-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
**************************************************
{เคียงเดือน}
-เคล็ด(ไม่)ลับจับเดือนก็มา-
MewSN
จะด้วยความโชคร้ายหรือเคราะห์ซ้ำกรรมซัด จะเป็นกรรมดี กรรมสนับสนุน กรรมหนุนนำ กรรมแต่ชาติปางก่อน หรือกรรมอะไรก็แล้วแต่
ที่ทำให้ตัวเองไปเผลอโป๊ะแตกในโลกโซเชียล กลายมาเป็นเรื่องวุ่นวายชวนปวดหัว(ใจ) ลากพาเอาเดือนบริหารปีหนึ่งตัวร้ายเข้ามาร่วมวงด้วยได้แบบงงๆ
แถมน้องเค้าก็ให้ความร่วมมืออย่างเต็มใจ พร้อมแถมโปรโมชั่นเขย่าอกข้างซ้ายของเขาให้เต้นแรงไม่หยุดหย่อน
ขยันจริง ขยันจัง ขยันอ่อย
พูดก็พูดเหอะ งานนี้คงได้น้องเดือนนี่แหละ ที่จะมาทำให้ฉายาเคียงกายแต่ไร้คู่ของเขาคนนี้หายไป
เพราะต่อจากนี้ ถึงน้องจะปฏิเสธ บอกปัด ไม่ยอมยังไง
จงทำใจไว้ เพราะน้องนั่นแหละ อยู่ๆมาทำให้หัวใจพี่เรียกร้องเองว่าอยาก…เคียงเดือน
CONTENTS
00 - เปิดตัวแก๊งส่องเดือน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3376478#msg3376478) [10/05/2559]
01 - ส่องเบาๆ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3377017#msg3377017) [11/05/2559]
02 - กฎข้อที่สองคือความเนียน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3377766#msg3377766) [12/05/2559]
03 - เหตุเกิดเพราะการตั้งค่า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3379006#msg3379006) [14/05/2559]
04 - ความลับไม่มีในโลก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3380019#msg3380019) [15/05/2559]
05 - จีบไม่รู้ตัว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3384245#msg3384245) [22/05/2559]
06 - อย่าประมาทเดือน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3388915#msg3388915) [28/05/2559]
07.1 - Timeline & Bigbike (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3399864#msg3399864) [12/06/2559]
07.2 - ONLY Timeline (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3406717#msg3406717) [21/06/2559]
08 - เรื่องของความรู้สึก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3411844#msg3411844) [28/06/2559]
09 - เมื่อเคียงอยากได้ของฟรี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3434603#msg3434603) [28/07/2559]
10 - เลเวลความสนิท (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3454731#msg3454731) [24/08/2559]
11 - อ่อยจริงจัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3533968#msg3533968) [13/12/2559]
12 - เดตล่ะแก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3543069#msg3543069) [25/12/2559]
13 - ตำแหน่งนั้นสำคัญไฉน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3595013#msg3595013) [10/03/2560]
14 - คนสำคัญ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3603124#msg3603124) [24/03/2560]
15 - สนใจกูได้ยัง? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3611956#msg3611956) [08/04/2560]
16 - รัก... ไม่รัก... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3633754#msg3633754) [12/05/2560]
17 - เมารัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3742620#msg3742620) [24/11/2560]
18 - แปลก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3759572#msg3759572) [24/12/2560]
19 - เรื่องคืนนั้น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3760859#msg3760859) [27/12/2560]
20 - เคียงกาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3761439#msg3761439) [27/12/2560]
21 - ซิกแพ็คเดือนเป็นของล่อใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3763792#msg3763792) [01/01/2561]
22 - กติกาง่ายๆนั้นอยู่ที่ใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3765937#msg3765937) [05/01/2561]
23 - คำตอบ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3832114#msg3832114) [16/05/2561]
24 - ความอดทนของคนมันสั้น (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3833001#msg3833001) [18/05/2561]
25 - แตกต่างเหมือนกัน (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3837503#msg3837503) [28/05/2561]
26 - ไม่มีความเสี่ยง ไม่มีกำไร (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3840124#msg3840124) [02/06/2561]
27 - ดีให้ตายก็ไม่ได้เดือน (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3847402#msg3847402) [16/06/2561]
28 - พี่สาวแฟนก็เหมือนพี่สาวเรา (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3850570#msg3850570) [23/06/2561]
29 - การเรียนรู้ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3910423#msg3910423) [11/11/2561]
30 - กฎข้อสุดท้ายคือผลลัพธ์ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3910732#msg3910732) [12/11/2561]
SPECIAL 01 - Facts About #เคียงเดือน (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3911443#msg3911443) [14/11/2561]
SPECIAL 02 - ราคาค่าร่ม (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3949504#msg3949504) [27/02/2562]
SPECIAL 03 - ความจริงที่ว่าเขาเป็นเด็กฝึกงาน (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53668.msg3952311#msg3952311) [07/03/2562]
▂▂ ▃ ▄▅ ▆ ▇ █ งานเขียนชิ้นเก่า █ ▇ ▆ ▅▄ ▃ ▂ ▂เรื่องยาวแอบรัก (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49105.0) {
END}
ทีละก้าว (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68900.msg3909506#msg3909506) {
END}
วัน ไนท์ สแตนด์ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70615.0) {
LOADING...}
เรื่องสั้นFound it! (กู)หา(มึง)เจอแล้ว (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52603.msg3337594#msg3337594)
#HappyAprilfool'sday - สุขสันต์วันเมษาหน้าโง่ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52846.msg3348099#msg3348099)
#จีบตอนเด็กแถมฟรีตอนโต (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53552.msg3372232#msg3372232)
บันทึกพิเศษวันสงกรานต์ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53185.msg3358437#msg3358437)
HAPPY OR BAD (มินิแต่มีหลายตอน) (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56531.msg3513476#msg3513476) {
LOADING...}
ทฤษฎีข้างขวา (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67178.msg3831244#msg3831244)
คืนส่งท้ายปีเก่า ช่างเงียบเหงาเหลือเกิน (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69293.msg3929344#msg3929344)
ช่องทางติดต่อ MewSN ค่า >>>
จิ้มมมม (https://www.facebook.com/mewsnauthor/) <<<
**************************************************
-
ปาดดดดดดดดดดดด
-
#INTRODUCTION
เ ปิ ด ตั ว แ ก๊ ง ส่ อ ง เ ดื อ น
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
สำหรับชีวิตนิสิตปีหนึ่งที่ผ่านมาของเขา ดูเรื่อยๆ เอื่อยเฉื่อย ไร้แก่นสาร เรียนไปรั่วไป ไม่รับรู้สิ่งใด แต่ก็ต้องจำใจยอมรับเกรดที่ต่ำเตี้ยเรี่ยดิน… B มาแบบครุคริงุงิ เปิดเรื่องมาแบบ…คือมีใครอยากตบเขามั่ง 555 โอเคสิ่งที่จะโฟกัสไม่ใช่เรื่องเกรดเรื่องรั่วๆของเขา แต่เป็น ‘ความรัก’ เขาผ่านชีวิตปีหนึ่งมาโดยไร้คนเคียงกาย… ใช่ว่าใจจะโหยหาความรักซะหน่อย
แต่มันขัดๆกับชื่อเขาไงๆชอบกล
‘เคียงกาย’ แต่ ไร้คู่
เออะ เป็นความคิดที่ไร้แก่นสารอีกแล้ว ข้ามไป
เขาก็เป็นคนนึงที่ต้องการความรักมากกกกกกกกกกกกกกกก ทุกคนคงอยากรู้ ว่าครอบครัวของเขาทิ้งเขาไปตั้งแต่เด็ก พ่อตายแม่หายยายหนีตาเลี้ยง ใช่ … มีแค่คุณตาที่เลี้ยงเขามาด้วยตัวคนเดียว แต่จะพูดว่าเลี้ยงมันก็กระดากปากและขัดกับความคิดกระไรอยู่ เดี๋ยวนะ มีคำนี้… เลี้ยงด้วยลำแข้ง คือใช่เลย เลี้ยงมาด้วยลำแข้งตาจริงๆ ไม่ถูกใจอะไรก็ ผัวะ ผัวะ ชีวิตเขาต้องกล้ำกลืนฝืนทนระกำใจ ทนกับสิ่งเลวร้ายจนกระทั่งเข้าปีหนึ่ง…
ผัวะ นั่นไง คิดไม่ทันสิ้นดี
“อิเคียงคะ ตกลงจะอ่านหนังสือ หรือจะมโนเรื่องครอบครัวที่คิดว่าตัวเองเหมือนนางทาสในละครต่อไปคะ”
“นั่นสิมึง กูนี่ขำนะตอนมันมาร้องโอดโอยว่าตาตี แม้ทิ้งพ่อตายยายหนี อิเหี้ย ตาตีก็แค่ลูบหัวเบาๆ แม่ทิ้งเหรอ ไปต่างประเทศทุกเดือน พ่อตายเหรอ มึงก็ประชดพ่อได้เจ็บแสบ ส่วนยายหนีนี่ความจริง ยายมันชอบหนีไปอยู่บ้านเล็กบ่อยๆ คือมันก็ไม่เข้าใจนะว่ายายมันชอบไปคุยเล่นกับป้าๆพี่เลี้ยงมัน”
“สรุป มึงรวย แต่เสือกหลอกพวกกู กูจำได้ตอนปีหนึ่งนี่เราประคบประหงมมันฉิบ พอมารู้นะอิเหี้ย จากเทิดทูนมันว่าสู้ชีวิต คุณกายครับคุณกายขา เรียกใหม่เป็นอิเคียง สมชื่อมันดี”
นี่แหละ…ปัญหาของการตั้งชื่อสองพยางค์ โถ แม่พ่อตายายปู่ย่า เอาแค่กายก็ไม่ได้
ขอถามประโยคเดิมในใจเบาๆ ตกลงพวกมึงจะอ่านหนังสือ หรือจะถกประเด็นกูตอนปีหนึ่งมาพูดอีก
“แต่ก็นะ เวลาผ่านไปเร็วว่ะ กูคงใจหายนะ ถ้าขึ้นปีสี่”
มาแล้วจอมดราม่าของกลุ่ม เรื่องดราม่าที่ไหน หมาตายยันควายตาย อย่าไปบอกคุณเก่งเชียว ถึงจะเป็นเพื่อนชายแมนๆ อกสามศอก แต่จิตใจนี่เปราะบางเท่าดอกเข็ม(?) สำนวนกูไปละ เอาไหนมา 555
“จะขึ้นปีสี่ได้ไง กูยังหาผัวไม่ได้ กูก็ไม่ยอมจบแน่”
คือคุณกะทิ พ่อแม่ส่งมาร่ำมาเรียน อีกอย่างเป็นสาวเป็นนางมาผู้ชงผู้ชายแถวนี้ มันใช่เหรอ
ผัวะ มะเหงกลงกลางหัวเขา
“แอบด่ากูในใจเหรออิคียง”
“ไม่กล้า” พูดไปด้วยน้ำตานองหน้า
“ดี” กะทิยิ้มร้าย
“แต่ก็เกินไปนะกะทิ เพลาๆบ้างเถอะเรื่องคิดจะจับผู้จับนก”
เจ้าแม่กุลสตรี แต่เป็น…กะเทย คุณนายน้อยๆ แต่ร่างกายไม่น้อยตาม นี่ท่าแม่นางนั่งพับเพียบอ่านหนังสือได้คงนั่งไปแล้ว
“พูดแบบนี้ดีค่ะขุ่นแม่ กุลสตรีต้องพูดเตือนสติสตรีที่หลงทางในความมืด”
นี่ก็บ้าพอกัน… ลูกรับคุณนายแก คุณส้ม หญิงงามแห่งกลุ่ม แต่ความคิดจัญไรไม่แพ้ใครเลย 555
ชิ้ง หลบสายตาฟาดฟันของคุณส้มที่ส่งมาเบาๆ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด แก น้องเดือนกับผองเพื่อน ที่ร้านน้ำปั่นกรีน”
นี่ก็อีกคน โซเชียลลิซึม ฝังเข้าหัวชนิดที่ชื่อของพ่อแม่บังเกิดเกล้ายังจำไม่ได้เท่าจำชื่อแอคเคาท์ผู้ชายทุกตัวอักษร จะยกยอเธอว่า ‘กรี่’ ก็มิแปลกแยกแต่อย่างใด 555 งานอดิเรกขาประจำ…นินทาเพื่อน
ผัวะ คือกูนินทาใครนี่รู้หมดเลย
“มันแสดงออกมาทางสีหน้าค่ะ อิเคียง”
“ขอโทษงับ คุณแย้” ก้มหัวให้เจ้าแม่โซเชียลปลกๆ
แต่เดี๋ยวนะ … เมื่อกี้พูดถึงใคร น้องดงน้องเดือนอะไร
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น้องเดือนอัพตัส
“อิแย้ ไม่รู้เวล่ำเวลา”
เพื่อนๆทุกคนแทบสะกิดเตือนแย้ไม่ทัน เมื่อสีหน้าชั่วร้ายปรากฏบนใบหน้าเขา
“ว้ายยยย กูลืม อินี่ติดใครไม่ติด ติดสัตว์กับเด็ก”
“เห็นไหมล่ะอิแย้ หนังสงหนังสือ วิชาเหี้ยไรความจัญไรคือมึง แล้วถ้ากูส่งกระดาษเปล่านะพรุ่งนี้ กูจะสาปมึง”
คุณนายเฉดหัวคุณแย้ที่ก้มสำนึกผิดแบบบีบน้ำตาดั่งนางเอกละครหลังข่าว
“สิบสองนาฬิกา”
เขาพูดขึ้น ทุกคนเงียบ
ตอนนี้สายตาของคนในกลุ่ม มุ่งมองไปที่คนๆคนเดียว ที่เกาะกลุ่มมากับผองเพื่อน
ถามว่าตอนนี้เราอยู่ไหน… อย่างที่คุณกะทิบอก เรื่องผู้ชาย ต้องมาก่อน
เราอยู่ที่ร้านกรีนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน และ มาส่องเดือน
นิยามของเดือนในบทนี้มีได้ว่า
หนึ่ง… ชื่อของผู้ชายที่เป็นที่กล่าวขวัญกันในขณะนี้ ว่าหล่อเลิศปังมาก และ น้องน่ากิน
สอง… ชื่อของตำแหน่งเฟรชชี้เฟรชชี่ที่ประกวดมาด้วยความเอาหน้าเข้าแลก และรับประกัน คนที่ได้ตำแหน่งนี้มาครองคือหล่อทุกคน
ในที่นี้ ส่วนตัว เราจะเอาสองนิยามมารวมกันเป็นหนึ่งเดียว แปลได้ว่า
น้องเดือนหล่อมาก และน่ากิน พ่วงตำแหน่งเดือนมหาลัยที่เพิ่งแข่งขันเสร็จหมาดๆไปเมื่อสองเดือนที่แล้ว
เป็นไง… เลิศเลอเพอร์เฟ็คสุดละคนนี้
“อิเคียง กูกลัวมึง อย่าทำหน้าหื่นหน้าหอบแบบนั้น พาลให้กูคิดว่า… ต้องพามึงไปโรงพยาบาล”
คุณนายก็เกินไป
“อินี่ยิ่งกว่ากู คือถ้าเข้าใกล้น้องเขา น้องเขากลัว”
คุณส้ม… ง่ะ
“อิเคียง”
มีคนมาลูบไหล่เขาเบาๆ จากนั้นเปลี่ยนเป็นหนักแน่นด้วยกำลังใจ
เขาเผยอยิ้มให้คุณกะทิ … มีแค่คุณคนเดียวสินะที่เข้าใจเคียง…กาย
“มึงนกแน่”
จ่ะ อิกะทิ
“ที่สำคัญตอนนี้ เราจะไปนั่งกันได้ยัง ก่อนที่จะตกเป็นเป้ามากกว่านี้”
คิดภาพออกมั้ยว่าพวกเรามายืนชะเง้อชะแง้คอเหมือนรอผู้ชายที่ท่าแบบโจ่งแจ้งมาก
กรุ๊งกริ๊ง
เสียงประตูร้านเปิดนี่ต้องมุ้งมิ้งขนาดนี้มั้ย
“ร้านกรีน สวัสดีครับ” พี่ของเขามายืนต้อนรับเองเลยเว้ยมึง
งานนี้มีคนกรี๊ด
“สุโค่ยยยยยยยยยยยยยย”
แมลงวันเข้าปากแล้วคุณกะทิ
คือพี่แกก็หัวเราะเบาๆ ฉบับหล่อแมนๆ และน่ากิน
“สวัสดีค่ะพี่ของเขา”
พวกเราสวัสดีพี่แกไป
“ไง พักนี้ไม่เห็นหน้าเห็นตาเลย” น่ะ… กลุ่มเราเส้นใหญ่มาก
“สวัสดีค่า พี่กรีน” เรายกมือไหว้พี่แกไป
“เมื่อไหร่จะคืนพี่ของเขาให้หนูคะ” คุณกะทิก็…
“ถามของเขาดูดิ” พี่เขายักคิ้วส่งต่อให้หนุ่มตัวใหญ่นามของเขา พี่ของเขายักคิ้วตอบกลับมา
“แล้วแต่กรีนดิ”
ร้านนี้… มีความว้ายวาย
ตุ๊ดแต๋ว ชะนีเพียบ ผู้ชายเหรอ เยอะเหมือนกัน 555
แอบอยากบอกพี่กรีน
เปลี่ยนจากร้านน้ำปั่น มาเป็นร้านหาคู่เลยมั้ย ดูดีไปอีกแบบ
“อุ่ย คู่นี้หวานเกินไป ไหนรูให้แทรกคะ กรี๊ดดด ไม่มี” คุณกะทิดิ้นโอดโอยเวอร์วังมาก
พวกเราหัวเราะนางไปตามประสาเด็กจัญไร
“ตกลงจะบอกพี่ได้ยัง หายไปไหนกัน พักนี้ไม่เห็นหน้าค่าตา” พี่กรีนถามเป็นห่วงเป็นใย
“ยุ่งมากครับพี่ มีสอบหลายตัวเลย” คุณเก่งเป็นคนตอบ
“ตัวไหนไม่เข้าใจ ว่างๆก็มาให้ของเขาติวให้ดิ” พี่กรีนแนะ
“พี่ของเขาจบอักษรเหรอ” คือเขาก็ถามแบบโง่เง่าไปจนคุณกะทิโบกกะบาลเบาๆ
“โถ อิเคียง เดินผ่านกันทุกวันนี่มึงยังไม่รู้ว่าเขาเรียนคณะอะไรอีก แล้วอีกอย่างที่กูคิดว่ามึงน่าจะไม่โง่เง่าขนาดนี้ พี่เขายังไม่จบค่ะ” เออ…ว่ะ
“ของเขาเก่งสเปนมากเลยนะ พูดกับพี่ทุกวัน พี่ฟังมันไม่รู้เรื่อง” พี่กรีนหัวเราะ
“ไหนๆ กระซิบเบาๆข้างหูหนูซิ” ส้มเงี่ยหูฟังพี่กรีน
“กรี๊ดดดดด” ทันใดเมื่อได้ฟัง ราวกับเจ้าเข้า คุณส้มชักดิ้นชักงอราวกับจะตายให้ได้
“พี่เขาบอกรักพี่กรีนมึง” คุณเธอหันมากระซิบกระซาบกับพวกเรา
“ปล่อยพี่กรีนไม่รู้ต่อไป เดาว่านางเขินเกินจะบอกเป็นภาษาไทย แต่คือ โร แมน ติคขึ” ฟังสำเนียงสปีคของคุณนายนะ 555
“หมู่นี้ มีเมนูอะไรพิเศษรึไม่ เจ้าคุณกรีน” ภาษาไทยก็เริ่ด คุณนายสวดยอด
คือ พี่กรีนขำไปแล้ว โอ้ย น่ารักกกกกกกกกกกก
จากนั้นเราก็แยกย้ายไปนั่งจับเจ่าล็อคเป้าหมายเดิมกันที่โต๊ะสี่ โต๊ะเดิมที่เอาไว้ส่องเดือนประจำ ที่เวลามาไม่รู้ทำไม โต๊ะสี่คือโต๊ะที่พวกเขานั่ง กับโต๊ะห้าคือโต๊ะที่เดือนนั่ง ก็ไม่เคยเต็มนะ
โต๊ะอาถรรพ์
ผัวะ
“ความคิดจัญไรอะไรอีก สีหน้ามึงนี่บอกหมดว่าคิดอะไรอยู่” คุณส้มที่หลังจากเฉ่งหัวเขาไปแล้วก็ด่าฉอด
“กูว่านะ ก่อนจะแก้อะไรในตัวอิเคียงนะ อันดับแรก แก้สีหน้ามันก่อน คิดอะไรใครเดาทางได้หมด” คุณนายซ้ำ
“จริง” คุณเก่งบอก
“แก้ยังไงอ่ะ” ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“ถามพ่อมึงมั้ง”
โอเค กูจะไปถามแม่มึง = =
เราก็นั่งดื่มน้ำจ๊วบๆกันไป สำคัญที่ นั่งมองน้องเดือนไปก็รู้สึกตงิดใจ คันความคิดมาก น้องเดือนนี่น้องอยู่ปีหนึ่งยังไม่หายติดเกมส์กดอีกเหรอ
เป็นคำถามที่ไร้แก่นสาร ข้าม
ตึ๊ง
“กรี๊ด มึงๆ น้องเดือนอัพตัสอีกแล้ว”
ทันใด พวกเราก็รุ้มล้อมสุมหัวกันทันที โจ่งแจ้งและมีพิรุธมาก 555
อ้าว ที่น้องเดือนเล่นนี่โทรศัพท์เหรอ สงสัยคงต้องไปเช็คประสาทตา มองไงเป็นเกมส์กดวะ
เกร๊ดดดดด ยังไม่ยอมรับความโง่ของตัวเองให้ถึงที่สุด 555
ชื่อ นามสกุล
ทำไมพี่เพิ่งมาตลกชื่อเฟซน้อง ตั้งเหี้ย ฟหกด่าสว อะไรของแม่ง
‘เล่นเกมส์แม้แพ้ใคร แต่เรื่องของหัวใจไม่เคยยอมแพ้’
เสี่ยว เสี่ยวมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่กรีน… ขอกระโถน
“อย่ามาทำเป็นอยากอ้วก แหม แหม แหม ชอบตัสน้องเขาก็บอกไป”
พิมพ์บอกไป
นิรนาม
ชื่อเฟซหรูแบบนี้ ไม่ต้องถามใครให้เปลืองน้ำลายว่าเฟซของใคร ของสต็อคเกอร์กลุ่มกูเอง
เป็นเฟซหลักที่พวกเราปั้นมันขึ้นมาให้มีตัวตน… เพื่อส่องเดือน
‘น้องเดือนหล่ออ่ะ มุกเสี่ยวได้ใจมาก รักกกกกกกกกกกกก’
ชื่อ นามสกุล *สติ๊กเกอร์แมวยิ้ม
แก… จะมีใครพิมพ์ได้ตลกเท่ากูคนนี้ ไม่มี
ทั้งกลุ่มยกกระโถนขึ้นมาอ้วกแล้ว
กังสดาล
สาบานนี่ชื่อเฟซ… ของคน
‘พี่คนนี้มาอีกแล้ว ตลกดีชอบ’
ไม่อยากบอกเลยว่ารู้จัก คนนี้เพื่อนในกลุ่มเดียวกับน้องเดือน หล่อมาก กลุ่มนี้เขาคัดเกรด
“กรี๊ด น้องกั้งนี่ มาๆ กูพิมพ์ตอบบ้าง” คุณส้มปลื้มน้องกั้งอยู่
นิรนาม
‘น้องกั้งของพี่ หล่อแล้ว รักพี่หน่อย’
กระโถนถูกยกขึ้นมาอีกครา อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกก
รี เทิร์น
นอกจากจะคัดเกรดแล้ว ต้องคัดความแปลกของชื่อเฟซด้วยมั้ย ถึงจะได้เข้ากลุ่มนี้ 555
‘กูขำ’
“กรี๊ดดดดดด น้องวงรี มาๆ กูตอบบ้าง” คราวนี้เวียนไปที่คุณนาย
นิรนาม
‘ชื่อน้องวงรี อยากจะตีวงสวิงกิ้งกับพี่มั้ยคะ’
เหี้ย คนจัญไรอันดับหนึ่ง
ดอ ใหญ่
โปรดอย่าคิดให้ลามก แค่น้องเขาตกหล่น ‘ร์’ ความหมายก็เปลี่ยน
‘ตกลงจะเอาพวกผมยกกลุ่มเลย’
“กรี๊ดดดดด น้องประตู พี่ปลื้ม มาๆ” คราวนี้ส่งไปให้คุณกะทิบ้าง
นิรนาม
‘ได้ก็ดี’
สรุป กูปลื้มใครอยู่
เอาเป็นว่า มันคือ… เฟซสาธารณะ ไว้เวิ่น ไว้แซวผู้ชายเล่นไปวันๆ มีบ้างที่คุณเก่งจะไปใช้กับผู้หญิง
แต่โฟกัสความสำคัญ…
เม้นใต้โพสต์น้องเดือนเมื่อไหร่… น้องเขาก็ตอบตลอดนะเออ
อวดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
‘พี่เดือนหล่ออ่ะ รอหนูที่นั่นนะ จะไปเข้า’
ชื่อ นามสกุล รอ ร๊อ รอ
‘อปป้าเลย ผู้ชายในฝัน @Thanasub @กวางน้อยที่ไร่อ้อย @ข้าวทอด @Pandora’
Thanasub หล่อ
กวางน้อยที่ไร่อ้อย มหาลัยคืองานดี
ข้าวทอด ปาดน้ำลาย
Pandora จะเอา
ชื่อ นามสกุล ขอบคุณครับ
Thanasub น้องมาตอบด้วย
กวางน้อยที่ไร่อ้อย เฟรนด์สุด
ข้าวทอด รักคนนี้
Pandora น้องน่ารัก
หึหึ
สรุป… มันก็ตอบทุกคน เอวัง
*TBC..........................................
แวะมาเปิดเรื่องใหม่แต่แนวเดิม
เบื่อบ้างให้อภัย แต่อยากให้กดเข้ามาอ่านกัน
เรื่องนี้จะเป็นเรื่องสุดท้าย #ไม่อยากพูดเลย ในเซท
พระเอกเลิศหล่ออลังปังของมิวนะ แล้วขอพักยาวๆ
หาคาแรคเตอร์พระเอกใหม่ ส่วนเรื่องที่เหลือ มิวขอดองพลางๆ
#แต่งเพิ่มแล้วแต่ต้องปรับแก้ แล้วเจอกันตอนหน้า
รักคนอ่าน ขอบคุณทุกกำลังใจ
คิดแท็กไม่ออก มีหลายตอนแล้วเราค่อยคิดก็ไม่สาย
555
เกร๊ดดดดด มีคนปาดหน้า ยอมคุณบลู 555
-
:o8: :o8: กรี๊ดดดดด มาประเดิมค่ะ ครุคริอุอิ 555555555
-
หน่องเดือนนนน ขี้อ่อยยยยยยยย
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร ตัวละครเยอะจัด555
แอบมีของเขากับกรีนมาด้วย
-
ฉันชอบแนวนี้มากกกกก น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หน่องเคียงน่าเอ็นดู 555
-
เคียงใจ เคียงคู่
ผู้ใดจะได้เคียงเดือนคนนี้หนอ??
-
ชอบแนวนี้ ติดตามๆ
ไม่เบื่อแน่นอนจ้าาา
-
ติดตามจ้า
-
มาติดตามเรื่องนี้ด้วยคน :katai5:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ฟินมากกกก นึกว่าน้องเดือนเล่นด้วยไรงี้ สุดท้ายเด็กเฟรนลี่ตอบทุกคนซะงั้น :m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
-
#ONE
-กฎเหล็กหกข้อสำหรับการส่องเดือน-
ส่องเบาๆ
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
เหมือนมีใครเอากระป๋องแห้วมาฟาดหัวแล้วทุบๆ
เมื่อได้เห็น… ตัสล่าของน้องเดือน กับ ชะนี
ชื่อ นามสกุล
‘เดินๆอยู่ เจอคนหลงทาง’
รูปอิน้องเดือนกับนังดาวมีนปีหนึ่งที่เดินเคียงกันไป แหม…กระหนาบข้างจนมดไม่มีที่ให้ไต่แล้วมั้ง โกรธ
แครบ!
บีบแก้วพลาสติกติดตราร้านกรีนให้แหลกลาญไปข้าง
“อิแย้ กูว่าแล้ว “
คุณนายทำท่าปวดหัวจะเป็นจะตาย เมื่อเห็นอาการคลั่งสุดขั้วของเขาที่บุคคลภายนอกมิอาจพบเห็นได้บ่อย แต่เพื่อนๆในกลุ่ม…ชินชา
“หน่วยข่าวกรอง เช็คพิกัดล็อคอินของเดือน” เขาออกคำสั่งต่อคุณส้ม
“รับทราบค่ะ ท่านผบ.” คุณส้มตะเบ๊ะท่ารับ
บอกเลย… ไม่เต็มก็บ้าพอกัน
ด้วยประการทั้งหลายทั้งปวงที่เอื้อนเอ่ยบอกทุกคนไป เราทั้งหมด… แก๊งส่องเดือนจึงยกพลมาประชิดถึงหน้าประตูร้าน ‘ก๋วยเตี๋ยวป้าหมู’ ร้านดัง ก๋วยเตี๋ยวอร่อย ผัดไทเลิศรส เส้นเคี้ยวนุ่ม ปลากรอบก็อร่อยไม่มีที่ติ
สรุปคือร้านก๋วยเตี๋ยวนะทุกคน
“ไหนล่ะน้องเดือนของกู” เขาเอ่ยถาม
เพราะตั้งแต่ย่างกรายเข้ามาในร้าน แบบสายตาสอดส่องไปทั่วทุกมุมแล้ว เกือบๆจะมีเรื่องกันก็แล้ว ไหนล่ะ สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าเดือน
“น้องไปแล้วมั้งมึง กลับไปอ่านหนังสือเหอะ กูขอร้อง” คุณเก่งพูดทั้งน้ำตา
“เห็นด้วย นะ ไปอ่านหนังสือเถอะ” คุณแย้เอาด้วยคน
“อ่านอะไรนักหนา มันจะสอบพรุ่งนี้ก็ให้รู้ไป” เขาว่า นาทีนี้ความอยากเจอเดือนครอบงำความคิดไปหมดสิ้น
“ประเด็นมันไม่ได้สอบพรุ่งนี้ แต่คือบ่ายนี้แล้วนะ อิเคียง!!!” อิเคียงเต็มหน้ากูเลย
เออๆ ลืมๆ
“นั่นเดือนกับใครอ่ะ อ๊ะ มีนดาวอักษรนี่”
“เหมาะสม ปลื้มปริ่ม”
“มีนก็สวย เดือนก็หล่อ เชียร์”
“ปิดปากเชียร์เบาๆ”
ขวับ!
หันไปมองทันควัน นั่นไง แฟนกูกับชู้รัก
ผัวะ
“เขาไปเป็นแฟนมึงเมื่อไหร่กัน อิเคี๊ยงงงงง” เสียงสูงเชียวนะคุณนาย
ว่าแต่… คิดในใจก็ดันเสือกรู้ด้วย
“ด่ากูเหรอ เอาอีกดอกมั้ย” คุณนายเงื้อมือจะตบหัวเขาอีกรอบ
“เมื่อวานฉี่รดที่นอนยังไม่พออีกเหรอ T^T” ไหว้ปลกๆทั้งน้ำตา
“อี๋ อิคน… โว้ย ไม่มีคำด่าแล้วค่ะ ยอม” คุณนายส่ายหน้าเอือมระอา
เอาล่ะ… คอนเซนเทรทที่น้องเดือนกันต่อ
แนะๆ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ มีเพื่อนคอยเป็นแบ็คหลัง สักขีพยานเดทแรกมาเชียว เกลียดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อิมีน… 555
คติประจำใจเคียงกาย… ผู้ชายที่ใช่ ยังไงก็ไม่ผิด ตบคว่ำ 555
เขานั่งโต๊ะกันแล้วแก เฮ้ย จะว่าบังเอิญหรือพรหมลิขิตกัน
น้องเดือนนั่งโต๊ะข้างๆกลุ่มเขาที่อยู่ฝั่งซ้าย แล้วสำคัญ… กูนั่งข้างนอกสุดฝั่งซ้าย น้องเดือนก็นั่งข้างนอกสุดฝั่งขวา มีอะไรจะฟินกว่านี้อีก สูดลมหายใจน้องเดือนมาเข้าปอด
ด้วยความฟินบังตา ทำให้เคียงกายลืมดูระยะทางไปนะ
แต่ละโต๊ะนี่ห่างกันไปกว่าเมตร
ที่สูดไปได้ก็ลมหายใจเพื่อนในกลุ่มนี่แหละ 555
“กินไรดีมีน” ฮึ มีถงมีถามกันด้วย เกลียดดดดดดดดดดดดดดดด… อิมีน
“แล้วแต่เลย มีนไม่ค่อยหิว” หล่อนไม่หิวแล้วหล่อนจะตามเขามากินทำไม
“แย่เลย ตัวผอมไปนะช่วงนี้” นี่ถ้ามีจับๆ แตะๆ กันนี่ เขาจะ เขาจะ…
นั่งดูด้วยความฮึดฮัดต่อไป
“แล้วน่ารักเหมือนเดิมป๊ะ” มีบิดเขินตอนถามผู้ชาย เกลียดมัน ถ้าพ่นไฟได้จะพ่นข้ามโต๊ะไปเผาหน้าแดงๆของอิมีน เกลียดดดดดดดดดดดด
“อืม… น่ารักกว่าเดิมอีก” ขบฟัน ขบฟัน กระแทกฟัน กระแทกฟัน กงการอะไรที่ตอนพูดเดือนต้องจับท้ายทอยแบบเขินๆด้วย เกลียด…อิมีน
“โว้ยๆๆๆ กูหิวข้าว ไม่มีเวลามานั่งฟังคนจีบกัน สั่งๆซะที เขินจนจะขยำเมนูยับหมดแล้วมั้งมึง”
ดี น้องกั้ง แกทำดีมาก
“หิวก็สั่งไปก่อนดิ” น้องเดือนยักคิ้วกวนๆ
“เออ แม่ง” กั้งถอยหลบฉากไปเงียบๆ
แล้วอะไรคือ ควันสีชมพูมุ้งมิ้งมันกลับมาคลุมโต๊ะนั้นอีกแล้ว นี่แกจะจีบกันเลยบ่ายเลยเรอะ
แล้วเขาจะนั่งดูคนจีบกันเลยบ่ายเหมือนกันเหรอ
“แง้ๆๆๆๆๆ พ่อแม่ลูกขอโทษด้วย สอบครานี้ลูกคงส่งกระดาษเปล่าจริงๆแล้วล่ะ” คุณส้มไหว้ฟ้าดินไปเรื่อย
“อะไร ไม่ตายหรอก” เขาบ่นไปเบาๆ
“ตายสิ ตายห่ายกกลุ่มนี่แหละ เอาเวลาที่ส่องผู้ชายไปหาหนังสือหนังหามาอ่านเถอะ” คุณกะทิถึงกับต้องพูดเลย
“ก็อ่านกันมาอาทิตย์นึงแล้ว” เขาเถียงกลับ
“มันไม่พอ” คุณเก่งโต้
“พอสิ อ่านอะไรเยอะ” เขาว่ากลับ เกิดสงครามน้ำลายบนโต๊ะเรา
“กูจะอ่านอีก กูจะอ่านหนังสือ กูจะอ่านนนนนนนนน” จากเงียบๆ เสียงของพวกเราเริ่มดังขึ้น
“กูจะอ่าน ปล่อยกูไปอิเคียงงงงงงงงงง” คุณส้มโวยวายตามคุณนายบ้าง
“กูไม่อยากส่งกระดาษเปล่า” อันนั้นก็เวอร์ไปนะคุณเก่ง ไม่ได้อ่านหนึ่งชั่วโมง ความรู้ที่ติวกันมาอาทิตย์กว่าคือจะไหลออกหัวว่างั้น
ทุกคนโวยวาย เราเถียงกัน ต้องขึ้นเสียงเพื่อข่มเสียง เถียงกันไปมา เค้าความหายนะลอยมาลางๆ
จน…
เมื่อเขาต้องขึ้นเสียงดังมากๆๆๆๆๆๆๆ ล้านแปดเดซิเบลเพื่อสยบทุกเสียง ผลก็คือ
“กูจะส่อง กูจะมอง กูจะจ้อง กูจะดูน้องเดือนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
แฮ่กๆ เหนื่อยเหมือนกันนะนี่ โอเค ทุกคนเงียบละ
แล้วทำไมมันเงียบจนได้ยินเสียงแอร์หึ่งๆของร้านป้าหมูล่ะนี่
เกร๊ดดดดดดดดดดดดดดด
นี่มันเงียบกันทั้งร้านนี่มึงงงงงงงงงงงง
“อิเคียง T^T” ทั้งกลุ่มมองไปหลังเขา
ซึ่งเป็น… โต๊ะน้องเดือน
“กูว่า… ไปอ่านหนังสือกันเถอะนะ” คุณนายสะกิดแขนเขาเบาๆ
เขาค่อยๆหันไปมองโต๊ะน้องเดือน
ขวับ
หันกลับมาทันควัน
“นั่นสิ จู่ๆก็รู้สึกอิ่มท้องแปลกๆ แหะๆ แหะๆ”
พวกเราโกยอ้าวออกจากร้านป้าหมูแทบไม่ทัน
มีเสียงไล่หลังตามมาเบาๆ
“แล้วก๋วยเตี๋ยวจะให้ใครกิน ที่สำคัญ จ่ายตังค์ป้ามาก่อนนนนนนนนนน”
อะไรเขาก็ไม่รับรู้แล้วนาทีนี้
แต่… น้องเดือนยิ้มให้เขานี่ภาพติดตาเลย
ฟิน…
แบบฉิบหาย
“เป็นไงมึง” เขาถามทุกคนเมื่อออกมาจากคลาส สถานที่ที่เพิ่งสอบเสร็จไปหมาดๆ หรือใครจะเรียกนรกก็ไม่ผิด
“ว่างเปล่า” คุณนายตาลอยๆ
“มีสามบอ แบลงค์ เบลอ บ๊ายยยยย” จริงของคุณส้มจ่ะ
“ตายได้ก็อยากตาย” คุณเก่งพูดลอยๆ
“ดี” คุณแย้พูดเสียงกระซิบ
นาทีนี้… ทุกคนเหมือนไร้วิญญาณ เพราะสนามสอบและข้อสอบ ได้ดูดความมั่นใจของเราไปหมดสิ้น
“แต่…” เขาพูดค้างไว้
“มันผ่านไปแล้วโว้ย ฮู้ กรี๊ดดดดดดด” พวกเราทุกคนพูดขึ้นพร้อมกัน
ทุกคนแม้จะหมดหวัง ทำข้อสอบไม่ได้ อะไรก็แล้วแต่
สำคัญคือ…
นรกมันผ่านพ้นไปแล้ว
R.I.P. Test
รักและไม่อยากเจอบ่อย ไม่คิดถึง ไม่ต้องเวียนมาหา
นะ… ข้อสอบ
เดาสิ… สถานที่ของคนจัญไรเช่นกลุ่มส่องเดือนจะมาปักหลักกันที่ไหน
อาจเป็น… ร้านเหล้าสักแห่ง
อาจเป็น… บาร์สักที่
แต่ขอโทษ คนจริงต้องนี่เลย… ม้านั่งหน้าคณะ ใสๆ จัญไรช๊อบชอบ
สิ้นสุดการสอบ ทุกคนก็กลับมาเป็นคนปกติ… คนที่เป็นคน
“ผู้ชายมอเรานี่หล่อไม่บันยะบันยังนะว่ามั้ย” คุณแย้เปิดประเด็น โทรศัพท์มือถือสมาร์ทโฟนสุดหรูคือเพื่อนใจของเธอยามว่าง
“เห็นด้วยค่ะ เทมา” คุณนายซักต่อ
“นี่เลยแนะนำ พี่หมอ จบแล้ว และ แฟนน่ารัก ปังทั้งคู่ ไม่เคยเลี้ยงแฟน เพราะ…พี่มิวจบก่อน 555”
เราขำกันทั้งกลุ่ม มันคือเรื่องจริงมาก
“เรื่องฉีดยงฉีดยาล่ะ ขาดตกบกพร่องมั้ย” คุณส้มถาม
“จัญ…ไร” คุณเก่งแซะ
“อย่างมึงนี่ไม่ขาดแน่นอน ฉีดให้คนนั้นทีคนนี้ที ระวังเถ๊อะ หนองในแท้ หนองในเทียมจะตามมา” คุณส้มแขวะกลับ
“กูใส่ถุงทุกครั้งว่ะ” คุณเก่งยักคิ้วกวนๆ
“กูจะไม่ไปดื่มกับมัน อิส้มระวังนะ วันดีคืนดีมันมอมเหล้าเราทำไง” เออ จริง คุณเก่งนี่ชายแท้แมนๆ
“เหี้ยเหอะ” คุณเก่งส่งฟัคให้คุณนาย 555 เราหัวเราะเฮฮากันไป
“แต่คนนี้แซ่บกว่า พี่เป้ กินเด็กเป็นอมตะ” คุณแย้เปิดประเด็นใหม่
“เหมือนกูไง กูชอบ…กินเด็ก” เขาว่าพลางแลบลิ้นเลียริมฝีปาก
“ถ้าเด็กไม่กลัวก็จะได้กินอยู่” คุณนายขัด
“อิดอก เรื่องเมื่อเช้าคือทำขนอิส้มลุกมากคิดถึงทีไร เป็นความหายนะที่ อับอายยยยยยย”
ไหงวกเข้าเรื่องที่ร้านป้าหมูได้อีกล่ะนี่
“เพราะมึงเลยอิเคียง พวกกูมิมีหน้าจะให้เอาไว้หลบส้นตีนที่ไหนแล้ว อาย” คุณกะทิบ่น
“น่า กูสิไม่อายกว่า” เขาว่า
“มึงอาย แต่ฟิน” ฟัค คุณเก่ง
รู้ทัน…
“ว่าแต่ว่า… ได้เห็นรอยยิ้มน้องเดือนใกล้ๆ แล้วละลายอ่ะ” เชี่ย คุณนาย
อย่านะ…
“ชักอยาก… เคลมน้องเดือนแล้วสิ”
ไม่รู้ไง แฟน(กู) หวงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
“ไม่ได้ เขามีแฟนแล้ว” เขาว่า
“มีนไม่ใช่มึง” อุตส่าห์ลืมชื่ออิมีนดอกหอยไปแล้วเชียว
“มีน…ยังจีบอยู่” เราเล่นต่อคำกัน
“มีน… น้องเดือนชอบ” คุณเก่ง ฟัคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค
“มีน… ก็แค่จีบ” เขาแก้
“มีน… เดือนอยากกิน” เหี้ย คุณกะทิ
“มีน… ก็แค่เล่นๆ” เขาโต้กลับ
“มีน… คนสวยกว่า”
“มีน… ใครอยากสวย” กูผิดประเด็นไปแล้ว
“มีน… คนขาวกว่า” มาอีก เล่นมา
“มีน… ดำแล้วไง” ดำนั่นคือกู
คือเอาชื่อเขามาเล่นเพื่ออะไร 555
“มีน… เป็นผู้หญิง”
สะอึกสองครั้ง
เงียบฉี่
เป็นอันจบบทสนทนา
“มึงงงงงงงงงงงงงงงง”
เราย้ายที่กันแล้ว ย้ายจากม้านั่งหน้าคณะ ไปอยู่ใต้ตึกอักษรกันแล้ว
“น้องเดือน”
ไหนๆ น้องเดือน
“ในเฟซ”
“…”
“นางอัพตัสเกี่ยวกับ… เรื่องเมื่อเช้าด้วย”
อ้อ เรื่องที่ร้านป้าหมู เรื่องกูสินะ
เหี้ย…
“ไหนเอามาดู” เขาแย่งโทรศัพท์มาจากคุณแย้
ชื่อ นามสกุล
‘ผมน่ากลัวขนาดนั้นเลย’
เป็นรูปน้องเดือนแยกเขี้ยวหล่อๆ แต่ประเด็น
ถ่ายรูปคู่กับกระเป๋าตังค์กู
ฟหกด่าสว
เชี่ย กระเป๋าตังค์หาย
ถึงว่าตบๆกระเป๋ากางเกงมันแบนๆชอบกล
ไปอยู่ที่น้องเดือนนี่เอง
กรีดร้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ควายตาย หมาตาย ทำไงดี
“พ่นไฟ พ่นไฟ พ่นไฟด้วยความสะใจคนข้างๆ อยากบอกดังๆว่า…”
“…”
“สมน้ำหน้ากะลาหัวเจาะ”
คุณนาย จะซ้ำกันทำไม
นิรนาม
‘คืนพี่มาเถอะ’
พิมพ์ไปด้วยความกังวล
แต่ผลลัพธ์คือความเหี้ย
เฟซสาธารณะที่กูใช้ส่องเดือนแบบลับๆทุกวี่วัน
ชื่อ นามสกุล
‘???’
น้องไม่ต้องมาตอบพี่ พี่แซด พี่ร้อนรน พี่พลาด T^T จบชีวิตสตอร์คเกอร์
“อิเคี๊ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
“รู้แล้ว T^T”
งานนี้บรรลัยแน่ๆ
นิรนาม
‘ท่ดๆ พิมพ์ผิดๆ’
ชื่อ นามสกุล
‘ไม่ทันแล้วพี่’
‘จะเอามั้ยอ่ะ กระเป๋า’
นิรนาม
‘พูดเรื่องอะไร ใคร กระเป๋าใคร ไม่รู้เรื่อง’
ชื่อ นามสกุล
‘คนเรา ยังจะแถ’
‘เป็นแฟนคลับผมเหรอ’
‘เพิ่งรู้นะนี่’
‘ว่ามี แฟนคลับ น่ารัก’
นิรนาม
‘อืมๆ’
เฮ้ย ไม่ใช่ เพราะหลงในคำชมแท้ๆเลย พิมพ์เหี้ยไรไป อิเคียงกาย
‘คือพี่เป็นคนละคนกับพี่คนนั้นนะ’ แก้ตัวไปก็ไม่ทันแล้วตัวกู
ชื่อ นามสกุล
‘พี่นี่ตลกนะ’
‘ชื่อไร’
‘อยู่คณะไหน’
‘ขอเฟซจริงด้วย’
นิรนาม
‘นี่แหละ เฟซจริง’
ชื่อ นามสกุล
‘เหรอ’
หายไปห้าวิ…
‘แล้วนี่ล่ะ ของใคร @ชื่อเฟซสั้นไม่ต้องอ่านบอกไม่ต้องอ่านไงอ่านทำไมอิสัดยังอ่านอีกเอออ่านไป’
‘ขนาดชื่อเฟซยังตลกอ่ะ’
ขบฟันเบาๆ
*TBC..............................................
ทำไมน้องเดือนต้องอ่อยพี่กายแบบเน้
555
รักและขอบคุณคนอ่าน
ตอนต่อไปคัมมิ่งงงงงงงง
-
คัมมิ่งซูน
อย่าลืมอีกเรื่องด้วยนะคะ ปิ๊งๆ :กอด1:
...
เดาว่ามินนี่เป็นเลส~ กั่กๆ
แต่เดือนคนนี้นี่ขี้เล่นนะเรา~ ไปแกล้งคุณเคียงทำไม๋?
-
อะไรยังไงเดือนนี่แกอ่อยหน่องเคียงอยู่รึเปล่าาาาาา
แต่จีบมีนนี่ยังไง หืมมมม
เคียงน่าร๊ากกกกกกกกกกกก
-
กร๊าซซซซซซซซซ ชอบบบบบบบ หน่องเดือนนนนนน
-
:laugh:อ่านแล้วขำ เคียงนี่หลุดตลอดด 555+
-
เดือนร้ายกาจจจจจจจจจจจจ //ทำเสียงแบบรอน :hao7: :o8: :-[
-
เคียงไม่ใช่แค่รั่วแล้วล่ะทะลักเลยเถอะ :laugh: :laugh: :laugh:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ชื่อเฟสจริงของพี่เคียงทำไมมันสั้นขนาดนี้ :m20:
-
ฮาชื่อเฟสอ่ะ 555555 :laugh:
น้องเดือนเดินตามรอยหมอใช่มะ อ่อยมากกก
-
ก่อนอื่นค่ะ.... กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด น้องกรินกับของเขาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ฮื้ออออออ อ้าว นี่ไม่ใช่เรื่องของคู่นี้เหรอคะ ตายแล้ว ขอโทษค่ะ โฟกัสผิด 555555555555555 น้องเคียงคะ เรื่องสีหน้ามันเปลี่ยนยากค่ะ แนะนำให้แสดงตัวออกไปเลยค่ะ น้องเดือนเขาอาจจะรู้ตัวแล้วก็ได้นะคะ... แต่พูดก็พูดเถอะค่ะ น้องเดือนนี่เราว่าไม่น่าไว้ใจ ดูแกเป็นมิตรเกินไป อ่อยอีกแล้วววววว นี่เป็ฯญาติหมอป่ะคะ ทำมให้ความรู้สึกว่าเหมือนกันจังเลย พวกอัธยาศัยดี แบบนี้เลยได้เป็นเดือนใช่ไหมคะะะะะะ ตอนนี้ไม่ทำให้เรารู้อะไรอีกแล้ว แงงงงง เราจะรอตอนต่อไปนะคะ :mew3:
-
ชื่อเฟสยังยาวได้อีกนะ :laugh:
-
ขำชื่อเฟสหนักมากกก ฮ่าาาาาาาาาา
-
อ่อยแรงอีกแล้ว
-
อุ๊ต๊ะ... OMG
ชื่อเฟสเคียง 555
อ่านแล้วสนุกดีนะ อ่านดราม่ามาเยอะน้ำตาไหล
มาเจอเจอเรื่องนี้ขำตลอด
ติดตามน๊า... มาต่อไวๆนะ
:katai5: :katai5: :katai5:
-
มีความขำเเรง555555555
-
เคียงเป็นคนตลกจริงๆ 5555+ นี่อยากอ่านเลยมากๆ อ่ะ น้องเดือนนี่แบบส่องมาส่องกลับอ้อยพี่เคียงหรอจ๊ะ
-
เคียง ชื้อเฟซเธอหนักกว่าเดือนอีก555
-
ติดตามด้วยคน มีความหมั่นไส้ความอัธยาสัยดีของเดือน 555
-
ขอกรี๊ดค่ะ สนุกม๊ากกกก ชอบม๊ากกกกก ชอบคนแต่งเรื่องนี้จังแต่งดีมาก :z2:
-
อร๊ายยยยยย เรื่องใหม่ ชอบมากกกก
ตามค่าาา :hao7: :hao7: :hao7:
-
ชอบสไตล์การเล่าเรื่องมากเลย ตลก 555555555
ชอบความอยากของเคียงด้วย 5555
-
#TWO
-กฎเหล็กหกข้อสำหรับการส่องเดือน-
กฎข้อที่สองสำคัญคือความเนียน
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
การเผชิญหน้าของสองเรามาเร็วเกินคาด
“มาเอากระเป๋าตังค์คืนอ่ะ” เขายื่นมือไปขอกระเป๋าตังค์คืนจากน้องเดือน โอ๊ย ออร่าความหล่อนี่คือปังปะทะสายตา
ต้องเกร็งเท้า ยืนนิ่งๆ ห้ามฟิน ห้ามฟินนะมึง
“ไม่ให้” น้องเดือนเผยยิ้มร้าย
ก่อนร่างสูงจะก้าวมาประชิดกายเขา แล้วจับเหวี่ยงตัวเขาไปกระแทกผนังตึกข้างๆ
“พี่ต้องมีของตอบแทน” น้องยื่นหน้าเข้ามาใกล้
ไม่นะ อย่าทำพี่นะเดือน พี่ไม่พร้อม
น้องจะจูบพี่เหรอ
อิ๊สๆๆๆๆๆๆ
เขาหลับตาเตรียมรับริมฝีปากหนา
จากแพขนตา สายตามองลอดไปเห็นใบหน้าเกลี้ยงเกลาไร้สิวฝ้าของเดือนค่อยๆโน้มเข้ามาใกล้ๆ กระเป๋าตังค์ถูกทิ้งลงบนพื้น
บนพื้น
บนพื้นเหรอ
คุ้นๆ บนพื้น
เย็น
อะไรเย็นๆ
พ่องงงงงงงงงงงงงงงงงงง
กูตกเตียง
ก็ว่าแล้วทำไมน้องเดือนดูแปลกๆ ฮือๆ ถึงจะเป็นฝันแต่ก็ยังไม่อยากตื่นเลย อะไรคือกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มกัน
“ซี๊ด” เจ็บหน้า แก้มบวม สภาพรับไม่ได้
เจ็บใจนัก อิพื้นกระเบื้องหนา
“กระเบื้องไร้ราคา” เขาสบถด่ามันไป สะใจ สะใจโว้ยได้ด่ากระเบื้องเคลือบ กร๊าดดดดดดดดดดด
“ค่ะ ห้องกูเล่าจะเหมือนห้องมึง ปูพรมหนานุ่ม ตกเตียงทีก็นอนต่อสบาย แต่หารู้ไม่ พรมห้องมึงก็ขี้ตีนพวกกูดีๆนี่เอง 555”
คืนนี้เรายกโขยงกันมาปาร์ตี้ชุดนอนห้องคุณนายกัน มีเขา เจ้าของห้องหนึ่ง คุณส้ม คุณกะทิ รวมสี่คน
สืบเนื่องมาจาก…
เรื่องกระเป๋าตังค์
น้องเดือนทำพี่หนักใจ มันหนักหัวใจพี่มาก ที่ต้องไปเจอหน้าหล่อๆของน้อง… ในระยะประชิดกาย
ขนาดหลับยังเอาไปฝันคิดดู
กับแค่ไปเอากระเป๋าตังค์คืน สำหรับคนอย่างเคียงกาย… ต้องเป็นเรื่องใหญ่จ่ะ
แต่พอมาถึงห้องคุณนาย เราทั้งสี่ก็หลับเป็นตาย เหตุเพราะง่วง…
อ่าว งงอะไรกัน 555
แต่หลับไปได้สามสี่ชั่วโมง ทุกคนก็ต้องตื่นเพราะเสียงร้องระบมของเขาตอนตีสองอย่างช่วยไม่ได้
เลยเป็นที่มาของการมานั่งจับเข่าคุยกันบนเตียงไปโดยปริยาย
“บอกกี่ครั้งแล้วว่าก่อนเข้าห้องกูให้ล้างเท้าก่อน” บ่นไปก็ตามนั้น เข้าหูซ้าย ออกทางรูทวาร ไม่เคยฟัง
“กูชอบดมขี้ตีนนะ 555” อย่าเล่นเลยมุกนี้ จัญไรมาก = =
“ทำไงดี กูไม่หลงเหลือความรู้สึกง่วงงุนเลย” คุณนายเปิดปากหาว
“ตื่นเต็มตาแล้วให้หลับอีกก็เช้านู่นแหละจะข่มตานอนได้” คุณส้มส่ายหัว
“เพราะมึงเลยแม่ง คนจะหลับจะนอน” แล้วทุกคนก็เทความผิดทุกอย่างมาที่เขา ดี
“เพราะตัสหลอนนั่นต่างหาก” คิดถึงตัสน้องเดือนทีไร เสียวสันหลังวาบทุกที
ฟิน… 555
“มึงก็แค่เดินไปหาน้องเดือน ทำหน้านิ่งๆ แล้วบอก เอากระเป๋ากูคืนมา” คุณนายจับคู่กับคุณส้ม มโนว่าคุณส้มคือน้องเดือนส่วนคุณนายคือตัวเขา
“อ่ะ…” คุณส้มที่สมมติเป็นน้องเดือนส่งทำท่าส่งกระเป๋าคืนมา
“เดี๋ยว พี่เคียง…” เป็นภาพที่น่าขนลุกมาก คุณส้มจับมือคุณนายไว้ แล้วคุณนายซึ่งแสดงเป็นเขาอยู่ก็บิดตัวไปมา
“พี่อย่ามองผมด้วยสายตาแบบเมื่อกี้อีกนะ” คุณส้มบอกเบาๆ
“ทำไมล่ะ น้องเดือน” คุณนายเล่นกลับ
“ผมกลัว 55555555555555555 มึงต้องเป็นงี้แน่เลย คนเก็บความรู้สึกไม่เก่งแบบมึง งานนี้เด็กกลัวค่ะ 555555555555”
สาระ… ฟวยยยยยย ไม่ช่วยแล้วยังเอาเขามาเล่นอีก
เขาถอนหายใจหันไปอีกทาง
คราวนี้มันหนักใจจริงๆนะเออ
เพื่อนเงียบ เมื่อเห็นเขาไม่เล่นด้วย
พวกคุณๆทั้งสาม เข้ามารุมล้อมเขา
“เอาตามจริงนะ กูไม่รู้ทำไมมึงต้องเก็บความรู้สึก บอกตรงๆไปเลย ไม่ได้ก็แห้ว” คุณส้มพูดขึ้น
“อิส้ม” คุณนายปรามเบาๆ
คุณกะทิลูบหลังเขาไปมา
“นี่น้องเดือนนะ ไม่ใช่ไอ้เหี้ยเปลว”
“ยะ อย่าพูดชื่อมัน” เขาเอามือปิดหู
เปลวเพลิง คือผู้ชายร้ายกาจที่สุดที่เขาเคยพานพบในชีวิตนี้
กว่าจะตกหลุมรักน้องเดือน… มันใช้เวลานานมากนะ
ไม่ใช่อย่างที่ใครๆเห็น เมื่อก่อน เคียงกาย ไม่ใช่คนร่าเริงแบบนี้
“กูไม่กล้า” เขาได้แต่แก้ต่างให้ตัวเองเบาๆ พูดกับตัวเอง บ่นกับตัวเอง พึมพำคนเดียว
“ดราม่าซะงั้น เห็นไหมอิคุณกะทิ พอๆ เฮฮา เฮฮา เฮ…” คุณนายอ้าปากค้าง
นาทีนี้ ความร่าเริงที่เปิดมาต้นเรื่องมันหายไปหมดแล้ว
เขาเหม่อลอย
“เคียงกาย” เพื่อนๆเรียกเขาเสียงดัง
ผัวะ
ผัวะ
ผัวะ
กงการอะไรที่พวกคุณๆถึงมารุมตบหัวเขาอย่างนี้
“มึงบอกพวกกูเองนะว่า ถ้าเมื่อไหร่ร่างเก่าจะเข้าสิง ให้เพื่อนตบเรียกสติได้”
ทุกคนยิ้มให้เขา
เออะ
มึงก็ยิ้มได้สิ คนโดนตบนี่ยิ้มไม่ออก
เจ็บบบบบบบบบบบบบบ
กระโจนเล่นสงครามตบหัวกันทันที
อาการอดหลับอดนอนมาทำร้ายพวกเราก็ตอนเช้าตรู่ของวันใหม่ ดวงตาดำคล้ำ ผิวแก้มตอบ ดูเหมือนจะบังคับให้คุณกะทิและคุณส้มลาอย่างช่วยไม่ได้ ส่วนเขาและคุณนายดีกว่าหน่อย
“บางทีก็สงสัย ว่าพวกเราอดหลับอดนอนหรือเมายาบ้ากัน สภาพแต่ละคน” คุณนายส่ายหน้าเอือม
“ยังจะมาย้ำอีก ครีม ครีมอยู่ไหน” คุณกะทิบ้าไปแล้ว
“ฮือๆ สภาพหน้ากู” คุณส้มเอากระจกขึ้นมาส่องแล้วร้องไห้
“สรุปว่าวันนี้พวกมึงจะชิ่ง” คุณนายทวน
“อืม รู้สึก ขนาดตัวว่ารับไม่ได้แล้ว คนอื่นนี่จะว่าไง สภาพหน้ากู” ทั้งสองพูดทั้งน้ำตา
“งั้นพวกกูไปแล้วนะ จะออกไปก็ล็อคห้องให้กูด้วย ข่าวขโมยเดี๋ยวนี้เยอะมาก” คุณนายกำชับ
“ห้องมึงมีขี้หอยอะไรคะ” ยังมีอารมณ์มาแซะเพื่อน
“อินี่” คุณนายเท้าสะเอวแล้ว นางกำลังจะวีน
“เออๆ ค่ะคุณแม่” คุณส้มรับคำ
เขากับคุณนายเตรียมไปมอ
“เดี๋ยว อิเคียง…” คุณกะทิจับแขนเขาไว้
“อย่าลืมที่บอกนะ…”
“…”
“เนียน… ทุกสถานการณ์”
ไม่พลาดเลยจ่ะ
รับรอง
“อ้าว ไหงมากันสองคน” คุณเก่งทักทายพวกเราใต้ตึกคณะ
“มันตาช้ำ ได้ดูสภาพแล้วมึงจะตลก 555” คุณนายเอาเพื่อนมาเผาแล้ว
“ไปทำอีท่าไหน” คุณเก่งขมวดคิ้วสงสัย
“อดนอน”
พวกเราเกาะกันขึ้นเรียนคลาสแรก จบออกมาแบบโล่งๆ ว่างเปล่ามาก เดินลงมาด้วยใจลอยๆ
“ว่าไง วันนี้กินนอกหรือนี่” นอกที่ว่าคือข้างนอก นี่ที่ว่าคือโรงอาหารคณะเรานี่แหละ
ไม่มีใครคิดจะตอบคำคุณเก่ง เพราะยังเบลอๆอยู่
เหตุเกิดจากอาการ นอนไม่เต็ม…อิ่ม
“ใบ้แดก กูสรุปว่ากินนี่นะ” เขากับคุณนายพยักหน้าส่งๆ
“ปวดหัวมาก ปวดดดดดดดด”
พอมาถึงโรงอาหารสิ่งแรกที่ใครก็ตามจะทำคือมองหาโต๊ะว่างนั่งบ่น เขากับเพื่อนก็เช่นกัน เรานั่งพักนั่งวีชนิดไม่มีใครยอมใคร ตอนนี้แอร์ก็ไม่มี ต้องพึ่งพัดน้อยๆ ฝ่ามือใครใหญ่ก็เย็นไป แต่ส่วนตัวแล้ว ฝ่ามือที่ใหญ่เทียบกับขนาดตัวที่ใหญ่ตาม ลงความเห็นว่า
ไม่เย็น…
พอมานั่งได้ อาการอดหลับอดนอนที่ยังคงค้างในตัวก็กำเริบ คุณนายบ่นโอดโอยว่าปวดนู่นปวดนี่ เราเลยได้ทีใช้คุณเก่งไปซื้อข้าวแทนด้วยความลำบากใจ
แต่ลึกๆแล้ว… สบายยยยยยยย 555
“ตกลงเรื่องกระเป๋าตังค์มึงจะไปเอาเมื่อไหร่” คุณนายถามขึ้น
“ไว้ก่อน วันอื่นก็ได้”
ขวับ คุณนายเมื่อได้ยินเขาพูดว่าแทบหูผึ่ง
“แล้วก็เกาะกูกินใช่มั้ย อิเคียง”
ทุกคนคงได้เห็นแล้วว่า… เงินตรามีอำนาจมหาศาลมากมายเพียงไร มันเปลี่ยนคนดีๆและจัญไรอย่างคุณนายเป็นคนชั่วภายในพริบตา
“กับอีแค่นี้มาบ่นนะมึง” เขาเจาะหัวคุณนายไป
“แค่นี้ แค่ค่าซื้อหนังสือเมื่อวานที่มึงยืมตังค์กูหมดไปสองพัน ไหนจะค่าอาหารข้างนอกที่มื้อละเก้าร้อยอีก ถ้าห้าสิบบาทโรงอาหารเมื่อกี้กูจะไม่บ่นเลย”
แคะขี้ฟัน แคะขี้หู ลอยหน้าลอยตาไป
“ทำหูทวนลม อิเคียง อิคนผี”
ด่าไปเถอะ นาทีนี้หูตึง
ถ้ายังไม่รู้วิธีเอากระเป๋าตังค์คืนในเร็ววัน… กูก็จะเกาะมึงจนเลือดเหือดเลย ยิ้มร้าย
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
มีเสียงอะไรหึ่งๆเข้าหูเขา อ่ะ คุณเก่งเอาข้าวมาพอดี
“เสียงอะไร” คุณนายถามคุณเก่ง
“เดือนมา” คุณเก่งตอบ
อ้อ เดือนมา
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น้องเดือนมา
ไหนๆ น้องเดือน
เห็นร่างสูงลางๆในฝูงชน เขายืดตัวขีดสุดเพื่อยลโฉมน้องเดือน เห็นแล้ว วันนี้น้องก็หล่อกว่าเมื่อวานเยอะ หล่อออออออออออออ ความหล่อมันแยงตาพี่ โอ้ย น้องเดือนน่ารัก
กูขำตัวเอง 555 เพ้อมาก
มากับกลุ่มเดิมเจ้าประจำ งี้ไงคนถึงกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่
น้องกำลังมองหาใครสักคน
หรือจะเป็น…
กูสินะ
อึ๊ยยยยยยยยยยยยย
หรือจะเอากระเป๋าตังค์มาคืนพี่
ขบฟัน ขบฟัน ฟินนนนนนนนนนนนนนนนน
แต่…
แกกกกกกกกกก น้องเดินมาแล้ว ตรงมาที่โต๊ะเราด้วย เฮ้ย อย่ามา พี่ยังไม่พร้อม พี่ไม่กล้า พี่ป๊อด เขาปิดหน้าตัวเอง ก้มหลบ
ความจริงคือ
กลุ่มของน้องเดือนผ่านโต๊ะกูไปเฉยๆ
พอมองตามไปคือ
ฟัคคคคคคคคคคคคคคคค
ฟืดฟาด ฟืดฟาด
เสียงหายใจด้วยความเคือง
ไปนั่งกับกลุ่มอิชะนีมีน ฟ่อออออออออออออออออออออออออ หวงงงงงงงงงงงงงง
เมื่อวานโต๊ะเราใกล้กัน แต่วันนี้ห่างกันไกลพอที่จะไม่ได้ยินว่าพวกนางคุยไรกัน
แต่เห็นท่าทางแล้วมันหงุดหงิด
อิน้องเดือน เอากระเป๋าตังค์มาคืนพี่ด้วย รับผิดชอบพี่ด้วย ฮือออออออออออ แซด
นังชะนีมีนกอดคอน้องเดือน มันอะไร ภาพที่เห็นคืออะไรบอกที สาปแช่งนังมีน
“แก ฉันมีความฟินในตับ” ฟินทำไม เพื่ออะไร เกลียดดดดดด
“เขาเหมาะสมกัน” ตรงไหน ?
“โอ๊ย ตอนมีนกอดคอเดือนงี้ ละลาย มีนแมนไปนะ 555” ให้มันเป็นทอมไปก็ดี เกลียดดดดดดด
“อ่าว อ่าว ตักข้าวเข้าปากครั้งละวิติดคอตายใครจะเผาศพ” แรงงงงงงงงงงงงงง
“ไอ้อากเอ๋นอ๊าบอาดอา(ไม่อยากเห็นภาพบาดตา)” สาบานว่ากินข้าวนะ เสียงเหมือนยัดอะไรในปากเลยกู
“ภาษาประเทศเคียงเหรอคะนั่น” แซะกูเหลือเกินนะ คนกำลังเจ็บใจ
ทำไม ทำไมน้องเดือนต้องตักอะไรใส่จานอิมันด้วย คือนี่มันอาหารสำหรับหนึ่งคนนะอิสัด กูจะขำหรือกูจะอิจฉา เลือกไม่ถูกเลย
ขอขำก่อนมึง 555
“แค่ก แค่ก” นั่นไง นรกกินกบาลแล้ว
“เอ้าๆ เก่งเอาน้ำให้มันสิ” คุณเก่งยื่นน้ำมาให้ เขารับไปดูดจ๊วบๆ จนหมดเหลือแค่น้ำแข็งก๊องแก๊ง
“ไป ขึ้นเรียน”
เขาลุกพรวดเตรียมออกจากโรงอาหาร ไม่ลืมจะชายตามองเดือนก่อนไป
ตึ๊ง
อีกแล้ว เปิดเซลลูลาร์ทิ้งไว้อีกแล้ว
มีการแจ้งเตือนหนึ่งรายการบนเฟซบุ๊กของคุณ
ชื่อ นามสกุล
‘ตกลงพี่อยากได้กระเป๋าตังค์คืนป่ะนี่’
ไม่ถงไม่ถามความสมัครใจ เห็นว่าเขารับเป็นเพื่อนเมื่อคืนแล้วจะโพสต์ยังไงบนไทม์ไลน์เขาก็ได้เหรอ
กรี๊ดดดดดด
นี่ถือว่าน้องทักพี่มั้ยอ่ะ
ชื่อเฟซสั้นไม่ต้องอ่านบอกไม่ต้องอ่านไงอ่านทำไมอิสัดยังอ่านอีก เอออ่านไป : เอาไปทิ้งให้หมาแดกไป
พอพิมพ์เสร็จแล้วถึงได้รู้
เพราะอารมณ์โกรธกูแท้ๆ อยากจะเขวี้ยงทรศัพท์ทิ้งให้รู้แล้วรู้รอดแต่เพราะความแพงค้ำคอจริงๆ
ชื่อ นามสกุล : กวนว่ะ
น้อง…พี่ไม่ได้กวน T^T
ชื่อ นามสกุล : พี่จะไปแล้วเหรอ *แนบรูปเขาสดๆร้อนๆที่โรงอาหาร
ชื่อเฟซสั้นไม่ต้องอ่านบอกไม่ต้องอ่านไงอ่านทำไมอิสัดยังอ่านอีก เอออ่านไป : เห็นด้วยเหรอ
ตัดพ้อไปเบาๆ
ชื่อเฟซสั้นไม่ต้องอ่านบอกไม่ต้องอ่านไงอ่านทำไมอิสัดยังอ่านอีก เอออ่านไป : เอ๊ย ไม่ใช่พี่แล้วมั้ง พี่อยู่ตึกอักษร
ชื่อ นามสกุล : คนเรา = =
ชื่อ นามสกุล : แล้วพี่มาทานข้าวที่โรงอหารเหรอ ไม่ไปกินข้างนอกอ่ะ
ชื่อเฟซสั้นไม่ต้องอ่านบอกไม่ต้องอ่านไงอ่านทำไมอิสัดยังอ่านอีก เอออ่านไป : ขี้เกียจไป
พลาดดดดดดดดดดดดด
อ่ะ แก้ใหม่ๆ
ชื่อเฟซสั้นไม่ต้องอ่านบอกไม่ต้องอ่านไงอ่านทำไมอิสัดยังอ่านอีก เอออ่านไป : ใครบอก เอาจริงๆนะ น้องมาแอดพี่ทำไม พี่ไม่ใช่คนคนเดียวกับเฟซนิรนามสักหน่อย พี่ไม่ได้ทำกระเป๋าตังค์คิตตี้สีชมพูที่ข้างในมีรูปสมัยเด็กหายซะหน่อย
ชื่อ นามสกุล : เชื่อ 555
ดีมากลูก ด้วยความเนียนขั้นเทพของกู
ชื่อ นามสกุล : รูปพี่สมัยเด็กน่ารักอ่ะ
ชื่อเฟซสั้นไม่ต้องอ่านบอกไม่ต้องอ่านไงอ่านทำไมอิสัดยังอ่านอีก เอออ่านไป : ใช่มั้ย
กรี๊ด ลืมตัว
ชื่อเฟซสั้นไม่ต้องอ่านบอกไม่ต้องอ่านไงอ่านทำไมอิสัดยังอ่านอีก เอออ่านไป : พี่หมายถึงรูปสมัยเด็กใครๆก็น่ารัก เช่น เด็กน้อยที่ใส่กางเกงเลย์มัดจุกแล้วยิ่งน่ารัก
เป็นไง สกิลเนียนขั้นเทพ เรียนกับคุณกะทิมา ถือโอกาสชมตัวเองตอนเด็กไปในตัว คริๆ
ชื่อ นามสกุล : รู้ลึก รู้จริง
รู้ลึกสิ นั่นรูปกู
ชื่อ นามสกุล : แล้วพี่ไม่เห็นผมเหรอ
ชื่อเฟซสั้นไม่ต้องอ่านบอกไม่ต้องอ่านไงอ่านทำไมอิสัดยังอ่านอีก เอออ่านไป : เห็นสิ
ตัดมือเลยดีมั้ยอิเคียง โอ้ย หงุดหงิดใจ
ชื่อเฟซสั้นไม่ต้องอ่านบอกไม่ต้องอ่านไงอ่านทำไมอิสัดยังอ่านอีก เอออ่านไป : อยู่ตึกเกษตรจะเห็นได้ไง
ชื่อ นามสกุล : เมื่อกี้บอกอยู่ตึกอักษร
ความเนียนกูไปละ
ชื่อเฟซสั้นไม่ต้องอ่านบอกไม่ต้องอ่านไงอ่านทำไมอิสัดยังอ่านอีก เอออ่านไป : ย้ายที่ๆ
ชื่อ นามสกุล : แล้วไมไม่มาทัก
ชื่อเฟซสั้นไม่ต้องอ่านบอกไม่ต้องอ่านไงอ่านทำไมอิสัดยังอ่านอีก เอออ่านไป : มาทักพี่ก่อนดิ
ชื่อเฟซสั้นไม่ต้องอ่านบอกไม่ต้องอ่านไงอ่านทำไมอิสัดยังอ่านอีก เอออ่านไป : พี่อยู่ตึกวิศวะจะไปทักได้ไง
ชื่อ นามสกุล : เหนื่อยแทนพี่ว่ะ
เห็นด้วย พี่แถพี่ก็เหนื่อยว่ะ
ชื่อเฟซสั้นไม่ต้องอ่านบอกไม่ต้องอ่านไงอ่านทำไมอิสัดยังอ่านอีก เอออ่านไป : พี่ไปก่อนนะ อิ่มแล้ว
เออะ ไหนกูบอกอยู่ตึกบริหาร
เอ๊ะหรือตึกนิเทศวะ
สกิลความเนียนกูไปแล้ว ติดลบที่อินฟินิตี้
*TBC...................................
แปะป๊าบเบาๆ ตอนนี้รบกวนแก้คำผิดด้วยหากเจอ
รักและคิดถึงคนอ่านมาก อีกไม่กี่วันหลายคนกำลังจะสอบ
แต่เรากำลังจะเปิดเทอม 555555555555
สวัสดียามเย็น
รักคนอ่าน ขอบคุณทุกกำลังใจ
-
อย่าเปิดเทอมเลย รถติด ถถถถถถถ+
พี่เคียงไปซะแล้ว โถ่ๆๆๆ นอนน้อยเลยเนียนน้อยตามสินะ
-
อะไรคือความ.... โอ๊ยยยย นาทีนี้อย่าเนียนต่อไปเลยค่ะ ไปเจอกันตรงๆเลยค่ะะะะะ เหนื่อยแทน คือมันไม่เนียนไง 555555 แต่ว่าที่ไม่ไปเอาประเป๋าคืนนี่ไม่ใช่จะยื้อแต่อยากเกาะเพื่อนกินใช่ป่ะน้องเคียง ฮื้ออออออ นายเอกเรื่องนี้แบบ... ยอมค่ะ ไม่รู้จะว่าไง กลุ่มนี้มีคนปกติไหม ฮืออออออออแต่กับน้องมีนนั่นเราเชื่อว่าไม่มีอะไรค่ะ เป็นความเชื่อ อิอิ :mew3:
-
ไม่ใช่แค่สีข้างที่ถลอกเรียกได้ว่าทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยนะเคียง
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
สกิลการแถ ชอบๆๆ 555
-
ไปเรียนวิธีการแถมาจากใครรรรรรร ความไม่เนียนนี้ 5555555
แหมมม ถ้าจะย้ายที่บ่อยขนาดนั้น
เดือนมีนนี่ยังไงงงง ไม่จีบกันใช่มั้ยยยย
-
55555+ เนียนมากเคียง เนียนไปเกือบรอบมหาลัยแล้วมั้งนั่น :m20: :m20: :m20: :m20:
-
:hao7: :hao7: โอ้ย นางน่ารักกกก อิเดือนไม่เอาไม่เป็นไร พี่เคียงจ๋าาาาาาาา มาหาน้องมาาาา
-
ความแถนี้ท่านได้แต่ใดมา เนียนสึด! 555 ไม่รู้เลยมั้งนั่น
-
ตลก 555555555
แถแบบนี้อย่าแถดีกว่า 555
-
แถจนลืมว่าตัวเองอยู่ตึกไหนกันแน่ :laugh:
-
สนุกรั่วมากชอบๆๆๆ
-
ต้องไปฝึกวิชาเนียนมาใหม่นะเคียง รวนไปหมดแล้ว
-
รู้สึกเหมือนว่าน้องเดือนจะสนใจพี่เคียงนะ :hao6:
-
เหนื่อยแทนน้องเคียงงง ไปเรียนมาใหม่ลูกก55
-
โอ้ยย ตลกเคียง ความเนียนคือสิ่งที่เคียงไม่มี
-
คือ ชอบมาตั้งแต่หมอมิวแล้วอ่ะ แต่งได้น่ารักมาก แอบรักแบบน่ารักสุด ๆ
พอมาเรื่องนี้ก็ยังคงความน่ารัก และแอบรักแบบน่ารักเหมือนเดิม
เดือนก็อ่อยสุด ๆ เหมือนหมออีกละ แต่เราไม่เบื่อนะ เราชอบมาก ก. ไก่ ล้านตัว
-
เดือนกับหมอนี่เป็นญาติกันปะ สกิลการอ่อยสูงมาก
เคียงแสบไหมลูก ถลอกหมดแล้วลูก
-
ตลกเคียง เหนื่อยแทนเคียง 5555
-
:heaven
-
เนียนมากกกกกกกกก
-
โอ๊ยยยยย ขำค่ะ555555555555555555555555555555555555
-
#THREE
-นอกเรื่องของกฎเกณฑ์-
เหตุเกิดเพราะการตั้งค่า
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
หลังจากวันที่เจอเดือนที่โรงอาหารนี่ก็ผ่านมาเกือบสามวันแล้ว เรื่องกระเป๋าตังค์คือเอาจริงๆน้องก็แค่ฝากเพื่อนรุ่นเดียวกันในคณะที่รู้จักมักจี่สนิทกันขั้นหนึ่งมาคืนเขา หลายคนคงจะแอบขบฟันขัดใจไปตามๆกัน หวังอะไรกับฉากพบปะของสองเรานักหนา ทุกวันนี้เขายังคงทำสถิติส่องเดือนได้ดีอยู่ บางทีการเปลี่ยนตำแหน่งจากเดิมสู่ของใหม่มันก็ต้องใช้เวลา
เรื่องกำจัดมารหัวใจก็เช่นกัน 555
อย่าให้ได้พูด ดูความใสๆจับมือกันของสองนางเถอะ
เห็นตัสแล้ว
หมั่นไส้อิน้องมีน แต่…เดือนโพสต์นะ เจ็บใจ
ใครเคยพูดไว้ สวยมักนกตลกมักได้ นี่กูยังตลกไม่พอ เอ๊ะ หรือกูเป็นคนหน้าตาดี เกร๊ดดดดดด
555 ชมตัวเองก็เป็นด้วย ขอต้อนรับทุกคนสู่ช่วงอวยนายเอกเรื่องนี่อย่างเป็นทางการ
อ่ะ พื้นที่ชูป้ายไฟ
“นายๆ กูจะแชร์รูปแล้วแท็กพวกมึง แต่ทำไม่ได้อ่ะ”
จริงๆนะ นี่เขาก็นั่งกดๆ จึ๊กๆ สองสามชั่วโมงแล้ว
คุณนายที่กำลังง่วนอยู่กับการเขียนรายงานส่งพรุ่งนี้เงยหน้าขึ้นมา “ไหนๆ เอามาดูสิ”
นางเอาไปกดสองสามจึ๊กแล้วส่งคืนเขา
“มึงไปตั้งค่า ‘เฉพาะฉัน’ ไว้อ่ะ กูแก้ให้แล้ว ‘สาธารณะ’”
งี้นี่เอง เขาลองแท็กทุกคนอีกครั้งแล้วกดโพสต์ เฮ้ย มันได้ว่ะ
อยากรู้มั้ยว่ารูปอะไร ดูปฏิกิริยาแก๊งส่องเดือน
ผัวะ ผัวะแรกของคุณส้ม
และผัวะที่สองสามตามมาจากคุณเก่งและคุณกะทิ
“แก่น เอารูปเด็กเลี้ยงควายสี่ตัวมา แท็กชื่อมันตรงรูปเด็กน้อยคิขุ แท็กพวกกูตรงรูปควายทั้งสี่ ถามว่าเล่นสาระอะไรคะ”
คุณส้มถามหาคำตอบจากฟ้าดิน
เขาอ้าปากกว้าง แล้วตอบ “ว่างงงงงงงงงงงงง”
“เก็บปากไป” ปากเขาจำเป็นต้องงับเพราะคุณเก่ง “กว้างจนช้างจะเข้าปากได้อยู่แล้ว ถามจริง นี่พวกกูคบกับเด็กหกขวบเหรอวะ” เข้าใจเปรียบเชียว
“จริง”
ทำไมทุกคนพูดขึ้นเป็นเสียงเดียวกันขนาดนั้น บทจะจริงจังก็จริงจังนะ เข้าใจป่ะว่านี่เล่นอ่ะ อ่ะโด่ อินดี้ไงอินดี้
“นายๆ เดี๋ยวตั้งกลับเป็นเฉพาะฉันเหมือนเดิมให้ด้วยนะ”
นาทีนี้ ลองกดหาตัวเลือกตั้งค่าแล้วไม่เจอ โยนภาระให้คุณนายไป
ที่ต้องตั้งกลับเป็น ‘เฉพาะฉัน’ เพราะเขาชอบเอาไว้แชร์การ์ตูนซับไทยละอ่อนๆ ซึ่งพวกแก๊งส่องเดือนมักบ่นแถมก่นด่าว่าทำให้เขาดูเป็นเด็กน้อยหอยสังข์มาก ดูอะไรไร้สาระ และเหน็บแนมได้เจ็บแสบกว่านั้นคือประโยคสั้นๆ ‘เหมาะกับมึงดี’
จุดนี้ เห็นจะต้องป้องกันความลับนี้ไว้ไม่ให้แพร่งพราย
“อืมๆ ขออ่านส่วนนี้แป๊บนะ”
“จ้า”
เขาหยัดยืนเต็มความสูง บิดขี้เกียจจากการนั่งยาวๆมาเกือบสองชั่วโมงเต็ม
“ทุกคน เดี๋ยวมา ไปหาไรกินแป๊บ” เขาบอกกล่าว
“เอาไรป่ะ” เขาถาม
“ไม่หิวอ่ะ” คุณส้มเป็นคนตอบแทนทั้งหมด เขาจึงละจากโต๊ะนั่งไป
ฟืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
การได้เดินชมนกชมไม้สูดกลิ่นธรรมชาติไปเรื่อยๆแบบนี้ก็ดีไปอีกแบบ ค่อยๆเดิน ไม่ต้องรีบร้อน ซึมซับเสียงรอบข้าง เขาว่ามันดูโอเคนะ รอบข้างมันดูสดใสอ่ะนาทีนี้ เขาเดินไปเรื่อยๆ ในไม่ช้าความคิดที่กะว่าจะไปหาอะไรมารองท้องก็ค่อยๆเลือนหายไป เขาปล่อยให้ร่างกายเดินไปเรื่อยๆ โดยใช้ใจนำทาง ขอเวลาพักสมองสักแป๊บเถอะนะ
“ดีพี่”
โย่ เสือกมีคนมาทักขัดจังหวะซะงั้น
เขากำลังจะหันไปยิ้มแย้ม กล่าวทักทายตามกิริยามารยาทที่พึงกระทำ แต่
“ดี…ว่ะ”
ขาสั่นเลยอ่ะ
T^T กลุ่มน้องเดือนนี่ มาไม่ให้สุ้มเสียง
มีความเงียบเกิดขึ้นประมาณห้าถึงหกวิ
แล้วเราก็มองสบตากัน
แล้ว แล้ว ขนาดคิดยังตะกุกตะกักเลยกู
น้องเดือนก็เอามือเกาท้ายทอย
“ฮะๆ ไม่รู้จะคุยไรอีกอ่ะ มันแปลกๆเนอะ”
แอร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แล้วจะทำท่าเขินให้เขาฟินทำไม เกลียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ขอพื้นที่ให้ความสงบในจิตใจที
“แหะ แหะ นั่นสินะ อ่ะ เอ่อ กูไปก่อนนะ”
เขายกมือบ๊ายบายเดือน บอกเลย ขนาดไม่เห็นท่าทางตัวเองนะยังคิดว่าตลก แล้วไอ้พวกที่เห็นคือ…
กลุ่มน้องเดือนหัวเราะพี่ทำไม T^T เศร้าจัง
เขาเตรียมหนีหายไปจากตรงนี้ แต่ร่างสูงกว่าก็ก้าวยาวๆมาจับแขนเขาไว้จนได้ จนได้ละกู ขาสั่นอ่ะ ทำไงดี จะแสดงออกทางสีหน้าแล้วนะ
“พี่กลัวผมเหรอ”
“…”
“หน้าพี่ดูซีดนะ”
“เปล่า กูกลัว…” กลัวอะไรล่ะกูคิดไม่ออก “น้องคนนั้นอ่ะ” รับกรรมจากพี่ไปนะน้องวงรี พี่ขอโทษ
“เฮ้ย” เคยเห็นคนหล่อหน้าเหวอมั้ย ไม่เห็นจะรอไร…
ถ่ายสิครับถ่าย ถ่ายน้องวงรีหน้าเหวอเร็ว ประเด็น???
“เขากลัวหน้านิ่งๆมึงอ่ะ 555” เพื่อนในกลุ่มก็หัวเราะกันไป โอกาสเนียนกูก็มา
“55555555555” เออะ ทั้งกลุ่มเงียบ
พวกมันคงกำลังอยากถามว่ากูหัวเราะอะไรสินะ ทั้งๆที่เขากำลังกลัวอยู่ มันขัดกันเหรอ แง้ แล้วต้องเนียนยังไงฮ้า
“พี่ชอบกระเป๋าน้องอ่ะ” แถให้ถึงที่สุด ชีวิตเคียงกายคือการแถ เพราะมีคนบอก แถแล้วเนียน ภูมิใจจจจจจจ
เบี่ยงไปประเด็นอื่นเถอะ พี่ขอร้อง
“กูไปได้ยัง” เขาถามเดือน พยายามบังคับเสียงให้นิ่งสุดฤทธิ์เดช น้องขยิบตา
“เดี๋ยวดิ พี่จะไม่ตอบแทนเล็กๆน้อยๆ ที่ผม… เก็บกระเป๋าตังค์พี่ได้สักหน่อยเหรอ”
แหมนะมึง กูตรวจกระเป๋าตังค์ดูแล้ว รูปตอนเด็กกูหายไปไหน
“กูจะบอกให้นะ คราวหลังเอามาคืนกูด้วยตัวเองดิ ของกูจะได้ไม่ขาดๆหายๆ”
เอ๊ะ ที่จะพูดคือขอบใจหนิ ไหงเขาเอาความคิดมาพูด กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
“เฮ้ย จริงดิ โทษทีพี่” น้องเดือนเกาหัวอีกแล้ว ถ้าไม่ติดว่าเป็นพี่นะ คนอื่นคงคิดว่าน้องมีพิรุธ
“ไม่เป็นไรๆ” เขาพยายามตัดบทให้เร็วที่สุด
“พี่…เลี้ยงข้าวเด็กหล่อๆอย่างผมสักมื้อก็ไม่ได้เลยเหรอ”
เกิดความเงียบชั่วอึดใจ
เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน แรงโน้มถ่วงเหือดหาย อะไรหล่นมากระแทกหัว แทบไม่เชื่อหูตัวเอง
น้องเดือน T^T
แอร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย แกมาทำแบบนี้ทำไม มาอ่อยมาเต๊าะแบบนี้ บอกเลย
“เอาดิ”
กูยอมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ตอบไปด้วยหน้านิ่งๆ แต่ในใจคือลิงโลด
ได้เวลาเลื่อนตำแหน่งจากประธานสมาคมส่องเดือนแห่งประเทศเคียง มาเป็น ว่าที่ภริยาของน้องเดือนแล้ว ต้องทำวีซ่าตลอดชีวิตรอไว้เลย
ตัวอย่างของการมโนกู่ไม่กลับ
อาเมน….
เพื่อนๆของน้องเดือนแยกย้ายกันไปตามประสาเมื่อเพื่อนกำลังจะออกเดต เขาลืมทุกสิ่งที่จะต้องทำก่อนหน้า ตอนนี้เลยอันตรธานหายตัวจากมอมาอยู่หน้าร้านอาหารสไตล์นั่งชิลๆ ชิคๆ กลางกรุง แอร์เย็นฉ่ำ อาหารรสถูกปาก เรียกได้ว่าทุกอย่างพยายามบรรยายให้เป็นใจหมด
สำหรับ… เดตแรกของเขากับน้องเดือน
ฮึ… นังชะนีน้อยๆมีน นกไปซะ
กรุ๊งกริ๊ง
ถ้าบอกว่าเสียงเปิดประตูทำให้หมดอารมณ์หิวจะแปลกไปมั้ย
นี่ร้านอาหารหรือร้านขายกระดิ่ง ถั่วต้ม
แต่โอเค ไม่แคร์ (เสียงสูง) หันมองไปข้างๆ ร่างสูงที่ก้าวเข้าร้านมาด้วยกัน เป็นไง ดูเหมาะสมอ่ะ โอ๊ยยยยยยย
นังชะนีน้อยก็เทียบไม่ได้ ยิ่งมีหอยนี่อย่าหวัง
อุ๊บส์ ผิดประเด็น 555
กำลังเพลินๆหาโต๊ะนั่ง พอจะหันไปถามเดือนว่านั่งข้างในสุดก็…
“เดือน เราไปนั่ง…” ถามด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มเป็ด
แต่สิ่งที่ได้คือขี้เป็ด
ร่างสูงกำลังมองไปอีกทางโดยไม่สนใจเขา พอมองตามไป มีชะนีน้อยโบกมือไหวๆด้วยความน่ารักฟรุ้งฟริ้ง อายุอานามราวๆสิบห้า หล่อนนี่แรดดดดดดดดดดดดดด แม่คนแรดยังไม่หยุดแค่นั้น
“พี่เดือน ทางนี้ค่า”
โบกมือแค่ตัวหล่อนยังไม่พอ ผองเพื่อนชะนีน้อยลุกกันให้แซด
“ป่ะ ไปนั่งตรงโน้นกัน” เอาเลย ลากไปไหนก็ลากไป ช้ำใจ
ไหนบอกเราจะมาเดตกัน
ที่เห็นไม่ใช่นะเดือน คิดในใจ 555
“นี่เยียร์ น้องผมเองพี่ แล้วก็เพื่อนๆเธอ ส่วนนี่พี่เคียงกายนะ” มาถึงก็แนะนำเสร็จสรรพ อ้อ คุณน้องแท้ๆนี่เอง
ทำคะแนนสิรออะไร…
เปลี่ยนลุคเร็วเกิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนน เกลียดตัวเองได้มั้ย 555
“สวัสดีค่ะ พี่เคียงกาย”
เด็กอะไร มารยาทดีงาม สมเป็นน้องนุ่งของเดือน โอ๊ย น่ารักจริงๆเด็กๆพวกนี้
อยากมอบโล่ตอแหลให้ตัวเองว่ะมึง
เขารับไหว้ ไม่ลืมจะทักทายกลับ
“แล้วสั่งมากินกันยัง” เดือนถาม
“ยังเลยค่ะ หิ้วท้องรอพี่เดือนเลี้ยง” เด็กๆลูบท้องหิวไปมา
“สั่งดิรอไร พี่ด้วยนะ เดี๋ยวผมเลี้ยง” เฮ้ย ได้ไง ไหนบอกให้กูเลี้ยง
“แชร์กันดิ เดี๋ยวช่วยออก” เขาบอก รู้สึกแฟร์ดีนะ เรื่องเงินเรื่องทอง มาเลี้ยงกันตัวเองหาได้ยังวะ
ปรบมือให้เขาสิเงียบทำไม วางตัวดีเยี่ยมสมกับภริยาน้องเดือน
“เคๆ ป่ะ นั่งได้ยัง” น้องเดือนยักคิ้ว ไม่ไหวแล้วภูมิต้านทานโรคเดือนลิซึม
“อืม”
สั้นๆพอ ไม่ให้เขารู้ว่าเสียงสั่น
“เสียงแปลกๆนะ”
จ่ะ ฉลาดนักเชียว เสือกรู้อีก
ระหว่างมื้ออาหารดูผ่อนคลายราวทุกคนรู้จักกันมาชาติเศษ น้องทุกคนเฮฮาปาร์ตี้มาก เดือนก็ชวนเขาคุยตลอด ไอ้การที่จะมานั่งเงียบๆเงอะๆงะๆ เขินเป็นนางเอกซึ่งเขาเป็นอยู่ก็ไม่ทันกิน
ดูสิ เด็กพวกนี้แต่ละคน กินเก่งจนกูจะไม่มีอะไรแดกแล้ว
“อิ่มแล้วเหรอ”
“ฮะ…” เขาจิบน้ำ แค่แก้กระหาย ว่าจะกินต่อ แต่แบบนี้ก็ จำเป็นต้อง “อืม อิ่ม…แล้ว” กัดฟันพูดเบาๆ
“งั้นเดี๋ยวรอแป๊บ ไปเข้าห้องน้ำก่อน เด็กๆ อย่าซนนะ” เดือนไปเหอะ เด็กมันมารยาทดี กำชับไรนักหนา
ลับตาเดือนไปไม่นาน
เคร้ง
เด็กๆทุกคนวางช้อนลง จ้องตาจิกเขาแบบไม่เกรงใจใคร แหงล่ะ เผยธาตุแท้ออกมาแล้วสินะ หึ ทำเป็นแอ๊บใสๆกันตั้งนาน
กูรู้หรอก… เพราะเคยแอ๊บ เดี๋ยว ผิดๆ เพราะเคยเห็นคนแอ๊บมาก่อน
อิชะนีมีนไง… ใส่ร้ายนางซะ 555
พวกเด็กๆลุกขึ้นมาจับไหล่เขา รุมล้อมหน้าล้อมหลังตรงเก้าอี้ที่เขานั่ง
แก จะตบกันในนี้เหรอ คนอยู่เยอะไปนะ
เยียร์ก้มลงมาสาดคำร้ายกาจที่ข้างหู
“พี่ๆ พี่ชอบพี่เดือนของเราเหรอ”
“???”
วอทแปลว่าอะไร
“เห็นพี่แอบมองพี่เดือนตลอดเลย” เพื่อนอีกคนของเธอไล่ต้อนให้เขาคายความลับ
“สีหน้าก็ชัดเจน มีแต่พี่เดือนของเราแหละที่บื้อ” เยียร์ย้ำอีกที
“งี้ไงถึงโดนนังชะนีมีนหลอกเอา”
“พะ พี่จะชอบไอ้เดือนไปทำไม แค่มัน…หล่อ นอกนั้นก็ ก็…” คิดคำด่าไม่ออก ในความคิดของเขา เดือนคือเพอร์เฟ็คมาก
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ชอบอ่ะ โมเมนต์แอบรัก” เพื่อนของน้องเยียร์กรี๊ดเป็นเจ้าเข้า
พรึบพรับ พรึบพรับ
พอเดือนมาทุกอย่างก็กลับเป็นเหมือนเดิม
“คุยไรกัน หน้าแดงๆ” หน้าใคร
เขาชี้ที่ตัวเอง
“กินพริกน่ะ”
“ไหนบอกอิ่มแล้ว”
“ก้ออออออออออออออออ” ลากเสียงยาว “ตรงขี้ฟันอ่ะ”
ทันใด ทุกอย่างก็พัง
เชื่อแล้ว คำพูดเดียว ทำกูพัง
หน้ากู O_O
หน้าน้องเดือน O[]O
“เอ้อ…”
“…”
“พี่รู้มั้ย ว่าน้องผมเรียนสายศิลป์อังกฤษสเปนล่ะ” แล้วไง?
“กูก็เรียนสเปน”
“นั่นไง… เอ่อ ผมคือ…”
“ไม่รบกวนๆ เดี๋ยวกูติวให้”
“เย้” เด็กๆไชโยใหญ่
คือน้องก็ดีใจไป แต่โฟกัส บทกูจะรู้อะไรกูก็รู้เองอัตโนมัติเลย ฉลาดในบางเรื่อง โง่หลายเรื่องสิ่งมีชีวิตนั้นคือเคียงกายไงจำได้เปล่า แบร่
สาระ???
“แล้ว ค่าสอน…”
“เฮ้ย กูไม่ได้เก่งพอจะเป็นติวเตอร์อาชีพขนาดนั้น เข้าใจคำว่าพอถูไถอ่ะ”
“ฮ่าๆๆๆๆ ตกลงสอนฟรีว่างั้น”
“ช่ายยยยยยย ค่าตอบแทนคือเลี้ยงข้าวบ่อยๆ”
บางทีก็สับสนกับความคิดตัวเอง ก่อนหน้าพยายามเลี่ยงเจอเดือน ไหงมาเปลี่ยนปุบปับเป็นอยากอยู่ใกล้ซะงั้น
แต่วันนี้ที่ได้นั่งทานข้าวด้วยกัน อะไรหลายๆอย่างทำให้ความคิดของเคียงกายมันชัดเจน ที่ว่า ‘มองคนไม่ผิด’ เดือนเป็นคนดีจริงเขาก็รู้แล้ว เดือนน่ารักไม่ใช่แค่ความคิดเขา หลายๆอย่างทำให้อยากอยู่ใกล้ บางที เขาควรจะเริ่มแสดงความรู้สึกที่แท้จริงได้สักที…แต่อย่างน้อย
ก็รอให้แน่ใจก่อนว่าเดือน… เป็นไบมั้ย 555
ก็เห็นมีข่าวกับผู้หญิงบ่อย
คิดให้ดีก่อนพระเอกเรื่องนี้จะเปลี่ยนไป
หนักใจ
ก่อนกลับเยียร์แอบเข้ามาหอมแก้มแล้วกระซิบเขาเบาๆพอให้ได้ยินแค่เราสอง
“แล้วพวกหนูจะสอนวิชารักเป็นค่าตอบแทนนะคะ”
“…”
“พี่สะใภ้”
แกกกกกกกกกกกกก มันแปลว่าอะไรอ่ะ
ชั้นโง่
ล้าล้าล้า
รู้นะ… มีคนหมั่นไส้
ขอรีประโยคใหม่อีกที
หลายคนคิดว่าโมเมนต์ส่งกันกลับบ้านจะมีอะไรมากกว่านี้ เปล่าเลย เราแยกทางกันตรงสี่แยกหน้าร้าน
ไอ้เหี้ยเดือนนนนนนนนนนนนนนนนน
พ่นไฟรัวๆๆๆๆๆๆๆ
อาบน้ำเสร็จแสนสุขใจ เปิดคอมเช็คเฟซ เช็คตัสเช็คมันทั้งหมด
มีรูปที่พวกเราเช็คอินกันที่ร้านอาหารด้วย
แต่ที่ขัดใจคือ
มอ มีน : ไม่เห็นชวนกันเลยเดือน
ชื่อ นามสกุล ไว้คราวหน้านะ
Year Rangsiwat เวลาแห่งความสุข…
เข้าใจเว้นไว้ให้เติมนะ เจ็บเบาๆ ‘เวลาแห่งความสุข ไม่อยากชวนใครไปขัด’ 555 เติมประโยคให้สวยด้วยมือเคียง
มะมิมะมิกระดิกระดิอุคริอุคริกุหริกุหริ : อร่อยมาก
Year Rangsiwat สาบานชื่อเฟซผ่านกองวิเคราะห์มาได้ไง 555
ชื่อเฟซเขาเอง เปลี่ยนเมื่อวานซืน ให้คุณนายเปลี่ยนให้หมาดๆเลย ดูหรูหราและไฮมาก ชอบชื่อนี้ คาดหลายคนก็ชอบเอาไปเปลี่ยนตาม 555 ถามสิ มีใครบ้าง
ตึ๊ง
Year Rangsiwat, ม่าเหมี่ยว เยี่ยวแมว และ ชิคกะด๋อย ได้ส่งคำขอเป็นเพื่อนคุณ
เขาตอบรับหมดเพราะรู้ว่าคือน้องนิวเยียร์และผองเพื่อน
ตึ๊ง
มีแชทเด้งขึ้นมา
Year Rangsiwat :
ขอบคุณที่รับแอดค่ะ ^^
เอามาฝากค่ะ
*แนบรูปเดือนถอดเสื้อ
พรวดดดดดดดดดดดดด นมที่พ่นออกมาแทบโดนใส่จอคอมพิวเตอร์ราคาหลายหมื่น
Year Rangsiwat :
ฝันดีค่ะพี่ 5555555555555555
เด็กคนนี้…ขี้แกล้งมาก ขี้หอยเอ๊ย กูฟินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ไม่ได้แล้ว ไม่ได้ ต้องโพสต์บนไทม์ไลน์
แบบลับๆ มันเป็นการระบายอารมณ์อ่ะ เขาชอบใช้บ่อย เวลาฟินเดือน
‘น้องเดือนหล่ออ่ะ’
ไปหลับดีกว่า อิอิ
ผ่าง ผ่าง ผ่าง
คอมเมนท์สะระตะนี่คืออะไร
ชื่อ นามสกุล ขอบคุณครับ เขินเลยพี่ ให้ตาย
Year Rangsiwat เอาแล่วๆ
ชื่อ นามสกุล ???
Year Rangsiwat สติ๊กเกอร์รูปตัวตุ่นปิดปาก
แล้วอะไรคือมีคนรับรูตัสบ่นเดือนของเขามากกว่าหนึ่งแบบนี้
ตั้งค่าเฉพาะฉันไว้แล้วเชียว
เขาจิกผมบนหัวตัวเองไปมา
ร้อนรน ร้อนรน
ตึ๊ง
แชทเด้งมาอีกแชท
เป็นของคุณนาย
‘อิเคียงอย่าสาปกูนะ T^T’
เขาตงิดใจ ไล่ดูตัสของเขาเมื่อคืนชัดๆ
ตรงรายละเอียด
นี่มัน ‘สาธารณะ’ นี่
คุณพระ เอา ‘เฉพาะฉัน’ กูคืนมาก กรีดร้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
*TBC..................................
ได้ฤกษ์มาแล้ว รู้สึกใกล้จะเปิดเทอมแล้วจิตใจเครียด 555
เมื่อวานไม่ได้อัพเพราะติดเข้าค่ายจริยธรรมนาจ๊ะ
เจอกันตอนหน้า น้องเดือนเต๊าะอ่ะ ทีมเกลียดเดือน #เคียงบังคับ
-
อุ้ยย หนูเคียงมีคนมาช่วยแล้ว
ถูกใจเยียร์กับกลุ่มเพื่อน
-
พะ พะ พลาดดดดดดดดดแห้ววววววว
ไอ้หยา พี่เคียงจะทำไงต่อไปปป ใช้สกิลขึงหน้าให้ตึงไหมมมมม? กิกิ
ว่าที่น้องเขยแอนด์เดอะแกงค์นี่เลิศ
-
เป็นการผิดพลาดที่ฟินมากกกกก 555+ ว่าแต่รูปสมัยเด็กหายไปไหนล่ะ สารภาพมาแอบเอาไปใช่มั้ยน้องเดือนนนน
-
พี่เคียงจะใช้สกิลการแถทันไหม 5555555
พลาดดดดดดดดดดด มาก :m20:
เราขอตบมือลูกชงของน้องเยียร์
-
:pig4: :pig4:
-
ขอขำ 5555555555555555555555555555555555555555555555
-
เป็นนายเอกที่ทั้งแรดทั้งโก๊ะ :m20:
เคียงกายแม่มมมตลกว่ะ :laugh: :laugh: :laugh:
-
หมั่นไส้ความเวิ่นเว้อ มโนสามโลกของอิเคียงงง!!!
แต่นางได้แบ็คดี 555 ชะนีน้อยน้องพระเอกถือหาง สบายไปแปดชาติ หึหึ
-
แกเผลอขั้นหนักอ่ะเคียงงงงง
แล้วคือรูปถอดเสื้อด้วย 555555555
น้องสาวเป็นสาววายสิน้าาาา ทำดีค่ะ ฮุๆ
-
ทั้งรั่วทั้งแถยังดีที่เยียร์ให้เป็นพี่สะใภ้นะเคียง
:eiei1: :eiei1: :eiei1: :eiei1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เคียง แกพลาดอะ 55555555 สะใจจิมจิม :katai2-1:
-
เคียงเอ่ยยพลาดและ 555 :m20:
-
เคียง เธอมโนหนัก+ต๊อง อีก 555
-
เดือนนนน ยังอ่อยได้อีกนะ ^^
-
ยอมใจชื่อเฟสนางอ่ะ :hao7:
พี่เคียงพลาดมาก ใครต่อใครเขาคงรู้ก้นหมดแล้วว่าเธอหวังจะเคลมน้องเดือนอ่ะ :hao6:
-
น้องเดือนนี่อ่อยแน่ๆ อ่อยแน่นอนนนนน แล้วน้องเคียงคือไร 5555555555 ใจง่ายนะคะ แน่ะ ผู้ชายบอกให้เลี้ยงข้าวก็ไป ฮื้อออ แต่ไปนี่ดีนะคะ น้องๆเดือนก็น่ารักนะคะ นี่สาววายทั้งแก๊งอ่ะดิ เราว่าน้องเคียงน่าจะหน้าตาน่ารักตัวเล็กๆงี้ป่ะ โอ้ เสป็กในฝันของสาววาย แต่น้องเยียร์คะ พี่เดือนน้องอาจจะรู้ว่ามีคนแอบชอบนะคะ แต่ลองมีเดือนมีเยียร์ มีพี่อีกคนชื่อวันป่ะคะเนี่ย แงงงงง แต่หลังจากนี้พี่เคียงน้องเดือนนี่คงได้ใกล้กันมากขึ้นนะคะ อะไรคือการชมเขาแล้วเจ้าตัวมารับรู้แล้ว 55555555 น้องเคียงเตรียมแถต่อไปนะคะ ขอให้สู้!
ปล. เราเจอคำผิดนิดนึงนะคะ
เหมือนโลกทั้งใลหยุดหมุด ลุมร้อมหน้าล้มหลัง >> รุมหน้าล้อมหลัง
-
:mew1: :mew1:
-
เขินแทนน้องเดือน อ๊ากกกก
อับอายแทนน้องเคียง :katai1: :katai1: :katai1:
-
ป้าอ่านแล้วจำน้ำหมากกระจาย โอ้ยเคียงเอ้ยยยย
-
:pigha2:
-
:hao7: :hao7: โอ้ย เคียงกายยยยย นางน่ารักกกก
-
น่ารักมาก ^^
-
เคียงเอ๋ยลูก :m20:
-
ฟินมากกกกกกกก มีหมอนจิกหมอน มีหมาจิกหมา :o8:
-
ตลกแท็กภาพเด็กเลี้ยงควายมาก ชื่อเฟสชั่งคิด เป็นเรื่องที่ช่วยคายเครียดดีสุดๆ รักเรื่องนี้มาก ชอบๆ
-
ชื่อเฟสเคียงอย่างฮา :laugh:
-
โอยย ฮาตรงพริกที่ขี้ฟันอ่ะ คือแถไปอีกก
-
ทำไมเคียงกายก่งก๊งอย่างนี้ล่ะเธ๊ออออออออ
เราขำไม่หยุดเลอ 5555555
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
เคียงลูก555555555
-
หวี๊ดดดดดดดด ชอบค่ะชอบ
เป็นเรื่องที่ทำให้หัวเราะได้ตลอดจริงๆ
ตอนสุดท้ายไม่รู้จะสงสารหรือขำก่อนดี ๕๕๕๕
แก๊งน้องเยียร์นี่สาววายใช่มั้ยคะ o18
-
5555 ชีวิตนี้มีแต่คำว่าพลาดดดดดดดด :z13:
-
ฟินค้าาาา :mew2:
-
#FOUR
-นอกเรื่องของกฎเกณฑ์-
ความลับไม่มีในโลก
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
สำหรับการติวภาษาสเปนให้กับน้องของเดือน เริ่มไปแล้วกว่าสามวัน เพราะบางครั้งเขามีสอบยิบย่อย งานราชงานหลวงแบบหาข้ออ้างไปเจอเดือนอย่างทำหน้าที่เป็นติวเตอร์ที่ดีของน้องเยียร์จึงต้องแคนเซิลไปบ้าง ด้วยความเจ็บใจและก่นด่าฟ้าดินเบาๆ
วันนี้แหละอิเคียงเอ๊ย แม่งไปดักรอเดือนที่คณะเลยดีกว่า
ดูอยากสอนมากกกกกก 555
ความจริงคืออะไร เราก็รู้ๆกันนะแก
แต่… ไม่ดีสิ (ทำน้ำเสียงแบบกระแดะตอแหลขั้นสุดเหมือนนางเอกละคร) เราจะไปดักรอผู้ชายให้ท่าผู้ชายแบบนั้นมันไม่งาม คนอื่นจะมองว่าเราแรด
ซึ่งมันก็เป็นความจริง บทกูจะยอมรับอะไรก็ยอมรับง่ายมาก อะไรที่มันไม่ดีๆจัญไรๆนี่แหละ 555
โป๊ก
“สีหน้าแบบนี้ รู้สึกจะคิดอะไรกระแดะๆอีกแล้ว” เขกเลยสิ เขกให้เขาฉี่รดที่นอนไปเลย เขาได้แต่ส่งค้อนให้คุณกะทิวงใหญ่ ไม่ลืมจะเอามือตบคางสองสามทีพอเป็นพิธีประมาณว่าแก้เคล็ด มันเป็นความเชื่อน่ะ
“แล้วมันหนักหัวอะไรของมึง…” อ้าว เสือกพูดประโยคที่เขากำลังจะพูดซะงั้น
“แค่อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่ แค่มองหน้าก็เดาความคิดออกแล้วค่ะ มันไม่หนักส่วนไหนของกูเลย แต่มึงต้องนั่งทำรายงานส่วนที่มึงไปเวิ่นเว้อกับน้องเดือนให้เสร็จ เพราะมันต้องส่งเย็นนี้”
ก้มมองกระดาษรายงานหนาเป็นปึก ไม่ยุติธรรม ทำไมเขาถึงได้ทำตั้งสามแผ่น
ใช้คำว่า ‘ตั้ง’ สามแผ่น 555
“อภิธานศัพท์เดี๋ยวก็ทำเสร็จ ไม่เข้าใจก็เปิดพจนานุกรมนะมึง อย่าเดาสุ่มแบบภาษาประเทศเคียงนะคะ” คุณนายย้ำจริงจังมาก ทำไมกะอีแค่เขาเดาๆความหมายคำไปมั่วซั่วแล้วส่งถึงกับต้องย้ำลึกย้ำจริงขนาดนี้กัน เขารู้แล้วหรอกน่า
“โอเคคคคคคคคคคคค” ลากเสียงยาวส่งไป
“ขอบคุณค่ะ” คุณนายกระแทกเสียงกลับมา
โด่ อภิธานศัพท์ ไม่ต้องเปิดพจนานุกรม เขานี่ใคร เคียงกาย คนไทยคนจริง รู้หมดทุกความหมายของคำ
แล้วพจนานุกรมเล่มหนาปึกก็ถูกลืมทิ้งไว้ข้างกายเคียงไปตลอดกาล
งานนี้แก๊งส่องเดือนพลาด ที่ให้นางทำอภิธานศัพท์ 555
เดาสิว่าเขาอยู่ไหน
ช่ายยยยยยยยยยยย หน้าคณะบริหารที่ซึ่งมีสิ่งมีชีวิตหายากที่ชะนีเก้งกวางบนโลกต่างหมายปองนามว่าน้องเดือน เอือน เอือน เอือน
เอคโค่เห่ยมาก
เขาทำอภิธานศัพท์หนาปึกตั้งสามแผ่นเสร็จภายในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมง ด้วยเอาประสบการณ์บวกเซ้นส์ของตัวเองมาบรรจงกลั่นเป็นความหมายของแต่ละคำโดยไม่ต้องพึ่งพจนานุกรม งานที่ออกมา คือดีงามมาก
ทุกคนไม่รู้เลย เอาแต่ชมเขาว่าเก่งมาตลอดทาง
ยืดอกภูมิใจมาก
555
ด้วยความที่เคียงกายคนนี้เป็นนางเอกของเรื่อง วินัยหลายข้อของนางเอกเคียงกายปฎิบัติตามเป็นอย่างดี ข้อที่สำคัญที่สุด ต้องเอาความเนียนมาบังตาน้องเดือน
เขาหลบตัวเองอยู่ซอกหลืบตึกบริหาร ก้มกดโทรศัพท์จึ๊กๆ ทำเป็นส่องโน่นนี่แบบ บังเอิญผ่านมาอะไรงี้
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
นั่นไง เสียงกรี๊ดนำมาก่อน โปรดอย่าคิดว่าน้องเดือนกูกรี๊ด
หมายถึงเขากรี๊ดเดือนต่างหาก ฮ่วยยยยย ความจริงกูงงเองนี่แหละเลยอธิบาย 555
ก้มกดโทรศัพท์แบบเกร็งแขนจนกล้ามจะออกแล้ว
เป็นไง ความเนียนขั้นเทพ ภูมิใจ น้องเดือนต้องคิดว่าเขากำลังเล่นโทรศัพท์แบบดูธรรมชาติ
ฟิ้ววววว
เสียงนี้มีสังหรณ์ไม่ดี
เฮ้ยยยยยยย
อิน้องเดือน
ผ่านซอกนี่ไปเฉยเลยมึง
ไม่ได้ๆ ต้องเนียน
“เดือน เดือน”
เขาคิดแผนไว้แล้วเมื่อน้องหันมา เป็นดังคาด กลุ่มของเดือนหันมามองที่เขาด้วยสายตา… ฉงน
“กูผ่านมาทางนี้พอดี วันนี้ว่าง นัดกับเยียร์เรียบร้อยแล้ว”
ยังไม่ได้บอกใช่มั้ยว่าการไปติวให้น้องเยียร์เดือนรับอาสาจะพาไปน่ะ ส่วนหนึ่งคือเกรงใจเรื่องสอนฟรีด้วย แต่มันคือดีงามกับใจเขามาก เพราะอิน้องเดือนชอบมอเตอร์ไซค์เข้ากระดูกดำ บิ๊กไบค์คันใหญ่ดูหรูหรา ก็รอสบโอกาสสวมกอดด้านหลังน้องอยู่ แต่ยังไม่เห็นช่องเพราะขี่นุ่มนวลลื่นไหล รวดเร็วจนไม่มีอารมณ์ฟิน ลืมตาก็ปะทะเข้ากับลมแรง น้ำหูน้ำตาไหลหมด
“พี่ไปทำอะไรในนั้นอ่ะ” น้องเดือนถามงงๆ
“เล่นโทรศัพท์ชิลๆอ่ะ” เขาตอบแบบสบายๆ พยายามให้ดูเป็นธรรมชาติ
“ในซอกตึกนี่นะ” น้องเดือนยังถามต่อ
“กูชอบอะไรเย็นๆอ่ะ” น้องเดือนขมวดคิ้ม ฮ้า หรือนางจะรู้ว่าเขามาดักรอ ไม่ ไม่ ต้องแก้ข่าว ทำให้ตัวเองดูดี
“กูไม่ได้มารอมึงนะ กูมาก่อนมึงเลิกอีก” ใช่ๆ เขามาก่อนน้องเดือนเลิกอีก ไม่ได้มารอซะหน่อย
“ฮะ???”
“บอกไม่ได้มารอไง ไม่รู้ด้วยว่ามึงเรียนวิชาแคลเป็นวิชาสุดท้าย เพราะเพื่อนกูบอกมันจะเลิกเร็ว เลยรีบปั่นรายงานมารอนี่”
“ฮะ???”
“…”
“ตกลงมารอหรือไม่ได้มารอเนี่ย”
อยากจะตบปากตัวเองสามร้อยล้านรอบ เอาให้บมเจ่อจนพูดไม่ได้เลย
“สรุปว่าพี่มารอผมนะ”
“…”
“ประโยคแรกก็ไปแล้วพี่ คนอะไร เนียนสัดๆ”
“…”
“สีข้างถลอกรึยังอ่ะเรา”
พูดอะไรไม่รู้ รู้แต่ว่าน้องเดือนยิ้มให้แล้วฟินนนนนนนนนนนนน
แอร๊ายยยย รู้งี้บอกมารอแต่แรกก็ดี น้องน่ารัก
เจอเรื่องดีต่อหัวใจมาได้ไม่นาน พอมาถึงร้านกรีน ซึ่งเป็นสถานที่ติว เพราะเดือนเองก็รู้จักกับพี่กรีน เหมือนมีความสนิทสนมกันขั้นหนึ่ง ญาติหรืออะไรเขาก็ไม่แน่ใจเลยได้รับความอนุเคราะห์ยิ่งมาอย่างดี เลยเป็นที่มาของ
#เดือนเป็นพนักงานร้านกรีน
ไปแล้วล่ะ…
ก็นะ ไม่แปลกที่ทุกคนจะคิดงั้นก็ตอนนี้ที่เขาเห็นก็ไม่ใช่แค่แท็กลอยๆนะ เพราะเดือนที่ใส่เสื้อกันเปื้อนคอยรับออเดอร์ลูกค้าตรงเคาน์เตอร์บาร์ มันแทงใจมาก ออร่าความหล่อน่ารักดูวิ้งวั้ง ฉันชอบว่ะ ฉันจะเอาคนนี้
เหมือนมีคนโทรเข้าเบอร์น้อง เดือนกดรับสายแล้วคุยกันซุบซิบ
ไม่นานก็วางสายไป
เดือนทำหน้าหนักใจ แล้วเดินตรงมาหาเขา
“พี่ เยียร์มันติดเรียนอ่ะ โทษทีนะพี่” ดูน้องเกรงใจเขามาก
“ไม่เป็นไรๆ”
เพราะจุดประสงค์แรกคือได้อยู่กับเดือนเป็นพอ ดูเป็นติวเตอร์ที่เลวร้ายมาก 555
ตึ๊ง
หือ มีเฟซเข้า
กดดู แชทนี่
Year Ransiwat :
ฟินอ่ะดิ คว้าโอกาสงามๆนี้ไว้นะคะ ถือเป็นสิ่งตอบแทนเล็กๆน้อย
พี่ หนูกับเพื่อนได้คะแนนเต็มอ่ะ กรี๊ด ขอบคุณพันล้านครั้ง
เดือนจ๊ะ เด็กนี่มันร้าย
นังน้องเยียร์
เขากัดฟันกรอด
ขอบคุณอินฟินิตี้
แอร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฟิน.
“พี่”
เดือนสะกิดเขาเบาๆ
เขาเงยหน้าขึ้นมาจากหน้าจอมือถือ
“ป่ะ เสร็จละ”
หลังจากน้องเยียร์บอกไม่ว่าง ซึ่งมันก็คือแผนการหนีเที่ยวที่เอาความฟินเขามาอ้างดีๆนี่เอง อึ๊ยยยยย แต่ทำดีมากมาย เราตกลงจะไปที่สนามบาสมอ ปกติเขาไม่ค่อยชอบเล่นกีฬาและไม่สนใจใยดีมันเท่าไหร่ เลยไม่รู้ว่าสนามบาสมอเราก็มี คือคิดว่ามีแค่สนามฟุตบอลอ่ะ
ถามว่าไม่ชอบแล้วไปทำไม…
ก็รู้ๆกันอยู่…
ไปดูเดือนถอดเสื้อ ไม่ช่ายยยยยยยยย
ไปดูเดือนและเพื่อนๆเล่นบาสสิ
ส่วนเดือนจะถอดเสื้อหรือจะแก้อะไรนั้น เป็นของแถมจ่ะทุกคน
แถ่ม แถ่แด๊มมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
อัพตัสสิรออะไร
‘กำลังเดินทางไป @สนามบาส’
เป็นรูปที่มีศิลปะในตัว แบบมันลงตัวมาก รูปข้างทางที่ใช้กล้องไอโฟนถ่าย ยืนยันว่าถึงเป็นไอโฟน ก็จับภาพไม่ทัน บอกเลย ให้มองดีๆก็มองไม่ออกว่าเป็นภาพอะไร 555
วิวข้างทางยามเย็นของกู แห้วเบาๆ
เหมือนความเร็วจะถูกเร่งเพิ่มจากเจ้าของรถ
เขากระชับปกเสื้อแน่นกันสายลมที่เริ่มพัดเร็ว
กุกกัก กุกกัก
พักหลังๆใกล้ถึงมอเหมือนน้องเดือนจะเบรกติดบ่อยมาก เขาแทบหน้าคะมำไปซบแผ่นหลังแกร่งอ่ะ
กุกกัก กุกกัก
ตอนนี้ช่องว่างเล็กๆระหว่างคนซ้อนกับคนขี่ดูจะเหลือน้อยเต็มที
ถ้าเขาคิดไปม่ผิด… น้องเดือนกำลังสื่ออะไรบางอย่าง
เขาเอื้อมมือทั้งสองข้างไปตรงหน้า… แผ่นหลังเดือน
ได้โอกาสตอนรถแล่นบนทางตรงและไร้รถคันอื่น
ผัวะ
รถแทบล้มคะมำ ถือว่าน้องเดือนเป็นคนขับที่เก่งอยู่ระดับหนึ่ง
“อย่าหลับตอนขี่รถดิ กูยังไม่อยากตาย”
เพราะขนาดหลับยังขับรถได้อ่ะ นี่เขาคิดถูกนะนี่ที่ตบแผ่นหลังให้สะดุ้งตื่น แม่จะเป็นวิธีที่เสี่ยงพอสมควร แต่ก็ดีกว่าการขยับหน้าเข้าไปเรียกชื่อเดือนใกล้ๆหูเจ้าตัวอ่ะ มันไม่ดีต่อหัวใจไง
กรุณาอย่าลอกเลียนแบบ
“พี่คิดงั้นเหรอ แต่ก็… สมกับเป็นพี่ดี ฮะๆ”
มีเสียงน้องเดือนขำลอยๆมา
ยังจะมาขำอีก หลับในก็ได้ด้วยคนเรา
“มาช้าว่ะมึง” เพื่อนๆของเดือนทักทายกันตามประสา
เขาที่พอจะรู้จักทุกคนอยู่บ้างเลยร่วมวงด้วย
“มันหลับในตอนขี่รถอ่ะ”
“ฮะ ไอ้เดือนเนี่ยนะ…”
“…”
“ห่วงความปลอดภัยยิ่งกว่าอะไรดี” น้องวงรีจะเถียงพี่เหรอ
เห็นได้ชัดว่าคนเรามันก็มีเผลอตัวบ้างแหละน่า ลมเย็นๆ อากาศสบายแบบนี้ ขนาดเขายังง่วงเลย จะว่าสาเหตุเป็นเพราะร่างกายที่เหนื่อยจากกิจวัตรต่างๆของวันก็คงจะไม่ผิดนัก
“เออ กูง่วงๆอ่ะ”
เห็นมั้ย
เขามองไปที่น้องเดือน
เหมือนเห็นมุมปากขยับยกยิ้มขำ ขำอะไรกูอีก หน้านิ่งๆก็ยังจะขำ น้องต้องมองว่าพี่ดูดีสิ พี่มีเสน่ห์แบบตลก อยู่ด้วยแล้วสบายใจ จะเป็นใครไปไม่พ้น…เคียงกาย เมียน้องเดือน ปรบมือเป็นฉากรัวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“พี่เพ้ออะไรวะ” เดี๋ยวนี้มาขึ้นวะกับกูแล้วเหรอ
“ช่างกูเถอะ ไปๆ ไปเล่นบาสสักที” เขาทำทีเป็นไล่มันไปไกลๆ ชิ้วๆ เล่นเถอะ พี่จะได้เห็นสวรรค์สักที สวรรค์ของคนหล่อ กรี๊ดดดดด แค่คิดก็ฟิ๊นฟิน
“ฝากของหน่อยดิ” เดือนโยนกระเป๋าตังค์มา เขาตะปบรับไว้ทันก่อนมันจะตกถึงตัก
“เพื่อ?”
“กลัวพี่หนีกลับก่อน” ไม่หนีหรอก กูจะดูมึงถอดเสื้อ
แต่สิ่งที่พูดออกไป “เบื่อก็กลับ”
“ไม่เบื่อหรอก ผมรู้ว่าพี่ไม่เบื่อ ใช่มั้ย”
เดือนจ้องตาเขา เขาจ้องตาเดือน เราเงียบ
“เอาอะไรมามั่นใจ” พี่อยู่จนจบแน่เหอะ กระแดะพูดไปงั้นแหละเดือน
“เซ้นส์”
“…”
“เชียร์ผมด้วยล่ะ”
สุดใจเลย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เกมส์บาสเริ่มไม่นานแค่สิบวิ ตอนนี้คนแห่มาดูกันแบบแข่งจริงจัง แก คือมันแค่เขามาเล่นคลายเครียดมั้ย รู้นะว่ามาดูคนหล่อ ใครจะชนะอะไรไม่สน
เหมือนเขาเลย…แต่ต่างกัน สำหรับเขา เดือนต้องชนะ
เชียร์
แอบกรี๊ดแบบหลบมุมเบาๆ
เพื่อนคนหนึ่งของเดือนในสนามชี้ให้เดือนดูเขา
น้องโบกมือให้เขาแล้วยิ้ม ขนาดไกลยังเห็นว่ายิ้มอ่ะ
อ้าว นี่กูแอบแล้วนะ
ภาพพจน์เคียงกายในสายตาผัว ติดลบมาก
“แก คนนั้นใครอ่ะ”
มีเสียงซุบซิบนินทาดังใกล้หูเขา
คนนั้นที่ว่าคงจะหมายถึงเขานี่แหละ ถามเอาเถอะ มีแค่กูนั่งหัวโด่อยู่ที่โต๊ะวางของพวกบริหารเป็นกะหรี่ชูคอดูผู้ชายเล่นบาสแบบได้อารมณ์กรี๊ดวี๊ดว้ายออกสาวขนาดนี้
เมียเดือนสิจ๊ะ แม่คุณ
“นั่นกระเป๋าตังค์เดือนนี่”
ขนาดกูเป็นสตอร์คเกอร์ส่องเดือนมานานยังไม่รู้เลย นี่ลายกระเป๋าตังค์เดือน คุณนางๆทั้งหลายนี่ซาแซงแฟนแบบเกาหลีใช่มั้ย ตอบ
เมื่อได้ยินว่ามีใครพูดถึงเขาอยู่ เลยต้องรักษาภาพพจน์แบบดูดี และไฮหน่อย
กรี๊ดเดือนต่อไป 555
เก่งจริงอะไรจริง ชู้ตลงห่วงแบบท่าพระเอกในหนังเป๊ะๆ
คนอะไร๊…น่ากิน ผิดประเด็นไป
พอเดือนเขวี้ยงเข้าเป้า เสียงกรี๊ดเปรียบเสมือนคอรัสก็ตามมาติดๆ
คนอะไร๊… ฮอตฮิตสุด ภูมิใจที่ผัวดังอ่ะ
ก็ยังไม่มีประโยคไหนที่น้องเดือนจะยอมรับว่าคือผัวกูสักที 555
มีเพื่อนในกลุ่มชูสัญญาณมือ เป็นอันรู้ว่ายกนี้จบไปแบบทีมเดือนใสๆ ชนะปิดท้ายสี่ลูกรวด เว่อร์ 555
คนอื่นๆก็ทยอยมากินน้ำกินท่า
เขาก็รู้หน้าที่ ช่วยแจกน้ำให้
เล่นกันหนัก เล่นกันสนุกสนานมาก
ดูเหงื่อโทรมกายเดือนก็จะรู้ เสื้อผ้าบางเบาแนบกายแบบ ไม่อยากบรรยายว่ามันฟินมากที่ได้เห็นอะไรนูนๆ… ตรงหน้าท้อง ซิกแพ็คเป็นซิกแพ็ค โอ๊ย งานดีจริงๆ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เขาที่มัวแต่ก้มเอาหัวซุกถังแช่น้ำ เลยไม่ทันเห็นว่ากรี๊ดอะไรจะดังสนั่นขนาดนั้น มารู้ตัวอีกทีก็ตอนเดือนเดินมาหา
“ขอน้ำหน่อยพี่ ร้อนมาก”
เออะ
ขวดน้ำแทบร่วงแล้วน้อง
พี่ไม่ไหวแล้ว
ก็กะจะมาดูเดือนถอดเสื้อแบบจะๆ แต่เห็นจะๆ ใกล้ๆแล้วมันอดเบือนหน้าหนีด้วยความฟินไม่ได้ เบือนหน้าไปปาดน้ำลาย แล้วหันกลับมาดูต่อ 555
“หน้าแดงๆนะ” เดือนแซว
“ร้อนไง” เขาเสียงสูง
“ก็ดี”
อะไรคือแกยิ้มแบบมีเลศนัยแล้วล่าถอยไป
นี่แกคงไม่รู้ใช่มั้ย ว่ากูปาดน้ำลายไปกี่หยด เผลอมองหัวนมชมพูไปกี่ครั้ง
ว่าจะถามแล้วเชียว เดินหนีไปก่อนซะได้
“พี่ๆ ขอยืมโทรศัพท์หน่อยดิ ผมลืมไว้ที่ร้านพี่กรีน” เดือนกลับมาอีกครั้งพร้อมเสื้อตัวใหม่
“อ่ะ” เขาหยิบให้ไปแทบจะทันที
เดือนกดเปิดหน้าจอ เหมือนจะชะงักค้างไปสองวิ
แล้วกดโทรหา เดาว่าคงเป็นเบอร์พี่กรีน
“เหรอ ครับๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเอาก็ได้ อืมๆ”
วางสายเสร็จก็นึกว่าจะเอาส่งคืนให้เขา ที่ไหนได้
เอาไปถ่ายรูปเซลฟีตัวเองซะงั้น
“อ่ะ ตอบแทนที่ให้ยืมใช้” ด้วยรูปมึงนี่นะ
หนึ่งรูปมันจะไปพออะไร๊ ถ่ายอีกสิ
“เมื่อก่อนผมไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้มั่นใจแล้วว่าพี่อ่ะ แฟนคลับผมชัวร์” รู้ได้ไง เฮ้ย ดูมึงเก็บความลับได้โอเคมาก จากตอนที่ผ่านๆมา 555
“ว่าไปนั่น”
“เหรอ” มันยิ้มล้อเขา ยักคิ้วไปมา
เดี๋ยวแม่ง จับโน้มคอลงมาจูบเลย
หล่อออออออออ
“คราวหลังจะก๊อปรูปโปรไฟล์คนอื่น ขอเจ้าตัวก่อนดิ”
“…”
อะไร ใครก๊อปปี้อะไร
เขาส่ายหัวเอือมคนขี้แซวเบาๆ
ว่าจะเอาโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา
อิเหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แบ็คกราวด์ไอโฟนกู…
ลืมว่าใช้รูปน้องเดือนอยู่
“เดี๋ยวคราวหลังถ่ายสดๆ มุมเหมาะๆ ให้เลย”
“…”
“หรือจะเป็น… รูปคู่เราดี”
“…”
“ถ้าพี่ขอนะ ให้พี่คนเดียวเลย”
พ่นไฟยังทันมั้ย เกลียดดดดดด
*TBC.............................................................
กลัวอิเคียงกันรึยัง รู้สึกนางแรดมาก 555
เรามีข่าวร้ายมาฝากสำหรับคนที่ติดเรื่องนี้มาก #คือมีมั้ยเหอะ 555
เราเปิดเทอมแล้วววววววว ขอชี้แจงสำหรับการลงนิยายเบาๆ
นิยายเคียงเดือนเข้าสู่ช่วง นิยายรายสัปดาห์แบบเต็มตัว T^T
และนานๆไป พยายามลงให้จบก่อนเข้าสนามสอบสะระตะ เพราะมันจะกลาย
เป็นรายปีทันที 555 รักและคิดถึง ขอบคุณที่ช่วยแก้คำผิดด้วย คาดว่าตอนนี้ก็มี
ใครอยากให้คนเขียนตรวจสอบชนิดดีที่สุดแบบอ่านแล้วมันขัดก็รีเควสมาได้
บางทีเราก็จัดๆตัวอักษร รีบไปบ้าง ใครอ่านแล้วขัดก็บอกกันน้า เพราะเห็นมีคำผิดทุกตอนเลย #แก้ไม่หายจริงๆ ตรวจแล้วก็ยังพลาด
ตอนต่อไป คัมมิ่งซูน บทเรียน แอบรักใครชอบใคร เก็บเขาไว้ให้ลึกที่สุด 555 ไม่งั้นอย่าหาว่าเคียงไม่เตือนนะ
-
โอ้ยยย เดือนอ่อยมากไปละ
เคียงนี่ก็ยังคงไม่เนียนตลอดเวลา สีข้างคงไม่เหลือแล้วใช่มั้ยหนูเคียงง
-
น้องเดือนค่ะถ้าจะขนาดนี้ ของอิเคียงเป็นแฟนเลยเหอะ
นางคงนิพานได้เลยทีเดียว 555 :hao7:
-
แถไม่เคยเนียนจริงๆ 555555555
-
5555555 พี่บอกแล้วว่าน้องไม่เนียนและซื่อ(บื้อ) อย่าพยายามต่อไปเลยค่ะ ตรงๆไปเลย แต่เรามั่นใจละ น้องเดือนนี่สนใจพี่เขาแล้วอ่ะดิ สู้ๆนะคะน้องเดือน ดูพี่เคียงแกจะชอบแอบรักมากกว่าเปิดเผย แงงงง แต่ความลับน้องเคียงนี่ค่อยๆเปิดเผยทีละอย่างแล้วนะคะ นี่เป็นแผนที่จะบอกอ้อมๆว่าชอบน้องเดือนอยู่หรืออะไรรร
-
:hao7: :hao7: โอ้ยนังเดือนนน ขี้อ่อยอ่ะ รับไม่ด้ายยยยย ดิ้นๆๆๆ โอ้ยอย่าให้อยู่ใกล้ๆนะ จะกัดหัวนมเลย กรี๊ดดดดดดดด
-
พี่เคียงเป็นคนตลก :laugh:
-
โอ้ยชอกช้ำ
เรื่องเรียนสู้ๆนะคะ :)
มานั่งรอเคียงคนแถจนซี่โครงเปิกเปิงหมดละ
-
น้องเดือนคนขี้อ่อยยย
-
แถไปค่ะ แถวนไป :hao6:
-
ทำไมเคียงตลก ๕๕๕๕๕
เดือนก็ขี้อ่อยจริงงงง :hao6:
-
เคียงงงงงงง แถอะไรเบอร์นั้นละโป๊ะมั้ยใช้รูปอิเดือนแล้วมันเห็นเนี่ย 5555555555
-
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วต้องตะโกนว่าเหี้ยเป็นพักๆ ไม่ใช่ไม่ดีนะ
แต่เป็นขำ ขำเหี้ยๆ 55555
:laugh: :laugh: :laugh:
โอ๊ย ขำตายไปเลย
-
พี่เคี๊ยงงงงงง ความเนียนอะไรไม่เคยมี ดูใสซื่อจนซื่อบื้อแล้วเนี่ยยยย
น้องเดือนคะอย่าไปแกล้งพี่เขามาก เดี๋ยวพี่เขาฟินจนตัวระเบิดตาย
-
:m20:
-
นังเคียงงงงง นังเด๋อ! :m20: :m20: :m20: :laugh: :laugh: :laugh:
-
อิน้องเดือน อิอ้อยร้อยไร่ :katai5:
หมั่นไส้ คนอะไรดีหมดไปทุกอย่าง จะไม่ดีอยู่อย่างเดียว ก็ว่าที่แฟนคุณน้องนี่แหละค่ะ :laugh:
-
:pig4: :pig4:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก ฟินนนนนนนนนนนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก สมกับที่รอคอยทั้งวันเลย
คนนึงแถเนียนๆ อีกคนก็อ้อยเนียนๆ อ๊ายยยย :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven
-
เคียงตลกกกกกก 555555555
เดือนขี้อ่อยยย ชอบบบบบ ><
-
เคียงตาย!!!!
-
รักเรื่องนี้ ตลกโครต :hao7:
-
พี่เคียงคะ สีข้างถลอกหมดแล้วนะ :hao7: ไม่ต้องแถแบบเนียนๆหรอก พูดตรงๆกับน้องเดือนดีกว่านะ
เราว่าที่น้องเดือนขี่รถแล้วเบรกเนี่ยคงอยากให้พี่เคียงเอามือมา กอดเอวละซิ :-[
-
เคียงเอ๊ยเคียงทั้งแถ ทั้งเด๋อ :jul3: :jul3:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
นั่งอ่านตอนพักในออฟฟิศ หัวเราะขำกร๊ากจนเพื่อนร่วมงานงง 5555 เคียงแม่มมมมม อินี่บางทีก็ซื่ออออ
-
สนุกมาก ชอบมาก นั่งอ่าน หัวเราะท้องคัดท้องแข็ง จนคนข้าง ๆ หันมาถาม หัวเราะอะไร 555 อาย
เคียงสกิลการเนียนเธอ ร่องแร่งมาก
ส่วนเดือน ทำไมอ่อยแรง เหมือนนางจะสนใจเคียงอ่ะ
แต่ แต่ แต่
กำลังจะกลายเป็นนิยาย รายสัปดาห์ #ร้องไห้หนักมาก แต่ยังพอไหว อย่าถึงกับเป็นรายเดือนหรือรายปีเลยนะ
-
นางมโนเก่งมว๊ากกกก!! แต่เรื่องจริงคือซื่อบื้อสุดๆ
-
เคียงกายย555555555สติตายจากเธอไปแล้วใช่ไหม
-
คิดถึงเคียงแล้ววว งื้อออออ :katai5: :katai5:
-
โอ้ย เป็นลมแทนเคียงกันทีเดียว :-[ :katai5:
-
อ่อยแรงค่ะ :hao7:
-
เรื่องนี้มีแต่มนุษย์ขี้อ่อย o22
-
เดือนก็อ่อยแรงนะ รู้ว่าเขาชอบ ยังอ่อยอีก น้องเคียงของเจ้ทำใจดีดีไว้ค่ะลูก
-
#FIVE
-นอกเรื่องของกฎเกณฑ์-
จีบ... ไม่รู้ตัว
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
มีความอิ่มเอมนับวันรอรับวาเลนไทน์แรกของปีที่กำลังจะมาถึง เป็นวาเลนไทน์แรกที่เพิ่งมีโมเมนต์ตกหลุมรักใครบางคนกับเขาก็เป็นด้วย หลังจากจมจ่อมร้างราร้างคู่มานาน ตอนนี้ก็ ยัง ไม่ มี คู่ ไม่ต้องย้ำมากให้เจ็บปวดใจ เพราะน้ำตาพาลจะไหล…
นี่กูจะขึ้นคานรึ 555
จะว่าไปแล้วก็ไม่มีใครเขาตื่นเต้นเหมือนเขา หรือเขาจะระริกระรี้เกินเหตุ อันหลังค่อนข้างคาดคะเนได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ เหี้ย 555
“เคียง ทำหน้าเคลิ้มๆนะ” คุณนายที่นั่งข้างๆถามขึ้นเบาๆขณะเราทั้งคู่นั่งในห้องบรรยาย
“อืม ใกล้ถึงวันวาเลนไทน์แล้ว” พร้อมทำท่าประกอบเอามือกุมกันตรงอก กระแดะทำท่าดั่งเด็กไร้เดียงสาที่ความรักกำลังผลิบาน หันไปมองคุณนาย
“???” เควสชั่นมาร์คมาเต็ม งงอะไร
“มีความเป็นบ้า… บ้าหนักมากอิเคียง”
พอนางด่าเขาเสร็จ ก็หันไปพึมพำเอามือกุมอก ทำหน้าปลงคนเดียว
แต่ใครจะสนคำด่า เย็นนี้ต้องไปนั่งคิดหาดอกกุหลาบช่อโตเตรียมรับวาเลนไทน์…
ที่จะมาถึงในอีกสามอาทิตย์ข้างหน้า… = =
ตอนบ่ายเขาและคุณนายไม่มีเรียนต่อ เราเลยมานั่งชิลๆล็อคเป้าหมายส่องผู้ชาย(เดือน)กันอยู่แถวๆโรงอาหาร เผื่อจะมีใครผ่านมาทานข้าวบ้าง เท่าที่เห็นและนั่งสังเกตมานานชนิดที่ว่างจนไม่มีอะไรทำ วันนี้ดูเหมือนว่าคณะที่มีเรียนบ่ายยันเย็นจะเหลือแค่บริหาร
คร่าวๆนะ เพราะเด็กบริหารที่โรงอาหารอักษร เยอะมาก
ตอนนี้ผ่านไปมาก็บริหาร บริหาร บริหารมาเต็ม ได้ยินเด็กปีหนึ่งคุยกันซุบซิบบอกว่าพักแค่สามสิบนาที ใครจะบึ่งรถออกไปข้างนอกก็คงต้องคิดใหม่แล้วล่ะ
แล้วโรงอาหารคณะไหนล่ะที่อยู่ใกล้สุด ถ้าไม่ใช่ อักษร ศูนย์รวมชาวมอโรงนี้
ก็ชะเง้อหาน้องเดือนอยู่รัวๆ
ตึ๊ง
ชื่อ นามสกุล
‘หิวข้าวจัง จารย์ยังไม่ปล่อย’
อ๋อ อย่างนี้นี่เอง
ประสิทธ์ ดำรงอยู่ : กำลังจะปล่อยอยู่เนี่ย
บอกได้คำเดียวว่า เหี้ย
แล้วน้องเดือนของเรา…
ชื่อ นามสกุล : โห จารย์ สวัสดีครับ ^^
เนียนไปสิ 555
บอกเลยจุดนี้มีคนถูกใจเม้นตอบของอาจารย์มากกว่าตัสของเดือนอีก 555
น้องพลาดแล้ว…
พาลทำให้เกด็กบริหารในโรงอาหารที่ตอนนี้เปิดเช็คเฟซเช็คโซเชียลกันขนานใหญ่ กินไปเล่นไป ข้าวแทบพุ่งออกจากปาก เป็นไงล่ะ เดือนคณะใคร น้องรหัสใคร มาช่วยน้องด่วน น้องต้องการมากตอนนี้
“มึงๆ มาดูนี่หน่อย” คุณนายกวักเรียกให้เขาเข้าไปดู
“นี่ใช่พี่รหัสมึงป่ะ” เขาชะโงกหัวไปดูใกล้ๆอีกนิด
“อืม ทำไมอ่ะ” เขาถามคุณนายด้วยความอยากรู้
“อิเคียง” คุณนายเงยหน้าขึ้นมา สีหน้าบ่งชัดว่าร้อนรนใจ
“มึงดูนี่” คุณนายยื่นโทรศัพท์ให้เขาดู
‘ไม่มีอะไรมาก พี่แค่จะบอกว่า ผัวพี่เจ้าชู้มาก @มอ มีน’
เป็นโพสต์ของพี่น้ำหนึ่ง พี่รหัสเขาบนไทม์ไลน์ของนังดาวมีนที่เขาเกลียดแสนเกลียด
พร้อมแนบรูปให้คนที่เธอกล่าวถึงให้เจ็บแสบด้วยภาพของคนทั้งคู่ที่มอบจูบให้กันและกันอย่างดูดดื่ม ทำเอาหลายคนทั้งเป็นแฟนคลับมีน และคนที่คอยจ้องสบโอกาสหาเรื่องอิจฉาไปวันๆ มาโพสต์ด่ามีนบ้าง แฟนคลับน้องมีนก็ด่าพี่น้ำหนึ่งไป แต่เบื้องลึกเบื้องหลังไม่มีใครรู้ เขาเองแม้จะเกลียดขี้หน้าอิน้องมีนเพียงใด แต่ก็แอบเห็นใจเล็กๆเหมือนกันนะ
เท่าที่รู้ น้ำหนึ่งเป็นคนที่แรง ไม่ยอมใคร ตอนเขาเข้าปีหนึ่งเป็นเฟรชชี่น้องใหม่ พี่น้ำหนึ่งดูร้ายมากในสายตา แต่เมื่อคบกันไปเพราะได้พี่เขาเป็นพี่รหัส เคียงกายก็มีความรู้สึกว่า พี่แกแรงแต่ใจดีว่ะ ไม่ชอบอะไรก็พูดตรงๆ แต่บางคนหรืออาจจะส่วนใหญ่ในคณะไม่ชอบพี่แก แต่ส่วนตัวเขา พี่น้ำหนึ่งใจดีมาก
ส่วนนังดาวมีน ก็เป็นคนใสๆอีกนั่นแหละ แม้นางจะเป็นดาวแต่ก็ไม่เคยอวดสวยอวดอะไรกับใคร ผู้คนจึงลงความเห็นแรกพบเลยว่าเธอน่ารัก ขนาดอิน้องเดือนยังชอบเลย กัดฟันพูดนะ ไม่มีแววซ่อนร้าย เป็นคนที่แสดงออกแบบธรรมชาติมาก ขนาดเขามีอคติยังอดชมว่าเป็นเด็กน่ารักไม่ได้เลย
แต่จากเรื่องที่เห็น…
ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร…
“ผ่านเถอะ” รู้สึกปวดหัวจนต้องบอกผ่าน
เรื่องของชาวบ้าน แค่ส่องก็พอไม่ต้องเก็บมาคิด ถึงแม้ชาวบ้านคนนั้นจะเป็นพี่รหัสตัวเองก็เถอะนะ
“แล้วรู้ยัง ว่าเย็นนี้มีนัดแข่งล้างตาสถาปัตย์กับบริหาร”
“บอลเหรอ”
“อืม ไปดูป่ะ”
น้องเดือนลง ก็แน่นอนว่า…
“ไปสิ มีเหรอจะพลาด” ยิ้มด้วยความอิ่มเอมใจ
เวลาผ่านไปประมาณสิบนาที หลังจากที่เขากับคุณนายเลิกสนใจทรศัพท์มือถือปล่อยมันทิ้งว่างแล้วย้ายที่กันมานั่งในโรงอาหารที่คนเริ่มทุเลาเบาบางลงบ้างแล้ว
ชะเง้อชะแง้มองหาเดือน… เดือนก็ยังไม่มา
เศร้าเลย
ตึ๊ง
ชื่อ นามสกุล
‘ใจอยากไปกินที่ตึกวิศวะ คิดอีกทีไปส่องสาวอักษรดีกว่า ^^’
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด สาวอักษรฟินดิรอไร เรียกได้ว่าทั้งโรงอาหารแบบมีปฏิกิริยาต่อตัสล่าของน้องเดือนเร็วรี่ มีเสียงกรี๊ดวี๊ดว้ายเบาๆ นี่ขนาดเจ้าตัวยังมาไม่ถึงนะนี่ อะไรจะเป็นที่ป๊อบปูลาร์ขนาดนั้นนะอิน้องเดือน
คือดีงามมากมาย…
กังสดาล : ติดใครว้า @อักษร
รีเทิร์น : หาเรื่องเดินไกลอีก
ดอ ใหญ่ : ให้ความรักนำพา
เคียงไง ไอ้สลัด และอีก 567 ถูกใจสิ่งนี้
บางทีชื่อเฟซมันก็ต้องดูไฮแบบสูงส่งบ้าง จะเน้นเอาตลกโปกฮาก็เห็นจะไม่ใช่เคียงกาย
ชื่อ นามสกุล : @เคียงไง ไอ้สลัด ตลกชื่อเฟซ = =
เกินคาด แค่กดไลค์ไม่ถึงนาที อิน้องเดือนเสือกกล่าวถึงเขาในความคิดเห็น
ฟินสิรออะไร กรี๊ดดังๆแม่งเลย…ในใจนะ
เคียงไง ไอ้สลัด : นี่เปลี่ยนใหม่ ดูหรูกว่าอันเก่าเย๊อ
ชื่อ นามสกุล : เอาที่พี่สบายใจครับ ^^
เคียงไง ไอ้สลัด : *สติ๊กเกอร์รูปหมียิ้ม
ชื่อ นามสกุล : ???
เคียงไง ไอ้สลัด : ????
ชื่อ นามสกุล : ?????
เคียงไง ไอ้สลัด : กินข้าวยัง
ชื่อ นามสกุล : กำลังเดินไป
เคียงไง ไอ้สลัด : อืม
ชื่อ นามสกุล : พี่ล่ะ ?
เคียงไง ไอ้สลัด : อะไร งง
ชื่อ นามสกุล : กินข้าวยัง
เคียงไง ไอ้สลัด : กำลังจะนั่งกิน
ชื่อ นามสกุล : งั้นกินพร้อมกัน
เคียงไง ไอ้สลัด : ???
ชื่อ นามสกุล : ถึงโต๊ะพี่แล้ว
ตึก!
เขาสะดุ้งเสียงหนังสือกระทบพื้นโต๊ะ เมื่อเงยหน้าจากจอไอโฟนก็พบว่าเจอมนุษย์เด็กหน้าหล่อยืนยิ้มแฉ่งแยกเขี้ยวเผยฟันเสน่ห์แบบไม่ได้ตั้งใจมาให้
เดี๋ยวนะเดือน
พี่ขอเวลานอกแป๊บ
ขอกรี๊ดก่อน กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
อะไรจะหล่อไม่บันยะบันยังขนาดนี้ พี่ทนไม่ไหวแล้ว จะละลาย
“สวัสดีครับ พี่นาย”
“รู้จักพี่ด้วย สวัสดีค่ะ” ทักทายเดือนตามประสากะเทยของคุณนายแกไป
แต่เห็นนะ ดวงตานี่ระริกระรี้ปิดไม่มิดเชียว
“อย่าไปสนใจอินี่เลย มันชอบเพ้อบ่อยๆ”
คุณนายแย่งเขาคุยกับเดือนหน้าตาเฉย เกลียดเพื่อนทันมั้ย… เพราะผู้ชาย 555
“ดีครับ พี่เคียง” หือ
“เอ๊ย พี่เคียงกายครับ” สามหนุ่มเกาหัวแก้เขินไปหนึ่งที
“เดี๋ยวพวกผมไปซื้อข้าวก่อน” เดือนบอกก่อนละจากโต๊ะไปต่อแถวที่หดเหลือสั้นลงไปเยอะกว่าก่อนหน้า แอบสังเกตเห็นหลายคนมองเดือนแบบปลาบปลื้มสุดขีด บางคนมีซุบซิบกับเพื่อนแล้วปิดหน้าปิดตา ไม่อยากจะคิดเลยว่าคุณหล่อนจะมโนอะไรไปบ้าง ส่วนเขา
ฟินสิ
มีที่ไหนเมื่อก่อน มีที่ไหนที่หนุ่มหล่อถึงสี่คนจะมานั่งทานข้าวด้วย
ผิดประเด็น โฟกัสที่น้องเดือนดีกว่า
“มึง กรี๊ด งานดี ไปทำท่าไหนน้องเขาถึงติดมึงโคตร” คุณนายตบไหล่เขาด้วยความตื่นเต้น ใคร่ผสมอยากรู้
งานนี้เขาก็ยืดอกสิ
“เสน่ห์มันแรง”
ความจริงคือ ไม่มีท่าไหนทั้งนั้นแหละ เมื่อสามวันก่อนพอเล่นเตะบอลประสาผู้ชายเสร็จ เขากับอิน้องเดือนก็แยกกันตรงสี่แยกทุกที รู้สึกชีวิตเขากับน้องเดือนลงเอยด้วยคำว่าสี่แยกมาก
เจ้าพระคู๊ณ จะมีสักวันไหมที่อิเดือนมันจะยอมลงทุนไปส่งเขาถึงบ้าน
“ขี้โม้” ขนาดคุณนายยังไม่เชื่อเลยเอ้า
“พี่มานานยังอ่ะ” เดือนกับผองเพื่อนเมื่อได้ข้าวมาเต็มจานแบบมีสกิลพิศวาสสูง ได้รับความรักจากแม่ค้ามาเต็ม โถๆๆๆๆๆ ร้อยวันพันปี กูนั่งกินนั่งนอนโรงอาหารอักษรมานาน ไม่ยักเห็นมึงจะตักให้กูแบบนี้บ้าง อิแม่ค้าวัยละอ่อนอายุสิบแปด อิคนลำเอียง
“ครึ่งชั่วโมงได้” เขาบอกเดือน
“หือ ครึ่งชั่วโมง” เดือนถามย้ำ
“อืมสิ”
“โห นี่กินเหรอดมวะ ข้าวไม่พร่องเลย”
หาเรื่องแซะกูคืองานอดิเรกใช่มั้ย เออ กูดม ดมรอมึงมาเนี่ย โพสต์ตัสบอกเมื่อไหร่จะเลิก อาจารย์รายวิชานั้นมาเม้นบอกเดี๋ยวจะปล่อยแล้ว ปล่อยเหี้ยไร รอมาชาติเศษ พยายามตักข้าวทีละเม็ดจนเกือบชั่วโมง ทรมานนิสิตชิบอาจารย์ท่านนี้
“เรื่องของกู” เขาตอบกลับเชิดๆ
“กูไม่ได้ดมรอมึงซะหน่อย”
“ฮะ??”
โอ๊ย ปากหนอปาก ปากหอยปากปู อิปากทรยศ มีความรู้สึกอยากเย็บปากให้สนิทเมื่ออยู่ต่อหน้าเดือน เพื่อนน้องนี่มองกันเลิ่กลั่กแบบ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ปิดกูไม่มิด จงใจให้กูอายเฉย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“นี่มุกพี่หรือเรื่องจริง”
น้องเดือนถาม เขาหน้าซีดปากสั่น พลาดทำไม พลาดเพื่ออะไร
“มุกสิ เอาไว้ใช้เล่นยามว่าง”
“อ๋อ อืม”
อะไรคืออ๋ออืมแล้วน้องก้มลงไปยิ้ม นี่มึงคิดว่าเป็นมุกจริงๆใช่มั้ย กรี๊ดดดด
หลังจากเสียหน้าไปทีก็ไม่อยากจะพูดอะไรให้มันเข้าตัว เลยปิดปากเงียบไปนานพอควร ปล่อยหนุ่มๆและสาวเทียมเมาท์มอยกันไป หูก็คอยเงี่ยฟังไปพลาง
“เออ นี่เดือนลงแข่งป่ะ” เดาว่าคุณนายถามเรื่องแข่งฟุตบอลเย็นนี้
“ลงครับลง”
“ไอ้นี่ตัวเก็งเลยพี่” น้องวงรีตบไหล่เพื่อนแล้วยักคิ้วกวนๆ
“แล้วน้องล่ะ ลงมั้ย” คุณนายวกถามวงรีกลับ
“ลงดิ พวกผมลงหมดเลย”
“กรี๊ด พี่จะไปเชียร์” คุณนายแอคติ้งดี๊ด๊าเกินจริงจนหนุ่มๆกลั้นขำไม่อยู่
เขาตักข้าวเข้าปากไปเงียบๆ ตาก็มองอากัปกิริยาคนที่แอบชอบแอบปลื้มไป
ขวับ!
แทบหักสายตาหันไปทางอื่นไม่ทันเมื่อคนถูกจ้องหันหน้ามาไม่บอกกล่าว
“แล้วพวกพี่จะไปเชียร์ผมมั้ย” ปากเหมือนถามไปเรื่อยเปื่อย ถามใครก็ได้ แต่ตาคือจ้องเขาเพื่ออะไร กัดฟัน จะไม่แสดงอาการฟินให้น้องเห็น
“ทำไม กูอยู่อักษรไม่ได้เรียนบริหาร” เขาก็พูดไปงั้น ความจริงคือ
“อินี่มันตอแหลค่ะน้องเดือน” คุณนายหันไปบอกเล่าเก้าสิบกับน้องเดือนเฉย อ้าวๆ แฉเพื่อนคืองานของเพื่อน
“ก็พอรู้ครับ” อะไรคือยิ้มมีเลศนัยอีกแล้ว
“สงสัยคงแพ้แน่เลย คนแถวนี้ไม่ไปเชียร์” น้องเดือนบ่นลอยๆ พาลทำเขารู้สึกผิด
“อะไร ใครบอก วันนี้จะไปเดินเล่นแถวๆนั้นพอดี” เลยต้องรีบพูดแก้ต่าง
“ผมหมายถึงพี่นายครับ”
“หูยยยยยย น้องเดือนพี่มีความสำคัญขนาดนั้นเชียว” คุณนายเล่นไปตามบท
“มาก”
เออ ดี อิน้องเดือน อิคนกวนตีน ไปพลอดรักกันไกลๆโน่นไป เกลียดคนขี้แกล้งว่ะ
“แต่พี่จะมาดูผมก็ได้นะ ผมจะได้มีกำลังใจ”
กรี๊ดดดดดดด พูดแบบนี้ขอพี่เป็นแฟนเลยเถอะ
“ใครบอกกูจะไปดูมึง กูจะไปดูเดือนเว้ย” พูดแล้วยืดตัวสุดๆ
“พี่ เดือนนั่นชื่อผม”
กรี๊ดดดดด ติดพูดชื่อมันจนชิน
“ดูบอลเว้ยดูบอล”
“ครับ พี่ชอบดูบอล”
ทำไมต้องมายงมายิ้มแบบมีเลศนัยทุกครั้งไปแบบนี้ เกลียดคนชื่อเดือน
“เร็วๆเลย เดี๋ยวที่นั่งเต็ม”
เขารีบเร่งเพื่อนสุดขีด หลังจากที่จำใจโบกมือบ๊ายบายน้องเดือนคนหล่อที่โรงอาหารตึกคณะ เวลาก็ผ่านมาเกือบสองชั่วโมงแล้ว มีความตื่นเต้นมากที่จะไปเชียร์เดือน ในชีวิตเป็นครั้งแรกที่จะต้องไปเชียร์ผัว หน้าที่เมียต้องทำไรบ้างนี่ยังไม่รู้เลย
ที่รู้คือ สมองกูไปละ ให้คะแนนวิชามโนด้วยเลยมั้ย 555
เท่าที่รู้ตอนนี้ สมาชิกแก๊งส่องเดือนอยู่กันแค่สาม มี เขา คุณนาย และคุณส้ม นอกนั้นมีข้ออ้าง ติดเรียนบ้างเอย ติดหญิงบ้างเอย หายหัวกันไปไม่มาเรียนแต่หัววันเลย
“อิผี นี่เพิ่งจะบ่ายสอง เขาแข่งหกโมงเย็นมั้ยมึง” คุณนายชี้แจง
“ห้ามไปก็รู้ๆกันอยู่” คุณส้มบ่นปลงๆ
“ไปจองที่ไง” เขาให้เหตุผล
“มึง นี่แข่งฟุตบอลมอนะไม่ใช่โอลิมปิก”
“แต่นี่มีเดือนโอลิมปิก คนหล่อ คนดัง มึงหัดใช้สมองซะบ้างนะอิคุณนาย ว่าสาวๆจะแห่กันมาขนาดไหน ต้องรีบไป ยิ่งเราว่างถือว่าเราได้เปรียบ”
เขาอธิบายถึงเหตุผลคร่าวๆ
“ค่ะ เชิญเลยค่ะอิเคียง”
สรุปทั้งคุณนายคุณส้มก็ตามเขามาอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ต้องที่หน้าสุด จะได้เห็นชัดๆ”
เขาเลือกที่นั่งติดขอบรั้วสนามมอเลยทีเดียว ในข้อดีก็มีข้อเสียคือถ้าเตี้ยคนจะเหยียบหัวคุณได้ง่ายๆ
ซึ่งเขาอยู่ในกลุ่มเสี่ยง เพราะเตี้ย แถมตัวผอมแห้งสุด เกลียดตัวเองทันมั้ย ทำไมไม่กินให้เยอะกว่านี้
เขาตบพื้นซีเมนต์ของอัฒจรรย์ปุๆพอไล่ฝุ่นไปบ้าง หย่อนก้นลงนั่งแล้วหันหน้าเข้าสนาม
“ไงล่ะ คนเยอะอย่างที่คาดเลย” เขาแซะคุณนาย
“กูไม่คิดว่าจะมาดูกันล้นหลาม มึง นี่เพื่อนกูบอกวิศวะเรียนเย็นอีก นี่มันนัดกันโดดเพื่อมาดูบอลหรือผู้ชายวะ”
เดาว่าคุณนายกำลังพูดถึงเด็กปีหนึ่งวิศวะกลุ่มใหญ่ ที่… ออกสาวจัดเต็มชนิดไม่เกรงใจช็อปที่ใส่ กรี๊ดกร๊าดเบาๆตอนเดือนเตะบอลวอร์มร่างกายเพื่อรอลงแข่ง
เขาก็ได้แต่โบกมือเซฮายน้องสาวกลุ่มนั้นไป
ผีเห็นผี 555
พอใกล้เวลาลงแข่ง คนเริ่มทยอยกันมาเต็มอัฒจรรย์ ไงล่ะ ปรากฏการณ์โอลิมปิก ที่ยกมาไว้ให้คุณสัมผัสในเมืองไทย ที่เดียวในโลก ที่มอกูเอง วันโลกแตก วันแชร์โซเชียลก็มา
น้องเดือนที่สนามค่ะ รู้สึกถึงความหล่อที่แผ่พลุ่งพล่าน #น้องเดือน #เดือนบริหาร #เดือนมหาวิทยาลัย
เคียงไง ไอ้สลัด ชอบสิ่งนี้
น้องเดือน เธอทำฉันจะละลาย ออร่าความหล่อนั้น ฉันไม่ไหวแล้ว #น้องหล่อ #เป้าดีงาม
เคียงไง ไอ้สลัด ชอบสิ่งนี้
เดือนบริหารปีนี้ หล่ออยู่นะ #เดือนมหาลัย #น้องเดือน
เคียงไง ไอ้สลัด ชอบสิ่งนี้
มีออร่าอปป้าสูงสุด ใครได้ไปคือบรรลุ #จองเดือน #เคลมเดือน
เคียงไง ไอ้สลัด ชอบสิ่งนี้
และอีกหลายๆตัสที่มีมาไม่หวาดไม่ไหว จากเพื่อนในเฟซที่ขึ้นโชว์บนไทม์ไลน์เขา
“มึงๆ”
เพราะมัวแต่สนใจไอโฟนเลยไม่รู้ว่ามีใครเรียกจนกระทั่งคุณส้มสะกิดเขายิกๆ
“นู่นๆ”
เขามองตามไป น้องเดือนกวักมือเรียกหยอยๆ
เรียกกูเหมือนเรียกหมา กูคงจะไปอยู่หรอก
อืม… หมาก็หมา
“พี่ ฝากของได้มั้ย”
“???”
“กลัวของหาย ฝากของหน่อยดิ”
เพราะเสียงดังเลยต้องให้เดือนตะโกนอีกรอบ
“อ๋อ อืมๆ”
“…”
“เอามาดิ”
“นี่ กระเป๋าตังค์ กุญแจรถ กุญแจบ้าน ผ้าเช็ดหน้า โทรศัพท์ พาวเวอร์แบงค์ ที่ชาร์ตแบต สายชาร์ต บลาๆๆๆๆๆๆๆ”
เดือนทวนรายการที่มีมาไม่จบสิ้น
เขาแอบพูดเบาๆ
“ฝากชีวิตเลยมั้ย”
แต่…
อิคนหูดีเสือกได้ยิน
“นี่มุกเหรอ”
ไปไม่ถูกเลยกู
“มุกดิ”
“เหรอ…”
“…”
แล้วน้องเดือนก็จากไปโดยไม่พูดไม่จา
เออะ ให้มันได้อย่างนี้สิ
อะไรไม่รู้ อิน้องเดือนเอ๊ย
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
มีแววกล่องเสียงอักเสบ เพราะเดือนเตะเข้าประตูเมื่อไหร่ กรี๊ดจนสุดคอหอยทุกครา น้องเดือนนี่ก็ขยันทำคะแนน จนตอนนี้บริหารนำสถาปัตย์หกประตูต่อสี่ รู้สึกเวลาใกล้หมดแล้วนะ เห็นได้ชัดว่าคณะบริหารชัยชนะลอยมาแต่ไกล
ก็นะ… ประเด็นคือไม่ได้บอลดูคะแนนอะไรหรอก งานนี้บอกเลย มาดูผ็ชายเท่านั้น
นี่ต้องแข่งกรี๊ดให้ดังกว่าอิเด็กปีหนึ่งวิศวะสาวแตกพวกนั้นอีก
คุณนายคุณส้มนี่ตอนแรกบอก ไม่อยากมา ผู้ชายลงสนามเท่านั้นแหละ หยิบมือถือมาถ่ายแชะๆกันไม่หวาดไหว เม็มเต็มแล้วมั้งแก
ดูเขาเป็นตัวอย่าง นั่งดูผัวตัวไม่กระดิก ตั้งใจเต็มที่ มันจะมีโมเมนต์หันมายิ้มให้คนดูบ้างก็ไม่มีนะคนเรา
เขาตั้งใจเล่นก็ยังแซะนะกู 555
เวลาล่วงเลยถึงเกือบทุ่มครึ่ง
“อ่ะ นี่ของ”
เขายื่นของให้เดือนที่เพิ่งออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าพอดี ไม่อยากจะบอกว่ามาดักรอหน้าห้องอ่ะแก มันไม่ดีงามไม่เหมาะสม
“กูจะกลับแล้วนะ”
“เดี๋ยวดิ”
“…”
“ไปกินหมูกระทะด้วยกันเปล่า”
อาหารขึ้นชื่อของเด็กบริหารเหรอเนี่ย จดๆ
“ไม่อ่ะ ไม่ได้บอกที่บ้านไว้ด้วย” ความจริง ที่บ้านคือข้ออ้าง 555
“อืมๆ กลับบ้านดีๆนะครับ”
“อืม”
เขาแยกกับเดือนตรงทางแยกสนามมอ
พ่นไฟ ไม่น่าหวังให้น้องมันไปส่งเล๊ยยยยย เพราะโมเมนต์นั้น มันไม่เคยมีจ่ะ
เที่ยงคืนกว่าๆ เวลาปกติที่เขามักจะเข้านอน แต่ก่อนนอนคือเช็คเฟซ เป็นปกติธรรมดาแบบนอมอลไปแล้ว คือต้องทำก่อนนอน ไม่งั้นนอนไม่หลับ เวอร์ไป 555
ตึ๊ง
มีการแจ้งเตือนใหม่บนเฟซบุ๊คของคุณ
กดเข้าไปดู
ชื่อ นามสกุล
‘ฝากชีวิตเลยมั้ย’ ???
‘เขาจีบค่ะลูกแม่ อย่าไร้เดียงสา’
‘โอ๊ยยยยยย ใครจีบพี่เดือนคะ ใบ้มา’
‘จุดประสงค์คือจีบน้องเดือน ที่อยากรู้คือใคร’
‘เอาแล่ว โดนจีบเข้าให้แล้วน้องรหัสกู’
‘กรี๊ดดดดดดด เป็นคนที่จีบได้โรแมนติคมาก’
ถามว่าเขาลนมั้ย ลนลาน ร้อนรน หลุกหลิก
แต่เขาจะไม่พลาดเหมือนคราวกระเป๋าตังค์หายอีกแล้ว เก็บมือไว้สอดใส่กระเป๋าเล็กที่เย็บติดข้างกางเกง ไม่ให้มันเผลอพิมพ์อะไรที่จะเข้าตัวเอง
ตึ๊ง
ชื่อ นามสกุล ได้แท็กคุณในความคิดเห็นของเขา
ชื่อนามสกุล : เขาบอกว่าพี่จีบผมอ่ะ จริงดิ ตกลงมุกหรือเรื่องจริง @เคียงไง ไอ้สลัด
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อิน้องเดือน ทำไมต้องแท็กชื่อพี่
งานนี้พี่พังเต็มๆ พัง พัง พัง
เคียงไง ไอ้สลัด : ฟัคเดือน
ชื่อ นามสกุล : *สติ๊กเกอร์รูปหมูหันก้นมาให้แล้วยิ้ม
เกลียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
*TBC....................................................
ตอนนี้ง่วงมาก คำผิดอาจจะเยอะมากจริงๆ
หวังใจว่าจะสนุกถูกอรรถรสนะ
คิดถึงคนอ่าน
เจอกันตอนหน้า คัมมิ่งซูน
-
มาแล้ว คิดถึงเคียงสุดๆเลย :-[
แหมเปลี่ยนจากฟัคเดือนเป็นรักเดือนดีกว่านะพี่เคียง :impress2:
-
ถึงหนูเคียงจะห่างหายไปหลายวัน แต่ทักษะการเนียนก็ยังไม่พัฒนาเหมือนเดิม555
-
เดือนขี้อ่อยมากอะ 555
-
ชัดเจนขนาดนี้รอะไรอยู่
-
อ่านแต่ละตอนนี่ ต้องได้หัวเราะตลอด :laugh:
-
o13 :katai5:
-
กรี้ดใส่เดือนนนนน อ้อยมากกกก
-
โอ๊ยเดือน นี่คือจีบ? เดือนรู้ใช่มั้ยว่าพี่เคียงกายคนดีชอบน่ะ
แล้วยังจะทำท่าเหมือนจีบนี่คืนจีบจริง ๆ ใช่มั้ย ไม่งั้นคงไม่เล่นด้วยขนาดนี้
ถ้าจะขนาดนี้น้องเดือนขอพี่เคียงเป็นแฟนเลยเถอะแอบฟินตอนคบกันจะหวานขนาดไหน 555 :hao7:
-
:pig4:
-
:pig4: :pig4:
-
หว่าย... :hao7:
ชอบก็จีบเลย ชอบก็จีบเลยเซะ :z2: :hao3:
-
มาแล้วววว คิดถึงพี่เคียงสุดๆ :o8:
-
พี่เคียงลงทุนนั่งกินข้าวทีละนิดเพื่อรอน้องเดือน น่ารักอ่ะ :mew1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
มีความน่ารักเบาๆ :mew2:ช
-
น่ารักจังเลย หิ้วววววววว :hao7:
-
เป็นข่าวหนักแน่เคียง ฮ่าๆ น้องเดือนแท็กมาซะขนาดนี้ เฟซโดนถล่มแน่ๆ
-
ชอบบบบบบบบบบบบบบบ
น้องเดือนอ่อยพี่เคียงก็บอกกกกก~
-
อ่านแล้วมีความสุขมาก รู้สึกกระชุ่มกระชวย555555
-
ทำมาย อ่านแล้วยิ้มไม่หุบเลยยยยยยยย. :-[ :-[
น้องเดือนอ้อยยยยย ชอบบบบ. 555555
-
อ้อยมากค่าน้องเดือน
-
:hao7: :hao3:
-
มุ้งมิ้งกันสุดๆ นี่ขนาดยังไม่คบกันนะเนี่ย
-
อ้ายยยยย เขาจีบกันนน
-
:z13:
-
ชอบคู่นี้มากอ่ะ อ่านแล้วฮา เคียงมีความปากลั่นสูงมากกกกกก
ส่วนเดือนนี่แกล้งซึนใช่มะ บอกมา 5555555555555555
โอ้ย อยากอ่าต่อแล้ว สู้ๆนะไรท์ :pig4:
-
นอกจากมือลั่นแล้วยังจะปากเปราะอีก 5555 คราวนี้กะไม่พลาดแล้ว ยังได้เรื่อง โถ ขรรมมมมมมมมมมมมม ทำไมพี่เคียงก่งก๊งอย่างเน้ นุ้งเดือนเก๊าะช่างแกล้งงง
-
เรามีคำถามค่ะ! นี่เขาเริ่มจีบกัยัง? นี่คือจีบแล้ววววววววว โอ๊ยยยยย ผู้ชายวิศวะนี่ขายอ้อยเป็นอาชีพเสริมกันเหรอคะ ตกลงน้องเดือนนี่ญาติหมอแน่ๆ เรามีความรู้สึกว่าน้องเดือนรอให้พี่เคียงพูดว่า ไม่ได้มุก นี่เรื่องจริง อยู่นะคะ ทำไมน้องต้องอ่อยยย 55555555 :mew2:
-
เคียงแกจะฮาไปไหนนนนน :hao6:
-
เอาตรงๆจะ ฟัครึจะรักคะคุณเคียงงงงงงงงงง :hao7: :hao7:
-
ชอบบบบ :katai2-1:
-
อ้อยทั้งไรถูกขนมาไว้ที่นี่ อร๊ายยย
-
เดือนอย่าแกล้งดิ เคียงมันยิ่งเนียนๆ อยู่ 555+
-
เป็นคนซื่อ จริงๆนะเคียง
เดือนก็อ่อยมาก 555
-
อ่อยแล้วอ่อยอีกอ่อยเข้าไป5555
-
เดื๊อนนนนนนนนนน ไร้เดียงสามากกกกกกกก
-
ฟินไปเส่ อ่อยยย><
-
เดือนน่ารักป๊ายยยยยยยยยยยยยยย
-
#SIX
-กฎเหล็กหกข้อสำหรับการส่องเดือน-
อย่าประมาทเดือน
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
หลังจากวันนั้น วันที่เดือนแท็กชื่อเฟซเขา ไม่อยากจะบอกเลยว่า คนดังอย่างน้องเดือน ตำแหน่งเดือนมหาลัยควบคู่กับเดือนคณะ ดีกรีความฮอตไม่ต้องพูดถึง หลายคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า… หล่อไม่บันยะบันยัง หล่อวัวตายควายล้ม หล่อจนเชื้อรายังร้องโอ้ (?) เป็ดโปรต้องอ้าปากค้าง คนติดตามเฟซกว่าสามแสนคน ยอดไลค์ไม่ต้องพูดถึง หล่อขนาดนี้ เพื่อนแค่สามร้อย แต่ไลค์นี่บานเบอะแบบสามหมื่นเบาะๆยังเอาไม่อยู่ บางโพสต์นี่สี่ห้าหมื่นอัพ คนดังตัวจริงต้องน้องเดือน
แท็กใครไป คนนั้นดังตาม
แท็กใครไป คนนั้นเป็นต้องถูกพูดถึง
แท็กใครไป คนนั้นต้องเป็นที่จับตามอง
สนิทอะไรกับน้องเดือนป่ะวะ??? นี่คือคำถามที่หลายคนต้องมีอยู่ในหัวในเวลานั้น
ในกรณีเขา… เคียงกาย
เขาที่ถูกเดือนแท็ก
เขาที่คุยโต้ตอบกับเดือนบนไทม์ไลน์แบบเรียลไทม์ ช่วงเวลาจริง เรียกได้ว่าเปิดเผยสุดๆ นาทีนั้นคือไม่มีความลับในโลกนี้
เขา เขา และเขา ที่คอยตามสิงคอยเฝ้าเดือนแบบจะๆหลายครั้ง
พอเดือนแท็กชื่อเขาปุ๊บ…
ไม่อยากจะพูด
คือมันอึ้งโถถังกะละมังมาก มันเป็นอะไรที่แบบสุดๆ คือน้ำตาไหลด้วยความ…
ด้วยความ…
ว่างเปล่า!!!
ไหนวะ ทฤษฎีที่คนดังทักแล้วยอดไลค์กูจะเพิ่ม
ไหนวะเพื่อนจะแอดมาถล่มทลาย
ไหนวะคนติดตามกู
ไหน ไหน ไหน
เฟซมีแต่ความเงียบงันมาได้ราวสองวันกับสี่ชั่วโมงเศษแล้ว ไหนล่ะทฤษฎีที่เขาต้องดังตามน้องเดือน
ไหนล่ะข้อความที่ต้องตั้งคำถาม ‘แก เขาเป็นอะไรกับเดือน’
เหี้ย เฮง ซวย ฟวย หมา
ทำไมเฟซกูช่างเงียบงันราวขนป่าช้ามาตั้งไว้ทั้งป่าแบบนี้ก็มิปาน
โถ… น้ำตาไหลเลยมึง กระซิก กระซิก
บันทึกชีวิตเคียงกาย
ชีวิตปีสอง เฮ้ยแก อะไรๆมันก็เวิ่นได้ อย่างการสอบศัพท์ที่จะถึงเร็ววันนี้ บวกกับการไม่แตะหนังสือ ไม่ท่องศัพท์ไม่ท่องจำแบบหูดับตับไหม้ ใช้ชีวิตสโลไลฟ์ไปวันๆอย่างเคียงกายหมายเลขหนึ่งคนนี้ ถือว่าเวิ่นหนักหนาสาหัสกว่าเพื่อน ที่เหลือก็มาดูคะแนนสอบ ให้ตัวเลขเป็นที่ตัดสินชะตากรรมแล้วกัน โดยมานั่งใต้ต้นไม้ใหญ่คู่กายคณะอักษรมาเนิ่นนานอย่างต้นจามจุรีชราภาพยืนต้นสูงละลิ่วแผ่กิ่งร่มเงาให้สดชื่นเย็นสบายต้นนี้ จะมีอะไรสุขใจไปกว่า
การเช็คเฟซ อัพเดตโซเชียลอะไรประมาณนี้แล้ว คือมันมีความสุข
เพื่อนก็ทิ้ง…ไปเรียนกันหมด อิพวกอยากฉลาดทั้งที่หัวสมองมีเท่าขี้เลื่อย โถ อิคนโง่งม
ทั้งหมดที่พูดมาคือด่าตัวเอง = =
และประเด็นหัวข้อสุดฉาวโฉ่วันนี้คือ
‘ดาวอักษรนอกใจ เดือนรับไม่ได้ ห่างหายกันมากว่าสองอาทิตย์แล้ว’
จากเพจ ‘นักเล่า’ ของมอเขาส่งเข้าประกวด ผู้เขียนบทบรรยาย มิตรสหายจากคณะนิเทศศาสตร์
ก็ไม่รู้หรอกนะว่ามีเรื่องมีราวอะไรกัน แต่คือ… ที่รู้แน่ๆและชัดเจนว่าเดือนหล่อเหลาเป้าเริดยังโสดและไม่เคยคบกับอินังดาวอักษรมอมีนชื่อเฟซคิขุนั่น เม้นแก้ข่าวดีมั้ย
เออ มือกูกดพิมพ์ไปก่อนละ
ด้วยความโง่(?) ผสมความมือไวใจเร็ว นิ้วเลยละเลงบนจอไอโฟนอย่างเมามันด้วยข้อความยาวเหยียดหมายจะแก้ต่างให้เดือนที่ถูกพาดหัวข่าวฉาวโฉ่ เพราะความเป็นพลเมืองดีไม่อยากให้มนุษย์หล่อเริดแบบน้องต้องมารับกรรมขี้ปากชาวบ้านหรอกนะ พี่นี่คือคนดีศรีมอเรา เดือนต้องมองพี่ใหม่แล้วนะ
โนเบลมีรางวัลสาขาตอแหลได้โล่มั้ย มานี่มา มาให้กู 555
‘ถึงคนเขียนข่าวและคิดพาดหัวข่าว กล่าวอ้างจากข้อความ ‘เดือนรับไม่ได้’ ‘ดาวอักษรนอกใจ’ กรุณาตรวจทานรายละเอียดและข้อเท็จจริงก่อนจะโจมตีน้องเขาแบบเสียๆ หายๆ คือเราก็แบบ คือเห็นใจน้องอ่ะ น้องแบบน่าสงสารนะ คิดถึงหัวอกน้องหน่อย คนจะเล่าลือน้องว่ายังไง ส่วนตัวว่าไม่เหมาะสมตั้งแต่พาดหัวข่าว ยิ่งเอารูปน้องโพสต์หรายิ่งไม่เหมาะสม ช่วยพิจารณาคำติเตือนด้วยนะ อีกอย่างนี่เป็นเพจสาธารณะจะเขียนข่าว จะทำอะไรก็ขอให้คิดไว้บ้างว่ามันจะสร้างความเสื่อมเสียให้กับมอขนาดไหน #จากมิตรสหายท่านหนึ่งในคณะอักษร ’
ผ่านไปประมาณสิบวิ
นักเล่า : ทางเราต้องขอโทษด้วยที่เขียนข่าวโดยขาดการไตร่ตรองค่ะ แล้วจะแก้ไขใหม่ ขอบคุณที่แนะนำค่ะ เป็นความผิดของเราเองที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์ ถึงน้องมีนจะเป็นคนดังแต่ก็ผู้หญิงคนหนึ่ง เราในฐานะเพศแม่เหมือนกันเข้าใจว่าตอนนี้น้องมีนกำลังเสียใจอยู่
หือ อะไร ไปกันใหญ่แล้ว
นักเล่า : ขอบคุณแฟนคลับน้องมีนนะคะที่ติเตียน
เฮ้ย เขาไม่ใช่แฟนคลับนังดาวมีนซะหน่อย
แก้ข่าวรัวๆ
นิรนาม : แฟนคลับเดือนครับ พูดแก้ต่างให้น้องเดือน
ตึง ตึง ตึง
เงียบหายไปประมาณหกสิบวินาทีหลังจากนั้นราวหนึ่งนาทีสี่สิบวินาที มีการตอบกลับมาอีกครั้งแต่ไม่ใช่เจ้าของเพจ
‘เห็นด้วยค่ะ น้องเดือนเสียหายนะคะแบบนี้’
‘ถถถ ตอนแรกก็นึกว่าแก้ต่างให้มีน คุณสุดยอดมากค่ะ’
‘แฟนคลับเดือนตัวจริงมึง 555 @Theerapat @Tong Tong @Boom mermaid’
‘ค้นพบแล้ว แฟนคลับดีเด่นของเดือน ยอมใจและกราบเธอ’
‘คนนี้เป็นผู้ชายแต่เป็นแฟนคลับเดือนเหรอ อร๊ายยยยย น่ารัก ใครไม่คิดกูคิดค่ะ เขาปลื้มเดือนอยู่’
ปรากฏว่าเป็นแฟนคัลบเดือนที่เงียบอยู่นานรอคอยระเบิดเวลาที่จะมีคนเอามาลงที่เพจซึ่งนั่นก็คือเขาเอง
แล้วระเบิดกันทีเดียวเกรียวกราว
หมายถึงเม้นถล่มทลายด่าสาดเสียเทเสียคนที่ลงข่าวไม่ยั้ง บางคนมาแรง บางคนด่าแบบนุ่มนวลแต่เจ็บลึกล้ำ บางคนหยิบยกสำนวนไทยขึ้นมาอ้างด่า นี่เขานั่งอ่านขนาดว่าไม่ได้เป็นเจ้าของเพจเองยังอดเสียวสันหลังวาบไม่ได้ อิทธิพลแฟนคลับน้องเดือน ประมาทไม่ได้จริงๆ
ตึ๊ง
‘เห็นเดือนคุยกับพี่คนนี้บ่อยๆ มีบอกด้วยนะว่าเขาเป็นแฟนคลับเดือนอ่ะ ที่สำคัญพี่เขาเรียนอักษร โพสต์บนสุดต้องเป็นของพี่คนนี้แน่เลย’
มีคนมาเม้นใต้ความคิดเห็นเขาล่าสุด กดเข้าไปดูคือต้องช็อค เฮ้ย นี่แกขุดขนาดนี้เลยเหรอ
แต่แกช่วยเช็คประวัติหน่อยก็ดี เช็คสถานการณ์ เช็คเจ้าของเฟซ
นั่นรูปพี่กู ไม่ใช่กู
โถ กราบขอโทษพี่ชายรัวๆ
หลังจากรูปพี่ชายของเขาถูกโพสต์ได้ไม่นาน มีคนมาเม้นต่ออีกกว่าสามสิบเม้น แต่เขาไม่ได้สนใจ ประเด็นมันคืออยู่ตรงนี้ อยู่ตรงเม้นล่าสุด
‘คนนี้แน่เลย น้องเดือนของเจ้ต้องเป็นรับ’
ถถถ รูปไอ้คุณเก่งเพื่อนซี้ก็มา แต่น้องเดือนกูนี่สุดๆ น่าสงสารที่มีแฟนคลับเชียร์ให้เป็นรับ
คิดเอาเหอะ หมีควายกับชายไทยมาตรฐาน แค่นึกภาพตามก็ไม่น่าเป็นไปได้
‘นี่มันเก่ง คณะอักษรนี่’
‘ไหนๆ ขอรูปด่วน ได้อยู่นา คู่จิ้นสะท้านโลกา เดือนเก่ง เอ๊ย เก่งเดือน ฟินสุดๆ’
ไปละ ความมโนของแฟนคลับเดือน จากประเด็นข่าวสู่ประเด็นจิ้น
แก นี่มันเลยเถิดเลยถังกันไปเยอะป่ะล่ะให้ทาย
กลั้นขำไม่อยู่แล้วตอนนี้ 555
เดือนเก่ง เก่งเดือน
โอย ท้องแข็งมาก 555
‘นี่เลย’
มีคนลงรูปเก่งแบบรัวๆ สามสี่ห้า หกเจ็ดแปด เก้า โว้ย นับไม่ถ้วน นี่ถ้าน้องไม่ใช่แฟนคลับน้องเดือนแบบแสดงตัวสุดๆ รูปโปรคือ รูปตัวเองแล้วเขียนคำ ‘แฟนคลับเดือน’ ติดหน้าผาก ถ้าไม่เดือนลิซึมขนาดนี้ พี่คงคิดว่าน้องเป็นแฟนคลับไอ้คุณเก่ง แบบ สรรหารูปมาจะเยอะอะไรปานนั้น นี่เป็นเพื่อนมันยังมีแค่ห้ารูปเลย
เออะ เพิ่งลบรูปเพราะเมมเต็มเมื่อวาน เหลือรูปเดียวนี่นา
เอาเถอะ ข้ามประเด็นเพื่อนทรพีแบบกูแล้วไปดูสถานการณ์เก่งเดือนกันต่อดีกว่า
กำลังเข้มข้นเชียว นี่ดูจนจะจิ้นตามละ โบกกบาลตัวเองไล่ความคิดนี้ทันที
‘เก่งเดือนจะไหวเหรอแก นึกภาพไม่ออกเลยว่าจะมุ้งมิ้งกันสุดๆยังไง’
‘เก่งเดือน เก่งเดือน เก่งเดือน’
‘มีคนไปโพสต์ไทม์ไลน์เก่งด้วย ตลก’
*ภาพแคปมาจากไทม์ไลน์คุณเก่งแบบสดๆร้อนๆ คือมีคนไปโพสต์ถามเก่งแบบ
‘พี่คะ พี่ชอบพี่เดือนเหรอคะ’
คือ กูขำ 5555555555555555555555555555555
อยากเห็นสีหน้าคุณเก่งเพื่อนยากว่าเมื่อเห็นข้อความนี้แล้วจะแปะเครื่องหมายคำถามเต็มหน้าขนาดไหน โอ๊ย คือน้องก็จริงจังไปไหม รู้ว่าไอ้คุณเก่งเฟรนด์ลี่ แต่ปล่อยเรื่องนี้สักเรื่องเหอะ 555
น้องไม่จำเป็นต้องรู้ว่าเขาคบกันทำไม แค่ฟินไปก็พอ 555
เขาปล่อยให้เรื่องนี้เป็นเรื่องตลกสร้างสีสันให้เพจหายเครียดไป รู้สึกตัวเองโพสต์ข้อความจริงจังเป็นครั้งแรก หลังจากนั้นก็…หาสาระไม่เจอแล้ว มีแต่แฟนคลับเดือนมาเม้นเก่งเดือนเก่งเดือนกันรัวๆไม่มีหยุดพัก บ้างก็จับเดือนไปคู่กับพี่ชายเขาที่หน้าพิมพ์เดียวกัน เขามองว่ามันโจ๊กมาก คือไม่คิดวาเรื่องจะกลายมาเป็นแบบนี้
แต่เขาคงประมาทแฟนคลับเดือนไป
หรือเพราะมันไม่ได้ถูกปกปิดไว้แต่แรกแล้ว
ตึ๊ง
นี่เป็นเม้นที่ 678 เม้นลาสุดตอนนี้ที่ตอบคอมเมนต์เขา
‘ทุกคนคิดตื้นไปรึเปล่า คนนี้ไม่ใช่คู่จิ้นเดือนหรอก นี่ต่างหาก คู่จริง ดู!!!...
อ่านต่อ
จั่วหัวข้อซะน่าสนใจ ไม่กดอ่านต่อคือไม่ใช่เคียงกาย
‘เราขอแยกเป็นข้อๆให้ทุกคนดูนะ
1.
*เป็นรูปแคปชั่นการโต้ตอบกลับบนไทม์ไลน์ของคนสองคนที่ไม่ระบุแอคเคาท์ เพราะคนโพสต์เซนเซอร์ไว้
แต่ในข้อความโต้ตอบกลับของทั้งคู่
ประโยคแสนธรรมดา ที่คนหนึ่งโพสต์หาเจ้าของที่ทำกระเป๋าตังค์หาย
อีกคนคือเจ้าของมาเม้นตอบ
คุ้นกันมั้ย
แล้วมันจั่วท้ายอะไรรู้มั้ย
‘นี่แหละ เฟซจริง’
‘เหรอ’
‘แล้วนี่ล่ะ ของใคร @ชื่อเฟซสั้นไม่ต้องอ่านบอกไม่ต้องอ่านไงอ่านทำไมอิสัดยังอ่านอีกเอออ่านไป’
‘ขนาดชื่อเฟซยังตลกอ่ะ’
คุ้นกันมั้ย คุ้นกันมั้ย
ใช่ นั่นบทสนทนากูกับเดือนเองบนไทม์ไลน์เดือนเอง
2.
ที่ให้ดูเมื่อกี้คือบทสนทนาที่เดือนคุยกับใครคนหนึ่ง แต่ยังมีอีก…
*เป็นรูปแคปอีกแล้ว คราวนี้เขาเสียวสันหลังวาบ
ชื่อเฟซสั้นไม่ต้องอ่านบอกไม่ต้องอ่านไงอ่านทำไมอิสัดยังอ่านอีกเอออ่านไป ได้เป็นเพื่อนกับ ชื่อ นามสกุล
3.
หลังจากวันนั้นเราก็คอยติดตามและเผอิญว่าเราเป็นเพื่อนกับพี่คนนี้ในเฟซด้วย เลยรู้ว่าเขาคุยอะไรกันอีกมากมาย มีที่เดือนโพสต์บนไทม์ไลน์เฟซนั้นอีกนะ แต่เราขี้เกียจแคป สรุปเลยดีกว่า พี่ที่มาแก้ต่างให้เดือน เราคิดว่าคือคนนี้
*รูปสุดท้ายคือรูปเขาในวันที่เขาไปนั่งดูการแข่งฟุตบอลของบริหารกับสถาปัตย์ เป็นรูปคนสองคน หนึ่งในนั้นคือเขาที่อยู่ในอิริยาบถช็อก อีกคนในรูปคือเดือนที่ถอดเสื้อผ้าแล้วยื่นมือมาตรงหน้า คือไม่อะไรหรอก เดือนมันขอของที่ฝากคืน
พี่เขาน่ารักนะ บางวันเห็นซ้อนรถไปกับเดือนด้วย เราตามอยู่นานแล้ว พี่เขาชอบมานั่งรอเดือนที่คณะทุกวันศุกร์แล้วพากันออกไปไหนก็ไม่รู้ คือจุดนั้นฟินมากอ่ะ ทุกคนเห็นแล้วจะรู้สึกเหมือนกัน มันแบบ โอ๊ยบอกไม่ถูก’
คุณพระ !!!
น้องคือสตอร์คเกอร์ตัวจริง
ทำพี่เสียหายป่นปี้ แฉพี่ไม่มีชิ้นดี แต่เป็นการแฉที่ฟินสุดๆ
น้องตาถึงมาก พี่นี่แหละ ว่าที่ศรีภรรยาเดือน
แต่ด้วยความไม่อยากดัง เคียงกายต้องทำอะไรสักอย่าง
เช่นการ…
‘เราไม่ใช่พี่คนนั้นนะ เราไม่ได้ชื่อเคียงกาย’
นาทีนี้ต้องเนียน
‘???’
‘5555555555555555555’
‘ถถถถถถถถ สวัสดีค่ะพี่เคียงกาย’
‘สวัสดีค่ะพี่เคียงกาย’
‘ทักทายค่ะพี่เคียงกาย’
‘พี่เคียงกายคบกับเดือนนานยังคะ’
‘พี่เคียงกายกับเดือนเป็นอะไรกัน’
‘สวัสดีค่ะน้องเคียงกาย 55555555’
ว่ากูเนียนแล้วนะ ทำไมรู้จักชื่อกูกันหมดเลย ฟัคคคคคคคคคคคคคคคคคคค
อย่าประมาท… แฟนคลับเดือน
มีแฟนคลับเหมือนมีนักสืบ
นักสืบที่สืบได้ยันเบอร์รองเท้าคือแฟนคลับเดือน
แก้สมการย้ายข้างเสร็จสรรพ
แฟนคลับเดือน คือ นักสืบ
กราบแฟนคลับเดือน T^T
ด้วยความที่เบื่อพวกขี้เผือก แอบหลบด่าในใจเบาๆ 555 เลยปิดโซเชียลเก็บทุกอย่างลงกระเป๋า ทำตัวให้เหมือนคนใกล้จะสอบ นั่นคือ…
เอาแลปทอปขึ้นมาเปิดหาเว็บขายกุหลาบออนไลน์
เออะ ไฮไปอี๊กกู
วาเลนไทน์ วาเลนไทน์ รู้สึกมีความสุข
แค่คิดว่าตัวเองเดินตรงไปคณะบริหาร ท่ามกลางสายตานับร้อยที่พุ่งมองมา กับเขาที่หอบกุหลาบจนเต็มอก ในสายตาผู้คนมีคำถาม ว่ากุหลาบช่อโตดอกใหญ่นั้นเป็นของใคร จนเท้าเล็กก้าวเข้าเทียบใต้ตึกบริหาร สายตาพุ่งมองเป้าหมายคือน้องเดือน เดินตรงไป แล้วยื่นกุหลาบให้
ฟินป่ะแก
มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แต่ดูดอกกุหลาบคนเดียวไปนั่งมโนไปก็เริ่มเบื่อ เขาจึงหาอะไรทำด้วยการเปิดเว็บออนไลน์ดูหนัง มีเรื่องหนึ่งที่ยังไม่ได้ดูจนถึงตอนนี้ Divergent หาลิ้งค์ดูอยู่นานจนได้เว็บโปรดแบบ HD
เลื่อนดูเรื่องย่อของหนัง อืม เป็นหนังที่เครียดมาก คร่าวๆเลยคือ
พระเอกหล่อ เลยดู
ไล่ดูเม้นหน่อย อยากรู้ว่าหนังสนุกไหม เป็นนิสัยส่วนตัวที่ติดตัวเขามา
‘ชอบพระเอกจังค่ะ กล้ามใหญ่มาก อยากเป็นนางเอกจัง อิจฉา’
น้องอายุเท่าไหร่ครับ
คือโจ๊กและตลกมาก เม้นแรกเป็นของน้องนุ่ง ดูจากรูปโปรอายุอานามยังไม่สิบสามดี เม้นต่อมาปิดรูปโปรไฟล์ไว้
พี่ว่าน้องแรด 555
หัวเราะคนเดียวกับความคิดเห็นอยู่นานสองนาน จนเมื่อมีคนมาทรุดกายนั่งลงข้างๆ
ตอนแรกก็ไม่ได้หันไปดู คิดว่าเพื่อนคณะอักษรทั่วไปสัพเพเหระ
แต่ก็หันไปเพราะรู้สึกเหมือนมีคนมอง
“นั่งด้วยคนดิ”
กรี๊ด ปิดปาก น้องเดือน พูดถึงเดือนเมื่อกี้ เดือนก็มา
สวรรค์ช่างเป็นใจจริงๆ
โอ๊ย ท้องฟ้าก็สดใส ถึงว่าทำไมวันนี้ใจเขามันถึงอยากมานั่งใต้ต้นจามจุรี
โชคลาภวาสนาจะหล่นทับนี่เอง
น้องเดือน
อยากเข้าไปกอดและซบ แล้วอ้อน
แต่ที่ทำได้คือ…
เงียบ
เขินนนนนนนนนนนนนนนนนนน
“พี่ดูไรอยู่อ่ะ”
หือ เมื่อกี้น่ะกูดู แต่ตอนนี้คือกูเปิดแท็บไปเรื่อยเปื่อย เพราะไม่มีสมาธิจะทำอะไรแล้ว
อย่ายื่นหน้ามาใกล้กู ออกไป เอาหน้าหล่อๆขี้อ่อยนั่นออกไป
“ดูหนังๆ”
“เรื่อง” ไม่รู้สักเรื่องได้มั้ย วุ้ยเขิน พูดตะกุกตะกักไม่เป็นคำแล้วกู
“ได”
“ไดโนเสาร์” ช้าๆ กูพูดไม่ทันมึง
“ไดเวอร์เจนท์”
“อ๋อ” ใบหน้านั้นช่างน่ารัก กรณีที่คุณติดเด็กและชอบมากเดือนในตอนนี้จะเหมือนเด็กหกขวบพยักหน้าเข้าใจในคำตอบ แล้วมันแบบ น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกมาก
“ผมดูแล้ว” ดูแล้วก็เรื่องของมึงสิ
พูดมา อยากฟัง อยากฟังเสียงน้องเดือน
“นางเอกสวยดี ถึงจะนมเล็กไปหน่อย”
“T^T”
“ล้อเล่นพี่ 555”
“…”
“ก็เครียดดี ผมดูไม่เข้าใจอ่ะ กะจะหาหนังสือมาอ่านประกอบอยู่เนี่ย”
“แล้วชอบใครในเรื่องที่สุด”
“ชอบเคียงกาย”
เดี๋ยว เดี๋ยว
นี่กูเขินนะมึง โอ๊ย ไม่มองหน้าแม่ง กลัววววว 555
ชูนิ้วกลางให้เดือนไปด้วยความรัก
“จะล้อเล่นอะไรก็เช็คหน้ากูด้วย” เขาบ่นเดือนไป
มันมองหน้าเขา แล้วเกาท้ายทอย แกเกาทำไมฟะ
“เฮ้อ…” แน่ะ พ่นลมหายใจ ถอนหายใจอย่างกับคนเบื่อโลก เบื่อโลกได้แต่ห้ามเบื่อกู เข้าใจ พูดเบาๆในใจคนเดียว
“ล้อเล่น… ก็ได้ครับ”
“ดี ดี” เขาตบบ่าน้องเดือนปุๆ ในใจกะจะรอเดือนไปก่อนแล้วค่อยเอามือมาดม
อืม
กลัวตัวเองทันมั้ย 555
“รอพื่อนเหรอ” เขาถามเมื่อความเงียบดูเหมือนจะเข้ามาครอบงำเราทั้งคู่อีกแล้ว ไม่อยากให้เงียบเลย เงียบแล้วเขิน ง่อววววววว
“ครับ?” เมื่อกี้น้องเหมือนเหม่ออะไรอยู่
“ถามว่ารอเพื่อนเหรอ”
“ก็…ใช่” เดือนดูอึกอักในท่าที เขาเลยเงียบไม่ถามต่อ บางเรื่องก็อึดอัดที่จะพูด
แม้เป็นแค่เรื่อง ‘ธรรมดา’
“เดือน”
มีเสียงเรียกจากข้างหลัง เราทั้งคู่จึงหันไปมอง
ที่ปลายทางของจุดรวมสายตา
มีร่างแสนคุ้นตายืนอยู่
เดือนไม่ได้มารอเพื่อนสินะ
เลยอึกอักที่จะตอบรับว่า ‘ใช่’
“พี่… ไปก่อนนะ”
“อืม”
เขาปล่อยให้ร่างของเดือนเคลื่อนกายผ่านหน้าไปโดยไม่หันหนี
เพื่อตรงไปหา…มีน ดาวอักษรที่กำลังเป็นข่าวกับเดือนขณะนี้
เขาหลบสายตา หันไปทางอื่น
ก่อนพูดเบาๆกับตัวเอง
ฟัคเดือน
*TBC...............................................
เจอกันอาทิตย์หน้า ตอนนี้คำผิดเยอะเลย
แล้วจะมาตรวจทานทีหลังนะ
รักคนอ่าน #ขนลุกกันมั้ย 555
ตอนต่อไป คัมมิ่งซูนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
:bye2: :hao5: :hao3:
-
ขำ 55555555555555555
พี่ไม่ได้ชื่อเคียงกาย 555555555555
เอาอีกแล้วสกิลแถไม่เนียนเนี่ยน 555555555
-
“เฮ้อ...........…” ยาวๆให้ทั้งเดือนกะเคียงจอมเอ๋อ
ว่าแต่ชะนีโผล่มาทำไมคะ?? ตบคว่ำเลย :ruready
-
เดือนแม่งอ่อยไม่สุดนี่หว่า
ส่วนเคียงแนะนำให้เลิกแถนะคะ เพราะยิ่งแถยิ่งเข้าตัว 555
-
เหนื่อยกะอิเคียง
น้องเดือนทั้งอ่อยทั้งบอกชอบยังไม่รู้ตัวอีกอิเคียงงงงงงงงงงง :katai1: :katai1:
-
ขอมอบโล่..นักแถดีเด่นแห่งปี
เนียนมากลูก :katai1:
-
เคียงกายน้องเดือนเค้าไม่ได้ล้อเล่น โว๊ะ :ling3:
-
:mew5: :mew5: :mew5:
-
เกลียดชะนี โอ้ยยยยยยยยย อีมีนนนน ไปไหนก็ไปป๊ะะ
-
เมื่อไหร่พี่เคียงเค้าจะรู้ว่าตัวเองหาความเนียนไม่ได้5555
ตอนนี้แอบขัดใจเดือน
-
นั่งขำกับความตลกของพี่เคียงอยู่ดีดี ชะนีมีนเปิดตัวมาท้ายตอนนี่คืออะไร มีความอยากรู้ :katai1:
-
พี่ไม่ได้ชื่อเคียงกาย นับถือความเเถและความเนียนของพี่เคียง o13
พี่เคียงทำดีแล้วค่ะ ทำต่อไป 555555555555
ทำไม เดือนต้องไปกะชะนีมีนด้วยอ่ะ :m16:
-
เศร้าใจ ตอนนี้เดือน ว้อทเดอะฟ..
ตอนหน้ารอไม่ไหวแล้วว
-
ความเนียนของเคียงยังคงไม่พ้นจุดวิกฤต555
ท้ายสุดนั่นมันอารายย เดือน มีน นี่ยังไง
เดือนมาเคลียร์ดิ๊
-
ไม่เคยมีตอนไหนที่เราไม่ขำเลย ยอมแพ้สกิลการแถของเคียงกายจริงๆ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ขำเคียงแรงมาก
แต่เหมือนเดือนก็คิดเหมือนเคียงกายปะ 5555555555555
-
แต่ละคน 555555
-
ทำไมชะนีต้องโผล่มา :mew2:
-
อะไรคือตอนจบ????? :katai1: :katai1: :katai1:
ความฟินที่มีไม่สุด มันฉุดใจให้เป็นหนองช้ำ ชะเอิ้งเอิงเอยยยยยยย
ตบนังนี :beat: :beat: :beat:
-
ชัดเจนหน่อยน้องเดือน ปัํดโถ่
-
ขัดใจเดือนจริง รอเพื่อนยังไงของแกถึงกลายเป็นชะนีมีนห๊ะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
โอ้ยขำหนูเคียงน่ารักจังเลยยย
เดือนทำไมป๊อดเเบบนี้ไม่ใจเลย
-
ตกลงเดือนยังไงนิ
-
ชะนีโผล่มาทำไม
-
จะเอาเก่งเดือนจริงๆหรอเคียง 5555
เดือนแกนี่ก็ปฏิเสธคนไม่เป็นเลยรึไง
ละมีนมาทำไมอีกหละ
:fire: :katai1:
-
ขำความแถเนียนขั้นเทพ (เหรอ) ของเคียงกาย
:m20: :m20: :m20:
-
ฮาแตกมากกก ขำจนท้องแข็งน้ำตาไหล555555555จี้เราทุกจุด :hao7: เคียงกายระเวิ่กได้ใจ ส่วยเดือนนี่สายอ่อยตัวจริงขอคาราวะ o13 รอติดตามตอนต่อไปค่าาา
-
เจอเคียงกายเข้าไป. มิวดูเป็นคนปกติเบยอะ5555
โอยชอบใสๆเกรียนๆแต่แอบทิ้งปมมาม่าของอิเคียงเรื่องแฟนเก่าซะละ
น้องเดือนนี่เข้าหาเนียนๆ. แบบอยากทำนานแล้วหรือเพิ่งมาถูกใจหรืออ่อยทิ้งแบบหมอหืมมม
อยากอ่านเดือนไซด์บ้างจะบรรยายอิเคียงว่าอย่างไร
-
อยากให้ถึงอาทิตย์หน้าไวๆจัง อยากอ่านต่อแล้วอ่าาา :ling1: :ling1: :ling1:
-
555555555555555 โก๊ะกว่าเคียงกายนี่ไม่มีอะ555555555
-
เคียงแถเนียนสุดๆ อ่ะ ไม่รู้เล๊ยว่าเป็นแก น้องเดือนอ่ะจะจีบก็จีบเลยอ่อยนิด หยอดหน่อย ไม่ชัดเจนงี้เคียงจะรู้มั้ย ยิ่งซื่อๆ อยู่
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
หนีไปกับชะนีอีกแล้วววว
-
โถ่ๆๆๆ เคียง ถ้าไม่ไปแถไม่เนียน
เค้าคงไม่รุ้กันขนาดนี้หรอก :laugh:
แต่เดือนเกือบดีละนะ
แต่ไมตอนหลังไปกะมีนได้เนี่ย ขอคำอธิบายค่ะเดือน :ruready
-
ก็ยังคงอึมครึมกันต่อไป
แต่คราวนี้พีเคียงก็คงมีคนจับตามองเพิ่มขึ้นแล้วนะคะ
หวังว่าความไม่เนียนจะสร้างจุดให้แฟนคลับจับผิดกันอีกบ่อยๆ55
-
ไม่เคยจะเนียนเลยเคียงกาย
-
:mew1: :mew1:
-
โอ้ย ติดเรื่องนี้
ตอนท้ายนี่อะไร นังชะนี! :angry2:
-
อ้าว แล้วทำไมเราเพิ่งมาอ่านคะ น้องเคียงกายยังคงแนบเนียนทุกสถานการณ์นะคะ จากเก่งเดือนกลายมาสวัสดีเคียงกายกันใหญ่เลย 555555 แต่เรื่องน้องมีนนี่เราก็สงสัยนะคะ น้องเป็นอะไรอ่ะคะ ทำไมใครๆก็หมั่นไส้น้องคะะะะะ น้องเดือนอีกคน อะไรคือมาหาน้องเคียง พอเขาไม่รู้ตัวก็ไปกับน้องมีนคะ อะไรยังไง อย่าลืมมาเคลียร์นะคะ คนแถวนั้นเขาขี้มโนค่ะ เดี๋ยวเขาคิดมาก :mew3:
-
แล้วเดือนชอบเคียงมั้ย
-
น้องเคียงไปสอบอยู่เหรอครับ
-
-
ยังไม่มาอัพหรอ :mew2: :mew2:
-
คิดถึงยังไม่มาต่ออีกหรอ :mew2:
-
:monkeysad:
รอนะ
-
คิดถึงเคียงแล้วซิ :hao5: :hao5: รอนะค่ะ
-
สงสัยจะผันตัวเองมาเป็นนิยายรายเดือนมั้งนะ
-
มาตามครับ
-
#SEVEN.1
-เรื่อยๆ เอื่อยเฉื่อย-
Timeline & BigBike
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
ช่วงนี้ชีวิตเป็นอะไรที่สะกดแต่คำว่าว่างตลอด ว่างจากงานนั้นงานนี้ ก็แบบนี้แหละ ช่วงกลางๆภาคเรียนแรกมันก็เรื่อยๆเอื่อยเฉื่อย ไร้แก่นสารไปวันๆอย่างที่เขาเป็นอยู่ เชื่อว่านิสิตคณะอื่นก็เป็น ยกเว้นสายแพทย์ รายนั้นเรียนทั้งวันทั้งคืน ช่วยไม่ได้ ชีวิตคนคืออะไรที่สำคัญมากๆ
พอๆ คิดถึงว่าที่คุณหมอที่กุลีกุจอกันทำแล็บ ตรวจชิ้นส่วนไปก็เครียดเปล่าๆ แต่หมดเรื่องคิดแล้วก็ต้องกลับมานั่งแกร่ว วันนี้เป็นวันว่างน่ะใช่ แล้วเพื่อนๆคือต้องสลายตัวกันออกไปกับผัวนี่มันใช่เวลามั้ย โอ๊ย คนโสดเบื่อ คุณนายก็ออกไปตะลอนๆกับหนุ่มมัธยมปลายวัยขบเผาะโรงเรียนนานาชาติที่รู้จักกันผ่านโซเชี่ยลแคม ส่วนคนอื่นๆก็ตามนั้น ไหลไปตามทางของพวกนาง ปล่อยเพื่อนลอยแน่นิ่งเซ็งๆนอนอยู่ในห้องกลิ้งไปมาบนเตียง หายใจเล่นไปพักๆ
บอกแล้วไง ช่วงนี้มันว่างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
กลิ้งตกเตียงไปหนึ่งรอบ ก็ยังคิดไม่ออกว่าจะทำอะไรอยู่ดี
เหลือบสายตามองเห็นไอโฟนสีขาวนอนแผ่ราบอยู่บนหัวเตียง เออเนาะ ให้โซเชี่ยลเป็นเพื่อนแทนแล้วกัน
ตึ๊ง
หึหึ พอเปิดเซลลูลาร์เท่านั้นล่ะ อย่าให้ทันปิดหูเชียว ข้อความแจ้งเตือนจากไลน์ จากเฟซบุ๊คทยอยกันปรากฏออกมาเชียว ทั้งที่วันก่อนเงียบเป็นเป่าสาก
Nai Worawechakul
มีความดีงาม
เปิดฟีดแรกมาก็พบกับสเตตัสของคุณนายพร้อมรูปภาพประกอบ
แหมๆ เที่ยวกับแฟนนี่ทำแอ๊บเชียว อะไรๆ นั่นมีใส่เสื้อคู่กันด้วย กระหนุงกระหนิง แม่ง ไลฟ์สดเลยมะอย่างนี้
IKENG Pisut : หวานๆมาเต็ม
ส้ม ส้ม : ระวัง!!! เด็กหลอก
คนแน่ๆไม่ใช่แย้แน่นอน : จิกหมอน อิจแรงงงงงง
เออ เอากันเข้าไป มีใครจำกูได้มั้ย กูเคียงกาย นอนตายคนเดียวอยู่ในห้อง
ไว้อาลัยกูที กูโสด
พอๆ ไปหาอะไรสวยๆงามๆ ส่องชาวบ้านที่มันเจริญหูเจริญตากว่านี้ดีกว่า
อย่างเช่น…
ส่องเดือนมั้ย ? โอเค
ชื่อ นามสกุล
ละครอะไร ถ่ายทำแล้วง่วง?
มีภาพประกอบแคปชั่นแบบหล่อๆ คือเดือนนอนเอกเขนกบนโซฟาเอาหนังสือปิดหน้าไว้ แบ็คกราวน์คือห้องๆหนึ่งที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์ต่างๆมากมาย อาทิเช่น ขาตั้งหล้อง คอมพิวเตอร์ แล็บทอปของใครหลายต่อหลายเครื่อง ในภาพยังมีขาคนอื่นโผล่มาให้เห็นหลายคู่ นอนระเกะระกะไม่เป็นที่
ถึงว่า หลายอาทิตย์แล้วไม่เห็นเดือน ไปซุ่มถ่ายละครนี่เอง
ตูดหมู : เป็นพระเอกไปอย่าบ่น
ชื่อ นามสกุล : โห่ พี่เอก เหนื่อยว่ะละครเรื่องนี้
ตูดหมู : ช่วยไม่ได้เกิดมาหล่อ
ชื่อ นามสกุล : ไม่เถียงครับ
นาทีนี้กูจิ๊ปากด่าเดือนในใจแทบไม่ทันว่า…
หลงตัวเอง ไอ้สัด
ตึ๊ง!
‘ง่วงก็ดูหน้าคนนี้ไป’
เดี๋ยวนะ นั่นหน้ากู แบบสดๆ อิเหี้ย ทำร้ายกูจัง
ชื่อ นามสกุล : ในรูปหน้ามันไปนะ
หนอย อิน้องเดือน ไม่รู้ไงว่าคนอย่างเคียงกายถือคติ ฆ่าได้ หยามหน้าไม่ได้ แม้แต่ผัว !!!
ไม่ต้องให้กูบอกพวกมึงก็รู้ว่าคือใคร : ในรูปเป้าตุงไปนะ
=O= ฮะ นิ้วลั่น
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตึ๊ง ตึ๊ง ตึ๊ง
แฟนคลับเดือน แกไม่จำเป็นต้องแสดงตัวด้วยการกดไลค์เม้นตอบของเขามารัวๆแบบนี้ก็ได้ ฮือ นิ้วมันลั่นเอง ช่วยไม่ได้ สะกิดปุ่มเพียงนิด ชีวิตก็พัง อยากเอาหัวโขกสับกับขอบเตียงแต่สงสารหัว ความจริงคือกลัวเจ็บ
ชื่อ นามสกุล : หมายถึงรูปผมเหรอ
ไม่ต้องให้กูบอกพวกมึงก็รู้ว่าคือใคร : เปล๊า เป้ากูต่างหาก กูภูมิใจเป้ากู
ชื่อ นามสกุล : หือ แต่รูปพี่ที่ลงถ่ายเห็นแค่หน้านะ
จริงคือเหี้ยมาก
ไม่ได้ๆ สติๆ แถแบบเนียนๆไป
ไม่ต้องให้กูบอกพวกมึงก็รู้ว่าคือใคร : เออหน่า บอกเป้าตุงก็เป้าตุงไง กูไม่แอบมองเป้ามึงหรอก เด่นขนาดนั้น
หือ ประโยคสุดท้ายเขาพิมพ์อะไรไป ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นาทีนี้ต้องลบ
ลบ ลบ ลบ
ตึ๊ง
ไม่ทันละ มันเห็นแล้ว
ชื่อ นามสกุล : พอดีเป็นคนชอบโชว์เป้า
ชื่อ นามสกุล : ถึงได้รู้ว่ามีคนชอบมอง
กรี๊ดดดดดดดดด แม่คะ มันหาว่าหนูเคียงโรคจิตค่ะ ตบอิน้องเดือนรัวๆ
กูแมนๆเว้ย แต่ชอบมองผู้ชาย?
555
เอาล่ะๆ ตบหัวตัวเอง ตั้งสติให้ดีๆ จะต่อกรกับเดือนต้องมีเล่ห์เหลี่ยมและความเนียนขั้นเทพ เมพสุดๆ
สำคัญคือมีคนไลค์เม้นตอบกลับของมันเป็นร้อย เกลียด…แฟนคลับเดือน เอฟซีอะไรเบอร์นี้
ไม่ต้องให้กูบอกพวกมึงก็รู้ว่าคือใคร : ไม่ได้ชอบมอง มันเตะตา
ชื่อ นามสกุล : แบบนี้ยอมรับกลายๆว่าแอบมองป่ะ
ไม่ต้องให้กูบอกพวกมึงก็รู้ว่าคือใคร : ไม่
ชื่อ นามสกุล : โกหกระวังปากเท่ารูเข็มน้า
ไม่ต้องให้กูบอกพวกมึงก็รู้ว่าคือใคร : งั้นทุกวันนี้ปากกูไม่ตันเลยล่ะ
โกหกเยอะเกิ๊น
ชื่อ นามสกุล : นั่น ยอมรับแล้วเหรอว่าโกหก
ไม่ต้องให้กูบอกพวกมึงก็รู้ว่าคือใคร : ไปตายเลยแม่ง ฟัคคคคคคค
แจกฟัคไปด้วยความจนกรอบ ถูกไล่บี้ขนาดนี้แล้ว บางทีสกิลแถก็ขึ้นสนิมได้เป็นธรรมดา
หรือกูแถไม่เนียนแต่แรกแล้ววะ สับสนตัวเอง 555
ชื่อ นามสกุล : ตายแล้ว พี่ก็อดดูเป้าผมดิ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ย้ำจริงนะดูเป้าส่องเป้าเนี่ย ให้จับเลยได้มั้ย ผิด 555
ไม่ต้องให้กูบอกพวกมึงก็รู้ว่าคือใคร : ฟวยยยยยยยยยยยย
ชื่อ นามสกุล : ใหญ่มาก อยากดูมั้ย
อรั๊ยยยยยยยยย อย่าท้านะ เดี๋ยวตอบตกลง โอ๊ย อะไรจะหื่นขนาดเคียงกายไม่มีในโลก ใดๆล้วนคิดแต่อกุศล ผลบุญสูญหาย เรียกว่าทำบุญเก้าวัด บุญก็หายทั้งเก้าวัดนั่นแหละ โอ๊ย บุญกู น้ำตาจะไหล ถูกเด็กทำตบะแตก
ไม่ต้องให้กูบอกพวกมึงก็รู้ว่าคือใคร : ไลฟ์สิ แน่จริง
ชื่อ นามสกุล : โด่ ให้พี่ดูคนเดียวหรอก
คุณพระ โอ้มายก็อด โอ้มายก็อด เด็กมันอ่อยแหละมึง หัวใจอย่าเพิ่งวายนะ ตบอกเบาๆ เรียกขวัญตัวเอง
ไม่ต้องให้กูบอกพวกมึงก็รู้ว่าคือใคร : อยากดูตายอ่ะ
ชื่อ นามสกุล : เหรอ *สติ๊กเกอร์รูปหมียิ้ม
เหมือนเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งในคำที่เขาบอก แต่…คุณคะ ฉันว่ามันตอแหลพูดค่ะ
แต่ก่อนที่ในเฟซบุ๊คของเดือนจะเต็มไปด้วยเรื่องลามกเกรียนๆมากไปกว่านี้ ก็มีเม้นตอบกลับที่สกัดดาวรุ่งเขาและเดือนแบบเบาๆ
‘คุณแม่คะ สองคนนี้เขาตีแผ่แชทส่วนตัวกันใช่มั้ย ? #เม้นนี้ไม่ต้องการคำตอบ #แต่ต้องการความฟิน’
ตึ่งโป๊ะ จบประเด็นดูเป้า แล้วเริ่มประเด็นใหม่ในโลกโซเชี่ยล
เพราะทันทีที่เม้นนี้ปรากฏ ยอดไลค์นี่พรุ่งพรวดเกือบพัน บอกให้รู้ว่าที่เขาคุยกับเดือนนั้น มีพยานรู้เห็นตั้ง 989 คนแน่ะ ดีจริง
มาสิทีนี้…
‘เพื่อนเล่นหรือแฟน เอาจริงๆ ถ้าคบกันจะน่ารักขนาดไหนอ่ะมึง #เดือนกาย’
‘ประเด็นอื่นยังไม่เคลียร์ แต่ช่วยเคลียร์ประเด็นนี้หน่อยได้มั้ย คุยกันออกสื่อขนาดนี้’
‘ตกลงอะไรยังไง แต่คุยเรื่องเป้าเดือนกันได้น่ารักมาก สะกิดน้องกาย ได้ดูเป้าน้องเดือนแล้วมาบอกต่อหน่อยนะคะ #ผิด 555’
‘ถ้าจะขนาดนี้ เอากันเลยเถอะ’
‘มีความมุ้งมิ้งแต่เริ่ม’
‘รักคู่นี้ ติดตามแอบกรี๊ดเบาๆ ฟินนนนนนนนนนน’
‘คู่นี้แจ้งเกิดแล้วเหรอคะ อร๊ายยยยยยย ดีงาม’
และอีกบลาๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่จบไม่สิ้น
ตกลงเขาควรฟินไปด้วยหรือร้องไห้ดี
สุดท้าย…
กระแสเดือนกายจงเจริญ
กูก็แรดอยู่ดี 555
เจอกันในเฟซบุ๊กไปแล้ว ยังมาเจอกันนอกจออีก วันนี้วันศุกร์เดือนเลยต้องมารับเขาไปสอนน้องเยียร์ นึกถึงน้องเยียร์ เดือนมาบ่นให้ฟังบ่อยๆ เน้นคำว่าบ่อยๆ พักหลังนี่เจออิน้องเดือนหนักมาก จะหายไปก็ช่วงนี้นี่แหละ หายไปถ่ายละคร ไอ้เราก็นึกว่าไปติดหญิงที่ไหน แอบใจเสียไปรอบเลยทีเดียว พูดเหมือนกูได้น้องเขาแล้ว 555 เดือนบอกว่าน้องเยียร์คะแนนดีขึ้น เขาก็พองบวมล่ะสิทีนี้ นี่ใคร เคียงกายซะอย่าง จะสอนน้องนุ่งของสามีให้เก่ง ไม่คณามือเท่าไหร่หรอก
อวดตัวเองไปก็ทำหน้าเพ้อไป พอดีกับที่เดือนมาถึงพอดี
แปะ
น้องตบมือแปะตรงหน้าเขา
“เหม่อว่ะ”
แก ลองเริ่มสนิทกับมันแล้วจะรู้ลาย อิน้องเดือนไม่ได้สุภาพอย่างที่คิด มันพูดว่ะได้ธรรมชาติมาก พูดใส่กูคนเดียวเนี่ย แก่นนนนนนน
“มีความหน้าโทรม”
อดจะทักน้องไม่ได้จริงๆนะ หน้าเดือนดูอิดโรยและเหนื่อยอ่อน แต่ก็มีออร่าความหล่อทิ่มแทงนัยน์ตาอยู่ดี
“ติดคำว่าความมาจากบันทึกของตุ๊ดเหรอ’
ว๊ายยยยยยยยยยยย เดือนก็ดู
“ดูด้วย” เขาถามแบบอึ้งๆ
“ผมชอบกัสในเรื่อง” เหยๆ อย่านะเว้ย นี่พูดเล่นใช่มั้ย
“แหะๆ” ได้แต่ยิ้มแห้งส่งไป แต่ใจนี่แอบคิดละ เดือน…แอบเบี่ยงเบนเหมือนกันนะเรา 555 จัญไรความคิดกูจริงๆ
“ช่วงนี้ซ้อมหนักอ่ะ คนทางนี้ว่างๆก็ส่งข้าวส่งน้ำให้หน่อยก็ดี”
เอ๊ะ มีความนัยว่ะมึง น้องกำลังบอกกลายๆว่าให้เขาดูแลหน่อยรึเปล่าอ่ะ
“คนทางนี้ว้างว่าง” บอกไปเป็นนัยๆเหมือนกัน
เดือนหันมาสบตา
“ดีเลย พี่ไปบอกเยียร์หน่อยดิว่าหัดดูแลซื้อข้าวไปที่กองให้พี่มันมั่ง”
อ๋อเหรอ เพล้งๆ เก็บเศษแก้วแป๊บ อิสัดน้องเดือน
“หรือถ้าพี่ว่าง ถ้าไม่เป็นการรบ…”
“ไม่รบกวนเลย!!!”
อุ๊บส์ เขายังพูดไม่จบมึงแทรกไปซะขนาดนี้แล้ว ผู้ชายเขาจะคิดยังไงลูก โอ๊ย ปากหนอปาก ทุกวันนี้ถ้าไม่ใช้กินข้าวกับพูดนี่ตัดทิ้งไปละ อย่างนี้ก็ได้เหรอ 555
“เอ่อ” ตะกุกตะกักเลยกู
เกิดความเงียบประมาณห้าวิได้ เรามองหน้ากันเลิ่กลั่ก
แต่ที่สุดที่ทำให้เขาต้องก้มหน้าไม่กล้ามองน้องเดือนคือ
น้องมันอมยิ้มแล้วเกาท้ายทอยเขินๆทำไม
โอ๊ย อิสัด กูก็เขินป่ะ
หลังจากเวิ่นเว้อมานานสิบนาที เราทั้งคู่ก็ได้เวลาต้องไปหาน้องเยียร์ ที่ป่านนี้คงนั่งแกร่วรอคอยการมาถึงของพวกเขาแบบเซ็งๆ เพราะเวลามันเลยจากที่นัดมาตั้งสิบกว่านาที โอ๊ย เขากับเดือนนี่ก็จะเขินนานอะไรปานนั้น ทำความเดือดร้อนแก่น้องนุ่งจริงเชียว
ที่จริงคือกูเขินคนเดียว เดือนแม่งเดินไปรอที่รถตั้งนานแล้ว 555
พอเขามาถึงที่จอด ก็พบกับ บิ๊กไบค์คันใหญ่สีดำจอดรออยู่แล้ว
พร้อมเจ้าของรถ…
เดือนตบเบาะหน้าปุๆ
“พี่ขี่เป็นมั้ย” น้องถาม
“ก็พอได้ ทำไม” จะให้กูขี่?
“วันนี้เหนื่อยๆอ่ะ ให้พี่ขี่ได้มั้ย”
พิจารณาสีหน้าน้องสิบวิ แล้วตอบตกลงไป
พอเราสองคนขึ้นมานั่งปุ๊บ โอ๊ย บิ๊กไบค์ที่หนักอยู่แล้ว ยังไม่เท่ามีน้องเดือนขี่ คนก็หนัก รถก็หนัก เคียงกายมึงจะไหวมั้ยเนี่ย เอาวะ น้องเหนื่อยเราต้องอดทน
“หนักมั้ย” เดือนถามเนือยๆ
“อืม พอไหว”
ขวับ
เฮ้ยๆ โนนนนนนนนนนนนน น้องเดือนอย่าทำแบบเน้
อย่าอ้อมแขนมากอดเอวพี่แบบนี้ พี่ไม่สตรอง เกร็งท้องเหี้ยๆอ่ะ เดียมสุดๆ
ไม่พอ เจ้าตัวยังโน้มกายสูงมาซบแผ่นหลังเขาอีก หัวนี่ชนอยู่ที่ไหล่อ่ะ ความจริงคือน้องสูงกว่าเขา แต่คิดภาพออกป่ะว่ามันก้มหัวแล้วเอามาถูๆหลังเขา
“ขอนอนนะ”
“ระวังตกรถตาย”
นาทีนั้นได้แต่พูดแผ่วๆด้วยความเขินอาย
ใจเขา…มันเต้นแรงจริงๆ
ขี่ไปได้สักพัก อากาศที่สบายๆของตอนเย็นดูเหมือนจะปลุกให้น้องเดือนตื่น กายใหญ่ขยับเคลื่อนไหวเบื้องหลังเขาทำรถเซเล็กน้อย เนิ่นนานก่อนเดือนจะตั้งสติและระลึกได้ว่าตัวเองอยู่บนรถที่เขาขี่ จึงเอ่ยขอโทษเบาๆ ว่า
“นี่บิ๊กไบค์หรือเต่าคลาน”
ตื่นมาก็ปากคอเราะร้ายจริงนะ
“ได้แค่นี้แหละ”
แค่นี้ที่ว่าคือ 80 km/hr เชียวนะแก แต่ถ้าเทียบกับความสามารถของบิ๊กไบค์มันยัง…
“ช้าว่ะ” เออ งั้นมาขี่เองเลยแม่ง
“จอดก่อนดิ๊” ข้างทางเนี่ยนะมึง
“เออๆ”
ดับเครื่องจอด กะจะลงจากรถ เพราะคิดว่าน้องคงมาขี่แทน แต่…
เดือนกักตัวเขาไว้ ส่วนตัวเองก็ขยับเลื่อนกายให้แนบชิดกับแผ่นหลังเขาเข้ามาเรื่อยๆ แขนแกร่งที่ยาวและแข็งแรงเอื้อมผ่านตัวเขาจากทางด้านหลังไปจับคันเร่งของรถ
รู้จักคำว่า ‘คร่อมกลายๆ’ มั้ย อืม นั่นแหละ
คือน้องมึงจะให้กูลงแล้วไปเปลี่ยนตำแหน่งไปซ้อนท้ายหน่อยก็ไม่ได้
อึดอัดกว่าเดิมอีก… เพราะหัวใจมันเหมือนพองคับอกเต็มทีแล้ว
เดือน… ไปเรียนอ่อยที่ไหนมา
ไม่อยากให้ไปถึงเร็วเลยจริงๆ
เหมือนสื่อสารกันได้
แอบมองหน้าปัดรถ
เข็มชี้ที่…
40 km/hr
บิ๊กไบค์จะเคลื่อนไปไหมนั่น
ดีงาม
***TBC.......................................
จบไปแล้วกับอีกหนึ่งตอน คือก่อนอื่นต้องพนมมือไหว้
ก้มลงน้อมกราบขออภัยที่เราไม่ค่อยมีเวลาว่างเหมือนแต่ก่อน
มีความเหนื่อยกาย ใจ และบลาๆ เครียดไปตามแฟชั่น(?) 555
อีกอย่างเรามีกิจกรรมใหญ่ที่เพิ่งจบไป ถึงกับหามรุ่งหามค่ำทำงานเลยทีเดียว
ผลลัพธ์ที่ได้และยังหลงเหลือคือปวดกายไปหมดแล้ว หวิดจะมีไข้
เลยกลายเป็นว่าตอนนี้ขอแบ่งเป็นสองพาร์ทละกันสรุปในตัวเลย
ตอนหน้า คัมมิ่งซูน #ทีเถอะ 555
หยอดให้หายคิดถึงกันหน่อยยยยยยยยย
-ด้วยความคิดถึง-
{เคียงเดือน}
-
:ling1:
เดือนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ทำไมเป็นคนขี้อ่อยแบบนี้ หืม??
:mew4:
-
แล้วที่บ่นว่า 80 km/hr ของเคียงมันช้า คือไร นี่มา40km ชิชะ มีความหมั่นไส้อิเดือน o18 o18
:m20: :laugh:
-
ยังคงอ่อยกันไปอ่อยกันมา เมื่อไหร่น้องเคียงจะเนียนคะ 5555555555 คงนู่นอ่ะ เสร็จน้องเดือนไปก่อน แต่แบบนี้น่ารักดีค่ะ ตลกดี เดือนนี่เราก็ไม่รู้อ่ะค่ะ แกขยันอ่อยนะจริงๆแล้ว แต่แบบ การไปกับน้องมีนไรงี้มันก็น่าสงสัยนะ ก็ไม่รูว่าตกลงน้องอ่อยใครกันแน่ รอดูต่อไปค่ะะะ :mew3:
-
น้องเดือนมีความอ่อยแรงมว๊ากกกก เป็นเคียงจะไม่ทน :hao7:
-
อ่อยกันไป อ่อยกันมา ได้กันซะทีเซ่ !!!!! :hao6:
-
มีความดีงาม มากน้องเดือน
:ling1: :ling1: :hao7:
-
คิดถึงเดือนกายมากก
ตอนนี้คือมีความอ่อยกันและกันไปมา
-
น้องเดือนคะ เป้นพ่อหนุ่มไร่อ้อย หรอคะ แหมมมมม อ่อยซะ 555 o13
-
เดือนเเอบร้าย มีให้ดูเป้าด้วย เคียงกายน่าตอบว่าดูนะ 5555
เดือนเสนอกายพุ่งรับ เหมาะกันจริง :hao6:
-
ในที่สุดก็มาต่อ รออ่านอยู่เลย
ขับความเร็วแค่นั้นจะถึงกี่โมงคะนั่น :hao7:
-
:m20: :m20: :laugh:ชอบๆๆ
-
:pig4: :pig4:
-
แหม่ ออกแต่สื่อนะครัช
-
ถถถถถถถถ เดือนโครตอ่อยยยยย
-
คิดถึงเคียงกาย คนเนียนจริงๆ คนอะไรทำไมเนี๊ยนเนียน
-
อ่อยกันได้อีก^^
-
เดือนเต่างับล้อแล้วแก แหมะ80ว่าช้าตัวเล่น40เร็วมากอยากอยู่กับเค้านานๆ อ่ะดิ
-
อ้อยกันไปอ้อยกันมา ได้ๆกันไปซักที 5555555555555555555555555 :hao7:
-
อ่อยย!! ตายๆมีความอ่อยกันไปมา
-
เดือนนน อ่อยอะไรเบอร์นี้ การบอกว่า ชอบกัส นี่บอกกรายๆแล้วนะ ว่าพี่เคียงกายมีสิทธิ์ อิอิ รอติดตามต่อไปค่า หายไวๆนะคะ ^^
-
โอ้ยยย เคียงงงง คิดถึง มีความมุ้งมิ้ง
-
อิพี่เคียงก็ยังไม่เนียนเหมือนเดิม :hao6:
-
มีความโรแมนติก
-
น้องเดือนมีความอ่อยแรง
ฮาจนบรรทัดสุดท้ายจริงๆ
อ่านไปขำไปจนท้องแข็ง
:laugh: :laugh: :laugh:
+1 ให้เลย คนเขียนรักษาสุขภาพนะจ้ะ
ตอนหน้าขอคัมมิ่งซูนไวๆทีเถอะ #กราบ 555555
-
ขี่ช้ากว่าเดิมอีกนะครับ ^^
-
เดือนอ่อยมากกกกกกกกกกกกก
ถ้าจะอ่อยขนาดนี้ จัดไปเลยดีไหมครัช #ยุตามแฟนคลับ
-
น้องเดือนมาอ่อยอีกแล้ววววว
สรุปแล้วกับชะนีนี่ยังไงห๊ะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
โหยยยย มีความอ่อยมากค่ะ ทั้งคู่เลย
ต่างคนต่างอ่อยแบบนี้คงลุ้นไม่นานเนอะ 555
-
:pig4:
-
คือ... เดือน.. เอ็ง ขี่ช้ากว่าอีก 55555555555555555555555555555555555555555555
-
เอาที่น้องเดือนสบายใจเลย 555
-
:pig4: :pig4:
-
มีความมุ้งมิ้งเบาๆ :mew1:
-
คิดถึงพี่เคียงคนเนียนเหมือนกันนนน
-
กรี๊ด....เขิน. :-[
-
#ดีงาม
-
เคียงไม่บ้าก็ซื่อมากอ่ะ ฮาจริงๆ55555555555
-
เพิ่งอ่านเรื่องนี้ น่าร้ากกก :katai4:
-
จร้าาาา 40 มันเร็วกว่า 80 นี่เนอะเดือน
-
มีความอ่อยแรง
-
อิน้องเดือนอ่อยแรงมาก
-
อ่อยแรงแซงโค้งมากลูก
รอเสมอ
มีความรู้สึกว่านับวันเคียงจะแต๋วและมีความคิดจัญไรเพิ่มขึ้นเรื่อยๆทุกตอน55555555
:laugh:
-
อิเดือนขี้อ่อย อิเดือนอ่อยแรงงงง
กรีดร้องงงง :ling1: :ling1:
-
:hao3:
-
555 มีความอ่อยแรง ทั้งคู่
-
#SEVEN.2
-เรื่อยๆ เอื่อยเฉื่อย-
ONLY Timeline
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
หลังจากประสบการณ์ซ้อนบิ๊กไบค์ความเร็วในการเคลื่อนที่ 40 กิโลเมตรต่อชั่วโมงเทียบเท่าเต่าคลานได้เมื่อเปรียบกับบิ๊กไบค์คันอื่นกับเดือนไปแล้ว บอกเลย น้องเยียร์ด่าแตกแตนเลยทีเดียว แหงล่ะ วันนั้นปล่อยนางรอแกร่วที่ร้านเพราะมันเลยเวลานัดตั้งเกือบชั่วโมงครึ่ง สุดท้ายก็เป็นเขาที่ต้องเอ่ยขอโทษขอโพยน้องด้วยความสำนึกผิดแต่แอบอมยิ้มกับตัวเองเหมือนคนบ้า มองไปที่น้องเดือน เออดีเนอะ เสือกยิ้มให้อีก ฟินไปดิ
หูย แต่ก็ฟินดีฟินจริงอ่ะ ยอมโดนด่า
แรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ทำไม เฉยๆ คนมันมีผู้มาตอมก็งี้ ย่อมมีหลายคนอิจฉาเป็นธรรมดา มันเป็นสัจธรรมของโลก
โอ๊ย อยากตบตัวเอง ตบความมั่นหน้าแบบชนิดไม่แลดูหนังหน้า 555
แต่เอาจริงๆ หลังจากผ่านวันนั้นไปเดือนก็ห่างหายเขาไปเป็นชาติเศษอีกแล้ว หน้าก็ไม่มีมาให้ทักให้แอบมอง โน่น ถามโซเชี่ยลดู ถ่ายรูปกันกระหนุงกระหนิงฟรุ้งฟริ้งแบบน่าอิจฉากันเข้าไป ไหนบอกไม่ว่าง ไหนบอกมีงานแสดงละคร ไหนใครว่าจะมารับไปกินข้าวเย็น ใครบอกจะมารับมาส่งเขาระหว่างที่ติวหนังสือให้น้องตัวเอง โว้ย เห็นรูปแล้วอยากพาล
เจอหน้านะ
จะตบแม่ง
ตบด้วยปากนะ
นี่ใคร เคียงกาย ลัทธิบูชาผัว อวยผัวสุด ถามหน่อย แล้วน้องเขาไปเป็นผัวกูเมื่อไหร่กัน 555
เผลอๆจะได้เมียมาแทน เอ๊ะ ??? มุกแป้กหรือเปล่า
ถ้าถามว่าตอนนี้ทำไมเขาต้องมานั่งแช่งน้อง ตัดพ้อบลาๆ น้อยใจ นั่งปาดน้ำตาไปหลายหยดแบบนี้น่ะเหรอ เอาไปดูเลย เอาไปดู เดี๋ยวเปิดให้ดู ไอโฟนอยู่ไหนนะ มือฉกเข้าไปในกระเป๋าผ้าควานหาโทรศัพท์แบนราบที่ถูกหนังสือเล่มหนาเตอะทับอยู่
นับ หนึ่ง สอง สาม
เปิดเซลลูลาร์โลด
ตึ๊ง ตึ๊ง ตึ๊ง
นั่นไง แจ้งเตือนรัวๆแบบนี้ ไทม์ไลน์น้องเดือนทั้งนั้น
เขากระหยิ่มยิ้มเหี้ยมใส่ไอโฟนด้วยความโมโห คือหลายคนบริเวณนี้เริ่มมองกูเหมือนคนบ้าอ่ะ ถามใจดูทำหน้าโกรธจริงจังไปอีกกู
แต่ประเด็นมันก็ชักอารมณ์ให้โกรธอยู่…
และ หมั่นไส้คนหล่อว่ะ
‘เวลาพักค่ะ’ กับ ชื่อ นามสกุล
คือนางก็ไม่ได้เป็นคนโพสต์นะ
แต่…
รูปคู่เล่นกันกระหนุงกระหนิงที่ฝ่ายหญิงโพสต์นี่คืออะไร ดูเป็นธรรมชาติไม่เมคสุดๆ เกลียด
‘โอย ตาย น้องกิ่งแก้วคือสวย นี่มันละครเวทีที่รวมทุกสิ่งอย่าง’
‘รู้แต่ว่าฉันต้องไปดูพวกเขาค่ะคุณแม่ เดือนกิ่งคือดีงาม เป็นคู่เรียลสุดๆ’
‘กิ่งแก้วน่ารักครับ เสียดายมีแฟนแล้ว’
‘กิ่งของกู เสร็จไอ้เดือนจนได้’
‘คนหล่อมักคู่กับคนสวย’
‘น้องกิ่งงามเริ่ด นี่ถ้านางเรียนคณะเดียวกับเดือนนะ จะเป็นคู่ที่ปัง’
‘คู่นี้กุ๊กกิ๊กกันมาตั้งแต่รับน้องแล้วใช่มั้ย’
โห ฟิตแบคดี คอมเม้นเลิศ เอากันเข้าไป อวยกันเข้าไป เกลียดนังกิ่งแก้วทันมั้ย ขอเบนเป้าหมายจากคู่แข่งหลักอย่างชะนีมีนแป๊บนึง
ก็เกลียดเขาไปทั่ว ที่ทำได้ก็แค่…ส่อง 555
ส่อง ส่อง ส่อง
ไหนขอสืบสาวหาเฟซบุ๊คหน่อย
‘กิ่งแก้ว ฉัตรไทยกุล’
ส่องสิรออะไร
นี่รูปล่าสุด ถ่ายกับเดือน
‘เวลาพักค่ะ’ กับ ชื่อ นามสกุล เมื่อห้าชั่วโมงที่ผ่านมา
*เป็นรูปกระหนุงกระหนิงกันแบบเดือนลูบหัวนาง ที่ทำท่าทางหมาน้อยน่ารัก คือคนสวยทำมันก็ออกมาแบบ… โอ๊ย กระดากปาก เอาเป็นว่าก็ดี น่ารักตามฉบับนางไป
‘มีคนซื้อมาให้ พอแล้วเดี๋ยวอ้วน’ กับ ชื่อ นามสกุล เมื่อวานนี้
*รูปแก้วน้ำปั่นวางบนโต๊ะแบบถ่ายติดรูปเดือนนอนแผ่หลาบนโซฟา คือตั้งใจบอกให้รู้ว่าใครซื้อมาให้นั่นแหละ ที่เด็ดคือเดือนไลค์ด้วย
‘ช่วงนี้ยุ่งวุ่นวายมาก’ กับ ชื่อ นามสกุล เมื่อสามวันที่แล้ว
‘กิน กิน กิน’ กับ ชื่อ นามสกุล เมื่อวันที่ XXXXXX
‘เหนื่อย เมื่อย ล้า’ กับ ชื่อ นามสกุล เมื่อวันที่ XXXXXX
‘โอ๊ย ดีใจสุดอ่ะ พระเอกคือ?’ กับ ชื่อ นามสกุล เมื่อวันที่ XXXXXX
สรุปคือทั้งคู่นี่แบบ เป็นแฟนกันเลยเถอะมึง แม่ง
ตัวติดกันเหี้ยๆ เห็นแล้วโคตรขัดหูขัดตา ส่องเฟซน้องกิ่งแก้วกิ่งไผ่นี่ไปก็ไร้แก่นสารพาลทำให้เสียอารมณ์สุนทรีย์เปล่าๆ
สรุปนี่เขาได้อะไรจากการส่องกัน
ความเหี้ยกำลังสองใช่มั้ย ตอบ
ตึ๊ง
ขึ้นสถานะหน่อยไทม์ไลน์เคียงกายเงียบเหลือเกิน
‘อยากถ่ายรูปกับเขาต้องทำยังไง #เศร้า’ รู้สึก ไม่ค่อยดี
ตึ๊ง ตึ๊ง
หือ ? เสียงแจ้งเตือนอะไร
ตึ๊ง ตึ๊ง ตึ๊ง
น้องเดือนจะโพสต์ถี่รัวอะไรขนาดนี้
ตึ๊ง ตึ๊ง ตึ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่ใช่ละ ไม่ใช่สเตตัสน้องมันละ แจ้งเตือนสเตตัสเขาเนี่ยแหละ
กดเข้าไปดู
‘รู้นะว่าอยากถ่ายกับใคร’
‘ทำมาเศร้า’
‘แท็กให้เอาป่ะพี่’
‘ใครน้า อยากถ่ายกับใครน้า’
‘สเตตัสคือเศร้า ทำไมกูขำ 555555555555555’
‘อารมณ์เปลี่ยวป่ะนี่’
‘นี่รู้นะว่าอยากถ่ายกับใคร’
‘ไม่บอกก็เดาได้’
เออะ อึ้งเลยกู สเตตัสเขาที่เพิ่งโพสต์เมื่อสามนาทีก่อน มีคนไลค์เกือบห้าร้อย คอมเม้นท์อีกกว่าสองร้อย
ย้ำ ในสามนาที
เยอะป่ะล่ะ
แล้วอะไรคือรู้ว่าเขาอยากถ่ายรูปกับใคร โอ๊ย ต้องรีบแก้ข่าวให้ตัวเอง
‘อย่าคิดว่าเป็นน้องเดือนนะ นั่นน้องนุ่ง คนที่เราอยากถ่ายด้วยไม่ใช่น้องเขานะ’
‘ขนาดนี้แล้ว พยายามไม่คิดค่ะ ไม่คิดว่า ไม่ใช่ 555555555555’
‘คือมีใครที่จะทำแบบนางบ้าง มาแก้ข่าวให้ตัวเอง แล้วเทตัวเองแบบนี้ #มีความชอบคุยกับแฟนคลับ #มีความเฟรนด์ลี่ #มีความเป็นกันเองสูงมาก #มีความแถแบบเนียนๆ’
‘พี่คะ หนูยังไม่ทันพูดชื่อใครเลย 55555555555555 ลั่น’
‘พี่ควรมีสติค่ะ #ขำหนักมาก’
‘พี่นอนมาพอหรือยัง’
‘น้องเคียงลูก เอาที่ลูกสบายใจเถอะ พี่จะไม่คิดว่าคือเดือน #แต่น้องบอกไปแล้วว่าคือเดือน #น้องพลาด’
‘เอ๊ะ ไม่ใช่พี่เดือนหรอกหนูว่า #เล่นกับนางหน่อย’
‘นั่นสิ นางจะไปอยากถ่ายรูปกับเดือนทำไมน้า’
‘เดือนอดถ่ายรูปคู่เลย’
โอ๊ยยยยย พวกแกคุยอะไรกัน
‘คุยไรกัน นี่ไม่ชอบเดือน เลยไม่อยากถ่ายรูปกับเดือน’
เขาตัดสินใจเม้นคำพูดรวบรัดตัดตอน แต่คงลืมสนใจรายละเอียดปีกย่อยดังเช่นเรื่องมารยาท เม้นนี้ของเขาคงดูหยาบคายในสายตาคนอื่นเป็นแน่
ตึ๊ง ตึ๊ง
มีคนมาเม้นตอบเขา
สอง สาม สี่ ห้า เรื่อยๆ…
‘แปลได้ว่า ฉันชอบเดือน และฉันอิจฉาที่มีนางชะนีอัพเฟซลงรูปที่นางถ่ายกับเดือนบ่อยไป’
แนะ มีแปลให้ด้วย ดีงาม
‘นางน่ารัก มาตอบมาคุยด้วย’
‘รักนางเลย’ ขนลุกสุดๆ
ตกลงก็กลายเป็นเม้นมุ้งมิ้งไปงั้น แบบนี้ก็ได้เหรอ เออ อืม
ตึ๊ง
Year Rangsiwat : ขอเทค่ะ
ตึ๊ง
ตึ๊ง
ตึ๊ง
ตึ๊ง
ตึ๊ง
‘เหยดดดดดดดดดดดดดดดด มุ้งมิ้งไปอีก’
‘ความฟินทะลุจอ พี่เขาน่ารัก’
‘พี่เขาน่ารักจังเลย’
‘โอ๊ย ฉันเกลียดโมเมนต์นี้’
และอีกหลายๆความคิดเห็น นี่คือปฎิกิริยาที่เกิดขึ้นทันทีหลังจากเสียงตึ๊งๆๆๆๆๆ
แหงล่ะ มันจะไม่ฟินได้ไง ขนาดเขาที่เห็นแล้วยังชักดิ้นชักงอได้อีก นางเทรูปพี่นาง
โอ๊ย วัยมัธยมใสๆ วัยขบเผาะ งานย้อนอดีตก็มา
นี่แอบเซฟรูปรัวๆ
ส่วนกดไลค์นี่ไม่ต้องพูดถึง ลั่นไปแล้ว
‘เดี๋ยวนะ นี่คือไม่ชอบเดือน แล้วถูกใจรูปเดือนคือ’
ตึ๊ง
พร้อมภาพแคปชั่นสุดโดน
‘Hiran ถูกใจสิ่งนี้’
งงล่ะสิ Hiran คือใคร ชื่อจริงเขาเอง เหตุผลคือเปลี่ยนชื่อเฟซถี่เกินจนลุงมาร์คล็อคเรียบร้อยแล้วจ้า อืม ก็ดีไป
เพราะความมือลั่นเมื่อกี้แท้ๆเลย
เขากำลังจะแก้ข่าวให้ตัวเอง แต่…
‘อย่าตอบฉันว่าแค่ไลค์ ไม่ได้แปลว่าชอบ #เพราะฉันนั้นคิดเกินเลยไปแล้ว 555’
เกลียดคนรู้ทัน เกลียดแฟนคลับเดือน แล้วทำไมคือกูต้องยิ้มที่มุมปาก โอ๊ย เขินตัวเองก็มีนะคนเรา
‘ไลค์ = ชอบ #ตรรกะของกูคนเดียว’
‘มีความสีชมพูนิดๆ รักนาง’
‘โอ๊ย คือไปดูละ นางไลค์รูปเดือนทุกรูปเลย #รูปที่น้องสาวเขาโพสต์อ่ะนะ 555’
‘นี่ว่าติ่งเดือนแล้วนะ อันนี้ก็ยกให้นางเลยจ้า’
ทุกอย่างมันอยู่ที่พวกแกตีความกันไปทั้งนั้น
ความจริงคือ…
ใช่ กูเป็นติ่งเดือน 555
ตึ๊ง
Year Rangsiwat ได้อยู่กับคุณ ในภาพ
โถๆๆๆๆๆๆๆ น้องเยียร์ นอกจากเทพี่มันแล้ว ยังเนรคุณเทกูได้ลงคอ
ในรูปคือน้องไม่ได้อยู่กับพี่เลย
มีเขากับเดือนกันสองคน
ไหนบอก
‘นี่สัญญา จะเก็บภาพนี้ไว้ลึกสุดในเมมโมรี่เลย แล้วเย็นนี้จะส่งให้พี่นะ’
เพราะวันนั้นลืมไอโฟนไว้ที่บ้านแท้ๆ เลยต้องขอยืมกล้องน้องเยียร์
ไม่นึกเลยว่าจะทำกันได้ลงคอ
สัญญาว่าจะส่งภาพให้พี่น่ะ น้องส่งให้แล้ว แต่อะไรคือ ‘เก็บไว้ลึกสุด’
ที่เห็นนี่คือน้องโพสต์ในเฟซแบบไม่เกรงใจพี่เลย
รูปกูถ่ายคู่กับเดือนเนี่ย…
ตอนมันหลับ!!!
‘ติ่งตัวจริง’
ติ่งคนจริงมั้ยล่ะมึง
โอ๊ย น้ำตาไหลไม่รู้ตัว
*TBC.................................................................
ก็ต้องขอโทษกันอีกตอนเนอะ T^T
ยอมรับว่า 7.2 สั้นมาก # หรือสั้นทุกตอนตั้งแต่อ่านมา 555
คำผิดก็ยังไม่ได้แก้ไขอีกตามเคย
รบกวนพ่อแม่พี่น้องในเล้า
แถวๆนี้ได้มั้ย 555
-
เอาอีกกกก นี่ไม่รู้ว่าอ่านนิยายหรือดูตลก ขำทุกตอนจริงๆ คนอะไรแถเนียนขนาดนี่5555555555
-
สกิลการแถของแกนี่คงเส้นคงวามากเลยอ่ะเคียง :hao7:
-
ทำไมอ่านละต้องขำ ลั่นหนักมาก 5555555
-
พี่เคียงน่ารักที่สุดในโลกโลกา อยู่กับพี่เค้าแล้วไม่เครียด เนียนยิ่งกว่าบีบีปกปิดได้ทุกอย่าง555555 #ประชด
-
:pigha2: :pigha2: :pigha2:
ไม่ได้ชอบแต่ไลค์ทุกรูป
:jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เลเวลการแถนี่ที่สุดอ่ะ!!!! #เคียงเดือน
-
เคียงกายเนียนได้อีก :m20:
-
นี่คือนิยายติดตามการแถของนุ้งเคียง
-
แถไม่เคยจะเนียน ฮามาก 555555555555555
-
เนียนกว่านี้มีอีกมั้ย :m20:
-
ขำลั่นบ้าน 55555
-
มีความแถได้ไม่เนียน และติ่งชัดเจนมาก
สีข้างถลอกหมดหรือยังเนี่ยน้องเคียง
ฮาาาาาาาา
-
:laugh: รู้สึกไม่เพียงพอต่อความต้องการ :katai1:
-
เคียงกายยยยยยยยยยยยยยย เคียงกายไม่ควรแถกับทุกสิ่งบนโลกนี้อีกต่อไปแล้วนะคะ มีตรงไหนต่างจากการยอมรับความจริงบ้างคะ? ฮืออออ แล้วเดือนนี่ยังไงคะ อ่อยไปทั่วเลย เดี๋ยวน้องเคียงไปติ่งคนอื่นแล้วจะมานั่งเสียใจนะ คนนี้หาไม่ได้แล้วด้วย เนี่ย น้องเคียงเริ่มมีแฟนคลับแล้วด้วยนะคะ ช้าอดแน่ๆอ่ะ :mew3:
-
สั้น!
อืมมมมมมมมนะ
เสน่ห์เคียงกายก็อีตรงแถนี่ล่ะ เวลาเดือนใช้ชีวิตคุ่กันต้องพึ่งพจนานุกรมฉบับเคียงกายไหม?
-
น้องเคียงน่ารัก ว่าแต่อิเดือนหายไปไหน ตอบ!
ให้เคียงกายละเมอเพ้ออยู่นั่น :impress2:
-
สกิลการแถของเคียงติดลบแล้วนะคะ ไม่เป็นไรเนียนๆกันต่อไป :z1:
-
นางฮา
-
คืออะไรไหนมาตอบสิ น้องเคียงจ๋าาา.......นางควรไปออกหนังสือ
'how to ทำไงให้แอบรักแล้วไม่นก แอบรักให้ตลก แอบรักแบบได้ใจแฟนคลับ'555+ชื่อยาวเนอะ
คารวะนาง นางน่ารักจริงๆ ความแถ ความต๊องของนาง
ได้เปลี่ยนนางจาก nobody no one กลายเป็น somebody someone แล้วในขณะนี้
ก็รอแต่ว่าเมื่อไร นางจะได้เป็น "The One" ของน้องเดือนซะที ป้าเชียร์อยู่น้า^^
-
มาแล้วๆ เคียงมาแล้ว ตอนนี้ก็ยังรักษาสกิลแถขั้นเทพไว้ได้เนอะ 55555 มีบ่นถึงงี้สักพักเดือนต้องโผลมาแน่เลย
-
:pig4: :pig4:
-
เคียงงงงงง นางน่ารักมากกกกก
-
สีข้างไปหมดแล้วเคียงหยุดแถเถอะ
-
ขำเคียง 5555555
-
ขอคารวะเคียงกายสกิลการแถเป็นเลิศ :m20: จับไม่ได้เลยจริงๆ555555555555
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
มีฉากเดียว???!
-
แถได้จี้มาก 55555555555
-
น่ารักมาก เดือนหายไปไหนเอ่ย???
-
นางน่ารัก แฟนคลับนางก็น่ารัก มีความรู้ทันตั้งแต่ยังไม่ได้ตอบ :m3:
-
เกลียดเคียงกาย!!!!! ทำไมไม่เล่ายาวกว่านี้ล่ะเคียง นี่รอมาตั้งนานนมเนนมโตขึ้นเป็นกอง เล่าซะนิดเดียว โอ้ยยยยย ตบซะดีไหม แช่งให้เดือนกินชะนีเลยนิ เพลีย แล้วทำไมต้องยิ้มต้องขำค้างกับแกด้วยเคียง งงตัวเอง สงสัยกินยาลืมเขย่าเม็ดแน่ๆเลย ไปๆเคียงไปหาหมอด้วยกันจะได้มาเล่าต่อยาวๆ
-
ขำหนูเคียงหนักมากตอนนี้ :m20:
-
เพลียกะวิถีเซเลบของเคียงกาย 5555555
-
ชอบๆ 55555 ขำทุกตอน มีความแถแต่ไม่เนียน แต่เดือนยังไม่เคลียร์เรื่องมีนเลย มีกิ่งมาอีก โอย เรื่องมันเศร้า ขออีกสักสองสามตอน :hao7:
-
:mew1: :mew1: :mew1:
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ ชอบแนวนี้สุดๆๆเลย
ชอบความแถ 5555
-
เป็นนายเอกที่แถเก่งที่สุดที่เคยอ่านมาแล้ว 55555555555555555
-
หยุดแถเถอะเเม่คุณ 555
-
นางมีความน่ารัก :mew2:
-
โอ๊ย ฮาหนักมาก คือยิ้มแก้มแตก คือเดินอ่าน ขึ้นใต้ดินอ่าน นั่งมอไซด์อ่าน คือแก้มแตก คือฮา คือฟิน #แดกน้องมันเดี๋ยวนี้ #ไม่งั้นน้องมันแดกเคียงแน่ #แดกเลย #ฟิน
-
หยุดแถเถอะค่ะกาย :laugh:
ยิ่งแถ ยิ่งอายน้าาาา
-
มาส่องน้องเคียง
-
55555 ขำเคียงหนักมาก อย่างน่ารักอ่ะ
-
โอ้ยเคียงงงง แกจะเอาฮาไปไหน
ตอบบบบบบ
ไม่ได้ชอบเดือนเลย ไม่ได้สนใจเลยค่ะ
ไม่ได้อิจชะนีเลยค่ะ ค่ะ เชื่อเคียงมากค่ะลูก
-
#EIGHT
-เรื่อยๆ เอื่อยเฉื่อย-
เรื่องของความรู้สึก
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
‘แอบลักหลับเดือน?’
ลักหลับโพ่ง รู้สึกกำลังโดนแฟนคลับและน้องเยียร์รุมแฉตัวเอง รู้สึกโดนรุมและอับอาย
อยากรีบจบประเด็นในเฟซบุ๊กเร็วๆ แต่ข่าวลือมักแปรผกผันกับขนาดและระยะเวลาแพร่กระจาย กล่าวคือ
ข่าวลือจุดเล็กๆ กระจายได้วงกว้างและเร็วมาก
กว้างเท่าไหร่ คือแชร์โพสต์เขากันกี่ร้อย ถามจริง แชร์เพื่อ?
ก่อนอื่นเลย คือต้องจัดการกับคนทรยศ ไม่รู้นางทีมใคร แต่ที่แน่ๆ ไม่ใช่ทีมเคียงกายคนนี้แน่นอน
Hiran : What the f**k
Year Rangsiwat : แง ล้อเล่นหน่อยเดียวเอง
Hiran : เหรอ???
Year Rangsiwat : ก็มือมันลั่น
Hiran : ลั่นถูกเวลาจริงนะ
Year Rangsiwat : นี่ไถ่โทษด้วยคอลเล็กชันรูปสมัยเด็กของเดือนเลยเอ้า
Hiran : มีหมดแล้วเหอะ
Year Rangsiwat : สมัยประถมเลยอ่ะ นี่เทพี่ชายง้อเลยนะเออ
Hiran : จริงเหรอ *O*
Year Rangsiwat : อัลบั้มสุดเริดแห่งปี วัยเด็กวัยประถมของเดือนมหาลัยเลยนะนั่น
Hiran : จะอาวววววววววววววววววววววววววววว
Year Rangsiwat : สรุปไม่โกรธนะ โอเคป่ะ
Hiran : อืมๆ
และจบด้วยการปิดประเด็นแบบยกผลประโยชน์ให้จำเลย เนื่องจากมีประโยชน์ต่อตัวศาลและทำให้ผู้ตัดสินฟินได้
รอรูปเดือนวัยประถมไม่ไหวแล้ว จะน่ารักน่าหยิกขนาดไหน โอ๊ย แค่คิดก็อยากลงไปดิ้นกระแด่วสองสามทีบนพื้นแล้ววว
ใครก็ตามเมื่อมีความสุขมักจะฮัมเพลงที่ตัวเองชอบคลอไปด้วยขณะทำนู่นนี่นั่น เขารู้ทุกคนก็เป็น เขาก็ทำอยู่ หลังจากละจากเฟซบุ๊กเขวี้ยงไอโฟนทิ้งบนเตียงปล่อยให้นอนตายดับสนิทบนเตียงอย่างไม่ไยดีแล้ว ก็ว่างจัดแบบชีวิตไม่เคยว่างขนาดนี้มาก่อน ไอ้การที่จะให้มานั่งตบปกหนังสือสองสามทีแล้วเปิดอ่านฆ่าเวลามันก็ไม่ใช่วิถีของเคียงกาย นั่งสรุปกับตัวเองอยู่นานเลยตกลงว่าจะจัดห้องซึ่งหลายวันมานี้ มันรกรุงรังชนิดเรียกว่ารังหนูก็เห็นจะไม่ผิด เหตุเพราะพวกเพื่อนๆมานอนค้าง แต่จะพูดก็พูดเหอะ เมื่อวานยังหัวเราะยังนอนกอดกันอยู่เลย ไหงวันนี้ทิ้งไปหาแฟนกันหมดแบบนี้ อิพวกเพื่อนกิน อิคนทิ้งเพื่อน บาปหนา อกตัญญู
ด้วยประการทั้งหลายทั้งปวงที่พูดมา เขาเลยมาอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อน(?) แล้วใส่หน้ากากอนามัยปิดจมูก คือสภาพเหมือนต้องไปปัดกวาดเช็ดถูอะไรที่มันฝุ่นเขลอะ ความจริงคือกูแค่จะจัดหนังสือเข้าตู้
คนอย่างเคียงกาย… เวอร์ไว้ก่อนคือชนะ
หลังจากได้เรียนรู้วิถีเซเลปกันไปเมื่อช่วงเช้า ก็ขอกระแดะโพสต์รูปตัวเองใส่ผ้ากันเปื้อนชุดเต็มยศลงไทม์ไลน์ให้แฟนคลับได้ยลโฉมในความน่ารักสดใส ความเป็นเคียงกายแบบมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งให้ฟินกันไป
ด้วยแคปชั่นเด็ดแคปชั่นโดน
‘รับงาน ปัดกวาด เช็ดถู สนใจ ติดต่อ 080345XXXX’
อิเหี้ย 555
แสดงความคิดเห็นกันเต็ม
‘เหี้ยเคียง เบอร์กู!!!’
ไอ้เก่งมาคอมเมนต์ใต้แคปชั่นแทบไม่ทัน ไงล่ะ เอาคืนที่ทิ้งกู
‘ดูนางว่างนะ แล้วสามีนางยุ่งคืออะไร’
อะไร ใคร สามี อ๋อ เดือนเหรอ อืมๆ เขาก็ต้องทำงานทำการเลี้ยงชีพเมียเป็นธรรมดา แรดดดดด
‘กูฮาชุดกันเปื้อนคิตตี้สีชมพู พี่คะ นี่ชุดตั้งแต่ยุคไหนแล้ว’
นี่เพิ่งซื้อมาเหอะ เมื่ออดีตกาล ฮ่าๆ
‘นั่นไม้ปัดฝุ่นหรือพร็อพเสริม สีสันเยอะเชียว’
หือ นี่ไม่ได้คิดว่าถือไม้ปัดฝุ่นนะ นี่คิดว่าถือสายรุ้งอยู่
‘กระแดะปิดแมสอีกคนเรา #หยอกกันเล่นๆ’
เหอะๆ หยอกแรงมาก นี่บอกเลย
ก็ไม่ได้คิดอะไร…
โอ๊ย ฮาแต่ละคอมเมนต์ คือสุดท้ายตัวเองก็มานั่งจิ้มไอโฟนจึ๊กๆ ไล่ดูแต่ละคอมเมนต์ไปเพลินๆ ไอ้จุดประสงค์แต่แรกที่ว่าจะมานั่งจัดหนังสือเข้าชั้นนี่ก็กลายเป็นมานั่งไล่อ่านความคิดเห็นกันตาแฉะ
‘เพิ่งเห็น ไปกดไลค์กันยัง เพจเดือนกาย’
*พร้อมภาพแคปหน้าจอ ปรากฏไทม์ไลน์ของแฟนเพจเดือนกายที่เพิ่งแชร์รูปที่เขาโพสต์ท่าในชุดกันเปิ้อนถือไม้ปัดฝุ่นปิดหน้ากากอนามัยไปหมาดๆในระยะเวลาไล่เลี่ยกับที่เขาลง
343 คนชอบสิ่งนี้
เฮ้ย นี่มันอะไรยังไงกัน
ว่าจะกดเข้าไปดูแล้ว แต่เผอิญ มีเบอร์โทรเข้ามา
เบอร์โทรใคร ???
กดรับดีไหม หรือวางสายดี
ตึ๊ด
“ฮัลโหล นี่ FBI ต้องการเรียนสายกับใครครับ”
บอกเลย เล่นมุกนี้ ไม่ปัญญาอ่อนก็บ้าเกินทน
[ฮ่าๆ พี่เล่นไรเนี่ย]
อ้าว เสียงคุ้นๆ
“ใคร…วะ?” ถามไปด้วยความอยากรู้
[ให้เดา] บ๊ะ มีให้ดงให้เดา
[เร็วดิพี่ เปลืองตังค์]
“ไอ้เดือน บอกแต่แรกก็สิ้นเรื่อง”
ทุกคนฟังนะ คือเสียงที่ตอบเดือนไปมันแบบ ปกติมาก มันคือการเฟค พยายามให้เสียงเป็นโทนเดียว ควบคุมอย่างยากลำบาก เพราะภายในใจคือ
ตุ้ม ตุ้ม ตุ้ม
เดือนแม่งงงงงงงงงงงงงงงงงง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
นี่คือเหตุการณ์จำลอง ณ ขณะนี้ภายในตัวเคียงกาย
โอ๊ย หัวใจกูจะระเบิดมั้ยเนี่ย
[บอกก็ไม่ลุ้นสิ]
เหรอ ความจริงคือเขารู้ตั้งนานแล้วว่าเป็นเสียงใคร โอ๊ย นี่ฝันอยู่หรือไง เดือนโทรมาหากู เดือนเลยนะ เริ่มมีอาการเพ้อแทรกซึม
“โทรมามีไร แล้วเอาเบอร์ใครโทรมา”
ประโยคหลังคือพูดช้าๆ ชัดๆ นี่หลอกถามเบอร์ด้วยความเนียน ไงล่ะ เลเวลอัพแล้วนะทุกคน
“ไม่ได้จะเมมไว้นะ แค่อยากรู้เฉยๆ” คือเดือนเงียบไปสามส่วนสี่วินาทีกูก็มีพิรุธแล้ว 555
[เมมไว้เลย เบอร์นี้เบอร์ผมเอง]
รู้สึกคิดไปเองหรือปลายสายก็ย้ำชัดถ้อยชัดคำเหลือเกินวะ
“ไม่เมม”
มือนี่กะจะกดยิกๆทันทีหลังวางสาย
[จะเมมชื่อว่าไรอ่ะ]
“เดือน… เอ๊ย อะไร ไม่เมมมมมม”
เกือบแล้วกู เกือบหลุดเดือน…
ผัวกาย
โปรดอย่าได้เบะปากเพราะความแรดของนายเอกเรื่องนี้ยังไม่สิ้นสุด
อยากจะแรด แรดก็มา
แรด แต่ ไม่ นก
อ่ะๆ เบะปากไป นกก็อยู่ส่วนนกนะจ๊ะ
[ฮ่าๆ ไว้ก่อนดีกว่า พี่ ว่างป่ะ]
“เนี่ย ปัดกวาดเช็ดถู…”
[ว้า ว่าจะวาน…]
“ว่างมากจ้า”
[เฮ้ย พี่ตลกว่ะ]
“เปล่า หมายถึง งานมันก็ไม่หนัก นี่ก็ว่างอยู่ ทำกันหลายคน เนี่ย ป้าแม่บ้านเขาก็บอก หนูไม่ต้องทำๆ คือจิตใจดีอยากช่วย เข้าใจมั้ย”
[สรุปไม่ว่าง]
“ว่างสิ นี่ทิ้งไม้กวาดเลย”
[แต่คิดอีกที รบกวนพี่ว่ะ เดี๋ยวโทรหาเยียร์…]
“หยุด นี่กูว่างมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
ลากเสียงยาวใส่ปลายสายเลยแม่ง เชื่อกูทีเถอะ
[ฮ่าๆ หยอกเล่นอ่ะหยอกเล่น]
“สรุปจะวานให้ทำไร”
[ซื้อข้าวมาที่กองให้หน่อยดิ คือเกิดแอคซิเดนท์ งานมันติดขัดนิดหน่อย ต้องไปแก้นั่นนี่ ฝ่ายอื่นก็หัวหมุนวิ่งวุนไปโน่นไปนี่ กลายเป็นว่าทั้งกองก็ยังไม่ได้กินข้าวเลย ถ้าไม่รบกวน วานพี่ช่วย…]
“อืมๆ ได้สิ” นี่อยากไปเจอหน้าแกใจจะขาดแล้ววววววว
เก็บประโยคต่อท้ายไว้ในใจ
[ขอบคุณมากนะพี่]
“แค่นี้เอง”
[เงินออกไปก่อนนะ]
[ไปนะ]
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
เฮ้ย เดี๋ยว แล้วทั้งกองมันมีกี่คนล่ะนั่น อะไรของแม่ง จะมาก็มาจะไปก็ไป
ฮ่วย ยังคุยกันไม่ชุ่มตับเลย
เก็บเอาไว้ไปคุยที่กองถ่ายก็ได้ แอร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
มี ความ แรด ไม่เกรงใจใครเลยกู
[ว่า?]
อะไรคือ ว่า? สั้นๆ
“รู้เหรอว่าใครโทรมา”
[เอ้า ก็พี่เคียงกาย คณะอักษรศาสตร์เอกภาษาสเปน หรือไม่ใช่ งั้นวาง]
“เฮ้ย กูเองๆ”
[กูเองน่ะใคร]
คือถามกันไปไถ่กันมา ตกลงนี่ทั้งกองอยากกินข้าวจริงๆใช่มั้ย
“เออ พี่เคียงกายคณะอักษรศาสตร์ เอกภาษาสเปน”
“ข้าวมาแล้วนะ แต่ มารับหน่อยดิ”
[โอเค อยู่ไหนอ่ะพี่]
“คณะบริหารแล้ว”
[หมายถึงส่วนไหนของคณะ]
อย่ามาทำเสียงเซ็งใส่แฟนนะเดือน
ได้แต่มโนในใจ ที่พูดออกไปคือ…
“ใต้ตึกเนี่ย”
[รออยู่นั่น เดี๋ยวไปรับ]
“รีบมาเลย” กูอยากเจอหน้ามึงเร็วๆแล้ว
[ห้านาทีถึง]
แล้วมันก็วางสายไป…
เขาหลบมุมไปยืนรอเดือนอยู่ตรงตู้กดน้ำที่วางตั้งตรงมุมตึกคณะ ขนาดนี่วันหยุดเหล่าท่านผู้บริหาร CEO ในอนาคตก็ยังไม่หยุดเรียน หยุดทำงาน ยังเดินขวักไขว่เข้าออกตึกกันวุ่นวาย แล้วเช็คคณะเขา เด็กอักษรเหรอ โน่น ไม่ร้านเหล้าก็นอนตายในห้อง อุ่ย นั่นมันตัวกูเอง 555
“พี่เคียง?”
เขาหันไปตามเสียงเรียก
“เฮ้ยพี่ มองผมตื่นๆแบบนั้นคือไรอ่ะ”
เขารู้ตัวเองว่ามองเดือนไม่กระพริบตา น้องเลยเอามือใหญ่มาพัดไปมาตรงหน้า
“แม่ง นี่คนหรือเทวดาวะ”
เขาเผลออุทานออกไปอย่างอดไม่ได้ นี่วันนี้น้องหล่อจริงจัง กางเกงสแล็คขาเดปกับเสื้อยืดคอกลมแบบแหวกลึกเผยกระดูกไหปลาร้ามีเสน่ห์ คือนี่มันพระเอกในฝันเขาโคตรๆ โอ๊ย มอง มอง มอง
ไม่อยากให้ใครมองมันเลย หวง
ก็มันหล่ออ่ะ
“พี่ ตื่นยัง”
น้องเอามือมาวางเบาๆบนหัวเขาแล้วออกแรงจับศีรษะเขาโคลงเคลงไปมา
“อื้อ ไม่ได้หลับ”
“เหรอออออ นี่มองตาค้างนึกว่ามโนอะไรอยู่”
มโนว่าเมื่อไหร่จะได้แกเป็นผัวอยู่เนี่ย อุ๊บส์ ไม่แรดสิ ไม่แรด
“อ่ะ ข้าว”
ยื่นถุงพะรุงพะรังให้เดือน
“นี่กี่กล่องเนี่ย”
“สี่สิบ”
“เชี่ยแม่ง”
เต็มหน้ากูเลย
“โทษๆพี่ ทั้งกองมีแค่ยี่สิบคน นี่สองเท่าเลยนะ”
“กูจะไปรู้ได้ไง ชิ่งวางสายก่อนอ่ะ”
“โอเคคร๊าบ ขอโทษครับ ป่ะ”
เดือนยื่นมือมาขอถุงข้าวไปช่วยถือ
“ไปไหน” นี่งงนะ ชวนไปไหน มึงมีซ้อมละครต่อไม่ใช่เหรอ
“ไปห้องซ้อมไง”
“เฮ้ย คนนอกดูได้เหรอวะ”
นี่มีความหวังทันที ไปดูเดือนซ้อมละครกันแกร
“ไปดิ รอไร”
จับมือเดินไปด้วยกัน
ความจริงคือ…
ต่างคนต่างเดิน
แต่ไหงรู้สึกเหมือนมือเดือนชอบแกว่งมาโดนมือเขาบ่อยไปนะ
มีความบ้องแบ๊ว นึกจะใสก็ใส นึกจะแรดก็แรด
จงอย่าคาดหวังอะไรกับนายเอกเรื่องนี้
กร่อย กร่อย และกร่อย
นี่ก็มานั่งในห้องซ้อมได้กว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว มองดูเดือนซ้อมก็ถอนหายใจไป ไม่น่ามาอยู่ในห้องนี้เลยเรา
เหมือนมาเป็น…
คนให้คำปรึกษาอะไรสักอย่าง
แม่งรัวคำถามมาที่กูกันเหลือเกิน ไม่ยกเว้นนางเอกที่จะต้องซ้อมบทนะ ทั้งกองดูจะพุ่งความสนใจมาที่เขาและพระเอกละครตั้งแต่เราทั้งคู่เดินเคียงกันเข้ามาในห้องแล้ว
“เป็นอะไรกับเดือนอ่ะ”
“ตัวจริงพี่น่ารักอ่ะ”
และคำถามจากนางเอกละคร
“พี่เป็นรุกหรือรับ”
สาบาน นี่คือผู้หญิงบริหาร สวย น่ารัก และเป็นสาววาย
ส่วนอิน้องเดือนเหรอ มันไม่แม้แต่จะมาช่วยเขาตอบคำถาม ไปยืนซ้อมบทพูดของตัวเองกับเสาเงียบๆอีกมุมหนึ่งไป
แกรก
ประตูห้องเปิดออก มีคนเดินเข้ามา
เฮ้ย งานดีเหมือนกันนะ สูง ใหญ่ มองภายนอกคือล่ำมาก
กลัวเลย 555
“นั่นไง พระรองของเรามาแล้ว ป่ะๆ มาๆ ซ้อมกันต่อ”
ตอแหล นี่ทำทีรอพระรอง ที่จริงพวกแกๆก็โดดซ้อมมาเผือกเรื่องเขาทั้งนั้น
พระรองหุ่นล่ำ คือไม่รู้ชื่อกูก็จะเรียกแบบนี้แหละ เดินตรงมาหาเขา
“ขอกินน้ำหน่อย”
หือ เขาชี้ที่ตัวเอง คือเขากำลังดูดน้ำพอดีไง
“มึงนั่นแหละ”
เฮ้ย พระรองหุ่นล่ำอยู่ปีสองเท่ากูเหรอเนี่ย อ้าว นี่ไม่ใช่งานแสดงที่ปีหนึ่งของบริหารต้องทำหรอกเหรอ
“แต่เราดื่มไปแล้วนะ” กระแดะปากพูดแทนตัวว่าเราจริงๆเลยกู
“เออๆ” เหมือนคนตรงหน้าจะเริ่มรำคาญ เขาเลยยื่นน้ำที่ตัวเองดื่มไปครึ่งขวดให้
“อ่ะ”
พระรองหุ่นล่ำถอดแหวนหัวกะโหลกที่มันสวมนิ้วอยู่เมื่อครู่ออกมาให้เขา
“จูบแล้วหมั้นเลย”
“ฮะ”
“ก็ จูบทางอ้อมไปแล้วไง” มันชี้ๆตรงปลายหลอดดูด
กูเริ่มกลัวมึงจริงจังแล้วนะไอ้พระรอง
มีเสียงดังมาจากมุมไหนซักมุมในห้อง
“เหี้ยแม่ง ไอ้พรต เล่นของสูงแล้วมึง”
แต่เสียงของคนที่อยู่ตรงหน้าก็บังคับให้เขาหันมาสนใจต่อ
“เรียนคณะไหน
เอกอะไร
และ
มีแฟนยัง
น่ารักว่ะ
จะจีบนะ
ตกลง?
ตกลงแล้วนะ”
เฮ้ย ว้อทเดอะฟัค อะไรเนี่ย งงไปหมดแล้ว
ตึง!
ไม่ทันจะหายงง เสียงทางอื่นก็เบนความสนใจคนทั้งห้อง
เดือนนั่นเอง ในมือร่างสูงถือบทละครปึกหนาแนบโต๊ะ เดาว่าเมื่อสักครู่ก่อนหน้านั้นน้องคงฟาดมันลงกับโต๊ะตัวนั้นแน่นอน เลยเกิดเสียงดังตึง
เดือนก้าวดุ่มๆมาจับแขนเขา แล้วลากไปไว้อีกมุม
เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมาก เขางงไปหมด คืออะไร
ในหัวมีประโยคเดียว
ฉันต้องได้เดือน
555 ใช่เวลาคิดเรื่องนี้มั้ย
ได้ยินแว่วๆ
“ไอ้พรต มึงมันเหี้ย”
“เชี่ยไร ก็เขาน่ารัก กูชอบ กูว้อน อยากมีแฟน โสดมานาน”
“งั้นมึงรู้ไว้ซะ นั่นพี่เคียงกาย พี่เขาอยู่ปีสอง กำลังคบกับเดือนอยู่”
ท้ายประโยคเสียงแผ่วเบามาก เขาทันได้หันไปมองระหว่างไหล่เดือนกับพระรองที่…
หน้าเหวอไปแล้ว…
หงุดหงิด ฟุ้งซ่าน คิดหนัก
เดือนเป็นอะไร?
เขาถูกเอามาปล่อยทิ้งคนเดียวเดี่ยวๆในห้องแต่งตัวของนักแสดงชาย แล้วเดือนก็จากไป อะไรคืออดดูเขาซ้อมละครกัน เสียงข้างนอกนี่ก็ฟาดกระบี่ฟาดดาบกันมันเหลือเกิ๊น
เกือบยี่สิบนาทีเสียงก็เงียบลง
แกรก
มีคนเข้ามาเปลี่ยนเสื้อ
“เดือน”
เขาเอ่ยทักน้องไป
“เดือน”
ไม่ตอบกูซะงั้น เออ แม่งตามใจมึงเลย
เขาเบือนหน้าหนีไปอีกทาง แม่งเหมือนแฟนงอนกันอ่ะ นี่อยากเลื่อนสถานะอยู่ เป็นเมียเลยไม่ต้องแฟนก็ได้ ยังเล่นได้อีกกู 555
โซฟายุบๆ เหล่ตามองคือน้องมันมาทรุดนั่งลงข้างๆ
“พี่เคียง”
ตัดชื่อกูซะสั้นฉับ ดีเนอะ ขี้เกียจพูดยาว
“พี่เคียง”
“เมื่อกี้ยังไม่คุยกับกูอยู่เลย”
“เหนื่อยๆไง”
“เหรอ”
“ฮ่าๆ”
สรุปเราก็หันมาคุยกันแบบงงๆ
“ขอโทษที่บังคับพี่ให้มานั่งรอให้ห้องแต่งตัวนะ”
“…”
“ขอโทษนะคร๊าบบบบบบ”
“…”
“นะ ให้หอมแก้มคืน”
น่าสนมาก
โอ๊ย ขี้อ่อยเหลือเกินนะมึง
“แล้วเมื่อเช้าเป็นไร จู่ๆก็มาลากกู” เขาหมายถึงที่มันลากเขาออกมาจากไอ้พระรองหุ่นล่ำที่ชื่อพรตนั่น
“เปล่า”
อย่ามาทำเฉไฉเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแบบนี้
“พี่ หยิบกระเป๋าตังค์ข้างหลังให้หน่อยสิ ผมเอื้อมไม่ถึง”
เดือนหมายถึงกระเป๋าตังค์ที่วางไว้ตรงโต๊ะเล็กข้างหลังโซฟา คือ ให้กูเอื้อมกูก็เอื้อมไม่ถึงอ่ะ แหม ขี้เกียจแล้วใช้กู คืองี้ จะอธิบายตำแหน่งที่อย่างละเอียดคือในห้องมีโซฟาตัวหนึ่งวางอยู่ แล้วข้างหลังโซฟาก็มีโต๊ะเล็กๆตั้งอยู่ไว้ใช้วางของ ซึ่งตำแหน่งที่โต๊ะเล็กอยู่ตรงกับตำแหน่งที่เดือนนั่ง แต่เข้าใจมั้ย โต๊ะเล็กมันวางข้างหลังโซฟา แล้วเวลาเรานั่ง ก็เหมือนหันแผ่นหลังชนโต๊ะเล็กเพียงแต่แผ่นหลังเรามีเบาะนุ่มของโซฟาพิง เห็นมั้ย แค่น้องเดือนสุดหล่อเอื้อมกวาดมือไปก็คือถึงอ่ะ หรือหันหน้ามาแล้วหยิบก็ยังได้
“มึงก็หันไปหยิบดิ ข้างหลังนี่เอง”
“ผมกำลังถอดรองเท้าอยู่ เนี่ย พอดีเลย เดี๋ยวผมก้มแล้วพี่ก็อ้อมตัวเอื้อมมือผ่านหัวผมไปหยิบให้หน่อย”
“เออๆ รำคาญแม่ง”
เดือนก้มไปถอดรองเท้าจริงๆ แล้วเขาก็เอื้อมแขนไปควานหากระเป๋าตังค์มันจริงจัง
แต่ไหนวะกระเป๋าตังค์ คลำๆดูนี่บนโต๊ะคือโล่ง
เลยยื่นหน้าเข้าไป กะจะมองหา แต่ผลลัพธ์ที่ได้คือหน้าเขาเข้าไปใกล้เดือนมากขึ้นเรื่อย แล้วมันประจวบเหมาะกับเดือนเงยหน้าขึ้นมาจากการถอดรองเท้าพอดี ด้วยมุมและองศาที่แบบ แมชกันมาก เลยทำให้หน้าเขากับเดือนคือ
ปากประกบปากแบบแนบชิดเลยจ้า
วินาทีนี้อย่าถามอะไรเขาทั้งนั้น
รีบผละออกมาทันที
“โทษทีพี่”
เดือนเกาหัวเขิน
สักพักก็ยิ้มเจ้าเล่ห์
แม่ง ยิ้มแบบนี้รู้เลย
เดือน…
คือมึงกะจะเอาคืนกูที่ไม่พูดกับมึงแล้วให้มึงเป็นฝ่ายง้อด้วยการหลอกกูว่ามีกระเป๋าตังค์อยู่ตรงโต๊ะตัวนั้น แล้วพอกูคลำหาไม่เจอ มึงก็รูว่ากูต้องชะโงกหน้าไปมอง แล้วมันจะไปตรงกับหัวมึงที่ก้มลงไปถอดรองเท้าเป๊ะๆ แล้วมึงก็จะแกล้งเงยขึ้นมา หัวแข็งๆของมึงก็จะชนคางกูใช่มั้ย แต่โทษที กูเป็นคนตาเหล่ เลยเหล่มองได้ไกลหน่อย ผลลัพธ์เลยกลายเป็นฟินไปซะงั้น
ฮ่วย เบื่อคนเจ้าคิดเจ้าแค้นจริงๆ
และ…
เบื่อมั้ย ที่กูแม่งโง่ดักดาน 555
*TBC..................................................................
ในที่สุดก็มาจนได้ ตอนนี้อาจมีคนงง จงงงต่อไป
ขอโทษที่อาจเลยกำหนดวันอาทิตย์มาบ้าง 555
แต่ก็มาแล้ว ขอบคุณที่ยังคอยติดตามกันนะ
อ่านทุกคอมเมนต์เลย ชอบ อ่านแล้วยิ้ม
แล้วเจอกันตอนหน้า #ที่ยังไม่มีกำหนด
-
:really2:
นางนี่แกล้งโง่สินะ แหม่ :laugh:
-
นายเอกเรื่องนี้ ... :เฮ้อ:
-
คำถามพี่เคียงแกล้งหรือโง่จริง
แล้วเดือนคืออ่อยแรงมาก ชอบอ่ะ
-
อ่อยกันไป อ่อยกันมา :hao7:
-
น้องเดือนแผนร้ายกาจมาก :ling1: :ling1:^^
-
โอ้ย หมั่นความใสของนางงงงงงง กินน้องไปคะน้องแม่งยอมแล้วววววว
-
นายเอกโง้โง่เนาะ หึหึ 555555
-
ทำไมรู้สึกนางสวย 55555
-
:laugh:
-
เดือนต้องหึงแน่ๆ อย่ายุ่งนะๆๆๆ :katai1: :katai3:
มาอาทิย์ละตอนก็ได้ :ling1:
-
ดองไว้3ตอน มาอ่านรวดเดียวโอยฟินนาเล่
แบบว่า โอยยย
เดือนแม่งเจ้าเล่ห์ จริงๆเคียงก็ตามทันละแต่ในสมองเหมือนนางจะแอ๊บใสไว้555
ขอรูปตอนเด็กของเดือนด้วยดิ อยากได้555
ว่าแต่พรต รุกเร็วเวอร์ ทำเอานางที่แรดกลายเป็นแรดเอ๋อเลย555
งานนี้มีหึง เคียงไม่ต้องมโนแล้วละ เดือนเขาจัดเต็ม รอๆๆๆๆ
-
เมื่อไหร่จะเป็นแฟนกัน 555555555 ขนาดนี้ก็จีบเลย
-
เดี๋ยวนะ นี่เคียงคือใสๆ จริงๆ ใช่ไหม?
นี่ก็ว่าเดือนอ่อยแรงมากกกกก แล้วนะ บางทีก็ดูต่อมมโนทำงานดี แต่บางทีก็ไม่ได้รับรู้อะไรเลยใช่ไหมเนี่ย?
ขำเคียงจริงจัง :m20:
-
เดือนขี้อ่อย
พี่เคียงนี่ก็ซึนเหลือเกินนนนนน
-
คิดถึงพระรอง พระรองก็มา
ตัวกระตุ้นชั้นดีเราชอบบบ 5555555555
ปล. งงจริงด้วย เรางงฉากเดือนเคียงที่โซฟา พยายามคิดตาม นึกภาพไม่ออก T^T
-
โง่จริงจังนะนังเคียงง
รอตอนต่อไปค่าา
-
มากค่ะเคียง55555555555555555555555
-
แหมะ....หน่องเดือนแผนการช่างแยบยล :hao3:
-
:pig4:
-
ถ้าจะมุ้งมิ้งขนาดนี้เดือนของพี่เคียงกายเป็นแฟนเลยเถอะ
หึงขนาดนี้ไม่รีบตีตราไว้เดี๋ยวพระรองมาชกไปทำไงอ่ะ :hao5:
-
เดือนแม่งขี้อ่อยยยยยย 5555
-
:pig4: :pig4:
-
กรี๊ดดดดดดดด อิเดือนขี้อ่อย อิเดือนขี้หึง 55555
และแน่นอนว่าเคียงกายคือแรดอย่างต่อเนื่องงงงง
-
คือเค้าหลอกจูบป่ะแก คือเดือนคงไม่เจ้าคิดเจ้าแค้น(มั้ง) แต่ที่แน่ๆ มีหวงด้วยอ่ะ งานนี้ฟิน
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
โง้ยมีความหึงเว้ยยยย
เนียนไปอีกจะบอกว่าเนียนก็ตงิดคือทำไมทีงี้หนูกายตามไม่ทันซะงั้น555555
-
แรดแล้วก็ไม่ควรโง่นะคะพี่เคียง55555555
-
พี่เคียงแกนี่โง่จริงหรือแกล้งโง่ ตอบ!! :hao7:
ตอนนี้น้องเดืองมีความหึงเข้ามาด้วย
อ่อยกันไปอ่อยกันมาเมื่อไหร่จะบอกรักกัยซักทีค้า :impress2:
-
ใครอ่อย แรงกว่ากันค่ะ ตอบ......
-
เดือนนนนนนนนนน อย่าช้าเซ่ เจ๊เคียงมีคนชอบนะเฟ้ยยย
-
ต้องการต่อ 555555555555+ ขำเคียงกายมากกกกกกกก ส่วนเดือนนี่รถอ้อยคว่ำมากค่ะ
-
โอ๊ย ยยยยย 555555555555555555555555
-
เดือนเนียนมาก
ตอนที่เดือนหึงเคียงเคียงน่าจะรู้นะว่ามันหึงงง โอ้ยย น่ารักก :impress2:
-
เดือนนี่เจ้าเล่ห์จริงๆ
เหมือนว่าเคียงจะตามไม่ทันนะ
-
เคียงเป็นนายเอกที่นอกจากจะแถไม่เก่ง ยัง ....
อีกเนาะ ละไว้ในฐานที่เข้าใจละกัน
-
:pig4: :pig4:
-
ผลัดกันอ่อย เคียงกายอ่อยแบบมีแผน(ซื่อๆ) เดือนอ่อยแบบไม่มีแผน(เจ้าเล่ห์) :hao7:
ผลอ่อยครั้งนี้ใครจะชนะกันนะ ถ้ายังไม่มีผลมีหวังเคียงกายสีข้างคงจะไม่เหลือ แถซะ :laugh:
-
พี่เคียงคนเนียน พี่เคียงคนฉลาด พี่เคียงคนเรียบร้อย555555
-
อะไรเดือน เอาชนะมากเธอ พระรองจูบทางอ้อมแค่นี้มีเอาคืน จูบจริงฟินจริงไปดิ :m3:
-
เดือนนี่ยังไงเนี่ย แอบชอบกายเหรอจ๊ะ
-
เราว้อนตอนต่อไป :katai3:
-
งืออออออ
น้องเดือนมีจูบคืนอ่ะ
แต่เป็นแบบปากแตะปาก ไม่ใช่ทางอ้อมนะจ๊ะ
กริ๊สสสสสสสส
:hao6:
-
โอ๊ยยยยยย อีเคียงงงงงงงงงง คิดได้อ่ะ รถอ้อยคว่ำขนาดนี้
นี่นายเอกโง่ หรือโง่กันแน่คะต
-
พี่เคียงนี่ฮาจริง ส่วนน้องเดือนนี่ก็นะครับ คิดยังไงบอกพี่เคียงไปเลย
-
น้องเดือนพี่แนะนำเลยนะ ถ้าจะใช้มุก หรือเนียนๆจีบอิเคียงเนี่ย
บอกเลยว่านางไม่รู้เรื่องหรอก ออกจะซื่อบื้อขนาดนี้
แนะนำว่าบอกนางไปตรงๆเลยดีกว่านะ :impress2:
-
โอ้ยยยยยยเคียงงงงงงงง แหม่บทจะซื่อก็ซื้อซื่อเนาะ :z3:
ฝากถึงน้องเดือนค่ะ มามุกนี้หนูก็รุกพี่เค้าไปเลยลูกกกก :hao3:
-
ติดตามค่ะ :mew2:
-
มาแว้ววววว
-
อัพที่เถิดดดดด :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
เคียงงงงงงงงงงอะไรคือการคิดไปเองว่าเดือนตั้งใจจะให้หัวชนคางคือเค้าหลอกจูบลูกกกกกกกกกกกก :laugh:
-
หึงโหด หึงแรง เจ้าเล่ห์
-
งื้ออออออออออ น่าร๊ากกกกก :impress2:
-
ยังไม่มาอีกหรอคิดถึง :mew2:
-
คิดถึงเดือนขี้อ่อย กับเคียงกายแสนซื่อมะไรท่านจะกลับมาหาเราาาาาา :hao5:
รอค่ะรอ
และคงรอต่อปายยยย
คิดถึงท่านคนแต่ง กลับมาเถอะเราคิดถึงงงงงงง :mew6:
-
คิดถึงเคียงแล้ว เมื่อไหร่จะกลับมานะ :hao5:
มาต่อเถอะค่ะ อย่าหายเลย :sad4: :sad4:
-
อ้าว กรี๊ดด เราเพิ่งมาอ่านค่ะะะ 55555555555 เราว่าเดือนนี่คือจงใจอ่ะ คุณพระรองได้จูบทางอ้อมไปแล้ว เดือนจะยอมได้อย่างไร เดือนเลยต้องจูบทางตรง กรี๊ดดดดด ใครคุ้มสุดคะงานนี้ เคียงกายยยย บ้าจริง เราว่าเธอโง่อ่ะ เธอมโนมากไป เธอควรอยู่กับความจริงบ้างแล้วเธอจะรู้ว่าน้องเดือนจงใจทุกอย่าง แอร๊ยยย :mew3:
-
นั่งปูเสื่อรอออออ
-
โอ๊ยยยย เรื่องนี้คือน่ารักมากกกกกกด
ชอบนายเอก ชอบพระเอก ชอบเพื่อนนายเอก ชอบตัวประกอบทุกคนที่อยู่ในเรื่อง
ขำมาก ตลกสุดๆ เป็นนายเอกที่บ๊องได้ใจดีจริงๆ
-
เขาเปลี่ยนมาเป็นนิยายรายเดือนหรอครับ
-
:o8: :laugh: เดือนอ้อยหล่นกระจ่าย
-
:hao5: :hao5: :hao5:
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
#NINE
-นอกเรื่องของกฎเกณฑ์-
เมื่อเคียงอยากได้ของฟรี
คงไม่มีใครในโลกนิยามคำว่า ‘พลาด’ ให้อยู่ในคำจำกัดความที่แสนแคบได้
งั้นเอาใหม่… ถ้าเปลี่ยนมาเป็นคิดถึงผลของมันล่ะ นึกภาพออกเลยล่ะ
การล้ม? การก้าวพลาด? ความผิด? หรือแม้กระทั่ง ความเสื่อม?
แต่ใครก็รู้ว่า ถ้าพลาดแล้ว พลาดเลย เอากลับมาไม่ได้
นอกจาก…
เริ่มทำใหม่ หรือ ไปให้สุด เท่านั้นแหละ!!!
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
“เฮ่นโหล่ววววววววววววววววว เอฟวารี่บอดี้ ไอแอมนาย นายทีแปลว้าเลขก้าวไง้… (ไอแอมนาย นายที่แปลว่าเลขเก้าไง)
อ่ะๆ อี่ส้ม ก้าวขาหนีไปซิ ที่นั่งกู”
สำเนียงบริติชชนิดฟังแล้วชาวต่างชาติเป็นต้องหูดับมาเต็ม พร้อมกับการปรากฏกายของชายที่ได้ชื่อว่า ‘ถูกผัวกก’ มาตลอดหนึ่งอาทิตย์เต็มอย่างยอดชายนายเลขเก้า ที่หลบลี้หนีหาย จนเพื่อนฝูงไม่เห็นหน้าเห็นตา เกือบๆจะไปแจ้งความคนหายแล้วก็มีมา นี่ดีนะที่เจ้าตัวยังมีชีวิตวนเวียนสิงในกลุ่มไลน์อยู่ ไม่งั้นเป็นตายร้ายดีอย่างไร จ้างให้ก็ไม่สนใจ #อ้าว อินี่ 555
“มาเบียดอะไรตรงนี้ ถามว่ามีที่อื่นให้นั่งมั้ย” คุณส้มเธอก็ไม่มีน้อยหนา สาดมาเทกลับสิ รออะไร หญิงไทยต้องใจกล้า ฟ้าผ่าต้องไม่ตาย #ห้ามเป็นหมันพอ อิเหี้ย โอ๊ยขำ
“ก็มีเรื่องกิ๊กก๊อกนิ้งหน่องกองกอยอยากคุยกับอิเคียงมันหน่อย” นายบิดตัวไปมาด้วยขณะพูด
“ตอแหล” อื้อหือ เข้าเต็มหน้าไอ้เคียงเต็มๆเลยครับ คุณส้ม อิโดกกกกกกกกกกก
“หาเรื่องดูหนุ่มวิศวะโต๊ะโน้นก็บอกมา” เขาที่นั่งตรงข้ามส้มรีบหันหลังขวับ อื้อหือ เห็นแล้วน้ำลายหก ถึงว่าอยากนั่งที่ส้มขนาดนี้ โลเคชั่นดีก็บอก และไม่ลืมเหล่ตามองอิส้มอย่างรู้ทัน พร้อมกับมีตัวแทนอย่างคุณนายเปล่งวาจาอสรพิษพ่นใส่สาวเจ้าตรงหน้าไป
“มึงก็ไม่ต่างกันหรอกอิดอกส้ม หวงที่เชียว นี่ขี้เกียจขยับหรือกำลังกลืนน้ำลายเอื๊อกๆดูหนุ่มโต๊ะนั้นอยู่กันแน่”
“ต่างกันสิ นี่มีผัว นี่ไม่มีผัว”
คำว่านี่มีผัวชี้ไปที่นาย ส่วนนี่ไม่มีผัวเธอชี้ใส่ตัวเอง
“เออ อิส้มเปิดประเด็นพอดี แล้วยังไง หนีไปกกกันมาเป็นอาทิตย์ ถามจริง ออกไข่กันไปแล้วกี่ฟอง”
“บ้านมึงสิอิแย้ กูเจาะขุด เจาะขุดกัน จะเอาอะไรมาเจอไข่ เจอแค่ทองค่ะระดับนี้”
คุณนายนยืดอกพูดอย่างเต็มปากเต็มคำ สาบานนี่เด็กอักษร
“แอร๊ายยยยยยยย จัญไรจริงๆคำพูดมึงนี่” หญิงแย้ถึงกับต้องเบือนหน้าหนี
“มึงก็ไม่ต่างกันค่ะ”
นั่นสิ เขาว่าแม่น้ำมักจะไหลมารวมกันฉันใด คนเช่นเดียวกันย่อมไหลมารวมกันฉันนั้น นั่นคือ กลุ่มของพวกเราเอง
กลุ่มเด็กอักษรจัญไรยิ่งกว่าวิศวะของมอ
กลุ่มผู้มีเฮดคือ เคียงกาย หัวหน้าที่มีเลเวลระดับความเกรียน + จัญไร + แรด + กร้านโลก + ร่าน + ความแถ + ความด้าน + ความทน + ความอึด # เดี๋ยวนะ กูบวกเยอะเหลือเกินอิสัด ระดับเต็มร้อยให้พัน เต็มพันให้หมื่น
ขอกรุณาปรบมือ เพื่อเป็นกำลังใจแก่ความจัญไรในโอกาสต่อไปด้วย
แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปลื้มปริ่ม เสียงรัวมือมาเต็ม
อ่าว ไม่ใช่ นั่นมันอะไรกัน
“เชี่ย เจอผีหลอกกลางวันแสกๆ”
คุณเก่งถึงกับอุทานกุมอก หลุดความแต๋วที่สั่งสมบำเพ็ญเพียรมานับพันหมื่นปี อุตส่าห์หักห้ามใจ บำเพ็ญตบะเพศชายบรรพชิต ความแมนที่มีมาเนิ่นนาน ต้องมาถูก
ผีหน้าขาวพวกนี้ ช่วงชิงไป
“บ้า พวกเราไม่ใช่ผีน้า”
“ใช่ๆ เรามาจากชมรมเชียร์และแปรอักษร”
“วันนี้เราจะมาขอรับสมัครคนเข้าชมรม บลาๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ผีหน้าขาวสามตัวกล่าวอ้างสรรพคุณชมรมเชียร์มาเต็มที่ ผู้คนที่กระจัดกระจายเริ่มล้อมกรอบกันเข้ามาฟัง อาจเป็นเพราะนักศึกษาที่นี่ เขารู้ดีถึงข้อดีของกิจกรรม ปกติชมรมเชียร์งานแปรอักษรพวกนี้ จะได้รับมอบหมายให้นักศึกษาที่พักหอในไปทำ แต่ก็ใช่ว่านักศึกษาที่พักอยู่หอนอกหรืออยู่บ้านจะไม่ร่วมรับผิดชอบ อย่างการให้ความสนใจชมรมเชียร์ก็เป็นส่วนหนึ่งของการมีความรับผิดชอบ เราถือคติ งานมหาลัย คืองานของทุกคน
#ตอแหลคือนางเอกจ่ะ 555
“ตอนนี้ชมรมเราขาดสต๊าฟมากๆ เพราะเด็กหอในแทบทั้งหมดต้องขึ้นแสตนเชียร์ เหตุเพราะปีนี้ทางมหาลัยลดโควตารับเข้าหอในด้วย ถ้าใครสนใจ ต้องการสมัคร ติดต่อได้ที่อินบ็อกซ์ของเพจ หอใน ไฟแรงเฟ่อ หรือเดินตรงไปที่ชมรมเชียร์และแปรอักษรได้เลยค่ะ”
ตบท้ายด้วยการขอเชิญชวน เหล่านางในหน้าขาวโค้งคำนับให้พวกเราหนึ่งรอบ แล้ว…
ที่จริงพวกนางควรจะเดินจากไป แต่!
“พี่เคียงงงงงงงงงง”
“เฮือก” เสียงกูสะดุ้งโหยง 555 แหงล่ะ แต่ละคน ทาหน้ามาเต็มจริงๆ
“ขอรบกวนพี่ถ่ายรูปกับป้ายโปรโมทเพจหน่อยค่ะ”
“เฮ้ยพี่ไม่ได้ดังขนาดนั้น” บอกปัดตัวเองทันควัน แต่เด็กๆก็รายล้อมกันเข้ามา เอ๊ะ เมื่อกี้ยังมีแค่สามคนอยู่เลย อธิบายมาที เด็กปีหนึ่งที่แห่กันมาดั่งมดแดงแตกรังพวกนี้มาจากไหน
“น่า แล้วหนูจะแท็กไปนะคะ ขอบคุณค่า”
เมื่อถ่ายรูปเขาเสร็จแล้วฝูงมดที่นำโดยแม่ฝูงหน้าขาวสามคน ก็เดินขบวนลับหายไป
“หูย เพื่อนกูดัง”
“นายก็ เพื่อนดัง ก็ดังเพราะผัว”
แอร๊ายยยยยย อิหญิงแย้ พูดดีเลิศประเสิรฐศรีจริงๆ
“ผัวเป็นแบ็ค นี่เดือนก็อยู่ชมรมเชียร์นะ”
หูเคียงนี่หันไปยังแหล่งกำเนิดเสียงเลยจ้า
“ไหนบอกเป็นเดือนห้ามยุ่งกับกิจกรรมอื่น”
นี่เป็นสต๊าฟค่ายดาวเดือนมาก่อน
“ก็งานประกวดดาวเดือนมันเสร็จสิ้นไปแล้ว”
“แต่ก็มีโชว์ในงานกีฬาสัมพันธ์นี่” คุณส้มตั้งแง่บ้าง
“เอ๊ะ อิพวกนี้ อยากรู้นักก็ไปถามเจ้าตัวเองสิ กูไม่ใช่เดือน แต่เป็นผัวเดือน” เคียงนี่หันขวับไปจิกตาแรงๆเลยจ้า
“อุ่ย ของเพื่อน”
ดี… 555
ตึ๊ง
เสียงแจ้งเตือนเฟซบุ๊กดังขึ้น เริ่มจากเสียงตึ๊งแรก จากนั้นก็ดังรัวๆ จนเขาต้องรีบควักๆล้วงๆไอโฟนที่เมื่อเช้ารีบเลยต้องยัดใส่กระเป๋ากางเกงมาแล้วล้วงยากล้วงเย็นแบบนี้
‘ดูสิ ว่าชมรมเชียร์ไปเจอใครมา พี่เคียง #เด็กอักษร สมัครกันเข้ามาเยอะๆน้า พวกเรารออยู่’
รูปกูมาเต็มมาก
แต่ที่จัดเต็มกว่าคือพวกลิงทโมนทั้งหลาย… ดาวเดือนที่เขารู้จัก และพวกมันรู้จักเขาเป็นอย่างดี
เขต แดน (เดือนสัตวแพทย์) : เปิดตัวรูปแรกในวงการ เจ๊เคียงมาแรง
ปารมี เลิศพิกุลไทย (เดือนเภสัชศาสตร์) : เจ๊เลยว่ะ 555 สวัสดีครับเจ๊ ไอ้เหี้ย พี่กูแม่งเสียหาย เจ๊แมนนะครับ
ปรมินทร์ (เดือนอักษร) : พี่กู ใครห้ามแตะ
เขต แดน : ครับเมีย ^_^
ปรมินทร์ : เมียงโพ่งงงงง ไปตายแม่ง
น้ำหนึ่ง นิธิวัฒนา (ดาวคหกรรม) : พี่เคียงหล่อเลยค่ะ #FC
บอส โคตรรักเมีย (เดือนเกษตรศาสตร์) : เอาใจไปเลยแม่ง คนนี้ น่ารักเหี้ยๆ #หวัดดีครับแม่
เมืองแมน (เดือนวิศวกรรมศาสตร์) : เหี้ย พี่กู กูก็รัก กูหวง
หลุย วิคตองค์ (เดือนศึกษาศาสตร์) : ไอ้บอสแม่งกวนตีน พี่เคียงสายแมนเว้ย
‘หยุดเรียกกูว่าเจ๊และแม่เดี๋ยวนี้ กูแมนๆเตะบอลครับ ไอ้พวกเหี้ย’
ใช่ พวกแกควรมองเคียงกายคนนี้ใหม่ กูกำลังจะมีผัว เอ่อ ไม่ใช่ประเด็น 555
‘หูย แม่มาตอบเองเลยเว้ย’ เดือนเกษตร
‘หวัดดีครับแม่’ เดือนอักษร
‘พี่เคียงน่ารัก’ ดาวศึกษาศาสตร์
‘เอาใจไปเลยเจ๊’ เดือนแพทย์… ก็มา
‘เจ๊ครับ สนใจเลี้ยงต้อยมั้ยครับ 555’ เดือนวิศวะ…กวนตีน
‘หวัดดีฮ่ะ แมนๆหน่อยฮ่ะ’ เหี้ย… เดือนเภสัช
สรุปนะ มีแต่พวกเหี้ยทั้งนั้น จัญไรไม่สมกับได้ตำแหน่งเดิอนมาครองจริงๆ ยกเว้นน้องเดือนนะ นี่เลิศสุด อุ๊ย ไม่แรดสิ 555
สรุปอย่างจริงจังแล้ว โพสต์ที่แอดมินเพจหอใน ไฟแรงเฟ่อ ได้อัพลง กล่าวคือ เป็นรูปเขาถ่ายร่วมกับเด็กๆปีหนึ่งสมาชิกชมรมเชียร์ แล้วถือป้าย รับสมัครสต๊าฟ
ถูกไลค์ มากกว่า 56000 ไลค์
อึ้งเลยสิ
กับเพจที่คนไลค์ 6000 + ตัวเขาที่แสนจะไม่มีความโด่งดังอะไรให้น่าจับตา
แหงล่ะ
มันจะไม่ให้เป็นแบบนั้นได้ไง ในเมื่อ
ถูกแชร์กว่า 645 ครั้ง หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก เจ็ด แปด ในนั้น มีดีกรีเป็นถึงเดือนคณะ
อ่ะ คิดดูเถอะ
ไม่ใช่คนดัง แต่รู้จักคนเยอะ หรือความหมายมันไม่ต่างกัน 555
ตึ๊ง
แถมยังมีเม้นปิดท้ายจากคนที่คาดไม่ถึงอีก
‘น่ารักครับ’
สั้นๆ ได้ใจความ ไม่อ้อมค้อม แค่พูดเปรย
แต่…
แกรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร
พ่นไฟ พ่นไฟ ควันออกหู ตึกตัก ใจเต้นแรง
เดือน…
มาอ่อยเรี่ยราดทำไม
เกลียดจริงๆ
สามสิบวินาทีผ่านไป เขาพยายามนั่งทำใจที่เต้นตึกตักแทบระเบิดของตัวเองให้สงบลง หายใจเข้าออกก็แล้ว พยายามจิตปล่อยวางก็แล้ว
แค่คำว่า ‘น่ารัก’ ของเดือนมหาลัย มีอิทธิพลกับใจเขาได้ถึงเพียงนี้เลยเหรอ
ความน่ากลัวของเดือน
สกิลการอ่อย ถูกฝึกฝนมาอย่างดี ทำให้ค่าดาเมจกระจายเป็นวงกว้าง จนตอนนี้ใบหน้าเขาเริ่มเห่อร้อนอีกแล้วเมื่อในหัวแอบคิดถึงตอนที่เดือนมาอยู่ต่อหน้า แล้วพูดคำว่าน่ารักออกมา มัน อื้อ เขินนนนนนนนน
กัดเสื้อนักศึกษาตัวเองจนจะขาดแล้วกู = =
“มีใครแถวนี้จะเป็นลมแดดมั้ยคะนั่น”
เขินเดือนจนลืมไปเลยว่ามีพวกชอบแซะอยู่
“ดอกนาย”
“อิเคียง ด่ากูดอกซะงั้น คนเรารึก็อุตส่าห์เป็นห่วงเป็นใย”
“เหรอ”
เขากลอกตามองบน
“จริง ห่วงๆเพื่อนสุดๆ”
ยัง… ยังไม่เลิกตอแหล
“แต่จะว่าไป พักนี้ไม่เห็นน้องเดือนเลยมึง”
“ไม่หายหรอกค่ะอิแย้ น้องเพิ่งมาเม้นใต้รูปอิเคียงเมื่อกี้เอง”
เขายืดอกเต็มที่
“พักนี้เดือนมีซ้อมละครอ่ะ แถมงานกีฬาก็ใกล้แล้วด้วย ผัวกู เอ๊ย น้องมันลงแข่งฟุตบอลด้วย”
“ผัวกู เอ๊ย น้อง คืออะไรคะ”
คุณนายทำท่าพูดตามเขาเมื่อกี้
“อิเคียงคือว้อนน้องมากจริงๆ กูบอกเลย กูกลัว ฮ่าๆ” ส้มจับมือแท็กทีมกับนาย เป็นลูกรับสนับสนุนนายเต็มที่
“จ่ะ มาดูกันว่าน้องจะกลัวกูมั้ย” นี่บอกเลย เขาก็กลัวตัวเอง นับวันยิ่งสาวแตก ยังรับไม่ได้เลยที่พวกลิงทะโมนเดือนทั้งหลายเรียกเขาว่าคุณแม่ โอ๊ย เครียด
ครืด ครืด
หือ ?
เดือน,,,,
สายเข้าจากเดือน
พ่นไฟ พ่นไฟ
เขายังไม่กดรับในทีเดียว ยังมีความหันหน้าจอไอโฟนที่ปรากฏตัวหนังสือแสดงชื่อคนโทรเข้าให้เพื่อนดูด้วยความเย้ยหยันและสะใจ
“สรุปน้องไม่กลัวมึง ดีเนาะ มีโทรหากันด้วย” คุณนายที่หมดคำจะแซะต้องถอยทัพไป
เขากดรับสายจากเดือน
[พี่เคียง ?]
เสียงปลายสายเรียกชื่อเขาแบบไม่แน่ใจ เขามีนิสัยเสียอย่างหนึ่งคือเวลารับสายใครแล้วเป็นคนที่ไม่ชอบสวัสดีครับก่อน คือตามจริงกูควรมีมารยาทแหละ แต่ความจัญไรมีมากกว่าไง 555 แต่จริงๆถ้าเป็นผู้อาวุโสก็จะสวัสดีก่อน แต่นี่เป็นน้องแถมเป็นคนที่แอบปลื้ม ขืนเขาบอกสวัสดีก่อน รับรอง…
ต้องมีถามล่ะว่าทำไมเสียงแปลกๆ
แหงล่ะ ก็เสียงสั่นพูดไม่ชัดเพราะตื่นเต้นแกนั่นแหละ เขาคงไม่มีวันให้น้องถามคำถามนี้แน่
“ว่า”
ปรับโทนเสียงอยู่นานเลยกู
[เป็นไร เสียงแปลกๆ]
เหี้ยเดือน นี่คือเสียงปกติกูแล้วนะ เอาใหม่ๆ
“เปล่าๆ แล้วโทรมามีไร”
เออ คืออยากรู้มากตอนนี้
[เอ้อ ไปกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อยดิ]
“หา?”
[เพื่อนทิ้งอ่ะ]
“อ๋อ”
ในใจอยากจะตอบรับไปทันที แต่ต้องไม่แรดสิ ค่อยๆตอบอย่างมีลีลา
ให้ดูเหมือนเราเฉยๆ และอยากไปน้อยที่สุด…
“เอาสิ”
หึๆ เป็นไง ต้องตอบเป็นธรรมชาติและ พยายามไม่ให้น้องรู้ว่าเราอยากไปมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
“มึงๆ กูไม่ไปกินข้าวกับพวกมึงแล้วนะ กูจะไปกับเดือน น้องชวนกูเว้ย อิอิ ครุคริ”
บอกกับเพื่อนด้วยเสียงดี๊ด๊าสุดขีด
แต่…
อ้าว?
นี่กูยังไม่ได้วางสายเดือนเลยนี่ ลืมไปเลยอ่ะแก
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
สกิลตอแหลเล่นตัวของกู ฮือๆๆๆๆๆ พัง พังไม่เป็นท่า
[ขนาดนี้เลย เดี๋ยวผมขอเช็คตารางหน่อยนะ ว่าว่างตรงกับพี่วันไหนบ้าง แต่อยากให้ว่างตรงกันทุกวัน จะได้ไปกินข้าวด้วยกันทุกวันเลย]
เหี้ยมาก น้องแซะกูแล้วไง
โอ๊ย เขินอ่ะ อับอาย ปล่อยไก่ซะได้เคียงกายเอ๊ย
“ฟัค”
ได้แต่แจกฟัคให้น้องไป
ปลายสายหัวเราะร่วน เออ ขำเข้าไป ถึงทีน้องหลุดพี่จะขำบ้าง
[งั้นโอเค เดี๋ยวสิบนาทีไปรับนะครับ]
“อือ รีบมานะ”
[รู้ว่าอยากไปกินข้าวด้วย ใจร้อนนะเรา]
อะไรคือการที่พูดเล่นแบบนี้ เสียงขี้เล่นมากเดือน งื้อ ไม่ไหวต่อหัวใจจริงๆ ใจจะระเบิดแล้ว
เขานึกว่าเดือนจะกดตัดสายไปในทันที แต่สิ่งที่เป็นคือ…
[เฮ้ยมึง กูไปกินข้าวกับพี่เคียงนะเว้ย…
ได้ไง ไอ้เดือน ไหนบอกมึงจะเลี้ยงข้าวพวกกูวันนี้
ก็พี่เขาชวนกูอ่ะ ไว้วันหลังเพื่อน ไปล่ะ
เออ ไอ้สัดหมา…]
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
คือ เขาต้องกดตัดสายเอง
อะไรนะ ใครพูดประโยคข้างบนเมื่อกี้ว่า… ถึงทีน้องหลุดพี่จะขำบ้าง
ขำไม่ออกแล้วเรา
เปลี่ยนเป็น ‘เขิน’ แทนได้มั้ย งื้อ
ก็พี่เขาชวนกูอ่ะ ไว้วันหลังเพื่อน ไปล่ะ
ใครสั่งใครสอนให้เป็นคนโกหกแบบนี้
มันไม่ดีต่อหัวใจเคียงกายเลยจริงๆ
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
“พี่ เหม่อไร”
“ฮะ เอ่อ…”
หลังจากวางสาย สิบนาทีเจ้าตัวก็มาถึงที่ที่เขาสิงอยู่จริงๆตามที่ว่าไว้
ไอ้ดีใจที่ได้เจอมันก็ดีใจอยู่หรอก แต่… ต้องไม่ใช่หลังจากที่เขาได้ยินประโยคนั้นจากปากเดือน แม้จะผ่านการโทรมาก็เถอะ แต่เข้าใจมั้ยว่ามันคือแฟ็ค ถ้าไม่อะไรมาก น้องก็แค่โกหกเพื่อน แค่คำโกหกทั่วไป แต่เขาเป็นคนชอบคิดเข้าข้างตัวเองเสียด้วยสิ นี่แอบคิดไปแล้วว่าที่น้องโกหกเพื่อนว่าเขาชวน เพราะน้องก็อยากมากินข้าวกับเขา
สองต่อสอง…
จริงๆ
แม่ง พากูมากินข้างนอกเฉย
ไม่เป็นไร พี่จะไม่บอกว่าพี่มีเรียนบ่ายโมงสี่สิบ เหลือบมองเข็มที่ติดผนัง
บ่ายโมงสามสิบห้า
ถามใจเขาเหรอ แหงล่ะ คาบนี้ยังไงกูก็โดด ยาฮู้วววววววววววว
แต่… เขินว่ะ แอร๊ายยยยยยย เดือนแกอย่าจ้องพี่สิ
เพราะเดือนยังไม่เลิกจ้องเขา เคียงเลยจำต้องพยายามทำตัวเป็นปกติ ทำทีเป็นตักโน่นนี่นั่นเข้าปากไป ทั้งๆที่ท้องไส้นี่ปั่นป่วนไม่หิวไม่อะไรเลย
“จริงสิ ช่วงนี้มึงหรือเยียร์ไม่ว่างวะ ไม่เห็นมารับกูไปติวเลย”
ชวนคุยดีกว่า
“อ๋อ ผมแหละไม่ว่าง”
“มันจะอะไรนักหนาเชียว นี่ปีหนึ่งนะไม่ใช่ปีสาม”
นี่เขาลนลานจนลืมไปเลยว่าเดือนต้องซ้อมละครบวกกับซ้อมฟุตบอลอีก
“ซ้อมละครกับฟุตบอลอ่ะ บอกพี่ไปแล้วไง”
“เออ กูลืม” จบ จบ
“งานรัดตัวจริงเชียว เรียนนิเทศเหรอเราน่ะ เอาการเอางานดีนะกับละครเนี่ย” แซะพองาม
“งี้แหละ คนหล่ออ่ะ”
“โด่”
เขากลอกตามองบน ที่จริงคือมึงหล่อมาก และควรมาเป็นผัวกูเร็วๆเลย อุ่ย ไม่เอาไม่พูดสิ
555
“แล้วจะว่างเมื่อไหร่”
“จบงานดิพี่” เออเนอะ กูก็โง่ถาม
“เป็นไร ทำหน้าเหงาแบบนั้น คิดถึงผมเหรอ ไม่เจอกันแค่อาทิตย์เดียวเอง”
“เออดิ”
สงสัยว่าเขาคงเหม่อคิดอะไรอยู่ตอนนั้น พอเดือนเอ่ยถามจบประโยค เลยตอบกลับโดยไม่ทันได้ขัดเกลาอะไรเลย นี่ตอบแบบใช้ใจตอบมากอ่ะ
ประเด็นคือ กูพูดแบบนั้นออกไปได้ง้ายยยยยยยยยยยย ทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยย
เดือนดูหน้าเหวอไปเลย ก่อนจะยิ้มกริ่ม ทำไมต้องยิ้มกริ่ม ไม่รู้ แต่น้องมันยิ้มแบบนั้นจริงๆนะเออ
“คิดถึงมากมั้ย”
“อะไร” เขาพยายามเฉไฉ ไม่รู้ เมื่อกี้กูไม่ได้ตอบ หลบตา ไม่มองหน้า
น้องลุกขึ้น โน้มตัวข้ามโต๊ะสี่เหลี่ยมที่ใช้วางจานข้าวยื่นหน้าเข้ามาใกล้ใบหน้าเขา มือสองข้างเท้าอยู่บนโต๊ะรับน้ำหนักกาย
“หึหึ”
หัวเราะได้เจ้าเล่ห์มาก
“พี่ยังไม่ตอบผมเลย เอ หรือพี่ตอบแล้วผมไม่ได้ยินวะ”
น้องยื่นหน้าเข้ามาใกล้ใบหน้าเขามากกว่าเดิม นี่ไม่ได้พูดเว่อร์ไปนะ คืออีกนิดเดียวปากกูกับน้องมันก็จะชนกันแล้ว สถานการณ์แบบนี้ไม่ชอบเลย
หัวใจจะวายแล้ว
อ ย า ก มี รั ก รั ก มั น ก็ ไ ม่ ม าห า
เสียงริงโทนดังขึ้น เขาสะดุ้งโหยงตกใจ รีบลุกขึ้นใช้แรงที่มีผลักหน้าเดือนออกไป จนเจ้าตัวเกือบหงายหลัง แง พี่ขอโทษนะแก
พนักงานร้านยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหู
เฮ้ออออออออออออออออออออ
ถอนหายใจด้วยความโล่งอกพันเท่า มองไปที่น้องเดือน นางคือยังไม่เลิกยิ้มกริ่มอ่ะคิดดู
“มองไร กินไปดิ”
“หน้าพี่แดงอ่ะ”
“เฮ้ย จริงดิ”
“อือ”
“ไอ้บ้า”
“เอ้า ด่าผมทำไม”
“ฟัค กินข้าวซะ”
“อิ่มแล้ว…”
“ฮะ?”
“แค่มองหน้าพี่ก็อิ่มแล้ว”
ครวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย จงไปตายซะ ไอ้เดือนหน้าหม้อ
“เออนี่ พี่ สนใจเล่นเกมส์ลุ้นบัตรละครมั้ย”
“ละครมึงอ่ะนะ”
ในใจระริกระรี้แบบ สนสิ…ไปนานแล้ว
“อือ เอาป่ะ”
“แหงดิ ของฟรีใครก็เอา”
“หรืออยากไปดูผมเล่นก็บอกมาตรงๆ”
“ฟัค”
“ฟัคบ่อยจัง อยากได้ล่ะสิ ของผมใหญ่นะ”
“เหี้ย”
“ไม่ฟัคแล้วเหรอ”
“ตกลงจะได้มั้ยบัตรฟรีน่ะ” เขาพยายามเบี่ยงประเด็น ตอนนี้รู้เลยว่าหน้าตัวเองเห่อร้อนแค่ไหน
“เปลี่ยนเรื่องว่ะคนเรา ไอ้เราก็อุตส่าห์จะให้ดูฟัค…”
“พอๆ บอกวิธีได้บัตรฟรีมาได้แล้ว”
“นี่ไง เอาไปอ่านสิ” เดือนยื่นไอโฟนสีขาวของตัวมันมาให้เขา
สวัสดีค่า ชาวละครเวทีแห่งมอXXX ทุกคน เป็นปีที่ 30 แล้วที่ทางเราได้รับเสียงสนับสนุน และอุ้มชูจากทุกคนเรื่อยมา
วันนี้กุ๊บกิ๊บเลยมีเซอร์ไพร์ส์ของขวัญก่อนวันงานมาฝากกันค่ะ
ตามรูปเลยค่ะ บัตรละครสามสิบใบ แจกคราวละห้าใบต่อผู้ร่วมลุ้นหนึ่งคน
กฎกติกาก็ง่ายๆค่ะเพียงแค่
1.โพสต์รูปใครก็ได้ที่แสดงละครเรื่องนี้ ใต้เม้นนี้ # อ๊ะๆ ถึงแม้ทางเราจะยังไม่ได้โปรโมทนักแสดงอย่างเป็นทางการ แต่เราก็ได้มีการอัพเดตรูปนักแสดงลงเพจบ่อยครั้ง เรียกได้ว่าใครเป็นแฟนคลับละครเวทีตัวจริงได้เปรียบกันเห็นๆ
2.พร้อมแคปชั่นว่า น่ารัก # ชื่อตัวละครที่คุณปลื้มปริ่มน้ำตาเล็ด
3.เชิญเพื่อนมาไลค์เม้นของคุณ ใครยอดไลค์พุ่งกระฉูดทะลุตูดแอดมิน คนนั้นจะได้รับบัตรฟรีไปครอบครอง
ปล. มาร่วมสนุกกันเยอะๆนะคะ
“ป่ะ”
จู่ๆเดือนก็ตบเบาะข้างตัวเองปุๆ
“ถ่ายรูปกันไง”
“ฮะ เพื่อ”
“ลุ้นบัตรไง”
“แค่รูปมึงเหอะ”
“ได้ที่ไหน ต้องรูปคู่”
“แต่เขาไม่ได้…”
“เออน่า พี่ ผมนักแสดงนะ อย่างเถียงดิ”
“โอเคๆ”
เขาลุกขึ้นจากที่ แล้วไปทรุดนั่งลงข้างเดือน น้องมันขยับเข้ามาใกล้เขาเรียกได้ว่ากูนี่เกยตักมันไปแล้ว
“ยิ้มดิพี่ ยิ้ม 1 2 แชะ”
“ไหน ขอดูรูปหน่อย”
เขาแย่งรูปจากเดือนมาดู อื้ม ดูดีมาก เหมาะสมกันจริงๆคู่นี้เนี่ย มโนเองละกู เพ้อหนักมาก 555
“เอาเลย โพสต์ดิ เดี๋ยวไลค์ให้”
“เคๆ”
เขากดโทรศัพท์อย่างช่ำชอง เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย เขาก็เม้นรูปเขาที่ถ่ายคู่กับเดือนใต้รูปภาพเกมส์ชิงบัตร บอกตรงๆ นอกจากเดือนแล้วเขายังไม่รู้เลยว่านักแสดงมีใครบ้าง
อ้อ ดาวปีหนึ่งบริหารที่สติไม่สมประกอบดีคนนั้นเป็นนางเอกนี่นา 555
“ไปชวนเพื่อนมึงมากดเยอะๆเลย”
“ดูอยากได้ของฟรีมาก”
“ว้อนมากพูดเลย”
เดือนหัวเราะขำก่อนจะก้มลงไปกดไอโฟนจึ๊กๆ ท่องโซเชี่ยลเหรอมึง 555
“เฮ้ยพี่”
“อะไร?”
จู่ๆมึงก็โพล่งขึ้นมา ทำกูตกใจหมด
“ลองดูดีๆ”
เดือนยื่นไอโฟนมันมาให้เขา ตรงเม้นที่เขาเม้นเมื่อครู่
เชี่ยแม่ง หอยหลอด
กูพิมพ์ตกไปคำนึง
เขาให้พิมพ์ว่า น่ารัก แล้วแท็กชื่อตัวละคร
กูนี่พิมพ์
รัก #เดือนบริหาร
ฟหกด่าสว อยากจะพ่นไฟรัวๆ
“แก้ก่อนๆ”
“ไม่ทันแล้วพี่”
“…”
“โดนแคปไปแล้ว”
‘เดี๋ยวนะคะ คุณท่านนี้ แอดมินให้พิมพ์ว่า น่ารักค่ะ นี่เพจแอดกลายเป็นสถานที่สารภาพคำรักไปแล้ว #เดือนกาย แก ใครฟินเหมือนฉันบ้าง’
พร้อมรูปแคปข้อความที่เขาเม้น
‘ประเด็นคือ มีรูปคู่กับเดือนด้วย’
‘แอร๊ายยยยยยยยย แทบจะเกยตักกันแล้ว รูปคู่เนี่ย’
‘เดือน มึงหอมพี่เคียงเหอะอย่างงั้นอ่ะ’
‘จงนิพพาน’
และบลาๆๆ
‘ช่วยไลค์ให้พี่เขาด้วยนะครับ เขาอยากได้บัตรฟรีมาคุมความประพฤติผมในงาน’
อิดอกเดือนแก
จะมาเติมเชื้อไฟทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
ตัดจบด้วยเสียงหัวเราะชั่วร้ายของเดือน
สรุปนะ…
กูว่ากูควรพักที่สุดแล้วทั้งเรื่อง
***TBC.............................................................
มาแล้ว กว่าจะมาได้ ลากเลือดเลยเหอะ
เพิ่งมาดูวันที่ จากตอนแปด ลงตอนเก้า
ครบเดือนพอดี รู้สึกตกใจ 555 หายไปนานเลย
แจ้งข่าวคราวว่าเรายุ่งมาก คำผิดคำไรไม่ได้แก้ไขนะ
ขอบคุณที่ยังคอยติดตาม ><
รักทุกคน #ขนลุกกันมั้ย 555
ตอนต่อไป คัมมิ่งซูน #เร็วๆทีเถอะ 555
-
อิเคียงมาคราวนี้แกไม่เนียนเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือความฮา :hao7:
ส่วนเดือนเดี๋ยวนี้อ้อยเก่งเหลือเกินนะ :impress2: มีโกหกเพื่อนด้วย
ถ้าจะขนาดนี้บอกรักกันเลยดีไหม
-
คิดถึงเคียง หายไปนานมากกกก
-
รอจร้า มาต่อเร็วๆ นะค่ะ ^^
-
น้องเดือนมีความเนียน
-
คิดถึงพี่เคียงคนเนียน ช่วงนี้น้องเดือนก็อ่อยเก่งเหลือเกินนะ :mew1:
-
หลุดบ่อยมากๆ เผยตัวแล้วใช่ไหมเคียง
-
กลับมาพร้อมกับความไม่เนียนของพี่เคียงกับความน่ารักของน้องเดือน
แอบอยากให้มีตอนที่เดือนมาเล่าบ้างอ่ะ แบบว่าอยากรู้ว่าที่เดือนทำไปทั้งหมดนี้เดือนทำเพราะชอบหรือทำเพราะพี่มันฮาน่าแกล้งเล่น อยากรู้ ๆ
-
ตอนแรกๆมา งง เหมือนกัน แต่พอหลังๆนี่คืออะไร อ่านไปเขินไป บิดจนตัวเป็นเกรียว
มีความอยากจิเป็นเคียง(เดือนจะหวงม่ะ)^^
-
:m20:
-
เคียงกายเธอน่ารักมากบอกเลย งี้ไม่ให้เดือนหลงได้ไงเนี่ย :impress2:
-
ถึงกับอ่านวนไปสองรอบติด คิดถึงงงงงงงง
-
นานๆมาที แต่อ่านแล้วกรี๊ดจิงๆ >\\\\\<
มีความอ่อยแรง และไม่เนียนอยู่ตลอดเวลาทั้งเคียง และเดือนเลย ขอบอกเลยว่า
อิเดือน แกไม่ต้องอ้อยขนาดนี้ อิพี่เคียงก้อพร้อมพลีกายรออยู่แล้ว 55555555
-
ต่างคนต่างไม่เนียนกันเลยจริงๆ5555 เดือนแกก็ดูเหมือนสกิลอ่อยจะอัพเลเวล
เคียง อัพสกิล ต้านทานไม่ทันแล้วนะ555 เขินแรง
ว่าแต่ เดือนสัตว์แพทย์กับเดือนอักษร มีซัมติงอะไรไหม นี่ก็พยายามจิ้นจัง555
ว่าแต่แคปชั่นนี้ยังกับเปิดตัวแฟน ถถถถ
รอๆๆ
นี่แอบอยากอ่านเวอร์ชั่นเดือน อยากรู้ว่าเวลาอยุ่ต่อหน้าเดือน อีเคียงทำหน้ายังไง เพราะในใจแลแรด แค่กๆ เหลือเกิน
-
เป็นแฟนก็พูดสิว่าเป็นแฟนน
-
มีความแรดมากกกกกกกกกก ทั้งผัวทั้งเมีย :laugh:
-
สกิลการแถของเคียงถูกสกัดโดยสกิลการอ่อยของเดือน
-
เข้ามารอเรื่องนี้ทุกวัน.......... ชอบมากกก....... อ่านที่ไรขำตลอดเลย...……
-
ขำหนักมากกกกกก
ปล อยากได้เดือนสัตวแพทย์กับเดือนอักษรเพิ่มได้ไหมคะ นี่พึ่งไปอ่านมาอีกรอบเมื่อคืนพอดี คือชอบ บังคับฟรี~~~
-
อ่านแล้วอยากจะกรี๊ดดดดดดมีความ้าบอมีความน่ารักมีความฮา มาต่อเร็วๆนะคะ :mew2:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
สงสัยบัตรดูละครฟรีไม่ต้องเอาแล้วล่ะ เอาพระเอกละครกลับห้องเลยดีกว่าเคียง
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เดี๋ยวๆๆๆๆน้องเดือน ไหงหลอกเพื่อนๆว่า พี่เคียงเป็นคนชวนกินข้าว
ป้าไม่โออ่ะ^^ ต้องการความชัดเจนจากเดือนขั้นสุด
น้องยังดูกั๊กๆ มาอ่อยมาหยอดมาให้ความหวังเรื่อยเปื่อย
ดูทีเหมือนมีใจตอบกลับนะ แต่พอจะฟินก็ฟินได้ไม่สุด
เพราะเหมือนมาหยอกเล่นเอาฮามากกว่าจีบจริงจัง
รึป้าคิดมากไป??? กลัวแทนเคียง กลัวว่าสุดท้ายจะมาบอกว่าหยอกเล่น สนุกดี แค่นั้น
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ ขอให้ไม่เป็นอย่างที่ป้ากลัว ไม่อยากเห็นเคียงเศร้าเลยจริงๆ
-
เดือน แกอ่อยหนักมากกกกกกก
อ่อยบ่อยๆนะ มันดีต่อใจ 555
-
เย้ๆๆ เคียงเดือนมาแล้วๆ เรานี่ฟินมากจนหน้าบานเป็นกระด้งแล้ว
เดือนนี่ขยันแสดงตัวแบบเนียนๆ นะเรา อิอิ เมื่อไหร่จะบอกรักกันซะทีนะ อ่ะ ไม่ดิเค้าบอกรักกันไปแล้ว :o8:
-
สนุกมาก รอคอยมานานมากกก ในที่สุดไรท์ก็กลับมา ดีใจหนักมาก
ชอบเดือน แต่เดือนดูกั๊ก ๆ คือ ณ ตอนนี้ เดือนน่าจะรู้แล้วนะว่าเคียงชอบ ทำไมแกไม่จีบเลยหล่ะ ลุ้นจนเหนื่อยแล้วเนี่ย
-
เดือน แกเปนคน Edit ใช่มั้ย ตอบมานะ...มีความอ่อยค่ะ 5555
-
มีความแรดและความอ่อยทั้งผัวทั้งเมีย :laugh3:
-
ใครอ่อย มากสุด ค่ะ ตอบ?
-
เอ็นดูเคียงแรงมาก
นางโก๊ะ นางไม่เนียน
นางหลุดตลอด ฮ่าๆๆๆ
-
หายไปนานมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
หลุดบ่อยๆน่ารักดี
-
อ่อยยยย!! อยากได้มั้ยละแบบเนี่ย
-
:pig4: :pig4:
-
เดือนมีความอ่อยสูงมากกก เคียงกายก้อมีความบ้าบอ5555
-
โง้ยยยยยย อ่อยจริงจังงง ขยันอ่อยกันทั้งคู่ ใครเขินคะ เรานี่แหละเขิน ฮื้ออออ น้องเคียงคะ น้องได้ทำสิ่งที่ถูกต้องที่่สุดแล้วค่ะ รักเขาก็บอกว่ารัก เธอจะมากั๊กไว้ทำไมมม ส่วนเดือน เธอคะ เธอแค่อ่อยเล่นๆหรือเธอจริงจัง น้องเคียงคิดมากนะคะ แต่ส่วนตัวเราคิดว่านี่คือการจีบนะ 5555555 :mew3:
-
เคียงสายฮา เดือนสายเนียน ชอบๆๆๆ5555555555555
-
:hao5: ในที่สุดก็มา...
งานจะเนียนก็ไม่เนียน 55555
-
ขำหนักมาก555555
นายเอกเรื่องนี้ ฮามากกก
เคียงนี่ บางทีก็มึนเกินไปนะ555
เดือนก็รุกแบบจริงจังซักทีดิ
-
แหมๆ เดือย มีความอ่อยแรง
แต่นี้พี่เคียงก็ไปไหนไม่รอดแล้ว
มีความฮาเคียงกาย มีความพลาดฟินๆตลอดๆ
:o8: :o8:
-
เพิ่งตามมาอ่าน ฟินครึ่งไม่ฟินครึ่ง
มีความกังวล เรื่องการอ่อยของอิน้องเดือนนนน
ไม่ค่อยชัดเจนแหะ ตอนหน้าขอพาร์ทเดือนเต๊อะ 555
-
อ่อยมาก บอกเลย,,,
-
เมื่อไหร่จะเป็นผัวเมียกันคะ55555555555
-
จะติดแท็ก #เจ้เคียงเป็นคนตลก ให้เลย
ขำหนักๆเจ้เคียงจะน่ารักไปไหน
อีเดือนนี่ก็ราดน้ำอ้อยเรี่ยราดนะคะ
ชอบเจ้เคียงละซิ คิคิคิคิคิคิคิคิคิ
-
เคียงแมร่งพลาด พลาดแบบโง่ๆด้วยนะ แต่ทำไมมันน่ารักวะ
-
มีความอ่อยแรง เดือนขี้อ่อย :hao7:
-
พี่เคียงกับน้องเดือน ไปจีบกันทางไลน์แล้วเหรอ คิดถึงน่ะ
-
เคียง ฮาหนักมากกก
-
คิดถึงจังเลยยยยยย :katai1: :katai1:
-
น่ารัก~ ขำน้องเคียง
นางจะแถไปไหน 5555
-
โอ้ย ขำ 555 นายเอกแม่งเกรียนจริง กายสรุปจะแรดหรือบ๊องครับ 555 :m20:
เดือนนี่กะอ่อยเรี่ยราดแบบพี่หมอเลยปะ รายนั้นก้ออ่อยมินเยอะมาก แบบสืบทอดเมะสายอ่อยกันมาเลยช่ะ 555 o13
ชอบๆรีบมาต่อนะครับ :pig4:
-
พี่เคียง ไปอ่อยน้องเดือนอยู่ที่ไหนแล้วครับ
-
น่ารักอ่ะ ทั้งคู่เลยยย
-
เข้ามารอค่ะ :t3: :t3:
-
คิดถึงเคียงกายกับเดือนนนนน
-
ขำเคียงกาย งื้อออออออตั้ลล้ากกกกกก น้องเดือนขี้อ่อยกับพี่เคียงคนซื่อ
-
และแล้ว คนแต่งก็หายไป
-
น้องเดือนอ่อยมากบอกเลย
ว่าแต่คิดถึงพี่เคียงกับน้องเดือนแล้วอ่ะ
ก๊อกๆๆ คนแต่งไปไหนค๊า~ รีบกลับมานะคะรออยู่ค่ะ
-
มารอน้องเคียงครับ
-
#TEN
ต่อให้คุณปิดกั้นตัวเองจาก.. ' ค ว า ม รั ก '
แต่วันนึง..
ค ว า ม รั ก ก็ จ ะ เ ดิ น เ ข้ า ม า ทั ก ท า ย
คุ ณ อ ยู่ ดี
-By บันทึกเก่า@MaggieIndy-
-นอกเรื่องของกฎเกณฑ์-
เลเวลความสนิท
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
ในหลายๆครั้ง คุณอาจเริ่มต้นเรื่องราวของคุณด้วยตอนเช้าที่แสนสดใส นกร้องเพลงเสียงใบไม้ปลิวกระทบกันเพราะแรงลม บรรยากาศเย็นฉ่ำในเช้าตรู่ฤดูหนาว
แต่ไม่ใช่เขา
เขาจะเริ่มเล่าเรื่องมันซะตอนดึกสงัดคืนนี้แหละ
เรื่องราวของเคียงกายคนแมน(?)เริ่มถ่ายทอดผ่านตัวหนังสือ ในค่ำคืนเกือบเที่ยงคืน อีกนิดก็จะเลยเข้าวันใหม่แล้ว เพราะอะไร… แหม รายงานเป็นกอบเป็นกำอย่างนี้ เทคบุ๊กเป็นตั้งที่ยังไม่ได้เปิดอ่านอย่างนี้ แถมยังการบ้านสำหรับวันพรุ่งนี้อีก ชีวิตนี้จะได้หลับเช้ากับเขาบ้างคงไม่มีอีกแล้ว ว่าไปนั่น แค่กองกระดาษกองเดียว
อีกสัก…
โอ๊ย หกโมงก็ไม่เสร็จอ่ะถ้ายังมัวเวิ่นเว้อแบบนี้ 555
ตื่อดึ๊ง
เสียงเฟซบุ๊กของเรายังเป็นเวอร์ชั่นเก่าอยู่เลย 555
ใครแม่ง ทักมาไม่รู้เวล่ำเวลา คนจะหลับจะนอน เอ๊ย จะทำการทำงาน ขัดขวางความเจริญของเคียงกายจริงๆ
หันไปหาไอโฟนด้วยสายตากระเหี้ยนกระหือรือที่อยากจะจับมันมัดคอ แล้วเขวี้ยงทิ้ง แต่ด้วยความที่มันแพง และทุกวันนี้ก็แทบจะแทะกระดูกกิน มาคิดดูแล้ว คงไม่มีเงินพอซื้อเครื่องใหม่เป็นแน่ แต่เดี๋ยวนะ นี่เขาเป็นพวกโกรธแล้วปาสิ่งของทิ้งขว้างเป็นว่าเล่นไปแล้วเหรอวะ เออ เฉพาะวันนี้น่ะนะ วันที่การบ้านแทบจะทับหัวแบบนี้ เป็นใครก็อารมณ์เสียได้ง่ายๆ
ว่าแต่ ใครทักมาวะ พ่อจะด่ากลับไปซักทีนึงให้หายอารมณ์เสียเลย
ชื่อ นามสกุล
ยังไม่นอนเหรอ
ทำไรอยู่
มีไรให้ดูด้วย
ตอบดิ
เดี๋ยวให้ดู
อยากดูป่ะ
หรือยังไง
ฮึ่มๆ กรุ่นๆละ
Hiran
ยังอ่ะ ทำการบ้านอยู่
แต่ช่างมัน มีไรให้ดู
อยากดูสิ
ใครจะกล้าด่าผัวล่ะจริงไหม อุ่ย เพลินปากไปหน่อย
ใครจะกล้าด่ารุ่นน้องล่ะ นี่เป็นรุ่นพี่ที่แสนดี น่าเคารพยกย่องเสมอ
ย้อนกลับไปเมื่อสองนาทีก่อนหน้านี้
รวมพลคนหลับดึก อะจึ๊ก อะจึ๋ย กึ๋ยดึ๋ย กึ๋ยดึ๋ย อะจึ๊ก อะจึ๊ก
T Teerawat ได้แท็กคุณ และคนอื่นๆอีก 35 คน
หนึ่งวินาทีผ่านไป…
สองวิ…
สามวิ…
‘หลับดึกบ้านพ่องงงงงง คิดว่ากูอยากหลับดึกเหรอไอ้ควาย อะจึ๊กอะจึ๋ยกึ๋ยดึยเหี้ยไร แว้นสาด ไปตายแม่ง อย่าแท็กกูอีกล่ะ น้องรหัสหัวค_ย’
‘T^T’
จบบทสนทนาด้วยน้ำตานองหน้าของไอ้ที สายรหัสที่รักของเขา
ย้อนกลับมาเวลาเดิม
Hiran
เงียบทำไมอ่ะ
นี่อยากดูมาก
เออ แม่ง ไม่ดูละ
แต่ความจริง คือกูกำไอโฟนแน่น ตาจ้องหน้าจอที่ขึ้นแชทข้อความของเดือนอย่างใจจดใจจ่อ
ชื่อ นามสกุล
แป๊บดิ
ของดีต้องรอ
ลีลาเยอะจังวะ แต่กูก็รอ 555
ผ่านไปประมาณล้านแปดแสนเสี้ยวของเสี้ยวของเสี้ยววินาที
แม่ง เน็ตเดือนกากว่ะ
ชื่อ นามสกุล
น่ารักป่ะ
[แนบวิดิโอ]
ให้ดู
เผื่อชอบ
มันชื่อบูบู้นะ
เขากดเข้าไปดู
เห็นเจ้าหมาตัวน้อย ทั้งตัวปกคลุมด้วยความขาวราวหิมะ ดวงตาใสแป๋วไร้เดียงสาสะท้อนกล้องตัวใหญ่ที่คอยจับภาพมันอยู่ สักพักมันก็เห่าตามกล้อง แล้วก็วิ่งเข้ามาเลียหน้าจอ แล้วก็เห่า เป็นแบบนี้วนไปกว่าสิบวินาที
Hiran
เฮ้ย น่ารัก อยากเลี้ยงมั่ง
ได้ไหนมา
เอามาให้อุ้มหน่อย
ชื่อ นามสกุล
อือ
เดี๋ยวหาโอกาสไปเจอ
ช่วงนี้ยุ่งอ่ะ
ขอเบอร์ห้องหน่อยดิ
เบอร์ห้องผมนะ
XXXX
แถวซอย XXXX
อิสัด ทำไมแม่งรู้สึกเป็นกลโกงผ่านหมาเลยวะ แต่ก็คุ้ม ได้รู้เบอร์ห้องเดือนด้วยอ่ะ นี่แปลว่าเราก็ไปหาเดือนได้อ่ะดิ ก็เจ้าตัวเขาเล่นบอกเป็นนัยแบบนี้
ชื่อ นามสกุล
ถ้าพี่ว่างก็ไปให้อาหาร อยู่เป็นเพื่อนมันหน่อย เดี๋ยวบูบู้เหงา
Hiran
สนใจแค่หมาเหรอที่จะเหงา แล้วคนแถวนี้อ่ะ ไม่สนใจไง
เออะ นี่เขาเผลอพิมพ์อะไรไปล่ะเนี่ย
โอ๊ย หน้าแดง ร้อนฉ่า ไม่เอาแล้ว คว้าหมอนมาปิดหน้าแม่ง แม้จะรู้ว่าไม่ได้อยู่ต่อหน้า แต่มันเขินอ่ะ
เขินนนนนนนนนนนนนนนน
ผ่านไปประมาณสามสิบวินาที
แม่ง เสือกไม่ตอบซะงั้น
ฟอหอกอดอเอกอาสอวอ
แต่เหลือบไปมองเห็นกองกระดาษที่กองเกือบท่วมหัวแล้ว
ตัดใจละจากเดือน มานั่งทำงานแบบเศร้าๆ นี่เราเล่นใหญ่ไปป่ะเนี่ย น้องจะกลัวป่ะวะ
ตื่อดึ๊ง
ชื่อ นามสกุล
ก็คิดถึงอยู่ทุกเวลา
อิเหี้ย
พอมาคิดดูแล้ว ไม่ตอบกลับก็ดีเหมือนกันนะ
เพราะถ้าทำให้เขาใจเต้นแรง หน้าเห่อแดงอยู่แบบนี้
แล้วสมาธิทำงานล่ะ จะเรียกกลับมายังไง
ชื่อ นามสกุล
ฝันดีนะครับ
จุ๊บ
ดาเมจพันเท่า ไม่ทงไม่ทำมันละการบ้าน
กูยอมโดนด่า 555
“โย่ พี่เคียง”
“มึงควรเติมกาย หรือเรียกกูว่าพี่กาย”
เขาส่ายหน้าเอมระอากับน้องสายรหัสเพียงคนเดียว ที่หลงมาจากเหล่าจากกอแถวไหนไม่รู้ ทั้งๆที่ตัวเองเกือบจะโชคดีไม่มีน้องรหัสแล้วแท้ๆ แต่มาคิดดู แล้วสายรหัสกูจะต่อเชื่อมกันยังไง เออว่ะ มีมันมาเป็นน้องก็ดี ใช้ง่ายดี 555
“จำได้มั้ย วันนี้วันอะไร”
มันชูนิ้วชี้ขึ้นมาตรงหน้าเขา ทำท่าเหมือนคุณแม่ที่กำลังสอนเด็กหัดอ่านยังไงยังงั้น ลูกคะ คำนี้อ่านว่าอะไร ประมาณนี้
“วันส้นตีนอะไร ไปๆ เมื่อคืนก็กวนกู คนจะหลับจะนอน วันหลังอย่ามาแท็กกูอีกนะมึง ปีนเกลียว”
“โด่ แค่แท็กก็ปีนเกลียวเหรอวะ”
“เออ ในวันที่การบ้านกูเต็มเตียง กูก็ว่าปีนเกลียวหมดแหละ กูชอบพาล”
“แต่ผมชอบพี่นะ”
“กูจะนอน ไปกวนตีนที่อื่นไป”
เขาโบกมือไล่มันไป
“555 โอเค วันนี้วันเลี้ยงสายนะพี่ พี่แดนฝากผมมาบอกว่า ร้านเดิม ห้ามสาย ไม่งั้นเจ็หมวยเล็กองค์ลงแน่”
เขาเงยหน้าขึ้นจากการฟุบโต๊ะหลับ
“ไรว้า วันเสียตังค์เหรอวะ”
“…”
“เออๆ เคๆ ไม่สายน่า”
“งั้นผมไปแล้วนะ ดูแลตัวเองดีๆ พักนี้โทรมๆนะ”
“…”
“อีกนิดก็จะเหมือนโครงกระดูกเดินได้แล้ว”
“ไอ้เหี้ย ไปตายเลยแม่ง”
เขาโบกมือไล่มันหยอยๆ
“ฮ่าๆ”
ทีจากไปพร้อมกับเสียงหัวเราะอันเป็นเอกลักษณ์ พร้อมกับการเข้าสู่นิทราของเคียงกาย
“เหยยยยยยยยยยยยย”
นิทราพ่อง เหี้ยใครตบไหล่ปลุกกูตื่นอีกเนี่ย หลับยังไม่ถึงห้าวินาที ส้นตีนกันจริงๆ
“ว่าไงบอย ไอบิวตี้ฟูลป่ะทูเดย์”
“งามมาก อิคุณนาย จะงามกว่านี้ถ้าไม่ปลุกกูตื่น”
“งั้นมึงหลับไปใหม่”
“พ่อง” เขาบอกตาเขียว
“โอ๋ๆ ขอโทษค่าเพื่อน นี่อยากให้ดูจริงๆ หน้ากูขาวขึ้นป่ะ”
เขาลองสังเกตหน้าคุณนายดีๆ
“เออ จริงด้วย ไปทำไรมาอ่ะ”
“จุ๊ๆ เคล็ดลับอยู่ตรงนี้ นี่เลย…”
“…”
“ว่านกาบหอย หะมอยหะมอย ผลิตภัณฑ์ธรรมชาติที่คุณคู่ควร”
“เก็บไว้ให้หมามึงแดกเถอะ”
“ฮ่าๆ อินี่ กูล้อเล่น”
“…”
“กูไปทำหน้ามา” ในที่สุดนางก็ยอมเผยไต๋
“เพื่อ”
“ก็พุธนี้ต้องไปคุมสแตนด์ มึงลืมไปแล้วไง”
เออ จริงด้วย ลืมบอกไปเลยว่าเขาและพวกผองเพื่อนแก๊งส่องเดือน ต้องลงไปช่วยงานชมรมเชียร์ตามที่น้องๆได้ขอร้องมา เหตุเพราะตอนปีหนึ่งเขาก็เคยทำในส่วนนี้ด้วย เลยไม่ถือเป็นงานหนักหนาอะไร แต่คนที่จริงจังแบบนายคงไม่คิดงั้น
โดยเฉพาะจริงจังกับการไปหาผัวเลยต้องไปทำหน้าแบบนี้
สาบานนี่คือเพื่อนกู…
เพราะ…
เชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆ 555 ยังไม่ได้บอกใช่มั้ย ว่าเดือนก็ขึ้นสแตนด์ เพราะคนไม่พอ น้องเลยอาสาขึ้น ทั้งงานละคร ทั้งงานกีฬา ได้คนนี้มา กูว่ากูบรรลุ 555 เป็นคนขยัน ทำงานเพื่อส่วนรวมคนหนึ่งเลยก็ว่าได้
“เพื่อเป้าหมายผู้ชายถึงท้อง ดิฉัน นาย สิริยาพยากรณ์ ขอเลือกความสวยไว้ก่อนค่ะ”
ดูมุ่งมั่นจริงๆ เรื่องผู้ชายเนี่ยอย่าให้ได้เสี้ยมเชียว
ก๊อกๆ
ขณะที่เขากำลังเก็บของเตรียมเคลียร์พื้นที่ เพราะจะออกไปนอกห้องแล้ว แถมยังต้องให้แน่ใจด้วยว่าจะไม่ไปสาย เพราะเจ๊หมวยเล็ก พี่สายรหัสคณะแม้ความสวยของเธอจะเป็นที่เลื่องลือ แต่สิ่งที่มาควบคู่คือความโหดไม่แพ้กัน สายวีนสายเหวี่ยงขอเรียกนางว่า ‘คุณแม่’ กันเลยทีเดียว เจ้าของรางวัลประธานรุ่นสายเหวี่ยงสี่สมัยซ้อน จนจะจบอยู่นี่ ยังต้องไปวีนให้รุ่นน้องอยู่ร่ำไป แน่นอนไปกว่านั้น เขายังไม่อยากโดนวีนรอบที่พันแปดหรอกนะ คราวที่แล้วนี่วีนจนไม่ได้กินอะไรเลย หูชากันไปทั้งพี่ทั้งน้อง แต่นางก็รักน้องรหัสทุกคน
เขารีบไปส่องดูตาแมว พอรู้ว่าเป็นใครก็ชะงักเล็กน้อย ห้าสิบวินาที
แล้วเปิดประตูทันใด
“พี่จะออกไปข้างนอกเหรอ”
“อืม มีไรวะ”
“เอาบูบู้มาเก้อซะแล้ว”
จริงสิ พอมองดีๆ เดือนอุ้มเจ้าหมาน้อยในวิดิโอมาด้วยเนี่ย โอ๊ย ไม่อยากจ้องตาดำๆโตๆนั่นเลย
น่ารักที่สุด
เขาเป็นคนรักสัตว์ที่หนึ่ง
คลั่งเลยก็ว่าได้ จะตัวเล็ก หรือ ตัวโต เขาก็ชอบเท่าๆกัน
“เลี้ยงสายรหัสอ่ะ จับได้มั้ย”
พูดกับเดือนไป ก็เล่นกับมันไป เขาเอานิ้วชี้ไปล่อตรงหน้า มันอ้าปากงับ เขี้ยวหมาน้อยก็แค่นี้ จั๊กจี้ดี
“ว้า ว่าจะมานั่งเล่นในห้องพี่ซักหน่อย ถือโอกาสเอาบูบู้มาลองสถานที่”
“นี่กะจะโยนมาให้กูเลี้ยงเลยเหรอ”
“ฮ่าๆ ไม่ถึงขนาดนั้น ช่วงนี้ผมยุ่งอ่ะ”
“วันนี้ว่างงั้นสิ”
“อืม”
“งั้นไปด้วยกันป่ะ”
เขาไม่รู้ว่าทำไมถึงเอ่ยชวน ไม่รู้สิ ก็แค่… อยากให้ไปด้วยกัน เหตุผลมันมีแค่นี้จริงๆ
“แล้วบูบู้ล่ะ”
“เอาไปด้วย”
“เฮ้ย เอาเข้าได้เหรอ”
“เออว่ะ งั้น… ฝากไว้ที่ห้องกูก่อนก็ได้”
“…”
“ว่าไง ไปป่ะ”
คนตัวสูงนิ่งไปสักพัก ก่อนจะพยักหน้า
“โอเค”
“ดี”
ไปด้วยกันแล้ว มันอุ่นใจดีอ่ะ
ไม่รู้สิ มันก็แค่… ความรู้สึก
ทั้งๆที่เมื่อก่อนก็ไปไหนมาไหนคนเดียว
แต่ตอนนี้ เราก็อยากจะตักตวงอะไรๆ หลายๆอย่างให้ได้มากที่สุด
เป็นเอามากนะเรา
เพราะมึงเลย… ไอ้น้องเดือนบ้า
นั่นเป็นครั้งแรก ที่บูบู้ได้รู้จักห้องเจ้านายอีกคนของมัน …
“นี่มันอะไรคะ เลี้ยงสายรหัสหรือเลี้ยงเดือน”
ไอโฟนสีขาวถูกยกขึ้นมาโชว์ตรงหน้าเคียงกาย ตอนนี้เขากำลังถูกเพื่อนรุมเผือกเต็มที่ จากเหตุการณ์เลี้ยงสายรหัสเมื่อคืน เหตุเพราะอะไรล่ะถ้าไม่ใช่เดือนบ้าจี้ตามคำชวนของเจ๊หมวยเล็กเปิดสตรีมไลฟ์สดบนเฟซบุ๊กแบบไม่เกรงใจหัวคนชวนมันมาเลย เป็นไงล่ะทีนี้ เป็นข่าวดังทั่วมอแล้วมั้ง เมื่อคืนนะยิ่งกว่านี้อย่าให้พูด
ถึงกับมีแท็ก
#เจ๊หมวยเล็กกินเด็ก 555 คือมันไลฟ์สดกันสองคนไง โอ๊ย กูขำที่เจ๊กูตกเป็นข่าวเนี่ย
แต่ตัวเองก็ต้องขำไม่ออก เมื่อมาเจอช็อตเด็ด
ชื่อ นามสกุล
‘กินอิ่มเลยหลับปุ๋ยไปแล้ว โห จะเลี้ยงไหวป่ะวะเนี่ย’ ได้อยู่กับ Hiran
พร้อมรูปเขาหลับแบบสลบไสลมาก คือง่วงมาก เพราะเลี้ยงเลิกดึก นี่ยังไม่รู้เลยว่าถูกเดือนแบกกลับห้องตอนไหน ส่วนรูปก็เพิ่งมาเห็นตอนเช้าก่อนมามหาลัยเนี่ย โอ๊ย ทอร์คออฟเดอะทาวน์อีกแล้วตัวกู
และตอนนี้รูปเขาหลับในเบาะรถเดือนก็ถูกโชว์ตรงหน้าตัวเองอีกรอบ จากหน้าจอไอโฟนสีขาวของคุณส้ม
“ก็… ไปด้วยกัน”
“อะไร พูด”
“ก็… ชวนน้องไป…”
“อือฮึ แล้ว…”
“ก็… น้องมาหา”
“…”
“ก็เลยชวนไปด้วยกัน โอ๊ย แค่นี้แหละ”
“สรุปเดือนมาหาที่ห้อง เลยชวนกันไปเดต เอ๊ย เลี้ยงสายรหัส”
“อืม” เขาพยักหน้าหงึกหงักตามคำสรุปของคุณนาย
“ประเด็นคือ แล้วน้องเดือนของมึง มารับรู้เบอร์ห้องมึงตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”
สายตากดดันหลายคู่มองมาอีก โอ๊ย แกล้งสลบได้มั้ย
“ก็แลกกันไง แลกเบอร์ห้องกันอ่ะ”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดด อิคนแรด อิเคียงเพื่อนกูทำไมแรดอย่างนี้”
คุณนายถึงกับกรีดร้องทุรนทุราย
“ทำบุญด้วยอะไร กูฟันธง เดือนบริหารติดมึงแล้วล่ะ” เหรอ ที่เห็นนี่คือเขาติดเดือนมากกว่านะ 555
“เออๆ ใครติดใครก็ค่อยว่ากัน ทำงานก่อน”
เขาปัดรำคาญแก้เขิน เพราะถูกจ้องด้วยสายตาสี่คู่ จนหน้าชักจะเห่อร้อนแล้ว คุณนายทำท่าบิดซ้ายขวา แล้วเอามือจับหน้าตัวเองล้อเลียนเขาก่อนจะผละออกไป ส่วนคนอื่นก็แยกไปทำงานส่วนของตนตามระเบียบ วันนี้เขาและผองเพื่อนเข้ามาช่วยชมรมเชียร์เป็นวันแรก แต่ด้วยประสบการณ์ที่ไม่ใหม่ น้องๆสต๊าฟก็วางใจให้ช่วยทำ เขานี่ใคร ผู้ฝึกสอนสแตนด์ดีเด่น งานอวยตัวเองก็มา
ในขณะที่กำลังเก็บของเตรียมไปช่วยทางฝั่งสแตนด์เชียร์ซ้อม เสียงไลน์ก็เข้ามาแบบถี่รัว จนเขาต้องหยิบมาเปิดดู
จากเดือน
พี่
ไปช้าหน่อยนะ โทษที
พอดีบูบู้ไม่สบายอ่ะ
บอกสแตนด์ซ้อมไปก่อนเลย เดี๋ยวผมตามไปเก็บท่าจากพี่
ขอบคุณครับ
เฮ้ย บูบู้เป็นไรมากมั้ย
นาทีนี้ห่วงหมาก่อนเลยครับ 555
*แนบรูปบูบู้หลับปุ๋ยในอ้อมแขน
หลับไปแล้ว
กำลังรอคิว
ให้กำลังใจบูบู้หน่อยดิ
เขาส่งสติ๊กเกอร์น้องหมีแล้วมีตัวหนังสือ ‘หายไวไว’ ไปให้
บูบู้รับทราบแล้วฮับ
โฮ่ง
555
ตลก
พี่ๆ ผมฝากมันไว้ที่ห้องได้ป่ะ
ห้องพี่ใกล้กว่าห้องผมอ่ะ
เคนะ
นะ
เออๆ กุญแจอยู่ใต้กระถางต้นไม้นะ
เก็บไว้ให้ด้วยล่ะ
เอาไว้ที่เดิมก็ได้ กูทำเตียงให้มันนอนแล้วด้วย
โห คนเรา น่ารักอ่ะ
เหี้ย
ก็น่ารักจริงๆ
เออๆ
โอ๊ย แล้วทำไมเขาต้องยิ้มเขินด้วย
“อิเคียงคะ ทำงานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
เสียงคุณนายเรียกมาแต่ไกล
เฮ้ยพี่ ถึงคิวแล้ว
เดี๋ยวไปหา
อย่าเพิ่งบ่นคิดถึงล่ะ
เขาส่งสติ๊กเกอร์รูปน้องหมีอ้วกไปให้มัน
รู้นะว่ายิ้มอยู่
เออ กูกำลังยิ้มอยู่เนี่ย แก้มจะฉีกแล้วว่ะ
*TBC................................................................................
แล้วพบกันอีกในเร็วๆนี้
ขอบคุณที่ยังรอกัน
รักเสมอ #คนอ่านขนลุกกันเลยทีเดียว 555
-
เพิ่งเห็นว่าตอนที่ 10 มาแล้ววววว
คิดถึงเคียงกายคนแมนกับน้องเดือนขี้อ่อยจังเลยยยยย
-
:hao6:
บูบู้เป็นข้ออ้างมาหาเคียงสินะ ไม่งั้นมันจะมาได้ยังไงงงงงงงงงงงงงง นี่เดือนไปสืบมาเหรอถึงรู้ว่าเคียงรักสัตว์?? :กอด1:
-
คิดถึงเคียงคนเนียนน มีพัฒนาน่ารัดที่สุด
-
:katai3: :katai3:
-
มาต่อด่วนนนนนน อะไรมุ้งมิ้งขนาดนี้
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อย่าว่าแต่เคียงเลย เราก็ยิ้มเหมือนกัน อิอิ
-
:-[
-
:pig4: :pig4:
-
เขาแลกเบอร์(ห้อง)กันด้วยๆๆๆ
มีการเอาน้องหมามาหลอกล่อ น้องเดือนนี่เขาเนียนและโปรฯจริงๆค่ะ ฮาาาา
-
:katai2-1:
-
อ่อยกันไปอ่อยกันมาขนาดนี้แล้ว เมื่อไหร่เขาจะบอกชอบกันคะ
-
วิถีเคียงกาย
-
การกลับมาของเดือนกับเคียงกาย มาทำให้น้ำตาลในเลือดเราพุ่งปี๊ดเลย 555
ถ้าเดือนจะอ่อยกันขนาดนี้ รีบของเคียงกายเป็นแฟนไปเลยเถอะ อ่อยซะเราตัวบิดแทน 55
-
:pig4: :pig4:
-
อีกไม่นานคงได้ลงเอย
-
น้องเดือนค่ะ อ่กหน่อยก็ขอเป็นเเฟนเลยนะ
กะจะไปจีบเค้าที่ห้องหรอ ฮั่นแน่ เนียนนะคะ
ปล.หมาให้ใช่ข้ออ้างของการอยากเจอนะคะ :impress2:
-
เขินกว่าเคียงก็คนอ่านนี่แหละ :o8:
-
เดือนรุกหนักมา อร๊ายยยย มีเนียนแลกเบอร์ห้อง :hao7:
-
อิจฉา
-
เลิกเนียนละหรอ 55555
-
อ่อยกันไปอ่อยกันมา
-
เดือนมีความอ่อยแรง ทั้งเบอร์ห้องอีก แอบเนียนเอาตลอดเลย :-[
-
อ่อยแล้ว อ่อยอีก ใครอ่อยมากกว่าค่ะ ?
-
เคียงงงงงง ทำบุญด้วยอะไรคะ จะได้ไปทำตาม ฮืมมมมมมม เดือนดีเหลือเกิน ขี้อ่อยอะไรเบอร์น้านนนนน
-
ไม่ค่อยเลยลูกเดือนนนนน :laugh:
-
มันจะกั๊กทำไมอีกเนี่ยยยย โอ๊ยหงุดหงิดอิชิน :katai1:
-
หมั่นไส้เคียงกายต้องทำยังไงดีคะ
-
#ถ้าเดือนจะเนียนขนาดนี้ #แดกเถอะค่ะถือว่าพี่ขอ
#บูบู้น่ารัก #ลูกรักของเคียงเดือน #ที่ดี #พ่อแม่บูบู้จงได้กัน #เพี๊ยง
-
อ่อยกันไปอ่อยกันมา ได้กันซะทีเหอะ 55555555555555 :hao7:
-
โห มีความพ่อแม่ลูก555555
-
เขินขนาดไหน ถามใจตัวเองดูวววววงงวงง :-[ :-[ :-[
-
อ่อยแรง,,,
เขินเดือน,,
-
น้องเคียงคะ น้องจะตลกอย่างเดียวไม่ได้แล้วนะคะ น้องไม่รู้อะไรซะแล้ว ลำพังรู้เบอร์ห้องก็เรื่องนึง แต่นี่ผู้ชายเขารู้ที่ซ่อนกุญแจแล้วด้วยนะคะ เกิดวันไหนน้องถูกปลุกปล้ำจะทำยังไงคะ!! น้องบอกยินดี 555555555555555 ทำไมไปๆมาๆเราว่านี่มันแผนน้องเดือนหมดเลยนะคะ คนเจ้าเล่ห์ คนร้ายกาจ นี่คิดรวบหัวรวบหางน้องเคียงแล้วใช่ไหมคะะะะ แน่ะๆ พาลูกมาหาแม่แล้วอ่ะคิดดู บอกเขาไปอย่างจริงจังเลยค่ะว่านี่จีบนะ เป็นแฟนผมเหอะ แอร๊ยยยย :mew3:
-
คนแต่งเรื่องนี้ต้องทำคุนไสย์แน่ๆงืมมมมมมรู้สึกติดพันมากๆ
-
:katai2-1:
ตีมึนทั้งคู่
-
ป๊ากับม๊าของน้องบูบู๊น่ารักกันจริงๆ
พักนี้ตัวคิดกันนะคะนะคะ
-
โอ๊ย เคียงคะ น่ารักไปไหน มีความตลก มีความแถ มีความอ่อย 55555 ชอบมากๆ รอตอนต่อนะคะ
-
โอ๊ยยย น่ารัก!!!
:impress2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:impress2: เขินค่าาาา เดือนอ่อยกาย กายอ่อยเดือน ต่างคนต่างอ่อย ได้กันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
หะ...เห้ย
สั้นไปแล้ววววววววววววววววววววว
ยังไม่ฟินจนสุดเลย อะ...อ้าว หมดแล้ว หมดแล้ว！
น้องหมามาจากไหนไม่รู้ แต่มันจะเป็นตัวเชื่อมสะพานแน่ๆ5555
งานนี้ใครเสร็จใคร ลุ้นเลอออ
-
เห็นแว้บๆในทวิตเตอร์ ตามมาอ่านซะเลย :-[
-
อ่านเรื่องนี้ทำให้ระลึกชาติตอนที่เป็นสาววายใหม่ๆ
แค่เห็นผู้ชายเค้าส่งยิ้มให้กัน....โอ๊ยยย...ฟินจิกหมอน!!
คุณนายเคียง..นางช่างน่ารัก..แถรั่วได้ใจ
ส่วนน้องเดือน..ก้อขี้อ่อยจริงๆ....
-
:ling2: :ling2: :ling2: :ling2: คิดถึงพี่กาย หรืออิเคี๊ยงงง นั่นแหละ
-
เรื่องนี้โรแมนติก คอมเมอดี้ชิมิ ไม่อยากเสพดราม่า
-
โอ๊ยยยยยย น่ารกแรงงงงมากกกกกก :-[ :-[ :-[
มาต่อไวๆนะคะ #รออ่านอยู่เสมอ #รักคนเขียนเสมอ :mew1:
-
ไม่รู่เป็นไง พอเราติดนิยายที่เห็นว่ามาอัพตลอด คนแต่งมักจะเทตลอดเหมือนกัน หลายเรื่องมากที่บางเรื่องคนอ่านเป็นแสนๆ เรื่องโดนเทเฉยเลย
-
เรารอจนจะเฉาแล้วนะ เมื่อไหร่จะมาต่ออ่ะ คงไม่เทใช่มั้ย :hao5: :hao5:
-
สนุกมากๆๆเลย อ่านไปยิ้มไป
-
เป็นอีกเรื่องที่อ่านแล้วสนุกนะคะชวนให้ติดตามแต่พอคนแต่งมาแบบไม่สม่ำเสมอมันทำให้คนอ่านรู้สึกแย่เหมือนกัน
-
:mew1:
เรื่องนี้นังเคียงเอ๋อมากอ่ะ
แถได้ไม่เนียนตลอด
อารมหนุ่มซึนปากไม่ตรงกับใจ
โดนน้องเดือนจับได้หลายรอบแล้ว5555
ขำน้องเดือนหึงพรต อิอิ
แม่ยก เคียงเดือนนี่เยอะอยู่นะ เชียร์ๆ ^^
-
น่ารักอ่ะพี่เคียงน้องเดือน หยอดกันไปก็หยอดกันมส
เค้ามีพยานรักด้วยกันแล้วด้วยนะน่าอิจฉาจริงๆ
น้องบูบู้ของป๊าเดือนมี๊เคียง หุหุ
-
ฮือออ เรื่องน่ารักมากเลยค่ะ อ่านแล้วเขิน ทำไมน้องเดือนอ้อยแบบนี้ ส่วนอิคนพี่จะแถไปไหน แถด้านๆเลย 5555555555
-
เอาจริงๆนะ ฉันอยากให้น้องเคียงกายไปเรียนสกิลเนียนจากอิน้องเดือนมากคะ 5555
มันเนียนกว่าแกอี๊ก :hao7:
#ฉันรักน้องเคียงกาย
-
:-[ รุกขนาดนี้ได้เคียงเดือนจริง ๆทีเถอะ
-
ยังไม่มาอีกเหรอพี่เคียงน้องเดือน
รอฉันรอเธออยู่นะจ๊ะเคียงเดือน
-
อ่านวนไปมา3รอบแล้วนะ เมื่อไหร่11 จะมาค่ะ :monkeysad: :monkeysad:
-
น้องเดือนอ่อยแรงมากไม่แพ้อีหมอเลย 555
หัวเราะทุกตอน จนคนอื่นจะมองว่าบ้าแล้วอ่ะ
อ่านไปแหละ 2 รอบ รอไรต์มาต่อจะได้ไม่ลืมเนื้อหา
รอ ร๊อ รอ นะค่าาาาา
-
เคียงน่ารัก น้องมันก็ขี้อ่อย
-
คือนั่งอ่านบนรถบัส :m20:
กลั้นยิ้มกลั้นขำจนตัวสั่น :z1:
คนบนรถคงหาว่าเราบ้า :laugh:
-
คนแต่งหายไปไหนแล้ว กลับมาอัพต่อเร็ววว
-
ฮือออ เธอเป็นคนที่แต่งนิยายฟินทุกเรื่องเลย ขอบคุณน้าาาา
-
คิดถึงมากค่าาาาา มาต่อเถอะค่ะ พลีสสส :ling1: :ling1:
-
คิดถึงพี่เคียงกับน้องเดือนแล้ว~~~
-
พลาดเรื่องนี้ไปได้ไงนะ
คู่นี้มีความเสมอภาคในความอ่อย
-
ฮืออออ เคียงนางตลกอะ5555555
ขำจนตัวสั่น
อยากอ่านต่อแล้วค่าาา จะรอน้าา
-
#ELEVEN
จ ง อ่ อ ย เ ดื อ น
#แคปชั่นกวนตีน #แคปชั่นจังไร #แคปชั่นอ่อย
-นอกเรื่องของกฎเกณฑ์-
อ่อยจริงจัง
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
"มึง กูว่าท่านี้ไม่เวิร์คว่ะ เปลี่ยนๆ"
เคียงกายต้องกุมขมับอีกรอบ เมื่อท่าที่คิดใหม่กว่าร้อยแปดพันล้านรอบของวันยังไม่ผ่าน ไอ้จะให้คิดท่าใหม่อีกรอบน่ะมันง่ายนิดเดียว แต่จะให้มานั่งสอนคนเกือบพันชีวิตบนสแตนด์ใหม่แบบนี้คงไม่ดีแน่ ขนาดว่าเวลาว่างยิ่งมีน้อยๆกันอยู่ กว่าจะนัดพวกแพทย์ได้นี่จำเป็นต้องหืดขึ้นคออย่างมาก อาจารย์หลายท่านตอนนี้นี่เขม่นชมรมเชียร์กันจริงจัง เอาจริงๆนะ หัวทุกคนในที่นี้คือยังไปไม่ถึงหัวคุณนาย จะท่านั้นก็แล้ว ท่าใหม่นี่ก็แล้ว เปลี่ยนมันไปหมดทุกท่า
ถึงตอนนี้ก็คงรู้แล้วนะว่า ชมรมนี้แก๊งส่องเดือนนี่กุมอำนาจอยู่
ไม่หรอก จะบอกว่ามีแต่อินายนี่แหละกุมคนเดียว คนอื่นนี่ถูกจิกหัวใช้เยี่ยงทาสในเรือนเบี้ย โดยเฉพาะกูคนนี้ ทาสหมายเลขหนึ่ง ทาสผู้จงรักภักดิ์ดี ทาสผู้ซื่อสัตย์ ไปไหนไม่ได้
แต่มีคุณนายอยู่ งานเดินหน้าเร็วๆจริงๆนะ ไม่ได้คิดไปเอง
"นั่นก็ไม่เอา นี่ก็ไม่เอา พ่อเลือกเอาสักท่าเถอะ"
คุณแย้บ่นไปเรื่อยเปื่อยด่าฟ้าดินของเธอไป แต่คงเพราะอากาศร้อนบวกกับความจริงจังในการทำงาน เวลานี้อารมณ์คุณนายจึงค่อนข้างอ่อนไหว พาลให้โกรธได้ง่ายๆ
"กูก็เลือกอยู่นี่ คือมันไม่ผ่าน ถ้ามือไม่พายก็อย่าเอาหน้าราน้ำค่ะอิดอก"
"อิดอกนี่คือด่ากูว่าหน้าส้นตีนเลยนะ"
"จับๆดูก็รู้เองว่าใช่มั้ย"
"มึงจะเอาใช่มั้ย ได้"
"มา ชะนี นึกว่ากูกลัวเหรอ"
งานนี้จบด้วยการตบตี ฟาดงวงฟาดงาของทั้งสองคน ถือว่าปิดจ๊อบด้วยความสวยงาม
เขาจะไม่เข้าไปห้ามหรอก เพราะถึงยังไงสุดท้ายแล้วมิตรภาพก็ไม่เคยตาย
โป๊ก
"อิดอกนาย นั่นแก้วเหล็กเลยนะ หัวกูจะแตกไหมเนี่ย"
คุณแย้คลำหัวป้อยๆ เธอกัดฟันอย่างเคียดแค้นหยิบจับทุกสิ่งที่ขวางหน้า
เอาเป็นว่างานนี้ต้องมีคนสังเวยคำว่ามิตรภาพบ้างล่ะ
พนันได้เลย
หลังจากหนีไปตบตีกันหลังสแตนด์เชียร์มาแล้วหนึ่งรอบ ปรากฏว่าคุณแย้นางได้แผลมาจริงๆนะ แต่เป็นแผลเล็กๆเหตุเพราะมือนางไปเกี่ยวโดนขอบโต๊ะตอนมะรุมมะตุ้มกัน ก็ได้คุณนายนี่แหละมานั่งช่วยทำแผลให้ เห็นมั้ย ตีกันไปเดี๋ยวก็ดีกันเอง หลังๆมาบ่นใส่กันเรื่องคุณแย้กลัวแอลกอฮอล์สุดๆ จะราดแผลให้นางไม่ยอม ยื้อยุดฉุดกระชากกันเกือบสิบนาที เหนือสิ่งอื่นใด เราได้ท่าใหม่กันแล้วทุกคน
"ตั้งใจๆ เดี๋ยวก็เลิกแล้ว" พี่กิมจิอดีตของอดีตประธานชมรมเมื่อนานนมทำไม้ทำมือบอกน้องๆให้เงียบ
เขาไปยืนตรงหน้าสแตนด์ "คือเราจะเปลี่ยนท่าใหม่..."
"โห่ววววววววววววว"
อะไร อากัปกิริยาพวกนี้มันอะไร วิศวะเอาพัดมาตบๆกันทำไม ยังพูดไม่จบ
"เล็กน้อย"
"โห่วววววววววววววววววววววววว"
โห่ดังกว่าเดิมอีกมึง หลบไปอยู่หลังคุณนายทันที กี่ตีนล่ะนั่น
"วิศวะบ่นอะไรวะ แม่ง เปลี่ยนเล็กน้อยก็บอกอยู่"
งานนี้มันก็ต้องมีคนคุมพวกลิงทะโมนทั้งหลายให้อยู่อย่างพี่กิมจินี่แหละ นอกจากจะประสบการณ์ชมรมโชกโชน คงต้องยกให้เธอคุมวิศวะโซนด้วยความยินดีไป วิศวะถึงกับเงียบเถียงไม่ออก นี่ใคร กิมจิ ปีสาม วิศวกรรมศาสตร์ ไงล่ะ ใครกล้าแหยมก็เข้ามา
ความโหดพี่แกไม่ได้มีอิทธิพลเฉพาะวิศวะนะ เงียบกันทั้งสแตนด์
"งั้นจะเริ่มสอนท่าใหม่เลยนะ ดูพี่"
ถึงตอนแรกจะมีเสียงโอดครวญ สักพักทุกคนก็เริ่มตั้งใจทำ เด็กพวกนี้สอนง่ายกว่าปีเขาเยอะ จำได้สมัยนั้นนี่คือตัวเองปวดหัวมากกับรุ่นเดียวกันที่ขึ้นสแตนด์ คือจะสั่งก็สั่งไม่ได้ไง เพราะปีเดียวกัน คุยกันแบบไม่เกรงใจหัวกูที่นั่งสอนท่าให้เลย จนประธานต้องเตะเสาเหล็กใกล้ๆอ่ะ ถึงจะเงียบ ปีนั้นพี่แกโหดจริงจัง
"พอได้ไหม" ต้องถามหลังจากที่น้องเหมือนจะยังงงๆกันอยู่
"ยากมากเจ๊ ท่าเหี้ยไรวะ" นี่มึงบ่นกันได้เคารพกูมาก
"เปลี่ยนท่าเหอะเจ๊" นี่มาเจ๊สองคนละ
"งี้แหละ เจ๊เคียงชอบท่ายาก" อิ อิพวกบ้าบอ หยุดเรียกว่าเจ๊นะ
กูแมน!!!
"มึง กรี๊ด อิเคียงจะเป็นลมค่ะ มาช่วยกันพยุงด่วน"
จากเหตุการณ์เมื่อครู่ ได้พักกินน้ำกินท่าหน่อยมันก็ดีขึ้นมานิด โว้ย คิดแล้วอยากกุมขมับ ภาพลักษณ์แบบโซแมนแบบนี้ หล่อขนาดนี้ ถูกเรียกว่าเจ๊คือรับไม่ได้สุดๆ บอกตรงๆว่า
ช็อคหนักมาก!!!
"ขวัญเอย ขวัญมา"
"..."
"ในที่สุดเพื่อนกูก็เป็นเกย์สาวเต็มตัว ไม่เคยดีใจเท่านี้มาก่อนเลย"
"ดอกจิก"
นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนชี้หน้าด่าละ หือ นี่ทำอยู่ ฮ่าๆ
"อะไร คนมันจะมีผัว ดวงมันก็ต้องมีผัว คนมันจะรับ ดวงมันก็ต้องได้รับ"
คุณส้มถึงกับหันไปแท็กทีมตบมือเปาะแปะกับคุณนายเลยทีเดียว เออ แกล้งมันเข้าไป เคียงกายมันคนน่าแกล้ง แกล้งกูอีกสิ แกล้งมา
"ทุกวันนี้พี่ก็อยากให้มีผัวกับเขาสักทีนะเราอ่ะ"
"พี่กิมจิอ่ะ!!!" บ้ากันไปใหญ่แล้ว ความจริงคือ
ผมมีผัวแล้ว หือ ใช่เหรอ เงอะ
"โอ๊ย ความจริงคือ อินี่มันแรดมากค่ะพี่จิ เผลอปุ๊บๆ นี่จะได้ผัวแล้ว"
"หืม ยังไง"
"อะไรครับ ใครผัวใคร"
นี่ไง พูดถึงผัว ผัวก็มา อร๊ายยยยยยยยยยยย ตบปากเบาๆ เขิน
"น้องเดือนนนนนนนนนนนนนนนน"
แหม วิ่งไปหาน้องก่อนกูอีก นี่คือไม่แรดเลย เดือนมือสั่นทำไมลูก พี่เข้าใจ ของอย่างนี้ใครก็กลัว ฮ่าๆ
เดือนมาพร้อมกับน้ำปั่นสองแก้วในมือ ข้างขวาเป็นกรีนที ข้างซ้ายคือนมเย็นสีเขียวของโปรดเขาสุดๆ
"มาเอาดิ" น้องมันพยักหน้าเรียก เขาเดินแกว่งหางดุ้กๆตามไปเอา คือ อยากดูดมาก นมเย็นของชอบ
"แหม ดีเนอะ มีคนคอยส่งข้าวส่งน้ำนี่มันคือที่สุด อย่าให้กูหาได้อย่างนี้นะ แม่จะกกเช้ากกเย็นไม่ให้ออกไปไหนเลย"
นาย เดือนสะดุ้งแล้วนั่น ฮ่าๆ
นี่ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ดูดกินนมเย็นสบายใจ อื้ม ร้านโปรด อร่อยสุดๆ รู้ใจสุดๆเลยคนนี้
"อิเคียง เอามาดูดด่วน อุ๊ย กระหายน้ำมากมาย แค่กๆ แค่กกกกก"
เกินไป เล่นใหญ่จริงๆ
แป๊บๆ นมเย็นถูกฉกไปแล้ว ก่อนจะถูกผึ้งสี่ห้าคนรุมตอมแบบ คือ มึงออกไปซื้อเหอะ อย่าให้น้องเดือนต้องมาเห็นอะไรเบื้องลึกเบื้องหลังอย่างนี้เลย กูรับไม่ได้
มัวแต่มองเพื่อนๆ ไม่รู้ตัวเลยว่าเดือนขยับเข้ามาใกล้ๆตั้งแต่เมื่อไหร่
"เอาบูบู้ไว้ที่เตียงนะ"
เดือนคงหมายถึงเตียงที่เขาทำไว้ให้ ดูเป็นคนรักหมาสุดๆ คือ รักจริงๆรักมาก
"บอกมันยังว่าให้ไปฉี่ตรงไหน"
"บอกได้ด้วย"
อะไร ขำอะไร นี่บอกหมาตัวเองทุกครั้งสมัยปอหก
"เดี๋ยวค่อยไปเก็บกวาด"
เฮือก ในห้องคือขุมทรัพย์รายงานกูยัดอยู่ทุกซอกทุกมุมนะ เกิดบูบู้มันอุตริไปเยี่ยวแตกใส่อ่ะเป็นเรื่องนะ
เชร้ด อิดอกเดือน อิคนไม่รอบคอบ หรือเขากันนะ ฮ่าๆ
"ล้อเล่นคร้าบ พี่อย่าทำหน้าแบบนั้นดิ"
อะไร มันทำไม มันน่ารักเหรอ ฮิ้วววววววว
"มันตลก" พัง งานมโนพังเละเทะ มีหันไปหัวเราะคิกคักอีกนะ อิดอกเดือน
"ตกลงยังไง กูจริงจังนะนี่"
"เอาถาดรองไว้ให้แล้ว บูบู้มันฉลาด"
อะไรคือคำว่าฉลาดนี่เต็มหน้ากูเลย ขอบคุณ...ที่ประชด
"อ่อ แล้วบูบู้เป็นไรมากป่ะ" ปรบมือ ไม่มีใครเท่าเคียงกาย ห่วงหมาให้เท่ากับห่วงคนไม่มี
"อืม ไข้นิดๆ"
"เป็นได้ไง มึงพามันลงเล่นน้ำเหรอ" เอาคืนเดือนไปดอกนึง
"เปล่า เมื่อวานอาบน้ำให้มันไง"
เหยยยยยยยยยยยยย
คนอะไรโคตรอบอุ่น น่ารักมุ้งมิ้งขนาดนี้อ่ะ มันใช่อ่ะ กูต้องจับน้องเขาให้ได้
"แล้วพี่ล่ะ สนใจมั้ย" หือ
"จะฝากกูอาบน้ำให้บูบู้เหรอ" ดีเลย กูชอบอาบน้ำให้หมาอ่ะ
"เปล่า ไม่ได้ฝาก"
"อ้าว"
"ก็... อาบกันสามคน"
!!!
"อาบด้วยกันไง"
มันเล่นกูแล้วมั้ยล่ะ
น้องมันอมยิ้มแล้วหยิบไอโฟนมันมากดจึ๊กๆ
ตื่อดึ๊ง
สักพักมีเสียงแจ้งเตือนแชทเฟซบุ๊กดังขึ้นมา
'เก็บตกเมื่อวานครับ'
เป็นการแนบรูปที่เขาลงความเห็นว่า อ่อยแรงมากๆ
รูปเดือนกับบูบู้อาบน้ำด้วยกันมันคือที่สุด โฟกัสที่ซิกแพ็กนางหนักมาก นาทีนี้หมาเหมอไม่สนใจ แอบกลืนน้ำลายเบาๆกับความแซ่บของเดือนบริหาร อั่ก กระอักน้ำลายตายได้มั้ยตอบ ฮือออออออ น่ากินที่สุด ไม่นับหัวนมชมพูและผิวกาย คือดีงามอ่ะบอกเลย
'ช่วงล่างมีหวงเหรอ โชว์หน่อยดิ'
ไม่ตอกกลับไม่ใช่เคียงกาย แต่ตอกเองเจ็บเองก็คือเคียงกาย ฮ่าๆ
'ฟอลไอจีดิ'
แนบไอจีตัวเองมาเสร็จสรรพ คือ กูฟอลตั้งแต่อยุธยายังไม่ล่มแล้วเหอะ ตามเก็บรูปแกทุกวัน
เขากดลิ้งตามไป
"ฟอลนานแล้วนะ"
"นี่อีกอัน กดเข้าไปก่อน"
"อืมๆ"
เป็นอีกอันจริงๆด้วย ต้องรอให้เจ้าของอนุมัติถึงจะตามได้ ฟอลปุ๊บ เดือนกดรับปั๊บ
ถึงเวลาส่อง
อื้อหือ ท่านผู้ชม
ถือว่าเปิดมิติใหม่แห่งความฟินกันเลยทีเดียว
นี่มันศูนย์รวมรูปเดือนชัดๆ อะไรมันจะเยอะปานนั้น ถ้าเทียบกับอีกอันที่แทบกลายเป็นแอคร้างนะ แต่เสือกมีคนติดตามตั้งแสนกว่า อันนี้คือรูปเยอะจริงเยอะจัด
และเขาเป็นคนเดียว ที่ได้รับการอนุญาตจากเจ้าของห้องให้เข้าดูได้
ภายใต้คำจำกัดความพื้นที่ส่วนตัวที่เดือนแปะไว้
แล้วนั่น... รูปเขาที่เผลอหลับตอนไปเฝ้าเดือนซ้อมละครเมื่ออาทิตย์ก่อน
แคปชั่น : He's so cute คิ้วหนา
จ่ะ อิดอกเดือน
ความฟินนี่คือถูกเบรคจากอิน้องเดือนทุกที ฮ่วย
นี่เป็นแอคเคาท์ที่เขาจะกลับไปส่อง หลังซ้อมเชียร์เสร็จแน่นอน...
การตามเก็บท่าถือว่าเดือนทำได้ดี ไม่ได้เข้าข้างอะไรทั้งสิ้น น้องเป็นคนเรียนรู้เร็วด้วยนะ สังเกตจากความเข้าใจ งานเลยเดิน หรืออาจเป็นเพราะสอนตัวต่อตัว คือ เขากับเดือนแยกมาเก็บท่าเพราะตามที่น้องบอก จะมาสายต้องมาตามเก็บทีหลัง ระหว่างนั้นข้างนอกก็จะซ้อมท่าเดิมๆไปเรื่อยๆวนเวียนไป ก็ต้องเข้าใจแหละว่าหนึ่งเดือนเป็นคนที่ไม่ได้แบบมีอภิสิทธิ์นะ อีกอย่างน้องเป็นคนที่ทุ่มเทให้มหาลัยทุกงาน เพื่อนๆก็ไม่ได้มีอะไรติดใจนะถ้าน้องจะมาช้าเพราะพาหมาไปหาหมอ คือมันไม่ได้มีบ่อยๆแบบ เดือนนี่ตลอดนะ อะไรประมาณนั้น เอาเป็นว่าทุกคนไม่มีใครโฟกัสว่าช้าเพราะเดือนเลย เขาเองก็ไม่ได้คิดนะว่างานมันจะช้าเพราะเดือน อีกอย่างคนที่มีความรับผิดชอบขนาดนี้ได้นั้น ก็ต้องมีความสามารถในการทำงานสูงสุดแหละ เพราะงั้นเขาจะยัดทุกท่าสอนเดือนให้เสร็จกลางวันนี้แหละ
"เข้าใจนะ คือคนข้างบนจะก้มมาแตะหลังคอเรา"
เขาก็พยายามทำไม้ทำมือเต็มที่ แต่เหมือนท่านี้น้องจะไม่เก็ท โถ ทำดีทั้งวันมาโง่ท่านี้ เคียงกายนี่เป็นคนที่แซะได้ไม่เว้นแม้แต่ผัวนะรู้ยัง ฮ่าๆ
"เอางี้ มึงมายืนหลังกูนี่มา"
เห็นว่าเดือนยังดูงงๆ เลยต้องจำลองตำแหน่งกันสักหน่อยแล้ว โดยตัวเองมายืนข้างหน้าเป็นแถวล่าง แล้วเดือนยืนอยู่หลังเป็นแถวบน
"ทีนี้ก็เอามือมาแตะหลังคอกู"
"..."
"ตอนแตะจริงให้ก้มหัวหนักๆ ให้มิด เพราะเราจะแปรโค้ด"
"..."
"แตะแน่นๆดิ" เขาดึงมือน้องให้มาแตะตรงหลังคอ กดทับให้แน่นๆ
"พี่..."
"อะไร"
"กำลังอ่อยผมเหรอ"
"ฟัค ไม่เล่น เอางานก่อน"
ฟุบ!
"อืม เหนื่อยจังเลย"
จู่ๆ ร่างสูงข้างหลังก็ทิ้งกายลงแนบแผ่นหลังเขาเอาแขนมาพาดบ่า ประมาณแบบเหมือนขี่หลังอ่ะ แต่คือตัวคนจะขี่หนักมาก ตอนนี้แผ่นอกแข็งแนบแผ่นหลังเขาจนรู้สึกได้ ร่างกายเราไม่มีช่องว่างให้อากาศแทรกเลยเขารู้สึกได้
ความใกล้ชิดแบบนี้ ทำให้หัวใจเต้นระรัว
"อือ อยู่แบบนี้สักพักนะ"
เอาไงเอากัน ตอนนี้คือตัวเขามันแข็งทื่อไปหมด แค่ปากจะขยับพูดยังไม่ได้เลย รู้สึกสูญเสียการควบคุมทั้งร่างกายและจิตใจ ในหัวว่างเปล่าไปหมด สติสตังค์นี่ไปหมดแล้ว เดือนละมือจากไหล่เลื่อนลงมารัดเอวเขาเพื่อถ่วงน้ำหนัก ยิ่งทำให้กายเราใกล้ชิดกันเข้าไปอีก รับรู้ได้ถึงกลิ่นตัวร่างสูงกว่าเลย
ได้แต่พยักหน้าหงึกหงักตอบไป
อาจเพราะจังหวะหัวใจที่เต้นตรงกัน เคียงกายจึงไม่อาจรู้ได้ว่า
หัวใจทั้งคู่จริงๆแล้วมันเต้นประสานเสียงจนเป็นเสียงเดียวกัน
การซ้อมการเก็บท่าต่างๆนานา ได้ล่วงเลยมาจนประมาณเที่ยงครึ่ง พี่ๆสต๊าฟเลยให้น้องๆพักกินข้าว เหตุที่ไม่มีบริการเพราะหนึ่งงบของชมรมเชียร์โดนตัดไปมากในปีนี้ ดังนั้นทางเลือกหนึ่งเดียวคือต้องประหยัดให้มากที่สุด อะไรช่วยกันได้ก็ต้องแบ่งไป ไม่ใช่เอะอะใช้งบๆ อย่างปีที่แล้วงบชมรมก็ได้มาน้อยเหมือนกัน แต่มีซัพพอร์ตประเป๋าตุงอย่างพี่แชมป์ เด็กกิจกรรมที่รักการทำเชียร์แบบสุดๆ ไม่รู้ว่าเป็นความโชคร้ายหรืออย่างไรที่พี่เขาเพิ่งจบไปในปีที่แล้ว นี่ไม่รู้ว่าจะไปหาสปอนเซอร์ที่ไหนที่ใจดี ทุ่มทุนสุดๆ แบบพี่แกอีกแล้ว พ่อพี่แกนี่ดีมากนะ ตามใจลูก รักมหาลัย ช่วยพัฒนา ช่วยอะไรต่างๆนานัปการ คือมันดีมากๆ
ตอนนี้เขามีปัญหาอีกเรื่อง เพื่อนเขาจะไปกินอาหารญี่ปุ่น แต่เดือนเป็นห่วงบูบู้ คือด้วยความที่เขาเป็นคนกลางและรักเพื่อนที่หนึ่ง เขาจึงไปกับเดือน(?) เหตุเพราะระดับความรักมันห่างกันมากชนิดดินกับฝุ่น ตามสโลแกน เพื่อนช่างหัว ผัวมาก่อนของเขา อีกอย่างห้องใครใครก็รัก จะปล่อยเดือนเข้าห้องเข้าหอเราเองได้ไง ต้องไปคุม คือ ตอนเช้าเขาก็เข้าคนเดียวมาแล้วมั้ย ฮ่าๆ
"กลับไปกินห้องเนอะ"
"ห้องกูเหรอ"
"อืม กลับไปดูบูบู้หน่อย" เอาไงเอากัน
"ตามนั้น"
เราตกลงกันว่าจะซื้อข้าวกล่องกลับไปกินที่ห้องเขา แต่ร้านปิด เลยวกกลับไปซื้อก๋วยเตี๋ยวแม่ปริที่หน้ามอ
พอเปิดประตูห้องเท่านั้นแหละ
โฮ่ง โฮ่ง
เสียงบูบู้มาก่อนตัวเลย
ไอ้ตัวปุกปุยวิ่งมาเลียเท้าเจ้าของมันก่อนเลย จากนั้นจึงหันมาดมเขาฟุดฟิด คือ อยู่ห้องเขาตั้งนานยังไม่ชินกลิ่นอีก
เขาเลยลงโทษจับมันมาฟัดมาหอม มันดิ้นขลุกขลักแบบจะลงๆ แต่น่ารักที่สุดอ่ะ
"รอที่โต๊ะ เดี๋ยวบริการเอง"
"ครับ สาวเสิร์ฟ"
"ตบคว่ำ" ยังหลอนกับคำว่าเจ๊ไม่หายเลยนะ
เดือนยักไหล่หัวเราะ
บูบู้เอาเท้าเล็กๆของมันตะเกียกตะกายที่ขาเดือน น้องเลยอุ้มมันมานั่งตัก อึ๊ยยยยยยย อิจฉาหมา อยากนั่งตักเดือน
"พี่จ้องขาผมทำไม"
สงสัยเผลอจ้องนานไป น้องสงสัยเลย
"เปล๊าาาาาา"
"ทำไมเสียงสูง"
"ทำไมถาม"
เอ้า ยืนเถียงกันไปสิ เหลืออีกครึ่งชั่วโมงรวมตัว
"อยากเห็นขาอ่อนผมก็บอก"
"ก็เห็นไปแล้วในไอจี"
เอาสิ เล่นมาเล่นกลับไม่โกง นี่ไม่อยากจะพูด รูปเดือนใส่แค่บ๊อกเซอร์ ให้นึกถึงบ๊อกเซอร์ของฝรั่ง สั้นๆ วาบหวิว อร๊ายยยยยย กูแมนนะ แต่น้องน่ากิน มันกระชากใจอย่างแรง
เดือนยกมือขึ้น ยักไหล่ยอมแพ้
"ก็ดูกันไป"
หึ ได้ดูกันยาวๆแน่ จากนี้เขาจะตามไปส่องไอจีมันจนพรุนเลยคอยดู
เผลอแป๊บๆ มาแกะของใส่ถ้วยชาม เดือนก็อันตรธานหายไปจากเก้าอี้เสียแล้ว กวาดตามองเจ้าตัวอยู่ตรงมุมห้องน่ะเอง
"นี่รูปตอนงานไรพี่"
ตรงมุมห้องเป็นโซนที่เขาเก็บรูปภาพตอนเด็กเอาไว้ นี่ขนมาจากบ้าน ไม่ยอมให้แม่เก็บเข้ากรุ กลัวกลับไปแล้วหาไม่เจอ เขาชอบเก็บรูปตอนเด็กๆไว้กับตัวมากกว่า เวลาเครียดๆ มองรูปตัวเองตอนเล็กๆ ไม่รู้เป็นเหมือนกันมั้ยนะ เขารู้สึกว่ามีกำลังใจ คือ ตอนนั้นเราผ่านจุดนั้นมาได้ ตอนนี้เราก็ต้องผ่านมันแล้วก้าวต่อไปได้เหมือนกัน ลองดูนะ จะได้รู้ว่าเรามาไกลแค่ไหนแล้ว
"เฟรชชี่ไนท์ ตอนนั้นคิดไม่ออกสมองตัน ตีมขาวแดงเหรอ กูเลยใส่เรนเดียร์ แม่งคนมองทั้งงาน"
"..."
"ตลกอ่ะดิ"
ขนาดตัวเองยังตลกตัวเองเลย
"เปล่า..."
"..."
"มัน...น่ารักดี"
น่าแปลก ที่แววตาของเดือนมีความจริงจังกับคำว่าน่ารักได้มากขนาดนี้
มันทำให้รู้สึกว่า เดือน พูดจริงๆ
สตั๊นกันไปคนละห้าหกวิสิงานนี้
"เอ่อ กินข้าวกัน" นี่ไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากเกาหัวแกรกแล้ว รู้สึกเขินจุงเบย
เดือนยิ้มมุมปาก เดินตามเขาไปอย่างว่างาย เออดี อย่ามามีมงมีมุกแถวนี้อีกนะ เจออีกโดนวันนี้คือกูตายด้วยความฟินอ่ะ
"ผมยังไม่ได้บอกใช่มั้ย"
เดือนพูดขึ้นขณะเรานั่งลงที่โต๊ะ มาละ มีความสังหรณ์
"ว่า" เอาเถอะ ฟินตายก็โอเค
"ตอนนี้ก็น่ารัก"
"..."
"รู้ตัวรึเปล่า ว่าตัวเองน่ะ"
"..."
"น่ารักขึ้นทุกวัน"
นาทีนี้นั้น วางช้อนวางส้อมเอามือทาบอก เตรียมฟินตายอย่างที่พูดละ
กูว่าละ มุกต้องมา ปล่อยจริงปล่อยจัง นี่มันเทศการความอ่อยหรือไร
อย่ามาชมน่ารักเรี่ยราดแถวนี้ คนมันจะคิดเข้าข้างตัวเองเข้าใจมั้ย ฮือออออออออ
"แล้วผมล่ะ"
"..."
"เป็นไงบ้าง"
นาทีนี้คือไม่มีคำตอบ
อวยเจ้าตัวในใจมาก็เยอะ จู่ๆจะให้มาบอกต่อหน้า น้องหล่อ พี่ชอบ แบบนี้มันไม่ได้ มันเขิน มันเลิ่กลั่ก มันลนลาน เหงื่อแตกไปสิดี
"มองตาพี่ผมก็รู้คำตอบแล้ว ผมน่ะ ทั้งหล่อ นิสัยดี เฟรนด์ลี่ แถม... น่าสนใจ"
ช็อตนี้นั้นฉันตาย
ไอ้คนหลงตัวเองเอ๊ย
หมั่นไส้ที่มันเป็นเรื่องจริง
"น้องคะ บ่ายนี้เรามีเอ็มซีสุดสวยจากคณะนิเทศมาร่วมแจม ขอเสียงโห่ไล่ เอ๊ย ต้อนรับเอ็มซีตุ๊กหน่อยค่า"
โห่ววววววววววววว
โห่กันระรัว โห่กันจริงจังเลยงานนี้ วิศวะนี่กระดี๊กระด๊า สายหางดุ๊กดิ๊กที่สุด ทีกูสอนไม่เป็นงี้บ้าง น้อยใจสุดๆ
ตุ๊กคือดาวนิเทศปีนี้ เคยดูแลนางครั้งนึง แต่ไม่ได้พูดคุยเป็นการส่วนตัว ดูนางเป็นสาวมีความมั่นใจสูง เปรี้ยวจี๊ด เห็นแบบนี้ไม่เคยมีข่าวเสียๆหายๆให้ลอยมาเข้าหู หรือเพราะเขาเองก็ไม่ได้ติดตามนางอะไรมาก แข่งเสร็จก็จบ ไม่เหมือนพวกเดือนนะ คือเป็นผู้ชายมันก็สนิทกันเร็วถูกป่ะ เจอหน้านี่ไม่ได้ ต้องชวนแดกเหล้า นี่ไง วิถีคนแมน เห็นได้ชัดว่าเคียงกายเคยแมนกว่านี้ก่อนมาเจออิเดือน
ผู้ชายบนสแตนด์นี่คือตื่นกันจริงจัง จากง่วงๆเมื่อกี้นะ ผุดลุกผุดนั่งกันแทบไม่ทัน
รวมถึงอิน้องเดือนที่นั่งชั้นบนสุดกับเพื่อนบริหารด้วย หมั่นไส้สุดๆ
หึงหวง ควันออกหู
ว่าแล้วก็เดินหลบมุมมานั่งข่มอารมณ์ตัวเองกับเพื่อนๆ
"จบงานนี้ อิตุ๊กมีได้ผัวค่ะ"
พี่กุ๊ดจี่ แม่เล้า เอ๊ย สันทนาการประจำชมรมเปิดประเด็นขึ้น หูเขานี่ผึ่งเต็มที่
"ยังไงคะ เทมา"
"โอ๊ย ควงนั่นมานี่ รถไฟนี่มาเป็นสี่ห้าขบวน แต่แปลกนะ ไม่เคยชนกันเลยสักขบวน"
"บริหารจัดการดีไง" คุณนายเสริม
เอาแล้วไง น้องตุ๊กดาวนิเทศกู มามีข่าวคาวซะแล้ว
"นี่ไม่เคยว่าร้ายถ้าไม่เจอกับตัว"
ใช่ พี่กุ๊ดจี่ถึงนางจะฝีปากกล้าขนาดนี้ แต่ก็ไม่เคยใส่ร้ายใคร ความจริงออกจะเฟรนด์ลี่เฮฮาตามประสา ไม่เคยเสือกเรื่องใคร นี่คงเหลือทนจริงๆ ถึงเอามานินทา สักครั้งจะได้
"มันแย่งผัวเพื่อนกู"
"คุณพระ" แหมมึง ท่ามึงนี่เล่นใหญ่มากอิคุณนาย เอามือทาบอกอย่างกับไม่เคยได้ยินได้ฟังมาก่อน เรื่องชาวบ้านนะเข้าหูมันเช้าเย็น
"แต่กูก็ไม่อะไรนะ ถือว่าทำงานด้วยกัน พี่ก็พยายามไม่ตั้งแง่นะ แต่มันอดไม่ได้จริงๆ พวกโลกสวยคงไม่เข้าใจ"
น้อยคนนักจะรู้ว่าพวกโลกสวยที่ว่าคือพี่ธันวา ประธานชมรม ตำแหน่งสามีสุดรักสุดชังของพี่แก
"พี่ธันวานี่ก็นะ เห็นผู้หญิงสวยหน่อยไม่ได้" มาละ อิตัวทำให้ชาวบ้านเขาแตกแยก ต้องยกให้คุณนายตลอดกาล
กลายเป็นว่าประเด็นเบนไปที่พี่ธันวา งานเผาสามีต้องมาสินะ
และมันเหมาะเจาะที่เขาเบือนหน้าไปหาสแตนด์เชียร์พอดี
"เดือนทำผิดนะคะ"
น้องเดือนกู โดนแล้ว
เดือนทำหน้าเหรอหรา มองคนข้างๆแบบประมาณว่า กูก็ทำถูกกูทำผิดตรงไหน
"ผิดที่ทำให้หัวใจตุ๊กเต้นแรวงงงงงงงงง"
อิดอกแม่คุณตุ๊ก กูจะสำลักมื้อเที่ยง นี่มันมุกหรือเปลือกหอย หรือกระขยะมูลฝอยริมหาด
จะมาเล่นมงเล่นมุกก็ช่วยเช็คพวกแพทย์ที่มองมาแบบ มึงเล่นอะไร หน่อยได้มั้ย
เดือนนี่แบบ ยิ้มเลย คนสวยแซวไม่ได้ ต้องยิ้มหล่อเลย อยากเข้าไปตบให้ฟันกรามค้าง
"แล้วต้องทำไงอ่ะครับ"
มึงงงงงง มีเล่นตอบ โอ๊ย ไม่เอาแบบนี้แล้วววววว
"เดี๋ยวตุ๊กขึ้นไปสอน"
นางแหวกมือให้แถวล่างแหวกให้นางข้นไปหาเดือน นี่มันอะไรกัน มุกมึงนี่จำเป็นต้องเล่นใหญ่ถึงเนื้อถึงตัวอะไรแบบนี้มั้ยตอบ ฮึดฮัดขัดใจ
เช็คที่นั่งข้างๆ เบียดกันนี่แบบจนจะตกสแตนด์ แล้วคิดดูช่องว่างระหว่างอิตุ๊กกับน้องเดือนจะขนาดไหน ไม่นั่งตักกันก็ดีมากแล้ว
"มา ตุ๊กจะเอามือวางไว้ตรงนี้" นางเอาฝ่ามือไปทาบอกซ้ายเดือน
"ทีนี้ ตาเดือนต้อง..."
ม่ายยยยยยย อย่าทำ
"พัก พักกันก่อนเนอะ"
ให้ทายเสียงใคร เคียงกายไงจะใครล่ะ ด้วยความหวงผัวสุดฤทธิ์ ไม่ได้ จะทำแบบนี้ไม่ได้
อิตุ๊ก ยังไม่ยอมลงมาอีก
"ตุ๊ก นายเรียกไปเก็บท่า"
ตุ๊กชี้ที่ตัวเอง เขาพยักหน้า
"นาย ใช่มั้ย"
เขาตะโกนกลับไปที่คุณนาย นางทำหน้างง
"เออๆ ใช่ๆ"
นี่ไง มันต้องแบบนี้ รู้แกวกันดี นี่แหละเพื่อนสนิท กูรักมึงขึ้นมาเลย
ตอนนี้คือคนเริ่มทยอยกันลงสแตนด์แล้ว
อยากบอกมากว่า หมั่นไส้คนรุนแรงสุดๆ อิน้องเดือนกลับมาทำหน้าเบื่อโลกอีกแล้ว อะไรคือใบหน้าระริกระรี้เมื่อเช้า อิคนสองมาตรฐาน หลายใจ หล่อ ล่ำ ขาว หัวนมชมพู
"เอชสิบ รอก่อนห้ามลง"
เดือนนี่หน้าเหวอ เพราะตัวเองห้อยป้าย H10 อยู่
"อะไร ทำหน้าเหวออีก"
แกล้งน้องมันหน่อย ข้อหาหมั่นไส้แรงมาก
"ไหน ทำท่าXXให้ดูหน่อย"
น้องมันก็ทำเงอะๆงะๆของมันไป
คือ คนที่จะลงสแตนด์กันพรึบพรับพร้อมใจกันนั่งดูเดือนถูกแกล้ง เพื่อนมันนี่หัวเราะอยู่ข้างๆ
"ทำไมทำผิดทุกท่าเลย"
ความจริงมันเป็นท่าใหม่ ที่เขาเพิ่งสอนรอบเดียวเอง เชื่อว่าอัจฉริยะเท่านั้นที่จำได้ เพราะเพลงมันยาวมาก มีหลายท่าด้วย
"งั้นพี่ก็สอนผมสิครับ"
"ยังไง"
"ขึ้นมาสอนครับ"
"ได้เช็คที่นั่งมั้ย เบียดกันจนจะตกสแตนด์แบบนี้"
นี่บอกให้ไปพัก คนแม่งยังเต็มสแตนด์อยู่เลย
แอบแซะตุ๊กไปหนึ่งที
"ตรงนี้ต่างหาก"
"..."
"นุ่มกว่าพื้นแข็งๆของสแตนด์อีกนะครับ"
น้องมันตบเบาๆที่ตักตัวเอง
อ้าว
ขึ้นสิครับ รออะไร
เอ๊ย ไม่ช่ายยยยยยยยยยยยย
*TBC.................................................................
เป็นนิยายข้ามวัน ข้ามอาทิตย์ ข้ามปี
เดี๋ยวนี้ยอมรับว่าสกิลการอัพโลมากมาก
แต่อย่าเลิกติดตามกันนะ
รักทุกคน
-
เดือนอ่อยแรงงงงงง อ่อยไม่เกรงใจคนดูเลยย อู้ยยย คิดถึงค่ะ
-
อิน้องเดือนก็ขี้อ่อยเกินนน5555
-
น่าร้ากกกกกกกกก ตลกอะ 555555555
ชอบมากก มาต่อบ่อยๆนะ :hao6: :hao6: :hao6:
-
เราชอบสโลแกนเคียง :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: เพื่อนช่างหัว ผัวมาก่อน
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
สกิลการอ่อย :hao6: เวลสูงสุดแล้วจร้า
-
มาแล้วๆ และแล้วก็กลับมา สมกับที่รอคอย เดือนอ่อยได้ฟินมาก
-
คนนึงก็อ่อยแรง. คนนึงก็หึงแรง,,, 555
-
อ่อยมาอ่อยกลับไม่โกงเนอะ :hao6:
-
โอยยยยยยย หมั่นไส้แรงงงงงงง หมั่นไส้แม่งทั้งคู่นั่นแหละ อ่อยกันไปอ่อยกันมา เมื่อไหร่จะได้กันนนนน
-
พลัดกันอ่อนใช่ป่ะะะะ.
รอจนลืมละ 555 มาอัพต่อนะ ชอบๆ
-
วันนี้นั่งดูชื่อเรื่องแล้วนึก เคียงเดือนอะไรนะ ลืม
มานั่งอ่าน อ้อ เคียงนี้นี่เอง 555555555555555
น้องเคียงสายอ่อย รอเธอเสมอ :กอด1:
-
คุ้มค่าการรอคอยยังคงความน่ารักเหมือนเดิมนะคู่นี้
ความฮาไม่ตกหล่น ความอ่อยก็ไม่ขาด
ผลัดกันอ่อยดูสิศึกนี้ใครจะชนะ
แล้วน้องเดือนอ่อยแรงนะคะจะให้พี่เดือนนั่งตัก
แบบนี้ชะนีตุ๊กก็เสียหน้าหมดซี่
-
อะไรกันนน นี่มันอ่อยมาอ่อยกลับไม่โกงมากๆ55555
น่ารักกกกกกกกกกกกกกก
คิดถึวววววววววววววววววววว
ีีรอตอนต่อน๊า สู้ๆๆๆๆ
-
สนุกอะ รอนาน แต่คุ้มค่าแก่การรอคอย
ปล. ต่างๆนานา เขียนแบบนี้นะครับ คำว่า นานา ใช้ไม้ยมกไม่ได้นะครับ
-
ชอบเดือนมาก แต่ตอนนี้แอบเคือง ทำไมตอนยัยตุ๊กแซวเดือนเล่นกลับด้วยอ่านๆดูเหมือนเดือนชอบเคียงนะแต่เล่นกะคนอื่นแบบนี้เราไม่ชอบอ่ะ
-
ยังไงหนิ คิดถึงคนแต่งมากกกก หายไปนาน อย่าหายไปอีกนะ เพราะเรากำลังฟินบอกเลย
-
คนแต่งหายไปนานเลยยยย ยินดีต้อนรักกลับมานะคะ o13
นี่ต้องกลับไปอ่านใหม่ตั้งแต่ตอนหนึ่ง ทบทวนความจำแพร๊บ :mew1:
-
ยอมใจทั้งคู่
-
ก็อ่อยกันไปปปปป
-
:pig4: :pig4:
-
น๊านนนนนนนนนนนนนนน นานมาที แต่ดีต่อใจ แอร๊ยยยยยยยยยย
-
อิเดือนกรุณาอธิบายด้วยค่ะ
อะไรคือทำระริกระรี้ย่ะ
เคืองแทนเจ๊อ่ะ
ติดตามๆ ชอบมากๆ
ตอนนี้เรื่องนี้คือที่สุดสำหรับเรา
เขียนดีและสนุกมากค่ะ
-
รู้สึกเดือนจะอ่อยทถกเพศ ทุกวัย
สรุปคืออ่อยมันทุกคนน่ะแหล่ะ
อย่างนี้พี่เคียงเข้าข้างตัวเองยากนะ
-
อ่อยแรงเว่อออออ
-
เมื่อไหร่จะคบก้านนนนน
-
เย้ๆ เคียงกายคนแมนมาแล้ว คิดเถิงคิดเถิง
-
รออ่านอยู่นะคะ^^ โกรธเดือนแหละ :fire:
-
สรุปเดือนหรือเคียงอ่อยแรงกว่ากัน!!
-
ตลกอะ อ่านไปขำไปกับเคียงและผองเพื่อน 5555555
-
น้องเดือนนี่อ่อยแรงงงงง
เคียงนี่ก็แถ อย่าลืมให้น้องเดือนทำแผลที่สีข้างนะ 55555
-
น้องเดือนอ่อยแรงงงงงงงงงง
-
อ้อยยยยย กันจังเลย
-
ทั้งเคียงทั้งเดือนติดกันและกันแหละ 5555555
-
โอ้ยยยยยยชอบ รอติดตาม
-
กลับมาต่อเถิดดดดดดดด กรี๊ด
หลังจากไปเป็นเวลาพอสมควร นังน้องเดือนก็อัพสกิลอ่อยเฉย
ยอมละเด้ออออออ
-
คืออัพช้ามากกกกก
จนลืมเรื่องไปหมดแล้ว
ต้องมาอ่านอีกรอบ แง><
:hao5:
-
รอต่อปายยยยย
-
เราเพิ่งเข้ามาอ่าน แต่ชอบมากกกกกกก
ชอบในความรั่วของเคียงและการอ่อยของน้องเดือน
กลับมาอัพต่อไวๆนะคะ เป็นกำลังใจให้นะ
-
#TWELVE
มี กี่ อ่ อ ย
#แคปชั่นกวนตีน #แคปชั่นจังไร #แคปชั่นอ่อย
-นอกเรื่องของกฎเกณฑ์-
เดตล่ะแก
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
บางทีหลายครั้งก็แอบเบื่อหน่ายตัวเอง คือจำเป็นมั้ยที่เรื่องนี้มันต้องเริ่มกลางดึกคืนหนึ่งตลอด
อันที่จริงแล้ว พอมานั่งคืดนอนนึกดูดีๆ ด้วยอุปสรรคหลากหลายอย่างในชีวิตคนเรา ตอนเช้าเรียน กลางวันเล่น เอ๊ย กลางวันก็เรียน ชีวิตนี้มีแต่เรียน เวลาจะเปิดเฟซบุ๊กเล่นนิดเล่นหน่อยก็ไม่มี แอบดอดเปิดในคาบก็โดนจับได้ นี่ว่าสกิลความเนียนตัวเองระดับสามสิบล้าน อาจารย์ยังเขวี้ยงปากกามาโดนจนได้ อะไรง่ะ เคียงกายคอนฟิ้วส์(งง) และเหตุผลต่างๆนานาทั้งหลายแหล่ที่ยกมาอ้าง ความจริงคือมีเพียงเรื่องเรียนเรื่องเดียว เลยประชดชีวิตตัวเองด้วยการนั่งเล่นนอนเล่นโซเชี่ยลจนถึงตีสองทุกวันแม่ง คำเตือนคือเป็นการกระทำที่ไม่เหมาะไม่ควรกระทำอย่างยิ่ง ควรแชร์ไปให้ถึงอาจารย์ล่ะ วอนอย่าสอนเยอะ ลำพังเวลาจะเล่นห่าเหวอะไรแทบไม่มี กลับหอต้องมาปั่นการบ้าน กว่าจะได้หลับคงไก่ขันพอดี นี่ทุกวันนี้พยายามไม่หลับแข่งกับเซเว่นอยู่ครับรู้ยัง ถุย นี่แหละหนา สอบเข้าว่ายากแล้ว เรียนให้จบโคตรพ่อโคตรแม่ยากกว่า แล้วอะไรคือการที่เขางอแงเพราะไม่ได้เล่นเฟซบุ๊ก จุดประสงค์แฝงคือโกรธเพราะไม่ได้ส่องเดือนจนลามไปดราม่าการเรียนหนักแบบนี้ ไม่สตรองเลยเคียงกาย
ด้วยความที่พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ วันหยุดสุดสัปดาห์และไม่มีการซ้อมเชียร์ใดๆเข้ามากวนใจ เขาจึงมีแพลนอยู่ในหัวว่าจะเล่นไปจนถึงดึกความจริงก็คือส่องนั่นดูนี่อะไรไปเรื่อยเปื่อยตามประสาคนผิวเผือก ฮ่าๆ หาเรื่องอดหลับอดนอนให้ตัวเองเพราะได้ไอจีใครบางคนมานั่งส่องรูปแบบส่วนตั๊วส่วนตัว เอาความจริงป่ะ ก็ชินกับการหลับดึกขนาดนี้ เป็นใครใครก็หลับไม่ลง อะไร นี่ไม่ได้อยากส่องไอจีเดือนเลยจริ๊งงงงงงงงงงง หาอะไรทำรอง่วงหรอก
รูปในนี้ให้ตายก็ไม่มีวันให้ใครได้ดู จะเก็บไว้ดูคนเดียว กล้ามหน้าท้องน่าลูบไล้แบบนี้ หัวนมชมพูแบบนี้ ไว้ให้เขาดูคนเดียวพอ บ่งบอกความหื่นทะลุเกินพันแปดสิบล้านกาม แต่ละรูปนี่ไม่อยากจะบอก ความแซบเผ็ดร้อนความอะไรนี่มีหมด เอาจริงๆคือไม่ได้ลามกอะไรเลย คืออยากมีกล้าม เชื่อมั้ย ฮ่าๆ
ไหน ใคร ใครว่าตอแหล แม่ง มาให้ตบเรียงคนเลย โหดเกิ๊นนนนนนน
หยุดสองวันทำอะไรน่ะเหรอ กิน นอน นั่ง ดู วนไปจนจบวันอ่ะ
อย่างงี้แหละ คนโสดกับรีโมตเพื่อนรัก มีมันอยู่เป็นเพื่อนจนอายุจะย่างยี่สิบเอ็ด เฮ้อ
พูดถึงความก้าวหน้าของงานที่ชมรม ไม่อยากจะอวดว่าสอนทงสอนท่าอะไรไปเกือบหมด ถือว่ารวดเร็ว ประสบความสำเร็จ เชียร์Xปีนี้ รางวัลจะไปไหนรอด ถ้าด้วยความมั่นหน้าของคุณนายกับประสบการณ์ความเป็นเอ็มซีของน้องตุ๊กหนึ่งอาทิตย์บอกเลยชนะใส
พูดถึงน้องตุ๊ก มีความพีคความท็อกออฟเดอะทาวน์รุนแรงที่สุด
จากที่โมโหหึงหน้ามืดตามัวไปเองวันนั้น ความจริงทั้งหลายแหล่ก็เรียงกันมาปรากฏกาย
วันต่อมาขณะที่เขากำลังนั่งเถียงเรื่องคำว่าไส้ไก่ในภาษาสเปนกับคุณนายอยู่นั้น
"สวัสดีค่ะพี่กาย พี่นาย แหม เถียงอะไรกันอยู่ สนุกปากเชียว"
ด้วยความที่หมั่นไส้นางเป็นทุนเดิม เราจะไม่ตอบ เราจะแค่ยิ้มให้ตามมารยาท ตุ๊กไม่ได้มาคนเดียวนะ เหมือนเดินมากับเพื่อนหญิงนาง ซึ่งผละตัวไปทักทายเพื่อนอีกกลุ่มที่โต๊ะข้างๆ
"ดีๆ ว่าไง กับผัวนี่ยังไงคะ"
"ไปไม่รอดพี่"
นั่นไง ระริกระรี้ขนาดนี้ ใครมันจะไปเอาแก๊ มีความลำเอียงเต็มที่
"แหม แล้วนี่ล่ะผัวคนที่เท่าไหร่"
ไหนผัวมัน มองหาด้วยความอยากรู้อยากเห็น
"นี่พี่ทีค่ะ คณะบริหาร"
"ได้ของดี"
อิตุ๊กกับคุณนายก็คุยกันไปตามประสา มีเขาร่วมวงบ้าง ส่วนใหญ่จะเป็นคนฟัง แต่จนแล้วจนรอด ผัวตุ๊กก็ยังไม่โผล่ จนเพื่อนหญิงอีกคนที่เมื่อกี้ผละออกไปคุยกับโต๊ะอื่นกลับมาเท่านั้นแหละ
ถึงบางอ้อเลยกู
"คุยเสร็จยังครับ"
"อื้อ เอ้อพี่ที นี่พี่กาย คนนี้พี่นาย พี่ๆที่ชมรม"
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
สรุปผัวเผออิตุ๊กนี่ไม่ต้องไปหาที่ไหน ก็เพื่อนหญิงในความคิดเขาที่เดินมาด้วยกันตอนแรกนั่นแหละ
ใบ้แดกไปสามร้อยล้านแปดหมื่นวินาที
และเมื่อคล้อยหลังตุ๊กไป
"มึง แล้วที่ตุ๊กแย่งผัวเพื่อนพี่กุ๊ดจี่นี่คือ"
"อือ เพื่อนพี่กุ๊ดจี่แกเป็นเลสน่ะ"
ช็อค สามร้อยเก้าสิบล้านคูณสิบแปดครั้งไปเลยกู
พีคกว่าอิตุ๊กก็เพื่อนพี่กุ๊ดจี่นี่แหละ
แล้วที่โมโหหึงอิน้องเดือนไปทั้งหมดนั่นมันคืออะไร
นี่ก็ไปรู้มาอีกทีนะ ว่าพี่ทงพี่ทีอะไรนั่นเป็นเพื่อนเดือนไง๊ คือวันนั้นสรุปตุ๊กมันก็เล่นๆกับเดือนตามประสาเพื่อนแฟนไง๊ อีกอย่างประวัติตุ๊กตุ่นนี่คือมีแต่แฟนเป็นทอมไง๊ บรรลุนิพพานไปสิกูรออะไร
ปลงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ทุกอย่างที่เห็นบนโลกคือภาพมายา
สติ โลกัสมิ ชาคโร
สติเท่านั้นที่เป็นเครื่องตื่นในโลก
สาธุ
ตึ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงง (เสียงระฆัง)
กลับมาสู่ปัจจุบัน เขาเอามือปิดปากหาวน้ำตาเล็ด ไม่... เวลาหลับคือตีสอง นี่เพิ่งจะห้าทุ่มเท่านั้น จะมาลงมาหลับไม่ได้ ดูหนังดูละครต่อไป เนื่องจากเว็บดูซีรี่ส์ชื่อดังเว็บหนึ่งเพิ่งปิดตัวไป เลยต้องกลับมาดูละครไทย อะไรนะ นาข้าวอะไรนี่แหละ สนุกมาก แนะนำ
ตึ๊ง
แจ้งเตือนหนึ่งรายการจากเพจซุบซิบชาวมอ
เหมือนเขาจะไปกดติดตามไว้นะ มันเลยขึ้นแจ้งเตือนให้
'ขุ่นผู้ติดตามเพจชาวมอเราทั้งหลายคะ กลางดึกคืนนี้มีอะไรให้เล่าลืออีกแล้วเพคะ ล่าสุดจากกระแสข่าวที่หม่อมฉัน แอดมินโซโรบูเกะและแอดมินตีฉิ่งได้ทราบมา ถึงเรื่องราวเก่าก่อน เล่าขานถึงตำนานผีสิง เอ๊ย ผิดงานเพคะ เอาใหม่ จากกระแสข่าวสุดฮิตฮอต อือรือรอง ซึ่งทางเราก็ได้ติดตามทั้งคู่มาพักใหญ่แล้ว จากเหตุการณ์ในตำนาน กระเป๋าหายใบนั้น ล่าสุดค่ะท่านผู้เพจทั้งหลายเอ๋ย ไม่อยากจะพูดและเอื้อนเอ่ยคำใดๆทั้งสิ้น เพราะความฟินมันทำให้สำลัก โอ๊ย แม่เจ้าโว้ย ที่ชมรมเชียร์เมื่อวันพฤหัสที่ผ่านมา อะไรคะ เขาจีบกันใช่มั้ย อะไรนะ มาๆ ตักผมนุ่ม อะไรนี่แหละ จะเป็นยังไง ก็รอติดตามกันต่อไปนะคะ โซโรบูเกะรู้สึกคันปากอยากพูด แต่เรื่องนี้ต้องให้ทั้งคู่อะไรๆกันให้เรียบร้อยก่อนเนอะ ไอ้เราพูดไปจะเป็นการไม่ดี เจอกันใหม่กับข่าวหน้าค่ะ ฟิตแบคมาค่ะ รออ่านอยู่'
'สปอยหนักขนาดนี้แล้ว ให้เราคิดว่าไม่ใช่เดือนกายคงไม่ได้ ความฟินมันมาก่อน'
'มีความไฟฟ้าช็อตหนักมาก ฉันต้องการให้เขาได้กัน'
'คู่นี้ควรเปิดเผยซักทีค่ะ นี่เป็นคนหนึ่งที่แอบดูเงียบๆ เขาได้กันแล้วจะฟินแบบโจ่งแจ้ง เตรียมกรี๊ดค่ะ'
'เห็นมานานละ ตัวติดกันเกิ๊น'
'แอบสงสัย คู่จิ้นมอเรานี่เยอะเหลือเกิน นับกันไม่หวาดไม่ไหว'
'เม้นบนคะ เลิกสงสัยแล้วควรมาฟินค่ะ #ทีมสาววายสองสมัย #หมอมิว #เดือนกายค่ะ บ่งบอกอายุหนักมาก'
ปกติแล้วต้องทำไงนะ ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่นะ คือ เป็นพี่น้องกัน เฮ้ยเดือนแก้ข่าวเลย
แต่กูนี่คือ กรีดร้องหนักมาก ดีใจหนักมาก ความแมนหดหายในบัดดล
ได้เป็นข่าวกับเดือนแล้วโว้ย โอ๊ย ดีใจจนน้ำตาไหลอ่ะ
เอาจริงๆนะ
การถูกพูดถึงอะไรต่างๆในแง่นี้ มันทำให้เขาพอจะมั่นใจได้ว่า เออ มันไม่ใช่เมื่อก่อนที่คอยมอง คอยอะไรแบบเขาไม่รู้ตัวแล้วนะมึง มันมีอะไรที่เริ่มก่อตัว เริ่มขยับเข้าหากันมากขึ้น ไม่ใช่เป็นแค่คนรู้จัก หรือสต๊าฟรุ่นพี่ที่ดาวเดือนเคารพ ไม่ใช่คนที่ผ่านไปมาทักทายกันก็แค่ยิ้มให้ตามประสา เม้นต่างๆนานามันตอกย้ำถึงความสัมพันธ์ของเขากับเดือนที่ขยับเข้ามาใกล้ขึ้น ใกล้ขึ้น อาจจะเป็นแค่ตัวเขาเองที่คิดเห็นฝ่ายเดียว เพราะเขาก็ไม่สามารถไปรับรู้ความคิดของเดือนได้ อย่างน้อยๆ แค่รู้ว่าได้ใกล้ชิดสนิทกันมากขึ้น มันก็ดีในระดับหนึ่งแล้วล่ะ ไม่หวังมาก ขอแค่ที่เป็นอยู่คงที่ แล้วค่อยๆขยับก้าวไปเมื่อถึงเวลา แบบนี้คงเป็นความรักที่มั่นคงในความคิดเคียงกายล่ะมั้ง
ตึ๊ง
จากที่มัวแต่เพ้อพกอะไรคนเดียวอยู่ แชทก็เด้งขึ้นมา
'พี่ พรุ่งนี้วันหยุด ไปเที่ยวกัน'
เดือนนั่นเองที่ทักเข้ามา ตายยากว่ะคนเรา บ่นถึงก็มา
'เอาสิ ว่างมากเลอ ร่างกายต้องการเที่ยวมาก เหงาจายยยยยย'
'เมาป่ะนิ พูดแปลกๆ ฮ่าๆ'
'สก๊อยไง ชอบมั้ยๆ'
'ชอบ แต่ไม่ใช่สก๊อยนะ'
'วุ้ย กูเหรอ'
'มโนละครับ ชอบฟ้าดินเว้ย'
'ตอแหลสัด ไอ้คนปากแข็ง'
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ตัวเองถึงคุยเป็นธรรมชาติที่สุด เปิดเผยความในใจที่สุด ได้แบบนี้ รู้ตัวอีกที ก็อยากแสดงความรู้สึกออกไปให้อีกฝ่ายรับรู้บ้าง แฝงไว้ในคำเล่นๆก็ยังดี หวังให้อีกฝ่ายรับรู้ก็พอ
'ครับๆ'
'อะไรมึง ไอ้เด็กน้อย'
'ชอบกายนะ'
'งื้อ คืนนี้พระจันทร์สวย'
'...'
'ชอบเดือนนะ'
'คืนนี้เดือนมืดครับ'
'...'
'เพ้อเห็นพระจันทร์ แปลว่าคิดถึงพระจันทร์ล่ะสิ'
ตรรกะอะไรของมึง
เออ ใช่เว้ย
คิดถึงเดือน
เช้านี้เป็นเช้าวันหยุดแรกของปีที่เขาตื่นเช้าที่สุด
ลองแหงนมองนาฬิกาข้างฝาดูอีกที กลัวดูผิด เข็มก็ยังชี้ที่เดิม เข็มยาวสุดกระดิกยิกๆ บอกเวลา ตีห้าครึ่ง
เขายังจำเวลานัดที่เดือนบอกได้ดี
'เจอกันเก้าโมงนะ'
ฮ่วยยยยยย เหลืออีกตั้งสามชั่วโมงครึ่ง แล้วทีนี้จะทำอะไรฆ่าเวลาดีล่ะเนี่ย
อืม โปรแกรมหนังที่จะไปดูวันนี้
เรื่องอะไรนะ เจ็ดอัศวินกับกระต่ายน้อยแดนมหัศจรรย์ โอ๊ย นี่มันหนังแฟนตาซีภาพซีจีเลิศอลัง ทีแรกกะจะรอดูกับคุณนาย แต่ประเด็นคือเดือนชวน กับคุณนายคงต้องเลื่อนไปก่อน หลายคนคงหวังให้เราไปดูหนังรักโรมานซ์จ๊ะจ๋าอะไรประมาณนั้น บอกเลย เป็นไปไม่ได้ที่จะให้ผู้ชายอย่างเขาจับมือกระหนุงกระหนิงเข้าไปนั่งในโรงที่กำลังฉายหนังรัก บอกตามตรงคือขนลุกมากๆ เอาไว้อยากจ้องตาจับมือกอดหอมกัน รอบรรยากาศมันพาไปเองดีกว่าเนอะ ฮิ้ววววววววว
หนังฉายสิบ รันยาวถึงเที่ยง เออ กะกินข้าวด้วยกันเลย
แหงนมองนาฬิกาอีกครั้ง เคยเป็นป่ะ เวลาที่เรารออะไรมากๆ เวลาแม่งผ่านไปอย่างช้าๆเฉย กลับกันกับเวลาเตรียมตัวสอบ ความจริงคือมีเยอะนะ แต่กูอ่านหนึ่งวันก่อนสอบไง เลยไม่ทัน ฮ่าๆ
เลยหยิบไอโฟนตัวเองขึ้นมาเข้ากลุ่มไลน์ชมรม ดูว่าจะมีใครตื่นมั่งเวลานี้
Thunwa : ขอสรุปงานแต่ละฝ่ายด้วยครับ
ประจวบเหมาะกับพี่ธันวาทักเข้ามาในกลุ่มพอดี
ที่เห็นนี่คือพี่แกไม่ได้ตื่นเช้านะ ขอเดาว่ายังไม่ได้นอน แหม รุ่นนี้แล้ว งานเที่ยวงานหลวง งานหลับงานเล็ก
KOODJI : แฮนโค้ดเรียบร้อยแล้วจ๊ะพ่อ
นี่ก็ชอบกวนตีนผัวอ่ะ
Thunwa : กลับห้องบ้างนะ เดี๋ยวนี้เถลไถล
KOODJI : สักบ่ายๆนะจ๊ะพ่อ
Thunwa : ยุงคงแดกกูเหลือแต่กระดูก
KOODJI : ไว้คุยกัน นี่แชทกลุ่ม
Som Som : สวัสดิการ เหลือแพ็คของ นอกนั้นก็ไม่มีอะไรแล้วค่า
ให้เดาว่าอิคุณส้มนี่อีกคน ไม่หลับไม่นอนแน่ๆ
เขาเลยทักไลน์คุณส้มเป็นการส่วนตัวไป
Hiran : ส้ม นายล่ะ
Som Som : มันตายค่ะ บ่ายๆมารับศพมันด้วย กูจะไปรับแม่ที่สนามบิน
Hiran : อ้าว แล้วให้แม่ไปอยู่ไหน
Som Som : บ้านเพื่อนนาง ให้มาเห็นสภาพอินายลูกรักคงช็อคตาย
คือเมื่อวานกลุ่มเขาไปก๊งกันที่ร้านเหล้าเปิดใหม่หน้ามอ เดี๋ยวนี้ร้านเหล้าผุดขึ้นมาเป็นดอกเห็ด ไอ้เราก็กินจริงจังนะ
Hiran : บ่ายไม่ได้ว่ะ ไว้โทรหาน้องรหัสมัน
Som Som : ตามนั้นเว้ย กูไปอ้วกละ ไม่ไหวสุดๆ
หลังจากคุณส้มไป เขาก็ลุกไปเปิดทีวี นั่งดูข่าวเช้าไปเรื่อยเปื่อย ฆ่าเวลาไปพักๆ ดูไปเรื่อยๆ มันก็ลืมเวลาไปเลย จนเมื่อเดือนมาเคาะประตูนั่นแหละ ถึงได้รู้ว่าเก้าโมงกว่าแล้ว
เขาเดินไปเปิดประตู ปุ๊บ หน้าบูบู้นี่โผล่มาให้เห็นก่อนเจ้าของอีก เพราะเดือนมันเอาเจ้าตัวเล็กมาบังหน้าไว้
"สวัสดีตอนเช้างับ พี่เคียงงับ"
แล้วน้องมันก็จับขาหน้าบูบู้ส่ายดุ๊กดิ๊กๆ จนเจ้าตัวมันรำคาญ เลยพยายามตะเกียกตะกายจะลง
บูบู้เลยถูกส่งมาให้เขาอุ้ม อึ้ยยยยยย ขนนุ่มมาก ไม่อยากจะคิดถ้าตัวโตจะขนฟูขนาดไหน จะกอดจะหอมให้หนำใจเลย
หลังจากถูกบูบู้ดึงความสนใจไป ก็ได้มีโอกาสมองร่างสูงตรงหน้าแบบเต็มๆ วันนี้น้องมันมาแบบเสื้อยืดแล้วมีฮู้ดแขนกุดสวมทับเว้ย ดูเป็นเด็กมัธยมใสๆไปอีก ส่วนกางเกงก็เป็นขาสั้นสีดำธรรมดาไม่ต่างกับเขา ที่ทั้งตัวตอนนี้คืออยู่ในชุดแสนธรรมดา ไม่รู้จะแต่งอะไรไปให้มากพิธีความ แค่เที่ยว ดูหนัง กิน
แต่ในใจนี่คิดเข้าข้างตัวเองแบบสุดๆว่าคือเดตไปแล้ว
เพ้อพกอยู่นานรู้ตัวอีกทีก็ตอนเดือนเอามือมาโบกไปมาตรงหน้า
"มองตาค้างเลย"
"ชุดมันสวย"
แก้ตัวน้ำขุ่นๆ ฮ่าๆ
"หรือว่าคนหล่อ"
นี่ไงประเด็น สายหลงตัวเองก็มา
"หลงตัวเองเข้าไปคนเรา"
"ฮ่าๆ ฝากบูบู้ไว้ที่ห้องนะ"
"ทำไมไม่เอาไว้ที่ห้องมึง"
ถามไปงั้นแหละ ความจริงนี่ถ้าเอาบูบู้มาไว้ถาวรได้ทำไปแล้ว เป็นคนรักสัตว์ครับ
"บูบู้บอกคิดถึง"
"เรียนภาษาหมามาเหรอ"
"เปล่า แค่มองตา..."
หือ
"ก็รู้แล้วว่ามันคิดถึงพี่ขนาดไหน"
แล้วกูจะรู้อะไรกับบูบู้มั้ย เพราะตอนนี้กูมองตามึงอยู่เนี่ย
ชักไม่แน่ใจแล้วว่าคนหรือหมาที่คิดถึงเขามากกว่ากัน
เราเอาบูบู้ไปไว้ที่เตียงเล็กซึ่งเขาเองนี่แหละที่เป็นคนจัดไว้ เจ้าตัวสนุกสนานใหญ่ที่ได้กลับมาห้องเดิม แหม บูบู้ กูรู้ไต๋มึงหมดแล้ว เดี๋ยวมึงก็เที่ยวเล่นไปทั่ว วันนั้นนี่กระดาษรายงานเขากว่าครึ่งหมดไปเพราะบูบู้ ไอ้เราก็โกรธไม่ลงครับ ความรักสัตว์มันเข้าสายเลือด
เจ้าของมันนี่ก็ไม่แพ้กัน นอนแผ่หราเต็มเตียงเขาเลย
"ป่ะ เดี๋ยวรถติดนะมึง"
"เอาบิ๊กไบค์มา"
เขายืนเท้าสะเอว
"อืม"
บิ๊กไบค์คันใหญ่จอดรอหน้าหออยู่แล้ว
"แล้วนี่เอาบูบู้มายังไงวะ"
"ซุกอกไง"
โอ้เย่ ไอ้บูบู้ลูกพ่อ เป็นบุญของมึงจริงๆที่ได้ซุกอกอุ่นเดือน พ่ออิจฉาจริงๆ
เหมือนว่าตัวเองจะมีปัญหากับสายรัดคางครับตอนนี้ หมวกกันน็อคใบนี้นี่ใส่ยากจริงจัง
"เดือนๆ แม่ง มาติดให้กูที"
นี่ว่าเคยใช้แต่หมวกกันน็อคที่แถมมาตอนซื้อรถยี่ห้อฮอนด้า ฮ่าๆ
เดือนมายืนตรงหน้า โห แม่งสูงจังวะ มือเขาถูกมือใหญ่กุมไปแตะที่สายรัดคาง
"ใส่แบบนี้"
"..."
"เข้าใจมั้ยครับ"
ไม่เข้าใจ...
เพราะสายตากู... มองแต่หน้ามึงอยู่เนี่ย เดือนแม่ง หล่ออ่ะ
- มีต่อข้างล่าง -
-
- ต่อกันตรงนี้ -
"ดูโรงไหน"
"อือฮึ"
หือ อะไรคืออือฮึ ความบกพร่องทางหูมาเต็ม
"ถามว่าโรงไหน"
"ชั้นสองๆ"
เขายกนาฬิกาที่ทุกทีไม่ค่อยใส่ แต่วันนี้มันจำเป็นเพราะด้วยความตื่นเช้าของตัวเอง แล้วเอาไอโฟนมาเปิดดูนั่นนี่ ตอนนี้ไอโฟนลูกรักเลยจำเป็นต้องชาร์ตแบตไว้ที่ห้อง ก็หวังว่าบูบู้มันจะไม่กัดแทะสายแบตจนขาดไปก่อน แต่เขาเซฟไว้แล้วนะ ชาร์ตไว้หลังตู้เสื้อผ้า ถ้าหมามันจะพยายามขนาดนั้นอ่ะนะ
"ทำอะไรอยู่วะ"
เห็นเดือนมัวแต่ก้มมองไอโฟนอยู่นานละ
"ไลฟ์ไง"
ส่วนตัวแล้วเป็นคนไม่เห่ออะไรแบบนี้นะ
"ขอดูด้วย"
แต่ชอบเล่นกล้องไง
เขาชะโงกหน้าเข้ากล้องเพื่ออ่านเม้น ไม่รู้จะมีใครสะพรึงไปหลายรายแล้วหรือยัง ฮ่าๆ หน้าสด ไร้การแต่งแต้มใดๆ
'สวัสดีค่ะ พี่เดือน'
'มาทันน้องไลฟ์ก็วันนี้แหละกู'
'หล่อมาก'
'ไปดูหนังกับใครนิ ได้ยินเสียงคนพูด'
นี่คือสามสิบวินาทีก่อนหน้านั้น
และหลังจากหนึ่งนาทีเป็นต้นมา ที่ใบหน้าเขาได้โผล่มาอ่านเม้น และติดกล้องไปโดยปริยาย
'ว่าแล้ว ไปกับเคียงแน่ๆ ตัวติดกันมากๆ'
'ไอ้สัดเดือน ไวไฟครับมึง'
'รักนะคะทั้งคู่เลย'
'เดือนหล่อค่ะ'
'หน้าใสมาก'
'หลงเลยคนนี้'
"ถือหน่อย เมื่อย"
จากตอนแรกที่เดือนก้มหน้างุดๆ กลับกลายเป็นเขาซะเองที่ติดงอมแงม ฮ่าๆ ชอบอ่านเม้นนะ ให้ความรู้สึกดี เขารับไอโฟนมาถือเอง
'พี่เดือนไปไหน'
'เดือนหายเลย'
พอเขารับมาถือ เดือนมันก็มาเดินข้างๆเขาแทน ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าบ่นหาเดือนกันให้แซดในเม้น
"เดือน เขาถามหามึงอ่ะ"
"ไหน"
"ก็มาดูใกล้ๆดิ"
มึงก็ใกล้ไปนะ เอาคางมาเกยไหล่กูนี่ขอหรือยัง คนมันเขิน
กลัวซอกคอถูกรุกรานเลยคืนไอโฟนมันไป น้องมันเอาไปถือแล้วเริ่มไล่ตอบคำถามทีละเม้น หลังจากเงียบปล่อยให้เขาถามๆแบบไม่ตอบอยู่นาน ประมาณเทสต์หน้าหล่อๆของมันในกล้องก่อน หามุมกล้องอะไรแบบนี้
"พี่เดือนตอนนี้อยู่ไหน... พี่ออกมาดูหนังครับ แถวมอนี่แหละ
กินข้าวยัง... ข้าวเช้าหรือเที่ยงครับ
อยู่กับใคร... กับใครล่ะ
อยากเห็นหน้าแฟน... เฮ้ย ยังไม่มี"
จุกอ่ะ กูไง น้อยใจสุดๆ
"ลากมันมาได้ไง... ชวนมาครับพี่
ทีกูชวนล่ะ... ฮ่าๆ พี่เคียง พี่เก่งงอนครับ"
แหม ทีมึงไปเที่ยวกับสาวแล้วปล่อยกูรอหน้าร้านเหล้าตอนปีหนึ่งกูยังจำได้ดี แค้นฝังใจครับ มันหายยาก เป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นครับ ฮ่าๆ
"ปล่อยมัน"
"เดือนพูดคะขากับพี่เคียงหน่อย... เฮ้ย แบบนี้ก็ได้เหรอ"
พูดมาดิ กูต่อยจริงนะมึง ขนลุกสัด
"พูดครับก็ได้... พูดอยู่ทุกวันครับ"
"วันนี้เดือนหล่อ"
มึงอ่านเม้นนี้เต็มหูกูเลย แบบ... หลงตัวเองที่หนึ่ง หลงแบบกู่ไม่กลับ หลงแบบสุดๆ
แต่ไม่บอกหรอกว่าหล่อจริง ฮ่าๆ
"ชอบพี่เคียงจัง"
"มั่ว"
"อะไร"
"มีด้วยเหรอเม้นนี้" ถามแก้เขินไปงั้น
"มี จริงๆ ให้ดู"
วืด
แหมมึง ให้ดูสิบวิกูพูดเหอะ วืดผ่านหน้าเขาไปอย่างเร็ว แต่แอบเห็นเม้นนึง
'อ่อยพี่เคียงเหรอ สายอ่อยสุดๆ'
ตกลงมันมีเม้นนั้นจริงๆมั้ยเนี่ย
เดินกันไปยันในห้างก็ยังไลฟ์ต่อ แบตลูกมึงนี่ทนทานมาก สงสัยกลับไปนี่ต้องเอาไอโฟนเขาเข้าตรวจเช็คที่ศูนย์แล้ว เสื่อมเหลือเกิน ทั้งคนทั้งแบต อ่าวเฮ้ย
ตัวเองไม่มีอะไรทำไง เลยดูๆกับเดือนบ้างบางครั้ง
นี่กูเหมือนมาเดินห้างคนเดียวอ่ะ
"ดูหนังเรื่องอะไร... นางพญางูขาวครับ"
หนังที่เข้าเมื่อล้านปีที่แล้วอ่ะนะนั่นน่ะ
มีเม้นนึง
'นางพญาจู๋ขาวอ่อ'
"เฮ้ย"
เดือนถึงกับอุทาน ฮ่าๆ
'สวัสดีค่ะ เมื่อวันก่อนเจอพวกพี่ที่ร้านก๋วยเตี๋ยว ว่าจะเข้าไปทักทาย แต่พวกพี่กำลังทำสิ่งนี้อยู่'
เม้นหายไป
'ทำอะไรคะ'
'ไอว้อนทูโนว'
'หารูปอยู่ แป๊บค่ะ'
นางหายไปอีกรอบ ก่อนจะกลับมาพร้อมรูปในเม้น
'นี่ค่ะ เห็นป้อนลูกชิ้นกันกระหนุงกระหนิง ใครจะกล้าเข้าไปทักล่ะ รอเก็บรูปฟินๆดีกว่าเนอะเรา'
'เยี่ยม'
'น้องคือผู้เสียสละ ผู้แบ่งปัน'
รูปเขากับเดือนที่มือที่ร้านอาหาร ในอากัปกิริยาที่มือเขามือเขาค้างเติ่งถือตะเกียบคีบลูกชิ้น เดือนกำลังอ้าปากกว้างเตรียมงับเต็มที่ ถามความรู้สึกในวันนั้นตอนป้อนก็เฉยๆนะ เดือนมันบ่นไม่มีมือเพราะมันเล่นเกมอะไรไม่รู้ในไอโฟนของมันอยู่ ความจริงก็รู้อยู่แล้วว่าน้องมันหาเรื่องแกล้งให้ป้อน คือตัวเองก็อยากป้อนด้วยแหละ อยากเขิน เอ๊ย ช่วยเหลือน้องมัน
แต่พอกลับมาดูรูปนี้อีกครั้ง
เขินๆแฮะ
"เขินเลย"
เฮ้ย ไม่ได้พูดนะ
โน่น เจ้าของไอโฟนต่างหากที่พูด
บอกเลย...
มารยาที่สุด
เห็นท่าลูบต้นคอแก้เขินของมันแล้วอยากจะพูดคำนี้เลย...
ตอแหลทำที่สุด
ฮ่าๆ
ตอนนี้เราก็ได้ตั๋วหนังมาคนละใบแล้ว รอเวลาประมาณครึ่งชั่วโมงเดี๋ยวหนังก็จะเริ่มฉาย ตอนนี้เรากำลังเกี่ยงกันเรื่องใครจะไปต่อแถวซื้อป๊อบคอร์น
"มึงเอาไอโฟนมาให้กูเล่น แล้วไปต่อแถวซื้อดิ"
"พี่ก็ไปสิ"
เถียงกันอยู่นั่น จนได้ข้อสรุป
"งั้นไปด้วยกัน ห้ามกินแรง"
"เป่ายิงฉุบ"
เดือนเสนอ
"เล่นเป็นเด็ก เดี๋ยวไปเอง ตังค์มา"
เขาละจากมันเดินไปต่อแถวซื้อป๊อปคอร์น สักพักรู้สึกเหมือนมีคนสะกิด อืม มันนั่นล่ะ แม่ง สุดท้ายเดินมาต่อแถวด้วยกัน ไม่รู้จะเถียงกันเพื่ออะไร
สรุปคือมันกวนตีนครับ
"เดี๋ยวป๊อบคอร์นผมออกหมด พี่เลี้ยงข้าว"
"ขึ้นอยู่กับว่าจะไปกินร้านไหน"
ราคาแต่ละร้านไม่ได้เหมือนกันนะน้องเดือนหัวหมอ
"งกสุดๆ"
นี่เป็นคนสุขุมนุ่มลึก ใครมาเอ่ยเอื้อนคำยั่วยุใดก็ไม่เคยหวั่น ถือความเงียบเท่านั้นที่ครองโลก
"ขี้เหนียว"
"..."
"บลาๆ"
พอกันที
กูยอม
"เออๆ เดี๋ยวเลี้ยงข้าว มึงจ่ายนี่ จบมั้ย"
เรากำลังหาที่นั่งรอเวลาเข้าโรงหนังหลังจากได้ป๊อบคอร์นหอมกรุ่นมาไว้ในมือ เขาก้มหน้างุดๆ ไม่สนใจอิน้องเดือนที่เดินตามหลังมาบ่นนู่นบ่นนั่นเรียกร้องความสนใจเป็นเด็กๆ เหตุผลคือเขาเงียบใส่มัน เพราะมันกวนตีนนี่แหละ เริ่มจะรำคาญละ ว่าไป ก็บ่นไปงั้นแหละ
"เดือน"
"อ้าว มีน"
เขาหยุดเท้าตามเดือนที่หันไปทักทายเพื่อนสนิท
"มาดูหนังเหรอ"
"เดือนนี่ เรามาโรงหนังก็ต้องมาดูหนังสิ"
"มากับใคร"
"กับเพื่อนน่ะ"
"ใครวะ"
"อืม เดี๋ยวหนังจะฉายแล้วนะ" มีนก้มดูนาฬิกา เขาสังเกตว่าเจ้าตัวดูจะอยากเลี่ยงคำตอบเต็มที
"อือๆ เจอกันนะ"
มันโบกมือบ๊ายบายมีน
แล้วพอหันมาหาเขา
"อ้าว"
ตกใจที่กูทำหน้าบึ้งใส่เหรอ
"อะไร"
"นึกว่าพี่ไปหาที่นั่งแล้วซะอีก"
"เออ กูกำลังจะไป โง่รอมึงตั้งนานนี่แหละ"
เขายัดป๊อบคอร์นใส่มือเดือน แล้วชิ่งเดินเข้าโรงก่อนเลย ไม่นงไม่นั่งมันละข้างนอก ไปนั่งรอในโรงแม่ง ปล่อยทิ้งให้แม่งงงอยู่นั่นแหละ
"เฮ้ย เป็นอะไรอีกวะคนเรา"
บ่นได้บ่นไปเลย
ในโรงหนัง
พวกเราแทบไม่ได้พูดอะไรกันอีกเลย ถามว่าเพราะเหตุการณ์เมื่อครู่หรือเปล่า ไม่เลย คืออินจัดไปหน่อย หนังอัศวินกับกระต่ายน้อยในแดนมหัศจรรย์ฉากบู๊นี่ก็สุดๆ สนุกสุดเหวี่ยง ภาพซีจีนี่ก็ทำวิงเวียนศรีษะบ่อยครั้งแต่สวยงามเลอค่าทุกฉาก
ถามหาน้องเดือนคนดีเหรอ หลับไปไม่รู้กี่ตืนแล้วนั่น สรุปเลยจากที่ตอนแรกกะจะมากินป๊อบคอร์นป้อนกันไปมาอย่างที่เขามโนไว้ในหัว ปรากฏว่าแม่งเอาไว้กันคนละข้างเลย กินกันไม่สนใจใครเลย อย่างกับไม่ได้แดกมาสิบกว่าปี อารมณ์จะป้อนนี่หายไปหมด
เหล่มองมัน
"มองไร"
มันตื่นแล้วซะงั้น
"มั่วละ หันมาปรับเบาะ"
มันเงียบไป
เขาเลยหันกลับไปสนใจหนังต่อ เอาสิ เงียบมาเงียบกลับนะมึง
เขาเหล่ดูอีกที อืม มันหลับไปแล้ว
ฟุบ
อยู่ๆตัวมันก็เอนมาพิงไหล่เขา
"เบาะมันไม่นุ่ม"
เหมือนกับไหล่กูนุ่มนักนี่
"อิ่มจัง ตังค์อยู่ครบ"
เดือนเดินตบพุงออกมาจากร้านอาหารญี่ปุ่นด้วยใบหน้ากวนตีนระดับหน่งร้อยเลเวล พร้อมกับเขาที่เดินห่อไหล่ออกมาด้วยอาการปลงตก แหงล่ะ จะไม่ให้มันยิ้มชื่นตาบานขนาดนี้ได้ไง เล่นผลาญเงินกูไปเกือบพัน ฮือ เงินจ๋า เอาซะกูเข็ดขยาดร้านนี้ไปอีกนาน
"ดูทำหน้าดิ เดี๋ยวมื้อเย็นเลี้ยง"
"อะไร นี่รวย ไม่เคยระคายเคืองต่อเรื่องเงินใดๆทั้งสิ้น"
โกหกหมกเม็ดไปอย่าให้มันได้ใจ แต่ในใจนี่น้ำตาไหลเป็นสายน้ำ ฮือออออออ
"จริงอ่ะ เงินในกระเป๋าเหลือเท่าไหร่"
"ฮือ ไม่ถึงพัน"
ถึงกับหลุดลุค ถึงกับอยากทรุดนั่งตรงนี้
"แล้วหนังสือจะไปดูอยู่มั้ย"
เดือนพูดถึงร้านหนังสือที่ก่อนหน้านั้นเขาบอกมันว่าจะแวะหน่อย
"อืมๆ"
"..."
"เอ้อ ก่อนกลับแวะซื้อข้าวให้บูบู้ด้วยนะ"
"แล้วตอนเย็นเอาไง"
"ก็บอกจะเลี้ยงไม่ใช่เหรอ กูจะเกาะมึงจนถงเย็นเลย ห้ามกลับ"
"อยู่กับพี่ทั้งวันก็ไม่เบื่อ"
"ให้มันจริงเหอะ"
"สาบาน"
กลางดึกวันเสาร์ เขาเปิดคอมเล่นอะไรไปเรื่อยเปื่อยสัพเพเหระ
รวมทั้งล็อคอินเข้าเฟซ
เที่ยวกับใครก็ไม่สนุกเท่า... เที่ยวกับคนรู้ใจ
ชื่อ นามสกุล ได้อยู่กับ Hiran
'แท็กขนาดนี้นะคะ แหม ดีงามจริงๆค่ะ'
'ไม่อยากจะบอกว่าอิจมากๆ'
Hiran : งืมๆ
245 คนชอบสิ่งนี้
ตึ๊ง
ตึ๊ง
ตึ๊ง
ตึ๊ง
ชื่อ นามสกุล : โหมดงอน
ชื่อ นามสกุล : โหมดยิ้ม
ชื่อ นามสกุล : โหมดน่ารัก
ชื่อ นามสกุล : โหมดแฟน เอ๊ย โหมดแขน
โหมดงอนคือรูปเขาตอนเดินถือป๊อบคอร์นมาหาที่นั่งกับเดือนโดยที่น้องมันถ่ายแผ่นหลังเขา
โหมดยิ้มคือรูปเขาตอนต่อแถวซื้อป๊อบคอร์นแล้วรู้ว่าเดือนตามมาด้วย เฮ้ย เห็นได้ไง นี่แอบยิ้มแล้วนะ บอกเลยตอนนั้นโคตรดีใจ เพราะมันมาต่อแถวเป็นเพื่อนนี่แหละ
โหมดน่ารัก ฟัค กูหล่อครับ
โหมดแขน คือรูปเขาซึ่งถึงแม้จะถ่ายแค่แขนก็เถอะนะ
ตกลงพิมพ์ผิดหรือจงใจ...
ให้เดาแบบเข้าข้างตัวเองสุดๆ แบบสุดๆ แบบสุดๆ
มันจงใจ...
'โหมดสุดท้ายคือโหมดแขน แต่แขนคนในรูปคือแฟนเดือน ฮิ้ววววววว'
'แขนใครน่อ'
'แขนหรือขาหมูคะนั่น'
ว่าละ อิดอก จบแบบนี้ทุกที
***TBC...............................................................
ทู บี คอนตินิว ตอนต่อปายยยยยยย
เมรี่ คริสต์มาส สุขสันต์วันที่ 25 ก่อนสิ้นปีอีกห้าวัน
ฝากเนื้อฝากตัวปีหน้าอีกปีนะทุกคน
พาร์ทที่แล้วต้องขอบคุณ คุณ woodthee
ที่ช่วยแก้ไขคำผิดให้
อัพเดต คำผิดถูกแก้ไขแล้ว ต้องขอบคุณ คุณ myuuu24 และ คุณ THiiCHA
ที่ช่วยตรวจแก้คำผิดให้
-
โหมดแฟน :katai2-1: :katai2-1:
#ทีมน้องเดือนอ่อยหนักมาก
ทายาทอสูรหมอใช่ไหมอ่อยพี่เขาแรงอะไรเบอร์นี้ 55555555555555555555
รอตอนต่อไปนะคะ เจอกันปีหน้าใช่ไหม?
เราจะอ่านตอนเก่าๆ รอวนไปนะ 5555
ช่วยแก้คำผิดให้น๊า
กว่าจะได้รับคงไก่ขันพอดี > หลับหรือเปล่าคะ?
แล้วที่โมโหหึงอิน้องเดือนไปทั้งหมดนั่นมันคืออะไ > อะไร
หลายคนคงหวังให้เราไปดูหนังรักรมานซ์จ๊ะจ๋าอะไรประมาณนั้น > หนังรักโรมานซ์
-
หมั่นไส้อิเดือน เม้นแบบนี้อยู่ร่ำไป 5555555555
-
วันนี้ไม่ค่อยอะไรมากนอกจากเดทกะคนรู้ใจ แต่ไม่ถามอีกฝ่ายนะว่าให้อยู่สถานะนี้หรือป่าว
-
:katai2-1:
-
แขนหรือขาหมู 55555555555
-
เดือนนี่เป็นศิษย์รักหมอแน่ๆ อ่อยแรง อ่อยเนียน อ่อยยังไงให้ได้เคียงงง :hao7:
-
:pig4: :pig4:
-
เบื่อค่ะ อ่อยกันตลอดๆ เมื่อไหร่เขาจะได้กันคะ555555
-
นิดนึงค่ะ ตรงประโยคที่ว่า
'...อาจารย์ยังเขวี้ยงปากกามาโดนจนได้ อะไรง่ะ เคียงกายรีฟิ้วส์(งง) ...'
Refuse แปลว่า ปฏิเสธ
ส่วนคำว่างงน่าจะเป็น Confuse รึเปล่าคะ
-
:pig4: :pig4:
-
หมั่นไส้ :hao7:
-
หายไปนานจนเราลืมเนื้อเรื่องเลยทีเดียววววว
#เดือนอ๋อยหนักมาก
รอมาต่อนะคะ
-
555 ไปเดทกัน
น้องเดือนชอบยั่วให้พี่เคียงงอนเนาะ
อ่อยกันเก่งจริงเจ้าคู่นี้ น่ารัก~
-
หมั่นไส้นังน้องเดือน อ่อยจริงอ่อยจัง 5555
-
เปิดเว็บเข้ามาดูแต่ล0ะที เจอเรื่องนี้แต่ละตอนนี่อย่างกับเจอmid year sale ต้องรีบคว้าก่อนของจะหมด 555+
-
โหมดอิจฉาและหมั่นไส้ :m3: :m3:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
-
เดือนสายอ่อย
-
เดือนขี้อ่อยอ่าา
อยากเหนคุ่นี้ชัดเจนจัง :o8:
โหมดแฟนนนน
-
ขอบคุณนะจ้าาา
-
อ่อยขนาดนี้เป็นแฟนกันสักทีเถอะ #ทีมเดือนขี้อ่อย
-
น่าร้ากกกกกก อร๊ากกกกก ฟิน อ่านไปยิ้มไป 555555
น้องเดือนผู้ทำสวนอ้อย อ้อยแรงซะเหลือเกินนน
เคียงกาย ผู้ใสซื้อบริสุทธิ์(?) น่ารักซะไม่มี อิอิ
-
น่ารัก รรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรอ
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
บอกไปเลยเคียงแขนนนนนนน
-
ขี้อ่อยมากเลยครับเดือน,,,
-
ตลกเคียงทุกตอนเลยอ่ะ
อยากแล้วขำหนักมากกก
น้องเดือนก็อ่อยขนาดนี้ เอาตัวมาผูกติดจนาดนี้
เป็นแฟนกันเหอะ ฮ่าา
-
มีความแรดสูงมากทั้งน้องเดือนและพี่เคียง 55555555555
อ่อยกันไปอ่อยกันมา จีบกันไปจีบกันมา โอ้ย ตายยยยยยย
-
ยอมใจ
-
อ่อยกันได้ที่แล้วก็จัดสักดอกให้แฟนคลับชื่นใจหน่อยยยยย :hao7:
-
อ่อยมากกกก
-
แง่ม รอจ้าาาา :o8:
-
คิดถึงนุ้งเคียงแล้วววว
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ทำไมเจ๊เคียงถึงได้น่ารักขนาดนี้เนี่ย เผยไต๋ตลอด 5555
-
:pig4: :pig4:
ขอบคุณจ้า ติดตามทุกเรื่องงงง
มาอัพไวๆนะ สู้ๆๆๆๆ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
โอยยยย เมื่อไหร่เขาจะเป็นแฟนกันซะที
น้องเดือนนนมัดมือชกเลยยย 55555
อยากอ่านพาร์ทเดือนบ้างง :mew3:
รอต่อนต่อไปเน้อออออ
-
ในที่สุดก็อ่านทันแล้ว :mc4:
ชอบเคียงกับเดือนมาก คู่ฮาดี :pig4:
-
โอ้ยขำตัวเองหนักมาก
เห็นเป็นวันที่ 25 รีบกดเข้ามาอย่างด่วน
ไม่ทันได้ดูเดือนดูปีเล้ย 5555555
รอนะคะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4:
-
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
รอค่ะ :katai2-1: :katai2-1: :katai4: :katai4:
-
คิดถึงงงงงงงงงง :กอด1:
เมื่อไรจะอัพอ่ะ :hao5:
ยังรออยู่น่ะค่ะ :monkeysad:
รัก :man1:
-
รออยู่น้า
-
รักพี่เคียงกาย นางโก๊ะ นางตลก :hao3:
-
แวะมาบอกว่ารออยู่นะ
-
ได้แบบเดือนจะตั้งใจเรียน ฮ่าๆๆ
-
:call: :call: :call: :call:
-
สนุกมากๆเลยค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ
-
เหมือนมาดูคนจีบกันค่ะคุณณณณ
บางทีก็สงสัย อิพี่เคียงกับน้องเดือนนี่ใครจีบใครกันแน่คะซิส
-
โหมดแขนเป็นฟอ ขอเป็นแฟนหรือเปล่าน้องเดือน
เดือนอ่อยแรงมากกก เราเป็นเคียงนี่รวบหัวรวบหางแล้วนะ5555
-
:-[
:m22:
-
#THIRTEEN
P o s i t i o n
#ทีมหรรมเดือน #ทีมเมียเดือน #ทีมโตเกียวทาวเวอร์
-นอกเรื่องของกฎเกณฑ์-
ตำแหน่งนั้น สำคัญไฉน
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
งานกีฬาสีของมหา’ลัยใกล้เข้ามาทุกขณะ สต๊าฟทุกคนแทบไม่ได้พัก เรียกได้ว่าทีมงานคุณภาพ ทุ่มเทให้งานนี้แบบสุดๆ เขาเองก็เช่นกัน ทุกวันนี้นี่เอาแต่หมกตัวอยู่ที่โรงยิมจะออกมาเห็นเดือนเห็นตะวันก็แต่ช่วงพักกลางวัน บางวันนี่ถ้ามีคนคอยส่งข้าวส่งน้ำแทบไม่ได้ออกมาเลย ตกเย็นกลับหออาบน้ำทำอะไรเสร็จ หัวถึงหมอนก็ผล็อยหลับไปทันที และมันจะเป็นแบบนี้ซ้ำๆจนกว่างานนี้จะจบลง ไม่ต้องถามถึงชะตากรรมเดือน รายนั้นยิ่งแล้วใหญ่ เก็บตัว ซ้อมเดิน ซ้อมอะไรต่อมิอะไรมากมาย แทบไม่ได้เห็นหน้าเจ้าตัวมาเป็นอาทิตย์แล้ว
อะไรนะ? ไม่กลัวไปติดสาวอื่นเหรอ
บอกเลย นี่คอลกันทุกวัน โอ๊ยยยยยย เขินอาย ไม่อยากจะพูด
อ่ะๆ เห็นแก่ความอยากรู้อยากเห็น จะยกตัวอย่างคืนวันศุกร์ที่งานหนักเหี้ยๆอย่างวันนี้ละกัน หลังจากกลับมาจากโรงยิม เขาก็อาบน้ำชำระล้างร่างกาย พอออกจากห้องน้ำ แต่งตัวเสร็จไม่นานว่าจะล้มหัวลงนอน เสียงแจ้งเตือนวิดิโอคอลเฟซบุ๊ก แอพสีน้ำเงินรูปตัวเอฟก็ดังขึ้น เขายิ้ม รู้เลยว่าใคร
[เหนื่อยครับมากเลยครับ]
เสียงโอดครวญนี่ดังมาก่อนเขาจะเห็นหน้าซะอีก
ยิ้ม ไหนขอดูหน้าคนปลายสายหน่อยเถอะ โอ๊ยยยยย บอกก็ได้ว่าคิดถึงน้องมันมากๆ
ช็อคคคคคคคคคคคค
หัวนมสีชมพูนั้นมันกระแทกตาเขาเหลือเกิน ไอ้น้องเดือน ไอ้ขี้อ่อย
“ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้า”
[เพิ่งอาบน้ำเสร็จอ่ะ ขี้เกียจ]
แบบนี้ก็ได้เหรอ…
“ไปใส่ก่อน เดี๋ยวเป็นหวัดนะ”
[ห่วงเหรอ]
“เปล่า ไม่อยากเห็นใครไข้จับหวัดกินก่อนวันงาน”
ที่จริงคือ… เป็นห่วงมาก และเขินอายเกินไปที่จะต้องมาพะวงกับสายตาตัวเองที่คอยแต่จะเหล่มองหัวนมน้องตลอดเวลา คือ นี่กูหื่นใช่มั้ย เดือน เพราะมึงเลย
[โด่ ซื่อตรงหน่อยคุณเคียง]
“อะไรมึง ไปใส่เสื้อ”
ควันออกหู ว่าไม่ฟังไม่พอ ยังมาบีบหัวนมเล่นล้อเลียนอีก กรี๊ด อีกไม่กี่นาทีนี่บอกเลย…
ตบะเคียงกายจะแตก พุธโธๆ เด็กมันยั่ว ฮือ
[วันนี้ซ้อมบาสทั้งวันเลย เนื้อยเหนื่อย]
อย่ามาทำอ้อน กำลังท่องนะโมอยู่ เพราะจะละลายแล้ว จนแล้วจนรอดมันก็ยังดื้อไม่ใส่เสื้อนะ สมกับเป็นเดือนจริงๆ
ก็ดี ซิกแพ็กน่ากินนั่น จะมองจนพรุนเลย เอ๊ะ หรือจะบันทึกวิดิโอเก็บไว้แล้วเอาไปปล่อยในเว็บเกย์ดี คือ กลัวความคิดตัวเอง ฮ่าๆ
“ก็หลับซะ”
[คุยกันก่อน ไม่ได้เจอทั้งวัน]
มันบอก ใจหนึ่งก็อยากให้น้องพัก แต่อีกใจมันเทไปให้ความอยากให้อยู่ต่อ คุยกันไปจนดึก หัวเราะไปด้วยกันจนกว่าเราทั้งคู่จะหมดไฟแล้วหลับคาเตียง แต่คงเป็นไปไม่ได้เพราะ…
[พรุ่งนี้มีแข่งนะ จะมาเชียร์มั้ย…]
“ขอเหตุผลดีๆที่กูควรละจากงานแล้วไปดูมึงแข่งหน่อย”
ตีหน้าซื่อ หน้าซึนไปงั้น ความจริงคือ งานท่วมหัวยังไงกูก็จะไปให้ได้ เกร๊ด อิเดือนแข่งบาส มันต้องมีโมเมนต์แก้เสื้อแก้ผ้าแน่นอน ฮ่อลลลลลล ความหื่นกูนี่มัน…
[พี่เคียงครับ…]
อย่ามาพูดแล้วกัดปากเซ็กซี่แบบนั้นนะ กู… กู คือกู
กูสยิว ไอ้หรรมเดือน
[ไปดูผมแข่งด้วยนะ]
แน่ะๆ มีลูบซิกแพ็กโชว์เบาๆ
คือ… มากกว่านี้ก็หนังเกย์แล้วมึง โอเค กูยอม
“ดูก่อนๆ งานเยอะ”
แต่ตัวเองก็ยังคีปลุครักษาฟอร์มไปตามระเบียบ ฮื่อ เดี๋ยวเด็กมันได้ใจ ไม่ดีๆ
[รู้เลยว่าจะมา]
“…”
[ตาพี่มันฟ้อง]
คือ…
ตากูไปฟ้องมึงตอนไหน ตากูอยู่บ้าน แป้ก เสียงอะไรหัก ฮ่าๆ
จบโหมดโรแมนติกกระดิกกระดิ๋วแค่นี้
เราคุยกันต่ออีกไม่นาน แล้วเดือนก็วางสายไป
ชื่อ นามสกุล ได้โพสต์รูปภาพที่อยู่กับคุณ
‘เขาไล่ให้ไปแต่งตัวล่ะ’
เป็นรูปมันโชว์แพ็กหกก้อนแล้วยิ้มอ่อน
ครวยยยยยยยยยยยย ให้คนอื่นดูทำไม หวงงงงงงงงงงงงงงงงง
‘กรี๊ดดดดด แพ็กละลานตาน่ารับประทาน’ มาละ กระสือ…
‘คือ คุยกันแล้วถอดเสื้อแบบนั้น แกรรรรร คุยกันท่าไหนโพสต์บอกแม่ยกหน่อยค่า #เดือนกาย’
‘ขุ่นพระ โปรดโฟกัสที่ความนูนของผ้าเช็ดตัว #หรรมเดือน’ เฮ้ย ไหนๆ ตาดีโคตร
‘คือ ทุกวันนี้แกคอลกันแล้วอะไรยังไงในความลับถึงถอดเสื้อคอลกันคะ #ฟินนาเล่’
‘โปรดเรียกกูว่าอิหื่น #ทีมอิจพี่เคียง’
‘ทำบุญด้วยอะไร ที่ได้เห็นเดือนเคลื่อนไหวในชุดนั้น ฮือออออ #ทีมหรรมเดือน’
คือ อย่าเรียกว่าชุดเลย เรียกว่าเอาผ้ามาพันๆแบบลวกๆเหอะ กูสงสารผู้นำแฟชั่น ขำแท็กหนักมาก
เหมือนจะจบแต่ยังไม่จบ ไลค์บานตะไท เม้นอีกเพียบ แหงล่ะ งานนี้ซิกแพ็กเดือนเป็นอะไรที่ทอร์คออฟเดอะยูนิเวอร์ซิตี้แน่ๆ
หึ ไอ้ขี้โชว์เอ๊ย
ตึง ตึง ตึง
พอแชทเฟซบุ๊กไป แชทไลน์ก็พอ เป็นคนดังนี่มันลำบากจริงจัง
ได้แต่กดดูแล้วไล่อ่านเพราะทำอะไรไม่ได้มากกว่านั้น เฮ้อ คนสำคัญ ใครๆก็เรียกหา…
Thunwa ส้มอยู่ไหน พี่ขอทราบรายละเอียดของหน่อย
KOODJI นายคะ ขอรายชื่อน้องที่ขึ้นสแตนด์โหน่ย
Yok wipawadee พี่ธัน หยกขอดูหน้าไม้ที่จะมาทำเป็นฉากหน่อยค่ะ
Nine69 ส่งให้ทางเมล์แล้วค่ะแม่
อิดอก ไหน ใครเรียกหากู มโนซะเป็นเรื่องเป็นราว ฮ่าๆ
แล้วจากนั้นก็รัวแชทอีกมากมายที่เราคุยกันในกลุ่ม ปิดท้ายด้วยข้อความของพี่กุ๊ดจี่ คุณแม่ของทุกงาน…
KOODJI พรุ่งนี้ก็รบกวนสต๊าฟทุกคนอีกครั้งนะคะ ขอบใจมากๆวันนี้
แม่ก็คือแม่…
เช้าวันนี้เดือนโผล่มาเซอร์ไพรส์เขาพร้อมกับเจ้าตัวเล็กในอ้อมอก ก่อนจะถูกส่งต่อมาให้เขาอุ้มอย่างเต็มใจ บูบู้เหมือนกำลังงงในความเช้า เจ้าขี้เซาผงกหัวขึ้นมองเขาทีหนึ่ง พอมันรู้ว่าใครก็ซุกตัวเข้ากับอกเขาแล้วหลับต่อเฉย ไว้ใจคนง่ายจริงๆ ขี้อ่อยเหมือนพ่อมันด้วย ตอนนี้บูบู้เริ่มตัวหนักเพราะมันโตขึ้น อีกไม่นานมันจะกลายเป็นสุนัขพันธ์ไซบีเรียนที่สง่างาม ขี้เล่น และขนนุ่มน่ากอด ตัวใหญ่ อื้อ รักหมาที่สุดเลยครับ
เขามองเดือน แค่นั้นเจ้าตัวก็เหมือนรู้ว่าเขาจะถามอะไร เลยชิงตอบก่อน
“กลัวพี่เบี้ยวนัด”
เลยมาดูกูว่างั้น โอ๊ย น่ารักอ่ะ
“ตอนนี้อยากเบี้ยวแล้วเนี่ย หมั่นไส้คนแถวนี้”
“คงไม่ใช่ผม เพราะผมหล่อ” อ้วกกกกกก เอาความคิดแบบนั้นมาจากไหน เหตุผลบ้าบอที่สุด
“มึงนั่นแหละ ไปเลย รีบๆ เดี๋ยวกูต้องเข้ายิม” น้องมันยิ้มขำ เขาเองก็เช่นกัน
“อายว่ะ” เดือนพึมพำ
เออ มึงเล่นได้ไงมุกนี้ ผมหล่อ ฮ่าๆ
ถ้าจะหวังข้าวเช้าของเราในห้างหรู บอกเลย เขากับเดือนนี่ยังเป็นนักศึกษาขอเงินพ่อเงินแม่ใช้ ถึงเดือนจะมีรถขับแบบรุ่นดังสุดๆ รวยแบบสุดๆ แต่ชีวิตมันและรวมถึงตัวเขาเองก็ติดดินแบบสุดๆ ชนิดหน้ามือกับหลังตีนของความรวยเลยทีเดียว เราเลยมาลงเอยที่นี่…
‘ร้านแกงป้าแดง สดๆอร่อยจากเตา’
เป็นร้านข้างถนนเล็กๆแถว XX ใกล้หลังมอทางไปโรงยิมพอดิบพอดี
อาหารอร่อย คนขายใจดีโคตร เขาหลงรักร้านนี้แบบมาหลังมอต้องมากิน ของดีหลังมอเลยนะนั่น
ส่วนบูบู้หลับรออยู่ที่รถ…
“แก น้องเดือน เดือนบริหารที่โชว์แพ็กเมื่อคืน งื้อ ตัวจริงหล่อมาก”
“น้องเขาคือสามีฉัน แกรรรรรร”
“อิบ้า แฟนน้องนั่งหัวโด่อยู่นั่น”
“ใคร”
“ก็เคียงกายไง อักษรสเปนปีเดียวกับเรา”
“ข่าววงในแกผิดหรือเปล่า”
“บ้า มึงเคยเห็นรูปที่เดือนถ่ายกับหมาพันธ์ไซบีเรียนมั้ย นั่นหมาของเคียงกาย นางฝากเดือนเลี้ยง เดือนนี่ดูแลเทคแคร์แบบสุดๆ ไม่ใช่แฟนก็กำลังจีบกันอ่ะอิดอก ดูแลหมาเขาขนาดนี้ แล้วคนจะขนาดไหน ถ้าได้เป็นแฟน อร๊ายยยยยย”
แล้วนางก็ทุรนทุรายคาโต๊ะ
“หมามึงเป็นหมากูไปแล้ว”
“ฮ่าๆ”
มันหัวเราะ พอดีที่กับข้าวมาเสิร์ฟ หูยยยยย อุ่นร้อนจากเตาสมกับชื่อร้านจริงๆ อย่าพลาดนะ มาหลังมอต้องร้านป้าแดง
นี่กำลังเตรียมช้อนส้อมจะกระซวกเต็มที่ แต่มีกลุ่มเด็กสาธิตXXคละเคล้ากันไปด้วยชายหญิงตุ๊ดทอมเดินเข้ามาหาที่โต๊ะ
“คือ ขอโทษนะคะ พวกหนูขอถ่ายรูปทั้งสองคนได้มั้ยคะ พี่กินข้าวไปเลยค่ะ หนูแค่ขอเก็บโมเมนต์ ฮืออออออ กรี๊ดดดดดด”
น้องพูดยังไม่ทันจบก็ทุรนทุรายดั่งโดนผีเข้า
“ไม่เป็นไรครับ”
สิ้นคำเดือน เราก็ต้องโพสต์ท่าให้กลุ่มเด็กพวกนั้นถ่ายรูปกันไปเต็มอิ่มอยู่นาน
ไอ้สัด กูรีบไปยิม ฮืออออออออ
ที่สำคัญ ข้าวป้าแดง สดจากเตา เย็นชืดหมดแล้ว ไอ้เดือนหัวปี ไอ้คนใจดี ไอ้คนเอื้อเฟื้อ สั่งข้าวให้กูใหม่เลย
‘กรี๊ดดดดดดด เจอพี่เดือนกับพี่กาย ทั้งสองคนน่ารักมากค่ะ เป็นคู่จิ้นที่ดูเรียลสุดๆ คือเข้าไปขอถ่ายรูปงี้ ยิ้มให้กล้องตลอด ใจดีเทคแคร์น่ารัก ให้รูปเป็นตัวตัดสินความฟินดีกว่าค่ะ งื้อออออออ #ทีมหรรมเดือนที่แท้จริง #ทีมอิจพี่เคียง’
เป็นรูปคู่เขากับเดือนที่ถูกถ่ายที่ร้านป้าแดง น้อง พี่อยากบอกเหลือเกินว่า พี่ปลื้มปริ่มสุดหัวใจ…
อิเด็กเปรต เอารูปกูแคะขี้มูกขึ้นทำไม แล้วไปถ่ายตอนไหน เกลียดดดดดดดดด ทำไมอิเดือนมันถึงดูดีอยู่คนเดียว ฮึก
ขำแท็กหนักมากอีกแล้ว #ทีมหรรมเดือนที่แท้จริง
แล้วนี่อะไร
เพจ แม่ยกเคียงเดือนมันคืออะไร ใครอธิบายที
“แหม ผัวมาส่ง”
รถเดือนขับออกไป หลังจากมาส่งเขาที่โรงยิมพลศึกษา พอเดินเข้ามาตัวอาคารที่เป็นใต้ตึกโล่งๆปุ๊บ คุณนายที่ยืนรอแซวก็ทักขึ้นปั๊บพร้อมกับคุณแย้และคุณส้มที่โบกมือบ๊ายบายทักทายมาให้
“แส่”
“มึงด่ากู” คุณนายถาม
“ด่าหมามั้ง”
“อินี่ วอนตีน” ฮ่าๆ ก็หยอกล้อกันแรงๆตามประสาเพื่อนสนิทที่คบกันมานมนาน ไปไหนไปด้วยกัน ทำไรด้วยกัน เพราะ… ไม่มีใครเอาเหมือนกัน ฮ่าๆ
“ตกลงที่ยืนของมึงคือตรงไหนคะ” หือ
“อะไรวะที่ยืน” เขาถาม
“ก็… หน้าเดือน หลังเดือน หรือข้างเดือนคะ” ยังงงอยู่บอกเลย
“อินี่ กูหมายถึง หน้าเดือน คือมึงเหมือนเป็นพี่เขา หลังคือมึงคอยตามเทคแคร์แต่ไม่ใช่แฟน และข้างเดือนก็คือ มึงเป็นแฟนเขา แล้วตกลง ตอนนี้มันยังไง”
“กู…”
“…” ทุกคนรอคำตอบ
“กูอยู่เหนือเดือน” ไงมึง งง งงล่ะสิ เดือนมันเป็นทาสกู
“อิเคียงงงงงงงงง” เสียงหวีดร้องของพี่กุ๊ดจี่ดังมาก่อนตัว
“…”
“มึงแทงเดือนแล้วเหรอ กรี๊ดดดดดดดดด”
ใช่ ผมเคียงกาย รุกร่างเล็กหน้าใส ใจหมา แทงเดือนแล้วครับ
พ่องตาย
‘อย่าลืมนะคะนะคะนะคะนะคะนะคะ มาเชียร์วิศวะกับบริหารกันเยอะๆ มาร่วมลุ้นว่าผู้ชนะจะเป็นใคร ชัยชนะมีเพียงหนึ่งเดียว ชื่อของงานก็คือ งานแข่งบาสสัมพันธ์ หกโมงเย็นที่สยามพารากอน เอ๊ย โรงยิมชั้นห้า ตึกเก่านะคะ’
คือ มึงจะนะคะๆเยอะไปไหน อ่านแล้วตาลาย
‘เดือนลงมั้ยคะ’
แอดมิน ต้องมาดู
อ้าวอินี่ เขาถามเพราะอยากรู้เพื่อจะได้ตัดสินใจว่าจะไปดีมั้ย นี่มัดมือชกให้เขาไปอีก โอ๊ย สงสาร ตอบแทนละกัน ในฐานะที่รู้
Hiran ลงครับ มาดูกันเยอะๆน้า
นี่ไง รู้จักมั้ย เคียงกายพลเมืองดีศรีชาวมอ ต้องยกโล่ให้แล้วอธิบดี
แต่เพียงห้าวินาทีผ่านไป
‘นี่คือความเชียร์ผัวเหรอแก @ชิโป้งชิโป่งโป้ง’
‘สปอนเซอร์โดย เมียเดือนค่า #ทีมเมียเดือน’
‘อิดอก มาตอบแทนสามี #ทีมเมียเดือน’
‘สามีคงปลื้มปริ่ม กราบนาง’
ตอบกลับเม้นกูซะบานเบอะยิ่งกว่าจานดาวเทียมที่ตาติดไว้ที่บ้าน
ยิ่งไปกว่านั้น
ชื่อ นามสกุล อย่างที่บอก มาเชียร์กันเยอะๆนะครับ
ไอ้เดือนมาตอบเม้นด้วยเฮ้ย ยิ่งเพิ่มดีกรีความฮอตของทอร์คนี้ไปอีก
‘นี่คือช่วยกันทำมาหากิน เข้าใจ #ทีมหรรมเดือนที่แท้จริง’
‘กูขำแท็กหนักมาก พอเหอะ โปรดเคารพน้องเดือนกู #โตเกียวทาวเวอร์ #ทีมหรรมเดือนเฉยๆ’
มึงช่วยเคารพเดือนอย่างจริงจังหน่อย กูอ่านละเพลีย
งานบาสกีฬาสัมพันธ์จะจัดขึ้นทุกปีไล่เลี่ยกันกับงานกีฬาสีของมหา’ลัย โดยงานบาสจะจัดขึ้นก่อนเพื่อเฟ้นตัวหาทีมที่จำเป็นต้องไปแข่งกันอีกทีในงานกีฬาสีสี่ทีมที่ชนะ โดยการแข่งขันเราจะแข่งกันเป็นคณะไปเลย ไม่มีการฟอร์มทำทีมคละหรืออะไรก็แล้วแต่ ทีมบาสของมอเองก็ต้องสลายตัวเพื่อมาเป็นนักกีฬาลงแข่งขันให้คณะตัวเอง งานนี้สำคัญมาก มันแบกมาพร้อมกับศักดิ์ศรีและชัยชนะ เช่นกันแม้แพ้หรือชนะ น้ำใจนักกีฬาก็ต้องมาพร้อมกันเสมอด้วย และนี่ในอีกไม่กี่นาทีที่จะถึงนี้ เป็นนัดแรกของงาน วิศวะเจอกับบริหาร หลายคนคงคาดเดาชัยชนะเอาไว้แล้ว แต่ยังไง แล้วยังไง ใครชนะก็ไม่สำคัญ เล่นให้มันส์และเชียร์ให้สุด แค่นี้ก็ดีแล้ว
“วิดวะ วิดวะ วิดวะ วิดยา”
หือ อันหลังนี่คือ…
กองเชียร์วิดวะก็มาว่ะ
“บริหาร บริหาร บริหาร สู้!!!”
บริหารก็ไม่น้อยหน้า ขนสาวงามมาตัดกำลัง ให้หนุ่มวิศวะขาดสมาธิ ฮ่าๆ
มันเป็นงานเล็กๆ ที่ยิ่งใหญ่ ใหญ่ในที่นี้คือผู้คน หลากหลายคณะ สาขา มาเกาะขอบรัวเชียร์ทีมที่ตัวเองชอบ คนที่ตัวเองชอบ เขาเองก็เป็นหนึ่งในนั้น ไม่รู้ว่าเดือนจะเห็นเขามั้ย เพราะที่ๆเขายืนอยู่ มันเป็นหลืบของขอบสนาม แต่แค่ได้มาเชียร์ ก็รู้สึกดีแล้วจริงๆ เดือนสู้ๆนะ
“แก นั่นพี่เคียงหนิ มาเชียร์เดือนเหรอ แล้วไม่ไปนั่งตรงตำแหน่งสำคัญวะ ไหนบอกเป็นคนสำคัญ”
ขนาดเสียงกรี๊ดระงมเขายังได้ยินเลย
“เออนั่นสิ แค่คนรู้จักอย่างที่วงในบอกจริงๆด้วย”
“มึงมีวงในด้วยเหรอ”
“ข่าวมโนในหัวกูนี่ไง ฮ่าๆ”
แล้วสองนางก็หัวเราะสนุกสนานในเรื่องราวของผู้อื่น อืม… มันเป็นสัจธรรมของโลกจริงๆ
“…วิศวะนำไปแล้วครับ หนึ่งประตูต่อศูนย์ ฝ่ายบริหารว่าไง จะตีโต้เอาคืนได้มั้ย เหมือนมีความกดดันเล็กๆในทีมครับ…”
เสียงพากษ์ของกรรมการดังเข้ามาในโสตประสาทการได้ยินเป็นพักๆ สนใจการแข่งขันดีกว่าแฮะ
“พี่เคียง พี่เคียงครับ”
มีคนตะโกนข้างหู พอหันไปก็เจอกับมีน เพื่อนสนิทของเดือน
“ดีๆ” ไม่รู้จะตอบว่าไง ฮ่าๆ
“มาเชียร์เดือนเหรอครับ” มีนถามอีก
“เปล่าๆ ผ่านมาเฉยๆ” ตอบแบบคีปลุคสุดๆอีกกูนี่
“งั้นเจอกันนะครับ” มีนโบกมือลา รีบไปเหอะมึง เขามองตามเจ้าตัวไปถึงได้รู้ว่ามีนเดินไปนั่งกับทีมนักกีฬาบริหาร ตรงตำแหน่งที่ ‘สำคัญ’
พักห้านาทีก่อนรอบสอง เขาก็ยังคงยืนอยู่ที่เดิม ตำแหน่งเดิม หลืบข้างๆขอบรั้วสนาม ยังคงมองเดือนเหมือนเดิม ร่างสูงโปร่งหุ่นนักกีฬาที่เพิ่งโชว์แพ็กไปเมื่อคืนเดินมารับน้ำจากมีน คุยกันกระหนุงกระหนิง ก่อนที่เจ้าตัวจะผละออกมาเช็ดเหงื่อไคล แล้วชะเง้อชะแง้เหมือนกับมองหาใครอยู่ จะโบกมือบ๊ายบายให้ดีไหมนะ
กำลังจะทำ… แต่มีนเดินเข้ามาหาเสียก่อน
ร่างเล็กข้างเดือนกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่แล้วโทรศัพท์เจ้าตัวก็ดังขึ้น เขาสังเกตได้จากอากัปกิริยาอ่ะนะ แล้วมีนก็ผละออกไปคุย เสียงปี๊ดหมดเวลาพักดังขึ้น ทุกคนต้องลงสนามเพื่อทำการแข่งขันต่อ
เขาก็จะเชียร์ต่อไป เดือน สู้เว้ย
…
เกมส์กีฬาจบลง
พร้อมกับความพ่ายแพ้ของบริหาร… อย่างราบคาบ
4-0
เดือนเดินคอตกออกจากสนาม มากอดทีม ทุกคนบูมให้กันและกัน ปลอบใจกัน
สิ่งที่จะได้เห็นต่อจากนี้ คือน้ำใจนักกีฬา วิศวะฝั่งชนะล้อมวงกันเข้ามา บูมให้กับฝั่งบริหาร บริหารเองก็บูมกลับ เป็นภาพน่าประทับใจที่คนทั้งสนามจะไม่มีวันลืมเลือน ไม่มีคนแพ้ มีแค่คนที่จะได้ไปต่อมันก็เท่านั้นเอง
จบนี่แล้ว เชื่อว่าความสัมพันธ์ของวิศวะและบริหารจะแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น
ตามคอนเซ็ปของชื่องาน ‘งานบาสกีฬาสัมพันธ์’
มันได้อะไรมากกว่าแพ้ชนะจริงๆ
ขอบคุณ
และเรื่องราวต่อจากนี้
ชื่อ นามสกุล
ทำไมไม่มาเชียร์
บอกให้มา
ใจร้าย
ตุ๊ดสัดไอ้เดือน ฮ่าๆ
Hiran
*แนบรูปมันตอนเดินคอตกออกจากสนาม
ชื่อ นามสกุล
เฮ้ย ทำไมไม่เห็น ไปขอรูปใครมา
ไอ้นี่ วอนโดนตีน
Hiran
ขอรูปจากเพื่อนมึงมั้ง
ชื่อ นามสกุล
พี่ มาเชียร์ด้วยเหรอ
ดีใจโว้ยยยยยยยยย
Hiran
เว่อร์ไป
ชื่อ นามสกุล
เย็นนี้…
มีกินเลี้ยง พี่ต้องมานะ
Hiran
เฮ้ย แล้วกูไปเกี่ยวไรกับพวกมึง
มึงจะกินเลี้ยงกินใบบัวบกแก้ช้ำใจก็ช่าง กูไม่ใช่คนในคณะ
ชื่อ นามสกุล
เป็นคนสำคัญของคนในคณะได้ป่ะล่ะ
Hiran
ฟวยยยย
เออๆ ดูก่อนนะ
ชื่อ นามสกุล
ต้องมา เพราะผมหล่อ
เล่นไม่เลิกอีกละมุกนี้
Hiran
ที่ไหนว่ามา
ชื่อ นามสกุล
XXX
ต้องมานะ
Hiran
จ่ะ คนหล่อ
ชื่อ นามสกุล
รู้ตัวครับ :)
เขามาถึงยังสถานที่ตามที่เดือนบอก บรรยากาศข้างนอกเริ่มหนาวแล้ว เพราะมืดลงทุกขณะ แต่ข้างในดูครื้นเครงเหลือเกินฟังจากเสียงเพลงที่ดังทะลุออกมาข้างนอก
“พี่เคียง”
มีนโบกมือหยอยๆหลังเขา เจอมันอีกละ
“ดีๆ” กูก็ยังจะทักเหมือนเดิม
“มางานนี้ด้วยเหรอครับ”
“อือ”
“เดือนชวน?”
“อืม”
“นี่ก็มาเพราะเดือนก็ชวนครับ” แล้วคือ บอกเขาทำไม
“อ้อ ดีๆ” ความเป็นสุภาพชนมันค้ำคอครับท่าน
“งั้นเข้าไปพร้อมกันเลยเนอะ” ความจริงอยากให้มึงรีบๆเข้าไปก่อนเลยครับ พูดมากชิบ
“เคๆ”
ยิ่งเข้าไปข้างใน เสียงเพลงก็ยิ่งดังขึ้น
“วู้วววววว ดูสิใครมา มีนคนน่ารักเว้ยมึง”
หนึ่งในนักกีฬาบาสแซว มีนทำเขินอายก่อนจะเดินไปนั่งเก้าอี้
เก้าอี้… ข้างเดือนที่เหลือเพียงตัวเดียว
อ้าวเฮ้ย งี้กูต้องนั่งพื้นเหรอ โอ้ชิท พระเจ้าช่วยเหอะ เดือนมึงเชิญกูมาละทำตัวแบบนี้เหรอ ไม่เป็นเจ้าบ้านที่ดีเลย
“ว้า เก้าอี้หมดแล้วอ่ะครับ แล้วพี่เคียงกายของเราจะนั่งตรงไหนเนี่ย”
พวกนักบาสนี่มึงจะแซวทุกคนเลยใช่มั้ย ฟวย
“ยังไงดีน้า มีใครเขยิบให้แกนั่งมั่ง”
จะมีใครล่ะ ตัวควายๆกันทั้งนั้น เก้าอี้ก็ตัวเล็กนิดเดียว
อิสัด กูจะกลับละถ้างั้น
ปุๆ
“มานั่งนี่ดิ ยืนให้เมื่อยขาเหรอ”
“วู้ววววววววววววววว”
“ไอ้ขี้ม่อ”
“ไอ้หล่อ”
“ไอ้อ่อย”
จะไม้ให้พวกทะโมนนี่มันแซวหนักได้ไง ที่บอกมานั่งนี่มาน่ะ… ตักไอ้เดือน
แน่ะ มีตบปุๆ รอกูไปนั่งด้วย
ให้ตายกูก็ไม่ไป
‘เจอพี่แกที่หลืบของขอบรั้วสนามค่ะ ว้าย ตำแหน่งคนรู้ใจเดือนคือให้อยู่หลืบเหรอคะ’
มีมือดีโพสต์ภาพเขาที่เกาะขอบรั้วเชียร์เดือนอย่างเอาเป็นเอาตาย แล้วถูกแชร์และติดแท็กในทวิตบ้างเฟซบุ๊กบ้าง แต่สำคัญคือมันกลายเป็นประเด็นเผ็ดร้อนในไปไม่กี่นาที
ชื่อ นามสกุล
ได้อยู่กับ Hiran
ตำแหน่งไหนก็ไม่สำคัญ เท่าเรารู้กันก็พอ
*แนบรูป
กูนั่งตักเดือนด้วยท่าทางเขินอายแบบ…
ตุ๊ดสาดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อิฉิบหาย ไปตายซะ
ส่งท้าย…
ย้อนกลับไปรูปที่เขาเกาะขอบรั้วเชียร์เดือน
ไม่มีเม้นไหนมาซ้ำเติมเลย นอกจาก
‘น่ารักออกค่ะ ท่านางเชียร์แบบ สุดๆ นี่ไม่ได้ไปดูยังมันส์แทนเลยค่ะ ขอบคุณที่ลงรูปนี้นะคะ’
‘รักนาง #ทีมเมียหรรมเดือน’
‘นางก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ สันโดษ แต่ทุ่มเท #ดาว #ปกป้องสต๊าฟดาวเดือน’
‘เคียงกายคือคนที่กูแม่ง ตลกสัด’
ขอบคุณ อิหอย -_-
***TBC...........................................................................
จบไปแล้วอีกหนึ่งตอน ขอบคุณทุกสกรีมในทวิตเตอร์ #เคียงเดือน
ขอบคุณทุกคอมเมนต์ ขอบคุณทุกกำลังใจ และขอบคุณทุกการติดตาม
ฝากพรีออเดอร์ #ขายของหน่อยยยย 555
[เปิดจองแอบรักแบบรูปเล่ม]
ตั้งแต่วันนี้ - 1 กรกฎาคม
(https://scontent.fbkk5-6.fna.fbcdn.net/v/t31.0-8/16587347_1646306865394043_1627218293633163086_o.jpg?oh=19afef210db5ee7962fe89dcf06689bf&oe=59301E38)
[รายละเอียด]
ระยะเวลาการสั่งซื้อและโอนเงิน 11 กุมภาพันธ์ 2560 - 1 กรกฎาคม 2560
จะแบ่งการจัดส่งออกเป็น 2 รอบ
★ รอบแรก : สำหรับผู้ที่โอนมาภายในวันที่ 11 เมษายน 2560 (จะเริ่มจัดส่งภายในเดือนพฤษภาคม 2560)
★ รอบสอง : สำหรับผู้ที่โอนมาภายในวันที่ 1 กรกฎาคม 2560 (จะเริ่มจัดส่งภายในเดือนกรกฎาคม 2560)
หากซื้อครบทั้ง 3 เรื่อง ส่งฟรีแบบพัสดุธรรมดา (P) *เฉพาะรอบแรกเท่านั้น
ของแถมรอบจอง จะได้รับเหมือนกันทั้งสองรอบ
สำหรับรายละเอียดอื่นๆอยู่ในรูปและในเว็บร้านค้านะคะ
วิธีการสั่งจอง
★ สั่งจองและแจ้งสถานะการโอนเงิน ทางเว็บไซต์ http://2upublishing.lnwshop.com
(กดสั่งซื้อปุ๊บ โอนเงินได้เลย ไม่ต้องรอเมลตอบกลับจากทางสนพ. ยกเว้น ผู้ที่มีบัตรส่วนลดและต้องการจะใช้สิทธิ จะต้องรอเมลตอบกลับจากสนพ.เพื่อคำณวนยอดโอนให้ใหม่ แล้วจึงชำระเงินค่ะ วิธีการใช้บัตรส่วนลด อยู่ใน "โน้ต" ของเพจสนพ.และ ใน "เว็บบอร์ด" ในร้านค้าสนพ.ค่ะ)
รบกวนทำรายการแยกกันระหว่างหนังสือ Pre-order และ หนังสือ In stock
หากสั่งซื้อในใบสั่งซื้อเดียวกัน หนังสือ In stock จะจัดส่งพร้อมหนังสือ Pre-order
หากมีข้อสงสัยเพิ่มเติม สอบถามได้ที่แฟนเพจของสำนักพิมพ์ 2U Publishing (https://www.facebook.com/2Upublishing/)
ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนเรื่อยมา
***ทั้งนี้ยังมีอีกสองเรื่องของนักเขียนท่านอื่นที่เปิดจองด้วย
1) จีบครับ...รับรักด้วย : Power of love โดย Ranmaru *
2) Ex or next? เมื่อผมจีบ...มนุษย์แฟนเก่า โดย คุณเขียด
-
มีนคือไร ทำไมหมั่นไส้ อยาก :beat: นาง
-
ในที่สุดก็มา
-
:o8: :-[ :impress2:
-
นางร้ายออกโรงอีกแล้วววววววว
ปล.ในที่สุดนางก็มา รอนานมากก :z2:
-
คิดถึงเคียงคนรั่ว55555 :hao7: :hao7: :hao7: เจอนางทีไรคลายเครียดทุกที
-
:pig4: :pig4:
-
ดีใจที่มาต่อแล้วนะคะ น้องเคียงยังคงความตลกน่ารักเหมือนเดิม
แต่ตอนนี้งงกับกีฬาที่เดือนแข่งน่ะค่ะ คือ ถ้าแข่งบาส เวลาทำแต้มได้จะเรียกเป็นสกอร์
และแต้มที่ได้อย่างน้อยๆ ก็หลักสิบคะแนนขึ้นค่ะ แล้วแข่งบาสจบด้วยสกอร์ 4-0
คะแนนแบบนี้เหมือนแข่งฟุตบอลมากกว่าแข่งบาส อ่านแล้วเลยรู้สึกสะดุดค่ะ
ยังไงก็รอตอนต่อไปนะคะ
-
ดีใจที่มาต่อแล้วนะคะ น้องเคียงยังคงความตลกน่ารักเหมือนเดิม
แต่ตอนนี้งงกับกีฬาที่เดือนแข่งน่ะค่ะ คือ ถ้าแข่งบาส เวลาทำแต้มได้จะเรียกเป็นสกอร์
และแต้มที่ได้อย่างน้อยๆ ก็หลักสิบคะแนนขึ้นค่ะ แล้วแข่งบาสจบด้วยสกอร์ 4-0
คะแนนแบบนี้เหมือนแข่งฟุตบอลมากกว่าแข่งบาส อ่านแล้วเลยรู้สึกสะดุดค่ะ
ยังไงก็รอตอนต่อไปนะคะ
4-0 เป็นสกอร์แบบควอเตอร์ หมายถึงวิศวะชนะทั้งสี่ควอเตอร์เลยจ้า
ขอบคุณสำหรับคำติชมน้า
-
มาอัพแล้ววววววววววว~~~~~!!! ขุ่นค่ะ ดีใจมากค่ะ
อิเดือนคืออ่ยมาก แต่นางก้อชัดเจนขึ้นเยอะนะ
เคียงคือแอ๊ปซึนไปไหน 555555555
เด็กมีน คืองานมโนสุดๆ ลำไยนางมาก
-
รู้สึกเกลียดมีน ชิๆๆ เดี๋ยวให้เจ้เคียงจัดการเลยยย
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
เอามีนหนีไปไกลๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆได้ไหม :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
มีนเป็นอะไร หมั่น ขอตบที :z6:
-
กราบเคียงกาย
-
หายไปนานจนเกือบลืม พอกลับมาทีก็ฟินไปอีกนานเหมือนกัน ส่วนมีนนี่เราหมั่นไส้แปลกๆ ไงไม่รู้บอกไม่ถูก แต่ถือว่ามีความดีตรงที่ทำให้เคียงได้นั่งตักเดือน นี่ถ้ามีนไม่แย่งที่เคียงคงไม่ได้นั่ง
-
หายไปนานมาก ก.ไก่ล้านตัว ในที่สุดก็กลับมา และหวังอย่างยิ่งว่าจะไม่หายไปนานๆอีก
-
มาอัพแล้ว ดีใจ...
มีนนี่ยังไงนะ เหมือนหวังดีประสงค์ร้ายเบาๆ
ขำแท็กหนักมาก 555
รอตอนต่อไปจ้าาา
-
:mew6: นุ้งเดือนน่ารักหน้าหยิก #ทีมเมียเดือน เดี่ยวๆ ไม่ใช่ละ 55555 #ทีมเคียงเดือน
-
:pig4: :pig4:
-
นังเดือนขี้อ่อยหนักมากกก5555
-
กรี๊ดฉันฟิน :hao7:
แต่รู้สึกเหมือนกำลังจะมีอะไรหน่วงๆแปลกๆ :hao5:
อย่ามีดราม่าเลยน่ะ กลัว :ling3:
-
มั่นขนาดนี้เป็นแฟนเถอะค่ะ
-
เอ็นดูน้องเคียงขำอ่ะ :laugh: ขอสมัครเป็นFCจริงจังได้ป่าวคะ รักนางงงงง :impress2: :L2: :mew1:
-
มีนนี่อะไร คือกั๊กมาก
เคียงเราก็ไม่ได้รู้ทันเค้าเล้ยยย
อย่ายอมลูก นางเอกไม่จำเป็นต้องนั่งพับเพียบกินน้ำส้ม
เอาความโป๊ะแตก(???) จัดการนางโลดดดด 555555
-
ก่อนอื่นต้องขอกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
ฮืออออ รออยู่ตลอดนะคะ
ทีมพี่เคียงเดือนตลอดไป
ชอบความเคียงมากพูดเลย ความเดือนก็ดีย์ไปอีก
ส่วนมีน...รีบมารีบไปรีบมีคนของตัวเองสักทีนะยะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอค่า
-
ยอมไม่ได้ #ทีมหรรมเดือน
-
ทำเป็นมาด่าเขาให้นั่งตัก แหมมมมม :hao7:
-
ไหนบอกไม่นั่งไงเคียง
ไม่นั่งช้าใช่ป่ะ 5555
แล้วมีนนี่แอ๊บเหรอคะ
-
อ่านไปอ่านมาแล้ว เดี๋ยวนะ นี่แข่งบาสหรือแข่งบอล งงไปนะ4:0 เนี่ย สรุปแข่งบอลว่างั้น แต่ชื่องานแข่งบาสนิ ถ้าแข่งบาสต้องเป็นสกอล์นับคะแนนดิ 180:80 อะไรก็ว่าไป เอ๊ะ!!? ยังไง พอมางานเลี้ยงบอกนักบาสแซวอีก เอ้า!!
-
เดือนคือขี้อ่อยมาก ส่วนเคียงก็รั่วนั่งมากจริงๆ นั่งขำจนท้องแข็งแล้วอะ o13 o13 :hao6:
-
มาต่อแล้วววว
-
อรั๊ยยยย เก้าอี้ข้างๆหรือจะมาเทียบตักหรรมเดือน 555
-
เขินรัวๆ
-
เคียงกายคือน่ารักมาก นี่สมัครthaiboyloveเพราะนิยายเรื่องนี้เลย เราชอบมาก เคียงยังคงตลกและน่ารักเหมือนเดิม><
-
นี่เรียกว่านิยายรายไตรมาสได้ไหมคะ
-
เห็นด้วยมันใส้มีน
-
ตลกเคียง หมันไส้เดือนมาก อ่อยจริงอ่อยจัง 5555
-
#FOURTEEN
-นอกเรื่องของกฎเกณฑ์-
{Important Person}
คนสำคัญ
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
ความเดิมจากตอนที่แล้ว หลายคนคงจะคิดไปก่อนแล้วว่าชีวิตเคียงกายแต่ไร้คู่ ฉายานี้คงจะถูกยกเลิกและเลือนหายไปในไม่ช้าเพราะ เพราะ เพราะ ความหวานทะลุจอทั้งมือถือทั้งคอมพิวเตอร์เบอร์นั้น ความอ่อยไม่ต้องพูดถึง อ่อยจริงอ่อยจังชนิดเหมือนเป็นลูกศิษย์สำนักหมอมิวก็มิปานแบบนั้น โอ๊ย ไม่มีอะไรจะให้เคียงกายฟินเท่านี้อีกแล้ว และคงประกาศสละโสดในอีกไม่ช้า(มโนไปเองด้วยความฟิน) แต่คุณผู้อ่านโบราณท่านว่า ชีวิตจะดีจะมีความสุข พลัน พระศุกร์มาเข้าพระเสาร์มาแทรกเสียอย่างนั้น
พระศุกร์ คือความงานเยอะของงานกีฬาสี ที่จะเยอะไปแล้ว เยอะเท่าภูเขาเลากาไปแล้ว กองเยอะจนผีเสื้อสมุทรก็ข้ามผ่านไม่ได้ เยอะอะไรจริงจังขนาดนั้น จนทำให้เขาต้องหมกต้องมุ่นก้มหน้างุดๆทำแต่งานราวกับโรงยิมได้กลายเป็นโรงงานนรกอย่างที่ใครๆมักเรียกขานพอใกล้ถึงวันงานแบบนี้ แล้วผลกระทบคือ คุณพระ เจ้าคุณเคียงไม่ได้พบคุณหลวงเดือนมาร่วมสองวันแล้ว ป่านนี้จะเป็นตายร้ายดี โดนฝึกหนัก ขาแพลงเพราะซ้อมเดินหนักมากหรือเปล่าก็ไม่รู้ กระซิกๆ ฮึกๆ ฮือๆ
ส่วนพระเสาร์นี่แล้วใหญ่ เป็นเรื่องหนักใจอันดับต้นๆ สืบเนื่องมาจากพระศุกร์เล๊ยยยยยยย ก็ไอ้หรรมเดือนมันทำงามหน้า ก่อประเด็นในเฟซบุ๊กให้ร้อนระอุมาหลายวันแล้ว ไอ้ที่เรานึกคือไม่มีเวลาว่างมัวแต่ซ้อมเดินซ้อมนั่งงี้ ที่ไหนได้ คุณพระ(อีกแล้ว) เอาเวลาที่ควรจะเทียวมาหาเขาไปปันให้กับสาวงามอักษร จะใครซะอีกล่ะ ชะนีมีน หมิ่น มี๊น แห่งดาวขรุขระ ตำแหน่งดาวอักษรปีหนึ่งเจ้าเก่าเจ้าเดิม เพิ่มเติมคือ แรดกว่า
มอ มีน อุ๊ย เจอเดือนมหาลัยต้องทำไงดี
แนบรูปนางกับเดือนเซลฟี่ทะลุกล้องแบบไฮเอชดีจนเห็นรูขุมขน เกลียดมันนนนนนนน
เขาอคติไปแล้ว…
และพระเสาร์ก็ไม่ได้มีดวงเดียวนะแก นี่ก็อีกดวง เด็กมีนเพื่อนสนิทเดือน ไม่รู้คนชื่อมีนนี่มันอะไรยังไงกับหูเขานักหนา ได้ยินทีไรระคายเคืองแม่งทุกที หรือเพราะความอคติใดๆของเคียงกายคนนี้กัน ฮ่าๆ
มีน นะ ได้อยู่กับ ชื่อ นามสกุล
มีเวลามาหากันด้วย
แนบรูปเซลฟี่(อีกแล้ว)ของเด็กมีนกับไอ้หรรมเดือนคนม่อคนเดิม เพิ่มเติมคือยิ้มแฉ่ง ฟวยยยยยย
มือกำไอโฟนลูกรักแน่น ใจอยากจะบีบให้กรอบไปเลย เอาแบบเละคามือไปเลย แต่ติดที่ความแพงและสิ่งที่ต้องแลกมาใหม่คือหูที่ชาไปข้าง โอ๊ย นี่ขนาดตอนซื้อยังโดนพ่อบ่นแล้วบ่นอีก ซื้อแพงหาพ่อมึงเหรอ ทานโทษ เคียงนี่แหละลูกพ่อเทพ หลานตาอินทร์ ยายจันทร์ ลูกแม่ละออ ฮือออออออ
เฮ้อ พอมานั่งคิดดูแล้ว ความห่างกันของเราไม่ใช่แค่เดือนนะที่สร้างขึ้น แต่เพราะเขาด้วยส่วนหนึ่ง อย่างที่เกริ่นๆไว้งานที่โรงยิมเยอะขึ้นเพราะใกล้วันงานเต็มที และเขาก็เอาแต่หมกตัวอยู่ที่นั่น ก็โทษไม่ได้นะว่าที่เราไม่ได้เจอหน้ากันเป็นเพราะเดือนคนเดียว มาคิดดูแล้ว ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่การคิดถึง ความอยากเจอ หรือออกไปไหนมาไหนด้วยกัน กลายเป็นความเคยชิน จนกระทั่งเสพติด อย่างตอนนี้ เวลานี้ที่เราสองคนไม่มีเวลาให้กัน กลายเป็นว่าทนไม่ได้ไปซะงั้น ทั้งที่เมื่อก่อนก็เฉยๆนะ เรามาไกลถึงขั้นที่เขาอยากให้เป็นมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
แล้วมันกงการอะไรของเขาที่มานั่งเพ้อพกมโนเหมือนได้เดือนมาเป็นแฟนแล้วยังไงยังงั้น เราคุยถึงไหนนะ อ้อ ความม่อของเจ้าตัวสินะ ความจริงก็คือ เฉยๆ ไม่ได้อะไรเล้ย จริ๊งงงงง ไม่เคยโกรธว่ามันจะไปหาใคร ไปไหนต่อไหนเล้ยยยยย เชื่อเถอะ ฮ่าๆ เดือนก็คือเดือน เคยคุยเคยทักกันยังไงน้องมันก็ยังทักเขามาตลอด ส่วนใหญ่จะเป็นช่วงดึก เพราะเราแทบไม่มีเวลาว่างเลย ใครที่ไม่ใช่เด็กกิจกรรมจะไม่เข้าใจโมเม้นนี้ ถ้าคุณทุ่มเทกับงาน รักมัน จะรู้ว่ามันเยอะ มันหนัก แต่สุดท้าย มันจะประสบความสำเร็จ แล้วคุณจะยิ้มว่า กูน่ะ ทำเต็มที่แล้วเว้ย
แต่ที่ของขึ้น(ชั่ววูบนะ)คือ เพจคิ้วท์บอยแม่ง เปิดประเด็นอะไรก็ไม่รู้ ทำให้เขาต้องไปตามส่องเฟซดับเบิ้ลมีนทั้งสองคน มีคนย้อนถามนะว่า มีเวลานั่งส่องเฟซด้วย ไหนบอกงานเยอะ ฮ่าๆ
ข้อความนั้นก็คือ…
‘เดือนนี่ยังไงคะ เช้าอยู่กับอีกคน เย็นอยู่กับอีกคน เมื่อวันก่อนโน้นก็อยู่กับอีกคน โอ๊ยยยยย รู้ว่าหล่อ แต่คนรู้ใจจะเยอะไปไหนคะนั่น ตกลงใครคือตัวจริงคะ ดิฉันจะได้ตามฟินถูก ลูกเพจล่ะคะ ทีมใคร #ทีมมีนบริหารกดหนึ่ง #ทีมมีนดาวมอกดสอง #ทีมเจ๊กดสาม #ทีมสวิงกิ้งกดสี่ #ประเด็นรักสี่เส้า’
ก่อนอื่นนะ ขอช็อคกับสรรพนามที่ใช้เรียกชื่อเขาก่อน
เจ๊… อ่อก ตายได้มั้ยถ้าจะเรียกแบบนี้ คือ กูเป็นผู้ชาย และแมนด้วย อ้อ ตุ๊ดแค่กับอิเดือนพอ ฮืออออออออ
อย่าตอกย้ำมาก ทุกวันนี้อยู่กับผู้ชายแล้วเหมือนกูแปลกแยก หรือเคียงกายจะเบนสายดี โฮกกกกกกกก
แค่ข้อความมันไม่แซ่บนะ คือมีรูปบุคคลที่ถูกกล่าวถึงครบทุกคนเลย ทำงานดีเยี่ยมจริงๆแอดมินเพจนี้
แต่… ช่วยเอารูปกูแคะขี้ฟันออกแล้วเปลี่ยนเป็นรูปเท่ๆกว่านี้หน่อยก็ไม่ได้ อิเลว
‘ทีมเจ๊เสมอ ถึงเผลอก็ทีมเจ๊ #แอดมินเพจแม่ยกเคียงเดือน’
‘ตกลงพี่เคียงกูนี่สาวมากสินะ ทีมเจ๊ค่ะ 555’
‘รักและบูชานางเสมอ เพราะนางคือแม่ ทีมเจ๊เคียงค่ะ’
‘มีนบริหารเดินกับเดือนแล้วน่ารัก งื้ออออออออ’
‘ชอบมีนบริหารอ่ะ นางดูน่าทะนุถนอม’
‘ขอทีมมีนดาวมอค่ะ เหมาะสมกันที่สุด’
เลยกลายเป็นประเด็นเผ็ดร้อนตามอากาศวันนี้ไป คือตอนแรกก็ไม่คิดอะไรมากเรื่องเดือนกับดับเบิ้ลมีน แต่อิแอดมินมาบิ้วท์อารมณ์ไง้ แล้วพอไปส่องเฟซของดับเบิ้ลมีนเห็นรูปคู่อีก บวกอากาศร้อนอีก อะไรต่อมิอะไรอีก เลยพาลด่าเดือนในใจเบาๆ ไอ้หรรมเดือน ขอโกรธห้าวิพอ ฮ่าๆ
ตึ๊ง
หือ แชทเฟซบุ๊กมาว่ะ
อึ๊ยยยย จากเดือนโว้ย
ชื่อ นามสกุล
สิบโมงจะเข้าไปหานะ
ฝากบูบู้หน่อย
เย็นนี้จะเอาไปหาหมอ
Hiran
อยู่ยิมเนี่ย
มาหาที่นี่เลยนะ
ชื่อ นามสกุล
เอาหมาเข้าไปได้เหรอ
Hiran
มีป้ายห้ามมั้ยล่ะ
ชื่อ นามสกุล
กวนตีนว่ะ
Hiran
จะฝากมั้ยหมา กล้าหือเหรอ พูดใหม่ซิ
ชื่อ นามสกุล
กวนตีนว่ะครับ
Hiran
ดี ขอบคุณ
ชื่อ นามสกุล
555 ตกลงๆ สิบโมงจะเอาลูกไปฝาก
แม่หมาดูแลด้วยนะครับ
โอ้ยยยยยย มาหลอกให้อยากแล้วก็ออฟไลน์จากไป
ขอเขินกับประโยคสุดท้ายชั่วโมงนึงแล้วจะลุกไปทำงาน
“อิเคียง อู้เหรอ เดี๊ยะ กูจะฟ้องพี่ธันวา”
เสียงอิคุณนายตะโกนข้ามฟากมา เสียงนรกจริงๆ ขัดใจเพื่อนตลอด
ช่วงพักสิบห้านาทีนี่เป็นเวลาทองของสต๊าฟชมรมเชียร์ทุกคน มีงานส่วนตัวอะไรต้องรีบเอาขึ้นมาทำ ก่อนจะหมดเวลาแล้วนั่งงกๆทำงานส่วนรวมต่อ อย่างกลุ่มของเขาซึ่งค่อนข้างจะเป็นเด็กเรียนบวกกับสายกิจกรรมจ๋า จึงต้องให้ความสำคัญกับเวลาเสมอ ช่วงว่างๆแบบนี้เป็นโอกาสที่พวกเรา…
จะหยิบมือถือขึ้นมากดเล่นอะไรต่อมิอะไรอย่างขะมักเขม้น
“อิดอก อิกะทิคือมีความแรดสูง เกลียดมัน”
คุณนายยื่นมือถือตัวเองให้พวกเราดูรูปเป็นหลักฐาน หากยังจำได้คุณกะทิคือหนึ่งในแก๊งส่องเดือนที่หายหน้าหายตาไปนานมากเพราะติดภารกิจ เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน โกอัพขึ้นเหนือไปเปิดประสบการณ์กับทางมหาลัย ไปเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ งานวิชาการของทางโน้น อืม เอาความจริงแบบไม่ตอแหล มันแรด มันอยากไปเต๊าะผู้บ่าวคนเหนือ มันเลยไป ทิ้งงานทิ้งเพื่อนไปเต้นกินรำกิน ขายตัวอยู่ที่ท่าแพ เอ๊ย ใช่เหรอ ฮ่าๆ
ตอนนี้พวกเรากำลังส่องเฟซนางอยู่ล่ะ
‘ขอบคุณที่ต้อนรับกะทิอย่างอบอุ่นค่ะ หลายอาทิตย์ ทิได้อะไรมามากจริงๆค่ะ ถ้ามีโอกาสเราคงจะได้เจอกันอีกนะวิน เอ๊ย มช’
เป็นรูปนางบนเวทีปราศรัยโบกไม้โบกมือให้กับฝูงชนข้างล่าง
Nine Napat เอาให้แน่ ที่อยากเจอคือ มช หรือ วินมอไซค์ 555
คุณนายเข้าไปเม้นแซะละ
กะทิ ดอกกกกกก พี่วินไม่ใช่วินมอไซค์ค่ะ
Keng Keng สาวเหนือเป็นไง
กะทิ นี่ไม่เคยมองชะนีไหนสวยกว่าตัวเอง
Som Som อยากไปมั่งงงงงงง
กะทิ ไว้จะซื้อของไปฝาก
Hiran กลับวันไหนนนนนนนน คิดถึง
กะทิ ตอแหลลลลลลล มึงอยากกินหนมก็พูด เสาทิดนี้มึง
แล้วเราก็เข้าแชทกลุ่มคุยกับคุณกะทิกันเพลินจนหมดเวลาพัก
“นี่ที่นอน นี่อาหาร น้ำ ของเล่น…”
“บอกกูทีว่าไม่ได้ย้ายบ้านใหม่ให้บูบู้”
ของใช้บูบู้นี่เยอะชิบจนอดจะแขวะไม่ได้ สิบโมงเดือนมาตรงเวลาเป้ะๆ อุ้มหมาในอ้อมอก วันนั้นเขาอยากเป็นบูบู้ยังไงวันนี้ก็ยังอยากเป็นอยู่อย่างนั้น อิจฉาหมาสุดๆได้ซบอกล่ำๆ เบียดหัวนมนุ่มๆที่เขาได้เห็นแล้วว่ามันอมชมพูขนาดไหน โอ้ย นี่คิดอะไรอยู่ ความหื่นจงออกไป
“ก็ต้องเอาไว้ที่โรงยิมไง” เดือนอธิบาย
“แล้วทีเอาไปที่ห้องกูคือไม่เยอะขนาดนี้นะ”
“เซ้าซี้ว่ะ” ครวยยยยยยย ไม่ถามแล้วก็ได้วะ นี่จะให้กูดูแลหมาก็พูดกับกูดีๆหน่อยไม่ได้
เขารับตัวบูบู้มาจากเดือน พร้อมกับถุงกระสอบที่บรรจุของใช้ของบูบู้ คือต้องเรียกว่ากระสอบอ่ะ ถุงใหญ่มาก นี่หนักมากบอกเลย คนที่ผ่านไปมาแถวนี้คือ…
“เห็นมั้ยแก เดือนดูแลหมาให้พี่เคียงโคตรดี นี่มีฝากเลี้ยงที่บ้านด้วย”
“ตกลงหมาพี่เคียงเหรอวะ”
“ใช่สิ ให้ฉันมโนนะแก เมื่อคืนนางให้เดือนเอาไปกกที่คอนโด แล้วตอนเช้าก็เอากลับมาคืน อร๊ายยยยยยย เดือนกำลังแสดงให้เห็นว่าแค่หมายังดูแลได้ขนาดนี้ แล้วคนจะขนาดไหน กริ้วๆ”
คนพูดช็อกตายคาพื้นไปแล้ว ถ้านางจะมโนได้เป็นวรรคเป็นเวรขนาดนี้ แต่ขอโทษ นี่หมาไอ้หรรมเดือนจริงจังไม่ใช่หมากูครับ
“นี่ลูกบอลไว้ให้มันเล่น นี่ห่วงยาง นี่ครีมทาขน…”
เอาเถอะ เอามาให้หมดทั้งบ้าน ขนมาเลยมึง กูยอม ผู้ชายอะไรโคตรน่ารัก ดูแลหมาก็โคตรเก่ง หล่อก็หล่ออ่ะ นี่ชมจากใจจริงผสมความหื่นเลเวลหนึ่งเลย
“นี่ปาท่องโก๋…”
“บูบู้กินด้วยเหรอวะ”
อันนี้ต้องขอเผือกหน่อย หมานี่ชักจะแปลกขึ้นทุกวันละ
“เปล่า นี่ปาท่องโก๋…”
“???”
“ให้แม่หมา”
แล้วมันก็เอามือใหญ่หนาของมันขยี้ผมเขา เอ๊ยยยยย ปีนเกรียวววววววว
แป๊บ กูเขินอยู่ คิดคำพูดไม่ถูกละ คีปลุค คีปลุค อย่าให้เด็กมันได้ใจเคียงกาย
“กรี๊ดดดดดด เป็นกูตายเลยค่ะ ถ่ายๆมึง ถ่ายไว้”
“ทำไมกูมีบุญอย่างเน้ ได้เห็นฉากฟินก่อนเข้าเรียน”
คีปลุค คีปลุค โว้ยยยยยยย
ขนาดคนดูยังตาย แล้วกูคนโดน…
ไม่ฟินตายเหรอวะ ฮืออออออออออออ ขอเขินเงียบๆในใจแล้วกัน
“เขินเหรอ หน้าแดงนะครับ”
นี่ขนาดเขินในใจนะเนี่ย เด็กมันรู้เว้ยแก เออ กูเขินโว้ยยยยยยยยยย
“เดี๋ยวเย็นนี้พาไปเดต เอ๊ย กินข้าวนะครับพี่เคียง”
สาบานนั่นเป็นการแกล้งพูดผิดที่โคตรตอแหล ยอม ถ้าเย็นนี้ไม่พากูไปเดต เอ๊ย กินข้าวนะมึงเอ๊ย กูจะ…
กูจะ…จับจูบแม่งเลย
“กรี๊ดดดดดด หมาใครอิดอกเคียง”
หลังจากแยกกับเดือนแล้วเดินเข้ามาในยิม ก็พบกับคุณนายที่เพิ่งมาถึงเพราะนางออกไปติดต่องานกับฝ่ายการเงินของมอเรื่องงบประมาณกีฬาสีปีนี้ตามบัญชาของพี่กุ๊ดจี่ แม่ของทุกงาน
“หมาเดือน”
“ว้าย ด่าผัว”
“กระแดะ นี่หมาของเดือน มันฝากไว้”
“ว้าย น่ารักน่าชัง”
แล้วนางก็แย่งหมาจากอ้อมแขนเขาไปอุ้มเฉย เออดี เบาขึ้นเยอะเลย หลังจากต้องแบกทั้งบูบู้ที่โตขึ้นทุกวัน ทั้งกระสอบข้าวของมันอีก ขอนั่งพักแป้บ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด หมาใครคะอิดอกนาย”
พี่กุ๊ดจี่ที่มาจากไหนไม่รู้ปรี่เข้ามาหาพวกเรา
“หมาผัวอิเคียงค่ะแม่ น่ารักมั้ย”
“โอ้ย ขออุ้มหน่อย” แล้วนางก็แย่งหมาจากอ้อมอกคุณนายไป
อิบูบู้นี่เหมือนพ่อมันไม่มีผิด ยิ่งมีคนรักยิ่งอ่อย เอาหัวถูไถอกอุ่นๆของแม่กุ๊ดจี่ ไง ดูสิ เชื้อพ่อมันไม่ทิ้งแถวจริงจริ๊ง ได้ทีนี่ขอด่าเดือนในใจหน่อยเหอะ ฮ่าๆ
“กรี๊ดดดดดดดดดด พี่กุ๊ด หมาใครคะ”
คุณส้มปรี่เข้ามา ฉกบูบู้ไปอุ้มเฉย เอาแล้วไอ้บู้ลูกพ่อ ดังใหญ่แล้วนะมึง
“บอกกูทีว่านั่นคือกระสอบอะไร”
เห็นมั้ย ขนาดคุณนายยังมองเป็นกระสอบเลยมึง
“ข้าวของมันอ่ะ”
“จะเยอะอะไรขนาดนั้นคะ นี่กะจะให้มาอยู่กับมึงเดือนหนึ่งเลยชะ” ประชดได้ใจกูมากๆ
“ถามพ่อมันนู่น” เขาโบ๊ยไปให้เดือน ป่านนี้มันคงจามฮัดชิ้วๆ อ่ะ ฮ่าๆ
“แล้วนั่น…” คุณนายมองอีกถุงในมือเขา
“อ๋อ ปาท่องโก๋มึง” เห็นคุณนายจ้องไม่เลิก
“แค่ปาท่องโก๋ เดือนซื้อมาฝาก” เขาย้ำอีกรอบ
“เคียง นี่แปลว่ามึงไม่ได้ดูโลโก้เลยสินะ” เขายกถุงปาท่องโก๋ขึ้นมาดูโลโก้ ‘ปาท่องโก๋แม่เชา เจ้าเก่าเจ้าเดิม อร่อย ถูกปาก’ เป็นสติ๊กเกอร์วงกลมเล็กๆ แปะติดข้างถุง
“โอเค ดูมีระดับหน่อย” เขาบอก
“อิบ้า นี่ปาท่องโก๋แม่เชา ไม่ใช่ดูมีระดับอย่างเดียว ที่มันดูแพงน่ะคือแม่เชานางจะตื่นมาขายตอนตีห้า และมันจะหมดเร็วมาก เพราะงั้นคนที่มาซื้อต้องมาต่อแถวรอตั้งแต่ตีสี่ อิดอก ผัวมึงนี่พยายามมากเลยนะ ทุ่มเทแบบสมกับเป็นน้องเดือนของกูสุดๆ เป็นกูนี่กระโดดหอมแก้มไปละ”
ความจริงทำให้เขาอึ้ง เดือน คือมึง คือ…
กูอยากกินปาท่องโก๋กับนมอุ่น ไม่ใช่เย็นชืดเสียรสชาติแบบนี้
ผิดประเด็นสินะ โอเค เอาใหม่ ซึ้งเลย ไว้เจอจะจับแก้ผ้าแล้วจูบให้ทั่วเป็นรางวัลเลยเอ้า ฮ่าๆ
“กาย งานที่ให้ไปทำจัดการให้พี่ยัง” พี่ธันวาเดินออกมาจากประตูทางเข้ายิม
“กำลังจะไปแล้วพี่” เขาต้องไปติดต่อเครื่องดนตรีของปอยเพื่อนในเมเจอร์ เธอบอกว่าจะให้เรายืม เป็นคนที่น่ารักอะไรอย่างนี้ งานสต๊าฟนี่แบบปะปนกันไปทั่วละ หนึ่งเพราะคนเราน้อย สองงานใกล้เข้ามาแล้วมีอะไรช่วยได้ก็ช่วยกันไป และสาม ปอยเขารู้จักด้วยไง แต่…เกือบลืมไปเสียสนิทเลย
“เร็วเลย” พี่ธันบอกเสียงเข้ม ไงล่ะ ดูสมเป็นผู้นำขึ้นมาละ นี่แหละ นายธันวาประธานชมรมเชียร์ เล่นบ้างแต่บทจริงจังก็ทำเต็มที่ จากใจจริงเลยนะ นับถือพี่แกมากๆ
ยกเว้น…
“ดอกธัน อย่ามาสั่งน้องกู” เว้นพี่กุ๊ดจี่คนหนึ่งละกัน อิอิ
“นายกูฝากหมาด้วย นี่ข้าวของ เดี๋ยวมา” เขาโยนกระสอบของใช้บูบู้ไปให้คุณนาย
“ว้ายตายแล้ว ก้อนหินหล่นทับกูหรือนี่กระไร หนักมากกกกกกก”
แล้วที่เขาแบกมันมาจนถึงหน้าประตูเข้ายิม จะไม่หนักกว่ากันเหรอ เคียงกาย ทำได้ทุกอย่าง เพื่อน้องเดือน ฮึก ไหล่กู เย็นนี้ไม่พาไปเดต เอ๊ย กินข้าวล่ะน่าดู แต่ก่อนอื่น ฟาดปาท่องโก๋ก่อนละกัน
{มีต่อนะ}
-
“ปอย เราไปหาที่คณะแล้วไม่เจอ ให้เพื่อนโทรตามก็ไม่ติด นี่เรากลับมายิมแล้วนะ เลยจะโทรถามว่าเครื่องดนตรีจะให้ไปเอาเมื่อไหร่”
กว่าจะโทรติด สายปอยนี่อีเว้นหนักมาก ไม่ว่างตลอด
เขาขอบคุณพี่วินที่พามาส่งหลังมอ ก่อนจะหิ้วของพะรุงพะรัง ใช้หูกับไหล่หนีบไอโฟนคุยกับปอย ขาก้าวเดินตรงไปที่โรงยิม
[ขอโทษค่า ฮือ กราบๆ เครื่องดนตรีมาเอาวันนี้ได้เลยจ๊ะ เราบอกพ่อเตรียมไว้ให้แล้ว หรือจะให้เราขนไปให้ที่ยิมเลยเป็นไง]
“ไม่เป็นไรๆ เกรงใจ เดี๋ยวเราไปขนมาเอง”
[อ่ะจ้า เคียงไว้คุยกันนะ เรารีบไปงานคุณยาย นี่โทรตามแล้ว]
เซเลบของจริงสินะ
“บายยยยยยยย”
[บายยยย]
แล้วทางโน้นก็ตัดสายไป
“อ้าว ไม่ทำงานกันเหรอ”
พอเข้ามาที่ยิม ก็เห็นว่าแก๊งเพื่อนนั่งเล่นมือถือกันอยู่
“ฝ่ายแฮนโค้ดให้ไปช่วยฝ่ายศิลป์ ที่เหลือรอนั่งคิดท่าไคลแมกซ์ต่อ” คุณส้มเป็นคนตอบ
“อ้าว มาพอดี ว่าไง” พี่ธันที่เดินมาเอาของจากพี่กุ๊ดจี่หันมาถามเขาเรื่องงาน
“เย็นนี้ไปเอาได้เลย แล้วจะให้ใครไปขน” เขาถามกลับ
“ดูก่อน รถพี่ไม่ว่างว่ะ” แล้วพี่แกก็หันไปกัดกับพี่กุ๊ดจี่ต่อ
เขามองนาฬิกาในมือถือ สิบเอ็ดโมงแล้วเหรอเนี่ย
“ไปกินข้าวไหน” เงยหน้าถามเพื่อนๆ
“รออินายมาแล้วเราออกไปกินในห้างป่ะ กูร้อน” คุณแย้เสนอ
“งั้นต้องโทรบอกอิเก่งก่อนนะ บอกมันไว้ว่าจะกินโรงอาหาร” คุณส้มบอก ก่อนจะก้มหน้ากดจึ๊กๆ คงจะต่อสายหาคุณเก่ง ซึ่งเป็นคนเดียวในกลุ่มที่ไม่ลงสายงานกิจกรรมให้ชมรมเชียร์ แต่ไปช่วยน้องๆคุมดาวเดือนแทน
เขากวาดตามองรอบๆ เห็นกระสอบข้าวของบูบู้ถูกทิ้งไว้ที่โซฟา แต่ไม่เห็นตัวเจ้าของ
“หมากูล่ะ” เขาถาม
“หือ ไม่รู้นะ เฮ้ย แย้ๆ เห็นหมาอิเคียงป้ะ” คุณส้มหันไปถามคุณแย้ที่เอาแต่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์อยู่
“อ๋อ ไปกับนายมั้ง มึงฝากนายไว้นี่ มันคงเอาไปแหละ” คุณแย้แจง เขาพยักหน้ารับ
ยังไงเราก็ต้องรอคุณนายมาอยู่แล้ว ติดตรงที่ถ้าออกไปกินข้างนอก จะเอาบูบู้ไว้ไหน
“เคียง อิกะทิถึงวันอาทิตย์กี่โมงวะ นี่ต้องไปรับ คงไม่ใช่ตีห้านะ” คุณแย้ถามเขา
“เสียใจที่ต้องบอกว่าใช่” เขาตอบ
“ฮ่าๆ” ทั้งกลุ่มหัวเราะใบหน้าช็อกโลกของคุณแย้
“อินายโทรมาละ มึงๆ” คุณส้มเอามือถือตัวเองมาไว้กลางวง ก่อนจะเปิดลำโพง
[ส้มเหรอ ไปกินข้าวก่อนเลยนะ กูติดธุระ]
เรามองหน้ากันอย่างรู้ทัน
“ธุระผัวสินะ ดอกกกกกกก” คุณแย้แซว
“อิคนทิ้งเพื่อน” ส้มเอาบ้าง
[ค่า นี่ผัวโทรตามยิกๆละ ห่าสิคะ เรื่องที่บ้านค่ะ เหมือนเครื่องกรองน้ำจะมีปัญหา น้ำพุ่งไม่หยุดเลย แล้วนี่ใคร อินายไม่ใช่ช่าง โถ ชีวิตกู]
“แล้วบูบู้จะเอามาไว้ก่อนหรือจะเอาไปด้วย” เขาถามหาหมา
[อะไรคะบูบู้]
“หมาเดือนไง”
[อ๋อออออออ ก็หลับอยู่ที่โซฟาหน้ายิมไง ที่ของมันกองอยู่อ่ะ]
“ฮะ…”
[แค่นี้ก่อน เจอกันค่ะ]
ปิ๊บ ตุ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ
“เดี๋ยววววววว”
ไม่ทันละ
เขาเงยหน้ามองทุกคน
“ตกลงไม่มีใครเห็นหมากูเหรอวะ” เขาถามเสียงเครียด
“กูนึกว่าไปกับอินาย ก็มึงฝากไว้กับมัน” คุณส้มบอก นาทีนี้เขาไม่ฟังใครทั้งนั้น รีบรุดกลับไปที่โซฟา มองหาตัวบูบู้ หมาพันธุไซบีเรียนฮัสกี้ ที่เดือนฝากดูแล เดือนฝากเขาดูแล แต่เวลานี้ มันหายไปแล้ว
บูบู้…หายไปแล้ว
เขาลองค้นรอบๆ ตรงซอกต่างๆหน้ายิม ใต้โต๊ะที่พวกเรานั่ง อะไรก็ตามที่บูบู้จะไปหมกตัวนอนอยู่
แต่หายังไงก็หาไม่เจอ
เขากลับออกมาอีกครั้ง และเห็นว่าทุกคนยังนอนเอกเขนก เล่นอะไรของตัวเองไป โดยไม่สนใจ ความเดือดร้อน ความร้อนใจของเขาเลย
“เจอมั้ยวะเคียง” คุณแย้เงยหน้าขึ้นมาถาม
“คงจะเจอ” เสียงเขาเหวี่ยงมาก เขามั่นใจ
“อิเคียง อะไรของมึง” คุณส้มเงยหน้าขึ้นมาบ้าง
“เปล่า เที่ยงนี้ไปกินข้าวกันก่อนเลยนะ กูจะไปตามหาหมา” เขาบอกห้วนๆ แล้วเดินออกมาโดยที่ไม่มองหน้าใครเลย
นาทีนี้เขารู้ตัวเลยว่าหงุดหงิดใจมาก
เพราะกลัวเดือนผิดหวัง โกรธ ต่อว่า หรืออะไรก็แล้วแต่ในด้านลบซึ่งสาเหตุคือเขาทำบูบู้หายไป เลยกลายเป็นว่าตัวเองต้องมาออกตามหาหมาพันธุ์ไซบีเรียนที่ยังโตไม่เต็มวัยด้วยตัวเอง โดยที่ก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มหาจากตรงไหน เขามืดแปดด้านไปหมด แต่พอออกมาสูดอากาศข้างนอก เดินคนเดียวไปสักพักเขาก็ได้สติ เพื่อนเขาทำให้เขาหงุดหงิด โกรธหนักมาก แต่ เขามีสิทธิ์เหรอที่จะเอาอารมณ์ทั้งหมดไปลงกับพวกเพื่อนๆ เขามีสิทธิ์เหรอที่จะไปต่อว่าว่าทำไมถึงยังนิ่งเฉย ทั้งๆที่แต่ต้นแล้ว หมา เดือนก็ฝากเขาดูแล กับคุณนายยิ่งแล้วใหญ่ เอาจริงๆแล้วต้องโทษที่ตัวเขาเอง เขาผิดคนเดียว เขากลัวว่าเดือนจะโกรธ กลัวบูบู้ เป็นห่วงเจ้าหมา เลยพาลเอาอารมณ์ทั้งหมดไประบายออกในทางที่ผิด ถ้ากลับไป คงต้องไปนั่งขอโทษพวกนั้นอีกยาวเลย แต่ตอนนี้ หมาอยู่ไหน บูบู้ลูกกลับมาเถอะ อย่าไปฉี่นานแบบเน้ นี่หลอกตัวเองก็ได้นะ ฮือออออ
“พี่เคียงกาย?” เขาหันหลังไปตามเสียงเรียก เจอกับเด็กมีนเพื่อนสนิทเดือน
“มาทำไรแถวนี้ครับ” มีนถามเขา
“แวะมาทำธุระน่ะ เอ่อ ขอตัวก่อนนะ” เขาพยายามตัดบทให้เร็วที่สุด ตอนนี้สิ่งสำคัญคือต้องเอาบูบู้กลับมาคืนเจ้าของ
“คณะเกษตรเนี่ยนะ” ถามมากจริงๆ
คณะเกษตรเป็นสถานที่แรกที่ใกล้โรงยิมอาคารพลศึกษาที่สุด เขาเลยมาเริ่มค้นหาจากที่นี่
“เอ่อ ความจริงคือพี่มาหาหมาน่ะ หมาพันธ์ไซบีเรียน มันซนน่ะ” ลองวัดดวงกันสักตั้ง บางทีเด็กนี่อาจจะรู้
“ไม่แน่ใจนะครับ แต่เมื่อกี้มีนผ่านมา เห็นมีตัวนึงอยู่ตรงหน้าประตูคณะ”
พ่องตาย ถ้าเป็นบูบู้จริงต้องรีบไปอุ้มกลับ เพราะหน้าประตูคณะเกษตรคือที่สัญจรของมอเตอร์ไซค์นักศึกษา
“ขอบคุณมาก พี่ไปแล้วนะ ไว้เจอกัน” พูดไปงั้น ความจริงคือ อย่าได้เจอะเจอกันอีกเลย
…คล้อยหลังไปไม่นาน มีนยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหู คุยกับใครสักคน
เขาเดินเตะฝุ่น มันเป็นหมาพันธ์ไซบีเรียนอย่างที่มีนบอก แต่ไม่ใช่บูบู้ แกไปอยู่ไหนนะเจ้าตัวเล็ก รู้มั้ยถ้าพ่อแกรู้เขาได้ตายแน่ๆ เขากลัวเดือนผิดหวังนั่นก็เรื่องหนึ่ง เป็นห่วงบูบู้มากกว่าตอนนี้ เจ้าตัวเล็กยังไม่ได้กินน้ำเลยตั้งแต่ละจากอกเดือนมาหาเขา แล้วยิ่งต้องมาเจอกับอากาศร้อน ไซบีเรียนฮัสกี้ตัวไหนจะทนได้ ยิ่งยังไม่โตด้วยแล้ว เขาไม่อยากจะคิด ถ้ามัน… โว้ยยยยยย เขาต้องหาเจอสิ ต้องอยู่ที่ไหนสักที่
ลองข้ามไปหาอีกฟากแล้วกัน
“อ้าว พี่เคียง ดีค่า” ตุ๊กดาวนิเทศนั่นเองที่หยุดเขาไว้ ควงคู่มากับที ทอมหล่อเพื่อนเดือน
“อืม ดีๆ” เขาโบกมือตอบ
“ทำไรอยู่คะ เห็นจ้องๆ มองๆ” ตุ๊กเอ่ยถาม
“พี่หาหมาอยู่น่ะ พันธุ์ไซบีเรียนฮัสกี้ ตัวเท่านี้ ตุ๊กเคยเห็นมั้ย” เขาทำท่าทางประกอบให้ตุ๊กรู้ขนาด
“ตุ๊กเพิ่งออกจากคลาสค่ะ พี่ทีก็ด้วย นี่ว่าจะออกไปหาอะไรรองท้อง เพราะตุ๊กมีเรียนต่อ”
“อ่อ งั้นพี่ไปก่อนนะ ไว้เจอกัน”
“หาหมาให้เจอนะคะ สู้ๆ” เขาพยักหน้ารับคำตุ๊ก หวังว่าจะเจอนะ
เขาก้มมองนาฬิกาในมือถือ มันบอกเวลาบ่ายโมงกว่าแล้ว นี่เขาเดินหาหมามาเกือบสองชั่วโมงเต็มเลยโดยที่ไม่มีอะไรตกถึงท้องตั้งแต่สิบเอ็ดโมงได้ไงเนี่ย พระเจ้า ภาวนาอย่าให้เขาเป็นลมเป็นแล้งไปเสียก่อนที ลูกขอร้อง
ขาเล็กของตัวเองกำลังจะก้าวข้ามถนนไป เมื่อเห็นว่าข้างหน้ารถจอดรอไฟแดงอยู่ เพียงแต่เขาคงจะขาดความระมัดระวัง เพราะลืมเสียสนิทว่าเลี้ยวซ้ายผ่านตลอด
ตี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เสียงแตรบีบดังลั่น ร้านรวงข้างทาง ผู้คนที่เดินขวักไขว่ต่างหันไปให้ความสนใจ
ร่างเขาอ่อนตามแรง ปลิว ปลิว ปลิว…
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เสียงเบรกรถ ก่อนที่ทุกอย่างจะ…
นุ่ม
หือ ความรู้สึกนี้มัน กลิ่นนี้มัน กลิ่นเดือน….เหรอ
เขาเงยหน้าขึ้นมอง
ร่างตัวเองปลิวมาซบอกเดือนตามแรงดึงของเจ้าตัว ทำให้เขารอดหวุดหวิด
เจ้าของรถรีบลงมาดู
“เป็นอะไรมากมั้ยหนู” เธอเป็นหญิงวัยกลางคน แต่งตัวหรูหรา
“ไม่เป็นอะไรครับ ขอโทษแทนด้วยครับ” เดือนตอบแทนเขาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ เป็นเสียงที่ทำให้เขาเย็นยะเยือก เดือนไม่เคยทำเสียงแบบนี้ ตลอดเวลาที่อยู่กับเขาน่ะนะ
“โล่งอกไปที พระคุ้มครองนะลูก” เธอเป็นหญิงใจดี มองพวกเราด้วยความห่วงใย ก่อนจะจากไปด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร
“เดือน คือกู…”
ยังไม่ทันได้พูดอะไร
“อิเคียงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
คุณส้ม คุณแย้ คุณเก่ง คุณนาย ก็ปรี่เข้ามาหาพวกเราซะก่อน
“กูเห็นในเฟซแล้วนะ มึงเกือบจะถูกรถชน ฮือออออ กูขอโทษที่ไม่สนใจ” คุณส้มเข้ามากอดเขา เรากอดกันที่ข้างถนนหน้าประตูคณะเกษตร ทุกคนมองกันใหญ่เลย อากาศร้อนมากเลย แต่เขาก็กอดตอบอย่างยินดี
“กูขอโทษที่เอาปัญหาไปลงกับพวกมึงนะ” เขาเอ่ยบอกทุกคน
เรายิ้มให้กันอย่างเข้าใจ แต่…
“ไว้ไปคุยกันที่ยิมเถอะครับ”
คนนี้นี่เป็นอะไร เสียงเย็นชาที่สุดตั้งแต่เคยได้ยินมา ฮือออออ กลัวววววววว
สรุปหลังจากที่ผ่านเหตุการณ์ชวนหวาดเสียวมา เขาก็ได้รับรู้ความจริงว่าบูบู้ไม่ได้ซุกซนขนาดจะวิ่งออกไปเล่นข้างนอก หากแต่ขี้เซาเกินกว่าที่คิด เพราะมันไปซุกอยู่ตรงลังกระดาษที่บรรจุกระดาษสีไม่ใช้แล้ว ดื่มดำกับแอร์เย็นฉ่ำในโรงยิมต่างหากเล่า และคนที่เจอมันคือคุณส้ม เขายิ่งอยากย้อนเวลาไปแก้ไขคำพูดของตัวเอง อารมณ์ร้อนๆของตัวเอง เพราะหลังจากลับหลังเขาไป พวกเพื่อนๆก็ช่วยกันหาบูบู้ จนบัดนี้เวลาล่วงเลยมาเกือบสามโมง ทุกคนยังไม่ได้กลืนอะไรลงท้องกันเลย
ขอโทษนะพวกมึง ที่กูเอาแต่ใจไปหน่อย
เราเคลียร์กันด้วยความเข้าใจดี พร้อมสัญญามีปัญหาต้องช้วยกันแก้ แต่กับอีกคน มันช่างยากเย็นจริงๆ
เขาเดินออกมาตรงระเบียงชั้นสองของโรงยิม
พบร่างสูงพิงผนังรออยู่แล้ว
“เดือน คือกู…”
“ไหนบอกซิ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น” งื้อ ทำไมต้องทำเสียงเข้มวะฮะ กูรุ่นพี่นะเว้ย
“ก้อออออออออออออ”
“อย่ากวนตีน” แง้วววววว ยังเสียงเข้มน่ากลัวเหมือนเดิม
“กูนึกว่าบูบู้หาย เลยออกตามหา…”
“โดยที่ไม่กินข้าว ไม่ห่วงตัวเอง อย่างน้อย พี่ก็ควรจะเดินข้ามฟากมาบอกเจ้าของหมาสักนิด”
มาเป็นความยาวเลยมึง แถมเสียงเข้มกว่าเดิมอีก
“กูกลัวมึงโกรธ” เขาบอกเดือนตามตรง
“เพราะอะไร บอกเหตุผลว่าทำไมผมต้องโกรธพี่” เดือนยังคงเซ้าซี้ไม่เลิก
“ก็บูบู้มันเป็นหมาของมึง มึงรักมัน มันสำคัญกับมึงมาก กูเลยไม่กล้าบอกมึงว่ามันหาย กูกลัวมึงผิดหวัง ทั้งที่มึงฝากมันไว้กับกู”
…และกูก็รักมัน ห่วงมันเหมือนกัน
แทบจะทันทีที่เขาพูดจบ เดือนก็ตอกกลับมา
“แล้วพี่ไม่สำคัญกับผมเหรอ!!!”
“…”
“รู้มั้ยผมแทบบ้าเมื่อเห็นพี่เกือบโดนรถชน ถ้าผมเข้าไปรั้งแขนพี่ไว้ไม่ทันนะ พี่คง…”
เดือนเงียบไปนาน เขาเองก็เงียบ สั่นไหวเพราะประโยคเมื่อครู่
“ผมรักหมา ใช่ ผมโคตรรักมันเลย”
“…”
“แต่รู้อะไรมั้ยเคียงกาย…”
“…”
“หมากับพี่ ถ้าต้องแลกกันมันไม่คุ้มเลย”
จบประโยค ร่างของเขาถูกดึงเข้าไปกอดแน่น
“อย่าทำแบบนี้อีก” เสียงเดือนกลับมาทุ้มนุ่ม ทว่าน่าฟังยิ่งกว่าเดิมในเวลานี้
“…”
“เข้าใจมั้ยครับ”
ได้แต่พยักหน้าหงึกๆ
เพราะสมองมันเบลอไปหมดแล้ว ในหูได้ยินแต่เสียงกลองดังก้อง ไม่ใช่กลองชุดที่ไหน แต่เป็นหัวใจกูนี่เอง
ซบอกไอ้หล่อแม่งเลย
***TBC.................................................................................
ตอนนี้อ่านแล้วเป็นไงมั่ง ฟินค้างหรืออะไรก็แล้วแต่
ไปเจอกันที่แท็ก #เคียงเดือน ขอบคุณที่รอคอยกัน...
อย่างอดทน #รึเปล่า 555
ขอพื้นที่อธิบาย 4-0 คือคะแนนแบบควอเตอร์
ปกติบาสเขาจะแข่งกันสี่ควอเตอร์จ้า
เจอกันเมื่อโลกต้องการ...
-
อือ หือ ฟิน ขอซบอกด้วยคนดิ 555
-
:pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4:
-
แม่หมาา ซุกอกพ่อเพลินเลยยย :hao7:
-
ーโอ้ยย เดือน ห่วงขนาดนี้เลิกอ่อยได้เเล้ว
คบๆกันใช้ชัดเจนไปเลย
จะได้ไม่ต้องมีชะนีมีนทั้งสองมาทำให้เคียงกายขุ่นใจ
:o8:
-
เมื่อไหร่เดือนจะชัดเจนบอกเคียงไปเลย จะได้ไม่ต้องมาหัวร้อนเวลาเห็นเดือนอยู่กับดับเบิ้ลมีน
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เดือนอ่อยทุกคนใช่มั้ย
-
ได้ยินมั้ยแม่หมา พ่อหมาเค้าห่วงแม่หมามากกว่าลูกหมานะนั่น
ได้ทีก็ซบนานๆ ไปเลยนะพี่เคียง ฟินให้เต็มที่ไปเลย :mew4: :hao3:
-
นึกว่าจะมาม่าซะแล้ววว
-
อยากให้ชัดเจนสักทีรอไปค่ะ :mew2:
-
เดือนอ่อนเพื่อให้เคียงหึง แต่ไหงพีคสุดตอนจบอ่ะ ทำแบบนี้บอกสถานะกันมาเลยดีกว่า จะได้ฟินสุดกำลังซะที
-
:เฮ้อ: โล่งพูดออกมาสักที
-
:pig4:
-
เห้ยคือดีย์ ดีย์มากๆ ดียิ่งขึ้นไปอีก
ชอบจริงๆเลยคู่นี้ กรี๊ดยิ่งกว่าตอนหมอมีนอ่ะ
เป็นความลงตัวอย่างหาที่สุดมิได้
เดือนกับเคียงกายนี่มีความเข้ากันแบบเกินเบอร์
รักในความเคียง คือนางน่ารักมากจริงๆ
ขอบคุณคนเขียนที่ทำให้ยิ้มได้เสมอนะ
เป็นนิยายที่กลมกล่อมมาก ตัวเยี่ยมมากๆ
เรารออยู่ตลอดเลยนะตัว เราไปวอแวในเฟสด้วย55
รักเรื่องนี้จริงๆ
-
มีความสำคัญ
-
เอาจริง หมั่นไส้นังเดือนนะ
เฟรนลี่จั๊งงง ถ่ายกับคนนู้นทีคนนี้ที
สองมีนนั่นก็น่าข่วนให้หน้าแหก แหมมม
พยายามจะมีกระแสมากเลบข่าาาาาา
เหอะ! แต่เคียงนี่ก็น่าตี
ถึงจะเข้าใจว่ากลัวเดือนโกรธ แต่ระวังตัวบางเส่!!
ดีนะไม่เป็นอะไรร TvT
อยากได้ความชัดเจนอะคุณ
อยากรู้เหมือนเพื่อนเคียงว่าตอนนี้อยู่ในสถานะไหน
-
อิน้องเดือนนน ถ้าแม่หมาสำคัญกะหนูขนาดนั้น แล้วดับเบิ้ลมีนนี่ยังไงลูกกก :m16: :m16:
น้องเดือนยังคงเต๊าะหนักหยอดแรง ฮืออออ เขินนนนนนน
-
:katai2-1:
-
โอยยยยย ถ้าจะขนาดนี้ คบกันเลยดีกว่าค่า :mew4: ฮู้ยยยย :z2:
-
วรั้ยยยยยย ตายแล้ววววววว :hao5:
-
เฮ้อ...ตกใจหมดเลย เกือบไปแล้วนะเคียง
-
เดือนไม่ชัดเจน
-
สำคัญกว่าหมาน่ะใช่
แต่ประเด็นเดือนอ้อร้อ ยังอยู่
รูปคู่กับเด็กมีนยกกำลังสองนั่นอัลไลลลลล ทีมเจ้ไม่ยอมนะ !!
-
เคยดูบาสตั้งกะสมัยไมเคิล จอร์แดน ยังเล่นอยู่ โคบี้ ไบรอัน ยังเป็นรุกกี้ (ตอนนี้ไม่ได้ดูแล้ว) ก็เห็นเล่นกัน 4 ควอเตอร์มานานแล้วนะ พิธีกรอาจพากษ์ว่าจบแต่ละควอเตอร์ใครนำ แต่พอสรุปจบนี่เขารายงานผลกันป็นคะแนนรวม
ผ่านมาสิบกว่าปีเขาเปลี่ยนวิธีรายงานผลแล้วเหรอ
-
ฟินมาก,,,
-
หือ เขาห่วงกันออกนอกหน้าค่ะ #ทีมเคียงเดือน :กอด1:
-
ห่วงขนาดนี้ก็เคลียสถานะกันเถอะค่ะเดือน!! :katai2-1:
-
ต้องขอบคุณมีนบริหารที่โทรไปฟ้องเดือน(แกโทรไปชั้นรู้)
ไม่งั้นเดือนคงมาช่วยอีเคียงไม่ทัน
-
ทำไมเดือนดูไม่ค่อยชัดเจนหรือเฟรนลี่เกินเหตุก็ไม่รู้
อ่านเรื่องนี้แล้วเหมือนเสพติด อยากอ่านอีก55
-
สู้ๆนะเคียงกาย อ้อยต่อไปลูก
จนกว่าจะได้เดือนเป็นสะมี
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
โล่งไปทีที่เคียงไม่เป็นอะไร
-
น้องเดือน นี่คือคำตอบของความชัดเจนของน้องแล้วใช่ไหม
อย่าอ่อยไปทั่วสิ เฟรนลี่เกินมนุษย์ปกติ 555555555
โถ่วๆๆๆ พี่เคียงอย่าเพิ่งฟินตัวแตกนะ
-
แล้วมันยังไง เดือนถึงได้อ่อยไปทั่ว
หรือที่ทำไปไม่คิดอะไรเลย เฟรนด์ลี่เฉยๆ
หรือเพราะเคียงไม่เคยบอก
ว่ามีเคียงแล้วอย่าอ่อยใครอีก
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เดือนนี่ถือคติก็โสดจะอ่อยกี่คนก็ได้รึเปล่าเนี่ย ดูทั่วถึงจังเลยนะ
-
นาทีนี้อยากมอบคำนี้ให้เดือน
"ชัดเจนหน่อย!"
ค่ะ :z6: :beat: เคียงกายก็เหมือนกัน แต่เราให้อภัยเพราะ #ทีมเจ๊เคียง 555 สรุป อิเดือน ขอคบเคียงกายคนแมนบัดเดี๋ยวนี้ค่ะ
-
:pig4: :L1:
-
เดือนชัดเจนกับพี่เคียงด้วยค่ะ อย่าอ่อยหลายคนนนน #ทีมเจ๊ 555555
มีความซบอกฟินนนนนนน :impress2: :impress2:
-
เป็นแฟนซักทีเถอะค่าาา :hao7:
-
อิสัสมีนทั้งชะนีทั้งกระเทยมึงจะไฟว้เหรอ ห้ะ มึงจะเอาเหรอ มาเลยอิห่าพร้อม สันดานหมาจัง เยะ เคียงกายน่าสงสารมากตอนนี้ อย่าให้เจอคนแบบมึงนะอิตุ๊ดมีน ก้านคอสักที แค้นค้าง
-
ไม่คุ้มกันเลย เข้าใจมั้ยเคียงงงงงง โอ้ยย ใจหายใจคว่ำ :katai1: :katai1: :katai1:
-
:-[
:กอด1:
-
โอ้ยย ฟอนก้ฟินนมากกอะ
แต่ก้ค้างคาว่าเมื่อไหร่สภานะจะชัดเจนน
ความรู้สึกอะชัดแล้ว แต่ถ้าสถานะมันไม่ชัด ตัวปัญหาก้จะยังแยู่
เกลียด2มีนนั่นมากอะ หมั่นไส้555
รอนะคะ
-
#FIFTEEN
-นอกเรื่องของกฎเกณฑ์-
{Interest}
สนใจกูได้ยัง
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
“พี่เคียง…”
เสียงเดือนครางชื่อเขาเบาๆ รู้สึกได้ว่าโคตรนุ่มนวล อ้อมกอดหนาเริ่มคลายออก เขาเงยหน้ามองเจ้าของแขนแกร่ง
ภาพที่ปรากฏชัดเจนในนัยน์ตาเมื่อแรกคือริมฝีปากเดือนค่อยๆเคลื่อนเข้ามาใกล้
“พี่เคียง…”
เดือนยังคงเรียกชื่อเขาซ้ำๆ หากแต่ตอนนี้ริมฝีปากของน้องคงเคลื่อนเข้ามาใกล้เต็มที เพราะเขาเริ่มรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนทั่วใบหน้า ถึงแม้ตัวเองจะหลับตาพริ้ม
“พี่เคียง…”
จูบเขาเลย เดือน จูบกูเลย
“พี่เคียง…”
นั่นล่ะอย่ามัวช้า ระดมจูบและดูดความหวานจากปากเขาไปซะ
“พี่เคียง…”
อือ เอาเลย
“พี่เคียง…”
เร็วสิเดือน จูบกู
“พี่เคียง…”
หยุดเรียกชื่อกู แล้วประกบปากซะ
“พี่เคียง…”
พอ จูบซะที
“พี่เคียง…”
โวะ อะไรนักหนา
“พี่เคียง…”
ยัง ยังไม่จูบอีก ถ้าเรียกอีกนะมึง…
“พี่เคียง…”
ฮ่วย กูลืมตาแล้วดึงมึงมาจูบเองแม่ง
“ปกติพี่เขากินปาท่องโก๋แบบนั้นเหรอครับ”
พอลืมตา สิ่งแรกที่เห็นคือเดือน แต่ไม่ใช่ในโมเม้นที่เราสองคนกอดจูบลูบไล้กันที่ระเบียงชั้นสอง แต่น้องมันนั่งข้างๆเขา แล้วหันไปถามอิคุณนายที่นั่งข้างๆ และรอบๆก็มีเพื่อนพ้องครบองค์ประชุม
สรุป นี่กูฝันกลางวันสินะ ฮ่วยยยยยยย
“พี่ก็ไม่แน่ใจค่ะ ท่ากินมันเปลี่ยนไปตามนิสัยและอารมณ์มันค่ะ”
นี่รู้นะคุยอะไรกัน เรื่องที่กูดูดปาท่องโก๋เพราะนึกว่าเป็นปากเดือนหรอก อิน้องเดือนนี่นั่งขำอะคิดดู เออแม่ง กัดปาท่องโก๋ขาดครึ่งซีกให้ดูเลย
อัพเดตเรื่องราว หลังจากที่เขากับเดือนปรับความเข้าใจ และตัวเองต้องเสียตัวยอมให้เดือนกอดรัดฟัดจนหนำใจที่ระเบียงไปแล้ว แก้มช้ำเลยอ่ะ เดือนนี่ จะหอมก็หอมแรงไปนะ คราวหลังไม่ต้องเลย ไม่ให้หอมแล้ว ใคร ใครอยากตบคนขี้มโนแบบกูบ้าง ฮ่าๆ คือจริงๆน้องมันแค่กอดเขาแน่นๆแบบนั้นไปประมาณห้านาทีได้ แล้วจากนั้นแม่งก็เดินงุดๆทิ้งกูงงเฉยเลยลงไปข้างล่าง โอ้ย อารมณ์แปรปรวนอะไรเบอร์นั้น เอ หรือเพราะอากาศตรงระเบียงมันร้อนวะ เห็นแก้มน้องแดงๆด้วย ดีแล้วมึง รีบลงไปนั่งแช่แอร์ อย่างว่าเนอะ เด็กเมืองกรุงอ่ะ เจออากาศร้อนนิดร้อนหน่อยก็ไปแล้ว
ใคร ใครอยากตบความโง่ของกูอีกทีนึง ฮ่าๆ
“เวลากินปาท่องโก๋ ก็ต้องดูดแบบนี้แหละ ต้องรู้จักหัดดึงรสชาติที่แท้จริงของอาหารออกมารู้มั้ย” เขาบอกทุกคน ถลึงตาใส่เดือนที่ขำไม่เลิก
“ยังจะแถ” คุณส้มยกมือกุมขมับ
ต่อนะ หลังจากทำใจให้หายหน้าแดงเพราะเขินกับเหตุการณ์ที่ระเบียงสิบแปดวินาที เขาก็ลงตามเดือนไปติดๆ แล้วภาพก็ตัดมาเหตุการณ์ที่พวกเรามานั่งสุมหัว กินปาท่องโก๋ถุงใหญ่ซึ่งเดือนซื้อมาฝากเมื่อเช้าประทังชีวิตเนี่ยแหละ อ้อ เดือนกลับมาเป็นเดือนเวอร์ชั่นปกติ แบบที่เขาเจอทุกวันแล้วนะ ไม่รู้มัน ผีเข้าผีออกเร็วจริงจริ๊ง
หึ แบบนี้ก็ดี เวอร์ชั่นปกติ เคียงกายก็ต้องอยู่เหนือกว่าเสมอ
“เดือน หยิบน้ำให้หน่อย” เพราะน้ำมันวางอยู่ตรงโต๊ะข้างหลังพวกเรา จะลุกก็ขี้เกียจ ไหนๆตัวเองก็เป็นรุ่นพี่และเดือนกลับมาเวอร์ชั่นปกติแล้ว ใช้มันแม่งเลย
“หยิบเองดิ”
แล้วมันก็เอนหลังพิงโซฟาเฉย มียักคิ้วข้างเดียวให้กูด้วย ขอบคุณครับมึง
อิหอย เวอร์ชั่นปกติคือกวนตีนสินะ
เขาเอนพิงตามมันบ้าง
“อย่าลืมนัดเราเย็นนี้นะ” เดือนเปรยขึ้น
“นัดไหน”
โอ้ย เคาะหัวกูทำไมไอ้หรรมเดือน
“เออๆ อืมๆ”
“กวนตีนว่ะ” มันบอกอย่างนั้น
เขายักคิ้วข้างเดียวตอบรับคำชม
“อย่าไปทำแบบนี้ให้ใครดูนะ”
ทำไมล่ะ ทำแล้วน่ารักก็พูด เขายิ้ม
“พี่ทำแล้วตามันเหล่ๆน่ะ”
เขายิ้ม… ค้าง ครวยยยยยยย ไอ้หรรมเดือน
“อ้าว มากันเร็วจัง” พี่กุ๊ดจี่ที่เดินควงมากับพี่ธันวาเอ่ยทักอย่างแปลกใจ เพราะปกติแก๊งส่องเดือนไม่ได้มาสายหรืออะไรนะ แต่เรียกว่ามาตรงเวลาเป้ะๆเลยดีกว่า พอมานางเห็นว่าพวกเรามาก่อนเวลาเลยมีการขุ่นพระ ประมาณเหมือนเห็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลกยุคโบราณ อะไรคือท่าทางพี่แกจะเว่อร์วังปานนั้น เล่นใหญ่ทุกงาน
“ความจริงคือ ยังไม่ได้ออกไปแดกอะไรเลยมากกว่าค่ะ” คุณส้มเป็นคนตอบ
“อ้าว” นางเลิกคิ้วเป็นคำถาม
“หมาน้องเดือนหาย เลยวิ่งวุ่นกันตามหา” คุณแย้ไขข้อข้องใจให้พี่กุ๊ดจี่
“แล้วเจอยัง”
“เจอแล้วค่ะ หลบอยู่ในโรงยิมนี่แหละ วิ่งไปหากันข้างนอกให้วุ่น”
จากนั้นนางก็หันมาหาเขา
“วร้ายยยยยย อิเคียง เห็นในเฟซละ รถเกือบชนนั่นก็เพราะหมาเหรอคะ”
อยากเห็นจริงๆ ที่บอกว่าในเฟซๆเนี่ย ลงรูปอะไรกันวะ
“ประมาณนั้นพี่” เขาบอก
ก่อนจะหันไปหาเดือน
“มึงเอาไอโฟนมาส่องดิ๊ อยากเห็นประเด็นอะไรในเฟซ รูปกูหล่อมั้ยเนี่ยเอาไปลง”
ถ้าไม่หล่อนะพ่อจะโวย นี่ประเด็นสินะ เฮ้อ ตัวกู
เดือนยื่นมาให้ ไอ้หรรมนี่เข้าเกมส์ค้างไว้ แล้วไม่ออกก่อนยื่นมาให้กูเล่า กดปุ่มโฮมปิดแม่งเลย ฮ่าๆ
นี่มัน…
ดิสเพลย์คือรูปกูเหรอ
เดือน…
“อธิบายมาเดือน”
เขายื่นไอโฟนกลับไปให้เจ้าของ
“คือ…”
มึงไม่ต้องมาอ้ำอึ้ง ทำไมถึงตั้งรูปนี้เป็นดิสเพลย์
“ทำไม…”
“พี่ฟังผมก่อน”
“ทำไมถึงเอารูปกูแคะขี้มูกขึ้นเป็นปก มึงแม่งจะแกล้งกูใช่มั้ย ตอนกูขอยืมไอโฟนแล้วมึงยื่นมาให้กูช้าสิบวิเพราะมึงเอาเวลาไปเข้าโฟลเดอร์พิกเจอร์ศูนย์จุดสามวิ แล้วกดเลื่อนหารูปกูแคะขี้มูกอีกห้าจุดหกสามวิ แล้วตั้งค่าเป็นดิสเพลย์อีกสี่จุดศุนย์เจ็ดวิ แล้วยื่นมาให้กู เพื่อที่กูเห็นจะได้อารมณ์เสีย เพราะรูปกูไม่หล่อ แล้วยื่นไอโฟนคืนมึงโดยไม่ส่องเฟซแล้วมึงจะได้เอากลับไปเล่นเกมส์ต่อถูกมั้ย หึ กูรู้ทัน กูฉลาด กูไม่หัวร้อนหรอกโว้ย”
แล้วเขาก็หัวเราะแบบผู้มีชัย ทั้งที่ไม่รู้ว่าชนะเรื่องอะไร
^_^ หน้ากู
-_- หน้าหรรมเดือน
ทำไม แพ้แล้วตีหน้าเอือมระอาเหรอ อะโด่ ขี้แพ้เอ้ยยยยยย
ไม่ลืมจะหันไปฉกไอโฟนเจ้าตัวคืนมา แล้วเข้าเฟซบุ๊กตัวเอง ตามภารกิจเดิมที่มั่นหมายไว้
ไหน ขอดูหน่อยสิ ในเฟซตอนนี้เดือดอะไรกัน
‘วันนี้พบกับเดอะมอนิวส์อัพเดต ที่ๆเราจะอัพเดตข่าวสารของชาวมอที่สดใหม่ฮอตฮิตตกเป็นประเด็นอย่างเผ็ดร้อน เมื่อบ่ายโมงห้าสิบของวันนี้ได้เกิดอุบัติเหตุขึ้นที่ลานเกษตรก่อนถึงประตูหลังมอ กล่าวคือมีนักศึกษาเกือบโดนรถยนต์เฉี่ยวชน แต่โชคดี มีคนมาช่วยไว้ได้ทัน เบื้องต้นยืนยัน ไม่เกิดการบาดเจ็บหรือสูญเสียใดๆเกิดขึ้น แต่ทีมข่าวเราได้เก็บภาพที่ถูกแชร์ต่อๆกันทั้งในทวิตเตอร์และเฟซบุ๊กมาให้ดูด้วยค่ะ’
มันเป็นภาพที่ทีมข่าวแคปชั่นจากโพสต์ของคนอื่นๆหลายๆที่
‘เหลียวมองนึกว่าใคร พอมองใกล้ๆ กรี๊ดดดดดดดด นี่มันเดือนกาย ตอนนี้อุบัติเหตุอะไรก็ไม่สนใจ เท่าไปซบกันข้างถนนค่ะ ฟินนนนนนนนน’
‘เป็นห่วงนะ แต่ฟินมากกว่า’
‘โอ้ยยยยย ตอนนี้รูปนี้เต็มทวิตเลออออออ บอกกูทีว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมคู่นี้ถึงไปซบกันข้างถนนแบบนี้’
‘รูปเด็ด กลบประเด็นรักสี่เส้าค่ะ #ทีมเจ๊’
‘ตกลงยังไงกัน # กูจิไม่โฟกัสที่อุบัติเหตุ 555’
‘ทีมฟินค่ะ 555’
ต่างแคปชั่น จากต่างที่ แต่รูปเดียวกันหมด คือ…
รูปเขากับเดือนที่พอถ่ายอออมาแล้วเหมือนซบอกกันข้างถนน ทั้งที่ตอนนั้นหน้าสิ่วหน้าขวานเขาเองก็ไม่ได้สนใจจะฟิน แต่พอมาเห็นแบบนี้แล้ว ฮืออออออออ เคียงกายขอบรรลุความฟินด้วยคน โอ้ย ตบๆหน้า ทำไมหน้าร้อนวะ
เหลียวมองเดือน
“ทำไมมองผมแล้วต้องหน้าแดง”
อะไรนะ กูเป็นอยู่เหรอ
“ก็…” ตอบไม่เป็นเลยกู ประเด็นคือ จะหันไปมองมันทำไม เกลียดตัวเอง
“ว่า” เดือนมันเป็นคนกวนตีน มันลากเสียงยาว แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้เขา
“ถอยห่างไปดิ๊ ร้อน” พยายามผลักอกมันออก แต่ขอโทษ แรงเท่ามดปลวกแบบกูรึจะสู้แรงควายหงานอย่างมันได้ แม่ง รู้ว่าร้อน(หลอกๆ) ก็ดันดันอกตัวเองมาเรื่อยๆนะ
“ตอบมาก่อนสิ ว่าหน้าแดงเพราะอะไร” มันยิ้มล้อไม่พอ ยังทำเหมือนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
“คือ…”
“ว่า…”
“คือ…”
“ว่า…”
โอ้ย เล่นเกมส์อ้ำอึ้งอยู่เหรอวะ ถอยออกไปไอ้หรรมเดือน
“คือพวกกูก็อยู่นี่มั้ย”
แทบตกโซฟา เมื่อเสียงคุณนายแทรกเข้ามาในหู เขากับเดือนนี่ถอยห่างกันแบบปฏิกิริยารีเฟล็กทันที เออ ลืมไปเลยว่ามีอีกตั้ง หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก เจ็ด อุ้ย เยอะเหมือนกันนะ แหะๆ ดอก อิน้องเดือนมึงทำงามหน้ามั้ยล่ะ เล่นอะไรไม่เล่น อยากเอาไอโฟนคืนจนต้องใช้วิธีนี้ บอกเลย มึงโคตรกากว่ะ
นี่กูยังคิดว่ามันพยายามจะเอาไอโฟนคืนอยู่นะ
หันไปค้อนเดือนเบาๆ แล้วลงหนักๆที่คุณนาย อย่าลืม เดือนไม่ผิด เพื่อนผิด ไหนใครเลิกคบกับกูไปแล้วบ้าง ฮ่าๆ
ทั้งหมดเงียบกันไปสามวิ เพราะ…
มันแยกย้ายกันไปตามเรื่องชาวบ้านคนอื่นในมือถือตัวเองแล้ว ฮ่าๆ
“เออกาย ที่บอกให้ไปเอาเครื่องดนตรี ต้องวันนี้เหรอวะ” พี่ธันวาละจากโทรศัพท์หันมาถามเขา
“ปอยบอกว่าพ่อเตรียมไว้ให้แล้ว กลัวว่าจะต้องวันนี้อ่ะ เกรงใจพ่อนางนะ”
“รถพี่เข้าศูนย์เมื่อเช้า รถเพื่อนก็ไม่ว่าง ทำไงดีวะ” พี่ธันยกมือขยี้หัวตัวเอง เป็นท่าประจำเวลาพี่แกคิดอะไรไม่ออก เขาเห็นบ่อยๆตอนทำงาน
“ใจเย็นมึง รถเพื่อนกูก็ได้” พี่กุ๊ดจี่เข้ามาช่วยแก้ปัญหา
“เฮ้ยบ้า เกรงใจเว้ย” พี่ธันวาบอก
“ทีรถกูมึงนี่เอาไปขนเหล็ก มาเกรงจงเกรงใจอะไร” พี่กุ๊ดจี่ตอกกลับ
“นี่รถเมีย นั่นมันรถเพื่อนเมีย เข้าใจมั้ยครับเมีย” โอ้ย คู่นี้ ดีกันได้ไม่นานจริงๆ ชวนทะเลาะละมึง
“พ่องตาย งั้นจัดการปัญหาเองไปเลยไป” แล้วพี่แกก็ทิ้งพี่ธันวาไปเล่นมือถือตัวเองต่อเฉย พี่ธันแม่งก็ไม่ยอมยืมรถเพื่อนเมียจริงๆนะ ฮียังคงขยี้หัวตัวเองต่อไป
“รถผมก็ได้”
มาแล้ว เสียงพ่อพระ เสียงเทวดาตกสวรรค์ เสียงเทพบุตร โอ้ย เสียงอะไรก็ตามที่มันหล่อ เพราะมันคือเสียงน้องเดือนของกู งื้ออออออออ
“ขอบใจเว้ยเดือน กูซึ้ง มากอดกูที”
แล้วพี่ธันกับหรรมเดือนก็กอดกัน หยุด หยุดเดี๋ยวนี้ นั่นของกูอิพี่ธันวา ถอยไป
แต่ประเด็นคือ
เฮ้ย ง่ายแบบนี้เลยเหรอวะ บทจะไม่เกรงใจนี่ก็มาง่ายเหลือเกิน ละอะไรคือเกรงใจรถเพื่อนเมีย กูงง
เหมือนเดือนมันจะรู้ว่าเขางง เพราะตอนนี้คิ้วเขาคงขมวดกันยิ่งกว่าหนวดปลาหมึกยักษ์ในทะเลแคริบเบี้ยนไปแล้ว
“รู้จักกันตอนประกวดดาวเดือน พี่ธันวาคอยดูแล” อ๋อแบบลากเสียงยาวมาก
เลยต้องมาซักประวัติพี่แกเสียหน่อย
นายธันวา เวชพิบูลกุล เกิดเมื่อปี 19XX ที่โรงพยาบาลXXX ถนน XXX ซอยXXX มีมารดาชื่อ นาง XXX XXX บิดาชื่อนาย XXX XXX เดี๋ยวนะ คือกูจำเป็นต้องรู้ชีวิตพี่แกละเอียดอะไรเบอร์นั้น
ตัดภาพมาที่ประวัติการทำงานในมหา’ลัย
อดีตเคยเป็นสต๊าฟในกองประกวดดาวเดือนพร้อมๆกับรับตำแหน่งประธานชมรมเชียร์ แต่ปัจจุบันผันตัวมาเป็นประธานชมรมเชียร์อย่างเดียว
ซึ่งช่วงนั้นเขาก็ได้รู้จักกับพี่แกเหมือนกัน ที่งงเพราะพี่แกไม่ได้เรียนวิศวะแต่ไปดูแลเดือนให้วิศวะ ว้อท?
“เดือนวิศวะปีสามกับพี่ธันวาเป็นเพื่อนกัน” พูดแบบนี้ก็จบละ
แต่…
พี่ธันวาแม่งต้องเอาเวลามาดูเดือนวิศวะจนเดือนคณะตัวเองแม่งไม่ได้ห่าอะไรเลยแน่ๆ ป๋วย(เดือนเกษตร) มันเป็นกรรมของมึง
“งั้นกูจะทวนอีเว้นท์ยาวเหยียดของมึง โทษฐานที่ทำตัวเป็นพ่อพระวันนี้นะ” เขาบอกเดือนหลังจากเราทั้งคู่เดินห่างออกมาจากกลุ่มเพื่อน
“หนึ่งคือ เราต้องไปเอาเครื่องดนตรีมาก่อน เพราะกูเกรงใจพ่อปอยไม่อยากไปดึก จากนั้นเราจะเอาบูบู้ไปหาหมอ แล้วค่อยไปเดต เอ๊ย…”
มึงเลย กูติดคำว่าเดตแล้วเนี่ย
“ผิดแล้ว ไม่ได้ไปเดต”
เออๆ แค่ไปกินข้าว มึงจะมาย้ำทำไมเนี่ย น้อยใจเป็นนะเว้ย
“…”
“…”
“ไปดินเนอร์ต่างหาก”
…
คือ คือ คือ
คือ…
แล้วจะมาพูดใกล้ๆหูกูทำไม ไอ้บ้าเอ๊ยยยยยยยยย
โอ้ย แล้วจะยักคิ้วข้างเดียวแล้วเดินหนีไปทำไม ฟัคคคคค กูเขินครับ
เกือบสามโมงแล้ว ซึ่งเป็นเวลานัดของเขากับเดือนเพื่อจะไปเอาเครื่องดนตรีที่บ้านปอย เขาเลยออกมานั่งรอข้างนอก ใต้ตึกพลศึกษา แต่รอไม่นานรถเดือนก็เข้ามาจอด โอ้ย มีความกระบะโตโยต้ายาริสไปอีก
เดินไปหากำลังจะเข้าไปทักทายด้วยความหมั่นไส้ในยี่ห้อรถ แต่เหลือบไปเห็นที่นั่งข้างคนขับเสียก่อน
“สวัสดีครับพี่เคียงกาย” เป็นมีนบริหารเพื่อนสนิทเดือนนั่นเองที่นั่งมาด้วย หึ ข้างคนขับด้วยนะ นั่งข้างเดือนด้วยนะมึง
เขาตอบกลับไปด้วยยิ้มอ่อนๆตามมารยาท ความจริงคือไม่อยากจะพูดคุยอะไรกับเจ้าตัวมากมาย จะหาว่าเขาตั้งแง่กับเด็กนี่ก็ได้ เพราะมันจริง
“เป็นไรเนี่ย ทำหน้าแปลกๆ” เดือนถามเขา
“…”
“เหมือนคางคกพองตัว” โอ้ย จิกกัดแรงอะไรเบอร์นั้น
“หน้ากูบวมอยู่แล้วครับ สัดเดือน”
“ฮ่าๆ” แล้วมันก็หัวเราะนะ แกล้งเขานี่สนุกหรือไง
ชูนิ้วกลางให้มันไปหนึ่ง
“ป่ะ ไปกัน” เดือนบอก เขาเลยเอื้อมมือไปเปิดประตูหลัง เพราะที่นั่งข้างหน้ามันเต็มแล้ว แหงล่ะก็มันมีสองที่นี่
“เดือน กูอยากไปหาเห็บหมาหลังกระบะรถพ่อมึง” จู่ๆมีนก็พูดขึ้น แล้วเปิดประตูหน้าออกไปนั่งหลังกระบะเฉย
โดยที่เดือน “เฮ้ย ใช่เหรอมึง” อืม กูก็ว่า
“พี่มานั่งหน้าเป็นเพื่อนหน่อยดิ” สายตาเดือนมองผ่านกระจกมองหลังมาหาเขา
เขายังนิ่ง มันเลยตบเบาะนุ่มข้างมันปุๆ
“ทำไม อยากมีตุ๊กตาหน้ารถก็บอก” กูน่ารักล่ะสิ ใครๆก็อยากให้กูไปนั่งข้างๆ
“เปล่า จะให้ช่วยตอบไลน์สาวๆหน่อย”
“…”
มันสบตาเขาแล้วยักคิ้วกวนตีน
“พอดีมือไม่ว่าง”
เกร๊ดด อยากด่าเป็นภาษาอุรุกวัย
รถเรามาจอดเทียบในลานหน้าบ้านหลังใหญ่ เขากับเดือนลงจากรถมองหาเจ้าของบ้าน ส่วนมีนบริหารเดินมาเปิดประตูหน้ารถ ได้ยินบ่นว่านั่งกระบะหลังมาร้อนมากขอเปิดแอร์ในรถนะ แล้วก็เข้าไปนอนยาวเหยียดที่นั่งข้างหลังคนขับ
เมื่อไม่เห็นมีวี่แววเจ้าของบ้านออกมาต้อนรับ เราเลยตัดสินใจจะเดินเข้าบ้านไปหาซะเลย
แต่…
ปอยเดินออกมาพอดี เธอเดินก้มหน้าก้มตาค้นอะไรก็ไม่รู้ในกระเป๋าห้อยใบหรู
“โทษทีที่มาช้านะ พอดีพ่อเราติดธุระด่วน นี่เลยมาจัดการเองกลัวกายรอเก้อ แป้บนะเราหากุญแจโรงเก็บเครื่องดนตรีก่อน อ้ะ นี่ไง เจอแล้ว”
เธอสรุปเองเสร็จสรรพก่อนจะเงยหน้าขึ้นมา
“ปอย นี่…” เขากำลังจะแนะนำเดือนให้ปอยรู้จัก
“เดือน”
แต่ปอยชิงพูดขึ้นมาก่อน
เกิดความเงียบขึ้นประมาณสี่จุดศูนย์สามวินาที เขามองเดือนกับปอยสลับกันไปหา ทำไมให้บรรยากาศสีม่วงมาคุแปลกๆ คุณพระ ให้ความรู้สึกเหมือนในละครประมาณบ้านเดือนกับปอยเขาไม่ถูกกันหรืออะไรยังไง
“คือ รู้จักกันเหรอ” เขาถามขึ้น พยายามทำลายบรรยากาศแปลกๆนี่ไป
“อืม” ปอยพยักหน้า
“ไม่” เดือนตอบ
เอ้ะ ยังไงกันวะ คนหนึ่งตอบอย่าง อีกคนตอบอย่าง
“เครื่องดนตรีอยู่ไหน” มาอีกแล้ว วันนี้โหมดเย็นชาของเดือนมันจะมาเยอะไปแล้ว เขากลัว
แล้วทำไมไปถามเขาด้วยเสียงแบบนั้นฮะ นั่นคนให้ยืมนะ
“เอ้อ นั่นสิปอย เดี๋ยวเรามีธุระอีกเยอะ” เขารีบแก้สถานการณ์
“เดี๋ยวกูขนพวกอันเล็กๆไปก่อน ของหนักๆมึงรอกูมาช่วย ห้ามขนเอง โอเค้” เขาย้ำกับเดือนก่อนจะหยิบเครื่องดนตรีเล็กๆใส่ไม้ใส่มือให้เต็มแล้วเดินออกมา ปล่อยให้เดือนรื้อค้นของที่จะใช้ในงาน แล้วมาร์กเครื่องหมาย จัดการเรื่องขอยืมกับปอยไป แอบปาดเหงื่อว่าจะไปกันรอดมั้ย เหมือนเป็นคู่แค้นกันมาสิบชาติเบอร์นั้น แต่…
มาคิดดูแล้วเหมือนเดือนมันงอนอะไรปอยเสียอย่างนั้น โอ้ย ปวดหัวจริงจัง ไม่คิดแม่งละ
พอมาที่รถก็เจอกับมีนบริหารที่เกาะหน้าต่างมองพวกเราอยู่ก่อนแล้ว
เขาเปิดประตู ทำเป็นไม่สนใจท่าแปลกๆนั่น เพื่อจะหยิบไอโฟนไปให้เดือนตามที่เจ้าตัวฝาก
“ลืมไปเลย นี่บ้านพี่ปอย” มีนพูดขึ้น
ตกลงมีนก็รู้จักปอยอีกคนแล้ว
“ตื๊อไม่เลิก” ใบหน้ามีนเหมือนหมั่นไส้ใครบางคน เพราะน้องเบะปากแบบดูพิลึกไปอีกแบบที่เขาไม่เคยเห็น เพราะปกติเห็นแต่ยิ้มเสแสร้ง(อันนั้นคือกูคิดไปเองครับ)
เขามองตามสายตามีนไป ที่ไกลๆตรงโกดังเก็บเครื่องดนตรี เห็นปอยกับเดือนยืนคุยกันอยู่ อ้าว ดีกันได้แล้วมึง
ด้วยความเผือก…
“มีนรู้จักกับปอยเหรอ”
จากคนที่ไม่อยากเสวนาด้วย ก็ต้องทำ เพราะอยากรู้ ฮ่าๆ
มีนหันมาสบตาเขา ในนั้นไม่มีแววขี้เล่นเหมือนเช่นปกติ
“เป็นผู้หญิงที่ตรงข้ามกับพี่เลยล่ะ” มีนบอกแบบนั้น
“แล้วกับเดือน เขามีเรื่องบาดหมางกันเหรอ” เขาเริ่มอยากรู้เรื่อยๆ
มีนสูดลมหายใจ คือ มึงจะท่ายากไปไหน บอกกูก็จบ อุ่ย ไม่เอาไม่พาล ฮ่าๆ
“เดือนกับพี่ปอย…”
“…”
“เคยเป็นแฟนกัน”
บทสนทนาสิ้นสุดแค่นั้น
เขาไม่น่าอยากรู้เลยจริงๆ
หลังจากบ้านปอย เราก็ต้องวนรถไปส่งมีนบริหารถึงบ้าน จากนั้นจึงไปต่อที่คลินิกสัตวแพทย์เพื่อตรวจสุขภาพประจำสัปดาห์ของบูบู้ คุณหมอบอกว่าหมามีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่นานมันจะโตเป็นหมาที่สวยงาม ส่วนเรื่องขนหรือความสะอาดคุณหมอกำชับว่าต้องดูแลให้ดี
ลูกหมาไม่เป็นอะไรแล้ว แต่กับพ่อหมา เฮ้อ…
อย่าคิดถึงกินข้าวว่าจะกร่อยขนาดไหนเลย เพราะมันกร่อยยิ่งกว่าที่คิดไว้
เดือน กูขอโทษที่พามึงไปเจอเรื่องแย่ๆนะ
ไม่ทันไร กลับมาดราม่าอีกแล้ว อะไรวะวันนี้เนี่ย
วันดราม่าโลกหรือยังไง กินมาม่าประชดแม่งเลย จริงๆนะ เดือนพากูเข้าร้านมาม่าครับ อิสัด
เขาตักเส้นมาม่าในจานหมุนไปมาอย่างเบื่อหน่าย เหล่มองเดือน มันก้มเล่นไอโฟนตัวเองนะ นี่มึงไม่สนใจอาหารเลย หรืออย่างน้อย มึงมากับกู ก็ควรจะสนใจกูบ้าง
เฮ้อ…
อย่างว่าแหละ เจอแฟนเก่าที่จบไม่สวย นี่เขาคิดเอานะ เป็นใครก็แสร้งยิ้มไม่ได้หรอก
แต่มึงไม่ยิ้มแบบนี้แล้ว เสน่ห์ของเดือนที่กูแอบชอบมันไม่มีเลยว่ะ
ตัดสินใจหยิบไอโฟนสีขาวของตัวเองขึ้นมาเข้าแชทเดือนแล้วพิมพ์ไป
Hiran
มึงเคยมีแฟนป่ะ
เหล่มองเดือน มันชะงักไปนิด แต่ไม่เงยหน้า
ก่อนที่แชทเขาจะเด้งขึ้นมา
ชื่อ นามสกุล
เคย คนหนึ่ง
ตอบกูห้วนได้ใจมาก เอาเหอะ ยกให้จำเลย นี่อยู่ในโหมดแบด เข้าใจ
Hiran
เหรอ กูก็เคยมี
เท่านั้นล่ะ เดือนแม่งเงยหน้ามามองกูเฉย
เลยต้องชี้นิ้วใส่ไอโฟนตัวเอง เป็นนัยให้เจ้าตัวกลับไปคุยในแชทต่อ
ชื่อ นามสกุล
แล้วพี่เคยเจอเขาอีกไหม หลังจากเลิกกัน
Hiran
มีบ้าง
ชื่อ นามสกุล
แล้วพี่ทำไง
Hiran
ตอนแรกก็รู้สึกแย่ กินอะไรไม่ได้เลย
ชื่อ นามสกุล
พี่ไม่อดตายเหรอ
Hiran
สัด
กวนตีน หมายถึงแบบรู้สึกแย่ไปพักใหญ่ประมาณสามสี่ชั่วโมง ต้องทำใจกว่าจะลืมมันได้ ไม่ใช่อดข้าวอดน้ำสิบชาติอย่างมึงคิด
แอบเห็นมันยิ้มกับโทรศัพท์ ไง เริ่มจะอารมณ์ดีแล้วสิ
ชื่อ นามสกุล
แล้วต่อจากนั้น
Hiran
จากไหน
ชื่อ นามสกุล
ก็ตอนแรกที่รู้สึกแย่ไง
Hiran
ก็มีคนเป็นห่วงไง
ชื่อ นามสกุล
ไหงงั้น
Hiran
ก็กูไม่แตะข้าว มัวแต่เล่นโทรศัพท์ คนนั่งข้างๆเขาก็เลยเป็นห่วง
เนี่ย เขาบอกว่า…
ชื่อ นามสกุล
ว่า???
Hiran
ให้หยุดเล่นโทรศัพท์แล้วกินข้าวซะ
เขาไม่อยากเห็นสีหน้าไร้อารมณ์ของคนที่เขาห่วง
เขาอยากให้กูกลับมายิ้ม
เขาอยากให้กูสนใจเขาแทน
ชื่อ นามสกุล
…
แล้วมันก็ออฟไลน์ไป
“สนใจก็ได้ครับ”
ง่อววววววววววววววววววว
เงยหน้าขึ้นมาแล้วยิ้มหล่อแบบนั้นล่ะเดือนผัวกู
อุ๊บบบบบบบบบบบ
*TBC..................................................................
ลงจนได้ในที่สุด 555 พบกันอีกแล้วกับนิยายของมิวเอ็สเอ็น
ที่ใช้เวลาเขียนนานที่สุดเป็นประวัติศาสตร์ #ขนาดนั้นเลย
แต่ยังไงก็มาแล้วนะ มาตอนบ่ายๆร้อนๆเลยด้วย เสริฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
เจอกันเมื่อโลกต้องการ... เร็วๆนี้
*** เรื่องคะแนนบาส ขออภัยถ้าเราผิดเราก็ยอมรับ
เราจะไปปรับแก้ให้น้า
-
ข้ามาแล้ว :z2: //อ่านแปป
-
สรุปมีนเป็นไม้กันหมาให้เดือนหรือเปล่าตอนนี้เปิดทางให้เคียงแปลกๆ55555555
ปล.เค้าคิดถุงตัวมากมายยยยยยยในที่สุดก็มาแล้ววววว
-
แหม่ ผัว แบบเต็มปากเต็มคำเลย :z1:
รอตอนต่อปายยยยย :hao7:
-
เราจะได้ทานมาม่าใช่ไหม
-
พี่เคียงแม่งน่ารัก5555555
ไรท์มาต่อแล้วดีใจมากอ่ะอยากวิ่งไปกรี๊ดหน้าบ้านแต่คนเยอะ5555 #ตั้งสติแปป
-
ฉันปรับอารมณ์ตามเดือนไม่ทันนร ไปๆมาๆ โว๊ะ :katai5:
-
เคียง ห่วงใยเดือนแบบเตือนกันอ้อมๆ น่ารัก
-
เคียงกายคือความน่ารักของมวลมนุษยชาติ
ชอบคู่นี้จัง แต่ก็แอบอยากเผือกเรื่องปอยนะ...
เป็นกำลังใจให้มิวเอสเอนเสมอนะจ้าาาา
-
บางทีก็อยากให้เคียงเลิกชอบอิเดือนมัน แล้วหันไปชอบคนอื่นนะ ไม่ชอบคนอ่อยไปเรื่อยแต่สุดท้ายก็แค่อ่อยอ่ะ ไม่ทำอะไรจริงจังสักที ช่วงเวลาที่คนเราจะรอใครสักคน มันไม่ได้นานไปจนตลอดชีวิตหรอกนะ ถ้าสักวันมีคนที่จริงจังและหนักแน่นกว่า
ไม่รู้เพราะเราอ่านมุมของเคียงกายหรือเปล่า ถึงได้รู้สึกว่า มีแต่เคียงกายที่ชอบ เดือน จริงๆจังๆ
-
โลกก็กลมเกิ๊นนนนนน
-
ยิ่งอ่านยิ่งงงเดือน คือเราไม่สามารถรับรู้ได้เลยว่าเดือนเป็นคนแบบไหน ชั่วโมงก่อนเป็นงี้ ตอนนี้เป็นอีกแบบ คือบางทีดูชอบเคียงนะแต่พออ่านอีกทีก็ดูเหมือนไม่ได้ชอบขนาดนั้น เช่นตอนนี้คือเจอแฟนเก่าปุ๊บก็ไม่สนใจเจ๊แกเลย เดาอารมณ์ไม่ถูกอ่ะ555 พี่เคียงจะต้องเป็นคนตามอารมณ์เดือนตลอดเลยอ่ะ เพราะเจ๊เคียงนางเด๋อมากกกก555 ตลก ชอบเรื่องนี้นะ
-
เกือบต้มมาม่ารอละ
-
-.-
-
อยากให้เคียงมีคนมาชอบม๊ากมากกกกกก
เคืองเดือนมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆว่ะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
คุณคะ!!!
สั้นไปปปปปปปป><
ฮืออออออ อยากอ่านต่อแล้ววววว
ปล. เราว่านองมีนบริหารน่าจะเป็นคนดีนะ
-
เดือนมาแล้วคิดถึง แล้วเดือนกายก็จะหายไปอีก1เดือนหรือป่าว อยากบอกให้รู้ว่ามีคนรอเธออยู่~~~
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
น่ารักแบบนี้ไม่รักได้ไง ^^
-
อ่าวๆ ยังไงๆ
-
บางทีก็อยากให้เคียงเลิกชอบอิเดือนมัน แล้วหันไปชอบคนอื่นนะ ไม่ชอบคนอ่อยไปเรื่อยแต่สุดท้ายก็แค่อ่อยอ่ะ ไม่ทำอะไรจริงจังสักที ช่วงเวลาที่คนเราจะรอใครสักคน มันไม่ได้นานไปจนตลอดชีวิตหรอกนะ ถ้าสักวันมีคนที่จริงจังและหนักแน่นกว่า
ไม่รู้เพราะเราอ่านมุมของเคียงกายหรือเปล่า ถึงได้รู้สึกว่า มีแต่เคียงกายที่ชอบ เดือน จริงๆจังๆ
จริงมาก เทมันไปเลยเจ๊
-
มีนบริหารนี่แปลกๆอะ เหมือนจะร้ายแต่ก้ไม่รู้สึกว่าร้าย
งงในงงไปอีกก555
-
ตกลงมีนดีหรือร้าย งง
เขิน เดี๋ยวจะยืมมุกที่เคียงบอกเดือนว่าเป็นห่วงไปใช้มั่ง
-
ติดตามจ้า :L2:
-
สั้นๆน่ะ เบื่อเดือน
-
ช่างบังเอิญจริงๆนะครับ,,,
-
ตกลงมีนบริหารนี่ยังไง แค่เพื่อนใช่ป่ะ ส่วนปอยยังเป็นแฟนเก่าเดือน โลกกลมไปอีก
-
อะไรคือความแน่นอนแต่ไม่แน่นอน อะงงเด้ งงเด้ รู้สึกเริ่มรำเดือนเหมือนกัน คนเขียนช่วยหาคู่แข่งที่น่ากลัวมาจีบเคียงที 55555
รอติดตามตอนต่อไปอย่างลงแดง ฮะ :pig4: :L2:
-
ตกลงมีนเดือนบริหารไม่มีไรในกอไผ่
-
:pig4: :pig4:
-
ทำไมเดือนต้องตั้งหน้าจอแคะขี้มูก สงสาร 555555555555 เมื่อไหร่จะเป็นแฟนกันนนนนน :hao5:
-
เดือนจะจีบ จะจริงใจไหม หรือไง
แล้วจะบอกตอนไหน คิดว่าคนบื้อจะรู้ตัวไหม
เคียงกายก็มโนไปไกลแล้วนะ เข้าหาขนาดนี้ ก็ต้องมีคิดบ้าง
แต่ความรั่วก็ไม่มีลดละ เห็นหน้าแล้วรู้ว่าคิดไร 55555 เก็บๆบ้างนะ
ทีมเพื่อนเคียงกายรั่วยิ่งกว่าค่ะ
-
:pig4: :pig4:
-
บางทีก็อยากให้เคียงเลิกชอบอิเดือนมัน แล้วหันไปชอบคนอื่นนะ ไม่ชอบคนอ่อยไปเรื่อยแต่สุดท้ายก็แค่อ่อยอ่ะ ไม่ทำอะไรจริงจังสักที ช่วงเวลาที่คนเราจะรอใครสักคน มันไม่ได้นานไปจนตลอดชีวิตหรอกนะ ถ้าสักวันมีคนที่จริงจังและหนักแน่นกว่า
ไม่รู้เพราะเราอ่านมุมของเคียงกายหรือเปล่า ถึงได้รู้สึกว่า มีแต่เคียงกายที่ชอบ เดือน จริงๆจังๆ
จริงมาก เทมันไปเลยเจ๊
ใช่ค่ะ เทมันซะ!
หมั่นไส้แรง!
-
อยากให้เจ้เคียงมาคนมาจีบมาอ่อยอ้อยนางเยอะๆ
ทำไมรู้สึกตอนนี้หมั่นไส้และรำอิเดือนมาก
เลือดจะไปลมจะมา ไม่จริงจังสักที
สงสารอิเจ้ของฉันนน
-
เราเริ่มเบื่อเดือน
เบื่อคนแบบนี้มาก ดูอ่อยๆไปแต่จริงๆไงกันแน่
รักเคียงกายรึเปล่า หรือไม่รัก เอาให้ชัดๆ
ตอนตั้งรูปมือถือ กะการกระทำบางครั้งก้เหมือนรัก
แต่พอเจอแฟนเก่า อ้าวลืมหรอว่ามากะเคียง
และหลายๆครั้งก็แม่งไม่ใความชัดเจนไรเลย
พอมั้ยเคียงกาย หาคนอื่นเลยมั้ย
เบื่อเดือนนนมากกกกก :m16:
-
:pig4:
-
อ๋อยยยย ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักเจ๊เคียงง :impress2:
-
ลองให้มีคนสนใจเคียงที่ เดือนจะได้ชัดเจน ตอนนนี้ไม่โอเคเลยเดือน
-
เคียงกายน่าร้ากก ไม่เนียนนะแก หลุดบ่อยมาก
เดือนก็ช่างขี้อ่อย
รอๆตอนต่อไปนะ อ่านแล้วยิ้มขำทุกที
#เดือนเคียงกาย ค่อยเป็นค่อยไป ช้าๆได้พร้าเล่มงามเหรอ 5555
รอว่าใครจะบอกชอบใครก่อน
แต่จริงๆเดือนอาจจะบอกไปแล้วก็ได้นะตอนนู้นน แต่เคียงไม่เชื่องิ ก็อ่อยกันไปกันมาเรื่อยๆงี้แหละดูกันยาวไปๆ :laugh: :laugh:
-
มาต่อไวๆน้าาาาาาาา ชอบทุกเรื่องเลย ตามอ่านอยู่
:hao5: :hao5: :hao5:
-
เดือนขี้อ่อยง่าาาาาาา :z6: เป็นแฟนกันสักทีรอไม่ไหวล้าววววว :hao5:
-
เริ่มรำคาญเดือนเหมือนกัน อ่อยไปทั่วเหมือนแหย่เคียงเล่นเลย แต่เคียงถ้าเป็นเรื่องเดือนจริงจังตลอด อยากให้เคียงมีคนเข้าหาบ้างแบบทำให้เคียงถึงกับสั่นไหว ระหว่างคนที่ชัดเจนให้ความรู้สึกกับเราเต็ม กับ เดือนที่ขี้อ่อยดูไม่แน่นอน อยากเห็นเดือนร้อนรนบ้าง
-
ตรงๆง่ายๆเมื่อไหร่จะเอากัน
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
:call: เฝ้ารอ
อยากให้พี่เคียงมีคนมาหยอดแข่งกะเดือน
-
ทำไมเราได้กลิ่นมาม่า :katai5:
-
#SIXTEEN
-นอกเรื่องของกฎเกณฑ์-
{Love or Not}
รัก... ไม่รัก...
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
มีบ้างล่ะที่ช่วงวัยเด็ก ใครหลายคนมักจะหยิบยกมาใช้ เพื่อเดาความรู้สึกของความแอบชอบแบบเด็กๆ เคยทำไหมล่ะ วิธีทำง่ายนิดเดียว
หนึ่ง… ค่อยๆย่องออกมาจากห้องเรียน อย่าให้ใครสังเกตหรือตามไปได้
สอง… ลงไปที่แปลงดอกไม้ เพื่อเด็ดดอกอะไรก็ได้มาสักหนึ่งดอก ต้องแน่ใจว่ามีกลีบที่พอนับได้นะ มากไปก็ไม่ไหว
สาม… ค่อยๆเด็ดทีละกลีบ อย่าลืมท่องตามสูตร
รัก กลีบแรก
ไม่รัก กลีบต่อไป
แล้วก็วนแบบนี้ไปเรื่อยๆ กลีบสุดท้ายน่ะ คือคำตอบนะ
เคยเล่นกันไหม
“อิดอกเคียง ทำหน้าซังกะตายเหมือนไม่ใช่มึง อะไรทำให้หน้ามึงเหี่ยวขนาดนี้ได้คะ”
คุณนายที่มาถึงม้าหินอ่อนซึ่งเป็นสถานที่นัดพบประจำของแก๊งส่องเดือนคนแรก ถ้าไม่นับเขาที่มารออยู่ก่อนแล้ว เอ่ยทักทาย ด้วยวาจาสุดจะหยาบคายในสามโลก
“หรือหน้ามึงมันเหี่ยวแบบนี้อยู่แล้ว ว้ายยยย”
“ไม่ตลก”
เมื่อเห็นเขาไม่รับมุก นางเลยเริ่มจริงจัง หย่อนก้นนั่งลงฝั่งตรงข้าม แล้วเท้าคางมองหน้าเขา
“เป็นอะไรคะ คิดหนักแต่เช้าเชียว หรือมึงแฮ้งเพราะน้ำส้มเมื่อคืน กูบอกอิส้มแล้วว่าอย่าใส่เหล้า มันยังยืนยันจะแกล้งมึงอ่ะ”
“ตอแหลครับ มึงทั้งหมดนั่นแหละรวมหัวมอมกู”
“ตอบโต้แบบนี้ค่อยชื้นใจหน่อย คงไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายสินะ ไหนเล่ามาให้กูฟังซิ จะได้ช่วยแก้ไข”
เขาถอนหายใจ มองหน้าคุณนาย แล้วก็ถอนหายใจอีกรอบ เฮ้อออออออออ
“วันที่กูกับเดือนไปเอาเครื่องดนตรี แจ๊กพ็อตว่ะมึง”
ในที่สุดก็ตัดสินใจเล่าให้คุณนายฟัง เก็บไว้คนเดียวก็อัดอั้นเปล่าๆ
“อือฮึ แล้วไง ไหนเล่าต่อ” คุณนายฟังอย่างตั้งใจ อย่าเรียกแบบนั้นเลยกูกระดากปากเหลือเกิน เรียกว่ามันขี้เสือกเถอะนะ
“มึงว่าหล่อโคตรพ่อโคตรแม่หล่ออย่างน้องเดือนของกูจะไม่เคยมีแฟนเหรอวะ”
“กูว่าเคย” คุณนายตอบทันทีแบบไม่ต้องคิด
“นั่นแหละ ปัญหาหนักใจกู แม่ง ปอยคือแฟนเก่าเดือน”
“แล้วไง ก็แค่แฟนเก่าป่ะมึง”
“กูจะไม่คิดหนักเท่านี้ ถ้าหลังจากนั้นเดือนมันจะไม่แปลกๆไป เหมือนเขวอ่ะมึง แบบเจอแฟนเก่าที่เลิกแต่ยังรัก โอ้ย อยากตบปากตัวเอง พูดอะไรของกู”
ว่าแล้วก็ฟุบหน้าลงกับโต๊ะ
“งั้นที่มึงกังวลคือ รัก หรือ ไม่รัก ใช่มั้ย”
“…”
“ไม่สิ ยังรัก หรือ ไม่รักแล้วสินะ”
เขาผงกหัวหงึกหงักเป็นคำตอบ
“เรื่องนี้กูก็ตันจริงๆว่ะ”
“…”
“กูคงให้คำแนะนำได้เท่านี้ ฝากเป็นคำถามถึงตัวมึงเอง”
“…”
“ถ้ายังรัก มึงเอาไงต่อ?”
“…”
“ถ้าไม่รัก มึงเอาไงต่อ?”
“…”
“ถามตัวมึงเองละกัน”
นั่นสินะ
ถ้ายังรัก ความรู้สึกนี้ที่มีต่อเดือนคงพูดออกไปไม่ได้
แต่ถ้าไม่รักแล้วล่ะ เขาจะกล้าพอที่จะสารภาพกับเดือนหรือเปล่า
มันคนละเรื่องเลยนะ
โว้ย การจะมีผัวหล่อโคตรนี่มันต้องแลกมาด้วยแบบนี้สินะ (มโนไปอี๊ก)
“ว่าไงกองทัพชะนีลั้ลลา สวัสดียามสายค่า”
คุณส้มมาพร้อมกับของกินในมือเต็มไปหมด
“ชะนีพ่อง กูแมนครับ” คุณเก่งออกตัวปกป้องความแมนแทบไม่ทัน ไม่วายฉกถุงของกินในมือคุณส้มมาแกะ
“ค่า พ่อคนแมน ละอิเคียงเป็นไรคะ หน้าปลวกๆ” เมื่อเช้าถูกทักหน้าเหี่ยว นี่หน้าปลวกก็มาจ้า เพื่อนกูแต่ละคน
“นี่ถามแบบนี้มึงได้อ่านแชทกลุ่มป่ะ” คุณแย้ย้อนถามคุณส้ม
“อ๋อ เรื่องหรรมเดือนน่ะเอง” คุณส้มเก็ทแล้ว
“ตบปาก เรียกเดือนแบบนั้นได้ไง” เขาออกโรงปกป้อง
“นี่ติดปากมาจากโซเชียล”
“อยู่กับน้องเดือนอย่าเผลอหลุดล่ะมึง รักษามารยาทด้วยค่ะดอก ผัวเพื่อนไม่ใช่ว่าจะรับความถ่อยเราได้หมดนะคะ”
คุณนายกล่าวย้ำอีกรอบ
“ค่ะแม่ กราบบบบบบ”
“ตกลงนี่อิกะทิมันจะไม่มาแล้วใช่ป่ะ” คุณนายหันไปถามคุณแย้ที่พักหอเดียวกับคุณกะทิ หนึ่งในแก๊งส่องเดือนที่โกอัพขึ้นเหนือ พึ่งจะได้กลับสู่ป่าเขาเมื่อวาน
“นอนตายไปแล้วค่ะ”
“เคียงมึงจะไปไหม จะเอาไง” คุณเก่งถามขึ้น
“อะไร ใครจะไปไหน” แด่ความเผือกของคุณส้ม
“มันจะให้กูไปช่วยดูแลพวกดาวเดือนวันนี้ มันมีซ้อมใหญ่กัน” เขาหันไปบอกคุณส้ม
“แบบนี้ก็ได้เหรอ เคียงมันวางมือนานแล้วนะมึง มันรู้เหรอต้องทำไง” นั่นสิ เขาก็สงสัยเหมือนคุณแย้
“ท่าพื้นฐานแบบที่เคยทำตอนเก็บตัวประกวดอ่ะ มึงจำได้อยู่แล้ว นะมึง ช่วยหน่อย วันนี้มิกกี้มันไม่อยู่”
มิกกี้ที่คุณเก่งพูดถึงคือหนึ่งในสต๊าฟดาวเดือนปีนี้ ที่รับช่วงดูแลดาวเดือนต่อในช่วงงานกีฬาสัมพันธ์ ที่กำลังจะมีขึ้นเร็วๆนี้
“แล้วกำลังเฮิร์ทแบบนี้มันไหวเหรอวะ” คุณนายแทรก
“เฮิร์ทพ่อง” เขาจวกกลับทันที
“มาเฮิร์ทโพ่งเฮิร์ทพ่อง ที่เป็นอยู่นี่คือทำหน้าเหมือนคนคิดสั้นจนพวกกูอดห่วงไม่ได้เล้ยยยยย”
“นั่นสิ หน้ามึงไม่ให้ความเป็นเคียงกายเลย” คุณแย้เอาบ้าง
“ไปถามตรงๆไม่ดีกว่าเหรอวะ” คุณเก่งเองก็เอาด้วย
“เดือนมันก็สับสนแหละกูว่า แต่ที่สับสนกว่าคือกู โอ้ย ตกลงมันยังรักหรือไม่รักแล้ววะ”
ขยี้หัวตัวเองเลยแม่ง
“งั้นบ่ายนี้มึงไปพิสูจน์เองเลย”
“อะไร” ไม่เข้าใจที่คุณเก่งพูดเลย
“กูลืมบอกไป สต๊าฟดาวเดือนคนใหม่…” เขาตั้งใจฟัง
“…”
“คือปอย”
โอ้ ชิท!!!
มาถึงตอนนี้ ก็อยากจะเด็ดดอกไม้มานับกลีบแล้วท่อง
รัก… ไม่รัก…
แต่ มันไม่เหมือนตอนเด็กน้อยหอยสังข์ที่แม่งไม่ได้คิดจริงจังอะไรไง
แอบรักแบบเด็กน้อย กับควายโตแบบกู มันต่างกันสุดขั้วจริงๆ
“เอาแต่เขี่ยๆอาหารอยู่ได้ บ่ายนี้ต้องซ้อมน้อง มึงจะมีแรงป่ะเนี่ย” คุณเก่งที่คงทนท่าทางเบื่ออาหารสุดขีดของเขาไม่ไหวจริงๆ โพล่งขึ้นมา
ตอนนี้เขากับคุณเก่งแยกมาทานข้าวที่โรงอาหารของมอกันสองคน นอกนั้นไปจิ๊จ๊ะกันข้างนอก เหตุที่ต้องกินที่นี่เพราะหนึ่งติดภารกิจคือต้องไปช่วยดาวเดือน และสองคือ มาส่องเดือน
แต่รอแล้วรอเล่า ถ่วงเวลาทำเป็นไม่หิวอาหารก็แล้ว อะไรก็แล้ว แม่งเดือนก็ยังไม่มา จนโดนคุณเก่งบ่นเอานี่แหละ
“มึงค่อยๆกินได้ป่ะ กินแบบนี้รีบไปตัดริบบิ้นงานบวชเพื่อนมึงเหรอ” ย้อนกลับไปได้เจ็บแสบมาก ภูมิใจ
“งานบวชพ่อมึงมีริบบิ้น ไม่รีบกินได้ไง นี่จะเลยเวลานัดแล้ว”
“เลยแล้วทำไมเดือนมันยังไม่มากินข้าววะ” เฮ้ย เผลอหลุดปาก
“กูว่าแล้ว”
“…”
“ที่เขี่ยๆอาหารทำเป็นค่อยๆกินนี่รอเห็นหน้าน้องเดือน คนเรา นิดๆหน่อยๆก็เอานะมึง กูล่ะเชื่อเลย”
ทำไม ไม่เคยได้ยินเหรอ เก็บหอมรอมริบวันนี้ ฟินฟรีวันหน้า ดอก ไม่เข้าใจคนแอบชอบเล้ยยยยย
“น่า กูชอบของกู”
“กูกราบล่ะ รีบกินด่วน จะถึงเวลานัดน้องละ มึงค่อยไปเจอมันที่ห้องซ้อมเลย”
“เออๆ แม่ง รีบไปตัดริบบิ้นงานบวชเพื่อนมึงจริงๆด้วย”
“พูดแบบนี้อยากกินตีนพี่แทนข้าวเหรอน้อง”
กูโดนมะเหงกไปหนึ่งโป๊กสิ เห็นว่าตัวใหญ่กว่าหรอกนะ ไม่งั้นมีสวน ไอ้เชี่ยเก่ง
แต่จังหวะที่กำลังตักข้าวขาหมูคำโตเข้าปากนั้น ร่างสูงของคนที่เฝ้ารอก็ปรากฏบนเรตินา แอร๊ายยยยย วันนี้ก็ยังหล่อเหมือนเดิมสินะ เดือนมันมากินข้าวกับเพื่อนตามที่บอกในแชทจริงๆด้วย
“ไง พอใจยังครับไอ้สัด สันขวาน รีบแดกซะ”
“เออๆ ขัดอยู่นั่น”
“ทำหน้าบูด เดี๋ยวพ่อโบกกะโหลกอีกรอบ”
โอ๊ยกลัวแล้ว รีบจ้วงข้าวขาหมูเข้าปากทันที
“แก ผู้หญิงคนนั้นใครวะ ที่มานั่งโต๊ะเดียวกับเดือนอ่ะ”
“ไหน อ๋อ พี่ปอยอักษร”
“พี่แกเคยคบกับเดือนตอนช่วงมัธยม”
“มึงรู้ได้ไงวะ”
“อินี่ นี่ใคร มาจากโรงเรียนเดียวกับเดือนเว้ย”
“แหม อวดเชียว ย่ะ ควรอิจฉามั้ย”
“ออกทะเลไปแล้วมึง ตัดภาพมาตอนนี้ จะรีเทิร์นกันเหรอวะมึง”
“กูก็เพิ่งเห็นมานั่งด้วยกันวันนี้นี่แหละ แต่พี่ปอยมาจากตึกอักษร มาไกลเหมือนกันเนอะ”
เขาชะงักกับบทสนทนาโต๊ะข้างๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองหาโต๊ะที่เดือนนั่ง
จริงๆด้วย ปอยกับเพื่อนๆ นั่งโต๊ะเดียวกับกลุ่มเดือน
ด้วยความที่เป็นเคียงกายสไตล์ ไม่มีหรอกจะมานั่งหงอยนั่งหน่วง ละแบบ ไปกันเถอะเก่ง กูอิ่มแล้ว ลืมบุคลิกของความเป็นนายเอ๊กนายเอกในตัวเคียงกายไปได้เลย เพราะมันไม่มีอยู่ตั้งแต่ต้นแล้ว แบบนี้มีทางเดียว แชทถามเคลียร์ๆไปเลย
Hiran :
กินข้าวยัง
ชื่อ นามสกุล :
กำลังกินอยู่ครับ
Hiran :
กินกับเพื่อนเหรอ แล้วมีใครมานั่งด้วยอีกมั้ย แบบ ผู้หญิงประมาณสามสี่ ไม่สิ ห้าคนอ่ะ
นี่พิมพ์ไรผิดไปป่ะเนี่ย เดือนแม่งเงยหน้าขึ้นมาเหลียวมองซ้ายขวาเลย
ชื่อ นามสกุล :
พี่กินที่เดียวกันเหรอ
Hiran :
บ้า กูอยู่ตึกอักษร ปั่นงานเข้าใจป่ะ
ชื่อ นามสกุล :
ไหนบอกงานเสร็จแล้ว กำลังจะกลับหอไง
Hiran :
เซ้าซี้จังวะ เสร็จไม่เสร็จละเกี่ยวไรกับมึง
ชื่อ นามสกุล :
ก็จะได้ซื้อข้าวเข้าไปให้ไง อดมื้อระวังเถอะ โรคกระเพาะจะถามหา
โอ๊ยยยยย ทุกคนเห็นข้อความนี้มั้ย อะไรจะเทคแคร์ดีเว่อร์ปานนี้ ไม่รักไม่หลงได้ไง แอ๊ก สำลักความฟิน
Hiran :
ตกลงจะตอบคำถามได้ยัง
ชื่อ นามสกุล :
วอท คำถามอะไร ถามใหม่ซิ
กวนตีนโคตร
Hiran :
มึงนั่งกินข้าวกับใคร
ชื่อ นามสกุล :
กับเพื่อนไง
Hiran :
แล้วผู้หญิงที่นั่งข้างๆล่ะ
ชื่อ นามสกุล :
ตกลงพี่อยู่ตึกอักษรจริงป่ะเนี่ย
Hiran :
ก็อยู่ตึกอักษรไง เนี่ยกำลังตักข้าวขาหมูที่โรงอาหารมอกินอยู่เนี่ย ตอบมา
ชื่อ นามสกุล :
= =
ตกลงอยู่ที่เดียวกันใช่มั้ย
ย้อนกลับมาดูแชทที่พิมพ์ไป โอ้ชิท นี่กูพิมพ์บอกเขาแบบหมดเปลือกไปแล้วเหรอ
Hiran :
เออๆ ถามอยู่นั่น กูถามมึงอยู่ ตอบคำถามกูก่อน
ชื่อ นามสกุล :
เขามาขอนั่งด้วย โต๊ะมันเต็ม
แหม ทีงี้ทำเหมือนรู้จักกันมาชาติเศษ วันก่อนนี่เขม่นเขาเอาๆ
Hiran :
ละโต๊ะมึงไม่เต็มไง ดูนั่งเบียดเสียดกัน อย่างกับแต่ละคนตัวเท่าจิ๋มมด
ชื่อ นามสกุล :
ก็แบ่งๆกันนั่ง โต๊ะเต็มหมดจะให้ทำไง
Hiran :
มานั่งกับกูดิ เนี่ยเหลืออีกตั้งหลายที่
ไม่คิดว่ามันจะมาหรอก แต่…
ชื่อ นามสกุล :
โต๊ะไหน โบกมือมา
Hiran :
อยากนั่งก็หาเอง ไม่อยากก็เบียดไป
เรื่องอะไรจะโบกมือหยอยๆให้มึง
“โต๊ะเต็มหมดแล้ว นั่งด้วยได้มั้ยครับ”
มาจริงว่ะมึง
แต่ไม่ได้มาคนเดียวนะ…
“อ้าว กาย เก่ง สวัสดีค่ะ”
มากับปอย
เหยดดดดดดดดด
สาปแช่งให้มึงไปตายซะ ไอ้หรรมเดือนนรก ไอ้หรรมทาวเวอร์ ไอ้หรรมไอเฟล ไอ้หรรมบิกเบน
มื้อเที่ยงสุดเซ็งจบไปไม่ค่อยดีนัก เพราะนั่งเขม่นไอ้เดือนตลอดทั้งงาน มีบรรยากาศมาคุล้อมรอบโต๊ะของพวกเราเป็นพักๆ จนแยกย้ายกันนั่นล่ะ ถึงได้คลายความอึดอัดใจลงไปบ้าง คร่าวๆจากที่รู้มาตอนกินข้าวด้วยกัน เดือนกับปอยไม่ได้กลับมารีเทิร์นหรืออะไรมากกว่าคำว่าคนรู้จัก เดือนแอบกระซิบบอกว่าอย่างน้อยก็พอจะให้อภัยปอย และพยายามไม่เก็บความบาดหมางในอดีตมาคิดให้เจ็บใจ ไอ้เราฟังอยู่ก็งงไปสิ ได้แต่เดาไปว่า ความสัมพันธ์ที่เรียกว่าแฟนกันคงจบไม่สวยแน่ๆ แต่ก็นั่นล่ะ เรื่องก็เรื่องของเขา ได้แต่มองข้ามสายตาแปลกๆของปอยที่แอบมองเดือนตลอดทั้งมื้อไปด้วยความกังวล เฮ้อ ขออย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลย
“งั้นกูไปรอมึงที่ห้องซ้อมนะ ซื้อเสร็จละรีบตามไปด้วย ใกล้เวลานัดแล้ว”
คุณเก่งเอ่ยบอกเขาก่อนจะแยกตัวไปอีกทาง ส่วนเขา…
ไปซื้อน้ำปั่นเย็นๆให้เดือนสักแก้ว เผื่อเจ้าตัวหิว โอ้ย คนเทคแคร์ดีอะไรแบบนี้ไม่มีอีกแล้ว รีบมาเอากูซะหรรมเดือน อย่าปล่อยกูขึ้นคานขอร้อง
“ชาเขียวปั่นแก้วใหญ่หนึ่ง นมเย็นไม่ปั่นแก้วเล็กหนึ่งครับ”
“รอสักครู่นะคะ”
เขาพยักหน้ารับคำพนักงานของร้าน ทันทีกับที่เสียงมือถือดังขึ้น
เบอร์น้องเดือน?
“ว่า?”
[วันก่อนตอนเอาบูบู้ไปฝากผมลืมปลอกคอไว้ป่ะ]
พูดถึงบูบู้ เหย มันโตแล้วนะ พอยืนสองขาได้แล้ว สูงประมาณหน้าแข้งเขาแล้วล่ะ หลายคนคงแบบ โตไวเว่อร์ปานนั้น แต่ขอโทษ มึงพิจารณาหน้าแข้งกูตามมาตรฐานชายไทยใช่มั้ย บอกไว้ก่อน เตี้ยเกินจะเป็นชายไทย เดิกมาไม่เคยอับอายอะไรเท่าความสูงตัวเอง ฮืออออออออ
“อ้อ กูวางไว้ที่โต้ะคอม”
[วันนี้ไม่มีใครเลี้ยงเลยจะเอามาที่ห้องซ้อม]
อ้อ เขาบอกเดือนไปแล้วว่าวันนี้จะเข้าไปคุมน้องมัน ตื่นเต้นใหญ่เชียว ทำหน้าเซ็งตอนกูบอกจะไปคุม ถ้าอยู่กันสองคนพ่อจะจับตีก้น แล้วบีบแขนล่ำๆนั่นเลย
“ให้ไปเอามั้ย หรือยังไง”
[เดี๋ยวเข้าไปเอาเอง]
“กุญแจอยู่ที่เดิม รู้แล้วนะ”
[ไม่ต้องๆ นี่ไปปั๊มมาอีกลูกแล้ว]
เฮ้ยย่ะ มีพัฒนาการ เอ อย่างนี้มันจะแอบเข้าห้องไปลักหลับเขาตอนดึกๆมั้ย แค่คิดก็อยากให้มาเลย ฮ่าๆ
“เอาไปทำแล้วถามเจ้าของห้องหรือยัง แม่ง คนรู้จักก็ไม่ใช่”
[คนรู้จักก็ไม่ใช่ แล้วคนรู้ใจได้ป่ะล่ะ]
มาละ ไม่หยอดวันละนิดมันจะตายมั้ย โอ๊ย กูหิว เอ๊ย กูเขิน พูดผิดพูดถูกไปสิเคียงเอ๊ย
“ไปตายซะ”
[หล่อขนาดนี้ให้ไปตายได้ไง ไม่เสียดายเร๊อ]
งื้อ หยุดเล่นเสียงสูงแบบนั้นได้มั้ย ใจอ่อนไปหมดแล้วกู นี่ยิ้มคนเดียวกับมือถือจนพนักงานร้านน้ำปั่นแม่งมองเหมือนเห็นคนบ้าหลงตึก อิสัด
“จะไปทำไรก็ไปทำป่ะ มาหยอดกูอยู่ได้”
[รู้ด้วยว่าหยอด]
กำลังจะเถียงกลับ แม่ง ดันต่อประโยคมาก่อนจนกูไปไม่เป็น
[แล้วรู้ป่ะว่าชอบ…]
สะอึกไปสิมึง
[หยอด]
คราวหลังประโยคเดียวกันควรแบ่งวรรคจะพูดให้ถูกด้วยนะ ทำกูคิดไปไกลเลย ไอ้ขี้อ่อยเอ๊ย
“น้ำปั่นได้แล้วค่ะ ขอบคุณที่อุดหนุน”
เขารับถุงหิ้วที่ข้างในมีน้ำปั่นสองแก้วมา ไม่ลืมบอกขอบคุณพนักงาน จ่ายตังค์เสร็จสรรพก็ออกมาจากร้านด้วยใบหน้าแดงก่ำ ระหว่างทางไอ้รุ่นน้องที่รู้จักแม่งก็ทักอยู่นั่น
“หน้าแดงเพราะอากาศร้อนเหรอ”
เออ อากาศมันร้อนเว้ย
จะให้บอกได้ไงเล่าว่าเขินเดือน เดี๋ยวเด็กมันได้ใจ
พอมาถึงห้องซ้อม พวกเด็กทโมนดาวเดือนปีหนึ่งทั้งหลายมันก็มาถึงกันก่อนแล้ว ให้บรรยากาศต่างขั้วสุดขีดกับการทำงานในชมรมเชียร์ เพราะพวกนี้…
โหวกเหวกยิ่งกว่าคนห้าร้อยคนอ่ะคิดดู ไม่แปลกที่จะต้องเรียกเคียงกายเซียนหน้าหล่อคนนี้มาคุมเชิง หึ แค่นี้จิ๊บๆ นี่ใคร แถวบ้านเรียก ผู้คุมกฎระเบียบอย่างแม้จริง วันนี้ฝึกต้องเป็นฝึก หญิงก็ห้ามโอดครวญ ชายก็ห้ามเล่นตึงตัง งานคืองาน คุมใครไม่อยู่ อย่ามาเรียกเคียงกาย
“พวกมึงช่วยเงียบกันก่อนสักห้าวิไม่ได้ไง เดือนแพทย์วางมือถือลง เดือนเกษตรหยุดเล่นได้แล้วเกมส์นะ โอ้ยให้ตาย กูกราบเลยก็ได้นะ ฟังกูก่อน”
ให้เรียกไอ้ขี้คุยแทน ถ้าเปรียบงานคุมเดือนเป็นหิน ก็เป็นหินที่หนักหลายเท่าตัวกว่างานสต๊าฟชมรมคุมสแตนด์ ใครบอกไอ้พวกนี้ต้องแบบนิ่งๆ คูลๆ มึงเอ๊ย มาดูเถอะ จะหญิงจะชาย ก็เรียกลูกลิงเลยได้มั้ย
# ตามติดชีวิตดาวเดือน # เผยเบื้องลึกเบื้องหลัง
“วันนี้จะได้ซ้อมมั้ยเนี่ย”
“พอพวกมันรู้ว่าใครมาคุม ก็อย่างที่เห็น” ไอ้คุณเก่ง นี่มึงจะโทษที่กูสนิทกับพวกนี้จนมันเล่นหัวได้อย่างงั้นเหรอ
“บอกให้ฟังกูไง”
ทนไม่ไหวแล้วนะ
“เดือนแพทย์ ถ้าไม่อยากให้กูเล่าว่ามึงเคยแอบจิ๊กขนมจารย์สมศรีคาบวิชาไบโอเคม กรุณาหันมาหากู
เดือนเกษตร ถ้าไม่อยากให้กูฟ้องเพื่อนในเมเจอร์ว่ามึงแอบเอาเม็ดหมามุ่ยปลูกกับเม็ดพริกหยวกจงฟังกู…”
บลาๆๆๆๆๆๆ
จนมาถึงเดือนบริหาร
เงียบเลยกู
ก็จะให้พูดอะไรอ่ะ น้องมันจ้องเขาอยู่ก่อนแล้วนี่ ไม่นับหมาพันธุ์ไซบีเรียนในอ้อมอกที่จ้องมาตาปริบๆนะ
“สองมาตรฐาน”
พอมีคนหนึ่งพูด อีกเสียงก็ตามมา
“สองมาตรฐาน”
“เดือนบริหาร ถ้า ถ้าไม่อยาก ถ้า”
โอ้ย พูดตะกุกตะกักได้มั้ย ไม่ชินเลย เห็นหน้าน้องมันละนึกถึงประโยคก่อนจากลาในมือถือเมื่อบ่าย
“ถ้าไม่อยากให้ใครรู้ว่าเราเป็นอะไรก็ตั้งใจฟัง”
เฮ้ย
เฮ้ย
เฮ้ย
พระเจ้า นั่นไม่ใช่เสียงกู
แต่เป็นเสียงหล่อโคตรพ่อโคตรแม่ของน้องเดือนที่แม่ง…
พูดแบบนี้ออกมาได้ไง
“วู้ววววววววววว”
“วี๊ดวิ๊ว”
ไอ้ลิงทโมนเริ่มชงมุกละ อยากไล่ให้ไปตายแม่งให้หมด
“เป็นอะไรกันเหรอคะ”
แต่ก่อนที่จะเลยเถิดต่อมิอะไรไปมากกว่านี้ ร่างหนึ่งร่างก็ปรากฏหน้าประตูห้องซ้อม
“ขอโทษที พอดีติดงานด่วนเลยมาสาย”
ไม่อยากจะบอก
น้องปอยปิ๊งจีเน็ต มาทุกงานจริงๆจ้า
*TBC......................................................................................
ขอพื้นที่ปาดเหงื่อ กว่าเจ๊แกจะมาก็เล่นซะเกือบเดือน
ไม่รู้จะมีคนรำอิเดือนเพิ่มมั้ย แต่นี่รำมากเหลือเกิน 555
เจอกันตอนใหม่จ้า รักและคิดถึง
ฝากแท็ก #เคียงเดือน ด้วยน้า
-
ปอย เธอหวนกลับมาเดือนใช่มั้ย
เลิกแล้วเลิกเลย รู้ปะ
เขาเป็นคนรู้ใจกันแล้ว
เดือน รู้ใจพี่เคียง
แต่พี่เคียง รักเดือน อันนี้จริง :ling1: :ling1: :ling1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
รำปอยปิ้งจีเน็ตแทนอิเดือนได้ไหม :katai1:
-
ค้างมากกกกอะ ฮือออออ ต่อเลยได้มั้ยคะะะะะะ เราไม่รำเดือนนะ เราชอบบ 5555555
-
ปอยนี่กลับมาทำไมคะ กลับหลุมไปเลยจ้ะ
-
:pig4: :pig4:
-
ป่วงสุด
-
รำปอยอะ
เอาชะนีนี่ไปเก็บที
-
ค้างซิคะ งานนี้ :katai1:
เอาชะนีปอยไปเก็บที :katai1:
-
เดือนแต่ละคณะแสบได้ใจมาก 55+ ว่าแต่เป็นอะไรกันอ่ะเดือน-เคียงตอบๆ
ป.ล.ถ้าเราไม่ชอบปอยจะผิดมั้ย ดูมีความวอแว
-
รำไอพวกไม่ชัดเจนจริงๆ
-
ได้แต่กรอกตามองบนกับอีเดือนนนนนนนนนนนนนนนนนน โอ๊ยยยยขัดใจจริง
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อยากจะขอตอนต่อไปเลยค่ะ :sad4:
-
เดือนชอบ...................... หยอด
-
มาล่ะ
-
แม่ะ มาถูกจังหวะดีจังเนอะ :ruready
-
รำอิเดือนไม่พอนี่มีปอยมาเพิ่มให้หงิดใจอีก
เกลียดคนไม่ชัดเจนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
คนเขียนช่วยหาผู้คนใหม่ให้เจ้ด้วยค่ะ
เอาแบบสูง ขาว เท่ห์ มีรอยสัก แก่กว่า และหรรมเท่าหอเอนปิซ่า5555555555555555
(นี่หาให้เจ้หรือให้ตัวเองอ่ะหล่อน)
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เป็นอะไรกับพี่เคียงหรอคะอิเดือนนนนนน
-
เบื่อเดือนแล้ว
ขอคนมาจีบกายที
ขอแบบเเรงๆ พุ่งชน
เอาให้เดือนเลิกไม่ชัดเจนซะที
คือนี่ก็รู้อยู่แล้วแหละว่ากายชอบ
แต่ยังทำแบบนี้... มันน่า... :z6:
-
ละเดือนจะอ่อยอีกนานมั้ย
รีบทำอะไรให้ไม่คลุมเครือสักทีสิ
-
เบื่ออิเดือนมากกก
อยากให้เคียงตัดใจแล้ว
เหมือนเดือนเห็นความรู้สึกของเคียงเป็นแค่เรื่องเล่นๆ
-
:z6: :z6: :z6: :z6: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เอาแล้วพี่เคียงเราเริ่มนอยแล้วถ้าเดือนไม่รีบเคลียร์ชะนีออกไปให้เร็วกว่านี้จะหาว่าเคียงโหดไม่ได้นะ
-
:pig4:
-
ปอยน่ารำำำำำำำำำำ
แต่เคียงกายน่ารัก
และเดือนน่ารักมาถึงมากที่สุด
เจ้ไม่รำคาญเดือนนะ
เจ้โอเคคคค
-
วรั๊ยยยยยยยยย เป็นอะไรกันน้าาา~ อยากรู้จังเลย น้องเดือนช่วยตอบให้พี่เคียงชื่นใจหน่อยสิ 555555 รำคาญนังปอยจีๆ
-
เกลียดปอยยยย :angry2:
เบื่อชะนีแฟนเก่า
พอรู้ว่าเขาจะมีคนใหม่ก็ชอบมาเช็คเรตติ้ง
แบบนี้สินะที่เรียกว่าหวงก้าง
โอ้ย อินนนน เจอกะตัวเอง><
-
ตบมันเลยอีปอยงานศพ
-
โง้ยยย ละไว้ในฐาน...คนรู้ใจ... นานเกินไปแล้ว นะเดือน
ขยันหยอดอยู่หนั่นแหละ ไม่แคะสักที
:hao4:
-
จะเป็นไงต่อ,,,
-
เกลียดเดือนหยอดมากกกกก 55555555555555
-
เดือน แกมันไม่ชัดเจน หยอดนิดหยอดหน่อยเหมือนเผื่อเลือกแบบนี้ก็ได้เหรอ เป็นอะไรกันพูดให้ชัดๆเซ่! :katai1:
-
:-[
-
555555 เคียงงงงงงง กาย สองมาตรฐาน
คนอะไร ด่าไปด้วย เขินอายไปด้วย ดีไม่ทำน้ำหก
เดือนบริหารก็ขยันหยอดจริง หยอดให้จริงนะ มาขนาดนี้แล้ว
-
ในที่สุดก็มา
ให้น้องหรรมเดือนเค้าหยอดพี่เคียงเคียงกายไปพลางๆก่อนค่ะ
ชอบแบบแนวเรื่อยๆ สบายๆ
แต่คนที่จะเข้ามาแทรกกลางหลบไปเดี๋ยวนี้นะยะหล่อนน หมั่นนังปอย
อินไปไหน 555
ตอนใหม่เป็นกำลังใจในการอ่านหนังสือสอบมากก.
:L1: :L1:
-
เย้ๆ คิดถึงเจ๊เคียงมากกกกก
รอตอนต่อไป
ฮือๆ มาไวๆน๊าาาา
ลำปอย
ขอให้มีคนมาแย่งจีบเจ๊ สาธุๆๆๆๆ
-
ไม่ได้มาอ่านนาน ยังอ่อยแรงเบอร์เดิม ชอบบบบบ
-
โอ้ยยย.. มาค้างคา.. :katai1:
ไรท์เตอร์.. มาต่อด่วนค่ะ.. :katai4:
#ทีมหรรมเดือน รออยู่ค่ะ :katai5:
-
มาส่อง
-
:hao6: :hao6:
-
รอคอยยยยย...~
-
:pig4:
-
ยังรออยู่นะคะ :mew2:
-
:mew6: :mew6:
-
เค้าอ่านตั้งแต่ตอนแรกยันตอนล่าสุดอีกรอบแล้ว ไม่สิหลายรอบแล้ว แง มาต่อที คิดถึงนางแล้ว เจ๊เคียงของน้องงงงงงงงงงง :z3:
-
สองเดือนแล้วป่ะเนี้ย คนเขียนหายไปหนายยย :hao5:
คิดถึงเจเจ๊ จะลงแดงแล้ว :ling1:
-
กลับมาต่อเถอะได้โปรดด
-
คิดถึงจัง
-
รอคอย และอคอย
-
คิดถึงเจ้เคียงงงง :mew6: :mew6:
-
:call: :call: :call:
-
เจ๊เคียงงงงงง :ling1: :ling1: :ling1:
-
#SEVENTEEN
-นอกเรื่องของกฎเกณฑ์-
{Drunker}
เมารัก
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
“มาได้ไง”
เดือนจากตอนแรกใบหน้าเปื้อนยิ้ม กลับหุบฉับเสียอย่างนั้น เป็นนัยว่าการมาถึงของปอย ปิ๊งจีเน็ตทำให้บรรยากาศกร่อนกลายๆ ถ้าเป็นคนภายนอกคิดอ่ะนะ แต่สำหรับเขา แม่ง มองยังไงก็เหมือนพ่อแง่แม่งอนกันชัดๆ โอ้ ชิท ม่าย เคียงกายคนดีอย่าได้คิดมาก สะบัดหัวแรงๆไล่ความคิดในหัวที่รังแต่จะทำให้ความสัมพันธ์(?)ระหว่างเขากับเดือนบาดหมางออกเดี๋ยวนี้ แต่ทำยังไงมันก็อดคิดไม่ได้อยู่ดี ไหนบอกไม่ได้อะไรกันแล้ว แต่คำถามเหมือนแสดงความเป็นเจ้าของนั่น ลืมตัวหรืออะไร แบบนี้… ไม่ดีเลยจริงๆ
เขาอาจจะลืมไป คนที่บอกว่าไม่ได้ติดใจกันแล้ว…ไม่ใช่เดือน
“หือ มิกกี้ไม่ได้บอกเหรอ ว่าพี่จะมาเป็นสต๊าฟคนใหม่”
พยายามไม่ฟังคำพูดของทั้งสอง ที่ช่างคุยกันเป็นธรรมชาติเหลือเกิน
“แล้วไหงทำหน้าโหด” ปอยถามเดือนกลับ
“เปล่า” ไอ้นี่ก็กลายเป็นคนถามคำตอบคำไปแล้วเสียเมื่อไหร่กัน
ตอนนี้เหมือนทุกคนรู้หน้าที่ ดาวเดือนต่างแยกตัวกันไปซ้อม จากตอนแรกมากระจุกกันแซวเรื่องเขากับเดือน
แล้วเขาล่ะ จะไปไหนดี
พลันความรู้สึกเย็นในมือก็เตือนสติเขา ใช่สิ เขาซื้อนมเย็นมาให้เดือนนี่
“อ่ะ” เขาที่ก้มลงช่างใจคิดว่าจะขัดจังหวะบทสนทนา ยื่นน้ำให้เดือนแล้วจากไปเลยดี หรือต้องทนอยู่ฟังจนจบดี ไม่ทันเห็นว่าสิ่งที่ปอยยื่นให้เดือนคืออะไร แต่หูเจ้ากรรมก็ไม่ได้ทำงานพลาดเหมือนดวงตาเสียหน่อย พร้อมๆกับความรู้สึกชาที่หน้าเบาๆ
“นมเย็น ร้านที่เดือนชอบไปกิน พี่ซื้อมาฝาก”
ฉึ่ง
มือกำรอบแก้วน้ำปั่นพลาสติกแน่น
เท้าเล็กกำลังจะถอยหลบฉากไปแล้ว แต่ติดที่มือหนาของใครบางคนมาฉกฉวยเอาแก้วพลาสติกที่มือซ้ายของเขาไปนี่สิ
“ไม่เป็นไร ผมฝากพี่เคียงซื้อมาแล้ว”
ก่อนจะเอาไปดูดจ๊วบหน้าตาเฉย
แต่ไม่รู้ทำไม หัวใจมันเต้นโครมครามแปลกๆ งื้อ น้องเค้า นะ น่ารักอะไรอย่างนี้
ไม่ได้ๆ จะหน้าแดงไม่ได้ ฮ่อลลลลลลล เขินง่า
ปอยเหมือนเหวอไปนิด แหงล่ะ ก็ใครจะช่วยเธอกินล่ะ ในเมื่อในมืออีกข้างกลับมีช็อคโกแลตชิพปั่นแก้วใหญ่ถืออยู่แล้ว
เขาหันไปมองเดือน เจ้าตัวยักคิ้วกวนประสาทให้หนึ่งที นิ้วเรียวแตะที่หน้าตัวเองเป็นนัยบอกเขาว่า แก้มแดงไม่ไหวแล้ว อ๊ากกกกกก เด็กมันได้ใจใหญ่แล้ว เสียระบบเคียงกายจริงๆ เลย
“ปะ ไปซ้อมได้แล้ว ปอยวันนี้ฝากด้วยนะ”
แม้จะไม่ชอบขี้หน้า แต่มารยาทต้องมาก่อน
ยังต้องทำงานด้วยกันอีกนาน อย่างน้อย ก็อีกสามชั่วโมง นานพอที่ทำให้คนไม่ชอบขี้หน้าใครแล้วอย่างเขา อยู่ด้วยแล้วอึดอัดสุดๆเลยล่ะ
“เดี๋ยวดิ”
ร่างสูงผละออกยังสัมภาระของตนที่วางกองรวมอยู่มุมห้อง ทิ้งเขาไว้กับปอยสองคน ตัวเองได้แต่ยิ้มแหยๆส่งให้เธอ
“กายกับเดือนนี่ดูสนิทกันดีเนอะ” มาแล้ว คำแซะเสนาะหูลอยมาแต่ไกลเลย
“เปล่านี่ ปอยว่างั้นเหรอ คงเพราะเรามีงานที่ต้องทำด้วยกันมั้ง จึงต้องตัวติดกันตลอด” จงใจใช้คำสองแง่สองง่ามให้ฝ่ายนั้นคิ้วขมวด
แต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อ
“รับ” เสียงห้าวของไอ้เดือนบริหารก็ดังมาแต่ไกล พร้อมกับเจ้าตัวนุ่มที่เวลานี้เขาแทบจะอุ้มไม่ไหวแล้ว
หนักเหลือเกิน บูบู้ลูกพ่อ งื้อ
ที่บอกจะเอามาเลี้ยงด้วยนี่จริงแฮะ
“ฝากดูแลด้วย”
มันบอก ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้เขา โน้มหน้าลงมาจะกระทำมิดีมิร้าย มีหรือเคียงกายผู้นี้จะไม่ไหวตัวทัน
ยืนนิ่ง หลับตาพริ้มรับทุกสถานการณ์จ้า
จุฟ
“เป็นเด็กดีนะบูบู้ลูกพ่อ”
มันเดินจากไปด้วยยิ้มละลายใจ ฮึ่ย จะจูบหมาทีหลังก็บอก จะได้ยื่นออกไปให้จูบ
ได้แต่จิกกัดเจ้าบูบู้ด้วยสายตา
“เอ่อ”
ลืมไปเลยว่าปอยยังอยู่
“คงสนิทกันมากเนอะ”
เหอเหอ จากไปด้วยแววตาจิกกัดแบบสุด
มีปอยมาช่วย เขาแทบไม่ต้องทำอะไร เพื่อไม่ให้คิดว่าตัวเองมาแล้วยืนเกะกะ จึงเลี่ยงมุมมาหลบพักอยู่ตรงหลังสุดของห้อง ในขณะที่หูแว่วเสียงคำสั่งให้ซ้อมของปอย ดีเหมือนกัน เขาเองก็เหนื่อยแล้วที่ไม่มีคนฟัง อีกอย่างถ้าพรุ่งนี้มิกกี้กลับมาแล้วเจ้าพวกนี้ท่าดีทีเหลว พลอยจะทำให้มันมีเรื่องมาด่ามาแซะเขาเปล่า เขาจึงไม่นึกน้อยใจเลยที่ตัวเองไม่มีประโยชน์อะไร ใช่ ไม่เลย
ไม่เลยสักนิด ไม่ ม่ายยยยยยยยยย
ให้พูดตามจริงมั้ย
นี่มันสอนกันท่าไหน ทำไม่ต้องจับไม้จับมือกัน แล้วนั่น ป้วนเปี้ยนอยู่แต่กับเดือน อย่ามาหาข้ออ้างแก้ตัว เดือนเกษตรมาถามท่า หล่อนผลักไสให้ไปถามคนอื่น เอาหตุผลต่างๆมาอ้าง แล้วสอนแค่เดือน หล่อนมันคนสองมาตรฐานตัวจริง ไม่ได้น้อยใจแต่ อิจฉาว้อยยยยยย
เลยมานั่งเด็ดดอกกุหลาบที่หยิบมาจากแจกันในห้องแม่ง
รัก… ไม่รัก
นี่ยังไม่จบสินะ !!!
แต่ไม่ว่าจะเด็ดอีกกี่ดอก เด็ดจนจะหมดทั้งใบแล้ว กลีบสุดท้ายมันก็คือคำว่า ไม่รักอยู่ดี ไอ้เราเปลี่ยนสลับเอาไม่รักขึ้นต้นแล้ว เอารักขึ้นก็แล้ว สุดท้ายผลลัพธ์ก็เหมือนเดิม หึ แต่ไอ้การจะมาหลงงมงายคงไม่ใช่เคียงกาย เชิด ไม่สนใจ ตื๊อต่อไปคือได้ครอบครอง
ฉึก โอ้ย หนามกุหลาบเวรนี่ ฮือออออ เจ็บชิบ
“เป็นอะไร” เดือนที่มาจากไหนไม่รู้ จู่ๆมาฉกมือเขาไปดูแผล
“แผลเท่ามดกัดเหอะ ไม่ซ้อมต่อไง” เผลอจ้องหน้าเดือนด้วยโทสะ เมื่อกี้คุยกระหนุงกระหนิงกับปอย ไหงแว้บมานี่ได้
เอาเถอะ ถึงเขาจะแค่คุยกันเฉยๆ แต่มันอยู่ที่คนมอง คนมองแบบเขาที่เต็มไปด้วยทิฐิย่อมมองแตกต่าง มาง้อเดี๋ยวนี้นะเดือนไอ้บ้า งื้อ
“พักบ้างเถอะพี่ ล้าหมดแล้ว” แกล้งสำออยเหรอมึง
ผัวะ
ตบหลังไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้แบบสุด โอเค ผสมความหึงไปเบาเบา
“โอ๊ยยยยยยยย”
เว่อร์ละ
“ไม่ชอบคนอ่อนแอ” พูดไปงั้น หาเรื่องคุย บวกแก้ตัวให้ตัวเองที่เผลอตบมันไป ถือว่าแรงอยู่นะ
“แล้วชอบคนแบบไหน”
มันเงี่ยหูเข้ามาฟังใกล้ๆ แต่เดี๋ยวไอ้ลูกหมา ตัวติดกันเกินไปแล้ว สภาพแบบนี้ไม่ดีต่อใจเลยจริงๆ มันจะได้ยินเสียงหัวใจเขาเต้นมั้ยวะนั่น
“ชอบคนหล่อรึเปล่า” มันถาม
“เอ่อ” ให้ตอบว่าไง ชอบงี้เหรอ มันไม่เตลิดหนีไปล่ะ แล้วถ้าตอบว่าชอบแค่มึงล่ะ ???
“ชอบคนขี้เล่นรึเปล่า” ยังไม่ทันตอบมันถามมาอีก
“…” ชอบที่มึงขี้เล่นนะ
“ชอบคนตัวสูงรึเปล่า”
“…” ถ้ามึงตัวสูงกูก็ชอบ
“ชอบคนรักสัตว์รึเปล่า” เหมือนว่ามันจะไม่ต้องการคำตอบ เพราะใบหน้าปรากฏรอยยิ้มยียวน
“…” ไม่รู้ แต่มึง… เลี้ยงหมา
“ชอบเด็กมั้ย” คำถามนี้ดูมันเสียงอ่อยลง พอเงยหน้ามองก็ต้องหลบตาลงต่ำอีกรอบ อะไรกัน เล่นเองเขินเองรึเปล่าหนอ
แล้วมันก็เงียบไป เขาเองก็เงียบ ให้ตายสิ แต่กว่าจะรู้ ก็มีมือหนามาสะกิดเบาๆ
ว่าที่มันถามรัวๆน่ะ เพราะ…
“ชอบทั้งหมดที่บอกหรือเปล่า”
…มันอยากให้ตอบรวบยอดนี่เอง
โอ้ ชิท ฆ่าเขาเถอะ จะให้ตามว่าไงอ่ะ เขากอดบูบู้แน่น แต่มันก็ถูกชิงไปโดยคนตัวโตข้างๆ เป็นเหตุให้เขาต้องหันไปมองอย่าคาดโทษ เอามาให้กอดเดี๋ยวนี้นะ เพิ่งจะทำหวงลูกเหรอ แต่เขาพลาดจริงๆ
พลาดไปมองดวงตาสีดำคมคาย ที่อ้อนอยากได้คำตอบนั่นเข้าแล้ว
ฮืออออออออออออ
มาทำตัวนางเอกเขินพระเอกอะไรตอนนี้
พลันให้คิดไปถึงเรื่องเมื่อเช้าที่คุยกับนาย
‘ถ้ายังรัก มึงเอาไงต่อ?’
‘…’
‘ถ้าไม่รัก มึงเอาไงต่อ?’
‘…’
‘ถามตัวมึงเองละกัน’
“ว่าไงล่ะ มีคนรอฟังคำตอบพี่อยู่นะ” เสียงทุ้มเอ่ยเตือนอีกครั้งกลัวเขาจะหลงลืม บ้าเอ๊ย หากแต่มันเหมือนหลุมพรางกับดัดเล่ห์ ฮืออออออ มาเสียงวงเสียงหวานทำไมใกล้หูกู ไอ้บ้าหรรมเดือน ไอ้คนขี้อ่อย
“อืม ชะ ชอบ…”
กลั้นใจตอบไปเสียงเบาหวิว แต่ดวงใจข้างในเต้นโครมคราม
“อะไรนะครับ” มันกระซิบใกล้หู แว่วเสียงหัวเราะแผ่วเบาที่ได้แกล้งคน
กว่าจะรู้ตัวว่าท่าทีของตนทำให้เด็กมันได้ใจก็สายไปเสียแล้ว เอาจริงๆ นี่ก็มีแรงต้านทานได้นานเสียเมื่อไหร่ ยิ่งใกล้ ใจยิ่งเต้นแรง ยิ่งเข้าหา ยิ่งอ่อนระทวย นี่สินะ ความรู้สึกแอบรักที่ห้ามมันไม่ได้จริงๆ ต่อให้แสร้งว่าต่อต้านไปเท่าไหร่ สุดท้ายคนที่ชอบก็ต้องละลายมันได้อยู่ดี
“หมดเวลาพักแล้วสิ ไว้ผมจะมาฟังคำตอบหลังเลิกซ้อมแล้วกัน”
มันทำท่าจะลุกไปจริงๆ
หมับ
ไม่รู้อะไรดลใจ หรือสัญชาตญาณของตนบอกว่า ถ้าปล่อยมันไปตอนนี้ เหมือนความกล้าที่ตัวเองสะสมพูดออกมาเมื่อครู่จะไม่มีอีกแล้ว เลยใช้แรงเล็กๆของตัวเอง คว้าข้อมือหนาไว้ซะงั้น แต่เดี๋ยวนะ นี่ไม่ออกแรงดึงสกนิด ไหงเซเบียดไหล่เขาได้กัน
ถ้าเป็นก่อนหน้าคงแอบยิ้มเบาๆ ลวนลามเดือนคืองานเคียงกาย เฮ้ย เปล่า
แต่สถานการณ์ล่อแหลมต่อความรู้สึกเช่นนี้ ห้ามยิ้ม ห้ามยิ้ม ห้ามหน้าแดง หยุด ไอ้เคียงกาย ไอ่โง่
“ก็บอกว่า…”
สูดหายใจเฮือกใหญ่รวบรวมพลังกล้า
“ชอบทั้งหมดที่พูดมา”
“…”
“…”
“คำตอบดี”
“…”
“เย็นนี้เลิกแล้วจะพาไปกินติม”
มันยกยิ้มร้ายให้เขา แล้วละจากไป
เดี๋ยว กลับมาก่อน
กล้ามาทำให้เขาเหมือนเด็กน้อย เขาไม่กินเว้ยไอศกรีมน่ะ เฮอะ
ยกมือกุมอกแผ่วเบา แต่ข้างในเต้นโครมคราม กล้ามาทำกับหัวใจของเขาได้นะไอ้เดือน ไอ้คนบ้า อีตาบ้า ไอ้น้องบ้า ไอ้ งื้อ เจ็บหัวใจไม่ไหวแล้ว
แต่หูแดงๆนั่น ตาเขาคงไม่ฝาดไปใช่มั้ย
แต่เย็นวันนั้น แผนที่เราสองคนจะหนีไปเดต เอ้ย ไปกินไอศกรีมกันก็ต้องล่มไม่เป็นท่า เมื่อปอยที่พ่วงตำแหน่งสต๊าฟคนใหม่ และวันนี้ก็ได้เห็นท่วงท่าที่เธอแสดงความสามารถว่ามีความถนัดในเรื่องนี้ดีมากเพียงใด และเธอกล่าวอ้างว่ารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะเลี้ยงขอบคุณ ที่ดาวเดือนวันนี้ตั้งใจฟังเธออย่างดี ใครจะไปก็ช่าง ไม่ไปก็เชิญ แต่สายตาเย็นๆ บวกยิ้มสวยของเธอ ฟังดูคล้ายอำนาจเผด็จการ แต่สิ่งไหนก็ไม่เท่า สายตาที่เชื้อเชิญเดือนตรงๆ น้องจะไม่ไปเกรงจะเสียมารยาท รุ่นพี่อุตส่าห์ชวน แต่พ่วงเขามาด้วยนี่อะไร ไอ้เราที่กำลังเก็บของเตรียมชิ่ง เพราะวันนี้รู้สึกด้อยประโยชน์อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน กลับถูกมือหนาคว้าหมับ พูดแค่คำเดียว
“ไปด้วยกันเถอะ”
ไม่รู้รึไง ว่านี่น่ะ
แพ้ผู้ชายขี้อ้อนนะเว้ย
ฮือออออออ
เลยต้องติดสอยห้อยตามมาอย่างช่วยไม่ได้
ส่วนพวกอื่นๆ คุยกันไปเกี่ยงกันมา สรุปสุดท้ายก็ขนกันมาหมดซะงั้น รวมทั้งแขกไม่ได้รับเชิญจากปอย แต่นี่เชิญมาร่วมโต๊ะอย่างแก๊งส่องเดือนอีกด้วย
จะให้เขาทนพะอืดพะอมระหว่างสองคนนั้น ขอตายดีกว่า
แยกโต๊ะออกมาเลยแม่ง
ดีหน่อยที่เป็นร้านหมูจุ่มแบบมีเครื่องดื่ม พ่อจะกินให้เมาจนหนำใจเลย มองดูภาพที่ปอยตักหมูใส่ในจานเดือนแล้วมันขึ้น ใจมันขึ้น ใจแม่มา
ซดรวดเดียว
หมดแก้ว!!!
“เหล้าหรือน้ำอิดอก กูล่ะปวดหัว เมื่อเช้าบ่นว่าแฮ้งอยู่เลย” คุณนายได้แต่กุมขมับ
“ตายอดตายอยากที่ไหนมา ไม่คุมผัวแล้วชะ” คุณส้มทับอีกรอบ
ผัวไหนไม่มี โน่น มันอยู่…
เคร้ง
เพราะมัวแต่กินเหล้า เลยไม่ทันเห็นว่าโต๊ะข้างๆ คนว่างไปหนึ่ง
มาอยู่นี่นี่เอง
“กินเยอะไปแล้วนะครับ” สายตาเดือนที่เอ่ยเตือนเขาเหมือนผู้ใหญ่มองเด็กน้อย นั่นทำให้ตัวเองฮึดฮัดไม่พอใจ
“หิว มีไรมะ”
“เมาแล้วเหมือนเด็กวะ” หือ ไอ้พ่อหมา ขึ้นวะกับกูเหรอครับ
ทำเป็นไม่สนใจมัน แล้วจะยกแก้วเหล้าดื่มอีกครา
“พอแล้ว เมาแล้ว”
“เมาไหน ใครเมา”
“พี่ไง”
“กูไม่เมาเถอะ ไม่ต้องมาดูกู”
“ก็มากับพี่ จะให้ผมไปดูใคร”
“ใครก็ได้ ไปเลยไป ชิ่วๆ” นี่ว่าด้วยความเมาของตัวเองล้วนๆเลย ถึงกล้าพูดอะไรแบบนี้ออกไป
มันถอนหายใจ แล้วนั่งลงเบียดเขา เฮ้ย เก้าอี้มีเยอะแยะ คนตัวเท่าควาย ยังมาแย่งนั่งอีก
เอาเถอะ จะทำอะไรก็ทำไป เขาจะกิน กินให้เมา เมาให้ตายไปเลย
แต่มือหนาที่พยายามดึงแก้วออกจากปากเขานี่สิ ไม่ยอมอยู่นิ่งเลย ยื้อยุดกันอยู่นั่น นานสองนาน เพื่อนเขาได้แต่มองตาปริบๆ ประมาณว่า เออ มึงพูดกันสองคนไปเลย ทำทีลืมพวกกูที่นั่งหัวโด่กันอยู่ตรงนี้ไปเลย
“เอาม้า” เขาเสียงสูง
“เดือน ทำไมมานั่งตรงนี้”
เสียงหวานหู ที่ทำเขารำคาญทุกเมื่อที่ได้ยินก็ตามมาหลอกหลอนอีกครั้ง
“ผม…” เดือนกำลังจะเอ่ยตอบ แต่เขาที่เอาความกล้าจากไหนไม่รู้ ยื่นมือเล็กไปปิดปากนุ่มนิ่มของเดือน แล้วพูด
“เดือนจะนั่งเป็นเพื่อนเราตรงนี้ ปอยมีอะไร”
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าไอ้หมาเดือนทำหน้างงแค่ไหน เมื่อกี้ยังขับไล่ ไหงมารั้งไว้ซะนี่ ทำไม ก็เคียงกายพอใจ จะทำไม เงียบไปเลย ไอ้คนปฏิเสธคนไม่เป็น
“เรามีเรื่องคุยกับเดือนเยอะเลย”
เธอจ้องเขาไม่วางตา หืม จ้องมือเขาที่ปิดปากเดือนอยู่ด้วย
“แต่เดือนอยากคุยกับเรา ใช่มั้ย” เขารู้ว่าเป็นคำถามชวนอึกอัก คำถามชวนหาเรื่องชัดๆ งื้อ เพราะฤทธิ์สุราแล้วกัน เคียงกายคนปกติไม่รับรู้อะไรนะเว้ย
“ใช่” เขามั่นใจว่าเป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบนะ ไหงร่างสูงที่เบียดเก้าอี้กับตนอยู่นี่ถึงบ้าตอบได้ เรียกสายตาเบิกโพลงและหน้าเหวอๆของปอยเป็นอย่างดี
แต่เจ้าตัวก็ไม่ยอมแพ้
อาจจะด้วยฤทธิ์สุราที่เธอถือไว้ในมือไม่ต่างจากเขากระมัง
“พี่ไม่เข้าใจ ทำไม เดือน…” เสียงของเธอแข็งกระด้าง จ้องมองเดือนที่อยู่เบื้องหลังเขา
แม้จะเมา แต่เขาก็รู้คำที่เธอเว้นไว้ มีคำถามมากมายในช่องว่างให้ตีความ
ไม่ใช่คำถามธรรมดา ที่ว่า ทำไมเดือนถึงอยากคุยกับเขา แต่เธอกำลังถามถึง ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเดือน
เขากลั้นหายใจ ฟังว่าร่างสูงจะพูดอะไร
“ก็อย่างที่พี่คิด”
เกิดความเงียบขึ้นชั่วอึดใจ
“เข้าใจแล้ว” ก่อนที่ปอยจะเป็นฝ่ายถอยกลับไปอย่างยินยอม
“พอแล้วนะ ห้ามกินอีก” มันห้ามเขาไว้ เหล้าร้อนกำลังจะเข้าปากแล้วเชียว
“ทำไม มาห้ามกูทำไม เพื่อนกูยังไม่ห้าม เป็นแค่น้อง เจียมตัวซะบ้าง” คนเมาก็คือคนเมา เขาเมาก็คือเขาเมา อย่าถือสาหาความคำพูดกูตอนนี้เลยเดือน กูพูดอะไรยังไม่รู้เรื่องเลย
“ที่เห็นอยู่นี่ไม่ใช่มากกว่าน้องแล้วเหรอ” มันบอกเสียงนิ่ง
“แล้วยังไง” เขายักไหล่อย่างไม่ยี่หระ
“แล้วพี่อยากให้เป็นอะไรดีล่ะ …ครับ” คนเมาก็คือคนเมา เขาเมาก็คือเขาเมา แต่เขาก็คือเคียงกาย ผู้แพ้ลูกอ้อนของเดือนบริหารคนนี้ทุกครั้งไป
“เป็น ปะ…” ใจอยากให้มาเป็นผัว ได้ป่ะเนี่ย
“หืม” มันครางแผ่วเบาข้างหูเขา
“เป็น…”
“…”
“ก็เป็น”
“อือฮึ”
“Zzz”
“หึหึ”
เสียงหัวเราะของเดือนไม่สะทกสะท้านความหน้าด้านเขา
แกล้งหลับแม่งเลย
คนเมาก็คือคนเมา เขาเมาก็คือเขาเมา
คืนนี้พูดอะไรออกไป ถือว่าคนปกติไม่รู้เรื่อง ห้ามเกี่ยวโยง แกล้งหลับแป๊บ Zzz…
*TBC..................................................................................................
แฮ่กๆ ไฟนอลหนอไฟนอล มิอาจเป็นอุปสรรคทำให้คนเช่นดิฉันที่ชอบอัพนิยาย
ช่วงเวลาสอบแบบนี้ได้หรอก มาแล้วนะแฮ่ หายไปนานตั้งหกเดือนแน่ะ คิดถึงกัน
บ้างมั้ย
ตอนนี้เป็นไง อย่าลืมไป #เคียงเดือน ให้ทั้งสองได้คู่กันเร็วๆล่ะ มันจะเก้วหน่อยๆ
-
นานๆมาที จะมาแบบยาวๆหน่อยก็ไม่ได้
ใจร้ายใจร้ายยยย :ling1: :ling1:
-
ตกใจมากกก ดีใจมากก555 ดีใจนะที่เดือนตอบชัดเจนแล้วก็เข้าข้างเคียงด้วย สรุปตอนนี้เเฮบปี้
-
เคียงเดือนกลับมาแล้วววว อย่าหายไปนานๆอีกนะคะ สู้ๆค่ะ
-
ยอมใจเคียงกาย
-
นึกว่าตาฝาดด เจ้เคียงกายกลับมาแล้วว ทำไมนังปอยถอยง่ายจัง หวังว่าคงจะไม่กลับมารังควานเจ้เคียงอีกนะ
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
กายเกือบจะได้แล้วเนี่ย ใจเสาะไม่ได้เรื่องเบยยยยยย -0-
มีคนจ้องจะงาบอีกเยอะนา
ปล. ดีใจที่กลับมาอัพจร้าาาาา TT
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:mew1:
-
คิดถึงหนักมาก เฝ้ารอทุกวันไฉนถึงสั้นอย่างนี้ 5555 ดีที่เดือนชัดเจนแล้ว ต่อไปคงมีแต่บทเขิลๆชิมิๆ รอตอนต่อไปนะคะ
-
ร้ายยยยยยยยยยยยยยยยย :hao6:
-
:pig4: :pig4:
-
เดือน <----- >เคียง :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ให้รำคาญปอยซะจริง :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ดีที่เดือนตอบเข้าข้างเคียง
ที่ไม่เมาก็ไม่กล้าพูดแบบนี้ร้อก
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ดีใจที่กลับมาต่อแล้ว รอติดตามตอนต่อไป
-
คิดถึงมากมึงมากที่สุดดดดด
-
น้ำเมาย้อมใจแล้วแท้ๆ ดั๊นป๊อดตอนจบซะได้ เคี๊ยงงงอย่ามาป๊อดนะ
-
สั้นเหลือเกิน....>< :sad4:
ฮืออออ ลงแดงรอออออ :hao5:
-
:pig4:
-
โอยยยย มาแล้วชุ่มฉ่ำหัวจายยยยยยยย :katai2-1:
-
:pig4:
-
กลับมาเเร้ววววววววววววววววววววววววววววววว เห็นตอนแรกนึกว่าตาฝาดเสียอีก ดีจายยยยย :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
-
อ้ากๆๆ เป็นไรก็เป็นเลยจ้าๆๆ ไม่งั้นไม่ทันปอยนะ,,,
-
คิดถึงเคียงกายมากกก อย่าหายไปอีกน้า รอความชัดเจนจากพ่อเดือนสุดหล่อจ้า
-
:impress2: :-[ o13
-
คิดถึงเรื่องนี้ :mew2:
-
รุกๆไล่ๆกันเมื่อไหร่จะเป็นแฟนสักทีคะะะ :hao7:
-
ยิ่งอ่านยิ่งชอบ เคียงกาย เจ๊เคียง พี่กาย เรียกยังไงกะชอบหมดนะ
นางซื่อบื่อในหลายๆเรื่อง แต่ก็น่าเอ็นดูไปซะหมด นี่กรุหลงไปแล้วสินะ งื่ออออ :hao7:
-
มาอีกเด้ออออออออออ คิดถึงเคียงเดือน
-
ขยี้ตา สามรอบ หืมมมม
-
อ่านไปเขินไปบอกเลย :o8: :-[
มาส่องทุกวัน
-
อ่านทีไรไม่เคยหุบยิ้มได้เลย :hao7:
เรื่องนี้เฟียวกู๊ดมากๆ :-[
ชอบ ยิ้มเป็นคนบ้าเลยอ่ะ :impress2:
-
อะไรยังไงตกลงคนเมาว่าอะไรนะ
เป็นไม่เป็นยังไงไม่เคลียร์
รีบมาเคลียร์ด่วนเลยนะคุณแม่เคียง 5555
-
แกล้งหลับกันไปเร้ยยยย 555555
-
งื้ออออออ รอเคียงกายยยยย
รอไรท์
รอออออออออออ
-
เคียงก็กล้าๆหน่อยซี่ เดี๋ยวก็มีคนมาฉก(ว่าที่)ผัวนะ 555 แต่นางเขินน่ารักตลอด ตอนนี้ขอให้ชัดเจนก็พอแล้วเนอะว
-
อ่านไปขำไปจนเหนื่อย เคียงสติค่ะ สติ 55555
-
แง้งงงงงง อยากอ่านต่อ ชอบเรื่องนี้มากกกกกกก มาต่อเร็วๆน้าาาาาาาาาาาาาาา
-
ไปค่ะไปเป็นแฟนกันน รุกแรงจริงๆ :haun5:
-
เมื่อไหร่จะติดกันเป็นแตงเมสักกะที :katai1:
-
#EIGHTEEN
-เรื่อยๆเอื่อยเฉื่อย-
{Change}
แปลก
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
เทพนิยายหลายๆเรื่องมักเริ่มต้นเช้าวันใหม่ ด้วยเสียงเจื้อยแจ้วขับขานร้องเพลงของนกไนติงเกล อืม ถ้าเป็นที่นี่คงต้องนกกระจิบ แต่เอาเถอะ แสงอรุณรุ่งเฉิดฉาย ส่งลอดผ่านม่านหน้าต่าง ผู้คนหลับใหลค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมาชมความงดงามของแสงแดดที่ลอดผ่าน แล้วพยุงตัวขึ้นจากเตียงบิดขี้เกียจสองสามทีพอเป็นพิธี ค่อยเลิกผ้าห่มผืนหนาขึ้นแล้วก็พูดทักทายสวัสดี ด้วยคำว่า…
“อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
อะไรกัน ความมึนเมานี่มันคืออะไรกัน โอ้ย ปวดเนื้อปวดตัวไม่พอ ปวดทั้งหัวไปหมด ตอนนี้จุดหมายปลายทางเดียวของเขาคือห้องน้ำ
ฝั่งขวา ใช่ ห้องของเขามีห้องน้ำทางฝั่งขวา
ตาพร่าที่ยังไม่สามารถปรับได้กับแสงยามเช้า ดูจะไม่มีประโยชน์ เขาเลยใช้สองมือและสองเท้าที่มีอยู่ ปัดป่ายหาทางไปห้องน้ำ ช้ากว่านี้ไม่ได้แล้ว เพราะมันกำลังจะออกมา
อ้วกกกกกกกกกกก
อาการแฮ้งหนัก กำลังมา ให้ตายสิ ไม่น่าดื่มเยอะเลยเมื่อคืน
จุดหมายปลายทางอยู่แค่เอื้อมแล้ว ประตูห้องน้ำอยู่ไม่ไกลจากสองขา เขาสัมผัสได้ เขาสัมผัส…
ผนังห้องเย็นเฉียบ
อะไรกัน ห้องน้ำหายไปไหน ไม่สิ หรือตัวเองมาผิดฟาก
“ห้องน้ำอยู่ทางนี้พี่”
เสียง…
เสียงใครกัน
เขาขยี้ตาอีกรอบ แล้วภาพในห้องก็ค่อยๆปรับตัว แสงเงาเริ่มเข้าที่เข้าทาง
หันไปทางต้นเสียง ก็พบว่า
แม้เจ้าโว้ย ใครเอารูปปั้นปรีกมาตั้งโชว์แถวนี้
ไม่ใช่ละ นั่นไอ้เดือนกำลังเปลือยกาย ทั้งเนื้อทั้งตัวมีผ้าเช็ดตัวผืนเล็กยาวไม่ถึงหัวเข่าปิดช่วงล่าง
ไม่ได้การละ กล้องอยู่ไหน เอ๊ย ไม่ไหวแล้ว อ้วกจะออกมาแล้ว
“อื้อ”
เขาที่เอามือปิดปากรีบพยักเพยิดให้คนที่ยืนขวางประตูห้องน้ำเบี่ยงตัวไปอีกทาง
แอบเห็นนะว่าหัวเราะกูอยู่
รออะไรอยู่ล่ะ ก้มหน้าอ้วกออกมาสิ อ้วก อ้วก อ้วกให้ตายกันไปข้าง เอาออกมาให้หมดทั้งท้องไส้เนี่ยแหละ คราวหลังลูกจะจำไว้ ว่าไม่น่าลองดีกับสุรายาเมาเลย ฮือ ทุเรศสภาพตัวเองชิบหาย
ที่ต้องให้น้องมันดูเนี่ย ไอ้เดือนมันก็ตามมาเทคแคร์อย่างดีนะ ลูบหลังไปหัวเราะไปบนหัวเขาเนี่ย
ขนาดนี้แล้วไม่มีแรงจะเถียง เคียงกายไม่ไหวจริงๆ
“หมดแล้วก็ล้างหน้าล้างตาซะพี่ คราวหลังก็อย่ากินเยอะอีก”
รู้แล้ว ได้แต่มองค้อนอ่างล้างหน้าสมมติว่าเป็นหน้ามันที่ตัวจริงยืนอยู่ข้างหลัง
แต่พอเงยหน้าขึ้นมาปุ๊บ
แผงอกล่ำๆนั่นขาวจังเลย
เฮ้ย ไม่ใช่
นี่มึงยังไม่ไปใส่เสื้อผ้าอีกเรอะ
“เออๆ รีบๆไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วกลับบ้านได้แล้ว ห้องกูไม่มีหนมเลี้ยงเด็กนะเว้ย”
แจกหมายามเช้าไปหนึ่งตัว
กูจะทนได้ซักกี่น้ำเชียว กับภาพเด็กเดือนที่กำลังสอดกางเกงในเข้าไปในผ้าขนหนูตัวกะจิริดเนี่ย
นี่มันกำลังอ่อยเคียงกายอยู่ใช่มั้ยตอบที
พอ พอกันที พยายามหันกลับมาสนใจอ่างล้างหน้าต่อ
“อย่าลืมขนพวกของใช้มึงกลับไปด้วย ห้องน้ำกูไม่ใช่ห้องเก็บของ”
มันเงียบ เขาใจไม่ดี กลัวใจตัวเองเหลือเกินว่าจะหันไปมองแล้วพบว่า
หมด หมดแล้ว ไปหมดแล้วความอดทนของกู
มึงจะเอาผ้าเช็ดตัวออกแล้วเหลือแต่กางเกงในทำไมไม่ปรึกษาความหื่นนี่เลย พุทโธ ธัมโม สังโฆ ดีแค่ไหนแล้วที่เลือดกำเดาไม่ไหล โอ้ชิท ไอ้หรรมเดือน ไอ้คนขี้อ่อย จับอ่างล้างหน้าแทบไม่ทัน กลัวล้มทั้งยืน เห็นแบบนี้แล้วเข่าอ่อน อยากโดน เอ๊ย อยากเป็นลมให้ตายๆไปตรงนี้
แต่คำตอบที่ออกมาจากปากรุ่นน้องต่างคณะ ทำให้ช็อคยิ่งกว่า
“เอากลับไปได้ไง ก็นี่ห้องผม”
ห๊ะ
ว่าแล้ว ห้องน้ำห้องกูแม่งไม่มีหรอก ผนังลายปลาการ์ตูนด๊อกด๋อยแบบนี้
ตุ๊ดชะมัด
หมายถึงกูนี่แหละ ตุ๊ดชะมัด เห็นผู้ชายนุ่งน้อยห่มน้อยเป็นไม่ได้ จะเป็นลมทุกที
“โอเค ไหนอธิบายมาซิ ว่าทำไมไม่ขนกูกลับห้อง”
หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายช่วงตื่นนอนผ่านไป เขากับเดือนก็มานั่งมองหน้ากันบนโต๊ะกินข้าว จับเข่าเปิดประเด็นเรื่องห้องนอนของเดือนที่เขานอนไปเมื่อคืน
“พี่จำไม่ได้เหรอ”
เกลียดสีหน้าไม่ทุกข์ไม่ร้อนของไอ้เดือนแม่งจริงๆ
เขายังมีอีกหลายชีวิตต้องดูแลนะ ปลากัดน้อยๆของพ่อ เมื่อวานแกจะมีอะไรตกถึงท้องบ้างมั้ยนะ ฮืออออออออ
“นี่ซีเรียสนะ รู้มั้ยว่าเมื่อวานปลากัดไม่ได้กินข้าว”
ห๊ะ
บ้าจริง นึกว่าคิดในใจ
“ช่างมัน บอกมาทำไมมึงถึงลากกูมานอนห้องมึงสองต่อสองแบบนี้”
เคียงกาย มึงได้มาก ได้วัยสาวแรกรุ่นที่ยังเวอร์จิ้น แล้วต้องหวงเนื้อหวงตัวอะไรเบอร์นี้มั้ย ได้ข่าวมึงอยากได้น้องเขาเป็นผัวใจจะขาด
แต่ยังไงก็ต้องให้เขารู้ ว่าเราไม่ง่าย และได้ยาก
“ถามแบบนี้ แปลว่าจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้สินะ”
เรื่องเมื่อคืน
เหรอ???
“พี่ฟังผมนะ…”
“เคียงมึงเมาแล้ว กลับห้องเถอะค่ะ”
คุณนายที่พยุงตัวเขาซึ่งไม่มีสติออก มันพยายามลากตัวเขาออกมาจากวงเหล้า แต่ด้วยความเมาของตัวเองทำให้เขาขืนตัวไว้สุดแรง เพียงเพราะเห็นแก้วใส่น้ำใสๆตรงหน้า เหล้า เหล้าอยู่ไหน คืนนี้จะดื่มให้ตายไปเลย
พระเจ้า สาบานนี่คือเคียงกายหรือตัวกระหายเหล้า ว้อนซะ
“มึง ช่วยกันลากอินี่ออกมาเร็ว”
เมื่อดึงคนเดียวไม่ได้ผล มันจึงหันไปหาเพื่อนช่วย แต่ก็อย่างที่เห็น เพราะว่าทุกคน
“เหล้าเท่านั้น เอาเหล้ามา เหล้าขาว”
เหล้าขาวมึงไปหาแถวบ้านมึงเหอะ อิส้ม
“ไอ้เคียงมันเมาที่ไหน มาๆ มานั่งกินเหล้าก่อนพอลล่า”
“พอลล่าป้ามึงสิ”
คุณนายถึงกับฉุนขาด ที่คุณเก่งเมาจนเรียกตัวเองว่าพอลล่า ส่วนตัวเขาคอพับคออ่อนซบไหล่มันไปแล้ว
“ทุกคนไม่ต้องเถียงกัน ฟังนี่นะ”
แต่ทันใด ตัวเขาที่ไม่รู้เอาสติมาจากไหน ก็ผลักคุณนายออก แล้วยืนขึ้นด้วยลำแข้งของตัวเอง
“กูจะกลับกับเดือน โอเค๊”
คำพูดของเขา ทำให้ทั้งโต๊ะ…
แม่ง ไม่มีใครสนใจกูเลย ได้ มึงแดกเหล้ากันไปให้ตายเลยนะ กูจะกลับกับใครก็ไม่สำคัญสินะ
“กลับกับผม”
ก็มีอยู่คนเดียวนี่แหละ ที่สนใจกู ฮิ้วววววววว ชงเองฟินเอง ใครไม่ฟินเคียงกายฟิน
เรียกได้ว่าทั้งโต๊ะ มีคนสติยังดีอยู่สองคนก็ว่าได้ หนึ่งคือคุณนายเพื่อนเรา และสองคือไอ้หรรมเดือน
เขาจ้องที่เดือนเนิ่นนาน ราวกับจะสื่อความนัย มือขยับเข้าไปใกล้ หมายตรงไปที่แผงอกล่ำ
“กิน…”
แผงอกล่ำของเดือน
“กิน…”
“…”
“เหล้า”
“ฮะ”
ก็มือน้องมันถือแก้วเหล้ายกมาตรงระดับอกพอดี
“เอาเหล้ามาให้กู”
“พี่เมาแล้วนะครับ”
ใครเมา
เดือนลุกขึ้นมา ปัดมือเขาที่พยายามจะเข้าไปยื้อแย่งแก้วเหล้าตรงหน้าให้ได้ เมื่อไม่เป็นผล และเจ้าตัวคงรำคาญ เลยรวบมือเขาเข้าหาตัว เป็นผลให้เคียงกายคนนี้ ที่ตัวเล็กแถมแรงมีน้อยนิดอยู่แล้ว ปลิวไปซบแผงอกล่ำ
เหตุการณ์ไม่ได้นัดหมายจึงเกิดขึ้น เขาที่มองสบตาเดือนจากใต้คางขึ้นไป กับเดือนที่มองสบตาเขาจากศีรษะลงมา เหมือนมีเวทย์มนตร์แรงดึงดูดให้ใบหน้าเราทั้งคู่ขยับเข้าหากัน
แล้ว…
“อ้วกกกกกกกก”
“ฮะ”
“จากนั้นพี่ก็อ้วกเลอะตัวผมไปหมด”
กำลังช้อคจากเรื่องเล่าเหตุการณ์เมื่อคืนผ่านปากเดือน
“แล้วทำไมไม่ให้นายลากกูกลับ”
“เพื่อนพี่มีกี่คนครับ พี่นายเขาก็ต้องไปดูแลคนอื่น อีกอย่าง ผมไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเลยเหรอ”
เปล่า นี่ไม่ไว้ใจตัวเอง ก็นะ ขนาดสติสมประกอบยังจ้องจะกินน้องมันขนาดนี้ แล้วเวลาที่ร่างกายมันหลุดการควบคุมเพราะเหล้าล่ะ จะอยากได้น้องมันขนาดไหน แค่คิดก็เห็นภาพตัวเองหื่นสัดไม่ไหวแล้ว พอ เลิกคิด เลิกมโน จริงๆแล้วมันเป็นแค่ความคิด ร่างเมาของตัวเองอาจจะไม่หื่นเท่าร่างปกติก็ได้ เอ๊ะ
อีกอย่าง ตอบเฉยๆไม่แซะได้มั้ยไอ้น้อง
“ทำเป็นน้อยใจ น่ารักตายล่ะมึง”
“แล้วเมื่อคืนใครไม่รู้แม่งมาบอกรักเรา”
มึงพึมพำอะไรรักๆใคร่ๆ
“อะไรนะ”
เขาถามเพราะไม่ได้ยินสิ่งที่มันพูด
“เปล่า”
มันบอกไม่มีอะไร แล้วเบือนหน้าหนีไปอีกทาง
“หน้าแดงนะมึง กินเหล้าหนักจนไข้ขึ้นเหรอวะ”
เขากำลังจะเอื้อมมือไปแตะหน้าผากเดือน แต่เจ้าตัวปัดออก
“เปล่า”
เดือนกลายเป็นคนพูดน้อยตอบน้อยแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
“แล้วข้าวของกูล่ะ”
“วางไว้ตรงโต๊ะข้างเตียง ไอโฟนพี่ผมชาร์ตไว้ตรงหัวเตียงเพราะเมื่อคืนแบตหมด ยังไม่ได้เปิดเครื่องนะ”
เขาพยักหน้ารับรู้ แล้วจ้องหน้าเดือนต่อ มันเปลี่ยนเสื้อแล้วนะ ใส่เสื้อยืดสบายๆกับกางเกงเลย์ขายาวสีน้ำตาล ดูหล่อไปอีกแบบ ความจริงน้องมันดูดีในทุกๆอิริยาบถและเครื่องแต่งกายสำหรับเขาหรอก ฮื่อ คิดแล้วก็เขิน
“แล้ว…”
เขากับเดือนนี่จะ
“เอายังไงต่ออ่ะ”
“พี่ไปอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย เดี๋ยวผมจะไปส่งที่ห้อง”
มันว่าอย่างนี้ ก่อนจะลุกออกจากโต๊ะไป เอ่อ คือ จะไม่ชวนกินข้าวเช้าสักมื้อหน่อยเหรอ
เอาวะ เขาไม่ให้อยู่ นี่ก็ไม่อยู่ละกัน
“จริงสิ วันนี้มีสอนเยียร์”
เหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ ว่าก่อนจะเมาเละเทะแบบนี้ ได้นัดกับนิวเยียร์เอาไว้
“งั้นไม่ต้องกลับแล้ว เดี๋ยวผมพาไปกินข้าวแล้วออกไปเลย นี่จะเที่ยงละ”
“ตามนั้น”
โอ้เย้ ได้กินข้าวกับเดือนแล้วโว้ย
ขอบคุณนิวเยียร์น้องรัก ที่ไม่รู้ว่าระหว่างพี่มันกับเขา เธออยู่ฝ่ายไหนกันแน่
คงเพราะเมื่อเช้าตื่นเต้นไปนิด ระริกระรี้ไปหน่อยมั้ง ตัวเองเลยเผลอลืมหยิบไอโฟนลูกรักที่นอนแอ้งแม้งชาร์ตแบตตัวเองอยู่บนหัวเตียงของเดือนจนได้ ทั้งๆที่เจ้าของห้องย้ำนักย้ำหนาแล้วว่าอย่าลืมๆ สุดท้ายก็ลืมจนได้ แต่เรื่องนั้นไม่สำคัญเท่าพฤติกรรมของเดือนตอนนี้ จะว่าแปลกมันก็ไม่แปลก ปกติดีทุกอย่าง เพียงแต่ในความรู้สึกลึกๆแล้ว เขาก็ว่า มันแปลกไป ไม่รู้สิ นี่ก็งงความคิดตัวเองเหมือนกันตอนนี้
ก็ท่าทางขี้เล่น หยอกล้อแบบนั้นน่ะ มันหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
“เล่นเกมส์อะไรน่ะ ดูสนุกจัง”
ฮ่วยยยยยย อยากตบปากตัวเองล้านรอบ นี่มึงไม่มีประโยคไหนจะชวนคุยเท่าอันนี้อีกแล้วใช่มั้ยเคียงกาย
“อาร์โอวี”
นี่ก็ตอบสั้นจนกูไปไม่ถูกเลย
“แล้ว แล้วมันเล่นยังไง”
วิญญาณนักเรียนผู้ใฝ่รู้กำลังสวมใส่ในร่างของเคียงกาย
“กด”
“แค่กด”
“อืม”
“แล้วไงต่อ”
“ก็เล่น”
“แค่เล่น”
“อืม”
หมดประโยคแล้ว เคียงกายหมดประโยคสนทนาที่พยายามจะต่อจากคำว่า ‘อืม’ แล้ว
พรวด
ไม่ต้องถงต้องถามแล้ว ลุกไปดูมันซะเลย ไหน เกมส์อะไรที่ทำเดือนไม่สนใจกูขนาดนี้
“พี่จะทำอะไร”
เขาที่กำลังจะลุกขึ้นเพื่อไปนั่งเก้าอี้ฝั่งเดียวกับเดือนต้องหยุดชะงัก
“ก็ถ้าอธิบายมันยาก จะไปดูเองไง”
“ไม่ต้องแล้ว”
เดือน…
“ทำไม”
“ผมหิวข้าวแล้ว เลิกเล่นแล้ว”
ทำไมตอนพูดถึงไม่มองหน้าเขา
ไม่รู้สิ ตอนนี้เขากำลังรู้สึกว่าคนตรงหน้า ไม่อยากเห็นหน้าเขา ไม่ใช่เพราะแค่หิวข้าวหรอก ลึกๆแล้วเราต่างรู้ดีว่ามันเพราะอะไร
เรื่องเมื่อคืนนี้ มันจบแค่เขาอ้วกจริงๆเหรอ
“พี่กายพี่เฉลยผิดนะคะ”
เสียงเด็กนักเรียนสาวร้องทักเมื่อครูรุ่นพี่เพื่อนพี่ชายของเธอสอนผิด เคียงกายที่มัวแต่เหม่อไม่รู้ปากตัวเองพึมพำอะไรออกมาบ้างกล่าวขอโทษขอพวยเป็นการใหญ่
ไม่มีสมาธิเลยเรา
คงเพราะเรื่องเมื่อเช้า
จนแล้วจนรอด ตัวเองก็ยังไม่ได้กลับไปเอาโทรศัพท์ เพราะเดือนดันมีเรื่องซะก่อน เลยพาเขามาส่งที่นัดหมายแล้วบึ่งรถจากไป ให้ความรู้สึกเหมือนถูกทิ้งจริงๆยังไงก็ไม่รู้ เพราะตั้งแต่ตอนนั้นก็ยังไม่เห็นเจ้าตัวอีกเลย
“โทษที พอดีพี่กำลังคิดหาทางกลับบ้าน”
ไม่ได้ตัดพ้อคนมาส่งนะ แต่มันอดคิดไม่ได้ว่าถ้าไม่มารับ เขาจะกลับยังไง
“โหย ไม่ต้องห่วงค่า พี่เดือนบอกว่าถ้าพี่กายสอนเสร็จปุ๊บ ให้นี่โทรหาปั๊บ”
ค่อยโล่งใจหน่อย แต่อาการน้อยใจที่เห็นคนอื่นสำคัญกว่าตัวเองนี่มันยังไง ไม่เอาน่าเคียงกาย โตแล้ว น้องเขามีภาระงานต้องรับผิดชอบ หยุดงี่เง่า แล้วตั้งสมาธิซะ
แต่ด้านมืดของตัวเองก็อดคิดไม่ได้ว่า ทีเมื่อก่อนมานั่งเฝ้านั่งกวนทั้งวันยังเคยเลย
หรือมันจะกลายเป็นเรื่องน่าเบื่อไปแล้วนะ
ให้ตายเถอะ หยุดคิดเล็กคิดน้อยได้แล้วเคียงกาย หยุด แล้วตั้งใจสอน หยุด พอ หยุด
“แล้วข้อนี้ล่ะคะ”
“มีงานทำไมไม่หอบมาทำนี่ล่ะไอ้บ้า”
“ฮะ”
น้องเยียร์งงแดกไปแล้วมึง
“พี่ว่าเราพักก่อนละกันเนอะ”
ไม่ไหวจริงๆ ขอไปสงบจิตสงบใจก่อน
แต่เอาเข้าจริงหลังเข้าไปในห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตาปุ๊บ ก็พบว่าตนต้องการพักผ่อนจริงๆจังๆแล้วล่ะ เลยแคนเซิลน้องเยียร์ไป พร้อมกับบอกว่าจะกลับห้องเองไม่ต้องโทรเรียกคนพี่ เพราะเขาจะย้อนกลับไปเอาไอโฟนที่ป่านนี้คงกินไฟจนเต็มอิ่มที่ห้องเดือนด้วย กลัวอะไร กุญแจก็ได้มาแล้ว เอาของเสร็จกลับเลย เวลานี้ยังไม่พร้อมจะเจอเดือน
แต่พอมาถึงห้อง ก็พบว่ามันล็อคข้างใน ไอ้หรรมเดือนมันอยู่ห้อง
ก๊อกๆ
เคาะซะหน่อยพอเป็นพิธี
ที่จริงคือเข้าห้องไม่ได้ต้องเรียกคนมาเปิดนั่นเอง
แกร๊ก
แต่จริงๆแล้วคิดไว้แล้วล่ะ ว่าพอเจอหน้าเดือนแล้วเขาก็เตรียมประโยคชวนคุยมาอย่างดี เพราะจะยังไง ตัวเองก็ไม่ชินกับท่าทางอยากตีตัวออกห่างของน้องมันจริงๆ
แค่เจอเมื่อเช้าก็ทำตัวเองจิตตกจนทำอะไรไม่ได้อยู่แบบนี้
“เดือนไปดูหนังกัน”
“แป้บนึงนะคะ”
ฮะ
“พี่เคียง”
“มีน”
ยิ่งกว่าเห็นผี
มีนดาวอักษร มาทำอะไรที่นี่
*TBC...
นิยายรายเดือนมาแล้ว เร่เข้ามา หายไปนาน ตอนหวานไม่มีนะจ๊ะ
หึหึหึ ตอนหน้าจะเป็นยังไง รอติดตามกันด้วยนะ โผล่ไม่บ่อย
แต่อย่าเพิ่งปล่อยเรื่องนี้น้า
-
เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นนนนนนนน :ling1:
-
เดือนนี่ยังไงเนี่ย
มีนมายังไง
อะไรเนี่ยยย
สงสารกาย เอามือถือแล้วกลับไปพักดีกว่า
:เฮ้อ:
-
:pig4: :pig4:
-
ตกลงเดือนจะเอายังไงกันแน่ ทำเหมือนมีใจให้เคียงกาย แต่ก็ขยันทำให้เข้าใจผิดแบบนี้ งงอ่ะ
-
เห้อมมมม เปลี่ยนพระเอกกก
-
เดือน อยู่กับมีนในห้องเหรอ
อืมมม...........แปลกๆ นะ
น่าสงสัย มีไรกันหรือเปล่า o18 o18 o18
เคียงรับได้ ไม่สงสัยอะไรใช่ไหม :hao3:
แล้ว เมื่อคึน เคียงลวนลามเดือนหรือเปล่า
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เอิ่มมม ยังไงครับยังไงงง OMG แล้วเราต้องรอนานเท่าไหร่กว่าจะได้รู้ล่ะเนี่ย รอวนไปปปปป
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
อะไรยังไงงงง :katai1: #ทีมเคียงกาย
-
อะไร ยังไงเนี่ยน้องเดือน
-
:hao7: :hao7:
-
มาฉลองคริสต์มาสด้วยการอ่านเคียงเดือนแบบงงๆ
เดือนลูก หนูงอนหรอคะ งอนไรนี่
แล้วมีนนี่มาโผล่ยังไง งงในงง
แต่ในใจก็คิดว่าไม่น่ามีอะไรในกอไผ่
เคียงการเอ้ย ทำไมมันดูเสียศูนย์งี้ลูก
หนูจะไหวไม่คะวันนี้ ไม่ใช่ไปซ้ำเหล้านะะะ
//เมรี่คริสต์มาสนะคะ รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อน้า มิวๆอย่าทิ้งกันล่ะๆ
-
ต้องกลับไปอ่านตอนก่อนหน้าก่อน นานเกิ้นนนนน
ตกลงเดือนจะยังไง มาให้ความหวัง แล้วจะทิ้งพี่เคียงหรอหะ :katai1:
-
:pig4: :pig4:
-
แง่ๆๆๆมาแล้วคิดถึง :mew2:
-
:pig4: เกือบจะลืมตอนเก่าไปแล้วนะนี่ :hao3:
-
คืออะไร บอกหน่อยสิ!!!
-
อ้าว เป็นอย่างนี้ไปได้อย่างไร
-
อ้าว ที่ผ่านมาคืออะไร เตียงคิดไปเองหรือแค่หมาหยอกไก่ นี้คิดไปไกลแอ๊ะหรือว่าไม่ไกล
-
:pig4:
-
#NINETEEN
-เรื่อยๆเอื่อยเฉื่อย-
{Last night}
เรื่องคืนนั้น
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
เดือน… ทำไม ทำไมมีนดาวอักษรถึงมาอยู่ที่นี่
ทั้งๆที่ตามหลักทฤษฎีเชื่อคนง่ายของนางเอกนิยายหลายเรื่อง กับภาพที่เห็น แล้ววิ่งเตลิดหนีพระเอกไปต้องตามมา แต่มันใช้ไม่ได้กับเคียงกายที่ไม่ใช่ทั้งนางเอกและคนหูเบา แม้ภาพตรงหน้าจะแสดงให้เห็น แต่เขาก็แค่ส่งยิ้มแห้งไปให้รุ่นน้องคณะเดียวกันคนนี้อย่างมีมิตรไมตรี
แบบแกล้งๆ
ไว้จะคิดบัญชีที่บังอาจเรียกแค่ชื่อต้นของเขาละกัน
“ใครมาน่ะ”
เดือนเดินตามออกมาทีหลัง ในสภาพชุดนักศึกษาเต็มยศ
ทำไมตัวเองโล่งอกที่เจ้าของห้องไม่ได้มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมารับแขก เหมือนฉากในหนังละครน้ำเน่าที่ตนเคยดูหลังข่าวก็ไม่รู้
แต่ไอ้อาการเย็นชานั่น หยุดทำซะทีเหอะ
เห็นแล้วมันปวดใจ
“พี่เคียง”
“พี่เคียง”
“พี่เคียง”
มา มากันครบครบกลุ่มเลย วงรี ประตู และก็กั้ง
โอ้โห ครบแก๊งเอฟโฟว์เลยทีเดียว
แหม นี่ถ้าเชื่อทฤษฎีนางเอกละครหลังข่าว ป่านนี้วิ่งหนีไปนอนร้องไห้ตาคล้ำขี้มูกโป่งอยู่บ้านนานละ แถมไอโฟนก็ไม่ได้คืนอีกด้วย ไม่ได้สิ นั่นของแพงซะด้วย โอเค จะเพราะความหน้าด้านอยู่ต่อของตัวเองหรืออะไรก็แล้วแต่ มีนดาวอักษรกับเดือนก็ไม่ได้อยู่กันสองต่อสองในห้องแล้วกัน
“มาเอาโทรศัพท์น่ะ จะไปแล้ว”
ประโยคนี้เขาหันไปบอกกับเดือน หลังจากยิ้มทักทายเพื่อนๆน้องมัน
ถ้าหวังจะได้ยินคำตอบว่า…
ครับ สั้นๆ คงไม่ใช่เดือน
“งานยังไม่เสร็จ รออีกแป๊บได้มั้ย เดี๋ยวไปส่ง”
คงมีแค่นี้ล่ะมั้งที่ไม่แปลกไป ก็ไอ้นิสัยชอบให้ความหวังกับคนที่ชอบแบบนี้น่ะ
แล้วเขาก็ชอบความหวังลมๆแล้งๆแบบนี้เสียด้วยสิ
“อืม”
ประตูเปิดกว้าง ถึงจะรู้ว่าถ้าก้าวไปข้างหน้ามันคือปากเหว เขาก็ยอม
แล้วทำไม
ทำไมตัวเองต้องมานั่งจับเข่าอยู่ที่โซฟากับมีนดาวอักษร รุ่นน้องคณะด้วยเนี่ย
ช้าก่อน เรื่องราวไม่ได้เป็นอย่างที่ทุกคนคาดคิด หลังจากการหลอกสอบถามก็คือถามน้องมีนไปตรงๆ ได้ความว่าเธอรถเสียใกล้ๆคอนโดของเดือนพอดี ประกอบกับความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนอันดีงาม เธอจึงตัดสินใจโทรศัพท์เรียกผู้ชาย เอ๊ย อะแฮ่มๆ แก้ใหม่ เรียกเพื่อนชายที่สนิทที่สุดซึ่งก็คือเดือนออกมารับ และจะขออาศัยห้องของเดือนเป็นที่หลบภัยชั่วครู่ ก่อนที่รถของเธอซึ่งเรียกช่างซ่อมมาแล้วจะซ่อมเสร็จ เหตุการณ์ก็มีแค่นี้ จบนะ
แต่เขาก็ยังไม่ลดอคติที่มีต่อเธอลงหรอกนะ
“พี่เคียงกินสตรอเบอร์รี่มั้ยคะ หนูซื้อมาไว้ในตู้เย็นห้องเดือนเต็มเลย เพราะเจ้าตัวไม่ค่อยชอบทานผลไม้ เห็นแล้วอดจะบังคับไม่ได้”
เธอเล่าไปก็หัวเราะไป จากการคุยกันไม่กี่ประโยคของเรา เคียงกายสรุปได้ว่า เธอรู้จักกับเดือนดีพอตัวเลยล่ะ แหงล่ะ ก็เป็นเพื่อนที่สนิ๊ดสนิทกันนี่ ไม่รู้สิแปลก
แล้วเขาเป็นอะไรเนี่ย ทำไมต้องแซะนางในทุกๆเรื่อง ต้องเป็นเพราะเธอเรียกชื่อต้นของเขาแน่เลย ใช่ๆ
“ไม่ล่ะ พี่ไม่ค่อยชอบน่ะ”
ได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆเป็นคำตอบ
“มีนรู้จักเดือนมานานแล้วเหรอ”
เริ่มยุทธการเก็บความรู้รอบตัวเกี่ยวกับเดือนจากเพื่อนสนิท ลุย
“ค่ะ เห็นแบบนี้นะคะ เดือนเป็นคนรักสัตว์มากๆ มีครั้งหนึ่ง มันเคยเลี้ยงหนูแฮมสเตอร์ แล้วโดนแมวข้างบ้านคาบไปกิน ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อค่ะว่าจะได้เห็นเด็กผู้ชายอายุสิบหกนั่งร้องไห้”
อืม ข้อนี้เขารู้ดี สังเกตจากการที่มันดูแลบูบู้อย่างดี ไปไหนก็พาไปด้วย อย่างวันนั้นขี่บิ๊กไบค์มา ยังอุตส่าห์เอาลูกรักยัดในอกเสื้อมาด้วย ยอมเขาเลย
แต่แปลกตรงไหนที่ผู้ชายอายุสิบหกจะร้องไห้ไม่เป็น โตแล้วก็ร้องได้ ถ้าเรื่องนั้นมันสะเทือนใจจริงๆ
เขายังเคยร้องไห้เพราะแมวที่บ้านคาบปลากัดที่อุตส่าห์กัดฟันอดมื้อกินมื้อเพื่อเอาเงินเป็นพันๆไปซื้อ ถึงจะร้องเพราะเสียดายเงินก็เหอะ
โอเค มันต่างกันสินะ ก็ได้ๆ
“แต่มีนไม่อยากจะเม้าเรื่องนี้ค่ะ เห็นใจกว้างใจดีเอื้อเฟื้อกับทุกคนแบบนี้นะคะ จริงๆแล้วมันเป็นคนที่โคตรจะหวงของมากๆค่ะ อะไรที่เป็นของมันนะคะ เพื่อนไปแตะนี่ไม่ได้เชียว โอเค สำหรับคนที่ไม่รู้มันก็ไม่ว่า แต่สำหรับเพื่อนสนิทอย่างกลุ่มนี้นะคะ โดนยับ”
อื้ม ปากบอกไม่อยากเผา เชื่อว่าเธอไม่อยากเผาเพื่อนเลย มีน
เดือนเป็นคนหวงของเหรอ
แล้ว การที่มันมักจะฝากบูบู้ไว้ให้เขาเลี้ยง ให้เขาดูแล โดยทิ้งไว้เป็นวันๆนี่ใช่อาการหวงของแบบที่มีนพูดหรือเปล่า
นั่นสินะ เคียงกายนี่คงจะเพ้อเจ้อใหญ่แล้ว บูบู้ไม่ใช่สิ่งของสักหน่อย
แล้ว การที่มันเอากระเป๋ามาฝากเขาไว้ตอนแข่งกีฬาล่ะ
กุญแจห้อง
โทรศัพท์มือถือ
กระเป๋าตังค์
กุญแจรถ
อะไรต่อมิอะไรที่จำเป็นในชีวิตประจำวัน
แล้ว แล้วมันใช่ของเดือนรึเปล่าวะ
ไหนบอกว่าโคตรจะหวงของ มาฝากเขาเอาๆ แบบนี้เหรอเรียกหวงของ
“อย่างบิ๊กไบค์นะคะ มันไม่ให้ใครซ้อนเลย ไม่รู้หวงอะไรของมัน”
แล้ว ที่ให้กูซ้อนตอนนั้นมันหมายความว่ายังไง
“แล้วกุญแจห้องนะคะ ถึงจะเห็นว่าเป็นเพื่อนสนิท ก็ไม่แม้แต่จะได้แตะ ใครจะมาห้องต้องทักมันก่อน”
พอที ที่กูมีกุญแจสำรองของมันคืออะไรกัน
มีน เธอกำลังโกหก ข้อมูลที่รับรู้จากปากเธอมันสวนทางกับการกระทำของเดือน
หยุด ยิ่งฟังยิ่งสับสน ยิ่งงุนงงไม่เข้าใจ
แต่อะไรก็ไม่เท่า เสียงมีนเริ่มจะไกลห่างเขาออกไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ
“พี่เคียง พี่เคียง”
ตัวเขากำลังจะเข้าสู้ห้วงนิทรา
ในความฝัน เหมือนความจริง
ทำไมเขาถึงกลับมาที่นี้ ตรงหน้าล็อคเกอร์ของคนที่ไม่อยากจดจำ เหมือนภาพความทรงจำเก่าๆจะย้อนกลับมา จริงสิ อดีตที่อยากลืม กับความรู้สึกเจ็บใจนิดๆตอนเป็นเด็ก ก็นะ ยังไงเด็กก็คือเด็กวันยังค่ำ ผู้ใหญ่มองว่าเป็นเรื่องเร็ก แต่กลับกันเด็กกลับมองเป็นเรื่องสะเทือนใจ หนึ่งในนั้น คือเรื่องของ…
ความรัก
ความรักที่เขาไม่อยากจะนึกถึงจริงๆเลย
ใครๆก็บอกว่าเปลวเพลิงหล่อ เขาเชื่อเรื่องนั้นอย่างสนิทใจเพราะเมื่อได้เห็น เขาก็ว่ามันคือความจริง
เปลวเพลิงน่ะ ทั้งสูง ทั้งหล่อ ทั้งเท่ห์
ใครๆก็ชอบมันกันทั้งนั้น หนึ่งในนั้นไม่ยกเว้นเขาด้วย
ก็นะ… เพิ่งรู้ว่าตัวเองชอบผู้ชายก็ตั้งแต่เจอเปลวเพลิงนี่ล่ะ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่สี่ ที่เพิ่งย้ายเข้ามากลางเทอม ซึ่งเขาเชื่อว่า มันย้ายมาพร้อมโครงการตึกใหม่ ที่พ่อมันทุ่มให้โรงเรียน หรือจะเรียกว่าสินบนก็ไม่แปลก
“เย็นนี้ฉันจะเอาจดหมายรักไปใส่ในล็อคเกอร์ของเปลวเพลิง”
“วี๊ดดดดด ดีจังเลย แกกล้าจัง”
เขามองภาพเด็กนักเรียนหญิงเดินผ่านไปพร้อมความอิ่มเอมใจที่เย็นนี้เธอจะได้บอกความในใจที่ซ่อนไว้ให้ผู้ชายที่แอบชอบได้รับรู้
แต่เธอคงไม่รู้ ว่าเธอคิดผิดตั้งแต่ต้นแล้ว ที่แอบชอบผู้ชายอย่างเปลวเพลิง
ทั้งเจ้าชู้ และไม่มีหัวใจ
“ฮึก ทำไม ฉันทำอะไรผิด เธอถึงเลิกกับฉัน เปลวเพลิง”
เพียงหนึ่งวัน เขานั่งมองภาพผู้หญิงคนเดิม ที่จากไปด้วยรอยยิ้ม แต่กลับมาด้วยน้ำตาในวันถัดมา
สำหรับคนรักแล้ว เปลวเพลิงให้ค่าแค่หนึ่งวัน
ให้ค่าแค่หนึ่งวัน สำหรับคนรักที่เป็นผู้หญิง
เพราะว่าเด็กยังไงก็เป็นเด็กวันยังค่ำ ในโลกของเด็ก ชายรักชายคือตัวประหลาด
“เปลวเพลิง เราชอบนาย”
ผัวะ
“เตะเราทำไม”
“มึงไปตายซะอิตุ๊ด”
ในโลกของเปลวเพลิง ไม่ได้มีไว้สำหรับเขา เช่นเดียวกับหัวใจของมัน
สำหรับมันแล้ว เขาก็เป็นได้แค่…
“เป็นอะไรหน้าบูดหน้าบึ้ง ฮึ ไอ้ตัวเล็ก”
ใช่สิ เขาควรจะดีใจ ที่มีแค่ตัวเอง ที่มันจะพูดจาแบบนี้
แต่แล้วยังไง สุดท้ายก็เผลอเอาไปคิดให้ความหวังตัวเอง วันแล้ววันเล่า เขาควรจะจบความสัมพันธ์นี้แบบเด็กๆ คือเลิกคบกับเปลวเพลิงไปซะ หรือไม่ต้องมาเจอกันยิ่งดี
แต่ในโลกของเด็ก ไม่ได้ยกเว้นความยากของปัญหาที่ต้องแก้ไข ไม่มีเลเวล เพราะปัญหาแบบเด็กๆ มันก็แก้ยากพอกันกับปัญหาของผู้ใหญ่
เช่นความรักแบบวัยรุ่น
ทั้งที่ควรหยุดความสัมพันธ์ที่คิดเข้าข้างตัวเองแบบนี้ตั้งแต่จำความได้ว่าเปลวเพลิงไม่ได้ชอบผู้ชาย
แต่ลึกๆแล้ว การที่อีกฝ่ายเข้ามาดูแล ทำเหมือนตนเป็นคนสำคัญกว่าใครๆ มันทำให้ใจของเคียงกายยิ่งรู้สึกดี
และสุดท้าย ความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กันมันกลับทำร้ายตัวของเขาเอง
งานเลี้ยงรุ่นก่อนจบมอหก
เวลาได้เดินทาง พร้อมกับความรู้สึกที่ชัดเจน
“เอาน่า ขนาดกูยังเห็นเลยว่ามันดูแลมึงขนาดนั้น ใจกล้าหน่อย สารภาพไปเลยค่ะอิเคียง”
คุณนายเริ่มยุเขาเรื่อยๆ เมื่อเหล้าเข้าปาก
“อ่ะ ดื่มซักแก้ว แล้วไปลากมันมาสารภาพซะ”
คุณนายยื่นแก้วเหล้าสีใสให้เขา มันถูกบรรจุจนของเหลวในนั้นเกือบล้นออกมา เขากลั้นใจกระดกรวดเดียวหมด เหล้าร้อนผ่านลำคอ ยิ่งปลุกความกล้าขึ้นมา
“นายยยยยยย หนาย หนายไอ้บ้าเพลิงอยู่หนายยยย”
เขาเห็นหลังมันไวๆ
“เปลวเพลิงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”
…
“เมาป่ะนี่ พอแล้วไม่ต้องกินอีกแล้ว”
เขาลากมันมาแล้ว เขาลากมันมาจนได้
“ไม่มาวววววว”
เขาปัดป่ายมือไม้ของมันที่พยายามจะลากเขากลับบ้าน
จนในที่สุด ด้วยแรงที่มาจากไหนไม่รู้ของตัวเอง ก็สามารถหยุดมือหนาของเปลวเพลิง แถมยังดันอีกฝ่ายไปติดตู้ล็อคเกอร์
“เปลวเพลิง”
ได้โปรด ฟังกู
“กูชอบ อึก มึงนะ”
“…”
“ชอบมากๆเลย”
ไม่รู้ว่าร่างกายหลุดการควบคุมเมื่อไหร่ รู้ตัวอีกที ปากเขาก็สัมผัสปากนุ่มของอีกฝ่ายไปแล้ว
ก็… เป็นจูบแบบเด็กๆ เท่าที่จะให้มันได้
“ขอโทษที”
“…”
“กูไม่ชอบผู้ชาย”
เฮือก อะไรกัน
นี่ตัวเองเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ อื้อ ไอ้อาการปวดเนื้อปวดตัวนี่คงเป็นผลมาจากเหล้าเมื่อคืนวาน โอ๊ย นี่ไม่น่าดื่มเยอะถ้ารู้ว่าผลข้างเคียงมันจะกินเวลาตลอดเช้ายัน…
กี่โมงแล้ว
เขาควานหาโทรศัพท์ แต่ไม่พบ
จริงสิ
กวาดสายตามองรอบๆ ก็พบว่าตัวเองนอนบนเตียง เตียงเดิมกับตอนตื่นมาเมื่อเช้า ไอ้สลัด นี่กูยังอยู่ห้องหรรมเดือน
ควานหาโทรศัพท์บนหัวเตียง
อ่ะ เจอละ
หน้าจอลูกรักดับสนิท อะไรกันลูก ตื่นๆ จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน
เขารอเวลาเปิดเครื่องไม่นาน
หน้าจอก็ปรากฏเวลาที่แสดงให้เห็นว่าตัวเอง
หลับไปครึ่งชั่วโมงเองเหรอนี่
ตอนนี้สองโมงสี่สิบอยู่เลย
เห็นแจ้งเตือนเงียบๆแบบนี้ เพราะยังไม่ได้เปิดไวไฟน่ะสิ พอกดปุ๊บ รับไวไฟห้องเดือนปั๊บ
ตึ๊ง ตึ๊ง ตึ๊ง
สามสิบสายจากคุณนาย
หกสายจากคุณส้ม
แปดสายจากคุณกะทิ
และหลายๆสายจากผองเพื่อนแก๊งส่องเดือน
พร้อมกับไลน์ตัวเอง
Nine Napat เมาได้เละเทะอะไรขนาดนี้ กูไม่น่าให้มึงกินเหล้าจริงๆ
พร้อมแนบลิ้ง ที่นำไปยังเพจดังในเฟซบุ๊ก
‘สองคนนี้สรุปแล้วเขาเป็นอะไรกันคะ ดูดดื่มกันซะ แม่ของขึ้นตามเลย’
หลักฐานฟ้องชัด คนร้ายหนีไม่รอด
เพราะฆาตกรตัวจริงคือเขาเอง…
เขาฆ่าตัวเองชัดๆ
ที่เมาแล้ว ไปจูบกับเดือน
*TBC.............................................................................................
อดีตของเคียงกาย กำลังจะกลับมา ฮึฮึฮึ
-
:pig4: :pig4:
-
ไม่ใช่แค่อ็วกซินะ 5555
-
:pig4:
-
ชัดเจนหรือยัง
-
อย่าบอกนะว่าเมาแล้วไปปล้ำจูบเขา แล้วเรียกชื่อเป็นอีกคน ถ้าใช่สยองเลยเคียง :sad3:
-
อ๊ายยยย ที่เดือนเย็นชาด้วยเพราะจูบแล้วจำไม่ได้สินะ น้องเลยงอน
-
ว้ายๆ เมาแล้วไปจูบเดือนนี่เอง ส่วนยัยมีนนี่ยังไงคะคุณเธอ จะขิงพี่เคียงหรอ
-
:hao7: :hao7:
-
อ้าวเจ้ เจ้ไปจูบมาซะขนาดนั้นแล้วทำไมเดือนโกรธอ่ะ แล้วเปลวเพลิงมาไง คงไม่ใช่เจ้จูบเดือนแต่เรียกเปลวเพลิงนะเจ้ ไม่งั้นเจ้งานเข้าแน่นอนนน
-
จะอ่านอีกอ๊าาาาาา
จะอ่าน จะอ่าน จะอ่าน :hao5:
รักเจ๊เคียงมากมาย :oo1:
เรื่องนี้เหมาะเอาไปทำซีรีย์มากๆ
น่ารักมากๆเลย
-
คืนนั้นต้องมีอะไรอีกแน่เลย
-
เมื่อไรคู่นี้จะประกาศตัวเป็นแฟนสักที เคียงก็เพ้อมานาน เดือนก็แสดงออกมากขึ้นแล้ว แต่สถานะไม่ชัดเจนสักทีนะ จะยุให้มีหนุ่มมาแย่งเคียงซะเลยนิ
-
ประกาศตัวกันสักที :mew2:
-
:z2: ชุ้นรู้สึกว่ามันต้องมีอาร้ายยยย
-
:z3:ชุ้นรู้สึกว่ามันต้องมีอาร้ายยยย
-
:pig4:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:katai2-1:
-
เอาคนมาแย่งก็ดีเหมือนกันนะคะ รู้สึกหมั่นไส้พระเอก555 ถ้าอดีตที่หมายถึงเปลวเพลิงจะกลับมา และมาหาเคียงนี่คงแซ่บแรง555
-
ยังไงๆ
ทำไมย้อนไปอดีตที่มีเปลวเพลิง
หรือเคียงเมา
แล้วไปจูบเดือนแต่เรียกเดือนเป็นเปลวเพลิง :serius2: :serius2: :serius2:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ตอนเมาเจ้เคียงหล่อนเพ้อชื่อใคร เปลวเพลิงแน่เลย
เคียงกายมีปมแบบนี้นี่เอง
น้องเดือนอย่าทำร้ายพี่เคียงเลยนะ
แค่นี้ชีวิตแกก็รันทดพอแล้ว
ไม่แปลกใจเลยทำไมนางสติไม่ดี โดนทำร้ายมาเยอะนี่เอง 555555555555
รักพี่เคียงเหอะ สติแบบนี้มีคนเดียวในเล้าเป็ด เอ้ยในโลกจริงๆ
:laugh: :laugh:
-
จะเปนยังไงต่ออออ
-
อิเคี้ยงงงวววรีบๆบอกเค้าไปว่า ชอบบบบ
-
แล้วทำไมมีนถึงมาอยู่กับเดือนที่ห้อง...
-
#TWENTY
-เรื่อยๆเอื่อยเฉื่อย-
{Nine69}
เคียงกาย
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
พี่เขาตลกจังเลย
เคียงกายคือคนที่ทำกูขำไม่หยุด
เคียงกาย อิเหี้ย กูขำไม่หยุดละแม่ง เป็นคนที่ตลกเหี้ยๆ
ได้โปรด พี่คนนั้นเขาทำฉันหยุดหัวเราะไม่ได้
ใครๆก็ว่าเคียงกายเป็นคนตลก
ใช่ เพื่อนเขาเป็นคนตลก ทำให้ทุกคนตลก ทำให้ทุกคนหัวเราะ ทำให้ทุกคนยิ้ม ยกเว้นตัวมันเอง
เขามักจะมีความสุขเสมอเมื่ออยู่ใกล้เพื่อนรักคนนี้ กลุ่มของเขาก็คิดแบบนั้น แต่กับตัวเองที่โตมาพร้อมมัน หลายสิ่งหลายอย่างที่ผ่านๆมา ไม่ใช่เคียงกายที่เป็นเคียงกายในวันนี้ ตลกโปกฮาไปวันๆ ไม่คิดแม่งอะไร แต่เป็นเคียงกายที่มาได้จนถึงทุกวันนี้ กับเรื่องราวเศร้าๆ ที่ตัวเขาเองก็รับรู้มาเนิ่นนาน
“มึงงงงง วันนี้เปลวเพลิงลูบหัวกูด้วย ขนลุกสัด”
เขายิ้มอย่างรู้ทัน เมื่อช่วงพักกินข้าว เพื่อนรักตัวดีก็เปิดประเด็นนี้ขึ้นมา
“ตอแหลค่ะอิดอกเคียง มึงแม่งยิ้มไม่หุบแบบนี้ แน่ใจเหรอว่าขนลุก ไม่ใช่ว่าฟ้าแลบแปลบปลาบไปทั่วร้างแล้วหรอกนะ ระริกระรี้เชียว”
“ฟัค ใครบอกกูเป็นอย่างนั้น”
“ก็เนี่ย ยิ้มไม่หุบเลย”
เขายังแกล้งแหย่มันไม่เลิก จนเคียงกายเชื่อจริงควักกระจกออกมา คนอะไรไม่รู้ว่าตัวเองกำลังยิ้ม ต้องเอากระจกมาส่องดู
หึ ตลกชะมัด
แต่ที่แน่ๆ เคียงกายของนี่ กำลังมีความรักล่ะทุกคน
“มึง ไอ้เปลวเพลิงมันชวนกูไปกินข้าวบ้านมัน”
“ฮันแน่ คนนี้นี่ยังไง คิดอะไรกับเพื่อนกูรึเปล่าค้า”
ทุกๆครั้งที่มันวิ่งหน้าตั้งมาหาเขา มันก็จะมีแต่เรื่องเล่าของเปลวเพลิง นักเรียนชั้นมอสี่ที่เพิ่งย้ายเข้ามาเรียนกลางคันทุกครั้งไป
แล้วเขาก็มักจะชงให้มันได้กันเร็วๆ
ไม่ใช่ไม่รู้ แต่ถ้ามันเป็นความสุขของเคียงกาย ชายที่มอบความสุขและรอยยิ้มให้คนอื่นมามากพอแล้วอย่างมัน สมควรแล้วที่จะได้รับกลับบ้าง
แต่ลึกๆแล้วเราทั้งคู่ต่างรู้ดี
ว่ามันไม่มีวันเป็นไปได้
“อิเคียง เป็นอะไรคะมานั่งร้องห่มร้องไห้”
เขารีบทรุดนั่งแล้วจับไหล่เพื่อนรักที่นั่งสะอึกสะอื้นใต้ต้นไม้ใหญ่ข้างลานกีฬากลาง คาดว่าดวงตาบวมเป่งแบบนี้ มันคงร้องไห้มาได้สักพักแล้วล่ะ
“มึง ฮึก กู…”
ไอ้เปลวเพลิง มึงทำอะไรเพื่อนกู
“กูสงสารผู้หญิงพวกนั้น”
พวกไหนกัน
“คนที่ถูกเปลวเพลิงบอกเลิก”
เขาลูบไหล่เพื่อนแผ่วเบา พยายามปลอบโยนจนมันหายสะอึก
“แล้วกูร้องไห้ทำไม”
อิเคียง มึงมันไม่สติ พอหายสะอึกสะอื้นมาถามกูแบบนี้ซะงั้น
“เผื่อมึงโดนปฏิเสธบ้าง ร้องไว้ก่อน”
แล้วเราทั้งคู่ก็ระเบิดหัวเราะลั่น
จากนั้นเสียงก็เงียบลง
“คงไม่มีวันนั้น”
มีสิเคียงกาย เขาเชื่อว่ามันต้องมี
เพื่อนรักของเขาเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีเสมอ
เพราะใครๆก็บอกว่าเคียงกายน่ะยิ้มเก่ง เอ่อ ยิ้มที่เป็นยิ้มจริงๆนะ คิดอะไรกันเนี่ย
“กูแม่งนั่งรอมันจนร้านไอศกรีมปิด มันก็ยังไม่มา มึงรู้มั้ยพอกูโทรไปหามันบอกว่าไง”
“…” เขาเงียบตั้งใจฟังอย่างดี
“เดตอยู่”
ขนาดตอนพูดถึงเปลวเพลิงกับคู่เดต รอยยิ้มมันยังไม่หุบเลย
คงมีแต่เขาเท่านั้นล่ะ ที่รู้ว่าเคียงกายไม่ได้ยิ้มเก่ง
เพียงแต่มัน ซ่อนความรู้สึกเก่งก็เท่านั้นเอง
“แล้วทีนี้จะทำไงต่อ”
“หมายถึงอะไร”
“เอ้า ก็มึงไง ยังจะไปกินกับมันอยู่มั้ย”
“เชิญไปกินกับคู่เดตมึงเหอะ ไอ้ควายเปลวเพลิง”
เป็นอีกครั้งที่มันเก็บความรู้สึก แล้วกลบเกลื่อนได้อย่างดียิ่ง
แต่เขามองปราดเดียวก็รู้
“มึง เปลวเพลิงติดฝนอยู่ที่โรงเรียน”
เป็นสายโทรศัพท์แรกของวันที่โทรเข้ามาในวันหยุดเช่นนี้
“มึงจะไปยังไง”
ใช่สิ เขายังนึกภาพไม่ออกเลย เพราะจากบ้านเคียงกายไปโรงเรียน ไม่ใช่ระยะทางใกล้ๆ ประกอบกับสายฝนที่ซักสาดกระหน่ำจากท้องฟ้าตอนนี้ พอไปถึงโรงเรียนคงได้เปียกม่อลอกม่อแลก
“น่าจะมีรถประจำทางไปลงใกล้ๆโรงเรียนอยู่มั้ง”
“อืมๆ อย่าเป็นไข้ให้เห็นก็แล้วกัน”
ความคิดใครความคิดมัน ชีวิตใครชีวิตมัน เขาไม่ขัดหรอก ถ้าเพื่อนจะไป
แต่นี่ก็จะขอเปียกฝนไปกับเพื่อนแล้วกัน
เรามาถึงป้ายสุดท้ายที่ต้องลง และพบว่ามันห่างจากโรงเรียนเกือบหนึ่งกิโลเมตรได้
“เอาวะ เดินก็เดิน”
แต่เสียงโทรศัพท์ของเคียงกายก็ดังขึ้นขัดซะก่อน
“อะไรนะ เพื่อนมึงมารับไปแล้ว อือๆ ไม่เป็นไร”
มันวางสายแล้วเงยมองหน้าเขา
“ถือว่ามาชมธรรมชาติยามสาย”
ตลกแล้วเคียงกาย
ในเวลาแบบนี้ยังจะยิ้มอยู่อีก
แต่เพราะมันยิ้ม เขาเลยยิ้มตาม
ไม่นาน เขาก็พบว่า ไอ้อาการแอบชอบเพื่อนสนิทของเคียงกายมันเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ และเรื่อยๆ จนเวลาล่วงเลยมาเกือบปี ทุกคนกำลังจะจบมอหก และไปศึกษาต่อตามความฝัน
แน่นอนพวกเขามีความฝัน
“มึงว่า ไอ้เปลวเพลิงมันจะไปเรียนต่ออะไรวะ มันไม่เห็นบอกกูเลย”
“ก็ไปถามสิคะอิเคียง”
“เอ๊ะ กูถามให้มึงช่วยคิด”
เอ้า มาพาลเพื่อนซะงั้น
เขาก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือนิยายที่ยืมมาจากห้องสมุดต่อ
“จริงเหรอ มึงจะไปเรียนแถวภาคเหนือสินะ หือ ไปเป็นหนุ่มเหนือผิวขาว ฮ่าๆ มึงนี่นะจะลงเรียนแพทย์ ถุย ไอ้หอกหัก ตลกกว่านี้มีอีกมั้ย”
เคียงกายแม่ง โทรไปถามมันตามเขาบอกจริงๆด้วย
“มันจะไปเรียนต่อแพทย์ที่มอXXX”
“ไปไกลนะเนี่ย”
เกิดความเงียบชั่วอึดใจ เราจ้องมองกัน
“นาย มึงยิ้มอะไรวะ”
“มึงล่ะยิ้มอะไร”
เป็นคำตอบที่ถามคนถามกลับ
“เปล่า กูแค่ยิ้ม”
โกหก มึงไม่ได้ยิ้ม เพราะแค่ปากมึงฉีกกว้างนั่นเรียกว่ายิ้ม
ตลกจริงๆด้วยเคียงกาย คนที่รู้สึกเศร้าแล้วแกล้งยิ้มออกมาเนี่ย มันตลกจริงๆ
“มึง”
ในงานเลี้ยงรุ่นฉลองจบมอหก เพื่อนรักที่ลากผู้ชายออกไปสารภาพรัก กลับมาแบบร่างไร้จิตวิญญาณ มันเดินโซซัดโซเซเหมือนจะล้มถ้ามีลมลูกเล็กพัดมาปะทะ
เขาเดินเข้าไปหาเพื่อน
“ถ้ากูเป็นผู้หญิงมันจะรักกูมั้ยวะ”
เคียงกายยังคงเป็นคนตลกจนวินาทีสุดท้ายที่เหมือนถูกหักอก
แต่ว่าตอนนี้เขาตลกไม่ออก ในคำถามซ่อนความเจ็บปวดเอาไว้ เพื่อนรักของเขากำลังร้องไห้ แม้ไม่มีน้ำตา
‘คงไม่มีวันนั้น’
นี่ไงล่ะ วันนั้นที่มึงพูดถึง
จริงๆด้วย คงเพราะมึงร้องไห้เสียน้ำตากับผู้หญิงที่ถูกเปลวเพลิงปฏิเสธมานักต่อนักแล้ว วันนี้เลยไม่มีน้ำตาแม้สักหยดให้เห็น
หรือว่าเพราะที่มึงร้อง มึงคิดมาตลอดว่ามึงจะต้องถูกปฏิเสธแบบนั้นกันแน่
“วันนี้ทำไมมึงไม่ยิ้มอีกล่ะ”
จู่ๆเขาก็ถามคำถามไปแบบนั้น เลยได้รับประโยคแหวตอบกลับมา
“ไอ้บ้านาย กูอกหักยังจะมาให้ยิ้มอีก”
แต่ตอนนี้มึงกำลังยิ้ม
มึงทำกูตลกอีกแล้วเคียงกาย มึงมันคือคนตลก
เปล่านะ เขาไม่ได้เหมือนเคียงกายที่จะกลบเกลื่อนความรู้สึกตัวเองแล้วยิ้มออกมา
ไม่เลย เคียงกายมันตลกจริงๆ ตลกจริงๆด้วย ฮะๆ เพื่อนเขานี่ตลกจังเลย
“นายมึงร้องไห้ทำไม”
“อะไรกัน กูแค่ตลก”
“…”
“ฮะฮะฮ่า นี่ไง กูกำลังยิ้ม กูกำลังยิ้มเพราะกูตลกมึง”
Nine Napat เมาได้เละเทะอะไรขนาดนี้ กูไม่น่าให้มึงกินเหล้าจริงๆ
เพื่อนตัวยุ่งก่อเรื่องให้ชวนปวดหัวอีกแล้ว คนอย่างนายนภัทรต้องเอามือกุมขมับ เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วเห็นภาพตรงหน้าจอถูกโพสต์ลงบนเพจดังในเฟซบุ๊ก โอ๊ยให้ตาย อิเคียงกายมึงจะก่อเรื่องได้ตลอดเลยสินะ
ข้อความถูกส่งไปเกือบสิบชั่วโมงแล้ว ตอนนี้มันกำลังขึ้นอ่าน
เขาเฝ้ารอการตอบกลับมาอย่างใจจดใจจ่อ
มึง
ทำไงดี
กูไม่รู้ กูเมา ฮืออออออออ ไม่น่าเลย
น้องเขาจะโกรธกูเปล่าวะ
ทั้งเช้าแม่งเมินกูยันเย็น
ฮือ มึงกูตายแน่ งานนี้กูไม่รอด
อีกหนึ่งนาทีผ่านไป มันกลับมาตอบอีกรอบ
มึงกูไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว
น้องเขาไม่เคยบอกด้วยว่าชอบผู้ชาย
แล้วกูไปทำอย่างนี้กับเขา ไม่แปลกที่มันจะเมินกูทั้งวัน
เคียงกายมันลนลาน เขาจับได้เพราะมันพิมพ์ประโยคที่มันเล่าซ้ำ
สักพักมันตอบกลับมาอีกรอบ
มึง กูไม่อยากได้ยินคำนั้น
Nine Napat คำไหน
ขอโทษครับ
ผมไม่ชอบผู้ชาย
*TBC......................................................................................
เรื่องดราม่ามันก็มีแค่นี้แหละเจ้าค่ะ แต่เดือนเป็นอะไรนี่ไม่มีใครรู้
ตอนหน้าจบมาม่าแล้ว นิยายเรื่องนี้ไม่มีมาม่า ฮื่อออออออออ
-
ตอนนี้อยากรู้ว่าเดือนโกรธอะไรเจ้เคียงแค่นั้นเลยยยย
-
น้องเดือนโกรธที่เคียงไปจุ๊บเค้าแต่จำไม่ได้ชิมิ
รอตอนต่อไปอย่างใจจดเลย
คนคิดบวกและเอ๋อๆมึนๆแบบเคียงนี่น่ารักจัง
-
เดือนแกเป็นอะไร รีบบอกๆเจ้เคียงไปปปป นางสติแตกแล้ว
:z3: :sad5: :sad5:
:pig4:
-
:m17: :m17:
-
ยังไงหว่า งง มาต่ออีกนะครับ นานมากๆ
-
:pig4: :pig4:
-
อะไรยังไงคะเนี่ยย
-
สงสารเคียงอ่ะ คนที่เก็บความรู้สึกทุกอย่างไว้มันจะอึดอัดแค่ไหน แล้วยังมาโดนเมินอีก มีอะไรก็พูดกันให้เคลียร์ๆสิเดือน!!
-
สงสารเคียง
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
?
-
:hao4:
-
อย่าทำตัวนางเอกละครนะคะเจ้เคียง
คุยกันให้รู้เรื่องไปข้าง
สตรองไว้ค่ะ!
-
อ่านพาทอดีตแล้วแบบ :z10:
-
เดือนมาบอกให้ไว
สงสารกายมาก :hao5:
-
เดือนเริ่มตึงไปตั้งแต่รู้ว่าเคียงจำไม่ได้นะ
เพราะตอนตื่นมายังแกล้งยั่วแต่งตัวอยู่เลย
นี่ว่านางแค่เคืองที่ไปจูบเค้าแล้วตังเองจำไม่ได้ซะเอง
เหมือนได้คนที่ชอบเป็นแฟน
แล้วว่าต่อมาเค้ามาถามว่า เป็นตอนไหนงี้ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนขอ
5555555555 สงสารเคียงกาย เก็บทุกอย่างไว้ภายใต้รอยยิ้ม
เป็นคนประเภทที่ถ้าร้องไห้ออกมาจะดูน่าสงสารที่สุดเลย
-
เดือนโกรธที่เจ้เคียงเมาแล้วเรียกเปลวเพลิงใช่มั๊ยเนี้ยย
งานนี้มีง้อแน่ๆเจ้เคียงจะรู้ตัวมั๊ยเนี้ย เดือนเล่นไม่คุยด้วยเลยขนาดนี้ สงสาร :z3: :z10:
-
คิดถึงเจ้เคียงงงงงงงง
-
เห้อ!! จะโดนแบบเดิมอีกรึป่าวเนียะ
-
อย่าพูดประโยคนั้นกับเคียงก่ยนะเดือนขอร้อง
-
น้ำตาจิไหลลลล น่าสงสารเคียงกายยย ปล่อยเปลวเพลิงมันไปปปปปป :hao5:
-
#TWENTY-ONE
-เรื่อยๆเอื่อยเฉื่อย-
{Muscle}
ซิกแพ็คเดือนเป็นของล่อใจ
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
การได้รับรู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไปเมื่อคืน ทำให้อดจะช็อกและกังวลกับผลที่กำลังจะตามมาไม่ได้ ไม่สิ นี่ไม่ใช่แค่ร้อนรน แค่ช็อก เคียงกายกำลังลนลาน ลนลานจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่คิดว่าตัวเองกล้าไปทำอะไรแบบนั้นกับน้องมันได้ไง ใช่ เขาไม่ปฏิเสธหรอกว่าชอบน้องมัน ถ้าเป็นคนที่ชอบ ตัวเองก็อยากจะทำอะไรแบบนั้นด้วย แต่เงื่อนไขทั้งหมด มันไม่ได้อยู่ที่ เขาชอบเดือน มันอยู่ที่ว่า น้องเขาจะชอบตอบรึเปล่า หรืออีกเงื่อนไข ซึ่งเขาไม่อยากให้มันมาเป็นตัวแปรในสมการที่สุด คือ น้องมัน…ไม่ชอบผู้ชาย
นั่งลนลานทำอะไรไม่ถูกอยู่ห้องเดือนซะนาน ก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองควรออกไป ควรกลับห้อง ห้องที่เป็นห้องของเคียงกายเสียที
ไว้ค่อยมาขอโทษ
โอเค ยอมรับก็ได้ว่าเวลานี้ ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้ามันเลยจริงๆ
ว่าจะทำตัวเป็นนางเอก ไปนอนกอดหมอนมือก่ายหน้าผาก คิดฟุ้งซ่านอยู่ที่ห้อง แต่บทก็ไม่เคยให้กูเป็นซักที
เพราะไลน์เจ้ากรรมนายเวรดันเผือกดังขึ้นน่ะสิ
KU’s Mine มารับหน่อย กูอยู่สนามบิน
ฮะ
เคียงไงไอ้สลัด มึงเป็นใคร ต้องการอะไรจากกู
บางทีก็งงว่ากูอยู่โหมดอะไร ระหว่างเศร้าหรือกวนตีน หรือนี่จะเป็นคนที่อยู่โหมดจัญไร เพราะเวลาไหนก็กวนตีนได้ตลอดเวลา ปั้ง
KU’s Mine มึงล่ะเป็นใคร มาตอบไลน์คนอื่นทำไม
มึงซื่อหรือมึงโง่เนี่ย ฮ่วย
เคียงไงไอ้สลัด จะมาทำไมไม่บอกนี่ก่อนวะ
KU’s Mine ทำไม กูเฟี้ยว
มึงเฟี้ยวแล้วเกี่ยวอะไร
เคียงไงไอ้สลัด ตอบดีๆ
KU’s Mine : D
แนะ มันเล่นเขาแล้ว
เคียงไงไอ้สลัด ตกลงจะให้ไปรับมั้ย ไอ้เหี้ยคู่
KU’s Mine มาๆ ไม่ต้องเอาไอ้เคียงกายมานะ กูแม่งไม่อยากเจอ
ไอ้ฟักผัก กูไม่ไปแล้วใครจะไปรับมึง ความกวนตีนไม่สิ้นสุดนี้มึงได้จากใครมา ไม่สิ ต้องถามว่า มึงเผื่อแผ่ให้ใครไปแล้วบ้าง
เพราะไอ้สลัดผักฟักทองนี่ คือพี่กูเอง
เคียงคู่ ชูชื่นมากับ เคียงกาย เฮอะเหอ ช่างตั้งชื่อได้นะบ้านนี้
เขาหนีออกมาจากห้องเดือนโดยไม่ลืมจะทิ้งโน้ตเล็กๆแปะบอกไว้ ว่ากลับแล้วนะ ความจริงก็อยากจะอยู่บอกเองหรอกนะ แต่เพราะเจ้าของห้องดันออกไปข้างนอกเวลานี้พอดี จริงๆนะ นี่อยากจะบอกเองกับปาก
ไม่ได้เปิดประตูมา แล้วโล่งใจที่ไม่เห็นเดือนอยู่ในห้องหรอกนะ
ก็ได้ เขายังไม่กล้าเจอเดือนเวลานี้ ก็เมื่อเช้ามันไม่รู้อ่ะ ว่าตัวเองทำอะไรลงไป พอมารู้แล้วมันเขินแปลกๆ
แต่ที่สำคัญกว่านั้น เขากลัวคำตอบของน้องมันจริงๆ
เอาเป็นว่า ขอหลบไปพักหลังฉากคนตลกก่อนแล้วกัน นางเอกในละครน่ะไว้ทีหลัง
กลัวว่าถ้าไปตามตื๊อน้องมากๆแล้วจากนางเอก จะได้กลายเป็นนางรองเสียเอง
มันหมดยุคที่เราจะต้องนั่งแท็กซี่มารับพี่ชายแล้ว
อย่างเคียงกายคนแมน ซุป’ตาร์ 2017 และพ่วงไฮโซโก้หรู ต้องฟีโน่ยามาฮ่าสีชมพูด็อกด๋อยที่แม่ซื้อมาฝากเมื่อครั้งมาเยี่ยมลูกที่มหาวิทยาลัย
ฮ่วย แม่ช่างรู้ใจว่านี่ชอบสีชมพู
ใช่ เคียงกายชอบสีชมพู
โคตรชอบ
แบบตอนรับกุญแจรถมาไม่ได้กัดฟันเหมือนโดนบังคับเลย ไม่เลย ไม่จริงๆนะ
คือเวลานี้ก็ยังทำใจไม่ได้ที่ต้องขี่มันมารับพี่
ให้มันเป็นสีชมพู๊ววววววววววว
พอมาถึงสนามบิน กูต้องมาทนเห็นภาพอะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย
“พี่ชายขา ช่วยหยิบลูกโป่งบนนั้นให้หน่อย”
เด็กน้อยที่แต่งตัวสุดชิค ด้วยโค้ทกันหนาวสีชมพูสีเดียวกับฟีโน่ลูกรักของเขา เขย่าขากางเกงเขาพึ่บพั่บ แล้วชี้ให้ดูลูกโป่งที่ลอยไปติดอยู่ตรงแผ่นป้ายที่เขียนว่า XXX Airport ซึ่งอยู่สูงเหนือหัวเคียงกายขึ้นไปกว่าสามสิบเซ็น
สงสารเด็กมากๆ แต่พี่จะขึ้นไปเอายังไง
“เดี๋ยวพี่พาไปหารปภ ให้พี่เขาขึ้นไปเอาให้นะครับ”
เลยก้มตัวลงไปทำข้อตกลงกับเด็กน้อย เด็กหญิงตอนแรกจะเบ้ปากร้องไห้ แต่กลายเป็นพยักหน้าหงึกหงักซะอย่างนั้น นี่แหละเขาเรียกว่า มนต์เสน่ห์เคียงกาย มัดใจชายก็ได้ เด็กน้อยก็ดี ไปเรื่อยเว่อร์ ฮ่าๆ
เรากำลังจะจับจูงมือกันไปยังป้อมรปภ ที่ตั้งอยู่ไม่ไกลคอยคุ้มกันและเตือนภัยให้ผู้โดยสารที่มาใช้บริการสนามบินนี้ให้ปลอดภัย
“ไม่ต้องห่วง สาวน้อย”
แต่มีเสียงแทรกขึ้นมาจากทางด้านหลัง เขาหันไปมอง ด้วยความสูงที่ต้องตะลึงงั้น กับรูปร่างใหญ่โตสมชายชาตรี นี่แหละ คือคนที่จะมาช่วยเด็กหญิงตัวน้อยๆ กับเสื้อโค้ทสีชมพูโลกสดใส เขาคือนายคนแปลกหน้า
“เดี๋ยวพี่ชายคนนี้จะช่วยหยิบให้เอง”
เขาคือความหวังน้อยๆแต่ยิ่งใหญ่ของพวกเรา
“หลบไปสิไอ้เวร มายืนขวางกูอยู่ได้”
ฮะ
แล้วไอ้เคียงคู่มันก็ก้าวออกมาจากด้านหลังของคนแปลกหน้า ด้วยการขยับออกขวา แล้วมายืนเต๊ะท่าเท่ห์
“ไหน ลูกโป่งมันอยู่ที่ไหน”
เขามองพี่ชายร่วมสายเลือดด้วยความเอือมระอา
ความหวังอันยิ่งใหญ่ของแม่สาวน้อย มลายหายไปสิ้น เพราะไอ้เคียงคู่
“นั่นค่ะ”
แต่เด็กหญิงกลับชี้ไปยังลูกโป่งที่ค้างเติ่งอยู่อย่างมีความหวัง
“พี่ว่าเราไปหารปภเถอะนะ เพราะ…”
“แต่พี่จะขึ้นไปเอาได้เหรอคะ”
ใช่สิหนู
เพราะไอ้เคียงคู่น่ะ มันสูงเท่ากู
“ฮ่วย กูอุตส่าห์จะได้เป็นพระเอก แม่ง ไอ้เวย์ ไปเอาให้เด็กซิ”
แล้วมันก็หันไปพูดกับคนแปลกหน้าคนเดิม อ้าว มึงรู้จักกันใช่มั้ยสรุป
“นี่เวย์ ลูกพ่อแมน แม่กวาว”
ผัวะ
อดจะขบฟันเบาๆเจ็บแทนพี่ชายตัวเองไม่ได้ แต่สมน้ำหน้ามันมากกว่า ดีพี่เวย์ โขกกะโหลกขี้เลื่อยของไอ้เคียงคู่มันออกมา
“เป็นเพื่อนสนิทกู แต่เป็นเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อนะมึง ฮ่าๆ”
แล้วมันก็ขำมุกที่ตัวเองปล่อยออกมาเป็นวรรคเป็นเวร อือ ขำจริง ขำ ฮะฮะฮ่า ขำ
“มึงเชื่อมันเหรอ” พี่เวย์หันมาถามเขา
ส่ายหัวปฏิเสธอย่างยิ่ง ใครจะเชื่อคำพูดไอ้บ้าเคียงคู่ ขนาดคำพูดตัวเองทุกวันนี้เขายังไม่เชื่อเลย
“แล้วมาถึงกันนานยัง” เขาตั้งคำถามบ้าง
“รอจนเยี่ยวจะแตก” แหมมึง ห้องน้ำเขาก็มีให้เข้า โง่เองช่วยไม่ได้ที่มารอกู นี่ใคร เคียงกายฟีโน่สี่สิบนะฮ้า สี่สิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง ฮ่าๆ
“แล้วจะพักไหนวะ”
“ห้องมึง”
“พูดใหม่ซิ”
“ห้องมึง”
“ให้โอกาสอีกรอบ”
“ห้องมึง”
“อีกรอบซิ”
“ห้องมึง”
“กี่คน”
“สอง”
รวมกูเป็นสาม ไอ้ควาย ห้องกูแคบเท่ารูหนูเหอะ
แล้วยัง ข้าวของจากชมรมเชียร์ แค่คิดภาพก็นึกไม่ออกแล้วว่ามึงจะไปนอนกันได้ยังไง
แต่ชื่อเดียวที่นึกถึงเมื่อยามทุกข์ยาก คงหนีไม่พ้น อิคุณนาย
เคียงไงไอ้สลัด นายยยยยยยย มึงช่วยกูหน่อย
Nine Napat เรื่องเดือนไปจัดการกันเองค่ะอิดอก กูเพิ่งเลิกกับผัว
ดีเลย นายเพื่อนรัก เพราะว่า…
เคียงไงไอ้สลัด ไม่ใช่เรื่องเดือน พี่กูเพิ่งมาถึง ไปอยู่กับมึงก่อนได้ป่ะ
Nine Napat ไอ้เคียงคู่มาเหรอคะ
นั่น เห็นมั้ยว่าไม่มีใครเคารพไอ้เคียงคู่ มดตัวเดียวก็ไม่มี นิสัยระยำตำบอนแบบนี้ ล่าสุดกูด่าพี่กูในใจอย่างกับมันไปทำใครท้องหรือฆ่าข่มขืนใครก็ไม่ปาน
เคียงไงไอ้สลัด อืม ว่าไง ห้องมึงได้มั้ย
Nine Napat อือๆ มาโลดค่ะ กูจะได้คิดบัญชีแค้นที่มันจิ๊กปากกาหลากสีกูไปเมื่อตอนมอหนึ่ง
แค้นตั้งแต่ชาติปางก่อน มึงยังไม่หายโกรธมันเหรอวะ
“คุยกับใครวะ ทำหน้าทำตาหยุบหยับ”
คงไม่มีใครเข้าใจความหมายของคำว่าทำหน้าทำตาหยุบหยับเพราะมันคือศัพท์บัญญัติเคียงคู่สถาน
“หาที่อยู่ให้มึงไง”
“อ้อ เวย์สั่งอะไรก็ได้มาให้กูแดกดิ๊”
มันไม่ซักไซ้ไล่ความหันไปบงการพี่เวย์เพื่อนรัก พี่เขาหันมาแล้วทำหน้างง
“เอสเปรซโซ่ ใส่น้ำตาลเยอะๆแก้วหนึ่งครับ”
เมื่อเห็นว่าพี่เวย์ไม่สนใจ ก้มเล่นโทรศัพท์ต่อ มันเลยกวักมือหยอยๆเรียกพนักงานมาสั่งเอง
พอมือได้จับโทรศัพท์แล้วมันก็อดจะเข้าไปส่องเดือนไม่ได้
เรียกได้ว่ามันคือเดลี่ไลฟ์ มันกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของคนอย่างเคียงกายไปแล้ว วันไหนไม่ได้เข้าไปดู เหมือนชีวิตขาดความหวาน
ยังไงคะยังไง ใครไม่ฟินนี่ฟินค่ะ อะไรจะเปิดเผยขนาดนี้ ตกลงสองคนนี้กำลังคบกันอยู่ใช่มั้ยคะ ตอบดิฉันที
พาดหัวมาเต็ม รูปมาเต็ม หลักฐานที่บอกว่าคืนเมื่อวาน กูไปบังคับจูบน้องมัน ฮือออออ จบแล้วชีวิตเคียงกายคนไร้คู่ และจะไม่มีคู่ไปจนตาย อะไรจะรันทดขนาดนี้
เขาก็คิดอยู่ ว่าที่ผ่านคงเพราะเราเป็นรุ่นพี่ และเป็นคนตลกคนหนึ่ง น้องเขาเลยแค่เล่นด้วย
แต่เขาอยากให้มันเป็นมากกว่านั้นจริงๆ
พอสักทีเถอะเคียงกาย เลิกคิดเข้าข้างตัวเองได้แล้ว
สุดท้ายแล้ว เดือนก็เหมือนกับเปลวเพลิง ที่เมื่อเขาใจกล้าที่จะแสดงความรู้สึก สุดท้ายก็รู้ว่ามันไม่ใช่
เขาคิดมาตลอดว่าที่เปลวเพลิงคอยดูแล ทำเหมือนเขาสำคัญมาตลอด แค่นั้นมันก็แค่แบบเพื่อน
แล้วที่เดือนทำล่ะ…
แค่แบบพี่น้องรึเปล่า
แค่น้องที่ดีคนหนึ่ง และพี่ที่ดีคนหนึ่ง
หรือสุดท้ายแล้ว มันก็เท่านั้น
จริงๆ
“…ไอ้เคียง เหม่ออะไรวะ”
เหมือนได้สติเพราะมือเล็กๆของพี่ชายที่พัดโบกตรงหน้า
“เปล่า แค่เหนื่อยน่ะ ช่วงนี้ทำงานหนัก”
“งานอะไรวะ”
เซ้าซี้จัง รู้แล้วว่าเป็นห่วง
“ชมรมเชียร์”
“อืม เบาๆหน่อยล่ะ” ฮะ
มันคงจะบอกว่า เพลาๆหน่อยล่ะ อย่าหักโหม ล่ะมั้ง
“ตกลงกูต้องไปอยู่กับใคร ในระหว่างที่กูมาท่องเที่ยวที่นี่”
นี่มึงว่างขนาดไม่มีเรียนเลยเหรอวะ
เขายิ้มร้าย
“ห้องคุณนาย”
ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า ว่าพี่เวย์ชักกระตุก
Asawin Asawachai
มีธุระทำไมไม่ทักไลน์มา หนีกลับก่อนได้ไง
ก็มึงเมินกู จะให้พูดได้ไงว่ากูโดนเมิน อะไรของน้องมันเนี่ย ทำให้รู้สึกเหมือนโดนเมิน แต่ก็ยังใส่ใจ
แต่ก็ตอบไปเพียงว่า…
เคียงไงไอ้สลัด โทษที พอดีรีบร้อนไปหน่อย
Asawin Asawachai อืม
หือ แค่ อืม เหรอ ปกติมันต้องต่อความยาวสาวความยืด ประโยคสนทนาเป็นร้อยเป็นพันก็หมดค่า เพียงเพราะคนเราไม่อยากคุยกัน
ช่างเดือนเถอะ เพราะงานเขาเข้า
KOODJI เคียงกายลูกแม่ วันนี้เข้ามาชมรมด้วย เราจะซ้อมใหญ่แล้วนะคะ
ไม่กดเข้าไปอ่าน
KOODJI ตอแหลจับได้ มึงอ่านอยู่กูรู้ เข้ามานะคะเคียงกาย ไม่งั้น แม่จะจับตาย ฉันจะออกล่าทุกคนที่หนีงาน
ด้วยคำประกาศิตเช่นนี้ ยังไงแม่ก็คือแม่
หรือที่เขาเข้าไป เพราะอยากเจอใครบางคนกันแน่
ก็วันนี้ซ้อมใหญ่ ยังไงมันก็เลี่ยงไม่ได้
ตกลงเขาเป็นอะไร
อยากเจอหน้าหรือว่าอยากหลบลี้วะ
เอาให้แน่ ชักงงอารมณ์
อยากมีรัก รักมันก็ไม่มาหา
เห็นพี่พนักงานร้านน้ำปั่นใช้ ก็อยากจะใช้บ้าง แม้จะเป็นเสียงริงโทนยุคเก่า แต่แม่ง ทำไมมันตรงใจกูตอนนี้จังเลยวะ
“มีไร ไอ้เคียงคู่”
เป็นสายเข้าจากเคียงคู่ ซึ่งเมื่อเช้าเขาเพิ่งช่วยมันขนของจากสนามบินไปที่ห้องคุณนาย บอกเลย มึงหิ้วสัมภาระมาอย่างกับจะย้ายมาอยู่เป็นเดือน แต่พอเขาถาม มันกลับตอบว่าเออ มันจะอยู่ที่นี่สองเดือน ให้ตายเถอะ มหาวิทยาลัยห่าเหวห่ารากอะไรของมึงให้ลาพักตั้งสองเดือน พอถามไปถามมาก็ได้คำตอบว่ามันจะซิ่ว อือ ดีงาม
[กูพี่มึงครับ]
“ทำตัวให้น่าเคารพก่อนเถอะ”
ที่จริงเคียงคู่ก็ไม่ได้เลวร้าย กลับถูกใส่ร้ายด้วยซ้ำ เพราะที่เขาชอบเรียกมันว่าไอ้ๆน่ะ เพราะเขาคลานตามมันมาเพียงหนึ่งปี จะเรียกพี่ก็กระดากปากยังไงชอบกล มองแล้วก็ตัวเท่ากัน หน้ายังคล้ายกันอีก
[กูว่าง]
มันว่าอย่างนั้น “แล้ว???” มันกงการอะไรของเขาที่ต้องมารับรู้วะ
“ว่างก็เอาหนังสือมาอ่าน จะสอบแล้วไม่ใช่เหรอ ซิ่วน่ะซิ่วได้ แต่พี่ปีสามแล้วนะ ยังไม่เจอเหรอคณะที่ใช่ มหาลัยที่ชอบน่ะ”
[นี่กูโทรมาให้มึงบ่นกูเหรอ]
“ใช่”
กูถือว่ามึงโทรมาให้กูบ่น
[โอเคกูจะไปหามึงที่ห้อง อีกสิบนาทีเจอกัน น้องรัก]
“เดี๋ยว”
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด
แม่ง ชิงวางสายก่อนเหรอ มุกนี้ไม่ผ่าน
แต่กูก็ต้องรอมันอยู่ดี
“โอ้ชิท ดับเบิ้ลมิสเตอเคียงกาย”
สำเนียงดัดจริตแบบไทยแท้อย่างนี้คงหาที่ไหนไม่ได้ นอกจากอิคุณนายสายเสมอ ที่มาถึงชมรมเชียร์เป็นคนสุดท้าย และมันก็รู้อยู่แล้วว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้น
เรียกว่าไงดีล่ะ มีพี่มาคุมความประพฤติมั้ง มากันให้ครบทั้งสองหน่อ หน่อคู่ หน่อเวย์
หน่อคู่นี่ไม่เท่าไหร่ หน่อเวย์มานี่ทำน้องเสียสมาธิหมด
“พี่คนนั้นคือใคร เขาเป็นอะไรกับเคียงกาย ทำไมนั่งใกล้กัน”
“แล้วเดือนล่ะ”
“อิโง่ เดือนก็นั่งอยู่บนสแตนด์เหมือนกับเรา”
และต่างๆนาๆไม่จบไม่สิ้น
“มึงไปเล่าอะไรให้มันฟัง มันถึงคึกขนาดนี้”
คุณนายยกมือยอมแพ้เหมือนโดนเขาจับไต๋ได้ นั่นไงล่ะ เล่าจริงๆด้วย
“หมดเปลือก กูเล่าหมดเปลือก”
เขาจ้องเพื่อนรักเขม็ง คุณนายนี่ไว้ใจไม่ได้เลย
“ช่วยไม่ได้ ก็พี่มึงดันมาเห็นตอนกูตอบไลน์มึง”
“ตอแหล ถ้ามึงไม่ให้ดูมันจะรู้มั้ย”
“อ่ะ จับได้”
คุณนายยกมือสองข้างเป็นเชิงยอมแพ้
“ทุกคนเป็นห่วงมึงนะเคียงกาย อย่างน้อยมึงก็น่าจะรู้ ว่าไอ้เคียงคู่เป็นหนึ่งในนั้น”
แต่เขาไม่อยากเห็นใบหน้าของเคียงคู่ที่เป็นแบบนั้นอีกแล้ว
ใบหน้าที่เศร้าเพราะเขาคนนี้ เขาจะไม่มีวันลืม ใช่สิ ก็เขากอดมันร้องไห้ทั้งคืน
คนที่เศร้าไปกับเรื่องไร้สาระของน้องชาย ที่ผิดหวังกับความรักแบบเด็กๆ จะมีสักกี่คน
เพราะเขารู้ว่าคนที่เป็นห่วงเขากว่าใครๆ ก็คือพี่ชายผู้แสนดี ไม่อยากยอมรับเลย แต่ก็นะ ถ้าไม่มีมันก็ไม่มีรอยยิ้มของเคียงกายในวันนี้
“มันจะทำอะไรมึงรู้มั้ย”
“ไอด๊อนโนววววววว” I don’t Know สำเนียงดัดจริตแบบนี้ เขาจะแปลให้ฟังอีกที
เห็นตาไอ้เคียงคู่จ้องเดือนเขม็งแล้วกลัวใจตัวเอง
กลัวจะเผลอจ้องน้องมันบ้าง นี่ทำใจแข็งสุดชีวิต
เพราะรู้อยู่แล้วว่าจ้องมองก็ต้องเจอ
“เดือน เหงื่อออก เดี๋ยวมีนซับให้”
น้องมีน ดาวอักษร ยังไม่กระอักเลือดตายอีกเหรอ
ตั้งแต่เริ่มซ้อมจนถึงบัดนี้ ก็ยังไม่มีทีท่าว่าเธอจะออกห่างจากเดือนไปไหน เกาะกันตลอด ติดกันยิ่งกว่าอะไร ไม่ใช่ว่ามองแล้วไม่รู้สึกอะไร เพจแปรอักษรหักเปราะเพราะต้องรองรับอารมณ์ร้ายของตัวเองไปก็หลายอัน ถ้ายัยมีนดาวมอยังไม่เลิกยุ่งกับเดือนเร็วๆนี้ คาดว่าฝ่ายที่จะทำงานหนักคือฝ่ายอุปกรณ์
แกรบ
นั่น หักเปราะๆ ไปอีกหนึ่ง
“เดือนหิวน้ำเหรอ”
“เดือนเหนื่อยมั้ย”
“เดือนจำท่าไม่ได้เหรอ”
“เดือนกินน้ำแอปเปิ้ลมั้ย มีนซื้อมา”
“เดี๋ยวมีนพัดให้นะ”
และอะไรต่อมิอะไรบลาๆ
ได้ ได้ เธอไม่รู้จักฤทธิ์เคียงกายซะแล้ว
“คู่นั้นน่ะ”
ไวกว่าความคิดก็ปากกูนี่แหละ ตะโกนเรียกปาท่องโก๋ที่ติดกันยังกับอะไรดีบนสแตนด์เชียร์
หึ มีหันมาชี้ที่ตัวเองด้วย มึงคิดว่ามึงเมินกูแล้วกูจะสนใจมึงเหรอ ใช่ กูสนใจ จบมั้ยไอ้หรรมเดือน ลงมาโดนลงโทษซะดีๆ โทษฐานสำออยให้ผู้หญิงที่ชื่อยัยมีนคอยดูแล
“พี่เคียง”
มีนโบกมือหยอยๆ แต่นั่นไม่สำคัญ กล้าดียังไงมาเรียกชื่อต้นนี่ ฮืออออ ฮึดฮัดขัดใจ ทำอะไรไม่ได้ ด่าในใจก็ได้วะ
“พี่เห็นน้องๆดูเหนื่อย เบื่อหน่าย เราเลยจะมาคลายเครียดกัน”
เขายิ้มร้าย นี่กะว่าจะให้ยัยมีนเต้นท่าแปลกประหลาด ซึ่งแน่นอนว่าเขาจะสาธิตให้ดูก่อนเป็นตัวอย่าง ยอมเอาตัวเข้าแลก ให้คนหัวเราะ แต่นั่นคงไม่อับอายเท่ากับภาพลักษณ์คนสวยของยัยมีนดาวมอ หึหึหึ ช่างชั่วร้ายได้ใจอะไรอย่างนี้เคียงกาย
“เราจะมาเล่นเกมส์ ซึ่งกติกาก็คือ…”
“ใครชนะได้ลูบซิกแพ็คเดือนมอ”
ฮือฮา
ใช่แล้ว กติกาก็เป็นแบบนั้นนั่นเอง
ฟัคคคคคคคคค
ใครพูดวะ
หันไปด้านหลัง ไอ้เคียงคู่ยิ้มโชว์ฟันขาว ที่แม่งเมื่อเช้าแปรงมาอย่างดี ใช่เวลามาชมฟันมันมั้ยวะกู
ไม่ได้เด็ดขาด
กล้าจะให้เดือนของกูไปเปลืองตัวนะ
นั่นผัว เอ๊ย นั่นน้องนุ่งนะ
แต่ก่อนที่เขาจะได้ทันแก้กฎอะไร เสียงมากมายทั้งบนสแตนด์เชียร์ ทั้งข้างล่างรวมถึงสต๊าฟเชียร์ ก็แย่งกันตอบวุ่นวาย
“หนูเล่น”
“กูเล่น”
“นี่เล่น”
“พี่เล่น”
“น้องเล่น”
มา มากันให้หมด พี่ น้อง ลุง ป้า แม่ พ่อ น้า อา มา ขนมาให้หมด
ผู้คนดูกระตือรือร้นจะได้ลูบซิกแพ็คเดือนจริงๆ
สุดท้ายแล้ว…
“งั้นเอาด้วย”
กูจะไม่ให้ใครลูบก้อนเนื้อหกก้อนของมึงเด็ดขาด
นั่น ใครหลุดยิ้มให้กู ถ้าไม่ได้คิดไปเองเหมือนเมื่อกี้น้องเดือนจะยิ้มให้เขาด้วย งื้ออออออออ
ไอ้บ้าเดือน
“มีนด้วยค่ะ”
ฮะ หล่อนด้วยเรอะ ยัยบ้ามีน
*TBC............................................................................
ต้อนรับวันแรกของปีด้วยตอนที่ 21 ตอนนี้ก็ยังไม่รู้อาการเดือนบริหาร
งุ้ยๆ เขาจะเล่นเกมส์กัน ใครจะได้ลูบแพ็คเดือน รอตอนหน้าจ้า
-
ศึกนี้เคียงกายต้องชนะ 5555555
-
:pig4: :pig4:
-
:angry2: :angry2: :angry2:
-
:pig4: :pig4:
-
ชอบเคียงอ่ะ ตลกทู๊กกกกตอน แต่ก็เศร้าๆเพราะเคียงยังกังวล ซึ่งตอนนี้ก็ยังหมั่นไส้เดือนอยู่ มีเรื่องอะไนให้เมินพร่เขาขนาดนั้นถ้าเหตุไม่สมเหตุสมผลเดือนเตรียมตัวโดนถล่มได้เลย ฮึ่ม!!
-
เจ้เคียงอย่าแพ้นะ เจ้ต้องปกป้องซิกแพ็กเดือนให้ได้ เจ้สู้
-
เดือนว่าไง บอกกล่าวยังบ้างซิ เงียบแบบนี้คนอ่านอึดอัด :try2:
-
เคีจงกายผู้นี้ต้องชนะเท่านั้น สู้ตาย
-
:sad4: :sad4:
-
งานนี้ต้องชนะค่ะเจ๊เคียง :hao7:
-
สู้เขาเคียงกาย อย่าไปยอม
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
รอออออออิ
-
เอาละสิ. สู้ได้ไหมอ่า??
-
แจ้ะ
-
เคียงกายต้องทุ่มแล้วละงานนี้
-
เคียงคู่ดูเป็นพี่ที่น่ารักดีนะ บ้านนี้ตั้งชื่อลูกน่ารักจริงๆ ส่วนเรื่องซิกแพ็คเดือนนั้น เราเล่นด้วยได้ไหมอ่ะเคียงกาย เราอยากเล่นด้วยๆ ไม่ได้อยากชนะ แต่อยากเห็นเคียงกายซบอกเดือน
-
งืออออออ เข้าใจว่ามีนเป็นผญมาโดยตลอด
-
เคียงสู้ๆ เคียงสู้ตาย เคียงไว้ลาย สู้ตาย สู้ๆ
เดือนทำท่าชอบเคียงด้วยนี่นะ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เดือนแม่งขี้อ่อย อ่อยเล่นๆ อ่อยเอามันส์รึไง :ling1:
-
เมื่อไหร่จะได้กันนนนนนนนนนน :katai4:
-
ขอโทษน้าา คือตอนอ่านเวลาตอบแชท จะมึนๆอะตัว จะเป็นไรไหมคะ ถ้าอยากได้เครื่องหมายที่บ่งบอกว่า นี่คือชื่อไลน์ แล้วนี่คือข้อความ
-
:hao7:เล่นด้วยยยยยยยยยย 555555555555
-
เดาว่าที่เดือนเมินเจ๊ น่าจะงอนที่นางจำไม่ได้ว่าจูบเดือน เดามั่วๆ
-
#TWENTY-TWO
-เรื่อยๆเอื่อยเฉื่อย-
{Rule}
กติกาง่ายๆนั้นอยู่ที่ใจ
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
“หนูด้วยค่ะ”
สิ้นเสียงของมีนดาวมอ เกิดประกายสายฟ้าแวบวับจับตาน่ามอง แต่คนที่ส่งไปกลับไม่คิดอย่างนั้น เพราะสงครามมันกำลังเริ่มขึ้น
“คนเล่นเป็นแสนแบบนี้ ไอ้หนู นายคงป๊อบไม่น้อยเลยนะ”
เคียงคู่หันไปแซวน้องเดือน
มันแค่ยักคิ้วกวนๆให้พี่ชายเขาไปสองหยัก มึงไปเข้าขากันตอนไหนวะคู่นี้
แล้วใครมอบตำแหน่งเฮดเล่นเกมส์ให้ไอ้เคียงคู่ไปวะ แต่พอมาคิดดู ไหงตัวเองกลายมาเป็นหนึ่งในผู้เล่นเกมส์ไปเสียดาย เสียท่าไอ้พี่บ้าไปเต็มๆแล้วเรา ก็ช่วยไม่ได้ มันเอาขนมหวานมาล่อนี่นา
ภารกิจปกป้องซิกแพ็คเดือน เริ่ม
ให้ตายยังไงก็ไม่ให้นังน้องมีนได้ไป คนที่ได้จับต้องเป็นเขาเท่านั้น นี่สินะจุดประสงค์จริงๆที่ตัวเองลงเล่น เบื่อความคิดตัวเองจริงๆเคียงกาย
“และเนื่องจากว่าคนเล่นเยอะ เราจึงมีรอบคัดออก โดยแค่อยากจะถามคำถามซอฟๆ เบาๆสมอง”
เขาตั้งใจฟังคำถามที่จะออกมาจากปากไอ้เคียงคู่
มันหันไปกระซิบกระซาบอะไรไม่รู้กับคุณนาย แล้วจึงหันมาหาพวกเรา
กลายเป็นว่าตอนนี้แยกฝั่งอย่างชัดเจน คือเขามารวมกับฝั่งนังน้องมีน และทั้งสาวแท้สาวเทียมเกือบครึ่งสแตนด์เชียร์ที่ยินดีเป็นอย่างยิ่งจะเล่นเกมคลายเครียดนี้ ส่วนอีกฝั่ง คร่าวๆได้แก่ไอ้เคียงคู่เฮดเกมในครั้งนี้ ที่เขายกตำแหน่งให้มันไปอย่างจำยอม พี่เวย์ ที่ติดสอยห้อยตามกลายมาเป็นกรรมการอย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ผองเพื่อนแก๊งส่องเดือนที่ไม่ว่ายังไงก็ไม่ยอมให้ลงเล่น แหงล่ะ กล้าจะมาแข่งกันจับซิกแพ็คแฟนเพื่อนเหรอ พักก่อน
“หมายเลขรหัสปลดล็อคมือถือเดือน”
ฮือฮา
หลังจากมันพ่นคำถามแบบซอฟๆเบาๆสมองอย่างมันว่าออกมา
“ไอ้ควายหงาน คำถามนรกแตก ไอ้เต่าเอ๊ย ถอนตัวค่ะ”
“ศูนย์ ฉันศูนย์ ความจำฉันในรหัสปลดล็อคมือถือเดือนคือศูนย์”
“ฮืออออออ ไม่รู้”
“ซิกแพ็คเดือนอยู่ตรงหน้า ทำไมช่างคว้ายากเย็นนัก”
“ลาก่อนแผงอกล่ำๆนั้น” เขาให้จับแค่ซิกแพ็ค เธอคิดไปไกลแล้วนะ
“ใครมันจะไปสนตัวเลข ฉันสนแค่เนื้อหนัง” ใช่เลย เอ๊ย ว่าไปนั่นคุณเธอ
มีคนถอนตัวแล้วไปกว่าครึ่ง กับคำถามเบาๆสมองที่โคตรความจำ และอาศัยความจำยังไม่พอ ต้องอาศัยเลเวลความสนิทแค่ไหน ถึงจะได้ล่วงรู้รหัสลับดาวินชีนั่นได้ คำถามแบบนี้
คนถามควรไปตาย
แต่ก็ยังมีคนจะเดาอยู่นะ นับถือความอยากลูบซิกแพ็คเดือนของพวกเขาจริงๆ
อย่างที่ว่าคำถามเมื่อครู่ต้องอาศัยเลเวลความสนิท แล้วนี่ต้องสนิทกับน้องมันแค่ไหนกัน
ทำไมเขาถึงรู้
“อ๊ะๆ มีคนคิดจะตอบ แต่เดี๋ยวก่อน ทุกคนหันหลังให้กรรมการ ใครจะตอบให้ขานชื่อ แล้วยกมือขึ้น หันมาหาเรา เราจะมีกระดาษไปให้เขียนคำตอบลงในนั้น ถ้าตอบถูกไม่ต้องหันหน้ากลับ โอเค๊ เริ่ม”
“นิหน่า”
“แป๊บนะครับ”
มีเสียงสวบสาบ คาดว่ากรรมการกำลังเดินเอากระดาษมาให้
“ผิดครับ”
“บอยครับ”
“ผิดครับ”
“นุ๊กนิ๊ก”
“ผิดครับ”
“เคียงกาย”
“ถูกครับ”
“ไอ้สลัด กูยังไม่ได้ตอบมั้ย”
เขาแหวใส่พี่ชาย ที่ทันทีที่หันหน้ามา ยังไม่ทันได้เขียนคำตอบอะไรในกระดาษ แต่เจ้าตัวกลับบอกว่าถูกครับซะงั้น
เคียงคู่เดินมาหาเขาพร้อมกระดาษเอสี่สีขาว เขาจรดปากกาเขียนตัวเลขออกมาอย่างชัดเจน
‘เดือนกูว่ารหัสมึงมันจำยาก แม่งไม่มีเรฟเหี้ยอะไรให้นึกถึงเลย’
‘ยังไง’
‘ก็อย่างเช่น วันเกิด ชื่อจริง อะไรแบบนี้’
‘งั้นพี่เปลี่ยนให้ดิ’
‘ฮะ’
‘ก็อยากให้มีเรฟไม่ใช่เหรอ เปลี่ยนเลยสิ’
‘แปลกคน โทรศัพท์ตัวเองให้คนอื่นเปลี่ยนให้’
‘คนอื่นที่ไหน คนใกล้แค่นี้’
‘งั้นเอาเป็นชื่อมึงในภาษาอังกฤษป่ะ’
‘มูน’
‘อืม เอ็มโอโอเอ็น มูน”
‘ได้’
MOON
มูน แปลว่าพระจันทร์
“ถูกต้อง”
แหงล่ะ ก็กูเปลี่ยนให้มันกับมือ
“มีนค่ะ”
ข้างเขาไปอีกสามคน มีนดาวมอหันหลับมา กรรมการเดินเอากระดาษไปให้
“ถูกครับ”
สุดท้ายคนที่เหลือรอดในเกมมีเพียงเขาและมีน คำตอบของรหัสลับดาวินชี มีเพียงคนที่สนิทกับเดือนมากๆเท่านั้นที่จะรู้ ซึ่งเขาคงไม่คิดเข้าข้างตัวเองอยู่ใช่มั้ยว่าตัวเองก็มีความสนิทกับน้องมันมากๆ แต่เขาก็ไม่มั่นใจ ว่ามีนดาวมอ…
สนิทกับเดือนแค่ไหนกัน
แต่การแข่งขันจริงๆมันเพิ่งจะเริ่มต่างหาก การแข่งขันต่อจากนี้ ที่จะพิสูจน์ว่าใครจะอยู่ และได้ลูบซิกแพ็คเดือน แน่นอนว่ามันคนนั้นต้องเป็นเคียงกายอย่างไม่ต้องสงสัย เพราะความหื่นและจัญไร มีมากระดับร้อย
โอเค กูกำลังด่าตัวเอง
“แปลกใจจัง มีแค่สองคนเองเหรอ ที่รู้รหัสปลดล็อก งงจัง”
อย่ามาแอ๊บตอแหลแปลกใจ เห็นแสยะยิ้มร้ายแล้วก็รู้เลย ว่าไอ้เคียงคู่มันมั่นใจอยู่แล้ว ที่ผู้ชนะจะมีเพียงสองคน
ส่วนสาวเล็ก สาวใหญ่ ชายจริง หญิงแท้ ชายเทียม ต่างก็ต้องจิ๊ปากอย่างเสียดายไม่ได้
อย่างโบราณว่า ของเปรี้ยวอยู่ตรงหน้า แต่ไม่มีปัญญาจะแดก
เออะ ก็ได้ สำนวนแปลกประหลาดอย่างนี้ กูว่าเอง
ระหว่างที่รอกรรมการบอกกติกาต่อไป ตาของเขาก็จ้องมองน้องเดือนอย่างหื่นกระหาย เดี๋ยวนะ ทำไมยิ่งบรรยายเขายิ่งดูเลวทรามต่ำช้าไปทุกที พักก่อน
เอาใหม่
ตาเขาแอบเหล่มองเดือนเงียบๆ น้องมันดูไม่ทุกข์ไม่ร้อนที่จะมีใครก็ไม่รู้มาจับเรือนร่าง แหงล่ะ ก็ผู้ชายนี่เนอะ แต่ก็ควรจะหวงมั้ย เออ บอกก็ได้ว่านี่หวง
ฮะ คิดว่าตัวเองน่ะเหรอจะแพ้ยัยมีนดาวมอ
ดูปากเคียงกายนะคะ
ฝัน อยู่ ไง๊
“เอาล่ะๆ อะแฮ่ม”
ไอ้เคียงคู่มันทำท่ากระแอมไอพอเป็นพิธี แล้วเอามือขัดกันไขว้หลัง มองแล้วดูภูมิฐาน เอาตรงๆมั้ย น่าเตะก้นงอนๆให้หายโด่งของมันแม่ง
“ผู้ชนะพร้อมจะเล่นเกมส์ต่อไปแล้วหรือยัง”
“พร้อม”
อ้าว กูไม่ได้พูดนะ
ทั้งสแตนด์แม่ง เหมือนจะตื่นเต้นกว่าเขากับมีนอีก เพราะเออออห่อหมกตอนแทนให้เสร็จสรรพ
“เกมส์นี้มีชื่อว่า ถ้าไม่ใช่ ให้ถอยไป แต่ถ้าใช่ ให้เซมา”
ชื่อเกมส์ตลกแบบนี้คงไม่มีใครตั้งให้นอกจากไอ้เคียงคู่มันจะตั้งเอง
“กติกาง่ายๆ ให้ผู้ชนะสองคนถามคำถามที่คิดว่าตัวเองรู้อยู่แล้วว่าน้องเดือนจะตอบว่าใช่”
มีความงงในงงกติกาเล็กน้อย
“นาย”
“จ๋า”
“ตัวอย่าง มา”
คู่นี้มันไปเข้าขากันตั้งแต่ตอนไหนวะ ไหงตอนคุยไลน์เห็นคุณนายบอกมันจะแก้แค้นๆ
“ไอ้เคียงคู่ มึงเคยแอบขโมยสีเทียนกูตอนมอหนึ่ง ใช่มั้ย”
ไอ้เคียงคู่ก้าวถอยไปหนึ่งก้าว เป็นคำตอบว่า ไม่ใช่
“ตอแหล อิดอก มึงตายไปซ้า”
แล้วมันสองคนก็เข้าห้ำหั่นกันเองแบบสุด งงในงงความสัมพันธ์ไปทุกขณะ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย
“ประมาณนี้ เข้าใจกติกาแล้วนะ งั้นเริ่มเลย เดือนมายืนตรงกลาง สองคนนี้ยืนหน้าเดือน”
มันจัดโลเคชั่นปุบปับ
ตอนนี้เขาจ้องหน้าน้อง และน้องมันก็จ้องหน้าเขาอยู่ ไม่สิ น้องมันก็จ้องยัยมีนดาวมอเหมือนกัน
เขากับมีนอยู่คนละฟากฝั่ง ตอนนี้คงต้องแข่งกันแล้วล่ะ ว่าเดือนจะก้าวไปใกล้ใครก่อน มีนฝั่งซ้าย เคียงกายฝั่งขวา คำถามคือจุดเริ่มของชัยชนะ
“มีนเริ่มก่อน”
“…”
“เพียงห้าคำถามเท่านั้นนะ เริ่ม”
“เดือนเคยบอกว่าไม่ชอบฝากของไว้ที่ใคร จำได้มั้ย”
หางตาเขา เดือนค่อยๆก้าวออกจากจุดเดิม ไปฝั่งซ้าย ไม่จริง เพราะว่า
“มึงเคยฝากของไว้ที่กูตอนแข่งบาส”
เขาจ้องเดือน จากสายตา น้องมันก้าวกลับมายืนอยู่จุดเดิม
“เดือนไม่เคยให้ใครถือกุญแจห้องของตัวเอง”
มีน เธอพลาดแล้วล่ะ เพราะว่าเดือนน่ะ เพิ่งเอากุญแจสำรอง ฝากไว้ที่เขาเมื่อเช้านี้ น้องมันค่อยๆก้าวห่างจากมีน มาใกล้เขา เรื่อยๆ
“มึงกำลังรู้สึกโกรธ เกลียด รำคาญ เบื่ออยู่ ใช่มั้ย”
เขามั่นใจแน่ๆ เขาจะใช้เกมส์นี่แหละ ต้อนน้องมันให้พูดความรู้สึกของมันกับเรื่องเมื่อคืนนี้ ให้ได้
เดือนก้าวถอยจากเขา ไปทางฝั่งมีน
อะไรกัน
“มีแค่เรา ที่เดือนให้ค้างที่ห้อง”
ฮะ
ฮือฮา
เจอคำถามแบบนี้ กูไปไม่ถูกเลยจริงๆ มีนเคยค้างห้องเดือน จริงๆเหรอ
แต่จะยังไงก็ช่าง โทษทีนะ ว่าเขาก็เคยค้างมาแล้ว เมื่อคืนนี้
เดือนก้าวกลับมาหาเขา
“ถ้ามึงไม่ชอบใคร มึงจะบอกเขาใช่มั้ย”
เขาก็อยากจะรู้ว่าคำตอบ มันจะออกมาว่า…
ใช่ น้องมันก้าวเข้ามาหาเขาเรื่อยๆ ที่มึงยังไม่บอก นั่นแปลว่ามึงยังชอบกูอยู่ใช่มั้ย แบบพี่น้อง หรือแบบไหนกัน
“เดือนมีไอจีส่วนตัว ที่ล็อคไว้ไม่ให้ใครติดตาม และตอนนี้ก็ไม่มีใครได้เห็น ถูกมั้ย”
นับว่าเธอเป็นคนที่รู้ดีจนน่ากลัว มีนดาวมอ แต่ขอโทษที ว่าเขาเป็นหนึ่งในฟอลโลเว่อของเดือน
เดือนก้าวเข้ามาหาเขาอีกก้าว เพราะถอยหนีมีน
“มึง มึง…”
เขาอ้ำอึ้ง ก่อนจะกลั้นใจ
“มึงกำลังโกรธ ที่เมื่อคืนกูไปจูบมึง หรือมึงกำลังขยะแขยงอยู่ใช่มั้ย”
…ถามคำถามที่ติดอยู่ในใจมาตลอด และพบว่า เป็นคำถาม ที่ไม่ควรถามอย่างยิ่ง
“ผมไม่เล่นแล้ว”
น้องมันตอบเสียงนิ่ง แล้วเดินหนีออกไป ทิ้งไว้เพียงเขา และคนบนสแตนด์ที่กำลังช็อก กับคำถามของตัวเขาเอง
ใช่สิ เป็นคำถามที่ไม่น่าถามตั้งแต่แรก
เพราะคำตอบ… เขารู้ดีแก่ใจ
เหมือนความทรงจำในวันเก่าๆได้ย้อนกลับมา เบื้องหน้าม่านน้ำตา เขากำลังซบอกไอ้เคียงคู่
เปล่า เขาไม่ได้รองไห้ เขาแค่ยิ้มไม่ออก ก็เท่านั้นเอง
Nine Napat อย่ามัวเหงา จะมัวเศร้าอยู่ทำไม ไปแดกเหล้ากันค่ะอิเคียง
เขาไล่สายตาอ่านแชทไลน์ที่ส่งจากคุณนายเมื่อครู่ แล้วถอนหายใจ ก่อนจะกดพิมพ์
เคียงไงไอ้สลัด ขอพักใจแป้บนึง
ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็นแล้ว เขากลับมาที่ห้องตั้งแต่สามโมง ก็หลังจากเลิกซ้อมเชียร์นั่นแหละ ส่วนเดือน พอเดินหายออกไป รายนั้นก็ไม่กลับเข้ามาซ้อมอีกเลย
Nine Napat ไม่ได้ต้องมา รู้มั้ยกูเจอใคร
เคียงไงไอ้สลัด จะใครก็ช่าง
จะผีสางนางไม้ หรือเทวดาที่ไหน เวลานี้เขาก็ไม่มีกะจิตกะใจจะไปสถานที่บันเทิงเริงรมย์อะไรทั้งนั้น คนอกหัก ขอพักใจแป้บ
Nine Napat เดือนกับผองเพื่อน
ไม่อยากเจอใคร ถ้าคนๆนั้นไม่ใช่เดือน
ฮะ
เดือนกับผองเพื่อน ที่ร้านเหล้า เหรอ
เคียงไงไอ้สลัด แล้วเจอกัน
ไม่รู้เขาจะไปทำไมให้ตอกย้ำตัวเอง
ก็ใช่น่ะสิ
ก็เพราะหัวใจ มันไม่รักดี
แล้วทำไม…
“ใครๆก็ไม่รักผม ขนาดพัดลมยังส่ายหน้าเลย ฮืออออออ ไม่มีใครรักเคียงคู่”
ไอ้เคียงคู่ เมาเหมือนหมาอยู่ก่อนที่เขาจะมาถึงโต๊ะมันคืออะไร ใครลากมันมาเมาเนี่ย
“กูเอง”
มีเครื่องหมายคำถามงอกขึ้นบนหัวเขาสามอัน พี่เวย์เนี่ยนะ เป็นคนอยากมา
“กูมาคุมความประพฤติเมีย”
ฮะ ใครวะ
เขาหันไปมองคุณนาย มันหยิบแก้วเหล้าขึ้นมา ก่อนจะชูนิ้วกลางให้พี่เวย์ไปหนึ่งดอก
“ไปได้กันตอนไหนวะ”
นี่เขาอยากรู้จริงๆ
“ของเก่ายังไงก็คือของเก่า”
คุณนายเปรยขึ้น ตามองจ้องไฟหลากสีบนฟลอร์เต้นรำเบื้องหน้า อะไรยังไงกันเนี่ย เรื่องนี้มันช่างซับซ้อน เคียงกายไม่ขอยุ่งเกี่ยว
โน่น เป้าหมายเขาอยู่นั่น
น้องเดือนกับเพื่อน มากันยกแก๊งจริงๆด้วย และที่สำคัญเหมือนจะดื่มกันมาหนักก่อนที่เขาจะมาเสียอีก สังเกตจากขวดเหล้านับสิบบนโต๊ะ กับสภาพของทั้งกลุ่ม แต่ก็ยังดูมีสติ ก็จากที่สังเกตน่ะนะ
“มันยังไม่ถึงเวลาเหรอวะ”
จู่ๆคุณนายก็พูดขึ้นมา
เขาจ้องนัยน์ตาสีดำของเพื่อนรักนิ่ง มันจิบเหล้าแล้วพูดต่อ
“ถามน้องมันเหรอวะ”
ไม่รู้มันจะสื่ออะไร แต่เขาอึดอัดกับดวงตาที่จ้องจนพรุน เหมือนมองออกทะลุปรุโปร่งของเพื่อนรักคนนี้
“เปล่า ถามตัวมึงเอง”
“…”
“จำได้มั้ยที่กูเคยถามมึงว่า ถ้าน้องเขายังรักแฟนเก่าอยู่ มึงจะเอาไงต่อ”
“…”
“แต่ตอนนี้กูจะถามตัวมึงเอง”
“…”
“ถ้ามึงรักน้องเขามึงจะเอาไงต่อ”
เกิดความเงียบที่ชวนรำคาญใจขึ้น เปล่าเลย ข้างนอกเสียงเพลงยังดังก้อง แต่ระหว่างเขากับคุณนาย เหมือนหลุดออกมาอีกมิติเวลา
“กูกลัว”
ในที่สุดเขาก็ตอบคำถามของคุณนาย ด้วยน้ำเสียงแห้งผาก และยากเย็น
“กูกลัวว่าน้องเขา…”
“…”
“จะไม่ได้ชอบผู้ชาย”
“…”
“คำตอบนั้นเหมือนกับของเปลวเพลิง กูกลัว กูไม่กล้าถาม กู กูไม่รู้ กูอยากให้เหตุการณ์นี้ไม่เกิดขึ้น กูไม่น่าเมาเลยจริงๆ”
เขาไม่รู้ว่าตัวเองพรั่งพรูพ่นคำพูดอะไรออกไปบ้าง ตอนนี้เหมือนคนไม่มีสติ เพราะถูกความกลัวเข้าครอบงำ
“ไม่เลยเพื่อนรัก ถ้ามึงกลัว ตอนกลางวันมึงจะไม่กล้าถามไปแบบนั้น”
‘มึงกำลังโกรธ ที่เมื่อคืนกูไปจูบมึง หรือมึงกำลังขยะแขยงอยู่ใช่มั้ย’
นั่นสิ เขาไปเอาความกล้ามาจากไหน
“คราวนี้ไม่มีกฎ ไม่มีกติกา มึงอยากถามกี่คำถามก็เชิญ”
“…”
“เพราะกติกาง่ายๆนั้นคือใจ”
“…”
“แค่มึงถามใจตัวเอง ว่ามึงจะเอาไงดี”
*TBC..............................................................................................
งื้อ มาซะดึกเลย พอผ่านช่วงนี้ไปคงไม่ได้กลับมาอัพถี่ๆ
อีกแล้วล่ะ เคียงเดือนจะมีหนังสือแล้ว คนอ่านว่าไงดี
-
หนังสือออกเมื่อไหร่ค่ะ พร้อมโอนคร้าาาาาา :mc4: แต่ถ้ามี e-book ยิ่งดีนะ...ที่บ้านจะไม่มีที่เก็บหนังสือแล้วอ่ะ :ling1: :ling1: :ling1:
-
เฮ้ยเคียงกายน่ะชอบอันนี้รู้
บางทีก็อยากให้เคียงกายทำทีว่าเลิกชอบเดือนอ่ะ
อยากรู้ว่าพอเคียงตีตัวออกห่างแล้วเจ้าตัวจะรู้สึกยังไง
-
Happy New Year 2018
สวัสดีปีใหม่ ๒๕๖๑ ขอให้ไรท์สุขสันต์ มีความสุขมากๆ
เดือน ชอบทำทีท่าเหมือนชอบเคียง
แล้วเคียงไปจูบเดือนตอนเมา ไหนยังกล้าตอบคำถาม ก็น่าจะชัดเจนเรื่องเคียงชอบเดือน
แต่เดือนเย็นชา คงมีสาเหตุ ทั้งที่เคียงถามเรื่องจูบไป
แบบนี้เคียง ห่างเดือนน่าจะดีกว่า
เพราะเคียงชัดเจนกับเดือนไปแล้วถึงที่สุด ไม่ต้องไปสารภาพกับเดือนว่าชอบอีก
ถึงคราวให้เดือน ชัดเจนกับเคียงบ้าง
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ไม่มีพาร์ทของเดือนบ้างหรอ.....
-
:pig4: :pig4:
-
เดือนเดินหนีแบบนี้ คืนนี้เคียงกายต้องพิสูจน์อีกที 5555
-
โอ้ยยย อึดอัด
-
คือเดือนเป็นไรอ่ะ เก๊าอยากให้เขาหวานกันแล้วว
-
อยากรู้ว่าเดือนคิดอะไรอยู่ อยากให้เข้าใจกันไวๆ
-
:pig4:
-
อิน้องเดือนเล่นตัวจังงงง
-
ลำบากใจจริงๆ แต่เดือนดูไม่พอใจแปลกๆ หรือเคียงจะหลุดไรไปตอนเมารึเปล่า
-
ถามใจเธอหน่อยไว้ค่อยปราบปลื้มเมื่อเหงาใจ
-
คือไม่เข้าใจเดือนอ่ะ จะอะไรก็บอกเคียงสิ ไม่รักหรือไม่พอใจ จะอะไรก็บอกเคียง ไม่ชอบเลยอ่ะถึงเคียงจะเผลอหลุดอะไรที่ทำให้เข้าใจผิดหรือโกรธอะไรแต่เคียงเมาอ่ะ เคียงไม่รู้ สำหรับเรา ถ้าจะเมินหรือโกรธอะไรก็ขอรู้สาเหตุก่อนได้ป่ะจะได้รู้ความผิดตัวเอง.แต่นี่เมินแล้วเมินอีก ทำตัวเย็นชา เบื่อเดือน อยากให้พอถึงจุดหนึ่งแล้วเคียงหยุด ให้เดือนโดนเอาคืนบ้าง จะสะใจมาก!! //อินค่ะอินมากกกกกกกกกกก 555555555 ทีมอยากให้เดือนเจ็บบ้าง 5555555555
-
หนุก
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
อย่าบอกนะว่าเรียกเดือนเป็นชื่อคนอื่น :hao4:
-
:pig4:
-
เดือนเป็นพระเอกที่เราไม่ชอบเลยอ่ะ. อ่อยเคียงหนัก. แต่ทำไรไม่ชัดเจน กะคนอื่นก็ดีด้วย. เราว่าเคียงแสดงออกว่าชอบเดือนชัดเจนนะ. แต่เดือนไม่ชัดเจน. แถมตอนนี้อยู่ดีๆก็เมิน. ไม่พูดไม่บอก. เคียงวิ่งตามมาเยอะแล้ว. อยากให้อยู่นิ่งๆบ้าง ถ้าเดือนรักเคียงเดือนต้องเป็นฝ่ายวิ่งตามบ้าง อยากให้เดือนเจ็บบ้าง เคียงร้องไห้มาเยอะแล้วอยากเอาคืน
-
อยากรู้ทางฝั่งเดือนบ้างค่ะ ลุ้นนนน :mew1:
-
ลุ้นค่ะ :mew2:
-
:mew6: :mew6: :mew6:
-
บางทีก็อึกอัดไปนะครับ,,,
-
เดือนนนนน พูดสิมีปากไว้ทำไมมมมม สงสารเคียง
:ling1: :z3: :o12:
:pig4:
-
สงสารเจ๊เคียง งื้ออออออ :z3: :z3: :z3:
-
โอ๊ยยยยยยยยย เมื่อไหร่เดือนจะชัดเจนสักที :ling1:
-
โธ่เจ๊เคียง :hao5: แบบอยากให้เจ๊สมหวังเร็วนะๆ แต่แบบอีเดือนต้องโดนซ่ะมั้งอ่ะ ให้แบบเจ๊อยู่เฉยๆแล้วเดือนดิ้นรนบ้าง เจ๊เหนื่อยมาเยอะเจ็บมาเยอะแล้ว สงสารนาง :o12: :o12: :o12:
-
:ling1: :ling1: :ling1: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai1: :katai1:
ลุ้นนนนนนนนนนนนนนนนนเอาใจช่วยเจ้เคียงงงงงงง
-
โถถถถ เคียงกายยยยยย ชีวิตเทอช่างดราม่าาา ทำตัวเหมือนเคียงคู่สิลูก อาจจะดราม่ายิ่งกว่า :hao7: :hao7: :m29: :m29:
-
เราว่ากายถอยออกมาก่อนดีกว่าอะ
เคียวกายชัดเจนจนถึงที่สุดแล้ว
มีแต่เดือนนั่นแหละที่ไม่ชัดซักอย่าง
ถอยมาพักใจ ถอนมาตั้งหลัก ถอนมามองมุมที่กว้างขึ้น
ถอยกลับมาตั้งสติแลพคิดทบทวนว่าพร้อมจะอยู่กับความไม่ชัดเจนนนี้มั้ย
หรือพร้อมจะเผชิญหน้าไปถามจี้เอาคำตอบตรงๆเลย
กายต้องเลือกแล้วว่าจะยอมอยู่อย่างที่ผ่านมา หรือหาคำตอบให้ชัดเจนซะที
แอบโกรธเดือนอะ ทำตัวไม่น่ารักเลย
-
บอกได้เลยว่า เคียงกายเป็นคนบ้า
ชอบคิดเองเออเอง สมควรน้องจะเคือง หนีไปเลย
เข้าใจว่ามีอดีตแต่ถ้าเค้าไม่ชอบไม่เข้าหา ไม่ถามแบบนั้นหรอก
ไปยั่วน้องเลย พาน้องกลับมา 55555
-
อ่อยยย!! กล้าๆหน่อย
-
:ling1: :ling1:
-
เราว่าเคียงอะ ชัดเจนนะ
แต่เดือนนี่สิ เหมือนกั๊กๆไว้ ไม่ชอบคนแบบนี้เลย
-
อยากอ่านพาร์ทเดือนบ้างจังเลยค่ะ
-
พุ่งชนไปเลยเจ๊ สู้ๆ :laugh:
-
มาต่อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ นะ T^T
-
ขอแบบ ebook ด้วยได้ไหมคะ
คืออยู่ต่างประเทศไม่สามารถซื้อหนังสือได้
:mew2: :hao5: :mew6: :m15: :monkeysad: :sad11:
-
อยากอ่านพาสของเดือนอ่าาาา ขอสักตอนได้มั้ยอ่าาา :mew2: :mew2:
-
เมื่อไหร่จะหายหน่วง :hao5:
-
รออยู่นะคะ คิดถึงงงง :กอด1:
-
มารอเคียงงงงง
-
คอยรอ รอคอยยยยยยยย
-
รอเธกลับมาาาาาาาา ก็มันคิดถึงเธออออออ
-
รอเคียงนะครับ
-
คิดถึงงงงง :sad4:
-
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
คนเขียนหายไปไหนคะเนี้ย :hao5:
หายไปเป็นเดือนเลยง่ะ
อยากให้เจ๊มาเยี่ยมสักตอนให้ชื่นใจ :mew6:
คิดถึงเจ๊มากๆเลย :mew2:
-
:ling1: :ling2:
เดือน!!! มาอธิบายเลยนะ
-
ยังคงเฝ้ารอ และรอคอยยยยยยย
-
o13 o13
-
ตามทันแล้วได้แต่บอกว่า กรี๊ดดดดค่ะ มาอัพไวไวนะคะรออยู่วววว
-
รอฉันรอเธออ :hao5:
-
รอนะคะะ :L2:
-
รอเธอกลับมาาาาาาา
-
กลับมาได้หรือป่าววว :monkeysad:
-
คิดถึงเจ๊เคียงจังคะ
ยังรออยู่เสมอน๊าาา
-
รอฉันรอเทออยู่ แต่ไม่รู้เทออยู่หนใด เทอจะมาจะมาเมื่อไหร่~~~ :heaven :really2: :ruready
-
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
ฉันรอเจ๊เคียงอยู่ที่ท่าน้ำทุกวันเลยนะจ๊ะ
เง้ๆ เจ๊หาย คิดถึงเจ๊
-
#TWENTY-THREE
-นอกเรื่องของกฎเกณฑ์-
{Answer}
คำตอบ
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
“คราวนี้ไม่มีกฎ ไม่มีกติกา มึงอยากถามกี่คำถามก็เชิญ”
“…”
“เพราะกติกาง่ายๆนั้นคือใจ”
“…”
“แค่มึงถามใจตัวเอง ว่ามึงจะเอาไงดี”
ในบรรยากาศค่ำคืนที่แสนยาวนาน ในราตรีนี้มีแต่เสียงเพลงกระหน่ำ ปลุกเร้าเหล่าผีเสื้อราตรีให้ลุกขึ้นวาดลวดลายบนฟลอร์เต้นรำ เชิญชวนผู้คนให้หลงใหล ทั้งล่อหลอก ยั่วเย้า และร้อนแรง
“เอาเหล้ามา กูจะมาววววววววววววววววววว”
เขากวาดมือไปทั่วโต๊ะ หาขวดเหล้าเพื่อเอามารินใส่แก้วใสใบเล็ก แต่เพื่อนกลับเอาถอยหนี ชวนขุ่นเคืองใจมากๆ
“ไม่ พอแล้ว”
คุณนายห้ามปราม แต่ไม่อาจหยุดมือไม้ที่วาดลวดลายกลางอากาศของเขาได้
หางตาเหลือบมองกลุ่มของน้องเดือน
ฮึก มองไปแล้วมันช้ำใจ
เพราะทั้งโต๊ะที่มีแต่กลุ่มเพื่อนบวกตัวน้องมันในตอนนี้ กลับมีกลุ่มผีเสื้อราตรี แต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดมาจับจองอยู่ข้างๆแต่ละคน
เออ เอาเข้าไปสิ ไอ้บ้าเดือน ให้เขากอดแขนควงแขนเข้าไป
เอา เอาอีก ทรมานคนดูอย่างเขาให้เจ็บใจตายไปเลย
ไม่สนแม่งแล้ว คืนนี้เขาจะมาวววววววว
“ผีเข้ามันหรือไงวะ ดีดยิ่งกว่าเมื่อเช้าอีก”
ไอ้เคียงคู่ที่เริ่มสร่างเมาหันมาจิกกัดเขา แถมกอดอกมองมาอย่างเหยียดๆ
หืม ใช่สิกูมันน่าสมเพช ไม่มีคนรัก ฮึก เมาแล้วพาลก็มาว่ะ
“อิเคียงตั้งสติค่ะ จะมาเมาหัวราน้ำแบบนี้ไม่ได้”
ขวับ หันไปมองอิคุณนาย แล้วคว้าคอมันลงมากระซิบ
“มึงฟังกู กูไม่ได้เมา กูพยายามทำให้ตัวเองเมา”
เห็นมั้ยล่ะ นี่เป็นแผน แผนมอมตัวเองให้คิดว่าเขาเมา แล้วมันจะมีแรงฮึดขึ้น เข้าใจมั้ย แรงส่งให้กล้าไปถามอิน้องเดือนมันคืนนี้น่ะ เชื่อดิ บอกไม่เมาก็ไม่เมาไง มันเป็นแผน
เขาจ้องตาคุณนาย มันจึงเริ่มเชื่อ แล้วปล่อยตัวเขาให้เป็นอิสระ
ดีมากเพื่อนรัก
เขาคว้าแก้วเหล้ามาดื่มอึกใหญ่ ก่อนจะถอนหายใจ แล้วลุกขึ้นอย่างห้าวหาญ
“มึงไม่ได้เมาแน่นะ”
คุณนายถามย้ำอีกครั้ง
เขาพยักหน้า แต่ตาจ้องมองเป้าหมายนิ่ง จุดมุ่งหมายตอนนี้คือน้องเดือนเพียงคนเดียวเท่านั้น
สะกดกลั้นอารมณ์กรุ่นโกรธที่น้องมันบังอาจให้ชะนีที่ไหนไม่รู้มาจับตัว ก่อนหวังใจก้าวเท้าออกไป เพื่อไปชิงตำแหน่งข้างกายกลับคืนมา
“ทำไมมึงเดินแปลกๆ”
คุณนายตะโกนถามมาจากข้างหลัง
บ้าแล้วเพื่อนรัก มันเป็นแผน
เขาหันไปขยิบตาให้เพื่อนหนึ่งที บอกเป็นนัยว่าเหล้าไม่ถึงสิบขวดแค่นี้
สบายยยยยยยย
คุณนายพยักหน้าอย่างจำใจ เพื่อน ความเชื่อใจในตัวเขาถูกสั่นคลอนเพราะท่าเดินโซเซนี่เหรอ อย่าเชียวนะ
เขาบังคับให้ตัวเองตรงไปที่โต๊ะเดือน
พอเข้าใกล้พื้นที่ เป้าหมายก็เริ่มเห็นเขาอยู่ในสายตา หึ กว่าจะละสายตาจากเพื่อนร่วมโต๊ะนมบึ้มมาหาเขาได้นะ
ฟิ้ววววววววว
แล้วน้องมันก็มองผ่านไป มองผ่านไปเหมือนเขาเป็นอากาศธาตุ ไอ้เหี้ยเอ๊ยอันนี้เจ็บจริงจัง
“อ้าว พี่เคียงกาย”
เป็นวงรีที่เห็นเขาคนถัดมา จากนั้นทั้งกลุ่มก็ยกมือไหว้
“ดีดี โชคดีเว้ยไอ้พวกลูกหมา”
หือ สาบานนี่คำพูดเวอร์ชั่นปกติของตัวเอง ทำไมเถื่อนแบบชิบหาย ทั้งโต๊ะคือเหมือนใบ้แดกไปหนึ่งวิ
“ไปไหนพี่”
ประตูทักขึ้นมา อ้าว เขาเพิ่งรู้ว่าตัวเองหมุนเท้ากลับ อาจจะเพราะไม่อยากเห็นสายตาเย็นชาสองดวงนั่นก็ได้ หรือเพราะหน้ามันร้อนๆ เพราะรสเหล้าทำพิษกันแน่
โอ๊ยยยยย
โอเค เพราะกูกำลังจะร้องไห้ยังไงล่ะ
ไอ้เหี้ยไอ้สัดเอ๊ย
“กลับ”
มันมาแล้ว มันจุกอยู่ที่คอแล้ว ไม่อยากพูดมากกลัวสะอื้นฮึกๆ
อุตส่าห์มอมตัวเองขนาดนี้
แต่มันก็ไม่กล้าพออยู่ดี ใครจะทนสายตาแบบนั้นไหวกันล่ะ
สายตาที่มองเราเหมือนอากาศธาตุ
“มึงเป็นอะไรของมึงเนี่ย”
“ไม่บอกแล้วกูจะรู้มั้ยวะ”
“กูขอโทษที่จูบมึงวันนั้น”
“ขอโทษที่ทำให้มึงอาย”
“ขอโทษที่ทำให้มึงกระอักกระอ่วนเวลาเจอหน้ากู”
“ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ”
“ขอโทษที่ทำให้มึงขยะ…อุ๊บ”
ทำไมคิดในใจแล้วเสือกมีเสียง นี่ปากเขากำลังขยับอยู่เหรอเนี่ย
แล้วทำไม ไอ้บ้าเดือนมันถึงดึงเขาเข้าไปประกบปากล่ะเนี่ย
เคียงกายมึนไปหมดแล้ว
สงสัยคงเพราะเหล้าที่กินไปเป็นสิบๆขวดแน่ๆ
ใช่เลย ต้องใช่แน่ๆ ตอนนี้เขากำลังเมา เขาเมาจนสร้างมโนภาพให้ตัวเองว่าจมูกน้องมันอยู่ใกล้ตาเขาเหลือเกิน แถมไอ้สันจมูกยังโด่งจนเกือบทิ่มตา ดวงตาคมสีน้ำตาลที่อยู่ใกล้กว่าทุกที จนเห็นใบหน้าเขาที่เบิกกว้างอย่างตกใจชัดเจน ลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดแก้มเขา กับกลิ่นบลูฮาวายที่เขาไม่ได้ดื่ม
ใช่แน่ๆ เขากำลังสร้างภาพให้ตัวเอง
ว่าขอให้เรื่องนี้ ไม่เป็นความจริง
ก่อนที่สติจะค่อยๆเลือนหายไป
ผมจูบพี่เคียงกาย เพื่อไม่ให้เขาพูดคำว่าขยะแขยงออกมา
ผมทำลงไปแล้ว ท่ามกลางสายตาผู้คนนับร้อย
แต่คนที่ถูกกระทำกลับชิ่งหมดสติไปเสียก่อน ทิ้งให้ผมแบกรับความอายไว้คนเดียว
ไม่ครับ ผมไม่ได้อายที่จูบกับพี่เคียงกาย และไม่ได้สนใจว่าเขาเป็นผู้ชาย แค่เป็นเคียงกายก็เท่านั้นเอง
“วี๊ดดดดด น้องเดือน พี่ขอโทษที อิเคียงไหนบอกไม่เมาค้า อินี่”
พี่นายวิ่งมาจากโต๊ะ โวยวายเพื่อนตัวดีเสียงดังลั่น เขาขำกับภาพพี่นายที่กำลังเอามือตบแก้มพี่เคียงกาย
“ไม่เป็นไรครับ”
พี่แกทำท่าจะพยุงเพื่อนตัวเองขึ้นจากโซฟา
“เดี๋ยวผมพากลับเองครับ”
พี่นายเงยหน้ามอง เหมือนกำลังช่างใจในตัวผม
“เอางั้นก็ได้ ฝากดูแลอิเคียงด้วยนะ”
“ครับ”
ผมตอบคำมั่น ยิ้มให้แกวางใจ
ก่อนพี่นายจะจากไป แกหันมาจับข้อมือเขาไว้
“ฝากด้วยนะเดือน”
แววตาของพี่นายดูจริงจัง
และเขา ก็ตอบกลับไปด้วยความมั่นใจ
“ครับ ผมจะดูแลเอง”
พี่นายยิ้มนิดๆ
“อิคุณนาย จ้องจาจับน้องเดือนของกูหรา ไปตายปายยยยย”
สงสัยต้องพาคนเมากลับห้องแล้วจริงๆ
“คนอารายยยยย เย็นชาก็เย็นชา ขี้อ่อยก็ขี้อ่อย หล่อก็หล่อ”
ตลอดทางที่ขับรถมา ผมต้องนั่งฟังคนเมาบ่นถึงตัวเอง แบบหุบยิ้มไม่ลงเลยจริงๆ นี่สงสัยเหมือนกัน ว่าที่บ่นนี่พี่เขาจะโกรธหรือจะชมผมกันวะ
“แต่ม่ายชอบลุคเย็นชาเลย เห็นแล้วปวดจายยยยยย”
พี่เคียงเอามือมากุมตรงอกข้างซ้าย
“ปวดจาย”
“…”
“ฮึก”
“…”
“ฮือออออออออออออออออออออออออออ”
อ้าวเฮ้ย ร้องไห้เฉยคนเรา
เขาปล่อยให้คนเมาเพ้อแบบนั้นไปอีกนาน จนพี่แกง่วงแล้วผล็อยหลับไป
พี่เคียงกายตอนหลับนี่
น่ารักชะมัด
อ้อ
ไม่รวมตอนเมาแล้วโวยวายนะ
อันนั้นน่ารักกว่า
“คอยดู!!!”
“…”
“พ่อจาจับมัดๆ แล้วขึงบนเตียงม่ายให้ปายไหนเยย ง่ำๆ”
พี่เขาพูดถึงบูบู้รึเปล่านะ
เขาเปิดประตูรถอีกฝั่ง มุดตัวเข้าไปอุ้มพี่เคียงออกมา เห็นตัวเล็กแบบนี้ หนักเหมือนกันนะเนี่ย สงสัยอุ้มท่าเจ้าหญิงแบบพระเอกในนิยายท่าจะลำบากแฮะเรา ต้องแบกขึ้นหลังแล้วล่ะแบบนี้
คงเพราะรถม้าคันนี้มันไม่นุ่มนวลสักเท่าไหร่ พี่เคียงถึงได้ละเมอตื่นขึ้นบ่อยๆ แล้วเพ้อพกไปตลอดทาง
“อย่าขี้อ่อยได้ป้า”
หือ ผมไปอ่อยพี่ตรงไหนกัน
“อย่าเก๊กหล่อได้ป้า”
หล่ออยู่แล้วครับไม่ต้องเก๊ก
“ไอ้บ้าเดือน ไอ้คนเย็นชา”
“…”
“กูขอโทษน้า ที่จูบมึง”
“…”
“กูไม่รู้ว่ามึงจาไม่ชอบขนาดนี้”
“…”
“กูไม่รู้ว่ามึงจาขยะแขยงขนาดนี้ กูขอโทษ ถ้าย้อนเวลากลับไปด้าย กูจาไม่จุ๊บมึง”
คนโง่เอ๊ย
ให้ตายสิ ทำไมพี่เคียงกายคืนนี้น่ารักชะมัด
“ที่มึงขยะแขยงเพราะที่ผ่านมาคิดกับกูแค่พี่น้องใช่ม้าย”
“…”
“ฮึก”
“…”
“แต่กูแม่ง”
“…”
“กู…”
“…”
“กูไม่อยากเป็นแค่พี่น้องกับมึงว่ะ”
“…”
“เพราะมึงเลย…”
“…”
“ที่ทำกูเข้าข้างตัวเองมาตลอด”
“…”
“มึงทำกูแอบชอบทำไม”
“…”
“ไอ้บ้าเดือนบริหาร”
ประโยคนั้นผมได้ยินชัดเจน
เพราะเราทั้งคู่ ใกล้กันมากๆ
***TBC..........................................................
หายไปนาน กลับมาแล้นนนนนนนนนนนน
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มาแล้วววววววว นึกว่าจะไม่มาต่อแล้ว ฮือออออออ
-
นานมากจนจะลืมเลือนไปแล้วววววว
-
:mew1: :mew1:
-
แกล้งเมา.....แต่เมาจริงซะแล้ว :really2: :really2: :really2:
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆกลับมาแล้วคิดถึง :mew2:
-
จ้าาา
-
เวลคัมแบ็คค่าาา
แต่เอ๊าาาาาา
หลุดหมดลูกเอ้ยยยย เคียงกายหมดฟอร์มล้าวว
รอดูเลยเดือนจะทำไง
เคียงกายจะจำได้รึป่าวนาาา
-
ไม่ชัดเจนเลยนะเดือน,,,
-
กว่าจะมาต่อไปได้นะ หึ๊ยยยยยยยยยย
อารมณ์ค้างอีกแย้วววว :katai1: :ling1:
-
:pig4: :pig4:
-
ถ้ารู้ขนาดนี้
แล้วเดือนจะไม่ชัดเจน
ทำให้กายเข้าใจถุกซะที ว่าชอบเนี่ย
จะลุ้นให้กายถอดใจแล้วนะ
:mew2:
-
ในที่สุดก็กลับมาอัพแล้วววววววววววววว
เคียงพูดออกมาหมดเปลือกขนาดนี้แล้ว
ถ้าเดือนยังไม่ทำให้มันชัดเจนกว่านี้เราจะโกรธเลยนะ
-
ถือว่าบรรลุเป้าหมายในการมอมตัวเองในครั้งนี้นะกาย 5555
-
หลังๆ อ่านแล้วยิ่งอ่านยิ่งไม่ชอบเดือน. ทำไรไม่ชัดเจน ไม่พอใจไรก็ไม่บอก. มาทำเหมือนชอบ ให้ความหวังแล้วเย็นชาใส่ ถ้านี่เป็นเคียงถึงชอบแค่ไหนก็คงเทอ่ะ
-
จาร้องไห้ รอนานมาก ได้อ่านแล้ว :serius2:
-
เจ้เคียงคัมแบ็คคคค
-
เอาไง เดือน บอกมาซิ o18
-
#TWENTY-FOUR
-นอกเรื่องของกฎเกณฑ์-
{Limit}
ความอดทนของคนมันสั้น
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
สำนวนไทยว่าไว้ ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา
ความอดทนของคนมันสั้นนะ
หรือบางที…
ควรได้เวลาไป
ถ้าหัวใจมันไม่แน่นอน
‘มึง กูเปลี่ยนใจแล้วนะ กูจะรอแอดมิชชั่น’
เสียงเขาในวันวานยังดังก้องในความทรงจำ เมื่อภายในหัวมองเห็นร่างของตัวเอง ถือกระดาษสมัครสอบตรงของมหาวิทยาลัยชื่อดังของภาคเหนือเดินมาหาคุณนาย เพื่อนสนิทที่รู้ใจตั้งแต่มัธยม
‘แต่มึงจ่ายตังค์ไปแล้วนะ’
คุณนายท้วงตามเหตุผล
‘กูขอเถอะ’
‘…’
‘ขอแค่อีกเรื่องเดียว’
แล้วต่อจากนี้เราจะไม่รู้จักกัน เราจะไม่พบกันอีกเป็นครั้งที่สอง
ลาก่อน เปลวเพลิง พื้นที่ในหัวใจให้นายได้แค่คำว่าความทรงจำ
เขายอมทิ้งใบสมัครสอบตรง เพื่อหนีไปให้ไกลอดีต
ขอโทษนะเปลวเพลิง ที่คำว่าเพื่อนกูก็ให้มึงไม่ได้
“อื้อ”
เขาสะดุ้งตื่นขึ้น รู้สึกถึงความเปียกชื้นบนใบหน้า หันซ้าย หันขวาเบี่ยงหลบความรำคาญในขณะที่ตาก็ยังไม่เปิด
จนทนไม่ไหวนั่นล่ะ ถึงได้ลืมตาตื่น
ทัศนียภาพแรกคือดวงตากลมโตสีดำและจมูกเปียกชื้นใกล้ใบหน้า ก่อนที่ตัวเองจะอุทานออกมาเป็นชื่อสิ่งมีชีวิตตัวนั้นว่า
“บูบู้!!!”
มันตอบรับด้วยการแลบลิ้นเลียใบหน้าเขาอีกหลายที เขาหัวเราะจั๊กจี้ แล้วดันตัวมันออกห่าง แต่เพราะตัวที่โตขึ้น แถมแรงก็มากตาม เดี๋ยวนี้เลยกลายเป็นว่า หมาแรงเยอะกว่าคนจนคนสู้ไม่ได้
เอาสิ เลียตามสบายใจเลยพ่อหนุ่ม
ตัวโตแล้วนี่ ชิ แล้วพ่อมึงไปไหน
นั่นสิ
แล้วพ่อมันไปไหน
ใช่สิ
สายตากวาดมองภาพรวม ก่อนจะประมวลผลออกมาว่า ที่นี่ไม่ใช่ห้องของเขา เพราะกรอบรูปที่ตั้งโชว์บนโต๊ะข้างเตียง ได้บอกอยู่แล้วว่าห้องนี้เป็นของใคร และจากประสบการณ์บวกความคุ้นเคย แถมยังกลิ่นทั้งหมดทั้งมวล
เอาจริงๆคือเขาควรจะรู้ก่อน ตั้งแต่ลืมตาขึ้นมาแล้วเจอไอ้บูบู้ ว่านี่มันห้องน้องเดือนชัดๆ
บ้าจริง
เขาจำได้ว่าเมื่อวานยังไปร้านเหล้ากับคุณนาย ไหงมาโผล่ที่ห้องน้องมันได้เนี่ย
แถมไม่รู้ว่าน้องมันจะหายโกรธรึยัง
หรือขยะแขยง
หรือยังไง
โอ๊ย คิดมากหัวจะระเบิด
เอาเป็นว่าที่ร่ายยาวมาทั้งหมดคือเขาแค่ไม่ต้องการเห็นใบหน้าไร้ความรู้สึกยามมองตัวเองของน้องมัน
เหมือนเขาไม่มีตัวตนอ่ะ
เหมือนอากาศธาตุ เข้าใจป้ะ
ยิ่งคิดยิ่งอยากร้องไห้
แต่จมูกดันได้กลิ่นหอมที่เขาเดาว่าคือข้าวต้ม
โครกกกกกกกก
ไอ้ท้องบ้ามาร้องอะไรตอนนี้ เขาที่มัวกังวลจิตใจว่าวุ้นอยู่กับเรื่องไม่เป็นเรื่องจึงไม่รู้ว่ามีคนเข้ามาในห้อง
“หิวล่ะสิ ท้องร้อง”
น้ำเสียงนี้มัน
ไม่สิ น้ำเสียงนุ่มแบบนี้มัน
เขาเงยหน้าแบบเอามือปิดตาสองข้าง แล้วมองลอดผ่านนิ้วอย่างว่าดูหนังผี อิเหี้ยเอ๊ย ก็คนมันใจแป้วง่ะ
แล้วก็
โบ้มมมมมมมม
อิเหี้ยอิสัด
ยิ่งกว่าเหี้ยไหนๆ
เพราะเช้านี้ไอ้น้องเดือนดาเมจรุนแรงมาก
คิดภาพตามนะ ตื่นเช้าขึ้นมาบนเตียงนุ่มสบาย หลังจากเมามายเพราะฤทธิ์เหล้า แม้จะจำอะไรไม่ได้ก็เถอะ
พร้อมกับมีหนุ่มหล่อใส่ชุดผ้ากันเปื้อน ซึ่งข้างในใส่แค่เสื้อยืด เพราะเขามองปราดเดียวก็รู้ โอ๊ย ไม่อยากนึกถึงผิวขาวใต้ผ้ากันเปื้อน เพราะที่เห็นแค่แขนที่เป็นส่วนโผล่พ้นผ้าแล้วมันน่าเจี๊ยะเหลือเกิน
พร้อมกับถามตัวเองว่า ทำไมกูถึงได้หื่นกามขนาดนี้ฟระ
หรือกูหื่นแบบนี้มาตั้งแต่แรกแล้ว
สลัดผักฟักทองแห้งเอ๊ย
“มองตาค้างเลย”
กูเป็นแบบนั้นจริงเหรอวะ
ปรับอารมณ์ให้คงที่แป๊บ หมายถึงลดความต้องการน้องเดือนขั้นรุนแรงจนถึงกับแสดงออกทางสีหน้าแบบนี้ เกร๊ดดดดดด เคียงกาย มึงจะมาให้เด็กเป็นต่อไม่ได้ ข่มมันไว้
เอาเถอะ กูยอมความหล่อน้องมัน นาทีนี้ลุคเคียงกายสูญสิ้นไปหมดแล้ว
เหมือนมันรู้ว่าเขากำลังอึ้ง เลยได้ทีเล่นใหญ่
“จะกินข้าวต้ม…
…หรือจะกินผมก่อนดีครับ”
อิเหี้ย
โบ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
สาบานว่าเมื่อคืนกูไม่ได้พูดอะไรออกไปให้เด็กมันได้ใจใช่มั้ย
ทำไมมองมันละยิ้มมีเลศนัยส่งให้เขาแบบนี้
กลัวเหลือเกิน
กลัวใจตัวเองเนี่ย
กลัวจะตอบว่าอยากกินเดือนแบบสุดๆ
จริงๆ
ถึงแม้เขาจะไม่ต้องทนสายตาเย็นชา บวกอารมณ์มาคุทุกครั้งที่เจอน้องก่อนหน้านั้นสองสามวัน
แต่เขาก็ไม่ชอบบรรยากาศแปลกๆนี้เลย
แปลกสิ แปลกมากๆ
เขาพยายามคิดในแง่ดีว่ามันกลับมาเหมือนเดิม แค่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ใช่ แค่เดือนทำเหมือนเดิม ปฏิบัติกับเขาเหมือนเดิม ทำเหมือนว่าเรื่องที่เราจูบกันมันไม่เคยเกิดขึ้น
เขาควรจะดีใจ ที่น้องกลับมาเป็นคนเดิม
แต่ทำไม มันหนืดๆที่อกข้างซ้ายวะ
เหมือนสนุกแต่ในใจมันเศร้าๆ เป็นอารมณ์ที่มีเฉพาะในสิ่งมีชีวิตที่ชื่อเคียงกาย หรือว่ามันเป็นกับทุกคนที่กำลังมีความรัก แล้วกำลังรู้สึกว่าตัวเองจะอกหักนิดๆกันนะ
เขาเดินมานั่งที่โซฟาห้องนั่งเล่น อยากจะอวดว่าห้องเดือนกว้างมาก ไม่แปลกเลยว่าห้องที่นี่แพง งานดีงานหรูจริงๆ อวดๆๆๆๆๆๆ อวดให้หมด ผัวรวยจบป้ะ ใครหมั่นไส้กดปิดแท็บไปเล้ยยยย
ความจริงตั้งแต่เมื่อเช้าหลังกินข้าวเสร็จ เขาก็ว่าจะขอตัวกลับ เพราะปวดหัวบวกกับงานพรุ่งนี้ที่ต้องรีบเคลียร์ให้เสร็จ แต่เดือนก็ล่อซื้อจนตัวเองอยู่เลยมาจนเกือบจะบ่ายโมง
และตอนนี้มันกำลังหลอกกูให้อยู่ดูหนังเป็นเพื่อน
เราทำหลายๆอย่างด้วยกันในวันนี้
ยกเว้น…
เรื่องจูบ
ที่น้องมันทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
และเขา ก็ยอมให้เป็นแบบนั้น
อย่างน้อยก็ดีกว่าเมื่อวันก่อนมากโข ไม่ทรมานเหรอ ที่คนที่แอบชอบมองด้วยสายตาแบบนั้น
แต่เขาก็เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า ระหว่างแบบนี้ กับการเมิน อันไหนที่ทรมานกว่ากัน
หรือว่ามันก็ไม่ต่างจากการเมินดีๆนี่เองวะ
ยิ่งคิดยิ่งสับสน ยิ่งวกวนไม่เข้าใจ
จะเอาอะไรกับความรู้สึกครึ่งๆกลางๆแบบนี้กันนะ
“เป็นอะไร ทำหน้าเครียด”
เขาจิ๊ปากแล้วทำสายตาเป็นนัยให้น้องมันขยับก้นไป เพราะโซฟานุ่มๆ มีเพียงตัวเดียวไอ้เหี้ย ที่เหลือนั่งพื้นงี้เหรอ ก็ได้นะมึง
“เปล่า”
เขาตอบแบบส่งๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าถุงเลย์มาแกะกิน
บูบู้วิ่งมาจากไหนไม่รู้กระโดดขึ้นตักเขาแบบจุกมาก อยากไล่ให้ไปกระโดดทับพ่อมึงจริงๆ
กริ๊งงงงงงงงงงง
ไม่ต้องมองหา
ไม่ใช่เสียงกริ่งประตูร้านน้ำปั่นที่ไหน เสียงสายเข้าโทรศัพท์เขาเอง
หน้าจอปรากฏชื่อ
‘คุณนาย’
เขาเดินเลี่ยงออกมาเพื่อคุยโทรศัพท์ เดือนหันมามองแวบหนึ่ง แล้วกลับไปสนใจหนังต่อ
บูบู้ต้องละจากที่นอนแสนนุ่มของมัน ไปนอนแผ่ที่พื้น
[มาบูฮายยยยยย สวัสดีเช้าที่สดใส ว่าไง อย่างไร ยังไง มะงึก]
กล้าใช้คำนี้ มองภาพอิคุณนายมะงึกไม่ออกเลยจริงๆ
“ยังไง อย่างไร งง”
เขางงจริงๆไม่ได้แกล้ง
[ก็แผนของมึงไง ไปได้สวยใช่มะ สำเร็จผลกี่เปอร์เซ็นต์อัพเดตเพื่อนซิ ไหน ได้น้องเดือนรึยัง]
“ได้กับผีอะไร”
อิคุณนายนี่วันๆคิดแต่เรื่องใต้สะดือ
[เอ๊า สรุปคืนดีกันรึยัง]
ปลายสายถามกลับมา
“ดีแล้ว”
เขาตอบเสียงเบา ที่บอกว่าดีแล้ว เขามองจากภาพรวม แต่รายละเอียดเล็กๆน้อยๆยังต้องค้นหาต่อไป
นี่ชีวิตเคียงกายหรือนักสืบคุโด้
ไป ดูโคนันเท่านั้น
[ขอคำขยายความแบบเวรี่ลองงงงงงงง]
มึงใช้คำว่า very long ได้ถูกบริบทมาก แนะนำให้ไปเรียนภาษาอังกฤษมาใหม่
“ก็ไม่มีอะไร ตื่นมาก็เป็นเหมือนเดิม”
[หมายถึงเย็นชาเหมือนเดิม เอ๊ะ สรุปมันคืนดีกันยังไงคะนั่น]
“เปล่า เหมือนเดิมคือกลับมาเป็นเหมือนเดิม”
คุยไปก็ชักจะงงตัวเอง
[อ๋อ เลิกเย็นชา คุยกันปกติ แบบพี่น้องรักใคร่กลมเกลียวกัน]
นี่ตลอดเวลากูกับน้องเดือนอยู่ด้วยกันแล้วเหมือนพี่น้องจริงๆเหรอวะ เศร้าใจแป๊บ
“อือ แค่นั้น”
เขาไม่ได้เจาะลึกในรายละเอียด เพราะถ้าบอกไปว่าน้องมันทำเหมือนเรื่องที่จูบกันไม่มีอะไรเกิดขึ้น ความสอดรู้ของอิคุณนายมันต้องเพิ่มระดับล้านแปดแน่นอน เขามั่นใจมากๆเลยล่ะ
[แค่นั้น… แค่นั้นได้ยังไง]
“แล้วจะให้แค่ไหนล่ะ”
เขางงกับประโยคสนทนาของคุณนาย
[เมื่อวานที่มึงอุตส่าห์ใจกล้า แจ้นไปหาเดือนที่โต๊ะ เพื่อถามความรู้สึก เพื่อขอโทษน้องมัน ละมึงก็จูบกันเป็นครั้งที่สอง มันจบลงด้วยคำว่าแค่นั้นเหรอวะ]
เดี๋ยวนะ
อิคุณนายมันร่ายประโยคมายาวมากนะ
แต่ทำไมหูเขาถึงได้ยินแต่คำนี้
จูบกันครั้งที่สอง
จูบกันครั้งที่สอง
จูบกันครั้งที่สอง
เหมือนภาพเหตุการณ์ต่างๆในหัวจะค่อยๆปรากฏขึ้นมาทีละนิด แต่ไม่ปะติดปะต่อ
‘กูไม่อยากเป็นแค่พี่น้องกับมึงว่ะ’
‘เพราะมึงเลย…’
‘ที่ทำกูเข้าข้างตัวเองมาตลอด’
‘มึงทำกูแอบชอบทำไม’
‘ไอ้บ้าเดือนบริหาร’
จริงๆด้วย
จริงสิ
เมื่อคืน…
เขาสารภาพความในใจของตัวเองจนหมดเปลือก
เพราะความเมาไม่ได้สติ แถมละเมอเพ้อพก
เพราะแผนที่ตัวเองมอมตัวเองเพื่อให้เกิดความกล้าเป็นเหตุแท้ๆ
แต่แล้วทำไม…
เดือนถึงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ทั้งเรื่องจูบสองครั้ง
และเรื่องคำสารภาพของเขา
อกข้างซ้ายบีบแน่น ทำไมใจมันเจ็บนิดๆแฮะ
[อิเคียง เป็นอะไร ทำไมเงียบไป อิเคียง ตอบกู]
เสียงปลายสายยังดังก้องในหู แต่เหมือนสมองจะไม่สั่งการให้เขาบอกอะไรได้อีก
เขาทรุดลงนั่งกับพื้น
“พี่เคียง ผมว่าจะออกไปข้างนอก เอาอะไรมั้ย”
เขาเงยหน้าขึ้นมองเดือนอย่างยากลำบาก
“เป็นอะไร ทำไมไปนั่งพื้น”
เปล่า
แค่เจ็บหัวใจ
แต่ขากลับไม่มีแรง
มือหนาที่ยื่นมา ทำให้เขาอยากจะถอยหนี แต่ก็ทำได้แค่เพียงนั่งนิ่ง ปล่อยให้ร่างสูงใช้มือแตะหน้าผาก
“ไข้ก็ไม่มีนี่”
“เดือน…”
นานหลายวินาที กว่าเขาจะเปิดปากพูดได้
“ครับ?”
น้องมันยิ้มน้อยๆ
“ทำไมไม่บอก”
น้องมันต้องเงี่ยหูฟัง เพราะเขาพูดเสียงเบาหวิว
กริ๊งงงงงงงงงงง
เสียงกริ่งประตูห้องดังขึ้น
เดือนลังเลแวบหนึ่ง ก่อนจะเดินออกไปดู ทิ้งเขาไว้กับประโยคที่เอ่ยไม่สุด
“เดือน ข้างนอกฝนตก เราขอหลบฝนหน่อยนะ”
เขาจำได้ว่าเป็นเสียงมีนดาวมอ
“ตามสบายเลย ว่าแต่ ไปไหนมาถึงผ่านมาทางนี้”
“มาทำธุระให้เพื่อนน่ะ”
“เข้ามาก่อน”
“หือ วันนี้พวกวงรีไม่มาเหรอ”
“น้อยๆหน่อย พวกผมไม่ได้เป็นพวกติดเกมส์จนไม่ทำอะไรนะครับ”
“แปลว่าอยู่คนเดียวเหรอตอนนี้”
“เปล่า มี…”
เดือนยังไม่ทันบอกอะไรกับมีน
เขาก็เดินออกมา
“กลับแล้วนะ”
“อ้าว พี่เคียงกาย ไปไงมาไงคะนี่ สวัสดีค่ะ”
เขาพยักหน้ารับหน้านิ่ง ถ้าการฝืนยิ้มมันลำบากมาก เขาก็ไม่จำเป็นต้องทำหรอก
ใครจะว่าเขาหยิ่งก็ช่าง
“เดี๋ยวไปส่ง”
เดือนบอก แต่เขาส่ายหน้า
“ไม่ล่ะ กูจะกลับเอง”
เดือนหันมามองงงๆ
“ฝนตก อยู่ดูหนังก่อนสิ หนังยังไม่จบ”
เขาหันไปมองหน้าจอโทรทัศน์ พอดีกับที่หน้าจอดำ แล้วปรากฏคำว่า END
“พอแล้วล่ะ”
“…”
“มันจบแล้ว”
เดือนไม่ใช่คนเดิม
ถ้าเป็นมึงเมื่อก่อน
จะวิ่งมาแล้วรั้งกูไว้
เขาทิ้งคำถามที่ไม่มีวันได้บอกเดือน
ตกลงเรื่องของเรา จะเอายังไง
***TBC....................................................................
ดราม่ายังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพคอมเม้นด่าพระเอก
ไป ด่ามันอีก มันโง่ ไอ้เดือน ไอ้บ้า
-
อ้าวว เจ้เคียงของหนูเศร้าอีกแล้ว โอ๋เอ๋นะคะเจ้ เดือนก็ไม่ทำอะไรให้ชัดเจนสักที
-
โอ้ยยยยย อิเดือนนนนนนนนน
-
:mew6: :mew6:
-
รำคาญเดือนจะได้มั้ย
ดีละเคียง พอๆๆ
:hao5:
-
เจ๊เคียงของน้อง :hao4: สวยๆ สบัดบ๊อบใส่เลยค่ะ...เทเลยค่ะ ผช.ประเภทไม่ชัดเจนเนี่ย เทอย่างเดียว :angry2:
-
อ้าว ทำไมเดือนนิ่งเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกแล้วอ่ะ :katai1:
-
อย่าเศร้านะเคียงง
-
เคียงอย่ามโนเยอะจิ เข้าข้างตัวเองบ้าง
จูบกันสองครั้งเลยนะ
-
เดือนคิดอย่างไรบ้างนะเกี่ยวกับเรื่องเคียง อยากรู้จริง ๆ เลย :katai1:
-
โอ้ย ลำไยอิน้องเดือน อยากยกเจ๊เคียงให้คนอื่นแล้ว :katai4:
-
:pig4: :pig4:
-
โอ๊ยเดือน :mew2:
-
ถึงจะหมั่นไส้จนต้องเบ้ปากใส่ แต่ใช่ว่าจะต้องเอาดราม่ามาโยนใส่เคียงนะ...เคียงแกอย่าเพิ่งคิดไปเองนะ น้องมันยังไม่ได้พูดไรเลย อย่าเพิ่งยอมแพ้ดิแก
-
อ้าววว. ทำไใไม่รั้งไว้ละ,,,
-
เอาเข้าไป
-
เคียงคนบ้า เดือนยังไม่ทันบอกอะไรเลย
คิดไปเองอีกแล้ว ถ้าไม่สนใจจะพามานอนที่ห้องทำไม
-
อิเดือน!!! ขนาดนี้แล้วยังจะไม่ชัดเจนอีกหรอ อยากให้เคียงเทมันเลยค่ะ :z6: :z6:
-
หาผู้ใหม่ให้เจ้เคียงเดี๋ยวนี้ แงงงง สงสารนาง
-
คือน้องเดือนรออะไรจ๊ะ? เฮ่ลโหลลลลลลลล คือทำตัวเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นนี่ยิ่งกว่าโดนตบหน้าประตูเข้ารถไฟฟ้าBTSเลยนะ แล้วคือที่ทำเย็นชาใส่นี่คือต้องการไร? ชอบ รัก งอล(เรื่อง) กลัวใจอิเคียงยอมง่ายๆให้อิเดือน เอ้ยยน้องเดือน
-
ต้องรอให้เคียงกายตัดใจก่อนใช่มั้ยเดือนถึงจะเริ่มทำอะไรให้มันชัดเจนน่ะ หรือต้องรอคนอื่นมาจีบก่อนเดือนถึงจะแสดงตัวว่าชอบ
บางที่ก็ไม่เข้าใจว่ารออะไร รอทำไม เพื่ออะไร
-
น้ำตาจิไหล เศร้าสุด
-
รออออ อย่าทิ้งเรารอเก้ออีกน๊า
-
:เฮ้อ: ปล่อยพี่เคียงกลับไปได้ไง
-
#TWENTY-FIVE
-นอกเรื่องของกฎเกณฑ์-
{Different}
แตกต่างเหมือนกัน
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
ช่วงนี้เขาวุ่นๆเรื่องงาน เพราะเร็ววันนี้ หรือก็คืออีกสองวันถัดจากนี้ จะมีงานใหญ่ กิจกรรมที่เป็นของทั้งมอจัดขึ้น นั่นคือ งานแสดงโชว์สินค้าของดีจากหลากหลายจังหวัด ซึ่งมาจากกลุ่มนักศึกษาที่เรียกตัวเองว่าเป็น ‘ชมรมจังหวัด’ นำของกินหลากหลายมาขายในงาน พร้อมทั้งมีการจัดแข่งขันการทำอาหาร มีเวทีใหญ่ๆให้จัดประกวดหนุ่มหล่อสาวสวย ผู้ชนะก็จะได้ตำแหน่งมิสควีน และมิสเตอร์ ที่บ่งบอกถึงความมีบุคลิกภาพโดยรวมที่เหนือกว่าคนอื่นไปครอบครอง เอาเถอะ เขาว่ามาอย่างนั้นอ่ะนะ แต่สีสันจริงๆของงานนี้ไม่ได้อยู่ที่ผู้ดีชะนีสวย แต่คืออาหารขึ้นชื่อที่เรียกได้ว่าแค่เดินผ่านก็น้ำลายสอ ร่ายมาซะยาว เพื่อจะบอกว่าดังนั้นวันนี้ตัวเองเลยไม่ว่าง ต้องมาขลุกอยู่กับอิคุณส้มทั้งวัน ถามว่าเคียงกายมีงานจังหวัดกับเขาด้วยเหรอ เปล่า เพราะโดนลาก แกมบังคับถูลู่ถูกังมาแบบสุดเถอะ จังหวัดน่ะเป็นของอิคุณส้ม ฟังไม่ผิดหรอก อิคุณส้มมันบอกว่าเป็น ‘เจ้าของจังหวัด’ เออ เอาเข้าไป ให้มันได้อย่างดีสิ
“น้องๆคะ เดี๋ยวเราจะมีประชุมบรีฟงาน เวลาสองทุ่มตรง ให้ทุกคนมาให้ตรงเวลานะคะ เวลาเป็นเรื่องสำคัญ พี่ย้ำแล้วนะคะ ไม่งั้นงานก็จะเลิกเลท แล้วพี่ไม่รับประกันว่าจะเลยไปถึงเช้ามั้ย เพราะฉะนั้น มาให้ตรงเวลา นะคะ!”
ฟังเสียงอิคุณส้มสั่งเด็กแว้ดๆละรำคาญ หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมานั่งกดไลค์เฟซเล่นๆซะเลย
เคียงกายมันสายโซเชียลอยู่ในสายเลือด
แต่ไปๆมาๆรู้สึกว่าตัวเองไม่น่ากดเข้ามาเล่นเลยจริงๆ
ไอ้แอพสีฟ้า รูปตัวเอฟเนี่ย ทำคนมโนมานักต่อนัก และทำให้เจ็บมานักต่อนักแล้วเหมือนกัน
‘เดือนมอชวนชิม รายการที่จะทำให้รู้จักมอมากขึ้น มีเงินห้าสิบบาท ก็อิ่มได้’
เขากดดูสกรู๊ปที่เขียนไว้
‘สวัสดีค่ะ แอดมินหนิงหนิงรายงานตัว วันนี้เราจะพาเพื่อนๆแฟนเพจ รักน้ามอX ไปตระเวนกินข้าว ชิมอาหารอร่อยๆจากโรงอาหารของเราภายในมอ ที่มีอยู่ในแต่ละที่ แต่วันนี้ แอดมินหนิงหนิงไม่ได้มาคนเดียวนะคะ เราพก เอ๊ย เราเชิญ กรี๊ดดดดดดด!!! อะแฮ่ม เผลอตัวไปหน่อยนะคะ แขกรับเชิญของเราวันนี้ แซ่บมาก แซ่บที่สุด แซ่บแบบหยุดไม่อยู่ นั่นก็คือ น้องงงงงงงง เดือน ผัวมโนของใครหลายคนในมอนี้(รวมถึงตัวแอดเอง)นะคะ เรื่องราวจะเป็นยังไง น้องเดือนจะพาเราไปกินอะไรนั้น ติดตามชมได้ในวิดิโอใต้โพสต์เลยค่ะ’
ว่าจะเลิกยุ่งเกี่ยวกับเดือนแล้วเชียว
แต่ใจมันไม่แข็งพอ อีกอย่างเขาก็คงเลิกจริงจังไม่ได้หรอก ก็ชอบไปแล้ว จะให้ทำไง
ถ้ามันตัดใจง่าย คนมากมายคงไม่ต้องร้องไห้
บ้า เรื่องแค่นี้ไม่ได้เห็นน้ำตาเคียงกายหรอก
ก็ได้… แค่ปริ่มๆนะ
เขาชั่งใจว่าจะกดดูวิดิโอที่แนบมาด้วยดีมั้ย
แต่มือก็ดันไปก่อนสมองสั่งการเสียได้ ไอ้เจ้านิ้วโป้งบ้า
เนื้อเรื่องในวิดิโอก็ไม่ได้มีอะไรตื่นตาแบบว้าวขึ้นมา เพียงแต่เป็นวิดิโอแนะนำร้านอาหาร ร้านกับข้าวต่างๆภายในมอ ที่มีราคาค่อนข้างถูก และน่ากิน ของแบบนี้เขาเดินตระเวนจนเบื่อแล้ว แต่สิ่งที่แปลกใหม่ คือแขกรับเชิญที่ดู…
เปลี่ยนไปจากครั้งเมื่อเราเจอกัน
{สวัสดีค่า น้องเดือน}
‘สวัสดีครับ’
ระยะเวลาเพียงแค่สองวันที่เราไม่ได้เจอกัน แต่เขาก็สังเกตได้ ถึงความร่าเริงขี้เล่นของน้องที่ปกติมักจะปรากฏอยู่บนใบหน้าเสมอ แต่มาตอนนี้ ร่องรอยแบบนั้นมันหายไปแล้ว แม้คนอื่นจะไม่เอะใจอะไร แต่สำหรับเขาที่พูดได้ว่าค่อนข้างใกล้ชิดกับน้องมันมากๆ ย่อมรู้ดี
ทำไมกันนะ
หรือคิดมากเรื่องที่เขาพยายามหลบหน้า
กับเรื่องที่เขาไม่ยอมรับสายน้องกันแน่
เพราะเมื่อเช้า สายที่ 100 เพิ่งโทรเข้ามาตอนเขาจะออกจากหอ แต่เขาก็ใจแข็งพอที่ทำได้ก็แค่เก็บลงในกระเป๋าผ้า
ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าระหว่างเราเรียกความสัมพันธ์นี้ว่าอะไร
เพียงแค่ไม่อยากพบหน้า
ก็เท่านั้นเอง…
แต่สิ่งที่ทำกับย้อนแยง ไม่อยากเจอ ไม่อยากพบ แต่อดไม่ได้ที่จะตามทุกความเคลื่อนไหว
ทำไงได้ ก็ชอบไปแล้วนี่
หรือจริงๆแล้วที่เขาไม่อยากพูดคุยปรับความเข้าใจกับน้องมัน เพราะว่าเขากลัว
กลัวคำตอบนั้นที่เหมือนกับเปลวเพลิง
กลัวว่าสุดท้ายแล้ว ความรู้สึกที่เราทั้งคู่มีให้กัน กลับเป็นเขานั้นที่คิดไปเองคนเดียว
{น้องเดือนพร้อมหรือยังคะ กับการรีวิวอาหารแสนอร่อยที่หาได้ง่ายๆภายในรั้วมหาวิทยาลัยของเรา}
เดือนยิ้มเล็กน้อย แล้วตอบ
‘พร้อมครับ’
{แต่พี่หนิงยังมืดแปดด้านอยู่เลยค่ะ เนื่องจากว่าทางเราไม่ได้เตรียมเมนูแนะนำมาล่วงหน้า พี่เลยอยากให้น้องเดือนลองแนะนำเมนูเด็ดเมนูดัง ที่คิดว่าไปทานแล้วไม่ผิดหวังถือเป็นเมนูเริ่มต้นที่เราจะพาไปแวะชิมหน่อยนะคะ}
‘ได้ครับ สำหรับผมนะครับ ผมว่าร้านก๋วยเตี๋ยวป้าหมูอร่อยที่สุดครับ’
ฟังมาถึงตรงนี้แล้วก็ต้องสะดุดเล็กน้อย
คุ้นๆกันมั้ย
ร้านก๋วยเตี๋ยวป้าหมู โรงอาหารคณะอักษรศาสตร์
ที่แรกที่เขาทำความโก๊ะลืมกระเป๋าตังค์ จนได้รู้จักกับเดือนแบบจริงจังโดยไม่ต้องคอยส่องเหมือนสตอร์คเกอร์อีกต่อไป ถือเป็นจุดเริ่มต้นของความรู้สึกที่มันอัดแน่นเรื่อยๆ จนชอบแบบจริงจัง ไม่ใช่แค่การนั่งกดไลค์สเตตัสเขาไปวันๆขณะที่เจ้าตัวมองไม่เห็น
เขายังจำได้ดี
ชื่อ นามสกุล
‘ผมน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอครับ’
{รูปน้องเดือนแยกเขี้ยวโชว์ฟันเสน่ห์พร้อมกระเป๋าตังค์เขาที่โชว์หราในมือเดือน}
นิรนาม(ชื่อเฟซที่เอาไว้ส่องมันในตอนนั้น)
แต่เขาก็เผลอตัว ตอบไปว่า
‘คืนพี่มาเถอะ’
ชื่อ นามสกุล
‘???’
จนน้องมันเริ่มปะติดปะต่อได้
นรินาม
‘ท่ดๆ พิมพ์ผิด’
แต่กูก็ยังอุตส่าห์แถนะ ตลกตัวเองตอนนั้นมาก
ชื่อ นามสกุล
‘ไม่ทันแล้วพี่…
จะเอามั้ย กระเป๋าตังค์’
คิดถึงตอนนั้นแล้วต้องเผลอยิ้มออกมาไม่ได้
ก่อนตัวเองจะคิดอะไรตลกๆ ไปไกล เสียงในวิดิโอก็ดึงความสนใจกลับมา
{หืมมมมมมม ทำไมต้องเป็นโรงอาหารคณะอักษรศาสตร์คะ เอ๊ะ หรือข่าวน้องเดือนกับดาวอักษรจะเป็นเรื่องจริง แอร๊ายยยยยยย อะไรยังไง}
แอดมินเพจชักดิ้นชักงอ ถ้าชีกลิ้งเกลือกพื้นได้คงนอนไปนานละ
นั่นสินะ
คิดเข้าข้างตัวเองไปเพื่ออะไร ที่เขาได้มาเจอน้องมันตอนแรกก็ไม่ใช่เพราะพรหมลิขิตเสียหน่อย
ก็ไม่ใช่มีนดาวมอหรอกเหรอ ที่นัดน้องเดือนมาทานข้าวที่โรงอาหารคณะอักษรศาสตร์
ตัดสินใจวางมือถือ
แล้วลุกขึ้นไปช่วยงานคุณส้ม ทิ้งไอโฟนสีดำลูกรักให้ชาร์ตแบตจนเต็ม แล้วค่อยมาเล่นใหม่ละกัน
พอเดินไปหาคุณส้มปุ๊บ
“อิเคียง เดี๋ยวจะมีคนมาส่งข้าวให้สต๊าฟ มึงช่วยไปขนมาไว้ตรงนี้หน่อยนะ”
คุณส้มชี้แจงเสร็จสรรพ แล้วหันไปทำงานที่กองพะเนินของตัวเองต่อ
ให้มันได้อย่างนี้สิ
ได้ยินเสียงรถเข้ามาจอด เขาที่นั่งตัดกระดาษ ทำเป็นรูปใบไม้สีเขียวเพื่อใช้เป็นฉากในการแสดง วางทุกอย่างลงอย่างรู้งาน แล้วเดินออกไปเพื่อรับข้าวที่คุณส้มสั่งเอาไว้
ทั้งหมดเป็นถุงก๋วยเตี๋ยว
มีคนลงจากรถมาช่วยเขาขนข้าว
ตอนแรกเขาไม่เห็นหน้าเพราะหมวกที่เขาสวมบังอยู่
“เดี๋ยวนะครับ ขาดอีกถุงนะครับ”
เขาจำได้ว่าสั่งเพิ่มอีกถุงเพราะตัวเองยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกัน
เขาถามคนขับเป็นเวลากับที่อีกคนที่ลงรถมาช่วยขนของเดินมาพอดี
“ของพี่อยู่นี่”
เขาชะงักกับเสียงที่คุ้นเคย
เป็นเสียงที่ไม่ได้ยินแค่สองวัน แต่กลับเหมือนเราห่างกันนานมากๆ
หมวกใส่หัวถูกดึงออก เผยให้เห็นใบหน้าคุ้นเคย ที่เมื่อสองนาทีก่อนเขายังดูอยู่ในหน้าจอโทรศัพท์
ใบหน้าที่โคตรคิดถึง
“เดือน”
เดือนจริงๆด้วย
“เอา ยืนอึ้งอยู่ทำไมครับ จ่ายตังค์ให้ลุงผมหน่อย”
ก๋วยเตี๋ยว เดือน คนส่งก๋วยเตี๋ยว คือเดือน เดือนเป็นเด็กส่งก๋วยเตี๋ยว ไม่สิ โอ๊ยยยยยย พอเถอะ ไม่ต้องเชื่อมโยงอะไรละ
เหมือนเขาจะไม่ได้สติไปแล้วเพราะยืนแข็งทื่อแบบสุดๆ เดือนเลยถือวิสาสะหยิบเงินในมือเขาแล้วจ่ายให้ลุงแกไป
เขาไม่มีสติแม้ขณะยกมือไหว้คนขับรถ ซึ่งเดือนบอกว่าคือลุงแท้ๆ
อยากถามนะว่ามาได้ไง
แต่เหมือนตัวเองมีชนักติดหลัง
“เข้าไปข้างในกัน คนอื่นหิ้วท้องรอละ”
ตอนนี้เขาเหมือนร่างหุ่น จะจูงไปที่ไหนก็ได้
แม้ตัวเองจะไม่มีสติ ร่างทั้งร่างแข็งทื่อ ปากสั่นมือสั่น
แล้วทำไมไอ้หัวใจบ้ามันถึงเต้นรัวเร็วอย่างกับมีคนขนกลองเข้าไปตีข้างในแบบนี้กัน
มันเป็นความรู้สึกที่เรียกว่า
‘ดีใจ’
รึเปล่านะ
“เตรียมตัวบอกเหตุผลว่าทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์”
นี่ไงล่ะ ชนักอันเขื่อง
โอ๊ยให้ตายสิ
หัวใจเจ้ากรรม หยุดเต้นซักที
“มึง”
อิคุณส้มตัวดีค่อยๆขยับๆเข้ามาหาเขาทีละนิด จนรัศมีมันพอดีกับคำว่ากระซิบ มันเลยเริ่มเปิดประเด็น
หลังจากที่ทุกคนกินข้าวแบบอิ่มหนำสำราญ ก็มีพละกำลังในการลุยงานคืนนี้ต่อ ซึ่งคาดว่าน่าจะได้กลับประมาณเที่ยงคืน ถือว่ากลับเช้าอยู่นะ สำหรับคนทำกิจกรรมแบบนี้ บางวันนี่ปาไปหกโมงเช้าเลยก็มี
ถ้าถามว่าอิน้องเดือนไปไหน
นั่นไง นั่งตัดกระดาษช่วยงานเขาอยู่มุมโน้น หลบหน้ามาตั้งนาน สุดท้ายเขามาหาเอง แล้วรู้สึกเกร็งแปลกๆ
มึงจะตัดกระดาษไป มองมาทางนี้ไปทำไม ขอแช่งให้กรรไกรตัดโดนนิ้วแม่ง
“โอ๊ย”
นั่นไง
คิดไม่ทันสิ้นดี น้องมันก็ร้องโอดโอยขึ้น
คุณส้มที่ตอนแรกกำลังจะตั้งท่าตั้งวงเปิดประเด็น จำต้องกุลีกุจอเข้าไปดูเดือน ช่วยไม่ได้ แม่งานคือเพื่อนเขา ถ้ามีใครเป็นอะไรขึ้นมานี่ความรับผิดชอบคือคุณส้มล้วนๆ
“เดือนเป็นอะไร”
ส่วนเขาที่ใจหล่นตุบอยากไปอยู่ดูตรงมุมโน้นนานแล้วทำได้แค่นั่งเกร็ง แต่หูนี่เปิดเรดาร์ผึ่งเตรียมฟังเต็มที่
“เหมือนจะโดนแมลงต่อยน่ะครับ”
น้องมันเคยบอกว่าแพ้แมลงกัดต่อย
“ตายแล้ว แขนแดงหมดแล้ว แพ้แมลงเหรอเรา”
เสียงแว้ดๆของคุณส้มยังไม่หมด ทำให้ใจเขาหล่นไปถึงไหนต่อไหน
จนในที่สุดก็ทนไม่ได้ เดินเข้าไปหาน้องมัน
“เดี๋ยวกูไปส่งคลินิก ส้ม ขอยืมรถหน่อยนะ”
ประโยคแรกพูดกับเดือน อารมณ์แบบนิ่งๆ แต่ใจข้างในคือร้อนรนห่วงน้องมากๆ อีกประโยคท้ายหันไปหาอิคุณส้ม แล้วขยิบตาเป็นเชิงเร่งให้มันไปหยิบกุญแจรถมา
“รู้ว่าแพ้แมลงก็ไปนั่งใต้ไฟ ไม่ระวังตัว”
“…”
“อ่อนแอจริง ยืนนิ่งทำไม ตามมาเร็ว”
เขาหันหลังให้ แล้วออกเดินหลังจากรับกุญแจจากคุณส้มมา ปากก็บ่นไป
“คราวหลังไม่ต้องมาแล้วนะ เห็นมั้ย ไม่คุ้มเลยเนี่ย เข้าใจว่าอยากช่วยทำงาน”
“…”
“คนอื่นเป็นห่วงรู้ตัวบ้างมั้ย”
“รู้”
“รู้แล้วยังไง”
“ก็พี่นี่ไง ห่วงผมจนแทบบ้า”
หลังจากจบบทสนทนาตรงลานจอดรถ เราสองคนก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย
คงเพราะดึกแล้ว พอมาถึงก็เข้าตรวจโดยไม่ได้จับบัตรคิว เพราะไม่มีคนเลย เขานั่งรอเดือนเงียบๆ ทบทวนพฤติกรรมมากมายของตัวเอง พยายามลืมรอยยิ้มกว้างของเดือนตอนที่บอกว่ามีเขาเป็นห่วงมันจนแทบบ้า แต่ทำยังไงมันก็ลบภาพนั้นไปจากหัวไม่ได้
จนแล้วจนรอด เดือนก็เดินออกมาจากห้องตรวจ
ร่างสูงตรงไปรับยา ฟังคำแนะนำจากหมอ แล้วเดินตรงมาหาเขา ที่ยังทำใจไม่ได้ ไม่กล้ามองหน้าน้องมันเพราะรู้สึกทั้งหน้าทั้งใบหูมันร้อนไปหมดแล้ว
“ไม่สบายป่ะ ทำไมหน้าแดง”
เขาเงยหน้าขึ้น ทันทีที่ตั้งสติได้ ก็รู้สึกพลาดอย่างมหัน
จะก้มหน้าลงมาชิดให้ได้อะไรเนี่ย
หัวใจเขาเริ่มทำงานหนักอีกแล้ว
“เปล่า”
พูดได้แค่นั้น ก่อนจะเบือนหน้าหนี แต่กลับถูกมือหนาที่ถือวิสาสะจับคางเขาแล้วให้หันมาเผชิญหน้า
นัยน์ตาคมจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตา เหมือนกำลังค้นหาอะไรบางอย่าง
“ดึกแล้ว”
น้องมันพูดขึ้น
“ไปค้างห้องผมมั้ยคืนนี้”
ลมหายใจเขาสะดุด
เขาพยายามสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด เพื่อคลายความร้อนที่มาจากไหนไม่รู้ให้หมดไป และพยายามควบคุมหัวใจที่ทำงานหนักดวงนี้ให้มันสงบลง
“หยุด…”
แต่เสียงที่ส่งไป กลับเบาหวิวไร้น้ำหนัก
ทำให้ร่างสูงได้ใจ โน้มหน้าลงมาใกล้เขาเรื่อยๆ
“อะไรนะครับ ไม่ได้ยินเลย”
พูดออกไปสิ พูดออกไปซักที
“อ่อย”
“อะไรนะครับ”
“หยุด อ่อย ได้ อื้อ”
เขาเบิกตากว้าง
ริมฝีปากบางที่เปล่งเสียงเบาหวิว ถูกริมฝีปากของอีกคนที่เข้ามาใกล้เรื่อยๆช่วงชิงอิสรภาพ ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดสองข้างแก้ม ทำให้หน้าเขายิ่งร้อนผ่าว ตาคมสีดำที่อยู่ใกล้เหลือเกินจนเป็นเขาที่ทนไม่ได้ต้องหลับตาเสียเอง ไม่อยากมอง ไม่อยากรับรู้ ปล่อยให้อารมณ์มันพาไป
เพียงสิ่งเดียวที่ได้ยิน
คือเสียงหัวใจที่ดังกลบเสียงฝน ที่ตกลงมาเมื่อไหร่ไม่มีใครรู้ได้
จนเดือนถอนริมฝีปากออกมา
“ผมไม่รู้ว่าสำหรับพี่ การกระทำของผมคืออะไร”
“…”
“ผมติดเล่น”
“…”
“ผมชอบหยอด”
“…”
“หรือผมขี้อ่อย”
“…”
“แต่สำหรับผม ผมมีนิยามให้การกระทำของตัวเองเพียงสองพยางค์”
“…”
“ทุกๆการกระทำ ที่ผมทำไปทั้งหมด”
“…”
“ผมจริงจัง”
***TBC............................................................
แล้วพบกันใหม่ อย่าเพิ่งด่าพระเอก 555
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
จ่ะ จริงจังมาก จริงจังสุดๆไปเลยเนาะ
แต่เงียบไว้ ทำเนียน ไม่ทำไรเลย
กายออกไปแบบนั้น ทำไมวันนั้นไม่ตาม
แล้วมีนคือยังไง มาเกาะแกะ ตลอดๆ
การกระทำที่แสดงออกมาทั้งหมด
โคตรแสดงถึงความจริงจังของเดือนเลยสินะ
:katai3:
-
อ่านแล้วฟิน :heaven
-
เดี๋ยว นี้เรียกจริงจังแล้ว? (มองบน)
ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้านางไม่จริงจัง
เจ๊จะเจ็บขนาดไหน :katai4:
หลังๆลำเดือนมาก
อยากเปลี่ยนพระเอก :katai1:
แต่รักคนเขียนเสมอ :mew1:
-
สักทีนะเดือน
รอคนพี่ไม่ไหวหรอก
คนพี่น่ะป๊อดสุดๆไปเลย
-
เนียนนนน...เป็นความจริงจังที่เนียบกรี๊บมากๆ ไม่บอกนี่เดาไม่ออกว่าจริงจัง...ปรบมือให้รัวๆเลยคะ :hao3: :hao3: :hao3:
-
จ้ะจริงจังจ้ะพ่อคุณณ พี่กายเดินออกมาไม่เห็นทำไรสักอย่าง โอเคแต่อย่างน้อยก็พูดออกมาให้ได้รู้
-
ตายๆๆๆๆๆๆๆ ตายอย่างสงบศพสีชมพู :hao7: :ling1:
-
อร๊ายยย!!! น้องเดือนน อิจเคียงหนักมาก
-
:pig4:
-
เออ ให้มันชัดเจนอย่างนี้หน่อยสิ,,,
-
จ่ะ จริงจังมาก จริงจังสุดๆไปเลยเนาะ
แต่เงียบไว้ ทำเนียน ไม่ทำไรเลย
กายออกไปแบบนั้น ทำไมวันนั้นไม่ตาม
แล้วมีนคือยังไง มาเกาะแกะ ตลอดๆ
การกระทำที่แสดงออกมาทั้งหมด
โคตรแสดงถึงความจริงจังของเดือนเลยสินะ
:katai3:
ก็ว่างั้น o18 o18 o18
-
:m31: :m31: :angry2:
-
:pig4: :pig4:
-
:hao7: :hao7:
-
ให้ดีนะเดือน
-
นี่เรียกจริงจังแล้วหรอเดือน
-
อยากโดนจริงจัง 5555
-
จริงจังงงงงง แค่ไหน แค่ไหนเรียกจริงจังงงง
-
อยากรู้นิยามคำว่าจริงจังของเดือนจริงๆ เหอะ
-
ในเมื่อเดือนเริ่มชัดเจนแล้วพี่ก็จะยกโทษให้55555555
-
จริงจัง จริงจัง อร๊ายยยย :mew2:
-
5555 หลบหน้าทำไม ถ้าจะตามส่องแบบนี้
แล้วตอนเจอหน้า ยังใจสั่น ตัวแข็งแบบนี้น่ะเคียงกาย
เดือนจริงจังนะครับ เคียงกายเตรียมตัวเลย
-
:mew3:
-
#TWENTY-SIX
-กฎเหล็กหกข้อสำหรับการส่องเดือน-
{No risk No gain}
ไม่มีความเสี่ยง ไม่มีกำไร
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
จะว่าตัวเองถูกหลอกมาที่นี่ หรือจะว่าตัวเองเต็มใจมาเอง มันก็ถูก
หรือจะบอกว่าตัวเองถูกลากมาด้วยความยินยอม และไร้ซึ่งการขัดขืน มันก็ถูกอีก
แต่แบบนี้ มันเรียกว่า ’ลากมา’ ได้เหรอวะ
ก็ไอ้ที่ยอมๆมากับเขาถึงห้องเนี่ย รู้ถึงไหนอายถึงนั่น ไม่รักนวลสงวนตัว แล้วยังถูกเขาจับมือมาตลอดทางอีก และพีคยิ่งกว่านั้น คือตัวเองนี่เอาแต่เขิน เขิน แล้วก็เขิน ยอมให้เขาจับมือแบบง่ายๆ ลากไปไหนไปหมด โอ๊ย เกลียดตัวเองทันมั้ย
โอ้ ชิท เคียงกายมึงเป็นบ้ามากแล้วป่ะตอนนี้ ไม่สิ มึงสับสนอะไรกันแน่เนี่ย
เอาเถอะ หลบหน้ามาได้สองวัน สุดท้ายถูกเขาลากกลับมาที่ห้องเหมือนเดิม
แล้วทำไม ???
ไหนบอกจะคุยกันไง ?
คุยที่ห้องนั่งเล่นก็ได้ป้ะ ??
ลากนี่เข้ามาในห้องนอนทำไมเนี่ย ???
แถมปิดประตูลงกลอนเสียงดังปั้ง
ได้ยินแล้วใจมันสั่นหวิวๆ อยากเสียตัว เอ๊ย พัก นี่มึงโกรธมันอยู่จริงจังป่ะ ให้ทาย
โอเค เอาใหม่ เรื่องนี้ต้องดำเนินไปแบบนายเอกเรียบร้อยที่สุด ดูใสๆ และนิ่งขรึม น่าค้นหา
พ่นไฟ พ่นไฟ พ่นไฟ
ให้ตายเถอะ จิตใจไม่อยู่กับร่องกับรอยแล้ว โอ๊ย ปากสั่น ตัวสั่น ใจสั่น จะทำได้ยังไงล่ะ
ยิ่งกว่านั้นนะ จะไม่ให้ใจเจ้ากรรมมันเต้นแรงขนาดนี้ได้ไงล่ะ เพราะไอ้ตัวปัญหา ที่คอยเป็นตัวเร่งเสียงให้หัวใจมันเต้นแรงขึ้น แถมเสียงดังตึกตัก เหมือนเจ้าตัวมีปุ่มคอนโทรลหัวใจของเคียงกายคนนี้อยู่กับตัว ที่ทรุดลงกับเตียงนุ่มนั่งจ้องหน้าเขามาไม่รู้กี่นาทีอยู่แบบนี้น่ะ
คนอะไรวะ
ถ้าเขาเป็นปลากัดนี่ตั้งท้องไปนานแล้วเนี่ย
เราสองคนจ้องตากันไปมามาพักใหญ่แล้ว ไม่พูดไม่จา ไม่สิ มีแค่เดือนเท่านั้นล่ะ ที่เอาแต่จ้อง จ้อง แล้วก็จ้อง ส่วนเขานี่เบือนหน้าหนี หลบสายตาด้วยอาการใจสั่น เหมือนจะเป็นโรคหัวใจ เอ๊ะ หรือเขากำลังจะหัวใจวาย อิเหี้ยอิสัด หยุดจ้องสักทีได้มั้ย งื้อ มันเขิน
การที่เอาเขามานั่งจุมปุ๊กบนเตียงตัวเอง แล้วมานั่งจ้องหน้ากันแบบนี้
ให้ตายเถอะ เป็นใครก็ใจบาง ไม่เขินไม่แน่จริงนะเนี่ย ไอ้เหี้ยเอ๊ย
นั่นเดือนมหาลัยนะไอ้ควาย ใครอยู่ใกล้ขนาดนี้ใจมันต้องแกว่งๆบ้างล่ะ โอ้โห ยิ่งตาคมนั่นกราดมองมานะ อื้อหือ ละสุดท้ายกูก็ตกหลุ่มเสน่ห์ ต้องจ้องตากลับแบบถอนตัวไม่ขึ้น
งงใจตัวเอง ทั้งที่ยังโกรธ…
แต่ความคิดถึงมันมากกว่า
ระยะเวลาสองวันเหมือนนานสองปี ใครไม่เป็นเคียงกายไม่เข้าใจหรอก คนมันรักทำไงได้ ใครไล่ให้ไปหาผู้ใหม่ก็ไม่ยอม แม่ หนูจะเอาคนนี้ ฮือ
แต่คนนี้ที่ว่า ก็ยังไม่พูดไม่จาจนบัดนี้
มึงจะเอายังไงฮะ
สนุกนักเหรอ
ที่ทำกูเป็นไบโพลาร์ เอ๊ย สนุกนักเหรอ ที่เล่นกับใจคนอื่นที่ไม่ใช่ใครที่ไหนมันคือใจกูเองครับแบบนี้
อย่างนี้มันต้องเข้าโหมดเซียน คนเทพๆอย่างเคียงกายต้องไล่ต้อนไอ้หรรมเดือนขี้เก๊กนี่ให้ทำอะไรสักอย่าง
ตึกตัก
แต่พอเงยหน้าไป
โอ๊ยสัด ทำไมใจกูตุ๊ดแบบนี้ แค่จ้องตาก็เขินแล้วอ้า จะให้เข้าโหมดเซียนไล่ต้อนน้องมันจนมุมได้ไง กูนี่แหละจนมุมเอง
เงียบ
เงียบบ
เงียบบบ
เงียบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
โอเค กูจะอยู่เงียบๆ
ตอนนี้ในหัวตัวเองเหมือนเป็นบ้า กูร่ายยาว คิดในใจมาเกือบหน้ากระดาษเอสี่ ตอนนี้ก็ยังไม่มีบทพูดใดๆ โอเคทุกคน วันนี้เราจะมาบรรยายเรื่อง คิดในใจโลกสดใสไปกับเคียงกาย ถุย
โอ๊ยยยยยยยย
ทน
ไม่
ไหว
แล้วนะ
“มึงจะเงียบทำไม! / พี่เคียง”
ให้ตาย พอจะมีบทพูดกับเขาหน่อย เสือกพูดพร้อมกันไปอีก เออ เอาเข้าไป
“มึงพูดก่อน / พี่พูดก่อน”
มันยังไง
“โอเค / ได้ครับ”
หืมมมมมมมม
ไหนบอกจะให้เขาพูดก่อน เอ๊ะ แต่เมื่อกี้เขาก็บอกจะให้มันพูดก่อน สับสน อะไรยังไง โลกไปถึงยุค4G แต่เราสองคนก็ยังแย่งกันพูดอยู่ดี
คำคมอะไรของกู
“มึงพูดก่อน”
คราวนี้ไม่มีเสียงเดือนแทรกขึ้นมา โอเคตกลงกันได้แล้ว
“กูจะบอกก่อนเลยว่ากูไม่มีคำตอบให้มึงหรอกนะ ที่ว่าทำไมกูถึงไม่ยอมรับสายมึง”
“…”
“อีกอย่าง ไม่ต้องมาถามกูอีกแล้วว่ากูเป็นอะไร กูไม่ได้โกรธ ไม่ได้หึงมึง ไม่ได้น้อยใจ ไม่ได้เขิน ไม่ได้ใจสั่น ไม่ได้คิดถึงมึงเลย”
แฮ่กๆ
เหนื่อยชะมัด
เอ๊ะ
ไหนกูบอกจะให้น้องมันพูดก่อน โอ๊ยให้ตาย
ช่างมันเถอะ
เขาคงไม่ได้เผลอบอกความในใจอะไรไปอีกแล้วนะ โล่งใจจัง
“อืม พี่ไม่ได้โกรธ ไม่ได้หึง ไม่ได้น้อยใจ ไม่ได้ใจสั่น ไม่ได้คิดถึง…”
“…”
“ผมเลย”
งื้อ แล้วมึงจะพูดซ้ำประโยคกูทำไม ใจเต้นแรงเลยไอ้สัด
“แล้วกูก็ไม่ได้คิดอะไร ตอนที่มึงทำท่าเย็นชา ไม่สนใจกู…ด้วย”
มาถึงตรงนี้แล้วพูดตะกุกตะกัก มันจุกในลำคอเหมือนจะร้องไห้
“แล้วก็ไม่ได้สนใจด้วยว่ามีนดาวมอจะรู้จักจนสนิทกับมึงมากแค่ไหน”
จริงๆ กูจะไม่สนใจอีกแล้ว
“แล้วก็ แล้ว แล้ว…”
อื้อ
ไม่ต้องเดา
ไม่ต้องเสี่ยงทาย
ไม่ต้องคิดลึก
ไอ้เหี้ย วันนี้เป็นครั้งที่สองแล้วที่ไอ้เดือนบริหารมันฉกจูบจากปากกูแบบหน้าด้านๆ
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
ทำไงดี จะควบคุมหัวใจไม่อยู่แล้วนะเรา ใจมันบางไปหมดแล้ว
มือเขาเผลอเอาไปกุมที่อกซ้ายแน่น ออกแรงบีบเหมือนกับตัวเองจะสามารถทำให้หัวใจที่อยู่ข้างในลึกลงไปสลบลงได้ แต่เปล่าเลย มือไม้อ่อนแรงเท่าแรงมดแค่นี้ จะไปทำอะไรกับความรุนแรงของจังหวะการเต้นของหัวใจได้กัน
ก่อนที่มือตัวเองจะถูกมือหนาฉกไปประสานกัน แล้วตรึงมือเขาลงกับเตียงนุ่ม
ไม่ นี่กูจะเสียตัวแล้วเหรอวะ
ไม่นะ คอนด้อม คอนด้อมอยู่ไหน
เดี๋ยวนะ
ทำไมกูหื่นอย่างนี้ ม่ายยยยยยยยยยยยย
แฮ่กๆ หอบหายใจ หอบหายใจด้วยความเหนื่อย
“พอ…”
เมื่อปากเขาเป็นอิสระ ก็พยายามเปล่งเสียงออกมา แต่ลำคอที่ถูกริมฝีปากอุ่นร้อนของคนตัวสูงรุกราน กลับทำให้เรี่ยวแรงที่มีหายไป เหมือนโดนสูบพลัง
“ขอโทษ”
ริมฝีปากร้อนที่ป้วนเปี้ยนข้างหูเปล่งเสียงทุ้มนุ่ม ฟังแล้วชวนเคลิ้ม เหมือนกำลังล่อลวงเขาให้ตกหลุมพราง
“ขอโทษที่ทำตัวเย็นชา ไม่สนใจ ห่างเหิน ทำเหมือนคนไม่รู้จัก”
“…”
“ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษครับ”
ตึกตัก ตึกตัก
ไม่ ไม่ใช่
ไม่ใช่เสียงหัวใจของเขา
แต่เป็นของอีกคน เพราะเราอยู่ใกล้กันมาก และเพราะตัวเราแนบชิดกันมาก เลยได้ยินเสียงหัวใจของกันและกัน
และนั่นเองเขาจึงได้รู้ว่า
เดือนกำลังประหม่า
ตัวน้องกำลังสั่น
“ที่จริงผมคิดเรื่องของเรามาพักใหญ่แล้วล่ะ”
“…”
“ไม่รู้ว่าตอนไหนเหมือนกัน ที่ความสัมพันของเราเปลี่ยนไป ไม่ใช่แค่คนรู้จักอีกต่อไป แต่มันมากกว่านั้น”
“…”
“มากกว่าคำว่าเพื่อน พี่น้อง”
“…”
“จนวันนั้นที่พี่จูบผมครั้งแรก”
ใช่สิ กูเมาแล้วไปจูบมึง หยุดพูดได้มั้ย อับอายยยยยย
“แล้วผมก็จูบตอบเพราะความรู้สึกพาไป”
อันนี้กูอายคูณสอง เดือนแม่ง ไม่ต้องพูดก็ได้เปล่าวะ ปล่อยกูคิดไปเองว่าตัวเองไปลักจูบน้องตอนเมา ยังดีกว่าตัวเองโดนจูบตอบแบบดูดดื่ม มันเขินมากกว่าเดิมอีก
เขินจนต้องหลบสายตาคมที่มองมา แต่ก็หลบไม่พ้นเพราะโดนมือหนาเชยคางให้หันหน้ากลับไปปะทะกับดวงตาสีดำที่ทำไมยิ่งมองยิ่งทำให้เขาร้อนไปหมด เหมือนร่างกายมีแรงเสียดทานสถิตอยู่ข้างใน
แต่…
มาถึงตรงนี้ ตัวเดือนยิ่งสั่น บอกให้รู้ว่าความรู้สึกกลัวอะไรบางอย่างของน้องมันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
“พี่เคยมีสิ่งที่ดีที่สุดอยู่กับตัว แล้วไม่อยากให้มันหายไปมั้ย”
เคยสิ เขาเคยมี…
แล้วเขาก็ทำมันหายไปแล้ว หายไปตั้งแต่วันที่เขาเลือกจะบอกความรู้สึกที่อัดแน่นให้ใครคนนั้นฟัง
มันเสี่ยงนะ แต่เขาก็ดีใจที่ได้ลอง เพราะความเสี่ยงทำให้เขาเลือกตัดสินใจเดินออกมาในวันที่ผิดหวัง
แล้วเขาก็พบ
‘สิ่งที่ดีที่สุด’ จริงๆ
หลายคนตั้งคำถาม ว่าทำไมเขายังไม่ไปไหน ยังอยู่กับเดือนตรงนี้ ทั้งๆที่มันไม่แน่นอน มันสั่นคลอน มันอ่อนแอ มันสับสนไปหมด ไม่ชัดเจน
แต่เขาก็ขอลองเสี่ยง
อีกสักครั้ง
“ผมเคยมี…”
“…”
“สิ่งที่ดีที่สุด ที่ไม่อยากให้มันหายไป ไม่อยากให้มันไปไหน”
เขานึกถึงคำที่มีนเพื่อนสนิทเดือนเคยบอกไว้
“เดือนกับพี่ปอย… เคยเป็นแฟนกัน”
มาถึงตรงนี้ เขาก็อดจะกอดคนที่สั่นอยู่ตอนนี้ไม่ได้ ร่างใหญ่แต่ใจอ่อนแอจังแฮะ
“แต่กว่าจะรู้ตัว กว่าผมจะสำนึกได้ ว่าสิ่งที่ดีที่สุดไม่ใช่สิ่งของ ไม่ใช่สิ่งที่จะบงการ หรือควบคุมมันได้”
“ผมคอยตามหึงหวง คอยตามไปนั่นไปนี่ ทั้งๆที่รู้ว่าเขาก็มีสังคมของเขา เป็นแฟนกันไม่จำเป็นต้องตัวติดกัน เขารู้จักใคร ผมต้องรู้จักหมด ตอนนั้นตรรกะตัวเองคงป่วยมากๆ”
“กว่าผมจะรู้ตัว ผมก็ทำสิ่งที่ดีที่สุดหายไป เพราะตัวผมเอง”
เดือนสูดหายใจเข้าไปอึกใหญ่
“แต่ตอนนี้”
“…”
“ผมเจอสิ่งที่ดีที่สุดมากๆ”
“…”
“ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกระหว่างเรามันเกิดขึ้นมาเมื่อไหร่ ตอนไหน หรือจะเป็นยังไงต่อ”
“ผมก็แค่ไม่อยากให้สิ่งที่ดีที่สุดในตอนนี้ที่ได้มามันหายไปอีก”
“แต่ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่ให้บทเรียนในอดีตมันสอนตัวเอง ผมกลัวว่าถ้าผมเข้าไปหาพี่มากๆ ใกล้ชิดพี่มากๆ แล้วจะทำให้ตัวเองอยากเป็นเจ้าของพี่ อยากเข้าไปก้าวก่ายชีวิตพี่ อยากเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของพี่”
“ผมไม่กล้าเดินหน้า เพราะกลัวเสียพี่ไป”
“ผมกลัวพี่อึดอัด แล้วสุดท้ายก็จะวนเข้าอีหรอบเดิม”
เกิดความเงียบขึ้น
“แล้วมึงถามกูหรือยัง”
“…”
“มึงถามกูสิ ว่ากูอยากให้เป็นแบบนั้นรึเปล่า อยากให้เป็นแบบนี้มั้ย อยากให้เป็นแบบไหน”
“…”
“อยู่กับมึง”
“…”
“กูเคยรู้สึกอึดอัดเหรอ”
“…”
“งั้นกูจะบอกให้นะ”
“…”
“มึงจะทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของกูยังไงก็ได้ กูโรคจิต อยากมีพ่อมาคุม”
“…”
“มึงจะมาป้วนเปี้ยนในสังคมของกูก็ได้เมื่อไหร่ เพราะเพื่อนกูโคตรชอบมึงมากๆ โอเค เพราะมึงหล่อเข้าใจยัง”
“…”
“มึงจะรู้จักคนอื่นที่กูรู้จักทั้งหมดก็ได้ เพราะตอนนี้คนที่กูรู้จัก ส่วนใหญ่กูก็รู้จักจากมึง”
“…”
“เก็ทป้ะ”
หูยยยยย เหมือนกูโคตรเป็นพระเอกอ่ะเรื่องนี้ เปลี่ยนบททันมั้ยเนี่ย 555
“อีกอย่าง ถ้ามึงวางใจไว้ที่กู”
“…”
“มึงจะไม่มีวันได้กำไร เพราะ No risk No gain”
“…”
“หัวใจกูไม่มีความเสี่ยง”
“…”
“จีบติด ร้อยเปอร์เซ็นต์”
โอ้โห กูพรีเซ้นตัวเองขนาดนี้ เอากูเถอะเดือน อย่ามัวรอ
*TBC...........................................................
น้องเดือนดีขึ้นในสายตาคนอ่านรึยังเจ้าคะ
555555555555555555555555555555
-
โถ่ เดือนเอ้ยยยยย
-
ขี้ขลาด!! อิเดือน
-
แบบนี้เรียกว่าเอาตัวใส่พานแล้วเคียง
เดือนช่วยรับหน่อย
:m20:
-
เอาเถอะเดือน
กายพรีเซ้นขนาดนี้
คิดอะไร อยากทำอะไร หลังจากนี้ก็ทำเลยนะ
เอาให้สุด เพราะกายกะเเฟนเก่า คือคนละคนกัน
-
:pig4: :pig4:
-
โถ่ถถถถถ. น้องเดือนเอ้ยยยยยย :laugh:
-
น้องเคียงงงงงง 555555555555 รัก :laugh: :mew1:
-
ถวายตัวให้ขนาดนี้แล้ววว ไม่ต้องรออะไรแล้วเดือน
-
:hao7:
-
กราบงานขายของนาง
-
:katai1: :katai1:
-
แบบนี้เรียกว่าเอาตัวใส่พานแล้วเคียง
เดือนช่วยรับหน่อย
:m20:
เอาเถอะเดือน
กายพรีเซ้นขนาดนี้
คิดอะไร อยากทำอะไร หลังจากนี้ก็ทำเลยนะ
เอาให้สุด เพราะกายกะเเฟนเก่า คือคนละคนกัน
ถูกใจ ใช่เลย :z3: :z3: :z3:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
กุมขมับกับอิน้องเคียงนำเสนอตัวเองแบบไม่มีเพิ่มมูลค่า เพิ่มความเสี่ยงเลยเชียว
-
ตาตล้กกกกก เคียงอ่า
-
คนหนึ่งคิดจะ "เสียตัว" ให้อีกฝ่าย อีกคนคิดว่า "กลัวทำให้อีกฝ่ายเสียใจ" :katai1:
หันมามองคนอ่านบ้าง ตอนนี้ตั้งตารออ่านทั้งคู่ "ทำกิจกรรมเข้าจังหวะบนเตียง" อยู่นะ :m16:
-
คนพี่ยังไม่กล้าเสี่ยงเลย
แล้วคนน้องจะกล้าเสี่ยงได้ยังไง
เป็นพระเอกก็ป๊อดได้
เป็นนายเอกก็แรดได้
(ไม่ใช่แรดกับแต่คนอ่าน แรดกับพระแบบนี้แหล่ะแหล่ม)
-
อยากได้ตอนหวานแล้วคะ :z3: :z3:
-
พาตลกได้ตลอด :mew2:
-
เกลียดความไม่มีความเสี่ยง จีบติด100%
-
ถวายตัวขนาดนี้ อิเดือนยังรออัลไลลล
-
ยอมพลีกาย ถวายตัวเลยครับ. เจอแบบนี้,,,
-
#TWENTY-SEVEN
{Not good}
ดีให้ตายก็ไม่ได้เดือน
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
สองอาทิตย์ผ่านไปไวเหมือนโกหก…
ระยะเวลาผ่านไปเร็วชนิดติดตั้งจรวด แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับน้องเดือนกับสวนกระแสยิ่งกว่าอะไร เดินไปช้าๆ อย่างกับหอยทาก แต่เอาเถอะ ช้าๆอย่างมั่นคง ดีกว่าไปอย่างรวดเร็ว แล้วจบลงตรงคำว่าพี่น้อง โอ๊ย ใครจะคิดคำคมล้ำลึกปานจะหาได้ในยุทธภพนี้ไม่มีแล้วแบบเคียงกายได้ มึงโชคดีแค่ไหนที่ได้ของแปลกไปเป็นแฟน
คิดถึงวันนั้นแล้วหัวใจก็เสียวปรี๊ด แบบไม่ได้เศร้าแต่สยิวแปลบๆ
‘หัวใจกูไม่มีความเสี่ยง’
‘…’
‘จีบติดร้อยเปอร์เซ็นต์’
“ไอ้บ้า ไอ้คนบ้า โอ๊ยยยยยย งื้อ ทำไมกูต้องมาเขินแบบนี้ด้วยนะ”
พอคิดถึงตอนนั้นทีไร จำต้องกลิ้งตัวไปบนเตียงนุ่ม ซ้ายทีขวาที ระบายอาการร้อนซู่ซ่าไฟฟ้าแล่นแปลบปลาบไม่ได้ เอาหมอนมาปิดหน้าก็ทำมาแล้วเอ้า เขินจนตัวบิดแล้ว
วันนั้นเขาไปเอาความกล้าที่ไหนมามั่นหน้าแบบนั้นกัน โอ๊ย จบแล้วชีวิตเคียงกาย
เป็นไปตามที่ทุกคนคาด คืนวันนั้นเขาก็ต้องนอนห้องเดือนอย่างช่วยไม่ได้ ไอ้จะให้น้องพากลับมันก็ดึกแล้วกลัวเกิดอันตราย ไอ้เราจะกลับเองก็กลัวไม่ได้นอนกอดเดือน เอ๊ย กลัวไม่ได้นอนกอดหมอนข้างที่มีรูปพระจันทร์ติดอยู่ต่างหาก ไม่มีหมอนข้างแล้วนอนไม่หลับ พอดีเพิ่งเอาไปซัก เห็นห้องเดือนมีหมอนข้างแล้วใจมันหวิวๆ เอ๊ย แถไปเรื่อยละกู
หยุด!
อย่าได้คิดไปไกลแม้แต่น้อย คืนนั้นระหว่างเรามันไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะเดือนทำเหมือนเขาเป็นผู้หญิง แล้วขนผ้าหอบผ่อนไปนอนตรงโซฟาข้างนอก ซึ่งข้อนี้เขาโกรธมาก เขาแมนขนาดนี้ ทำแบบนี้ก็หมดโอกาสปล้ำเดือนไปเลย ไม่ช่ายยยยยยยย
แล้วพอตอนเช้าที่น้องมันมาส่งเขาที่หอ
‘พี่เคียงกาย’
‘อื้อ’ เขาเงยหน้าขึ้น หลังจากมันถอดหมวกกันน็อคที่หัวออกให้แล้ว น่ารักมั้ยล่า เฮ้ย แฟนเราๆ
‘ไว้ค่อยไปเดตกันนะครับ’
จึ้งงงงงงงงงงงง
ดาเมจรุนแรงมาก เขาต้องเอามือกุมอกข้างซ้ายไว้แน่น
เก็บอาการดีใจเอาไว้ข้างในเคียงกาย
หัวใจดวงเล็กค่อยๆพองโต
แล้วในไม่ช้า…
มันก็แฟบลง
“ไอ้บ้าเดือน มึงหายหัวไปไหนเป็นอาทิตย์แล้วโว้ยยยยยยยยยยยย”
ตะโกนลั่นห้องแบบไม่เกรงใจห้องตรงข้ามกันเลยทีเดียว
“ฮึก ฮือ กูทนไม่ไหวแล้วนะนาย มันทิ้งกูแล้ว น้องมันทิ้งกูแล้ว”
เมื่ออยู่ห้องยิ่งต้องเศร้า ยิ่งเหงาเมื่อไม่มีใคร เขาก็หอบร่างกายพร้อมหัวใจดวงน้อยที่ถูกทำลายลงไม่มีชิ้นดี ด้วยน้ำมือของคนที่หายหน้าหายตา หายหัวไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้มาที่ห้องคุณนาย หวังจะให้เจ้าตัวช่วยปลอบใจ
“ใจเย็นๆอิเคียงกาย”
“มึง ฮึก กูเศร้า โซแซดเข้าใจม้ายยยยยยย”
เขายิ่งฟูมฟายเมื่อมือของคุณนายเริ่มลูบหลังปลอบใจ น้ำตาก็ยิ่งไหลออกมาเป็นลิตรๆ
“คือกูจะบอกว่า…”
“มึงไม่ต้องปลอบใจกู มึงกำลังจะบอกว่าพอเถอะ อย่ายื้ออีกเลยใช่มั้ย ไม่ กูรักของกู ไม่เอา ไม่เอาอะไรทั้งนั้น ไม่ ไม่ ไม่”
“คือว่า กู…”
“ไม่ ห้ามพูดนะ ปล่อยให้กูมโนไปเถอะ มึงไม่ต้องบอกให้กูตัดใจ”
“คือ…”
“ไม่เอา ฮือออออออออ”
“คือว่า…”
“เออ มึงดูเองเถอะ เอาแต่ร้องๆ เป็นนายก็อยากจิครายบ้าง โอ๊ยตาย คุยกับมึงเหมือนคุยกับคนเครซี่”
ฮือ มึงไม่บ้าเลย
คุณนายยื่นไอโฟนลูกรักที่เขาวางไว้บนโต๊ะมาให้ดู
มีสายเข้านี่นา
‘ผัวเด็ก’
เดือนโทรมานี่ โอ๊ย อย่าเพิ่งแซวชื่อที่เมมไว้ เขิน ขอรับโทรศัพท์ก่อน ไม่ได้คิดถึงจนเป็นบ้านะ ก็เขาโทรเข้ามาอ่ะ ไม่รับก็ดูน่าเกลียด ทำไม ทำไม
{พี่เคียง}
“มีอะไรถึงโทรมา หายหน้าหายตาไปเกือบอาทิตย์ ฮึ กูไม่คิดถึงไม่ต้องโทรหา”
ต้องอย่าให้มันรู้ว่าตัวเองร้องไห้ฟูมฟาย ไม่โป๊ะเนอะว่ามั้ย
{งั้นแค่นี้นะครับ}
“รีบงานไปงานบวชเพื่อนเหรอ โทรมาก็คุยสิ”
นี่กูเล่นตัวนิดหน่อยเอง มึงถึงกับจะวางสายเลยเรอะ ไอ้หมาเดือน ไอ้หรรม ไอ้คนใจร้าย
{โอเค ขอโทษคร้าบบบบบบบบ ที่หายตัวไป}
ง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ นี่เป็นเคียงกายนะ…
“แล้วไปไหนมา”
ก็เป็นเคียงกายน่ะสิ ถ้าไม่ใช่ ไม่ยกโทษให้ง่ายขนาดนี้หรอกรู้ไว้ น้ำตาเป็นลิตรๆกูแห้งทันหรอกนะ เลยยกโทษ
{โทรศัพท์พัง ตังค์ไม่มี ครับ!}
“คอมล่ะ”
กูเถียงสู้
{เพื่อนยืมไปครับ}
“เข้าเรื่องได้มั้ย กูเริ่มหัวปั่นแล้ว”
{โอเค โทรศัพท์เสีย แล้วผมต้องไปค่าย เลยไม่ทันได้บอกพี่ มันฉุกเฉิน วันนี้ออกค่ายแล้ว เท้ายังไม่ถึงห้อง รีบโทรหาพี่เคียงกายเลยครับ}
ไอ้เหี้ย กูเขินนะมึง
“พูดงี้กูไม่เลี้ยงน้ำปั่นหรอกนะ”
ความจริงกูจะรีบไปซื้อน้ำปั่น รีบๆวางสายเลยไอ้เดือนคนดี
{ออกค่ายมาก็ต้องไปทำหน้าที่เดือน เป็นตัวแทนกิจกรรมของมหาลัยนี่เหนื่อยชะมัด ถ้าได้น้ำเย็นๆล่ะก็…}
“ไม่ วันนี้กูจะนอน”
คุณนายจ้องเขาตาไม่กะพริบ อะไร ก็นับเงินในกระเป๋าไปด้วย คุยโทรศัพท์ไปด้วย ไม่เคยเห็นเหรอ เอ๊ ซื้อน้ำปั่นร้านไหนดีน้า อ้อ ร้านกรีน แวบไปหาพี่กรีนด้วย ได้น้ำปั่นไปให้เดือนด้วย ฟินนนนน
“แล้วซ้อมไหน”
เขาถามเดือน หมายถึงละครเวทีที่ดาวเดือนเตรียมจัดเซอร์ไพรส์ในวันงานกีฬาสัมพันธ์ ต้องสนุกแน่ๆ แหงล่ะ มีเสียงกรี๊ดๆตลอดงาน
{พูดแบบนี้จะมาใช่มั้ย}
“ใครบอก กูจะแวบไปหามิกกี้ คิดถึง”
{คุยกับพี่แล้วเหนื่อยว่ะ}
อืม กูก็เหนื่อยที่ต้องแถ
สีข้างกูไปหมดละ
“เคียงกาย”
พี่ของเขาตรงดิ่งมาทักทายเมื่อเห็นเขาเดินเข้าร้านมา รู้สึกพราว รู้สึกว่าตัวเองเป็นลูกค้าวีไอพีที่ถูกเขียนติดแปะไว้บนหน้าผาก ไงล่ะ คนรวยก็แบบนี้
“สวัสดีครับพี่ของเขา พี่กรีน ผมขอนมชมพู กับชาเขียวอย่างละหนึ่งครับ นมเย็นไม่หวานมาก ปั่นด้วยนะครับ”
“โอเค จับบัตรคิวเลย”
กูเป็นวีไอพี แค่ในใจ ฮือ ทำไมเศร้าจัง
จับบัตรคิวนั่งรอไปสิ ร้านนี้คนเยอะจริงๆ คิวที่ 108 โอ้โห คงได้กินชาติหน้ามั้งสัด
ระหว่างนั่งรอคิว เขาก็มองนั่นนี่เรื่อยเปื่อย เห็นพี่ของเขาไปเสิร์ฟโต๊ะนู้นที โต๊ะนี้ที ตอนนี้เขาเพิ่งสังเกตว่าทั้งร้านมีแต่สาวๆ ไม่หลงเสน่ห์พี่ของเขา ก็ชอบมานั่งมองเหล่าเดือนหล่อๆจิบน้ำปั่นชิลๆแน่ๆ อ้ะ นั่น มีโต๊ะนั้นได้จับมือพนักงานเสิร์ฟของเราครับคุณกิตติ พี่ของเขาโดนแต๊ะอั๋งแล้ว พี่กรีนต้องหึงแน่ๆ
หันไปมองเจ้าของร้าน ที่คาดว่าตอนนี้ต้องหน้าขึ้นสีควันออกหูฟู่ๆ
แต่แม่ง พี่กรีนไม่มีความรู้สึก หรือแกล้งปั้นยิ้มกันแน่เนี่ย
เขาไม่สงสัยหรอกนะ แต่…
“พี่กรีน โต๊ะนั้นแอบแต๊ะอั๋งพี่ของเขา”
ถามไว้เป็นวิทยาทานก็ไม่เสียหายอะไร เผื่อชีวิตคู่ของเขาและเดือนจะราบเรียบขึ้น โอ๊ย นี่กูคิดไปไกลถึงแต่งงานเลยเหรอวะ ขี้มโนมากๆเลยตัวเรา
“พี่ไม่หึง เอ่อ ไม่ร็สึกไม่พอใจ หรือว่า น้อยใจ อะไรประมาณนั้นบ้างเหรอ”
เขารู้ว่าเสียมารยาทที่ถามออกไป แต่ให้มองว่านี่คือการเรียนรู้ อาจารย์อยู่ตรงหน้าแล้วเคียงกาย
พี่กรีนอมยิ้ม แล้วว่า
“ถ้าการที่เรารักใครสักคนแล้วรู้สึกอยากครอบครอง พี่ว่ายังไงมันก็ไปกันไม่ยืดหรอก แต่ถ้าเรารักใครสักคนแล้วอยากจะรักษาเขาคนนั้นไปนานๆ พี่ว่าเคียงกายคงจะมีคำตอบ สำหรับคำถามนั้นอยู่ในใจแล้ว”
คำตอบพี่กรีนดูปรัชญามาก แม้มันจะไม่เข้าท่าที่ให้คำตอบแบบนั้นกับคนเอ๋อๆอย่างเคียงกาย
แต่ทำไมเขาถึงเข้าใจ
เพียงแค่มองรอยยิ้มพี่ของเขาที่มอบให้ลูกค้าผู้หญิงเหล่านั้นแล้วมันแบบ
พี่เขาไม่ได้คิดอะไรเชิงแบบนั้น แต่กำลังสนุกที่ได้บริการลูกค้า
พี่กรีนกำลังจะบอกว่า
แค่ได้เห็นคนที่เรารักมีความสุข มันก็เพียงพอแล้ว
สูตรความรักแบบยาวนานของพี่กรีนเป็นแบบนั้นสินะ
ถึงว่าพี่ของเขาถึงไม่ยอมไปไหนไกล
เขานี่มันโง่จริงๆ
“ครบนะ สองแก้ว”
พี่กรีนยื่นน้ำปั่นมาให้
ความจริงเขาก็ไม่ได้รอนานอย่างได้กินชาติหน้าอะไรขนาดนั้น เพราะคิวก่อนหน้าคือคิวที่ 100 พอดี ถือว่าโชคยังเข้าข้างเคียงกายอยู่ล่ะ
เขารับน้ำปั่นมาแล้วยิ้มขอบคุณ
ต่อจากนี้เราคงต้องเริ่มมองอะไรใหม่ๆแล้ว
อย่างเช่น ลดแรงหึง เปลี่ยนมาเสริมแรงรัก
อะไรประมาณนั้น
ฮึ่ม!
ท่องไว้เคียงกาย
ท่องไว้
ลดแรงหึง ถึงจะอยู่กันรอด
ลดแรงหึง ลดแรงหึง
ทำไมเขาต้องมาเห็นภาพอะไรแบบนี้ตอนเดินเข้ามาที่ห้องซ้อมด้วยเนี่ย แล้วอีกอย่าง เธอมาทำอะไรที่นี่
ยัยปอย มนุษย์แฟนเก่าที่กำลังจับแขนเดือนให้บิดซ้ายทีขวาทีอยู่ตอนนี้
ใครพอจะอธิบายได้บ้างครับ อิสัด
“พักกันก่อน”
แต่ถือว่าโชคดียังเข้าข้างเขาอยู่จนถึงตอนนี้ เพราะทันทีที่เท้าเขาก้าวมาเหยียบในห้องปุ๊บ ก็ถึงเวลาพักของนักแสดงพอดีเลย จังหวะแบบนี้มันเป็นใจให้เขาได้สวีทกับเดือนสินะ อะกรึ๊ย ไม่อยากคิดไปไกลเลย เขิน
จะมีฉากพระเอกวิ่งมาหานายเอก แล้วทุกคนก็โห่แซวมั้ย งุ้ยๆ แค่คิดก็ฟินไปไกล
“เดือน เดี๋ยวตามปอยมาดูบทนะ”
“ครับ”
ดับฝัน
เสียงยัยปอบ เอ๊ย ยัยปอย ที่เคยเป็นอดีตเพื่อนรักนี่ดับฝันเขาจริงๆเลย
ถ้ายัยมีนดาวมอนั่นมาอีก เรื่องคงยุ่งใหญ่ล่ะทีนี้
แต่เขาคงจะลืมไปว่า นี่มันห้องซ้อมดาวเดือน
อิเหี้ยอิสัด
“เดือนเหนื่อยมั้ย”
“เดือนเร็วๆ ปอยจะต่อบท”
“เดือน เดี๋ยวมีนเช็ดหน้าให้”
“เดือน ปอยรอนานแล้วนะ”
โอ้ชิท นี่มันศึกชิงนายใช่มั้ย
พ่ออยากร้องไห้ดังๆ
“พี่เคียง”
มึงเรียกกูอย่างกับกูยืนห่างมึงไปไกลถึงร้อยหลา ทำคนทั้งห้องหันมามองที่เขาเป็นจุดเดียว
“เอ่อ สวัสดี”
เขาจำต้องเอ่ยทักทายคนอื่นๆอย่างช่วยไม่ได้ ว่าจะมายืนดูอยู่เงียบๆสักหน่อย แต่คนนั้นก็ร็จัก น้องคนนี้ก็เคยเป็นสต๊าฟกับเรา การที่มีคนรู้จักมากๆนี่มันดียังไงนะ
“เดือน มาเอาน้ำปั่น”
ต้องให้กูกวักมือเรียกหยอยๆเหมือนหมาก่อนใช่มั้ย
ไอ้หมาเดือน
แต่มันก็วิ่งมาต้อยๆนะ เชื่องจริงๆ
“กินน้ำ แล้วไปต่อบท”
“ครับ”
เชื่องมั้ย
“แล้วทำไมปล่อยให้เหงื่อไหลเข้าตาแบบนี้ มา กูเช็ดให้”
เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับเหงื่อให้มัน
“ไหนบอกไม่ซื้อมาไง”
“ก็…”
“…”
“มิกกี้น่ะบ่นหิว เนี่ย…”
“มิกกี้น่ะบ่นหิว เนี่ย ไหนของพี่มิกกี้ครับ ชาเขียวที่พี่ดูดอยู่นั่นเหรอ”
เออ โอเค กูตั้งใจซื้อมาให้มึงเนี่ย
“กินแล้วไปซ้อมต่อ อย่าทำคนอื่นรอ”
“คร้าบบบบบบบบ”
ทำไมกูเหมือนได้หมา มากกว่าได้แฟนวะ
นับหนึ่งในใจ
นับสอง
นับสาม
คิดถึงคำพี่กรีนไว้
“เดี๋ยวตัวร้ายต้องทำแบบนี้นะ ยังมองภาพไม่ออกเหรอ เดือนงั้นจับปอยไว้ ไม่ๆ จับตรงเอว เลื่อนขึ้นมาอีก เลื่อนขึ้นมา ยัง อีกนิด”
อีกนิด อีกนิด
อีกนิดก็ถึงนมแล้วปอย
เขานั่งจ้องภาพเคลื่อนไหวตรงหน้าตาไม่กะพริบ ปากก็ขมุบขมิบพึมพำบทสวดให้ใจเย็นลง ในใจก็ท่องไว้ว่าอย่าหึง ห้ามหึง ไม่หึง
มัน คือ งาน
แต่ทำไม
เพราะสายตาของยัยปอบปอยที่มองมาทางเขาเหมือนว่ากำลังสะใจที่ได้เห็นแบบนั้น มันทำเขาปรี๊ดแตกแบบถึงที่สุดในตอนนี้
โอเค กูยอมรับว่าเข้าขั้นหวงผัวแบบสุดๆ เหมือนผู้หญิง นิสัยแมนๆของเคียงกายหายไปไหนแล้ว เอากลับมาที โอม เคียงกายคนเดิมจงสิงร่างกู
“เดือนเดี๋ยวมีฉากจูบ น้องยังเล่นไม่ถนัดสินะ เดี๋ยวพี่ลองเล่นให้ดูก่อน”
ยัยปอบปอยหันไปบอกน้องนักแสดงที่ได้รับบทนางร้ายและต้องเล่นคู่กับพระเอกในฉากจูบ แต่ตอนนี้ยัยปอบปอยจะสาธิตให้ดูก่อน แบบฟูลเอชดี
ตาของเธอปรายมามองเขาอย่างคนเหนือกว่า
เคียงกาย มึงต้องไม่หึง
มัน ก็ แค่ งาน
นึกถึงคำพูดพี่ของเขาไว้
“เอาล่ะ เราจะเริ่มแล้วนะ เอาจูบแบบธรรมชาติ ฟินตับ อะไรประมาณนี้”
ผู้กำกับบอก
หนึ่ง
ร่างของทั้งสองคนเริ่มเคลื่อนเข้าหากัน
สอง
มันกำลังจะเกิดขึ้น
สาม
“คัท!”
เปล่า
ไม่ใช่เสียงผู้กำกับ
แต่เป็นเสียงเขาเอง
“เดือน ทำไมมึงเล่นตัวแข็งแบบนี้ นี่ฉากจูบนะ อารมณ์ต้องมา อินเนอร์จัดเต็มแบบตอนนี้ตัวเองอยู่ในโลกสีชมพู ดวงตาต้องสื่อถึงความอยากจะจูบ”
“…”
“งง งงทำไม สองคนนี้ไม่เข้าใจใช่มั้ย ผู้กำกับเดี๋ยวพี่จะแสดงให้ดู ขออนุญาตนะ”
ทุกคนกำลังอึ้ง
รวมทั้งผู้กำกับที่พยักหน้าตกลงด้วย
“ปอย ถอยหน่อยดิ๊ เราจะสาธิตให้น้องเขาดู”
“…”
เขาจับหน้าเดือนให้ล็อคองศา
“น้อง ดูแล้วจำ จำแล้วนำไปใช้”
เขาหันกลับมาจ้องตาเดือน
“เริ่มยัง”
เดี๋ยวสิ นี่มึงรีบไปไหนเนี่ย
“ระ เริ่มได้”
ทันทีที่ปากเขาอนุญาต หมาป่าหิวกระหายที่ซ่อนตัวอยู่ในตัวเดือนก็เผยออกมา
สิ้นสุดฉากจูบที่เป็นทอร์คออฟเดอะทาวน์ยังไม่พอแค่นั้น เขายังไปสาธิตแต่ละฉากให้น้องนักแสดงด้วยความ…
เต็มใจ
แถมยังไปสาธิตฉากให้นางเอกของเรื่องด้วย
“เนี่ย ฉากนี้เป็นตอนที่นางเอกพูดกับนางร้าย แบบ คือจุดพีคที่ทุกคนต้องปรบมือชอบใจ ต้องเล่นใหญ่เลยนะ”
น้องนางเอกพยักหน้า
“ไหนปอย ขอยืมตัวมาเป็นนางร้ายหน่อย”
ยัยปอยเดินลากขามาแบบไม่เต็มใจ
“น้องลองด่าตามบทเลยนะ”
ฉากนี้อย่างที่บอกไป คนดูคิดว่านางเอกยอมคน แต่จุดพีคคือต่อจากนี้ไป
“ยัยบ้า…”
“คัท คัท เดี๋ยว น้องต้องใส่อารมณ์มากกว่านี้นะ”
“…”
“น้องงงใช่มั้ย โอเค เดี๋ยวพี่สาธิตให้ดู”
“…”
“ปอยมานี่ ยืนตรงหน้าเรา”
เขาจ้องหน้ายัยปอบปอย
“ยัยบ้า หน้าตาก็ดี ไม่มีปัญญาหาผู้ชายเหรอ คิดว่าฉันเป็นนางเอกในโลกนิยายหรือไง ถึงจะต้องยอมให้ผู้ชายคนนี้กับเธอ รู้เอาไว้ซะ…”
“…”
“ผู้ชายคนนี้…”
“…”
“เป็น ของ ฉัน”
อื้ม สมบทบาทมากเคียงกาย น้องๆคงได้ประสบการณ์มากเลยสินะ
วันนั้นเขาขึ้นตัสแบบเชิดๆว่า
ดีให้ตายก็ไม่ได้ใคร
สงสัยมีแค่ตัวเองที่รู้ความหมายกระมัง
หึหึ
***TBC...........................................................
เคียงเดือนค่อยๆคลานกระดึ๊บ
-
ตอนแรกเราชอบนิสัยเคียงกะเดือนมาก. แต่หลังๆ เรารู้สึกว่าเดือนไม่ชัดเจน จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้สึกว่ารักเคียงสักเท่าไร. ส่วนเคียงยิ่งแย่ใหญ่ คอยตามคอยหึงหวงอยู่ฝ่ายเดียว. ความสัมพันธ์ก็ไม่ได้พัฒนาอะไรมาก. เคียงยังต้องวิ่งตามเหมือนเดิม. เดือนไม่เห็นแสดงให้คนอื่นเห็นเลยว่าชอบเคียง
-
:pig4: :pig4:
-
รู้สึกความสัมพันธ์ของทั้งสองคนไม่พัฒนาสักที ทำไมต้องมีแต่เคียงที่ต้องคอยตามต้อยๆ เดือนไม่ก็ไม่ชัดเจน
-
โอ้ยขำเดือนนนนนนน55555ขำหนักมาก
-
ตอนนี้ก็มีแต่พี่เคียงที่คิดถึง หึง นอย อยุ่คนเดียว
เดือนก็ยังดูชิวๆ มีคนมาเกาะแกะก็ดูเฉยๆไม่อะไร
แต่กะเคียงก็ดูเฉยๆเหมือนกัน นอกจากฉากจูบอ่ะนะ
แต่ผู้หญิงสองคนนั้นนี่อะไร ออกหน้าออกตามากเว่อร์
โดยเฉพาะปอยคือไม่รุ้นางเป็นเยอะแบบนั้นจริงๆ
หรือมองผ่านสายตาพี่เคียงนางเลยดูเป็นแบบนั้น
แต่ถ้าเปนแบบนั้นจริงๆ นี่ก็น่าตบมาก :laugh:
-
ตอนนี้งอนเดือน หายไปไม่บอกกล่าว
-
ลำปอย ลำมีน
และลำเดือน
เกือบจะเป็นเกลียดพวกนางแหละ
อยากให้มีคนอื่นมาจีบเจ๊เคียงบ้าง
รักเจ๊เคียง
-
:pig4: :pig4:
-
นางมาอะ
-
เหนื่อยไหมเคียง ที่วิ่งซื้อน้ำปั่นให้เดือน :hao3:
-
คืออารมณ์จัดเต็มมากเคียง ยิ่งกว่าผู้กำกับ นี่คือแอ็คติ้งโค้ชมาเองใช่ไหม หวงแบบเนียนๆ
-
สาธิตบทบาทได้สมจริงมากเลยเคียง :katai2-1:
-
:pig4:
-
เคียงกายโว้ย อะไรคือไปแย่งซีนเค้าเฉย 5555
ที่พี่กรีนบอกไม่มีความหมายสำหรับเคียงกาย
จ๊ะ เคียงกายเลยได้เดือนมาครองไง
เดือนก็ฮาไปอีก อะไรจะรัวขนาดนั้น กลัวพี่เคียงหนีหรอ
-
สุดยอดจริงๆ เคียงกาย,,,
-
เคียงกายน่ารักกกก :mew1:
-
#TWENTY-EIGHT
{Your sister}
พี่สาวแฟนก็เหมือนพี่สาวเรา
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
มันกำลังเริ่มสินะ สิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้
เขาคิดไว้ไม่ผิดจริงๆ
ช่วยไม่ได้สินะ
นี่ตัวเองกำลังถูกตามหวงเหรอเนี่ย ทำไมมันตื่นเต้นเร้าใจแบบนี้ เหมือนขี่สกีท่ามกลางพายุเฮอริเคนที่ไล่กวดมา เหมือนตัวเองอยู่ท่ามกลางฝูงหมาป่านับร้อย และเป็นลูกแกะที่กำลังจะถูกขย้ำ เหมือนมดดำที่กำลังจะโดนฝ่าเท้าของมนุษย์เหยียบ สรุปง่ายๆคือ ใจมันเต้นตึกตักแบบลุ้นสุดๆ
‘มึงจะมาป้วนเปี้ยนในสังคมของกูก็ได้เมื่อไหร่ เพราะเพื่อนกูโคตรชอบมึงมากๆ โอเค เพราะมึงหล่อเข้าใจยัง’
มันเริ่มแล้วสินะ
ไอ้อาการตามหวงแฟน มาคุมแฟนแบบนี้
เดือน ทำไมน่ารักน่าชังแบบนี้
มาให้พี่เคียงกายคนนี้กอดซะดีๆ ไม่สิ เราต้องเก็บอาการ
เราจะไม่แสดงออกว่าดีใจแค่ไหน ที่พอเดินลงจากตึกอักษร แล้วตรงมาโรงอาหารจะต้องมาพบเจอกับสิ่งที่ทำให้ความดันหัวใจสูบฉีดอะไรอย่างนี้ มันเป็นแบบนี้เองสินะ เวลาที่เราถูกคนที่ชอบมายืนรอกินข้าวด้วยกัน
มันอื้อหือ โอ้โห อิ๊งงิ้ว งื้อๆ จนต้องขอยืนคำศัพท์ของคุณอรบีเอ็นเคมาใช้เลย
มะงึก อุ๋งๆ
คิดถึง รักที่สุดคนนี้
แต่รักแค่ไหน ใจต้องนิ่ง สะปริงห้ามหลุด
เดี๋ยวจะฉุดไม่อยู่ จับเดือนบริหารปล้ำกลางโรงอาหารคณะอักษรศาสตร์ แรงไป
“เดือนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
แต่แค่ตัวน๊อต ให้หลุดได้
กูตะโกนไปสุดเสียงเลยเอ้า
“พี่เคียง”
เจ้าตัวได้ยิน แล้วหันมาโบกมือบ๊ายบายให้ หางหูเขานี่ส่ายไปหมดละ เจ้าของกูมาแล้วว่ะทุกคน
“ทำไมไม่บอกว่าจะมา เลิกช้าเลยไม่ได้บอก”
เดือนทำหน้างงแดก อะไรกัน งงอะไร มารอกินข้าวด้วยกันแท้ๆ
“เนี่ย อาจารย์ปล่อยช้า คราวหลังจะโดดออกมาหาเลย”
เดือนงงหนักเข้าไปอีก มึงงงอะไร มึงจะเอายังไงฮะไอ้หรรมเดือน
“ป่ะ ไปหาที่นั่งว่างกัน”
เดือนยิ้มเขิน เฮ้ย ไม่ต้องขงต้องเขิน
“เอ่อ คือว่าผม…”
ผมอะไร อยากเข้าห้องน้ำเหรอ
“ไอ้เดือนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
เขาหันไปตามเสียงปริศนา
“ทำไมมาช้าวะ”
“พวกกูจองโต๊ะให้แล้วเนี่ย”
“อ้าวพี่เคียง สวัสดีคร้าบบบบบบบบ”
ไม่
ไม่ต้องไหว้กู
ไอ้พวกลูกหมา
ใครจะรับประกันเย็บหน้าเคียงกายที่แตกไปแล้วได้บ้าง ชิ้นเล็กชิ้นน้อยมันหล่นตรงหน้าเดือนเนี่ย
โอ้โห ไอ้เหี้ยไอ้สัด
มากินข้าวกับเพื่อนก็น่าจะบอกกันเร็วๆหน่อย
ปล่อยกูพูดซะยืดยาว
“งะ งั้นกูไปแล้วนะ ช่วงบ่ายมีเรียนต่อ เอ๊ วิชาอะไรน้า แคล เอ๊ะ กูเรียนแคลด้วยเหรอ งงจัง”
โอ๊ย ปากหนอปาก ใจห้ามสั่น ต้องแถให้ได้
แต่พอรู้ว่าไม่รอด ก็ค่อยๆก้าวเท้าถอยห่างออกมาทีละนิด ทีละนิ้ว ทีละคืบสองคืบ ที่ละเซ็นสอง…
หมับ!
“เดี๋ยวสิ”
เดือนคว้าคอเสื้อเขาไว้
“ไปกินข้าวด้วยกันมั้ย”
เฮ้ยย่ะ มึงมาพูดอะไรเอาป่านนี้ ไปเลย จะไปกินข้าวกับเพื่อนก็ไปเล้ยยยยยยยยยย แต่เท้าตัวเองหยุดนี่ก็สงสัยในพฤติกรรมที่สวนทางกับความคิดของตัวเองมากๆ
“แต่ช่วงบ่าย…”
“ภาคบ่าย…”
“…”
“พี่ไม่มีเรียน ผมดูตารางพี่มาแล้ว”
เงิบแดก
แต่ทำไม…
ใจกูมันเต้นได้เต้นดีจัง
นั่นแปลว่ามึงสนใจในชีวิตประจำวันกูสินะ
อื้อหือ โอ้โห อิ๊งงิ้ว จนต้องขอยืมคำศัพท์ของคุณอรบีเอ็นเคมาใช้อีกครั้งหนึ่ง
มะงึก อุ๋งๆ
แปลว่า
มิ๊วๆ เงี้ยวๆ ปิ๊วๆ งืดๆ ฟืดฟาด
กูเขินไงไอ้สัด
งื้ออออออออออออออออออออออ
ปกติเวลามีแฟน พอมากินข้าวด้วยกันแล้ว ฝ่ายที่แมนกว่ามันต้องบอกว่า กินอะไร เดี๋ยวผมไปซื้อให้ รึเปล่า โอเค ที่กูพูดถึงฝ่ายที่แมนก็คือฝ่ายไอ้น้องเดือน และกูยอมรับว่ากูตุ๊ด พอใจยัง
แต่ไหน มีไหนความแมนให้แฟนเห็น
กูมาต่อแถวซื้อข้าวเองอยู่ได้ห้านาทีละ
เพราะเราตกลงว่า แยกกันไปซื้อ โอเคนะ
ทำไมเคียงกายร้องไห้ น้ำตาไหลเพราะความซาบซึ้ง เหี้ยยยยยยยยย
“พี่เคียงกายใช่มั้ย”
เขาหันไปมองคนต่อข้างหลังที่เรียกชื่อเขา
“จิ๊บ…เหรอ”
“วี๊ดดดดดด ไม่เจอกันนานเลย”
จิ๊บ กะเทยรุ่นน้องที่ชื่นชมเขามากๆ เราเคยทำงานร่วมกันในค่ายดาวเดือนตอนเทอมหนึ่ง เด็กคนนี้ทำงานดีมากๆ ขยันและเป็นมิตรกับทุกคน แถมเป็นเพื่อนคุยเล่นกับเขาแก้เหงาเวลาเบื่อๆด้วย ถ้าเรามองข้ามเพศไปหน่อย เราก็จะพบมิตรแท้ที่อยู่ใกล้แค่นิดเดียวจริงๆ
“พี่ไม่ได้ทำดาวเดือนแล้ว ให้มิกกี้ดูแล”
อย่างที่บอก เขาทำแค่โครงการที่เสนอต่อสโมสรมหาวิทยาลัยเท่านั้น เลยไม่ได้เข้าไปคลุกคลีกับดาวเดือนปีหนึ่งมากเท่าไหร่ แต่ก็พอรู้จักและถึงขั้นสนิทบ้าง อย่างไอ้พวกลิงทโมนเดือนเกษตร วิศวะ อ้อ แพทย์กูก็เรียกมึงไอ้ลิง ลิงจริงจัง ลิงหนักมาก ซนจริงซนจัง
ส่วนเดือน เพราะเขามีความรู้สึกที่มากกว่านั้นเลยมองอยู่ห่างๆ
คุณก็เคยเป็น เวลาชอบเขา คุณมองหน้าเขาไม่ติดหรอก เหมือนเราทำอะไรผิดมา แล้วไม่กล้าสบตา อารมณ์ประมาณนั้น
มาสนิทจริงๆก็ตอนเรื่องกระเป๋าตังค์หาย แล้วยังมีเรื่องต่างๆมากมายเข้ามา
จนมาได้ขนาดนี้
ช่างโชคดีจริงๆ
“หนูก็เรียนหนัก”
“บ้า ปีหนึ่งเรียนหนัก แล้วปีสองจะเรียกว่ายังไง”
“เรียนหนักมาก”
แล้วเราสองคนก็หัวเราะ
“ช่วงนี้จิ๊บแอบรู้มาน้า เดือนบริหารคนนั้น แหม ที่ทำเป็นไม่อยากสนิทตอนนั้นเพราะแบบนี้ล่ะซี้ หวังจะกินเขา”
“ไอ้เหี้ย เปล่าซะหน่อย”
“ฮั่นแน่”
“โอ๊ย เบียดมาทำไม”
“ไม่สบตาจิ๊บแปลว่าจริง”
โอ๊ย จิ๊บ กูเพิ่งเขินมา ต้องเขินอีกรอบเหรอ ฮุ่ยยยยยยย
และระหว่างที่เราฮั่นแน่ๆ เล่นกันไปไล่แซวกันมาอยู่นั้น…
ปึก!
“โอ๊ย”
ใครกล้าเอาไหล่มากระแทกไหล่กู
ใคร…
เดือน???
“อะไรเนี่ย เจ็บนะ”
เสียงอ่อนลงเลยกู เหมือนกับร่างโกรธเมื่อกี้ถูกทาบทับด้วยร่างฟรุ้งฟริ้งกิ๊งก่องแก้ว เป็นเอามากมั้ยเคียงกาย
“จะซื้อข้าวก็สั่งสิ”
“…”
“เร็วๆเลย รออยู่”
อ้าว
ก็มันยังไม่ถึงคิว
อีกอย่าง มึงบอกว่าจะไปรอที่โต๊ะไม่ใช่เหรอ
ได้แต่เถียงในใจ ไม่กล้าสู้สายตาคมที่มองมาอย่างดุๆ เพราะกลัวใจละลาย มันเดียมหัวใจไปหมด เดือนลุคแบดบอย โหดเถื่อน แอร๊ายยยยยยย เคียงกายฟิน
“ไม่ต้องคุยกับใคร”
“…”
“รอสั่งข้าว”
เขาไอ้แต่ส่งสายตาให้จิ๊บ ที่ขยิบตาตอบกลับมา ประมาณว่า น้ำเชี่ยวอย่าเอาเรือไปขวาง หรือก็คือ ทำตามที่เดือนบอกเถอะ เพราะจิ๊บโดนเดือนจ้องแบบจะกินเลือดกินเนื้อให้ได้
เดือน…
หรือว่า
‘มึงจะทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของกูยังไงก็ได้ กูโรคจิต อยากมีพ่อมาคุม’
อ้อเหมาะ (คำอุทาน)
มึงหึงกูหรือเนี่ย หึงกูกับกะเทยจิ๊บ
แอร๊ายยยยยยย นี่มัน นี่มัน…
โครกกกกกกกก
หรือมึงแค่หิว
แล้วทำกูคิดไปไกลทำไม ฮือออออออออออออออออออออออ
ใจสลาย
ถ้าถามว่าช่วงไหนที่เคียงกายผู้มีหน้าที่ค้ำคอ อย่างการเป็นรองประธานเชียร์ ที่ต้องคอยรองรับอารมณ์แปรปรวนของประธานเชียร์อย่างอิคุณนายทั้งวัน ต้องคอยควบคุมกำกับดูแล แถมต้องแบ่งร่างแยกตัวเองออกมาช่วยฝ่ายแฮนด์โค้ด เทคนิคเชียร์ บลาๆ มีเวลาพักกับเขาบ้างไหม ต้องตอบเลยว่า
ช่วงดึกเนี่ยแหละ คือเวลาพักของเคียงกาย
นี่กูมาเป็นนักศึกษาจริงๆใช่มั้ย
หรือแค่ปลอมตัวมาเล่นเป็นนักศึกษาบอกที ทำงานอย่างกับทาสในเรือนเบี้ย โดนจิกหัวใช้ที่หนึ่ง
แต่มันก็ไม่วายจะมีเรื่องเข้ามาจนได้
ในตอนดึกของคืนนั้น
มีเสียงบางอย่าง ลอยเข้ามากับสายลม ที่พัดผ่านมาทางหน้าต่าง
มันเบาหวิว
ตึ๊ง
เสียงแจ้งเตือนเฟซบุ๊กดังขึ้นมา
กำลังจะกลับไปหาแล้วนะ ที่รัก
ก็แค่สเตตัสของใครบางคน ที่ไม่สลักสำคัญใดๆ
และมันจะไม่ได้รับความสนใจเลย หากมันไม่ได้โพสต์ บนไทม์ไลน์ของเดือน แถมแอคเค้าท์ของคนโพสต์ ยังเป็นรูปผู้หญิง ที่เขาคุ้นๆว่าเคยเจอที่ไหนยังไงไม่รู้
แค่มองรูป ยังรู้สึกคุ้นตา
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น
ชื่อ นามสกุล รีบกลับ คิดถึงเหมือนกัน กลับมาจะกอดให้หายคิดถึงเลย
One Pen กลับไปจะหอมไอ้แก้มตุ่ยเดือนให้หนำใจเลย
ชื่อ นามสกุล มานอนคุยกันบนเตียงนะครับ มีเรื่องเล่าเยอะเลย
One Pen จ้าๆ จะไปเช็คว่าโตรึยัง
อะไรคือจะเช็คว่าโตรึยัง
เขาคงไม่ทำเรื่องอะไรเหลวไหลประมาณว่า บึ๊ดจ้ำบึ๊ดกันนะ โอ้ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ชื่อ นามสกุล เดี๋ยวถอดเสื้อโชว์เลย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อะไรคือถอดเสื้อโชว์ เคียงกายต้องกรี๊ดแบบตุ๊ดแตก หวง หึงหวง ธาตุหึงเข้าแทรกอย่างรุนแรง
จนต้องทักเฟซเธอคนนั้นไปด้วยความหน้ามืด ตาลอย
Hiran
เธอ
เป็น
อะ
ไร
กับ
เดือน
เพราะฤทธิ์รักแรงหึงแบบไม่ลืมหูลืมตา แต่เมื่อได้สติก็เพิ่งคิดได้ ว่าตัวเองช่างเสียมารยาทกับคนไม่รู้จักไปซะแล้ว
ตึ๊ง
เดือนทักแชทมา เปิดดูทันทีแบบไม่มีสะดุด ห้ามเน็ตช้าตอนนี้ เขาต้องได้อ่านข้อความเดือนในพริบตาเดียว
ชื่อ นามสกุล
นอนยัง
ผมนอนไม่หลับ
ตื่นเต้น
Hiran
ตื่นเต้นอะไร
ใครบอกอะไรเหรอ
ได้แต่กระฟัดกระเฟียดหน้าจอโทรศัพท์ ฮึ่ย ไอ้คนนอกใจ เสเพล ปลิ้นปล้อน หลอกลวง
ชื่อ นามสกุล
พรุ่งนี้
ไปส่งไปสนามบินหน่อยสิ
Hiran
ไปทำไม
ใช่ ไปทำไม เอาสาวคนนั้นไปส่งสิ ไอ้เหี้ย ไอ้คนน่ารัก ไอ้คนหล่อ ไอ้คนเสน่ห์แรง ไอ้คนอุ๋งๆ
ชื่อ นามสกุล
พี่ผมที่ไปเรียนอังกฤษกลับมาถึงพรุ่งนี้
Hiran
แป๊บ ขอเวลา
Hiran
อินายยยยย
ตื่น ข่าวใหญ่
พี่เดือนกำลังจะกลับมา
Nine Napat
อะไรของมึง
กลับมาแล้วยังไง
Hiran
พี่แฟนนะโว้ย
นั่นสิ
กลับมาแล้วต้องทำตัวยังไง
Nine Napat
กูมีอยู่คติเดียว
พี่สาวแฟน ก็เหมือนพี่สาวเรา
ขอบคุณมากนายเพื่อนรัก ไม่ผิดหวังจริงๆเลยที่มีมึงเป็นเพื่อน
ตึ๊ง
ตึ๊ง
ตึ๊ง
แชทดังสามรอบ
ตอนแรกนึกว่าเป็นของเดือน แต่ไม่ใช่
อ้อ ผู้หญิงที่โพสต์บนไทม์ไลน์เดือน หึ จะแก้ตัวยังไงน้า รู้ว่าเสียมารยาท แต่มันทำไปแล้ว ส่งข้อความไปแล้วนี่ ยอมรับผลและดูคำแก้ตัวของเธอดีกว่า
One Pen
เราเป็นพี่สาวเดือนค่ะ
แล้วคุณล่ะคะ
เป็นอะไรกับเดือน
Hiran
คุณนาย
Nine Napat
อะไรอีก
กูง่วง ของีบ
Hiran
สงสัยคติมึงจะใช้ไม่ได้แล้วว่ะ
Nine Napat
อะไรยังไงเล่า
Hiran
ส่งรูปแคปทั้งแชทให้คุณนายดู
Nine Napat
แบบนี้ไม่ดีแน่
มึงเตรียมตัวไว้เลย
พี่สาวแฟน อาจจะกลายเป็นศัตรู
ฮรึก
ช้ำใน
ก็ว่าทำไม
หน้าคุ้นๆ งื้อ
*TBC............................................................................
เหวอ ทำไงล่ะทีนี้เคียงกาย 555
-
เชื่อว่าพี่สาวเดือน คงจะเอ็นดูเคียงแน่นอน
-
เราไม่ชอบความไม่ชัดเจนของเดือน ส่วนเคียงอ่อนไหวและปากแข็ง อ้อมค้อมเกินไป
-
เจ้เคียงงง ความหึงทำหน้ามืดตามัวอีกแล้วว งานจะเข้ามัยเนี่ยเจ้
-
จะหมู่หรือจ่า พรุ่งนี้รู้กันเคียง โชคดีสำลีแปะหัว :hao3:
-
:hao7: :hao7:
-
นี่ถ้ากรอกตา360องศาได้คงทำ คือตอนนี้ความสัมพันธ์คู่นี้ก็ยังไม่ชัดเจน มีแค่หึงเพิ่มมาอีกหน่อยแต่ก็ไม่ได้ชัดเจนมากอยู่ดี สถานะความสัมพันธ์คู่นี้จะชัดเจนขึ้นตอนเคียงปี4เลยไหมนะ แลดูกระดึบๆ มาก
-
:pig4: :pig4:
-
555555
-
55555 พี่เคียงมโนเก่งจุง
-
อีสัส เริ้ดมาก เลิฟๆ ดูดีๆ
-
เราไม่ชอบความไม่ชัดเจนของเดือน ส่วนเคียงอ่อนไหวและปากแข็ง อ้อมค้อมเกินไป
เดือนไม่ชัดเจน แต่หึงเคียง เอ๊ย...แค่หิวข้าว อะจ๊ากกกก :z3: :z3: :z3:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านแล้วเหนื่อยแทน เคียงดูพยายามฝ่ายเดียว เง้อออ ไม่มีไรคืบหน้าอีกเช่นเคย ณ ตอนที่ 28 .... เป็นเราเทเดือนนานละ ไม่ชอบอะไรที่มันไม่ขัดเจนงะ
-
ตามหึงหวงไม่ดูตาม้าตาเรือเลยนะ เคียง,,,
-
ก็ยังลำใยเดือนวนไป :katai1:
รักเจ๊
รักคนเขียน
-
คนเขียนหายไปไหนค๊าาาา
ฉันรอพี่ที่ท่าน้ำทุกวันเลยนะจ๊ะ
งือ คิดถึงเจ๊มากๆ
-
คิดถึงจัง.
-
นี่ไง บ้าบอ ทำไรไม่ปรึกษาก่อน
เปิดตัวได้อลังมาก เจอหน้าก็มีเฮอะเคียง 5555
เดือนคืออะไร หวง หึง เค้าเป็นฝั่งเดียวกัน
-
รอคอย :mew4:
-
เข้าบอร์ดมาอ่านเรื่องนี้เลย คิดถึงงงงงงงงงงงงงง น้ำตาจะไหล เขาเป็นแฟนกันแล้ว โอ๊ย :heaven
-
:impress3:
-
#TWENTY-NINE
{Learning}
การเรียนรู้
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
อยากร้องไห้ให้น้ำตาเป็นสายเลือด แล้วตีลังกาสามล้านตลบในอากาศ ถ้าทำได้
ในหัวตอนนี้มันมีแต่คำว่า
นี่เขาทำอะไรลงไปวะเนี่ย…
โอ๊ย ไม่นะ ด้วยความขาดสติผสมความหึงขั้นรุนแรงทำให้ตัวเองกล้าทำอะไรบ้าบิ่นอย่างการทักแชทใครที่ไหนก็ไม่รู้ไปถามว่าเป็นอะไรกับเดือน และความพีคมันอยู่ที่ว่า เขารู้สึกพราวด์มากตอนไปแผ่อำนาจใส่ แต่สุดท้ายถูกเขาตอกหน้าหงายกลับมาว่าคือพี่สาวน้องมัน
ขอร้องไห้ให้น้ำตาท่วมโลก
จะบอกกับเดือนยังไง
ต้องกล้ำกลืนฝืนทนไว้ อย่าให้พี่น้องทะเลาะกันเพราะเขาเลย
ถ้าพี่สาวน้องไม่ยอมรับในตัวเขาต้องเกิดเหตุการณ์ที่เดือนผิดใจกับพี่สาวเพราะเลือกเขา ไม่นะ ครอบครัวแตกแยก สาเหตุเพราะเคียงกาย ฮือออออออ เขายังฝันถึงครอบครัวในอุดมคติที่มีความอบอุ่น ยังไม่อยากเจอครอบครัวที่เย็นชาห่างเหินนะ
เอาความจริงแมะ?
เครียดจนมโน ความจริงคือเครียดเพราะกลัวเดือนด่าที่ไปทำอะไรไร้ความสุภาพกับพี่สาวเขาขนาดนั้น เพราะถ้าต้องเลือกจริงๆ ไม่วายน้องมันคงต้องเลือกครอบครัว แถมเขาจะเข้าหน้าพี่สาวมันติดได้ยังไงตอนนี้กำลังคิดหนักพอดู
แต่เวลามันก็ไม่พอให้คิด เมื่อใครบางคนกำลังเดินตรงมาทางนี้ และคนข้างๆเขาก็ตะโกนเรียกเต็มเสียงว่า
“พี่วันเพ็ญ”
อึก
ทำไมกูไม่สังเกตความเชื่อมโยงระหว่างชื่อเล้ยยยยย น้องชื่อเดือน พี่ชื่อวันเพ็ญ ครอบครัวพระจันทร์แบบสุดๆ
หญิงสาวผมบ๊อบมาพร้อมกับลุคเปรี้ยวจี๊ด ผ้าคลุมสีดำที่คลุมไหล่อยู่ปลิวสะบัดตามแรงเดินแต่ละก้าวที่มั่นคง และเต็มไปด้วยความมั่นใจของเธอ ใบหน้าเชิดรั้นแต่ไม่ได้ดูก้าวร้าวเหลียวมองรอบกาย
“บรรยากาศเมืองไทย คิดถึงมากกกกกกก”
และสิ่งที่ทำให้เขาอึ้งอีกรอบคือสำเนียงภาษาไทยของเธอ ที่ยังคงชัดเจนไม่แปร่งหู อย่างคนทั่วไปที่ไปเรียนเมืองนอกเป็นเวลานาน แต่ก็ไม่ถึงกับประหลาดใจเพราะหลายๆคนที่เขารู้จักก็ยังคงสำเนียงของภาษาได้เมื่อกลับมาเมืองไทย ยกตัวอย่างไอ้เคียงคู่พี่ชายที่ไม่น่าเคารพของเขาเป็นต้น
“โตขึ้นมากเลยนะ สูงกว่าพี่อีก”
เธอทักน้องชายตามประสาคนไม่อยู่นาน
“คนเรามันต้องมีการพัฒนา”
ผัวะ เท่านั้นล่ะ ฝ่ามืออรหันต์ของสาวเจ้าพุ่งเข้าหัวเดือนเต็มๆ
“กวนตีน”
“ง่ะ”
คุณเคยเห็นหมาเวลามันทำท่าหงอยตอนถูกดุมั้ย นั่นล่ะอิน้องเดือนของเขาในตอนนี้ เชื่องมาก เชื่องที่สุด ดูเป็นพี่สาวที่คุมน้องอยู่ในระดับมากถึงมากที่สุด ขอคารวะ
“แล้วนี่ใคร”
เธอหันมาเห็นเขาที่พยายามทำตัวลีบเหลือสองนิ้วข้างหลังเดือน กูนี่รีบดึงแขนเสื้อน้องมันทันที
“นี่พี่เคียงกายครับ ส่วนพี่เคียงกายนี่พี่วันเพ็ญพี่สาวผมครับ”
เดือนแนะนำตัวเขากับพี่สาวตัวเอง พร้อมแนะนำพี่สาวตัวเองให้เขารู้จัก
เขาพยักหน้ายิ้มๆทักทายเธอตามมารยาท และอุ่นใจที่เธอส่งยิ้มกลับมาพอเป็นพิธีเหมือนกัน ทำไมไม่เป็นอย่างในหัวคิดเลยว้า การมาเจอพี่สาวแฟนที่เป็นแบบนี้ทำให้สัญชาตญาณตัวเองรู้ตัวทันทีว่า ไม่ควรบอกถึงความสัมพันธ์ใดๆให้เจ้าหล่อนทราบเด็ดขาด
“พี่เคียงกาย กำลังคบหาดูใจกันครับ”
ฉึก
ยิ้มแห้งเลยกู
เมื่อคนที่เขาไม่คิดว่าจะบอกเรื่องอะไรพวกนี้กลับโพล่งขึ้นมาหน้าตาเฉย
ทำให้รอยยิ้มที่ดูเป็นมิตรของพี่วันเพ็ญเมื่อครู่ กลับกลายเปลี่ยนแปลงเป็นอะไรสักอย่างที่เขาเองก็บอกไม่ถูก
“เอ่อ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”
เขาคิดว่าควรพูดอะไรบางอย่างที่ไม่ใช่ประโยคนี้แน่ๆ แต่มันก็คิดไม่ออกจริงๆ จึงต้องบอกเธอไปด้วยประโยคสิ้นคิดเพื่อทำลายความเงียบ
ความเงียบที่ช่างเหมือนก่อนกลั้นใจและพายุใหญ่ที่ใกล้เข้ามา
“จ้ะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน”
เธอยิ้ม ยิ้มในแบบที่ควรเป็น
แล้ว ยิ้มยังไงกัน?
ถ้าเอาตามความคิดเขานะ เขาว่าเธอกำลังแสยะยิ้ม เปล่าเถอะ ไม่ได้อคติ เพราะเพิ่งเจอกัน
เขาว่าพี่วันเพ็ญไม่ชอบเขา…
จากประสบการณ์ตำราภาคทฤษฎีของเขาในหัวบอกว่าเขากำลังถูกกีดกันให้ห่างจากเดือนโดยตัวการไม่ใช่ใครที่ไหนก็คือพี่วันเพ็ญผู้ทำตัวเป็นพี่สาวที่แสนดี พาน้องไปนั่นไปนี่เหตุผลเพราะไปเมืองนอกนาน กลับมาก็อยากจะมีเวลาดูน้องบ้างอะไรบ้าง
เขาเองก็ไม่อยากคิดแบบนั้น แต่มันส่อไปในทางนี้จริงๆ
วันจันทร์
“พี่เคียง ว่างป่ะ ไปดูหนังกัน เรื่องนี้เพิ่งเข้า ซับนะ”
เขาที่กำลังจะอ้าปากตอบตกลงจำต้องหุบฉับ เมื่อ…
“เดือนนนนนนนนนน ไปดูหนังกัน เรื่องนี้เพิ่งเข้า สนุกมาก”
“สนุกมากแปลว่าพี่ดูแล้วป่ะ ไม่เอาอ่ะ เกลียดคนขี้สปอยล์”
“น่า ไปนะ”
“งั้นชวนพี่เคียงไปด้วยนะครับ”
เขาก็อยากจะไปด้วยอยู่หรอกนะถ้าไม่ติดว่าพี่วันเพ็ญแยกเขี้ยวขู่ฟ่อๆอยู่ตอนนี้
“เอาเล้ย เหมือนจู่ๆงานก็เข้าอ่ะ นี่ต้องไปดูชมรม โทษทีนะ”
วันอังคาร
“พี่ ชาเขียวหลังมออร่อยมาก วันนั้นเพื่อนผมชวนไปกิน วันนี้ไปป่ะ อยากกินอีก”
เขาเงยหน้าจากสมุดเลคเชอร์วิชาภาษาสเปนกับวัฒนธรรมท้องถิ่น
“เดือนนนนนนนนนนนน เพื่อนพี่เปิดร้านอาหารแถวหลังมอ วันนี้มันนัดไปเจิม ไปกับพี่หน่อยนะ”
เอี๊ยดดดดดดด
ไหน เสียงรถใครเบรก เสียงในหัวกูนี่แหละ ถูกเบรกเอี๊ยดเพราะพี่วันเพ็ญอีกแล้วครับท่าน
วันพุธ
“พี่เคียง ที่อควาเรียมแถวนี้มีนกเพนกวินที่พี่ชอบด้วยนะ”
มึงไม่ต้องมาหลอกล่อ เพราะกูแพ้ลูกอ้อนมึงอยู่แล้ว
แต่…
“เดือนนนนนนนน เย็นนี้เราไป…”
จากที่เมื่อก่อนเขายังรักษามารยาท แต่วันนี้เขาเดินหนีออกมา ใครจะว่ายังไง หรือพี่วันเพ็ญจะมองยังไงก็ช่าง ก็เขาไม่ให้น้องเขา แล้วเราจะไปดันทุรังเอาทำไม
เปล่า ยังไม่ตัดใจ แค่ถอยออกมาตั้งหลักเท่านั้นล่ะ
วันพฤหัสบดี
“พี่เคียง วันนี้ไปห้องนะ บูบู้บ่นคิดถึง”
คิดถึงกูก็บอก อย่าเอาหมามาอ้าง งื้อ ทำไมไอ้เดือนมันน่ารักขึ้นทุกวัน
แต่…
“ชู่วววววววววว เบาๆนะมึง”
เขากลัวพี่วันเพ็ญมาได้ยิน คนอะไรตามน้องไปได้ทุกที่แม้แต่ในมหา’ลัย
เดือนถึงกับหลุดขำท่าทีของเขา
“พี่วันเพ็ญไปบ้านแม่ครับ วันนี้ทางสะดวก”
มันก้มลงกระซิบข้างหู ทำเอาเดียมไปทั้งตัว นี่เราทั้งคู่ตอนนี้ดูเหมือนชู้กันมากกว่าจะเป็นคนกำลังดูใจเสียอีก เขาคิดแบบนั้นจริงๆนะ ก็ดูทำแต่ละอย่างดิ ปวดหัว
แต่ยังไงก็เถอะ วันนี้ทางสะดวกอย่างเดือนว่าจริงๆ
ใครจะว่าความรักเขาโคตรวัยรุ่นเด็กเอ๊าะๆก็เหอะ คนรักกัน ขอตัวติดกันแค่ตอนเย็นบ้างไม่ได้หรือไง
มีผัวหล่อขนาดนี้ เอ๊ย คนคบหาหล่อขนาดนี้ ไม่อยากตัวติดได้ไงใจมันเรียกร้อง
“ไปเถอะครับ บูบู้คิดถึง”
“มึงหรือบูบู้” หยอดวันละนิดจิตแจ่มใส
“ทั้งสองครับ”
ตู้มมมมมมมมมม แต่ทำพี่คิดไปไกลใครจะรับผิดชอบ งื้อ เขินนนนนนน
“บูบู้ลูกพ่อ”
เขาอ้าแขนรับบูบู้เต็มอ้อมกอด มันตัวใหญ่ขึ้นจนต้องเซถอยหลังเพราะเริ่มรับแรงกระแทกไม่ไหว ดูเหมือนจะอ้วนขึ้นด้วยนะ ไม่เจอกันนาน เพราะเดือนเอามันไปฝากไว้ที่บ้านใหญ่ หรือก็คือบ้านพ่อกับแม่ของเดือน
“หืม ลูกแม่หรือเปล่า”
“ตลกละ กูผู้ชายแมนๆเตะบอลครับ จะให้เรียกแม่กระดากปากตาย”
“แล้วทำไมผู้ชายแมนๆถึงชอบผู้ชายที่แมนกว่าล่ะ”
ไปไม่ถูกเลยกู เดินหนีมาเล่นกับบูบู้ที่โซฟาแม่ง
“ห้องดูสะอาดขึ้นนะ”
หลังจากกวาดสายตาเกือบสามวินาที “ก็ พี่วันเพ็ญมาเก็บกวาดให้”
“อือ พี่มึงนี่โคตรหวงมึงอ่ะ”
เขาพูดตามที่คิด มือก็หยิบคุกกี้ที่มันเอาใส่จานมาเสิร์ฟ เดือนอมยิ้ม ไม่ถือโทษเขาที่อแบนินทาพี่ตัวเอง
“ก็นิดหน่อย”
“…”
“มีน้องชายหล่อขนาดนี้ เป็นใครก็หวง”
โอเค กูยอม เพราะหล่อจริง
แต่เกลียดความหลงตัวเองได้มั้ย ใครตอบที
“ยอม”
“ยอมให้กด”
“ถุย”
เขาผลักหน้าหล่อๆที่โน้มเข้ามาหาตัว แล้วยิ้มเขิน มึง คือภูมิต้านทานกูก็ใช่จะแข็งแกร่ง อย่ามาเล่นอะไรที่ทำร้ายหัวใจให้จั๊กจี้แบบนี้
ครืด ครืด
“แป๊บนะพี่”
เดือนออกไปรับโทรศัพท์ข้างนอกระเบียง
“ไหนดูซิ ทำไมตัวโตจังเลยอ่า”
บูบู้แลบลิ้นเลียมือเขาที่ขยุ้มกลุ่มขนนุ่มบนตัวมัน ฮื่อออออ ทำไมเป็นน้องหมาที่น่ารักแบบนี้ ไม่อยากตัดขนมันเลยเอาจริงๆ เดือนบอกว่าอีกไม่กี่วันก็จะถึงเวลาตัดขนบูบู้ น้องบอกว่าเพื่อเสริมสร้างสุขภาพขนที่ดีเขาเลยต้องจำใจยอม
มันครางหงิงเมื่อเขาลูบขนบนหลัง เจ้าตัวนอนหมอบใหญ่เลยสงสัยชอบ
“เวลาอาบน้ำกับพ่อเดือนห้ามแอบดูจุดจุดจุดของพ่อเดือนนะรู้มั้ย พ่อเคียงกายหวง”
“…”
“ซิกแพ็กด้วย ห้ามจับ”
“…”
“ทางที่ดีต้องให้พ่อเดือนสวมเสื้อตลอดเวลา”
“…”
“โอเคมั้ย”
บูบู้ยกมือที่มีแต่ขนขึ้นแตะมือเขาที่ยื่นไปแบตรงหน้ามัน
“อ้อ อีกอย่าง ห้ามให้ผู้หญิงคนไหนมาอาบให้นะรู้มั้ย” เพราะนั่นหมายถึงแม่ใหม่ของแก
เหมือนมันจะรู้คำเขา บูบู้ครางหงิงอีกรอบอย่างรำคาญที่ย้ำนักย้ำหนากับมัน
โดยที่เขาเอาแต่สนใจหมา หารู้ตัวไม่ว่าพ่อหมาที่ออกไปรับโทรศัพท์กลับมาได้สักพักใหญ่แล้ว
“งับ บูบู้จะทำตามพ่อเคียงกายสอนงับ”
เสียงกวนตีนแบบนี้ หาที่ไหนไม่ได้แล้วนอกจากไอ้เดือน
“ตลก”
เขาทำเฉไฉ อย่ามาจ้องมองได้ป่ะ อายคำพูดตัวเองชะมัดเลย ทำเด็กมันได้ใจไม่รู้ตัว
“เดี๋ยวออกไปส่งไอ้วงรีแป๊บนะ เล่นหมารอไปก่อน”
“กูไม่ใช่เด็ก”
เขาแจกฟัคให้มัน ก่อนเดือนจะหัวเราะแล้วเดินหนีไป
สุดท้ายทั้งห้องก็เหลือเพียงเขา และบูบู้ที่นอนเอาหัวเกยตักเขาอย่างสบายอารมณ์
แอ๊ด
เสียงประตูเปิดอีกรอบ
“ลืมของเหรอ” เขามั่นใจมากว่าเจ้าของห้องจะกลับมาเพราะลืมของ แต่พอหันไปมอง
“เดือนไม่อยู่เหรอ”
พี่วันเพ็ญ
อึก
“สวัสดีครับ”
เด็กไทยมารยาทดีไว้ก่อน ใจดีสู้เสือโบราณว่า
“เดือนล่ะ”
“ออกไปข้างนอกครับ”
เธอพยักหน้ารับรู้ก่อนจะเดินเข้ามาหาเขา มีใครเพิ่มแอร์ห้องนี้หรือเปล่าเนี่ย ทำไมจู่ๆถึงร้อนอบอ้าวแบบนี้ แถมบรรยากาศมาคุแบบเย็นยะเยือก เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว เอ้ะ หรือเขากำลังจะไม่สบาย
“บูบู้ อ้าปากทำไม หิวเหรอ เฮ้อ หิวก็ไม่บอก”
เอาหมาเป็นตัวช่วยแล้วกัน หิวไม่หิวก็ย้ายก้นเราสองคนไปห้องครัวก่อนแล้วกันนะลูกพ่อ
“เดี๋ยวสิ”
กึก ชะงักกึกเลยเรา
“นั่งคุยกันก่อน”
เขาจำต้องถอยกลับมาปักหลักอยู่ตรงโซฟาตัวเดิม พี่วันเพ็ญหย่อนก้นนั่งลงข้างๆเขา ส่วนบูบู้ก็ต้องย้ายตัวมันไปนอนข้างล่างอย่างช่วยไม่ได้
“ดูหมาจะติดเคียงกายเนอะ”
“อ่อ เดือนเคยฝากผมเลี้ยงน่ะครับ”
“เหรอ แปลว่าสนิทกันมากเลยนะ เดือนถึงฝากของๆตัวเองเอาไว้ ปกติเดือนไม่ใช่คนที่เที่ยวฝากอะไรไว้ให้ใครก็ได้รับผิดชอบ ยิ่งเป็นของในความรับผิดชอบของตัวเองด้วยแล้ว”
เขาได้แต่พยักหน้ารับฟัง
“แล้วนี่ คบกันมากี่เดือนแล้ว”
“ฮะ”
“…”
“อ๋อ รวมวันนี้ก็ครบหนึ่งอาทิตย์พอดีครับ”
เขาเริ่มนับมาตั้งแต่วันที่เราปรับความเข้าใจกัน ส่วนก่อนหน้านั้นที่มันคลุมเครือไปมาขอไม่พูดถึงแล้วกัน แต่ดูเหมือนว่าคำพูดเขาจะไปสะกิดต่อมอะไรบางอย่างของพี่วันเพ็ญเข้า เพราะพี่แกเล่นเบิกตากว้าง ขมวดคิ้วเป็นปม ทำไมเหรอ เขาพูดอะไรผิดตรงไหนยังไงกัน
“กับระยะเวลาแค่นี้ มั่นใจได้ยังไงว่าความรู้สึกของเดือนคือชอบเรา”
“ไม่ครับ”
“…”
“ไม่มั่นใจเลย ออกจะประหม่าด้วยซ้ำ”
“…”
“เดือนไม่เคยบอกรักผม บอกชอบ หรืออะไรก็ตามที่เป็นรูปธรรมมากกว่าคำว่าตอนนี้เรากำลังคบกัน แต่ไม่รู้สิ คงเป็นโชคดีในโชคร้ายมั้งครับ ที่ผมเป็นคนแปลก ผมไม่ได้มองทุกสิ่งทุกอย่างด้วยตาเพียงอย่างเดียว หากเราใช้ตามอง เราจะเห็นสิ่งที่เป็นรูปธรรม แต่สำหรับเรื่องนี้ ผมพยายามใช้หัวใจมอง ใช้ใจคิด เพื่อให้เห็นนามธรรมที่ซ่อนอยู่ บางทีความรักก็ไม่ได้มาในรูปแบบของการบอกรักที่เป็นรูปธรรม แต่หลายๆครั้ง เราปฏิเสธไม่ได้หรอกครับว่า ความรู้สึกมักนำหน้าการกระทำไปหนึ่งก้าวเสมอ”
คำพูดมากมายเปล่งออกมาจากปากเขา อึ้งมากที่ว่าตัวเองเอาคำพูดยืดยาวนี้มาจากไหน แต่ก็รู้สึกโล่งใจแปลกๆที่ได้พูดมันออกมา
“เราคงจะลืมนึกไปหรือเปล่าเคียงกาย ว่าทั้งความรู้สึก และการกระทำ สุดท้ายมันก็เปลี่ยนได้ด้วยอารมณ์คน”
“…”
“บางที ถ้ายังไม่เป็นรูปธรรม เรามั่นใจจริงๆเหรอว่าน้องของพี่จะชอบเราจริงๆ”
เขาอยากจะเถียงใจแทบขาด แต่สายตาที่ผ่านน้ำร้อนมาก่อนของพี่วันเพ็ญกลับสะกดคำพูดของเขาไว้ที่ปลายลิ้น
“ถ้าไม่แน่นอนก็อย่าฝืนเลยดีกว่า”
เขาคิดว่าพี่วันเพ็ญไม่ชอบเขา
จนถึงตอนนี้เขาก็ยังยืนยันความคิดเดิม
แต่เหมือนมีบางอย่าง ที่มันมากกว่านั้น มากกว่าในน้ำเสียงนิ่งๆที่พยายามทำให้ไม่สั่นไหวของพี่วันเพ็ญ
หลังจากที่ห้องวันนั้นเขาก็ไม่ได้เจอพี่วันเพ็ญอีกเลย เธอไม่ได้โผล่มาขัดขวางหรือกีดกันเขากับเดือน ซึ่งเขาคงจะคิดไปเองทั้งนั้น จริงๆแล้วเธออาจจะแค่อยากใช้เวลาอยู่กับน้องช่วงที่กลับจากเมืองนอกอย่างความคิดในด้านบวกของเขาว่า เขามันอคติไปเอง แต่คำพูดที่เธอพูดในวันนั้นยังวนเวียนในหัวเขา
รู้สึกตึงเครียดทุกครั้งที่ยังคิดถึง ฮ่าๆ
เอาเถอะ ชีวิตต้องก้าวต่อไป ถือว่าวันนี้อย่างน้อยก็มีเรื่องโชคดีอย่างการที่รถเขาเสีย แล้วเดือนมารับไปเรียน อื้อออออออ ห้ามอิจฉา มีผัวรวยก็แบบนี้ นี่ใคร เคียงเดือนคนอวดผัวสองพันสิบแปด หาได้ไม่ดีเท่าอย่ามาอวด ฮ่าๆ
“เดี๋ยวเย็นแวะมารับนะ”
“อือ ขอบคุณนะ”
เขายิ้มให้เดือน ไง แจกความสดใสยามเช้าอ่ะเข้าใจป่ะ ให้กำลังใจผัว ผัวจะไปเรียน
แล้วกูไม่ไปเรียน ???
“เดี๋ยวทักไลน์อีกที”
เขาพยักหน้าตอบรับ แล้วลงจากรถ
“ขับรถดีๆ ห้ามเถลไถล”
เขาเตือนมันเหมือนเด็กๆ เจ้าของรถพยักหน้าหงึกหงักเข้าใจ
แล้วรถคันหรูก็สตาร์ทออกไป
“อิจฉาคนมีผัวเนาะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่มาเชียว”
เดินเข้าคณะปุ๊บ เสียงนกเสียงกาก็มาปั๊บ อิคุณนายตัวนำประเด็นมาก่อนใครเพื่อน เขาเดินเข้าไปทรุดนั่งแล้วเหวี่ยงกระเป๋าแบบรุนแรงใส่คุณนาย
“อินี่ จะเอาแต่เช้าใช่มะ” ในกลุ่มดูครึกครื้นทันทีที่เพื่อนจะตีกัน
“ขอพักยกนะ มีสอบเช้านี้มึงอ่านมาหรือยัง” เขาดึงหนังสือเล่มหนาที่เขียนว่าวัฒนธรรมท้องถิ่นในแดนสเปนออกมา
แค่เห็นความหนาแล้วก็อยากวางลงทันที แต่เมื่อคืนก็กล้ำกลืนฝืนอ่านได้นิดหน่อยล่ะ พอมีความร็ประดับหัวบ้าง เพราะเขาก็พอตั้งใจเรียนในห้องฟังอาจารย์ก็ลักจำคำแกมาบ้างอยู่แล้ว จริงๆก็ยืมหนังสือมาอ่านพอเป็นพิธี โอ๊ย อยากตบคนอวยตัวเองไม่ไหวแล้ว
“เก็บไว้ตรงนั้นเลย แค่เห็นก็อยากอ้วกไม่ไหวแล้ว”
คุณนายเอามือปัดป่ายไปมาเมื่อเห็นหนังสือเล่มโตที่เขาเอามาวางไว้บนโต๊ะ
“แล้วนี่รถมึงยังไง แอ๊บเสียนะคะ กี่วันถึงจะได้เนี่ย ช่วงนี้งดเที่ยวว่างั้น”
คุณนายถามเขา “อือ ยังไงก็เที่ยวไม่ได้อยู่แล้ว งานชมรมเชียร์อีกตรึม คณะอื่นเขาจะจิกเราอยู่แล้วที่ไม่เข้าไปทำงานอ่ะ”
เพราะวันนี้พี่กุ๊ดจี่ก็ทักแชทเขามายิกๆ ตามจิกยิ่งกว่าแฟนตัวจริง
“ช่วงนี้ติดรถเดือนว่างั้น หืมมมม มันมีจุดประสงค์อ่ะ เกลียดอิเคียง”
“มึงก็ไปอิจฉามัน เมื่อวานมึงก็ใช่ย่อยใครมาส่งคณะค้า อ้ะๆ อย่ามาโกหก เมื่อวานกูเห็นแว้บๆนึกว่าไอ้เก่ง ที่ไหนได้ แอบกั๊กใครไว้ไม่บอกเพื่อนว่ะ”
คุณนายตีไหล่คุณส้มไปทีโทษฐานทำมันเขินหน้าแดง มีคนเขินหน้าแดงหนึ่งอัตราตอนนี้ครับท่าน
“ว่าก็ว่าเถอะ ตกลงแล้วน้องเดือนนี่จะเอายังไงกับเพื่อนกูว้า แค่คบหาดูใจ แล้วเมื่อไหร่ถึงจะขอเป็นแฟน”
คุณแย้เปรยขึ้นมา
“เฮ้ย อิแย้ มึงนี่นั่งเล่นโซเชียลอย่างเดียวไม่เป็นเหรอคะ ดูอิเคียงหน้าเสียแล้วนะ”
ทุกคนหันมามองเขา
“บ้าป่ะ ไม่มีอะไร หน้ากูก็เป็นของกูแบบนี้แหละ ช่วงนี้เครียดนิดหน่อย”
เขาบอกปัดเพื่อนๆ ให้ทุกคนสบายใจ
แต่ในหัวตัวเองกลับมีความคิดอะไรต่อมิอะไรไม่รู้พุ่งชนกันไปมา
ทำไมทุกคนต้องเอาแต่ถามหาความชัดเจนด้วยนะ ที่เขาหน้าเสียไปอย่างนั้น หรือลึกๆแล้วอาจจะเป็นตัวก็ได้เขา ที่ต้องการความชัดเจนเสียเอง
เสียงนาฬิกาดิจิตอลที่ดังขึ้นตามเวลาปลุก บอกให้รู้ว่าถึงเวลาเข้าสู่สนามสอบแล้ว
พวกเราแยกย้ายกันไป โดยที่ความรู้สึกของเขาเองยังติดค้างในใจอยู่แบบนั้น กระทั่งจนหมดเวลาสอบ
Hiran
ตกลงยังไงอ่ะ
เลิกกี่โมง กูเลิกแล้วเนี่ย
เขาต้องเป็นฝ่ายทักเดือนไปเพราะเจ้าตัวไม่ยอมแชทมาหาสักที จนเขาเลิกคลาสและไม่มีวิชาเรียนแล้ว
รอเกือบสิบนาที เจ้าของช่องแชทจึงค่อยตอบมาว่า
ชื่อ นามสกุล
โทษทีพี่ ผมเรียนอยู่เพิ่งเลิก
แต่เพื่อนผมรถเสียพอดีอ่ะ พี่รอก่อนได้มั้ย ไปส่งเพื่อนแป๊บเดียว
Hiran
ได้ๆ ให้รอไหน
ไปส่งพื่อนก่อนค่อยมารับกูก็ได้
มันควรจะเป็นแบบนั้นไม่ใช่เหรอ ยังไงเขาก็รอได้ หรือจริงๆแล้วเขาแค่แกล้งเป็นคนดีกันแน่
ชื่อ นามสกุล
ตรงม้านั่งหน้าคณะเศรษฐศาสตร์ก็ได้
เดี๋ยวมารับนะครับ
Hiran
ทราบ
พอมาถึงคณะเศรษฐศาสตร์ซึ่งใกล้กับบริหาร แต่นักศึกษาคณะบริหารมักมาที่นี่เหตุเพราะมีที่นั่งคุย แถมสาวอีค่อนสวยอันดับหนึ่งไม่เป็นสองรองใครเลยทีเดียว
การมาที่นี่ทำให้เขาได้พบบุคคลไม่คาดคิด
“พี่วันเพ็ญ สวัสดีครับ”
จะเดินหนีไม่ทักก็กระไรอยู่ แถมเขาเองก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเธอ แค่มีความรู้สึกอึดอัดทุกครั้งที่คุยด้วยเท่านั้นเอง
แต่ในเมื่อในด้านครอบครัวไม่ได้เป็นอย่างหวังไว้ เขาก็ทำได้แค่ยอมรับมัน และปรับตัว เอาจริงๆถ้าในอนาคตเขากับเดือนเป็นแฟนกัน ยังไงก็หนีพี่สาวแฟนไม่พ้นอยู่ดี สู้เผชิญหน้าตอนนี้แล้วผลลัพธ์จะเป็นไงค่อยว่ากันไปแล้วกัน
“เคียงกาย”
เธอพูดชื่อเขาออกมา แอบสังเกตว่าเธอเองก็ตกใจไม่น้อยที่เจอเขาที่นี่
“จะไปไหนเหรอ” เธอถาม
“ผมมารอเดือนครับ”
เขายิ้มตอบ พยายามแจกรอยยิ้มให้สดใสที่สุดเท่าที่จะทำได้
“อีกนานมั้ยกว่าเดือนจะมา”
“นานอยู่ครับ”
“งั้นเหรอ งั้นเคียงกายอยู่คุยกับพี่ก่อนสิ”
เป็นประโยคที่เขาอยากจะปฏิเสธเหลือเกิน แต่ก็ทำได้เพียงพยักหน้าตกลง ใครจะกล้าขัดพี่สาวแฟนล่ะจริงมั้ย ผิดๆ ใครจะกล้าขัดพี่สาวแฟนในอนาคตล่ะจริงมั้ย
“ยังรู้สึกไม่ดีกับคำพูดพี่อยู่เหรอ”
เป็นพี่วันเพ็ญที่เอ่ยปากพูดขึ้นก่อน
“นั่นสินะ ถ้าเคียงกายจะคิดว่าพี่อคติกับเราก็คงไม่แปลก” พี่วันเพ็ญยักไหล่ไม่ยี่หระ เขาเลยต้องยกไม้ยกมือปฏิเสธยกใหญ่
“แต่พี่ไม่อยากเห็นความไม่ชัดเจนของน้องพี่ ต้องทำร้ายใครอีกแล้ว”
“…”
“เคียงกายรู้มั้ย ว่าแฟนเก่าคนก่อนเดือนก็ทำแบบนี้ ตามหึงเค้าไปทั่ว ตามหวงเค้าไม่เว้นวัน แต่ก็ไม่เคยบอกรักหรือทำอะไรที่มันแน่นอนเลยสักอย่าง พี่ต้องคอยให้คำปรึกษาทุกครั้งตลอดเวลาที่ทั้งคู่คบกัน พี่สงสารผู้หญิงคนนั้นมาก เธอให้ความรู้สึกน้องพี่เต็มร้อย แต่สิ่งที่น้องพี่ทำกลับทำให้เธอเคลือบแคลงใจ เธอไม่แน่ใจในตัวเดือน และสุดท้ายก็เลิกรากันไป”
“…”
“พี่บอกไปแล้วว่าสงสารผู้หญิงคนนั้นจับใจ แต่ความจริงคนที่น่าสงสารและน่าเห็นใจที่สุดก็คือน้องของพี่ เดือนที่ทำตัวไม่ชัดเจน แต่ให้ใจเขาไปเต็มร้อยตั้งนานแล้ว เพียงแต่เธอคนนั้นกลับมองหาสิ่งที่ชัดเจนในความไม่ชัดเจน แล้วสุดท้ายมันก็จะไม่พบอะไรเลย”
“…”
จริงๆแล้วพี่วันเพ็ญรักเดือนมากๆ นั่นเป็นหนึ่งข้อสำคัญที่เขาเพิ่งรับรู้ในตอนนี้
“ไม่เป็นไรครับพี่วันเพ็ญ”
“…”
“ผมไม่ใช่พวกที่จะค้นหาคำตอบของคำถามด้วยตัวเองอยู่แล้ว”
ใช่
พอแล้วกับการคิดเองเออเอง เขาเรียนรู้จากหลายๆสิ่งที่เราเคยผ่านมาด้วยกัน ว่าสิ่งที่ไม่ชัดเจน ทำให้ตัวเขามั่นใจขึ้นมาได้ด้วยการถามเดือนตรงๆ
อย่างเช่นตอนนี้ ที่มันเดินเคียงคู่มากับใครคนหนึ่ง
มีน ดาวมอ
“ไปส่งเพื่อนมา แล้วเจอมีนรถเสียกลางทางเลยแวะรับ”
แต่ขณะเดียวกัน
เมื่ออีกคนเรียนรู้ที่จะถาม
อีกคนก็เรียนรู้ที่จะตอบเช่นกัน
แต่เหนือสิ่งอื่นใด เขากับเดือนยังได้เรียนรู้กฎเกณฑ์ข้อที่สำคัญที่สุด ที่จะทำให้คนรักกันประสบความสำเร็จ คือไม่ใช่การเรียนรู้ที่จะยอมรับมัน แต่เป็นการเรียนรู้เพื่อทำความเข้าใจซึ่งกันและกัน
อย่างน้อยเขากับเดือนก็ทำให้พี่วันเพ็ญมั่นใจได้เปราะหนึ่งว่าเขาจะไม่มีวันทิ้งเดือน
ขณะเดียวกัน มือหนาที่ยื่นส่งมาให้เขาจับแล้วออกแรงดึงให้ลุกจากม้านั่ง ก็กำลังบอกเป็นนัยว่า มันเองก็จะไม่มีวันทิ้งเขาเช่นเดียวกัน
*TBC.....................................................
หายไปนานมาวันนี้เหลืออีกตอนก็จะจบแล้วน้า
ขอบคุณทุกๆการติดตามจากคนอ่านทุกคน
-
:z2:ฮือออกลับมาเเล้วจะร้อง5555 :mew4:
-
ติดตามมาอย่างยาวนานนน ขอบคุณมากค่ะที่ไม่ทิ้งเรื่องนี้ :sad4:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
หายไปนานมาก คิดว่าจะไม่กลับมาซะแล้ว :hao5:
-
อ่านทันตอนล่าสุดแล้วววว
รอตอนสุดท้ายยยย ชอบบบ
-
และแล้วก็กลับมา เราว่าเดือนชัดเจนพอควรนะที่บอกพี่ไปว่ากำลังคบหาดูใจกันอยู่
-
เกือบเข้าใจพี่ปัวผิดไปแล้วเคียง :hao5:
-
ตอนนี้อึนๆแฮะ แต่ก็เข้าใจนะ
-
เมื่อไหร่นังมีนจะหายไปจากสารบบเสียที :katai1: :katai1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
#THIRTY
{Result}
กฎข้อสุดท้ายคือผลลัพธ์
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
เขาไม่แน่ใจว่าเขากับเดือนเป็นอะไรกัน เพราะว่า…
“มึง บึ๊ดจ้ำบึ๊ดกันรึยังคะ”
นั่นเป็นคำถามที่คุณนายเอ่ยถามทุกครั้งเมื่อเจอเขาเดินเคียงคู่มากับเดือน ทำให้ตัวเองต้องอายหน้าม้วนยิ้มตอบรับตอแหลเพื่อนไปว่า
ได้กันแล้ว…
ทำไม ใครจะมาเขินอายม้วนต้วนอย่างนายเอกนิยายทั่วไป แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าท่าทางของเขาก็ทำเอาเดือนขยับออกห่างไปหลายหลา เรื่องรักๆนี่กูดูไฟท์มาก ไฟท์เหลือเกิน กับเรื่องการเรียนเป็นแบบนี้มั้ยหนู
ใครเหนื่อยความแรดของเขาก็ปิดหน้าเว็บไป เอ๊ย อย่าน้ารักเคียงกายก็ต้องรักความแรดของเคียงกายด้วยสิ แอร๊ายยยยยยยยยย
“ตัวติดกันขนาดนี้ กลัวคนอื่นไม่รู้หรือไงว่าเป็นแฟนกัน”
คุณส้มพูดผิดไปคำนึงนะ ความจริงเรายังไม่ได้เป็นแฟนกัน แต่เราเป็นผัวเมียกัน เอ๊ย หมายถึงเรากำลังคบหาดูใจกันอยู่ต่างหาก ช่วงนี้ต้องขยันทำคะแนน นี่ตกลงกลายเป็นเขาใช่มั้ยที่ตามจีบมันเนี่ย ตัวก็เสนอให้ฟรีแล้วยังต้องตามจีบมันอีก งงตัวเองเหมือนกัน
“แหม หวานซะ มดขึ้นตัวรึยังหนู”
คุณแย้เบะปาก แต่เขาภูมิใจที่ความรักของเขาทำให้เธอเงยหน้าจากโลกโซเชียลมาแซวเขาได้ เอ๊ะ หรือเพราะเธอหมั่นไส้หรือเปล่าอันนี้ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน อย่างน้อย ก็พักสายตาคุณแย้ได้เกือบสามวิ แล้วเธอก็ก้มลงไปสนใจหน้าจอโทรศัพท์ตัวเองต่อ แบบไม่ให้ทันแซะกลับ
“คืนนี้มีไซส์คอนด้อมใส่หรือยังน้อง”
คำจัญไรแบบนี้คงต้องยกให้คุณเก่ง ผู้ชายคนเดียวที่ยังคงแมนเว่อร์ตลอดกาล ควงหญิงเป็นว่าเล่น สอยคนนั้นหามคนนี้เข้าห้อง เป็นข่าวมั่วเซ็กส์โด่งดังทั้งมอมีแต่คนรู้จัก
ป๊าบ
“แอบนินทากูในใจเดี๋ยวเถอะมึง”
ยังมาเสือกรู้มากอีกนะ
ส่วนคุณกะทิ ก็อีกตามเคย ใช้ชีวิตเข้าป่าเข้าเขา นี่ว่าถ้าเธอดำดินลงไปอยู่ได้เธอก็คงจะทำไปแล้ว ผิด ไม่ใช่แบบนั้น คุณกะทิยังคงชอบลงพื้นที่ตามกลุ่มจิตอาสาไปช่วยพัฒนาป่าเขา ดินแดนทุรกันดาร หรือช่วยเหลือคนยากไร้ให้มีสภาพชีวิตที่เจริญขึ้น เธอเคยบอกพวกเขาทั้งกลุ่มว่า เธอไม่น่ามาเรียนคณะมนุษยศาสตร์เลย อย่างเธอควรจะลงเรียนคณะที่เกี่ยวกับจิตอาสาพัฒนาชุมชนเสียมากกว่า ซึ่งทั้งกลุ่มก็เห็นเป็นอย่างนั้น
ทุกๆอย่างผ่านไปไวเหมือนโกหก จากแก๊งส่องเดือนสู่การเป็นแก๊งส่องผู้?
และพวกเขามองย้อนกลับไปวันนี้เมื่อปีที่แล้ว เด็กเฟรชชี่ปีหนึ่งหกคนที่แหกปากร้องเพลงเชียร์เสียงดัง ตะโกนกึกก้องให้ชื่อมอดังไปไกลเหนือไพศาล ประกาศให้โลกรู้ว่ามอเรายิ่งใหญ่เกรียงไกร
กลายมาเป็นสต๊าฟเชียร์ ที่ต้องคอยดูแล เฝ้ามองดูเด็กปีหนึ่งรุ่นต่อไป ได้แสดงศักยภาพทั้งหมดที่พวกเขาถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่น
และวันตัดสินก็คือวันนี้
“เหนื่อยมั้ย”
เขาเข้าไปซับเหงื่อให้เดือนที่เพิ่งเดินขบวนเสร็จ ตอนนี้มหา’ลัยเขาตั้งแถวที่สนามเรียบร้อยแล้ว พวกเราเลือดสีXX ได้เข้ามาจับจองขอพื้นที่ชิงชัย ณ ที่นี้แล้ว
“น้องคนอื่นก็เหนื่อยป่าวว้า”
น้องรหัสเขานั่นเองที่บ่นอิดออดขึ้นมา เหตุเพราะอิจฉาเขากับเดือน
“ก็มึงน้อง ส่วนนี่ผัว”
“หืออออออ เต็มปากเต็มคำขนาดนี้แปลว่าจิ๊มิกันแล้ว”
เขาปาทิชชูเปียกใส่หน้าไอ้ไทน์น้องรหัส
“K”
“แอ๊ สกปรก”
มันทำหน้าทำตากวนตีน ก่อนจะหันหน้าไปแชะรูปกับกล้องฝ่ายมีเดียที่หันมาพอดี กับกล้องนี่ปฏิกิริยาไวเชียว
“อีกเดี๋ยวมีเดินออกสนาม ให้ไปฝั่งตรงโน้นเลยนะ”
เขาชีไม้ชีมือไปที่สแตนด์สีXX ที่พวกเราชาวมอXX ปักหลักเชียร์อย่างเข้มแข็ง เสียงกึกก้องที่แสดงว่าแม้จะเช้าแค่ไหนแต่ทุกคนก็พร้อมแล้วกับการโชว์สปิริตอันแรงกล้าให้ทุกคน ณ ที่นี้ได้เห็นแล้ว
“แล้วพี่จะไปไหน”
เขากำลังจะเดินไปเช็คความเรียบร้อยท้ายแถว แต่มือหนากลับคว้าหมับหยุดเขาไว้
“แหมมมมมมม ห่างกันไม่ได้เลย ห่างกันจะตายถูกมั้ย”
คุณนายในสภาพหมวกคลุมหน้า คือกันแดดจัดเต็ม กลัวหน้าเสียผิวเสีย แล้วก็กลัวจะไม่ได้แซวเขาแล้วตัวเองจะขาดใจตายก็มา
“เดือนได้เพื่อนพี่แล้วก็รับผิดชอบด้วยน้า”
มันปล่อยระเบิดลูกใหญ่แล้วทิ้งเขาไว้กับความเขินอาย
เขินอาย เพราะความจริงแล้วยังไม่ได้เดือน อิสัด ฮ่าๆ
“ไปแล้วนะ”
เขาไม่รู้จะพูดอะไร เพราะมือหนายังไม่ปล่อยข้อมือเขาเลย
มึงอย่าจ้องกูมาก เดี๋ยวจับปล้ำ
“ตกลงเราเป็นอะไรกันอ่ะ”
“ว่าไงนะ”
“เมื่อกี้พี่พูดว่าผมเป็น…”
อุ๊บ
เขารีบเอามืออุดปากมันก่อนจะพูดคำว่าผัว งื้อ ไม่เอา เขิน กูพูดได้คนเดียว มึงห้ามพูดตามกู
“ไม่เป็นอะไรทั้งนั้น ไปแล้ว สู้ๆ”
เขาบอกหูไหม้ไฟดับ แล้วจ้ำอ้าวเดินออกมาอย่างรวดเร็ว
ก่อนเสียงจากในสนามจะประกาศว่าขบวนพาเหรดของมหา’ลัยXXXได้เข้าสู่สนามแล้ว คนเริ่มทยอยมาเยอะเรื่อยๆ ในขณะที่เสียงรอบข้างเริ่มดังกลบกันไปหมด จนจับใจความไม่ได้ว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร
มันเริ่มแล้วสินะ
การแข่งขันที่แท้จริง
ที่มีศักดิ์ศรีและเกียรติยศในนามของมหา’ลัยเป็นตัวตัดสิน
เขาเองก็ได้แต่เฝ้ามอง และให้กำลังใจอยู่ห่างๆเท่านั้น
สู้ๆนะ ปีหนึ่งของพี่
สู้ๆนะ เดือนบริหาร
“มึง ผัวมึงนี่สุดๆ งานเพิ่งเริ่ม ดาวเดือนมออื่นคือถ่ายรูปคู่กับเดือนลงไอจีกันประปราย อิดอก”
คุณนายยื่นหลักฐานในมือถือให้เขาดู
ดูคนมีมนุษยสัมพันธ์ดีเลิศ หืม เก่งจริงๆเรื่องเข้ากับคนอื่นได้ดีเนี่ย ถ่ายกันเข้าไป ถ่ายให้ถึงล้านรูปนะวันนี้ เอาเลย จะไม่หึงว่ามันถ่ายรูปคู่กับใคร ไม่หึง ไม่หึงจริงๆ
เดินไปหาน้องแม่งเลย
“เหงื่อออกเยอะเลย”
แต่พอเข้าไปหาปุ๊บ มือหนาก็เอื้อมมาแตะหน้าผาก เช็ดเหงื่อเขาออกด้วยมือเปล่าๆของมัน ทำให้ฤทธิ์ร้ายอารมณ์หึงหายไป เหลือไว้แต่ความเขินอายอย่างสาวแรกรุ่น เท่ากับว่าเคียงกายถูกเด็กมันตบบหัวแล้วลูบหลังถูกมั้ย
“กินไรบ้างยัง”
จากที่จะมาด่าเพราะลมหึง เปลี่ยนมาถามมันด้วยความเป็นห่วง เพราะเห็นยืนเก๊กหน้าให้คนเขาถ่ายรูปตั้งแต่เช้าแล้ว กลัวเป็นลมเป็นแล้ง เดี๋ยวงานจะกร่อยเอา เพราะใครๆก็เอาแต่เรียกหาเดือนบริหารมอนี้
“ยังเลยพี่ ข้าวกล่องวางอยู่หลังเนี่ย ไม่มีมือ”
เขาสังเกตเห็นมันต้องถือพร็อบถืออะไรของมันเยอะแยะก็ถึงบางอ้อ นี่แหละนะคนหน้างาน มีหน้าไว้เป็นชื่อเสียงของมอ ข้าวปลาอาหารอดอยากได้เสมอ เพื่อมอเราชาวสีXX
เขาเลยถือวิสาสะหยิบถุงข้าวมันออกมาเปิด เป็นข้าวกะเพราไข่ดาว
ตักมาหนึ่งช้อน แล้วก็
“กินดิ มองไม”
เอาไปจ่อปากมัน เจ้าตัวที่ตอนแรกยืนนิ่งเผยรอยยิ้มขี้เล่น พลางอ้าปากกว้าง
“เว่อร์ไป ไม่ต้องกิน”
“เฮ้ย คนเรา”
มันรีบจับมือเขาที่ถือช้อนอีกที แล้วดึงดันยัดเข้าปากจนได้ แต่…
แชะ
“คู่ข้าวใหม่ปลามัน คู่สร้างคู่สม”
อยากเตะสต๊าฟฝ่ายมีเดียก็วันนี้แหละ ทำให้รู้ว่า ฝ่ายมีเดียไม่ใช่แค่ถ่ายรูปเก่ง แต่ยังแซวเก่งที่หนึ่ง
แต่ถึงแบบนั้นเขาก็ทำหน้าที่ป้อนข้าวเดือนจนมันอิ่ม แถมใช้ให้ไปซื้อน้ำมาบริการอีก
“เดี๋ยวดิ ไปไหน”
เขากำลังจะแยกตัวไปดูอีกฝั่ง แต่มันกลับรั้งไว้ พร้อมส่งพร็อบในมือมาให้เขาถือ ส่วนมือตัวเองก็ล้วงหยิบไอโฟนขึ้นมา
“ถ่ายรูปคู่ก่อน ยังไม่มีรูปคู่เลย”
เหมือนมีเวลาว่างมากเนอะ
แต่เขาก็ไม่ปฏิเสธ อยู่ถ่ายรูปกับมันเกือบประมาณสามร้อยล้านรูปในหนึ่งวินาที
สุดท้ายเพิ่งมารู้ว่ามีรูปคู่ตัวเองกับเดือนเยอะมากในเพจของฝ่ายมีเดีย บวกไปอีกประมาณแปดร้อยล้านรูปเป็นหนึ่งพันล้านรูปพอดี
เยอะกว่ารูปชาวบ้านชาวช่องเขาแบบนำโด่งจนไม่มีหน้าจะเอาไปโผล่ที่ไหนแล้ว
“น้องๆคะ ฟังพี่น้า พี่มีเวลาพักให้สามชั่วโมง ต่อจากนี้จะเป็นไคลแมกซ์ ให้น้องๆรีบกลับมาที่สแตนด์ก่อนห้าโมงเย็นนะคะ มาช่วยกันขับร้องเพลงเชียร์ ให้ดังก้องเป็นท่วงทำนองของชัยชนะกันนะคะ”
หลังจากคำพูดปลุกใจของสต๊าฟเชียร์ น้องๆก็เริ่มทยอยลงสแตนด์มา เขามองหาเดือนที่หายไปเปลี่ยนเสื้อผ้าข้างหลังสแตนด์
หมับ
มือใครบางคนแปะลงบนหัวเขา
“ป่ะ ไปพักกัน”
เสียงอันเป็นเอกลักษณ์ทำให้เขารู้ทันทีว่าคือมัน เลยแอ๊บคว้ามือมันมาจับ แล้วให้เจ้าของฝ่ามือหนาลากพาตัวเองเดินไปเรื่อยๆ
จนเราทั้งคู่ออกมาห่างจากสแตนด์พอสมควร
“กินไรดี ต้องกินข้าวก่อนนะเดี๋ยวหิว มึงมีขึ้นไปพบปะประชาชนบนเวทีนี่”
เขากำลังพูดถึงอีเว้นท์ใหญ่ที่กำลังจะมีขึ้นในไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านี้ อีเว้นท์ที่ใหญ่พอๆกับการแสดงสปิริตไคลแมกซ์โชว์ นั่นก็คือเฟรชเมนโชว์ ที่จะจัดขึ้นหลังจากการแสดงไคลแมกซ์ของแต่ละมอสิ้นสุดลง
“หาไรกินแถวนี้ หรือจะเอารถออก”
มันถามความเห็นเขา
“แถวนี้ก็ได้ เหนื่อยขับรถอีก”
มันพยักหน้า แล้วออกแรงนิดหน่อยลากเขาไปตามทางที่มันเดิน ท่ามกลางผู้คนที่จับจ้องมัน ขึ้นชื่อว่าคนของประชาชน ไปที่ไหนก็ถูกจับตามอง ยิ่งมาเดินจับมือกับผู้ชายยิ่งแล้วใหญ่ แต่ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาขัด ยกเว้น…
“เดือน”
มีคนเรียกมันจากด้านหลัง พวกเราหันไปมอง
ถ้าเขาจำไม่ผิด น้องคนนี้คือตัวแทนดาวจากมออื่น เธอมากับเพื่อนของเธอออีกสามคน
“ชื่อเดือนจริงๆด้วย เดือนมอXX ใช่ป่ะ”
“ครับ”
“เดี๋ยวมีจัดงานเฟรชเมนโชว์ใช่มั้ย อีกนานเลย ไปเดินเล่นด้วยกันมั้ย”
เธอเอ่ยชวน
แต่…
“เรามากับพี่เคียงกายครับ”
“อ่อ มากับพี่ชายเหรอ”
“ไม่ใช่”
เสียงทุ้มแทบจะเอ่ยออกมาในทันทีที่เธอคนนั้นพูดจบ
“เป็นแฟนกัน”
เขาเหมือนหูฝาด แต่สีหน้าตกใจของดาวมอกลับตอกย้ำว่าเขาได้ยินคำประโยคนี้จริงๆ
แล้วเดือนก็ลากเขาที่ยืนแข็งทื่อออกมา
“ไปพูดแบบนั้นได้ไงวะ”
พอได้สติเขาก็ตีแขนมัน
“อ่อ ไม่ใช่สินะ ความจริงคือพี่เป็น…”
มันไม่พูดออกเสียง แต่ขยับปากให้เขาอ่านได้ชัดเจน
กล้ามาก กล้ามาบอกว่ากูเป็น…
เมีย
เขากลับมาที่สแตนด์และแยกกับเดือนที่ต้องไปเตรียมตัวขึ้นโชว์ บรรยากาศตอนนี้เต็มไปด้วยความตึงเครียด อีกไม่กี่วินาที ศึกแห่งศักดิ์ศรีระหว่างแต่ละมอก็กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว…
ขอเพียงเสียงนี้…
“แล้วก็ถึงเวลา ประชันการแสดงโชว์สปิริต ที่ทุกมหา’ลัยเตรียมตัวมาไฝว้กันอย่างหนักหน่วง ขอเชิญทุกท่าน ณ ที่แห่งนี้ ร่วมเป็นสักขีพยานแห่งชัยชนะในค่ำคืนนี้ด้วยนะคะ”
มีเสียงโห่ร้อง เสียงฮือฮา เสียงกรี๊ด ปะปนกันไป แล้วทั้งสนามก็เงียบ เมื่อการแสดงของมหา’ลัยเขาเริ่มขึ้น
ปีที่แล้วเขานั่งอยู่บนสแตนด์เชียร์ เปล่งเสียงดังสุดพลังแรงกล้า ร่วมกับเพื่อนพ้องปีหนึ่งที่สู้ฝ่าฟันมาด้วยกัน
ปีนี้เขาก็รู้สึกไม่ต่างกัน เพราะเหมือนยืนมองตัวเองที่ทำเต็มสุดความสามารถ เหมือนน้องๆปีหนึ่งที่กำลังเปล่งเสียงร้องออกมาอย่างทรงพลัง สวยงาม และหาญกล้า
สุดท้ายแล้วสิ่งที่ได้รับกลับมา และรางวัลอันยิ่งใหญ่ก็คือรอยยิ้ม และเสียงปรบมือเกรียวกราวสนั่นปฐพี
ณ ที่นี้ ข้ามอXXได้ประกาศชัย
“ขอบคุณน้องๆ พี่ๆ และเพื่อนๆทุกคน ที่ร่วมต่อสู้ฝ่าฟันกันมาจนถึงวันนี้ วันที่เราได้ประกาศศักดา ให้ทั่วอาณาได้รู้ว่า เชียร์XXX ได้ปักธงชิงชัย ปลิวไสวด้วยความสง่างามกลางสนามแห่งนี้แล้ว”
เสียงปรบมือยิ่งดังก้อง
เสียงโห่ร้องมากมายจากผองเพื่อนและครอบครัวชาวสีXXของเราดังสะท้อนทั่วสนาม
เขาน้ำตาไหลไม่รู้ตัว
ถึงคืนนี้พวกเราจะไม่ได้ชัย แต่พวกเราก็ได้ทำเต็มที่ที่สุดแล้วจริงๆ ขอบคุณ ขอบคุณมาก ขอบคุณมากๆ
ขอบคุณทุกๆคน
“มึงงงงง มาเร็ววววววว”
คุณนายกึ่งลากกึ่งจูงเขากับผองเพื่อน ยิ่งกว่ามาดูโชว์การแสดงของผัวตัวเอง แต่ติดตรงที่เดือนคือผัวเขาไม่ใช่ผัวมัน อุ๊บ
“เร็วสิ พิธีกรขึ้นมาแล้ว”
พวกเรารีบพากันมาจับจองหาที่นั่งที่แทบไม่มีเหลือแล้ว แต่โชคดีหน่อย แม้จะอยู่ไกลแต่ได้ทำเลดี มองเห็นบนเวทีชัดแจ๋ว
“เอาล่ะค่ะ มาถึงช่วงเวลาสำคัญของงานอีกช่วงหนึ่ง นั่นก็คือ เฟรชเมนโชว์นะคะ”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เสียงโห่ร้อง กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ เมื่อเหล่าเดือนของแต่ละมหา’ลัย ค่อยๆทยอยกันขึ้นเวทีมา
และแน่นอนว่า คนที่ได้รับเสียงกรี๊ดมากที่สุดคงจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก เดือนของเขาเอง
“น้องๆไม่ต้องกลัวพี่ลูก พี่ไม่กัด เข้ามาใกล้ๆกันหน่อย”
เสียงหัวเราะดังขึ้น เมื่อพิธีกรเล่นมุกเอ่ยแซวเหล่าดาวเดือนที่ค่อนไปฝั่งขวา ราวกับกลัวพิธีกรทั้งสองคนยังไงยังงั้น
“วันนี้รูปแบบงานของเราจะเป็นแบบทอร์คโชว์ค่ะ โดยเราจะมีธีมในการพูดนะคะ เช่น พี่จับใบสลากในกล่องนี้ขึ้นมา แล้วเขียนคำว่า พี่กุ๊กกิ๊กสวยที่สุด”
โห่หหหหหหหหห มีเสียงโห่ร้องตลกขำขันดังขึ้น เนื่องจากพิธีกรชื่อกุ๊กกิ๊ก
“อย่ามาโห่ย่ะ เข้าเรื่องนะคะ เมื่อได้หัวข้อนี้ น้องๆเดือนที่น่ารักของพี่กิ๊ก ก็ต้องพูดเรื่องพี่กิ๊กสวยที่สุด อาจจะเป็น เฟิร์สอิมเพรสชั่น แบบ ผมเจอพี่กิ๊กแล้วรู้เลยว่าความสวยงามบนโลกทั้งหมด รวมอยู่ในตัวพี่เขาแล้ว อะไรประมาณนี้”
โห่หหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห
“ค่ะ แหม แค่แซมเปิ้ลอ่ะเข้าใจป้ะ”
“…”
“ถ้าพี่ให้น้องเดือนพูดถึงความสวยของพี่”
เดือนถึงกับอึ้ง ฮ่าๆ
“สวยครับ”
555555555555555555555555555555555555555555
ทั่วทั้งสนามหลุดขำกับความไปไม่ถูกของนาง พูดออกมาได้แค่คำว่าสวย
“อ่ะ ไม่เสียเวลาแล้วเนอะ เขินอ่ะ น้องเดือนชมนี่ ไปๆ เรามาเริ่มจับสลากใบแรกกันดีกว่าค่ะ”
“…”
“ให้เกียรติคุณนุกนะคะ เป็นพิธีกรคู่กับดิฉัน แต่ไม่มีบทพูด”
เราต้องหลุดขำไปกับมุกพวกนางจริงๆนะ
“คุณนุกบอกดิฉันดังๆค่ะว่าได้ธีม…”
“ความรัก”
“งื้อออออออ ไหนวันนี้ใครอยากฟังน้องๆเดือนมอนิยามความรักในรูปแบบของตัวเองบ้างคะ ขอเสียงหน่อย!!!”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“โอเค เรามาเริ่มกันที่คนซ้ายสุด น้องตี๋ ตำแหน่งเดือนมหา’ลัยXXX กันนะคะ”
เขาไม่รู้ว่าน้องตี๋พูดอะไร
เพราะที่รับรู้อยู่ตอนนี้คือหน้าจอไอโฟนที่เขาถืออยู่ในมือเตรียมถ่ายรูปเก็บความทรงจำ ปรากฏชื่อใครบางคนที่อยู่บนเวที
เดือน
“ว่า”
เพราะเสียงในสนามที่เงียบฟังนิยามความรักจากเหล่าเดือนมอ ทำให้เขาพอจะคุยโทรศัพท์รู้เรื่องบ้าง อย่างน้อย ก็ได้ยินชัดในระดับหนึ่ง
{ถือสายไว้นะ}
“ทำไม”
{มีอะไรจะบอก}
เขามองไปบนเวที เดือนรับไมค์มาจากพิธีกร
“ถึงตาน้องเดือนแล้วนะคะ คนนี้เสียงกรี๊ดเยอะเหลือเกิน เชื่อว่านิยามรักของน้องเดือนต้องแซ่บแสบว้าวแน่นอนเลยค่ะ”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เขารีบเอาโทรศัพท์แนบหู ทั้งที่รู้ว่ายังไงก็ได้ยินเสียงน้องมันอยู่แล้ว
แหงล่ะ ไมค์จ่อปากขนาดนั้น
“นิยามรักของผมคือใครคนหนึ่ง…”
เขามองไปบนเวที แม้จะรู้สึกว่าหูตัวเองเริ่มร้อนจากการเอาไอโฟนแนบไว้นาน แต่ตอนนี้สิ่งที่ดึงความสนใจของเขาทั้งหมดคือคนบนเวที และเสียงทุ้มนุ้มที่อยู่ไกลแต่ดังอยู่ข้างหูไม่ห่าง
“ผมไม่รู้ว่าเขาเข้ามาในหัวใจตอนไหน แต่รู้ตัวอีกทีเขาก็เอาใจผมไปทั้งดวงแล้ว…”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตึกตัก ตึกตัก
ในหูเขาไม่ได้อื้ออึงด้วยเสียงกรี๊ดข้างนอก แต่เป็นเสียงดังจากข้างในที่เต้นโครมคราม
“คือคุณหรือเปล่าที่ลืมประเป๋าตังค์ไว้ที่ร้านก๋วยเตี๋ยว
คือคุณหรือเปล่า ที่ออกตามหาบูบู้จนลืมนึกห่วงตัวเอง
คือคุณหรือเปล่าที่ซ้อนท้ายบิ๊กไบค์ผมในวันวาน
คือคุณหรือเปล่าที่ผมพร้อมจะฝากทุกๆอย่างเอาไว้
คือคุณหรือเปล่าที่ไม่เคยทิ้งผมไปไหน…”
ทั้งสนามเงียบมาก มันเงียบจนได้ยินเสียงลมพัดผ่าน และเสียงลมหายใจ
“คุณ คุณใช่มั้ยที่คอยเป็นห่วงผมตลอด”
“…”
“คุณ คุณใช่มั้ยที่อยากอยู่เคียงคู่กัน”
“…”
“คุณ คุณใช่มั้ยที่อยากจับมือผมตลอดไป”
“…”
“คุณ คุณครับ คุณใช่มั้ย…”
“…”
“ที่เป็นแฟนกัน”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
{เป็นแฟนกันนะ}
ประโยคนี้คนบนเวทีเบนไมค์ออกจากปาก พูดให้เขาได้ยินคนเดียว
เขาเองก็บอกให้มันได้ยินคนเดียวเช่นกันว่า…
“ตกลง”
THE END......................................
ปาดเหงื่อและขอกราบแทบเท้าคนอ่านทุกท่านที่ทำให้ค้างเติ่งมานาน
จบได้แล้วซะที
พาร์ทความรู้สึกของเราจะตามมาเร็วๆนี้เน้อ
พร้อม facts about #เคียงเดือน
เร็วๆนี้.
-
:o12:
-
ฮือเป็นแฟนกันแล้ว ดีใจ แต่เสียใจที่จบ ขอบคุณนะคะที่แต่งมาให้ได้อ่าน ให้ได้รู้ตักเดือนกับเคียงกาย
-
โอ้ยยยยยย จบแล้วอ่ะ ยังอยากรู้จากนี้ต่อไปอยู่เลยค่ะว่าเค้าจะหวานขนาดไหนกัน รักเคียงกายผองเพื่อนและเดือนก็น่ารักค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายอมยิ้มเรื่องนี้ด้วยนะคะ
-
:mew1: :mew1:
-
แงงงงง จบแล้วหรอ อยากให้มีต่ออีกนิดจังเลย
-
เดือนเอาความโรเมนติกมาไว้ในตอนจบนี่เอง
-
อยากให้ต่ออีกๆๆๆๆ :ling1:
-
เจร้าาาาา
-
ไชโยๆๆๆๆ............ ฮือๆ........... บรรลุแล้ว :hao5: :sad4: :heaven
ไรท์ จบได้สวยงามมากกกกกกกก :o8: :-[ :impress2:
คนที่ไม่ชัดเจน ก็ประกาศรักผ่านไมค์ออกลำโพง ต่อหน้าสาธารณชน :z3:
ยอดเยี่ยมมาก :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ขอตอนพิเศษที่เดือนจู๋จี๋กับเคียงกายนะ นะ นะ :z3:
เดือน เคียงกาย :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จบแล้ววว สนุกมากครับ,,,
-
เค้าเป็นแฟนกันแล้ววว..... o13
-
Facts About #เคียงเดือน
1. เคียงเดือนเปิดเรื่องเมื่อวันที่ 10 พฤษภาคม 2559 และปิดเรื่องเมื่อวันที่ 12 พฤศจิกายน 2561 รวมระยะเวลาแบบประมาณคือใช้เวลาแต่งทั้งหมด 3 ปี
2. เคียงเดือนเคยลงห่างกันมากที่สุดครึ่งปี
3. เป็นเรื่องที่พระเอกโดนด่าเยอะที่สุด #555
4. ช่วงดราม่าในนิยายเรื่องนี้ ตรงกับช่วงที่เราเครียดที่สุดในชีวิตมหา’ลัย นิยายจากแนวฟีลกู๊ดเลยหันเหทิศทางแบบกู่ไม่กลับทันที
5. ความจริงเคยคิดจะโละเรื่องนี้ทิ้ง แต่พอเปิดใน Recycle Bin แล้วตัดใจทิ้งไม่ลง
6. ระหว่างเขียนเคียงเดือนเป็นช่วงเปลี่ยนผ่านจากมัธยมปลายสู่มหา’ลัยปีหนึ่ง ทำให้เนื้อหาอาจไม่ต่อกันในด้านความคิด เพราะช่วงนั้นหนักหน่วงจริงๆค่ะ ทั้งรับน้อง ทั้งงานเมเจอร์ ไหนจะต้องแบ่งมาเวลาเรียน โอ้โหชีวิตนางซินมากๆค่ะ
7. เคียงเดือนจะมีหนังสือเร็วๆนี้ค่ะ (แต่ไม่รู้เมื่อไหร่) รอติดตามกันนะคะ
8. บางทีมีช่วงที่เราน้อยใจเพราะคอมเม้นต์น้อยลงบ้าง คนอ่านหายไปบ้าง ไม่มีกำลังใจเขียนบ้าง ทำให้ต้องใช้เวลาเขียนจนจบนานขนาดนี้ ขอโทษด้วยนะคะ
9. พี่ของเคียงกาย ชื่อว่าเคียงคู่ ซึ่งเป็นตัวละครเอกในเรื่องลองรักนะคะ เป็นเรื่องสั้นที่มิวตีพิมพ์กับ 2U Publishing เมื่อปีที่แล้ว (ช่วงขายของ 555)
10. เราคิดว่าตัวร้ายที่โผล่มาในเรื่องนี้เป็นเพียงสีสันของชีวิต ที่เราต้องเจอแต่ไม่ได้เป็นเหมือนในละคร ที่ต้องแก้ปม
11. สุดท้ายนี้อยากถามความรู้สึกของคนอ่าน ที่รู้สึกยังไง กว่ามหากาพย์เรื่องนี้ที่ใช้เวลาสามปีจะจบลงจนได้ 555
ด้วยรัก MewSN
***แล้วพบกันในหนังสือนะคะ
-
โอ๊ย เพิ่งเห็นว่าจบแล้ว
งือ~~~~~ ไม่อยากให้จบเลยค่ะ :hao5:
เป็นนิยายที่เข้ามาอ่านแบบงงๆ 555
แต่ชอบมากๆ ช่วงแรกๆฮาสุดๆ
จำได้ว่าอ่านตอนนั่งรถเมล์ คือต้องกลั้นขำจนตัวสั่น
คนข้างๆคงมองว่าเราบ้าอ่ะ 555 :z2:
เรื่องนี้จะเป็นนิยายที่ขึ้นหิ้งสำหรับเรา
อยากให้มีอีบุ๊คจังค่ะ จะซื้อเก็บไว้เลย
นี้ไม่ได้อยู่ไทย คงไม่ได้ซื้อแบบหนังสือ
ป.ล จะมีตอนพิเศษอีกไหมคะ
ขอตอนพิเศษอีกสักตอนสองตอนนะคะ :mew2:
รักเจ๊เคียง
รักคนเขียน :mew1:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:L2: ติดตามมาจากเรื่องแอบรักคะ
ชอบที่เรื่องนี้เป็นรักที่จะมีแอบเศร้าก็ไม่ได้หนัก แต่พออ่านจบแต่ละตอนจะขำ และรู้สึกดีตามพระเอก นายเอกไปด้วยคะ ในเรื่องเกี่ยวกับตัวร้ายเราว่ามันตัวเป็นชีวิตจริงดีคะ ไม่มีใครจะร้ายเหมือนนางร้ายในละครหรอกคะ ถ้าไม่มีปมอะไรในชีวิต. จริงๆ เราชอบที่ผู้เขียนเเต่งนะคะ และต้องขอโทษที่พึ่งมาให้ความเห็น เพราะพึ่งตามมาจากเรื่องแอบรักในเด็กดี แล้วจึงได้มาอ่านเรื่องนี้ ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้จนถึงบทสรุป ขอบคุณที่เเต่งอะไรเเล้วทำให้ยิ้มได้ หัวเราะตาม
-
จบแล้วหรอเนี่ย 3 ปี เลยหรอที่ตามเรื่องนี้ ขอบคุณคนเขียนค่ะที่ต่อจนจบ :mew2:
-
สนุกมากค่ะ จะติดตามต่อไปปป :-[
-
กฏพิเศษข้อที่สี่
ราคาค่าร่ม
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
ผมเจอเขาในวันฝนพรำ วันที่ฟ้ามืดมัว และคนเองก็มืดมน
คนอย่างผมมันไม่มีดีอะไรเลย เพื่อนทรยศ แฟนหักหลัง สุดท้ายก็ถูกครอบครัวที่คิดว่าพอพึ่งพาได้ เฉดหัวออกจากบ้านที่พ่อแม่ตัวเองสร้างขึ้นมากับมือ ด้วยหยาดเหงื่อ และความยากลำบาก
ต่อจากนี้ผมไม่มีบ้านให้กลับไปแล้ว ครอบครัวจริงๆของผมได้ตายไปแล้ว ต่อจากนี้ผมคือเด็กกำพร้า นักศึกษามหา’ลัยจนตรอก ไร้ที่ไป และไม่รู้ว่าจะเอาไงต่อ
ทำได้เพียงแค่เดินกลางถนนที่ไร้ผู้คน และฝนสาดซาอย่างรุนแรง ทำให้เนื้อตัวแสบไปหมด แต่ความเจ็บปวดที่หัวใจกลับรวดร้าวหลายเท่าตัวนัก
เนื้อตัวเปียกปอน การเดินกลางสายฝนเป็นข้อดีที่ไม่มีใครจะล่วงรู้ หากน้ำตามันจะไหลอาบแก้มมากมายแค่ไหน แต่เขาคงลืมไป ว่าตอนนี้ตัวคนเดียว ใครกันจะมาห่วงใยเราอีก ไม่เหลือแล้วเอิร์ธ ตัวมึงไม่เหลือใครอีกแล้ว
คำตอบสุดท้ายของความรัก คือความว่างเปล่า หัวใจเขามันช่างเหน็บหนาวเหลือเกิน
ไปเลยนะอิควาย ที่พวกกูยอมคบกับมึงเพราะมึงรวยหรอก ตอนนี้ครอบครัวล้มละลาย พ่อแม่ฆ่าตัวตาย มึงมันก็ไร้ค่า มีดีแค่หน้าตา แต่หมาไม่รับไปแดก
เท่านั้นยังไม่เพียงพออีกเหรอ
โง่จริงๆเอิร์ธ แฟนฉันมันจะไปรักแกลงได้ไง แฟนฉันชอบผู้หญิง ที่มันยอมคบกับแกก็เพราะฉัน แกมันโง่ โง่จนโดนหลอกเอาเงินไปถลุง แต่ตอนนี้แกไม่มีเงินแล้ว ไปที่ไหนก็ไปนะ อย่ามาให้เห็นหน้าอีก ไปไป๊ อิโง่เอิร์ธ
เขาโดนไล่ตะเพิดอย่างกับหมูหมา ถูกคนที่รักสองคนหักหลังยังไม่พอ…
เอิร์ธจ๊ะ ถ้าเซ็นต์ตรงนี้ป้าก็จะได้เข้ามาช่วยเราดูแลบ้านหลังนี้ ธุรกิจที่เหลืออยู่ของพ่อแม่เราด้วยไง
เขามันโง่จริงๆ ที่คิดว่าครอบครัวคือที่พึ่งสุดท้าย
ตอนนี้เขามันคนไร้ค่า บ้านจะให้กลับไปยังไม่มี ถูกป้าแท้ๆหลอกให้เซ็นต์เอกสารยกบ้านให้ แล้วโยนกระเป๋า ตัดหางปล่อยวัดเขา
ไม่เหลืออะไรแล้ว
เขาไม่เหลืออะไรอีกแล้ว
หนทางสุดท้ายของคนมืดมน ฟ้าคงจะเลือกให้เขาแล้ว
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
รถแลมเบอกินีที่พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว…
กับแสงไฟหน้ารถ และเสียงดังสนั่น
ไม่เจ็บ…
ไม่เจ็บเลยสักนิด นี่เหรอความตาย ความตายมันเป็นอย่างนี้นี่เอง ไม่เจ็บปวด แต่ทำไมใจเขายังเจ็บอยู่
นั่นเพราะว่า…
“อยากตายหรือไงวะ โว้ยยยยยย คนยิ่งอารมณ์เสียอยู่ด้วย”
รถเบรกทัน และไม่ได้ชนเขา
เขายังยืนอยู่ตรงนี้ แบบร่างกายครบสามสิบสอง
เขายังไม่ตาย
คนบนรถเปิดประตูเสียงดัง แล้ววิ่งเข้ามาดู
“เป็นบ้าอะไรมาเดินกลางถนนวะ เพื่อนไม่มีคบเหรอ”
ฉึก ประโยคนี้แทงใจดำเหลือเกิน เขาเบือนหน้าหนีมัน
ทำแบบนี้ เดี๋ยวคนตรงหน้าก็คงวิ่งหนีเขาไปแล้ว ไปเลย รีบไปสิ เขามันไม่มีใครคบ
และมันก็ไปจริงๆ…
ครืน ครืน
ท่ามกลางสายฝนโปรยปราย แลมเบอกินีสีบรอนซ์ยังจอดนิ่งสนิท ก่อนประตูจะเปิดอีกรอบ
คนบนรถเดินกลับมาหาเขาอีกครั้ง พร้อมกับ…
“กลับบ้านไปเถอะ กูให้เอาไปใช้ แม้มึงจะเปียกไปหมดแล้วก็เหอะ”
เขารับร่มมาจากมัน
แล้วเจ้าของก็โบกมือ ก่อนมันจะขึ้นรถไปแล้วสตาร์ทจากไป
น่าแปลกที่ร่มหนึ่งคัน กลับทำให้หัวใจเจ็บแปลบอบอุ่นขึ้นมาได้
อุ่นเหลือเกิน
ความห่วงใยจากคนแปลกหน้าช่างอบอุ่นเหลือเกิน
แล้วเขา จะกลับไปไหนดีล่ะ
“ดีใจด้วยนะเอิร์ธ มึงสอบติดแล้วววววววว”
เขาดันจมูกใบเตยอย่างหมั่นไส้ ที่อีกฝ่ายล้อในความสอบที่ไหนก็ไม่ติดของเขา แหม เขาเป็นเด็กซิ่วเหอะ ที่จริงเห็นแบบนี้ก็เคยสอบติดมอดังมาแล้วนะ ไม่ได้อวด เพียงแต่ชีวิตรันทดเจอมรสุมซะก่อน ไม่งั้นนะ
คงไม่มีเงินจ่ายค่าเรียน เฮ้อ
“ขอบคุณมากนะใบเตย ที่มึงช่วยกูทุกๆอย่าง”
แต่โบราณว่าแม้ช่วงเวลาเลวร้ายก็ยังมีสิ่งดีๆ มิตรภาพของใบเตยเข้ามาพร้อมความช่วยเหลือหลายๆสิ่ง ทั้งให้ที่อยู่ งาน และความโอบอ้อมอารีที่เขาจะไม่มีวันลืม
ครอบครัวของเธอช่วยเขาไว้มากจริงๆ
“ไง เอะอะโวยวายอะไรกันน้องทั้งสองของพี่”
เขาหันไปยิ้มให้กับคนมาใหม่ พี่ของใบเตย ที่เขายึดเอามาเป็นพี่ของเขาด้วยเช่นกัน
“ก็เอิร์ธสอบติดแล้วอะดิ คนโง่กว่าจะหาที่เรียนได้”
เขาผลักหัวมันไปหนึ่งที “โอ๊ย ผู้ชายอะไรวะทำร้ายร่างกายผู้หญิง” มันก็ทำได้แค่ยู่หน้าหรอก หึหึ ใบเตยมันสู้แรงเขาไม่ได้หรอก
“ก็มันไม่มีที่ถูกๆเลยนี่นา กูก็ต้องระแวงค่าใช้จ่ายจะท่วมหัวตายก่อนดิ”
พี่ภูมองหน้าเขานิ่ง “ง่า เอิร์ธไม่อยากรบกวนพี่ภูแล้วครับ มันมากไป”
“มากไปยังไง ครอบครัวเดียวกัน”
“ง่า”
ประโยคนี้เขาไปไม่ถูกเลยแฮะ
“เอาน่า อย่างน้อยมึงก็ไปหาเขาได้สักทีนะ”
ใบเตยตบไหล่เขาให้กำลังใจ
“เขา เขาไหน”
พี่ภูฉงน พวกเราทำเพียงหัวเราะ แล้วเฉไฉไปเรื่องอื่น
กูกำลังจะไปหามึงแล้วนะ กูตั้งใจจะเอาร่มคันนั้นไปคืนมึง
“ปีหนึ่งทางนี้จ้า มาค่ะมา แม่นายจะพาไปที่นั่งน้า”
พี่ปีสามที่ห้อยป้ายชื่อ ‘คุณนาย’ ยืนกวักมือเรียกปีหนึ่งคณะมนุษยศาสตร์อยู่หน้าประตูทางเขามอ ตอนแรกเขายังกังวลอยู่เลยว่าจะไปหาคณะถูกมั้ย เพราะลืมหยิบแผนที่ กับไอโฟนเจ้ากรรมก็ดันชาร์จแบตนอนตายอยู่บนเตียงเสียนี่
อันที่จริงนี่ก็เป็นเฟรชชี่ครั้งที่สองของเขาอ่ะนะ แต่ต่างมหา’ลัย ต่างผู้คน ขอแอ๊บเป็นปีหนึ่งใสๆไม่รู้เรื่องอะไรก็แล้วกัน
“มึงโทรเรียกอิเก่งหน่อยซิ เดือนมนุษย์แม่มึงไม่มาปฏิบัติหน้าที่อันทรงเกียรติ กูจะเขกหัวมันนะคะ อิส้ม โทรดิ๊”
เคยเห็นคนอารมณ์เสีย แต่ทำเราตลกได้มั้ยล่ะ ก็พี่คุณนายนี่แหละ ทำเขาจ้องพี่แกเพลินเลย แถมหลุดขำท่าทางโกรธไม่จริงจังของพี่แกจนคนหันมามอง รวมทั้งพี่แกด้วย
“วี๊ดดดดดดดดดดด”
พอพี่แกหันมาเห็นเขาเท่านั้นล่ะ
“งื้อ ไอ้บ้าเอิร์ธ ไอ้คนน่ารัก มึ๊งงงงง น้องอยู่คณะเราว่ะ”
พี่เขาคงรู้ชื่อเขาจากป้ายห้อยคอ รวมทั้งชื่อคณะด้วย
“กรี๊ดดดดด คณะเรามีคนหล่อแล้วเว้ย ไม่สาว ผ่าน น้องคือเดือนคณะ”
แล้วเพื่อนพี่คุณนายก็เข้ามารุมทึ้งรุมตอมเขามากมาย
เดี๋ยวๆ ขอหายใจแป๊บได้มั้ย
“มึงทำไรกันวะ”
มีเสียงระฆังดังช่วยชีวิตพอดี แม่ง คอเสื้อ เนคไทด์ หลุดลุ่ยหมดแล้ว นี่พวกพี่แกจะจับเขาแก้ผ้าจริงๆเหรอเนี่ย
“อิเก่ง อิหน้าหมา เอาหน้าหมาๆของมึงมาต้อนรับน้องๆปีหนึ่งได้แล้วเหรอ”
เพราะพี่คุณนายบังอยู่ เขาจึงมองไม่เห็นคนข้างหลังพี่แก อย่าหาว่าเขาเตี้ยนะ ก็พี่คุณนายแม่งเล่นใส่ส้นเข็มหกนิ้วมา ใครจะกล้ายืนเทียบล่ะ
“อย่างกูไม่ต้อนรับผู้ชายเว้ย หน้ากูมีไว้ล่อสาวๆ”
“ฟวยยยยยยย”
แม้ไม่เห็นตัว ก็บอกได้ว่าความกวนตีนพี่เก่งนี่ระดับร้อยล้าน
แต่แม่ก็คือแม่ กวนตีนแจกฟัคกลับไม่โกง
“เดี๋ยวอีกหน่อยมึงก็ตกกระป๋อง”
“เหอะ ขนาดเดือนมนุษย์ปีสองยังดังสู้กูไม่ได้เล้ย ถุย กูมันเดือนค้างฟ้า”
“ถุยยยยยยยยย อยากจะหัวร่อ นี่ค่ะ มึงเตรียมเจอน้องเฟรชชี่ปีหนึ่งคอยดู คนนี้ทั้งสดทั้งใหม่ ผู้หญิงเขาชอบบริโภคของสดย่ะ”
“ทำมาคุย”
“ไม่คุยค่ะ หล่อจริง”
“ไหนหลีกไปซิ ขอดูหน้าหน่อย”
มันรวดเร็วกะทันหันมาก ที่จะมีแรงช้างสารใดมาผลักพี่คุณนายออกไปได้ ไม่ใช่พี่แกตัวใหญ่นะ แต่แรงปรารถนาพี่แก แรงกล้าที่อยากฉุดเขาเต็มแก่มันเป็นพลังยึดเหนี่ยวพี่แกไว้กับเขาแน่นมาก
แต่พี่เก่งก็เอาออกไปได้
พี่เก่ง…
คนนั้น
เขาเบิกตากว้าง หัวใจเริ่มทำงานหนัก เสียงดังตึกตักบ่งบอกความคับแน่น พร้อมระเบิด
มันคนนั้น เมื่อวันฝนตก
เป็นมันจริงๆ มัน ที่ทำให้เขาดั้นด้นมาถึงที่นี่ ไม่คิดว่าจะได้เจอง่ายขนาดนี้
มันถือวิสาสะเอามือสากจับใบหน้าเขาให้เชิดขึ้น แล้วโน้มตัวมาใกล้
ตึกตัก ตึกตัก
หัวใจเต้นแรง ทั้งดีใจ ทั้งตื่นเต้น และทั้งลุ้นว่ามันจะจำเขาได้บ้างมั้ย
แต่ก็ต้องแฟบไปอย่างรวดเร็วเมื่อประโยคถัดมาดังขึ้นจากปากมัน
“ก็ไม่เท่าไหร่ ขี้เหร่เสียด้วยซ้ำ ผิวขาวไป หน้าเนียนไป เหมือนผู้หญิงจังวะ อย่าให้คณะอื่นมาว่าเดือนมนุษย์เจ้าสำอางแล้วกัน”
มันผละออกไปพูดเยาะเย้ยพี่คุณนาย
“กล้านะคะ บอบบางตรงไหน เมื่อกี้กูจับหน้าอกน้องกล้ามเป็นมัดๆ”
เฮ้ย พี่แกไปจับตอนไหน เขารีบยกมือปิดแผ่นอกตัวเองแบบขนลุกสุดๆ
“เหอะ ผอมแห้งขนาดนี้ มึงไปติวสอบกันเอาเองนะ กูไม่ดูให้ ดาวเดือนปีนี้กูเท ติดสาวเว้ย”
มันพูดเสร็จก็เตรียมผละหนี แต่พี่คุณนายรั้งแขนไว้
“หน้าที่มึงคืออยู่หน้าประตู รอรับน้องๆปีหนึ่งคณะเราค่ะ จะไปไหนค้า อิสัด”
มันทำหน้าเหม็นบูด แต่สุดท้ายก็ยอมตามใจพี่คุณนาย
“ส่วนน้องเอิร์ธ ตามพี่ไปลงทะเบียนที่คณะเลยค่ะ”
เขายิ้มรับ
หลังจากเข้ารับน้องที่คณะเกือบสองอาทิตย์กว่า วันนี้ก็เป็นวันแรกของเทอมแรก และชีวิตแรกในมหา’ลัยแห่งนี้ ตั้งแต่ช่วงเช้าเขาไม่พบปัญหาติดขัดใดๆ การหาตึกเรียน อาคารเรียนราบรื่น เข้าทันทุกคาบ ทันเช็คชื่อทุกเซค แต่ว่ามาติดตรงช่วงบ่ายนี่ล่ะ
เขาต้องกินข้าวคนเดียว คนเดียวแบบไม่มีใบเตยมากินด้วยแล้ว
ก็นะ เขารู้สึกว่าตัวเองค่อนข้างเข้ากับคนอื่นยากไปหน่อยเสียแล้ว หลังจากเจอเหตุการณ์ที่ไม่ชวนให้รำลึก และมันก็ค่อนข้างเป็นปัญหาใหญ่เสียด้วยสิ เขากลัวสายตาคนรอบข้าง ไม่ชอบให้ใครมอง และไม่อยากได้ยินคำพูดเสียหายของตัวเองที่ออกมาจากปากคนอื่น
“นั่นน้องเอิร์ธตัวเต็งเดือนคณะมนุษย์ปีนี้นี่ เห็นว่าโคตรหยิ่ง มากินข้าวคนเดียวจริงๆด้วย หล่อแล้วหยิ่งก็พักก่อนนะแก”
“เฮ้อ คนหล่อเดี๋ยวนี้แม่งโคตรหยิ่งเลย กะเทยเสียใจ”
เขาจะทำหูทวนลมได้อีกนานแค่ไหนกันเนี่ย
“ว่าก็ว่าเถอะ เดี๋ยวนี้คนคบกันที่จิตใจใช่หน้าตา หล่อแล้วนิสัยแบบนี้ ฉันก็ไม่คบแก”
“เอ๊ะมึงนี่ พูดเบาๆซิ น้องเค้าจะได้ยินนะคะ”
“เอ้อ ลืมไป”
แต่เขาก็ได้ยินมันทั้งหมดไปแล้วนี่ ไม่เป็นอะไร ใครจะว่ายังไงก็ช่าง เขาจะกินข้าวต่อ เขาจะกิน…
กึก!
“นั่งด้วยดิ๊ โต๊ะเต็ม ไอ้สัด มาสายนาทีเดียวเอง”
ทั้งอึ้ง ทั้งคาดไม่ถึง คนที่ทรุดตัวลงนั่งคือไอ้เก่ง ที่หายหัวไม่มาทำกิจกรรมรับน้องตลอดระยะเวลากิจกรรม จนเพื่อนสาปเพื่อนแช้งชักหักกระดูกให้ตายตกไป
ความจริงเขาควรเรียกมันว่าพี่ แต่ด้วยความนิสัยแบบนี้ เขาขอใช้สิทธิ์เฟรชชี่สามปีซ้อน ตอนนี้เราอายุเท่ากัน มาใช้กับมันแล้วกัน
แต่ไม่ว่ามันจะนิสัยเหี้ยในสายตาคนอื่นยังไง สำหรับเขา มันก็เหมือนมันในวันนั้น วันที่มันยื่นร่มคันนั้นให้เขา แล้วแลกเอาหัวใจชาๆหนีไป
เขาไม่ปฏิเสธหรอกว่าหลงรักคนไม่รู้จัก ผ่านความอบอุ่นแปลกๆที่หัวใจ
เพราะตอนนี้เมื่อมันมา มันก็ทำให้เขาอุ่นใจได้เสมอ
“รู้จักกันเหรอครับ”
“ไอ้สัด ไอ้เอิร์ธปีหนึ่ง เจอกันตอนวันลงทะเบียน หน้ากูหล่อขนาดนี้มึงยังกล้าลืม”
เอ่อ เขาหัวเราะได้มั้ย
“เป็นเดือนมันเหนื่อยนะได้น้อง”
“เหนื่อยตรงไหน พี่ยังเทไม่ทำอะไรเลย”
“บ๊ะ”
มันตบตักมีย้ำโห อะไร เอาดิ คนกวนตีนต้องเจอคนกวนตีนตอบ
“อย่ามาแย่งพี่ล่าเหยื่อแล้วกัน”
“คนอะไรคิดแต่เรื่องใต้สะดือ”
“หรือน้องอยากลอง”
เขาอึ้ง เขินหน้าแดง
“ลองพ่องมึงดิ” เป็นครั้งแรกที่ระเบิดคำพูดหยาบคายใส่มันแบบปฏิกิริยารีเฟล็กซ์
“อ่ะ โกรธกลบเกลื่อนพี่เจอมาเยอะมุกนี้”
เขาไม่พูดกับมันแล้ว จ้วงข้าวในชามกินเอาๆ มันก็ก้มลงจัดการอาหารของมันบ้าง
ก่อนเสียงโทรศัพท์จะดึงความสนใจของเราสองคนให้เงยหน้าขึ้นมา
“ว่าไงแอน”
“หืม ให้พี่ไปหาเหรอครับ”
“ได้สิครับ”
“แล้วพี่จะรีบไปหา”
เหมือนภาพเดจาวู และเสียงที่เกิดขึ้นช่างกระตุกความทรงจำเลือนรางที่แสนเจ็บปวดของเขากลับมา เขาคว้าข้อมือไอ้เก่งโดยอัตโนมัติก่อนมันจะลุกหนีไปไม่บอกลา
‘คุณ เป็นอะไรรึเปล่า น้ำเสียงไม่ค่อยดีเลย’
‘ให้ผมไปหาเหรอ’
‘ได้ๆ ผมจะรีบไปหาเลย’
‘เอิร์ธรอพ่อแป๊บนะลูก ไว้พ่อจะพาไปซื้อกล้องวันอื่นนะครับ’
ชายวัยกลางคนในความทรงจำคือพ่อเขาเอง พ่อลูบหัวเขา ก่อนจากไป และไม่กลับมาอีกเลย
อึ้ง!!! สองสามีภรรยากินยาฆ่าตัวตาย เหตุเพราะธุรกิจล้มละลาย ไปต่อไม่ได้
พ่อกับแม่ ไม่เคยกลับมาหาเขาอีกเลย
“ห้ามไปนะ”
“อะไรของมึงเนี่ย เฮ้ย อย่าร้องไห้”
น้ำตาเขาไหลอาบแก้มไม่รู้ตัว
“ฮึก อย่าทิ้งผมไป”
“…”
“อย่าไปไหนนะ”
ก่อนสติเขาจะดับวูบ หัวก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของฝ่ามือหนา ที่ดึงเขาเข้าไปกอดแล้วลูบปลอบโยน
มีต่อจ้า...
-
ต่อจ้า...
‘น้องคนนี้เป็นอะไรกับเก่งเดือนมนุษย์ปีสามอ่ะ’
‘เก่งชอบผู้ชายเหรอเนี่ย หยี สรุปคบผู้หญิงบังหน้า แต่สุดท้ายหางก็โผล่’
‘เฮ้อ คนหล่อสมัยนี้น้อ กินกันเอง กินกันเก่ง ผู้หญิงอย่างเราใจสลาย’
‘ตกลงเก่งเป็นเกย์ใช่มะ’
สามวันแล้วที่รูปเขาโดนไอ้เก่งโอบกอดกลางโรงอาหารปลิวว่อนทั่วโซเชียล เดินไปไหนมีแต่คนพูดถึง ไปทางนั้นเพื่อนก็ถาม ไปทางนี้พี่ก็ถาม เขาเองต้องก้มหน้างุดๆ คอยหลบคนนั้นจะเข้ามาถาม คนนี้จะเข้ามาซัก
และเขา ต้องจำใจหลบตัวเองออกมาห่างๆจากมัน เพื่อไม่ให้ชื่อเสียงมันเสียหาย
กับเขาน่ะไม่เป็นไร แต่กับคนที่คอยช่วยเหลือเขา เขารับไม่ได้จริงๆ ที่มันจะต้องมาถูกประณามแบบนี้
และเพราะเขาเองที่ชอบมันจริงๆ
เลยต้องรู้สึกผิดกับคำพูดที่ว่า เราสองคนคบกัน เพราะลึกๆแล้วเขาปกปิดซ่อนเร้นความรู้สึกดีใจที่ไม่ละอายต่อมันเลย
เขาดีใจที่คนอื่นมองว่าเราคบกัน แค่นี้เขาก็ดีใจแล้ว
ทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องจริงเลย
เขาคิดว่ามันเองก็ยังไม่อยากเจอเขาให้เป็นข่าวในตอนนี้ ถึงยังไงเขาก็เป็นปีหนึ่ง มันปีสาม คงไม่มีทางที่เราจะบังเอิญเจอกันง่ายๆในมอที่กว้างใหญ่แบบนี้หรอก
“เฮ้ย น้อง น้องปีหนึ่งคณะมนุษย์ใช่มั้ย”
รุ่นพี่ปีสามที่เขาจำได้ว่าชื่อพี่เคียงกายทักเขาไว้
“ว่างป่ะเรา ช่วยพี่ยกเอกสารไปให้อาจารย์ตึกสามหน่อยสิ เอชบีสามอ่ะ”
“ครับ ครับ”
เขาตามพี่เคียงกายไปยกเอกสารแบบมึนงง ซึ่งตอนแรกกะว่าจะหลบตัวเองไปอ่านหนังสือเงียบๆที่ห้องสมุด ไหงมาเดินตามพี่เคียงกายต้อยๆ มือถือเอกสารปึกใหญ่ตามเขาไปเอชบีสามได้เนี่ย
“วางตรงนี้เลย เค พี่ขอบคุณมากน้า ไว้เลี้ยงขนมตอบแทน”
“ครับ”
“อ้าว น้องเอิร์ธเต็งเดือนใช่มั้ยเนี่ย”
เขาเกาหัวแก้เขิน
“พี่รหัสปีสามของเราบ่นอยากเลี้ยง แต่ติดที่มันไม่เจอตัวเราสักทีอ่ะ”
พี่รหัสเขา ใครอ่ะ
เพราะมนุษยศาสตร์ยังไม่เปิดสายรหัสปีสามเขาเลยไม่รู้ว่าใครคือพี่รหัส
“ขอบคุณครับ ฝากบอกเขาว่าผมกินได้หมด ไม่เลือก”
เขาพูดทีเล่นทีจริง พี่เคียงกายยิ้มรับ “อ่าฮะ ไว้บอกมันเองนะ พี่ไปล่ะ”
พี่แกตบบ่าเขาหนึ่งทีแล้วเดินหนีไปเฉย อ้าว มาด้วยกันก็กลับด้วยกันดิพี่ ทิ้งกันเฉยเลย
แล้วเขาจะไปเจอพี่รหัสปีสามตัวเองได้ไงเล่า
แปะ
“เฮ้ย”
ตกใจอ่ะ จู่ๆก็มีมือใครมาวางบนหัว พอหันไปเท่านั้นล่ะ
“เว่อร์ไปไอ้น้อง”
มันมาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง มันที่เขาหลบหน้ามาสามวัน วันนี้กลับเจอโดยกันบังเอิญที่ตึกเอชบีสามได้
“ขอตัวนะครับ”
เขาโค้งให้แล้วกะจะเดินอ้อมหนีไปอีกทางแต่ติดที่ถูกมือใหญ่คว้าหมับเข้าให้ที่ข้อมือ แล้วออกแรงดึงให้กลับไปเผชิญหน้าเหมือนเดิม
“เดี๋ยว อยากกินไรป่ะ กูเลี้ยง”
อะไรอีกล่ะเนี่ย เขาขมวดคิ้วมุ่น
“ทำหน้างง งงไร กูหิวข้าว จะเอามึงไปนั่งเป็นเพื่อน”
“พี่ก็ไปกินเองสิ ผมมีเรียน”
“ตลกครับ คาบเรียนบ่ายโมงเริ่มไปแล้ว มึงมาเถลไถลแถวนี้ได้ แปลว่ามึงไม่มีเรียน หรือไม่ก็โดดแล้ว เข้าไปก็ไม่ทันเช็คชื่อหรอก”
รู้ทันอีก
“ไป เดี๋ยวกูเลี้ยง”
มันดุนหลังเขาให้ออกเดิน ช่วยไม่ได้สินะ ก็เขามันคนปฏิเสธหัวใจตัวเองไม่ได้จริงๆ
เขาไม่บอกหรอกว่าคิดถึงมันมากแค่ไหน
ตึกตัก ตึกตัก
ให้เสียงเต้นของหัวใจเป็นเครื่องการันตีแล้วกัน
“มึง นั่นเก่งกับน้องเอิร์ธนี่ ไม่ได้นะคะ เดือนกับเดือนจะกินกันเองไม่ได้น้า ไม่ยอมมมมม”
“ชู่ววว เบาๆมึง เขาได้ยินกันหมดละ”
“ฮือ ไม่ยอม เก่งเป็นเกย์จริงเหรอวะ”
ตลอดระยะทาง มีแต่คนพูดถึงเขากับไอ้เก่ง แต่คนข้างๆก็ไม่ยักจะสนใจเท่าไหร่ เดินฮัมเพลงตามประสาคนอารมณ์ดีขี้กวนตีนไปต่อแถวซื้อข้าวแบบมึนๆ
จนเมื่อเขาจะไปซื้ออีกร้าน มันกลับจับข้อมือเขาไว้อีกรอบ เรียกสายตาจากคนรอบข้าง
ด้วยปฏิกิริยาไวกว่าความคิด เขาสะบัดมือมันรุนแรงจนหลุดออก
“คนมอง”
มันเกาหัวแกรก
“แล้วจะทำไม”
“พี่ไม่ได้ยินที่เขานินทาเราเหรอ” เขากระซิบเสียงเบาหวิว
“มึงเป็นอย่างพวกนั้นว่ามั้ยล่ะ”
ฉึก!
เหมือนมีก้อนอะไรมาจุกตรงลำคอ
เขาน่ะ เป็นอย่างที่พวกนั้นว่าทุกอย่าง แต่กับคนที่ไม่คิดอะไรเลยอย่างมัน
นั่นสินะ มันชอบผู้หญิง คงมีแต่เขาเองที่ใจเต้นรัวไปกับความอบอุ่นที่เป็นแค่มิตรภาพ ที่อาจจะเรียกว่า แค่รุ่นน้องรุ่นพี่ก็ได้มั้ง
“อย่าคิดมาก เดี๋ยวไปเดินตากฝนไม่สบายขึ้นมาอีก”
“อะไรนะ”
เดินตากฝน ไม่สบาย?
“ก็ปกติคนเสียใจชอบทำกัน กูเห็นในเอ็มวีเพลงเยอะแยะ”
“อืม”
ชั่วครู่ เขานึกว่ามันจำเขาได้
แต่เขาคงแค่คิดไปเอง
มีเพียงตัวเองเท่านั้น ที่ยังมีความทรงจำนั้นหลงเหลืออยู่
แค่เขา… คนเดียว
และวันเปิดสายรหัสปีสามที่รอคอยนักหนาสำหรับใครหลายๆคนก็มาถึง ตัวเขาน่ะไม่เท่าไหร่ ออกจะชินเสียด้วยซ้ำ ก็เขาใช้ชีวิตแบบนี้ซ้ำมาสองปีแล้ว ปีนี้เป็นปีที่สาม ได้แต่ตื่นเต้นเฉยๆว่าใครจะเป็นพี่รหัสตัวเองเท่านั้นล่ะ
ช่วงนี้เขาไม่ค่อยได้เจอไอ้เก่งมาหลายวัน เห็นในสตอรี่ไอจีมันอัพว่างานหนัก งานเหนื่อย แต่เขาก็แอบเห็นนะว่าวันนั้นมันอุ้มหมีตัวใหญ่ขึ้นรถหน้าเซนทรัลอ่ะ
สงสัยน่าจะเอามาใช้งานนี้แหละ ไม่ก็เอาไปป้อสาวๆอีกตามเคย
เขาเริ่มมีเพื่อนแล้ว และเป็นธรรมดาของโลกใบนี้เมื่อมีเพื่อน ก็มีคนร่วมแชร์ข้อมูลมากมาย โดยเฉพาะเรื่องไอ้เก่ง น่าสงสัยที่เพื่อนเขาคิดว่าเขากำลังคบกับมันอยู่ เลยใส่ไฟเต็มที่ว่ามันเจ้าชู้อย่างนั้น เปย์หญิงอย่างนี้ แต่ก็น่าแปลกอีกนั่นล่ะ ที่ตลอดเวลาที่เขาเจอมัน เขาก็ไม่เคยเห็นมันพกใครมาเดินข้างๆเหมือนใครต่อใครครหาไว้
แต่ก็ดีแล้วล่ะ ถ้าวันหนึ่งมันมีเจ้าของ เขาคงเจ็บสาหัสน่าดู
“เหมาะสมกันมากมึง เดือนมนุษย์กับดาวบริหาร ฮือ แบบนี้กูขอยอมถอยตัว”
“ถอนตัวย่ะ”
“เอ้อ นั่นล่ะ อู้ยยยยยย น้องเก่งทำพี่เจ็บจิ๋ม”
“เอ้อ”
ไม่ต้องถามว่าอะไรเก่งๆ เพราะหลักฐานที่มีชีวิตเดินมาโน่นแล้ว มือข้างหนึ่งมันอุ้มตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ไว้ได้แค่วงแขนขวา อีกข้างให้ใครคนหนึ่งเกาะไว้
ใครคนนั้น ที่คู่ควรกับมัน
น่าแปลกที่เขาค่อยๆก้าวถอยหลังออกมาจากงานช้าๆ โดยที่ไม่รู้ตัว
“น้องเอิร์ธลูกแม่!!!”
แต่ก่อนขาเขาจะก้าวพ้นจากประตูงานเลี้ยงเปิดสายรหัสปีสาม เสียงของพี่คุณนายก็ดังขึ้นเรียกชื่อเขาไว้
พลอยทำให้คนที่เขาคิดว่าไม่เห็นตัวเองหันมาด้วย
“ไอ้เอิร์ธ มานี่”
มันกวักมือเรียกเขา
ไม่นะ
อีกนิดเดียว เพียงแค่อีกนิดเดียว เขาจะทนไม่ไหวแล้ว
น้ำตาของเขา ความอ่อนแอกำลังจะแสดงออกมา
เขาตัดสินใจหันหลังกลับ วิ่งหนีออกจากงานแบบไม่คิดกลับไปอีก
ความรักของเขา จบลงเท่านี้ล่ะ
เหมือนเมื่อไม่กี่ปีก่อน แต่อย่างน้อยความรักครั้งนี้ก็ไม่ได้ทรยศหักหลังเขา เพียงแต่เป็นตัวเขาต่างหากที่คิดเองเออเองเป็นตุเป็นตะ
หมับ!
เพราะมัวแต่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย จนไม่รู้ว่ามีใครบางคนตามมาจากในงาน
“เป็นอะไรวะ”
ไอ้เก่งจับไหล่ทั้งสองเขาแล้วบังคับให้หันไปเผชิญหน้ากับมัน
เขาเอามือปาดน้ำตาลวกๆ
“เป็นแบบนี้อีกแล้ว”
มันทำหน้าเข้ม จริงจัง เขาเหมือนถูกมันดุอยู่ ทำไม น้ำตาก็น้ำตาเขา คนเสียใจก็เป็นเขา
“ฝนยังไม่ตก อยากร้องก็มาร้องกับกูก่อน”
เพียงชั่ววินาที จากดวงตาแข็งกร้าวของมันก็เปลี่ยนเป็นอ่อนโยน แล้วจากนั้นเขาก็รับรู้ได้ถึงความอบอุ่น จากแผงอกที่สัมผัสแนบชิด
มันดึงเขาเข้าไปกอดไว้แน่น
มันจำเขาได้
ไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่จำมันได้ จะเป็นไปได้ไง เราเจอกันแค่ครั้งเดียวเอง
“ขี้แยจริงๆ”
เขาผลอยหลับไปคาอ้อมกอดอุ่น
อย่างน้อย ก็เป็นกอดเดียวในรอบหลายปีที่ช่างอบอุ่นและปลอดภัยเหลือเกิน
“น้องเอิร์ธอ่า วิ่งหนีพวกพี่ไปไหนก็ไม่รู้ อินี่ตกใจนึกว่าน้องกลัวพี่นะคะเนี่ย”
พี่คุณนายเข้ามาตีไหลเขาเสียงออดอ้อน พี่แกน่ารัก บวกความฮาได้ทุกเมื่อจริงๆ
“ฮาตรงไอ้เก่งถือตุ๊กตาหมีวิ่งตามไป โง่”
“อ้าว กูรีบนี่”
“ค่ะ แล้วไม่ฝากกูไว้ล่ะ”
แล้วทั้งคู่ก็กัดกันตามประสา
ความจริงของเรื่องทั้งหมดก็คือ ตุ๊กตาหมีที่มันถือมาคือมันซื้อมาให้เขา จริงๆ มันจะเอามาให้เขา เพราะเขาเพิ่งได้รับรู้เมื่อไม่กี่นาทีก่อนว่า มันคือพี่รหัสปีสามของเขาเอง นั่นเป็นเหตุผลที่มันคอยดูแลเทคแคร์เขาอย่างดี
ถึงจะรู้อย่างนี้ แต่เขากลับไม่ดีใจเลย
แต่เอาเถอะ อย่างน้อยมันก็ยังไม่มีเจ้าของ ขอมโนต่อชีวิตคนมืดมนของตัวเองต่อไปแล้วกัน
เพราะคนที่มันควงมาคือน้องสาวสุดที่รักของแฟนพี่เคียงกายเองจ้า
ไม่บอกหรอกนะ ว่ากำลังดีใจอยู่ ขอเปิดเผยความรู้สึกจริงๆในใจหน่อยแล้วกัน
“แล้วสรุปรูปนี้หมายความว่าไง”
พี่คุณนายโชว์รูปที่เขากับไอ้เก่งกอดกันกลมขึ้นมา เขาหันไปทางอื่นเขินๆ
“อะไร กูปลอบน้องเฉยๆ เราไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย”
“…”
“เนอะ อย่าเงียบดิ”
“ครับ”
ที่มันพูดแบบนั้น เขาไม่สนใจหรอกนะเพราะว่าหลังจากนี้…
งานเฟรชชี่ไนท์ของคณะเป็นความรับผิดชอบของปีหนึ่ง ในทุกๆปีเฟรชชี่ไนท์คณะจะมีธีมให้แต่ละสาขาหรือเมเจอร์ได้ระดมความคิดอย่างหนัก เพื่อนำเสนอธีมที่ทางคณะจัดมาให้ออกมาในรูปของความสร้างสรรค์ ที่แสดงถึงความร่วมมือ การระดมความคิด และความสามัคคีของพวกเราเหล่าเฟรชชี่ปีหนึ่ง
และตอนนี้เขากำลังประชุมกับเพื่อนสาขามากหน้าหลายตาถึงรูปแบบของงาน และการวางแผน
จนมีใครคนหนึ่ง เข้ามาเรียกเขา
“เอิร์ธ มีคนมาหา”
“ฮิ้วววววววววววววววววววววววววว”
เท่านั้นล่ะ ทั้งกลุ่มเอ่ยแซวขึ้นมาทันที
“เสียใจอ่า อยากมีแบบเอิร์ธบ้างจังเลย”
“เรามันไม่มีวาสนา”
เขาปัดไม้ปัดมือให้ทุกคนแก้เขิน
แล้วออกไปหาคนที่รอหน้าตึก
“สวัสดีครับ”
“ยุงกัดกูหมดแล้วเนี่ย”
มันบ่นตามประสามัน
“เอาไป”
“จุดจุดจุด”
เขากวนประสาทมันก่อนจะได้รับคำว่า “พ่อง” กลับมา
“ของขวัญวันเกิด ไม่ฉลอง หมดงบ เอาไปเลี้ยงสาว”
มันก็พูดแบบนี้ทุกงาน แต่พอจริงๆแล้วมันก็ไม่มีสาวที่ไหนให้เลี้ยง เพราะเขาน่ะ รู้ดีที่สุดแล้ว
“ไป กลับกัน”
มันเดินนำไป
“แต่ประชุม…”
“ดึกแล้วครับ เดี๋ยวไม่สบาย”
เขาแพ้เสียงอ่อนของมันทุกทีเลย
“ขึ้นรถรอนะ ไปห้องน้ำแป๊บ”
เขาสงสัยว่าจะมีเซอร์ไพรส์อะไรในรถมั้ย แต่ก็ไม่ ใจแป้วนิดๆแฮะเรา มันไปห้องน้ำจริงๆ
ขอพักสายตาแป๊บแล้วกัน
ความสัมพันธ์ของเขากับมันก็ยังคงเป็นรุ่นพี่และรุ่นน้อง แต่เป็นน้องรหัสที่มันโคตรจะดูแลดีที่สุด เพื่อนมันว่ามาอย่างนั้นอ่ะนะ
จะมีพี่รหัสคนไหนที่ไปรับไปส่งเขาถึงที่บ้าง
จะมีพี่รหัสคนไหนที่ไปนอนค้างห้องคืนเว้นคืนบ้าง เพราะเขามีกิจกรรมเยอะหรอกนะ หอในปิดก่อนด้วยสิ เขาเลยเลือกไม่ได้ ใครตะโกนว่าข้ออ้างอ่ะ ฮ่าๆ
จะมีพี่รหัสคนไหนเวลาเดินแล้วจับมือน้องรหัสบ้าง และจะมีพี่รหัสคนไหน ที่ทำแบบนี้บ้างนะ…
“สุขสันต์วันเกิดค่า น้องเอิร์ธ”
นอกรถมีเพื่อนพี่เก่งเต็มไปหมด พี่เคียงกาย พี่ส้ม พี่นาย พี่หญิงแย้ พี่กะทิ แล้วก็พี่เดือนผัวพี่เคียงกาย ไอ้เก่งมันบอกให้เรียกแบบนี้
เขาลงจากรถไป
ยกมือไหว้ขอบคุณพี่ๆ ตาชะเง้อหามันก็ไม่มี
“เก่งบอกว่าให้เปิดอ่านโป๊สการ์ดก่อนแล้วมันจะออกมา อิเวรนี่พิรี้พิไรชิบหาย”
พี่นายยิ้มไปบ่นด่าไอ้เก่งไปตามประสาคู่กัด
เขาหยิบกระดาษแผ่นเล็กๆขึ้นมาอ่าน
ได้เวลา ตอบแทนร่มคันนั้นแล้ว
มือหนาของใครบางคนที่คุ้นเคยเอื้อมมาปิดตาเขา ไม่ทนตั้งตัวเขาก็มองไม่เห็นอะไรแล้ว
“กูก็รอให้มึงคืนร่มอยู่ แต่ในเมื่อมึงไม่คืน มึงก็ต้องยอมจ่ายมา”
“…”
“ร่มอ่ะ มันมีราคา”
“…”
“มูลค่าแม่งก็ไม่แพง”
“…”
“แค่มึง…”
“…”
“มาเป็นแฟนกูมั้ยครับ”
- END -
คุณเก่ง น้องงงงงง งื้อ ความน้องนี้ แล้วเจอกันกับบทสุดท้ายจริงๆแล้วนะคะ
-
ดีต่อใจจริงๆ เลย :katai2-1:
-
:pig2: :katai2-1:
-
:mew1: :mew1:
-
สนุกมากครับ,,,
-
แอบหน่วงในใจนิดๆ แต่น่ารักมากๆเลย
-
เอาอีกๆๆๆๆๆๆ :hao7:
งื้อ ชอบมากเลย
อยากอ่านอีก
-
กรี๊ดดดดดดด อยากได้อยากโดนเรื่องยาว ได้โปรดประทานเก่งเอิร์ธมาทีเจ้าค้าาาา :hao7:
-
กลับมาอ่่นต่ออีกรอบ :pig4:
-
น่ารัก นึกว่าจะจำไม่ได้ซะแล้ว :katai2-1:
-
:-[ :-[ :กอด1:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ
-
กฎพิเศษข้อสุดท้าย
#facts
ความจริงที่ว่าเขาเป็นเด็กฝึกงาน
โปรดเตรียมใจก่อนอ่าน...
เขาคือเคียงกาย เป็นเคียงกายอย่างที่เคยเป็น และจะเป็นเคียงกายคนเดิมต่อไป
แต่ชีวิตไม่ได้หยุดอยู่กับที่ ไม่ได้จบที่มหา’ลัย ชีวิตเขาต้องเดินต่อไป ปีแรกที่เขาจบการศึกษาระดับปริญญาตรี เขาว่างงาน ไม่มีงานทำ เป็นบุคคลนอนกินเงินพ่อแม่อยู่บ้านสองพันสิบแปด จนเมื่อเดือนจบ แล้วเข้าสืบทอดบริษัทของครอบครัวต่อจากพ่อมัน
ตัวเขาที่นอนกินบ้านกินเมืองมานาน จึงต้องเริ่มต้นบทเรียนใหม่ ที่ไม่มีในมหา’ลัย นั่นคือ…
เด็กฝึกงาน
“สวัสดีครับพี่จิ๊บ สวัสดีครับบอส”
เริ่มแรกเขาถูกบรรจุเข้ามาด้วยเส้นสาย แต่ไม่ได้ใช้ไต่เต้าเพื่อตำแหน่ง เขาบอกเดือนว่าหากจะมีใครสักคนขึ้นแท่นเป็นเลขามัน คงยังไม่ใช่เขาแน่ๆ ขนาดตารางเวลาตัวเองเขายังไปไม่รอด เอาตำแหน่งง่ายๆอย่างพนักงานคุมเครื่องถ่ายเอกสารไปก่อนแล้วกัน
และความลับสุดยอดที่พวกเราร่วมปกปิดกันไว้คือ ห้ามให้ใครรู้เด็ดขาดว่าเขากับเดือนเป็นอะไรกัน
ไม่ใช่กลัวที่ทำงานเหยียดหรือ ชื่อเสียงบอสอย่างมันเสียหายหรอกนะ เพียงแต่ว่าเขายังไม่อยากได้รับความเกรงใจ เกรงกลัว หรือเกรงอะไรก็แล้วแต่ หากจะมีใครสักคนคุยกับเขาอย่างนอบน้อม เขาจะรับไม่ได้อย่างยิ่งจริงๆ
เราอยู่ในสถานะลับนี้กันมาเกือบสองอาทิตย์แล้ว โดยไม่มีใครจับได้
แต่ปัญหาใหญ่กำลังตามมาหลังจากนี้ เพราะว่า ตำแหน่งเลขาประจำตัวบอสกำลังจะว่าง เพราะพี่จิ๊บแกจะลาออกไปเลี้ยงหลาน
เลยพลอยวุ่นวายกันทั้งบ้าน ทั้งบ้านจริงๆ เพราะเขาไม่รับตำแหน่งนี้ เดือดร้อนเดือนต้องส่งแม่มันมาอ้อนวอน แต่เขาก็เด็ดขาดพอ จนมันส่งมาหมดทั้งบ้าน เขาก็ยังไม่ยอม
เขายืนกรานว่าคุณสมบัติตัวเองยังไม่เพียงพอ
จนสุดท้ายเดือนก็ยอม และเริ่มประกาศรับสมัครเลขาประจำตัวใหม่ โดยมีพี่จิ๊บคอยช่วยคัดกรอง
“ขยันแต่เช้าเนอะ ใครได้เป็นแฟนนี่รักตาย”
พี่จิ๊บแซวเขาตามประสาคนอัธยาศัยดี เขาได้รับความอบอุ่นจากการต้อนรับของพนักงานที่นี่อย่างดี
แต่มีคนสะดุ้งคำว่าแฟนว่ะ
ไม่ใช่ใครที่ไหน บอสใหญ่ของเรานั่นเองจ้า
แต่ด้วยความเคยชิน ทำให้เขาเกือบโป๊ะแตก กลับไปใช้สกิลแถแบบไม่เนียนที่เขาภูมิใจนักหนาตอนอยู่มหา’ลัยเสียแล้ว
“อ้ะ บอส เนคไทด์ไม่ตรง…”
เกือบแล้ว เกือบเอื้อมมือไปจัดให้แล้ว ใจเย็นไว้เรา ห้ามความแตกจนกว่าเขาจะเห็นว่าสมควรเปิดเผย
“จริงด้วยค่ะ แหม เป็นธรรมดาของคนโสดค่ะ”
ธรรมดาที่ไหนล่ะ ตอนเช้าเขายังจัดให้มันตรงอยู่เลย เพราะวันนี้มันดึงดันจะขี่บิ๊กไบค์มาทำงานหรอกนะ เสื้อผ้าหน้าผมถึงได้ไม่เนียบแบบนี้
“เดี๋ยวผมเข้าห้องทำงานละ พี่จิ๊บฝากเชคเอกสารงานนิทรรศการครั้งก่อน เคียงกายผมขอกาแฟหนึ่งแก้ว”
เขาขยิบตาให้มันทีหนึ่งเป็นอันรู้กัน
ทำไมเหมือนลอบคบชู้ในที่ทำงานเลยวะ อิเหี้ยเอ๊ย
“เย็นนี้ไปไหนป่ะ”
“กลับห้อง แม่จะมา นางชวนกินข้าวอ่ะ”
พอเข้ามาในห้องก็ไม่ต้องรักษาโหมดเด็กฝึกงานอีกต่อไป
“เฮ้อ”
มันถอนหายใจ เขาตีอกมันอย่างรู้ทัน ก่อนจะพูดบ่นด้วยความเขินอายว่า…
“มึงจะเอากูทุกคืนเลยเหรอวะ”
สาบานว่าโคตรเขินเลย แต่ไม่กระดากปากหรอกนะ ฮา
“ปล่อยไก่ออกจากเล้าวันหนึ่งแล้วกัน”
แหม เดี๋ยวกูก็เดินกลับเล้าเองไม่ต้องตามหรอก กูติดใจมึง พอใจยัง ไม่บอกมันหรอก เดี๋ยวว่าเขาหื่นอีก
มันหยิบกาแฟไปจิบ ความจริงการชงกาแฟให้ถูกปากมันคงเป็นงานถนัดเขาอีกงานหนึ่ง ตอนแรกนึกว่ามันแกล้งยอเรื่องชงกาแฟ แต่เอาเข้าจริงมันก็มาขอให้เขาชงให้บ่อยๆจนพิสูจน์ความจริงใจได้
“แล้วเรื่องเลขาว่าไง ได้ดูไว้ยัง”
“ตอนแรกว่าจะรับสมัครตามคำแนะนำพี่จิ๊บ แต่แม่แนะนำลูกเพื่อนมา”
“ถ้าคุณแม่แนะนำก็ลองดูป่ะ”
ที่ว่าแม่นี่เขาหมายถึงแม่เดือนนะ อันที่จริงเขาก็ไม่ชอบหรอกเรื่องเส้นสาย แต่เขาเองก็รู้ว่าคงยากที่จะปฏิเสธน้ำใจคุณแม่ เขาก็เป็นคนหนึ่งที่เถียงไม่เคยชนะท่านสักครั้ง เพราะยอมแพ้ลูกอ้อนแม่เดือนแบบเต็มๆ
เพราะงั้นเขาจะไม่พูดว่า จะดีเหรอ เพราะสุดท้ายเราทั้งคู่ก็แพ้ทางคนแก่อยู่ดี
“เป็นผู้ชาย ประวัติการศึกษาดี เคยมีสกิลทำงานเมืองนอกมาแล้ว”
และเขาก็หวังว่า มันจะดี
“ไม่ชวนเดือนมาเหรอลูก”
แม่พูดขึ้นหลังจากให้เขาหอมเขาฟัดเต็มที่แล้ว ตอนนี้คุณแม่ของเคียงกายกำลังอยู่ในชุดผ้ากันเปื้อนทำอาหารสุดอร่อยให้ลูกที่แสนน่ารักอย่างตัวเองได้กินให้หายคิดถึงฝีมือเสียที
“มีงานมั้งแม่ เดือนมันงานเยอะ เคียงสิว่าง แม่จะด่าเคียงมั้ย”
ว่าแล้วก็ถือโอกาสอ้อนคุณแม่แกซะหน่อย คิดถึงอ่ะ
“ไว้ค่อยๆหาก็ได้ลูก เดี๋ยวงานมันก็มาหาเอง”
แม่พูดอย่างใจเย็น พร้อมกับตักต้มจืดหอมฉุยใส่ถ้วย แล้วก็เป็นหน้าที่เขาที่ต้องยกออกไปจัดเรียงที่โต๊ะ
นาฬิกาบนฝาผนังบอกเวลาทุ่มกว่าๆ
พวกนั้นยังไม่มาอีกเหรอ
“ฮายยยยยยยยย”
ใครจะตายยากเหมือนคุณนาย ที่บ่นถึงก็มาปรากฏตัวหน้าประตูแบบปังๆ ด้วยชุดนอนลายคิตตี้หมีสีชมพู ที่เรียกรอยยิ้มขำจากคุณแม่
“หลีกซิอินาย ยืนขวางประตู”
แล้วก็ตามมาด้วยแก๊งส่องเดือนในอดีตที่เหลือจนครบทุกคน
“แล้วผัวมึงล่ะ”
“แหม อิเคียง พอถามหาผัวตัวเองนี่ตาเขียวปั๊ดเลยนะ ทำไม กับเพื่อนกับฝูงนี่ต้องหวงขนาดนี้มั้ย”
คุณส้มกล่าวแซะ
“คนนี้หวง อย่ามาทวงถาม”
“จ้า”
ตบมุกกันไป หัวเราะกันมาตามประสาคนเคยส่องเดือน
ส่วนแม่เขาท่านก็มาอยู่สักแป๊บถามสารทุกข์สุขดิบแล้วก็แยกตัวไปทำนู่นนี่ตามประสาคนแก่ เช่น ดูละครหลังข่าวแล้วโมโหอัพสเตตัสเฟซบุ๊กระบาย
“ว่าแต่คุณสามีมึงนี่หาเลขาใหม่ได้หรือยังจ๊ะ”
“ตอนแรกมันจะประกาศรับ แต่มีคนรู้จักคุณแม่ว่างงานพอดี”
“หือ คุณแม่นี่คือแม่น้องเดือนถูกป่ะ”
ถามโง่ๆ ก็ใช่น่ะสิอิพวกบ้า เขินอ่ะ นี่ตอนพวกมันรู้ว่าแม่เดือนอนุญาตให้เรียกว่าแม่นี่คือแซวเขาไปเจ็ดวันเจ็ดคืนอ่ะ
“ก็ดีใจกับผัวมึงด้วยที่ได้เลขาคนอื่นดีกว่าได้มึงอ่ะ”
“เพื่อนป่ะวะ กูก็เก่งเถอะ”
“เก่ง แต่ถ่ายเอกสาร”
เขาชูนิ้วกลางให้พวกมันแทนคำบรรยาย
“แล้วเมื่อไหร่จะบอกที่ทำงานวะ ว่ามึงลักลอบคบกัน”
คุณนายถามเอาคำตอบ
“ไม่ได้ลักลอบคบเว้ย แค่ไม่อยากประกาศบอกเท่านั้นเอง มันจะวุ่นวาย”
เขาแก้คำให้ เพื่อนคนอื่นคือ เบะปากใส่รัวๆ
“ค่ะ น่าอิจฉาเนาะ แฟนรวย แถมฟวยนี่เท่าโตเกียวทาวเวอร์”
คุณส้มจีบปากจีบคอกระแนะกระแหน เขายืดอกภูมิใจเต็มที่ แล้วว่า “หาได้เท่านี้ก่อนค่อยมาคุย”
แล้วจากนั้นกี่ไม้กี่มือไม่รู้ก็รุมตบหัวเคียงกาย
นี่เพื่อนนะเว้ย ไม่ใช่กลองเหล็ก อิพวกเหี้ย จัญไรยังไงก็จัญไรไม่เปลี่ยนแปลงเนอะ
“เอาอันนี้ อันนี้ แล้วก็อันนี้ อย่างละสิบชิ้นค่ะ”
วันต่อมาเขาถูกพี่วันเพ็ญ ที่เพิ่งกลับมาจากไปฮันนีมูนที่สวีเดนไหว้วานแกมลากทึ้งและบังคับ ด้วยการเอาวันกอดเดือนมาเป็นข้อแลกเปลี่ยน กล่าวคือ หากไม่ไปส่งพี่แก เขากับเดือนอาจถูกกีดกันไม่ให้พบกัน แหม เขารู้ไส้รู้พุงเป็นที่รักพี่วันเพ็ญแบบขึ้นหิ้งน้องรักขนาดนี้ เชื่อเถอะ ยังไงชีก็ทำเขาไม่ลง
หลังจากที่พบพี่วันเพ็ญครั้งแรก เขาก็ได้เจอพี่แกอีกบ่อยๆ มาแบบรัวๆไม่ให้ตั้งตัว เดือนมาบอกทีหลังว่าพี่แกโคตรชอบการตอบคำถามแบบนางงามร้อยล้านเวทีของเขาเมื่อครั้งกระโน้น ก่อนเราจะกลายมาเป็นเพื่อนสนิทต่างวัยกันแบบรวดเร็ว
และไม่เม้าก็ต้องเม้าว่าพี่แกนี่กลับไปคืนดีกับอดีตคนรักแล้วก็ประกาศแต่งงานแบบสายฟ้าแลบตามมาโดยไม่ให้พวกเราได้ตั้งตัว
โดยพี่วันเพ็ญเม้าว่าคนรักขอแต่งงานก่อนด้วยนะจ๊ะ
ยิ่งไปกว่านั้น ไม่นานพี่แกก็ประกาศว่าท้องหลังจากแต่งงานไปไม่ถึงอาทิตย์ จนตอนนี้น้องนิหน่าก็ถึงวัยเข้าอนุบาลได้แล้ว
และเพราะว่าวันนี้เป็นวันเกิดหลานเขา พี่วันเพ็ญเลยถือโอกาสซื้อขนมไปเลี้ยงเพื่อนร่วมห้องของน้องนิหน่าเสียเลย
“เคียงกายรอจ่ายตังค์นะ พี่ไปเข้าห้องน้ำแป๊บ”
เขายกมือทำท่าโอเคส่งไป
ปึก!
โอ๊ย
อะไรเนี่ย
“แก เดินไม่ดูตาม้าตาเรือหรือไงยะ โอ๊ย กระเป๋าแพงๆฉันเสียหายหมด”
แม้ว่าเขากำลังมึนงงนิดหน่อยกับคำที่ว่าเดินไม่ดูตาม้าตาเรือของเธอ แต่ตัวเองก็ก้มหัวขอโทษเฉย ตามประสาพื้นฐานเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตน ผิดกับอีกคน ที่ผิดแล้วยังมาชี้นิวด่ากราด
“ดูซิ กระเป๋าฉันเปื้อนใครจะรับผิดชอบ เพราะดูจากเนื้อตัวแกแล้วเนี่ย…”
เธอหยุดเว้นวรรคหายใจ และกวาดสายตามองเขาตั้งแต่หัวจรดพื้นอย่างเหยียด แบบ สายตาไม่คิดว่าจะเหยียดเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเองแบบนี้ได้อ่ะ
“คงไม่ค่อยมีตังค์”
อ้าวววววว
“คะ ที่รัก โอเคค่ะ มีเรื่องนิดหน่อย แต่ไม่ถือสา หือ กับเด็กสกปรกน่ะค่ะ โอเคค่ะ เดี๋ยวตามไป”
เป็นคุณเธอที่เดินกระแทกไหล่เขาไป ก่อนที่เราสองคนจะมีเรื่องกัน
อะไรเนี่ย พูดเสร็จด่าคนอื่นแล้วเดินหนีไปเฉยเลย แต่ก็เอาเหอะ สังคมแบบนี้ กับคนแบบนี้ เจอแบบนี้ เขาจะถือว่าเป็นเพียงนาทีซวยๆของวันแล้วกัน
“เป็นอะไรหน้านิ่วคิ้วขมวดเชียว”
พี่วันเพ็ญรับซองขนมโดนัทจากมือเขาไปถือ
“เปล่าหรอกพี่ แค่เจอพวกขี้เหยียดเท่านั้นล่ะ”
ชาตินี้ขออย่าให้เจอกันอีกเลยแม่คู๊ณณณณณณ
“ทุกคนครับ นี่ไทม์เพื่อนผม จะมาทำหน้าที่เลขาส่วนตัวนับจากวันนี้ ยังไงก็ฝากดูแลเพื่อนผมด้วยนะครับ”
วันนี้แผนกบริหารได้สมาชิกใหม่ นั่นคือไทม์ลูกเพื่อนแม่เดือน
เจ้าตัวผู้ถูกแนะนำตัวโค้งให้พวกเราเล็กน้อย แล้วว่า “ฝากเนื้อฝากตัว ต่อจากนี้ ต้องรบกวนทุกคนด้วยนะครับ”
เช้าวันนั้นผ่านไปด้วยดี แต่ทำไมจิตใจเขาไม่สงบ ราวกับจะมีพายุใหญ่กระหน่ำเข้ามา
“ไทม์คะ แนนซี่มาแล้วค่ะ”
เขาเงยหน้าจากเอกสารที่เตรียมถ่ายขึ้นมา เพราะเสียงแว้ดๆแสบแก้วหูที่ไม่เคยได้ยินที่ไหนตั้งแต่ทำงานที่นี่มา
แล้วก็ต้องพบกับ…
“นี่แก”
“เธอ”
แทบตกใจ ผู้หญิงขี้เหยียดที่เขาเจอในห้างกลับมาปรากฏตัวที่นี่ได้ โอ๊ย วันนี้ก็เป็นวันซวยอีกวันเหรอเนี่ย โอ๊ยให้ตายสิ
“มีอะไรกันครับ”
“ไทม์”
เมื่อเธอเห็นไทม์ ก็เข้าไปกอดแขนปุ๊บ
“หึ ถึงว่าใช้ของราคาถูก เป็นแค่พนักงานถ่ายเอกสารนี่เอง”
มาละ คำเหยียดหยามแบบเต็มสตรีมก็มา เขานี้อยากเบะปากใส่แต่ติดที่ตรงหน้ามีเจ้านายอยู่เนี่ยสิ
“ไม่เอาครับแนนซี่ เข้าห้องทำงานผมก่อนนะ”
“แต่ไทม์…”
เธอจะเอาเรื่องเขาให้ได้ อะไรอีกเนี่ย
“ก็ได้ค่ะ แต่แนนซี่อยากกินกาแฟ ขอเป็นกาแฟร้อนที่สตาร์บัคนะคะ”
“ครับๆ”
จากนั้นเธอก็ยอมเข้าห้องไป
“เอ่อ…”
เขารู้ตัวว่าต้องทำอะไร “เดี๋ยวผมไปซื้อให้ครับ”
นับจากนี้ ชีวิตราบรื่นในที่ทำงานของเขา ก็ถูกแม่แนนซี่ขี้เหยียดคุกคาม
“เป็นอะไรหรือเปล่าลูก ทำหน้าเครียดๆ”
บนโต๊ะอาหารบ้านเดือน ทุกคนคงจะสังเกตอาการเหนื่อยล้าจากการสู้รบปรบมือกับแนนซี่แฟนไทม์ ที่ทั้งเหวี่ยง ทั้งวีน ทั้งอะไรต่างๆออก เพียงแค่เรามีเรื่องกัน ไม่สิ เป็นเธอน่ะสิที่หาเรื่องเขาคนเดียวที่ห้างแค่เรื่องเดียว เธอจะตามกัดเขาไปทั้งชาติหรือไงวะ
“เปล่าครับ แค่เหนื่อยๆจากงาน”
“เอ้ะ เดือนนี่ ก็บอกว่าอย่าโหมงานพี่เขาหนัก”
แม่หันไปเอ็ดเดือนที่ไม่รู้ตัวรีบวางช้อนมาเถียงแบบสุภาพว่า “ผมเปล่านะแม่”
“เปล่าแม่ เคียงเหนื่อยของเคียงเองแหละ”
เขามันก็ไอ้คนห่วงกลัวผัวโดนเอ็ด ออกตัวปกป้องเต็มที่ จนได้รับสายตารู้ทันมาจากพี่วันเพ็ญ
“ดูแลกันดีๆ มีเรื่องอะไรก็บอกเดือนนะลูก”
“คร้าบบบบบบ”
เขาตอบรับคำพ่อ
ยังไงก็ไม่มีทางบอกหรอก เรื่องเล็กน้อยแค่นี้เอง เขาทนได้
เขาทนได้
“ทำงานยังไงยะ บอกแซนวิชทูน่า นี่มันไส้ปูอัด ฉันแพ้ปูอัดย่ะ”
เธอมักจะมาหาไทม์เวลาเที่ยง แล้วแกล้งเขาโดยการใช้ให้ไปซื้อนั่นซื้อนี่ให้ อย่างวันนี้ ที่เขาต้องไปซื้อแซนวิชทูน่าให้เธอ แต่ติดตรงที่ร้านที่เธอรีเควสต์มาทูน่ามันหมด ไอ้เขาก็หวังดีกลัวเธอจะหิ้วท้องรอเลยเอาไส้ปูอัดมาแทน ไม่คิดว่าเธอจะแพ้เลยจริงๆนะ
“เดี๋ยวไปเปลี่ยนให้ใหม่นะครับ”
ยังมีอีกนะ
“นี่มันห้องเลขาหรือรังหนูคะ แกว่างใช่มั้ย มาทำความสะอาดหน่อยซิ”
สรุปแล้วเขามาเป็นพนักงานหรือคนใช้กันไม่แน่ใจตัวเองแล้ว
ยังไม่พอ
“แกปล่อยให้หมาเข้ามาวิ่งเล่นในบริษัทได้ไงยะ เอามันออกไป”
ประเด็นคือบูบู้มันตามเดือนมาไง แล้วมันไม่กลับอ่ะ เดือดร้อนเขาต้องพามันเข้าไปหลบผู้หญิงใจร้ายในห้องเดือน
“อ้าว ขังมันไว้ทำไมอ่ะพี่”
แล้วเขาก็ต้องหาเหตุผลร้อยแปดมาพูดกับเดือน
ถ้าถามว่าโดนขนาดนี้ทำไมยังทน ถ้ามันเป็นที่ทำงานทั่วไป แบบไม่ใช่บริษัทของพ่อเดือนล่ะก็ เขาลาออกไปแล้วเพียงแต่นี่มันไม่ใช่ไง เขาไม่อยากสร้างความเดือดร้อน ชีวิตมหา’ลัยเขาได้ทำตามอย่างใจมามากพอแล้ว เพราะงั้นหนักนิดเบาหน่อยก็อดทนเอา สู้ๆเว้ยเคียงกาย
ชื่อ นามสกุล
เลิกงานยังครับ รออยู่ใต้ตึกนะ
Hiran
ยังอ่ะ วันนี้กลับก่อนได้เลยนะ
เขาก้มดูกล่องใส่เอกสารที่แนนซี่โทรมาบอกว่าไทม์จะเข้ามาเอา ให้เขารอที่บริษัทก่อน
วันนี้คงได้กลับดึก เพราะว่านาฬิกาชี้บอกเวลาห้าทุ่มแล้ว ไทม์ก็ยังไม่มา
แรงใจรายวันเขาก็มีคนที่ทักไลน์มาทุกวี่วันนี่แหละเป็นกำลังใจ ทำไมนับวันเขายิ่งพูดเหมือนคนแก่ไปทุกทีวะ
เอาเถอะ สู้ต่อไป เจ้าเคียงกาย
ชีวิตการทำงานมันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบอยู่แล้ว
ครืด ครืด
เขากดรับสาย
{เคียงกายเหรอครับ พอดีวันนี้ผมมีธุระด่วน กลับได้เลยนะครับ ไว้ผมค่อยเข้ามาเอาพรุ่งนี้เลย}
เป็นไทม์ที่โทรมาบอกยกเลิก
แต่ไม่เท่านี้
{โง่รอเอง สมน้ำหน้ามัน อะไรล่ะไทม์ ก็แนนซี่เกลียดมันนี่}
เสียงปลายสายที่แทรกเข้ามาทำให้เขาหน้าชา
วันนี้ก็เหนื่อยมาทั้งวัน ทั้งเหนื่อยทำงาน เหนื่อยสู้รบปรบมือกับผู้หญิงใจร้าย คนเข้มแข็งก็ต้องมีบ้างล่ะกับช่วงเวลาที่อ่อนแอแบบนี้ เขาขอนั่งร้องไห้เงียบๆในห้องทำงานบ้างคงไม่เป็นไร
“ฮึก”
แอ๊ด
เขาไม่ทันได้ตั้งตัว ห้องทำงานก็เปิดออก
“พี่เป็นอะไร”
เขารีบปัดน้ำตาที่อาบแก้มแบบลวกๆ เพื่อไม่ให้เดือนสังเกตเห็น แต่ไม่ทันแล้วล่ะ มันเดินมาดึงมือสองข้างเขาไปถือแล้วดึงขึ้นไขว้ไว้บนหัว ให้หน้าเขาเงยขึ้นมาจ้องมันตรงๆ
“เรื่องงานเหรอ หรือเรื่องอะไร ทำไมถึงร้องไห้ ใครทำอะไรพี่”
มันถามร้อนรน อาจเพราะเขาไม่ค่อยร้องไห้แบบนี้ให้มันเห็นบ่อยๆ มันเลยลนเพราะความเป็นห่วง
“เปล่า แค่ฝุ่นเข้าตา”
“โกหก บอกเดือนซิ เคียงกายเป็นอะไรครับ คนเก่ง”
คราวนี้เสียงมันอ่อนลง เปลี่ยนเป็นอ้อน
เขาเบือนหน้าหนี
“มึงงานเยอะพอแล้ว กูไม่อยากให้มึงคิดมาก”
เขาหมายความแบบนั้นจริงๆ
“ไม่ครับ แค่บอกเดือน นะ พี่ พี่เป็นอะไร”
เมื่อเห็นว่าเขาโอนอ่อน มันก็ปล่อยมือเขาให้เป็นอิสระ แล้วใช้มือมันซับน้ำตาสองข้างแก้มให้เขา
“มีอะไรไม่สบายใจ บอกเดือนได้มั้ย”
เขาจำเป็นต้องเล่าใช่มั้ย
“เคียงกายยยยยย ทางนี้”
คุณนายชูแก้วไวน์ขึ้นเรียกเขาไม่ไกลจากที่ยืน
วันนี้เป็นวันงานเปิดตัวสินค้าใหม่ของบริษัท เขาเลยเชิญพวกแก๊งส่องเดือนมาป่วนงานกันเต็มที่
ส่วนเรื่องวันนั้น เขาถูกเดือนย้ายไปทำงานที่แผนกจัดส่ง โดยไม่ได้พบกับแนนซี่ขี้เหยียดอีกเลย ถือว่าชีวิตงานเขาแฮปปี้มีความสุข อีกอย่างเดือนกับเขาก็ไม่อยากมีปัญหากับไทม์เพราะว่าไทม์ทำงานโคตรรดีสมคำร่ำลือจากแม่จริงๆ แต่เพิ่งมารู้ทีหลังว่าไทม์เลิกกับแนนซี่แล้ว หลังจากทั้งคู่มีปัญหากันใหญ่โต
เอาเถอะ เขาจะว่าไงดีล่ะ นอกจากยินดีที่เอาแนนซี่ออกไปให้พ้นๆจากชีวิตไทม์ได้
เขาว่าจะเดินไปหาแก๊งส่องเดือน แต่ก็ต้องชะงักกึกเมื่อมีใครบางคนมาตัดหน้า
“อ๊ะ ไม่เจอกันนานเลยนะยะ”
นี่เขาทำเวรทำกรรมกับยัยนี่มาตั้งแต่ชาติปางก่อนหรือไร เหตุใดจึงต้องเจอกันเรื่อยไปเนี่ย
แนนซี่คนดีตัวจริงยืนอยู่ตรงหน้าเขา
“เขาเชิญมาด้วยเหรอ เป็นแค่พนักงานถ่ายเอกสาร”
เขาพยายามเดินเลี่ยงออกมาไม่ต่อล้อต่อเถียง แต่เจ้าหล่อนก็ขวางไว้
“อ้อ ลืมไป ได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นมาหน่อยเป็นพนักงานจัดส่ง ฮ่าๆ”
เท่านั้นยังไม่พอ เธอเรียกเพื่อนมาด้วยจ้า
“นี่เหรอแนนซี่ ที่ทำมึงเลิกกับไทม์ เพราะเรื่องเด็กที่ทำงานถูกรังแก โถ แฟนมึงนี่พ่อพระ”
“อะไรเนี่ย ทั้งเนื้อทั้งตัวนี่มีแต่ของถูกทั้งนั้น”
เขากัดฟันแน่น ทนฟังคำเหยียดหยามเพื่อไม่ให้งานล่ม ถ้าลองเขาได้ปล่อยอารมณ์แล้วล่ะก็ แนนซี่ก็แนนซี่เถอะ พ่อจะเตะเหวี่ยงไปสุดขอบโลกเลยคอยดู
แต่เขาไม่ใช่เคียงกายคนที่ใช้แต่อารมณ์แล้ว เขาเปลี่ยนไป ในแบบที่ดีที่สุดแล้ว
เขาจะไม่ให้อารมณ์ครอบงำจิตใจ
เย็นไว้เคียงกาย ใจเย็นไว้
“แก คุณแม่ไทม์มา”
โชคดีที่มีสิ่งดึงดูดความสนใจแนนซี่กับผอลเพื่อนตัวร้ายได้ซะก่อน นั่นคือไทม์กับแม่ของเขาที่เดินเข้างานมา
เดือนกับครอบครัวตรงเข้าไปทักทาย
รวมทั้งยัยแนนซี่ขี้เหยียดที่หางกระดิกเข้าไปหาไทม์ แต่ถูกอีกฝ่ายเมินจนหน้าเสีย
เขาไม่รู้ว่าทั้งหมดคุยอะไรกัน
แต่สิ่งที่ทำให้แนนซี่ยิ่งหน้าเสียหนักเข้าไปอีกคือ แม่เดือนกวักมือเรียกเขาเข้าไปหา
“เคียงกาย มาหาแม่นี่ลูก”
เขารีบเข้าไปไหว้ทักทายผู้ใหญ่
“ไทม์ทำไรอยู่ ไหว้พี่เขาสิ นี่พี่เคียงกาย แฟนเพื่อนเรา”
จะมีสักกี่ครอบครัว ที่เรียกความสัมพันธ์แบบนี้ และยิ้มรับอย่างเต็มใจ หนึ่งในนั้นคือครอบครัวของเขากับเดือน และอีกหนึ่งก็คือครอบครัวของไทม์นี่แหละ
ไทม์แม้จะมึนงงเล็กน้อย แต่ก็ยกมือไหว้เขา
“อะ อะไรนะคะ”
“อะไรของเราฮึ ยัยแนนซี่ รักษากิริยามารยาทหน่อย ผู้ใหญ่เขาจะคุยกันอย่าเพิ่งแทรกเข้ามา”
แนนซี่ถูกแม่ของไทม์เอ็ด
เดือนก้มลงมากระซิบ
“คนนี้เหรอที่แกล้งพี่”
มันไม่ได้จริงจังอะไรนะ มันยินดีต่างหากที่เขาถูกแกล้งกลับบ้าง ฮึ่ย หนอย อิผัวเด็กคนเหี้ย
“ผู้ชายไม่รังแกผู้หญิง”
“แต่พี่เป็นผู้ชายที่ชอบผู้ชายนะ”
เขาบิดเอวมันให้ร้องโอดโอยลับหลังแม่ๆ
อย่ามาปีนเกลียวรุ่นพี่จ่ะ
มีคนเข้ามาทักทายเขากับเดือน หนึ่งในจำนวนนั้นมีพนักงานแผนกบริหารเวียนมามากหน้าหลายตา และทุกคนช็อกหนักมากกับความสัมพันธ์ของเขาและเดือนที่เพิ่งรับรู้ในงานนี้ เหนือสิ่งอื่นใด ก็ความไม่แคร์บวกหน้าโคตรหนาของเดือนและผองเพื่อนแก๊งส่องเดือน
“เด็กฝึกงานแอบมีผัวเป็นเจ้าของบริษัทว่ะ” คุณนาย
“เฮ้ย ร้ายอยู่น้า” คุณเก่ง
“เด็กฝึกงานใช้ของถูกแต่ได้ผัวแพงว่ะ” คุณกะทิ
“เพื่อนกูมันโชคดี” คุณส้ม
“เมื่อไหร่เราจะมีบุญคะตอบที” คุณแย้
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ยังมีคนคันปากอยากแซะเขาอีกเยอะ แต่พวกมันไม่มากันเอง อาทิ เคียงคู่ พี่วันเวย์ และผองเพื่อนของเดือน
เป็นต้น
F I N
ฮือออออ
จบจริงแบบจบจริงๆแล้ว
สุดท้ายงานเลี้ยงต้องมีวันเลิกราค่ะ
พบกับ #เคียงเดือน ในรูปแบบหนังสือเร็วๆนี้ น่าจะภายในเดือนมีนาคมนี้ค่ะ ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด
สุดท้ายก็ขอขอบคุณ ผู้อ่าน นักอ่าน คนอ่าน ขอบคุณที่ไม่ทิ้งเคียงเดือนให้โดดเดี่ยวนะคะ
จงรู้เอาไว้ว่า นิยายเรื่องนี้จบลงเพราะพวกคุณ ไม่งั้นมิวคงไม่มีแรงฮึดแบบนี้หรอกค่ะ
ขอบคุณสำหรับการสนับสนุนตลอดมาค่ะ
ด้วยรัก และคิดถึง
MewSN
ปอลอ พฤษภาคมนี้มาลุ้นผลงานเรื่องใหม่กันค่ะ ลงให้อ่านกันในเล้านี่แหละ แล้วเจอกันค่า
-
:pig4: :pig4:
-
สมควรแล้วที่ไทม์ขอเลิก ชะนีแบบนี้ต้องปล่อยให้อยู่คนเดียวแห้งเหี่ยวหัวโตไป สูงส่งมาจากไหนชอบเหยียดคนอื่น
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
สุขี ๆ นะเด็ก ๆ :กอด1:
-
:katai2-1:
-
จิกหมอนกันไปตามๆกัน. ชอบๆๆ สนุกมากครับ,,,
-
o13 :really2:
-
ปากแบบยัยนี่คือไม่น่ารอด :fire:
-
งือออ เคียงแกยอมรับเถอะว่าเรียก เจ๊ อะถูกแล้ว5555 :laugh:
เรื่องนี้จบดีนะแต่ไม่รุ้ทำไมรู้สึกว่ายังไม่สุด พอมาเจอตอนพิเศษนี่ยิ่งแล้วใหญ่เลย มู้ดอารมณ์มันดูแปลกๆอ่า
รักเคียงนะ ฮาทั้งเรื่องเลย ชอบความมโนแถสีข้างถลอกนี่จริงๆ ไม่เคยเจอนายเอกเรื่องไหนเวิ่นเว้อแล้วไม่น่ารำคาญเท่าคนนี้เลยจ้า รักๆๆๆ
:pig4:
-
คือโควทตอนที่ 10 อะ เครดิตเพื่อนเรา ตกใจเวอร์ไม่คิดว่าจะเจอโควทเพื่อนตัวเอง (ที่มันชอบเพ้อไปวันๆ) ในนิยายที่ตัวเองกำลังอ่าน 5555555
-
เปิดจองหนังสือจ้า
ภาพปกค่ะ (https://www.img.in.th/image/DvK9j7)
{ใส่ไม่ได้จริงๆขออภัยค่า}
รายละเอียด
1. เปิดจองตั้งแต่วันที่ 17-27 มีนาคม 2562
2. สั่งซื้อได้ที่ เว็บไซต์สำนักพิมพ์ 2U Publishing {http://www.2upublishing.com/}
3. หนังสือมีวางจำหน่ายที่งานหนังสือ วันที่ 28-7 เมษายน 2562 {ของแถมมีแค่ที่คั่น 1 ลายนะคะ}
4. รอบไปรษณีย์จะเริ่มจัดสั่งวีนที่ 9 เมษายน 2562
เรื่องย่อ
จะด้วยความโชคร้ายหรือเคราะห์ซ้ำกรรมซัด จะเป็นกรรมดี กรรมสนับสนุน กรรมหนุนนำ กรรมแต่ชาติปางก่อน หรือกรรมอะไรก็แล้วแต่
ที่ทำให้ตัวเองไปเผลอโป๊ะแตกในโลกโซเชียล กลายมาเป็นเรื่องวุ่นวายชวนปวดหัว(ใจ) ลากพาเอาเดือนบริหารปีหนึ่งตัวร้ายเข้ามาร่วมวงด้วยได้แบบงงๆ
แถมน้องเค้าก็ให้ความร่วมมืออย่างเต็มใจ พร้อมแถมโปรโมชั่นเขย่าอกข้างซ้ายของเขาให้เต้นแรงไม่หยุดหย่อน
ขยันจริง ขยันจัง ขยันอ่อย
พูดก็พูดเหอะ งานนี้คงได้น้องเดือนนี่แหละ ที่จะมาทำให้ฉายาเคียงกายแต่ไร้คู่ของเขาคนนี้หายไป
เพราะต่อจากนี้ ถึงน้องจะปฏิเสธ บอกปัด ไม่ยอมยังไง
จงทำใจไว้ เพราะน้องนั่นแหละ อยู่ๆมาทำให้หัวใจพี่เรียกร้องเองว่าอยาก…เคียงเดือน
-
:pig4: อ่านตั้งแต่ 5 โมงมะวาน จบละตอน 7 โมงวันนี้ ไม่ได้นอนจ้าาาา :katai5:
-
งงในงง ส่วนมากมีแต่บทพูดเยอะมาก ก.ไก่ล้านตัว คำบรรยายสถานการณ์ไม่ค่อยมีเลย ใครทำอะไร ที่ไหน อย่างไร เฮ้อ :mew5:
-
สนุกมากครับ ชอบๆๆ
-
5555 เคียงกายก็ยังคงเป็นคนเด๋อใจกล้าเสมอ
แต่ใครจะเหนือกว่าเดือนไม่มีแล้วจ้า เปิดตัวกันไปเลย
ทีมเพื่อนเคียงกายก็ยังคงรักเพื่อน และรั่วตลอด
จะชง และข่ม ก็ต้องได้ทำเอง คนอื่นห้าม
ปลื้มความเข้ากันได้ของครอบครัวเดือน
และยอมรับเคียงกาย แถมจะให้เป็นเลขาเฝ้าลูกชายเลยด้วย
ขอบคุณมากนะคะ สำหรับนิยาย
เป็นกำลังใจให้ต่อไปจ้า
-
นี่กะว่าต้องได้เห็นน้องเดือนหึงขึ้นตา
เปลวเพลิง ปรากฏตัวเท่ ๆ
.
สรุปค่สตัวแพงมาแต่ชื่อคร้าาา
-
เคียงเดือนนี่มันเคียงเดือนจริงๆ เลย :กอด1:
มีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองสุดๆ
ชอบในความเด๋อของนางมาก (ก.ไก่ล้านตัวเลยอ่ะ)
จีบกันได้แบบโจ่งแจ้งดี น่ารักๆ
เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะคะ :กอด1:
-
เรื่องนี้อ่านตอนแรกๆแล้วแอบงงว่าใครเป็นใคร
ใครเป็นคนพูดประโยคแต่ละประโยค
และส่วนตัวละครในเรื่องนี้แอบไม่ค่อยชอบนิสัยทั้งของพระเอกและนายเอกเลย เดือนทำอะไรไม่ชัดเจนเลย
ส่วนเคียงก็เวิ่นเว้อตามพระเอกจนเกินไป
อ่านแล้วเหนื่อย แต่ก็อ่านเพราะอยากรู้ว่าตอนจบจะเป็นยังไง
ยังไงก็ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านมา2เรื่องเพิ่งเก็ตคำเตือนตอนปล่อยฮาหนัก ในตอนอยู่ในที่สาธารณะ เข้าใจแล้วว่าทำไมถึงเตือนโอย :m20: :jul3: แต่งเกงค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ :pig4: :L2:
-
โอ้ยยยยยย สนุก ชอบบบบ ขำ ขำจนเสียจริต 55555
Sent from my iPad using Tapatalk
-
o13
-
:pig4: