พิมพ์หน้านี้ - }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: Silver Fish ที่ 31-05-2016 01:18:58

หัวข้อ: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 31-05-2016 01:18:58
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ


*****************************************************************************************

เรื่องย่อ
   
ชายผู้เปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ลึกลับน่าค้นหา แอบซ่อนอาชีพเสริมที่ไม่อาจบอกให้ใครรู้ได้
งานกลางคืนที่ใครหลายคนรังเกียจ ผมทำอาชีพเด็กไซด์ไลน์เพื่อเลี้ยงปากท้อง
จุ๊ๆ อย่าเพิ่งคิดว่าดราม่า แม้ชีวิตผมจะไม่สวยหรูอย่างคนอื่นเขา แต่ผมมีแนวทางในการดำเนินชีวิตของตัวเอง
เก็บงำความลับผู้อื่นภายใต้รอยยิ้ม เว้นระยะจากทุกคนหนึ่งก้าว ยามเลือกลูกค้าต้องมีลู่ทางถอยให้ตัวเองเสมอ
   แต่โชคชะตามักเล่นตลก ในขณะที่กำลังหาเงินเข้ากระเป๋า ดันไปเจอมาเฟียตัวเอ้เข้าอย่างจัง!
หนีไม่พ้นยังไม่พอ คิดจะมายัดเหยียดตำแหน่ง ‘อิหนู’ ให้กันอีกเรอะ!
   มาลองดูกันเถอะว่า ประสบการณ์หนีหนี้อันโชคโชนบวกกับไหวพริบที่ได้มาตั้งแต่เกิดจะทำให้ผมรอดจากวิกฤตครั้งนี้หรือไม่
โปรดติดตามชมตอนต่อไป...

**เรื่องนี้ไม่สักแต่เรทแน่นอน คนเขียนรับประกัน!

สารบัญ

รอบที่1 ชายใต้แสงไฟ Re (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3391028#msg3391028)
รอบที่2 คนเดิม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3391517#msg3391517)
รอบที่3 ชีวิตบัดซบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3392072#msg3392072)
รอบที่4 เข้ากรง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3392730#msg3392730)
รอบที่5 หน้าที่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3394164#msg3394164)
รอบที่6 บทเรียน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3406661#msg3406661)
รอบที่7 ตอบแทน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3407501#msg3407501)
รอบที่8 ผลลัพธ์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3409385#msg3409385)
รอบที่9 บอก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3439506#msg3439506)
รอบที่10 พ่อลูก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3448409#msg3448409)
รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3459076#msg3459076)
รอบที่12 อเล็กเซย์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3471192#msg3471192)
รอบที่13 กลับสู่ความจริง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3474018#msg3474018)
รอบที่14 ผลตรวจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3487727#msg3487727)
รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3500293#msg3500293)
รอบที่16 นกน้อยกับอัศวิน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3520335#msg3520335)
รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3552581#msg3552581)
รอบที่18 ก็แค่คนธรรมดา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3580036#msg3580036)
รอบที่19 เพื่อน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3588023#msg3588023)
รอบที่20 เที่ยวๆ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3592093#msg3592093)
รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3595845#msg3595845)
รอบที่22 เปิดเผย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3598468#msg3598468)
รอบที่23 หมดเปลือก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3599703#msg3599703)
รอบที่24 สอบแสนสุข (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3623368#msg3623368)
รอบที่25 สู่รัสเซีย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3633480#msg3633480)
รอบที่26 หงุดหงิด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3685520#msg3685520)
รอบที่27 ฆ่าเวลา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3690163#msg3690163)
รอบที่28 สถานะ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3700471#msg3700471)
รอบที่29 โลกทั้งใบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3705688#msg3705688)
รอบที่30 อดีต (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3717409#msg3717409)
รอบที่31 เรื่องเล่า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3729695#msg3729695)
รอบที่32 คนเดียว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3739822#msg3739822)



พิเศษ
ลอยกระทง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3513694#msg3513694)
พ่อครัวหน้ายิ้ม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3521824#msg3521824)
ป๊อกกี้เดย์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3735870#msg3735870)
พิเศษวาเลนไทน์ มาเฟียฮ่องกง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3789592#msg3789592)

Special ไม่เกี่ยวกับเรื่องหลัก
พิเศษ Omagavers  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3669348#msg3669348)
พิเศษ สงกรานต์ลดวัย  (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3817751#msg3817751)




ซีรีย์มหาลัย
หนุ่มวายยกกำลังสอง (เฟย์xปอนด์) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47430.msg3098237#msg3098237) [จบแล้ว]
เป็นเกย์กันมั้ย? (ซันxโป้) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51735.msg3298900#msg3298900) [จบแล้ว]
??? (ริวxธัน) (http://) [coming soon]
??? (วาxเล่) (http://) [coming soon]

ผลงานแนวแฟนตาซี
Charm Online สาปผมเป็นแวมไพร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46006.0) แฟนตาซีแวมไพร์หมาป่า แนวเกมเข้าใจง่าย [จบแล้ว]
มิติมายา ผมกลายเป็นเงือก (http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1515406) แฟนตาซีโลกเวทมนต์สลับโลกไฮเทค

เรื่องสั้น
Yuki Hana โนบุยูกิxนาคาอิ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54310.msg3399635#msg3399635)
ข้าวโพดสื่อรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55283.msg3450873#msg3450873)
บทบาทพระรอง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55794.msg3477847#msg3477847)

ติดต่อตบตีได้ที่
Silver Fish (https://www.facebook.com/SilverFish4/)
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่1 ชายใต้แสงไฟ [Up 31/5/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 31-05-2016 01:29:43
รอบที่1 ชายใต้แสงไฟ Re

   ภายในย่านท่องเที่ยวยามกลางคืน ริมถนนใต้แสงจากเสาไฟ มีร่างหนึ่งกำลังนั่งกดมือถือเล่น เขาสวมชุดนักศึกษาแบบที่ไม่ควรมาอยู่สถานที่แถวนี้ ใบหน้าหล่อปนสวยแบบลูกครึ่งดูเบื่อหน่าย เรือนผมเส้นละเอียดสีน้ำตาลทองคลอเคลียแก้ม ดวงตาสีเทาล้อมด้วยแพขนตาหนา จมูกได้รูป ริมฝีปากบาง รูปร่างสูงเพรียวกำลังดี กางเกงยีนเอวต่ำช่วยขับเน้นสะโพกสอบน่าดึงดูด

   “พวกนายไปซะ ฉันจะเดินเล่นสักพัก”

   เสียงทุ้มต่ำทรงอำนาจดังจากอีกฟากของถนน ด้วยความที่บริเวณนี้ไม่ค่อยมีรถหรือคนผ่าน บรรยากาศจึงเงียบสงบ ทำให้ได้ยินคำพูดของชายแปลกหน้าได้อย่างชัดเจน แต่เขาเลือกที่จะทำเป็นเมินเฉย เพราะการอยู่ย่านท่องราตรีแบบนี้ การทำตัวเป็นคนหูหนวกตาบอดบางเวลาก็ถือว่าเป็นการเอาตัวรอดอย่างหนึ่ง

   ดวงตาคมกริบสีน้ำเงินเข้มค่อยมองสำรวจโดยรอบตามความเคยชิน กระทั่งสะดุดตาเข้ากับร่างโปร่งที่นั่งอยู่ใต้แสงไฟ ไม่รู้อะไรดลใจถึงได้เดินไปหยุดตรงหน้า จนเกิดเป็นเงาดำทาบทับ

   ผมเงยหน้าขึ้นมอง รู้สึกขัดอารมณ์ไม่น้อยที่มีใครหน้าไหนไม่รู้มายืนค้ำหัวตัวเอง คิ้วโค้งขมวดเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหน้าตาดีแบบสุดๆ ที่สำคัญ ตั้งแต่หัวจรดเท้าไม่ว่าจะเสื้อผ้า นาฬิกาข้อมือ ทุกอย่างบนตัวของอีกฝ่ายล้วนเป็นของมีราคาแพงทั้งสิ้น หากเป็นปกติผมคงไม่ลังเลที่จะเข้าไปทักทายเพื่อสานสัมพันธ์หาเงินเลี้ยงปากท้อง แต่น่าเสียดาย ที่วันนี้ผมไม่มีอารมณ์จะปรนนิบัติใคร

   “เท่าไหร่?” คำถามสั้นห้วนไม่เท่ากับแววตาคล้ายจะดูถูก ผมโคลงหัวไม่นึกโกรธเคือง เพราะชินซะแล้วกับสายตาแบบนี้ ทุกคนที่เข้ามาต่างคิดว่าผมนั้นสิ้นคิด แทนที่จะหางานสุจริตทำ กลับมาเป็นเด็ก ‘ไซด์ไลน์’

   “ขอโทษด้วย พอดีวันนี้ผมไม่รับงาน” ผมปฏิเสธแบบไม่เสียเวลาคิด หลักๆ เพราะวันนี้ผมคิดจะพัก ส่วนอีกเหตุผลหนึ่งคือ อีกฝ่ายดันอยู่ในกฎห้ามของผมทั้งสองข้อ

   ข้อแรก ผมจะไม่รับลูกค้าที่ดูถูกผม เพราะพวกนี้ไม่ค่อยถนอมกันสักเท่าไหร่ ผมยังต้องใช้ร่างกายอีกมาก ยอมให้โดนทารุณไม่ได้หรอก

   ข้อสอง กฎเหล็กของผมเลย คือห้ามยุ่งเกี่ยวกับพวกมีเบื้องหลังไม่น่าไว้ใจ ผู้ชายคนนี้เห็นชัดๆ ว่าเป็นคนต่างชาติที่น่าจะมาทำธุรกิจในไทย แถมยังมีลูกน้องคอยตามเป็นขบวนแบบนี้ ดูยังไงก็ตัวอันตราย

   “ถ้าไม่ทำงาน มานั่งอยู่ในที่แบบนี้ทำไม” เขาเลิกคิ้วถาม มุมปากผุดรอยยิ้มราวกับว่าตัวเองอยู่เหนือทุกสรรพสิ่งและเห็นผมเป็นเพียงแค่เหยื่อตัวเล็กๆ เท่านั้น แต่แล้วยังไง เพราะผมยังคงยืนยันปฏิเสธหนักแน่น

   “ที่สาธารนะไม่ได้มีป้ายห้ามสักหน่อย อีกอย่าง บอกแล้วไงว่าวันนี้ผมไม่ขาย”

   “คิดจะเพิ่มค่าตัว? สำคัญตัวเองผิดไปรึเปล่า”

   ไอ้ต่างชาติหัวดำปากเสียพูดด้วยรอยยิ้มยั่วให้ผมของขึ้นได้ ผมขอบอกทุกคนไว้เลยนะ พวกคนต่างชาติสมัยนี้นิสัยไม่ต่างจากคนไทยหรอก ดูที่อยู่ตรงหน้าผมเป็นตัวอย่าง พูดไทยชัดแจ๋ว รู้จักคำยากๆ ด้วย แสดงว่าต้องอยู่ที่นี่มานาน

   “ผมก็ไม่ได้ขอให้คุณมาซื้อนี่ ขาดคุณไปผมก็ไม่อดตายหรอก” ยักไหล่ไม่แยแสเพราะผมไม่คิดจะขายให้กับคนที่ดูถูกตัวเองอย่างโจ่งแจ้งขนาดนี้ ผมว่ายิ่งคุยยิ่งหงุดหงิด เลยตัดสินใจเดินหนีให้มันจบๆ ไปดีกว่า แต่อีกฝ่ายไม่ยอมเลิกราง่ายๆ มือใหญ่ดันคว้าแขนผมไว้แน่นราวกับคีมเหล็ก

   ตาลุงนี่จะเอายังไงกันแน่วะ!

   “น่าสนใจ เธอชื่ออะไร”

   ถึงแววตาของอีกฝ่ายจะเปลี่ยนไปเมื่อเห็นผมไม่กระหายเงินอย่างที่ควรเป็น แต่ก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องบอกชื่อ ผมเลยเงียบ เขาก็เงียบ เรายืนค้างอยู๋แบบนั้นเกือบสองนาที และไม่มีทีท่าว่าเขาจะปล่อยผมไปง่ายๆ เลยถอนหายใจหนักยอมบอกชื่อแบบเซ็งๆ

   “มิทรี่”

   “โอเคมิทรี่ ฉันเสนอเงินให้เธอสามเท่าจากปกติ” เสียงหัวเราะเบาๆ กับดวงตาที่จ้องมองบ่งบอกความสนใจแบบโจ่งแจ้ง ไม่ทันจะอ้าปากตอบ แรงบีบที่แขนมากขึ้น ดวงตาคมหรี่ลงเหมือนสัตว์ป่ากำลังล่าเหยื่อที่ถูกใจ

   “คิดให้ดีเจ้าหนู เธอไม่มีทางเลือกมากนัก”

   ผมกัดฟัน คำนวณในหัวเร็วจี๋ อีกฝ่ายเป็นของจริง หากยังเล่นตัวต่อไปไม่รู้ว่าผมต้องเจออะไรบ้าง เอาวะ หลับหูหลับตาทำไปสักคืน ถือซะว่าได้เงินมากกว่าเดิมตั้งเยอะ เช้ามาค่อยตัวใครตัวมัน

   “ก็ได้”

   ดวงตาน้ำเงินทอประกายอ่อนลงอย่างพึงพอใจ

   “ดี... ฉันจะได้ไม่ต้องลงมือฉุดเองและเธอจะไม่ได้เงินแม้แต่บาทเดียว”

   เสียงเย็นเอ่ยชิดริมหูให้ผมกลืนน้ำลายอึกอย่างหวาดหวั่น นึกขอบคุณที่ตัวเองเลือกทางถูกต้อง ต่อให้หนีไม่พ้น อย่างน้อยๆ ไม่ขาดทุนก็ยังดี

   เขายกมือเรียกลูกน้องที่หลบอยู่ห่างๆ เพียงไม่นานก็มีรถหรูสีดำเงามาจอดเทียบข้าง พร้อมคนขับที่วิ่งออกมาเปิดประตูให้อย่างรู้งาน ตัวผมถูกโอบไว้ป้องกันหนีพร้อมยันเข้าไปในรถก่อนคุณลูกค้าบังเกิดเกล้าจะตามมานั่งปิดทางหนี

   ระหว่างรถเคลื่อนตัวสู่ท้องถนนในยามราตรี ผมมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยเหตุผลสองประการ อย่างแรกคือลดความรู้สึกอึดอัดจากความเงียบขรึมที่คนข้างตัวแผ่ออกมา และอย่างที่สองคือ ผมพยายามมองทางเอาไว้ เพื่อให้รู้ว่าตัวเองถูกพาไปอยู่ส่วนไหนของกรุงเทพ เมื่อถึงคราวจำเป็นจะได้หาทางกลับบ้านถูก

   กระทั่งเขาพาผมมาที่ตึกแห่งหนึ่ง เป็นตึกที่มีความสูงไม่มากนัก แล้วยังไม่มีป้ายติดว่าเป็นบริษัทอะไร เหมือนกับเป็นตึกส่วนตัวมากกว่า

   รถเคลื่อนตัวอ้อมไปด้านหลังตึก ผ่านป้อมยามที่มีการ์ดใส่ชุดดำตัวสูงใหญ่ ก่อนประตูเหล็กกั้นจะถูกเลื่อนเปิดให้รถเข้าไปด้านในที่มีสภาพเหมือนลานจอดรถตามห้าง แค่มีขนาดเล็กกว่า และรถที่จอดอยู่มีแต่สีดำเหมือนกันไปหมด นี่ผมหลุดมาอยู่ที่ไหนกันแน่

   ผมก็พยายามทำตัวสงบเสงี่ยมไม่ตื่นตูมจนเกินไป แต่ในใจกระวนกระวายไปล้านแปด ยิ่งรถขับวนขึ้นเรื่อยๆ ความหวังที่จะหนีรอดจากที่แห่งนี้ก็ยิ่งริบหรี่ลงอย่างน่าใจหาย

   “ไม่ต้องเกร็ง ฉันไม่พาเธอไปฆ่าหรอก ถ้าฉันจะทำคงไม่เสียเวลาพามาถึงที่นี่”

   คำพูดเหมือนจะปลอบ ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเลยสักนิด เมื่อถึงชั้นบนสุด รถจอดสนิทเทียบข้างรถคันอื่นที่มีอยู่ไม่กี่คันบนชั้นนี้ ผมถูกลูกค้าปริศนารั้งตัวเข้าไปในอาคาร ผ่านการ์ดเฝ้าหน้าประตูและระบบรักษาความปลอดภัยอย่างแน่นหนา ขณะที่คิดว่าน่าจะถึงจุดหมายแล้ว ผมยังต้องขึ้นลิฟต์ด้านในต่ออีก

   พอลิฟต์เปิดก็เผยให้เห็นห้องรับรองอันแสนหรูหรา ซึ่งมีชายชาวต่างชาติคนหนึ่งยืนคอยอยู่ เขาปรายตามองผมด้วยใบหน้าเย็นชา ปากพูดภาษาไทยกับเจ้านายตัวเองเหมือนจงใจให้ผมได้ยิน

   “ลูเซียสคิดยังไงถึงพาเด็กไซด์ไลน์มากิน นายไม่ได้อดอยากขนาดนั้นนี่”

   ในที่สุดผมก็รู้ชื่อลูกค้าสักที...

   “ฉันพอใจ หลังจากนี้ห้ามใครเข้ามารบกวนฉันเด็ดขาด ต่อให้ใครตายก็ช่างหัวมัน”

   คนฟังหัวเราะหึในคอ ก่อนเดินไปยังไม่วายหันมาคุยกับผมทิ้งท้าย

   “หวังว่าพรุ่งนี้ฉันไม่ต้องมาเก็บศพนายนะ เจ้าหนู”

   ผมชะงัก มองตามหลังอีกฝ่ายจนลับสายตา พอหันกลับมาก็เห็นชายที่ชื่อลูเซียสจ้องผมอยู่ก่อนแล้ว

   “ฉันไม่ใช่พวกซาดิสม์” เขาพูดแค่นั้นแล้วเดินนำผ่านห้องรับรอง มือหนาเปิดประตูบานใหญ่และดันผมเข้าไป แอร์เย็นฉ่ำปะทะใบหน้าเป็นอันดับแรก ต่อมาคือความอลังการของสถานที่พัก ที่เหมือนจะเหมาตึกสามชั้นบนเป็นบ้านหลังหนึ่ง ผมอดไม่ได้ที่จะมองสำรวจอย่างสนใจ เพราะเกิดมาเพิ่งเคยเห็นอะไรแบบนี้เป็นครั้งแรก

   ระหว่างที่ผมกำลังสำรวจอย่างลืมตัว ก็ถูกอีกฝ่ายลากแขนผ่านห้องรับแขก เข้าไปสู่โซนด้านในซึ่งเป็นห้องนอนขนาดใหญ่ มีเตียงคิงไซส์กับห้องน้ำในตัว

   “อาบน้ำซะ”

   คำสั่งห้วนสั้นที่ผมไม่กล้าอิดออด เพราะลูกค้าคือพระเจ้า และยิ่งเป็นลูกค้าท่าทางอันตรายราวกับราชาปีศาจ ผมยิ่งต้องทำตามอย่างว่าง่าย สองเท้าเปิดประตูห้องน้ำ พลางถอดเสื้อผ้าตัวเองใส่ตะกร้า ตาวาวกับอ่างจากุชชี่ที่ผมอยากจะลองแช่ดูสักครั้ง เลยตัดสินใจเปิดน้ำใส่อ่าง ล้างตัวรอน้ำเต็มแล้วกระโดดลงไปแช่อย่างสบาย ไหนๆ ก็หนีไม่รอดแล้วผมขอทำตามใจหน่อยแล้วกัน

   ระหว่างนอนแช่พิงขอบอ่าง ผมไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า กดสบู่เหลวชะโลมนิ้วแล้วสอดไปทางด้านหลังเพื่อเตรียมพร้อมกับหน้าที่ของตัวเอง พอเสร็จก็ชมวิวของเมืองหลวงในตอนกลางคืนผ่านกระจกที่กินพื้นที่บนกำแพงไปแถบหนึ่ง ผมเคยได้ยินมาว่ามองเห็นได้จากด้านในฝั่งเดียว คนข้างนอกจะเห็นเป็นกระจกทึบธรรมดา

   ผมใช้เวลาอาบน้ำพอสมควร โดยที่อีกฝ่ายไม่เรียกเลยสักนิด แต่จะทำตามใจต่อไปก็ใช่ทีเลยลุกขึ้นจากน้ำมาเช็ดตัวสวมเสื้อคลุมเดินไปหาเจ้าของห้อง

   ผมเห็นอีกฝ่ายนั่งอยู่บนเก้าอี้เอนหลังตรงมุมหนึ่งของห้อง ใบหน้าคมเข้มหลับตาลงอย่างผ่อนคลาย ในมือมีแก้วเหล้าราคาแพง ใกล้กันนั้นเป็นโต๊ะกลมที่มีขวดวิสกี้ที่ใสเหมือนคริสตัลวางอยู่

   “จะเริ่มเลยมั้ย” ผมถามอีกฝ่าย คนตรงหน้าไม่ได้หลับอย่างที่คิด ดวงตาคมลืมขึ้นมองพลางกระดิกนิ้วเรียกผมให้เข้าไปหา
   “ฉันนึกว่าเธอตายคาห้องน้ำไปแล้วซะอีก ถอดเสื้อผ้าให้ฉัน”

   เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เกือบสองเมตรได้ ผมอาศัยความชำนาญทางอาชีพ แค่ยืนตัวขยับมือนิดหน่อยกระดุมเสื้อเชิ้ตก็ถูกปลดออกจนหมด เผยให้เห็นแผงอกกว้างกับมัดกล้ามเรียงตัวสวย ผิวขาวหุ่นกำยำจนน่าอิจฉา ตามด้วยปลดเข็มขัดออกแล้วดึงกางเกงสแล็คเนื้อดีลงด้านล่าง ผมพยายามอย่างมากที่จะไม่มองขนตรงท้องน้อยกับส่วนที่ตุงออกมาจากกางเกงซับใน ในใจพลันคิดว่า คืนนี้ตัวเองคงพบศึกหนัก

   ลูเซียสก้าวขาออกจากกองชุด เดินหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไป ปากก็สั่งราวผมเป็นลูกน้องของเขา

   “เก็บเสื้อผ้าพวกนั้นแล้วเตรียมเสื้อคลุมอาบน้ำให้ฉันด้วย”

   ผมเริ่มสงสัยแล้วสิ ตกลงผมมาเป็นคู่นอนหรือขี้ข้ากันแน่วะ ใช้งานเอาๆ ผมขมวดคิ้วหยิบเสื้อผ้ายัดลงตะกร้า ก่อนเปิดลิ้นชักหาเสื้อคลุมอาบน้ำไปวางแทนตัวที่ผมใส่ ผมได้ยินเสียงน้ำดังลอดออกมา เลยฉวยโอกาสนี้มองหาทางหนีทีไล่

   ไม่รู้ว่าทางออกมีกี่ทาง เพราะผมยังไม่ได้เดินสำรวจแบบละเอียด แต่ที่แน่ๆ ก็ทางที่ผมเข้ามา ซึ่งตัดทางนั้นออกไปได้เลย มีการคุ้มกันแน่นหนาขนาดนี้ ต่อให้แมลงสักตัวยังรอดยาก หจังวะที่ผมกำลังครุ่นคิดว่าจะเสี่ยงเปิดประตูอื่นๆ ที่ถูกปิดสนิทเพื่อหาทางออกเพิ่มดีมั้ย คนที่ควรจะอยู่ในห้างน้ำก็มาโผล่อยู่แถวเตียง ทำเอาผมสะดุ้งหันขวับไปมอง เห็นเจ้าบ้านในสภาพผมเปียกหมาดปลกใบหน้าให้ยิ่งดูร้าย เรือนรายที่แสดงถึงความเป็นชายชัดเจนถูกปิดทับด้วยเสื้อคลุมอาบน้ำในแบบที่ใส่ไม่เรียบร้อยเท่าไหร่ จึงเปิดเปลือยแผงอกแน่น

   “มานี่มิทรี่”

   ดูเหมือนว่าจะถึงเวลางานของผมแล้ว... ผมเดินเข้าไปแค่ระยะเอื้อมถึง มือหนาก็คว้าแขนดึงเข้าหาตัว ก่อนช้อนท้ายทอยให้ผมเงยหน้าขึ้น พร้อมริมฝีปากที่ถูกบดจูบอย่างไม่ปรานี ยามผมเปิดปากออกอย่างรู้งาน ลิ้นชื้นก็สอดเข้ามารุกไล่อย่างดุดัน ขาของผมถูกมือสากลูบลากขึ้นจนชายเสื้อคลุมถลกจนถึงสะโพกเห็นบั้นท้ายได้รูปวับๆ แวมๆ

   แต่คงจะไม่ทันใจอีกฝ่าย มือใหญ่จึงรั้งขาข้างนั้นขึ้นเกี่ยวตรงสะโพกสอบ พร้อมร่างกายที่ถูกดันจนแผ่นหลังติดกำแพง ลำคอถูกซุกไซร้จูบเม้มจนเกิดเสียง สะโพกกับบั้นท้ายถูกลูบคลึงจนขึ้นรอยมือ เสียงทุ้มต่ำเอ่ยปากชิดริมหู

   “สะโพกสวยดีนี่”

   ผู้ชายคนนี้คงมีรสนิยมชอบสะโพกเป็นพิเศษ

   “ขอบคุณที่ชม อึก!” ผมยอมรับคำชมนั้นแต่โดยดี ก่อนสะดุ้งเฮือกเมื่อริมฝีปากพร้อมลมหายใจร้อนที่เป่ารด เปลี่ยนเป้าหมายจากลำคอเป็นยอดอกที่ถูกดูดดึงเจ็บปนเสียว

   คนฟังกัดฟันตอบ สะดุ้งน้อยๆ กับยอดอกที่ถูกดูดดึงเจ็บปนเสียว ลูเซียสตวัดแขนอุ้มโอบเอวร่างเพรียว ขาหนีบรัดสะโพกหนาอย่างรู้งาน สองมือโอบลำคอแกร่ง จูบแลกลิ้นดูดดื่มจนถึงเตียงนอน มือใหญ่จับศีรษะให้ใบหน้าอีกคนจ่ออยู่ตรงหว่างขาเป็นเชิงบังคับ

   ร่างเพรียวรู้งานใช้มือแหวกสาบเสื้อคลุมออกเผยให้เห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ดวงตากระตุกวูบ กัดฟันอ้าปากปรนเปรอโดยมีมือโอบประคองขยับไม่ทิ้งช่วง ปลายลิ้นไล้ไปตามแนวร้อน วาดผ่านความเย็นจากมุกที่เรียงอยู่บนความเป็นชาย

   หนึ่ง สอง สาม สี่... ห้าเม็ด! มันมีมุกทั้งหมดห้าเม็ด!!

   “หึ!”

   ลูเซียสหัวเราะในคอยามเห็นสีหน้าตกใจของผม แววตามองอย่างหื่นกระหาย ด้วยหน้าตากำลังทรัพย์และอำนาจ ลูเซียสเพียงแค่ปรายตามองไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชายต้องพลีกายให้ แต่ไม่มีใครปลุกความต้องการได้เท่าเด็กคนนี้มาก่อน

   คนทำไม่ได้ใส่ใจท่าทางของอีกฝ่าย ความต้องการที่ถูกปลุกเร้า รวมกับฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มไปก่อนหน้า ยิ่งทำให้ร้อนรุ่มไปทั้งกาย นิ้วเรียวข้างที่ว่างเอื้อมไปด้านหลังเพื่อเตรียมพร้อมซ้ำหลังเตรียมการจากในห้องน้ำมาล่วงหน้า แต่ดูเหมือนจะยังไม่พอกับการลงสนามจริง

   ส่วนอ่อนไหวถูกมือสากคอยรั้งรูดอย่างรังแก จนกระทั่งคนออกคำสั่งเริ่มทนไม่ไหวพลิกกายทาบทับจับเรียวขาแยกพาดบ่า จรดจ่อความเป็นชายกับจุดเร้น ฝืนกดเข้าไปอย่างเอาแต่ใจ คนรองรับจิกบ่ากว้าง ทั้งคู่อารมณ์ปะทุจนลืมเรื่องใส่ถุงยางไปจนหมดสิ้น

   แค่ขนาดก็ว่าน่ากลัวแล้ว ยังมีตัวเสริมเป็นมุก ผมเม้มปากพยายามผ่อนอาการเกร็งให้มากที่สุด เพื่อลดความเจ็บลง ซึ่งมันไม่ค่อยช่วยสักเท่าไหร่ ในเมื่ออีกคนดึงดันให้สัมผัสกับความแน่นร้อน ลูเซียสสูดลมหายใจผ่อนความต้องการ ยังถือว่าปราณีที่ยังไม่ทำตามอารมณ์ดิบอย่างคู่นอนคนอื่น

   เขาค่อยๆ ดึงดันเข้าไปทีละนิด ฟังเสียงร้องครางรื่นหู คอยขยับปลุกเร้าร่างด้านใต้ไม่ได้ขาด ถึงค่อยขยับตามความต้องการ โถมแรงหนักหน่วงจนตัวโยกคลอน เสียงหยาบโลนไม่เข้าหู

   ความเจ็บแล่นพล่านมาตามไขสันหลัง ไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน ผมสะท้านเฮือกหอบหายใจน้ำตาคลอด้วยความเจ็บปนกระสัน ลิ้นร้อนเลียหางตา จูบหนักที่เรียวปาก สะโพกถูกลูบจากมือร้อน จังหวะที่ผมหันหันไปด้านข้างเปิดคอให้ซุกไซร้ พลันเห็นเงาสะท้อนในกระจก สิ่งที่ทำให้ตกใจเหมือนสายฟ้าฟาดผ่านไปทั่วร่างไม่ใช่ภาพอิโรติกของตัวเอง มันคือแผ่นหลังกำยำที่มีรอยสักจนไร้ที่ว่าง

   อีกคนรู้สึกว่าร่างเพรียวไม่ตอบรับอย่างเร่าร้อนเท่าเดิมจึงเกิดความแปลกใจ เขามองตามสายตาอีกฝ่าย เห็นภาพบนกระจก กระตุกยิ้มมุมปาก

   “รอยสักฉันมันเป็นอะไรกับเธอหรือไง?”

   “อึก...น่ะ นายเป็นมาเฟีย อา...” ผมหอบหายใจ ถามปนครางเพราะเขายังไม่หยุดการกระทำเบื้องล่างเลยแม้แต่น้อย

   “เธอไม่ได้ถามฉันนี่” ร่างสูงเอ่ยปัดอย่างไร้เยื่อใย ทั้งยังคงโถมแรงหนักหน่วงมากขึ้นเรื่อยๆ ความร้อนบดเบียดส่วนที่โอบรัดชวนให้รู้สึกดี กระหาย ต้องการ

   ผมไม่ยอมให้ความร่วมมือเหมือนทีแรก มาเฟียเป็นสิ่งที่ผมหลีกเลี่ยงมาตลอดทั้งชีวิต ในเวลานี้ผมดันเป็นคู่นอนให้กับมาเฟียแล้วยังเป็นตัวบอสอีก ต่อให้อารมณ์ยังอยู่ แต่ความคิดมันเตลิดไปหมด อีกฝ่ายไม่ยินยอม ออกแรงกดจนผมแทบจมหายบนเตียงนุ่ม

   “ปะ... ปล่อย” เสียงหอบพร่าพูดออกมา พร้อมดวงตาจ้องเขม็ง

   “เสียใจนะ... ฉันยังไม่เสร็จ ไม่ต้องจำเป็นต้องห่วงเรื่องอื่น เวลานี้เธอแค่ครางอยู่ใต้ร่างฉันก็พอแล้ว”

   เรียวปากชิดใบหู เอ่ยกระซิบเสียงทุ้มพร่าชักนำอย่างชั่วร้าย พลางกดกายย้ำความเป็นจริง ว่าหน้าที่ของร่างเพรียวคืออะไร มือสากลูกไล้ไปทุกสัดส่วน ปลุกเร้าให้ตอบสนองต่อความร้อนแรงที่เขายังคงพึงใจอยู่ในยามนี้

   จังหวะที่เร่งเพิ่มพร้อมเสียงครวญครางผสานกับเสียงเสียดสีของผิวกาย สองร่างกระตุกปลดปล่อยยามถึงที่สุดของอารมณ์ ร่างหนาไม่ยอมถอนกายออก ความร้ายกาจเริ่มปรากฎให้เห็นชัดเจน

   “มาลองดูกันดีมั้ยว่าฉันจะทำให้เธอสุขสมได้สักกี่ครั้ง”

   นั่นเป็นประโยคสุดท้ายที่ผมได้ยิน เพราะที่เหลือเป็นสัมผัสเร่าร้อนจากร่างกายล้วนๆ จนถึงรุ่งเช้า โดยไม่รู้ว่าผมสลบไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ขนาดในสติเลือนรางยังรู้สึกเหมือนร่างกายยังคงถูกกระทำ

   ผมตื่นมากับความปวดเมื่อยไปทั้งตัวโดยเฉพาะด้านล่างที่เหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงๆ ไม่เคยโดนหนักเท่านี้มาก่อนเลย เวลาขยับทีก็เจ็บแสบจนน้ำตาเล็ด แล้วยังเหนียวตัว อึดอัดช่วงท้องอีกต่างหาก มั่นใจเลยว่าพออีกฝ่ายเสร็จสิ้นอารมณ์หมายก็ปล่อยผมทิ้งไว้ไม่คิดดูดำดูดี

   เอาเถอะ ถือเป็นเรื่องปกติ เพราะที่ผ่านมาผมก็ไม่เคยเจอลูกค้ามาดูแลเช็ดตัวทำความสะอาดให้เหมือนกัน คิดพลางกวาดสายตามองไปรอบห้อง ไม่เห็นเงาเจ้าของ สงสัยไปทำงานแล้ว ผมเลยล้มตัวลงนอนใช้เวลานี้พักฟื้นเต็มที่ เพราะผมลุกไปไหนไม่ไหวจริงๆ

   จังหวะที่เตรียมจะหลับ หางตาเหลือบเห็นแบงค์สีเทาปึกหนึ่งอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ผมมองมันด้วยความรู้สึกด้านชา ช่วงแรกๆ ที่ทำงานก็เคยนึกละอายใจเหมือนกัน แต่ตอนนี้ผมมาไกลเกินกว่าจะรู้สึกอะไรแบบนั้นแล้ว เลยตัดสินใจหลับตาลง

   ไม่รู้เวลาผ่านไปเท่าไหร่ พอผมตื่นอีกครั้งค่อยขยับตัวได้บ้างแม้จะยังย่ำแย่ก็ตาม ถึงงั้นก็ลากสังขารไปอาบน้ำชำระคราบแห้งบนตัว พลางกดท้องทำความสะอาด สอดนิ้วเปิดทางปล่อยให้ของเหลวไหลออกมาตามเรียวขา... เมื่อคืนไม่ได้ใส่ถุงยางสินะ หวังว่าอีกฝ่ายจะสะอาดพอ...ไม่สิ ผมต่างหากที่สกปรก มองสภาพตัวเองบนกระจก ตามลำคอมีรอยจ้ำจากการจูบ ช่วงสะโพกมีแต่รอยมือ จะบอกว่าผมตอนนี้ยับเยินก็ไม่ผิดนัก

   ผมส่ายหัวใช้มือวักน้ำล้างหน้าปิดท้ายแล้วสวมชุดเมื่อวานหยิบเงินใส่กระเป๋ากางเกง ตัดสินใจว่าจะออกทางเดิม ในเมื่อหมดหน้าที่แล้วคิดว่าอีกฝ่ายไม่น่าจะกักตัวไว้อีก แต่ผมคิดผิด

   ไม่ทันจะถึงประตูห้องรับรองก็ถูกลูเซียสเรียกจากอีกห้อง

   “จะไปไหน” น้ำเสียงทุ้มต่ำทำให้ผมต้องหันไปหาอย่างเสียไม่ได้

   “ผมจะกลับแล้ว”

   “มากินข้าว” ลูเซียสทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดของผม แล้วจ้องกดดันให้ผมเดินเข้าไปหาในห้องทานอาหาร ใจจริงก็อยากปฏิเสธ แต่รถเข็นอาหารที่ชายใส่ชุดเชฟเข็นเข้ามาส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายมาก ผมไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เมื่อคืน นับรวมเวลาตอนนี้ก็เย็นแล้ว ขอสักหน่อยแล้วกัน ถือว่าทิ้งท้าย

   ตัดสินใจเสร็จ ก็ลากเท้าไปนั่งช้าๆ ป้องกันไม่ให้สะเทือนบั้นท้ายมากนัก พลางยิ้มให้เชฟที่ช่วยจัดโต๊ะให้ เมื่อทุกอย่างถูกจัดวางเรียบร้อย ผมรอให้ลูเซียสกินก่อนค่อยลงมืออย่างรู้มารยาท อาหารอร่อยอย่างผมคิดไว้ไม่มีผิด

   “อาหารอร่อยมากเลยครับ” ผมออกปากชม เชฟหัวเราะระหว่างรินน้ำให้พวกเรา

   “อร่อยก็ทานเยอะๆ นะครับ คุณตัวผอมหากเทียบกับเด็กวัยเดียวกัน”

   “ไม่ผอมน้า ผมว่าตัวเองออกจะหุ่นดี แต่ถ้าผมทานหมดนี้จริงมีหวังได้กลิ้งออกไปแทนการเดินแน่” อีกคนดีมาผมก็ดีตอบ เพราะปกติผมมีนิสัยขี้เล่น เข้ากับคนอื่นง่ายอยู่แล้ว เชฟเพียงแค่ยิ้มรับแล้วเสิร์ฟของหวานหลังจบของคาว ผลเลยฟาดเรียบจนกลายเป็นว่า อิ่มจุกแทบลุกไม่ไหว ขอนั่งอืดบนเก้าอี้ต่อไป รอจนอาหารเริ่มย่อยค่อยบอกลา

   “ผมกลับล่ะ” ไม่มีเหตุผลที่จะต้องอยู่ต่อ แต่เสียงเจืออำนาจเรียกให้ผมหันไปมอง

   “ใครให้เธอออกไม่ทราบ”

   “เราตกลงแค่คืนเดียว”

   “เธอนับเงินดูรึยัง ว่ามันมากกว่าที่ตกลงเท่าไหร่”

   ผมกำมือแน่น เพราะนับมาแล้ว มันเกินกว่าที่ตกลงมาสามวัน คงไม่ใช่ว่า... ดวงตาผมเบิกกว้าง หยิบตังส่วนที่เกินวางไว้บนโต๊ะ

   “ผมขอคืนส่วนที่เกินมา!”

   “ฉันไม่รับ นายต้องอยู่กับฉันอีกสองวัน ถ้าคิดว่าหนีออกไปได้ก็ลองดู” ท่าทางสนุกเหมือนแมวหยอกหนูทำให้ผมไม่สบอารมณ์ กัดฟันเดินไปที่ประตูก่อนถึงลิฟต์ และพบว่ามันถูกล็อก!

   “พรุ่งนี้ผมมีเรียน คุณกักตัวฉันไว้ไม่ได้” ต่อให้ผมทำงานแบบนี้ก็ยังไม่ทิ้งการเรียนนะ แน่นอนว่าคนเอาแต่ใจอย่างลูเซียสไม่คิดจะฟัง

   “ได้ไม่ได้ฉันก็ทำแล้ว กลับมาทำหน้าที่ของตัวเองซะมิทรี่ ให้ฉันได้เอ็นดูเธอหน่อย”

   ผมกอดอกทิ้งตัวลงนั่งที่เดิม เพราะแบบนี้ไงเล่า! ผมถึงบอกว่าไม่อยากยุ่งกับพวกมาเฟีย ไอ้พวกนี้มันดื้อด้านเอาแต่ใจ อยากได้อะไรก็ต้องได้ ที่สำคัญมีอำนาจอยู่ในมือ ผมตัวคนเดียวคงทำอะไรไม่ได้นอกจากยอม

   ลูเซียสรับรู้ถึงสายตาร้อนแรงจากผม ไม่ได้พิศวาส ผมโมโห!

   ถ้าเผลอเมื่อไหร่จะหนีออกไปให้ดู แต่น่าเศร้าที่ความจริงมันโหดร้าย นอกจากจะหนีไม่รอดแล้ว เวลาส่วนใหญ่ก็ผมอยู่บนเตียงตลอด ถูกขังอยู่ในห้อง มือถือก็ถูกยึด และคนที่ผมเห็นหน้าก็มีแค่ลูเซียส ไนท์คนที่แช่งผมตอนแรก กับเดฟพ่อครัวที่ผมคุยด้วยบ่อยสุด

   โชคยังดี พอผ่านไปสามวันลูเซียสรักษาคำพูด เขายอมปล่อยผมอย่างง่ายดายพร้อมเงินให้อีกปึกหนึ่ง

   ผมรับเงินมาจากไนท์ เห็นว่าลูเซียสทำงานอยู่เลยไม่ได้เอามาให้ผมด้วยตัวเอง สำหรับผมจะใครให้ก็เหมือนกันทั้งนั้นแหละ สุดท้ายมันก็คือเงินอยู่ดี

   เมื่อหมดธุระที่นี่แล้ว ผมก็รีบแผ่นออกไปให้เร็วที่สุดเท่าที่สองขาจะช่วยได้เพราะผมกลัวลูเซียสเปลี่ยนใจมาจับผมกลับไปขังตามเดิม

   ตอนพ้นจากตึกนรกพลันนึกในใจว่าลาขาด อย่าได้มาเจอะมาเจอกันอีกเลย แม้ผมได้อยู่ที่หรู ของกินอร่อย เตียงนุ่มให้นอนกับเงินจำนวนมาก ที่กว่าจะได้เท่านี้ต้องใช้เวลาเกือบเดือน แต่พอเอามาหักลบกับนิสัยลูเซียสและหน้าที่บนเตียง ข้อดีทั้งหมดหายวับในพริบตา

   ผมโบกแท็กซี่กลับถึงห้องพัก แตะหน้าผากตัวเองเหมือนมีไข้อ่อนๆ เลยเลือกที่จะสะสมแต้ม หยุดเรียนครบอาทิตย์ ก็นะ ทำงานแบบนี้ต้องดูแลรักษาร่างกายตัวเองให้ดี เกิดป่วยเป็นอะไรหนักๆ ขึ้นมาจะแย่เอา

   ร่างเพรียวนอนกลิ้งหลังทานยา เปิดมือถือขึ้นมาเช็ค ข้อความเข้าเป็นสิบ มีคนโทรหาเกือบร้อย พอเช็คดูแล้ว ส่วนใหญ่เป็นของไอ้ซันล้วนๆ นอกนั้นเป็นพวกลูกค้าคนเก่า เพื่อนในวงการ กับเพื่อนในกลุ่มอีกคนละนิดหน่อย

   ตัวผมอยู่ปีหนึ่งเพิ่งเปิดเทอมได้ไม่นาน มีเพื่อนในกลุ่มทั้งหมดห้าคน ทั้งที่เรียนคณะวิศวะเหมือนกันแต่คนละสาขา และเพื่อนต่างคณะอื่นสองคน แต่ที่สนิทจริงๆ มีแค่สามคน

   คนแรกที่ผมเข้าหาคือริว เห็นว่าเป็นลูกครึ่งเหมือนกัน ถึงจะต่างเชื้อชาติกันก็เถอะ แล้วริวมันก็ลากผมไปหาวากับซันด้วยเหตุผลที่ว่า พวกนี้หล่อดี ถ้ารวมกลุ่มได้คงเป็นกลุ่มหนุ่มสุดฮอต แล้วมันก็ได้ผลซะด้วย จับกลุ่มกันไม่เท่าไหร่ คนส่วนใหญ่เริ่มรู้จักพวกเราแล้ว อีกหน่อยคงเป็นไอดอลมหา’ลัยสบายๆ คิดไปนู่น

   หากให้บรรยายนิสัย ขอเริ่มจากซันที่เป็นหัวโจกก่อนแล้วกัน มันเป็นพวกหน้าเถื่อนแต่ความจริงเป็นคุณชาย อยู่ต่างจังหวัดเข้ามาเรียนในกรุงเทพ เป็นเพื่อนสมัยเด็กของวา ปัจจุบันมันสถิตอยู่บ้านญาติวา

   ถัดมาท่านรองหัวหน้า หน้าหล่อนิ่ง นิสัยขี้รำคาญและเอาแต่ใจมากกว่าซันสามเท่า เสือผู้หญิง เป็นคนที่ผมคุยด้วยน้อยที่สุด แต่ดันรู้ทันผมมากที่สุด ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม

   และเจ้าริว คู่หูของผมเอง มันนิสัยสบายๆ ใจดีกับชาวบ้านเขาไปทั่ว มักเป็นคนไกล่เกลี่ยระหว่างผมกับซัน อย่างที่รู้กัน ผมทำงานแบบนี้ บางครั้งก็หายเพราะโดนตามตื้อ ไม่ก็อยากพักฟื้นร่างกายอยู่เฉยๆ ไอ้ซันเป็นพวกรักเพื่อน พอผมโกหกมันไปว่าทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟร้านเหล้าหาเงินส่งตัวเองเรียน ตัดปัญหาเรื่องผมชอบหายตัวกับชอบร่อนตอนกลางคืน มันเลยยิ่งเป็นห่วงหนัก

   เพื่อระงับความบ้าของซัน ผมต้องโทรไปหาริวผู้เป็นคนกลางที่เอนมาทางผมซะเยอะ

   เพลงรอสายไม่ทันเริ่ม มันก็กดรับแล้ว ไวโคตร

   /มึงอยู่ไหนวะมิท พวกกูเป็นห่วงกันฉิบหาย จู่ๆ หายไปติดต่อก็ไม่ได้ ที่ห้องก็ไม่อยู่/

   “เดี๋ยวมึงใจเย็นก่อน ตอนนี้กูอยู่ห้องแล้ว พอดีมีเหตุนิดหน่อยเลยไปเรียนไม่ได้”

   /เหตุอะไรของมึงอีกวะ/ ผมบ่นอย่างเป็นห่วง ผมยิ้มขำ

   “กูโดนป้ายหนี้ใส่ อีกสองสามวันถึงเคลียร์ได้”

   /อีกละ ทำไมมึงซวยงี้ กูว่ามึงเลิกทำงานแบบนั้นเหอะว่ะ สังคมอับปรีมาก ส่วนเรื่องเงินพวกกูเต็มใจให้มึงยืม จะช่วยมึงหางานใหม่ด้วย แล้วมึงค่อยทยอยคืนที่หลัง/

   “ไม่เอา กูอยากหาด้วยตัวเองมากกว่า ขอบใจที่เป็นห่วงมึง ไว้เจอกันอาทิตย์หน้า ฝากบอกซันกับวาด้วยว่าไม่ต้องเป็นห่วง” ต้องปฏิเสธน้ำใจเพื่อนไป จำนวนเงินที่ผมต้องการมันไม่ใช่แค่นั้น งานทั่วไปไม่สามารถทำให้ผมสมปรารถนาได้

   /วามันคงไม่เป็นห่วงมึงหรอก มันกำลังหัวหมุนกับการเตรียมถูกถีบไปอยู่วิทยาเขตเชียงใหม่ มีแต่ไอ้ซัน ถ้ามันรู้ว่ามึงอยู่ห้อง มันบุกไปหาแน่ๆ/

   จริงสิ วามันจะโดดดีดไปอยู่เหนือ โล่งใจนิดหน่อย ไม่มีคนจำผิดแล้ววู้ว ผมตอบมัน

   “กูรู้ว่ามึงรับมือมันได้ ฝากด้วยนะ แต๊งว่ะ”

   รีบกดตัดสายก่อนริวโวยวาย ผมไม่อยากให้พวกมันรู้ว่าผมทำงานไซด์ไลน์ ขนาดแค่ผมหายไปไม่กี่วันมันยังเป็นห่วงกันขนาดนี้ ถ้าเกิดผมบอกความจริงทั้งหมดไป ได้โดนมันคนใดคนหนึ่งตามคุมแจยัดเยียดเงินให้แหง เงินนี้พ่อแม่ส่งให้พวกมันเรียน ผมไม่อยากเบียดเบียนคนอื่น

   ยังไงซะ เงินที่ได้จากลูเซียสไม่ใช่จำนวนน้อยๆ ผมสามารถอยู่สบายๆ ได้โดยไม่ต้องทำงานไปพักใหญ่เชียวล่ะ

   โล่งใจก็นอนต่อ จะได้หายไวๆ ไปกวนไอ้ซันให้มันเลิกบ้า ดวงตาปิดลงเข้าสู่ห้วงนิทรา ไม่สนใจไฟกระพริบบนมือถือ เอาไว้ตื่นมาค่อยโทรกลับ

   บนหน้าจอโทรศัพท์ปรากฏชื่อเรียกสั้นๆ

   ป๋า...
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่1 ชายใต้แสงไฟ [Up 31/5/59]
เริ่มหัวข้อโดย: noonit ที่ 31-05-2016 08:02:06
แวะมาจิ้มมมมมม
 :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่1 ชายใต้แสงไฟ [Up 31/5/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 31-05-2016 09:16:44
ป๋ามิทมาแล้ว  :impress2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่1 ชายใต้แสงไฟ [Up 31/5/59]
เริ่มหัวข้อโดย: PiSCis ที่ 31-05-2016 09:19:56
ป๋าไม่ปล่อยแกง่ายๆหรอกมิท  :hao6:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่1 ชายใต้แสงไฟ [Up 31/5/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 31-05-2016 10:06:45
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่1 ชายใต้แสงไฟ [Up 31/5/59]
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 31-05-2016 10:15:12
มิทททททททททททททททท


โอ้ยยยยย อยากกอ่านคู่นี้หลาย  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่1 ชายใต้แสงไฟ [Up 31/5/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 31-05-2016 10:18:47
 :L1:  มิทกับป๋ามาแล้ว เย้
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่1 ชายใต้แสงไฟ [Up 31/5/59]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 31-05-2016 11:09:55
มิทรี่!!!! เป็นคนที่เราอยากเผือกมากที่สุดในบรรดาเพื่อน ๆ ของเรื่องซันโป้เลยอ่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่2 คนเดิม [Up 31/5/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 31-05-2016 20:52:23
รอบที่2 คนเดิม

   ผมทำตัวเป็นตัวขี้เกียจอย่างเต็มภาคภูมิ ตื่นมาหาอะไรกินแล้วนอนกลิ้งเล่นมือถือ สลับไปมาอยู่แบบนี้จนกระทั่งครบกำหนดวันที่ผมบอกริว ส่วนเรื่องซันผมโทรไปหามันแล้ว โดนเทศน์ไปอีกหนึ่งชุดใหญ่แถมสั่งเด็ดขาดว่าวันนี้ผมต้องไปเรียน ไม่เช่นนั้นมันจะบุกมาถึงห้อง

   อีกเบอร์นี่สิที่น่ากังวล บันทึกชื่อไว้ว่า ‘ป๋า’ ซึ่งไอ้ป๋าที่ว่าผมโคตรมั่นใจพันเปอร์เซ็นต์เลยว่าต้องเป็นเจ้าพ่อมาเฟียที่ผมหลวมตัวไปนอนด้วยแหง เอาไงดี กำหนดใช้เงินใกล้เข้ามาแล้ว หวังพึ่งเงินที่ลูเซียสให้ต่อไปก็ไม่ได้ ผมต้องหาเพิ่ม สงสัยคืนนี้คงต้องทำงานจริงๆ

   เรื่องร่างกายกลับมาแข็งแรงสมบูรณ์เหมือนเดิมแล้ว ผลจากประสบการณ์ที่ผ่านมาและการดูแลตัวเองของผม อย่างว่า ทำงานแบบนี้ต้องดูแลสุขภาพมากกว่างานอื่น

   ร่างเพรียวลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว ฉีดน้ำหอมแถวซอกคอกับข้อมือ เซ็ตผมใส่นาฬิกาเป็นอันเสร็จ หอที่ผมอยู่ไม่ไกลจากมหาลัยมากนัก มีห้องน้ำในตัว มีระเบียงเล็กที่แค่ยืนยังอึดอัด ภายในห้องสี่เหลี่ยมมีเตียงหนึ่งหลัง กับตู้เสื้อผ้าและโต๊ะเครื่องแป้งสำหรับวางอุปกรณ์ประทินโฉมของผม ซึ่งพวกของมีราคาทั้งหลายอย่างน้ำหอม นาฬิกาข้อมือ กระเป๋าตังแบรนด์เนม เสื้อผ้ามียี่ห้อ ทั้งหมดผมไม่ได้เป็นคนซื้อเอง เป็นพวกลูกค้าซื้อมาเพื่อมัดใจผมทั้งสิ้น

   ของฟรีมาผมรับไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว แต่ไม่ผูกมัดตัวเองกับใครแน่ การทำแบบนั้นรังแต่จะสร้างปัญหาให้ตัวเอง ที่ผ่านมาผมหาทางรอดให้ตัวเองได้เสมอ หวังว่าคราวนี้ก็เช่นกัน แม้ลึกๆ ในใจ มันมีลางสังหรณ์ว่างานนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิด

   สะบัดหัวไล่ความคิดไม่เป็นมงคล กับอีแค่เด็กไซด์ไลน์คนหนึ่ง หัวหน้ามาเฟียคนนั้นคงไม่ให้ความสนใจอะไรมากหรอกมั้ง...

   “เลิกคิดใช้ชีวิตตามปกติดีกว่าเรา” ผมพึมพำอยู่คนเดียวหน้ากระจก คว้ากระเป๋าตังกับมือถือเดินออกจากห้อง นั่งรถเมล์ไปมหาลัย

   สิ่งที่เจอไม่ต่างจากที่คิดเท่าไหร่ ซันยืนรอหน้ายักษ์อยู่หน้าคณะ ลากคอผมไปซักสารพัด มีหรือผมจะบอก บ่ายเบี่ยงพูดไปเรื่อยจนริวมันยื่นมือเข้ามาช่วยให้รอดพ้นจากการโดนเค้นคอ พอเข้าห้องเรียนไปเจอหน้าอาจารย์ โดนด่าพร้อมหักคะแนนเสร็จสรรพ

   ผมอาศัยรูปร่างหน้าตาตัวเอง เข้าหาเพื่อนร่วมสายถามหางานที่คั่งค้างช่วงที่ผมไม่อยู่เกือบอาทิตย์ พิมพ์ข้อมูลทั้งหมดเอาไว้ในโทรศัพท์ วิ่งหากลุ่มที่เป็นเด็กเรียนหน่อยแล้วเสนอตัวทำงานกลุ่มด้วย ไม่ใช่ผมคิดจะเกาะหรอกนะ แค่กลุ่มเด็กเรียนเขาแบ่งงานกันทำ ไอ้พวกกลุ่มอื่นโยนกันไปโยนกันมา จะปั่นก็ตอนไฟลนก้น ผมยิ่งไม่มีเวลาอยู่ ขืนเป็นแบบนั้นไม่ต้องเอาหรอกคะแนนงาน

   หลังรับงานส่วนของตัวเองจากเพื่อนร่วมกลุ่มเรียบร้อย เลิกเรียนผมออกจากคณะ นั่งรถในมหาลัยไปซื้ออุปกรณ์มาทำงานส่ง ลบรายการทิ้งไปทีละอย่างสองอย่าง พยายามเร่งทำให้เสร็จในวันเดียว ระหว่างนั่งทำริวมันเลิกเรียนลงมาพอดี ผมเลยลากคอให้มันมาช่วยเป็นลูกมือทำงานซะ

   “มิท กูถามจริง มึงทำงานอะไรกันแน่” มันถามเสียงจริงจัง ผมเหล่มองไม่คิดบอก

   “อย่างที่มึงรู้ กูไม่ได้ค้ายาแล้วกันไม่ต้องห่วง”

   พูดพลางตบบ่ามัน ริวปัดมือผมออกสีหน้าไม่เบื่อหน่าย ผมเข้าใจว่ามันเป็นห่วง แต่เรื่องบางเรื่องบอกไม่ได้จริงๆ อย่างเรื่องผมทำงานไซด์ไลน์พวกเพื่อนจะคิดยังไง แน่นอนว่ามันไม่รังเกียจ แต่พวกมันต้องซักไซ้ผมแน่ว่าต้องการเอาเงินไปทำอะไร ถึงขั้นใช้วิธีนี้ในการหาเงิน ดังนั้นผมเลยตัดปัญหา บอกริวว่าตัวเองทำงานร้านเหล้าตอนกลางคืนเพื่อส่งตัวเองเรียนพอ ส่วนซันไม่ต้องบอกอะไรสักอย่าง ป้องกันไม่ให้ความเป็นห่วงเพื่อนมากเกินไปของมัน มาทำให้เรื่องราวมันยุ่งยากไปกว่าเดิม

   สองคนนี้ไม่น่าเป็นห่วง ที่น่ากังวลคือวาต่างหาก หมอนั้นรู้จักผมพร้อมกับซัน ทั้งที่ไม่ค่อยได้คุยด้วยแต่ดูเหมือนมันจะรู้ทันผมดีเหลือเกิน โชคดีที่มันโดนดีดไปอยู่เหนือ ไม่งั้นสิ่งที่ผมเก็บไว้โดนมันซักจนหมดเปลือกแน่

   “เหม่ออะไรของมึง งานเสร็จแล้วไม่เอาไปส่งรึไง”

   เสียงทักจากหนุ่มผิวขาวเพราะเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นดึงผมออกจากภวังค์ ก้มมองงานตัวเอง ทำเสร็จตอนไหนไม่รู้เรื่อง

   “’งั้นกูเอางานไปส่งจารย์ก่อน”

   สั่งเสร็จผมหอบหิ้วงานตัวเองขึ้นตึกคณะไปส่งงาน โชคดีปีหนึ่งส่วนใหญ่เป็นวิชาพื้นฐาน งานเลยไม่ยากอะไร พอส่งเสร็จลงมาที่โต๊ะเดิม เห็นซันนั่งหัวโด่รออยู่ที่โต๊ะ ผมเดินเข้าไปนั่งประจำที่ โบกมือทักทายคุยกับคนนู่นคนนี้ไปเรื่อย ทำไงได้ คนมันหน้าตาดีแถมยังมนุษย์สัมพันธ์ดี เลยเป็นที่รู้จักของชาวบ้าน

   ความจริงคือ ผมทำงานกลางคืน อาศัยคารมตัวเองรู้จักพวกเที่ยวกลางคืนหลายคน ทีแรกว่าจะชวนคุยเล่นๆ ต่อมากลายเป็นแนะนำตัวกับเพื่อนของเพื่อน คนนั้นรู้จักคนนี้ คนนี้รู้จักคนนั้น เล่าเรื่องระบายสิ่งที่คิด บางคนถึงขั้นมาปรึกษาปัญหาชีวิต ปัญหาหัวใจ เพราะเห็นว่าผมเป็นคนนอกน่าจะตอบได้ดีกว่า กลายเป็นว่าผมรู้จักชาวบ้านเขาไปทั่ว แถมยังรู้เรื่องคนอื่นซะเยอะ

   เรื่องไซด์ไลน์นี่ไม่ต้องห่วง ไม่มีเพื่อนคนไหนในมหาลัยรู้ ต่อให้รู้ก็ไม่คิดปากมากแน่ ในเมื่อผมก็รู้เรื่องลับๆ ของพวกมันเยอะเหมือนกัน ที่สำคัญ เวลาผมรับแขก จะเลือกพวกที่ห่างไกลกับมหาลัยป้องกันปัญหาตามมาในภายหลัง อาจเป็นสเปคตัวเองด้วยส่วนหนึ่ง ผมชอบคนมีอายุมากกว่า พวกนี้กระเป๋าหนัก ฐานะมั่นคง ต่อให้หลอกเอาเงินก็ไม่รู้สึกผิดเท่าไหร่

   “มึงนี่รู้จักคนเขาไปทั่วเลยนะ” หนุ่มเถื่อนหรี่ตามอง ผมหัวเราะย้ายที่ไปนั่งกอดคอมัน

   “อะไรกัน มึงยังโกรธที่กูไม่ยอมรับสายอีกเหรอ ไม่เอาน่าซันนี่ น้อยใจป๋าที่ไม่สนใจรึไง”

   นิ้วเรียวจิ้มแก้มสาก ซันปัดมือผมออก ท่าทางขยะแขยงเต็มกำลัง ระวังเถอะสักวันมึงจะได้เมียเป็นผู้ชาย ทำมารังเกียจกูไปได้

   “ไปไกลๆ ตีนกูมิท”

   “เอ้า ไกลก็ไกล วามันไปเหนือแล้วใช่มั้ย งี้มึงจะเอาไงต่อ อยู่บ้านญาติมันต่อปะ” ขยับมานั่งห่างจากเท้ามัน ส่วนวิธีเอาตัวรอดที่ง่ายที่สุดคือ ชวนมันคุยเปลี่ยนเรื่องแม่ง

   “ไม่ว่ะ ถึงเขาจะบอกไม่เป็นไร แต่กูเกรงใจอยู่ดี”

   “แล้วมึงจะไปอยู่ไหน ให้กูช่วยหาห้องให้มะ” ถามพลางนึกไปด้วยว่ามีหอพักแถวไหนน่าอยู่บ้าง เพื่อนซันดันส่ายหัว

   “ไม่เป็นไร กูได้ห้องแล้ว มึงจำปอนด์ไอทีที่เจอกันวันนิเทศได้ปะ มันกำลังจะย้ายจากหอในไปอยู่กับพี่ชาย เลยให้กูไปเสียบแทน”

   ปอนด์ไอที ภาพเด็กหนุ่มหน้าอ่อนกว่าวัยโผล่เข้ามาในห้วงความคิดทันที จนป่านี้ผมยังไม่เข้าใจ หนุ่มมาดเถื่อนนิสัยหยาบคายมันไปสนิทกับปอนด์ที่ดูใสซื่อไร้พิษสงได้ยังไง ถ้าไม่ใจเพราะฟ้าเห็นใจซันที่มีแต่เพื่อนนิสัยน่าถีบ คงเป็นนรกลงโทษปอนด์ต้องมาเจอคนอย่างซัน ผมคิดขำๆ

   “ดีแล้ว ขอให้มึงเจอรูมเมทเป็นเกย์”

   ซันหันขวับง้างมือหมายตบหัวผมทิ่ม หลบสิรออะไร

   “ไอ้มิท ปากหมา!” ผมแลบลิ้นใส่ หัวเราะเยาะมัน วิ่งหนีไปทางริวที่เพิ่งกลับมาจากการซื้อน้ำ ผมโบกมือลาพวกมันทั้งคู่

   “กูไปก่อนนะ เดี๋ยวต้องเตรียมตัวทำงานอีก”

   “เออ ระวังด้วยล่ะ มีอะไรโทรเรียกกูนะ” ริวพยักหน้ารับ ปลงแล้วเลิกคิดจะถามมัน เอาไว้ถ้ามันจะบอกเดี๋ยวมันก็บอกเอง ฝั่งซันไม่ยอมง่ายแบบนั้น เจ้าตัวลุกหมายจะลากคอเพื่อนผู้มากความลับมาคุยให้รู้เรื่อง ผมรีบเผ่น วิ่งออกจากตรงนั้นขึ้นรถกลับหอมาเปลี่ยนชุดท่องราตรี

   ชุดที่ผมชอบใส่จะเป็นพวกเสื้อเชิ้ตเข้ารูปสารพัดสีเรียงอยู่ในตู้ แบ่งเป็นโซน สีทึบจะอยู่ฝั่งซ้าย พวกสีสดใสจะเป็นสีอ่อนอยู่ฝั่งขวา ริมสุดคือสีขาว ส่วนกางเกงจะเป็นพวกขายาวอย่างยีนเอวต่ำเป็นต้น รองเท้าผ้าใบ รองเท้าหนัง ใส่เที่ยวจัดเป็นสัดส่วน

   บนโต๊ะเครื่องแป้งมีพวกครีมทาผิว ทาหน้า เจลเซ็ตผมและขวดน้ำหอมราคาแพง เครื่องประดับส่วนใหญ่จะเป็นพวกเงิน อืมม ผมเจาะหูด้วยนะ ด้านขวารูเดียว แต่ฝั่งซ้ายสามรูเรียงขึ้นบน ใส่ต่างหูหัวกลมธรรมดา ไม่คิดจะระเบิดหู เพราะมันไม่ค่อยเหมาะกับลุคของผมสักเท่าไหร่

   หลังเปลี่ยนร่างอยู่หน้ากระจกเสร็จ ได้เวลาออกหากิน หึหึ

   ผมเลือกร้านประจำ ด้วยความที่ชอบร้านนี้มากเป็นพิเศษ บรรยากาศในร้านออกไปทางผู้ใหญ่ ไม่เปิดเพลงเสียงดังกระหึ่ม แต่เปิดเพลงจังหวะสนุกคลอแทน เหมาะสำหรับมานั่งดื่มชิวๆ กับเพื่อนฝูงหลังเลิกงาน ทำให้ไม่ค่อยมีวัยรุ่นมาเท่าไหร่ ซึ่งนั่นเป็นเรื่องดีสำหรับผม

   เด็กหนุ่มวัยรุ่นเป้าสายตาของใครหลายคนเดินมานั่งตรงบาร์ สั่งเครื่องดื่มจิบพลางสอดส่องสายตามองทั่วร้าน รอไม่นานก็มีชายคนหนึ่งเดินมาขอชนแก้วชวนคุย เลี้ยงเครื่องดื่ม มองสบตาเป็นอันรู้ว่าต้องการอะไร ผมมองสำรวจแวบหนึ่งพอรู้ว่าอีกฝ่ายมีฐานะไม่เลว แถมยังเจนจัดซะด้วย

   ร่างโปร่งของอีกฝ่ายขยับเข้ามาชิดแบบเนียนๆ มือเลื่อนมาโอบเอวยิ่งคุยนานยิ่งเลื่อนไปแถวสะโพก ดวงตาพราวระยับบ่งบอกความต้องการ จังหวะที่ผมกำลังจะตอบตกลงไปต่อกันด้านนอก เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างตัว

   “มาร์ตินี่...”
   
   รอยยิ้มบนใบหน้าหุบลงทันที ร่างกายแข็งทื่อจนว่าที่ลูกค้ามองอย่างสงสัย เสียงทุ้มแหบแบบนี้ผมจำลึกในสมองไม่มีทางลืม

   “พี่ชาย รู้สึกว่าผมไม่ว่างแล้วล่ะ เอาไว้วันหลังนะ” ผมรีบกลับคำ วางเงินค่าเหล้าแล้วลุกพรึบผละจากตรงนั้นเหมือนเจอผีไม่สนใจเสียงเรียกของว่าที่ลูกค้า บอกเลยว่าซวย ซวยมาก!

   สองเท้าจ้ำหนีไม่ทันเห็นสายตาของคนสั่งเครื่องดื่มว่ามองตามหลังตนอย่างหมายมาดแค่ไหน รู้สึกเพียงแค่ว่า จู่ๆ ขนทั่วร่างพร้อมใจกันลุกซู่ สมองคิดเร็วจี๋ ออกประตูหน้าไม่ได้ชัวร์ ต้องไปประตูหลัง ตัดสินใจได้ดังนั้น อาศัยความสนิทกับเจ้าของร้านเดินผ่านพนักงานออกทางด้านหลัง มองซ้ายมองขวาอย่างหวาดระแวง จังหวะจะหันไปทางซ้าย ฝีเท้าชะงักกึก มองไล่จากชุดสูทราคาแพงเงยหน้าขึ้นบน

   “สายันต์สวัสดิ์มิทรี่...ไม่ได้เจอกันหลายวันเลยนะ”

   ร่างสูงในชุดสูทสีทึบสมฐานะมาเฟียตัวเอ้ สุดแสนจะร้ายกาจ รอยยิ้มมุมปากประดับใบหน้าหล่อเหลาให้ยิ่งดูดีไปพร้อมๆ กับความอันตรายที่เจ้าตัวไม่คิดจะกักเก็บเลยสักนิด ผมมองภาพนั้นกลืนน้ำลายอึก กัดฟันตอบสมองคิดหาทางหนี

   “สายันต์สวัสดิ์”

   ร่างเพรียวขยับถอยเว้นระยะห่างแบบที่หากมีอะไรสามารถเผ่นได้ทันที พลางคุมเชิงจ้องเขม็งใส่

   “หืมม ไม่ต้องระแวงขนาดนั้นหรอกหน่า ฉันมาดีนะ” เสียงหัวเราะทุ้มต่ำเยือกเย็นในคอ ดวงตาหลุบต่ำมองท่าทางเหมือนลูกสัตว์กำลังหวาดระแวงนายพราน รู้ว่าสู้ไม่ได้แต่ยังหันมาแยกเขี้ยวขู่ ยิ่งชวนให้น่าล่ามากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก
   
   “ต้องการอะไร” ผมถามเสียงห้วนทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรจากตัวเอง อย่างน้อยๆ ขอคุยประวิงเวลาหาทางหนีหน่อยเถอะ ไม่ชอบจริงๆ พวกมาเฟีย ให้ตายสิ

   “ก็แค่อยากมาชวนไปกินข้าวเท่านั้นเอง นายเล่นมองฉันแบบนี้ห่างเหิงจังนะ...ใจร้ายจริงๆ ฉันว่าฉันไม่ได้ทำอะไรนายไม่ใช่หรือไง?”

   อยากถุยน้ำลายใส่หน้า วาจาไม่เข้ากับการกระทำเลยสักนิด สืบเท้าเข้าหาแผ่รังสีคุกคามเต็มที่จนผมถอยหลังจะชิดกำแพงอยู่แล้ว อยู่ต่อไปไม่ดีแน่ ต้องรีบเผ่น ผมหมุนตัววิ่งหนีเข้าซอยหนึ่งทันที แม้จะตงิดใจอยู่บ้างที่อีกฝ่ายเหมือนจงใจไล่ต้อนผมมาทางนี้ แต่ทำไงได้ มันเหลือช่องให้วิ่งอยู่เส้นทางเดียว

   “ตามไป”

   คนสั่งเอ่ยเสียงเรียบ ลูกน้องสามคนวิ่งไล่ต้อนเด็กเพียงคนเดียว ผมได้ยินเสียงฝีเท้าจากทางด้านหลัง ไม่ต้องหันไปดูก็รู้ว่าผมงานเข้าขั้นรุนแรง

   “โธ่เว้ย! ทำไมชีวิตกูซวยขนาดนี้เนี่ย” ได้แต่บ่นอุบด่าทอชะตากรรมอันน่าเศร้าของตัวเอง แล้วพุ่งเลี้ยวขวาตรงทางแยก ฉับพลัน วงแขนใหญ่ที่รอท่าไว้อยู่แล้ว ตวัดเอวเล็กของร่างเพรียว ยังไม่ทันได้หือได้อืออะไร ก็ถูกจับโยนใส่รถที่แล่นผ่านมาตรงหน้าพอดีสมกับที่คำนวณเอาไว้ล่วงหน้า เพราะแม้แต่หน้าเจ้าของวงแขนที่อุ้มโยนยังไม่ทันได้เห็นด้วยซ้ำ

   ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมากจนผมตามไม่ทัน รู้ตัวอีกทีตัวเองมานั่งอยู่เบาะหลังรถคันหรู

   “วิ่งเล่นสนุกมั้ย?” วาจาที่ฟังดูคุกคามเอ่ยถามด้วยแววตาพราวระยับ คนขับบังคับรถขึ้นทางด่วนแบบไม่มีช่องทางให้หนี

   ผมนั่งบื้ออยู่กับที่ พอสมองประมวลผลทันเหมือนเรี่ยวแรงทั้งหมดถูกสูบหายไปในทันที นั่งเอนเบาะถอนหายใจเฮือกใหญ่ เหล่มองไปนอกหน้าต่าง เห็นภาพสะท้อนคนที่ตัวเองกังวลกำลังจ้องมาทางผมเหมือนจะกลืนกินไปทั้งตัว อยากหนีความจริงเป็นบ้า สุดท้ายผมก็หนีไม่รอด

   เจ้าของแผนการ พอเห็นผมไม่ถามเลยเปลี่ยนเป็นยื่นน้ำส่งให้ด้วยรอยยิ้มขำขัน ผมรับน้ำมากระดกอย่างเสียไม่ได้ ฝ่ายร่างสูงจิบแชมเปญไปพลางมองผมที่นั่งหน้าหงิกไปพลาง จ้องกันขนาดนี้ผมคงพูดได้แค่ประโยคเดียว

   “คิดค่าบริการเหมือนเดิมนะ”

   เกิดความเงียบไปชั่วขณะ คนฟังหัวเราะในลำคอเจือความพึงพอใจ

   “3 เท่าของค่าตัวปกติ” เจ้าตัวพูดราวกับว่านั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่ ชิ หมั่นไส้ไอ้คนมีเงิน กะอีแค่ไม่กี่หมื่นคงไม่ทำให้ขนหน้าแข้งอีกฝ่ายร่วงหรอก

   อยากให้เวลายืดยาวออกไปสักสิบปี แต่ความจริงมันโหดร้าย รถคันหรูเลี้ยวเข้าตึกคุ้นตา ผมถูกพาขึ้นมาห้องเดียวกับรอบก่อน

   “อาบน้ำก่อนมั้ย”

   ใครสั่งใครสอนให้ถามด้วยน้ำเสียงออกคำสั่งแบบนี้ ผมได้แต่พยักหน้า หยิบผ้าขนหนูที่ถูกเตรียมไว้เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำล้างตัวจนสะอาด ก่อนสวมเสื้อคลุมอาบน้ำเดินออกมา เห็นร่างสูงนั่งเอนกายบนโซฟา สูทตัวนอกถูกถอดโยนทิ้งไปอีกทาง ดวงตาคมจ้องมองผมอย่างอารมณ์ดี มือหนึ่งคีบบุหรี่ปล่อยควันขาวให้ล่องลอยไปในอากาศ โดยมีแก้วเหล้าวางไว้ที่โต๊ะเล็กด้านข้าง ห้องสลัวด้วยแสงไฟสีนวล

   เจ้าของห้องกระดิกนิ้วเรียกเข้าไปหา ผมที่ทำใจในห้องน้ำไปแล้วว่าต้องรับศึกหนัก เดินลากขาเข้าหาอีกฝ่าย วงแขนแกร่งตวัดรั้งจนผมขึ้นไปนั่งบนตัก ตัวผมก็ไม่ได้เล็ก คุณท่านมาเฟียเล่นคว้าง่ายดายอย่างกับผมเป็นตุ๊กตายัดนุ่น

   ในความคิดของร่างสูง กลิ่นหอมสบู่โชยมาอ่อนๆ ดีกว่ากลิ่นน้ำหอมเป็นไหนๆ สัมผัสนุ่มของสะโพกมนสวยที่นั่งตักกว้างชวนให้รู้สึกดียิ่ง มือหนายกลูบไล้อย่างเผลอไผล

   “ทำไมนายถึงถูกใจฉันล่ะ ระดับอย่างนาย มีคนแจ่มๆ กว่าฉันมาให้เลือกแทบไม่หวาดไม่ไหวไม่ใช่เหรอ” อดไม่ได้ที่จะถาม ผมหน้าตาดีหุ่นดีก็จริง แต่ไม่ถึงกับที่สุด ยังมีคนอีกมากที่ดูดีและน่าจะตรงสเปคร่างสูงมากกว่า หรือผมควรหาคนมารับกรรมแทนดี น่าสนใจ

   “ความถูกใจต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ? อีกอย่าง...ฉันเชื่อสัญชาตญาณของฉันมากกว่า” คนตอบเอ่ยด้วยรอยยิ้มแฝงความร้ายกาจ ใบหน้าหล่อคมเชิดขึ้นน้อยสมสายเลือดมาเฟียที่ไม่ใช่แค่เพียงทายาท แต่มันคือสิ่งที่เขาโดนเคี่ยวเข็ญและฝึกฝนอย่างหนักเพื่อแก๊งและครอบครัว เรื่องพวกนี้ผมเพิ่งมารู้เอาหลังจากนั้นเกือบปี

   หัวใจกระตุกวูบ ทั้งกลัวและตื่นเต้นกับท่าทางของร่างสูง มันแฝงความโหดร้าย เลือดเย็น มั่นใจในอำนาจ เป็นพวกที่อยากอยู่ให้ห่างมากที่สุด พวกมาเฟียเอาแต่ใจตัวเอง อยากได้อะไรต้องได้ สามารถทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้มันมาโดยไม่สนว่าใครจะสูญเสียไปเท่าไหร่ ผมเม้มริมฝีปาก

   เขาเชยคางมนขึ้น นัยน์ตาสีเข้มจัดจับจ้องใบหน้าสวยปนหล่อของเด็กที่พามา ราวกับมองทะลุลึกถึงความคิดไม่ใช่เพียงรูปกายภายนอก ก่อนโน้มลงแนบริมฝีปาก เม้มให้กลีบปากเผยอขึ้นก่อนสอดลิ้นเข้าไปดื่มด่ำอย่างกระหายหิว รสจูบเจือกลิ่นบุหรี่กับเหล้ามันทั้งขมปนหวาน ไม่ต่างจากสิ่งเสพติดอันตราย

   ฝ่ามือหยาบจากการจับอาวุธลูบไล้สะโพกมนลากลงไปถึงข้อเท้า ก่อนจะลูบขึ้นถลกชายชุดคลุมอาบน้ำมากองที่เอวเผยขายาวกำลังดี ไม่เรียวบางอย่างผู้หญิง และไม่หนาใหญ่อย่างพวกออกกำลัง

   เวลางานของผมเริ่มแล้ว มือปลดเข็มขัดรูดซิบใช้มือคลึงส่วนร้อนอย่างรู้งาน ก่อนจะผละจูบออกเคลื่อนกายลงคุกเข่าบนพื้นทำหน้าที่ของตัวเอง สัมผัสร้อนคละกับความเย็นจากมุก หูได้ยินเสียงครางต่ำอย่างพึงพอใจ มือหนาขยี้บุหรี่ทิ้งแล้วยกแก้วเหล้ากระดกผ่อนคลายความตึงเครียดที่ได้รับจากงานมาทั้งวัน

   ในใจของร่างหนากำลังนึกถึงคนตรงหน้า หลายวันที่ผ่านมาใช่ว่าจะไม่มองคนอื่น แต่ไม่มีใครเข้าตาเลยซักคนจนตัวเองยังหงุดหงิด สุดท้ายก็ต้องไปเอาเจ้าเด็กคนเดิมกลับมาได้สิน่า ดวงตาทอดมองด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก มาเฟียตัวร้ายวางแผนซับซ้อนไว้หลายชั้นเพื่อไล่ต้อนศัตรูของตน มาคราวนี้กลับครุ่นคิดที่จะยึดตัวร่างเพรียวไว้เพียงผู้เดียว ไม่ว่าใครหน้าไหน ไม่คิดจะแบ่งปันเด็ดขาด!

   คนถูกหมายมาดพลันรู้สึกหนาวเยือกจนหยุดชะงักการกระทำ ไม่ทันเงยหน้ามอง ก็ถูกช้อนตัวอุ้มเข้าไปในห้องนอน มีเพียงเสียงแผ่วดังแว่วออกมาตลอดทั้งคืน เหนื่อยสายตัวแทบขาด เหงื่อชุ่มไปทั่วร่างแต่จะให้ลุกไปอาบน้ำก็ไม่ไหว สุดท้ายเลยต้องหลับมันทั้งแบบนั้น

   ตื่นขึ้นมาตอนสายของอีกวัน เมื่อยล้าไปทั้งตัว หันไปข้างกายไร้เงาเจ้าของห้อง สงสัยจะไปทำงานแล้ว คิดพลางผ่อนลมหายใจยกแขนก่ายหน้าผาก มองเงินสดที่วางไว้ตรงโต๊ะข้างเตียงเช่นเดิม

   “ตื่นแล้วเหรอ?” เสียงทักเรียกสายตาให้หันไปมอง ร่างสูงกำยำในชุดคลุมเดินออกมาจากห้องน้ำ มือข้างหนึ่งถือผ้าผืนเล็กเช็ดผม ปลดเสื้อคลุมทิ้งเพื่อสวมเสื้อตัวใหม่ ทำให้เห็นลวดลายบนแผ่นหลังแกร่งที่กินเนื้อที่ไปทั้งหมด ลากยาวไปจนถึงสะโพกสอบชั่วขณะ ก่อนถูกปิดด้วยเสื้อเชิ้ต

   “อย่างที่เห็น”

   ผมตอบกวนไปตามอารมณ์ ไอ้หมอนี้มันใช้ร่างกายคนอื่นหนักหน่วงเกินไปแล้ว มือยกเสยผมแบบเซ็งๆ เจ้าตัวเหมือนไม่รู้สึก ถามต่อไปเรื่อยระหว่างแต่งตัว

   “นายเองก็ดูฉลาด ไม่น่าจะมาทำอาชีพไซด์ไลน์ ทำไมถึงมาทำงานแบบนี้ล่ะ”

   “เหตุผลเหมือนคนอื่นๆ ที่ต้องการเงินมาใช้นั่นแหละ”

   “ฉันว่านายมีเหตุผลมากกว่านั้น” ดวงตาคมตวัดมองพร้อมคนพูดที่เดินเข้ามาหา ร่างสูงทิ้งกายตรงขอบเตียง จับข้อมือทั้งสองข้างกดกับเตียงนุ่ม คร่อมอยู่เหนือร่างเปลือยเปล่า ตามตัวมีแต่รอยจ้ำแดง มีเพียงผ้าห่มช่วยปิดท่อนล่างอย่างหมิ่นเหม่ ผมหลบสายตา เปิดช่องให้จมูกโด่งโน้มลงมาซุกไซร้แถวลำคอ

   “เอาเถอะ ไม่บอกก็ไม่เป็นไร นายไม่คิดจะมาเป็นคนของฉันหน่อยเหรอมิทรี่”

   คนถูกถามคิดในใจ ถามอย่างเดียวได้มั้ยวะ ทำไมต้องลากจมูกมาถึงไหปลาร้าด้วย

   “ไม่คิด” ผมตอบทันที ดูเป็นคำตอบที่อีกฝ่ายไม่ต้องการ ในเมื่อเจ้าตัวก้มมาตรงอกซ้ายแล้วใช้ปากดูดอกหนักๆ จนต้องนิ่วหน้า ช่วงที่กำลังคิดว่าจะมียกสองรับอรุณ ประตูห้องถูกเปิดออก ชายร่างสูงใบหน้าคมคายเลิกคิ้วมองภาพตรงหน้าแบบไม่สะทกสะท้าน

   “บอสถึงเวลางานแล้ว ถ้าจะกกเด็กเอาไว้กลับมาค่อยกกก็ยังไม่สาย สภาพแบบนั้น...” กวาดตามองผมที่อยู่ใต้ร่างหนา “คงไม่มีปัญญาลุกไปไหน” จบคำด้วยรอยยิ้มแสยะ

   เออ! ตอนนี้ขยับไม่ได้ อย่าให้หายแล้วกัน จะแอบมุดไปตัดวงจรไฟฟ้าทั้งตึกแม่ง ผมจ้องอย่างเอาเรื่อง ในสายตาของผู้ชายอันตรายทั้งคู่ คงเหมือนเห็นจ้องจอกน้อยไร้ทางสู้ขู่พองขนแยกเขี้ยวใส่

   “จริงของนาย ไนท์สั่งให้คนเฝ้าหน้าห้อง ห้ามให้อีหนูของฉันก้าวออกจากห้องแม้แต่ก้าวเดียว ไม่งั้นฉันจะเอาลูกตะกั่วเก็บไว้ในหัวมัน” เสียงเย็นจนผมยังผวา

   “เออ รีบมาล่ะ ถ้าช้านายจะโดนลูกตะกั่วแทน” หนุ่มต่างชาติพูดภาษารัสเซียบอกกับบอสตัวเองอย่างไม่กลัวเกรงก่อนออกจากห้องไปเหลือเพียงเจ้าของกับเหยื่อที่น่าสงสาร ความหนักที่กดทับบนร่างหายไป

   “ไม่ต้องสงสัย เจ้านั่นชื่อไนท์เป็นมือขวาของฉันเอง มีอำนาจรองจากฉันเท่านั้น คนเดียวกับที่จับนายขึ้นรถมาให้ฉัน” อ่อ ไอ้หมอนั่นเองสินะ สักวันเหอะ จะเอาคืนให้สาสม!

   หัวหน้าแก๊งมองภาพว่าที่อีหนูฉายแววอาฆาตอย่างชอบใจ

   ”ฉันให้เวลาเธอตัดสินใจถึงตอนฉันกลับมา หวังว่าจะเป็นข่าวดีนะมิทรี่” มือหนาตบที่สะโพกมนจนคนโดนรังแกเจ็บร้าวไปทั้งตัว ถลึงตาจ้องใส่

   “@#%^%&$%@!#” คำหยาบภาษารัสเซียเป็นพรวนดังออกจากปากผู้ถูกกระทำ แถมยังคว้าหมอนขว้างใส่ระบายอารมณ์ฉุนเฉียว ลูเซียสหัวเราะเบิกบานออกมาสมทบกับคนสนิทแล้วพากันเดินไปที่รถเพื่อทำงานของวันนี้

   “หึๆ น่าสนุกจริงๆ เลยนะ นี่เป็นครั้งแรกที่คนอย่างฉันถูกปฏิเสธ จริงมั้ยไนท์”

   เจ้าของชื่อตอบกลับ

   “ผิด... ครั้งที่สองต่างหาก เพราะครั้งแรกคือฉัน” เขาเอ่ยแก้ด้วยท่าทางเรียบเฉย แต่แววตาพราวระยับอย่างที่รู้กันดีว่าต้องจัดการยังไงให้เจ้าบอสมาเฟียถูกใจ

   “อ่ออ จริงสินะ คนแรกที่ปฏิเสธฉันคือนาย คุณอดีตสารวัตร” ลูเซียสยักคิ้วยียวนมือขวาที่เคยเป็นถึงอดีตสารวัตรกองปราบปราม แต่กลับลาออกแล้วผันตัวเองมาเป็นมือขวามาเฟียอย่างตนแทน

   ไนท์ปล่อยให้บอสทำตามใจก็จริง ถึงงั้นก็ยังไม่วางใจเด็กคนนี้เท่าไหร่นัก คงต้องสืบประวัติซักหน่อย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่2 คนเดิม [Up 31/5/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 31-05-2016 21:20:57
 :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:ติดตามจ้า :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่2 คนเดิม [Up 31/5/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 31-05-2016 21:37:42
ถูกใจจริงๆ อยากอ่านเรื่องของมิท ตั้งแต่เจอมิท ในหนุ่มวายยกกำลังสอง :ling1:
มิท ดูมีความลึกลับ ซับซ้อน ไม่เข้ากับกลุ่มเพื่อนๆ สักคน
แล้วก็สมใจ อ๊า.....สนุก ชอบบบ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
รอ  :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
 
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่2 คนเดิม [Up 31/5/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 31-05-2016 21:37:57
 :hao6:   ป๋าาาา
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่2 คนเดิม [Up 31/5/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Mafiaziip ที่ 31-05-2016 21:54:33
สนุกมากค่ะไรท์ น้องมิทสู้คนจริงๆ อิอิ

มาต่อไวๆ นะคะ สู้ๆ  :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่2 คนเดิม [Up 31/5/59]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 31-05-2016 22:26:29
 :3123:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่2 คนเดิม [Up 31/5/59]
เริ่มหัวข้อโดย: yaoisamasang ที่ 31-05-2016 22:54:28
โอ้...ในที่สุด ป๋าของมิทก็เผยตัว (ปรบมือรัวๆ)
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่2 คนเดิม [Up 31/5/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 31-05-2016 23:11:07
 o13
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่2 คนเดิม [Up 31/5/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ●GreenTEA● ที่ 01-06-2016 00:02:40
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่2 คนเดิม [Up 31/5/59]
เริ่มหัวข้อโดย: chouxcream59 ที่ 01-06-2016 00:56:58
โง้ยยยยยยยย พยศจริงๆ รอให้คุณป๋ามาปราบนะจ้ะ  :-[ :impress2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่2 คนเดิม [Up 31/5/59]
เริ่มหัวข้อโดย: PiSCis ที่ 01-06-2016 12:32:12
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่3 ชีวิตบัดซบ [Up 1/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 01-06-2016 16:31:40
รอบที่3 ชีวิตบัดซบ

   คล้อยหลังสองนายบ่าว ผมต้องนั่งจับเจ่าอยู่ในห้องกว้างเพียงลำพัง นับรวมแล้วนี่เป็นครั้งที่สองที่ผมถูกลากมาสถิต ณ รังมาเฟียแม้เจ้าตัวจะพูดว่าเป็นแค่นักธุรกิจก็ตาม ตลอดช่วงระยะเวลาที่ผมถูกกักตัวอยู่ที่นี่คราวก่อน ผมสำรวจทั่วทุกซอกทุกมุม ไม่มีโอกาสให้หนีเลยแม้แต่น้อย ในหนังในละครเขาพากันไปติดเกาะ ผมนี่ติดตึกไม่มีระเบียง มีแต่ทางเดินออกไปยังสระว่ายน้ำส่วนตัว

   หนทางเดียวที่จะหนีได้คือ กระโดดลงตึกแม่งตรงสระว่ายน้ำนั่นแหละ ซึ่งผมยังไม่คิดสั้นขนาดนั้น ในเมื่อไม่มีทางหนี ขอนั่งถอนหายใจผลาญพลังงานชีวิตเล่นอยู่เฉยๆ ดีกว่า เอาไว้ฟื้นกำลังเต็มที่เมื่อไหร่ค่อยคิดอีกทีว่าจะเอาไงต่อ

   ลูเซียสไม่ได้บอกซะด้วยสิว่าจะกักตัวผมกี่วัน ให้ตาย ผมจะเรียนจบมั้ยเนี่ยคิดแล้วเครียด จะปรึกษาใครก็ไม่ได้ ให้ใครช่วยก็ไม่ได้อีก ต้องลองกล่อมเจ้าของตึกดู หวังว่าลูเซียสจะมีเหตุผลมากพอ...มั้ง

   ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมง เชฟประจำตัวลูเซียส เดฟเข็นอาหารเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเช่นเคย เห็นประตูเปิดออกมีการ์ดสองคนยืนเฝ้าอยู่โคตรตัดทางหนี ผมเลื้อยลงจากเตียงหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาสวมไว้ แล้วเดินเป็นคุณชายมานั่งเก้าอี้รอเดฟจัดโต๊ะให้ด้วยใบหน้าบูดบึ้ง

   “กินอะไรสักหน่อยนะครับคุณมิทจะได้ทานยาหลังอาหาร ถ้ามีอะไรต้องการเป็นพิเศษบอกผมหรือการ์ดหน้าห้องได้เลย”

   เสียงนุ่มนวลจากหนุ่มหล่อไม่ทำให้ผมรู้สึกดี ความจริงผมไม่ได้มีรสนิยมอะไรเป็นพิเศษ...โอเค เลิกมองแบบนั้น สเปคผมเป็นแบบลูเซียสพอใจยัง ตัวสูงใหญ่ กำลังเหลือเฟือ อายุมากกว่า พึ่งพาได้ ฐานะดี แฝงความอันตรายให้ท้าทาย แล้วยังไง ชอบก็ส่วนชอบ ไม่น่าข้องเกี่ยวด้วย ผมไม่ได้ตัวคนเดียว ยังมีหน้าที่อันหนักอึ้งอยู่บนบ่า ต่อให้ตายก็ทิ้งไม่ได้ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม

   ดังนั้นกับคนอันตรายอย่างลูเซียส ผมควรอยู่ให้ห่างหากยังอยากมีชีวิตยืนยาวต่อไป จริงสิ รอบก่อนถูกปล่อยตัวก่อนจะลองขอให้เดฟช่วย ถือโอกาสเอาความคิดนั้นมาใช้ตอนนี้เลยแล้วกัน

   “เดฟ คุณช่วยผมออกจากที่นี่ได้รึเปล่า ผมเป็นเด็กมหาลัยยังต้องเรียน ไม่สามารถมาอยู่ไปวันๆ แบบนี้ได้”

   ผมเข้าเรื่องพูดไปตรงๆ ไม่หวังว่าอีกฝ่ายจะช่วยเหลือ ต่อให้ดีแค่ไหนอีกฝ่ายก็ยังเป็นคนของลูเซียสอยู่ดี แค่อยากลองเท่าที่ตัวเองทำได้

   “ผมก็อยากช่วยคุณนะ แต่ผมขัดคำสั่งบอสไม่ได้จริงๆ ครับ”

   น้ำเสียงจริงใจกับสีหน้าเห็นอกเห็นใจไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการ ไม่ได้เกลียดคนที่มองผมด้วยความสงสาร สมเพช หรือดูถูก คนพวกนั้นไม่มีอิทธิพลสำหรับผมอยู่แล้ว ในเมื่อสิ่งที่ช่วยผมได้มีเพียงเงินเท่านั้น ผมเลยเลือกที่จะเงียบ ไม่พูดอะไรต่ออีก เวลานี้ไม่จำเป็นต้องเสแสร้งแกล้งทำตัวให้ดูร่าเริง ชวนคุยแบบพวกบ้ามนุษย์สัมพันธ์ดี ผมอยากอยู่เงียบๆ รอโอกาส...

   จนกระทั่งผมกลับมาอยู่คนเดียวอีกครั้ง เดฟเข็นรถอาหารออกไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ ผมอาบน้ำ ทำความสะอาดร่างกาย เปิดทีวีดูฆ่าเวลาเพราะมือถือถูกยึดไปตั้งแต่เมื่อคืน หูได้ยินเสียงทีวีที่จับใจความไม่ได้ ดวงตาจ้องมองแต่เหม่อไปถึงไหนไม่ทราบ

   ในที่สุด โอกาสที่ผมรอคอยก็มาถึง...

   “เปิดทีวีโดยไม่สนใจแบบนั้นมันเปลืองไฟไม่รู้เหรอ”

   รูปประโยคคล้ายจะดุ แต่น้ำเสียงราบเรียบไร้อารมณ์ ผมแหงนคอจากโซฟามองชายร่างสูงโปร่งในชุดสูทเรียบกริบเดินโดยไร้เสียงมาหยุดยืนอยู่เบื้องหน้า นี่ถ้าเขาไม่ส่งเสียงทัก ผมคงไม่รู้สึกตัวจนกระทั่งอีกฝ่ายเข้ามาประชิดตัวแน่

   “ค่าไฟพวกนายจ่าย ไม่เกี่ยวกับฉันนี่” ผมตอบพลางยักไหล่ ขยับมานั่งหลังตรงในชุดเสื้อคลุม โดยมีร่างสูงทิ้งตัวนั่งฝั่งตรงข้าม ”มาเร็วกว่าที่คิด นึกว่าจะมาตอนเย็นๆ ซะอีก คุณไนท์” พูดไปเหมือนรู้ดี ความจริงไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายจะมาคุยเป็นการส่วนตัว ถามว่าผมเดาได้ยังไงน่ะเหรอ

   จากที่ได้ฟังและสังเกตมา ไนท์เป็นมือขวาของลูเซียส ควบตำแหน่งเลขามีอำนาจเป็นรองแค่เพียงลูเซียสคนเดียวเท่านั้น เขาดูไม่ค่อยพอใจตั้งแต่แรกเรื่องที่เจ้ามาเฟียนั่นหิ้วผมมานอนกก ครั้งเดียวก็เกินพอ นี่ยังมีรอบสองแถมยังตั้งท่าจะจับผมเป็นอิหนูส่วนตัวจนกว่าจะเบื่อด้วย

   ในฐานะมือขวาคงไม่ต้องการให้ผมซึ่งไม่รู้หัวนอนปลายเท้ามาอยู่ใกล้บอสคนสำคัญ คงคาดเดาไปต่างๆ นาๆ ผมอาจจะเป็นสายให้กับแก๊งอื่น ไม่ก็สายจากคู่แข่งทางธุรกิจ แม้ผมจะไม่รู้ว่ามีธุรกิจอะไรบ้างก็เถอะ

   “ฉลาดดีนี่ ฉลาดแบบที่ไม่น่ามาทำตัวแบบนี้ น่าเสียดาย...”

   ผมเมินกับวาจาดูถูกจากอีกฝ่าย

   “มีอะไรพูดมาตรงๆ เลยดีกว่า ฉันไม่มีสิทธิ์อะไรอยู่แล้ว จะบีบก็ตายจะคลายก็รอด ถ้าลูเซียสยอมปล่อยมือล่ะก็นะ” ท้ายเสียงแฝงความหงุดหงิดจนคนฟังต้องเลิกคิ้วมอง

   “นายดูไม่อยากเป็นเด็กลูเซียส? ทั้งที่ได้อยู่แบบสบาย มีเงินใช้จ่ายตามใจชอบ เด็กแบบนายน่าจะชอบนี่”

   “ฉันไม่ปฏิเสธว่ามันสบาย แต่ฉันยังอยากมีอนาคต ฉันยังต้องเรียนหนังสือ ที่สำคัญ ฉันอยากมีอายุยืนยาว” ไม่ต้องอธิบายขยายความประโยคสุดท้าย ของแบบนี้รู้กันดีอยู่

   ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย มีแต่คนจ้องจะฆ่า ถ้าผมมาเป็นอิหนูให้ ไม่รู้วันไหนจะเบื่อแล้วส่งต่อให้คนอื่นจนชีวิตมันบัดซบมากไปกว่านี้ หรืออาจจะซวยโดนลูกหลงตายเข้าสักวัน กับอิแค่เด็กไซด์ไลน์ เขาไม่เจียดเวลา ลดตัวเองมาปกป้องคุ้มครองหรอก ผมรู้ตัวเองดี ความสบายเพียงชั่วครั้งชั่วคราวกับชีวิตที่ต้องจบลงเพียงเสี้ยววิ ผมไม่เอาดีกว่า

   ปกติ ผมไม่ใช่คนตรงคิดอะไรก็พูดอย่างนั้น ผมมีทักษะการเอาตัวรอดสูงจากการใช้ชีวิตมาตั้งแต่เด็กยันโต บางสิ่งควรหุบปาก บางอย่างควรพูดออกไป แต่กับไนท์ที่แสดงออกชัดเจนว่าไม่ต้องการให้ผมอยู่กับลูเซียส มันตรงใจผมที่อยากจะเผ่นหนีไปให้ไกลๆ พอดี ดังนั้นควรพูดไปตรงๆ รีบๆ เขี่ยฉันออกไปสิ ฉันจะได้ไปลัลล้าโลดแล่นแบบเดิม

   ต่างฝ่ายต่างจ้องตากันนิ่ง คนมากประสบการณ์มองออกอย่างง่ายดายว่าเด็กตรงหน้าต้องการอะไร ส่วนคนถูกมองจนทะลุปรุโปร่งกลับยืดอกรับไม่หวั่นเกรง มุมปากมือขวามาเฟียยกยิ้ม น่าเสียดายจริงๆ นั้นแหละเด็กคนนี้

   “ฉันจะให้เงินตามที่ลูเซียสตกลงไว้กับเธอและจะเปิดโอกาสให้เธอหนีออกไปจากที่นี่ซะ พยายามทำยังไงก็ได้ให้ห่างไกลพวกเรามากที่สุด หากยังอยากจะใช้ชีวิตบนโลกภายนอกต่อไป” มือใหญ่ของไนท์ล้วงหยิบธนบัตรปึกหนึ่งมาวางไว้เบื้องหน้า แต่ยังไม่เลื่อนส่งให้ผมทันที

   “ขอบอกไว้ก่อน ฉันปล่อยนายไปได้แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น หากเจอกันคราวหน้า ฉันต้องทำตามคำสั่งของเจ้านั่นแม้ว่าจะไม่ชอบใจก็ตาม หวังว่าที่ยังพูดไปเธอคงเข้าใจนะ”

   “อืม จะพยายามหนีให้รอดแล้วกัน”

   ตอบแบบไม่มั่นใจนัก เด็กไซด์ไลน์ธรรมดาคนหนึ่งจะเอาอะไรไปงัดข้อกับมาเฟียตัวเอ้กัน ไนท์พยักหน้ารับปล่อยมือจากธนบัตร ผมหยิบมาพร้อมกับเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับชุดเดิม เห็นไนท์ยืนคุยมือถือเป็นภาษารัสเซียอยู่ตรงทีวีที่ถูกปิดไปแล้วเรียบร้อย ฟังคล่าวๆ น่าจะคุยกับลูเซียส เจ้าตัวคงขอปลีกตัวมาชั่วครู่ไม่นานคงกลับไปหาเจ้านายตามเดิม

   ผมไม่สนใจเดินออกมานอกห้องไร้เงาของการ์ด เม้มปากกัดฟันฝืนเดินให้ดูเป็นมนุษย์ปกติมากที่สุด ความเจ็บแสบคัดยอกยังมีอยู่เต็มเปี่ยมแม้ว่าจะทานยาไปแล้ว คิดว่าการรองรับลูเซียสทั้งคือมันเป็นเรื่องง่ายหรือไง ขนาดชาวต่างชาตินะ ไม่พอยังจะมีตัวเสริมเป็น....ไอ้นั่นแหละ ไอ้ห้าเม็ดนั่นไง

   ตลอดทางราบรื่นไร้คนรบกวน ไนท์จัดการได้สุดยอดจริงๆ สมแล้วที่เป็นมือขวา ผมลากสังขารโบกรถแท็กซี่กลับห้องพักซอมซ่อของตัวเอง คิดทบทวนตลอดทางว่าจะหนีลูเซียสยังไงดี อันดับแรกคงต้องย้ายที่อยู่ กับเปลี่ยนสถานที่ทำมาหากินก่อนสินะ รู้สึกว่าทางนั้นจะสืบประวัติมาหมดแล้วว่าผมชอบไปสถิต ทำงานตกเหยื่อที่ไหนบ้าง

    ถึงห้องพัก ผมเจอนรกขุมที่หนึ่งในชีวิต ชายวัยกลางคนสวมเสื้อผ้ามอซอ หลังงอใบหน้ารกไปด้วยหนวดเคราไม่น่ามองกำลังยืนกอดอกอยู่หน้าห้องผม อย่างที่รู้ว่าห้องผมมันเป็นแบบราคาถูก ไม่มีหรอกคีย์กงคีย์การ์ดหรือยามใต้หอ ทำให้ชายน่ารังเกียจคนนี้บุกมาหาผมได้ถึงที่

   ผมกำลังจะหมุนตัวเดินกลับไม่อยากเจอหน้า อีกฝ่ายดันตาไว รีบจ้ำอ้าวมาคว้าแขนผมไว้

   “หันหลังหนีให้พ่อตัวเองแบบนี้หมายความว่าไงไอ้ลูกชาย” กลิ่นเหล้ามาจากลมหายใจ เปิดปากพูดแต่ละคำ ผมแทบอยากเอามีดแทงให้ตายคาที่ รอหาวิธีฆ่าแบบไม่เหลือร่องรอยก่อน จะลากไปเชือดหมกป่าเลยคอยดู

   “เดี๋ยวนี้ฉลาดทำงานแล้วนี่หว่า ทีแรกทำเป็นเล่นตัว ข้าอุตส่าห์หาหนทางทำเงินไง สุดท้ายเป็นไง ต้องใช้วิธีนี้อยู่ดี รายได้ไม่เลวเลยใช่ไหมล่ะ”

   ผมกัดปากจนเลือดซิบ สูดลมหายใจลึกเก็บความรู้สึกของตัวเองให้มิด พ่อสารเลวที่จะจับลูกชายอายุสิบห้าขายให้ซ่องยังมีหน้ามาพูดอีกเหรอ ที่กูทำงานเหี้ยๆ อย่างทุกวันนี้ไม่ใช่เพราะมึงเลย มันเพราะตัวกูเองและใครอีกคนต่างหาก ผมสะบัดแขนออกจากการจับเห็นนาฬิกาคุ้นเคยโผล่มาจากกระเป๋าเสื้อของชายที่เรียกตัวเองว่าพ่อ ดวงตาหันขวับไปมองห้องตัวเองทันที กุญแจกองอยู่บนพื้น ตัวล็อกถูกงัดแบบเห็นได้ชัด เชี่ยเอ๊ย!

   “นี่มึงงัดห้องกูเหรอ!”

   “เออสิวะ! ถ้ากูไม่งัดจะรู้มั้ยว่าลูกกูมีเงินขนาดนี้ หัดสำนึกที่กูให้มึงเกิดมาบ้าง มีเงินสดอีกเท่าไหร่ เอาออกมาให้หมด”

   “เรื่องสิวะ นี่มันค่าเทอมกู ทำไมต้องให้มึงเอาเป็นเล่นพนันแดกเหล้าด้วย”

   ฝ่าเท้ายันผมจนเกือบหงายหลังกระแทกกับพื้น น้ำหนักเท้าลงแบบไม่เกรงใจ จุกจนตัวงอ มือสกปรกล้วงหยิบเอาเงินสดในตัวผมไปหน้าตาเฉย

   “ให้ง่ายๆ ก็จบแล้ว หาเรื่องเจ็บตัว!! มึงต้องขอบคุณพ่ออย่างกูนะ ที่เว้นไม่ทำอะไรใบหน้าของมึง เห็นแก่ว่ามึงต้องใช้มันหากิน”

   เสียงหัวเราะน่าสะอิดสะเอียดเบาลงพร้อมกับชายที่เดินลงบันไดหายไป ผมยันตัวลุกขึ้น ร้าวระบมกว่าเดิมอีก ท้องผมต้องช้ำเป็นดวงแหง ใช้แทนเท้ากำแพงเพื่อพยุงตัวขึ้นกลับห้อง ทันทีที่เปิดออก ผมฟาดหมัดกับกำแพงเสียงดังทึบความเจ็บกับเลือดที่ไหลออกมาไม่ทำให้อารมณ์ขุ่นมัวดีขึ้นเลยแม้แต่น้อย

   ห้องของผมถูกรื้อกระจุยกระจาย ขนาดที่ว่าโจรย่องเบาเป็นอาชีพมันยังมีมารยาทมากกว่า คำนวณจากสายตาของมีค่าที่พอขายได้ทุกอย่างถูกเอาไปหมดเกลี้ยง โชคดีผมระวังตัวมากพอไม่เก็บเงินสดไว้ที่ห้องรวมถึงเงินที่ได้มาจากไนท์ด้วย

   ผมเอาไปฝากธนาคารก่อนกลับ พกแค่เงินสดไม่กี่ร้อยติดตัว เห็นทีเรียนพรุ่งนี้ต้องขอยืมใครสักคนแล้วค่อยคืนที่หลัง เรื่องห้องพักอีก ผมรู้จักคนเยอะหาห้องใหม่ไม่ยากเท่าไหร่ หยิบมือถือโทรไปถามไม่ถึงสามคนก็ได้ที่อยู่แล้ว คืนนี้ต้องทนนอนไปก่อน พรุ่งนี้แค่บอกปากเปล่าขนเสื้อผ้าแล้วชิ่งเป็นอันจบ ไม่ต้องจ่ายค่ากลอนประตูกับลูกบิด เรื่องเงินค่าเช่าค่าน้ำค่าไฟเดือนนี้ผมจ่ายไปเรียบร้อยแล้วด้วย

   พาร่างโทรมๆ นอนบนเตียงยับๆ เมื่อไหร่ชีวิตผมจะดีขึ้นสักที จะมีวันนั้นไหมนะหรือต้องรอจนกระทั่งตายกัน...


   “เหี้ย!!” คำอุทานติดปากของเพื่อนควบตำแหน่งพ่อขี้บ่นประจำกลุ่มดังลั่นโรงอาหารทันที หลังเห็นผมเดินยิ้มยักคิ้วหลิวตาให้คนนู่นคนนี้จนมาถึงโต๊ะ

    “เกิดอะไรขึ้น ทำไมเจ้าพ่อแห่งความงามถึงปล่อยตัวเองโทรมได้” ริวพูดหน้าตื่นฉุดให้ผมนั่งลง มองสำรวจอย่างกับผมบาดเจ็บปางตาย แค่ใต้ตาคล้ำเป็นหมีแพนด้า หน้าซีดเล็กน้อย เดินตัวงอขาถ่างอีกนิดหน่อย ทรงผม เอ่อ...ผมเซ็ตมาแล้วนะ แต่ระบมท้องยกแขนไม่สะดวกเลยจัดมาแบบเร่งรีบมาดเซอร์กันไป ข้อมือไม่มีนาฬิกาโลเลตเหมือนเคย ตัวไม่มีกลิ่นน้ำหอม คิดดูดิ ขนาดน้ำหอมยังขโมยไปขายอะผู้ชายคนนั้น เพลียจิต

   “กูว่ามึงไปห้องพยาบาลมะ ไม่สิ หาหมอเลยดีกว่า”

   ซันมองสำรวจตัวผมขึ้นลง ถือวิสาสะถลกเสื้อนศ.ผมขึ้นจนเป็นรอยช้ำเขียวม่วงเป็นวงตรงท้อง

   มันคงเห็นผมเดินตัวงอเลยลองเปิดดู แล้วพากันทำหน้าเครียด จังหวะเดียวกับที่ริวจับมือผมมาดู มีผ้าพันแผลผลจากการระบายอารมณ์กับกำแพง นึกได้ตอนนี้รู้สึกไร้สาระมาก แต่อารมณ์ในตอนนั้นผมต้องหาที่ระบายความอัดอั้นจริงๆ ไม่งั้นได้บึ่งไปฆ่าพ่อตัวเองแน่

   “ถามจริง เกิดอะไรขึ้นกับมึงเนี่ย ช่วงนี้ไม่ค่อยมามหาลัยด้วย ปกติต่อให้มึงชอบหายหัวแค่ไหนก็ไม่โดดเรียนนี่หว่า”

   ริวถามน้ำเสียงไม่พอใจ เพราะผมชอบมีความลับกับมัน ยิ่งซันไม่ต้องพูดถึง แผ่รังสีทมึนออกมาแล้ว ผมยกมือสองข้างแบบยอมแพ้ แล้วยอมเล่าเรื่องให้ฟังแบบเสริมเติมแต่งตามยถากรรม

   “จำได้ใช่มะว่ากูทำงานเสิร์ฟเหล้าตอนกลางคืน พอดีลูกค้าเมาต่อยกันกูเข้าไปห้าม เลยเป็นอย่างที่เห็น พอกลับห้องก็ถูกโจรงัด ของมีค่ากูหายเรียบ เหลือแค่ตัวและหัวใจมาเรียนเนี่ย”

   ริวทำหน้าแบบไม่เชื่อ ส่วนซันมันซื่อบื้อพยักหน้ารับทั้งที่ยังหงุดหงิด ผมชะงักเมื่อนึกอะไรบางอย่างออก เดี๋ยวนะ ผมจำไม่ได้ว่าตัวเองเคยเล่าให้ซันฟังนี่หว่าเรื่องทำงานร้านเหล้าทำไมมันรู้แล้วไม่ยักเดือดแบบที่ควรเป็น ผมหันขวับไปทางริวทันที ซันมองพวกเราสลับกันอย่างงงๆ

   เพื่อนญี่ปุ่นตอนแรกยังไม่รู้ว่าผมต้องการจะสื่ออะไรผ่านทางสายตาร้อนแรง ไม่กี่วิต่อมามันนึกออกแทบยกมือไหว้ผมท่วมหัว

   “ขอโทษว่ะมึง ไอ้ซันมันเค้นคอกูให้บอก” พูดถึงตรงนี้ ซันกระจ่างหันมาแยกเขี้ยวใส่ผม ไม่ติดว่าผมเจ็บตัวอยู่มันคงยกเท้าถีบตกเก้าอี้ระบายความโมโห

   “มึงแม่งไม่ยอมบอกอะไรกูเลย กูรู้ว่าตัวเองอารมณ์ร้อน แต่ไอ้ริวกับวามันช่วยกันกล่อมกูจนยอมรับงานมึงได้แล้ว อยากทำงานหาเลี้ยงตัวเองก็ทำไป แต่ถ้าขาดเงินจริงๆ อย่าคิดอะไรโง่ๆ มายืมพวกกูนะจำไว้”

   นิ้วชี้หน้าผมแทบจิ้มตา ผมยิ้มแห้งดันมือมันกลับไป ลอบผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอกที่มันเข้าใจข้ออ้างลวงๆ ของผม นี่ถ้าพวกมันรู้ความจริงว่าผมทำงานอะไรกันแน่ มันคงรวมหัวกันสามตัวบีบให้ผมยอมรับการช่วยเหลือจากพวกมันชัวร์

   “โอเคครับพ่อ ตกลงครับท่านซัน ข้าน้อยจะทำตามที่ท่านสั่ง” ผมยิ้มยอมรับปากง่ายๆ ในใจไม่คิดจะทำตามเด็ดขาด นี่แหละโฉมหน้าที่แท้จริงของผม ผมสามารถปรับตัวไปตามสภาพแวดล้อม เข้าหาทุกคนได้อย่างง่ายดายเพราะผมมองคนออกว่าแต่ละคนนิสัยยังไง แบบไหนถึงจะโอเค จะบอกว่าหาความจริงใจไม่ได้ ผมไม่ปฏิเสธ แต่ผมเห็นพวกมันเป็นเพื่อนจริงๆ เลยไม่อยากดึงเข้ามาอยู่ในวังวนอันเน่าเฟะของผม

   ยิ่งล่าสุดมีเหตุกับมาเฟีย พวกมันวัยเรียน ต่อให้ที่บ้านมีอิทธิพลแค่ไหนก็สู้ลูกตะกั่วจากกระบอกปืนไม่ได้หรอก

   “แล้วไมมึงโทรมงี้วะ ปกติไม่เคยปล่อยตัวเองนี่”

   เพื่อนริวถามด้วยความเป็นห่วง พวกมันลืมเรื่องที่จะพาผมไปโรงบาลแล้วสินะ ดีแล้ว ถ้าเกิดไปหมอตรวจรู้ว่าผมทำงานอะไรเดี๋ยวซวยกันทั้งบาง

   “ช่วงนี้คนทำงานมันขาด กูเลยรับบทหนักแถมยังเจ็บตัวโดนโจรขึ้นห้องอีก ไม่เหลืออะไรให้กูแต่งหล่อเลย เซ็งมาก เรตติ้งกูตก กูจะสาปแช่งให้ไอ้โจรมันไม่ได้ผุดได้เกิดตลอดกาล”

   คำพูดทีเล่นทีจริงโกหกทุกประโยค มีเพียงประโยคสุดท้ายที่มาจากใจ อยากให้เกิดขึ้นใจจะขาด จะได้หมดทุกข์หมดโศก พ้นกันสักทีเวรกรรมชาตินี้

   “ปากดี มึงแน่ใจนะว่าไม่ได้มีปัญหาหรือกำลังหนีใครอยู่ถึงไม่มาเรียน” ซันจี้ต่อไม่ปล่อยให้ผมหนี สองหน่อเล่นขยับมานั่งประกบซ้ายขวา ขอบคุณสวรรค์ที่ส่งวามันไปอยู่เหนือ ไม่งั้นผมคงไหลเนียนต่อไปไม่ราบรื่นเช่นตอนนี้

   “ไอ้ปัญหามันก็มี เรื่องหนีก็ใช่ หนีหลบอริที่เผลอไปมีเรื่องด้วยตอนทำงานน่ะ”

   สองสหายพากันถอนหายใจเฮือกใหญ่ ปอดแทบหลุดออกมากองบนโต๊ะ ผมกอดคอพวกมันด้วยรอยยิ้มเบิกบานราวกับว่าโลกทั้งโลกกูไม่มีความทุกข์เลยแม้แต่เศษเสี้ยว

   “อย่าห่วงไปเลยพวกมึง กูจัดการเองได้ เรื่องอย่างนี้พวกกูเยอะกว่ามึงสองตัวรวมกันอีก นี่ย้ายห้องแล้วด้วย” ผมบอกที่อยู่ใหม่ให้พวกมันไป มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าริวกับซันไม่ให้ที่อยู่ผมสุ่มสี่สุ่มห้าแน่

   เราแยกย้ายกันไปเรียน ผมกลับมาใช้ชีวิตตามปกติที่ไม่ปกติเลยสักนิด เวลามีเรียนผมเข้าไม่เคยขาด ขยันจีบอาจารย์ จีบหนุ่มสาวเรียนเก่งเพื่อฝากฝังตัวเองเวลาทำงานกลุ่ม งานเดี่ยวไม่สะดวกทำที่ห้องผมก็ไปขลุกทำบ้านไอ้ริว ริวมันไม่ได้อยู่หอแบบพวกผม บ้านมันใกล้เลยไปกลับเอา

   ตกกลางคืนกลายร่างเป็นผีเสื้อราตรีออกหากิน พอเล่าเรื่องพวกเองโดนโจรขึ้นห้องนิดหน่อย เหล่าคู่นอนแข่งกันซื้อของเอาใจจนตอนนี้ผมมีของทุกอย่างพร้อมใช้ยิ่งกว่าก่อนที่จะโดนขโมยซะอีก

   โล่งอกได้ไม่นาน ผ่านไปสองอาทิตย์กว่า เจ้ากรรมนายเวรของผมเริ่มแสดงอภินิหารอีกครั้ง...

   ไม่ว่าผมจะไปร้านไหนก็ถูกพนักงานไม่ก็เจ้าของร้านปฏิเสธเรื่องการหาแขกหมด ถ้ามานั่งเล่นนั่งดื่มล่ะก็ได้ ขนาดไปหาเอานอกสถานที่ก็เหมือนมีมือดีอุ้มเอาแขกหายไปจากผมเกลี้ยง ผมไม่มีรายได้มาหลายวันแล้ว เงินที่ได้มาโอนไปให้คนสำคัญ เหลือเพียงส่วนน้อยใช้จ่ายในชีวิตประจำวันซึ่งมันร่อยหรอลงทุกที

   หนักกว่านั้นคือ มีพวกที่คิดว่าน่าจะเป็นคนของลูเซียสคอยจับตาดูผมตลอด พยายามหาจังหวะจับตัวผมให้ได้ ผมต้องคอยหลอกล่อสลัดหนีหลายต่อหลายครั้ง เนียนไปค้างบ้านเพื่อนทั้งเพื่อนสนิทอย่างริว จนไปถึงเพื่อนเที่ยวกลางคืนหลายคนเพื่อไม่ให้พวกนั้นรู้ว่าที่พักจริงๆ ของผมอยู่ไหน

   ผมทั้งเหนื่อย ทั้งเพลีย เริ่มเครียดหนักกับแรงกดดัน ลูเซียสส่งข้อความเข้าโทรศัพท์ทุกครั้ง รวมถึงโทรมากวนเป็นประจำเรื่องที่จะให้ผมเป็นเด็กของเขา ยังดีที่อย่างน้อยแถวมหาลัยไม่มีคนของลูเซียสมากวน น่าจะเป็นผลงานของไนท์ ไม่รู้ว่าจะโดนอะไรรึเปล่าตอนปล่อยผมออกมาคราวก่อน ช่างมันแล้วกัน ชีวิตตัวเองยังเอาไม่รอด

   ร่างสูงเพรียวกำลังนั่งถอนหายใจทิ้งตรงข้างถังขยะในซอกตึกสถานเริงรมณ์แห่งหนึ่ง เห็นชายหลายคนวิ่งผ่านไป คงต้องแช่อยู่ตรงนี้สักชั่วโมง สองชั่วโมงค่อยกลับห้องไปพัก

   เสียงกรอบแกรบจากการเหยียบถุงขยะแบบจงใจให้ได้ยิน ดึงดูดความสนใจผมได้ชะงัก หันไปมองเห็นรองเท้าหนังอย่างดีที่ไม่ควรมาอยู่แถวนี้ กางเกงยี่ห้อดัง เลื่อนขึ้นจนถึงเสื้อสูทเนียบคุ้นตา ถัดจากคอไปเป็นใบหน้าคุ้นเคย ให้ตาย...ผมอยากเอาหัวโขกถังขยะตาย

   “สนใจเก็บสัตว์โลกตัวน้อยไปเอ็นดูสักคืนมั้ย คิดไม่แพง คนกันเอง” หยอกเย้าทั้งที่น้ำเสียงเบื่อหน่าย คนที่ผมไม่อยากเจอมากที่สุดในช่วงนี้

   “ลูกจิ้งจอกจรจัดแบบนี้ฉันไม่สนใจหรอก ฝีมือร้ายใช่เล่นหนิ สลัดเจ้าพวกนั้นหลุดเป็นว่าเล่น”

   “แต่สลัดนายไม่ได้มันก็ไร้ประโยชน์ มาทำไม ไหนบอกจะช่วยไง” ดวงตาคมสวยตวัดมองแบบเอาเรื่อง มือขวามาเฟียหัวเราะในลำคอ ท่าทีอ่อนลงจากที่เจอกันครั้งล่าสุด สายตาทอดมองเด็กหนุ่มชันตัวลุกขึ้นปัดเนื้อปัดตัวประจันหน้า

   “เพราะนายร้ายถึงขนาดที่ลูเซียสต้องสั่งฉันให้มาล่าด้วยตัวเอง” พูดอย่างกับมาไล่จับหมาแมวสักตัว “เรื่องช่วยคิดว่าเราตกลงกันไปแล้วนะ ฉันช่วยนายแค่ครั้งเดียว หลังจากนั้นต้องทำตามคำสั่งเจ้านายไม่น่าเคารพ”

   “ไม่น่าเคารพขนาดนั้น สนใจมาเคารพฉันแทนมั้ย” ผมประชด

   “นายจ่ายไม่ไหวหรอก” หนุ่มต่างชาติเหยียดรอยยิ้มปรายตามองจนผมเซ็ง ติดตัวผมมีอยู่ยี่สิบ คิดจะให้จ้างมาเฟียระดับรองหัวหน้าเรอะ

   “ฉันสืบเรื่องของนายทุกอย่างแล้ว ความจริงนายก็ไม่ใช่เด็กแย่อะไร ออกจะเป็นเด็กดีด้วยซ้ำ”

   ประโยคชวนคุยราวกับพูดเรื่องดินฟ้าอากาศ หากความหมายมันทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าผมเลือนหายไปช้าๆ จนเหลือเพียงสีหน้าเรียบเฉย ดวงตาวาววับ กำมือแน่น

   ไนท์ที่เฝ้ามองปฏิกิริยาเด็กหนุ่มมาตั้งแต่แรก ย่อมมองออกว่าตัวเองได้ไปสะกิดสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการฝังให้มิดที่สุดซะแล้ว

   “ต้องการอะไร เซ็กส์?” เค้นเสียงในลำคอเย็นชา ผู้อาวุโสกว่าไม่ถือโทษโกรธกับท่าทางก้าวร้าว

   “ฉันไม่มีรสนิยมแบบลูเซียส เห็นแบบนี้ฉันเป็นตำรวจมาก่อนนะ เห็นเด็กอย่างเธอมาก็เยอะ...” ไม่รอให้อีกฝ่ายพูดต่อ ผมขัดขึ้นทันที ดวงตาสอดส่องมองหาอะไรที่พอจะใช้เป็นอาวุธได้ ลองอีกฝ่ายพูดเรื่องนั้นออกมาแม้แต่คำเดียวสิ ต่อให้ลงมือฆ่าคนผมก็จะทำ

   “อดีตแล้วไง ตอนนี้นายเป็นมาเฟียที่กำลังจะจับฉันไปเป็นสัตว์เลี้ยงของเจ้านายตัวเอง ทำไม นึกอิจฉาเหรอที่ลูเซียสไม่สนใจ เห็นนายเป็นเดือดเป็นร้อนแทนขนาดนั้น รักหมอนั้นล่ะสิ”

    พริบตาเดียวหลังจบประโยค ไม่ทันหยิบอะไรมาเป็นอาวุธ ร่างสูงกำยำตรงหน้าโผล่มายืนระยะประชิด มือแกร่งบีบล็อกคอผมกระแทกหลังกับกำแพง เจ็บร้าวไปทั้งแผ่นหลัง ส่วนลำคอไม่เจ็บเลยแม้แต่น้อยมีเพียงความอึดอัดเท่านั้น นับว่าอีกฝ่ายออมมือให้พอสมควร ไม่งั้นคอคงหักในชั่วพริบตา

   “อย่าปากดีไอ้หนู พวกฉันไม่ใช่นักเลงสวะอย่างที่นายเคยเจอ การฆ่าคนน่ะ มันง่ายยิ่งกว่าบี้มดซะอีก ในเมื่อพยศนักก็อยู่แบบนี้แล้วกางหูฟังเงียบๆ แล้วกัน”

   ผมกลืนน้ำลายอย่าฝืนคอ กับน้ำเสียงเย็นเยือก สิ่งที่ไนท์พูดมาไม่ผิดเลยสักนิด จากที่ไม่เคยกลัวอะไร เมื่อถึงเวลาถูกคุกคามอย่างหนักย่อมต้องกลัวเป็นธรรมดา ผมพยายามข่มความรู้สึกนั้นไว้ สำหรับอีกฝ่ายที่มองออกทุกอย่างมันช่างไร้ประโยชน์

   “นิ่งแล้วสิ เอาเถอะ ฉันก็ไม่อยากจะกดดันนายไปมากกว่านี้ แค่เรื่องที่เป็นอยู่คงมากพอจนแทบจะฆ่าตัวตาย” งั้นก็ปล่อยมือจากคอกูสิโว้ยบักห่านี่

   ไนท์ไม่สนดวงตาที่จ้องเขม็ง เปิดปากเล่าประวัติอีกฝ่ายอย่างละเอียดตั้งแต่เล็กจนโต ยิ่งมันพร่ำพรูออกจากปากไนท์มากเท่าไหร่ ใบหน้าของคนฟังยิ่งบิดเบี้ยวจนดูไม่ได้ ประวัติเด็กชายคนหนึ่งผู้โชคร้าย

   ขายาวยกหมายจะยันคนล็อกคอให้ถอยออกไปและเลิกพล่ามอะไรบ้าๆ ออกมา อนิจาประสบการณ์ชีวิตมันต่างกัน ไนท์สามารถกันได้อย่างง่ายได้ ออกแรงล็อกคอจนคนดิ้นขัดขืนนิ่งไปอีกรอบ

   “แสดงอาการขนาดนี้ถือเป็นเครื่องพิสูจน์อย่างดีกว่าทุกสิ่งที่ฉันพูดเป็นเรื่องจริง ว่ายังไง เด็กน้อยผู้น่าสงสาร ต้องขายตัวเองเพื่อส่งเงินให้แม่รักษาตัวที่บ้านเกิด…”

   “เหี้ยเอ๊ย!! มึงต้องการอะไรจากกูกันแน่ฮะ” เครียดจนสมองแทบระเบิด ปวดหัว อยากร้องไห้ อยาก...

   “อย่าคิดจะฆ่าตัวตาย บอกแล้วไง ฉันเคยเป็นตำรวจมาก่อน เจอเด็กแบบเธอมาเยอะ ฉันมีข้อเสนอให้เธอ”

   “ขอล่ะ...” คนยื่นข้อเสนอเลิกคิ้วมองกับเสียงแหบแห้งที่เปร่งออกมาจากปากอีกฝ่าย

   “ได้โปรด อย่าทำอะไรคนๆ นั้น จะให้ฉันทำอะไรก็ได้...ยอมทุกอย่างแล้ว ขอแค่...อึก ขอแค่อย่าแตะต้อง...” สรรพนามสุดท้ายไม่ทันออกจากปาก มือหนายอมละออกมือปิดปากเรียวปากบางไว้

   “ชู่ว...ไม่ต้องกังวลเด็กน้อย ฉันไม่สกปรกขนาดนั้น ฟังข้อเสนอฉันก่อนแล้วค่อยทำหน้าเหมือนตายทั้งเป็น”

   แม้ระยะเวลาในการทำอาชีพตำรวจจะผ่านมานานแค่ไหน ลึกๆ ในใจของไนท์ยังคงอดไม่ได้ที่จะเห็นใจเด็กแบบนี้ ไม่ได้ทำอะไรผิดสักอย่าง มันพลาดที่พ่อแม่แล้วเด็กต้องมารับกรรมแทน สังคมมันเน่าเฟะซะจนน่าทอดถอนใจ

   เขารอจนกระทั่งคนตรงหน้าปรับอารมณ์กลับมาสงบดังเดิม มือใหญ่ช่วยลูบหลังเรียกเสียงตาแปลกใจจากผู้ถูกคุกคาม

   “อย่ามองฉันเหมือนเป็นปีศาจร้ายแบบนั้นสิ เห็นแบบนี้ชื่อฉันแปลว่า ‘Knight’ ไม่ใช่ ‘Night’ ” ผมเบ้ปากใส่ ไนท์ยักไหล่ ถอยออกไปให้ผมมีช่องว่างหายใจหายคอ ลดความรู้สึกน่ากลัวลงจนเหมือนชาวต่างชาติหลงมาอยู่ผิดที่ผิดทางธรรมดาๆ คนหนึ่ง

   “ข้อเสนอของฉันคือ นายยอมมาเป็นเด็กลูเซียสซะ” เห็นผมชักสีหน้า ไนท์รีบอธิบายต่อ “ตอนนี้บอสเอาแต่สนเรื่องนายจนน่าปวดหัว ขอแค่นายยอมนิดยอมหน่อยทุกอย่างจะได้กลับมาสงบสุขตามเดิม เรื่องของแม่นายฉันมั่นใจว่าลูเซียสต้องยอมช่วยเหลือแน่ๆ หมอนั้นเองก็นิสัยคล้ายกับฉัน เอ็นดูเด็กมีปัญหาแบบนายมากเป็นพิเศษ ส่วนสาเหตุไม่รู้หรอกนะ ไปหลอกถามเอาเอง”

   ประโยคยืดยาวไม่สามารถดึงความสนใจผมได้เท่าคำว่า จะเอาเรื่องคนสำคัญของผมไปบอกกับไอ้หัวหน้ามาเฟียนั่น

   “ไม่ ฉันไม่อยากให้ใครรู้เรื่องแม่มากไปกว่านี้” มาเฟียน่ะไว้ใจไม่ได้ ผมกลัวว่าแม่จะเป็นอันตรายเพราะผม

   “ตามใจ ไม่บอกก็ไม่บอก งั้นนายจะเอายังไงเจ้าหนู เรื่องผลประโยชน์ของตัวเองน่ะ”

   นับว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ใหญ่ที่แฟร์ดีเหมือนกัน เอาเฉพาะที่เห็นอยู่ตรงหน้า ไว้สนิทรู้จักตื้นลึกหนาบางมากกว่านี้ค่อยสรุปอีกที

   “ตอนนี้ยังคิดไม่ออก ขอเวลาหน่อย”

   “หนึ่งอาทิตย์... ในระหว่างนั้นพวกฉันจะตามล่านายเหมือนเดิม ส่วนเรื่องเงินใช้ในชีวิตประจำวันฉันให้ยืมก่อนก็ได้ ไว้เป็นเด็กลูเซียสเมื่อไหร่ ค่อยตอดเงินหมอนั้นมาคืนฉัน”

   ผมขมวดคิ้วแน่น คิดคำนวณส่วนได้ส่วนเสียในหัว ก่อนจะโดนคำว่า ‘ไม่มีทางเลือก’ กระแทกเข้าเต็มสมอง ผลเลยต้องจำยอมตกลง รับเงินสดจากอีกฝ่ายมาใช้หมุนชั่วคราว ไนท์ขยี้หัวผมจนยุ่งเหยิงแล้วเดินจากไปทิ้งให้ผมยืนเคว้งอยู่คนเดียว

   เอาวะ อะไรจะเกิดมันต้องเกิด!
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่3 ชีวิตบัดซบ [Up 1/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 01-06-2016 16:40:20
 o13  โถชีวิตของมิท
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่3 ชีวิตบัดซบ [Up 1/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 01-06-2016 17:32:45
 :pig4: สนุกดีค่ะ รอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่3 ชีวิตบัดซบ [Up 1/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: PiSCis ที่ 01-06-2016 19:10:00
 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่3 ชีวิตบัดซบ [Up 1/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ●GreenTEA● ที่ 01-06-2016 19:37:57
สู้ต่อไปมิทรี่
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่3 ชีวิตบัดซบ [Up 1/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 01-06-2016 20:22:21
มิทน่าสงสารอ่ะ :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่3 ชีวิตบัดซบ [Up 1/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 01-06-2016 20:57:14
 :mew5: มิทเอ้ย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่3 ชีวิตบัดซบ [Up 1/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 01-06-2016 21:00:59
 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่3 ชีวิตบัดซบ [Up 1/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 01-06-2016 21:04:41
สนุกมากเลย ป๋ากะน้องมิท
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่3 ชีวิตบัดซบ [Up 1/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 01-06-2016 21:16:20
สถานการณ์มันบังคับจริงๆ แถมมีพ่อเลวๆอีก
ชีวิตบัดซบจริงๆมิทเอ้ย ป๋าอย่าร้ายกับมิทมากนะ
รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่3 ชีวิตบัดซบ [Up 1/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: P★RiTŸ ที่ 01-06-2016 21:41:56
แอบน้ำตาไหลเบาๆ
ชีวิตบัดซบจริงๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่3 ชีวิตบัดซบ [Up 1/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: punnicha ที่ 01-06-2016 21:48:13
 :z3: :z3: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่3 ชีวิตบัดซบ [Up 1/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 01-06-2016 22:21:47
 :a5:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่3 ชีวิตบัดซบ [Up 1/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 01-06-2016 22:35:03
สู้ชีวิตค่อดดดด
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่3 ชีวิตบัดซบ [Up 1/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 01-06-2016 23:25:54
โถ่อิหนูลูก สู้ๆ :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่3 ชีวิตบัดซบ [Up 1/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 02-06-2016 06:38:22
คิดแล้ว ว่าพ่อกับแม่มิทนี่แหละ  ทำให้มิทต้องใช้ชีวิตแบบนี้
เอาใจช่วยมิท :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่3 ชีวิตบัดซบ [Up 1/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 02-06-2016 06:55:21
 :เฮ้อ: เอาใจช่วยมิทเต็มที่
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่3 ชีวิตบัดซบ [Up 1/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากิ่งkingkarn ที่ 02-06-2016 11:51:27
ชอบมิทมากๆเลยค่ะ เป็นคนเก่งในหลายๆความหมายที่แอบชื่นชม
โดยเฉพาะเรื่องการรู้จักเอาตัวให้รอดเพื่อมีโอกาสได้ใช้ชีวิตตามที่คาดหวังไว้
ปัญหาเรื่องเงินทองดูจะเป็นเรื่องทั่วไป ใครๆก็มีปัญหานี้กันทั้งนั้น
ที่สำคัญคือวิธีแก้ปัญหา วิธีที่มิทใช้ก็เป็นวิธีปกติเห็นได้ทั่วไป
ที่น่าทำความเข้าใจคือวิธีการดูแลจิตใจและร่างกาย ให้ยังคงมีความสุขในการใช้ชีวิตได้ทุกๆวันอยู่
ชอบที่สุดคือมิท'รักตัวเอง' และมิทรู้ว่าตัวเองกำลัง'ทำอะไรอยู่'

ติดตามมาจากเฟย์ปอนด์ค่ะ อ่านไปอมยิ้มไป^^
ชอบการแทรกบทมิทตั้งแต่ในเรื่องนั้น ชอบที่ไม่ดูเยอะแต่ดูแล้วรู้ว่ารออ่านคู่นี้ต่ออีกนะ
การบอกนัยๆ ทำให้รู้สึกอยากอ่านขึ้นมาก
และขอบคุณจริงๆที่ไม่ผิดหวังเลยที่อยากอ่าน(มากกว่าคู่อื่นๆ)
คุณคนแต่ง เขียนเหมือนเล่าเรื่องจริงให้คนอ่านฟัง
ตั้งแต่เฟย์ปอนด์แล้วค่ะ อ่านไปก็แอบคิดเลยว่าเจ้าของมาเขียนเองใช่มะเนี้ย???555+
มิทก็เช่นกัน คุณทำให้เชื่อว่ามีตัวตนจริงๆ
วิธีเล่าเรื่องก็สนุก ใช้ภาษาได้กระชับ ไม่เยิ่นเย้อน่าเบื่อ
เพลิดเพลินกับการอ่าน :pig4: และรอติดตามอยู่นะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่3 ชีวิตบัดซบ [Up 1/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 02-06-2016 12:25:54
ยอมแต่แรกก็จบแล้วลูก~
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่3 ชีวิตบัดซบ [Up 1/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 02-06-2016 14:11:08
ชอบมิท ตั้งแต่เรื่องของปอนด์ สู้ต่อไปนะมิท :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่3 ชีวิตบัดซบ [Up 1/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 02-06-2016 14:18:52
รอบที่4 เข้ากรง

   1 อาทิตย์

   1 อาทิตย์สำหรับการตัดสินใจเลือกเส้นทางชีวิตของตัวเอง ไม่ใช่สิ มันไม่ใช่การเลือกมันคือระยะเวลาในการทำใจก่อนเข้าไปเป็นสัตว์เลี้ยงอยู่ในกรงมากกว่า เงินที่ไนท์ให้มานับว่าเยอะพอสมควร ผมใช้ชีวิตสบายๆ ในช่วงหนึ่งอาทิตย์นี้โดยไม่ต้องดิ้นรนหาเงิน

   ผมไปเรียนตามปกติ ออกจากมหาลัยก็เล่นซ่อนแอบกับคนของลูเซียส ไม่มีวี่แววของไนท์ คงจะโผล่มาแบบตอนจบ อีกอย่างพ่อผมหายเฮดซะจนน่าแปลก ถ้าเป็นทุกทีได้เงินได้ของขนาดนั้นไม่กี่วันต้องตามมารังควานผมแน่ อันนี้เงียบกริบ เห็นเพียงแค่กลุ่มคนในชุดสูทด้อมๆ มองๆ อยู่แถวที่พักผม

   ไนท์รู้ตื้นลึกหนาบางเกี่ยวกับผมมากกว่าเพื่อนผมอีก คงจะเป็นฝีมือเขานั้นแหละ นิสัยแบบที่ไม่น่าจะเป็นมาเฟียจริงๆ เอ๊ะ ไม่สิ บางทีอาจจะไม่ต่างกันก็ได้มั้ง อาชีพเก่า อาชีพใหม่ แค่ใช้คนจำกัดความคนละอย่างเท่านั้นเอง

   “กูอาจจะหายตัวไปช่วงหนึ่งนะ ไม่มึงไม่ต้องห่วง”

   ผมพูดขึ้นกลางวง ระหว่างนั่งทานมื้อเที่ยงกันที่ร้านข้าวแถวมหาลัย ร้านอาหารตามสั่งทั่วไปนั้นแหละ สภาพเก่าหน่อย ร้านไม่สะอาดนักแต่มีเด็กนักศึกษามากินเพียบ ด้วยความที่มันราคาถูกแถมได้เยอะ คนทำก็ป้าร่างท้วมหน้ามันเยิ้ม เหงื่อซกเพราะความร้อน

   “อะไรวะ เพิ่งจะกลับมามึงจะหายหัวไปไหนอีก”

   ซันบ่นอุบพุ้ยข้าวเข้าปากความเร็วไม่ลด ขนาดมันกินจานที่สองแล้วนะ ตัวแม่งถึกกินจุ ริวนี่มันกินแบบเรื่อยๆ ข้าวแค่จานเดียวแต่ของกินเล่นหลังมื้ออาหารจะมีกี่อย่างอันนี้ไม่อาจทราบได้

   “มีเหตุนิดหน่อย”

   “มีเหตุๆ แม่งก็มีตลอดนั้นแหละ พวกกูถามจนขี้เกียจถามแล้วเนี่ยว่าตกลงอะไรของมึงกันแน่ ทำตัวลึกลับฉิบหาย”

   “เอาน่า โลกของมันกับเราอยู่คนละโลก บางทีมันอาจจะไปติดต่อยานแม่ก็ได้” ริวมึงเมากระเพรา? ผมหัวเราะกับคำพูดมัน ไอ้ซันทำหน้าเซ็ง คนอื่นมองมีแอบผวา ภายนอกมันดูท่าจะโหด เอาเรื่อง ซึ่งความจริงไปคนละทาง มันคุณชายผู้ร่ำรวยชอบทำตัวยาจก อารมณ์ร้อนแต่มีเหตุผล ออกจะใจดีมีเมตตาต่อสตรี เด็กและคนชรา ส่วนผู้ชายกวนตีนมากๆ มันซัดไม่เลี้ยงเหมือนกัน

   ที่ริวพูดมันน่าคิดนะ บางทีผมกับพวกมันอาจจะอยู่คนละโลกจริงๆ ก็ได้ แน่นอนว่ามึงไม่คิดดึงพวกมันมาฝั่งผมหรอก ปล่อยมันเป็นเด็กเรียนในคราบเด็กเหี้ยต่อไป

   “กูหายไปไม่นานหรอก ถ้ากลัวกูกลับดาวมึงจะโทรตามหรือให้กูอัพสเตตัสตัวเองลงโซเชียลก็ยังได้ แบบคนดังเลยเป็นไง ขี้ไม่ออก ตดเหม็นแค่ไหนก็อัพ” ผมกางมือสองข้างยักไหล่แบบกูดัง พวกมันพร้อมใจกันชูนิ้วกลางให้ผมอย่างพร้อมเพรียง

   “เออๆ จะกลับดาวไปกู้โลกที่ไหนก็เรื่องของมึง อย่าหายหัวเป็นพอ ต่อให้ตายกลายเป็นผีก็ต้องมาเข้าฝันกู จะได้ตามไปเก็บซากถูก”

   “ครับพ่อ” ผมแสร้งทำท่าสงบเสงี่ยมให้ไอ้ซัน ริวมันหัวเราะจนเกือบสำลักข้าวตาย ซันมันแทบปาช้อนใส่ ติดที่มันยังกินไม่อิ่มผมเลยรอดตัวไป

   ปากบอกไปแบบนั้นเอาเข้าจริงผมไม่รู้ว่าตัวเองจะถูกลูเซียสกักตัวนานเท่าไหร่ บางทีอาจจะไม่ได้โผล่หัวออกมาเห็นเดือนเห็นตะวันอีกเลยก็ได้ แบบตายแล้วถ่วงอ่าวจบประเด็น นี่ผมหวังเอากับไนท์ล้วนๆ เลย หมอนั้นน่าจะช่วยพูดให้ผมกลับมาเรียนตามปกติในเร็ววัน รวมถึงเรื่องมือถือไม่รู้จะโดนยึดรึเปล่า

    “เหม่ออะไรวะ” ริวถามโบกมือไปมาตรงหน้าผม ผมกดมือมันลงแล้วส่ายหัว มันอ้าปากอยากพูดอะไรบางอย่าง พอเห็นซันจ้องอยู่เลยหุบปากนั่งสงบตามเดิม ซันเหล่มองพวกเราสองคนสลับไปมา สีหน้ามันเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง

   “มึงเป็นห่วงกันก็แสดงออกตรงๆ เลยก็ได้ ไม่ต้องเกรงใจกู” เพื่อนผิวเข้มเปรยเรื่อยๆ ผมกับริวมองหน้ามันร้องฮะ

   “คือมึงรักกันคบกันกูไม่ว่า ต่อให้พวกมึงเป็นเกย์กูก็ไม่มีปัญหา เพราะพี่กูเองก็เป็น ดังนั้นไม่ต้องทำตัวมีลับลมคมใน” มันประสานมือทำสีหน้าจริงจัง บรรยากาศเกือบให้ ถ้าไม่มีแบ็คกราวเป็นร้านหารตามสั่งที่คนปล่อยสัตว์วิ่งพล่านทั่วร้าน ผมหลุดขำพรืด ไอ้ริวสีหน้ามันเหมือนถูกบังคับให้กลืนขี้ควาย

   “ทำไมมึงคิดงั้น” ผมถามตาวาว นึกสนุกเต็มกำลัง

   “กูเห็นมีอะไรเกี่ยวกับมึง ริวรู้คนแรกตลอด ชอบปิดเป็นความลับ มีอะไรก็รู้กันแค่สองคน กูรู้ที่หลังทุกที” เดี๋ยวๆ ประโยคนี้มันพูดเหมือนน้อยใจหรือใจจริงมันอยากจะสามพี? “ริวมันดูจะรักมึงมาก พอกูโมโหไม่พอใจอยากจะตามไปเค้นคอมึง มันห้ามกูสารพัด เข้าข้างมึงสุดๆ”

   ไอ้ริวทนซันพูดต่อไปไม่ไหว มันยกมือปางห้ามญาติ

   “กูว่ามึงเข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว รู้ว่ามึงมันบื้อไม่คิดจะควายขนาดนี้”

   “เข้าใจผิดตรงไหน ดูพวกมึงดิ๊ กูอุตส่าห์พูดไม่ให้อึดอัดมาด่ากูอีก เรื่องแบบนี้มีแต่คนต้องการคนยอมรับ กูใจกว้างสุดๆ แล้วนะเนี่ย”

   “เข้าใจบ้าอะไรวะ กูกับมันไม่ได้...” ยกมือปิดปากริวไม่ยอมปล่อยให้มันพูดจบประโยค ทำตีหน้าซึ้งเนียนกอดซบไหล่ริว ซันมันหนังตากระตุกแบบพยายามจะทำใจยอมรับให้ได้ ผมเกือบจะหลุดขำแล้วเนี่ย โอ๊ยยย มึงแม่งแสนดีสุดๆ ใครได้เป็นผัวโคตรโชคดีเลย

   “ขอบคุณที่มึงเข้าใจพวกกูนะซัน แต่บังเอิญกูรักข้างเดียวว่ะ ริวมันยอมดูแลกูในฐานะเพื่อน” ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ ตาคมดุจสัตว์ร้ายตวัดมองริวแทน คนถูกจ้องสะดุ้งสบถยาวเหยียด

   “โอ๊ย! ไอ้เหี้ย เลิกเล่นกูขนลุก” ริวผลักผมออกทำท่าแขยง “มึงอย่าไปเชื่อมันซัน ดูตาแม่งก่อน พวกกูไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ ที่กูชอบมีลับลมคมในกับมัน เพราะมันไม่อยากให้มึงเป็นห่วงเลยให้กูช่วยปิดเรื่องงานที่มันทำ ซึ่งกูก็เล่าให้มึงฟังหมดแล้ว”

   เป้าหมายเปลี่ยนมาทางผมแทน ไม่กลั้นขำแล้วครับ หลุดหัวเราะดังลั่นแบบไม่เกรงใจใคร ซันมันชักสีหน้า ยกเท้าถีบผมใต้โต๊ะเกือบหงายหลัง ดีที่คว้าขอบโต๊ะไว้ทัน หัวเราะจนปวดท้องอ่ะคุณ เห็นอาการผมขนาดนี้ ซันเริ่มกระจ่างว่าถูกผมปั่นหัว ช้อนบินมาของจริง โยกหัวหลบแทบไม่ทัน

   ก่อนสายตาพวกเราสามคนจะมองตามช้อนร่วงตกบนโต๊ะด้านหลังผม ซันลุกพรึบ ไม่ใช่จะมีเรื่องนะ มันจะไปขอโทษเขา คนอื่นในร้านเข้าใจผิดมองมันหวาดๆ กระทั่งเจ้าของโต๊ะหันมาคราวนี้กลายเป็นไอ้ริวที่เงิบหนัก

   “พี่ธัน...”

   มันเพ้อออกมา อ่อ คนนี้รุ่นพี่ปีสาม ลุงรหัสไอ้ริวนี่หว่า พี่เขาหล่อแบบคนไทยผิวสองสี หน้าตาดีกันทั้งกลุ่ม ซันรีบยกมือไหว้ขอโทษ พวกพี่เขาไม่ว่าอะไรหันกลับไปกินข้าวกันต่อ ผมอยากจะเนียนไปทำความรู้จักอยู่นะ แต่อยากเสือกมากกว่าเลยนั่งอยู่กับที่มองริวกับลุงรหัสมันพูดคุยเสียงเบา

   “พี่ธัน ผมกับหมามิทไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ นะ ผมยังโสด ยัง... เอ่อ ซิงอาจไม่ แต่ผมโสดสนิทไม่มีใครจริงๆ”

   อือหือชัด น้ำเสียง คำพูดที่ริวมันแสดงออกมาชัดเจนว่าชอบรุ่นพี่ตรงหน้า มิน่าล่ะพักหลังมันไม่ตามติดชีวิตผมเหมือนอย่างเก่า ดูท่าการหนีมาเฟียที่ตามอย่างกับขี้ปลาทองทำให้ผมพลาดอะไรดีๆ ไปหลายอย่าง

   “เรื่องของมึง มาบอกกูไม” เสียงพี่ท่านดีมาก มันไม่ได้นุ่มหรือทุ้มแหบ บอกไม่ถูก รู้แต่ว่าฟังแล้วรู้สึกดีสบายใจ สำหรับริวตอนนี้คงไม่โออย่างแรง พี่ธันขมวดคิ้วมองมันแบบไม่เข้าใจจริงๆ ว่ามันจะสื่ออะไร จะบอกทำไม คือไม่มีความรู้สึกอื่นใดเจือปนนอกจากงง ริวนั่งหางตกหูลู่เลย

   “ครับ พี่ธันกินข้าวต่อเถอะ เดี๋ยวต้องไปเรียนอีก” มันบอกเสียงอ่อย เจ้าของชื่อพยักหน้าหันไปกินต่อไม่ได้สนใจมันอีก

   หลังมื้ออาหารซันตามพวกพี่ธันขึ้นตึกเรียนไปเพราะมันมีเรียนบ่าย ผมกับริวไม่มีและยังไม่อยากกลับ เลยนั่งเล่นกันอยู่ใต้คณะ

   “ยังไงๆ คายบอกกูมาให้หมด” ทางสะดวก สบโอกาสถาม ผมกอดคอล็อกไว้ ไม่บอกผมไม่ปล่อย มันรู้ดีถึงยอมเปิดปากเล่าง่ายๆ ส่วนหนึ่งมันคงอยากให้ผมช่วยมันคิดด้วยว่าจะเอายังไงดี ในสายตาทุกคนมองผมเป็นผู้ตื่น ผู้รู้ ผู้เบิกบานซะงั้น ผมแค่รู้มากหน่อยเดียวเอง

   มันเล่าให้ฟังว่า มันได้เจอพี่ธันคนนี้ตอนกินเลี้ยงสายรหัส มึงแอบหลงเขาตั้งแต่แรกเห็นเลยพยายามเนียนเข้าหาตลอดเอาเรื่องเรียนเข้ามาอ้าง ปัจจุบันมันสนิทเขาในระดับหนึ่ง อีกฝ่ายเป็นชายแท้ทั้งแท่งชอบผู้หญิง แถมมองมันเป็นน้องชายคนหนึ่ง มันเลยไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่ามนอกจากแอบรักข้างเดียวเงียบๆ

   “พี่ธันเป็นคนจริงจังมาก กูเลยไม่กล้า กลัวไปหมดเลยว่ะ”

   อาการหนักเพื่อนผม ไม่ถึงขั้นเพ้อไร้สติแต่ก็เกือบๆ ดูมันจะชอบมากจริงๆ พูดยากนะครับ บางคนอาจบอกว่ารักแรกพบมันไร้สาระ ยังไม่ทันรู้จักกันดี ผมเห็นว่าไอ้พวกที่ดูใจกันคบเป็นปี สุดท้ายต่างคนต่างไป มันไม่ค่อยต่างกันเท่าไหร่ ของงี้มันขึ้นอยู่ที่ใจกับความรู้สึกของทั้งคู่ ปัจจัยอื่นเป็นแค่ส่วนเล็กเท่านั้น

   “ยิ่งกูได้คุย กูยิ่งชอบ ทำไงดีวะ”

   ดวงตามันหลุกหลิกไปมาแบบคนว้าวุ่น ถอนหายใจเฮือกๆ ระบายความอัดอั้น ผมตบบ่ามัน

   “ทำแบบที่มึงทำนี่แหละ ค่อยๆ ขยับความสัมพันธ์ไปทีละนิด อนาคตข้างหน้าจะเป็นยังไงไม่รู้ แต่ทำไปดีกว่ามานั่งเสียใจภายหลัง ต่อให้ไม่สมหวัง อย่างน้อยๆ มึงก็ได้ทำอะไรลงไปบ้างล่ะวะ”

   “มันก็จริง แล้วตกลงมึงจะหายหัวไปไหนวะ” จบเรื่องตัวเองซักผมต่อเลย หนีตอนนี้ทันมั้ย ดูท่าแล้วคิดว่าไม่ทัน...

   “ตอนนี้ยังบอกไม่ได้ แต่สักวันกูจะบอกมึงเอง บอกแน่ๆ กูสัญญา” ผมไม่อยากโกหกมันอีก มันเป็นห่วง หวังดีกับผมมาตลอด

   “เอาเถอะ ไม่รู้ว่าเรื่องมันหนักหนาใหญ่โตแค่ไหน กูเคารพการตัดสินใจของมึง อย่าทำอะไรเสี่ยงเกินตัวแล้วกัน มีไรให้โทรมาบอก อย่าหายไปเงียบๆ เป็นพอ”

   ริวปลงไม่คิดซักไซ้ เข้าใจว่าถ้าผมไม่คิดจะบอก ให้ตายยังไงไม่มีหลุดปากเด็ดขาด ผมพยักหน้ารับ ส่งเสียงอือในคอก่อนเปลี่ยนเรื่องคุยไม่ให้บรรยากาศมันอึมครึม

   เรื่องเพื่อนผ่านไป ถัดมาเป็นเรื่องของตัวเอง ผมต้องเตรียมตัวเตรียมใจเผชิญหน้ากับลาสบอส

   
   “ถึงเวลาขึ้นเข้ากรงแล้วเจ้าหนู”

   ถึงวันที่กำหนด คำทักทายแรกหลังจากไม่เจอหน้ากันร่วมอาทิตย์ช่างรื่นหูยิ่งนัก ผมอยากจะหยิบระเบิดมาขว้างใส่ให้มันรู้แล้วรู้รอด

   หนุ่มร่างสูงเพรียวดูปราดเปรียวยืนจับสายสะพายเป้หรี่ตามองชายต่างชาติในชุดสูทพร้อมลูกน้องและรถคันงามสีดำเงาวับ คนอื่นอาจมองว่ามันช่างหรูหราไฮโซ ในสายตาผม มันไม่ต่างจากมัจจุราชในชุดสูทเชื้อเชิญให้ผมเข้าสู่ลานประหารระดับห้าดาว ที่มีบริการทุกอย่างพร้อมแลกกับอิสรภาพและการถูกทรมานด้วยกาม

   แย่ชะมัด...

   “ยังทำใจไม่ได้ ขอเวลาอีก ตลอดชีวิตได้มั้ย” ผมถามด้วยสีหน้าจริงจังสุดๆ ไนท์คิ้วกระตุกยกมือให้ลูกสมุนมาล้อมผมอยู่ในซอยระหว่างมหาลัยกับหอพักที่ไม่ค่อยมีคนผ่าน มันเป็นทางลัดของผมเอง

   “อย่ามาเล่นลิ้นกับฉัน อยากจะไปดีๆ หรือให้เจ้านั่นมาลากด้วยตัวเอง ฉันขอเตือนก่อนเลยนะ ถ้าบอสเฮงซวยมันขยับตัวเมื่อไหร่ นายจะไม่ได้อะไรเลยแม้แต่อย่างเดียว ทำได้แค่นอนอยู่บนเตียงเท่านั้น…” มีการเว้นช่วงให้ลุ้น ไนท์ทำหน้าเหมือนนึกอะไรออก “คิดอีกที อาจจะไม่ใช่แค่บนเตียง คงทัวร์ทุกจุดในห้อง บอสมักมากนั่นมันไม่เลือกที่”

   ผมกลืนน้ำลายอึก มันเป็นคำขู่ที่เกิดขึ้นจริงผมเคยประสบมาด้วยตัวเองแล้ว ได้แต่จำยอมเดินทำหน้าปานโลกถล่มขึ้นรถไปนั่งข้างคนขับ โดยมีไนท์เป็นโชเฟอร์ เบาะหลังไม่มีคนแต่มีรถขับตามสองคัน ด้วยความตีนผีของไนท์ ขับนุ่มแต่เหยียบคันเร่ง ปาดซ้ายปาดขวา แซงชาวบ้านอย่างกับเล่นเกมรถแข่ง ใช้เวลาเพียงไม่นานก็มาถึงที่หมาย ขอบคุณสวรรค์ ผมยังอยู่ครบ32

   ตึกสูงที่ผมพยายามไม่เฉียดใกล้ในรัศมีหนึ่งกิโลเมตร ดูภายนอกเหมือนตึกออฟฟิศกลางเมืองที่ให้เช่าเหมาชั้นทำบริษัท เนื้อในเป็นรังมาเฟียขนานแท้ ไนท์ขับรถเข้าจอดในตำแหน่งที่ถูกเว้นไว้ให้เขาโดยเฉพาะ ก่อนพาผมเข้าตึกขึ้นลิฟท์ส่วนตัวไปถึงชั้นบนสุด

   ดวงตาสีอ่อนตามสายเลือดอีกครึ่งในตัวเหม่อมองตัวเลขดิจิตอลบอกชั้นในลิฟท์ ตัวเลขเพิ่มขึ้นพอๆ กับความรู้สึกกดดัน คนประสาทไวอย่างไนท์รู้ได้ทันทีว่าเด็กที่พามากำลังเกร็งขนาดไหน เขาทำเพียงแค่ปรายตามองพยักหน้าให้ผมเดินตาม

   ขายาวเต็มไปด้วยพละกำลังยกถีบประตูให้เปิดออกอย่างมีมารยาท(?) เสียงดังปังสนั่นทั่วชั้น คนก่อเหตุเดินล้วงกระเปาเข้าไปประจันหน้าเจ้าห้องของแบบไม่กลัวเกรง ลูเซียสคล้ายจะชินกับวิธีเปิดประตูของคนสนิท แค่ละสายตาจากกองงานเลิกคิ้วมองก่อนก้มกลับไปใหม่

   “ตอนนี้ฉันยังไม่ว่าง มีอะไรค่อยคุยที่หลัง”

   เสียงพลิกหน้าเอกสารดังในห้องกว้าง มือขวามาเฟียถือวิสาสะเดินเข้าไปนั่งบนโต๊ะทำงานของบอส จนผมชัดสงสัย ความจริงสองคนนี้ไม่ใช่นายบ่าวแต่เป็นหุ้นส่วนที่มีฐานะเทียบเท่ากันรึเปล่า

   “แน่ใจนะที่พูดแบบนั้นออกมา นายเป็นคนเร่งให้ฉันหิ้วว่าที่อีหนูมาให้ไม่ใช่รึไง”

   น้ำเสียงยียวนไม่ทำให้บอสใหญ่สนใจเท่าคำว่า ‘อีหนู’ ดวงตาคมดุจพญาราชสีห์ตวัดฉับมองมาทางผมทันที ตอนแรกผมยืนอยู่ด้านหลังไนท์เขาเลยไม่เห็น มุมปากยกยิ้มถูกใจ

   “ขอบใจ ออกไปได้”

   ไนท์ยักไหล่กับการโดนไล่

   “เพลาๆ มือหน่อยแล้วกันเดี๋ยวจะตายซะก่อน” มือหยาบโบกลาออกจากห้องไปแถมยังช่วยปิดประตูล็อกอย่างรู้งานจนน่าตบรางวัลให้ด้วยฝ่าเท้า ผมไม่ขยับจากหน้าประตูแม้แต่ก้าวเดียว ดวงตาจ้องเขม็งระแวงระวังเต็มที่ ทั้งที่รู้ว่ามันไร้ประโยชน์ แค่ขนาดตัวก็กินขาด ไม่ต้องนับฝีมือกับประสบการณ์ชีวิตเลย

   “เธอตอนนี้อย่างกับลูกจิ้งจอกที่กำลังพองขนใส่ราชสีห์”

   ลูเซียสเปรยเรียบๆ ละความสนใจจากเอกสารบนโต๊ะโดยสิ้นเชิง มาถึงขั้นนี้แล้วผมไม่คิดหนีอีก เพราะลูเซียสใม่ปล่อยตัวผมไปแน่ๆ สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้คือข้อตกลง

   “ฉันต้องทำอะไรบ้าง” ผมเป็นฝ่ายถามก่อน บอสมาเฟียมีสีหน้าพึงพอใจเมื่อเห็นว่าผมยอมรับตำแหน่งที่ถูกยัดเยียดให้

   “ทำหน้าที่ของอีหนูที่ดี” เสียงหัวเราะในคอทำให้ผมขนลุกซู่ “เธอคงรู้อยู่แล้ว อีกโฉมหน้าหนึ่งของฉันคือนักธุรกิจ เรามาทำสัญญากันดีกว่า ฉันจะส่งเสียเธอเรียนจนจบพร้อมมอบเงินให้เธอใช้ในแต่ละเดือน”

   “เท่าไหร่” เรื่องเงินๆ ทองๆ ผมต้องละเอียดเป็นพิเศษ

   “หนึ่งหมื่น”

   “น้อยเกินไป” สำหรับใช้จ่ายของตัวเองและส่งเงินให้แม่ ผมต่อประโยคหลังในใจ “ฉันต้องการสี่หมื่น” เกือบครึ่งแสน ถือว่าเยอะมาก แต่ผมยอมเอาตัวเข้าแลกขนาดนี้ ขอโกยผลประโยชน์ให้เต็มที่หน่อยเถอะ ยิ่งได้เงินเยอะมากเท่าไหร่ การรักษาแม่ผมยิ่งมีโอกาสหายเร็วขึ้นมากเท่านั้น

   ร่างสูงใหญ่ดูจะไม่เห็นด้วย คิ้วเข้มเริ่มขมวด

   “อายุอย่างเธอมีอะไรต้องใช้เงินเยอะขนาดนั้น สองหมื่น พูดมากก็ไม่ต้องเอา” ลูเซียสทำจริง ผมเม้มปากผ่อนลมหายใจระบายความกดดัน

   “ได้ แล้วจะให้ฉันเริ่มทำหน้าที่อีหนูเมื่อไหร่” ประชดด้วยความหมั่นไส้ ก่อนจะต้องเป็นฝ่ายอ้าปากค้างซะเองกับคำตอบคนตรงหน้า

   “ตอนนี้ เธอต้องอยู่กับฉันที่นี่ ข้าวของจำเป็นฉันให้คนขนมาหมดแล้ว เวลาไปเรียนจะมีคนของฉันขับรถรับส่ง พร้อมการ์ดสามคนห้ามสลัดทิ้งเด็ดขาด ระยะเวลาการทำสัญญา จนกว่าฉันจะเบื่อเธอ” รวดเดียวบอกทุกอย่าง เขามีแต่วัยรุ่นใจร้อน ทำไมตาลุงตรงหน้าถึงใจร้อนแบบนี้ฮะ! เตรียมการตั้งแต่เนิ่นๆ ให้คนไปขนของผมมาก่อนตัวเจ้าของอีก ให้ตายสิ ที่คิดไว้ไม่มีผิด ลูเซียสไม่คิดปล่อยผมจริงๆ

   “เข้าใจแล้วครับป๋า” กัดฟันพูดถลึงตาจ้อง ลูเซียสยกยิ้มชอบใจ ตาแก่หื่นกาม ตัณหากลับเอ๊ย

   “ปรับตัวไว้ดีนี่ ว่าง่ายๆ ซะตั้งแต่แรกก็จบ ไปอาบน้ำแล้วมาหาฉัน” สั่งเสร็จก้มลงไปทำงานต่อ สาธุ ขอให้เหล็กแฟ้มหนีบเป็นบาดทะยักตายไปได้ยิ่งดี

   ผมหมุนตัวออกจากห้องทำงานเข้าห้องนอนเพื่ออาบน้ำตามคำสั่ง ถอดชุดนศ.ออกโยนลงตะกร้าเดินโทงๆ เข้าไปในห้องน้ำ ด้านในหรูเหมือนโรงแรมห้าดาวมีผ้าขนหนูกับเสื้อคลุมอาบน้ำเตรียมไว้ให้อยู่แล้ว แบ่งเป็นโซนแห้งเปียกชัดเจน ผมแช่น้ำนานเป็นชั่วโมงค่อยเสด็จสวมเสื้อคลุมหมายหาชุดใส่

   เปิดตู้เสื้อผ้าแบบบิลด์อินในห้องเปลี่ยนชุดไร้วี่แววของชุดตัวเองแม้แต่เส้นด้าย ทั้งหมดทั้งมวลมีแต่เสื้อของตัวใหญ่ของลูเซียสที่ไม่มีชุดนอนแม้แต่ตัวเดียว เพราะเจ้าตัวแก้ผ้านอนนุ่งลมห่มฟ้าเป็นเรื่องปกติ

   “ลูเซียส! ไหนนายบอกว่าเอาของฉันมาแล้วไง ไม่เห็นมีสักตัว” หาไม่เจอต้องถามเอากับเจ้าของห้อง ใบหน้าหล่อเข้มเงยมองสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่ใช่แววตาประเมินดูถูก มันคือการลวนลามทางสายตาต่างหาก ต่อให้หน้าหนาโบกปูนเสริมเหล็กราดยางมะตอยมาจากไหน เจอแววตางี้เข้าไปรู้สึกเสียวสันหลังวาบ

   “ฉันให้คนเอามาแค่ชีทกับหนังสือเรียน อยู่ในบนชั้นนู่น” ชี้ไปบนชั้นบริเวณหนึ่งจากชั้นหนังสือทั้งหมดในห้องทำงานเจ้าตัว หนังสือลูเซียสมีแต่ภาษาต่างประเทศดูเรียบๆ ดังนั้นปึกชีทกับหนังสือหลากสีภาษาไทยของผมโดดเด่นชัดเจนจนหาได้ไม่ยาก

   “พวกเสื้อผ้าของฉันล่ะ นายไม่เอามาสักตัวกระทั่งชุดนักศึกษา จะให้ฉันใส่ชุดคลุมอาบน้ำไปมหาลัยรึไง” ย่ำเท้าเข้าไปหาให้อีกฝ่ายมองหน้าไม่ใช่สะโพกกับขาอ่อน! ผมกำลังซีเรียสนะ แม้เป็นลูกครึ่งแต่ผมโตมาแบบคนไทย ไอ้เรื่องแก้ผ้าแบบเขาผมไม่ทำเด็ดขาด ยกเว้นเวลาจำเป็น...

   “ทิ้งไปหมดแล้ว ฉันไม่ชอบให้คนของฉันใช้ของที่คนอื่นให้” ลูเซียสย้ำเสียงหนัก ขนาดแค่เริ่มวันแรกตาลุงออกอาการเอาแต่ใจ ของพวกนั้นใช่ว่ามีคนซื้อให้อย่างเดียวซะเมื่อไหร่ หลายอย่างผมก็ซื้อเอง พูดไปลูเซียสก็ไม่ฟังช่างแม่งแล้วกัน วัยรุ่นเซ็ง!

   “อย่าเพิ่งหงุดหงิดไป เดี๋ยวฉันพาไปซื้อใหม่ เอาให้แพงกว่าเดิมก็ยังได้ ไม่ว่าจะเสื้อผ้า น้ำหอม มือถือ นาฬิกา...ทุกอย่าง ถ้าเธอต้องการ” เสียงทุ้มต่ำติดแหบกับภาษาไทยชัดแจ๋วกระซิบข้างหู

   สะโพกถูกลูบผ่านเสื้อคลุมทั้งที่ตัวเองยังนั่งเป็นเจ้าพ่อบนเก้าอี้ จู่ๆ วงแขนแกร่งตวัดรวบเอวดึงจนผมเซทิ้งตัวอยู่บนตัก มือหนาคว้าขาจัดท่าให้นั่งคร่อมหันหน้าเข้าหาอย่างชำนาญภายในเวลาไม่กี่วินาที ใบหน้าทั้งคู่อยู่ในระยะประชิดจนปลายจมูกแตะกัน

   “ยินดีต้อนรับสู่โลกของฉัน มิทรี่...”

   จบคำด้วยรสจูบร้อนฤทธิ์แรงเหมือนแอลกอฮอล์ที่อีกฝ่ายชอบดื่ม ริมฝีปากบดเบียดตักตวงจนฝ่ายรับหอบหายใจเริ่มทำหน้าที่เด็กป๋าอย่างเต็มภาคภูมิ







หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่4 เข้ากรง [Up 2/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 02-06-2016 15:02:12
ไม่อยากจะคิดถึงตอนป๋าหึงอีหนูเล้ยยยย
ลูเซียสยังไงก็อย่ารุนแรงกับมิทจนน้องมันช้ำหมดน้าาา  :hao6:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่4 เข้ากรง [Up 2/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 02-06-2016 15:25:12
รอวันป๋ารักป๋าหลงหนูมิท

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่4 เข้ากรง [Up 2/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 02-06-2016 15:49:14
 :mew1:  อ้อนป๋าเยอะๆนะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่4 เข้ากรง [Up 2/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 02-06-2016 18:14:35
 :เฮ้อ: เข้ากรงจนได้มิท
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่4 เข้ากรง [Up 2/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 02-06-2016 20:12:34
ป๋า ชอบมิทจริงจัง :katai2-1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่4 เข้ากรง [Up 2/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: PiSCis ที่ 02-06-2016 20:37:06
 เบาๆมือหน่อยนะป๋าาาาา :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่4 เข้ากรง [Up 2/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 02-06-2016 20:43:31
 :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่4 เข้ากรง [Up 2/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 02-06-2016 20:44:12
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่4 เข้ากรง [Up 2/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: punnicha ที่ 02-06-2016 21:11:21
เบามือหน่อยนะป๋า :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่4 เข้ากรง [Up 2/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 02-06-2016 21:46:03
 :-[. ป๋าเบาๆกับหนูมิทหน่อยนะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่4 เข้ากรง [Up 2/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 02-06-2016 21:50:15
หนุกหนานมาก
รอให้ชินก่อน มิทต้องดื้อเงียบใส่แน่
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่4 เข้ากรง [Up 2/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ●GreenTEA● ที่ 02-06-2016 23:17:26
ป๋าดูแลมิทดีๆนะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่4 เข้ากรง [Up 2/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 03-06-2016 00:03:29
 :hao3:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่4 เข้ากรง [Up 2/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: นางสาวกานาเลส ที่ 03-06-2016 11:15:50
แล้วมิทจะเอาตังไหนส่งให้แม่ละเนี่ยยย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่4 เข้ากรง [Up 2/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 03-06-2016 22:37:05
 :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่4 เข้ากรง [Up 2/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 04-06-2016 20:18:27
รอบที่5 หน้าที่




   ผมทำหน้าที่ ‘เด็กป๋า’ มาได้สองอาทิตย์แล้ว มีสิ่งหนึ่งที่ผมมั่นใจคือ ไม่มีอีหนูคนไหนทำงานหนักเท่าผมอีก...

   ปัง!

   “ไอ้บอสเวร!!”

   ไนท์เปลี่ยนร่างเป็นยักษ์ใช้เท้าถีบประตูอย่างแรงตวาดเรียกบอสเป็นภาษารัสเซียด้วยความหัวเสีย ภาพที่เห็นตรงหน้ายิ่งทำให้ความโกรธพุ่งทะลุปรอท

   บนเตียงขนาดคิงไซส์ปรากฏร่างชายสองคนกำลังนอนหลับอุตุหลังเล่นกีฬาในร่มมาอย่างยาวนาน คนตัวใหญ่กอดคนที่แทบตัวแห้งหมดแรงตายจนเห็นเพียงหัวยุ่งๆ โผล่พ้นจากอ้อมแขนและผืนผ้าห่มหนาและอุณหภูมิในห้องที่เย็นจัดราวกับจะเปิดไว้เลี้ยงนกเพนกวิน

   “มีอะไร” เจ้าของห้องส่งเสียงถามปรือตามองอย่างหัวเสียเพราะถูกขัดจังหวะฝันหวาน

   “นี่แกเป็นได้ถึงขนาดนี้เลยหรือไง? โดนเด็กมันสาด... อะไรนะ น้ำมัน...น้ำมันอะไรวะอาคม” คนด่าหาแนวร่วมเป็นบอดี้การ์ดที่เดินตามเข้ามาตามคำสั่งรองหัวหน้า เขาเป็นหนุ่มไทยร่างหนาผิวแทน ใบหน้าคมเข้มแบบคนไทย

   “น้ำมันพรายครับคุณไนท์” หนุ่มใหญ่ตอบเสียงนอบน้อม

   “เออ นั่นแหละ! น้ำมันพรายหรือไงหา?” ยังจะอุตส่าห์ต่อประโยคเดิมที่พูดค้างไว้ ก่อนด่ากราดต่ออีก “หลงขาอ่อนเด็กมันจนหน้ามืดตามัวงานการไม่ทำ”

   มือยกชี้หน้าหากไม่มีอาคมคอยรั้งไว้ได้มีรายการถีบบอสตกเตียงชัวร์ ส่วนคนฟังขมวดคิ้วอย่างรำคาญตอบหน้าตาย

   “ฉันไม่ได้หลงขาอ่อนเด็กมันซะหน่อย ฉันหลงสะโพกต่างหาก”

   “อ๊ากกกก! ฉันด่าให้นายสำนึกว้อย!!” ไนท์แทบพ่นไฟ

   “นายก็รู้ว่าต่อให้ด่ายังไงฉันก็ไม่สน แล้วจะเปลืองน้ำลายไปทำไม? เอาเวลาด่าฉันไปทำงานของวันนี้แทนฉันดีกว่า”

   บอสใหญ่ยักไหล่สุดชิว ไม่สำนึกเรื่องโยนงานใส่หน้าลูกน้องดื้อๆ เพราะมัวแต่ติดอีหนูงอมแงม ถึงงั้นหากเป็นเอกสารจำเป็น หรืองานสำคัญลูเซียสยังคงเป็นผู้เซ็นและตรวจทานอยู่ดี ไนท์ลูบหน้าพรืดถอนหายใจเฮือกใหญ่ รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังทะเลาะกับเด็กโข่งอายุสามสิบ

   “น้ำครับคุณไนท์”

   อาคมช่างรู้ใจ เดินไปรินน้ำเปล่ามาส่งให้เจ้านายดื่มดับกระหายหลังตะคอกใส่บอสไปหลายยก ไนท์ไม่คิดปฏิเสธความหวังดี รับน้ำมาดื่มพยักหน้าให้เป็นเชิงขอบใจ

   “วุ่นวายจริง วันนี้ฉันจะกลับไปทำงานก็ได้” ลูเซียสพูดตัดรำคาญ ไนท์ผ่อนลมหายใจถลึงตาใส่เป็นเชิงว่าคุณมึงควรจะรู้ตัวเองตั้งนานแล้ว

   ผลคือลูเซียสเสด็จออกจากแท่นบรรทม ปล่อยอีหนูนอนหลับฟื้นกำลังต่อไป ส่วนตัวเองอาบน้ำเปลี่ยนชุดมานั่งทานมื้อเช้าฝีมือเชฟประจำตัว พอเสร็จนั่งเก้าอี้ประจำตำแหน่ง โต๊ะเบื้องหน้ากองสูงไปด้วยเอกสารเป็นตั้ง แม้บ้านเกิดเขาจะเป็นมาเฟียเต็มตัว แต่ที่นี่เขามาในมาดของนักธุรกิจเป็นหลัก พกลูกน้องผู้รับผิดชอบมาไม่กี่คนงานเลยเยอะจนน่าปวดหัว

   “นายเรียกอาคมมาทำไม”

   ลูเซียสพูดเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีลูกน้องตัวแองอีกคนยืนหัวโด่อยู่ในห้อง ไนท์ที่กำลังยืนคุมบอสทำงานเองทำหน้าเหมือนเพิ่งนึกได้ ช่างน่าเห็นใจอาคมที่ยืนเป็นรูปปั้นประดับด้วยรอยยิ้มจืดเจื่อน

   “ฉันจะให้อาคมเป็นคนดูแลมิท นายคิดว่าไง”

   ดวงตาคมดุตวัดมองลูกน้องคนสนิท นิ่งเงียบทำงานไปชั่วครู่จึงพยักหน้ารับ

   “ดีเหมือนกัน ช่วงนี้เสี่ยนั่นมันชักจะลามปามกับธุรกิจของฉันมากเกินไปแล้ว เรื่องมิทเป็นเด็กของฉันก็ไม่ได้ปิดบังอะไรด้วย”

   ที่ลูเซียสพูดไว้ไม่ผิด มิทน่าเป็นห่วงจริงเพราะเป็นเด็กที่ลูเซียสกำลังติดใจอยู่ช่วงนี้ ปกติเจ้าตัวนอนกับผู้หญิงและผู้ชายเป็นเรื่องธรรมดา แต่ไม่เคยมีคนไหนที่มาขึ้นตึกมานอนอยู่ในห้องพักส่วนตัวของตัวเอง คนนอกหากรู้เรื่องนี้ย่อมต้องใช้ประโยชน์จากมิทแน่ ไม่ว่าจะน้อยหรือมาก แค่ข้อมูลน้อยนิดหลุดไปก็สามารถสืบค้นปะติดปะต่อเป็นเรื่องสำคัญได้

   บอดี้การ์ดทั่วไปไม่น่าจะดูแลไหว อาคมเป็นหนึ่งในคนมือดีที่ลูเซียสและไนท์วางใจ การให้ไปดูแลมิทย่อมเป็นเรื่องเหมาะสม

   “เลือกทีมทำงานอีกสองคนเอาเองแล้วกัน”

   บอสใหญ่สั่งทับหลังเสร็จเอกสารไปอีกชุด อาคมโค้งกายรับ

   “ถ้างั้นผมขอเดฟได้มั้ยครับ” ภายนอกดูจริงจังแต่แฝงความกวนอย่างลึกล้ำ ลูเซียสปรายตามองทั้งคนขอและผู้ถูกพาดพิงที่กำลังเก็บจานเตรียมอาหารสำหรับมิทอยู่ห้องด้านนอก เสียงพูดคุยแม้จะไม่ดังแต่อยู่ในสถานที่เงียบกริบย่อมได้ยินไปถึงเดฟเป็นธรรมดา

   “ไม่ได้ นายจะเอาพ่อครัวส่วนตัวฉันไปไหนฮะ จะให้เดฟใช้กระทะกันกระสุนให้มิทรึไง”

   คุณป๋ารับมุกลูกน้องอย่างที่น้อยนักจะทำ ระดับอาคมรู้อยู่ว่าเวลาไหนควรหรือไม่ควร ยามบอสพูดถึงเด็กคนนี้น้ำเสียงจะผ่อนคลายต่างจากปกติ แล้วยังมุมปากประดับรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลาบ่งบอกว่าเจ้าตัวอารมณ์ดีมากแค่ไหน มากซะจนไนท์นึกหมั่นไส้ อยากลักตัวอีหนูไปปล่อยจริงๆ ถ้าไม่ติดว่าหลังจากนั้นบอสจะอาละวาดงอแงเหมือนเด็กที่โดนขโมยของเล่นล่ะก็นะ

   ในสายตาไนท์อาจจะเป็นแบบนั้น หาดเป็นคนอื่นคงเหมือนปีศาจร้ายกำลังอาละวาดมากกว่า

   “เข้าใจแล้วครับ ถ้างั้นผมขอเป็นไมค์กับหลง”

   “สองคนนั้นไปทำงานให้ลูเซียสยังไม่กลับไทยนี่” ไนท์เลิกคิ้วถาม เจ้าสองหน่อนั้นนับเป็นทีมเดียวกับอาคม จะบอกว่าสามคนที่ฝีมือดีที่สุดก็ไม่ผิดนัก

   “ใช่ครับ แต่อีกไม่กี่วันก็จะกลับมาแล้ว ระหว่างนั้นผมจะพาบอดี้การ์ดคนอื่นไปแทนชั่วคราว”

   “เข้าท่าดี คนหนึ่งเป็นหมอ อีกคนเป็นนักฆ่า รวมนายอีกเด็กฉันคงถูกคุ้มครองดีกว่าบอสอย่างฉันแน่”

   วาจาคล้ายจะประชด แต่สิ่งที่ลูเซียสคิดก็ความหมายตรงตัวนั่นแหละ อาคมทำเพียงแค่ยิ้มบาง ไม่อยากจะพูดเลยว่าลำพังคุณไนท์คนเดียวก็เหนือกว่าพวกเขาสามคนแล้ว นับรวมบอดี้การ์ดอีกทั้งตึก ยังไงบอสก็ยังได้รับการคุ้มครองอย่างแน่นหนารัดกุมที่สุดอยู่ดี

   หลังรับหน้าที่ อาคมขอตัวไปเลือกการ์ดที่จะติดตามมิทไม่รบกวนเวลาทำงานของบอสและรองหัวหน้า พอๆ กับเดฟที่ตามออกไปเมื่อจัดโต๊ะเสร็จเรียบร้อย ทั้งสองคุยกันถูกคอจนกระทั่งประตูปิดสนิท ลูเซียสยังคงปรึกษากับไนท์เรื่องธุรกิจที่ถูกคู่แข่งก่อกวนต่อ

   เสียงจากด้านนอกดังลอดเข้ามาภายในห้องเหมือนเสียงงุ้งงิ้งของแมลงอะไรสักอย่าง คนที่เพิ่งได้นอนไม่นานจำต้องละจากหมอนนุ่มด้วยความหิวโหย หนุ่มลูกครึ่งชันตัวลุกผ้าห่มร่นลงจนถึงเห็นเผยร่างเปลือยเปล่าที่มีแต่รอยจูบทั่วตัว ยิ่งช่วงสะโพกกับบั้นท้ายมีแต่รอยแดงจากมือหยาบกร้าน

   รู้สึกขัดปนแสบช่วงล่าง ยังดีที่ลูเซียสปราณี ไม่สักแต่จะกินจนร่างพัง ส่วนใหญ่จะลวนลามจนแทบไม่ได้พักมากกว่า

   ระหว่างผมกำลังทำกิจวัตรประจำวันของตัวเอง ผมขอเล่าหน้าที่ของอีหนูหน่อยแล้วกัน

   หนึ่งวันของผมคือ ตื่นเช้ามาในอ้อมแขนของลูเซียส อาบน้ำแต่งตัวทานมื้อเช้าฝีมือเดฟ ก่อนไปเรียนโดยมีบอดี้การ์ดเป็นคนขับรถไปรับไปส่ง บางครั้งมีแวบร่อนกับพวกซันบ้างเล็กน้อย แต่ต้องอยู่ในสายตาของการ์ดตลอดเวลา ห้ามกลับบ้านดึกจนผมรู้สึกพิลึกในใจชอบกล สมัยก่อนท่อนราตรีหาเงินเกือบทุกคืนนี่นะ

   พอกลับถึงตึกต้องเข้าไปรายงานตัวกับลูเซียสก่อนเป็นอันดับแรก ปล่อยให้ป๋าลวนลามจนหนำใจ ผมถึงมีเวลาว่างเป็นของตัวเอง รื้อหนังสือบนชั้นหนังสือของลูเซียสมาอ่านบ้าง บางครั้งก็ไปป่วนเดฟในครัว นั่งเล่นโน้ตบุ้คและมือถือที่คุณป๋าซื้อให้ใหม่เอี่ยมรุ่นล่าสุด

   ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของผมตอนนี้ ลูเซียสเป็นคนซื้อให้หมดทั้งสิ้น ยกเว้นพวกตำราเรียน

   พอลูเซียสทำงานเสร็จนั่งทานมื้อค่ำแล้วทำหน้าที่บนเตียง บางคืนลูเซียสมีงานติดพันหรือออกไปทำธุระข้างนอก ผมก็จะนอนเหมาเตียงคนเดียว

   จากที่ตกลงกันไว้ ลูเซียสจะโอนเงินเข้าบัญชีผมวันที่หนึ่งของทุกเดือน ลำพังสองอาทิตย์ผมใช้ไปแค่ไม่กี่พัน ส่วนใหญ่ลอบส่งไปให้แม่จนหมด โดยมีไนท์เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดถึงปิดบังลูเซียสได้จนถึงทุกวันนี้

   ตัวผมเองไม่รู้เหมือนกันว่าลูเซียสจะเบื่อผมเมื่อไหร่ หากวันนั้นมาถึงผมคงจะต้องกลับไปทำแบบเดิม ไนท์เองก็คงไม่ยุ่งกับเด็กอย่างผม

   ผมถอนหายใจ ไม่ว่าลูเซียสจะเบื่อผมตอนไหน ช่วงที่ยังชอบอยู่ต้องกอบโกยให้เต็มที่เพื่ออนาคตอันสดใส

   “เดฟทำอาหารไม่ถูกปากหรือไง ถึงได้กินไปถอนหายใจไป”

   เสียงที่ผมคุ้นจนไม่รู้จะคุ้นยังไงมาพร้อมสัมผัสจากมือหนาวางปุบนหัวผม ลูเซียสเป็นพวกมักมาก ลีลาดี มีอะไรแต่ละทีถึงใจจนแทบกลั้นใจตายก็จริง ถึงงั้นทุกครั้งลูเซียสไม่เคยเล่นแผลงๆ หรือทำผมเจ็บตัวเลยแม้แต่น้อย เว้นฟ้าเหลืองเพราะถูกรีดน้ำเกินขนาด ลำบากไนท์ต้องมาจับแยกผมไปอยู่อีกห้องวันหนึ่งเพื่อพักฟื้น หลังจากนั้นลูเซียสเลยเพลามือลงเยอะ คงหูแฉะจากการโดนไนท์เทศนา ช่างเป็นผู้ชายที่จู้จี้ขี้บ่นอย่างที่ลูเซียสบ่นอยู่เป็นประจำ

   “เดฟทำอาหารอร่อยอยู่แล้ว ทำของโปรดมาให้อีกต่างหาก นี่ผมคิดว่าจะไปขอเพิ่มอยู่”

   เปลี่ยนจากสรรพนามแทนตัวว่าฉันเป็นผมหลังรู้อายุที่แท้จริงของลูเซียส รุ่นพ่อ...

   “หรือที่มหาวิทยาลัยมีปัญหา” เจ้าตัวนั่งลงตรงข้าง ผมเดินไปที่บาร์รินเหล้ามาเสิร์ฟอย่างรู้หน้าที่ คุณป๋ายิ้มอย่างพึงพอใจ เด็กมันฉลาดช่างเอาใจแบบนี้ไงเขาถึงถูกใจนักหนา ไนท์มันไม่เข้าใจเลยสักนิด

   ผมว่าลูเซียสคงพักชั่วครู่หลังทำเอกสารจนตาแฉะ พี่ไนท์เองคาดว่ากำลังจัดเอกสารอยู่ในห้องทำงาน

   “ทุกอย่างปกติดีทุกอย่าง ผมกำลังคิดว่าถ้าลูเบื่อผมจะวางแผนใช้ชีวิตยังไงต่อไปดี”

   สิ้นคำลูเซียสวางแก้วเหล้านอกดีกรีสูงเลิกคิ้วมองอย่างพิศวง

   “จะรีบคิดไปทำไม ในเมื่อทุกวันนี้ฉันก็ยังพอใจในตัวเธออยู่”

   “มันก็ใช่ ก็แค่คิดเผื่อไว้เท่านั้น ไม่มีอะไรมากหรอก” แม้จะเปลี่ยนสรรพนามแทนตัว แต่ความห้วนของวาจายังคงเดิม ผมจะพูดสุภาพก็ต่อเมื่อลูเซียสอยู่ในอารมณ์ที่ไม่ควรแหยมเท่านั้น

   “งั้นเอาแบบนี้ ต่อให้ฉันเบื่อเธอ ฉันจะส่งเสียให้เงินเธอตามปกติ ไว้โตพอทำงานได้ค่อยเอาเงินมาคืนฉัน แน่นอนว่ามีดอกเบี้ยหรือไม่ก็มาทำงานกับฉันซะ”

   ลูเซียสแบมือสองข้างราวกับว่าปัญหาแค่นี้ง่ายนิดเดียว กับเขามันง่ายสิ กับผมที่ไม่มีต้นทุนชีวิตอะไรเลยเนี่ยมันยาก! เอาเถอะ หลังจากอยู่มาสักพัก ผมพอจะรู้ว่าลูเซียสนั่นเอาแต่ใจมากแค่ไหน คนที่กล้าต่อปากต่อคำเห็นมีแค่ไนท์คนเดียว

   “เอาแบบนั้นก็ได้”

   ลูเซียสดูโอเคกับการตัดสินใจของผม ตูไม่มีทางเลือกนี่หว่า

   คุยไปกินไป ทานของคาวเสร็จตามด้วยของหวานคือวุ้นมะพร้าวหอมอร่อย ตั้งแต่รู้ว่าผมชอบมะพร้าว อาหารทุกมื้อแทบจะไม่ขาดสิ่งนี้เลย รู้สึกรักเดฟชะมัด

   “ฉันมีเรื่องจะบอกเธอ” จู่ๆ ลูเซียสเปิดประเด็นขึ้นให้ผมละใบหน้าออกจากวุ้นมะพร้าวในลูก

   “อาคมเข้ามา” ไม่รู้ว่ามีตาติดไว้ที่ประตูหรือไง ถึงรู้ว่ามีคนอยู่ตรงประตูด้วย ทางนั้นพอลูเซียสเรียกก็เดินเข้าโค้งกายให้บอสส่งยิ้มมาทางผม ผู้ใหญ่ใจดีปรากฏตัวอีกคนแล้ว! ผมชักจะลังเลแล้วนะ หากแต่ละคนไม่สวมสูทดำปี๋และลูเซียสกับไนท์ที่ขู่จะเอาลูกตะกั่วยัดปากอีกฝ่ายสามเวลาหลังอาหาร ผมคงเข้าใจว่าลูเซียสเป็นนักธุรกิจธรรมดา

   “ผมเอาข้อมูลของการ์ดที่เลือกมาให้ดูครับ” ชายที่ชื่ออาคมส่งซองน้ำตาลให้บอส ลูเซียสพลิกกวาดตาดูเพียงชั่วครู่พลางแนะนำให้เรารู้จักกัน

   “เด็กฉันมิทรี่ นั่นอาคมจะเป็นคนขับรถและการ์ดของเธอตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป”

   ผมยกมือไหว้ คุณอาคมยกมือรับ ตัวเขาให้อารมณ์เหมือนพ่อผู้เข้มงวด แต่แฝงไปด้วยความอบอุ่นใจดีต่อลูกๆ ยังไงชอบกล ตายล่ะว่า รอบตัวมีแต่หนุ่มใหญ่ ดีนะที่ผมยังเรียนอยู่ได้เจอเด็กวัยรุ่นให้ชีวิตกระชุ่มกระชวยบ้าง

   “สวัสดีครับคุณอาคม”

   “สวัสดี ไม่ต้องเรียกว่าคุณหรอกครับ เรียกพี่อาคมดีกว่า”

   เป็นคนอื่นนี้ผมคงเบ้ปากมองบนใส่ให้เรียกพี่ แบบพี่อาคมนี่ถือว่าเป็นข้อยกเว้นแล้วกัน ต่อให้เรียกพี่ก็ไม่ดูแย่เลยแม้แต่น้อย

   “ครับพี่อาคม”

   “อีกห้าวันจะมีมือดีอีกสองคนมาเพิ่ม ชื่อหลงกับไมค์ ไว้ให้อาคมแนะนำอีกทีแล้วกัน ช่วงนี้เธอก็ระวังหน่อยอย่าออกนอกลู่นอกทาง”

   ผมเลิกคิ้วมองป๋า สีหน้าเขาจริงจังขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แสดงว่ามันต้องมีอะไรบางอย่างแน่ๆ ถึงได้เปลี่ยนเป็นการ์ดมือฉมังมาตามประกบผมพร้อมบอกให้ระวังตัวแบบนี้ ไม่เข้าใจ กะอีแค่เด็กเลี้ยงตัวเล็กๆ อริลูเซียสจะมาสนใจทำไม ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ช่วงแรกผมว่าง่ายยอมเชื่อฟังเพราะยังไม่อยากมีปัญหาและอยู่ในช่วงปรับตัว หลังจากนี้แหละสนุกแน่

   ในใจคิดแบบนั้น แต่สิ่งที่แสดงออกมาคือการพยักหน้าบ่งบอกว่ารับรู้แล้ว เชื่อเลยลูกปืนฆ่าคนได้ ลูเซียสกับอาคมเดาท่าทางผมออก ถึงได้จ้องกันซะขนาดนั้น

   “งานหนักหน่อยนะ เด็กคนนี้ไม่ปกติ”

   มีการสั่งพร้อมให้กำลังใจลูกน้อง เดี๋ยว เป็นคนดีมีเมตตาขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ สองวันก่อนยังเห็นใช้กระบอกปืนตบลูกน้องหน้าหันอยู่เลย แล้วคำว่าไม่ปกตินั่นหมายควายว่ายังไงไม่ทราบ พี่อาคมเองก็อีกคน รับคำเป็นมั่นเป็นเหมาะ คอยดูเถอะจะได้เห็นดีกัน
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่5 หน้าที่ [Up 4/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 04-06-2016 20:39:38
ป๋าดูแลดีจัง. แบบนี้อีหนูมิทสู้งานสุดใจแน่นอน
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่5 หน้าที่ [Up 4/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 04-06-2016 20:50:38
ลูกปืนไม่มีตานะหนูมิท อย่าป่วนอาคมมากนักเลย  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่5 หน้าที่ [Up 4/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 04-06-2016 21:14:02
 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่5 หน้าที่ [Up 4/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 04-06-2016 22:33:55
 :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่5 หน้าที่ [Up 4/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 04-06-2016 22:52:23
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่5 หน้าที่ [Up 4/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 04-06-2016 23:40:13
ป๋านี่ก็หลงหนักอยู่นะ เริ่มเห็นแววมาละ ฮาาาาาาา
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่5 หน้าที่ [Up 4/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 04-06-2016 23:48:42
 :katai5:


หวงด้วย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่5 หน้าที่ [Up 4/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ●GreenTEA● ที่ 04-06-2016 23:57:46
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่5 หน้าที่ [Up 4/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mahmeow ที่ 05-06-2016 02:02:43
ขอให้หนูมิทอย่าคิดหนี หรือหาเรื่องใส่ตัวเพิ่มอีกเลย..55+
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่5 หน้าที่ [Up 4/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Serioz ที่ 05-06-2016 06:00:33
คือชื่อตอน " หน้าที่ " เราก็นึกว่านักเขียนบอกหน้าที่อัพ 5555555545555555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่5 หน้าที่ [Up 4/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: นางสาวกานาเลส ที่ 05-06-2016 14:46:35
หลงเด็กมันเยอะๆนะป๋าาาาาาา ระวังจะโงหัวไม่ขึ้น
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่5 หน้าที่ [Up 4/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 08-06-2016 12:19:08
น้องมิทอยากลองของจ๊ะป๋าจัดเลย 555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่5 หน้าที่ [Up 4/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 19-06-2016 10:43:49
 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่5 หน้าที่ [Up 4/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: rear ที่ 19-06-2016 16:01:37
 :monkeysad: อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ  :mew2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่6 บทเรียน [Up 21/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 21-06-2016 17:34:49
รอบที่6 บทเรียน

   นับตั้งแต่วันที่อาคมมาเป็นการ์ดส่วนตัว อิหนูก็ดูจะสงบเสงี่ยมมากขึ้นจนน่าสงสัย ตื่นเช้าไปเรียน แวะเที่ยวกับเพื่อนบ้างแต่ก็เป็นแค่การกินข้าวธรรมดาแล้วตรงกลับตึกมาให้ป๋าเอ็นดู เหล่าผู้มากวัยรู้ได้ทันทีว่าเจ้าตัวดีต้องวางแผนป่วนเอาไว้ แต่เลือกที่จะนิ่งเฉยเพื่อรอดูท่าที

   มันเป็นอย่างที่คิดไม่มีผิด การ์ดสองคนนอกจากอาคมเริ่มชะล่าใจ อาทิตย์ต่อมาปัญหาเกิด มิทไปเรียนตามปกติพอถึงเวลากลับดันหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย การหลบหนีของเด็กคนนี้นับว่าสูงจนน่าทึ่ง หากเป็นพวกวัยรุ่น แก๊งอันธพาล พวกผู้ดี(พอ)มีเงินจับไม่ได้ไล่ไม่ทันแน่นอน แต่มันไม่ใช่กับมืออาชีพอย่างพวกเขา

   “วันนี้คุณหนูสลัดการ์ดอีกแล้วครับ อยู่ในเขตของเราช่วงค่ำๆ น่าจะกลับมาที่ตึก”

   หนุ่มไทยร่างสูงใหญ่ ยืนรายงานเจ้านายหลังโต๊ะทำงานอย่างนอบน้อม เสียงพลิกเอกสารกับแอร์เย็นฉ่ำ ชวนให้รู้สึกกดดัน ยิ่งเวลาทำงานผิดพลาดความน่ากลัวเพิ่มขึ้นเท่าทวี การ์ดสองคนก้มหน้าตัวหดเหลือสองนิ้ว ในขณะที่อาคมยังคงนิ่งขรึมเช่นเดิม

   “ครั้งที่หกแล้วใช่มั้ย” ไนท์ที่ยืนเป็นเลขาเลิกคิ้วถามขึ้น อาคมพยักหน้าตอบรับแบบง่ายๆ

   “ครับ”

   ปึบ!

   เสียงปิดแฟ้มให้สองการ์ดใจกระตุกวูบ ลูเซียสเงยหน้าขึ้นกวาดสายตามองก่อนเท้าคางยกยิ้มมุมปากเหมือนจะพอใจมากกว่าโกรธ สองการ์ดเลยหายใจหายคอได้สะดวก

   “จิ้งจอกซนซะจริง คิดเหรอว่าประท้วงแบบนี้จะช่วยอะไรได้”

   “จะเอาไงต่อบอส ช่วงนี้เสี่ยนั่นเริ่มจะเคลื่อนไหวก่อกวนเราหนักข้อขึ้น ฉันคิดว่า...” ไนท์ไม่ทันพูดจบประโยค บอสใหญ่ยกมือดักไว้ก่อน

   “นายจะบอกว่ามิทอาจเป็นเป้าหมายของพวกมันสินะ” น้ำเสียงเรียบเฉยราวกับกล่าวถึงคนที่ไม่มีความสำคัญ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ติดเด็กจะเป็นจะตาย

   มือหนาวางบนโต๊ะไม้เนื้อดี นิ้วยาวขึ้นข้อชัดเจนดูแข็งแกร่งเคาะโต๊ะเป็นจังหวะพลางครุ่นคิด ก่อนจะเอนกายเอนพิงพนักอย่างผ่อนคลาย ทุกคนเลือกที่จะเงียบเพื่อรอคอยคำตอบ

   “ไม่ต้องทำอะไร แค่คอยจับตาดูไว้ก็พอ มีอันตรายถึงชีวิตค่อยเข้าไปช่วย คงถึงเวลาที่เด็กน้อยจะได้รับบทเรียนราคาแพง...”

   ท้ายประโยคกดเสียงต่ำ บรรดาลูกน้องพากันขนลุกซู่ ความเด็ดขาดเย็นชาเปี่ยมไปด้วยอำนาจคือสิ่งที่ลูกน้องทุกคนรู้ดียิ่งกว่าใคร ไนท์กลอกตาไม่แปลกใจกับคำตอบของลูเซียส ฝั่งอาคมในใจลึกๆนึกค้านเพราะยังไงเสียเด็กคนนั้นก็เป็นเพียงแค่เด็กธรรมดาที่โชคร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ไม่มีเหตุผลในการปฏิเสธคำสั่งจึงรับคำโดยดี

   การเป็นเด็กมาเฟียไม่ใช่เรื่องง่าย บอสถูกใจขนาดนี้ มีแนวโน้มว่าจะเลี้ยงดูในระยะยาว ยังไงก็ต้องรู้ถึงสถานะของตัวเองเอาไว้บ้าง ไม่ใช่เพื่อใครแต่เพื่อตัวมิทรี่เอง การกระทำเอาแต่ใจมีแต่จะทำให้ตายไวขึ้นเท่านั้น

   ระหว่างที่ทางนี้กำลังพูดคุยกันด้วยบรรยากาศอึมครึม อีกด้านเหมือนหนังคนละม้วน เด็กน้อยผู้เป็นเป้าหมายยังคงเที่ยวเล่นไม่รับรู้ถึงอันตรายที่กำลังคืบคลานเข้ามา

   ยามถึงเวลากลับ เจ้าตัวนึกแปลกใจที่ไม่มีการ์ดคนไหนมาตามตัวอย่างทุกที ใจพาลนึกไปว่าคงจะเริ่มเอือมระอากับเด็กแบบเขาแล้วมั้ง

   ผมสลัดความคิดไร้สาระในหัวทิ้ง เดินเข้าตึกขึ้นไปยังห้องลูเซียสเมินเฉยต่อสายตาแปลกๆ จากเหล่าชายชุดสูท ต่อให้ไม่ใช่ปีศาจอ่านใจก็เดาออก คนพวกนี้คงกำลังดูถูกผมอยู่หรือไม่ก็เวทนาสงสาร ซึ่งผมไม่ต้องการความรู้สึกพวกนั้น ดูถูกแล้วยังไง สงสารแล้วทำไม เห็นมานักต่อนักแล้ว แค่ความรู้สึกมันช่วยอะไรไม่ได้หรอกนะ สิ่งที่จะช่วยเหลือคนตกทุกข์ได้ยากจริงคือการยื่นมือไปช่วยเหลือไม่ว่าจะทางตรงหรือทางอ้อมต่างหาก ดังนั้นเจ้าพวกที่ดีแต่มองแต่คิด ไม่จำเป็นต้องสนใจ

   ลิฟท์เปิดออก เผยทางเดินและห้องรับรองขนาดย่อม ประตูไม้แบบสองบานอยู่เบื้องหน้า ผมเปิดแง้มฝั่งหนึ่งแทรกตัวเข้าไปพบกับความเย็นของแอร์ที่แตกต่างจากอุณหภูมิด้านนอกเหมือนอยู่คนละโลก กลิ่นบุหรี่เจือจางคละเคล้ากลิ่นเหล้าดีกรีแรงดูเหมือนจะเป็นเรื่องปกติของที่นี่ไปแล้ว

   “เที่ยวเล่นสนุกมั้ย”

   ดวงตาสีอ่อนหันไปตามต้นเสียง ร่างกำยำนั่งเอนกายเหยียดขาสบายบนเก้าอี้ตัวยาวสุดนุ่ม ความรู้สึกหมั่นไส้พุ่งขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

   “ก็งั้นๆ” ตอบแบบไว้ตัวเรียกเสียงหัวเราะทุ้มในลำคอ เจ้าบ้านกระดิกนิ้วเรียกให้เข้าไปหา ถึงเวลาที่ผมต้องทำหน้าที่ของตัวเอง

   เสียงครางผะแผ่วดังสะท้านในห้องกว้าง ลูเซียสไม่เคยเลือกที่ นึกพอใจตรงไหนก็ทำตรงนั้น ร่างสูงเพรียวโยกขย่มอยู่บนกายหนา กางเกงสแล็คถูกถอดทิ้งบนพื้น ท่อนบนยังคงเป็นเสื้อนศ.หลุดลุ่ย กระดุมทุกเม็ดโดนปลดออกเผยแผงอกขาวเนียนปรากฎรอยจูบแดงประปราย สะโพกสอบมีแต่รอยแดงของนิ้วมือ

   “ฮ้า...ขอพักหน่อย”

   “ฮืมม พักสิ”

   ปากบอกอนุญาตแต่พลิกกายมาอยู่ด้านบนทั้งยังค้างคา สองแขนแกร่งช้อนข้อพับขาให้เปิดกายรองรับอีกครา อีกครา และอีกครา...ผลสุดท้ายอิหนูผู้น่าสงสารก็ถูกใช้งานจนหมดแรง นอนหอบหายใจเหนื่อยอ่อนอยู่บนเก้าอี้ ลูเซียสฟื้นพลังจูบหนักๆ ที่ลำคอขาวแล้วกัดดูดจนเป็นรอยจ้ำแดง

   “ให้เวลาพักสองชั่วโมง ฉันจะกลับไปทำงานต่อ”

   สิ้นคำก็เดินตัวปลิวเข้าห้องทำงานไป ทิ้งซากแห่งกามารมณ์ไว้เบื้องหลัง ผมผ่อนลมหายใจเฮือกใหญ่ ยกมือเสยผมชื้นเหงื่อที่ปรกหน้า สองชั่วโมงงั้นเหรอ ยังไม่พอที่จะขยับตัวออกจากตรงนี้ด้วยซ้ำ!

   ท่าทางนิ่งเฉยเหมือนไม่โกรธเคืองเรื่องที่ผมสลัดการ์ดเป็นว่าเล่น แต่มาเอาคืนทบต้นทบดอกแบบนี้มันชวนกระอักตายเป็นบ้า พรุ่งนี้ไม่มีเรียนด้วย ถูกขังอยู่ใต้ร่างลูเซียสทั้งวันแน่นอน รู้งี้เที่ยวให้เต็มอิ่มก่อนกลับมาก็ดี

   “หมดสภาพเลยสิ”

   วาจาเยาะเย้ยแบบนี้มีอยู่คนเดียวเท่านั้นแหละ

   “ว่างงานแล้วเหรอถึงมาทับถมกันได้คุณมือขวา”

   อ่า...เหนอะหนะไปทั้งตัวโดยเฉพาะช่วงล่าง อยากอาบน้ำแต่ไม่มีปัญญาลุกไป ผมนอนหงายยกแขนก่ายหน้าผากหันมองไนท์ที่เดินเข้ามาพร้อมแฟ้มปึกหนึ่ง ความอายมันหายไปตั้งแต่ลูเซียสเล่นหนังสดต่อหน้าลูกน้อง ช่างเป็นคนที่มีความเป็นตัวของตัวเอง เรียกง่ายๆ ว่าหน้าหนาหน้าทนดีจริงๆ

   “ว่างที่ไหน โดนกินจนสมองเลอะเลือนรึไง” เลิกคิ้วมองเหมือนผมเป็นพวกไม่เต็ม น่าโมโหทั้งเจ้านายและลูกน้อง “เอ้า เช็ดตัวซะ” ยังมีแก่ใจวางแฟ้มเดินไปหยิบผ้าขนหนูชุบน้ำมาโยนให้ผม ความใจดีเล็กๆ ของเขาล่ะ

   “ไม่คิดจะช่วยกันหน่อยเหรอ”

   รับผ้าขนหนูมาเช็ดตามตัวปิดท้ายตรงหว่างขากับด้านหลัง แม้ไม่ดีเท่าอาบน้ำแต่ก็ยังดีกว่านอนเลอะอยู่ที่เดิม ไนท์กวาดสายตามองร่างผม ผงกหัวขึ้นลง

   “เอาตามตรงนะ หุ่นนายนับว่าใช้ได้ ไม่แปลกที่ลูเซียสจะถูกใจ แต่พอดีว่าไม่ใช่สเปคฉัน” โบกมือเหมือนไล่ตัวเหลือบไร เจ้าตัวคว้าแฟ้มเดินเข้าไปในห้องทำงาน จังหวะที่ประตูเปิดออก ใบหน้าคมเข้มอย่างคนต่างชาติ แสยะยิ้มให้ผมก่อนถูกบดบังด้วยประตูตามเดิม

   แสดงว่าที่ผมคุยกับไนท์คงจะได้ยินหมดทุกอย่าง เอาล่ะ เตรียมตัวเตรียมใจรับศึกหนักอีกสองชั่วโมงให้หลังได้เลย

   ช่วงเวลาที่อิหนูโดนลงโทษ ไม่ต่างจากสรวงสวรรค์ของเหล่าการ์ดผู้อับโชค ทำงานมาหลายปีดีดัก ไม่เคยปวดหัวเท่าตามดูแลวัยรุ่นชายคนหนึ่งที่พวกเขาไม่สามารถแตะต้องหรือทำอะไรได้เลย ให้ไปฆ่าคนยังสะดวกใจกว่า

   ผมโดนขย้ำจมเตียง ไนท์ไม่ยื่นมือมาช่วยใดๆ ทั้งสิ้น ด้วยเข้าใจว่านี่คือบทลงโทษจากความซุกซนของผม วิธีการของลูเซียสไม่ทำให้เจ็บตัวแต่ทรมานแทบขาดใจ กินบ้างไม่กินบ้าง ตอดเล็กตอดน้อย บางครั้งเวลาทำงานช่วงพักดื่มกาแฟก็มาแหย่ผมที่นอนหมดแรงอยู่บนเตียง นึกคึกหน่อยก็อุ้มเอาไปทำงานด้วย

   มีอย่างที่ไหนให้ผมสวมชุดคลุมอาบน้ำนั่งตัวสั่นสะท้านเพราะโดนรังแกอยู่บนตัก ส่วนตัวเองตรวจเอกสารสบายใจเฉิบ ไนท์หมั่นไส้จนเกือบจะสาดกาแฟที่พี่อาคมชงมาเสิร์ฟใส่หน้าบอสตัวเอง

   ถามว่าพอผมหลุดพ้นจากห้วงเวลาแห่งความทุกข์ตรมจะสำนึกไหม ตอบเลยว่าไม่! ผมยังคงสลัดการ์ดทิ้งเป็นว่าเล่นเหมือนเดิม จนพักหลังรู้สึกเหมือนมีใครคอยเฝ้ามองการติดตามของผมตลอด ทีแรกเข้าใจว่าเป็นคนของลูเซียส แต่เอาเข้าจริงกลับไม่ใช่

   คนพวกนั้นมักถอยห่างทันทีที่ผมมีพี่อาคมประกบอยู่ข้างกาย และจะโผล่มาช่วงผมอยู่ตามลำพัง ดูท่าว่าคำสาปของการเป็นอิหนูมาเฟียจะเริ่มสำแดงฤทธิ์ ไม่ว่าคนพวกนั้นต้องการอะไร ต้องไม่ใช่เรื่องดีสำหรับผมและลูเซียสแน่ ด้วยเหตุนี้ แม้ผมจะสลัดการ์ด แต่ก็ยังวนเวียนอยู่ในอาณาเขตของลูเซียสตามที่พี่อาคมพูดกรอกหูมา

   เจ้าตัวเคยเปรยๆ เอาไว้ว่าหากเกิดเหตุไม่ชอบมาพากล ให้ผมวิ่งเข้าไปในผับหรือกิจการใดก็แล้วแต่ของพวกเขาซะ ไม่รับประกันว่าจะรอดร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ก็ยังดีกว่าอยู่เฉยๆ โดยไม่ทำอะไรเลยซึ่งนั่นไม่ใช่นิสัยของผม

   แล้วสถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานตอนนี้ผมควรจะทำยังไงดี ผมกำลังวิ่งสี่คูณร้อยอยู่ในตรอกซอกซอยใกล้กับผับของลูเซียส เพราะอยู่ในช่วงกลางวันผับเลยยังไม่เปิด คนก็น้อยจนน่าใจหาย จะหนีไปทางอื่นก็ไม่ทันแล้วด้วย ผมจำได้ว่าตัวเองไม่ได้สลัดการ์ดทิ้งไว้ไกลนะ

   ทำไมคนพวกนั้นถึงยังหาตัวผมไม่เจออีกล่ะ จะย้อนกลับทางเดิมก็ถูกดักหมด การซ่อนตัวอยู่เฉยๆ ก็ไม่ต่างจากเป้านิ่ง สมองหมุนเร็วจี๋ คิดหาวิธีเอาตัวรอดสุดกำลัง สองขายังวิ่งไม่หยุดพัก เสียงฝีเท้าดังไล่หลังเข้ามาใกล้ทุกขณะ ตัวผมเริ่มหนักอึ้ง หยาดเหงื่อไหลชโลมกายจนปอยผมเปียกลู่แนบใบหน้า

   สภาพร่างกายของผมไม่สมบูรณ์ร้อยเปอร์เซ็นต์เพราะเพิ่งผ่านศึกกับลูเซียสมาไม่กี่วัน ผมวิ่งลุยฝ่ากองขยะ ผลักแผ่นไม้ลังกระดาษที่วางพาดไว้ให้ล้มลงมาขวางทาง ชะลอพวกนั้นให้ถึงตัวผมช้าลงสักหนึ่งวิก็ยังดี อะไรใกล้มือจับขว้างแบบไม่หันหลังมอง

   เหล่าชายฉกรรจ์ใช้แขนปัดขยะพวกนั้นทิ้งอย่างไม่ใยดี ดวงตาจ้องแผ่นหลังที่วิ่งนำอยู่ด้านหน้าด้วยความหงุดหงิด เจ้าเด็กบ้านี่มันวิ่งไวอย่างกับปรอท แถมยังรู้ซอยเล็กซอยน้อยเป็นอย่างดี ไม่ว่าจะพยายามต้อนให้จนมุมยังไงก็เล็ดลอดออกไปได้เสมอ

   ถ้าไม่ได้รับคำสั่งมาว่าให้จับเป็น พวกเขาคงควักปืนมายิงทิ้งให้มันรู้แล้วรู้รอด การจับตัวจะพลาดไม่ได้เด็ดขาด โอกาสที่ได้รับมาอย่างยากเย็นนี้ต้องทำให้สำเร็จ หากพลาดนั้นเท่ากับอีกฝ่ายไหวตัวทัน คิดจะลักพาตัวหลังจากนั้นคงยากขึ้นเป็นสิบเท่า

   สายตาเหลือบเห็นเศษอิฐริมกำแพงด้านหน้า พลันเกิดความคิดบางอย่าง เขาหยุดวิ่งให้ลูกน้องนำหน้าไปแล้วหยิบอิฐก้อนนั้นขว้างใส่เป้าหมาย แม้จะไม่โดนเต็มๆ อย่างที่หวัง แต่ก้อนหินลอยเฉียดขาทำให้การวิ่งสะดุดลงชั่วขณะ จังหวะนั้นเองเหล่าลูกน้องโถมกายกระโจนรวบตัวจนร่างเพรียวล้มกระแทกพื้น

   คนโดนชาร์จใส่ยกแขนกันหัวตามสัญชาตญาณ ความเจ็บร้าวไล่ตามตามท่อนแขนจนถึงหัวไหล่ เสียงร้องโอดโอยไม่ได้รับความสนใจ แขนทั้งสองข้างถูกจับไขว้หลังมัดด้วยเชือก

   “หนีเก่งนักนะ”

   ท่อนขาหนักซัดเข้ากลางท้องระบายความหงุดหงิด จุกเจ็บจนสมองตื้อคิดอะไรไม่ออก ได้แต่สำลักอากาศคายน้ำลายออกมานอนพังพาบบนพื้น

   “ปิดปากแล้วเอาตัวมันไป เสี่ยรอนานแล้ว”

   หัวหน้าตะโกนสั่งลูกน้องจัดการใช้ผ้ามัดปากแบกขึ้นบ่าเดินออกจากซอกโดยให้อีกคนคอยดูต้นทาง หลังมั่นใจแล้วว่าไม่มีใครสังเกตการกระทำของพวกเขา รถตู้ที่ถูกจอดรอไว้อยู่เปิดประตูออกรับทุกคนออกจากสถานที่นั้น หารู้ไม่ว่า ทุกอย่างอยู่ในสายตาของคนๆ หนึ่งตลอด

   มือหยิบโทรศัพท์กดโทรออก รอจนสัญญาณรอสายเงียบไปจึงเปิดปากรายงาน

   “ทุกอย่างเป็นไปตามที่คุณไนท์คำนวณไว้ครับ พวกมันลงมือทันทีที่พวกเราออกห่าง”

   /ดี สะกดรอยตามไป จำไว้ หากยังไม่ถึงตายห้ามเข้าไปช่วยจนกว่าฉันจะไปถึง/

   เสียงทรงอำนาจดังลอดมาตามสาย บอส คุณช่างเด็ดขาดและเลือดเย็นจริงๆ

   “ทราบแล้วครับ”

   อาคมรับคำส่งสายตาให้ขับรถตามไป รอจนกระทั่งอีกฝ่ายวางสายถึงเก็บมือถือพลางยกมือนวดหว่างคิ้ว

   “ยาพาราสักเม็ดมั้ยครับ” ลูกน้องที่นั่งข้างคนขับหันมาถามคนตำแหน่งสูงกว่าด้วยความเป็นห่วง

   “ไม่ต้อง...เฮ้อ ฉันคงไม่เหมาะกับตำแหน่งหัวหน้าการ์ดเท่าไหร่ ดันใจอ่อนเป็นห่วงเด็กคนนั้น”

   สองการ์ดยิ้มออกมา คนขับมองผ่านกระจกหลังเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคารพเทิดทูน

   “ไม่มีใครเหมาะสมกับตำแหน่งนี้เท่าคุณอาคมหรอกครับ” อีกฝ่ายที่เป็นดั่งอาจารย์ของพวกเขาทุกคน เอาใจใส่ลูกน้อง ตัดสินใจได้อย่างเฉียบขาด เคร่งขรึมสมเป็นผู้นำ

   “ใช่ๆ ผมว่าลูกพี่หลงกับลูกพี่ไมค์เองก็คิดแบบเดียวกัน จะว่ายังไงดี เด็กคนนั้นมีเสน่ห์แบบแปลกๆ ไม่ใช่เรื่องอย่างว่านะครับ!” เขาไม่กล้าคิดแบบนั้นกับเด็กของบอสใหญ่ เขายังรักชีวิตตัวเองอยู่นะ

   เพื่อไม่ให้ความหมายดูอันตรายเกินไป เขาเลยเสริมอีกประโยค ”ถ้าให้อธิบาย คงชวนให้รู้สึกเอ็นดู...มั้งครับ”

   คนขับพยักหน้าเห็นด้วย อาคมมองตาปริบๆ หลุดหัวเราะออกมาเบาๆ ยามนึกถึงเด็กจอมซน ทั้งที่ปกติเป็นคนยิ้มยาก ก่อนแววตาจะเปลี่ยนเป็นคมกริบ บรรยากาศจริงจังที่แผ่ออกมาทำให้สองการ์ดไม่กล้าพูดเล่นต่อ

   นั่นสินะ... คนประเภทเดียวกัน มักดึงดูดกันเอง ในบรรดาลูกน้องทุกคนของบอสส่วนใหญ่มีอดีตไม่ค่อยดีนัก อย่างหลงกับไมค์ ลูกศิษย์สองคนแรกของเขาที่สอนวิชาการต่อสู้และถ่ายทอดประสบการณ์ชีวิตให้ ทุกวันนี้อาคมยังจำวันแรกที่เจอสองคนนั้นได้ดี

   “เจ้าเด็กสองคนนั้นกลับมาวันนี้ บอสคงให้พวกนั้นลงมือด้วย พวกเราเองก็ต้องทำส่วนของตัวเองให้ดีที่สุด ตามต่อไป อย่าให้อีกฝ่ายรู้ตัว หากทำงานพลาด คงจะรู้นะว่าต้องเจอกับอะไร”

   “ครับ!!”

   สองการ์ดกลืนน้ำลายอึก ในความใจดีมีความโหดเหี้ยมซ่อนอยู่ ไม่เช่นนั้นคงเป็นหนึ่งในคนที่บอสใหญ่ไว้ใจไม่ได้ แต่เพราะแบบนั้นแหละที่ทำให้พวกเขาชื่นชมมากกว่าเดิม

   อาคมออกอาการเอือมเล็กๆ กับสายตาระยิบระยับที่กำลังเจอ เขายังคงจับจ้องไปยังรถคันหน้าเขม็ง แข็งใจไว้นะเจ้าหนู...
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่6 บทเรียน [Up 21/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: harumi ที่ 21-06-2016 18:02:51
 :katai4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่6 บทเรียน [Up 21/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Jadd ที่ 21-06-2016 18:37:01
 :z3: บอสทำงี้กับมิทได้ไง   :katai1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่6 บทเรียน [Up 21/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 21-06-2016 20:09:41
เฮ้ออออออ น้องมิทนะน้องมิท อยู่ดีไม่ว่าดีก็ซน
รู้ทั้งรู้ว่าเป็นเด็กเสี่ยมันเสี่ยงก็ยังหาเรื่อง เฮ้อออ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่6 บทเรียน [Up 21/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 21-06-2016 20:24:53
เป็นหนูก็ต้องหัดกลัวแมวจ้ะ แมวมันโหดกว่าที่คิดนะ
รอดูหนูมิทว่าจะเจอบทเรียนอะไร
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่6 บทเรียน [Up 21/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 21-06-2016 20:55:32
คือก็เข้าใจว่าคนแบบมิทก็ต้องให้เจอเองถึงจะเข้าใจอะนะ แต่ก็สงสารน้องไง

ขอให้ไปช่วยทัน ไปช่วยเร็วๆๆนะป๋า
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่6 บทเรียน [Up 21/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ●GreenTEA● ที่ 21-06-2016 21:09:34
มิทสู้ๆ  :mew2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่6 บทเรียน [Up 21/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 21-06-2016 21:13:55
 :z3: :z3: :z3: อยากอ่านตอนต่อไป  :ling1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่6 บทเรียน [Up 21/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 21-06-2016 21:21:00
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่6 บทเรียน [Up 21/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 21-06-2016 21:34:25
น้องมิทเป็นที่รักของการ์ด5555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่6 บทเรียน [Up 21/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: P★RiTŸ ที่ 21-06-2016 21:47:21
ป๋าโหดร้ายอ่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่6 บทเรียน [Up 21/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 21-06-2016 22:36:13
อัยยะ ชอบๆๆๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่6 บทเรียน [Up 21/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 21-06-2016 23:13:18
 o22 มิทแย่แระ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่6 บทเรียน [Up 21/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MM ที่ 21-06-2016 23:56:12
พึ่งเข้ามาอ่าน เรื่องน่ารักมากค่ะ :กอด1:
ตอนล่าสุดนี่ซนจนได้เรื่องจริงๆมิทเอ๊ย ระวังเถอะ หลังโดนป๋าช่วยมาได้ จะไม่โดนโอ๋ แต่โดนซ้ำ ข้อหาดื้อดีนัก  :hao3:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่6 บทเรียน [Up 21/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 22-06-2016 00:05:21
บทเรียนราคาแพง




 :katai1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่6 บทเรียน [Up 21/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 22-06-2016 00:27:15
 :impress3: ในที่สุดก้อได้อ่านเรื่องของมิทแล้ว ดีใจจังเลย เรื่องนี้ดาร์กน่ะเนี่ย แต่ก้อชอบจ้ะ  :mew1: แต่ยังไม่มีบอกว่าทำไมมิทต้องมาเจอหรือทำอะไรแบบนี้ พ่อช่างชั่วขนานแท้เลยน่ะ  :mew2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่6 บทเรียน [Up 21/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 22-06-2016 02:40:16
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ
ติดตามๆ ^^
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่6 บทเรียน [Up 21/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: RenaBee ที่ 22-06-2016 12:19:11
น้องมิทคนเก่งต้องเอาตัวรอดมาให้ได้น๊าาา
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่6 บทเรียน [Up 21/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cinnsin ที่ 22-06-2016 15:58:34
เอาตัวรอดให้ได้นะะะะะะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 22-06-2016 20:30:00
รอบที่7 ตอบแทน

   ความจุกเจ็บเริ่มบรรเทาลงช่วยให้ผมฟื้นสติในการสำรวจรอบข้างว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ขอทวนเล็กน้อย ผมสลัดการ์ดมาเดินเล่นคนเดียวเหมือนทุกครั้ง เพียงแค่ครั้งนี้พิเศษออกไป ผมจงใจสลัดการ์ดแล้วออกห่างมาไม่ไกลนัก ด้วยรู้ดีว่าพักหลังตัวเองกำลังถูกมือที่สามจับตามองอยู่

   และแล้วก็เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้น! ทั้งที่การ์ดน่าจะตามตัวผมเจอภายในไม่กี่นาที แต่ผมกลับต้องวิ่งหนีคนที่โผล่ออกมาตามล่าไม่ต่างจากสัตว์จรจัดที่โดนไล่ทำร้าย

   บางครั้งผมก็ไม่ชอบไหวพริบของตัวเอง หลังฟังบทสนทนาของเจ้าตัวหัวหน้าที่โทรคุยกับเจ้านายมัน ในประโยคเหล่านั้นกล่าวถึงชื่อของลูเซียส ทำให้ผมรู้ว่าเหตุการณ์ลักพาตัวในครั้งนี้ไม่ได้เกิดจากเจ้าหนี้ของพ่อ แต่เป็นคู่อริของลูเซียส

   นั่นเท่ากับว่าลูเซียสเป็นคนจงใจสั่งให้การ์ดลดความระวังภัยในตัวผมลงไม่ใช่เหรอ มันไม่ต่างจากสัตว์เลี้ยงที่โดนทอดทิ้งยามเจ้าของเบื่อหน่ายเลยแม้แต่น้อย ที่เจ็บใจกว่านั้นคือ ผมเป็นทำทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

   หากว่าผมไม่ซนคิดประท้วงด้วยการพยศแบบนี้ ผมคงไม่ถูกเขี่ยทิ้งในระยะเวลาอันสั้น ยังคงเสวยสุขได้อีกสักพักใหญ่...

   ไม่สิ! เรื่องนั้นก็ส่วนเรื่องนั้น เรื่องนี้ก็ส่วนเรื่องนี้ การที่ผมโดนจับต้นเหตุก็มาจากลูเซียสไม่ใช่รึไง ผมอยู่ของผมดีๆ เขาดันมาถูกใจและตามจองเวรจองกรรมบังคับผมจนต้องมาเป็นอีหนู ถ้าผมใช้ชีวิตแบบเดิมคงไม่กลายมาเป็นเป้าหมายอริของลูเซียสหรอก

   พอสถานการณ์กดดัน ผมก็เริ่มคิดฟุ้งซ่านอย่างคนสติแตก กระสับกระส่ายเพราะไม่สามารถเอาตัวรอดได้อย่างทุกที ที่ผ่านมาผมเคยเฉียดโดนจับตัวก็จริง แต่ก็แค่เกือบเท่านั้น ไม่เคยเป็นอย่างที่กำลังเจอ เชือกหยาบมัดแน่นจนเจ็บข้อมือ เลือดแทบไม่ไหลเวียนบ่งบอกว่าคนจับโมโหที่ผมสร้างความลำบากให้พวกมันขนาดไหน

   ดวงตายังปิดด้วยผ้าพบแต่ความมืดไม่ต่างจากปากที่ไม่อาจส่งเสียง สิ่งที่รับรู้คือพื้นสั่นสะเทือนเหมือนอยู่บนรถที่กำลังเคลื่อนที่ กลิ่นเหม็นอับและกลิ่นรองเท้าไม่พึงประสงค์ ผมกำลังถูกพาไปที่ไหนสักที่หนึ่ง สิ่งที่พอวางใจได้คือ พวกมันต้องการตัวผมแบบเป็นๆ อย่างน้อยๆ ผมก็ไม่ตายเร็วๆ นี้

   ในเมื่อลูเซียสตัดสินใจทิ้งผมแล้ว ผมต้องช่วยเหลือตัวเอง ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน มัวแต่กระวนกระวายไปก็ไม่ช่วยให้ผมรอดจากสถานการณ์แย่ๆ
   
   ผมลอบสูดลมหายใจลึก ทนกับกลิ่นเหม็นอับแล้วค่อยๆ ผ่อนออกมา สลับไปเรื่อยๆ เพื่อระงับสติอารมณ์ หลังพอทำใจให้สงบได้บ้าง ผมลองกลิ้งซ้ายขวาชนเข้ากับเหล็กเย็น น่าจะเป็นขาเบาะนั่ง สงสัยผมจะถูกนำโยนทิ้งไว้บนพื้นรถระหว่างเบาะเพื่อกันผมก่อความวุ่นวาย แถมไม่ไกลจากจุดที่ผมนอนได้กลิ่นรองเท้าฉุนกึก แสดงว่ามีคนกำลังนั่งเฝ้าผมอยู่

   ขืนลุกไปมีหวังโดนฟาดร่วงไปกองตามเดิม หัวไหล่ผมยังปวดเป็นระยะอีกต่างหาก พอโดนจับไขว้หลังอาการปวดเหมือนเพิ่มมากขึ้นกลายเป็นอุปสรรคชิ้นโตในการหลบหนี

   สรุปตอนนี้ผมทำอะไรไม่ได้เลย มืดแปดด้าน ต้องรอจนกระทั่งมันพาผมลงจากรถถึงมีโอกาสหนีบ้าง อันดับแรกต้องจัดการผ้าปิดตาก่อน ผมแสร้งกลิ้งไปมาตามจังหวะรถเคลื่อนตัว ระหว่างนั้นใช้กับไหล่ตัวเองให้ผ้าเลื่อนขึ้นพอเห็นพื้นลางๆ แม้จะเห็นไม่ชัดแจ่มแจ้งเหมือนเวลาปกติ ก็พอจะงมโข่งวิ่งหาทางได้บ้าง

   ที่เหลือก็รอคอยโอกาส...

   ทันทีที่รถจอด เสียงประตูเปิดไม่ต่างจากเสียงสัญญาณนับถอยหลัง ผมเฝ้ารอด้วยใจระทึก ลุกขึ้นยืนตามแรงฉุด หมายว่าลงจากรถจะใส่สุดแรงเกิด แต่เท้ายังไม่ทันถึงพื้นดี ตัวผมลอยจากพื้นอีกครั้ง

   บัดซบ! พวกมันเลือกที่จะแบกผมขึ้นบ่ามากกว่าปล่อยให้ผมเดินเอง ผมเลยดิ้นเตะขาไปในอากาศ ได้ยินเสียงอุทานด้วยความตกใจ ร่างผมร่วงตุบมาบนพื้น ไหล่ขวากระแทกซ้ำจุดเดิมจนน้ำตาเล็ด ไม่มีเวลาโอดครวญ ผมผุดลุกขึ้นวิ่งไม่คิดชีวิต

   “เฮ้ย! มันหนีไปแล้ว พวกมึงดักมันไว้เร็ว!!”

   หัวใจผมเต้นรัวราวกับจะทะลุออกมานอกอก ความตื่นเต้นขณะวิ่งยิ่งเผาผลาญอากาศจนผมเริ่มหอบเหนื่อย อาศัยมองผ่านผ้าบนพื้น เลือกทิศที่เห็นแสงสว่าง พื้นถูกเทปูนเรียบตีเส้นแบ่งสีขาวบ่งบอกว่าผมกำลังอยู่ในลานจอดรถ เมื่อไหร่ที่ผมวิ่งหลุดออกไปสู่ภายนอกได้เท่ากับผมมีโอกาสรอด และได้รับการช่วยเหลือจากคนที่ผ่านไปมา

   ต่อให้พวกนั้นไม่เข้ามาช่วยแบบโง่ๆ ก็โทรแจ้งตำรวจบ้างล่ะวะ!

   ผมวิ่งซิกแซกหลบหลีกฝีเท้าที่วิ่งเข้ามาจับกุมอาศัยรูปร่างที่เล็กกว่าเล็ดลอดไปได้หลายครั้ง ต้องขอบคุณที่หัวหน้าต้องการผมแบบยังมีชีวิต พวกนี้เลยไม่กล้าทำอะไรรุนแรงนัก ไม่งั้นผมคงไม่รอดตั้งแต่ดิ้นอยู่บนบ่า

   แสงสว่างอยู่ตรงหน้า อีกเพียงนิดเดียว ผมก็จะ...

   ปัง!!

   เสียงปืนดังสนั่นพร้อมกับร่างที่ล้มลงกองกับพื้น ผ้าปิดตาหลุดออกเผยให้เห็นว่าอีกเพียงไม่กี่เมตรผมก็จะหลุดลอดไปได้ ความเจ็บปวดแสนสาหัสไล่มาตั้งแต่ขาจนถึงขั้วสมอง

   “อ๊ากก!!”

   ผมกลิ้งไปกลิ้งมาด้วยความเจ็บปวด กลิ่นคาวเลือดผสมกลิ่นน้ำมันเครื่องในลานจอดรถทำให้ทุกอย่างเลวร้ายลงกว่าเดิม โอกาสเดียวที่ผมจะหนีมันได้ลอยหายไปแล้ว

   “ฤทธิ์เยอะดีนัก” หลังลูกน้องทำพลาด หัวหน้าผู้ลั่นไกเป็นฝ่ายเดินมากระชากคอเสื้อแล้วแบกไปด้วยตัวเอง

   “ทำแบบนี้จะไม่เป็นไรเหรอครับนาย” ลูกน้องมองหัวหน้าด้วยแววตาสำนึกผิดที่ประมาทจนเกิดความวุ่นวาย ดวงตาดุดันตวัดจ้องเขม็ง

   “มันก็ยังไม่ตายนี่ กูจะพามันไปหาเสี่ย มึงรออยู่นี่ไว้กูจะมาคิดบัญชีกับมึงที่หลัง”

   ลูกน้องตัวสั่นไม่มีใครกล้าสบตา จำต้องก้มหน้ารับผิดโดยดี

   ความล้าจากการหลบหนีผสมกับความเจ็บที่ขาทำให้ผมหมดแรงที่จะขัดขืน แม้ว่าอยากจะแย่งปืนของมันมากราดยิงพวกมันทั้งหมดก็ตาม มุมปากยิ้มเยาะอย่างสมเพชตัวเอง มั่นใจนักหนาว่าจะหนีได้ ดูผลที่ตามมาสิ โลกแห่งความจริงมันไม่ง่ายอย่างที่คิด ผมถูกดึงเข้ามาสู่ในโลกที่ไม่ควรเข้ามาซะแล้ว

   ก๊อก ก๊อก

   “ผมพามันมาแล้วครับเสี่ย”

   น้ำเสียงสุภาพช่างแตกต่างเวลาคุยกับลูกน้องราวฟ้ากับเหว

   “โอ้ดีเลย เอาเข้ามาๆ ฉันจะได้เริ่มเจรจาสักที” เสียงเบิกบานจากหลังประตูตรงกันข้ามกับความรู้สึกของผมในตอนนี้โดยสิ้นเชิง เขาเปิดประตูวางบนผมลงเก้าอี้ตรงข้ามกับชายร่างผอมที่ผิวหนังเหี่ยวย่นไปตามกาลเวลา นิ้วมือทั้งสิบมีแต่แหวนทองประดับ ทั้งนาฬิกาข้อมือและสร้อยคอ ตรงตำราตู้ทองเคลื่อนที่สมฉายาเสี่ย

   “ไอ้หยา ทำไมโทรมแบบนั้น ฉันบอกให้เชิญมาดีๆ ไม่ใช่เหรอ”

   เสี่ยเฒ่าย่นคิ้วมองสภาพยับเยินตรงหน้า แต่ไม่เดือดร้อนอะไรนัก ขอแค่ยังมีสติพูดคุยได้ก็พอ

   “ขออภัยด้วยครับเสี่ย” ชายหน้าบากก้มหัวลงต่ำ

   “ไม่เป็นไรๆ ยัยหนู ไปเอาเศษผ้ามามัดแผลที่ขามันซิ ประเดี๋ยวจะเลือดไหลหมดตัวตายก่อน”

   “ค่ะเสี่ย” สาวรุ่นราวคราวลูกยิ้มรับอย่างมีจริตใช้ผ้าขี้ริ้วแถวนั้นมาพันขาให้อย่างลวกๆ ก่อนจะถอยไปยืนบีบนวดเสี่ยอย่างประจบเอาใจ

   ผมเสียเลือดจนรู้สึกเพลีย เปิดปากเพื่อให้อีกฝ่ายเข้าประเด็นสักที

   “เสี่ยต้องการอะไรจากผมบอกมาเถอะ” น้ำเสียงราบเรียบไร้ความรู้สึก ไม่แข็งข้อและไม่โอนอ่อนเรียกความแปลกใจจากเสี่ยใหญ่ได้พอสมควร

   “น่าสนใจๆ เจ้าเด็กคนนี้คงจะมีดีอยู่ไม่น้อย ไอ้ฝรั่งวิปริตนั่นถึงได้ติดใจ มีสมองแบบนี้ก็ดี จะได้คุยกันง่ายหน่อย” เสี่ยเฒ่าประสานมือใช้ดวงตาที่ผ่านประสบการณ์อย่างโชกโชนพิจารณาเด็กตรงหน้าอย่างละเอียดระหว่างพูดข้อตกลง

   “ฉันต้องการให้นายเอาข้อมูลของมันมาให้ฉัน”

   หลังได้ยินผมแทบอยากถ่มน้ำลายใส่หน้า กับอีแค่อีหนูเล็กๆ อย่างผมจะไปรู้ข้อมูลตื้นลึกหนาบางของลูเซียสได้ยังไง เรื่องพวกเอกสารยิ่งไม่ต้องพูดถึง นอกจากไนท์กับลูเซียส ผมไม่เห็นใครได้จับแฟ้มพวกนั้นเลย

   “เสียใจด้วยเสี่ย ถึงฉันอยากช่วยก็ช่วยไม่ได้หรอก อย่างที่เสี่ยรู้ ฉันเป็นแค่อีหนูใช้แล้วทิ้ง จะไปเอาข้อมูลล้ำค่าที่ไหนมาให้”

   “ฉันรู้ๆ นั่นมันเมื่อก่อน หลังจากนี้คงต้องให้นายทำงานหนักหน่อยเพื่อให้ได้ข้อมูลมา ค่าจ้างฉันไม่เลวนะ ให้มากกว่ามันสามเท่าเลยเป็นไง”

   รอยยิ้มไปไม่ถึงดวงตามันดูน่าหวาดหวั่นมากกว่าหน้าดุดันของลูกน้องที่จับผมมาซะอีก ผมชั่งน้ำหนักในใจ ผมอยู่ในห้องส่วนตัวของลูเซียส การจะแอบฟังหรือลอบอ่านข้อมูลในเอกสารนับว่ามีโอกาสมากกว่าใคร ซึ่งผมมั่นใจว่าลูเซียสต้องจับได้แน่ ขึ้นอยู่กับเวลาว่าจะจับได้ตอนไหน

   โอกาสดี เงินมากกว่าไม่อาจทำให้ผมหวั่นไหว ตราบใดที่ทางฝั่งนั้นกุมความลับของผมอยู่

   “ต่อให้ฉันพยายามให้ตายก็ไม่มีประโยชน์ เสี่ยตัดใจหาคนอื่นเถอะ”   

   “ถ้างั้น... พาตัวมันเข้ามา”

   เสี่ยเฒ่าหันไปสั่งลูกน้อง ก่อนประตูจะเกิดออกอีกครั้งพร้อมร่างที่ผมคุ้นเคยมากกว่าใคร

   “ว่ายังไง พ่อของนายเป็นหนี้ฉันแบบที่จ่ายทั้งชาติก็ยังไม่หมด หากนายทำงานนี้ให้ นอกจากฉันจะยกเลิกหนี้แล้วยังจะเพิ่มเงินให้พวกนายสองพ่อลูก ข้อเสนอน่าสนใจมากเลยใช่ไหมล่ะ”

   ตาเฒ่าพูดอย่างมั่นใจในแผนการตัวเองหนักหนาว่าผมจะต้องยอมตกลงแน่ ผมมองพ่อตัวเองด้วยสายตาว่างเปล่า สภาพของเขาดูไม่ต่างจากคนจรจัด ย่ำแย่กว่าตอนที่มายกเค้าห้องผมครั้งล่าสุด พอผมยิ้ม เสี่ยยิ่งยิ้มกว้าง พ่อสารเลวยิ้มจนปากแทบฉีกถึงใบหู

   “ลูกรัก ตอบตกลงสิ แล้วเราจะได้เอาเงินไปสร้างตัวด้วยกัน”

   วาจาโน้มน้าว สีหน้าใจดีชวนให้ผมนึกถึงภาพพ่อในอดีตอันแสนไกล... ก่อนที่จะถูกผีพนันเข้าสิง!

   “ขอโทษนะเสี่ย ฉันว่าเสี่ยพามาผิดคนแล้วล่ะ ผู้ชายท่าทางโสโครกแบบเนี่ยนะจะเป็นพ่อของฉัน”

   แววตาเหยียดหยามจ้องพ่อตัวเอง คนฟังใบหน้าซีดเผือดเพราะเขาเป็นคนเสนอแผนการนี้เพื่อร่วมมือกับเสี่ยขอส่วนแบ่งเล็กๆ น้อยๆ ท่าทางอบอุ่นเมื่อครู่หายวับไปในพริบตา

   “ไอ้ลูกทรพี! กูเป็นพ่อมึงอย่ามาทำไขสือ เสี่ยอย่าไปเชื่อมัน ผมเป็นพ่อมันจริงๆ ไม่เชื่อตรวจดีเอ็นเอได้”

   “เอาล่ะๆ จะพ่อแท้หรือไม่ฉันไม่สน ตกลงว่านายปฏิเสธข้อเสนอฉันสินะ”

   “ใช่!” ผมตอบทันทีโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด พ่อชั่วๆ แบบนี้รีบๆ ตายไปได้ซะก็ดี ผมรอจนเนื้อเต้นแล้วเนี่ย

   “เฮ้อ... ช่วยไม่ได้นะ ความจริงฉันก็ไม่อยากใช่วิธีนี้เพราะเสียดายของ ถ้ามันจำเป็นก็ต้องใช้” เสี่ยทอดถอนใจคล้ายเสียดายนักหนา โบกมือให้ลูกน้องลากชายจรจัดออกไปจัดการด้านนอกเมินเฉยต่อเสียงโวยวายอ้อนวอน พร้อมพยักหน้าให้เจ้าหน้าบากรับกล่องบางอย่างจากเด็กเลี้ยงสาว

   ผมมองเจ้ากล่องนั่นอย่างไม่ไว้ใจ สัญชาตญาณมันกรีดร้องบอกว่ามันคือของอันตราย

   “อยู่เฉยๆ เดี๋ยวก็ว่าง่ายแล้วไอ้เด็กนรก” น้ำเสียงสะใจเมื่อตัวเองเป็นผู้ลงมือ เขาหยิบเข็มฉีดยาบรรจุของเหลวที่ดูยังไงก็ไม่บริสุทธิ์ออกมา เชือกมัดแขนโดนแก้ออก การ์ดสองคนเข้ามาจับแขนขาผมยึดให้อยู่กับที่ แรงกดยิ่งทำให้ผมเจ็บร้าวไปทั้งตัว

   “เลวเอ๊ย ปล่อยกูสิวะ!” ดิ้นรนขัดขืนยิ่งกว่าตอนหาทางหนี มันหัวเราะอย่างสะใจ ดึงแขนซ้ายผมออกใช้นิ้วโป้งคลำเพียงชั่วครู่ก่อนจะแทงเข็มเข้าเส้นเลือดตรงข้อพับแขน ผมเบิกตากว้าง ระยำ...เอ๊ย

   “อีกไม่กี่วินายก็จะไม่ต้องกังวลอะไรอีกต่อไป ช่วงที่นายกำลังมีสติฉันขอบอกอะไรไว้อย่าง อะไรที่ฉันต้องการฉันต้องได้!” เสี่ยเฒ่าลุกจากเก้าอี้เดินมามองในระยะประชิด ก้มลงกระซิบข้างหู “สวะอย่างมึงไม่มีสิทธิ์ขัดคำสั่ง แล้วกูจะคอยดูมึงมากอดขาอ้อนวอนขอทำงาน เหอะ!”

   เสี่ยเฒ่าออกไปแล้ว เหลือเพียงลูกน้องที่เฝ้าผม แรงกดหายไปทิ้งให้ผมนั่งอยู่บนเก้าอี้ ยังไงผมก็ทรยศลูเซียสไม่ได้ ไนท์รู้เรื่องแม่ผมก็ไม่ต่างจากผมเป็นลูกไก่ในกำมือ ผมตายได้แต่จะไม่ยอมให้คนๆ นั้นตายเด็ดขาด

   เหตุผลอีกข้อ...ความอบอุ่นที่ผมได้รับ มันชวนให้ผมโหยหาเหลือเกิน ถึงมันจะเป็นเพียงสัมผัสทางกายก็ตาม กับผมที่ไม่มีใครอยู่เคียงข้างแม้แต่คนเดียว...



   “เริ่มได้รึยังบอส”

   ไนท์ถือปืนถามอีกคนอย่างสบายๆ บัดนี้คนของลูเซียสทั้งหมดกำลังล้อมอาคารปิดทางเข้าออกทุกอย่าง เจ้าเสี่ยจอมขัดแข้งขัดขามาเสียหลายปี คงถึงเวลาคิดบัญชีทบต้นทบดอกเสียที

   “ใครขัดขืนฆ่าทิ้งให้หมดยกเว้นตัวหัวหน้า” เสียงเย็นออกคำสั่ง ไม่จำเป็นต้องขานรับหนักแน่นอย่างทหาร แค่เพียงไอสังหารที่แผ่ออกมาก็เพียงพอแล้ว

   ทางเข้าออกทุกทางถูกบุกด้วยชายในชุดสูทนับสิบ เสียงกราดกระสุนดังลอดไปถึงในห้องเจรจา ชายหน้าบากสบถคำหยาบตวาดสั่ง

   “หมาตัวไหนมันแส่หาเรื่อง! ยิงพวกมันทิ้งซะ!!”

   โครม!

   ประตูถูกถีบด้วยฝีเท้าของอาคมจนกระเด็นไปกระแทกลูกสมุนเสี่ยเต็มแรง ปืนในมือยกยิงกลางหัวคนที่ใกล้เด็กบนเก้าอี้มากที่สุด ชายหน้าบากกระโจนหลบพลิกโต๊ะทำงานเป็นโล่กำบังได้อย่างเฉียดฉิว ชายชุดสูทกรูเข้ามาไล่ฆ่าไม่ต่างจากมัจจุราช จนฝั่งตรงข้ามเหลือเพียงหยิบมือ จึงหยุดยืนคุมเชิงกันและกัน

   สองหนุ่มแปลกหน้าเดินยิ้มราวกับตัวเองกำลังเที่ยวชมสวนดอกไม้

   “ไมค์ดูอาการมิท หลงพาคนไปลากเสี่ยนั่นมา” อาคมออกคำสั่งเสียงเฉียบ หลงหนุ่มครึ่งจีนที่มีส่วนสูงอันน่าทึ่ง พยักหน้าพร้อมลั่นไกพาลูกน้องวิ่งเข้าไปอีกห้อง ส่วนอาคมยิงสกัดชายหน้าบากแต่ยังช้าไปก้าวหนึ่ง ชายหน้าบากทิ้งลูกน้องวิ่งหนีออกไปอีกทาง
 
   ไมค์หนุ่มต่างชาติผมทองตรงดิ่งไปดูอาการตามคำสั่ง ไนท์ที่อยู่ใกล้เลิกคิ้วสูง ยกแขนกันบอสที่กำลังเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้มแฝงความโกรธเล็กๆ ในดวงตา

   “ฉันว่านายอย่าเพิ่งเข้าไปดูดีกว่านะลูเซียส”

   “ทำไม?” บอสใหญ่ขมวดคิ้วขัดใจ ขณะที่ไมค์รายงานสภาพตามหน้าที่

   “โดนยิงที่ขาแต่กระสุนทะลุไม่ฝังใน พกช้ำตามตัวบางจุดน่าจะโดนซ้อมไม่ก็เกิดจากการต่อสู้ขัดขืน หัวไหล่เคลื่อนอาการไม่หนัก แต่...”

   แพทย์สนามหยุดรายงานมองอาคมอย่างขอความเห็น ลูเซียสใจร้อนเกินกว่าจะรอให้ลูกน้องส่งสัญญาณทางสายตาเสร็จ แขนหนาผลักไนท์ออกเดินมาดูด้วยตาตัวเอง

   เสื้อผ้าราคาแพงที่ซื้อให้สภาพไม่ต่างจากผ้าขี้ริ้ว ยิ่งกางเกงโชกไปด้วยเลือดสีแดงสดที่ไหลนองใต้เก้าอี้ ผ้าสกปรกชุ่มเลือดใกล้กันบ่งบอกว่ามันเคยใช้ปิดแผลมาก่อนผ้าสะอาดที่หลงใช้ ผิวกายขาวปรากฏรอยช้ำเขียวชัดเจน แก้มซีกหนึ่งบวมมีเลือดไหลซึมเลอะเศษดินน่าจะมาจากแรกกระแทกกับพื้น เสื้อถูกเปิดออกเผยให้เห็นหัวไหล่ช้ำน่ากลัว สิ่งที่ทำให้ใจหนักแน่นดุจหินผาสั่นคลอนมากที่สุดคือรอยเข็มบนข้อพับแขน

   ลูเซียสใช้มือเชยคางให้ใบหน้าที่ก้มต่ำเงยขึ้นสบ สิ่งที่เห็นปิดกั้นเสียงปืนรอบข้างไปจนหมดสิ้น ดวงตาคมดุเบิกกว้าง

   ดวงตาสีอ่อนเหม่อลอยไร้จุดโฟกัส ริมฝีปากแตกคลี่ยิ้มด้วยสีหน้าเคลิบเคลิ้มราวกับตัวเองกำลังอยู่ในสรวงสวรรค์ทั้งที่ความจริงสภาพไม่ต่างจากตกนรกทั้งเป็น

   นี่ใช่เด็กที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความกระตือรือร้นก่อนออกจากห้องแน่หรือ...แววตาสดใส น้ำเสียงหยอกล้อ รูปร่างที่เขาพึงใจ ในตอนนี้ไม่ต่างจากเด็กเหลือเดนข้างสลัมที่กำลังเมายานรก!!

   เพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมง เปลี่ยนเด็กคนหนึ่งได้ถึงขนาดนี้

   บอสใหญ่ขบกรามแน่นจนได้ยินเสียงดังกรอดดุจสัตว์ร้ายที่กำลังจะคลุ้มคลั่ง มือหนาปล่อยลงไล้แก้มช้ำแผ่วเบาเปิดทางให้ไมค์ทำแผลต่อและพาออกไปรักษาพร้อมลูกน้องคุ้มกันจำนวนหนึ่ง

   ลูเซียสมองตามร่างนั้นจนลับตา ก่อนเบนสายตากลับมาภายในห้องอีกครั้ง ไอเย็นเยือกแผ่ออกไปทั่วบริเวณ แววตาฉายความอำมหิต มันเกินจากที่เขาคาดเดาไปมาก ทีแรกคิดว่าอย่างน้อยๆ ก็ซ้อมให้เจ็บตัวไม่ใช่แบบนี้ พวกมันล้ำเส้นเกินไป!

   “ถ่ายทอดคำสั่งออกไป ลากระดับหัวหน้ามาในห้องนี้ให้หมด เอายานรกพวกมันมาด้วย”

   เวลานี้กระทั่งไนท์ยังไม่คิดเปิดปากแม้แต่คำเดียว เขาเห็นด้วยกับสิ่งที่บอสจะทำทุกประการ ลูกน้องคนอื่นรีบทำตามอย่างกับช้าเพียงเสี้ยววินาทีคนที่จะตายคือพวกเขา

   ในโลกนี้มีสิ่งที่ลูเซียสเกลียดมากที่สุดแทบนับนิ้วได้ หนึ่งในนั้นคือยาเสพติด! นอกจากจะใช้สิ่งที่เขาเกลียดแล้วยังขวัญกล้าทำกับเด็กที่เขาให้ความเอ็นดู พวกมันต้องไม่ได้ตายดี

   เพลิงพิโรธของบอสมาเฟียไม่ใช่สิ่งที่ควรตอแยด้วย ใช้เวลาเพียงไม่นานหลงลากคอเสี่ยเฒ่าที่ถูกซ้อมจนหมดสภาพเข้ามาในห้อง ตามหลังมาด้วยชายชุดสูทคนอื่นที่ลากเหล่าลูกน้องบางส่วนมาโยนลงพื้นแล้วจ่อปืนรอบทิศ หากขยับเพียงนิดถูกกระสุนเจาะกลวงเป็นรังผึ้งแน่

   “ใครเป็นคนทำเด็กของฉัน”

   เสียงทุ้มต่ำแฝงอารมณ์เดือดที่พร้อมจะปะทุทุกเมื่อ ขนาดเสี่ยเฒ่าผู้ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากยังอดสั่นขวัญผวาโยนความผิดให้ลูกน้องคนสนิททันที

   “เจ้านั่นเป็นคนทำ”

   ชายหน้าบากจ้องนายเหนือหัวอย่างไม่อยากเชื่อ ทั้งที่เขาสู้ทำงานถวายหัวมานานนับปี แต่กลับเขี่ยทิ้งได้ง่ายไม่ต่างจากหนอนแมลง ความภักดีแปรเปลี่ยนเป็นความเคียดแค้น

   “หึ! กูคงไม่ทำหากมึงไม่สั่ง” สรรพนามเปลี่ยนไปเรียกความไม่พอใจจากเสี่ยเฒ่า ลูเซียสไม่อยากเสียสายตาดู เพียงแค่หันมองลูกน้องที่อยู่ใกล้สองคนนั้นจัดการฟาดสันปืนจนเลือดกลบปาก

   “หุบปาก ถ้าฉันไม่ถามอย่าสะเออะตอบ เอายาที่มีทั้งหมดฉีดให้พวกมันเท่าๆ กัน”

   “เดี๋ยวก่อน! นายได้คนของนายคืนไปแล้ว ลูกน้องของฉันก็ตายไปตั้งเยอะ เรามาเจรจากันดีกว่า ของพวกนี้ทั้งหมดฉันยกให้ เอาไปขายเลยก็ได้ หรือฆ่าใครก็ทำไป อย่าฆ่าฉันก็พอ”

   สิ่งที่พ่นออกมาจากปาก สร้างความสะอิดสะเอียดให้คนฟังจนแทบอยากเบือนหน้าหนี ลูเซียสหรี่ตามองอย่างอันตราย เขาแสยะยิ้มเหี้ยม

   “ฉีดให้มันเยอะที่สุด ยิงแขนขาพวกมันทิ้งให้หมด ถ้ายังขยับได้ก็หักขาพวกมันซะ” ลูกน้องทุกคนลงมือฉับไว เข็มเกือบสี่สิบเข็มถูกบังคับฉีดให้พวกนั้นร้องดังระงม ก่อนที่ยาจะออกฤทธิ์ก็ยิงแขนขาสร้างความเจ็บปวดเพื่อดึงสติไม่ให้รื่นรมย์ไปกับยาเร็วนัก ทรมานจนอยากตาย นั่นคือสิ่งที่ลูเซียสมอบให้

   “บอสครับ เจ้านี่ผมขอจัดการได้ไหม”

   ท่ามกลางเสียงโหยหวนหลงเป็นฝ่ายอาสาจัดการชายหน้าบากด้วยตัวเอง ลูเซียสพยักหน้าให้เป็นเชิงอนุญาต ลูกน้องคนนี้เป็นนักฆ่าย่อมลงมือได้ถูกใจเขาในเวลานี้ที่สุด

   หลงฉีดยาก่อนยิงแขนขาจนเลือดอาบแล้วกระทืบหัวไหล่จนกระดูกร้าว ยังไม่พอเพียงเท่านั้น ใบหน้าของหลงยิ้มมุมปาก ประคองแขนเหยื่อหักกระดูกลั่นกรอบทีละท่อน...ทีละท่อน... แขนข้างหนึ่งเสร็จก็ต่ออีกข้างตามด้วยขา ไม่สนใจเสียงหวีดร้องอ้อนวอนให้ฆ่า

   เสี่ยเฒ่าถูกจับให้คุกเข่าต่อหน้าเห็นภาพชัดเจนขณะที่ลูกน้องคนอื่นถูกปล่อยให้จมกับฤทธิ์ยา เขาตัวสั่นเทาพยายามยื่นข้อเสนอมากมายอย่างโง่งม จนสุดท้าย หลงบิดคอชายหน้าบากจนหันกลับผิดธรรมชาติ ดวงตาแดงก่ำจากเส้นเลือดฝอยเบิกกว้างจ้องมองเสี่ยเฒ่าอย่างอาฆาตแค้น

   “หักแขนขามันทิ้ง แล้วปล่อยให้มันรอตำรวจมาจัดการ ฉันจะกลับไปดูมิทรี่”

   หลังชมการลงทัณฑ์จนจบ ลูเซียสสั่งหลงและอาคมทิ้งท้าย ส่วนตัวเองหมุนกายจากไปพร้อมมือขวา หลักฐานความผิดทุกย่างถูกเตรียมการไว้แต่แรก ต่อให้มีพวกเบื้องบนช่วยก็ดิ้นไม่หลุด

   อีกฝ่ายต้องพบกับสิ่งที่น่ากลัวมากกว่าความตาย เป็นคนแก่พิการไร้คนสนใจ มีโทษหนักหมายหัวแถมยังติดยาที่โดนฉีดเข้าไปไร้หนทางหามาเสพ ทั้งที่เคยสุขสบายมีเจ้าสิ่งนี้มากมายในอดีต นี่แหละคือการตอบแทนอย่างสาสม ส่วนเจ้าคนที่กล้าลงมือกับเด็กของเขา มันต้องตายอย่างทุกข์ทรมานสถานเดียว!

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 22-06-2016 20:38:49
 :serius2:    น่ากลัวมาก :katai1:  เหี้ยมมากเลย ป๋าต้องช่วยหนูมิทนะ
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 22-06-2016 20:47:27
 :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 22-06-2016 20:55:15
ถ้ามิทเป็นอะไรร้ายแรงนะโทษป๋าคนเดียวเลย  :fire:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: rear ที่ 22-06-2016 20:55:56
 :sad4: :sad4: :sad4: ค้างงง ไม่นะ! หนูมิท!!!  :katai4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 22-06-2016 21:13:40
มิททท  :hao5:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: RenaBee ที่ 22-06-2016 21:19:39
โอยยยยยหนูมิทททททท    :hao5:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 22-06-2016 21:24:28
หลังเหตุการณ์นี้มิทจะเป็นยังไงบ้างเนี้ยะ :mew4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cuteymummy ที่ 22-06-2016 21:41:20
มิททท สงสารหนูมากลูก
คือมิททำอะไรผิดหรอ ทำไมต้องเจออะไรแบบนี้
ลูเซียสคือทำเกินไปมาก มากจริงๆ ทำอะไรไม่รอบคอบเลย
อยากสั่งสอนแต่คือไม่ป้องกัน คิดว่าจะโดนซ้อม?
ตัวเองเป็นมาเฟียไง คิดได้ตื้นๆแค่นั้นหรอ
ต่อให้สุดท้ายจะลงโทษคนทำยังไงมิทก็คือโดนทำร้ายไปแล้ว
//อินแรงมากกกกก  มาต่อไวไวนะคะ ลุ้นจนความดันจะขึ้น

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ●GreenTEA● ที่ 22-06-2016 22:11:23
ลูเซียสขาดความรอบคอบขนาดนี้เลยเหรอ?  :เฮ้อ:
ในฐานะที่อีกฝ่ายเป็นอริควรรู้เบื้องลึกเบื้องหลังมันมากกว่านี้
และก็คิดซะหน่อยว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับคนของตัวเองได้บ้าง

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Jadd ที่ 22-06-2016 22:16:26
 :z6: โดดถีบป๋าสักทีได้ไหม
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 22-06-2016 22:32:15
 :a5: สุดยอดมาก ลงโทษได้โหดสุด อ่านแล้วสยองแต่สะใจดีแท้  :katai3: บทเรียนครั้งนี้มิทคงจำไปอีกนานเลยอ่ะ แต่คงได้ใจลูเซียสกับมิทเลยน่ะ คงได้ใกล้ชิดทางใจกันมากขึ้น  :o8: รอตอนต่อไปน่ะจ้ะ กำลังมันส์เลยจ้า  :impress3:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 22-06-2016 22:38:38
 :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 22-06-2016 22:38:43
โอยยยยย สงสารหนูมิท

เฮ้อออออ คนพ่อก็นะ ดีละเกินนนน ฮึ่มมมมมม
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: P★RiTŸ ที่ 22-06-2016 22:55:27
สงสัย มิทมันทำผิดมากเลยหรอ
คนมันไม่ได้เต็มใจจะมาอ่ะ มันจะรู้สึกขัดขืนบ้างไม่ได้หรอ
ก็ไม่เห็นต้องปล่อยให้มันไปเจออะไรเหี้ยๆแบบนี้ป่ะ
เป็นคนบังคับดึงมิทเข้ามาสู่วังวนนี้แท้ๆ
ใช้ชีวิตแบบเดิมยังจะดีซะกว่า
ไม่ได้โดยบังคับฝืนใจให้ทำ
แถมไม่ต้องเอาชีวิตไปเสี่ยงด้วย
ซวยแท้ๆ ไม่มีโอกาสได้เลือกด้วยซ้ำ เฮ้ออ อิน 555
มาต่อเร็วๆนะ เราจะลงแดงแทนมิทแล้วเนี้ย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: J029 ที่ 22-06-2016 23:51:36
โหดมาก แต่รีบกลับไปดูมิทเร็ว
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 23-06-2016 05:42:00
โอ๊ยยยย มิทของเจ้ เวรกรรมอะไรของแกเนี่ย
เกลียดป๋าแล้ว!!!! ทำกับมิทแบบนี้ได้ไง
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 23-06-2016 05:49:43
 :angry2: โทษป๋าลยเพราะชะล่าใจมิทเลยเป็นแบบนี้
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 23-06-2016 07:49:35
หวังว่าคราวนี้มิทจะรู้นะว่าไม่ควรหนีบอดี้การ์ดของตัวเอง ถึงแม้ดูทรงแล้วป๋าน่าจะต้องง้ออีหนูก็เหอะ
โดยส่วนตัวแล้ว เราไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่เวลาอ่านนิยายหรือดูละครแล้วมีตัวละครที่รู้อยู่ว่ารอบตัวมีอันตราย มีคนหมายหัว ก็ยังจะพยายามจะสร้างความลำบากให้คนที่คอยรักษาความปลอดภัยให้ เข้าใจว่าบางทีก็อึดอัด อยากได้อิสระบ้าง แต่มันใช่เวลาป่ะ
ถ้าเจออะไรแบบนี้จะสงสารพวกบอดี้การ์ดมากเลยอ่ะ ต้องคุ้มครองคนก็เสี่ยงชีวิตพอละ ยังจะต้องมาคอยกลุ้มกับเสี่ยงเพิ่มขึ้นอีก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Dolamon ที่ 23-06-2016 09:02:59
สงสารมิททททท
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: PiSCis ที่ 23-06-2016 11:35:06
ค้างงงงงงง :katai1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MM ที่ 23-06-2016 12:56:34
 :katai1: :katai1: :katai1: อยากอ่านต่อแล้ววววววว

มิทเป็นไงบ้าง  :hao5:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ZYSQ_ ที่ 23-06-2016 13:25:28

รอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 23-06-2016 15:56:28
ขอให้ไอ้พ่อสวะ ของมิท ตายไปซะ ไม่ต้องรอให้มันสำนึกผิดอะไรหรอก



ให้มันตายนอนให้หนอนแดกเป็นผีไม่มีญาติไปเลย



สงสารมิท เด็กดื้อ ต้อง เข้มแข็งไม่ตกเป็นทาสยานรกนะ



โกรธอิป๋า รักไนท์  รักพี่คม
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 23-06-2016 19:12:27
 :mew5:  :mew5:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 23-06-2016 19:25:41
มิท มิท มิิท ฮืออออออ TT
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Brand_Zess. ที่ 23-06-2016 21:45:08
นั่นนน
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 24-06-2016 01:11:34
ตอนนี้พูดไม่ออกเลย สงสารมิทมากๆ ทำไมลูเซียสทำแบบนี้ ตอนนี้เกลียดป๋ามากสงสารอิหนู
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Serioz ที่ 24-06-2016 10:43:21
สงสารมิทอะ ทำไมต้องมาเจอแบบนี้ด้วย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่7 ตอบแทน [Up 22/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 25-06-2016 08:00:21
ไปถ้ำกระบอกนะมิท หรือป๋าจะช่วยหักดิบน้ออออ แต่มิทโดนยิงนี่หว่า บอกได้คำเดียว ต่อไปคงไม่พยศแล้วนะ โดนซะขนาดนี้
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 25-06-2016 17:04:21
รอบที่8 ผลลัพธ์

   ไม่ต้องรอให้ลูเซียสสั่ง ไนท์รับหน้าที่ขับรถด้วยตัวเอง เหยียบคันเร่งเพื่อพาบอสไปถึงโรงพยาบาลให้ไวที่สุด น่าเห็นใจก็แต่เหล่าลูกน้องที่ตามหลังสามคันต้องเร่งตามกันสุดชีวิต ด้วยระดับฝีเท้าของมือขวาน่ากลัวว่าไปแข่งรถชิงที่หนึ่งได้สบายๆ

   โรงพยาบาลที่ไมค์เลือกพามิทมารักษา เป็นโรงบาลเอกชนใกล้สถานที่เกิดเหตุมากที่สุด อีกทั้งลูเซียสยังเป็นหุ้นส่วนโรงพยาบาลแห่งนี้ด้วย นับว่าไมค์เลือกได้อย่างถูกต้อง หากเป็นโรงพยาบาลอื่น เรื่องที่มิทโดนยาเสพติดเช่นนี้ จะกลายเป็นเรื่องใหญ่เสียเปล่าๆ

   ทันทีที่รถดำเงาวับมาจอดเทียบหน้าอาคารหลัก ยามรีบกุลีกุจอเข้ามาหมายจะเปิดประตูให้ ไม่ทันจะถึงรถดีประตูก็เปิดออกพร้อมเจ้าของร่างสูงใหญ่ที่ก้าวออกมาปรายตามอง เขาโบกมือไล่ยามไปไกลๆ เวลานี้เขาไม่ใจเย็นพอจะนั่งรอเยี่ยงราชาให้ใครมาปูพรมหรือเปิดประตูให้

   กลิ่นเลือดเจือจางที่ติดมากับตัวเหล่าชายชุดดำทำให้ยามอกสั่นขวัญผวา ก้มหน้าลงต่ำ พาลนึกในใจว่าตัวเองช่างซวยเหลือเกิน ตอนเขามาทำงานมีรุ่นพี่กับหัวหน้าเล่าให้ฟังว่าหุ้นส่วนของโรงพยาบาลเราไม่ใช่บุคคลธรรมดา หากเจอรถมาเป็นขบวนหรือกลุ่มคนในชุดสูทไม่ต้องแตกตื่น ให้บริการอย่างสุภาพที่สุด

   เขาไม่น่าแลกเวรกับเพื่อนอีกคนเลยจริงๆ

   “กลับไปทำงานต่อเถอะ” ไนท์ออกปากใบหน้าเจือรอยยิ้ม สำหรับยามตัวเล็กๆ ภาพที่เห็นไม่ต่างจากปีศาจมาแยกเขี้ยวตรงหน้า เขาผงกหัวรับรีบวิ่งจากไปทันที

   ลูเซียสไม่สนใจสายตาอยากรู้อยากเห็นของคนนอก สองเท้าก้าวเดินผ่านประตูอัตโนมัติ แอร์เย็นมาพร้อมกับกลิ่นยาฆ่าเชื้อ สำหรับลูเซียสที่เจอเรื่องเฉียดตายมาตั้งแต่จำความได้ สิ่งนี้เขาชินแล้ว

   “บอส คุณไนท์” ไมค์ที่มายืนรอ พอเห็นพวกเขาเลยรีบตรงดิ่งเข้ามาเพื่อนำทางไปหาคนเจ็บ ระหว่างนั้นคอยรายงานอาการของมิทเป็นระยะ

   “คุณหนูมีแผลถลอกรอยฟกช้ำตามร่างกาย หัวไหล่ขวาเคลื่อนเอ็กซเรย์แล้วอาการไม่ร้ายแรงสามารถรักษาได้ไม่มีปัญหาตามมาภายหลัง ส่วนเรื่องแผลถูกยิงที่ขา โชคดีกระสุนทะลุไม่มีเศษตกค้างภายในและไม่โดนจุดสำคัญอย่างกระดูกกับเส้นเอ็น หลังจากแผลหายสามารถกลับมาเดินวิ่งได้ตามปกติครับ”

   ไมค์บอกรายละเอียดรวดเดียวจนครบ เหลืออย่างสุดท้ายที่เขายังไม่มั่นใจ ลูเซียสมองความคิดของลูกน้องออก เขาพยักหน้าเป็นเชิงให้พูดต่อ

   “เรื่องฤทธิ์ยาแม้จะไม่มีผลค้างเคียงหรือแสดงอาการแพ้ เรื่องคุณหนูจะติดรึเปล่านั้น... คงต้องรอหลังจากที่ฟื้นแล้วครับ”

   ไม่ต่างจากที่คิด ลูเซียสมองลูกน้องตัวเอง ตอบด้วยความมั่นใจ

   “คนที่ฉันสนใจ ย่อมไม่เป็นทาสของยานรกนั่นแน่”

   ได้ยินเสียงหนักแน่นจากบอสขนาดนี้ ไมค์รู้สึกพอใจที่เขาเลือกใช้คำเรียกแทนเด็กหนุ่มได้อย่างถูกต้อง ทีแรกที่เขาได้ยินเรื่องของเด็กคนนี้จากเพื่อนร่วมงาน เขาคาดเดาไปว่าบอสคงอยากเปลี่ยนบรรยากาศไม่นานก็เบื่อ พอกลับมาเจอกับตาตัวเองถึงได้รู้ว่าบอสให้ความสำคัญไม่ใช่เล่น

   ตั้งแต่เขาเข้าแก๊งมายังไม่เคยเห็นใครได้เท่ามิทรี่มาก่อน แถมยังสั่งให้มือดีถึงสามคนอย่าง พี่อาคม หลงและเขาเป็นการ์ดส่วนตัวอีก ชักจะน่าสนใจซะแล้วสิ...

   ไนท์ที่เดิมรั้งท้ายสุดเฝ้ามองปฏิกิริยาทุกคนก้าวขึ้นมาบีบบ่าไมค์เตือนเสียงเบา

   “อย่าคิดอะไรแผลงๆ จะดีกว่า คนนี้บอสหวงขนาดฉันยังไม่เว้น พูดแค่นี้น่าจะเข้าใจนะ”

   แรงบีบที่บ่าทำให้ไมค์ยิ้มแห้ง ยกมือสองข้างเป็นเชิงยอมแพ้ไม่คิดหาเรื่องใส่ตัวเด็ดขาด ไนท์มองท่าทางนั้นอย่างพึงพอใจ ไมค์กับหลงนับเป็นสองคนที่ฝีมือดีอันดับต้นๆ ของแก๊ง นิสัยเสียๆ บางอย่างไม่ทิ้งห่างจากฝีมือเท่าไหร่นัก คนที่ยอมฟังคำสั่งก็มีแค่บอส ไนท์และอาคม โดยเฉพาะคนหลังดูจะหวั่นเกรงมากเป็นพิเศษ

   มาคิดๆ ดู อาคมเลือกสองคนนี้แสดงว่าพอจะเห็นอนาคตลางๆ ไม่ต่างจากเขา ที่เหลือก็แค่เวลาว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะถูกพัฒนาไปในทางไหน

   พวกเขามายืนอยู่หน้าห้องผ่าตัดเพื่อรอฟังผล ความจริงลูเซียสไม่จำเป็นต้องมายืนรอก็ได้ ทิ้งลูกน้องไว้สักคน พอรู้เรื่องค่อยไปรายงานที่หลัง แต่ในเวลานี้ลูเซียสต้องการฟังอาการของมิทรี่ด้วยตัวเองมากกว่า

   พอไฟใช้งานห้องผ่าตัดปิดลง หมอผู้ทำการผ่าตัดเปิดประตูออกมาแอบผงะเล็กๆ กับชายต่างชาติสามคนยืนเป็นยักษ์ปักหลั่นอยู่นอกห้อง พยาบาลผู้ช่วยถึงกับตาโตถอยหลังไปหนึ่งก้าว

   “ญาติผู้ป่วยใช่ไหมครับ”

   คุณหมอดึงสติกลับมาเอ่ยถาม ลูเซียสพยักหน้ารับไม่มีความลังเลแม้เพียงเสี้ยววินาที

   “ลูกชายผมเป็นยังไงบ้าง” สรรพนามที่หลุดออกมาเรียกสายตาสองคู่ให้หันขวับไปมอง ไนท์ทำหน้าไม่อยากเชื่อ ไมค์ถึงกับคิ้วขมวดรีบคิดย้อนกลับไปว่าเจ้านายเขาเคยไปทำสาวไหนท้องมารึเปล่า

   ฝั่งหมอพอได้ยินว่าเป็นพ่อค่อยโล่งอก ตอนแรกเขาคิดว่าอีกฝ่ายเป็นคู่กรณีกับเด็กหนุ่มคนนั้นแล้ว ชายชาวต่างชาติสวมสูทดำดูยังไงก็ไม่ใช่นักธุรกิจธรรมดากับเด็กที่ถูกยิงแถมโดนยาอันตรายมันชวนให้คิดไปถึงไหนต่อไหน ถ้าบอกว่าเป็นพ่อ ทุกอย่างก็กระจ่าง พ่อเป็นผู้มีอิทธิพล ลูกมักโดนลูกหลงไม่ใช่เรื่องแปลก

   ใจหมอเริ่มสงบ บอกอาการอย่างละเอียดซึ่งไม่ต่างจากที่ไมค์พูดนัก

   “ผู้ป่วยต้องสังเกตอาการอยู่ในห้อง ICU สักระยะครับ ผู้ป่วยอายุยังน้อยสามารถฟื้นตัวได้เร็วกว่าผู้ใหญ่ ถึงยังไงหลังจากนี้รบกวนคุณพ่อช่วยดูแลลูกชายอย่างใกล้ชิดด้วยนะครับ”

   คุณหมอวัยกลางคนกำชับตามนิสัยของแพทย์ที่เห็นผู้ป่วยเป็นสำคัญ ลูเซียสทำเพียงแค่พยักหน้ารับสมองครุ่นคิดเรื่องดูแลอีหนูต่อจากนี้ ที่เหลือจึงปล่อยให้ไมค์เป็นคนจัดการเรื่องค่ารักษาพยาบาลและอื่นๆ

   ด้านคุณหมอที่เพิ่งเดินจากไป พยาบาลผู้ช่วยมองคนข้างกายด้วยสายตาชื่นชม

   “สุดยอดไปเลยนะคะคุณหมอ กล้าพูดแบบนั้นกับท่านนั้นด้วย”

   มีพยาบาลวัยละอ่อนมาชมแบบนี้ชวนให้รู้สึกปลื้มเป็นธรรมดา

   “ธรรมดาครับ มันเป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้ว ไม่ใช่เรื่องน่าชื่นชมอะไร” ปากพูดใบหน้ายิ้มแย้ม หวังจะเอาเรื่องนี้ไปพูดอวดลูกสาวที่บ้านให้ชมพ่อตัวเองบ้าง

   “ไม่ใช่เรื่องธรรมดานะคะ! คุณคนนั้นเป็นหุ้นส่วนรายใหญ่ของโรงพยาบาลแห่งนี้ แถม... เบื้องหลังเขาว่าเป็นมาเฟียที่มาทำธุรกิจในไทยด้วยค่ะ” ท้ายประโยคผู้ช่วยพยาบาลกระซิบเสียงค่อยราวกับกลัวว่าลูเซียสที่อยู่คนละทิศจะได้ยิน เห็นไม่มีปฏิกิริยาตอบรับจากเรื่องนี้ พอหันไปดูปรากฎว่าหมอหน้าซีดยืนโงนเงน

   “คุณหมอคะ คุณหมอ!!”

   “ผมจะเป็นลม”

   “คุณหมอทำใจดีๆ ไว้ค่ะ ใครก็ได้ช่วยด้วย คุณหมอจะเป็นลมแล้ว!”

   ความวุ่นวายเล็กๆ ช่างอยู่ห่างไกลการรับรู้ของลูเซียสที่ยังใจจดจ่อกับกำแพงสีขาวโพลนของโรงพยาบาล

   “จ้องให้ทะลุก็มองไม่เห็นเจ้าหนูหรอก อยู่ใน ICU แบบนี้เข้าไปเยี่ยมก็ไม่ได้ กว่าจะออกมาคงไม่ต่ำกว่าสามวัน”

   “งั้นกลับ มิทย้ายมาที่ห้องพักฟื้นเมื่อไหร่บอกไมค์ไปแจ้งฉันด้วย” ตัดสินใจง่ายดาย ไม่มีประโยชน์ให้อยู่ต่อ ที่สำคัญเขายังมีอีกหลายเรื่องที่ต้องกลับไปสะสาง


   4 วันผ่านไป คนป่วยถูกย้ายมาห้องพักฟื้น VIP ไม่มีอาการแทรกซ้อนใดๆ ให้กังวลสร้างความโล่งอกให้กับทุกคน เพราะในที่สุดบอสก็เลิกทำหน้าเหมือนอยากฆ่าคนตลอดเวลาสักที ไมค์ได้รับหน้าที่ในการดูแลมิทระหว่างอยู่โรงพยาบาล เนื่องจากอาคมยังหัวหมุนกับงานเก็บกวาด

   มิทฟื้นขึ้นมาหลายครั้งแต่เพียงไม่นานก็หลับต่อด้วยฤทธิ์ยา กระทั่งเข้าวันที่หกสติกลับมาทีละน้อย ร่างกายเบาหวิวเหมือนกำลังล่องลอยอยู่บนอากาศ พอลืมตาขึ้น ทุกอย่างขาวโพลนไปหมด เจ้าตัวกระพริบตาถี่ๆ ภาพค่อยเด่นชัดขึ้นทีละน้อย สิ่งแรกที่เห็นไม่ใช่เพดานสีขาวแบบในหนังหรือหน้าคนที่รักเหมือนอย่างนิยาย แต่เป็น...

   มือถือเครื่องหนึ่ง?

   “ไมค์... นายลืมเปิดกล้อง”

   เสียงแปร่งๆ ผ่านโทรศัพท์บ่งบอกความไม่พอใจระดับหนึ่ง เจ้าของเครื่องสะดุ้งโหยง รีบกดเปิดกล้องฉายให้เห็นใบหน้าของคนปลายสาย

   “แน่ใจนะว่าฟื้นแล้ว” บอสใหญ่ถามอย่างไม่มั่นใจยามมองภาพอีหนูนอนตาปรือบนเตียงสีขาว

   มือถือถูกเบนออกไปแทนที่ด้วยหน้าของฝรั่งหัวทอง

   “ฟื้นแล้วนะครับบอส”

   “อาการ?” ลูเซียสถามเสียงเรียบ ไมค์เข้าใจว่าบอสต้องการจะถามอะไร เขาจึงตอบเข้าประเด็นทันที

   “คุณหนูไม่ติดยาแน่นอนผมรับประกัน” คำตอบของไมค์ทำให้ลูเซียสคลายความกังวลได้ทั้งหมด

   ผมมองเจ้านายลูกน้องคุยกันตาปริบๆ สภาวะเบาหวิวในตอนแรกกลายเป็นหนักอึ้งไปทั่วร่างอย่างกับมีอะไรมาตอกยึดไว้กับเตียง ไหล่ซ้ายที่หลุดยังรู้สึกปวดตุบๆ โดยเฉพาะขาขวาที่ถูกยิงผมไม่อยากขยับมันแม้แต่มิลเดียว การเคลื่อนไหวของผมทำให้เสียงสนทนาหยุดลง

   มือถือถูกหันหน้าจอมาตรงหน้าผมอีกครั้ง ดวงตาสีเข้มมองสำรวจผมอย่างละเอียด เกิดมาเพิ่งเคยเจอ เยี่ยมไข้ระยะไกล

   “น้ำ...”

   ลูเซียสไม่ทันอ้าปากพูด ผมร้องเรียกหาน้ำก่อนเป็นอันดับแรก ไม่รู้ตัวเองหลับไปกี่วัน รู้แค่ว่าตอนนี้คอแห้งมาก น้ำลายเหนียวไปหมด ต้องการน้ำด่วน

   “ดูแลมิทรี่ เดี๋ยวฉันไป” เสียงแหบแห้งทำให้ลูเซียสขมวดคิ้ว สั่งลูกน้องบริการคนป่วย ตัวเองกดวางสายลากคอไนท์มาโรงพยาบาล

   ฝ่ายชายผมทองเก็บมือถือเข้ากระเป๋าแล้วหยิบแก้วน้ำที่เตรียมไว้พร้อมหลอดมาให้

   “จิบทีละนิดนะครับ คุณหนูหลับไปหลายวัน ร่างกายต้องปรับตัวเวลามีอะไรเข้ากระเพาะอาหาร”

   ผมค่อยๆ จิบตามที่อีกฝ่ายบอก ทุกการเคลื่อนไหวของผมอยู่ในสายตาของเขาตลอด ราวกับว่าหากผมมีอะไรผิดปกติแม้แต่นิดเดียวเขาพร้อมจะเข้ามาช่วยผมทุกเมื่อ เจอสายตาแบบนี้ทันทีที่ฟื้นมาผมก็อดเกร็งไม่ได้

   “ไม่ต้องจ้องขนาดนั้นก็ได้ครับ”

   “อ่า ขอโทษที พอดีบอสสั่งให้ดูแลคุณหนูอย่างดีผมเลยเผลอไปหน่อย” เจ้าตัวยิ้มแล้วแนะนำตัว “ผมไมค์ จะมาเป็นการ์ดของคุณหนูตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปครับ ความจริงมีอีกคน แต่เจ้านั่นมันช่วยงานพี่อาคมอยู่”

   “ครับ ฝากตัวด้วย” ผมตอบสั้นๆ อย่างไม่มีอารมณ์ ก็นะ เกิดเรื่องขนาดนี้จะให้ผมเบิกบานอยู่ผมคงไม่ใช่คน มีคนเคยบอกว่า เวลาคนเราเจอเรื่องแย่ๆ มักจะคิดแต่เรื่องด้านลบซะเป็นส่วนใหญ่ ผมเองก็กำลังเป็นแบบนั้น

   ชีวิตแต่เดิมก็บัดซบอยู่แล้ว พอมาเจอลูเซียสทุกอย่างเหมือนจะดีขึ้นและแย่ลงในเวลาเดียวกัน บอกตามตรงสภาพแวดล้อมกดดันผมมาก ผมเป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่งที่อายุยังไม่ถึงยี่สิบเลยด้วยซ้ำ แม่เพียงคนเดียวที่รักและดูแลผมอย่างดีต้องป่วยหนักเพราะโหมทำงานมากเกินไป ญาติทางฝั่งแม่เลยบังคับพาแม่กลับไปรักษา

   แม่อยากจะพาผมไปด้วย แต่ตัวผมเป็นสิทธิ์ของพ่อ จนกว่าผมจะอายุยี่สิบถึงสามารถจัดการทุกอย่างได้ด้วยตัวเอง ที่ผ่านมาเรื่องโรงเรียนผมอาศัยปลอมลายเซ็นเอาตลอด ช่วงแรกแม่ยังคงส่งเงินมาเป็นระยะ พอแม่ทรุดหนักเงินที่ได้จึงขาดไป โชคดีที่ผมยังพอมีเงินเก็บจากการทำงานพิเศษเลยพอถูๆ ไถๆ ไปบ้าง

   แต่ใครจะรู้ ญาติฝั่งแม่เองก็หมดเงินที่จะใช้รักษา ผมต้องหาทุกวิถีทางเพื่อที่จะได้เงินมาส่งตัวเองเรียนและส่งให้แม่ ทีแรกผมไม่ได้ทำงานแบบนี้หรอก ผมเริ่มจากเด็กเสิร์ฟ พนักงานเซเว่น แต่เงินที่ได้มันไม่พอ จนกระทั่งวันหนึ่งผมไปหาคู่นอนในผับอย่างทุกที เพื่อนคนนี้แนะนำให้ผมลองทำงานทำนองนี้ดู

   ผมเองไม่ใช่ผู้หญิง แถมที่ผ่านมาก็ใช่จะไม่เคยนอนกับใคร สุดท้ายเลยตัดสินใจทำผสมกับหารายได้อื่นเล็กๆ น้อยๆ ไปด้วย ผมรู้ ทำแบบนี้มันไม่ใช่ทางออกที่ดีนัก แต่ในเมื่อไม่มีทางเลือกผมก็ต้องทำ

   สิ่งที่พอยึดเหนี่ยวตัวผมไว้ไม่ออกนอกลู่นอกทาง คงเป็นภาพแห่งความสุขในวัยเด็ก แม่ที่ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน พ่อที่กอดผมอย่างอบอุ่น พวกเราสามคนเคยเป็นครอบครัวที่น่าอิจฉา ไม่มีเงินมากมาย แต่ก็ไม่ขาดแคลน ถ้าหากพ่อไม่หลงไปกับคำชวนของเพื่อน ชีวิตผมคงเหมือนกับพวกซัน

   พ่อเริ่มติดการพนัน ทีแรกยังเล่นแค่เล็กน้อยบอกว่าเป็นการผ่อนคลายหลังจากเครียดกับงาน แม่เข้าใจว่าพ่อเหนื่อยต้องมีที่ระบายบ้างจึงไม่ขัดอะไร ใครจะรู้ล่ะว่านับวันพ่อยิ่งเล่นมากขึ้นทุกทีจนต้องไปกู้หนี้ยืมสิน บ้านที่เคยเป็นของเราถูกเอาไปค้ำประกันกับธนาคาร

   กู้หนี้ในระบบยังไม่พอ พ่อดันตามเพื่อนไปกู้หนี้นอกระบบ อาศัยกู้ตรงนั้นมาโปะตรงนี้ อาการหนักมากจนบริษัทต้องเชิญออก สุดท้ายพ่อก็ไม่มีงานทำ ส่วนแม่ต้องออกหางานเพื่อหาเงินมาใช้จ่าย ความเครียดทำให้พ่อเริ่มพึ่งแอลกอฮอล์ เวลาเมาก็อาละวาดโทษคนอื่นไปทั่วทั้งที่ตัวเองเป็นคนทำให้ทุกอย่างมันแย่

   พวกเราต้องคอยหนีเจ้าหนี้ไม่เคยอยู่ที่ไหนได้นานเกินสองเดือน ผมถูกย้ายโรงเรียนเป็นว่าเล่น ในที่สุดทุกอย่างก็พังทลาย...

   แม่ที่อยู่เคียงข้างป่วยต้องไปอยู่ในที่ห่างไกล พ่อที่มีแต่สร้างปัญหาพึ่งพาอะไรไม่ได้ แม้แต่เพื่อนผมยังไม่มีเลยสักคน เคว้งคว้างอยู่เพียงลำพัง หันไปทางไหนก็ไม่มีใคร ไขว้คว้าจับมือใครก็ไม่ได้ หากไม่มีแม่เป็นที่ยึดเหนี่ยวผมคงจะฆ่าตัวตายมันให้พ้นๆ

   แล้วยังเรื่องที่เกิดขึ้นอีก ผมมีทางเลือกที่ไหน ถูกบังคับมาเป็นเด็กเลี้ยง มีเงินใช้แต่ไร้ความอิสระ พอจะขัดขืนให้รู้ว่าผมยังมีความเป็นมนุษย์อยู่บ้าง ไม่ใช่สัตว์เลี้ยงที่อยากเรียกหาเมื่อไหร่ก็เรียก ผลที่ตามมากลายเป็นแบบนี้ ผมถูกจับเพราะเป็นเด็กของลูเซียส โดนทำร้ายอย่างแสนสาหัส

   สิ่งที่ได้รับตอนโดนยามันเหมือนกับชีวิตผมได้รับการปลดปล่อย ล่องลอยไม่มีภาระ ไร้ความกังวลใดๆ ผมเกือบจะปล่อยตัวปล่อยใจไปกับมันแล้ว หากใบหน้าของแม่ไม่มาดึงตัวผมเอาไว้และระลึกได้ว่าผลเสียของยานั่นมีมากแค่ไหน

   แม่เท่านั้น... แค่แม่เพียงคนเดียวที่ผมจะไม่ยอมเสียไปเด็ดขาด

   ช่วงที่ใครบางคนกำลังเหม่อลอย มีคนเปิดประตูเข้ามา พอไมค์เห็นว่าเป็นใคร เขาแสดงสีหน้าโล่งอก ก้มหัวให้ผู้มาใหม่เล็กน้อยแล้วปลีกตัวออกไปยืนเฝ้าด้านนอกแทน ให้เวลาทั้งคู่อยู่กันตามลำพัง

   ในสายตาของลูเซียส เด็กที่เห็นอยู่เบื้องหน้า ไม่ใช่เด็กหนุ่มอย่างเช่นวันวาน มันเหมือนกับลูกสัตว์ตัวน้อยที่ได้รับความทรมานอย่างแสนสาหัส ราวกับจะแตกสลายไปได้ทุกเมื่อ ความรู้สึกผิดเข้าเกาะกุมจิตใจทันที นานเท่าไหร่แล้วที่ลูเซียสไม่ได้รู้สึกแบบนี้ คงตั้งแต่เรื่องอาผู้เป็นที่รักของเขาประสบอุบัติเหตุ

   มือหนายื่นไปลูบกลุ่มผมนุ่มแผ่วเบาทะนุถนอมคล้ายกับการสัมผัสสิ่งเปราะบาง มิทสะดุ้งเล็กน้อย หันมามองนิ่ง ทั้งคู่ไม่มีใครเอ่ยปากแม้แต่คำเดียว ต่างคนต่างจมอยู่ในห้วงความคิดของตัวเอง

   เขาคงลืมไปจริงๆ เด็กคนนี้แตกต่างจากเด็กคนอื่น ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันมาทำให้ลูเซียสพอสังเกตได้ว่ามิทมีอะไรบางอย่างอยู่ในใจ ภาระหนักอึ้งที่อยู่บนบ่าเล็กๆ ถึงเขาจะไม่รู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร แต่พอจะเดาได้ว่ามันต้องสำคัญกับอีกฝ่ายมากแน่ๆ

   ครั้งนี้เขาประมาทเกินไป เป็นความผิดของเขาเอง

   “ขอโทษ...”

   คำที่ไม่คิดว่าจะหลุดออกมาจากปากอีกฝ่ายทำให้คนฟังเบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ เจ้าตัวคิดว่าลูเซียสคงจะโดนไนท์พูดอะไรมาอีกแน่ๆ ถึงได้มาขอโทษกันแบบนี้ แต่พอสบเข้าไปในดวงตาคมคู่นั้น มันมีความรู้สึกผิด ขออภัย และประกายความมุ่งมั่นบางอย่างแฝงอยู่

   “ฉันไม่ควรปล่อยให้เธอเจอเรื่องแบบนี้ ฉันขอโทษ... ต่อไปเธอไม่ต้องห่วง ฉันจะดูแลเธออย่างดี ส่งเสียจนกว่าจะเรียนจบ เรื่องเงินไม่จำเป็นต้องเอามาคืน ขอแค่เธอมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ก็พอ”

   สิ่งที่อยู่ในใจตลอดห้าวันพรั่งพรูออกมา ทุกถ้อยคำ ทุกวาจากระทบจิตใจของคนฟังอย่างจัง

   “ทำไม...” เสียงแหบแห้งหลุดออกมาจากปากซีดเซียว ดวงตาของลูเซียสทอประกายอ่อนลงไม่กดดันอย่างทุกที

   “คงเพราะฉันไม่อยากทำพลาดอีกเป็นครั้งที่สอง ชีวิตของฉันทำร้ายคนใกล้ตัวแค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว”

   ผมมองลูเซียสด้วยความสับสน ระหว่างที่ผมกำลังดำดิ่งอยู่กับความคิดด้านลบ เขาก็เข้ามาลูบหัวบอกว่าขอโทษ พูดเหมือนว่าต่อให้เบื่อหรือผมไม่ได้เป็นเด็กเลี้ยงอีกก็จะอุปการะดูแลจนกว่าผมจะตั้งตัวได้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆ ทั้งสิ้น

   ความใจดีของลูเซียส นอกเหนือจากคำว่าเอ็นดูมันมีเงาของใครบางคนอยู่ สร้างความสงสัยให้แก่ผม ถ้างั้น ชีวิตผมจะเป็นแบบคนนั้นรึเปล่า ผมอยากรู้

   “เกิดอะไรขึ้นกับ... คนๆ นั้น”

   ลูเซียสยิ้มมุมปาก เปลี่ยนท่าทีจากผู้ใหญ่ที่กำลังจะอุปการะเด็กเป็นนักธุรกิจเขี้ยวลากดิน

   “ตอนนี้เธอยังไม่จำเป็นต้องรู้ เอาไว้เธออยู่กับฉันไปนานๆ แล้วเราค่อยมาคุยกันว่าสิ่งที่อยู่ในใจคืออะไร ฉันรอเธอบอกอยู่นะมิทรี่”

   ปากบอกว่ามาแลกเปลี่ยน แต่จงใจให้ผมบอกก่อนชัดๆ ผมหลับตาเอนกายพิงอกคนข้างเตียง ถึงตะกอนภายในใจของผมจะไม่ถูกกำจัดออกจนหมด แต่ก็ลดลงไปได้บ้าง อย่างน้อยๆ ก็ในตอนนี้

   ลูเซียสเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น สิ่งใดที่ลั่นวาจาออกไปแล้ว เขาไม่มีวันคืนคำเด็ดขาดและจะทำให้สำเร็จตามที่พูดไว้

   วงแขนใหญ่กอดผมเบาๆ ระวังไม่ให้กระทบกับร่างกายที่บอบช้ำ ไม่นานผมก็เริ่มเคลิ้มและผล็อยหลับไป ในอ้อมกอดนี้ เป็นสถานที่ที่ทำให้ผมหลับตาลงอย่างวางใจได้มากที่สุด...

   ผมตื่นขึ้นมาอีกครั้งเพราะเสียงทะเลาะกันแบบลดโวลุ่มเหมือนเสียงยุงบิน คำด่าภาษารัสเซียที่ได้ยินจนชินหูอยู่ทุกวันทำให้ผมหลุดยิ้ม

   “บอสครับ คุณหนูตื่นแล้ว” เสียงที่ไม่เคยได้ยิน? ใครอีกละเนี่ย

   บอสกับมือขวาที่กำลังเถียงกันหน้าดำหน้าแดงด้วยเสียงเบาหวิวหันหาคนป่วยที่กำลังนอนมองตาใส บอสใหญ่โยนงานทิ้งให้มือขวาแล้วตรงดิ่งมาที่เตียง

   “หลับสบายดีไหม เธอน่าจะนอนต่ออีกสักหน่อยนะ”

   “ใครจะไปนอนได้กัน บอกแล้วให้กลับไปทำงานที่ตึกค่อยมาเยี่ยม นี่อะไร ขนงานมาทำที่นี่หมด คิดจะเปลี่ยนห้องพักฟื้นเป็นห้องทำงานรึไงไม่ทราบ”

   “ไหนๆ ก็อยู่โรงพยาบาล ฉันว่านายน่าจะไปเช็คหูสักหน่อยนะ บอกแล้วว่าจะอยู่เฝ้า”

   เอาเป็นว่าผมพอจับใจความได้แล้วล่ะว่าสองคนนี้ทะเลาะเรื่องอะไรกันอีก

   “เป็นยังไงบ้างครับคุณหนู ปวดตรงไหนรึเปล่า ให้ผมช่วยเรียกพยาบาลไหม” พี่อาคมยังเป็นผู้ใหญ่ที่สุดเหมือนเคย เขาทำเป็นไม่เห็นไม่ได้ยินสองคนนั้นอย่างมืออาชีพ เอ่ยถามผมอย่างเป็นห่วง ความจริงใจที่แสดงออกมาทำให้ผมยิ้มได้

   “ต้องปวดอยู่แล้วสิครับ แต่ผมหิวมากกว่า”

   “ลุง นี่ไงซุปข้นที่นางพยาบาลหุ่นสะบึมเอามาให้” ชายคนแรกที่เห็นว่าผมตื่นส่งถ้วยซุปมาให้พี่อาคม คนรับขมวดคิ้วฉับกับน้ำเสียงยียวนนั่น

   “พูดจาดีๆ หน่อยหลง อยู่ต่อหน้าคุณหนูนะ” ไมค์ปรามแต่ตามองพี่อาคม ถ้าจะพูดเพื่อเอาใจพี่อาคมล่ะก็ไม่ต้องอ้างชื่อผมก็ได้ สองคนนี้อย่างกับเด็กแย่งความรักจากผู้ปกครอง

   “กินซุปครับ เดี๋ยวผมป้อนให้” พี่อาคมยังคงเมินเสียงรบกวนรอบข้างได้อย่างน่าชื่นชม

   “ไม่เป็นไร ผมกินเองได้” ผมขยับแขนขวาให้ดู พี่อาคมเลยลากโต๊ะมาใกล้เตียงวางถ้วยให้ผมตักกิน โต๊ะสำหรับกินข้าวของผู้ป่วยในโรงพยาบาล มันจะเหมือนกับโต๊ะที่มีขาเดียวติดล้อเพื่อพาดบนเตียงและเข็นไปไหนมาไหนได้สะดวก

   “ผมขอถือโอกาสนี้แนะนำตัวเลยแล้วกัน ผมชื่อหลง จะมาเป็นการ์ดให้กับคุณหนูตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปครับ”

   คนหนึ่งหน้าตาแบบไทยแท้ อีกคนฝรั่งจ๋า คนสุดท้ายมาแนวจีนชัดเจน ที่เหมือนกันคือพวกเขาตัวสูงและหน้าตาดีมาก! ถึงงั้นพี่เดฟก็ยังเป็นที่หนึ่งในใจผมนะ อาหารฝีมือพี่ท่านอร่อยมากจริงๆ

   “ฝากตัวด้วยครับ”

   ผมผงกหัวรับแล้วนั่งกินต่อ พี่อาคมเรียกไมค์กับหลงไปเทศนาอยู่มุมห้อง เปิดช่องให้ลูเซียสกับไนท์มาล้อมเตียง ห้องพักฟื้นผมช่างครึกครื้นเหลือเกิน

   “ฟาดเคราะห์ไปนะเจ้าหนู” ผมมองไนท์ตาปริบๆ รู้จักคำแบบนี้ด้วย พี่อาคมสอนชัวร์
   
   “กินเสร็จอยากเดินเล่นไหม เดี๋ยวฉันพาไป” ลูเซียสถาม

   “ไป” ผมตอบแบบไม่คิดอะไร อยู่ห้องอย่างเดียวก็น่าเบื่อ ออกไปดูนั่นดูดีหน่อยก็ดีเหมือนกัน ใครจะไปรู้ล่ะว่า บอสใหญ่จะเป็นคนจัดการเองทุกอย่างตั้งแต่ติดต่อขอรถเข็น อุ้มผมลงจากเตียง เข็นผมไปชมสวนผ่านหน้าเหล่าการ์ดที่โค้งคำนับใช้สายตาลอบมองผมส่งรอยยิ้มเป็นมิตรให้

   ถือเป็นข้อดีหลังจากเกิดเรื่องแย่ๆ ความซื่อสัตย์ไม่ทรยศลูเซียสช่วยทำให้ลูกน้องทุกคนเปิดใจรับผมมากขึ้น อนาคตหลังจากนี้ผมคงไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไป ควรจะดีใจไหมนะ มาเฟียที่ผมพยายามหลีกหนีที่สุดในชีวิต ตอนนี้กลายเป็นขุมกำลังแสนยิ่งใหญ่ของผมไปแล้ว

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 25-06-2016 17:20:44
 :เฮ้อ:    รอดแล้วนะ ป๋าต้องดูแลน้องดีมากแน่ๆ มีคนเฝ้าตลอดๆเลย จำได้จากคราวที่สวนน้ำ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: P★RiTŸ ที่ 25-06-2016 17:59:39
เฮ้ออ โล่งใจดีแล้วที่ไม่ติด
ต่อไปก็เบาๆมือกับเด็กมันหน่อยนะอิป๋า

เออ สงสัย ก็รู้นะว่าป๋าแก่555
แต่ไม่คิดว่าจะแก่ขนาดอ้างว่าเป็นพ่อเด็กได้เนียนขนาดนี้
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 25-06-2016 18:14:26
ดีใจที่มิทไม่ติดยา เพราะจิตใจเข้มแข็ง


ป๋ารีบเอาใจรัวๆเลย   



(กำลังอ่าน ปอนด์ เฟย์ ยังไม่จบ คริๆ)
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 25-06-2016 18:35:58
 :impress2: มิทรอดมาได้ดีจริงๆทีนี้ป๋าคงไม่ปล่อยให้ห่างตาแน่
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 25-06-2016 18:41:15
รอดแล้ว  :impress2:
ต่อไปป๋าก็ดูแลอีหนูคนนี้ให้ดีๆด้วยนะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: benbencoffee ที่ 25-06-2016 18:52:48
มาเร็วมาก..ขอบคุณมากค่ะ #ลุ้นๆให้ลูกมิชปลอดภัย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 25-06-2016 19:28:17
เตรียมเอาใจเมียเด็กเต็มที่เลยนะป๋าาาาา
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: janehh ที่ 25-06-2016 20:09:19
โล่งงงง
นี่คิดว่ามิทจะติดไอ้ยานรกนั่นซะแล้ว
ป๋าดูแลอีหนูดีๆ นะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 25-06-2016 20:39:51
ดีนะที่มิทไม่ติดยา

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 25-06-2016 20:47:43
หวังว่าต่อไปนี้อะไร ๆ จะดีขึ้น
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 25-06-2016 21:17:23
อุ้ยยยย น่ารักกก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ●GreenTEA● ที่ 25-06-2016 21:22:14
ป๋าดูแลลูกตัวเองดีๆนะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: chouxcream59 ที่ 25-06-2016 21:44:44
ป๋าเอ็นดูเยอะๆนะ มิทรี่ต้องการกำลังใจ  :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 25-06-2016 21:48:32
รตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 25-06-2016 22:25:28
ฟาดเคราะห์ไปเนอะ

สู้ๆ นะมิท กอดดดดด
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Yysll ที่ 25-06-2016 22:42:00
หายป่วย ป๋าจัดหนักแน่ๆ :haun4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 25-06-2016 22:54:59
โล่งอกไปนะป๋านู๋มิทของเราปลอดภัยแล้วจ้า
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Dolamon ที่ 25-06-2016 23:19:18
เรื่องร้าย ๆ ผ่านไปแล้ว
ต่อไปป๋าต้องดูแลมิท ให้ดีนาาา
เรื่องครั้งนี้ถือว่าเป็นบทเรียน
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 25-06-2016 23:29:37
 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kiolkiol ที่ 25-06-2016 23:41:19
ป๋าน่ารักกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 26-06-2016 00:41:39
 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 27-06-2016 08:42:05
สวัสดีคุณคนเขียนค่ะ
ลองเข้าอ่านดูแล้วชอบมากเลยค่ะ จึงต้องเข้ามาเม้นท์ให้กำลังใจ
เนื้อเรื่องแปลกดี ไม่ค่อยเจอที่นายเอกทำงานอย่างนี้เท่าไร
ชีวิตก็รันทด แต่ปลื้มมากๆตรงความคิดของมิทรี่นี่แหละ
อ่านแล้วก็จะร้องไห้ เด็กกตัญญูอย่างนี้ต้องได้ดีแน่นอนจ้ะ
ฝากไปถึงป๋าหน่อยค่ะ อย่าใช้งานน้องมิทหนักนะคะ
ตัวก็แค่นั้น เดี๋ยวได้เดี้ยงก่อนวัยอันควร :hao3:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+1และเป็ดแทนคำขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 27-06-2016 10:37:48
โหยยยย เด็กป๋าคนนี้นี่ทรหดสุดดดด
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cuteymummy ที่ 27-06-2016 13:02:41
ฮืออ น่ารักก
คือก้ดีที่เอาใจแต่ก้ยังสงสารมิทอยู่นะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 27-06-2016 17:55:57
ชอบเรื่องมาเฟียสุดๆเลยค่าา อิหนูคนนี้เป็นคนฉลาด กตัญญูมาก
รับรองป๋าต้องหลงแบบโงหัวไม่ขึ้นสักวันแน่ๆ เป็นจอมซนที่น่าเอ็นดูจริงๆ
รออ่านตอนต่อไปนะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 28-06-2016 19:02:51
คุณพ่อคะ ดูแลลูกชายดีๆนะคะ :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 28-06-2016 19:24:14
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 28-06-2016 19:59:54
 :man1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: thyme812 ที่ 28-06-2016 22:45:35
 :o8:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-06-2016 04:23:48
 :hao5:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 29-06-2016 22:40:58
ป๋านี่หลงมิทขนาดนี้ รู้ตัวบ้างมั้ยเนี่ย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 05-07-2016 01:57:03
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Auntie_Bear ที่ 08-07-2016 08:55:40
 :-[
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 08-07-2016 12:48:28
รักทั้งป๋าและเด็กป๋า
รวมถึงคุณ ๆ บอดี้การ์ด ทุกคน


 :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: toshika ที่ 15-07-2016 01:41:31
ถึงป๋าจะโหดแต่ก้เริ่มทำตัวน่ารักแล้วอ่ะ กี๊สสสสส รอติดตามนาจาาา
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 15-07-2016 10:24:47
 o13 :ling1:อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Auntie_Bear ที่ 22-07-2016 13:12:16
:katai5:  รอ รอ รอ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 22-07-2016 20:31:28
 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:เข้ามารออออ :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: villevia ที่ 23-07-2016 12:19:51
เพิ่งได้เข้ามาอ่านรวดเดียว น่ารักมาก  :-[
สงสารมิทอ่ะ ชีวิตต ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: killerofcao ที่ 01-08-2016 00:28:45
สนุกมากค่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ราตรีสีน้ำเงิน ที่ 01-08-2016 05:19:35
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ สนุกดี รีบๆมาลงน้าาา


 :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 01-08-2016 07:06:11
 :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่8 ผลลัพธ์ [Up 25/6/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 01-08-2016 21:56:53
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่9 บอก [Up 3/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 03-08-2016 01:48:54
*ตรวจคำผิดจะลงซ้ำ
รอบที่9 บอก

   อาการบาดเจ็บทำให้ผมนอนเป็นง่อยอยู่บนเตียงฟังเสียงลูเซียสคุยงานกับไนท์ มีพี่อาคมเข้าๆ ออกๆ มารายงานเป็นระยะ ทำไมนะผมรู้สึกว่ามันไม่ต่างจากตอนผมอยู่ที่ตึกลูเซียสเลย จะไม่เหมือนก็แค่ตอนนั้นผมนอนเปื่อยเพราะทำหน้าที่หนักเกินไป

   คงเห็นผมนอนมองตาปริบๆ มานาน ในที่สุดลูเซียสก็วางงานในมือลุกขึ้นมาหาผมข้างเตียง

   “เบื่อเหรอ แขนแบบนี้จะอ่านหนังสือก็ไม่ได้ อยากออกไปสูดอากาศข้างนอกไหม”

   ปกติผมอยู่ห้องลูเซียสถ้าไม่มีอะไรทำผมจะนั่งอ่านหนังสือ แขนผมยังไม่หายร้อยเปอร์เซ็นต์ คุณป๋ากับพี่เลี้ยงคนอื่นเลยพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอย่าเพิ่งให้ผมใช้แขนจะดีกว่า เป็นคนอื่นอาจจะดื้อเพราะความเบื่อหน่าย แต่กับผมที่น้อยนักจะได้รับความเป็นห่วงแบบนี้ อย่างมากก็ได้แค่กับเพื่อนซึ่งมันต่างกัน พวกนั้นวัยเรียน คนตรงหน้าผมคือผู้ใหญ่ที่ผมสามารถพึ่งได้ ผมเลยยอมทำตามอย่างเต็มใจ

   เจอเรื่องนี้เข้าไปถึงกับหงอ เข็ด ไม่อยากดื้อหาเรื่องใส่ตัวอีก

   “ไม่ละ ผมยังไม่อยากโดนไนท์แหกอก” ผมไม่ได้โกหกนะ ดูสายตาร้อนแรงที่ไนท์จ้องมาสิ ไม่ได้หึงหวงลูเซียสต่อย่างใด กำลังสาปแช่งคนเนียนอู้งานมากกว่า

   “ไม่แหกอกเพราะฉันจะไปแล้ว!”

   ไม่กระแทกเสียงเปล่า ยังเคาะเอกสารดังสนั่นก่อนส่งให้พี่อาคมเอาไปส่งที่บริษัท

   “ให้คนขับรถไปส่งไหมครับ” พี่อาคมยังคงสุภาพเหมือนเคย ไนท์กลับโบกมือปฏิเสธ

   “ไม่ล่ะ ฉันจะขับไปเองเดี๋ยวคนที่ฉันจะไปหาตกใจซะเปล่าๆ พวกนายแต่ละคนมีแต่ตัวถึกหน้าตาน่ากลัว”

   ผมแอบเห็นไมค์กับหลงสำลักอากาศตรงมุมห้อง อาจจะดูโหดร้ายไปหน่อย แต่สิ่งที่ไนท์พูดคือเรื่องจริง ลูกน้องลูเซียสแต่ละคนมีบรรยากาศอึมครึมแผ่ออกมาตลอด ยกเว้นก็แต่พวกที่อยู่ในห้อง สามารถใช้หน้าตาหล่ออลังการพอกลบเกลื่อนไปได้บ้าง

   “จะไปหาแฟนเหรอ” ผมถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น หลังจากผมฟื้นไม่กี่วัน ไนท์ก็ดูจะหายตัวบ่อย ไม่ได้หายไปทำงานซะด้วยในเมื่อพี่อาคมเป็นคนวิ่งงานหัวฟูคนเดียว

   “อาคม ไอ้ที่เขาไว้ใจด่าเวลามีคนยุ่งเรื่องตัวเองมันพูดว่าไงนะ” นอกจากจะไม่ตอบ ยังหันไปถามพี่อาคมแทนอีก

   “ยุ่งไม่เข้าเรื่องรึเปล่าครับ” ทางนี้ก็ให้ความร่วมมือดีเหลือเกิน คิดจะสอนคำศัพท์ไนท์วันละคำเรอะ

   “ไม่ใช่”

   “เสือก...” หนุ่มใหญ่พูดไม่เต็มเสียงเท่าไหร่ ไมค์กับหลงพากันหัวเราะกับท่าทางนั้น ก็นะ พี่อาคมเขาสุภาพ พวกคำด่าแย่ๆ ไม่เคยมีหลุดออกจากปากหรอก

   “ใช่! เสือก!!”

   คำสุดท้ายที่กระแทกเข้าเต็มหน้าแล้วเดินออกไปเลย ลูเซียสหัวเราะหึๆ ในคอ ไมค์กับหลงแทบไม่เก็บอาการแม้จะโดนพี่อาคมตวัดตามองดุๆ ก่อนตามหลังไนท์ไปอีกคน

   “เธอกับไนท์สนิทกันดีนะ”

   เจอหน้าไม่เคยคุยกันดีๆ สักครั้งเนี่ยนะสนิท พอลูเซียสอธิบายเสริมผมถึงบางอ้อ

   “คนที่ไนท์จะคุยเล่นด้วยแบบนี้มีไม่กี่คนหรอก” มือหนายื่นมาลูบหัวผมเบาๆ ชวนเคลิ้มจนขยับตัวไปซบอ้อนพลางคิดตามที่ลูเซียสบอก

   ก็คงจะจริง ถึงจะชอบพูดจาแย่ๆ ใส่กัน คนที่ช่วยผมอยู่เบื้องหลังมาตลอดก็คือไนท์ รวมถึงเก็บความลับของผมด้วย จนป่านี้ลูเซียสยังไม่รู้เรื่องของแม่ผมเลย

   ลูเซียสนั่งคุยกับผมสักพักแล้วกลับไปทำงานต่อ พอตกเย็นถูกพี่ไนท์ลากตัวกลับตึกที่มีการรักษาความปลอดภัยดีกว่า ในห้องจึงเหลือเพียงแค่ผมกับสองสหายนั่งดูทีวีกันรอบค่ำ ผมเห็นข่าวเกี่ยวกับมหาลัยถึงนึกขึ้นได้ว่าผมหายตัวไปหนึ่งอาทิตย์เต็มโดยที่เพื่อนติดต่อไม่ได้นี่หว่า ส่วนเรื่องเรียนผมไม่ค่อยเป็นห่วงนัก พี่อาคมทำงานไวแถมยังรอบคอบสุดๆ คงจะขอดรอปการเรียนของผมเทอมนี้ไปแล้ว

   “พี่หลงผมขอมือถือหน่อยครับ”

   หนุ่มจีนสุดกวนแต่พูดไทยชัดแจ๋วนอนกระดิกเท้าบนเตียงญาติ หางตาชี้คิ้วเข้มขมวดมอง

   “จะเอาไปคุยกับกิ๊กเหรอ ระวังบอสรู้จะขย้ำเอานะ”

   “หลงพูดจาดีๆ หน่อย” ไมค์ที่กินมื้อเย็นปรามเสียงเรียบ

   “อย่าทำตัวเป็นลุงคนที่สองหน่อยเลย ฉันก็แค่แซวเล่น เด็กวัยรุ่นมันต้องขำๆ สิ เคร่งเครียดแบบนายคุณหนูกลุ้มตาย เนอะ”

   ลุงในที่นี่คือพี่อาคม เจ้าตัวเดาะลิ้นหาแนวร่วม ผมยิ้มมองพี่หลงสลับกับพี่ไมค์

   “ผมชอบทั้งคู่นี้ อยู่ด้วยกันเหมือนหยินหยาง สมดุลกันดีไง” หนุ่มจีนหัวเราะชอบใจ หนุ่มหัวทองเกือบพ่นข้าวออกจากปาก พี่หลงเดินมายื่นมือถือให้ผม ผมรับมาสำรวจนี่มันไม่ใช่ของผมนี่ ถึงภายนอกจะเหมือนกันหมด แต่ผมจำได้ของผมจะมีรอยถลกเพราะเคยทำตก อันนี้ใหม่เอี่ยมอ่องแบบเพิ่งถอยมาสดๆ ร้อนๆ

   “เครื่องเก่าของคุณหนูพังไปแล้ว อันนี้ลุงแกซื้อมาให้ใหม่”

   ผมพยักหน้ารับรู้ กดปลดล็อกเครื่องดู ด้านในมีพวกแอพื้นฐานครบหมด พวกเกมสงสัยต้องโหลดมาลงใหม่ขอแค่เบอร์โทรยังอยู่ครบก็พอ

   นิ้วเลื่อนกดหาลายชื่อ ชั่งใจว่าจะโทรหาใครดีก่อนจะตัดสินใจโทรหาโป้ที่ดูจะคุยง่ายสุด หากเป็นริวกับซันคงร้อนใจบึ่งมาโรงบาลเวลานี้ วาก็อยู่ไกล โทรไปเดี๋ยวจะโดนจับผิดอีก ปอนด์ตัดไปได้เลย โดนเฮียเฟย์เหมาเวลาไปหมดแล้ว

   โทรรอบแรกไม่มีคนรับสาย ผมลองโทรอีกรอบจังหวะที่คิดว่าเจ้าตัวคงไม่ว่าง โป้ก็รับสายพอดี

   /ไง โทษทีที่รับช้า พอดีหลบไอ้ซันมาคุยตรงระเบียง/

   นั่นไง ช่างรู้ใจกันดีจริงๆ ซันมันน่าอิจฉาได้เมียดี

   “ไม่เป็นไร จะโทรมาบอกว่ายังอยู่ดีครบสามสิบสอง”

   /แน่ใจ? หายไปเป็นอาทิตย์แบบนี้ฉันว่าไม่ปกติแล้วมั้ง เกิดเรื่องอะไรขึ้นรึเปล่า/

   แต่บางทีก็ฉลาดไปนะ...

   “นิดหน่อย ฉันไม่สะดวกบอกน่ะ”

   /ตามใจ อย่างน้อยๆ ก็บอกหน่อยว่าอยู๋ที่ไหน ไม่ก็โผล่หน้ามาให้เห็นบ้าง พวกเราเป็นห่วงนะ/ น้ำเสียงโป้อ่อนลงแสดงความเป็นห่วงชัดเจนมากซะจนผมรู้สึกผิด ต้องหันไปมองพี่ลงกับพี่ไมค์

   “ถือสายรอแป๊บนะ” ได้ยินเสียงโป้รับคำ ผมกดปิดเสียงออกปากถามสองการ์ด “ผมขอให้เพื่อนมาหาที่นี่ได้มั้ย” พยายามส่งสายตาที่คิดว่าน่าสงสารที่สุดไปให้ ทั้งคู่ส่งสายตาคุยกัน พี่ไมค์เป็นคนให้คำตอบผม

   “ได้นะ ความจริงคุณไนท์เองก็สั่งไว้แล้วว่าหากเพื่อนคุณหนูจะมาเยี่ยมสามารถปล่อยขึ้นมาได้เลย” ผมขยับปากบอกขอบคุณแล้วกดเปิดเสียงคุยกับโป้ต่อ ไม่แปลกใจเลยสักนิดที่ไนท์เป็นคนพูดแบบนี้ ในเมื่อลูเซียสเป็นคนที่ไร้ความละเอียดอ่อนขั้นสุด ก็สมกับเป็นบอสมาเฟีย

   ผมบอกแค่ว่าตัวเองอยู่โรงพยาบาลอาการไม่หนัก พร้อมบอกสถานที่ชั้นและห้องเสร็จสรรพ ขืนบอกว่าตัวเองเจอดีจนบาดเจ็บนอนเดี้ยงบนเตียงพวกนั้นจะแตกตื่นซะเปล่า เอาไว้ค่อยตอบคำถามที่นี่ให้พวกพี่หลงช่วยแถแล้วกัน

   โป้ดูตกใจนิดหน่อย บอกว่าจะพูดเรื่องนี้กับซันตอนเช้าแล้ววางสายไป เข้าเจ้าว่าพวกนั้นน่าจะมาหลังเลิกเรียน แต่ผมคงจะดูถูกเพื่อนตัวเองไปหน่อย...

   ก๊อก ก๊อก

   เสียงเคาะประตูแบบมีมารยาทปลุกคนเจ็บให้ตื่นจากห้วงความฝัน ส่วนการ์ดทั้งสองจ้องเขม็งไปทางประตูตั้งแต่ได้ยินเสียงฝีเท้าจากที่ไกลๆ หูดีจนน่ากลัว หลงเป็นคนไปเปิด ในขณะที่ไมค์มายืนอยู่ข้างเตียงเพื่อป้องกันเหตุการณ์ไม่คาดฝัน

   “เอ๊ะ...ทำไมคนจีนมาเปิดวะ เฮ้ยมึงพามาถูกห้องรึเปล่า”

   แค่เสียงแรกก็ทำให้ผมยกมือกุมขมับ

   “ไม่นะ ห้องนี้แหละฉันจดเอาไว้”

   “มิทอยู่ไหน! เพื่อนฉันล่ะ มิทท~” หมาโหยหวนจนพี่หลงหลุดขำ เปิดทางให้เข้ามาพร้อมพูภาษาไทยบอกให้พวกมันสงบลง

   “เสียงดังแบบนี้รบกวนห้องอื่นนะ เป็นเพื่อนคุณหนูใช่มั้ย เข้ามาสิ” เดาไม่ยากเท่าไหร่ อายุเท่ากันท่าทางร้อนใจแบบนี้คงมีแต่เพื่อนเท่านั้น อีกอย่างเขากับไมค์อ่านประวัติคุณหนูกับคนรอบข้างมาแล้ว แม้จะไม่ครบทั้งหมดก็ตาม บางส่วนถูกไนท์เก็บเอาไว้

   พวกนั้นก้มหัวขอโทษขอโพยทยอยเดินเข้ามาปล่อยให้หลงปิดประตู ทันทีที่พวกมันเห็นสภาพผมบนเตียง โป้ขมวดคิ้วฉับจ้องผมด้วยสายตาประมาณว่า ไหนบอกอาการไม่หนักไง

   “ไอ้สัตว์นรกตัวไหนทำมึง กูจะไปกระทืบเอาเลือดมาล้างแค้น!!” ซันโวยวายออกมาเป็นคนแรก

   “ซันใจเย็นก่อนสิวะ!” ริวรีบคว้าไหล่ซันไว้คงกลัวเพื่อนอาละวาดพลางหันมาถามผมหน้าเครียด “ไอ้มิทมึงบอกกูมา... ไอ้สวะสารเลวนั่นมันอยู่ไหน!!” วาจาบ่งบอกความโกรธเกรี้ยว

   “ริวใจเย็นเว้ย” กลายเป็นซันห้ามแทน อาจจะดูไม่ดี แต่ผมเห็นพวกมันเป็นแบบนี้ถึงกับระเบิดหัวเราะจนสะเทือนแผล ร้องโอดโอยปนขำ ไมค์มองผมดุๆ เข้ามาช่วยลูบหลังให้ ปากคอยบอกให้ผมหายใจเข้าออกลึกๆ

   “หัวเราะอะไรวะ พวกกูซีเรียดนะ ใครทำมึงบอกมา” ท่านซันเริ่มเหวี่ยงด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ผมยกมือบอกพี่ไมค์ว่าตัวเองไม่เป็นไรแล้ว ดวงตามองเพื่อนยิ้มๆ ขนาดมันเห็นตอนที่รอยช้ำจางลงไปมากยังขนาดนี้ ถ้ามันเห็นสภาพผมตอนแรกสุดไม่อาละวาดตายเลยหรือนี่

   รู้สึกดีใจจังแฮะ ผมยังมีคนที่เป็นห่วงตัวเองอยู่เยอะแยะเลย

   “ไม่เป็นไร ป๋ากูจัดการให้แล้ว” ถึงไม่รู้ว่าจัดการยังไงก็เถอะ มั่นใจได้อย่างพวกนั้นคงลืมตาอ้าปากไม่ได้ตลอดชีวิต

   “ถึงงั้นน่าจะบอกอะไรพวกเราบ้างนะมิท” โป้กอดอกมองผมด้วยสายตาคาดคั้น ซันริวพยักหน้าเห็นด้วย ผมโดนรุมสามส่งสายตาหาคนช่วย สองการ์ดดันทิ้งกันเนียนไปคุยกันมุมห้องซะงั้น

   “โรงพยาบาลเอกชนไม่พอ ยังเป็นห้อง VIP แค่ห้องน้ำยังหรูยิ่งกว่าห้องมึงสมัยก่อนอีก กูมั่นใจว่ามึงไม่มีปัญญาจ่ายชัวร์ อีกอย่างมึงไม่มีคู่อริที่ไหน ทำไมมึงถึงโดนซัดจนบาดเจ็บหนักขนาดนี้” ซันแจกแจงเป็นข้อๆ มึงบื้อมาตั้งนานช่วยบื้อต่อไปไม่ได้เหรอวะ หรือมันอยู่กับโป้มากไปเลยได้ความฉลาดมาด้วย

   พวกมันจ้องจนผมขนลุก เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วขืนผมเนียนต่อไปมีหวังได้ทะเลาะกันแน่ๆ พวกมันห่วงผมอย่างใจจริง แม้จะบอกเรื่องทั้งหมดไม่ได้ แต่น่าจะบอกบางส่วนได้นี่นะ ผมผ่อนลมหายใจ เรียบเรียงเรื่องในหัว

   “ได้ กูจะเล่าให้ฟัง”

   ผมค่อยๆ พูดไปทีละเรื่อง เลือกใช้คำกลางๆ เพราะผมยังไม่พร้อมจะเล่าเรื่องทุกอย่างตอนนี้และไม่อยากโกหกพวกมันด้วย ผมเริ่มเท้าความตั้งแต่ต้น
 
   “พวกมึงก็รู้ กูต้องหาเงินส่งตัวเองเรียน พอไปทำงานตอนกลางคืนบังเอิญเจอกับป๋าเข้า เขาสนใจเลยรับกูมาอุปการะ” ผมเว้นช่วงพลางนึกย้อนไปตอนเจอกับลูเซียสครั้งแรก ไม่ค่อยน่าอภิรมย์เท่าไหร่นัก

   ”ป๋าเป็นชาวต่างชาติที่มาทำธุรกิจในไทย ย่อมมีคู่แข่งเป็นธรรมดา พอดีกูหาเรื่องใส่ตัวเลยโดนลูกหลงได้รับบาดเจ็บมาอย่างที่เห็น”

   ทั้งสามคนพร้อมใจกันหันไปมองหลงกับไมค์ นึกภาพพี่อาคมในหัว เท่ากับตอบคำถามได้ทุกข้อสงสัย ที่มันหายตัวบ่อยๆ น่าจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ แถมยังมีบอดี้การ์ดส่วนตัวตลอด ข้าวของเครื่องใช้มีแต่ของแบรนด์เนมราคาแพง ป๋าคนนี้คงจะรวยน่าดูในความคิดของพวกเขา

   โป้มองมิทนิ่งๆ พอเห็นว่ามิทไม่คิดจะพูดอะไรอีกก็ยักไหล่ เข้าใจว่าเพื่อนยังไม่พร้อมพูดเรื่องอาชีพกลางคืนที่ว่า สำหรับโป้เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวของมิท ในเมื่อเจ้าตัวไม่พูดก็ได้แต่ปล่อยไป

   “แล้วทำไมมึงถึงไม่ยอมเล่าให้พวกกูฟังตั้งแต่แรก” ซันยังกัดไม่ปล่อย มีริวจ้องเขม็งเป็นกำลังเสริม ผมกำลังคิดว่าจะแถยังไงดีประตูห้องก็ถูกเคาะอีกครั้ง พี่หลงรับหน้าที่เป็นพนักงานเปิดประตูชั่วคราว รอบนี้คนมาเยี่ยมไม่ใช่ใครอื่น ปอนด์กับเฮียเฟย์

   ปอนด์ที่ตัวเล็กสุดพอเห็นผู้ชายสูงลิ่วสองคนยืนอยู่ตรงประตูถึงกับผงะถอยไปชนคนตามหลัง ผมเข้าใจนะ ปอนด์ตัวเตี้ยที่สุดในกลุ่มพวกเรา แล้วพี่หลงกับไมค์ตัวสูงอย่างยิ่งกว่าเฮียเฟย์แถมยังเป็นคนต่างชาติ

   “มาเยี่ยมมิทน่ะครับ” ผู้อาวุโสที่สุดในห้อง ยกกระเช่าผลไม้ประกอบคำพูดอีกมือประคองปอนด์ที่ทำท่าจะไปหลบด้านหลัง

   “เชิญเลยครับ ดีใจด้วยนะคุณหนู มีคนมาเยี่ยมเพียบเลย” พี่หลงหันมายักคิ้วแซว ผมแยกเขี้ยวรับ นอกจากเดฟก็มีสองคนนี้ให้ความรู้สึกสนิทใจดี คงเพราะทั้งคู่ยังอายุไม่เยอะด้วยล่ะมั้ง ส่วนพี่อาคมให้อารมณ์เหมือนคุณพ่อมากกว่า ป๋าคือคุณพ่อขายาว ไนท์เป็นแม่เลี้ยงใจร้าย คิดเองก็ขำเอง

   “อารมณ์ดีแบบนี้แสดงว่ายังสบายดีอยู่” เฮียเฟย์ทัก

   “มีคนมาหาเยอะเลยคึกคักมากกว่า สวัสดีเฮียเฟย์ ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ” ผมยกมือไหว้เจ้าตัวโบกมือวางตะกร้าบนโต๊ะข้างเตียง

   “เป็นอะไรกัน ทำไมทำหน้าเครียด” ปอนด์ผู้ไร้เดียงสาเอียงคอมองสามคนที่ล่วงหน้ามาก่อน เนื่องจากตัวเองดันขี้เซาตื่นสาย ทั้งที่นัดกันทางโทรศัพท์เมื่อคืน

   “ก็เรื่องมิทนั่นแหละ ไม่ยอมบอกอะไรพวกเราเลย ต้องเกิดเรื่องก่อนถึงจะยอมบอกได้” หมาริวเกิดอาการงอนทำปากคว่ำไม่เข้ากับรูปร่างหน้าตา

   ปอนด์มองพวกเราสลับกันไปมา ดวงตากระพริบปริบๆ

   “หมายความว่ามิทก็เล่าทุกอย่างให้ฟังแล้วไม่ใช่เหรอ ที่มิทไม่อยากบอกเพราะกลัวพวกนายจะคิดมากมั้ง ใช่มะ” ใบหน้าติดน่ารักหันมาถามความเห็น อะแฮ่ม ความจริงก็ไม่ได้บอกทุกอย่างหรอกนะ

   คำพูดแบบไม่คิดอะไรมากของปอนด์ทำให้คนอื่นๆ ตระหนักได้ถึงมุมมองของมิท แอบมีน้อยใจเล็กๆ ที่มิทไม่ยอมบอกอะไรเลย ถึงต้นเหตุมาจากพวกเขารักเพื่อนเกินเหตุก็เถอะ แต่มันก็น่าจะบอกกันบ้างสิหน่า

   ความเห็นตรงกันแบบไม่ได้นัดหมาย ทำให้ริวกับซันพร้อมใจกันจ้องคนป่วยเขม็ง ต้นเหตุก็มาจากเจ้าตัว มิทอาจไม่รู้ตัวแต่บางครั้งสีหน้า แววตาคำพูดบางคำที่สื่อออกมามันน่าเป็นห่วงน้อยซะทีไหน อมทุกข์อยู่คนเดียว ทำราวกับทั้งโลกไม่มีใคร พวกเขาเลยต้องคอยกระตุ้นตลอด

   สีหน้าของมิทตอนนี้ดีขึ้นกว่าก่อนนิดนึง ถ้าไม่นับเรื่องมิทเจ็บตัว ป๋าคนนี้คงเลี้ยงดีไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง

   การกอดอกพยักหน้าเหมือนคุณพ่อที่เห็นลูกออกเรือนของริวกับซันเรียกเสียงหัวเราะได้ทั้งห้อง โดยเฉพาะคนเจ็บขำแบบไม่เจียมสังขาร

   ทุกคนนั่งคุยเล่นกับคนป่วยก่อนจะทยอยกลับตอนสายๆ คนมีเรียนก็เข้ามหาลัย วัยทำงานก็ไปบริษัท ก่อนกลับยังไม่ลืมอวยพรให้ผมหายเร็วๆ กำชับว่าอย่าหาเรื่องเจ็บตัวอีกแล้วจะมาเยี่ยมบ่อยๆ

   แล้วพวกมันก็มาเยี่ยมบ่อยจริงๆ ไม่รู้ว่ามีดวงหรือเวลาไม่ตรงกัน พวกนั้นมาไม่เคยเจอลูเซียสเลยสักครั้ง อย่างกับผลัดเวรกันมาไม่ทิ้งให้ผมเบื่ออยู่ห้องคนเดียว

   เวลาผ่านไปหนึ่งเดือน ในที่สุดผมก็ได้ออกจากโรงพยาบาล ความจริงนอนแค่สองอาทิตย์ก็พอแล้ว แต่มีป๋าบางคนเรื่องเยอะผมเลยต้องอยู่ยาวถึงวันนี้ ของใช้ส่วนตัวมีพี่หลงเก็บให้ พี่ไมค์ไปคุยกับหมอเรื่องการนัดตรวจ รับยาพร้อมค่าใช้จ่าย

   ถึงอย่างงั้นลูเซียสก็ยังให้ผมนั่งรถเข็นอยู่ดี โดยมีบริการจากท่านบอสใหญ่ลงทุนเข็นด้วยตัวเอง
   
   “เป็นไงได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว” ผมนี่ยิ้มกว้างเลยครับ

   “ดีใจมาก อยากกลับไปเรียน อยู่เฉยๆ จะเป็นง่อย” อารมณ์คงแบบเดียวกับเด็กตอนปิดเทอม ตอนเรียนก็อยากหยุดนักหนา พอเอข้าจริงอยากไปโรงเรียนเพื่อเจอเพื่อน

   รถเข็นหยุดกึกตรงข้างรถคันใหญ่ที่เปลี่ยนมาเพื่อคนป่วยอย่างผมโดยเฉพาะ วงแขนแกร่งอุ้มผมเข้าไปนั่งในรถเห็นพี่อาคมประจำอยู่ตำแหน่งคนขับ ลูเซียสตามมานั่งด้านข้าง หลงเป็นคนปิดประตูให้ก่อนนั่งข้างคนขับ ขณะที่รถออกตัว มีรถสีดำนำหน้าหนึ่ง ตามหลังอีกสองคันช่างน่าตื่นตาตื่นใจจริงๆ

   “ฉันลืมบอกไป เธอจะต้องถูกกักบริเวณอยู่ที่ตึกจนกว่าจะหายสนิท ถ้าจะออกไปไหนไปพร้อมฉันได้เท่านั้น ถือเป็นการลงโทษ!”

   น้ำเสียงทรงอำนาจ วาจาเผด็จการทำให้ความหวังของผมแตกย่อยยับไม่เหลือชิ้นดี

   เพื่อน มหาลัย ไม่น้า!!
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่9 บอก [Up 3/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 03-08-2016 04:43:01
กร๊ากกกกกกกกก คราวนี้ป๋าคถมเข้มกว่าเดิม กระดิกตัวลำบากแน่มิท
มีเพื่อนดีๆแบบนี้โชคดีจังน้ออออ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่9 บอก [Up 3/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Dolamon ที่ 03-08-2016 06:01:54
55555.   ถึงขนาดต้องกักบริเวณกันเลย. สงสารน้องมิทจริงๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่9 บอก [Up 3/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 03-08-2016 06:29:16
โถ่ น้องมิทของป้า
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่9 บอก [Up 3/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 03-08-2016 07:11:54
เอาน่ามิทป๋าเขาเป็นห่วงๆๆๆ อิอิ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่9 บอก [Up 3/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 03-08-2016 07:14:42
โถถถ~. หนูมิทโดนคุณพ่อสั่งกักบริเวณ :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่9 บอก [Up 3/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 03-08-2016 07:46:58
รอบนี้คุณพ่อขายาวเอาจริงสินะ

รีบๆหายเนอะจะได้ออกข้างนอกได้เร็วๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่9 บอก [Up 3/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 03-08-2016 08:13:24
ป๋าเขาทั้งหวงทั้งห่วงอีหนูนี่นะ   :mew1: 
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่9 บอก [Up 3/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ติชิลา ที่ 03-08-2016 11:37:11
 :hao7: :hao7: :hao7:

โถ อีหนูเอ๊ย

อ่านจบคำนี้มาเต็มๆ เลยอะค่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่9 บอก [Up 3/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-08-2016 12:39:30
อีหนูจะอยูเฉยได้หรือ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่9 บอก [Up 3/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ราตรีสีน้ำเงิน ที่ 03-08-2016 15:22:41
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 15-08-2016 18:50:47
*ตรวจคำผิดจะลงซ้ำ
รอบที่10 พ่อลูก

   “เบื่ออะ”

   บ่นเป็นรอบที่ร้อยของวันในห้องพักรวมของเหล่าการ์ด ถามว่าทำไมผมไม่อยู่ในห้องป๋า? พอดีผมประท้วงน่ะเลยหนีออกมา...

   จริงก็บ้าแล้ว! อย่างลูเซียสไม่สนหรอกกับการประท้วงไร้สาระแบบนี้ เห็นป๋าคุยงานกับพี่ไนท์ พี่อาคมผมเลยปลีกตัวออกมา เพราะอยู่ห้องนั่นก็ไม่รู้จะทำอะไร หนังสือก็เบื่อที่จะอ่าน มือถือมีแต่แบบเดิมๆ มาป่วนการ์ดดีกว่า เห็นพวกนี้ทำหน้าปุเลี่ยนๆ สนุกดี หน้าออกจะโหดซะเปล่า หมดกันๆ

   “คุณหนู ถ้าเบื่อลองขอบอสออกไปข้างนอกมั้ยครับ”

   พี่ไมค์แนะนำด้วยความหวังดี ก่อนจะมีมารมาขัด

   “ออกไปจะทำไรได้ นั่งรถเข็นเที่ยวห้างรึไง ฮ่าๆ”

   “พี่หลง นั่งเล่นเงียบๆ ต่อไปผมก็ไม่ว่าพี่หรอกนะ” ผมหรี่ตามอง ที่เจ้าตัวเล่นคือคาสิโนออนไลน์ ไม่รู้ไปหามาจากไหน มีการชวนผมเล่นด้วย แน่นอนว่าผมไม่ปฏิเสธแล้วก็ถูกพี่อาคมเทศทั้งคู่ สั่งห้ามผมแตะอีก บอกว่าการพนันเป็นสิ่งไม่ดี ผมว่านะผมคงกลายเป็นลูกชายคนเล็กของพี่อาคมไปแล้วล่ะ วันหลังลองเรียกพ่อดีไหม

   “เบื่อจังเลย~”

   ผมโอดครวญต่อไป ห้องที่ผมอยู่เป็นชั้นพักผ่อนรวมของเหล่าการ์ดใกล้ชิดลูเซียส ที่ตึกนี้จะแบ่งระดับชัดเจน ชั้นล่างจะเป็นของลูกน้องเด็กใหม่และคนทำงานภาคสนามตามแต่เบื้องบนจะสั่ง ถัดมาจะเป็นการ์ดที่คอยตามระดับหัวหน้าไปไหนมาไหน ชั้นบนเป็นของสามพ่อลูกต่างเชื้อชาติ ปิดด้วยชั้นของพี่ไนท์และลูเซียสครองตำแหน่งชั้นบนสุด

   โดยแต่ละช่วงจะมีฟิตเนส ห้องรวมสำหรับให้การ์ดพักผ่อน ผมชอบนะ ดูใส่ใจลูกน้องดี ถ้าผมทำงานก็คงเลือกทำกับคนต่างชาตินี่แหละ อาจจะเข้มงวดไปบ้าง แต่สวัสดิการอะไรหลายๆ อย่างดีกว่าเยอะ ส่วนทำไมผมถึงรู้น่ะเหรอ ก็ตั้งแต่ขาเดี้ยงผมก็ใช้ไม้ค้ำไปนู่นมานี่แก้เซ็ง บางทีให้พี่ไมค์ช่วยเข็นเที่ยวเล่นในตึกบ้าง

   เจ้าตัวบอกว่าขาของผมเริ่มหายแล้วแต่ยังไม่หายดี ควรเดินเล็กๆ น้อยๆ เพื่อออกกำลังกายด้วยการใช้ไม้ค้ำไม่ให้ขารับน้ำหนักมากเกินไป หากเดินไกลๆ ยังต้องใช้รถเข็นเหมือนเคย

   บางคนอาจคิดว่านั่งบนรถเข็นสบาย เอาจริงๆ มันไม่สบายหรอก แม้จะมีคนคอยดูแลทุกอย่าง ท้ายที่สุดแล้วการทำอะไรด้วยตัวเองย่อมถูกใจกว่า ใครจะรู้ใจเราเท่าตัวเรากัน

   “คุณหนู มาอยู่ที่นี่เอง ใกล้ได้เวลามื้อเที่ยงแล้วนะครับ เดี๋ยวต้องกินยาหลังอาหารด้วย” พี่เดฟลงทุนมาตามด้วยตัวเอง ผมเหล่มองนาฬิกาบนฝาผนัง ใกล้เที่ยงแล้วจริงๆ นั่นแหละ

   “ป๋าคุยงานเสร็จแล้วเหรอ”

   ผมถามท่ามกลางความโล่งอกของเหล่าการ์ดคนอื่นที่พักผ่อนตามจุดต่างๆ ในห้อง

   “เสร็จแล้ว รีบเสนอหน้าไปซะก่อนใครบางคนจะหงุดหงิดเพราะอีหนูหาย” พี่ไนท์เดินลงมาพร้อมพี่อาคม ตั้งแต่มีสองการ์ดประจำตัวคนใหม่ พี่อาคมก็ไม่ได้ตามติดผมอย่างเก่า เห็นว่าวันๆ ทำงานหัวหมุน เดี๋ยวไปนู่นมานี่ สั่งงานลูกน้อง เข้าออกห้องทำงานลูเซียสกับพี่ไนท์เป็นว่าเล่น น่าสงสัยกว่าก่อนหน้านี้เจ้าตัวมาประกบผมได้ไง ยังเป็นปริศนาที่ไร้คำตอบ

   “รู้แล้ว กำลังจะไป แล้วนั่นพี่ไนท์ไปไหน หมู่นี้ขยันออกจากตึกนะ”

   ไม่ใช่แค่ขยันออกนะ บางทีไม่กลับตึกด้วยซ้ำ มันถี่เกินไปจนน่าสงสัย ที่ผ่านมาหากไม่จำเป็นจริงๆ พี่ไนท์จะให้พี่อาคมไปจัดการมากกว่า

   “เสือก”

   เต็มหน้า ตรงตามหลักไวยากรณ์คำด่า ชัดดีเหลือเกิน ตั้งแต่รู้จักคำนี้ขยันพูดบ่อยซะจนผมแอบเขม่นพี่อาคมลับๆ แล้วร่างสูงเยี่ยงตึกก็เดินจากไปแบบหล่อๆ ผมกลอกตาเซ็งหันไปบอกให้พี่ไมค์เข็นผมกลับห้องเพื่อกินมื้อเที่ยงก่อนป๋าจะองค์ลง

   อาหารแต่ละมื้อถูกจัดเตรียมเพื่อบำรุงผมทั้งสิ้น ป๋าเองก็กินแบบเดียวกันไม่มีบ่นสักคำ แบบลูเซียสนี่ผมไม่รู้จะบอกยังไงดี เจ้าตัวเรื่องมากเรื่องรสชาติอาหารสุดๆ แต่ขอแค่ทำถูกปาก จะทำอะไรมาก็กินได้หมด ช่างเป็นคนที่เอาใจยากอะไรอย่างงี้

   “ขาเป็นยังไงบ้าง” ลูเซียสถามหลังมื้ออาหารขณะที่ผมกำลังกินยาที่ไมค์ส่งมาให้

   “ยังเจ็บอยู่ แต่ดีกว่าเมื่อวาน” ผมตอบตามจริง แม้ว่าลูเซียสเพิ่งจะถามไปเมื่อเช้า หวังว่าคงไม่มีถามหลังมื้อเย็นอีกนะ

   “งั้นก็ดี ไปพักซะ หลงส่งมิทแล้วไปช่วยงานอาคมซะ ไมค์ตามฉันไปคุยที่ห้อง”

   “ครับ/ครับบอส” สองหนุ่มรับคำ พี่หลงเดินมาพยุงผมกลับไปนั่งรถเข็นแล้วพากลับห้อง ผมมองตามหลังสองนายบ่าวจนกระทั่งประตูปิดลง

   “บอสคงจะถามอาการของคุณหนูถึงได้เรียกไมค์ไป” พี่หลงออกความเห็นระหว่างพยุงผมขึ้นเตียงนอน

   “ผมว่าไม่ใช่แค่นั้นมั้ง บรรยากาศดูต่างไปจากทุกที”

   หลงมองคุณหนูของเขาอย่างอึ้งๆ เด็กคนนี้สัมผัสไวดีแฮะ ฉลาดไวพริบดีแบบนี้ มิน่าบอสถึงถูกใจ

   “ไม่แน่นะ ใครบางคนอาจมีอะไรให้ทำแก้เบื่อก็ได้”

   เห็นสีหน้าของคนพูด ผมขอภาวนาว่าใครคนนั้นไม่ใช่ผม พี่หลงทำหน้าที่ได้อย่างน่าชื่นชม บรรจงพยุงผมนอนแล้วห่มผ้าให้ราวกับคุณแม่ ถ้าไม่ห่มซะมิดหัวปานอาสาร่วมกตัญญู พอผมตลบผ้าห่มออกมาไม่เห็นแม้แต่เงาคุณการ์ด ไวอย่างกับปรอท

   ด้วยความที่เพิ่งกินข้าวมาผมไม่อยากนอนทันที เลยเล่นมือถือรอยาออกฤทธิ์คุยกับเพื่อนผ่านทางโซเชียล คอยตอบคำถามแต่ละคน มีริวกับซันผลัดกันซัก ส่วนโป้บอกว่าพวกมันถามผมหมดจนไม่รู้จะถามอะไร ปอนด์เงียบคงจมอยู่ในโลกนิยายแบบที่เจ้าตัวชอบบอก วาคินน่ากลัวสุด เล่นแยกมาถามเป็นการส่วนตัว พิมพ์ข้อความสั้นๆ แต่กดดันจนผมต้องเล่าใหม่หมดแบบเดียวกับที่เล่าให้พวกซันฟัง

   ข้อความขึ้นแจ้งเตือนว่าอ่าน สักพักพิมพ์มาแบบประหยัดตัวอักษร

   ‘อืม ไว้เจอกัน’

   ผมเงียบ ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเพราะมั่นใจว่าคงไม่ได้คำอธิบายมากกว่านี้ และโคตรมั่นใจเลยว่าวากลับมาเมื่อไหร่โนซักจนซีดแน่ ในเมื่อเจ้าตัวดูจะไม่เชื่อในสิ่งที่ผมเล่าเลย เอาเถอะ ปล่อยมันไป ผมเลิกคุยกับเพื่อนปล่อยพวกมันไปเรียนท่องโลกโซเชียลดูข่าวอัพเดตอะไรไปตามเรื่อง กระทั่งยาเริ่มออกฤทธิ์เลยยอมวางมือไหลลงนอนในที่สุด

   ช่วงที่ผมกำลังหลับสบาย ผมรู้สึกเหมือนมีคนอุ้มตัวขึ้นจากเตียง อ้อมแขนหนากับกลิ่นอันเป็นเอกลักษณ์ทำให้ผมคลายใจยอมให้เขาอุ้มแล้วจมสู่ห้วงนิทรา...

   “เหลือเวลาอีกเท่าไหร่”

   เสียงลูเซียสดังอยู่เหนือหัว ที่นอนโคลงเคลงเล็กน้อย ผมกำลังเคลื่อนที่?

   “สามชั่วโมง ยังมีเวลาอีกเหลือเฟือ ไปทันแน่นอน”

   ไปทัน? ไปไหน?? ผมตื่นขึ้นมาพบกับขาของชายคนหนึ่ง พอเงยหน้าขึ้นมองถึงเห็นว่าเป็นพี่อาคม ข้างๆ มีพี่ไมค์นั่งอยู่ส่วนพี่หลงนั่งไกลออกไป เห็นการ์ดชุดสูทห้าหกคนอยู่อีกมุมหนึ่ง อ่า...ห้องทรงยาวนี่มันอะไรกัน

   “ตื่นแล้วเหรอ”

   ถึงคราวที่ผมต้องเงยหน้ามองเจ้าของตักที่ตัวเองกำลังหนุนอยู่

   “สงสัยยายังไม่หมดฤทธิ์ดีมั้งครับ” พี่อาคมวิเคราะห์ ก็คงจะจริง ผมรู้สึกมึนนิดๆ ยังไงก็ไม่รู้ มือยกขยี้ตาอ้าปากหาวผุดลุกขึ้นมานั่งข้างลูเซียส มือหนาคว้าตัวผมให้พิงบนไหล่ ผมชอบแกล้งพิงแบบนี้กับพวกเพื่อนบ่อยๆ อารมณ์มันช่างแตกต่าง มั่นคง หนักแน่น ปลอดภัย ผมสามารถทิ้งน้ำหนักตัวทั้งหมดได้เต็มที่ ดวงตาปรือๆ กวาดมองสภาพโดยรอบอีกครั้ง

   หน้าต่างทรงรีแนวตั้ง ด้านนอกเป็นท้องฟ้ากับปุยเมฆสีขาว ไม่ผิดแน่ผมกำลังอยู่บน...

   “เครื่องบิน!!”

   ทุกคนหันมามองผมเป็นตาเดียว หากเป็นปกติพี่หลงคงสอดปากกวนผมไปแล้ว แต่ตอนนี้มีพี่อาคม ที่สำคัญยังมีบอสใหญ่นั่งอยู่ด้วยเจ้าตัวเลยสงบเสงี่ยมเป็นพิเศษให้คนอื่นเป็นฝ่ายพูดแทน

   “ใช่ เธอไม่เคยขึ้นเครื่องบิน?” ถามแบบสงสัยจริงๆ ไม่มีอย่างอื่นเจือปน หรือต่อให้มีผมก็ไม่ว่าอะไรที่คนอย่างลูเซียสจะคิดแบบนั้น ระดับบอสใหญ่มาเฟียเชียวนะ!

   “ไม่...” ทุกคนมองด้วยสายตาเข้าใจ เดี๋ยวเข้าใจกันไปไหน ฟังพี่ให้จบก่อน “เคยขึ้น แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ” ผมควรจะเป็นเจ้าหญิงราพันเซลบนหอคอยงาช้างที่รายล้อมด้วยการ์ดหน้ามังกรในชุดสูทไม่ใช่เหรอ ไหงมาท่องเวหาบนเครื่องบินส่วนตัวได้

   “อ่อ ฉันยังไม่ได้บอกเธอสินะ พวกเรากำลังจะไปขึ้นเรือสำราญที่ภูเก็ต ปลายทางคือญี่ปุ่น ฉันจะพาเธอไปตรวจที่นั่น ไมค์มีคนรู้จักเป็นแพทย์เฉพาะทาง ฉันนัดนักกายภาพบำบัดไว้แล้วด้วย”

   “ที่โรงพยาบาลก็บอกว่าไม่โดนอวัยวะสำคัญไม่ใช่เหรอ” เท่าที่ผมจำได้หมอว่าแบบนั้นนะ ยังบอกเลยว่าผมฟื้นตัวไว

   “เพื่อความมั่นใจ”

   ชัดเจน ระดับอย่างลูเซียสไม่มีคำว่าประมาท สมกับที่เป็นบอสใหญ่ นิ้วหยาบไล้เรือนผมที่ปลกหน้าไปออก อ่า...ผมเริ่มยาวแล้วคงใกล้ได้เวลาตัดสักที

   “คิดอะไรอยู่ ฉันมาทำธุระเลยแวะพาเธอมารักษาทีเดียว” ผมพยักหน้ารับเป็นเชิงบอกว่าเข้าใจแล้ว ถูกลูเซียสลูบหัวลูบหางมากๆ เข้าผมชักเคลิ้มจะหลับอีกรอบ ตัวยาอาจจะหมดฤทธิ์ไปแล้วแต่คนที่เกิดมาเคยขึ้นเครื่องบินแค่ครั้งเดียวมันชวนให้เวียนหัวไม่น้อย สุดท้ายผมเลยหลับไปอีกรอบ

   ตื่นมาอีกทีก็ตอนถึงที่หมาย ผมถูกปลุกเช็ดหน้าเช็ดตาแล้วเดินทางต่อจนถึงท่าเรือ สิ่งที่ทำให้ผมทึ่งไม่ใช่จำนวนคนมากหมายหรือของมีค่าที่พวกเขาใส่ แต่เป็นเรือลำใหญ่แบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน เทียบกันแล้วคนก็ไม่ต่างจากมดบนท่อนไม้ท่อนใหญ่เลยสักนิด

   “ไม่ต้องตื่นเต้น ทำตัวปกติก็พอ” ลูเซียสพูดพร้อมกับใครบางคนเดินเข้ามาทักทาย ผมได้เห็นลูเซียสในมุมมองที่แตกต่าง ไม่วางท่าทรงอำนาจ ดูเผินๆ ไม่ต่างจากนักธุรกิจกระเป๋าหนักคนหนึ่งที่มีการ์ดรายล้อม ผมที่นั่งบนรถเข็นเลยกลายเป็นจุดเด่นอย่างช่วยไม่ได้

   พวกนั้นมีมารยาทมากพอที่จะหวาดตามองเพียงครู่เดียวแล้วพูดคุยกับลูเซียสต่อราวกับทุกอย่างปกติธรรมดาเสียไม่มี การ์ดทุกคนเองก็มองออก นอกจากพี่อาคมรับหน้าที่เข็นผมแล้ว การ์ดอีกสามคนประกบด้านหลังอย่างชัดเจน รวมกับพี่ไมค์พี่หลงและการ์ดส่วนใหญ่ที่อยู่ใกล้ลูเซียส กลุ่มพวกเราเด่นสะดุดตาไม่ใช่เล่น

   การทักทายแบบผิวเผินจบไป ในที่สุดก็จะได้ขึ้นเรือสักที ตรงทางขึ้นมีพนักงานต้อนรับสองคนและพนักงานรักษาความปลอดภัยอยู่ คอยตรวจเช็คคนที่ขึ้นเรือ ป้องกันพวกไม่ประสงค์ดีและพวกที่คิดจะขึ้นเรือฟรีผ่านไปได้

   ลูเซียสมีอิทธิพลไม่น้อย ไม่ต้องเสียเวลาเข้าแถวอย่างคนอื่น สามารถตรงไปให้การ์ดจัดการธุระ ส่วนตัวเองมาเข็นผมขึ้นเรือหน้าตาเฉย ต่อให้ผมหน้าด้านหน้าทนแค่ไหนเจอคนมองมากขนาดนี้ แถมอยู่ต่างที่มันก็อดประหม่าไม่ได้ ความหรูหราไฮโซกับเด็กโลคลาสอย่างผม

   “เชิดหน้าเข้าไว้ เธอไม่ได้ด้อยกว่าใครเพราะเธออยู่ในฐานะลูกชายของฉัน” ร่างสูงใหญ่โน้มลงกระซิบข้างหู นั่นมันหมายความว่ายังไง ดูจะไม่ใช่แค่เพียงคำกล่าวอ้างอย่างตอนอยู่โรงพยาบาลซะด้วย

   “อะแฮ่ม ขอเวลาเดี๋ยวได้ไหม”

   เสียงกระแอ่มดึงความสนใจจากผมและลูเซียส น่าแปลก คนๆ นี้เดินเข้ามาใกล้โดยที่การ์ดไม่มีทีท่าอะไร ปกติจะระวังทุกคนที่เข้าหาแท้ๆ

   “อเล็กเซย์? นายเสนอหน้ามาทำอะไรที่นี่”

   ดูเหมือนจะรู้จักกันแฮะ อีกคนพ่นภาษาอังกฤษแบบสำเนียงต้นฉบับ อีกคนพ่นภาษารัสเซียกลับ ถ้าผมไม่เห็นลูเซียสทะเลาะกับไนท์ทีหนึ่งไม่ต่ำกว่าสามภาษาคงมีมึนกันบ้าง

   “คุยตรงนี้ไม่สะดวก ไปที่ห้องฉันดีกว่า เชิญครับคุณหนูตัวน้อย” เขายิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตร ผายมือเชิญมาดผู้ดีอังกฤษแล้วเดินนำทีมพวกเราไป หากสังเกตดีๆ ชายคนนี้มีการ์ดตามมาเหมือนกันแค่พวกเขายืนกลมกลืนกับฝั่งเราเท่านั้น กระทั่งมาถึงห้องรับรอง ลูเซียสเข็นผมหยุดข้างโซฟาตัวเดียวก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ ในขณะที่อีกฝ่ายนั่งไขว่ห้างบนโซฟายาวจ้องสำรวจผมแบบโจ่งแจ้ง จนผมต้องเสตามองสำรวจห้องแทน แววตาอีกฝ่ายเหมือนจะรู้เรื่องราวทุกอย่างดี มันชวนให้อึดอัด

   ห้องนี้คล้ายห้องรับแขกตกแต่งสไตล์ตะวันตก มีโซฟาชุดสีน้ำตาลตรงกลาง หากมองผ่านหน้าต่างไปจะเห็นวิวทะเลสีครามตัดกับท้องฟ้า มีการ์ดสองคนยืนตรงประตูกับหน้าต่าง นอกนั่งอยู่ตามตำแหน่งตัวเอง กลุ่มคนที่ยืนเบื้องหลังลูเซียสมีเพียงพี่อาคมและพวกพี่หลง

   “ไม่คิดจะแนะนำให้รู้จักกันหน่อยเหรอ คุณพี่เขย”

   “อย่ามาทำปากดี ฉันจำได้ว่าธุรกิจของนายไม่มีสาขาที่เมืองไทยหรือคิดจะมาเปิดตัวเป็นคู่แข่งฉันแล้ว?”

   หนุ่มมาดผู้ดียกสองมือ ด้านหลังเขามีการ์ดสองคนดูจะเป็นคนสนิทแบบเดียวกับพี่อาคม เห็นพวกเขาส่งยิ้มทักทายพี่อาคมแบบไม่เกรงกลัวสายตาร้อนแรงจากพี่น้องต่างสายเลือด

   “เอาตรงๆ เลยนะ ฉันไม่มีธุระอะไรแถวนี้หรอก แค่เป็นทางผ่านแล้วถูกภรรยาสุดที่รักให้แวะมาดูนายหน่อย เพราะจู่ๆ นายก็รับลูกบุญธรรมโดยไม่บอกกล่าวอะไรสักคำ” พูดจบก็มองผมต่อ ดูอยากจะทำความรู้จักสุดๆ แล้วหันไปถามลูเซียส “เด็กคนนี้พูดภาษาอื่นนอกจากไทยได้รึเปล่า”

   อยากจะสอดปากบอกนะว่าผมพูดรัสเซียได้ และฟังที่เขาพูดอกทุกคำ แต่ผู้ใหญ่คุยกันผมไม่ควรแทรก อีกฝ่ายดูท่าจะอายุพอๆ กับลูเซียส สุดท้ายป๋าก็ส่งเสียงหึแล้วยอมแนะนำตัวสักที

   “เด็กคนนี้ชื่อมิทรี่ นายรู้แค่ว่าเป็นลูกบุญธรรมของฉันก็พอ ส่วนหมอนั่นชื่ออเล็กเซย์ เป็นเพื่อนและเป็นคนรักของน้องสาวฉัน”

   น้องสาว! ลูเซียสมีน้องสาวด้วย ผมหันขวับไปมอง คงแสดงสีหน้ามากไปทำให้อเล็กเซย์คนนั้นหัวเราะกรุ่มกริ่ม

    “จะเป็นลูกหรือเป็นอะไรฉันไม่สน สนแค่ว่านายติดต่อกลับไปบ้าง หวานใจของฉันกับหลานๆ เขาคิดถึงนายนะ”

   “อืม...เด็กพวกนั้นสบายดีนะ”

   “แน่อยู่แล้ว! ฉันดูแลของฉันดีไม่ต้องให้นายมาเป็นห่วงหรอก” ดูคล้ายกับคุยเรื่องสัพเพเหระทั่วไป แต่แววตาทั้งคู่คมกริบแผ่ความกดดันออกมาจางๆ แสดงว่าต้องมีเรื่องอะไรนอกจากนี้แน่ แต่ไม่สะดวกพูดเพราะผมที่เป็นคนนอกอยู่ด้วย

   “ไมค์ หลง พามิทรี่ไปพักซะ” นั่นปะไร ลูเซียสหันมามองพูดให้ได้ยินกันแค่สองคน “เดี๋ยวฉันตามไป ถ้าเบื่อให้พวกไมค์พาไปสำรวจเรือก็ได้ เป็นเด็กดีอย่าก่อเรื่องล่ะ” ท้ายคำมองด้วยดวงตาพราวระยับ ผมอยากจะถลึงตาใส่เป็นการประท้วง ขาเดี้ยงแบบนี้ผมจะก่อเรื่องอะไรได้ ไถรถเข็นทับเท้าการ์ดรึไง

   จู่ๆ ลูเซียสก็ทำในสิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึง มือหยาบฉวยคางผมให้เงยหน้ารับจูบ ริมฝีปากเม้มจนผมต้องยอมเปิดปากออกให้ลิ้นร้อนสอดเข้ามาตามใจชอบ เพราะไม่ใช่ครั้งแรกที่ถูกจูบแบบสูบวิญญาณอย่างงี้ นอกจากจะหน้าแดงนิดๆแล้วผมก็ไม่มีอาการอะไรอีก หอบสักนิดยังไม่มี ดูลูเซียสจะพอใจไม่น้อยจูบปากผมหนักๆ อีกทีอย่างคนหมั่นเขียวแล้วยอมผละออกพยักหน้าให้พี่ไมค์เข็นผมออกไป

   ก่อนที่ประตูจะปิดลง ผมเห็นสายตารู้ทันของชายที่ชื่ออเล็กเซย์ คนระดับนั้นจะดูออกแต่แรกไม่เห็นแปลก แถมเหมือนจะรู้จักกับลูเซียสมานานแล้วด้วย ในเมื่อเจ้าตัวไม่คิดปิดบัง ผมจะไปเดือดร้อนทำไม

   พ่อลูกที่มีอะไรกันเองงั้นเหรอ ผมเลียริมฝีปากที่เปื้อนน้ำลาย ดูเป็นความสัมพันธ์ต้องห้ามชวนระทึกใจไม่เลว

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 15-08-2016 19:03:29
หือ.  :a5:   
ขอบคุณค่ะรออ่านต่อนะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 15-08-2016 19:13:33
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 15-08-2016 19:36:15
เปลี่ยนสถานะจากเด็กป๋าเป็นลูกป๋า
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 15-08-2016 19:42:38
วั้ยๆๆๆๆๆ  ระทึกใจมากเบยยย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 15-08-2016 19:53:24
หนูมิทก็ชอบสินะ. ฮิๆ :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Jadd ที่ 15-08-2016 19:56:06
 :hao6:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ราตรีสีน้ำเงิน ที่ 15-08-2016 20:03:30
 :impress2: :impress2: :impress2:

กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!!
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 15-08-2016 20:11:26
ชอบความนิ่งของมิทรี่จริงๆ

ว่าแต่ ครอบครัวของป๋าก็เป็นครอบครัวที่ซับซ้อนสินะ เหอะๆๆๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-08-2016 20:15:18
ตื่นเต้นไม่หยอก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Dolamon ที่ 15-08-2016 21:03:56
พ่อลูกคู่นี้น่ารักเนอะ  :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 15-08-2016 21:09:45
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

 เป็นเพื่อนและเป็นคนรักของน้องชายฉัน

 น้องสาว! ลูเซียสมีน้องสาวด้วย ผมหันขวับไปมอง


คือสรุปแล้วน้องสาวหรือน้องชายอ่ะ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 15-08-2016 21:34:04
ชอบบบบ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ลูเซียส มิท  :mew1: :mew1: :mew1:
 :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 15-08-2016 21:35:19
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

 เป็นเพื่อนและเป็นคนรักของน้องชายฉัน

 น้องสาว! ลูเซียสมีน้องสาวด้วย ผมหันขวับไปมอง


คือสรุปแล้วน้องสาวหรือน้องชายอ่ะ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

น้องสาวจ้า ผมพิมพ์ผิดเอง ตอนนี้แก้ไปแล้วเน้อ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 15-08-2016 21:41:58
เล่นกับไฟต่อไปน้องมิท
ป๋ารับเป็นลูกบุญธรรมเลยเรอะะะะะ น้องมิท โชคดีเริ่มมาละนะลูกก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 15-08-2016 23:59:42
 :impress3: อยากอ่านต่ออ่ะ มาต่อไว ๆ น้า เราคิดถึงมิทมาก ๆ เลย งวดนี้ไม่มีฉากเลิฟ ๆ ระหว่างกันเลยน่ะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 16-08-2016 05:07:07
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-08-2016 05:20:13
 :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 16-08-2016 05:28:07
อ่าห์...ความสัมพันธ์ต้องห้ามสินะ พ่อกับลูกบุญธรรม ชวนติดตามมาก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: มะเมอเมอ ที่ 16-08-2016 07:02:56
นี่แปลว่าป๋าอายุห่างกับมิทเกิน 15 ปีสินะ
กินเด็กขั้นสุดยอดเลยค่ะ5555555
เชื่อว่าต้องมีพวกตัวละครที่ไม่รู้เรื่องอะไรมาด่าแน่ๆ (ฮา)
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 16-08-2016 14:07:45
ไปญี่ปุ่นเหรอ ยังไงก็คงไม่สงบสุขล่ะนะ  :katai1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ติชิลา ที่ 16-08-2016 15:18:18
พ่อลูกที่มีอะไรกันเองงั้นเหรอ ผมเลียริมฝีปากที่เปื้อนน้ำลาย ดูเป็นความสัมพันธ์ต้องห้ามชวนระทึกใจไม่เลว

แบบนี้ก็เรียกป๋าได้เต็มปากเต็มคำล่ะหนูมิท
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cuteymummy ที่ 16-08-2016 15:23:09
ชอบบบบบ คือมิทรี่ดีงามมากกก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 16-08-2016 16:09:58
หลงกันเข้าไป ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: repilca ที่ 18-08-2016 22:23:02
รอ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 19-08-2016 09:35:25
ขุ่นพระ  :z1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 19-08-2016 15:33:52
มิทดูเป็นเด็กดีขึ้นมาบ้างแล้วหลังจากที่ผ่านเรื่องรุนแรงมา
แม้จะดูเป็นเรื่องดีที่ไม่ต้องวิ่งไล่จับกันอีก แต่คิดว่ามิทกลับมาเดินเหินเองดีกว่า
ป๋าเองก็คงคิดอย่างนั้นสินะ ดีไม่ดีอาจรอลงโทษเด็กดื้ออยู่ก็ได้ :z1:
การที่ป๋ารับมิทเป็นลูกบุญธรมมมันดีกับอะไรหลายๆอย่าง
แต่ในขณะเดียวกันก็เสี่ยงว่ามิทจะโดนอะไรจากศัตรูป๋าอีกก็ไม่รู้
ป๋าคงมีแนวทางแล้วล่ะเนอะ น้องมิทเองก็รักษาตัวให้หายดีในเร็ววันนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 22-08-2016 03:32:41
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 30-08-2016 02:43:05
*ตรวจคำผิดแล้วจะลงซ้ำ
รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ

   คล้อยหลังอีหนูไป เหล่าหนุ่มใหญ่นั่งประจันหน้ากันในห้อง แข่งกันสร้างบรรยากาศอึมครึมจนกระทั่งลูเซียสเป็นฝ่ายถอนหายใจทำลายความเงียบก่อน ร่างใหญ่เอนหลังบนเก้าอี้อย่างผ่อนคลาย ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นเพื่อนสนิทควบตำแหน่งน้องเขย ก็ไม่จำเป็นต้องรักษามาดต่อไป พวกการ์ดจากทั้งสองฝั่งเองก็รู้จักกันดี เคยร่วมงานกันมาด้วยซ้ำ ถึงได้ส่งสายตาทักทายกันลับหลังนาย

   “มีเรื่องอะไรพูดมา”

   หนุ่มอังกฤษเป็นคนแสดงท่าทีเองนะว่ามีเรื่องอยากจะพูดได้ ลูเซียสถึงให้อีหนูออกไปทั้งที่ไม่อยากปล่อยให้ห่างสายตา

   “ก็อย่างที่บอกไปตอนแรก ฉันแวะมาหานายกระทันหัน คนของฉันเลยไม่พอ...”

   “ไม่พอแล้วยังไง” คิ้วเข้มขมวด เพื่อนเขาไม่ใช่พวกหัวหดในกระดองหลบหลังการ์ดตลอดเวลา อเล็กเซย์เข้าใจสิ่งที่ลูเซียสคิดดี เขาเลยยิ้มกว้าง

   “พอดีมีคนตามฉันมาตั้งแต่คุยธุรกิจ ตอนนี้ก็ยังหาจังหวะจัดการฉันอยู่ ที่สำคัญ น่าจะอยู่บนเรือลำนี้แล้วด้วย”

   บอสใหญ่ฟังคำอธิบายเพื่อนสนิทเสร็จ มือหนายกขึ้นกุมขมับหันไปส่งสายตาให้อาคมที่โค้งรับอย่างเข้าใจ พร้อมสั่งการ์ดบางส่วนแบ่งไปคุ้มครองอเล็กเซย์ ขณะที่เจ้าตัวยังยิ้มหน้าระรื่นไม่ทุกข์ร้อน หากบอกว่าตระกูลของลูเซียสครองอำนาจส่วนใหญ่อยู่ในรัสเซีย ตระกูลของอเล็กเซย์ก็เหมือนกัน เปลี่ยนเป็นที่อังกฤษเท่านั้น

   จากที่เห็น เพื่อนเขาคงตั้งใจรีบคุยธุรกิจให้เสร็จแล้วกลับบ้านทันทีคนพาคนมาไม่เท่าไหร่เพื่อความคล่องตัว ดันมีเหตุให้ต้องวกมาพบเขากะทันหัน เจ้าอเล็กเซย์อะไรก็ดีหมด ยกเว้นอย่างเดียว เชื่อฟังภรรยายิ่งกว่าพ่อแม่เสียอีก แต่เพราะแบบนี้แหละเขาถึงยอมรับ ด้วยเหตุนี้เจ้าคนที่จ้องจัดการอเล็กเซย์แต่แรกเลยตามมาด้วย เข้าใจว่าเป็นโอกาสดีที่จะลงมือ

   อีกอย่าง ลูเซียสไม่อยากให้น้องสาวเป็นหม้าย! และหลานไร้พ่อ!!

   “ช่วงนี้รบกวนหน่อยนะ คิดซะว่ารำลึกความหลังไง”

   “ใครมันอยากอยู่กับนาย” อยากกลับไปกกเด็กมากกว่า แม้ประโยคนี้จะไม่ได้พูด แต่สีหน้าแววตาฉายออกมาชัดเจนซะจนอเล็กเซย์หัวเราะชอบใจ การกลั่นแกล้งลูเซียสคือสิ่งที่เขาชอบทำมาตั้งแต่ตอนเป็นรูมเมทกันสมัยเรียน

   ลูเซียสถามถึงน้องกับหลานอยู่พักใหญ่ก่อนจะแยกย้ายกลับห้องพักตัวเองเพื่อให้เจ้าหน้าที่ตรวจเช็คก่อนออกเรือ ป้องกันคนตกหล่นและพวกแอบขึ้นเรือฟรี ไม่นานเรือก็เคลื่อนตัวออกจากท่า พร้อมกับบริการต่างๆ บนเรือเปิดให้ใช้บริการ

   ไม่ว่าจะเป็นแหล่งช้อปปิ้ง ร้านอาหาร โซนสำหรับเล่นกีฬา หรือเครื่องเล่นสำหรับเด็กพร้อมเจ้าหน้าที่ดูแลอย่างใกล้ชิด ผมไม่ได้ออกไปดูด้วยตาตัวเอง ฟังจากที่หลงบอกว่าบนเรือมีอะไรบ้าง ขนาดละครเวที งานปาร์ตี้ยังมี เพียงแค่มีตามกำหนดเวลาเท่านั้น ไม่ต่างจากการขนแหล่งบันเทิงของทุกเพศทุกวัยมารวมเอาไว้ที่นี่

   “เมาเรือรึเปล่า”

   มือหนาไล้เรือนผมอีหนูที่นอนเล่นอยู่บนเตียง จมูกโด่งสูดกลิ่นกายเจือกลิ่นน้ำหอมราคาแพง

   “ไม่ รู้สึกเหมือนอยู่ในห้องปกติด้วยซ้ำ” คงเพราะเป็นเรือลำใหญ่(มาก) ถึงได้นิ่งแบบนี้ หากเป็นเรือลำเล็กโคลงเคลงไปมา ผมเองก็ไม่มั่นใจเหมือนกันว่าจะไม่เมารึเปล่า

   “’งั้นหรือ...ดีแล้ว”

   เสียงทุ้มแหบกระซิบชิดลำคอ ฝ่ามือร้อนลูบสะโพกสอบผ่านผิวผ้า ผมปล่อยมือถือทิ้งทันทีอย่างรู้งาน ยังคิดด้วยซ้ำว่าลูเซียสทิ้งช่วงนานจนผิดวิสัย อาจจะเพราะทำอะไรที่โรงพยาบาลมันไม่สะดวกล่ะมั้ง

   มือปลดกระดุมเสื้อออกตามด้วยกางเกงพลางเกร็งยกสะโพกให้ป๋าถอดโดยง่าย ผมปล่อยให้ลูเซียสลูบขยำตามใจชอบก็คอยปลดอาภรณ์ให้อีกฝ่ายไปด้วย ลูเซียสเป็นพวกชอบให้บริการ เว้นแต่เจ้าตัวจะใจร้อนจนลงมือเองทั้งหมด จังหวะที่ผมกำลังจะชันตัวขึ้นเพื่อทำหน้าที่อย่างทุกที อีกฝ่ายกลับดันไหล่ให้ผมลงไปนอนแนบเตียงตามเดิม

   “ไม่ต้อง เธอขาเจ็บฉันจัดการเอง”

   “แต่...” มันเป็นหน้าที่ของผม ผมกลืนประโยคนี้ลงคอเมื่อถูกริมฝีปากได้รูปประกบปิด ลิ้นชื้นสอดลึกควานทั่วจนน้ำใสไหลมุมปาก ผมโดนจูบจนปากมันวาวกว่าลูเซียสจะยอมถอยออกคลี่ยิ้มมองสภาพผม

   “ฉันไม่อยากฟังไมค์มันมาบ่นที่หลัง ครั้งนี้เธอแค่อยู่เฉยๆ พอ”

   ในเมื่อเจ้าตัวพูดแบบนั้น ผมก็ยินยอมพร้อมใจเป็นเด็กว่าง่ายนอนให้เล้าโลม ลำกายหนาถูกรูดเสียดสีไปพร้อมกับของผม มุกเรียงถูไถให้ตื่นตัวอย่างง่ายดาย เบื้องล่างที่ถูกเตรียมพร้อม ยอดอกถูกดูดหนักจนผมหลุดคราง ไม่ใช่แค่ลูเซียสที่ห่างหายไปนาน ผมเองก็ไม่ได้ปลดปล่อยเลยเช่นกัน

   ขาถูกล็อกอยู่ตรงข้อพับแขนอีกฝ่าย ด้านล่างถูกบางสิ่งจรดจ่อก่อนจะกดเข้ามาสร้างความอึดอัดจนต้องอ้าปากผ่อนลมหายใจลดอาการเกร็งตามสัญชาตญาณ มุกหายเข้ามาทีละเม็ดเสียดสีภายในให้ผมขนลุกซู่ไปทั่วร่าง มือยึดบ่ากว้างจิกเล็บระบายความทรมาน

   ลูเซียสไม่ว่าที่ผมทำร้ายร่างกายเลยสักนิด แถมยังหัวเราะเสียงทุ้มต่ำในลำคอ ค่อยๆ ฝืนกดเข้ามาจนแนบชิด พักให้หายใจเพียงเสี้ยววิก็เริ่มขยับตามความต้องการ ร่างรอบรับโยกไหวหอบกระเส่าด้วยความเสี่ยวซ่าน สะโพกบั้นท้ายถูกบีบขยำกลายเป็นรอยมือชัดเจน อกแอ่นรับสัมผัสจากลิ้นร้อน ยามคมฟันขูดชวนให้สะดุ้งเป็นพักๆ

   “อืมม...จะว่าไปตอนนี้เธออยู่ในฐานะลูกชายฉัน...” เสียงงึมงำ เจือเสียงคำรามเล็กๆ ยามของตัวเองถูกบีบรัด กระตุ้นให้ขยับกายหนักหน่วงกว่าเดิม ผมไม่มีปัญญาตอบเป็นคำนอกจากครางอืออาบ่งบอกว่าตัวเองกำลังฟัง

   “แบบนี้ก็เท่ากับ ฉันกำลังมีอะไรกับลูกชายตัวเองสินะ”

   หัวใจผมเต้นรัวยามคิดตามที่ลูเซียสบอก มันคือความรู้สึกตื่นเต้นเหมือนตัวเองกำลังทำผิดอะไรบางอย่าง แต่ก็ท้าทายที่จะทำมัน ด้วยความที่ลูเซียสยังอยู่ในตัวผม ทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าผมรู้สึกยังไงตามร่างกายที่กระตุกเกร็ง ใบหน้าคมเข้มกระตุกยิ้มร้าย

   “เรียกพ่อสักคำสิลูกรัก...” เสียงแหบพร่าเอ่ยอย่างล่อลวงไม่ต่างจากคำกระซิบของซาตาน ผมเผยอปากพยายามเค้นคำพูดออกมาแทนเสียงคราง

   “.อึก..พ่อ อา...”

   “ดี...แบบนี้ต้องให้รางวัล มิทรี่” ริมฝีปากประกบจูบแล้วเปลี่ยนตำแหน่งลากลิ้นไล่ลงมาดูดเม้นตรงลำคอจนเกิดรอยจ้ำแดง โดยที่เบื้องล่างยังขยับไม่เว้นช่วง ผมแหงนหน้าครวญในคอเหมือนจิ้งจอกสิ้นท่า สิ่งที่ถูกปล่อยเข้ามาในตัวเกิดความรู้สึกร้อนวูบตรงช่องท้อง ลูเซียสไม่หยุดเพียงแค่นั้น พอปลดปล่อยเสร็จเขาเริ่มขยับต่อทันที ไม่สนสิ่งที่เลอะออกมาตรงโคนขาด้านในของผม

   ลูเซียสขัดใจไม่น้อยที่ทำไม่ได้เต็มที่อย่างปกติ ถึงงั้นก็คอยระวังไม่ให้สะเทือนแผลผมเลยแม้แต่น้อย ผมที่หมดสภาพจากการรองรับอารมณ์คุณพ่อมาเป็นเวลานาน ถูกอุ้มเข้าห้องน้ำชำระตัว ทำความสะอาดทุกซอกทุกมุม ก่อนจะโดนจับเช็ดตัวใส่เสื้อคลุมมาปล่อยให้นอนบนเตียงรอเจ้าตัวอาบน้ำบ้าง

   ครั้งนี้ถือว่าเป็นครั้งแรกที่ลูเซียสอาบน้ำให้ผม น่าปลื้มใจซะจริง ส่วนสาเหตุคงมาจากแผลที่โดนไมค์สั่งว่าห้ามโดนน้ำล่ะมั้ง

   มีสิ่งหนึ่งที่กวนใจผมคือ ลูเซียสดูเชี่ยวชาญกับการดูแลคนเจ็บซะเหลือเกิน ไม่ปล่อยให้แผลโดนน้ำเลยสักหยด ราวกับเคยดูแลใครสักคนมาก่อน เพราะเรื่องแบบนี้ไม่ใช่ทำครั้งสองครั้งแล้วจะคล่องแคล่วได้ ไอ้ผมก็ไม่กล้าถาม คนที่ทำให้ลูเซียสลงทุนดูแลขนาดนี้ย่อมไม่ธรรมดา คนระดับบอสใหญ่เชียวนะ ลูกน้องมีเป็นโขยงแล้วยังรวยล้นฟ้าจะจ้างพยาบาลมาดูแลเท่าไหร่ก็ได้

   ลูเซียสออกมาเห็นผมนั่งจ้องก็เลิกคิ้วถาม “มีอะไร ปวดเอว เจ็บแผล?”

   ผมส่ายหัว “ไม่มีอะไร แค่จะบอกว่าใกล้ได้เวลาเปลี่ยนผ้าพันแผลของผมแล้ว” ผมบ่ายเบี่ยงไปเรื่องอื่น สิ่งที่อยากรู้มันเป็นเรื่องส่วนตัวมากเกินไป ผมยังไม่มีสิทธิ์มากขนาดนั้น

   ดวงตาคมดุเหลือบมองนาฬิกาบนฝาผนัง บ่งบอกว่าเย็นมากแล้วเลยตัดสินใจเรียกไมค์เข้ามาดูแผลผมแล้วสั่งให้หลงจัดการเรื่องมื้อเย็น พี่อาคมยังอยู่ประจำตำแหน่งคอยคุ้มกันลูเซียสต่อไป

   ระหว่างที่ทำแผลสีหน้าไมค์ไม่เปลี่ยนเลยสักนิดตอนเห็นรอยจูบตามตัว รวมถึงรอยเล็บบนบ่าและแผ่นหลังของบอสใหญ่ ที่ยังคงนุ่งผ้าขนหนูตัวเดียวจิบเหล้าที่พี่อาคมรินให้ สมกับเป็นมืออาชีพ แต่ผมมั่นใจว่าไม่มีใครฮาร์ดคอได้เท่าไนท์อีกแล้ว ทางนั้นต่อให้ผมกำลังมีอะไรกับลูเซียสก็ยังสามารถยืนหน้าตายคุยงานกับบอสตัวเองได้ แล้วยังด่าได้อีกต่างหาก

   ด้วยสภาพร่างกายผมเลือกที่จะกินข้าวในห้องกับป๋า แล้วขลุกอยู่ในอ้อมแขนอุ่นๆ ทั้งคืน วันต่อมานั่นแหละถึงเริ่มโปรแกรมทัวร์บนเรือสำราญเพื่อเปิดหูเปิดตา

   เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การรองรับคนมักมากที่ต้องอดทนถึงหนึ่งเดือนมันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เลย ต้องขอบคุณตัวเองที่ยังนั่งรถเข็น ไม่งั้นอย่าหวังว่าจะกระดิกตัวไปไหนได้ ร้าวระบมไม่หมด แลกกับความถึงใจจนแทบสำลักความสุขตาย

   หลงกับไมค์กำลังเตรียมการสำหรับพาผมทัวร์ ลูเซียสพี่อาคมพร้อมการ์ดอีกจำนวนหนึ่งแยกไปคุยธุระ บอกไว้แค่ว่าจะกลับมากินมื้อเที่ยงด้วย ระหว่างนั้นผมอยากไปไหนทำอะไรก็บอกการ์ดประจำตัวได้เลย แต่จะให้รอสองคนนั้นเถียงเรื่องที่เที่ยวผมจนเสร็จก็ออกจะน่าเบื่อไปหน่อย ผมเลยส่งสายตาบอกการ์ดชุดสูทสามคนตามมา แล้วเข็นตัวเองไปรับลมชมวิวทะเล

   เบื้องหน้าคือผืนน้ำสีครามตัดกับท้องฟ้าประดับปุยเมฆขาวลอยเอื่อยๆ ลมทะเลชวนให้เหนียวตัวแถมยังกรุ่นกลิ่นไอแดดเป็นสิ่งที่ผมไม่ชอบเท่าไหร่ แต่พอเจอเรื่องหนักๆ มาเยอะ การมองธรรมชาติ สัมผัสอะไรแบบนี้ผมว่ามันก็ไม่เลวร้ายอะไร

   เส้นผมถูกลมพัดจนยุ่งเหยิง เสื้อเชิ้ตสีอ่อนโต้ลมกระพือจนน่าขำ ผมยิ้มเล็กๆ ที่มุมปาก ว่าจะยืนเกาะราวถ่ายเอ็มวีสักหน่อย จังหวะที่กำลังจับที่วางแขนเพื่อพยุงตัวลุกขึ้น เสียงพูดคุยของคนกลุ่มหนึ่งดังเข้าโสตประสาท ดึงสายตาให้ผมละความตั้งใจกลับมานั่งลงตามเดิม

   “คาสิโนที่นี่มันห่วยแตก สู้ของบ้านฉันไม่ได้” ชายวัยรุ่นเอ่ยอย่างหงุดหงิดท่ามกลางสายตาอิจฉาปนหมั่นไส้ของพวกเพื่อนอีกสามคน เห็นมีคนเดียวที่ไม่สนใจ ออกจะรำคาญด้วยซ้ำ

   “นายมือไม่ดีเองอย่าไปโทษเครื่องสิ” เขาพูดแบบนั้น ผมเห็นด้วยนะ ของแบบนี้มันอยู่ที่เทคนิคและฝีมือ ว่าเก่งพอที่จะไม่โดนพนักงานจับได้รึเปล่า

   “คนขี้ขลาดไม่กล้าเล่นสักเกมอย่างนายไม่มีสิทธิ์พูด!” คนถูกพาลใส่เริ่มไม่พอใจมากขึ้น แต่ก่อนที่พวกเขาจะตีกัน ผู้หญิงหนึ่งเดียวในกลุ่มสะกิดเพื่อนชาย กลายเป็นว่าสายตาทุกคู่มองมาทางผม

   “ชาน เรือนายเขาเปิดรับคนพิการด้วยเหรอ” เจ้าเด็กปากเสียหัวโจกแสร้งทำหน้าสงสัยถามคนที่ตั้งท่าจะตีกันเมื่อครู่ ชานชักสีหน้า

   “เรื่องของพ่อ ไม่เกี่ยวกับฉัน” หรือก็คือ ไอ้เจ้าคนพิการนี่ขึ้นมายังไงไม่เกี่ยวกับฉัน ไปถามพ่อฉันนู่น...สินะ การ์ดทั้งสามด้านหลังขยับตัวหมายจะจัดการคนที่บังอาจมาว่าร้ายคุณหนู ผมยกมือห้าม พวกเขาหยุดชะงักทันที เชื่อฟังจนบางทีผมเริ่มกลัว พวกเขาคงไม่ได้เห็นผมเป็นลูเซียสที่สองใช่ไหม

   “สงสัยคงเป็นลูกเมียน้อยใครสักคนบนเรือ ช่างเถอะพวกเราอย่าไปสนใจเลย ไปหาอะไรสนุกๆ ทำกันต่อดีกว่า” หนึ่งในนั้นบอกเพื่อนตัวเอง ดวงตาเหลือบมองการ์ดของผมเป็นระยะ ร่างสูงใหญ่ทั้งสามอยู่ในชุดดำล้วนให้ความรู้สึกคุกคามไม่น้อย ช่วงผมแรกๆ ก็มีท่าทางไม่ต่างจากเจ้าพวกนี้ แต่พอเจอตลอด 24 ชั่วโมง แถมยังอยู่กับคนที่แผ่รังสีกดดันได้ตลอดกระทั่งเวลานอนอย่างลูเซียสเลยทำให้ผมชินไป

   “จริงของนาย เซ็งชะมัด ถ้าไม่มีไอ้พวกตัวน่ากลัว เราคงไม่ต้องไปหาเรื่องสนุกไกลๆ” หัวโจกมองผมทิ้งท้าย คงเสียดายอย่างปากว่า เหล่าคนที่ด้อยกว่ามักเป็นเป้าหมายของพวกคุณหนูเอาแต่ใจ

   ตอนขึ้นเรือมาผมเจอแต่พวกผู้ดีไฮโซ ไม่แปลกใจเลยสักนิดที่จะมีเจ้าพวกนี้อยู่บนเรือด้วย

   “สงบเสงี่ยมไม่สมเป็นคุณหนูเลยนะ ไม่โต้กลับสักหน่อยล่ะ หรือยังเพลียจนไม่มีแรงพูดกัน” เจ้าการ์ดปากหมาเดินมายืนข้างผมด้วยสีหน้ากวนอารมณ์ ตรงข้ามกับไมค์ด้านหลังที่ดูอารมณ์เสียนิดๆ คงจะเถียงแพ้หลงแหงๆ

   “แค่ไม่อยากลดตัวไปยุ่ง อีกอย่างฉันไม่อยากสร้างเรื่องให้ป๋า” คนถามดูจะพอใจกับคำตอบผมไม่น้อย ตบบ่าผมเบาๆ “ไม่ต้องทำหน้าเครียดตามไมค์มัน ไปกันเถอะเดี๋ยวฉันพาไปเล่นคาสิโน” หลงพูดด้วยดวงตาพราวระยับ แย่งหน้าที่เข็นวีลแชร์ ผู้ถูกพาดพิงถอนหายใจทำหน้าเอือมบ่นอุบอิบ

   “ถ้าเรื่องถึงหูพ่อซวยกันหมดแน่”

   หลงได้ยินชัดแจ๋ว ทำหูทวนลมชวนผมชมนกชมปลากลบเกลื่อน ซึ่งผมก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ผมอยากไปตั้งแต่ได้ยินว่าพวกนั้นเพิ่งออกมาจากคาสิโนแล้ว นั่นหมายถึงเด็กวัยรุ่นก็เข้าได้! มีหรือที่ผมจะพลาด

   ภาพที่เห็นตรงหน้าเหมือนได้เปิดโลกกว้าง ชายหญิงในชุดราคาแพงกระจายตัวอยู่ในคาสิโน เครื่องเล่นมากมายตั้งเป็นสัดส่วนอย่างเป็นระเบียบ ทุกจุดจะมีพนักงานในชุดยูนิฟอร์มของเรือคอยให้บริการ เสียงคนพูด เสียงเครื่องเล่นปลุกให้ผมคึกคักลืมความรวดร้าวของร่างกายไปเสียสนิท

   พื้นทุกตารางนิ้วถูกปูด้วยพรมโทนน้ำตาลแดงทำให้เข็นวีลแชร์ยากพอสมควร แต่ดูไม่เป็นอุปสรรค์ของหลงเลยสักนิด เขายังสั่งการ์ดผู้น่าสงสารให้ไปแลกชิปมาจำนวนหนึ่ง พร้อมสวมบทเป็นไกด์ในคาสิโน แนะนำเครื่องเล่นต่างๆ ตั้งแต่วิธีการเล่น กติกายันเทคนิคระดับพื้นฐาน

   ผมลองทุกอย่างเท่าที่สภาพและเวลาจะเอื้ออำนวย ได้บ้างเสียบ้างแม้ส่วนใหญ่จะเสียมากกว่า ส่วนที่ได้เพราะได้หลงช่วย

   ใช่ว่าการที่ผมมาอยู่สถานที่แบบนี้จะไม่มีคนบอก ค่อนข้างจะเป็นเป้าสายตาทีเดียว วัยรุ่นชายคนหนึ่งบนรถเข็น พร้อมการ์ดอีกสี่คนไม่ใช่ที่พบเห็นได้ทั่วไป เพียงแค่พวกผู้ใหญ่มีความคิดความอ่านมากกว่าเด็ก สิ่งไหนควรยุ่ง สิ่งไหนควรมองห่างๆ ชัดเจนกันอยู่ ถึงไมค์กับหลงจะดูผ่อนคลาย ความระมัดระวังตัวไม่ได้ลดลงเลยสักนิด ใครจงใจเข้ามาใกล้หรือคิดชวนคุยก็จะโดนพวกเขากันออกไปแบบเนียนๆ

   เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วเมื่อเราเจอสิ่งที่ชอบ ผมจำต้องละจากของเล่นมากมายตรงหน้าไปตามนัดกินมื้อเที่ยงกับลูเซียส จุดหมายไม่ใช่ห้องพักอย่างที่ผมคิด แต่เป็นห้องส่วนตัวในร้านอาหาร นี่มันสถานการณ์อะไรกัน?

   โต๊ะยาวมีลูเซียสนั่งตำแหน่งประธาน ที่ของผมถูกจัดให้อยู่ถัดมาด้านขวามือ ฝั่งตรงข้ามเป็นชายวัยกลางคน ข้างกายเขามีคนชื่อชานอยู่ด้วย ล้อมโต๊ะด้วยการ์ดกับพนักงานบนเรือ

   “ขอโทษด้วยครับที่มาช้า” เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย ผมพูดพร้อมก้มหัวเล็กน้อย การที่คนอายุน้อยกว่ามาช้าสุด ไม่ว่าจะชนชาติไหนก็ไม่ดีทั้งนั้น

   “ไม่เป็นไร” ปากบอสใหญ่กล่าวเช่นนั้นแต่แววตามองผ่านเหล่าการ์ดก่อนมาหยุดที่ขาของผม ด้วยความที่อยู่กับลูเซียสมาระยะหนึ่ง ผมเข้าใจความหมายแฝงจากการกระทำของเขา คงจะคาดโทษพวกไมค์ที่พาผมมาช้า และมองผมเพื่อจะถามอาการว่าเป็นยังไงบ้าง บอกแล้วว่าเมื่อคืนศึกนั้นช่างใหญ่หลวงนัก

   ผมยิ้มตอบกลับไปเพื่อบอกว่าตัวเองสบายดี ทุกอย่างเกิดขึ้นเพียงไม่กี่วินาที คนที่พอสังเกตได้คงมีแค่พี่อาคมที่ยืนด้านหลังเยื้องไปทางขวาของลูเซียส

   “คุณชนสรณ์ เด็กคนนี้เป็นลูกชายของผม มิทรี่ มิไรฮอฟ” ลูเซียสผายมือมาทางผมที่กำลังอึ้งเพราะเคยได้ยินนามสกุลนี้เป็นครั้งแรก ปกติผมใช้นามสกุลพ่อซึ่งเป็นภาษาไทยและนามสกุลนี้ไม่ใช่ของแม่ผมแน่นอน ถ้างั้นจะเป็นของใครไปไม่ได้นอกจากพ่อบุญธรรมของผม

   อยู่มาจนป่านี้ เพิ่งรู้ว่าลูเซียสนามสกุล มิไรฮอฟ...

   “สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้ด้วยความเคยชินเพราะเด็กไทยถูกปลูกฝังมาตั้งแต่จำความได้ ชายตรงหน้ารับไหว้ด้วยรอยยิ้ม

   “ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันชนสรณ์ ทรงภพ เป็นเจ้าของเรือลำนี้ ส่วนนี่ลูกชายฉัน เอ้าแนะนำตัวหน่อย”

   “ชวกร เรียกชานก็ได้”

   นายชานคนนี้คงจะแนะนำตัวกับลูเซียสไปแล้ว พ่อเขาถึงให้ทักทายผมเท่านั้น เขาพูดนิ่งๆ จากตอนแรกที่ตกใจเมื่อเห็นผมเข้ามา เรียกได้ว่าเป็นเด็กที่เปลี่ยนสีหน้าไวใช่เล่น ผมพยักหน้ารับรู้

   “ลูกชายมิสเตอร์ลูเซียสมารยาทงามผิดกับลูกชายผมลิบลับเลย” คุณเจ้าของเรือว่ามาแบบนั้น แววตาสงสัยใคร่รู้อย่างปิดไม่มิด ลูเซียสเพียงแค่ยิ้มจางรับคำขอบคุณแล้วไม่พูดอะไรอีก

   เมื่อบทสนทนาจบลง ก็ถึงเวลาของมื้อเที่ยง อาหารหน้าตาน่ากินถูกทยอยนำออกมาเสิร์ฟ อุปกรณ์ในการกินที่วางเรียงทำให้ผมอดที่จะรู้สึกเกร็งเล็กๆ ไม่ได้ อย่าลืมนะว่าไอ้ผมมันแค่เด็กธรรมดาคนหนึ่งที่ต้องขายตัวเองหาเงิน แม้จะวางท่าดุจคุณหนูมาเฟียก็ตาม

   พี่อาคมช่วยรินน้ำให้ผมพลางกระซิบแบบได้ยินกันแค่สองคน

   “ไม่ต้องกังวลครับคุณหนู แค่ทำเหมือนทุกที ผมเชื่อว่าคุณหนูทำได้”

   พูดจบก็ถอยฉากไปอยู่ตำแหน่งเดิม ผมลอบถอนหายใจ เอาก็เอา มาถึงขนาดนี้แล้ว ลูเซียสจงใจให้ผมมานั่งร่วมโต๊ะกึ่งทางการแบบนี้ คงมีเหตุผลบางอย่าง

   การกินดำเนินไปอย่างราบรื่นจนน่าแปลก ทั้งที่ไม่มีใครบอกหรือส่งซิก ผมเองก็ไม่ได้จ้องคนอื่นเพื่อทำตาม เหมือนมือมันเคลื่อนไหวไปตามธรรมชาติทำให้อาหารมื้อนี้อร่อยขึ้นเยอะ เพราะผมไม่ต้องมานั่งกลุ้มกลัวจะทำให้ลูเซียสเสียหน้า

   หลังมื้ออาหารเวลาของลูเซียสกลายเป็นของผม พวกเรานั่งเล่นอยู่ในห้องพัก เนื่องจากยาที่ผมต้องกินมีฤทธิ์ทำให้ง่วง มาอยู่ในห้องแบบนี้พอมันออกฤทธิ์เมื่อไหร่จะได้นอนเลย

   ผมเอนหลังนอนพิงแผ่นอกกว้าง ฟังเสียงหัวใจเต้นสม่ำเสมอของลูเซียสที่กึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียง ฝ่ามือใหญ่คอยลูบวนแถวสะโพกตามนิสัย

   “ป๋า ถ้าคราวหน้าจะพาไปกินข้าวท่ามกลางบรรยากาศแบบนั้นช่วยบอกให้ผมเตรียมใจล่วงหน้าด้วยสิ” ได้ทีขอโอดครวญหน่อย

   “เปิดหูเปิดตาซะบ้าง เธอจะกังวลไปทำไม ในเมื่อเดฟคอยสอนเธอตลอดเรื่องมารยาทบนโต๊ะอาหาร เธอทำได้ดีกว่าเด็กวัยเดียวกันด้วยซ้ำ”

   “ผมว่าบางทีคนที่อันตรายที่สุดในแก๊งอาจจะเป็นเดฟก็ได้นะ...” นึกภาพเชฟส่วนตัวของป๋า ใบหน้ายิ้มแย้มดูใจดีมาพร้อมกับฝีมือทำอาหารสุดเทพกลับสอนผมโดยที่ผมไม่รู้ตัวเลยสักนิด

   ป๋าหัวเราะหึหึในคอ “ก็อาจจะจริง ขนาดบอสใหญ่อย่างฉันบางครั้งยังต้องง้อเลยนี่” เป็นผมที่หัวเราะบ้าง เรื่องปากท้องต่อให้ยิ่งใหญ่ขนาดไหนก็ต้องพ่ายแพ้จริงๆ ให้ตายสิ

   ข้อนิ้วหยาบไล้โครงหน้าของผมพลางเชยคางให้มองสบตา “พักนี้ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเธอสงบเสงี่ยมเกินไป ยังคิดมากกับเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่หรือ”

   โดนทักแบบนี้ ภาพในวันนั้นย้อนกลับมาอยู่ตรงหน้า รู้สึกแผลที่ขาเจ็บขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ จะบอกว่ามันกลายเป็นเรื่องฝังใจก็ไม่ผิดนัก เจอขนาดนั้นต่อให้เป็นผมก็ซ่าต่อไม่ออก ความตายมันไม่น่ากลัว สิ่งที่ผมหวั่นคือการถูกทรมาน ชีวิตของผมเคยย่ำแย่มามากแล้ว ไม่อยากถูกทำร้ายทั้งกายและใจ

   ผมกังวล...ระแวงไปหมด ถ้าผมเจอเรื่องแบบนั้นอีกจะเป็นยังไง จะทนไหวรึเปล่า แล้วถ้าเกิดผมที่อยู่ในฐานะลูกชายทำให้ลูเซียสเสียหน้า ร้ายกว่านั้นอาจเป็นตัวสร้างปัญหา ไม่อยากจะคิดถึงผลลัพธ์ที่จะตามมาเลย...

   “ลืมมันไป”

   จู่ๆ ก็พูดคำนี้ ผมมองลูเซียสอย่างโง่งม

   “ลืมให้หมด ไม่สิ ต้องบอกว่าจดจำไว้เป็นบทเรียน แต่อย่าให้มันมีอิทธิพลเหนือตัวเอง”

   อ่อ...หมายความว่าอย่างงี้นี่เอง

   “มันไม่ง่ายขนาดนั้น” ผมส่ายหัวไม่เห็นด้วย เขาอาจจะทำได้ แต่ผมไม่ใช่ คนเราสภาพจิตใจไม่เหมือนกัน

   “ฉันสั่ง เธอต้องทำให้ได้ เป็นตัวของตัวเอง ไม่ต้องสนหรือแคร์สายตาใคร ฉันชอบเธอที่เป็นแบบนั้น อย่าทำให้ฉันหมดความสนใจกับเธอ...”

   ผมหลุบตาลงหนีจากแววตาคมกล้าคู่นั้น ผมเข้าใจสิ่งที่ลูเซียสต้องการบอกทุกอย่าง ริมฝีปากเปิดออกบอกคำตอบแผ่วเบา

   “ผมจะพยายาม”

   “ดี...”

   ในสายตาลูเซียส มิทรี่ตอนนี้ไม่ต่างจากลูกสัตว์ตัวจ้อยที่กำลังบาดเจ็บและเสียขวัญ วงแขนโอบกระชับแน่นขึ้น กดหัวที่ปกคลุมด้วยผมนุ่มแนบกับอกตัวเองราวกับปกป้องจากภัยอันตรายทั้งมวล มุมปากกระตุกยิ้มเมื่อนึกเรื่องบางอย่างออก

   “หลับซะมิทรี่ พักผ่อนให้เต็มที่ จะได้พร้อมรับมือกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในไม่ช้า” ผมผงกหัวรับเสียงเตือนข้างหู

   ลูเซียสมองออกไปนอกหน้าต่าง หวังว่าปัญหาที่นายเอามาจะช่วยให้ลูกชายของเขากลับมาแสบซ่าเหมือนเดิมนะ...อเล็กเซย์   
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: harumi ที่ 30-08-2016 04:55:10
 :z13:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ราตรีสีน้ำเงิน ที่ 30-08-2016 05:35:35

:L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 30-08-2016 05:46:21
 :katai2-1:  อื้อหืม. ป๋าคะ
ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 30-08-2016 06:00:52
 :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 30-08-2016 06:25:45
ชอบซ่าๆๆก็ไม่บอกมิทรี่จัดไป555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 30-08-2016 06:27:14
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 30-08-2016 08:14:12
เอิ่ม...ป๋า นี่มันเซ็กส์ผิดศีลธรรมสิน้าาา~ :hao6:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 30-08-2016 09:11:30
รอมิทซ่าอย่างที่ป๋าต้องการ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cuteymummy ที่ 30-08-2016 09:13:51
โอยยย ชอบบบ คือชอบมิททรี่มากก
มาอัพทุกวันเลยได้มั้ยยยย
 :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 30-08-2016 09:33:53
กลัวลูกชายสุดที่รักจิตตกละสิค่ะคุณป๋า แต่เราก็ชอบมิทรี่ที่เป็นแบบนั้นมากกว่านะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 30-08-2016 09:50:41
คุณพ่อดุจังงงงงง
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 30-08-2016 10:13:33
แหมป๋า พอเขาสงบเสงียบก็ไม่ชอบ พอเขาซนก็โหดใส่ ตามอารมณ์ไม่ถูก 555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 30-08-2016 10:30:00
แหมป๋า ชอบแบบซนๆก็ไม่บอก  :impress2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 30-08-2016 10:35:30
ป๋าชอบเด็กแก่นเซี้ยวเปรี้ยวซ่าก็ไม่บอก
เดี๋ยวตอนหน้าให้หนูมิทจัดให้แล้วกันนะ
เห็นแสบๆอย่างนี้มันก็ต้องมีมุมที่วิตกกันบ้าง
ถ้าหายแล้วคงกลับมาทำให้ป๋าปวดหัวได้เหมือนเดิม
ถ้าถึงตอนนั้นอย่ามาบ่นก็แล้วกัน :hao3:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 30-08-2016 11:01:47
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 30-08-2016 11:26:23
แหมมม สงบเสงี่ยมไม่ใช่แนวที่ป๋าชอบสินะะะะ
กลับมาแสบไวๆนะมิท  :katai3:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 30-08-2016 15:38:55
 :pig4: หวังว่ามิทจะกลับมาแสบ เกรียน ได้เหมือนเดิม
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 30-08-2016 16:45:46
ชอบร้ายๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryu7801 ที่ 30-08-2016 17:30:07
จะเกิดอะไรขึ้นอีกนะ  ปูเสื่อรอตอนต่อไป :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 30-08-2016 19:42:17
จะทำให้ลูกชายกลับมาเหมือนเดิม หรือจะทำให้แย่ลงกันล่ะคุณป๋า
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 31-08-2016 00:04:23
ตอนนี้เป็นช่วงปรับตัวเพื่อเริ่มต้นใหม่จ้า จริงไหมหนูมิทรี่  :mew4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่11 สิ่งที่อยู่ในใจ [Up 30/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 31-08-2016 01:32:07
รอตอนต่อไปนะคะ :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 15-09-2016 01:44:25
*ตรวจคำผิดจะลงซ้ำ

รอบที่12 อเล็กเซย์

   อ่า...บางทีผมก็ไม่ค่อยเข้าใจลูเซียส ไม่สิ ผมไม่เคยเข้าใจเขาเลยมากกว่า...

   ก่อนหน้านี้ผมถูกพาไปกินมื้อค่ำแบบฟูลคอร์สกะทันหัน มาคราวนี้ผมกำลังอยู่ท่ามกลางความไฮโซอันน่าเบื่อหน่าย

   เด็กหนุ่มในชุดสูทสีเทาอ่อนพอดีตัวเผยสัดส่วนน่าดึงดูด เรือนผมถูกเสยไปด้านหลังเหลือปอยเล็กน้อยขับใบหน้าชวนมองต้องตาใครต่อใคร มือหนึ่งถือแก้วทรงสูงแต่ภายในบรรจุน้ำผลไม้แท้100% มีฉากประกอบเป็นงานราตรีหรูหรา โคมไฟระย้างดงามเข้ากับการตกแต่งสไตล์ตะวันตก บนผนังประดับรูปวาดราคาแพง อาหารบนโต๊ะทุกอย่างดูสวยงามไม่ต่างจากผลงานศิลปะ มูลค่าและรสชาติยิ่งไม่ต้องพูดถึง

   มิทรี่คงจะได้มีคนมาสานไมตรีไม่ขาดแน่ หากเจ้าตัวไม่ได้นั่งอยู่บนรถเข็น รายล้อมด้วยการ์ดตัวสูงใหญ่แผ่ออร่าน่าถอยหนี สายตาสนใจของคนรอบข้างเลยกลายเป็นความสงสัยใคร่รู้มากกว่า ว่าเด็กหนุ่มผู้พิการคนนี้เหตุใดจึงมาร่วมงานพร้อมกับเหล่าการ์ดมือดีราวกับเป็นบุคคลสำคัญ

   "ผมดื่มแอลกอฮอล์ไม่ได้จริงๆ เหรอพี่ไมค์” ส่งเสียงอ้อนใส่หมอควบตำแหน่งการ์ดส่วนตัวไม่อาจเรียกความเห็นใจได้

   “อาหารเครื่องดื่มนอกจากแอลกอฮอล์คุณหนูสามารถสั่งให้พวกผมไปเอามาให้ได้” ความหมายก็คือ อย่างฝันว่าจะได้แตะ กินอาหารอย่างอื่นในงานไปซะ ผมหันหน้าไปทางหลง ลอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก เวลานี้ขนาดหลงที่ชอบให้ท้ายพาผมซนยังงดก่อเรื่องชั่วคราว ผลจากคำสั่งหัวหน้าการ์ดอย่างพี่อาคมซึ่งกำลังเดินตามหลังบอสใหญ่คอยคุ้มกันระหว่างพบปะพูดคุยกับคนในงาน

   “ถ้างั้นช่วยเอาอะไรอร่อยๆ มาให้ผมกินหน่อยแล้วกัน”

   ไมค์พยักหน้ารับเป็นคนออกไปตักอาหารมาให้อย่างเข้าใจ ก็นะ ของกินระรานตาแบบนี้ ผมซึ่งอยู่บนรถเข็นไม่อาจชี้นิ้วสั่งได้ว่าจะเอาอันไหนบ้าง จะให้การ์ดช่วยเข็นเหมือนทัวร์ซุปเปอร์มาเก็ตก็เกรงใจคนร่วมงาม อีกอย่างจะเป็นจุดเด่นเปล่าๆ ในเมื่อลูเซียสพามาเปิดตัวเฉยๆ

   ผมไม่น้อยใจนะที่เขาไม่ได้แนะนำผมอย่างเป็นทางการ ในเมื่อมันไม่สะดวกอะไรหลายๆ อย่าง แถมฐานะดั่งเดิมของผมเป็นเพียงเด็กเสี่ยด้วยซ้ำ ถึงงั้นลูเซียสก็ยังหันมามองผมเป็นระยะไม่ยอมให้คลาดสายตา แค่เขายอมพาผมมาเปิดหูเปิดตาก็นับว่าดีมากแล้ว...

   หึ! ความคิดแบบนางเอกละครนั่นน่ะลืมไปได้เลย ผมไม่สนหรอกว่าลูเซียสจะเปิดตัวผมในฐานะลูกชายรึเปล่า ในเมื่อสิ่งนั้นไม่จำเป็นกับผมสักนิด สิ่งที่ผมต้องการคือเงิน! และความรู้สึกดีๆ จากลูเซียสและคนรอบตัวเขาก็พอแล้ว จะเปิดตัวไปทำไมให้วุ่นวาย อยู่เงียบๆ สบายกว่าเยอะ มีหน้ามีตาแล้วปวดหัว ดูอย่างลูเซียสสิ ต้องปั้นหน้ายิ้มคุยธุรกิจอยู่นั่น ไม่รู้ในใจอยากหยิบปืนมายัดลูกตะกั่วใส่ปากคนไปกี่รอบ

   จะว่าไปเห็นอีกฝ่ายในมาดนักธุรกิจเต็มตัวแบบนี้ก็สนุกดีไม่หยอก

   “อ้าวๆ นายมางานนี้ด้วยเหรอพ่อคนพิการ”

   เสียงระคายหูมาพร้อมกับกลุ่มเด็กวัยรุ่นหน้าตาคุ้นๆ ผมเลิกคิ้วมอง

   “ไผ่ ฉันว่านายอย่ายุ่งกับเขาดีกว่า” ชาน ลูกชายเจ้าของเรือที่เคยร่วมโต๊ะกับลูเซียสจับบ่าเพื่อนเป็นการเตือน เขาคงถูกพ่อกำชับเรื่องของผมมาไม่น้อย ถึงได้มีท่าทีที่เปลี่ยนไปขนาดนี้ ไม่ถึงกับเสแสร้งสุภาพใส่ แต่ก็ไม่ตั้งแง่ดูถูกหรือมองด้านลบเหมือนตอนแรก

   คนชื่อไผ่สะบัดตัวหลุดจากเพื่อนด้วยท่าทางเหมือนเด็กเอาแต่ใจ รอบนี้มากันแค่สามคนแฮะ ในกลุ่มนั้นมีผู้หญิงที่มองผมอย่างรังเกียจอยู่ด้วย

   “นายมันปอดแหกชาน ก็แค่ลูกคนรวยธรรมดา บนนี้นายเป็นลูกเจ้าของเรือนะ บ้านฉันเองก็เป็นคู่ค้าคนสำคัญ จะไปกลัวมันทำไม”

   ได้ยินแบบนี้ผมมองสำรวจทั้งสามอย่างละเอียดอีกครั้ง แย่แฮะ ต้องคบเพื่อนด้วยผลประโยชน์ตั้งแต่อายุเท่านี้ ฝ่ายผู้หญิงที่แต่งชุดราตรีซะสวยก็คงไม่ต่างกัน ผมเห็นแววตาเธอวูบหนึ่งบ่งบอกว่ารำคาญนิสัยโวยวายของไผ่ไม่น้อย พาลให้คิดถึงพวกเพื่อนผมเลย อยู่กับพวกนั้นสบายใจกว่าเยอะ เจ้าพวกนี้น่าสงสารจริงๆ

   ผมคงแสดงสีหน้าสมเพชมากไปหน่อย ไผ่ถึงกลับมาหาเรื่องผมอีกครั้ง

   “ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่ายังไง ความจริงนายน่าจะออกจากงานไปนะ อยู่ที่นี่มันเกะกะ แสลงตาคนอื่น”

   “ไผ่คะ เราไปที่อื่นกันเถอะ อย่าลดตัวไปคุยกับคนแบบนี้เลยเสียเวลา” หญิงสาวที่เงียบมานานคงไม่อยากยืนใกล้ผมแม้แต่วินาทีเดียวถึงเข้าไปเกาะแขนชวนเจ้าเด็กหัวโจกไปทางอื่น

   “พวกนายก็พูดเกินไป มิทรี่ นายกินอะไรรึยัง” ชานตำหนิเพื่อนพอเป็นพิธีแล้วหันมาถามผมคล้ายจะเป็นห่วง ผมยิ้มตาวาว ดูเหมือนผมจะมีบทแล้ว

   ผมส่งแก้วไปให้หลงที่รับไปอย่างนอบน้อมจนแอบขนลุกนิดๆ ไม่ได้ คนๆ นี้รับมุกผมดีจนน่ากลัว เชื่อเลยว่าหากเปลี่ยนหลงเป็นไมค์คงไม่ราบรื่นเช่นนี้แน่ ผมว่างท่าดุจเจ้าชาย

   “ฉันให้คนไปเอาแล้ว ขอบคุณที่เป็นห่วง” เลือกตอบด้วยรอยยิ้ม ชานสีหน้าดีขึ้นนิดหน่อยเมื่อเห็นว่าผมดูไม่ติดใจเอาความอะไรกับเพื่อนของเขา

   “ตามสบายเลยนะ ถ้าขาดเหลือหรือต้องการอะไรเรียกใช้คนบนเรือได้ ไผ่ พีชพวกเราไปทางนั้นดีกว่า” นับว่าชานเป็นเด็กฉลาด รู้จักถอยพร้อมสานสัมพันธ์ไมตรีไปในตัว แต่ดูเพื่อนของเขาจะไม่ฉลาดสักเท่าไหร่

   “ชาน นายรู้จักไอ้พิการนี่ด้วยเหรอ” หญิงสาวนามพีชถามด้วยน้ำเสียงแสดงความแปลกใจชัดเจน ขณะที่ผมกำลังรอดูว่าชานจะเอายังไงต่อไป ดันมีคุณหญิงหัวสูงเดินมาทางนี้เสียก่อน ใบหน้าใต้เครื่องสำอางหนาเป็นนิ้วพอจะบอกได้ว่ามีเค้าความคล้ายกับนายคนชื่อไผ่

   “ลูกไผ่ มาทำอะไรตรงนี้ ทำไมไม่ไปทำความรู้จักท่านอื่นๆ กับคุณพ่อ” น้ำเสียงเจ้าระเบียบมาแต่ไกล ไหงลูกชายถึงนักเลงโตเหมือนกุ๊ยข้างถนนหนอ ไผ่ใช้สายตามองผมแทนคำตอบ

   “อ้าว ตายจริง ลูกเต้าเหล่าใครเนี่ย ทำไมถึงเข้ามาอยู่ในงานได้ แอบผู้ปกครองมาเหรอจ๊ะ แบบนี้ไม่ดีเลยนะเพราะมันทำให้พวกเขาขายหน้า” ในแวดวงสังคมนี้ การมีลูกไม่ปกติเป็นรอยด่างพร้อยของตระกูล รังแต่จะทำให้ชื่อเสียงแย่ กลายเป็นเรื่องน่าขบขันและอับอายในวงผู้ดี ดังนั้นปกติไม่มีใครเขาเอาคนคนนั่งรถเข็นอย่างผมเข้างานหรอก หากคนนั้นมีอายุ มีอำนาจก็ว่าไปอย่าง

   “ขอบคุณที่เป็นห่วงนะครับคุณผู้หญิง แต่ผมไม่ได้แอบมา พ่อผมเป็นคนพามาเอง ไม่งั้นจะมีลูกน้องตามมาดูแลมากมายขนาดนี้ได้ยังไง” ผมผายมือไปทางเหล่าการ์ดด้านหลัง โอ้อวดเล็กน้อยว่าลูกน้องเยอะ ข่มมาก็ข่มกลับ ไม่มีเหตุจำเป็นต้องก้มหัวให้กับคนประเภทนี้ ในเมื่อคนให้ท้ายผมไม่ใช่ระดับธรรมดา หากมัวแต่กลัวจะเป็นการเสียหน้าลูเซียสเปล่าๆ

   “โถ่ เธอคงจะอ้อนขอท่านมาสินะ ไม่คิดบ้างเหรอว่าการให้คนมาตามประกบมากขนาดนี้เพราะกลัวเธอจะก่อเรื่องขายหน้า”

   ฟังถึงตรงนี้ผมเข้าใจแจ่มแจ้ง ไอ้ไผ่มันเอานิสัยมาจากใคร พ่อแม่รังแกฉันชัดๆ ผมคลี่ยิ้มสวมหน้ากาก ดวงตาหรี่ลงเล็กน้อยพลางยกขาไขว่ห้างประสานมือบนตักอย่างไว้มาดกันให้เห็นแบบจะๆ พวกเขาถึงกับตาโตไม่เว้นกระทั่งชาน มันชัดเจนแล้วว่าผมไม่ได้พิการแต่อย่างใด ไม่งั้นจะขยับขาได้หรือ

   “คุณหนูครับ! ขยับขาแบบนั้นเดี๋ยวแผลถูกยิงจะหายช้าเอานะครับ” หลงแสร้งทำเสียงตกใจได้อย่างเป็นธรรมชาติ ผมรับไม้ต่อ ยกมือวางอำนาจให้เขาเงียบกลับไปยืนสงบด้านหลังตามเดิม เหมือนผมจะได้ยินเสียงสูดลมหายใจเฮือกจากใครบางคน

   แผลถูกยิงชวนให้เข้าใจได้หลายอย่าง แต่ภาพรวมของผมตอนนี้คิดได้ไม่กี่อย่างหรอก หนุ่มหน้าใสนั่งบนวีลแชร์มีการ์ดรายล้อมรอบตัว ทุกคนล้วนมีฝีมือ กับงานเลี้ยงพักผ่อนกึ่งธุรกิจอย่างนี้ ถ้าเป็นผมคงคิดแล้วล่ะว่าพ่อไอ้เด็กนี้ต้องไม่ธรรมดามากแน่ๆ ถึงให้การ์ดปกป้องลูกชายซะแน่นหนา

   “ผมกลับมาแล้วครับคุณหนู” ไมค์เมินคนเหล่านี้เดินเลยมาส่งจานให้การ์ดถือไว้ พร้อมจัดแจงวางผ้าเช็ดปากบนตักบริการทุกอย่างเสร็จสรรพ ถึงค่อยมองคนแปลกหน้า “พวกคุณมีอะไรกับคุณหนูของผมรึเปล่าครับ”

   ไผ่ทำท่าจะพูด แต่โดนเจ้าแม่หยิกเอวจนหุบปากเงียบ ท่าทีของคุณหญิงเปลี่ยนไป ถามด้วยน้ำเสียงสุภาพแฝงความเกรงใจสมเป็นผู้ดีอย่างแนบเนียน

   “ไม่มีอะไรค่ะ เด็กๆ เห็นเขานั่งอยู่คนเดียวเลยอยากมาทำความรู้จัก ขอเสียมารยาทถามหน่อยนะคะ ไม่ทราบว่าผู้ปกครองของเด็กคนนี้คือ...”

   “ท่านลูเซียส มิไรฮอฟครับ” ไมค์ตอบเสียงหนักด้วยสีหน้าเคร่งขรึม พอเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นถึงแสดงท่าทางไม่เป็นมิตรใส่อีกฝ่าย

   ผมเกือบจะหลุดขำ เมื่อเห็นอีกฝ่ายหน้าซีดไปถนัดตา ยิ่งคุณหญิงหันไปมองเจ้าของนามที่ว่ากำลังจ้องนิ่งมาทางนี้ เลือดบนใบหน้ายิ่งหายไปไม่ต่างจากศพ เธอแสร้งหัวเราะโฮะๆ ชมผมอย่างนั้นอย่างนี้ ก่อนจะรีบลากลูกชายพร้อมเด็กอีกสองคนออกไป

   พอห่างไปได้ระยะหนึ่งก็เริ่มหยิกตีลูกชายตัวเอง แล้วหันไปต่อว่าหญิงสาวแบบหลบมุม น่าเสียดายที่มันไม่พ้นสายตาของผม

   ผมต้องอาศัยดึงไมค์ที่ตัวสูงใหญ่เหมือนกำแพงเมืองมาบังระหว่างตัวเองขำหน้าดำหน้าแดง หันไปแท็กมือกับหลง

   “พี่หลงเห็นสีหน้าเมื่อกี้มั้ย ซีดเป็นไก่ต้มเลย เจ้าเด็กไผ่นั่นยังทำหน้าโง่ไม่รู้อะไรสักอย่าง”

   “นั่นสินะ ไมค์นายมาได้จังหวะพอดีมาก” สิ้นคำยกนิ้วโป้งให้ คนโดนชมไม่นำพา ส่ายหัวอย่างอ่อนใจ

   “เรื่องไร้สาระ เล่นอะไรเป็นเด็กๆ ความจริงคุณหนูบอกชื่อบอสไปแต่แรกก็จบ คุ้นๆ ว่าพวกเขาเคยมาหาเรื่องก่อนหน้านี้ด้วยหนิ”

   ผมโบกมือปัดๆ “ไม่เอาหรอก แบบนั้นมันจบไวไปไม่สนุก อ้อ เรื่องนี้ไม่ต้องไปบอกป๋านะ”

   “ครับๆ ต่อให้ไม่บอก บอสน่าจะเดาได้อยู่แล้ว” ไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่ไมค์พูดแบบนี้ ผมชักงงแล้วสิ ตกลงลูเซียสต้องการอะไรจากผมกันแน่ เหมือนจะดึงมาเปิดหูเปิดตา แต่ก็ไม่ยอมแนะนำอย่างเป็นทางการ ช่างเถอะ คิดไปก็ปวดหมอง ลองชิมดีกว่าว่าอาหารในงานอร่อยสู้ฝีมือเดฟได้รึเปล่า

   หลังลองไปหลายอย่าง อืม... มันก็อร่อยนะ แต่ผมว่าเดฟถูกปากกว่า จังหวะที่ผมกำลังจะจิ้มฟัวกราส์เข้าปาก ก็มีมือดีมาโฉบเข้าปากตัวเองไปซะก่อน พอเห็นว่าเป็นใครผมขมวดคิ้วทันที

   “คุณอเล็กเซย์ แย่งเด็กกินแบบนี้เดี๋ยวผมไม่โตนะ” ผมสนทนากับเขาด้วยภาษาอังกฤษ

   “แค่คำเดียวไม่ทำให้นายโตไปมากกว่านี้หรอก รสชาติงั้นๆ สู้ที่บ้านฉันไม่ได้” พูดออกมาได้หน้าตาเฉย แล้วจะมาแย่งกันทำไมล่ะเฮ้ย เค้าอยากชิมของแพงบ้าง กินแล้วมันจะบินได้รึเปล่า

   “อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้น เดี๋ยวการ์ดนายก็ไปฟ้องลูเซียสว่าฉันแกล้งเด็กเขาพอดี เอางี้ ไว้ถ้าอยากกินนักเดี๋ยวฉันให้คนส่งไปให้ที่ตึก เดฟทำ รับรองอร่อยกว่าอยู่แล้ว” เขาพูดพลางเดินอ้อมมาด้านหลังวีลแชร์

   “ไมค์ หลง ไม่ได้เจอกันนานนะ ก่อนหน้านี้ไม่มีจังหวะทักทาย ไนท์เป็นยังไงบ้าง ลาออกไปรึยัง ฉันคิดว่ามีไม่กี่คนหรอกที่ทนนิสัยของเขาได้” เขาในที่นี่ไม่ใช่ใครอื่น ป๋าผมชัวร์

   “ขอบคุณที่นึกถึงพวกเราครับ พวกเราสบายดี คุณไนท์เองก็เช่นกัน ตอนนี้ประจำการอยู่ที่ตึก ไม่ได้เดินทางมาด้วย”

   “งั้นเหรอๆ” เขารับคำแบบส่งๆ ดูไม่ใส่ใจเลยสักนิด ส่วนผมจับที่วางมือแน่น เขาจะเข็นผมไปไหน! กับคนอื่นผมคิดว่าหาทางหลบเลี่ยงต่อกรได้ เพราะพวกนั้นย่อมเกรงใจชื่อของลูเซียส แถมมีไมค์กับหลงคอยช่วยเหลือ สำหรับคนนี้ผมไม่มีความมั่นใจเลยสักนิด เขาดูสนิทกับลูเซียสมาก รู้จักคนของป๋าทุกคนกระทั่งเดฟที่ขลุกอยู่แต่ในครัว พวกไมค์เองก็ดูจะเกรงใจไม่น้อย

   “คุณอเล็กเซย์ จะพาคุณหนูไปไหนครับ บอสสั่งให้คุณหนูอยู่ในงานจนกว่าท่านจะพากลับห้องเอง” ไมค์ฉลาดมากที่อ้างบอสไว้ก่อน ส่วนหลงปิดปากเงียบกริบ เขาคงไม่ถนัดคุยกับคนแบบอเล็กเซย์

   “ไม่เอาหน่า อย่าคิดมาก ฉันแค่จะพาเขาไปเดินเล่นรับลมชวนคุยเรื่องลูเซียสเฉยๆ อย่าลืมสิ ฉันตามมาเพราะหวานใจสั่ง หากไม่มีอะไรกลับไปรายงานฉันได้นอนนอกบ้านพอดี”

   ตอแหล! อ้างชัดๆ ทุกคนคงคิดแบบเดียวกันแต่ไม่มีใครกล้าพูดออกมา

   “ถ้าเรื่องนั้นถามเอาจากพวกผมก็ได้ครับ” หลงเห็นไมค์รับมือไม่ไหว ออกมาช่วยอีกแรง

   “ถามพวกนายไปก็พูดเข้าข้างลูเซียสหมดจะมีประโยชน์อะไร สู้ถามเอากับลูกบุญธรรมเขาดีกว่า ยังเด็กอยู่หัวอ่อนคงถามได้ความมากกว่าคนหัวแข็งแบบพวกนาย”

   ระหว่างเถียงกันอยู่นี่ผมโดนเข็นออกมาจากงานแล้ว หัวสมองคิดเร็วจี๋ จะทำยังไงดี ต่อให้อเล็กเซย์ไม่แสดงความเป็นปรปักษ์ชัดเจน แต่จงใจพาผมออกมาแบบนี้ย่อมไม่ใช่เรื่องดีแน่ สำหรับผมแล้ว คนที่ผมเชื่อใจมีแค่ลูเซียสกับคนของเขาเท่านั้น

   “คุณจะพาผมไปไหน ผมอยากกลับเข้าไปในงาน” ผมจับเหล็กตรงล้อยึดไว้ไม่ให้เขาเข็นต่อ อเล็กเซย์จำต้องหยุดฝีเท้า เขาก้มหน้ามาคุยกับผม แค่เห็นเพียงด้านข้างผมก็ขนลุกซู่ ดวงตาไม่สื่ออารมณ์ ใบหน้าถูกสวมด้วยหน้ากากรอยยิ้ม เจ้าเล่ห์ไม่ต่างจากจิ้งจอก คนนี้อันตราย!

   “ฉันบอกแล้วว่าจะพาเธอไปรับลม อย่าปฏิเสธความหวังดีของฉันเลย เธอไม่ชินอยู่ในงานไร้สาระแบบนั้นมีแต่จะทำให้อึดอัด”

   เขาหัวเราะในทุ้มนุ่มในคอ ออกแรงเข็นผมไปต่อได้อย่างสบายๆ ผมฝืนแรงไม่ได้เลยแม้แต่น้อย พวกไมค์เองก็ไม่กล้าเข้ามาห้าม จะทิ้งผมไปรายงานลูเซียสก็ไม่ได้ สุดท้ายเลยต้องตามกันเป็นขบวน ผมเพิ่งสังเกตว่าท้ายสุดนั้นไม่มีคนของอเล็กเซย์ตามมาแม้แต่คนเดียว

   บ้าหน่า คนระดับเขาไม่น่าจะเดินไปไหนมาไหนโดยไร้การ์ด จะบอกว่าอาศัยการ์ดที่ดูแลผมคงไม่ใช่ นับรวมหลงกับไมค์มีการ์ดเพียงห้าคน ห้าคนกับการดูแลสองคน หนึ่งในนั้นบาดเจ็บเดินไม่สะดวก ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะคุ้มครอง เขาต้องการอะไรกันแน่

   ผมคิดจนปวดหัวก็ยังไม่ได้คำตอบ มีแต่เสียงฮัมเพลงของอเล็กเซย์กับเสียงฝีเท้าร้อนใจจากการ์ดด้านหลัง ตัวผมถูกพาออกนอกตัวเรือมาขึ้นทุกที จนกระทั่งเห็นท้องฟ้ามืดสนิทเบื้องหน้า ลมทะเลพัดเข้ามาจากทางเดินรอบตัวเรือ ร่างกายผมเย็นเฉียบ...คราวนี้แย่แน่ๆ ป๋า รีบๆ รู้ตัวเร็วเข้า

   ภายในงานเลี้ยง...

   อาคมซึ่งยืนอยู่ด้านหลังบอสพร้อมการ์ดจำนวนหนึ่ง ถอยฉากออกมาเล็กน้อยเมื่อมือถือสั่นเตือนข้อความเข้า เจ้าตัวลอบหยิบดู อ่านข้อความนั้นเพียงกวาดตาครั้งเดียวก็เก็บมือถือลงกระเป๋าราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนอาศัยจังหวะเข้าไปกระซิบข้างหูบอสที่ปรายตามองตั้งแต่แรก

   “บอสครับ หลงส่งข้อความมาบอกว่าคุณอเล็กเซย์กำลังพาคุณหนูไปด้านนอกเรือ”

   “อเล็กซ์เป็นคนพาออกไป?” ลูเซียสถามย้ำเพื่อความมั่นใจ

   “ครับ” อาคมยืนยันหนักแน่น การที่หลงเลือกส่งข้อความแทนการพูดผ่านหูฟังที่ใช้ในกลุ่มการ์ด มันคิดอะไรไม่ได้นอกจากทางนั้นมีอะไรไม่ชอบมาพากลถึงใช้เสียงพูดไม่ได้

   คำพูดของอเล็กเซย์แวบเข้ามาในหัว

   ‘ฉันไม่มีธุระอะไรแถวนี้หรอก แค่เป็นทางผ่านแล้วถูกภรรยาสุดที่รักให้แวะมาดูนายหน่อย เพราะจู่ๆ นายก็รับลูกบุญธรรมโดยไม่บอกกล่าวอะไรสักคำ’

   ‘พอดีมีคนตามฉันมาตั้งแต่คุยธุรกิจ ตอนนี้ก็ยังหาจังหวะจัดการฉันอยู่ ที่สำคัญ น่าจะอยู่บนเรือลำนี้แล้วด้วย’
   
   คำพูดที่ดูไม่มีความหมายอะไรแอบแฝง แต่ในเวลานี้มันสามารถอธิบายการกระทำของอเล็กเซย์ได้อย่างชัดเจน ลูเซียสกัดฟันกรอด เกือบจะกำแก้วในมือแตก อาคมรีบรับแก้วนั่นมาวางไว้บนโต๊ะ พร้อมเดินนำลูเซียสไปตาม GPS บนมือถือของมิทรี่

   เหล่าการ์ดเร่งฝีเท้าตามเจ้านาย คอยกันท่าคนอื่นไม่ให้เกะกะขวางทาง พอพ้นห้องจัดงานพวกเราเริ่มออกวิ่งทันที เห็นสีหน้าอึมครึมของบอส เวลานี้อาคมเองยังคิดไม่ออกเลยว่าจะพูดอะไรออกมาผ่อนคลายสถานการณ์ตรงหน้าดี ในเมื่อขนาดตัวเขาเองยังไม่มั่นใจถึงความปลอดภัยของคุณหนู
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-09-2016 02:28:49
จะดีหรือร้าย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Jadd ที่ 15-09-2016 04:44:50
 :sad11: ไว้อาลัยแด่อเล็กเซย์
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Dolamon ที่ 15-09-2016 05:25:52
มิทรี่ จะเป็นอะไรไหม :m15: :m15: :m15:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 15-09-2016 06:13:41
ดูแล้วเป็นวิธีกำจัดศัตรูของอเล็กเซย์
เพราะเป็นการทำให้ศัตรูออกจากกลุ่มคน
ยังไงศัตรูก็คงไม่รอดสายตามือดีของลูเซียส
ไผ่ ปากดี น่าจะโดนสั่งสอนซะบ้าง
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 15-09-2016 06:43:37
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 15-09-2016 06:43:48
ยังไงเนี่ยยยยย
แต่ขำพวกไผ่5555555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 15-09-2016 06:58:32
โอ้ ป๋าหน้าตึงแล้ว~ :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 15-09-2016 07:50:26
โป้งป้างแบบนี้ ระวังตัวนะมิทททททททท
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 15-09-2016 08:14:11
กรี๊ด รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 15-09-2016 13:15:52
ลุ้นค่ะ. มาต่อไวไวนะ  เหมือนอเล็กซ์วางแผนอะไรไว้.
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 15-09-2016 13:44:43
 :L1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 15-09-2016 14:24:19
อเล็กเอาหนูมิทไปเป็นเหยื่อล่อศัตรูเหรอไง
ระวังจะไม่เจ็บเพราะศัตรูแต่จะเจ็บเพราะป๋าของมิทนะ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 15-09-2016 14:45:29
อเล็กเซย์คิดจะทำอะไรอ่ะ

 :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 15-09-2016 16:04:30
 :mew2: :mew2:ค้างจ้า มาต่อด่วน ๆ น่า อยากอ่านทุกวันเลยอ่ะ  :mew3: :mew3:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 15-09-2016 18:14:13
มาต่อเร็วๆนะคะ :L2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 15-09-2016 19:06:44
ได้ล่อศัตรูออกมาจัดการซะให้จบๆ แล้วยังจะได้รู้ว่าป๋ารู้สึกกับเด็กมิทคนนั้นมากน้อยแค่ไหนกันแน่อีก ได้เรื่องงานทั้งยังได้เรื่องไปรายงานเมียอีกนะอเล็กเซย์
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 15-09-2016 19:33:44
กำลังลุ้นเลยจบตอนซะแล้ว  :katai1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryu7801 ที่ 15-09-2016 19:40:33
สงสารน้องมิท :hao5:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 15-09-2016 19:49:46
มีความกวนตีนสูงจริงๆ คนชื่ออเล็กเซย์เนี่ย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 15-09-2016 19:52:07
จะเกิดเรื่องอะไรอีหรือเปล่านะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 15-09-2016 19:56:37
 :L1:   เอาใจช่วยลุ้น
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 16-09-2016 19:13:42
ป๋าคะ ถ้ามั่นใจถึงขนาดรับเลี้ยงเป็นเรื่องเป็นราวขนาดนี้
รบกวนส่งหนูมิทไปเรียนศิลปะป้องกันตัวสักสี่ห้าอย่างเถอะค่ะ
รอบตัวมีแต่อันตราย แถมคนที่เข้ามาก็มีทุกรูปแบบ
ที่น่ากลัวก็คนอย่าง อเล็กเซย์ นี่แหละ แยกแยะไม่ออกว่าดีหรือไม่ดี
จะว่าดีก็ไม่สุด จะว่าไม่ดีก็พูดได้ไม่เต็มปาก น่ากลัวจริงๆ
กลุ่มลูกคุณหนู หรือคุณหญิงจอมปลอมน่ะไม่คณามือมิทรี่หรอก
เพราะฉะนั้น ป๋ารีบมาเลย ก่อนที่ลูกชายจะเสียขวัญไปมากกว่านี้ :mew6:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่12 อเล็กเซย์ [Up 15/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ราตรีสีน้ำเงิน ที่ 16-09-2016 23:30:34
ค้างงง!!!
คนแต่งอยู่ไหนรีบมาต่อ ด่วน
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 18-09-2016 21:42:18
*ตรวจคำผิดจะลงซ้ำ
รอบที่13 กลับสู่ความจริง

   “คุณอเล็กเซย์...”

   ผมเค้นเสียงเรียกชื่ออีกฝ่ายอย่างยากเย็น มือเท้าเย็นเฉียบกับสถานการณ์ในปัจจุบัน...

   ย้อนกลับไปเล็กน้อย หลังจากที่อเล็กเซย์เข็นผมออกมารับลมทะเล เขาเอาแต่ชวนคุยเรื่องดินฟ้าอากาศ ไม่มีทีท่าว่าจะถามเรื่องเกี่ยวกับลูเซียสเลยสักนิด ทั้งที่ตัวเองบอกตอนแรกว่าอยากจะถามเรื่องป๋าจากปากผมแท้ๆ แล้วรอบข้างก็เป็นใจซะเหลือเกิน ไม่มีใครเลยนอกจากพวกเรา

   จนกระทั่งอเล็กเซย์หยุดบทสนทนาลง ยังไม่ทันจะได้สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น วีลแชร์ของผมถูกอเล็กเซย์หมุนเปลี่ยนทิศกะทันหันพร้อมเสียงดังปัง! ข้างหู รู้สึกกระแสลมไหลผ่าน มองตามไปเห็นพื้นไม้เป็นรู ชัดเจนแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

   “ปกป้องพวกเขาเร็ว!” ไมค์ตะโกน การ์ดสามคนยืนล้อมผมกับอเล็กเซย์ไว้ ส่วนเจ้าตัวหยิบปืนที่ซ่อนไว้ในสูทยิงสวนกลับไป ทางนั้นดูจะไม่ยอมรามือง่ายๆ ทั้งที่ยิงนัดแรกพลาด ไมค์เข้าใจสถานการณ์ดี อเล็กเซย์เป็นคนระดับไหน โอกาสน้อยมากที่จะเข้าถึงและมีช่องว่างขนาดนี้ ไม่แปลกที่อีกฝ่ายคิดจะจัดการให้สำเร็จ
   
   เจ้าต้นตอแห่งความวุ่นวาย แทนที่จะเดือดร้อนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ดันยืนยิ้มหน้าระรื่นซะจนน่าหมั่นไส้ ในใจผมตอนนี้รู้สึกอึดอัดสุดๆ ไม่อยากเป็นตัวถ่วงอยู่บนรถเข็น แต่ถ้าผมวิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือได้ซวยมากกว่าเดิมแน่

   พวกการ์ดล้อมเราไว้ คอยยิงสวน ถอยเข้ามาหลบตรงทางที่เราออกมาแทนการอยู่ในที่โล่งให้เป็นเป้าโจมตี ทั้งที่คิดว่าน่าจะรอดจากกระสุนได้สักระยะ เสียงปืนดังขึ้นอีกครั้งจากทางด้านหลัง

   “Damn it!! เราถูกดัก!” ไมค์สบถอย่างหัวเสีย ยิงร่วงไปได้หนึ่งคน แต่อีกคนดันหลบหลังกำแพงเสียก่อน จังหวะที่มันกำลังจะออกมายิงซ้ำ อเล็กเซย์ดึงผมไว้ข้างกาย ยกขายาวถีบรถเข็นไปทางนั้นเพื่อก่อกวนพร้อมยิงกลางแสกหน้า ทุกอย่างเกิดขึ้นในเสี้ยววินาที จนร่างนั้นล้มลงเกิดเสียงหนัก เลือดสีแดงสาดกระเซ็นเปื้อนกำแพงขาว ไหลนองบนพื้นเป็นวงกว้าง

   ผมเบิกตากว้างมองภาพนั้น สลับมองอเล็กเซย์ เขาไม่แม้แต่จะกระพริบตาด้วยซ้ำ รอยยิ้มยังคงอยู่บนใบหน้าราวกับเรื่องที่เกิดขึ้นมันแสนธรรมดาสามัญ ต่างจากผมที่หน้าซีด เคยเห็นคนถูกยิง ถูกซ้อมจนตาย แต่ไม่เคยเห็นคนโนยิงกลางแสกหน้าเลือดสากกระจายแบบตอนนี้

   “กลัวเหรอ ถ้าเธอคิดจะเป็นเด็กลูเซียสต้องเจอแบบนี้อีกมาก จะไหวเร้อ” อเล็กเซย์ถามด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า ผมดันเขาออก ยืนลงน้ำหนักไปที่ขาข้างเดียว

   “เอาเวลาเหน็บแนมผม จัดการตัวปัญหาที่คุณพามาดีกว่ามั้ง” ผมตอกกลับ เจ้าตัวยิ้มค้างจ้องผมแบบเคืองๆ อย่างไม่จริงจังนัก ผมยอมรับว่าตกใจกับภาพที่เห็น แล้วมันยังไง แค่ไม่หันไปมองก็จบ หาทางทำให้ตัวเองรอดก็พอ ชีวิตของผมสำคัญที่สุด!

   “พวกมันมาแล้ว” หมอประจำตัวเอ่ยเสียงเครียด มีคนอีกกลุ่มหนึ่งเดินข้ามศพตรงดิ่งมาทางพวกเรา บีบให้ต้องกลับไปอยู่จุดเดิม

   ไมค์หันมามองผม แววตาของเขาฉายความรู้สึกผิดวูบหนึ่ง ทีแรกผมยังไม่เข้าใจว่าอะไร กระทั่งเราถูกล้อมจากทุกทางและการ์ดทุกคนเลือกปกป้องอเล็กเซย์มากกว่าอย่างเห็นได้ชัด ไม่รู้ชายคนนี้จงใจรึเปล่า ถึงไม่ช่วยผมอย่างทีแรก ปล่อยให้ยืนอยู่เพียงลำพัง

   ผมไม่หันไปมองไมค์อีก ถามว่าผมรู้สึกอะไรไหมกับสิ่งที่เกิดขึ้น ขอบอกได้เลยว่าผมเจ็บเอาเรื่อง ยิ่งมีสายตาของอเล็กเซย์คอยเฝ้าดูปฏิกิริยาของผมอย่างคนที่คาดเดาทุกสิ่งไว้ ผมยิ่งเจ็บมากกว่าเดิมหลายเท่า สุดท้าย...ความสำคัญของผมมันก็ได้เท่านี้ ที่ผ่านมาไม่ว่าจะด้วยหน้าที่หรือความเห็นใจก็ไม่สำคัญสำหรับผมอีกต่อไป

   เสียงดวลปืนทำให้ผมหมอบต่ำเพื่อลดการเป็นเป้าโดนยิง ทั้งสองฝ่ายยิงสวนกันไปมา ฝั่งนั้นมีคนตาย ในขณะที่ฝั่งเราแค่บาดเจ็บเท่านั้น บ่งบอกว่าฝีมือห่างชั้นกันแค่ไหน

   ผมเลิกสนใจพวกเขา หาทางเอาตัวรอดด้วยตัวเอง สอดส่ายสายตาไปทั่วบริเวณ ‘ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน’ คำนี้ยังคงใช้ได้เสมอ ที่ผ่านมาไอ้ผมมันก็ตัวคนเดียวครั้งนี้ก็ไม่ต่างกัน อาศัยจังหวะทั้งสองต่างเพ่งความสนใจกับฝั่งตรงข้าม ผมก้มต่ำกัดฟันทนความเจ็บจี๊ดที่ขาเข้าไปหลบอยู่หลังกระถางต้นไม้

   ทุกการเคลื่อนไหวของเด็กหนุ่มเพียงคนเดียวในที่นี้อยู่ในสายตาของอเล็กเซย์ แววตาฉายประกายบางอย่าง เมื่อยามเห็นเด็กคนนั้นเอาตัวรอดคนเดียวหลบอยู่ในจุดปลอดภัย เขาวางแผนทุกอย่างเอาไว้แล้ว แต่ยังก่อน รออีกนิด...

   “อเล็กเซย์!!”

   มาแล้ว!

   เสียงคำรามอย่างเกรี้ยวกราดกลางดงห่ากระสุนสร้างความตื่นตะลึงได้ชะงัก เจ้าของนามผุดรอยยิ้มตรงมุมปาก มีหน้าโบกมือทักทายไม่นำพากับสถานการณ์ตึงเครียด ลูเซียสเดินดุ่มๆ เข้ามาโดยมีการ์ดยิงกรุยทาง ข้างกายมีอาคมที่พร้อมจะฆ่าทุกคนที่เล็งปืนมาทางเจ้าชีวิต

   ฝ่ายตรงข้ามเห็นลูเซียสนอกจากจะไม่หวั่นเกรงแล้วยังเหิมเกริมพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อสังหารคนสำคัญทั้งสองโดยไม่สนกระทั่งชีวิตของตัวเอง

   ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดบัญชีกับเพื่อนตัวดี ลูเซียสกัดฟันกรอดๆ ระบายอารมณ์ผ่านทางกระบอกปืนยิงสกัดฝ่ายตรงข้ามจนแทบโงหัวไม่ขึ้น ดวงตาพยายามสอดส่องหาเด็กของตัวเอง ปากด่าเพื่อนเป็นภาษารัสเซียรัวจนฟังไม่ทัน อเล็กเซย์หัวเราะชอบใจ

   อเล็กเซย์ยกมือส่งสัญญาณให้ลูกน้องตนเองที่เตรียมการไว้มาตลบหลังเก็บพวกหนอนแมลงในคราวเดียว หลังมั่นใจแล้วว่าไม่มีพวกมันหลบซ่อนที่ไหนอีก บางส่วนที่หลุดรอดเหมือนคล้ายได้มือดีจากเงามืดคอยยิงส่องระยะไกลนอนจมกองเลือดทุกราย

   เมื่อทุกอย่างอยู่ในการควบคุม ลูเซียสเดินตรงดิ่งไปยังกระถางต้นไม้ เพราะมันเป็นที่เดียวที่พอจะหลบได้ในทางเดินกว้างแห่งนี้ ถึงงั้นก็ยังไม่วางใจ ใช้ปืนเขี่ยใบไม้เผื่อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน คนที่หลบเป็นโจรจะได้ยิงนัดเดียวจอด แต่สิ่งที่เห็นทำให้บอสใหญ่ขมวดคิ้ว

   ว่างเปล่า? มิทรี่หายไปไหน

   “ไมค์”

   เรียกชื่อคำเดียวสร้างความเย็นเยือกไปทั้งกาย กระทั่งไมค์ยังอึ้งกับความว่างเปล่านี้ แม้เขาจะไม่ได้จับตามองตลอด แต่มั่นใจว่ามิทรี่น่าจะหลบอยู่ตรงนั้นจริงๆ กระทั่งอเล็กเซย์ยังเลิกคิ้ว ลงทุนเดินมามองด้วยตัวเองก่อนหันมาถามเพื่อนข้างกาย

   “ตกลงเด็กนายเป็นคนแน่รึเปล่า ไม่ใช่ว่ากลายเป็นมดมุดเข้ากระถางไปแล้วหรอกนะ”

   “หุบปากไปอเล็กเซย์ ฉันยังมีบัญชีที่ต้องคิดกันนาย”

   “ไม่เอาหน่า อย่าเพิ่งโมโหสิ เด็กนายอาจจะกลัวจนวิ่งหนีไปแล้วมั้ง ตอนเห็นฉันยิงหัวคนตายคาที่ ยังหน้าซีดแข่งกับศพ”

   ลูเซียสเลิกสนใจเพื่อนปากสุนัขสั่งให้ทุกคนหามิทรี่ พอดีกับหลงเดินมาสมทบหลังหายไปตั้งแต่เกิดเรื่องวุ่นวาย มือหนึ่งแบกปืนสไนเปอร์ อีกมือลากศพชายคนหนึ่งที่ถูกรัดคอจากด้านหลังจนตาย ใบหน้าประดับรอยยิ้ม หางตาชี้อย่างคนจีนกวาดตาสำรวจสภาพโดยรอบ

   ทุกคนไม่มีคำถาม เรื่องฝีมือของหลงเป็นที่ชัดเจนอยู่แล้วว่าร้ายกาจแค่ไหน พวกมดปลวกคงถูกส่งมาเป็นตัวล่อให้โดนยิงตาย นักฆ่าตัวจริงพร้อมเครื่องมือทันสมัยหลบอยู่ในที่ลับเตรียมจัดการเป้าหมายระยะไกล ด้วยความที่หลงมีอาชีพเดียวกันลยเดาทางได้ ลอบหายไปจัดการตลบหลัง ชิงปืนอีกฝ่ายใช้ยิงปกป้องพวกตัวเอง

   “มิทรี่อยู่ไหน” ไม่จำเป็นต้องหาอีกต่อไป ในเมื่อหลงทุกการเคลื่อนไหวของทุกคนย่อมอยู่ในสายตาหลงโดยตลอด เจ้าตัวยักไหล่ ปล่อยศพในมือลงให้การ์ดคนอื่น

   “คุณหนูไม่ได้ไปไหนไกล อยู่แถวนี้แหละบอส” จากคำตอบของหลง ทุกคนสอดส่องสายตาพยายามหา ทันใดนั้น จู่ๆ คนที่นอนจมกองเลือดก็ขยับตัว ปืนทุกกระบอกจ่อไปทางนั้นอย่างรวดเร็วจนหลงต้องรีบออกปากห้าม

   “อย่ายิง!”

   ตุบ...

   ร่างนั้นถูกพลิกหงาย สิ่งที่ปรากฏสู่สายตาคือคนที่พวกเขากำลังตามหา ชุดสูทสีเทาอ่อนเปื้อนเลือด สีหน้าบอสใหญ่ไม่น่ามอง แต่พอเห็นมิทรี่ขยับตัวยืนไม่มีอาการบาดเจ็บนอกจากที่ขาถึงค่อยวางใจคลายสีหน้าลง

   ผมลุกขึ้นขยับตัวไล่ความเมื่อยขบกับการซ่อนอยู่ใต้ศพไร้คนสนใจ ไม่ได้นึกอุตริกลิ้งไปหลบตายศพเอง แต่เป็นเพราะเจ้านี่คิดจะทำร้ายจากทางด้านหลังขณะผมหลบอยู่ตรงกระถาง ชั่วเวลาที่คิดว่าตัวเองกำลังงานเข้า ชายคนนั้นถูกยิงอกทะลุ เลือดสาดกระเซ็นเป็นฝอยเปรอะเปื้อนใบหน้า

   ร่างไร้วิญญาณเริ่มโงนเงนแล้วล้มตัวลงทับผมที่กำลังถอนหนี ตอนแรกไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ดูเหมือนจะมีใครบางคนให้การคุ้มครองระยะไกล ผมเลยตัดสินใจอยู่ใต้ศพอย่างสงบไม่นั่งล่อเป้าอีก พอมาตอนนี้ชัดเจนแล้วว่าคนที่ช่วยผมคือหลงนั่นเอง

   ผมกระชับด้ามปืนเย็นเฉียบในมือที่เอามาจากศพเพื่อป้องกันตัว เมื่อเห็นว่าทุกคนยังไม่ลดปืนลงแม้จะรู้ว่าเป็นผม ริมฝีปากก็ขยับเป็นรอยยิ้มโดยไม่รู้ตัว

   สำหรับทุกคนในที่นี่ยามเห็นรอยยิ้มไม่สื่อสิ่งใด พลันรู้สึกสะท้านในอก โดยเฉพาะไมค์ เขาเคยเห็นแววตานั้น มันเหมือนกับของตัวเองในอดีตก่อนที่จะเจออาคม แววตาของคนที่ไม่เชื่อใจใคร ไม่สิ...ต้องบอกว่าไม่อาจเชื่อใจใครได้อีกต่างหาก

   “เธอคิดจะยืนอีกนานแค่ไหน ขาตัวเองหายแล้วหรือไงถึงทำอะไรไม่เจียมตัว”
   
   คงมีเพียงลูเซียสกับหลงที่ไม่สะทกสะท้านกับภาพเด็กหนุ่มถือปืนในมือยืนยิ้มท่ามกลางศพ ลูเซียสเข้าไปปลดปืนในมือมิทรี่ได้อย่างง่ายดายพลางย่อตัวลงอุ้มอีกฝ่ายเข้ามาสู่อ้อมแขน ไม่ใส่ใจเลือดที่เปื้อนสูทตัวโปรด มือหนาลูบแผ่นหลังเบาๆ ก่อนจะใช้ผ้าเช็ดหน้าช่วยเช็ดคราบเลือดบนใบหน้าให้ ปากออกคำสั่งโดยไม่หันไปมอง

   “อเล็กเซย์ จัดการเรื่องสวะที่ตามนายมาให้เรียบร้อย พรุ่งนี้เรามีเรื่องต้องคุยกัน หลง คัดการ์ดห้าคนตามฉันกลับไปที่ห้อง ส่วนนอกนั้นอยู่ช่วยอเล็กเซย์ที่นี่” ณ เวลานี้ ไม่มีใครคิดอยากเดินกลับเข้างานสักนิด

   “แล้วแผลของคุณหนู...” ไมค์ก้าวขึ้นมาเพราะไม่ได้ยินชื่อตัวเอง อาคมถูกบอกให้ช่วยงานอเล็กเซย์ไม่น่าแปลกใจ แต่เขาซึ่งเป็นการ์ดอีกคนของมิทรี่กลับถูกกันออกแบบนี้มัน...

   “ไม่ต้อง หลังจากนี้นายกับคนอื่นเตรียมรับโทษจากอาคมซะ” เพียงประโยคเดียวไมค์รู้ว่าตัวเองพลาดไปแล้ว เขาใช้เหตุผลในการเลือกปกป้องอเล็กเซย์มากกว่า บอสไม่โทษว่าเขาผิด แต่ก็ยังขัดคำสั่งที่ให้ไว้แต่แรกอยู่ดี ต่างกับหลงที่สามารถปกป้องได้ทั้งคู่ ลูเซียสถึงให้อาคมเป็นคนลงโทษแทนที่จะเป็นตัวเอง ไมค์ไม่อาจทำอะไรได้นอกจากก้มหน้ารับคำสั่งโดยดี หลงตบบ่าหนักๆ แทนการปลอบแล้วเดินตามลูเซียสไป

   ฝั่งมิทรี่ไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว จนอาบน้ำเสร็จเปลี่ยนผ้าพันแผลนั่นแหละถึงยอมเปิดปากบ้าง “ป๋ามือหนักชะมัด” ดันพูดจาน่าตีซะนี่

   “ปากดี ให้เรียกไมค์มาเธอก็มองหน้าไม่ติด เด็กน้อย” คนที่เดาทุกอย่างได้หมดส่ายหัวระอา ตอนนี้พวกเขาอยู่กันบนเตียง ผมสวมชุดคลุบอาบน้ำนั่งเท้าแขนให้ป๋ายึดขาวางไว้บนตักเพื่อพันแผลให้ใหม่ พอเสร็จเรียบร้อยแขนแกร่งรั้งเอวผมไปนั่งคร่อมอยู่บนตัวในสภาพล่อแหลม แค่ชุดคลุมอาบน้ำ มันไม่ช่วยปิดอะไรๆ

   “ยอมรับว่าตัวเองยังเด็ก สมองมันเข้าใจแต่ความรู้สึกมันไม่ใช่ ผมก็ยังเป็นคนนะป๋า แถมเป็นแค่เด็กธรรมดาคนหนึ่ง จะสะเทือนใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นก็ไม่แปลก” เอ่ยพลางแหงนคอให้จมูกโด่งซุกไซร้ตามความเคยชิน

   “เด็กจริงคงไม่เอาความคิดตัวเองมาพูดง่ายๆ เหมือนไม่รู้สึกอะไรแบบนี้...มิทรี่ เธอไม่จำเป็นต้องคิดอะไรมาก ปล่อยทุกอย่างให้เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ก็พอ”

   คำปลอบใจแบบปัดความรับผิดชอบทำให้ผมหลุดขำ ไม่ว่าก่อนหน้านี้ผมจะรู้สึกกดดันแค่ไหน ขอเพียงมีลูเซียสอยู่ใกล้ๆ ผมก็วางใจ

   “เหมือนเรื่องนี้ที่ต้องปล่อยให้ผู้ใหญ่จัดการใช่ไหม” เอ่ยถามหยอกเย้ายามสัมผัสได้ว่าฝ่ามือสากล้วงผ่านชุดคลุมลูบไล้ผิวโดยตรง

   “ใช่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จงจำไว้ว่าฉันอยู่ข้างเธอ” เกือบจะซึ้งแล้วหากไม่มีความหื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง

   “ผมว่าเวลาแบบนี้ไม่ค่อยน่าทำมั้ง” ปากพูด กายถูกดันให้นอนลงทั้งที่ขายังถูกรั้งให้เกี่ยวเอวหนาจนสะโพกยกสูง

   “พูดอะไร มันก็แค่เรื่องที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป เธอควรทำตัวให้ชินไว้ หลังจากนี้ต้องเจออีกมาก ไว้เธอหายเมื่อไหร่ เตรียมใจรับการฝึกหนักจากไนท์ได้เลย”

   อ่า...ป๋าว่ายังไงก็ว่าตามนั้น ภายหลังผมถึงรู้แจ้งว่าเหตุการณ์ระทึกไม่มีผลต่อความหื่นของลูเซียส แล้วแบบนี้ผมจะมีเวลาไปคิดเรื่องอื่นอีกหรือไง แค่หาทางรองรับอารมณ์ป๋าคนเดียวก็ไม่เหลือที่ในสมองให้คิดอะไรแล้ว

   วันต่อมา วีลแชร์คันเดิมถูกนำมาใช้อีกครั้ง ด้วยความที่เป็นของดีราคาแพงเลยไม่บุบสลายตรงไหน อาศัยแค่เช็ดเลือดออกก็เอากลับมาใช้ได้ปกติ ต่อให้ผมรู้สึกตะขิดตะขวงใจแค่ไหนก็ทำอะไรไม่ได้ ในเมื่อบนเรืออย่าหวังว่าจะหาคันใหม่

   “ทนใช้ไปก่อนนะคุณหนู เห็นว่าถึงญี่ปุ่นบอสจะซื้อคันใหม่ให้” หลงกลับมาพูดจ้อตามเดิม หลังไม่มีใครยืนคุม หรือต่อให้มี คนๆ นั้นก็มัวแต่ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดจนละเลยนิสัยน่าตีของหลงไป

   “ความจริงไม่ต้องซื้อใหม่ก็ได้มั้ง ใช้อีกไม่เท่าไหร่ผมก็กลับมาเดินได้ตามปกติแล้ว”

   “เรื่องนั้นยังไม่แน่ครับคุณหนู ต้องรอพบนักกายภาพบำบัดที่ผมติดต่อไว้ก่อน เราถึงจะมั่นใจได้ว่าขาคุณหนูไม่มีปัญหาจริงๆ” ไมค์ตอบด้วยความเคยชิน เรื่องสุภาพของคุณหนูเจ้าตัวมีหน้าที่รับผิดแบบเต็มๆ กว่าจะรู้ตัวว่าเผลอทำตัวปกติ ทั้งที่เมื่อวานเพิ่งมีประเด็นกันไปเลยเกิดความกระอักกระอ่วนขึ้นมา จึงปิดปากเงียบตามเดิมแถมยังเดินเลี่ยงไปอีกทาง แต่ยังอยู่ในระยะที่พร้อมจะเข้ามาช่วยเหลือทุกเมื่อหากเกิดอะไรขึ้น

   “พี่หลง พี่ไมค์เป็นอะไร ดูเหมือนเขาจะไม่ค่อยอยากคุยกับผมนะ”

   “ฉันควรเป็นฝ่ายถามมากกว่า คุณหนูไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอกับเรื่องเมื่อคืน” การ์ดประจำตัวหยุดการเข็นรถเพื่อพูดคุย ดูเผินๆ เหมือนเรากำลังชมวิวทะเลกันอยู่ ทั้งที่ผมไม่ค่อยสนใจมัน

   “รู้สึก? รู้สึกเรื่องอะไร เรื่องคนถูกฆ่าตายต่อหน้า ฉากเลือดสาดแบบในหนัง หรือว่า...”

   หลงสวนขึ้นมาก่อนที่ผมจะพูดจบ “เรื่องแค่นี้คงทำอะไรคุณหนูไม่ได้หรอก ถูกบอสปลอบไปเมื่อวานเกือบทั้งคืนหนิ สิ่งที่ผมอยากถามคือเรื่องที่ไมค์ตัดสินใจปกป้องคุณอเล็กเซย์มากกว่าคุณหนู” หลงก็ยังคงเป็นหลง พูดจาตรงไม่อ้อมค้อม จะเดาเรื่องเก่งไปไหน แอบมาดูป๋าปลอบผมรึไง

   ผมถอนหายใจ เมื่อคืนป๋าก็พูดเรื่องแนวๆ นี้ รู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อย แบบนี้มันเหมือนกับว่าผมเป็นเด็กเอาแต่ใจไม่มีเหตุผลจนคนรอบข้างต้องพลอยกังวลไปด้วย

   “เรื่องมันผ่านไปแล้วผมไม่อยากเก็บมาใส่ใจ พี่ไมค์ก็มีเหตุผลของตัวเองใช่ไหมล่ะ เพราะงั้นช่างมันเถอะ” ผมยอมง่ายๆ ไม่ใช่อะไร เดี๋ยวไมค์ต้องโดนพี่อาคมลงโทษตอนกลับไทย ถือว่านั่นเป็นการเอาคืนให้ผมแล้วกัน

   “แต่ฉันปล่อยผ่านไม่ได้” จู่ๆ มีเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมา ผมเลิกคิ้ว ไม่รู้พี่ไมค์มายืนด้านหลังผมแทนหลงตั้งแต่เมื่อไหร่

   “พี่ทำดีที่สุดแล้ว”

   “ไม่ ถ้าดีจริงฉันคงทำได้เหมือนหลง” สวนกลับมาทันที ไมค์นี่หัวดื้อมากกว่าที่คิดแฮะ นึกว่าจะเป็นคนนิ่งๆ

   “หน่าๆ นายเป็นหมอ ไม่ใช่นักฆ่าอย่างฉัน การตัดสินใจไม่เฉียบขาด ฝีมือการยิงปืนไม่ได้ครึ่งของลุง อย่ากดดันตัวเองไปนักเลย” หลงช่วยพูดอีกแรง สรุปว่าคนที่จิตตกไม่ใช่ผม แต่เป็นไมค์ซะงั้น ลึกๆ ผมยังเคืองไมค์อยู่ เจอแบบนี้เข้าไปเคืองต่อไม่ลง เจ้าตัวรู้สึกผิดขนาดนั้น ผมยังจะต่อว่าอะไรได้อีก

   “คุณหนูเองก็อภัยให้ไมค์มันเถอะ ที่ผ่านมาคนที่ทำให้มันคิดมากได้มีอยู่ไม่กี่คน คุณหนูคือหนึ่งในนั้น แสดงว่าไมค์ใส่ใจคุณหนูพอดู”

   เดี๋ยวนะ ช่วยพูด เผากันต่อหน้าแบบนี้เลยเรอะ ผมเอี้ยวตัวไปมองไมค์ เห็นคนหัวทองหน้าขึ้นสีนิดๆ แต่ทำขรึม

   “อะแฮ่ม หลง ไม่พูดก็ไม่มีใครว่าหรอกนะ”

   ดีล่ะ ได้ทีมันต้องซ้ำเติม “ผมคิดว่าพี่หลงพูดดีแล้วนะ ไม่งั้นคงไม่รู้ตัวเองได้รับความสำคัญขนาดนี้” ผมมองสบตาพวกเขา “ยอมบอกก็ได้ว่าผมเคืองพี่ไม่น้อย ตอนนี้หายแล้ว ไว้เราค่อยเริ่มกันใหม่ ป๋าบอกว่าถ้าขาผมหายเมื่อไหร่จะให้ฝึกการต่อสู้กับไนท์ ผมจะได้เป็นตัวถ่วงน้อยลง” แบบนี้เขาเรียกว่าตบหัวแล้วลูบหลังรึเปล่านะ แอบจิกกัดประชดเล็กๆ แล้วพูดให้รู้สึกดี

   “ดีแล้ว จะได้ปกป้องตัวเองได้เมื่อถึงคราวจำเป็น” สีหน้าไมค์ดูโล่งอก ไม่ติดใจกับวาจาอีกฝ่าย ทั้งไมค์และหลงต่างยอมรับว่าพวกเขาให้ความสนใจกับคุณหนูคนนี้ไม่น้อย ในช่วงแรกอาจดูถูกไม่อยู่ในสายตา แต่พอมาอยู่ด้วยกัน ได้พูดคุยรวมถึงเรื่องราวที่อาคมเล่าให้ฟังลับๆ ถึงเข้าใจ ชะตาชีวิตของมิทนั้นลำบากไม่ต่างจากพวกเขาในวัยเด็ก ถ้าวันนั้นพวกเขาไม่ได้รับการช่วยเหลือจากอาคมกับบอส คงไม่มีชีวิตได้อย่างทุกวันนี้

   ยิ่งเป็นคนที่บอสเลือก หลงกับไมค์ถึงเปิดใจให้มิทมากกว่าคนอื่น คนแบบเดียวกัน มักจะดึงดูดและเห็นใจกันและกันเสมอ

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 18-09-2016 22:14:15
รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 18-09-2016 22:41:38
 o13 มิทเข้มแข็งมากสมแล้วที่เป็นเด็กป๋า
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 18-09-2016 23:10:38
เป็นเด็กป๋าต้องต้องป้องกันตัวเองได้และต้องอ่านความคิดความอ่านของคนอื่นได้ด้วย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryu7801 ที่ 18-09-2016 23:15:20
ดีใจมิทกับมาเข็มแข็ง :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: me12inzy ที่ 18-09-2016 23:23:40
คงไม่มีใครร้ายเท่าความหื่นของป๋าแล้วละจ้า  :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 18-09-2016 23:56:35
 :ruready เค้าปลอบกันงี้สินะ...
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 19-09-2016 00:01:35
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-09-2016 00:08:21
สนุก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 19-09-2016 00:18:56
มีประเด็นดราม่าเล็ก ๆ เกิดขึ้นระหว่างการ์ดและมิทซะแล้ว แต่ก้อทำให้กระชับความสัมพันธ์ได้มากขึ้นเห็นอะไรระหว่างกันมากขึ้น และก้อได้รู้ว่าป๋าหื่นได้ทุกสถานการณ์ 555  :mew4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากิ่งkingkarn ที่ 19-09-2016 04:41:41
ชอบมากๆเลยค่ะ ความมีเหตุผล การยอมรับความเป็นจริง และการเห็นว่าความผิดพลาดคือการได้เรียนรู้บทเรียนชีวิตเพิ่มเติมประสบการณ์

ค่อยเหมือนได้อ่านนิยายyaoiแบบแมนๆคุยกันหน่อย ถูกใจจริงๆค่ะ ขอบคุณคุณคนแต่งมากๆกับความใส่ใจในจุดนี้

รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 19-09-2016 05:42:41
 :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 19-09-2016 07:20:25
โถถถถ น้องมิทของเจ้ หายวันหายคืนนะลูก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: noonit ที่ 19-09-2016 08:40:36
แอบเจ็บแทนมิทไม่น้อย... เป็นเด็กป๋าต้องอดทนจริงๆ
ทนต่อแรงกดดัน และอะไรหลายๆอย่าง เง้ออออ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 19-09-2016 08:43:42
มิท เข้าใจวงการ ผู้คน ที่ล้อมรอบตัว
นั่นทำให้เห็นว่ามิท เข้มแข็ง โตขี้นอีกระดับหนึ่ง
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 19-09-2016 08:46:31
 :ped149: เอาใจช่วยหนูมิท สู้ๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 19-09-2016 09:18:05
เข้มแข็งขึ้นมาอีกแล้วซินะมิท
เหตุการณ์ต่างๆเริ่มทำให้มิทคู่ควรที่จะยืนเคียงข้างป๋ามากขึ้นเรื่อยๆ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 19-09-2016 10:20:40
สู้นะคะมิท ป้าเป็นกำลังใจให้ รู้สึกว่ามิทจะโตมาเป็นสเป็กมาก...
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 19-09-2016 19:54:10
ดีแล้วที่มิทจะได้เรียนการต่อสู้ จะได้เข้มแข็งขึ้นและช่วยเหลือตัวเองได้
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 19-09-2016 20:16:51
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 19-09-2016 22:43:49
ปลอบกันทั้งคืนนน  :hao3: หลงพูดดีจริงๆ

เข้มแข็งขึ้นแล้วสินะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ราตรีสีน้ำเงิน ที่ 20-09-2016 15:33:51
เข้มแข็งไว้นะมิท





 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: PoppyPrince ที่ 20-09-2016 21:03:52
เข้ามาติดตามป๋ามิทค่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 21-09-2016 10:41:27
ป๋าพูดเหมือนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว ต้องเจอเรื่องอย่างนี้อีกมาก o22
จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ความรู้สึกของเราเหมือนมิทเลยล่ะ
ไมค์ทำงานให้ป๋า มิทเป็นคนของป๋า แต่ทำไมเลือกปกป้องอเล็กเซย์
ไม่รู้หรอกว่าเหตุผลของไมค์คืออะไร แต่เราเคืองไปแล้วเรียบร้อย :m16:
แต่เหตุการณ์นี้ก็จะทำให้มิทได้เรียนศิลปะป้องกันตัวเสียที
ซึ่งเป็นเรื่องที่จำเป็นมากๆ หากว่าต้องเป็นเด็กในปกครองของป๋า
ต่อไปมิทคงลุยเอง ขนาดขาเจ็บยังเซี้ยวไม่น้อยเลย :hao3:
ว่าแต่.....เกิดเรื่องขนาดนี้ป๋ายังคิดเรื่องนั้นได้อีกเหรอคะ นับถือจริงๆ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ARUTHA ที่ 23-09-2016 04:42:05
เข้ามาดูแล้วดูอีก เมื่อไหร่จะต่อน้า :ling1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 26-09-2016 20:49:25
อยากอ่านอีกๆ :ling1:  :ling1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 30-09-2016 12:28:28
ยิ่งอ่านยิ่งหลงรัก   :m1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 04-10-2016 17:59:33
รอนะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nung ที่ 04-10-2016 21:49:18
 :mew2: รอๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่13 กลับสู่ความจริง [Up 18/9/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 05-10-2016 13:28:21
มาปักธูปรอ   :call:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 08-10-2016 00:53:14
*ตรวจคำผิดจะลงซ้ำ
รอบที่14 ผลตรวจ

   ด้านนอกปรับความเข้าใจพูดคุยกันได้ด้วยดี ส่วนด้านในห้องกำลังร้อนระอุสลับเย็นเยือกได้ที่ เหล่าการ์ดรู้สึกอยากปลีกตัวไปขอยาพาราสักเม็ดเพราะเกรงว่าจะป่วยกันเสียก่อน คงมีเพียงผู้อาวุโสอย่างอาคม ที่ยังยืนนิ่งไม่สะทกสะท้านกับบรรยากาศเหล่านี้เลย

   ชายมากอำนาจนั่งไขว่ห้างจ้องเพื่อนตัวเองเขม็ง อเล็กเซย์ยังคงยิ้มแม้เหงื่อจะผุดตรงขมับ มือสวยยกปิดปากกระแอมไออย่างไว้มาด ดูสง่าดุจเจ้าชายผู้เผชิญหน้ากับราชาปีศาจ

   “เลิกจ้องแบบนั้นสักที ฉันจะยอมบอกก็ได้” หลังจากเล่นสงครามประสาทกันมาสักพัก อเล็กเซย์เป็นฝ่ายยกมือยอมแพ้เพราะครั้งนี้เขาล้ำเส้นเพื่อนสนิทมากเกินไป มั่นใจได้เลยว่าหากเปลี่ยนคนอื่นมานั่งตรงนี้คงถูกลูเซียสยิงดับโยนลงทะเลไปแล้ว!

   “ฉันก็แค่อยากรู้ว่าเด็กคนนั้นมีความสำคัญกับนายยังไง เลยวางแผนอะไรนิดหน่อยพร้อมกำจัดหนอนแมลงไปในคราวเดียว…” พออเล็กเซย์เงยหน้ามองเพื่อนถึงกับสะดุ้ง “ไม่เอาน่า นายก็รู้ดีกว่าฉันทำอะไรรอบคอบเสมอ ทุกอย่างอยู่ในการคาดเดาของฉันหมดแล้ว ฉันไม่ปล่อยให้คนของนายกับเด็กคนนั้นตายเพราะเรื่องของตัวเองหรอก”

   ความเงียบเข้าปกคลุมชั่วขณะ อเล็กเซย์ลุ้นจนเกร็ง

   “ฝากบอกเฟลอร์ด้วยว่าไม่ต้องเป็นห่วง ที่สำคัญ เขาอยู่ฐานะลูกชายของฉัน ทำอะไรเห็นแก่หน้าฉันบ้าง”

   หนุ่มอังกฤษยิ้มรับคำกล่าวนั้น ลูเซียสพูดออกมาแบบนี้แสดงว่าให้อภัยแล้ว ปกติบอสใหญ่เอาแต่ใจก็จริง แต่ทุกอย่างล้วนอยู่บนเหตุและผลแล้วเบื้องหลังเหตุการณ์เหล่านี้ดันเป็นน้องสาวสุดที่รัก ที่หวงพี่ชายจนเกินเหตุ เขาจะโกรธลงได้ยังไง แม้จะหมั่นไส้ไอ้คนยิ้มหน้าระรื่นนี่ก็เถอะ อีกอย่าง ทางนี้ก็ได้ผลประโยชน์เช่นกัน

   ขณะที่อเล็กเซย์กำลังโล่งใจ เสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัดพร้อมสายลมพุ่งผ่านแก้ม ความแสบร้อนกับกลิ่นที่คุ้นเคยทำเอาเจ้าตัวยิ้มค้าง ใบหน้าซีดเผือด

   “น้องฉันก็ส่วนน้องฉัน กับนายมันอีกเรื่อง อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่านายแค่นึกสนุกอยากทดสอบเด็กของฉันอเล็กเซย์ อย่าให้มีครั้งที่สองถ้านายยังอยากอยู่กับเฟลอร์และพวกเด็กๆ”

   แทนที่จะโมโหหรือหวาดกลัว อเล็กเซย์กลับหัวเราะจนไหล่สั่น

   “ฮ่าๆ! ต้องแบบนี้สิเพื่อนของฉัน!! ฉันนึกว่านายไปอยู่ประเทศนั้นจนฝีมือทื่อลงซะอีก ดีแล้วๆ” พยักหน้าหงึกหงักอย่างพึงพอใจ หยิบผ้าผืนเล็กเช็ดคราบเลือดของตัวเอง อาคมรู้งานเดินมาหาพร้อมกล่องปฐมพยาบาล เตรียมการดีเหมือนรู้ว่าต้องมีคนได้เลือด เจ้าตัวถอนหายใจด้วยความเสียดาย

   “นายไม่คิดจะมาทำงานให้ฉันเหรอ อุดอู้กับลูเซียสแบบนั้น ฉันเสียดายฝีมือ”

   “นายของผมมีเพียงท่านลูเซียสเท่านั้นครับ” อาคมตอบด้วยท่าทางสงบก่อนจะถอยฉากมายืนข้างลูเซียสตามเดิม พร้อมส่งกล่องปฐมพยาบาลให้ลูกน้องหลังทำแผลเสร็จ

   “ทั้งหลง ทั้งอาคม แล้วยังไนท์อีก ฉันไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมพวกมีฝีมือถึงอยู่ข้างนายหมด” ทุกคนในห้องพร้อมใจกันทำหูทวนลมไม่สนใจเสียงนกเสียงกา เพราะเกรงว่าบอสใหญ่จะมือกระตุกอยากลั่นไกอีกสักนัด ในใจลูเซียสอยากจะยิงอีกฝ่ายให้พรุน แต่คำว่าน้องเขยมันค้ำคอ เกิดอเล็กเซย์เป็นอะไรขึ้นมานอกจากสมดุลฝั่งอังกฤษจะมีปัญหา น้องสาวของเขาจะโดนหางเลขไปด้วย

   “ฉันไปดีกว่า ถึงเวลาต้องโทรรายงานตัวกับหวานใจแล้ว แต่ก่อนไปขอเตือนนายสักเรื่อง ไม่มีพ่อคนไหนเขาเอาลูกชายมากินหรอกนะลูเซียส”

   เจ้าของชื่อแสยะยิ้ม

   “ต่อให้เป็นลูกถ้าฉันอยากได้ ฉันก็ต้องได้”

   อเล็กเซย์มองตาปริบๆ แล้วส่ายหัวกับนิสัยเอาแต่ใจของอีกฝ่าย

   “สมกับที่คนนั้นเลี้ยงนายมา นิสัยหลายอย่างถอดพิมพ์กันมาหมด” ว่าจบก็รีบลุกหนีออกจากห้องเพราะเกรงว่าจะโดนเพื่อนฝังกระสุนใส่หัว

   ฝ่ายลูเซียสนั่งเงียบ โบกมือให้อาคมพามิทรี่เข้ามา คำพูดของอเล็กเซย์ทำให้ลูเซียสฉุกใจคิด นึกภาพใบหน้าของคนๆ นั้น ไม่ได้ไปหานานแล้ว คงต้องหาโอกาสไปเยี่ยมสักที...

   “ป๋าคุยเสร็จแล้วเหรอ”

   มิทรี่เข้ามาพร้อมการ์ดประจำตัว พอหลงเข็นมิทมาหยุดด้านข้างโซฟาที่บอสใหญ่นั่ง วงแขนแกร่งก็อุ้มมาวางบนตักตัวเองหน้าตาเฉย เหล่าการ์ดหลายคนรู้หน้าที่ทยอยกันออกจากห้องไปเฝ้าด้านนอก เหลือเพียงพวกอาคมอยู่ด้านใน

   “ใช่ หลังจากนี้เธออยากทำอะไรฉันจะพาไปเอง”

   ธุระของป๋าบนเรือเสร็จแล้ว เรื่องอเล็กเซย์ก็เคลียร์เรียบร้อย นับจากนี้จนกว่าจะถึงญี่ปุ่นป๋าเลยทุ่มเวลาทั้งหมดอยู่กับอีหนูแบบไม่ต้องขอ คุณลูกชายเลิกคิ้ว ก่อนกระตุกยิ้มมุมปาก ออเซาะป๋าจนน่าหมั่นไส้

   “อยากไปคาสิโน ตอนนั้นเล่นยังไม่หนำใจเลย” สิ้นคำดวงตาคมตวัดมองหลงที่เนียนหลับหลังไมค์ ผมใช้มือสองข้างจับหน้าป๋าสบตาตัวเอง ถือเป็นการช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ ขืนหลงโดนบอสลงโทษไม่ให้มาเป็นการ์ดส่วนตัวอีกก็แย่สิ! คนที่จะพาทำเรื่องสนุกๆ ได้มีแค่หลงนะ

   ลูเซียสมีหรือจะไม่รู้เจตนาอีหนู เจ้าตัวจูบหนักๆ ด้วยความหมั่นเขี้ยวแล้วพากันยกโขยงไปคาสิโน ลงทุนสอนเล่นด้วยตัวเองอีกต่างหาก ช่วงเวลาที่อยู่บนเรือ มิทเลยไม่ต่างจากราชาน้อยเพราะป๋าเล่นตามใจทุกอย่าง ทำเอาการ์ดปวดหัวไปตามๆ กัน โดยเฉพาะอาคมที่ชอบหลบมุมไปพึมพำทำนองว่า อนาคตของชาติอะไรสักอย่าง

   หลังสนุกสนานกันหลายวัน และแล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึง ในที่สุดเรือสำราญก็จอดเทียบท่าเกาะญี่ปุ่น สิ่งแรกที่สัมผัสได้คืออากาศซึ่งแตกต่างจากประเทศไทยโดยสิ้นเชิง รวมถึงสภาพแวดล้อมแปลกตาหลังหันไปทางไหนก็เจอแต่ทะแลมาหลายวัน

   ตอนนี้ผมเข้าใจความรู้สึกของพวกที่อยากจะทรุดลงจูบดินจริงๆ อยู่บนเรือใหญ่แม้จะไม่โคลงเคลงแต่ลึกๆ ในใจก็ยังคิดเสมอว่ามันอยู่เหนือผืนน้ำที่พร้อมจะแปรปรวนตลอดเวลา ดังนั้นพอเจอผืนดินหนักแน่นมั่นคง อดไม่ได้ที่จะลุกยืนสักหน่อย ผืนดินจ๋า คิดถึงจัง

   “อย่าหาเรื่อง นั่งลงไปซะ” เสียงดุๆ ไม่ใช่ของใครอื่น คุณป๋าผู้รับหน้าที่เป็นคนเข็นรถกิติมาศักดิ์ ผมยอมทิ้งตัวลงนั่งแต่โดยดี การดื้อใส่จอมเผด็จการไม่ใช่ความคิดที่ดีนัก

   “เราจะไปไหนกันต่อ” ผมแหงนคอถาม หางตาเหลือบเห็นพวกไผ่ ทางนั้นคล้ายอยากจะเดินเข้ามาหาแต่ก็เกรงบรรดาการ์ดตัวโตชุดดำที่อยู่รอบพวกเรา ความจริงหลังจากเกินเรื่องก็ไม่เห็นพวกเขาอีก เพิ่งมาเจอกันตอนลงเรือนี่แหละ ผมชวนป๋าคุย คนพวกนั้นไม่ควรที่จะให้ลูเซียสลดตัวไปคุยด้วยหรอก เห็นสีหน้ากระเหี้ยนกระหือรืออยากทำความรู้จักผ่านผมเพื่อผลประโยชน์นั่นแล้วอยากอ้วก

   “โรงพยาบาล ฉันให้ไมค์ติดต่อทางนั้นแล้ว”

   จริงสินะ เหตุผลในการเดินทางครั้งนี้นอกจากธุระของป๋าคือเรื่องขาของผม พวกเราออกจากท่าเรือขึ้นรถที่การ์ดเตรียมเอาไว้ มุ่งหน้าสู่โรงพยาบาล ผมมองนอกหน้าต่างอย่างสนใจ ตั้งแต่เล็กจนโตเคยไปเยี่ยมญาติที่รัสเซียกับแม่แค่ครั้งเดียว ตอนนั้นยังเด็กมาก ผมจำอะไรไม่ค่อยได้ ดังนั้นการมาเยือนแดนปลาดิบก็ไม่ต่างจากการมาต่างประเทศครั้งแรก

   ผมอธิบายไม่ถูกว่ามันแตกต่างกับไทยตรงไหนบ้าง บอกได้คำเดียวว่าทุกอย่าง บ้านเมืองสะอาด ไม่มีเสาไฟระโยงรยางค์ ผู้คนดูเร่งรีบ ไอ้สิ่งที่ผมเคยเห็นในทีวีหรือในหนัง นับเป็นเพียงส่วนเล็กๆ จากของจริงเท่านั้น

   พอถึงโรงพยาบาลผมก็ต้องทึ่งอีกรอบ อดรู้สึกเกร็งไม่ได้ แม้จะไม่ใช่โรงพยาบาลใหญ่โตอะไร แต่แค่ของที่ผมไม่เคยเห็น อุปกรณ์แปลกๆ ก็ชวนให้เกร็งแล้ว ไม่อยากจะนึกถึงตอนเข้าห้องน้ำเลย ผมจะใช้เป็นมั้ยเนี่ย หรือควรให้ใครสักคนเข้าไปช่วยสอนดี

   การติดต่อเข้ารับการรักษาดูไม่วุ่นวายอย่างที่คิด คงเพราะไมค์จัดการล่วงหน้าแล้ว ผมเลยเข้าไปตรวจสุภาพพร้อมเอ็กสเรย์ขา แม้จะมีผลตรวจจากไทยแล้ว แต่ต้องทำซ้ำเพื่อความมั่นใจก่อนการรักษา พอทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ผมก็ถูกพาไปยังแผนกกายภาพบำบัดโดยมีไมค์อยู่ด้วยตลอดเวลา คอยแปลภาษาและตอบคำถามแทนผม ส่วนป๋ากับคนอื่นพักรออยู่ด้านล่าง

   ไมค์จับมือทักทายกอดเพื่อชาวญี่ปุ่น เขาหันมายิ้มให้ผมที่นอนเป็นรูปปั้นอยู่บนเตียงหลังอ่านผลตรวจในมือเสร็จ

   “ฉันจะขอดูอาการที่ขาคุณสักหน่อย ไม่ต้องเกร็งนะ ถ้าเจ็บบอกได้ทันที”

   ได้ยินอีกฝ่ายพูดภาษาอังกฤษคล่องปรื๋อ ผมค่อยผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก ปล่อยให้จับจับยกขาย่อขา ลองจับราวเดินคอยตอบคำถามเป็นระยะ ไม่รู้คนญี่ปุ่นเป็นเหมือนเขาหมดรึเปล่า ใช้เสียงนุ่มน่าฟัง พูดจาสุภาพมากแม้ว่าผมจะอายุน้อยกว่า

   “เท่าที่ดูแผลสมานตัวได้ดีไม่มีปัญหาอะไร แต่คงต้องรอผลตรวจทั้งหมดอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ ระหว่างนี้อย่าใช้งานขาเยอะนะครับ”

   ผมพยักหน้ารับลูกเดียว ไมค์พยุงผมนั่งบนวีลแชร์สั่งให้การ์ดพาผมไปหาป๋า

   “คุณหนูกลับไปพร้อมบอสก่อนนะครับ ผมจะรอผลกับฟังวิธีทำกายภาพ”

   “ขอบคุณนะไมค์”

   “มันเป็นหน้าที่อยู่แล้ว ไม่สิ...ผมเต็มใจทำครับ” เขาเปลี่ยนคำค่อยน่าฟังหน่อย เรายิ้มให้แบบรู้กัน

   ผมถูกพามาชั้นล่าง เห็นป๋านั่งจิบกาแฟอ่านหนังสือพิมพ์ต่างประเทศหลบมุมอยู่ พร้อมหลงกับการ์ดแค่สองสามคน นอกนั้นรออยู่ด้านนอกโรงพยาบาล ขืนเข้ามากันหมด คนอื่นได้แตกตื่นกันพอดี แค่ตอนนี้ก็เด่นจะแย่ ลูเซียสหันมาถามไถ่อาการตามปกติ ผมตอบเท่าที่ได้ยินมา เขาพยักหน้ารับวางแก้วกาแฟแล้วรับหน้าที่ขึ้นผมขึ้นรถเพื่อไปเรียวกังที่จองไว้

   ใช้เวลาเดินทางนานพอสมควรกว่าจะถึงที่หมาย หลงอธิบายให้ฟังว่า การจองเรียวกังน่ะไม่ยาก เพียงแต่การหาเรียวกังที่ยอมให้คนมีรอยสักใช้ได้นั่นอยู่ห่างไกลพอสมควร เพราะคนญี่ปุ่นเชื่อว่าคนที่มีรอยสักคือพวกยากุซ่าหรือคนมีอำนาจไม่ควรข้องเกี่ยว พาลให้ผมนึกถึงรอยสักบนแผ่นหลังของป๋า ถ้าไปแช่กับคนอื่นพวกเขาคงตกใจกันแย่

   แต่ดูเหมือนความกังวลผมจะสูญเปล่า เรียวกังสไตล์ญี่ปุ่นแบบเก่าเบื้องหน้ามีห้องพิเศษพร้อมออนเซ็นในตัว ผมหยิบมือถือถ่ายรูปเท่าที่สภาพร่างกายตอนนี้จะเอื้ออำนวย ที่นี่จัดสวนแบบเซน เน้นความเรียบง่ายส่วนใหญ่เป็นก้อนกรวดสีขาวขีดลวดลามเป็นทางยาวกับวงกลม ประดับด้วยหินก้อนใหญ่ หากไม่นับต้นไผ่ที่ล้อมรอบเรียวกังไวก็แทบจะไม่มีต้นไม้เลย

   ตัวเรียวกังส่วนใหญ่สร้างจากไม้มีฐานเป็นหิน ข้ามสะพานผ่านบ่อปลาคาร์ฟเข้าไปยังด้านในที่มีพนักงานหญิงสวมชุดกิโมโนคอยต้อนรับอยู่แล้ว หลังแจ้งชื่อจองเสร็จเธอก็พาเราไปยังส่วนของห้องพักส่วนตัว ด้านในใช้วีลแชร์ไม่ได้เพราะเกรงว่าจะไปรบกวนลูกค้าคนอื่นเข้า รถเจ้ากรรมเลยถูกพวกการ์ดแบกตามหลัง ส่วนผมมีป๋าอุ้มสบายไม่ต้องเดิน

   เธอเปิดประตูให้อธิบายเวลาเปิดปิดของครัวและวิธีสั่งอาหารก่อนจะถอยฉากออกไป รวมถึงพวกการ์ดที่กระจายกันไปพักใกล้กับบอสใหญ่ เรียกว่าฝั่งนี้ทั้งฝั่งลูเซียสเหมาหมด

   “พักผ่อนซะ” ลูเซียสพูดแค่นั้นผมก็พร้อมที่จะทิ้งตัวลงบนฝูกที่ถูกจัดเตรียมไว้ ต่อให้ไม่ได้เดินก็รู้สึกเพลียจากการเดินทาง ผมผล็อยหลับไป ตื่นขึ้นมาอีกทีก็เห็นอาหารมากมายวางเรียงบนโต๊ะ มีทั้งที่เคยเห็นและไม่เคยเห็นมาก่อน ผมรีบคลานไปนั่งข้างป๋าทันทีแล้วลงมือกินอาหารตรงหน้า เล่นชิมมันทุกอย่าง

   เรื่องพวกนั้นไม่เท่าไหร่ ของจริงมันหลังจากนี้ต่างหาก

   “กฎการแช่ออนเซ็นเธอรู้รึเปล่า”

   “พอรู้มาบ้าง” ต้องบอกว่าหลงกรอกข้อมูลใส่หัวมากกว่า นักฆ่าคนนี้เหมือนสารานุกรมเครื่องที่ รู้ไปซะทุกเรื่อง คงเป็นผลจากการทำงานที่ต้องเดินทางหลายประเทศ

   “ดี” ป๋าพาผมไปถอดเสื้อผ้าอาบน้ำล้างตัวก่อนลงออนเซ็น เท่าที่ผมจำได้คือเราต้องถอดเสื้อผ้าทุกชิ้น ล้างตัวให้สะอาดถึงลงไปแช่ได้และห้ามเอาผ้าขนหนูจุ่มลงไปในน้ำ

   ทันทีที่ถอดเสื้ออากาศหนาวเข้าจู่โจม ที่นี่เย็นกว่าไทยโข หากไม่ติดว่าร่างกายผมปรับอุณหภูมิตั้งแต่อยู่บนเรือคงจะตัวสั่นงันงกแม้จะมีไอน้ำกับความร้อนจากบ่อมาช่วยก็ตาม ก็ป๋าเล่นเลือกสระแบบกลางแจ้ง! แถมยังอาบแบบน้ำเย็นเจี๊ยบหน้าตาเฉย

   ผมถอยหนีไปอาบน้ำอุ่นของตัวเอง ไม่คิดบ้าระห่ำแบบป๋าเด็ดขาด ระหว่างอาบก็ชมบรรยากาศไปด้วย ที่นี่มีหินก้อนใหญ่ตรงขอบบ่อน่าจะเอาไว้พิงไม่ก็นั่ง พื้นเป็นไม้ระแนงสีน้ำตาลเข้ม ตรงมุมถูกแต่งด้วยหินกรวดเหมือนด้านนอกพร้อมต้นไผ่ มีเสาไม้เล็กๆ คอยปล่อยน้ำร้อนลงบ่อ ล้อมเขตบ่อด้วยรั้วไม้สูงให้ความเป็นส่วนตัว

   ขณะที่ผมขัดตัวเองจนตัวใสกิ้งว่าจะแช่น้ำในชื่นใจ ร่างกายถูกคว้าชนแผ่นหลังกระแทกกับแผงอกกว้าง ผมดิ้นเร่าทันที

   “ป๋าปล่อย น้ำเย็นมันหนาวนะ”

   “เดี๋ยวก็อุ่นจนร้อน” หลังคอผมถูกงับมือหยาบซุกซนลูบไล้ไปทั่วขยำสะโพกกับบั้นท้ายแบบไม่เกรงใจ ผมหน้าซีดพยายามขืนตัวหนีทันที

   “ป๋า ไม่เอาตอนนี้ มันเย็น แช่น้ำร้อนก่อนค่อยทำได้ไหม” ผมหันไปอ้อนวอนตัวเริ่มสั่น น้ำแช่น้ำแข็งรึเปล่าเนี่ย ป๋าบ้าอาบไปได้ยังไง

   “ไม่ ฉันจะทำตอนนี้และเดี๋ยวนี้” น้ำเสียงทุ้มต่ำให้คำตอบข้างหู ผมโดนปลุกเร้าจนยากจะหนี ระทวยอยู่ในอ้อมแขนป๋า ไม่รู้จะขอบคุณหรืออะไรดีที่ป๋ายังมีน้ำใจช้อนข้อพับขาข้างที่เจ็บของผมเพื่อไม่ให้รับน้ำหนักมากเกินไปจนกลายเป็นท่วงท่าหวาดเสียว

   จากเรื่องนี้สอนให้ผมรู้ว่าท่ายืนมันไม่ทรมานเท่ากับมุกที่โดนน้ำจนเย็นเจี๊ยบจริงๆ ...

   สุดท้ายก็ต้องล้างตัวใหม่อีกรอบก่อนจะลงไปแช่ในบ่อ ป๋าให้ผมนั่งบนตักเพราะกลัวจะไหลไปกองอยู่ก้นบ่อซะก่อน ผมนั่งนิ่งกับอาการเจ็บจี๊ดๆ ที่สะโพก ปล่อยให้ป๋าใช้มือลูบคลำไปเรื่อย น้ำในบ่อมันร้อนจนเหมือนตัวจะสุก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันช่างผ่อนคลายกล้ามเนื้อหลังจากเพิ่งเสร็จกิจ

   น่าเสียดายที่ร่างกายผมไม่ชินกับการแช่น้ำร้อนแบบนี้นานๆ ผ่านไปไม่กี่นาทีป๋าก็ให้ผมขึ้นนั่งพักตรงโขดหินกันหน้ามืดค่อยลุกไปเช็ดตัวสวมยูกาตะที่ทางเรียวกังเตรียมไว้ให้ เนื้อผ้านุ่มสบายมีตัวซับสีขาวด้านใน ผมมันสายมันไม่เป็นเลยมัดเอาแบบมันไม่หลุดก็พอ ลำบากป๋าหลังจากแช่เสร็จมาช่วยแก้ให้อีกที

   ผมนั่งรินสาเกให้ป๋าจิบก่อนนอนบนฝูกเดียวกัน แล้วตื่นมาอีกทีในสภาพที่ต่างจากตอนนอนอย่างสิ้นเชิง ชุดยูกาตะตกจนเผยไหล่ทั้งสองข้าง มีป๋าซุกหน้านอนแถวอก มือใหญ่ล้วงวางตรงสะโพกชายชุดเลยถลกจนถึงเอวสวนทางกับอีกคนแค่เผยแผงอกกำยำเท่านั้น ต้องขอบคุณป๋าที่ใส่ยูกาตะนอน ทั้งที่ปกติจะชอบเปลือยเปล่า ไม่งั้นคงได้แนบเนื้อมากกว่านี้

   ผมปลุกป๋าเพราะเริ่มหิว พวกเราอาบน้ำนั่งกินมื้อเช้าระหว่างนั้นลูเซียสเรียกให้ไมค์เข้ามาบอกผลตรวจ แต่ประโยคแรกที่ไมค์พูดไม่ใช่คำทักทายยามเช้า แต่เป็น...

   “บอสครับ คุณหนูยังเจ็บอยู่ จะทำอะไรก็ระวังสุขภาพคุณหนูด้วยนะครับ”

   ผมก้มมองตามสายตาของไมค์จ้องรอยจ้ำแดงบนไหปลาร้าที่โผล่พ้นผิวผ้า

   “ฉันทำอะไรฉันรู้ตัวดีไม่ต้องให้นายมาบอก”

   “ขออภัยด้วยครับบอส ผมทำไปตามหน้าที่หมอ”

   “เรื่องนั้นช่างเถอะ ผมอยากรู้ว่าผลตรวจเป็นยังไงบ้าง” ผมตัดบทเข้าเรื่อง ไมค์ยื่นผลตรวจส่งให้ป๋า ปากก็อธิบายไปด้วย

   “ผลจากกระสุนทำลายกล้ามเนื้อไปบางส่วนต้องคอยทำกายภาพบำบัดและอาจจะมีอาการเจ็บจากภายในเวลาลงน้ำหนักที่ขา ระยะเวลารักษาไม่แน่นอน ขึ้นอยู่กับความสามารถในการฟื้นฟูร่างกายของคุณหนู โอกาสหายสนิทมีมาก แต่คุณหนูคงเล่นกีฬาหรือออกกำลังกายหนักๆ ไม่ได้แล้ว”

   ผมนิ่งค้างไป รู้สึกใจหายวูบ ที่ผ่านมาผมเอาตัวรอดด้วยขาคู่นี้ นั่นเท่ากับว่าผมไม่สามารถใช้งานมันได้เหมือนอย่างเก่า ความกังวลเริ่มเข้ามาเกาะกินจิตใจ อนาคตผมจะเป็นยังไง ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนั้นอีกผมจะเอาตัวรอดได้ไหม ขนาดสภาพขาดีๆ ยังไม่รอดเลย

   ลูเซียสรับรู้ถึงความกังวลนี้ได้ มือหนาวางบนกลุ่มผมนุ่มแล้วลูบเบาๆ เอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำที่อ่อนลงหลายระดับ

   “เธอไม่ได้ตัวคนเดียวอีกแล้วมิทรี่ เธอยังมีฉัน มีพวกการ์ด ทำใจให้สบายแล้วตั้งใจรักษาตัวเองเถอะ”

   ผมหลับตา แม้จะยังรู้สึกแย่แต่ไม่เท่ากับตอนแรก ไม่นานผมคงทำใจได้ ขาผมไม่ขาดหรือพิการสักหน่อย ผมคิดปลอบใจตัวเอง

   ”ผมเรียนวิธีทำกายภาพมาแล้ว ขออนุญาตบอสทำการรักษาคุณหนูหลังจากนี้ด้วยครับบอส” ไมค์พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ลูเซียสพยักหน้ารับเนิบๆ

   “ได้ รายงานฉันทุกครั้งหลังทำกายภาพด้วย กลับไทยแล้วไปตกลงตารางกับไนท์เอา”

   หมอจำเป็นรับคำอย่างเข้าใจ เรื่องไนท์รับหน้าที่ฝึกผมต่อสู้ทุกคนรู้กันทั่ว แม้ผมจะไม่เข้าใจก็เถอะ ว่าจะสอนยังไงทั้งที่ขาเดี้ยงแบบนี้ คงต้องรอเจอเองถึงจะรู้สินะ

   พวกเราพักที่นี่อีกหนึ่งคืนเพราะว่าหลงต้องออกไปทำธุระให้ไนท์ มิน่าผมถึงไม่เห็นหน้าเลยทั้งวัน ระหว่างนั้นลูเซียสก็พาผมไปเที่ยวสถานที่ใกล้ๆ ฆ่าเวลา แต่ด้วยสภาพไม่อำนวย เลยเที่ยวแค่ที่สองที่แล้วกลับมาขลุกอยู่ในห้องพัก

   ก่อนกลับผมซื้อของฝากไปให้พวกซันหลายอย่าง ใจนึกอยากกลับไปเรียนจะแย่ หวังว่ากลับไทยทำกายภาพแล้วผมจะหายไวๆ แม้จะไม่สามารถวิ่งหนักๆ ได้ ยังไงก็ดีกว่านั่งรถเข็นไปตลอด

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 08-10-2016 01:09:30
หายไวๆนะคะมิท
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 08-10-2016 01:33:10
ป๋านี่เอาแต่ใจจริงๆนะ หึๆ :jul1: :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 08-10-2016 02:27:32
มิทสู้สู้ เดี๋ยวก็หาย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-10-2016 02:33:43
ทั้งเอ็นดู ทั้งดูเอ็น
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 08-10-2016 06:54:04
มิท เข้มแข็งเข้าไว้!!!
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 08-10-2016 09:03:01
 :impress2: ป๋าตามใจและอ่อนโยนเชียว
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 08-10-2016 10:07:15
หายเร็วๆ นะมิท จะได้กลับไปเรียนได้สักทีเนอะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 08-10-2016 10:49:44
มิทหายไวๆน้าจะได้กลับไปเรียนได้อย่างเต็มที่
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 08-10-2016 10:58:07
ขอให้ขามิทหายดีเร็วๆ :L2: :L2: :L2:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 08-10-2016 12:55:03
รีบๆรักษาตัว หายไวๆน้าาา ~

รอตอนต่อไปป :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 08-10-2016 13:07:24
ป๋า ดูแลมิท ดีๆ
อย่าใช้งานมิท หนักมากล่ะ
หมอไมค์ เตือนแล้วนะ
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryu7801 ที่ 08-10-2016 14:10:01
น้องมิทน่ารัก สู้ๆๆๆๆ :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 08-10-2016 19:59:23
ป๋า น้องยังป่วยอยู่นะ  :laugh:

เตือนไปก็เท่านั้นแหล่ะ เวลาป๋ามันหื่นก็....  :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 08-10-2016 20:30:34
มาตามป๋า อีกคนนน

มิท สู้ ๆ เดี๋ยวก็หายเนอะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 08-10-2016 21:44:05
 :mew2: ความโชคดีในความโชคร้ายน่ะมิท ตอนนี้หนูก้อไม่ต้องวิ่งหนีเอาตัวรอดเหมือนสมัยอดีตแล้วน่ะ มีป๋าคอยดูแลหนูอยู่ตลอดชีวิตแหละ แล้วอีกหน่อยคงได้เรียนรู้การต่อสู้มากขึ้น สู้ ๆ น่ะจ้ะหนูมิท ป๋านี่ก้อหื่นได้ตลอดเลยน่ะ  :o8:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 09-10-2016 22:15:29
เจอเรื่องร้ายมาเยอะ...ต่อไปขอให้มีแต่เรื่องดีๆนะมิทรี่ :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Bangzazazall ที่ 10-10-2016 03:48:34
ป๋านี่สายเปย์อีหนูมิทจริงๆ!  :hao6:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 10-10-2016 08:03:03
ดูๆแล้วอิหนูช่างสุขสบาย   :hao6:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 10-10-2016 12:39:28
แปะก่อนน้าา
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 10-10-2016 13:31:23
แล้วก็ผ่านไปได้ด้วยดี มันน่าตีอเล็กเซย์นัก สนุกอยู่คนเดียว
หวังว่าจะไม่มีใครกล้ามาทำอย่างนี้กับเด็กป๋าอีกนะคะ
ถือเป็นการปลอบขวัญที่ดีกับการตามใจมิทรี่ทุกอย่าง :hao3:
ต่อไปก็ต้องขยันทำกายภาพนะหนูมิท จะได้วิ่งเล่นได้อีก
แต่ยังนึกสภาพการฝึกกับไนท์ไม่ออกเลย สงสัยจะสนุกน่าดู :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 10-10-2016 14:04:45
ป๋านี่สายเปย์ สายหื่นของแท้
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: GUNPLAPLASTIC ที่ 10-10-2016 16:11:49
เพิ่งมาเจอเรื่องนี้สนุกมากเลยค่ะ ฮื้อออ :hao5: :hao5:
รอตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Ujeen ที่ 10-10-2016 17:23:30
เคืองอเล็กอะ ถ้าหนูมิทเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆนี่จะทำไงมิทราบ :angry2:
รอตอนต่อไปนะคะ :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: .hnk ที่ 11-10-2016 15:28:01
รอต่อจ้าา
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 13-10-2016 22:51:00
ขอให้มิทหายเร็วๆ กลับมาซ่าได้เหมือนเดิมไวๆนะคะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 14-10-2016 12:24:00
อีหนูของป๋า หายเร็วๆน้าา o13
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 14-10-2016 22:14:19
ชอบเรื่องนี้มากนี้พูดเลยยย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวสนที ที่ 15-10-2016 00:46:12
ตามๆมีความสนใจตัวละครที่เป็นมือขวา
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]้
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 16-10-2016 01:57:14
ป๋าสายเปย์จริงๆ ตามใจทุกอย่างสุดๆ :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Dezzerr ที่ 16-10-2016 09:23:31
โอยยยย เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ สนุกมากเลยค่ะ อ่านรวดเดียวยันเช้าเลย  :katai3:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aimjungna ที่ 16-10-2016 21:26:59
มิทรี่น่ารักป๋าก็เอาแต่ใจสุด ๆ
เป็นกำลังใจให้รนะคะ *0*
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่14 ผลตรวจ [Up 8/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Chk~a ที่ 23-10-2016 09:59:39
มารอตอนต่อไปค่ะ
ป๋ากำลังหลงอิหนูแล้ว อิหนูก้เปิดใจให้ป๋าด้วยนะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 27-10-2016 20:20:13
รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!?

   ผมคิดว่าเรื่องอาการบาดเจ็บของตัวเองเซอร์ไพรส์แล้วนะ แต่ก็ยังไม่เท่ากับเรื่องของไนท์...

   รถสีดำเงาวับบ่งบอกยี่ห้อเจ้าของแล่นจอดในลาน พร้อมกับเหล่าการ์ดกรูออกมายืนล้อมรอบ ไมค์รับหน้าที่ยกรถเข็นกางรอ ป๋าลงจอดรถเป็นรายถัดมา ก่อนโน้มตัวอุ้มลูกบุญธรรมมานั่งบนรถเข็นพร้อมกับเป็นคนเข็นด้วยตัวเอง บรรดาลูกน้องที่อยู่เฝ้าตึกเป็นเพื่อนไนท์ส่งเสียงต้อนรับบอสใหญ่กับคุณหนู

   ผมกวาดตามองการ์ดคุ้นหน้าแล้วหยุดชะงักตรงคนที่ยืนอยู่ข้างไนท์ หนุ่มร่างเล็กผิวขาว ใบหน้าบ่งบอกว่าเป็นคนเอเชีย เรือนผมสีดำระคอ ดวงตาฉายแววโศกปนประหม่า สวมเสื้อยืดตัวหลวมกับกางเกงยาวมิดชิดช่างไม่เหมาะกับอากาศในเมืองไทย ลูเซียสคงสงสัยเรื่องเดียวกันกับผม แต่ตอนนี้ไม่ใช่จังหวะที่จะมาพูดอะไรมาก บอสใหญ่เลยพยักหน้ารับลูกน้องแล้วพาผมเข้าไปตากแอร์ในห้องด้านใน

   ไนท์เข้าใจว่าลูเซียสต้องการอะไร เขายกมือโอบบ่าร่างบางข้างกายพาเข้าไปด้วยกัน ตามหลังมาด้วยไมค์ ส่วนหลงถูกป๋าสั่งให้ขึ้นเครื่องกลับรัสเซียไปแล้ว เพราะดูเหมือนว่าทางนั้นต้องการตัวหลงไปช่วยงานกะทันหัน ตอนนี้เลยเหลือแค่พวกเรากับสมาชิกใหม่หนึ่งคน

   พี่อาคมสั่งลูกน้องปิดท้ายก่อนปล่อยให้แยกย้ายไปพักผ่อนแล้วตามเข้ามาสมทบพวกเราในห้องเป็นคนสุดท้าย

   ทันทีที่ประตูปิดลงลูเซียสไม่ถาม เอาแต่จ้องหนุ่มร่างบางตรงข้ามกับผมที่จ้องไนท์เขม็ง แววตาฉายประกายระริกระรี้อย่างไม่ปิดบัง ทุกคนจำได้รึเปล่า ช่วงที่ผมเกิดเรื่องโดนยิงที่ขา ช่วงนั้นไนท์ชอบหายตัวบ่อยๆ เห็นว่าติดใครบางคนอยู่และดูเหมือนคนที่ว่าจะมายืนต่อหน้าผมแล้ว

   “มีอะไรจะพูดก็พูดมา”

   ลูเซียสละสายตาจากคนแปลกหน้าไปยังไนท์ บอสใหญ่ทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาโดยมีผมอยู่ด้านข้างอาคมกับไมค์เยื้องไปด้านหลัง ตรงข้ามคือคุณรองหัวหน้ากับสมาชิกใหม่

   “คนนี้ชื่อโทริ นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาเป็นคนรักของฉันและจะมาอยู่ที่นี่ด้วย”

   “ฉันมั่นใจว่าไม่ได้มีแค่นั้น ถ้าจะอยู่ที่นี่ก็เล่ามา ฉันไม่อยากเลี้ยงคนที่มีปัญหาไว้ใกล้ตัว” น้ำเสียงเรียบเรื่อยแฝงอำนาจของลูเซียสทำเอาคนที่ชื่อโทริสะดุ้ง พอคนรักตัวเองดูตกใจจนตัวหดเหลือสองนิ้ว ไนท์ยื่นมือไปลูบมือปลอบ กำลังจะช่วยพูดแต่ถูกเจ้าตัวขัดซะก่อน

   “ผมเล่าเองครับ”

   ภาษาอังกฤษสำเนียงแปร่งๆ ดังออกมาจากริมฝีปากบาง ฟังดูนุ่มนวลไพเราะทำให้ผมยิ่งสนใจมากกว่าเดิม โทริจับมือไนท์แน่นเหมือนต้องการเพิ่มกำลังใจให้ตัวเอง ต่อหน้าบอสใหญ่ผู้องอาจคนนี้ จะหวั่นเกรงจนตัวลีบก็ไม่แปลก นี่ยังดีที่ยอมเปิดปากพูดบ้าง แม้จะยังดูขลาดๆ อยู่บ้างก็ตาม

   หลังจากนี้เป็นเรื่องเล่าจากปากของโทริ ผมขอสรุปเลยแล้วกัน โทริเป็นหนุ่มชาวญี่ปุ่น หนีปัญหาบางอย่างมาอยู่ในประเทศไทย ยึดอาชีพเป็นครูสอนภาษาญี่ปุ่นเป็นหลัก อาศัยอยู่ห้องเช่าระดับกลางมาหลายเดือนแล้ว

   สาเหตุที่เจอกับไนท์ได้ เป็นเพราะไนท์ต้องตามสืบเรื่องของเสี่ยอย่างลับๆ เลยไปอาศัยอยู่ห้องที่ซื้อทิ้งไว้ชั่วคราวเพื่อความสะดวกในการเคลื่อนไหว แล้วไอ้ห้องที่ว่าดันเป็นห้องติดกับโทริ ทั้งคู่เลยรู้จักกัน มิน่าล่ะ ตั้งแต่ช่วงนั้นผมถึงไม่ค่อยเจอหน้าไนท์ แล้วแบบนี้เรื่องที่พี่อาคมไปสืบตอนอยู่ที่ญี่ปุ่น คงไม่ใช่เรื่องของโทริคนนี้หรอกนะ

   ดูท่าผมจะแสดงอาการสนใจจนออกนอกหน้ามากไปหน่อย ทุกคนเลยพร้อมใจกันหันมามองผมเป็นตาเดียว มองทำไม? ผมยิ้มไม่รู้สึกรู้สา

   “ไมค์ พามิทไปพัก”

   ผมอ้าปากค้างกับคำสั่งของลูเซียส ไมค์รับคำตรงดิ่งมาเข็นผมออกจากห้องนั้นทันที ได้ยินเสียงไนท์หัวเราะไล่หลัง
   
   “เจ้าหนูชอบเสือก กลับไปกินนมนอนไป”

   ทำอะไรไม่ได้นอกจากเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันจ้องไนท์ตาวาว ไม่เจอกันพักใหญ่ นิสัยยังแย่เหมือนเดิมไม่เปลี่ยน เอาเถอะ ไม่อยากให้ผมรู้รายละเอียดก็ตามใจ เอาไว้ผมตะลอมถามป๋าที่หลังก็ได้ คิดได้ดังนั้นค่อยผ่อนคลายกลับมาพักผ่อนที่ห้องอย่างสุขกายสบายใจ

   ไมค์ส่ายหัวเอือมๆ กับท่าทางของผม

   “คุณหนูเลิกสนใจเรื่องคนอื่น หันมาสนใจเรื่องของตัวเองก่อนดีกว่า ผมมีข่าวดีจะบอก”

   “บอกมาเลย ไม่ต้องอมพะนำ ขี้เกียจลุ้น” ว่าพลางลุกขึ้นยืนย้ายตัวเองไปนอนบนเตียงนุ่ม ขาผมลุกเดินเหินเองได้แล้ว แค่ยังเจ็บชวนนิ่วหน้าเฉยๆ ผมเลยพยายามหาโอกาสใช้ขาเดินเองให้มากที่สุด แม้จะโดนไมค์บ่นก็ตาม

   “ถ้ายังดื้อแบบนี้ ข่าวดีคงกลายเป็นข่าวร้าย” ผมมองเร่ง ไมค์จำต้องกลืนคำบ่นลงคอ “ไม่ต้องจ้องแบบนั้น ข่าวดีคือคุณหนูไม่ต้องใช้รถเข็นแล้ว”

   ผมกำลังจะร้องเย้ พลันชะงักกับคำต่อมา

   “แต่...คุณหนูต้องใช้ไม้ค้ำและทำกายภาพบำบัดตามเดิมจนกว่าจะหาย ส่วนเรื่องมหา’ลัย คุณหนูสามารถกลับไปเรียนได้ตอนเทอมหน้า เพราะท่านพ่อแจ้งดรอปเรียนให้คุณหนูแล้วหนึ่งเทอม” ไมค์ชี้ไปยังไม้ค้ำที่วางไว้ตรงหัวเตียง

   ผมผ่อนลมหายใจ “ก็ยังดี อย่างน้อยๆ ก็หลุดพ้นจากรถเข็นสักที” ผมคว้าไม้ค้ำจ้ำออกจากห้องไปหาเดฟในครัวโดยไม่สนใจเสียงดุไล่หลังของไมค์

   เสียงเอะอะจากอีหนูของป๋าช่วยบรรเทาบรรยากาศอึมครึมในห้องคุยงานเป็นอย่างดี ลูเซียสที่ทำหน้าเคร่งจนถึงเมื่อครู่ยังหลุดยิ้มที่มุมปาก ไนท์ลอบขอบคุณเจ้าหนูในใจ ทางโทริก็ดูจะหายใจหายคอได้สะดวกขึ้นมาบ้าง ก่อนจะเกร็งตัวแข็งทื่ออีกรอบยามลูเซียสเปิดปากพูด

   “สรุปว่า เธอเคยเป็นเด็กของพวกมีอิทธิพลมาก่อน แต่ได้คนรู้จักช่วยถึงหลุดพ้นออกมาใช้ชีวิตในไทยจนเจอไนท์ และตอนนี้พวกนั้นคิดจะพาตัวเธอกลับไปสินะ”

   “ครับ...” โทริเอ่ยเสียงค่อย ลูเซียสมองด้วยสายตาไม่ชอบใจนัก คนรักของเพื่อนสนิทดันเป็นพวกที่บอสใหญ่ไม่ชอบที่สุด ไร้ความมั่นใจ ไม่มีความเด็ดขาด อ่อนแอ สู้อีหนูของเขาก็ไม่ได้

   ใช่ว่าไนท์จะมองความคิดบอสไม่ออก ทำงานร่วมกันมาตั้งแต่สมัยก่อตั้งแก๊งใหม่ๆ เรื่องที่ชอบสิ่งที่เกลียดทำไมจะไม่รู้ แต่ก็เพราะรู้ใจกันแบบนี้ ไนท์ถึงตัดสินใจพาโทริมาอยู่ด้วย คิดจะอาศัยชื่อลูเซียสคุ้มครองระหว่างที่ตัวเองออกไปเก็บกวาดขยะ

   “ขอแค่ช่วงเวลานี้เท่านั้น เมื่อทุกอย่างจบลง ถ้านายไม่ชอบใจ ฉันจะพาโทริไปอยู่ข้างนอกเอง” ไนท์กล่าวหนักแน่นอย่างคนที่ตัดสินใจแล้ว ลูเซียสหรี่ตาเอนหลังพิงพนัก วางศอกเท้าคางมอง

   “นายกำลังขอร้องฉัน?”

   ยากนักที่คนอย่างไนท์จะก้มหัวขอร้องคนอื่น ลูเซียสยังจำได้ดีถึงท่าทางหยิ่งทะนงไม่เห็นหัวใครของไนท์ตอนเจอกันครั้งแรก

   ได้ยินเช่นนั้น ไนท์หยุดนิ่งไปชั่วขณะ โทริมองด้วยสายตาเป็นห่วง มือเล็กแตะบนหลังมือใหญ่แผ่วเบาราวกับกำลังโทษตัวเองที่ทำให้คนรักต้องลำบาก ช่างอ่อนแอ...ไร้ประโยชน์จนทนดูต่อไปไม่ได้ ลูเซียสต้องเบี่ยงสายตามองเพื่อนตัวเองแทน ไม่เข้าใจจริงๆ ระดับอย่างไนท์ทำไมถึงชอบคนอย่างนี้ได้

   หลังเงียบไปสักพัก ในที่สุดไนท์ก็ยอมเปิดปาก “ใช่...ฉันขอร้องนาย” แผ่นหลังตั้งตรง แววตาฉายความมุ่งมั่นดุดัน ลูเซียสหัวเราะเสียงต่ำในคอ

   “นั่นคือท่าทางของคนที่กำลังขอร้องคนอื่น?”

   “อย่าเข้าใจผิด ฉันขอร้องนายก็จริง แต่ไม่ใช่การกระทำที่ไร้ศักดิ์ศรี นายคงไม่ได้ลืมใช่ไหม ตลอดหลายสิบปีมานี้ ใครเป็นคนช่วยเหลือนาย” ดวงตาคมกริบ เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ โฉมหน้าที่แท้จริงของอัศวินทั้งเจ้าเล่ห์และชั่วร้าย

   “คิดจะทวงบุญคุณหรือไง”

   “ฉันไม่ใช่พวกชั้นต่ำพันธุ์นั้น มันคือการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม นายช่วยฉัน ฉันก็จะทำงานให้นายต่อไป” ไนท์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

   แม้ลูเซียสจะไม่ชอบใจโทริ แต่เขาไม่ใช่คนที่จะพูดจาดูถูกคนรักของเพื่อน อีกอย่างสิ่งที่ไนท์ขอมันเป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อยหากเทียบกับผลประโยชน์ที่ไนท์เคยทำตลอดมา ที่สำคัญเจ้าตัวบอกว่าจะจัดการเองลูเซียสไม่ได้เดือดร้อนอะไร

   “ถึงในฐานะบอสฉันไม่เห็นด้วย...แต่ในฐานะเพื่อนนายอยากจะทำอะไรก็ทำ แค่อย่าให้มีผลกระทบกับงานหลักก็พอ” ท้ายประโยคลูเซียสปรายตามองอาคมที่ยื่นมือช่วยเหลือไนท์ลับหลัง อาคมเข้าใจจึงโค้งกายรับคำกล่าวนั้นอย่างนอบน้อม

   “ส่วนเรื่องจะย้ายออกหรือไม่ พวกเราค่อยคุยกันอีกที อย่าลืมว่าคนที่จะอยู่ตึกฉันได้ต้องทำตัวให้มีประโยชน์”

   “เหมือนเจ้าหนูนั่นมีหน้าที่บนเตียงใช่ไหม” บรรยากาศตึงเครียดผ่านพ้นไป สองสหายผ่อนคลายกลับมาคุยหยอกล้อกันได้

   “ใช่ ทำหน้าที่ได้ดีมากซะด้วย ฉันคิดอยู่ว่าจะให้รางวัลอะไรดี” ลูเซียสแสยะยิ้มตอบหน้าด้านๆ

   “รางวัลอะไรก็ช่าง ช่วยจำไว้ด้วยว่าเด็กนั่นต้องฝึกการต่อสู้กับฉัน ส่วนโทริ...ฉันตั้งใจจะให้เขาช่วยงานเอกสาร” พูดพลางส่งตาหวานเชื่อมให้คนรักตัวเอง ผิดกับลูเซียสที่ขมวดคิ้วฉับพูดตรงแบบไม่ไว้หน้า

   “ฉันไม่คิดว่าเขาจะทำได้”

   ไนท์ไม่ถือสาอะไรเพราะเจ้าตัวมั่นใจในฝีมือคนรักตัวเองเต็มเปี่ยม

   “โทริเคยมีประสบการณ์ทำงานด้านเอกสารมาก่อนตั้งแต่สมัยอยู่ญี่ปุ่น ฉันทดสอบดูแล้วเขามีฝีมือจริงๆ อีกอย่างปกติฉันทำงานอยู่คนเดียวหัวหมุนจะแย่ ยังมีบอสเวรบางตัวชอบอู้งานไปกกเด็กอีก การที่ฉันจะหาผู้ช่วยสักคนคงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรมั้ง” อธิบายพร้อมเหน็บแนม คงไม่มีใครอาจหาญเท่าไนท์อีกแล้ว สิ่งที่ไนท์พูดมีเหตุผลอยู่เหมือนกัน ตัวลูเซียสเองก็มั่นใจในสายตาของไนท์ เจ้าตัวคงไม่คิดเอาเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวมาปนกัน

   บอสใหญ่ชั่งน้ำหนักในใจ โทริมีประวัติไม่น่าไว้ใจ ในขณะเดียวก็ไร้ที่ไปและดูเหมือนจะหลงไนท์แบบโงหัวไม่ขึ้น

   “ถ้าเกิดอะไรขึ้นฉันจะเป็นคนรับผิดชอบเอง” ไนท์ประกาศ ได้ยินดังนั้นลูเซียสตอบตกลงทันที ในเมื่อรองหัวหน้าคนนี้คิดถึงตัวเองเป็นหลัก ถึงขั้นเอาตัวเองเป็นประกันแบบนี้ไม่มีอะไรน่าห่วงแล้ว จะน่าเห็นใจก็แต่นกน้อยผู้ไม่รู้อะไรเลย

   ไม่ว่าไนท์จะรักจริงหรือไม่ ก็ไม่ใช่กงการอะไรของลูเซียส พอคุยกับเสร็จก็ยกมือไล่ทุกคนออกไปเปิดโอกาสให้มิทใช้ไม้ค้ำพาตัวเองเข้ามาพร้อมเดฟและอาหารเต็มรถเข็น

   บอสใหญ่จ้องขาอีหนูเขม็ง คนโดนจ้องทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้บอกให้เดฟจัดโต๊ะ

   “อย่าเอาแต่เครียดสิ ผมช่วยเดฟทำของโปรดมาให้ป๋า กินอาหารรสชาติไม่ถูกปากหลายวันมากินของอร่อยๆ กันดีกว่า”

   เดฟขัดคอคนที่กำลังบรรยายอาหารอย่างออกรสออกชาติ

   “อะแฮ่ม ได้ข่าวว่าทั้งหมดนั่นผมทำคนเดียว ส่วนคุณหนูมีหน้าที่ป่วนในครัวเฉยๆ ไม่ใช่หรือครับ นอกจากจะไม่ช่วยแล้วยังทำให้อาหารเสร็จช้าอีก”

   “ฉันช่วยเป็นกำลังใจให้ไง! แถมเป็นคนสั่งให้นายทำด้วยนะ ใส่แรงใจไปเพียบรับรองอร่อยเหาะ ป๋ามากินเร็วเดี๋ยวเย็นซะก่อน”

   กลิ้งกลอกลื่นไหลจนน่าตี ยิ้มกว้างนั่งประจำที่ถือช้อนส้อมพร้อม ไม่รู้ว่าใครอยากกินกันแน่ ลูเซียสส่งสายตาให้เดฟออกไปรอเก็บจานด้านนอกแล้วเดินไปอุ้มอีหนูมานั่งตักตัวเอง

   “อยากดูแลฉันไม่ใช่เหรอ ปอนฉันสิเร็วๆ เข้า” เจ้าแสบรุ่นเล็กโดนรุ่นใหญ่เอาคืนจนไปไม่เป็น ได้แต่จำยอมทำตามคำสั่งแอบเนียนตักเข้าปากตัวเองซะส่วนใหญ่ ลูเซียสทั้งขำทั้งหน่าย ยอมปล่อยให้ไปนั่งที่เดิมแล้วกินใครกินมัน พอหมดค่อยเรียกเดฟมาเก็บจานพร้อมเสิร์ฟของหวาน

   กิจกรรมหลังจากนั้นก็แสนจะปกติธรรมดา ลูเซียสที่ทิ้งงานไปนานต้องกลับไปจมเอกสารกองโตปล่อยอีหนูนั่งเล่น นอนเล่นในห้อง เรื่องของฝากพี่อาคมแวะเอาไปให้ที่มหา’ลัยเพราะผมไม่สะดวกเอาไปแจกจ่าย พวกนั้นก็โทรมาขอบคุณไม่ก็ส่งข้อความในโซเชียล

   ผมสบายใจอยู่ไม่ถึงวัน ปีศาจตัวร้ายก็มารบกวนเวลาพักผ่อนอันแสนสงบสุข ไนท์บุกมาถึงห้องพร้อมวางหนังสือตั้งหนึ่งตรงหน้า เหล่ตามองผ่านๆ มีทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ ลามไปถึงภาษารัสเซีย ผมเงยหน้ามองอย่างไม่เข้าใจ

   “คนอื่นเขาทำงานจนหัวหมุน คิดจะนอนสบายคนเดียวรึไง ฝันไปเถอะเจ้าหนู นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอต้องเรียนภาษาอังกฤษและภาษารัสเซียเพิ่ม พอใช้สองภาษานี้จนคล่องฉันจะให้เลือกเองว่าจะเรียนภาษาอะไรต่อ อ่อ มีเรื่องฝึกต่อสู้ด้วยสินะ ตอนนี้ขาเธอยังไม่หายดี ฉันจะให้เรียนทฤษฎีไปพลางๆ เริ่มตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป ไว้ฉันจะเอาตารางเรียนมาให้เธออีกที ตอนนี้อ่านพวกนี้ไปก่อน”

   หลังเดินวนไปวนมาร่ายสิ่งที่ผมต้องเรียนเสร็จก็สะบัดก้นจากไป ทิ้งให้ผมนั่งจ้องกองหนังสือตาแทบถล่นออกมานอกเบ้า นรกยังไม่จบเพียงเท่านั้น ผ่านไปไม่ถึงห้านาที เดฟเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม

   “คุณหนู ดีใจด้วยนะครับ หลังจากนี้คุณต้องเรียนเรื่องมารยาทในสังคมกับผม อะๆ ปฏิเสธไม่ได้ครับ เพราะเป็นคำสั่งของบอส ผมแวะมาบอกให้เตรียมใจก่อน พรุ่งนี้ค่อยเจอกันนะครับ” แล้วก็สะบัดก้นจากไปอีกคน ผมทิ้งตัวลงนอนแล้วแหกปากแบบไม่กลัวว่าจะรบกวนคนอื่น

   “อ๊ากกกก ปล่อยฉันกลับไปเรียนซะยังจะดีกว่า เจ้าพวกปีศาจร้าย!!”

   เสียงโหยหวนนั้นดังไปถึงห้องทำงานลูเซียส ปากกาในมือหยุดไปชั่วครู่ หัวเราะในคอสองสามทีแล้วก้มหน้าอ่านเอกสารต่อโดยมีอาคมเป็นผู้ช่วยอยู่ด้านข้างแทนไนท์ที่มีงานหลายอย่างต้องไปจัดการ ส่วนโทริทำงานเอกสารง่ายๆ ในห้องทำงานของไนท์ เรียกได้ว่าตอนนี้ไม่มีใครว่างเลยสักคน

   นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเหมือนกับตกนรกทั้งเป็น ตารางเรียน+ฝึกแน่นเอี๊ยดตลอดอาทิตย์ โดนตีจนตัวช้ำจากการฝึกมารยาทกับเดฟ

   ทางไนท์แบ่งการสอนเป็นสองประเภท อย่างแรกคือการสอนเกี่ยวกับอาวุธจำพวกปืน ไม่ได้เอะอะเดินเข้าสนามยิงปืนแล้วกราดกระสุนตามใจชอบแบบในหนัง ไนท์สอนตั้งแต่ขั้นพื้นฐานให้รู้จักปืนแต่ละประเภท ความสามารถของมัน ชนิดของมัน รวมถึงประวัติความเป็นมาอีกเล็กน้อย

   เพราะปืนแต่ละชนิดไม่เหมือนกันรวมถึงกระสุนด้วย ความแรง ความเร็ว ความสามารถในการทะลุทะลวงใส่ร่างเป้าหมาย อาวุธชนิดไหนสามารถเจาะผ่านเสื้อเกราะได้ ชนิดไหนมีวิถีการยิงยังไง เรียกได้ว่าละเอียดมาก ผมใช้เวลาเกือบเดือนกว่าจะเข้าใจเรื่องพวกนี้ ที่สำคัญยังรู้แจ้งแค่สองชนิด!

   พอผ่านช่วงนี้ไปได้ บทเรียนต่อไปของผมคือการทำความคุ้นเคยกับปืนของจริง ไนท์เอาปืนพกมาให้ผมหนึ่งกระบอก เขาสอนว่าปืนมีส่วนประกอบอะไรบ้าง พร้อมๆ กับวิธีการแยกชิ้นส่วนและการประกอบให้เหมือนเดิมด้วย หลังจากผมทำได้ เขาก็เริ่มจับเวลา ถ้าผมทำได้ช้ากว่าที่ควร ไนท์จะเพิ่มเวลาเรียนภาคทฤษฎีเข้าไปอย่างกับจงใจให้หัวผมระเบิดตาย

   อย่างที่สองคือการต่อสู้ระยะประชิด ตอนนี้ผมยังไม่สามารถฝึกอะไรได้มาก ส่วนใหญ่จึงเป็นการเรียนภาคทฤษฎีและทำกายภาพกับไมค์มากกว่า ระหว่างนั้นไนท์ก็เอาสารพัดมีดพกกับพวกสนับมาให้ผมจับเล่นท่ามกลางเสียงทอดถอนหายใจของพี่อาคม

   ส่วนเรื่องภาษา ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้ายของผมที่คนสอนเป็นลูเซียส ป๋าคนนี้มีวิธีสอนภาษาได้ชวนกระอักเลือดมาก สอนไปพร้อมสัมผัส เริ่มจากการทวนคำศัพท์ง่ายๆ แล้วเพิ่มเป็นประโยค มันน่าเศร้าตรงนี้แหละ ประโยคที่ผมใช้ได้อย่างคล่องแคล่วช่วงแรกส่วนใหญ่มีแต่เรื่องใต้สะดือทั้งสิ้น

   ถามหน่อยเถอะ! จะมีคนสอนภาษาหน้าไหนอีกทำไปด้วยให้ผมพูดภาษารัสเซียไม่ก็อังกฤษไปด้วย หากพูดไม่ถูกต้องก็จะทรมานผมต่อไป พอพูดถูกค่อยได้รางวัลชวนกลั้นใจตาย ต้องขอบคุณสวรรค์ที่ผมมีพื้นฐานสองภาษานี้พอสมควร รวมถึงทุกคนในตึกพร้อมใจกันไม่พูดภาษาไทย คอร์สการเรียนของป๋าจึงจบลงภายในไม่กี่เดือน โดยมีป๋าทอดถอนหายใจด้วยความเสียดาย

   พอถามถึงภาษาต่อไป ป๋ารีบเสนอตัวทันทีทั้งที่งานกองท่วมหัว ไนท์เลยขัดคอบอกให้ผมพักเรื่องเรียนภาษาไปก่อนก็ได้ ทุ่มเทกับการเรียนอย่างอื่นแทนเพราะช่วงที่ผ่านมาผมทำได้ดี

   ผมดีใจไม่เท่าไหร่ ไนท์ก็เสริมมาอีกประโยค

   “ขาเธอหายดีแล้ว คงถึงเวลาเรียนการต่อสู้แบบจริงจังสักที ดีใจด้วยนะ ในที่สุดก็ได้ใช้อาวุธอย่างที่เธอฝัน” มือหนาตบไหล่ผมหนักๆ

   บัดซบเอ๊ย! ผมขอกลับไปเรียนภาษากับป๋าตอนนี้ทันไหม ฮือๆ ...

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 27-10-2016 20:37:09
ฮาาาา มิทผู้น่าสงสาร เสียเปรียบทุกทางสินะ ดูเหมือนเป็นการเอาคืนเล็กๆน้อยๆของทุกคนสินะ กร๊ากกกกก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 27-10-2016 20:37:32
สู้ๆนะมิท เด็กน้อย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 27-10-2016 20:48:24
โถววว~ สงสารอีหนูมันหน่อยยย~ :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Chk~a ที่ 27-10-2016 20:57:24
ป๋าหลงหัวปักหัวปำ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 27-10-2016 21:02:17
สู้ๆนะมิท เราว่า มิทเหมาะกับป๋าที่สุดแล้วล่ะ 555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 27-10-2016 21:23:15
ควรสงสารมิทดีมั้ยเนี่ย ว่าแต่เรียนภาษากับป๋านี่ ป๋าได้กำไรเห็นๆเลยนะ หึๆๆๆ :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 27-10-2016 21:30:53
สู้ๆนะมิท ป๋าเอาเปรียบมิทตลอดเลยนะ 555 :hao3:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 27-10-2016 21:39:09
ขอให้รอดปลอดภัยครบสามสิบสองน้ะมิทททท :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 27-10-2016 22:00:24
หืมมม....ป๋า เสนอตัวสอนภาษามิท
มีแต่เรื่องใต้สะดือทั้งน้านนน
สอนไปสัมผัสไป มิน่าเรียนรัสเซียเสร็จ
ขอสอนภาษาอื่นอีก  :ling1: :ling1: :ling1:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryu7801 ที่ 27-10-2016 22:20:36
อีหนูสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ o13 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 27-10-2016 22:30:40
แฮ่!! เขาอยากดูตอนมิทเรียนภาษา  :impress2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 27-10-2016 22:38:16
น้องมิททททท น่าเห็นใจเหลือเกิน พยายามเข้าน้าาาา
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 27-10-2016 23:33:06
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 28-10-2016 00:15:18
ต่อไปมิทก็จะกลายเป็นหนุ่มที่เพียบพร้อมรอบด้าน :katai2-1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-10-2016 01:09:38
 o13
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวสนที ที่ 28-10-2016 03:07:29
สู้เขาเข้าอีหนู
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 28-10-2016 06:02:27
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 28-10-2016 06:48:22
 :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 28-10-2016 11:53:51
น่าสงสารมิท แต่เพื่อจะได้ยืนเคียงข้างป๋าได้ก็ทนเอานะมิท :katai2-1: :katai2-1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 28-10-2016 12:38:59
คู่นี้บันเทิงไปๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 28-10-2016 21:17:15
โถ โถ โถ ขอให้รอดปลอดภัยนะอีหนู
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 28-10-2016 23:43:49
สู้ ๆ นะมิท 55
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 29-10-2016 00:40:55
 :z1: มิทกำลังจะกลายเป็นคุณชายมาดใหม่แล้ว เปิดเทอมคราวหน้าเพื่อน ๆ ได้เจอมิทลุคใหม่แน่ ๆ  :hao3: อยากอ่านเรื่องของโทริกับไนท์จังเลย ว่าไนท์จะเป็นแมวหง่าวกับคนรักอาโนเนะแบบไหน  :mew3:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Blackbone ที่ 29-10-2016 00:49:12
โถ่มิทเอ๊ยยย น่าสงสารจริงๆ สู้ๆนะมิท
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 31-10-2016 10:40:47
ฮ่าๆ ได้เวลาฝึกหนักๆๆ  :laugh:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Psycho ที่ 12-11-2016 18:25:52
ถ้าได้ใช้วิชาจากอาจารย์ไนท์เมื่อไหร่ท่าทางจะมันส์
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่15 เปิดตัวคนรัก!? [Up 27/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Bangzazazall ที่ 14-11-2016 16:48:44
รอร้อรอรอ ~  :hao6:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ ย้อนหลังลอยกระทง [Up 15/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 15-11-2016 00:54:59
*จากผลโหวตในเพจทำให้เกิดตอนพิเศษคู่นี้ขึ้นมา
พิเศษ ลอยกระทง

   วันนี้วันลอยกระทง แถมยังเป็นวันซุปเปอร์มูน พระจันทร์เต็มดวงและเข้าใกล้โลกมากที่สุด สิ่งที่ผู้คนควรทำคือเตรียมตัวไปลอยกระทงกันตั้งแต่หัวค่ำ แล้วเดินเที่ยวเล่นชมความงามของพระจันทร์กับเพื่อนฝูง ครอบครัวไม่ก็คนรัก

   ตัวผมน่ะเหรอ? นั่งไถมือถือด้วยความเบื่อหน่าย...

   ไม่ใช่ว่าเพื่อนไม่คบ แต่เพื่อนมันดันไปลอยกับแฟนกันหมดเท่านั้นยังไม่พอ ยังมีหน้าถ่ายรูปมาเยาะเย้ยอีกต่างหาก

   เฮียเฟย์ถ่ายรูปปอนด์ถือกระทงยืนคู่กับแม่ โดยมีฉากหลังเป็นผู้คนกับผืนน้ำที่มีกระทงลอยอยู่เต็มไปหมด เกิดเป็นดวงไฟสีส้มระยิบระยับ

   ซันโป้ ไอ้คู่ผัวเมียฮาร์ดคอ โป้มันถ่ายรูปเท้าตัวเองทำท่าจะยันก้นซันลงน้ำ ขณะที่ซันกำลังนั่งอธิษฐาน

   ริวถ่ายภาพกระทงสองอัน เห็นชายเสื้อชอปประจำสาขามันแวบๆ แสดงว่ามันไปลอยกับพี่ธันชัวร์

   ภาพของวาเล่นับว่าเด็ดสุด เล่เซลฟี่ระหว่างหอมแก้มวาที่ทำหน้าเซ็งถือกระทง ด้านหลังสองคนนั้นเป็นท้องฟ้าสีดำที่มีโคมลอยมากมาย ดูบรรยากาศคึกคักสมเป็นภาคเหนือ

   พูดถึงลอยกับครอบครัวยิ่งหดหู่ พ่อผมไม่รู้เป็นตายร้ายดียังไงขี้เกียจสนใจ ส่วนแม่ก็นอนป่วยอยู่ในโรงพยาบาลที่รัสเซีย ญาติฝั่งพ่อหายเกลี้ยงตั้งแต่พ่อเป็นหนี้หัวโต ญาติฝั่งแม่เองก็ไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่นัก ที่ผ่านมาติดต่อเฉพาะเรื่องของแม่เท่านั้น คือต่างชาติเขาไม่ได้ครอบครัวกลมเกลียวกันแบบไทย ลูกอายุสิบกว่าก็ถือว่าโตพร้อมจะไปท่องโลกกว้างแล้ว

   เรื่องคนรัก...เหล่มองป๋าที่ยังนั่งทำงานแม้ตอนนี้จะเป็นเวลาสามทุ่ม ไม่ใช่ว่ามีงานด่วนอะไรหรอก แต่ก่อนหน้านี้ป๋ามัวแต่อู้กกเด็กจนไนท์หมั่นไส้ โยนกองงานทับอย่างจงใจส่วนตัวเองสะบัดก้นโอบเอวนกน้อยไปลอยกระทงเสียฉิบ เดฟเองก็หายหัวตั้งแต่ทำมื้อเย็นเสร็จ เห็นว่าจะไปลอยกระทงกับเจ้าของร้านขายดอกไม้ หลงยังไม่กลับจากรัสเซีย ไมค์ขอลาไปลอยกระทงกับคนรักและลูกชายสุดเลิฟ ทิ้งไว้เพียงพี่อาคมที่ยืนมองผมด้วยแววตาเห็นใจ

   “คุณหนูจะไปลอยกับผมมั้ยครับ ยังไงปีนี้ผมก็โดนเด็กๆ ทิ้งหมดแล้ว” พี่อาคมยิ้มใจดี เด็กที่ว่าคงเป็นหลงกับไมค์สินะ

   “ลอยที่ไหนดี ไม่มีกระทงด้วย จะออกไปตอนนี้คนก็เยอะมหาศาล” ผมถอนใจ ความจริงก็ไม่เดือดร้อนกับการลอยกระทงสักเท่าไหร่ ตัวผมเองก็ใช่จะลอยทุกปี ชีวิตมีเรื่องให้คิดเยอะจนไม่ค่อยได้ผ่อนคลาย เพิ่งจะมีชีวิตดีขึ้นมานอนกลิ้งนึกเรื่องพวกนี้เอาตอนที่มีป๋ามาอุปการะ

   “น่าเสียดาย...สงสัยเราคงต้องนั่งลอยกันในเน็ตแล้วล่ะ” ไม่ว่าเปล่าพี่อาคมยังมานั่งข้างๆ หยิบมือถือตัวเองขึ้นมาเปิดเว็บลอยกระทงด้วยกัน เอาวะ! อย่างน้อยๆ ก็ได้ลอยแม้จะเป็นในเน็ตก็ตาม ทุกคนอิจฉาผมล่ะสิ ได้ลอยกับหนุ่มใหญ่ใจดีแบบนี้ ถ้าอยากมาลอยด้วยรีบเปิดเว็บเร็วเข้า

   ระหว่างที่ผมกับพี่อาคมนั่งคุยเรื่องไร้สาระไปเรื่อย อย่าเรื่องการขอขมาพระแม่คงคา แต่ล้างบางแม่ตานี จู่ๆ ป๋าที่นั่งเคลียร์งานจนถึงเมื่อครู่ก็ปิดแฟ้มเดินเข้ามาหา พี่อาคมรับแฟ้มออกจากห้องไปอย่างรู้งาน ทิ้งไว้เพียงป๋ากับอีหนูสองคน

   “อยากลอยกระทงเหรอ” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามพลางยื่นมือมาไล้แก้มผมเล่น ผมเอียงหน้ารับกับสัมผัสนั้น

   “อยาก แต่ถ้าไม่ลอยก็ไม่เป็นไร ไว้ปีหน้าค่อยลากพี่อาคมไปลอยเป็นเพื่อนก็ได้”

   “หือ? ไม่อยากลอยกับฉันเหรอ” ลูเซียสก้มตัวลงมาเท้าแขนกับเตียงกักผมไว้ตรงกลาง อีกฝ่ายขยับเข้ามาชิดซะจนผมต้องเอนหลังแต่ยังไม่วายตวัดมือคล้องลำคอแกร่งด้วยความเคยชิน

   “ไม่รู้สิ นึกภาพไม่ออกว่าป๋าจะไปเบียดคนอื่นลอยกระทงยังไง ดังนั้นผมไปกับพี่อาคมดีกว่า”

   บอสใหญ่หัวเราะในลำคอ อุ้มผมขึ้นจนตัวลอยไปอยู่ในอ้อมแขน

   “นั่นสินะ ฉันคงไม่เหมาะกับการทำอย่างนั้นจริงๆ อีกอย่าง หากคิดจะขอขมาพระแม่คงคาควรลงมือทำไม่ใช่เอาขยะไปลอยให้น้ำเน่าเสียหนักกว่าเก่า”

   วาจาเรียบเรื่อยทำให้ผมกลอกตามองบน ป๋าก็คือป๋า อยู่เมื่อไทยนานจนรู้เรื่องหมดทุกอย่างและมองในมุมของชาวต่างชาติที่ยึดเหตุและผลเป็นหลัก ช่างไม่มีอารมณ์สุนทรีเลยจริงๆ

   “โอเค ว่าไงว่าตามนั้นผมไม่เถียง” ผมไม่อยากเถียง เพราะเถียงไม่ออกในเมื่อมันคือความจริง คนเรายังคงใช้น้ำสิ้นเปลือง ปล่อยน้ำเสีย ทำลายแหล่งน้ำ การลอยกระทงขอขมาเพียงไม่กี่คำเทียบไม่ได้กับการกระทำเหล่านั้นเลย ที่สำคัญ แทนที่จะบอกว่าขอขมา น่าจะเป็นการขอพรให้โรคภัยไข้เจ็บลอยไปกับกระทงมากกว่า แต่ผมก็เข้าใจนะ มันเป็นประเพณีนี่ อย่างน้อยๆ ก็น่าช่วยให้คนระลึกได้บ้างแหละว่าควรรักษาน้ำยังไง

   พูดดูดีนะ ตัวผมเองยังใช้น้ำเปลือง สังเกตง่ายๆ จากการอาบน้ำนานเป็นชั่วโมง อ่างป๋ามันกว้างแช่ฟินจริงๆ นะ...

   “เอาไว้ถ้าเธออย่างลอย ปีหน้าฉันจะพาไปแล้วกัน นั่งเรือส่วนตัวไปลอยกลางแม่น้ำเป็นไงหรือจะไปทะเล? ริมเขื่อนก็ไม่มีปัญหา ฉันมีบ้านพักอยู่หลายที่ โรงแรมอีกหลายแห่ง” พูดจาคล้ายโอ้อวดแต่นี่ความจริงล้วนๆ ผมหัวเราะซบอกป๋า ระหว่างที่เจ้าตัวกำลังเดินดุ่มๆ ไปที่สระว่ายน้ำ

   “วิธีลอยแบบนี้ ไม่รวยจริงทำไม่ได้นะเนี่ย” ผมแซว ป๋ายกยิ้มมุมปาก

   “เธออยากปล่อยโคมไฟกลางอากาศก็ได้นะ ฉันสามารถหาเฮลิคอปเตอร์มาให้ได้” บอสใหญ่พูดหน้าตาเฉย แต่แววตาฉายความขบขัน ผมหัวเราะลั่นแบบไม่เกรงใจ นานทีปีหนลูเซียสจะเล่นมุกสักที ถึงจะเป็นมุกคนรวยก็เถอะ!

   “พอๆ ผมกลัวว่าโคมมันจะไปติดใบพัดซะก่อน” ผมปาดน้ำใสตรงหางตาออกปากถาม “แล้วคุณป๋าคนนี้พาผมมาริมสระทำไม”

   วงแขนแกร่งวางผมลงบนเก้าอี้ริมสระแทนคำตอบ ส่วนตัวเองนั่งข้างๆ พอดีกับที่พี่อาคมเดินมาพร้อมไวน์กับแก้วทรงสูงสองใบ หัวหน้าบอดี้การ์ดผันตัวเองเป็นบริกรชั่วคราว

   จุ๊กก๊อกถูกเปิดออกดังป๊อก พี่อาคมรินไวน์อย่างมืออาชีพ ของเหลวสีแดงช่างทอกระกายยามต้องแสงจันทร์ เผยกลิ่นหอมอันเย้ายวน แก้วสองใบชนกันแผ่วเบาเกิดเสียงใสกังวาน ผมยกแก้วละเลียดชิมรสนุ่มลึกไม่ได้มากพิธีเหมือนอย่างลูเซียส

   บริเวณสระน้ำที่มักจะเปิดไฟตลอด คราวนี้เลือกเปิดไฟเฉพาะตามทางเดินเพื่อให้ได้ดื่มด่ำกับแสงจันทร์ได้อย่างเต็มที่ การจิบไวน์ราคาแพงริมสระบนตึกสูงอย่างกับที่นั่งชั้นวีไอพี ผมยกยิ้มมุมปาก ส่งมือถือให้อาคมแล้วเรียกป๋าให้หันมาหา ก่อนจะแนบจูบพร้อมเสียงดังแชะ

   แล้วในคืนนั้นก็มีภาพใหม่ถูกส่งเข้าไลน์กลุ่ม ภาพสลัวของชายสองคนกำลังจูบท่ามกลางพระจันทร์และแก้วไวน์ มุมภาพสวยงาม แสงอ่อนทำให้ภาพดูลึกลับน่าค้นหาแถมยังโรแมนติกจนน่าอิจฉา

   ผมเมินเฉยต่อเสียงไลน์ที่ดังกระหน่ำ ก่อนจะถูกคนข้างตัวคว้าไปนั่งคร่อมตักแล้วป้อนจูบรสไวน์อย่างดูดดื่ม
   
   วันลอยกระทงปีนี้ก็ไม่เลวนะ...ว่ามั้ย?
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ ย้อนหลังลอยกระทง [Up 15/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: me12inzy ที่ 15-11-2016 01:15:53
กรี๊สสสสส น้องเผ็ชมากค่าาาา  :z1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ ย้อนหลังลอยกระทง [Up 15/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: miniCHo ที่ 15-11-2016 01:26:18
กี๊สสสสสสสส มาเหนือตลอดคู่นี้ ป๋ามีเล่นมุกด้วย. น่ารักดีอยากให้ถึงตอนคบกันเร็วๆ  :-[
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ ย้อนหลังลอยกระทง [Up 15/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-11-2016 01:50:25
ค่ะ  :z1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ ย้อนหลังลอยกระทง [Up 15/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 15-11-2016 01:58:06
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ ย้อนหลังลอยกระทง [Up 15/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 15-11-2016 04:57:22
 :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ ย้อนหลังลอยกระทง [Up 15/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 15-11-2016 06:39:00
วันเสียตัว(?)สินะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ ย้อนหลังลอยกระทง [Up 15/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 15-11-2016 07:01:23
 :impress2: :impress2: :impress2:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ ย้อนหลังลอยกระทง [Up 15/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 15-11-2016 07:27:11
อื้อหืออออ มิทก็เปิดตัวป๋าเหมือนกันสินะ5555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ ย้อนหลังลอยกระทง [Up 15/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 15-11-2016 07:54:26
ต่ออีก ไม่น่าจบลอยกระทง
แค่ภาพชายสองคนกำลังจูบท่ามกลางพระจันทร์และแก้วไวน์
มันต้องมี อะไรๆ.......หลายๆ ก่อนสิ  :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ไม่งั้นไม่ตรงคอนเซ็ปลอยกระทงนะ
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ ย้อนหลังลอยกระทง [Up 15/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: 205arr ที่ 15-11-2016 08:03:01
ภาพคู่วันลอยกระทงชนะเลิศเลยค่าาหนูมิท
 :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ ย้อนหลังลอยกระทง [Up 15/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 15-11-2016 08:32:18
 :o8:   :L1:  ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ ย้อนหลังลอยกระทง [Up 15/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 15-11-2016 09:16:10
ชีวิตคู่ดี๊ดี
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ ย้อนหลังลอยกระทง [Up 15/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 15-11-2016 10:01:41
 :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ ย้อนหลังลอยกระทง [Up 15/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 15-11-2016 18:00:13
มาท้ายสุดแต่เริ่ดที่สุดสินะมิท  :laugh:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ ย้อนหลังลอยกระทง [Up 15/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 15-11-2016 21:07:33
อยู่กับป๋า มาวินตลอดดดดดดด
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ ย้อนหลังลอยกระทง [Up 15/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: benbencoffee ที่ 16-11-2016 14:50:37
หมั่นไส้และอิจจาอย่างแรง
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ ย้อนหลังลอยกระทง [Up 15/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 17-11-2016 21:52:40
 :impress3: หวานหยดจริง ๆ อยากให้เรื่องนี้มาอัพบ่อยกว่านี้จังเลย  :mew2:
เมื่อไหร่จะมีเรื่องของวากับเล่น่ะ อยากอ่าน คงแซ่บน่าดูเลยน่ะเนี่ย :mew4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่16 นกน้อยกับอัศวิน [Up 24/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 24-11-2016 01:41:31
รอบที่16 นกน้อยของอัศวิน

   การเรียนมารยาทกับเดฟจบคลร์สแล้ว เรียนภาษากับป๋า...ทิ้งช่วงไปยาวๆ ช่วงเวลาที่เหลือคือการฝึกต่อสู้กับไนท์แบบเต็มตัว

   กิจวัตรประจำวันของผมคือ ตื่นตั้งแต่เช้ามืดเพื่อวิ่งออกกำลังกายรอบตึกสลับหยุดพักวอร์มร่างกายเป็นระยะ เพื่อเพิ่มความทนทานของร่างกายและเสริมสร้างกล้ามเนื้อไปในตัว เสร็จแล้วก็ขึ้นมากินข้าวเช้ากับป๋า อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียนการใช้มีดและปืนจากไนท์

   ไนท์เลือกมีดพกมาให้ เพราะพกพาสะดวก แถมหยิบออกมาใช้งานตอนไหนก็ได้ โดยเริ่มจากให้ผมควงจนกว่าจะชินมือและใช้เวลาหยิบออกมาน้อยที่สุด ตามด้วยสองเทคนิคการหลอกล่อด้วยมีด โจมตีเข้าจุดสำคัญ อาศัยขนาดร่างกายและการเคลื่อนไหวให้เป็นประโยชน์

   ต่อมาเป็นปืน แน่นอนว่าเป็นปืนพกเช่นกัน สภาพผมไม่มีทางแบกปืนใหญ่วิ่งโร่ใจกลางเมือง อีกทั้งผมไม่มีหุ่นที่หนาใหญ่ทนต่อแรงถีบปืนได้ เลยต้องเลือกแบบใช้งานง่าย น้ำหนักเบาสำหรับป้องกันตัวเท่านั้น

   สถานที่ฝึกก็สนามยิงปืนชั้นใต้ดินนี่แหละ ห้องกว้างทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าถูกสร้างมาตรงตามมาตรฐานสนามยิงปืนขนาดเล็ก กำแพงถูกสร้างจากวัสดุเก็บเสียง มีช่องระบายให้อากาศถ่ายเท เปิดตลอด 24 ชั่วโมง มีคนประจำการสองคน สามารถเข้าไปเบิกกระสุนฝึกได้ตามใจชอบ แต่ต้องจดไว้ว่าใช้ไปเท่าไหร่ ฝึกอะไรบ้างในแต่ละวัน

   ตัวสนามแบ่งเป็นล็อกๆ มีฉากกั้น ตอนที่ไนท์พาผมมายังเห็นการ์ดใช้สนามอยู่สองสามคน บางคนก็จับกลุ่มคุย ยามทุกคนเห็นไนท์ก็พร้อมใจกันก้มหัวส่งเสียงทักทายอย่างนอบน้อม เผื่อแผ่รอยยิ้มอย่างเป็นมิตรให้ผมด้วย ที่น่าแปลกใจคือผมไม่ได้ฝึกยิงปืนคนเดียว

   “มือเล็กแบบนี้คงต้องใช้ GLOCK 17 น้ำหนักเบา แรงสะท้อนไม่มากทำให้คุมปืนเล็งง่ายแถมยังเป็นระบบ SEMI-AUTO สามารถยิงได้ต่อเนื่องโดยไม่ต้องสไลด์ปืนใหม่ แต่ควรระวังไว้อย่าง มันมีไกสองชั้น ต้องกดไกแรกก่อนไม่งั้นจะกดไกสองไม่ได้ ที่สำคัญคือ หากกดไกทั้งสองแล้วทำตก ปืนมันจะยิงจนหมดแม๊ก” เสียงอธิบายอย่างตั้งใจพลางสาธิตให้ดูช้าๆ ชะเง้อคอมองด้วยความหมั่นไส้

   “ฮัลโหล คุณอาจารย์ที่เคารพ อย่าลืมว่ามีลูกศิษย์อยู่ตรงนี้อีกคนนะ”

   ไนท์ตวัดสายตามองเจ้าหนูที่ส่งเสียงกวนประสาท ขณะกำลังจับมือเล็กของคนรักให้ลองยกปืนดูโดยยังไม่ใส่กระสุน

   “เธอเรียนกับฉันมาตั้งเยอะ แกะประกอบปืนเองก็เป็นแล้ว ถ้ายังยิงไม่เป็นอีกก็ไปโดดตึกตายซะ” วาจาเชือดเฉือนสมเป็นอีกฝ่าย ผมยักไหล่แล้วสวมที่ปิดหูลองยิงด้วยตัวเอง ก็อย่างที่เห็น ไนท์พาคนรักตัวเองมาฝึกยิงปืนด้วย ผมเองก็ไม่มีปัญหาอะไรนะ แค่อยากกวนไนท์เฉยๆ    ดีซะอีก ผมจะได้ทำความรู้จักกับหนุ่มญี่ปุ่นคนนี้ เขามีชะตากรรมไม่ต่างจากผมตอนเข้ามาแรกๆ เลย ทุกคนยังระแวงไม่ไว้ใจคอยจับตาดูอยู่เสมอ ป๋าเองก็แสดงท่าทีชัดเจนว่าไม่ค่อยชอบเท่าไหร่

   หลังทดลองยิงเสร็จ กดเลื่อนเป้ายิงมาดูผลงาน รอยกระสุนส่วนใหญ่ไม่โดนจุดสำคัญ แต่ก็ยังดีที่มันเข้าเป้าบ้าง ส่วนของพี่โทริ...

   “นกน้อยฝีมือร้ายกาจสมเป็นคนรักของฉันจริงๆ ผิดกับใครบางคน ห่วยแตก!”

   เจ้าอัศวินชั่วร้ายส่งรอยยิ้มเยาะเย้ยมาทางผมระหว่างเทียบผลงาน ของผมอย่างที่บอกไปข้างต้น ส่วนของพี่โทริ แม้จะไม่เข้าเป้าทุกนัด แต่ส่วนใหญ่ก็โดนหมด ที่สำคัญยังมีบางนัดโดนจุดตายอย่างหัวใจกับกลางหัวด้วย!

   “แค่ฟลุ๊คมากกว่าครับ ผมได้เปรียบกว่าเพราะเคยจับปืนของจริงมาบ้าง” เสียงนุ่มหวานพูดภาษาไทยชัดเจน หางตาตก แววตาโศกชวนให้ดูน่าถนอม ใบหน้าติดสวยสมวัย แต่ตัวเล็กมากเมื่อเทียบกับคนอื่นๆ หรือแม้แต่ผมก็ตาม ผิวกายขาวๆ ชุดที่ใส่มิดชิดจนน่าสงสัย ผมคงจะมองแบบโจ่งแจ้งไปหน่อย เขาถึงกอดแขนแสดงสีหน้าลำบากใจ

   “มีปัญหาอะไรกับคนรักฉันรึไงเจ้าหนู” ไนท์ถามตรงๆ ผมก็ตอบไปตรงๆ

   “ปัญหาไม่มี แค่สงสัยเฉยๆ” มองไนท์กับโทริที่ปิดปากเงียบสนิททั้งคู่ บรรยากาศดูหน่วงแปลกๆ ผมเลยเปลี่ยนเรื่อง “เพิ่งมีโอกาสได้คุยกันตรงๆ ผมมิทรีนะ ผมขอเรียกว่าพี่โทริได้มั้ย?”

   “ได้สิ” อีกฝ่ายตอบด้วยรอยยิ้ม

   “พี่โทริอายุเท่าไหร่เหรอ” ผมเข้าไปตีสนิทชวนคุยตามนิสัย โดยมีสายตาของไนท์คอยจับจ้องตลอดเวลา ไม่รู้จะหวงอะไรนักหนา

   “สามสิบน่ะ...”

   ผมตาโต โอ้...เหลือเชื่อ ทีแรกนึกว่ายี่สิบปลายๆ ซะอีก หันไปมองไนท์ รู้สึกจะอายุสามสิบสอง ป๋าสามสิบสี่ พี่อาคมสี่สิบนิดๆ หลงยี่สิบแปด ไมค์ยี่สิบหก เดฟยี่สิบห้า และผมอายุน้อยที่สุด

   “เลิกคุยแล้วมาฝึกต่อซะ โทริฝึกอีกสักพักค่อยไปทำงานเอกสารต่อก็ได้นะ” น้ำเสียงตอนพูดกับผมช่างห้วนสิ้นดี พอคุยกับคนรักตัวเองนุ่มลงอีกสิบระดับ ความลำเอียงนี้ไม่แพ้ป๋าเลยให้ตาย ผมเบ้ปากมองบนหันกลับไปสนใจการฝึกของตัวเอง มีไนท์คอยแนะนำแกมด่าให้เจ็บๆ คันๆ เป็นระยะ

   ผ่านไปราวๆ หนึ่งชั่วโมงค่อยเรียนวิชาป้องกันตัวแบบไร้อาวุธต่อ งานนี้โทริกลับห้องไปทำงานเอกสารปล่อยให้ผมฝึกกับไนท์และเหล่าการ์ด พวกพี่ชายตัวโตทั้งหลาย ยังใจดีกับผมไม่กล้าลงแรงมากเพราะกลัวผมบาดเจ็บ ตรงข้ามกับไนท์ที่ซัดแบบไม่ออมมือจนฟกช้ำดำเขียวไปทั้งตัว โดนทุ่มลงไปนอนพะงาบบนพื้นเสียหลายรอบ หมดแรงตาย แทบจะคลานไปกินมื้อเย็น

   มีไมค์มาช่วยบีบนวดทายาแก้ฟกช้ำให้ ส่วนป๋ายังคร่ำเคร่งกับงานที่โต๊ะตามเคย เห็นว่าเรียกพี่อาคมกับไนท์เข้าไปคุยด้วย หลังไมค์ตรวจสภาพร่างกายผมเสร็จก็หลบฉากไปพักบ้าง ผมเลยมีโอกาสอยู่สงบๆ คนเดียว หยิบมือถือขึ้นมากดเล่นไปเรื่อยเปื่อย กระทั่งเห็นรูปแม่ที่ซ่อนเอาไว้ในมือถือ

   ผมมองภาพนั้นพลางเดินออกมารับลมที่ริมสระ ตัดขาดตัวเองจากทุกอย่างรอบตัวชั่วคราว

   ในรูปคือหญิงสาวแสนสวย เรือนผมยาวสีน้ำตาลทอง ผิวขาวเหลืองมีกระตรงโหนกแก้ม ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนสดใส ใบหน้าประดับรอยยิ้มกว้างขณะอุ้มเด็กชายวัยสามขวบที่แทบจะถอดพิมพ์ตัวเองออกมา ฉากหลังเป็นต้นไม้ในสวนสาธารณะ ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจดี ที่จมูกกับปากของตัวเองได้พ่อเวรนั่นมา หน้าตาเลยมีเค้าหล่อไม่ดูสาวจนเกินไป

   ผมหลับตานึกย้อนกลับไป ภาพล่าสุดที่ผมเห็น ไม่ใช่ความสดใสราวกับดอกไม้ในฤดูร้อน แต่เป็นความหม่นหมองอิดโรยจากการทำงานและอาการป่วย ฉากหลังเองก็ไม่ใช่สวนดอกไม้ แต่เป็นเตียงและกำแพงสีขาวในโรงพยาบาล เป็นรูปที่ป้าส่งมาให้

   ผมตัดสินใจที่จะลบภาพนั้นทิ้ง เก็บไว้เพียงภาพสมัยก่อนของแม่เพื่อเป็นกำลังใจให้กับตัวเอง

   “แม่...ตอนนี้พวกเราสบายแล้วนะ ผมได้ป๋าสุดรวยทำให้มีเงินใช้เหลือเฟือ ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ มากมาย ถึงแม้จะเกิดเรื่องร้ายๆ มาบ้างแต่ทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี ที่สำคัญ ผมไม่ต้องกระเสือกกระสนหาเงินเหมือนเมื่อก่อนแล้ว รีบรักษาตัวให้หายไวๆ นะครับ” พึมพำปล่อยคำพูดไปกับสายลม หลุบตาลงจูบภาพบนหน้าจอ

   “Я люблю мамa (ผมรักแม่)”

   สักวัน...เมื่อวันที่ทุกอย่างชัดเจนกว่านี้ ผมจะบอกเรื่องแม่กับลูเซียส และจะไปหาแม่ด้วยตัวเอง ไม่ต้องคอยหลบๆ ซ่อนๆ ส่งความคิดถึงผ่านข้อความอีกแล้ว

   “บอกรักคนอื่นในที่ของฉัน กล้ามากนะ” เสียงมาพร้อมกับวงแขนที่กอดรวบจากทางด้านหลัง ใจผมกระตุกวูบ นึกหวั่นว่าลูเซียสจะได้ยินสิ่งที่ผมพูดรึเปล่า แต่พอหมุนตัวเงยหน้ามองเห็นรอยยิ้มร้ายประดับมุมปากอย่างเคย ค่อยถอนหายใจอย่างโล่งอก ยกแขนโอบรอบคอหนา

   “บอกรักคนอื่นที่ไหน รักป๋าต่างหาก ทำงานเสร็จแล้วเหรอ หรืออู้มาหาผม” หยอกเย้าขยับกายเข้าหา สัมผัสถึงไอร้อนผ่านผิวผ้า กล้ามแขนได้รูป แผ่นอกน่าซบ กลิ่นอาฟเตอร์เชฟผสมกลิ่นเหล้ากับบุหรี่ช่างเร้าอารมณ์ ป๋าใครหนอ So Hot จริงๆ

   “วันนี้หมดแล้ว ฉันจะไปอาบน้ำ เธอก็เข้าห้องซะ วันนี้ต้องดูแลฉันทั้งคืน” จมูกโด่งซุกไซร้แถวลำคอ มือหนาลูบไล้สะโพกก่อนจะหมุนตัวกลับเข้าห้องให้ผมเดินตาม ถึงเวลางานของผมแล้ว...

   เมื่อคืนตั้งใจทำงานมากไปหน่อย ตื่นเช้ามาผมเลยหมดสภาพไม่สามารถลุกไปออกกำลังกายยามเช้าได้ ป๋าเลยให้ผมหยุดพักผ่อนหนึ่งวัน ผมนอนเอาแรงจนเกือบเที่ยงค่อยเสนอหน้าออกมาป่วนคนอื่น ไปหาเดฟที่ห้องครัวก็โดนไล่ออกมาเพราะเกะกะ พี่อาคมคุมการ์ดอยู่ชั้นล่าง ไมค์หายไปไหนไม่ทราบ ไนท์ทำงานอยู่ในห้องกับป๋า ชั้นบนที่มีสมาชิกอันน้อยนิดจึงเหลือเพียงผมกับโทริที่น่าจะว่าง

   มีโอกาสทั้งทีผมเลยแวะไปหาโทริซะเลย ผมลงลิฟท์ส่วนตัวลงมาหนึ่งชั้น พอลิฟท์เปิดออกก็จะเป็นประตูเข้าห้องของไนท์ที่เหมาไปหนึ่งชั้นเต็มๆ ยกมือกดกริ่งหน้าห้อง รอไม่นานโทริก็มาเปิดประตูให้

   “นึกว่าใคร คุณหนูนี่เอง มาหาไนท์เหรอครับ?” ใบหน้าสวยเอียงคอเล็กน้อยเหมือนนกสงสัย ผิดกับผมที่แทบจะหัวทิ่ม

   “พี่โทริ! ไม่ต้องเรียกผมเหมือนคนอื่นก็ได้ เรียกชื่อเฉยๆ ก็พอ” อีกฝ่ายไม่ใช่คนของลูเซียสเต็มตัว ขนาดไนท์เองทุกวันนี้ยังเรียกผมว่าเจ้าหนูอยู่เลย
   
   เจ้าตัวลังเลชั่วครู่ เห็นผมยืนยันหนักแน่นเลยยอมเรียกตามที่บอก “มิทรี...ไนท์ไม่อยู่นะครับ เห็นว่าไปคุยงานกับคุณลูเซียส”

   “เรื่องนั้นผมรู้แล้วล่ะ ตั้งใจมาหาพี่โทริต่างหาก ตอนนี้ว่างรึเปล่า ไปหาอะไรกินในห้องครัวกับผมมั้ย” เห็นปกติโทริชอบเก็บตัวในห้องไนท์ ชวนไปเปิดหูเปิดตา

   “ผมออกไปเดินเพ่นพ่านคงไม่เหมาะ” สมาชิกใหม่ยิ้มอ่อนสีหน้าฉายความหนักใจ ราวกับนกน้อยขี้ระแวง อ่อนแอและบอบบาง ตรงกันข้ามกับไนท์ทุกอย่าง ผมเข้าใจแหละว่าบอสใหญ่อย่างลูเซียสยังไม่วางใจ เจ้าตัวเลยระมัดระวังตัวเป็นพิเศษ แต่อยู่แบบนี้ไปก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร ที่สำคัญลูเซียสไม่ชอบคนแบบนี้ที่สุด

   เห็นแก่ไนท์ที่ช่วยเหลือผมมาโดยตลอด ผมเองก็จะช่วยให้โทริปรับตัวได้ไวๆ แล้วกัน

   “ออกไปกับผมเถอะ ทำความรู้จักกับคนอื่น จะได้ชินไวๆ พี่ไนท์เองก็คงต้องการแบบนั้น” เจ้าตัวไม่อยู่ ขอยืมชื่อมาใช้กล่อมคนหน่อยและดูเหมือนจะได้ผลซะด้วย โทริยอมตามผมมาชั้นบนในส่วนของห้องครัว พอเดฟเห็นผมทำหน้าอย่างกับจะไล่ไปให้ไกลๆ

   “คุณหนู ถ้าจะมาก่อกวนขอให้หมุนตัวแล้วเดินกลับห้องนอนนะครับ” ว่าพลางชี้ไปทางด้านหลัง ตั้งแต่เรียนมารยาทด้วยกันมา ความใจดีของเดฟในตอนแรกก็ดูจะลดหายลงไปตามกาลเวลา เหลือเพียงพ่อครัวจอมรู้ทันที่ชอบขัดไปซะทุกเรื่อง

   “เสียมารยาท ใครมาก่อกวนกัน มาฝากท้องต่างหาก พาสมาชิกใหม่มาด้วย พี่เดฟน่าจะรู้จักแล้วมั้ง” ไนท์น่าจะแนะนำคนรักตัวเองให้ทุกคนรู้จักแล้วมั้ง

   ยามเห็นคนด้านหลังผม สีหน้าแววตาของเดฟก็เปลี่ยนไป ทำท่าคันไม้คันมืออยากจะขุนคนให้อ้วน

   “ดีใจจริงที่คุณหนูทำตัวมีประโยชน์ พอดีเลย ผมขัดใจมานานแล้ว คุณโทริผอมไปแล้วนะครับ ยิ่งตัวเล็กแบบนี้ยิ่งต้องกินเยอะๆ ไม่งั้นจะมีแรงสู้รบปรบมือกับคุณไนท์ได้ไง” เดี๋ยวนะ เชฟคนนี้เอาสมองส่วนไหนคิดว่าจะไปสู้รบปรบมือกัน คิดว่าวันไหนนกน้อยจะเฉาตายคามืออัศวินดีกว่ามั้ง

   “คือผม...” ยังไม่ทันจะพูดก็มีคนขัด

   “งั้นรอสักครู่ เดี๋ยวผมทำอะไรให้คุณกินดีกว่า คุณหนูเอาด้วยไหมครับ” ตัดสินใจเสร็จสรรพค่อยหันมาถามผม ผมพยักหน้ารับแล้วชวนโทริไปนั่งรอ

   โซนห้องครัวอยู่ในชั้นของป๋าก็จริง แต่กั้นห้องแยกชัดเจนแค่มีประตูทะลุถึงกัน ซึ่งตอนนี้กำลังปิดอยู่ พื้นที่ห้องครัวของเดฟกินพื้นที่ไปเกือบครึ่ง แบ่งครึ่งเป็นโซนทำอาหารกับห้องเก็บของสดกับวัตถุดิบ มีเคาน์เตอร์บาร์เปิดโล่งให้เห็นครัวสะอาดสะอ้าน วางประดับด้วยมะลิฝรั่งเศสกระถางเล็กในตะกร้าหวายผูกริบบิ้นสีฟ้าของรักของหวงเดฟ เห็นว่าเป็นของที่คนรักให้มา ขนาดลูเซียสถามด้วยความสนใจ เดฟยังรีบอุ้มหลบไปเก็บในห้องนอนอยู่หลายวัน จนป๋าบอกว่าแค่ถามไม่ได้จะเอา เดฟถึงนำมาวางไว้ที่เดิม

   จะว่าไปห้องอาหารนี่ถือว่าเป็นของพวกระดับสูงที่มีพ่อครัวประจำการเกือบตลอดเวลาเพราะบางทีเดฟก็ไปทำธุระส่วนตัว ไปซื้อของสดเข้าห้องแช่บ้าง ดังนั้นเวลาที่เดฟอยู่แน่นอนคือตอนเช้า กลางวันและตอนเย็น

   เดฟเองก็พักอยู่ที่ตึก ชั้นล่างถัดจากชั้นของไนท์ เป็นห้องพักกลุ่มคนใกล้ชิด ผมเคยไปเดินเล่นอยู่บ้าง สามพ่อลูกต่างสายเลือดเองก็อยู่ชั้นนี้ ถึงอย่างนั้นก็ยังมีห้องว่างเหลืออีกสองห้อง ผมเคยขอป๋านะ แต่ป๋าไม่ให้ เหตุผลคงไม่ต้องบอก...

   “มิทรีอยู่ที่นี่มานานแล้วสินะ” นกน้อยเริ่มบทสนทนาทำลายความเงียบ ตายล่ะ มัวแต่คิดอะไรเพลินๆ ลืมจุดประสงค์หลักไปซะสนิท

   “บอกไม่ถูกเหมือนกันว่านานรึเปล่า นับๆ ดูแล้วคงเกือบปีหนึ่งล่ะมั้ง” เวลามากมายสูญเสียไปเพราะความผิดพลาดเพียงแค่ครั้งเดียว ผมจับขาข้างที่เคยโดนยิง ตอนนี้ขยับเคลื่อนไหวปกติไม่มีปัญหา แต่ถ้าใช้งานมันมากๆ จะเริ่มประท้วงด้วยการเจ็บจี๊ดๆ ทุกครั้งที่ก้าวขา ไนท์เลยต้องสลับสอนอย่างอื่นไปด้วย ไม่ได้เคลื่อนไหวร่างกายเพียงอย่างเดียว

   “พี่โทริเป็นยังไงบ้าง” ผมถามกลับ ชวนคุยเพิ่มความสนิทสนม อาศัยตัวเองที่อายุน้อยในการเข้าหา

   “ทุกอย่างโอเคครับ ทุกคนดีกับผมมาก” เจ้าตัวยิ้มบางๆ คงจะหมายความตามนั้นจริงๆ

   “แล้วป๋า...บอสล่ะเป็นยังไง” ผมถามเข้าประเด็น เปลี่ยนคำนิดหน่อย โทริเพิ่งมาใหม่คงไม่คุ้นชินกับคำว่าป๋าของผม จะให้เรียกคุณลูเซียสมันก็ยังไงๆ เรียกบอสง่ายที่สุด

    สงสัยคำถามนี้จะทำดาเมจมากไปหน่อย นกน้อยถึงกับชะงักตัวแข็งทื่อ ผมไม่รู้จะหัวเราะหรือเห็นใจป๋าดี ดูท่าจะโดนกลัวระยะสุดท้าย “ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้น ความจริงบอสไม่น่ากลัวนะ ออกจะใจดีด้วยซ้ำ” ไม่งั้นคงไม่ส่งเสียผมขนาดนี้หรอก เห็นว่าบรรดาลูกน้องทั้งหลาย ส่วนใหญ่ก็ได้บอสช่วยมาทั้งนั้น

   “อ่า...ผมไม่ขอออกความเห็นแล้วกันครับ” เจ้าตัวพูดเสียงเบาหวิว ผมส่ายหัวช่วยชี้ทางให้

   “อันที่จริง บอสคงไม่ได้ระแวงพี่โทริอะไรขนาดนั้น เพราะบอสไว้ใจพี่ไนท์มาก แต่ที่พี่โดนบอสขมวดคิ้วใส่น่าจะเป็นเพราะนิสัยกับบุคลิกที่แสดงออกมามากกว่า บอสเขาชอบคนกล้า ซึ่ง...ตรงข้ามกับพี่ทุกอย่าง” เห็นอีกคนสบตาผมตั้งใจฟังเงียบๆ ผมเลยพูดต่อ “ผมก็ไม่ได้บอกให้พี่เปลี่ยนแปลงตัวเองทันทีนะ ระดับคนรักของพี่ไนท์ต้องมีดีอะไรสักอย่างอยู่ในตัว ไม่งั้นดึงดูดความสนใจคนแบบนั้นไม่ได้หรอก”

   “’แบบนี้นี่เอง...” ได้ยินเสียงพึมพำคล้ายค้นพบอะไรบางอย่างทำให้ผมยิ้มออก รีบกระตุ้นเพิ่ม

   “ใช่แล้ว ดังนั้นเป็นตัวของตัวเอง ไม่ต้องกังวลว่าใครจะทำอะไร เชื่อเถอะว่าพี่ไนท์พร้อมจะกระโดดเข้ามาปกป้องพี่แน่นอน แม้แต่บอสพี่ไนท์ยังกล้าหยิบปืนมาไล่ยิงเลย” โทษฐานอู้งานมาหาผมอะนะ

   “อืม เข้าใจแล้ว ขอบคุณมากนะมิทรี” สีหน้ากับแววตาสดใสทำให้ผมยิ้มออก

   “ไม่เป็นไร ผมช่วยเพราะเห็นแก่พี่ไนท์ด้วยแหละ” ผมโบกมือปัดๆ เจ้าตัวพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ก่อนจะชี้มือมาทางด้านหลังของผม พอแหงนคอมองเจอใบหน้าชวนวิ่งหนี

   “พูดจาใหญ่โตดีนะ” เอ่ยพลางแค่นเสียงหึในคอ ผมกลอกตามองตามร่างสูงที่เดิมอ้อมไปนั่งข้างคนรัก แถมถือวิสาสะโอบอีกฝ่ายเข้าหาจนแทบเกยตัก คนๆ นี้ ปากด่าคนอื่นว่าทำอะไรไม่อายฟ้าอายดิน(เรียนคำมาจากพี่อาคมอีกตามเคย) ทีตัวเองมีแฟนไม่ได้ต่างกันเลย ผมเบ้ปากมองบนอย่างหมั่นไส้

   “น่าเอาตะกั่วยัดปากเนอะว่าไหม” เสียงทุ้มต่ำกระซิบข้างหู ผมยิ้มกว้างหันหน้าไปจูบปากเอาใจกำลังเสริม แล้วเชิดหน้าใส่ไนท์ มาพร้อมกันทั้งเจ้านายและลูกน้อง คงเพิ่งทำงานเสร็จแล้วตรงดิ่งมาห้องครัว เลยเวลากินมื้อเที่ยงมาแล้วหนิ

   “บอสกับคุณไนท์จะทานมื้อเที่ยงที่นี่เลยใช่ไหมครับ ผมจะได้ยกมาทีเดียว” เดฟส่งเสียงถามจากเคาน์เตอร์ ป๋ายกมือเป็นเชิงบอกให้ทำตามนั้น ด้วยความที่กินกันหลายคนผมเลยลุกไปช่วยยกจานโดนลูเซียสขยำก้นไปที

   “อะแฮ่ม บอสครับ ลวนลามเด็กเสิร์ฟไม่ดีนะครับ” เสียงเตือนมาก่อนมีหรือป๋าจะสน

   คราวนี้มาอีกสองคนพี่อาคมกับไมค์ คนแรกตรงดิ่งไปนั่งที่เคาน์เตอร์ตำแหน่งประจำ ไมค์ไม่มีพิเศษเลยไปนั่งข้างๆ มื้อเที่ยงวันนี้เลยอบอุ่นจนร้อน ขาดแต่หลง ไม่งั้นคงจะครบทีม

   ระหว่างที่ผมกำลังปรนนิบัติป๋าพลางอ้าปากกินสเต็กเนื้อฉ่ำที่ป๋าป้อน ตาก็คอยเหล่มองโทริเป็นระยะ ถึงจะดูเกร็งอยู่บ้าง แต่กล้าสบตาตอบคำถามบอสใหญ่ คงเพราะมีแรงใจอย่างดีคอยกุมมืออยู่ตลอด แม้จะหลบตาทันทีที่พูดจบก็ตาม

   ผมเห็นแววตาของป๋าฉายความประหลาดใจวูบหนึ่งก่อนกระตุกยิ้มมุมปาก นับว่าเป็นพัฒนาการที่ดี

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

มีกิจกรรมโหวต 'ประวัติ' บรรดาลูกน้องของป๋าจ้า

ปิดโหวตแล้ว เชิญอ่านได้ที่ >> http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3521824#msg3521824

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่16 นกน้อยกับอัศวิน [Up 24/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 24-11-2016 02:01:55
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่16 นกน้อยกับอัศวิน [Up 24/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 24-11-2016 04:01:10
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่16 นกน้อยกับอัศวิน [Up 24/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 24-11-2016 10:04:36
มิท เป็นที่รักของป๋าจริงๆ ถูกใจป๋ามากๆ
โดนใช้งานทั้งคืน ขนาดตื่นเช้าไม่ไหวเลย
มิท เก่งขึ้น ให้คำแนะนำโทริได้แล้ว
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่16 นกน้อยกับอัศวิน [Up 24/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 24-11-2016 13:35:49
หนูมิทได้ลงสนามให้ไนท์โขกสับสักที :laugh:
เดี๋ยวก็ยุให้นกน้อยแข็งข้อบ้างเนาะมิท
แต่คิดว่าไม่กล้านะ ดูรักและเทิดทูนไนท์ขนาดนั้น
คิดเหมือนมิทที่ว่า โทริต้องมีอะไรดีสิไนท์ถึงสนใจ
แสดงของดีออกมาให้ทุกคนเห็นเร็วๆนะโทริ
ที่สำคัญขอให้เป็นคนดีและซื่อสัตย์กับที่ตัวเองอยู่ก็พอ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+1 และเป็ดค่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่16 นกน้อยกับอัศวิน [Up 24/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 24-11-2016 13:48:53
 :L1:  ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่16 นกน้อยกับอัศวิน [Up 24/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 24-11-2016 16:34:41
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่16 นกน้อยกับอัศวิน [Up 24/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 24-11-2016 17:00:32
เดี๋ยวนะ เวลามันต้องไปกะซัน-โป้ใช่ไหมอะ? แอบงงๆ
แต่ไม่เป็นไร บทนี้คุณป๋าก็ยังแซบ มีพี่เดฟโผล่มาด้วย ดีต่อใจจจ  :-[
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่16 นกน้อยกับอัศวิน [Up 24/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 24-11-2016 17:42:50
เดี๋ยวนะ เวลามันต้องไปกะซัน-โป้ใช่ไหมอะ? แอบงงๆ
แต่ไม่เป็นไร บทนี้คุณป๋าก็ยังแซบ มีพี่เดฟโผล่มาด้วย ดีต่อใจจจ  :-[

เวลาไปยังไงเหรอครับ แต่คู่ป๋ามิทเรื่องไม่ชนกับซันโป้เลยนะ ถามเผื่อตกหล่นเอง 55555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่16 นกน้อยกับอัศวิน [Up 24/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 24-11-2016 20:05:56
มิท น่ารักจิง ๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่16 นกน้อยกับอัศวิน [Up 24/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 24-11-2016 21:57:53
มิทรีช่วยดัน :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่16 นกน้อยกับอัศวิน [Up 24/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 24-11-2016 22:16:58
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่16 นกน้อยกับอัศวิน [Up 24/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 24-11-2016 22:19:35
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่16 นกน้อยกับอัศวิน [Up 24/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 25-11-2016 01:29:20
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่16 นกน้อยกับอัศวิน [Up 24/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 25-11-2016 18:37:01
รักมิทรีบอกเลย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่16 นกน้อยกับอัศวิน [Up 24/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MOMAMi_96 ที่ 26-11-2016 12:00:25
คีรีน่ารักมากโอ้ยๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 26-11-2016 16:02:38
ผลจากการโหวตพ่อครัวชนะขาด ทีแรกว่าจะพิมพ์แค่ประวัติ แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ เลยกลายเป็น side story สั้นๆ ตามแรงยุของนักอ่านซะแล้ว

พ่อครัวหน้ายิ้ม

   ‘ดาวิดอฟ เฟรคดริก คอลลินส์’ หรือ ‘เดฟ’ คือชื่อของผม

   ผมเกิดที่รัสเซีย เป็นลูกคนเล็กมีพี่ชายพี่สาวอย่างละคน จบปริญญาตรีมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งด้านโภชนาการที่มอสโคว เรื่องรูปร่างหน้าตาก็ปกติธรรมดา(?) ไม่มีส่วนไหนขาดเกิน เส้นผมสีทองเหลือบเงิน ดวงตาสีฟ้าอมเขียว ผิวขาวจัดแม้ตอนนี้จะเริ่มคล้ำจากแดดในเมืองไทยก็ตาม ส่วนสูงก็...193 cm.

   สิ่งที่ชอบคืออาหารอร่อย ดอกไม้และคนฉลาด ผมเกลียดพวกไม่รู้คุณค่าของอาหาร กินทิ้งกินขว้างกับคนโง่มากที่สุด อาหารที่ถนัดคือ ซุปโบร์ช (Borshch) , โปลฟ (Pilaf) , ไก่เคียฟ (Chicken Kiev) อาหารรัสเซียและอาหารฝรั่ง ตอนนี้มีความสนใจอาหารไทย

   ปัจจุบันอายุ 25 ปี ทำงานให้กับบอสลูเซียส มิไรฮอฟ ตระกูลเก่าแก่ที่มีอำนาจมากมายจนน่าตกใจ ถามว่ามาทำงานให้บอสได้ยังไงเหรอ? เรื่องมันเป็นแบบนี้

   หลังเรียนจบได้ผลการเรียนที่น่าพอใจ ผมถูกจองตัวจากหลายโรงแรมมีชื่อในมอสโคว แต่ผมชอบทำอาหารให้คนที่รักการกินมากกว่าทำเพื่อเอาหน้าตาเลยปฏิเสธงานเหล่านั้นไป แล้วเลือกมาทำงานในร้านอาหารแห่งหนึ่งแทน ร้านนี้มีความเข้มงวดสูงมาก ไม่ว่าจะเรื่องโภชนาการ รสชาติอาหาร ความสะอาด ทำให้เป็นร้านมีชื่อเสียงไม่แพ้กับโรงแรมห้าดาว

   สิ่งที่ดึงดูดผมมาก็คือบรรยากาศของร้านนี้ ลูกค้าทุกคนมาเพื่อลิ้มรสชาติอาหารอย่างแท้จริง หลายคนหลายความชอบ ผมสนุกกับการได้ทำอาหารที่คนเหล่านั้นถูกใจ นั่นเป็นต้นเหตุที่ทำให้ผมได้เจอกับบอส

   ผมมารู้ในภายหลังว่าร้านอาหารแห่งนี้เป็นกิจการในเครือของลูเซียส มิไรฮอฟ ถือว่าเป็นนักชิมคนหนึ่งที่เรื่องมากเรื่องรสชาติที่สุด วันนั้นบอสบังเอิญมากินอาหารที่ร้านและผมเป็นคนรับหน้าพอดี ผมยืนลุ้นอยู่ข้างโต๊ะจนเหงื่อชุ่มมือ คุณคิดว่าบอสจะยิ้มแย้มและชมเชยว่าผมทำอาหารเก่งมากงั้นเหรอ? เปล่าเลย หลังกินคำแรก บอสหยิบผ้าเช็ดปากแล้วเรียกผมเข้าไปคุยพร้อมคำติมากมายที่ผมฟังจนหัวหมุน

   ถึงรสชาติจะไม่ถูกปากยังไง บอสก็ยังกินทุกอย่างจนเกลี้ยงไม่เหลือทิ้งเลยสักนิด ทำให้ผมรู้สึกชื่นชมที่คนระดับนี้เห็นคุณค่าของอาหาร เกิดความคิดอยากเอาชนะขึ้นมา

   นับตั้งแต่วันนั้นผมพยายามพัฒนาฝีมือของตัวเองมาตลอด เพื่อจะทำให้บอสยอมรับให้ได้ เลยยึดตำแหน่งพ่อครัวทุกครั้งที่บอสมาทานอาหาร เวลาผ่านไปหลายเดือนในที่สุดความพยายามของผมก็สำเร็จ บอสแสดงสีหน้าพึงพอใจ ชมเชยว่าผมมีพัฒนาการที่ดี

   ขณะที่กำลังดีใจ เจอคำถามของบอสเข้าไปเล่นเอาชะงัก

   “สนใจมาเป็นพ่อครัวส่วนตัวของฉันไหม?”

   “ไม่ครับ” ผมตอบทันทีไม่เสียเวลาคิด บอสดูแปลกใจและถามผมอย่างสงบ ไม่มีกระแสความกดดันหรือขู่บังคับเลยแม้แต่น้อย คงจะสืบรู้ว่าผมไม่ชอบการถูกบังคับ ไม่งั้นจะลาออกให้ดู

   “ทำไม”

   “ถือว่าเป็นเกียรติมากที่คุณชักชวนผมให้เป็นพ่อครัวส่วนตัว...”

   “เข้าประเด็น” คำสั่งชัดเจน ผมสูดลมหายใจแล้วพูดออกมารวดเดียวจนหมด

   “ที่ผมเป็นพ่อครัวเพราะอยากให้ทุกคนกินอาหารอร่อยและมีคุณภาพ ดังนั้นการไปเป็นพ่อครัวส่วนตัวให้กับคุณมันขัดกับความต้องการของผม เพราะฉะนั้นผมเลยปฏิเสธ ต้องขอโทษด้วยนะครับ ขอบคุณสำหรับคำชวน” ผมก้มหัวให้ อีกฝ่ายไม่แม้แต่จะหันมอง ไม่ได้ฟังคำพูดของผมด้วยซ้ำ ร่างสูงใหญ่นั่งเหยียดหลังตรงบนเก้าอี้หรูหรา ดวงตามองตรงไปด้านหน้า นิ้วชี้เคาะโต๊ะเป็นจังหวะ ราวกับบรรยากาศรอบตัวกดดันขึ้น นี่คงเป็นลักษณะของผู้ที่ยืนอยู่เหนือคนอื่น

   “อีกไม่นานฉันจะไปประเทศหนึ่งในฝั่งเอเชีย เธอรู้จักประเทศไทยไหม?”

   ผมคิดตาม ตอบไปตามตรง

   “รู้จักครับ แต่ไม่ค่อยรู้รายละเอียดเกี่ยวกับประเทศนี้สักเท่าไหร่”

   “งั้นรึ...ฉันให้เวลาเธอหนึ่งอาทิตย์ในการศึกษา ฉันต้องการกินอาหารของประเทศนี้ หวังว่าเธอจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง” สิ้นคำบอสใหญ่ลุกขึ้นหมุนกายเดินจากไปทันที พร้อมกับการ์ดส่วนตัวอีกจำนวนหนึ่งและผมมั่นใจว่านอกร้านต้องมีอีกเป็นฝูงแน่

   ในเมื่อถูกท้าทายมาแบบนี้ พ่อครัวอย่างผมหรือจะยอมถูกลูบคมได้ ภายในสามวันผมคร่ำเคร่งกับการศึกษาและลองทำ ถึงได้รู้ว่าอาหารของประเทศนี้มีความละเอียดอ่อนมาก บางอย่างดูง่ายๆ แต่พอทำออกมาแล้วรสชาติช่างแตกต่างกับที่ผมไปลองในร้านอาหารไทย

   ผมพูดได้เต็มปากเลยว่าไม่มีความมั่นใจกับอาหารมื้อนี้เลย บอสมาตามกำหนดการเดิมเป๊ะๆ นั่งลงให้ผมเสิร์ฟและเริ่มชิมอาหารแต่ละอย่าง คำพูดแรกที่ออกมาคือ...

   “ห่วยแตก ไม่ได้เรื่อง บอกฉันว่านี่คืออาหารคนไม่ใช่อาหารสุนัข”

   ผมกัดฟันฝืนยิ้มจนน่าเบี้ยวเพราะมันจริงทุกประการ

   “ตามมา ฉันจะทำให้ดูว่าอาหารคนกินมันเป็นยังไง” เจอประโยคนี้ถึงกับงง ผมสะบัดความคิดวุ่นวายในหัวรีบเดินตามหลังบอสใหญ่เข้าไปในโรงครัวที่ถูกจัดเตรียมไว้ก่อนแล้ว แสดงว่าบอสลูเซียสตั้งใจจะแสดงฝีมือตั้งแต่ต้น ยิ่งทำให้ผมเจ็บใจ นั่นเท่ากับเขาคิดว่าอาหารของผมต้องรสชาติห่วยแตกถึงลงมือทำด้วยตัวเอง

   ในเมื่ออีกฝ่ายจะโชว์ ผมก็ไม่ปฏิเสธที่จะเป็นผู้ชมที่ดี ยืนอยู่ด้านข้างผันตัวเองเป็นผู้ช่วยชั่วคราว มีวัตถุดิบหลายอย่างที่ผมไม่รู้จัก บางอย่างพอจะรู้จักบ้างจาการลองผิดลองถูกตามที่ศึกษามา กระทั่งอาหารอย่างแรกเสร็จสมบูรณ์เบื้องหน้า

   รู้สึกว่ามันเป็นอาหารยอดนิยมในไทยที่ชาวต่างชาติรู้จักมากที่สุด น้ำซุปสีแดงดูจัดจ้านเข้มข้นกับกุ้งตัวโตและเครื่องเทศแบบไทยๆ

   “มันเรียกว่าต้มยำกุ้ง ความจริงที่ประเทศนั้น ฉันว่ามีอาหารอีกหลายอย่างที่น่าสนใจมากกว่า แต่คนส่วนใหญ่รู้จักเจ้าสิ่งนี้ ฉันเลยเลือกทำขึ้นมาเป็นตัวอย่าง ลองชิมดู”

   อีกฝ่ายเปิดโอกาส ผมเอ่ยปากขออนุญาตเบาๆ ใช้ช้อนตักชิมก่อนจะเบิกตากว้าง รสชาติเข้มข้นในแบบที่อธิบายไม่ถูก หลายอย่างไม่น่าจะเข้ากันได้กลับมารวมแล้วลงตัวอย่างประหลาด ผมบอกไม่ได้ว่ามันเป็นอาหารที่เลิศรสที่สุดในโลกรึเปล่า เพราะยังมีหลายอย่างที่คิดว่าดีกว่า ถึงแบบนั้นก็น่าสนใจ ช่างเป็นรสชาติที่ท้าทายความสามารถจริงๆ

   บอสใหญ่ดูจะไม่ปล่อยให้ผมคิดนาน เขาพูดต่อทันที

   “นี่เป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่ง ที่นั่นยังมีอาหารอีกหลายอย่างที่น่าสนใจและฉันเชื่อว่าถ้าเธอศึกษามันจะช่วยพัฒนาฝีมือเธอได้มาก เอาล่ะ ฉันจะถามอีกครั้ง จะจมอยู่ที่นี่กับรสชาติอาหารเดิมๆ หรือเดินทางไปกับฉันเพื่อเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ”

   ผมไม่มีปัญหาเรื่องเดินทางไปต่างประเทศ แต่ไปแบบนี้ต้องคิดให้มากๆ หน่อย “ผมขอ...” ยังไม่ทันจบอีกฝ่ายก็แทรกขึ้นมา

   “เวลาที่ฉันให้เธอมันหมดลงแล้ว ตอบมาเพียงคำเดียว Yes หรือ No”

   พ่อครัวหนุ่มขมวดคิ้ว เห็นบอสใหญ่ทำท่าเหมือนจะจากไปได้ทุกเมื่อ สุดท้ายก็ถอนหายใจออกมาจนหมดปอด แล้วบอกคำตัดสินของตัวเอง

   “Yes ผมจะไปเป็นพ่อครัวให้กับคุณ”

   ลูเซียสพยักหน้ารับอย่างพึงพอใจ สั่งให้ผมเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าพร้อมโบกมือให้ลูกน้องคนสนิทที่เค้าหน้าฝั่งเอเชียยื่นตั๋วเครื่องบินให้ผมด้วยรอยยิ้ม

   “ประเทศบ้านเกิดผมไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน” เขาพูดแบบนั้นก่อนจะเดินตามหลังเจ้านายออกไป ทิ้งให้ผมตาโตกับเวลาขึ้นเครื่องบนตั๋ว ให้ตายเถอะ! มันพรุ่งนี้ตอนเช้าเลยนี่หว่า ผมรีบลาแล้วกลับบ้านไปเก็บเสื้อผ้าโดยใช้เวลาน้อยที่สุดตั้งแต่เกิดมา

   เรื่องนั้นไม่น่าโมโหเท่ากับ หลังจากที่ผมมาเยือนประเทศไทยทำงานให้บอสมาได้สักพัก อาคมหรือการ์ดส่วนตัวคนนั้นกระซิบบอกผมว่า ความจริงบอสไม่ได้เก่งกาจอาหารไทยขนาดนั้น แค่อาศัยวัตถุดิบตรงตามต้นฉบับทำให้รสชาติออกมาอร่อยกว่าแบบประยุกต์อย่างที่ผมทำ

   กว่าจะรู้ตัวก็สายไปเสียแล้ว หันหลังกลับประเทศไม่ได้ เอาเถอะ อย่างน้อยๆ นอกเหนือจากเรื่องนั้นทุกคำพูดของบอสถูกต้องทุกอย่าง อาหารที่นี่ช่างน่าสนใจจริงๆ

   กลับมาสู่สถานการณ์ตอนนี้กันดีกว่า การมาเป็นพ่อครัวส่วนตัวทำให้ผมได้รู้จักกับสมาชิกคนอื่นๆ คนแรกคือคุณไนท์ รองหัวหน้าคนเก่ง อดีตสารวัตรทีมสอบสวนของรัสเซีย ไม่ทราบว่าเป็นมายังไงถึงได้มาเป็นมือขวาให้กับบอสมาเฟียได้

   ความประทับใจแรกคือ คุณไนท์เป็นคนที่กินง่ายจนน่าแปลกใจ ไม่ว่าอะไรก็กินได้หมด รสชาติแบบไหนก็ไม่เกี่ยง ขอแค่มันเป็นอาหารและมันไม่เน่าเสียเป็นพอ ช่างสวนทางกับบุคลิกเอาการเอางาน เซนส์ดีจนน่าทึ่ง ฝีมือที่เก่งระดับสุดยอดและแอบเจ้าเล่ห์ชั่วร้ายในบางครั้ง... หรืออาจจะหลายๆ ครั้ง

   ต่อมาเป็นสองพี่น้องต่างสายเลือด ไมค์กับหลง ไมค์เป็นคุณหมอผู้เข้มงวดกับสุขภาพของทุกคนในแก๊ง คุยกับผมได้ดีในเรื่องอาหารที่มีประโยชน์กับอาหารขยะที่พี่ชายกับพ่อของเขาชอบกินนักหนา ถึงอย่างนั้นเจ้าตัวก็ชอบกินสปาเก็ตตี้ครีมซอสกับผักโขมอบชีสมากที่สุด

   เคยมีอยู่ครั้งมาขอเรียนวิธีการทำอาหารเด็ก เห็นว่าจะไปลองทำให้ลูกกิน ก่อนจะหงอยกลับมาเพราะถูกคนรักต่อว่ารสชาติอาหารจืดชืดสิ้นดี ก็นะ อาหารสำหรับเด็กไม่ค่อยปรุงรสนัก ต้องอาศัยรสของวัตถุดิบอย่างความหวานของผักบางชนิดเป็นต้น

   ส่วนหลงจอมกวนป่วนประสาท บางทีก็น่าฟาดด้วยกระทะ แต่ผมไม่ปฏิเสธว่าตัวตนของเขาสร้างสีสันให้กับบรรยากาศเคร่งขรึมในกลุ่มสมาชิกระดับสูง นอกจากอาหารจีนที่ชอบมาเป็นพิเศษแล้ว อย่างอื่นก็เกินเยียวยา ขอแค่กินง่ายเข้าปากเสร็จเคี้ยวกลืนเป็นพอ ดังนั้นเลยชอบกินพวกอาหารฟาสต์ฟู้ดเป็นประจำ

   ผมเข้าใจ ด้วยหน้าที่ของเขาไม่สะดวกในการดื่มด่ำกับรสชาติอาหาร ต้องหลบซ่อนตัวอย่างใจเย็น บางมื้อยังไม่ได้กินเลยด้วยซ้ำ ดังนั้นเวลาเขากลับมาผมถึงทำอาหารที่มีประโยชน์ให้เขาทานมากที่สุด

   คนที่ผมเจอก่อนใคร คุณอาคม พ่อประจำแก๊งและอาวุโสที่สุด เจ้าตัวมีความรับผิดชอบสูง ฝีมือเก่งกาจอย่างหาจับตัวได้ยาก มักเป็นมือเป็นเท้าคอยเคลื่อนไหวแทนบอสกับคุณไนท์เป็นประจำ ในความจริงกลับเป็นคนแก่หัวดื้อ ห้ามกินอะไรก็ชอบแอบหนีไปกินทุกที อาหารที่คุณอาคมชอบมากคือของทอดทุกชนิด ไม่รู้เลยรึไงว่าน้ำมันพวกนั้นกับคนอายุอย่างเขามันเป็นผลเสียมากแค่ไหน

   ขนาดผมร่วมมือกับไมค์ช่วยกันบ่นยังไม่ฟัง เอาแต่ยิ้มแล้วหัวเราะเสียงนุ่มโบกมือไปมา แล้วเย็นวันนั้นผมก็เห็นคุณอาคมถือไก่ทอดเข้ามากินในตึก...ที่น่าโมโหคือเจ้าการ์ดสมองกล้ามเนื้อทั้งหลายยังรู้เห็นเป็นใจ ใช้ความเคารพนับถือหลับหูหลับตาร่วมมือช่วยปิดบังอีก

   คนสุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด ลาสบอสของผม บอสลูเซียสเรื่องมากที่สุดในบรรดาทุกคน แต่บางทีก็ง่ายจนน่าปวดหัว บอสไม่เกี่ยงว่าอาหารจะเป็นอะไร ชาติไหน ขอแค่รสชาติถูกใจเป็นพอ ซึ่งไอ้คำว่าถูกใจนี่แหละที่ทำให้ผมลำบากมานักต่อนัก ต่อให้บรรจงแต่งให้หน้าตาน่ากินดุจอาหารจากแดนสวรรค์แค่ไหน ลองบอสไม่พอใจก็โดนเมินได้ ช่างเรื่องมากจริงๆ

    ร่ายรสนิยมอาหารอันหลากหลายของทุกคนมากแล้ว ใช่ว่าผมมีหน้าที่ทำงานในครัวอย่างเดียวนะ เป็นลูกน้องมาเฟียต่อให้เป็นพ่อครัวก็ต้องฝึกฝนร่างกาย โชคดีที่ผมมีพื้นฐานร่างกายดีอยู่แล้ว ดังนั้นฝึกเพิ่มอีกนิดหน่อย เรียนรู้ทักษะการเอาตัวรอดจากมืออาชีพอย่างคุณอาคมกับหลงก็ทำให้ผมเป็นพ่อครัวสารพัดพิษได้ ที่เห็นจะชำนาญที่สุดก็คือเทคนิคการใช้มีด แน่ล่ะ มีดเป็นอาวุธชิ้นสำคัญของพ่อครัว เพียงแค่อัพเกรดให้มันเป็นอาวุธสังหารเท่านั้นเอง

   ผมทำงานกับบอสอยู่ในไทยมาได้หลายปี ฝีมือการทำอาหารก็พัฒนาขึ้นมาก แบบที่มั่นใจว่าหากกลับรัสเซียทุกคนต้องออกปากชมรสชาติของผมแน่นอน แต่เรื่องดีๆ ที่เกิดขึ้นทุกอย่าง ไม่มีเรื่องไหนจะดีเท่ากับเรื่องนี้…

   การพบคนที่อยากจะแบ่งช่วงเวลาทั้งหมดของชีวิตให้

   วันนั้นผมไปซื้ออาหารในตลาดสดที่ประจำเหมือนปกติ ทุกครั้งผมจะไปพร้อมการ์ดสองคน ไม่ใช่เพื่อคุ้มครองความปลอดภัยแต่ใช้ให้มาช่วยขนของขึ้นรถ เพราะสิ่งที่ซื้อมีมากพอสมควร ผมต้องทำอาหารเลี้ยงหลายปาก แถมแต่ละคนกินปริมาณไม่ใช่น้อยๆ

   ในระหว่างที่รอพวกเขายกของขึ้นรถอยู่นั้นเอง ผมเหลือบไปเห็นร้านดอกไม้แห่งหนึ่งใกล้ตลาด มันเป็นร้านแบบทุบตึกแถวสองหลังเชื่อมถึงกัน มองผ่านกระจกเข้าไปเห็นดอกไม้ที่ถูกจัดไว้สวยงามเป็นตัวอย่าง มันคงจะดีกว่านี้ หากหน้าร้านไม่มีรถกระบะจอดขวางและถังใส่ดอกไม้วางระเกะระกะ

   ผมเข้าใจว่าดอกไม้คงเพิ่งมาส่งนั่นแหละ เลยละความสนใจเช็คดูของที่ซื้อมาแทน แต่พอหันไปอีกทีรถกระบะคันนั้นไปแล้ว เหลือกองดอกไม้กับผู้ชายใส่ผ้ากันเปื้อนสีน้ำตาลคนหนึ่งกำลังหัวหมุนกับการขนดอกไม้เข้าร้าน ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมเดินเข้าไปหา

   “คุณเดฟจะไปไหนเหรอครับ หรือมีอะไรจะซื้อเพิ่ม ถ้างั้นเดี๋ยวผมไปชวนขน” การ์ดชาวไทยที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้ระยะหนึ่งเสนอตัวอย่างกระตือรือร้น

   “ฉันมีธุระนิดหน่อย พวกนายกลับไปเลย”

   “แล้วของพวกนี้...” อีกคนถาม ผมตอบโดยไม่หันไปมอง

   “เอาไปเก็บในห้องแช่ แต่ห้ามแตะต้องของในครัวเด็ดขาด ถ้าไม่อยากมือกุด!” ผมละสายตาจากหนุ่มร้านดอกไม้มาจ้องเขม็งพลางยื่นกุญแจตู้แช่ให้ ให้ตายสิ ปกติผมไม่ใช่คนโหดร้ายนะ คงจะคลุกคลีอยู่กับพวกบอสมากไปแน่ๆ นิสัยถึงได้ซึมซับมา ผมเป็นผ้าขาวแท้ๆ เปื้อนสีดำซะแล้ว น่าเศร้าใจจริง

   “ครับ!/รับทราบ!” สองคนรับคำแข็งขัน ผมไม่รอจนพวกนั้นออกรถ หมุนตัวเดินตรงดิ่งไปยังร้านดอกไม้ สวมบทชาวต่างชาติผู้มีใบหน้ายิ้มแย้ม

   “สวัสดีครับ” ผมทักเป็นภาษาไทยชัดแจ๋ว

   อีกฝ่ายชะงัก หันมามองผมตาปริบๆ เปิดโอกาสให้ผมสำรวจเขาเร็วๆ รอบหนึ่ง ผู้ชายคนนี้มีส่วนสูงตามมาตรฐานคนไทย แต่เทียบกับผมซึ่งเป็นชาวต่างชาติแล้วรู้สึกเขาตัวเล็กน่าดู ท่าทางแข็งแรงคล่องแคล่ว ดูจากการยกถังดอกไม้ใส่น้ำขนาดใหญ่เข้าไปในร้านได้อย่างง่ายดาย เรือนผมสีดำถูกมัดไว้ตรงท้ายทอย ทิ้งปอยบางส่วนลงมาทำให้ใบหน้านี้ดูมีเสน่ห์มากขึ้น ดวงตาสีเดียวกัน ผิวออกขาวเหลืองแต่ดูสุขภาพดี อ่า...จากสำรวจไวๆ กลายเป็นผมเสียมารยาทจ้องอย่างละเอียด

   “ขอโทษนะครับ ตอนนี้ร้านรกมาก ถ้าสนใจดอกไม้ช่วยรอสักครู่ได้มั้ยครับ” เสียงใสกล่าวออกมาด้วยดวงตาระยิบระยับ ปกติเขาต้องบอกให้มาภายหลังอะไรแบบนี้ไม่ใช่เหรอ ดูท่าอีกฝ่ายจะเห็นว่าผมเป็นถุงเงินเดินได้ แฮ่ม ลูกค้ากระเป๋าหนักน่าฟันเงินซะแล้ว
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่16 นกน้อยกับอัศวิน [Up 24/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 26-11-2016 16:03:02
   เอาไงดีล่ะ ไม่ได้คิดจะซื้อดอกไม้ตั้งแต่แรกด้วย จะให้ทำลายความหวังก็ไม่ได้...เอาแบบนี้แล้วกัน!

   “ผมสนใจดอกไม้ก็จริง แต่ไม่รีบให้ผมช่วยดีกว่าจะได้เสร็จเร็วๆ” ซื้อก็ซื้อ คิดซะว่าเอาดอกไม้ไปประดับโต๊ะ เผื่อบรรยากาศเข้มๆ ของเหล่าชายโฉดจะลดลง ถือโอกาสช่วยอีกฝ่ายตามความตั้งใจแรกด้วยเลย

   “เกรงใจจัง ถ้างั้นช่วยยกสองถังตรงนั้นตามผมมาที คุณตัวโตน่าจะยกไหวใช่ไหม” สีหน้าเหมือนไม่มั่นใจนี่มันอะไรกัน ผมฮึดยกสองถังราวกับมันมีความเบาเท่าปุยนุ่นเพื่ออวดว่าตัวเองแกร่งแค่ไหน พอได้ยินคำชมยิ่งทำให้ผมมีแรงมากขึ้น กว่าจะรู้ตัวอีกทีถังดอกไม้และช่อดอกไม้กองโตด้านนอกก็ถูกขนเข้ามาจัดด้านในเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

   ผมหมุนแขนไล่ความเมื่อย อากาศเมืองไทยร้อนระอุ ยิ่งมาออกแรงแบบนี้ทำเอาแผ่นหลังผมเปียกชุ่มไปหมดแม้กำลังอยู่ในห้องแอร์เย็นๆ รายล้อมด้วยดอกไม้นานาชนิดก็ตาม อีกฝ่ายมีน้ำใจยกน้ำเย็นๆ มาให้

   “ขอบคุณที่ช่วยนะครับ เดี๋ยวผมลดราคาให้เป็นพิเศษเลย นี่น้ำเย็นๆ จะได้สดชื่น”

   รอยยิ้มผมดูฝืดกว่าปกติ ถึงตอนนี้ผมไม่ได้โง่นะว่าเพิ่งโดนหลอกใช้งานไป คนสวยนี่อันตรายจริงๆ ผมเอ่ยขอบคุณรับน้ำมาดื่ม ความเย็นฉ่ำพาให้ชุ่มคอ ที่น่าสนใจกว่านั้นคือ กลิ่นหอมอ่อนๆ ในน้ำนี่ต่างหาก

   ผมตาโตดื่มน้ำจนหมดแก้ว ยื่นไปเพื่อขอเพิ่ม หนุ่มร้านดอกไม้หัวเราะสดใสยอมรินให้จนเต็มแก้ว รอบนี้ผมละเลียดชิมอย่างละเอียดตามนิสัยพ่อครัว รสชาติก็น้ำเปล่าธรรมดา แต่กลิ่นนี่มันยังไงกันนะ ทำให้สดชื่นผ่อนคลายดีจัง

   “กลิ่นหอมในน้ำนี่ คุณคงไม่ได้ใส่น้ำหอมลงไปใช่มั้ย” ผมถามขำๆ น้ำหอมกินได้ที่ไหน แถมยังขมปี๋อีกต่างหาก ผมไม่ได้อุตริกินนะ ปกติผมไม่ใส่น้ำหอมด้วยซ้ำเพราะมันจะตีกับกลิ่นอาหาร ที่รู้เพราะบังเอิญโดนน้ำหอมแตะปากตอนช่วยพี่สาวดมเลือกกลิ่นเป็นของขวัญให้แฟนหนุ่ม

   “ล้อเล่นรึเปล่าครับ ใครจะไปใส่น้ำหอมในน้ำดื่มกัน มันเป็นเพราะสิ่งนี้ต่างหาก” เจ้าของร้านหยิบเหยือกแก้วมาวางตรงหน้าให้ผมเห็นชัดๆ ในเหยือกมีดอกไม้สีขาวลอยอยู่หลายดอก ผมลองไปดมได้กลิ่นหอมอบอวนออกมา ผมมองเขาเพื่อขอคำอธิบาย

   “เขาเรียกว่าดอก ‘มะลิ’ ครับ เป็นดอกไม้ประจำวันแม่และนิยมเอามาร้อยพวงมาลัยถวายพระ คุณพูดไทยชัดแบบนี้แสดงว่าอยู่เมืองไทยมานาน น่าจะพอเข้าใจที่ผมบอกนะ”

   ผมพยักหน้ารับ “ผมเข้าใจ ที่คุณจะบอกคือดอกไม้นี้เป็นเจ้าของกลิ่นหอมนี่ใช่ไหม”

   “ถูกต้องแล้ว เก็บจากต้นสดๆ มาล้างน้ำให้สะอาดแล้วเอามาลอยบนน้ำก่อนปิดฝาแช่ตู้เย็น ก็จะได้น้ำหอมชื่นใจแบบนี้…เอาล่ะ เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า คุณคงไม่ได้มาร้านของผมเพื่อจะถามถึงเจ้าสิ่งนี้หรอกเนอะ คุณลูกค้าต้องการดอกไม้อะไรเหรอครับ จะจ้างผมไปจัดดอกไม้ในงานก็ได้นะ ไม่ว่าจะเป็นงานแต่ง งานบวช งานบุญ งานเลี้ยง ทุกงานที่ใช้ดอกไม้” รอยยิ้มการค้ามาพร้อมกับคำโฆษณา ทำเอาหนุ่มต่างชาติหลุดขำ เพราะเขาลืมไปแล้วว่าตัวเองมาทำไม

   “อะแฮ่ม ผมต้องการดอกไม้ไปเสริมบรรยากาศบนโต๊ะอาหารน่ะครับ คุณพอจะแนะนำได้ไหม”

   หนุ่มต่างชาติบอกความต้องการที่เพิ่งคิดสดๆ ร้อนๆ พลางลอบมองสังเกตท่าทางของอีกฝ่ายไปพลางๆ

   “แบบนั้นคงต้องใช้ดอกไม้ที่ไม่มีกลิ่นแรง จัดเป็นทรงสูงก็คงไม่เหมาะ เพราะเดี๋ยวจะบังหน้าเพื่อนร่วมโต๊ะ” เจ้าตัวพึมพำอยู่คนเดียว กวาดสายตามองดอกไม้มากมายภายในร้าน ก่อนจะหยุดสายตาที่ตะกร้าใบเล็ก “ใช้เจ้านี่น่าจะกำลังพอดี คุณมีดอกไม้ที่อยากได้เป็นพิเศษมั้ยครับ?” ถามพลางเริ่มลงมือเตรียมจัดดอกไม้ ผมไม่ตอบถามเรื่องอื่นแทน

   “ผมชื่อเดฟ คุณชื่ออะไรเหรอ”

   “จัสมินครับ ไม่ต้องแปลกใจหรอก ชื่อภาษาอังกฤษของดอกมะลิลอยน้ำนั่นไง ถ้าจะถามว่าทำไมชื่อถึงเหมือนผู้หญิงนัก เรื่องนั้นคงต้องไปถามแม่ผมแล้วล่ะ” พูดทั้งที่ไม่เงยหน้าขึ้นมองสักนิด คงจะโดนถามบ่อยเลยชิงบอกมาก่อน ด้วยเหตุนั้นจึงเห็นพ่อครัวคนเก่งเท้าคางยิ้มตาเยิ้มอยู่ตรงเคาน์เตอร์จัดดอกไม้

   “เมื่อกี้คุณถามว่าผมอยากได้ดอกไม้อะไรเป็นพิเศษใช่ไหม ตอนนี้ผมรู้แล้วล่ะว่าอยากได้ดอกอะไร” คนพูดทิ้งทวนไม่ยอมบอกให้จบจนเจ้าของร้านต้องเงยหน้ามองสบดวงตาคู่สวยของหนุ่มต่างชาติ

   “ดอกมะลิสินะ” คนโดนจีบยิ้มรู้ทัน ผมแสร้งทำสีหน้าเสียดาย

   “ว้า โดนจับได้ซะแล้ว แต่ผมอยากได้จริงๆ นะ คุณพอจะแบ่งให้ผมบ้างได้รึเปล่า จะลองเอาไปลอยน้ำดื่มบ้าง”

   “ได้สิครับ แต่หลังจากที่ผมจัดดอกไม้ให้คุณเสร็จนะ” พูดจบก็เดินไปเลือกหยิบดอกไม้มาตัดกิ่งปักในตะกร้าอย่างสวยงาม เขาเลือกใช้สีสันสดใสของดอกคาเนชั่น ประดับตกแต่งด้วยใบเฟิร์นแล้วแซมดอกฟอร์เก็ตมีน็อตกระจายอยู่รอบๆ แถมริบบิ้นสีพีชพันรอบตะกร้าผูกเป็นโบว์ประดับปิดท้าย ช่างน่ารักจนเดฟแทบหลั่งน้ำตา อีกต้องคงกำลังเข้าใจผิดว่าเขาจะใช้มันประดับโต๊ะระหว่างทานข้าวกับแฟนสาวแน่ๆ จะแก้ตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว ไม่น่ามองคุณเจ้าของร้านเพลินเลยเรา

   “เสร็จแล้วครับ รอเดี๋ยวนะ ผมจะไปเอาดอกมะลิให้ น่าจะอยู่ในตู้แช่ด้านใน”

   ด้วยเหตุนี้ พ่อครัวคนเก่งเลยได้ตะกร้าดอกไม้สุดมุ้งมิ้งกับถุงดอกมะลิกลับมาที่ตึก ไม่รู้ว่าฟ้าฝนเป็นใจหรืออะไรไม่ทราบ ทุกคนถึงพร้อมใจมากินข้าวเวลาเดียวกัน กลายเป็นภาพเหล่าชายหนุ่มร่างใหญ่นั่งร่วมโต๊ะทานอาหารโดยมีตะกร้าดอกไม้แสนหวานประดับอยู่ตรงกลาง

   หนุ่มใหญ่อย่างอาคมแค่ยิ้มอ่อนไม่กล่าวอะไรเพียงมองเดฟด้วยสีหน้าเข้าใจแบบผิดๆ ในขณะที่ไมค์ก้มหน้าก้มตากินเพื่อจะได้ลุกไปคนแรก หลงตาพราวระยับมองเดฟสลับกับดอกไม้ ดูท่าจะคันปากอยากลุกขึ้นไปแซวเต็มที่ ติดแต่มีบอสกับไนท์นั่งทานอาหารราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น จึงต้องสำรวมตัวเองชั่วคราว

   บอสพูดทำลายความเงียบ “น้ำนี่หอมดี ลอยดอกมะลิสินะ”

   “สมเป็นบอส รู้ด้วยเหรอครับ” ผมยิ้มด้วยความที่ชอบเจ้าดอกมะลินี่เป็นพิเศษ

   “อาคมเคยทำให้กิน”

   พอผมหันไปมอง คุณอาคมกลับส่ายหัว

   “ต้องบอกว่าทำกินเองแล้วบังเอิญบอสสนใจมากกว่า” ได้ยินแบบนี้ผมพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ถือเป็นเรื่องปกติสำหรับบอสที่ชอบลองแม้หลายอย่างจะไม่ถูกปากก็ตาม แล้วบทสนทนาในโต๊ะอาหารครั้งนั้นก็จบลงโดยที่คุณไนท์ยังไม่พูดอะไรสักคำ กระทั่งผ่านมาหนึ่งอาทิตย์ คุณไนท์เดินมาคุยกับผมด้วยตัวเอง

   “ฉันเดาว่าช่วงนี้เธอกำลังติดดอกไม้ แต่ไม่จำเป็นต้องเอามาประดับโต๊ะก็ได้ เห็นหน้าไอ้บอสเวรตรงข้ามดอกไม้แล้ว มันทำให้ฉันกินข้าวไม่ค่อยลง”

   พูดจบก็จากไป ผมรับคำด้วยความสงบ ขณะเดียวกันหลงที่รอโอกาสอยู่แล้วเดินเข้ามากอดคอแซวอย่างเปิดเผย

   “ไม่ทราบว่าคุณพ่อครัวท่านนี้จะเปลี่ยนอาชีพเป็นพนักงานขายดอกไม้เหรอ”

   “หลง...ฉันเคยสอนว่าอย่าพูดถึงรสนิยมคนอื่นในทางลบไง” คุณอาคมเดินมาพร้อมกับเอ่ยเตือน หลงยักไหล่ไม่สะทกสะท้าน ผมกลอกตาพอกันเลยทั้งพ่อทั้งลูก

   “ทุกคนน่าจะพอเดาออกนี่ครับว่าทำไมผมถึงบ้าดอกไม้ช่วงนี้” คนฟังหลุดขำ หลงพูดสนุกปาก

   “จีบเจ้าของร้านดอกไม้ก็แบบนี้แหละ พวกเราคงต้องทำใจโดนดอกไม้ถมจนกว่าใครบางคนจะสมหวัง” ว่าพลางผิวปากอารมณ์ดี มองเย้าๆ น่าโบกด้วยกระทะเป็นที่สุด

   ช่างเถอะ ใครจะพูดอะไรผมไม่สนหรอก สุดท้ายผมก็ยังแวะร้านดอกไม้ทุกครั้งที่ไปซื้อของอยู่ดี แถมยังทำขนมไปให้อีกฝ่ายด้วย ผมเคยลองทำให้ไปชิมอยู่ครั้งหนึ่ง จัสมินไม่ใช่แค่ชิมแต่กินจนหมดเกลี้ยงดูจะชอบขนมหวานมาก เข้าทางพ่อครัวอย่างผมเลย อาศัยขนมกับดอกไม้เป็นสื่อ เทียวไปเทียวมาหลายเดือน

   ความสัมพันธ์ของพวกเราค่อยๆ พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ คำแทนว่าคุณกับผมเหลือเพียงเรียกกันด้วยชื่ออย่างสนิทสนม วันไหนผมไม่ว่างไปหาก็จะโทรบอกล่วงหน้า บางวันที่จัสมินปิดร้านพวกเราก็จะไปเที่ยวกันสองคน ผมไม่ได้เล่าเรื่องของบอสให้จัสมินฟัง บอกแค่เพียงว่าตัวเองเป็นพ่อครัวส่วนตัวของนักธุรกิจคนหนึ่ง

   ไม่ใช่ว่าผมไม่ไว้ใจ แต่ผมห่วงความปลอดภัยของเขามากกว่า ยิ่งรู้น้อยเท่าไรยิ่งดี กระทั่งผมเองทำงานใกล้ชิดก็ไม่ได้รู้เรื่องราวไปซะหมด

   หลังจากรู้จักกันมาเกือบปีผมก็ขอจัสมินเป็นแฟน ทั้งที่เจ้าของร้านดอกไม้ดูมีใจให้ผมแท้ๆ แต่กลับเล่นตัวไม่ยอมคบกับผมแถมให้ดอกไม้มาหนึ่งกระถาง

   “นี่คืออะไร” ผมมองตะกร้าสานใบเล็กที่มีต้นไม้สีเขียวต้นหนึ่ง ดูไม่ออกว่าเป็นต้นอะไร
   
   “ต้นมะลิฝรั่งเศส”

   “โอเค...ต้นมะลิ แต่ผมกำลังขอมะลิคนนี้เป็นแฟนนะ ไม่ได้ขอต้นมะลิสักหน่อย” ออกอาการประท้วงเล็กน้อย ผมกลุ้มใจแทบแย่ กังวลแทบตายกลัวว่าจะถูกปฏิเสธ คำตอบดันเป็นต้นมะลิเนี่ยนะ

   “อย่าเพิ่งทำหน้ายุ่งสิ ฉันยังไม่ได้ปฏิเสธสักหน่อย เอาต้นนี่ไปปลูก ถ้ามันมีดอกค่อยเอากลับมาแล้วฉันจะยอมคบ” หนุ่มขายดอกไม้ยิ้มตาแวววาวอย่างนึกสนุก คงจะหาอะไรทำแก้เซ็งด้วยการแหย่ผมอีกตามเคย

   อยากได้แฟนเป็นคนขายดอกไม้ก็ต้องซื้อใจด้วยดอกไม้ ผมรับกระถางนั่นมาอย่างทะนุถนอม กลัวว่าบอกช้ำหรือเป็นอะไรเพียงนิดจัสมินจะเลิกรักผม คนใจร้ายมองท่าทางเหล่านั้นก่อนจะหัวเราะเสียงดังลั่นร้านแบบไม่เกรงใจ

   ด้วยเหตุนี้เจ้ากระถางน้อยๆ ผูกโบว์สีฟ้าจึงถูกวางตรงเคาน์เตอร์เพราะผมใช้เวลาอยู่ในห้องครัวมากที่สุดจะได้ดูแลมันอย่างเต็มที่ ระหว่างนั้นผมก็ไปหาจัสมินเหมือนเดิม พร้อมกับถ่ายรูปเจ้าต้นมะลิไปให้ดูการเจริญเติบโตเป็นระยะ

   ในช่วงเวลานี้เองที่บอสพาเด็กหนุ่มคนหนึ่งเข้ามาในตึกอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน ความสัมพันธ์ทางกายถือเป็นเรื่องปกติของผู้ชาย แต่บอสไม่เคยพาใครกลับมาที่ตึกเลยแม้แต่คนเดียว ที่สำคัญไม่เคยใช้งานใครครั้งที่สองด้วย ผมมีโอกาสได้เจอเด็กคนหนึ่งในฐานะพ่อครัว

   เด็กหนุ่มลูกครึ่งดูยังไงก็ไม่น่าจะอายุถึงยี่สิบปี นั่งประสานสายตากับบอสระหว่างทานอาหาร แถมยังเคยออกปากขอให้ผมช่วยพาหนีด้วย อาจจะดูใจร้ายนะ ถึงจะเห็นใจแต่ผมไม่มีความคิดที่จะช่วยอีกฝ่ายเลยสักนิด คนอย่างลูเซียส มิไรฮอฟ อยากได้อะไรก็ต้องได้ หากสิ่งนั้นไม่ได้ดั่งใจไม่รู้ว่าผลลัพธ์ที่ตามมาจะน่ากลัวขนาดไหน

   คุณไนท์ที่กล้าขัดคอบอสตลอดงานนี้ยังไม่ยื่นมือเข้ามายุ่ง เพราะบอสแสดงชัดเจนว่าต้องการเด็กคนนี้ ดังนั้นอยู่เป็นเด็กดีจนกว่าบอสจะพอใจดีกว่า เมื่อถึงเวลาบอสก็จะปล่อยตัวเอง เห็นเอาแต่ใจแบบนั้นแต่พูดคำไหนคำนั้น แถมยังใจดีแบบไม่น่าเชื่อ

   ผลคือ เขาจากไปพร้อมกับเงินปึกใหญ่ และถูกไนท์พาตัวกลับมาหลังจากนั้นไม่นาน ผมได้แต่ยืนไว้อาลัยให้กับชีวิตอันน่าสงสารและคอยทำอาหารอร่อยๆ เผื่อว่าจะได้รู้สึกดีขึ้นบ้าง หลงกับไมค์ถูกส่งไปทำงานที่ต่างประเทศ ไม่อยู่ช่วยสร้างบรรยากาศซะด้วยสิ

   ยังดีที่คุณอาคมผู้ช่ำชองเรื่องการเลี้ยงเด็กมีปัญหาคอยประกบตามคำสั่งของบอส และมีคุณไนท์ที่ดูจะถูกชะตาเด็กคนนี้คอยชวนทะเลาะคลายเครียดสม่ำเสมอ แต่มาเฟียก็ยังคงเป็นมาเฟียอยู่วันยังค่ำ เด็กพยศมากเกินไปก็ต้องถูกสั่งสอน ซึ่งการสั่งสอนที่ว่าไม่มีอะไรจะเห็นผลชัดเจนเท่ากับการพบเหตุร้ายด้วยตัวเอง

   มันกลายเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลง...

   ถึงไมค์กับหลงจะถูกเรียกตัวกลับมาช่วยงาน แต่มิทรี...เด็กคนนั้นบาดเจ็บหนักจนต้องนอนอยู่ในโรงพยาบาล อาศัยคำบอกเล่าของหลงก็พอทำให้รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง เด็กน้อยผู้น่าสงสาร ผมได้แต่เฝ้ามองอย่างสงบ สิ่งที่ผมทำได้มีแต่เรื่องอาหารและคอยสังเกตท่าทีของทุกคนเท่านั้น

   บอสมีท่าทีอ่อนลงอย่างชัดเจน น้อยครั้งที่เขาจะผิดพลาดและสิ่งที่เกิดขึ้นคราวนี้เกือบทำลายชีวิตทั้งชีวิตของเด็กคนหนึ่ง แถมยังเป็นเด็กที่ตัวเองให้เอ็นดูไม่แปลกที่จะรู้สึกผิด

   ฝ่ายอาคมเองเหมือนคุณพ่อผู้รักเด็กอยู่แล้ว หลงกับไมค์เคยมีอดีตที่เลวร้ายไม่ต่างกัน คุณไนท์เองก็เป็นตำรวจมาก่อน เห็นเด็กแบบนี้มานักต่อนักจึงมีความเข้าใจมากเป็นพิเศษ มิทรีถึงดูเปิดใจให้ไนท์มากที่สุดในหมู่พวกเรา

   จากภาพโดยรวมแล้วผมมั่นใจ หากมิทรีสามารถผ่านช่วงนี้ไปได้ ชีวิตของเขาจะดีขึ้นมาก ดีซะยิ่งกว่าก่อนที่จะมาเจอบอสซะอีก

   เวลาช่วยเยียวยาทุกสิ่ง ไม่ว่าจะเป็นบาดแผลหรือจิตใจ มิทรีกลับมาเข้มแข็งและยืนหยัดอีกครั้งได้อย่างงดงาม โดยมีบอสคอยประคับประคองอยู่เคียงข้าง ทุกอย่างค่อยๆ เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นตามลำดับ จากเด็กเลี้ยงกลายมาเป็นลูกบุญธรรมตามกฎหมาย บ่งบอกว่าบอสคิดจะอุ้มชูเด็กคนนี้ตลอดรอดฝั่ง

   คุณหนูจอมป่วน ฉลาด เรียนรู้ไวแต่บางครั้งก็ดื้อจนน่าตี ผมเองก็เหมือนตกบ่วงไปด้วยเช่นกัน เอ็นดูเหมือนน้องชายคนเล็ก เผลอตามใจทำของชอบให้จนเกือบจะลืมว่าตัวเองเป็นพ่อครัวส่วนตัวของบอสต่างหาก แต่เห็นบอสไม่ว่าอะไรผมเลยทำแบบนั้นต่อไป

   เมื่อความวุ่นวายทุกอย่างจบลง คงถึงเวลาที่ผมจะกลับมาสนใจเรื่องราวของตัวเองสักที ผมเป็นพ่อครัว ไม่ใช่คนช่วยงานเหมือนพวกคุณไนท์ ต่อให้คนอื่นยุ่งจนหัวหมุนสักแค่ไหน ผมก็ยังมีเวลาว่างพอไปหาจัสมินอย่างสม่ำเสมอ เจ้ามะลิฝรั่งเศสออกดอกแล้ว…

   ชายหนุ่มชาวต่างชาติในชุดพ่อครัว อุ้มตะกร้าต้นมะลิที่ออกดอกบานสะพรั่งไปขอความรักจากหนุ่มร้านขายดอกไม้ ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรให้มากความ ยามที่จัสมินเห็นดอกมะลิ เขาก็ยิ้มกว้างมอบจูบหวานๆ ให้ผมพร้อมคำพูดหนึ่งประโยค

   “มะลิดอกนี้เป็นของคุณ ช่วยดูแลรักษามันอย่างดีด้วยนะ”

   ไม่รู้สีหน้าผมตอนนี้เป็นยังไง บอกได้แค่ว่าผมกำลังมีความสุขมากขณะตอบด้วยน้ำเสียงมั่นใจ

   “แน่นอน จะดูแลทั้งชีวิตเลย”

   จัสมิน...ดอกมะลิผู้น่ารักของผม อยากใช้ชีวิตร่วมทุกข์ร่วมสุขไปด้วยกัน อยากลงหลักปักฐานที่ไหนสักที่ เปิดร้านอาหารเล็กๆ ของตัวเองและให้จัสมินเปิดร้านดอกไม้อยู่ใกล้กัน ตกแต่งร้านด้วยสวนดอกไม้ที่จัสมินชอบ จะอยู่ที่ไทยหรือรัสเซียก็ได้ผมไม่เกี่ยง ขอแค่ชีวิตที่เหลือของผมมีจัสมินอยู่ในนั้นด้วยก็พอ

   ถ้าบอสยอมให้ผมลาออกนะ...กลุ้มใจจัง
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Elleneza ที่ 26-11-2016 17:20:19
เดฟน่ารักจุง ^^
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cuteymummy ที่ 26-11-2016 19:12:31
เดฟฟฟฟฟฟฟ ฮือออน่ารักกกก
อยากตามไปแอบดูตอนอยู่กับจัสมิน
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 26-11-2016 21:08:40
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
เดฟ มะลิ :กอด1:
พ่อครัวเอก พบรักหนุ่มไทยแล้ว :mew1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 26-11-2016 21:33:41
อยากเป็นจัสมินนนนนน พี่เดฟยอดรักของเจ้   :impress2:
ลาออกมาเลยค่ะ ช่างหัวอิป๋ามัน กร๊ากกกกก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 26-11-2016 21:45:13
เชื่อเถอะว่าคงยากกกกก  :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 26-11-2016 22:29:42
พาเจ้าดอกมะลิมาอยู่ด้วยกันน่าจะดีกว่าหาเรื่ิองลาออกในตอนนี้นะ :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 26-11-2016 22:43:42
 :-[ :-[ :-[ :L2: :L2: :L2: :L2:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 26-11-2016 23:04:13
น่ารักจัง มีการเอามะลิมาเป็นด่านสุดท้ายด้วย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 26-11-2016 23:50:23
มุมน่ารักของเดฟ...

อื้อออ แต่คงจะลาออกยากนะตอนนี้
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 27-11-2016 01:54:47
อยู่กับบอสไปนานๆเถอะค่ะเดฟ555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 27-11-2016 09:33:43
เดฟน่ารักอ่าาาา :-[
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 27-11-2016 11:15:01
 :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 27-11-2016 13:23:13
 :impress3:น่ารักมาก ชอบจริงๆเลย อ่านตอนนี้เลยได้เห็นได้รู้ถึงคนอื่นๆที่รอบตัวไปโดยปริยาย ชอบมากๆ อยากให้มีต่อในมุมมองของหนูจัสมินจัง ท่าทางจะแอบเสี้ยว
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Dolamon ที่ 27-11-2016 14:46:34
 :o8: :o8: :o8:

ชอบบบบบ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: netthip ที่ 27-11-2016 23:44:26
แงะ ไม่อยากให้เดฟลาออกเลย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Eangoey ที่ 28-11-2016 13:05:42
สนุกมากคะ เพิ่งมาติดตาม :กอด1: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 28-11-2016 19:53:44
อ่านตอนพิเศษนี้แล้วมันกรุ่นในอกจริงๆนะคะ
ก็ได้ยินมาว่าพ่อครัวสุดหล่อของเรามีแฟนแล้ว
ตอนแรกเราก็เข้าใจว่าต้องเป็นผู้หญิงแน่ๆ
แต่พอมาอ่านตอนพิเศษนี้แทบกรี๊ด :m3:
จัสมินน่ารักสมกับเป็นเจ้าของร้านดอกไม้จริงๆ
ป.ล. อย่าลาออกเลยค่ะ เดี๋ยวหนูมิทไม่มีที่ให้วิ่งเล่น :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:


หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 28-11-2016 22:04:47
แอร๊ยยยย รักเกิดที่ปากคลองตลาด
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: magic-moon ที่ 11-12-2016 00:37:42
คิดถึงแล้วค่า
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 14-12-2016 19:57:30
หวานหวาน :hao6:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 17-12-2016 16:25:55
อ่อยยยย เดฟน่ารักกก     :impress2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kiolkiol ที่ 19-12-2016 14:15:04
ฮึยยยขอฟัดแก้มเดฟสักทีน่ารักกกกน้องจัสมินด้วยยยมิทรี่ก็น่ารักกก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ พ่อครัวหน้ายิ้ม [Up 26/11/59]
เริ่มหัวข้อโดย: oiruop ที่ 19-12-2016 21:46:17
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 08-01-2017 00:42:16
รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า
   
    ผมเคยบอกว่าตัวเองมีที่วิ่งเล่นในตึกใช่ไหม ตอนนี้ผมมีเพิ่มแล้วนะ พร้อมเพื่อนใหม่หนึ่งคน

   “พี่โทริไม่คิดเหรอว่ากำลังโดนจอมวายร้ายบางตัวหลอกอยู่” ผมเท้าคางคุยกับคุณนกระหว่างนั่งรออาหารเช้า พักหลังผมสนิทกับพี่โทริมากขึ้น บางทีก็บุกไปหาถึงห้องไนท์ ลากไปไหนด้วยกันเป็นเพื่อนแก้เซ็ง ถึงงั้นผมก็ยังคิดถึงหลงอยู่ดี ไม่รู้จะกลับมาเมื่อไร

   คนฟังยิ้มแห้งไม่พูดอะไร พลางมองฝ่ามือใหญ่โบกหัวเด็กปากเสียจนหน้าทิ่มโต๊ะดังปึก!

   “ยุให้ครอบครัวคนอื่นร้าวฉาน ฉันไปยุบอสให้หาอีหนูใหม่บ้างดีไหม เอาที่ว่าง่ายกว่านี้” ลงมือทำร้ายร่างกายชาวบ้านเสร็จก็ไปทิ้งตัวลงนั่งอี๋อ๋อกับพี่โทริเฉย ผมเบ้ปากมองบน ได้ยินเสียงเดฟหัวเราะมาจากโซนครัว นับวันภาษาไทยพวกสำนวนกับคำแปลกๆ ของไนท์เริ่มกล้าแกร่งขึ้นทุกที ผมคงต้องทำใจเตรียมหูเอาไว้บ้าง

   “ป๋าไม่ชอบหรอกพวกว่าง่ายๆ อย่างผมสิมีเสน่ห์ที่สุด” มีให้เชิดจงเชิดอย่าได้หวั่นเกรงสิ่งใด ไนท์ทำท่าจะง้างมืออีกรอบ ผมโยกหัวหลบลุกจากโต๊ะไปนั่งกินข้าวเช้าตรงเคาน์เตอร์แทน วันนี้เป็นข้าวต้มกุ้งกับปูหอมกรุ่น ไม่ใช่ว่าเดฟเป็นคนคิดเมนูนะ ผมรีเควสเองแหละ ทุกคนเลยต้องกินตามนี้

   ตารางวันนี้ผมไม่ฝึกกับใครทั้งนั้น ที่ตื่นเช้าเพราะผมจะได้ไปมหา’ลัยแล้ว ฮิ้ววว! ดีใจกับผมหน่อยเร็ว แม้ว่ารายวิชาที่ลงเรียนจะแน่นเอี๊ยดจนแทบไม่มีเวลาพักก็ตาม ความจริงไม่จำเป็นต้องขนาดนี้ก็ได้ แต่ผมเลือกลงวิชาแบบจัดเต็มเพื่อตามเพื่อนให้ทัน ป๋าเองก็อนุญาตงดเว้นการฝึกนอกรอบทุกอย่างโดยไม่มีใครคัดค้าน ในเมื่อที่ผ่านมาผมทำออกมาได้ดีตรงตามจุดประสงค์ที่ต้องการให้ผมเอาตัวรอดได้ และไม่ทำให้ลูเซียสขายหน้าหากต้องออกงาน

   พอคิดย้อนกลับไป ขนาดตัวผมเองไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ เริ่มจากเด็กที่อยู่ในครอบครัวอบอุ่น ก่อนจะเกิดปัญหาตามสภาพสังคม ผันตัวมาเป็นเด็กไซด์ไลน์เพื่อเงินจนมาเจอเข้ากับบุคคลอันตรายเข้า เวลาผ่านไปไม่ถึงปีแต่เกิดเรื่องขึ้นมากยิ่งกว่าเอาเวลาสามปีมารวมกัน

   ดูภายนอกทุกคนคงคิดว่าผมนั่นช่างโชคดี ได้เป็นลูกชายของคนมีอำนาจ มีทุกอย่างเพียบพร้อมสุขสบาย แต่จะมีสักกี่คนที่รู้กันว่าผมต้องแลกมันมากับอะไรบ้าง อย่างขาข้างนี้ แม้จะขยับเดินเหินวิ่งได้ตามปกติ แต่ไม่สามารถใช้งานหนักได้อย่างเก่า ผมทำใจได้นะ แต่บางทีมันก็อดนึกถึงช่วงที่ขาปกติไม่ได้ สุดท้ายก็จะสะบัดหัวไล่ความคิดนั้นทิ้ง

   ทุกสิ่งที่ผ่านมา แลกกับการที่ผมมีเงินรักษาแม่ก็เพียงพอแล้ว ส่วนเรื่องที่ยังไม่บอกกับลูเซียส ใช่ว่าผมระแวงไม่ไว้ใจเหมือนแต่ก่อนในเมื่อป๋าแสดงออกขนาดนี้ ผมแค่ยังหาจังหวะเหมาะๆ ไม่ได้ เรื่องแม่สำหรับผมเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ไม่รู้ด้วยว่าลูเซียสจะมีท่าทียังไง

    “คุณหนู เอาแต่คาบช้อนเหม่อแบบนี้เดี๋ยวจะไปเรียนสายนะครับ” เสียงอบอุ่นจากคุณพ่อประจำแก๊งค์ พี่อาคมกลับมาเป็นคนดูแลผมแล้ว เห็นว่าโดนป๋าไล่พักทำงานสบายเพราะอายุเยอะ ให้ไมค์ทำแทนเรียนรู้งานซะบ้าง

   “ผมแค่คิดอะไรเพลินๆ น่ะ พี่อาคมไม่กินข้าวต้มเหรอ อร่อยนะ” ตักเข้าปากอีกครั้ง ไม่เดือดร้อนเรื่องเวลาเท่าไร ผมมีเรียนสิบโมง นี่เพิ่งจะเจ็ดโมงกว่า พี่อาคมส่ายหัวรับกาแฟจากเดฟมานั่งจิบข้างๆ

   “มื้อเช้ายังไม่อยากทานของหนัก ผมขอแค่กาแฟก็พอ” ผมพยักหน้าเข้าใจ ป๋าเองก็เป็นเหมือนกัน

   “อย่างน้อยก็กินขนมปังรองท้องไปหน่อย ผมไม่หวังหรอกนะว่าคุณจะหาอะไรกินเป็นกิจจะข้างนอก บอกให้เพลาๆ ของมันของทอง ตรวจสุขภาพรอบหน้าโดนไมค์บ่นผมจะซ้ำเติมให้” พ่อครัวออกอารมณ์ฉุนเฉียว พี่อาคมยิ้มรับเหมือนจะฟัง แต่หันมาชวนผมคุยเปลี่ยนเรื่องเฉย

   “เห็นเมื่อกี้สีหน้าดูเคร่งเครียด กังวลเรื่องอะไรหรือครับ บอกให้ผมช่วยได้นะ” เอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงอย่างจริงใจ ผมเหล่มองเดฟที่ถอนหายใจปลงคนแก่ดื้อ เดินกลับไปเตรียมอาหารต่อเพราะอาหารบางอย่างก็ต้องเตรียมไว้หลายชั่วโมงกว่าจะทำเป็นมื้อเที่ยงให้ป๋าได้ ตรงนี้เลยเหลือแค่ผมกับพี่อาคม ไนท์พี่โทริกลับไปสวีทกันต่อที่ห้องแล้ว

   นิ่งคิดไปชั่วครู่ ตัดสินใจว่ายังไม่พูดดีกว่า บอกไปเดี๋ยวพี่อาคมก็ไปรายงานป๋า ผมอยากบอกด้วยตัวเองมากกว่าเลยยกอีกเรื่องชวนกลุ้มแทน “ผมคิดเรื่องเพื่อน พวกนั้นเป็นห่วงผมจริงๆ จะให้ตีหน้าซื่อหลอกต่อไปเรื่อยๆ ผมก็รู้สึกผิด” แต่ถ้าบอกไปตรงๆ ...นึกภาพตัวเองเดินเข้าไปโต๊ะประจำแล้วพูดกลางวงว่า

   ‘ไงพวก ความจริงบ้านฉันมีปัญหา พ่อเฮงซวย แม่ป่วย ฉันเลยต้องทำงานไซด์ไลน์หาเลี้ยงชีพ ตอนนี้ได้คุณพ่อขายาวเลี้ยงดูอยู่ พวกนายไม่ต้องห่วงฉันนะ’

   จินตนาการถึงนิสัยซันตอนได้ยิน แถมมีริวเป็นลูกสมุนช่วยเสริม บรื๋อออ ไม่อยากจะคิด งานนี้มีสองปอปลา โป้ปอนด์สักกองทัพมาห้ามก็คงไม่ช่วยอะไร สงสัยผมแสดงออกทางสีหน้ามากไปหน่อย ว่าตัวเองกำลังหวาดหวั่นแค่ไหน พี่อาคมถึงยื่นมือมาลูบหัวปลอบ ช่วยคิดหาทางออกอีกแรง

   “เพื่อนของคุณหนูมีหลายคน จากที่ผมสังเกตตอนพวกเขามาเยี่ยม ผมจำได้ว่ามีสองคนน่าจะคุยง่าย ลองเล่าเรื่องราวให้พวกเขาฟังก่อน แล้วค่อยปรึกษาหาทางบอกพวกเพื่อนที่เหลือดีมั้ยครับ”

   ผมคิดตาม สองคนที่ว่าย่อมเป็นโป้ปอนด์แน่นอน เจ้าพวกนี้พอเดาได้รางๆ แต่แรกแล้วว่าผมทำอะไร แถมเป็นพวกยอมรับฟังคนอื่น น่าจะคุยได้ง่ายกว่าซันกับริวอยู่แล้ว ผมตัดสินใจ เอาแบบนี้แหละ!

   “ขอบคุณครับพี่อาคม ไว้ผมจะลองทำดู” ยิ้มกว้าง มองพี่อาคมเหมือนพระมาโปรดจนเดฟเคาะหัวเก็บถ้วยเปล่าเลื่อนแก้วนมกับน้ำมาให้แทน

   “มัวแต่คุย เวลาเยอะอย่าย่ามใจ เดี๋ยวได้สายของจริง” เจอเดฟเตือนผมหันขวับไปมองนาฬิกาบนผนัง แปดโมงแล้ว! กรุงเทพยิ่งรถติดอยู่เดินทางกันทีเป็นชั่วโมง ด้วยเหตุนี้ผมจึงรีบกระดกนมตามด้วยน้ำ บอกขอบคุณเดฟคว้ากระเป๋าแบนๆ ที่มีแต่สมุดเปล่ากับปากกาเดินนำพี่อาคมไปที่ลานจอดรถ

   ทุกอย่างก็เหมือนก่อนหน้านี้ ผมสามารถไปไหนมาไหนได้ตามใจไม่ถูกกักบริเวณอีก แต่มีข้อแม้ว่าต้องพาพี่อาคมไปด้วยทุกที่ ซึ่งผมไม่มีปัญหา อยู่กับพี่อาคมไม่อึดอัด ออกจะรู้สึกปลอดภัยด้วยซ้ำ ผมเป็นคนใหม่แล้ว ไม่ใช่เด็กหัวรั้นคนเดิม

   ถามว่าหากย้อนกลับไปได้ผมจะก่อเรื่องแบบเดิมมั้ย? บอกเลยว่าทำ! ต้องเข้าใจนะ โดนกดดันมากๆ มันก็เตลิดแสดงอาการต่อต้านออกมา เพียงแค่คงไม่แส่เท้าหาเรื่องซวยหนักเหมือนอย่างเก่า

   ผมมาถึงมหา’ลัยก่อนเวลาเกือบครึ่งชั่วโมง ยกมือไหว้ลาผู้ใหญ่แล้วเดินเข้าตึกคณะ พี่อาคมจะจอดรอจนกระทั่งเห็นผมเข้าไปแล้วจริงๆ ถึงจะวนหาที่จอดแถวๆ นั้นเพื่อเฝ้ารอรับผมกลับ ผมไม่รู้เหมือนกันว่าพี่อาคมนั่งชิวในร้านกาแฟหรือนั่งแช่อยู่ในรถ รู้แค่เพียงว่าผมอยู่ในสายตาอีกฝ่ายตลอดเวลา ขอแค่เรียกหากริ๊งเดียว ไม่กี่นาทีพี่อาคมก็มายืนอยู่ข้างผมแล้ว

   คนรู้จักในคณะแทบทุกคน พอเห็นผมต่างพากันทำหน้าเหมือนเห็นผี พวกไม่สนิทก็จะแค่มอง รู้จักเพิ่มอีกนิดส่งยิ้มให้ สนิทเพิ่มอีกหน่อยเดินเข้ามาทักถามไถ่ว่าหายเฮดไปไหนมา บางคนได้ข่าวจากอาจารย์ว่าผมบาดเจ็บเลยต้องดรอปไปเทอมหนึ่งก็จะถามว่าอาการเป็นยังไงบ้าง

   ส่วนเพื่อนสนิทกลุ่มเดียวกันดันอยู่ต่างสาขาไม่ก็ต่างคณะกันหมด คงรอเจอทีเดียวตอนกลางวัน ผมยังไม่บอกใครเลยว่าจะกลับมาเรียนวันนี้

   พอเข้าห้องเรียนปุ๊บ อันดับแรกสไตล์ผม เดินหล่อๆ ไปทักกลุ่มเด็กเรียนในสาขา แสดงตัวว่าน่าสงสารกลัวเรียนไม่ทันแล้วเนียนเข้ากลุ่มด้วยเพื่อหาความรู้ประดับสมอง คบเพื่อนแบบไหนได้แบบนั้นนี่เรื่องจริง ขืนผมทำตัวชิวไปคบกับพวกเฮฮาไม่ค่อยสนใจเรียน ชีวิตได้หาไม่แน่

   ผมตั้งใจเรียนก็ส่วนหนึ่ง เป้าหมายในอดีตคือจะได้เรียนจบมีงานดีๆ ทำเงินเดือนเยอะๆ ส่วนตอนนี้แม้เป้าหมายเดิมจะยังอยู่เพิ่มเติมคือป๋าที่บ้าน เด็กเลี้ยงป๋าไม่สน แต่ลูกชายป๋าผลการเรียนแย่ไม่รู้จะโดนจับใช้แทนเป้าซ้อมยิงรึเปล่า โดยเฉพาะไนท์ครูควบตำแหน่งคู่กัดต้องไม่พลาดโอกาสรังแกผมชัวร์

   ดังนั้นพอเรียนเสร็จผมก็เริ่มปฏิบัติการจีบอาจารย์ วิ่งไปหาอาจารย์คนนั่นคนนี้เท่าที่มีเรียนด้วยและอยู่ที่มหา’ลัย เพื่อจะของานบางส่วนล่วงหน้าจะได้ทยอยทำไม่ต้องรับงานโครมเดียวทุกวิชา ส่วนใหญ่อาจารย์เข้าใจเพราะผมมีเหตุจำเป็นต้องดรอปเรียนไป แถมที่ผ่านมาผมก็เป็นเด็กดีศิษย์รักของอาจารย์หลายท่าน ปกติอาจารย์ก็มีสังคมอาจารย์อยู่แล้ว พวกท่านเลยช่วยกันพูดให้

   นี่แหละผลของการเป็นเด็กดีและจีบอาจารย์แต่เนิ่นๆ ชีวิตมหา’ลัยเราต้องเป็นฝ่ายง้อ ฝ่ายเข้าหาพวกท่าน ไม่ใช่วัยเด็กที่ครูจะมาจ้ำจี้จ้ำไช ถึงงั้นก็ไม่ได้เป็นเด็กเส้นนะ การเป็นศิษย์รักต้องแลกกับการถูกใช้งานในบางครั้ง การช่วยเหลือเองก็ไม่ได้มากมายอะไร อยู่ในระดับที่พอเหมาะไม่ได้สิทธิ์พิเศษมากกว่าเพื่อนคนอื่น แค่ทำให้อะไรหลายๆ อย่างง่ายขึ้น อย่างเช่นการติดต่อส่งงาน สอบถามและอื่นๆ

   ผมมองนาฬิกายังพอเหลือเวลาวิ่งหารุ่นพี่ต่อก่อนที่จะเข้าเรียนคลาสบ่าย โดยเฉพาะพี่รหัสเพื่อขอชีทหนังสือ เลคเชอร์ที่ผมมีเรียนเทอมนี้ บางส่วนพี่รหัสผมขนมาให้แล้วแหละ แต่มันเยอะขนที่เดียวไม่หมด พี่เขาเลยบอกถ้าอยากได้ก็บอกจะได้เอามาให้ หรือไม่ก็ให้ผมไปขนเองเลยแค่ต้องโทรบอกล่วงหน้า เพราะพี่มันไม่ค่อยอยู่ห้อง

   ล้วงมือถือโทรออก รอจนกระทั่งรับสายค่อยกรอกเสียงลงไป ระหว่างนี้ก็ซื้อนมกับขนมปังไปกินเป็นมื้อเที่ยง นี่ถ้าเดฟรู้มีหวังผมได้ไปนั่งสงบเสงี่ยมฟังเจ้าตัวบ่นพร้อมพี่อาคมแหง

   “ฮัลโหลๆ เฮียโน้ตสุดหล่อรึเปล่า ผมมิทนะ”

   /ไอ้มิท!! หายหัวไปเลยนะมึง เรื่องป่วยก็ไม่โทรบอกส่งข้อความเอาคืออะไรวะ ยังเห็นกูเป็นพี่รหัสมึงอยู่รึเปล่า/

   รัวเป็นชุด ได้ยินเสียงเอะอะดังลอดมา คงอยู่ร้านข้าวที่ไหนสักแห่ง ผมไม่คิดมองหาในโรงอาหารใต้ตึกคณะหรอก เฮียโน้ตบ่นมันไม่อร่อยเลยเลิกกินตั้งแต่ปีหนึ่ง

   “โทษทีเฮีย พอดีป๋าผมกักบริเวณอยู่ เลยไม่สะดวกคุยเท่าไหร่”

   /ป๋า? พ่อมึงหรือเสี่ยเลี้ยงวะ กูไม่เคยได้ยินมึงพูดถึงพ่อสักที แล้วไมโทรมาหากูได้/ น้ำเสียงสงสัย ส่วนผมนี่สะดุดกระเบื้องเลย แม่นไปมั้ยวะเฮีย นี่ขนาดเป็นพี่รหัสที่ไม่ค่อยได้ติดต่อกันมากนะ เพราะผมชอบหายหัว ก็หายไปหาเงินกับหนีพ่อแท้ๆ

   “พ่อสิเฮีย ตอนนี้ผมหายเจ็บแล้วไง ป๋าเลยปล่อยผมมาเรียน เนี้ยอยู่ใต้คณะกำลังจะไปเรียนต่อแล้ว ผมโทรมาหาเพราะจะขอพวกชีทที่เหลือ”

   /อ่อ ได้ๆ แต่คืนนี้กูไม่ว่างไปนัวนมกับพวกเต้ ไว้กูว่างจะโทรไปบอกค่อยมาเอา ไม่รีบใช่มะ/

   “ตอนนี้ยัง แต่กลางเทอมรีบ” บอกเจือเสียงหัวเราะ เพราะช่วงนั้นมันใกล้สอบมิดเทอม

   /กวนตีน เดี๋ยวกูแกล้งไม่ให้แม่ง ทำตัวให้ว่างด้วยมึง กูจะพามึงไปฉลองหลังหายป่วย ฮ่าๆๆๆ!/ สิ้นคำก็วางสาย อยากจะเลี้ยงน้องหรืออยากกินเองวะเฮีย ไอ้ผมไม่มีปัญหานะ ไปกับพวกเฮียก็สนุกดี ฟรีตลอดงาน ก็ได้แต่หวังว่าป๋าจะอนุญาตหรือไม่ก็ชวนพวกเฮียไปผับป๋าซะเลย มีหลายที่ตั้งแต่รุ่นรากหญ้ายันไฮโซ ผมเองก็เคยไปเหยียบบางที่มาแล้ว แขกพาไปทั้งนั้น

   ผมเร่งกินขนมปังตามด้วยนม โยนขยะลงถังรีบขึ้นชั้นเรียนไปรอล่วงหน้าเพื่อใช้แผนการเดิม คลาสนี้เรียนสี่ชั่วโมงเต็ม แบ่งเป็นทฤษฎีกับปฏิบัติอย่างละสองชั่วโมง เข้าแลปก็ไม่ยากอะไร มันเป็นแค่พื้นฐานของปีหนึ่ง บางคนเคยเรียนมาแล้ว

   พอเรียนเสร็จยังไม่ทันจะโทรหาพวกซัน ไนท์ก็โทรเข้ามาก่อนอย่างกับรู้เวลาเลิกคลาส จะไม่รับก็ไม่ได้เดี๋ยวพี่อาคมบุกขึ้นมาหาแทน จำต้องโบกมือยิ้มลาเพื่อนแล้วรีบออกจากห้องเดินลงบันไดแทนการลงลิฟต์เพื่อคุยโทรศัพท์

   “มีอะไรพี่ไนท์ ผมเพิ่งเลิกเรียน”

   /ดี รีบกลับมาที่ตึกซะ/

   “ได้ไง ผมตกลงกับป๋าแล้วนี่ว่าจะไม่กักบริเวณแล้ว ผมอยากไปหาพวกเพื่อนบ้างนะ อุดอู้อยู่แต่ในตึกน่าเบื่อจะตาย” โอดครวญแบบไม่แคร์ว่าจะโดนด่าสวน

   /ตอนนี้มีเรื่องด่วนรีบกลับมา ฉันบอกให้อาคมไปรอหน้าคณะเธอแล้ว/ กดตัดสายทันทีที่พูดจบ วันนี้ผมเจอมาสองคนแล้วนะ เจ้าคนพวกนี้ไม่คิดว่าอีกฝ่ายอาจจะมีเรื่องพูดต่อรึไง บ่นไปก็เท่านั้น สุดท้ายผมก็ต้องกลับอยู่ดี เดินคอตกส่งข้อความบอกเพื่อนๆ ว่าพรุ่งนี้ตอนเที่ยงเจอกันโต๊ะประจำ พร้อมแจ้งเรื่องที่ผมกำลังมาเรียนแล้ว ว่าจะเซอร์ไพรส์เพื่อนสักหน่อย อดเลย

   พอลงมาชั้นล่างเห็นรถคุ้นตาจอดเด่นอยู่หน้าคณะ มีหลายคนที่มองอย่างสนใจ ผมเดินสพายเป้ล้วงกระเป๋าขึ้นรถแบบหล่อๆ เลือกนั่งข้างคนขับแทนที่จะไปนั่งเป็นคุณหนูอยู่ด้านหลัง

   “เรียนวันนี้เป็นยังไงบ้างครับ” พี่อาคมทักด้วยรอยยิ้มขณะที่ผมปิดประตูคาดเข็มขัด

   “ก็ดีครับ พี่อาคมพอรู้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมพี่ไนท์ถึงเร่งให้ผมกลับล่ะ” น้ำเสียงเซ็งได้ที่ ทุกทีผมเป็นเด็กว่าง่ายเชื่อฟัง งานนี้ของอแงหน่อยเถอะ อุตส่าห์ได้กลับมาเรียนแล้วแท้ๆ เดี๋ยววันไหนหาเรื่องชวนพี่โทริเที่ยว หนีไนท์ดีกว่า

   “ผมเองก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ คุณไนท์บอกให้ไปฟังรายละเอียดที่ตึกทีเดียว แต่คงไม่ใช่เรื่องร้ายแรงคุณหนูอย่าห่วงเลย หากเรื่องใหญ่จริงแทนที่จะเร่งให้คุณหนูกลับ คงเปลี่ยนเป็นสั่งให้ผมพาคุณหนูไปหลบไกลๆ” พี่อาคมพูดเสียงเจือหัวเราะ ดูผ่อนคลายแต่เนื้อหาไม่ผ่อนเลยสักนิด แววตาคมกริบบ่งบอกว่าทำตามคำสั่งแบบนั้นแน่

   “หวังว่าจะเป็นแบบนั้น” ผมพึมพำก่อนจะสะดุดตาเข้ากับตุ๊กตาตัวหนึ่งขนาดฝ่ามือที่ตั้งอยู่หน้ารถ ช่างสวนทางกับบรรยากาศเคร่งขรึมของรถมาเฟียซะจริง แม้ว่ารถคนนี้จะเป็นรถที่ป๋ายกให้ผมก็เถอะ ยกให้ในที่นี้ไม่ได้หมายถึงให้ขับนะ ให้คนอื่นขับพาผมไปไหนมาไหนต่างหาก

   คนขับรถตาไวสังเกตเห็นว่าผมกำลังจ้องเจ้าตุ๊กตาเลยบอกที่มาที่ไป “ตุ๊กตาตัวนี้ผมได้มาจากตึกข้างๆ คุณหนูน่ะครับ เขากำลังจัดกิจกรรมแสดงผลงานและมีเกมให้ร่วมสนุก ผมสนใจเลยเข้าไปดู โดนคะยั้นคะยอให้เล่นจนได้เจ้าตัวนี้มา” สีหน้าของพี่อาคมยามพูดถึงเหล่านักศึกษาฉายความเอ็นดูชัดเจน ก็ไม่น่าแปลกใจ รุ่นลูกทั้งนั้น

   จำได้ว่าคณะข้างๆ คือคณะนิเทศ ไม่น่าแปลกใจเท่าไรที่จะมีงานแสดงผลงานควบกิจกรรมสันทนาการแบบนี้ ประเด็นน่าจะอยู่ที่หนุ่มใหญ่สวมสูทท่ามกลางเด็กมหา’ลัย... อย่างเด่น! เสียดาย รู้งี้แอบส่องผ่านทางหน้าต่างแล้ว เผลอๆ จะได้รูปพี่อาคมส่งไปยั่วหลงที่รัสเซีย หายไปอยู่ที่นั่นนานจนผมอดคิดไม่ได้ว่าจะย้ายไปอยู่แบบถาวรรึเปล่า

   ผมหยิบเจ้าตุ๊กตาสิงโตขนดำตาขวางมาจับๆ ดู คุณภาพตุ๊กตาก็ไม่ได้ดีอะไรมากมาย ตรงหัวมีพวงกุญแจด้วย มองไปมองมาทำให้มันให้ความรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด แต่คิดเท่าไรก็คิดไม่ออก

   “ถ้าคุณหนูชอบจะเอาไปก็ได้นะครับ” จังหวะรอรถข้างหน้าเคลื่อนตัว พี่อาคมเลยหันมาคุย

   “ไม่เอาครับ พี่อาคมเก็บมาด้วยแบบนี้แสดงว่ามีจุดประสงค์จะให้ใครสักคน ผมไม่แย่งหรอก” จัดการวางไว้ที่เดิม พี่อาคมขับรถนิ่งมาก ตุ๊กตาเลยไม่กลิ้งตกจากคอนโทรล

   “คุณหนูเดาเก่งจริงๆ ผมว่าจะฝากไมค์ไปให้หลาน เจ้าตัวเล็กเป็นเด็กผู้ชายน่าจะชอบอะไรแบบนี้”

   ผมร้องอ่อ พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ แม้จะเป็นตุ๊กตาธรรมดา สำหรับเด็กกับใจคนให้ยังไงก็พิเศษเสมอ คุณสิงโตดำสุดหายากเชียวนะ เอ๊ะ...สิงโต ภาพใครคนหนึ่งแวบเข้ามาในหัว ผมหลุดขำพรืด

   “ฮ่าๆๆ พี่อาคมลองดูเจ้าตุ๊กตาตัวนี้ เหมือนป๋ามั้ยครับ” ผมชี้ตาขวางๆ นั่น นึกไปถึงรูปสิงโตขนสีดำที่เคยเห็นในเน็ต สิงโตนั่นทรงอำนาจมีบริวารมากมาย ตัวใหญ่สง่างาม กำลังล้นเหลือ มีแต่สาวอยากเข้าหาเพื่อพึ่งบารมีและที่เด็ดที่สุดคือ การนั่งๆ นอนๆ สั่งให้คนอื่นทำนู่นทำนี่โคตรเหมือนเปี๊ยบ ขนาดพี่อาคมคิดตามยังหลุดขำ

   “ไว้ผมจะไปรายงานบอกนะครับ” พูดด้วยรอยยิ้ม ผมสะดุ้งแล้วมือใหญ่ก็ยื่นมาลูบๆ หัว “ผมพูดเล่น นั่งดีๆ นะครับ คุณไนท์โทรตามแล้วผมคงต้องเร่งเครื่องหน่อย” พี่อาคมหันไปจดจ่อกับการขับรถ สมกับเป็นพี่อาคมจริงๆ รู้ว่าใครโทรมาก่อนที่จะกดรับซะอีก

   พอถึงที่หมาย ผมลงก่อนเพื่อจะขึ้นลิฟต์ไปหาป๋า ปล่อยให้พี่อาคมไปจอดรถคนเดียว ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดเห็นพี่ไนท์ เดฟ ไมค์ยืนเกาะกลุ่มกันอยู่โซนนอก ไม่มีใครสักคนคิดจะเข้าไปโซนที่อยู่อาศัย ผมมองด้วยความงุนงงคอยสังเกตท่าทีทุกคนไปด้วย

   “ตกลงเรียกผมกลับมาด่วนมีอะไรพี่ไนท์” ถามเลยแล้วกัน คิดไปก็ไม่ได้คำตอบ พอทุกคนได้ยินเสียงผมพร้อมใจกันหันขวับกลับมา จังหวะเดียวกับที่พี่อาคมออกจากลิฟต์มาสมทบ ไนท์คงเห็นว่าคนมาครบแล้วเลยยอมเปิดปากเล่าจะได้ไม่ต้องพูดซ้ำ

   “ช่วงบ่ายบอสติดต่อธุรกิจกับคู่ค้าผ่านทางวีดีโอคอล”

   “ที่ผ่านมาก็ทำแบบนั้น ครั้งนี้มีปัญหาอะไรเหรอ” เอ่ยถามสงสัย ปกติผมเห็นป๋าทำแบบนี้บ่อยเพราะบางทีก็ไม่สะดวกที่จะเดินทางกันไปคุยตัวต่อตัว ยกเว้นสำคัญจริงๆ ถึงจะยอมเดินทางไปด้วยตัวเอง ที่ผ่านมาก็ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไร แม้เน็ตไทยจะเอาแน่เอานอนไม่ค่อยได้ แต่เน็ตที่ตึกป๋าใช้ความเร็วสูงไม่ต่างจากพวกบริษัทด้านไอที

   “การเจรจาไม่มีปัญหา เรื่องของเรื่องคืออีกฝ่ายเป็นลูกค้าเก่าแก่ จู่ๆ ก็เกิดส่งตัวแทนมาคุย ทางนั้นนอกจากจะพูดไม่รู้เรื่องแล้วยังกล่าวหานู่นนี่เหมือนจงใจหาเรื่อง กว่าจะคุยกันเสร็จกินเวลาเป็นชั่วโมง ปกติบอสก็ไม่ใช่พวกใจเย็นอยู่แล้ว พอเจอแบบนี้ จะสั่งหลงไปเก็บก็ไม่ได้ หงุดหงิดโมโหอยู่ในห้องคนเดียว ใครก็สู้หน้าไม่ติดฉันถึงได้เรียกเธอมาไง” ว่าแล้วทุกสายตาในห้องหันมามองผมประดุจเหยื่อสังเวย

   ยกนิ้วชี้ตัวเอง “ผมเกี่ยวอะไรด้วย ถึงจะรู้เรื่องธุรกิจบางส่วนมาบ้าง แต่ผมคงช่วยอะไรไม่ได้อยู่แล้ว คนที่ควรเข้าไปคุยคือพี่ไนท์มากกว่า” ผายมือแบบเชิญเลย ไม่เข้าไปเสี่ยงตายด้วยหรอก ป๋าเวลาโมโหถึงผมไม่เคยเห็นกับตา แต่จากที่คลุกคลีกันมาก็พอจะเดาได้ว่ามันต้องโคตรของโคตรน่าสะพรึงกลัวแน่นอน มิทรี่คอนเฟิร์ม

   “ก็บอกแล้วไงว่าเรื่องงานน่ะคุยจบไปแล้ว ทางเราก็แจ้งไปแล้วว่าตัวแทนฝั่งนั่นน่าเชือดทิ้งแค่ไหน คิดว่าไม่นานคงได้ข่าวกลับมา ประเด็นมันอยู่ที่ว่าบอสอารมณ์เสียมากน่ะสิ! ในฐานะอีหนูผู้สร้างความบันเทิงให้ จงไปทำหน้าที่ตัวเองซะ” สะบัดมือชี้นิ้วสั่ง ท่าทางแบบนี้อยากถ่ายรูปไปให้พี่โทริดูเป็นบ้า ขนาดเดฟยังหันหลบไปแอบขำ แสดงว่าจงใจแกล้งผมชัวร์ เจ้าอัศวินปีศาจ!

   เรื่องอะไรจะยอม ผมหันไปทางพี่อาคมส่งสายตาที่คิดว่าน่าสงสารที่สุดไปให้ พี่อาคมส่ายหัวขำๆ หันไปคุยกับไนท์

   “ส่งคุณหนูไปแบบนั้นก็น่าสงสาร รอให้บอสอารมณ์เย็นลงค่อยให้คุณหนูเข้าไปดีกว่าไหมครับ” พี่อาคมออกตัวช่วย ไหงไมค์ถึงทำหน้ายุ่งยากใจล่ะ ผมขมวดคิ้วฉับ ได้กลิ่นหายนะรางๆ แล้วก็ไม่พลาดด้วยนะ

   ไนท์จ้องไมค์จนต้องเปิดปากพูดสีหน้ากลัดกลุ้ม “อีกเดี๋ยวผมต้องเข้าไปรายงานบอสเรื่องกิจการในเมืองไทยช่วงนี้ เอ่อ...พอดีว่ามันมีปัญหานิดหน่อย บางทีถูกรบกวนจากคู่แข่งแล้วยังหาทางจัดการไม่ได้ รายได้ช่วงนี้เลย...”

   ผมสูดลมหายใจเฮือก ขยับถอยห่างจากพี่อาคมทันที นั่นหมายความว่าบอสยังหงุดหงิดอยู่ หากเจอเรื่องไม่ได้ดั่งใจอีกต้องระเบิดอารมณ์ชัวร์ คนที่ซวยไม่ใช่ใครอื่น เหล่าสมุนผู้น่าสงสารในความควบคุมของพี่อาคม ถอยหลังไม่ถึงสองก้าว พี่อาคมคว้าไหล่ผมหมับ มองด้วยสีหน้าขออภัย

   “ผมคงต้องให้คุณหนูทำหน้าที่แล้วล่ะครับ ขอให้โชคดี” เอ่ยพลางดันหลังแกมบังคับ นึกคาดโทษพี่อาคมในใจ ทีงี้รีบกลับลำเชียวนะ นิสัยรักลูกน้องเหมือนลูกหลานนี่มัน ฮึ่ม! ถามว่าสุดท้ายผมรอดมั้ย? บอกเลยว่าไม่! กำลังยืนสาปแช่งคนด้านนอกอยู่หน้าประตูห้องทำงานป๋านี่ไง

   เอาวะ ยืนต่อไปก็ไม่ช่วยอะไร ลองเคาะประตูเรียกรอจนกระทั่งได้ยินเสียงตอบรับถึงเปิดประตูฉีกยิ้มกว้างราวกับถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง

   “ป๋าผมกลับมาแล้ว” ลอบสำรวจหน้าป๋าหนึ่งรอบเกือบสะดุ้ง ใบหน้าคมดุอยู่แล้ว ในเวลานี้ยิ่งดุดันมากขึ้นเป็นสิบเท่า! ร่างสูงใหญ่อกผายไหล่กว้างนั่งพิงพนักเคาะนิ้วกับโต๊ะเป็นจังหวะเนิบๆ ปรายตามองผมเพียงเสี้ยววิ

   ขณะที่ผมกำลังเดินเข้าไปหาพยายามเมินกระแสกดดันที่ปกคลุมไปทั่วห้อง สายตาเหลือบเห็นแก้วออน เดอะ ร็อคว่างเปล่าเหลือแต่น้ำแข็งทรงกลมก้อนเดียว ผมเลยหมุนตัวเลี้ยวไปหยิบขวดบรั่นดีสีอำพันมารินให้อย่างรู้งาน ความจริงป๋าเค้าชอบกระดกวอดก้าเพียวๆ แต่ด้วยสภาพอากาศเมืองไทยไม่ค่อยเหมาะเท่าไร ไมค์เลยเตือนเรื่องสุขภาพเปลี่ยนมาเป็นแบบนี้แทน

   ผมไม่รู้นะว่าคนอื่นเข้าใจคำว่าออน เดอะ ร็อคยังไง จากประสบการณ์ของผมที่ท่องราตรีและเจอแขกวัยทำงานหลากหลายรูปแบบ ความหมายจริงๆ ของมันคือแก้วร็อคหรือแก้วสั้น ใส่น้ำแข็งไม่เกินสามก้อนเพื่อเข้าถึงรสชาติที่แท้จริง มักดื่มกับเครื่องดื่มตระกูลเหล้า คนต่างชาติส่วนใหญ่จะไม่ผสมอะไรเลย ป๋าเองก็เช่นกัน แก้วร็อคทรงสวยกับน้ำแข็งทรงกลมหนึ่งก้อนและบรั่นดีส่งตรงจากนอก

   ไอ้ที่กำลังคิดๆ เนี่ยตัวผมไม่ได้อยู่เฉยนะ มือรินเหล้าขยับเข้ายืนข้างเก้าอี้ในระยะพอเหมาะ ปิดปากเงียบไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว อาศัยเหล้าของโปรดกับความเงียบให้ป๋าใจเย็นลง คนอื่นทำไงไม่รู้ล่ะ ในความรู้สึกของผมมันบอกว่าต้องใช้วิธีนี้สยบเพลิงพิโรธของเจ้าป่า

   จังหวะที่คิดอะไรเพลินๆ จู่ๆ เอวผมก็ถูกคว้าไปนั่งตัก คางถูกเชยขึ้นพร้อมกับใบหน้าคมดุที่โน้มลงมา ดวงตาผมหลุบลงเผยอปากรับก่อนขมวดคิ้วเมื่อรับรู้ถึงของเหลวที่ถูกส่งผ่านจนลำคอจนร้อนวูบ รสจูบดุดันบ่งบอกอารมณ์ได้เป็นอย่างดี ผมโอนอ่อนตอบรับสลับตอบโต้เท่าที่ทำได้

   ป๋าเป็นพวกเรื่องมาก ไม่ชอบพวกหัวอ่อน หัวแข็งเกินไปก็ไม่ได้ มีจริตมากป๋าก็รำคาญ คงมีแต่ผมที่ตั้งรับได้หมดทุกอย่าง รู้จักปรับเปลี่ยนไปตามสถานการณ์ลูเซียสถึงถูกใจจนถึงทุกวันนี้ ขวดเหล้าในมือผมถูกดึงออกกระแทกวางไว้บนโต๊ะ ผมเอี้ยวตัวให้จูบถนัดพลางแลกลิ้นเร่าร้อนจนเกิดเสียงชวนจั๊กจี้ดังก้องไปทั่วห้อง

   เข็มขัดถูกรูดพรืดเดียวไปกองบนพื้นพร้อมท่อนล่าง ร่างโปร่งในชุดนักศึกษาขยับกายคร่อมตักหันหน้าเข้าหา เนคไทมหา’ลัยถูกโยนทิ้งตามไปติดๆ เหลือเพียงเสื้อเชิ้ตตัวเดียวติดกาย สองร่างแนบชิดพยายามเสียดสีกายให้มากที่สุด ไม่นานก็มีเสียงกระทบกายหนักๆ ผสมเสียงหอบหายใจดังอยู่เกือบครึ่งชั่วโมง

   ไม่รู้ว่าโดนจูบป้อนเหล้าไปกี่รอบ รู้สึกตัวร้อนผ่าวสมองเบลอมึนงงไปหมด ถึงงั้นยังพอมีสติหลงเหลือรับรู้ว่าริมฝีปากหนากำลังส่งลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดยอดอกเล่น มีลมหายใจร้อนเป่ารดอกจนขนอ่อนลูกซู่ มือหนาเลื่อนลูบไล้ไปทั่วร่าง ก่อนลากลงวนเวียนแถวสะโพกกับบั้นท้าย ขย้ำจนแทบจะปลุกเร้าสิ่งที่คั่งค้างอยู่ในกายขึ้นมาอีกรอบ

   เสียงเปิดประตูทำให้ผมแหงนคอปรือตามอง เห็นภาพไนท์แบบกลับหัวเดินเข้ามาพร้อมกับพี่อาคมที่หน้าประดับรอยยิ้มแฝงความรู้สึกผิดนิดๆ ยามเห็นผม

   “กลิ่นเหล้าหึ่ง ได้ระบายออกอารมณ์ดีขึ้นแล้วสินะเจ้าบอสเวร” แฟ้มเอกสารถูกโยนกระแทกโต๊ะ ผมกลอกตาชอบทำรุนแรงทั้งเจ้านายลูกน้อง

   “มีอะไร” เสียงทุ้มต่ำห้วนสั้นทรงอำนาจ หากคนไม่สนิทคงคิดว่าบอสยังอารมณ์เสียอยู่ ยกเว้นไนท์กับพี่อาคมที่ทำงานมานานพอตับสัมผัสได้ว่าคุณบอสผู้ยิ่งใหญ่บรรเทาความหงุดหงิดไปบ้างแล้ว ใครล่ะที่เสียสละ ก็ผมนี่ไง!!

   หลังจากนั้นพวกเขาคุยอะไรกันก็ไม่รู้ เสียงเหมือนล่องลอยไปอยู่ในที่ไกลแสนไกล ผมได้ยินเพียงแค่เสียงหัวใจจากแผงอกหนาที่กำลังซุกซบ ไม่สนใจว่ากำลังถูกลวนลามต่อหน้าชาวบ้านในสภาพหลุดลุ่ยอย่างคนเพิ่งเสร็จกิจ ช่างเถอะ...ผมชินแล้ว เป็นแบบนี้ก็ตื่นเต้นดีเหมือนกัน

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สำหรับคนที่สงสัยว่า 'หลง' หายไปไหนซะนาน ตามไปอ่านที่นี่ โมเม้นสั้นๆ ของหลง (https://www.facebook.com/SilverFish4/posts/1803648346552331)

ขออภัยที่หายไปซะนาน เนื่องจากติดกิจบางอย่างและมัวแต่แต่งเรื่องอื่น (คำนับสี่ทิศ)

ขอแนะนำให้นักอ่าน ติดตามข่าวสารจากทางเพจ Silver Fish (https://www.facebook.com/SilverFish4/) จะค่อยแจ้งการอัพเดตและแจ้งข่าวเมื่อมีเหตุจำเป็น
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/59]
เริ่มหัวข้อโดย: kiolkiol ที่ 08-01-2017 01:19:02
คิดถึงป๋าาาากอดๆ อร๊ายยยยน้องน่ารักมากกกชอบค่ะ ชอบเวลาป๊าโมโห ดูดุดันดีค่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/59]
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 08-01-2017 01:48:47
หนูต้องสู้ๆนะคะมิท อยู่กับสิงโตเจ้าป่านินะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/59]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 08-01-2017 01:53:49
มิทพลีชีพ :z1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/59]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-01-2017 02:24:44
โชว์ตลอด
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/59]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-01-2017 02:57:24
 :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 08-01-2017 06:58:17
มิทผู้เสียสละ :z1: :z1: :z1:

:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/59]
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 08-01-2017 08:03:36
 :z13: :z13: :z13:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 08-01-2017 09:11:08
โธ่เอ๊ยยยยย งานแบบนี้ใครทำแทนไม่ได้นะมิท ต้องสละตัวเองอย่างงี้แหละ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 08-01-2017 09:47:41
มาอัพอีกน๊าาาาาาา
นี้ชอบมากกกก
กดเข้าใาดูทุกวันนนน
จะรอหนังสืออออ  :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 08-01-2017 10:49:28
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/59]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 08-01-2017 17:18:05
แหมๆ.......รู้ดีกันจัง
ป๋าจะอารมณ์ดีต้องมิทเท่านั้น
แล้วก็จริงซะด้วย อารมณ์ดี เพราะมีความสุข ♫ ♬ ♪ ♩ ♭ ♪
อื้อฮือ....มิท.....ท่าล่อแหลม ต่อหน้าไนท์ พี่อาคม
ยังบอกตื่นเต้นดี  :ling1: :ling1: :ling1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/59]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 09-01-2017 11:16:34
ชอบบบมันมันส์มันนัววว :z3:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/59]
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 09-01-2017 18:07:33
 :pighaun:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/59]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 09-01-2017 19:03:39
คิดถึงมิทททกลับมาก็จัดเรียกเลือดเบาๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/59]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 09-01-2017 19:41:22
อ๋อยยย อย่างคิดถึงป๋ามิทอย่างแรงง   :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Jadd ที่ 09-01-2017 20:46:52
 :sad11: อาเมน แด่มิทรี ผู้เสียสละ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/59]
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 10-01-2017 16:09:51
ขอบคุณคนเขียนค่ะ
เราพลาดเรื่องนี้ไปได้ยัง เพิ่งได้มาอ่าน
รอๆ ตอนต่อไป  คอยดูมิทรี่ค่อยๆพัฒนาให้คู่ควรสิงโตเจ้าป่านะคะ
ปล. รีบตามอ่านเรื่องอื่น รัวๆๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/59]
เริ่มหัวข้อโดย: agava1313 ที่ 11-01-2017 19:40:27
เป็นความชินที่ไม่ดีนะคะ ให้อาหารตาคนอื่นมากไปแล้ว :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Azuryngel ที่ 13-01-2017 10:51:27
Waiting for next chapter na ka  :katai5: :z2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/59]
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 13-01-2017 12:15:36
กลับมาตามคำเรียกร้อง เร่าร้อนสมกับที่หายไปนาน :z1:
ตกลงคือชอบที่ต้องเสียสละทำให้ป๋าอารมณ์ดีใช่มั๊ยจ๊ะมิท
ดีใจด้วยนะที่ได้กลับไปเรียนตามปกติแล้ว ได้กลับไปหาเพื่อนๆ
แต่แค่ไปเรียนวันแรกก็ทำเอาหมดแรงเลยเนาะมิท
ไม่ใช่เรื่องเรียนแต่เป็นเรื่องป๋า ทั้งงานราษฎร์งานหลวง
จะมีใครเหนื่อยไปกว่ามิทอีกมั๊ยเนี่ย :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+1และเป็ดค่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/59]
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 14-01-2017 21:04:01
ชิ ขัดจังหวะซะได้ แหมะ :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/60]
เริ่มหัวข้อโดย: M_Y MILD ที่ 15-01-2017 00:42:43
ขอแรงๆซักตอนได้ไหมง่ะ ยังไม่สะใจเลยอารมณ์แบบจะเสร็จแต่ก็ไม่ต้องมานั่งจินตนาการเอง555555 กูพิมพ์อะไรลงไปเนี้ยยย ขอบคุณที่ยังมาลงต่อ รักคะ ติดตามตลอดเลยจ้าาา :hao3:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 15-01-2017 01:36:56
ขอแรงๆซักตอนได้ไหมง่ะ ยังไม่สะใจเลยอารมณ์แบบจะเสร็จแต่ก็ไม่ต้องมานั่งจินตนาการเอง555555 กูพิมพ์อะไรลงไปเนี้ยยย ขอบคุณที่ยังมาลงต่อ รักคะ ติดตามตลอดเลยจ้าาา :hao3:

ใจจริงก็อยากแต่งแบบจัดเต็มเหมือนกันนะ แต่คู่นี้ฉากเรทบ่อยมว้ากกกก เลยต้องหักห้ามใจเอาพอกรุบกริบ ไม่งั้นจะกลายเป็นนิยายเรท  :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/60]
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 15-01-2017 08:52:53
 :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/60]
เริ่มหัวข้อโดย: agava1313 ที่ 20-01-2017 22:24:24
อยากอ่านต่อแล้ว คุณคนเขียนคะ มาต่อเถ้อ...
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่17 สิงโต สิงโตเจ้าป่า [Up 8/1/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Rabbitongrass ที่ 22-01-2017 17:18:30
ตามมาจากคู่เมียทารุณกรรมผัว(ซัน-โป้) มาเปลี่ยนบรรยกาศผัวทารุณกรรมเมียบ้าง 555
เข้าใจว่าพล็อตเรื่องนนี้มันต้องฉีกเเนวไปจากไทม์ใลน์ของคู่อื่นเพราะอาชีพของป๋า เเต่อยากให้เฉลยว่าช่วงที่มันคู่ขนานไปกับเรื่องของคู่อื่นให้มากกว่านี้ จะได้ไม่ต้องอ่านไปงงไป ส่วนอีหนูของป๋าก็รีบๆบอกป๋าเรื่องเเม่ซะทีสิ(ชักอยาเผือกเเล้ว555)

ป.ล. พี่เดฟเอาน้องมะลิเขาตึกจะง่ายกว่านะ เผื่ออีหนูกะโทริจะได้ชวนไปตั้งสมาคมคนมีผัวเถื่อน+เข้าคอรส์ฝึกป้องกันตัวโดยครูในท์

ป.ล.2 ทำใมอีหนูชื่อมิททรี่เเทนที่จะเป็นดมิททรี่??
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่18 ก็แค่คนธรรมดา [Up 16/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 16-02-2017 02:57:31
รอบที่18 ก็แค่คนธรรมดา

   ผลของการเป็นเหยื่อบูชายัญคงไม่ต้องอธิบายให้มากความ วันต่อมาร่างกายหนักอึ้งเหมือนมีรถสิบล้อมาทับจมดับคาเตียง มึนหัวโลกหมุนถึงกับคลื่นไส้อาเจียนหลายรอบ ยังดีที่ไมค์เข้ามาดูแลยกถังขยะรองได้ทัน ไม่งั้นคงมีรายการซื้อเตียงใหม่ยกชุด

   ปกติผมเป็นพวกคอแข็งก็จริง แต่เจอเหล้าดีกรีแรงขนาดจุดไฟติดแบบเพียวๆ ไปหลายปาก(เพราะป๋าป้อนด้วยปาก) ผสมกับเพลิงกามที่ลุกโชติช่วงระยะหนึ่ง สังขารน้อยๆ ของผมก็พังทลายเหมือนผ่านสงครามโลกครั้งที่สาม ทรมานจนแทบอยากจะขอยาสลบให้มันรู้แล้วรู้รอด

   ไม่สิ ขอไปแล้วต่างหาก แต่ไมค์ไม่ให้เพราะผมอาจจะสลบไปตลอดกาล เลยทำได้แค่รักษาไปตามอาการ มึนหัวก็ให้นอนนิ่งๆ ปวดเมื่อยใช้ยาช่วยบีบนวดคลายกล้ามเนื้อ ส่วนด้านล่าง...ก็ใช้ยาทานั่นแหละ แน่นอนว่าผมทาเอง มีบางช่วงที่ป๋าแวะเข้ามาดูอาการแล้วช่วยทาให้

   ทาเฉยๆ นะ ไม่มีอะไรแอบแฝง ถึงลูเซียสจะมักมาก ต้องการไม่สิ้นสุดแต่ก็มีลิมิตของตัวเอง ไม่งั้นผมคงตายไปนานแล้ว ด้วยเหตุนี้เจ้าตัวเลยลั่นวาจาว่าจะไม่แตะต้องผมมากเท่าเดิม เพื่อให้ผมพักฟื้นร่างกายและทุ่มเทกับการเรียนให้เต็มที่

   ในใจก็นึกอยากเถียงนะ รู้สึกตัวช้าไปไหมป๋า เล่นอีหนูซะเดี้ยง อดไปมหา’ลัยหนึ่งวันเต็ม ชวดเลยสองคลาสรวด แม้ไมค์จะออกใบรับรองแพทย์ให้ก็เถอะ หยุดก็คือหยุด ต้องไปตามบทเรียนทีหลังอีก ผมโอดครวญได้แค่ในความคิดเท่านั้น ไม่อาจหาญพอจะพูดออกไปหรอก ยังไงป๋าก็ยอมถอยให้แล้วล่ะนะ ทั้งที่ฐานะของป๋าจะไม่สนใจใยดีผมก็ได้

   พูดวกไปวนมา เริ่มสับสนตัวเอง ช่างมันแล้วกัน เอาเป็นว่าวันนั้นทั้งวันผมนอนเป็นซากอยู่บนเตียง ตกกลางคืนเป็นหมอนข้างให้ลูเซียส พอเช้ามาเริ่มฟื้นสภาพก็ลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวไปมหา’ลัย งานนี้คนที่ติดตามผมคือพี่อาคมกับการ์ดอีกสองคน

   ผมสำนึกแล้ว ไม่ดื้อไม่ซนใช้การ์ดแค่นี้ก็เพียงพอ ส่วนอีกสาเหตุหนึ่งคือ หลงยังไม่มีวี่แววว่าจะกลับมาจากรัสเซีย ทุกคนในตึกไม่พูดถึงด้วย พอผมถามก็บอกว่าติดภารกิจส่วนตัวซึ่งไม่รู้อีกว่าภารกิจอะไร เอาเป็นว่าคงไม่ได้กลับมาเร็วๆ นี้ ทางฝั่งไมค์เองแม้จะยังเป็นหมอส่วนตัวผมตามเดิม เพิ่มเติมคือทำงานบางส่วนแทนพี่อาคม เป็นการฝึกงานเพื่อรับช่วงต่อในอนาคต ดังนั้นการจัดทีมการ์ดเลยเป็นแบบที่เห็น ไนท์ยังบอกว่าพี่อาคมมาดูแลผมก็ไม่ต่างจากการได้พักร้อน

   หนึ่งวันของพี่อาคม ตอนเช้าไปส่ง ระหว่างนั้นนั่งเฝ้า ตอนเย็นรับกลับ ตรวจงานของไมค์ เสร็จงานก็พักผ่อน หากเทียบกับหลายปีที่ผ่านมา ทำงานหนักวิ่งหัวหมุนทุกวัน มันก็คือการพักจริงๆ นั่นแหละ

   ผมพอเข้าใจนะว่าทำไมลูเซียสถึงทำแบบนี้ ไม่ได้คิดจะปลดพี่อาคมออกจากตำแหน่งหรอก พี่อาคมทำงานเก่งแถมลูเซียสกับไนท์เชื่อใจจะตาย แต่ที่ลดงานเพราะอายุของพี่อาคมก็ไม่ใช่น้อยๆ งานหนักๆ ก็ควรปล่อยให้รุ่นใหม่รับช่วงบ้าง ส่วนตัวเองมาเก็บรายละเอียดเช็คความเรียบร้อยอีกที

   ขอจบการรายงานความเคลื่อนไหวของคนรอบตัวผมไว้เพียงเท่านี้ กลับสู่สถานการณ์ปัจจุบัน ผมได้กลับมาเหยียบมหา’ลัยเป็นวันที่สองแล้วครับ! สุดแสนจะดีใจ ไม่เคยรักมหา’ลัยเท่านี้มาก่อนเลย

   ขณะที่ผมกำลังจะเปิดประตูลงจากรถ พี่อาคมเรียกผมไว้ซะก่อน ในรถมีแค่ผมกับพี่อาคมนะ ส่วนการ์ดอีกสองคนขับรถอีกคันตามห่างๆ ไม่ได้ติดตามเป็นเงาเหมือนการ์ดอาวุโส

   “คุณหนู บอสฝากบอกว่า ถ้าจะเที่ยวกับเพื่อนหลังเลิกเรียนอนุญาตให้ไปได้ แต่ต้องแจ้งให้ผมทราบและห้ามกลับดึกเกินหนึ่งทุ่ม ดีใจด้วยนะครับ” หนุ่มใหญ่เอ่ยเสียงนุ่มยิ้มอย่างใจดี ผมยิ้มแห้งๆ ไปให้

   “มันก็น่าดีใจอยู่หรอก แต่กว่าจะเรียนก็เย็น ให้ไปเที่ยวแต่ห้ามกลับช้ากว่าหนึ่งทุ่มแบบนี้มันแทบไม่ได้ทำอะไรเลยนี่”

   “ก็ยังดีกว่าไม่มีเวลาเที่ยวนะ”

   มันก็จริง...พอนึกถึงช่วงโดนกักตัว รู้สึกเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงนี่มันช่างมีค่าเหลือเกิน! ผมเอ่ยปากขอบคุณยกมือไหว้พี่อาคม

   “ผมไปเรียนก่อนนะพี่อาคม ไว้เรียนเสร็จจะเที่ยวหรือไม่เที่ยว ผมจะโทรไปบอกอีกที ขอบคุณที่มาส่งครับ”

   “ด้วยความยินดี ขอให้สนุกกับการเรียนครับคุณหนู” พี่อาคมอวยพรทิ้งท้าย ก่อนจะขับรถจากไปหาที่เหมาะๆ ในการจอดรอ ผมเองก็หมุนตัวเดินเข้าคณะ ชื่นชมกับบรรยากาศในรั้วมหา’ลัยให้เต็มที่

   ระหว่างที่กำลังชมนกชมไม้ก็โดนคว้าไหล่ด้วยแรงไม่น้อย ผมที่ถูกครูฝึกจอมโฉดอย่างไนท์เคี่ยวกรำมาพอสมควร ปฏิกิริยาตอบรับสัมผัสนั่นทันที คว้าข้อมือหมุนได้องศาจบด้วยท่าล็อคแขนบุคคลปริศนาไว้ด้านหลัง มืออีกข้างยึดไหล่อีกฝ่ายไว้มั่น หากผมออกแรงเพียงนิดเดียว ข้อต่อไหล่ได้หลุดแน่

   “โอ๊ยยย!”

   เสียงร้องกับแผ่นหลังคุ้นเคยทำเอาผมรีบปล่อยมือแทบไม่ทัน ตายล่ะ มือลั่น...

   “เจ็บๆ ไม่เจอกันแค่พักเดียวทำไมมึงโหดขนาดนี้วะ” ริวหันมาโอดครวญกับผม ผมเพียงหัวเราะเบาๆ แบบที่ชอบทำ แล้วช่วยจับไหล่บีบนวดคลายอาการปวดให้ตามความรู้ที่เรียนมา

   “โทษทีๆ แล้วนี่มึงมีเรียนเช้าเหรอ” หวังว่าคงยังไม่ลืมกันนะครับ แม้ว่าสี่สหาย ผม ซัน ริว วา จะเรียนอยู่คณะเดียวกัน แต่ต่างสาขา จึงมีบางวิชาที่ไม่ได้เรียนตรงกัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงคนดรอปเรียนอย่างผม ต้องตามเก็บวิชาในขณะที่เพื่อนไปเรียนวิชาอื่นกันแล้ว

   “มี วิชาเดียวกับมึงนั่นแหละ พอดีกูเห็นมึงเลยเข้าไปทัก ไม่คิดเลยว่าจะได้รับการตอบรับแสนอบอุ่นขนาดนี้” หนุ่มญี่ปุ่นตัวสูงโย่งหมุนๆ แขนอย่างรู้ทางว่าควรทำยังไง ความจริงริวมันก็ต่อสู้เก่งนะ ไม่ใช่วิชาหมูหมากาไก่ หมัดมวยของพวกนักเลงด้วย แต่เป็นวิชาการต่อสู้เลย มันไม่เคยบอกหรอก ผมแค่สังเกตเห็นเวลามีเหตุต่อยตีกับคนอื่น

   ถือว่ามันยังมีฝีมือมากกว่าผม สามารถยั้งสัญชาตญาณของตัวเองได้ทัน ไม่สวนกลับให้ผมได้รับบาดเจ็บแทน ถ้าไนท์มาเห็นคงจะชื่นชมพร้อมกับหันมาแขวะลูกศิษย์ไม่ได้เรื่องอย่างผมแน่นอน

   “กูก็ขอโทษแล้วไง โชคดีที่ได้เจอมึง คิดถึงว่ะ” ผมพูดไปตามที่คิด ริวหัวเราะฮ่า ตบหลังซะผมตัวเซ พวกเราเดินเข้าตึกด้วยกัน

   “ปากบอกคิดถึงแต่หายหัวไปเลยนะมึง กลับไทยแทนที่จะมาเจอเพื่อน ดันเอาของฝากให้พี่อาคมมาส่งอีก”

   ผมถอนหายใจ “เสียเวลาทำกายภาพบำบัดมาน่ะ แถมป๋ากูยังกักตัวอีก บอกว่าถ้ายังไม่หายห้ามออกไปไหนเด็ดขาด”

   พูดถึงตรงนี้มันเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ ก้มมองขาข้างซ้ายของผม หน้านิ่วคิ้วขมวดเคร่งเครียดอย่างกับเป็นตัวเองที่บาดเจ็บ

   “แล้วตกลงป๋ามึงปล่อยตัวมาแบบนี้ แสดงว่าหายแล้วสินะ มีอาการแทรกซ้อนอะไรรึเปล่า ขยับขาได้ปกติไหม ไม่เจ็บเวลาก้าวนะ” และอื่นๆ อีกเป็นชุด แม้จะอ่อนใจ แต่ผมรู้สึกตื้นตันมากกว่า ในกลุ่มเพื่อนทุกคนผมสนิทกับริวมากที่สุด มันคอยตามเป็นห่วงผมเสมอ มื้อเที่ยงวันไหนผมไม่ไปกินข้าว มันก็จะตามหาซื้อข้าวกล่องมาให้ แล้วยังช่วยผมโกหกซันอยู่หลายครั้ง

   มันเป็นเพื่อนที่ดีมากจริงๆ และผมกำลังโกหกเพื่อนตัวเอง...ที่ผ่านมาไม่ค่อยได้สนใจ เพราะชีวิตมีเรื่องอื่นให้กลุ้มมากกว่า พอมาตอนนี้ทุกอย่างเริ่มลงตัวก็เกิดรู้สึกละอายใจขึ้นมา สีหน้าผมเลยดูหม่นหมองไปหน่อย ไอ้ริวกลับคิดว่าผมเจ็บขาซะงั้น

   “ยังเจ็บอยู่สินะ ขึ้นบันไดไหวรึเปล่า จะจับกูก็ได้นะเดี๋ยวช่วยพยุง” ริวว่าพลางยื่นแขนมาให้จับระหว่างเดินขึ้นบันไดไม่กี่ขั้นหน้าตึก ผมมองแขนมันเลยไปถึงใบหน้าที่ฉายชัดถึงความเป็นห่วง อกซ้ายของผมรู้สึกเจ็บจี๊ดเหมือนโดนเข็มทิ่มแทง

   ผมยกมือขึ้น ไม่ได้จะจับแขนมันเพื่อพยุง แต่ยกเพื่อโอบบ่าเพื่อนแน่นๆ บ่งบอกว่าผมไม่เป็นไร

   “ไม่เจ็บแล้วล่ะ ป๋ากูพาไปหาหมอถึงญี่ปุ่น จะยังเจ็บอยู่ได้ยังไง เพียงแค่กูใช้ขาไม่ได้มากอย่างเก่า ถ้าเดินหรือวิ่งเยอะจะเจ็บแปล๊บๆ เหมือนคนแก่เป็นโรคเส้นเท่านั้นเอง” ผมพูดแกมหยอกให้มันคลายกังวล สีหน้าริวค่อยดูดีขึ้น

   “งั้นเหรอ...ดีแล้วๆ” พวกเราไม่ได้พูดอะไรกันอีก ต่างคนต่างจมอยู่กับความคิดของตัวเอง ทีแรกริวมันจะเดินขึ้นบันไดด้วยความเคยชิน ปกติเราจะชอบเดินขึ้นลงมากกว่าใช้ลิฟต์ เพราะไม่อยากเบียดและจะได้ออกกำลังกายไปในตัว แต่พอพูดเรื่องของผม ริวก็เปลี่ยนทิศมายืนรอลิฟต์แทน

   ตอนนี้ยังเช้า คนเลยยังไม่ค่อยมา แถวนี้เลยมีแค่ผมกับริวและคนอื่นๆ อีกไม่กี่คน จู่ๆ มันก็พูดขึ้นมาลอยๆ ทั้งที่ตายังจ้องตัวเลขนับถอยหลังเหมือนสภาพจิตใจของผมตอนนี้เลย
   
   “มิท เมื่อกี้กูเห็นมึงมามหา’ลัยด้วยรถสองคัน ดูยังไงก็ไม่ใช่รถธรรมดา แล้วยังป๋าที่มึงชอบพูดถึงบ่อยๆ อีก” มันหยุดแล้วเลื่อนสายตามามองผมพร้อมกับเสียงเตือนว่าลิฟต์มาถึงแล้ว “กูจะไม่ถามเพราะกูรู้ดีว่ามึงคงจะบ่ายเบี่ยงไม่ยอมบอกตามเคย แต่อยากให้มึงรู้ไว้ ว่ากูกำลังรอคำตอบจากปากมึงอยู่ตลอด”

   ผมมองเข้าไปในดวงตาแน่วแน่คู่นั้น สุดท้ายเป็นผมที่ละสายตา ทั้งที่ผ่านมาผมไม่เคยเป็นแบบนี้ แม้จะเป็นลูเซียสก็ตาม

   “เมื่อไหร่ที่กูพร้อม...กูจะบอกมึงเอง ช่วยรออีกหน่อย อีกไม่นานหรอก...” ผมพูดระหว่างเดินเข้าไปในลิฟต์แล้วหันมาเห็นริวที่ยืนนิ่งอยู่ด้านนอกไม่มีท่าทีว่าจะเข้ามาสักที จนทุกคนในลิฟต์พากันมอง

   พวกเราจ้องตากันอยู่แบบนั้น ใบหน้าของริวไม่มีรอยยิ้มเช่นเคย ผมรู้สึกหน่วงจนต้องลอบผ่อนลมหายใจออกมา สวนทางกับท่าทีปกติภายนอก ดูเผินๆ เหมือนการเข้าลิฟต์ปกติ แต่เราสองคนรู้ดี หากก้าวตามมาก็เหมือนกับยอมรับคำพูดของผม แต่ถ้าไม่...

   และแล้วริวก็ก้าวเข้ามา พูดให้ได้ยินเพียงแค่สองคน

   “ครั้งสุดท้ายมิท...หวังว่าครั้งนี้มึงจะพูดความจริง”

   ผมกำหมัดแน่น รู้สึกตื่นตระหนก ริวพูดเหมือนมันรู้อะไรมา พอผมเงยหน้ามองมันกลับมายิ้มเป็นหมาปัญญาอ่อนเหมือนเคย แต่แววตาคู่นั้นไม่โกหก มันหมายความตามนั้นจริงๆ

   ผมหลับตา เข้าใจแล้ว เข้าใจทุกอย่าง ทุกคนย่อมมีขีดจำกัดของตัวเอง ผมปิดตามันมานานเกินไป คงถึงเวลาที่ผมจะบอกเรื่องทุกอย่าง แต่ยังก่อน ยังไม่ใช่เร็วๆ นี้แน่นอน

   ขอให้ผมได้มั่นใจกว่านี้อีกนิด ว่าถ้าพูดไปแล้วผมจะไม่เสียพวกเพื่อนคนสำคัญไป ชีวิตของผมก็อย่างที่ทุกคนรู้ สิ่งสำคัญมีน้อยเหลือเกิน ตั้งแต่เกิดเรื่องแย่ๆ ในชีวิต คนที่พอจะยึดเหนี่ยวผมไว้ได้ นอกจากแม่ก็คือพวกเพื่อนที่เพิ่งมาเจอกันตอนมหา’ลัย แม้จะเป็นช่วงระยะเวลาไม่นาน แต่มันก็ทำให้ผมนึกถึงความสนุกของวัยเรียนอย่างในอดีต

   มันทำให้ผมมีความหวัง ฝันว่าจะออกจากโคลนตม ไขว่คว้าหาอนาคตที่อยู่ข้างหน้าและก้าวเดินไปพร้อมกับพวกมัน ผมถึงตั้งใจเรียน พยายามหาเงินให้ได้มากๆ วางแผนไว้ว่าเมื่อเรียนจบแล้วจะหางานดีๆ ทำจะได้เลิกอาชีพเก่า เปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นคนใหม่ ยืนหยัดอยู่กับเพื่อนด้วยประวัติหมดจน

   ความจริงมันโหดร้ายเสมอ ตัวตนของผมไม่ได้เข้าใกล้แสงสว่างเลยสักนิด กลับยิ่งถอยห่างและจมอยู่ในโคลนมากกว่าเก่า ผมเพิ่งรู้ตัวเดี๋ยวนี้เอง ว่าผมกำลังหลอกตัวเอง

   บอกว่าโอเค บอกว่าไม่เป็นไร ลูเซียสเป็นคนดี ทุกคนหวังดีกับผม แต่ความจริงมันก็ยังโหดร้ายเสมอ พวกเขาที่ผมเริ่มนับว่าเป็นครอบครัวกลับอยู่ในวงการมืดด้วยมือเปื้อนเลือด ต่อให้เบื้องหน้าสวยงามแค่ไหนก็ไม่อาจลบล้างความจริงไปได้ แม้ลูเซียสจะมีท่าทีกีดกันไม่ให้ผมมีส่วนร่วมกับงานเขาชัดเจน แต่ผ้า ไม่ว่าสีอะไรหากอยู่ใกล้หมึกสีดำไม่นานก็จะซึมซับสีดำมา

   ผมไม่สามารถยืนด้วยขาของตัวเองได้ ต้องพึ่งพาลูเซียสเท่านั้น และผมไม่ใช่คนเนรคุณพอที่จะสลัดทิ้งไปใช้ชีวิตของตัวเองได้อย่างหน้าตาเฉย ลูเซียสคือผู้มีพระคุณ ผมต้องตอบแทน แม้ว่าสิ่งที่ผมต้องแลกเปลี่ยนกับมันจะมีมากมาย หรือมือผมจะต้องเปื้อนเลือดด้วยก็ตาม

   ผมตัดสินใจแล้ว และไม่มีวันเปลี่ยนใจ แค่อยากจะยืดช่วงเวลานี้ออกไป ให้ผมได้สัมผัสกับความธรรมดา ก่อนจะก้าวเข้าสู่เส้นทางที่ไม่อาจหวนคืน
   
   ในตอนเด็กแม่เคยบอกผม ช่วงที่พ่อเริ่มติดการพนัน ดื่มเหล้าและทำร้ายพวกเรา แม่บอกว่า ผมช่างเจิดจรัสเหมือนดวงดาวบนท้องฟ้า เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง ขอให้ผมเป็นแบบนี้ตลอดไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

   ผมเลยเป็นผมอย่างทุกวันนี้ ไม่ว่าเกิดอะไรก็ยังไม่ละทิ้งความหวัง ดังนั้น...ผมขอหวังให้ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม แม้ว่าพวกเพื่อนจะรู้ความจริงก็ตาม

   “เฮ้ยถึงแล้ว ไปกันเถอะ เดี๋ยวตอนเที่ยงไปกินข้าวด้วยกัน ไม่ได้อยู่กันพร้อมหน้ามานานนน” ริวลากเสียงหัวเราะเริงร่า ออกแรงฉุดมือผมออกจากลิฟต์ เดินไปตามทางในระดับเดียวกัน

   แม่...ได้โปรดอวยพรให้ผมด้วย ให้ผมเป็นดวงดาวอย่างที่แม่บอก ไม่ใช่เพียงเศษหินที่รอเวลาดับแสงลงอย่างไร้ค่า…

   “เอ่อ...กูจะรอตอนเที่ยงใจจดจ่อเลย” ไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นเช่นไร แต่ก่อนเวลานั้นจะมาถึง ผมขอตักตวงความสุข ณ ตอนนี้ให้ได้มากที่สุดแล้วกัน

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ตามมาจากคู่เมียทารุณกรรมผัว(ซัน-โป้) มาเปลี่ยนบรรยกาศผัวทารุณกรรมเมียบ้าง 555
เข้าใจว่าพล็อตเรื่องนนี้มันต้องฉีกเเนวไปจากไทม์ใลน์ของคู่อื่นเพราะอาชีพของป๋า เเต่อยากให้เฉลยว่าช่วงที่มันคู่ขนานไปกับเรื่องของคู่อื่นให้มากกว่านี้ จะได้ไม่ต้องอ่านไปงงไป ส่วนอีหนูของป๋าก็รีบๆบอกป๋าเรื่องเเม่ซะทีสิ(ชักอยาเผือกเเล้ว555)

ป.ล. พี่เดฟเอาน้องมะลิเขาตึกจะง่ายกว่านะ เผื่ออีหนูกะโทริจะได้ชวนไปตั้งสมาคมคนมีผัวเถื่อน+เข้าคอรส์ฝึกป้องกันตัวโดยครูในท์

ป.ล.2 ทำใมอีหนูชื่อมิททรี่เเทนที่จะเป็นดมิททรี่??

เดี๋ยวจะมีเหตุการณ์เชื่อมระหว่างมิทกับคู่อื่นจ้า
ส่วนเรื่องชื่อ ตั้งมาแบบนี้แต่แรกอยู่แล้วอะ 5555555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่18 ก็แค่คนธรรมดา [Up 16/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 16-02-2017 05:55:19
มิท บอกความจริงกับริวเถอะ
ดีกว่าปกปิด แล้วเพื่อนระแวงแคลงใจ
เพื่อนดีๆ ไม่ดูถูกกัน ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
เพื่อนดีๆ ยอมฟังเหตุผลของเพื่อน
เพื่อนดีๆ ยอมรับในตัวตนของเพื่อน
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่18 ก็แค่คนธรรมดา [Up 16/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 16-02-2017 06:22:49
เพื่อนเป็นห่วงนะมิท อย่าทิ้งช่วงไปนานล่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่18 ก็แค่คนธรรมดา [Up 16/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-02-2017 06:26:17
 :ruready
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่18 ก็แค่คนธรรมดา [Up 16/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 16-02-2017 07:10:47
อิหนูของป๋าคิดมากเหมือนกันนะเนี่ย สู้นะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่18 ก็แค่คนธรรมดา [Up 16/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 16-02-2017 10:10:09
มีหลายเรื่องให้คิดเลยนคุณหนูมิท
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่18 ก็แค่คนธรรมดา [Up 16/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-02-2017 10:19:11
หวังว่าทุกอย่างจะผ่านๆปด้วยดีนะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่18 ก็แค่คนธรรมดา [Up 16/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 16-02-2017 16:31:38
ตอนนี้เราเฉยๆ นะ เรื่องมันค่อนข้างส่วนตัว
คิดจะให้บอกว่าไร?

ตรูเป็นเด็กขาย ตอนนี้มีป๋าที่เป็นมาเฟียเลี้ยง เป็นอีหนู
ท่าทางจะยั่งยืน เพราะเป็นลูกบุญธรรม?

ถ้ามีผลต่อการคบหาเช่น อาจทำให้ตกอยู่ในอันตราย หรือเสี่ยงตามไปด้วย ก็เข้าใจได้ แต่นี่ก็ไม่ใช่
รอมิทพร้อมก็ได้มั้ง จะกดดันไปเพื่อ?
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่18 ก็แค่คนธรรมดา [Up 16/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 16-02-2017 19:08:46
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่18 ก็แค่คนธรรมดา [Up 16/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 16-02-2017 19:20:54
มิทมีเพื่อนที่ดีนะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่18 ก็แค่คนธรรมดา [Up 16/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 16-02-2017 20:14:40
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่18 ก็แค่คนธรรมดา [Up 16/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 17-02-2017 01:23:22
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่18 ก็แค่คนธรรมดา [Up 16/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 17-02-2017 13:08:06
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่18 ก็แค่คนธรรมดา [Up 16/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: aun.kimjae ที่ 19-02-2017 21:48:19
กรี๊ดดดดดตอนใหม่มาแล้ว!!!!! :sad4: อยากจุดพลุฉลองสามวันเจ็ดวัน :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 27-02-2017 19:40:02
รอบที่19 เพื่อน

   ถึงห้องเรียนเห็นซันนั่งอยู่แถวหน้า พวกผมเลยลากขาไปนั่งขนาบข้าง แสดงว่าวันนี้มีเรียนด้วยกันหมดเลยสินะ วิชาพื้นฐานของคณะเรา

   หนุ่มผิวเข้มหันมาหาผมก่อนขมวดคิ้วจ้องเขม็ง “หายแล้วเหรอ มึงถึงมาเรียน” คำถามเดียวกับใครอีกหลายคน แต่ทำให้ผมอุ่นใจอย่างประหลาด ผมยิ้มเลิกคิ้วท่าทางกวนส้นเหมือนเคย

   “ไม่หายจะเห็นกูเหรอ คิดถึงกูละซี้” อาจารย์ยังไม่เข้า มีเวลาคุยเล่น

   “เออคิด คิดว่าเมื่อไรมึงจะทำตัวเหมือนมนุษย์ธรรมดาเสียที ชอบหายหัวอยู่เรื่อย ถ้าไม่ติดว่าเรียนอยู่คณะเดียวกันกูคงไม่ต้องหวังจะเจอมึงแล้วใช่มั้ย”

   อุ้ย...ท่านซันพิโรธ

   ผมหัวเราะงัดสกิลการแถเนียนมาใช้ “แหมๆ ทำเหมือนคนทั่วไปมันน่าเบื่อแย่ อย่างฉันมันคนพิเศษ ชอบที่จะทำอะไรแตกต่าง” กอดอกเชิดหน้าแบบมั่นมาก ซันทำหน้าเหมือนเหม็นขี้ มีริวแทรกขึ้นมาเพราะรู้สึกเหมือนว่าตัวเองชักเป็นส่วนเกิน

   “มิทมันก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร ปล่อยมันไปเถอะ” ริวยังคงเป็นริวคอยช่วยเหลือผมเช่นเคย ผมรีบต่อบทสนทนาเป็นลูกคู่ นึกขอบคุณมันในใจ
 
   “ใช่ๆ แถมเดี๋ยวนี้พวกมึงคงไม่มีเวลามาสนกูแล้วมั้ง คนหนึ่งตามจีบลุงรหัส อีกคนกำลังเห่อเมียได้ที่” อันนี้ผมเดานะ ไม่ได้เจอพวกมันมานาน ยังไม่ได้อัพเดตข่าวสารจากสายข่าวในมหา’ลัยด้วย แต่ดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริง

   ริวถอนหายใจเฮือกใหญ่ ทำตัวอ่อนไหลลงไปกองฟุบหน้ากับโต๊ะ ส่วนซันยักไหล่กระตุกยิ้มมุมปากแบบน่าเอาเท้าลูบหน้า เจ้าหมาริวเริ่มบ่นอุบอิบ

   “ความสัมพันธ์ของพี่ธันกับกู แม้จะเป็นไปได้ด้วยดี แต่ไม่มีวี่แววจะคืบหน้าเลยว่ะ คงสถานะหลานรหัสอย่างเหนียวแน่น จนพี่รหัสแทบจะจับกูใส่พานยกกูให้พี่ธันดูแลแบบถาวร”

   “มึงลองวิธีนี้สิ เล่นกับหมา หมาเลียปาก เวลาที่พี่ธันเล่นด้วย มึงก็กระโดดเลียปากเลย” ข้อเสนอผมคงจะดีมากไป ซันถึงโบกซะหัวทิ่มโต๊ะ ดีนะเกร็งคอทันไม่งั้นเสียโฉมหน้าผากปูดพอดี

   “วิธีเหี้ยไรมึง แบบนั้นพี่ธันได้กระทืบริวตายคาบ้านพอดี ปล่อยให้มันค่อยเป็นค่อยไปนั่นแหละดีแล้ว ของงี้เร่งรีบไม่ได้ พี่ธันไม่เหมือนพวกเรา เขาป็นชายแท้ไม่มีประวัติญาติคนไหนมีรสนิยมแบบนี้”

   ซันพูดจามีสาระ ซึ่งไม่แปลก กลุ่มเราซันดูเป็นผู้เป็นคนที่สุดแล้ว ส่วนริวมันยังส่งเสียงหงิงๆ ไม่เลิก

   “พี่ธันเป็นแบบโป้ก็ดีดิ ไม่ต้องพูดอะไรมาก กระโดดคร่อมตักซันทีเดียวเอง รู้เรื่องเลย” เห็นไอ้ซันสะดุ้ง ฉิบหาย เรื่องจริงสินะมึง ผมหัวเราะฮ่าๆ เอื้อมมือผ่านซันไปตบหัวหมาปุๆ

   “มึงชอบพี่ธันที่เป็นแบบนี้ไม่ใช่ไง อย่างที่ซันบอกแหละ ค่อยเป็นค่อยไป มีโอกาสก็รวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัว” ริวจะหันมาอาละวาดใส่ จังหวะที่อาจารย์เดินเข้ามาพอดี เลยต้องสงบศึกชั่วคราว ยืดตัวขึ้นนั่งหลังตรงตามเดิม

   เห็นแบบนี้เวลาเรียนพวกเราตั้งใจกันหมดนะ ซันมันขยันอยู่แล้ว อาจารย์พูดอะไรก็จดตลอด สงสัยยกมือถามแบบไม่แคร์สายตาใคร พลอยให้เพื่อนๆ ในห้องได้รับอานิสงส์คลายข้อสงสัยไปด้วย ผมกับริวคอยจดเลคเชอร์ยิกๆ ส่วนใหญ่ผมไม่ค่อยทันเพราะเป็นพวกเขียนช้า ต้องเอาสมุดของริวมาลอกหลังจบคาบ สงสัยตรงไหนให้ซันช่วยอธิบาย เป็นอันจบวิชานี้โดยสวัสดิภาพ

   มื้อเที่ยงอย่างที่ริวพูดไว้ กินข้าวพร้อมหน้ากลุ่มเพื่อนในโรงอาหารใหญ่ของมหา’ลัย ทั้งที่คิดว่าพวกผมมาช้าแล้วนะ แต่วันนี้ยังไม่เห็นวี่แววของโป้กับปอนด์

   “มึงแน่ใจนะว่าสองคนนั้นจะมา” ผมหันไปถามซัน พวกเราสนิทกันทั้งกลุ่มก็จริง แต่คนที่คุยกับพวกปอนด์มากที่สุดก็คือไอ้ซัน ผมมันพวกชอบหายหัวเป็นพวกธุรกิจรัดพุง ส่วนริวมันตามพี่ธัน ไม่อยากเป็นก้างซันโป้ด้วย

   ซันก้มหน้าดูไลน์ “โป้บอกอาจารย์เพิ่งปล่อย ส่วนปอนด์ติดส่งงานอาจารย์ อาจจะมาช้าสักหน่อยให้พวกเรากินก่อนได้เลยเพราะมันไม่มีเรียนบ่าย”

   “กูไม่มีเรียนเหมือนกัน ไม่รีบ” ทิ้งตัวลงนั่งที่ประจำ ความจริงพวกเราก็ไม่ได้แปะป้ายจองนะ แต่มาทีไรโต๊ะนี้ว่างเสมอ สงสัยทำเลไม่ดี ไกลร้านค้ามั้ง

   “กูด้วย แต่มึงมีเรียนสินะ” ซันว่าพลางเงยหน้ามองผม อยากจะยกมือปาดน้ำตา เพื่อนแลจะชิวค่อยๆ เรียนไปตามตาราง ของผมต้องยัดเท่าที่จะยัดได้ น่าเศร้าเหลือเกิน

   “งั้นกูไปซื้อข้าวมานั่งกินก่อนแล้วกัน คาบบ่ายอาจารย์ไม่โหด ไม่ต้องรีบ” นี่แหละสันดานเด็กมหา’ลัย ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา เวลาปั่นงานก็ชอบผัดวันประกันพรุ่ง มานั่งโต้รุ่งทำตอนไฟรนก้น อีกอย่าง พวกอาจารย์ที่เหมือนจะใจดีนี่โหดเหี้ยมที่สุดนะ คะแนนเท่าไรเท่านั้น คุยยากด้วย ส่วนพวกอาจารย์เนียบๆ แม้จะชอบดุด่าแต่อะลุ้มอล่วยได้มาก ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องดูด้วยว่ามีพฤติกรรมยังไง

   “เดี๋ยวกูซื้อน้ำมาให้ เหมือนเดิมนะพวกมึง” ริววิ่งไปร้านน้ำปล่อยซันเฝ้าโต๊ะ ผมเองก็ปลีกตัวไปซื้อข้าวกิน แม้จะไม่อร่อยเท่าเดฟทำ แต่กินเพื่ออยู่ดีกว่านั่งหิวในคาบเรียน ผมสั่งข้าวแกงสองสามอย่าง จีบคนขายนิดหน่อยได้ของแถมเป็นไก่ทอดสองชิ้น พอเดินกลับโต๊ะก็เห็นโป้นั่งคุยกับซันแล้ว

   หนุ่มเหนือยิ้มยกมือแท๊ก “ไงมึง ไม่เจอกันนาน ยังไม่ตายนะ” ปากพอกันผัวเมียคู่นี้

   “รอซันตายก่อนกูค่อยตาย” สวนกลับแบบนิ่มๆ

   “เฮ้ย เกี่ยวอะไรกับกูวะ” ซันประท้วง โป้หัวเราะชอบใจไม่คิดช่วยแฟนตัวเอง คู่นี้มันเหมือนเพื่อนควบตำแหน่งแฟนแลชิวดี

   “เพราะมึงเป็นผัวมันไง เอ้าชามะนาวมึงมิท นี่โอเลี้ยงซัน โป้อยากกินน้ำไรไปซื้อเองนะ” แจกแก้วน้ำเสร็จหันไปบอกหน้าตาเฉย

   “ซัน มึงดำอยู่แล้วยังจะแดกโอเลี้ยงอีกเหรอวะ เห็นใจกูบ้าง เกิดเดินที่มืดๆ เดี๋ยวกูหามึงไม่เจอ” โป้เล่นใหญ่แย่งแก้วซันมาดูดหน้าตาเฉย ซันถลึงตาใส่เมีย ดูแล้วไอ้ซันมันไม่ดำนะ แค่ผิวแทน พอเทียบกับโป้ที่ผิวขาวแล้วเลยดูเข้มจัด แต่ใครคงไม่ขาวเท่าปอนด์ เดินสะท้อนแสงมาแต่ไกล ผลจากการฝังตัวอยู่แต่ในห้องไม่ค่อยออกแดด หรือต่อให้ออกก็ชอบใส่เสื้อกันหนาวตลอด ผมเข้าใจ แดดแม่งร้อนแสบผิว ในห้องเรียนบางห้องแอร์อย่างกับอยู่ขั้วโลกเหนือ

   “อย่ามัวแต่เถียงกันพวกมึง ไปซื้อข้าวให้หมดเดี๋ยวกูเฝ้าโต๊ะเอง” ผมโบกมือไล่พวกมันไปซื้อเพราะเพื่อนมาครบทีมแล้ว ปอนด์วางเป้ถอดเสื้อกันหนาวยัดใส่กระเป๋า พับแขนเสื้อนั่งข้างผม

   “โป้มึงแดกไร” ดูมันถามเมีย

   “แบบมึงแหละ ขี้เกียจคิด” ทางนี้ก็ยักไหล่ตอบชิวๆ ส่วนปอนด์หันไปมองริวตาวิ้งๆ

   “ริวจะไปซื้อข้าวใช่มั้ย ฝากซื้อด้วยนะ เอาแบบริวเลยขี้เกียจคิดเหมือนกัน ฮ่าๆ” โดนขอแบบนี้ ริวหัวเราะยื่นมือมาขยี้หัวปอนด์ คงเอ็นดูแบบน้องชาย ปอนด์ให้อารมณ์แบบนั้นจริงๆ นะ ถ้ากับผู้หญิงคงปลุกสัญชาตญาณความเป็นแม่ ส่วนผู้ชายความเป็นพ่อกับพระพี่เลี้ยงมั้ง

   คล้อยหลังซันกับริว ผมที่กินข้าวหมดแล้วยกน้ำมาดูดชวนอีกสองคนคุยให้สมกับที่ไม่เจอกันซะนาน

   “ของฝากเป็นไงมั้ง โทษทีนะที่ไม่ได้ซื้อเจลกับถุงยางส่งตรงจากญี่ปุ่นมาแจก พอดีขอให้พี่อาคมช่วยเลือก ส่วนใหญ่เลยเป็นพวกของกิน”

   “ของกินก็อร่อยดี แปลกๆ แต่หวานไปหน่อย ไอ้ซันมันก็บ่นเสียดายอยู่ บอกว่าเจลใกล้จะหมด ไม่รู้มีขายผ่านเน็ตมั้ย” โป้ตอบกลับไม่สะท้าน ผิดกับปอนด์หน้าแดงม้วนอยู่คนเดียว

   “พูดอะไรกันพวกนาย จริงสิ ขามิทเป็นไงมั่ง” รู้นะว่าปอนด์เปลี่ยนเรื่อง แต่คำถามแสดงความเป็นห่วงจริงๆ ผมเองก็ไม่นึกรำคาญที่จะตอบใครต่อใครซ้ำๆ ด้วย ในเมื่อทุกคนถามด้วยความปารถนาดี

   “ตอนนี้หายแล้ว แต่ใช้ขาหนักไม่ได้อย่างเก่า ดีที่ฉันไม่ใช่พวกนักกีฬา ไม่งั้นคงงานเข้า”

   “ยังไงการมีแขนขาครบขยับได้ก็ดีที่สุดแล้วนั่นแหละ” ปอนด์ผ่อนลมหายใจโล่งอก ดูภายนอกหน้าละอ่อนเหมือนเด็กมัธยม แต่ความคิดอ่านเป็นผู้ใหญ่พอสมควร ติดที่เจ้าตัวเป็นพวกขี้ใจอ่อนแถมยังขี้อ้อนเลยดูเป็นเด็กน้อยที่สุดในกลุ่ม

   พวกผมพยักหน้ารับอย่างเห็นด้วยกับความคิดปอนด์ ไม่พิการตรงไหนคือดีที่สุดแล้ว ต่อมาคุยเรื่องทั่วไป ปอนด์บ่นเรื่องงาน โป้เองก็ไม่ต่าง ผมก็ร่วมด้วยช่วยกันเซ็งเพราะต้องลงเรียนหนักกว่าชาวบ้าน ระหว่างนั้นกวาดตามองเห็นซันริวยังเข้าแถวรอซื้ออาหาร ช่วงนี้นักศึกษากำลังทยอยลงมากินข้าว คนเลยเยอะกว่าตอนผมซื้อ

   ผมคิดถึงคำพูดของพี่อาคมตอนผมปรึกษาเรื่องเพื่อน

   “เพื่อนของคุณหนูมีหลายคน จากที่ผมสังเกตตอนพวกเขามาเยี่ยม ผมจำได้ว่ามีสองคนน่าจะคุยง่าย ลองเล่าเรื่องราวให้พวกเขาฟังก่อน แล้วค่อยปรึกษาหาทางบอกพวกเพื่อนที่เหลือดีมั้ยครับ”

   มองโป้ที่กำลังคุยเรื่องงานวาดรูปกับปอนด์ นี่มันโอกาสดีไม่ใช่เหรอ พวกซันก็คงอีกนานกว่าจะมา ผมเองก็ไม่ค่อยมีเวลาด้วย ถ้านัดแยกก็เกรงว่าพวกซันจะสงสัย ตัดสินใจแล้ว ขอความคิดเห็นมันตอนนี้ ตรงนี้แหละ!

   “โป้ปอนด์ ฉันมีเรื่องจะปรึกษา” น้ำเสียงสีหน้าผมตอนนี้จริงจังไม่ติดเล่นเหมือนอย่างเก่า โป้มองตาปริบๆ ปอนด์เอียงคอสงสัยแสดงท่าทีว่าพร้อมจะฟัง ผมเริ่มพูดคล่าวๆ

   “ฉันมีความลับบางอย่างที่อยากบอก เพราะก่อนหน้านี้มีเหตุผลส่วนตัว ทำให้ต้องเก็บเงียบมาตลอด โป้กับปอนด์เป็นพวกคุยง่าย ฉันเลยอยากบอกไว้ก่อนเผื่อจะช่วยเกริ่นๆ กับพวกซันให้”

   โป้ยกมือห้าม “กูขอฟังพร้อมกับพวกซันดีกว่า”

   “ทำไม?” ผมถามอย่างไม่เข้าใจ ไม่มีความคิดในเชิงลบแต่อย่างใด

   ปอนด์เป็นฝ่ายตอบ มองด้วยรอยยิ้มนิดๆ “อาจจะดูไม่ดี ถ้าพวกเรารู้ก่อนแล้วพวกนั้นมารู้ที่หลัง ถึงฉันกับโป้จะพอเดาอะไรได้บ้างก็เถอะ” แขนผอมยกขึ้นมาโอบบ่าผม ตบเบาๆ เป็นเชิงให้กำลังใจ “อย่าห่วงเลย ถ้ายังไม่สะดวกพูดก็ไม่ต้องพูด เอาไว้ตอนที่มิทพร้อมค่อยบอกก็ได้ ส่วนพวกซันเดี๋ยวฉันกับโป้ช่วยเอง พวกนั้นไม่ใช่คนไร้เหตุผล ต้องเข้าใจความจำเป็นของมิทอยู่แล้ว”

   “เห็นด้วย ซันมันแข็งนอกอ่อนใน แรกๆ อาจจะมีปฏิกิริยารุนแรงบ้าง ผ่านไปสักพักปล่อยเวลาให้มันได้คิดเดี๋ยวก็กลับมาสงบเอง ประสบการณ์ตรงจากฉันเลย ส่วนริวบอกยาก แต่ไม่ต้องห่วง ถ้ามีปัญหามากๆ อัญเชิญพี่ธันมาช่วยกำราบซะก็สิ้นเรื่อง”

   พอได้ยินคำพูดของเพื่อน แม้จะยังไม่ได้เล่าแต่ก็รู้สึกร่างกายเบาลงอย่างประหลาด นี่สินะความเป็นเพื่อน ผมมัวกังวลในสิ่งที่ยังไม่เกิดทำไม ต้องเชื่อใจในตัวพวกมันสิ รอจังหวะดีๆ ก่อนนะ จะเล่าให้หมดเปลือกเลย

   “พักเรื่องหนักๆ มาคุยเรื่องอื่นดีกว่า เที่ยวญี่ปุ่นเป็นไงมั้ง ได้แช่บ่อน้ำพุร้อนมั้ย” ปอนด์ถามตาเป็นประกาย เหมือนจะคาดหวังอะไรบางอย่างที่ผมไม่เข้าใจ พอหันไปหาโป้ ทางนั้นส่ายหัวขำๆ

   “อย่าเพิ่งมโนปอนด์ กลับยานแม่ก่อน”

   อ่อ...ปอนด์เป็นหนุ่มวายนี่นะ พวกนี้เดาเรื่องผมได้แสดงว่าต้องรู้เรื่องของป๋าบ้าง แบบผิวเผินอะนะ ผมคลี่ยิ้มตาวาว

   “แช่น้ำร้อนก็ไม่เลว แต่กิจกรรมระหว่างแช่สิเด็ดกว่า สถานที่ก็มีผลกับอารมณ์นะ ถ้าพวกนายมีโอกาสน่าจะลองดูบ้าง” น้ำเสียงยืดยาวลีลาเล็กน้อย ถ้าไนท์อยู่คงด่าเด็กตอแหลช่างยั่ว ส่วนป๋าจะกวักมือเรียกผมเข้าไปขย้ำ

   “แค่กๆ!” โป้ถึงกับสำลักโอเลี้ยง ปอนด์หน้าแดงกอดกระเป๋าด้วยความฟิน ไม่รู้ว่าคิดไปถึงไหน เดี๋ยวเขินเดี๋ยวส่ายหัวเปลี่ยนสีหน้าไปมา

   บรรยากาศกระอักกระอ่วนอยู่เพียงชั่วครู่ ก่อนโดนทำลายด้วยการกระแทกจานลงโต๊ะของซัน

   “เฮ้ย อะไรของพวกมึง” ขมวดคิ้วมองพวกผมสลับกันไปมาแล้วแยกเขี้ยวใส่เมีย “เหี้ยโป้ แดกโอเลี้ยงกูซะเกลี้ยง ไปซื้อใหม่ให้กูเลยนะ” โป้สติกลับเข้าร่างหันไปทะเลาะกับซัน ปอนด์ยังคงเหม่อจนริวต้องมาสะกิดถามผม

   “คุยอะไรกันวะ ท่าทางแปลกๆ” หนุ่มญี่ปุ่นตัวสูงเยี่ยงเสาไฟฟ้าวางจานนั่งลงเอนกายมาเบียดผม

   “ไม่มีอะไร แค่คุยว่าเวลาเห็นคนที่ตัวเองชอบแต่งตัวล่อแหลมจะรู้สึกยังไง มึงล่ะ เคยเห็นของพี่ธันยัง”

   คนถามเป็นฝ่ายผงะพูดจาอ้ำอึ้ง “เอิ่ม...คือ...เคยเห็นแต่ไม่ค่อยชัด มันผ่านผิวผ้า...” ท้ายเสียงเบาหวิว ริวหันมาเห็นผมยิ้มกรุ้มกริ่ม โฮ่ ดูท่าเจ้าหมาจะมีพัฒนาการเหมือนกัน คนหลุดปากผลักหัวผมออก “ถามอะไรของมึงเนี่ย!” มีโวยวายกลบเกลื่อน ผมหัวเราะในคอ

   “ใหญ่ปะ”

   “นิดนึง ขนาดกำลังพอดี...โว้ย!! กูไม่คุยกับมึงแล้ว แดกข้าวๆ” หมาริวก้มหน้าก้มตากินอย่างกับไม่เคยกินข้าวมาก่อน ผมหัวเราะลั่นแบบไม่เกรงใจ จนพวกซันหันมามอง

   “พวกมึงนี่ แน่ใจนะว่าไม่ได้เป็นแฟนกัน” คำถามซันทำเอาผมสำลักน้ำลาย จากขำเป็นไอหน้าดำหน้าแดง โอยยย ไอ้ซัน ไอ้บื้อ จะขำหรือสำลักผมไม่รู้จะเลือกอันไหนก่อนดี ปอนด์กลัวว่าผมจะขาดใจตายไปซะก่อน ถึงยื่นมือมาลูบหลังให้ โป้มองผัวตัวเองแบบหน่ายๆ บ่นพึมพำระดับเสียงที่ได้ยินกันทั้งโต๊ะ

   “หน้าตาก็ดี อะไรก็ดี เสียอย่างเดียว บื้อฉิบหาย กระบือเรียกพี่”

   “ไอ้โป้! กูผัวมึงนะ”

   “เออรู้ ไม่ได้ความจำเสื่อมว่าตัวเองหลงผิดเอาควายมาทำผัว”

   ซันทั้งหงุดหงิดและไม่เข้าใจว่ามันพลาดอะไร ยิ่งเห็นหน้าแบบนั้นพวกเรายิ่งหลุดขำ ฮาแตกกันทั้งโต๊ะ ข้าวแทบไม่ได้แตะ สุดท้ายโป้กลับลำได้คนแรกเตือนผมเรื่องมีเรียน

   “มิท จะบ่ายแล้วนะ” หนุ่มเหนือยกข้อมือแฟนที่กำลังงอนทำหน้าเป็นตูดมาชี้นาฬิกาให้ดู
   
   “ขอบใจที่เตือน กูไปละ ฝากเก็บจานด้วย ไม่แน่เร็วๆ นี้อาจไปดื่มจะชวนพวกมึงอีกที” สิ้นคำก็ผุดลุกจากโต๊ะหมายจะออกไปรอรถกลับคณะ ได้ยินเสียงไล่หลังมา

   “มิทค่าน้ำกู!”

   “อะไรกูไม่ได้ยินนนน” วิ่งหนีขึ้นรถแล้วหันกลับไปขยิบตาส่งจูบให้ริวที่กำลังชี้หน้าด่า รู้สึกปลอดโปร่งกว่าช่วงเช้ามาก กลับมาเป็นตัวของตัวเองอีกครั้ง นี่มันสุขใจจริงๆ

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 27-02-2017 19:58:32
 :katai5:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 27-02-2017 20:21:13
เพื่อนดี มีความสุข
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 27-02-2017 20:31:20
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 27-02-2017 21:09:35
ที่ไม่มี พอได้มาก็กลัวที่จะเสียไป
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 27-02-2017 21:15:53
คบเพื่ิอนดี ชีวีมีสุข :กอด1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-02-2017 21:17:08
เพื่อนดีมีความสุข
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 27-02-2017 21:23:11
 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 27-02-2017 21:37:28
ตอนนี้ฮาจริงๆขำอ่ะ   :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 27-02-2017 21:44:42
มีเพื่อน ที่รักเรานี่ เรียนก็มีความสุข  :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 27-02-2017 23:41:17
มีเพื่อนดีมีชัยไปกว่าครึ่ง มิทสู้ๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 27-02-2017 23:59:36
อยากให้บอกเร็วๆ อยากรู้ปฏิกิริยาของแต่ละคนจัง
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 28-02-2017 01:41:10
มีเพื่อนดีดีทั้งนั้นเลย o13
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 28-02-2017 03:06:47
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 28-02-2017 13:38:55
น้องมิทสู้ๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: tonnum18 ที่ 28-02-2017 16:26:35
ตอนหน้ามิทคงจะเล่าความจริงทุกอย่างให้เพื่อนรับรู้เนอะ

เพราะตอนนี้สบายๆ ชิวๆ  มิทก็เลยไม่เครียดพร้อมที่จะเล่าแล้ว
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 28-02-2017 20:27:00
เพื่อนน่ะหาง่าย แต่เพื่อนแท้น่ะหายากนะ
ในชีวิตจะมีเพื่อนแท้สักกี่คน งานนี้จะพิสูจน์
เชื่อว่าเพื่อนมิทต้องเข้าใจและยอมรับมันได้
เพราะความเป็นเราไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน
ไม่ได้ผิดกฏหมาย (ไม่นับรวมงานของป๋าที่มิทต้องเกี่ยวข้องนะ)
ขอให้มิทยิ้มได้กับมิตรภาพนี้นะจ๊ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
+1และเป็ดค่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 02-03-2017 23:27:39
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 03-03-2017 08:10:02
ป๋ามิท สุดยอด มิท ก็ เข้าใจได้อะ ใครจะอยากบอกวะ ว่าตัวเองทำอะไร ที่ผ่านมามิทโชคดีต่างหาก ถึงเจอป๋า บวกโชคร้าย ถ้าไม่เจอป๋า มิทก็ยังเหมือนเดิม ปิดเพื่อนต่อไป  เพื่อนอาจจะรู้แต่ไม่พูด 


แต่สุดท้าย เพื่อนกันบางทีไม่จำเป็นต้องรู้ทุกเรื่อง แค่รับเพื่อนและเข้าใจในสิ่งที่เพื่อนเป็น และคอยเตือนกัน นั่นต่างหากเพื่อน



ว่าแต่ป๋า จะมีเรื่องให้มิทเจ็บตัวอีกไหม แอบกลัว ไหนจะเรื่องดราม่าแม่อีก คาดว่า ไม่น่าจะหนักเท่าไหร่หรือเปล่า
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ปิกาจู1234 ที่ 04-03-2017 10:12:34
 :3125:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 04-03-2017 12:54:13
เฮ้อออ พร้อมที่จะบอกเพื่อนไวๆนะอิหนู  :กอด1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: insunhwen ที่ 04-03-2017 13:32:53
 :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: agava1313 ที่ 04-03-2017 21:43:36
เพื่อนที่ดี หวังว่าตอนจบจะไม่ดราม่าเพราะเพื่อนไปก่อนนะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 05-03-2017 01:45:30
วุ่นวายมากมายนะชีวิตมิท แต่ถือว่าโชคดีที่เจอลูเซียส กักขังตอนไม่ยอม แต่ก็ให้อิสระตอนไว้ใจ
ลูเซียสหลงเด็กหนักมากค่ะ 555555

มีงงนิดนึงว่าทำไมมิทถึงกลัวใครรู้เรื่องแม่ เป็นใครแบบพิเศษหรือเปล่า

ไนท์มีความกวนประสาท โทริเป็นตัวจริงใช่ไหมคะ

มิทมีความซน สดใส รู้จักใช้ชีวิต ถึงจะไม่ทั้งหมดก็เหอะ ก็ไม่แปลกที่จะมีคนรัก คนห่วง

ลุ้นมากเลยค่ะ อยากรู้ตอนเล่าเรื่องแม่
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่20 เที่ยวๆ [Up 6/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 06-03-2017 00:25:44
รอบที่20 เที่ยวๆ

   ภายในห้องแอร์เย็นฉ่ำ มีสิ่งใหญ่ๆ ที่เรียกว่าป๋า และสิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่าอีหนู กำลังนอนสบายใจอยู่บนเตียงคิงไซส์ ผมนอนคว่ำหน้าอยู่บนตัวป๋า สภาพคงไม่ต้องพูดถึง ไม่ใส่อะไรสักอย่างโอเคร๊? เปิดเปลือยสัมผัสกล้ามแน่นๆ ส่งผ่านอุณหภูมิกับเสียงหัวใจหลังจบศึกประจำวัน

   “ป๋า ผมมีเรื่องจะขอ” คางเกยบนอกแกร่ง

   “อืมม...อยากได้อะไร รถ? บ้าน? คอนโด?? หรือจะเอาผับสักสองสามแห่งไปบริหารดูเล่นๆ” เสียงครางต่ำในคอ ดวงตาหลับพริ้มผ่อนคลายอย่างที่สุด

   “ไอ้ของพวกนั้นจะเอาไปทำไม รถก็ไม่ได้ขับเอง ส่วนคอนโดขนาดแค่ห้องนอนป๋ายังไม่ปล่อยผมออกยิ่งไม่ต้องพูดถึงบ้านเลย แล้วไอ้ผับที่ว่าอายุยังไม่ถึง 20 ด้วยซ้ำ ยังไม่อยากได้ภาระเพิ่มหรอก”

   “ไม่งั้นจะเอาอะไร ถ้าเรื่องเอามุกออก ฉันไม่เอาออกแน่ๆ เธอเองก็มีความสุขกับมันไม่ใช่รึไง”

   คือผมควรเขินนะเจอคำพูดหยาบโลนด้วยเสียงทุ้มแหบทรงเสน่ห์ แต่แบบเจอจนชินแล้วไง ตอนนี้มีแต่ความเอือมป๋าที่หน้าหนาเกินทน
   
   “ไม่ใช่เรื่องใต้สะดือหรือพวกของฟุ้มเฟือยสิ แค่อยากขอไปเที่ยวสวนน้ำกับเพื่อนเท่านั้นเอง แน่นอนว่ายอมให้การ์ดตามเข้าไปด้วย จะไม่ดื้อไม่ซน ไม่สลัดการ์ดทิ้ง” ขอและอ้อนในเวลาเดียวกัน มองตาปริบๆ ขอความเห็นใจ ป๋าแค่เปิดตามองข้างหนึ่ง แล้วแกล้งหลับเฉย อะไรวะ

   เรื่องของเรื่องคือวันก่อนผมไปวันเกิดซัน วันแห่งความรักนั่นแหละ เลือกเกิดวันไม่เข้ากับหน้าตามาก แล้วทีนี้ริวมันได้บัตรฟรีเที่ยวสวนน้ำมา เลยมาชวนพวกผมไป ผมบอกแล้วว่าขอตั๋วสองใบ ตัวเองกับพี่อาคม ที่เหลือก็แค่มาขออนุญาตคุณพ่อขายาวที่กำลังเนียนหนี

   ผมเคลื่อนตัวเข้าหาเอาปากไปจูบคอจูบแก้มดังจุ๊บๆ เอาใจ “นะป๋า ผมอยากไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง เช้าไปเย็นกลับเอง ให้พี่อาคมเข้าสวนน้ำไปด้วยก็ได้”

   หลังโดนจิ้งจอกเลียจนน้ำลายเปื้อนหน้า ในที่สุดสิงโตดำเจ้าป่าก็ยอมเปิดตาหันมามอง สองมือรั้งร่างที่กำลังยุกยิกไปมาอยู่บนตัวแล้วเล่นเกมถามตอบ

   “จะไปวันไหน”

   “มะรืนนี้”
   
   “มีชุดว่ายน้ำรึยัง”

   “ยัง ว่าจะไปซื้อพรุ่งนี้”
   
   ดวงตาสบกันนิ่ง สุดท้ายป๋าก็พยักหน้า “ตามใจ ไม่แน่ถ้าเคลียร์งานเสร็จไวฉันอาจจะตามไป”

   แม้จะตงิดกับคำว่าตามไป แต่ความดีใจที่ได้ไปมันมีมากกว่า “ขอบคุณครับป๋า” บอกพลางจูบปากก่อนจะโดนโต้กลับแล้วก็เสร็จป๋าไปอีกหนึ่งยก อาเมน...

   วันรุ่งขึ้นผมถ่อสังขารไปซื้อชุดว่ายน้ำตามที่บอก เลือกเอาแบบกางเกงว่ายน้ำขาสั้นที่ผู้ชายนิยมใส่ แน่นอนว่าจ่ายด้วยบัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงินของป๋า ระหว่างรอพนักงานรูดบัตร สายตาเหลือบเห็นกางเกงว่ายน้ำอีกตัวสมองก็ปิ้งไอเดีย ตัดสินใจซื้ออีกตัว

   ป๋าไม่คิดตรวจกางเกงว่ายน้ำที่ผมซื้อมาสักนิด เห็นแบบนี้ป๋าไม่ใช่พวกขี้หวงไร้สาระนะ ต่อให้ผมใส่ชุดอวดเรือนร่างแค่ไหนป๋าก็ไม่แคร์ ขอแค่ห้ามนอกใจ นอกกาย ส่วนพวกที่มายุ่งกับผม ไม่เคยถึงผมหรอก ถูกการ์ดกันท่าออกไปทุกราย พวกไหนก่อกวนมากๆ อาจกลายเป็นบุคคลสามสูญได้

   พอวันเที่ยวผมออกมาพร้อมการ์ดสามคน ถึงหน้าสวนน้ำเห็นรถพวกซันผมเลยบอกให้การ์ดขับไปจอดข้างๆ ส่วนตัวเองลงไปพร้อมพี่อาคม ถอดแว่นกันแดดราคาหลายพันแขวนไว้ตรงคอเสื้อ ยกมือไหว้คนอายุมากกว่าที่ยืนยิ้มบางตามสไตล์

   “สวัสดีครับเฮียเฟย์” อีกฝ่ายรับไหว้ก็หันไปทักเพื่อน ”ไงพวกมึง มารอกันนานยัง” ตรงนี้มีเฮียเฟย์ ปอนด์ วาที่คาดว่าถูกชวนมาจากเชียงใหม่ และใครอีกคนที่ยืนเกาะแขนวา ตามด้วยโป้และซันที่จ้องพี่อาคมเขม็ง

   “ไม่กี่นาที นั่นใคร” น้ำเสียงซันหาเรื่องฉิบหาย ดีนะพี่เขาเป็นมืออาชีพเอ็นดูเด็ก หากเป็นพวกผู้ใหญ่ความอดทนต่ำมีหวังได้ซัดหงายข้อหาหมั่นไส้หน้าวอนเท้าของซัน

   “คนนี้พี่อาคม...” เว้นช่วงคิดนิดนึง “พี่เลี้ยงกูเอง พอดีมีป๋าขี้หวงเลยต้องพาพี่เขามาด้วย” ในที่นี้คงมีแต่ซันที่เชื่ออย่างคนไม่คิดอะไรมาก ส่วนนอกนั้นพร้อมใจกันมองผมสลับกับพี่อาคม แววตาฉายแววเคลือบแคลงแต่ไม่มีใครพูดอะไรออกมาด้วยรู้ดีว่าไม่ใช่เรื่องที่จะเอาพูดในสถานที่แบบนี้

   ระหว่างรอไอ้ริวคนถือตั๋ว เลยกลายเป็นงานแนะนำตัว ทำให้ผมรู้ว่าคนที่กอดแขนวานั่นชื่อเจเล่เป็นเพื่อนสนิทโป้และเป็นแฟน(?)ของวา

   พอริวมาก็แจกจ่ายตั๋วเข้าไปในสวนน้ำ ด้วยความที่แต่ละคนหน้าตาดีแถมยังเป็นผู้ชายกลุ่มใหญ่มีสารพัดวัยให้เลือกสรร สาวน้อยและสาวเหลือน้อยจึงพากันมองแทบเหลียวหลัง ส่วนผู้ชายก็มองเล่ก่อนจะโดดตาขวางๆ ของเพื่อนผู้เก่งกาจจ้องกลับให้หลบหน้ากันเป็นแถว

   โป้จงใจเดินรั้งเท้าเพื่อมาคุยกับผมที่มีพี่อาคมยืนถือกระเป๋าชุดอยู่ข้างๆ

   “สองคนที่อยู่ในรถ ปล่อยไว้แบบนั้นไม่น่าสงสารแย่เหรอ” ผมเลิกคิ้วกับคำถามโป้ ขนาดฟิลม์ดำแล้วยังเห็นอีก สงสัยเป็นจังหวะที่ผมเปิดประตูลงมา พี่อาคมช่วยตอบคำถามอย่างรู้งาน แหงล่ะ เรื่องการ์ดต้องถามรุ่นใหญ่ ผมมันแค่คุณหนูมีหน้าที่ชี้นิ้วสั่ง

   “เจ้าสองตัวนั้นไม่เป็นไรหรอกครับ มันเป็นหน้าที่ อย่างผมก็ไม่ได้มาเล่นเหมือนกัน มาช่วยเฝ้าของเฉยๆ” พอได้ยินคำตอบผมนึกขำในใจ การ์ดระดับมือโปรถูกลดขั้นกลายมาเป็นเด็กเฝ้ากระเป๋าให้กลุ่มวัยรุ่นซะแล้ว แต่ผมเชื่อว่าพี่อาคมไม่ถือสา ออกจะเต็มใจด้วยซ้ำ ได้ดูแลเหล่าคนอายุน้อยกว่านี่นา

   เห็นโป้ยังไม่คลายใจผมเลยช่วยเสริม “เดี๋ยวสองคนนั้นหาเรื่องสนุกได้เองแหละ โป้ไม่ต้องสนใจ ไปสนใจทางนู่นดีกว่า” ผมชี้ไปทางซันที่กำลังคุยกับวาและเล่ที่กำลังวิ่งแบบบ้านนอกเข้ากรุง ใบหน้าหล่อปนสวยขมวดคิ้วฉับ โบกมือให้ผมแล้วผงกหัวให้พี่อาคมก่อนวิ่งไปตามจับเพื่อน

   “อย่าวิ่งพล่าน ที่นี่ไม่ใช่เชียงใหม่นะมึง”

   หลังจากนั้นก็เกิดเหตุการณ์พ่อดุลูก ตามมาด้วยสองสามีที่เริ่มหึงเมียกลายเป็นภาพสนุกๆ ให้ผมดูเล่น

   สวนน้ำแห่งนี้ถือว่าใหญ่โตเอาเรื่อง กินพื้นที่กว้างมากกว่าสวนสนุกบางที่ซะอีก เพราะมีโซนเครื่องเล่นด้านนอกและสวนน้ำด้านใน พวกเราเลือกโต๊ะใกล้กับน้ำวนเพื่อจะไปอาศัยกระแสน้ำไปเล่นให้ทั่ว พอถึงเวลาเปลี่ยนชุด ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปแล้วกลับมารวมตัวทาครีมที่โต๊ะ เฮียเฟย์ดูแลปอนด์ ส่วนผมรับครีมที่พี่อาคมทยอยหยิบมาให้ตามลำดับ บางทีผมก็คิดนะ พี่อาคมไม่ใช่การ์ดหรอก เหมือนพ่อบ้านมากกว่า ทำได้หมดทุกอย่าง

   “มิท มึงทาขนาดนี้ไม่หนักบ้างเหรอ ลงน้ำเดี๋ยวจมนะ” ริวที่แม่งจัดการตัวเองเสร็จคนแรก นั่งมองผมชะโลมครีมตาแป๋ว

   ผมกลอกตาใส่ “กูต้องดูแลตัวเองป่ะ จะได้ไม่ผิวหยาบกร้านเหมือนมึง” ผมไม่ได้รักสวยรักงาม เขาเรียกผู้ชายสำอางค์ เอาใจใส่ดูแลตัวเอง

   มันยักไหล่ส่ายหัว “เอาที่มึงสบายใจเลยเพื่อน อ๊ะ มีคนโทรมา” เสียงริงโทนดังไม่ถึงสามวิมันก็หันขวับไปคว้ามือถือแล้วเดินออกไปหลบมุมคุยหน้าชื่นตาบาน มั่นใจเลยว่านั้นเป็นสายของพี่ธัน ไม่งั้นริวมัน ไม่ออกอาการขนาดนี้หรอก

   คล้อยหลังริวไม่เท่าไร สองผัวเมียฮาร์ดคอก็ออกมา มันทะเลาะกันตั้งแต่ข้างในจนมาถึงที่โต๊ะ ซึ่งตอนนี้กลายเป็นศึกทาครีมแบบงงๆ ผมชักเอือมเลยออกปากช่วยให้เรื่องจบ ขณะสวมแว่นกันแดดเหยียดสบายอารมณ์อยู่บนเก้าอี้

   “มันแค่อยากให้เมียขาว โป้ยอมทาๆ ไปเหอะ เดี๋ยวลงน้ำแป๊บๆ แม่งก็หายหมดแล้ว” อันนี้เรื่องจริง ทาไปเท่าไรช่วยได้แค่ไม่กี่เปอร์ อยากได้ผลจริงต้องคอยขึ้นมาทาซ้ำเป็นระยะซึ่งโคตรจะเสียวเลา

   ไอ้โป้ที่ถูกรุมถึงขั้นมองแรงใส่ผมยามเห็นบรรดาหลอดครีมที่ยึดพื้นที่ไปเกือบครึ่งหนึ่งของโต๊ะและครีมบำรุงผิวที่พี่อาคมกำลังยื่นส่งให้ผมสดๆ ร้อนๆ

   ซันมองตามสายตาของโป้ เห็นมันยกยิ้มชั่วร้าย “โป้ มึงจะยอมทาดีๆ แค่รอบเดียวหรือจะให้กูบอกมิทจัดการ” ผมเหลือบมอง ขอยืมคำริวหน่อย

   เอาที่พวกมึงสบายใจเลย...

   ฟังผัวเมียทะเลาะกันเพลินๆ สลับเสียงอ่อนเสียงหวานของเฮียเฟย์กับลูกแมว บรรยากาศคู่รักที่โคตรแตกต่างเหมือนสวรรค์กับหุบเหวนรก

   ผมหยิบมือถือขึ้นมาเซลฟี่รูปตัวเองจากมุมสูง ให้ทั้งตัวโดยเฉพาะกางเกงว่ายน้ำสีดำตัวเล็กสุดเซ็กซี่แล้วส่งรูปผ่านทางไลน์ให้ใครบางคน

   ครืนน...

   เสียงสั่นแจ้งเตือนข้อความเข้าเรียกสายตาคมกริบจากบอสใหญ่ที่กำลังทำงานเอกสารติดพันโดยมีมือขวาอย่างไนท์ยืนคุม ปกติลูเซียสคงไม่สนใจ หากว่าเจ้าเครื่องที่ดังไม่ใช่เครื่องส่วนตัวแถมวันนี้อีหนูขอออกไปเที่ยวซะด้วย ไหนๆ ก็ไหนๆ ถือโอกาสพักมือจิบกาแฟหยิบมือถือมาดู เมินสีหน้าจะกินเลือดกินเนื้อของมือขวา

   ภาพที่เห็นคือหนุ่มหุ่นสวยสวมแว่นกันแดดนั่งอยู่บนเก้าอี้สีขาวทั้งชุดว่ายน้ำสีดำตัวจิ๋วชวนให้เลือดลมพลุ่งพล่าน เกือบจะพ่นกาแฟเลอะเอกสาร ดีที่ยั่งตัวเองเอาไว้ทัน

   ด้านอีหนูที่ส่งรูปแกล้งป๋า เห็นในไลน์แจ้งว่าอ่านแล้วแต่ไม่มีการตอบกลับก็ไม่นึกแปลกใจอะไร ป๋าตอบกลับส่งสติ๊กเกอร์เล่นคงน่าสะพรึงยิ่งกว่า หารู้ไม่ ที่อีกฝ่ายหายเงียบเพราะกำลังเร่งปั่นงานสุดชีวิต

   หลังรอกันจนครีมแห้งวากับเล่ถึงยอมเสด็จออกมาจากห้องแต่งตัว พอดีกับที่ริวรีบจ้ำเท้ากลับมารวมกลุ่มป้องปากกระซิบโป้ แต่ผมได้ยินเต็มสองหู

   “เพื่อนมึงเป็นผู้หญิงเหรอวะ ไหนบอกว่าผู้ชายไง”

   “ผู้ชาย” โป้ตอบเสียงเรียบ

   “กูไม่เชื่อ ผู้ชายอะไรมีหน้าอกแถมใส่ทูพีทน่ารักขนาดนี้” ริวยืนยันหนักแน่น โป้ถอนหายใจกวักเพื่อนมาหา เล่ผู้ไม่รู้อะไรเดินยิ้มร่าถามเสียงใส ก่อนจะโดนโป้ถือวิสาสะเปิดกระโปรง ความจริงผมก็รู้อยู่แล้วล่ะ สายตาคู่นี้ดูคนไม่เคยพลาด แต่ก็อยากเผือกเลยชะโงกหน้าไปดูบ้าง เห็นส่วนนูนตรงหว่างขาแม้จะเป็นชุดว่ายน้ำ ชัดเลยสหาย ผมหัวเราะสีหน้าช็อกของริวกับซัน ฮ่าๆ ไอ้พวกนี้มีแววโดนกระเทยหลอกง่ายๆ นะเนี่ย

   เมื่อมาครบทีมก็ถึงเวลาเล่นน้ำ ผมสวมกางเกงขาสั้นทับ ไม่คิดจะไปเล่นทั้งสภาพนี้แน่นอน มาเล่นน้ำกับเพื่อนครับไม่ได้มาอ่อยเหยื่อ ที่ใส่แค่อยากแกล้งป๋าเฉยๆ เฮียเฟย์กับปอนด์แยกกันไปเล่นน้ำวนแบบชิวๆ ส่วนที่เหลือไปเล่นสไลเดอร์ ลองมันหมดทุกรูปแบบ ทั้งอุโมงค์ สายรุ้ง เอาให้ครบทุกทางกางเกงขาดกันไปข้าง

   ลื่นกันจนตูดร้อนแล้วก็เปลี่ยนบรรยากาศไปเล่นแบบนั่งห่วงยางเป็นคู่ บังเอิญเจอเฮียเฟย์กับปอนด์ที่นั่นพอดี เลยรวมตัวกันแยกคู่ตามลำดับ ชาวบ้านเขามากับแฟน มีแต่ผมกับริวที่โดดเดี่ยวไร้คู่ เราเป็นคนปิดท้ายร่วมมือกันใช้ทั้งเท้าทั้งมือพายให้ห่วงยางไปเร็วๆ จะได้แกล้งพวกที่ล่วงหน้าไปก่อน

   คนที่ซวยคือวากับเล่ โดนผมเอาห่วงยางชนจนแทบคว่ำ วาหันขวับจ้องเขม็งเอาเรื่อง มันไม่ได้ด่าหรือโวยวายนะ แต่ร่วมมือกับแฟนเอาคืนจนหน้าหงายเท้าชี้ฟ้ากันทั้งทีม เล่นเอาตะกายขึ้นห่วงแทบไม่ทัน

   เล่นกันจนจุใจเฮียเฟย์กับปอนด์ขอตัวไปพัก ซันโป้แยกไปสวีทหวานกันสองคนหรือแยกกันไปฆาตกรรมกันก็ไม่ทราบ เหลือแต่ผม ริว วา เล่ สี่คนยังลุยเล่นต่อแบบไม่สะทกสะท้านแม้กางเกงหวิดขาด จะมารวมตัวกันอีกทีก็ตอนหิวนั่นแหละ

   อาหารในนี้โคตรแพงแถมไม่อร่อย ทีนี้มีกฎห้ามเอาของกินเข้ามา ยกเว้นเฮียเฟย์ที่แอบทำข้าวกล่องมาให้ปอนด์แม้จะโดนผมกับริวแกล้งขโมยกินก็ตาม หลังกินข้าวเสร็จก็นั่งพักพุงแล้วไปเล่นน้ำปิดท้ายสักรอบ ค่อยขึ้นมาอาบน้ำเตรียมไปมันกับเครื่องเล่นด้านนอกต่อ

   ตอนอาบน้ำนี่แหละที่น่าสนใจ ผมถูสบู่สระผมรับของที่พี่อาคมคอยส่งผ่านประตูไปตามเรื่อง สักพักได้ยินเสียงแปลกๆ จากห้องข้างๆ ไอ้เราก็นึกว่าคู่ชายหญิงที่ไหนเกิดเสี้ยนจัด ที่ไหนได้...

   “อีกนิดน่า”

   “อีกนิดพ่อง!!”

   “ย้วยนิดๆ ว่ะ”

   “เออดิ กูเตือนมึงแล้วไม่ฟังกูเอง”

   “ช่างแม่งเถอะ ไว้ค่อยซื้อใหม่”

   “ครั้งแรก ครั้งเดียว และครั้งสุดท้าย มึงแง้มประตูดูหน่อย มีใครอยู่เปล่า” ผมกอดอกกระตุกยิ้มมุมปากหลังแต่งตัวเสร็จ อยากจะส่งเสียงบอกนะว่าไม่มีใครเห็นพวกมึงเอากันหรอก มีแต่กูเนี่ย ได้ยืนฟังเสียงสดตั้งแต่เริ่มสระผมยันแต่งตัวเลย ซันมันหื่นฉิบหาย

   ผมยอมออกไปก่อน ส่งสายตาให้พี่อาคมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ส่วนตัวเองไปยืนทาครีมบำรุงผิวอยู่หน้ากระจก ยิ่งเห็นพวกมันพยายามเนียนแล้วยิ่งขำ ซันมาชวนผมคุยแบบโคตรไม่เป็นธรรมชาติ ปกติมันมายืนคุยไรงี้ที่ไหน ส่วนโป้ก็เป็นเดินออกไปข้างนอกไม่รู้ไม่ชี้ แต่ขามึงอะกูเห็นชัดเจนเลยว่าท่าเดินแปลกๆ นะ มิทรู้ มิทไม่เห็น แต่มิทได้ยิน

   พอทุกคนแต่งตัวกันเสร็จเรียบร้อยทยอยเดินออกจากสวนน้ำ ผมเดินรั้งท้ายใช้ศอกสะกิดโป้มองด้วยรอยยิ้มกรุ่มกริ่ม

   “ไม่ไหวเลยนะพวกนาย เล่นทำกันที่แบบนี้คนอยู่ห้องข้างๆ อย่างฉันเขินแย่” ผมแสร้งยกมือกุมแก้มบิดไปมา ก่อนจะหลบเท้าโป้ที่ง้างถีบแก้เขินแล้ววิ่งหนีไปอีกทาง แอบเหล่มองโป้ที่เบนเข็มไปลงที่ซันแทน เพื่อให้เมียเลิกซ้อม ซันมันจำต้องวิ่งมากอดคอผมชวนคุยเสียงเบา

   “มึงห้ามไปบอกใครนะเว้ย โป้มันเขิน เดี๋ยวกูช้ำในตาย”

   “ก็อยากให้ความร่วมมือนะ แต่ของแบบนี้มันต้องมีค่าปิดปาก” แบมือขอแบบหน้าด้านๆ ซันทำเสียงฮึดฮัดทำท่าจะใส่เข่า ผมอาศัยความสามารถด้านการต่อสู้ที่ถูกฝึกปรือมาอย่างดีโยกตัวหลบเข่าเพื่อน “มึงยังไม่ให้กูตอนนี้ก็ได้ หลังจากนี้ค่อยเลี้ยงข้าวกู” ผมเชิดแบบกูเหนือกว่า กูกุมความลับพวกมึงไว้

   ซันกระแทกเสียงใส่แบบไม่จริงจังนัก “เออ! ก็ได้วะ” พูดจบก็วิ่งระรื่นไปหาเมีย

   ผมว่าที่นี่โอเคเลยนะ เครื่องเล่นใหม่ดูคงทนแข็งแรง พวกเราเลยวนเล่นเอาตามที่ชอบ ไม่ว่าจะเป็นรถไฟเหาะที่ปอนด์แหกปากร้องไห้โฮให้เฮียเฟย์โอ๋ หรือบ้านผีสิงที่เล่กรี๊ดลั่น ตามด้วยเครื่องเล่นหวาดเสียวอีกหลายอย่างที่ไม่น่าชอบอย่างเล่กับเฮียเฟย์ดันชอบมากเป็นพิเศษ

   ไอ้วาเล่นตามเมีย เห็นมันทำขรึมทั้งที่หน้าเริ่มซีด ริวกับผมถึงไหนถึงกัน ซันก็มัวแต่ห่วงเมียฝืนสังขารจนเล่นแทบไม่รู้เรื่อง เราปิดทริปด้วยม้าหมุนตามความต้องการของปอนด์ที่แทบไม่ได้เล่นอะไรเลย จังหวะที่ผมกำลังก้าวขึ้นบันไดตามเพื่อน พี่อาคมมาสะกิดบอกด้วยเสียงที่ได้ยินเพียงสองคน

   “คุณหนูครับบอสมา”

   “!!! ผมตาโตรีบวิ่งสวนคนอื่นออกมาด้านนอกโดยไม่ถามพี่อาคมเพราะผมเห็นแล้วว่าเบื้องหน้านั่นมีชายร่างสูงใหญ่กำลังยืนรออยู่ เขาหันมาคลี่ยิ้มกางแขนออกให้ผมโผเข้าไปกอด

   “ป๋ามาได้ไง!” ถามอย่างตื่นเต้น เห็นการ์ดคุ้นกันเนียนอยู่รอบๆ หลายคน
   
   “มาตามอีหนูตัวดีน่ะสิ น่าเสียดาย งานเสร็จช้าเกินไป เธอคงใกล้จะกลับแล้ว” ปากบอกเสียดายแต่สีหน้าไม่รู้สึกแบบนั้นเลยสักนิด ยังคงยิ้มมุมปาก ดวงตาคมพราวระยับ

   ผมไล้มือกับแผงอกกว้าง ไม่สนใจว่ายังอยู่นอกสถานที่ เพราะพวกเราหลบมุมพอสมควร “อย่างป๋าคงไม่ได้มาเพราะอยากเที่ยว แต่สนใจกางเกงว่ายน้ำมากกว่ามั้ง”

   ป๋าเห็นอีหนูแซวอย่างรู้ทัน เกิดอาการมันเขี้ยวกอดรัดฟัดแก้ม แล้วพูดชิดใบหูปล่อยลมร้อนให้เป่ารดชวนสยิว “ฉันติดใจเธอที่ใส่กางเกงว่ายน้ำตัวนั้นต่างหาก เธอทิ้งฉันมาเที่ยวสนุกแบบนี้ กลับไปอย่าลืมชดเชยด้วยล่ะ” ผมถลึงตาใส่ บอกไอ้ซันหื่น แต่ไม่อาจเทียบขี้เล็บป๋าเลยด้วยซ้ำ

   สองแขนตวัดโอบรอบคอหนา อีกฝ่ายโน้มตัวลงมาให้อีหนูป้อนจูบ ก่อนโดนลูเซียสบดริมฝีปากสอดลิ้นร้อนเข้าพัวพันสำรวจไปทั่วโพรงปาก เกี่ยวกระหวัดลิ้นนุ่มจนเกิดเสียงน่าอายที่โดนกลบด้วยเสียงวุ่นวายรอบข้างจนหมดสิ้น ผมหอบหายใจเล็กๆ ยามผละออก ป๋ายังคงจูบได้ดุดันเหมือนเคย

   “มัดจำไว้ก่อน ป๋าจะอยู่เล่นม้าหมุนด้วยกันก่อนมั้ย หรือจะกลับเลย” ผมเลิกคิ้วถาม ลูเซียสเลื่อนสายตามองม้าหมุนแล้วเหยียดยิ้มมุมปากแปลกๆ พอผมเห็นตามเห็นโป้กับเฮียเฟย์กำลังมองมาทางนี้ ในใจพลันกระตุกวูบ ก่อนจะค่อยๆ ผ่อนอาการลง สองคนนั้นไม่บอกใครอยู่แล้ว แต่ป๋านี่ร้ายจริงเชียว ต้องรู้แต่แรกแน่ๆ

   “กลับสิ ฉันอดใจรอของชดเชยแทบไม่ไหวแล้ว” ใครบางคนทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้โอบสะโพกผม พากลับหน้าตาเฉย ส่วนพี่อาคมตามมาตอนหลัง คงจะบอกพวกเพื่อนผมเรียบร้อย

   เอาเถอะ เกิดเป็นอีหนูต้องอดทน เจออีป๋าพุ่งชนต้องไม่ตาย!

   แต่คาดว่ากางเกงว่ายน้ำคงสิ้นชีพแน่ มีแววว่าจะย้วยกว่าของโป้แน่นอน

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ผังทามไลน์ระหว่าง เป็นเกย์กันมั้ย? (ซันxโป้) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51735.msg3298900#msg3298900) กับ Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.0)

(https://scontent.fbkk5-7.fna.fbcdn.net/v/t31.0-0/p480x480/17038850_1830184680565364_1024268736876498593_o.jpg?oh=a1cf6ad219fb2ae49b00148a8844beeb&oe=5971C5A8)
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่20 เที่ยวๆ [Up 6/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 06-03-2017 00:49:42
โอ๊ย ชอบป๋าหื่น  :z1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่20 เที่ยวๆ [Up 6/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 06-03-2017 01:05:26
หื่นได้ตลอดเลยนะอิป๋า  :z1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่20 เที่ยวๆ [Up 6/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 06-03-2017 01:05:59
มิทก็ส่งรูปไปยั่วป๋าน้ออ 5555

ปั่นงานสุดชีวิตเลยสิ เนี่ยย  :hao3:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่19 เพื่อน [Up 27/2/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 06-03-2017 01:11:10
วุ่นวายมากมายนะชีวิตมิท แต่ถือว่าโชคดีที่เจอลูเซียส กักขังตอนไม่ยอม แต่ก็ให้อิสระตอนไว้ใจ
ลูเซียสหลงเด็กหนักมากค่ะ 555555

มีงงนิดนึงว่าทำไมมิทถึงกลัวใครรู้เรื่องแม่ เป็นใครแบบพิเศษหรือเปล่า

ไนท์มีความกวนประสาท โทริเป็นตัวจริงใช่ไหมคะ

มิทมีความซน สดใส รู้จักใช้ชีวิต ถึงจะไม่ทั้งหมดก็เหอะ ก็ไม่แปลกที่จะมีคนรัก คนห่วง

ลุ้นมากเลยค่ะ อยากรู้ตอนเล่าเรื่องแม่

จากคำถาม
Q : ทำไมมิทถึงกลัวใครรู้เรื่องแม่?
A : ขอแยกเป็นสองฝั่ง
- กลุ่มป๋า ที่ไม่อยากบอกเพราะตอนแรกไม่ไว้ใจ มาเฟียอันตราย มิทยอมตายได้แต่ไม่ยอมให้แม่เป็นอะไรเด็ดขาด ส่วนตอนนี้คิดจะบอก แต่หาจังหวะเหมาะๆ อยู่ ออกแนวผลัดวันประกันพรุ่ง
- กลุ่มเพื่อน เพราะไม่อยากให้เพื่อนเป็นห่วง เพื่อนแต่ละคนไม่มีใครรู้เรื่องครอบครัวมิท มันเป็นเรื่องยากที่จะทำใจ หรือเล่าให้ใครต่อใครฟัง จะบอกว่าเรื่องละเอียดอ่อนสำหรับมิทก็ไม่ผิดนัก
อีกอย่าง ถ้าบอกเพื่อนเรื่องแม่ ต้องโดนซักเรื่องหาเงินแน่นอน สุดท้ายก็ความแตกแหงๆ 55555

Q : โทริเป็นตัวจริงรึเปล่า?
A : ตัวจริงแน่นอน ไนท์อาจจะช่วยคนอื่น แต่พื้นฐานนิสัยไม่ใช่คนดีอะไรขนาดนั้น ที่ยอมลดศักดิ์ศรีก้มหัวขอร้องลูเซียสก็เพื่อโทริ จะบอกว่าคนรักก็ไม่ผิดนัก

ทั้งนี้ทั้งนั้น สำหรับมิทแม่เปรียบเสมือนโลกทั้งใบ ที่มิทยังยิ้มยืนหยัดได้ก็เพราะแม่ ถ้าขาดแม่ไป มิทเหมือนโลกพังทลาย แต่ตอนนี้มีป๋าให้อ้อน มีพวกการ์ดคอยโอ๋ เดฟคอยเอาใจ ไนท์คู่กัดแก้เบื่อ หลงคอยให้ท้าย อาคมกับไมค์ที่ทำตัวเหมือนพ่อ ต้องบอกว่า ชีวิตมิทตอนนี้ ดี๊ดี 55555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่20 เที่ยวๆ [Up 6/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 06-03-2017 01:56:13
มิทเป็นนายเอกที่เรารู้สึก เห้ย มีความสุขได้แล้วนะเว้ย เด็กดีอะ เด็กดีขนาดนี้ ต่อให้มิทขาย หรือมิทมั่ว แต่ มันก็มีเหตผุลง่าว ๆ แบบเด็ก ๆ ปะ คือ คนอื่นอาจจะมอง อาชีพอื่นตั้งเยอะ แต่คือมันไม่พอไงสำหรับมิท

มิทควรค่าแก่ความสุข ถ้าเพื่อนมิทด่ามิท เดี่ยวเร่จะด่าเพื่อนมิทนะ จะปกป้องมิทเอง

ป๋าน่ารัก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่20 เที่ยวๆ [Up 6/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-03-2017 02:09:01
ดีใจกับมิท
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่20 เที่ยวๆ [Up 6/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 06-03-2017 05:38:43
 :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่20 เที่ยวๆ [Up 6/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Dolamon ที่ 06-03-2017 06:06:22
รู้สึกน้องมิทเหมือนราชินี.     ที่มีข้าทาสคอยรับใช้. 



 :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่20 เที่ยวๆ [Up 6/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 06-03-2017 07:05:24
เคะราชินี
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่20 เที่ยวๆ [Up 6/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 06-03-2017 07:30:20
อ่านทันแล้ว

 :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่20 เที่ยวๆ [Up 6/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 06-03-2017 09:09:30
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่20 เที่ยวๆ [Up 6/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 06-03-2017 10:56:31
 :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่20 เที่ยวๆ [Up 6/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 06-03-2017 12:45:43
ป๋าหื่นนนนนนนนนอิหนูขี้อ่อย5555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่20 เที่ยวๆ [Up 6/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryu7801 ที่ 06-03-2017 13:29:29
 :mew4:อีหนูทำใจ เจอป๋าหื่น
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่20 เที่ยวๆ [Up 6/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 06-03-2017 14:52:01
ลูเซียส มิท  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ป๋า หื่นโคตร แต่มิทรับได้  :ling1: :ling1: :ling1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่20 เที่ยวๆ [Up 6/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 06-03-2017 15:14:57
อ้อ ตอนแรกก็งงอะไรย้วยๆ เลยปล่อยผ่าน แต่พอมิทบอกอีกทีนี่ถึงเลย :hao6: :jul1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่20 เที่ยวๆ [Up 6/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 06-03-2017 16:49:03
โถถถถ รีบปึ่งมาสุดๆละป๋าเนี่ยยย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่20 เที่ยวๆ [Up 6/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 06-03-2017 19:43:18
แผงผังช่วงเวลานี่ช่วยได้มากเลย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่20 เที่ยวๆ [Up 6/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 06-03-2017 21:02:23
ป๋าตามใจอิหนูไปอีกกกกก :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่20 เที่ยวๆ [Up 6/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 06-03-2017 21:21:26
แม่ะ สวีทกันไม่สนใครอีกล่ะ  :hao6:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่20 เที่ยวๆ [Up 6/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 06-03-2017 21:43:40
 :haun4: :haun4: :haun4:
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่20 เที่ยวๆ [Up 6/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 10-03-2017 17:58:03
 :z1:คู่มิทหื่นตลอดแต่แอบหวาน เราชอบมิทรู้ว่าอะไรเป็นอะไรตลอด อยากอ่านคู่วากับเล่น่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 12-03-2017 01:46:53
รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า

   ชีวิตผมกลับสู่สภาวะปกติที่ดีกว่าสมัยก่อนโข ตื่นเช้ากินข้าวฝีมือเชฟห้าดาว แต่งตัวด้วยของแบรนด์เนม น้ำหอม และเครื่องประดับราคาแพง เวลาไปไหนมาไหนก็มีคนคอยรับส่งตลอด ช่วงเวลาเรียนก็ได้อยู่กับกลุ่มเพื่อนเต็มที่ ไม่ต้องคอยหลบๆ ซ่อนๆ อย่างในอดีต

   ส่งผลให้หลุดเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์ต่างๆ ของพวกเพื่อนโดยไม่ได้ตั้งใจบ่อยๆ โดยเฉพาะเรื่องของซันกับโป้ เรื่องแรกคือนัดกินเหล้ากันซะดิบดี อุตส่าห์พลีกายอ้อนวอนจนป๋าอนุญาต ไอ้สองผัวเมียคู่นี้ดันยกเลิกนัดกะทันหันเพราะโป้มีเรื่องชกต่อยในร้านเหล้าที่มันไปดื่มกับเพื่อนในคณะก่อนมาต่อกับพวกผม ต่อมาก็เป็นเรื่องเก้า มือที่สามที่คิดจะแย่งโป้ไปจากซัน

   งานนี้ซันลงทุนขอให้ผมช่วยสืบเรื่องของเก้าแลกกับข้าวฟรีหนึ่งอาทิตย์ ผมก็จัดให้ตามที่ขอ แม้จะร้างลาจากการติดต่อกับผู้อื่นไปพอสมควร แต่อาศัยแค่เสน่ห์กับวาทศิลป์ของตัวเอง ไม่นานข้อมูลทั้งหลายก็มาอยู่ในมือ แถมส่งต่อให้ซันเรียบร้อย

   ตั้งแง่ใส่กันอยู่พักหนึ่ง ก่อนพวกมันจะเคลียร์กันตอนโป้มาช่วยงานรุ่นพี่ที่คณะศิลปกรรม เพราะซันมันซัดอีกฝ่ายที่มาหาเรื่องจนหัวทิ่มทันทีที่เห็นหน้า โดยมีริวตามมาสมทบทีหลังเพราะผมแอบส่งข้อความเรียกกำลังเสริม ไอ้ผมเองจะเข้าไปช่วยซัดก็ไม่ได้ ขืนบาดเจ็บกลับตึกให้ป๋าเห็น มีหวังงานเข้าแน่ๆ เลยขอยืนเป็นผู้สนับสนุนอยู่เบื้องหลังอย่างเป็นทางการ

   ผลสรุปคือพวกเก้าแพ้ ถูกโป้ตอกหน้าตัดขาดแบบไร้เยื่อใย พวกมันเลยถอยกลับไป ความจริงเก้ามันก็ไม่ได้สนใจอะไรโป้ขนาดนั้น มันแค่เสียดายคนที่เล็งไว้เฉยๆ ถ้ามันตั้งใจรุกจริงคงไม่เปิดโอกาสให้ซันทำคะแนนจนคบกับโป้หน้าชื่นตาบานขนาดนี้

   ต่อจากเรื่องซันก็เป็นเรื่องหมาริว ทางนี้ยังคงเป็นหมาเห่าเครื่องบิน วิ่งไล่ตามตูดพี่ธันแบบไม่มีอะไรคืบหน้าจนต้องม้วนหางคอตกกลับมาปรึกษาผมหลายครั้ง ไอ้ผมก็แนะนำไปทั้งแบบมีสาระและไม่มีสาระ ความจริงจะช่วยมากกว่านี้ก็ได้แหละ แต่ริวมันไม่ต้องการ มันอยากจีบของมันเอง ซึ่งผมก็เข้าใจ

   ส่วนปอนด์ เพื่อนตัวเล็กคณะไอที ผมไม่ค่อยสนิท ปกติเจอกันก็แค่ตอนรวมตัวไปหาอะไรกิน เรียกว่าสายบริโภคโดยแท้

   วายิ่งแล้วใหญ่ มันอยู่เหนือแค่ชีวิตผมกับพวกที่อยู่นี่ก็วุ่นวายพอแล้ว ไม่มีเวลาเจียดไปทางนั้น ที่สำคัญวามันเป็นพวกเก็บเงียบ มีปัญหาอะไรก็แก้เองคนเดียว ไม่มานั่งปรึกษาอะไรใครหรอก เส้นสายมันก็เยอะไม่ต่างจากผมด้วย

   เพราะมีเรื่องเรียนกับเรื่องของเพื่อนเข้ามาตลอด ผมเลยไม่มีจังหวะสารภาพบาปกับพวกมันสักที ยอมรับแหละว่าผมเองก็ผลัดวันประกันพรุ่งจนเข้าใกล้ช่วงสอบมิดเทอมอยู่รอมร่อ ขนาดชีทเก่าของพี่รหัสผมก็ยังไม่ได้ไปเอาจนโดนพี่ท่านโทรมาด่าหลายรอบ

   เจ้าตัวร่ำๆ อยู่ว่าจะเลี้ยงฉลองต้อนรับผมหายดี ผมเลยตัดสินใจจะใช้โอกาสนี้เหมารวมสองงาน ตอนกลางวันเอาชีทจากพี่รหัส ตอนกลางคืนก็ชวนมาฉลองที่ผับป๋า ลากพวกซันมาด้วย เปิดห้อง VIP สักห้องไว้คุยเรื่องซีเรียส วางแผนทุกอย่างไว้ดิบดี ติดอยู่ที่ยังหาโอกาสขอป๋าไม่ได้ รอบก่อนอุตส่าห์ขอได้ดันแห้วเพื่อนไม่มา รอบนี้ไม่รู้ป๋าจะเห็นใจไหม

   นอนคร่ำเคร่งกับแผนการในหัว เลิกสนใจหนังสือที่อยู่ในมือตั้งแต่ชั่วโมงก่อนก็มีเสียงเรียกดึงให้ผมหลุดจากภวังค์

   “เฮ้ย ลูเซียสที่สอง จะนอนอีกนานมั้ย วันนี้ไม่คิดจะฝึกรึไง” ฉายาใหม่กับน้ำเสียงเหน็บแนมทั้งตึกมีอยู่คนเดียว ส่วนต้นเหตุของฉายาคือ พักหลังผมชักติดนิสัยชี้นิ้วสั่งเหมือนลูเซียส เลยโดนไนท์ตั้งฉายาให้ ผมเหลือบตามองขณะยังนอนกระดิกเท้าถือหนังสือของป๋า เห็นงี้ป๋าคอนิยายสืบสวนนะ มีเต็มตู้แถมยังหลากภาษา

   “เมื่อคืนกล่อมป๋านอน วันนี้ผมเลยพัก พี่ไนท์มีอะไร” เลิกคิ้วถามพลางส่งยิ้มให้พี่โทริที่ยืนเยื้องไปด้านหลังของเจ้ามือขวาปากเสีย ผมคงไม่ต้องอธิบายนะว่ากล่อมยังไง ส่วนเรื่องการฝึกนั่นเป็นกิจวัตรประจำวัน หากผมสารร่างโอเค ต้องไปฝึกยิงปืน ต่อสู้ เพื่อให้ร่างกายชินและไม่ลืมไปซะก่อน คำสั่งโดยตรงจากไนท์โดยมีป๋าร่วมลงนามเห็นชอบ

   “ไม่มีอะไร แค่หมั่นไส้คนนอนสบาย โทริครับ พวกเราไปกันเถอะ อย่าอยู่นานเลยเดี๋ยวติดเชื้อแย่ๆ จากบอสกับไอ้เด็กนี่” น้ำเสียงที่คุยโคตรแตกต่างราวหน้ามือเป็นหลังเท้า ทั้งนุ่มนวล อ่อนโยนจนผมอดไม่ได้ที่จะเบ้ปากมองบน พี่โทริเองก็เอียนอายหัวเราะเบาๆ คิดว่าพี่เขาคงรู้แหละว่าไนท์มันตอแหล แต่ด้วยเหตุผลอะไรไม่ทราบ แววตาที่มองไนท์ถึงได้ดูชื่นชมและรักหมดหัวใจ

   ต่างกับผม เคารพรักป๋าโคตรๆ โดยเฉพาะเงินของป๋ายิ่งรักมากเป็นพิเศษ ไนท์กับพี่โทริไม่รู้ความในใจของผมจึงพากันเดินควงแขนออกไปหลังคุยงานกับป๋าเสร็จ ไม่งั้นผมคงโดนไนท์จิกกัดอีกสักแผลสองแผล

   ผมกลอกตาไล่หลังผู้ใหญ่นิสัยเสีย สักพักได้ยินเสียงเรียกจากในห้องทำงาน จึงวางหนังสืออย่างจำยอมแล้วเปิดประตูเข้าไปสวนกับพี่อาคมที่หอบแฟ้มเอกสารเดินออกมา ผมรีบกระซิบถาม

   “พี่อาคม ป๋าอารมณ์เสียรึเปล่า” รีบถามก่อนล่วงหน้า พอดีผมมีเรื่องจะขอน่ะ ค่อนข้างเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ไม่กล้าพูดตอนลูเซียสอารมณ์ไม่ดี เดี๋ยวจะงานเข้าซะเอง

   พี่อาคมใจดียอมก้มลงมาบอกเสียงเบา “แม้จะหงุดหงิดเรื่องเอกสารบ้าง แต่โดยรวมยังถือว่าอารมณ์ปกติ ลองเอาใจสักหน่อยเดี๋ยวก็ดีขึ้นครับ”
   
   ผมยิ้มกว้าง “ขอบคุณมากครับพี่อาคม” บอกผู้ใหญ่เสร็จก็แจ้นไปขอผ้าเย็นจากเดฟแล้วกลับมาหาป๋าแบบไม่เคาะประตู อีกฝ่ายเป็นคนเรียกผมเองนี่

   ผมก้าวยังไม่พ้นประตูดี คนทำงานหลังโต๊ะใหญ่เงยหน้าขึ้นมองขมวดคิ้วเล็กๆ

   “ช้า ไปวิ่งเล่นอยู่ในห้องครัวเดฟมารึไง”

   “เปล่าวิ่งเล่น ผมแวะไปเอาผ้าเย็นมาให้ป๋าต่างหาก” ชูหลักฐานในมือแล้วยิ้มร่าเข้าไปโปะผ้าเย็นตรงหลังคอแกร่งแล้วค่อยๆ นวดผ่อนคลายกล้ามเนื้ออย่างเอาใจ ป๋าเป็นคนต่างชาติที่ตัวหนาและกล้ามแน่นมาก แถมยังนั่งทำงานทุกวัน เวลานวดทีกดแทบไม่ลง ต้องอาศัยเทคนิคที่เรียนมาจากไมค์เข้าช่วยเพื่อเป็นหนึ่งในเคล็ดลับฉบับมัดใจป๋า

   “อืม...ฝีมือดีขึ้นนี่” ป๋าเอียงคอให้ผมนวดสะดวกๆ ใช้ทั้งมือทั้งศอกช่วยกดไปตามจุดต่างๆ มีทั้งผ้าเย็นและเด็กนวดเอาใจไม่อารมณ์ดีขึ้นให้มันรู้ไปสิ จังหวะที่กำลังย่ามใจ จู่ๆ ร่างกายก็ปลิววืดมานั่งบนตักเจ้าของห้องเฉย คางถูกเชยขึ้นมองสบตาคมดุที่แวววาวอย่างรู้ทัน

   “เอาใจกันแบบนี้จะขออะไรอีก หืม...” ลากเสียงทุ้มต่ำในคอหรี่ตาจ้องจับผิดอีหนูที่ยิ้มใส่ตา ผมตวัดแขนโอบรอบคอคุณป๋า ขยับแนบชิดอย่างออดอ้อน

   “ไม่ใช่บ้านหรือรถแน่นอน สิ่งที่ผมจะขอเป็นเรื่องเล็กน้อย” ผมเกริ่น ลูเซียสพยักหน้าบ่งบอกว่ากำลังรอฟังอยู่ “ช่วงนี้ผมเรียนทุกวัน วันหยุดก็ไม่ค่อยออกไปไหน เร็วๆ นี้มีจังหวะที่เพื่อนว่างตรงกันหมด ผมเลยอยากจะขอป๋าไปดื่ม...”

   “ไม่อนุญาต!”

   ฮ่วย! พูดยังไม่ทันจบก็ชักสีหน้าตอบเสียงห้วนซะแล้ว แถมยังรัดเอวผมซะแน่น
   
   “ผมไปกับพวกเพื่อน ไม่ได้ไปอ่อยเหยื่อที่ไหนสักหน่อย นะๆ ป๋า เป็นผับของป๋าก็ได้ ที่นั่นมีแต่คนของป๋าทั้งนั้น สามารถจับตาดูผมได้ทุกฝีก้าว รับรองว่าจะไม่นอกใจเด็ดขาด แค่อยากไปดื่มกับเพื่อนบ้างเพราะรอบก่อนที่ขอไปก็ไม่ได้ดื่ม สังคมอะป๋า แบบผู้ชายๆ ไง เชื่อว่าวัยรุ่นป๋าก็เคยจริงมะ” ชักแม่น้ำทั้งโลก บอกเสียงอ่อน เพื่อดื่มเหล้า เอ๊ย! เพื่อธุระอันสำคัญ มิทรี่ยอมทุ่มสุดตัวเว้ย!

   “ตอนฉันอายุเท่าเธอฉันเป็นกุ๊ยอยู่ข้างถนน ทำทุกอย่างเพื่อหาเงินส่งตัวเองเรียน ใช้วิธีสกปรกเท่าไหร่ก็ไม่สน...อ่อ แต่ยกเว้นยาเสพติดกับขายตัวนะ เพราะฉันไม่ชอบและไม่ได้อับจนหนทางถึงขนาดนั้น”

   ผมอึ้ง มองด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ ลืมสิ่งที่ตัวเองขอไปชั่วขณะ คนอย่างป๋าเนี่ยนะเคยเป็นกุ๊ยข้างถนน!

   ลูเซียสเพียงแค่หัวเราะในลำคอ คลายวงแขนออก แววตาเจือความเอ็นดู ยอมเล่าต่อเมื่อเห็นสีหน้าอยากรู้อยากเห็นของคนบนตัก “ตอนอายุ 12 ฉันถูกบอดี้การ์ดส่วนตัวของอาสั่งให้ไปเร่ร่อนข้างถนนหนึ่งเดือน ทั้งเนื้อทั้งตัวมีมีดพกแค่เล่มเดียว พอผ่านไปอายุ 17 ปีก็ถูกสั่งให้ออกไปอีก คราวนี้ฉันต้องเรียนให้จบและสอบเข้ามหา’ลัยให้ได้ ช่วงเวลานั้นก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ที่ไม่เลว แม้จะลำบากแต่ก็รู้สึกดีเมื่อเราทำอะไรสำเร็จเล็กๆ น้อยๆ ด้วยมือของตัวเองโดยไม่เพิ่งอาหรือคนที่บ้าน”

   ผมทึ่งจนไม่รู้จะทึ่งยังไงแล้ว มิน่าล่ะไนท์ถึงบอกว่าป๋าเห็นใจเด็กอย่างพวกผมในระดับหนึ่ง คงเพราะในอดีตเคยคลุกคลีอยู่กับคนพวกนี้นี่เอง แต่ผมมีข้อสงสัยอยู่อย่าง

   “ป๋าเป็นลูกคนรวย ทำไมถึงยอมออกไปลำบาก” จุดนี้แหละที่ผมไม่เข้าใจ ผมลองถามข้อมูลจากพี่อาคมดูแล้ว ตระกูลมิไรฮอฟไม่ใช่เล่นๆ เป็นถึงตระกูลเก่าแก่ที่มีอำนาจระดับต้นๆ ของรัสเซีย

   ลูเซียสยอมบอกแบบไม่ปิดบัง สำหรับเขา เรื่องนี้มันก็แค่ประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิตที่ผ่านมานานแล้ว “อย่างที่เธอเข้าใจ ฉันไม่มีทางยอมง่ายๆ แน่ แต่เพราะคำพูดประโยคหนึ่งของการ์ดที่เปรียบเสมือนอาจารย์ เขาบอกว่า ‘ต้องฝึกให้แข็งแกร่ง คิดจะเป็นบอสมาเฟีย กุ๊ยข้างถนนแกก็ต้องเป็นให้ได้’ ฉันเลยตัดสินใจทำโดยไม่ฟังเสียงคัดค้านของอา ตอนนั้นเล่นเอาวุ่นวายไปหมด อาฉันอาละวาดคฤหาสน์แทบแตก ถือปืนไล่ยิงอาจารย์จนกำแพงพรุน”

   ได้ยินแบบนี้ผมพอเข้าใจแล้วล่ะว่านิสัยเอะอะคว้าปืนไล่ยิงมือขวาตัวเองนี่มาจากไหน แต่สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของผมมากกว่าเรื่องนี้คือสีหน้าของลูเซียสยามเอ่ยถึงผู้เป็นอา มันแฝงไปด้วยความเคารพรักและการขออภัย มันเป็นสีหน้าเดียวกับตอนที่ลูเซียสขอโทษผมหลังจากถูกยิงแล้วรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ตอนนั้นลูเซียสพูดทำนองว่า

   ‘ไม่อยากทำพลาดอีกเป็นครั้งที่สอง ชีวิตฉันทำร้ายคนใกล้ตัวครั้งเดียวก็พอแล้ว’

   ผมจำไม่แม่นเท่าไร แต่คิดว่าน่าจะประมาณนี้แหละ ผมเริ่มปะติดปะต่อข้อมูลที่ได้รับในหัว ไม่แน่ว่าคนที่ลูเซียสเคยพลาดทำร้ายอาจจะเป็นอาแท้ๆ ของตัวเอง พอคิดแบบนี้ความรู้สึกดำมืดที่ซ่อนลึกในใจ กลัวว่าตัวเองจะเป็นเงาของใครก็คลายออก แม้ผมจะไม่ชัวร์ ถ้าคนที่ว่าเป็นถึงอาของลูเซียสจริง ผมก็ไม่นึกน้อยใจอะไร เพราะมันเทียบกันไม่ได้ เด็กเลี้ยงกับญาติผู้ใหญ่เชียวนะ

   ในใจอยากรู้เรื่องราวของลูเซียสมากกว่านี้ แต่ผมไม่กล้าเรียกร้องอะไรในเมื่อเรื่องตัวเองยังไม่คิดจะบอก ผมยังจำได้ว่าผมกับป๋ามีข้อตกลงกันอยู่ เมื่อไรที่ผมเล่าเรื่องแม่ เมื่อนั้นป๋าก็จะเล่าเรื่องของตัวเองเป็นการแลกเปลี่ยน คนสำคัญแลกกับคนสำคัญ นับว่าแฟร์ดี

   “คิดอะไรอยู่” ป๋าถามพลางซุกหน้าอยู่แถวลำคอ มือลูบสะโพกผมเล่น หื่นตลอดอะป๋า แต่ไม่ได้กินตลอดนะ ไม่งั้นผมตายพอดี บางทีก็แค่ลวนลามหรือทำเสร็จด้านนอกเท่านั้น

   “กำลังคิดว่าทำยังไงดีให้ป๋าอนุญาตไปผับ” กลับมาระลึกชาติได้ ถึงหัวข้อที่คุยกันตอนแรกก่อนจะออกทะเลย้อนอดีตไปซะไกล ปฏิกิริยาตอบโต้ของป๋าคือการ...กัด!

   “โอ๊ย!”

   “ยังคิดจะไปอยู่เหรอ ไหนบอกเหตุผลมา ถ้าเหตุผลฟังไม่ขึ้นอย่าหวังว่าจะได้ไป” ลูเซียสกล่าวเสียงเข้ม จูบย้ำแถวลำคออย่างนึกมันเขี้ยวคนในอ้อมแขน

   ผมโดนเสียงจุ๊บๆ ก่อกวน ต้องรีบบอกเพื่อความปลอดภัยของคอตัวเอง “พวกรุ่นพี่จะฉลองให้ผม...”

   “ไม่ผ่าน” พูดไม่ทันจบโดนขัดอีกแล้ว ขาก็โดนจับให้นั่งคร่อมตักหันหน้าเข้าหา ริมฝีปากร้อนของลูเซียสเริ่มลามไปถึงหน้าอก รู้งี้น่าจะใส่เสื้อดีๆ ไม่น่าขี้เกียจใส่แต่เสื้อคลุมอาบน้ำเล้ย! หลุดลุ่ยหมดแล้วเนี่ย

   “ผมยังพูดไม่จบ! ไปดื่มรอบนี้สำคัญกับผมจริงๆ เพราะผมจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้เพื่อนฟัง ผมโกหกพวกมันมานานเกินไปแล้ว”

   พอได้ยินแบบนี้ ลูเซียสเลยหยุดการลวนลามอีหนู เงยหน้าขึ้นเลิกคิ้วมองอย่างแปลกใจ

   “ตัดสินใจได้แล้วเหรอ ฉันนึกว่าเธอจะผลัดวันไปอีก”

   ผมกระชับเสื้อคลุมให้เข้าที่และนั่งคุยกับป๋าดีๆ แม้จะอยู่ในท่าล่อแหลมไม่ต่างจากเดิมก็เถอะ

   “ไม่ว่าจะบอกตอนนี้หรือตอนไหน สุดท้ายผมก็ต้องบอกอยู่ดี” ผมตัดสินใจบอกรวดเดียวไปเลยกลัวโดนขัดอีก “ที่ผมเลือกผับป๋าเพราะทุกอย่างมันประจวบเหมาะพอดี ผมขอห้อง VIP สักห้องสำหรับคุย หลังกลับมาผมเองก็มีเรื่องอยากจะบอกป๋าด้วยเหมือนกัน...”

   ลูเซียสเงียบไปสักพัก ผมจ้องนิ่งไม่หลบสายตาเพื่อยืนยันความตั้งใจของตัวเอง สุดท้ายป๋าก็ยอมพยักหน้ารับ “เหตุผลผ่าน” ผมนี่ยิ้มเลยครับ ส่วนป๋ากดอินเตอร์โฟนเรียกพี่อาคมเข้ามา

   พอพี่อาคมยืนอยู่เบื้องหน้าก็เริ่มสั่งงานทันที “เลือกผับของเราที่ไม่ไกลจากมหา’ลัยมิทสักที่ แจ้งพวกนั้นไปว่าคุณหนูจะเข้าร้าน จองห้อง VIP ไว้ด้วยหนึ่งห้อง ลงบิลด้วยชื่อของฉัน” พูดจบก็หันมาทางผม “ส่วนเธอ ไปนัดให้เรียบร้อยแล้วบอกอาคมเรื่องจำนวนคนกับวันเวลาที่จะไป”

   สั่งงานรวดเร็วฉับไวสมเป็นป๋า ผมเอ่ยปากขอบคุณแล้วโดนป๋าจูบสูบวิญญาณไปหนึ่งรอบต่อหน้าพี่อาคมที่ยังยิ้มบางแม้คิ้วกระตุกสีหน้าฉายความเอือมระอา

   “ออกไปเล่นข้างนอก ฉันจะทำงานต่อแล้ว” มือใหญ่ตบสะโพกผมเปิดทางให้ลงจากตักเดินตามพี่อาคมออกจากห้องทำงาน แสดงว่าที่เมื่อกี้เรียกผมเข้าไปฟัดแทนการพักสายตาสินะ เชื่อเขาเลย

   “ขอให้ทุกอย่างราบรื่นนะครับคุณหนู” พี่อาคมผู้เปรียบเสมือนที่ปรึกษาอวยพรให้

   “ผมก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้น” ผมถอนหายใจ ยังไงก็คงต้องเตรียมใจไว้หน่อย

   “ไม่มีใครรู้หรอกครับว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นยังไง แต่ผมเชื่อว่าถ้าเป็นเพื่อนคุณหนูจริงต้องเข้าใจแน่ๆ ขอแค่คุณหนูเข้มแข็งทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี บอสเองก็ภูมิใจในตัวคุณหนูนะครับ ไม่งั้นคงไม่เปิดไฟเขียวเอาใจช่วยขนาดนี้” เห็นรุ่นใหญ่ขยิบตาให้เล่นเอาใจสั่นไหว ไฟเขียวจริงๆ นั่นแหละ เล่นฟรีหมดทุกอย่าง ไปบอกพวกรุ่นพี่กับพวกซันคงยิ้มหน้าบานเป็นจานเชิง

    “ผมจะพยายามทำให้ดีที่สุด และยอมรับผลที่ตามมาให้ได้ ขอบคุณพี่อาคมมากครับ ที่คอยให้คำแนะนำตลอด”

   “อย่าพูดแบบนั้นเลย ผมเต็มใจทำ เพราะคุณหนูคือ ‘มิทรี่ มิไรฮอฟ’ ยังไงล่ะครับ ตอนนี้คุณหนูไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้ว มีบอส มีพวกผม ทุกคนยินดีรับฟังและช่วยเหลือคุณหนูเสมอ” ได้ยินแบบนี้รู้สึกหน้าอกมันเต็มตื้อไปหมด “มีความสุขได้แล้วนะครับคุณหนู…” น้ำเสียงทุ้มนุ่มอย่างปรานีกับสัมผัสอบอุ่นที่ลูบศีรษะ ผมก้มหน้านิ่ง กัดปากสะกดกลั้นอารมณ์อ่อนไหวผงกหัวรับเบาๆ

   “ขอบคุณมากครับ...” รู้เลยว่าเสียงตัวเองตอนนี้สั่นพร่าแค่ไหน พี่อาคมถอนมือออกไปเป็นจังหวะเดียวกับที่ผมถูกใครอีกคนดึงเข้าไปกอดจนจมหายอยู่ในอกอุ่น มันอ่อนโยนซะจนผมกลั้นน้ำตาไม่อยู่

   ลูเซียสไม่สนใจเสื้อราคาแพงที่เปียกน้ำตาเป็นวง เพราะสิ่งที่เขากำลังสนใจและเฝ้ามองตลอดมาคือร่างที่สั่นเทาในอ้อมแขน เมื่อกี้ลูเซียสทำงานอย่างปากว่า จนได้ยินบทสนทนาเบาๆ ของคนสนิทกับเด็กที่นึกเอ็นดูเลยหยุดมือเข้ามาฟังใกล้ๆ เนื่องจากเสียงมิทรี่สั่นไหวแปลกๆ พอเห็นคนที่ชอบทำตัวกล้าแกร่งตลอดเวลาอ่อนแอลงก็อดไม่ได้ที่คว้ามากอด อาคมเองก็ถอยฉากออกไปอย่างรู้งาน

   ลูเซียสคิดมานานแล้ว ว่าบอสใหญ่ที่ใครต่อใครนึกหวาดกลัวจะขอดูแลเด็กสักคน ที่เหลือก็รอแค่เด็กเปิดใจหรือกำแพงบางลงอย่างในเวลานี้ เขาจึงไม่ลังเลที่จะพูดความในใจ ใบหน้าคมเข้มก้มลงไปกระซิบชิดใบหู มือหนาคอยลูบแผ่นหลังปลอบเบาๆ

   “มีความสุขได้แล้ว”

   คำพูดได้ยินจากปากพี่อาคมเทียบไม่ได้กับเสียงของคนๆ นี้

   “ฮึก...”

   “мой дорогой (ที่รักของฉัน)”

   ราวกับกำแพงทุกอย่างได้พังทลายลง ผมร้องไห้มากกว่าครั้งไหน กอดซบลูเซียสราวกับเป็นแค่เด็กน้อยตัวเล็กๆ ที่เสพติดคำปลอบโยนอย่างไม่รู้จักพอ เพิ่งระลึกได้ว่าความรู้สึกของการร้องไห้ด้วยความยินดี มันเป็นแบบนี้นี่เอง...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
мой дорогой แปลว่า ที่รักของฉัน ภาษารัสเซีย ตอนอ่านออกเสียงน่ารักมาก ><
อ่านออกเสียงว่า 'โม้ย ดาราโกย'
นึกภาพคนอย่างป๋าพูดซิ น่าร้ากกกกก แต่งเองเขิลเอง แอร๊ย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fahsai ที่ 12-03-2017 02:17:15
สู้ๆนะหนูมิททท ป๋าอ่ินโยนจัง
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 12-03-2017 02:36:01
 :mew1:น่ารักมาก ๆ เลยตอนนนี้ ลูเชียสน่ารักอ่ะตอนนี้ รออ่านตอนหน้าว่าเพื่อน ๆ จะทำยังไงเมื่อรู้ความจริง แต่เราเดาเอาว่าเพื่อนรับได้หมดแหละ มีแต่จะด่าน่ะสิว่าทำไมไม่ให้เพื่อนช่วยเหลือบ้าง  :katai1: รอน่ะจ้ะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 12-03-2017 03:47:27
 :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 12-03-2017 05:02:37
 'โม้ย ดาราโกย'  мой дорогой  ที่รักของฉัน
ลูเซียส สุดยอด เรียกมิท ว่าที่รักของฉัน ด้วย
เท่านี้มิทก็อ่อนระทวยแล้ว น้ำตาไหลเลย
มีคนที่รักเราจริงๆ ไม่ใช่เอาแต่เซ็กส์ มันให้ความรู้สึกที่ดีมากๆ
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 12-03-2017 06:30:54
ป๋า ป๋า  ป๋าหล่อมาก ป๋าเจ๋งมาก ป๋าสุด ๆ ป๋าคะ เรารักป๋ามาก มิท สู้ ๆ เรา สงสารมิท เด็กแบบบมิทสมควรมีความสุขสักที
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 12-03-2017 08:11:04
 o13
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 12-03-2017 08:18:12
กำลังใจมาเต็ม
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: tonnum18 ที่ 12-03-2017 08:59:46
ในที่สุดมิทก็จะได่พบความสุขซะที

เพื่อนๆมิทรักมิทด้วยมิตรภาพ ไม่ต้องกลัว

ว่าพูดความจริงแล้วเพื่อนจะรับไม่ได้หรอก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 12-03-2017 09:31:31
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-03-2017 10:09:57
 o13
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 12-03-2017 10:40:38
 :haun4:ป๋ามาตามถึงที่
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 12-03-2017 11:11:18
โอ้ยยยยยยยย หวานกันจังเลย เขินนนนนน :-[
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 12-03-2017 11:13:34
ป๋าน่าร๊ากกกกกกมากกกก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Chrysan ที่ 12-03-2017 11:19:39
รักป๋าตอนนี้ที่สุด  :กอด1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 12-03-2017 14:38:48
สู้ๆนะลูกนะะะะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 12-03-2017 15:02:20
 :z2: ขอเปลี่ยนเป็นแฟนคลับป๋าอย่างรวดเร็ว
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jadd ที่ 12-03-2017 17:37:59
 :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: aun.kimjae ที่ 12-03-2017 18:19:10
แง่ม~ อ่านแปบเดียวก็จบตอนอีกแล้วๆๆๆๆ เศร้าา :mew6:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 12-03-2017 20:57:20
ป๋าาาาา~~~ :o8:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 12-03-2017 21:37:32
โอ๊ยยย เขินนนนน ป๋าหล่อเลยยย  :hao3:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 12-03-2017 22:05:18
สู้ๆนะ หนูมิท...
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 12-03-2017 22:35:59
แอร๊ย....ป๋า  อีหนูเขิน :-[
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: pearlypear ที่ 12-03-2017 22:39:28
งืออออออ หนูฟินอ่ะ  :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 12-03-2017 23:18:39
ป๋าจะอบอุ่นเกินไปล้าวววว  -//////////-
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 12-03-2017 23:24:47
รักป๋า เพิ่มไปอีก 50%
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 13-03-2017 00:42:48
พุ่งโล้ดหนูมิท :katai2-1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 13-03-2017 01:02:17
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 13-03-2017 01:05:33
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่21 ก้าวไปข้างหน้า [Up 12/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Thuzt ที่ 15-03-2017 19:21:51
 :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 16-03-2017 19:09:59
รอบที่22 เปิดเผย

   ผมซุกกอดให้ป๋าปลอบอยู่แบบนั้นสักพักใหญ่ พอสงบสติอารมณ์ได้ ป๋าก็ขยี้หัวทิ้งท้ายก่อนหายเข้าไปทำงานต่อ ส่วนผมระเห็จตัวเองออกมานั่งคุยโทรศัพท์ด้านนอกเพื่อติดต่อรุ่นพี่กับเพื่อนเรื่องเที่ยวผับ อันดับแรกต้องโทรหารุ่นพี่แล้วค่อยตามด้วยเพื่อน ตามธรรมเนียมรุ่นน้องให้เกียรติรุ่นพี่ จะนัดใครก็ต้องถามความสะดวกของคนอายุมากกว่าก่อนจริงไหม

   “ดีเฮียโน้ตผมมิทนะ ว่างคุยมั้ย” คำทักทายแสนสุภาพ เฮียแกสวนกลับมาด้วยเสียงเหมือนเป็ด

   /ไม่ว่าง นอนอยู่ ห่ามีไรพูดมา/

   ผมถึงกับมองมือถือเลยครับ บอกไม่ว่างแต่ให้พูด เอากับเฮียสิ คณะผมจะมีคนปกติบ้างมั้ยนะ

   “พรุ่งนี้ผมจะขอชีทเรียนของเฮีย แล้วขอวันที่เฮียว่างด้วย”

   /แค่มาเอาชีทไม่ต้องรอวันว่างกูก็ได้มั้ง/ น้ำเสียงเริ่มมีความเป็นมนุษย์

   “จำที่เฮียโน้ตบอกจะเลี้ยงเหล้าผมได้ปะ ป๋าอนุญาตให้ผมไปผับที่ป๋ารู้จักเท่านั้น แลกกับการเลี้ยงเหล้าฟรีตลอดงาน ผมเลยมาถามเฮียเนี่ยแหละ ถ้าให้ดีขอจำนวนคนด้วยนะเฮีย”

   /จัดดิวะ! รออะไร จะกูเลี้ยงหรือป๋ามึงเลี้ยงก็ใช้คำว่าเลี้ยงเหมือนกัน จำนวนคนยังไม่รู้กูค่อยบอก ว่างวันศุกร์อาทิตย์หน้า บอกสถานที่มา/ เสียงแจ่มชัดจริง ตื่นเต็มตาเลยพี่รหัสกู ความจริงผมรู้สึกว่าโป้ควรได้เฮียโต้งไปเป็นพี่รหัสมากกว่านะ คอเหล้าเหมือนกัน เสียแต่ดันอยู่กันคนละคณะ
   
   พอผมบอกสถานที่ไปเฮียโน้ตก็เฮโลรีบวางสายไปบอกข่าวดีกับเพื่อน ถึงคราวที่ผมจะถามเพื่อนตัวเองบ้าง ทีแรกก็ว่าจะโทรแหละ สุดท้ายวุ่นวายไม่อยากโทรเรียงคนเลยพิมพ์ข้อความทิ้งไว้ในไลน์กลุ่ม ‘ไม่หล่อจริงอยู่ไม่ได้’

   Myst[e]ry : ศุกร์ที่จะถึงนี้พวกมึงว่างกันมั้ย ไปดื่มกัน ป๋าเลี้ยง กูมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย

   ชื่อไลน์ผมแปลงมาจากคำว่า Mysterious ที่แปลว่าลึกลับ เหมาะกับผมดีเนอะ

   Sun : กูอยากบอกว่าไม่ได้นะ แต่เหี้ยโป้บีบคอกูอยู่...
   PeepoREDRED : ตกลง จะแต่งหล่อไป รอบนี้ไม่พลาดแบบรอบก่อนแน่ ส่งสติ๊กเกอร์น้ำลายหก   
   Chibicat : ร้านเหล้าเหรอ?
   Myst[e]ry : ผับน่ะ ชวนเฮียเฟย์มาด้วยก็ได้
   Chibicat : ส่งสติ๊กเกอร์แมวโอเค
   ✦Ryu✦ ✦the dragon✦ : เหล้า เหล้า เหล้า!
   ✦Ryu✦ ✦the dragon✦ เชิญ U•ㅅ•U TanwaaOKna เข้าร่วมกลุ่ม
   U•ㅅ•U TanwaaOKna : ที่นี่ที่ไหน...
   ✦Ryu✦ ✦the dragon✦ : พี่ธันผมขอไปกินเหล้า!!
   U•ㅅ•U TanwaaOKna : กูก็นั่งอยู่ข้างมึง จำเป็นต้องลากกูเข้ากลุ่มมั้ยวะ!
   Chibicat : เอาบ้างๆ
   Chibicat เชิญ Fay♥cat เข้าร่วมกลุ่ม
   Fay♥cat : มีอะไรกันเหรอ ส่งสติ๊กเกอร์ยิ้มหล่อ
   Chibicat : เรื่องที่ผมบอกไง
   Fay♥cat : อ่อ...ไว้พี่ค่อยให้คำตอบนะมิท
   Myst[e]ry : ได้ๆ ผมไม่รีบ
   Jele✿beautiful : อะไรกันอะ อยากไปด้วย ส่งสติ๊กเกอร์สาวสวยดีดดิ้น
   GuVakin♥❤ : เลิกแรดสัก2นาที
   Jele✿beautiful : ส่งสติ๊กเกอร์สาวสวยสะบัดบ๊อบ
   Sun : หัวใจตรงชื่อมึงนั่นอะไรวะเพื่อน
   GuVakin♥❤ : เล่มันใส่ให้ กูเอาออกมันก็ใส่ให้ใหม่ กูรำคาญเลยช่างแม่ง

   ทุกคนส่งสติ๊กเกอร์หัวเราะรัวๆ

   Myst[e]ry : ริวล่ะว่าไง พาพี่ธันไปด้วยดิ
   ✦Ryu✦ ✦the dragon✦ : ไม่รู้ พี่ธันหนีไปให้อาหารหมาแล้ว ส่งสติ๊กเกอร์หมาร้องไห้
   PeepoREDRED : อ่อนแอก็แพ้ไป

   ที่เหลือเป็นเรื่องไร้สาระล้วนๆ หลังการคัดกรองและอ่านทวนอย่างละเอียด ขอสรุปแล้วกันว่าพวกเพื่อนน่าจะไปกันหมด โป้กับปอนด์เดาได้ว่าผมจะพูดเรื่องอะไร ต้องลากคนอื่นไปด้วยแน่ ส่วนวาตอนนี้ใกล้สอบไม่สะดวกเข้ากรุงเทพ ผมเลยติดต่อหลังไมค์ อธิบายว่ามันเป็นเรื่องสำคัญจะวีดีโอคอลหา ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่ได้ว่าอะไร

   วันจันทร์ผมมีเรียนแวะไปเอาชีทที่ห้องเฮียโน้ตตอนพักเที่ยง ได้มาหนึ่งปึกพร้อมหนังสือเรียนสภาพสมบุกสมบันอีกสองเล่ม เนื่องจากพี่รหัสผมไม่ใช่สายเด็กเรียน สอบแค่พอผ่านเลยไม่มีข้อแนะนำอะไรมากนอกจากบอกให้ภาวนากับศาลพระภูมิข้างคณะ แล้วถือโอกาสบอกเรื่องจำนวนคนที่จะไปเที่ยว นับรวมแล้วมีทั้งหมดสิบเอ็ดคน พวกเฮียโน้ตห้า กลุ่มผมหก พี่อาคมเลยเหมาชั้นสองให้ ซึ่งห้องวีไอพีก็อยู่ชั้นสอง สะดวกผมแหละ

   หนึ่งอาทิตย์ก่อนนัดหมายใครมีเรียนก็เรียนไป ใครว่างก็แยกย้ายตามอัธยาศัย เพราะผมเรียนหนักและไม่ได้ลงวิชาอย่างเพื่อนคนอื่น เลยไม่ได้เจอกันครบแก๊งทุกวันอย่างสมัยก่อน
 
   “คุณหนูจะไปที่ผับกี่โมงครับ” พี่อาคมผู้เริ่มผันตัวจากการ์ดส่วนตัวมาเป็นเลขาเอ่ยถาม ผมนั่งคิดขณะนั่งรถกลับตึกหลังเลิกเรียน

   “สักสองทุ่มดีกว่า ผมอยากกลับไปเอาใจป๋าก่อน พวกเพื่อนเองก็น่าจะมาหลังสองทุ่ม” ตอนนี้เป็นเวลาห้าโมงกว่า ยังเหลือเวลาอีกพอสมควร ผมไม่ต้องแต่งเยอะอย่างสมัยก่อนเพราะไม่ต้องตกเหยื่อ ระยะทางระหว่างตึกกับผับที่ว่าใช้เวลาสี่สิบนาทีก็ถึงไม่ต้องรีบร้อน

   อีกฝ่ายรับทราบพาเลี้ยวเข้าตึก สิ่งแรกที่ผมทำคือเดินหน้าเริดไปบอกป๋าว่ากลับมาแล้ว ค่อยปลีกตัวไปฝึกประจำวันที่ชั้นล่างแล้วขึ้นมาอาบน้ำกินมื้อค่ำกับลูเซียส พอถึงเวลาค่อยแต่งตัวออกเดินทางมายังที่หมาย

   ผับของป๋าเป็นผับไฮโซขนาดใหญ่ด้านนอกปิดทึบแบบผับทั่วไป แต่เปิดไฟตรงทางเข้าสว่างโร่ มีการ์ดตัวใหญ่สามคนยืนคุมพร้อมพนักงานตรวจบัตรสองคนสำหรับลูกค้าทั่วไปกับสมาชิกวีไอพี เวลานี้ยังเป็นช่วงหัวค่ำ แต่คนก็ทยอยมาเนื่องแน่นเข้าแถวยาวเหยียด พอผมเดินเข้าช่องวีไอพีที่เปิดโล่งคนเลยมองเป็นตาเดียว

   “ขอดูบัตรด้วยครับ”

   พนักงานหนุ่มสอบถามตามหน้าที่ พี่อาคมจะเดินล้ำหน้ามาจัดการให้ แต่ผมยกมือห้ามแล้วส่งบัตรประชาชนไป

   “ขอบัตรสมาชิกด้วยครับ” อีกฝ่ายยังคงไว้ซึ่งรอยยิ้มอย่างมืออาชีพ แต่ผมที่คลุกคลีกับพวกรุ่นใหญ่มาย่อมมองออกว่าแววตาคู่นี้ฉายความเหนื่อยหน่ายรำคาญ คงจะเข้าใจว่าผมไม่ใช่สมาชิกแล้วเนียนมาทำกร่างสินะ บรรยากาศก็ให้อยู่แหละ หนุ่มหน้ามนในชุดราคาแพงพร้อมการ์ดร่างใหญ่สามคน

   ประเด็นคือผมไม่มีบัตรสมาชิกซะด้วยสิ ก็ป๋าไม่ให้มาอะ ผมยักไหล่ “ไม่มี นายอ่านนามสกุลบนบัตรฉันก็จะเข้าใจ” ผมบอกแบบสบายๆ ไม่นำพากับเสียงซุบซิบกับเสียงหัวเราะเยาะที่ดังอยู่โดยรอบ ส่วนพี่อาคมยังคงยืนสงบนิ่ง เพราะผมออกตัวแล้วว่าอยากจัดการเอง

   “ยังไงก็ต้องมีบัตรสมาชิกครับ หากไม่มีรบกวนไปต่อแถวฝั่งนู่นด้วย” ความสุภาพเริ่มลดน้อยลง เขาผายมือเชิญให้ผมไปต่อท้ายแถว การ์ดสามคนหน้าประตูเริ่มขยับมาป้องกันผมใช้กำลัง

   ผมส่ายหัวขำๆ คนแบบนี้พูดไปก็ไม่รู้เรื่อง “พี่อาคมติดต่อคนดูแลหน่อยครับ” หันไปกระซิบกับคนด้านหลัง พี่อาคมยิ้มรับล้วงมือถือขึ้นมากดต่อสายให้ก่อนยื่นส่งให้ผมอย่างนอบน้อมซะจนน่าขนลุก จำเป็นต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้ไหม

   “ต่อให้ติดต่อผู้จัดการถ้าไม่มีบัตรก็เข้าไม่ได้ครับ” พนักงานขมวดคิ้วสีหน้าฉายความไม่พอใจ ผมไม่สนเขาแต่กรอกเสียงตามสาย

   /สวัสดีครับคุณมิทรี่ มีอะไรให้ผมรับใช้หรือครับ/

   ผมปรายตามองพนักงานที่เริ่มร้อนรน “พนักงานคุณไม่ยอมให้ผมเข้าผับเพราะไม่มีบัตร” พูดแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว อีกฝ่ายรีบขอโทษขอโพยพลางสั่งให้ลูกน้องติดต่อกับพนักงานหน้าประตู

   /ขออภัยครับ ผมจะจัดการให้เดี๋ยวนี้/

   “ไม่ต้องรีบๆ ฉันรอได้ ยืนมาแล้วห้านาทีจะยืนรอเพิ่มเป็นสิบนาทีก็ไม่ต่างกัน” น้ำเสียงเรื่อยเฉื่อย ชิงตัดสายก่อนเพราะผมขี้เกียจมานั่งฟังคำขอโทษ ผมยื่นมือถือคืนให้พี่อาคมพลางกอดอกมองพนักงานที่กำลังสนทนากับใครสักคนผ่านวิทยุสื่อสารไร้สาย พอเห็นอีกฝ่ายหน้าซีดแล้วซีดอีกก็หลุดขำ เขามองผมสลับกับบัตรประชาชนในมือ ก่อนจะส่งคืนแล้วก้มหัวให้อย่างกลัวเกรง

   “ผมขอโทษที่เสียมารยาท เชิญคุณมิทรีเข้าไปด้านในได้เลยครับ”

   พยักหน้ารับเนิบๆ ไว้ท่านิดหนึ่งอุตส่าห์มีโอกาสได้กราง พยายามทำหูทวนลมไม่ได้ยินเสียงขบขันของพี่อาคมที่รู้ทันทุกอย่าง จังหวะที่เดินผ่านพนักงาน ผมตบบ่าอีกฝ่ายเบาๆ พูดโดยไม่หันไปมอง

   “ตั้งใจทำงานก็ดีอยู่ แต่วันหลังหากอีกฝ่ายมาอย่างสุภาพก็ควรจะให้ความเคารพมากกว่านี้ ใครพูดอะไรก็ควรฟังไว้บ้าง เป็นพนักงานตรวจบัตรไม่ใช่เจ้าของ อย่าให้มีครั้งที่สอง...” ท้ายประโยคผมปรายตามอง อีกฝ่ายพยักหน้ารับเงียบๆ นี่ถือว่าผมใจดี ถ้าเป็นป๋าหรือไนท์มารับรองโดนไล่ออกแน่ แถมยังขึ้นบัญชีดำห้ามทำงานในเครือของมิไรฮอฟอีกเด็ดขาด แม้เบื้องหน้าจะไม่ได้ใช้ชื่อนี้ก็เถอะ

   แน่นอนว่าหลังผมเดินเข้าไปชิลๆ ต้องมีคนโวยตามหลังแน่ ผมปล่อยให้พนักงานคนนั้นจัดการซะ ไม่จำเป็นต้องลงไปเถียงด้วย ผมไม่ได้บ้าอำนาจ แต่มีลูกน้องให้ใช้งานก็ควรใช้ ไม่งั้นจะมีไว้ทำไม ผมทำตามคำสอนป๋าเลยนะเนี่ย เด็กดีป่ะล่ะ

   สิ่งแรกที่เห็นหลังจากเข้ามาคือความมืดและแสงไฟสลัวจากบรรดาหลอดไฟหลากสีสุดแสบตา ผับแห่งนี้แบ่งออกเป็นสองโซนหลัก จุดที่ผมอยู่สำหรับเพลงมันๆ เอาไว้แดนซ์ จะมีบาร์ เวที พื้นที่ว่างสำหรับเต้น และโต๊ะเรียงรายอยู่โดยรอบ ซึ่งตอนนี้มีผู้คนละลานตา

   ผมที่เหมาไว้คือชั้นลอยด้านบนสามารถมองเห็นด้านล่างได้หมด แต่มีบาร์แยกไม่ต้องเดินขึ้นลง ที่นี่ไม่มีโคโยตี้หรือเด็กเชียร์ มีแต่พนักงานเสิร์ฟกับบาร์เทนเดอร์เท่านั้น ทุกคนแต่งเครื่องแบบเป็นเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาวกางเกงขายาวสีดำ มีหูกระต่ายเรืองแสงเปลี่ยนสีตามวัน

   ส่วนบนดาดฟ้าเป็นผับนั่งชิลฟังเพลงเบาๆ เหมาะสำหรับลูกค้าที่ไม่ชอบความวุ่นวายด้านล่าง คล้ายจะดูน่าเบื่อไม่ดึงดูดเพราะไม่มีสาวนุ่งน้อยห่มน้อยหรือผู้ชายเปลือยอกมาเต้น แต่มันไม่เป็นปัญหาสักนิด

   ในเมื่อที่นี่มันได้เรื่องบรรยากาศ คุณภาพของเหล้ามีทั้งในและนอก นักร้องดีเจที่มาเล่นไม่ใช่คนไร้ชื่อ เด็กเสิร์ฟและบาเทนเดอร์ทุกคนล้วนหน้าตาดี มีความปลอดภัยสูง เกิดเรื่องวิวาทน้อยเพราะมีการ์ดประจำอยู่ทุกที่ แถมทางเข้าออกยามฉุกเฉินมีไฟชัดเจน เปิดออกได้ไม่ล็อค อาศัยการ์ดตัวโตคอยเฝ้ากันคนชักดาบ

   ผับดีมีระดับ ดึงดูดพวกลูกคุณหนูไฮโซอาหารตาทั้งนั้น ขอแค่คุณมีเงินก็จะพบกับสวรรค์บนดิน ที่รู้ทั้งหมดนี่ไม่ใช่เพราะผมเคยมาอย่างเดียวนะ ระหว่างทางได้พี่อาคมเล่าให้ฟังซะละเอียด เลยรู้ตื้นลึกหนาบาง สมัยก่อนก็สงสัยแหละ ที่อโคจรทำไมถึงไม่มีของผิดกฎหมาย หรือต่อให้หลุดมาก็น้อยมาก

   มาตอนนี้ถึงได้รู้ ก็เจ้าของเกลียด แถมยังเป็นคนระดับนั้น กับกิจการผับเล็กๆ แทบไม่ให้ความสนใจด้วยซ้ำ คนเองก็ไม่กล้าหาเรื่องด้วยเพราะผู้ที่อยู่เบื้องหลังไม่ใช่คนที่จะต่อกรด้วยง่ายๆ

   พล่ามซะเยอะ ใจจริงคือพยายามเบนความสนใจข่มตัวเองไม่ให้ไหลไปตามบรรยากาศสนุกที่คุ้นเคย แม้ช่วงนั้นจะลำบากกับการหาลูกค้าในแต่ละวัน แต่ก็มีเรื่องดีอยู่บ้าง บางครั้งคนพวกนั้นแค่ต้องการคนอยู่ด้วย ปลีกตัวจากสังคมเดิมๆ มาปลดปล่อยความต้องการยามราตรี ซึ่งผมเป็นผู้สนองให้แลกกับเงินตรา ต่างคนต่างได้ไม่นับว่าแย่อะไร

   แถมคนพวกนี้ยังชอบเล่าไม่ก็บ่นเรื่องสังคมของตัวเองให้ฟัง ซึ่งแขกส่วนใหญ่ของผมมักเป็นคนวัยทำงานมากประสบการณ์ พอฟังเรื่องของพวกเขาประกอบกับความหัวไวของตัวเอง ทำให้ผมดูรู้อะไรมากกว่าเด็กวัยเดียวกัน จนกลายมาเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งที่ดึงดูดความสนใจของลูเซียส

   อ่า...ตอนนั้นผมเลือกลูกค้ายังไงนะ อืม วัยผู้ใหญ่ท่าทางมีภูมิฐานไม่เกี่ยงว่าจะเป็นชายหรือหญิง ขอแค่ดูมีตังและไม่ได้เป็นโรคจิตหรือเกี่ยวข้องกับมาเฟียก็พอ คิดพลางกวาดตามองไปรอบๆ ตรงโซนบาร์เห็นผู้ชายวัยสามสิบต้นๆ กำลังนั่งดื่มคนเดียวเงียบๆ สงสัยจะมาผ่อนคลายหลังเลิกงาน โอ๊ะ เขาชูแก้วยิ้มให้ผมด้วยแฮะ

   “อะแฮ่ม! คุณหนูครับ ผมว่าพวกเรารีบขึ้นไปด้านบนดีกว่า เผื่อเพื่อนคุณหนูจะมาถึงแล้ว”

   ยังไม่ทันตัดสินใจว่าจะตอบโต้ยังไง พี่อาคมก็ขัดขึ้นอย่างรู้ทัน ชัดแล้วว่าทำไมลูเซียสถึงส่งรุ่นใหญ่มาคุม! การ์ดคนอื่นไม่กล้าขัดใจผมเลยต้องส่งคนที่ผมเกรงใจมาเฝ้าสินะ ร้ายกาจจริงๆ

   ผมละสายตาจากเหยื่อ...ลูกค้าในผับด้วยตาละห้อย เดินนำการ์ดที่ล้อมหน้าล้อมหลังกันคนที่คิดจะเข้ามาทำความรู้จักออกไปจนหมดสิ้น ผมลอบกลอกตา เอาเถอะ ผมยังมีเป้าหมายหลักที่ต้องจัดการ ละความชอบส่วนตัวไปก่อน

   ระหว่างเดินขึ้นบันไดแบบหล่อๆ ให้เหล่าชายหญิงส่งสายตามองเรียกเรตติ้ง พนักงานคนหนึ่งก็วิ่งกระหืดกระหอบแหวกฝูงชนเข้ามาเรียกผมจากทางด้านหลัง

   “คุณมิทรี่ครับ!” หันไปตามต้นเสียงเห็นว่าเป็นพนักงานคนเดียวกับที่ขอตรวจบัตร ผมเลิกคิ้วมองรอฟังอย่างสงบ ยืนค้างคามันกลางบันไดงี้แหละเด่นดี

   “คนที่บอกว่าเป็นเพื่อนคุณมิทรี่กำลังมีเรื่องอยู่หน้าผับครับ ให้พวกผมจัดการยังไงดี” เจ้าตัวพูดออกมารวดเดียวจบ ส่วนผมขมวดคิ้วสงสัย

   “ทำไมถึงบอกว่าเป็นเพื่อนฉันล่ะ” มั่นใจว่าพนักงานคนนี้ไม่รู้จักผมกับพวกเพื่อนแน่นอน ไหงดูมั่นใจแท้

   อีกฝ่ายตั้งสติอธิบาย “เพราะพวกเขาบอกกับผมว่านัดกับคุณมิทรี่ไว้ครับ แถมยังยืนยันด้วยรูปถ่ายในมือถือ ผมเลยมั่นใจว่าต้องเป็นเพื่อนคุณมิทรี่ที่แจ้งไว้แน่นอน” โอเค มีรูปผมแบบนี้ชัดเจน

   “นำทางไป พอจะรู้มั้ยว่ามันเกิดอะไรขึ้น” บอกพลางเร่งให้อีกฝ่ายนำกลับออกไปยังที่เกิดเหตุ พนักงานเล่าคล่าวๆ ว่าพวกซันเดินมาเป็นกลุ่มใหญ่ ขณะที่กำลังคุยกับพนักงานก็มีวัยรุ่นอีกกลุ่มเข้ามาเช่นกัน พอทั้งสองฝ่ายเห็นหน้าก็เกิดการโต้เถียงขึ้น ลามไปถึงการใช้กำลัง ตอนนี้เลยให้การ์ดหน้าประตูคอยคุมเชิงอยู่

   เมื่อผมพ้นประตูออกมา สิ่งแรกที่เห็นคือซันกระชากคอเสื้อผู้ชายตัวเตี้ย แขนง้างหมัดเตรียมจะต่อยแต่โป้คอยดึงห้ามไว้ ฝั่งริวเองก็ตั้งท่าพร้อมมีเรื่องทุกเมื่อ ไม่ไกลกันนั้นคือเฮียเฟย์ที่กันปอนด์อยู่ด้านหลัง หลบฉากอย่างสมบูรณ์ ใบหน้าที่ปกติยิ้มบางอยู่เสมอ เวลานี้ดูน่ากลัวจนผมยังอดรู้สึกขนลุกไม่ได้

   ฝ่ายตรงข้ามมีอยู่ประมาณหกคนกำลังพุ่งเข้าไปจัดการซันกับริว ผมเลยรีบพาการ์ดของตัวเองเข้าไปช่วยคุมสถานการณ์

   “เฮ้ย! ห้ามมาตีกันหน้าผับพ่อกูเว้ย!!”

   เสียงตวาดผมคงดังได้ที่ ทุกคนหยุดชะงักสิ่งที่กำลังจะทำหันมามองอย่างพร้อมเพรียง พอพวกนั้นเห็นการ์ดที่ยืนทะมึนเรียงหน้ากระดานด้านหลังผม จากพญาราชสีห์กลายเป็นแมวหง่าวทันใด

   “ไปเคลียร์กันตรงนู่น” ผมบุ้ยปากไปทางลานจอดรถ อย่ามาทำให้ลูกค้าแตกตื่น เดี๋ยวรายได้หดจะโบกเรียงหัวแม่ง เห็นผมเอาจริงทุกคนเลยยอมย้ายตามแม้จะยังฮึ่มแฮ่กันอยู่ ผมหันไปส่งสายตาให้พนักงานคนนั้นรับลูกค้าต่อ ส่วนผมมายืนขมวดคิ้วล้วงกระเป๋าเป็นคนกลางระหว่างสองฝ่าย

   “บอกมา มีเรื่องอะไรกันวะ”

   คนที่ตอบกลับเป็นเฮียเฟย์ซะงั้น “ฝ่ายนั้นหาเรื่องซันก่อน เห็นว่าเกี่ยวกับคนที่ชื่อเก้า ส่วนซันใจร้อนซัดกลับจนเกิดเรื่อง” บอกเล่าสั้นๆ แต่อธิบายทุกอย่างกระจ่างชัด ผมหันไปขอบคุณเฮียเฟย์ที่กอดและเอาคางเกยหัวปอนด์เล่น

   “กูจำได้ว่าเรื่องมันจบไปแล้วไม่ใช่เหรอ” เท่าที่จำได้นะ

   “ยังไม่จบ! พวกกูยังไม่ได้เอาคืนพวกมึงที่มารุมทำร้ายพวกไอ้เก้า” คนที่ถูกซันขยุ้มคอเสื้อสวนกลับทันที ผมนวดหว่างคิ้วรู้สึกว่าเรื่องที่เกิดขึ้นแม่งโคตรไร้สาระ จะว่าไอ้ซันใจร้อนก็ไม่ได้ อีกฝ่ายเริ่มก่อนมันไม่ใช่พวกยอมคนอยู่แล้ว จะซัดกลับก็ไม่แปลก

   “จะเอาคืน ถามเจ้าของเรื่องเขายังว่าต้องการรึเปล่า” ผมบอกเสียงเหนื่อยหน่าย คุ้นๆ ว่าสองในหกคนนั้นเป็นคนที่มาต่อยกับซันตอนเคลียร์เรื่องโป้ ไอ้พวกนี้สินะที่เป่าหูเพื่อน เจริญจริง “ช่างเถอะ จะเอาคืนอะไรก็ไปที่อื่น อย่ามาก่อเรื่องที่นี่ถ้ายังไม่อยากถูกการ์ดลากตัวออกไปหมกป่า” ตัดปัญหา ของงี้ห้ามกันไม่ได้

   “มึงไม่ต้องมายุ่งมิท พวกกูจัดการเอง แค่เห็บหมาไม่กี่ตัว ไม่พอตีนพวกกูหรอก” ซันหักมือเตรียมใส่ ริวพยักหน้าเห็นด้วย เฮียเฟย์ลากปอนด์หลบมาอยู่กับผมเฉย ส่วนโป้จากที่ห้ามกลายเป็นร่วมวงด้วยซะงั้น ผมไม่อยากพูดอะไรอีก โบกมือสั่งให้การ์ดจับไอ้หกหน่อไปหลบมุมคุย ส่วนผมต้อนเพื่อนๆ เข้าไปในผับ

   “ถือว่ากูขอแล้วกัน อย่าก่อเรื่อง นี่ผับพ่อกู” ผมขอเสียงอ่อน พวกซันที่รักเพื่อนเป็นทุนเดิมสุดท้ายก็ยอมสงบพยักหน้าแบบส่งๆ

   “แต่ถ้าพวกมันเข้าไปหาเรื่องพวกกูข้างในอีก มึงเตรียมจัดสถานที่ให้กูได้เลย” ซันยังมีทิ้งท้าย ผมหัวเราะรับ

   “ได้ๆ เอาลานหน้าเวทีเลยมั้ย ชกกันไปพร้อมมีเพลงประกอบคงมันดี” พูดติดตลกลดความตึงเครียด ทุกคนเข้าใจเจตนาจึงยอมคล้อยตามง่ายๆ พอจะเข้าผับอีกรอบก็เจอกับพวกเฮียโน้ตที่ยืนเก๊กหล่อกันอยู่หน้าผับ พี่รหัสผมกำลังก้มงมมือถือเลย พร้อมกับการสั่นเตือนของเครื่องในกระเป๋ากางเกง ผมเลยผละจากพวกซันเดินเข้าไปยกมือไหว้

   “ดีเฮียโน้ต”

   เจ้าของชื่อหันขวับ “มึง! กูกำลังโทรตามพอดี ไหนบัตรพวกกูเอามาให้ไว” แบมือกวักยิกๆ ผมทุบมือปุอย่างคนเพิ่งนึกออก จริงสิ นอกจากผมจะไม่มีบัตรสมาชิกแล้วพวกเพื่อนแต่ละคนก็ไม่มี ทีแรกกะไว้ว่าให้พนักงานมาแจ้งแล้วผมจะออกมารับเอง เจอแบบนี้ก็ดี

   “ไม่ต้องใช้ เดี๋ยวผมพาเข้าไปเอง” โบกมือหันไปคุยกับพนักงานเจ้าเก่า เพิ่มเติมคือฉลาดขึ้น “คนพวกนี้เพื่อนฉันเอง ตรวจบัตรประชาชนพอ” เรื่องอายุต้องตรวจจริงๆ ป๋าเคร่งมาก ปล่อยผ่านไม่ได้แม้ว่าแต่ละคนหน้าจะล้ำวัยไปโขก็ตาม

   หลังจัดการทุกอย่างเรียบร้อยก็พาทุกคนเข้าไปในผับ เพื่อนเฮียโน้ตสองสามคนแวะตั้งแต่อยู่ชั้นล่าง ผมก็บอกกำชับว่าให้ขึ้นไปด้านบนได้ถ้าอยากดื่มฟรี ด้านล่างกับบนดาดฟ้าต้องจ่ายเอง ป๋าให้โควตามาแค่นี้จะได้ไม่วุ่นวายตอนเก็บบิล พวกรุ่นพี่เลยพร้อมใจกันเลี้ยวกลับฝากท้องไว้ชั้นบนแล้วถือแก้วเหล้ามาส่องสาวชั้นล่าง

   ส่วนเพื่อนผมไม่มีใครออกนอกลู่นอกทางสักคน โป้เป้าหมายอยู่ที่เหล้าไม่ลงไปชั้นล่างแน่นอน ซันต้องเฝ้าเมีย ริวตามจีบพี่ธันอยู่ แม้พี่ธันไม่มาเพราะขี้เกียจก็ไม่อาจเล่นหูเล่นตากับใครได้ เพราะพวกเฮียโน้ตรู้จักพี่ธันเดี๋ยวริวโดนฟ้อง

   ชั้นบนโล่งไร้คนรบกวน เฮียเฟย์กับปอนด์หลบไปนั่งชุดโซฟาอยู่มุมหนึ่ง โดยมีโป้กับซันนั่งเป็นเพื่อน ผมยกมือบอกให้พนักงานสาวคอยดูแลพวกนั้น ส่วนตัวเองหันมาคุยกับพวกพี่ในคณะ มีริวคุยจ้อกับรุ่นพี่อีกคนอยู่ข้างๆ เห็นแบบนี้ริวมันสนิทกับรุ่นพี่นะ คงเป็นผลจากการที่มันชอบเดินตามก้นพี่ธัน

   พี่เต้เพื่อนเฮียโต้งรับหน้าที่ชงเหล้าแจกจ่าย พี่รหัสผมรับเหล้ามาพลางชี้หน้าน้องตัวเอง

   “ถึงเหล้าฟรีจะดี แต่กูบอกจะเลี้ยงก็คือต้องเลี้ยง เลือกเอาเลยว่าอยากได้ที่ไหน แต่ไม่เอาที่นี่นะ แพง” พี่ท่านบอกตรงๆ แบบไม่ปิดบัง ผมหัวเราะส่ายหัว

   “จะเลี้ยงก็ได้เฮีย แต่ขอเป็นข้าว ไม่เอาร้านเหล้า พอดีป๋าคุม บอกว่าผมเกเรมากเกินไปแล้ว”

   “คำก็ป๋า สองคำก็ป๋า กูถามจริงๆ ป๋านี่พ่อมึงหรือเสี่ยเลี้ยงกันแน่ เพราะที่ผ่านมาไม่เห็นมึงจะพูดถึงเรื่องพ่อเลย ถ้ามึงเดือดร้อนเรื่องเงินมาคุยกับกู อย่าไปทำเรื่องแบบนั้นมันเสี่ยง” เฮียโน้ตลดระดับเสียงให้ได้ยินกันแค่สองคน ทางพี่เต้เห็นเพื่อนพูดเรื่องจริงจังก็หลบฉากไปดวลเหล้ากับริวแทน

   วันนี้ผมคิดจะมาสารภาพบาปกับเพื่อนอยู่แล้วก็ควรจะบอกอะไรเฮียโน้ตบ้าง แม้เฮียแกจะไม่ได้รูปหล่อบ้านรวยหัวสมองระดับอัจฉริยะ แต่ความจริงใจนั้นมาเต็ม ในสายตาเฮียผมเป็นน้องรหัสไม่ใช่คนอื่นคนไกล มีอะไรก็ต้องช่วยเหลือกัน

   ถึงงั้นจะให้บอกหมดเลยก็ใช่ที่ เรื่องแบบนี้รู้น้อยเท่าไรยิ่งดี กรณีของพวกเพื่อนนั่นมันช่วยไม่ได้จริงๆ “เฮียคงพอรู้ว่าพ่อแม่ผมแยกทางกัน ผมเลยต้องทำงานเล็กๆ น้อยๆ หาเงินใช้” เรื่องนี้ผมบอกเฮียตั้งเจอเฉลยสายรหัส เพราะมีกฎต้องเล่าเรื่องของตัวเองให้พี่รหัสฟังแลกเปลี่ยนกับเรื่องของพี่รหัส ผมจึงบอกไปไม่ปิดบัง ป้องกันเฮียสงสัยเวลาผมหายหัวบ่อยๆ เฮียโน้ตเลยเข้าใจว่าตัวผมขัดสนเรื่องเงินทองเลยทำงานพิเศษ ส่วนเรื่องไซด์ไลน์เฮียไม่รู้ แต่คงมีระแคะระคายบ้างว่าผมอาจเป็นเด็กเลี้ยงใครถึงใส่ของแบรนด์เนม ก็นะ เป็นคนเที่ยวกลางคืนเหมือนกันสายข่าวมันเยอะ

   “ไม่ต้องเป็นห่วงเฮียโน้ต ตอนนี้น้องรหัสพี่สบายแล้ว มีคนใจบุญรับอุปการะเป็นลูกบุญธรรมเพราะเขาไม่มีลูก แต่ผมก็คิดไว้ว่าถ้าเรียนจบเมื่อไรจะทำงานหาเงินมาตอบแทนเขา ดังนั้นเฮียสบายใจได้” ผมไม่ได้โกหกนะ แค่เล่าไม่หมด

   ทางคนฟังพยักหน้ารับแม้จะมองด้วยสายตาเคลือบแคลง ผมยิ้มไม่สะท้านช่วยชงเหล้าให้

   “ได้งั้นก็ดี พ่อบุญธรรมมึงคงเป็นเจ้าของผับนี้ด้วยสินะ นับว่ารวยไม่ใช่เล่นแถมมีข่าวลือไม่ธรรมดาอีก” อีกฝ่ายเปรย ผมนิ่งครับทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้จนเฮียโน้ตถอนใจ ”ช่างเถอะ มึงว่าดีก็ดี ชีวิตมึงตัดสินใจเอง ถ้าอยากให้ช่วยอะไรก็มาบอก จะช่วยเท่าที่ช่วยได้”

   ผมยกมือไหว้ “ขอบคุณมากเฮีย งั้นตอนนี้ช่วยถลุงเงินป๋าผมหน่อย รวยจนหมั่นไส้”

   “ไอ้เด็กนี่ เดี๋ยวเขาก็เลิกเอ็นดูแล้วจะหนาว” ผมเจอเฮียโน้ตโบกหัวทิ่ม

   “เฮียจะจ่ายตัง?”

   “เรื่องดิวะ! เฮ้ยพวกมึง มิทบอกจัดเต็มไม่เมาไม่กลับ” หันไปไฟเขียวเพื่อนเฉย พวกพี่เต้ก็ดีเหลือเกิน พากันแห่เข้ามาขอบคุณผมใหญ่ แทบจะแบกขึ้นหิ้ง ผมเข้าใจว่าพวกพี่เขาแค่เล่นๆ เลยนั่งล้อมวงกัน มีแวะเวียนไปหาพวกซันบ้างเป็นระยะ

   เมื่อทุกอย่างลงตัว ผมคุยเล่นกับพวกรุ่นพี่จนกริ่มได้ที่ก็ให้รุ่นพี่ปล่อยผี ส่วนผมชวนเพื่อนเข้าไปดื่มกันต่อในห้องวีไอพี เรื่องนี้ทำให้เฮียเฟย์ยิ้มออกยอมปล่อยแขนสักที หลังจากที่กอดปอนด์ติดตัวมาตลอดตั้งแต่ย่างเท้าเข้ามาในผับ อะไรจะหวงเบอร์นั้น ขนาดหลบมาอยู่ชั้นบนไม่มีคนนอก นี่ถ้าอยู่ข้างล่างคงได้เห็นเฮียเฟย์หึงกับซันตกมันเพราะโป้เป็นเป้าสายตาชัวร์

   พนักงานเป็นคนนำทางพวกซันไปห้องวีไอพี ผมถอยออกมาแหวกวงรุ่นพี่ลากริวเดินตามไป ตอนแรกมันก็อิดออดจนผมกระซิบบอกว่ามีเรื่องสำคัญจะคุย มันถึงยอมพยักหน้าตามหลังมาต้อยๆ

   เปิดประตูห้องส่วนตัวแอร์เย็นฉ่ำ เห็นเฮียเฟย์เอนหลังพิงโซฟาท่าทางสบายๆ เหมือนคุ้นเคยกับบรรยากาศแบบนี้ แสดงว่าสมัยก่อนคงจะซ่าไม่น้อย ต่างจากปอนด์ที่ดูไม่ค่อยชอบเท่าไร ผมเลยตัดสินใจเลิกยืดเวลารีบคุยธุระให้จบจะได้หายค้างคาใจสักที

   “ที่ชวนทุกคนเข้ามาเพราะมีเรื่องจะบอก” ผมเกริ่น

   “มีเหล้าให้ดื่ม กับแกล้มให้กิน อยากคุยอะไรก็พูดมาเลยกูพร้อมแล้ว” โป้ยิ้มย่องยกแก้วเหล้าจิบ งานนี้เห็นเจ้าตัวล่อแต่เหล้านอก ถ้าหิ้วขวดกลับได้คงหิ้วไปแล้ว

   “มิท มึงอย่าท่ามาก จะพูดอะไรก็รีบ ก่อนไอ้เหี้ยนี่จะเมาจนคุยไม่รู้เรื่อง” ระดับตัวตนด้วยการจิ้มนิ้วชี้ใส่หัวแฟนตัวเอง ริวเองก็เริ่มนิ่งๆ ตั้งแต่ผมบอกว่ามีเรื่องคุย

   ผมมองปอนด์ที่ยิ้มส่งกำลังใจมาให้กับเฮียเฟย์ที่เฟดตัวเองอยู่วงนอก เมื่อถึงเวลาผมกดวีดีโอคอลหาวา อีกฝ่ายรับแทบจะในทันทีเหมือนกำลังรออยู่

   “กูรอฟังอยู่” วากล่าวสั้นๆ จังหวะที่พี่อาคมรับมือถือไปวางตรงมุมที่เห็นทุกคนในกลุ่ม

   ผมสูดลมหายใจลึกแล้วผ่อนออก เรียบเรียงคำพูดในหัวบอกเล่าผ่านปาก “มันเป็นเรื่องที่กูปิดบังพวกมึงมาตลอด…” ทุกคนหยุดมือจากแก้วเหล้ายกเว้นริวที่กระดกแบบไม่กลัวเมา

   “เรื่องของอาชีพที่กูเคยทำ ชีวิตครอบครัวกับสถานะที่กูเป็นอยู่ตอนนี้” ผมประสานมือเท้าคางอยู่บนตัก ดวงตาจ้องนิ่ง สะกดกลั้นความกังวลไว้ภายใน

   ผมเล่าเรื่องทุกๆ อย่างตั้งแต่ก่อนที่จะมาเจอพวกมัน เรื่องครอบครัวแตกแยก พ่อติดการพนันจนเป็นหนี้ แม่ที่ทำงานจนป่วยหนักและตัวผมที่ทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เงินมาใช้จ่ายแม้ว่าจะต้องขายตัวเป็นเด็กไซด์ไลน์ก็ตาม ฟังถึงตรงนี้ทุกคนมีสีหน้าแตกต่างกันไป ผมหลุบตามองต่ำไม่อยากเห็นสิ่งเหล่านั้น ขอผมเล่าให้จบแล้วเจอกับมันทีเดียวดีกว่า ไม่งั้นผมคงกดดันจนพูดไม่ออก

   เรื่องของลูเซียสผมบอกแค่คล่าวๆ ว่าระหว่างที่ผมทำงานบังเอิญเจอกับนักธุรกิจชาวต่างชาติ เขาเลยเลี้ยงดูผมเพราะถูกใจ แต่ตัวผมดันดื้อเองจนได้แผลจากกระสุนปืนที่ขา ระหว่างนั้นก็ผ่านอะไรมามากมายแล้วผมก็ได้เริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง เพราะลูเซียสรับผมเป็นลูกบุญธรรม ส่งเสียงค่าใช้จ่ายและได้ในสิ่งที่เหมาะสมกับฐานะของผมในตอนนี้

   ทุกคนฟังอย่างสงบ ไม่มีใครพูดแทรกแม้แต่คนเดียวพร้อมความอึมครึมที่ปกคลุมพวกเราไว้
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fammi50 ที่ 16-03-2017 19:26:39
มาแล้วๆๆๆๆๆ.
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 16-03-2017 19:28:28
จบบทแล้วเหรอคะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 16-03-2017 19:43:02
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 16-03-2017 19:43:14
บางทีก็สงสัยนะ ว่ามิทต้องใช้ความกล้าขนาดไหน เดินไปบอก เฮ้ยพวกมึง กูมีป๋าเลี้ยง คือ ถ้ามิทไม่เจอลูเซียส เราว่ามิทคงยังไม่กล้าบอกใครหรอก แต่เผอิญ ลูเซียสคือคนที่พอดี เลยมีความกล้าสินะ

เราว่าเพื่อนคงไม่เกลียด แต่โกรธ เป็นเราเราก็โกรธ คือเรารวยพอจะช่วยเพื่อนได้ มึงมีค่อยคืน เพราะ เหตุผลการใช้เงินของมิทมันสมเหตุสมผลอะ แต่ถ้าเพื่อนมันจน มันก็จะอีกกรณี ยุให้ทุกคนตัดเพื่อนกับมิท 5555

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: duck-ya ที่ 16-03-2017 19:56:00
ในที่สุดก็มาต่อแล้วววว
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-03-2017 19:57:17
เพื่อน
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 16-03-2017 20:15:02
 :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 16-03-2017 20:23:15
อาจจะใช้เวลา แต่เพื่อนทุกคนเข้าใจแน่นอนค่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 16-03-2017 20:45:05
 :L1:  เพื่อนต้องเข้าใจเราสิ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 16-03-2017 20:45:47
ค้างงงงง!! :a5:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: entirom ที่ 16-03-2017 20:50:13
อ้าวววว


ตัดให้ขาดเลย ฉับ ฉับ ฉับ
 :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 16-03-2017 21:13:53
อ้าว  จบตอนแล้วหรอ?
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 16-03-2017 22:15:59
 :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-03-2017 22:17:50
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: nung ที่ 16-03-2017 22:18:22
ตัดจบแบบค้างมากก  :serius2: รออยู่นะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 16-03-2017 22:38:40
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 16-03-2017 22:46:50
จะเป็นไงน้อ  :hao4:

เหมือนจบตอนแบบค้างๆ 555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 16-03-2017 22:48:52
ค้างค่ะ เง้อออออ  :katai1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 16-03-2017 23:47:57
 :mew6:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 17-03-2017 00:05:49
ตัดแบบนี้ ฆ่ากันให้ตายเหอะ ค้างงงง สงสารมิท เพื่อนต้องเข้าใจสิ :mew2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Dangdang ที่ 17-03-2017 03:33:16
 :ruready :rureadyu :ruready

ตัดจบแบบนี้ได้ยังไง..........กำลังลุ้น
 :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 17-03-2017 09:31:18
ลุ้นมาก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 17-03-2017 10:43:23
มิท ต้องใช้ความกล้ามากมาย ที่จะบอกเรื่องตัวเองออกมาได้
ก็นะ ชีวิตที่ขาดความอบอุ่น พ่อติดการพนัน แม่ป่วยเป็นโรคร้าย
หาเลี้ยงชีวิต ส่งเสียตัวเองเรียน ทำงานด้วยการเป็นไซด์ไลน์
มันไม่ใช่พูดออกมากันง่ายๆ แม้ตอนนี้สบายเพราป๋าเลี้ยง
แต่เพื่อนมิทดีๆทั้งนั้น ทุกคนรักเพื่อน ยังไงก็ไม่รังเกียจ
อาจมีโกรธที่มิทลำบาก แล้วไม่ยอมขอความช่วยเหลือจากเพื่อนๆ
แต่บอกแล้วมิทสบายใจ ก็ดีกับตัวมิทเอง หายเครียด โล่งเลย
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 17-03-2017 11:45:55
ในที่สุดก็ได้พูดออกมาสักที หวังว่าทุกคนจะเข้าใจมิทนะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 17-03-2017 12:52:59
เป็นกำลังใจให้มิทรี่
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryu7801 ที่ 17-03-2017 14:03:50
ลุ้นมาก แต่เพื่อนกันน่าจะรับได้  :mew6: :mew6:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 17-03-2017 20:16:57
จบตอนกันไปแบบงงๆ  อ่านเสร็จเเล้วรู้สึกเหมือนตัวเองยืนอยู่หน้าผับกับคนตรวจบัตรนานจริงๆ 55555555   รอลุ้นไปกับมิทด้วยค่ะตอนหน้ามาเร็วๆน้าาา
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 18-03-2017 02:24:18
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่22 เปิดเผย [Up 16/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 18-03-2017 20:33:50


เพิ่งมาอ่านขอรับ

มาต่อไวๆนะขอรับ

ค้างมาก

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 18-03-2017 23:44:45
รอบที่23 หมดเปลือก

   “มึงพูดจริง?” เสียงของซันดังขึ้นคนแรกท่ามกลางความเงียบ

   ผมเงยหน้าขึ้นสบตามันนิ่งตอบมันตรงๆ “ทุกอย่างที่กูพูดเป็นเรื่องจริง” ถึงเวลานี้ไม่มีเหตุอะไรที่ต้องบ่ายเบี่ยงอีก เมื่อผมตัดสินใจแล้วก็ไม่คิดถอยหลังกลับ ผลจะออกมาเป็นยังไงขึ้นอยู่กับพวกเพื่อน

   “ทำไมมึงมีเรื่องอะไรไม่บอกพวกกู” ซันเอ่ยเสียงข่มอารมณ์

   “ซัน...” โป้เป็นฝ่ายยึดบ่าซันไว้กับที่ ในขณะที่ผมได้แต่รอรับแรงอารมณ์เพียงอย่างเดียว

   “มึงไม่ต้องมาพูด! ทำไมมึงไม่บอกพวกกู!! มึงเห็นพวกกูเป็นเพื่อนอยู่มั้ย เออ! กูอาจจะขี้โวยวายอารมณ์ร้อน แต่ริวล่ะ มันเป็นห่วงมึงมาตลอด ช่วยมึงสารพัดทำไมมึงไม่เคยบอกอะไรมันบ้าง!” เสียงตวาดก้องทำให้ใจผมสั่นสะท้าน ไม่ใช่จากความกลัวแต่เป็นความรู้สึกผิด ผมอยากก้มหน้าไม่สบตาใคร แต่ผมไม่อยากหนีปัญหาจึงนั่งกำมือแน่นจ้องนิ่งโดยไม่เถียงกลับ ปล่อยให้มันระบายออกมาเต็มที่

   “ก่อนมาเจอพวกกูไม่เท่าไร ความจำเป็นของมึงกูก็เข้าใจ แต่หลังจากเจอพวกกูแล้ว ทั้งที่พวกกูทุกคนคอยพล่ามบอกมึงเสมอว่ามีอะไรให้ช่วยก็บอก แล้วดูที่มึงทำ! เก็บเงียบคนเดียวมาเกือบปี มึงไม่ไว้ใจพวกกูเหรอ หรือพวกกูมันไม่มีค่าพอที่จะช่วยเหลืออะไรมึงได้ ถ้ามึงคิดอย่างนั้นมึงโคตรจะดูถูกความเป็นเพื่อนของพวกเราเลยว่ะ” ประโยคท้ายตรงใจใครหลายคน ทุกคนพร้อมใจกันนิ่งเงียบ แม้กระทั่งโป้ยังหลบสายตาถอนหายใจหนักเลิกยึดตัวซัน ราวกับจะปล่อยให้มันทำตามที่ต้องการแล้วพูดออกมาอย่างอัดอั้น

   “ตอนแรกกูคิดว่าตัวเองพอจะเดาเรื่องได้เลยรอให้มึงพร้อมค่อยบอก แต่นี่...เรื่องมันใหญ่ขนาดนี้มึงกลับไม่เคยบอกอะไรพวกกูเลยแม้แต่นิดเดียว อย่างน้อยๆ เรื่องพ่อที่ชอบมาไถตัง มึงก็ไม่พูดออกมา แม้พวกกูจะช่วยเรื่องอื่นไม่ค่อยได้ แต่กับเรื่องนี้แค่หาที่อยู่ให้มึงใหม่ คอยเป็นหูเป็นตาให้ก็ได้”

   เป็นผมที่ถอนหายใจบ้าง “ตอนนี้ก็บอกแล้วไง ต่อให้ด่ากูไป มันก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นไปแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้ปะวะ” ผมเริ่มหงุดหงิดเหมือนไปกระตุ้นให้ซันหมดความอดทน

   “ไอ้เหี้ยมิท! มึงกล้าพูดออกมาได้ยังไง!” มือใหญ่กระชากคอเสื้อผมจนตัวลอยจากเก้าอี้ ผมขมวดคิ้วยกมือห้ามไม่ให้พวกพี่อาคมเข้ามา

   “ไอ้ซันพอ ก็อย่างที่มันบอก เรื่องมันผ่านไปแล้วจะฟื้นฝอยหาตะเข็บให้มันได้อะไรขึ้นมา” วากลับเป็นฝ่ายห้าม เสียงผ่านวีดีโอคอลชวนให้ดังก้องแปลกๆ พอระงับอารมณ์ซันได้บ้าง มือที่กำคอเสื้อจึงคลายออกเล็กน้อย ซันหันไปเถียงกับเพื่อนสมัยเด็กของตัวเองแทน

   “มันช่วยอะไรไม่ได้แต่กูจะพูดให้มันรู้ ว่าเพื่อนเขารู้สึกยังไงที่มันทำแบบนี้” สิ้นประโยคมันปรายมอง ถ้ามึงจะประชดกูทั้งที่ขยำคอเสื้อกูแบบนี้ ช่วยถ่มน้ำลายใส่หน้ากูเลยเหอะ ผมคิดอย่างเซ็งๆ จับมือซันออกแล้วจัดชุดให้เข้าที่ ผมไม่ได้ห่วงหล่อตอนนี้ แค่หาอะไรทำดึงความสนใจตัวเองเล็กๆ น้อยๆ

   “มิท เรื่องที่มึงจะพูดมีแค่นี้ใช่มั้ย” วากล่าวขึ้น ผมหันไปมองจอมือถือเห็นเฮียเฟย์ทำตัวเป็นคนนอกกับปอนด์ที่ดูเหมือนครุ่นคิดอะไรสักอย่าง ซันโป้ก็อย่างที่เห็น ส่วนริว...ผมยังไม่กล้าสู้หน้ามันตอนนี้

   “อืม หมดแล้ว ที่เหลือกูพูดไม่ได้เพื่อความปลอดภัยของพวกมึงเอง พ่อบุญธรรมกูไม่ใช่คนธรรมดา”

   วาพยักหน้ารับ “ขอบใจที่ยอมบอก แม้กูจะยังหมั่นไส้ที่มึงเก็บเงียบมานานก็เถอะ หลังจากนี้ ถ้าไม่ลำบากมึงนักก็บอกกันบ้างถ้ายังคิดว่าเป็นเพื่อนกันอยู่” น้ำเสียงเนิบๆ ไม่มีการด่าอะไรทั้งสิ้น แต่ความหมายช่างบาดเล็กจนมิทมุมปากกระตุก เถียงอะไรไม่ได้ ได้แต่รับคำเท่านั้นเพราะมีคดีเก่าอยู่

   สำหรับวาคิน เรื่องที่มันแก้ไขอะไรไม่ได้ก็ควรจะปล่อยมันไป อีกอย่าง ตราบใดที่มันไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับพวกเขา วาก็พร้อมที่จะเฝ้าดูเฉยๆ เรื่องของใครคนนั้นต้องตัดสินใจและรับผิดชอบเอง ทำแบบนี้ถือเป็นการเคารพในความคิดอีกฝ่ายด้วย เพราะวาเชื่อว่ามิทต้องมีเหตุผลที่เพิ่งมาเล่าเอาตอนนี้ แต่ดูเหมือนบางคนยังไม่ยอมจบง่ายๆ

   “มันจะจบเรื่องง่ายไปไหม คนมันเคยโกหกมาแล้ว ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่าอนาคตจะไม่ทำอีก” คำพูดของซันทำให้อารมณ์ที่จวนสงบของผมพุ่งสูงขึ้นทันที

   ปอนด์เห็นท่าไม่ดีเลยลุกขึ้นมาห้าม “พวกนายใจเย็นก่อน ไว้ค่อยคุยกัน ตอนนี้ทุกคนต่างก็ร้อนกันหมด เดี๋ยวจะทะเลาะกันใหญ่โตซะเปล่าๆ” แม้จะเป็นความจริงแต่คำเตือนนี้ไม่มีใครสนใจฟัง สองคนยังไม่มีทีท่าว่าจะยอมสงบโดยง่าย เฟย์เกรงว่าเด็กน้อยของตัวเองจะโดนลูกหลงเลยดึงกลับมากอดไว้ตามเดิม มองสถานการณ์เงียบๆ หากมันลุกลามใหญ่โตค่อยลุกขึ้นมาห้ามทัพ

   “ไม่งั้นมึงจะเอายังไง” ผมกำมือแน่นอดทนสุดชีวิต ท่องในใจว่าเรื่องนี้เราผิด พวกเพื่อนทำไปก็เพราะเป็นห่วง ผมไม่ควรจะอาละวาดใส่

   “บอกเหตุผลของมึงมาให้หมด”

   ผมนิ่ง มันนิ่ง สุดท้ายเลยตัดสินใจนั่งลงแล้วพยักหน้าให้มันนั่งตาม ถ้าการบอกเหตุผลจะทำให้พวกมันเข้าใจความจำเป็นของผมมากขึ้น ผมก็พร้อมที่จะบอก

   “ก่อนจะบอกกูขอพูดอะไรอย่าง กูก็คือกู พวกมึงก็คือพวกมึง ต่างคนต่างความคิด มีวิธีจัดการปัญหาไม่เหมือนกัน ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าคนที่เจอทุกอย่างด้วยตัวเอง ดังนั้นฟังแล้วช่วยอย่าลืมด้วยว่ากูไม่ใช่พวกมึง”

   ส่วนใหญ่เข้าใจกับสิ่งที่ผมบอก มีแค่ซันนั่งขมวดคิ้วกับริวที่ผมยังไม่กล้ามองหน้ามันตั้งแต่ต้น

   “เริ่มจากเรื่องพ่อกูก่อน มึงบอกว่าช่วยกูได้ใช่มั้ยโป้ แต่นั่นมันเป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ ได้แค่หนีไปเรื่อยๆ สักวันมันก็ไม่พ้น พวกมึงยังไม่รู้จักนิสัยของพ่อกูดีพอ ผู้ชายคนนั้นต่อให้ต้องขายกูเพื่อเงินเขาก็ทำได้และเคยทำด้วยแม้ว่าจะไม่สำเร็จก็ตาม ต่อให้ติดคุก ไม่นานก็ออกมาจองเวรจองกรรมกูอยู่ดี พวกมึงคงไม่คิดหรอกนะว่าจู่ๆ กูก็ทำงานไซด์ไลน์เลยโดยที่ไม่มีใครชี้ทาง”

   พูดถึงเรื่องนี้ก็นึกขึ้นได้ ตั้งแต่เรื่องที่ผมโดนยิงผมก็ไม่เคยเจอพ่ออีกเลย ไม่รู้ว่าถูกคนของลูเซียสจัดการไปพร้อมกับเรื่องตอนนั้นหรือไปเตร่อยู่ที่ไหน ซึ่งผมเลิกสนใจไปนานแล้ว จะเป็นตายร้ายดียังไงก็ช่าง ขอแค่ไม่มายุ่งเกี่ยวกับอีกตลอดชีวิตก็พอ

   ผมเล่าต่อไม่ปล่อยให้เพื่อนแทรก “ต่อมา เรื่องงานไซด์ไลน์ใช่มั้ย? มึงตอบกูที นอกจากค้ายากับเด็กขายมีอาชีพอะไรที่ทำให้ได้เงินครั้งละมากๆ ในวัยที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ กู้หนี้ยืมสิน? กูจะเอาที่ไหนไปกู้ ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีห่าอะไรเลย”

   “กูหาเงินได้ ไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้น ขอแค่มึงมาถามกูสามารถช่วยสอน แนะนำมึงได้” ซันพูดอย่างไม่ยอม ผมกลอกตาเหนื่อยหน่าย

   “เป็นมึงก็พูดได้สิ มึงมีคนที่บ้านคอยหนุนหลัง” เห็นมันอ้าปากจะเถียงผมเลยยกมือห้าม “อย่าเพิ่งขัด ต่อให้มึงหาเงินด้วยตัวเอง มึงปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าหากพลาดขึ้นมาก็ไม่ต้องกลัวในเมื่อมึงมีคนที่บ้านคอยเป็นกำลังให้ แล้วกูล่ะ กูไม่มีใครเลย กูต้องดิ้นรนด้วยตัวเอง สมองกูก็ไม่เก่งเท่ามึง ถ้ากูมีทางเลือกอื่นกูก็ไม่มาทำงานนี้หรอก”

   “จะบอกให้ยืมเงินงั้นเหรอ เหอะ! เดือนหนึ่งมีรายจ่ายหลายหมื่นบาท ปีหนึ่งก็หลายแสน แม่กูไม่ได้เป็นหวัดหาหมอรับยามากินแล้วหายนะไอ้สัตว์ ต้องยืมเงินพวกมึงอีกนานเท่าไรกว่าแม่กูจะหาย ต่อให้กูหน้าด้านแต่กูก็ไม่ไร้ยางอายถึงขั้นเบียดเบียนเพื่อนเปล่าวะ หรือถ้าพวกมึงไปคุยกับพ่อแม่พี่น้องญาติโกโหติกาเอาเงินมาให้กูยืม มึงคิดรึเปล่าว่าพวกเขาจะรู้สึกยังไง สมัยนี้ญาติกันยังโกงกันได้ พี่น้องยังฆ่ากันตายเพราะมรดก กับกูที่เป็นใครหน้าไหนไม่รู้ เป็นหนี้จำนวนเงินขนาดนั้นโดยไม่รู้ว่าจะคืนให้ได้เมื่อไหร่ ใครมันจะยอมเสี่ยงวะ!”

   ผมเริ่มใส่อารมณ์ตามความอัดอั้น ไม่ต่างจากการระบายความรู้สึกที่เก็บลึกไว้ภายใน หอบหายใจหนักร้อนรุ่มไปทั้งตัว ส่วนหนึ่งคงเป็นผลจากแอลกอฮอล์แต่ก็ต้องขอบคุณมันที่ทำให้ผมกล้าพูดทั้งหมดออกไป พี่อาคมเดินมาลูบหลังส่งแก้วน้ำเย็นให้อย่างเป็นห่วง ผมไม่มีอารมณ์จะทำตัวเป็นเด็กดีใส่ เลยพยักหน้าเป็นเชิงขอบคุณรับมากระดกหมดแก้ว พูดต่อเหมือนเบรกแตก กำแพงอารมณ์พังพินาศ

   “กูเข้าใจว่าพวกมึงเป็นห่วง แต่บอกไปก็ช่วยอะไรไม่ได้ งั้นจะบอกให้เสียสุขภาพจิตไปทำไม กูอยู่ของกูแบบนี้มาตั้งนาน ก่อนจะเจอพวกมึงด้วยซ้ำ และเหตุผลที่กูตัดสินใจเล่าทุกอย่างให้ฟังก็เพราะพวกมึงเป็นเพื่อนกู”

   “มึง...เว้ย!!” ซันขยี้หัวเหมือนมีเรื่องจะพูดแต่ก็พูดไม่ออก โป้กอดอกทำหน้ายุ่ง วาถอนหายใจไม่ได้พูดอะไร ปอนด์นั่งนิ่งคงกำลังย่อยข้อมูลที่ได้รับ สุดท้าย...ผมหันไปหาริวแล้วก้มหัวให้มัน

   “กูขอโทษที่กูโกหกมึงมาโดยตลอด กูรับรู้ถึงความห่วงใยที่มึงมีให้ ไม่เคยคิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระแม้แต่น้อย พวกมึงคือความหวังของกู กูหวังว่าสักวันจะใช้ชีวิตแบบเดียวกับพวกมึงได้ อาจจะดูเห็นแก่ตัว แต่ช่วยคบกูเป็นเพื่อนต่อไปที เพราะก็มีแค่พวกมึงเท่านั้นที่บอกว่าเป็นเพื่อนได้อย่างเต็มปาก” ผมเงยหน้าสบตาริวแล้วหันไปมองทุกๆ คนบอกบอกความในใจออกมาจนหมดเปลือก

   “เพื่อนกันทำแบบนี้เหรอ...” คำพูดแรกของริวไม่ต่างจากคมมีดกรีดเข้ากลางใจ “ช่างเถอะ...ฉันกลับก่อนล่ะ” พูดจบมันก็หมุนตัวเดินออกไป สิ่งที่ผมเห็นก่อนประตูจะปิดลง คือสีหน้าที่มีหลายอารมณ์ผสมปนเป ทั้งผิดหวัง โกรธ เสียใจและสับสน ผมก็ได้แต่หวังว่าในความสับสนของมันนั้นจะเป็นเรื่องดี เพราะผมผิดกับมันเยอะมากจริงๆ ต่อให้มันเลิกคบผมก็ไม่มีอะไรจะพูด

   เฮียเฟย์ลุกขึ้นมาไกล่เกลี่ยหลังเห็นลูกแมวมองคนนู่นทีคนนี่ทีจนน่าสงสาร “เอาล่ะๆ นั่งแช่กันแบบนี้ก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นมา จะดื่มต่อก็คงไม่มีอารมณ์กัน แยกย้ายกันกลับบ้านซะ ให้เวลากับตัวเองแล้วค่อยมาเจอกันใหม่”

   ทุกคนเห็นด้วย พากันลุกจากที่นั่งเดินผ่านผมไปทีละคน ซันมองหน้าสุดท้ายก็ไม่พูดอะไร มีโป้เดินตามหลังตบบ่าผมเบาๆ ปอนด์จับแขนผมให้กำลังใจ

   “ทุกอย่างต้องผ่านไปได้ด้วยดี” ใบหน้าน่ารักพยายามยิ้มทั้งที่ดูฝืนๆ ก็นะ พบกับบรรยากาศกระอักกระอวนแบบนี้จะให้ทำไงได้ เฮียเฟย์ไม่ได้พูดอะไร แค่จับหัวผมโยกไปมาเบาๆ ในที่สุดภายในห้องจึงเหลือเพียงผม พี่อาคมกับการ์ดอีกสองคน

   พี่อาคมหยิบมือถือผมยื่นส่งให้ วายังไม่วางสาย

   “กูถามแค่คำเดียว ‘ตอนนี้มึงมีความสุขรึเปล่า?’” วาดูจริงจังกับคำถามนี้มาก ผมจึงยอมตอบ

   “ถ้าไม่นับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ชีวิตกูมีความสุขดี แม้จุดเริ่มต้นจะไม่ดีเท่าไร แต่ผลลัพธ์ที่ออกมา กูไม่คิดว่าตัวเองจะมีความสุขไปได้มากกว่านี้แล้ว”

   “หึหึ มักน้อยนะมึง อย่างที่กูบอก มึงว่าดีกูก็ว่าดี ขอให้โชคดีกับชีวิตที่มึงเลือกและกูยังเป็นเพื่อนกับมึงเสมอ ถึงจะไม่ค่อยสนิทและกูให้ความสำคัญกับเหี้ยซันมากกว่าก็เถอะ”

   ผมหัวเราะ ไม่นึกเคืองกับคำพูดอีกฝ่ายเลยสักนิด ความน่ารักของวาคือการพูดตรงๆ แบบแอบซึนนิดๆ นี่แหละ เล่เองก็น่าจะชอบในส่วนนี้เหมือนกัน

   “ขอบใจมาก”

   “เออ” แล้วมันก็กดวางสายไปทั้งแบบนั้น

   ผมยืนมองมือถือกำลังคิดวุ่นวายในหัว จู่ๆ ก็มีสายเข้าเล่นเอาผมสะดุ้งโหยงเกือบทำมือถือหลุดมือ พอจับดีๆ ถึงได้เห็นว่าใครโทรมา

   ชื่อคนโทรเข้า ‘ป๋า’ กับภาพคนหน้าบูดเพราะถูกสั่งห้ามเข้าใกล้ผมจนกว่ากองเอกสารจะหมดโดยมีไนท์คุม เห็นทีไรก็หลุดขำทุกที ผมกดรับสายด้วยรอยยิ้มนิดๆ แค่เห็นรูปป๋าก็เหมือนได้รับการเยียวยา

   /กลับ/

   “ครับ?”

   /เสร็จธุระแล้วก็กลับ ฉันรอเธออยู่/

   สายถูกตัดไปอีกครั้ง รอบนี้ผมได้รับการเยียวยาจริงๆ แค่ประโยคเดียวเท่านั้น

   ฉันรอเธออยู่

   ลูเซียสกำลังรอผม ผมไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว ที่สำคัญคือผมมีที่ให้กลับไป มือเก็บมือถือใส่ในกางเกงพลางบอกพี่อาคม

   “ป๋าโทรมาตามแล้วกลับ ‘บ้าน’ กันเถอะครับ พี่อาคมไปเตรียมรถเลยเดี๋ยวผมแวะไปบอกพวกพี่เขาก่อน”

   “รับทราบครับคุณหนู” พี่อาคมถอยฉากออกไป ทิ้งการ์ดสองคนให้ติดตามผม พอออกจากห้องวีไอพีก็สั่งให้พนักงานเข้าไปเก็บกวาดให้เรียบร้อย ส่วนผมคุยกับเฮียโน้ตที่เริ่มเมา โดนกรอกเหล้าทิ้งท้ายไปเพียวๆ สองแก้วถึงยอมปล่อยผมกลับ ก่อนเข้าห้องก็ดื่มไปหลายแก้ว เจอเพียวเข้าไปต่อให้คอแข็งแค่ไหนก็เซได้
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 18-03-2017 23:45:02
รอบที่23 หมดเปลือก(ต่อ)

   ผมโบกมือลาทั้งที่มีการ์ดช่วยพยุง แน่นอนว่าไม่ลืมสั่งกำชับให้พนักงานรับรองพวกเฮียโน้ตดีๆ ถ้าเกิดหมดสภาพกันก็ให้เปิดห้องซะ ค่าใช้จ่ายทั้งหมดลงบิลไว้ด้วยชื่อของป๋า

   พี่อาคมจอดรถรออยู่หน้าผับ พอผมขึ้นไปก็หลับตลอดทางด้วยความเมาและอยากอยู่เงียบๆ ตื่นอีกทีก็ตอนถึงที่หมายพี่อาคมมาสะกิดปลุก ผมเลยลงจากรถแบบโลกเอียง ให้พี่อาคมพยุงมาส่งจนถึงห้องป๋า วันนี้สงสัยจะเคลียร์งานเสร็จเร็ว ถึงนอนเอนหลังดื่มวิสกี้อยู่บนเก้าอี้ตัวยาวในห้องนั่งเล่น

   ผมเดินเข้าไปปีนขึ้นบนตัวป๋าแล้วนอนซบแบบมึนๆ ฝ่ามือใหญ่ ลูบหัวอีหนูที่เข้ามาอ้อนราวกับลูกจิ้งจอกที่ต้องการที่พึ่ง ซึ่งสิงโตตัวนี้เต็มใจอย่างยิ่ง

   “ป๋าผมมีเรื่องจะบอก” ผมสัญญากับป๋าไว้แล้ว หลังคุยกับเพื่อนเสร็จจะมาคุยกับป๋าเช่นกัน

   “ยังไม่ใช่ตอนนี้ ไปอาบน้ำให้สร่างเมาค่อยมาคุย” ริมฝีปากร้อนกดจูบบนขมับ ข่มใจไม่ฟัดอีหนูที่เมาแล้วยั่วยวนยิ่งขึ้น ปล่อยให้มิทไหลลงจากตัวเดินโซเซไปอาบน้ำตามคำสั่ง

   หลังชำระกายด้วยน้ำเย็น สวมชุดคลุมอาบน้ำออกมาดื่มน้ำมะพร้าวสร่างเมา ด้วยความที่ผมชอบกินทุกอย่างที่เกี่ยวกับมะพร้าว เดฟเลยมักทำน้ำพร้อมเนื้อทิ้งไว้ในตู้เย็นเสมอ คนอื่นก็มีจิ๊กกินบ้าง ดังนั้นไม่แปลกที่พี่อาคมจะรู้และเอามาให้ผมดื่มเพื่อสร่างเมา

   เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจทุกอย่าง ผมก็กลับไปนอนอยู่บนตัวลูเซียสตามเดิม

   “พร้อมก็เล่ามา” แก้ววิสกี้ถูกวางไว้บนโต๊ะกลมด้านข้างบ่งบอกว่ากำลังรอรับฟังอยู่ ผมซุกหน้ากับแผ่นอกแน่น ค่อยๆ ถ่ายทอดเรื่องของแม่ออกมาจากปาก ตอนนี้ผมไว้ใจป๋าแล้ว ไม่มีเหตุที่ต้องปิดบังอีก แถมยังหวังเล็กๆ ด้วยว่าลูเซียสจะให้การช่วยเหลือเต็มที่

   เล่าจบผมช้อนสายตาขึ้นมองลูเซียสแบบลุ้นๆ แต่สิ่งที่แสดงออกมาคือนิ่งสนิท ผมก็เข้าใจทุกอย่างทันที

   “ป๋ารู้แต่แรก…ตั้งแต่เมื่อไหร่!?” พอเป็นเรื่องแม่ผมเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ทันที ผมถามอย่างร้อนรนในระหว่างที่ป๋ากอดรวบตัวผมจนขยับไม่ได้ ผมนึกถึงไนท์ทันที อีกฝ่ายเป็นคนเดียวที่รู้เรื่องนี้และบอกว่าจะจัดการให้ หรือว่า!?

   “ไนท์ไม่ได้หักหลังเธอ หมอนั้นเก็บเรื่องนี้เป็นความลับได้อย่างไร้ที่ติ เพียงแต่พักหลังเจ้านั่นวุ่นกับคนรักของตัวเองทำให้ละเลยส่วนนี้ไป ฉันก็เพิ่งรู้เรื่องเมื่อไม่นานมานี้” ป๋าเอ่ยดักอย่างรู้ทันช่วยให้ผมสงบลงถาม แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถามอย่างกังวล ลูเซียสจะทำยังไงต่อไปกับแม่ผม

   “ถ้าอย่างงั้น...”

   “แม่เธอได้รับการรักษาจากผู้เชี่ยวชาญเรื่องโรคหัวใจ ฉันสั่งแล้วว่าใช้ทุกวิธีรักษาให้หายโดยไม่จำกัดค่าใช้จ่าย”

   ผมได้แต่อึ้ง ในช่วงที่ผมกำลังบ้าบออยู่กับตัวเอง ลูเซียสกลับเป็นคนจัดการทุกอย่างเพื่อรักษาแม่ ผมช่างเป็นลูกที่...

   “อย่าโทษตัวเอง สิ่งที่เธอทำนั่นถูกแล้ว เธอไม่ควรไว้ใจใครง่ายๆ โดยเฉพาะกับพวกไม่สะอาด ยังนับว่าเธอโชคดีที่มาเจอฉัน หากเป็นคนอื่นคงบอกได้ยากว่าจะเป็นยังไงต่อไป” สีหน้าของมิทรี่ตอนนี้เปิดเผยความรู้สึกนึกคิดทุกอย่าง ระดับอย่างลูเซียสไม่ยากที่จะมองออกราวกับไปนั่งอยู่กลางใจ เวลานี้จิตใจของมิทรี่กำลังอ่อนไหว ลูเซียสจึงเรียกกลับมาทันทีที่อาคมส่งข้อความแจ้งการเคลื่อนไหว เพื่อที่จะได้อยู่ในสายตา ให้บอสใหญ่คนนี้ดูแลง่ายๆ

   เมื่อคิดทบทวนดูแล้ว ทางฝั่งมิทรี่ไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากคำนี้ “ขอบคุณ...ขอบคุณมากครับ” สองมือพนมกราบบนอก ปล่อยให้น้ำตาแห่งความยินดีไหลรินเป็นสาย ลูเซียสลูบแผ่นหลังสั่นเทาพลางเอ่ยปลอบ

   “เด็กดี คิดได้แล้วก็ตั้งใจเรียนซะ ปิดเทอมเมื่อไรฉันจะพาเธอไปพบแม่ ก่อนจะย้ายไปโรงพยาบาลที่มีอุปกรณ์ครบถ้วนกว่านี้”

   ผมผงกหัวรับเงียบๆ ซุกหน้ากลั้นสะอื้นแล้วกอดป๋าแน่น ร้องไห้จนกระทั่งผล็อยหลับไปคาอก

   ลูเซียสก้มมองคนที่อยู่บนตัว อยู่กันมาหลายเดือนเคยเห็นมิทร้องไห้เพียงครั้งเดียวตอนอยู่โรงพยาบาล มาตอนนี้แค่เพียงหนึ่งอาทิตย์ มิทร้องไห้ถึงสองครั้ง แต่ร้องเพราะความรู้สึกด้านดีก็แล้วไป ถือว่าเป็นเด็กที่เข้มแข็งมากจนพวกคนในตึกพากันอ่อนใจ

   พวกการ์ดยิ่งแล้วใหญ่ ใจอ่อนเป็นเยลลี่หมดความน่าเกรงขามตอนยิงปืนแสกหน้าคนตาไม่กระพริบ ตามใจได้เท่าไรก็เท่านั้น คงคุมมิทไม่ได้ คิดถูกแล้วที่ให้อาคมตามประกบ การ์ดสองคนที่ตามไปวันนี้ก็ควรต้องเปลี่ยน ไว้ค่อยสั่งงานอาคมอีกที

   บอสใหญ่คิดในใจเสร็จสรรพ ก่อนอุ้มลูกบุญธรรมควบฐานะคลุมเครือไปนอนกอดบนเตียงนุ่ม

   ช่วงเวลาเดียวกันนี้ทุกคนต่างกลับไปพักผ่อนในแบบของตัวเอง เฮียเฟย์กล่อมปอนด์ที่กังวลเรื่องเพื่อนว่าทุกอย่างจะต้องไม่เป็นไร แค่ต้องใช้เวลาในการตกผลึกความคิด วันหยุดเสาร์อาทิตย์นี้เป็นช่วงเวลาที่ดี วันจันทร์ทุกคนคงจะได้คำตอบให้ตัวเอง

   ฝ่ายซันกับโป้ ต่างคนต่างแยกย้ายกันเข้านอนให้สร่างเมาค่อยมาถกปัญหาคุยต่อวันพรุ่งนี้ ไม่ต่างจากวา วางมือถือทิ้งเรื่องทุกอย่างไว้เบื้องหลังแล้วไปก่อศึกกับเล่บนเตียง ข้อหาที่อีกฝ่ายมาเบียดเบียนเตียงนอนทั้งที่ห้องตัวเองก็มี

   คนสุดท้ายที่ได้รับผลกระทบมากที่สุด กำลังนอนหงายอยู่กลางบ้านคนอื่น บนหน้ามีผ้าชุบน้ำโปะหนึ่งผืน เจ้าบ้านใช้เท้าเขี่ยด้วยความหมั่นไส้

   “อย่ามาตายคาบ้านกู ลุกขึ้นมากินน้ำเยอะๆ จะได้สร่าง”

   คนโดนสั่งยอมผุดลุกขึ้นมารับน้ำดื่มอย่างว่าง่าย อันที่จริงริวก็แอบเกรงใจพี่ธันอยู่บ้าง มารบกวนดึกๆ ดื่นๆ โชคดีที่อีกฝ่ายเป็นคนนอนดึก ไม่งั้นคงได้นอนตากยุงเป็นเพื่อนหมาข้างนอกแน่ แต่จะให้กลับบ้านตอนนี้ก็ว้าวุ่นใจ เลยบากหน้ามาพึ่งพี่ธัน

   “ไหนมึงบอกมีเรื่องปรึกษากู รีบพูดมาก่อนกูจะไปนอน” หนุ่มไทยสวมเสื้อกล้ามสีขาวห้อยสร้อยพระกับตะกรุด หาวปากกว้าง มือโบกผ้าขาวม้าไล่ยุงสุดแสนจะพื้นบ้าน ภาพที่เห็นทำเอาริวหายเครียดไปหลายเปอร์
   
   “ผมถามเลยแล้วกันพี่ธันจะได้นอน ถ้าเกิดว่าพี่ธันโดนเพื่อนโกหกมาตลอด ทั้งที่เราหวังดีด้วย และพี่ธันเป็นคนที่เกลียดการโกหกมากๆ พี่ธันจะทำไงครับ”

   “ไม่รู้ดิ”

   คำตอบดื้อๆ ทำเอาริวหน้าเหวอ

   “อ้าว”

   พี่ธันยักไหล่ “กูไม่ใช่มึง และไม่ใช่เพื่อนคนนั้นของมึงจะไปรู้เรื่องได้ไง ของแบบนี้ต้องเจอกับตัวถึงจะเข้าใจ ไม่งั้นมึงก็คิดง่ายๆ มองทุกอย่างเป็นกระจก ลองคิดดูซิว่าหากมึงไปยืนจุดเดียวกับเพื่อน มึงจะทำยังไง แล้วถ้าเพื่อนมาอยู่จุดเดียวกับมึงเขาจะแสดงออกแบบไหน”

   เหมือนจะเข้าใจและเหมือนจะไม่เข้าใจ เลยทำหน้าหมาปัญญาอ่อนใส่พี่ธันจนโดนเขกหัวทิ่ม

   “คิดมากรกสมอง นอนๆ เขาว่านอนอิ่มสมองปลอดโปร่ง ดังนั้นกูไปนอนล่ะ ฝากปิดบ้านด้วย” เจ้าของบ้านหาวอัดหน้าแล้วเดินเกาพุงขึ้นชั้นสองเฉย ริวได้แต่คิด แบบนี้ก็ได้เหรอ เอาเถอะ ไม่แน่ว่านอนเต็มอิ่มตื่นมาอาจจะได้คำตอบจริงๆ

   เสาร์อาทิตย์คือวันที่ทุกคนได้อยู่กับตัวเองเต็มที่เพื่อมาเผชิญหน้ากันในวันจันทร์ มิทตื่นแต่เช้ารีบกินข้าวแต่งตัวมามหา’ลัยนั่งรออาจารย์ในห้องคนแรก ไม่ได้จงใจหลบหน้าเพื่อน แค่อยากยืดเวลาตัดสินชะตาชีวิตออกไปอีกเล็กน้อย พอพักเที่ยงก็ใช้ความสามารถส่วนตัว หลบหนีจากผู้คนไปอยู่มุมสงบไร้คนสนใจ

   กลายเป็นภาพหนุ่มร่างเพรียวกำลังนั่งขัดสมาธิ หลบอยู่ในพุ่มไม้หลังคณะ จุดนี้เป็นจุดที่ผมบังเอิญพบระหว่างหาที่นอนกลางวัน มันเป็นพุ่มดอกบานบุรีสีเหลืองที่ต้นตรงกลางตายจนเหลือพื้นที่โล่งๆ ส่วนต้นที่อยู่รอบๆ ก็งอกกิ่งบังจนเหลือเพียงแสงรำไรเหมาะกับการนอน ผมเลยขอกล่องกระดาษจากป้าร้านข้าวมาปูไว้นอนเล่น เวลาอยากหลบจากผู้คน

   ในมหา’ลัยยังมีอีกหลายจุดที่ผมเจอ ส่วนใหญ่ก็อยู่ใกล้คณะตัวเองเพื่อง่ายต่อการเข้าเรียนหรือหาอะไรกิน รวมถึงแอบฟังเรื่องของชาวบ้าน ผมไม่ได้ตั้งใจนะ ส่วนใหญ่คนพวกนั้นเดินมาพูดให้ผมฟังเองถึงที่

   แต่เหมือนผมจะลืมอะไรไปสักอย่าง...

   พุ่มไม้เหนือหัวที่เคยมั่นใจว่าไม่มีใครสน บัดนี้มันถูกแหวกออกด้วยมือคู่หนึ่ง ผมเงยหน้ามองอย่างอึ้งๆ

   “เฮ้ย!”

   “เจอตัวสักที นี่มึงยังมีรังลับที่กูไม่รู้อีกเหรอ” หนุ่มครึ่งญี่ปุ่นขมวดคิ้วไม่พอใจ พลางส่งข้อความบอกเพื่อนคนอื่นให้มาร่วมตัวกันที่นี่

   “ไอ้ริวมึงมาได้ไง ไม่สิ มึงหากูเจอได้ไง!”

   “กูเก่ง อีกอย่างมึงลืมไปแล้วเหรอว่าที่ผ่านมาใครเป็นคนหาและส่งข้าวส่งน้ำให้มึงตลอด” มันพูดหน้าตาเฉย เป็นความจริงที่มันคอยส่งเสบียงให้ หลายครั้งมันเลี้ยงข้าวผมด้วยซ้ำ แต่ตรงนี้ผมไม่เคยบอกมันนี่หว่า ริวไม่ปล่อยให้ผมได้คิดนาน ลากผมออกมาจากโพรงแล้วจ้องเขม็งอย่างคาดคั้น

   “มึงหลบหน้าพวกกู”

   ผมจ้องกลับ โดนจับได้คาหนังคาเขาแบบนี้ไม่มีประโยชน์ที่จะแถ “เออ กูหลบหน้า ต่อให้กูเก่งกล้าสามารถแค่ไหน กับเรื่องบางเรื่องกูก็อยากหนี...”

   ผัวะ!!

   คำพูดหายไปกะทันหัน หมัดเน้นๆ ซัดจนหน้าหัน คมฟันกระทบกระพุ้งแก้มจนได้กลิ่นเลือด ผมตาโตหันไปมองคนลงมืออย่างไม่เข้าใจ สมองยังไม่ทันได้ประมวลผมมันก็ใส่ทันที

   “มึงมันเหี้ย! ไอ้เพื่อนเหี้ยย!! ทั้งที่รู้ว่ากูเกลียดการโกหกที่สุดแต่มึงก็ยังทำ ที่ผ่านมามึงไม่เคยไว้ใจกูเลยเหรอวะ กูช่วยมึงสารพัดแถมยังร่วมมือกับมึงเพื่อปิดซัน แต่มึงทำแบบนี้กับกูเหรอ แล้วนี่อะไร แทนที่จะสู้หน้าคุยกันตรงๆ มึงมาหลบอย่างหมาจนตรอก มึงใช่มิทที่กูรู้จักรึเปล่า” วาจาเกรี้ยวกราดจากคนที่อารมณ์ดีอยู่เนืองนิตย์

   แม้จะรู้ตัวว่าผิดแต่ผมเริ่มอารมณ์ร้อนเหมือนกัน ตวาดกลับอย่างไม่ยอมแพ้ “กูเหี้ยแล้วไงวะ! เมื่อวานกูบอกทุกอย่างไปหมดแล้วมึงยังจะเอาอะไรอีก พูดมาเลยดีกว่า จะเลิกยุ่งกับกูหรือยังไงแน่ เอาแต่ด่าแบบนี้มันก็ไม่ต่างจากหมาที่ดีแต่เห่า!!”

   เสียงแหวกอากาศพุ่งเข้ามา งานนี้ผมไม่โง่ให้โดนชก โยกหัวหลบหมัดพร้อมถอยหลังให้พ้นรัศมีการโจมตี ไอ้ริวกำหมัดจ้องเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ

   “อย่ามาดูถูกความเป็นเพื่อนของกู!” ริวลากเสียงเน้นหนักทีละคำ “ที่กูด่า โมโหเหมือนหมาบ้าแบบนี้เพราะกูแคร์ มึงต่างหากยังคิดว่ากูเป็นเพื่อนอยู่รึเปล่า”

   ผมชะงักไปมองอีกฝ่ายที่ตาเริ่มแดง นึกอยากย้อนเวลากลับไปตบปากตัวเองสักสิบที “ขอโทษ...กูเองก็ไม่อยากเสียพวกมึงไปเหมือนกัน ถึงไม่เป็นตัวของตัวเองอยู่แบบนี้ ตั้งแต่กูเจอเรื่องแย่ในชีวิต มีพวกมึงเป็นกลุ่มแรกที่กูคิดว่าเป็นเพื่อนจริงๆ จนบางครั้งกูรู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควรกับความหวังดีของพวกมึงด้วยซ้ำ”

   “ใครตัดสินว่ามึงไม่คู่ควร มึงต่างหากที่กำลังลดค่าตัวเอง” เสียงดังจากทางด้านหลัง โป้เดินมาพร้อมคนอื่นๆ

   “งั้นกูควรทำยังไง ในเมื่อกูทำในสิ่งที่ตัวเองทำได้ไปหมดแล้ว เหลือแค่คำตอบของพวกมึง”

   “กูอยากจะชกมึงสักหมัดนะ แต่เชี่ยริวตัดหน้า งั้นกูขอตรงนี้แล้วกัน” ซันเดินหักมือเข้ามา ออกหมัดไวซัดเข้ากลางท้องจนจุก ขนาดว่าผมเกร็งหน้าท้องเอาไว้ยังไม่ค่อยช่วยเท่าไร

   “ริวชกหน้า ซันชกท้อง กูมันพวกอินดี้ไม่อยากเลียนแบบใคร ชอบความแตกต่าง งั้น…”

   จุ๊บ!

   “จูบปากมึงแทนแล้วกัน ปากนิ่มดี ถ้ายังไม่มีแฟนและมึงยังไม่มีเจ้าของคงได้ลองกันสักที” กระตุกยิ้มมุมปากแล้วถอยออกไปยืนอุดหูหลบเสียงโวยวายของซันที่หาว่านอกใจ

   “ฉันไม่อยากทำร้ายร่างกาย จะทำแบบโป้ก็ไม่กล้า งั้นให้สิ่งนี้แทนแล้วกัน” ปอนด์ยื่นยาทาแก้พกช้ำสูตรเย็นมาให้ ทำเอาผมไม่รู้จะขำหรือร้องไห้ดี มันเท่ากับว่ารู้อยู่แล้วแต่ไม่คิดห้ามนี่ เจ้าตัวพูดต่อไม่ได้สนใจสีหน้าของผม “ฉันเข้าใจมิทนะ ถ้ามีทางเลือกอื่นมิทคงไม่ทำแบบนี้แน่ ยังไงก็สู้ๆ พวกนั้นแค่โมโห พอหายก็กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม เพื่อนแท้ตัดกันไม่ขาดหรอก”

   “ขอบคุณและขอโทษ ฉันเข้าใจแล้ว” ผมรับเสียงอ่อย พวกซันกลับมารวมตัวยืนกดดันผม โดยเฉพาะริวที่ส่งจิตสังหารมากเป็นพิเศษ

   “ถือว่ามึงติดทัณฑ์บน พวกกูยังไม่เลิกคบมึงและยังไม่ยอมให้อภัยมึงง่ายๆ หลังจากนี้มีอะไรมึงต้องรายงานตัวตลอด ไม่อย่างนั้นมึงเจอพวกกูรุมกระทืบแน่” ซันคาดโทษ

   “ไม่มีปัญหา เว้นเรื่องเกี่ยวกับป๋า กูบอกพวกมึงไม่ได้จริงๆ เพื่อความปลอดภัยของพวกมึงเอง แต่กูให้สัญญา จะไม่โกหกและปล่อยให้พวกมึงคาดเดากันไปเอง กูจะบอกเท่าที่บอกได้”

   “ดี จบ แดกข้าว!” สรุปประเด็นแล้วไม่จำเป็นต้องขุดมาพูดคุยอีก ซันเป็นคนตัดบทยกพลไปกินข้าวที่โรงอาหารรวมศูนย์กลางของทุกคณะ ซันกอดคอโป้เดินนำหน้า มีปอนด์ชวนคุยอยู่ข้างๆ เปิดโอกาสให้ผมกับริวได้คุยกันเพียงลำพัง ผมคงพูดอะไรไม่ได้นอกจากคำนี้

   “ขอโทษ...”

   “ไม่ยกโทษให้ อย่างที่ซันบอก มึงติดทัณฑ์บนอยู่โดยมีกูเป็นคนคุมความประพฤติ เตรียมตัวเตรียมใจไว้เลย” แสดงว่าพวกมันไปตกลงกันลับหลังมาแล้วเรียบร้อย

   “เอางั้นก็ได้ ให้กูช่วยเป็นพ่อสื่อกับพี่ธันด้วยมั้ย” พูดด้วยความหวังดีกลับโดนมันโบกหัวทิ่ม

   “ไม่ต้อง! กูจัดการเองได้”
   
   ผมลอบมองมัน ใบหน้าขึ้นสีนิดๆ คงกำลังนึกถึงพี่ธัน เหมือนตอนนี้อารมณ์มันจะเย็นลงบ้างแล้ว ผมเลยถามในสิ่งที่ค้างคาใจ

   “กูถามจริง มึงหากูเจอได้ยังไง ตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว” จะบอกว่าเดาจากนิสัยผมก็ไม่น่าใช่ ฐานลับแต่ละแห่งไม่มีความใกล้เคียงกันเลยแม้แต่น้อย ไอ้ริวยักไหล่

   “จะบอกก็ได้ เพราะถึงมึงรู้ไปก็ไม่ช่วยอะไร ตัวมึงหลบดีแล้ว ติดที่กลิ่นน้ำหอม แค่เดินผ่านกูก็ได้กลิ่น กำหนดขอบเขตเป็นแถวที่ไม่ค่อยมีคนพลุ่งพล่านและไม่ไกลจากร้านของกินก็หามึงเจอง่ายๆ”

   ริวตอบแบบชิลๆ เป็นผมเองที่ทึ่งจัด เห็นชอบทำตัวปัญญาอ่อนไม่คิดเลยว่ามันจะลึกล้ำขนาดนี้ แถมยังจมูกดีอย่างกับหมาและผมเองก็ไม่สามารถเลิกใช้น้ำหอมได้ด้วย ชักกังวลแทนพี่ธันแล้วสิ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 19-03-2017 00:16:26
จมูกดีไปนะริว
คงจะจำกลิ่นพี่ธันได้ด้วยสิเนี่ย555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 19-03-2017 01:26:16
 :m15: สงสารมิทมาก ๆ เลย เราเข้าใจมิทน่ะ ถึงแม้จะสนิทกันแค่ไหน แต่ปัญหาเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ เราก้อไม่อยากให้เพื่อนมารับรู้น่ะ เข้าใจมิทได้ดีเลยน่ะ อยากให้คบกันแบบเป็นกำลังใจให้กันดีกว่า ถึงแม้ คำว่า เพื่อน จะหมายถึงการไม่ปิดบังกันเล่าให้ฟังทุกเรื่อง แต่มันก้อคงต้องมีขีดคั่นในบางเรื่อง เช่นเรื่องเงินทอง เป็นต้น ป๋าน่ารักมาก ๆ เลยอ่ะ ยินดีกับมิทจริง ๆ  :mew3: คนกตัญญูตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ รอตอนต่อไป  :กอด1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-03-2017 02:07:56
ก็เพื่อนกันเนอะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 19-03-2017 02:39:55
 :เฮ้อ: โล่งใจแทนมิท
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 19-03-2017 03:01:19
ระยะปรับความเข้าใจ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: pearlypear ที่ 19-03-2017 03:08:53
 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 19-03-2017 03:28:57
ดีกันๆๆ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 19-03-2017 05:45:14
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 19-03-2017 06:04:55
 :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 19-03-2017 07:07:20
เพื่อนก็เคลียร์แล้ว ป๋าก็จะพาไปพบแม่แล้ว
..ชีวิตดีขึ้นเรื่อยๆแล้วนะมิท
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 19-03-2017 07:27:33
น้องริวควรไปเป็นหมา เอ๊ย! สมแล้วที่เป็นหมาน้อยของพี่ธันนนนน
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 19-03-2017 07:58:30
ในที่สุดทุกคนก็เข้าใจกัน มิทกอดที
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 19-03-2017 09:48:44
เข้าใจกันแล้วววว

ว่าแต่ริวสุดยอดอ่ะ จมูกดีสุดๆ  :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 19-03-2017 10:05:54
ต่าางคนต่างมีเหตุผล แต่ก็ไม่ยากที่จะเข้าใจกันนะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 19-03-2017 10:26:43

เพื่อนก็คือเพื่อน

ตัดกันไม่ได้ง่ายๆ

อย่างน้อยก็เข้าใจกันแล้ว

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 19-03-2017 11:27:32
เข้ามาอ่านแบบมาราธอนกันเลยทีเดียว
ก็คิดอยู่นะว่ามันต้องมีปฏิกิริยาที่แตกต่างกันบ้าง
จะให้ยอมรับได้กันหมดทันทีที่รู้เรื่องก็คงเป็นไปไม่ได้
เข้าใจทั้งสองฝ่าย เราเป็นมิทก็คงทำอย่างนี้เหมือนกัน
โดยเฉพาะเรื่องเงิน มันพูดกันไม่ได้ทุกคนหรอกนะ
เข้าใจที่เพื่อนๆรู้สึก อยากช่วยในเรื่องที่พอช่วยได้บ้าง
เอาเป็นว่าตอนนี้คลี่คลายกันแล้ว เป็นที่น่าพอใจ
ต่อไปเพื่อนๆคงตัวติดกันมากกว่าเดิมแน่ๆ  :hao3:
ทางด้านป๋าเองก็น่าให้รางวัล แต่ต้องไปเอารางวัลที่มิทนะคะ :o8:
ต้องบอกว่าช่วงนี้เป็นช่วงที่ดีที่สุดของมิทเลยก็ว่าได้
มีความสุขอย่างนี้ไปตลอดนะมิทรี่
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดค่ะ



หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 19-03-2017 12:41:03
ดีกันๆๆๆ เพื่อนที่น่ารัก ป๋าก็น่ารัก ชีวิตดี๋ดี
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 19-03-2017 13:32:07
อ่านรวดเดียวจนถึงตอนปัจจุบัน
สนุกมากค่ะ
มิทสู้ชีวิตมาก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 19-03-2017 13:33:50
ทุกอย่างกำลังจะดีขึ้นค่ะ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 19-03-2017 13:33:53
ปลายประสาทจมูกริวทำด้วยอะร๊ายยยย    ยอมค่ะจมูกดีมาก  นี่เสียวแทนพวกเพื่อนๆเลบตอนมิทไปแบบนั้นกลัวป๋าจะหยอกกลับขำๆเหมือนกัน  //  มารู้สึกตัวตอนนี้บางเรื่องก็ลืมไปแล้วอย่างเรื่องพ่อของมิทคือเกือบลืมจริงๆ  อ่านนานจนลืมเลย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 19-03-2017 14:40:55
สนุกมากเลย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 19-03-2017 15:41:55
เพื่อนกัน เพื่อนไม่ทิ้งกัน
เพื่อนมิท ทุกคนรักมิท แล้วก็กลับมาหามิท
แม้จะมีทันฑ์บนควบคุมความประพฤติ
ดีแล้ว ทุกคนยอมรับมิท เป็นเพื่อนรักกันต่อ
ริว จมูกดี พอๆ กับน้องหมาหามิทเจอตลอด
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 19-03-2017 16:58:18
เริ่มเป็นห่วงสวัสดิภาพหมาริวแล้วนะ ต่อยหน้าอีหนูของป๋า กลัวชะตาหมาขาดเลย. ฮ่าาาา
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jadd ที่ 19-03-2017 17:48:21
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 19-03-2017 18:12:42
มีคำถามในใจหลังจากอ่านจบ บอกตรง ๆ เข้าใจมิทโคตร เราก้สนับสนุนมิทมาตลอดนะ ว่าอยากให้มิทมีความสุขได้แล้ว

แต่ ที่มิททำ มันก็เพราะไม่อยากให้เพื่อนมาลำบากด้วย เพราะงั้น มิทก็มีลูเซียสแล้ว ไม่จำเป็นต้องมพวกซันเป็นเพื่อนก็ได้มั้ง เพราะที่ผ่าน อย่างที่มิทบอกว่าพวกซันช่วยอะไรไม่ได้ ถ้าไม่ได้ป๋า มิทก็คงขายตัวต่อไป ขนาดซันบอกสอนได้ มิทยังบอก ไม่เอาเลย งั้นมิทก็ อย่าเป็นเพื่อนกับพวกซันเลย มีป๋าทุกอย่างก็พอแล้วนิ ปล่อยพวกซันไปอยู่กับกลุ่มเขาเถอะ สงสาร ถ้าวันหนึ่ง ศัตรู ของป๋า จ้องทำร้าย คนซวยคือพวกซัน เพราะเป็นแค่คนธรรมดา

เม้นเราคงดูย้อนแย้ง แต่เราอินนะคะ


อีกอย่างพวกซันอะ ก็เป็นแค่คนนอกด้วย จะไปเสือกเรื่องมิททำไม ขนาดเจ้าตัวยังไม่อยากให้ยุ่ง เพราะงั้น ควรพอ

เหมือนเสือกกลาย ๆ เราอาจจะตีความผิด 555 แต่ เข้าใจไปว่าเสือกเต็มหน้า กร๊ากกก


ฉันอินแรง ตั้งแต่ซันโป้ละ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 19-03-2017 18:41:16
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 19-03-2017 20:37:32
เข้าใจกันก็ดีแล้ว

ว่าแต่ ริว จมูกดียังกับสุนัขเลยนะเรา  :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryu7801 ที่ 19-03-2017 21:00:31
ดีใจกับมิทด้วย :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 19-03-2017 22:22:52
ให้สมญานาม ริวหมาล่ามิท
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mochimanja2 ที่ 20-03-2017 00:46:04
สนุกมากๆ รอตอนต่อไปจ้า  :L2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Sorso ที่ 20-03-2017 02:12:23
ในความคิดเรา ดีแล้วที่เพื่อนๆยังกลับมาคุยกลับมาคบกันเหมือนเดิม

ในความเป็นจริงเพื่อนบางคนที่คิดว่าเป็นเพื่อนสนิทหรือเข้าใจเราทุกอย่าง ถ้าบอกไปว่าเคยเป็นเด็กไซด์ไลน์ บางคนก็รับไม่ได้จนเลิกคบไปเลยนะ ตัวมิทเองก็มีเพื่อนไม่เยอะ คิดว่าที่ไม่อยากบอกเพื่อนคงจะมีประเด็นนี้เข้ามาเกี่ยวข้องในใจลึกๆอ่านะ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนจริงๆ

เราเลยคิดว่า อยากให้เพื่อนๆเข้าใจมิทจริงๆ ว่าทำไมถึงต้องโกหก เพราะไม่มีอะไรมาประกันได้หรอกว่าถ้าบอกว่าเป็นเด็กไซด์ไลน์ตั้งแต่แรกจะไม่มีสายตารังเกียจมองมาหรือเลิกคบแล้วเอาเราไปนินทาแทน

เพราะมิทก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่รู้จักเพื่อนมาใหม่ๆนี่ คนที่รู้จักกันใหม่ไม่มีใครรู้นิสัยที่แท้จริงได้หรอกนะ เราเข้าใจมิทว่าทำไมถึงยังไม่บอกตั้งแต่แรก แต่เลือกที่จะโกหกไปแทน เพื่อตัดปัญหา
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 20-03-2017 18:13:10
โอ้ยยย รู้สึกโล่งใจแทนหนูมิทมากๆ  :heaven
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 22-03-2017 16:39:34
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: milin03 ที่ 22-03-2017 20:49:05
รอจ้า
 :mc4: :mc4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 27-03-2017 10:11:13
ตามทันแล้ว~ สนุกมากๆเลย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: waiman ที่ 07-04-2017 14:39:09
ขอบคุณจ้า  รออ่านต่อน๊า
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: M4 ที่ 13-04-2017 09:12:08
 o13 o13 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Pin_12442 ที่ 15-04-2017 21:55:30
สุนุกมาก อินทุกตอน 555  :ling1:

ระหว่างรอตอนต่อไป ก็วนกลับไปอ่านตอนเก่าๆ  :katai5:

รีบมาต่อนะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ :mew1: :mew3: :mew6: :hao3:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 16-04-2017 14:38:10

ประกาศ......

ตามหาคนเขียน

ขณะนี้คาดว่ากำลังแอบไปเล่นน้ำสงกรานต์ที่ไหนสักแห่ง

หลังจากหมดสงกรานต์แล้วขอให้ท่านมาเขียนต่อโดยด่วน

เนื่องจากคนอ่าน ลอยคอ รอคอย อย่างมีความหวัง

กลับมาไวๆนะขอรับ.....

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [Up 18/3/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 17-04-2017 02:08:12
แจ้งข่าวด้านล่างนี้

ตุ่ง ตุง ตุ้ง ตุ๊ง เรียนนักอ่านทุกท่านโปรดทราบ...ขณะนี้คนเขียนกำลังไหลไปแต่งเรื่องอื่นเพื่อปลุกแรงบันดาลใจ ขอให้ทุกคนโปรดรออย่างสงบ ขอบคุณค่ะ ตุ๊ง ตุ้ง ตุง ตุ่ง...

555555555 นักเขียนไม่ได้เล่นสงกรานต์(หมดวัยแล้ว)

อันนี้ต้องขอแจ้งก่อนว่านักเขียนแต่งหลายเรื่องพร้อมกัน ซึ่งตอนนี้คิดจะเน้นซันโป้เป็นหลักเพราะใกล้จบแล้ว แต่ยังบิ้วอารมณ์ไม่ขึ้น เลยไหลแต่งเรื่องอื่นไปพลางๆ ป๋ามิทเลยช้าไปด้วย ต้องขออภัยจริงๆ

ไว้ถ้าอัพตอนใหม่จะแจ้งในเพจน้า >> https://www.facebook.com/SilverFish4

รักนักอ่านทุกคน ขอบคุณที่เอ็นดู (อี)หนูมิท กับ(อี)ป๋านะคะ จะพยายามกลับมาต่อไวๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [แจ้งข่าว P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 17-04-2017 07:20:41


รับแซ่บ........

จะรออย่างสงบต่อไป......

ส่งสายตาปิ๊งๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [แจ้งข่าว P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 17-04-2017 10:38:22
รอออออ    :katai5:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [แจ้งข่าว P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: entirom ที่ 17-04-2017 19:01:37
รอ รอ รอ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [แจ้งข่าว P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: shiroinu ที่ 17-04-2017 22:16:07
หน้าใหม่ก็มารอด้วยความเสงี่ยม :undecided: :sad2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่23 หมดเปลือก [แจ้งข่าว P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 18-04-2017 02:26:10
เข้ามาลงชื่อรอด้วยคนค่ะ :L2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 26-04-2017 03:41:27
รอบที่24 สอบแสนสุข

   คงเพราะผมดีใจเรื่องเพื่อนมากไปหน่อย เลยลืมเรื่องสำคัญอีกเรื่องไปซะสนิท…

   พอผมเลิกเรียน พี่อาคมมารับตามปกติ พอเห็นหน้ากับท่าทางงอตัวของผม ก็พยักหน้าด้วยรอยยิ้มไม่ได้พูดอะไร กระทั่งกลับถึงห้อง สิ่งแรกที่ผมทำเป็นกิจวัตรคือการเข้าไปทักทายป๋าในห้องทำงาน ยกเว้นป๋าติดธุระถึงไม่ได้เข้าไป ซึ่งพี่อาคมจะเป็นฝ่ายบอกเอง

   งานนี้เจ้าตัวไม่พูดอะไร ผมเลยเคาะประตูลากเท้าเข้าไปหา เห็นป๋ากำลังคุยงานกับไนท์ ทั้งคู่หันมามองผมเป็นตาเดียวหลังประตูปิดลง

   “ผมกลับมาแล้ว” ยกมือไหว้แบบไม่ก้มหัวมาก เพราะยังระบมท้องไม่หาย ไนท์เลิกคิ้วมอง ส่วนป๋าหรี่ตาคมกริบ

   “จัดการตามที่นายคิด ออกไปแล้วเรียกไมค์มาที่ห้องฉันด้วย” เสียงทรงอำนาจเอ่ยกับมือขวาที่หัวเราะในคอ

   “ใจอ่อนจริงนะ เพราะเป็นเพื่อนถึงได้ยอมโดนอัดสิท่า ทั้งที่หลบได้แท้ๆ” ไนท์ครูฝึกส่วนตัวย่อมรู้ดีว่าฝีมือผมอยู่ในระดับไหน ส่วนเรื่องทำไมทุกคนดูไม่แปลกใจที่ผมโดนเพื่อนซัดมา เพราะทุกคนเคยผ่านช่วงวัยนี้มาก่อน นี่แหละวัยรุ่น วัยเลือดร้อน ก็ต้องมีกันบ้างเป็นธรรมดา แต่ดูเหมือนจะมีคนหนึ่งที่ไม่ค่อยอยากเข้าใจสักเท่าไร

   ป๋าขมวดคิ้วพยักหน้าเรียกให้ผมเข้าไปหา ก่อนจะจับเชยคางพลิกซ้ายมองขวาพร้อมปลดกระดุมเสื้อด้วยความมือเร็วอันน่าเหลือเชื่อ ฝามือหยาบกร้านลากผ่านหน้าท้องไร้ไขมันส่วนเกิน สำรวจรอยชำเขียวอย่างไม่ชอบใจ

   ไนท์กลอกตาเอือมระอา “ช้ำแค่นิดๆ หน่อยๆ อย่าทำเป็นเรื่องใหญ่ไอ้บอสเวร ทีตอนปล่อยให้ฉันซ้อมน่วมไม่เห็นว่าอะไรสักคำ” ผมแอบเห็นด้วยในใจ ตอนนั้นน่วมจริงไม่อิงนิยาย ตัวช้ำเป็นแผลหนักกว่านี้อีก นอกจากป๋าจะเฉยแล้วยังบอกให้ไนท์ห้ามลดการฝึกลงด้วยซ้ำ

   “มันไม่เหมือนกัน นั่นเพื่อให้เขาแข็งแกร่งขึ้น ไม่ใช่มาเจ็บตัวกับเรื่องไร้สาระ”

   “ช่างนายเถอะ ฉันขี้เกียจเถียง เอาเป็นว่าตอนออกไปจะเรียกไมค์มาให้แล้วกัน” สิ้นคำ เจ้าตัวยื่นมือมาขยี้หัวผมแล้วเดินออกไปแบบหล่อๆ ปล่อยอีหนูตัวเล็กๆ ให้อยู่กับบรรยากาศอึมครึมของบอสใหญ่ ผมลอบถอนหายใจ ปีนขึ้นตักลูเซียสแล้วกอดอ้อน

   “อย่าเพิ่งหงุดหงิดสิป๋า แค่เล็กๆ น้อยๆ ไม่นานก็หาย” ผมรู้ว่าพวกซันมันออมแรงไว้ ไม่งั้นผมคงไปนอนโรงพยาบาลเหมือนพวกที่เคยมีเรื่องกับพวกมันไปแล้ว ลูเซียสไม่พูดอะไร แค่เชยคางผมแล้วจูบหนักๆ ย้ำจนรอยช้ำมุมปากออกอาการประท้วงนิดๆ ไม่สนเสียงเคาะประตูเลยสักนิด

   หลังลงโทษอีหนูจนตัวอ่อนเสร็จก็ยอมผละออกส่งเสียงอนุญาต
   
   “เข้ามา”

   “ขออนุญาตครับ” น้ำเสียงสุภาพพร้อมประตูเปิดออกเผยให้เห็นไมค์ที่ถือกล่องพยาบาลด้วยสีหน้าว่างเปล่า ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น หลักฐานทนโท่ บอสใหญ่โอบร่างเด็กหนุ่มไว้ทั้งตัว ริมฝีปากมิทรี่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำลาย กับตาเยิ้มๆ นั่นอีก หากไม่ติดว่าอีกฝ่ายเป็นบอส ไมค์คงโทรไปแจ้งตำรวจข้อหาพรากผู้เยาว์วันละสิบเที่ยว

   “ไปทำแผลแล้วกลับมาที่ห้องนี้ รอกินข้าวพร้อมกัน” คำสั่งป๋าถือเป็นคำขาด ผมขานรับ จังหวะที่กำลังเดินออกไปพร้อมไมค์ ป๋าทิ้งประโยคสุดท้ายให้ขนลุกเล่น

   “ฝากบอกเพื่อนเธอด้วย ‘ไม่มีครั้งที่สอง’ เธอเองก็เช่นกัน ถ้ายอมเจ็บตัวแบบโง่ๆ อีก...”

   “รับทราบครับ! จะไม่มีครั้งที่สองแน่นอน!!” ผมรับคำหนักแน่น รีบลากแขนไมค์ออกจากห้อง แถมปิดประตูให้เสร็จสรรพ จนไมค์ส่ายหัวขำๆ ใช้สายตาสำรวจแผลที่ปากกับท้องผมรอบหนึ่ง

   “ดูเหมือนจะไม่เป็นอะไรมาก ถ้างั้นคุณหนูไปอาบน้ำก่อนเถอะครับ แล้วค่อยทายา จะได้ไม่ต้องทาซ้ำหลายรอบ” หมอส่วนตัวลูเซียสที่เริ่มจะกลายมาเป็นหมอประจำตัวผมเสนอซึ่งผมเองก็พร้อมสนอง กรุงเทพอากาศร้อนมากมาย อยู่ที่มหา’ลัยแม้จะเรียนในห้องแอร์ แต่ก็ออกมาเผชิญกับอากาศร้อนข้างนอกช่วงเปลี่ยนห้องอยู่ดี เหงื่อเลยแห้งแล้วแห้งอีกชวนให้ไม่สบายตัวสุดๆ ผมเลยไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า มาให้ไมค์ทายาแล้วค่อยไปนั่งๆ นอนๆ เฝ้าป๋าทำงานจนถึงเวลาอาหารเย็น

   คืนนี้ผมหลับสบายเป็นพิเศษ เนื่องจากไม่มีเรื่องกลุ้มใจแถมไมค์ให้กินยาแก้ปวดก่อนนอนจึงซบอกป๋านอนอย่างสุขขี พอมาเรียนจึงมาด้วยใบหน้าแจ่มใสซะจนคนทักตั้งแต่ยามหน้าประตูยันตึกคณะ พวกเพื่อนผมเองก็ไม่เว้น

   “ถูกหวยเหรอ หน้าบานเป็นจานดาวเทียม” ริวทักอย่างหมั่นไส้ เนื่องจากเจ้าตัวยังทุกข์ไม่หาย เมื่อไรจะได้กับพี่ธันสักที... ผมเดาเองนะ แต่คิดว่าใช่แหละ เรื่องปวดหัวของริวมีอยู่ไม่กี่เรื่อง

   “ถูกก็ดีดิ เสียแต่กูไม่ได้ซื้อ ว่าแต่มึงมาก็ดี ป๋ากูฝากมาบอกว่า จะไม่มีครั้งที่สอง” ผมทำเสียงเข้มหน้าดุๆ ให้เหมือนลูเซียสมากที่สุด พูดจบก็กลับสีหน้าเดิมพลางตบบ่าสหาย “ดังนั้นมึงรอดตัวไป ยินดีด้วย”

   “เออ!!” บอกเออแต่มึงหน้าซีดแถมขยับถอยห่างจากกูนะเพื่อน ผมหัวเราะลั่นแม้จะโดนริวถลึงตาใส่ก็ตาม เรื่องนี้ผมไม่บอกซันหรอก พูดไปก็ไร้ประโยชน์ ซันมันเคยกลัวอะไรที่ไหน แหย่ไอ้ริวสนุกกว่าเยอะ แล้วที่น่าขำกว่านั้นคือ นับตั้งแต่วันที่ผมบอกมัน ไอ้ริวคอยหลีกเลี่ยงการเจอพี่อาคมกับพวกการ์ดแบบสุดๆ สงสัยกลัวจะโดนอุ้มเงียบ

   เรื่องพี่อาคมกับพวกการ์ด หลังจากที่เพื่อนรู้เรื่องของผมแล้ว พวกเขาก็ไม่ต้องคอยหลบๆ ซ่อนๆ อีก บางครั้งถามหาผมกับพวกเพื่อนด้วยซ้ำ และเหมือนจงใจแกล้งกันด้วยนะ ริวเป็นคนที่รู้ดีว่าผมชอบหลบตรงไหน พวกพี่อาคมเลยเลือกถามริวบ่อยที่สุด ความพยายามในการหลบหน้าของริวเลยสูญเปล่า

   เห็นท่าทางระแวงขนาดหนัก พี่อาคมอดสงสารไม่ได้ เลยยอมอธิบายบอกว่าพวกเขาไม่ติดใจอะไร เข้าใจว่ามันเป็นเรื่องเพื่อนของคุณหนู ริวถึงโล่งอกกลับมาใช้ชีวิตตามปกติ แถมร่วมมือกับพวกการ์ดในการตามหาผมไปซะฉิบ ทั้งที่ผมก็ไม่ได้หนีหายไปไหนนะ ไม่รู้พวกเขาจะทำตัวราวกับเป็นนักสืบไปทำไม

   พอเรื่องราวหนักอกทุกอย่างถูกปลดเปลื้องออกจนหมด ผมเหมือนได้กลับมาใช้ชีวิตอย่างเด็กทั่วไปอีกครั้ง ทั้งรู้สึกดีและรู้สึกวูบโหวงในเวลาเดียวกัน ที่ผ่านมาผมต้องคอยคิดตลอดว่าจะหาเงินจากที่ไหนดี จะหนีเจ้าหนี้ของพ่อยังไง ค่ารักษาของแม่เดือนนี้จะพอมั้ย แล้วเรื่องค่าเล่าเรียนของผมอีก

   ซึ่งแตกต่างจากตอนนี้โดยสิ้นเชิง ผมไม่ต้องทำงาน แค่ใช้ชีวิตแบบที่ชอบ อ้อนป๋าไปวันๆ ถึงเวลาก็มาเรียนหาความรู้ อยากกินอะไรก็ได้กินขอแค่บอกเดฟคำเดียว พวกเพื่อนเองก็เข้าใจหมด ต่อให้มันอ้างว่าติดทัณฑ์บน แต่ไม่ยักเห็นมันจะตื้อถามอะไร ต่างคนต่างใช้ชีวิตไปตามที่ควร

   ผมเป็นคนที่ชอบตั้งเป้าหมายให้ตัวเอง ถ้าไม่มีจะรู้สึกว่างเปล่าแบบไปไม่เป็น ดังนั้น ไหนๆ ก็ไหนๆ ผมขอตั้งเป้าหมายหลักตอนนี้เป็นเรื่องเรียนอย่างที่ป๋าพร่ำบอกแล้วกัน ส่วนในอนาคตยังไงค่อยว่ากันอีกที แต่ที่แน่ๆ ผมไม่ยอมไปจากป๋าแน่นอน

   ดังนั้นผมจึงใช้ชีวิตสมเป็นเด็กมหา’ลัยที่ต้องเรียนตามเพื่อนให้ทัน เวลาส่วนใหญ่ทุ่มเทให้กับการเรียน ช่วงพักเที่ยงกับตอนเย็นไปเฮฮากับเพื่อน พอวันหยุดก็ทำหน้าที่อีหนูที่ดี วนเวียนอยู่แบบนี้ผ่านสอบมิดเทอมไปจนถึงช่วงสอบไฟนอล

   ก็ใช่ว่าระหว่างนั้นไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นนะ หลักๆ ก็เรื่องของซันกับโป้ ทุกคนจำได้รึเปล่า เจ้าพวกที่เคยมาหาเรื่องซันหน้าผับลูเซียส มีเรื่องกับซันอีกครั้งตอนบังเอิญเจอกันในมหา’ลัย ไอ้ผมถูกป๋าคาดโทษไว้ว่าห้ามเจ็บตัว เลยหลบอยู่วงนอกคอยช่วยเหลือห่างๆ อย่างห่วงๆ ด้วยการโทรไปหาเก้าให้มันมาจัดการกับเพื่อนตัวเอง

   เก้าก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ตั้งแต่วันนั้นมันก็ไม่มายุ่งกับโป้อีก มีแค่พวกเพื่อนที่ไม่ยอมจบสักที คงเพราะแค้นใจทำอะไรไอ้ซันไม่ได้ พอเจ้าของเรื่องมาปรามผสมกับออกแรงนิดหน่อยทุกอย่างเลยเคลียร์กันด้วยดี แลกกับอาการบาดเจ็บภายนอกเล็กๆ น้อยๆ

   ส่วนอีกเรื่องที่ชวนตื่นเต้นคือเรื่องของริวกับพี่ธัน ที่ป่านนี้ความสัมพันธ์ยังไม่กระเตื้องจากพี่น้อง ผมเลยใช้เวลาว่างอันน้อยนิดในการช่วยเพื่อนให้สมหวัง ส่วนจะได้ผลหรือไม่นั้น คงต้องรอลุ้นกันเอา ของแบบนี้ช่วยได้แต่คนที่ลงมือทำต้องเป็นริวอยู่ดี

   นอกเหนือจากนี้ก็ไม่มีอะไรน่าสนใจแล้ว กลับมาสู่ปัจจุบันดีกว่า ระดับอย่างมิทรี่ มิไรฮอฟ เทศกาลสอบของเด็กมหา’ลัย ย่อมไม่ธรรมดาสามัญอย่างคนอื่น ทำไมน่ะเหรอ? ก็เพราะผมมีป๋าเป็น ลูเซียส มิไรฮอฟไง!

   ซ่า ซ่า

   เสียงน้ำกระทบแผ่นกระเบื้อง กับเงาร่างสูงใหญ่ที่เคลื่อนไหวอยู่หลังกระจก ผมอมยิ้มมุมปาก คิดแผนการชั่วร้ายอยู่ในหัว ขณะถอดเสื้อคลุมอาบน้ำออกแล้วเปิดประตูกระจกเข้าไปหาป๋าที่กำลังอาบน้ำยามเย็น คนอย่างลูเซียสที่มีภัยรอบด้าน ย่อมรู้ตัวแต่แรกว่าอีหนูย่องเข้าห้องน้ำมา เลยไม่แปลกใจนักเมื่อเห็นผมยิ้มกว้างอยู่ด้านข้าง เพียงแค่สงสัยว่าอะไรเข้าฝันให้อีหนูวิ่งเข้าปากนักล่า ดวงตาคมดุจเหยี่ยวหรี่มอง

   “จะมาช่วยฉันอาบน้ำ?” เสียงทุ้มก้องในห้องน้ำ เอ่ยถามแบบไม่สนใจคำตอบนัก เพราะมือแกร่งรั้งเอวเด็กน้อยมาแนบชิดกายทั้งร่างเปลือยเปล่าใต้ฝักบัวเย็นฉ่ำ

   ผมหัวเราะ ยื่นมือไปด้านหลังป๋าพลางกดสบู่หอมเย็นมาลูบไล้ชโลมแผ่นอกกำยำ “ใช่แล้ว ผมจะบริการป๋าเอง อยู่เฉยๆ นะครับ” น้ำเสียงเจือความออดอ้อน แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าอีหนูตัวแสบต้องมีแผนการร้าย ถึงงั้นลูเซียสก็ยอมปล่อยให้ทำตามใจ อยากรู้นักจะมาไม้ไหน

   อย่าว่าแต่ลูเซียสรู้จุดอ่อนไหวของผมเลย ผมเองก็รู้ว่าทำอย่างไรให้คุณป๋าพอใจเช่นกัน คิดพลางลากมือสัมผัสไปตามผิวลื่นเพราะสบู่ เลื่อนขึ้นนวดเฟ้นทายทอยแข็งเกร็งจากการทำงาน ผมขยับกายออก เขย่งเท้าจูบลูกกระเดือกแล้วดูดเบาๆ ไล่ลงมายังแผงอก หน้าท้องเหนือสะดือจนถึงท้องน้อยใกล้จุดวาบหวิว ก่อนที่จะลงล่างไปมากกว่านั้น ลูเซียสดึงอีหนูขึ้นมาประกบปิดปาก จูบเม้มอย่างดูดดื่มหิวกระหาย มือสากลากตามสันหลังจนผมหลุดครางแผ่วในคอ แต่ก่อนที่มือนั้นจะถึงก้นนุ่ม ผมกระซิบชิดปากหนา

   “พรุ่งนี้ผมสอบนะป๋า”

   บอสใหญ่ชะงักกึกเหมือนโดนถอดปลั๊ก จ้องอีหนูอย่างดุดันพลางชี้นิ้วไปทางประตู

   “ออกไป”

   “ผมยังไม่ได้อาบน้ำเลย ตัวมีสบู่ด้วย” ลอยหน้าลอยตาตอบ

   “ร้ายนักนะ จัดการให้เสร็จซะ” ทั้งฉุนทั้งขำ เข้าใจแล้วว่าอีหนูมาไม้ไหน ทางมิทรี่ได้แหย่พอหอมปากหอมคอแล้วก็ยอมปลดเปลื้องอารมณ์กำหนัดให้ป๋าด้วยการใช้ปาก หลังจากนั้นเลยกลายเป็นต่างคนต่างอาบ แถมป๋ายังรักษาระยะห่างราวกับว่าผมเป็นตัวเชื้อโรค

   ขนาดตอนจะนอนยังออกปากสั่ง

   “ไปนอนห้องอื่นซะจนกว่าจะสอบเสร็จ” ออกปากไล่ทั้งที่ผ่านมาขอให้ตายยังไม่ยอมปล่อยให้ห่างกาย ส่วนผมตาวาว ไม่รีบฉวยโอกาสตอนนี้จะทำตอนไหน เดินเข้าไปเกาะแขนอ้อน

   “งั้นผมขอไปนอนชั้นเดียวกับพวกพี่อาคมนะ” ผมเล็งห้องนั้นไว้นานแล้ว รู้สึกว่าชั้นนั้นคึกคัก มีพวกการ์ดแวะเวียนเข้าออกมาหาพี่อาคมแทบจะตลอด น่าเสียดายแค่หลงไม่อยู่ ไม่งั้นคงได้หาอะไรสนุกๆ เล่นกันก่อนนอน ที่ไหนได้ป๋ากลับปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย

   “ฉันไม่อนุญาต อาคม พามิทรี่ไปนอนซะ”

   “ครับบอส” พี่อาคมรับคำ หิ้วคอผมออกไปด้วยรอยยิ้ม ไม่สนคนโดนลากที่กำลังทำหน้าเหนื่อยหน่าย

   “นึกว่าจะได้เปลี่ยนบรรยากาศแล้วเชียว สุดท้ายก็ยังอยู่ในชั้นของป๋าอยู่ดี แค่แยกห้องเท่านั้นเอง” ผมบ่นแบบไม่จริงจังนัก ชั้นของป๋ามีห้องนอนทั้งหมดสามห้องไม่นับรวมกับของป๋า สำหรับให้ญาติหรือแขกมาพัก ซึ่งผมไม่เคยเจอสักที

   พี่อาคมหัวเราะปรายตามองผมอย่างรู้ทัน “ชั้นที่ผมอยู่มีพวกการ์ดเข้าออกตลอด ไม่แปลกที่บอสจะไม่ยอมให้คุณหนูนอน ในเมื่อบอสหวงคุณหนูซะขนาดนี้ ที่สั่งให้แยกห้องเพราะคุณหนูไปแกล้งอะไรบอสสินะครับ”

   มีหรือคนร้ายจะยอมรับผิด “ผมเปล่านะ แค่ทำตัวตามปกติเท่านั้นเอง” ผมทำตาใส ก็ทำตัวเหมือนทุกที ต่างกันแค่ผมอยู่ในช่วงสอบเท่านั้นเอง

   พี่อาคมส่ายหัวอย่างระอา เปิดประตูห้องนอนที่มีความกว้างระดับน้องๆ ห้องป๋า ผมได้กลิ่นหอมของน้ำยาปรับผ้านุ่มโชยมาเป็นอันดับแรก แถมไม่มีฝุ่นเลยแม้แต่น้อย บ่งบอกว่ามีคนมาคอยทำความสะอาดทุกวัน

   “ไว้พรุ่งนี้ผมจะเอาชุดนักศึกษามาให้เปลี่ยน” ผายมือเชิญให้ผมเข้าห้อง รอจนกระทั่งผมกระโจนขึ้นเตียงแล้วค่อยถอยฉากออกไป แต่ยังไม่วายมีเตือน(ขู่)ทิ้งท้าย

   “ผมขอเตือนด้วยความหวังดี ที่ผ่านมาบอสไม่เคยยอมเสียเปรียบให้ใคร ระวังจะโดนเอาคืนอย่างสาสมนะครับ ราตรีสวัสดิ์” รอยยิ้มใจดีแต่แววตาอย่างคนเจนโลกคือสิ่งสุดท้ายที่ผมเห็น ก่อนประตูจะปิดลงโดยไร้เสียง

   บอกตามตรง ได้ยินคำเตือนของพี่อาคมผมแอบขนลุกนะ แต่อย่าลืมว่าผมเป็นใคร นี่มิทรี่ครับ เป้าหมายมีไว้พุ่งชน เป้าบอสเองก็เช่นกัน(?) มีโอกาสต้องรีบฉกฉวย การได้แหย่บอสแบบที่อีกฝ่ายทำอะไรไม่ได้นี่มันสวรรค์ชัดๆ ส่วนผลที่จะตามมา...ให้ผมในอนาคตรับกรรมไปแล้วกัน

   ตัดสินใจแล้วก็ลงมือทำ เจียดเวลาว่างที่มีอยู่น้อยนิด มาเย้าแหย่ป๋าเพื่อผ่อนคลายจากการสอบ เช่นตอนกลับมาถึงห้อง ตรงดิ่งไปหาป๋า ขึ้นไปนั่งตักซุกซบออดอ้อนไม่หวั่นแม้จะถูกป๋าถลึงตาใส่ น่าเสียดายที่ป๋ารู้แกวล็อคประตูห้องน้ำไม่ให้ผมตามเข้าไป ผมเลยเปลี่ยนแผนเป็นสวมชุดคลุมอาบน้ำนอนอ่านสรุปข้อสอบบนโซฟาระหว่างป๋านั่งทำงาน เวลาขยับแก้เมื่อยแต่ละที ชุดจะหลุดบ้าง เปิดบ้างก็ปล่อยไปตามธรรมชาติ

   “มิทรี่” เสียงขรึมดังขึ้น ผมขานรับอย่างเกียจคร้าน

   “คร้าบป๋า”

   “ไปนอนอ่านที่ห้อง”

   “อ่านกับป๋าผมมีสมาธิมากกว่า”

   “มิทรี่ ความอดทนฉันมีจำกัด ฉันให้เธอเลือกว่ายังอยากเรียนต่อหรือไม่ต้องเรียนไปตลอดชีวิต” เสียงเข้มขึ้นหลายระดับ ผมลอบมองถึงกับสะดุ้ง ใบหน้าป๋าดุดันเยือกเย็นกว่าที่เคย แผ่รังสีกดดันออกมาจนผมตัวสั่น ตายละวา สงสัยจะเล่นเกินไป

   “ผมกลับไปอ่านที่ห้องนะป๋า ฝันดีครับ” กระโดดไปหอมแก้มดังฟอดแล้วเผ่นแน่บกลับห้อง

   ลูเซียสมองตามแผ่นหลังที่หายวับไปตรงหัวมุม แล้วเอนหลังพิงพนักปรายตามองอาคมที่ยืนรอรับคำสั่งอยู่ไม่ไกล เจ้าตัวสั่งงานที่ทำเอาหัวหน้าการ์ดคนเก่งถึงกับขมวดคิ้ว แต่พอถูกจ้องด้วยสายตาห้ามขัดคำสั่ง อาคมได้แต่ก้มหน้ารับคำไป จู่ๆ บอสใหญ่ก็ลุกพรึบจากเก้าอี้ ไม่สนงานที่กองอยู่บนโต๊ะ

   “บอสจะไปไหนเหรอครับ” ถามอย่างสงสัย ตอนนี้เป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มแล้ว บอสจะออกไปที่ไหนกัน

   “ฉันจะไปยิงปืน”

   “…ครับบอส” ถึงกับเงียบไปชั่วขณะ พอได้สติรีบเดินตามหลังบอสใหญ่ไปพร้อมโทรสั่งการ์ดด้านล่างให้เตรียมปืนไว้ภายในสามนาที หากช้ากว่านี้ เกรงว่าเหล่าลูกน้องจะกลายเป็นเป้าซ้อมปืนให้บอสระบายอารมณ์แทน คุณหนูนะคุณหนู ไม่น่าเลย อาคมถอนหายใจ

   ฝ่ายคนก่อเรื่องไม่รู้สึกรู้สา ขะมักเขม้นอ่านเตรียมสอบในห้องนอน ตื่นเช้าก็เข้ามหา’ลัย กลับมาก็อ่านต่อ เพราะลงเรียนเยอะกว่าชาวบ้าน ตารางสอบจึงแน่นกว่าด้วย เวลาพักมีน้อยนิดเลยระงับแผนการป่วนป๋าไว้ชั่วคราวจนลืมไปเสียสนิท กว่าจะนึกขึ้นได้อีกทีก็ตอนสอบเสร็จ หมดเวลาสนุกแล้วสิ...

   “ป๋า ผมสอบเสร็จแล้ว” บอกแกมระแวง กลัวจะโดนเอาคืน แต่ไม่บอกก็ไม่ได้ ยังไงซะป๋าก็ต้องรู้อยู่แล้ว ในเมื่อตารางของผมทั้งหมดอยู่ในมือป๋า

   “อืม รอฉันเคลียร์งานทางนี้เสร็จ ค่อยไปรัสเซีย” ป๋าตอบเนิบๆ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

   ผมคิดอย่างสับสน หรือป๋าจะไม่ติดใจเอาความอะไร ไม่มั้ง ลูเซียสเป็นพ่อค้าหน้าเลือด ไม่ยอมปล่อยผ่านง่ายๆ แน่ แต่ป๋าจะเอาคืนยังไงล่ะ ไม่เห็นมีอะไรต่างจากเดิมเลย ผมกลับมานอนกลิ้งเล่นมือถือไม่ก็อ่านหนังสือในห้องทำงานป๋า พอหิวก็วิ่งไปหาเดฟ เบื่อก็ลงไปชั้นล่างเล่นกับพวกการ์ด จนได้เวลาอาหารเย็นค่อยอาบน้ำล้างเหงื่อกินข้าวกับป๋า ถึงเวลาก็เข้านอน

   “คืนนี้กลับมานอนห้องฉัน”

   คำประกาศิตจากป๋า ผมที่มีชนักติดหลังไม่กล้าดื้อเอาแต่ใจ ยอมขึ้นเขียงที่เรียกว่าเตียงคิงไซส์อย่างว่าง่าย ลูเซียสเป็นคนชอบจูบ ก่อนจะทำอะไรจะเริ่มจากจูบเป็นอย่างแรก บางครั้งก็ป้อนเหล้าด้วยวิธีนี้ เหมือนเป็นการเร้าอารมณ์กับคู่นอนก่อนละเลงบทรัก ริมฝีปากที่แนบสนิท ปล่อยของเหลวฤทธิ์ร้อนไหลลงสู่ลำคอ พัวพันลิ้นคลุ้งกินวิสกี้รสนุ่มที่กระจายทั่วโพรงปาก

   ลูเซียสทิ้งตัวนอนเอนหลังบนเตียง แล้วอุ้มผมจนตัวลอยมานั่งคร่อมตักหันหน้าเข้าหาทั้งที่ยังแลกลิ้นกันดูดดื่ม มือหยาบแตะตรงข้อพับขา ก่อนจะไล้ขึ้นบนจนชายเสื้อคลุมอาบน้ำถลกจนถึงเอว ฝ่ามือร้อนนวดเฟ้นจุดที่ชอบที่สุด ผมถูกป๋ารบเร้าขนาดนี้เริ่มจะทนไม่ไหว เอื้อมมือไปหยิบเจลมาใช้เตรียมพร้อม ระหว่างนั้นไม่อยู่เฉย ขยับตัวเสียดสีกับส่วนนูนร้อนใต้เสื้อคลุมป๋า

   พอเข้าที่ก็เริ่มบรรเลงต่อทันที ด้วยความที่ห่างหายไปพอสมควร แรกเข้าถึงเจ็บจี๊ดจนต้องนิ่วหน้า ลูเซียสไม่เคยใจร้ายกับคู่นอนอย่างผม มือหนารวบรูดส่วนอ่อนไหวให้ คอยปลุกเร้าให้ผมตื่นตัวลดความเจ็บจากด้านหลังลง ไม่รู้ว่าจริงรึเปล่าที่เขาบอก เวลาคนมีอารมณ์สมองจะหลั่งสารบางอย่างออกมาลดความเจ็บปวด แต่เวลานี้จะเจ็บอะไรก็ช่างมันแล้ว

   ยิ่งพ้นช่วงแรกที่ลำบากไป ความหรรษาก็เข้ามาแทนที่ สัมผัสภายในแน่นตึงไปทุกอณู มุกเย็นที่เรียงรายลากผ่านจุดวาบหวานทำเอาขาสั่น ผมหอบครางอย่างสับสน ไม่เข้าใจว่าร่างกายตัวเองเป็นอะไรกันแน่ ผมค่อนข้างเชี่ยวกับเรื่องนี้มั่นใจว่าแค่อดอยากไม่กี่อาทิตย์ ไม่สามารถทำให้ผมตื่นเต้นไปกับทุกสัมผัส กระทั่งเงยหน้าขึ้นเห็นรอยยิ้มของป๋า สมองผมพลันกระจ่างวาบ

   “หึๆ เป็นยังไงบ้างล่ะ รสชาติของการเอาคืนน่ะ?”

   “อึก...วิสกี้”

   “ผิดแล้วเด็กน้อย ของจริงมันผสมอยู่ในนั้นต่างหาก ฉันสั่งให้อาคมเลือกมาแบบออกฤทธิ์นานและไม่มีผลข้างเคียง หวังว่าเธอจะชอบ” ดวงตาคมกริบ มุมปากแย้มรอยยิ้มร้ายขณะบังคับรั้งสะโพกให้แนบสนิท คนรองรับถึงกับร้องไม่ออก สะท้านเฮือกเผลอปลดปล่อยอย่างสุดกลั้น การปล่อยบ่อยๆ จะทำให้หมดแรงไวลูเซียสรู้อยู่แก่ใจ ยิ่งมียากระตุ้นมิทรี่ยิ่งเสร็จได้ง่าย เชือกรัดเสื้อคลุมถูกนำมาใช้งานป้องกันไม่ให้ถึงจุดหมายและใช้ปลายที่เหลือมัดแขนไขว้หลังไม่ให้อีกฝ่ายซุกซนปล่อยตัวเองจากความทรมาน

   “ทะ...ทำไมต้องใช้ยา” เสียงขาดห้วงเอ่ยถาม สติปลิวหายไปตั้งแต่เมื่อครู่

    “เพราะถ้าไม่มีมัน เธอจะรองรับฉันได้ไม่ถึงที่สุดน่ะสิ” มือดุจคีมเหล็กจับกรามให้เด็กน้อยช้อนขึ้นมอง “ของจริงมันต่อจากนี้…ลูกชายของฉัน” บดจูบอย่างเอาแต่ใจเป็นการปิดท้าย ก่อนลากมายังลำคอ ซุกไซร้ทิ้งรอยจ้ำแดง ฝ่ามือใหญ่ช้อนท้ายทอยคนบนตักให้เชิดหน้าขึ้นเปิดเปลือยช่วงอก พลางครอบปากดูดเม้มยอดอกหนักๆ ไม่สนร่างที่บิดเร้าอย่างทรมาน

   ฝ่ามือกระชับสะโพกเพรียวทิ้งให้ตัวลงรองรับยามโถมกายใส่จนขาเรียวสั่นระริก จังหวะดุดันร้อนแรง สุขสมจนแทบขาดใจกับการตักตวงของมาเฟียตัวร้ายที่อดอยากมาเป็นอาทิตย์แถมยังโดนยั่วอยู่หลายวัน ยามนี้ได้เวลาเอาคืนก็ต้องเอาให้เต็มที่ คนอย่างลูเซียส มิไรฮอฟ ไม่เคยมีคำว่าขาดทุน!

   แน่นอนว่ามันไม่จบในรอบเดียว หลังผ่านพ้นพายุอารมณ์ที่โหมกระหน่ำ มิทรี่นอนหอบหายใจหมดเรี่ยวแรงบนเตียงนุ่มที่ผ่านสมรภูมิมาอย่างโชกโชน ลูเซียสยกแขนลูกชายแต่ในนามขึ้นมาจูบรอยแดงตรงข้อมือ

   “มันเพิ่งจะเริ่มต้นเท่านั้น ฉันกับเธอยังมีเวลาอีกเยอะก่อนเดินทางไปรัสเซีย” ประโยคนี้คงไม่เหมาะกับการอวยพรก่อนนอนสักเท่าไร คนหมดแรงหลับถึงคิ้วขมวดราวกับตกอยู่ในฝันร้าย บอสใหญ่หัวเราะในคอ ขยับกายให้เด็กน้อยนอนบนตัวในท่าที่สบายที่สุด ก่อนจะหลับใหลไปด้วยกัน

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 26-04-2017 05:38:07
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 26-04-2017 05:44:33
บอกได้เลยว่า สมน้ำหน้า
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 26-04-2017 05:59:23
เก็บกดมานาน ตอนนี้เลยจัดหนักเลยสินะป๋าาาา
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 26-04-2017 07:23:00
อ่านไป ขำไป มิทตัวกวน  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

มิท แหย่ป๋า กวนป๋า
แล้วเป็นไง โดนป๋าเอาคืนซ้า
หรือจริงๆมิท ก็ชอบที่โดน "เอา" คืน  :z3: :z3: :z3:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 26-04-2017 07:27:14
 :laugh:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 26-04-2017 08:09:29
ตัวป่วนขี้แกล้งโดนเอาคืนเสียแล้ว
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 26-04-2017 08:25:36
 :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 26-04-2017 09:12:49
ขี้ยั่ว ขี้อ่อยเองนะมิทรี่~
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 26-04-2017 09:31:38
เป็นไงล่ะอีหนูไปแหย่ป๋าดีนัก

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 26-04-2017 09:58:27
ดันไปแกล้งป๋าไว้ เป็นไงล่ะมิท เอ้ยยย  :hao3:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 26-04-2017 10:07:44
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 26-04-2017 10:10:20
เอาคืนอย่างสาสม แต่ป๋าให้มิทได้พักบ้างนะคะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 26-04-2017 10:11:45

ขอรับเลือดด่วน

อยากได้อีก

แอบดูหลังผ้าม่าน

อิอิ

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 26-04-2017 10:23:27
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 26-04-2017 11:23:35
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 26-04-2017 12:28:51
สบายตัวสบายใจเลยทั้งมิททั้งป๋า  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryu7801 ที่ 26-04-2017 15:21:34
หาเรื่องเองนะอีหนู :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 26-04-2017 15:55:15
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: duck-ya ที่ 26-04-2017 15:57:36
โหยป๋าา เอาคือทบต้นทบดอกงี้มิทไม่ต้องทำอะไรแล้ว
แต่ก็นะขี้ยั่วเองก็ทำใจนะลูก
 :hao5:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 26-04-2017 19:11:19
เป็นไงล่ะ ไปยั่วป๋าดีนัก 555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 26-04-2017 21:12:34
 :laugh: :laugh: :laugh: โดนย้อนรอยนะมิท
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 26-04-2017 21:18:33
กรรมสนองแล้วละมิท :laugh:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-04-2017 09:36:17
มีควาสุขแล้วนะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่24 สอบแสนสุข [26/4/60]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 10-05-2017 12:56:51
 :z1:สะใจไปเลย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 12-05-2017 02:29:00
รอบที่25 สู่รัสเซีย

   คงไม่ต้องถามนะว่า หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้นกับผมบ้าง...

   นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเข้าใจถึงแก่นว่าการแหย่ราชสีห์หลับมันเป็นยังไง จนบางทีผมนึกสงสัย ความจริงลูเซียสคงไม่ใช่สิงโตแต่เป็นงูมากกว่า อะไรจะเจ้าคิดเจ้าแค้น อาฆาตแรงขนาดนี้ เล่นเอาผมฟ้าเหลืองใช้ชีวิตอยู่บนเตียงกับห้องน้ำไปเจ็ดวันเต็ม

   สามวันแรก ถูกกินสลับพักเป็นวงจรอุบาท สี่วันหลังกินนอนพักฟื้นร่างกายประดุจผู้ป่วยระยะสุดท้าย มีไนท์แวะเวียนมาดูใจพร้อมของเยี่ยมเป็นวาจาเจ็บแสบยิ่งกว่าแม่ค้าปากตลาด จนผมมือลั่นขว้างของใส่อย่างลืมตัวไปหลายที ปกติผมไม่ใช่คนก้าวร้าวนะ ออกจะมีความอดทนสูงด้วยซ้ำ แต่กับไนท์นี่แค่เห็นหน้าก็หมั่นไส้แล้ว

   ส่วนป๋า ใช้เวลาสี่วันนี้อย่างเต็มที่ด้วยการเคลียร์กองเอกสารแล้วแจกจ่ายงานให้กับลูกน้องล่วงหน้าโดยไร้ผมรบกวน ทำให้งานเสร็จเร็วกว่าที่คิด มีเวลาเก็บของเหลือเฟือ

   งานนี้คนที่เดินทางไปด้วยมีเพียงพี่อาคม ไมค์และการ์ดอีกจำนวนหนึ่งเท่านั้น ที่เหลือประจำอยู่ไทยเช่นเดิม เห็นว่าไนท์มีปัญหาที่ต้องสะสางจึงไปด้วยไม่ได้ เดาๆ ว่าน่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับพี่โทริ ทางฝั่งเดฟ พ่อครัวหน้ายิ้มของเราก็ฉวยโอกาสนี้ขอลาพักร้อนไปเที่ยวกับหวานใจ

   ถามว่าป๋าที่ติดรสมือเดฟอนุญาตให้ไปได้ยังไงน่ะเหรอ? ก็พ่อครัวคนเก่งน่ะสิ ทิ้งใบลาพักร้อนไว้บนโต๊ะเจ้านายแล้วชิ่งหนีไปไม่บอกกล่าว โดยมีพี่อาคมรู้เห็นเป็นใจ ช่วยกล่อมบอสให้ปล่อยเดฟไปพักผ่อนบ้างหลังใช้งานมาตลอดปี ไม่งั้นอีกฝ่ายอาจจะไปฟ้องกรมแรงงานและขอลาออก ป๋าถึงยอมในที่สุด

   เห็นเดฟทำแบบนั้น ผมก็ชักสนใจนะ เลยอดถามพี่อาคมไม่ได้

   “พี่อาคม ถ้าเกิดผมจะขอพักร้อนบ้าง พี่จะช่วยผมมั้ย”

   คุณพ่อประจำแก๊งหันมามองผมด้วยรอยยิ้มอบอุ่นดุจแสงตะวัน

   “ไม่ช่วยครับ เพราะหน้าที่ของคุณหนูไม่มีใครทำแทนได้ คิดซะว่าเสียสละให้เด็กตาดำๆ ในแก๊งแล้วกันนะครับ” ฝ่ามือใหญ่ตบบ่าหนักๆ ให้กำลังใจ รับรู้ถึงภาระอันยิ่งใหญ่เลยทีเดียว

   ปัดโธ่เว้ย! เด็กตาดำๆ ของพี่อาคมนั่นอายุมากกว่าผมไปครึ่งรอบทั้งนั้นเลยนะ ผมสิเด็กของจริงควรเห็นใจ อนาคตของชาติบ้าง!!

   แต่ต่อให้โอดครวญสักแค่ไหน คงไม่มีคนเห็นใจผมอยู่ดี สุดท้ายก็ต้องยอมรับชะตากรรมกันต่อไป หากำไรจากป๋าแทน แม้จะแลกมาด้วยการแลกเปลี่ยนที่โคตรจะไม่เท่าเทียมก็ตาม

   ไหนๆ ก็ไหนๆ จะไปรัสเซียทั้งที มาพูดถึงประเทศนี้กันดีกว่า แม้ผมจะเคยไปมาแล้ว แต่ตอนนั้นยังเด็กมาก จำแทบไม่ได้ว่าเป็นยังไง เลยเข้าคอร์สพิเศษกับพี่อาคม ทวนความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับประเทศรัสเซียหนึ่งรอบ

   ประเทศรัสเซียเป็นเขตภูมิอากาศที่มีความหลากหลาย ทำให้มีฤดูหนาวยาวนาน ดังนั้นเรื่องเสื้อผ้าพกไปแค่ไม่กี่ชุด นอกนั้นป๋าบอกให้ไปซื้อที่นู่นเอา สายเปย์ก็มา

   เรื่องเวลา รัสเซียจะช้ากว่าไทยประมาณสามชั่วโมง และช้ากว่าสี่ชั่วโมงในช่วงเดือนพฤศจิกายนถึงเดือนมีนาคม ซึ่งผมไปช่วงเมษา ดังนั้นไว้ค่อยไปปรับนาฬิกาตอนไปถึงที่นู่น ส่วนภาษาที่ใช้ พี่อาคมบอกว่าคนที่นั่นส่วนใหญ่พูดภาษาอังกฤษไม่เป็น เพราะมีภาษาประจำชาติของตัวเอง หากคุยกับคนอื่นต้องใช้ภาษารัสเซีย แต่ถ้าจะคุยกันเอง ใช้ภาษาอะไรก็ได้ตามสะดวก นับว่าเข้าทางผมเลย

   หากไม่นับภาษาไทย ผมพูดคล่องอยู่สองภาษา คือรัสเซียกับอังกฤษ ญี่ปุ่นยังแค่พื้นฐานเพราะมีเวลาเรียนน้อย ภาษาอื่นขอไม่กล่าวถึง แค่มีโปรแกรมต้องเรียน แต่ยังไม่เริ่มสักตัว

   ต่อมา ว่าด้วยเรื่องสกุลเงิน ผมไม่ค่อยให้ความสนใจเท่าไร รู้แค่ว่าเขาใช้สกุลรูเบิลเท่านั้น ยังไงซะเดี๋ยวป๋าก็ให้บัตรเครดิตกับเงินสดของที่นั่นมาพกติดตัวอยู่ดี

   คร่าวๆ ก็ประมาณนี้ ที่เหลือเป็นข้อห้ามยาวเหยียดเป็นหางว่าว อย่างเช่น เวลาออกไปไหนต้องพาการ์ดไปด้วยไม่ต่ำกว่าห้าคนเพราะที่นู่นไม่เหมือนเมืองไทย แม้ความปลอดภัยจะดี แต่คงไม่ใช่กับคุณ(อี)หนูมาเฟียเช่นผมแน่ บอสมาเฟียอันดับต้นๆ ของรัสเซียจะกลับประเทศ ต่อให้ปิดข่าวยังไงก็ต้องมีหลุดรอดออกไปแน่ บรรยากาศก่อนออกเดินทางจึงดูเคร่งขรึมเป็นพิเศษ

   ไนท์นำทีมการ์ดผู้ถูกทอดทิ้งมาส่งพวกเราที่สนามบิน งานนี้ป๋าใช้เครื่องบินส่วนตัว แถมผมยังเป็นลูกบุญธรรมของลูเซียส การเดินทางข้ามประเทศเลยราบรื่นไร้ปัญหา

   ผมได้นั่งข้างลูเซียส  พอเครื่องขึ้นแล้วพี่อาคมก็ปลดสายเบลท์มาทำหน้าที่แอร์โฮสเตสชั่วคราว ส่วนการ์ดคนอื่นยังนั่งที่เดิม มีแค่บางส่วนลุกขึ้นเช็ดความเรียบร้อยอีกครั้ง ทั้งที่ก่อนป๋าจะขึ้นเครื่องก็เช็คไปรอบแล้วนะ การทำงานอย่างจริงจังและละเอียดรอบคอบมันช่างต่างจากที่ผมเคยเห็นตั้งแต่เล็กจนโตจริงๆ

   “บอสจะรับอะไรดีครับ”

   “วอดก้า” ป๋าตอบเสียงเรียบ ยังไม่ทันจะเหยียบรัสเซียก็เอาแล้วเหรอ สงสัยอัดอั้นอยู่ที่ตึกไม่ค่อยได้ดื่มเพราะมีคนห้ามเยอะ แม้ว่าไมค์กำลังมองแรงอยู่ก็ตาม

   ส่วนผม ไม่ต้องรอให้พี่อาคมถาม เสนอหน้าตอบเองเลย “ผมขอวุ้นมะพร้าว” บนเครื่องบินมันไม่มีบริการวุ้นมะพร้าวหรอก นี่เป็นส่วนที่เดฟทำใส่กระติกให้ก่อนหนีตามผู้ชาย ผมพูดไม่ผิดนะ ก็คนรักของเดฟเป็นหนุ่มร้านดอกไม้แถวตลาดประจำของคุณพ่อครัว

   ผมนั่งกินวุ้น ป๋าดื่มวอดก้า พี่อาคมเล่นไพ่กับการ์ดคนอื่น ไมค์อ่านหนังสือ ทุกคนชิวได้อีก อย่างว่าแหละ กว่าจะถึงมอสโกก็ใช้เวลาเกือบสิบชั่วโมงอยู่บนน่านฟ้า วิวด้านนอกสวยก็จริง แต่ดูนานๆ ไปก็น่าเบื่อแถมยังชวนเวียนหัวแปลกๆ สุดท้ายเลยเลือกที่จะนอน หลับๆ ตื่นๆ อยู่หลายรอบกว่าจะถึงที่หมาย

   อากาศในเครื่องบินยังอบอุ่น ทุกคนหยิบเสื้อโค้ทมาใส่ทับเสื้อสูท ผมเองก็โดนจับสวมเสื้อโค้ทตัวหนากว่าใครเพื่อน ช่วงคอเป็นขนจิ้งจอกนุ่มๆ ดึงเป็นฮู้ดได้

   พอประตูเครื่องบินเปิดเท่านั้นแหละ อากาศหนาวจากภายนอกปะทะใบหน้าให้ขนลุกซู่ ผมเผลอเดินเบียดป๋าไม่รู้ตัว ลูเซียสหัวเราะในคอใช้แขนโอบไหล่พากันเดินออกมาเจอการ์ดหลายสิบคนยืนล้อมเป็นวงกลม แล้วยังมีอีกเกือบสิบคนเรียงแถวหน้ากระดานซ้ายขวารอต้อนรับลูเซียส

   ผมถอยมายืนเยื้องด้านหลังกับพี่อาคมอย่างรู้งาน ดวงตามองบอสใหญ่ที่กำลังจับมือทักทายคนที่มาต้อนรับ หลายคนปรายตามองผมอย่างประเมิน ส่วนน้อยที่จะสำรวจอย่างสนใจ บรรยากาศชวนอึดอัดซะจนรู้สึกกดดัน แม้ผมจะกล้าแกร่งสักแค่ไหน ยังไงก็ยังเป็นแค่เด็กหนุ่มธรรมดาอยู่ดี ไม่ได้เติบโตมาในครอบครัวแบบลูเซียสที่เจอเรื่องพวกนี้จนชิน

   ที่ผ่านมาก็แค่พวกมีอำนาจกิ๊กก๊อก สิ่งที่อยู่ตรงหน้าผมต่างหากเป็นของจริง พี่อาคมที่อยู่ด้านข้างย่อมสัมผัสถึงความรู้สึกผมได้ เลยใช้ร่างกายที่สูงใหญ่กว่าช่วยบังผมจากสายตาเหล่านั้น แต่ก็ยังไม่วาย มีคนฝ่าปราการเหล็กมาถึงผมอยู่ดี

   “เธอคือมิทรี่รึเปล่า” ชายวัยกลางคนเอ่ยถามโดยไม่คิดแนะนำตัวหรือจับมือเป็นมารยาท บ่งบอกชัดเจนว่าอีกฝ่ายไม่เห็นผมอยู่ในสายตา แค่มาถามให้แน่ใจ ยืนยันความคิดตัวเองเท่านั้น

   ผมยกมือบอกพี่อาคมว่าไม่เป็นไร แล้วยิ้มรับหน้าผู้สูงวัยกว่า “ใช่ครับ ผมมิทรี่ มิไรฮอฟ” งานนี้ผมไม่ได้จะกร่าง ลูเซียสเป็นคนสั่งไว้เอง หากใครมาถามให้ตอบชื่อพร้อมนามสกุลเสียงดังฟังชัด ไม่ต้องไปเกรงกลัวใคร เพราะผมคือลูกชายสุดที่รักของป๋า

   อีกฝ่ายไม่ตอบอะไร เพียงยกยิ้มมุมปาก แววตาแฝงความดูแคลน ผมยังคงรักษารอยยิ้ม ข่มความรู้สึกส่วนลึกไว้ภายใน สถานการณ์เริ่มกลืนไม่เข้าคลายไม่ออก ช่วงที่ผมตั้งใจจะออกปากขอตัวก็มีร่างหนึ่งพุ่งเข้ามาแทรก จับมือชายตรงหน้าเขย่าแบบไม่รับรู้ถึงความมาคุที่ปกคลุม

   “สวัสดีครับคุณซาร์ ไม่เจอกันนาน คุณยังหนุ่มแน่นเหมือนเดิม...”

   ผมไม่ทันเห็นหน้าว่าคนที่แทรกเข้ามาเป็นใคร แต่แผ่นหลังนี้ให้ความรู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก เพราะผมมัวแต่เพ่ง พี่อาคมเลยสะกิดเตือนสติ

   “ผมขอตัวก่อน” เอ่ยเสียงเรียบ ถอนตัวออกจากบทสนทนาได้อย่างงดงาม ต้องขอบคุณคนมาใหม่ที่เข้ามาช่วยได้จังหวะพอดี

   “ทนอีกนิดครับคุณหนู อีกเดี๋ยวก็จบแล้ว” พี่อาคมมองด้วยสายตาเป็นห่วง พอเห็นผมพยักหน้ารับจึงคลายสีหน้าลง “ผมตามไปอารักขาบอสก่อน คุณหนูอยู่กับหลงนะครับ”

   ผมมองพี่อาคม ชะงักกับชื่อบุคคลที่สาม พร้อมแรงโถมใส่จากด้านข้าง

   “ไงคุณหนู ลืมฉันไปรึยัง” น้ำเสียงระรื่นแบบนี้...

   “พี่หลง!” หันมามองคนที่กอดคอราวกับเป็นเพื่อนซี้สิบชาติ ผมยิ้มกว้าง ทั้งดีใจและตื่นเต้น ไม่คิดเลยว่าหลงจะมา

   “จุ๊ๆ คุณหนูอย่าเสียงดังไป ที่นี่ไม่ได้มีแค่พวกเรา” อีกฝ่ายดุแบบไม่จริงจังนัก ผมหัวเราะรู้สึกผ่อนคลายเมื่อมีหลงอยู่ด้วย

   “โทษที ผมลืมตัวไปหน่อย”

   “เด็กดีๆ อุตส่าห์มารัสเซียทั้งที เดี๋ยวสุดหล่อคนนี้จะพาเที่ยว แน่นอนว่าต้องแอบลุงไป เก็บเป็นความลับของพวกเรานะ” หนุ่มจีนขยิบตาให้

   “พี่อาคมบอกว่าถ้าผมจะไปไหนต้องพกการ์ดไปด้วยไม่ต่ำกว่าห้าคน งั้นพาพวกเขาไปเที่ยวด้วยเลย”

   “Deal!” หลงตอบด้วยเสียงร่าเริง ก่อนที่ใบหน้ายิ้มแย้มจะเปลี่ยนเป็นเครียดเขม็ง คิ้วขมวดแน่น กวาดสายตามองรอบๆ แล้วเบิกตากว้าง กรอกภาษารัสเซียรัวเร็วใส่ ผมเพิ่งสังเกตเห็นว่าหลงใส่ Bodyguard Earphone ที่หู

   ผมไม่คิดจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น ของมันเห็นๆ กันอยู่ว่ามีเหตุการณ์ไม่ชอบมาพากล ผมตื่นตัวทันที ไม่ต่างจากการ์ดทุกคนที่พร้อมหยิบปืนทุกเมื่อ

   ในช่วงเวลาเพียงเสี้ยววิเสียงแหลมแหวกอากาศก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงปืนนับสิบ ทุกอย่างเริ่มโกลาหนทันที การ์ดแบ่งกลุ่มคุ้มครองเหล่าคนสำคัญอย่างมืออาชีพ มีบางส่วนหาที่กำบังคอยยิงสวนไปเป็นระยะ น่าหงุดหงิดที่ตรงนี้เป็นลานจอดเครื่องบิน จึงไม่มีที่กำบังเยอะนัก สิ่งที่พอช่วยได้คือรถกันกระสุนหลายคันที่จอดเรียงราย

   “สไนเปอร์!!” หลงตะโกนลั่นแข่งกับเสียงปืน จังหวะเดียวกับที่มีการ์ดบางคนถูกยิงกลางหัว ล้มลงตายต่อหน้าต่อตา ผมกลืนน้ำลาย รู้สึกสั่นไปหมด กระชับปืนในมือแน่น ครั้งนี้มันดุเดือดเกินไป ต่างจากเหตุการณ์ที่เกิดบนเรือสำราญโดยสิ้นเชิง

   หลงดึงผมไปอยู่ด้านหลัง แล้วคว้าศพนั้นแทนกำบังระหว่างถอยไปตรงล้อเครื่องบิน

   “ฟังฉัน เราจะหลบไปตรงล้อแล้ววิ่งขึ้นรถที่ใกล้ที่สุด รีบเปิดประตูแล้วขึ้นไปซะ ฉันจะคอยคุ้มกันตามหลังเอง” หลงสั่งเฉียบขาด แววตาดูเลือดเย็นต่างจากเวลาปกติราวกับเป็นคนละคน

   “ป๋าล่ะ” ผมถามเสียงเครียด ไม่ได้ตั้งใจจะมีปัญหาตอนนี้ แต่คนสำคัญมันลูเซียสไม่ใช่เหรอ

   หลงปรายตามองแฝงความอ่อนใจ ตอนนี้พวกเราถอยจนมาถึงกำบังที่เล็งไว้ ทำให้มีช่วงพักหายใจสั้นๆ

   “ทางนั้นไม่ต้องห่วงหรอก มีทั้งลุง ไมค์ การ์ดอีกนับสิบ ห่วงแต่เราดีกว่า เหลือแค่สองคนเนี่ย” เจ้าตัวบ่นงึมงำขณะเปลี่ยนแม็กกระสุนปืน ผมหันไปมองตามที่หลงบุ้ยปากบอก อย่าหวังว่าผมจะได้เห็นป๋าเลย เห็นแค่การ์ดยืนล้อมรอบตัวบอสใหญ่เป็นกำแพงมนุษย์ พอหนึ่งตายอีกคนเข้ามาเสริมอย่างรวดเร็ว มุ่งหน้าไปยังรถอีกคัน

   “หายข้องใจแล้วนะ เราไปกันบ้างดีกว่า ขืนช้ากว่านี้พอพวกนั้นหนีได้หมด เรานี่แหละที่จะซวย” สิ้นคำก็ลั่นไกใส่ฝ่ายตรงข้ามที่เริ่มเผยตัวเมื่อเห็นเป้าหมายกำลังหลบหนี หนึ่งนัดหนึ่งคน เข้าจุดตายไม่มีพลาดเป้า ฆ่าคนตาไม่กระพริบ

   ผมเป็นไก่อ่อนในสนามจริงไม่คิดยิงสวนให้โง่ ตั้งสติแล้วทำตามที่หลงสั่ง พออีกฝ่ายให้สัญญาณก็วิ่งไปที่รถทันที โดยมีหลงคว้าศพใกล้มือวิ่งตามหลัง ผมเปิดประตูปีนข้ามไปนั่งข้างคนขับ หลงยิงสวนอีกหลายนัดเพื่อกดให้อีกฝ่ายหลบในกำบัง ก่อนทิ้งศพแล้วปิดประตูเหยียบคันเร่งออกตัวเร็วจนท้ายสะบัด ได้ยินเสียงยางรถบดถนนดังเอี๊ยดบาดแก้วหู ตามด้วยเสียงเร่งเครื่องพุ่งตัวออกจากที่นั่นราวกับโจนทะยาน

   หัวใจผมเต้นรัวราวกับจะหลุดออกมาจากอก ใบหน้าและแผ่นหลังชื้นไปด้วยเหงื่อ ลืมไปแล้วว่าที่นี่อากาศหนาวแค่ไหน เพราะความตื่นเต้นส่งผลให้เลือดสูบฉีดจนตัวร้อนระอุ ผมนั่งบื้อเป็นก้อนหิน สติที่เคยมีกระจัดกระจายหมดสิ้น

   “ปล่อยปืนก่อนเถอะ เดี๋ยวลั่นขึ้นมาจะซวยเอา แล้วคาดเข็มขัดด้วย ฉันจะเร่งเครื่องล่ะ” คำพูดของหลงดึงสายตาให้ผมมองกระจกข้างระหว่างคลายมือที่กำปืนอยู่ ให้หลงเก็บไว้ที่ตัวเองเพื่อความปลอดภัย

   “มีรถตามเรามา” ผมพูดเสียงเครียด คาดเข็มขัดอย่างว่าง่าย

   “อย่าห่วงเลย มือระดับนี้ ไม่กี่นาทีก็หลุด” ภาพหลงเลียริมฝีปากปรากฏให้เห็นเต็มตา เจ้าตัวดูไม่เดือดเนื้อร้อนใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นเลยสักนิด ผมสิที่ต้องท่องนโมในใจ กำสายเบลท์แน่นแทนเครื่องยึดเหนี่ยว เพราะหลงเล่นเหยียบคันเร่ง ปาดซ้ายแซงขวาราวกับขับอยู่ในสนามฟอร์มูล่าวัน ไม่สนใจเสียงบีบแตรประสานอย่างกับวงออร์เคสตรา

   ต้องขอบคุณสวรรค์ ที่ช่วงเวลาหน้าสิวหน้าขวานทั้งหมดจบลงภายในไม่กี่นาที เมื่อสลัดหลุด หลงก็กลับมาขับความเร็วมนุษย์อีกครั้ง

   “โหดสัตว์รัสเซียเลยไหมล่ะ ฮ่าๆ คุณหนูโชคดีนะเจอของดีตั้งแต่วันแรก จะได้มีเวลาปรับตัวนานหน่อย” หนุ่มจีนเปิดเพลงฟัง ยักคิ้วชวนผมคุย

   “NO COMMENT เอาเป็นว่า พวกเรากำลังจะไปที่ไหนกัน” ผมมองข้างทางในเมืองที่ไม่รู้จัก

   “แหล่งกบดานฉันเอง ตอนนี้คงไม่เหมาะที่จะไปหาบอส ไว้ให้ทางนั้นเคลียร์กันให้จบก่อนดีกว่า คุณหนูไม่น้อยใจนะ”

   ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่พลางส่ายหัว เหตุการณ์เมื่อครู่มันวุ่นวายมาก และผมก็เข้าใจป๋าที่แยกตัวไปอีกทาง ณ เวลานั้น เป้าหมายของพวกมันคือลูเซียส ขืนมาหาผมได้งานหยาบครั้งยิ่งใหญ่กันพอดี นอกจากป๋าจะมีผมเป็นตัวถ่วงแล้ว ผมอาจจะกลายเป็นจุดอ่อนให้พวกนั้นใช้ประโยชน์ก็ได้

   ส่วนการ์ด...ไม่แปลกใจเลยสักนิด เจ้าชีวิตตกอยู่ในอันตรายก็ต้องแห่กันไปทางนั้น ของผมได้ยอดฝีมืออย่างหลงมาช่วยก็สุดยอดแล้ว ทั้งที่ความจริงหลงควรไปคุ้มกันป๋าด้วยซ้ำ อย่าลืมว่าหลงมีอาชีพอะไร ขนาดเรื่องมีมือปืนดักซุ่มกับสไนเปอร์หลงยังรู้คนแรก

   ตลอดทางหลงชวนคุยสารพัดไม่ปล่อยให้ผมเงียบ คงคิดจะคลายบรรยากาศ ซึ่งมันได้ผล จนกระทั่งมาเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้านี่แหละ

   “พี่หลง แน่ใจนะว่ามันคือที่กบดาน”

   ตึกสูงระฟ้าที่สามารถขับรถขึ้นลิฟต์ตรงไปยังชั้นบนสุดได้ กับการรักษาความปลอดภัยที่แน่นหนา และพนักงานมีระดับเดินเข้าออกด้านหน้าตอนขับผ่าน นี่มันเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่เลยต่างหาก!

   หลงผิวปากควงกุญแจออกจากรถ ผายมือออกกว้างตรงประตูทางเข้าสุดหรูที่มีคนเฝ้าและระบบรักษาความปลอดภัยระดับสูง

   “ยินดีต้อนรับสู่รัสเซีย ที่นี่คือบริษัทแม่ หนึ่งในธุรกิจเบื้องหน้าของตระกูลมิไรฮอฟ เดี๋ยวฉันจะพาไปเจอผู้ดูแล” จบคำก็หมุนตัวไปคุยกับการ์ด ให้อีกฝ่ายเสียบคีย์การ์ดกดรหัส ส่วนหลงกดรหัสซ้ำพร้อมสแกนนิ้วมือ หลายขั้นตอนกว่าประตูจะเปิด

   ผมเดินตามไปเงียบๆ เพราะแปลกถิ่น ด้านในให้อารมณ์แตกต่างจากห้องที่ผมเคยอยู่โดยสิ้นเชิง ของป๋าจะเน้นแนวคลาสสิกปิดทึบซะมาก ส่วนที่นี่สไตล์โมเดิร์นล้ำสมัย มีกระจกบานใหญ่สามารถชมวิวได้ในมุมกว้าง มันแบ่งออกเป็นสองชั้นแยกเป็นสัดส่วน ไม่มีสระว่ายน้ำส่วนตัว แต่เป็นห้องฟิตเนสที่มีอุปกรณ์ครบคันแทน โดยรวมแล้วเหมือนที่พักของนักธุรกิจใหญ่มากกว่าจะเป็นมาเฟีย

   “ตามสบายเลยนะ คิดซะว่าเป็นบ้านตัวเอง” หลงโยนกุญแจบนโต๊ะแก้วหน้าทีวีจอใหญ่ กินพื้นที่ไปส่วนหนึ่งของกำแพง ซ้ายขวาเป็นเครื่องเสียงเข้าชุดกัน

   “นั่นหมายถึงนาย ไม่ใช่กับคนอื่น เด็กคนนี้เป็นใคร” น้ำเสียงเรียบนิ่งพร้อมชายร่างสูงในชุดอยู่บ้านที่โคตรดูดีกำลังเดินลงบันไดมาจากชั้นสอง ถ้ามองไม่ผิด แววตาดุดันนั่นให้อารมณ์เหมือนป๋าเลยแฮะ

   “หมอนี่ชื่อ ‘ลูคัส’ เป็นลูกพี่ลูกน้องของบอส”

   “และเป็นคนรักนายด้วย!”

   เห็นสายตาดุดันที่จ้องมา ต่อให้ไม่ดูดวงผมก็มั่นใจ...วันนี้ต้องเป็นวัน ซวย ของผมแน่

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 12-05-2017 03:13:35
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 12-05-2017 03:55:14
หลงไม่ได้ ล่อลวงมาใช่ไหม
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 12-05-2017 06:51:35


กำลังตื่นเต้น

มาต่อเลยได้ไหม.....

อิอิ

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 12-05-2017 07:30:25
อู้ย.......โหดสัด รัสเซียของแท้เลย  :z6: :z6: :z6:
มิท เจอทันทีที่เหยียบแผ่นดินรัสเซีย

ว่าแต่ลูคัส เป็นลูกพี่ลูกน้องลูเซียส
ยังประกาศว่าตัวเอง เป็นคนรักของหลง
ไม่ใช่หึงหวงหลง อยู่นะ
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 12-05-2017 08:45:42
อยากอ่านอีกกกกกก :ling1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 12-05-2017 08:58:52
โหดจริงจัง  :mew4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B_SRIKHUNLA ที่ 12-05-2017 09:14:10
ลุ้นใจจะขาด :ling1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 12-05-2017 09:42:47
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 12-05-2017 10:57:58
ประกาศตัวชัดเจนมากก ลูคัส

ความหวงพอๆกับลูเซียส  :hao3:

มาถึงรัสเซียก็เปิดฉากเลยน้อออ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 12-05-2017 11:13:36
งานเข้าตลอดน้องมิทรี่  :laugh:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 12-05-2017 11:21:42
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Dolamon ที่ 12-05-2017 12:20:10
เป็นการต้อนรับที่อบอุ่นมากกกกกก

 :fire: :fire: :fire:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-05-2017 13:15:12
สนั่นเลย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 12-05-2017 14:21:26
 o22 งานเข้าแล้วหนูมิท
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: pearlypear ที่ 12-05-2017 14:50:03
ขาดตอนไปอีกกกกกกกกกกกกกกก :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: duck-ya ที่ 12-05-2017 15:25:41
นี่เลื่อนหาจนข้ามหน้าเพราะนึกว่ายังลงไม่ครบ  :sad4:

หนูมิทททเจอแบบนี้ตั้งแต่ลงเครื่องเลย
พยายามนะอดทนไว้ เป็นคุณหนูมาเฟียทั้งทีใจต้องนิ่ง ฮึบบ
ครอบครัวป๋าจะมีใครจ้องเล่นงานหนูมิทรึป่าวเนี่ยยย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ffffff ที่ 12-05-2017 15:31:31
จะมีเรื่องแยกของหลงมั๊ย อยากอ่านนนน 55555555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 12-05-2017 16:39:26
แม่ะ เป็นการต้อนรับคุณหนูที่ยิ่งใหญ่กันจิงๆ หึ  :ruready
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 12-05-2017 17:51:06
จะมีเรื่องแยกของหลงมั๊ย อยากอ่านนนน 55555555

มีจ้า แต่เป็นตอนรวมเล่มนะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 12-05-2017 19:23:49
แค่เหยียบแผ่นดินรัสเซีย ก็ต้องวิ่งหลบกระสุนกันกระเจิง

คุณ (อี) หนูมาเฟีย จะไหวไหมคะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 12-05-2017 19:51:55
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 12-05-2017 20:29:53
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 12-05-2017 20:56:43
บอกเค้าไปสิมิทรี่...ผมเด็กป๋าลูเซียสครับ!  o16
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 12-05-2017 21:26:48
อ้าวคนรักของหลงเหรอเนี่ยะ นึกว่าคนรักของหลงเป็นคนอื่นซะอีก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 12-05-2017 21:33:26
อิหนูของป๋าโดนต้อนรับแบบอบอุ่นเบย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: lnudeel ที่ 12-05-2017 22:11:35
ค ค ค ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :katai1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 12-05-2017 23:15:12
ค้างมาก
มิทรี่โดนต้อนรับอย่างอบอุ่นเลยนะ

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 13-05-2017 07:08:29
บอกได้คำเดียวมิทว่า"ซวย"
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 13-05-2017 08:05:59
โอ๊ยยย ตอบไปเลยค่ะว่าผมเป็นเมียบอส จะได้เลิกเขม่น 5555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 13-05-2017 08:29:03
รอตอนต่อไป~
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 13-05-2017 09:09:31
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: janehh ที่ 21-05-2017 23:39:01
รออออ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 23-05-2017 23:17:21
ว้าววหลงงงง
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Panizzz3838 ที่ 24-05-2017 03:58:07
แวะมาแค่อ่านเล่นๆ...แต่แพร๊บเดียวติดเฉย :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: nung ที่ 24-05-2017 05:34:12
รอ รอ รออยู่นะ  :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: สุนิสา ที่ 01-06-2017 16:32:45
รออออ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Panizzz3838 ที่ 08-07-2017 02:31:53
เมื่อไหร่ป๋าจะมา ฉันรออยู่ในรัสเซียจนจะแข็งตายอยู่แล้ว จะหนาวไปไหน.....ป๋ากะมิทรีบกลับมานะ ฉันรออยู่ :z13: :z13: :z13:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่25 สู่รัสเซีย [12/5/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 08-07-2017 21:17:50
โอ้ยย เพิ่งเข้ามาอ่าน o13

สนุกมาก ครบทุกรสเลย

เหยียบแผ่นดินรัสเซียได้แว้บเดียวก็เสียวเลย 555

หลงเป็นแฟนกับญาติป๋าหรือนี่


หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ Omagavers [10/7/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 10-07-2017 00:11:57
พิเศษ Omagavers

   ห้องพักที่คุ้นชิน ตอนนี้ไม่อยากจะคุ้นเคย โดยเฉพาะคนตรงหน้าที่ยิ้มได้ไม่น่าไว้ใจถึงที่สุด

   นับตั้งแต่ผมเป็นเด็กป๋า เลื่อนตำแหน่งเป็นภรรยาเต็มตัวก็ผ่านไปหลายปีแล้ว ปัจจุบันผมอายุยี่สิบหก ไม่มากไม่น้อยกำลังดี แถมยังช่วยงานป๋าได้หลายอย่าง และคาดว่าในอนาคตจะช่วยให้มากขึ้น แต่ตอนนี้ผมชักไม่อยากช่วยแล้วหนีไปให้ไกลๆ มากกว่า

   “เลือกมา เธอจะยอมรับข้อเสนอฉันหรือจะยอมรับชะตากรรมโดยดี”

   ผมถลึงตาใส่ป๋าที่ยิ้มร้ายอยู่เบื้องหน้า จะข้อไหนก็มีแต่ยอมกับยอมไม่ใช่รึไง!

   เอาล่ะ ขอเท้าความกันเล็กน้อย...

   หลังจากผมผลัดวันประกันพรุ่งหลบเลี่ยงการทำหน้าที่โอเมก้ามาเนิ่นนาน ในที่สุดป๋าก็เริ่มทนไม่ไหว ใช้ท่าไม้ตายของนักธุรกิจใหญ่ โดยยื่นข้อเสนอให้ผมเล่นเกมเล็กๆ ในวันนี้

   เบื้องหน้าผมมียาแคปซูล 20 เม็ด 19 เม็ดเป็นแป้งประกอบอาหารธรรมดาไม่มีส่วนผสมอะไร ประเด็นมันอยู่ที่เม็ดสุดท้ายนี่แหละ มันคือยากระตุ้นการฮีทของโอเมก้าเพื่อเพิ่มโอกาสในการตั้งท้องก่อนเวลาฮีทปกติ ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเค้าจะคิดค้นยาบ้าๆ นี่ออกมาทำไม และเหนือสิ่งอื่นใด ป๋าคิดจะเอามาใช้กับผม!

   กติกาในเกมของป๋าคือ ให้ผมสุ่มเลือกจากในกระปุกมากินหนึ่งเม็ด และเล่นเกมซ่อนหา

   “ฉันจะให้เธอหาที่ซ่อน 5 นาที หลังหมดเวลาแล้วฉันจะออกหาเธอ 10 นาที ถ้าเจอและเธอกินแป้งก็อาจจะแค่ปวดสะโพกไปหลายวัน แต่ถ้าเป็นยากระตุ้น...เธอเตรียมท้องป่องได้เลย”

   นั่นล่ะครับประเด็นหลักที่ทำให้ผมมานั่งเล่นเกมจ้องตากับป๋าในตอนนี้

   “ถ้าป๋าหาผมไม่เจอล่ะ” เป็นอีหนู เอ๊ย ภรรยานักธุรกิจใหญ่ต้องรอบคอบกันสักหน่อย แม้ผมจะไม่เห็นหนทางก็ตาม ไหงมองไปทางไหนก็มีแต่เสียเปรียบและขาดทุนกันนะ

   “เธอก็รอดตัวไป” ลูเซียสตอบสบายๆ

   “แล้วถ้าผมหนีออกจากชั้นนี้ล่ะ” ถึงจะมั่นใจว่าหนีไม่รอดก็เถอะ ทางออกทุกทางหากไม่โดนปิดล็อคต้องโดนการ์ดเฝ้าไว้แหง เพราะทุกคนถูกไล่ออกจากชั้นนี้หมดแล้ว จึงเหลือผมกับลูเซียสเพียงสองคนเท่านั้น

   “เกมจะเป็นโมฆะ เธอคงจะเข้าใจนะว่าฉันหมายถึงอะไร” ดวงตาคมดุวาววับอย่างไม่ยอมอ่อนข้อ ผมกลืนน้ำลายอึก เพราะมันหมายความว่าผมจะถูกปรับแพ้รับชะตากรรมทันที!

   “ก็ได้ แต่ผมจะมั่นใจได้ยังไงว่ามีแค่เม็ดเดียวและป๋าไม่ได้เล่นตุกติก” ยืดเวลาตายด้วยการเจรจา ให้ทายป๋าตอบว่าไง?

   “กินไปเดี๋ยวก็รู้”

   จบข่าว ผมมองแคปซูลสีขาวแดงเบื้องหน้าด้วยรอยยิ้มระทม ทำไมมีลางสังหรณ์ว่าตัวเองจะไม่รอดนะ รู้งี้น่าจะทำบุญเก้าวัดไว้ก็ดี

   “เลิกถ่วงเวลาแล้วกินยาซะ ก่อนที่ฉันจะจับกรอก” ความอดทนป๋าเริ่มหมด ผมไม่กล้าโอ้เอ้อีกกลัวซวยหนักกว่าเก่า จำใจเขย่ากระปุกเพื่อความชัวร์ว่ายากระตุ้นจะผสมมั่วๆ ไม่อยู่ด้านบนให้หยิบ ก่อนจะสุ่มมาเม็ดหนึ่งโยนเข้าปากแล้วดื่มน้ำตาม ขณะที่ป๋าหันไปมองนาฬิกาบนผนัง

   “ยาจะออกฤทธิ์ภายในสิบนาที เธอรีบไปแอบซะก่อนจะไม่มีโอกาส”

   ผมลุกพรึบ ไม่คิดจะให้ป๋าเตือนเป็นครั้งที่สอง แล้วก้าวเร็วๆ ออกจากห้องทำงานแถมปิดประตูให้เสร็จสรรพ ป๋าจะได้ไม่เห็นว่าผมวิ่งไปแอบทางทิศไหน

   อาศัยฝีเท้าเงียบกริบวิ่งไปบนพื้นพรมดวงตาสอดส่องมองหาที่แอบ ขอบเขตคือชั้นที่ป๋าอยู่ ฟังดูเหมือนเล็ก ความจริงไม่เล็กนะ ป๋าเหมาไปสองชั้นเต็มๆ แบ่งเป็นสัดส่วนเหมือนบ้านเดี่ยว มีชั้นบน ชั้นล่าง โซนสระว่ายน้ำ สวนเล็กๆ อีกหย่อมหนึ่งและสารพัดห้อง

   อย่างห้องนอนก็ปาไปสาม ห้องใหญ่ของป๋า อีกสองสำหรับแขกหรือญาติมาพักซึ่งผมไม่เคยเห็นจะมีใครมาสักที ห้องน้ำในตัว แล้วยังมีห้องอาบน้ำตรงสระกลางแจ้ง ห้องฟิตเนส ห้องทำงานที่ป๋ายึดครองอยู่ ห้องหนังสือและห้องนั่งเล่น ดีที่ป๋าไม่ใช่พวกชอบดูทีวีหรือดูหนัง อย่างมากก็แค่เปิดฟังข่าวเลยไม่มีห้องแยกอีก

   ถึงงั้นก็เถอะ เวลาตั้งสิบนาทีในการหา ป๋าขายาวขนาดนั้นเดินวนแป๊บเดียวก็ทั่วทั้งชั้นแล้วมั้ง ออกไปหลบที่อื่นไม่ได้อีก ผมทำใจปลง ได้แต่ภาวนาว่ายาที่กินไปเป็นแป้ง ไม่งั้นเกิดถูกกระตุ้นจนฟีโรโมนฟุ่ง อัลฟ่าเกรดพรีเมี่ยมอย่างป๋าต้องตามกลิ่นเจอแหง

   การเปลี่ยนที่แอบหลายรอบก็ไม่ใช่เรื่องดี เสี่ยงโดนเจอสูงเพราะส่วนใหญ่มันทะลุถึงกันหมด แต่การไปหลบห้องใดห้องหนึ่งก็อาจโดนต้อนให้จนมุมได้ ผมคิดจนเวียนหัว ในที่สุดก็ตัดสินใจหลบมันหลังกระถางตรงสระว่ายน้ำนี่แหละ มีทางวิ่งหนีได้หลายทาง แถมยังเปิดโล่งพัดกลิ่นออกกระจายออกไป

   ที่เหลือก็แค่รอ...

   3 นาที ยังคงคร่ำเคร่งอยู่จุดเดิม

   5 นาที ใจลุ้นระทึกมองทางเข้าสระว่ายน้ำทั้งสองทางเขม็ง

   8 นาที เปลี่ยนมากังวลเรื่องยาที่กินแทน

   เหลือ 3 นาทีสุดท้าย เสียงฝีเท้าเริ่มใกล้เข้ามาทุกที หัวใจเต้นรัวอยู่ในอก กระทั่งพิงขอบประตูพร้อมกับสบถออกมา

   “บัดซบเอ๊ย! ป๋าไม่ได้ออกหาเลยนี่หว่า” ผมแทบอยากจะทึ่งหัวตัวเองเมื่อเห็นป๋านั่งเอนกายดื่มวิสกี้อยู่ในห้องนอน และดูเหมือนจะนั่งตรงนี้มานานแล้วด้วย

   “ยังเหลือเวลาอยู่นะ ทำไมรีบโผล่ออกมาซะล่ะ” แววตาเจือความขบขัน ขณะมองภรรยาเอกที่หอบหายใจใบหน้าแดงก่ำพยุงกายด้วยการพิงขอบประตู กลิ่นหอมเจือจางในอากาศ ผสมกลิ่นเหล้าซะจนกลายเป็นกลิ่นเย้ายวนจนต้องรีบข่มสัญชาตญาณของตนเองเผื่อไม่ให้ผิดแผน

   “ป๋า แน่ใจนะว่าในกระบุกมียากระตุ้นแค่เม็ดเดียว” กัดฟันถามระหว่างลากเท้าเข้าหาร่างสูงราวกับมีแรงดึงดูด โอเมก้าเฮงซวย ทำไมกลิ่นเข้มข้นของอัลฟ่ามันถึงได้...สิ่งที่เรียกว่ากลิ่นฟีโรโมน บางครั้งไม่สามารถอธิบายได้ว่าเป็นแบบไหน รู้เพียงแต่ผมอยากจนจะบ้าตายอยู่แล้ว

   “บอกแล้วไง ถ้าเธอไม่มั่นใจก็ลองกินมันทั้งหมดดูสิ” เสนอแบบไม่ทุกข์ร้อนแต่อารมณ์เบื้องลึกแสดงผ่านทางแววตา ความหิวกระหายของอัลฟ่า

   “อ่า...ไม่รู้แล้ว ช่างมันทั้งหมดนั้นแหละ!” คำรามอย่างหัวเสียพอดีกับที่เดินมาถึงตัวป๋า นั่นไม่ต่างจากเครื่องหมายบอกความสำเร็จของแผนการ

   ลูเซียสเหยียดยิ้มมุมปาก คว้าร่างเบื้องหน้าเหวี่ยงลงเตียงและตามไปทาบทับโดยไม่สนใจที่จะปิดประตู ในเมื่อชั้นนี้มีแต่พวกเขา

   เสื้อเชิ้ตถูกฉีกออก กระดุมขาดหลุดร่วงไร้การสดใจ คนด้านบนเริ่มปลดปล่อยสัญชาตญาณของตัวเอง ปลอกคอถูกปลดออกโยนทิ้งไปอีกทาง ใบหน้าคมเข้มก้มลงอ้าปากกัดลำคอจนเกิดเสียงครางแผ่วอย่างยินยอม มือหนาปลดกางเกงรูดออกรวดเดียวจนหมด ไม่นานก็เหลือเพียงร่างเปลือยกับเชิ้ตที่หลุดลุ่ย

   นิ้วยาวนวดเฟ้นก่อนสอดเพื่อขยับขยายช่องทาง เสียงทุ้มพร่ากระซิบชิดใบหู

   “แฉะขนาดนี้เธอนี่ช่างอดทนจริงๆ” เพราะยาน่าจะออกฤทธิ์หลังผ่านไปสิบนาที อีกฝ่ายทนได้หลายนาทีก่อนยอมมอบตัวถือว่าไม่เลวแล้วสำหรับโอเมก้าในช่วงฮีท

   เมื่อร่างกายพร้อมรับความสัมพันธ์ลึกซึ้ง ก็ไม่จำเป็นต้องเตรียมอะไรมากมาย ใช้เวลาเพียงไม่นานก็ผ่อนคลายพอที่จะเริ่มขั้นต่อไป อาวุธลับของอัลฟ่าถูกล้วงออกมาพลางกดเข้าไปอย่างเนิบช้า มุกที่ประดับพราวถูกเอาออกจนหมดเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการมีทายาทและเพื่อตัวคนรักเอง รวมกับสารหล่อลื่นจากร่างกายโอเมก้า ขยับแค่เล็กน้อยก็สามารถเข้าไปอย่างง่ายดาย

   ครั้งนี้ไม่เหมือนที่ผ่านมา จุดประสงค์แตกต่างส่งผลให้บรรยากาศของการร่วมรักเปลี่ยนแปลงไป มือหนาช้อนแผ่นหลังขึ้นมานั่งตัก ล็อคท้ายทอยให้เอียงเล็กน้อยเผยแอ่งชีพจรให้ซุกไซร้ขบเม้มสูดกลิ่นกายหอม จูบไล่มายังเส้นไหปลาร้าสุดเซ็กซี่ตามวัย ก่อนวนเวียนแถวแผงอก ละเลงลิ้นหยอกเย้ายอดอก ปรนเปรอให้สุขสมทั้งสองฝ่าย ฟังเสียงครวญครางของฝ่ายรองรับอย่างพึงพอใจ

   สะโพกสอบขยับเร่งเร้าจนร่างบนตักโยกไหว เกิดเสียงเสียดสีแสนหยาบโลนยิ่งกระตุ้นเพลิงกามให้โหมกระพือ เช่นเดียวกับกลิ่นฟีโรโมนที่มอมเมาจนแทบลืมเลือนทุกสิ่ง ธารร้อนถูกปลดปล่อยออกมาจนหมด จงใจสอดลึกไม่ให้เล็ดลอดออกมาแม้แต่นิดเดียว

   ร่างโปร่งถูกปล่อยให้นอนหงายพร้อมกับการถอนกายออก ลูเซียสทอดมองร่างด้านใต้อย่างสมใจ ขณะถอดเสื้อปลดกางเกงของตัวเองทิ้งเช่นกัน

   หลังปลดปล่อยไปหนึ่งรอบ อาการฮีทค่อยบรรเทาลงเล็กน้อย พอดึงสติกลับมาได้บ้าง มิทรี่พลิกกายพยายามคลานหนีบนเตียงกว้างอย่างไร้ประโยชน์ ลูเซียสหัวเราะในคอ ใช้มือหนาจับข้อเท้าและลากกลับมาอย่างง่ายดาย จังหวะที่ถอดเสื้อเชิ้ตที่แปรสภาพคล้ายเศษผ้าออกก็กระซิบถามอย่างหยอกเย้า

   “จะหนีไปไหนหืม” ลากเสียงในคอ ฉวยโอกาสนี้สูดกลิ่นหอมผ่านแผ่นหลังสุดเร้าใจไปด้วย

   “ลูเซียสไม่เอานะ ฉันยังไม่...อา…” ไม่ทันกล่าวจบประโยคเบื้องล่างก็ถูกเติมเต็มอีกครั้งให้หลุดเสียงครางออกมา

   “ฉันจะไม่หยุด จนกว่าฉันจะได้ในสิ่งที่ต้องการ เธอน่าจะรู้จักนิสัยฉันดีนี่ Дорогой(ที่รัก)” สิ้นคำคมฟันกัดทับรอยเดิมบนหลังคอพร้อมกับขยับกายอย่างร้อนแรง

   ความเจ็บบนหลังคอและสัมผัสจากเบื้องล่างทำให้อ่อนระทวยไร้หนทางขัดขืน ใบหน้าฉายชัดถึงแรงอารมณ์ มือจิกผ้าปูเตียงเพื่อระบายความวาบหวานจนยับยู่ยี่ในขณะที่สะโพกถูกรั้งสูงเพื่อรองรับ ความเป็นชายไม่ถูกปล่อยผ่าน มีมือหยาบกร้านคอยรั้งรูดถูวนส่วนปลายอย่างปรนเปรอ ริมฝีปากเผยอออกหอบครางด้วยความทรมานกับการถูกปลุกเร้าทุกทิศทาง

   ในระหว่างที่อีกคนกำลังดื่มด่ำกับความอุ่นร้อนที่โอบรัดไปทั่วลำกาย แลบลิ้นชื้นเลียรอยฟันที่มีเลือดซิบอย่างปลอบโยน ถึงงั้นก็ยังไม่หยุดการกระทำเอาแต่ใจ ตักตวงผลประโยชน์จากยากระตุ้นเต็มที่เพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ

   กว่าจะผ่านพ้นช่วงเวลาอันแสนทรมาน ฝ่ายโอเมก้าแทบจะหมดสภาพอยู่บนเตียง โดยมีอีกคนคอยจูบตรงนั่นตรงนี้อย่างรักใคร่ปนคาดหวังในผลลัพธ์ มืออ่อนแรงคว้าแขนแกร่ง วอนขอด้วยเสียงแหบพร่าจากการใช้งานเป็นเวลานาน

   “ลูเซียส ขอยาคุม” ยาคุมแบบฉีดที่เจ้าตัวใช้เป็นประจำหลังเสร็จกิจ แต่ครามนี้ลูเซียสไม่คิดตามใจเหมือนที่ผ่านมา

   “บอกแล้วไงว่าฉันต้องการทายาท” เอ่ยคำขาดไม่เปิดช่องให้ปฏิเสธ ถึงงั้นก็ยังอดใจอ่อนนิดๆไม่ได้ มือหนาลูบผมชื้นเหงื่อ ก้มลงจุมพิตหน้าผาก “พักผ่อนเถอะ ไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวฉันจะเป็นคนดูแลเอง”

   ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความอ่อนโยนหรือความรู้สึกปลอดภัยยามได้อยู่เคียงข้าง สุดท้ายก็หลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน และพบกับข่าวดีหลังจากนั้นหนึ่งเดือน ท่ามกลางความยินดีของทุกคน

   ทายาทมิไรฮอฟคนต่อไป

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

จากกิจกรรมรีเควสคู่ในเพจ SilverFish4

ถือว่าเป็นการอัพแก้ขัดไปพลางๆ ระหว่างปั่นซันโป้ให้จบ เพื่อมาลุยต่อเรื่องนี้แบบยาวๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ Omagavers [10/7/60]
เริ่มหัวข้อโดย: shiroinu ที่ 10-07-2017 00:28:20
 :hao7: ตอนพิเศษก็ดี ตอนหน้ามาก็ดีนะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ Omagavers [10/7/60]
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 10-07-2017 00:31:36
สนุกดีนะ :hao6:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ Omagavers [10/7/60]
เริ่มหัวข้อโดย: milin03 ที่ 10-07-2017 00:49:47
อยากอ่านต่อแล้ว :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ Omagavers [10/7/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Chrysan ที่ 10-07-2017 02:10:24
นี่มันอะไรกันเนี่ย

รู้สึกหัวใจพองโตกับคำว่าภรรยา
ยิ่งกว่าภรรยาก็ทายาท บ๊ะ!
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ Omagavers [10/7/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Spenguin ที่ 10-07-2017 07:11:12
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ Omagavers [10/7/60]
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 10-07-2017 08:22:50
 o13 ถือว่าเด็ด เราว่าเป็นแผนป๋าแน่เม็ดไหน ๆ ก็เหมือนกัน
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ Omagavers [10/7/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 10-07-2017 08:36:22
 :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ Omagavers [10/7/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 10-07-2017 09:06:21
ชอบตอนพิเศษจังมิทท้องได้~
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ Omagavers [10/7/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 10-07-2017 09:49:33


ชอบจัง

ขอยาวๆเลยขอรับ

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ Omagavers [10/7/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 10-07-2017 11:02:59
o13 ถือว่าเด็ด เราว่าเป็นแผนป๋าแน่เม็ดไหน ๆ ก็เหมือนกัน

ไม่เลย มิทดวงดีเกินไป มันมีแค่เม็ดเดียวจริงๆ 55555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ Omagavers [10/7/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 10-07-2017 11:33:46
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ Omagavers [10/7/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 10-07-2017 12:15:25
ชักอยากเห็นมิทท้อง ลูปป๋ากับมิทท่าทางจะแสบน่าดู :z2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ Omagavers [10/7/60]
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 10-07-2017 12:21:19
ขอบคุณ :)
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ Omagavers [10/7/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 10-07-2017 12:44:59
ยาในกล่องทุกเม็ด เป็นยากระตุ้นหมดน่ะแหล่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ Omagavers [10/7/60]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 11-07-2017 15:26:43
แม่ะ แผนสูงนะป๋าาาา  :hao6:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ Omagavers [10/7/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 11-07-2017 18:13:00
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ Omagavers [10/7/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 11-07-2017 18:18:34
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ Omagavers [10/7/60]
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 11-07-2017 19:05:36
ฮือออออออออออออ อยากให้เป็นเรื่องหลักจังเลยยยยยยยยยยย :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ Omagavers [10/7/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryu7801 ที่ 11-07-2017 23:35:22
รอตอนพิเศษ อยากรู้จะได้ ลูกแฝดหรือเปล่า :call: :call:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ Omagavers [10/7/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 12-07-2017 06:37:40
มันคือดีววววววว อยากอ่านตอนพิเศษแบบเป็นเรื่องเป็นราวเลยยย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษ Omagavers [10/7/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Gato88 ที่ 21-07-2017 15:11:22
รอตอนต่อไปปปปปปปปปปปปป :z2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่26 หงุดหงิด [8/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 08-08-2017 03:28:38
รอบที่ 26 หงุดหงิด

   “...นายยังไม่บอกฉันเลยนะว่าพาใครมาบ้านของเรา” พอถึงชั้นล่างก็ก้าวฉับๆ ไปไล่จี้กับหลง ไม่ชายตาแลผมสักนิด เลยไม่มีจังหวะให้แนะนำตัว

   หนุ่มจีนยกมือปราม “โว้วๆ ใจเย็นก่อน ไว้ฉันจะเล่ารายละเอียดให้ฟัง เอาเป็นว่ามีเหตุผลบางอย่างทำให้ลูกบุญธรรมของบอสต้องมาอยู่กับพวกเราชั่วคราว” อีกฝ่ายส่งไม้ต่อ ผมรีบคว้าไว้ ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวเพื่อแนะนำตัว

   “ผมมิทรี่ มิไรฮอฟ ขอรบกวนด้วยครับ” รอยยิ้มการค้าต้องมาก่อน ความประทับใจแรกพบนั่นสำคัญ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ให้ความร่วมมือเท่าไร นอกจากจะไม่ฟังแล้วยังจับแตะหลงเพื่อสำรวจหาบาดแผล กระทั่งเห็นเลือดที่ซึมเป็นวงกว้างตรงช่วงเอว สีหน้าหงุดหงิดยิ่งเพิ่มความโหดแบบที่ผมไม่สงสัยเลย ว่านี่แหละญาติป๋าชัวร์!

   “กลิ่นเลือด…นายบาดเจ็บ! อยู่กับฉันหลายเดือนไม่มีแผลแม้รอยแมวข่วน พอไปรับหมอนั่นแค่ไม่ถึงชั่วโมงนายก็บาดเจ็บกลับมา รีบทำแผลซะ ฉันจะโทรไปต่อว่าสักหน่อย”

   มาเร็ว ไปเร็ว โผล่มาพูดๆ แล้วก็เดินหายเข้าไปในห้องทำงานเฉย เอาเถอะ ผมควรจะสนใจหลงมากกว่า อันที่จริงระหว่างนั่งมาผมได้กลิ่นเลือด แต่ไม่คิดว่าจะเป็นของหลง นึกว่ามาจากศพซะอีก

   “มองฉันไปก็ไม่ช่วยให้แผลหายหรอกนะ ช่วยหยิบกล่องพยาบาลให้ทีสิ อยู่ตรงชั้นนั่นแหละ”

   ผมกลอกตาเดินไปตามที่หลงชี้ หยิบเอากล่องพยาบาลมาส่งให้ ไม่คิดช่วยทำแผลเพราะผมทำไม่เป็น อาศัยหยิบส่งของที่หลงต้องการแทน

   “เขาเป็นคนรักนาย ทำไมถึงไม่มาช่วยทำแผลล่ะ” ก็ดูเป็นห่วงซะขนาดนั้น

   “เพราะหมอนั่นมือหนักน่ะสิ! เคยช่วยครั้งหนึ่งแผลเป็นหนักกว่าเดิมจนไมค์ด่าหูชา แต่หมอนั่นไม่กลัวไมค์หรอกนะ แค่รู้สึกผิด เลยไม่แตะต้องแผลอีกเลย อาศัยโทรเรียกหมอประจำตระกูลมาแทน อีกสักพักเดี๋ยวคงมา ทำแผลไปลวกๆ ก่อนแล้วกัน” ท้ายประโยคหลงดูเหนื่อยหน่าย ผมพอเข้าใจ สงสัยความอลังการเว่อร์วังจะเป็นทั้งตระกูลมิไรฮอฟ ผมที่ไม่มีสายเลือดแต่ในนามสกุลนี้ หวังว่าจะไม่เป็นไปกับเขานะ

   แม้จะเป็นแบบนั้น

   “รอฉันทำแผลเสร็จ เดี๋ยวพาไปดูห้อง คุณหนูจะได้พักเหนื่อย”

   “จะได้พักจริงๆ รึเปล่าเหอะ…” อดบ่นไม่ได้ ผมไม่โง่นะ ญาติคุณป๋าแสดงออกชัดเจนว่าไม่ชอบหน้าผม นั่นไง พูดยังไม่ทันขาดคำตีหน้ายักษ์มาเลย

   “อีกเดี๋ยวหมอจะมาแล้ว” น้ำเสียงที่พูดกับหลงสุดแสนจะเป็นห่วง ทีกับผม... ”ส่วนนาย ฉันให้อยู่แค่ชั่วคราวเท่านั้น รับไปซะ มีคนจะคุยด้วย” ทั้งเสียง ทั้งหน้ามาเต็ม แถมบริการขว้างมือถือแบบไม่กลัวตกแตก โชคดีที่ผมคว้าได้ทัน พอเห็นว่าบนหน้าจอเป็นใครก็รีบปลีกตัวเดินมั่วๆ เข้าห้องไหนสักห้องหนึ่งเพื่อคุยบ้าง

    ทำเป็นเก่งได้ตั้งนาน พอเห็นหน้าป๋าในจอ ผมนี่เป็นจิ้งจอกหงอยเลย มันก็จะเศร้าหน่อยๆ

   /เป็นอะไรไป บาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า/ ป๋าถามเป็นภาษาไทย มั่นใจว่าใกล้ๆ นั่นต้องมีพี่อาคมอยู่ด้วยแน่นอน แต่ไม่รู้ว่ามีคนนอกไหม

   ผมส่ายหัวพลางตอบ “ผมสบายดี แต่หลงถูกกระสุนเฉี่ยวตรงเอว ตอนนี้กำลังรอหมอมาทำแผลให้”

   /เรื่องนั้นฉันพอรู้แล้ว ลูคัสโวยวายน่ารำคาญ ทนอยู่ที่นั่นไปก่อนนะ ไว้ฉันเคลียร์เรื่องทางนี้เสร็จจะไปรับ/ น้ำเสียงเจือความหงุดหงิด แต่คิดว่าไม่น่าจะโมโหลูคัส ผมว่าป๋าคงกรุ่นจากเรื่องอื่นมากกว่า เชื่อผม ผมเรียนมา อยู่กับป๋ามากจนโดนคนที่ตึกจับเป็นเครื่องวัดอารมณ์ป๋าแล้ว บอสใหญ่อารมณ์ดีก็เปย์ของกิน พอลูเซียสอารมณ์เสียก็โยนผมใส่ให้บอสขย้ำเล่นแก้อารมณ์เสีย

   “รับทราบครับ ผมจะไม่ดื้อ ไม่ซน เป็นเด็กดี” แต่ถ้าหลงพาไปซนถือว่าไม่นับนะ ตอบเงียบๆ ในใจ เชื่อเลยว่าป๋าหื่น(?) เดาได้อยู่แล้วว่าผมคิดอะไร รอยยิ้มถึงปรากฏตรงมุมปาก แววตาอ่อนลงแกมขบขัน

   /เธอไปกับหลงก็ดีจะได้ไม่เบื่อ ความจริงรอเรื่องซาสักสองสามวัน เธอจะไปหาแม่ก็ได้ ฉันไม่ห้าม/ ลูเซียสมั่นใจว่าหลงมีฝีมือพอที่จะคุ้มครองอีหนูตัวเองได้ รวมถึงระบบรักษาความปลอดภัยของโรงพยาบาลที่แม่มิทรีรักษาตัวอยู่ด้วย

   “ผมรอไปกับป๋าดีกว่า” ตอบทันทีแบบไม่ต้องคิด ผมรู้ตัวดีว่าตัวเองไม่เข้มแข็งพอกับเรื่องของแม่ และในสายตาผมเห็นลูเซียสเป็นที่พึ่งเพียงหนึ่งเดียวไปแล้วเรียบร้อย ตอนนี้ผมไม่มีความกล้าพอจะเผชิญกับเรื่องอ่อนไหวเพียงลำพัง การมีใครให้พึ่งสักคนนี่มันทั้งดีและแย่ เฮ้อ

   /ตามใจ/ รู้สึกพักหลังป๋าจะพูดคำนี้บ่อย น่ายินดีนิดๆ /ไม่ต้องห่วง ทุกอย่างจะดีขึ้นเอง ฉันต้องไปจัดการธุระต่อแล้ว อยู่ที่นั่นทนๆ ลูคัสมันหน่อย มีหลงอยู่มันไม่กล้าไล่เธอออกมาหรอก ไว้จะติดต่อมาใหม่/ สิ้นคำก็วางสาย ดูท่าจะมีเรื่องด่วนจริง แต่ก็สมเป็นป๋าแหละ พูดตรงเข้าประเด็น สนทนาแบบกระชับเพราะป๋าไม่ใช่พวกชอบคุยโทรศัพท์ถ้าไม่จำเป็น

   ผมถอนหายใจมองหน้าจอที่ดับไป โล่งอกนิดๆ ที่เห็นป๋าปลอดภัยดีชุดไม่เปื้อนกระทั่งฝุ่น พวกการ์ดยังทำงานดีเหมือนเคย เอาล่ะ ที่เหลือคืออยู่ที่นี่รอป๋ามารับสินะ

   “ผมเอามือถือมาคืน” ออกจากห้องพูดภาษารัสเซียพร้อมส่งมือถือคืนเจ้าของที่กำลังนั่งเฝ้าหมอทำแผลให้หนุ่มจีนอยู่ ตะกี้ห้องที่ผมเข้าไป แม้จะไม่ตั้งใจสำรวจแต่กวาดสายตามองผ่านๆ พอรู้ว่ามันเป็นห้องออกกำลังกายปูด้วยโฟมยางปล่อยพื้นที่ว่างหน้ากระจกที่ติดยาวทั้งกำแพง สาเหตุที่ผมติดนิสัยมองและจำเป็นผลมาจากครูฝึกจอมโหดอย่างไนท์นี่แหละ ซึ่งผมก็เข้าใจ เพราะการทำแบบนี้มีประโยชน์มากจริงๆ

   “ชั้นบนเป็นโซนของฉันห้ามขึ้น ชั้นล่างนายจะเดินไปไหนก็ได้แต่ห้ามออกจากที่นี่โดยพละการ ส่วนห้องนอนจะเป็นห้องนอนแขกตรงนั้น ไปดูเอาเอง ถ้าหิวก็ไปหากินในห้องครัวเพราะฉันไม่มีเชฟส่วนตัวเหมือนจอมเรื่องมากอย่างหมอนั่น” เจ้าตัวพูดและรับมือถือคืนไปโดยไม่หันมามอง นิ้วชี้ไปทางห้องข้างๆ ห้องออกกำลังกาย อยู่ชั้นล่างก็ดีมีครบทุกอย่าง ผมเองก็ไม่อยากขึ้นไปชั้นบนหรอกเจ้าของดุขนาดนี้

   “ลูคัสนี่ใจร้ายชะมัด ไม่ต้องไปสนใจหรอกคุณหนู เดี๋ยวฉันจะพาทัวร์เองว่าอะไรอยู่ตรงไหน” หลงหันมาคุยไม่สนหมอที่มองตาขวาง

   “อย่าขยับสิ เอายาชาสักเข็มดีมั้ย” หมอเอ่ยเสียงดุ หลงยิ้มระรื่นใส่แต่ก็ยอมอยู่เฉยๆ แสดงว่ากลัวฤทธิ์ยาชาเหมือนกัน สงสัยเคยโดนมาก่อน ผมย้ายตัวเองไปนั่งบนโซฟาเดี่ยวมองหมอเย็บแผลให้หลงแบบสดๆ แอบหวาดเสียวเหมือนกันแต่เป็นอีหนูป๋าต้องสตรอง

   “เสร็จแล้ว ดีที่แผลไม่ลึกมาก ถึงอย่างนั้นก็อย่าหักโหม ไม่งั้นแผลอาจจะปริจนใหญ่กว่าเดิม” หมอวัยกลางคนถอดถุงมือแพทย์ก่อนเช็ดมือเก็บกล่องพยาบาล ผมเห็นในถังขยะข้างโซฟามีสำลีสีแดงเลือดเต็มไปหมด อดรู้สึกผิดไม่ได้ ถ้าหลงตัวคนเดียวหลงเลี่ยงอาการบาดเจ็บได้สบาย ไม่แปลกใจทำไมลูคัสถึงดูไม่ชอบหน้าผมอย่างแรง

   “ขอบคุณมากบันนี่ เดินกลับดีๆ ระวังสะดุดนะ” หนุ่มจีนแซวอย่างสนิมสนม ต้องเป็นเพราะใช้บริการบ่อยแหงๆ

   “ฉันชื่อบัน ไม่ใช่บันนี่ อีกอย่างนายก็เหมือนกัน ระหว่างอย่าเอาหัวไปรับกระสุนล่ะ ต่อให้เป็นฉันก็กู้ซากไม่ได้” ปิดกล่องพยาบาลดังปัง! “แล้วก็คุณลูคัส ผมเป็นอาจารย์แพทย์ไม่ใช่แพทย์ ไม่ใช่หมอส่วนตัวคุณ เลิกเรียกมาสักที ผมมีงานการ มีลูกศิษย์ต้องสอนนะ” บ่นๆ ตามวัย คิ้วขมวดจนตีนกาขึ้น

   “นายเป็นหมอในเครือโรงพยาบาลของมิไรฮอฟ ถ้าไม่ให้ฉันเรียกนายจะเรียกใคร” ลูคัสดูอารมณ์ดีขึ้นเมื่อเห็นหลงทำแผลเสร็จแล้ว เลิกคิ้วกวนหมอแบบไม่เกรงกลัวเข็มฉีดยา

   “พวกคนตระกูลนี้เอาแต่ใจเหมือนกันหมดรึไงนะ” คุณหมอบันพึมพำเหมือนจะปลง แต่ก่อนไปมีปรายตามองผมนิดๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร กระทั่งห้องกลับมาเหลือสามคนอีกครั้ง แต่ในสายตาใครบางคนอาจจะแค่สอง เมินกันซะราวกับผมเป็นอากาศธาตุ

   “เดี๋ยวฉันเอาขยะไปทิ้งเอง นายไปเปลี่ยนชุดเถอะ” เสียงอ่อน ตาหวานเชื่อมจนผมชักกังวลแล้วว่าอยู่ที่นี่นานๆ อาจจะเป็นเบาหวานได้

   “จัดไป คุณหนูเองก็ไปพักเถอะ ฉันเองก็จะพักเหมือนกัน ไว้จะไปเรียกตอนมื้อเย็น ถ้าหิวจะหยิบอะไรกินในตู้เย็นก็ได้ตามสบาย” ขอบคุณหลงที่ยังไม่ลืมผม ถึงจะไม่มีอาการเจทแลคแต่ก็รู้สึกเพลียๆ เหมือนกัน ก็เล่นเกิดเรื่องระทึกขนาดนั้น ไปนอนสักตื่นก็ดี


   ณ บ้านพักตากอากาศ สมบัติส่วนตัวของลูเซียส มิไรฮอฟ ตั้งอยู่เมืองมอสโก ประเทศรัสเซีย

   ห้องทำงานขนาดใหญ่ที่สามารถใช้เป็นห้องประชุมได้อย่างสบาย ถูกตกแต่งด้วยฟอนิเจอร์ไม้สีทึบราคาแพงที่แข็งแรงทนทานแผ่กลิ่นอายเคร่งขรึมออกมาไม่แพ้เจ้าของห้อง ลูเซียสยังคงอยู่ในชุดเดิม มือใหญ่วางมือถือลงหลังอาคมเข้ามาภายในห้อง

   “ทุกคนมากันครบแล้วครับบอส จะให้เรียกเข้ามาเลยมั้ยครับ” หนุ่มไทยพูดภาษารัสเซียอย่างชำนาญ ท่าทีผ่อนคลายเสมอเปลี่ยนเป็นจริงจังอย่างคนมากประสบการณ์

   “เข้ามา” เจ้าของห้องเอ่ยเสียงเรียบ ลูกน้องคนสนิทหมุนกายไปเปิดประตูเชื้อเชิญให้แขกเข้ามายืนจนห้องกว้างดูแน่นขนัด โซฟาชุดอย่างดีถูกทิ้งไว้ไม่มีใครกล้าใช้งาน ในเมื่อผู้กุมอำนาจสูงสุดยังไม่อนุญาต

   ร่างกายสูงใหญ่เอนหลังพิงพนักปรายตามองเรียงคนด้วยใบหน้าเรียบเฉย มือหนาเคาะโต๊ะเป็นจังหวะ ความเงียบสร้างบรรยากาศกดดันโรยตัวลงมาปกคลุมจนทุกคนหนักอึ้ง ไม่มีใครกล้าปริปากพูดอะไรแม้แต่คำเดียว ขนาดคนอายุรุ่นพ่ออยู่ต่อหน้าบอสใหญ่ก็ไม่ต่างจากสมาชิกแก๊งคนหนึ่ง

   “ฉันให้เวลาสามวัน สืบมาให้ได้ว่าใครเป็นคนทรยศไม่เกี่ยงวิธีการและพามาหาฉันซะ” ไม่มีการเกริ่นเหน็บแนมหรือทำอะไรให้เสียเวลา กล่าวรวบรัดเข้าประเด็นใช้คำสั่งที่ทุกคนต้องทำตาม แต่มีอยู่คนเดียวที่ดูจะใจกล้ากว่าคนอื่น ชายวัยกลางคนเอ่ยคำพูดที่ทำให้ทุกคนต้องลอบสูดหายใจเฮือก

   “บางทีอาจจะเป็นเด็กที่คุณพามาก็ได้” เจ้าตัวทำราวกับเป็นการหยั่งเชิง ทั้งที่ทุกคนในที่นี่ต่างสืบจนรู้ดีว่าบอสให้ความสำคัญกับเด็กคนนี้มากแค่ไหน แถมยังมีตำแหน่งลูกบุญธรรมเป็นใบเบิกทาง นั่นไม่ต่างจากทายาทต่างสายเลือดเลยหรือ ถึงในใจจะคิดแบบเดียวกับคนถาม แต่พวกเขายังรักชีวิตตัวเองอยู่จึงไม่พูดออกมา

   “ไม่ว่าใคร หากทรยศฉันจะยิงหัวมันด้วยตัวเอง รวมถึงนายด้วยซาร์” ดวงตาคมดุจ้องเขม็งเป็นสัญญาณว่าอย่าริอาจต่อปากต่อคำไปมากกว่านี้ เพราะลูเซียส มิไรฮอฟไม่ได้เป็นคนอารมณ์เย็นขนาดนั้น

   เจ้าของชื่อกลับก้มหัวรับอย่างพึงพอใจ “ได้ยินแบบนี้ผมค่อยโล่งอก ผมเชื่อว่าคุณเป็นคนรักษาคำพูดเสมอบอส...” ซาร์ยืดหลังตรงอย่างสง่าตามเดิม “ผมคงต้องขอตัวไปทำตามคำสั่งก่อน จะได้จับคนทรยศมาโดยเร็ว” พอได้ยินสิ่งที่อยากฟังก็เดินนำออกไปทันทีโดยไม่ต้องให้ใครเชิญ คนอื่นเห็นแบบนั้นก็ขอตัวบ้าง ไม่มีใครสิ้นคิดพูดประจบเอาใจด้วยรู้ดีว่าบอสใหญ่เน้นที่การกระทำมากกว่าคำพูด

   กระทั่งห้องทำงานเหลือเพียงสองคน อาคมรับหน้าที่เฝ้ามองจนมั่นใจว่าคนพวกนั้นไปแล้ว กวาดตาสำรวจห้องรอบหนึ่งเพื่อเช็คว่าไม่มีเครื่องมือแอบแฝงค่อยเปิดปากพูดด้วยภาษาไทย อยู่ที่รัสเซียแบบนี้ การใช้ภาษาไทยเห็นจะปลอดภัยที่สุด

   “บอสจะเอายังไงต่อดีครับ ถึงผมคิดว่าคนพวกนั้นจะลากคอคนทรยศออกมาได้ แต่กว่าจะถึงมือเราหลักฐานหลายอย่างอาจถูกบิดเบือนหรือทำลายทิ้งไปก่อน”

   ลูเซียสเปิดลิ้นชักหยิบซิกการ์ขึ้นมาตัด อาคมหยิบไฟแช็คสำหรับจุดซิการ์ขึ้นมาจุดให้อย่างรู้งาน ลูเซียสรับควันขาวอมไว้ในปาก ดื่มด่ำอย่างใจเย็นสวนทางกับอารมณ์ขุ่นมัวค่อยปล่อยควันออกมาแล้วตอบคำถาม

   “ส่งคนไปสืบหาตัวคนทรยศแต่ไม่ต้องทำอะไร ฉันอยากจะดูว่าพวกนั้นจะใช้วิธีไหนในการจัดการ สั่งคนของเราที่แฝงตัวอยู่ในกลุ่มเจ้าพวกนั้นให้จับตาดูและรายงานเป็นระยะ” ลูเซียสนิ่งคิดไปชั่วครู่ก่อนจะกล่าวเสริม “เช็คดูความเคลื่อนไหวของแก๊งอื่นๆ และพันธมิตรเรา ฉันว่าเรื่องนี้มีอะไรไม่ชอบมาพากล” การเปิดฉากซึ่งๆ หน้าแบบนี้ถือเป็นการกระทำที่โง่เง่าที่สุด นอกจากจะทำให้เป้าหมายตื่นตัวจนเพิ่มการคุ้มกันแล้ว ยังเกิดผลกระทบเป็นวงกว้างทำให้การลงมือครั้งต่อไปยากขึ้น

   บางที...ผู้ที่อยู่เบื้องหลังอาจหมายตาอย่างอื่นไว้ก็เป็นได้ สุดท้ายมันคือการคาดเดาตามประสบการณ์และสัญชาตญาณ จะรู้ความจริงก็ต่อเมื่อมีข้อมูลมากกว่านี้

   ระหว่างที่เจ้านายลูกน้องกำลังจมอยู่ในห้วงความคิด มือถือส่วนตัวลูเซียสดังขึ้นอีกครั้ง มือหนาคว้ามาดู พอเห็นชื่อบนหน้าจอตัดสินใจตัดสายทิ้งทันที ก่อนมือถืออาคมจะดังขึ้นบ้าง คนสนิทผู้เป็นที่ปรึกษากรายๆ เผยรอยยิ้มบางถือวิสาสะรับและยื่นส่งให้

   “กรุณารับโทรศัพท์ด้วยครับบอส สถานการณ์ตอนนี้เราเองน่าจะถูกจับตามองเช่นกัน ถ้าได้คนช่วยจะได้เคลื่อนไหวกันง่ายขึ้น”

   ลูเซียสขมวดคิ้ว นึกอยากเอาแต่ใจขึ้นมา พอสบตาอาคมแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ เพราะมันจริงอย่างที่อีกฝ่ายบอกมาทุกอย่าง ถึงแบบนั้นสีหน้าก็ฉายความหงุดหงิดรำคาญชัดเจนแบบไม่คิดปิดบัง กับผู้ชายคนนี้ไม่จำเป็นต้องใส่หน้ากาก รู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้ว

   /อะไรกันๆ ที่นั่นเกิดเรื่องสนุกเหรอ ฉันพลาดอะไรไปรึเปล่า/ สำเนียงอังกฤษดังลอดตามสาย ลูเซียสพยายามข่มอารมณ์ไม่ขว้างมือถือทิ้งพลางตอบกลับทั้งที่ไม่แม้แต่จะชายตาแลคนบนหน้าจอ

   “มีอะไร”

   /ฉันชอบนิสัยนายจุดนี้จัง คืองี้นะ หวานใจของฉันหรือก็คือน้องสาวนายกำลังจะหอบลูกมารัสเซีย! นายช่วยโทรไปห้ามหน่อยสิ สถานการณ์ของนายตอนนี้ยังไม่ดีใช่มั้ยล่ะ ฉันไม่อยากให้ดวงใจของฉันทั้งสามคนพบกับอันตรายและตัวอันตรายอย่างนาย/ อเล็กซ์เซย์พูดรวดเดียวจบ ไม่กล้าเวิ่นเว้อเพราะกลัวเพื่อนตัดสาย

   “มารัสเซีย?” ลูเซียสสนใจความหมายของประโยคนี้มากกว่านิสัยเป็นห่วงพี่เกินเหตุของเฟลอร์ ซึ่งเป็นทุกครั้งที่ได้รับข่าวว่าลูเซียสเจออันตราย จนบางทีบอสใหญ่ก็นึกอยากไล่คนของน้องสาวไปไกลๆ ติดแต่มันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่วุ่นวายมากกว่าเดิม

   /ใช่! ฉันยังไม่ได้บอกนายสินะ ตอนนี้ฉันอยู่ที่บ้านพักในมอสโก คิดจะมีคุยเรื่องงานกับนาย แต่ดันเกิดเรื่องซะก่อน/

   “ฉันไม่คุยเรื่องงานเครื่องนี้” กดวางสายอย่างเย็นชา มือส่งมือถือคืนให้อาคมระหว่างหยิบเครื่องส่วนตัวของตัวเองส่งข้อความไปหาน้องสาว แล้วโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเป็นครั้งที่สามภายในเวลาไม่กี่นาที ลูเซียสทิ้งตัวพิงพนักแรงๆ อย่างระบายอารมณ์ นึกคันมืออยากฝากลูกกระสุนไว้ในหัวใครบางคน แต่จำต้องรับเครื่องสำหรับคุยงานโดยเฉพาะ

   /ฉันโทรมาเครื่องนี้ก็คุยเรื่องงานได้สินะ!/

   “ไม่ฟรี” ไม่มีทางอื่นนอกจากยอมรับ ลูเซียสรู้สันดานอเล็กเซย์ดีเช่นกัน ว่ามันจะกัดไม่ปล่อยหากไม่ได้สิ่งที่ต้องการ ขนาดน้องสาวแสนสวยที่แสนจะใจแข็งยังต้องพ่ายให้กับลูกตื้อยิ่งกว่าเห็บปลา เหาฉลาม ปรสิต จะอะไรก็แล้วแต่ มันโคตรน่ารำคาญ!

   /I See…I See…ไว้จะไปคุยรายละเอียดที่บ้านนาย ส่วนค่าตอบแทนก็ตกลงกันตอนนั้นเลย...สตีฟ สเตฟานเตรียมรถ ฉันจะไปหาพี่เขย~/ ทิ้งเสียงระรื่นไว้หลอนหู ลูเซียสกระแทกมือถือลงกับโต๊ะดังสนั่นแบบไม่กลัวพัง

   “จะโทรหาคุณหนูหรือไปซ้อมยิงปืนดีครับ” อาคมเสนอสองหนทางช่วยบรรเทาให้บอสอารมณ์เย็นลง หลังปรายตามองมือถือเห็นว่ายังอยู่ดีสมราคา โชคดีไม่ต้องเสียเวลาซื้อใหม่

   “ทั้งสอง” ตอบเสร็จก็ลุกออกจากที่ เลือกหยิบแค่เครื่องส่วนตัวผลักประตูเดินนำไปห้องซ้อมยิงปืน ในขณะที่มือก็กดโทรไปหาทั้งที่เพิ่งวางสายไปไม่ทันครบชั่วโมง นับว่าวันนี้บอสทำลายสถิติจับมือถือบ่อยเป็นประวัติการ

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

คู่ซันโป้ จากเรื่อง เป็นเกย์กันมั้ย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51735.0)
 จบแล้ว เราจะมาต่อป๋ามิทกันแบบยาวๆ

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่26 หงุดหงิด [8/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Pa'veaw ที่ 08-08-2017 05:32:45
งืออ มาแล้วป๋ามิท คิดถึงจัง

ต้องกลับไปอ่านตอนเก่าๆซ้ำอีกรอบ ชอบจังง
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่26 หงุดหงิด [8/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 08-08-2017 08:17:55
 :z1: ป๋า อดใจไม่ไหว  ต้องไปหาวิธีแก้ความหงุดหงิด ที่อีหนูมิทรี่
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่26 หงุดหงิด [8/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 08-08-2017 09:45:55
คงจะไม่ใช่ให้หนูมิทมาเป็นแพะรับปาบหรอกนะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่26 หงุดหงิด [8/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-08-2017 09:48:46
ยาวๆนะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่26 หงุดหงิด [8/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 08-08-2017 10:23:26
ใคร กล้าแหย่หมีขาวลูเซียส  :katai1: :katai1: :katai1:
มันอยากตายแบบศพไม่สวยแน่
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่26 หงุดหงิด [8/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 08-08-2017 12:56:30
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่26 หงุดหงิด [8/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: cookie_ ที่ 08-08-2017 16:09:48
ป๋าหงุดหงิดหรอ สงสัยต้องให้หนูมิทช่วยซะแล้ว
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่26 หงุดหงิด [8/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 08-08-2017 16:33:28
ึดีจ้ะ อยากได้แบบยาวๆ จะได้ไปต่อคู่วากับเล่
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่26 หงุดหงิด [8/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 08-08-2017 18:24:37
เครื่องมือเยียวยาของบอสสส
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่26 หงุดหงิด [8/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 08-08-2017 19:29:26
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่26 หงุดหงิด [8/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 08-08-2017 19:46:51


ยาแก้หงุดหงิด

รอต่อขอรับ

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่26 หงุดหงิด [8/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: entirom ที่ 08-08-2017 20:16:27
มาแว้ววววว

เห็นหน้าอีหนู ก้อหายหงุดหงินแล้วป๋า
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่26 หงุดหงิด [8/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 08-08-2017 20:48:03
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่26 หงุดหงิด [8/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 08-08-2017 21:01:55
บอสขาดอีหนู  :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่26 หงุดหงิด [8/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: shiroinu ที่ 08-08-2017 22:28:07
มาต่อแล้ววว  :heaven
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่26 หงุดหงิด [8/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryu7801 ที่ 08-08-2017 22:42:11
อีป๋าหาที่ลงไม่ได้อีหนูไม่อยู่ 555555 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่26 หงุดหงิด [8/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 09-08-2017 08:05:11
ป๋าหงุดหงิดมาก!
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่26 หงุดหงิด [8/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 09-08-2017 15:47:55
โอ้ยยย คิดถึงป๋ากับอิหนูมากกก   :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่26 หงุดหงิด [8/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 11-08-2017 17:49:55
อย่างหงุดหงิดเลยยยย มิทรี่รออยู่นะ  :impress2:
รอติดตามอยู่นะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่26 หงุดหงิด [8/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 11-08-2017 22:51:51
 พอเห็นว่า up ตกใจเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 17-08-2017 02:08:15
รอบที่27 ฆ่าเวลา
   
   “ฉันมีโปรแกรมต้องไปคุยงานที่ฮ่องกงเร็วๆ นี้ นายติดต่อกับฝ่ายนั้นบ่อย ช่วยเป็นคนกลางพูดเรื่องอำนวยความสะดวกให้ที”

   ประโยคยาวเหยียดถูกพูดออกมาจากปากมาเฟียอังกฤษที่พกพ่อบ้านมาถึงสองคนแถมยังทำตัวประดุจเป็นเจ้าบ้าน เชิญเจ้าของตัวจริงจิบชาหน้าตาเฉย

   มือซ้ายกระตุกนึกอยากหยิบปืนมาฝึกยิงกับเป้าจริง อาคมรู้ทันก้าวถอยหลังห่างจากระยะเอื้อมถึงป้องกันไม่ให้บอสชิงปืนไปลั่นไก

   “น้ำชาครับ” รอยยิ้มพิมพ์ใจจากมือขวา ‘สเตฟาน’ เรือนผมสีแดงยาวมัดรวบด้วยริบบิ้นตรงท้ายทอย ดวงตาสีเทาและสูทสีขาวประจำกาย บรรจงรินชาให้ด้วยท่วงท่าไร้ที่ติ ไม่หวั่นเกรงสีหน้าดำมืดของคนรับชา

   “ต้องขออภัยด้วยที่คุณชายไร้มารยาท พวกผมไร้ความสามารถไม่อาจสั่งสอนคุณชายให้ดีกว่านี้” มือซ้ายยกมือแนบอกโค้งกายได้องศาแสดงความเสียใจทั้งที่ใบหน้าเรียบเฉย ‘สตีฟ’ ชายร่างสูงในชุดสูทดำ เรือนผมสีเงินเสยขึ้น สวมแว่นไร้กรอบเงินแต่ไม่อาจบดบังประกายคมกล้าของดวงตาสีเขียวได้

   “เดี๋ยวสิ! อยู่ต่อหน้าคนอื่นบอกให้เรียกฉันว่านายท่านไง แล้วอีกอย่างตกลงใครเจ้านาย ใครลูกน้องกันแน่ เพราะแบบนี้ไงฉันถึงไม่อยากพานายมาสตีฟ” หนุ่มอังกฤษเริ่มโวย ส่วนลูเซียสนวดขมับ แบมือไปด้านข้าง อาคมวางโทรศัพท์ราคาแพงให้อย่างรู้งาน

   “เวลานี้หมอนั่นน่าจะยังไม่นอน ฉันจะรีบคุยให้มันจบๆ จะได้แลกเปลี่ยนให้นายไสหัวไปไวๆ” บอสใหญ่กดโทรออกไปยังเบอร์ที่บันทึกไว้ รอไม่นานอีกฝ่ายก็รับสาย

   /บ้านตระกูลหยางครับ ไม่ทราบว่าท่านที่โทรมาเป็นใคร/ เสียงดูมีอายุแฝงไปด้วยความสุภาพแต่ไม่นอบน้อมเกินพอดี

   “พ่อบ้านซู ฉันลูเซียส มิไรฮอฟต้องการคุยกับ ‘หยางซิ่ว’ ตอนนี้” แม้ยังคงไว้ซึ่งความเอาแต่ใจแต่ก็ถือว่าลดระดับลงมากเมื่อเทียบกับเวลาคุยกับพวกลูกน้อง ทางอเล็กเซย์ได้แต่นั่งลุ้น ยอมสงบปากสงบคำตามคำเตือนของสองคนสนิทที่มายืนประกบซ้ายขวา ไม่รู้เพื่อความปลอดภัยหรือป้องกันไม่ให้เจ้านายตัวเองก่อเรื่องกันแน่

   /ท่านมิไรฮอฟนี่เอง ช่วยถือสายรอสักครู่นะครับ/ สิ้นคำปลายสายก็เงียบไป ผ่านไปเกือบห้านาที ลูเซียสรออย่างใจเย็นทั้งที่เคาะนิ้วกับโต๊ะเป็นจังหวะให้อเล็กเซย์ระแวงเล่นๆ เนื่องจากพี่เขยคนนี้มักจะเคาะนิ้วเวลาที่อารมณ์ไม่ดี

   ผ่านไปอีกสามนาที ช่วงเวลาที่ทุกคนแทบกลั้นหายใจ ในที่สุดก็มีเสียงจากปลายสาย

   /ต้องขออภัยด้วย ผมไม่มีอำนาจติดต่อกับท่านผู้นั้นโดยตรง จะขอโอนสายให้คนสนิทแทนนะครับ/

   “อืม” รับเสียงต่ำนึกค่อนขอดในใจ ระดับพ่อบ้านใหญ่อย่างซูเฉินมีหรือจะพูดคุยกับหยางซิ่วโดยตรงไม่ได้ เป้าหมายการเจรจาคงจะลีลาอีกตามเคย คราวนี้ไม่ได้ใช้แค่เสียง ฝ่ายตรงข้ามกดเปิดวีดีโอคอลเพื่อยืนยันว่าปลายสายใช่คนเดียวกับที่กล่าวอ้างรึเปล่า

   ภาพที่ปรากฏออกมาคือใบหน้าของชายหนุ่มผิวเข้มสไตล์อาหรับ หูซ้ายเจาะห้ารู ขวาอีกสี่ ที่คิ้ว ปากและลิ้นอย่างล่ะหนึ่ง หากไม่มีความสูงศักดิ์ที่แผ่ออกมากับโครงหน้าคมคายคงไม่ต่างจากกุ๊ยข้างถนน ลูเซียสไม่ได้เจรจากับหยางซิ่วรอบนี้ครั้งแรก จึงพอรู้จักมักคุ้นอยู่บ้าง
 
   /สวัสดีคุณมิไรฮอฟ ต้องการเจรจาธุรกิจ?/ อีกฝ่ายเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม ลูเซียสเองก็ตอบทั้งที่เอนหลังเท้าคางในท่วงท่าสบายๆ นับว่าต่างคนต่างไม่ให้เกียรติกันขั้นสุด

   “ไม่ใช่ ฉันมาเป็นคนกลาง  อเล็กเซย์ เชฟฟิลด์ต้องการคนอำนวยความสะดวกระหว่างเจรจาธุรกิจที่ฮ่องกง เรียกมาได้เต็มที่ ไม่เกี่ยงราคา” ประโยคหลังลูเซียสเพิ่มด้วยตัวเอง ไม่สนอเล็กเซย์ที่นั่งถลึงตาใส่

   /อ่อ...รอสักครู่ อาหยาง มิไรฮอฟมีเรื่องด่วนจะคุย/ อีกฝ่ายจงใจไม่พักสายให้ได้ยินบทสนทนา

   /ฉันไม่คุยกับไอ้คนที่ดีแต่กล้ามเนื้อนั่น/ อีกเสียงตอบกลับมาดูเกรี้ยวกราด

   /ไม่ใช่คนนั้น ลูเซียส มิไรฮอฟติดต่อมาด้วยตัวเอง/

   /…เอาขึ้นจอ/ ประโยคสั้นๆ ที่ไม่ต่างจากคำตกลง ลูเซียสพยักหน้าให้อาคมจัดการส่งภาพขึ้นจอเช่นกัน
   
   ด้านลูเซียสฉากหลังเป็นห้องรับแขกตกแต่งด้วยเครื่องเรือนหรูหราโทนสีเข้ม เหนือหัวคือโคมระย้าคริสตัล พื้นปูด้วยพรมสีเลือดนกอย่างดี เจ้าบ้านนั่งประจำโซฟาหนังตัวยาวเยื้องไปด้านหลังมีการ์ดคนสนิท โซฟาเดี่ยวฝั่งขวามือเป็นอเล็กเซย์กับสองพ่อบ้าน

   ฉากที่ปรากฏบนหน้าจอเหมือนอยู่คนละโลก ห้องพักส่วนตัวสไตล์จีนสร้างจากไม้ส่งกลิ่นอายเก่าแก่บ่งบอกอายุการใช้งาน เฟอร์นิเจอร์ภายในห้องแต่ละอย่างก็ไม่น้อยหน้า อย่างแจกันลายครามรูปโบตั๋นใบใหญ่ ฉากกั้นภาพสีลายพู่กัน ชุดเก้าอี้ไม้หรือกระทั่งถ้วยชาที่อีกฝ่ายกำลังยกจรดริมฝีปากอิ่ม

   หยางซิ่ว หนึ่งในสามพี่น้องตระกูลหยางผู้มีอำนาจในฮ่องกง เรือนผมดำเงาทิ้งตัวสวย ตาคมปลายหางตาชี้ดุจหงส์ โครงหน้าสวยงดงามราวกับนางพญา เรือนร่างเพรียวสมส่วนในชุดกี่เพ้าสีแดงสดปักลายโบตั๋นสีทองขับผิวขาวให้ยิ่งเนียนผ่อง จังหวะที่ยกขาขึ้นไขว่ห้าง ชายกี่เพ้าผ่าสูงเผยให้เห็นรอยสักรูปดอกโบตั๋นสีแดงเลือดที่โคนขาเรียวยาว คาดว่าเป็นชุดกี่เพ้าชายตัวยาวแบบปกติ เพียงแต่อีกฝ่ายไม่ยอมใส่กางเกงด้านใน น่าจะอยู่ในช่วงเวลาพักผ่อน มิน่าถึงลีลาไม่ยอมพูดคุยสักที

   ต้องขอบคุณที่คู่เจรจามีลูกมีภรรยาแล้ว หรือไม่ก็ไม่ใช่สเปคเลยไม่หลงเสน่ห์ของดอกไม้อาบยาพิษ แต่ดูไฟซาลจะไม่คิดเช่นนั้น อาศัยความมือไวหยิบผ้าแพรมาคลุมให้อย่างรวดเร็ว หยางซิ่วคลี่ยิ้มเย้ายวนเชยคางหนุ่มอาหรับที่โน้มเข้ามาใกล้

   /ขี้หวงแบบนี้น่ารักจริงๆ อาเฟยของฉัน/

   “หยางซิ่ว” ลูเซียสไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้ จึงเรียกขัดการเต๊าะเด็กของใครบางคน ใบหน้าสวยคมตวัดมองอย่างไม่ชอบใจ

   /มีอะไรก็รีบพูดมา รู้มั้ยนายกำลังรบกวนเวลาพักผ่อนของฉันนะ/ ภาษาจีนกวางตุ้งถูกเอ่ยออกมาด้วยแรงอารมณ์ ถึงอย่างนั้นเสียงก็ยังไพเราะน่าฟัง แต่ไม่ใช่กับลูเซียส เสียงอีหนูฟังแล้วยังสบายหูกว่าเยอะ เจ้าตัวเลยพูดเข้าเรื่องให้มันจบๆ ส่วนรายละเอียดข้อตกลงอื่นให้อเล็กเซย์คุยเองด้วยภาษาอังกฤษที่เป็นภาษากลาง เพราะบอสใหญ่มีหน้าที่ติดต่อให้เท่านั้น

   เจรจาเสร็จก็ตัดสายทิ้งทันที ทำเอาอเล็กเซย์ต้องกลืนคำลากลับเข้าไปในคอ

   “เอาแต่ใจเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน” อเล็กเซย์บ่นอุบ หลังโดนฝ่ายนั้นขูดรีดจนเลือดซิบ ลูเซียสหัวเราะในคอปรายตามองเย้ยหยัน

   “ได้คุยกับหยางซิ่วก็ดีเท่าไหร่แล้ว ถ้าเป็นหยางหมิ่นหรือคนโตอย่างจื่อเถิง เห็นทีนายคงต้องหาที่เจรจาใหม่แล้วล่ะ”

   “มันก็จริง...แต่อยากได้อาวุธโบราณของแถบทะเลทรายนี่นะ! ไม่พอยังขอแบบที่มีอัญมณีติดอีก เวลาแค่นี้ฉันจะไปหาที่ไหน” โอดครวญ นอกจากเงินที่ต้องจ่ายแล้วยังมีเจ้าของชิ้นนี้อีก เป็นความต้องการของหนุ่มไฟซาลที่ดูยังไงก็น่าจะอายุยี่สิบปลายๆ ผิดกับหยางซิ่วพอๆ กับอาคมเลยทีเดียว

   “ผูกมิตรไว้ก็ดีนะ นั่นเจ้าชายที่สามของราชอาณาจักรไรห์วา ถึงทางนั้นยังไม่เปิดประเทศ แต่สินค้าหลายอย่างก็น่าสนใจไม่เลว”

   อเล็กเซย์ตาวาวหันไปสั่งงานมือซ้ายฉับพลัน “สตีฟหาอาวุธที่ว่านั่นให้เจอ เท่าไหร่ฉันก็จะจ่าย!” เห็นเจ้านายมุ่งมั่น สเตฟานเกือบยกผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำตา ลูเซียสคิดว่านี่เป็นเวลาสมควรแล้วที่บอสใหญ่จะพูดธุระของตัวเองบ้าง

   “อเล็กเซย์ ฉันต้องการให้นายช่วย” เจ้าของชื่อแย้มรอยยิ้มกว้าง

   “ว่ามาเลยพี่เขย~”

   ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังปรึกษาปัญหาภายใน จิ้งจอกบางตัวยังคงใช้ชีวิตสุขสบายไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเขา

   หลังจากโดนลูเซียสปลุกมาคุยแก้หงุดหงิดเสร็จก็ล้มตัวนอนต่อจนถึงค่ำ หลงค่อยมาปลุกไปกินข้าวอาบน้ำแล้วนอนต่อเป็นจิ้งจอกขี้เกียจอย่างเต็มภาคภูมิ กระทั่งเช้าวันต่อมา ยอมตื่นเพราะความหิวอาบน้ำล้างหน้าใส่เสื้อผ้าที่หลงเตรียมไว้ให้ น่าจะการ์ดคนไหนสักคนเอามาส่งแล้วออกมาหาอะไรกินด้านนอก เห็นคาโบนาร่าแฮมชีสห่อแรปวางอยู่บนโต๊ะจานเดียว พอเดาได้ว่าเป็นของตัวเอง เลยลงมือกินจนเกลี้ยง

   เมื่อคืนเพิ่งเจอเรื่องเหลือเชื่อมา ทีแรกคิดว่ามื้อค่ำหลงจะเป็นคนทำ ที่ไหนได้ สกิลการทำอาหารของหลงติดลบเข้าขั่นโคม่า สะดวกแต่หยิบกินแบบง่ายๆ พอให้ท้องอิ่ม ดังนั้นคงเข้าครัวจึงเป็นลูคัสอย่างคาดไม่ถึง แถมยังทำออกมาได้อร่อย ไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมถึงไม่มีพ่อครัวส่วนตัวแบบป๋า

   พอกินเสร็จผมก็เก็บล้างโดยไม่ต้องให้ใครมาสั่ง ถึงผมจะใช้ชีวิตสุขสบายตั้งแต่ปรับความเข้าใจกับลูเซียส แต่ผมก็ยังไม่ลืมสิ่งที่เรียกว่ามารยาท มาอาศัยบ้านเขาอยู่ ให้เจ้าบ้านทำอาหารให้ ถ้าผมยังงอมืองอเท้าอีกก็แย่เกินไป เผลอๆ จะโดนลูคัสเฉดหัวลงจากตึกผ่านทางระเบียงแบบรวดเดียวถึงพื้น

   ตอนนี้เจ้าบ้านน่าจะลงไปทำงานแล้ว ผมเองก็ไม่กล้าหยิบหนังสือมาอ่านเล่นเหมือนตอนอยู่ห้องป๋าซะด้วย เลยเดินวนเวียนหาหลงอยู่ชั้นล่าง เห็นเพื่อนเล่น(?)กำลังทำท่าแปลกๆ อยู่ในห้องฟิตเนส คิดว่าหลงน่าจะรู้แล้วล่ะว่าผมเดินมา แต่ก็ส่งเสียงทักสักหน่อยพอเป็นพิธี

   “วอร์มร่างกายเหรอพี่หลง” ถือวิสาสะเดินเข้าไปดู อีกฝ่ายอยู่ในท่าฉีกขา 180 องศาหันมามอง เจ้าตัวสวมเสื้อกล้ามเข้ารูปกับกางเกงวอร์มเผยให้เห็นลายกล้ามเนื้อชัดเจน ผมไม่คิดเลยว่าหลงจะตัวอ่อนขนาดนี้ ฉีกขา 180 องศาเชียวนะ! แถมยังเอี้ยวตัวมาหาผมอีกต่างหาก ระหว่างนั้นก็ดัดแขนไปด้วย โอ้แม่เจ้า

   “กำลังฝึกพิลาทิสเพิ่มความยืดหยุ่นของร่างกายน่ะ จริงสิ ก่อนหน้านี้คุณหนูได้ฝึกการต่อสู้มาบ้างใช่มั้ย” ว่าพลางเปลี่ยนท่าอย่างเป็นธรรมชาติ ผมเลยนั่งลงบ้าง แต่ไม่ได้ทำตามหรอกนะ เดี๋ยวกล้ามเนื้อพังพอดี

   “ใช่ พี่ไนท์เป็นคนฝึกให้” ไม่แปลกใจที่หลงรู้ ปกติพวกการ์ดก็แลกเปลี่ยนข่าวสารกันอยู่เสมอ คงมีใครสักคนแหละเล่าให้หลงฟัง ไม่พี่อาคมก็ไมค์

   “คุณไนท์ก็เก่งนะ แต่คงไม่เหมาะกับรูปร่างของคุณหนู เพราะทางนั้นเน้นเรื่องพละกำลังเป็นหลัก” หลงพูดขำๆ ซึ่งมันก็จริง ดังนั้นไนท์เลยไม่สอนอะไรมาก เอาแค่พวกพื้นฐานพอเอาตัวรอดได้ในเวลาคับขัน จะให้ไปฝึกหนักแบบพวกตำรวจทหารต่างประเทศก็ใช่ที่ ถึงลูกน้องป๋าแต่ละคนจะมีแต่บึกๆ ก็เถอะ ขนาดป๋าเองยังไม่น้อยหน้าลูกน้องเลย

   “พี่ไนท์ก็บอกอยู่ว่าความจริงผมควรจะฝึกกับหลง” ไม่ใช่ให้สืบทอดทายาทนักฆ่าแต่อย่างใด แค่หลงจะเน้นความคล่องตัวมากกว่ากำลัง น่าจะเหมาะกับผมมากกว่า จะให้ไปเพาะกล้าม อย่าว่าแต่ป๋าไม่เอาเลย ผมก็ไม่เอา ตอนนี้ยังภูมิใจในรูปร่างกับสะโพกตัวเองอยู่นะ

   “พอดีเลย ระหว่างนี้คุณหนูฝึกกับผมแล้วกัน มาวอร์มร่างกายแบบง่ายๆ ก่อน” หลงลุกขึ้นมานำการวอร์มให้ผม ระหว่างนั้นเจ้าตัวก็แนะนำไปเรื่อย ผมเองไม่มีอะไรทำแถมได้พัฒนาฝีมือไปในตัวก็ถือว่าไม่เลว หลงเองก็ใช่จะมีเวลามาฝึกบ่อยๆ โดนป๋าใช้งานไปนู่นมานี่เป็นประจำ

   “พอวอร์มเสร็จผมจะเริ่มฝึกพิลาทิสท่าง่ายๆ ให้คุณหนูก่อน การฝึกพิลาทิสนั้นเป็นการออกกำลังกายเพื่อเสริมความแข็งแรงให้กับโครงสร้างร่างกาย ลดไขมันส่วนเกิน เพิ่มกล้ามเนื้อและเพิ่มความยืดหยุ่น นี่ถือเป็นหัวใจหลัก รู้มั้ยถ้าตัวอ่อนมันจะเพิ่มทักษะบนเตียงได้ด้วยนะ รับรองมัดใจบอสได้อยู่หมัด”

   ผมนี่หันขวับ “ลีลาบนเตียงมันเกี่ยวอะไรกับตัวอ่อนพี่หลง” ของแบบนี้มันอยู่ที่เทคนิคและประสบการณ์ไม่ใชรึไง

   “จุ๊ๆ คุณหนูไม่รู้อะไร ฝ่ายรับตัวอ่อนไม่ว่าจะชายหรือหญิงมันยิ่งเปลี่ยนท่วงท่าได้อย่างลื่นไหล บางท่าที่ปกติทำแล้วปวดหลังก็จะหายไป สอดประสานกันแนบแน่นมากกว่าเดิม ฉันรับประกัน ถ้าฝ่ายรุกไม่ติดใจให้มันรู้ไป หรือถ้าไม่เชื่อจะถามลูคัสก็ได้” ครูฝึกยืนยันเสียงหนักแน่น ใครมันจะกล้าไปถาม เอาเป็นว่าผมเชื่อแล้วกัน

   “ผมเข้าใจแล้ว แต่หลงบอกว่าเริ่ม แสดงว่ามันยังมีภาคต่อใช่มั้ย”

   “ถูกต้อง! ของพวกนี้มันเพิ่มสมรรถภาพทางกาย ต้องประกอบควบคู่กับทักษะการเคลื่อนไหวและเทคนิคการสังหาร...ไม่ใช่สิ คุณหนูไม่ได้จะฆ่าคนนี่หว่า จะสอนเท่าที่จำเป็นแล้วกัน” จากสีหน้าจริงจังเปลี่ยนเป็นยิ้มแย้มไร้พิษภัย ขอบอกเลยว่าไม่เนียน ตะกี้ผมเหมือนสัมผัสถึงจิตสังหารได้เลยด้วยซ้ำ หลงบางมุมแอบน่ากลัวแฮะ

   นักฆ่า เอ๊ย ครูฝึกคนนี้ไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า พอผมวอร์มร่างกายเสร็จก็เริ่มสอนให้ออกกำลังกายด้วยท่าพื้นฐานของพิลาทิส ยิ่งที่นี่มีอุปกรณ์ครบคัน สถานที่อำนวยสามารถทำได้ครบสูตร ระหว่างนั้นหลงก็สอนภาคทฤษฎีไปด้วย บอกว่าร่างกายคนเรามีจุดอ่อนตรงไหนบ้าง จุดไหนที่สามารถทำให้ถึงตายได้ด้วยการใช้แรงเพียงเล็กน้อย

   ผมเริ่มมองนั่นแหละหลงถึงรู้สึกตัว สอนนอกเหนือจากวิธีการสังหาร อย่างการสังเกตคน อ่านความคิดผ่านดวงตาและสีหน้า การเอาตัวรอดเมื่อถึงคราวจำเป็น และวิธีทำให้ตัวเองไม่เป็นจุดเด่น เพราะแบบนั้นมันสามารถลงมือทำอะไรได้ง่ายเมื่อเหยื่อประมาท ผมเองก็ขี้เกียจเตือน เลยปล่อยหลงสอนตามสบาย รับข้อมูลเท่าที่รับได้ สงสัยตรงไหนก็ถาม

   “หลงใช้การกดจุดแบบในหนังจีนรึเปล่า” แลดูเป็นคำถามไร้สาระนะ แต่พอคุยกับหลงมากๆ กลับรู้สึกว่ามันสามารถทำได้จริง

   “จะว่ากดจุดก็ไม่เชิงหรอก ฉันเน้นการโจมตีจุดรวมเส้นประสาท หรือไม่ก็เส้นเอ็น เส้นเลือดใหญ่ จุดที่เกิดแผลแล้วรักษาได้ยาก จำไว้นะคุณหนู ของทุกสิ่งรอบกายสามารถนำมาเป็นอาวุธได้ไม่เว้นกระทั่งกิ๊บตัวเล็กๆ ถ้าเป็นไปได้คุณหนูควรจะติดกิ๊บไว้บ้าง พวกกิ๊บดำธรรมดานี่แหละ ถ้าเอาปลายออกแล้วเหลาสักนิด ใช้แรงกับความเร็วแทงเข้าเส้นเลือดใหญ่อย่างแม่นยำ รับรองเลยพุ่งกระฉูดเป็นน้ำพุ แต่มันก็เลอะหน่อยๆ” เจ้าตัวพึมพำ ปล่อยให้ผมค้างท่าเหยียดแขนสักพัก ส่วนตัวเองครุ่นคิดว่าจะสอนอะไรผมดี ดูเหมือนหลงกำลังสนุกที่ได้ถ่ายทอดวิชา ส่วนผมส่งกระแสจิตหาป๋าในใจ

   ป๋ารีบมารับผมเร็วเข้า ก่อนที่อีหนูป๋าจะกลายร่างจากจิ้งจอกเป็นนักฆ่ารุ่นเยาว์

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 17-08-2017 02:46:03
เอาน่ะ อดทนฝึกไป มัดใจป๋าเลยน่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 17-08-2017 04:50:36
 :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 17-08-2017 06:19:03
โอย......ชอบบบบบบ อ่านไปยิ้มไป มีความสุขมากกกกก  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

ตอนที่ สตีฟ ออกตัวว่าเสียใจ
ที่ไม่สามารถอบรมสั่งสอนนาย(คุณชายอเล็กเซย์)ได้  / นี่มันทะแม่งๆนะสตีฟ

ตอนที่ สตีฟ ตื้นตันคุณชายอเล็กเซย์ สั่งงาน เอางานเอาการ
จนสตีฟแทบหยิบผ้ามาซับน้ำตา /มันช่างสุขสม ประโลมใจดีแท้  :ling1: :ling1: :ling1:

เข้าใจความทุกข์ ความลำบากใจของลูเซียส เวลาเจออเล็กเซย์
อยากฆ่าก็ฆ่าไม่ได้ เพราะเป็นน้องเขย  :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

เจ้าจิ้งจอกมิท จะได้ท่าตัวอ่อนที่หลงสอน มาเล่นท่ายากกับป๋าแล้ว
สงสัยป๋ายิ่งชอบใจหลงอีหนูกว่าเดิม แต่ที่แน่ๆหื่นขึ้นอีกร้อยเท่าละม้าง   :z1: :pighaun: :haun4:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 17-08-2017 07:20:06
5555ฝึกเยอะๆอิหนูของป๋า ไว้มัดใจ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryu7801 ที่ 17-08-2017 09:15:34
น่าสงสารอีหนูจัง :hao7: :hao7: :hao6: :katai4: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 17-08-2017 10:10:36
อีหนูน่ารัก :laugh:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 17-08-2017 11:33:29
ฮ่าๆๆๆ ตายๆ นี่ตกลงหลงจะสอนอิหนูให้เป็นนักฆ่ามือหนึ่งหรือป่าวเนี่ย  :m20:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 17-08-2017 13:11:43
 :mew4:ขำกันไป หลงคงอยากได้ลูกศิษย์มาก ต่อไปเล่นท่ายากได้มากขึ้นอึดนานขึ้น ป๋าชอบติดใจ :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 17-08-2017 13:56:39
ทุกอย่างเป็นสัญชาตญาณ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 17-08-2017 15:14:25
เรียนไว้ก็ดีนี่คะ มิทเป็นคนฉลาด ไม่น่าไม่รู้นี่ว่าตัวเองอยู่กับมาเฟีย

มันจะมือไม่เปื้อนเลือดไปได้สักกี่น้ำ ทุกวันนี้เฉียดตายมากี่รอบแล้ว ลูเซียสไม่อยู่คุ้มหัวตลอดไปหรอกนะ ยิ่งตอนนี้ขึ้นชื่อว่าเป็นทายาทแล้วด้วย

ไอ้จุดตงจุดตายนี่รู้ถึงไม่ใช้เองก็ใช้ป้องกันตัวเองได้นะ  เดี๋ยวก็มาวัวหายล้อมคอกทีหลังอีก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 17-08-2017 15:38:04
ป๋าต้องชอบแบบตัวอ่อนๆแน่ อิๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 17-08-2017 16:32:49
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 17-08-2017 16:39:52
หรือนี่คือจุดประสงค์หลักของป๋า ?
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: shiroinu ที่ 17-08-2017 19:10:51
 :call: ฝากจิ้งจอกน้อยกระแสจิตผ่านคนเขียนที่ค่ะ ว่ามาต่อบ่อยๆเถอะ  :heaven
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 17-08-2017 21:55:08


ฝึกไว้ก่อนอิหนู

เผื่อได้ใช้

คริคริ

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 18-08-2017 14:53:42
ระหว่างรอจะได้ไม่เบื่อไง อิอิ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 18-08-2017 20:10:57
 :laugh:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: pe-ar ที่ 19-08-2017 13:57:20
 :ling3: ฝึกไว้ มัดใจ ป๋าไง
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 22-08-2017 22:56:51
อิหนูฝึกไว้ๆ ปั๋วรักปั๋วหลง
สนิทกับหลงนี่กำไรล้วนๆนะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 22-08-2017 23:22:12
ป๋ารีบมาเถอะ ก่อนหนูมิทจะโดนหลงกล่อมเกลาให้เป็นนักฆ่าจริงๆ ToT
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 23-08-2017 11:44:57
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: พันธุ์ไทย ที่ 23-08-2017 22:54:58
 :oni1: รอคอยต่อไปอีหนูขอป๋า :oni1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 26-08-2017 15:45:22
เพิ่งหลงเข้ามาค่าาาาาาาาาา
ชอบมากกกกกกกกกก อิหนูน่ารัก :man1:
รอมาต่อนะค๊าาาาาาาาา :call:
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 26-08-2017 17:57:40
 :z1: วิชาตัวอ่อน มัดใจป๋า
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 27-08-2017 22:41:16
ชอบมาเฟียแก๊งนี้ สัมผัสได้ถึงความน่ารัก 555555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่27 ฆ่าเวลา [17/8/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mink2538 ที่ 30-08-2017 00:43:59
เป็นเมียป๋าต้องอดทนนะหนู 555555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 06-09-2017 16:50:10
รอบที่28 สถานะ

   พอตัดสินใจเป็นลูกศิษย์จำเป็นให้หลง กิจวัตรประจำวันหลังจากนั้นก็ไม่น่าเบื่ออีกต่อไป ตื่นเช้ามากินข้าวพักท้องฟังหลงสอนภาคทฤษฎี พอย่อยก็เริ่มการวอร์มร่างกายดัดตัวตามประสาแล้วฝึกภาคปฏิบัติแบบตัวต่อตัวกับหลงหลังมื้อเที่ยง คงเพราะหลงเป็นคนสบายๆ แถมยังอารมณ์ดีอยู่เนืองนิตย์ การสอนเลยไม่น่าเบื่อหรือรู้สึกกดดันแม้หลงกำลังอธิบายเรื่องการฆ่าคนอย่างไรให้ตายชัวร์ก็ตาม

   ถึงงั้นก็ใช่จะฝึกตลอด หลงบอกว่าผมมาพักผ่อน ไม่ได้เตรียมตัวเข้าแก๊ง ว่างๆ ถ้าไม่จิ๊กหนังสือลูคัสมาให้ผมนอนอ่านเล่น ก็จะลากผมไปเที่ยวในเมืองมอสโก เรียกได้ว่าพยายามหาอะไรให้ผมทำตลอด จะได้ไม่เบื่อกับการรอป๋าอยู่เฉยๆ

   เนื่องจากป๋ากำลังวุ่นกับการทำความสะอาดแก๊ง หลังปล่อยปะละเลยมานาน พวกเราเลยแทบไม่ได้ติดต่อกันเลย ลึกๆ ผมก็แอบเหงานิดๆ นะ ยิ่งเวลาเห็นหลงกับลูคัสสวีทกันแบบไม่เกรงใจผู้ร่วมอาศัยอย่างผม มันพาลให้นึกถึงป๋าอยู่ตลอดเลย

   อย่างตอนนี้...

   ท่านประธานบริษัทใหญ่ในเครือมิไรฮอฟ สลัดมาดเดิมทิ้งกลายเป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่กำลังอยู่ในห้วงความรักจนน่าหมั่นไส้ ผู้ชายหยาบกระด้างแบบลูคัสกับนักฆ่าอย่างหลง เวลาทั้งคู่อยู่ด้วยกันกับมีบรรยากาศละมุนจนน่าเหลือเชื่อ แล้วที่สำคัญยังโรแมนติกกันแบบสุดๆ

   ผมละสายตาจากการอ่านมานั่งเท้าคางมองผู้ชายสองคนที่กำลังใช้พื้นที่ว่างในการเต้นรำคลอเสียงดนตรีแสนหวาน ลูคัสรับบทเป็นฝ่ายชาย ประคองมือโอบเอวขยับขานำไปตามจังหวะ ส่วนหลงรับบทเป็นฝ่ายหญิง ถึงอย่างนั้นก็ดูสมชาย ไม่มีจริตจะก้านหรืออ้อนแอ้นแบบผู้หญิง เป็นการปล่อยร่างกายไปตามบทเพลง ไม่เคร่งครัดว่าเต้นถูกหรือผิด แค่นึกอยากเต้นก็เต้นและปรับตัวไปพร้อมกัน พลางสบตามองลึกซึ้งราวกับว่าที่แห่งนี้มีเพียงพวกเขาเท่านั้น

   บทจะหวานก็หวานเลี่ยน พอถึงจังหวะเร่งเร้าก็ร้อนแรงจนอดหน้าแดงไม่ได้ สองร่างแนบชิดเสียดสี ยามเคลื่อนไหวบิดตัวเผยให้เห็นสัดส่วนน่ามอง หลงเป็นผู้ชายที่หุ่นไม่หนาหรือบางจนเกินไป แถมยังได้ตรงตัวอ่อนเอนหลังให้คู่เต้นประคองแล้วยกขาเกี่ยวเอวลูคัสด้วยท่วงท่าร้ายกาจ เสริมด้วยรอยยิ้มกับแววตาท้าทายและล่อลวงอยู่ในที

   เต้นกันอยู่ดีๆ เริ่มจะหลุดทีละชิ้นสองชิ้น ผมลูบหน้าพรืดหอบหนังสือสองสามเล่มหายหัวเข้าห้องนอนและไม่คิดออกมาอีกเลยจนกว่าจะเช้า

   เฮ้อออ พวกมิไรฮอฟนี่น้า...ช่างเปิดเผยซะจนเปิดเปลือย ทั้งลูคัสและลูเซียสเลย!

   เมื่อมั่นใจว่าสงครามสวาทเมื่อคืนน่าจะจบไปแล้ว เช้านี้ผมถึงออกมาหาของกินตามปกติ เห็นหลงนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว ก้มๆ เงยๆ เก็บเสื้อผ้าที่กระจัดกระจาย บางส่วนยังดีพาดแถวโซฟา แต่พวกซับในนี่ดิ มันไปอยู่ตรงทีวีได้ไง!

   ขณะที่ผมกำลังยืนนิ่งอย่างคนทำตัวไม่ถูก ลังเลอยู่ว่าจะเข้าไปช่วยเก็บหรือถอยหลังกลับห้องดี หลงที่หันมาเห็นพอดี ก็ทักขึ้นมาซะก่อน

   “อ้าวคุณหนู วันนี้ตื่นสายนะ อาหารเช้าลุคทำเผื่อไว้แล้วอยู่บนโต๊ะ” ลุคคือชื่อเล่นของลูคัส เห็นว่าให้เฉพาะคนในครอบครัวกับคนรักเรียกเท่านั้น ของป๋าเองก็มีนะ รู้สึกว่าจะชื่อลูซมั้ง แต่ไม่ค่อยมีใครเรียก ทุกคนติดเรียกชื่อเต็มกับนามสกุลมากกว่า

   “สงสัยเมื่อคืนอ่านหนังสือดึกไปหน่อย ว่าแต่...นี่คงไม่ได้ต่อกันรอบเช้าใช่มั้ย” ว่าพลางหยิบกางเกงนอนที่คาดว่าน่าจะเป็นของลูคัสส่งให้หลงโยนลงตะกร้า

    “คุณหนูคิดว่าไงล่ะ” ถามว่าหลงอายมั้ย? ไม่! แล้วยังหันมายักคิ้วถามผมตาพราวระยับอีกนะ

   “ถือว่าผมไม่ได้พูดอะไรแล้วกัน” ตัดบทมันซะเลย ผมบ่นหลงไม่ได้เพราะตัวเองก็เป็น ไม่เชื่อถามพี่อาคมกับไนท์ได้ สองผู้โชคร้ายเปิดเข้ามาเจอช็อตเด็ดทุกที

   ระหว่างช่วยหลงเก็บซากอารยะธรรม เรือนร่างของหลงที่มีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวติดเอวทำให้ผมเอะใจ ไม่ใช่เพราะรอยจูบสีกุหลาบนะ แต่เป็นผิวสะอาดไม่มีรอยสักอย่างที่พวกมาเฟียชอบทำ ขนาดแผลเป็นยังเห็นน้อยมาก ไฝอะไรก็ไม่มี ซึ่งมันน่าแปลกมาก ผมคงจะแสดงความข้องใจออกทางสีหน้ามากไปหน่อย หลงก้มมองรูปร่างตัวเองแล้วถาม

   “มีอะไรรึเปล่า หรือว่ารูปร่างฉันมันไม่ดี?”

   ผมส่ายหัว “ไม่หรอก พี่หลงรูปร่างดีเลยล่ะ ผมแค่สงสัยว่าพี่หลงไม่สักเหรอ นึกว่าพวกมาเฟียจะสักทุกคนซะอีก” ตอบพลางหย่อนเสื้อชิ้นสุดท้ายใส่ตะกร้า

   “อ่อ เรื่องนี้นี่เอง ที่คุณหนูเข้าใจนั่นไม่ผิด คนในแก๊งส่วนใหญ่ก็สักกันหมด แม้จะไม่เยอะเท่าสมัยก่อนแต่ก็สักกันแทบทุกคน ขนาดลุงยังสักเลย แต่เป็นยันต์ของไทยนะ”

   “แล้วทำไมหลงไม่สักล่ะ ไม่ชอบ?” กรณีของผมเคยสนใจนะ แต่ป๋าไม่อนุมัติ บอกว่าเสียดายผิว ทั้งที่ตัวเองสักเต็มหลังแท้ๆ

   “อืมม บอกคุณหนูไว้ก็ดี การเป็นนักฆ่า นอกจากเรื่องฝีมือแล้ว สิ่งสำคัญอีกอย่างคือการไม่ทำตัวเป็นจุดเด่น หรือมีอัตลักษณ์ที่จดจำได้ง่าย เพราะมันจะนำภัยมาสู่ตัว…เอาล่ะ คุณหนูไปกินข้าวเช้าซะนะ ฉันขอไปสักผ้าก่อน ขอบคุณที่ช่วยเก็บ” มือหยาบกร้านยื่นมาขยี้หัวผมก่อนเดินเข้าห้องซักล้างไป

   ผมพอเข้าใจนะ ถ้ามีจุดเด่นให้คนสังเกตเห็นหรือจดจำได้ คงทำงานลำบากตั้งแต่เริ่มยันจบ มีหวังเหยื่อได้รู้ตัวก่อนพอดีว่ามีนักฆ่าอยู่ในบริเวณเดียวกัน คิดพลางนั่งทานซุปบีทรูท(Borscht)เป็นมื้อเช้า มันคือส่วนผสมระหว่างบีทรูทกับกำหล่ำปลีสีแดงสวย มีขนมปังข้าวไรย์เป็นเครื่องเคียงราดด้วยชีส ทานง่าย อยู่ท้อง เหมาะกับวันที่อากาศหนาวเช่นวันนี้

   ปล่อยเรื่องอาหารไปก่อนดีกว่า ตอนนี้ผมกำลังลังเลว่าจะให้หลงพาไปหาแม่ดีมั้ย เพราะป๋ายังไม่มีวี่แววว่าจะเคลียร์ธุระเสร็จเร็วๆ นี้ มหา’ลัยเองก็ปิดแค่ไม่กี่อาทิตย์ นี่หมดเวลาไปเกือบหนึ่งอาทิตย์แล้วด้วย ช่วงเวลาที่กำลังกลุ้มใจ ใครมันจะรู้ว่าจะมีเซอร์ไพรส์…

   วันนี้หลงไม่ฝึกหรือพาไปไหนทั้งนั้น เอาแต่บอกให้ผมเก็บแรงไว้ อ่านหนังสือหรือเล่นมือถืออยู่เฉยๆ ไป ผมเริ่มตะหงิดใจว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ แต่มั่นใจว่ามันคงไม่ใช่เรื่องร้ายๆ ไม่งั้นหลงคงไม่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้ผมทั้งวัน

   พอกลางคืนผมเข้านอนตามปกติ ที่ไม่ปกติคือช่วงเวลากึ่งหลับกึ่งตื่น รู้สึกเหมือนมีใครบางคนเปิดประตูเข้ามา ผลจากการสอนสั่งของไนท์และหลงให้ระวังตัวอยู่เสมอ ผมเลยคิดจะลุกขึ้นดูว่าใคร แต่พออีกฝ่ายเคลื่อนกายเข้ามาใกล้พร้อมเตียงที่ยวบลงตามน้ำหนักและกลิ่นเฉพาะที่ผมจำได้ไม่ลืม ผมก็ปล่อยเลยตามเลย ไม่คิดลุกขึ้นให้เสียเวลา อาศัยการยื่นแขนไปโอบรอบคอแกร่งปรือตามองแขกไม่ได้รับเชิญอย่างง่วนงุน

   “ป๋า...” เสียงพร่าของคนง่วงนอน นอกจากจะไม่ฟังดูแย่แล้วยังปลุกอารมณ์บางอย่างขึ้นมา

   คนถูกเรียกดึงแขนอีกฝ่ายออกพลางถอดเสื้อนอกโยนทิ้งไปอีกทาง มือหนาปลดกระดุมอย่างรวดเร็วรวมถึงเข็มขัดที่ปลดดึงออกจนเกิดเสียงดังฟืด ร่างด้านใต้เองก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ร่างเพรียวยกสะโพกขึ้นให้ลูเซียสดึงกางเกงนอนกับซับในออกได้อย่างง่ายดาย

   ท่อนล่างเปลือยเปล่า สัมผัสลมเย็นของแอร์แค่เพียงชั่วครู่ ร่างหนาก็ขยับเข้ามาทาบทับเป็นกำบัง ใบหน้าคมเข้มแฝงความดิบร้ายโน้มลงขบลำคอขาวอย่างกระหาย ก่อนจะลากลิ้นสูดกลิ่นหอมมาจนถึงแผงอกที่โดนถลกขึ้นจนถึงคอ ปากร้อนครอบดูดยอดอกขบกัดอย่างนึกมันเขี้ยวจนคนโดนปลุกเร้าหลุดเสียงครางหวิว

   คนใจร้อนที่เครื่องกำลังติดไม่คิดเสียเวลา ขณะเล้าโลมสลับจูบแลกลิ้น นิ้วยาวก็ถูกส่งไปทักทายเบื้องล่าง บีบเจลถูวนจนเริ่มคลายแล้วสอดนิ้วเข้าไปขยับขยายเพื่อเตรียมพร้อม มืออีกข้างที่ว่างนวดขยำสะโพกสวยจนขึ้นรอยมือ เพียงไม่นานความอึดอัดก็เข้ามาแทนที่

   ผมแยกขาออกโอบสะเอวป๋าอย่างรู้งาน กระทั่งส่วนนั้นเข้ามาจนหมด เกิดความรู้สึกแปลกไปจากทุกที จนอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงห้าม ใช้มือยันกล้ามอกแน่นๆ ของลูเซียสที่อยู่ในสภาพหลุดลุ่ย

   “เดี๋ยวป๋า มัน...อะ”

   อีกคนฟังที่ไหน พอได้ที่ก็เริ่มขยับอย่างเอาแต่ใจ เบื้องล่างสอดลึกเสียดสีจนร้อนระอุ ฝ่ายรองรับได้แต่หอบหายใจครางอย่างสิ้นท่า พยายามปรับลมหายใจให้ทันเกมที่เร่าร้อนขึ้นทุกที ปกติลูเซียสก็เป็นคนใจร้อนกับเรื่องอย่างว่าอยู่แล้ว มาคราวนี้มันแฝงความดิบร้ายต่างจากเวลาที่อารมณ์ไม่ดี เหมือนราชสีห์ที่กำลังคึกจัด ส่งแรงไม่ยั้งจนตัวโยกไหว

   เสร็จรอบเดียวยังไม่หนำใจคนทำ ดึงแขนให้โอบรอบคอนั่งคร่อมอยู่บนตักพลางขยับต่อทันทีแบบไม่เว้นช่วง ผมซบใบหน้ากับลำคอแกร่ง เพราะความแนบชิดทำให้ได้กลิ่นอย่างอื่นนอกจากกลิ่นเหล้าผสมซิการ์อย่างทุกที มันเจือด้วยกลิ่นดินปืนกับกลิ่นสนิม

   ไม่ทันได้คิดอะไรต่อ ภายในถูกกระทุ้งจุดวาบหวานจนสะท้านเฮือก แทบระทวยอยู่คาตัก คมเล็บเผลอจิกข่วนแผ่นหลังกว้างเป็นทางยาว นอกจากคนถูกทำร้ายจะไม่โกรธแล้วยังหัวเราะเสียงทุ้มต่ำในคออย่างชอบใจ ที่อีหนูผู้ทันเกม งานนี้รวนหนักจนตามไม่ทัน ราวกับเด็กน้อยไม่ประสาในเรื่องคาวโลกีย์

   “ฉันเพิ่งเสร็จงานมา เธอผิดเองนะที่ยั่ว ยอมรับกรรมไปซะเถอะ” เอ่ยเสียงหยอกเย้าชิดริมหู ไล้ลิ้นดูดปลายติ่งให้ขนลุกซู่ ตามด้วยซุกไซร้ลำคอดูดสลับกัดไม่ว่างเว้น ขณะที่เบื้องล่างยังคงไม่หยุดการกระทำและมีทีท่าว่าจะเพิ่มความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ

   คืนนั้นผมได้รู้นิสัยป๋าเพิ่มอีกหนึ่งอย่าง เมื่อไหร่ที่ลูเซียสออกภาคสนาม หรือเพิ่งเสร็จจากการลงมือเก็บกวาดด้วยตัวเอง จะคึกเพราะผลจากอะดรีนาลีนที่หลั่งออกมามากเป็นพิเศษ แต่รู้ไปก็เท่านั้น สุดท้ายก็ไม่อาจหนีพ้นต่อโชคชะตาอยู่ดี แถมปฏิเสธไม่ได้ด้วยว่ารู้สึกท้าทาย สมใจกับช่วงเวลาแบบนี้ ถึงจะนอนเดี้ยงในภายหลังก็ตาม…

   ผมตื่นอีกครั้งในห้องที่เปลี่ยนไป มองเพดานสวยหรูตาปริบๆ ก่อนจะเบนสายตามายังร่างที่เอนหลังกดแท็บเล็ตอยู่ด้านข้าง ดวงตาสีน้ำเงินสวยของลูเซียสปรายมองอีหนูที่ดูเหมือนจะยังไม่ตื่นดี มุมปากยกยิ้มอย่างเอ็นดู

   “ตื่นแล้วเหรอ” ถามพลางใช้มือเสยผมเปิดหน้าผากเพื่อจูบหนักๆ แทนรางวัลที่เมื่อคืนอีหนูทำหน้าที่ได้ดี ถือเป็นผู้เสียสละอย่างแท้จริง

   “ป๋า” ไม่ตอบแต่กลับเรียกแทนพลางขยับหัวถูไถกับฝ่ามืออุ่นอย่างออดอ้อน ดีใจที่ได้เจอ เหมือนตัวเองได้กลับมาอยู่ในสถานที่ที่ปลอดภัยอีกครั้ง
 
   ผมเพิ่งจะรู้ตัวก็ตอนนี้เอง ถึงผมจะทำตัวเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ภายในใจรู้ดีว่ารู้สึกยังไง มันทั้งเหงาและเคว้งหน่อยๆ เพราะคนที่ไม่เคยมีที่พึ่ง พอได้มีแล้วก็เกิดอาการขาดไม่ได้ กลายเป็นจิ้งจอกในอุ้งเท้าราชสีห์ ไม่อาจโลดแล่นอยู่โลกภายนอกได้อีกต่อไป

   “มีอะไร” หลังมือไล้ข้างแก้ม ไม่ได้มีเพียงจิ้งจอกตัวแสบที่รู้สึกยินดี ราชสีห์เองก็เช่นกัน น้ำเสียงกับการกระทำเลยอ่อนโยนเป็นพิเศษ

   “ป๋า~ เมื่อคืนมันไม่เหมือนทุกทีน้า...ป๋าเอามุกออกแล้วเหรอ ทำไมล่ะ?” จิ้งจอกถามตาใส ลูเซียสวางแท๊บเลตเปลี่ยนมาโอบอีหนูแทน

   “ใช่ ส่วนเพราะอะไรเธอไม่จำเป็นต้องรู้ ไม่คิดจะถามหน่อยรึไงว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน”

   ผมส่ายหัวเอนซบอกป๋า “ไม่ล่ะ ขอแค่มีป๋าอยู่ที่ไหนผมก็โอเค” วาจาน่ารักได้ค่าตอบแทนเป็นจูบดูดดื่ม หากไม่ติดว่าอีหนูในอ้อมแขนยังร้าวอยู่ ป๋าคงไม่พลาดที่จะฟัดให้จมเตียงอีกรอบ

   “อย่าท้าทายความอดทนของฉันนัก...ไหนๆ เธอก็ตื่นเต็มตาแล้วมาคุยเรื่องสถานะของเธอตอนนี้ดีกว่า จะได้วางตัวถูก” ลูเซียสอุ้มผมไปนอนเกยบนตัวอย่างทุกที่ วงแขนแกร่งโอบเอว แนบชิดไปทุกสัดส่วน ถ้าไม่ติดชุดคลุมอาบน้ำของป๋ากับชุดนอนของผมล่ะนะ

   ส่วนเรื่องที่ลูเซียสบอกไม่ต่างจากที่คิดเท่าไหร่นัก ป๋าบอกว่าตอนนี้พวกเราอยู่บ้านพักตากอากาศในมอสโก และป๋าจะไม่พาผมเข้าบ้านใหญ่ด้วย แม้จะมีนามสกุลห้อยท้ายว่ามิไรฮอฟ แต่สถานะของผมคือลูกบุญธรรมของป๋าเท่านั้น ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง หรือส่วนได้ส่วนเสียกับตระกูลนี้ ทั้งหมดก็เพื่อความปลอดภัยของผมเอง

   ดังนั้นผมแค่ทำตัวตามปกติและอยู่กับคนของป๋าก็พอ นอกเหนือจากนั้นไม่ต้องสนใจ ลึกๆ ผมรู้นะว่าตัวเองไม่คู่ควรกับตระกูลที่มีประวัติมายาวนานแถมอำนาจล้นมือขนาดนี้ และผมก็ไม่หวังด้วยเพราะตอนนี้ก็ได้เกินจากที่หวังไปไกลมากแล้ว มีสถานที่ให้กลับ มีคนให้อ้อน มีเงินให้ใช้ ปลอดภัยจากพ่อ ที่สำคัญคือแม่ได้รับการรักษาอย่างถูกต้อง ไม่มีอะไรให้กังวลอีก

   เว้นอยู่อย่างที่ผมไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่

   “ป๋า อย่ากีดกันผมออกจากแก๊งป๋าได้มั้ย”

   “ทำไม? โลกแบบนี้เธอไม่ควรก้าวเข้ามา แค่ที่เป็นอยู่ก็มากพอแล้ว ตั้งใจเรียนให้จบเลือกงานที่อยากทำและอยู่ข้างฉันก็พอ” น้ำเสียงหนักแน่นอย่างคนตัดสินใจแล้วและไม่ให้ผมปฏิเสธ ที่ผ่านมาผมเลิกดื้อกับป๋าแล้ว แต่งานนี้ต้องงัดออกมาใช้หน่อย มิทก็คือมิทนะทุกคน

   “ถ้าผมบอกว่าอยากทำงานกับป๋าล่ะ ผมอยากช่วย อยากแบ่งเบาสักนิดก็ยังดี” บอกตรงๆ เลยว่าตอนนี้ผมพลีทั้งกายทั้งใจให้ป๋าเรียบร้อย ไม่เว้นกระทั่งชีวิตของตัวเอง เพราะถ้าไม่มีป๋า อนาคตของผมคงมืดมนกว่าที่เป็นอยู่ ถึงจะบอกว่ามองโลกในแง่ดี มุ่งตรงไปข้างหน้า แต่ความจริงก็คือความจริงอยู่วันยังค่ำ ลำพังตัวผมทำงานไซด์ไลน์ ต่อให้เรียนจบมาหาเงินก็คงพอแค่ยื้อเวลารักษาแม่และใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่มีอิสระ ไม่มีสิทธิ์เลือกอนาคตของตัวเองมากนัก

   “ไม่จำเป็น คนของฉันเยอะพอ” ป๋าตอบแบบไร้เยื่อใย ผมไม่กล้าดื้อต่อ พยักหน้ารับแบบจำยอม แต่ในหัวไม่คิดปล่อยไปง่ายๆ ตอนนี้ยังไม่มีโอกาส แต่อนาคตยังมี ตัวผมมันไม่ได้สะอาดมาตั้งแต่ต้น ต่อให้พยายามทำตัวสวยหรูแค่ไหนก็ยังหนีความจริงในอดีตไม่พ้นอยู่ดี สู้ทำในสิ่งที่อยากซะยังดีกว่า

   แน่นอนว่าลูเซียสย่อมมองออก แต่ยังมีเรื่องอื่นให้ทำอีกมาก ไม่เสียเวลามาไล่บี้ ปล่อยไปก่อนแล้วกัน นี่ถ้าไนท์อยู่คงมองแรงใส่และบอกว่านับวันบอสใหญ่ยิ่งหลงเด็ก ตามใจมากขึ้นทุกที อีกหน่อยเปลี่ยนหัวหน้าแก๊งก็คงไม่ต้องแปลกใจ ถ้าป๋ายอมให้อีหนูมาเสี่ยงล่ะนะ

   “ฉันสั่งให้อาคมจัดโต๊ะไว้ กินข้าวแล้วกินยาซะ รักษาร่างกายให้ดีแล้วฉันจะพาเธอไปหาแม่...” ป๋าพูดพลางอุ้มผมขึ้นจากเตียง ”ยังมีอีกที่ ที่ฉันอยากพาเธอไปด้วย” ท้ายประโยคแววตาของป๋าอ่อนลง ยามนึกถึงใครอีกคน เป็นสีหน้าที่ผมเคยเห็นเมื่อนานมาแล้ว

   คนสำคัญของลูเซียส มิไรฮอฟ...

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: lunarinthesky ที่ 06-09-2017 17:05:39
 :mew1: คิดถึงป๋า
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 06-09-2017 17:33:57
ป๋าพึ่งจะมานะ หายไปนานเชียวมาถึงก็จัดหนักน้องเลยนะคะป๋า
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 06-09-2017 18:34:51
คิดถึงป๋าๆก็มา :z1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: tonnum18 ที่ 06-09-2017 19:00:28
คิดถึงน้องมิท ในที่สุดก็สมใจอยาก ได้อ่านแล้ว
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 06-09-2017 19:51:19
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 06-09-2017 20:03:10
เจอหน้าปุ๊บก็จัดหนักเลยนะป๋า
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 06-09-2017 20:13:45


นานมาที

แต่ก็รอขอรับ

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 06-09-2017 21:27:03
หวานชื่น
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 06-09-2017 21:42:00
ป๋าหื่นเสมอต้นเสมอปลาย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fahsai ที่ 06-09-2017 21:52:29
หายคิดถึงมั้ยอิหนูของป๋า ป๋าจัดเต็มมาก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 06-09-2017 22:18:43
ป๋า มิท  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
เจอปั๊บ กอดปึ๊บ
ก็ไม่เจอกันหลายวันและ

คู่ลูคัส หลง  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ก็เร่าร้อน โรแมนติค ไม่อายมิทซะด้วย
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 07-09-2017 01:04:43
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 07-09-2017 04:16:00
สถานะคือลูกบุญธรรม แล้วเป็นเมียด้วยใช่มั๊ยค่ะ??
คือเราตะหงิดอยู่ตรงที่ว่าป๋ารักมิทแบบคนรักรึป่าว???
คำว่าหลงเด็กของป๋านี่จะไม่มีเมียแต่งที่ไม่ใช่มิทใช่มั๊ยคะ????
บางทีเราก็กลัวแทนมิททั้งๆที่มิทได้ขนาดนี้ก็อย่างที่บอกว่าดีมากๆๆๆๆแล้ว
แต่ยังไงด้านความรู้สึกถ้าวันไหนอิป๋าไปเจอคนอื่นหรือแต่งงานอิหนูมิทจะเจ็บแค่ไหนนิ :katai1:

อ๊ากกกกกกกก เค้าเบื่อความมโนคิดแต่แง่ร้ายของตัวเองจุง :hao5:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 07-09-2017 06:41:30
 :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 07-09-2017 07:51:26
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 07-09-2017 08:07:58
ตื่นเต้น ตื่นเต้น รออ่านตอนต่อไป ใครคือคนสำคัญของลูเซียส กันน้า
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 07-09-2017 08:52:18
อีหนูมิท ช่างอ้อนจริงๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryu7801 ที่ 07-09-2017 09:22:51
เจอปุ๊บเสร็จป๋าปั๊บ :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 07-09-2017 09:24:16
ป๋ากลับมาแล้ว~
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 07-09-2017 19:53:46
ฟ้าไม่เป็นสีฟ้าสินะหนูมิท
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: youiioza12 ที่ 08-09-2017 08:51:52
ความรู้สึกเหมือนจะได้กินมาม่า
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 08-09-2017 10:48:15
ไม่เอามาม่านะ ไวไว ต้มยำ เอฟเอฟ ซื่อสัตย์ กุ๊งกิ๊ง ก็ไม่เอาาา
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 08-09-2017 17:21:40
 :call:สวีทร้อนแรงเลย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่28 สถานะ [6/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 10-09-2017 09:51:46
ร้อนแรงมาก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 17-09-2017 05:03:18
รอบที่29 โลกทั้งใบ

   ลูเซียสทานมื้อเช้าพร้อมกับลูกชายบุญธรรมที่มีความสัมพันธ์อันแสนครุมเครือ พออิ่มบอสใหญ่ปล่อยให้อีหนูได้พักโดยมีไมค์คอยดูแล ส่วนตัวเองปลีกตัวออกมาจัดการงานที่เหลือ

   จากวันที่ลูเซียสลั่นวาจาให้กวาดล้างคนทรยศในแก๊งก็ผ่านมาหลายวันแล้ว เพียงแต่เรื่องราวไม่จบแค่นั้น เนื่องจากข่าวการกลับมาของบอสใหญ่ไม่ได้หลุดออกไปจากเหล่าคนทรยศ แต่มีบุคคลที่สามเป็นผู้ปล่อยข่าว นั่นคือเรื่องที่ต้องจัดการกันต่อไป

   ลูเซียสนั่งประจำในห้องเดิมที่เคยคุยวีดีโอคอลกับหยางซิ่ว แต่เปลี่ยนคู่สนทนาเป็นแฝดผู้กุมอำนาจในอิตาลี

   แฝดคนพี่ชื่อ ‘ซิริอัส’ บุคลิกมาดขรึมจรังจัง ใบหน้าเรียบเฉยไร้อารมณ์ดูเยือกเย็นต่างจากแฝดน้อง ‘สกอร์เปียส’ ที่ดูร้อนเหมือนเปลวเพลิงและมีรอยยิ้มติดมุมปากอันเป็นเอกลักษณ์ ช่างเป็นแฝดที่ไม่มีอะไรเหมือนกันสักอย่าง นอกจากเพศก็มีคนรักคนเดียวกันและนิสัยอันแปลกประหลาดยากจะคาดเดา

   /หายากนะที่นายจะติดต่อมาเอง ลูเซียส/ สกอร์เปียสเป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนา ทั้งคู่ติดต่อสื่อสารกับลูเซียสผ่านทางคอมพิวเตอร์ในห้องทำงานของซิริอัส ด้วยพื้นที่มีจำกัด แฝดคนน้องจึงนั่งบนที่วางแขนขณะโบกมือทักทายผู้ที่อยู่ปลายทาง ในขณะที่แฝดคนพี่นั่งไขว่ห้างผสานมือบนตัก

   “ถ้าพวกนายยังอยากส่งสินค้าผ่านถิ่นฉันอย่างปลอดภัย ส่งข้อมูลมาซะ” ลูเซียสยังคงเป็นลูเซียสที่ไม่เสียเวลาพูดพล่ามไร้สาระ หลังจากให้คนของอเล็กเซย์ที่ไม่มีใครจับตามองช่วยสืบมาแล้วว่า มีคนจ้างแฮกเกอร์ที่เป็นคนรักของแฝดคู่นี้ให้ปล่อยข่าวเกี่ยวกับลูเซียสออกไป

   ซิริอัสที่เงียบอยู่นานยอมเปิดปากพูดในที่สุด /โลกนี้ไม่มีของฟรี มาเจรจากันหน่อยเป็นไง/ ตัวตนของแฮกเกอร์ถือเป็นความลับขั้นสุดยอดที่แฝดไม่ยอมเผยออกมาแม้เสี้ยวเดียว แน่นอนว่าไม่ยอมให้ใครเข้าถึงได้ง่ายๆ การที่ยอมให้คนรักของตัวเองรับงานไร้สาระแบบนี้ ต้องมีเบื้องหลังบางอย่าง ซึ่งคงหนีไม่พ้นเรื่องสินค้าล็อตใหญ่ที่มีข่าวว่าจะส่งผ่านรัสเซียในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า

   มั่นใจเลยว่าต้องเป็นสินค้าที่ลูเซียสเกลียดเข้าไส้ อีกฝ่ายถึงใช้วิธีอ้อมโลกเพื่อสร้างความได้เปรียบให้กับตัวเอง เพราะหากสุ่มสี่สุ่มห้าขนผ่านมาแล้วถูกคนของลูเซียสจับได้ คงยากจะคาดเดาว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับมัน...

   แฝดคู่นี้เป็นที่โจษจันเรื่องความไร้ยางอาย สามารถทำได้ทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการโดยไม่สนใครหน้าไหน แล้วยังเอาแน่เอานอนไม่ได้ ขนาดคนรักที่หวงนักหนา ยังมีข่าวหลุดออกมาเลยว่าเจ้าพวกนี้ขึ้นเฮลิคอปเตอร์บุกไปลักพาตัวถึงที่

   ลูเซียสเองก็ไม่ใช่คนยึดติดอุดมการณ์ขนาดนั้น เมื่ออยู่ในจุดนี้บางครั้งยอมปิดตาข้างหนึ่งย่อมมีผลดีกว่าทำอะไรตามใจตัวเอง อีกอย่างลูเซียสไม่อยากจะเสี่ยงเพราะในเวลานี้เขามีคนสำคัญเพิ่มมาอีกคน

   “ว่ามา” ถึงจะยอมเจรจาแต่เขาจะไม่ยอมเสียเปรียบเป็นแน่ รอให้อีกฝ่ายเสนอความต้องการมาก่อน ส่วนตัวเองคิดทบทวนว่าจะตอบรับหรือเปลี่ยนข้อเสนอใหม่

   พอมีเรื่องผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้อง ต่างฝ่ายต่างไม่มีใครยอมใคร ฟาดฟันด้วยสายตาและคำพูด อาคมยืนสงบนิ่งด้านหลังบอสราวกับไม่มีตัวตน ส่วนสกอร์เปียสไม่มีหน้าที่ในการเจรจา เลยเดินหายไปจากกล้อง แว่วเสียงเรียกคนรักพร้อมเสียงประตูที่ปิดลง คงไม่ต้องเดาว่าหายไปไหน

   กว่าสองมาเฟียผู้สวมบทเป็นพ่อค้าหน้าเลือดจะตกลงกันได้ลงตัว ก็ปาไปสามชั่วโมงกว่า ซึ่งผลสรุปออกมาว่า ลูเซียสจะได้ข้อมูลที่ต้องการโดยจ่ายเงินเพิ่มอีกจำนวนหนึ่ง ส่วนทางซิริอัสสามารถส่งสินค้าได้ตามตาราง เพียงแค่ต้องจ่ายค่าอำนวยความสะดวกเป็นจำนวนเงินหลายหลัก เรียกได้ว่าไม่มีใครเสียเปรียบหรือได้เปรียบกัน

   หลังตัดการสื่อสารแล้ว เขาจึงสั่งงานอาคมให้ส่งข้อมูลคนปล่อยข่าวไปยัง ‘ซาร์’ คนเก่าคนแก่ตั้งแต่รุ่นของอาที่ลูเซียสไว้ใจรองจากสมาชิกหลักที่ตามไปอยู่ในไทย ด้วยหน้าที่คนดูแลแก๊งประจำรัสเซียในช่วงที่ลูเซียสไม่อยู่ ซาร์ย่อมมีวิธีจัดการคู่แข่งตัวฉกาจได้อย่างสาสม เพราะลูเซียสไม่ว่างพอจะลงมือด้วยตัวเอง

   เมื่อเคลียร์ทางนี้เสร็จแล้ว มือหนาพิมพ์ข้อความส่งอีเมล์ไปถึงใครบางคน เนื้อหาภายในนั้นเขียนสั้นๆ ว่า...

‘อีกสองวัน ผมจะไปพบคุณ
ด้วยรักจาก ลูเซียส มิไรฮอฟ’

   ลูกศรถูกเลื่อนไปยังปุ่ม Send พอมั่นใจว่าข้อความได้ถูกส่งไปเรียบร้อยแล้ว ลูเซียสปิดเครื่องก่อนจะลุกขึ้นเดินจากไปโดยไม่แม้แต่จะรอข้อความตอบกลับ เพราะอีกไม่นานจะได้คุยต่อหน้าแล้ว


   ป๋ากลับมาหาผมอีกครั้งตอนเย็น คนอื่นอาจจะไม่สังเกตเห็น แต่ผมพอเดาได้ว่าเรื่องวุ่นวายคงเคลียร์ไปเรียบร้อยแล้ว ในเมื่อสีหน้าป๋าดูผ่อนคลายมากกว่าเมื่อเช้า

   เพราะได้รับการดูแลอย่างดีชนิดแทบไม่ต้องเดินเองแถมยาราคาแพงอีกชุดหนึ่ง ผมเลยใช้เวลาฟื้นตัวหลังเสร็จศึกใหญ่เพียงแค่วันเดียวก็เดินได้โดยไม่ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ แม้จะขัดๆ ช่วงล่างอยู่บ้างแต่อยู่ในระดับที่ทนได้สบายมาก ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะร่างกายที่แข็งแรงขึ้นจากการออกกำลังกายและยืดตัวตามแบบฉบับของหลง แต่เหนือสิ่งอื่นใดน่าจะเป็นความชินและการบำรุงแบบออกนอกหน้าของลูเซียส

   ทุกคนอาจจะยังไม่รู้ ระหว่างการฝึกตอนอยู่ไทย อาหารการกินทุกอย่างลูเซียสสั่งเดฟจัดการอย่างดี ให้ไปตรวจสภาพที่โรงพยาบาลทุกเดือนจนหมอกับนางพยาบาลจำหน้าได้ โดยให้เหตุผลว่า ฐานะของผมต้องรับบทหนักอยู่เสมอ ดังนั้นควรดูแลรักษาร่างกายให้ดี ทีแรกก็ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองหรอก ภายหลังทุกอย่างยิ่งชัดเจนผมค่อยมั่นใจ ว่าสถานะของผมตอนนี้พิเศษกว่าที่ผ่านมา

   และตามที่สัญญาไว้ เมื่ออาการดีขึ้น ลูเซียสจะพามาหาแม่…

   ณ ตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่หน้าประตูสีขาว ข้างกันคือป๋าที่ยืนเป็นเพื่อนผมร่วมห้านาทีแล้ว ป๋าไม่พูด ไม่บ่น เพียงแค่ยืนอยู่เคียงข้างคอยจับบ่าผมไว้ราวกับจะบอกว่า ผมไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว ยังมีเขาอยู่ด้วย

   เฮ้อ ถึงแบบนั้นผมก็ยังตัดสินใจไม่ได้สักที เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนใจผมมันอยู่ที่แม่ แต่พอมาถึงที่หมายความรู้สึกบางอย่างก็ผุดออกมาเหมือนน้ำทะลัก ผมไม่เจอแม่มาเกือบสี่ปี แม่จะเป็นยังไงบ้าง อาการดีขึ้นหรือแย่ลง ขนาดแค่รูปถ่ายที่ป้าเคยส่งให้ผมยังทำใจไม่ได้จนต้องลบทิ้งเหลือเพียงรูปสมัยที่แม่ยังแข็งแรงและสดใส

   แล้วตอนนี้ล่ะ? ทั้งที่รู้ตัวดีว่าไม่ควรคิดในแง่ร้าย แต่มันก็อดไม่ได้ เพราะผมเป็นพวกชอบคิดด้านลบเผื่อไว้ เพื่อเวลาที่ตัวเองต้องเผชิญหน้ากับมันจะยังสามารถตั้งตัวได้เหมือนที่ผ่านมา และไม่เจ็บปวดกับมันมากนัก

   ไม่ว่าตอนทำงานไซด์ไลน์ เจอพ่อรีดไถทำร้ายร่างกาย เหตุการณ์หลังเจอลูเซียสที่ทำให้ผมเกือบตาย ความทรงจำเลวร้ายต่างๆ มันไหลบ่าเข้ามา สองขาหนักอึ้งเหมือนจมในบ่อโคลน ผมที่เจอเรื่องแย่ๆ ขนาดนี้ จะยังสามารถหวังได้อีกเหรอว่าสิ่งที่รออยู่ตรงหน้าจะดีมากกว่าร้าย

   ตลอดมาผมยึดแม่เป็นฟางเส้นสุดท้าย พอฟางเส้นนั้นกลายเป็นเรื่องที่ผมกังวล ผมควรทำยังไงดี

   “เข้าไปเถอะ ฉันรับรองว่าทุกอย่างต้องโอเค” เสียงที่คุ้นเคยดังผ่านความขมุกขมัวของจิตใจ พร้อมสัมผัสจากฝ่ามืออุ่นบนบ่าดึงสติผมให้กลับมา

   จริงสิ...เวลานี้ผมไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวอีกต่อไป ยังมีพวกเพื่อนที่เข้าใจผม พวกพี่อาคมที่เฝ้ามองอยู่เบื้องหลัง และที่สำคัญ ผมมีลูเซียสอยู่ข้างกาย คนที่พร้อมจะเป็นทุกอย่างให้กับผม

   ผมจับมือหนามาแนบแก้มเรียกกำลังใจให้ตัวเอง แม่ก็ได้รับการรักษาจากหมอมืออาชีพ เรื่องเงินก็ไม่เป็นปัญหา ยังมีอะไรต้องห่วงอีก

   เมื่อตัดสินใจได้ก็เงยหน้ามองลูเซียส ก่อนออกแรงผลักประตูเข้าไปด้านใน ผมไม่เสียเวลาสำรวจความหรูหราของห้อง VIP แต่รีบตรงดิ่งไปยังร่างที่อยู่บนเตียง จนกระทั่งภาพของบุคคลที่เฝ้าคิดถึงปรากฏอยู่ตรงหน้า

   หญิงสาวที่ผอมบางคือแม่ของผมเหรอ แทบจะไม่เหลือเค้าเดิมเลย ผมเอื้อมมือสั่นๆ แตะมือแม่อย่างแผ่วเบา ระมัดระวังไม่ให้โดนสายน้ำเกลือ ผมลืมทุกสิ่งรอบกายไปสิ้น ดวงตาสะท้อนเพียงภาพของผู้หญิงที่ผมรักสุดหัวใจ

   ไม่รู้ว่าต้องรวบรวมความกล้าเท่าไหร่ถึงเอ่ยคำพูดนี้ออกมาได้ “แม่ครับ” โชคดีที่ร่างบนเตียงเริ่มตอบสนอง ดวงตาค่อยๆ เปิดขึ้นจนเห็นนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนที่คุ้นเคยในความทรงจำ ก่อนที่ดวงตาคู่นี้จะโฟกัสภาพของผม

   “มิทรี” เสียงแม่เรียกแผ่วเบา ผมพยายามฝืนยิ้มทั้งที่ขอบตาร้อนผ่าว ตอบกลับเสียงสั่นพร่า

   “ครับ ผมมิทรีของแม่ เราได้เจอกันแล้วนะ แม่ดีใจรึเปล่า” ผมขยับเข้าไปใกล้ ทำตัวให้สดใสเข้าไว้ แม้ในใจจะปั่นป่วนแค่ไหนก็ตาม สำหรับคนป่วย กำลังใจจากคนใกล้ตัวสำคัญที่สุด หากผมมานั่งซึมเศร้า แม่จะมีความสุขได้ยังไง

   “เหนื่อยมั้ยลูกรัก...แม่ขอโทษที่ทำหน้าที่ได้ไม่ดี” คนบนเตียงมองด้วยแววตาเศร้าสร้อยและรู้สึกผิด ที่ผ่านมาแม้จะได้พูดคุยกับลูกชายผ่านทางโทรศัพท์บ้าง แต่คนเป็นแม่ย่อมรู้ดีว่าลูกต้องทนทุกข์ทรมานขนาดไหน กับการต้องอยู่กับผู้ชายที่ล้มเหลวในฐานะหัวหน้าครอบครัว แล้วยังเงินที่ส่งมาเป็นค่ารักษาทุกเดือนนั่นอีก ถึงลูกชายจะไม่ยอมบอกวิธีหาเงิน แต่คนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากกว่า จะไม่รู้เชียวหรือว่าวิธีนั้นต้องไม่สะดวกสบายแน่

   แค่นึกภาพลูกลำบาก หัวใจของแม่ก็เจ็บปวดเหมือนถูกเฉือนทิ้งทั้งเป็น ยิ่งเห็นคนที่ยื่นมือให้ความช่วยเหลือ ทั้งเรื่องเงินและสถานที่รักษาพยาบาล ก็พอเดาได้ลางๆ แล้วว่าลูกชายต้องแลกกับอะไร

   “แม่อย่าพูดแบบนั้น ถ้าไม่มีแม่ผมจะมีชีวิตจนถึงทุกวันนี้ได้ยังไง”

   เธอไม่สนใจการเถียงของลูกชาย ใช้แรงที่มีอยู่น้อยนิดในการกุมมือลูกไว้ ดวงตามองเลยไปยังร่างสูงใหญ่ที่ยืนอยู่ไม่ไกล

   “เงินที่คุณเคยให้มาทั้งหมด พวกฉันคงไม่สามารถคืนทั้งหมดได้ แต่จะพยายามชดใช้ให้ได้มากที่สุด แล้วถ้าการรักษาของฉันต้องแลกกับความเสียสละของลูกชาย ฉันขอไม่รับการรักษาใดๆ ทั้งสิ้นและขอลูกชายของฉันคืน” คนป่วย แม้จะพยายามฝืนตัวแค่ไหน เสียงที่ออกมาก็ยังอ่อนแรง ไม่เพียงแค่มิทรีเบิกตากว้างด้วยความตกใจ กระทั่งลูเซียสเองยังเผยความรู้สึกคาดไม่ถึงออกมาทางสีหน้า

   ผู้หญิงคนนี้...ที่ผ่านมาเห็นนิ่งเงียบมาตลอด ไม่นึกเลยว่ากำลังรอโอกาสปฏิเสธ หลังจากลูเซียสพาลูกชายมาส่งถึงที่แล้ว หญิงสาวที่อ่อนแอ จะมีอะไรมาสู้กับคนที่มีอำนาจ อย่างมิไรฮอฟ แต่ถ้าพูดถึงจิตใจอันยิ่งใหญ่ในฐานะของแม่นั่น ลูเซียสรู้ว่าไม่อาจเทียบเคียงได้

   พอเข้าใจแล้วว่า ความเข้มแข็งของมิทรีนั้นได้มาจากใคร...

   “”ลูเซียสพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลงจากปกติ และไม่ขยับเข้าไปใกล้จนสร้างความอึดอัดให้
 
   “คุณอิรินาไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะดูแลลูกชายคุณอย่างดี รวมถึงตัวคุณด้วย แต่ผมมีข้อแลกเปลี่ยนหนึ่งอย่าง”

   อิรินายอมรับฟังแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือจากลูกชาย

   “ถ้าคุณยอมรับการรักษาจนหาย ถึงวันนั้นผมจะคืนลูกชายให้กับคุณ”

   คำพูดเหมือนยอมสละ ถึงแบบนั้นอิรินาก็เข้าใจได้ถึงข้อความที่แฝงอยู่ภายใน ระหว่างที่เธอกำลังอ่อนแอ เขาจะคอยช่วยดูแลมิทรีให้ และเมื่อเธอหายป่วยเมื่อไหร่ สามารถพาลูกชายกลับไปได้ทันที ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนหันมามองลูกชาย เด็กกตัญญูแบบนี้มีหรือจะยอมทิ้งผู้มีพระคุณ เมื่อถึงเวลานั้นเธออาจจะได้ลูกชายกลับมาจริง แต่ใจของลูกชายเธอล่ะ จะกลับมาด้วยรึเปล่า

   “ฉันขอคุยกับลูกเพียงลำพังได้มั้ยคะ”

   “เชิญตามสบาย” ลูเซียสยอมถอยอย่างง่ายดาย เพราะเขาเชื่อใจมิทรี ว่าจะต้องกลับมาสู่อ้อมแขนเขาแน่นอน

   คล้อยหลังร่างสูงใหญ่ มิทยังไม่ทันอ้าปากอธิบาย ก็ถูกแม่ยกมือห้ามและถามเพียงคำถามเดียว

   “ตอนนี้ลูกมีความสุขรึเปล่า ตามความคิดของลูก แบบที่ไม่มีแม่มาเกี่ยวข้อง”

   คนถูกถามชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ซึ่งทุกสิ่งที่แสดงออกมาอยู่ในสายตาแม่ทั้งหมด

   “แม่...ถึงมันจะเป็นความสุขที่ไม่เหมือนกับคนส่วนใหญ่ แต่ผมมีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่...ดังนั้นแม่ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้แล้วรักษาตัวให้หาย จะได้อยู่กับผมไปนานๆ นะ” คนเป็นลูกพูดด้วยน้ำเสียงน้ำเสียงเว้าวอนพร้อมกับน้ำใสที่ไหลอาบแก้ม อิรินาขยับตัวให้ลูกชายเข้ามากอดพลางลูบผมเบาๆ ลูกชายของเธอโตขึ้นแล้ว ไม่ใช่เด็กน้อยที่ตัวสั่นด้วยความขลาดกลัวอยู่ในอ้อมแขนเธออีกต่อไป

   “เข้าใจแล้ว...แม่เชื่อมั่นในการตัดสินใจของลูก คนเก่งของแม่” มือเรียวบางช่วยเช็ดน้ำตาให้ด้วยความรักใคร่ พวกเขาพูดคุยถามสารทุกข์สุกดิบได้สักพัก อิรินาก็เริ่มเพลียจากอาการป่วยทางร่างกาย แต่มีความสุขไปทั้งใจ ขนาดที่ใบหน้าตอนหลับยังประดับด้วยรอยยิ้มบาง

   ลูกชายช่วยห่มผ้าให้พลางกวาดตาดูความเรียบร้อยของเตียงกับสายน้ำเกลือ เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยค่อยเดินไปยังปลายเตียง พนมสองมือกราบบนเท้าแม่ พึมพำในคอแผ่วเบาไม่ให้รบกวนคนหลับ

   “ผมรักแม่นะครับ”

   ในที่สุดก็ได้พูดกับตัวจริง ไม่ใช่เพียงรูปถ่ายอย่างที่ผ่านมา...ผมยืนค้างอยู่ท่านั้นสักพัก จนปรับอารมณ์ได้ค่อยยืดตัวขึ้นเช็ดหน้าเช็ดตาให้สะอาด ก่อนออกไปหาลูเซียสด้านนอก

   เปิดประตูออกมาก็พบลูเซียสยืนคุยกับพี่อาคม ผมก้มหน้าก้มตาเดินเข้าไปกอดร่างสูงแน่น ซุกหน้ากับแผ่นหลังอีกฝ่าย เอ่ยปากขอด้วยน้ำเสียงอู้อี้จากการร้องไห้

   “คืนนี้ผมขอนอนเฝ้าแม่ได้มั้ย”

   คนที่โดนขัดจังหวะการสนทนา นอกจากจะไม่โกรธ ยังหันมารวบกอดลูบหลังปลอบคนในอ้อมแขน

   “ได้สิ อาคมเตรียมชุดมาให้เธอแล้ว แต่วันพรุ่งนี้เธอต้องไปเป็นเพื่อนฉันบ้างนะ”

   “เจอคนที่ป๋าบอกเหรอ” ผมเงยหน้ามองทั้งที่ยังซุกไม่ยอมห่าง เวลานี้ผมกำลังอ่อนแอ ต้องการลูเซียสมาเป็นที่พึ่ง เพราะต่อหน้าแม่ผมต้องเข้มแข็งให้แม่สบายใจ

   “ใช่ เดี๋ยวฉันจะเข้าไปนั่งกับเธอก่อน รอหลงมาอยู่เป็นเพื่อนแล้วฉันจะได้กลับไปทำงานต่อ”

   ผมผงกหัวรับ “เข้าใจแล้วครับ...จริงสิ ผมกับแม่คุยกับเรียบร้อย แม่ตกลงรับข้อเสนอของป๋านะ” ว่าพลางจูงมือป๋าเข้าห้องพักฟื้นอีกรอบ คราวนี้เรามานั่งคุยกันตรงโซนสำหรับญาติที่มาเฝ้าคนป่วย

   “เด็กดี...” คำชมพร้อมจูบหวานๆ ช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้น ผมเริ่มรู้ตัวแล้วล่ะว่า ผมขาดลูเซียสไม่ได้จริงๆ

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 17-09-2017 06:44:00
โถถถถ น้องมิทของเจ้
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 17-09-2017 07:15:50
บรรยากาศก็จะอึนๆ หน่อยๆ กังวลว่าจะมีดราม่าในอนาคตอันใกล้
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 17-09-2017 07:53:34


มันจะละมุนหน่อยๆ

รอต่อขอรับ

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 17-09-2017 08:57:41
น้องมิทลูกกกก เด๋วแม่ก็หายนะ อย่างน้อยก็ยังมีป๋าอยู่ข้างๆ อ่ะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 17-09-2017 09:00:11
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 17-09-2017 09:56:38
ป๋าเขาวางหมากมาดี ให้เด็กรักเด็กหลงจนไปไหนไม่ได้ อิอิ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 17-09-2017 12:51:05
ถ้าขนาดนี้นะ ป๋าไม่ต้องบอกว่าจะคืนลูกให้แม่เค้าหรอกกกกก แหมมมมมมมมม o18
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 17-09-2017 14:43:37
เอ็นดูวววเด็กน้อยยย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 17-09-2017 14:47:18
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 17-09-2017 16:14:22
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 17-09-2017 17:31:32
 :mew1: :mew1: :mew1:

มิท ได้เจอแม่แล้ว
แม่ที่ได้รับการดูแลรักษาแบบ vip
มิท ก็หายห่วงสบายใจได้และ
มิท กับป๋า รู้แล้วว่าขาดกันไม่ได้  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Pin_12442 ที่ 17-09-2017 17:52:25
อย่ามีดราม่าน้าาาา
 :hao5:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: hoihak ที่ 17-09-2017 19:57:42
ตอนนี้ใจของมิทคงอยู่กับป๋าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว...
ว่าแต่ป๋าจะพามิทไปเจอใครหว่าา
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 17-09-2017 21:35:26
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 17-09-2017 23:23:28
ถ้าไม่มีป๋า อีหนูคงไม่มีวันนี้ เพราะงั้นคุณแม่อวยพรให้ลูกๆรักกันนานๆนะคะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 18-09-2017 01:06:19
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 18-09-2017 08:32:35
ได้เจอแม่แล้ว~
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Arya_987 ที่ 18-09-2017 12:11:26
สนุกจัง รอ รอ รอ
 :hao3:  :hao3:  :hao3:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 18-09-2017 12:43:55
ป๋าาาา คิดถึงสุด  :laugh:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 20-09-2017 17:35:27
ไม่ใช่แต่ป๋าหรอกที่ไม่อยากห่าง หนูมิทเองก็เช่นกัน
อีกคนอยากปกป้อง อีกคนต้องการการปกป้อง
ต่างเป็นโลกของกันและกันไปแล้ว ต่างก็รู้ตัวดี
ความสุขของลูกก็คือความสุขของแม่นั่นเอง
คุณแม่อยู่กับหนูมิทไปนานๆนะคะ เป็นกำลังใจให้
ถึงตอนนั้นคงไม่มีใครแยกจากใครได้ แม้แต่ตอนนี้ก็ตาม
รักษาเนื้อรักษาตัวกันนะ อันตรายรอบตัวจริงๆ
ไม่ได้เข้ามาอ่านเสียนาน ถือโอกาสเม้นท์ทีเดียวเลย
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ  :L2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 22-09-2017 19:55:58
วางแผนไว้หมดแล้วสินะป๋า
หนูมิทไปไหนไม่รอดแล้ว
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 01-10-2017 11:01:41
อ่านรวดเดียวเลยค่ะ
ป๋าละมุนมากก น่ารักขึ้นทุกตอนน
มิทก้น่ารักกกก
รอค่าา
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่29 โลกทั้งใบ [17/9/60]
เริ่มหัวข้อโดย: พันธุ์ไทย ที่ 08-10-2017 12:52:16
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีต100% [13/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 10-10-2017 02:59:57
รอบที่30 อดีต 100%

   ถึงจะบอกว่าขออยู่ดูแลแม่ก็เถอะ แต่ผมก็ไม่ค่อยได้ทำอะไรเท่าไหร่ นอกจากการช่วยเหลือเล็กๆ น้อยๆ เพราะคนป่วยต้องได้รับการดูแลที่ถูกวิธี เลยมีนางพยาบาลเข้ามาดูแลความเรียบร้อยทุกๆ หนึ่งชั่วโมง ส่วนผมเป็นคนเฝ้ามองอยู่วงนอกและคุยกับแม่เวลาที่แม่ตื่นมาเท่านั้น

   จริงสิ ผมยังไม่ได้บอกใช่มั้ยว่าแม่ผมเป็น ‘โรคหลอดเลือดหัวใจตีบ’ ซึ่งเกิดจากความเครียดจากการโหมทำงานและไม่ดูแลสุขภาพของตัวเองแถมยังเพิกเฉยตอนมันส่งสัญญาณเตือน กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็เกือบจะสายไปแล้ว

   ผมยังจำความหวาดกลัวของวันนั้นได้ดี ขณะที่ผมกำลังหาทางหลบพ่อเลวๆ ไปอยู่ที่ไหนสักที่หลังเลิกเรียน จู่ๆ ป้าก็โทรมาจากรัสเซียแจ้งข่าวร้ายว่าแม่ผมทรุดที่ทำงาน กว่าจะส่งถึงมือหมอหัวใจก็หยุดเต้นไปแล้ว ตอนนั้นผมล้มทั้งยืนเหมือนโลกมันถล่มลงมาตรงหน้า ไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้นนอกจากความว่างเปล่า

   โชคยังดีที่พระเจ้ายังไม่ทอดทิ้งพวกเรา ป้าโทรกลับมาอีกครั้งหลังจากนั้นไม่ถึงวัน บอกว่าแม่พ้นขีดอันตรายแล้ว และวันนั้นเองที่ผมได้รู้ว่าแม่เป็นโรคหลอดเลือดหัวใจตีบร่วมกับความดันโลหิตสูง

   หลังจากเฝ้าดูอาการได้สักระยะ พอเห็นว่าไม่มีอันตรายร้ายแรงแถมบ้านพวกเราก็ไม่มีเงินถุงเงินถังในการรักษาตัวระยะยาว แม่เลยกลับบ้านและฝืนทำงานอีกครั้ง แต่การพยายามดูแลสุขภาพไม่ได้ช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นเมื่อแม่อาการทรุดลงอีกครั้ง และตอนนี้เองที่แม่ได้แต่นอนอยู่ในโรงพยาบาล

   ลำพังรายได้ของป้ากับลุงแค่พอประทังชีวิตไปวันๆ พอมีรายจ่ายเพิ่มขึ้นมาแถมยังขาดรายได้จากแม่ก็เริ่มชักหน้าไม่ถึงหลัง ผมที่กำลังเรียนอยู่ม.ปลายจำต้องหางานพิเศษเพิ่มจากที่แต่เดิมก็ทำอยู่แล้ว แต่พยายามหามาเท่าไหร่มันก็ไม่พอ ลำพังค่าจ้างเด็กวัยเรียนไม่กี่ร้อยบาทแค่ใช้ซื้อข้าวกินยังเต็มกลืน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องเรียน

   สุดท้ายผมเลยเลือกทางเดินนี้ บนถนนแห่งชีวิต เพื่อนที่รู้จักตอนทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านเหล้า แนะนำให้ผมเป็นเด็กเลี้ยง เพราะช่วงนั้นมีผู้หญิงวัยทำงานหลายคนที่สนใจผมเนื่องจากช่างพูดคุยแถมรับฟังเธอได้ทุกเรื่อง

   ทีแรกผมลังเล แต่พอนึกถึงหน้าแม่เลยตกลงทำแบบไม่คิดอะไรมาก ก็แค่เป็นเด็กน่ารักคอยเอาใจผู้หญิงและมีความสัมพันธ์ทางกายในเวลาที่เธอต้องการ ช่วงนั้นถึงกับมีผู้หญิงมาส่งเสียให้ผมเรียนหนังสือ แต่คนเดียวมันไม่พอ ตราบใดที่ยังมีพ่อเป็นมารชีวิตคอยไถตังไม่เลิกรา

   ผมเลยเริ่มจะหาคนเลี้ยงมากขึ้นจนแทบสับรางไม่ทัน และได้เรียนรู้ว่าไม่มีอะไรยั่งยืน บางคนจับได้ก็เฉดหัวผมทิ้ง บางคนเริ่มเบื่อก็ส่งเงินให้ก้อนสุดท้ายบอกให้ผมออกไปจากชีวิตของเธอซะ ส่วนผมที่เดินมาบนเส้นทางสายนี้ไม่อาจถอยกลับได้อีก จึงเริ่มทำงานไซด์ไลน์ตามคำแนะนำของเพื่อนคนเดิมที่มีชีวิตบัดซบและต้องหาเลี้ยงตัวเองเหมือนอย่างผม

   ซึ่งไอ้งานไซด์ไลน์ที่ว่าบางครั้งก็เลือกแขกไม่ได้ เพราะไม่งั้นจะไม่มีอะไรกิน แถมพวกผู้ชายส่วนใหญ่กระเป๋าหนักกว่าผู้หญิงผมเลยหันมาเอาดีทางนี้กระทั่งจบม.ปลายและพบกับลูเซียสตอนมหา’ลัย

   พอมานั่งนึกๆ ดูแล้ว ผมเองก็ทำตัวสารเลวไว้เยอะ ทั้งหลอกเอาเงิน เป็นแมงดาน้อยๆ กระทั่งขโมยของก็ยังเคย เรียกได้ว่าทำทุกอย่างนอกจากฆ่าคนกับค้ายา เพราะเจ้าเพื่อนตัวดีนั่นแหละที่เตือน มันเคยพลาดถลำลึกกับพวกนี้ไปแล้ว กว่าจะแยกตัวออกมาได้แทบจะเอาชีวิตไปทิ้ง ยังดีที่มันได้กับตำรวจมียศคนหนึ่ง เลยรอดจากคุกและพวกเดนนรกมาได้

   ป่านนี้มันคงมีความสุขกับคุณตำรวจไปแล้วมั้ง ส่วนผมก็มาลงเอยกับป๋าสุดหล่อนี่ไง ชะตากรรมของพวกเรานี้น่าตลกจริงๆ

   “เป็นอะไรไปลูก ทำหน้าเครียดเชียว” แม่เอ่ยทักหลังทานมื้อเช้าของโรงพยาบาลเสร็จ ผมส่งยากับแก้วน้ำให้แม่ก่อนเลื่อนโต๊ะกินข้าวไปไว้ตรงมุมห้องเพื่อรอคนมาเก็บไปพอเลื่อนไปเก็บเสร็จก็กลับมานั่งอยู่ข้างเตียงตามเดิม แน่นอนว่าผมตอบไปอีกทางไม่ยอมเล่าสิ่งที่คิดออกไปหรอก เรื่องบางเรื่องไม่พูดจะเป็นผลดีที่สุด

   “ไม่เชิงเครียดหรอกครับ ผมแค่กังวล เพราะอีกไม่นานแม่ต้องผ่าตัด” ที่ผ่านมามีเงินแค่พอรักษาไปวันๆ ซึ่งเป็นการรักษาที่ปลายเหตุ นอกจากจะไม่ช่วยอะไรเท่าไหร่แล้วยังมีโอกาสเกิดโรคแทรกซ้อนอื่นด้วย ถึงตอนย้ายมาโรงพยาบาลใหญ่จะได้รับการตรวจร่างกายจนพอโล่งใจได้แล้วก็เถอะ

    “ลูกบอกเองไม่ใช่เหรอว่าคุณลูเซียสเขาจองคิวหมอที่ดีที่สุดไว้ให้แม่แล้ว ยังต้องกังวลอะไรอีก” ตอบด้วยรอยยิ้มพลางลูบหัวผมเบาๆ ผมเองก็ก้มหัวอ้อนยอมฟังแม่พูดต่อ “แม่ว่าลูกควรเตรียมตัวเอาไว้ดีกว่า อีกสักพักต้องออกไปธุระกับคุณลูเซียสไม่ใช่เหรอ”

   “ครับ แม่ก็พักผ่อนเยอะๆ นะ เดี๋ยวผมกลับมาเฝ้าอีก”

   “ถ้าไม่ว่างก็ไม่ต้องมาก็ได้ เพราะยังไงช่วงบ่ายป้าเขาก็จะมาเฝ้าแม่อยู่แล้ว” แม่ก็ยังเป็นแม่ นึกถึงลูกก่อนตัวเองเสมอ ผมจับมือแม่มาแนบแก้ม

   “เข้าใจแล้ว ผมไปก่อนนะ รักแม่นะครับ” ผมไม่อยากเถียงแม่เลยยอมฟังอย่างว่าง่าย แต่ถ้าว่างผมจะมาเฝ้าแน่ๆ ก่อนไปก็ไม่ลืมหอมแก้มแม่สักฟอดพร้อมจูบมือมองด้วยสายตาซุกซนให้แม่หลุดขำ แล้วจัดแจงห่มผ้าให้เรียบร้อย เมื่อมั่นใจว่าทุกอย่างโอเคแล้วค่อยถอยออกมา เพราะผมเห็นเงาหลงผ่านประตูแวบๆ คงจะมาตามนั่นแหละ

   และก็เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด ต่างกันแค่นอกจากหลงแล้วยังมีพี่อาคมอยู่ด้วย พอผมมองหาใครอีกคน พี่อาคมก็ตอบอย่างรู้ใจ

   “บอสกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ครับ เลยให้ผมมาพาคุณหนูไปรอที่รถ”

   ผมพยักหน้ารับอยากเข้าใจ แล้วยิ้มให้ถือเป็นการทักทายยามเช้าไปในตัว

   “ในเมื่อไม่มีอะไรแล้วฉันกลับล่ะ ไว้เจอกันนะคุณหนู ฉันต้องรีบกลับไปเอาใจเด็กที่บ้านก่อน แค่หายมาทำงานไม่กี่วันก็โทรมางอแงใหญ่แล้ว” หลงพูดเจือเสียงหัวเราะ โชว์หน้าจอโทรศัพท์เป็นภาพของลูคัสที่เหมือนถูกบังคับถ่ายรูปที่ขึ้นเป็นสายเรียกเข้า

   “พี่หลงรีบไปเถอะ ผมไม่อยากโดนลูกพี่ลูกน้องของป๋าเหม็นหน้าไปมากกว่านี้” ที่ผ่านมาก็จ้องราวกับผมเป็นชู้ที่มาแย่งความรักจากหลงไป

   “ได้เจอบอสฉันก็หมดประโยชน์เลยสินะ” มีเหน็บแนมเล็กน้อยก่อนหันไปยกมือไหว้สวยๆ ให้พี่อาคม ที่เหมือนจะกวนมากกว่าเคารพ “สวัสดีลุง ผมไปก่อนนะ ไว้ว่างๆ จะแวะไปหา” มีเล่นหูเล่นตาปิดท้ายค่อยเดินตัวปลิวไปยังลิฟต์ ทิ้งให้พี่อาคมส่ายหัวมองตามหลังอย่างเอือมระอา

   “พวกเราก็ไปกันบ้างดีกว่า” ว่าพลางยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูแล้วเดินนำผมลงลิฟต์ไปยังลานจอดรถ พบป๋านั่งอยู่ในรถครอบครัวราคาย่อมเยาแต่ติดฟิล์มดำ และมีการ์ดประจำการอยู่โดยรอบ ทั้งชั้นไม่มีใครเลยนอกจากพวกเราแม้จะแปลกใจแต่ผมไม่เสียเวลาถาม เท่าที่ดูป๋าจะนั่งรอมาสักระยะแล้ว ดังนั้นควรรีบๆ ขึ้นรถจะดีกว่า

   หลังขึ้นรถนั่งอยู่ข้างป๋า คนที่นั่งประจำตำแหน่งคนขับก็ส่งหน้าที่ต่อให้กับพี่อาคม แล้วรถก็เคลื่อนตัวออกจากโรงพยาบาลโดยไม่มีรถติดตามเลยสักคัน ซึ่งผิดวิสัยมาก โดยปกติระดับอย่างลูเซียส มิไรฮอฟ ไปที่ไหนมีลูกน้องตามเป็นขบวน ยิ่งอยู่ในประเทศรัสเซียยิ่งแล้วใหญ่ เหตุการณ์ตอนลงจากเครื่องบินเป็นหลักฐานอย่างดี

   “สงสัยขนาดนั้นทำไมไม่ถามล่ะ” ลูเซียสเริ่มพูดทำลายความเงียบ

   ไฟเขียวมาแบบนี้ผมก็ถามสิครับ “ทำไมเปลี่ยนรถ แล้วทำไมไม่มีคนติดตามเลยล่ะป๋าพวกเรากำลังจะไปที่ไหน” คำถามสุดท้ายนี่แหละที่คาใจที่สุด ลางสังหรณ์มันบอกว่าเหตุการณ์ในวันนี้จะเป็นจุดเปลี่ยนครั้งใหญ่ในชีวิต

   บอสใหญ่พาดแขนโอบอีหนูที่ขยับเข้ามาชิดจนแทบเกยตักอย่างรู้งาน กลิ่นอายแบบผู้ใหญ่แฝงความอันตรายไม่ว่ายังไงก็ทำให้มิทรีใจสั่นทุกครั้งที่เข้าใกล้ โดยเฉพาะช่วงเวลาที่ลูเซียสกลับมารัสเซีย บรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน ไม่ปล่อยตัวตามสบายเหมือนตอนอยู่ประเทศไทย ทุกการเคลื่อนไหวแฝงไปด้วยความรู้สึกกดดันแบบประหลาด โดยเฉพาะดวงตาทรงอำนาจจนเผลอหลบสายตาหลายครั้ง อย่างคร่าวนี้ก็เช่นกัน

   คางมนถูกเชยขึ้นให้มองสบนัยน์ตาสีน้ำเงินสวยดุจอัญมณีต้องห้ามที่ควรหลีกหนีแต่กลับดึงดูดอย่างร้ายกาจ ให้คนเผลอไผลหลงเข้าไปในวังวนนั้นจนยากจะถอนตัว

   “อย่าทำหน้าตาแบบนี้ เพราะมันน่าเสียดายที่ฉันเอ็นดูเธอไม่ได้” พูดพลางโน้มลงมาบดริมฝีปากได้รูป ก่อนดูดเม้มจนปากแทบเจ่อแต่กลับไม่สอดลิ้นเข้ามาอย่างเคยมีเพียงลมหายใจร้อนที่เป่ารดกับกลิ่นกายของอัลฟ่าที่อบอวนอยู่รอบกาย

   ถ้าเป็นทุกทีคงยอมให้ความร่วมมืออย่างดี แต่ป๋าดูไม่คิดจะทำอะไรมากไปกว่าการคลอเคลีย(?) เลยขยับตัวห่างเล็กน้อย แต่ยังคงอยู่ในอ้อมแขน

   “ไหนป๋าบอกถามได้ไง ป๋ายังไม่ตอบคำถามผมเลยนะ” พูดไปทั้งที่ลำคอกำลังถูกขบแบบไม่ทิ้งรอยให้ขนลุกซู่

   “ถ้าจะให้พูดคงต้องเล่าตั้งแต่ต้น”

   ในที่สุดป๋าก็ยอมกลับไปนั่งเป็นรูปสลักตามเดิม พร้อมแววตาที่สะกดให้ผมไม่อาจถอนสายตาไปไหนได้

   “เรื่องราวในอดีตของฉัน”


   เสียงฝีเท้าเร่งรีบพร้อมร่างกายสูงใหญ่แม้ยังอยู่ในช่วงวัยรุ่นกำลังวิ่งเข้าคฤหาสน์โดยไม่สนใจมารยาทอย่างทุกที ก่อนจะถูกการ์ดในชุดสูทสองคนมาขวางไว้เสียก่อน

   “ท่านลูเซียส ตอนนี้พาคานไม่สะดวกให้พบกรุณากลับไปที่บ้านใหญ่ก่อนเถอะครับ เมื่อพาคานเสร็จธุระเมื่อไหร่ผมจะรีบแจ้งในทันที”

   พาคาน คำที่ใช้เรียกแทนหัวหน้าแก๊งมาเฟียรัสเซียดังออกจากปากหัวหน้าการ์ดอย่างนอบน้อม บ่งบอกความจงรักภัคดีสุดหัวใจแล้วยังเผื่อแผ่มาทางว่าที่พาคานคนต่อไปอย่างลูเซียส มิไรฮอฟ ที่ยังอยู่ในช่วงวัยรุ่น

   “ฉันจำไม่เห็นได้เลยว่าตัวเองต้องรับการอนุญาตถึงเข้าไปพบได้ หลีกไปซะ” น้ำเสียงราบเรียบแฝงความไม่พอใจจึงเน้นหนักประโยคสุดท้ายเป็นพิเศษ ทั้งที่กำลังอารมณ์ดี เพราะเพิ่งหาเวลาว่างจากการเรียนมาพบคนสำคัญได้ หลังจากที่ไม่เจอกันนานนับเดือน

   “ขออภัยด้วยครับ ผมไม่สามารถปล่อยให้ท่านขึ้นไปได้จริงๆ รบกวนช่วยกลับไปด้วย” ทางการ์ดเองก็เริ่มเน้นเสียงหนักเช่นกัน

   ลูเซียสเองก็ไม่คิดจะฟัง เผยนิสัยเอาแต่ใจเดินบุกฝ่าเข้าไปด้วยรู้ดีว่าคนพวกนี้ไม่กล้าแตะต้องเขาแม้แต่ปลายเล็บ โดยไม่ฟังเสียงทัดทานจากการ์ดที่เหลือ ยิ่งพวกการ์ดแสดงท่าทีพยายามขวางมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งสร้างความแปลกใจมากขึ้นเท่านั้น จนเกิดเป็นความอยากรู้ว่าคนๆ นั้นกำลังทำอะไรอยู่กันแน่ ทั้งที่ตั้งแต่เล็กจนโต ลูเซียสไม่เคยถูกห้ามเข้าพบเลยแม้แต่ครั้งเดียว

   ผลสุดท้าย เหล่าการ์ดไม่สามารถทำอะไรได้ จำต้องหยุดอยู่ตรงบันไดเนื่องจากชั้นบนเป็นเขตหวงห้าม หากฝ่าฝืนต้องพบกับความตาย ที่สำคัญ พวกเขาไม่กล้าเสี่ยงกับเด็กหนุ่มที่ถูกหล่อหลอมด้วยสภาพแวดล้อมดำมืดและมือที่เปื้อนเลือดตั้งแต่อายุไม่ทันสิบขวบดี

   บนทางเดินที่คุ้นเคยกลับแปลกตาไปกว่าเดิม ลางสังหรณ์บางอย่างผุดขึ้นมากวนตะกอนภายในจิตใจให้ยิ่งขุ่นมัว ในเมื่อชั้นนี้มีเพียงพาคานและบอดี้การ์ดคนสนิทพักอยู่เท่านั้น แล้วความเงียบที่เหมือนไม่มีคนอยู่นี่มันคืออะไรกัน บอดี้การ์ดผู้มีประสาทสัมผัสไวราวกับสัตว์ป่าไม่เปิดประตูออกมาทักทายอย่างทุกที พาคานที่ชอบเสียงดังกลับเงียบกริบทั้งที่ยังไม่ถึงเวลาพักผ่อน

   สองเท้าย้ำลงบนพื้นพรมราคาแพง จงใจลดเสียงฝีเท้าควบคุมลมหายใจยามใกล้ห้องใหญ่ มือจับลูกบิดค่อยๆ เปิดโดยไร้เสียง ก่อนเข้าไปยังห้องนอนที่อยู่ด้านในสุด ยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งได้ยินเสียงบางอย่างที่พาให้ทั่วทั้งร่างเย็นเฉียบ กระทั่งเท้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าประตูไม้ที่เปิดกว้าง ภาพที่เห็นชัดเจนจนพูดอะไรไม่ออก ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความกรุ่นโกรธถึงระดับที่อยากฆ่าให้ตาย

   ปืนที่ได้รับเป็นของขวัญเมื่อวันเกิดที่ผ่านมา ถูกหยิบขึ้นมาใช้จ่อไปทางร่างสองร่างที่อยู่บนเตียง ใบหน้าฉายความเกรี้ยวกราดผิดหวัง

   “ลูเซียส” พาคานเรียกชื่อผู้มาเยือนอย่างแปลกใจ แต่ยังคงไว้ซึ่งความสงบเยือกเย็นอย่างผู้มีอำนาจ ดวงตาคู่สวยหรี่มองเด็กหนุ่มที่ชุบเลี้ยงมากับมือ

   “พวกคุณทำกับผมแบบนี้ได้ยังไง” น้ำเสียงสั่นไหวแต่มือกลับจับปืนไว้มั่น

   “วางปืนเดี๋ยวนี้ อย่าให้ฉันต้องพูดเป็นครั้งที่สอง” ร่างเปลือยเปล่าขยับกายตามการพยุงของบอดี้การ์ดคนสนิท

   “เหอะ! เป็นถึงพาคานแต่กลับนอนอ้าขาให้กับบอดี้การ์ดของตัวเอง!” นอกจากจะไม่ฟังแล้วยังเค้นเสียงในคอเอ่ยวาจาดูถูก ความยินดีที่จะได้พบหน้าคนที่รักเปลี่ยนเป็นความร้าวลึกในดวงตาไม่ต่างจากอัญมณีเม็ดงามที่ถูกทำลาย

   “ลูเซียส!!”

   “ทำไม! พูดความจริงแล้วรับไม่ได้รึไงพาคาน”

   “อย่ามาทำตัวเป็นหมาบ้าแถวนี้” ชายร่างสูงใหญ่สบถอย่างไม่สบอารมณ์ ขณะจ้องเขม็งไปยังลูกศิษย์ของตัวเอง ‘เฮเดรียนกริฟฟิทท์’ คือบอดี้การ์ดของพาคาน และเป็นอาจารย์ของลูเซียส

   เมื่อถูกคนที่เคารพรักถึงสองคนทรยศหักหลัง อารมณ์บ้าเลือดฉายขึ้นในแววตา ปืนถูกเบนไปยังเฮเดรียนพร้อมยิงทันทีโดยไม่ลังเล

   ปัง!!

   เฮเดรียนจะใช้ฝีมือและประสบการณ์ที่มีมากกว่า สังเกตทิศทางของปืนและเบี่ยงหลบก่อนพุ่งเข้าไปเตะปืนออกจากมือลูกศิษย์ได้อย่างง่ายดาย ก่อนที่ทั้งคู่จะชกต่อยกันด้วยฝีมือที่ต่างกันอย่างชัดเจน พาคานไม่คิดจะปล่อยให้เรื่องราวบานปลายไปมากกว่านี้ ร่างโปร่งผุดลุกหยิบปืนใต้หมอนยิงผ่านกลางระหว่างทั้งคู่ให้หยุดชะงัก

   “เลิกบ้าได้แล้ว! เฮเดรียนถอยออกมา ลูเซียสกลับบ้านใหญ่ไปสงบสติอารมณ์ซะ” มือเรียวเสยผมชื้นเหงื่อจากเกมกามอย่างหงุดหงิด ไม่ทันได้สังเกตว่าคนฟังกำลังมองตนด้วยสายตายังไง

   “ทำไมล่ะพาคาน ทำไมถึงไม่เลือกฉัน ฉันเป็นผู้สืบทอดของคุณไม่ใช่เหรอ” น้ำเสียงตัดพ้อทำให้ใจคนฟังสั่นไหว ถึงจะรู้มาโดยตลอดว่าอีกฝ่ายมีความต้องการในตัวเองมากแค่ไหน แต่มันเป็นไปไม่ได้ นั่นก็เพราะ...

   “เธอเป็นหลานแท้ๆ ของฉัน จะให้ฉันตอบรับความรู้สึกของเธอได้ยังไง” ความจริงที่ออกมาจากปาก สามารถทำร้ายคนฟังได้อย่างแสนสาหัส ‘แคสซิโอเปีย มิไรฮอฟ’ มองหลานชายหัวแก้วหัวแหวนของตัวเองอย่างอ่อนใจ “อารักเธอเหมือนกัน แต่ไม่ใช่ความรู้สึกแบบนั้น อย่าปล่อยให้มันถลำลึกไปมากกว่านี้ ไม่งั้นอาคงปล่อยให้เธออยู่ข้างกายไม่ได้”

   กับหลานชายที่เลี้ยงมาเองกับมือ เรียกได้ว่านิสัยส่วนใหญ่ถอดแบบออกมาจากตัวเองหมด ย่อมเข้าใจนิสัยเบื้องลึกมากกว่าใคร ถ้าหลานชายไม่สามารถถอนตัวเองออกมาได้ คงจะเป็นภัยกับตัวเองสักวันหนึ่ง และเหนือสิ่งอื่นใด แคสซิโอเปียไม่ต้องการให้อนาคตของหลานชายมาพังลงเพราะเรื่องนี้

   “ได้...ถ้าอาต้องการแบบนั้นก็ได้! ฉันจะไม่กลับมาเหยียบที่นี่อีกเป็นครั้งที่สอง ต่อให้อาใกล้ตายก็ตาม!!” เสียงประกาศกร้าวไม่ต่างจากการลั่นวาจาสาบาน ดวงตาสีน้ำเงินสวยเฉพาะสายเลือดมิไรฮอฟ มองอากับผู้มีศักดิ์เป็นอาจารย์ครั้งสุดท้าย ก่อนจะหันหลังเดินจากไป

   ยิ่งรักมากก็ยิ่งเจ็บมาก แถมยังเกิดขึ้นกับคนที่ตัวเองไว้ใจที่สุดมันไม่ต่างจากการถูกทรยศหักหลัง ทำลายความรู้สึกดีๆ ที่เคยมีให้ย่อยยับไม่เหลือชิ้นดี กลายเป็นความรู้สึกอยากเอาชนะ ทุ่มเทเวลาไปกับการสร้างฐานอำนาจ รวบรวมคนที่มีความสามารถเพื่อให้ตัวเองอยู่เหนือผู้เป็นอา

   “เพราะฉันในตอนนั้นยังเด็กยังคิดอะไรได้ไม่ละเอียดรอบคอบพอ เมื่อผ่านเหตุการณ์เฉียดตายหลายครั้ง ล้มลุกคลุกคลานกับการสร้างอำนาจโดยไม่พึ่งตระกูล จนมายืนอยู่ในจุดเดียวกับอาถึงเข้าใจว่าที่ผ่านมาตัวเองไม่ต่างจากเด็กที่ดีแต่โทษคนอื่นเมื่อไม่ได้สิ่งที่ต้องการ”

   มือใหญ่ลูบกลุ่มผมนุ่มของผู้ฟัง ขณะที่ทอดสายตามองไกลออกไป

   “ทั้งที่รู้ตัวแต่ไม่คิดจะแก้ไขเพราะทิฐิของตัวเอง หลังจากสร้างแก๊งจนมั่นคงและเพิ่งมารู้ที่หลังว่าอาเป็นคนยื่นมือเข้ามาช่วยเหลืออย่างลับๆ มาโดยตลอด ช่วงที่ฉันกำลังตัดสินใจว่าจะกลับไปดีหรือไม่ ก็ดันได้รับข่าวร้ายเสียก่อน” ดวงตาคมก้มลงมามอง ถึงมันจะไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ออกมา แต่ก็พอสัมผัสได้ว่า ณ เวลาตอนนั้นลูเซียสคงเจ็บปวดมากกว่าใคร

   “แคสซิโอเปีย มิไรฮอฟ พาคานผู้กุมอำนาจสูงสุดเสียชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อสิบสี่ปีก่อน แก๊งมากมายที่รวมตัวภายใต้การปกครองของพาคาน แตกกระจายไปคนละทิศละทาง ทั้งแก่งแย่ง ถูกกวาดล้างจนสุดท้ายก็เหลือเพียงตำนาน และฉันกำลังจะพาเธอไปพบกับคนผู้นั้น”

   ตัวตนที่ยิ่งใหญ่แม้จะเป็นเพียงอดีตแต่ก็สร้างความหนักอึ้งไว้ในใจคนฟังไม่น้อย เวลานี้ผมปะติดปะต่อเรื่องราวทุกอย่างได้ชัดเจน คนสำคัญที่ลูเซียสพูดถึงอยู่หลายครั้งคืออาแท้ๆ ของลูเซียสเอง แถมยังเป็นรักแรกที่ไม่สมหวัง แต่ท่ามกลางความคิดเหล่านี้ ยังมีความสุขเล็กๆ ออกดอกพลิบานอยู่ในใจ

   ถ้ายังจำกันได้ ครั้งหนึ่งลูเซียสเคยบอกว่าจะเล่าเรื่องราวของตัวเองให้ฟังเมื่อผมยอมเปิดใจ ซึ่งก็คือเวลานี้ ดังนั้นความกังวลทุกอย่างเลยเบาบางลง ขอแค่ยังมีลูเซียสอยู่ข้างๆ ก็พอ คิดซะว่าเป็นการไปเยี่ยมญาติผู้ใหญ่ของแต่ละฝ่ายแล้วกัน ในเมื่ออดีตคือสิ่งที่ผ่านไปแล้ว ปัจจุบันต่างหากที่สำคัญกว่า

   กลับกลายเป็นว่าสิ่งที่ผมคิดว่าจะเจอตรงกันข้ามกับความเป็นจริง สถานที่ที่เรากำลังไปไม่ใช่สุสานประจำตระกูล คือสถานที่เงียบสงบเหมาะสำหรับผู้หลับใหล แต่เป็นเมืองเล็กๆ ในที่ห่างไกลซึ่งรายล้อมด้วยธรรมชาติ บ้านเรือนปลูกห่างกัน ไม่แออัดหรือเต็มไปด้วยตึกอย่างในเมืองใหญ่

   รถเลี้ยวเข้าไปในบ้านเดี่ยวหลังใหญ่ที่มีรั้วรอบขอบชิดดูปลีกวิเวิกจากหลังอื่น กระทั่งรถจอดสนิทบนพื้นที่โล่ง พี่อาคมลงมาเปิดประตูให้ลูเซียสก่อนเป็นอันดับแรก ก่อนจะตามด้วยผม

   ส่วนผู้ที่มารอต้อนรับพวกเรานั้น เป็นผู้ชายดูมีอายุนั่งอยู่บนวีลแชร์แปลกตาน่าจะถูกสั่งทำพิเศษ ข้างกันนั้นมีหมาพันธุ์ใหญ่นอนหมอบอยู่อย่างสงบ แต่ที่ดึงดูดคือใบหน้าซึ่งมีริ้วรอยจางๆ ตามวัย แต่ไม่อาจกลบความงามอย่างบุรุษเพศได้เลย โดยเฉพาะเรือนผมสีบลอนด์เงินที่ถูกจัดทรงเรียบร้อยกับดวงตาสีน้ำเงินเข้มที่เห็นอยู่เป็นประจำ

   ผมเห็นความคล้ายคลึงบางอย่างระหว่างลูเซียสกับคนๆ นี้ ไม่ว่าจะเป็นโครงหน้าหรือบุคลิกการวางตัว เพียงแค่ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้ามีผิวขาวและรูปร่างโปร่งบาง ส่วนสูงไม่น่าจะเกินร้อยเจ็ดสิบกว่า ในขณะที่ลูเซียสสูงร้อยแปดสิบเจ็ด

   “ทำไมมานั่งตากลมอยู่ข้างนอกล่ะครับ” น้ำเสียงอ่อนโยน วาจาสุภาพที่ผมไม่เคยได้ยิน กำลังพูดกับบุคคลปริศนา สองขาก้าวยาวๆ ไปช่วยจับผ้าคลุมขาให้อย่างเอาใจใส่ ท่าทางการปรับวีลแชร์ก็ดูคล่องแคล่วเหมือนเคยทำบ่อยจนชิน ชวนให้นึกย้อนไปถึงช่วงที่ตัวเองนั่งวีลแชร์เลย เรียกได้ว่าวันนี้เพียงวันเดียวสามารถไขข้อข้องใจไปได้หลายอย่าง

   “ก็แค่ออกมาเปลี่ยนบรรยากาศไม่อยากอุดอู้อยู่ในบ้าน” เสียงนุ่มเอ่ยออกมาแฝงอำนาจอยู่ในที ก่อนที่ดวงตาคู่นั้นจะมองมายังแขกแปลกหน้า เปิดโอกาสให้คนกลางได้แนะนำตัวให้

   “เด็กคนนี้คือลูกบุญธรรมของผม ชื่อมิทรี มิไรฮอฟ” ดวงตาของลูเซียสมองตรงมายังผม “ท่านผู้นี้คือแคสซิโอเปีย มิไรฮอฟ อาของฉันเอง”

   ผมยิ้มทั้งที่ภายในเหงื่อตกเป็นลิตร พลางยกมือไหว้ให้สวยที่สุด เพราะไม่อาจหาญเข้าไปจับมือทักทายได้ อีกฝ่ายไม่ได้พยักหน้ารับหรืออะไร เพียงแค่มองอย่างสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า เท้าจรดหัวให้ความรู้สึกเหมือนถูกแววตาของพญาราชสีจ้องมอง

   เอาล่ะสิ ไอ้ที่เตรียมใจไว้คือเจอกับป้ายไร้ชีวิต ไม่ใช่ตัวจริงแบบนี้!

   มันไม่เหมือนกับที่คุยกันไว้นี่ป๋า!!

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีตที่ผิดพลาด50% [10/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 10-10-2017 03:43:53
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีตที่ผิดพลาด50% [10/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 10-10-2017 03:47:35
รออีกครึ่งจ้ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีตที่ผิดพลาด50% [10/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าแก่ ที่ 10-10-2017 05:53:25
แล้วป๋าจะพามิทรีของป้าไปไหน

รออีกครึ่งจร้าาาา
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีตที่ผิดพลาด50% [10/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 10-10-2017 06:59:59
ลุ้น  :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีตที่ผิดพลาด50% [10/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 10-10-2017 07:27:49

ก็รอส่วนที่เหลือต่อไป
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีตที่ผิดพลาด50% [10/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 10-10-2017 08:36:31
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีตที่ผิดพลาด50% [10/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: หิมะขาว ที่ 10-10-2017 13:16:32
รออออออออ   :katai4: :katai4: :katai4: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีตที่ผิดพลาด50% [10/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 10-10-2017 14:48:37
รออยู่นะ!!!!  :-[
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีตที่ผิดพลาด50% [10/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Nanook ที่ 10-10-2017 16:18:15
รอเลยยยย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีตที่ผิดพลาด50% [10/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 10-10-2017 19:49:29
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีตที่ผิดพลาด50% [10/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 10-10-2017 19:57:01
 :call:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีตที่ผิดพลาด50% [10/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: สาว801 ที่ 10-10-2017 22:33:09
รอครึ่งหลังอยู่น้า  :call:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีตที่ผิดพลาด50% [10/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 11-10-2017 00:28:47
รอๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีตที่ผิดพลาด50% [10/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-10-2017 05:51:53
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีตที่ผิดพลาด50% [10/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 11-10-2017 17:36:18
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีตที่ผิดพลาด50% [10/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 11-10-2017 19:54:55
มารอค่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีต100% [13/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 13-10-2017 21:02:08
สู้ๆนะคะ น้องมิท  :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีต100% [13/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 13-10-2017 21:08:39
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีต100% [13/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 13-10-2017 21:32:37
แสดงว่าอาของลูเซียส ถึงประสบอุบัติเหตุ
ไม่ได้ตาย แต่ออกข่าวว่าตาย พิการที่ขาสินะ
แล้วมาพักฟื้นอยู่ในชนบท

มิท ได้เจอกับอดีตพาคานผู้ยิ่งใหญ่ตัวเป็นๆเลยนะ
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีต100% [13/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 13-10-2017 22:06:57

อ้าวเฮ้ย


ไม่เหมือนที่คุยกันไว้

รอต่อขอรับ

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีต100% [13/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Pin_12442 ที่ 13-10-2017 22:19:34
อ่าว นึกว่าพาคานตายแล้วซะอีก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีต100% [13/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 13-10-2017 22:24:15
ลูเซียสกล้าพามิทรี่มาเจออา แสดงว่า คงตัดใจได้แล้วจริงๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีต100% [13/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Psycho ที่ 13-10-2017 22:33:34
อะไรที่เกี่ยวกับป๋า เดาไม่เคยถูก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีต100% [13/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าแก่ ที่ 14-10-2017 05:45:54
สงสารน้องมิทมากกก.5555555




 :hao6: :hao6: :hao6:


หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีต100% [13/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: jaokhwan ที่ 14-10-2017 06:40:00
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีต100% [13/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 14-10-2017 08:56:04
สู้ๆนะมิทรี่
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีต100% [13/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 14-10-2017 11:10:10
ลูเซียสเลิกรักอาของตัวเองรึยัง
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีต100% [13/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 14-10-2017 14:45:16
ก้าวไปอีกขั้นแล้วนะมิทรี่
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีต100% [13/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 14-10-2017 15:02:00
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีต100% [13/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 14-10-2017 15:14:13
เอาใจช่วยมิททรี่ให้ผ่านอุปสรรคครั้งนี้ไปให้ได้เหมือนทุกที
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีต100% [13/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: hoihak ที่ 14-10-2017 21:16:52
555555 เอาาาาสู้ๆนะ นะหนู555555 ป๋าพามาปิดตัวเเล้ววว
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีต100% [13/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 14-10-2017 23:00:04
สู้ๆนะหนูมิทท
ผ่านไปได้ก้ใกล้กันไปอีกขั้นแล้วนะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีต100% [13/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: duck-ya ที่ 15-10-2017 00:26:42
รอค่าาาา
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีต100% [13/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 15-10-2017 02:29:11
เล่นเอามิทเงิบไปเลย 555 อดีตที่เจ็บปวดของทั้งคู่ก้อได้เปิดเปลืิยหมดแหละ แล้วบอดี้การ์ดเสียชีวิตแล้วเรอะ สรุปว่าคงบาดเจ็บหนักเลยทำเป็นว่าเสียชีวิตและถอนตัวเลย รอตอนต่อไปน่ะจ้ะ อยากอ่านเรื่องของแฝดจัง
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีต100% [13/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: jing_sng ที่ 15-10-2017 05:44:25
สนุกมากเลยคร้า ลุยอ่านมาหลายวัน
รอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีต100% [13/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Nekosama ที่ 20-10-2017 01:23:39
ป๋าหลอกผม!! มิทรีไม่ได้กล่าวไว้ .......
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่30 อดีต100% [13/10/60]
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 20-10-2017 09:03:52
เซอไพรส์!!!!!
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่31 เรื่องเล่า [2/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 02-11-2017 13:54:03
รอบที่31 เรื่องเล่า

   หลังจากการแนะนำตัวกันแบบง่ายๆ ก็เกิดความเงียบเข้าปกคลุมชั่วขณะ กระทั่งเสียงหายใจแฮ่กๆ ของเจ้าหมาก็ไม่อาจทำลายความเงียบนี้ลงได้ ผมยืนตัวเกร็งจนตะคริวแทบกิน นอกจากป๋าจะไม่ช่วยแล้วยังจะร่วมด้วยช่วยกันจ้อง แม้ภายนอกสองอาหลานจะไม่เหมือนกันเลย แต่แววตาเหมือนถอดพิมพ์กันมา ผมเลยเกร็งคูณสอง

   พอเหลือบสายตามองด้านหลังไม่เห็นเงาพี่อาคม คาดว่าน่าจะรออยู่ในรถไม่ได้ลงมาด้วย ยิ่งบ่งบอกความสำคัญของผู้ที่อยู่บนรถเข็น สถานการณ์แบบนี้ผมควรทำยังไงดี...

   “เด็กเลี้ยง?” อาคนงามแม้อายุจะล่วงเลยถึงเลขห้าเงยหน้าถามหลานชายตัวเอง ในขณะที่คนฟังแทบจะโห่ร้อง ในที่สุดก็ไม่เงียบแล้ว แม้จะเป็นประเด็นอ่อนไหวก็ตาม!

   ลูเซียสก้มตอบด้วยรอยยิ้มจาง “ครับ ทั้งเลี้ยงและเอ็นดู” ดวงตาสีน้ำเงินสวยสองคู่ สัญลักษณ์ของสายเลือดมิไรฮอฟมองสบตากันสื่อความนัย

   “ติดใจลีลาบนเตียง?”

   “ครับ”

   “สมกับเป็นหลานฉันจริงๆ”

   ผมอึ้ง นี่มันบทสนทนาอะไรกัน บรรยากาศที่กดดันตอนแรกก็แปรเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง เหมือนเป็นเพียงแค่หลานชายมาพบญาติผู้ใหญ่ของตัวเอง

   “สีหน้าไม่เลว ก่อนมาที่นี่ลูเซียสคงเล่าอะไรให้ฟังเยอะล่ะสินะ สุดท้ายอดีตก็คืออดีต และเป็นสิ่งที่ฉันไม่อยากพูดถึงมัน” ดวงตาคู่สวยปรายตามองชั่วแวบก่อนจะโบกมือให้หลานชายคนโปรดเข็นรถพาเข้าบ้านพลางเรียกสุนัขคู่ใจให้ตามไปด้วย ส่วนผมสงบปากสงบคำเดินตามเข้าไปแบบเงียบๆ สมองก็ครุ่นคิดไปต่างๆ นาๆ

   เมื่อกี้นี้นับเป็นสัญญาณเตือนได้รึเปล่า ถึงผมจะไม่เข้าใจแต่พอจะรับรู้ได้ว่าบาดแผลในอดีตยังไม่เลือนหายไปจากใจของพาคาน อำนาจอันยิ่งใหญ่ถูกทำลายย่อยยับในเสี้ยวพริบตาพร้อมสภาพร่างกายที่ไม่อาจกลับมาสมบูรณ์ได้อีก

   ผมคงแสดงออกทางสีหน้ามากไปหน่อย ป๋าเลยหันมาปราม ถ้าเป็นทุกทีผมคงสวนกลับไปว่า ถ้าไม่อยากให้แตะต้องเรื่องนี้แต่แรก ทำไมไม่เตือนตั้งแต่ตอนที่อยู่ในรถเล่า แต่ความจริงทำไม่ได้ เลยพยักหน้าให้เล็กน้อยเป็นเชิงว่าเข้าใจแล้ว

   เพื่อดึงความสนใจของตัวเองไปเรื่องอื่น ผมเลยลอบสำรวจบ้านแทน บ้านหลังนี้เป็นบ้านเดี่ยวสองชั้นขนาดกลาง ไม่ใหญ่ไม่เล็กจนเกินไป ถูกตกแต่งแบบเรียบง่าย แต่มีหลายจุดที่มองออกว่าปรับปรุงใหม่เพื่อให้รถเข็นเคลื่อนที่ภายในบ้านได้สะดวก แล้วยังมีราวจับตามจุดต่างๆ เรียกได้ว่าเป็นบ้านสำหรับคนที่นั่งบนรถเข็นอย่างแท้จริง

   สวนด้านนอกเองก็ไม่ได้มีดอกไม้ประดับอะไรมากมาย ส่วนใหญ่จะเป็นต้นหญ้าเขียวชอุ่มกับพวกต้นไม้ที่ให้ร่มเงาแบบที่ไม่ดูรกทึบ ผมมัวสนใจสวนมากไปหน่อย ไม่รู้ว่าสองคนพากันหายไปอยู่ที่ห้องไหนแล้ว ขณะที่คิดว่าจะมองหาคนใช้สักคนเพื่อถามทาง จู่ๆ ก็มีสัมผัสมาแตะบนบ่า ผมตกใจรีบตะปมมือนั้นคิดจะจับบิดตามที่ได้ฝึกมา แต่มันกลับไม่ขยับเลยสักนิด แถมกลายเป็นผมเองที่ถูกจับบิดแทนจนร้องโอ๊ย

   “ฝีมือไม่ถึงขั้น แต่ดีกว่าไม่มีอะไรป้องกันตัว ถึงจะไม่ค่อยมีประโยชน์ก็ตาม”
   
   อีกฝ่ายยอมปล่อยให้ผมยืนนวดไหล่ที่ปวดระบมอยู่ตรงข้าม ทำให้เห็นใบหน้าชัดๆ ผู้ชายคนนี้ดูแล้วน่าจะอายุพอๆ กับอดีตพาคาน หรืออาจจะอายุมากกว่า เรือนผมตัดสั้นปล่อยสบาย ใบหน้าถึงจะมีร่องรอยตามวัยแต่ก็ยังดูหนุ่มแน่นแข็งแรง รูปร่างสูงใหญ่ หลังเหยียดตรง อกผาย ไหล่ผึ่ง บุคลิกดีจนต้องทึ่ง คนละอย่างกับป๋าที่ชอบทำตัวเหมือนราชสีห์ขี้เกียจ ที่สำคัญหล่อเหลาคมคาย

   ผมมั่นใจเลยว่าวัยหนุ่มของอดีตพาคานกับผู้ชายคนนี้ต้องหน้าตาดีสุดๆ ไม่สิ ตอนนี้ก็ยังดีอยู่ เผลอๆ ช่วงวัยที่มากขึ้นมีแต่จะดึงเสน่ห์ของบุรุษเพศออกมา

   “หลงทางสินะ เธอคงเป็นลูกบุญธรรมของลูเซียส?” เสียงทุ้มห้าวอย่างมีอำนาจเอ่ยถาม ดึงผมออกจากภวังค์ นี่ถ้าป๋ารู้ว่าผมเผลอมองชายอื่นตาค้างได้มีบทลงโทษให้จมตายคาเตียงแน่ๆ แต่ให้ตายเถอะ ผมแพ้ทางผู้ชายอันตรายที่ดูมีภูมิฐานแบบนี้

   “ครับ ผมมิทรี่ มิไรฮอฟ” ใจจริงก็ไม่กล้าพูดนามสกุลนี้แบบเต็มปากเต็มคำนัก แต่ป๋าบอกให้ยืดอกเข้าไว้อย่าทำตัวขี้ขลาด ผมจะทำยังไงได้นอกจากตอบด้วยน้ำเสียงปกติ

   อีกฝ่ายเผยรอยยิ้มเอ็นดู ท่าทางเป็นคุณลุงใจดี “ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันเฮเดรียน กริฟฟิทท์เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้” พวกเราจับมือกันตามธรรมเนียม ก่อนที่อีกฝ่ายจะเดินนำ “ตามมาสิ สองคนนั้นคงไปรออยู่ที่ห้องอาหารแล้ว ใกล้ได้เวลาทานมื้อเที่ยงของกัซแล้วด้วย”

   ผมเพิ่งมารู้ภายหลังว่า ‘กัซ’ ที่คุณเฮเดรียนพูดถึงคืออดีตพาคาน เป็นชื่อเล่นที่มีเขาเรียกแค่เพียงคนเดียว เพราะเป็นการออกเสียงแบบฝรั่ง

   ผมเดินตามเขาไปทั้งที่ยังอึ้งไม่หาย เฮเดรียน กริฟฟิทท์! นี่เป็นชื่อของบอดี้การ์ดประจำตัวพาคานไม่ใช่เหรอ แล้วยังเป็นอาจารย์ของป๋าอีกต่างหาก ผมพอจะปะติดปะต่อเรื่องราวได้แล้ว เหตุการณ์ในครั้งนั้นคงส่งผลให้พวกเขาทั้งคู่เลือกที่จะมาใช้ชีวิตอย่างสงบที่นี่สินะ

   ไม่ทันจะเดินพ้นประตู คนที่อยู่ด้านในก็ส่งเสียงมาก่อนแล้ว

   “ช้า จัดโต๊ะเสร็จแล้วหายไปไหนมา” ชายบนรถเข็นนั่งอยู่ตรงตำแหน่งหัวโต๊ะ ด้านซ้ายเป็นป๋า บนโต๊ะมีอาหารรัสเซียน่าทาน กำลังร้อนๆ เหมือนเพิ่งออกจากเตา

   “ตามเก็บเด็กหลงมา ลูเซียสในเมื่อพาคนของเธอมาด้วยก็ควรจะดูแลให้ดีสิ” ผู้เป็นอาจารย์เปิดฉากตำหนิ ฝ่ายลูกศิษย์ตอบหน้าตาเฉย

   “ไม่ใช่อาจารย์อยากเข้าไปทักทายเองหรอกเหรอ”

   “เธอนี่มัน...” คุณเฮเดรียนพูดอย่างเหลืออด สุดท้ายก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ “อาเป็นยังไง หลานก็เป็นแบบนั้น นิสัยเดิมไม่เคยเปลี่ยน เถียงได้เป็นเถียง เอาแต่ใจเป็นที่สุด” พอใบหน้าคมคายขมวดคิ้วก็ยิ่งเพิ่มความดุขึ้นเป็นกอง ถึงแม้จะดูเป็นอาจารย์ที่เข้มงวด แต่เหตุการณ์ก่อนหน้านี้ทำให้ผมคิดว่าคุณเฮเดรียนดูใจดี

   “ลงมือทานกันได้แล้ว” อดีตพาคานพูดตัดบท หรือช่วยหลานก็ไม่ทราบ

   บรรยากาศบนโต๊ะอาหารก็ไม่ได้เงียบอึมครึมแบบที่คิดไว้ แต่ก็ไม่ผ่อนคลายเหมือนตอนอยู่ที่ตึก ผมมีหน้าที่นั่งฟังพวกเขาคุยกัน จะเปิดปากพูดเฉพาะเวลาที่ถูกถามหรือโดนดึงให้ร่วมวงสนทนาด้วยเท่านั้น  ซึ่งผมก็ไม่ได้อึดอัดอะไรนะ ในเมื่อสิ่งที่พวกเขาพูดเป็นเรื่องเกี่ยวกับป๋าทั้งสิ้น ผมนี่กางหูรอฟัง

   ที่ตึกป๋ามีอำนาจสูงสุด ไม่มีใครกล้าเล่าเรื่องของบอสใหญ่โดยที่บอสไม่อนุญาต คนที่พอจะบอกได้ก็มีแค่ไนท์ แต่เจ้าตัวก็ดันรู้จักกับป๋าตอนตั้งแก๊งแล้ว ทำให้ไม่ค่อยรู้เรื่องราวสมัยก่อนมากนัก ดังนั้นมาคราวนี้ผมเลยได้อัปเดตเรื่องราวของป๋าไปเป็นกระบุง

   เช่นเรื่องที่พอรู้มาบ้างอย่างวัยเด็ก ป๋าถูกอารับเลี้ยงไว้เพื่อเป็นผู้สืบทอดในอนาคต กับเรื่องที่ไม่เคยรู้มาก่อน อย่างเช่นครั้งหนึ่งตอนป๋าอายุสิบสองปี ถูกคุณเฮเดรียนปล่อยให้เป็นเด็กแร่ร่อนนานนับเดือน โดยที่ไม่มีเงินติดตัวแม้แต่รูเบิลเดียว มีเพียงมีดพกอันหนึ่งในการเอาตัวรอด ท่ามกลางเสียงคัดค้านของอดีตพาคาน จนเกิดการทะเลาะกันใหญ่โต แต่ไม่ยักเลิกจ้างการ์ดอย่างคุณเฮเดรียนสักที

   สุดท้ายอดีตพาคานถูกการ์ดคุมเข้มไม่ให้ยื่นมือเข้าไปยุ่งกับการหาประสบการณ์ชีวิตโดยตรงของหลานชาย ส่วนป๋าเองก็ใช้ชีวิตอย่างทุลักทุเล คนที่เคยมีเงินใช้จ่าย มีคนคอยบริการทุกอย่างกลายเป็นเด็กข้างถนน เห็นว่าป๋าเองทีแรกก็ยังปรับตัวไม่ค่อยได้ แต่คนเราเมื่อถึงจุดๆ หนึ่ง อะไรที่คิดว่าทำไม่ได้ก็ต้องทำให้ได้เพื่อมีชีวิตรอดต่อไป ยังดีที่ป๋ามีทุนดี อาศัยฝีมือกับไหวพริบการเอาตัวรอดทำให้ตั้งตัวได้ในท้ายที่สุด ไม่ต้องลำบากถึงขั้นคุ้ยขยะ เรียกได้ว่าช่วงนั้นป๋าเจอคนหลายรูปแบบ ความดำมืดของใจคนไม่ใช่หน้ากากสวยหรูแบบที่เห็นเป็นประจำ และด้วยวัยของป๋าส่วนใหญ่จึงขลุกกับเด็กวัยเดียวกันที่มีชะตากรรมไม่ค่อยดีนัก

   “อาจจะเพราะสัมผัสด้วยตัวเอง ฉันเลยเห็นใจเด็กพวกนั้นมากเป็นพิเศษ” ป๋าอธิบายเสริม ท่าทางผ่อนคลายมากเวลาอยู่กับอาของตัวเองจนเหมือนผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่มีเบื้องลึกเบื้องหลังอะไร อาจเป็นเพราะได้อยู่กับคนที่วางใจแล้วยังเป็นคนที่เคยอยู่จุดสูงสุดมาก่อน

   “ถือเป็นผลลัพธ์ที่น่าพอใจ เธอในตอนนั้นถูกกัซปลูกฝังนิสัยแย่ๆ เอาไว้มาก ฉันเลยต้องใช้วิธีหักดิบไม่ให้เธอมีจิตใจดำมืดอย่างใครบางคนมากเกินไป” พูดแล้วก็เหล่มองใครบางคนที่ว่า ฟังแบบนี้กระจ่างเลย นิสัยด้านมืดของป๋ามาจากอา ส่วนด้านบวกมาจากอาจารย์สินะ มิน่าล่ะ หลายครั้งป๋าถึงดูเหมือนเป็นนักธุรกิจธรรมดาที่มีจิตเมตตาอย่างน่าเหลือเชื่อทั้งที่เป็นมาเฟีย ส่วนหลักฐานก็ผมที่นั่งหัวโด่อยู่นี่ไง

   “แต่ดูเหมือนมันยังไม่พอ ถึงได้เกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นมา” ประโยคถัดมาของคุณเฮเดรียนทำเอาบรรยากาศรอบตัวอึมครึมลงทันที

   “เลิกตั้งแง่กับลูเซียสได้แล้ว ที่ฉันเป็นแบบนี้ไม่ใช่เพราะเขา” สิ่งที่อดีตพาคานพูดออกมาเล่นเอาผมเก็บอาการตกตะลึงของตัวเองไว้ไม่อยู่ โชคดีที่พวกเขากำลังจมอยู่ในบทสนทนาอันหนักอึ้งเลยไม่มีใครสนใจผม

   “ต่อให้ไม่ใช่โดยตรงก็ทางอ้อม ถ้าไม่ใช่เพราะนายกังวลเรื่องหลานชาย นายจะประมาทจนพลาดท่าแบบนั้นได้ยังไง” เจ้าตัวเริ่มพูดใส่อารมณ์จนผมสะดุ้ง ก่อนจะมีมือข้างหนึ่งมาบีบมือผมไว้เบาๆ ไม่ใช่ต้องการหาที่พึ่ง แต่เป็นการปลอบให้ผมไม่ต้องกลัวกับสถานการณ์ตรงหน้า

   “เฮเดรียน! เรื่องนี้ไม่มีใครผิด ถ้าจะผิดก็พวกเราทั้งหมด นายเองก็ไม่สามารถปกป้องฉันได้ในฐานะบอดี้การ์ดเหมือนกัน” อดีตพาคานเอ่ยเสียงเข้ม แววตาคู่งามเรืองรองไปด้วยเพลิงโทสะ และแทนที่จะโกรธเมื่อถูกพูดตอกหน้าแบบนี้ คุณเฮเดรียนกลับยังสงบ และดูใจเย็นลงกว่าเดิม คล้ายได้คำพูดช่วยเตือนสติ

   “นั่นสินะ ฉันเองก็รับผิดชอบกับการกระทำของตัวเอง”

   สุดท้ายอดีตพาคานกล่าวตัดบท “ช่างเถอะ เลิกพูดเรื่องนี้ซะ” ขณะที่อีกฝ่ายพูด ผมไม่เห็นประกายหวั่นไหวหรือเจ็บปวดในดวงตาของอดีตพาคานเลย จะบอกว่าเก็บสีหน้าเก่งหรือไม่ได้รู้สึกแบบนั้นจริงๆ ส่วนคุณเฮเดรียนถอนหายใจหนัก ต่อให้คนตาบอดก็มองออกว่าเขารักและให้ความสำคัญกับอดีตพาคานมากซะจนไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้

   “หลานชายฉันมาทั้งทีนายจะใจร้ายไล่กลับไปรึไง” จ้องเขม็งใส่บอดี้การ์ดตัวเองแล้วหันมายิ้มให้หลานชายที่นั่งเงียบราวกับหัวข้อสนทนาไม่ได้เกี่ยวข้องกับตัวเอง “เดี๋ยวกินข้าวเสร็จมาคุยกับอาที่ห้องรับรองหน่อย อาอยากรู้ว่าช่วงนี้เราเป็นยังไงบ้าง”

   ป๋าพยักหน้ารับ “ครับ ผมเองก็มีเรื่องจะปรึกษาอาเหมือนกัน”

   “ในเมื่อสองคนนี้มีธุระ งั้นเธอมาอยู่กับฉันจะได้ไม่เบื่อ” คุณเฮเดรียนกลับมาเป็นเหมือนเดิม ส่วนผมก็ตอบรับโดยดี ยังไงก็ไม่มีที่ไปจริงๆ บ้านคนอื่นโดยเฉพาะบ้านคนระดับนี้ผมเองก็ไม่กล้าเดินซี้ซั้วเหมือนตอนไปห้องป๋าครั้งแรก

   หลังกินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันไปสองทาง ป๋ากับอดีตพาคานหายเข้าไปคุยในห้อง ส่วนผมเดินตามคุณเฮเดรียนเข้าห้องครัวไปเป็นลูกมือช่วยอบขนมปัง แต่เหมือนจะมานั่งมองกับช่วยชิมมากกว่า เจ้าตูบเองก็ไม่ได้ไปไหน อยู่ข้างอดีตพาคานตลอดเวลา เห็นว่าเป็นกึ่งๆ สุนัขช่วยเหลือ

   “อยู่กับลูเซียสเป็นยังไงบ้าง รายนั้นเอาแต่ใจเธอคงจะเหนื่อยไม่น้อย”

   นี่สินะจุดประสงค์หลัก ผมไม่แปลกใจและไม่คิดต่อต้านเลยตอบกลับไปแบบกลางๆ

   “พ่อช่วยเหลือผมไว้มาก ถ้าไม่มีพ่อคงไม่มีผมในตอนนี้” ต้องเปลี่ยนสรรพนามเรียกกันหน่อย เรียกป๋าออกไปคงไม่เหมาะ ใช้คำว่าพ่อธรรมดาจะดีกว่า

   อีกฝ่ายยิ้มอย่างรู้ทัน “ตอบไม่ตรงคำถาม ความจริงเธอไม่ต้องช่วยพูดให้ลูเซียสขนาดนั้นก็ได้ ฉันเป็นอาจารย์เขา สอนมาเองกับมือย่อมรู้ดีว่าเขานิสัยยังไง อีกอย่าง ฉันไม่ได้เกลียดเด็กคนนั้นหรอกนะ เพียงแค่เรื่องในอดีตมันรบกวนจิตใจ” ขนมปังกำลังถูกอบในเตา คุณเฮเดรียนเลยมานั่งคุยกับผมแทนระหว่างรอ

   “ครับ” ผมไม่รู้จะตอบอะไรนอกจากคำนี้ ในเมื่ออีกฝ่ายเองก็ไม่ได้ตั้งใจจะแลกเปลี่ยนบทสนทนา เหมือนกับว่ามีเรื่องอยากจะพูดกับผมมากกว่า

   “ฉันไม่คิดจะก้าวก่ายในเรื่องส่วนตัวของลูเซียส แต่ฝากเธอไปบอกเขาหน่อย ถ้ามีเวลาว่างก็มาหาอาตัวเองบ้าง ฉันไม่ได้ห้ามอะไร”

   “ได้ครับ ผมจะบอกให้”

   แทนคำขอบคุณ คุณเฮเดรียนลูบหัวผมสองสามทีแล้วผละออกไปสนใจขนมปังในเตาต่อ เป็นจังหวะเดียวกับที่ป๋าเรียกผมจากด้านนอกเพื่อเดินทางกลับ ไม่งั้นอาจจะมืดค่ำเกินไป ระดับอย่างป๋า ต่อให้อำพรางตัวแค่ไหน แต่เดินทางกลับมืดๆ โดยไร้การ์ดติดตามเหมือนทุกทียังไงก็อันตรายเกินไป

   พวกเรามายืนอยู่ด้านนอก มีพี่อาคมยืนรอเปิดประตูรถ ขณะที่อาหลานกำลังล่ำลากัน โดยมีป๋าคุกเข่าอยู่บนพื้นเพื่อสวมกอดอาตัวเอง

   “วันหลังถ้ามาอีก ก็มาค้างสักหลายๆ คืนหน่อย”

   “เข้าใจแล้ว ก่อนกลับไทยผมจะมาหาอีก”

   “ดีมาก ไปเถอะ...อ่อ จะพาเด็กคนนี้มาด้วยก็ได้นะ”

   ป๋าเพียงแค่ยิ้มแล้วบอกให้อารักษาสุขภาพ เผื่อแผ่ไปทางอาจารย์ที่ยืนอยู่หลังรถเข็น ผมยกมือไหว้ทั้งคู่อีกครั้ง แล้วขึ้นรถไปพร้อมป๋า ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวออกห่างเรื่อยๆ ผมอดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมอง ทันเห็นว่าคุณเฮเดรียนอุ้มอดีตพาคานขึ้นมาก่อนจะเดินเข้าบ้าน โดยมีเจ้าตูบลากรถเข็นตามไป

   เป็นภาพที่ดูธรรมดาแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักในแบบของพวกเขา

   “ไว้เธอมาค้างกับฉันจะได้เห็นภาพพวกนี้จนเอียน” ป๋าพูดพลางยื่นมือมาลูบหัวผม ก่อนรวบตัวไปนั่งตักแล้วกอดไว้

   “เรื่องนี้ผมยังสงสัย ทำไมถึงบอกให้ผมมาด้วยล่ะ” กับลูกบุญธรรมที่ไม่มีอะไรเลยเนี่ยนะ แค่เปิดโอกาสให้มาพบครั้งนี้ก็เหลือเชื่อแล้ว
   
   “ฉันกับอานิสัยเหมือนกันหลายอย่าง อาคงรู้ว่าฉันติดเด็กแถวนี้ เลยบอกให้พกมาด้วย” ปิดท้ายคำพูดด้วยการบดจูบจนผมระทวย พอถอนจูบออกก็กระซิบข้างหู “บอกฉันมา เธอคุยอะไรกับอาจารย์บ้าง”

   ผมเงยหน้ามอง สมกับที่พวกเขาอยู่ด้วยกันมานาน ถึงได้รู้นิสัยกันดีขนาดนี้ ผมคิดว่าตอนนี้เป็นโอกาสเหมาะ เลยพูดในสิ่งที่คุณเฮเดรียนฝากมา ป๋าเงียบไปสักพัก แล้วถอนหายใจ

   “สมกับเป็นอาจารย์จริงๆ ที่พูดแบบนั้นก็คงเพราะอา ส่วนเรื่องไม่เกลียด มันแน่อยู่แล้ว เพราะถ้าเกลียดขึ้นมาฉันคงไม่ได้มานั่งหายใจอยู่ตรงนี้”

   “คุณเฮเดรียนโหดขนาดนั้นเลยเหรอ” ผมถามอย่างสงสัย ป๋าก้มมองด้วยสายตาเอ็นดูแกมระอา

   “เด็กน้อย เธอยังมองคนไม่ขาด...ดูเผินๆ เหมือนคนมีมนุษยธรรมสูงส่ง แต่ความจริงมือเปื้อนเลือดไม่แพ้พวกเราที่เป็นมาเฟีย แถมยังเจ้าคิดเจ้าแค้นจนน่าตกใจ” ผมตาโตอย่างสนใจ ป๋าเองก็เล่าต่อไปเรื่อยๆ “คนที่อยู่เบื้องหลังการล่มสลายของแก็งมหาอำนาจก็คือเขา เพื่อแก้แค้นให้กับอาที่กำลังพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล ก่อนจะประกาศข่าวออกไปว่า พาคานผู้ยิ่งใหญ่เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ส่วนตัวเองพาตัวอาไปหลบซ่อนอย่างมิดชิด ส่วนคนที่รู้เรื่องมีแค่พ่อแม่ของฉัน”

   “แบบนี้เท่ากับว่าป๋าเพิ่งมารู้ที่หลังน่ะสิ!” ผมอึ้ง ยิ่งป๋าแสดงสีหน้าเจ็บใจก็ยิ่งชัดเจน

   “ใช่ ฉันต้องจมอยู่ในความรู้สึกผิดอยู่หลายปี กระทั่งตอนหลังสืบจนรู้เองว่าอายังไม่ตาย อาจารย์ก็ไม่ยอมให้ฉันเข้าไปพบ แต่ก็พอเข้าใจได้ ช่วงนั้นอากำลังรักษาบาดแผลทั้งร่างกายและจิตใจ คงไม่สะดวกให้พบจริงๆ ฉันเลยอดทนรอจนอาดีขึ้นแล้วบุกเข้าไปหาเลย เกือบได้ดวลปืนกันแล้วถ้าอาไม่ห้ามซะก่อน” ป๋ายังคงเป็นป๋า พูดเรื่องอันตรายแบบนี้ได้หน้าตาเฉย ผมเองก้ควรจะชินๆ ได้แล้วสินะ พวกครอบครัวมีอำนาจที่ซับซ้อนวุ่นวายชะมัด

   “ตอนนี้ผมเริ่มขอบคุณป๋าที่ช่วยกันผมให้อยู่วงนอก” ผมคงไม่ไหวแน่หากต้องไปอยู่ในวังวนแบบนั้น

   “รู้แล้วก็อย่าซุกซนถลำลึกเข้ามาให้มากนัก” สะโพกผมถูกบีบแก้ความมันเขี้ยว คนอื่นอาจจะบีบจมูกมุ้งมิ้ง แต่อย่าคิดว่าสิ่งนั้นจะเกิดขึ้นกับป๋า

   “โลกแบบนั้นผมไม่เข้าไปซนแน่ แต่โลกที่ป๋าอยู่ผมอยู่เฉยไม่ได้หรอก ผมตั้งใจไว้แล้วว่าอนาคตจะเป็นกำลังช่วยป๋าอีกแรง” ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเท่าไหร่ การตัดสินใจของผมจะไม่สั่นคลอน

   “ไว้ฉันจะรอดู” ป๋าเชยคางผมขึ้นมองสบตาพร้อมกระตุกยิ้มร้ายให้ผมใจเต้น ประโยคสั้นๆ เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว เพราะมันหมายถึงป๋ายอมให้ผมก้าวไปเป็นส่วนหนึ่งด้วย แม้จะไม่ใช่ตอนนี้ แต่อนาคตต้องใช่แน่นอน

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่31 เรื่องเล่า [2/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 02-11-2017 15:33:20
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่31 เรื่องเล่า [2/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jadd ที่ 02-11-2017 15:56:36
ใกล้ชิดป๋าไปอีกนิดแล้วนะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่31 เรื่องเล่า [2/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 02-11-2017 16:03:38
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่31 เรื่องเล่า [2/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 02-11-2017 16:16:54
อยากเห็นความหวานของคู่คุณอา
ก่อนกลับไทยป๋ามาค้างกับอาหน่อยนะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่31 เรื่องเล่า [2/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: hoihak ที่ 02-11-2017 16:18:17
 :jul1:  ดูแลมิทดีๆนะป๋าาา
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่31 เรื่องเล่า [2/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 02-11-2017 18:10:50
มิท เป็นคนสำคัญสำหรับป๋าจริงๆ 
ป๋า มิท   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
 
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่31 เรื่องเล่า [2/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Mod40 ที่ 02-11-2017 19:23:30
อบอุ่นละมุมเพิ่มมาอีก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่31 เรื่องเล่า [2/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 02-11-2017 19:42:53
เห็นมิทมีความสุขก็สุขด้วย  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่31 เรื่องเล่า [2/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 02-11-2017 22:37:18
 :pig4: รออ่านอยู่นะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่31 เรื่องเล่า [2/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-11-2017 23:05:33
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่31 เรื่องเล่า [2/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: klaew ที่ 03-11-2017 08:07:06
ป๋า ขุดหลุมให้ลึกแล้วลากมิทลงเลยเหอะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่31 เรื่องเล่า [2/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 03-11-2017 08:44:27
ป๋ามิทยังแซ่บเหมือนเดิม
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่31 เรื่องเล่า [2/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 03-11-2017 08:56:17
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่31 เรื่องเล่า [2/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 04-11-2017 07:24:11


ใกล้เข้าไปอีกนิดแล้ว....

รอขอรับ

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่31 เรื่องเล่า [2/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 06-11-2017 19:58:25
น่ารักจริงๆ ดีมากเลยคุณอายังไม่ตาย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ ย้อนป๊อกกี้เดย์ [13/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 13-11-2017 01:08:33
ป๊อกกี้เดย์
 
   คุณคิดว่าคนๆ หนึ่งจะทำเรื่องราวซ้ำๆ กันทุกวันโดยไม่เบื่อได้รึเปล่า ผมคิดว่าได้แต่ยาก เพราะต่อให้กินข้าวอาบน้ำ ทำกิจวัตรประจำวันเหมือนเดิม ระหว่างนั้นก็ยังต้องมีอะไรแปลกใหม่เข้ามาในชีวิตบ้าง อย่างการเปลี่ยนเมนูอาหาร ลองเปลี่ยนกลิ่นสบู่หรือแชมพูใหม่

   ดังนั้นไม่แปลกที่มนุษย์จะสรรหาความแปลกใหม่แม้มันจะไม่มีสาระอะไรเลยก็ตาม อย่างในโซเชียลตอนนี้ ไม่รู้เริ่มฮิตวันป๊อกกี้เดย์ตามประเทศญี่ปุ่นตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้อีกทีผมก็เห็นของพวกนี้ตามมาหลอกหลอนแล้ว

   แต่บังเอิญว่าผมไม่สนใจ ความคึกคักของเทศกาลนี้เลยถูกผมลืมเลือนไปซะสนิท เพิ่งจะนึกขึ้นได้ตอนเห็นภาพย้อนหลังวันนี้นี่แหละ มิน่าล่ะทำไมเมื่อวานพี่โทริถึงซื้อป๊อกกี้มาให้ หนึ่งในนั้นมีรสมะพร้าวของโปรดผมที่กินหมดไปตั้งแต่เมื่อวาน จะเหลือก็แค่ป๊อกกี้รสดาร์คช็อคที่คาดว่าอยากจะให้ใครบางคนแต่ไม่กล้าเลยต้องส่งผ่านผม

   ไหนๆ ก็ไหนๆ ป๋าทำงานเครียดๆ ผมควรทำหน้าที่อีหนูที่ดี เป็นลูกชายชั้นยอดด้วยการเข้าไปป่วน แฮ่ม! เข้าไปผ่อนคลายอารมณ์ป๋าดีกว่า

   “พี่อาคม ป๋าไม่ได้ทำงานสำคัญอยู่ใช่มั้ย” ผมกระซิบถามพี่อาคมที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องทำงานป๋า ส่วนไนท์น่ะเรอะ ตั้งแต่มีพี่โทริมาอยู่ด้วย ถ้าไม่มีงานหรือเหตุจำเป็นจริงๆ เจ้าตัวไม่ขึ้นมาเหยียบชั้นนี้หรอก วันๆ เอาแต่เลี้ยงนก

   “งานของวันนี้หมดแล้วครับ ถ้าคุณหนูอยากเข้าไปก็เข้าไปได้เลย บอสกำลังเหนื่อยๆ พอดี” บุคคลผู้มองผมเป็นเครื่องระบายความเครียดป๋า ยิ้มอย่างผู้ใหญ่ใจดีแต่มันกระตุ้นความทรงจำอันโหดร้ายที่อีกฝ่ายสังเวยผมเพื่อลูกน้องอย่างเลือดเย็น โหดร้ายจริงๆ

   ผมพยักหน้ารับไม่นึกโวยวายอะไรเพราะนี่คือชะตากรรมที่ผมควรจะยอมรับมันเสียที มือก็ถือกล่องป๊อกกี้ เคาะประตูสองครั้งแล้วเดินดุ่มๆ เข้าไปนั่งบนตักป๋า ทุกท่วงท่าเป็นไปตามธรรมชาติ สมกับที่ฝึกปรือมาวันละหลายรอบ(?)

   “ป๋ารู้จักวันป๊อกกี้มั้ย” มาถึงก็เข้าเรื่อง เพราะป๋าไม่ชอบคนพูดอ้อมค้อม อีกฝ่ายมองนิ่ง สายตาเลื่อนไปยังกล่องป๊อกกี้ในมือผม

   “ไม่รู้จัก” คำตอบไม่เหนือความคาดหมายเท่าไหร่ ป๋ารู้จักสิแปลก ผมเลยอธิบาย

   “คืองี้ เมื่อวานเป็นวันป๊อกกี้ เพราะมันตรงกับวันที่ 11 / 11 เหมือนป๊อกกี้ ผมเลยว่าจะมาชวนป๋าเล่นเกมป๊อกกี้ย้อนหลัง” ความจริงผมไม่สนใจเกมนี้หรอก แต่นึกสนุกอยากเห็นคนอย่างป๋ามาเล่นเกมมุ้งมิ้งแบบนี้ จะออกมาเป็นยังไงนะ แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว แต่ผมไม่หวังว่าป๋าจะตกลงหรอก ถ้าชวนทำอย่างอื่นล่ะก็ว่าไปอย่าง...

   “เอาสิ”

   “ป๋าว่าไงนะ” ผมหันขวับ

   “เล่นยังไง” ไม่ตอบแต่ถามกลับซะงั้น ในเมื่อป๋าสนใจผมก็สนองด้วยการอธิบายกติกาให้ฟัง มันไม่มีอะไรมาก ก็แค่คาบป๊อกกี้ไว้ในปากให้กินกันคนละด้าน ถ้าใครทำหักคนนั้นแพ้

   “คนชนะจะได้อะไร”

   เจอคำถามนี้เข้าไป ผมอยากจะกลอกตา 360 องศา พ่อค้านี่มันพ่อค้าหน้าเลือดจริงๆ ไม่เคยจะพลาดเรื่องผลประโยชน์เลยแม้แต่เรื่องเล็กๆ

   “ตามใจป๋าแล้วกัน” ทุกสิ่งทุกอย่างป๋ามีหมด ดังนั้นให้ป๋าเลือกเองดีที่สุด อีกฝ่ายก็พยักหน้ายอมรับข้อเสนอนี้ ผมเลยหยิบป๊อกกี้ออกมาแกะซองแล้วคาบแท่งหนึ่งไว้ในปาก จงใจคาบด้านที่เป็นดาร์คช็อคตัดกับสีริมฝีปาก มองสบตาสื่อความหมาย กะตัดกำลังป๋าเต็มที่

   ป๋าเพียงแค่หัวเราะในคอ จัดท่าให้ผมคร่อมตักดีๆ แล้วยื่นหน้าคมเข้มมากัดปลายป๊อกกี้ส่วนที่เป็นแท่งบิสกิต แล้ว...

   ป๊อก ป๊อก ป๊อก!

   แค่สามรอบก็หมดแท่งในพริบตาเดียว ผมยังนั่งอึ้งเมื่อใบหน้าที่ผมแพ้ทางอยู่ในระยะประชิดจนริมฝีปากแนบสนิท แล้วคิดเหรอว่าระดับป๋าจะทำแค่นี้ เกมป๊อกกี้กลายเป็นเกมแลกลิ้นอย่างดูดดื่ม รสชาติของจูบเจือกลิ่นซิก้าร์ที่คุ้นเคย ผสมผสานกับความขมของดาร์คช็อคและบิสกิตกลมกล่อมให้ความรู้สึกที่ต่างออกไป

   รสจูบยังดิบเถื่อนเหมือนสัตว์ร้ายที่คิดจะกลืนกินไปทั้งตัว แต่มันซอฟลงด้วยช็อคโกแลตชวนให้น่าหลงใหล มือลากมือลูบไล้ไปตามแผ่นอกแน่นๆ ของป๋า แม้ป๊อกกี้ในปากจะหมดแต่ยังไม่มีความคิดที่จะผละออกจากกัน กระทั่งป๋าเริ่มเบนเป้าหมายเป็นลำคอที่ผมเอียงหน้าให้ป๋าทำตามใจ

   “แบบนี้เท่ากับป๋าชนะแล้วสิ” ผมถามพลางส่งเสียงอา...ในคอ เมื่อมือใหญ่กำลังนวดเฟ้นสะโพกกับบั้นท้ายอย่างหนัก จนรู้สึกว่าเสื้อผ้านี่มันเกะกะจริงๆ

   “ใช่ เธอต้องทำตามที่ฉันต้องการ” ดวงตาสีน้ำเงินดุจอัญมณีจ้องนิ่งจนผมใจเต้นตึกตัก สำหรับป๋าแล้วผมยอมทุกอย่างนั้นแหละ ดังนั้น...

   ป๊อกกี้แท่งแล้วแท่งเล่าถูกนำมาเล่นเกมซ้ำๆ ในแบบของผู้ใหญ่ เมื่อกัดจนริมฝีปากแนบกันก็แทนที่ด้วยลิ้นเปลี่ยนเกมเป็นจูบดูดดื่ม

   “อา...จุ๊บ..อืมม” เสียงเร่าอารมณ์ดังก้องไปทั่วห้องทำงาน ร่างเพรียวขยับโยกไหวบดเบียดส่วนล่างบนหนักหนา คอยปรนเปรอสร้างความสุขสมให้กับคนที่นั่งนิ่งดุจราชาอย่างตั้งใจ ภายในคอยตอดรักเป็นระยะอย่างชำนาญ เรียกเสียงครางต่ำในคออย่างพึงพอใจจากเจ้าของห้อง ก่อนจะดูดหนักๆ ที่ยอดอกแทนรางวัล โดยที่มือไม่คิดแตะต้องส่วนอ่อนไหวของคนบนตักเลยแม้แต่น้อย

   “กินทั้งสองทางแบบนี้ โลภมากจังนะ” เสียงทุ้มต่ำเจือขบขัน ขณะนั่งเท้าคางบนที่วางแขน มองอีหนูทำหน้าที่อย่างขะมักเขม้น อาหารตาชั้นเลิศ รสสัมผัสชั้นยอด โดยเฉพาะ...ดวงตาคมหลุบต่ำมองลงล่าง

   “อืมม ป๋า...ป๊อกกี้ครัชห้าเม็ดก็อร่อย” ประกอบคำพูดด้วยการเลียริมฝีปาก ดวงตาฉ่ำปรือจากแรงอารมณ์ที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อย ผสมผสานกับใบหน้าสวยสีแดงระเรื่อด้วยเลือดฝาด พอมือหยิบป๊อกกี้ที่เหลือแท่งสุดท้ายได้ ก็แตะบนริมฝีปากได้รูป ไล่ลงต่ำผ่านกลางอกจนถึงท้องน้อย สุดส่วนตรงส่วนโคนแล้วดึงเข้าปากกัดจนเกิดเสียงดังป๊อกแล้วเคี้ยวกลืนลงคอเห็นลูกกระเดือกขึ้นลงเข้ากับลำคอและไหปลาร้าเซ็กซี่ ที่โผล่เพ่นเสื้อเชิ้ตหลุดลุ่ย

   ผลของการหยอกเย้าคือแผ่นหลังถูกจับกดบนโต๊ะทำงาน สะโพกลอยหมิ่นเหม่รองรับอารมณ์ดิบร้อนที่โถมเข้าใส่อย่างหนักหน่วง อีหนูตัวแสบทั้งครางทั้งขำที่สามารถทำให้ป๋าตบะแตกได้ ก่อนจะหวีดร้องเมื่อโดนฟัดจมเขี้ยว

   ส่วนด้านนอกนั้น...

   “คุณไนท์คิดว่าพรุ่งนี้ผมควรจะสั่งคนเอาให้โต๊ะใหม่มาส่งดีมั้ยครับ” ผู้อาวุโสยังคงมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้า ไร้ซึ่งความเขินอาบแม้จะได้ยังเสียงตึงตัง(?)ดังลอดออกมาจากประตูที่ปิดไม่สนิท

   “ไม่ต้อง ถ้ามันพังก็ให้ทำงานบนพื้นไป ฉันฝากพวกนี้ให้ไอ้บอสเวรนั่นด้วยแล้วกัน” สิ้นคำก็ยัดเอกสารใส่มือคนเฝ้าประตู แล้วโอบเอวนกน้อยที่กำลังก้มหน้าชิดคอด้วยความเขิน เหมือนนกน้อยที่กำลังซุกกับขนนุ่มๆ ของตัวเอง

   “อีกสักครึ่งชั่วโมง...ไม่สิ หลังเวลาอาหารเย็นค่อยมาอีกดีกว่า” ทางอาคมเองก็ไม่คิดจะยืนรอให้เสียเวลา สู้ไปเดินดูลูกน้อง คุยเล่นกับพ่อครัวยังดีกว่า

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
*หมายเหตุ ป๊อกกี้ครัชคือ ป๊อกกี้ที่มีแอลมอนหรือท๊อปปิ้งเสริมแล้วเคลือมด้วยช็อคโกแลต นึกภาพไม่ออก กู๋ช่วยท่านได้
อาจจะมีคำผิดเยอะ เพราะเป็นการแต่งขำๆ ตามรีเควสของนักอ่านบนเพจ Silver Fish (https://www.facebook.com/SilverFish4/) (ขี้เกียจตรวจว่างั้นแหละ 5555)
ส่วนที่หายไปนานเพราะติดกิจบางอย่าง ขอบอกล่วงหน้าว่าตอนต่อไปป๋ามิทจะจบแล้ว
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ ย้อนป๊อกกี้เดย์ [13/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-11-2017 02:44:57
จะแบบไหนป๋าก็ได้ประโยชน์เต็มๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ ย้อนป๊อกกี้เดย์ [13/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 13-11-2017 07:05:38

ป๊าก็ได้ทุกเรื่องจริงๆ

รอต่อขรับ

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ ย้อนป๊อกกี้เดย์ [13/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: สาว801 ที่ 13-11-2017 07:20:47
รอจ้าาา :กอด1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ ย้อนป๊อกกี้เดย์ [13/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 13-11-2017 07:59:01
ไม่ว่าเกมอะไรๆ
มิทก็เล่นแพ้ป๋าตลอดเหอะ
ป๋า หื่น มิท ก็หื่น สรุปไปกันได้
คนรอบข้าง เลิกตื่นเตน ต่างชินชา บอส อีหนูคู่นี้แล้ว

ป๋า มิท  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ ย้อนป๊อกกี้เดย์ [13/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 13-11-2017 09:42:10
 :z1: :z1: :z1: :z1:


 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ ย้อนป๊อกกี้เดย์ [13/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 13-11-2017 10:50:32
เป็นสองสิ่งที่มีความพอดีกันมากๆ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ ย้อนป๊อกกี้เดย์ [13/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jadd ที่ 13-11-2017 12:41:48
 :pighaun: ดีต่อใจ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ ย้อนป๊อกกี้เดย์ [13/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 13-11-2017 15:15:19
 :haun4:ป๋านี่หื่นได้ตลอด น่ารักจริงๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ ย้อนป๊อกกี้เดย์ [13/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 13-11-2017 16:45:16
ไม่มีที่ไหน เมื่อไหร่ ป๋าหื่นตลอดเวลา  :jul1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ ย้อนป๊อกกี้เดย์ [13/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jaochewan.L ที่ 13-11-2017 18:27:14
 กรีดร้องงงงงง นักเขียนมาอัพพพ!!!! นี่ตกใจมากเปิดมาแล้วเจอว่าขึ้นอัพเดท ฮืออออ ตอนนี้ก็ฟินเช่นเคยย :jul1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ ย้อนป๊อกกี้เดย์ [13/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 14-11-2017 18:19:23
 :haun4: :haun4: :haun4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ ย้อนป๊อกกี้เดย์ [13/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 14-11-2017 18:34:26
ป๋าร้อนแรงเสมอ  :z1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ ย้อนป๊อกกี้เดย์ [13/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 14-11-2017 23:14:13
ว่ามีอวดป๊อกกี้ครัชส่วนตัวของนางเอง :hao7:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ ย้อนป๊อกกี้เดย์ [13/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: benten_nn ที่ 15-11-2017 14:53:07
มีแต่พ่อค้าหน้าเลือด ส่วนป๋านี่คงเป็นพ่อค้าหน้านิ่งจอมหื่นสินะ  ป๋าได้กำไรทุกทางเลย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ ย้อนป๊อกกี้เดย์ [13/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 15-11-2017 22:54:59
:)
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ ย้อนป๊อกกี้เดย์ [13/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 16-11-2017 04:25:28
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ ย้อนป๊อกกี้เดย์ [13/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 17-11-2017 01:20:09
นักธุรกิจก็ยังเป็นนักธุรกิจ
ไม่ยอมเสียผลประโยชน์เลยนะป๋า 555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ ย้อนป๊อกกี้เดย์ [13/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 18-11-2017 09:06:15
เพิ่งได้อ่าน ชอบแนวมาเฟียและนายเอกแบบนี้นะไม่ใช่เอะอะร้องไห้แบบนั้นน่ารำคาญมาก ป๋าแซ่บมากจริงๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบพิเศษ ย้อนป๊อกกี้เดย์ [13/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 18-11-2017 09:59:08
ที่ทำทุกวัน้ก้อช่วยงานแล้วนะ...เชื่อสิ... 555
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 19-11-2017 22:43:33
รอบที่32 คนเดียว

   ปากเก่งไปแบบนั้นแต่ผมก็ยังหนีความจริงเรื่องที่ตัวเองยังอยู่ในวัยเรียนไม่พ้น ดังนั้นผมเลยทำตัวให้สมวัยด้วยการอยู่ดูแลแม่ในระหว่างที่ป๋าเคลียร์งานที่รัสเซียตามคำแนะนำของอดีตพาคาน ทำให้ช่วงนั้นผมกับป๋าห่างกันอีกรอบ ด้วยตัวตนของป๋าไม่สะดวกมาที่โรงพยาบาลบ่อยอยู่แล้ว เลยได้แต่ส่งบรรดาการ์ดมา อย่างวันนี้เป็นหลง

   “แน่ใจนะว่าไม่มีอะไรจริงๆ”

   ป้านาเดียร่างท้วมมีเค้าโครงของแม่เอ่ยถามเป็นรอบที่ห้าของวัน เมื่อเข้ามาเจอผมนั่งเล่นไพ่กับไมค์ระหว่างแม่พักผ่อนหลังทานยา

   อันที่จริงไมค์เองก็ไม่ได้ตัวหนาหุ่นบึกเท่ากับการ์ดคนอื่นๆ แต่เทียบกับคนธรรมดาแล้วก็ยังดูตัวสูงใหญ่กว่าอยู่ดี น่าจะตัวหนากว่าหลงไม่เท่าไหร่ แถมยังเป็นหมอบรรยากาศรอบตัวเลยไม่เยือกเย็นเท่าหลง ถึงแบบนั้นป้านาเดียก็ยังแสดงทีท่าระแวงชัดเจน ในขณะที่ผมสุดแสนจะชิลหรือเป็นเพราะผมเจอแต่พวกหุ่นหมีจนชินแล้วก็ไม่ทราบ

   “อย่าห่วงเลยป้านาเดีย พี่ไมค์เป็นคนที่พ่อบุญธรรมส่งมาเพื่อดูแลผม เห็นแบบนี้เขาเป็นหมอนะ” ผมตบมือป้าที่วางบนแขนเบาๆ เป็นเชิงปลอบ หลังป้ารีบถลาเข้ามาคว้าตัวผมไปหลบทั้งที่ตัวเองก็กลัว

   “หมอจริงรึเปล่าก็ไม่รู้ หลานไม่คิดจะบอกป้าจริงๆ เหรอว่าพ่อบุญธรรมเป็นใครกันแน่ คงไม่ได้ไปข้องเกี่ยวกับคนอันตรายใช่มั้ย” ในเมื่อไล่ไมค์ออกไปไม่ได้ก็หันมาเค้นคอผมแทน เรื่องที่ผมใช้นามสกุลมิไรฮอฟ มีแค่แม่คนเดียวที่รู้ นอกนั้นพวกเราตัดสินใจว่าจะไม่บอกเพื่อความปลอดภัยของทุกคน

   “ไม่มีอะไรจริงๆ พ่อเขาเป็นนักธุรกิจ อาจมีเรื่องขัดผลประโยชน์กันบ้าง แถมเขารักผมมาก(ปานจะกลืนกิน)เลยส่งคนมาคอยดูแลแค่นั้นเอง ป้านาเดียสบายใจได้” กล่อมด้วยน้ำเสียงที่คิดว่านุ่มนวลที่สุด แต่หางตาเหลือบเห็นไมค์มุมปากกระตุกเหมือนจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม น่าจะกำลังกลั้นขำกับคำพูดผมอยู่ ใช่ซี้ ก็ป๋าน่ะรักผมโคตรๆ รักจนแทบฟ้าเหลืองเลยล่ะ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องมานอนเฝ้าแม่คงโดนป๋าฟัดจมเตียงจากความเครียด

   เห็นพี่อาคมที่แวะมาหาร่ำๆ บอกว่าอยากให้ผมกลับไปดูบอสสักหน่อย คิดจะให้ผมไปเป็นเครื่องสังเวยล่ะสิ ฝันไปเถอะ กับคนที่ตึกผมเต็มใจช่วยอยู่เพราะทุกคนคอยปกป้องคุ้มครองป๋ากับผม แล้วยังคอยช่วยเหลือตลอดเหมือนพี่น้อง ส่วนคนที่รัสเซียผมไม่สนิท ช่างหัวมัน แม่ผมต้องมาก่อน

   “เหม่ออะไรน่ะเรา ลุงถามว่าเป็นยังไงบ้างก็ไม่ตอบ” ชายวัยกลางคนโบกมือไปมาเบื้องหน้าผมเป็นเชิงเรียกสติ ผมยิ้มให้ สลัดความคิดเหล่านั้นทิ้งกลับมาสนใจเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า อุตส่าห์ได้เจอลุงกับป้าทั้งที นี่ถ้าไม่มีท่านทั้งสองผมคงจะใช้ชีวิตลำบากกว่านี้ เพราะต้องคอยห่วงหน้าพะวงหลังไม่มีใครดูแลแม่

   “ผมก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ตอนนี้ผมสุขสบายดี ไม่ต้องลำบากหาเงินเหมือนสมัยก่อนแล้ว กำลังอยู่ในช่วงตั้งใจเรียนจะได้มาทำงานตอบแทนพ่อบุญธรรม แล้วลุงกับป้าล่ะครับเป็นไงบ้าง” ผมอธิบายไปตามจริง แต่ไม่บอกรายละเอียดทั้งหมด เพราะลุงกับป้าเองไม่รู้ว่าผมใช้วิธีไหนหาเงิน รู้แค่ผมลำบากเท่านั้น

   ทั้งคู่ถอนหายใจ แม้ภายนอกจะดูเหนื่อย แต่แววตายังคงสดใส “ก็เหมือนเดิมนั่นแหละ กิจการต่อเติมบ้านของคาร์ปไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ส่วนเรื่องดีก็คงเป็นพวกเราแข็งแรงมีกำลังดูแลอิรินาไปอีกนาน มิทรี่ไม่ต้องเป็นห่วง” ป้าเป็นฝ่ายตอบพลางลูบแก้มผมเบาๆ อย่างรู้สึกผิด ที่ก่อนหน้านี้แทบไม่ได้ช่วยอะไรเลย แล้วยังต้องเจียดเงินหลานไปใช้อีก

   ผมรู้มาโดยตลอดแม้จะไม่มีใครเล่าให้ฟังก็ตาม ทีแรกผมนึกเคือง ที่เงินรักษาแม่ถูกหยิบยืมออกไปใช้ แต่พอคลุกคลีกับลูกค้าอายุมากกว่าที่ชอบบ่นระบายเรื่องส่วนตัวให้ฟัง ผมก็ค้นพบว่าโลกนี้มันไม่มีอะไรสวยงาม ต่อให้เสียสละมากมายแค่ไหนก็ยังมีความเห็นแก่ตัวอยู่ภายใน

   ป้ากับลุงเองก็ไม่ได้ทำเรื่องร้ายแรงอะไร เขาดูแลแม่ผมอย่างดี จ่ายเงินรักษาแม่ผมเต็มจำนวน ที่หยิบยืมไปเป็นแค่ส่วนเล็กๆ เท่านั้น ผมเลยยอมหลับตาข้างหนึ่ง คิดเสียว่าเป็นค่าจ้างดูแล จะให้ป้ากับลุงเสียสละมาดูแลคนป่วยทั้งที่ตัวเองก็ยังเอาตัวแทบไม่รอดมันก็จะเกินไปหน่อย

   “ขอบคุณครับป้านาเดีย ลุงคาร์ปที่ช่วยดูแลแม่ผมมาโดยตลอด หลังจากนี้เรื่องค่ารักษาจะหักจากบัญชีโดยตรง แต่ผมจะส่งเงินมาให้จำนวนหนึ่ง เผื่อแม่อยากกินอยากได้อะไร” ผมยกมือไหว้ขอบคุณจากใจ พวกป้าเองพยักหน้ารับด้วยสีหน้ากึ่งยิ้มกึ่งไม่ยิ้ม น่าจะเข้าใจความหมายแฝงที่ผมจะสื่อ คือผมจะส่งเงินมาให้แม่ใช้ ส่วนนอกนั้นก็ให้ป้ากับลุง แต่ไม่สะดวกจะพูดกันตรงๆ เลยใช้วิธีนี้แทน

   ถามว่ากิจการป๋ามีตั้งมากมาย ขอแค่ผมเอ่ยปาก แค่ร้านเล็กๆ ร้านสองร้านป๋าก็ยกให้ได้ แต่ผมไม่ทำ เพราะนั่นคือของป๋า ผมจะเอาแต่ใจมายกให้ญาติตัวเองได้ยังไง อีกอย่าง ผมไม่อยากให้พวกเขาคิดว่าผมได้เงินมาอย่างง่ายดาย เพราะใจคนนั้นยากแท้หยั่งถึง แม้จะคุ้นเคยกันในระดับหนึ่งแต่ผมก็ไม่ได้สนิทขนาดนั้น หากให้เทียบระหว่างลุงกับป้า ผมยังสนิทกับพวกการ์ดมากกว่า ชีวิตคนเรามันก็แบบนี้แหละ อ้างเรื่องสายเลือดเดียวกันไม่ได้ ของแบบนี้มันอยู่ที่ใจ

   ลุงคงคิดว่าบรรยากาศชักจะหม่นแปลกๆ เลยเปลี่ยนไปถามถึงชีวิตผมระหว่างเรียนแทน ซึ่งผมก็เล่าออกไปทั้งหมด ทั้งเรื่องเพื่อนแต่ละคนกับวีรกรรมฮาๆ แน่นอนว่าไม่ระบุชื่อที่อยู่ของพวกนั้นเลยแม้แต่คนเดียว การได้อยู่กับป๋าทำให้ผมกลายเป็นคนที่ระวังตัวมากขึ้น ทุกการกระทำจะคิดก่อนเสมอว่าหากทำไปแล้ว พูดไปแล้วจะได้ผลลัพธ์ยังไงตามมา

   หลายคนอาจจะบอกว่าแบบนั้นได้เหนื่อยตาย แต่กับผมที่อยู่กับสิ่งเหล่านี้จนชิน เพิ่มเติมแค่ความจริงจังมากขึ้นเลยไม่รู้สึกรู้สากับมันสักเท่าไหร่ คล้ายกับเป็นการกระทำทั่วไป เช่นการกระพริบตาหรือหายใจ

   หลังคุยกันได้สักพัก แม่ก็ตื่นขึ้นมาให้ผมไปดูแลต่อ ส่วนไมค์ทำตัวเป็นรูปปั้นประจำห้อง นั่งอ่านหนังสือแพทย์เล่มโตอยู่เงียบๆ

   พอปรับเตียงจัดหมอนเสร็จ ผมก็มองพวกผู้ใหญ่คุยกัน

   “อิรินา เธอสบายใจได้แล้ว ลูกชายที่น่ารักของเธอมีคนช่วยดูแลแบบนี้ เธอต้องตั้งใจรักษาตัวดีๆ ล่ะ” น้ำเสียงเหมือนจะดุ แต่ก็แฝงไปด้วยความเป็นห่วงอย่างจริงใจ โดยมีลุงคาร์ปพยักหน้าเห็นด้วยเป็นฉากหลัง

   แม่หัวเราเบาๆ “เข้าใจแล้วพี่ อย่าดุฉันต่อหน้าลูกสิ เสียฟอร์มหมด” พูดพลางใช้มือข้างที่ไม่ได้เจาะสายน้ำเกลือมาลูบหัวผมเบาๆ ผมเลยส่งยิ้มกว้างไปให้

   “แล้วเรื่องผ่าตัดล่ะ” ลุงผู้จริงจังดึงกลับเข้าประเด็นหลัก แต่พอแม่หันมามองผม ลุงกับป้าเลยหันถาม ไอ้ผมก็ไม่รู้รายละเอียดซะด้วย เลยมองคุณหมอเพียงหนึ่งเดียวในห้องแม้จะไม่ใช่เจ้าของไข้ก็ตาม แต่น่าจะเป็นคนติดต่อเรื่องการผ่าตัดให้นั่นแหละ

   “คิวการผ่าตัดอย่างช้าที่สุดก็ภายในปีนี้ อย่างเร็วคืออีกสามเดือนข้างหน้า ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่คุณหนูต้องกลับไปเรียนที่เมืองไทย” ไมค์แจกแจงพร้อมกับเป็นการเตือนไปในตัว ให้ผมตัดสินใจว่าจะเอายังไง เรื่องการผ่าตัดของแม่ก็สำคัญ การเรียนก็เป็นอนาคต

   “ไม่ต้องอยู่เฝ้าแม่หรอก ยังไงก็มีลุงกับป้าอยู่ แล้วยังมีคนของพ่อบุญธรรมเราอีก ไปเรียนเถอะ แม่สัญญาว่าทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย” แม่ก็คือแม่ ถึงจะไม่ได้เลี้ยงช่วงหลัง แต่คนที่ตั้งท้องคลอดมาดูแลตั้งแต่แบเบาะก็ยังคงเป็นแม่อยู่ดี ดังนั้นความคิดลูกชายมีหรือจะไม่รู้

   ผมส่ายหัวอย่างไม่ยินยอม “วันสำคัญแบบนั้นผมขออยู่ดีกว่า เรื่องเรียนเอาไว้ที่หลังก็ได้” ผมคิดงั้นจริงๆ นะ เรียนยังดรอปหรือซิ่วเรียนใหม่ได้ แต่ผมมีแม่เพียงคนเดียว...คิดถึงตรงนี้ความกังวลก็ตีตื้อเข้ามาในอก แม้จะไม่ใช่กรณีร้ายแรงถึงขั้นต้องผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจ แต่ขึ้นชื่อว่าการผ่าตัด ยังไงก็เสี่ยงอยู่ดี

   “ป้าก็ไม่รู้นะว่าระบบการเรียนของประเทศนั้นเป็นยังไง แต่ป้าว่าหลานกลับไปเรียนเถอะ ทางนี้พวกเราจะช่วยดูแลเอง อยากรีบเรียนให้จบจะได้ตอบแทนพ่อบุญธรรมไม่ใช่เหรอ มานั่งรออยู่นี้โดยไม่รู้กำหนดที่แน่นอน มันจะเสียเวลาไปเปล่าๆ นะ” ป้าให้เหตุผลหลังจากมองอะไรรอบด้าน แต่ละคนช่วยกันกล่อมผมที่ยังดื้อดึงคนละประโยคสองประโยค จนกระทั่งไมค์เดินมากระซิบข้างหู

   “บอสสั่งให้คุณหนูตามบอสกลับไทยครับ ส่วนเรื่องทางนี้ไม่ต้องเป็นห่วง มีคนที่ไว้ใจได้ของเราคอยดูแล อีกอย่าง ถ้ากำหนดการผ่าตัดที่แน่นอนออกมาเมื่อไหร่ จะแจ้งให้คุณหนูทราบล่วงหน้าเพื่อลาหยุดดีมั้ย” ประโยคยาวเหยียด แต่ดวงตาผมวูบไหวตั้งแต่คำว่าบอสสั่งแล้ว

   ป๋าทำอะไรมักมีเหตุผลเสมอ และข้อเสนอที่ไมค์บอกก็น่าสนใจไม่เลว พอผมตอบตกลงก็โดนแม่กับป้ามองค้อนใส่ ข้อหาพูดไม่ฟัง พอไมค์พูดแล้วเชื่อฟังเชียว พวกท่านไม่รู้ว่าคนที่ผมฟังน่ะคือป๋าต่างหาก คำสั่งป๋าคือเด็ดขาด เจอมากับตัวผมไม่กล้าดื้อหรอก(หากไม่จำเป็น)

   “แล้วจะกลับไทยเมื่อไหร่” ผมมารัสเซียช่วงปิดเทอมยาว เหยียบถึงพื้นปุบก็เกิดเรื่องจนเสียเวลาไปหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ ที่เหลือก็ขลุกอยู่ที่โรงพยาบาล คุยกับป๋าผ่านวีดีโอคอลจนลืมวันลืมคืน

   “อีกสองวัน” คำตอบทำเอาผมสะดุ้งโหยง

   “2 วัน!?” อึ้ง ผมก็คิดนะว่ามันเหลือเวลาน้อย แต่ไม่คิดว่าจะน้อยขนาดนี้ “แล้วป๋าเสร็จธุระหมดแล้วเหรอ” ผมลดเสียงเบาลง พวกแม่เองพอเห็นว่าผมคุยเรื่องส่วนตัวจึงหันไปชวนคุยกันเอง ไม่เข้ามาแทรก

   “เรียบร้อยตั้งแต่เมื่อวาน ความจริงคืนนี้บอสจะสั่งให้คุณหนูกลับไปหาด้วย แต่พ่อช่วยพูดให้คุณหนูได้อยู่กับแม่เต็มที่”

   ผมพยักหน้ารับแบบเหม่อๆ นั่นเท่ากับว่าป๋าแวะกลับไปเยี่ยมพาคานแล้วสินะ สายตาผมโฟกัสแต่เรื่องแม่จนเลอะเลือนไปหมด เห็นทีกลับไปรอบนี้ต้องขอบคุณพี่อาคมสักหน่อย แม้จะชอบเอาผมไปบูชายัญ แต่ก็มีความคิดละเอียดอ่อนสมกับคนที่เคยมีครอบครัวมาก่อน จะบอกว่าคนที่เข้าใจผมดีนอกจากไนท์ก็พี่อาคมนี่แหละ

   ผมครุ่นคิดเวลาอีกสองวันจะทำอะไรดี สุดท้ายก็สรุปแค่ว่าอยู่กับแม่ให้มากที่สุดพอ ถึงเวลาก็กลับไปทำหน้าที่ของตัวเองเพื่ออนาคตอันสดใส ดังนั้น...กวักมือให้ไมค์ที่ตัวสูงชะลูดก้มลงมากระซิบข้างหู “ฝากบอกป๋าด้วยว่าหลังจากนี้ของดเรื่องวีดีโอคอล ไว้กลับไปแล้วจะชดเชยให้” สิ้นคำไมค์ก็เผยสีหน้ายุ่งยากใจออกมา

   “บอสไม่ยอมแหงๆ คุณหนูอาจจะไม่รู้ แต่ตอนนี้บอสเริ่มมีอาการลงแดงอ่อนๆ เพราะขาดคุณหนู หมอไม่มียาตัวไหนจะรักษาได้ นอกจากให้พ่อใช้แอลกอฮอล์กับซิการ์บรรเทาอาการไปก่อน” ไมค์ผายมือส่ายหัวแบบหมอจนปัญญาจริงๆ ผมหลุดหัวเราะกับท่าทีเล่นๆ ที่นานๆ ทีจะเห็นจากไมค์ แบบนี้ค่อยสมกับเป็นน้องชายของหลงหน่อย คงทำไปเพื่อไม่ให้ผมคิดมากเรื่องแม่สินะ ใครบอกว่าผู้ชายตัวใหญ่ทำงานแบบนี้น่ากลัว ดูการ์ดป๋าแต่ละคนออกจะน่ารักตะมุตะมิ(เฉพาะกับคุณหนูนั่นแหละ)

   ถึงจะพูดงั้นงี้สุดท้ายไมค์ก็ยอมไปพูดกับป๋าให้อยู่ดี ผมรู้ตัวว่าหากเป็นตัวเองล่ะก็คงขัดใจป๋าไม่ได้แน่ เพราะป๋าจะยกสารพัดเหตุผลจนผมเถียงไม่ออก รอก่อนเถอะ รอผมโตฝึกวิชาจากไนท์มากๆ จะได้เอามาต่อกรกับป๋า เมื่อทางนี้เรียบร้อย ผมก็กลับไปนั่งเฝ้าแม่ตามเดิม

   นอกจากเวลาไม่เคยคอยใครแล้ว เวลายังไม่เคยพออีกด้วย ผมแทบใช้ทุกนาทีอยู่ข้างแม่ตลอด ไม่ว่าตอนนอนหรือตอนตื่น แต่สุดท้ายผมก็ยังต้องกลับเมืองไทยอยู่ดี ป๋ามารับตั้งแต่เช้ามืด ส่วนแม่ผมกำลังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียง ผมจูบแก้ม ไหว้บนหลังมือแม่ เพราะพวกเราคุยกันตั้งแต่เมื่อคืนแล้วว่าผมอาจจะต้องไปช่วงที่แม่หลับ ก่อนจะออกไปพร้อมกับป๋าเพื่อขึ้นเครื่องบินส่วนตัวเช่นเดียวกับตอนขามา

   ตลอดทางผมไม่หันหลังกลับไปแม้แต่ครั้งเดียว ไม่ใช่ว่าเข้มแข็งหรือคิดจะมุ่งตรงไปข้างหน้า แต่เป็นเพราะใจผมยังแกร่งไม่พอ กลัวว่าถ้าหันไปมองแค่เสี้ยววิ ความตั้งใจของผมจะพังทลาย และเอาแต่ใจดื้อดึงที่จะอยู่ที่นี่ต่อ เพื่อเป็นการเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเอง ผมเลยขยับไปนั่งตักมุดอกป๋า อาศัยไออุ่นกับกลิ่นของป๋าช่วยเยียวยาจิตใจ

   “ฉันจะพาเธอมาอีก” คำพูดพร้อมการกดจูบบนขมับชวนให้รู้สึกดีจริงๆ

   “ขอบคุณครับป๋า” ขอบคุณอะไรหลายๆ อย่างที่ป๋าทำให้ ป๋าเองก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ในประโยคสั้นๆ นี้ เลยกระซิบชิดใบหูบอกด้วยเสียงทุ้มว่าไม่เป็นไร ฉันทำทุกอย่างไปเพื่อให้เธออยู่กับฉัน ทั้งที่เป็นคำพูดเอาแต่ใจดูร้ายกาจ แต่มันกลับทำให้หัวใจที่กลวงเปล่าของผมได้รับการเติมเต็ม...

   พอมีกำลังใจเต็มเปี่ยมกับฝ่ามือใหญ่ที่กุมไว้ ผมก็เหยียบแผ่นดินไทยได้อย่างมั่นคง ถึงแม้โลกของผมจะอยู่ที่รัสเซียก็ตาม ผมจะไม่ทิ้งความกังวลเรื่องแม่ แต่จะคอยระลึกถึงเสมอเพื่อเป็นแรงกระตุ้นให้ผมก้าวไปข้างหน้าและยืนหยัดในแบบของตัวเอง

   พวกเรากลับห้องที่ชวนให้คิดถึง ป๋ากับผมมีเวลาสานสัมพันธ์กันอย่างแนบแน่นชดเชยช่วงที่ต้องห่างกัน ฝ่ามือแตะลากผ่านสันกรามสวย ดวงตามองสบอัญมณีสีน้ำเงินเข้มที่คอยดึงดูดให้เข้าหา ทั้งสัมผัส กลิ่นกายและหยาดเหงื่อ เสียงหอบกระเส่าผสานกับเสียงครางต่ำอย่างพึงพอใจ

   ร่างผมโยกไหวตามแรงส่งจนเตียงสั่นสะเทือน หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงตามการหอบหายใจ จากมุมนี้ผมเห็นรอยสักรูปนกฟีนิกซ์สยายปีกเต็มแผ่นหลังที่สะท้อนอยู่บนตู้กระจกเหมือนวันแรกที่ผมหลวมตัวมาอยู่ใต้ร่างผู้ชายคนนี้ มันทำให้ผมหลุดขำทั้งที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มจนป๋าชะงัก

   “หัวเราะอะไร” น้ำเสียงแฝงความไม่พอใจเล็กน้อยเมื่อคนในอ้อมแขนไม่ตอบโต้อย่างเร่าร้อนเหมือนเคย

   “ผมแค่นึกถึงครั้งแรก” ผมตอบพลางลูบไล้ไปตามกล้ามเนื้อกำยำแผ่กลิ่นไออัลฟ่าเข้มข้นโดยเฉพาะเวลาแบบนี้

   ป๋ากระตุกยิ้มร้ายตรงมุมปาก ดวงตาวาวราวกับราชสีห์จ้องเหยื่อ “ตอนนี้เธอยังกลัวรอยสักของฉันรึเปล่า” คำถามเจือกระแสหยอกเย้าพร้อมด้านล่างที่เริ่มขยับอีกครั้ง

   ผมไม่มีแรงดึงป๋าลงมากอด เลยเลือกที่จะยันตัวลุกขึ้นไม่แคร์ว่าเบื้องล่างจะเสียดสีขนาดไหน แล้วโอบกอดเบียดกายเข้าหา บดสะโพกกับเสาระอุ

   “ไม่กลัวแถมชอบมากด้วย ชอบจนแทบบ้า ป๋าตรงสเปกผมทุกอย่างเลยรู้มั้ย” เป็นครั้งแรกที่ผมพูดเรื่องรสนิยมของตัวเอง ป๋าเลยเผลอตั้งใจฟังอย่างลืมตัว ผมผ่อนลมหายใจเป่ารดลำคอแกร่ง  “ผมชอบผู้ชายที่อายุมากกว่าท่าทางอันตราย หุ่นต้องเด็ด ใบหน้าต้องได้ กระเป๋าเงินต้องหนัก และที่สำคัญ...ส่วนนั้นต้องใหญ่” แรกๆ นั่นใช่หรอกนะ แต่อันสุดท้ายนี่ผมแค่แกล้งหยอดเฉยๆ ใครมันจะไปคิดละว่าป๋าหัวเราะดังลั่น แบบที่ผมเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก ขนาดพี่อาคมยังเคาะประตูถามว่าเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า กระทั่งป๋าตอบกลับไปว่า ‘ไปซะ’ ห้องถึงกลับมาสู่ความสงบอีกครั้ง

   “กลายเป็นเธอที่เลือกฉันตั้งแต่เมื่อไหร่” คำพูดพร้อมการกระทุ้งหนักๆ อย่างหมั่นไส้คนบนตักที่สะท้านเฮือกจนตัวเกร็ง

   “ป๋า...ผมผิดไปอะ..อ๊ะ...” ผมร้องแทบไม่เป็นคำ นึกก่นด่าตัวเองในใจว่าไม่น่าซ่าไปแหย่หนวดราชสีห์ ผลกรรมเลยตกอยู่ที่ร่างกายตัวเองถูกแทงจนพรุนแทบไม่ได้หยุดพัก ถ้าไม่นั่งครางบนตัวป๋า ก็นอนครางอยู่ใต้ร่าง กว่าป๋าจะยอมผละออกไปผมก็นอนเปื่อยเป็นผักเฉาบนเตียงแบบหมดสภาพ

   เรือนผมยุ่งเหยิง ลำคอตามตัวมีแต่รอยแต้มแดงแถมรอยฟันครบทุกซี่อีกบางจุด สะโพกกับบั้นท้ายเต็มไปด้วยรอยมือ แล้วยังโคนขาด้านในที่เลอะไปหมด ผมนอนคว่ำหน้าบนเตียงมันแบบนั้น ไม่คิดจะขยับแม้ปลายเส้นผม แม้เดฟจะเข็นอาหารหอมกรุ่นเข้ามาให้ก็ตาม

   พ่อครัวที่เพิ่งได้กลับมาทำหน้าที่ ทอดสายตามองสภาพอีหนูของบอสที่โดนกินไม่เหลือกระดูก ไม่รู้จะขำหรือสมน้ำหน้าดี

   “ลุกไหวมั้ยคุณหนู” ถามพลางเข้ามาช่วยพยุง คนโดนทารุณตอบเสียงแหบแห้ง

   “ลุกไม่ไหวและอยากอาบน้ำมาก อย่างน้อยๆ เช็ดตัวก็ยังดี พี่เดฟมีงานอะไรต้องทำอีกรึเปล่า ถ้าไม่มีช่วยผมหน่อยได้มั้ย ตอนนี้รู้สึกท่อนล่างอัมพาต” โอดครวญแถมความเว่อร์ไปนิดหน่อย เดฟส่ายหัวระอา ยอมเปลี่ยนจากพ่อครัวเป็นพ่อบ้าน พยุงคุณหนูไปล้างตัวในห้องน้ำ ก่อนสวมเสื้อคลุมอาบน้ำกลับมานั่งกินข้าวมื้อเช้าของวัน ซึ่งเป็นของทานง่ายอย่างข้าวต้มทรงเครื่อง นับว่ารู้ใจ

   ระหว่างที่เดฟยืนรอเก็บโต๊ะก็สำรวจคุณหนูไปด้วย ร่างสูงเพรียวที่ยิ่งโตยิ่งฉายความมีเสน่ห์ กำลังนั่งทำหน้าง่วงเหมือนจิ้งจอกขี้เกียจบนเก้าอี้รองเบาะนุ่มนิ่มอย่างดี มือตักข้าวต้มเข้าปากอย่างหิวโหย ตามด้วยของหวานเป็นวุ้นมะพร้าวอ่อนของโปรด เสื้อคลุมก็ใส่ไม่เรียบร้อยจนอดรู้สึกขัดใจเล็กๆ ไม่ได้

   “คุณหนูไม่ไปสวมเสื้อผ้าดีๆ จะได้นอนสบาย หรือติดนิสัยชอบนอนห่มลมแบบบอส”

   ผมมองเดฟที่กำลังเก็บจานใส่รถเข็น “ไม่ได้ชอบเปลือยนอนแบบป๋าหรอก แต่ใส่ไปเดี๋ยวก็ต้องถอดอีก ไม่ใส่แล้วกัน” ถ้าพูดว่าเดฟรู้ใจ ผมก็รู้ชะตากรรม

   หลังจากเดฟออกไปได้พักใหญ่ ป๋าเดินเข้าห้องปุบก็ตรงเข้าใส่ผมปับ พอได้ฟัดแก้เครียดซะจนเต็มอิ่ม ก็เดินอารมณ์ดีออกไปทิ้งผมเป็นซากอารยะธรรมอยู่บนเตียง เกิดเป็นภาพเดจาวูสำหรับเดฟ ซ้ำไปซ้ำมาอยู่หลายวัน ส่วนสาเหตุที่ผมยังไหว ไม่สารร่างแหลกเพราะป๋าเขารู้ลิมิตไง

   ส่งลูกชายมุดเข้าท้องผมจนพอใจ ระหว่างปล่อยให้ผมพักฟื้นก็ทำด้วยวิธีอื่น มือปากก็ยังมี ผมหรือจะรอด กระทั่งสามวันก่อนเปิดเรียนนั่นแหละ ป๋าถึงยอมปล่อยแบบไม่แตะต้อง ถึงแบบนั้นผมก็แทบลากขาไปเรียนอยู่ดี พี่อาคมเลยกลายเป็นสารถีขับรถไปส่งผมตรงนู่นทีตรงนี่ทีในมหา’ลัยจนคนมองเป็นแถว ซึ่งช่างหัวมัน ไม่เป็นผมไม่รู้หรอก
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียวย์ [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 19-11-2017 22:44:36
รอบที่32 คนเดียว(ต่อ)

   คิดแล้วก็วางของใส่โต๊ะหินอ่อนที่ประจำ ตอนนี้เป็นเวลาพักเที่ยงที่ผมกับเพื่อนมารวมตัวกันแลกของฝาก ของผมดูจะเยอะกว่าใครเพื่อน เลยต้องให้พี่อาคมช่วยถือมาส่งด้วย ไหนๆ ก็ไหนๆ พวกเพื่อนผมเลยชวนกินข้าวเที่ยงด้วยกันเลย พี่อาคมแกก็รักเด็ก บอกว่าชวนให้นึกถึงหลงกับไมค์สมัยวัยรุ่นเลยอยู่ร่วมวงด้วย

   พอกินข้าวเสร็จก็กองจานไว้มุมหนึ่งให้ริวที่แพ้เกมเป่ายิ้งฉุบเป็นคนไปเก็บ ก่อนจะมาแลกของฝากกัน ตอนนี้กลุ่มผมเรียกได้ว่ารวมตัวครบของจริง เพราะวาย้ายกลับมาเรียนที่วิทยาเขตนี้แล้ว โดยมีเจเล่ติดสอยห้อยตามมาเที่ยวด้วย

   “ว้าย น่ารักจัง” เสียงใสๆ ของเจเล่ดูจะดังกว่าใครเพื่อนระหว่างหยิบตุ๊กตา Matreshka หรือตุ๊กตาแม่ลูกดกมาเปิดเล่น ที่ยิ่งเปิดจะเจอตัวที่เล็กลงเรื่อยๆ กระทั่งเหลือตัวเท่าปลายนิ้วก้อย

   “งั้นฉันขออันนี้แล้วกัน พี่เฟย์น่าจะชอบ” ปอนด์หนุ่มไอทีตัวเล็กที่สุดในกลุ่ม หยิบไข่ฟาแบร์เชสีขาวทองไปสำรวจดูเล่น ผมว่าอย่าอ้างแฟนเลย ปอนด์คงชอบเองมากกว่า

   “โอโห มีผ้าคลุมไหล่ด้วยเหรอเนี่ย สวยดีแฮะ กูขอเอาไปฝากพี่สะใภ้นะ” ริวหยิบผ้าคลุมไหล่ถักด้วยมือ ซึ่งมีลวดลายคล้ายกับใยแมงมุมสีขาวไปกางดูอย่างชอบใจ

   “กล่องนี้น่าสนใจดี พี่ชายกูน่าจะชอบ” ซันหยิบกล่องจิวเวอรี่โดยช่างฝีมือชาวรัสเซีย ที่วาดภาพสลับทาแลคเกอร์จนเป็นมิติบนฝากล่องได้อย่างสวยงาม

   “ส่วนกูต้องนี่เลย! จะไม่ยอมให้ใครพรากมันไปจากอกเด็ดขาด” โป้หัวเราะฮาๆ ขณะกอดกล่องที่ห่อปิดด้วยกระดาษอย่างดี เจ้าตัวเล่นกระโจนเข้าใส่คว้าไปกอดไว้เป็นคนแรก จนวาอดไม่ได้ที่จะเหน็บแนมผ่านเพื่อนสมัยเด็ก

   “เมียมึงขี้เมาฉิบหายเลยว่ะซัน”

   ซันกลอกตาเอือมโดยไม่ตอบอะไร เพราะจนแล้วซึ่งคำพูดกับนิสัยสุดติ่งของแฟนตัวเอง ส่วนคนโดนนินทาระยะเผาขนมีหรือจะปล่อยไปเฉยๆ หันมาเลิกคิ้วเลียนแบบซันอย่างกวนๆ

   “พวกมึงไม่รู้อะไร ของดีของรัสเซียคือวอดก้า! แล้วแบบนี้จะพลาดได้ยังไง” ว่าแล้วก็จูบกล่องโชว์ เปิดประเด็นให้ซันหันไปด่ากระชากมิตร ผมเลยใช้โอกาสที่ทุกคนกำลังวุ่นวายกับของฝากป้องปากถามคนข้างตัว

   “พี่อาคมเล่นกวาดทุกอย่างที่คิดว่าขึ้นชื่อมาหมดเลยนี่” ครับ คนที่ซื้อของฝากเหล่านี้คือพี่อาคมนั่นเอง ก็อย่างที่รู้ๆ กันอยู่ผมมีเวลาว่างที่ไหน

   “ผมพยายามเลือกที่ไม่ค่อยมีขายในไทยน่ะ แต่เอาจริงๆ จะอะไรก็คงมีหมด เพียงแค่ราคาแพงขึ้นเท่านั้นเอง” พี่อาคมอธิบายซึ่งผมพยักหน้ารับเห็นด้วยแล้วหยิบขนมสารพัดที่ จากใครหลายคนมานั่งกิน เพราะส่วนใหญ่เพื่อนๆ จะเอาของกินกันมามากกว่า มีผมนี่แหละขนมาแต่ของเป็นชิ้น

   ระหว่างที่ผมกำลังนั่งมองเพื่อนเพลินๆ จู่ๆ วาที่ไม่ได้เลือกของฝากกลับเปิดประเด็นซะเงียบกริบกันทั้งโต๊ะ

   “มึงเจอแม่รึยัง”

   ผมหยุดมือที่กำลังหยิบข้าวซอยตัดของฝากจากโป้ พอกวาดตาเห็นเพื่อนอยากรู้กันขนาดนั้น มันก็อดไม่ได้ที่จะหยิบขนมมาแกะอย่างพิถีพิถัน แล้วนั่งละเลียดกิน อืม...ผมไม่เคยกินมาก่อนเลย มันเหมือนจะกรอบแต่ก็เหมือนจะนุ่ม หอมข้าวกับน้ำผึ้ง

   “ไอ้มิท! เลิกลีลาเดี๋ยวกูถีบคว่ำ จะเล่าหรือไม่เล่าก็บอกมา พวกกูไม่ได้บังคับ” ซันเหลืออดยกขาจะถีบผมจริงๆ หากไม่ติดว่าโป้กอดคอห้ามไว้ ไม่ใช่อะไร มันกลัวขวดวอดก้าร่วง

   ผมหัวเราะ “ใจเย็นสิ กูได้เจอแม่แล้ว ท่านกำลังพักรักษาตัวอยู่ ภายในปีนี้ถึงจะได้คิวผ่าตัด กูถือโอกาสบอกพวกมึงเลยแล้วกัน ไม่แน่กูอาจได้หยุดยาวไปดูแม่ พวกมึงลงเรียนวิชาอะไรกันเอาตารางมาดู ถ้ามีวิชาเดียวกันจะได้เกาะพวกมึงเลย” ผมบอกตามตรงเลยว่ากูจะเกาะ พวกที่เรียนวิศวะเหมือนกันก็ไม่มีปัญหาอะไร ยอมหยิบมือถือส่งตารางของตัวเองมาให้ทางไลน์กลุ่ม ผมเองก็ส่งไปเหมือนกันจะได้ช่วยกันดู

   “แบบนั้นก็ดีแล้ว เห็นมิทมีความสุขทุกคนจะได้โล่งใจสักที ฉันเชื่อว่าไม่มีใครเจอแต่เรื่องร้ายๆ ตลอดชีวิตหรอก มันต้องมีเรื่องดีบ้าง เพียงแต่คนนั้นถูกเรื่องราวแย่ๆ บดบังจนไม่สังเกตมากกว่า” ปอนด์ยิ้มบางพูดด้วยน้ำเสียงผ่อนคลายแต่แทงใจทุกคน

   “เห็นด้วยนะ ต่อให้เป็นเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็ตาม เรื่องดีๆ ก็คือเรื่องดีๆ นั่นแหละ” แล้วเจเล่กับปอนด์ก็แปะมือกันท่าทางน่าเอ็นดู กลายเป็นลูกคู่อย่างดีขนาดที่ผมกับริวยังต้องชิดซ้าย

   ผมระบายยิ้มเต็มใบหน้า เพื่อบอกว่าตอนนี้กำลังมีความสุขแค่ไหน “เรื่องดีๆ ของฉันหนึ่งในนั้นคงเป็นพวกนายนี่แหละ ขอบคุณมาก” คำพูดของผมทำให้ทุกคนนิ่งไป ก่อนจะพากันหัวเราะเสียงดัง ริวโผเข้ามากอดคอผม โป้ยีหัวอย่างหมั่นไส้ เล่ถลาเข้ามาร่วมวงด้วยเหมือนเห็นเป็นเรื่องสนุก ส่วนสามคนที่เหลือแค่นั่งยิ้มอยู่กับที่ เท่านี้ก็ทำให้ผมหัวใจพองฟูแล้ว มิตรภาพระหว่างเพื่อนมันเป็นแบบนี้นี่เอง

   เนื่องจากมีความสุขมากไปหน่อย ขนาดเลิกเรียนกลับบ้านแล้วยังหุบยิ้มไม่ได้ ผมยกมือไหว้ป๋าที่ยังนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน ก่อนจะถูกรวบเอวไปนั่งตักเหมือนทุกที ผมเลยถือโอกาสนี้เล่าเรื่องที่มหา’ลัยให้ฟัง ป๋านั่งฟังเงียบๆ รอจนผมเล่าจบถึงจ้องสบตา

   “ตอนนี้เธอกำลังมีความสุข?”

   “ครับ” ผมตอบอย่างไม่ลังเล ป๋าพยักหน้ารับน้อยๆ

   “เธอพร้อมจะฟังเรื่องพ่อของเธอรึยัง” คำถามเรียบง่ายที่ทำเอาใจผมกระตุกวูบ ผมมองป๋าอย่างไม่เข้าใจ ทำไมช่วงเวลาที่ผมมีความสุขป๋าถึงพูดเรื่องของผู้ชายคนนี้!

   ดูท่าผมจะแสดงออกชัดเจนมากไปหน่อย ป๋าเลยรวบตัวไว้ไม่ให้หนีแล้วพูดอธิบายด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

   “อย่าหนีความจริงมิทรี่ ไม่ว่าเธอจะเปลี่ยนนามสกุลสักกี่ครั้ง เลือดที่ไหลเวียนอยู่ในตัวเธอครึ่งหนึ่งเป็นของผู้ชายคนนั้น เธอควรจะรับความจริงได้แล้ว ไม่งั้นเธอจะก้าวต่อไปได้ยาก อย่าทำให้ฉันผิดหวัง”

   ผมผ่อนลมหายใจ พยายามควบคุมสติอารมณ์ แม้ในใจจะนึกต่อต้านแค่ไหน แต่สิ่งที่ป๋าพูดนั้นเป็นความจริง ผมไม่สามารถหนีปีศาจตนนั้นไปได้ตลอดกาล สักวันหนึ่งต้องตามมาหลอกหลอนแน่ ต่อให้ไม่ได้เจอตัวเป็นๆ แต่ความทรงจำยังคงอยู่

   “ปุบปับผมคงทำไม่ได้หรอก ป๋ามีอะไรอยากบอกก็บอกเถอะ”

   กลับกลายเป็นพี่อาคมที่ก้าวเข้ามาเล่าแทน บอกว่าพ่อของผมยังไม่ตาย ตั้งแต่เหตุการณ์ในครั้งนั้นก็หนีหัวซุกหัวซุนไปหาผมที่ห้องเดิม คนของป๋าที่ดักรออยู่แล้วก็รวบตัวมาให้ไนท์จัดการ บังคับมอบสิทธิ์การเลี้ยงดูให้ป๋า แน่นอนว่าพ่อผมต่อให้ตกเป็นเบี้ยล่างก็ยังเรียกร้องขอเงิน ความคิดเรื่องที่จะขายลูกตัวเองยังคงฝังแน่นอยู่ในหัว ผมฟังถึงตรงนี้ก็กำหมัดแน่น แล้วโดนป๋าแกะออกเพื่อกุมมือแทน

   แน่นอนว่าระดับอย่างไนท์ นอกจากจะไม่ให้เงินแล้วยังเอาหลักฐานการทำผิดกฎหมายส่งให้ตำรวจ เพื่อลากคอพ่อผมเข้าคุกตลอดชีวิต ผมถึงไม่เห็นเขาอีกเลย...

   “ทีแรกฉันคิดจะฆ่ามันทิ้งด้วยซ้ำ สำหรับฉันก็ไม่ต่างจากเศษสวะตัวหนึ่ง แต่เพราะมันเป็นพ่อของเธอฉันจึงไว้ชีวิต ถึงแม้จะได้รับโทษแบบนั้น แต่กฎหมายไทยสักวันมันต้องออกมา ฉันอยากให้เธอเตรียมตัวให้พร้อมก่อนที่วันนั้นจะมาถึง” ป๋ากล่าวเสริมพลางเชยคางผมขึ้น “มิไรฮอฟไม่เคยอ่อนแอ ถึงเธอจะไม่ใช่สายเลือดของฉัน แต่ห้ามทำชื่อเสียงเสียหายเด็ดขาด ฉันหวังในตัวเธออยู่นะเด็กน้อย” จบประโยคด้วยการประทับจูบแทนสัญญาที่ผมต้องปฏิบัติตาม

   ผมมาไกลเกินกว่าจะถอยหลังกลับแล้ว หรือต่อให้มีทางแยกอื่นผมก็ไม่คิดจะไป

   “ผมบอกไม่ได้ว่าจะทำสำเร็จตอนไหน เพราะมันเป็นแผลลึกเกินไป แต่ผมสัญญาว่าจะทำให้ได้” ผมลั่นวาจาเมื่อป๋าถอนจูบออก อีกฝ่ายพูดเพียงคำสั้นๆ

   “เธอไม่ได้อยู่คนเดียว”

   เสียงกระแอมไอของไนท์ดึงสายตาผมให้สำรวจรอบตัว ไนท์กับพี่โทริยืนอยู่ตรงประตูเหมือนเพิ่งเปิดเข้ามา ไมค์ยืนอยู่ข้างพี่อาคมตรงมุมห้อง ในมือของไมค์ถือแท็บเล็ตที่กำลังวีดีโอคอล มีหลงกับแม่ที่ส่งยิ้มโบกมือให้อยู่บนหน้าจอ ขอบตาผมร้อนผ่าว รู้สึกจุกที่คอกับเจ็บตื้อตรงจมูก ผมกำลังจะร้องไห้ ไม่ใช่จากความทุกข์ แต่เป็นดีใจ

   “จงเติบโตอย่างแข็งแกร่ง ให้สมกับเป็นคนของฉัน ‘มิทรี่ มิไรฮอฟ’ ”

   เสียงทุ้มต่ำที่ประกาศออกมาดังก้องไปทั้งใจ ผมพยายามกลั้นก้อนสะอื้นของตัวเอง แล้วโผกอดป๋าผู้ที่เปรียบเสมือนความสุขครั้งใหญ่ที่สุดของผม จุดเปลี่ยนของชีวิตจากเด็กไซด์ไลน์อนาคตเลือนลางกลายเป็นคนที่กำลังจะมีอนาคตที่สดใส ผมพูดกับป๋าด้วยเสียงสั่นเครือ

   “ผมขอสาบาน ร่างกาย ชีวิต วิญญาณ หัวใจของผม ทุกสิ่งทุกอย่างขอมอบให้ป๋าเพียงผู้เดียว”

   ป๋าตอบด้วยคำพูดสั้นๆ ที่กระซิบให้ได้ยินเพียงสองคน

   “мой дорогой”

- END -

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ป่ามิทจบแล้ว! เย้!!
หลังจากน้องมิทผ่านมรสุมมามากมาย ในที่สุดก็มีความสุขจริงๆ สักที และมีคนคอยหนุนอยู่เคียงข้าง กลายเป็นคนน่าอิจฉาไปซะแล้ว หุหุ
ป๋าเองนับวันก็ยิ่งหลงเด็กมากขึ้นทุกที จนบรรดาการ์ดพร้อมใจกันส่ายหัวอย่างระอา แต่ไม่มีใครกล้าอาจหาญแซ็วบอสใหญ่ ฮ่าๆ

ส่วนตอนจบอาจจะดูเหมือนขาดหายไปบ้าง ไม่ได้ตัดจบแต่อย่างใด ปมทุกอย่างเคลียร์หมดแล้ว ส่วนเรื่องการรักษาของแม่อันนี้จะใส่เป็นตอนพิเศษในเล่ม มีกำหนดรวมเล่มประมาณต้นปีหน้า ยังบอกชัดเจนไม่ได้ว่าเดือนไหน ติดตามข่าวสารกันที่เพจ https://www.facebook.com/SilverFish4/ นะคะ

เท่านี้ก็จบไป 3 คู่จากทั้งหมด 5 คู่
คิวต่อไปเป็นริวธัน แต่ยังคงไม่แต่งเร็วๆ นี้ ขอหายไปอัปนิยายแฟนซีที่ค้างไว้ก่อนเน้อ

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามและรับน้องมิทไว้อยู่ในอ้อมแขนค่ะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 19-11-2017 23:16:39
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 19-11-2017 23:18:03
อ้ากกก จบแล้วหรอ งงเลย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: tiew93 ที่ 19-11-2017 23:22:53
ดีใจกับมิททท  :katai2-1:

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 19-11-2017 23:33:04
มิทรี่ ที่รัก ของป๋า และเป็นที่น่าเอ็นดูของทุกคน  o18
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyjimmy ที่ 19-11-2017 23:55:35
น้องมิทรี่ ยิ้มได้แล้ว
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-11-2017 00:08:10
 o13
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: hoihak ที่ 20-11-2017 00:20:36
จบแล้ววว  :hao5: ดีใจแต่ก็เศร้า ไม่อยากให้จบบบบบ  :ling1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 20-11-2017 00:57:40
ไม่ทันรู้ตัว จบซะแล้ว
ขอบคุณมาค่ะ เรื่องสนุกมาก ร่ำๆจะไปเริ่มอ่านใหม่อีกรอบ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Joe_joeyphuwa ที่ 20-11-2017 01:21:50
 :mew1:จบแล้ว ...  เย้ๆๆคู่ที่ก็happy รอคู่ต่อไปนะครับ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 20-11-2017 04:56:07
จบแล้ววววว
ชอบเรื่องนี้มากกกกอะ
ชอบความหลงเด็กของป๋า
ชอบความฉลาดและนิสัยของมิท
ชอบเหล่าบอดี้การ์ดที่อยู่กันแบบครอบครัว
คือน่ารักอบอุ่นมากกกก
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ป้าแก่ ที่ 20-11-2017 06:20:38
เสียดายจัง ยังไม่อยากให้จบเลย  :m15: :m15: :m15:


ดีใจกับมิทรี่ด้วย ที่ได้มีความสุขจริงๆ กับเขาซักที

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 20-11-2017 06:36:18
ขอบคุณมากค่ะ ติดตามเตื่องนี้มานานเลยทีเดียว
ชอบป๋ามากกกกกจะรอผลงานต่อไปนะคะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 20-11-2017 06:53:12
จบอย่างมีความสุขทุกคนก็ดีที่สุดแล้วค่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 20-11-2017 07:33:30
ท้ายสุดมิท ก็ใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุข
แม้ไม่เต็มร้อย ที่ขาดไปก็คงเป็นส่วนของพ่อ
ที่ไม่มีสามัญสำนึกของความเป็นพ่อ
มีแต่ความเห็นแก่ตัว ทั้งขาย ทั้งเกาะลูกกิน

แต่เรื่องที่มิทกังวลใจที่สุดคือแม่ ก็คลี่คลาย
เรียนต่อได้ มีเพื่อนสนิทดีๆ ใช้ชีวิตกับป๋าอย่างมีความสุข
ป๋า มิท  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ขอบคุณไรท์ ช่วยเติมเต็มความสุขให้คนอ่าน
       :L1: :L1: :L1:
  :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:     
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 20-11-2017 09:08:34
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 20-11-2017 10:34:39
เป็นตอนจบที่น่าอิจฉาชีวิตมิทมาก คือป๋าหลงแบบเต็มขั้นจริงๆ ชอบพ่อลูกต่างสายเลือดด้วย พี่อาคมก็อบอุ่นส่วนหลงกับไมค์นี่ถึงจะต่างขั้วแต่ก็สายฮาเหมือนกัน กับคุณเชฟเดฟก็ชอบ สรุปชอบทุกคน ฮ่าๆๆ รอตอนพิเศษนะคะ ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 20-11-2017 11:09:00
จบซะแล้ว ดีใจที่มิทมีป๋าอยู่เคียงข้างไม่ต้องลำบากเป็นไซด์ไลน์อีกแล้ว
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: หิมะขาว ที่ 20-11-2017 15:50:06
ใจหายจบซะแลัวดีใจกับหนูมิทด้วยจ้า :กอด1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 20-11-2017 17:04:08
จบแล้ว ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: bb2mimberry ที่ 20-11-2017 17:26:06
ขอบคุณจริงๆ ค่ะ สำหรับนิยายดีๆ อีกหนึ่งเรื่องในชีวิตเท่าที่เคยอ่าน #โค้งสวยงาม :mew1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 20-11-2017 19:22:46
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 20-11-2017 19:44:25
โอ้ยยย จบซะแล้ววว  :mew4:
เข้มแข็งเข้าไว้นะหนูมิท  :กอด1:
 :L2: :pig4: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ่jum ที่ 20-11-2017 20:13:23
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 21-11-2017 13:44:11
จบแล้วหรอเนี่ย ใจหายอ่ะ
แต่เราดีใจ มีความสุขซะทีนะมิทรี :กอด1:
รักป๋ารักมิทนะค่ะ
รอเล่ม รอตอนพิเศษค่าาาา
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: พันธุ์ไทย ที่ 21-11-2017 14:18:20
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 21-11-2017 15:29:53


กรีดร้อง......

อีหนูโดนป๋าจัดเต็ม

ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ

หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: กาลณัฐ ที่ 21-11-2017 22:15:18
 :L1:
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 22-11-2017 00:46:23
รอๆๆๆ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 22-11-2017 23:05:05
 :mew1ยินดีกับมิทด้วย
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 23-11-2017 11:23:05
 :mew2: ไม่นะ ไม่อยากให้จบเลย
รอเล่มนิยายอยู่นะ  :-[
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: pummy09 ที่ 07-12-2017 13:17:45
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับนิยายสนุกๆๆ
ปกติเป็นคนชอบแนวพระเอกแบดๆๆ มาเฟียนิดๆอยู่แล้วค่า 555+

ตามอ่านจนเกือบจบเลย ละก็ค้าง รอจนลืม เปิดมาอีกที จบแล้ว
สนุกมากค่ะ รอเรื่องต่อไปนะคะ
ขอบคุณอีกครั้งค่า
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 12-12-2017 11:23:37
 :pig4: :pig4: :pig4: :3123:
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 12-12-2017 13:02:35
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: numildkub ที่ 13-12-2017 02:08:46
อ่านจบแล้ววว 2วัน แบบเต็มๆ555
ชอบนิสัยของมิทรี่นะ ดูเป็นคนที่เข้ทแข็งดี
ป๋าก็แข็งนอกอ่อนใน ใจดีกับมิทมากกก
อยากจะได้คนแบบนี้มาดูใจสักคนมีขายไหม 5555
ขอบคุณนักเขียนมากเลยนะคะ ที่สร้างสรรค์ผลงาน
และสร้างตัวละครที่มีชีวิตขึ้นมา
ป.ล. ชอบหลงอ่ะ ถ้าลูคัสเผลอแล้วเจอกัน(ฮา)
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 13-12-2017 17:51:00
สนุกมาก ชอบป๋า ถึงเลวก็แต่มีดี 5555
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: สาว801 ที่ 13-12-2017 23:12:20
มาระลึกความหลังกับมิททรี่ อ่านกี่รอบก็ยังเอ็นดูหนูมิท
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 14-12-2017 20:44:44
สนุกมากค่ะ ชอบหนูมิทกับป๋า  :hao6:
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 15-12-2017 08:00:24
สนุกมากเลยคะ ไม่อยากให้จบเลย
ชอบแนวนี้มาก
ป๋าหื่นได้ตลอดเว
หนูมิทก็น่ารักดี ก่อกวนป๋าตลอด 5555+
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ASAMENG ที่ 03-01-2018 17:31:29
ขอบคุณมากๆเลยนะ  :-[  o13  :L2:
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 04-01-2018 17:50:01
ไม่ผิดหวังกับคู่นี้เลยจริงๆ
ไม่ได้อ่านคู่อื่นมาก่อน คู่นี้คู่แรกเลย
สนุกมากๆๆๆ อยากอ่านคู่อื่นเลย
ติดตามคนเขียนมาจากเรื่อง cham แล้ว
ชอบทั้ง 2 เรื่องเลย รออ่านคู่ริว-ธันนะคะ
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: janehh ที่ 05-01-2018 15:09:07
จบแล้วววว เคลียร์ทุกปม ขอบคุณคนเขียนมากๆ ค่าา นิยายสนุกมากเลย  :pig4:
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่32 คนเดียว [19/11/60]
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 06-01-2018 07:16:03
อยากมีคนเลี้ยงดูอย่างป๋า
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษวาเลนไทน์ มาเฟียฮ่องกง [14/2/61]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 14-02-2018 19:13:56

Red Day
มาเฟียฮ่องกง
ไฟซาล-หยางซิ่ว


   14 กุมภาพันธ์คงเป็นวันพิเศษของใครอีกหลายคน แต่สำหรับผมคิดว่ามันไม่สำคัญเท่าสีแดงที่เห็นอยู่ทั่วไปหมด เนื่องจากวันวาเลนไทน์ปีนี้ดันใกล้กับวันตรุษจีนพอดี ที่บ้านของหยางซิ่วกำลังวุ่นวายกับการจัดสถานที่ยกใหญ่ ไม่ว่าจะโคมจีนสีแดง ผ้าประดับสีแดง ป้ายสีแดงเขียนคำมงคลด้วยภาษาจีนสีทองลายมือของเจ้าบ้าน ทั้งอ่อนช้อยและเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังยามตวัดพู่กัน

   จากแต่เดิมที่บ้านสไตล์จีนดั้งเดิมรายล้อมด้วยดอกโบตั๋นสีแดงสดเต็มสวย พอมีพวกของประดับสีแดงมาเพิ่มอีก หันไปทางไหนก็ชวนให้รู้สึกปวดลูกตาชอบกล พาลให้นึกถึงบ้านเกิดที่ส่วนใหญ่แต่งด้วยสีทองกับสีน้ำตาล นั่นก็ปวดตาไม่แพ้กัน

   พวกคนมีฐานะนี่มันไม่มีคำว่าพอดีในหัวเลยสินะ...

   ไม่สิ ตัวเราเองก็เป็นถึงเจ้าชายนี่หว่า แม้จะเป็นเจ้าชายที่แทบไม่ได้กลับบ้านเกิดเลยก็ตาม คิดพลางก้มมองมือถือที่สั่นเตือนว่ามีคนวิดีโอคอลมา จากเจ้าชายรัชทายาทอันดับที่ 1 พี่ชายคนรองผู้มีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องของเราเอง

   มือหนาผิวสีช็อกโกแลตกดรับสาย ขณะเดินหลบมุมไปคุยเป็นการส่วนตัว สิ่งที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอคือชายหนุ่มชายหนุ่มวัยสามสิบผู้มีใบหน้าคล้ายเราอยู่หลายส่วน เรือนผมสีเทาควันบุหรี่ ดวงตาสีม่วงประจำราชวงศ์ไรห์วา ซึ่งเราไม่มี เรามีผมสีน้ำตาลและดวงตาสีเขียวมะกอกเช่นเสด็จแม่

   พระเชษฐา...พี่ชายคนโตของเราที่ตอนนี้เป็นกษัตริย์เองก็มีดวงตาสีเดียวกัน ส่วนสีผมกลับเหมือนพี่ชายคนรองซะแบบนั้น

   พูดไปอาจจะงง จะช่วยอธิบายลำดับครอบครัวของเราให้แล้วกัน พี่ชายคนโตมีนามว่า ‘มุสตาฟา’ ส่วนเรามีนามว่า ‘ไฟซาล’ เป็นพี่น้องร่วมพ่อแม่เดียวกัน ในขณะที่พี่ชายคนรอง ‘ราอูล’ เป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของอาแท้ๆ ของเราเอง โดยผู้มีสิทธิ์ในบัลลังก์จะไล่ตามอายุ พอท่านพี่มุสตาฟาได้ขึ้นครองราชย์ ตำแหน่งของเราเลยเลื่อนตามด้วยประการฉะนี้
   
   /ไม่คิดจะกลับบ้านเลยหรือไง/ คำแรกที่ทักทายจากพี่ชายที่เราแสนเคารพรักคือคำด่า แต่เราก็ยอมรับด้วยความยินดี เพราะชินเสียแล้วกับนิสัยเช่นนี้ ทั้งที่ตัวเองเป็นคนส่งน้องชายออกมาสืบข่าวโลกภายนอกแท้ๆ แต่นั่นก็ทำให้เราพบกับหยางซิ่วครั้งแรก ในฐานะสายสืบที่แทรกแซงเข้ามาเป็นสุนัขรับใช้ ก่อนจะโดนจับได้และถูกรวบหัวรวบหางเป็นคนรักไปซะงั้น แม้ตอนนี้เราจะไม่ได้สืบเรื่องของตระกูลหยางแล้ว แต่ก็ยังคงทำหน้าที่สายสืบอยู่เนืองๆ แค่ไม่เข้าไปคลุกคลีถึงเบื้องลึกเช่นในอดีต

   “ข้าคิดจะกลับ แต่คงไม่ใช่เร็วๆ นี้” เพราะหยางซิ่วไม่ยอมปล่อยตัวผมไปน่ะสิ!

   /เจ้ามาเฟียฮ่องกงนั่นอีกแล้วเรอะ! ข้าล่ะไม่เข้าใจจริงๆ ว่าจะยึดติดอะไรขนาดนี้/ เจ้าตัวสบถอย่างหัวเสียไม่สมตำแหน่งเจ้าชาย พลางลูบหัว Horned Viper งูทะเลทรายเพศเมียสุดที่รัก ที่เลื้อยออกมาจากแขนเสื้อ พวกเราสามพี่น้องมีสัตว์เลี้ยงประจำตัวอยู่หนึ่งชนิด ของท่านพี่ไฟซาลคือเหยี่ยว ท่านพี่ราอูลเป็นงู ส่วนเราคือแมงป่องจักรพรรดิ ซึ่งตอนนี้ตัวหนึ่งน่าจะอยู่แถวพุ่มโบตั๋นใกล้ห้องนอนหยางซิ่ว ส่วนอีกตัวน่าจะอยู่กับหยางซิ่ว

   แต่คนที่พกติดตัวไปไหนมาไหนด้วยตลอดคงมีแต่ท่านพี่ราอูล จนได้สมญานามว่าราชาอสรพิษ มีคนปองร้ายหลายคนที่ตายตกด้วยพิษงูตัวนี้ ความจริงท่านพี่ราอูลยังมีงูสุดรักอีกตัว เป็นหางกระดิ่งเผือก แต่คาดว่าน่าจะอยู่กับพี่สะใภ้

   พวกเราสามพี่น้องมีภรรยาที่ชื่นชอบสัตว์เลี้ยงของเรานับว่าเป็นเรื่องดี ขนาดภรรยาของท่านพี่มุสตาฟา ยังจูงมือลูกชายไปช่วยให้อาหารเหยี่ยวในเวลาว่าง แทนท่านพี่ซึ่งจมกองงานอยู่ในห้องอักษร

   ระหว่างที่เราคิดอะไรเพลินๆ ปากก็ยังคงสนทนาถามตอบกับท่านพี่ราอูล ก่อนจะวางสายเมื่อถูกเรียกไปช่วยงานที่ห้องอักษรกะทันหัน แต่ยังไม่วายทิ้งท้ายไว้ว่า ให้เรากลับไรห์วาให้เร็วที่สุด แน่นอนว่าเราไม่รับปาก เพราะไม่มั่นใจเช่นกันว่าจะปลีกตัวไปได้ตอนไหน ยิ่งช่วงใกล้ตรุษจีนมีคนจากแก๊งแวะเวียนเข้าออกมาทักทายหยางซิ่ว เราเกรงว่าอาจจะเกิดอันตรายขึ้นได้หากไม่อยู่ดูแล

   “อาเฟยคงไม่คิดจะกลับไปจริงๆ หรอกนะใช่มั้ย” พูดถึงคนงามคนงามก็มา เสียงเย้ายวนกับเรือนร่างงามระหงกอดอกพิงขอบประตูในชุดกี่เพ้าสีแดงสดลายโบตั๋นที่ผ่าข้างจนเห็นรอยสักโบตั๋นประจำตัวบนต้นขาซ้าย อยู่ในห้องส่วนตัวทีไรไม่ยอมใส่กางเกงขายาวด้านในทุกที

   “กลับ แต่ยังไม่ใช่เร็วๆ นี้ รอจนกว่าทางนี้จะเรียบร้อยฉันค่อยไป” พูดพลางเดินเข้าไปโอบเอวมาแนบกาย ส่วนโค้งเว้ายังปลุกเร่าอารมณ์ได้ดีเช่นเคย

   “งั้นเหรอ…ฉันนึกว่าต้องเอาตัวนี้ไปชุบช็อกโกแลตแทนของขวัญวาเลนไทน์ให้อาเฟยซะแล้ว” ไม่พูดเปล่าสองนิ้วเรียวงามยังคีบหางแมงป่องตัวใหญ่มาชูตรงหน้า ก่อนหน้านี้เราบอกว่าคนรักเข้ากับสัตว์เลี้ยงได้เป็นเรื่องดีใช่ไหม ตอนนี้เราขอถอนคำพูด บางทีหยางซิ่วก็เข้ากับเจ้าสองตัวนี้ได้ดีเกินไป หากไม่ขู่ว่าจะจับดองเหล้าก็เสนอสารพัดเมนูแมงป่อง พวกคนจีนกินอะไรน่ากลัวจริงๆ

   “ปล่อยมันไปเถอะ ถ้าอยากจะให้ของขวัญ ช่วยเอาตัวเองชุบช็อกโกแลตจะดีกว่า” จมูกโด่งเป็นสันคลอเคลียผ่านเรือนผมดำเงาเหยียดตรง สมกับที่คอยหวี คอยบำรุงรักษาอยู่ทุกวัน ส่วนมือก็จับสัตว์เลี้ยงไปปล่อยไว้บนโต๊ะให้มันหาทางกลับเข้ากรงเอง ถือว่ารอดตายไปอีกวัน

   “อาเฟย...เดี๋ยวตรุษจีนตามฉันไปที่บ้านใหญ่ด้วยนะ ‘หย่งเฮ่า’ เรียกรวมตัว” แขนขาวตวัดโอบรอบคอแกร่งบดเบียดกายเข้าหา ริมฝีปากสีแดงกระซิบชิดริมหูแล้วกับเบาๆ อย่างล่อลวง ราวกับปีศาจโบตั๋นตัวร้ายที่ล่อหลอกบุรุษมาเสพสมและสูบพลังชีวิตจนหมดเกลี้ยง เพียงแต่ความจริง คนที่เป็นฝ่ายเหนื่อยล้าคือหยางซิ่วต่างหาก

   หยางหย่งเฮ่า ฉายาในวงการ ‘จื่อเถิง’ เป็นเจ้าพ่อมาเฟียตัวจริง อำนาจทั้งหมดอยู่ในมือไม่ได้มีเพียงแค่ในฮ่องกงเท่านั้น ยังขยายขอบเขตไปมากกว่าที่เราจะยื่นมือเข้าไปยุ่งได้ จะบอกว่าที่มีชีวิตรอดมาถึงทุกวันนี้ส่วนหนึ่งก็เพราะมีหยางซิ่วคุ้มหัวอยู่ ไม่เช่นนั้นคงถูกจับถ่วงอ่าวตั้งแต่ที่โดนจับได้ว่าเป็นสายสืบ เพราะน้องชายที่จื่อเถิงรักมากที่สุดคือหยางซิ่ว ส่วนหยางหมิ่นผู้มีรูปร่างหน้าตาเหมือนหยางซิ่วทุกระเบียบนิ้ว เป็นเพียงลูกพี่ลูกน้องที่สนิทกับหยางซิ่วมากเท่านั้น ทั้งสองเลยช่วยกันบริหารแก๊งในฮ่องกง

   “ให้ฉันไปจะไม่ถูกฆ่าเอาเหรอ” จื่อเถิงคนนั้นไม่ชอบหน้าเราเอามากๆ ดังนั้นเวลาจะติดต่อเจรจาซื้อขายอาวุธหรือของต้องห้ามกันสักที หากหยางซิ่วไม่สามารถจัดการให้ได้ ก็จะเป็นท่านพี่ราอูลติดต่อกับจื่อเถิงโดยตรง เรียกได้ว่าจอมมารปะทะจอมมาร ถึงสมน้ำสมเนื้อกันดี

   “อาเฟยเป็นของฉัน ต่อให้เป็นพี่ใหญ่ ถ้ากล้าแตะต้องฉันไม่เอาไว้แน่” ดวงตาวาววับฉายความเลือดเย็น กระทั่งพี่น้องยังไม่ละเว้น เป็นอีกส่วนหนึ่งที่ทำให้จื่อเถิงหลงน้องชายคนนี้มากๆ

   “ได้ยินแบบนี้ค่อยวางใจหน่อย งั้นเรามาทำอะไรให้สมกับเป็นวันวาเลนไทน์ดีมั้ยอาหยาง” แขนแกร่งยกอุ้มอีกฝ่ายจนตัวลอย หยางซิ่วรู้ทันตวัดขาโอบรอบเอวจนกลายเป็นท่าอุ้มแตงแล้วพากันเดินเข้าห้องนอน

   ห้องของหยางซิ่วทั้งใหญ่โตและกว้างขวาง ขนาดเตียงควีนไซส์กับการตกแต่งที่มีกลิ่นอายจีนเต็มเปี่ยมยังไม่ทำให้เราหลงใหลได้เท่าร่างกายที่บิดเร้าอยู่ภายใต้ร่างของเรา มือหยาบลูบไล้ใบหน้างามก่อนปลดคอเสื้อถลกกี่เพ้าจนถึงเอวพลางแทรกกายเข้าไประหว่างกลาง ยกขาเรียวขาวเกาะยึดตรงเอว ริมฝีปากพรมจูบดูดดึงไปทุกส่วน โดยเฉพาะริมฝีปากอิ่มกับยอดอกสีเข้ม

   อาศัยจิวบนลิ้นเกี่ยวห่วงเล็กตรงยอดอกให้ดิ้นพล่าน เราเป็นคนชอบเจาะ ทั้งที่บ้านเกิดของเราไม่นิยม แต่เพราะว่าพวกเราสามพี่น้องเรียนจบต่างประเทศทุกคน เพื่อนำความรู้ไปพัฒนาบ้านเมือง เลยรับวัฒนธรรมหลายอย่างมาพอสมควร ถึงแบบนั้นพวกเราก็เลือกแต่สิ่งที่สมควรไปใช้ในบ้านเกิดเท่านั้น ส่วนอื่นๆ เก็บไว้เป็นรสนิยมส่วนตัวก็พอ

   อย่างดอกโบตั๋นแสนงามของผม กว่าจะยินยอมให้เจาะได้ต้องเกลี้ยกล่อมนานหลายเดือน แล้วพอเจาะใส่ห่วงประดับเม็ดทับทิมสีแดงเข้ม ช่างเหมาะและโดดเด่นบนผิวขาวเนียน

   “อาเฟย...” เสียงเรียกเจือเสียงหอบกระเส่าเอ่ยพลางรั้งใบหน้าไปจูบดูดดื่ม คงจะใจร้อนอยากให้รีบทำสักที เราเลยยอมมอบจูบให้อย่างเอาใจ ปล่อยให้ลิ้นนุ่มเกี่ยวจิวบนลิ้นเล่น ในขณะที่มือสอดไปด้านใต้ สอดขยับขยายเตรียมพร้อมสำหรับกิจกรรมอย่างว่า

   เพราะเมื่อเช้าก็เพิ่งมีอะไรกันไป ตรงส่วนนั้นเลยยังบวมช้ำเล็กน้อยแต่ก็พร้อมที่จะรองรับโดยไม่ต้องเสียเวลาเตรียมการมากนัก มือปลดกางเกงแนบส่วนที่ตื่นตัวเข้าไป ผ่านความอ่อนนุ่มจนอดไม่ได้ที่จะผ่อนลมหายใจอย่างพึงพอใจ เราชอบมองเวลานี้เป็นพิเศษ

   สีผิวที่ตัดกันทำให้เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเรากำลังครอบครองโบตั๋นดอกนี้ด้วยความใหญ่โตของเรา เรียวลิ้นประดับจิวแลบเลียริมฝีปากอย่างกระหาย ยามค่อยๆ กดเข้าไปให้สะโพกมนบิดเร้าอย่างทรมาน สองมือยึดสะโพกไว้มั่น แล้วก้มลงไปจูบซับตรงมุมปาก ก่อนเลื่อนประกบพร้อมขยับกายเข้าลึกในคราวเดียว ช่วยปิดเสียงร้องได้เป็นอย่างดี

   ช่วงนี้มีคนเข้าออกมาก แม้จะอยู่กันส่วนใน แต่เราเกรงว่าใครจะมาได้ยินเสียงเพราะๆ ของหยางซิ่ว เลยต้องปิดเอาไว้ก่อนด้วยการบดจูบอย่างดูดดื่ม ประสานไปกับเบื้องล่างที่ขยับอย่างหนักหน่วงตามอารมณ์ดิบของตัวเอง ผู้ชายไรห์วาไม่ได้อ่อนโยนนัก เราคือนักรบ นักล่าและนักรักแห่งทะเลทราย เลยชอบสื่อความรู้สึกแบบจัดเต็มทุกที

   หยางซิ่วเองก็พอใจกับมันเช่นกัน กายงามถึงขยับประสานอย่างเข้าจังหวะ เล็บคมจิกกรีดแผ่นหลังซ้ำรอยแผลเดิมจนเจ็บแสบ ยิ่งปลุกสัญชาตญาณในตัวให้พุ่งทะยาน ไม่สนเสียงเตียงี่ลั่นเอี๊ยดอ๊าด สนเพียงความอุ่นแน่นที่โอบรัดกับเสียงหอบครางของพวกเราเท่านั้น

   ถอนกายออกตอนช่วงใกล้จะเสร็จ จับเปลี่ยนท่ามานั่งซ้อนบนตักให้แผ่นหลังเนียนแนบกับแผ่นอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามสีช็อกโกแลต ใช้มือที่ว่างเกี่ยวห่วงตรงยอดอกเล่น อีกมือรั้งรูดแท่งหยกขาวอย่างเอาใจ พลางปล่อยให้คนด้านบนได้ขยับตามใจสมกับนิสัยชอบคุมเกม ที่ขยับได้อย่างถึงใจระดับที่เรายังต้องสูดปาก ขบกัดท้ายทอยกับแผ่นหลังขาวให้มีรอยตีตรามากกว่าเดิม

   ระหว่างที่กำลังหมกมุ่นกับเรือนร่างบนตัก มือเรียวสวยบีบกรามรั้งใบหน้าคมเข้มให้รับจูบหวานๆ บ่งบอกว่าใกล้จะถึงจุดหมาย หยางซิ่วเป็นฝ่ายปล่อยก่อนจากการรีดเค้นด้วยมือหนา ส่วนเราค่อยปล่อยตามไปหลังจากนั้นสักพัก แน่นอนว่าต้องด้านในเท่านั้น

   “อืมมม อาเฟย” ฟังเสียงครางเพราะๆ ระหว่างไซร้ลำคอระหง

   “พอแค่นี้ก่อนมั้ย เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องไปบ้านใหญ่ไม่ใช่เหรอ” เตือนตามกำหนดการ แม้ว่าด้านล่างจะไม่ให้ความร่วมมือพอๆ กันทั้งคู่ ในเมื่อบั้นท้ายกลมกลึงยังบดเบียดกับหน้าขา ภายในรังแกส่วนที่ยังแข็งค้างแม้พึ่งปลดปล่อย

   “ช่างมันสิ เวลานี้นายต้องสนใจแค่ฉันเท่านั้น เข้าใจมั้ยอาเฟย” ฟันขาวหันมางับปลายจมูกโด่งก่อนเคลื่อนกายออก มือเรียวผลักอกหนาให้นอนลงแล้วเปลี่ยนมานั่งคร่อมด้านบนแทน

   เกมราคะไม่เคยจบที่รอบเดียว สรุปวันรุ่งขึ้นก็ไม่ได้กลับบ้านใหญ่ เพราะมัวแต่โรมรันกันไม่ยอมเลิกรา อย่างมากก็แค่พักอาบน้ำ ทานอาหารเปลี่ยนผ้าปูเตียงแล้วก็จบลงแบบเดิม

   พอวันตรุษจีน งานนี้เลี่ยงไม่ได้ต้องกลับบ้านใหญ่จริงๆ เพื่อพบครอบครัวแบบพร้อมหน้า และมีไหว้บรรพบุรุษอะไรก็ไม่รู้ เราไม่ได้มีส่วนเกี่ยวตัวเลยถูกกันให้อยู่ด้านนอก จะได้อยู่กับหยางซิ่วก็ช่วงเวลาทานอาหารกับพักผ่อน พี่น้องตระกูลหยางพูดคุยอะไรกับเราไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ เพราะในหัวมีแต่ภาพหยางซิ่วควบอยู่บนตัวจนถึงเมื่อคืนวาน เลยมึนเบลอไปหมด คงหลงปีศาจโบตั๋นจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วจริงๆ

   พูดถึงตรุษจีนก็ต้องมีอั่งเปา หยางซิ่วขึ้นเล่นสี่จื่อเถิงก็ยังคงมอบอั่งเปาให้น้องชายทุกปีไม่มีขาด หยางหมิ่นที่แต่งตัวเหมือนหยางซิ่ว ต่างกันแค่เป็นกี่เพ้าผู้ชายสีขาว กางเกงขายาวด้านในสีเข้มก็ได้รับเช่นกัน ซึ่งสิ่งที่ใส่ในอั่งเปาไม่ใช่เงินสด แต่เป็นเช็ค ส่วนจำนวนเงินขอไม่กล่าวถึงแล้วกัน

   ยังดีที่จื่อเถิงมีอั่งเปาให้ภรรยาทั้งสองคนและลูกทั้งสามของตัวเองเช่นกัน เลยไม่เกิดความริษยาขึ้นในครอบครัว แต่เรามั่นใจแหละว่า ไม่มีใครกล้าอิจฉาหยางซิ่วหรอก เพราะสำหรับคนในครอบครัวจื่อเถิงใจกว้างปานแม่น้ำแยงซี ส่วนคนนอกเช่นเรา แม้แต่สลึงเดียวก็อย่าหวัง

   เอาเป็นว่าเห็นหยางซิ่วมีความสุขเราก็พอใจ หลังจากนี้คงต้องปวดหัวกันแล้ว หากพ้นตรุษจีนเราควรจะหาวิธีปลีกตัวจากหยางซิ่วยังไงดี...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

รับวาเลนไทน์ควบคู่กับตรุษจีน เพราะปีนี้เล่นมาติดๆ กันเลย ฮ่าๆ
อาจจะมีคำผิดคำพลาดหน่อยต้องขออภัย คนตรวจไม่ว่างเลยอาศัยเว็บตรวจเอา...

ส่วนเรื่อง รวมเล่ม Contract มาเฟีย ขณะนี้ยังคงอยู่ในขั้นต่อรีไรท์+วาดปกนะคะ
ติดตามข่าวสารได้ที่เพจ Silver Fish https://www.facebook.com/SilverFish4/

ปล.คนที่ไม่สะดวกคอมเมนต์ที่นี่ ไปคอมเมนต์โพสนิยายที่เพจได้นะคะ >3< เป็นแรงใจเผื่อจะมีโอกาสหน้า(?)
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษวาเลนไทน์ มาเฟียฮ่องกง [14/2/61]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 14-02-2018 20:20:08
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษวาเลนไทน์ มาเฟียฮ่องกง [14/2/61]
เริ่มหัวข้อโดย: catka12 ที่ 14-02-2018 21:58:42
 o13 ชอบมากเลย...ทำe-book ด้วยได้ไหมค่ะ please...
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษวาเลนไทน์ มาเฟียฮ่องกง [14/2/61]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 14-02-2018 22:13:15
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษวาเลนไทน์ มาเฟียฮ่องกง [14/2/61]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 14-02-2018 22:50:04
o13 ชอบมากเลย...ทำe-book ด้วยได้ไหมค่ะ please...

รับทราบค่า แต่ e-book จะมีหลังปิดพรีสักระยะนะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษวาเลนไทน์ มาเฟียฮ่องกง [14/2/61]
เริ่มหัวข้อโดย: Jadd ที่ 14-02-2018 23:14:56
 o18
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษวาเลนไทน์ มาเฟียฮ่องกง [14/2/61]
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 15-02-2018 23:44:47
มีตอนพิเศษคู่มาเฟียฮ่องกงด้วย
อยากอ่านตอนพิเศษของป๋า-มิทจัง
ช่วงมิทช่วยงานป๋าจะเป็นไง
จะได้อ่านตอนพิเศษเพิ่มไหมนี่
คาดหวังให้มีนะคะ
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษวาเลนไทน์ มาเฟียฮ่องกง [14/2/61]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 15-02-2018 23:58:21
มีตอนพิเศษคู่มาเฟียฮ่องกงด้วย
อยากอ่านตอนพิเศษของป๋า-มิทจัง
ช่วงมิทช่วยงานป๋าจะเป็นไง
จะได้อ่านตอนพิเศษเพิ่มไหมนี่
คาดหวังให้มีนะคะ

มีจ้า แต่ในเล่มกับe-bookที่จะวางขายให้อนาคตอันใกล้นะ จะเป็นตอนพิเศษป๋ามิทช่วงมิทช่วยงานกับพิเศษเรื่องราวของพวกการ์ด
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษวาเลนไทน์ มาเฟียฮ่องกง [14/2/61]
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 16-02-2018 06:39:14
มีตอนพิเศษคู่มาเฟียฮ่องกงด้วย
อยากอ่านตอนพิเศษของป๋า-มิทจัง
ช่วงมิทช่วยงานป๋าจะเป็นไง
จะได้อ่านตอนพิเศษเพิ่มไหมนี่
คาดหวังให้มีนะคะ

มีจ้า แต่ในเล่มกับe-bookที่จะวางขายให้อนาคตอันใกล้นะ จะเป็นตอนพิเศษป๋ามิทช่วงมิทช่วยงานกับพิเศษเรื่องราวของพวกการ์ด

จะตั้งหน้าตั้งตารอนะคะ
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษวาเลนไทน์ มาเฟียฮ่องกง [14/2/61]
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 17-02-2018 15:28:50
 o13
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษวาเลนไทน์ มาเฟียฮ่องกง [14/2/61]
เริ่มหัวข้อโดย: สาว801 ที่ 17-02-2018 21:08:00
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษวาเลนไทน์ มาเฟียฮ่องกง [14/2/61]
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 23-02-2018 18:54:48
น่ารักตลอดเลย ช่วงแรกๆสงสารมิทสุดๆ
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษวาเลนไทน์ มาเฟียฮ่องกง [14/2/61]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 24-02-2018 01:10:38
ตอนพิเศษ~
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษวาเลนไทน์ มาเฟียฮ่องกง [14/2/61]
เริ่มหัวข้อโดย: mybear_sr ที่ 26-02-2018 01:36:15
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ สนุกมากๆๆๆๆๆ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆสนุกๆนะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษวาเลนไทน์ มาเฟียฮ่องกง [14/2/61]
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 26-02-2018 11:52:10
สงสารมิทอ่ะ แล้วคือมิทเป็นลูกครึ่ง? แม่หรือพ่ออ่ะเป็น เอ่ยถึงพ่อไปแล้วไม่น่ามีแววใช่ งั้นคงเป็นแม่ใช่ไหม แม่ป่วยเป็นอะไรอ่ะ ใช้เงินรักษาเยอะเลย พ่อก็โคตรเลว เอาลูกไปขายให้ซ่องตั้งแต่ 15 อ้อหอออ น่าตบ

ส่วนไนท์กับป๋าตลกดีอ่ะ 55555  ชอบตอนพี่แกด่าป๋า 55   บอสตล๊กกกก ㅋㅋㅋㅋ

อ้อ แอบระแวงแฟนไนท์นิดๆ กลัวเป็นสปายฝั่งศัตรูบอส

อ่านๆไป อ้าวเลื่อนมาเจอ END อ้าวจบแล้ว ㅋㅋㅋ

ขอบคุณนะคะ ตอนพิเศษของคุณเดฟน่ารักมาก

ป.ล. แต่แบบแอบขัดใจเรานิดนึงตรงใครเป็นใครนี่ล่ะค่ะ คือแบบต้องอ่านไปสักนิดแล้วถึงจะรู้ว่าเป็นพาร์ทใคร  ขึ้นวรรคใหม่อาจงงๆหน่อย แต่อย่างอื่นก็ดีค่ะ มีคำผิดนิดหน่อย แต่สนุกมาก ชอบตอนไนท์ด่าอิบอส
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษวาเลนไทน์ มาเฟียฮ่องกง [14/2/61]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 27-02-2018 01:51:12
สงสารมิทอ่ะ แล้วคือมิทเป็นลูกครึ่ง? แม่หรือพ่ออ่ะเป็น เอ่ยถึงพ่อไปแล้วไม่น่ามีแววใช่ งั้นคงเป็นแม่ใช่ไหม แม่ป่วยเป็นอะไรอ่ะ ใช้เงินรักษาเยอะเลย พ่อก็โคตรเลว เอาลูกไปขายให้ซ่องตั้งแต่ 15 อ้อหอออ น่าตบ

ส่วนไนท์กับป๋าตลกดีอ่ะ 55555  ชอบตอนพี่แกด่าป๋า 55   บอสตล๊กกกก ㅋㅋㅋㅋ

อ้อ แอบระแวงแฟนไนท์นิดๆ กลัวเป็นสปายฝั่งศัตรูบอส

อ่านๆไป อ้าวเลื่อนมาเจอ END อ้าวจบแล้ว ㅋㅋㅋ

ขอบคุณนะคะ ตอนพิเศษของคุณเดฟน่ารักมาก

ป.ล. แต่แบบแอบขัดใจเรานิดนึงตรงใครเป็นใครนี่ล่ะค่ะ คือแบบต้องอ่านไปสักนิดแล้วถึงจะรู้ว่าเป็นพาร์ทใคร  ขึ้นวรรคใหม่อาจงงๆหน่อย แต่อย่างอื่นก็ดีค่ะ มีคำผิดนิดหน่อย แต่สนุกมาก ชอบตอนไนท์ด่าอิบอส

เรื่องที่สงสัยตอนต้นมีเฉลยในเรื่องหมดแล้วค่ะ
ส่วนเรื่องแฟนไนท์จะมีเฉลยในเล่มนะคะ แต่ไม่ใช่สปายแน่นอน
เรื่องเปลี่ยนบทพูดงงๆ อันนี้เพราะนักเขียนฝีมือยังไม่ถึงขั้นเอง ในเล่มจะทำการรีไรท์และปรับปรุงใหม่ค่ะ เช่นเดียวกับคำผิด
ขอบคุณที่ชอบผลงานนะคะ ฝากติดตามกันต่อไปยาวๆ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษวาเลนไทน์ มาเฟียฮ่องกง [14/2/61]
เริ่มหัวข้อโดย: ฟ้าใสคนนอกโลก ที่ 22-03-2018 11:55:40
 o13 o13 o13 สนุกกกกกก
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษสงกรานต์ลดวัย [14/4/61]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 14-04-2018 18:04:45
สงกรานต์ ฉบับลดวัย
ปรับอายุป๋าเหลือ17 ส่วนมิทเพิ่มเป็น20

   ตึกที่เคยเงียบขรึมจริงจัง(?) มีสิ่งหนึ่งที่พอจะสร้างสีสันให้กับบรรยากาศอันแสนอึมครึมได้ นั่นก็คือชายหนุ่มที่เจ้าของตึกซื้อตัวมาเมื่อไม่นานนี้ เขามีชื่อว่ามิทรี่ อายุ 20 ปี กำลังเรียนอยู่ในระดับมหา’ลัย มีรายได้เสริมเป็นเด็กไซน์ไลด์ ปัจจุบันควบตำแหน่งเด็กเลี้ยงของชายหนุ่มอีกคนหนึ่งที่มีอายุเพียงแค่ 17 ปี

   ใช่ เป็นเด็กเลี้ยงให้คนอายุน้อยกว่า ที่สำคัญ บุคคลที่กล่าวคือผมเอง...

   “ลูเซียส ข้างนอกคึกคักแบบนี้ไม่คิดจะไปเปิดหูเปิดตาหน่อยเหรอ” แม้จะเป็นเด็กเลี้ยง แต่เพราะอายุที่มากกว่า ความเกรงใจเลยไม่ค่อยมี เรียกชื่อห้วนๆ ยังไม่พอ ยังอาจหาญทิ้งตัวลงนั่งบนตักต่อหน้าต่อตาเหล่าการ์ดคนสนิท ที่คุ้นชินกับภาพเหล่านี้แล้ว

   เด็กหนุ่มสายเลือดรัสเซียเต็มขั้น เรือนผมสีดำสนิทเข้ากับดวงตาสีน้ำเงินเข้มดุจอัญมณี แม้โครงหน้าจะยังฉายความเยาว์วัย แต่กลิ่นอายและรูปร่างดูถูกไม่ได้เลย ด้วยส่วนสูง 180 เซ็น กล้ามเนื้อแน่นตึงอย่างคนฝึกการต่อสู้ เมื่อเทียบกับเด็กวัยเดียวกันยังเห็นถึงความต่างชั้น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงส่วนสูงมาตรฐานของเด็กไทย ขนาดคนบนตักที่อายุมากกว่าแถมเป็นลูกครึ่ง ยังเห็นความแตกต่างชัดเจน

   “ไร้สาระ” น้ำเสียงแหบต่ำเอ่ยปัดอย่างไม่ใส่ใจ ผมแอบนึกเสียดายเล็กน้อย ตอนนี้เสียงแตกหนุ่มของลูเซียสยังไม่เข้าที่ดี เวลาฟังเลยรู้สึกแปลกๆ อยู่บ้าง แต่ถ้าโตขึ้นอีกหน่อย จะต้องทุ้มต่ำทรงพลังมากแน่ๆ

   ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอนาคตแล้วกัน เวลานี้ต้องชวนอีกฝ่ายไปเล่นน้ำให้ได้! เพราะถ้าอีกฝ่ายไม่ได้ผมก็ไม่ได้ออกไปไหน ช่วงสงกรานต์แบบนี้ให้อับเฉาอยู่กับห้องน่าเบื่อตาย

   “อยู่ไทยทั้งที ไม่ไปสงกรานต์ถือว่ามาไม่ถึงนะ” โมเมอ้างไปเรื่อย ส่วนคนฟังหันหน้าไปคุยงานกับพี่อาคมเรียบร้อย เมินคนบนตักไปซะสนิท ถึงงั้นก็ยังโอบเอวไว้แน่นกันตก บางทีก็ลูกสะโพกเพลินๆ ทำตัวเหมือนตาแก่ทั้งที่อายุเท่านี้ ผมอยากจะกลอกตาเป็นภาษารัสเซีย รอกระทั่งลูเซียสคุยเสร็จถึงใช้ไม้ตาย

   “ไม่ไปก็ตามใจ ฉันไปกับพี่หลงก็ได้” เด็กเลี้ยงแล้วยังไง ผมไม่ใช่นักโทษที่ถูกคุมขังสักหน่อย พวกการ์ดเองก็ใช่มีแต่พวกทำตามคำสั่งแบบถวายหัว ดูอย่างหลงนั่นสิ เตรียมปืนฉีดน้ำเปลี่ยนเสื้อลายดอกไว้รอแล้ว ท่าทางคึกคักกว่าใคร ขนาดพ่อครัวเองวันนี้ยังขอลางานไปเล่นน้ำกับคนรัก ไมค์ลาไปอยู่กับครอบครัว จะเหลือก็แต่พวกผมนี่แหละ นั่งจับเจ่าอยู่ในห้อง

   ผมไม่รอให้อีกฝ่ายรั้ง ใช้ทีเผลอลงมาจากตัก แล้วก้าวขายาวๆ หลบระยะเอื้อมถึงพลางถอดเปลี่ยนเสื้อมันตรงนั้น เผยให้เห็นผิวที่มีรอยคิสมาร์คเต็มไปหมด ก่อนจะรับเสื้อลายดอกทานตะวันมาใส่เข้าคู่กับหลงที่ใส่เสื้อลายดอกชบาสีแดง ความจริงผมแอบเตรียมไว้ให้ลูเซียสกับพี่อาคมด้วยนะ

   “ฉันไม่อนุญาต” ลูเซียสสั่งเสียงเข้มอย่างเอาแต่ใจ ผมยักไหล่แบบ I Don't Care แล้วกวักนิ้วเชิญชวนพ่อหนุ่มเลือดร้อนอย่างท้าทาย

   ถามว่าผลที่ตามมาเป็นยังไง?

   ท่ามกลางความวุ่นวายของคนเล่นน้ำสงกรานต์ มีคนกลุ่มหนึ่งประกอบด้วยชายหนุ่มต่างวัยกำลังยืนทำตัวเป็นจุดเด่นแบบสุดๆ โดยเฉพาะ เด็กวัยรุ่นชาวต่างชาติสีหน้าเยือกเย็นในชุดเสื้อสีดำลายดอกชบาสีขาว กับการ์ดคนสนิทที่เปลี่ยนจากสูทเป็นเสื้อสีเขียวสดลายเดียวกัน

   ผมยัดปืนฉีดน้ำใส่มือลูเซียสที่ทำหน้าไม่เข้ากับเทศกาลแบบสุดๆ

   “ไม่เอาน่าลูเซียส อย่าเคร่งเครียดนักเลย ที่นี่ไม่มีใครรู้จักนายสักหน่อย ไม่ต้องรักษามาดขรึมเกินวัยหรอก” ผมผิวปากขณะมองสาวหุ่นแซ่บที่เพิ่งเดินผ่านไป สงสัยจะออกหน้าออกตาไปหน่อย เลยถูกท่อนแขนหนาคว้าเอวไปกระแทกกับอกแน่นเล่นเอาดั่งเกือบยุบ บ่งบอกว่าแรงคว้านี้เจือความหงุดหงิดไว้หลายส่วน

   “จะเล่นก็เล่นไป แต่อย่าให้มันมากนัก” เสียงเตือนข่มขวัญดังชิดริมหู ปกติผมคงหวั่นๆ แต่เวลานี้ลูเซียสไม่ต่างจากเด็กวัยรุ่นธรรมดาคนหนึ่งที่มาอยู่กลางสงครามสาดน้ำจนตัวเปียกโชกตั้งแต่หัวจรดเท้า ดวงตาสีน้ำเงินเรือนรอง คิ้วขมวดแน่น เส้นผมสีดำเปียกลู่ใบหน้า มีหยดน้ำเกาะพราวไหลผ่านกรามเป็นสันมาถึงปลายคางทำให้ใจสั่น แล้วยิ่งสภาพเปียกชุ่มกันแบบนี้ แนบจะแนบแน่นไปทุกสัดส่วน อุณหภูมิร้อนจากร่างกายถ่ายเท กลิ่นกายเฉพาะตัว ผมมองลูกกระเดือกสมเป็นบุรุษเพศแล้วกลืนน้ำลาย

   ยุบหนอ พองหนอ ความหื่นหนอ อย่าเพิ่งมาตอนนี้ หลับตาท่องขันติในใจแล้วขยับตัวออกจากอ้อมแขนพร้อมปรับเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มแย้ม ส่วนลูเซียสถึงสีหน้าจะยังนิ่งสนิท แต่แววตาฉายความพึงพอใจเมื่อเห็นผมหลงเสน่ห์เข้าอย่างจัง

   “ว่ายังไง จะยังเล่นน้ำต่อไหม หรือจะกลับไปเล่นกันที่ห้อง...” เสียงแหบกระซิบอย่างชั่วร้าย มือไล้ลงล่างขยำบั้นท้ายอย่างจาบจ้วงให้ผมสะดุ้ง มองซ้ายมองขวาเลิกลั่ก ไม่ได้อาย แต่นี่มันกลางถนนแถมคนเยอะแยะเลยนะเฮ้ย! ยังดีที่พี่อาคมกับหลงสมเป็นมืออาชีพ อาศัยตัวโตๆ เหมือนยักษ์วัดแจ้งมาช่วยบังให้

   “ไม่! ฉันจะเล่นน้ำ ไปหาพี่เดฟที่ร้านดอกไม้ดีกว่า ระหว่างนั้นก็เล่นน้ำไปด้วยเลย” ตัดสินใจเสร็จสรรพ ก็ลากแขนลูเซียสนำขบวน

   ถึงแถวนี้จะไม่ใช่จุดเล่นน้ำดังๆ เหมือนที่อื่น แต่ก็มีคนเล่นเยอะพอสมควร สองข้างทางมีร้านสารพัดร้านขายของกิน อุปกรณ์เล่นน้ำ รวมถึงถังน้ำใหญ่ๆ ให้แวะเติมได้ไม่อั้น ทำให้เดินเพลินๆ ได้

   ระหว่างทางผมฉีดน้ำใส่คนนั้นคนนี้ โดยเน้นเฉพาะคนหน้าตาดีเป็นพิเศษ ทำให้มีหลายคนอยากจะยื่นไมตรี หากไม่ติดลูเซียสที่โอบเอวผมแน่นไม่ยอมให้ปล่อยให้ห่างกายหรือไหลไปเล่นที่ไหน ประกอบกับพี่หลง พี่อาคมคอยกันท่าปฏิเสธคนอื่นอยู่เนืองๆ ทำให้จนป่านนี้ผมกับลูเซียสยังหน้าใสกิ้งไร้ดินสอพอง ต่างกับหลงที่เสนอหน้าให้ทั้งสาวหนุ่มประจนหน้าขาววอก กระทั่งพี่อาคมยังไม่เว้น หนุ่มใหญ่ประดับรอยยิ้มอบอุ่นไม่ถือตัวดึงดูดใจได้ดีนักแล

   ผมชักเซ็งแล้วสิ คิดถูกคิดผิดที่พาลูเซียสออกมาเปลี่ยนบรรยากาศ ทำไมรู้สึกเหมือนพาพ่อมาคุม แถมเป็นพ่อที่อายุน้อยกว่าด้วย!

   จังหวะกำลังคิดเรื่อยเปื่อย แก้มก็ถูกประแป้งจนขาววอก กลิ่นอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของดินสอพองตลบอบอวล

   “อยากได้ไม่ใช่รึไง ถึงฉันจะไม่เข้าใจก็เถอะว่าไอ้ของน่าแหยะนี่มันดีตรงไหน” เสียงเจือหัวเราะข้างกายพร้อมหลักฐานคามือ ลูเซียสเป็นคนประแป้งใส่ผม ถึงกับยืนนิ่งไปสองวิ แล้วหลุดหัวเราะออกมา จงใจเอาแก้มที่เลอะแป้งไปแนบแก้มอีกฝ่าย ส่วนเรื่องคนนอกจะมองยังไง ก็ช่างหัวมันแล้ว ลูเซียสเล่นโอบแสดงความเป็นเจ้าของขนาดนี้ ยังจะมีอะไรให้คิดมากอีก

   “มันคือความสนุกไงล่ะ ลูเซียสเอาบ้างมั้ย” ผมเลิกคิ้ว อีกฝ่ายส่ายหัวทันที พร้อมกับพี่อาคมช่วยเทน้ำให้ลูเซียสล้างหน้าอย่างรู้งาน

   “เหม็น สกปรก” ดีนะลูเซียสพูดเป็นภาษารัสเซีย ไม่งั้นได้มีรายการเขม่นกันระหว่างเล่นน้ำบ้างล่ะ เพราะทุกคนละเลงแป้งกันเมามันมาก

   “รีบไปต่อกันเถอะ คนด้านหลังเริ่มดันมาแล้วเดี๋ยวจะพลัดหลงกัน” พี่หลงเอ่ยเตือนหลังจากขอบคุณสาวที่ขอแบ่งแป้งมาให้เจ้านาย

   “อากาศร้อนก็จริง แต่น้ำใส่น้ำแข็งเย็นจัดแบบนี้จะไม่ป่วยเอาเหรอ” พี่อาคมบ่นตามวัยพลางเดินตามพวกเราต่อ คือระหว่างทางมันมีทั้งน้ำธรรมดาและน้ำแช่น้ำแข็งเย็นเจี๊ยบ สาดสลับไปมาแอบเสียวว่าจะเป็นหวัดเหมือนกัน แต่ความสนุกต้องมาก่อน เรื่องอื่นช่างมัน!

   “ปีหนึ่งจะได้เล่นแบบนี้หนหนึ่งไงพี่อาคม ลูเซียส! อย่าไปฉีดน้ำเข้าตาคนอื่นแบบนั้นสิ” ผมสะดุ้ง เมื่อคนที่ถือปืนฉีดน้ำเป็นเครื่องประดับจนถึงเมื่อครู่ จู่ๆ ก็ยกปืนฉีดใส่หน้าผู้ชายคนหนึ่งเต็มๆ นอกจากเจ้าตัวจะไม่สลดแล้ว ยังหัวเราะ หึ! ในคอ

   “เพราะมันมองของๆ ฉัน” น้ำเสียงไม่แยแสมาก แถมยังจงใจเปลี่ยนเป็นพูดภาษาไทยเสียงดังฟังชัดอีกต่างหาก ต่อให้เคร่งขรึมยังไงก็ยังวัยรุ่นที่ยังเลือดร้อนเอาแต่ใจสินะ

   “ปล่อยบอสไปเถอะคุณหนู ดีเท่าไหร่แล้วยังปรานีใช้ปืนฉีดน้ำแทนลูกตะกั่ว” หลงกลั้วหัวเราะก่อนโดนพี่อาคมเคาะหัวด้วยปืนฉีดน้ำไปหนึ่งที

   หางตาผมเหลือบไปเห็นผู้หญิงใจกล้าสองสามคนที่เดินตรงเข้ามาหาพวกเรา ดวงตาของเธอจ้องมาที่ลูเซียสแสดงเจตนารมณ์ชัดเจน ผมเลยขยับแนบชิดลูเซียสใช้ปืนฉีดน้ำบังขณะคว้าหน้าอีกคนมาจูบดูดปาก และคนอย่างลูเซียสมีหรือจะอยู่นิ่งเฉย สอดลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปากของผมทันที หลังจากนี้คงไม่ต้องพูดถึง

   พี่หลงถึงกับสบถเป็นภาษารัสเซียรีบมายืนบังพร้อมกับพี่อาคม เลยกลายเป็นมุมให้ผู้หญิงกับเพื่อนเห็นเท่านั้น ผมถอนจูบออกในขณะที่ลูเซียสเปลี่ยนเป้าหมายไปยังซอกคอแล้วดูดกัดตามอารมณ์ ทุกอย่างเกิดขึ้นภายในไม่ถึงหนึ่งนาที ก่อนเราจะผละออกจากกันราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วเดินเล่นต่อหน้าตาเฉย

   ลูเซียสหัวเราะในลำคอ สองการ์ดพากันถอนหายใจ ส่วนผมหัวเราะอย่างเบิกบานที่สุด เด็กคนนี้ของฉันอย่าได้ริมายุ่งเชียว นั่นคือสิ่งที่ผมประกาศออกไป

   หลังจากนั้นก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรพิเศษอีก คนเล่นน้ำก็เล่นกันไป จะฉีดน้ำก็ฉีดไป น้ำหมดให้หลงช่วยเอากระบอกไปเติมให้ ถึงจะไม่จุใจเพราะผมไหลไปเล่นกับคนนู้นคนนี้ไม่ได้ แต่สีหน้าผ่อนคลายฉายความสนุกของลูเซียสก็เพียงพอแล้ว

   เดินกันมาได้สักพัก ในที่สุดก็ถึงจุดหมายสักที นี่ถ้าให้เดินปกติคงไม่ทำแน่ๆ อากาศเมืองไทยร้อนขนาดนี้ แต่พออยู่ในช่วงเทศกาลสงกรานต์ ตลอดทางมีน้ำ ของกิน เครื่องดื่ม เดินๆ หยุดๆ สุดแสนจะชิวเลยไม่เหนื่อยอะไร

   “ถึงคุณอาคมจะโทรมาบอกแล้วแต่ไม่คิดว่าจะมาจริงๆ นะเนี่ย” เดฟทำหน้าเหลือเชื่อเมื่อเห็นบอสในลุคใหม่ ความจริงเจ้าตัวก็ใช่ย่อย สวมเสื้อลายดอกสีฟ้าสดใสลายดอกมะลิคู่กับคนรัก ที่คอมีสร้อยดอกมะลิหลายเส้น แก้มทั้งสองข้างเต็มไปด้วยดินสอพอง มือถือปืนฉีดน้ำ ข้างกายเป็นถังที่ปกติใช้แช่ดอกไม้ งานนี้เอามารองน้ำชั่วคราว

   “ต้องยกความดีความชอบให้คุณหนูเขาล่ะ” หลงบุ้ยปากมาทางผมที่เข้าไปทักพี่จัสมินแฟนเดฟตามประสาคนอัธยาศัยดี แม้จะเคยเจอกันแค่ไม่กี่ครั้ง

   “วันสงกรานต์แบบนี้ยังขายของอยู่เหรอพี่” ผมมองโต๊ะที่วางเต็มไปด้วยดินสอพอง ขัน ปืนฉีดน้ำ อาหารและเครื่องดื่มที่กินง่ายๆ แบบหยิบกินทิ้งขยะแล้วเล่นน้ำต่อได้เลย

   “มีช่องทางต้องรีบตักตวงสิ ไหนๆ ก็มาแล้วอุดหนุนสร้อยดอกมะลิหน่อยมั้ย” พ่อค้าแม้จะเป็นเจ้าของร้านดอกไม้ก็ยังเป็นพ่อค้าอยู่วันยังค่ำ พี่จัสมินคนพูดกับผมตาวาว นำเสนอพวกสร้อยดอกไม้สดแบบสุดๆ มีทั้งสร้อยดอกไม้ละหอมๆ ดอกกล้วยไม้ ดีนะไม่มีดอกดาวเรือง ไม่งั้นผมคงเข้าใจว่าแถวนี้มีศาลพระภูมิเจ้าที่

   “งั้นผมขอสร้อยมะลิสี่เส้น กับกล้วยไม้สองเส้น” คนจ่ายเงินคือพี่อาคม ที่ห้อยถุงกันน้ำไว้ที่คอ ความจริงไม่ควรห้อยแบบนี้เพราะเสี่ยงจะถูกขโมยได้ง่าย ระหว่างเล่นน้ำกันเบียดเสียด แต่ระดับอย่างพี่อาคมมีหรือจะพลาดได้

   “ขอบคุณที่อุดหนุน! มาๆ แถมให้อีกเส้น” พี่จัสมินพูดอย่างอารมณ์ดี ส่งสร้อยดอกไม้ทั้งหมดให้ ของผมเป็นสร้อยมะลิสองเส้น ลูเซียสสามเส้นรวมของแถม หลงกับพี่อาคมเป็นสร้อยกล้วยไม้เหมาะมาก

   “แบบนี้ยิ่งดูเหมือนป๋าเปย์เลย” ผมยกนิ้วให้ลูเซียส มาดเจ้าตัวกับสร้อยมะลิมันให้อารมณ์แบบนั้นเลย

   “Sugar Daddy?” ลูเซียสยกยิ้มมุมปาก

   “อะแฮ่ม! เกรงใจหน้าร้านผมด้วยครับ” เดฟกระแอมเตือนแบบขำๆ

   “ตัวเองก็ใช่ย่อยนะ” หลงสวนกลับฝรั่งหัวทองที่ทำตัวเข้ากับเทศกาลยิ่งกว่าคนไทย

   “ปีหนึ่งมีครั้งเดียวนี่ จริงมั้ย” ขยิบตาใส่คนรักตัวเอง เลยโดนตีแขนไปหนึ่งที ผมปล่อยให้สองคนเขาหยอกล้อกันไป แล้วพาลูเซียสกับคนอื่นไปเดินเล่นต่อ จนลูเซียสแสดงท่าทีหมดความสนใจแล้วจริงๆ นั่นแหละ ถึงพากันกลับตึกแยกย้ายไปอาบน้ำอาบท่า

   แน่นอนว่าอารมณ์ค้างเวลาเล่นต้องได้รับการสานต่อ ดังนั้นผมกับลูเซียสเลยอาบน้ำนานเป็นพิเศษ เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ดูถูกแรงของคนอายุน้อยกว่าไม่ได้จริงๆ !

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ!

เนื่องจากป๋าในวัยปกติไม่มีทางมาเล่นสงกรานต์แน่ๆ เพราะเจ้าตัวคือบอสใหญ่ผู้อยู่เบื้องหลัง! ดังนั้นเลยจับลดวัยด้วยประการละฉะนี้ จึงไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องหลักแต่อย่างใด

ส่วนเรื่องเปิดพรีออเดอร์เรื่องนี้ จะเปิดปลายเดือนนี้ค่ะ ติดตามข่าวสารได้ที่เพจ Silver Fish นะคะ
ลิงค์เพจ - https://www.facebook.com/SilverFish4/

อย่าลืมคอมเมนต์กันด้วยน้า ที่นี่ไม่สะดวก ตามไปคอมเมนต์ที่โพสนิยายในเพจก็ได้นะ จุ๊ฟๆ  :mew1:
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษสงกรานต์ลดวัย [14/4/61]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-04-2018 02:40:34
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษสงกรานต์ลดวัย [14/4/61]
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 15-04-2018 10:08:00
กิน​เด็ก​เป็น​อมตะ​
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษสงกรานต์ลดวัย [14/4/61]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 15-04-2018 11:49:55
ป๋าอายุ17 อิอิ
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษสงกรานต์ลดวัย [14/4/61]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 15-04-2018 12:40:31
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: }จบ{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) พิเศษสงกรานต์ลดวัย [14/4/61]
เริ่มหัวข้อโดย: Silver Fish ที่ 26-04-2018 14:25:18
Preorder The Contract Mafia (ป๋า-มิท)
วันที่ 26/4/61 - 26/6/61


 o13 กรอกแบบฟอร์มสั่งซื้อ - https://goo.gl/pUfR74

เรื่อง : The Contract Mafia (เล่มเดียวจบ)
คู่ : ป๋า-มิท
แนวเรื่อง : มาเฟีย,เด็กเลี้ยง,ลูกบุญธรรม
ขนาด : A5
จำนวนหน้า : 400+ หน้า (ตอนพิเศษเฉพาะในเล่ม 70+ หน้า)
กระดาษ : ถนอมสายตา 75 แกรม
ราคาปกติ : 400 บาท
*แถมที่คั่นทุกเล่ม
**แถมโปสการ์ดเฉพาะรอบพรี**

 :hao7: *สิ่งที่เพิ่มขึ้นในเล่ม*
- ตรวจคำผิด เรียบเรียงคำและเพิ่มเนื้อหาบางส่วนจากเนื้อเรื่องหลัก
- ตอนพิเศษ ป๋า-มิท 1 / ไนท์-โทริ 1 / ลูคัส-หลง 1 / เดฟ-จัสมิน 1 / อาคม 1
- ภาพสกรีนโทนรวมเหล่าการ์ด

สนใจสอบถามรายละเอียดได้ที่ https://www.facebook.com/SilverFish4 ค่ะ :mew1:
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 26-04-2018 14:35:49
รอซื้อ!!!!  :-[
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 26-04-2018 21:53:40
สนุกมาก ๆ ครับ ป๋า-มิท ป๋าโคตรหื่น มิทก็น่ารัก



ขอบคุณครับ
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 27-04-2018 13:30:30
สนุกมากเลย จ้า
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 27-04-2018 20:41:02
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: imseries ที่ 28-04-2018 20:30:02
สนุกมากๆค่ะ ชอบความแสบของน้องมิทพอๆกับความหื่นของป๋า
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 24-06-2018 20:43:03
 :pig4:  :pig4: o13
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: Ashita ที่ 25-06-2018 08:49:45
สนุกมากๆ เลยค่ะ   o13
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: JanJanIsHappy ที่ 28-06-2018 20:17:00
ขอบคุณนะคะ สนุกมากๆ เราไม่เคยเจอพระเอกแซ่บ5เม็ดแบบนี้มาก่อน อู้วหู้วมากตอนเห็นรีวิวจนต้องลัดคิวเรื่ิงอื่นมาอ่านก่อนเลย แล้วก็ไม่ผิดหวังจริงๆ เราชอบความอยู่ในโลกที่ไม่มืดของป๋ามากๆ และน้องมิทน่าสงสารมากๆจริงๆ สุดท้ายคือรักมุก5เม็ดของป๋ามาก และชอบตอนพิเศษโอเมก้ามากกกกกกก แอบอยากอ่านอีกเนอะๆเลยค่ะ อยากรู้ว่าป๋าตอนมิทท้องจะมีอาการเป็นยังไง
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: AgotoZ ที่ 01-07-2018 15:33:45
 :pig4::pig4:
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 01-07-2018 17:12:51
น่ารักสุดๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: Naamtaan22 ที่ 06-07-2018 14:42:10
สนุกมากกกกก
อ่านแล้วนึกถึงการ์ตูนเรื่องviewfinder naked
สำนวนคุณอ่านเพลินมากๆเลยบางมุขนี่เราขำหนักมากหัวเราะจนน้ำตาไหล เวลามิทรี่ประชดประชันเหน็บแหนม ถูกใจจริงๆ ส่วนตัวละครที่เราชอบที่สุดคือ หลง มีเสน่ห์แบบกวนๆดี
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆแบบนี้นะคะ :mew1:
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 10-07-2018 07:42:51
ในที่สุดก็ได้อ่านเรื่องนี้

โดยรวมเราชอบเรื่องนี้มากกว่าเรื่องอื่นๆ อาจจะเพราะส่วนตัวเราชอบอะไรที่เป็นผู้ใหญ่หน่อย เน้นชีวิตนิดๆปรพมาณนั้น อีกอย่างมิท-ลูซก็เป็นตัวละครที่เราชอบมากๆ

ปล.ถึงแม้เราจะโดนหลอกว่าหลงเป็นรุกก็เถอะ 555+
 :mew1:
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 12-07-2018 18:34:00
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: DOUBLE B ที่ 16-07-2018 09:41:54
สนุกมากก ภาษาดี ฮืออ ชอบทุกคาแรคเตอร์เลยค่ะ  :pig4:
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: mu_mam555 ที่ 18-07-2018 12:59:18
OMG เกินคาดหมายมาก
ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะสนุกขนาดนี้
ประทับใจมากค่ะ
แต่อยากอ่านตอนพิเศษตอนมิทท้องอีกนิด
อยากเห็นความเว่อร์วังอลังกาลของอิป๋า 5555
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: กวังกีเมย์บี ที่ 10-11-2018 18:51:14
 :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: nadty27 ที่ 08-02-2019 14:34:02
อยากอ่านตอนพิเศษโอเมกาจังค่ะ
ชอบมากๆเลย
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 09-02-2019 00:26:36
 :pig4:
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31รั
เริ่มหัวข้อโดย: konfaibint ที่ 10-02-2019 22:12:54
รักป๋าขึ้นมาทันที  :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: Nobodylove ที่ 23-11-2019 14:21:03
 o13 o13 o13 o13 o13 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:  เนื้อเรื่องดีงามค่ะ ดีๆๆๆๆๆ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: ReiiHarem ที่ 26-11-2019 16:58:00
เด็กมันร้ายยยย อร๊ายยยย ชอบบบ
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่1 ชายใต้แสงไฟ [Up 31/5/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Musashi ที่ 04-01-2021 03:12:00

  กดสบู่เหลวชะโลมนิ้วแล้วสอดไปทางด้านหลังเพื่อเตรียมพร้อมกับหน้าที่ของตัวเอง 
ไม่ใช่แล้ว จะอธิบายของจริงให้ฟังเป็นความรู้เอาไว้แต่งเรื่องต่อไปได้ถูกต้อง
      การเตรียมหรือเรียกว่าล้างตู้เย็นไม่ได้ทำแบบนี้ จุดประสงค์คือต้องการเอาอุจจาระที่ตกค้างในลำไส้ใหญ่ออกไปเพื่อไม่ให้มันติดออกมาตอนสอดใส่ จะใช้วิธีฉีดน้ำเข้าไปแล้วเบ่งน้ำออกมาซึ่งจะมีเศษอุจจาระออกมาด้วย ทำแบบนี้2-3ครั้งลำไส้ใหญ่จะสะอาดไม่มีอะไรเหลือตกค้าง การที่เอานิ้มชะโลมสบู่แล้วแยงเข้าไปมันก็แค่ล้างปากทางเท่านั้น อุจจาระยังตกค้างอยู่ ใครสอดใส่เข้ามาก็ได้ทองเหลวเหม็นๆติดปลายลำออกไปเป็นของแถม
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: pogpax ที่ 07-01-2021 10:35:59
 :z13:
หัวข้อ: Re: }Preoder{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) P.31
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 10-01-2021 01:08:32
ขอบคุณค่า
หัวข้อ: Re: }Y{Contract มาเฟีย (ป๋า-มิท) รอบที่10 พ่อลูก [Up 15/8/59]
เริ่มหัวข้อโดย: Musashi ที่ 11-01-2021 01:53:20

   “ไม่คิดจะแนะนำให้รู้จักกันหน่อยเหรอ คุณพี่เขย”
ผิด
พี่เขยคือสามีของพี่สาว
แต่ถ้าเป็นพี่ชายของเมียจะเรียกว่าพี่ชายของเมียตรงๆไม่ใช่พี่เขย