พิมพ์หน้านี้ - [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา [แจ้งข่าวงานหนังสือ] เพียงดิน - เมฆา

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: Speirmint28 ที่ 29-04-2016 21:32:15

หัวข้อ: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา [แจ้งข่าวงานหนังสือ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 29-04-2016 21:32:15
:m16:ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

***************************************************************************************






















นิยายเรื่อง "ปฐพีเคล้าเมฆา" เป็นนิยายเรื่องสุดท้ายของ "นิยายชุด ดวงใจไร่รัก"


นิยายชุดนี้มีทั้งหมดสามเรื่อง

ภมรอ้อนตะวัน ตะวัน - ภุมริน (จบแล้ว) http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=50942.0
พระจันทร์ล้อนที รัชพล - สิตางศุ์ (จบแล้ว) http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51978.0
ปฐพีเคล้าเมฆา เพียงดิน - เมฆา (จบแล้ว) http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53471.0


ฝากติดตามนิยายชุดเรื่องนี้ด้วยนะคะ มาพบกับความรักฟิลกู๊ดของสามคู่สามรสในบ้านไร่ ที่จะทำให้คุณยิ้มไม่หุบ  :m3:



เรามีเรื่องจะมาแจ้งค่ะ
ตอนนี้นิยายทั้งสามเรื่องจะวางจำหน่ายที่ในงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ วันที่ 17 - 28 ตุลาคม 2561 นี้ค่ะ
 :katai4:

จะเป็น BoxSet ทั้งหมด คือ ภมรอ้อนตะวัน พระจันทร์ล้อนที และปฐพีเคล้าเมฆา
หรือถ้าใครซื้อภมรอ้อนตะวันไปก่อนหน้าแล้ว สามารถซื้ออีกสองเล่มพร้อมกล่อง BoxSet ได้ค่ะ
 :-[

ตามลิ้งค์ที่เฟสบุักของเฮอร์มิทเลยค่ะ
https://www.facebook.com/HermitBooks/photos/a.359474807434062/1825847777463417/?type=3&theater





ติดตามข่าวสารได้จากเพจนี้ค่ะ

https://www.facebook.com/Speirmint28-213061652381782/?fref=nf
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *29/04/16* [ตอนที่1] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 29-04-2016 21:34:16
ปฐพีเคล้าเมฆา





สวัสดีค่ะ เรื่องนี้ชื่อว่า ปฐพีเคล้าเมฆา นะคะ เป็นเรื่องที่สามของนิยายชุดดวงใจไร่รัก เป็นเรื่องสุดท้ายของนิยายชุดนี้แล้ว แอบใจหายเหมือนกันนะเนี่ย นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องของเพียงดินและเมฆานะคะ แน่นอนว่าแฟนๆนิยายชุดเรื่องนี้ต้องรู้จักเมฆามาก่อนแล้ว ก็เล่นไปป่วนมาทั้งสองเรื่อง ส่วนเพียงดินของเราโผล่มาแค่ชื่อในเรื่องแรก เรื่องที่สองก็มาแค่ตอนเดียว ฮ่าๆ เอาเป็นว่าเรื่องนี้จะได้เจอสองคนนี้เต็มๆเลยค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สดใสที่สุดของนิยายชุดนี้นะคะ เพราะเมฆาป่วนสุดๆ เพียงดินก็เพี้ยนสุดโต่ง เครียดๆเรื่องของพี่รัชมา มาอ่านเรื่องนี้กันดีกว่าเนอะๆ ฝากดินกับเมฆด้วยนะคะ







********************************************************************************************




ปฐพีเคล้าเมฆ ปฐมบท
(เพิ่มเติมสำหรับคนที่ไม่ได้อ่านเรื่องพระจันทร์ล้อนที เรื่องก่อนหน้า)
   




   “ไอ้พี่ตะวันนะพี่ตะวัน ไหนบอกจะมารับน้องไง ตัวเองหนีไปต่างประเทศแล้วส่งไอ้พี่รัชมาแทนเนี่ยนะ เหอะ” เมฆายืนบ่นอุบอยู่สนามบิน
   


   วันนี้เมฆาคุณหมอจบใหม่เพิ่งจะมาถึงเชียงรายเป็นวันแรกเพราะต้องมาใช้ทุนที่นี่ ซึ่งมันถือเป็นเรื่องที่ดีเพราะเมฆามีญาติฝั่งพ่ออยู่ที่นี่พอดี
   


   แต่วันนี้ตะวันพี่ชายของเขาดันไม่สะดวกมารับทั้งๆที่เขากลับมาแท้ๆ ถึงอย่างไรก็ยังส่งรัชพลเพื่อนสนิทของตะวันมารับ ซึ่งเมฆาก็รู้สึกโอเค แต่ก็ยังแอบเคืองพี่ชายตัวเองอยู่ไม่น้อย




   เมฆายืนกอดอกแล้วมองไปรอบๆสนามบินสายตาก็ไปสะดุดกับใครบางคนที่กำลังเดินมาทางนี้ ชายหนุ่มร่างสูงที่เพิ่งจะมีเรื่องกับเขาบนเครื่องบินเมื่อครู่ เพราะนั่งข้างๆกันแล้วหอมนั่นดันมาดึงหูฟังออกจากหูเขาและบอกว่าเขาเสียงดัง มันเสียงดังตรงไหน ใส่หูฟังแล้วเสียงมันออกมาหรือไง



   ผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ เมฆาเลยแกล้งเหยียดขาไปจนผู้ชายคนนั้นสะดุดล้มแล้วตวัดสายตาหันมามองขวับอย่างไม่พอใจ



   “ไอ้เด็กนี่!” เพียงดินสบถพร้อมกับลุกขึ้นก่อนจะเดินมาชี้หน้าเมฆา



   “อะไร ทำไม” เมฆาทำหน้ากวนๆ




   “เด็กมารยาทเสีย พ่อแม่ไม่สั่งไม่สอนรึไง บนเครื่องบินก็รอบหนึ่งแล้วนะ” เพียงดินหัวเสีย





   เด็กนี่เสียงดังโวยวายเครื่องบิน เพราะเล่นเกมแล้วตะโกนลั่นตอนก่อนเครื่องจะขึ้น นั่นมันทำให้เพียงดินที่นั่งข้างๆไม่พอใจ การเดินทางครั้งนี้เลยครุกรุ่นไปด้วยอารมณ์ที่อยากตบหัวเด็กซักทีสองที
   




   “นี่ อย่าลามปามนะ” เมฆาเริ่มจะเสียอารมณ์บ้างแล้ว
   




   “ไอ้เมฆ” ก่อนจะมีเรื่องไปมากกว่านี้เมฆาก็ได้ยินเสียงรัชพลตะโกนเรียกเสียก่อน



   เมื่อมองไปก็เจอรัชพลที่มากับสิตางศุ์ นั่นทำให้เมฆายิ้มออกมาเพราะรอนานแล้ว เมฆาไม่สนใจคนตรงหน้าแต่กลับวิ่งไปหารัชพลอย่างรวดเร็ว
   




   “พี่รัช~” เมฆาตะโกนลั่นจนคนบริเวณนั้นหันมามอง คุณหมอพุ่งเข้ากอดรัชพลอย่างจัง รัชพลหัวเราะปนระอาก่อนจะยีหัวเมฆาแล้วดันลิงจอมซนนั้นออก
   




   “ปล่อยก่อนสิวะ เกาะหนึบเป็นปลิงเลย” รัชพลดันหัวเมฆาออกนั่นทำให้เมฆามองค้อน
   




   “สวัสดีครับคุณรัช คุณสิตางศุ์” เสียงที่ดังมาจากข้างหลังเมฆานั้นทำให้รัชพลต้องหันไปมอง
   





   “อ้าว คุณดิน มาอยู่นี่ได้ยังไงครับ” รัชพลถามอย่างแปลกใจ ทำไมเพียงดินมาอยู่ที่นี่ได้
   




   “พอดีเพิ่งกลับจากกรุงเทพฯน่ะครับ คุณรัชมารับเด็กคนนี้เหรอครับ” เพียงดินชี้ไปที่เมฆา เมฆานั้นทำหน้าไม่สบอารมณ์ไปเรียบร้อย
   




   “ใช่ครับ พอดีเป็นน้องชายเพื่อน ว่าแต่คุณดินกลับยังไง กลับด้วยกันก็ได้นะครับ” รัชพลอาสา
   





   เมฆาถลึงตาใส่รัชพล เขาพยายามสื่อสารด้วยสายตาและกระซิบกระซาบกับรัชพลเป็นเชิงว่าไม่ควรชวนเพียงดินไปด้วย
   




   “เป็นอะไรเนี่ยได้เมฆา มาทำหน้าทำตา” รัชพลยังไม่เข้าใจ
   





   “ดีเลยครับคุณรัช คนที่ไร่ไม่ว่างพอดี ถ้าไม่รบกวนมากไปผมขอกลับด้วยเลยแล้วกัน” ไม่พูดเปล่า เพียงดินยังเดินมายืนตรงหน้ารัชพลแล้วแอบเบียดเมฆาให้ถอยออกไป
   






   “ยินดีครับ” รัชพลตอบรับอย่างเต็มใจ






   “แล้วเราเอาไงไอ้เมฆ แบกของอะไรมาเยอะแยะ” รัชพลหันมาหาเมฆาที่ยืนหน้าบึ้งอยู่แล้วจึงไปช่วยยกของ เมฆาคงอยู่นี่อีกนานพอสมควรถึงได้หอบมาซะขนาดนี้
   






   “เดี๋ยวผมช่วยถือขอฝากก็แล้วกันครับ” สิตางศุ์ที่ยืนเงียบอยู่นานอาสาเข้ามาช่วย เขารับถุงกระดาษมาไว้ในมือมากมาย เมฆาถือกระเป๋าใบเล็กหนึ่งใบเพราะใบใหญ่นั้นรัชพลแบกนำลิ่วไปนู่น
   







   “ขอบคุณครับ นี่คงเป็นพี่สิตางศุ์แฟนพี่รัชใช่มั้ย” เป็นครั้งแรกที่เมฆาเจอสิตางศุ์ เขาได้แต่ฟังเรื่องราวเจ้าของหัวใจตาแก่แช่โรงบ่มคนนี้ผ่านทางภุมรินและรัชพล ดูท่าทางแล้วสิตางศุ์ไม่น่าจะมาใช้ชีวิตอยู่ในไร่ได้ แต่ก็ทนอยู่กับไอ้พี่รัชมาตั้งเกือบปีนึงแล้ว
   





   “ใช่ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับน้องหมอเมฆ” สิตางศุ์ยิ้มหวาน เมฆาจึงยิ้มกลับ เขารู้สึกถูกชะตากับสิตางศุ์พิกล คนอะไรทำไมมารยาทดีได้ขนาดนี้
   






   “ยินดีที่ได้รู้จักครับ” รัชพลจะยื่นมือไปจับ แต่สิตางศุ์ได้แต่ยิ้มแห้งให้เพราะของฝากของเมฆานั้นก็เต็มมือของเขาไม่น้อย เมฆาได้แต่ยิ้มเจื่อนๆรู้สึกผิดที่ใช้งานคนเพิ่งรู้จักแบบนี้
   






   “ให้ผมช่วยถือมั้ยครับคุณสิตางศุ์ ของเต็มมือขนาดนั้น” เพียงดินที่ถาม เขามีแค่กระเป๋าเป้ใบเดียวเท่านั้น ไม่ได้หนักและเยอะเหมือนคุณหมอกางเกงเหลืองนี่หรอก
   





   “ก็ดีครับ” สิตางศุ์ไม่ปฏิเสธเพราะเขาเองก็เริ่มรู้สึกไม่ไหว
   







   เพียงดินเข้าไปช่วยถือ สิตางศุ์ยิ้มขอบคุณก่อนจะเดินตามรัชพลไป เมฆาหันมาตวัดสายตาใส่เพียงดิน ไอ้คนที่เพิ่งรู้จักกันบนเครื่องบินเมื่อกี้นี้มันชักยังไงแปลกๆซะแล้ว ทำไมไปทำสายตากรุ้มกริ่มใส่สิตางศุ์อย่างนั้น
   






   “นี่นาย ห้ามคิดไม่ซื่อกับพี่สิตางศุ์นะ นั่นแฟนพี่รัช!” เมฆาชี้หน้า นายเพียงดินอะไรนี่แอบชอบพี่สิตางศุ์รึเปล่า
   







   ไม่ได้... ไม่ได้เด็ดขาด! 
   






   กว่ารัชพลจะยอมมีแฟน จะยอมคบใครจริงจังมันยากแค่ไหนรู้มั้ย กว่าจะได้พี่สิตางศุ์มาเป็นแฟนต้องฝ่าด่านนรกแค่ไหน แล้วจะให้คนอื่นมาเป็นมือที่สามแบบนี้ไม่ได้ เมฆาไม่ยอมแน่
   






   “เป็นถึงหมอคิดได้แค่นี้เหรอ นายนั่นแหละคิดอะไรกับคุณรัชรึเปล่า วิ่งเข้าไปกอดแฟนเค้าขนาดนั้น” เพียงดินตอกกลับ คนรู้จักกันต่อให้สนิทแค่ไหนก็คงไม่พุ่งเข้าไปกอดต่อหน้าแฟนเค้าที่ยืนทำหน้าไม่พอใจอยู่อย่างนั้นหรอก ไอ้หมอกางเกงเหลืองนี่คิดไม่ซื่อกับรัชพลแน่ๆ
   






   “ทำไมถึงไอ้มีความคิดอัปรีย์ขนาดนี้นะ ฉันไม่ได้คิดอย่างนั้นกับพี่รัช! และบอกไว้ตรงนี้เลยนะถ้านายคิดจะจีบพี่สิตางศุ์ล่ะก็ไม่มีทางซะหรอก”
   






   เมฆาอยากจะชกหน้าอีกคนเสียจริง แต่ก็ทำได้เพียงแค่เดินตามรัชพลกับสิตางศุ์ไป แค่เรื่องบนเครื่องบินยังไม่เคลียร์ แล้วยังจะมีประเด็นใหม่มาอีก เห็นทีงานนี้เมฆาต้องไปลับฝีปากเพื่อช่วยกันท่าเพียงดินคนนี้ออกจากสิตางศุ์เสียแล้ว
   







   เพียงดินทำหน้าระอาให้กับเมฆา นี่น่ะนะหมอ หมอบ้าอะไรเพี้ยนขนาดนี้ แค่เรื่องบนเครื่องบินก็ทำให้เขาปวดหัวจะแย่ ยังมาว่าเขาคิดไม่ซื่อกับคุณสิตางศุ์อีก ตัวเองนั่นแหละชอบคุณสิไม่ว่า






   เห็นทีคราวนี้เขาคงต้องเป็นพระเอกคอยจัดการหมอเมฆอะไรนี่ไม่ให้เข้าใกล้รัชพลเกินงามเสียแล้ว ดูจากสีหน้าสิตางศุ์เมื่อกี้ก็รู้ว่าไม่สบายใจแค่ไหน กว่าสองคนนี้จะลงเอยกันต้องเจอปัญหาร้อยแปด อยู่ๆหมอเมฆที่เพิ่งมาจะมาทำลายความสัมพันธ์ของเค้าสองคนดื้อๆแบบนี้ไม่ได้ คิดได้ดังนั้นเพียงดินก็เดินตามทั้งสามคนไป
   






   ยกที่หนึ่ง เริ่ม!























































































บทที่ 1






“เอามอเตอร์ไซค์ไปเหรอเมฆ มันไกลนะ” เสียงทักท้วงดังขึ้นเมื่อเมฆากำลังจะสตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์คันเล็ก






“ก็ใช่น่ะสิพี่ตะวัน จะอะไรนักหนาเนี่ย” คนตัวเล็กบอกปัดก่อนจะสตาร์ทรถเตรียมออกไปข้างนอก





“แต่มันอันตราย พรุ่งนี้ก่อนค่อยไปก็ได้ พี่จะเข้าไปอยู่พอดี” ตะวันยังคงเถียงต่อ





“เมฆไม่เอารถพี่ไปล้มแถวนี้หรอกน่า ไม่ต้องเป็นห่วง นี่ใคร นี่หมอเมฆนะเว้ยไอ้พี่ชาย ไปละ” พูดจบก็ออกรถ ทิ้งให้ตะวันยืนทำหน้าบึ้งอยู่หน้าบ้าน





“อย่ากลับค่ำนะไอ้เมฆ มันอันตราย” ตะวันตะโกนตามหลังน้องชาย แต่เมฆาคงไม่ได้ยิน เขาได้แต่ส่ายหัวก่อนจะเดินกลับเข้าไปในบ้านอย่างเหนื่อยใจ ห้ามอะไรมันเคยได้ซะที่ไหน






ทางด้านเมฆาที่ขี่มอเตอร์ไซค์ออกมาก็ยิ้มกริ่ม เมฆา ประสิทธานนท์ หรือเมฆ หลานชายคุณภูผา ประสิทธานนท์เจ้าของตลาดส่งขนาดใหญ่ใจกลางเมือง ที่ตอนนี้ส่งต่อกิจการให้ลูกชายอย่างตะวัน ประสิทธานนท์ดูแลกิจการที่เชียงรายต่อ






เมฆาต้องมาใช้ทุนที่เชียงรายหลังจากเรียนจบ ประจวบเหมาะกับการที่มีญาติฝั่งพ่ออยู่ที่นี่เขาเลยมาอาศัยอยู่ด้วยซะเลย





ปกติเมฆาก็กลับมาที่เชียงรายเป็นประจำอยู่แล้ว และยังสนิทกับภุมรินคนรักของตะวันที่ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของตะวันได้เกือบปีแล้วเพราะทั้งสองคนนั้นเคยเล่นด้วยกันตอนเด็กๆ และเมฆาเองก็ยังไปสนิทกับรัชพลพี่ชายของภุมรินอีกทีหนึ่งด้วย





รัชพล เจ้าของไร่น้ำริน คนที่เขากำลังจะขี่มอเตอร์ไซค์ขึ้นไปหาอยู่นี่และ เขาเพิ่งมาถึงเมื่อวาน ซึ่งเป็นวันเสาร์ เขาจะถูกเรียกตัวอีกทีก็คงจะเป็นพรุ่งนี้ เมื่อวานรัชพลเป็นคนไปรับเขาที่สนามบิน วันนี้เลยถือโอกาสไปหาที่ไร่น้ำรินซะเลย





เมฆาตื่นเต้นกับสิตางศุ์มาก สิตางศุ์คือคนรักของรัชพล ทำไมถึงตื่นเต้นน่ะเหรอ ก็ตาแก่แช่โรงบ่มอย่างรัชพลยอมมีฟงมีแฟนกับเค้าทั้งทีมันก็ต้องเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นเป็นธรรมดาอยู่แล้ว ปกติรัชพลสนใจใครที่ไหน ยายจุ๋มจิ๋มที่ภุมรินบอกว่าให้ท่าแล้วให้ท่าอีกรัชพลก็ไม่มีทีท่าจะสนใจ สุดท้ายก็ดันไปหลงรักหลานมาเฟียจนเป็นเรื่องเป็นราวไปเมื่อปีก่อน เสียดาย





ตอนนั้นเมฆาไม่ได้อยู่ด้วย วันนี้เลยอยากถือโอกาสไปคุยเล่นกับสิตางศุ์ดูหน่อย แฟนไอ้พี่รัชคนนี้น่ารักอย่าบอกใครเชียว





มอเตอร์ไซค์สีน้ำเงินเข้มของตะวันโดยมีเมฆาเป็นคนขับค่อยๆไต่เขาขึ้นมา อากาศเช้าๆบนเขามันดีซะจริง เมฆาพยายามประคับประคองมอเตอร์ไซค์คันเล็กให้ลงไปกลางหุบเขาอย่างระมัดระวัง เอารถคันเล็กขึ้นเขามาอย่างนี้แน่นอนว่าลำบากอยู่แล้ว ก็ทำไงได้ล่ะ เขาไม่อยากเอารถยนต์ขึ้นมานิ มอเตอร์ไซค์นี่ได้รับลมเย็นๆตอนเช้า ดีจะตายไป





แล้วเมฆาก็ขับมอเตอร์ไซค์มาถึงที่ไร่น้ำรินจนได้ คุณหมอตัวเล็กขับเข้าไปในไร่ ไร่น้ำรินตอนเช้าๆเป็นช่วงที่คนงานกำลังเข้าไร่เพื่อทำงานเหมือนทุกวัน เขามาเที่ยวเล่นที่นี่บ่อยครั้งพร้อมกับตะวัน จนทำให้สนิทกับรัชพลและภุมริน





รถคันเล็กจอดอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่หน้าบ้าน เมฆาถือถุงขนมถุงใหญ่ที่เอามาจากกรุงเทพฯติดมือมาด้วย เขาเจอนพกำลังจะไปส่งองุ่นเหมือนทุกวัน ทักทายกันเล็กน้อยก่อนที่เมฆาจะเดินยิ้มแฉ่งเข้าบ้านรักษ์นทีไป





“อรุณสวัสดิ์ครับพี่สิตางศุ์” เมฆาตะโกนลั่นบ้านพร้อมกับรีบเข้าไปใกล้สิตางศุ์ที่กำลังจัดมือเช้าอยู่กับป้าจัน





“อ้าว น้องหมอเมฆ ทำไมมาแต่เช้าเลยล่ะครับ” สิตางศุ์งงเล็กน้อยแต่ก็ยิ้มตอบให้แขกผู้มาใหม่





“มาสายกว่านี้ก็ร้อนน่ะสิพี่สิตางศุ์ อ่ะ นี่ของฝาก เมื่อวานลืมเอาให้ แล้วไอ้พี่รัชไปไหนล่ะเนี่ย” เมฆาถือวิสาสะนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆ ซึ่งเป็นเก้าอีกของโต๊ะอาหาร สิตางศุ์เห็นดังนั้นเลยบอกให้ป้าจันไปเอาจานมาอีกใบ





“ออกไปโรงบ่มตั้งแต่เช้ามืดน่ะ เดี๋ยวคงมา น้องหมอเมฆทานข้าวเช้าด้วยกันมั้ย” สิตางศุ์ยิ้มพร้อมกับตักข้าวให้เมฆาเสร็จสรรพโดยที่เมฆายังไม่ได้ตอบอะไรด้วยซ้ำ





“โหย ตักให้ขนาดนี้เมฆคงปฏิเสธไม่ได้แล้วล่ะ” เมฆาพูด ทำให้สิตางศุ์หัวเราะเล็กน้อย





“อะไรไอ้เมฆ มาทานข้าวบ้านคนอื่นแต่เช้าเลย” เสียงของรัชพลดังขึ้นข้างหลังก่อนที่ร่างแกร่งนั้นจะเดินมาแล้วเอาแขนรัดคอเมฆานั่น จนเมฆาร้องโวยวายไปทั่วบ้าน





“ไอ้พี่รัช มันเจ็บนะโว้ย เสื้อก็มีแต่เหงื่อ” เมฆาหันไปแว้ดโดยที่รัชพลยังไม่หยุดแกล้ง





“ก็มันน่ามั้ยล่ะ มาอ้อนอะไรสิตางศุ์แต่เช้าไอ้ป่วน” รัชพลหัวเราะร่วนเมื่อได้แกล้งเมฆา






“เลิกแกล้งน้องเถอะน่าพี่รัช มาทานข้าวเช้าดีกว่าครับ” สิตางศุ์ต้องเป็นคนสงบศึกนั้น แต่แอบเห็นหน้าเมฆาแดงๆแล้วก็แอบขำอยู่เล็กน้อย เลยโดนคุณหมอตัวเล็กค้อนให้หนึ่งทีทั้งรัชพลและสิตางศุ์





“ครับ เมียครับ แล้วเช้านี้มีอะไรกิน” รัชพลยอมปล่อยเมฆาก่อนจะเดินไปหอมแก้มสิตางศุ์หนึ่งฟอดใหญ่ จนสิตางศุ์หน้าแดงขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมฆาก็อยู่ด้วย






“มาทำอะไรอย่างนี้ น้องหมอเมฆก็อยู่ ตัวก็มีแต่เหงื่อ” สิตางศุ์เอ็ดไปหนึ่งยกก่อนจะฟาดเข้าที่ต้นแขนของรัชพลไม่แรงนักเป็นเชิงตำหนิ






“ไปสนใจอะไรมันไอ้เมฆ คิดซะว่ามันไม่มีตัวตนก็ยังได้เลย” รัชพลพูดก่อนจะหอมแก้มสิตางศุ์อีกรอบแล้วนั่งลงเพื่อทานข้าว






“โหย ทีเมื่อก่อนไม่เห็นพูดอย่างนี้เลย มีแฟนแล้วเป็นงี้เหรอไอ้พี่รัช เมื่อก่อนน้องเมฆอย่างนั้นอย่างนี้” เมฆาเบ้ปากใส่รัชพลแล้วลงมือทานข้าวโดยไม่รอเจ้าของบ้าน






ปกติเมฆาไม่ใช่คนเสียมารยาทอย่างนี้ แต่กับบ้านรักษ์นทีนั้นเขารู้สึกคุ้นชินจนทำกริยาแบบนี้โดยไม่กระดากอายไปเสียแล้ว รัชพลกับภุมรินก็ไม่เคยว่าอะไร






“พูดมากนะมึงน่ะ กินเข้าไปเลย จะได้เงียบๆ อย่าไปฟังมันนะสิตางศุ์ ไอ้เมฆมันก็ปากอย่างนี้แหละ” ประโยคหลังหันมาพูดกับสิตางศุ์ที่หัวเราะอยู่





“ทานข้าวกันเถอะครับ ว่าแต่น้องเมฆเถอะ จะไปไหนมั้ย ตรงท้ายไร่พี่รัชเค้าปลูกกล้วยเพิ่มด้วยนะ” สิตางศุ์ลงมือทานข้าวบ้างก่อนจะถามเมฆาที่นั่งโซ้ยแหลกโดยไม่เกรงใจเจ้าของบ้าน






“อื้อๆ ไอๆ” เมฆาตอบทั้งที่ข้าวยังเต็มไป






“กินก่อนค่อยพูดก็ได้ ไม่มีใครว่าหรอก” รัชพลเอ็ดเล็กน้อย






“เมฆกะจะมาอยู่กับพี่สิตางศุ์ทั้งวันเลยวันนี้ มีเรื่องอยากถามเยอะแยะเลย พี่สิตางศุ์พาเมฆไปไหนไปหมด” เมฆากลืนข้าวลงคอก่อนจะหันไปพูดกับสิตางศุ์อีกรอบ






“ดีเลย ท้ายไร่เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ เห็นพี่รัชบอกว่าเมฆาชอบ เดี๋ยวพี่พาไป”






“เยี่ยม” เมฆายกนิ้วขึ้นแล้วกินข้าวต่อ






“แหม ไอ้เมฆ เจอพี่สิตางศุ์แล้วลืมไอ้พี่รัชเลยนะ” รัชพลแอบเหน็บแนมนั่นสร้างเสียงหัวเราะให้สิตางศุ์อีกระรอก






“พี่รัชน่าจดจำตายแหละ”







แล้ววันนั้นเมฆาก็ตามติดสิตางศุ์แจ สิตางศุ์พาเมฆาไปที่ท้ายไร่ ตอนนี้มีสวนกล้วยที่รัชพลเพิ่งเอามาลงได้ไม่นาน และน้ำตกที่ถูกถางหญ้าออกทำให้ดูไม่รกหูรกตาเหมือนเมื่อก่อน มีชิงช้าเล็กๆสองอันห้อยลงมากับต้นไม้ใหญ่ด้วย






สิตางศุ์บอกว่าทำให้ลูกคนงานแถวนี้เล่น กว่าเมฆาจะกลับก็บ่ายแก่ๆได้ ได้ผลไม้กลับไปอีกถุงใหญ่จนเกือบจะหอบกลับไม่ไหว






สิตางศุ์ดูเหมือนจะชอบน้องหมอเมฆาเข้าแล้ว นอกจากหมอชาญแล้วก็มีแต่เมฆานี่แหละที่พอจะคุยแล้วทำให้หัวเราะได้ ทั้งสองคนเป็นคนกรุงเหมือนกับเขา เวลาคุยกันสิตางศุ์เลยรู้สึกเหมือนได้คุยกับคนบ้านเดียวกัน เมฆาเลยบอกว่าถ้าว่างๆจะมาหาบ่อยๆ สิตางศุ์เองก็บอกว่าถ้าได้เข้าตัวอำเภอก็จะแวะไปหาเมฆาที่โรงพยาบาลเหมือนกัน






เมฆาขับมอเตอร์ไซค์ออกมาจากไร่น้ำรินพร้อมกับของฝากที่ป้าจันยัดใส่ตะกร้าหน้ารถมาให้ แดดร้อนๆของบ่ายแก่ๆไม่ได้ร้อนมาก อาจจะเป็นเพราะวันนี้อากาศค่อนข้างจะดีด้วย ทำให้เมฆาอารมณ์ดีไปด้วย





“เฮ้ยๆ ไอ้เม้ง ระวัง!”






เอี๊ยด!






“เฮ้ย!”






เมฆาตะโกนลั่นก่อนจะหักเลี้ยวลดไปอีกทางเมื่อออกมาถึงหน้าไร่น้ำรินแล้วเจอมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งกำลังพุ่งมาด้วยความเร็วแล้วเบรกกะทันหัน เมฆาเกือบหน้าคะมำดีที่ประคองรถไว้ได้ แต่ก็ตกใจไม่น้อยเลยทีเดียว





“ขอโทษครับคุณ เป็นอะไรมากมั้ยครั้บ” ผู้ชายตัวดำคร้ามแดดและตัวหนากว่าเมฆามาเดินมาหาพร้อมทำหน้าตกใจ






“ไม่เป็นไรครับ พี่จะรีบไปไหนเนี่ย รถผมเกือบล้ม” เมฆาตั้งหลักได้ก็หันมาว่าคู่กรณีที่ยืนทำหน้าตกใจไม่แพ้กัน






“ขอโทษจริงๆครับ พอดีพวกผมรีบ น้องแตงไทยกำลังจะคลอด ว่าจะไปตามหมอ เลยรีบไปหน่อย” ชายคนนั้นละล่ำละลักพูดอย่างเร็ว






“ห๊ะ มีคนกำลังจะคลอดลูกเหรอครับ มีอะไรให้ผมช่วยมั้ย ผมเป็นหมอ” เมฆารีบบอก ด้วยจรรยาบรรณของแพทย์จบใหม่แล้ว การช่วยคนไข้เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด แม้ว่าไม่ได้อยู่ในเวลางานก็ตามที






“หมอเหรอครับ ดีเลยๆ ไร่อยู่ข้างๆไร่น้ำรินนี่เลย พ่อเลี้ยงกำลังรออยู่เลย” เหมือนชายคนนั้นดูจะดีใจไม่น้อยที่เมฆาบอกว่าตัวเองเป็นหมอ






“ถ้าอย่างนั้นนำทางผมไปเลยครับ” เมฆาบอก ชายคนนั้นพยักหน้าก่อนจะขับมอเตอร์ไซค์นำไป






เมฆาขับตามรถคันนั้นจนมาถึงหน้าทางเข้า ป้ายขนาดใหญ่ที่เขียนว่า ‘ไร่เพียงระพี’ ตั้งเด่นหราอยู่






มอเตอร์ไซค์สองคันขับเข้ามาในไร่เพียงระพีก่อนที่รถคันหน้าจะพาเมฆาเลี้ยวลดไปเรื่อยๆ จนทะลุมาถึงลานกว้างที่มีคอกวัว คอกม้ารวมไปถึงแพะและแกะจำนวนมากอีกด้วย






นั่นทำให้เมฆางงเล็กน้อย คนอะไรจะมาปวดท้องคลอดที่นี่ แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ คุณหมอตัวเล็กก็ยังขับตามไปเรื่อยๆ จนมาหยุดที่หน้าคอกวัวซึ่งมีคนงานพากันมุงอยู่






“หลีกทางหน่อยโว้ย หมอมาแล้วๆ” เสียงของเม้งตะโกนลั่น คนงานที่มุงอยู่เลยลีกทางให้





เมฆารีบเดินตามเพราะเป็นห่วงคนไข้ แต่เมื่อเดินเข้าไปก็ไม่เจอใคร มีแต่แม่วัวที่ท้องกำลังช่วยเลียลูกวัวตัวเล็กที่พยายามจะพยุงตัวเองลุก และมีใครซักคนกำลังยืนดูอยู่ไม่ห่าง






“หมอมาแล้วครับพ่อเลี้ยง” ชายผิวเข้มบอกคนที่กำลังคนที่ยืนดูแม่วัวอยู่ เมฆาเดาว่าคงเป็นเจ้านาย แต่เมฆาเริ่มคิดว่ามันแปลกๆ






เดี๋ยวนะ... น้องแตงไทยที่ว่านี่อย่าบอกว่าแม่วัวตัวนี้!






“ไม่มาพรุ่งนี้เลยล่ะไอ้สัสงอก กูทำคลอดเองแล้วเนี่ย” เสียงเข้มตะโกนด่า คนชื่องอกทำหน้าจ๋อยลง






“เดี๋ยวนะๆ ไอ้ที่บอกว่ามีคนกำลังจะคลอดนี่ อย่าบอกนะว่าแม่วัวตัวนี้” เมฆาที่ยืนงงอยู่นานถามขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่แม่วัวสีขาวตัวนั้น






“นี่แหละครับน้องแตงไทย ทำไมเหรอครับหมอ” งอกหันมาคุยกับเมฆาหลังจากโดนเจ้านายดุไป เมฆาเมื่อได้ยินดังนั้นก็ยกมือขึ้นตบหน้าผากตัวเองอย่างเหนื่อยใจ






“ผมเป็นหมอคนครับ ไม่ใช่สัตวแพทย์ ทำไมไม่บอกก่อนว่าที่จะให้ทำคลอดเป็นวัว ไม่ใช่คน” เมฆาทำละเหี่ยใจ จะบ้าตาย นี่มันอะไรกันเนี่ย






“อ้าว หมอคนเหรอครับ” งอกทำหน้างงๆ แต่ก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อโดนฝ่ามือพาดลงบนหัวดังเพี๊ยะ







“ไอ้สัส กูบอกให้ไปตามหมอธัน นี่มึงไปเอาหมออะไรมา มาก็ช้าจนกูทำคลอดเองแล้วเนี่ย ไอ้ห่านี่ใช้ไม่เคยจะได้เรื่อง ไปๆ รกหูรกตากู” เสียงด่านั้นดังไปทั่วพร้อมกับงอกที่โดนเตะไปหนึ่งที






คนงานอื่นๆพร้อมกับงอกและเม้งแยกย้ายกันไปทำงานโดยทิ้งให้เมฆายืนงงอยู่ตรงนั้นคนเดียว







“เฮ้ยๆ เดี๋ยว แล้วผมล่ะ” เมฆาโวยลั่น แต่บริเวณนั้นก็ไม่มีคนอยู่แล้ว ร่างเล็กจึงวิ่งเข้าไปยืนตัดหน้าคนที่งอกเรียกว่าพ่อเลี้ยง






อะไรกัน พาเขามาแล้วทิ้งไว้เฉยๆเนี่ยนะ ทางเข้ามาก็เลี้ยวลดยังกับเขาวงกต จะออกไปยังได้ล่ะ







“อะไรอีกวะ... เฮ้ย!” เพียงดินตะโกนลั่นเมื่อเจอผู้ชายร่างเล็กมายืนตรงหน้าและพบว่าคนคนนั้นคือคนที่เจอกันเมื่อวานนี้






“ไอ้...” เมฆาเมื่อเห็นหน้าพ่อเลี้ยงอะไรนี่ชัดๆก็ยกมือขึ้นชี้หน้าอย่างลืมตัว






“เหอะ” เพียงดินถอดเสื้อคลุมออกก่อนจะโยนไปพาดที่คอกวัวแล้วเดินมาใกล้เมฆาที่ยืนชี้หน้าเขาอยู่






“ว่าแล้ว ทำไมถึงยอมตามไอ้งอกมาง่ายๆ คนแถวนี้เค้ารู้กันทั้งนั้นว่าน้องแตงไทยเป็นวัว ที่แท้ก็หมอใหม่นี่เอง” เพียงดินยืนกอดอกแล้วมองเมฆาตั้งแต่หัวจรดเท้า นั่นทำให้เมฆาไม่พอใจอย่างมาก






“ถ้าฉันรู้ว่าไอ้น้องแตงไทยอะไรของนายเนี่ยเป็นวัวก็ไม่มาหรอกโว้ย เสียเวลา” เมฆาฮึดฮัดอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อโดนเพียงดินว่าอย่างนั้น






“เสียเวลาแล้วตามมาทำไม แต่เดี๋ยวนะ โรงพยาบาลมันอยู่ในตัวอำเภอไม่ใช่เหรอ แล้วหมอมาทำอะไรบนดอย หรือว่า... มาอ่อยคุณรัชอีกล่ะสิ” เพียงดินว่า






ปกติพวกหมออะไรอยู่ข้างล่างนู่น ไอ้หมอเพื่อนเขาเองก็ยังขึ้นมาบนนี้ไม่บ่อยเลย แล้วไอ้หมอใหม่นี่อยู่ๆจะมานี่ได้ไง ถ้าไม่มาอ่อยคุณรัช







เมื่อวานนี้เป็นวันที่เพียงดินเพิ่งกลับจากการไปคุยธุรกิจที่กรุงเทพฯ บังเอิญนั่งข้างๆไอ้หมอเตี้ยนี้กลับมา ทะเลาะกันบนเครื่องนิดหน่อย แล้วดันมาเจอกันตอนจะกลับด้วย เห็นไอ้หมอนี่กำลังอ่อยคุณรัชพล เจ้าของไร่ข้างๆทั้งๆที่แฟนเค้าก็ยืนอยู่ข้างๆแท้ๆ แล้ววันนี้ก็ยังลงทุนขึ้นมาถึงนี่อีก เขานับถือความพยายามจริงๆ






รู้ทั้งรู้ว่ารัชพลมีคนรักอยู่แล้ว ยังจะตื้อไม่เลิก เขาไม่ยอมแน่หากใครจะมาทำให้คุณรัชพลกับคุณสิตางศุ์ต้องทะเลาะกัน กว่าสองคนนั้นจะรักกันได้แทบตาย เขาเองยังเคยช่วยทั้งสองคนตอนไร่น้ำรินเกิดเรื่องอยู่เลย
   





   อยู่ๆไอ้หมอใหม่นี่จะมาสร้างความร้าวฉานให้ทั้งคู่ มันไม่ถูกต้อง!













***********************************************************************************





จ๊ะเอ๋! เรื่องใหม่มาแล้ว เรื่องที่สามและเรื่องสุดท้ายของนิยายชุดนี้ น้องเมฆและเพียงดินมาแล้วจ้า ตอนแรกมาก็ได้เรื่องกันแล้ว เรื่องนี้ค่อนข้างจะแฮปปี้ ดราม่าหนักๆอย่างสองเรื่องก่อนไม่น่าจะมี(นั่นเรียกว่าดราม่าหนักเหรอ) หมอเมฆตัวป่วนเจอเพียงดินแล้ว คิกๆ


เรื่องนี้ตัวละครเป็นเจ้าของไร่และมีฟาร์มอยู่ข้างในด้วย เราไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับฟาร์มหรือไร่มากเท่าไหร่ แต่ก็จะพยายามหาข้อมูลอย่างเต็มที่ รวมทั้งอาชีพหมอของหมอเมฆด้วยนะคะ เราไม่เองก็ไม่ค่อยแม่นแต่ก็จะพยายามศึกษาเช่นเดียวกัน ใครมีอะไรอยากเพิ่มเติมข้อมูลหรือติติงเนื้อเรื่องที่บางทีมันอาจจะแปลกๆไปสามารถบอกเราได้นะ เราเองก็อยากจะให้นิยายออกมาสมบูรณ์ที่สุด

เรื่องนี้ช่วงแรกๆอาจจะไม่ได้อัพบ่อยหรืออัพทุกวันเหมือนสองเรื่องแรกนะคะ

ใครยังไม่ได้อ่านสองเรื่องแรกสามารถไปอ่านได้นะคะ เรื่องภมรอ้อนตะวัน ของพี่ตะวันกับน้องริน เรื่องพระจันทร์ล้อนที ของรัชพลกับสิตางศุ์ สองเรื่องนี้จบแล้วค่ะ อยากอ่านตอนเจอกันครั้งแรกของเพียงดินกับเมฆาสามารถไปอ่านได้ที่ตอนพิเศษของเรื่องพระจันทร์ล้อนทีนะคะ สามเรื่องนี้จะต่อกันหมดเลย

เอาล่ะ บ่นมาเยอะละเนอะ ไปดีกว่า ขอบคุณคนอ่านคนเก่าๆที่ยังรอเรื่องของน้องเมฆนะคะ ตอนนี้มาแล้ว และยินดีต้อนรับคนอ่านหน้าใหม่ๆค่ะ ถ้าเผลอกดแวะเข้ามาในนิยายเรื่องนี้แล้วก็ขอฝากน้องเมฆด้วยนะคะ น้องอาจป่วนไปหน่อย แต่น้องก็น่ารัก

หากใครอยากติดตามการอัพเดตนิยายและข้อมูลข่าวสารของเราทั้งหมด สามารถเข้าไปกดไลค์แฟนเพจของเราได้ค่ะ จะแจ้งเรื่องอัพเดตนิยายและเรื่องหนังสือของเรา เพจอาจจะร้างหน่อยนะคะ แต่อัพตลอดหากเราอัพนิยายค่ะ คนเขียนเล่นเฟสไม่เก่ง(?) ฮ่าๆ ไม่รู้จะอัพอะไร ว่างๆแวะมาทักทายและพูดคุยได้นะคะ
นี่แฟนเพจเราเองค่ะ https://www.facebook.com/Speirmint28-213061652381782/



ไปจริงๆแล้ว ทำไมเราบ่นเยอะ





SPEIRMINT28.
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *29/04/16* [ตอนที่1] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 29-04-2016 22:18:48
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *29/04/16* [ตอนที่1] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 29-04-2016 22:19:39
ดูท่าพี่ดินก็ขี้มโนอยู่นะ ฮา
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *29/04/16* [ตอนที่1] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: BeautifulGirl ที่ 29-04-2016 22:46:21
โถ่ พี่ดินมโนไปไกลแล้วพี่ ตื่นค่ะ!!!
น้องเมฆน่ารักกกก
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *29/04/16* [ตอนที่1] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 29-04-2016 23:09:09
 :mc4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *29/04/16* [ตอนที่1] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: farfarneenee ที่ 30-04-2016 00:19:11
 :mc4: :mc4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *29/04/16* [ตอนที่1] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 30-04-2016 02:09:20
ขอตั้งฉายาให้คุณพระเอกของเรื่องหน่อยนะคะ #พี่ดินขี้มโน 55555+ แค่ตอนก็น่าสนุกแล้วรอตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *29/04/16* [ตอนที่1] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 30-04-2016 03:44:40
เรื่องสุดท้ายแล้ววว.  แต่ถ้าจะสนุกนะ แค่วันแรกก็ทะเลาะกันแระ. อิอิ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *29/04/16* [ตอนที่1] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: suikajang ที่ 30-04-2016 10:06:37
 :mc4: มาแล้วๆ รอตั้งนานแนะคู่นี้  :L2:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *02/05/16* [ตอนที่2] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 02-05-2016 20:35:53
บทที่ 2


“เสียเวลาแล้วตามมาทำไม แต่เดี๋ยวนะ โรงพยาบาลมันอยู่ในตัวอำเภอไม่ใช่เหรอ แล้วหมอมาทำอะไรบนดอย หรือว่า... มาอ่อยคุณรัชอีกล่ะสิ” คำพูดของคนที่ยืนกอดอกอยู่ตรงหน้าทำให้เมฆาเลือดขึ้นหน้า


คุณหมอตัวเล็กกำหมดแน่นก่อนจะซัดเข้าที่หน้าของเพียงดินเต็มๆ


“โอ้ย! อะไรวะเนี่ย!” เพียงดินที่ยังไม่ทันตั้งตัวก็เซแถดๆไปชนกับเสาแล้วกุมที่จมูกตัวเองแน่น


“สำหรับคำพูดสิ้นคิด ฟังนะไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัว ฉันบอกนายแล้วว่าฉันไม่ได้คิดกับพี่รัชอย่างนั้น ยังจะมาพูดจาหมาๆอีก”


พูดจบก็กระทืบเท้าเหยียบเข้าไปที่เท้าของเพียงดินแรงๆอีกทีแล้วเดินไปสตาร์ทมอเตอร์ไซค์ออกไปอย่างรวดเร็วโดยที่เพียงดินยังคงไม่ทันตั้งตัว


“เหี้ยอะไรวะเนี่ย” ร่างสูงกุมจมูกพร้อมกับยกเท้าที่โดนเหยียบอย่างจังขึ้นสะบัดเมื่อรับรู้ถึงความเจ็บ


ตัวเท่ามด แต่เป็นมดคันไฟ อย่าให้เจออีกนะ พ่อจะจัดให้หนักเลย



“มีเรื่องอะไรเหรอครับพ่อเลี้ยง” งอกที่ได้ยินเสียงร้องของเจ้านายก็วิ่งเข้ามาหาหน้าตาตื่น


เพียงดินเห็นหน้าเอ๋อๆของลูกน้องก็รู้สึกรำคาญตา ยิ่งเจ็บตัวอยู่ก็ยิ่งรำคาญเข้าไปอีก เลยตบหัวงอกแรงๆเพื่อระบายอารมณ์ไปหนึ่งที


“ไอ้งอก ไปส่งกูที่บ้าน สัตว์เอ้ย!” เพียงดินเดินหงุดหงิดไปที่รถกระบะของไร่เพียงระพีที่จอดอยู่ไม่ไกล


“อะไรของพ่อเลี้ยงอีกเนี่ย เจ็บตัวตลอดเลยกู” งอกลูบหัวตัวเองที่เพิ่งโดนตบก่อนจะเดินตามเพียงดินไป


รถของไร่เพียงระพีแล่นไปตามทางที่ทอดยาวไปสุดลูกหูลูกตา ตรงส่วนของฟาร์มโคนมและฟาร์มสัตว์นี้อยู่ส่วนในสุด มีหัวหน้าคนงานคอยดูแลและจัดการอยู่สองคน และตรงข้างหน้าเป็นไร่ผลไม้ ไร่เพียงระพีปลูกองุ่นเป็นส่วนใหญ่ และมีสตรอว์เบอร์รี่เยอะรองลงมา นอกนั้นก็เป็นผลไม้เมืองหนาวชนิดอื่นๆ


ไร่เพียงระพีเป็นไร่ขนาดใหญ่ที่กินพื้นที่เขาเกินครึ่งลูก ติดกับไร่น้ำรินของรัชพลและอีกด้านหนึ่งเป็นเป็นไร่และสวนของชาวบ้านคนอื่นๆ


สินค้าส่งออกหลักคือผลไม้และนมโคเป็นส่วนใหญ่ มีแปรรูปบ้าง ตอนนี้นมโคของไร่เพียงระพีเองก็กำลังจะแปรรูปเป็นนมอัดเม็ด นั่นคือสาเหตุที่ทำให้เพียงดินต้องเข้าไปคุยเรื่องนี้ถึงกรุงเทพฯและดันบังเอิญไปนั่งข้างๆเมฆาตอนขากลับ เลยทะเลาะกันนิดหน่อยเพราะเมฆาเสียงดังจนเขารำคาญแทบจะบ้า แล้วเมฆาก็ยังมีท่าทีสนใจรัชพลอีก


หึ... ปากก็บอกว่าไม่ได้คิดอะไร แต่การกระทำนี่สิ มันใช่ที่ไหน ไอ้หมอใหม่เอ้ย!


งอกพาเพียงดินมายังบ้านไม้สักทั้งหลังที่ตั้งอยู่กลางไร่ ชั้นสองมีระเบียงขนาดกว้างที่ยื่นออกไปรับลมข้างนอกไป ส่วนที่ระเบียงยื่นออกไปนั้นเป็นไหล่เขา เมื่อมองลงจะเห็นเป็นไร่องุ่นที่ทอดยาวออกไปไกล หน้าหนาวจะมีหมอกปกคลุมจนกลายเป็นทะเลหมอก เพียงดินชอบมานั่งคิดงานและจิบกาแฟยามเช้าบ่อยๆ


ไร่เพียงระพีเป็นไร่ที่คุณระพีพ่อของเพียงดินวางมือแล้ว คุณระพีชอบที่จะไปเที่ยวต่างประเทศบ่อยๆและทิ้งให้ลูกชายบริหารงานไร่เอง เพียงดินก็ยินดีรับหน้าที่นี้ต่อ แม้ช่วงแรกๆจะสะดุดในหลายๆจุดก็ตามที แต่เมื่อผ่านปีแรกไปทุกอย่างก็เริ่มลงตัว



ตอนนี้เพียงดินอายุยี่สิบเจ็ดแล้ว การเข้ามาบริหารงานในไร่ถือว่าค่อนข้างจะใหม่พอสมควร เขาต้องดูแลทั้งไร่ผลไม้ และฟาร์มเลี้ยงสัตว์นั่นทำให้เพียงดินมีเวลาพักน้อย ความจริงแล้วเขาสนใจแค่ส่วนที่เป็นไร่เท่านั้น เขาสนใจเรื่องไวน์จนไปเรียนเรื่องนี้มา เขาทำไวน์จนชนะงานเกษตรที่จังหวัดจัดแทบจะทุกปี และอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า งานนี้ก็จะวนมาอีกรอบ


“พ่อเลี้ยงครับ เลือด!” งอกชี้ไปที่จมูกของเพียงดินเมื่อเห็นว่ามีเลือดไหลออกมา


เพียงดินเอามืออกจากจมูกก็พบว่ามือของเขาเต็มไปด้วยเลือดสีแดง นั่นทำให้เขาตกใจไม่แพ้งอกเลยทีเดียว ไอ้หมอเมฆ!


“ยืนโง่ทำไม ไปหาอะไรที่ทำให้เลือดกูหยุดไหลสิวะ!” เพียงดินตะโกนบอก นั่นทำให้งอกวิ่งแจ้นเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว


เพียงดินเดินกระเผลกๆไปนั่งที่โต๊ะหินอ่อนหน้าบ้าน เขาถอดรองเท้าและถุงเท้าออกก็เจอนิ้วหัวแม่โป้งของเท้าบวมเป่ง เมื่อมองที่มือก็เจอเลือดจากจมูกที่โดนต่อยซึ่งมันไหลไม่หยุด


“ไอ้หมอเมฆนะไอ้หมอเมฆ เจอกันอีกทีโดนดีแน่” เพียงดินคาดโทษเมฆาอย่างเคียดแค้น เจอกันไม่กี่วันก็ทำเขาเจ็บตัวขนาดนี้แล้ว ฮึ่ย!











“เกิดมาเพิ่งเคยพบเคยเจอ คนอะไรปากหมาชิบหาย โว้ย! โมโหโว้ย!” เมฆาโยนกุญแจรถลงกับโต๊ะก่อนจะทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างอารมณ์เสีย


ไอ้เพียงดินปากหมา นี่ยังไม่เลิกคิดว่าเขาคิดไม่ซื่อกับพี่รัชอีกเหรอ แล้วยังมาหาว่าเขาอ่อยพี่รัชเนี่ยนะ มันน่าจะซัดปากไปอีกซักหมัดให้หายโมโห อย่างเมฆาคนนี้เนี่ยนะจะไปชอบไอ้พี่รัชเชิงชู้สาว แค่คิดก็ขนลุกแล้ว และอีกอย่างเขาเป็นผู้ชาย มันเอาสมองส่วนไหนคิดว่าเขาคะอยากจะเคลมไอ้พี่รัช


นี่ใคร นี่หมอเมฆาเสือร้ายนะเว้ย ฟันสาวมาทั่วกรุง ใครจะไปเอาหน้าโหดๆ ตัวถึกๆอย่างไอ้พี่รัชลง แค่คิดก็ขนลุกแล้ว



“เป็นอะไรเมฆ ทำหน้าบึ้งซะ” ภุมรินที่เพิ่งจะไปตรวจเช็คของจากตลาดเดินมาหาเพื่อนอย่างงงๆเมื่อเจอเมฆาทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ในบ้าน


“โมโหคน โมโหๆ” เมฆาพูดแค่นั้นก่อนจะเดินฟึดฟัดขึ้นไปชั้นบน ทิ้งให้ภุมรินยืนงงอยู่คนเดียว อะไรของมัน เมื่อเช้าตอนออกไปยังอารมณ์ดีอยู่เลย ทำไมกลับมายังกับไปกินรังแตนมาอย่างนั้น


“เย็นนี้พี่ตะวันจะพาไปเลี้ยงหมูกระทะนะเมฆ” ภุมรินตะโกนตามหลัง เมฆาตอบมาเพียงสั้นๆเท่านั้น



ภุมรินได้แต่เกาหัวตัวเองอย่างงงๆ อะไรของเมฆมันเนี่ย










เช้าวันใหม่เมฆาต้องเข้าโรงพยาบาลแต่เช้า แค่มาวันแรกพวกพยาบาลทั้งสาวเหลือน้อยเหลือมากก็กรี๊ดกร๊าดเมื่อมีหมอคนใหม่มาจากกรุงเทพฯ


เมฆารู้สึกอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูก เขาถูกต้อนรับอย่างดีจากทุกคนในโรงพยาบาล โดยมีงานเลี้ยงต้อนรับเป็นมื้อกลางวันที่ร้านส้มตำแถวโรงพยาบาล


งานวันแรกนั้นไม่มีอะไรมาก ความจริงแล้วโรงพยาบาลในต่างจังหวัด ยิ่งในอำเภอที่ความเจริญเข้าไม่ค่อยจะถึงมากแล้วนั้นคนไข้ไม่ค่อยเยอะเท่าในเมืองเท่าไหร่ นั่นทำให้งานวันแรกของเมฆาค่อนข้างจะเบาอยู่พอสมควร


“หมอเมฆรู้รึยังว่าวันพรุ่งนี้เรามีอบรมที่อำเภอ” ร่างโปร่งบางเดินเข้ามาหาเมฆาหลังจากเลิกงาน


หมอทศนั่นเอง หมอทศพรเป็นคุณหมอหนุ่มที่ทำงานที่นี่มาก่อนแล้วสองปี เป็นที่ชื่นชอบของสาวๆแถวนี้ไม่น้อยเลยทีเดียว แต่ไม่ยักมีแฟนกับเค้าซักที


หมอทศเป็นคนที่คุยกับเขาตลอดทั้งวัน พาไปดูทุกส่วนของโรงพยาบาล นั่นทำให้เมฆาค่อนข้างจะสนิทเล็กน้อย มาวันแรกก็ได้เพื่อนเยอะแล้ว ไม่ใช่เมฆาทำไม่ได้นะเนี่ย


บ้านหมอทศอยู่ในตัวอำเภอนี่แหละ เป็นคนในพื้นที่ ไปกลับก็มอเตอร์ไซค์ เมฆาเองก็แอบเอามอเตอร์ไซค์ของตะวันมาใช้จนกลายเป็นของเขาไปแล้ว


“อบรมอะไรเหรอครับหมอทศ” เมฆาถามอย่างงงๆ เขาไม่เห็นจะรู้เรื่องนี้เลย


“อบรมเรื่องสาธารณสุขในชุมชนน่ะ รวมทั้งพวกเกษตรกรด้วย ช่วงนี้โรคเยอะ ทางอำเภอเลยขอให้โรงพยาบาลจัดอบรม” หมอทศบอกรายละเอียด


“ดีเลยครับ ว่าแต่กี่โมงเหรอครับ” เมฆาพยักหน้ารับอย่างสนใจ


“พรุ่งนี้เจ็ดโมงเช้า น่าจะไปเจอกันที่อำเภอเลยน่ะครับ ผมรับผิดชอบโครงการนี้ เลยมาชวนหมอเมฆไปด้วย ไปเจอชาวบ้านจะได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ เผื่อต้องไปทำงานกับชุมชน”


โรงพยาบาลในชนบทค่อนข้างจะใกล้ชิดกับชุมชนพอสมควร หมอทศเองก็ชอบที่จะได้คุยกับชาวบ้านและรับรู้ปัญหาเรื่องสุขภาพ เขายังทำงานร่วมกับอนามัยของตำบลอีกด้วย


“โอเคครับ ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้เจอกันที่อำเภอ แล้วผมต้องเตรียมอะไรไปรึเปล่า” เมฆาถามอีกรอบ


“เตรียมเรื่องโรคฉี่หนูก็แล้วกันครับ ช่วงนี้ชาวบ้านป่วยเยอะเลย” ช่วงนี้เป็นช่วงทำนาของเกษตรกร ชาวบ้านป่วยเป็นโรคฉี่หนูค่อนข้างเยอะพอสมควรเนื่องจากต้องลงไปลุยโคลนอันเป็นแหล่งพาหะของโรคฉี่หนู


“ได้เลยครับ เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ผมจะรีบมาแต่เช้า ไปก่อนนะครับหมอทศ” เมฆายิ้มให้ทศพรหนึ่งทีก่อนจะสตาร์ทรถออกไป


เช้าวันต่อมาเมฆามาที่ว่าการอำเภอแต่เช้า อันเป็นสถานที่จัดอบรมของวันนี้ มีหมอสองคนนั้นก็คือเขาและหมอทศ และพยาบาลอีกสามสี่คนที่จะมาให้ความรู้เรื่องโรคและวิธีรักษาสุขอนามัยต่างๆ คนเข้าฟังก็เยอะพอสมควร มีทุกอาชีพในชุมชน นั่นทำให้เมฆารู้สึกปลื้มใจไม่น้อย การเจอชาวบ้านและการได้ทำงานกับชุมชนถือว่าเป็นเรื่องที่ดี เขารู้สึกชอบเลยทีเดียว


“สวัสดีครับหมอทศ คนมาเยอะเหมือนกันนะเนี่ย” ร่างสูงของชายคนหนึ่งที่อยู่ในชุดเครื่องแบบตำรวจเดินมาทักทายหมอทศระหว่างรอเวลาเริ่มบรรยาย



“อ้าว สวัสดีครับสารวัตรไกร ทำไมมาได้ล่ะครับ” หมอทศหันไปทักทายเมื่อรู้ว่าคนที่เข้ามาทักทายนั้นคือสารวัตรเกรียงไกร ตำรวจหนุ่มที่ประจำอยู่ที่สน.นี้


“เห็นที่โรงพักเค้าพูดว่าวันนี้มีอบรมน่ะครับ เลยแวะมาดูซักหน่อย” สารวัตรเกรียงไกรตอบแล้วยิ้มให้หมอทศพร


“อ้อ นี่หมอเมฆครับ เป็นหมอใหม่ เพิ่งจะมาเมื่อวานนี้เอง” หมอทศเหมือนจะลืมว่าไม่ได้ยืนอยู่คนเดียว เขาแนะนำเมฆาที่ยืนปั้นจิ้มปั่นเจ๋อให้สารวัตรเกรียงไกรได้รู้จักด้วย


“สวัสดีครับสารวัตร” เมฆายื่นมือไปทักทาย


“ยินดีที่ได้รู้จักครับหมอเมฆ” เกรียงไกรยิ้มทักทาย


“เอ... ถ้าจำไม่ผิดนี่ หมอเมฆเป็นน้องของตะวันใช่มั้ย” เกรียงไกรทำท่านึกคิด ตะวันเพื่อนสมัยเรียนของเขา เหมือนจะมีลูกพี่ลูกน้องชื่อเมฆ แล้วก็เรียนหมอด้วย


“ใช่ครับ ว่าแต่สารวัตรรู้ได้ไง” เมฆาทำท่างงๆ


“ตะวันเป็นเพื่อนสมัยเรียนของผมเองครับ ไม่คิดว่าหมอเมฆจะเรียนจบแล้ว เห็นตะวันมันบ่นให้ฟังบ่อยๆว่าหมอเมฆน่ะเรียนหนักแล้วชอบโทรมาบ่น” เกรียงไกรหัวเราะเบาๆ แต่เมฆากับทำหน้ามุ่ย


“ไอ้พี่ตะวันนิสัยไม่ดี นินทาน้องให้คนอื่นฟัง” คิดถึงหน้ามึนๆของพี่ชายเมฆาก็เริ่มจะโมโห อย่าให้ได้กลับบ้านนะไอ้พี่ตะวัน จะด่าให้ เอาเรื่องของน้องไปเล่าให้คนอื่นฟังได้ไง


“อย่าไปว่าตะวันมันเลย มันก็เล่าไปเรื่อยแหละครับ แต่เห็นตะวันพูดถึงหมอเมฆบ่อยๆ ไม่คิดว่าตัวจริงจะน่ารักขนาดนี้”


“ห๊ะ...” เมฆาหน้าเหวอเมื่อถูกชมจังๆแบบนี้ เกรียงไกรก็เอาแต่ยิ้มไม่หุบ เดี๋ยวๆ มันไม่ใช่ละ อะไรของสารวัตรเนี่ย จะบ้าเรอะ มาชมเขาว่าน่ารักเนี่ยนะ


“อย่าเพิ่งตกใจสิครับ ทำเอาซะผมพูดต่อไม่ถูกเลย” เกรียงไกรหุบยิ้มลงเมื่อเห็นว่าเมฆาทำหน้าแหยๆ ทำเอาเขาเสียหน้าไม่น้อย


“เอ่อ... แหะๆ” เมฆายิ้มแห้งๆไปให้ อะไรวะเนี่ย!


“ไอ้หมอ” เสียงเรียกตะโกนมาแต่ไกลพร้อมกับใครบางคนตรงเข้ามาหาหมอทศ


“อ้าวดิน ทำไมเพิ่งมา” หมอทศยิ้มกว้างเมื่อหันไปมองผู้มาใหม่ เมฆาและเกรียงไกรมองตาม และนั่นก็ทำให้เมฆาเลือดขึ้นหน้าอย่างไม่รู้ตัว


“พอดีที่ไร่มีเรื่องนิดหน่อยน่ะ สวัสดีครับสารวัตร ...สวัสดีครับหมอเมฆ” เพียงดินทักทายเกรียงไกร ก่อนจะหันมามองเมฆาที่ยืนหน้าบึ้งอยู่พร้อมกับกระตุกยิ้มเล็กน้อย


หึๆ ไอ้หมอเตี้ยตัวแสบ วันนี้เจอแน่ ต่อยเขาซะจมูกเกือบหัก
   

   “ผมไปเตรียมตัวบรรยายก่อนนะครับหมอทศ” เมฆาเสียมารยาทโดยการไม่ตอบเพียงดินก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้น


   หมอทศกับเกรียงไกรหันมามองหน้ากันอย่างงงๆ แต่ทั้งสองก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
   


   “เราก็ไปบ้างดีกว่าเนอะ ป่ะ ไอ้หมอ” เพียงดินรู้สึกเสียหน้าเล็กน้อยที่เมฆาทำแบบนั้นแต่ก็ปั้นยิ้มพร้อมกับกอดคอทศพรให้เข้าไปข้างใน โดยมีเกรียงไกรเดินตามหลัง


ทั้งสามคนเดินเข้ามาภายในหอประชุมขนาดกว้างของที่ว่าการอำเภอ เมฆายืนยิ้มแป้นอยู่ข้างหน้าเวทีแต่เมื่อเหลือบตามาเห็นเพียงดินก็หุบยิ้มฉับทันที


เมฆาเห็นหน้าเพียงดินแล้วอยากจะต่อยอีกซักรอบ ให้หมาที่อยู่ในปากหลุดออกมาซักตัวสองตัว แต่ด้วยสถานะของเขาในตอนนี้จึงต้องรักษาภาพลักษณ์เป็นอย่างดี


การอบรมครั้งนี้หมอทศบอกว่ารวมเกษตรกรด้วย แน่นอนว่าไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัวอย่างเพียงดินต้องมาอยู่แล้ว ทำไมนะ ทำไมเมฆาต้องมาเจอเพียงดินตลอดเวลาด้วย นั่นทำให้เขาไม่พอใจ มีอย่างทีไหน มาพูดจาว่าเขาไปอ่อยรัชพล มันน่าต่อยอีกซักทีสองที


เพียงดินยักคิ้วให้เมฆาก่อนจะนั่งลงข้างๆเกรียงไกร ทศพรเดินมาข้างหน้าเวทีแล้วยืนข้างๆเมฆา การบรรยายเกี่ยวกับสาธารณสุขในชุมชนเริ่มขึ้น หมอทศ เมฆาและพยาบาลสลับกันบรรยายโดยมีกิจกรรมให้ผู้ร่วมฟังบรรยายร่วมด้วย ใช้เวลาไม่นานการบรรยายครั้งนี้ก็จบลงด้วยดี


“หมอเมฆมายังไงเหรอครับ” เกรียงไกรถามเมฆาหลังจากที่ออกมาข้างนอกแล้ว โดยมีเพียงดินกับทศพรเดินตามมาห่างๆ


“พอดีเอามอเตอร์ไซค์มาน่ะครับสารวัตร” เมฆาตอบพร้อมกับหันมายิ้มให้เกรียงไกร


“ถามทำไมเหรอสารวัตรไกร จะไปส่งคุณหมอเค้าหรือไง” เพียงดินที่เดินตามมาพูดขึ้น เมฆาถอนหายใจก่อนจะเดินไปคร่อมมอเตอร์ไซค์ของตัวเอง เพราะไม่อยากจะอยู่คุยต่อกับเพียงดิน


“ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” เมฆาพูดแค่นั้นก่อนจะเตรียมสตาร์ทรถออก แต่เพียงดินก็เข้ามาจับแฮนด์รถไว้เสียก่อน


“อย่าเพิ่งไป เรื่องเมื่อวันก่อนยังไม่ได้เคลียร์เลยนะไอ้หมอเตี้ย” เพียงดินชี้หน้าเมฆา เขายังแค้นไม่หาย วันนั้นกว่าเลือดกำเดาจะหยุดไหลก็ตบหัวไอ้งอกไปหลายที ไหนจะรอยแผลเล็กตรงกลางสันจมูกเขาอีกล่ะ ซัดมาได้ซะเต็มแรง


“ทำไม จะเคลียร์อะไร จะต่อยคืนเหรอ มาสิ เห็นอย่างนี้ก็สู้นะโว้ย” เมฆาตั้งท่าเต็มที่ เพียงดินไม่พูดอะไรแต่กลับขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์ของเมฆาแทน


“ไอ้หมอ ฝากเอารถกูกลับด้วย เดี๋ยวไปเอาโรงบาล” เพียงดินโยนกุญแจรถให้ทศพรที่ยืนงงอยู่


“ขึ้นมาทำไมเนี่ย ลงไปเลยนะ” เมฆาหันไปด่าเพียงดินที่หน้ามึนขึ้นมานั่งรถคนอื่นอย่างหน้าตาย



“เอ่อ... ผมว่าค่อยคุยกันก่อนดีกว่านะครับ คุณสองคนดูท่าทางเหมือนจะมีเรื่องอะไรกันรึเปล่า” เกรียงไกรรีบพูดขึ้น


“สารวัตรอยู่ตรงนี้ก็ดี ถ้าจะแจ้งความทำร้ายร่างกายนี่แจ้งตรงนี้ได้เลยใช่มั้ยครับ” เพียงดินพูดขึ้น เมฆาต้องหันไปตวัดสายตาใส่อีกรอบ


“ดีเลยครับสารวัตร ถ้าจะแจ้งความหมิ่นประมาทก็ทำได้ตรงนี้เลยใช่มั้ยครับ” เมฆาไม่ยอมเช่นกัน เอาสิ ถ้าต้องขึ้นโรงขึ้นศาลก็ให้มันรู้ไป มาแค่สามวันก็มีเรื่องซะแล้ว


“อะไร ใครหมิ่นประมาทใคร ไหนพูดอีกทีซิ” เพียงดินขึ้นเสียง


“ยังจะมีหน้ามาพูดอีก โดนต่อยไปเมื่อวานไม่เข็ดรึไง ลงไปเลยนะ” เมฆาพยายามสะบัดตัวให้เพียงดินลงไปจากรถของตัวเอง แต่เพียงดินก็ยังคงนิ่ง


“ไม่ลง นายต้องขอโทษที่ทำจมูกฉันเกือบหักก่อน” เพียงดินขึ้นเสียง


“นายเองก็ต้องขอโทษที่พูดจาพล่อยๆๆแบบนั้นก็ฉันเหมือนกัน” เมฆาจ้องตาเขม็งอย่างโมโหสุดขีด


“ใจเย็นๆก่อนนะครับ” เกรียงไกรพยายามห้ามเมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ค่อยจะดีแล้ว คนแถวนั้นก็เริ่มจะหันมามองแล้วเหมือนกัน


“แล้วที่พูดไม่ถูกรึไงล่ะ ไอ้หมอเตี้ย คิดไม่ซื่อกับคุณรัชใช่มั้ยห๊า!”


“ก็บอกว่าไม่ได้คิดไงโว้ย!” เมฆาตวาดก่อนจะซัดศอกเข้าที่สีข้างของเพียงดินไปหนึ่งทีแล้วรีบสตาร์ทรถออก


“เฮ้ย!” เพียงดินที่ยังไม่ทันตั้งตัวก็ตะโกนลั่นแล้วรีบคว้าเอวของเมฆาไว้เพราะกลัวว่าจะตกไปหัวฟาดพื้นตายซะก่อน


กลายเป็นว่าเมฆาขับโดยมีเพียงดินเป็นคนซ้อนแล้วกอดเอวไว้แน่น 






*********************************************************************************



มีความมาต่อแล้วค่ะ  :katai5: มีคนรอมั้ย ไม่มี ฮ่าๆ ตอนนี้เราลองเปลี่ยนการจัดหน้านะคะ อ่านยากอ่านง่ายขึ้นหรือยังไงบอกได้นะ เราว่าในบรรดาสามเรื่องของเรา เรื่องนี้ตัวเอกรักกันยากสุด  :katai3: เราใกล้สอบเสร็จแล้วค่ะ แต่ว่ายังไม่ว่างอีกยาวเลย น่าจะช่วงกลางๆเดือน เราอาจจะมีเวลามากขึ้นและอัพถี่ขึ้นนะคะ อย่าเพิ่งหนีหายน้องเมฆไปไหนน๊า ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยค่ะ คู่นี้คงทะเลาะกันอีกนาน  :hao7:


หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *02/05/16* [ตอนที่2] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: suikajang ที่ 02-05-2016 22:14:14
ดุเดือดกันจัง แต่แบบนี้ละลูกดก 5555555

 :m20:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *02/05/16* [ตอนที่2] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 03-05-2016 00:45:48
อายุกับอาชีพไม่ค่อยจะสัมพันธ์กันเท่าไหร่นะคะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *02/05/16* [ตอนที่2] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 03-05-2016 17:57:18
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *02/05/16* [ตอนที่2] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Mynun ที่ 03-05-2016 20:14:55
อ่านแล้วฮาอ่ะ 5555 ชอบๆ :m20:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *02/05/16* [ตอนที่2] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 03-05-2016 22:17:07
ชอบๆๆๆ. อิอิ ต่างคนต่างแสบ 5555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *02/05/16* [ตอนที่2] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 03-05-2016 23:47:22
 :z13:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *02/05/16* [ตอนที่2] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 04-05-2016 00:38:01
ชอบบบบบบ  :-[
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *02/05/16* [ตอนที่2] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: pp_song ที่ 06-05-2016 01:13:16
 :z13:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *02/05/16* [ตอนที่2] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 06-05-2016 10:23:50
ดุเดือดกันจริงๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *02/05/16* [ตอนที่2] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 06-05-2016 15:02:10
วุ่นวายดีแท้ 55555 รอนะคะะะะะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *06/05/16* [ตอนที่3] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 06-05-2016 20:13:37
บทที่ 3
 





“เฮ้ย!”


เพียงดินที่ยังไม่ทันตั้งตัวก็ตะโกนลั่นแล้วรีบคว้าเอวของเมฆาไว้เพราะกลัวว่าจะตกไปหัวฟาดพื้นตายซะก่อน กลายเป็นว่าเมฆาขับโดยมีเพียงดินเป็นคนซ้อนแล้วกอดเอวไว้แน่น


“จะกอดทำไม ปล่อยนะโว้ย” เมฆาสะบัดตัวและพยายามประคองรถไม่ให้ล้ม

ตอนนี้มอเตอร์ไซค์คันเล็กออกมาแล่นอยู่ที่ถนนหน้าที่ว่าการอำเภอเรียบร้อย


“ก็เล่นพุ่งตัวออกมาแบบนี้ใครก็ตะใจสิวะ ขับให้มันช้าๆหน่อย อยากตายรึไง” เพียงดินตะโกนแข่งกับเสียงลมที่ตีหน้ามา


เมฆาจึงค่อยๆผ่อนความเร็วลงแล้วจอดอยู่ข้างถนนก่อนจะหันไปตวัดสายตาใส่เพียงดินที่ยังคงนั่งนิ่งไม่ยอมปล่อยมือจากเอวของเขา


“จอดแล้ว ลงไปเลย” เมฆาพูดนิ่งๆ เขาชักจะทนไม่ไหวกับไอ้พ่อเลี้ยงเพียงดินนี่แล้วนะ


“มาจอดอะไรตรงนี้ ไปโรงบาลไม่ใช่เหรอ ก็ไปดิ” เพียงดินทำหน้ามึนใส่


“จะไปก็หาทางไปเอง ลงไปได้แล้ว” เมฆาไล่อย่างไม่ใยดี


“ไม่ลง ถ้าลงแล้วจะกลับยังไงล่ะวะ”


“แล้วจะตามมาทำไมละโว้ย ไอ้นี่! ลง!”


“ไม่ลง!”


“ก็บอกว่าให้ลง!”


“ก็บอกว่าไม่ลงไง”


“ไอ้...” เมฆาชี้หน้าเตรียมจะด่า โอ้ย... อะไรไอ้พ่อเลี้ยงนี่มันจะหน้ามึนและกวนตีนเบอร์แรงขนาดนี้


ครืด


เสียงโทรศัพท์ที่เข้ามาทำให้เมฆาระงับการด่าไว้แค่นั้นก่อนจะกดรับอย่างอารมณ์เสีย เมื่อเปิดขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นรัชพลที่โทรมาหา เมฆาเลยกดรับแต่สายตายังกดดันให้เพียงดินลงไปจากรถอยู่


“ว่าไงพี่รัช” เมฆาพยายามทำเสียงให้เป็นปกติ


เพียงดินได้ยินว่าเป็นชื่อรัชพลก็ยื่นหน้ามามองใกล้เข้าไปอีกจนเมฆาต้องร่นหนี


“พาสิตางศุ์มาในเมืองเนี่ย มาหาที่โรงพยาบาลก็ไม่อยู่ พี่สิตางศุ์ของเราอยากเจอ อยู่ไหน” รัชพลบ่นมาตามสาย วันนี้เขากับสิตางศุ์เข้าเมืองเลยพาสิตางศุ์แวะมาหาเมฆาเสียหน่อย


หลังจากเมฆาเสนอหน้าไปสร้างความวุ่นวายในไร่วันนั้นก็ทำให้สิตางศุ์พูดถึงทั้งวันจนรัชพลเบื่อ พอวันนี้เข้าเมือง สิตางศุ์ที่น่ารักของเขาก็ทำขนมมาฝากไอ้เมฆอีกตะกร้าใหญ่


รัชพลเห็นแอบคิดว่าสองคนนี่มันจะอะไรขนาดนี้ ไม่ใช่สิตางศุ์ที่ระแวงเขากับเมฆาแล้ว เขานี่แหละจะระแวงสิตางศุ์กับเมฆาเสียมากกว่า


“พี่สิตางศุ์ก็มาเหรอ อยู่แถวๆอำเภออ่ะ รออยู่แถวนั้นก่อน จะกลับแล้วๆ” เมฆารีบบอก แอบดีใจเล็กน้อยที่สิตางศุ์อุตส่าห์มาหาถึงโรงพยาบาล


“คุณสิตางศุ์มาด้วยเหรอ” เพียงดินที่นั่งฟังอยู่ถามขึ้น


คุณสิตางศุ์มาด้วยอย่างนั้นเหรอ แล้วไอ้หมอเตี้ยนี่กำลังจะไปหาคุณรัช ไอ้หมอเมฆอะไรเนี่ยจะไปอ่อยคุณรัชต่อหน้าคุณสิตางศุ์อีกล่ะสิ ไม่ได้!


“นี่ เดี๋ยวนะ นายชอบพี่สิตางศุ์นี่นา ไอ้พ่อเลี้ยง” เมฆาหันมาชี้หน้าเพียงดินหลังจากวางสายจากรัชพลไปแล้ว


เขาลืมไปเลยว่าไอ้พ่อเลี้ยงนี่ก็ดูชอบสิตางศุ์ มันยิ้มกรุ้มกริ่มแถมทำตาเล็กตาน้อยให้สิตางศุ์อีก คิดจะแย่งแฟนไอ้พี่รัชเหรอ


“เฮ้ย! ไม่ได้ชอบโว้ย” เพียงดินรีบปฏิเสธพัลวัน ชอบอะไรเล่า อะไรของไอ้หมอเมฆ อยู่มากล่าวหาว่าเขาชอบคุณสิตางศุ์เนี่ยนะ จะบ้าหรือไง


“ไม่ต้องมาปฏิเสธเลยนะ วันนั้นที่สนามบินฉันเห็นนายส่งตาเล็กตาน้อยให้พี่สิตางศุ์อยู่ คนเค้ามีคนรักอยู่แล้วยังคิดจะไปรักไปชอบอีก” เมฆาชี้หน้าด่าเพียงดินอยู่ข้างถนน หนอย... ทำมาเป็นบอกว่าเขาอ่อยไอ้พี่รัช ที่ไหนได้คิดจะเคลมพี่สิตางศุ์สิไม่ว่า


“ว่าตัวเองรึเปล่าครับคุณหมอเมฆ บอกไว้เลยนะ ฉันไม่ได้เป็นตุ๊ดเป็นเกย์เหมือนนายที่จะได้ไปออเซาะคุณรัชแบบนั้น ขนลุกจะตายห่า” เพียงดินไม่พูดเปล่ายังทำท่าทางอีกด้วย


ความอดทนของเมฆาขาดผึงก่อนจะต่อยเพียงดินเข้าที่เบ้าตาจนคนตัวโตกว่ากระเด็นตกรถมอเตอร์ไซค์ไป


“ไอ้พ่อเลี้ยงปากหมา ฉันก็ไม่ได้ชอบผู้ชายโว้ย! นอนตายตรงนี้แหละ หาทางกลับเอาเองแล้วกัน”


เมฆาพูดอย่างโมโหก่อนจะบิดรถมอเตอร์ไซค์ออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว


เพียงดินกว่าพยุงตัวขึ้นยืนได้รถมอเตอร์ไซค์สีนำเงินที่มีเมฆาเป็นคนขับก็วิ่งไปไกลจะแทบไม่เห็นฝุ่น


“ไอ้เมฆ!” เพียงดินสบถเสียงดังก่อนจะยกมือขึ้นกุมที่เบ้าตาข้างซ้าย มันเจ็บๆตึงๆแทบจะลืมไม่ได้ ไหนจะเนื้อตัวที่คลุกฝุ่นอีก หลังก็เจ็บเพราะตกรถ


นี่มันเรื่องเหี้ยอะไรอีกวะเนี่ย!!


“ดิน!” เสียงเรียกชื่อของเพียงดินดังมาแต่ไกล พร้อมกับทศพรที่ขับรถของเพียงดินออกมา


“มาก็ดีไอ้หมอ ไปส่งฉันที่โรงบาลเลยนะ เดี๋ยวนี้ ตอนนี้!” เพียงดินเดินไปหาเพื่อนด้วยอารมณ์ที่ครุกรุ่น


“เดี๋ยวๆ ใจเย็นๆ มีอะไร ทำไมหน้าเป็นแบบนั้น เสื้อผ้าก็มีแต่ฝุ่น แล้วหมอเมฆล่ะ” ทศพรถาม




ก่อนหน้าที่จะออกมาเพียงดินกับเมฆาก็มีทีท่าว่าจะทะเลาะกัน ตอนนี้รู้ซึ้งเลย เมฆาคงทิ้งเพียงดินไว้ตรงนี้แน่ๆ ไหนจะสภาพเพื่อนของเขาที่ดูไม่ได้อีก


ทศพรรู้สึกเหนื่อยใจเล็กๆ ทำไมถึงไปทะเลาะกันใหญ่โตได้ หมอเมฆก็พึ่งมา เพียงดินเพื่อนของเขาก็ไม่เคยจะไปมีเรื่องกับใครเขา


“ก็ไอ้หมอเตี้ยนั่นน่ะสิ มันน่านัก ไปเลย รีบไปโรงบาลเดี๋ยวนี้เลย” เพียงดินเดือดดาล โมโหฟึดฟัดก่อนจะเดินไปที่รถ ทศพรเห็นอย่างนั้นเลยตามไปด้วย


“เดี๋ยวสิดิน รอก่อน” ตะโกนตามหลังเพื่อนไปก่อนจะรีบวิ่งตาม


รถสีขาวคันใหญ่ของเพียงดินพุ่งทะยานออกไป มุ่งตรงไปยังโรงพยาบาลประจำอำเภอที่อยู่ห่างออกไปราวๆหนึ่งกิโลเมตร


ด้วยความโมโหนั้นทำให้ทศพรต้องจับเข็มขัดนิรภัยแน่นเพราะกว่าว่าเพียงดินจะขับรถไปเสยเสาร์ไฟแถวนี้เสียก่อน อารมณ์แรงเลยขับรถเร็ว แล้วมันใช่เรื่องมั้ยที่ทศพรต้องมาเสี่ยงด้วยเนี่ย


“ใจเย็นๆก่อนสิดิน” ทศพรพยายามพูดให้เพียงดินใจเย็น แต่เหมือนว่าเพื่อนรักของเขาจะไม่ฟังอะไรเลย เดินลงรถมาอย่างหัวเสียแล้วเดินอาดๆเข้ามาในโรงพยาบาลโดยไม่สนสายตาของชาวบ้านที่มองอยู่


เพียงดินกับทศพรเดินทะลุเข้าออกมาข้างๆโรงพยาบาลที่เป็นลานกว้าง มีม้าหินอ่อนอยู่หลายตัว เห็นเมฆากำลังยิ้มกว้างให้รัชพลและสิตางศุ์อยู่ เพียงดินปรับสีหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปหาทั้งสามคนโดยมีทศพรตามมาด้วย


“สวัสดีครับคุณรัช คุณสิตางศุ์” เพียงดินทักทายก่อนจะถือวิสาสะเข้าไปนั่งด้วย


เมฆาตวัดสายตามองผู้มาใหม่ก่อนจะทำหน้าเบื่อหน่ายเพียงดิน ตามมาจนได้สินะไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัว


“อ้าวคุณดิน ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะครับ” สิตางศุ์ถามอย่างงงๆ


“พอดีที่อำเภอมีอบรมน่ะครับ เลยแวะมาหาไอ้ทศที่โรงพยาบาล” เพียงดินตอบคนตรงหน้า แล้วหันไปมองเมฆาที่นั่งกินขนมอย่างหน้าตาเฉย


“ไอ้เมฆ กินให้มันดีๆหน่อย เป็นถึงมดถึงหมอ” รัชพลยื่นผ้าไปเช็ดปากเมฆาอย่างแรงงจนเมฆาต้องละจากขนมของสิตางศุ์แล้วคว้าเอาผ้านั้นมาเสียก่อนที่รัชพลจะทำการฆาตกรรมเขา


“คุณรัช” สิตางศุ์หันไปมองคนรักด้วยสายตาที่ตำหนิ


“โอเคครับ แหม.... แตะไม่ได้เลยนะ” รัชพลทำเสียงตัดพ้อ


ตั้งแต่สนิทกับไอ้หมอเมฆ สิตางศุ์ที่น่ารักของเขาก็ดูเหมือนจะถีบหัวส่งรัชพลคนนี้แล้วเข้าข้างไอ้แสบนี่เสียจริง แตะนิดแตะหน่อยไม่ได้เลยน้องรักเขาเนี่ย วันก่อนก็ด่ารัชพลว่าแกล้งเมฆามากไปหรือเปล่า อย่างไอ้เมฆเนี่ยนะ เตะสุดกำลังมันยังไม่ทรุดเลย


“หึหึ” เมฆาหัวเราะอย่างพอใจแล้วยักคิ้วให้รัชพลไปหนึ่งที จนรัชพลทนไม่ไหวเลยคว้าเอาขนมของสิตางศุ์มายัดใส่ตะกร้า เมฆาถึงกับร้องโอดครวญ


“พี่จะกลับแล้ว มีงานต้องทำอีกเยอะ ไปละ” รัชพลพูดแค่นั้นก่อนจะดึงแขนสิตางศุ์ให้ลุกตาม


“เดี๋ยวๆ แล้วขนมเมฆล่ะไอ้พี่รัช” เมฆาโวยวายพร้อมกับเดินตาม


“อยากกินก็ทำเองโว้ย” รัชพลพูดแค่นั้นก่อนจะเดินหัวเราะลั่นออกไป เมฆาทำหน้ามู่จนสิตางศุ์บอกว่าวันหลังจะมาหาใหม่นั่นแหละถึงได้ยิ้มกว้างอีกครั้ง


“เหอะ!” เพียงดินทำเสียงดังเมื่อรัชพลกับสิตางศุ์กลับไปแล้ว เมฆาหุบยิ้มฉับก่อนจะหันมามองคนข้างๆ


“มีอะไร ที่ตามมานี่คงไม่พอใจสินะ จะเอาไงก็ว่ามา” เมฆากอดอกมองเพียงดินอย่างไม่สบอารมณ์


ปกติเขาไม่ใช่คนอารมณ์ร้อนที่จะได้มีเรื่องกับคนอื่นไปทั่ว แต่กับไอ้เพียงดินนี่เขาอยากจะมีเรื่องกับมันวันละหลายๆรอบเลยล่ะ


“ไหนบอกว่าไม่ได้เป็นตุ๊ดเป็นเกย์ แต่กับยิ้มให้คุณรัชซะขนาดนั้นทั้งๆที่แฟนเค้าก็นั่งหัวโด่อยู่” เพียงดินพูด


“สงสัยจะคุยภาษาคนไม่รู้เรื่อง ก็บอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับพี่รัชไงล่ะวะ ถึงคิด นายก็ไม่มีสิทธิ์มายุ่ง” เมฆาเสียงแข็งใส่ ไอ้นี่จะอะไรกับเขานักหนา เมฆาชักจะเริ่มรำคาญแล้ว


“นี่ๆ ใจเย็นกันสิ มาทะเลาะอะไรกันตรงนี้” ทศพรที่ยืนอยู่นานพูดขึ้น เขาต้องรีบสงบศึกก่อนที่เรื่องมันจะบานปลาย เพราะตอนนี้ทั้งเมฆาและเพียงดินก็ดูเหมือนจะอารมณ์ร้อนกันทั้งคู่


“ก็ดูเพื่อนหมอสิครับหมอทศ กล่าวหาคนอื่นแบบนี้มันใช่ซะที่ไหน” เมฆาว่า


“แล้วมันจริงมั้ยล่ะ!” เพียงดินยังเถียงสู้


“ดิน ฉันว่าแกนั่นแหละเริ่มไม่มีเหตุผลแล้ว อย่างที่หมอเมฆว่ามันก็ถูก อยู่ๆไปกล่าวหาเค้าได้ยังไง” ทศพรหันมาว่าเพื่อน เขาเองก็คิดว่าเพียงดินเริ่มไม่มีเหตุผล แล้วไปกล่าวหาเมฆาผิดๆอีก


“อ้าวไอ้ทศ” เพียงดินเบนสายตามาที่เพื่อนสนิทแทน


“ไม่ต้องพูดมาก กลับไร่ไปเลยไปพ่อเลี้ยง คนเค้าจะทำงานแล้ว ไม่ได้ว่างเหมือนเจ้าของไร่หรอกนะ” ทศพรออกปากไล่เพียงดินเองโดยที่เมฆาไม่ต้องทำอะไร


“แต่...”


“ไม่ต้องพูด กลับไปเลยไป หรือจะให้ไอ้งอกมาลากไป”


“เออๆ แม่ง” เพียงดินเดินหัวเสียออกไป ก่อนกลับยังแอบส่งสายตาอาฆาตมาให้เมฆาอีกรอบ


“ขอโทษแทนไอ้ดินมันด้วยนะครับ” ทศพรกล่าวขอโทษเพราะเกรงว่าเมฆาจะไม่พอใจเพียงดินไปกว่าเดิม


เพิ่งมาทำงานได้ไม่นานเพียงดินก็ตั้งแง่ใส่เมฆาเสียแล้ว ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรกันมาก่อน แต่การที่เพียงดินมากล่าวหาเมฆามันก็ไม่ถูก เรื่องนี้ทศพรมองว่าเพื่อนของเขาไม่มีเหตุผล


“ไม่เป็นไรครับหมอทศ ผมแค่รำคาญเท่านั้นเอง ไปทำงานกันดีกว่าครับ” เมฆาคลายสีหน้าลงก่อนจะยิ้มอ่อนๆให้ทศพร ความจริงเขารำคาญเพียงดินเสียมากกว่า ทางที่ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันจะดีที่สุด


สงสัยเมฆาต้องคุยเรื่องนี้จริงๆจังๆกับรัชพลและสิตางศุ์ซักที เขาเข้าใจว่าสิตางศุ์อาจจะกังวลเรื่องของเขากับไอ้พี่รัช แต่มันก็ไม่มีอะไรนอกเหนือจากคำว่าพี่น้อง


ถึงแม้ว่าท่าทีของสิตางศุ์ตอนนี้จะดูเหมือนไม่ได้คิดอะไร แต่เมฆาเองก็ต้องไปคุยเสียหน่อย เพื่อความเข้าใจที่ตรงกัน เกิดไอ้พ่อเลี้ยงเพียงดินนั่นไปปากมากพูดจาไร้สาระให้สิตางศุ์ฟังจะได้ไม่ต้องมาผิดใจกันทีหลังอีก


แต่เอาจริงๆนะ เมฆาคิดว่าเขามีดูเหมือนกับชอบไอ้พี่รัชตรงไหน

เฮ้อออออ~














*********************************************************************************





มาต่อแล้วจ้า หายไปหลายวันเลย สอบเสร็จแล้วค่ะ แต่มีงานอีกเยอะ เลยหายหัวไปอย่างนี้  :katai5: มาต่อแล้วเนอะ เมื่อตอนที่แล้วมีคนติงเรื่องอายุของเพียงดิน เราปรับให้เพียงดินแก่ขึ้นแล้วนะ  :z2: สามตอนแรกทำไมมันดูเอื่อยๆ เรื่อยๆ ตอนนี้เพียงดินทำไมดูเหมือนเด็กมีปัญหาและน้องเมฆของเราทำไมดูเป็นผู้ใหญ่ แอบสลับบทกันรึเปล่าคะ  :z13: วันนี้เราเพิ่มตอนเจอกันครั้งแรกของทั้งสองคนไว้ด้วยนะ ข้างบนเลยๆๆ  :mew1: กลัวว่าคนที่ไม่ได้อ่านเรื่องพระจันทร์ล้อนทีจะงงเอา ตอนต่อไปจะเริ่มเข้าเรื่องราวแล้ว กิกิ ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *06/05/16* [ตอนที่3] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: xirainx@gamil.com ที่ 06-05-2016 22:34:52
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *06/05/16* [ตอนที่3] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 06-05-2016 23:14:48
ตี(ฝีปาก)กันขนาดนี้ เมื่อไหร่จะรักจะชอบกันล่ะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *06/05/16* [ตอนที่3] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 07-05-2016 02:30:17
เมฆดูเด็กมากกกกกก แบบ เด็กแสบเลยหล่ะ 5555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *16/05/16* [ตอนที่4] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 16-05-2016 19:16:23
บทที่ 4


หนึ่งอาทิตย์มานี้เพียงดินหายไปจากชีวิตของเมฆาชนิดที่ว่าไม่เห็นแม้แต่เงา นั่นมันทำให้เมฆารู้สึกสบายใจที่สุด ที่จะได้ไม่ต้องมานั่งเถียงกับเพียงดินในเรื่องไร้สาระอีก เขาว่าชาตินี้เขากับเพียงดินคงจะญาติดีกันยากเสียแล้ว


แต่ก็นะ คงไม่ค่อยได้เจอกันในชีวิตประจำวันหรอก เมฆาก็อยู่แต่ในตัวเมือง ขึ้นไปไร่น้ำรินบ้างแค่อาทิตย์ละครั้ง เพียงดินเองก็คงไม่ลงมาข้างล่างบ่อยๆ นั่นถือว่าเป็นเรื่องดีแล้ว ต่างคนต่างอยู่ดีที่สุด อย่ามาระรานกันอีกเลย ว่างๆเมฆาจะกรวดน้ำไปให้


เมื่อพูดถึงเรื่องการงานของเมฆา มันเริ่มจะเข้าที่มากขึ้น ผ่านมาอาทิตย์กว่า เมฆาเริ่มจะโอเคกับงานและรู้สึกแฮปปี้ เพื่อนร่วมงานก็ดี บรรยากาศการทำงานเลยดีไปด้วย เขาเริ่มจะคุ้นชินกับที่นี่และเริ่มปรับตัวได้ และรู้จักคนในโรงพยาบาลมากขึ้น รวมไปถึงสนิทกับหมอทศและพี่ๆพยาบาลคนอื่นๆขึ้นมาก ดูเหมือนว่าชีวิตช่วงนี้มันจะดีไปเสียหมด


“หมอเมฆ เสาร์นี้มาออกพื้นที่นะคะ” พยาบาลสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับแฟ้มเอกสาร เมฆาเงยหน้าขึ้นมามอง ช่วงนี้เป็นเวลาพักของเขา เลยพอจะมีเวลาว่างเล็กน้อย


“ออกพื้นที่เหรอครับ ที่ไหนครับพี่แพร”


เรื่องออกพื้นที่นั้นหมอทศเคยบอกไว้ว่าอาจจะบ่อยหน่อย เพราะอำเภอนี้ค่อยข้างจะมีหมู่บ้านบนเขาค่อนข้างเยอะ เพราะฉะนั้นการออกพื้นที่ให้คำปรึกษาและรักษาชาวบ้านนั้นอาจจะบ่อยกว่าพื้นที่อื่นๆ ชาวชนเผ่าที่อยู่บนเขานานๆทีถึงจะลงมาข้างล่างเพื่อมาหาหมอ อาจเป็นเพราะทางลำบากเป็นส่วนหนึ่ง จึงจำเป็นที่หมอในโรงพยาบาลจะต้องเข้าไปให้คำแนะนำเพื่อที่ว่าจะได้รู้เรื่องการรักษาพยาบาลเบื้องต้นไว้


“หมู่บ้านผาตะวันจ้ะ เข้าทางไร่น้ำรินกับไร่เพียงระพี ไปไกลหน่อยนะ พี่มาบอกให้หมอเมฆเตรียมตัวไว้น่ะ คงจะอีกสองสามวัน” แพรบอกรายละเอียดอีกรอบ เมฆาพยักหน้ารับอย่างเข้าใจนั่นทำให้พยาบาลสาวสวยถึงกับยิ้มละลายก่อนจะแอบหยิกแก้มเมฆาไปหนึ่งทีแล้วเดินออกไป


เมฆาลูบแก้มตัวเองเบาๆ เขาชักชินเสียแล้วที่โดนแอบหยิกแก้มจับแก้มบ่อยๆจากสาวๆในโรงพบยาบาล ก็พี่ๆบอกว่าแก้มเมฆาน่าหยิกเสียนี่กระไร


พูดถึงเรื่องออกพื้นที่ หมู่บ้านผาตะวัน ทางเข้าอยู่ไร่น้ำรินเหรอ เรื่องนี้ถามภุมรินคงจะรู้เรื่องหน่อยเพราะภุมรินก็เกิดและโตมาที่ไร่น้ำริน อาจจะพอรู้เรื่องบ้าง เมฆาไม่กลัวหรอกเรื่องขึ้นเขาลงห้วย เขาว่ามันเป็นเรื่องปกติที่หมอในชนบทจะต้องเจอ มองอีกแง่มันก็น่าสนุกดีออก


เมื่อถึงเวลาเลิกงานเมฆาก็กลับบ้านตามปกติ วันนี้เขาไม่ได้อยู่เวรเลยกลับเร็วหน่อย กลับมาถึงบ้านก็เจอตะวันกับภุมรินหน้าเคร่งกับงานอยู่ เห็นว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับสินค้าที่ต้องส่งออกไปนอกประเทศ อันนี้เมฆาก็ไม่อยากจะยุ่งเสียเท่าไหร่ เพราะเขาเองก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไรมาก แต่เห็นตะวันกับภุมรินเครียดก็อดจะเครียดตามไม่ได้


“มีเรื่องอะไรรึเปล่า ทำหน้าเครียดกันเชียว” เมฆาเอ่ยถามพร้อมกับนั่งลงข้างๆภุมริน


“พอดีงานมีปัญหานิดหน่อยน่ะ เออนี่ไอ้เมฆ พรุ่งนี้พี่กับรินต้องบินด่วนนะ อยู่บ้านคนเดียวได้มั้ย” ตะวันหันมาพูดกับน้องชาย เมฆาทำหน้ายุ่ง


“อีกแล้วเหรอพี่ตะวัน” บินด่วนอะไรนักหนา คราวก่อนก็บินด่วนจนไม่ได้มารับเขาต้องส่งรัชพลมาแทน คราวนี้ก็บินอีกละ ถ้าจำไม่ผิดตะวันกับภุมรินเพิ่งกลับมาได้ไม่นานเองนี่


“มันมีเรื่องด่วนน่ะเมฆ ทางโน้นเขาบอกสินค้าเรามีปัญหา เลยต้องรีบไปเจรจา” ภุมรินอธิบายแทนตะวัน เขาก็เครียดไม่แพ้ตะวันเหมือนกัน สินค้าของประสิทธานนท์ไม่เคยมีปัญหามาก่อน เรื่องนี้ทำให้ภุมรินและตะวันต้องไปจัดการเอง


“เอาน่า แกอยู่คนเดียวไปก่อน ข้างนอกไอ้เก่งมันก็นอนเฝ้าตลาดอยู่ มีอะไรก็ตะโกนบอกมันแล้วกัน” ตะวันบอก เมฆาได้แต่ถอนหายใจ


“เออๆ อยู่ได้น่า เมฆโตแล้วนะ” เมฆารับคำอย่างปลงๆ อยู่บ้านหลังใหญ่คนเดียวมันก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย อีกอย่างตอนกลางวันเมฆาก็ไม่ได้อยู่บ้านอยู่แล้ว แต่คงเหงาหน่อย เพราะภุมรินไม่อยู่ไม่มีใครคุยด้วยเลยซักคน


“คราวนี้คงไปนานหน่อยนะเมฆ อยู่คนเดียวได้แน่นะ หรือแกจะไปนอนบ้านพี่รัชดี” ภุมรินเสนอความเห็น ช่วงนี้เห็นรัชพลบ่นๆว่าสิตางศุ์ติดเมฆายังกับอะไรดี ให้เมฆาไปนอนที่ไร่น้ำรินก็น่าจะดี เขาเองก็ไปนาน สิตางศุ์จะได้มีเพื่อนคุยด้วย รัชพลก็ทำแต่งาน ให้เมฆาไปอยู่ด้วยอาจจะช่วยคลายเหงาได้บ้าง


“ไม่ต้องหรอก รบกวนพี่รัชเปล่าๆ อยู่นี่แหละ อะไรกันสองคนนี้ ชอบทำเหมือนเมฆเป็นเด็กงั้นแหละ บอกว่าอยู่ได้ก็อยู่ได้สิ” เมฆาว่า เขาเป็นผู้ชายและอายุก็มากพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้ว กับอิแค่อยู่บ้านคนเดียวนี่มันจะลำบากอะไรนักหนา ไปอยู่บ้านคนอื่นก็รบกวนเปล่าๆ อีกอย่างไร่น้ำรินก็ไกลจากโรงพยาบาลจะตายไป


“งั้นก็ตามใจ มีอะไรก็บอกไอ้เก่งแล้วกัน หรือโทรหาไอ้รัชก็ได้” ตะวันกำชับ เมฆาพยักหน้ารับอย่างจำใจ มองอีกแง่มันก็ดี ไอ้พี่ตะวันไม่อยู่ เขาจะได้ไม่ต้องโดนด่าโดนว่าเรื่องนู้นเรื่องนี้ หึๆ อยู่บ้านคนเดียวก็สนุกไปอีกแบบ


และเช้ามืดวันนั้นตะวันกับภุมรินก็ออกจากบ้านไปโดยมีเด็กในตลาดเป็นคนขับรถไปส่ง เมฆาตื่นมาก็ไม่เจอใครแล้ว คุณหมอตัวเล็กรีบอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะไปทำงานแต่เช้าเหมือนเคย


เอาเข้าจริงๆ เมฆาคิดว่าการมาอยู่ที่นี่ถือเป็นเรื่องโชคดีอย่างหนึ่งเพราะมีทั้งตะวัน ภุมรินและรัชพล ล่าสุดก็มีสิตางศุ์เข้ามาเป็นส่วนหนึ่ง แต่ทุกคนก็ต้องมีหน้าที่รับผิดชอบของตัวเอง เพราะทุกคนก็โตๆกันแล้ว จะมาเที่ยวเล่นเหมือนตอนเด็กๆกับเขาไม่ได้อีกแล้ว



เมฆาเองก็มีหน้าที่การงานที่ต้องทำ แต่ทำไมเขารู้สึกเบื่อชีวิต ก็มีแต่งานนี่แหละที่ทำให้เมฆาเลิกฟุ้งซ่านได้ และตระหนักว่าเขาก็โตแล้ว และเขาต้องทำตัวเป็นผู้ใหญ่ เหมือนภุมริน ที่แม้จะอายุเท่ากัน แต่ภุมรินกับเต็มที่กับงานและดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเขาอีก


“อ้าว หมอเมฆมาแล้วเหรอคะ พี่มาแจ้งเรื่องออกพื้นที่ค่ะ มะรืนนี้นะคะ เดี๋ยวจะมีเรียกประชุมอีกทีค่ะ” เมื่อมาถึงแพรก็เข้ามาแจ้งเกี่ยวกับงานที่จะต้องพากันออกพื้นที่วันมะรืนนี้


เมฆารับคำก่อนจะเข้าทำงานตามปกติ วันนี้คนเยอะกว่าทุกวันเพราะอะไรเมฆาก็ไม่สามารถรู้ได้ ชาวบ้านที่นี่น่ารักกันทุกคน ให้ความร่วมมือในการรักษาค่อนข้างดี อาจจะมีภาษาท้องถิ่นที่เมฆาฟังไม่เข้าใจบ้าง แต่พี่พยาบาลก็จะคอยแปลให้เสมอ นั่นทำให้เกิดเสียงหัวเราะเมื่อคุณหมอหนุ่มทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเมื่อฟังภาษาเหนือไม่ออก


วันนี้เมฆากลับบ้านดึกกว่าทุกครั้ง พอถึงบ้านก็รีบอาบน้ำแล้วเข้านอนเพราะร่างกายล้ามาก เมฆากำลังจะเคลิ้มหลับก็ได้ยินเสียงกุกกักที่ดังมากจากชั้นล่าง นั่นทำให้ประสาทในตัวตื่นขึ้นมา


เสียงนั้นยังคงดังขึ้นเรื่อยๆ จนเมฆาต้องตื่นเต็มตา แว้บแรกที่เขาคิดคือขโมย คิดได้ดังนั้นร่างเล็กก็ลุกจากเตียงอย่างเบาที่สุด ค่อยๆย่องลงไปชั้นล่างของบ้านก็ต้องเจอกับเงาตะคุ่มๆที่กำลังทำอะไรซักอย่างอยู่กับประตูบ้าน ประตูบ้านของตะวันนั้นเป็นกระจกที่มีลายไม้พาดเฉียงไปมา เพราะฉะนั้นมันพอจะดูออกว่าเงาตรงนั้นเป็นคนไม่ใช่สัตว์แต่อย่างใด


นี่ขโมยเข้าบ้านวันที่ตะวันไม่อยู่เหรอเนี่ย!


อะไรจะซวยขนาดนี้ เมฆาคิด แล้วไอ้ขโมยเนี่ยมันเข้ามาถึงตัวบ้านได้ยังไง ก่อนอื่นต้องผ่านตลาดก่อนไม่ใช่เหรอ แล้วคนของตะวันที่นอนเฝ้าตลาดอยู่หายไปไหนกันหมด


เมฆาพยายามหายใจเข้าลึกๆก่อนจะคิดสู่ อยู่คนเดียวก็ต้องสู้ ไอ้พี่ตะวันไม่อยู่แต่ยังไงเขาก็ต้องจับคนร้ายให้ได้ เมฆารีบย่องเบาลงไปชั้นล่างและมองสิ่งที่พอจะเป็นอาวุธได้ สายตาก็ไปกระทบกับกระทะที่สะท้อนเสียงไปในห้องครัว เห็นดังนั้นร่างเล็กก็รีบพุ่งไปคว้าเอามาจับไว้แน่น


เมฆาเดินเข้าไปใกล้ประตู ที่เหมือนว่าตอนนี้ไอ้คนร้ายมันจะสะเดาะกุญแจได้แล้ว และกำลังจะเข้ามาในบ้าน เท่านั้นแหละคุณหมอตัวเล็กก็ฟาดไม่ยังมือ


โป้ง!


“โอ้ย!” เสียงของหัวขโมยดังลั่นก่อนที่เมฆาจะรัวฟาดอีกรอบ



“ริอาจจะเป็นขโมยนะมึง ทำไมไม่คิดจะทำมาหากินเองบ้าง เงินทองคนอื่นเค้าก็หามาลำบาก!” เมฆาตะโกนลั่นก่อนจะรัวฟาดไม่ยั้งอีกครั้ง


“โอ้ย! พอก่อนๆ โอ้ย มันเจ็บนะเว้ย!” ร่างนั้นหลบพัลวันก่อนจะคว้าเอามือที่ฟาดเขาไม่เลี้ยงไว้ได้ เมฆาดิ้นสุดแรงแต่ก็ถูกไอ้หัวขโมยมันรวบเข้าไปกอดอย่างง่ายดายเพราะตัวเล็กกว่ามาก


แต่ถึงจะเล็กก็เล็กมดคันไฟ เมฆาเหยียบเท้าหัวขโมยไปหนึ่งทีและเตะผ่าหมากไปหนึ่งรอบ จนคนตัวโตกว่าปล่อยเขาเป็นอิสระ เท่านั้นแหละคุณหมอตัวเล็กก็หันไปใช้กระทะฟาดหนักๆอีกหลายที


พรึบ!


แสงไฟในบ้านเปิดจ้าขึ้นมาพร้อมกับเก่งและคนงานในตลาดอีกสองสามคนที่เดินเข้ามาในบ้าน ไอ้หัวขโมยพยายามจะยันตัวเองลุกขึ้นพร้อมกับทำเสียงโอดโอยแต่เมฆาใช้กระทะดันหัวไว้ก่อน


“มีขโมยเข้าบ้านน่ะสิ ดูยังไงถึงได้ปล่อยให้มันเข้ามาในบ้านได้ พี่ตะวันกลับมานะจะบอกให้ตัดเงินเดือนให้หมด” เมฆาพูดอย่างโมโห ใช้ได้ที่ไหน ปล่อยให้ขโมยเข้ามาในบ้านอย่างนี้


“ขโมยเหรอครับ” เก่งถามอย่างตกใจ


“ไม่ใช่ขโมยโว้ย!” เสียโวยวายดังมาจากคนที่ถูกกระทะฟาดไม่ยั้ง เมฆาตั้งท่าจะฟาดซ้ำอีกรอบแต่ก็ต้องชะงักมือค้างกลางอากาศเมื่อพบว่าคนที่ตัวเองละเลงไปเมื่อครู่คือคนที่ห่างหายไปจากชีวิตนานกว่าสัปดาห์


“ไอ้เพียงดิน” เมฆาตาโตเมื่อเห็นหน้าชัดๆ เพียงดินจริงๆด้วย ไอ้เพียงดินปากหมาที่ไม่มาวุ่นวายกับเขาแล้ว ทำไมวันนี้ เวลานี้ถึงได้มาอยู่ที่นี่ได้


“ก็ใช่น่ะสิวะ แม่งฟาดมาได้” เพียงดินลูบแขนตัวเองที่มีแต่รอยแดง ก่อนจะแตะๆที่หน้าผากก็พบว่ามีเลือดไหลออกมาไม่น้อยเลยทีเดียว คนตัวโตซี๊ดปากอย่างโมโหก่อนจะพุ่งเข้าไปหาเมฆา เมฆาร่นหนีพร้อมกับยื่นกระทะเป็นเชิงเตรียมรบพร้อมสู้


“ใครจะไปรู้ละ บุกเข้าบ้านคนอื่นเค้าดึกๆดื่นๆ ใครก็ต้องคิดว่าเป็นขโมยน่ะสิ” เมฆาพูดมือก็ยังจับกระทะไว้แน่น


“ก็ฟังคนอื่นพูดก่อนสิวะ บอกว่าอย่าฟาดๆ” เพียงดินที่โมโหสุดขีดโวยลั่น


“ผมว่าใจเย็นๆกันก่อนนะครับ คุณเมฆวางกระทะลงก่อนนะ พ่อเลี้ยงครับเราเข้าไปคุยกันข้างในดีกว่าเนอะ” เก่งรีบสงบศึกก่อนจะพาเพียงดินเข้าไปในบ้าน เมฆาเดินฟึดฟัดตามไป มือก็ยังไม่วางกระทะอย่างที่เก่งบอก


“เลือดไหลเลยกู เป็นหมอไม่ใช่รึไง มานี่เลย มาจัดการผลงานตัวเองเลย” เพียงดินตวัดสายตามองเมฆาพร้อมกับชี้ไปที่หัวตัวเอง เมฆาเพิ่งสังเกตเห็นชัดๆว่าเลือดเพียงดินไหลออกมามากทีเดียว


“หาเรื่องใส่ตัวชัดๆ” เมฆาถอนหายใจหนักๆก่อนจะวางกระทะลงแล้วเดินไปหากระเป๋ายาของตัวเอง แล้วมันนั่งข้างๆเพียงดินที่ทำหน้าเหมือนจะฆ่าเขาได้ทุกเมื่อ


“พอดีพ่อเลี้ยงเค้าเอาของมาไว้น่ะครับ คุยกับคุณตะวันไว้แล้ว  คุณตะวันบอกว่าอยากได้องุ่นเพิ่ม แค่ไร่คุณรัชมันไม่พอเลยไปขอซื้อที่ไร่พ่อเลี้ยงดิน วันนี้พ่อเลี้ยงเพิ่งขึ้นมาจากกรุงเทพฯก็เลยเอามาให้เลย พอดีต้องการเอกสารเอาไว้จดรายการน่ะครับ คุณตะวันเอาไว้ในบ้าน ผมมัวแต่เช็คของเลยให้กุญแจพ่อเลี้ยงเข้ามาเอาเอง” เก่งอธิบาย มองเพียงดินกับเมฆาด้วยใบหน้าสำนึกผิด


“ได้ยินรึยัง คราวหลังก็ถามก่อน คนเค้ามาดี ไม่ได้มาร้าย” เพียงดินได้ทีก็ว่าเมฆาใหญ่ เมฆาได้แต่ค้อน เถียงไม่ออกเพราะเขาเองก็ฟาดไม่ยั้งอย่างที่เพียงดินว่านั่นแหละ


“คราวหลังก็มาเองสิ หรือให้คนอื่นมาก็ได้ คนงานมันมีตั้งกี่คน จะให้คนนอกเข้ามาง่ายๆได้ยังไง” เมฆาหันไปด่าเก่งเพื่อกลบเกลื่อน


“ยังมีหน้าไปว่าคนอื่นอีก ไอ้เก่งไปได้แล้วไป ไปหาเองแล้วกันใบจดรายการน่ะ กูไม่มีอารมณ์จะทำอะไรแล้ว” เพียงดินสั่งเก่งที่ทำหน้าหงอ


“ครับพ่อเลี้ยง” เก่งรับคำก่อนจะไปทำตามที่เพียงดินบอกแล้วออกไปทำงานตามปกติ ทิ้งเมฆาทำหน้ายักษ์อยู่กับเพียงดินสองคน


“นี่ก็นั่งนิ่งอยู่ได้ ทำแผลสิทำแผล รอให้เลือดไหลหมดตัวก่อนรึไง” เพียงดินตวาดคนตัวเล็กที่นั่งข้างๆ


“ดี เอาเลือดหัวออกซะบ้าง ออกเยอะๆยิ่งดี” ปากก็ด่าไป แต่มือกำลังสาละวนกับการหานู่นหานี่มาทำแผล นี่ถ้าไม่ติดว่าตัวเองเป็นหมอและมีจรรยาบรรณแพทย์พอ พ่อจะปล่อยให้ตาตรงนี้แหละ


“นี่คือคำพูดของหมอเหรอ นี่ไอ้เมฆ ใช่ว่าเรื่องที่ผ่านๆมาฉันจะลืมนะ ไหนจะเรื่องวันนี้อีก ถ้าฉันแจ้งจับนายเรื่องข้อหาทำร้ายร่างกายป่านนี้ติดคุกหัวโตไปแล้ว” เพียงดินชี้หน้าเมฆา


“ก็เอาสิ ฉันจะฟ้องกลับให้ดู คิดว่าจะยอมง่ายๆรึไง” เมฆาเถียงพร้อมกับจิ้มสำลีลงบนแผลของเพียงดินอย่างแรง


“โอ้ย! เบาๆ มันเจ็บนะเว้ย ไอ้เด็กนี่” เพียงดินร้องลั่น เมฆายิ้มอย่างสะใจก่อนจะกดสำลีลงบนแผลอีกรอบ


“ดี เจ็บมากๆจะได้จำ” เมฆาว่าพร้อมกับจิ้มไม่หยุดจนเพียงดินต้องจับมือนั้นไว้ก่อนจะทำร้ายเขาไปมากกว่านี้


“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ” คนตัวโตกระชากเสียงก่อนจะขยับเข้าไปใกล้เมฆาอย่างโมโห ระยะห่างนั้นทำเอาเมฆาตั้งตัวไม่ทัน ใบหน้าของเพียงดินอยู่ห่างแค่ไม่กี่เซ็นเท่านั้น


ใบหน้าของคุณหมอหนุ่มหลบแววตาดุๆนั้นวูบก่อนจะขยับตัวออกอย่างรวดเร็ว พร้อมกับวางกล่องยาไว้ใกล้ๆเพียงดิน แล้วรีบลุกขึ้นก่อนจะลุกไปยืนข้างๆโซฟาแทน


“ทำเองแล้วกัน หาเรื่องใส่ตัวเองก็ต้องเจอแบบนี้แหละ แล้วก็รีบออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว” เมฆาพูดแค่นั้นก่อนจะเดินขึ้นไปบนบ้านอย่างรวดเร็ว


เมฆารีบจับหน้าตัวเองที่มันร้อนซะเหลือเกิน แถมยังเหมือนมีไฟฟ้าช๊อตไปทั้งร่างอีก เพียงดินคนนี้มันอันตรายกับเขาจริงๆ


ฮึ่ย! มันน่าจะฟาดให้ตายคามือ







*********************************************************************************





มีความหายไปนานแบบนานมาก เสร็จวิจัยกองโตก็รีบมาปั่นเลยขอรับ ขอโทษที่หายไปนานขนาดนี้นะคะ เราจะว่างจริงๆก็สิ้นเดือนนี้คือ น่าจะได้อัพถี่ขึ้น รอเค้าหน่อยนะ เพียงดินกับเมฆายังดีกันจะตายวันตายพรุ่ง ฮ่าๆ ฝากสองคนนี้ด้วยนะคะ รักคนอ่านทุกท่านค่ะ 
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *16/05/16* [ตอนที่4] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cinnsin ที่ 16-05-2016 22:09:35
กรี๊ดดดดดด เขาเริ่มสปาร์คกันแล้วค่ะคุณแมมมมมมมม่  :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *16/05/16* [ตอนที่4] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Dolamon ที่ 16-05-2016 22:54:38
 :katai1: :katai1แรงทั้งคู่ 5555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *16/05/16* [ตอนที่4] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 17-05-2016 06:04:36
55555 #หมอเมฆเป็นคนตลก
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *16/05/16* [ตอนที่4] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 17-05-2016 13:44:27
เข้ามาติดตามเรื่องที่ 3 ช่วงนี้เงียบไปนะครับ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *16/05/16* [ตอนที่4] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: oppapp ที่ 19-05-2016 13:58:04
รีบๆมาต่อนะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *16/05/16* [ตอนที่4] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 19-05-2016 15:27:04
 :pig4: :pig4: :pig4: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *16/05/16* [ตอนที่4] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 19-05-2016 19:09:05
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *16/05/16* [ตอนที่4] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 20-05-2016 02:39:28
 :m20:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/05/16* [ตอนที่5] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 20-05-2016 20:08:55
บทที่ 5


และก็ถึงวันที่เมฆาต้องไปออกพื้นที่ คุณหมอออกจากบ้านแต่เช้าโดยไม่ลืมฝากฝังเก่งให้ดูแลบ้านดีๆอีกด้วย ไปคราวนี้น่าจะไปซักสามสี่วัน ก่อนไปเขาก็โทรบอกตะวันไว้เรียบร้อย เก็บของไม่มากก่อนจะให้เก่งไปส่งที่โรงพยาบาลอันเป็นจุดนัดรวมพล



ไปครั้งนี้มีหมอสี่คน คือเขา อาหมอชัย และก็พี่หมอนุ่นกับพี่หมอหนิง และพวกพี่ๆพยาบาลอีกสี่ห้าคน รวมทั้งสาธารณะสุขชุมชนอีกด้วย หมู่บ้านผมตะวันเป็นหมู่บ้านที่อยู่กลางเขาอันเดินทางขึ้นตรงไร่น้ำรินหรือไร่เพียงระพีก็ได้ ตัวหมู่บ้านอาจจะเล็กแต่เมื่อรอบๆบริเวณนั้นก็มีหมู่บ้านอื่นๆตั้งอยู่อีกมาก


เห็นพี่แพรบอกว่าไอ้คุณเพียงดินมันบอกชาวบ้านที่ลงมาทำงานในไร่มันแล้วว่าจะมีหมอเข้าไป อาจจะแยกย้ายกันไปแต่ละหมู่บ้านในสี่วันนี้ แต่ที่ตั้งหลักก็ยังคงเป็นหมู่บ้านผาตะวัน ป่านนี้ชาวบ้านเองก็คงทราบข่าวที่พวกเขาจะเข้าไปแล้ว


พูดถึงเพียงดิน เมฆาก็นึกคิดถึงเรื่องวันนั้นขึ้นมา หลังจากโดนกระทะบ้านไอ้พี่ตะวันของเขาฟาดไปหลายที ไอ้คุณเพียงดินก็ไม่โผล่หัวมาให้เห็นอีก ซึ่งนั่นก็ดีแล้ว ส่วนเรื่ององุ่นอะไรที่เพียงดินเอามาส่งดึกๆดื่นๆนั่นเมฆาก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องนักหรอก ก็คงให้ไอ้เก่งมันจัดการเอา


เมื่อมาถึงโรงพยาบาลเมฆาก็พบว่าทุกคนพร้อมอยู่แล้ว เขาจึงขอโทษเล็กน้อยที่มาสาย ซึ่งก็ไม่มีใครว่าอะไร แล้วรถของโรงพยาบาลก็มุ่งตรงขึ้นไปยังไร่เพียงระพี ซึ่งจะเข้าไปทางนั้นเพราะทศพรได้ติดต่อเพียงดินไว้แล้ว นั่นทำให้เมฆารู้สึกเซ็งเมื่อรู้ว่าต้องไปเจอเพียงดินอีกรอบ


แน่ล่ะ พี่แพรบอกเขาว่ารถของโรงพยาบาลขึ้นไปข้างบนไม่ได้ การจะเข้าหมู่บ้านต้องใช้รถคันใหญ่ ซึ่งพี่หมอทศอีกนั่นแหละที่เป็นคนบอกให้ไอ้คุณเพียงดินอะไรนี่เป็นคนจัดการ และคนของไร่เพียงระพีจะเป็นคนพาเข้าไปเอง เพราะฉะนั้นจะต้องไปแวะที่ไร่เพียงระพีก่อน ถึงจะขึ้นไปโดยที่มีไร่เพียงระพีเป็นคนพาไป


บางทีเมฆาก็คิดว่าเขาน่าจะพกกระทะมาซักหนึ่งอัน


ไร่เพียงระพีในตอนสายๆของวันดูจะวุ่นวายไม่น้อย รถสิบล้อคันใหญ่ตั้งอยู่กลางไร่พร้อมกับมีคนงานกำลังลำเลียงผลไม้ขึ้นไปอย่างขยันขันแข็ง รถของโรงพยาบาลประจำอำเภอมุ่งตรงมาที่ลานกว้างหน้าบ้านหลังใหญ่ ซึ่งมีรถกระบะยกสูงอยู่สามสี่คัน เมฆาเดาว่าคงเป็นจะเป็นรถที่พาเขาและคณะขึ้นไป


“สวัสดีครับหมอชัย” เพียงดินยกมือไหว้ผู้อาวุโสกว่าเมื่อลงมาจากรถ


หมอชัยพยักหน้ารับ เพียงดินยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเบนสายตามามองคนที่เพิ่งลงจากรถมา เขาลูบหัวตัวเองเล็กน้อย สะเก็ดแผลยังคงอยู่ สาเหตุก็มาจากคนที่เพิ่งลงจากรถด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับนั่นแหละ


ไอ้หมอเมฆตัวแสบ!


“ผมให้เด็กในไร่ไปลงพื้นที่ดูก่อน ผู้ใหญ่บ้านเค้าเตรียมการไว้หมดแล้วครับ และจะมีศาลาสำหรับการรักษาด้วย ผมเลยจะให้คนงานในไร่พร้อมกับเด็กมหาลัยที่มาออกค่ายช่วยสร้างสถานีอนามัยเล็กๆให้” เพียงดินพูดกับหมอชัยระหว่างที่คนงานกำลังช่วยกันขนของทั้งของไร่เพียงระพีและของโรงพยาบาลขึ้นรถ


“อย่างนั้นก็ดีเลยสิครับ ขอบคุณมากนะครับคุณดิน หมอหนิงก็คนหมู่บ้านผาตะวัน เธอบอกว่าที่นั่นการรักษาไม่ค่อยเข้าถึงเท่าไหร่ ถ้ามีอนามัยก็คงจะดี แต่คงต้องหาคนไปประจำที่นั่น ซึ่งผมคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร” หมอชัยพูด


เขาดีใจไม่น้อยกับข่าวใหม่ที่เพียงดินเป็นคนบอก อย่างน้อยถ้ามีสถานพยาบาลในหมู่บ้านก็น่าจะสะดวกกว่า คนในหมู่บ้านจะได้รับการรักษาที่ทันท่วงทีก่อนจะลงมาที่โรงพยาบาล ซึ่งมันไกลและเดินทางลำบาก


“เรื่องนั้นก็คงต้องคุยกันอีกทีครับ ตอนนี้เหมือนเด็กๆที่มหาลัยไปรออยู่ก่อนแล้ว เห็นบอกจะสร้างห้องสมุดให้เด็กๆที่นั่นก่อน แล้วจะมาช่วยเราสร้างอนามัยทีหลัง”


หลายวันก่อนมีเด็กมหาลัยติดต่อเขามาเพื่อจะขอขึ้นไปหมู่บ้านผาตะวัน เขากับไร่น้ำรินเองก็ยินดีช่วย ได้คุยนิดหน่อย เหมือนจะเป็นค่ายอาสามาออกค่อยสร้างห้องสมุด เพียงดินก็บอกว่าจะสร้างอนามัยพอดี เด็กๆพวกนั้นเลยตกลงจะมาช่วยถ้าสร้างห้องสมุดเสร็จ


หลังจากคุยเรื่องสร้างอนามัยกับหมอชัยเข้าใจ ไม่นานคนงานก็ขนของทั้งหมดขึ้นรถเสร็จพอดีพร้อมที่จะขึ้นผาตะวัน เพียงดินให้ทุกคนแยกย้ายกันขึ้นรถกระบะแต่ละคน โดยจะให้เจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลและสาธารณสุขชุมชนนั่งข้างหน้ารถ และมีคนงานนั่งที่กระบะหลัง


เมฆาที่ขอปลีกตัวไปเข้าห้องน้ำหลังจากลงจากรถได้ไม่นานก็กลับมา พบว่าทุกคนขึ้นรถหมดแล้ว เขาเลยได้แต่ยืนงง ไม่รู้จะขึ้นคันไหน เลยเดินไปที่รถคันที่ใกล้ที่สุด


“ยืนเอ๋ออยู่ได้ จะไปมั้ย จะไปก็รีบๆขึ้นรถ” รถคันนั้นเพียงดินเป็นคนขับ เขาเปิดกระจกรถมาคุยกับเมฆาที่ยังยืนงงอยู่ เมฆาเองพอรู้ว่ารถคันที่เขาเดินมาใครเป็นคนขับก็คิ้วขมวดทันที


“ฉันไม่นั่งคันนี้” เมฆาว่า


“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องไป รถคันอื่นเต็มหมดแล้ว” เพียงดินว่าพร้อมกับเปรยสายตาไปมองรอบๆ


เมฆเองก็เช่นกัน เขาเจอกับสายตากดดันจากคนงานของเพียงดินที่มองมาเป็นเชิงว่าอย่างเรื่องมาก และสายตาของพวกพี่ๆหมอและพยาบาลที่บอกว่าควรไปกันได้ซักที นั่นทำให้เมฆาถอนหายใจก่อนจะหันไปมองหน้าเพียงดินที่ยักคิ้วอย่างผู้ชนะ


“ตกลงยังไง จะไปไม่ไป” เพียงดินถามอีกรอบ


“ไปก็ได้” เมฆาพูดกระแทกเสียงก่อนจะเปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับแล้วเข้าไปนั่ง


“ก็แค่นี้” เพียงดินยิ้มเย้ยก่อนจะออกรถเป็นคันแรกเพื่อนำขบวนรถอีกสี่คันข้างหลัง


ทางขึ้นไปยังผาตะวันนั้นเป็นทางขรุขระพอสมควร แต่ทางขึ้นที่ไร่เพียงระพีนั้นก็ค่อนข้างจะสะดวกกว่าขึ้นทางไร่น้ำรินอยู่มาก ทางไร่น้ำรินเป็นทางที่ขึ้นไปตามทางน้ำตกไหล ทำให้ขรุขระมากกว่า เพราะฉะนั้นทางโรงพยาบาลเลยเลือกที่จะขึ้นทางไร่เพียงระพีแทน


เพียงดินเองเมื่อรู้ว่าทางโรงพยาบาลจะเข้าไปให้การรักษาเขาก็ได้เกณฑ์คนงานไปช่วยสร้างอนามัยขนาดเล็กให้ด้วย และติดต่อกับหมอทศพรให้ดำเนินการเรื่องส่งคนไปประจำที่นั่น หมู่บ้านผาตะวันนั้นเป็นหมู่บ้านของชาวเขา เด็กรุ่นหนุ่มสาวที่นั่นก็ลงมาทำงานที่ไร่ของเขาและไร่น้ำรินอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน ถือว่าพึ่งพาอาศัยกัน มีอะไรที่ช่วยได้เขาเองก็อยากจะช่วย


พลุบ! โป๊ก!


“โอ้ย!” เสียงที่ดังนั้นทำให้เพียงดินต้องหันไปมอง เมฆากำลังเอามือจับหัวตัวเองพร้อมกับทำหน้าเหยเก


“หึๆ” คนที่ขับรถอยู่หัวเราะน้อยๆเมื่อเห็นท่าทางของคุณหมอคนเก่ง เมื่อครู่เข้าขับรถตกหลุม ซึ่งมันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วหากจะขึ้นผาตะวัน เพราะฉะนั้นรถที่จะขึ้นไปต้องสมบุกสมบันพอสมควร


“หัวเราะอะไร ขับรถให้มันดีๆหน่อย” เมฆาหันมาด่าเพียงดินพร้อมกับลูบหัวตัวเอง เขาฟาดกับกระจกประตูรถไปซะเต็มแรง


“ขับดีแล้วครับคุณชายครับ แต่ทางมันไม่ดี แล้วนายเองก็ไปนั่งซะชิดประตูขนาดนั้นมันก็ต้องปะทะประตูบ้างแหละ ขยับเข้ามามันจะตายรึไง ฉันไม่ได้พิศวาสนายขนาดนั้น” เพียงดินว่า


“นี่! ทำยังกับว่าฉันรักนายตายแหละ” เมฆาเริ่มจะมีน้ำโห เฮอะ... ไอ้พ่อเลี้ยงปากหมานี่มันน่าต่อยปากซักทีสองที


“ไม่ได้รักไม่ได้พิศวาสก็ขยับเข้ามา ถ้ายังไม่อยากหัวฟาดกระจกตาย” เพียงดินรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะหงุดหงิดที่คุยกับไอ้หมอเมฆทีไรไม่เคยจะรู้เรื่องซักที


“ไม่!” เมฆาปฏิเสธเสียงแข็ง เป็นตายร้ายดียังไงเขาก็จะนั่งชิดริมอย่างนี้แหละ


“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจ” เพียงดินเองก็ไม่สน ใครจะเจ็บตัว จะตายมันก็เรื่องของเค้า แน่ใจนะว่าไอ้เด็กนี่มันเรียนจบแล้วจริงๆ และเป็นถึงมดถึงหมอ ความคิดความอ่านนี่เด็กอนุบาลชัดๆ


พลุบ! โป๊ก!


“โอ้ย! ไอ้นี่!” เมฆาหัวกระแทกกระจกอีกรอบนั่นทำให้เขาหันมาแหวใส่เพียงดินที่หักเลี้ยวลงหลุมเหมือนตั้งใจจะแกล้งเขา


“อะไร อะไรห๊ะน้องหมอเมฆคนเก่งของโลกใบนี้” เพียงดินยกยิ้มอย่างอารมณ์ดีเมื่อได้แกล้งอีกคน


“นายแกล้งฉัน” เมฆากำมือแน่น พยายามนับหนึ่งถึงสิบไม่ให้ต่อยหน้าพ่อเลี้ยงเพียงดินก่อนถึงหมู่บ้านผาตะวัน


“แกล้งอะไร หลุมบ่อมันก็มีเยอะแยะ นายนั่นแหละ ไปนั่งชิดริมเอง” นายเหนือแห่งไร่เพียงระพีพูดหน้าตาย


เมฆาอ้าปากจะด่าแต่ก็ด่าไม่ออก โกหกหน้าด้านๆ เห็นอยู่ว่าตั้งใจเลี้ยวให้มันลุงหลุม ทั้งๆที่ทางดีๆก็มี หรือข้ามมันไปก็ได้ ไอ้พ่อเลี้ยงนี้กวนตีน เมฆาไม่อยากจะทนอีกแล้ว เลยซัดเปรี้ยงเข้าที่ใต้คางเพียงดินไปหนึ่งที


“โอ้ย!” เพียงดินตะโกนลั่นพร้อมกับเซไปตามแรงจนรถขับเอนไปเอนมา


“เหวอ!” เสียงคนงานหลังรถได้ยินดังมาถึงข้างหน้า ทุกคนพร้อมใจกันจับอะไรเท่าที่จับได้เป็นแรงยึดเหนี่ยว


“อุ๊ย! มือลั่น” เมฆายักคิ้วทีนึงก่อนจะหันหน้ากลับไปมองข้างหน้าเหมือนเดิม


“นี่ อยากตายรึไง ทางมันก็ใช่จะดี นี่มันทางขึ้นเขาด้วยนะ” เพียงดินว่า ถ้าไม่ติดว่าขับรถอยู่เขาก็อยากจะซัดกลับเหมือนกัน ไอ้เด็กนี่ทำร้ายร่างกายเขามากี่รอบแล้วเนี่ย


“นายก็ขับดีๆสิ” เมฆาหันมาเถียงอีกรอบ เมื่อไหร่จะถึงหมู่บ้านผาตะวันซักที เขาไม่อยากจะนั่งอยู่ตรงนี้กับไอ้บ้านี่นานๆ


“เหอะ จะเอาอย่างนั้นเหรอ” เพียงดินขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ก่อนจะยิ้มออกมาเมื่อนึกอะไรดีๆออก รอยยิ้มนั้นทำให้เมฆาเริ่มได้กลิ่นตุ ไอ้พ่อเลี้ยงนี่คิดจะทำอะไรอีก


“จะทำอะไร”


“ก็ขับรถดีๆไง เฮ้ย! ไอ้งอกบอกพวกเราจับแน่นๆนะโว้ย!” ประโยคหลังเพียงดินตะโกนบอกคนงานหลังรถก่อนจะหันมายกยิ้มให้เมฆาหนึ่งที แล้วกระชากตัวรถให้เพิ่มความเร็วมากยิ่งขึ้น


ทางขึ้นเขายิ่งสูงยิ่งขรุขระยิ่งคดเคี้ยว เพียงดินหักพวงมาลัยแบบไม่คิดว่าคนที่นั่งข้างๆจะรู้สึกยังไง ด้วยความเร็วและเลี้ยวไปเลี้ยวมานั้นทำให้เมฆานั่งหัวสั่นหัวคลอน คนงานข้างหลังดูเหมือนจะสนุกมากกว่า เพียงดินไม่ค่อยห่วงรถคันอื่นๆ เพราะเม้งเป็นคนขับคันที่ตามเขามา คงจะพาคันอื่นๆมาได้ แต่ตอนนี้ขอจัดการไอ้หมอเมฆนี่ให้หายซ่าก่อนเถอะ


บางทีเพียงดินก็คิดว่าตัวเองลดอายุไปเป็นเด็กเมื่ออยู่กับหมอเมฆคนนี้ เด็กที่จ้องการเอาชนะหมอเมฆทุกอย่าง


กว่าจะขึ้นมาถึงหมู่บ้านผาตะวันได้เพียงดินก็โดนเมฆาด่าไปสามสิบแปดล้านรอบ เมื่อใกล้ๆถึงทางเข้าหมู่บ้านเพียงดินจึงกลับมาขับแบบปกติ หันไปมองเมฆาก็นั่งนิ่งไม่ไหวติง ไม่พูดไม่จานั่นทำให้เพียงดินงงไม่น้อย


พอรถจอดเมฆาก็เปิดประตูอย่างเร็วพร้อมกับพุ่งตัวออกไป เพียงดินเห็นดังนั้นจึงเดินตามลงไปบ้าง เขาเจอไอ้เด็กแสบมันวิ่งไปโก่งคออ้วกอยู่อีกฝั่ง เท่านั้นแหละพ่อเลี้ยงแห่งไร่เพียงระพีก็หัวเราะลั่น









ยกนี้เพียงดินชนะ!







*********************************************************************************





มาต่อแล้วจ้า หายไปหลายวันเหมือนกัน ช่วงนี้เค้างานเยอะจริงๆนะตัว แม้จะปิดเทอมแล้วแต่ยังมีวิจัยอีกกองโตๆต้องส่ง  :ling1:  รอเค้าหน่อย หลังสิ้นเดือนนี้น่าจะว่างแล้ว ตอนนี้เอาเบาๆไปก่อน เพียงดินกับน้องเมฆยังไม่แฮปปี้ต่อกันนะจ้ะ  :katai4: ฝากติดตามด้วยค่ะ รักคนอ่านทุกท่านนะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/05/16* [ตอนที่5] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cinnsin ที่ 21-05-2016 00:47:57
โถๆๆๆๆ... น้องเมฆของเค้าาาาา พี่ดินนี่นิสัยไม่ดีแกล้งน้องเมฆได้ไง มาหาเค้ามา---- //โดนพี่ดินไล่ยิง
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/05/16* [ตอนที่5] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 21-05-2016 01:40:01
5555. ไม่รู้จะสงสารเมฆาดีไหม อิอิ ปากดีพอกัน
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/05/16* [ตอนที่5] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 21-05-2016 01:54:14
เล่นเป็นเด็กๆเลย
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/05/16* [ตอนที่5] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: chancha ที่ 21-05-2016 05:31:58
กำ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/05/16* [ตอนที่5] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 21-05-2016 07:45:04
แน่ใจนะว่าแต่ละคนโตกันแล้วน่ะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/05/16* [ตอนที่5] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 21-05-2016 09:35:49
เด็กน้อยกันจริงๆนั้นแหละโตๆกันแล้ว
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/05/16* [ตอนที่5] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 21-05-2016 15:20:53
เล่นกันอันตรายจริงๆ คู่นี้
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/05/16* [ตอนที่5] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 21-05-2016 21:07:31
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *22/05/16* [ตอนที่6] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 22-05-2016 21:45:21
บทที่ 6


“เป็นไงบ้างหมอเมฆ โอเครึยัง” หมอหนิงถามพร้อมกับนั่งลงข้างๆเมฆาที่กำลังนั่งพิงต้นไม้ใหญ่ ในมือก็ถือแอมโมเนีย สายตากำลังมองไปยังคนงานและชาวบ้านที่กำลังช่วยกันขนของลงจากรถกระบะของไร่เพียงระพี


“โอเคแล้วครับพี่หมอหนิง” เมฆายิ้มให้คุณหมอสาวสวย ก่อนจะเพ่งสายตาไปที่เพียงดินซึ่งกำลังยืนคุยกับชาวบ้านคนหนึ่งอยู่ เมฆาเดาว่าน่าจะเป็นผู้ใหญ่บ้าน


ไอ้เพียงดิน มันแกล้งเขาซะจนอ้วกแตกคนกรูมาดูทั้งหมู่บ้าน แถมเขายังโดนขำอีกที่เมารถ แน่ล่ะ ขับเลี้ยวไปเลี้ยวมาขนาดนั้น อย่าให้ได้เอาคืนนะ พ่อจะซัดไม่เลี้ยงเลย


เมฆามองหน้าเพียงดินอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอีกรอบก่อนจะปลีกตัวไปช่วยคนอื่นๆขนของลงจากรถ เขาเข้าไปช่วยหมอนุ่นที่กำลังขนเครื่องมือทางการแพทย์อยู่กับพี่ๆพยาบาลชาวบ้านไปไว้ในศาลาที่อยู่ไม่ไกล อันจะเป็นแหล่งที่ตั้งสำหรับสี่วันนี้


ถัดออกไปไม่ไกลจะเป็นพื้นที่โล่ง ซึ่งชาวบ้านถางหญ้าเอาไว้เรียบร้อยเพื่อให้ไร่เพียงระพีสร้างสถานพยาบาลขนาดย่อม ถัดไปอีกประมาณสองร้อยเมตรเป็นเด็กมหาลัยที่มาสร้างห้องสมุดให้โรงเรียน ซึ่งตอนนี้ก็รุดหน้าไปกว่าครึ่งแล้ว เมฆาเห็นดังนั้นก็ยิ้มออกมาที่ทุกคนพากันมาทำบุญเยอะขนาดนี้


ใช้เวลาไม่นานของทุกอย่างก็จัดเตรียมเรียบร้อย เมฆาถูกชาวบ้านพาไปกินข้าวกลางวันก่อนที่จะเริ่มงานในตอนบ่าย เป็นการออกพื้นที่ตรวจรักษาชาวบ้าน โดยมีชาวบ้านมาสมทบอีกหลายพื้นที่ หมอชัยแยกไปอีกที หมอนุ่นและหมอหนิงเองก็เช่นกัน พี่แพรและพี่กิ่ง คอยเป็นลูกมืออยู่ช่วยเมฆา


ตกเย็นก็พากันพัก คนงานของไร่เพียงระพียังไม่เริ่มงานก่อสร้าง แต่เมฆาเห็นไอ้เพียงดินยืนเก๊กคุยอะไรไม่รู้กับลุงคำปันผู้ใหญ่บ้าน แค่นั้นคุณหมอตัวเล็กก็เบ้ปากออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ ถ้าเขาเดินไปกระโดดถีบเพียงดินให้ตกเขาได้เขาคงทำไปแล้ว


“เป็นไงหมอเมฆ” หมอชัยถอดเสื้อคลุมชั้นนอกออกแล้วหันมาคุยกับเมฆาหลังจากเข้าที่พักเรียบร้อยแล้ว


ที่พักของเจ้าที่โรงพยาบาลจะเป็นห้องโล่งๆขนาดใหญ่ นอนรวมกันกับเด็กมหาลัยและคนงานจากไร่เพียงระพีที่เป็นผู้ชายโดยจะแบ่งโซนอย่างชัดเจน ส่วนพวกผู้หญิงจะอยู่อีกที่ ซึ่งไม่ห่างจากที่นี่มากนัก เมฆาไม่มีปัญหากับที่นอน เพราะเขาเองก็เคยออกพื้นที่และออกค่ายสมัยเรียนบ่อยครั้ง เลยค่อนข้างจะชิน


“ก็โอเคครับ ชาวบ้านที่นี่น่ารักดี” เมฆาตอบพร้อมกับเปิดกระเป๋าของตัวเองเพื่อเตรียมตัวไปอาบน้ำก่อนที่จะมืด ผู้ใหญ่บ้านบอกว่าหากจะอาบน้ำที่นี่ให้ไปอาบที่ฝายด้านหลังหมู่บ้าน ซึ่งคนของไร่น้ำรินมาช่วยสร้างไว้เมื่อปีก่อน


“ได้ยินอย่างนี้ผมก็ดีใจ พรุ่งนี้ผมว่าจะหมู่บ้านฝั่งนู้นไปด้วยกันมั้ย ที่นี่ให้สาวๆจัดการ” หมอชัยถาม ด้วยประสบการณ์ทำงานที่มีมาหลายสิบปีนั้นทำให้เขาเองก็รู้สึกสนุกกับการเข้ามาในหมู่บ้าน และเดินเท้าข้ามเขาเป็นลูกๆ แม้จะอายุมากขึ้น แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหา


“ก็ดีนะครับ” เมฆาตอบ เขายังไม่เคยลองออกนอกพื้นที่ที่ประจำอยู่เวลาออกพื้นที่เลย เห็นหมอหนิงบอกว่าต้องเดินข้ามเขาเป็นลูกๆ ซึ่งแต่ละที่ก็จะมีหมู่บ้านอื่นตั้งอยู่


“ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้เจอกัน คงจะออกแต่เช้ามืด” หมอชัยบอกอีกครั้ง เมฆาพยักหน้ารับก่อนจะขอตัวไปอาบน้ำ


ทางเดินมานั้นไม่ค่อยรกเท่าไหร่ ระหว่างทางเมฆาก็ทักทายกับน้องๆมหาลัยที่เริ่มจะวางมือจากงานและบางกลุ่มก็พากันมาอาบน้ำบ้างแล้ว เห็นแล้วคิดถึงตัวเองสมัยเรียน


เมฆาคิดว่าชีวิตมหาลัยเป็นอะไรที่สนุกที่สุดแม้เขาจะเรียนเหนื่อยก็เถอะ แต่อย่างน้อยก็ได้เฮฮากับเพื่อนๆ แล้วดูตอนนี้สิ พอเริ่มทำงาน จะมาเล่นกับเพื่อนตอนเด็กอย่างภุมรินก็หนีหายไปทำงานกับพี่ชายของเขาอย่างตะวัน จะไปหาไอ้พี่รัชก็เกรงว่าคนแถวนี้จะหาว่าไปอ่อยอีก


ความจริงเขาไม่ค่อยว่างด้วยแหละ พอเสร็จงานนี้ว่าจะไปเที่ยวหาสิตางศุ์ซักหน่อย แต่ตอนนี้ก็คงเจอแต่ไอ้พ่อเลี้ยงไร่ข้างๆนี่แหละ เจอมันบ่อยกว่าหน้าพ่อแล้วตอนนี้ ยิ่งคิดเมฆาก็ยิ่งละเหี่ยใจ


เมื่อมาถึงฝายของหมู่บ้าน มันเป็นฝายขนาดใหญ่ มีหลายๆคนมาอาบน้ำอยู่ก่อนแล้ว เมฆารีบจัดการตัวเองโดยการถอดเสื้อผ้าออกเหลือแค่เสื้อกล้ามกับกางเกงบ๊อกเซอร์ เขาไม่ค่อยอายเท่าไหร่ เท่าที่เห็นก็มีแต่ผู้ชายทั้งนั้น


หลังจากนั้นคุณหมอตัวเล็กก็ลงไปอาบน้ำอย่างสบายอารมณ์ เมฆาเป็นคนชอบว่ายน้ำ เขาชอบไปเล่นน้ำตกที่ท้ายไร่น้ำรินบ่อยๆจนรัชพลบ่นแล้วบ่นอีก แต่ภุมรินก็ตามใจเขาทุกครั้ง ครั้งล่าสุดก็เพิ่งไปมากับสิตางศุ์


น้ำเย็นๆท่ามกลางธรรมชาตินี้มันชั่งดีเสียจริง เมฆาหลับตาลงก่อนจะกางแขนออกเพื่อให้ตัวเองลอยอยู่เหนือผิวน้ำ ระดับแค่ประมาณหน้าอกเขาเท่านั้น แต่ข้างบนฝายคงจะลึกมากน่าดู เมฆาคิดว่าไม่มีความจำเป็นอะไรที่เขาจะต้องขึ้นไป แต่เห็นเด็กๆที่มาออกค่ายไปกระโดดเล่นเยอะอยู่เหมือนกัน


“จ๊ะเอ๋!”


“เฮ้ย!”


เมฆาสะดุ้งโหยงก่อนจะพลิกตัวจมลงในน้ำเมื่อมีมือของใครมาแตะที่เอวพร้อมกับตะโกนข้างหู เขาพยายามดำผุดดำว่ายขึ้นมาจากน้ำก่อนจะโผล่มาอยู่ตรงหน้าของใครบางคน


“แค่กๆ แค่ก เหี้ยอะไรวะเนี่ย” เมฆาโวยลั่น สำลักน้ำจนหน้าดำหน้าแดง


“ขอโทษพี่ ผมไม่คิดว่าพี่จะตกใจขนาดนี้” เมฆาหันไปมองหน้าคนพูด ก็เจอไอ้เด็กที่ไหนไม่รู้ ให้เดาคงจะเป็นเด็กที่มาออกค่าย กำลังยืนยิ้มหน้าเจื่อนอยู่ตรงหน้าเขา น้ำที่ถึงประมาณอกของเขากับถึงแค่เอวของเด็กนี่ ไอ้ตี๋นี่ใคร


“ไม่เป็นไร” เมฆาตอบปัดๆก่อนจะว่ายน้ำหนี ในใจก็โมโหอยู่ไม่น้อย ไอ้เด็กบ้านี่มันเป็นใคร แล้วทำไมมาเล่นบ้าๆกับเขาแบบนี้ ถ้าเกิดแม่งตกใจจมน้ำตายห่ามาจะว่ายังไงล่ะ


“เฮ้ยๆ เดี๋ยวก่อนสิพี่ พี่โกรธผมเหรอ ผมขอโทษ ผมชื่อทีนะพี่ มาออกค่ายทำห้องสมุด พี่ชื่ออะไรอ่ะ” แล้วไอ้เด็กนี่ก็ว่ายตามเมฆามาอย่างไม่ลดละพร้อมกับว่ายแซงมาหยุดที่ข้างหน้าทำให้เมฆาต้องหยุดตาม


“พี่ชื่อเมฆ และน้องมีธุระอะไรกับพี่รึเปล่าครับ” เมฆาพูดอย่างเซ็งๆ อะไรของไอ้เด็กคนนี้


“เปล่า แค่อยากคุยด้วยเฉยๆ พี่เป็นหมอใช่ป่ะ ตอนมอปลายผมก็อยากเป็นหมอนะพี่ แต่พ่อบอกว่ามันยากโง่ๆอย่างผมสอบไม่ติดหรอก ผมเลยจะไปสอบนิติเห็นมันเท่ดี แต่ผมจำอะไรไม่ค่อยเก่ง เลยมาเรียนวิศวะนี่แหละ ตอนนี้ปีสามแล้วนะ” ไอ้เด็กทียังคงพล่ามต่อไป เมฆาคิ้วขมวด เขาอยากจะถามออกไปเสียจริง ว่าสิ่งที่เด็กนี่พูดมาเขาจำเป็นต้องรู้มั้ย


“อ่อ ดีเนอะ พี่ว่าพี่ต้องไปแล้วล่ะ” เมฆาไม่รู้จะตอบอะไรเลยชิ่งหนีซะก่อน ขืนคุยนานกว่านี้เขาคิดว่าเขาคงจะเป็นบ้าตามไอ้เด็กทีอะไรนี่


“เดี๋ยวก่อนสิพี่หมอเมฆ รอผมก่อน” แล้วไอ้เด็กนี่ก็ยังตามอยู่ เมฆากรอกตาขึ้นบนก่อนจะถอนหายใจ


“มีอะไรอีกครับน้อง”


“ให้ผมไปส่งดีกว่า เดินคนเดียวมันอันตราย” เด็กทียิ้มแฉ่ง


“ห๊ะ...” เดี๋ยวนะ เมฆาว่ามันไม่ใช่ละ มันอันตรายตรงไหน เขาก็เดินมาเองได้ปกติ และอีกอย่างเขาโตแล้ว อายุมากกว่าทีอีก จะไปส่งอะไรเล่า ชาวบ้านก็ออกจะเยอะแยะเต็มไปหมด และอีกอย่าง เพิ่งคุยกันไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำ


“นะครับ” เด็กทีอ้อน แต่เมฆามองว่ามันอ้อนตีนมากกว่า


“ไม่ต้องครับ พี่กลับเองได้ น้องไปเล่นน้ำกับเพื่อนเถอะ” เมฆาปฏิเสธ เพิ่งรู้ว่ามีคนที่คุยไม่รู้เรื่องเหมือนเพียงดินอีกคน นี่คุยกับคนหรือคุยกับควายเนี่ย


“แต่พี่หมอเมฆครับ...”


“น้องครับ พี่ต้องไปแล้ว” เมฆาพูดย้ำอีกครั้งก่อนจะว่ายหนีไปจากตรงนั้น คนเริ่มบางตาลงบ้างแล้วเพราะใกล้จะมืดเต็มที หันไปมองเด็กทีอีกรอบก็เห็นมันหน้าหงอย อยากจะสงสารนะแต่สมน้ำหน้ามากกว่า


เมฆาว่ายออกไปไกลอีกหน่อยและคิดว่าเดี๋ยวค่อยขึ้นแล้วเดินไปเอาของ ซึ่งก็ไม่มีอะไรมากนอกจากเสื้อผ้าและพวกครีมอาบน้ำ คงไม่มีใครอยากจะได้มันหรอกมั้ง คงไม่หาย


ยิ่งว่ายมาไกลรู้สึกน้ำยิ่งลึก ตรงนี้น่าจะเป็นแอ่ง แต่นั่นก็ไม่น่าจะเป็นปัญหาสำหรับคนที่ว่ายน้ำแข็งอย่างเมฆา พอขึ้นบกมาได้ปุ๊บ คุณหมอตัวเล็กก็เดินไปเอาของตัวเอง เห็นไอ้เด็กทีอยู่ไกลๆ หวังว่าคงไม่ต้องเจออีก


“เฮ้ย!” เมฆาสะดุ้งโหยงเมื่อหมุนตัวกลับมาเพื่อเดินกลับที่พักแต่ก็ต้องชนเข้าอย่างจังกับเนื้ออกแน่นๆของใครบางคน


“อะไรเนี่ย ยังเมารถไม่หายอีกเหรอ ถึงได้เดินเซๆมาชนคนอื่นแบบนี้” เสียงล้อเลียนนั้นมีเพียงคนเดียวบนโลกใบนี้ คู่กรณีเก่าของเมฆานั่นเอง เมฆาถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย ทำไมเขาต้องมาเจออะไรแบบนี้ไม่รู้จักจบจักสิ้น


เพียงดินในสภาพที่มีผ้าขาวม้าพันแค่ครึ่งล่างพร้อมกับผ้าขนหนูพาดบ่ากำลังยืนทำหน้ายิ้มกวนๆอยู่ตรงหน้าของเมฆา นั่นทำให้เมฆารู้สึกเซ็งอย่าหาที่เปรียบไม่ได้ เจอไอ้เด็กทีตัวลูกแล้วยังมาเจอไอ้เพียงดินตัวพ่ออีก


“หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก เจ็ด แปด เก้า สิบ” เมฆาหลับตาแน่นแล้วนับเลข เพียงดินมองหน้าอีกคนอย่างงงๆ


เมฆาพยายามหายใจเข้าหายใจออกเพื่อระงับสติอารมณ์ของตัวเอง เขายังไม่อยากจะมามีเรื่องกับเพียงดินตอนนี้เพราะเขาเหนื่อยมาก! และโคตรจะอยากพักผ่อน พรุ่งนี้เช้าต้องออกแต่เช้าอีก ไม่มีเวลามาทะเลาะกับใคร


“เรื่องเมื่อเช้าฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับนายเลยนะ” เมฆาว่าพร้อมกับชี้หน้าเพียงดิน


“งั้นก็คิดตอนนี้เลยสิ” เพียงดินยกยิ้ม วันนี้หมอเมฆมาแปลกๆ ปกติต้องแว้ดๆแล้ว ทำไมวันนี้ดูนิ่งๆ สงสัยยังเมารถไม่หาย คิดแล้วเพียงดินก็ขำอีกรอบ


“ฝากไว้ก่อนเถอะ วันนี้ไม่มีอารมณ์” เมฆาขมวดคิ้วอยากไม่สบอารมณ์


“ไม่รับฝาก ถ้าจะคราวหลังก็ไม่ให้เอาคืนแล้วนะเว้ยน้องหมอเมฆ” เพียงดินยังคงอารมณ์ดี การได้แกล้งเมฆาคืนนั้นมันทำให้เขาคิดว่าเริ่มสนุก ที่จะได้เห็นไอ้หมอเตี้ยๆมันแว้ดไปแว้ดหมาเหมือนชิวาว่าถูกน้ำร้อนลวก


เมฆาพยายามสงบสติอารมณ์อีกครั้ง แต่เมื่อมองหน้าเพียงดินที่กวนเบื้องล่างเขาเหลือเกินนั้นก็นึกอยากจะสนองให้ตามที่อีกคนขอมาเสียจริง เมฆาเบนสายตาไปมองผืนน้ำข้างหลังที่มันกระเพื่อมเพราะแรงสะเทือนของหลายๆคนที่เล่นน้ำอยู่แล้วก็ยกยิ้มเมื่อคิดอะไรดีๆออก


“งั้นคิดบัญชีแค้นวันนี้ก็ได้” คุณหมอหนุ่มยกยิ้มแล้วสะบัดผ้าขนหนูพาดบ่าตัวเองเตรียมรบ


“งั้นเอาเลยดิ ตัวแค่นี้จะทำอะไรได้” เพียงดินเองก็กล้าที่จะท้า อยากรู้จริงๆว่าหมอเมฆจะทำอะไรเขาได้


“ก็ทำแบบนี้ไง!” เมฆาง้างขาขึ้นก่อนจะถีบเข้าที่กลางอกของเพียงดินอย่างแรงจนร่างสูงเซ


“เหวอ!” เพียงดินสะดุ้งโหยงเมื่อเท้าของเขาเหมือนจะลื่นไถลลงไปในน้ำ สายตาเหลือไปเห็นขาขาวๆกำลังยกอยู่ข้างหน้า เท่านั้นแหละพ่อเลี้ยงหนุ่มก็จับขาอีกคนไว้แน่น


“เฮ้ย!”


ตู้ม!


เสียงกระทบน้ำดังลั่นก่อนที่น้ำจะกระเด็นไปทั่วบริเวณ ผ้าขนหนูของเมฆาปลิวว่อนเมื่อตัวเขาเองตกลงไปในน้ำกับเพียงดินด้วย


คุณหมอตัวเล็กพยายามกระเสือกกระสนขึ้นมาเหนือผิวน้ำแต่ก็เหมือนว่าจะไม่เป็นผลเมื่อตัวของเขาถูกรัดไว้แน่นจากอีกคน เพียงดินเองเมื่อตกมาในน้ำก็พยายามหาที่จับไว้แน่น มือใหญ่เลยกวาดเอาทุกอย่างรอบตัวมากอด แต่หนึ่งในนั้นก็คือเอวของเมฆา


“แค่กๆ ปล่อยโว้ย!” เมฆาพยายามดึงมือของเพียงดินออกเมื่อหัวโผล่พ้นน้ำ วันนี้มันวันอะไรกันเนี่ย



“แค่กๆ” เพียงดินโผล่หัวมาทีหลัง เขายังไอโขลกอยู่ ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำหูน้ำตา และยังแดงก่ำจากการสำลักน้ำ



“ปล่อยเอวฉันเดี๋ยวนี้!” เมฆาดึงมือใหญ่นั้นออกอีกครั้ง ตอนนี้ตัวของเขาอยู่ชิดกับเพียงดินแทบจะทุกส่วน แผ่นหลังแนบไปกับอกเปลือยเปล่าของอีกคน ท่ามันชั่งล่อแหลมเสียนี่กระไร


เพียงดินเองก็ปล่อยตามความต้องการของเมฆา เจ้าตัวยังคงมึนๆงงๆอยู่ พอรู้สึกตัวอีกทีก็ผลักอกจนตัวเซลงไปในน้ำอีกรอบ ส่วนคนทำก็เดินโมโหหน้าดำหน้าแดงขึ้นฝั่งไปเรียบร้อย


พ่อเลี้ยงใหญ่ยังคงจับใจความอะไรกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อครู่ไม่ได้ แต่ที่แน่ๆก็คือ






...เอวหมอเมฆเล็กซะจนเขาโอบแขนเดียวยังได้





*********************************************************************************





ตอนที่หกมาแล้ว หก หก หก หก อะไรหก  :laugh: ตอนนี้มีตัวละครใหม่เพิ่มมานิดนุง น้องทีอาจจะมีบทบาทในตอนต่อๆไปเล็กน้อย ซึ่งยังไม่ได้แต่ง แต่วางโครงไว้แล้ว 555555555555 สองคนนี้ยังเล่นกันแรงเหมือนเดิม จนเราคิดว่ามันน่าจะมีใครตายเข้าซักวัน หรือไม่ก็แขนขาหัก :katai1: อิพี่ดินก็โตแล้วยังจะไปเล่นเป็นเด็กๆอยู่ได้ ฝากติดตามด้วยนะคะ รักคนอ่านทุกท่านค่ะ  :katai3:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *22/05/16* [ตอนที่6] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 22-05-2016 23:39:29
ตอนที่หก

น้ำลายหกบนอกแน่นๆ ของคุณดิน
 :haun5:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *22/05/16* [ตอนที่6] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 23-05-2016 00:50:04
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *22/05/16* [ตอนที่6] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Dolamon ที่ 23-05-2016 06:13:59
 ดูไม่ออกเลยว่ามันจะลงเอยยังไง 555  :m20: :m20: :m20:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *22/05/16* [ตอนที่6] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: oppapp ที่ 25-05-2016 11:05:01
น้องเมฆสู้ๆ  :m4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/05/16* [ตอนที่7] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 26-05-2016 20:16:22
บทที่ 7
เพียงดินเดินงงๆกลับเข้ามาที่พัก ตอนเขาตกน้ำมันกระแทกผิวน้ำซะจนน้ำเข้าหูเข้าตาไปหมด ตอนนี้น้ำที่ค้างในหูก็ยังออกไม่หมดจนเพียงดินยังหูอื้ออยู่เลย เสื้อผ้าที่เตรียมมาก็เปียกมะลอกโดยที่ยังไม่ได้เปลี่ยนด้วยซ้ำ ต้องใส่ผ้าขนหนูหอบเสื้อผ้ากลับมาเหมือนเดิม


เมื่อมาถึงตะวันก็ลับอบฟ้าไปซะแล้ว ที่พักเป็นห้องโถงใหญ่ทำจากไม้ เหมือนเป็นสถานที่อะไรซักอย่างของหมู่บ้าน มีไฟดวงเล็กๆที่พวกคนงานในหมู่บ้านต่อมาจากไร่น้ำรินเปิดสว่างโล่อยู่


เพียงดินเดินมึนเข้ามาสายตาก็ไปปะทะกับเมฆาที่นั่งหันหน้าไปอีกทาง แต่แผ่นหลังภายใต้เสื้อกล้ามสีขาวนั้นเพียงดินกลับจำไปได้ดี เมื่อมองต่ำไปที่เอวของเมฆาร่างกายของเขามาก็เหมือนมีไฟช๊อตขึ้นมาเสียดื้อๆ


เมื่อกี้เขาไม่ได้ตั้งใจจะกอดเอวเมฆาซักหน่อย มันเป็นอุบัติเหตุทั้งนั้น เพียงดินคว้าอะไรได้ก็คว้ามาให้หมดไม่คิดว่าจะเป็นเอวบางๆของอีกคนซะงั้น


“ผู้ชายมันจะเอวบางขนาดนี้เลยเหรอวะ” เพียงดินพึมพำคนเดียวพร้อมกับยกมือของตัวเองที่ไปวาดเอาเอวของเมฆามากอดขึ้นมาดู ไม่ใช่แค่บางเท่านั้น ยังนุ่มนิ่มลื่นมืออีก สงสัยพวกหมอก็คงเป็นอย่างนี้กันทั้งนั้นแหละมั้ง


“อ้าวพ่อเลี้ยง มายืนอะไรตรงนี้ครับ” งอกที่กำลังจะไปอาบน้ำหันมาถามเมฆาเมื่อพบว่าเจ้านายตัวเองยืนทำหน้างงอยู่ที่ประตูทางเข้า


เพียงดินหันไปตามเสียงเรียกนั้น เจองอกทำหน้าสงสัยอยู่ งอกถอดเสื้อ งอกโชว์เอว เอวไอ้งอกก็บางกว่าเขา แต่ไม่รู้ว่าจะบางกว่าคุณหมอตัวเล็กนั่นรึเปล่า เพียงดินประมวลผลในหัวอย่างรวดเร็ว


ถ้ากอดเอวผู้ชายคนอื่นแล้วมันจะเหมือนไฟฟ้าช๊อต มันจะบาง มันจะนุ่มนิ่มลื่นมือเหมือนเอวหมอเมฆมั้ยวะ แล้วก็เร็วเท่าความคิด พ่อเลี้ยงเพียงดินย่างสามขุมเข้าไปหาลูกน้องตัวเองก่อนจะคว้าเอาเอวไอ้งอกมากอดแน่น


“เฮ้ย! นายทำอะไรเนี่ย” งอกร้องจ้ากพร้อมกับดิ้นสุดตัวจนคนทั้งห้องหันมามองเป็นตาเดียว เพียงดินสะดุ้งโหยง เริ่มจะได้สติหลังจากสติหลุดไปนาน


“มึงจะร้องทำไมเนี่ยไอ้งอก กูแค่อยากรู้ว่ากล้ามหน้าท้องมึงสู้กูได้รึเปล่าก็แค่นั้น” เพียงดินปล่อยงอกให้เป็นอิสระก่อนจะพูดแก้เขิน สายตาก็มองไปยังคนที่ทำให้สติของเขาไม่อยู่กับเนื้อกับตัว


ทำไมนะทำไม ทำไมกอดไอ้งอกไม่เห็นจะมีไฟฟ้าช๊อตเลย แถมไอ้งอกยังเอวแข็งๆ ผิวก็สาก ไม่เห็นจะนุ่มนิ่มน่ากอดเหมือนหมอเมฆเลยซักนิด


น่ากอด?


“โถ พ่อเลี้ยงครับ คราวหลังจะเล่นอะไรบอกไอ้งอกก่อนนะครับ ตกอกตกใจหมด แหม่... ไอ้งอกจะไปมีกล้ามหน้าท้องสู้นายได้ยังไงล่ะครับ” งอกพูดพร้อมกับถอนหายใจ


ไอ้งอกก็ตกอกตกใจหมดว่าพ่อเลี้ยงเกิดอารมณ์เปลี่ยวอะไรขึ้นมาอยู่ๆถึงดึงไอ้งอกเข้าไปกอดแน่นซะขนาดนั้น ไอ้งอกยังอยากมีเมีย ไม่ได้อยากเป็นเมียเก็บพ่อเลี้ยงหรอกนะ


“พูดมากน่ามึง จะไปไหนก็ไป” เพียงดินบอกอย่างปัดรำคาญแล้วเดินไปที่นอนตัวเองซึ่งงอกได้ปูเสื่อไว้แล้ว แถมยังมีหมอนให้ด้วย คงจะเป็นชาวบ้านที่เอามาให้


อีกด้านหนึ่งเมฆาที่หันไปมองเพียงดินเพราะเสียงเอะอะโวยวายนั้นก็หันกลับมาอย่างไม่สบอารมณ์ คิดถึงเรื่องเมื่อครู่แล้วอยากจะเดินเข้าไปต่อยเพียงดินให้หงายหลัง มันเป็นอะไรที่ผะอืดผะอมเมื่อถูกผู้ชายด้วยกันกอดแน่นขนาดนั้น ถ้าเขาไม่โมโหและถ้าเขามีสติ คงจะได้ฆ่าเพียงดินตายตรงนั้น


จะว่าไปมันก็น่าหงุดหงิดไม่ใช่น้อย เขาต้องการจะแก้แค้นเรื่องเมื่อตอนกลางวัน ทำไมมันกลายเป็นว่าเขาต้องมาหงุดหงิดและคิดบัญชีกับไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัวนี่เพิ่มก็ไม่รู้ อยากจะบ้าตาย กว่าจะครอบสองปีไม่ฆ่ากันตายก่อนรึไง


“จ๊ะเอ๋!”


“เฮ้ย!” เมฆาสะดุ้งโหยงพร้อมกับหันไปมองตามต้นเสียงและนิ้วที่จิ้มลงกับเอวของเขา


ไอ้เด็กทีนี่อีกแล้ว... เมฆาถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย นี่มันวันอะไรของเขากันแน่ที่ต้องมาพบมาเจอแต่คนกวนประสาทอย่างนี้


“พี่หมอเมฆ ผมเห็นพี่ตกน้ำ เป็นไงบ้างอ่ะ” ทีถามขึ้นพร้อมกับถือวิสาสะพาตัวเองมานั่งข้างๆเมฆา


ความจริงแล้วที่นอนของเขาอยู่อีกมุมหนึ่งที่ถูกจัดไว้สำหรับนักศึกษา ตอนนี้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆของเขาออกไปทำกิจกรรมรอบกองไฟกันหมดแล้ว แต่ทีไม่ไปเพราะเหลือบมาเห็นเมฆาก่อน นั่นทำให้เขาพุ่งตรงมาที่นี่


“ไม่ได้เป็นอะไรหรอก แล้วน้องล่ะมาทำไม” เมฆาถามอย่างเซ็งๆพร้อมกับขยี้ผมตัวเองให้มันแห้งเร็วๆ ที่นี่ไม่มีพัดลม ทำให้เมฆาต้องใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดให้แห้ง ความจริงผมเขาก็เริ่มยาวมาบ้างแล้ว กลัวเข้าเมืองคราวนี้คงต้องตัดเสียหน่อย


“มาหาพี่หมอเมฆไงครับถามได้ พี่เมฆกินข้าวเย็นยังอ่ะ ไปกินกับผมป่าว พวกผมทำอาหารเองนะ” ทียิ้มกว้าง เมฆากรอกตาบนอย่างนึกรำคาญ การที่จะไล่ให้เด็กทีนี่ไปไกลๆเพราะเขาอยากอยู่เงียบๆคนเดียวมันจะเป็นการเสียมารยาทเกินไปรึเปล่า


“เดี๋ยวพี่ว่าจะไปกินตรงที่ชาวบ้านจัดไว้ให้น่ะ น้องไปกินกับเพื่อนๆเถอะ” บอกปัดอย่างมีมารยาที่สุดแล้ว เมฆาคว้าเอากระเป๋าตังค์พร้อมโทรศัพท์มาใส่กระเป๋ากางเกงก่อนจะลุกขึ้นแล้วเตรียมเดินไปหากลุ่มของเจ้าที่โรงพยาบาล


“ไปกับผมดีกว่านะครับพี่หมอเมฆ ผมบอกกับเพื่อนผมไว้เลยนะว่าจะพาพี่ไปเจอ” ทีลุกตามแล้วเดินมายืนตรงหน้าเมฆา


“แล้วทำไมพี่ต้องไปเจอเพื่อน้องด้วย” เมฆาขมวดคิ้วถาม ไอ้เด็กนี่ชักจะมากเกินไปแล้วนะ


“อ้าว ก็ในอนาคตพี่ต้องเป็นแฟนผมไง”


“ห๊ะ!” เมฆาตะโกนลั่นจนทั้งห้องหันมามองอีกรอบ เดี๋ยวนะเดี๋ยว เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวๆ ไอ้เด็กนี่มันพูดอะไร


“นะครับพี่หมอเมฆ ไปทานข้าวกับผมเถอะนะครับ” ทีอ้อนด้วยสายตาปริบๆ เมฆายังไม่ทันจะตั้งตัวไอ้เด็กนี่ก็ถือวิสาสะโอบเอวเขาพร้อมกับพาเดินออกไปข้างนอก


“เดี๋ยวก่อน ปล่อยเอวพี่ก่อน” เมฆาดึงมือปลาหมึกของไอ้เด็กเวรนี่ออกพร้อมถอยออกห่าง เขามีความรู้สึกขนลุกขนพองอย่างบอกไม่ถูกที่อยู่ๆก็เจอผู้ชายด้วยกันมาพูดแบบนี้


“ทำไมล่ะครับ” ทีทำหน้าหงอย เมฆามองว่ามันเหมือนลูกหมาตัวโตตัวนึง แต่มันกลับไม่น่ารักในสายตาเมฆาเลยสักนิด


“เดี๋ยวนะน้อง คืออย่างนี้นะ คือพี่ว่าพี่ต้องไปหาเพื่อนพี่แล้วล่ะ พี่มีเรื่องงานต้องคุย ส่วนน้องก็ไปทานข้าวกับเพื่อนน้องนะ” เมฆาพูดโดยที่ไม่รอให้ทีตอบเจ้าตัวก็รีบชิ่งซะก่อน


คุณหมอตัวเล็กรีบเดินหนีไปอีกทางโดยที่ไม่สนใจเสียงเรียกจากเด็กทีที่ตะโกนตามหลังมา พอลับตาเขาก็รีบติดสปีดที่ขาแล้วใส่เกียร์หมาวิ่งไปที่ศาลาสำหรับรักษาทันทีเพราะชาวบ้านจัดอาหารไว้ให้กับเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลและคนงานของไร่เพียงระพีไว้ที่นั่น


“อะไรเนี่ยหมอเมฆ วิ่งหน้าตั้งมาเชียว” หมอชัยถามขึ้นเมื่อเจอคุณหมอรุ่นน้องวิ่งมาแต่ไกลก่อนจะมาทิ้งตัวลงกับพื้นยกระดับของศาลา ชาวบ้านรวมทั้งคนอื่นๆแถวนั้นก็หันมามองเล็กน้อย


“ไม่มีอะไรครับ แค่อยากออกกำลังกาย ว่าแต่มีอะไรกินข้างครับ” เมฆาตอบยิ้มๆ จะพูดได้ไงล่ะว่าหนีเด็กมา


“มีแต่อาหารพื้นๆน่ะ หมอกินได้มั้ย” หมอหนิงตอบ เธอเป็นหนึ่งในแม่ครัววันนี้ เพราะเป็นคนในพื้นที่เลยเข้าไปช่วยชาวบ้านทำด้วย แม้จะเป็นอาหารพื้นๆแต่ก็ปรับรสชาติให้เข้ากับคนเมือง เพราะกลัวว่าจะกินลำบากกันเกินไป


“ได้ครับ” เมฆาตอบก่อนจะเดินไปหาหมอหนิงเพื่อกินอาหารเย็น


“อ้าวคุณดิน” เสียงของหมอชัยทำให้เมฆาต้องหันตามเมื่อได้ยินชื่อคนที่หมอชัยเรียกนั้น


แค่เห็นว่าเป็นใครเมฆาก็กรอกตาขึ้นฟ้าอีกรอบแล้วถอนหายใจก่อนที่เขาจะเดินเลาะไปตามศาลาแล้วอ้อมไปนั่งอีกฝั่งหนึ่ง ตอนนี้ยังไม่มีอารมณ์ที่จะไปทะเลาะกับใครทั้งนั้น เบื่อทั้งเพียงดิน เบื่อทั้งไอ้เด็กทีนั่น ทำไมชีวิตเขาต้องวุ่นวายขนาดนี้ด้วย


“นี่นาย เดินหนีทำไม” แต่คงจะเป็นกรรมของเมฆาที่ทำให้เพียงดินมายืนอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมกับจานข้าว


“แล้วนายจะทำไม เดินหนีแล้วทำไม” เมฆาวางจานข้าวตัวเองลงก่อนจะหันมามองเพียงดิน


เพียงดินไม่ยอมพูดอะไรตอบกลับ นั่นทำให้เมฆาขมวดคิ้ว เมื่อมองตามสายตาก็พบว่าเพียงดินเอาแต่จ้องมาที่เอวของเขา


เมฆาใส่เพียงแค่เสื้อกล้ามสีขาวเท่านั้น แน่นอนว่าเวลามองใกล้ๆมันต้องเห็นทะลุอยู่แล้วเพราะเสื้อมันบางมาก อากาศที่นี่ไม่ได้เย็นเพราะไม่ใช่ฤดูหนาว แต่มันก็ไม่ได้ร้อนขนาดที่ต้องใส่เสื้อกล้าม


ทำยังไงได้ล่ะ ที่เขาต้องใส่ก็เพราะเสื้อยืดของเขามันเปียกน้ำไปแล้วน่ะสิ


แล้วไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัวนี่มันจะเอาแต่จ้องเอวเขาทำไม เพียงดินจ้องเอาซะเมฆารู้สึกขนลุกวาบๆ สายตาแบบนั้นมันเหมือนโรคจิตหื่นกามไม่มีผิด


“นี่!” เมฆาตะโกนเรียก เพียงดินสะดุ้งโหยง จากแววตาเคลิ้มฝันถูกปรับมาเป็นสีหน้าปกติ


เพียงดินไม่ได้ตั้งใจจะจ้องเอวเมฆาขนาดนั้นซักหน่อย แค่เผลอคิดถึงตอนกอดก็เท่านั้น อยากจะรู้ว่าถ้ากอดอีกครั้งมันจะเหมือนเดิมมั้ย จะเหมือนกอดไอ้งอกรึเปล่า


แล้วเมื่อกี้ไอ้เด็กเวรที่มาทำห้องสมุดก็ดันไปกอดเอวหมอเมฆนี่เข้าเต็ม นั่นทำให้เพียงดินรู้สึกหงุดหงิด ไอ้เด็กนั่นมันต้องได้สัมผัสเอวบางๆ นุ่มนิ่มๆนี้แน่ๆ


เพียงดินไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรในตอนนี้ แค่คิดว่าเอวหมอเมฆก็น่ากอดดี


เมฆายืนมองหน้าอีกคนที่เอาแต่นิ่งเงียบแล้วรู้สึกหงุดหงิดเลยคว้าเอาจานข้าวของตัวเองเดินกลับไปที่เดิม ไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัวนั่นท่าจะประสาทแดก ไม่พูดไม่จาเอาแต่ทำหน้าอะไรก็ไม่รู้ เขายิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ด้วย


เพียงดินเองเมื่อเห็นว่าเมฆาเดินไปแล้วเลยเดินตามแบบงง งงว่าตัวเองจะเดินตามทำไม แต่ก็นั่นแหละ รู้ตัวอีกทีก็มายืนข้างเมฆาซะแล้ว


“อะไรกันสองคนนี้เดินไปเดินมา เออ... พรุ่งนี้ผมกับหมอเมฆว่าจะลงไปหมู่บ้านทางนู้น คุณดินไปด้วยกันมั้ยครับ” หมอชัยถามนั่นทำให้เพียงดินละสายตาจากเมฆา


“ไปข้างล่างเหรอครับ ก็น่าสนใจนะครับ ผมยังไม่เคยไปเลย” เพียงดินตอบกลับ หมู่บ้านผาตะวันอยู่กลางเขา และอีกหลายๆหมู่บ้านก็เป็นแบบนั้น จะมีหมู่บ้านกลางหุบเขาบ้าง ซึ่งแต่ละหมู่บ้านอาจจะเป็นคนละชนเผ่ากัน


“แต่ต้องออกหน่อยนะครับ ต้องเดินเท้าอีกไกลเลย” หมอชัยหัวเราะก่อนจะตักข้าวเข้าปาก


“เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ ผมเดินได้อยู่แล้ว จะมีก็แต่คนกรุงแถวนี้แหละ ที่ไม่รู้จะเดินป่าเดินเขาได้มั้ย” ประโยคหลังไม่วายที่จะหันมากระแซะเมฆาที่นั่งหน้าบอกบุญไม่รับอยู่


“ได้ไม่ได้ก็ลองดูแล้วกัน” เมฆาขี้เกียจเถียงเลยตอบไปแบบนั้น เรื่องเดินป่าไม่ใช่เรื่องยาก เขาคิดว่าเขาทำได้ แต่ต้องร่วมทางกับเพียงดินนี่สิ เมฆาคิดว่าตัวเองคงทนไม่ได้ที่จะไม่เตะปากไอ้หมอนี่ซักครั้งสองครั้ง


“จะลองดูว่าเก่งแต่ปากรึเปล่า” เพียงดินแหย่ ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เพียงดินคิดว่าการแหย่เมฆาเป็นเรื่องสนุก ก็ไอ้หมอเตี้ยเนี่ย แหย่นิดแหย่หน่อยก็จะกัดเป็นหมาแล้ว ดีนะที่เพียงดินไม่ซื้อตะกร้อมาครอบปากให้


“ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าคนที่พูดว่าเดินได้ไม่มีปัญหาน่ะจะซักกี่น้ำกันเชียว” เมฆาจ้องหน้าอีกคน หากเป็นเหมือนในการ์ตูนตอนนี้คงจะเห็นสายไฟวิบวับฟาดฟันกันระหว่างทั้งสองคนแน่ๆ


“โอ๊ะๆ ทำมาเป็นพูด หึๆ ก่อนอื่นนะฉันว่านายกินข้าวไปเยอะๆก่อนเถอะ จะได้โตไวๆ ไม่ใช่เตี้ยแคระแกรนแบบนี้” เพียงดินว่าพร้อมยักคิ้ว เหมือนกับว่ายกนี้เขาชนะอีกแล้ว


“นี่!” เมฆาถึงกับกระแทกจานข้าวจนคนแถวนั้นหันมามอง ลำบากหมอชัยที่ยืนดูอยู่ต้องห้ามศึกชั่วคราว


“เอาล่ะๆ อย่าเพิ่งเถียงกันเลยน่า ถ้าอย่างนั้นเจอกันพรุ่งนี้ประมาณหกโมงเช้านะ ทั้งคุณดินทั้งหมอเมฆนั่นแหละ เอาเสื้อคลุมไปด้วยก็ดี อากาศมันเย็น” หมอชัยว่าพร้อมกับส่วยหัวอย่างระอา


ปกติเพียงมาทะเลาะเป็นเด็กๆแบบนี้ที่ไหน ทำไมวันนี้ถึงได้มานั่งเถียงกับเมฆาต่อหน้าคนเป็นสิบแบบนี้ได้


เพียงดินและเมฆารับคำก่อนจะหันไปกินข้าวของตัวเองต่อ ไม่อยากจะพูดอะไรมากอีกเพราะเกรงใจหมอชัยที่อายุมากกว่า ในขณะที่เมฆาหน้านิ่วคิ้วขมวด เพียงดินกลับแอบยกยิ้มอย่างพอใจ บางทีการแกล้งเมฆาก็น่าจะทำให้ชีวิตอันวุ่นวายและน่าเบื่อจำเจของเขามีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้างก็ได้





เนอะ





*********************************************************************************





มาต่อแล้วจ้า มีข่าวดีจะมาบอก ตอนนี้งานทั้งหมดเสร็จแล้ว ตอนหน้าอาจจะเริ่มอัพถี่ๆแล้วนะคะ ตื่นเต้นๆ ตอนนี้มาแบบเบาๆ ทะเลาะกันเบาๆ ยังไม่ตีกันตายค่ะ อะไรเพียงดินจะหลงเอวน้องหมอเมฆเบอร์นั้นนนนนน เอากลับไปเล่นที่บ้านมั้ย ฮ่าๆ ฝากติดตามด้วยนะคะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/05/16* [ตอนที่7] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 26-05-2016 20:32:27
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:   อีเพียงดินหลงเสน่ห์น้องเมฆาแล้วละสิ คริคริ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/05/16* [ตอนที่7] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Dolamon ที่ 26-05-2016 21:07:05
พ่อเลี้ยงค่ะถ้าช้ามาก  ระวังจะโดนเด็กตัดหน้าแย่งคุณหมอไปนะค่ะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/05/16* [ตอนที่7] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 26-05-2016 21:07:23
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/05/16* [ตอนที่7] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 26-05-2016 22:47:51
ดินมีคู่แข่งซะแล้ว
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/05/16* [ตอนที่7] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 27-05-2016 00:07:09
 :hao6:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *27/05/16* [ตอนที่8] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 27-05-2016 20:36:30
บทที่ 8


เช้ามืดของวันต่อมา เมฆาตื่นแต่เช้าเมื่อหมอชัยเข้ามาปลุกเขา เมฆาอาบน้ำเตรียมตัวและสะพายกระเป๋าพวกอุปกรณ์รักษา เขาสวมเสื้อคลุมตัวไม่ใหญ่มากและกระชับมันให้แน่นขึ้นเมื่อออกมาจากที่พักแล้วเพราะอากาศข้างนอกตอนเช้าๆค่อนข้างจะหนาวเย็นไม่น้อย


เมื่อมองไปขอบฟ้าทางตะวันออกก็เห็นพระอาทิตย์กำลังขึ้น สีทองของแสงอาทิตย์นั้นค่อยๆทาบทับลงกับสวนกะหล่ำของชาวบ้าน นั่นเป็นภาพที่น่าดูไม่น้อยเลยทีเดียว


เมฆาเดินมารวมกลุ่มที่ยืนอยู่ไม่ไกล เห็นหมอชัยกำลังยืนคุยกับชาวบ้านคนหนึ่งอยู่ พี่พยาบาลที่จะไปด้วยเป็นคนบอกเมฆาว่าชาวบ้านคนนี้จะเป็นคนนำทางเราไปหมู่บ้านข้างล่าง


เมื่อเบนสายตาไปอีกไม่ไกลเมฆาก็เจอเพียงดินที่กำลังยืนมองออกไปอีกทางในมือมีแก้วกาแฟอยู่ แค่ท่ายืนก็ขี้เก๊กแล้ว ทำมาเป็นยืนเท้าสะเอว แล้วเสื้อหนังตัวหนาๆนั่นทำให้เมฆาอยากจะขำออกมา แต่ก็ยอมรับว่าไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัวนี่ใส่ออกมาแล้วมันดูดีจริงๆ


เขาแอบเห็นสาวๆพยาบาลมองเพียงดินด้วยแววตาเคลิ้มฝัน นั่นทำให้เมฆาเบ้ปากออกมา เมฆาอยากจะเดินไปกระโดดถีบหมอนี่ตกเขาเสียจริง


“ป่ะ พร้อมแล้ว ออกเดินทางกันเถอะ” หมอชัยบอกทุกคน เมฆาขานรับก่อนจะเดินตามหมอชัยที่ออกตัวเดินนำไปพร้อมกับชาวบ้านที่นำทาง


ชาวบ้านที่นำทางแกชื่อลุงกือเลาะ แกบอกว่าหมู่บ้านข้างล่างชื่อหมู่บ้านสันติเป็นหมู่บ้านของชาวอาข่า เราต้องเดินเท้าเข้าไปราวๆหนึ่งกิโลเมตร เมฆาไม่มีปัญหากับการเดินอยู่แล้ว ดีเสียอีกเขาจะได้ซึมซับบรรยากาศบริสุทธิ์นี้ให้มากๆหลังจากอยู่แต่เมืองกรุงที่มีแต่หมอกควันมาทั้งชีวิต


ความจริงที่นี่ก็น่าอยู่ไม่น้อย เขาคิดว่าเขาชอบภูเขา ไม่อย่างนั้นคงไม่มาหาตะวันทุกปี และไม่แอบขอไปนอนกับภุมรินที่ไร่ บรรยากาศในไร่มันน่าอยู่จะตาย แต่ก็นะ เขาก็มีบ้านของเขา มีหน้าที่ที่ต้องทำ จะให้ไปเป็นคนงานในไร่น้ำรินก็คงจะไม่ไหว


“ถ้ากระเป๋ามันหนักให้ฉันช่วยถือก็ได้นะ เห็นแล้วสงสารว่ะ” แล้วบรรยากาศยามเช้าอันสดใสของเมฆาก็ต้องจบลงเมื่อคู่อริคนเดิมมาเดินข้างพร้อมกับพูดจากวนประสาท


“นี่นายเพียงดิน เลิกยุ่งกับฉันซักวันมันจะเป็นอะไรมั้ย” เมฆาหันไปว่า


พักหลังเขาเริ่มขี้เกียจเถียงเพียงดินแล้ว เพราะเขาคิดว่ามันไร้สาระ เหตุผลบ้าๆที่เพียงดินกล่าวหาว่าเขาไปชอบไอ้พี่รัชนั่นมันชั่งปัญญาอ่อนสิ้นดี เมฆาไม่สนใจแล้ว เพราะยังไงตอนนี้สิตางศุ์ก็เข้าใจเขาและไม่ระแวงเรื่องเขากับรัชพล และอีกอย่างเขากับรัชพลก็บริสุทธิ์ใจต่อกัน จะมีก็แต่ไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัวนี่แหละ ที่เหมือนจะคิดไม่ซื่อกับสิตางศุ์


“อยากยุ่งด้วยตายล่ะ ไอ้เราก็แค่สงสาร เห็นตัวเท่าหมากระเป๋าต้องมาแบกกระเป๋าใบโตๆ กลัวจะตกเขาตายไปก่อน” เพียงดินว่า


ความจริงแล้วเขาคิดอยากจะช่วยเมฆาก็เท่านั้น แต่ปากมันดันพาหมาออกมาเดินเพ่นพ่านซะนี่เลยพูดออกไปแบบนั้น กระเป๋ามันใบไม่ใช่น้อยๆ เมฆาก็ตัวเท่าไหร่เองแบกขึ้นเขาลงเขาคงจะเหนื่อยอยู่เหมือนกัน เขาก็แค่อยากจะช่วย


เท่านั้นจริงๆ! ก็นะ ไอ้หมอเตี้ยเนี่ยวันๆเคยลำบากแบบนี้ที่ไหน เขานี่สิตากแดดในไร่ทั้งวัน เพียงดินคนนี้ก็มีน้ำใจพอที่จะช่วยหมากระเป๋าชื่อเมฆาถือกระเป๋ายาใบโต ไม่ได้มีอะไรนอกเหนือจากนั้น แม้ว่าเอวเมฆาจะน่ากอดก็เถอะ


เมฆาไม่ตอบอะไรเพราะขี้เกียจเถียงกับเพียงดิน เขาเลยเร่งฝีเท้าเดินนำหน้าเมฆาไปไกลไปเดินอยู่ข้างๆหมอชัย เพียงดินได้แต่มองตาม เพราะไม่อยากไปพูดจากวนประสาทเมฆาต่อหน้าหมอชัยอีก ทำให้ตลอดทางทั้งสองคนเดินแยกกันอยู่อย่างนั้น


ทางไปหมู่บ้านสันติเป็นทางลงเขาที่ค่อนข้างจะลาดชัน เมื่อลงไปข้างล่างแล้วก็ต้องเดินพื้นราบอีกครึ่งทาง เมฆาไม่คิดว่าการเดินเขาครั้งนี้มันเหนื่อยเพราะเขาคิดว่าเขาสนุกไปกับมัน ไร่กะกล่ำของชาวบ้านทอดยาวออกไป แสงแห่งเช้าวันใหม่กระทบจนมันกลายเป็นสีส้มจ้างๆ บริเวณรอบๆก็มีแต่ต้นไม้ เมื่อมองออกไปก็เจอหมู่บ้านสันติแล้ว


ใช้เวลาไม่นานทั้งหมดก็มาถึงที่ลานกว้างของหมู่บ้าน มีการกล่าวต้อนรับเล็กน้อยจากหัวหน้าหมู่บ้านก่อนทีคณะจากโรงพยาบาลจะไปจัดพื้นที่เพื่อตรวจสุขภาพ ชาวบ้านที่นี่ไม่เยอะเท่ากันที่หมู่บ้านผาตะวัน ทำให้เมฆาไม่เหนื่อยเท่าที่ควร


เพียงดินเองเมื่อลงมาข้างล่างแล้วก็เดินไปดูสวนกะหล่ำของชาวบ้าน เจออดีตคนงานไร่ของตัวเองที่ตอนนี้กลับมาทำไร่ที่บ้าน เขาเข้าไปทักทายนิดหน่อยพร้อมกับถามเรื่องการปลูกกะหล่ำ เพียงดินแค่สนใจแต่ถ้าให้มาปลูกเองคงไม่ไหว เขาคิดว่ากะหล่ำของชาวบ้านที่นี่ถ้าส่งขายน่าจะกำไรดี และชาวบ้านก็น่าจะมีรายได้ดีไม่น้อยเลยทีเดียว


พักกลางวันเป็นเวลาที่ได้หยุดพัก นั่นทำให้เพียงดินต้องมาเจอเมฆาอีกครั้ง จากเหงื่อที่ชื้นไรผมนั้นทำให้เพียงดินรู้ว่าคนตัวเล็กเหนื่อยมากแค่ไหน เขารู้ว่าอาชีพหมอมันเหนื่อยแค่ไหน แล้วยังจะต้องมาเดินเขาขึ้นๆลงๆอีก มองหน้าหมอเมฆ มองไปมองมาก็น่ารักไม่หยอก


ผมสีน้ำตาเข้มที่เกือบจะดำนั้นเข้ากับรูปหน้า ผิวดีๆของคนที่เคยอยู่ต่อในเมืองตอนนี้มันแดงระเรื่อจากไอแดดและการทำงาน จนหน้าหมอเมฆแดงเป็นมะเขือเทศสุกไปแล้ว ปากเล็กๆนั่นมันน่าจับมาบีบให้หายหมั่นเขี้ยว ชอบนักกับการด่าทอคนอื่นเนี่ย เด็กบ้าอะไรปากจัดชะมัด


มองไปมองมาเพียงดินก็แอบหัวเราะอยู่คนเดียว เขานี่ท่าจะบ้า บ้ามากๆด้วยที่มานั่งแจกแจงเมฆาถึงขนาดนี้ จนตอนนี้เขาเองก็ยังคิดว่าไอ้หมอเตี้ยนี่มันชอบคุณรัชอยู่


แน่นอนล่ะ การแสดงออกอย่างนั้นมันจะมีอะไรมากไปกว่าการแอบชอบซะอีก แต่บางทีนะ เพียงดินก็คิดอิจฉาคุณรัชที่มีคนชอบมากมาย แต่สุดท้ายคุณรัชเค้าก็เลือกคุณสิตางศุ์ อย่างไอ้หมอเตี้ยนี่ไม่เหมาะกับคุณรัชหรอก


“อะไรกันคุณดิน นั่งยิ้มอยู่คนเดียว” หอมชัยพูดขึ้นหลังจากเขากินข้าวกลางวันเสร็จแล้ว เพียงดินแอบสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะหันมายิ้มให้หมอชัย


“เปล่าหรอกครับ คิดอะไรไปเรื่อยน่ะ” เพียงดินตอบ


เมฆาที่กินข้าวอยู่หันไปมองเพียงดินที่เอาแต่ยิ้มกรุ้มกริ่ม เขารู้สึกได้ว่าเพียงดินแอบมองเขาอยู่ ไม่วายหมอนี่คงหัวเราะเยาะอะไรเขาอีกแน่ เมฆาไม่ได้พูดอะไรออกไป เพราะไม่อยากจะเถียงกับเพียงดิน เขาเหนื่อยมากแล้ว


“อ้อ เย็นนี้มีตลาดด้วยนะ ชาวบ้านแถวนี้เค้าจะมารวมกันที่นี่น่ะ พวกเราอยากไปมั้ย” หมอชัยพูดขึ้น เขาเพิ่งรู้จากลุงกือเลาะเมื่อครู่ว่าเย็นนี้มีตลาดของชาวเขาด้วย ก่อนกลับก็น่าจะแวะไปเสียหน่อย


“ไปค่ะ ทำงานทั้งวันน่าจะไปผ่อนคลายบ้าง” พยาบาลสาวพูดขึ้น


“ก็ดีเหมือนกันนะครับ ผมสนใจพวกผักที่ชาวบ้านปลูกมาก ในตลาดน่าจะมีสินค้าพวกนี้เยอะ ลองไปดูหน่อยก็ดี” เพียงดินเองก็สนใจ


“ถ้าอย่างนั้นก่อนกลับเราค่อยไปกัน แล้วหมอเมฆล่ะว่ายังไง” หมอชัยหันมาถามเมฆาที่เอาแต่นั่งนิ่งเงียบไม่ยอมพูดยอมจา


“ไปก็ไปครับ” เขาตอบเพียงเท่านั้น ความจริงเขาก็อยากลองไปเหมือนกัน ตลาดชาวเขาอย่างนั้นเหรอ มันก็น่าสนใจไม่น้อย แต่มันจะดีกว่านี้ถ้าไม่มีตัวกวนประสาทอย่างเพียงดินไปด้วย


แล้วเย็นวันนั้นก่อนกลับหมู่บ้านผาตะวัน ลุงกือเลาะก็พาทั้งหมดไปที่ตลาดซึ่งเป็นทางผ่านขึ้นกลับไปหมู่บ้านผาตะวัน


เมื่อถึงที่หมายพยาบาลสาวสองคนก็แยกกันไปอีกทางเพราะพวกเธอมีทีท่าสนใจชุดพื้นเมืองของชาวเขาเข้าแล้ว หมอชัยก็แยกไปเดินกับลุงกือเลาะทิ้งให้เมฆาเดินตามหา แต่เดินไปเดินมาทั้งสองคนก็ลับสายตาไปเสียแล้ว พอรู้ตัวอีกทีเพียงดินก็มาเดินด้วยข้างๆ นั่นทำให้เมฆาถอนหายใจอย่างปลงตก


เพียงดินที่เดินตามเมฆามาคว้าเอากระเป๋าเครื่องมือแพทย์มาถือโดยที่ไม่ถามเมฆาแม้แต่คำเดียว เขาก็แค่เห็นว่าเมฆาเหนื่อยมากแล้ว การเดินถือกระเป๋าหนักๆแบบนี้ก็กลัวว่าคุณหมอตัวเล็กจะเป็นลมล้มพับไปเสียก่อน



แต่ความหวังดีของเพียงดินนั้นเมฆากลับมองว่ามันเป็นการกวนประสาทของเพียงดินเสียมากกว่า คุณหมอตัวเล็กเลยตวัดสายตามาฟาดเพียงดินไปหนึ่งที


“นี่ วันนี้ฉันเหนื่อย หยุดกวนประสาทซักทีได้มั้ย เอากระเป๋าฉันคืนมา” เมฆาว่าพร้อมกับยื่นมือไปข้างหน้าเพื่อจะขอกระเป๋าของตัวเองคืน


“ถ้าอยากได้ก็เดินตามมาเอาเองแล้วกัน” เพียงดินพูดแค่นั้นก่อนจะเดินนำเมฆาไป ความจริงเขาแค่อยากจะช่วยเท่านั้นแหละ แต่ปากมันดันพูดดีๆไม่เป็นซะอย่างนั้นเมื่ออยู่ต่อหน้าเมฆา


ขายาวๆก้าวเดินนำมาเรื่อยๆ เมฆาก็เดินตามด้วยใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์เท่าที่ควร เพียงดินพาเขาแยกเข้าไปในส่วนที่เป็นสินค้าพวกผักและผลไม้สด ซึ่งเรียงรายกันเป็นแถวยาว เมฆาคิดว่ามันจะเป็นเพียงแค่ตลาดเล็กๆเสียอีก แต่ที่ไหนได้ มันเป็นตลาดใหญ่ที่รวมสินค้าทั้งหมดไว้ต่างหาก


“อันนี้เค้าเรียกอะไรเหรอ” เมฆาหยุดเดินแล้วนั่งยองๆเมื่อเห็นว่ามีผลไม้หน้าตาประหลาดวางอยู่ เขาเลยถามเด็กหญิงคนหนึ่งที่แต่งตัวด้วยชุดพื้นเมือง


เด็กหญิงคนนั้นมองหน้าเมฆาแล้วเริ่มจะถอยหนี ไม่ยอมพูดยอมจาด้วย เมฆาถึงกับคิ้วขมวด ทำไมเด็กถึงทำท่าเหมือนกลัวเขาขนาดนั้นกัน


“หมอ” สำเนียงที่พูดไม่ชัดนั้นทำให้เมฆาเข้าใจถึงสิ่งที่เด็กขายของคนนี้คิด เขายังอยู่ในชุดที่ใครๆมองก็รู้ว่าทำอาชีพอะไร และแน่นอนว่าเด็กย่อมไม่ถูกกับคุณหมอ นั่นเป็นสิ่งที่เมฆาเจอตลอดตั้งแต่เริ่มรักษาคนไข้มา


“หึๆ อันนี้เค้าเรียกว่ามะหลอด เป็นผลไม้เมืองเหนือ ถ้าแก่แล้วมันจะลูกแดงๆ รสเปรี้ยวๆ” เมื่อแม่ค้าตัวน้อยไม่ยอมตอบเพียงดินที่ยืนดูอยู่ก็ตอบแทนพร้อมกับมานั่งอยู่ข้างๆเมฆา


“ใครถามกัน” เมฆาหันไปค้อน


“อ้าว ก็เห็นเด็กไม่ยอมตอบเพราะกลัวหมอ เกษตรกรดีเด่นอย่างผมก็ต้องตอบแทนสิครับ” เพียงดินพูดอย่างอารมณ์ดี


“นี่หนู ฉันอยากลองชิมน่ะ ขายยังไงเหรอ” เมฆาไม่สนใจคนที่นั่งข้างๆแล้วหันไปถามเด็กอีกรอบ


“ห่อละห้าบาทจ้า” แต่คราวนี้เป็นหญิงสาวคนหนึ่งที่ตอบแทน เธอเพิ่งเดินมานั่ง


เด็กหญิงโผเข้ากอดผู้หญิงคนนั้นอย่างแรก แอบหันมามองเมฆาบ้างแล้วก็มุดหน้าลงกับไหล่ของแม่ เมฆายิ้มน้อยๆให้กับความน่ารักนั้น ทำไมนะ ทำไมเด็กๆชอบกลัวหมอกันจัง


“อ่ะ” เพียงดินยื่นผลไม้สีแดงสดมาให้เมฆาที่มัวแต่นั่งยิ้ม


“อะไร” เมฆาถาม อะไรของเพียงดินอีก


“มะหลอดไง อยากลองไม่ใช่เหรอ ฉันซื้อมาแล้ว” เพียงดินว่า


คุณหมอเมฆเอาแต่นั่งแกล้งเด็กจนเขาซื้อมาแล้วถุงนึง ความจริงมะหลอดมันก็ออกได้ทั่วไป เพียงดินยังแปลกใจไม่น้อยที่มีขายด้วย แต่คนเมืองอย่างเมฆาคงยังไม่เคยกินผลไม้พื้นๆแบบนี้เท่าไหร่


“ฉันซื้อเองได้น่า” เมฆาหันไปเอ็ด เขาไม่ได้บอกให้ไอ้หมอนี่ซื้อให้ซะหน่อย เขาอยากกินเขาก็ต้องซื้อเองอยู่แล้ว ยุ่งไม่เข้าเรื่องจริงๆ


“ซื้อมาแล้วก็กินไปเถอะน่า อ่ะ” เพียงดินยื่นไปอีกรอบแต่เมฆาก็ยังนิ่ง นั่นทำให้พ่อเลี้ยงหนุ่มทนกับความดื้อของเมฆาไม่ไหวเลยยัดมะหลอดเข้าไปในปากเมฆาซะเลย


“อื้อ! ไอ้บ้า มันเปรี้ยว” เมฆาโวยลั่นเมื่อมะหลอดลูกแดงสุกเข้าไปในปาก


ทันทีที่รสเปรี้ยวๆนั้นแตะปลายลิ้นเขาก็แทบอยากจะคายทิ้ง มือเล็กนั้นพยายามจับมือของเพียงดินที่เอาแต่ยัดเจ้าผลไม้เปรี้ยวนั่นเข้าปากเขาอย่างพัลวัน เสียงหัวเราะของเพียงดินทำให้เมฆาเริ่มจะโมโห


“ฮ่าๆ ขอโทษๆ ไม่แกล้งแล้ว” เพียงดินหัวเราะลั่นเมื่อเมฆาทำหน้าเหยเก เด็กหญิงที่กลัวหมอเมฆเองก็หัวเราะตามไปด้วย


ความจริงมะหลอดมันไม่ได้มีแค่พันธ์ที่เป็นรสเปรี้ยว แต่พันธ์ที่เมฆากำลังกินคงจะเป็นพันธ์เปรี้ยว ซึ่งมันเปรี้ยวจี๊ดอย่าบอกใครเลย


“ยัดมาได้” เมฆาว่าเพียงดิน รสเปรี้ยวของไอ้ผลไม้นี่ยังคงติดลิ้นเขาอยู่เลย มันเปรี้ยวก็จริง แต่ถ้าลองเอาไปแช่น้ำปลาก็คงจะอร่อยไม่น้อยเหมือนกัน



“หึๆ” เพียงดินหัวเราะอย่างอารมณ์ดีเมื่อเห็นท่าทีของเมฆา


แล้วสายตาของเขาก็ไปกระทบกับมือของเมฆาที่ยังคงจับมือเขาไว้แน่น นายเหนือแห่งไร่เพียงระพีแอบยกยิ้มที่คุณหมอตัวเล็กยังคงจับมือเขาไว้อย่างนั้นโดยที่เมฆาไม่รู้ตัว


มือใหญ่ของเพียงดินแอบขยับแล้วสัมผัสมือของเมฆาให้มากกว่าเดิม มือเมฆาอาจจะไม่ได้นุ่มนิ่มเท่าผู้หญิง แต่แน่นอนว่ามันนุ่มน่าจับกว่ามือสากๆของชาวไร่ชาวสวนอย่างเพียงดินแน่นอน


เมฆาที่รับรู้ถึงแรงขยับที่มือก็หันมามอง พบว่าตัวเองยังคงจับมือเพียงดินอย่างนั้น คุณหมอตัวเล็กรีบสะบัดมือออกอย่างรวดเร็วแล้วลุกขึ้นยืน


เพียงดินหัวเราะเล็กน้อยแต่ก็ยังยิ้มไม่หยุด รอยยิ้มของเพียงดินนั้นมันชั่งกวนประสาทเมฆาเสียนี่กระไร คุณหมอเมฆตัวแสบเลยส่งค้อนวงงามไปให้เพียงดินหนึ่งทีแล้วรีบเดินหนีไปจากตรงนั้น เพียงดินก็ลุกขึ้นแล้วเดินตาม






ร่างเล็กๆที่เดินนำเขาไปนั้น ดูไปดูมาก็น่ารักไม่เบา






*********************************************************************************





ทำไมตอนนี้มันละมุนละไมผิดหลักกับพล๊อตเรื่องนิยายตีกันตายของพระนายคะ อิพี่ดินนี่มือไวใจเร็วมากแต่ปากหนักปากหมาไปหน่อย แล้วอย่างนี้พ่อพระเอกฉันจะได้แอ้มหมอเมฆเมื่อไหร่ล่ะยะ ฮ่าๆ เอาเป็นว่าฝากให้กำลังใจคุณพ่อเลี้ยงของเราด้วยนะคะ รักคนอ่านทุกท่านค่ะ
 :mew1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *27/05/16* [ตอนที่8] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 27-05-2016 21:15:13
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *27/05/16* [ตอนที่8] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 27-05-2016 21:37:41
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *27/05/16* [ตอนที่8] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 27-05-2016 23:56:27
 :-[
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *27/05/16* [ตอนที่8] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 28-05-2016 00:38:09
มีการแอบปลอยให้หมอจับมือนะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *27/05/16* [ตอนที่8] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: มะเขือม่วง ที่ 29-05-2016 22:35:48
คู่นี้น่ารัก >//<
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *29/05/16* [ตอนที่9] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 29-05-2016 23:41:50
บทที่ 9


เพียงดินกับเมฆาเดินมารวมกลุ่มกันที่ทางเข้าตลาด เขาเห็นหมอชัยและพยาบาลทั้งสองได้ของมาไม่น้อยเหมือนกัน มีก็แต่เขากับเพียงดินที่ได้ของติดไม้ติดมือมาแค่มะหลอดถุงเดียวเท่านั้น ยิ่งพูดยิ่งคิดถึงเรื่องมะหลอดของเพียงดินเขายิ่งโมโห ทำไมนะ ทำไมไอ้พ่อเลี้ยงนี้ชอบกวนโมโหเขาอยู่เรื่อย


พอคนครบก็พากันเดินกลับหมู่บ้านผาตะวัน คราวนี้ต้องเดินขึ้นเขาบ้างแล้วหลังจากขามาเดินลงเขา ทางมันค่อนข้างจะชันเพราะฉะนั้นการเดินขึ้นเขามันจึงลำบากกว่าการเดินปกติ

ตอนนี้พระอาทิตย์ใกล้จะลับขอบฟ้าแล้ว แสงของมันก็ยังคงสาดมายังทุ่งกะหล่ำด้านล่าง เป็นภาพที่หายาก แม้แต่ในตัวอำเภอหรือไร่เพียงระพีเองก็ยังไม่มีให้เห็น ต้องเป็นเขาที่สูงจริงๆถึงจะเจอธรรมชาติที่สวยแบบนี้


“ไหวกันมั้ยครับ” เสียงของลุงกือเลาะถามขึ้นด้วยสำเนียงที่ไม่ค่อยชัดนั้น คนในพื้นที่การเดินเพียงเท่านี้ถือว่าไม่ลำบาก แต่กลับคนในเมืองอย่างพวกคุณะเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลแล้วนั้นแน่นอนว่าต้องลำบากอยู่แล้ว


“พักก่อนได้มั้ยคะ เริ่มจะเหนื่อยแล้ว” พยาบาลสาวพูดขึ้น หลังจากพากันเดินมาเลยครึ่งทางแล้ว


“ก็ดีเหมือนกันนะ” หมอชัยเอ่ย


และทั้งหมดก็หยุดพักกลางทางเพื่อให้หายเหนื่อย เพียงดินเดินไปหาเมฆาที่นั่งไกลออกไปจากกลุ่มแล้วทำเนียนไปนั่งข้างๆ เมฆาหันมามองอย่างไม่เข้าใจ


“อะไรของนาย” คุณหมอตัวเล็กถาม


“เอานี่มาให้ ของนาย กินให้หมดด้วย” เพียงดินยื่นถุงมะหลอดให้


มันยังอยู่ครบถ้าไม่นับลูกที่เพียงดินเอาให้เมฆากิน เขาไม่ค่อยชอบเท่าไหร่แต่ที่ซื้อเพราะเห็นคนกรุงอย่างเมฆาอยากจะลองก็เท่านั้น และเมฆาก็ต้องรับผิดชอบเจ้ามะหลอดนี่ให้หมด


“เรื่องอะไรล่ะ นายเป็นคนเอามา ก็จัดการเองสิ และก็เอากระเป๋าฉันคืนมาได้แล้ว” เมฆาพูด เรื่องอะไรเขาจะกินไอ้ผลไม้เปรี้ยวนี่อีกรอบล่ะ เขาอยากลองก็จริงแต่เพียงดินเป็นคนซื้อมาเอง เพราะฉะนั้นมันไม่ได้อยู่ในความรับผิดชอบของเขา


“แต่ฉันซื้อมาให้นาย” เพียงดินยื่นไปอีกรอบ


“แต่ฉันไม่ได้ขอให้นายซื้อให้ เอากระเป๋าคืนมาได้แล้ว” เมฆาย้ำอีกรอบ เพียงดินเองก็ยังคงดื้อดึงไม่ยอมเอากระเป๋าคืนให้


“ฉันจะไม่คืนกระเป๋าจนกว่านายจะรับไอ้นี่ไป หรืออยากจะให้ฉันป้อนอีกรอบ ก็ได้นะ” เพียงดินจับมะหลอดออกมาจากถุงพร้อมกับจะยื่นไปให้เมฆาอีกรอบทำให้เมฆาต้องเอี้ยวตัวหนี


“ก็ได้ๆ แค่รับมาก็จบใช่มั้ย” เมฆาหมดความอดทนจึงยอมรับมะหลอดมาดีๆ รู้สึกเซ็งเพียงดินไม่น้อยที่ปัดความรับผิดชอบมาให้เขาเสียดื้อๆ


“แค่นี้ก็จบ” เพียงดินยกยิ้มอย่างผู้ชนะก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินไปหากลุ่มของหมอชัย


“แล้วกระเป๋าฉันล่ะ” เมฆาเดินตามทวงของของตัวเองคืน


“ฉันถือน่ะดีแล้ว ขืนนายถือไอ้กระเป๋าหนักๆนี่มีหวังกลิ้งตกเขาตาย” เพียงดินว่าแล้วยิ้มกวนประสาท   


เมฆาได้แต่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเพราะทำอะไรไม่ได้ จะต่อล้อต่อเถียงก็เหมือนจะแพ้เพียงดินอยู่ตลอดอย่างนั้น จะไปคว้าเอากระเป๋าตัวเองมาก็พอจะรู้ตัวว่าสู้แรงของพ่อเลี้ยงคอกวัวนี่ไม่ได้


ไอ้บ้านี่มันจะอะไรกับเขานักหนากัน


หลังจากเถียงกันพอหอมปากหอมคอทั้งหมดก็ได้เวลาเดินทางต่อ เมฆาจำใจต้องเอากระเป๋าตัวเองให้เพียงดินถืออยู่อย่างนั้น แล้วไอ้ถุงมะหลอดบ้านี่เขาก็ต้องเป็นคนถือเอง มันน่าหงุดหงิดใจไม่ใช่น้อย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี รู้แค่ว่าถ้าเขาแอบถีบเพียงดินตกเขาตอนนี้คงไม่ดีแน่ พยานเยอะแบบนี้


กลับมาถึงหมู่บ้านผาตะวันก็เกือบจะพระอาทิตย์ตกดิน ทุกคนแยกย้ายกันไปเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำและทำภารกิจอย่างอื่นหลังจากเหนื่อยมาหลายวัน เพียงดินยอมคืนกระเป๋าให้เมฆาแต่โดยดีก็ตอนมาถึงนี่แหละ คุณหมอตัวเล็กรับมาอย่างไม่สบอารมณ์เล็กน้อย


“พี่หมอเมฆ!”


แล้วเมฆาก็ต้องได้กรอกตาอีกครั้งเมื่อมีเด็กทีร่างโตวิ่งเข้ามาหาพร้อมกับสภาพเปื้อนสีทั้งตัว ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าไปทาสีห้องสมุดมา อนามัยขนาดเล็กที่ไร่เพียงระพีจะทำให้คนงานก็ขึ้นโครงแล้ว พรุ่งนี้คงจะเริ่มอย่างเต็มที่ กว่าจะเสร็จก็น่าจะเป็นอาทิตย์



เพียงดินมองไอ้เด็กหน้าตากวนเบื้องล่างที่วิ่งมาหาเมฆาด้วยใบหน้าที่ไม่ค่อยพอใจนัก เขาแค่รู้สึกไม่ถูกชะตากับเด็กนี้พิลึก ท่าทางดูก็รู้ว่าคิดจะตามจีบไอ้หมอเตี้ยนี่ ไปหว่านเสน่ห์ให้เด็กอีกล่ะสิท่า อ่อยรัชพลไม่ได้ผลถึงขั้นต้องมาหาแก้ขัดจากเด็กมหาลัย คิดอย่างนั้นเพียงดินก็ยกมุมปากอย่างดูแคลน


“พี่พยาบาลคนสวยบอกว่าพี่หมอไปอีกหมู่บ้านหนึ่งมา ทำไมไม่ชวนผมละครับ” ทีทำหน้างอนซึ่งมันยิ่งไปกระตุกเบื้องล่างของเพียงดิน แต่เมฆานี่สิ ถึงขั้นปวดขมับ วันนี้ทั้งวันเขาต้องรับมือคนพวกนี้ มันเป็นกงกรรมกงเกวียนอะไรของเขากันแน่


“น้องก็ทำงานอยู่ช่วยเพื่อนนี่แหละ จะไปทำไม” พยายามพูด อย่างน้อยเด็กทีนี่ก็น่าจะพูดง่ายกว่าเพียงดินที่ดื้อดึงอย่างเดียว


“แต่ผมอยากไปอารักขาพี่หมอนี่ครับ” ทียังคงทำหน้ายุ่ง แต่เพียงดินและเมฆามองว่ามันไม่น่ารักเลยสักนิด ออกจะน่ารำคาญและไม่น่าดูเสียมากกว่า


“พี่โตแล้วนะ อ่ะนี เอานี่ไปกินแล้วกัน” เมฆายื่นถุงมะหลอดให้ ถือเป็นการตัดรำคาญและจะได้ไม่ต้องทิ้งมะหลอดให้เสียของอีก


แต่เจ้าของมะหลอดตัวจริงอย่างเพียงดินถึงกับคิ้วกระตุกเป็นว่าเล่น นั่นเขาซื้อให้เมฆาทำไมไอ้หมอนี่เอาไปให้เด็กเวรนั่น ต่อหน้าเขาด้วย แบบนี้มันเหมือนหยามกันชัดๆ


“ขอบคุณครับ” ทียิ้มแก้มแทบจะปริพร้อมกับรับของฝากจากพี่หมอมาแนบกับอก ดีใจอย่างออกนอกหน้า ของขวัญชิ้นแรกของพี่หมอที่เอาให้ ไม่ได้แล้ว อย่างนี้ทีต้องหาอะไรมาตอบแทน เขาจะถือซะว่ามะหลอดนี่เป็นก้าวแรกของความสัมพันธ์ของเขาและพี่หมอ


“ได้แล้วก็ไปไหนก็ไปนะ พี่เหนื่อยมาก ขอตัวไปพักก่อน” เมฆาพูด เด็กทีพยักหน้าหงึกๆอย่างรับคำพร้อมกับกอดถุงมะหลอดแน่นไม่ยอมปล่อย ก่อนจะวิ่งกลับไปหากลุ่มเพื่อนอย่างดีอกดีใจ


เมฆาถอนหายใจน้อยๆที่กำจัดตัวปัญหาทิ้งได้ไปหนึ่งคน เจ้าตัวหมุนร่างกลับเพื่อที่จะเดินไปที่พักอย่างที่ตั้งใจแต่ก็ต้องเจอร่างใหญ่ๆของเพียงดินเดินมาตัดหน้าซะก่อน


“อะไรของนายอีกห๊ะ” วันนี้ทั้งวันเขาเหนื่อยกับเพียงดินมามากแค่ไหนแล้ว เมฆาชักจะเริ่มโมโหจริงๆแล้วนะ


“นั่นฉันเอาให้นาย นายไปให้เด็กนั่นทำไม” เพียงดินว่า อย่างนี้มันหยามน้ำใจกันชัดๆ


“ฉันจะให้ใครมันก็เรื่องของฉัน นายให้ฉันมาแล้ว หลีก!” เมฆาผลักอกเพียงดินอย่างแรงก่อนจะเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงกลับเข้าที่พัก ทิ้งให้พ่อเลี้ยงเพียงดินยืนทำหน้ายุ่งอยู่คนเดียว


มันน่าหงุดหงิดมั้ยล่ะ สนใจเด็กนั่นก็พูดมาเถอะ














หลังจากอาบน้ำทานข้าวเสร็จเมฆาก็มานั่งเล่นอยู่ข้างนอกซึ่งเป็นศาลาที่เอาไว้ใช้ตรวจชาวบ้าน มองเห็นกองไฟของเด็กๆอยู่ไม่ไกล คนในศาลานั้นก็จะเป็นพวกหมอกับพยาบาลที่มานั่งคุยกันเรื่อยเปื่อยเพราะยังไม่ดึกมากนัก ส่วนใหญ่แล้วก็คุยเรื่องงานที่ต้องออกตรวจ เมฆาร่วมวงสนทนาบ้าง


เมื่อมองหาเพียงดินกับเด็กทีที่วันนี้มาวุ่นวายกับเขาทั้งวันก็ไม่เจอ ซึ่งมันดีแล้วเพราะเมฆาไม่อยากจะเหนื่อยที่จะคุยด้วย เด็กทีนั่นก็คงอยู่ที่กองไฟ ส่วนเพียงดินจะไปตายที่ไหนก็เรื่องของเขา


“พี่หมอครับ” แต่ความสงบของเมฆาก็ต้องจบลงเมื่อเสียงเดิมนั้นดังมาแต่ไกลพร้อมกับร่างของทีที่วิ่งมาหา เขาไม่เข้าใจเด็กนี่เลยจริงๆ ไม่มีเพื่อนคุยหรือยังไง ถึงต้องมาวุ่นวายกับเขาอย่างนี้


“มีอะไร” เมฆาถามเมื่อทีมายืนอยู่ตรงหน้า พื้นศาลาเป็นพื้นยกสูง เพราะฉะนั้นการที่เขานั่งมันทำให้ระดับส่วนสูงนั่นเท่ากับทีที่ยืนอยู่


“ผมอยากชวนพี่ไปดูดาวน่ะครับ ตอบแทนเรื่องผลไม้นั่นไง” เด็กทียิ้มตาหยี


เมฆายิ้มเจื่อน รู้สึกแปลกชะมัดที่มีผู้ชายด้วยกันมาชวนให้ไปทำอะไรแบบนี้ แล้วไอ้เรื่องมะหลอดนั่นเขาแค่อยากจะตัดรำคาญ ไม่คิดว่าทีจะเอาไปเป็นข้ออ้างในการชวนเขาไปทำอะไรพิลึกแบบนี้


“ว้าย น่ารักจังเลย คึคึ” พี่แพรพยาบาลสาวหันไปกระซิบกระซาบกับพยาบาลอีกคนแล้วมองมาที่เมฆากับทีสลับกันด้วยสายตาที่กรุ้มกริ่ม นั่นทำให้เมฆาเริ่มคิดว่ามันแปลกๆ


“นะครับ นะพี่หมอ ไปกับผมนะครับ” ทียังคงตื้อไม่เลิก เขาเนียนเข้าไปจับแขนเมฆาไว้



“ไปเถอะน้องเมฆ สงสารเด็กน้อยตาดำๆน่ะ คิๆ” แล้วพี่แพรก็หัวเราะอย่างมีเลศนัยอีกรอบ เมฆาเลยหันมามองแววตาละห้อยของทีอย่างเหนื่อยหน่ายแล้วถอนหายใจเฮือกอย่างเซ็งๆ


“ไปก็ไป จะพาไปไหนล่ะ” เมฆาลงมาจากศาลาแล้วมายืนข้างๆเด็กที


“ที่ผาตะวันครับ สวยมากเลย เมื่อวานผมไปกับเพื่อนๆมา เห็นดาวโคตรจะชัดเลย” ทีพูดเจื้อยแจ้วแล้วลากเมฆาให้เดินตามไปที่ผาตะวัน


ผาตะวันเป็นหน้าผาที่ยื่นออกไปข้างนอก เมื่อมองจากมุมนั้นจะเห็นไร่น้ำรินทั้งไร่ เป็นจุดชมวิวที่สวยที่สุดของที่นี่ ทีไปกับเพื่อนๆมาแล้วเมื่อวานนี้ เขาทั้งไปดูพระอาทิตย์ตกดินและอยู่ยาวเพื่อดูดาว ทางไปค่อนข้างจะมืดทำให้ทีต้องพกไฟฉายไปด้วย ตอนแรกเมฆาก็ชั่งใจอยู่ว่าจะไปดีมั้ย แต่ท่าทางดูแล้วไม่น่าจะเป็นอันตรายอะไรจึงเดินตามเด็กหนุ่มรุ่นน้องไป


เมื่อมาถึงผาตะวันทั้งสองคนก็ยินอยู่ที่ลานกว้าง ไม่ลงเดินเดินหรือไปนั่งใกล้ริมผาเพราะกลัวจะเกิดอุบัติเหตุพลัดตกได้ ที่ตรงนั้นมีขอนไม้ขนาดใหญ่อยู่ ทีพาเมฆาไปนั่งพร้อมกับขยับเข้าไปใกล้ เมฆาขยับนี้ทีก็ขยับขาม เป็นอยู่อย่างนั้นจนเมฆาแทบจะตกขอนไม้ สุดท้ายเลยจำใจนั่งๆไปอย่างนั้น


“พี่หมอดูดาวสิครับ ผมชอบดาวมากเลย” ทีพูดพร้อมกับยิ้มแฉ่ง เมฆาเลยเงยหน้ามองดูตาม มันสวยอย่างที่ทีว่านั่นแหละ


เมื่อมองผ่านผาตะวันไปข้างล่างนั้นจะทำให้เห็นเส้นตัดของขอบฟ้าชัดเจน ซึ่งจะมีดาวหลายดวงเรียงกระจายอยู่เต็มผืนฟ้า มีคำกล่าวที่ว่าการจะเห็นดวงดาวชัดเจนที่สุดก็คงต้องอยู่ที่มืด และตอนนี้มันเป็นเรื่องจริง


แสงไฟในเมืองใหญ่ทำให้เมฆาไม่ค่อยจะได้สัมผัสกับบรรยากาศอย่างนี้บ่อยนัก แม้แต่บ้านของตะวันในตัวอำเภอก็ยังยากที่จะเห็นดาวชัดๆ จะมีก็แต่ตอนที่ไปนอนที่ไร่น้ำรินเท่านั้นที่ทำให้เขาได้สัมผัสบรรยากาศแบบนี้ แต่ที่ผาตะวันมันดีและชัดกว่ามาก นั่นทำให้คุณหมอเมฆายิ้มออกมาอย่างลืมตัว


“พี่ชอบใช่มั้ยล่ะ ผมก็ชอบนะ ...ผมชอบพี่หมอเมฆ” คำสารภาพจากปากของเด็กรุ่นน้องที่อายุห่างหันเกือบจะห้าปีนั้นทำให้เมฆาต้องละสายตาจากท้องฟ้าแล้วหันมามองหน้าทีแทน


“อะ... อะไรนะ” เขาภาวนาว่าให้หูของตัวเองฝาดไปเสียยังจะดีกว่าที่จะได้ยินคำที่ทีพูด


“ผมชอบพี่หมอเมฆ ผมรู้ว่าเราเพิ่งเจอกัน แต่ผมชอบพี่จริงๆนะครับ พี่ยังไม่ต้องเป็นแฟนผมตอนนี้ก็ได้ แค่เปิดโอกาสให้ผมจีบพี่ก็พอ” ทีทำหน้าจริงจัง แต่เมฆานี่ถึงกลับทำหน้างงเต๊ก ครั้งแรกที่ถูกผู้ชายด้วยกันพูดว่าชอบอะไรแบบนี้ เด็กนี่เป็นเกย์รึไง บ้าไปแล้ว อยู่ๆมาถูกผู้ชายด้วยกันจีบ แล้วยังจะเป็นเด็กที่อายุห่างกันเกือบห้าปีอีก


“คือ... คือว่าพี่....” เมฆาไม่รู้จะพูดอะไรนั่นทำให้ทีเริ่มจะหน้าเสีย ใบหน้าหล่อเหลานั้นเจื่อนลงอย่างเห็นได้ชัด


“ไม่เป็นไรครับ แต่ผมอยากให้พี่รู้ไว้นะ ว่าผมไม่ยอมแพ้หรอก” ทียิ้มอีกครั้งแต่มันเป็นยิ้มที่ดูเศร้า เมฆาดูออก แต่ทำยังไงได้ จะให้เขาตอบทีไปยังไงล่ะ ในเมื่อเขามองเด็กทีเป็นแค่น้องคนนึงเท่านั้น


ไม่ทันที่เมฆาจะได้ตอบอะไรแสงไฟก็สาดเขามาตรงกลางระหว่างเมฆากับทีจนทำให้ทั้งสองคนต้องหรี่ตา เมื่อปรับแสงได้ก็หันไปมอง เจอร่างสูงๆของใครบางคนกำลังแกว่งไฟฉายไปมาอย่างน่ารำคาญ


“โอ๊ะ! โทษทีๆ พอดีก็อยากดูดาวเหมือนกันน่ะ” นั่นเป็นเสียงของเพียงดินเมฆาจำได้ดี เขาถอนหายใจเป็นรอบที่สิบของวัน เมื่อไหร่ที่เพียงดินมาอยู่กับเด็กทีนี่มันจะเป็นอะไรที่บัดซบคูณสองสำหรับเมฆาเชียวล่ะ


“พี่เป็นใคร แล้วมาที่นี่ได้ยังไง” ทีหันไปว่าเพียงดินที่เดินดุ่มๆมานั่งแทรกกลางระหว่างเมฆากับทีจนทำให้ทีต้องขยับถอยห่าง


“เป็นใครก็ชั่ง กูมาดูดาว มึงรู้จักที่นี่คนเดียวรึไง” เพียงดินหันไปตอบทีที่ทำหน้ายุ่งเพราะถูกทำลายบรรยากาศ


เขาแอบตามมาตั้งแต่เห็นไอ้เด็กนรกนี่วิ่งเรียกหาเมฆามาแต่ไกลแล้ว และก็เห็นว่าเด็กนี่เนียนจับแขนเมฆาด้วย พอมาถึงผาตะวันก็ทำเป็นกระหนุงกระหนิงจนเพียงดินอยากจะถีบตกเขาให้รู้แล้วรู้รอดทั้งคู่









จริงๆที่มาขัดจังหวะเนี่ย เขาแค่หมั่นไส้เด็กทีกับเมฆาก็แค่นั้น ไม่ได้มีเจตนาอื่นแอบแฝงเลยสักนิด 









************************************************************************************












มาต่อแล้วค่ะ ตอนนี้มาดึกมากเลย เนตเราไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่ ตอนนี้น้องทีทำคะแนนแซงพี่ดินแล้วมั้งค่ะเนี่ย ทำไมเราชอบน้องทีมากกว่า เปลี่ยนพระเอกตอนนี้ทันมั้ย น่าอ็นดูจริงๆเลยลูก พี่ดินก็เลิกเก๊กวักทีเถอะค่ะก่อนจะอดสอยน้องเมฆ  :katai4:

เรื่องนี้จะอัพวันเว้นวันนะคะ สัลบกับอีกเรื่องที่เราเพิ่งเปิดใหม่ เรื่องนี้เลยค่ะ ฝากเรื่องใหม่เราด้วยนะคะ แต่อาจจะอัพทั้งสองเรื่องวันเดียวก็ได้ ตามแต่อารมณ์
(GO! หมากล้อมพร้อมรบ ถ้าอยากจะคบก็พร้อมที่จะรัก) >> http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54057.0

ฝากด้วยนะคะ รักคนอ่านทุกท่านค่ะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *29/05/16* [ตอนที่9] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 30-05-2016 00:17:36
คุณดิน หึงสินะ แบบนี้


รีบๆทำคะแนนเข้า คู่แข่งมาแล้ววววววว


 :laugh:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *29/05/16* [ตอนที่9] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 30-05-2016 00:59:52
โถถถถถถ คุณดิน หึงแบบไม่รู้ตัวสินะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *29/05/16* [ตอนที่9] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 30-05-2016 01:42:04
อีดินนี้หมาหวงก้างจริงๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *29/05/16* [ตอนที่9] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 30-05-2016 11:25:11
อีพี่ดินชักช้าอืดอาดโดนคาบไปกินก่อนไม่รู้ด้วยนะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *29/05/16* [ตอนที่9] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 30-05-2016 13:19:38
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *29/05/16* [ตอนที่9] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: oppapp ที่ 30-05-2016 13:41:02
พี่ดิน!! รวบหัวรวบหางน้องเมฆสักทีเถอะค่ะ  :z1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *29/05/16* [ตอนที่9] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cinnsin ที่ 30-05-2016 16:26:41
หึงก็บอกเถอะค่ะพี่ดิน ไม่เห็นจะต้องปากแข็งเลยยย  :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *31/05/16* [ตอนที่10] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 31-05-2016 22:00:30
บทที่ 10   


เมฆามองคนที่หน้ามึนมานั่งแทรกกลางอย่างไม่เข้าใจ เป็นบ้าอะไรของเค้าอีกเนี่ยอิตาพ่อเลี้ยงเพียงดิน อยู่ๆก็มากวนประสาทไม่เลิก


“พี่อยากนั่งก็นั่งไปเลย ไปกันเถอะครับพี่หมอ ที่อื่นมีอีกเยอะแยะ” ทีลุกพรึบก่อนจะเดินมายืนตรงหน้าเมฆาแล้วยื่นมือเพื่อให้เมฆาจับ


เมฆากำลังจะเอื้อมมือไปจับมือของทีไว้แต่อยู่ๆมือปริศนาของคนที่คุณก็รู้ว่าใครกลับมาคว้ามือของเมฆาไปต่อหน้าต่อตาทีอย่างนั้น เมฆาสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะพยายามดึงมือของตัวเองออกจากมือหนาของเพียงดิน แต่คนตัวโตกว่าก็จับไว้ซะแน่น


“โทษทีนะ พอดีกูต้องเอาตัวหมอเตี้ยนี่ไปก่อนแล้วว่ะ มีเรื่องต้องคุย ส่วนมึงนะไอ้หนู มึงกลับไปหาเพื่อนมึงเลย” เพียงดินเอาไฟฉายชี้หน้าทีทำให้เด็กหนุ่มต้องหลบแสงไฟเป็นพัลวัน รู้ตัวอีกทีพี่หมอเมฆของเขาก็โดนลากไปซะแล้ว


“เป็นบ้าอะไรของนายห๊ะ!” เมฆาเดินถูลู่ถูกังตามเพียงดินลงมาจากผาตะวัน จะบ้าตายกับเพียงดิน ทำยังไงเขาถึงจะไม่โดนกวนประสาทจากหมอนี่ซักหนึ่งวัน


“นี่อุตส่าห์ช่วยดึงตัวออกมาจากไอ้เด็กเวรนั่นนะ ไม่ขอบคุณซักคำแล้วยังมาด่าอีก” เพียงดินหันมาว่าเมฆาพร้อมกับเอาไฟฉายส่องหน้าคนตัวเล็ก เมฆาพัดมือนั้นทิ้งอย่างอารมณ์เสีย


“ใครขอให้ช่วย” ถ้าเมฆาจำไม่ผิดเขายังไม่เคยพูดเรื่องทีให้กับเพียงดินฟังสักครั้งเดียว แล้วอยู่ๆหมอนี่มายุ่งอะไรด้วยกับเรื่องของเขา มันเป็นธุระกงการอะไรของเพียงดินกัน


“ทำไม หรืออยากมีแฟนเด็ก อ่อยคุณรัชไม่รอดเลยมาอ่อยเด็กมหาลัยสินะ” เพียงดินทำหน้ายุ่ง แต่เมฆานี่ลมออกหูไปแล้ว


“นี่ยังไม่เลิกคิดเรื่องทุเรศๆแบบนี้อีกเหรอ ปล่อย!” เมฆาพยายามดึงมือตัวเองออกแต่เพียงดินก็ไม่ยอมปล่อย


“ไม่ปล่อย!” เพียงดินเริ่มคิดว่าตัวเองไม่มีเหตุผล แต่เขาก็ไม่อยากจะใช้เหตุผลกับเมฆาเหมือนกัน แค่เห็นเมฆาไปวุ่นวายกับเด็กนั่นมันก็หงุดหงิดๆ อยากจะจับโยนลงผาตะวันทั้งสองคน


“ไม่ปล่อยก็ไม่ต้องปล่อย” เมฆาทนไม่ไหวเมื่อคนตรงหน้าไม่ยอมปล่อยก็ไม่ต้องปล่อย


เพียงดินยกคิ้วเล็กน้อยที่อยู่ๆเมฆาก็พูดอย่างนั้น แต่ไม่ถึงนาทีนายเหนือแห่งไร่เพียงระพีก็ถึงบางอ้อเมื่อร่างเล็กของคุณหมอก้มลงกัดที่มือของเขาเต็มๆ เพียงดินพยายามจะสะบัดออกแต่เมฆาก็ยังคงจับไว้แล้วกัดฝังจมเขี้ยว


“โอ้ยๆๆ มันเจ็บนะเว้ย!” เพียงดินดึงมือตัวเองออกอย่างแรงทำให้เมฆายอมปล่อย คนตัวโตมองมือตัวเองแล้วก็ต้องซี๊ดปากเมื่อมันมีรอยฟันของเมฆาอยู่เต็มๆ “เป็นหมอหรือหมากันแน่ กัดมาได้”


“ก็ไม่ยอมปล่อยเอง แล้วอย่ามายุ่งกับฉันอีก ฮึ่ย!” เมฆาสบถก่อนจะเหยียบเท้าเพียงดินไปหนึ่งทีแล้วเดินเข้าหมู่บ้านไป ทิ้งให้เพียงดินมองอย่างไม่สบอารมณ์เช่นกัน


“อยากยุ่งด้วยตายล่ะ ใครอยากยุ่งกับนายห๊ะ” เพียงดินตะโกนตามหลังแล้วก้มลงเก็บไฟฉายของตนเองที่เผลอทำตกตอนสะบัดมือออกจากเมฆา เมื่อเงยหน้ามาก็เจอเด็กทีมาทำหน้ายักษ์อยู่ตรงหน้า


“พี่ชอบพี่หมอเมฆรึไง” อยู่ๆทีก็ถามขึ้นมาโต้งๆพร้อมกับส่องไฟฉายมาใส่หน้าเพียงดิน


“ห๊ะ!” เพียงดินทำหน้าไมถูกที่โดนถามแบบนี้


“ผมถามว่าพี่ชอบพี่หมอเมฆรึไง ถ้าใช่ผมขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะว่าพี่ไม่มีทางได้ยุ่งกับพี่หมออีกแน่ เพราะต่อจากนี้ผมจะเดินหน้าจีบพี่หมอเต็มที่ คนแก่อย่างพี่น่ะ พี่หมอเมฆเค้าไม่สนใจหรอก” พูดจบก็เดินผ่านเพียงดินไปอีกคน เพียงดินได้แต่ทำหน้างงและเริ่มโมโหที่โดนเด็กมาหยามหน้าแบบนี้


“ไอ้เด็กนรก ฉันไม่ได้ชอบไอ้หมอเตี้ยนั่นโว้ย แล้วบอกไว้เลยนะ คนอย่างไอ้ดินยิ่งแก่ยิ่งร้อนแรง ไอ้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมเอ้ย ไอ้หมอเตี้ยไม่สนมึงหรอก” เพียงดินตะโกนตามหลัง แล้วสะบัดไฟฉายใส่หลังทีที่เดินลงไปอย่างโมโห


ไอ้เด็กนรกกล้าดียังไงมาว่าเขาแก่ และอีกอย่างเขาก็ไม่ได้สนใจไอ้หมอเตี้ยนั่นสักนิด มันเอาสมองส่วนไหนมาคิด


มันน่าโมโหเสียจริง


เมฆาที่เดินเข้าหมู่บ้านมาแล้วก็รีบเดินเข้าที่พักของตัวเองทันที ไม่อยากจะอยู่ให้ความโมโหมันพุ่งปรี๊ด รู้สึกว่ายิ่งเข้าเขาไม่ชอบขี้หน้าเพียงดินมากเท่าไหร่ เพียงดินก็ยิ่งมาวุ่นวายมากกับเขาเท่านั้น


ฮึ่ย! ไอ้บ้าเอ้ย!










เช้าวันนี้ค่อนข้างคึกคัก ชาวบ้านเข้ามาพบหมอเพิ่มมากขึ้นเพราะว่าเป็นวันสุดท้ายที่จะต้องอยู่ที่นี่ กลุ่มนักศึกษาเองก็เข้ามาช่วยสร้างอนามัยด้วยบ้างแล้วเพราะห้องสมุดเกือบเสร็จสมบูรณ์ ทั้งเพียงดินและทีไม่ได้มาวุ่นวายกับเมฆาอีกเพราะแต่ละคนก็มีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบมากไม่ต่างกัน


ความสงบของเมฆากลับมาเหมือนเดิม แต่ความวุ่นวายของเพียงดินมันกลับเริ่มขึ้น เมื่อเด็กนรกต้องมาช่วยเขาสร้างอนามัย


“มึงทุบให้มันแรงๆหน่อย แรงแค่นั้นมันจะไปเข้าอะไรวะ” เสียงเพียงดินตะโกนลั่นท่ามกลางเสียงอย่างอื่นที่ดังไปทั่วบริเวณ


“พี่ก็มาทำเองสิ มัวแต่นั่งเก๊กอยู่ได้” ทีหันมาว่าพร้อมกับหยุดมือที่เขากำลังทุบตะปูอยู่


เรื่องของเรื่องที่พวกเขาต้องมาช่วยชาวบ้านและคนงานของไร่เพียงระพีสร้างอนามัย และเขาเองก็ต้องมาด้วย ความซวยมันอยู่ที่เพียงดินเป็นคนคุมงานร่วมกับคนงานและชาวบ้านอีกสองสามคน แน่นอนว่าเขาต้องถูกเพ่งเล็งเพราะอะไรใครๆก็รู้ คอยดูนะ เขาจะจีบพี่หมอให้ติด ไอ้คนแก่นี่จะได้อกหักตายไปเลย


“ทำไม หรือมึงไม่อยากทำ ไม่อยากทำก็ไปไกลๆ คนอื่นเค้าจะทำงาน” เพียงดินว่าหน้าตาย


เมื่อเด็กเวรนี่มาให้แกล้งถึงที่มันก็ต้องจัดซักหน่อย กล้าดียังไงมาบอกว่าเขาแก่ เขาแค่ห่างกับเด็กนี่เกือบสิบปีแค่นั้นเอง แต่แก่ๆอย่างนี้น่ะสิดี ไม่ใช่เป็นเด็กอ่อนปวกเปียกเหมือนเด็กที่เลี้ยงไม่โตเหมือนไอ้เด็กทีของเมฆานี่


“ผมเต็มใจและอยากมาช่วยงาน แต่พี่ช่วยเงียบๆปากหน่อยได้มั้ย นี่มาคุมงานหรือมานั่งสั่งคนอื่นเฉยๆ” ทีเองก็ไม่ยอม เขาเถียงต่อ ตอนนี้ทั้งสองนั่งจ้องหน้ากันอยู่บนนั่งร้าน


เหมือนเป็นสงครามขนาดย่อมของพ่อเลี้ยงไร่เพียงระพีกับเด็กหนุ่มมหาลัยที่ทุกคนต่างมองด้วยความสนใจว่าเหตุใดทั้งสองถึงมานั่งเถียงกันแบบนี้ทั้งๆที่ไม่น่าจะรู้จักกันมาก่อนด้วยซ้ำ


“กูมีหน้าที่สั่งกูก็ต้องทำตามหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุด ส่วนมึงมีหน้าที่รับคำสั่ง มึงเองก็ควรทำตามคำสั่งให้ดีที่สุด ไม่ใช่มาเถียงกูฉอดๆแบบนี้ไอ้เด็กนรก” เพียงดินชี้หน้าพร้อมกับสะบัดเสื้อของตัวเองขึ้นพาดไหลเปลือยเปล่าของตัวเอง ทำเอาสาวเล็กสาวน้อยแถวนั้นมองไม่วางตา


“โอเค พี่สั่งผมจะทำก็ได้ แต่พี่สั่งได้แค่เรื่องนี้ เรื่องพี่หมอเมฆผมไม่ยอมพี่ง่ายๆหรอก เหอะ” ทีหัวเราะในลำคอก่อนจะขบเขี้ยวเคี้ยวฟันแล้วหันไปตอกตะปูต่อ


เพียงดินมองทีที่ทำงานไปอย่างรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก ชั่วครู่หนึ่งเขาคิดว่าอยากจะถีบไอ้เด็กเวรนี่ตกนั่งร้านให้คอหักตายซะจริง


“มึงยังคิดว่ากูชอบไอ้หมอเมฆเวรนั่นอีกเหรอ กูบอกมึงไว้ตรงนี้เลยนะ ทั้งมึงและไอ้หมอเตี้ยนั่นก็เด็กเวรในสายตากูทั้งนั้นแหละ กูไม่ได้ชอบมัน กูไม่ได้เป็นเกย์อย่างพวกมึงนิ” เพียงดินพูดอย่างดูแคลนนั่นทำให้ทีหันมามองอย่างรวดเร็ว


“พี่ว่าอะไรนะ!” ทีกำค้อนในมือแน่นเมื่อเพียงดินพูดดูถูกเขาและเมฆาอย่างนั้น


“กูบอกว่ากูไม่ได้เป็นเกย์อย่างมึง แล้วมึงจะไปจีบอไรกันก็เรื่องของมึง ไม่เกี่ยวกับกู” เพียงดินย้ำอีกรอบ


“ผมไม่แปลกใจเลย คนแก่เต่าล้านปีอย่างพี่ที่ยังคงมีความคิดเรื่องเหยียดเพศอย่างนี้อยู่อีก” ทีว่าด้วยอารมณ์ที่เริ่มจะโมโหเพียงดินขึ้นมา


“นั่นก็แล้วแต่มึงจะคิด” เพียงดินว่าแล้วรีบลงไปข้างล่างอย่างไม่สบอารมณ์ทิ้งให้ทีนั่งถือค้อนนิ่งอยู่อย่างนั้น


ร่างสูงสะบัดเสื้อตัวเองอีกรอบแล้วสวมปิดแผงอกกว้างของตัวเอง ไม่เงยหน้ามองเด็กเวรอย่างทีและหันไปมองเมฆาที่ดูจะวุ่นวายกับชาวบ้านอยู่


อย่างหมอเมฆเนี่ยนะมันน่ารักน่าชอบตรงไหน ขี้โวยวาย ปากหมาพูดจาน่าต่อย ชอบอ่อยคุณรัช เฮอะ ไอ้เด็กทีนั่นเอาอะไรมาคิดว่าคนอย่างเขาจะไปชอบผู้ชายด้วยกัน ยิ่งเป็นผู้ชายอย่างเมฆาด้วยแล้วเพียงดินยิ่งไม่อยากจะคิด ชาตินี้ทั้งชาติเขาคงไม่มีวันหลงมันหรอก


ไม่มีทาง












ถึงวันกลับในวันต่อมา รถของไร่เพียงระพีประมาณสามคันจะเข้าไปส่งคณะของโรงพยาบาลในตัวเมือง ส่วนพวกเด็กๆนักศึกษาและคนงานของไร่เพียงระพีก็ยังคงอยู่เพื่อนสร้างอนามัยต่อ เพียงดินเลือกที่จะกลับลงไปข้างล่างเพราะมีเรื่องงานต้องสะสาง แต่ก็คงจะขึ้นมาดูความคืบหน้าอยู่เนืองๆ


รอบนี้เมฆาชิงไปนั่งรถที่มีคนขับไม่ใช่เพียงดินก่อนที่จะเหลือคันสุดท้ายเหมือนคราวนั้นอีก เขาไม่อยากจะเจอหน้าและเสวนากับคนคุยไม่รู้เรื่องอย่างเพียงดินอีก


กลับเข้าเมืองคราวนี้ก็อย่าได้เจอกันบ่อยๆอีกเลย เขาคงไม่ไปวุ่นวายอะไรแถวไร่เพียงระพี และเพียงดินเองก็คงจะไม่ลงมาในเมืองบ่อยครั้งหรอกมั้ง แต่ถึงมาก็คงไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องมาโรงพยาบาล ตอนนั้นเขาอาจจะรำคาญหูรำคาญตาน้อยลงก็ได้


เพียงดินแอบหงุดหงิดเล็กน้อยที่เมฆาแอบชิ่งเขา แต่ก็นะ เขาเฉยๆอยู่แล้ว เมฆาไม่มานั่งคันเดียวกับเขาตอนนี้ก็ดีแล้ว เขาจะได้ไม่รำคาญลูกตา


ทั้งเมื่อวานและวันนี้เหมือนทั้งเขาและเมฆาเองพยายามที่จะไม่เจอและไม่ปะทะกันเหมือนวันก่อนๆ นั่นอาจจะเป็นเพราะหลายๆอย่างที่มันตีวนอยู่ในอกของเพียงดิน แต่กลับเมฆาเดาได้เรื่องเดียวคือเมฆาไม่ชอบขี้หน้าเขา นั่นมันดีแล้ว อย่าญาติดีกันเลยดีกว่า


เมื่อลงมาข้างล่างแล้วก็แยกย้ายกันไปทำงาน เมฆาได้พักครึ่งวัน นั่นมันก็เพียงพอสำหรับเขาแล้ว ร่างเล็กเข้าไปในบ้านก็พบว่าตะวันและภุมรินยังคงไม่กลับมา นั่นทำให้เขาต้องถอนหายใจเพราะอยู่คนเดียวอีกแล้ว แต่เอาเข้าจริงๆเขาก็อยู่คนเดียวมาตั้งหกปี แต่กลับบ้านหลังใหญ่แบบนี้มันก็โหวงเหงอยู่


“อยากไปหาพี่สิตางศุ์จัง” เมฆาล้มตัวลงนอนหลังจากอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว คิดได้ดังนั้นเขาก็คว้าเอาโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาแล้วโทรไปหารัชพลทันที


ทุกวันนี้สิตางศุ์แทบจะไม่ได้ใช้โทรศัพท์เพราะว่าเขาตัวติดกับรัชพลตลอด เป็นอันรู้กันว่าหากจะติดต่อสิตางศุ์นั้นจะต้องติดต่อผ่านสามีดีเด่นอย่างรัชพลเท่านั้น


“ว่าไงไอ้แสบ” แค่ปลายสายทักมาเมฆาก็เริ่มจะอารมณ์ดี เขารู้สึกดีใจทุกครั้งที่ได้คุยกับครอบครัว และรัชพลกับภุมรินเองก็ถือว่าเป็นครอบครัวของเขาเหมือนกัน


“คิดถึงพี่สิตางศุ์ พี่รัชขอคุยกับพี่ตางหน่อย” เมฆาลุกพรึบพร้อมกับคว้าหมอมากอด


“ไอ้นี่ โทรหาฉันแต่บอกคิดถึงสิตางศุ์ โว๊ะ วางๆ ไม่อยากคุยด้วยแล้ว” รัชพลทำเสียงเซ็งๆนั่นทำให้เมฆาหัวเราะลั่น


“ก็พี่ตางน่าคิดถึงนี่ พี่รัชมีอะไรให้น่าคิดถึง อยากเจอว่ะพี่” หลายวันแล้วที่เขาไม่ได้ไปหาสิตางศุ์และสิตางศุ์เองก็ไม่ได้เข้าตัวเมืองเลยทำให้ไม่ได้เจอกัน ไอ้พี่ตะวันกับภุมรินไม่อยู่ เขาก็อยากจะไปนั่งเล่นๆที่ไร่น้ำรินบ้างไรบ้าง ทำงานมาตั้งหลายวัน วันนี้อุตส่าห์ได้พักซักที


“ก็มาหาดิ มาเองได้มั้ย มากับนพก็ได้ ตอนนี้ยังอยู่ในตัวเมืองมั้ง เย็นๆเดียวพี่ไปส่ง” รัชพลว่า


“จริงดิ ไปๆ บอกนพมาหาที่ตลาดได้เลย” เมฆาลุกออกจากเตียงอย่างอารมณ์ดี


สามวันบนผาตะวันเขาต้องรับมือกับนู่นนี่นั่นจนน่าปวดหัวไปหมด ไปนั่งเล่นกับสิตางศุ์ก็น่าจะพอคลายเครียดได้ และอีกอย่างเขาก็ไม่ได้เล่นน้ำตกไร่น้ำรินนานแล้วด้วย


อยู่ไร่น้ำรินก็น่าจะดีกว่านั่งนอนเหงาอยู่บ้านคนเดียว 









************************************************************************************





เนตพังอีกแล้ว พังวันจะอัพน้องเมฆตลอด ช่วงนี้พายุเข้าค่ะเลยค่อนข้างจะมีปัญหาเรื่องอินเตอร์เนตนิดหน่อย แต่ก็มาต่อแล้ว คิคิ

ตอนนี้หลากอารมณ์มาก แต่งแบบงงๆ งงตัวเองว่าตอนแรกวางคาแรกกเตอร์ให้เมฆาเป็นเด็กเวร ทำไมเพียงดินกลายเป็นผู้ใหญ่เวรไปได้ กลับตาลปัตรไปโม้ดดดดดดดดดด  :katai1:

แต่เรามีความแอบจิ้นดินที คิคิ น้องทีแอบมีความมุ้งมิ้ง เปลี่ยนนายเอกได้มั้ยค่ะ แบบจีบคนเดียวกันแต่มารักกันเอง คนอ่านจะด่าเรามั้ย  :katai2-1:

อิดินยังปากแข็งโป๊กเหมือนเดิมเลยแสดงออกแบบนั้น เพราะยังไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองกำลังเป็นอยู่ เพราะฉะนั้นอิพระเอกเราเลยมึนๆอย่างนี้แหละฮ่า

ทำไมตอนนี้เราพูดเยอะจัง ฝากติดตามด้วยนะคะ รักคนอ่านทุกท่านค่ะ :L2:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *31/05/16* [ตอนที่10] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 31-05-2016 22:56:07
ไม่รู้คิดไปเองป่าวแต่ดูๆแล้วคู่ของเรื่องนี้กูเข้ากันยากมากเลยแต่ชอบนดูทะเลาะกันแบบนี้แต่กับอ่านแล้วไม่เครียด
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *31/05/16* [ตอนที่10] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 31-05-2016 23:18:06
 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *31/05/16* [ตอนที่10] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 31-05-2016 23:25:22
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *31/05/16* [ตอนที่10] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Dolamon ที่ 01-06-2016 06:28:08
 :m16:พ่อเลี้ยงก็มีหวง มีหึง
ปากก็บอกว่าไม่  แล้วเมื่อไร่จะลงเอยกันละ
 :m16: :m16:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *31/05/16* [ตอนที่10] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 01-06-2016 10:15:00
หึงละสิพ่อเลี้ยงคอกวัว
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *31/05/16* [ตอนที่10] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 02-06-2016 13:50:51
คู่นี้ท่าจะรักกันยากกว่าอีกสองคู่นะเนี่ย รอลุ้นค่ะ อยากรู้จะรักกันยังไง :-[
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *31/05/16* [ตอนที่10] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 02-06-2016 17:40:06
พี่ดิน!!!! ทำไมปากแบบนี้ห๊ะ หาเรื่องเขาตลอด
ดูไอ้พี่ตะวันสิ ชวนทะเลาะ แต่ก็ยอมน้องตลอด แต่พี่ดินนี่ฟาดงวงฟาดงาหวงก้างที่สุด
ถ้าหึงมากนักก็รวบหัวรวบหางน้องไปเลยเซ่ /เดี๋ยว
จริงๆรีบไปค้นหาคำตอบให้ใจตัวเองก่อนค่ะ
เรายังเหนื่อยแทนน้องหมอเมฆเลย 55555555555
เอาใจช่วยนะพ่อเลี้ยง
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *2/06/16* [ตอนที่11] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 02-06-2016 22:34:45
บทที่ 11


แล้วเมฆาก็ติดรถของนพเข้ามาที่ไร่ตอนบ่ายกว่าๆ ช่วงนี้คนงานค่อนข้างว่างกว่าปกติเพราะเลยช่วงเก็บผลผลิตมาแล้ว เมฆารู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาเมื่อมาถึงบ้านรักษ์นทีก็เจอสิตางศุ์กำลังยืนรออยู่ เมฆาพุ่งเข้าไปหาพร้อมกับยิ้มกว้างให้อีกคน


“วันนี้ว่างเหรอเมฆ” สิตางศุ์ถามเมฆาพร้อมกับพาคนอายุน้อยกว่าเข้าไปในบ้าน


“ได้ว่างแค่ครึ่งวันเอง เมฆไม่อยากอยู่บ้านเลยมาหาพี่ที่นี่ดีกว่า เมฆอยากไปเล่นน้ำ พี่ตางไปกับเมฆนะ” เมฆาอ้อนอีกคง


สิตางศุ์หัวเราะเล็กน้อย เมฆามาที่นี่ทีไรต้องไปน้ำตกตลอดสิน่า ความจริงเขาก็ชอบนะที่นั่น เพราะต้นไม้เยอะ ค่อนข้างจะร่มรื่น แต่รัชพลไม่ค่อยอยากจะให้ไปยุ่งเท่าไหร่เพราะเขาว่ายน้ำไม่เป็น กลัวจะไปตกน้ำตกท่าเข้า พ่อเลี้ยงรัชพูดยังกับว่าสิตางศุ์คนนี้เป็นเด็กวะอย่างนั้น


“ก็ได้ๆ เดี๋ยวรออีกซักพักก่อน มานั่งคุยกับพี่ดีกว่า อ้อ วันนี้พี่ลองทำขนม เมฆจะลองชิมมั้ย” สิตางศุ์พาเมฆมานั่งอยู่ที่ห้องรับแขก ก่อนจะถามขึ้น


“เอาสิ ว่าแต่พี่รัชไปไหนอ่ะพี่ตาง หรืออยู่ในโรงบ่มอีกแล้ว” เมฆาถามต่อก่อนจะเอนตัวไปพิงกับพนักโซฟา


“คุยงานอยู่น่ะ อยู่ในโรงบ่มนู่น เดี๋ยวคงเข้ามา” สิตางศุ์ว่าก่อนจะเดินไปเอาคุกกี้ที่เขาเพิ่งทำเสร็จมาให้เมฆาพร้อมกับน้ำส้มแก้วใหญ่ เมฆายิ้มร่าพร้อมกับหยิบคุกกี้มากินอย่างอารมณ์ดี


“อร่อยอ่ะพี่ตาง” คำชมนั้นทำให้คนทำยิ้มกว้าง เมฆาถือว่าเป็นคนแรกที่ได้ชิมเพราะรัชพลก็ยังคุยงานไม่เสร็จ ป้าจันกับเด็กๆในครัวก็เอาข้าวไปให้คนงานที่บ้านพัก นั่นทำให้สิตางศุ์อยู่บ้านคนเดียว จนรัชพลเดินมาบอกนี่แหละว่าเดี๋ยวเมฆาจะเข้ามาหา


“ไอ้เมฆ งานการไม่มีทำรึไงถึงโผล่มานี่” ไม่นานรัชพลก็เดินเข้ามาพร้อมกับมายีหัวเมฆาก่อนจะไปนั่งข้างๆสิตางศุ์ พร้อมกับมีใครบางคนเข้ามานั่งข้างๆเมฆาอีกด้วย เมฆาแปลกใจกับแรงยวบของโซฟานั้นแล้วก็ต้องเจอกับเพียงดินที่นั่งยกยิ้มและยักคิ้วกวนๆให้


“หึ!” เพียงดินหัวเราะในลำคอก่อนเอนตัวไปพิงพนักบ้าง เมฆาทำหน้างงก่อนจะส่งสายตาสงสัยไปหารัชพล ไอ้บ้านี่มาอยู่ที่บ้านของรัชพลได้ยังไง


“พอดีมาคุยเรื่องไวน์กับเรื่ององุ่นที่ส่งให้ไอ้ตะวันมันน่ะ ร่เพียงระพีกำลังจะมาเป็นคู่ค้าด้วย” รัชพลตอบข้อสงสัยก่อนจะวาดแขนไปโอบเอวของสิตางศุ์


“เฮอะ!”เมฆาเบือนหน้าหนี เหมือนเขาหนีเพียงดินไม่พ้นยังไงอย่างนั้น ที่ต้องมาเจอที่นี่อีก ตอนเช้าตอนลงมาจากหมู่บ้านผาตะวันอุตส่าห์หลบได้แล้ว ตอนบ่ายก็ยังต้องมาเจออีก พื้นที่ทั้งจังหวัดมีเท่าไหร่กันเชียว ยังต้องโคจรมาเจอทุกวันแบบนี้


เพียงดินที่เห็นท่าทางของเมฆาก็รู้สึกไม่พอใจที่อีกคนทำท่าทางไม่พอใจแบบนั้น กับอิแค่เจอหน้าถึงกับต้องถอนหายใจแรงๆแต่มาหารัชพลถึงที่นี่ มันน่ามั้ยล่ะ เมียเค้าก็นั่งอยู่ตรงนี้


“เดี๋ยวพี่ว่าจะไปดูสวนข้างหลังหน่อย ว่าจะคุยเรื่องผลไม้อย่างอื่นกับคุณดินน่ะ ไปด้วยกันมั้ย” รัชพลถามทั้งสิตางศุ์และเมฆา


“เมฆว่าจะไปหลังไร่โน่น ไปเล่นน้ำน่ะ แล้วก็จองตัวพี่ตางแล้วด้วย พี่ไปเหอะ” เมฆาตอบ เขาวางแฟนจะไปน้ำตกหลังไร่แล้ว และอีกอย่างเขาไม่อยากจะไปยุ่งไปวุ่นวายกับเพียงดินให้เสียอารมณ์อีก ถึงเขาไม่อยากจะยุ่งแต่เพียงดินก็ต้องมากวนประสาทเขาอยู่ดี เสียอารมณ์หมด


“ไปน้ำตก กับตางเนี่ยนะ สองคน” รัชพลเลิกคิ้วถามพร้อมกับหันมามองน้าสิตางศุ์


“ผมไปได้น่า มีเมฆไปด้วยนะ พี่ไปทำงานเถอะ” สิตางศุ์ว่า รัชพลชอบทำเหมือนเขาเป็นเด็กๆ


“แล้วแต่ แต่ตางห้ามลงน้ำนะ ทำงานเสร็จเดี๋ยวตามไป” รัชพลกำชับ


“นี่พี่เป็นพ่อพี่ตางรึไงเนี่ย ทำเหมือนพี่ตางเป็นเด็กไปได้ มีเมฆซะอย่าง จะกลัวอะไรล่ะ” เมฆาว่า


“มีแกนั่นแหละยิ่งจะน่าห่วง ดูแลกันดีๆด้วย เดี๋ยวเอารถไป สิตางศุ์ขับเอทีวีไม่เป็น” รัชพูดพร้อมกับหยิบกุญแจรถจากกระเป๋าข้างกางเกงมายื่นให้เมฆา


เมฆารับมา เมื่อถึงเวลาทั้งสี่คนก็แยกย้ายกันไป เมฆาไปทางหลังไร่กับสิตางศุ์โดยเอารถของรัชพลไป ส่วนรัชพลกับเพียงดินขี่ม้าไปสวนอีกฝั่งของไร่ที่ต้องเข้าไปด้วยการเดินและขี่ม้าเท่านั้น เขามีความสนใจที่จะขยายไร่ผลไม้เลยมาถามข้อมูลจากเพียงดินที่วันนี้มาคุยเรื่องส่งออกผลไม้ร่วมกับไร่ประสิทธานนท์ของตะวันพอดี


มฆาขับรถพาสิตางศุ์มาหลังไร่ ที่นี่ไม่ร้อนเพราะต้นไม้เยอะ กอปรกับแดดร่มลมตกพอดีทำให้บรรยากาศน่าเล่นเป็นที่สุด เขาไม่พลาดที่จะเอาชุดมาเปลี่ยนด้วย เมฆาเป็นคนชอบว่ายน้ำ แต่เขาแพ้คลอรีน ทำให้ว่ายน้ำสระไม่ได้ ก็อาศัยแหล่งน้ำจากธรรมชาตินี่แหละ


เขาว่ายน้ำเป็นเพราะตอนเด็กๆมาเล่นกับภุมรินที่นี่บ่อย ก็รัชพลอีกนั่นแหละที่สอนเขาว่ายน้ำ แต่ดูท่าทางแล้วสิตางศุ์คงจะว่ายน้ำไม่เป็น รัชพลถึงกำชับขนาดนั้น


“น้ำเย็นมากเลยพี่ตาง” เมฆายิ้มพร้อมพูดแข่งกับเสียงน้ำตกที่ดังซู่อยู่ข้างหลัง


“จริงด้วย” สิตางศุ์เองก็ถลกขากางเกงขึ้นก่อนจะไปนั่งบนแผ่นไม้แล้วหย่อนขาลงไปในน้ำ


เมฆาถอดเสื้อตัวเองออกจนเหลือแต่เสื้อกล้ามและกางเกงขาสั้นก่อนจะกระโดดตูมลงไป น้ำกระเด็นไปทั่วจนสิตางศุ์ต้องยกมือมาบังไว้ ทั้งสองหัวเราะลั่นอย่างอารมณ์ดี


“อย่าว่ายไปไกลนะเมฆ” สิตางศุ์ตะโกนบอกเมื่อเมฆาเริ่มว่ายไปที่น้ำตก ก่อนจะดำผุดดำว่ายไปมา


“มือนี้แล้วเหอะพี่ตาง คิคิ” เมฆายิ้มกว้าง นานๆทีเขาจะได้ผ่อนคลายแบบนี้ ตั้งแต่เริ่มทำงานก็ไม่ค่อยจะได้มีเวลาพักเท่าไหร่ จะได้พักทั้งทีก็ตอนนี้แหละ แต่มันก็แค่ครึ่งวันเท่านั้น เขาเลยอยากจะใช้ให้มันคุ้ม


ทั้งสองคนเล่นน้ำไปเรื่อยๆ เสียงหัวเราะดังลั่นไปทั่วบริเวณ สิตางศุ์โดนไปบนแผ่นไม้แล้วข้ามไปอีกฝั่งซึ่งเป็นที่รกร้างแต่มีดอกไม้ป่าอยู่ เขาเข้าไปเก็บก่อนจะเดินกลับมานั่งที่เดิม ส่วนเมฆาก็ขึ้นมานั่งข้างบนบ้าง แป๊บๆก็ลงไปจนไม่กลัวว่าจะป่วยเอา สิตางศุ์บอกให้กลับตั้งหลายครั้งแต่คุณหมอคนเก่งก็ยังคงยืนยันจะอยู่ต่อจนกว่าจะรอรัชพลมาหานั่นแหละ


เกือบจะบ่ายแก่ๆเมฆาถึงยอมมานั่งมานอนเล่นอยู่บนแผ่นไม้แล้วมองผ่านทะลุเงาไม้ไปบนทั้งฟ้า วันนี้อากาศค่อนข้างจะสดใส เขาอยากให้มันเป็นแบบนี้ทุกวัน แต่วันพรุ่งนี้ก็ต้องกลับไปทำงานอีกแล้ว แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว


“กลับกันเถอะเมฆ จะเย็นแล้วนะ พี่รัชคงไม่มาหรอก” สิตางศุ์ว่า เขาเริ่มรู้สึกว่ามันเย็นมากแล้ว ใจจริงก็อยากจะอยู่ต่อ แต่กลัวว่ารัชพลจะไปรออยู่ที่บ้านแล้ว


“งั้นขอไปเล่นอีกรอบ ตัวเริ่มแห้งแล้ว” เมฆาไม่ทันจะให้สิตางศุ์พูดอะไรเจ้าตัวก็กระโดลงไปอีกตูมนึง สิตางศุ์ไม่รู้ว่าเมฆาจะติดใจอะไรนักหนากับการเล่นน้ำ หัวเปียกมาสองชั่วโมงแล้วนะนั่น เดี๋ยวก็ไม่สบายเอาหรอก


สิตางศุ์เลยถือโอกาสเดินไปที่รถเพื่อไปเอาผ้าขนหนูมารอไว้เผื่อเมฆาขึ้นมาจะได้เอาไว้เช็ด มองไปที่ทางเดินก็ยังไม่เห็นสิตางศุ์กับเพียงดินมาซักทีเลยหันกลับไปที่น้ำตกเหมือนเดิม


เมฆาที่ว่ายอยู่ก็รีบว่ายกลับเข้าฝั่งเพราะจะกลับแล้ว สิตางศุ์คงจะเบื่อไม่น้อยอยู่เหมือนกันที่ต้องมานั่งเฝ้าเขา กลับไปอาบน้ำที่บ้านไอ้พี่รัช เดี๋ยวเย็นค่อยกลับ วันนี้เขาว่าจะโทรหาตะวันซักหน่อย ทำงานจนลืมน้องไปแล้วกระมัง



เมื่อใกล้ถึงแผ่นไม้ที่สิตางศุ์ยืนถือผ้าขนหนูรออยู่ไม่ไกลก็ต้องชะงักเมื่อเขาว่ายไม่ไป พยายามจะว่ายอีกรอบแต่ก็ยังไม่ถึง พอขยับขาก็รู้ว่าเท้าตัวเองไปติดเข้ากับซอกหิน เขาพยายามดึงออกแต่เหมือนดึงไม่ออก แล้วน้ำตรงนี้ถ้านับจากพื้นน้ำถึงผิวน้ำก็อยู่ระดับปากเขาพอดี แน่นอนว่าเวลาหน้าอกมันอยู่ในน้ำมันย่อมหายใจไม่สะดวกอยู่แล้ว และน้ำก็เริ่มจะเข้าปากเขาด้วย เมฆาต้องพยายามเงยหน้าขึ้นเพื่อให้หัวพ้นน้ำ


“มีอะไรเหรอเมฆ” สิตางศุ์ถามเมื่อเมฆายังไม่ยอมกลับเข้าฝั่งมาซักที


“ขาติดอ่ะพี่ตาง ดึงไม่ออก” เมฆาตะโกนบอก แล้วเงยหน้าขึ้นอีกรอบ


“แล้ว แล้วทำยังไงอ่ะเมฆ พี่ว่ายน้ำไม่เป็นนะ” สิตางศุ์เริ่มลนลาน มองไปก็ยังไม่เห็นรัชพลจะมา


เมฆาไม่ตอบอะไรเพราะเขากลัวน้ำจะเข้าปากอีก ข้างล่างยังพยายามดึงขาตัวเองออกจากซอกหินนั่น แต่มันก็ยังติดอยู่ ทำให้เมฆาตัดสินใจดำลงไปในน้ำแล้วพยายามดึงก่อนหิน แต่เขาก็ยกมันไม่ออกอยู่ดี ก่อนที่เขาจะได้ยินเสียงตูม เมื่อเอาหัวโผล่พ้นน้ำก็เจอสิตางศุ์ลงน้ำมาเรียบร้อย เมฆาตกใจไม่น้อยที่อยู่ๆอีกคนก็ลงมาทั้งๆที่สิตางศุ์บอกว่าว่ายน้ำไม่เป็น


“มะ... เมฆ!” สิตางศุ์พยายามโผล่หัวมาพ้นน้ำ มือข้างนึงจับผ้าขนหนูที่เอามัดกับกิ่งไม้แถวนั้นไว้แน่น เขาคิดว่าเมฆาจมน้ำลงไปแล้วเพราะอยู่ๆอีกคนก็หายไปต่อหน้าต่อตา เขาทำอะไรไม่ถูกเลยตัดสินใจลงมา


“พี่ตาง ขึ้นไป!” เมฆาตะโกนบอก สิตางศุ์ว่ายน้ำไม่เป็น การที่ลงมาแบบนี้มันต้องเสี่ยงอยู่แล้ว


“เมฆจับมือพี่ก่อน” สิตางศุ์พยายามยื่นมือไปหาเมฆาอีกมือก็จับผ้าไว้แน่น


“พี่ขึ้นไปก่อน!” เมฆาบอกอีกรอบ แล้วเขาก็ดำน้ำลงไปอีกครั้งเพราะเริ่มรู้สึกว่าหินมันเริ่มขยับ เห็นอย่างนั้นสิตางศุ์ก็ยิ่งตกใจหนัก ร่างบางโผเข้าไปหาเมฆา ผ้าที่ผูกอยู่กับกิ่งไม้เลยหลุดออกมา ร่างของสิตางศุ์จึงจมลงอีกคน


“เมฆ แค่ก! มะ... อื้อ เมฆ”


สิตางศุ์ตะเกียกตะกายขึ้นมาบนผิวน้ำแล้วก็จมลงไปอีก เมฆาโผล่หัวพ้นน้ำมาอีกรอบ เขาเจอสิตางศุ์กำลังจมน้ำอยู่ ร่างเล็กพยายามจะพุ่งไปหาแต่เท้าของตัวเองก็ติดหินเหมือนเดิมนั่นทำให้เขาเจ็บจี๊ดเมื่อขยับแต่ละครั้ง แต่สิตางศุ์กำลังจมน้ำต่อหน้าเขา!


“เมฆ! ตางล่ะ” รัชพลที่เพิ่งมาพร้อมกับเพียงดินถึงถามขึ้นเมื่อมองหาสิตางศุ์ไม่เจอ


“พี่รัช พี่ตาง!” เมฆามองไปที่สิตางศุ์ รัชพลมองตามก็เจอแต่ผ้าขนหนูสีขาวที่ลอยอยู่ เท่านั้นเขาก็รู้ความหมาย นายเหนือแห่งไร่น้ำรินก็รีบไปลงหาคนรักทันที


เมฆาที่เห็นว่ารัชพลลงไปช่วยสิตางศุ์เรียบร้อยก็ดำลงไปในน้ำอีกรอบเพื่อที่จะดึงเท้าตัวเองออก เพียงดินที่ยืนดูอยู่เห็นท่าไม่ดี เขาเห็นเมฆาจมไปอย่างนั้นเลยลงไปอีกคน เพราะเมฆาว่ายน้ำเป็น มันต้องมีเหตุผลที่ทำให้เมฆาทิ้งสิตางศุ์ไว้อย่างนั้น


ร่างสูงของเพียงดินว่ายไปหาเมฆาแล้วพยายามช้อนตัวอีกคนขึ้น แต่เมฆากลับไม่เขยื้อน ร่างเล็กโผล่หัวขึ้นมาในน้ำแล้วกอดคอเพียงดินไว้ก่อนจะหอบหายใจแฮก


“ช่วยด้วย เท้ามันติด” เมฆาซบหน้าลงกับไหล่กว้างเมื่อเริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่ไหวเพราะเขาเริ่มหายใจลำบาก เพียงดินที่เข้าใจกระจ่างแจ้งก็รีบดำลงไปข้างล่าง เมื่อคลำดูก็เจอก้อนหินใหญ่สองก้อนทับเท้าของเมฆาอยู่


เพียงดินพยายามขยับมันหลายครั้งแต่ก็ไม่เป็นผล เขาโผล่หน้ามาหายใจเห็นรัชพลพาสิตางศุ์ขึ้นไปข้างบนเรียบร้อยแล้ว ก่อนจะดำลงไปอีกรอบ คราวนี้เขาพยามยกจนมันหลุดออก เท้าของเมฆาหลุดจากหินก่อนจะอ่อนยวบลงซบกับอกของเพียงดินอย่างอ่อนแรง


พ่อเลี้ยงเพียงดินโอบเอวบางนั้นก่อนจะพาว่ายไปที่แผ่นไม้ใกล้ฝั่ง แล้วดันตัวเพียงดินขึ้น รัชพลรับร่างเล็กนั้นขึ้นไป เมฆาหอบแฮกอย่างรู้สึกเหนื่อย


“นี่มันเรื่องอะไรกัน!” รัชพลตวาดลั่นอย่างตกใจ เขาวูบไปชั่วขณะที่รู้ว่าสิตางศุ์จมน้ำไปแบบนั้น


“อย่าเพิ่งถามตอนนี้เลยครับคุณรัช กลับก่อนเถอะ ทั้งสองดูแย่แล้ว” เพียงดินออกความเห็น รัชพลเองก็ทำตาม เขาเข้าไปโอบสิตางศุ์ที่หน้าซีดเผือดและตัวสั่นงกพร้อมกับไอไม่หยุด เห็นอย่างนั้นรัชพลก็อดไม่ได้ที่ต้องอุ้มสิตางศุ์ไปที่รถซะเอง เขาเอาเอทีวีมา เดี๋ยวค่อยให้คนงานมาเอากลับ ตอนนี้คงต้องนั่งรถยนต์กลับ


“ไหวมั้ย” เพียงดินถามเมฆา


“ไหว” เมฆาพยักหน้ารับแต่เมื่อยืนขึ้นก็ต้องเซ มองไปที่เท้าก็เจอแผลขนาดใหญ่และยังคงมีเลือดไหวไม่หยุด


“ขี่หลังฉันไปแล้วกัน” เพียงดินไปนั่งยองๆอยู่หน้าเมฆา เมฆาลังเลเล็กน้อยแต่ก็ยอมขึ้นหลังเพียงดินไปแล้วกอดคออีกคนไว้แน่น ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกมาก และอีกอย่างเขาก็เป็นห่วงสิตางศุ์ไม่น้อย เพราะอีกคนต้องมาจมน้ำเพราะขา


เพียงดินพาเมฆาไปที่รถซึ่งมีรัชพลรออยู่ก่อนแล้ว วางคนเจ็บไปที่แคปหลังที่มีสิตางศุ์นอนพิงกระจกอีกฝั่งอยู่ก่อนแล้ว ก่อนจะเข้าไปนั่งข้างคนขับ แล้วรัชพลก็ออกรถเพื่อกลับบ้านรักษ์นที




วันนี้รัชพลคงต้องสอบสวนไอ้เมฆาตัวแสบยาวๆแน่นอน ว่าเหตุใดสิตางศุ์ถึงตกน้ำอย่างนั้น









**************************************************************




ตอนนี้มาช้าอีกแล้ว ไม่ช้าไม่ใช่เรื่องปฐพีเคล้าเมฆา วันนี้ไม่ได้เนตเสียแต่อย่างใด เราติดละครเอง เราขอโทษ  :ling1: แต่มาต่อแล้วนะจ้ะ อิอิ น้องเมฆไม่ได้ซนนะตอนนี้ มันเป็นอุบัติเหตุเอง เลยได้ซบอกพี่ดินไปเต็มๆ อิพี่รัชไม่รู้เรื่องหรอก  :z10: ฝากติดตามเรื่องนี้ด้วยนะคะ ฝาอีกเรื่องของเราด้วย เรื่องนั้นเพิ่งเริ่มอัพได้ไม่กี่ตอนเอง รักทุกคนนะคะ  :-[
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *2/06/16* [ตอนที่11] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 02-06-2016 22:52:38
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *2/06/16* [ตอนที่11] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 03-06-2016 00:09:39
 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *2/06/16* [ตอนที่11] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 03-06-2016 00:50:15
 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *2/06/16* [ตอนที่11] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 03-06-2016 01:52:39
ดีนะที่ทั้งสองคนไม่เป็นไรมาก
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *2/06/16* [ตอนที่11] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 03-06-2016 09:05:34
พี่ดิน เวลานี้แหละ รีบทำคะแนน!
พี่รัชอย่าดุน้องมากน้า เดี๋ยวต้องให้พี่ดินโอ๋(หรือจะซ้ำเติมมากกว่ากัน)
รอตอนต่อไปรัวๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *2/06/16* [ตอนที่11] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 03-06-2016 13:33:30
ซนเป็นลิงเลยเป็นแบบนี้แหละ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *04/06/16* [ตอนที่12] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 04-06-2016 21:13:54
บทที่ 12


“เสร็จแล้วค่ะคุณเมฆ” ป้าจันพูดหลังจากทำแผลที่เท้าให้เมฆาเสร็จ


“ขอบคุณนะครับป้าจัน” เมฆากล่าวขอบคุณ ป้าจันยิ้มให้ก่อนจะเก็บของลงกล่องปฐมพยาบาลแล้วเดินกลับเข้าไปทำงานต่อ


เมฆากลับมาที่บ้านรักษ์นทีแล้ว ร่างเล็กไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ามาเช่นเดียวกับเพียงดิน ก่อนจะมาให้ป้าจันทำแผลให้ ส่วนรัชพลก็พาสิตางศุ์ขึ้นไปชั้นบนก่อนใครตั้งนานจนป่านนี้ก็ยังไม่ลงมา


เมฆารู้สึกผิดไม่น้อยที่เป็นสาเหตุที่ทำให้สิตางศุ์ต้องจมน้ำแบบนั้น และรู้ว่ารัชพลคงโกรธมาก รัชพลรักและห่วงสิตางศุ์มากใครก็รู้ แล้วเมฆามาทำคนรักของรัชพลต้องเจ็บตัวแบบนี้ก็คงต้องยอมรับชะตากรรมว่าต้องโดนรัชพลว่า รัชพลโหมดดาร์กน่ากลัวอย่าบอกใครเชียว ตะวันยังนอนหยอดน้ำเข้าต้มเพราะรัชพลมาแล้ว


ไม่นานรัชพลก็ลงมาด้วยสีหน้าที่ผ่อนคลายลงเยอะ ร่างสูงของเจ้าของไร่น้ำรินเข้ามานั่งข้างๆเมฆาจนเมฆาต้องขยับหนีเล็กน้อย คุณหมอตัวเล็กก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด เขาได้ยินเสียงรัชพลถอนหายใจหนักๆด้วย


“คุณสิตางศุ์เป็นยังไงครับคุณรัช” เพียงดินที่นั่งอยู่ตรงข้ามถามขึ้นเมื่อเห็นรัชพลเดินลงมาคนเดียว เขาเอาเสื้อผ้าติดรถไว้ตลอดเผื่อมีเรื่องฉุกเฉิน และวันนี้ก็ได้ใช้จริงๆ จะรอก็แต่ให้เด็กในบ้านของรัชพลซักรีดให้แค่นั้น


“กินยาแล้วก็นอนไปแล้วครับ” รัชพลตอบ


“ขอโทษนะพี่รัช” เมฆาพูดด้วยน้ำเสียงที่ทำให้รัชพลต้องหันมามองน้อง นายเหนือแห่งไร่น้ำรินคว้าเอาเมฆามากอดไว้แล้วลูบหัวคนตัวเล็กเบาๆ


“ขอโทษที่เมื่อกี้โมโหใส่ พี่แค่ห่วงตาง ตางน่ะว่ายน้ำไม่เป็น แถมยังป่วยง่ายอีก เลยไม่ค่อยให้ไปที่นั่นคนเดียวไง พี่ก็เห็นเมฆว่ายน้ำเป็นเลยปล่อยไป แต่ไม่คิดว่าเมฆจะเท้าติดแบบนั้น มันเป็นอุบัติเหตุ เลิกโทษตัวเองได้แล้ว ตางก็ไม่ได้เป็นอะไรแล้วด้วย แค่ไข้ขึ้นนิดหน่อยเอง เราสิเจ็บตัวกว่าเยอะ” รัชพลพูดปลอบเพราะเขาก็รู้ว่าเมฆาเองก็ไม่สบายใจ


สิตางศุ์บอกเขาแล้วว่าตัวสิตางศุ์เองนั้นลงไปหาเมฆาเอง เพราะเมฆาขึ้นไม่ได้ นั่นทำให้เขาดุสิตางศุ์ไปอยู่เหมือนกัน แต่ก็ไม่อยากจะว่าอะไรมากเพราะสิตางศุ์เองก็ขวัญเสีย แล้วยังจะป่วยอีก


คนนั้นน่ะป่วยง่ายกว่าใครเค้าล่ะ โดนฝน โดนแดดนิดหน่อยก็ไปแล้ว ยิ่งอยู่กลางแดดนานๆยิ่งจะป่วยง่าย ผื่นขึ้น รัชพลเลยห่วงมากแบบนี้ ขอไปเล่นที่น้ำตก ปกติถ้ารัชพลไม่ได้ด้วยสิตางศุ์ไม่ได้ไปเฉียดหรอก จะมีก็แค่ตอนภุมรินหรือเมฆามาเท่านั้นถึงจะยอมปล่อยไปเพราะสองคนนี้ว่ายน้ำแข็ง ยิ่งเมฆาแล้วว่ายน้ำเก่งกว่าเขาอีก แต่คราวนี้มันคงเป็นอุบัติเหตุจริงๆ


“ขอบคุณครับ” เมฆาตอบเสียงอู้อี้ รัชพลหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะยีหัวเมฆาอีกรอบ


“แล้วนี่จะกลับรึยัง เดี๋ยวพี่ให้คนไปส่ง พี่คงไปเองไม่ได้ สิตางศุ์ป่วยแบบนี้” รัชพลดันตัวเมฆาออกแล้วบอก ตอนแรกที่ว่าจะไปส่งเมฆาเองคงไปไม่ได้แล้ว สิตางศุ์ป่วยแบบนี้เขาไม่อยากจะเข้าเมืองไปนานๆเท่าไหร่ เป็นห่วงคนที่นอนซมอยู่ข้างบน


“ไม่เป็นไรครับ ให้ใครไปส่งก็ได้” เมฆาตอบ ถ้าปกติเขาคงโอดครวญว่ารัชพลแน่ๆ แต่ตอนนี้ยังไงก็ได้ เพราะเขาเองก็เหนื่อยเหมือนกัน วันพักผ่อนแค่ครึ่งวันของตัวเองมันชั่งเป็นวันที่แย่จริงๆ


“เดี๋ยวผมไปส่งก็ได้ครับ จะเข้าเมืองพอดี” เพียงดินที่นั่งอยู่อาสา เมฆาหันมามองอีกคนพร้อมขมวดคิ้ว


“ดีเลยครับ ฝากเมฆมันด้วยแล้วกันนะครับคุณดิน” รัชพลตอบรับเสร็จสรรพ เมฆาได้แต่นั่งนิ่ง รัชพลตอบแทนเขาแบบนี้ยังไม่ทันจะถามเขาเลยว่าอยากไปกับเพียงดินไหม แต่ก็คงพูดอะไรไม่ได้มากเพราะตอนนี้เขาคงไม่กล้าแย้งอะไร และอีกอย่างเพียงดินก็ช่วยเขาไว้ด้วย นั่นทำให้เมฆาไม่อยากจะพูดถากถางอะไรเพียงดินมาก


“พอดีเลยค่ะ ชุดคุณดินได้แล้วนะคะ” ป้าจันเดินเข้ามาพร้อมกับเอาเสื้อผ้าของเพียงดินที่นำไปซักมาให้


“ขอบคุณครับ” เพียงดินยิ้มให้หญิงชราก่อนจะรับของของตัวเองมา


“ถ้าอย่างนั้นก็รีบไปเถอะครับ เดี๋ยวจะเย็นกว่านี้” รัชพลเสนอ


“เมฆไปก่อนนะพี่รัช ฝากบอกพี่ตางด้วยว่าขอโทษ” เมฆเตรียมลุก


“เรื่องงานมีอะไรคุยได้ตลอดน่ะครับ ผมกลับก่อน” เพียงดินลุกขึ้นเพื่อนเตรียมไปส่งเมฆาก่อนจึงกลับบ้านตัวเอง


“ฝากเมฆด้วยนะครับ ส่วนเราก็เลิกคิดมากซะไอ้แสบ” รัชพลลูบหัวเมฆาอีกรอบ เห็นเมฆตัวป่วนจ๋อยแบบนี้มันพลอยทำให้บรรยากาศมันอึมครึมเข้าไปอีก เขาเลยอยากจะให้น้องยิ้มไว้


“เดินไหวมั้ย” เพียงดินถามเมฆาที่เดินกระเผลกๆตามเขามาที่รถหลังจากรัชพลมาส่งแค่หน้าบ้านเท่านั้น


“อืม” เมฆาตอบแค่นั้น ตอนแรกเขาไม่รู้สึกเจ็บเพราะรู้สึกแย่มากกว่า แต่ตอนนี้มันเริ่มปวดเสียแล้ว กลับบ้านไปคงต้องกินยา โชคดีที่เขารู้วิธีดูแลรักษาแผล ก็ภาวนาให้มันหายเร็วๆ ไม่อย่างนั้นคงทำงานได้ลำบากแน่ๆ


ถึงเมฆาจะพูดอย่างนั้นแต่เพียงดินก็ประคองเมฆามาที่รถอยู่ดี ร่างสูงเปิดประตูข้างคนขับให้คุณหมอปากจัดที่ตอนนี้หงอยสนิทให้เข้าไปนั่งก่อนที่ตัวเองจะไปประจำที่คนขับ


ตลอดทางกลับบ้านทั้งสองคนเงียบใส่กันตลอด ทำให้บรรยากาศค่อยข้างจะอึดอัดเล็กน้อย ไม่รู้เป็นเพราะอะไร เพียงดิงเองไม่อยากจะพูดอะไรตอนนี้เพราะเมฆาดูท่าทางไม่โอเคนัก ส่วนเมฆาเพียงดินเดาว่าคงไม่อยากจะพูดอะไรตอนนี้เหมือนกัน


“เรื่องที่น้ำตกน่ะ ขอบคุณนะ” เมฆาพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา ร่างเล็กมองออกไปนอกหน้าต่างไม่ยอมมองหน้าเพียงดิน


“ไม่เป็นไรหรอก เห็นลูกหมาตกน้ำก็ต้องช่วยอยู่แล้ว หึๆ” เพียงดินหัวเราะท้ายประโยค เขาไม่ได้อยากกวนประสาทเมฆาหรอกนะ ก็แค่อยากให้บรรยากาศมันผ่อนคลายลงก็เท่านั้น เห็นเมฆานิ่งและหงอยแบบนี้มันเหมือนไม่ใช่เมฆายังไงพิกล


“นายนี่มันนายจริงๆเลย” เมฆาหันมาค้อนให้หนึ่งที แต่เขาก็แอบยิ้มเล็กน้อยพร้อมกับถอนหายใจ



ถึงแม้รัชพลจะบอกว่าเรื่องที่สิตางศุ์ตกน้ำมันไม่ใช่ความผิดของเขาแต่เมฆาก็รู้สึกผิดอยู่ดีนั่นแหละ ถ้าเขาไม่ดื้ออยู่ต่อ ไม่ลงน้ำไปอีกรอบเรื่องมันก็คงไม่เป็นอย่างนี้หรอก


“แวะกินอะไรก่อนมั้ย” เพียงดินถามอีกคน เขารู้สึกว่าวันนี้เป็นวันที่เขาทั้งสองคนคุยกับแบบปกติที่สุดแล้ว


“อื้อ” เมฆาพยักหน้า กินอะไรก่อนก็ดี ป่านนี้แม่บ้านที่ตะวันจ้างมาดูแลบ้านคงกลับแล้วล่ะ ให้เขาทำเองก็คงไม่ไหวแน่ๆตอนนี้


เพียงดินยกยิ้มก่อนจะเลี้ยวเข้าข้างหน้า เมฆาเองก็ไม่คิดว่าเขากับเพียงดินจะคุยกันปกติแบบนี้ได้จริงๆ สถานการณ์มันพาไปต่างหากล่ะ


ครืด...


เสียงโทรศัพท์ของเมฆาดังขึ้น คุณหมอตัวเล็กหยิบมันขึ้นมาดู เบอร์แปลกโทรเข้ามา เมฆาชั่งใจเล็กน้อยแต่ก็ยอมกดรับเพราะคิดว่าคนปลายสายอาจจะเป็นมีธุระด่วนอะไรก็ได้


“สวัสดีครับ” เมฆาพูด


“พี่หมอเมฆ! ใช่จริงๆด้วย” เสียงปลายสายนั้นไม่ต้องบอกเมฆาก็รู้ว่าใคร


“ที!” เด็กทีที่มาวุ่นวายกับเขานั่นเอง เพียงดินเองก็หันมามองเมื่อเมฆาพูดถึงเด็กเวรในความคิดของเขาคนนั้น ร่างสูงคิ้วกระตุกเล็กน้อย ไอ้เด็กนี่ถึงขั้นโทรมาหาเลยเหรอ ไปให้เบอร์กันตอนไหน


“จำเสียงผมได้ด้วย ดีใจจังครับ” เสียงที่ดูอารมณ์ดีจากปลายสายนั้นทำให้เมฆาต้องถอนหายใจอย่างปลงตก คิดว่ากลับมาจากผาตะวันแล้วจะหนีทีพ้นซะอีก


“เอาพี่มาจากไหน” เมฆาถมเสียงเข้ม เด็กนี่เอาเบอร์เขามาจากไหนกัน


“ผมถามพี่หมอหนิงน่ะ แต่พี่หมอเมฆอย่าไปว่าอะไรพี่หมอหนิงนะครับ ผมตื้อพี่เค้าเอง” เสียงอ่อยๆนั่นพูดขึ้น เมฆาถอนหายใจอีกรอบอย่างเซ็งๆ


“แล้วโทรมาหาพี่มีอะไร”


“ผมแค่โทรมาเฉยๆไม่ได้เหรอครับ อีกอาทิตย์กว่าผมก็จะกลับแล้วนะ ช่วงนี้ปิดเทอมพอดี บ้านผมอยู่ใกล้ๆโรงพยาบาลที่พี่หมอทำงานเลย ไว้จะแวะไปหาบ่อยๆนะครับ” ทีดูตื่นเต้นไม่น้อยที่จะได้เจอเมฆาอีก แต่เมฆาดูจะไม่โอเคซักเท่าไหร่


“พี่ว่าอย่าเลยดีกว่า พี่ต้องทำงานน่ะ อ้อ... พี่ต้องวางแล้วด้วย แค่นี้ก่อนนะ” อาจจะดูเป็นการเสียมารยาท แต่เมฆายังไม่อยากจะคุยกับใครตอนนี้ ยิ่งเป็นทีที่นิสัยเด็กด้วยแล้วยิ่งไม่อยากจะคุย แค่นี้เขาก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว


“ไม่ตัดรอนไปหน่อยเหรอ” เพียงดินที่นั่งเงียบมานานพูดขึ้นก่อนจะเลี้ยวเข้าร้านอาหารขนาดกลางที่ตั้งอยู่ตรงหน้า


“ยุ่งอะไรด้วย” เมฆาตอกกลับ บรรยากาศเพิ่งเริ่มจะดีแท้ๆ เขาต้องมาปวดหัวทะเลาะกับเพียงดินอีกแล้วเหรอ


“หึ!” เพียงดินไม่พูดอะไรต่อเพราะไม่อยากทะเลาะกับเมฆาเหมือนกัน ร่างสูงมาจอดที่หน้าร้านก่อนจะลงจากรถก่อน เขาอ้อมไปหาเมฆาที่กำลังจะพยายามลงจากรถ


เมฆามองมือของเพียงดินที่ยื่นมาอย่างงงๆ เพียงดินยักคิ้วเป็นเชิงว่าจะช่วย เมฆาเองก็รู้ว่าตัวเองต้องเดินไปเจ็บไปแน่ๆถ้าเดินเอง เลยจำใจจับมือหนานั้นไว้ แล้ววางโทรศัพท์ไว้ที่เบาะ ไม่อยากจะเอาไปด้วย เพราะกลัวว่าทีจะโทรมาหาเขาอีก


เพียงดินชำเลืองมองโทรศัพท์เมฆาเล็กน้อยก่อนจะยกยิ้มแล้วพาเมฆาไปในร้าน หามุมที่นั่งสบายๆหน่อยเพื่อที่เมฆาจะได้ไม่ต้องนั่งลำบาก


“นั่งรอตรงนี้ก่อนนะ ฉันลืมของไว้บนรถ สั่งรอก่อนเลยก็ได้” เพียงดินว่าแล้วเดินกลับไปที่รถ เมฆาขมวดคิ้วสงสัยแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะคิดว่าเพียงดินคงจะลืมของจริงๆ


ทางพ่อเลี้ยงเพียงดินเองเมื่อมาถึงรถก็รีบพุ่งไปที่เบาะของเมฆาแล้วเปิดโทรศัพท์เครื่องเล็กของเมฆาขึ้นมา แต่เมื่อเปิดดูก็พบว่ามันล็อคหน้าจอ


“เหี้ยเอ้ย!” เขาสบถเล็กน้อย รู้สึกเซ็งๆ ที่จะเอาเบอร์เมฆาโทรเข้าเครื่องเขาเสียหน่อยดันล๊อคซะนี่ไอ้หมอเตี้ย


แต่ไม่เป็นไร โทรถามทศพรเอาก็ได้นิ สองคนนั้นทำงานที่เดียวกัน คิดได้ดังนั้นเพียงดินก็เดินยิ้มร่าเข้าร้านไป


และไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองต้องทำแบบนี้   








**************************************************************



ตอนนี้มาแล้วค่ะ พี่รัชไม่ดุน้องโน๊ะ  :mew4: ผ่านมาสิบสองตอนแล้วจงหาความคืบหน้าของความสัมพันธ์ของคู่นี้ค่ะ 55555 ยังไม่ถึงไหน ยังไม่คืบหน้า  :katai1: เมื่อไหร่มันจะรักกัน เมื่อไหร่พี่ดินมันจะหายอึนซักทีคะ  :mew5: เอาใจช่วยให้เพียงดินมันหานซีนซึกที เมฆาก็ยอมๆพี่มันบ้างก็ดีเนอะ อย่าเถียงกันบ่อย ฝากติดตามด้วยนะคะ รักคนอ่านทุกท่านค่ะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *04/06/16* [ตอนที่12] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 04-06-2016 22:35:32
อะๆๆๆ อีเพียงดินกลัวน้องทร ทำคะแนนนำละสิ ชิชิชิชิช
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *04/06/16* [ตอนที่12] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 04-06-2016 22:38:32
พี่ดินรีบเลย รีบไปขอเบอร์มาเดี๋ยวนี้
ไอ้น้องทีอะไรนั่นยังได้มาแล้วเลย อย่ายอมมมม หยุดซึนได้แล้ว
รีบแทรกซึมตัวเองเข้าไปในชีวิตหมอเมฆเร็ว 555555555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *04/06/16* [ตอนที่12] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 04-06-2016 23:58:00
 :z1:


แหน่ะ !
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *04/06/16* [ตอนที่12] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Dolamon ที่ 05-06-2016 06:33:38
พ่อเลี้ยงต้องรีบหน่อยนะค่ะ. ฝ่ายนั้นเขาเขานำไปไกลแล้ว
 :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *04/06/16* [ตอนที่12] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: chancha ที่ 05-06-2016 13:49:24
โธ่ ดิน นึกว่าจะทำอะไร อยากได้เบอร์หมอนี่เอง
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *04/06/16* [ตอนที่12] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 05-06-2016 14:13:03
อิจฉาเด็กละสิ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *06/06/16* [ตอนที่13] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 06-06-2016 21:40:10
บทที่ 13


“ห๊ะ! เบอร์หมอเมฆ ฉันฟังไม่ผิดใช่มั้ยเนี่ย” เสียงปลายสายถามอย่างงงๆ


หลังจากเพียงดินกลับมาที่บ้านแล้วเขาก็โทรหาทศพรทันที ก็จะถามเรื่องเบอร์ของเมฆานั่นแหละ ในเมื่อเอาจากเจ้าตัวตรงๆไม่ได้ก็เอามันจากคนใกล้ตัวนี่แหละ ก็นะ ทีไอ้เดกเวรนั่นยังขอหมอนิงได้เลย แล้วเขาเป็นเพื่อนกับทศพรจะขอเบอร์จากทศพรมันจะยากอะไรล่ะ


“เออน่า ฟังไม่ผิดหรอก เอามาเร็วๆ อย่าเรื่องมากไอ้หมอ” เพียงดินว่าพร้อมกับเดินเข้าไปที่โรงบ่ม ซึ่งวันนี้เขามีงานที่ต้องทำที่นี่เพราใกล้ถึงวันที่จะมีงานเกษตรของจังหวัดแล้ว เพียงดินจะต้องส่งไวน์เข้าร่วมแข่งด้วย ซึ่งเขาก็กวาดรางวัลชนะเลิศมาทุกปี อาจจะเป็นเพราะขาถนัดเรื่องไวน์ที่สุดก็เป็นได้ คู่แข่งคนสำคัญก็ไม่ใช่ใครที่ไหน รัชพลนั่นแหละ


“แล้วแกจะเอาไปทำไม ถ้าเอาไปโทรหาเรื่องหรือเอาไมทำไม่ดีฉันไม่ให้หรอกนะ เดี๋ยวหมอเมฆจะมาว่าฉันเอาได้ ฉันยังไม่อยากจะเสียชื่อเพราะแกหรอกนะไอ้ดิน โตขนาดนี้แล้วยังจะไปหาเรื่องเป็นเด็กๆไปได้” ทศพรว่าตามสายมา เพียงดินทิ้งตัวลงเก้าอี้ในโรงบ่มแล้วกรอกตาอย่างเบื่อหน่าย ทศพรแปลงร่างเป็นพ่อเขาอีกคนเข้าแล้ว


“นี่เพื่อนหรือพ่อวะเนี่ย อย่าบ่นน่า ฉันไม่เอาไม่ทำอะไรเสียๆหายๆหรอก เอามาเหอะ” เพียงดินเริ่มหน่ายใจกับทศพร อะไรจะให้ยากเย็นขนาดนั้น ก็แค่เบอร์หมอเมฆเนี่ย


“เออๆ อย่าให้รู้นะว่าโทรไปด่าเค้าน่ะ” สุดท้ายทศพรก็จำยอมให้เบอร์ของเมฆากับเพียงดินอยู่ดี


พ่อเลี้ยงเพียงดินพอได้เบอร์ของเมฆาก็ยิ้มร่าแล้วหมุนตัวไปทำงานของตัวเองต่ออย่างอารมณ์ดีแม้ว่าตอนนี้ฟ้าจะมืดแล้วก็ตาม หึหึ ไอ้เด็กเวร มึงมีได้กูก็มีได้เหมือนกัน แล้วอีกอย่างเจอไอ้หมอเตี้ยนั่นบ่อยกว่าด้วย เหอะ!











เมฆาหลังจากกลับมาที่บ้านก็อาบน้ำแต่งตัวอีกรอบแล้วล้างแผลของตัวเอง มันเป็นแผลไม่ลึก แต่มันยาวมาก คงจะเป็นตอนที่เขาขยับจะไปหาสิตางศุ์นั่นแหละ เจ็บที่เท้าแบบนี้เขาเกรงว่าจะมีปัญหากระทบกับงาน เพราในโรงพยาบาลเขาต้องเดินเดินมาทั้งวันแม้ว่าจะมีนั่งประจำที่เพื่อตรวจคนไข้ก็เถอะ แต่แน่นอนว่าต้องลำบากอยู่แล้ว อะไรจะซวยขนาดนี้


เมฆาถอนหายใจก่อนจะทิ้งตัวลงกับเตียง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นอินเตอร์เนตเพื่อเช็คข่าวสารในแต่ละวัน เมื่อเปิดมาแอพลิเคชั่นยอดฮิตอย่างไลน์ก็แจ้งเตือนขึ้น ทีได้เป็นเพื่อนกับเขาจากเบอร์โทรพร้อมกับยังส่งข้อความมาหาแบบรัวๆ อันนี้เขาไม่แปลกใจเท่าไหร่ แต่กับอีกคนนี่สิทำให้เมฆต้องขมวดคิ้วงง


Peangdin ได้เพิ่มคุณเป็นเพื่อนจากหมายเลขโทรศัพท์!


“ห๊ะ!” เมฆร้องออกมาอย่างไม่เข้าใจ


เดี๋ยวๆ เดี๋ยวก่อน มันใช่เหรอ เขาเข้าใจนะว่าปกติแล้วไลน์มันจะเพิ่มเพื่อนอัตโนมัติให้เองหลังจากมีเบอร์โทรกันแล้ว คำถามก็คือเพียงดินมีเบอร์โทรเขาหรือไง...


เมฆาคิดว่าไม่น่าจะใช่ เพราะคนอย่างเพียงดินจะต้องการเบอร์โทรของเขาไปทำไม มันอาจจะผิดพลาดก็ได้ เพราะไลน์มันก็ชอบขึ้นมั่วหลายครั้งอยู่แล้ว


แต่ก็นะ มันก็น่าแปลกใจไม่น้อยเหมือนกัน


เมฆากลับเข้ามาที่หน้าแชท เลื่อนหาตะวันก็พบว่าตะวันออนไลน์อยู่ เมฆาจึงทักไปหาพี่ชายที่ไม่รู้ว่าชาตินี้จะกลับบ้านมั้ย ถ้าตะวันอยู่ที่ต่างประเทศนานอีกหน่อยเขาคงต้องลาออกจากงานแล้วมายึดตลาดประสิทธานนท์เป็นของตัวเองแล้วแน่ๆ


แต่ยังไม่ทันจะได้คำตอบจากตะวันเสียงข้อความเข้าจากคนอื่นก็ดังขึ้นมาซะก่อน แน่นอนว่าต้องเป็นเด็กทีที่พยายามตามตื้อเขาอยู่ตอนนี้ เมฆาอยากจะบ้าตายเสียจริงๆ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองต้องไปดึงดูดผ้ายด้วยกันอย่างทีมาด้วย เพื่อนของเขามีแฟนเป็นผู้ชายด้วยกันนั้นตอนสมัยเรียนเขาก็ว่ามันไม่แปลก ตะวันเอง รัชพลเองก็ยังใช่ แต่พอมาเป็นตัวเองแล้วมันขนลุกพิลึก ยิ่งเป็นเด็กอย่างทีแล้วด้วยเขาว่ามันไม่ใช่


ทีมันเป็นเด็กที่เขาว่าเกรียนๆคนนึง ชอบอ้อนทั้งที่ตัวใหญ่อย่างกับหมีป่า เมฆานึกสภาพไม่ออกเลยจริงๆว่าถ้าวันหนึ่งเขาคบกับทีขึ้นมาจริงๆจะเป็นยังไง แค่ยังไม่ได้คบทีก็ตามตื้อไม่เลิกอย่างนี้ พูดจริงๆคือเขาลำบากใจ ตอนนี้ก็คงพยายามหลีกเลี่ยงและหาทางบอกน้องมันว่าให้เลิกพยายามเถอะ เพราะยังไงเขาคงคิดกับทีแบบนั้นไม่ได้


ทำไมชีวิตไอ้เมฆต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย รู้สึกว่าตั้งแต่เรียนจบ มาทำงาน ชีวิตพลิกผันไปเยอะมาก จะมามัวเล่นๆเหมือนแต่ก่อนก็ไม่ได้ ดูอย่างภุมรินสิ ตอนนี้ก็มีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบมากมาย เขาเองก็ต้องมีเช่นกัน และแน่นอนว่าอนาคตเรื่องคู่ครองอะไรเทือกๆนั้นเขาก็อยากจะมีครอบครัวที่อบอุ่น มีภรรยาแสนดีและลูกน่ารักๆ ไม่ใช่ผู้ชายกล้ามโตแบบนั้น เมฆาคิดว่ามันไม่ใช่สำรับเขาแม้ว่ารอบตัวจะรายล้อมไปด้วยคู่รักเพศเดียวกันก็เถอะ


เขาไม่อยากจะบอกเด็กทีหรอก ว่าแห้วแล้วไอ้หนู


สุดท้ายเมฆาก็ตัดสินใจปิดเนตจะดีกว่าเพราะรำคาญไลน์ที่เด้งมาไม่หยุดเพราะที ส่วนตะวันเองก็ยังไม่ตอบทั้งๆที่ออนไลน์อยู่แท้ๆ ไอ้พี่เวร แต่ชั่งเถอะ เขาว่าตะวันคงไม่กลับมาเร็วๆนี้หรอก


วันนี้มันวันวิปโยคอะไรสำหรับเขากันแน่เนี่ย











“สวัสดีจ้ะน้องหมอเมฆ” พยาบาลสาวทักเมฆาที่เดินเข้ามาโรงพยาบาลอย่างทุลักทุเล


อีกตั้งหลายวันกว่าจะถึงวันหยุดของเขา นี่แหละนะชีวิตทำงาน แล้วยังเป็นหมออีก เจ็บตัวทีก็ขาดงานไม่ได้ ความรันทดนี้ เอาเข้าจริงๆแผลที่เท้ามันก็น่าจะหายเร็วถ้าดูแลดีๆ นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับหมออย่างเขาอยู่แล้ว มันก็แค่เจ็บเวลาเดินเท่านั้น นั่งเฉยๆในห้องตรวจคงไม่เป็นไร อีกไม่กี่วันก็คงหาย เรื่องนี้ต้องโทษตัวเองล้วนๆเลย


“อ้าวหมอเมฆ เห็นว่าเท้าเจ็บ เป็นยังไงบ้างครับ” ทศเดินเข้ามาทักทายแต่เช้า เมฆาเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มให้รุ่นพี่


“อีกไม่กี่วันก็คงหายครับ วันนี้วันหยุดหมอทศไม่ใช่เหรอครับ” เมฆาถามงงๆ เพราะวันนี้เป็นวันหยุดของหมอทศเค้าล่ะ แล้วหมอทศมาทำอะไรที่โรงพยาบาลแต่เช้ากัน


“ก็สารวัตรไกรน่ะสิครับ โดนยิงเมื่อวาน เลยแวะมาเยี่ยมก่อนจะเข้าไปในตัวจังหวัด” ทศพรตอบพร้อมกับชูกระเช้าผลไม้ให้เมฆาดู


“สารวัตรไกรโดนยิงเหรอครับ ทำไมผมเพิ่งรู้เนี่ย แล้วอาการเป็นยังไงบ้างครับ” เมฆาถามอย่างตื่นๆ แน่นอนอยู่แล้วว่าอาชีพตำรวจมันต้องเสี่ยงเจ็บตัวอย่างนี้ เผลอๆอันตรายถึงชีวิตเลยก็มี


“ยิงเฉียดไหล่ไป ไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ ว่าแต่หมอเมฆเถอะเมื่อคืนดินมันโทรไปป่วนอะไรมั้ย” ทศพรลากเก้าอี้มานั่งข้างๆเมฆาที่ทำหน้างงหลังจากถูกถามแบบนั้น


“ทำไมต้องโทรมาป่วนอะไรด้วยล่ะครับ” อะไรกัน เพียงดินมีเบอร์โทรเขาที่ไหนกันเล่า


“อ้าว ก็เมื่อคืนดินมันโทรมาคะยั้นคะยอให้ผมเอาเบอร์ของหมอเมฆให้มันไง ผมเลยกลัวว่าจะเอาเบอร์หมอเมฆไปทำอะไรไม่ดีเข้า แต่หมอเมฆพูดอย่างนี้ก็ค่อยสบายใจหน่อย” ทศพรว่า เมฆายิ่งขมวดคิ้วแน่น


“เดี๋ยวก่อนนะครับ เอ่อ... นายเพียงดินเนี่ยนะมาขอเบอร์ผมจากหมอทศ” ถ้าอย่างนั้นไอ้ที่เด้งมาในไลน์ก็เป็นเพราะเพียงดินมีเบอร์เขาจริงๆน่ะสิ แล้วเพียงดินจะเอาเบอร์โทรของเขาไปทำไมกัน คิดจะเล่นอะไรอีก


“ก็ใช่น่ะสิ เรื่องนี้คุยกันเอาเองแล้วกัน ผมขอตัวก่อนนะครับ เดี๋ยวไปสายแล้วรถจะติดเอา” พูดจบทศพรก็เดินออกไปทิ้งให้เมฆาทำหน้างงอยู่และยังไม่เข้าใจว่าเพียงดินต้องการเบอร์ของเขาไปทำไมกัน


“น้องหมอเมฆ มาดูตรงนี้หน่อยค่ะ มีเด็กไข้ขึ้นสูงมาเลย” เสียงพยาบาลเรียกที่หน้าห้องทำให้เมฆาต้องสลัดความคิดเรื่องเพียงดินทิ้งไปแล้วหันไปทำงานของตัวเองต่อ


“ครับ ไปแล้วครับ” เมฆาขานรับพร้อมกับเดินกระเผลกไปหน้าห้อง เรื่องเพียงดินเอาไว้เคลียร์ทีหลังก็แล้วกัน












“มึงขนให้มันเร็วๆไอ้งอก อีกสองชั่วโมงต้องถึงตัวจังหวัดนะโว้ย” เช้านี้ไร่เพียงระพีค่อนข้างจะวุ่นวายเพราะต้องส่งนมสดลอตแรกของปีนี้ไปที่ตัวจังหวัดเพราะฉะนั้นคนในไร่เลยวิ่งวุ่นกันขนาดนี้ แม้แต่เพียงดินเองก็แทบจะไม่ว่างเลยด้วยซ้ำ


“เสร็จแล้วครับนาย” งอกตะโกนลงมาจากรถสิบล้อคันใหญ่ที่ตอนนี้เต็มไปด้วยถังนมหลายร้อยถัง เพียงดินเดินเข้าไปตรวจเช็คแล้วรีบจดบิลอะไรซักอย่างแล้วยื่นให้งอก


 “ฝากด้วย อย่าให้พลาดนะมึง” งานนี้งอกจะเป็นคนควบคุมเอานมสดไปที่ตัวจังหวัดเอง ส่วนเพียงดินมีหน้าที่ต้องทำต่อ


เขามีไวน์ที่ต้องเตรียมในงานที่จะถึง ไหนจะผลไม้อย่างอื่นที่ต้องส่งตลาดอื่นอีก ไร่เพียงระพีค่อนข้างจะงานล้นมือเพราะเป็นไร่ใหญ่ แถมยังทำการเกษตรหลายอย่าง นั่นทำให้ช่วงฤดูกาลทีไรพวกคนงานแทบจะไมว่าง ดีที่องุ่นเก็บเกี่ยวไปหมดแล้ว งานเลยเบามือขึ้นมาหน่อย


หลังจากให้งอกไปส่งของเรียบร้อยเพียงดินก็เข้ามาอาบน้ำหลังไม่ได้อาบมาตั้งแต่เมื่อวาน ไปส่งเมฆากลับมาก็พุ่งเข้าโรงบ่ม กลับเข้าบ้านตอนเช้าก็ต้องรีบออกมาเพราะวันนี้มีส่งนม ตอนนี้ก็เริ่มจะเที่ยงแล้ว ตอนบ่ายเขาต้องเข้าไปในตัวอำเภออีกเพราะต้องไปคุยกับเก่งเรื่องผลไม้นี่แหละ แล้วก็ว่าจะเลยเข้าไปหาสารวัตรไกลที่โรงพยาบาลเสียหน่อย ทศพรเพิ่งบอกเมื่อคืนว่าโดนยิงจนต้องนอนโรงพยาบาล แค่คิดว่าต้องไปโรงพยาบาลก็แอบยกยิ้มเล็กน้อยเมื่อนึกถึงหน้าของคนที่เขาเพิ่งขอเบอร์จากทศพรมา


ว่าแต่เมฆาเจ็บตัวแบบนั้นจะไปทำงานรึเปล่านะ


เพียงดินอาบน้ำแต่งตัวแล้วเข้ามาในตัวเมืองตอนบ่าย เข้าไปคุยกับเก่งเรื่องงาน ตะวันต่อสายจากต่างประเทศมาคุยด้วย ตอนนี้ไร่เพียงระพีกับตลาดประสิทธานนท์ได้ตกลงเซ็นสัญญาที่จะทำงานร่วมกันแล้ว เพราะผลไม้ที่ต้องส่งออกลำพังแค่ไร่น้ำรินนั้นไม่เพียงพอ เพราะไร่น้ำรินส่วนใหญ่ปลูกแต่องุ่น ตลาดประสิทธานนท์ยังขาดแคลนผลไม้อย่างอื่นที่ตลาดต่างประเทศต้องการ นั่นถือว่าเป็นเรื่องที่ดีกับทั้งสองฝ่ายไม่น้อย


เพียงดินแวะซื้อของเยี่ยมไข้ที่ตลาดสดของตลาดประสิทธานนท์ที่อยู่ข้างๆกันแล้วค่อยขับรถเข้าไปในโรงพยาบาลในช่วงบ่ายแก่ๆ เมื่อเข้าไปในห้องของสารวัตรไกรก็เจอคนที่เขาอยากเจอนั่งอยู่ก่อนแล้ว เมฆา


“สวัสดีครับสารวัตรไกร อาการเป็นยังไงบ้าง” เพียงดินทักทายก่อนจะวางถุงผลไม้ไว้ที่โต๊ะอีกฝั่งหนึ่ง


“พรุ่งนี้คงออกจากโรงพยาบาลแล้วล่ะครับ ขอบคุณพ่อเลี้ยงมากที่มาเยี่ยม” สารวัตรไกรตอบรับแล้วยิ้มมาให้


เพียงดินลากเก้าอี้มานั่งข้างๆเมฆาที่มาเยี่ยมเกรียงไกรก่อนหน้า เมฆาไม่สนใจมองอีกคนเมื่อนึกถึงเรื่องที่ทศพรพูดเมื่อเช้า เพียงดินมาขอเบอร์เขาจากทศพร เอาไปทำไมกัน หรือหมอนี่คิดเรื่องไม่ดีอีกแล้ว ต้องเอาเบอร์ของเขาไปทำอะไรไม่ดีแน่ๆ


“ถ้าอย่างนั้นผมไปทำงานต่อก่อนนะครับสารวัตรไกร นายเพียงดิน ก่อนกลับไปเจอหน่อยได้มั้ย พอดีมีเรื่องจะคุยด้วย” ประโยคหลังเขาหันมาบอกคนที่เพิ่งมาถึง ถ้าเพียงดินคิดจะเอาเบอร์โทรของเขาไปทำอะไรไม่ดีมันก็ต้องรีบสกัดไว้ก่อน แค่นี้เขาก็มีเรื่องปวดหัวมากมายพออยู่แล้ว ไม่อยากจะมีปัญหาเพิ่มหรอกนะ เพียงดินคิดยังไงกับเขาก็รู้อยู่ หมอนั่นน่ะไม่ชอบขี้หน้าเขา และยังชอบกวนประสาท ทำไมเมฆาต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย


เพียงดินยักคิ้วอย่างงงๆแล้วมองตามแผ่นหลังในชุดกราวน์สีขาวที่เดินออกไป เมฆาเนี่ยนะอยากจะคุยกับเขา คุยเรื่องอะไรกัน พอคิดว่าเมฆาอยากจะคุยด้วยเลยคุยกับเกรียงไกรอีกไม่นานแล้วขอตัวออกไปหาคนตัวเล็ก


เพียงดินเดินเข้าไปหาเมฆาที่ตอนนี้กำลังเก็บของเพราะใกล้เวลาเลิกงานแล้ว เขาไม่ได้เข้าเวรเพราะเพิ่งสลับเวรหมอคนอื่น เท้าเจ็บแบบนี้ไม่สะดวกที่จะอยู่ตอนดึกๆ เมฆาเลยจะเข้าเวรแทนวันหลังซึ่งคงรอเขาหายก่อน


“มีอะไรจะคุยกับผมเหรอครับคุณหมอ” เพียงดินเข้ามาทำหน้าทะเล้นมองเมฆาที่ทำหน้านิ่งเดาอารมณ์ไม่ถูก


“มาก็ดีแล้ว ฉันอยากมีเรื่องจะคุยพอดี นายคิดจะทำอะไรกันแน่” เมฆาจ้องเพียงดินตรงๆ เขาไม่อยากจะปัญหาและไม่อยากจะเล่นกับเพียงดินอีกแล้ว เพราะคิดว่ามันไร้สาระและเขาเองก็เหนื่อยมากด้วย


“อะไร ทำอะไร” เพียงดินถามอย่างงงๆ อะไรของเมฆา


“ก็ที่นายไปขอเบอร์ฉันจากหมอทศไง นี่คิดจะทำอะไรไม่ดีอีกใช่มั้ย” เมฆาชี้หน้าคนตัวโตกว่า เพียงดินคว้านิ้วมือที่จะจิ้มตาเขาไว้นั้นมาจับแน่น


“นี่รู้แล้วเหรอ ใครบอก ไอ้หมอมันบอกนายเหรอ” เพียงดินถามกลับ ทศพรเล่นเขาแล้วไง ไปบอกเมฆาทำไมว่าเขาขอเบอร์ โอ้ย ว่าจะเก็บไว้เป็นความลับเสียหน่อย


แต่คิดอีกที เขาอยากได้เบอร์เมฆาทำไมกัน


“จะใครอีกล่ะถ้าไม่ใช่หมอทศ นี่บอกไว้ก่อนเลยนะว่าถ้าจะทำอะไรไม่ดีฉันไม่ปล่อยนายไว้แน่ และอย่ามายุ่งกับฉันอีก ขี้เกียจทะเลาะด้วยแล้ว” เมฆาดึงนิ้วตัวเองออกมาจากมือเพียงดินแล้วว่าต่อ


“ทำไม ไม่อยากให้ยุ่งนี่จะได้มีเวลาไปจู๋จี๋กับเด็กเวรนั่นรึไง” เพียงดินเท้าสะเอวเถียงกลับ ทำมาเป็นบอกให้เขาเลิกยุ่งเพราะอยากจะไปอี๋อ๋อกับเด็กเวรนั่นล่ะสิ เหอะ ไม่มีทางหรอก


“นั่นมันก็เรื่องของฉัน” เมฆารวบเอากระเป๋าของตัวเองเข้ามากอดแล้วเดินออกมาข้างนอกห้อง เพียงดินเดินตามมาด้วยอย่างหัวเสีย


“นี่ ฉันไม่ได้ทำอะไรไม่ดีกับเบอร์นายหรอก บอกให้ฉันเลิกยุ่งกับนาย เพราะนายอยากไปยุ่งกับเด็กนั่นแหละ” เพียงดินพูด เมฆาสายหน้าอย่างเซ็งๆ เพียงดินพูดอะไรเขาไม่เข้าใจ ไอ้บ้านี่หัดไปเรียบเรียงคำพูดมาก่อนเถอะ แล้วเด็กทีนั่นมาเกี่ยวอะไรด้วย


“นั่นมันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของนาย” เมฆาตะโกนด่าลั่น


“แล้วทำไมนายต้องห้ามฉันวุ่นวายนาย แล้วนายก็ไปอยู่ใกล้ไอ้เด็กทีนั่น แล้วยังไปชอบคุณรัชอีก ทำไมไม่ใช่ฉันล่ะ” เพียงดินว่ากลับอย่างลืมตัว เมฆาหันขวับมามองอย่างตะลึงกับคำพูดนั้น


“หะ..ห๊ะ!” เมฆาทำหน้างง เพียงดินถึงกับเหวอไปเมื่อคิดได้ว่าตัวเองพูดอะไรออกไป


“ปะ.. ป๊าว! กลับแล้ว” พูดจบก็เดินดุ่มๆออกจากห้องมา แล้วเพียงดินก็ต้องผงะอีกรอบเมื่อมีสายตาของคนไข้ทั้งหัวหงอกหัวดำกำลังพุ่งสายตามาที่เขาทั้งหมด


แน่ล่ะ ผนังห้องมันบางแค่ไหน ป่านนี้ได้ยินทั้งโรงบาลแล้วมั้งเนี่ย   







**************************************************************



ตอนนี้ป่วงมาก แบบมากๆ แบบงงมาก แต่งแบบงงๆ โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย  :sad4: คำผิดยังไม่ได้ตรวจนะคะ งานรีบงานเร่งมากเลยก่ายกอง  :hao5: ความสัมพันธ์เริ่มขยับ แต่อิเพียงดินมันยังคงงงๆความรู้สึกตัวเองอยู่ หมอเมฆหัว่นไหวบ้างรึเปล่าอันนี้ยังไม่รู้  :katai5: ฝากติดตามด้วยนะคะ รักคนอ่านทุกท่านค่ะ  :impress2:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *06/06/16* [ตอนที่13] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 06-06-2016 22:51:03
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *06/06/16* [ตอนที่13] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 07-06-2016 00:36:22
 :laugh:


เอาแล้วๆๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *06/06/16* [ตอนที่13] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: oppapp ที่ 07-06-2016 22:36:43
เดินหน้าจีบอย่างเป็นทางการไปเลยพี่ดิน  :z1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *08/06/16* [ตอนที่14] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 08-06-2016 21:32:29
บทที่ 14


เมฆามองคนที่เดินออกไปอย่างงงๆ ในหัวยังคงตีกันให้วุ่นไปหมด เดี๋ยวก่อนจะ เดี๋ยวๆ เมื่อกี้หมอนั่นพูดว่าอะไรนะ เหมือนเขาจุหูฝาดไปหรือยังไง เขาไม่แน่ใจ


“หมอเมฆ เกิดอะไรขึ้น เสียงดังไปถึงนู่น นี่มันโรงพยาบาลนะ” หมอนุ่นเดินมาหาพร้อมกับตำหนิเล็กน้อย


เมฆาก้มหัวให้เป็นเชิงขอโทษก่อนจะรวบเอาของตัวเองมากอดแน่นแล้วเดินออกมา เขาเจอสายตาคนทั้งโรงพยาบาลจ้องมองมาเป็นเชิงถาม เขาหลบสายตาพวกนั้นก่อนจะเดินไปรอเก่งที่หน้าโรงพยาบาลเพราะวันนี้เขาไม่ได้เอารถมาเอง อยากจะเดินหนีให้เร็วๆ แต่เท้าที่เจ็บอยู่นี่สิมันเป็นอุปสรรคกับเขาเสียจริง


นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันของนายเพียงดินกันเนี่ย อยู่ก็มาพูดอะไรประหลาดๆแบบนั้น โรงพยาบาลที่นี่ก็เล็กแค่ไหน ผนังห้องมันก็บางซะได้ยินไปทั่ว แล้วจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเนี่ย


เมฆาเดินมารอที่ข้างหน้า แล้วสายตาก็ไปปะทะกับเพียงดินที่กำลังจะขึ้นรถ เพียงดินพอเห็นเมฆาเท่านั้นแหละก็รีบพุ่งตัวเข้าไปในรถอย่างรวดเร็วเหมือนกลัวอะไรเมฆาอย่างนั้นแหละ เมฆาเองก็เบือนหน้าหนี แค่คิดถึงสีหน้าจริงจังของเพียงดินกับคำพูดพิลึกๆนั่นมันก็ทำให้เขาขนลุกแทบบ้า


เพียงดินที่เอาตัวเองเข้ามาในรถได้สำเร็จเขาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกและพยายามหายใจเข้าออกอีกหลายรอบ บ้าไปแล้วแน่ๆ เขาต้องบ้าไปแล้วแน่นอนที่ไปพูดแบบนั้นกับไอ้หมอเตี้ยนั่น ก็ตอนนั้นมันไม่ได้คิดอะไรนี่ อยากจะพูดอะไรตอนนั้นก็พูดไปเลย แล้วมันก็เป็นอย่างที่เห็น


เขายังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าทำไมต้องพูดแบบนั้นออกไป แต่ตอนนี้มันรู้สึกอายมาก อยากจะบ้าตาย แล้วอย่างนี้หมอเมฆจะมองเขายังไงล่ะเนี่ย แต่ก่อนอื่นต้องไปให้ไกลๆจากหมอเมฆก่อนตอนนี้ เกิดไอ้หมอเตี้ยนั่นอยากถามอะไรต่อขึ้นมาเขาคงไม่กล้าสู้หน้าตอบแน่ๆ


คิดได้ดังนั้นพ่อเลี้ยงเพียงดินก็รีบออกรถทันที พอดีกับเก่งมารับหมอเมฆ เก่งกำลังจะทักทายแต่เพียงดินก็รีบบึ่งรถออกไปซะก่อน


เพียงดินขับรถกลับมาที่ไร่อย่างมึนๆและงงๆในพฤติกรรมของตัวเองในวันนี้ รู้สึกเสียหมายังไงพิลึก อายุก็ปูนนี้แล้ว เขาไม่เคยเซและซ๊อตขนาดนี้มาก่อน ซ๊อตชนิดที่ว่าไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป และต่อจากนี้จะทำยังไงต่อ


เอาจริงๆนะ ไอ้ที่เขาบอกว่าทำไมหมอเมฆไม่สนใจเขาเหมือนไอ้เด็กทีนั่นหรือเหมือนคุณรัช ช่วงนี้เขาก็แอบคิดแบบนั้นบ่อยๆ มันเป็นเพราะอะไรไม่รู้ เขาอาจจะแค่รู้สึกว่า หมอเมฆเบนความสนใจหลายอย่างไปให้คนอื่น มากกว่าจะมาสนใจทะเลาะกับเขาเหมือนเมื่อก่อน


ความคิดเด็กอนุบาลชัดๆ


เพียงดินสลัดความคิดของตัวเองทิ้งแล้วตรงไปยังห้องตัวเอง อาบน้ำให้สบายตัวเผื่อจะทำให้ความคิดในหัวมันโล่งขึ้นมาก็ได้ ก่อนอื่นต้องจัดการความรู้สึกและความคิดตัวเองที่มันพันกันยุงเหยิงนี่ซะก่อน ก่อนจะไปเจอหน้าเมฆาอีกรอบ ทางที่ดีช่วงนี้อย่าไปใกล้โรงพยาบาลอีกดีกว่า











เมฆากลับมาที่บ้าน อาบน้ำล้างแผลตัวเองเรียบร้อย ตอนนี้ช่วงหัวค่ำแล้วแต่ที่ตลาดก็ยังคงมีเสียงดังมาเป็นระยะเพราะยังคงมีงานที่ต้องทำกันอยู่ แม่บ้านที่ตะวันจ้างมาดูแลทำอาหารเย็นให้เขาเรียบร้อยแล้ว นั่นทำให้คนเจ็บไม่ต้องลำบากเข้าครัวเองแต่อย่างใด เมื่อมีเวลามาตั้งสติและมานั่งคิดแบบดีๆแล้ว เมฆาก็คิดถึงเรื่องเมื่อตอนเย็น


“แล้วทำไมนายต้องห้ามฉันวุ่นวายนาย แล้วนายก็ไปอยู่ใกล้ไอ้เด็กทีนั่น แล้วยังไปชอบคุณรัชอีก ทำไมไม่ใช่ฉันล่ะ”


คำพูดลิเกชะมัด ผีตัวไหนเข้าสิงให้เพียงดินพูดแบบนั้น พูดเหมือนกับว่าน้อยใจที่เขาไปให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่าตัวเอง


ไม่มีทาง!


เพียงดินไม่มีทางคิดแบบนั้นแน่นอน เมฆาไม่ต้องเดา เพราะฉะนั้นตัวเลือกที่โน้มเอียงไปในทางที่สนับสนุนว่าเพียงดินพิศวาสเขาจนอยากจะให้สนใจเนี่ยตัดทิ้งไปให้หมด เขาว่าเพียงดินต้องการที่อยากจะให้เขาเลิกยุ่งกับรัชพลต่างหาก หมอนั่นยังไม่เลิกคิดว่าเขาชอบรัชพลอีกหรือไงเนี่ย!


แล้วถ้าพูดถึงเด็กที เพียงดินก็คงแค่อยากจะแกล้ง เพราะเพียงดินก็รู้ว่าเด็กทีนั่นคิดยังไงกับเขา คงอยากจะให้เขาเลิกสนใจเด็กนั่นล่ะมั้ง เอาจริงๆคือเขาก็ไม่ได้สนใจเด็กทีตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เห็นเป็นแค่เด็กรุ่นน้องคนนึงเท่านั้นเอง


เพราะฉะนั้น สรุปได้ว่า เพียงดินเองก็ยังคงไม่ชอบขี้หน้าเขาเหมือนเดิม อย่างหมอนั่นจะมาพิศวาสอะไรเขา เหมือนกับที่เมฆาเองก็ไม่ได้คิดจะไปญาติดีกับคนแบบนั้น อายุมากกว่าซะเปล่า แต่ความคิดความอ่านยังกับเด็กประถม คิดแต่จะเอาชนะไปวันๆ ไร้สาระชะมัด


ครืด...


เมฆาเลิกสนใจเพียงดินแล้วหันมาสนใจโทรศัพท์ของตัวเองที่ส่งเสียงเรียก เป็นตะวันนั่นเองที่โทรมา กว่าจะติดต่อน้องมาได้นะไอ้พี่ตะวัน ไม่ลืมไปเลยล่ะ












“เดี๋ยวนะ ไอ้ที่ดินพูดมาทั้งหมดนี่แน่ใจแล้วใช่มั้ยว่าพูดออกมาจากความรู้สึกจริงๆน่ะ หึๆ”


“ก็เออน่ะสิวะไอ้หมอ แล้วจะหัวเราะทำไมเนี่ย มีอะไรน่าขำ” เพียงดินทิ้งตัวลงบนเตียงของตัวเองอย่างไม่สบอารมณ์


เขาโทรไปปรึกษาทศพรเรื่องความรู้สึกและอาการแปลกๆที่ช่วงนี้มันวูบวาบๆ จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวซึ่งสาเหตุทั้งหมดมันมาจากหมอเมฆทั้งนั้น แต่พอโทรไปคุยกับคุณหมอคนเก่ง ฝ่ายนั้นกลับหัวเราะกลับมาเสี่ยนี่


“นี่แกจะสามสิบแล้วนะดิน เรื่องแบบนี้ยังต้องมาปรึกษาหมออย่างฉันอีกเหรอ” คนปลายสายพูดไปด้วยหัวเราะไปด้วยไม่หยุด นั่นทำให้เพียงดินต้องหงุดหงิดเพิ่มมากขึ้น


“ก็ฉันไม่ใช่หมอนี่จะได้รู้เรื่องแบบนี้ได้ง่ายๆน่ะ” เขาคิดดีรึเปล่าถึงโทรมาปรึกษาทศพร ดูเหมือนเพื่อนหมอของเขาไม่ได้ช่วยอะไรเลย


“เรื่องแบบนี้ไม่จำเป็นต้องเป็นหมอหรอกนะ มันไม่ใช่ไข้หวัดที่ตรวจๆแล้วจะได้จ่ายยาให้หายน่ะ ถ้าดินอยากจะรู้ว่าดินเป็นอะไรก็ลองถามหัวใจตรงๆสิ” ทศพรยังพูดประโยคที่เพียงดินฟังยังไงก็ไม่เข้าใจอยู่ดี แล้วตกลงเขาเป็นอะไรล่ะ


“แล้วมันยังไงล่ะ”


“โอ้ย นี่ฉันมีเพื่อนซื่อบื้อแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย นี่ดิน ตอนนี้แกกำลังวูบวาบๆเวลาเจอหมอเมฆ และไม่ชอบให้หมอเมฆไปยุ่งกับคนอื่น แถมยังเป็นห่วงเค้าอีก ความรู้สึกแบบนี้มันมีอย่างเดียวนั่นแหละ คิดเอาเองแล้วกันนะ” พูดจบทศพรก็วางสายไปเสียดื้อๆซะอย่างนั้น ทิ้งให้เพียงดินสับสนต่อไป


“ตกลงไอ้หมอมันจะสื่ออะไรกันแน่วะเนี่ย” ตกลงเขาได้อะไรจากการปรึกษาทศพรบ้าง


ความรู้สึกแบบนี้มีอย่างเดียวเท่านั้นน่ะเหรอ...


“หรือว่า... ไอ้เหี้ย!” เพียงดินลุกพรึบพร้อมกับจับหัวตัวเอง เดี๋ยวนะ ทศพรกำลังจะสื่อว่าเขารู้สึกดีๆ หรือกำลังชอบไอ้หมอเตี้ยนั่นน่ะเหรอ


ไม่ใช่ละ เพียงดินว่ามันไม่ใช่!


เขาเป็นชายไทยอายุยี่สิบเจ็ดและแน่นอนว่าในอนาคตต้องมีหญิงสาวที่เพียบพร้อมที่จะมาเป็นภรรยาและเป็นแม่ของลูก พร้อมทั้งนายหญิงของไร่เพียงระพี ซึ่งแน่นอนว่าเขาไม่มีทางไปคิดอะไรพิลึกพิลั่นโดยการเอาผู้ชายมาทำเมีย โดยเฉพาะหมอเตี้ย ปากจัด อย่างเมฆาแน่นอน


เขาไม่มีทางไปรักไปชอบคนอย่างเมฆาหรอก ไอ้หมอนั่นมันก็แค่น่ารัก ตัวเล็ก เอวน่ากอด แค่นั้นเอง


เออ! แค่นั้นแหละ


แต่มานั่งคิดดีๆ เขาก็เริ่มมองว่าเมฆาน่ารักมาซักพักแล้วนะ น่ารักในที่นี้คือมันมีเสน่ห์ในตัวเองอย่างบอกไม่ถูก เมฆาเวลายิ้มโลกสดใสจะตาย แต่ก็ชอบทำหน้าบึ่งตึงใส่เขา แล้วหมอเมฆน่ะนะแม้จะแก่นแก้วแต่เอาเข้าจริงๆเขามองว่ายังเป็นเด็กดูแลตัวเองไม่ได้อยู่ดี ดูอย่างเรื่องที่ไร่น้ำรินสิ แม้จะว่ายน้ำเก่งแค่ไหน สุดท้ายยังไงก็เอาตัวเองเกือบไม่รอดอยู่ดี เขาว่าเมฆาบางทีก็ดูน่าปกป้องไม่น้อย


ผู้ชายบางคนน่ะ ไม่เหมาะกับการจะปกป้องใครหรอก แต่เหมาะจะให้คนอื่นปกป้องมากกว่า และหนึ่งในนั้นก็มีเมฆาแล้วแน่ๆคนนึง และเขาเองบางครั้งก็คิดว่าอยากจะเป็นคนปกป้องเมฆานะ


เหี้ย!


คิดอะไรโคตรลิเกอ่ะ พอ! เลิก! เลิกคิดเรื่องเมฆาได้แล้ว ยังไงก็ไม่มีทาง ไม่มีวันที่เขาจะชอบคนอย่างเมฆาได้หรอก แล้วอีกอย่างนะ เมฆาก็ชอบรัชพล!


เพียงดินทึ้งหัวตัวเองอีกรอบก่อนจะลุกออกจากเตียงแล้วคว้าเอาเสื้อคลุมมาคุลมไว้ เขาคงต้องไปนอนโรงบ่มซะแล้วคืนนี้ อย่างน้อยงานก็น่าจะทำให้เลิกคิดฟุ้งซ่านได้













“สวัสดีครับหมอเมฆ” ทศพรทักขึ้นเมื่อเห็นเมฆามาทำงานแต่เช้า ชายหนุ่มเห็นหมอรุ่นน้องคนนี้แล้วทีไรก็แอบคิดถึงเพียงดินที่โทรมาปรึกษาเมื่อคืนแล้วยิ้มหัวเราะอยู่คนเดียว


“ครับ สวัสดีครับ” เมฆาเลิกคิ้วอย่างสงสัยที่ทศพรเหมือนจะขำอะไรซักอย่าง หรือหน้าเขามีอะไรติดอยู่รึเปล่า แต่ก่อนออกมาก็ส่องกระจกแล้วนะ


“หึๆ หมอเมฆว่าดินเค้าเป็นคนยังไงเหรอ” ทศพรเดินตามเมฆาเข้ามาข้างในห้องที่ตอนนี้ยังไม่มีคนไข้เพราะยังเช้ามาก


“ห๊ะ...” เมฆาทำหน้างงๆที่อยู่ๆทศพรก็มาถามแบบนี้


“ก็ถามเฉยๆน่ะครับ เห็นทั้งสองคนเถียงกันมาตั้งนาน เลยอยากรู้ว่าคุณหมอคิดว่าดินเพื่อนผมน่ะเป็นคนยังไง” ทศพรถามต่อ เมฆายิ่งงงหนัก แล้วอยู่ๆมาถามเขาแบบนี้เพื่ออะไร การที่เขาจะคิดว่าเพียงดินเป็นคนยังไงเนี่ยมันน่าสนใจด้วยเหรอ


“เอ่อ...” เมฆาไม่แน่ใจวว่าจะตอบยังไง ทศพรเป็นเพื่อนเพียงดิน ขืนเขาด่าเพียงดินให้ทศพรฟัง ทศพรไม่โกรธเขาตายเหรอ


“เถอะน่าครับ เอาแบบมาจากใจจริงๆ ไม่ต้องเกรงใจผม”


“ถ้าอย่างนั้นก็.... ผมว่าเค้าเป็นคนแปลกๆ จะยังไงล่ะ ชอบพูดว่าผมชอบพี่รัช ทั้งที่จริงมันไม่ใช่ แล้วชอบกวนประสาท ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าเค้าทำแบบนั้นไปทำไม หมอทศก็เป็นเพื่อนเขา ผมว่าหมอทศน่าจะช่วยคุยกับเค้าให้เลิกยุ่งกับผมได้นะครับ ถ้าไม่รบกวนเกินไป” เมฆาใช้โอกาสนี้พูดกับทศพรเรื่องเพียงดิน สองคนนี้น่าจะเป็นเพื่อนกันมานาน ทศพรน่าจะพอคุยกับเพียงดินได้ เพราะเขาบอกหมอนั่นรอบที่ล้านแล้วก็ยังไม่เลิกยุ่งกับเขาอีก


“เรื่องนั้นมันก็... เฮ้อ... หมอไม่รู้สึกอะไรอย่างอื่นนอกจากไม่ชอบขี้หน้าเลยเหรอครับ” ทศพรแอบใจแป้วแทนเพียงดินเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำตอบแบบนั้นออกมาจากปากของเมฆา


“อะไรคือความรู้สึกอย่างอื่นเหรอครับ” เมฆาทำหน้างง เขาก็คิดอย่างนั้นกับเพียงดินล่ะ จะให้คิดว่าพ่อเลี้ยงเพียงดินดีเลิศนั่นน่ะคงเป็นไปไม่ได้เพราะเพียงดินตรงข้าม


“แบบ อยากอยู่ใกล้ หรืออะไรประมาณว่าใจสั่น” ทศพรถามอย่างมีความหวัง บางทีนะเมฆาอาจจะเป็นคนไม่รุ้ใจตัวเองอย่างเพียงดินก็ได้


“สั่นสิครับ มือนะครับสั่น อยากจะตั้นหน้าซักทีสองที ผมว่าหมอทศเลิกถามเรื่องนี้เถอะครับ และถ้าไม่รบกวนเกินไปช่วยคุยกับเค้าให้หน่อย เพราะผมคุยกับเค้ามาหลายรอบแต่หมอนั่นก็ไม่ฟังซักที” เมฆาบอกแล้วไปทำงานของตัวเองเพราะตอนนี้เริ่มมีคนไข้เข้ามาบ้างแล้ว


ทศพรถอนหายใจอย่างปลงๆแล้วออกจากห้องของเมฆา ดูท่าทางเมฆาแล้วคงยังไม่มีทีท่าจะสนใจเพียงดินเลยด้วยซ้ำและยิ่งไปกว่านั้นคะแนนเพียงดินยังติดลบซะด้วย ไอ้พ่อเลี้ยงเพียงดินดูท่าทางจะแย่ซะแล้ว ก็นะ ทำตัวเองทั้งนั้น








เพื่อนอย่างเขาก็ทำได้แค่เอาใจช่วยเท่านั้นแหละนะ














*******************************************************************************




ตอนนี้มาแล้วจ้า เมฆยังคงหินแข็งโป๊ก  :katai5: อิดินเริ่มหายซึนมาบ้างแล้ว ฮ่าๆ แต่หนทางท่าทางจะอีกยาวไกล หมอเมฆยังใจไม่สั่นไหวเป็นกลองเหมือนแกเลยไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัวเอ๋ย  :katai1: ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ ช่วงนี้คนเขียนอึนๆไปบ้าง ภาษาอาจเพี้ยนๆหน่อย  :hao7: ติชมได้นะคะ รักคนอ่านทุกท่านค่ะ  :impress2:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *08/06/16* [ตอนที่14] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: jessiblossom ที่ 08-06-2016 23:04:10
ติดตามนะคะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *08/06/16* [ตอนที่14] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 09-06-2016 01:45:54
 :z10:


พ่อเลี้ยงดิน เจอหินล่ะ งานนี้
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *08/06/16* [ตอนที่14] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 09-06-2016 02:59:03
งานยากละอีเพียงดิน หมอเมฆไม่สนใจเลย อิอิ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *08/06/16* [ตอนที่14] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 09-06-2016 13:34:03
 :o8:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *08/06/16* [ตอนที่14] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 09-06-2016 21:01:47
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *08/06/16* [ตอนที่14] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: oppapp ที่ 10-06-2016 10:41:16
 :laugh: :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *10/06/16* [ตอนที่15] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 10-06-2016 22:20:58
บทที่ 15


“เมฆา ประสิทธานนท์ ปลายปีนี้จะอายุครบยี่สิบห้า เป็นหลานชายของคุณภูผา ประสิทธานนท์ เจ้าของตลาดประสิทธานนท์ เกิดและโต รวมทั้งเรียนที่กรุงเทพมาตั้งแต่เด็ก มาที่เชียงรายทุกปี ปีละหลายๆครั้ง พอเข้ามหาลัยก็มาแค่ช่วงปิดเทอม สนิทกับภุมริน รักษ์นที ลูกชายคนเล็กของคุณบุรินทร์ รักษ์นที และยังสนิทกับรัชพล รักษ์นทีอีกด้วย ส่วนเรื่องความรักก็โสดมาตลอด ไม่เคยมีแฟน อาจจะเป็นเพราะเรียนหนัก เป็นคนปากจัดแต่น่าเอ็นดู นิสัยค่อนข้างจะสุดโต่งในหลายๆเรื่อง แต่เอาเข้าจริงๆอ่อนไหวง่าย ที่หามาได้ก็แค่นี้แหละ นอกนั้นดินก็รู้ๆอยู่แล้ว”


กระดาษขาดเอสี่ที่มีข้อมูลและรูปของเมฆาชูสองนิ้วถูกวางลงข้างหน้าเพียงดิน นายเหนือแห่งไร่เพียงระพีหยิบขึ้นมาดูแล้วอ่านอีกรอบ ก่อนจะวางลงแล้วมองคนตรงหน้า


“ไปหามาได้ไงวะไอ้หมอ แล้วเอามาให้ฉันทำไม” เพียงดินถามทศพรที่อยู่ๆก็มาหาเขาพร้อมกับรูปของเมฆาเป็นปึกๆ ไหนจะข้อมูลอะไรพวกนี้อีก ทำยังไงกับเป็นนักสืบ ไม่คิดว่าพวกหมอจะว่างมากขนาดนี้


“น้องเมฆเรียนที่เดียวกับเพื่อนฉันน่ะ  เลยถามๆดู นี่ดิน หมอเมฆยังไม่เคยมีแฟนนะ ซึ่งต่างกับแกมาก ที่เอามาให้เนี่ยก็เผื่อดินอยากจะทำความรู้จักนู่นี่นั่นกับหมอเมฆมากขึ้นไง โตจนป่านนี้แล้ว มีแฟนมาแล้วก็ตั้งกี่คน ทำไมเรื่องแค่นี้ต้องเข้าใจยาก เราว่าดินไมยอมรับมากกว่าว่าชอบหมอเมฆ เพราะเคยทะเลาะกันมาก่อนใช่มั้ยล่ะ ลองลืมๆเรื่องพวกนั้นไปบ้างก็ดีนะ” ทศพรบอก

เขาอุตส่าห์ลงทุนไปหาข้อมูลกับปริ้นรูปหมอเมฆมาให้เพื่อนรักของเขาเลยนะเนี่ย พ่อเลี้ยงเพียงดินก็โสดมาหลายปีแล้ว ถึงเวลาที่จะต้องมีคนรักใหม่ซักที


“บ้าน่า ฉันว่าฉันไม่ได้ชอบมันหรอกไอ้หมอเตี้ยนั่นน่ะ นี่ไอ้หมอ ถ้าแกว่างมากก็ไปช่วยไอ้งอกขุดดินนู่นไป หมอเตี้ยนั่นไม่เห็นมีดีตรงไหน นมก็ไม่มี แถมมีไอ้นั่นเหมือนกันอีก ถ้าจะให้ไปจีบคงพิลึกพิลั่น” เพียงดินทำท่าขยะแขยง


เขาไม่เคยคิดเรื่องที่จะไปชอบหรือไปจีบผู้ชายอะไรแบบนั้น ไม่ได้ต่อต้านอะไร แต่ถ้าเป็นตัวเองมันก็ยังไงๆอยู่ เขาเคยคบแต่ผู้หญิงทั้งนั้น เขาว่านะ ไอ้เรื่องเขามีความรู้สึกแปลกๆหลายๆอย่างเกี่ยวกับหมอเมฆช่วงนี้ อาจจะเป็นแค่การยอมรับและยอมเป็นมิตรด้วย ไม่มีอะไรมากไปกวานั้นแน่นอน


“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจแล้วกัน แต่รู้ไว้วะด้วยนะ มีคนโทรมาหาหมอเมฆบ่อยมาก รู้สึกว่าจะชื่อทีอะไรนี่แหละ ถ้าดินยังยืนยันว่าไม่ได้ชอบหมอเมฆก็แล้วแต่เลย” ทศพรถอนหายใจแรงๆอย่างหน่ายเหนื่อยใจกับเพียงดิน ปากแข็ง ใจแข็ง ปิดกั้นตัวเอง แล้วแต่เลย ยังไงเรื่องนี้เขาก็ช่วยได้แค่นี้ นอกนั้นก็จัดการเอาเองเถอะ


“นี่ไอ้หมอฉันไม่มีทางคิดแบบนั้นกับไอ้หมอเตี้ยนั่นหรอกนะ ว่าแต่แกเถอะ มายุ่งแต่เรื่องคนอื่น สารวัตรไกรล่ะ เป็นยังไงบ้าง เห็นช่วงนี้เค้าตามแกอยู่ไม่ใช่เหรอ” เพียงดินยื่นหน้าเข้าไปใกล้ทศพรพร้อมกับยิ้มล้อๆ คุณหมอเพื่อนรักถึงกับอ้าปากค้างและทำหน้าไม่ถูก


“อะ... ไอ้เพื่อนบ้า! ฉันกลับแล้ว!” ทศพรลุกพรึบก่อนจะเดินออกจากบ้านของเพียงดินไปด้วยใบหน้าที่แดงเถือกทิ้งให้เพียงดินหัวเราะลั่นอยู่คนเดียว


เรื่องของสองคนนั้นน่ะ เขามีเส้นสายเยอะ หึๆ คงต้องปล่อยให้เป็นเรื่องของเค้าสองคนไป แต่ทีแน่ๆทศพรตั้งใจปิดเขามาได้ตั้งนานขนาดนี้คงเป็นเพราะไม่กล้าบอกเขาตรงๆแน่ๆ ว่าแต่คนอื่น ตัวเองก็เหมือนกันแหละ


“ไม่เคยมีแฟนมาก่อนเหรอ” เพียงดินหยิบกระดาษที่ทศพรเอามาให้ขึ้นมาดูแล้วจ้องไปที่รูปของเมฆา


หมอเตี้ยที่ยืนชูสองนิ้วอยู่นี่นะเขาจะชอบได้ลง เพียงดินว่าความรู้สึกของเขามันไม่ใช่แบบนั้นแน่นอน เขาไม่ได้ชอบเมฆา เขาคิดว่าเมฆาชอบรัชพลนะดูจากอะไรหลายๆอย่าง

แต่คิดไปคิดมาเค้าสองคนอาจจะสนิทกันมากแค่นั้นก็ได้เพราะรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ เรื่องนี้เพียงดินเดายากแฮะ แต่กลับไอ้เด็กทีนั่นลองพิจารณาดูแล้วเมฆาไม่น่าจะสนใจอะไรเพราะตัดรอนตลอด คนอื่นก็ไม่เห็นมีใครมาวุ่นวายอะไรแต่อย่างใด จะมีก็แต่เขา...


เออ! มีแต่เขานี่แหละที่ไปวุ่นวายกับเมฆา ก็แค่บังเอิญเจอเหอะ ไม่ได้ตั้งใจอยากจะไปอยู่ใกล้และอยากเจอซักนิด ที่อยากได้เบอร์ก็แค่ขอเผื่อๆไว้แค่นั้นเอง ทีคนอื่นยังมีเบอร์เมฆาได้เลย


มันก็แค่นั้น... จริงๆนะ


แต่มาลองคิดๆดูแล้ว ช่วงนี้เวลาเขาเจอเมฆมันก็ตื่นเต้นแปลกๆ บางครั้งก็อยากจะดูดีในสายตาเมฆาบ้างไรบ้าง แต่เจอกันส่วนใหญ่เขาก็อยู่ในชุดเปื้อนฝุ่นเปื้อนโคลนทั้งนั้น เมฆาเป็นหมออาจจะชอบอะไรที่สะอาดๆ เมฆาอาจจะไม่ชอบเขาเพราะเหตุนี้ด้วยก็ได้ และยิ่งไปกว่านั้นนะ


ช่วงนี้เขามองเมฆาแล้วรู้สึกอาจจะเข้าไปคุยใกล้ๆ ทะเลาะกันก็ได้แค่ขอได้คุยก็พอ เวลาเมฆาโกรธน่ะมันดูดีอย่างบอกไม่ถูก เนื้อตัวก็สะอาด ผิวก็นุ่มตามประสาพวกหมอทั่วไปนั่นแหละ คนไม่ได้ออกแดดออกไร่อย่างเขานี่นา สรุปก็คือ ช่วงนี้เมฆาน่ามองมากขึ้นอย่างน่าประหลาด บางทีก็อยากเข้าไปกอดเมื่อนึกถึงตอนที่เขาเผลอกอดเอวเมฆาตอนที่อยู่ที่ผาตะวัน


หรือเขาจะชอบหมอเตี่ยนั่นจริงๆ!


“นายครับ!”


“เหี้ย!” เพียงดินสะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินเสียงเรียกจากข้างหลัง


“ขอโทษครับนาย เห็นนั่งเหม่อตั้งนาน พอดีจะเรียกไปดูที่ฟาร์มหน่อยน่ะครับ ไอ้แดงมันไม่ยอมกินอะไรเลย” เม้งเข้ามาเรียก เพียงดินถอนหายใจแรงๆ อยากจะตบหัวไอ้ลูกน้องคนนี้ซะจริง


“มึงเรียกกูเบาๆก็ได้ ไม่ต้องตะโกน ตกใจหมด”


“ขอโทษครับ ก็เห็นนายนั่งเหม่อคิดอะไรไม่รู้ ว่าแต่นั่น...” เม้งชี้ไปที่โต๊ะซึ่งมีรูปของเมฆาวางอยู่ เขาเพ่งมองไปที่รูปแล้วขมวดคิ้ว นั่นมันรูปหมอเมฆนิ แล้ว...


“มึงไม่ต้องยุ่งน่า ไปที่ฟาร์มก่อนเลย เดี๋ยวกูตามไป” เพียงดินรวบเอารูปของเมฆามาซ้อนๆทับกันก่อนที่จะคว่ำลงกับโต๊ะ   


“ครับๆ” เม้งรับคำแล้วเดินออกจากบ้านไป


หลังจากลูกน้องออกไปแล้วเพียงดินก็หยิบรูปของเมฆามาดูอีกครั้งแล้วเอาไปไว้ที่ในห้องทำงานแล้วตามเม้งออกไปที่ฟาร์ม

















เช้าวันต่อมาเมฆาตื่นสายนิดหน่อยเพราะวันนี้เป็นวันหยุดของเขา เมฆามาที่ตลาดเพราะจะมาดูคนงานเอาของลง ตะวันบอกว่าถ้าว่างก็ให้เขาเข้ามาดูหน่อยเพราะอีกสองอาทิตย์กว่าตะวันกับภุมรินจะกลับ เขาเลยแวะไปหาพิมพ์ดาวในสำนักงานและแวะไปคุยกับเก่งเล็กน้อยแล้วก็ออกมานั่งที่ม้าหินอ่อนข้างๆสำนักงาน


ตอนบ่ายเมฆามีแฟนจะไปห้างแถวนี้เพราะของใช้ส่วนตัวเริ่มจะหมดแล้ว อยากไปหาสิตางศุ์อีก แต่นึกถึงเรื่องวันนั้นแล้วก็ทำให้เขาไม่อยากจะไปรบกวนอะไรสิตางศุ์มากนัก เกรงจะไปสร้างความเดือดร้อนเปล่าๆ เรื่องแผลที่เท้าของเขาก็หายแล้ว เหลือแค่เป็นรอยตกสะเก็ดเล็กน้อยแค่นั้น


แต่ว่าก็ว่าเถอะนะ ตั้งแต่มาเชียงรายรอบนี้ยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย เอาแต่ทำงาน วันหยุดก็อยู่บ้าน จะไปเที่ยวไปคนเดียวมันก็น่าเบื่อจะตาย เมื่อก่อนยังมีภุมรินที่ไปด้วย แต่ตอนนี้ภุมรินเองก็ไม่ว่างเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เขาเองก็เวลาว่างน้อยลง วันหยุดทั้งทีก็อยากไปเที่ยวบ้าง อยู่แต่บ้าน อยู่แต่ตลาด และโรงพยาบาล น่าเบื่อไม่น้อยเลย


เมฆานั่งจิบน้ำแตงโมเย็นๆพร้อมกับอ่านหนังสืออยู่ข้างๆสำนักงานจนตอนนี้ใกล้เที่ยง เขาว่าจะออกไปหาอะไรกินข้างนอกทีเดียวเลย มองดูคนงานเอาของลงก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ความจริงเขาก็ทำอะไรไม่เป็นอยู่แล้ว แค่มานั่งมองๆแค่นั้น ไม่รู้ตะวันคิดยังไงฝากฝังงานไว้กับเขาแทนที่จะฝากกับเก่งมากกว่า


“ถอยหน่อยๆ” เสียงคนงานตะโกนเมื่อรถคันใหญ่เข้ามาในตลาด มีชื่อของไร่เพียงระพีแปะเด่นหราอยู่ข้างๆรถ แค่เห็นชื่อไร่เมฆาก็เบ้ปากใส่


เมฆาเดินเข้าไปหาเก่งที่กำลังเคลียร์พื้นที่พร้อมเอาของลง ของส่วนใหญ่ที่ตลาดประสิทธานนท์ส่งออกนั้นมาจากไร่น้ำรินและคู่ค้าใหม่ล่าสุดก็ไร่เพียงระพีนี่แหละ องุ่นมากพอแล้วจากทั้งสองไร่ แต่ผลไม้อย่างอื่นไร่น้ำรินปลูกไม่เยอะก็อาศัยเอาที่ไร่เพียงระพีกับไร่เล็กๆของชาวบ้าน เหมือนช่วงนี้จะมีปัญหาเพราะของไม่พอทำให้ต้องไปกว้านซื้อที่อื่นบ้าง


“ถอยนิดนึงครับหมอ” เก่งบอกเมฆาที่กำลังยืนขวางทางคนงานถือลังผลไม้ลงมา เมฆาขยับถอยหลังตามที่เก่งบอก แล้วไปยืนดูอยู่ห่างๆ ของรอบนี้เหมือนจะเยอะมาก เมฆาก็ไม่ค่อยเข้าใจนักหรอก แต่เหมือนช่วงนี้ตลาดของตะวันมีคนเอาผลไม้มาส่งวันละหลายๆรอบ จากเมื่อก่อนแค่วันละสองรอบเท่านั้น


“หลบหน่อยๆ” เสียงตะโกนดังมาจากหลังรถ ลังผลไม้ไหลลงมาตามสายพาน เมฆาถอยอีกรอบ เขาก้มมองที่เท้าเพื่อไม่ให้ตัวเองไปสะดุดอะไรเข้า แต่พอเงยหน้ามองอีกทีก็เจอลังไม้ลังนึงไหลเอียงลงมาไม่ไหลตามเหมือนลังอื่นๆ เมฆาต้องขยับตัวหนีอีกรอบแล้วตัวของเขาก็ถูกกระชากให้ออกห่าง


ตุบ!


ลังผลไม้หล่นลงดังตุบ เมฆาอ้าปากค้างอย่างตกใจ


“ระวังๆหน่อยสิวะ!” เสียงจากข้างหลังตะโกนต่อว่าคนงานข้างบนก่อนที่เมฆาจะถูกดึงให้ออกห่างจากตรงนั้นอีกครั้ง

“แล้วไปยืนทำไมตรงนั้น ไม่มีใครบอกนายรึไงว่ามันอันตราย เป็นถึงมดถึงหมอหัดคิดซะบ้างสิ” แล้วก็หันมาด่าเมฆาต่อ


เมฆาหันไปมองก็เจอเพียงดินกำลังคิ้วขมวดจ้องเขาด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจอย่างมาก เมฆาถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อเขาได้สติแล้ว เมื่อกี้มันอะไรกันเนี่ย ใจเขาหายวาบ


“นี่! ที่พูดอยู่นี่รู้เรื่องมั้ยเนี่ย” เพียงดินจับแขนเมฆาแน่นแล้วจ้องอีกคนอย่างไม่พอใจ

ไอ้หมอเตี้ยนี่คิดยังไงไปยืนอยู่ตรงนั้นตอนเค้าเอาของลง อุบัติเหตุมันเกิดขึ้นได้ตลอด ขนาดเก่งหรือคนงานอื่นๆยังยืนห่างๆเลย แล้วคนแถวนั้นไม่มีใครบอกเลยรึไง ปล่อยให้เมฆาไปยืนเอ๋ออยู่ตรงนั้น


“ก็ใครมันจะไปรู้เล่า! ไม่เคยทำอะไรอย่างนี้ซักหน่อย” เมฆาว่า


“ถ้าอย่างนั้นก็รู้ไว้ซะตรงนี้เลย” เพียงดินชี้หน้าแล้วสั่งสอน ยังต้องให้สอนอีกเหรอเรื่องความปลอดภัยของตัวเองเนี่ย ชอบทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง สุดท้ายก็เป็นอันตรายอย่างนี้ จะให้เขาคอยดูแลอย่างนี้ไปตลอดรึไง


“แล้วมายุ่งอะไรด้วย ปล่อย!” เมฆาสะลัดมือของตัวเองออกจากมือของเพียงดินก่อนจะเดินเข้าบ้าน ความจริงก็อยากจะขอบคุณหรอกนะ แต่ปากแบบนี้ไม่พูดน่ะดีแล้ว ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะ


เมฆาเดินเข้าบ้านแล้วไปหยิบเสื้อคลุมออกมาก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าตังค์ เขาออกมานอกบ้านก็เจอเพียงดินยืนจ้องอยู่ไม่ไกล ร่างเล็กไปสตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์ของตัวเองเพื่อที่จะออกไปข้างนอก แต่ดูเหมือนว่ารถจะสตาร์ทไม่ติดซะอย่างนั้น


“อะไรอีกวะเนี่ย” เมฆาอารมณ์เสีย นี่มันวันซวยอะไรของเขากันแน่เนี่ย


เพียงดินเห็นเมฆาทำหน้าบูดสตาร์ทรถไม่ติดก็เดินเข้าไปหา ร่างสูงดึงกุญแจออกมาแล้วโยนเข้าไปในบ้านก่อนจะดึงตัวเมฆาให้ออกมา


“จะไปไหน” เพียงดินถาม


“มันเรื่องของฉัน” เมฆาอารมณ์เสียกว่าเดิม


เพียงดินไม่พูดอะไรต่อเพราะรู้ว่ายังไงเมฆาก็ต้องเถียงเขากลับมาด้วยคำพูดที่ไม่เป็นมิตรอีกแน่ มือหนานั้นลากเมฆาไปที่รถของตัวเองแล้วเปิดประตูก่อนจะดันให้เมฆาเข้าไปในรถนั้น


“นี่! ทำบ้าอะไรของนาย” เมฆาโวยลั่น อยากจะออกไปแต่รถก็ล๊อกเรียบร้อยก่อนที่เพียงดินจะออกรถ


“จะไปไหน” เขาถามอีกรอบ


“นี่นายเพียงดิน...”


“ฉันถามว่าจะไปไหน ถ้าไม่ตอบฉันพากลับไร่จริงๆด้วย อยากไปมั้ยไร่เพียงระพีน่ะ” เพียงดินหันมายักคิ้วให้เมฆา เมฆาทำหน้าไม่สบอารมณ์ก่อนจะชั่งใจคิด


“ไปห้าง!” เขาตอบแล้วสะบัดหน้าออกนอกรถ ไม่เข้าใจเพียงดิน เป็นบ้าอะไรของหมอนี่อีก


“ก็แค่นี้แหละ” เพียงดินว่าแล้วยกยิ้มก่อนจะเลี้ยวรถเพื่อเข้าไปในตัวเมือง


ที่อยู่ๆลากเมฆามาอย่างนี้ก็แค่อยากจะพิสูจน์อะไรหลายๆอย่างที่มันตีวนอยู่ในหัวเขาตอนนี้ ตอนเมฆาจะโดนลังไม้นั่นหล่นลงมาใส่เขาตกใจมากแค่ไหน แค่คิดว่าเมฆาจะเจ็บตัวเขาก็นึกโกรธตัวเองไว้ก่อนแล้วถ้าช่วยเมฆาไว้ไม่ทัน



บางทีนะ เขาอาจจะชอบเมฆาอย่างที่ทศพรว่าไว้ก็ได้




...ก็แค่บางที









*************************************************************************************




เพียงดินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก   :m31: ชอบน้องเมฆแล้วใช่มั้ยล่า ผ่านมาสิบห้าตอนแล้วท่านผู้ชม สองเรื่องก่อนหน้าตอนที่สิบห้าเค้าแทบจะได้กันแล้ว แต่สองคนนี้ยังไม่ถึงไหน  :z6: ฝากด้วยนะคะ รักคนอ่านทุกท่านค่ะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *10/06/16* [ตอนที่15] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 10-06-2016 22:47:39
 :hao4:


เรื่อยเปื่อย .... รีบๆรู้ใจกันสักที
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *10/06/16* [ตอนที่15] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 10-06-2016 23:19:50
เก๊กท่าอยู่นั้นแหละ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *10/06/16* [ตอนที่15] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: chancha ที่ 11-06-2016 08:15:54
เพียงดินมั่นใจซะที รีบรุกเลย
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *10/06/16* [ตอนที่15] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 11-06-2016 10:45:55
ชอบก็คือชอบอ่ะพี่ดิน
ไม่ต้องหาข้ออ้างให้ตัวเองเลย จีบน้องได้แล้ว
จีบเดี๋ยวนี้!! ถ้าไม่รีบจีบ แห้วไม่รู้ด้วยนะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *10/06/16* [ตอนที่15] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 11-06-2016 11:30:14
อีดินซึนจริงๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *10/06/16* [ตอนที่15] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 11-06-2016 18:12:17
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *10/06/16* [ตอนที่15] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 12-06-2016 14:44:06
 :hao4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *10/06/16* [ตอนที่15] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 12-06-2016 20:17:40
 :hao3: พี่ดินรุกเลยพี่
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *12/06/16* [ตอนที่16] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 12-06-2016 21:20:38
บทที่ 16


เพียงดินพาเมฆามาที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆ เมฆาเหมือนจะไม่พอใจเขาเท่าไหร่ แต่นั่นมันก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเพียงดิน ก็นะ เมฆาเคยพอใจอะไรเขาบ้างล่ะ ในเมื่อคุยกันดีๆไม่ชอบเขาก็ต้องหักดิบโดยการลากตัวมาแบบนี้แหละ


เมฆาทำหน้าไม่สบอารมณ์ เพียงดินจะอะไรกับเขานักหนากัน ทุกวันนี้เขาเจอหน้าเพียงดินบ่อยกว่าพ่อตัวเองอีกมั้งน่ะ เพียงดินเองก็เถอะ ในเมื่อไม่ชอบขี้หน้าเขาเหมือนกันแล้วจะมายุ่งวุ่นวายกับเขาทำไมกัน


“มาที่นี่ทำไม” เพียงดินถามคนที่หน้าบึ้งตึงพร้อมกับเดินเข้าไปข้างใน


“มาซักผ้ามั้ง” เมฆาตอกกลับแล้วเดินนำอีกคนไป แต่เพียงดินก็เร่งความเร็วเข้ามาเดินข้างๆ


“นี่ ฉันถามดีๆนะ” เพียงดินว่า เมฆาไม่หันมามองกลับเดินไปโซนที่ตัวเองต้องการพร้อมกับคว้าเอาตะกร้าใส่ของติดมือมาด้วย


“คนอย่างนายเนี่ยนะคิดจะคุยดีๆกับฉัน” เมฆาบอกเพียงดินที่เดินเข้ามาหาอีกรอบ


“อ้าว แล้วที่พูดอยู่เนี่ยไม่ดีเหรอ ไม่ได้ตะโกนโหวกเหวกซะหน่อย นี่ ฉันว่านะ บางทีเราลองมาคุยกันดีๆบ้างมั้ย แบบที่คนปกติเค้าคุยกันน่ะ” เพียงดินแย่งตะกร้าในมือของเมฆามาถือแล้วยืนจังก้าต่อหน้าคุณหมอตัวเล็ก เมฆาทำหน้างงกับสิ่งที่เพียงดินพูด


“เกิดเพี้ยนอะไรขึ้นมา” เมฆามองคนตรงหน้าอย่างไม่ไว้ใจ วันนี้จะมาไม้ไหนของเขา


“เราลองมาคุยกันแบบคนปกติไง เหมือนนายคุยกับคุณรัช คุณสิตางศุ์ ไอ้หมอ อะไรพวกนี้ไง ทะเลาะกันทุกวันไม่เบื่อบ้างเหรอ”


“เรื่องนั้นบอกตัวเองดีกว่านะครับคุณพ่อเลี้ยง” เมฆาแย่งตะกร้าตัวเองคืนแล้วเดินหนีไป


เหอะ เรื่องคุยกันดีๆนั่นน่ะ เพียงดินควรบอกตัวเองมากกว่า ทุกวันนี้ที่มีปัญหากันก็เพราะใครกัน เพราะเพียงดินทั้งนั้นเหอะ ถ้าต่างคนต่างอยู่ตั้งแต่แรกมันก็จบแล้ว นี่อะไร ยังตามมากวน ตามมายุ่งกับเขาจนรำคาญ แล้วก็เถียงกันทุกวันเนี่ย


เมฆาเดินออกมาพยายามจะหลบเพียงดิน ขากลับเขากลับเองก็ได้ แต่เดินมาได้ไม่เท่าไหร่ก็ต้องหยุดกึก เมื่อสายตาไปปะทะกับร่างหนึ่งเข้า


“ที!” ชิบหายแล้ว!


เมฆาถอยหลังกลับแล้วหลบเข้าไปข้างในโซนเดิมที่ตัวเองเพิ่งออกมา วันนี้มันเป็นวันซวยที่แท้จริง หนีเพียงดินแล้วต้องมาเจอเด็กทีที่นี่ พวกนั้นคงจะกลับลงมาจากผาตะวันแล้ว เมฆากลัวจริงๆว่าทีจะมาหาเขาที่โรงพยาบาลอย่างที่พูดไว้ ทำไมชีวิตเขาต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย


เมฆาแอบชะเง้อมองไปที่เด็กทีนั่น เหมือนทียังไม่รู้ตัวว่าเขาอยู่ตรงนี้ นั่นมันเป็นการดี ทางที่ดีเขาควรรีบกลับก่อน ของพวกนี้เดี๋ยวค่อยมาซื้อก็ได้ วันหยุดทั้งทีเขาไม่อยากจะรับมือกับทีตอนนี้ แค่เพียงดินคนเดียวก็น่าปวดหัวจะแย่


“นี่! ทำอะไรลับๆล่อๆ” เพียงดินเดินเข้าไปตบไหล่เมฆาที่อยู่ๆก็ถอยมาแอบอยู่ตรงนี้ ทำเหมือนหลบใคร


“เงียบๆสิ” เมฆาหันมาเอ็ดแล้วลากเพียงดินออกจากตรงนั้น เขามุ่งตรงไปที่ประตูทางออก เพียงดินที่ยังงงๆอยู่ก็ยอมเดินตามคนตัวเล็กอย่างว่าง่าย


“เดี๋ยวๆ มีเรื่องอะไร” เพียงดินถามเมฆาอีกรอบเมื่อโดนเมฆาลากมาถึงที่รถแล้ว


“ฉันก็แค่อยากจะกลับแล้ว” เมฆาบอกปัด


เพียงดินยกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย ไอ้เรื่องที่อยากกลับแล้วเนี่ยไม่น่าจะใช่เพราะเมฆาตั้งใจจะหนีเขาอยู่ แต่เหมือนจะหนีใครมาอีกที แต่เขาก็ไม่สนใจ นั่นมันก็เป็นเรื่องดี พ่อเลี้ยงเพียงดินยกยิ้มมุมปากแล้วเปิดประตูรถ เมฆารีบเข้าไปแล้วปิดประตูอย่างรวดเร็ว


“โอเค กลับก็กลับ” เพียงดินพูดแล้วสตาร์ทรถออกไป


รถคันใหญ่แล่นออกจากห้างดังและผ่านหน้าตลาดประสิทธานนท์ไปอย่างหน้าตาเฉย เมฆาหันมามองคนขับเห็นเพียงดินทำหน้าไม่สะทกสะท้านอะไร


“นี่ มันเลยบ้านฉันมาแล้วนะ” เมฆาว่า เพียงดินคิดจะเล่นอะไรอีก


“ฉันรู้น่า ฉันอยู่ที่นี่มาก่อนนายอีกนะ เรื่องเส้นทางน่ะแม่นอยู่แล้ว” เพียงดินพูดเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น


“ในเมื่อรู้แล้วทำไมไม่ไปส่งฉันที่บ้าน คิดจะทำอะไรอีกนายเพียงดิน” เมฆาขมวดคิ้วให้วุ่น


“วันหยุดทั้งทีไปเที่ยวไร่เพียงระพีซักหน่อยน่า” เพียงดินหันมายักคิ้วให้


“ห๊ะ!” เดี๋ยวนะ อะไรคือไปไต่เพียงระพี อะไรของเพียงดิน เขายังไม่ได้บอกเลยว่าจะไปไร่เพียงระพี แล้วอยู่ๆเพียงดินจะพาเขาไปเนี่ยนะ


“มาหงมาห๊ะอะไรเล่า ไร่ฉันน่ะสวยไม่แพ้ไร่น้ำรินเลยนะ” เพียงดินอวดอ้าง


“มันไม่ได้อยู่ที่สวยไม่สวยโว้ย มันอยู่ที่ว่านายจะพาฉันไปทำไม” เมฆาเริ่มจะขึ้นเสียงใส่ นี่ไง ไหนบอกอยากจะคุยกันดีๆ แล้วดูเพียงดินทำเข้าสิ มันน่าคุยด้วยดีๆตรงไหนกัน


“เถอะน่า ถือว่าไปพักผ่อนแล้วกัน” เพียงดินไม่สนใจสีหน้าบึ้งตึงของเมฆา เจ้าตัวเร่งความเร็วของรถแล้วมุงหน้าสู่ไร่เพียงระพี


สุดท้ายเมฆาก็ต้องมาที่ไร่เพียงระพีอย่างงงๆ งงว่าเพียงดินพามาทำไม จะหลอกพาเขามาฆ่าทิ้งรึเปล่าก็ไม่รู้ ยิ่งไว้ใจไม่ได้อยู่ แล้ววันนี้เพียงดินก็ทำตัวค่อนข้างแปลกกว่าทุกวัน หมอนี่มีแผนอะไรรึเปล่า


“อ่ะนี่” มาถึงเพียงดินก็ยื่นหมวกให้โดยที่ยังไม่ได้พูดได้คุยอะไรเลย เขายังงงอยู่ด้วยซ้ำว่าตัวเองมาที่นี่ทำไม


“อะไร” เมฆาถามอย่างงงๆ


“ก็หมวกไง บ่ายอย่างนี้แดดมันแรงกว่าปกติ วันนี้เราจะเข้าฟาร์มกัน” เพียงดินพูดเองเออเองทั้งหมดแล้วถือวิสาสะสวมหมวกให้เมฆาเพราะเมฆาไม่ยอมรับหมวกไปซักที


“เข้าฟาร์ม? นี่นายฉันไม่ได้อยากจะ...”


“เราจะเอามอเตอร์ไซค์ไปนะ” เพียงดินไม่ฟังที่เมฆาจะพูดก่อนจะลากแขนเมฆาไปที่มอเตอร์ไซค์ซึ่งจอดไว้รวมๆกับรถคันอื่น เข้าฟาร์มเอารถคันเล็กไปจะดีกว่า รถยนต์เอาเข้าไม่ค่อยบ่อยเท่าไหร่ นอกซะจากจะมีเรื่องที่ต้องใช้จริงๆ


เมฆามองเพียงดินที่ทำตามใจตัวเองอย่างไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจว่าเพียงดินต้องการอะไรกันแน่ รอไม่นานเพียงดินก็สตาร์ทรถมาจอดอยู่ตรงหน้าเขา เมฆามัดสายหมวกให้แน่นก่อนจะขึ้นไปซ้อนเพียงดินอย่างเสียไม่ได้ มาถึงขนาดนี้แล้วจะขอกลับตอนนี้เพียงดินคงพากลับหรอก ไปเที่ยวซักหน่อยก็ไม่น่าจะเป็นอะไร เขายังไม่เคยสำรวจไร่เพียงระพีเลย มาคราวนั้นก็ไม่ได้มองอะไรมาก


เพียงดินยกยิ้มเมื่อเมฆาทำตามที่เขาต้องการอย่างว่าง่าย เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ถ้าเมฆาเป็นอย่างนี้ทุกวันก็ดีสิน่า เขาว่าอย่างแรกคือการที่เขากับเมฆาต้องพูดคุยกันดีๆซะก่อน ไม่ใช่ว่าเจอหน้ากันแล้วเถียงกันอย่างเดียว


เพียงดินเข้าใจอะไรมากขึ้นแล้ว บางทีเขาควรจะเข้าหาเมฆามากกว่านี้


แหม... ก็นะ เอาเข้าจริงๆมันก็ยังไงๆอยู่ ที่จู่ๆเขาก็มาชอบเมฆาเสียอย่างนั้น


“นี่ ขับให้มันช้าๆหน่อยสิ” เมฆาตะโกนแข่งกับลมเมื่อเพียงดินพาซิ่ง เขาเผลอจับเสื้อของคนขับไว้แน่น เพียงดินนี่ขับรถเร็วทั้งรถยนต์ทั้งมอเตอร์ไซค์เลยหรือไง


“ห๊ะ อะไรนะ ไม่ได้ยิน” เสียงลมที่ตีมากลบเสียงของเมฆาเสียหมด เพียงดินเองก็ไม่ได้สนใจฟัง เขายังคงขับตามปกติของตัวเองไป


เพียงดินพาเมฆาขับมาถึงทางลงเข้าซึ่งเป็นทางที่จะเข้าฟาร์ม เมฆาจับเสื้อคนตรงหน้าแน่นกว่าเดิมเมื่อมองลงไป มันชันมากและสูงมาก แล้วเพียงดินขับเร็วแบบนี้ด้วย แค่คิดเมฆาก็สยองแล้ว เขาไม่ชอบอะไรแบบนี้


“นี่! ช้าหน่อยสิ!!” เมฆาตะโกนอีกรอบ แต่เพียงดินก็ไม่สนใจ


เพียงดินลดความเร็วลงแล้วผ่อนรถลงเขาไป เมฆาคว้าเอาเอวเพียงดินมากอดหมับแล้วตะโกนลั่น หลับตาแน่น


“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” คุณหมอคนเก่งตะโกนลั่นไร่เมื่อมอเตอร์ไซค์หล่นวูบลงเนินไป เหมือนตับไตไส้พุงของเขามันหายออกไปเลย มันวูบๆโหวงๆทั้งท้อง


“ฮ่าๆๆๆ วู้วววววววว” เพียงดินหัวเราะลั่นแล้วเริ่มเร่งความเร็วอีกครั้งเมื่อรถพ้นเนินตรงนั้นมาแล้วและตอนนี้กำลังแล่นอยู่บนทางราบ


เขาลงตรงนี้เกือบทุกวันจนชินไปซะแล้ว เขามองว่ามันสนุกเสียมากกว่า แต่ก็นะ เมฆาอาจจะยังไม่ชินเท่าไหร่ คนตัวโตหัวเราะจนหยุดไม่ได้ และเขาก็ค้นพบในสิ่งที่เมฆากลัวอีกหนึ่งอย่าง เหมือนตอนที่ขึ้นผาตะวันตอนนั้นเลย เขาว่าเมฆาน่าจะเป็นคนกลัวเรื่องหวดเสียวแบบนี้ มันออกจะน่าตื่นเต้นและเร้าใจ แต่ที่สำคัญไปกว่านั้นคือตอนนี้เมฆากำลังกอดเอวเขาแน่นเลยล่ะ


เมฆาเพิ่งจะตั้งสติได้ เขาเพิ่งจะได้หายใจหายคอสะดวกซักที ไอ้เพียงดินบ้า ถ้าเกิดรถล้มขึ้นมาจะว่ายังไง เขายังไม่อยากจะตายตอนนี้หรอกนะ


เพียงดินพาเมฆาเข้ามาในฟาร์ม ฟาร์มของไร่เพียงระพีนั้นส่วนใหญ่จะเลี้ยงโคนม นอกนั้นก็พวกแพะ มีม้าด้วย เขาจะมีพื้นที่สำหรับทุ่งหญ้าขนาดใหญ่เพื่อใช้เลี้ยงสัตว์เหล่านี้โดยเฉพาะ ฟาร์มนี้จะออกห่างจากไร่องุ่นและไร่ผลไม้ เมฆามาที่นี่บ่อยกว่าไร่องุ่นเพราะต้องควบคุมในหลายๆเรื่องมากกว่า แต่ส่วนใหญ่เขาอยู่โรงบ่มเพราะถนัดเรื่องไวน์มากกว่าเรื่องพวกนี้ จะมีก็แต่ช่วงนี้ที่ต้องไปวุ่นวายกับผลไม้เยอะหน่อย เพราะต้องเร่งส่งไร่ประสิทธานนท์


“โอเครึยัง” เพียงดินหันมาถามเมฆาที่แข้งขาเหมือนจะอ่อนเปลี้ยไปเสียดื้อๆ คุณหมอตัวเล็กยืนไม่ค่อยจะตรงเท่าไหร่ แล้วยังเซไปเซมา ผลมาจากทางลงเขาเมื่อกี้


“มะ.. ไม่ต้องมาหัวเราะเลย” เมฆาเอนไปจับขอบรั้วของคอกม้าไว้ เขาควานหายาดมที่พกติดตัวตลอดขึ้นมาสูดสองสามครั้ง เพียงดินมองภาพนั้นแล้วหัวเราะน้อยๆ


“พักให้หายมึนก่อนแล้วกัน เดี๋ยวฉันพาไปขี่ม้าเล่น” เพียงดินยักคิ้วให้ก่อนจะเดินเข้าไปหาคนงานที่กำลังทำความสะอาดคอกม้าอยู่ไม่ไกล


เมฆาพิงตัวเองกับคอกม้าไว้ หัวใจเกือบจะวายตาย คราวที่แล้วมาฟาร์มของไร่เพียงระพีไม่ได้มาทางนั้นซะหน่อย ทางดีๆก็มีทำไมไม่มา ไอพ่อเลี้ยงนั้นตั้งใจแกล้งเขาอีกแล้วแน่ๆ ฮึ่ย!


ห่างออกไปไม่ไกล เม้งกับงอกมองเพียงดินกับเมฆาที่มาด้วยกันอย่างงงๆและไม่เข้าใจว่าอยู่ๆเพียงดินพาเมฆามาที่นี่ทำไม


“พ่อเลี้ยงพาคุณหมอมาทำไมที่นี่วะไอ้งอก” เม้งถามงอกที่กำลังถือไม้กวาดไว้ในมือ พวกเขากำลังทำความสะอาดคอกวัวอยู่


“ไม่รู้ว่ะ เค้าทะเลาะกันไม่ใช่เหรอ” งอกตอบอย่างงงๆเหมือนกัน เพียงดินกับเมฆาเห็นเจอกันทีไรฉะกันตลอด แล้วไหงวันนี้มาด้วยกันได้


“แต่ว่านะ ช่วงนี้พ่อเลี้ยงแปลกๆว่ะ  ใจลอยบ่อยด้วย แล้วกูเห็นพ่อเลี้ยงมีรูปคุณหมอด้วย โคตรเยอะอ่ะ” เม้งหันไปคุยกับงอกและพูดถึงรูปของเมฆาที่ตัวเองเพิ่งเห็นมา


“ห๊ะ รูปคุณหมอเนี่ยนะ” งอกถามอย่างงงๆ


“ก็เออน่ะสิ พอกูเห็นนะ พ่อเลี้ยงเก็บแทบไม่ทัน” เม้งพูดด้วยสีหน้าจริงจัง


“หรือว่าพ่อเลี้ยงจะชอบคุณหมอวะ”


“เฮ้ย! คำพูดของงอกทำให้ทั้งสองคนต้องอุทานขึ้นมาพร้อมกัน พอหันไปมองก็เจอเพียงดินกำลังเอาน้ำมาให้เมฆาพอดี เท่านั้นแหละ ความคิดในสมองงอกๆของทั้งสองคนก็ไปไกล



เอาแล้วๆ ได้เรื่องแล้วมั้ยล่ะ   






*******************************************************************************************




แล่วๆๆๆๆๆๆๆ เอาแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว งิงิ พี่ดินเนียนๆ  :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *12/06/16* [ตอนที่16] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: harumi ที่ 12-06-2016 21:49:57
 :hao3:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *12/06/16* [ตอนที่16] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 12-06-2016 23:23:57
นักสืบเม้ง & นักสืบงอกเริ่มออกปฏิบัติการ 5555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *12/06/16* [ตอนที่16] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 12-06-2016 23:33:13
ขำเม้งกะงอก 5555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *12/06/16* [ตอนที่16] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 13-06-2016 00:34:57
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *12/06/16* [ตอนที่16] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 13-06-2016 01:09:44
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *12/06/16* [ตอนที่16] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 13-06-2016 02:50:39
 :m20:



แกล้งไม่หยุดเลย
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *13/06/16* [ตอนที่17] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 13-06-2016 21:44:05
บทที่ 17


“ขี่ม้าเป็นใช่มั้ย” เพียงดินถามเมฆาหลังจากที่เมฆาหายจากอาการแข้งขาอ่อนเปลี้ยแล้ว กว่าจะหายตกใจก็นานโข เมฆาทั้งโกรธและทั้งอายเพียงดิน อย่าให้เขาได้เอาคืนบ้างนะ


“อืม” เมฆาตอบพร้อมกับสวมหมวกเข้าไปใหม่หลังจากถอดออกเพื่อพัดให้ตัวเอง


เมฆาขี่ม้าเป็นตั้งแต่อยู่มอปลายแล้ว รัชพลเป็นคนสอนเขาเอง ขี่เป็นแต่ก็ไม่ถึงกับเชี่ยวชาญนักเพราะไม่ค่อยได้ขี่บ่อย หลังจากรัชพลกับตะวันไปเรียนต่อต่างประเทศกิจกรรมของเขากับภุมรินที่ไร่น้ำรินส่วนใหญ่แล้วนั้นใช้แต่รถทั้งนั้น ไม่ได้สัมผัสม้านักหรอก


“เอาตัวนี้ไปก็แล้วกันนะ มันขี่ง่ายหน่อย” เพียงดินให้เมฆาไปขี่เจ้าม้าตัวสีน้ำตาลลักษณะดีตัวหนึ่งก่อนที่ตัวเองจะกระโดดและตวัดตัวขึ้นคร่อมม้าอีกตัวซึ่งเป็นสีดำ


ม้าที่นี่มีไม่มากเท่าวัวแต่ก็ถือว่าเยอะพอสมควรเหมือนกัน เพียงดินเองก็ไม่ค่อยได้ขี่ม้าเป็นประจำเท่าไหร่ แต่เขามักจะผ่อนคลายโดยการขี่ม้าไปเรื่อยๆในทุ่งหญ้าของไร่เพียงระพีนี่แหละ ตรงสุดทุ่งหญ้าโน้นจะเป็นทางขึ้นเขาอีกลูก ซึ่งจะเป็นส่วนของไร่อื่นไปแล้ว เพียงดินไม่ค่อยไปยุ่งเท่าไหร่


ไม่นานเมฆาก็อยู่บนม้าเรียบร้อย เมฆว่ามันค่อนข้างแปลกๆ ตัวเขานี่แหละที่ดูแปลก เขาใส่แค่กางเกงขายาวบางๆที่ใส่แล้วสบายตัวกับเสื้อยืดสีขาวและเสื้อคลุมผืนบางก็แค่นั้น ตอนแรกก็แค่จะไปห้างเฉยๆไม่คิดว่าต้องมาขี่ม้าที่ไร่เพียงระพีแบบนี้ การแต่งตัวของเขามันพิลึกกึกกือ แตกต่างกับคนในไร่ ไม่เข้ากับหมวกหนังที่เพียงดินเอาให้เขาใส่เลยสักนิด ไอ้พ่อเลี้ยงบ้า ให้เปลี่ยนชุดก่อนก็ไม่ได้


“ค่อยๆตามมาแล้วกันนะ” เพียงดินบอกพร้อมกับเตะที่ข้างตัวม้าก่อนที่มันจะทะยานออกไปข้างหน้า


เมฆาตามไปติดๆ ม้าสองตัวมุ่งหน้าสู่ทุ่งหญ้าสีเขียวข้างหน้าซึ่งเป็นแหล่งอาหารของสัตว์ต่างๆในไร่เพียงระพีนี้ เมฆายิ้มกว้างเมื่อสัมผัสได้ถึงบรรยากาศอันบริสุทธิ์ของที่นี่ อย่างที่บอกเขาเป็นคนชอบธรรมชาติ แต่ด้วยความที่เติบโตมาในเมืองที่มีแต่หมอกแต่ควันทำให้ไม่มีโอกาสมาสัมผัสธรรมชาติอย่างนี้บ่อยหนัก แค่ปีละครั้งสองครั้งเท่านั้นที่จะมาที่นี่ บางทีเมฆาก็คิดว่า หลังจากใช้ทุนเสร็จเขาอยากจะอยู่ที่นี่ต่อ


เรื่องครอบครัวของเขา แน่นอนว่าพ่อของเขาซึ่งเป็นน้องชายของลุงภูผาที่เป็นพ่อของตะวันนั้นต้องทำธุรกิจเหมือนกันอยู่แล้ว พ่อของเขาก็ทำเกี่ยวกับการส่งออกผลผลิตนี่เหมือนกัน แต่ค่อนข้างจะขยายตัวมากกว่าตะวัน เพราะเป็นการส่งออกสินค้าทั้งในเรื่องของสินค้าทางการเกษตรของภาคเหนือและยังลงไปถึงใต้อีก มีบริษัทที่ค่อนข้างใหญ่และดูแลครอบคลุมแบบครบวงจร จะพูดว่าค่อนข้างจะมีฐานะก็ว่าได้


แต่ก็นะ เมฆาไม่ค่อยอยากจะยุ่งกับกิจการของที่บ้านมากเท่าไหร่เขาเลยเลือกเรียนที่ตัวเองชอบและปลีกตัวมาหาตะวันที่เชียงรายบ่อยครั้ง ที่บ้านก็ไม่ได้ว่าอะไร กิจการของครอบครัวพี่ๆของเขาทั้งสามคนก็รับช่วงต่อกันหมดแล้ว



เมฆามีพี่อีกสามคน พี่ชายคนโตจะเป็นคนสานต่อกิจการที่บ้านเอง พี่สาวและพี่ชายอีกสองคนก็จบเกี่ยวกับการบริหารมาทั้งคู่ ทั้งหมดเข้าทำงานที่บริษัทของพ่อ มีแต่เมฆานี่แหละที่แปลกกว่าคนอื่น เมฆามองว่ามันวุ่นวายจะตายงานแบบนั้น อาชีพหมอที่ว่าเหนื่อยกว่าหนักยังไม่เท่านักธุรกิจเลย พลาดครั้งเดียวสิ่งที่สร้างมาทั้งหมดอาจจะหายไปในพริบตาก็ได้


เมฆาขี่ม้าตามเพียงดินมาเรื่อยๆ สัมผัสอากาศอันแสนสดชื่น ตอนนี้ก็เริ่มจะเข้าบ่ายแก่ๆแล้ว แดดเหมือนจะลดลงไปเยอะเหมือนกัน เพราะอยู่กลางหุบเขา เขาสูงข้างหน้าเลยบังแดดไว้ได้เยอะ


เพียงดินผ่อนฝีเท้าลงแล้วขี่เหยาะๆไปที่ต้นไม้ข้างหน้าซึ่งเป็นต้นมะขาม ปลูกเรียงๆกันไปไม่เยอะ แค่ปลูกไว้ให้คนงานที่มาเลี้ยงม้าเลี้ยงวัวเอาไว้บังแดดเท่านั้น มีแค่สิบกว่าต้น ซึ่งตอนนี้ก็กลายเป็นต้นไม้ใหญ่แผ่กิ่งก้านออกไปเยอะเหมือนกัน


“เป็นยังไง พอไหวมั้ย” เพียงดินถามเมฆาที่กระโดดลงจากม้าหลังจากที่เพียงดินลงก่อนแล้ว


“ไม่ได้ขี่นาน แต่ก็สนุกดี” เมฆาว่ามันผ่อนคลายได้มากเลยทีเดียว มองออกไปก็เจอแต่ทุ่งหญ้าสุดลูกหูกตา


บางทีเมฆาก็นึกอิจฉาเพียงดินที่ได้อยู่กับธรรมชาติอย่างนี้ทุกวัน ที่ไร่เพียงระพีไม่เหมือนไร่น้ำริน ไร่น้ำรินไม่มีทุ่งหญ้ากว้างๆแบบนี้เพราะไม่ได้มีฟาร์มเหมือนที่นี่ เขาเริ่มอยากจะขี่ม้าทุกวันหยุดเพราะมันช่วยละลายความเครียดได้เยอะเหมือนกัน แต่ถ้าให้มาที่ไร่เพียงระพีบ่อยๆและมาขอขี่ม้าเขาอย่างนี้ เมฆาคงอายเพียงดินแย่


“สนุกก็มาบ่อยๆสิ” เพียงดินพูดลอยๆแล้วจูงม้าไปมัดกับต้นไม้ เมฆาหันไปมองคนตัวโต


“เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ” เมฆาถามย้ำเพื่อที่เขาจะได้แน่ใจว่าตัวเองฟังไม่ผิด เพียงดินเนี่ยนะชวนเขามาที่นี่บ่อยๆ


“บอกว่าถ้าสนุกก็มาบ่อยๆ หูตึงรึไง” เพียงดินเดินมาหาเมฆาแล้วพูดย้ำอีกครั้ง เขายื่นหน้าไปใกล้เมฆาแล้วยิ้มกรุ้มกริ่มจนเมฆาทำตัวไม่ถูกขึ้นมาเสียดื้อๆ


คนตัวโตเอาแต่จ้องเมฆาอย่างนั้น แถมยังยิ้มแปลกๆอีกด้วย เมฆาหลบสายตาหลายครั้งแต่พอหันมามองหน้าเพียงดินก็เจอเพียงดินมองไม่ละสายตา


เมฆารู้สึกว่ามันเริ่มแปลกๆ ทำไมเพียงดินต้องทำสายตากรุ้มกริ่มอย่างนั้นเลยชิ่งหนีโดยการออกมาเดินเล่นที่ทุ่งหญ้าข้างนอกซะเลย เพียงดินหัวเราะน้อยๆแล้วเดินตามพร้อมรอยยิ้ม


ทำไมเมฆาน่ารักอย่างนี้กันนะ ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เขามองเมฆาเปลี่ยนไป เมฆาดูน่ารักน่าแกล้งสำหรับเขาไปซะแล้ว และตอนนี้กลับมองว่าตอนเมฆาโมโหหรือโวยวายนั้นมันน่าดูอย่าบอกใครเชียว หึหึ ท่าทางจะเป็นเอามากเหมือนกันนะเขาเนี่ย


“ว่าไง ที่นี่มาได้ตลอด อยู่ที่ว่าอยากจะมารึเปล่าแค่นั้น” เพียงดินเดินมายืนข้างๆเมฆา สายลมพัดเอื่อยๆเข้ามาปะทะ อากาศเย็นๆบนเขามันคือสิ่งที่เพียงดินสัมผัสมาตั้งแต่เด็ก และเขาเองก็คงจะอยู่ที่นี่ไม่ไปไหน และตอนนี้ก็อยากจะหาคนมาอยู่ด้วยเพิ่มซักคนเหมือนกัน


เมฆาไม่ตอบ จะให้บอกไปตรงๆได้ยังไงว่าเขาอยากจะมาบ่อยๆเหมือนกัน แต่ตอบตามตรงก็เสียฟอร์มแย่น่ะสิ ตั้งแง่กับเพียงดินไว้ตั้งแต่ต้น อยู่ๆจะมาบ้านเขาดื้อๆแบบนั้นมันคงแปลกพิลึก


“ไม่ต้องคิดมากหรอกน่า ถ้ามาเองไม่ได้เดี๋ยวฉันไปรับ” คำพูดนั้นของเพียงดินทำให้เมฆาต้องหันมามองคนข้างๆ


“ไปรับอะไรเล่า” เมฆาเฉมองไปทางอื่น ไม่กล้าสู้สายตาเพียงดินตอนนี้เพราะมันดูกรุ้มกริ่มมีเลศนัย


เป็นครั้งแรกที่เมฆาเหมือนทำตัวไม่ถูกที่อยู่ต่อหน้าเพียงดิน อาจจะเป็นเพราะเพียงดินทำตัวแปลกไปก็ว่าได้ อยู่ๆเปลี่ยนโหมดมาพูดดีๆกับเขาแล้วยังจะใจดีขึ้นอีก ผีเข้ารึเปล่า และตัวเขาเองก็ดันยอมตามน้ำเพียงดินซะอย่างนั้น บางทีก็งงตัวเองว่าทำไมไม่ขัดขืนเหมือนเมื่อก่อน



“มอเตอร์ไซค์น่ะมันขึ้นเขาลงเขาลำบาก ทางมาไร่เพียงระพีก็ใช่ว่าจะเป็นทางราบเสียหน่อย ฉันเองก็เข้าตัวเมืองอยู่แล้ว ถ้าจะอยากจะก็จะไปรับ ...แต่ถ้านายอยากรับคนไปดูแลหัวใจซักคนฉันก็ยินดีนะ” ประโยคหลังเพียงดินลดเสียงลงเหมือนพึมพำอยู่คนเดียว แต่เมฆาดันได้ยินเสียนี่ คุณหมอตัวเล็กอ้าปากค้างแล้วทำตัวไม่ถูกกับคำพูดนั้น


เดี๋ยวๆ เดี๋ยวววววววววว เมื่อกี้มันเรียกว่าการหยอดใช่มั้ย เมฆารู้สึกเหมือนตัวเองจะเซอีกรอบ แข้งขาเริ่มจะไม่มีแรงอีกแล้ว เพียงดินพูดอะไรของเขา! แล้วยังทำหน้าตาไม่รู้ร้อนรู้หนาวอย่างนั้นอีก


“ฉะ... ฉันไป ไป... ไปตรงนู้นก่อนนะ” เมฆาชี้ไปที่กลางทุ่ง ไม่ไกลนักมีกลุ่มดอกไม้สีเหลืองอยู่เต็มไปหมด มันคือดอกปอเทืองที่ไร่เพียงระพีปลูกไว้


เมฆาเดินหนีเสียดื้อ เดินไปขาก็พันกันไป เซแล้วเซอีก เหมือนร่างกายเสียสมดุลไปชั่วขณะ แล้วเลือดทั้งตัวเหมือนมากองรวมกันอยู่ที่หน้า มือน้อยยกขึ้นจับแก้มตัวเองที่ร้อนและแดงเห่อ


ไอ้เพียงดิน! ผีเข้ารึไง!


เพียงดินเองก็รู้สึกอายไม่น้อยที่ตัวเองพูดอะไรอย่างนั้นออกไป อารมณ์มันพาไปต่างหาก พ่อเลี้ยงหนุ่มยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองแรงๆเพื่อลดอาการประหม่า อายุก็จะสามสิบแล้ว ทำไมตัวเองตอนนี้เหมือนเด็กหนุ่มหัดรักเสียนี่ แล้วดูหมอเมฆสิ เดินขาขวิดไปนู่นแล้ว เพียงดินอยากจะคิดเข้าข้างตัวเองว่าเมฆาเขินเขา


ดอกปอเทืองสีเหลืองสดตอนนี้ปานสะพรุ่งอยู่กลางทุ่งหญ้า สีของมันตัดกับสีเขียวเป็นอย่างดี มองดูแล้วสวยสะดุดตา เมฆานึกเสียดายที่ตัวเองไม่ได้เอาโทรศัพท์ติดตัวมาไม่อย่างนั้นคงจะต้องอดใจไม่ไหวที่ต้องถ่ายรูปดอกปอเทืองพวกนี้เก็บไว้แน่ๆ


เขาชอบสีเหลืองนะ มันแสบตาดี ตอนสมัยเรียนเขาเคยย้อมผมสีเหลืองด้วย จำได้ว่าแม่ของเขาโวยลั่น ความจริงเขาก็เปลี่ยนสีผมบ่อยอยู่แล้ว และต้องเป็นสีที่มันสะดุดตาด้วย มาคราวก่อนโน้นก็ย้อมสีส้ม ตะวันแทบจะลากเขาไปย้อมกลับเป็นสีดำ ชีวิตวัยเรียนมันต้องเอาให้สุดสิ


“กี่โมงแล้ว” เมฆาถามเพียงดินโดยไม่ได้มองหน้าอีกคนแต่อย่างใดเพราะเขายังไม่กล้าสู้สายตาเพียงดินเท่าไหร่


“อีกสิบห้านาทีจะสี่โมงเย็น” เพียงดินตอบ พวกเขาอยู่ที่นี่นานพอสมควร แป๊บๆก็จะเย็นแล้ว และอีกอย่างตอนนี้เหมือนฝนก็เริ่มจะตั้งเค้าอีกแล้วด้วย เพียงดินก็คงต้องไปส่งเมฆากลับบ้านจริงๆแล้วล่ะ


“ถ้าอย่างนั้นกลับกันเถอะ” เมฆาว่าแล้วเดินนำไปที่ม้า เพียงดินก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้วเดินตามเมฆาไป


ม้าสองตัววิ่งเข้ามาในฟาร์มอีกรอบ เพียงดินโยนภาระให้คนงานรับช่วงต่อม้าของเขาและเมฆา เมฆาถอดหมวกออกมาแล้วพัดให้ตัวเอง ผมของเขาชื้นเหงื่อเล็กน้อย


“จะกลับเลยหรือจะยังไง” เพียงดินถามอีกคน ตอนนี้ก็เกือบจะสี่โมงเย็นแล้ว ดูเหมือนฝนใกล้จะตกแล้ว ครึ้มฟ้าครึ้มฝนมาแต่ไกล คงต้องรีบลงไปก่อนที่มันจะตกลงมา


“กลับเลยสิ เดี๋ยวฝนตกก็ไม่ได้กลับพอดี” เมฆาตอบ เขาสวมหมวกอีกรอบแล้วมัดที่ปลายคางแน่นเพราะรู้ว่าเดี๋ยวเพียงดินก็คงพาเขาซิ่งมอเตอร์ไซค์กลับอีกแน่ๆ


“ถ้าอย่างนั้นก็รีบขึ้นมาเลยครับคุณชายครับ” เพียงดินเดินไปคร่อมมอเตอร์ไซค์คันเดิมไว้ เมฆาก็เดินไปซ้อนเหมือนตอนมา


“อย่าขับเร็วนะ” ไม่รู้อีกคนจะฟังรึเปล่า แต่ทุกครั้งที่นั่งรถกับเพียงดิน เมฆารู้สึกเหมือนตัวเองพร้อมตายทุกครั้ง จะเร็วไปไหน ขับรถอย่างนี้มีหวังได้ตายก่อนวัยอันควรแน่ๆ


“หึหึ” เพียงดินไม่ตอบเพียงแต่หัวเราะเท่านั้น เมฆาเลยฟาดลงกลางหลังคนตัวโตไปหนึ่งที หมอนี่คิดจะแกล้งเขาอีกแล้วแน่ๆ


มอเตอร์ไซค์คันเล็กแล่นผ่านออกนอกฟาร์มพร้อมกับที่คนงานเริ่มจะพากันแยกย้ายกลับบ้านเพราะตอนนี้ฝนใกล้จะลงแล้ว งอกกับเม้งเองก็ต้อนวัวเข้าไปข้างในเสร็จหมดแล้ว ทั้งสองคนมองเพียงดินกับเมฆาที่ซ้อนกันออกไปจากฟาร์มแล้วหันมามองหน้ากันเป็นเชิงว่ารู้ๆกัน


อยากรู้จริงๆว่าพ่อเลี้ยงจะทำยังไงต่อ


รอบนี้เพียงดินไม่ได้ขับรถเร็วแต่อย่างใด เขาเลือกใช้เส้นทางเดิมเพราะใกล้บ้านของเขามากกว่า ตอนแรกกะว่าจะพาเมฆาไปอีกทางซึ่งเป็นทางไม่ชันแล้วไปง่ายกว่าแต่มันไกลเลยต้องมาทางเดิม


รถมอเตอร์ไซค์คันกลางเก่ากลางใหม่กว่าจะบิดขึ้นเขามาใดเมฆาก็ต้องสวดมนต์ไปหลายรอบเพราะกลัวเพียงดินจะพาเขาไปไม่รอด เกิดรถดับกลางทางไม่ไถลตกเขาไปตายทั้งคู่รึไง สุดท้ายพ่อเลี้ยงเพียงดินก็พาเมฆาขึ้นมาจนได้ ประจวบเหมาะกับฝนลงเม็ดพอดี คงจะเป็นฝนหลงฤดู เมฆาจับหมวกตัวเองไว้แน่นแล้วเอาปีกหมวกบังหน้าไว้


เพียงดินยังคงขับไปต่อเพราะอีกไม่ไกลก็ใกล้จะถึงบ้านของเขาแล้วเลยเลือกที่จะขับลุยฝนมาทั้งอย่างนั้น ฝนเริ่มลงหนักและหนักขึ้นจนเกือบมองทางไม่เห็น มาถึงบ้านก็เปียกโชกทั้งสองคน เมฆาถอดหมวกตัวเองออกก็พบว่าน้ำไหลออกมาเป็นก๊อก เพียงดินรีบพาคุณหมอเมฆเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว


“ฝนลงแรงขนาดนี้คงต้องรอให้ฝนหยุดก่อน” เพียงดินว่าแล้วเอาผ้าขนหนูยื่นให้เมฆา เมฆาถอดเสื้อคลุมของตัวเองออกจนเหลือแค่เสื่อยืดสีขาวและกางเกงขายาวผ้าบางซึ่งเวลามันเปียกน้ำแล้วมันแนบไปทั้งตัว


“ฮัดชิ้ว!” เมฆาจามอย่างแรงพร้อมกับสั่นงกๆ อากาศข้างบนเขามันเย็นอยู่แล้ว และนี่ก็เย็นแล้วด้วยอากาศยิ่งลดต่ำลง มาเจอฝนอย่างนี้แน่นอนว่ามันต้องหนาวอยู่แล้ว


“ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ดูแล้วอีกนานกว่าจะหยุด” เพียงดินบอกอีกคนแล้วพาเมฆาขึ้นไปชั้นบนซึ่งเป็นห้องของเขา เขาให้เมฆาเข้าไปอาบน้ำก่อนแล้วตัวเองก็แยกตัวไปอาบอีกห้องซึ่งเป็นห้องของพ่อเขา นานๆจะขึ้นมาทีเพราะตอนนี้อยู่บ้านในตัวเมือง


เมฆาจำเป็นต้องอาบน้ำที่บ้านของเพียงดินเสียอย่างนั้น ร่างเล็กออกมาก็ไม่เจอเพียงดิน มีเพียงแค่เสื้อแขนบาวสีขาวตัวใหญ่กับกางเกงเลสีเข้มที่วางอยู่บนเตียง เมฆาเอามาใส่แล้วมันดูเหมือนเอาเสื้อพ่อมาใส่เสียอย่างนั้น แต่อย่างน้อยมันก็ช่วยทำให้ร่างกายอบอุ่นขึ้น


เมฆาเป่าผมจนแห้งแล้วเดินลงชั้นล่างก็เจอเพียงดินกำลังยืนมองออกไปข้างนอกระเบียงที่ตอนนี้ฝนกำลังลงหนัก บ้านของเพียงดินชั้นบนจะอยู่ตรงกลางเขาพอดีและระเบียงจะยื่นลงไปตามไหล่เขา เวลามองจากระเบียงก็เห็นทั้งไร่ เสียดายที่วันนี้ฝนตก เมฆาเลยไม่ได้ไปสัมผัสบรรยากาศตรงนั้น


“เหมือนพายุจะเข้า คืนนี้คงตกทั้งคืน ยังลงเขาไม่ได้ ทางมันลื่น คืนนี้พักที่นี่ก่อน” เพียงดินหันมาบอกเมฆาที่เพิ่งจะลงมา


“พักที่นี่? จะบ้าเหรอ พรุ่งนี้ฉันต้องทำงาน” เมฆาทำหน้างง


“ก็ใช่น่ะสิ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันค่อยไปส่งแต่เช้า” เพียงดินสรุปเองเสร็จสรรพ เมฆาได้แต่อ้าปากค้างอย่างไม่เข้าใจ แต่เมื่อมองไปที่ระเบียงก็ต้องถอนหายใจอย่างปลงๆเพราะฝนลงแรงมาก


นี่มันวันซวยของเขาจริงๆ






*****************************************************************************



เพียงดินไม่ได้หลอกน้องเมฆมานอนบ้านจริงนะ  :impress2:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *13/06/16* [ตอนที่17] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 13-06-2016 22:57:27
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *13/06/16* [ตอนที่17] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 14-06-2016 02:02:26
 :laugh:



เอาแล้วๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *13/06/16* [ตอนที่17] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 14-06-2016 02:37:23
หยอดได้หยอดดี แถมมีการนอนค้างอ้างแรม อั้ยยะๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *13/06/16* [ตอนที่17] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 14-06-2016 22:41:15
ทำดีแล้วนะพี่ดิน
จากนี้ก็สู้ต่อไป รุกเข้าไป เดี๋ยวเมฆก็ใจอ่อน
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *15/06/16* [ตอนที่18] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 15-06-2016 20:19:30
บทที่ 18


และแล้วเมฆาก็ต้องจำใจอยู่ที่ไร่เพียงระพีต่อ ตอนนี้ฟ้ามืดแล้ว โทรศัพท์ก็ไม่ได้เอามา ข้างนอกก็ในตกไม่มีทีท่าว่าจะหยุด ไหนพรุ่งนี้จะต้องไปทำงานอีก ความซวยไม่เข้าใครออกใครจริงๆ แต่เข้าเขาแล้วไม่ยอมออกซักทีเนี่ย


“ไปกินข้าวกัน” เพียงดินเดินมาหาเมฆาที่ทำหน้าเซ็งอยู่กลางบ้าน


เมฆาเดินตามเพียงดินไปที่โต๊ะกินข้าว มีอาหารสองสามอย่างสำหรับสองคน บรรยากาศฝนตกแบบนี้แทนที่จะรู้สึกสดชื่นเหมือนทุกครั้งแต่เมฆากลับเซ็งจนกินข้าวไม่ลง แถมยังมีเพียงดินนั่งยิ้มแป้นอยู่ตรงหน้าอีก บรรยากาศดีตายล่ะ


“ก็บอกแล้วไงว่าพรุ่งนี้จะไปส่งแต่เช้า ลงเขาตอนนี้ได้รถตกเขาตายกันพอดี ถนนมันลื่น แล้วมันก็มืดแล้วด้วย” เพียงดินว่า


หลังทานข้าวเสร็จทั้งสองคนพากันมาที่ชั้นสองซึ่งมันอยู่ติดพื้น เนื่องจากเขาสร้างบ้านไว้กลางเขาและไต่ระดับลงไปตามไหล่เขา ทำให้บ้านทั้งชั้นหนึ่งและชั้นสองอยู่ติดพื้นดินทั้งสองชั้น โดยมีระเบียงยื่นออกไปข้างนอก


เพียงดินพาเมฆามานั่งอยู่หน้าทีวีซึ่งตอนนี้มันถูกปิดสนิท คนงานไม่ค่อยมายุ่งเท่าไหร่ พวกแม่บ้านและคนอื่นๆในบ้านก็คงอยู่หลังบ้านกันหมด ส่วนคนงานในไร่ไม่ค่อยเข้ามาในบ้านเขาเท่าไหร่นอกจากจะมีเรื่องให้ต้องมาแค่นั้น เพียงดินไม่มีพี่น้องเพราะฉะนั้นการอยู่ที่นี่คนเดียวเป็นเรื่องที่ชาชินเสียแล้ว


พ่อของเขาวางมือและกลับเข้าไปอยู่บ้านในตัวเมืองเมื่อหลายปีก่อน ที่นี่เพียงดินเลยเป็นคนดูแล นานๆจะไปที่บ้านในตัวเมือง พ่อของเขาเองก็นานๆจะมาที่นี่ ในชีวิตเขาไม่เคยคิดว่าการอยู่คนเดียวมันเหงา แต่ตอนนี้เขาเริ่มคิดแล้วล่ะ


“มันน่าเบื่ออ่ะ” เมฆาเริ่มงอแง มันน่าเบื่อจริงๆนั่นแหละ นั่งฟังเสียงฝนตกแบบนี้


“ถ้าอย่างนั้นหาอะไรทำมั้ยล่ะ” เพียงดินเสนอ ตอนนี้ก็ราวๆทุ่มกว่า เมฆาคงยังไม่ง่วงตอนนี้แน่ๆ


“ทำอะไรล่ะ” เมฆามองอีกคนอย่างไม่ไว้ใจ


“จะกลัวอะไรเล่า ไม่ได้ทำเรื่องไม่ดีซักหน่อย ดูหนังกันป่ะ ฉันมีหนังเยอะอยู่” เพียงดินเดินไปหยิบตะกร้าที่มีแผ่นหนังซ้อนกันอยู่หลายสิบแผ่นมาให้เมฆาเลือก


เมฆาหยิบตะกร้ามาดู ค้นๆดูแล้วมีแต่หนังผีทั้งนั้น เพียงดินเป็นคนประเภทไหนกันถึงได้มีแต่หนังผีแบบนี้ ในชีวิตไม่เคยมีมุมอยากดูหนังรัก หนังตลกบ้างเลยรึไง


“มันมีแต่หนังผี” เมฆาว่า เขาเกลียดทุกอย่างที่มันหวาดเสียวและน่ากลัว แน่นอนการดูหนังผีก็คือทางเลือกสุดท้ายของเขาในการเลือกดูหนัง


“หนังผีนี่แหละสนุก เดี๋ยวฉันเลือกเอง” เพียงดินแย่งตะกร้าจากเมฆามาเลือกแล้วเขากูชูแผ่นหนึ่งขึ้นมา แค่หน้าปกเมฆาก็รู้สึกจนลุกขึ้นมา


“เรื่องนี้แหละเข้ากับบรรยากาศสุดๆ หึหึ” เพียงดินยิ้มร้ายแล้วพุ่งตรงไปเปิดหนังก่อนจะกลับเข้ามานั่งข้างๆเมฆา


โซฟากลางห้องกว้างถูกจับจองโดยเพียงดินและเมฆา มีเสียงฝนตกพรำๆข้างนอกเป็นแบ็คกราวน์ หนังเริ่มดำเนินเรื่องไป เพียงดินสัมผัสได้ถึงแรงขยับของคนข้างๆที่ขยับเข้ามาใกล้เขาเรื่อยๆ เพียงดินแอบหัวเราะเล็กน้อยเลยถูกเมฆาส่งคอนวงงามมาให้หนึ่งที ค้นพบสิ่งที่เมฆากลัวอีกหนึ่งอย่างแล้วสินะ


กว่าหนังจะจบก็สามทุ่มกว่า เมฆาสะดุ้งไปหลายรอบ จะลุกหนีก็กลัวอีก เลยนั่งอยู่ต่อแต่ปิดตาเกือบทั้งเรื่อง เพียงดินก็ยังจะมีหน้าแกล้งเขาต่ออีก ไม่รู้คิดถูกหรือคิดผิดที่นั่งดูหนังผีกับเพียงดินเนี่ย


“ฉันให้คนจัดห้องไว้ให้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าๆค่อยกลับ ตอนนั้นฝนคงหยุดแล้วล่ะ” เพียงดินว่าแล้วเดินนำเมฆขึ้นไปชั้นบน


เมฆาเองก็ตามอีกคนไม่ห่าง แม้ว่าตอนนี้ไฟในบ้านจะเปิดสว่างแต่ข้างนอกเวลามองออกไปมันก็วังเวงอยู่ดี ไหนจะเสียงฝนตกอีก บ้านของเพียงดินตอนกลางคืนนี่มันบ้านผีสิงชัดๆ


“นอนคนเดียวได้ใช่มั้ย คงไม่กลัวผีหรอกนะ” เพียงดินแซวเมื่อพาเมฆามาส่งที่หน้าห้อง ห้องของเขานั้นอยู่ถัดไปอีกสองห้อง ใจจริงก็อยากจะชวนเมฆามานอนด้วยหรอก แต่อีกคนคงไม่ยอมแน่ๆ


“ฉันไม่ได้กลัวซักหน่อย” เมฆาชักสีหน้า เพียงดินหัวเราะเล็กน้อยให้คนที่บอกว่าไม่กลัว หึๆ ไม่กลัวเลยครับคุณชาย


“ไม่กลัวก็ไม่กลัว แต่ระวังหน่อยก็ดีนะ ก็รู้ๆอยู่ที่นี่มันกลางป่ากลางเขา แถมยังนอนคนเดียวอีก... ถ้ามีอะไรโผล่มาฉันก็ช่วยไม่ได้หรอกนะ” เพียงดินพูดด้วยเสียงเรียบนิ่ง แต่เมฆาหน้าเริ่มซีดเผือด ภาพตัวละครที่แสดงเป็นผีในหนังที่เขาดูเมื่อกี้มันยังคงติดตาอยู่


“ไอ้บ้า! ไม่ต้องมาหลอกเลย ฉันไม่ใช่เด็กแล้ว” พูดจบก็รีบเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูใส่หน้าเพียงดินดังลั่น แต่แทนที่เจ้าของบ้านจะโกรธกับหัวเราะเสียงดังเสียนี่ เพียงดินเดินยิ้มเข้าห้องตัวเองอย่างอารมณ์ดี ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ให้เมฆาผู้ไม่กลัวอะไรเลย


หลังจากเข้ามาในห้องเมฆาก็เปิดไฟมันทุกดวงให้สว่างมากๆ เขารีบล็อกประตูและหน้าต่างทุกอย่าง พอแอบมองออกไปทีหน้าต่างซึ่งเป็นกระจกแล้วก็ต้องรีบเอาผ้าม่านมาปิด


แสงไฟสลัวๆกลางไร่ที่เปิดเรียงกันนั้นกระทบกับใบองุ่นมันทำให้บรรยากาศเหมือนในหนังผีพิลึก ไหนจะเสียงในพรำที่เริ่มจะเบาลงแล้วก็ยังคงน่าวังเวงอยู่ดี


ห้องนี้เป็นห้องไม่ใหญ่มาก มีเพียงแค่เตียงกับฟอร์นิเจอร์ไม่กี่อย่าง เมฆาแอบสำรวจรอบๆห้องแล้วก็ต้องแอบสะดุ้งเมื่อสายตาไปปะทะกับเงาของอะไรซักอย่าง เมื่อมองตามก็พบว่ามันเป็นเงาจากกิ่งไม้ข้างนอกซึ่งมาจากต้นไม้ที่อยู่ห่างออกไปอีกหน่อย


“สยองชะมัด” เมฆารีบพุ่งไปที่เตียงแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมอย่างรวดเร็ว ร่างเล็กพยายามข่มตาหลับ แต่พอหลับตาก็นึกถึงหนังผีที่ดูเมื่อกี้อีกแล้ว ไหนจะคำพูดของเพียงดินที่ทำให้เขาคิดไปไกลอีก


แต่ด้วยความที่เหนื่อยมาทั้งวันไม่นานเมฆาก็เคลิ้มๆหลับมันท่ามกลางแสงไฟที่เปิดสว่างทั้งห้อง เพียงดินน่าจะมีเงินพอจ่ายค่าไฟอยู่แล้ว เมฆาเลยไม่ขอเกรงใจเจ้าของบ้านโดยการเปิดไฟนอนอย่างนี้แหละ แต่พอจะหลับเข้าจริงๆก็มีอันให้ต้องตื่นเต็มตาอีกครั้ง


ป๊อก! ป๊อก! ป๊อก!


เสียงหนึ่งดังขึ้นที่เหนือหน้าต่าง เมฆาสะดุ้งสุดตัวเพราะมันค่อนข้างจะดังเหมือนกัน เขาลุกพรึบจากเตียงแล้วนั่งนิ่ง เมื่อกี้มันเสียงอะไรกัน


ป๊อก! ป๊อก! ป๊อก!


อีกแล้ว! เสียงนี้มาอีกแล้ว เท่านั้นแหละเมฆาถึงกับถอยกรูแล้วลุกไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว หรือว่าที่นี่จะมีผีจริงๆ!


ป๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


คราวนี้เสียงนั้นรัวและเร็วกว่าเดิมจนทำให้เมฆาขนลุกเกรียว เจ้าตัวแทบจะก้าวขาไม่ออก ไม่เอานะ เขาไม่เอาแบบนี้


พรึบ!


แล้วไฟทั้งห้องก็ดับลงต่อหน้าต่อตาของเขาพร้อมกับเสียปริศนานั้นยังคงดังต่อไป


“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” เมฆาตะโกนลั่นก่อนจะรีบเปิดประตูพัลวัน ร่างเล็กรีบออกจากห้องผีสิงนั้นอย่างรวดเร็ว เขาวิ่งมั่วซั่วไปเรื่อยจนไปชนกับอะไรซักอย่างที่เป็นแสงกระพริบ


ผี! ผีแน่ๆ แล้วคุณหมอผู้ที่เรียนทุกอย่างเกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ก็สติแตกอย่างเต็มที่เมื่อต้องเจอสิ่งเหนือธรรมชาติที่ชาตินี้คิดว่าไม่อยากจะเจอ เมฆาตะโกนลั่นแล้วจะกระโดดหนีก็ก็ถูกผีมือดีรวบตัวไว้ซะก่อน


“เมฆ! เมฆ! หมอเมฆ!” คนที่กำลังกอดอยู่ตะโกนเรียกเมฆาที่เหมือนจะสติหลุดไปแล้วแถมยังหลับตาแน่นอีก


เพียงดินได้ยินเสียงโยวายของเมฆาหลังจากที่อยู่ๆไปก็ดับลง เลยรีบคว้าไฟฉายแล้วก็มาหาอีกคน พอออกมาจากห้องก็เจอเมฆากำลังวิ่งพล่านเขากลัวว่าคุณหมอตัวเล็กจะตกบันไดเอาเลยรีบไปคว้าเอาไว้ซะก่อน ให้เดาคงเป็นเรื่องกลัวผีแน่นอน อยากจะขำก็ขำตอนนี้ไม่ออก เมฆาท่าทางจะเป็นเอามากเหมือนกัน


เมฆานิ่งเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย มันคือเสียงของเพียงดิน เจ้าตัวค่อยลืมตาขึ้นแล้วมองคนที่กอดเขาไว้แน่น มันคือเพียงดินจริงๆ เพียงดินที่กำลังถือไฟฉายอยู่ ไม่ใช่ผีอย่างที่เขาคิดแต่อย่างใด


“นะ...นาย เสียงอะไรไม่รู้” เมฆาตัวสั่นงกพร้อมกับจับเสื้อเพียงดินไว้แน่น เขากลืนน้ำลายอย่างฝืดคอเมื่อนึกถึงเสียงประหลาดในห้องของตัวเอง


“เสียง?” เพียงดินถาม เสียงอะไร


“ก็ใช่น่ะสิ มันดังอยู่ที่หน้าต่าง มีผีแน่ๆ บ้านนายเลี้ยงผีไว้ใช่มั้ย เขาบอกคนเหนือชอบเลี้ยงผีเจ้า นายมีผีเจ้านางใช่มั้ย” เมฆาว่าเพียงดิน


บ้านก็ดูออกจะทันสมัยทำไมถึงยังเลี้ยงผีเจ้าอะไรอย่างนั้น เขาเคยดูในละครที่เพื่อนของเขาเปิดดู มันคือผีที่คนเหนือชอบเลี้ยงกัน เพียงดินต้องเลี้ยงแน่ๆ


“ดูละครมากไปแล้ว ฉันไม่มีอะไรอย่างนั้นหรอกน่า ไหนไปดูซิ” เพียงดินปวดกบาลกับอีกคนจริงๆ เจ้าตัวเดินเข้าไปในห้องของเมฆา เมฆาเองก็ยังเกาะเพียงดินไว้แน่นและจำใจเดินตามเข้าไปในห้องนั้นอย่างเสียไม่ได้เพราะไม่กล้าอยู่คนเดียว


เพียงดินส่องไฟฉายไปทั่วห้อง แสงไฟในที่มืดมันย่อมเกิดเงา เมฆาสะดุ้งไปหลายทีเพราะเงาของหลายๆอย่างในห้องที่มอแล้วมันดูวังเวงไปซะทุกอย่าง


ป๊อก! ป๊อก! ป๊อก!


“นั่นไง เสียงนั้นแหละ” เมฆากระซิบเพียงดิน เอาเบี่ยงตัวเองมายืนอยู่ข้างหลังเมฆาแล้วจับเสื้ออีกคนแน่นไม่ยอมปล่อย


เพียงดินเดินตามเสียงไป มันอยู่เหนือหน้าต่าง เขาเปิดผ้าม่านแล้วส่องไฟไปที่เสียงนั้น แล้วก็ต้องถอนหายใจอย่างระอา


“นกน่ะ สงสัยฝนตกมันเลยมาอยู่นี่” เพียงดินหันมาบอกอีกคน คงเป็นนกที่ชอบมาอยู่ตามหลังคาบ้านเขาประจำเวลาฝนตก เสียงนั่นก็คงเป็นเสียงที่มันกำลังจิกตัวอะไรซักอย่างแล้วดันไปกระทบไม้เข้า


“นกเหรอ” เมฆาถามย้ำแล้วโผล่หน้าออกจากเสื้อของเพียงดิน


“ก็ใช่น่ะสิ มาดูเองเลยก็ได้ เนี่ย” เพียงดินลากเมฆาให้ออกมาดูก็เจอว่ามันเป็นนกจริงๆ


“ไอ้นกบ้า” ทำเขาตกอกตกใจหมด มันน่าจับมาหักคอทิ้งซะจริงๆ


“คราวนี้ก็เลิกกลัวได้แล้ว ...แต่ใครนะที่บอกว่าไม่กลัวผี หึๆ”


ได้ทีเพียงดินก็ล้อเมฆาใหญ่ เขาหัวเราะเล็กน้อย แต่เมฆานี่สิรู้สึกขายหน้าที่สุด ใครจะไปคิดล่ะว่าจะเป็นนกบ้านกบออะไรนั่นน่ะ


“นอนได้แล้ว มันดึกแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องลงเขาแต่เช้า” เพียงดินว่าแล้วเดินไปปิดผ้าม่านเหมือนเดิม แต่เมฆายังเดินตามไม่ห่าง เจ้าของไร่เพียงระพีเลยหันมายกคิ้วเป็นเชิงถาม


“นอนด้วยคนสิ” เมฆาอ้อมแอ้ม เขาก้มหน้าลงไม่กล้าสบตาเพียงดิน


“หืม? อะไรนะ” เพียงดินทำหน้าแปลกใจที่อยู่ๆเมฆาก็พูดอย่างนั้น


“บอกว่าขอไปนอนด้วยได้มั้ย ฉันไม่ยอมนอนห้องบ้านี่คนเดียวหรอก บ้านนายน่ะมันบ้านผีสิงชัดๆ” เมฆาว่าแก้เก้อ ไม่เอาหรอก ถ้าต้องนอนที่นี่คนเดียวคืนนี้เขาไม่ได้นอนแน่ๆ


“ถ้ากลัวผีมากกว่าฉันก็ตามมาแล้วกัน” เพียงดินว่าแล้วแอบยกยิ้ม ก่อนจะเดินออกจากห้องไปก่อน


เมฆาชั่งใจอยู่เล็กน้อย แต่เมื่อมองบรรยากาศรอบห้องพิศวงนี้แล้วเขาก็ไม่ลังเลที่จะเดินตามเพียงดินออกไป


สำหรับเขาอย่างน้อยคนก็น่ากลัวน้อยกว่าผีล่ะนะ










*************************************************************************************



มีแนวโน้มว่าเรื่องนี้จะยาวกว่าสองเรื่องที่ผ่านมา 55555555555555555555555555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *15/06/16* [ตอนที่18] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 15-06-2016 20:42:56
 :mew1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *15/06/16* [ตอนที่18] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 16-06-2016 00:51:57
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *15/06/16* [ตอนที่18] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 16-06-2016 01:41:15
 :hao6:



แล่วๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *15/06/16* [ตอนที่18] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: chancha ที่ 16-06-2016 15:36:14
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *15/06/16* [ตอนที่18] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 16-06-2016 16:39:53
น่ารักกกกกก
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *15/06/16* [ตอนที่18] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 16-06-2016 22:51:27
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *17/06/16* [ตอนที่19] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 17-06-2016 21:21:42
บทที่ 19


แล้วเมฆาก็เกาะเสื้อคนตัวโตและเข้ามาในห้องของเพียงดินจนได้ แสงจากไฟฉายเป็นอย่างเดียวที่มีอยู่ในห้อง พอมันกระทบกับของในห้องจนเป็นเงาก็ทำให้เมฆาสะดุ้งเป็นพักๆ


“ถ้าจะจับขนาดนั้นฉันถอดเสื้อให้เลยเอามั้ย” เพียงดินแอบแซวแต่ในใจก็แอบยกยิ้มเมื่อสัมผัสได้ถึงแรงขยุ้มเสื้อของเขาจากด้านหลัง


ไม่คิดว่าเมฆาจะกลัวขนาดนี้ กลัวเกินเหตุ เขาชักไม่มั่นใจว่าเมฆาเป็นหมอจริงๆรึเปล่า ปกติหมอไม่น่ากลัวอะไรแบบนี้นะเพราะน่าจะชินกับการตาย หรือเขาเข้าใจผิด? เมฆากลัวชนิดที่ว่าขอมานอนกับเขาซึ่งไม่ถูกขี้หน้ากัน


เพียงดินยิ้มอย่างมีเลศนัยอีกรอบเมื่อนึกอะไรดีๆออก ถึงแม้เขาจะรู้ว่าตัวเองชอบเมฆาก็เถอะ แต่การทะนุถนอมเมฆาแบบหญิงสาวพวกแฟนเก่าของเขานั้นดูจะไม่ใช่เรื่อง


เขาว่าเมฆาน่าแกล้ง หึๆๆ


“เงียบไปเลยน่า” เมฆาฟาดหลังเพียงดินไปอีกรอบก่อนจะปล่อยเสื้อเพียงดินแล้วเดินไปที่เตียง เตียงเพียงดินค่อนข้างใหญ่กว่าห้องนู้น พอจะนอนสองคนได้ อย่างน้อยนอนกับคนก็ยังดีกว่าผีล่ะนะ แม้คนคนนั้นจะเป็นเพียงดินก็เถอะ


“นี่ ถามจริง หมอเค้ากลัวผีทุกคนเหรอ” เพียงดินเดินไปนั่งที่เตียงด้วยแล้วปิดไฟฉายพรึบ


“ไอ้บ้า! ปิดทำไม” เมฆาที่ไม่ทันตั้งตัวก็สะดุ้งโหยงแล้วพุ่งเข้าหาเพียงดิน


“โอเคๆ เปิดไว้ทั้งคืนเลยครับคุณชายครับ” เพียงดินว่าแล้วเปิดไฟฉายอีกรอบ ก่อนจะเอนตัวลงบนเตียง เมฆาก็นอนลงตาม ชิงดึงผ้าห่มของเพียงดินมาคลุมแน่น


“ถ้าไฟมาก็เปิดมันทั้งคืนเลย” เมฆาบอกเจ้าของห้องก่อนจะเอาผ้าห่มมาคลุมทั้งหัว เพียงดินหัวเราะกับท่าทางนั้นแล้วล้มตัวลงนอนบ้าง


เมฆาคงไม่คิดสินะว่าการมานอนกับเขามันอันตรายกว่าผีซะอีก เพียงดินแอบหันไปมองคนที่เอาผ้าห่มคลุมทั้งร่างโดยไม่แบ่งเขาซักนิดแล้วยิ้ม หมอเตี้ยนี่มีอะไรน่าสนใจ เตี้ยๆก็เตี้ย นมก็ไม่มี ไม่เห็นมีอะไรน่าดึงดูดใจเลยสักนิด แต่ดูแล้วมีเสน่ห์สำหรับเขา เพราะมันรวมออกมาแล้วเป็นเมฆา


แต่จะให้เขาไปหวานแหววคงไม่ใช่เรื่อง แค่ที่ตัวเองพูดเมื่อตอนกลางวันก็รู้สึกกระดากปากเบาๆ เกิดมาเคยพูดหยอดใครที่ไหนล่ะ แฟนคนเก่าๆก็มาจีบเขาทั้งนั้น ซึ่งเมฆาไม่มีทางจีบเขาแน่ๆ เขาจะจีบเมฆายังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ


“นี่ แบ่งผ้าห่มหน่อยสิ ฉันก็หนาวนะ ฝนตกแบบนี้เย็นจะตาย” เพียงดินว่าแล้วชิงมุดเข้าไปในผ้าห่มพร้อมกับเปิดไฟฉายใส่หน้าตัวเองเพื่อแกล้งเมฆา เมฆาเมื่อเห็นหน้าเพียงดินโผล่มาก็รีบเปิดผ้าห่มออกอย่างรวดเร็ว 


“ขยับไปไกลๆเลย” เมฆาขยับหนีเล็กน้อยเพราะรู้สึกว่าเพียงดินเข้ามาใกล้เกินความจำเป็นไปแล้ว


“ผ้าห่มมันผืนแค่นี้ ถ้าขยับไปไกลฉันก็ไม่ได้สิ” เพียงดินไม่สนใจแล้วทำเฉไฉมุดเข้าไปต่อแล้วขยับเข้าไปใกล้เมฆาอีก เมฆาจะร่นหนีก็รู้สึกหวาดๆข้างหลัง เพราะมุมที่เมฆานอนอยู่อยู่ฝั่งที่ติดกับหน้าต่าง เลยต้องจำใจให้เพียงดินขยับเข้ามาใกล้แบบนั้น


เมฆาฟึดฟัดอย่างขัดใจแล้วล้มตัวลงนอนอีกแล้ว เจ้าตัวเบือนหน้าออกไปข้างนอกแล้วก็เห็นเงาไม้หวิวๆตามสายลมพัด เลยต้องหันหน้าเข้ามาข้างใจก็เจอเพียงดินนอนยักคิ้วให้ เมฆาชักเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่านอนกับผีหรือนอนกับเพียงดินอะไรน่ากลัวกว่า


“หึๆ นอนได้แล้ว” เพียงดินพูดแล้ววางไฟฉายไปที่หัวเตียง เขาล้มตัวลงนอน ตอนนี้ร่างกายของเพียงดินค่อนข้างจะเข้าใกล้เมฆาจนแทบจะชิดกัน


เมฆาหลับตาลงอย่างรวดเร็วแล้วพยายามข่มตาให้หลับ เขาอยากให้ผ่านคืนนี้ไปเร็วๆ ผิดกับเพียงดินที่อยากให้คืนนี้ผ่านไปช้าๆ


เขามองหน้าเมฆาอีกแล้ว เมฆาไม่ได้เป็นคนหล่อมากมาย แต่เมฆาเป็นคนน่ารัก ไม่ใช่น่ารักน่าทะนุถนอมซะด้วยสิ ดูก็รู้ว่าดื้อมากแค่ไหน ผมสีน้ำตาลที่เข้มที่ร่นลงมาปรกครึ่งหน้าผากนั้นทำให้ใบหน้าของเมฆาดูละมุนอย่างบอกไม่ถูก


เมฆาเป็นคนตัวเล็กตัวน้อยมากถ้าเทียบกับทุกคน ไม่รู้ว่าทำไมเมฆาถึงเตี้ยอย่างนี้ อย่างตะวันที่เป็นญาติก็ออกจะสูงซะด้วยซ้ำ แล้วดูหมอเมฆของเขาสิ หึๆ


เพียงดินขยับเข้าไปใกล้และโน้มใบหน้าลงไปชิดกับหน้าของเมฆาเมื่อรู้สึกถึงลมหายใจที่สม่ำเสมอนั้น เมฆาหลับไปแล้ว เขานี่สิ คืนนี้จะนอนอย่างไรโดยที่มีเมฆาอยู่ข้างๆแล้วไม่ได้กอดให้หนำใจ แต่โอกาสมาทั้งที ของลักหลับหน่อยก็แล้วกัน


เพียงดินยิ้มร้ายแล้วก้มลงจุ๊บที่แก้มของเมฆาเบาๆ เมฆายกมือมาปัดเล็กน้อยแต่ก็ยังไม่ตื่น เพียงเท่านี้ หัวใจของพ่อเลี้ยงเพียงดินก็พองโต ตัวแทบจะลอยไปติดเพดาน คืนนี้คงเป็นคืนแห่งความสุขของเขา


ซะที่ไหนเล่า!


นี่มันคืนนรกแตกชัดๆ หลังจากที่ไฟมาแล้วเขาก็ไปปิด กลับมานอนต่ออีกไม่นานก็สัมผัสได้ถึงความนรกที่แท้จริง เมฆาที่ตอนแรกเหมือนจะนอนเรียบร้อยนั้นมันตรงข้ามทุกอย่าง ทั้งแขนทั้งขาเล่นเขาซะนอนไม่หลับ


“เมฆ หมอเมฆ” เพียงดินสะกิดคนตัวเล็กเมื่อเมฆายื่นขาข้างหนึ่งมาพาดช่วงเอวของเขาไว้ ไหนจะกางแขนมาฟาดเต็มๆที่หน้าเขาอีก


เมฆายังไม่รู้สึกตัวแล้วยังขยับต่อ คราวนี้เท้าน้อยๆนั้นถีบเขาเต็มๆที่สีข้างของเพียงดิน เพียงดินซี้ดปากอย่างรู้สึกเจ็บ เดี๋ยวๆ นี่ไม่ใช่คืนหวานหอมอย่างที่เขาคิดไว้ซักหน่อย


“จะไม่หยุดใช่มั้ยเตี้ย” เพียงดินกัดฟันอย่างเหลืออด เกิดมายังไม่เคยเจอใครนอนดิ้นเท่าเมฆามาก่อนเลย


“อื้อ” เมฆาครางอืออาแล้วก็ยังคงขยับไม่เลิกโดยที่ไม่รู้ว่าเพียงดินมองด้วยสายตาอาฆาตอยู่


เพียงดินไม่รู้จะจัดการยังไงเลยถือวิสาสะรวบตัวของเมฆามากอดซะเลย ดูซิ กอดแน่นขนาดนี้ถ้ายังจะนอนดิ้นอีกก็คงต้องนอนทับแล้วล่ะ


แล้วมันก็ได้ผล เมฆานิ่งสนิทนั่นทำให้เพียงดินกระชับอ้อมกอดเข้ามาแน่นอีกนิดจนเมฆาแทบจะจมอก อุตส่าห์จะไม่ฉวยโอกาสแล้วแท้ๆ หาเรื่องเองนะหมอเมฆ ตื่นเช้ามาอย่าโวยวายแล้วกัน













“ปล่อย! ปล่อยเดี๋ยวนี้นะไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัว” แล้วเพียงดินก็ต้องตื่นแต่เช้าเพราะเสียงโวยวายข้างหนู ลืมตามาอย่างสะลึมสะลือก็เจอคนในอ้อมกอดกำลังดิ้นขลุกขลักแล้วตอนนี้ก็กำลังพุ่งเข้ากัดแขนเขาอย่างรวดเร็ว


“โอ้ยๆ โอ้ย! อะไรวะเนี่ย” เพียงดินสะดุ้งโหยง ดึงแขนตัวเองออกมาแทบไม่ทัน เขาเด้งไปนั่งอยู่อีกมุมของเตียงแล้วลูบแขนตัวเองที่มีแต่รอบฟันของเมฆา


“ไอ้บ้า มากอดฉันทำไม ขนลุกชะมัด” เมฆาทำท่าเหมือนกับขยะแขยงเสียเต็มประดาแล้วลุกออกจากเตียง


เขาตื่นเช้ามาก็เจอเพียงดินกอดเขาไว้แน่นนั่นทำให้เมฆาตกใจไม่น้อยที่อยู่ๆตื่นมาเจอกล้ามแขนของเพียงดินเข้า ไอ้หมอนี่มันเพี้ยนไปแล้วแน่ๆถึงได้มากอดเขาราวกับว่าพิศวาสเสียเต็มประดา


“นี่ ใครกันแน่ห๊ะที่มากอดก่อน ถ้าฉันจำไม่ผิดเป็นนายมากกว่านะ” เพียงดินโต้กับ มันก็ใช่ที่เขากอดเมฆาแต่เมฆาเองไม่ใช่เหรอที่นอนดิ้นและเอาแขนขามาพาดเขาเอง


“ฉันไม่มีทางทำแบบนั้นแน่นอน” เมฆายืนยันหนักแน่น


“หมอเมฆ ฉันว่านายก็น่าจะรู้ตัวดีนะว่าตัวเองนอนดิ้นแค่ไหน ฉันเนี่ยนอนเฉยๆ แขนขาใครก็ไม่รู้มาเต็ม รู้งี้น่าจะจับขังไว้ในห้องนู้นซะให้เข็ด” เพียงดินว่า


เมฆาอยากจะเถียงต่อแต่ก็ระลึกขึ้นได้ว่าเขาเองก็ไม่ใช่คนนอนนิ่งๆเงียบๆแต่อย่างใด เป็นนิสัยอย่างหนึ่งที่แก้ไม่หายซักที คิดแล้วก็ต้องเซ็งตัวเอง เมื่อคืนเขาอาจจะเผลอไปกอดเพียงดินจริงๆก็ได้ เพียงดินคงไม่น่าจะพิศวาสมาอยากกอดเขาเฉยๆหรอก


“ฝากไว้ก่อนเถอะ รีบๆด้วย ฉันจะกลับแล้ว” เมฆาชิ่งหนีซะก่อน เขาเดินฟึดฟัดออกจากห้องของเพียงดินก่อนจะเข้าไปห้องที่เพียงดินจัดไว้ให้เมื่อคืน


อะไรจะซวยข้ามวันอย่างนี้!














เพียงดินลงมาส่งเมฆาหลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ เสื้อผ้าของเมฆาถูกซักรีดให้เรียบร้อยหมดแล้ว คุณหมอต้องรีบกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านก่อน พอลงมาก็ยังเจอเพียงดินทำหน้าสลอนอยู่พร้อมกับลากเมฆาขึ้นรถแล้วไปส่งที่โรงพยาบาล


เช้านี้อากาศค่อนข้างดีเพราะเมื่อคนฝนตกหนักเลยไม่ร้อน แถมอากาศยังชุ่มฉ่ำให้ทำให้เพียงดินและเมฆาอารมณ์ดีอยู่ไม่น้อย แต่อารมณ์ดีๆของเพียงดินก็ต้องหายวับเมื่อมาถึงโรงพยาบาลแล้วเจอเด็กทียืนยิ้มแป้นอยู่ข้างหน้า


“พี่หมอเมฆครับ กินอะไรมารึยัง ผมซื้อน้ำเต้าหู้กับปลาท่องโก๋มาฝากครับ” ทีเดินเข้ามาหาเมฆาที่ทำหน้าปุเลี่ยนพร้อมกับยื่นถุงน้ำเต้าหูมาให้


“ขอบใจจ้ะ ว่าแต่ทีมาทำไมเหรอ” เมฆาถามทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าเจตนาของเด็กนี่คืออะไร ทำไมทีต้องมาติดใจเขาถึงขนาดนี้ด้วย มันไม่ใช่เรื่องน่ายินดีเลยสักนิด


“ผมมาหาพี่หมอเฉยๆไม่ได้เหรอครับ ถามแบบนี้ผมเสียใจนะ” ทีทำหน้าหงอย เมฆายิ้มแห้ง ไม่รู้จะเอายังไงต่อ


“โรงพยาบาลจะมาเฉยๆได้ยังไง เกะกะคนไข้เค้า” เพียงดินที่ยืนมองอยู่พูดขึ้นนั่นทำให้ทีหันขวับเพราะเพิ่งสังเกตเห็น


“แล้วพี่ล่ะมาทำไม เกะกะลูกตา” ทีเถียงกลับ ทำไมหมอนี่มาอยู่กับพี่หมอเมฆของเขาได้


“กูมาส่งเตี้ยนี่ ถือว่าเป็นธุระ” เพียงดินกอดอกว่าอย่างคนที่เป็นต่อกว่า ทีอ้าปากอยากจะพูดแต่ก็พูดไม่ออก


“ทำไมเป็นอย่างนี้อ่ะพี่หมอ พี่มากับเค้าได้ไง” ทีเลยหันไปงอแงกับเมฆาแทน เมฆาเริ่มสัมผัสได้ถึงพายุแห่งความวุ่นวายที่กำลังจะก่อตัวขึ้น


“พี่ต้องไปทำงานแล้ว ขอบคุณสำหรับน้ำเต้าหู้นะ กลับบ้านดีๆล่ะ” เมฆาตัดบทโดยการรับน้ำเต้าหู้มาจากทีแล้วชิ่งหนีเข้าไปข้างในทิ้งทีไว้ให้เพียงดินจัดการแล้วกัน หวังว่าเด็กนั่นคงไม่เข้ามาหาเขาถึงข้างในหรอกนะ


“พี่หมอเมฆ” ทียังเหมือนไม่ได้คำตอบเลยจะเดินตามแต่ก็โดนเพียงดินลากคอเสื้อไว้


“นี่ๆ ไอ้เด็กเวร คนเค้าจะทำงานทำการ จะไปวุ่นวายทำไม” เพียงดินลากทีออกมาข้างนอก เด็กทีตัวบางกว่าเขานั่นไม่ใช่เรื่องยากที่จะลากเด็กนรกนี่ออกมา


“ปล่อยผมเลยนะ พี่ตอบผมมาเลย พี่มากับพี่หมอเมฆได้ไง ไหนบอกไม่ชอบพี่หมอไง” ทีชี้หน้าเพียงดินแล้วเค้นถาม เขาไม่พอใจ ไม่พอใจมาก ทำไมอยู่ๆเพียงดินถึงมากับเมฆาได้


“นั่นไม่ใช่เรื่องของเด็ก” เพียงดินปัดมือทีที่ชี้หน้าเขาออกแล้วเท้าสะเอว เด็กนี่วุ่นวายชะมัด


“แต่ผมมีสิทธิ์รู้เพราะไม่นานผมจะเป็นแฟนพี่หมอแล้ว” ทีพูดเสียงเข้ม


“ฝันไปสิบชาติเถอะไอ้หนู เออ กูจะบอกให้ก็ได้ ที่มาด้วยกันเพราะเมื่อคืนหมอเตี้ยนั่นไปนอนบ้านกูมา พอใจรึยัง” เพียงดินกระตุกยิ้มมุมปากอย่างพอใจ แต่ทีอ้าปากกว้างอย่างตกตะลึงไปเรียบร้อย


“ได้ไงอ่ะ ไหนพี่บอกไม่ชอบพี่หมอไง อย่างนี้ขี้โกงนี่หว่า” ทีโวยวาย ไหนไอ้พ่อเลี้ยงอะไรนี่บอกไม่ชอบพี่หมอของเขาแล้วอยู่ๆพาไปนอนบ้านทำไม


“เด็กอย่างมึงไม่ต้องรู้หรอก อ้อ... แล้วอีกอย่างนะ หมอเมฆนอนห้องกูด้วย เวลากอดแล้วตัวก็นิ่มมาก หึหึ” ประโยคหลังเพียงดินเดินเข้ามากระซิบทีแล้วตบไหล่เบาๆก่อนจะเดินหัวเราะอย่างผู้ชนะไปที่รถ


ทีมองตามอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน


“พี่ขี้โกง ผมไม่ยอมแพ้พี่ง่ายๆหรอก” ทีตะโกนไล่แต่เพียงดินไม่สนใจเดินขึ้นรถไปอย่างอารมณ์ดี


“น้องครับ เงียบๆด้วยครับ” เสียงเตือนดังมากจากข้างหลัง ทีหันไปมองก็เจอคนทั้งโรงพยาบาลกำลังจ้องมาที่เขา เด็กหนุ่มเลยรีบเดินออกจากตรงนั้นอย่างไม่สบอารมณ์



เขาไม่หยุดแค่นี้แน่นอน เขาอุตส่าห์จีบก่อน ไอ้พี่พ่อเลี้ยงอะไรนั่นจะมาปาดหน้าเค้กแบบนี้ไม่ได้!








*******************************************************************************************



มาต่อแล้วก๊าบบบบบบบบบบบ มีใครทีมน้องทีบ้าง? ไม่น่าจะมีนอกจากเราคนเดียว  :hao7: ตอจากนี้เพียงดินจะเดินเครื่องแล้วนะจ้ะ กิกิ หมอเมฆยังคงมึนๆงงๆอยู่กับชีวิต อยู่ที่อิดินล่ะนะว่าจะทำยังไงต่อไป ฝากด้วยนะคะ รักคนอ่านทุกท่านค่ะ  :impress2:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *17/06/16* [ตอนที่19] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: harumi ที่ 17-06-2016 21:35:12
 :z13:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *17/06/16* [ตอนที่19] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 17-06-2016 21:47:52
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *17/06/16* [ตอนที่19] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 17-06-2016 23:15:30
ตลกสองคนนี้จริงๆ สงสัยต้องยุให้หาคู่ให้เจ้าทีละมั้งแบบนี้ ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *17/06/16* [ตอนที่19] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 18-06-2016 00:49:02
 o13



ฮ่าๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *17/06/16* [ตอนที่19] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Dolamon ที่ 18-06-2016 05:36:57
หมอเมฆน่ารักจัง
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *17/06/16* [ตอนที่19] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 18-06-2016 11:34:13
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *17/06/16* [ตอนที่19] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 18-06-2016 11:54:43
 :z13:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *17/06/16* [ตอนที่19] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 19-06-2016 10:31:34
อย่างทีนะหนูไม่เหมาะกับการเป็นสามีใครหรอกนะแต่ควรจะเป็นภรรยาอันนี้อ่ะพอได้
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *17/06/16* [ตอนที่19] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 19-06-2016 11:26:15
น้องที ทำใจเถอะ พี่ดินเค้าเอาจริง
ขอให้น้องเมฆหายมึนไวไว อิอิ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/06/16* [ตอนที่20] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 20-06-2016 21:08:32
บทที่ 20


“กว่าจะกลับมาได้นะพี่ตะวัน ถ้าอยู่นานอีกนิดเมฆจะยึดตลาดแล้วรู้มั้ย” เมฆาว่าพี่ชายหลังจากไปรับตะวันมาจากสนามบินวันนี้


งานที่มาเลเซียผ่านไปได้ด้วยดีตะวันกับภุมรินเลยได้กลับบ้านซักที พอมาถึงก็เจอเมฆาบ่นยกใหญ่ แน่ล่ะ ตะวันทิ้งเขาให้อยู่บ้านคนเดียวตั้งเกือบเดือนนึง ถ้าจะไปนานขนาดนั้นไม่ย้ายสำมะโนครัวไปที่นู่นเลยล่ะ


“อย่าบ่นน่าได้เมฆ ฉันไปทำงานไม่ได้ไปเที่ยวซักหน่อย” ตะวันเอนตัวลงกับโซฟา เขาดูล้าไม่น้อยเพราะต้องเดินทาง ภุมรินเองก็ดูจะเหนื่อยๆเลยขอตัวขึ้นไปอาบน้ำนอนคนแรกเลย


“แล้วยังไง เห็นนู่นนี่นั่นไม่พอต้องซื้อเพิ่มที่ไร่เพียงระพีอะไรนั่นมาไม่ใช่ไง” เมฆาถาม


ไร่เพียงระพีมาที่ตลาดทุกวัน แต่นั่นมันไม่สำคัญเท่ากับเพียงดินมาด้วย ความจริงแล้วเจ้าของไร่อย่างเพียงดินไม่จำเป็นที่จะต้องมาวุ่นวายเรื่องแบบนี้มากนัก แต่เพียงดินกลับโผล่หน้ามาให้เขาเห็นทุกวัน แถมยังแกล้งบ้าง หยอดบ้าง จนเมฆาชักจะเขว เขาไม่รู้ว่าเพียงดินต้องการอะไรกันแน่ ไหนจะเด็กทีที่ไปวุ่นวายเขาที่โรงพยาบาลเกือบทุกวัน เมฆาต้องแอบเข้าข้างหลังเงียบๆอยู่บ่อยครั้ง รันทดกว่าเขาก็ดาวพระศุกร์แล้ว


“ก็ใช่น่ะสิ ต่อจากนี้คงต้องไปที่ไร่โน้นบ่อยขึ้นน่ะ พรุ่งนี้ฉันนัดคุยกับคุณดินด้วย คงจะมาที่นี่เย็นๆ” เพียงดินบอก กลับมาเขาก็ลุยงานต่อ ช่วงนี้เป็นช่วงของการเปลี่ยนแปลงหลายๆอย่างเพราะฉะนั้นเขากับภุมรินเลยค่อนข้างจจะเหนื่อย อีกหน่อยถ้าหลายๆอย่างลงตัวคงจะสบายกว่านี้


เมฆาขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินว่าเพียงดินจะมา พรุ่งนี้เขาไม่อยู่เวร และมะรืนนี้ก็วันหยุดของเขาได้ นึกถึงวันหยุดคราวก่อนแล้วยังจำเรื่องวิปโยคของวันนั้นได้อยู่เลย แต่เอาเข้าจริงๆเขาเองก็ค่อนข้างประทับใจไร่เพียงระพี อยากมีไร่สวยๆอย่างนั้นบ้าง


“เมฆไม่ได้อยู่เวรพอดีเลย จะคุยงานกันเหรอ”


“อืม แกไม่ได้อยู่เวรดีแล้ว ช่วยรินมันทำอาหารหน่อยแล้วกันนะ อาจจะมีงานเลี้ยงนิดหน่อย ไอ้รัชกับสิตางศุ์ก็จะมาด้วย” ตะวันว่า เขาตั้งจัดงานเลี้ยงเล็กขึ้นเอง เนื่องจากผู้ร่วมหุ้นนั้นเป็นคนกันเองทั้งนั้นเลยตั้งใจที่จะคุยงานกันแบบง่ายๆไม่เครียด และเขาเองก็อยากจะผ่อนคลายด้วย


“พี่สิตางศุ์มาด้วยเหรอ” เมฆาดี๊ด๊าใหญ่เมื่อได้ยินว่าสิตางศุ์จะมาด้วย เขาไม่ได้เจอสิตางศุ์มาหลายวันแล้วตั้งแต่เกิดเรื่องวันนั้น


“อืม ฉันไปนอนก่อนล่ะ ส่วนแกก็ไปทำงานได้แล้วไอ้เมฆ สายแล้วเนี่ย” ตะวันลุกขึ้นแล้วถอดเสื้อออกพร้อมกับพาดบ่า เขายังคงมึนๆและสะลึมสะลืออยู่ ป่านนี้ภุมรินคงอาบน้ำเสร็จแล้ว


“เฮ้ย! จริงด้วย ไปแล้วๆ” เมฆายกนาฬิกาขึ้นมาดูแล้วรีบออกจากบ้านไป ตื่นไปรับตะวันแต่เช้าไม่พอ ยังต้องหอบสังขารไปทำงานอีก วันนี้ต้องสายแน่ๆ








เย็นวันต่อมาครัวของบ้านประสิทธานนท์ค่อนข้างจะวุ่นวายเมื่อเมฆาที่เหมือนจะมาช่วยภุมรินดันมาป่วนเสียนี่ ภุมรินเอ็ดเมฆาไปหลายครั้งเรื่องหยิบจับของ ไหนจะเกะกะขวางทางเขาอีก บอกให้ไปนั่งรอเฉยๆเมฆาก็ทำมึนบอกว่าตะวันสั่งมา ภุมรินเลยต้องยอมรับชะตากรรมต่อไป


ไม่นานรัชพลกับสิตางศุ์ก็มา ภุมรินได้ทีไล่เมฆาออหไปแล้วดึงตัวสิตางศุ์มาแทน คุณหมอตัวเล็กเลยว่างจึงไปกวนตะวันกับรัชพลแทน


“กูก็ว่าจะขยายสวนผลไม้ข้างหลังอยู่” รัชพลกับตะวันกำลังคุยกันอย่างเป็นการเป็นงานอยู่ที่ข้างๆบ้านซึ่งถัดไปคือตลาดประสิทธานนท์ซึ่งตอนนี้ปิดหมดแล้ว คนงานก็กลับบ้านจนหมด เมฆาที่เดินมาจากไหนไม่รู้มานั่งแหมะอยู่ข้างๆรัชพลอย่างรวดเร็ว


“พี่รัช พรุ่งนี้เมฆว่างไปที่ไร่ได้ป่ะ” เมฆาพูด อยากไปไร่น้ำริน เห็นสิตางศุ์บอกว่ามีลูกหมาเกิดใหม่ด้วย แล้วยังบอกว่าจะทำคุกกี้ให้เขากินอีก แค่นั้นเมฆาก็หูผึ่งทันที


“ถ้าแกอยากไปฉันจะห้ามแกได้เหรอไอ้เมฆ คราวที่แล้วก็สร้างเรื่องไว้นะ ยัง ยังไม่เข็ด” รัชพลชี้หน้าด่า เมฆายู่ปากใส่อย่างเฟลๆ พูดถึงเรื่องนั้นทีไรเขาเองก็ยังรู้สึกผิดไม่หาย


“เออ กูก็ว่าจะไปไร่มึง จะแวะไปไร่เพียงระพีด้วย” ตะวันพูด ช่วงนี้มีเรื่องให้จัดการแยะ เขาตั้งใจจะปูกระบวนการผลิตหลายๆอย่าง เพราะส่วนนี้ก็จำเป็นกับการส่งออกสินค้าเหมือนกัน ยิ่งไร่เพียงระพีที่เพิ่งจะมาร่วมหุ้นด้วยแล้ว เขาไม่ค่อยจะได้ไปเท่าไหร่


“ถ้าอย่างนั้นไปตอนเช้าๆแล้วกัน จะได้ไปที่ไร่คุณดินตอนสายๆพร้อมกู” รัชพลเสนอ เพียงดินพยักหน้ารับ


เมฆาไม่สนใจบทสนทนานั้น พรุ่งนี้เขาตั้งใจจะไปแค่ไร่น้ำรินเท่านั้น ว่าจะชวนภุมรินไปด้วย ไปอยู่เป็นเพื่อนคุยสิตางศุ์น่าสนุกออก เขาว่าสิตางศุ์ต้องเบื่อแน่ๆ อยู่แต่กับรัชพล วันๆไม่ให้ทำอะไร ชีวิตคงต้องน่าเบื่อ ถ้าเป็นเมฆานะ คงต้องแอบหนีไปเที่ยวบ้างแหละ แต่สิตางศุ์ไม่ทำไง


ไม่นานเสียงรถก็เข้ามาข้างในบ้าน เป็นรถของเพียงดิน เจ้าตัวเดินเข้ามาหาทั้งสามคนก่อนจะมานั่งร่วมโต๊ะ เพียงดินนั่งข้างๆเมฆาจนเมฆาต้องขยับตัวไปชิดรัชพลอีกนิด นี่ไง ไอ้พ่อเลี้ยงนี่เขาหนีไม่พ้นจริงๆ


“มาพอดีเลยคุณดิน มีเรื่องจะคุยพอดี” ตะวันทักคนมาใหม่ เมฆาเมื่อเห็นว่าทั้งสามคนเริ่มคุยงานกันอีกแล้วตัวเองก็เลยปลีกตัวออกมา


เพียงดินมองตามเมฆา เขาอยากให้เมฆานั่งอยู่ต่อแต่ก็ไม่กล้าท้วงเพราะรัชพลกับตะวันดูเหมือนจะมีเรื่องงานคุยกับเขาจริงๆ เพียงดินเลยจำใจให้เมฆาเดินหนีเขาไปอย่างนั้น


พอสองทุ่มงานเลี้ยงเล็กๆก็เริ่มขึ้น มีเพียงตะวัน รัชพล เพียงดิน ภุมริน สิตางศุ์และเมฆาเท่านั้นที่อยู่ เมฆาลากสิตางศุ์ออกมาอีกมุมนึงเพราะสี่คนนั้นดูเหมือนจะคุยเรื่องงานอะไรไม่รู้ที่ทั้งสองคนไม่ค่อยจะเข้าใจ แต่สิตางศุ์เองก็ยังถูกรัชพลมองเป็นระยะๆเพื่อควบคุมพฤติกรรม สิตางศุ์ได้รับอนุญาตให้ดื่มแค่น้ำอัดลมเท่านั้น ส่วนเมฆาดื่มเป็นก็เลยผสมแอลกอฮอล์ไปนิดหน่อยพอให้ครื้นเครง


“พี่ตาง พี่อยากลองกินเหล้าป่ะ” เมฆากระซิบถามเมื่อตัวเขาเองก็กรึ่มๆได้ที่


“ไม่เอาหรอกเมฆ เดี๋ยวพี่รัชว่าเอา” สิตางศุ์ปฏิเสธพัลวัน เขาเคยดื่มไวน์ของรัชพลและเคยเมา สิตางศุ์เป็นคนดื่มบ้างแต่ก็ไม่บ่อยนัก พอมาอยู่กับรัชพลเจ้าตัวก็โดนห้าม สิตางศุ์ก็ไม่ขัดใจคุณสามีเพราะเขาเองก็ไม่ชอบดื่มอยู่แล้ว


“โหยพี่ตาง มาทั้งทีน่า เอานิดนึง ไม่เมาหรอก นี่ เดี๋ยวเมฆผสมให้” เมฆาลากแก้วของสิตางศุ์มาก่อนจะเทเหล้าใส่ สิตางศุ์มองอย่างคิดหนัก


“เมฆ พี่ว่าเมฆเมาแล้วนะ ไปนอนมั้ย” สิตางศุ์พยายามหลีกเลี่ยง เมฆาดูท่าว่าจะเมาแล้ว เขาคิดว่าควรพาไปนอนได้แล้ว พอหันไปหากลุ่มใหญ่ก็เจอทุกคนกำลังสนุกสนานแถมยังคุยเรื่องงานเป็นระยะๆ สิตางศุ์เลยไม่อยากกวน


“ไม่เอา พี่ตางดื่มก่อนดิ ดื่มเป็นเพื่อนกันๆ” เมฆาว่าแล้วชูแก้วให้ ใบหน้าแดงก่ำแถมยังยิ้มตาเยิ้มให้สิตางศุ์อีก


“พี่ไม่ดื่มเมฆ ไปนอนไป เดี๋ยวพี่พาไป” สิตางศุ์วางแก้วลงแล้วพยายามพยุงเมฆาเข้าบ้าน


“ไม่เอา! ดื่มดิพี่ตาง กินๆ” เมฆาคว้าแก้วเอามาอีกรอบแล้วยื่นให้สิตางศุ์จนกระเฉาะออก


“ถ้าดื่มแล้วเมฆจะไปนอนใช่มั้ย” สิตางศุ์ถามอย่างเหนื่อยใจ


“อื้อ” เมฆาตอบรับแล้วยิ้มแฉ่ง


เมื่อมันเป็นอย่างนี้สิตางศุ์เลยคว้าแก้วโค้กผสมเหล้ามาดื่มจนเกือบหมดแก้วก่อนจะวางลง นั่นไม่ปัญหาเพราะเขาเองก็ดื่มเหล้าอยู่แล้ว แค่ไม่เยอะเท่านั้น


เมฆายิ้มกว้างเมื่อเห็นสิตางศุ์ยกซดจนหมด เจ้าตัวเลยพุ่งเข้ากอดสิตางศุ์อย่างอารมณ์ดี สิตางศุ์เลยลากคนเมาเข้าไปในบ้านโดยที่สี่คนในกลุ่มใหญ่ไม่ทันสังเกต


สิตางศุ์วางเมฆาลงที่โซฟา เขาเองก็เริ่มมึนๆบ้างแล้วเลยเข้าไปหาน้ำดื่มในครัว พอออกมาก็เจอเมฆาถอดเสื้อกองข้างๆแถมยังกางแขนกางขาอีก สิตางศุ์กลัวว่าเมฆาจะโดนยุงกัดเอาเลยไปเขย่าปลุกอีกคนให้ใส่เสื้อผ้า


“เมฆ ใส่เสื้อก่อน” สิตางศุ์พูด เขาค่อนข้างชินเพราะต้องรับมือกับรัชพลตอนเมาบ่อยๆเลยพอจะรู้ว่าต้องทำยังไงบ้าง กับเมฆาที่ตัวเล็กกว่ารัชพลเลยไม่ยากที่จะจัดการ


“อื้อ พี่ตางเหรอ” เมฆาเรียกชื่ออีกคนแล้วดึงสิตางศุ์เข้ามากอด


“เมฆ ปล่อยพี่ก่อน” สิตางศุ์พยายามแงะตัวเองออกจากเมฆาแต่ก็โดนเมฆาเกาะแน่น


“พี่ตางคร้าบบบบ กอดเมฆหน่อยน้า พี่ตางน่ารักที่สุดเลย ไม่น่าไปคบตาแก่อย่างไอ้พี่รัช มารักกับเมฆเถอะนะ” เมฆาบ่นพึมพำแล้วกอดสิตางศุ์แน่นก่อนจะพลิกตัวสิตางศุ์ให้นอนลงบนโซฟาแล้วตัวเองก็คร่อมสิตางศุ์ไว้


“เมฆ ทำอะไร” สิตางศุ์ถามหน้าตาตื่น เมฆาตอนนี้กำลังเมา แถมยังมองเขาด้วยสายตาที่ยั่วยวนอีก เดี๋ยวนะ เดี๋ยวๆ


“เมฆขอจุ๊บหน่อยนะ” พูดจบก็ก้มลงจะจูบสิตางศุ์แต่สิตางศุ์เอียงตัวหลบก่อนเลยไปโดนแก้มแทน


“เมฆาปล่อยพี่ก่อนเมฆ พี่รัช พี่รัช!” สิตางศุ์ตะโกนลั่นเมื่อร่างของเขาถูกล๊อคไว้แน่น เมฆาเมาแล้วน่ากลัวกว่าที่คิด เห็นตัวเล็กๆแบบนี้แรงเยอะไม่น้อย สิตางศุ์จะหนีก็หนีไม่ได้เพราะถูกกอดแน่นอยู่อย่างนี้


“ตาง! สิตางศุ์! มีอะไร” รัชพลตะโกนลั่นเมื่อเข้ามาในบ้าน


ไม่ใช่แค่รัชพลเท่านั้น แต่ตะวัน ภุมรินและเพียงดินเองก็เข้ามาด้วยเมื่อได้ยินเสียงสิตางศุ์ร้องอย่างนั้น


“ไอ้เมฆ!” รัชพลหัวเสียเมื่อเห็นเมฆาคร่อมสิตางศุ์ด้วยสภาพที่ไม่น่าดูนัก เพราะหมอเมฆของทุกคนตอนนี้ไม่ใส่เสื้อแล้วยังเมาอีกด้วย


รัชพลเดินไปลากตัวเมฆาออกมาแล้วจับเมฆาไปยื่นให้เพียงดินที่เดินตามหลังเขามาอย่างไม่สนใจ นายเหนือแห่งไร่น้ำรินคว้าเอาสิตางศุ์ที่ตัวสั่นเทามากอดแล้วลูบหัวเพื่อปลอบ


“เอาอีกแล้วนะไอ้เมฆ ปล่อยไว้กับสิตางศุ์ทีไรสร้างเรื่องตลอด” รัชพลหันมาชี้หน้าเมฆาที่ถูกเพียงดินจับแขนไว้


“พูดไรไม่รู้เรื่อง” เมฆาตอบเสียงอ้อแอ้แล้วก้มลงกัดนิ้วรัชพลที่ชี้หน้าเขาอยู่จนรัชพลต้องชักมือออก


“เมาแล้วเนี่ยไอ้เมฆ ไปนอนเลยไป ส่วนไอ้รัช มึงก็พาสิตางศุ์ไปนอนก่อนไป ห้องซ้ายสุดชั้นสอง” ตะวันเดินเข้ามาเคลียร์ เขาเองก็เมาไม่น้อยเหมือนกัน แต่เมฆาทำให้ตื่นซะเต็มตาขนาดนี้


“พรุ่งนี้หายเมาแล้วโดนแน่ไอ้เมฆ” รัชพลคาดโทษแล้วพาสิตางศุ์ขึ้นไปชั้นสอง


“โดนไร ไม่กลัวโว้ย!” เมฆาตะโกนลั่นแล้วเซเล็กน้อย


“ทิ้งมันไว้ตรงนี้แหละคุณดิน เมาจนได้เรื่อง” ตะวันบ่นให้น้องชายก่อนจะออกไปข้างนอกพร้อมภุมริน


เพียงดินมองหน้าเมฆาแล้วถอนหายใจ ถ้าเกิดสิตางศุ์ไม่ตะโกนเรียกจะเป็นยังไงล่ะเนี่ย เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ เตี้ยนะเตี้ย สร้างแต่เรื่องแต่ราว


“นี่ใคร อ๋อ พ่อเลี้ยงคอกวัวนี่เอง” เมฆาหันมาทำหน้าเยิ้มใส่เพียงดินแทนก่อนจะเอาแขนทั้งสองข้างไปคล้องคออีกคนแล้วผลักเพียงดินลงกับโซฟา


เพียงดินทำหน้างงแล้วรีบผลักอีกคนออก นี่เมฆาจะทำอะไร


“นี่ นายน่ะ ช่วงนี้ตามฉันบ่อยจังนะ คิดจะจีบฉันเหรอ” เมฆาว่าทำเอาเพียงดินหน้าซีดเผือดเพราะถูกจับได้


“นายรู้” ได้เรื่องแล้วมั้ยล่ะ กะว่าจะค่อยเป็นค่อยไปเสียหน่อย


“รู้ดิ ฉันโดนจีบแบบนี้บ่อย แม่ง ทำไมดึงดูดแต่ผู้ชายวะ” เมฆาโวยลั่นแล้วหันมาจ้องหน้าเพียงดินอีกรอบ


“มองดูดีๆนายก็หล่อเหมือนกันนี่ หล่อเหมือนไอ้พี่ตะวันเลย แต่ดำกว่า ฮ่าๆ” เมฆายังคงพูดเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยแถมยังเอาตัวมาชิดเพียงดินมาขึ้น


เพียงดินพยายามดันเมฆาออก อยู่อย่างนี้นานๆไม่ปลอดภัยแน่ ไม่ปลอดภัยทั้งเขาและเมฆานั่นแหละ


“อยากจูบอ่ะ” เมฆาพูด ไม่ทันที่เพียงดินจะได้ตั้งตัว ร่างเล็กนั้นก็ก้มลงจูบเพียงดินอย่างรวดเร็ว เพียงดินตกใจไม่น้อยแต่พอลิ้นเล็กๆนั้นพยายามแทรกเข้ามาในปากของเขาเพียงดินก็เริ่มเคลิ้ม กลายเป็นว่าตอนนี้เพียงดินพลิกร่างของเมฆาลงไปอยู่ข้างล่างแล้วกลายเป็นคนจูบเสียเอง


มือหนานั้นลูบไล้ผิวเมฆาที่เปลือยเปล่าพร้อมบีบคั้น เริ่มเองนะเตี้ย อย่ามาโกรธก็แล้วกัน






******************************************************************************

เมาแล้วแรด  :impress2: ขอเตือนไว้ก่อน อย่าคาดหวังอะไรจากเรื่องนี้ ที่ผ่านสองเรื่องไม่ได้มีฉากสยิวกิ้ว เรื่องนี้ก็เช่นกัน รึเปล่า เราใสใส  :oo1: เมฆจะเบี้ยนกับตางไม่ได้ กร๊ากกกกกกกกกก  :hao7: ฝากด้วยนะคะ เมื่อวานเกิดปัญหานิดหน่อยเลยไม่ได้มาอัพค่ะ รักคนอ่านทุกคน จุ๊บๆ   :mew1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/06/16* [ตอนที่20] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: harumi ที่ 20-06-2016 21:14:40
 :impress2:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/06/16* [ตอนที่20] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 20-06-2016 22:38:30
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/06/16* [ตอนที่20] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 20-06-2016 22:58:51
เบี้ยนก็บอกว่าเบี้ยน 5555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/06/16* [ตอนที่20] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 21-06-2016 00:42:57
 :laugh:


เริ่มเองเลยหรอ !!
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/06/16* [ตอนที่20] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: chancha ที่ 21-06-2016 12:59:38
เริ่มก่อนเลยนะ 555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/06/16* [ตอนที่20] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 21-06-2016 19:07:22
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/06/16* [ตอนที่20] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 21-06-2016 20:07:58
 :z2:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *22/06/16* [ตอนที่21] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 22-06-2016 21:22:45
บทที่ 21


“อยากจูบอ่ะ” เมฆาพูด ไม่ทันที่เพียงดินจะได้ตั้งตัว ร่างเล็กนั้นก็ก้มลงจูบเพียงดินอย่างรวดเร็ว เพียงดินตกใจไม่น้อยแต่พอลิ้นเล็กๆนั้นพยายามแทรกเข้ามาในปากของเขาเพียงดินก็เริ่มเคลิ้ม กลายเป็นว่าตอนนี้เพียงดินพลิกร่างของเมฆาลงไปอยู่ข้างล่างแล้วกลายเป็นคนจูบเสียเอง


มือหนานั้นลูบไล้ผิวเมฆาที่เปลือยเปล่าพร้อมบีบคั้น เริ่มเองนะเตี้ย อย่ามาโกรธก็แล้วกัน


“อื้อ... หะ...หายใจไม่ออก” เมฆพูดเมื่อพยายามดันตัวเองให้ออกจากการรุกรานของเพียง ร่างเล็กหอบหายใจถี่และหายใจไม่ออกจนต้องใช้มือดันหน้าของเพียงดินออกไป


เพียงดินหงุดหงิดเล็กน้อยเมื่ออยู่ๆก็โดนดันออกแถมเมฆายังเบี่ยงตัวหนีอีก เดี๋ยวๆ อะไรกันเนี่ย เพียงดินไม่สนใจร่างที่หอบตัวโยนข้างใต้ เขาพยายามจะก้มจูบเมฆาอีกรอบเพราะตอนนี้อารมณ์ของเขากำลังพลุ่งพล่านได้ที่     


“ออกไป ...ร้อน ...หนัก ...หายใจไม่ออก” คนเมาพูดพร้อมกับดันเพียงดินอีกรอบ


“อะไรเนี่ยเตี้ย เริ่มเองแล้วจะมาหยุดได้ไง” เพียงดินพูดด้วยอารมณ์ที่ไม่พอใจ ตอนนี้เขามีอารมณ์แล้ว แล้วเมฆาจะมาหยุดกลางคันสวรรค์เขาล่มแบบนี้ไม่ได้


“ใครวะ รำคาญ” เมฆาสะบัดแขนอย่างนึกรำคาญใจ แขนนั้นฟาดโดนหัวเพียงดินจนพ่อเลี้ยงหนุ่มเผลอร้องออกมา ไหนจะเท้าที่ถีบสะเปะสะปะจนมันถีบเข้าสีข้างของเพียงดินเต็มๆ


ตุบ


“โอ้ย!” เพียงดินร้องลั่นเมื่อถูกถีบตกลงจากโซฟาพร้อมกับหัวโขกเข้ากับโต๊ะเต็มๆ อารมณ์ที่เริ่มมีหายไปหมด ไอ้หมอเตี้ย!


“มีอะไรครับคุณดิน เสียงเอะอะโวยวาย” ตะวันเข้ามาอีกรอบเมื่อได้เสียงเพียงดินร้องลั่นบ้าน เข้ามาก็เจอเพียงดินนอนกุมหัวตัวเองอยู่กับพื้น เมฆากำลังนอนแผ่หลาเกาพุงอยู่บนโซฟาอย่างสบายใจ


“ไม่มีอะไรครับ” เพียงดินตอบ ขืนบอกไปว่าเกือบจะทำอะไรๆน้องชายเจ้าของบ้านเข้าล่ะก็เพียงดินคงไม่ได้กลับไร่อย่างครบสามสิบสองเป็นแน่ ถึงเมฆาจะเริ่มก่อนแต่นั่นก็คนเมา


“ถ้าอย่างนั้นคุณดินออกไปรอข้างนอกกับรินก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวผมพาไอ้เมฆไปนอนก่อน” ตะวันว่าแล้วเข้าไปช้อนตัวเมฆาที่ตอนนี้แน่นิ่งไปแล้วเพื่อพาไปนอนข้างบนบ้าน


เพียงดินพยักหน้าเล็กน้อยแล้วมองตามตะวันที่พาเมฆาขึ้นบ้านไป ไอ้เตี้ยนะไอ้เตี้ย หายเมาพรุ่งนี้เจอดีแน่













“เมฆ! ไอ้เมฆ! ไอ้หมาเมฆ!” เสียงเอะอะโวยวายแต่เช้าทำให้คนที่นอนมุดผ้าห่มผืนโตต้องยกหมอนข้างมาปิดหูพร้อมกับไถตัวเข้าไปในผ้าห่มให้คลุมทั้งร่าง ซึ่งทำให้คนที่มาปลุกหงุดหงิดไม่น้อย


รัชพลถอนหายใจอย่างหงุดหงิดเมื่อเมฆาไม่มีทีท่าว่าจะตื่น ตอนนี้ก็แปดโมงเช้าแล้ว ไอ้หมอตัวดียังนอนสบายใจอยู่ทั้งที่เมื่อคืนสร้างเรื่องไว้แท้ รัชพลตามมาเอาเรื่องอย่างที่ลั่นวาจาไว้เมื่อคืน กล้าดียังไงมาปลุกปล้ำสิตางศุ์ของเขาแบบนั้น


“ไอ้เมฆ จะตื่นไม่ตื่น ตื่นมาคุยกับฉันเดี๋ยวนี้เลย” รัชพลกระชากผ้าห่มออกจากตัวเมฆานั่นทำให้เมฆาที่จับผ้าห่มแน่นต้องตกเตียงดังอั๊ก


“อูย... อะไรแต่เช้าวะเนี่ย” เมฆานั่งพิงเตียงแล้วลูบหัวตัวเองปอยๆก่อนจะลืมตามามองคนที่ยืนจังก้าอยู่ตรงหน้า


“ตื่นซักทีนะไอ้ตัวแสบ ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลย” รัชพลชี้หน้าพร้อมเอาเรื่องเต็มทีก่อนจะเท้าสะเอวมองคนที่ยังสะลึมสะลือไม่หาย


“อะไรวะพี่รัช แล้วมาอยู่บ้านเมฆได้ไงเนี่ย น้องจะหลับจะนอน มากวนทำไม” เมฆาบ่นอุบ เขาไม่เข้าใจรัชพลที่มาปลุกแต่เช้า เขายังมึนๆอยู่เลย วันนี้วันหยุดทั้งที จะนอนนานๆหน่อยก็ไม่ได้


“ไม่ต้องนอนต่อเลย ไปอาบน้ำแล้วลงไปข้างล่างเลย ฉันมีเรื่องจะคุยกับแก” รัชลากขาคนที่จะกลับขึ้นไปนอนแล้วหิ้วเมฆาไปโยนในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว เรื่องคราวก่อนสิตางศุ์เกือบตาย เรื่องคราวนี้เกือบจะทำร้ายคนรักของเขาอีก ปล่อยไว้ไม่ได้แล้ว จะทิ้งเมฆาอยู่กับไอ้เมฆสองคนไม่ได้แล้ว


เมฆาหัวเสียเมื่อรัชพลตัวเขาเข้ามาในห้องน้ำ ร่างเล็กยีหัวอย่างหงุดหงิดแล้วยอมอาบน้ำอย่างจำใจ ขืนออกไปรัชพลก็คงโยนเขากลับมาอีกรอบอยู่ดี เป็นบ้าอะไรของไอ้พี่รัชเนี่ย


เมฆามองตัวเองที่กระจกก็ต้องผงะเมื่อพบว่ามีศพเดินได้กำลังยืนแห้งอยู่ตรงหน้า สภาพดูไม่ได้เลยสักนิด ผมฟูๆ เสื้อก็ไม่ใส่ ตาก็คล้ำ นี่หมอจริงๆเหรอวะเนี่ย เมื่อเพ่งดูดีๆก็ต้องเจอปากที่บวมเจ่อของตัวเอง


“นี่กูไปโดนผึ้งต่อยมารึไงวะเนี่ย” เมฆาขยับเข้าไปใกล้กระจกก่อนจะเตะๆดูที่ปาก นึกยังไงก็นึกไม่ออกว่าไปทำอะไรมาถึงบวมแบบนี้ สุดท้ายก็เลิกคิดแล้วอาบน้ำ


อาบน้ำเสร็จก็ลงมาข้างล่าง เจอรัชพลนั่งหน้าบอกบุญไม่รับอยู่กับสิตางศุ์ ภุมรินกับตะวันไม่อยู่ เมฆาคิดว่าสองคนนั้นคงไปทำงานที่ตลาดแล้ว ไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัวก็หายไปแล้ว คงจะกลับบ้านกลับช่องตั้งแต่เมื่อคืนนั่นแหละ แล้วไอ้พี่รัชกับพี่สิตางศุ์ทำไมยังไม่กลับล่ะ


“มาแล้วเหรอไอ้ตัวดี มานั่งนี่เลย” รัชพลทำหน้าดุ


“อะไรของพี่เนี่ยพี่รัช ทำหน้าโหดแต่เช้า” เมฆาว่าพร้อมกับรับแก้วกาแฟร้อนๆมาจากแม่บ้านที่เอามาให้


“เมื่อคืนแกทำอะไรไว้ไอ้เมฆ อย่าบอกว่าจำไม่ได้” รัชพลชี้หน้าว่า เมฆาขมวดคิ้วแน่น


“ทำอะไร” เมฆาชักจะเริ่มตงิดๆแล้ว เมื่อคืนเขาไปทำอะไรเอาไว้อีกล่ะไอ้พี่รัชถึงอาฆาตแบบนี้ ว่าแต่เมื่อคืนเขาก็ไม่ได้เมามากนะ แค่มึนๆเอง แต่ก็จำไม่ได้ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่รัชพลมาปลุกนี่แหละ


“ยังจะมีหน้ามาถามอีก แกจะปล้ำเมียฉันเนี่ย” รัชพลโวยลั่น คิดถึงภาพเมื่อคืนแล้วปวดกระดองใจไม่หาย สิตางศุ์ตัวน้อยของเขาต้องมาอยู่ใต้ร่างไอ้หมอเมาแล้วหื่นอย่างเมฆาเนี่ย น้อยนุ่งก็น้องนุ่งเถอะ ถ้าน้องไม่นุ่งแล้วปลุกปล้ำเมียที่รัก รัชพลก็ไม่เอาไว้เหมือนกัน


“ห๊า...” เมฆาทำหน้าเหวอเมื่อรัชพลพูดแบบนั้นพร้อมกับหันไปมองสิตางศุ์ เดี๋ยวๆ เขาเนี่ยนะจะปล้ำสิตางศุ์ เมฆาว่ามันไม่ใช่


“ไม่ต้องมาหาเลย แม่ง ทิ้งไว้กับตางทีไรเป็นอย่างนี้ตลอด ไอ้เมฆ กูจะทำยังไงดีวะเนี่ย” รัชพลหัวเสีย ตอนแรกก็อยากจะห้ามไม่ให้เจอกัน แต่กลายเป็นว่าสิตางศุ์เองที่ขอไม่ให้ทำอย่างนั้นเพราะน้องเมา เมาแล้วหื่นอย่างไอ้เมฆมันก็น่าห้ามมั้ยล่ะ


“ใจเย็นน่าพี่รัช เมฆมันเมา มันไม่รู้เรื่องหรอก กลับบ้านดีกว่า ว่าแต่เมฆเถอะ จะไปไร่น้ำรินกับคุณตะวันแล้วก็รินไม่ใช่เหรอ” สิตางศุ์พยายามระงับสติของรัชพลแล้วหันมาถามเมฆา เรื่องมันแล้วก็แล้วไป เมฆาก็ดูเหมือนจะจำอะไรไม่ได้


“ครับ พี่ตาง ถ้าเมื่อคืนผมทำแบบนั้นจริงๆก็ขอโทษนะพี่ พอดีเมาล่ะมั้ง” เมฆายิ้มแห้งให้ แต่ยังนึกไม่ออกอยู่ดีว่าตัวเองไปทำอะไรแบบนั้น แต่ดูจากท่าทางรัชพลแล้วก็คงใช่


“พี่รู้ว่าเมฆเมา ต่อไปก็อย่าดื่มเยอะแล้วกัน เมฆจะไปที่ไร่ก็รีบหน่อยนะ พี่ว่าจะกลับแล้วล่ะ รินกับคุณตะวันก็คงจะเอารถออกแล้วด้วย” สิตางศุ์ว่า พอดีกับเสียงรถของตะวันดังขึ้นพอดี


“ถ้างั้นรอเมฆแป๊บนึง บอกไอ้พี่ตะวันรอเมฆก่อนนะพี่ตาง”


เมฆารีบวิ่งแจ้นขึ้นไปบนบ้านเพื่อเอาของของตัวเอง ลงมาก็พบว่ารัชพลกับสิตางศุ์ออกไปแล้ว ร่างเล็กเข้าไปในครัวแล้วหยิบแซนวิซมาสองอันก่อนจะวิ่งออกไปข้างนอกก็เจอตะวันกับภุมรินยืนรออยู่


รถของตะวันแล่นตามหลังรถของรัชพลเพื่อขึ้นไปยังไร่น้ำริน เหมือนวันนี้พวกผู้ใหญ่มีเรื่องงานจะคุยอะไรไม่รู้กัน ส่วนเมฆาก็แค่อยากไปเที่ยวเล่นพักผ่อนแค่นั้นเอง


มาถึงไร่น้ำรินก็เก้าโมงกว่า รัชพลพาตะวันเข้าไปดูไวน์ตัวใหม่ที่เริ่มจะนำออกมาขายได้ ทิ้งให้สิตางศุ์ต้อนรับเมฆากับภุมริน ใจจริงก็ไม่อยากจะทิ้งสิตางศุ์ไว้ให้ไอ้หมอเมฆหรอก แต่มีภุมรินอยู่ด้วยก็เบาใจนิดหน่อย แถมเขาเองก็มีงงานต้องทำด้วย จะลากสิตางศุ์ไปด้วยก็กลัวว่าคนตัวบางจะเบื่อเอา


“คิดถึงคุณน้องรินจังเลยค่ะ” ป้าจันเข้ามากอดภุมรินแน่น ตั้งแต่ย้ายไปอยู่กับตะวันภุมรินก็มีงานรัดตัวตลอด พักหลังยิ่งแล้วใหญ่ไม่ค่อยได้กลับมาที่ไร่ ป้าจันเลยบ่นคิดถึงทุกวัน


“รินก็คิดถึงป้าจันเหมือนกัน” ภุมรินกอดร่างท้วมแน่น


“ป้าทำของว่างไว้ให้ด้วยนะคะ อ้อ... มีคุกกี้ของคุณสิตางศุ์ด้วยค่ะ ลองเอาไปทานกันดูนะคะ” ป้าจันยื่นถาดขนมให้ภุมริน


“แหม มีพี่ตางอยู่ด้วยแบบนี้ พี่รัชต้องเจริญอาหารแน่ๆใช่มั้ยป้าจัน” ภุมรินแอบกระซิบกระซาบถาม ตอนนี้สิตางศุ์อยู่ที่ห้องรับแขกกับเมฆา ส่วนเขาเข้ามาหาป้าจันในครัว


“เดี๋ยวนี้กินข้าวทุกมื้อเลยค่ะ จะทำงานหนักแค่ไหนก็ต้องมากินข้าวกับคุณสิตางศุ์ให้ได้” ป้าจันพูดไปยิ้มไป


“อ้อ... คุณริน เมื่อวานหมอชาญมาที่นี่ เห็นบอกว่าเมียเจ้าด่างมันคลอดลูกแล้ว ตั้งสี่ตัว คุณรินจะไปดูมั้ยคะ” ป้าจันพูด


เจ้าด่างคือหมาที่ก้องลูกคนงานเลี้ยงไว้ มันไปทำหมาสาวแถวสำนักงานที่หน้าไร่ท้อง ตอนนี้ก็คลอดลูกออกมาแล้วสี่ตัว สิตางศุ์รักเจ้าด่างมาก แต่รัชพลกลับไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ นานๆครั้งก็จะปล่อยให้สิตางศุ์ไปที่หน้าสำนักงานของไร่ เพราะฉะนั้นสิตางศุ์เลยไม่ค่อยได้เจอเจ้าด่าง ภุมรินยิ่งแล้วใหญ่เลย ไม่ค่อยได้กลับไร่ ตั้งแต่ก้องเอาหมามาเลี้ยงเขาเคยเจอมันแทบจะนับครั้งได้


“ดีเลย” ภุมรินยิ้มอย่างนึกสนุกก่อนจะเดินออกไปคุยกับสิตางศุ์และเมฆา ก่อนจะได้ข้อสรุปว่าทั้งสามคนจะไปหาลูกเจ้าด่างมัน


นายน้อยเก่าแห่งไร่น้ำรินเป็นคนนำทาง รถกระบะคันเก่าเปื้อนโคลนแล่นมาจอดที่หน้าสำนักงานที่หน้าไร่ ก่อนออกมาก็บอกตะวันกับรัชพลเรียบร้อยเพื่อที่รัชพลจะได้ไม่โวยวายเวลาหาสิตางศุ์ไม่เจออีก


คนงานที่สำนักงานพอเจอภุมรินก็ดีใจกันยกใหญ่เพราะภุมรินไม่ค่อยกลับไร่ พอภุมรินถามหาลูกหมาก้องก็อาสาพาไปเอง ที่อยู่เจ้าด่างและเมียหมาสาวสี่ขาวผ่องก็คือข้างหลังสำนักงานเหมือนเดิม พอเจอสิตางศุ์เจ้าด่างมันก็ส่ายหางดิกๆแต่เมียเจ้าด่างเหมือนจะไม่ชอบใจเท่าไหร่ที่มีคนมากวน ขู่ฟ่อๆแถมยังซ่อนลูกไว้อีก


“เมฆอยากเลี้ยงอ่ะ” เมฆาพูดขึ้น หมาน้อยสีขาวสีน้ำตาลสีตัวกำลังแย่งกันกินนมแม่อย่างเอาเป็นเอาตายมันทำให้เมฆานึกอยากจะอุ้มกลับบ้านเสียเดี๋ยวนี้ แต่ดูจากสายตาแม่หมาแล้วเมฆาขอเลี่ยงตอนนี้จะดีกว่า


“พี่ตะวันคงยอมหรอก เลี้ยงที่นี่แหละเมฆ อยากเจอมันตอนไหนก็ค่อยมาหา” ภุมรินบอกเพื่อนรัก จริงอยู่ที่ตะวันเป็นคนไม่ค่อยชอบหมาแมวเท่าไหร่ ขืนเมฆาเอาเข้าบ้านมีหวังตะวันได้เตะโด่งออกมาแน่นอน


“เอาเลี้ยงที่นี่แหละเมฆ ไว้พี่จะมาดูมันบ่อยๆ เมฆก็มาที่นี่บ่อยๆจะได้เจอมัน” สิตางศุ์พูด ต่อจากนี้สิตางศุ์คงขอรัชพลมาที่นี่บ่อยแน่ๆ หรือว่าจะเอาไปเลี้ยงที่บ้านต้องดูอีกทีก่อน เรื่องนี้เจ้าของบ้านต้องเป็นคนตัดสินใจ


“เอาอย่างนั้นก็ได้ งั้นเมฆจะมาหาเจ้าตัวเล็กบ่อยๆแล้วกัน” เมฆาว่า จริงอย่างที่ภุมรินบอก ไอ้พี่ตะวันน่ะไม่รักหมาแมวหรอก เอาไว้กลัวว่าจะโดนพี่ชายเขาเตะเอาทุกวัน กลายเป็นว่าทำร้ายสัตว์อีก


“นายน้อยครับ เอ่อ... พอจะว่างมั้ยครับ” เสียงเรียกภุมรินดังขึ้นจากข้างหลัง


“อืม ว่าง มีอะไรเหรอพี่เหม” เป็นเหมนั่นเองที่มาเรียก ทั้งสามคนละจากเจ้าตัวเล็กหน้าขนแล้วเดินมาหาเหม


“ผมเห็นไอ้วันมันบ่นเมื่อวานว่าไม่มีใครซ่อมเครื่องสูบน้ำ ตามช่างก็ซ่อมไม่ได้ เห็นนายน้อยมาเลยอยากจะให้ไปดูหน่อยน่ะครับ ถ้านายน้อยซ่อมไม่ได้อีกก็คงต้องเปลี่ยน” เหมรายงาน เขาไม่ได้จัดการตรงส่วนนั้นโดยตรงก็จริง แต่เรื่องเรียกช่างหรือตามคนมาดูเขาเองก็มีส่วนร่วมเพราะต้องเป็นคนจัดการเรื่องการเบิกงบจากฝ่ายบัญชีมาให้


“ได้สิ ว่าแต่เครื่องสูบน้ำตรงไหนเหรอ” เรื่องงานซ่อมภุมรินเจ๋งสุดในไร่แล้ว แน่นอนว่าเขาเรียนมาด้านนี้โดยตรง ย่อมถนัดกว่าคนงานอยู่แล้ว


“ตรงริมไร่องุ่นฝั่งที่ติดกับไร่เพียงระพีนู่นครับ เดี๋ยวผมพาไปเอง” เหมเสนอ ภุมรินพยักหน้ารับ


สิตางศุ์ขอรออยู่ที่สำนักงานแทนเพราะเขาไม่อยากไปตากแดดร้อนมากๆเดี๋ยวจะจะได้แพ้อีก รัชพลคงด่าภุมรินแน่ๆ แต่เมฆากลับขอติดสอยห้อยตามไปด้วย เขาชอบเรื่องสนุกมากกว่านั่งรอเฉยๆ เพราะฉะนั้นรถกระบะคันเดิมจึงพาทั้งสามคนมาที่ริมไร่ฝั่งตะวันตกที่เฉียงไปทางด้านหน้าซึ่งติดไร่น้ำริน


“เครื่องนี้เก่าแล้ว คงซ่อมลำบากหน่อย” ภุมรินเข้าไปเช็คสภาพเครื่องแล้วลงมือทำอะไรก็ไม่รู้


เมฆาเลยเดินแยกตัวออกมาไม่ไกล มองไปรอบๆ ที่ตรงนี้ไม่ค่อยร้อนมากเพราะว่ามีต้นไม่ใหญ่ทั้งต้นมะขาม ต้นจามจุรี และต้นไม้อื่นๆปลูกอยู่ริมทาง กิ่งมันโน้มเข้ามาในไร่เช่นกัน เมฆาเดินเลาะออกไปข้างนอกซึ่งติดกับถนนลูกรังเส้นเล็ก แอบมองลอดต้นไม้ไปที่ไร่เพียงระพี เหมือนที่ตรงนี้เป็นทางโล่ง มองไปอีกหน่อยคือทุ่งหญ้า คงจะเป็นส่วนของทุ่งหญ้าที่เมฆาเคยไปขี่ม้าแน่ๆ เพิ่งรู้ว่ามีทางติดกันตรงนี้


เมฆามองไปแล้วก็ต้องหยุดกึกเมื่อเห็นม้าสีน้ำตาลสวยสองตัวกำลังวิ่งมาแต่ไกลก่อนจะหยุดอยู่แถวนั้น สายตาของคุณหมอหนุ่มเพ่งมองแล้วก็เห็นว่าเป็นเพียงดิน กับใครบางคนซึ่งเป็นผู้หญิง


“ใครวะ” เมฆาขมวดคิ้วมุ่น ขยับเข้าไปใกล้ก็ยังมองไม่ถนัด


คนตัวเล็กเลยหันไปเจอต้นมะขามขนาดสูงใหญ่อยู่ เลยถอดรองเท้าไว้แถวนั้นก่อนจะรีบปีนขึ้นไป ด้วยความที่เล่นปีนต้นไม้กับภุมรินมาตั้งแต่เด็กมันจึงไม่ใช่ปัญหา ตอนนี้ขอเสือกก่อน


ร่างเล็กเมื่อขึ้นไปบนต้นมะขามแล้วก็มองทะลุไปอีกรอบ เขาเจอเพียงดินอยู่ไกลลิบกำลังพูดอะไรซักอย่างกับผู้หญิงคนหนึ่ง ก่อนที่ตะวันจะจับหัวของสาวเจ้าโยกไปมาท่าทางเหมือนเอ็นดู


“แฟนไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัวเหรอ” เมฆาหน้าเคร่งลง มีแฟนแล้วนี่ไอ้เพียงดิน แหม ทำเป็นพามาขี่ม้าเล่น แถมยังหยอกล้อต่อกระซิก


คราวที่แล้วที่พาเขาไป แถมยังหยอดมุกเสี่ยวๆนั่น เมฆาคิดว่าเขาเป็นคนเดียวซะอีกที่ไอ้พ่อเลี้ยงนี่พานั่งมอเตอร์ไซค์ไปขี่ม้าเล่น ที่ไหนได้ ทำแบบนี้กับทุกคนนี่หว่า


แล้วมาทำเป็นหยอดเพื่ออะไรไอ้หัวงู ใช่ว่าเมฆาจะไม่รู้ว่าตอนนี้ได้พ่อเลี้ยงนั่นกำลังทำอะไรอยู่ แค่ไม่แน่ใจเฉยๆ ก็คิดอยู่หรอกว่าตัวเองอาจจะโดนจีบเพราะตอนเรียนก็มีตัวผู้เข้ามาหาทำนองนี้บ่อยๆ


ที่ไหนได้ไอ้พ่อเลี้ยงชีกอนี่ก็เจ้าชู้ไก่แจ้ม่อไปทั่ว รู้เช่นเห็นชาติขนาดนี้แล้ว อย่าหวังว่าจะได้มาวอแวอีกเลยไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัว คิดแล้วโมโห!


“เมฆ ขึ้นไปทำไม ลงมา” เสียงภุมรินตะโกนเรียกจากข้างล่าง เมฆาก้มลงไปมอง


“แป๊บนึง อยากได้มะขามไปจิ้มกะปิน่ะ” เมฆาโกหกภุมรินก่อนจะทำทีไปเอามะขามอย่างที่ปากกว่า


มันน่าจะเอาหนังสติ๊กของภุมรินติดมือมาด้วย เห็นอย่างนี้เมฆาเคยยิงหนังสติ๊กชนะรัชพลเชียวนะ ถ้าไอ้พ่อเลี้ยงอยู่ในระยะยิ่ง รอบรองไม่รอด


หัวโนแน่นอน!








********************************************************************************



อิดินตายแน่    :katai5:

หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *22/06/16* [ตอนที่21] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 22-06-2016 21:51:29
เมฆจะจัดการดินยังไงเนี่ย 5555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *22/06/16* [ตอนที่21] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 22-06-2016 22:58:13
 :katai1:


ความบันเทิงล่ะครับ งานนี้
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *22/06/16* [ตอนที่21] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 23-06-2016 00:05:29
เมฆาหึงอีเพียงดินป่าวเนี่ยะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *22/06/16* [ตอนที่21] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Cappello ที่ 23-06-2016 18:30:29
 :katai5:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *22/06/16* [ตอนที่21] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 23-06-2016 20:47:09
 :ruready พี่ดินงานงอก แค่นี้น้องหมอเมฆก็ไม่รักพออยู่ละ ยังพาสาวมาม้อโชว์อีก คะแนนไม่มาเลย
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *22/06/16* [ตอนที่21] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 23-06-2016 21:26:39
แอบหมั่นไส้เล็กๆ อิอิ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *22/06/16* [ตอนที่21] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: oppapp ที่ 23-06-2016 23:08:37
แล้วเมื่อไหร่จะรักกันล่ะเนี่ย
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *24/06/16* [ตอนที่22] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 24-06-2016 21:31:18
บทที่ 22


“พวกเราอยู่นี่แล้วกันนะ พวกพี่ว่าจะไปไร่นู้นก่อน เย็นๆคงกลับ สิตางศุ์อย่าไปที่อื่นนะ ไอ้เมฆชวนไปไหนก็ไม่ต้องไป” รัชพลสั่งหลังจากที่ทั้งหมดทานอาหารกลางวันกันเสร็จแล้ว


รัชพลและตะวันต้องเข้าไปดูผลผลิตส่วนอื่นๆที่ไร่เพียงระพีเลยกำชับให้ภุมริน สิตางศุ์และเมฆาอยู่รอที่ไร่ก่อน สิตางศุ์พยักหน้ารับคำอย่างว่าง่าย ภุมรินเบ้ปากเล็กน้อยให้ความหวงของรัช ส่วนเมฆาที่กำลังเคี้ยวคุกกี้ฝีมือสิตางศุ์อยู่ก็หูผึ่งแล้วเงยหน้ามามองรัชพลกับตะวัน


“ไปด้วยดิพี่รัช” เมฆาว่าทั้งที่ขนมยังเต็มปาก ร่างเล็กคว้าแก้มน้ำแถวนั้นมาดื่มจนหมดแล้วลุกขึ้นเพื่อสนองเจตนารมณ์ของตัวเอง
ไปไร่เพียงระพีอย่างนั้นเหรอ หึๆ


“จะไปทำไม อยู่นี่แหละ คนเค้าจะทำงาน ไปก็เกะกะเปล่าๆ” รัชพลด่าเข้าให้ เมฆาชอบสร้างเรื่องให้เขาปวดหัวอยู่เรื่อย เรื่องอะไรจะพาไปกวนเวลาทำงานล่ะ


“เถอะน่าพี่รัช เมฆไม่กวนแน่นอน นะๆ” เมฆาจับแขนรัชพลแล้วเขย่าๆจนรัชพลต้องแงะมือนั้นออกเพื่อปัดรำคาญ


“ให้มันไปเถอะ ไม่ให้ไปมันก็ง้องแง้งอยู่อย่างนี้แหละ แล้วแกนะไอ้เมฆ ไปก็อย่าไปทำอะไรไม่ดีที่ไร่เค้า” ตะวันชี้หน้าสั่ง เมฆายิ้มกว้างรับคำ ส่วนรัชพลทำหน้าเซ็งๆเล็กน้อย


“รับทราบ!” เมฆาตะเบ็งเสียงลั่น


“จะไปก็รีบๆตามมา” รัชพลว่าแล้วเดินออกไปตามด้วยตะวัน เมฆากำลังจะเดินตามแต่ก็นึกอะไรออกซะก่อน


“ริน ขอยืมหนังสติ๊กหน่อยสิ” ก่อนจะไปเมฆาเข้ามาหาเพื่อนรักแล้วกระซิบกระซาบ


“หนังสติ๊ก? เอาไปทำไม” ภุมรินขมวดคิ้วแน่นอย่างสงสัย อะไรของเมฆา อยู่ๆมาถามหาหนังสติ๊ก


“เถอะน่า เร็วๆ เดี๋ยวพี่รัชรอนานแล้วบ่นอีก” เมฆาไม่ตอบแต่กลับเร่งรัด ภุมรินแม้จะยังงงๆอยู่แต่ก็ยอมไปหยิบมาให้เมฆาแต่โดยดี เท่านั้นแหละ คุณหมอตัวเล็กก็ยิ้มร้ายแล้วรีบตามสองหนุ่มออกไป


สรุปแล้วเมฆาก็ได้มาไร่เพียงระพีกับตะวันและรัชพลสมใจ พอมาถึงตะวันกับรัชพลก็แยกตัวออกไปตามคนงานซึ่งจะพาไปดูสวนด้านหนึ่งของไร่ที่มีเพียงดินรออยู่ก่อนแล้ว เมฆาอยากตามไปด้วยแต่ก็โดนสายตาดุๆของรัชพลห้ามไว้ซะก่อน เจ้าตัวเลยเซ็งไปตามระเบียบ


“นี่ นายน่ะ” เมฆาตะโกนเรียกเมื่อเห็นคนงานคนหนึ่งกำลังจะขี่มอเตอร์ไซค์ออกไป


“เรียกผมเหรอครับ” งอกทำหน้างงเล็กน้อย ตอนบ่ายนี้เขาว่าจะไปที่ฟาร์มไม่เข้าสวนเพราะพ่อเลี้ยงมีแขก ทั้งๆที่ปกติเขาจะเข้าฟาร์มก็ทุกวันจันทร์และวันศุกร์ ถ้าจำไม่ผิดคนที่เรียกเขานั้นก็คือคุณหมอ


“เรียกนายนั่นแหละ นี่ ไปส่งที่ฟาร์มหน่อยสิ” เมฆาว่าแล้วเดินเข้าไปหางอก คนอื่นไม่อยู่ แอบไปขี่ม้าไร่นี้เล่นคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง อีกอย่างเพียงดินเป็นคนบอกเองว่าจะมาเมื่อไหร่ก็มา


“ผมกำลังจะไปฟาร์มพอดีเลยครับคุณหมอ มาๆ เดี๋ยวไอ้งอกพาซิ่ง” งอกยิ้มอย่างอารมณ์ดี คราวที่แล้วพ่อเลี้ยงเป็นคนพาคุณหมอมา คราวนี้คุณหมอมาเองอย่างนี้ไอ้งอกในฐานะลูกน้องมือหนึ่งต้องต้อนรับอย่างดี เผื่ออาจจะเพิ่มคะแนนความนิยมให้เจ้านายของมันได้


“นี่ ไม่ไปทางลงเขานั่นได้มั้ย” เมฆายังขยาดคราวที่แล้วไม่หาย ขืนลงรอบนี้อีกรอบหัวใจได้วายตายจริงๆ


“อย่างนั้นก็ได้ครับ เดี๋ยวผมพาไปอีกทางแล้วกัน” งอกยังงงๆอยู่แต่ก็ยอมทำตามคุณหมอตัวเล็ก


เมฆาซ้อนมอเตอร์ไซค์งอกมาที่ฟาร์มซึ่งตอนนี้กำลังร้อนเลย งอกไปส่งแขกคนสำคัญของพ่อเลี้ยงที่หน้าคอกม้าตามที่เจ้าตัวขอ แต่พอเห็นว่ายังขี่ม้าตอนนี้ไม่ได้งอกเลยเสนอให้เมฆาไปที่คอกวัวแทน ซึ่งตอนนี้คนงานเริ่มทำงานช่วงบ่ายแล้ว


แม่วัวหลายตัวกำลังถูกรีดนมอยู่ เห็นอย่างนั้นเมฆาก็นึกสนุก งอกเอารองเท้าบูทมาให้ใส่พร้อมกับชุดกันเปื้อน เท่านั้นแหละ เมฆาก็ลืมเจตนารมณ์ที่ตัวเองต้องการมาที่นี่ตั้งแต่แรก















“นี่น้ำหวานครับ น้องสาวผมเอง เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านโรคพืช เห็นคุณรัชบ่นเรื่องโรคที่ตามมาหลายอย่าง วันนี้ผมเลยเรียกตัวมาคุยกันที่นี่เลย” เพียงดินแนะนำหญิงสาวข้างกายให้ผู้มาใหม่ทั้งสองคนรู้จัก


น้ำหวาน เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขาเอง น้ำหวานเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านโรคพืช ซึ่งตอนนี้กำลังสร้างปัญหาให้ทั้งไร่น้ำรินและไร่เพียงระพี ต้นไม้หลายๆต้นที่ลงใหม่ต้องประสบปัญหากับเรื่องนี้ และเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ผลผลิตเสียให้เนื่องจากต้นองุ่นเดิมพลอยติดเชื้อไปด้วย เลยทำให้ผลผลิตไม่พอ


“สวัสดีครับคุณน้ำหวาน” ตะวันและรัชพลทักทายผู้เชี่ยวชาญสาว


การคุยงานค่อนข้างจะเครียดไม่น้อย รัชพลจำเป็นต้องซื้อที่ดินเพิ่มและขยายการเพาะปลูกผลไม้อย่างอื่นเพิ่มขึ้นเพื่ออนาคตของการร่วมทุนกับตะวันและเพียงดิน ส่วนเพียงดินก็จำเป็นที่จะต้องใส่ใจองุ่นเพิ่มมากขึ้นซึ่งอาจจะกินพื้นที่ส่วนฟาร์มเข้าไปอีกหน่อย การคุยงานของตะวันที่ต่างประเทศนั้นแม้ว่ารอบที่ผ่านมาจะผ่านไปด้วยดี แต่เครดิตที่มีอยู่ก็หายไปพอสมควร จึงจำเป็นที่จะต้องรักษามาตรฐานการส่งออกให้เสถียรกว่าเดิม


น้ำหวานใช้เวลาอธิบายเรื่องโรคพืชอยู่นานพอสมควร ซึ่งตรงส่วนนี้ต้องทำงานกับเกษตรอำเภอที่เพียงดินต้องขอเข้ามาประสานงานด้วย เวลาผ่านไปหลายชั่วโมงจึงได้เวลาที่จะต้องแยกย้ายกันกลับ น้องสาวของเพียงดินจะอยู่ที่นี่อีกสองสามวันเพื่อช่วยงานเพียงดินในหลายๆส่วน นั่นเป็นเรื่องดีไม่น้อย


ทั้งสี่คนพากันกลับมาที่บ้านของเพียงดิน แล้วตะวันกับรัชพลก็ต้องถอนหายใจเมื่อมองหาเมฆาแล้วไม่เจอ พอมองไปรอบๆแล้วก็ไม่เจอ บอกให้รออยู่ที่นี่ๆ


“มองหาอะไรเหรอครับ” เพียงดินถามเมื่อเห็นรัชพลกับตะวันทำท่าเหมือนมองหาใครอยู่


“ก็ไอ้เมฆน่ะสิครับ ขอมาด้วย บอกให้เดินดูนู่นนี่แถวนี้ ว่าแล้ว ว่ามันต้องไม่ฟัง ไม่น่าพามาด้วยเลย” รัชพลบ่นอุบ


“เตี้ย เอ้ย! หมอเมฆมาที่นี่เหรอ” เพียงดินหูผึ่งเมื่อได้ยินชื่ออีกคน เมฆามาที่นี่ แล้วทำไมไม่ไปกับรัชพลและตะวัน แล้วตอนนี้หายไปไหนล่ะเนี่ย


“ก็ใช่น่ะสิครับ ผมต้องรีบกลับแล้วด้วย” คราวนี้เป็นตะวันที่บ่นบ้าง เขาต้องพาภุมรินเข้าเมืองอีกวันนี้ ขืนไปช้ากลัวฟ้าจะมืดเสียก่อน


“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมไปส่งเองครับ คุณรัชกับคุณตะวันกลับก่อนก็ได้ หาตอนนี้คงไม่เจอง่ายๆ” เพียงดินอาสา


“จะดีเหรอครับ”


“ดีสิครับ เดี๋ยวผมไปส่งเอง” เพียงดินยังยืนยันคำเดิม ลูกแมวน้อยหลงมาในไร่เรื่องอะไรจะปล่อยกลับบ้านง่ายๆล่ะ ขอเล่นกับมันหน่อยนิดนึง คิดแล้วก็ยิ้มกับตัวเอง


“ถ้าอย่างนั้นก็รบกวนด้วยนะครับ ไอ้เมฆนะไอ้เมฆ คราวหน้าอย่าหวังว่าจะได้มาอีกเลย” รัชพลยังไม่วายบ่นต่อ


“รับรองถึงบ้านอย่างปลอดภัยครับ” เพียงดินพูด


ตะวันกับรัชพลกล่าวขอบคุณอีกรอบก่อนจะขอตัวกลับ เมื่อทั้งสองคนกลับไปแล้วหญิงสาวคนเดียวก็เข้ามายืนจังก้าข้างหน้าแล้วยักคิ้วเป็นเชิงถามพี่ชาย


“ใครเหรอชื่อเมฆ” น้ำหวานสงสัย เธอจะไม่อะไรเลยหากเพียงดินไม่ทำหน้ามีเลศนัยแถมยังยิ้มเล็กยิ้มน้อยอีก


“ไม่ต้องรู้รอกน่า รู้แค่ว่าอีกหน่อยคงได้เจอแกบ่อยๆ ไป เข้าบ้านไปได้แล้ว” เพียงดินไล่ น้ำหวานเบ้ปากใส่พี่ชายก่อนจะเข้าบ้านไป


นายเหนือแห่งไร่น้ำรินยิ้มกว้างแล้วตรงไปที่โรงรถ แน่นอนว่าที่เดียวที่เมฆารู้จักในไร่นี้ก็คือฟาร์ม เขามั่นใจว่าเมฆาต้องไปที่นั่น แอบมาเล่นก็ไม่บอกนะเตี้ยตัวแสบ



















“ตัวนี้วิ่งเร็วพอตัวเลยล่ะครับ ว่าแต่คุณหมอจะไปคนเดียวแน่เหรอ” ลุงคนที่ดูแลคอกม้าถามเมฆาเมื่อคุณหมอได้ฤกษ์จะออกไปขี่ม้าเล่นเพราะตอนนี้แดดร่มเรียบร้อยแล้ว


“จะกลัวอะไรเล่าลุง ไปคนเดียวนี่แหละ แป๊บๆก็กลับ” เมฆาว่าแล้วตวัดตัวขึ้นไปบนม้าอย่างชำนาญ


“ถ้าอย่างนั้นระวังตัวด้วยนะครับคุณหมอ อย่าออกไปไกลนักนะครับ” ชายชราพูดย้ำอีกครั้ง เมฆาเพียงแค่พยักหน้าแล้วขี่ม้าออกไป


ไม่นานหลังจากเมฆาออกไป มอเตอร์ไซค์คันก็เข้ามาจอด เพียงดินเดินเข้าไปหาคนงานที่กำลังง่วนอยู่กับม้า


“หมอเมฆมาที่นี่มั้ย” ตะโกนถามออกไป คนงานที่ดูแลคอกม้าอยู่เลยเดินมาหา


“คุณหมอเหรอครับ เพิ่งขี่ม้าออกไปเมื่อกี้นี้เอง” คนงานบอก เพียงดินขมวดคิ้วเล็กน้อย นี่เมฆาชิงออกไปขี่ม้าก่อนเหรอเนี่ย


“แล้วไปกับใคร”


“ไปคนเดียวครับ” คำตอบพาซื่อของคนงานทำเอาเพียงดินคิ้วขมวดกว่าเดิม ไปคนเดียวเนี่ยนะ เมฆาชินทางที่นี่เสียเมื่อไหร่ เดี๋ยวได้หายไปจริงๆหรอก


“แล้วปล่อยให้คุณหมอไปคนเดียวได้ยังไง” เมฆาด่าคนงานก่อนจะกระโดดขึ้นไปคร่อมม้าตัวหนึ่งแล้วตามออกไป


นายเหนือแห่งไร่เพียงระพีควบม้าออกมากลางทุ่งกว้างที่ตอนนี้หญ้าที่ปลูกไว้สำหรับเลี้ยงมาเลี้ยงวัวนั้นปลิวไปทะสายลมเป็นคลื่น มองออกไปก็ไม่เจอเมฆา เขาคิดว่าเมฆาคงไม่รู้จักที่นี่ดีเท่าไหร่นัก หากจะออกมาขี่ม้าแบบนี้ก็คงจะไปที่เดิมที่เคยมาคราวก่อน เพราะฉะนั้นพ่อเลี้ยงหนุ่มเลยควบมาไปที่กระท่อมหลังน้อยตรงส่วนที่ติดกับทุ่งดอกปอเทือง


เมื่อมาถึงก็ไม่เจอเมฆา มีเพียงแค่ม้าของเมฆาที่ถูกมัดไว้ใต้ต้นมะขาม เพียงดินกระโดลงมาจากม้าแล้วไปที่ม้าของเมฆา มองไปรอบๆก็ไม่เจอใคร


ป๊อก!


“โอ้ย!” เพียงดินสะดุ้งโหยงเมื่อมีอะไรบางอย่างมากระทบโดนหัวดังป๊อก พอหันไปก็ไม่เจออะไร


ป๊อก!


คราวนี้มาอีกระลอก เพียงดินหันรีหันขวางอย่างเอาเป็นเอาตายแต่ก็ไม่เจออะไร แล้วก็เหมือนกองทับอะไรซักอย่างที่รัวเมล็ดมะขามใส่เขาพัลวันจนเพียงดินต้องถอยห่างจากบริเวณนั้น เงยหน้ามองบนต้นมะขามก็เจอตัวการ


“เตี้ย!” เพียงดินตะโกนเมื่อเห็นเมฆากำลังกัดมะขามอย่างสบายอารมณ์ก่อนทีร่างเล็กนั้นจะใช้หนังสติ๊กยิงมะขามใส่เขาอีกรอบ


“ไอ้หัวงู ต้องยิงให้งูมันตาย” ไม่พูดเปล่าเมฆายิงเพียงดินอีกรอบแล้วกระโดดลงจากต้นมะขามมา


“เป็นบ้าอะไรเนี่ยเตี้ย หยุด! หยุดเดี๋ยวนี้!” เพียงดินทำใจกล้าเดินเข้าไปดึงหนังสติ๊กออกจากมือน้อยๆนั้น หัวเขาโนแล้วมั้งเนี่ย


“เอาคืนมาเลยนะ” เมฆาว่าเมื่อเพียงดินดึงอาวุธในมือไป


“ไม่ให้ ทำร้ายร่างกายคนอื่นอีกแล้วนะ เป็นบ้าอะไรเนี่ย” เพียงดินเท้าสะเอวว่า เหมือนจะเริ่มคุยดีมาแล้ว ไหงเมฆามาตั้งแง่กับเขาอีกรอบ


“ไม่ได้เป็นบ้า” เมฆาเดินสะบัดหน้าไปที่ม้าของตัวเองแต่ก็เจอเพียงดินคว้าแขนไว้ก่อน


“เดี๋ยวๆ แล้วมาขี่ม้าคนเดียวแบบนี้ได้ไง มาทำไมไม่บอก จะได้พามา” เพียงดินพูด ที่เขาเคยบอกให้เมฆามาที่นี่เมื่อไหร่ก็ได้ไม่คิดว่าอีกคนจะมาจริงๆ แต่มันก็ดี มาบ่อยๆ จะได้ชินๆ


“จะพามาเหรอ เอาเวลาไปม่อสาวดีกว่าเหอะ” เมฆากระทืบเท้าเพียงดินไปหนึ่งรอบจนทำให้เพียงดินสะดุ้งโหยงแล้วปล่อยมือเขา เจ้าตัวเดินอาดๆไปอีกรอบ แต่ก็เจอเพียงดินรีบวิ่งมาขวางหน้าไว้


“สาวอะไร ใคร” เพียงดินทำหน้างง อะไรของเมฆาอีกล่ะเนี่ย


“ก็คนที่นายพามาขี่ม้าแล้วอี๋อ๋อไง ทำมาเป็นลืม ไอ้คนเจ้าชู้ ทีคราวที่แล้วทำมาเป็นหยอด เหอะ ต่อไปนี้ไม่ต้องมาทำท่าว่าจะจีบฉันอีกนะไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัว ไม่ต้อนรับแล้วโว้ย” เมฆาโวยลั่น เพียงดินยิ่งทำหน้างงไปใหญ่ ใครวะ เขาพาใครมาขี่ม้า ก็มีแค่เมฆาเนี่ย


แต่คิดดูอีกที เมื่อเช้าเขาพาน้ำหวานมาขี่ม้านี่นาเพราะน้องสาวคนสวยอยากจะขี่ม้าเล่น นานๆทีจะมาที่ไร่ กิจกรรมยามว่างของสาวสวยก็ดันเป็นชอบขี่ม้าเสียนี่ พี่ชายที่แสนดีเลยพามาเพราะไม่อยากปล่อยเธอมาคนเดียว


แต่เดี๋ยวนะ แล้วเตี้ยมันไปเห็นตอนไหนวะ นี่ต้องอธิบายใช่มั้ยเนี่ย


“เดี๋ยวๆเตี้ย อย่าบอกนะว่าหมายถึงคนเมื่อเช้า นั่นมันน้องสาวฉันเอง มาช่วยงานที่ไร่” เพียงดินรีบอธิบายอุตลุด แล้วเรื่องอะไรเขาต้องมาอธิบายด้วยล่ะเนี่ย


“...น้องเหรอ” เมฆาชะงักไปเล็กน้อย น้องไอ้พ่อเลี้ยงนี่เหรอ ใช่สิ เขาไม่รู้นี่ว่ามันมีพี่น้องรึเปล่า เห็นอยู่คนเดียวนึกว่าเป็นคนไม่มีญาติเสียอีก


“ก็ใช่น่ะสิ นี่อย่าบอกนะว่าหึงน่ะ แล้วเมื่อกี้พูดอะไร รู้อยู่แล้วใช่มั้ยว่าฉันจะจีบ แล้วไอ้ที่บอกว่าไม่ต้อนรับแล้ว แสดงว่าก่อนหน้านั้นยินดีให้ฉันจีบเหรอ” ถึงทีของเพียงดินที่ได้ถามจี้เมฆาบ้าง


เมฆาหน้าแดงไม่รู้ว่าเขินหรือโกรธกันแน่ แต่ที่แน่ๆคือตอนนี้ไม่กล้าสู่หน้าเพียงดิน ร่างเล็กรีบชิ่งหนีก่อนที่จะโดนถามไปมากกว่านี้


ใครจะบอกล่ะว่าพอจะรู้อยู่แล้วว่าเพียงดินจะทำอะไร แล้วก็แกล้งทำมึนไปงั้นแหละ แค่อยากรู้ว่าเพียงดินจะทำอะไรต่างหาก เขาเคยผ่านประสบการณ์โดนตัวผู้ด้วยกันเกี้ยวมากี่รอบต่อกี่รอบแล้ว ทำไมเรื่องแค่นี้จะไม่รู้ แค่ไม่แน่ใจว่าเพียงดินทำไปทำไม ชอบจริงหรือแค่อยากแกล้งก็แค่นั้น


แล้วก็ไม่ได้หึงบ้าบออะไรนั่นด้วย ประสาท หึงบ้าหึงบออะไร แค่ไม่พอใจแค่นั้นแหละ ทำมาเป็นจะจีบเรา แต่ไปยุ่งกับคนอื่น ใช้ได้ที่ไหน


“หึงก็บอกมาเหอะน่าเตี้ย” เพียงดินว่าแล้วเดินตามเมฆา


“ไม่ได้หึงโว้ย แล้วไม่ต้องตามมาเลยนะ” เมฆาหันไปชี้หน้าว่าทำให้เพียงดินชะงักกึกเล็กน้อยแต่ก็ยังเดินตามมาอยู่ดี เมฆาเริ่มอาย อายที่ตัวเองแสดงกิริยาและพูดอะไรเพี้ยนๆออกไป


“เตี้ยหยุดก่อนสิ มาคุยกันก่อน” เพียงดินตะโกนเมื่อเมฆาเริ่มวิ่ง


“บอกว่าไม่ต้องตามมาไงโว้ย” เมฆาวิ่งหน้าตั้ง เกิดมายังไม่เคยอยากหนีหน้าใครเท่านี้มาก่อนเลย มองไปข้างหลังก็เจอเพียงดินวิ่งตามมาไม่หยุด เลยถอดรองเท้าข้างหนึ่งเขวี้ยงไป โดนหน้าเพียงดินเต็มๆ นั่นทำให้คนตัวโตหยุดกึก


“เล่นแรงไปแล้วนะเตี้ย เฮ้ย! เตี้ย!” เพียงดินหยิบรองเท้าที่เขวี้ยงมาโดนหัวเขาขึ้นมาแล้วจะตะโกนด่าเมฆา คนอะไรวะเขินแล้วโหดชิบหาย แต่พอมองไปอีกทีก็ต้องตะโกนเรียกเมฆาอีกรอบเมื่อข้างหน้าที่เมฆาวิ่งไปนั้นมันคือ


ตุบ!


“เชี่ย!” เมฆาอุทานลั่นทุ่งเมื่อทั้งตัวของตัวเองมานอนแหมะลงกับบ่อโคลนอะไรซักอย่าง จนตอนนี้เสื้อผ้าเลอะไปทั้งตัว เหี้ยอะไรวะเนี่ย


“อุบ! ฮ่าๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” ตามมาด้วยเสียงหัวเราะลั่นของเพียงดินที่เดินตามมาแต่ก็ยังไม่ยอมไปช่วย พ่อเลี้ยงหนุ่มยังคงหัวเราะอยู่อย่างนั้น นี่คือหนองน้ำขังที่นึ่งในหลายๆที่ของทุ่งหญ้านี้ เขาพยายามจะเตือนเมฆาแล้ว แต่ก็นะ ฟังซะที่ไหน



เมฆาได้แต่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างหัวเสีย เรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย แล้วดูตัวเขาสิ เปื้อนไปหมด อยากจะบ้าตายมันตรงนี้



มองไปที่เพียงดินก็เจอคนตัวโตชูรองเท้าของเขาแล้วทำหน้าล้อๆอีก เมฆาเลยสมนาคุณโดยโยนก้อนโคลนเขวี้ยงใส่หน้าไปหนึ่งที       
























 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:




คิคิ มาแย้ววววววววววววววววววววววว ฮ่าๆ น้องเมฆหึงแล้วเหรอๆ คิดอะไรกับอิดินป่ะเนี่ย
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *24/06/16* [ตอนที่22] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 24-06-2016 22:05:01
หมอเมฆเอ้ย จะโก๊ะไปไหนเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *24/06/16* [ตอนที่22] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 24-06-2016 23:14:15
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *24/06/16* [ตอนที่22] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 25-06-2016 03:00:48
 :m20:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *24/06/16* [ตอนที่22] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 25-06-2016 11:27:17
งานหึงหวงก็มา 555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *24/06/16* [ตอนที่22] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: chancha ที่ 25-06-2016 14:01:26
 :mew1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *24/06/16* [ตอนที่22] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 25-06-2016 15:55:53
 :pig4: น้องเมฆอย่างนี้เค้าเรียกหึงค่ะ ออกอาการขนาดนี้
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *24/06/16* [ตอนที่22] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 25-06-2016 19:45:21
น้องเมฆ หึงไรเนี่ยลูก ว้ายๆๆๆๆๆ
แล้วยังไง สุดท้ายพี่ดินก็แกล้งน้องได้อยู่ดี
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *24/06/16* [ตอนที่22] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cinnsin ที่ 25-06-2016 21:50:15
โถ่เมฆเอ้ยยยย หึงพี่เขาก็บอกไปตรงๆก็ได้ ไม่เห็นต้องทุ่มเทลงไปคลุกกับโคลนแบบนั้นเลย  :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *24/06/16* [ตอนที่22] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: minkey ที่ 26-06-2016 19:21:25
เอ็นดูปนขำน้องเมฆ  :mew3:

หึงก็บอกว่าหึงสิลูกกกก
แหน่ะๆ แอบคิดอะไรก่ะพี่เค้าป่าวว
 :hao7:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/06/16* [ตอนที่23] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 26-06-2016 20:51:52
บทที่ 23


“โอ้ย ฉีดให้มันเบาๆหน่อยสิ แค่กๆ ไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัว แค่กๆ” เมฆาพูดพร้อมกับหลบสายน้ำที่เพียงดินฉีดใส่หน้าพัลวัน จนเมฆาต้องหันหน้าหนีแล้วเอามือบังไว้ กลัวน้ำจะเข้าปากเข้าตา


“ไม่ฉีดแรงๆโคลนมันจะออกเหรอ ถ้าตัวนายยังไม่สะอาดฉันไม่ให้ขี่ม้ากลับหรอกนะ โน่น เดินกลับไปเลย เบาะๆ แค่กิโลสองกิโลเอง ขาไม่ลากหรอก” เพียงดินว่าแล้วฉีดน้ำใส่เมฆาต่อ


เพียงดินพาเมฆามาล้างตัวที่กระท่อมของคนงานตรงที่เอาม้ามามัดไว้ คนตัวเล็กเลอะไปทั้งตัวจึงเป็นหน้าที่ของเจ้าของบ้านที่ดีอย่างเพียงดินที่ต้องจัดการล้างคราบเลอะออกให้หมด


ความจริงเมฆาจะกลับเลยก็ได้ แต่เพียงดินอ้างไปงั้นแหละว่าไม่ให้กลับเพราะอยากจะอยู่กับเมฆาสองคนก่อน อยากคุยให้รู้เรื่องไปเลย ตกลงอะไรยังไง เพราะดูเหมือนว่าเมฆาก็รู้ตัวแล้วว่าเขาคิดยังไงและกำลังทำอะไรอยู่ แถมอีกคนยังเปิดทางให้ซะด้วย หึๆ มีเรื่องคุยกันยาวแน่ๆเตี้ย


“ไม่เอาสบู่ แชมพูมาให้ฉันเลยล่ะถ้าจะขนาดนี้” เมฆาสะบัดเสียงใส่แล้วสะบัดๆหัวที่เปียกผมใส่เพียงดินบ้างหลังจากเพียงดินยอมเลิกฉีดน้ำใส่ตัวเอง


“ถ้ายังไม่หยุดฉันฉีดอีกรอบแน่” เพียงดินที่เป็นต่อกว่าชูสายยางในมือขึ้นมาเป็นเชิงขู่ เมฆาได้แต่ทำหน้าไมสบอารมณ์และยอมหยุดแต่โดยดี


“สะอาดแล้ว กลับได้รึยัง เปียกไปหมดแล้วเนี่ย” เมฆาทำหน้ายู่ ความจริงกลับไปอาบน้ำที่ไร่บ้านก็ได้เหอะ ทำมาเป็นรักสะอาด เหอะ เพราะเพียงดินนั่นแหละเขาถึงเป็นแบบนี้ แล้วไอ้ในหนองน้ำโคลนตมนั่นมีเชื้อโรครึเปล่าก็ไม่รู้


“ยัง” เพียงดินเดินไปปิดน้ำแล้วเดินมาหาเมฆาที่ตัวเปียกชุ่ม


“อ้าว ไหงมาพูดอย่างนี้ล่ะ ฉันเริ่มหนาวแล้วนะ บนเขาอย่างนี้เย็นๆมาหนาวจะตาย” เมฆากอดไหล่ตัวเอง ปากเริ่มสั่นเพราะหนาวขึ้นมาบ้างแล้ว


“เรามีเรื่องต้องคุยกันก่อนเตี้ย อย่าคิดว่าจะรอด” เพียงดินถอดเสื้อคลุมตัวเองโยนไปให้เมฆาซึ่งมันคลุมหัวคนตัวเล็กพอดี เมฆาทำหน้ายี้แต่ก็รับมาอยู่ดี


“เรื่องอะไร” คุณหมอเมฆเริ่มมีแววตาลอกแลก คุยเรื่องอะไร ไม่มีอะไรจะคุยโว้ย


“ยังมีหน้ามาถามว่าเรื่องอะไร นี่ ฉันถามจริงๆนะ รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าฉันคิดอะไรอยู่” เพียงดินขยับเข้ามาใกล้จนเมฆาต้องถอยห่างออกมาหน่อยนึง


“คิดอะไรล่ะ ใครจะไปรู้กับนาย ฉันจะกลับแล้ว”  เมฆาเบี่ยงประเด็นแต่เพียงดินก็เดินมาขวางหน้าไว้


“เรื่องนี้อีกเรื่องนึงนะ ไหนจะเรื่องที่หึงฉันกับหวานอีก หึๆ หมอเตี้ย คิดอะไรกับฉันรึเปล่าเนี่ย แต่ก็นะ หล่อ หุ่นดี มีเงิน แถมยังเท่ซะไม่มีอย่างฉันเนี่ย ต้องมีคนหลงเสน่ห์เป็นธรรมดา” เพียงดินยกมือขึ้นมาลูบคางพร้อมยักคิ้วให้เมฆา


“แหวะ หลงตัวเองซะมัดเลย” เมฆาเบ้ปาก


“ไม่หลงตัวเองแล้วจะให้ไปหลงใคร หลงนายเหรอ ฉันหลงมาตั้งนานแล้ว” เพียงดินพูดหน้าซื่อราวกับมันเป็นคำพูดธรรมดาๆ แต่คนฟังนี่สิร้อนๆหนาวๆวะอย่างนั้น


“อะ... ไอ้บ้า!” คนอะไร หน้าด้านชะมัด


เมฆายอมรับนะว่าตอนสมัยเรียนเคยมีคนมาจีบเยอะอยู่เหมือนกัน และเกินครึ่งคือผู้ชาย มาแบบมุกเสี่ยว มาแบบเสี่ย ป๋า หรือมาแบบอบอุ่น สุภาพบุรุษจ๋ายังมีเลย แต่เมฆาไม่ได้ชอบผู้ชายและอีกอย่างเขาก็เรียนหนักมาก เลยไม่มีแฟนซักที แต่เพียงดินฉีกกฎทุกอย่างที่ว่ามา


เพียงดินกวนตีน เพียงดินชอบแกล้ง เพียงดินมีแต่มุกเชยๆ แถมยังทำเหมือนกับเกลียดเขาเสียเต็มประดา มาแบบห่ามๆ ความอบอุ่นหามีไม่ แล้วยังชอบพาเขามาตากน้ำตากฝนเย็นๆอีก ไม่เคยทำอะไรที่มันดูเหมือนการจีบหรือรู้สึกดีด้วยเลย ไอ้บ้า อย่างนี้ใครจะไปแน่ใจว่าไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัวนี่คิดอะไรอยู่ ขืนออกตัวไปก่อนแล้วเพียงดินไม่ได้คิดอะไรก็หน้าแตกสิ


แต่ก็นะ เมฆาก็ยังคงสัมผัสได้ถึงหลายๆอย่าง อย่างเมื่อกี้การที่เขาบอกว่าหนาวแล้วเพียงดินถอดเสื้อมาให้ แม้จะโยนคลุมหัวก็เถอะ


เพียงดินลงไปช่วยเขาที่ไร่น้ำรินวันนั้น คนตัวโตไม่แหย่และไม่ด่าเขาเพราะรู้ว่าเขาเองก็เสียขวัญ และยังไปส่งตอนเย็นๆค่ำๆ ทางก็มืด แล้วยังต้องลงเขาอีก ซึ่งเมฆารู้ว่าเพียงดินไม่ได้มีธุระในเมืองหรอก เพียงดินยอมให้เขาไปนอนด้วยเพราะกลัวผี เพียงดินคอยกันท่าทีที่เข้ามาจีบเขาอยู่เรื่อยๆ แม้ปากจะพูดแต่คำพูดเจ็บๆ เรียกเขาหมอเตี้ยอยู่นั่นแหละ การแสดงออกก็ยังเหมือนว่าไม่ชอบเขา แต่การกระทำหลายๆอย่างของเพียงดินเมฆาก็พอจะรู้ว่าอีกคนห่วงใยเขาเหมือนกัน


แต่ก็ช่วยหวานๆหน่อยไม่ได้รึไงเล่า!


“ไม่รู้เหรอว่าไอ้บ้าแปลว่ารัก” เพียงดินยังคงพูดหน้านิ่งต่อ เมฆาหน้าร้อนขึ้นมาเมื่อต่อกรกับคนเจ้าเล่ห์ตรงหน้าไมได้ เลยชิ่งหนีอีกรอบ แต่คราวนี้เมฆาตรงไปที่ม้าของตัวเองเลย


เพียงดินได้แต่หัวเราะตามหลังแล้วเดินไปขี่ม้าของตัวเองบ้าง ม้าสองตัวพุ่งตัวออกจากตรงนั้นแล้วตรงเข้าฟาร์ม ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงที่หมาย เพียงดินให้คนงานเอาม้าไปเก็บ แล้วเดินมาหาเมฆาที่ตัวสั่นงก


“อาบน้ำที่นี่ก่อน เดี๋ยวฉันไปส่ง” เพียงดินบอกแล้วเดินไปที่มอเตอร์ไซค์ที่เขาเอามา


“แล้วพี่รัชกับพี่ตะวันล่ะ” เขามากับสองคนนั้นนะ เย็นขนาดนี้แล้ว เพียงดินก็ไปยืนคุยกับเขาตั้งนานแสดงว่าคุยงานกันเสร็จนานแล้วอ่ะสิ แล้วสองคนนั้นล่ะ


“กลับไปก่อนแล้ว เห็นบอกมีธุระน่ะ” เพียงดินสตาร์ทรถ


“ได้ไงอ่ะ มาทิ้งกันอย่างนี้ได้ไง นี่ไอ้พี่ตะวันเป็นพี่ฉันจริงๆรึเปล่าเนี่ย มาทิ้งน้องทิ้งนุ่งไว้ที่เนี่ย” เมฆาฟึดฟัด ไอ้พี่ตะวันคิดยังไงทิ้งเข้าไว้ที่ไร่เพียงระพีเนี่ย อย่างน้อยก็บอกกันก่อนสิ คอยดูนะ กลับบ้านไปจะด่าให้แหลกเลย


“ก็น้องก็นุ่งมัวแต่มาเล่นที่นี่น่ะสิ คนเค้ามีการมีงานต้องทำ จะไปมั้ยเนี่ย สตาร์ทรถไว้นานเปลืองน้ำมัน” เพียงดินเร่ง เมฆาทำหน้าเซ็งๆแต่ก็ยอมซ้อนเจ้าของไร่แต่โดยดี


เพียงดินพาเมฆามาทางที่ไม่ต้องขึ้นเขาที่เป็นทางชัน กว่าจะมาถึงที่บ้านพระอาทิตย์ก็เกือบจะลับขอบฟ้าแล้ว และก็เป็นอีกครั้งที่เมฆาต้องมาอาบน้ำบ้านคนอื่น


“เร็วๆเตี้ย เดี๋ยวจะมืดไปมากกว่านี้” เพียงดินเคาะห้องน้ำที่เมฆาอาบน้ำอยู่เมื่ออีกคนเข้าไปนานแล้ว จะขัดให้มันสะอาดอะไรนักหนาเนี่ย


“เสร็จแล้วๆ” เมฆาเดินออกมาด้วยสภาพเต็มยศ เขาเอาเสื้อผ้าของเพียงดินมาใส่ ส่วนของเขานั้นฝากไว้ที่นี่ก่อน ว่างๆค่อยมาเอา ขืนรอมีหวังฟ้ามืดก่อนพอดี


“เสร็จแล้วก็รีบๆเลย เดี๋ยวไปรอข้างล่าง” เพียงดินเดินลงไปรอข้างล่างอย่างที่บอก


เมฆาเช็ดผมให้แห้งและจัดการนู่นนี่นั่นเล็กน้อยแล้วตามลงไป พอลงไปชั้นล่างก็เจอหญิงสาวที่เมฆาเห็นเมื่อตนเช้ายืนยิ้มให้ เมฆายิ้มตอบ น้องสาวของเพียงดินคนนี้สวยชะมัดเลย ที่สำคัญเธอคือเสป๊กของเมฆา เมฆาชอบผู้หญิงตัวเล็กและตาโต เพราะเขาตัวเล็ก น่าเสียดายที่เพียงดินบอกว่าเธออยู่ที่นี่อีกสองสามวันเท่านั้นแล้วกลับไปทำงานต่อ ไม่อย่างนั้นเมฆาอาจจะแวะมาขายขนมจีบที่นี่บ่อยๆ


“มองอะไรเตี้ย เร็วๆ” เพียงดินตะโกนเมื่อเห็นเมฆามองน้ำหวานแล้วยิ้มหวานซะขนาดนั้น เขายืนโทนโท่อยู่นี่ยังมีหน้าจะไปทำตาหวานให้คนอื่นอีก มันน่านัก


“รู้แล้วน่า” เมฆายิ้มให้หญิงสาวอีกรอบแล้วจึงตามเพียงดินขึ้นรถไป


รถของเพียงดินแล่นออกจากไร่ ผ่านไร่น้ำรินแล้วมุ่งตรงลงไปข้างล่าง เพียงดินแอบมองอีกคนเป็นระยะแล้วกระตุกยิ้มเล็กน้อย


“ชอบหวานรึไง” ตอนแรกเมฆาไม่พอใจที่เขาวุ่นวายกับน้ำหวาน ตอนนี้กลายเป็นว่าเพียงดินมาระแวงเองซะอย่างนั้น แน่ล่ะ เมฆาทำตาเยิ้มซะ


“น้องนายก็น่ารักดี” เมฆาตอบตามตรง น้ำหวานเป็นคนน่ารักจริงนั่นแหละ


“หึๆ เสียใจด้วยนะคุณหมอ หวานมันมีแฟนแล้ว จะแต่งงานแล้วด้วย สงสัยเตี้ยแถวนี้คงอกหักแล้วล่ะ แต่พี่ชายน้ำหวานยังว่างอยู่นะ” ไม่วายประโยคหลังหยอดเมฆาไปหนึ่งที เมฆากรอกตาอย่างระอา


“นี่ เลิกจีบฉันซักสิบนาทีได้มั้ย มุกเชยชะมัด เคยจีบสาวป่ะเนี่ย” เมฆาว่า ความจริงก็แอบเขินอยู่ลึกๆ แต่ก็พูดอย่างนั้นกลบเกลื่อนไป


“แหม ดูถูกนะครับคุณหมอ คารมคมคายกระผมเนี่ย ทั้งอำเภอไม่มีใครสู้ได้” เพียงดินโม้ใหญ่


เมฆาเบ้ปากให้กับความขี้คุยของเจ้าของไร่เพียงระพี เหอะ มุกจีบสาวภูธรแบบนี้ ลองเพียงดินไปจีบคนอื่นสิ ไม่มีทางติดแน่นอน อย่าว่าแต่คนอื่นเลย เมฆาเองจะยอมใจอ่อนรึเปล่าก็ไม่รู้ แม้ว่าตอนนี้จะไม่ว่าอะไร ยอมๆให้มันจีบแล้วก็ตามที


“นี่นายเพียงดิน คิดยังไงมาชอบคนอย่างฉัน ตอนแรกไม่ชอบขี้หน้าไม่ใช่เหรอ” เมฆาถามขึ้น เพียงดินไปลื่นล้มหัวฟาดสมองกลับมาจากไหน อยู่ๆก็มาคิดอะไรพิลึกพิลั่นแบบนั้นกับเขา


“ถามตรงๆแบบนี้ไมคิดว่าฉันจะเขินบ้างรึไง” เพียงดินถามกลับแล้วตบไฟเลี้ยวออกแยกไปทางเข้าตัวเมือง


“หน้าด้านๆอย่างนายเนี่ยนะจะเขิน เหอะ” เพียงดินเคยขงเคยเขินอะไรแบบนั้นกับชาวบ้านด้วยเหรอเนี่ย ไม่อยากจะคิด หน้าด้านอย่างหมอนี่เนี่ยนะ เคยอายอะไรใครซะที่ไหน


“บางทีก็ไม่ต้องพูดตรงขนาดนั้นก็ได้นะครับเตี้ย ก็ไม่รู้สิ แค่บางครั้งก็มองนายน่ารักดี นายเหมือนไม่ใช่ผู้ชายในความคิดฉันน่ะ อยู่กับไอ้งอก ไอ้เม้ง คนงานตัวเท่าควายมาตั้งแต่เด็ก แล้วอยู่ๆมาเจอคนง้องแง้ง ขี้โวยวาย นิสัยเสีย ปากร้าย มือหนัก ตีนหนักอย่างนายมันก็มีงงๆบ้างแหละ ฉันคงเมาหมัดนายมั้ง เลยหลงมา” เพียงดินพูดจบก็หัวเราะในลำคอ


เมฆาอ้าปากอยากจะด่าแต่ก็ด่าไม่ออก นี่เพียงดินมันหลอกด่าเขาชัดๆ ไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัวบ้า นี่น่ะเหรอที่บอกว่าชอบเขา บอกว่าจะจีบเขา ปากหมาอย่างนี้สิบชาติยังเร็วเกินไปเหอะเกิดมาเพิ่งเคยพบเคยเจอคนอย่างเพียงดิน


“ไม่ต้องคิดจะด่าเลยนะ ทั้งหมดที่พูดมา รวมๆแล้วมันก็ทำให้ฉันชอบนาย ถ้านายไม่เป็นแบบนั้น วันนี้ฉันอาจจะไม่ชอบนาย แล้วเดินหน้าจีบแบบนี้ก็ได้ นี่หมอเมฆ ฉันไม่ใช่คนดีหรอกนะ แล้วก็หวานไม่เป็นด้วย พูดจาก็มะนาวไม่มีน้ำแบบนี้แหละ แต่ขอให้รู้ว่าฉันทำทุกอย่างทำเพราะฉันอยากจะทำจริงๆ ฉันอาจจะแสดงออกไม่เก่ง แต่ฉันก็อยากปกป้องนาย นายอาจจะมีตัวเลือกเยอะแยะ อย่างไอ้เด็กเวรนั่น มันอาจจะเอาใจมากกว่า พูดจาดีกว่า แต่ตราบใดที่นายยังไม่ตกลงปลงใจกับมัน ฉันก็ไม่ยอมแพ้หรอก และอีกอย่างนะเตี้ย เพียงดินคนนี้ไม่เคยชอบใครแล้วเค้าไม่ชอบกลับโว้ย ก็คนมันหล่ออ่ะนะ ช่วยไม่ได้” เพียงดินร่ายยาวแล้วยิ้มอยู่คนเดียว


เมฆาพูดไม่ออก มันยังไงดีล่ะ มันรู้สึกเหมือนเพียงดินเริ่มหนักแน่นขึ้นมาแล้ว หนักแน่นเหมือนดินตามชื่อของอีกคน เมฆาเคยมองว่าเพียงดินเป็นคนเล่นๆ มาวุ่นวายกับเขาแบบนี้คิดจะแกล้งรึเปล่า แต่คำพูดของเพียงดินทำเมฆาเปลี่ยนความคิดไปไม่น้อยเหมือนกัน


จริงอยู่ที่เพียงดินพูดหวานๆไม่เก่ง อันนี้เมฆารู้อยู่แก่ใจดี แต่การกระทำหลาอย่างมันเด่นชัดว่าอีกคนคิดยังไง ไม่รู้สิ เมฆาไม่เคยเปิดใจรับใครเข้ามาจริงๆจังๆซักที มากสุดก็แค่ปล่อยๆให้จีบไปอย่างนั้น พอเมฆาไม่เล่นด้วยก็ล่าถอยไปเอง แต่กับเพียงดิน เขาคิดว่ามันมีอะไรมากกว่านั้น


เพียงดินไม่ใช่คนที่ดีที่สุดที่เมฆาเคยเจอ เพียงดินเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาที่ปากหมาหน้าหล่อและบังเอิญมาชอบเขาอย่างงงๆ เพียงดินเองยังงงตัวเองเลย แล้วเขาจะไม่งงกับเพียงดินเหรอ ความรู้สึกแปลกๆของเขาทั้งคู่มันอาจจะเกิดจากความงงก็ได้ เพียงดินคงติดใจรสชาติหมัดเขาจริงๆนั่นแหละ


เอาเข้าจริงๆตอนนี้เพียงดินก็ได้ใช้กุญแจผีมาสะเดาะประตูใจของเขาได้บ้างแล้วล่ะ แต่เรื่องอะไรจะบอกให้ไอ้พ่อเลี้ยงนี่ได้ใจกันล่ะ ถ้าคิดจะจริงจังก็ต้องสู้กับอะไรหลายๆอย่าง


แต่ก็อื่นน่ะนะ เลิกหลงตัวเองซักทีไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัว!






*****************************************************************************



คู่นี้เค้ารักกันแบบงงๆค่ะ คนเขียนก็งงๆกับเค้า  :laugh: อิดินแสดงไม่ค่อยเก่ง ปากหมา แต่ก็รักนะจ้ะ เป็นกำลังใจให้พ่อเลี้ยงคอกวัวของเราด้วย เกือบดีและเกือบเท่แล้ว ถ้าไม่หลงตัวเองไปนิด  :m20: ฝากด้วยนะคะ รักคนอ่านทุกท่านนะคะ จุ๊ :-[
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/06/16* [ตอนที่23] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 26-06-2016 21:20:53
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/06/16* [ตอนที่23] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 26-06-2016 21:43:16
ลูกดกแน่นอน 55555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/06/16* [ตอนที่23] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 26-06-2016 22:21:59
 :o8:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/06/16* [ตอนที่23] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cinnsin ที่ 26-06-2016 22:36:21
ความงงนี้มัน... อยู่ดีๆก็สปาร์คกันเข้า คนอ่านงง 5555555555555
ปล. กัดกันบ่อยเขาว่าลูกดกนะเออ มีลูกซักโหลเลยมั้ยคะพี่ดิน? ถถถถถถถถถถถถถถถ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/06/16* [ตอนที่23] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 26-06-2016 22:37:26
ตอนนี้มันหวานแบบมึนๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/06/16* [ตอนที่23] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 27-06-2016 04:08:58
 :katai2-1:


ชัดเจน
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/06/16* [ตอนที่23] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 27-06-2016 08:39:01
 :pig4: :3123:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/06/16* [ตอนที่23] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: meyj4ever ที่ 27-06-2016 11:22:55
รักกันแบบมึนๆ ทั้งคู่
น่ารักดีพ่อเลี้ยงดินผู้หลงตัวเอง
กับคุณหมอเตี้ยจอมซน 555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/06/16* [ตอนที่23] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 27-06-2016 16:08:24
ง่ออออ น้องเมฆ
ให้โอกาสพี่ดินเนาะ อิอิ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *28/06/16* [ตอนที่24] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 28-06-2016 20:37:35
บทที่ 24




หลังจากเปิดอกคุยกันแบบตรงๆ เพียงดินก็ได้ฤกษ์ใช้เบอร์เมฆที่ได้มาทำประโยชน์ให้แก่ตัวเอง โดยการโทรไปกวนเมฆาบ่อยๆ และทุกครั้งก็จะได้คำด่าเสนาะหูเพราะๆกลับมา แต่เพียงดินก็ยังไม่วายแหย่นู่นนี่ แกล้งเมฆาบ่อยๆจนเมฆเริ่มชินไปเสียอย่างนั้น
ส่วนที เจ้าตัวก็มาหาเมฆาบ่อยๆอย่างที่พูดไว้ บางวันเมฆาก็หลบบ้าง แต่ถ้าเจอกันตรงๆก็จำเป็นที่จะต้องคุย เขาบอกทีไปรอบที่แปดหมื่นสี่พัน เจ้าเด็กเวรของเพียงดินก็ยังคงตามตื้อไม่เลิก ยังไม่พอ ยังกลายเป็นขวัญใจสาวๆพยาบาลไปแล้วด้วย เมฆาคิดว่าไอ้เด็กนี่ไม่มีอะไรทำหรืออย่างไรถึงต้องมานั่งเฝ้าเขาทุกวันแบบนี้



วันไหนเพียงดินมาหาเขาแล้วโป๊ะเชะเจอทีแล้วด้วย วันนั้นจะเป็นวันมหาวิปโยคของเมฆาทันที เพราะทีก็ง้องแง้งใส่ เพียงดินก็ทำทุกวิถีทางที่จะลากหมากฝรั่งติดรองเท้าอย่างทีไห้หลุดจากเมฆา จนกลายเป็นเรื่องชินชาในโรงพยาบาลขนาดเล็กนี้ไปเสียแล้ว ว่าแต่ละอาทิตย์ก็มักจะมีหนุ่มหล่อมายืนเถียงกันเพราะหมอเมฆ เมฆาอายแล้วอายอีก มันน่าภูมิใจมั้ยล่ะ สาวๆที่เคยเข้าหาเขาก็หายวับไปหมดเหมือนกัน นอกจากจะเหนื่อยเรื่องงานแล้ว ยังต้องมาเหนื่อยสู้รบปรบมือสองคนนี้อีก นรกชัดๆ


“วันนี้อยู่เวรมั้ยเตี้ย” เพียงดินโทรมาหลังจากเลยเวลาเลิกงานปกติแล้ว มักจะเป็นอย่างนี้ประจำทุกวัน บางวันเพียงดินเข้าเมือง พ่อเลี้ยงใหญ่ก็จะลากเขาไปทานข้าวด้วย หรือวันไหนเขาอยู่เวรเพียงดินก็จะแวะเอาของกินมาฝากบ้าง เรียกได้ว่าเดินหน้าจีบเต็มๆอย่างที่เพียงดินเคยพูดไว้


“ไม่อ่ะ ว่าจะกลับแล้วเนี่ย” เมฆาที่กำลังเก็บของอยู่บอกคนปลายสาย วันนี้เขาไม่ได้อยู่เวร


“ดีเลย ตอนนี้ฉันอยู่ในเมือง ไปกินก๋วยเตี๋ยวกัน อยู่นั่นแหละ เดี๋ยวไปรับ” เพียงดินบอก หรือจะเรียกว่าสั่งก็ได้ เพราะการที่เพียงดินบอกแบบนี้นั่นหมายถึงว่าเมฆาปฏิเสธไม่ได้อยู่แล้ว


“เออๆ รีบมาแล้วกัน หิว” และสิ่งที่เปลี่ยนไปของเมฆาอีกอย่างหนึ่งก็คือการที่ไม่ขัดขืนและยอมทำตามที่เพียงดินต้องการ


การคุยกับเพียงดินเอาจริงๆมันก็ไม่ได้แย่ เพียงดินเป็นคนห่ามๆและไม่ได้พูดจาภาษาดอกไม้ แต่เกือบหนึ่งเดือนที่คุยกันมาเรื่อยๆนั้นการแสดงออกของเพียงดินมันชัดเจนกว่าคำพูด นั่นพอจะทำให้เมฆาขีดคะแนนเพิ่มให้อยู่บ้าง


เมฆาวางสายเพียงดินแล้วออกมาข้างนอกแล้วคุณหมอตัวเล็กก็ต้องรีบผลุบเข้าไปข้างเสาเพื่อหลบ เพราะตอนนี้ทีกำลังยืนยิ้มแฉ่งรอยอยู่หน้าโรงพยาบาล


“มาอีกแล้ว” ใช่ว่าเมฆาจะรู้สึกไม่ดีกับทีหรอกนะ แต่บางครั้งก็รำคาญเล็กน้อย ทีค่อนข้างนิสัยเด็ก งอแงในหลายเรื่อง เหมือนเขามีลูกซะอย่างนั้น เด็กนี่โทรมาบ่อยเหมือนกัน ส่งข้อความมาหาบ้าง เมฆาไม่รับ ไม่ตอบก็บ่อย แต่ทีก็ยังไม่ละความพยายาม เมฆาไม่เข้าใจ อะไรทำให้ทีต้องมาหลงเขาขนาดนี้ คนหล่อไม่เข้าใจ


เมฆานั่งอยู่หลังเสารอเพียงดิน สักพักเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นคนที่เขากำลังรออยู่นั่นแหละที่โทรมาหา เมฆากดรับพร้อมกับมองไปที่ทีเป็นระยะๆ


“ไหนบอกหิว ฉันมาถึงแล้วเนี่ย อยู่ไหน” เพียงดินว่า เมฆาสอดส่องสายตาไปก็เจอเพียงดินกำลังเดินมา ซึ่งกำลังตรงมาที่ทียืนรอเขาอยู่


ฉิบหาย รถไฟชนกันอีกแล้ว


“ฉันเพิ่งคิดได้ว่าฉันไม่หิวแล้ว นายกลับไปก่อนเลย เดี๋ยวฉันกลับเอง” เป็นข้อแก้ตัวที่โง่ที่สุดเท่าที่เมฆาเคยใช้มาเลย แล้วเรื่องอะไรเขาต้องกลัวเพียงดินมาเจอเด็กทีนี่ด้วยเนี่ย มันใช่เรื่องมั้ย การที่สองคนนี้จะเจอกันมันก็ไม่ใช่เรื่องของเขา(รึเปล่า) เมฆาแค่ไม่อยากให้มีปากเสียงกันในโรงพยาบาลอีกแค่นั้นแหละ


“ฟังดูก็รู้ว่าโกหก บอกมาอยู่ไหน หรือว่า...” เพียงดินมองไปรอบๆแล้วสายตาก็ไปสะดุดกับร่างของทีที่ยืนหน้ายิ้มแป้นอยู่ เขากดตัดสายเมฆาแล้วเดินตรงไปหาทันที


“ซวยอีกแล้วกู” เมฆายีหัวตัวเองอย่างแรง ต้องห้ามศึกอีกแล้ว ร่างเล็กรีบเดินไปหาเพียงดินกับทีที่ตอนนี้เหมือนจะปะทะกันแล้ว


“นี่อย่าบอกนะว่าที่ไอ้เตี้ยไม่ไปกับกูเพราะจะไปกับมึงน่ะ เหอะ” เพียงดินเท้าสะเอวแล้วถอนหายใจอย่างโมโห


“นี่พี่อีกแล้วเหรอ เลิกยุ่งกับพี่หมอของผมซักทีได้มั้ย” ทีก็ยืนจังก้าตั้งหน้าเถียง


“หยุดก่อน หยุดๆ นี่พวกนายมาเถียงกันในโรงพยาบาลอีกแล้วนะ” เมฆาอยากจะทึ้งหัวตัวเองตอนนี้เสียจริง เขาพยายามหลีกเลี่ยงไม่ให้เพียงดินกับทีเจอกันทุกรอบ แต่ก็ส่วนน้อยที่ทั้งสองคนจะคลาดกัน มันเริ่มเป็นปัญหาเพราะเมฆาเริ่มถูกเตือนเรื่องนี้บ้างแล้ว


ตกลงไอ้สองคนนี่มันรักมันชอบเขาจริงๆรึเปล่าเนี่ย สร้างแต่ปัญหา ซวยหมาก็เขานี่แหละ


“นี่กูบอกมึงกี่รอบแล้วว่าตอนนี้กูกับเตี้ยนี่คบกันอยู่ แล้วเตี้ยมันก็ไม่ได้ชอบมึง ทำไมยังตามตื้ออยู่ได้วะ” เพียงดินกระชากแขนเมฆาให้เข้ามาหาแล้วใช้แขนของตัวเองโอบเมฆาไว้


“ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงคบกับนายเลยนะ” เมฆากระซิบบอกเพียงดิน


“หรืออยากจะคบกับเด็กเวรนี่ เราตกลงกันแล้วนะเตี้ย ถ้าฉันจีบนายอยู่ นายห้ามไปยุ่งกับคนอื่น” เพียงดินหันมาถลึงตาใส่อย่างขู่ๆ


“ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงซักหน่อย” เมฆาสะบัดตัวออกจากเพียงดิน นั่นทำให้เพียงดินไม่พอใจเล็กน้อย แต่ก็ยอมให้เมฆาทำอย่างนั้นแล้วหันมาเล่นงานทีต่อ


“นี่ไอ้เด็กเวร เลิกยุ่งกับเมฆมันซักทีได้มั้ย” เป็นคำพูดที่เพียงดินพูดทุกครั้งที่เจอที แต่เด็กนี่ก็ยังมึนมายุ่งกับเมฆาอยู่เหมือนเดิม
ตอนนี้แม้ว่าคนจะเริ่มซาลงบ้างแล้วแต่ก็ยังพอมีอยู่ไม่น้อย มันเป็นเรื่องที่ทุกคนรู้ เมฆาโดนเตือนเขาเองก็พยายามจะเตือนเพียงดินเรื่องมาทะเลาะกับที ไอ้พ่อเลี้ยงนี้มันก็ฟังอยู่แหละ แต่พอเจอทีเข้าจังๆฟิวส์ดันขาดเสียง่ายๆ


“ก็ผมชอบของผม ผมชอบมาก่อนพี่อีกนะ แล้วพี่มีสิทธิ์อะไรมาสั่งผม” ทียังไม่ยอม เขารู้ว่าเมฆาไม่ได้สนใจเขาเท่าไหร่ แต่เรื่องอะไรจะยอมกันล่ะ เขาชอบมาก่อนแท้ๆ แล้วอีกอย่างเขาก็รู้ว่าตอนนี้เมฆายังไม่ได้คบกับเพียงดินเสียหน่อย


“เอาอย่างนี้นะ ใจเย็นๆกันก่อน... ที กลับบ้านไปก่อนนะ พี่ว่าเราคุยกันชัดเจนแล้วว่าพี่ไม่ได้ชอบที ส่วนนาย ไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัว ถ้ายังมาทำให้ฉันเดือดร้อนแบบนี้ ไอ้ที่ตกลงกันไว้หลายๆอย่างเป็นอันยกเลิก และก็ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับฉันอีก” เมฆายกมือขึ้นห้ามทัพแล้วกล่าวอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง


“ทำไมเป็นอย่างนั้นล่ะ ก็ไอ้นี่มัน...”


“นายเพียงดิน ถ้าไม่ตกลงตามนี้ก็เลิกยุ่งตอนนี้เลย แม่ง พวกนายแม่งสร้างแต่ปัญหาว่ะ ไอ้นี่ก็โตจนอายุเท่าไหร่แล้วยังทำตัวเป็นเด็กไปได้ อีกคนก็เรียนตั้งมหาลัยแล้วทำไมยังพูดยากอยู่อีก” เมฆาไม่คิดว่าการที่ตัวเองดึงดูดเพศเดียวกันนี่มันจะสร้างปัญหาบ้าบออย่างนี้ วุ่นวายกว่าการมีผู้หญิงมาเกาะแกะซะอีก


“เอ่อ... หมอเมฆ พอดีมีคนมาหาน่ะค่ะ ไปข้างในแล้วไม่เจอ พี่เลยพามาที่นี่” เสียงพี่พยาบาลดังขึ้นข้างหลัง เป็นอันว่าต้องกดพอสสงครามขนาดย่อมนี้ไว้ก่อน


“ใครมาหาครับ” ใครอีกวะเนี่ย เมฆาอยากจะบ้าตาย


“เมฆ” แล้วร่างสูงใส่สูทก็ทักขึ้นพร้อมกับยิ้มที่ทำให้พยาบาลสาวต้องหน้าแดงอายม้วนต้วน


“ฉิบหาย! พี่แมค!” นี่แหละฉิบหายที่แท้จริง ของจริงยิ่งกว่าเพียงดินกับทีซะอีก ร่างที่กำลังเดินยิ้มกว้างตรงมาหาเมฆานั้นทำให้เมฆายิ้มแห้งออกมา เพียงดินคิ้วกระตุกเล็กน้อย


ใส่สูทผูกไทด์ ผมเซตอย่างดี หน้าตาหล่อเหลา สะอาดเนี๊ยบตั้งแต่หัวจรดเท้า เห็นแล้วเพียงดินแอบขนลุกเบาๆ เขาไม่ค่อยชอบสไตล์แบบนี้เท่าไหร่ เขามองว่ามันไม่ค่อยสมชายนัก แล้วไอ้นี่มารู้จักเตี้ยของเขาได้ยังไงกัน!


“พี่ไปหาข้างในไม่เจอ ออกมาแล้วนี่เอง วันนี่ไม่ได้อยู่เวรใช่มั้ย ไปทานข้าวกัน พี่เพิ่งมาถึงยังไม่ได้กินอะไรเลย แล้วตะวันอยู่บ้านรึเปล่า” มาถึงก็ยิงคำถามใส่รัวๆ เมฆาต้องปลีกตัวเองมายืนข้างชายหนุ่มแล้วยิ้มให้


“พี่ตะวันไปไร่พี่รัชนู่น ไปทานข้าวเหรอ ไปสิ ไปๆ ไปเดี๋ยวนี้เลย เมฆหิวมากตอนนี้” เมฆากอดแขนอีกคนแน่นแล้วพยายามลากให้แมคออกจากตรงนั้นโดยเร็ว แต่ท่าทางมีพิรุจนั้นพอจะทำให้แมคสังเกตได้


“ได้ไงอ่ะเตี้ย นายต้องไปกับฉัน แล้วไอ้นี่มันเป็นใคร” เพียงดินเดินดุ่มๆมาหาเมฆาแล้วจับแขนไว้ ได้ยังไงอ่ะ ตกลงกันแล้วว่าจะไปกับเขา แล้วอยู่ๆไอ้หน้าหล่อนี่โผล่มาเมฆาดันทิ้งเขาซะอย่างนั้น ไม่ได้ ไม่ยอมหรอกโว้ย


“ใครน่ะเมฆ ท่าทางไม่น่าไว้ใจ” แมคทำเสียงนิ่งๆแล้วมองเพียงดิน เมฆากลืนน้ำเลยเฮือก น้ำเสียงของแมคแบบนี้มันทำให้เมฆาเริ่มเสียวสันหลัง เพราะมันบ่งบอกว่าอีกคนกำลังสงสัยและไม่ไว้ใจ ซึ่งสิ่งที่จะตามมาทีหลังนั้นมันยิ่งกว่า


“ใคร... ใคร ใครไม่รู้ ไม่รู้จัก ไปเถอะพี่แมค เมฆหิวแล้ว” แล้วเมฆาก็ดึงแมคออกจากตรงนั้นพร้อมกับเดินหนีอย่างรวดเร็ว เพียงดินยังคงตามมา


“เตี้ย ไอ้นี่ใคร ทำอย่างนี้ได้ยังไง มาคุยกันเดี๋ยวนี้เลย” เพียงดินว่า หรือนี่จะเป็นคนรักของเมฆา ทำไมถึงได้ทำท่าเกรงอกเกรงใจขนาดนั้น ไม่สิ... ทศพรบอกว่าเมฆาไม่เคยมีแฟน แล้วไอ้นี่ใคร


“ไอ้พ่อเลี้ยง ไปก่อน เดี๋ยวคุยทีหลัง ถ้ายังไม่อยากตายตอนนี้ก็กลับไปซะ” เมฆากระซิบบอกแล้วรีบเดินหนีเข้ามาในรถพร้อมกับแมค


มองไปข้างนอกรถก็เจอเพียงดินยืนมองอยู่อย่างนั้น มองนิ่งๆชนิดที่ว่าเมฆาเดาอารมณ์อีกคนไม่ถูก ทำไมต้องมาชนกันโครมๆทีเดียวอย่างนี้ด้วยเนี่ย


“เมฆ มีอะไรจะบอกพี่มั้ย” แล้วเสียงเย็นๆของแมคก็ทำให้เมฆาละสายตาจากเพียงดิน


“ปะ... เปล่า มีอะไรล่ะ ไม่มีหรอก” เมฆาเสียงสั่นระรัว


“แน่นะ” ถามย้ำอีกครั้งแล้วออกรถ ผ่านหน้าเพียงดินเมฆาถึงกับสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อแมคหันไปมองอย่างจับผิด


“แน่สิ เมฆมีอะไรบอกพี่แมคอยู่แล้วน่า” เมฆาตอบอีกรอบ


“หึ ไม่มีก็ไม่มี แต่อย่าให้พี่รู้เองก็แล้วกัน” เมฆารู้ว่าพี่ชายยังคงสงสัยอยู่แน่นอน


แมคคือพี่ชายคนรองของเมฆา เป็นคนที่เมฆากลัวที่สุดในบรรดาพี่น้องด้วยกันทั้งหมด และแมคมักจะเป็นคนที่ชอบจัดการเรื่องของน้องๆ ไม่เว้นแม้แต่โมกที่เป็นพี่ชายคนโตยังโดนเลย พี่ชายคนนี้เป็นคนนิ่งๆ ไม่ค่อยแสดงอารมณ์เท่าไหร่ แต่คนที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เกิดมักจะรู้ว่าตอนนี้แมคอารมณ์ไหน เมื่อกี้คือแมคสงสัยเรื่องของเขาและเพียงดินแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นชนิดที่ว่าเมฆาเตรียมรอเชือดได้เลย


อย่างที่บอก แมคเป็นคนน่ากลัวแบบนิ่งๆเย็นๆและค่อนข้างจะซีเรียสในหลายๆเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องของน้องๆ มุกและเมฆมักจะถูกควบคุมอยู่ตลอดเวลา แมควางตัวให้ดูน่าเคารพและน่ากลัวไปพร้อมๆกัน


เรื่องที่สยองขวัญที่สุดในชีวิตเท่าที่พี่ชายคนนี้ทำให้เมฆากลัวก็คือการที่ครั้งหนึ่งเขาเคยอยากจะลองเข้าผับตอนมอปลาย และบังเอิญแมคดันรู้เข้า เมฆาโดนกักบริเวณสองเดือนเต็มๆ พ่อแม่ไม่มีทางห้ามแมคได้ เมฆายังจับโมเม้นนั้นได้ เขาต้องไปเรียนและกลับบ้านเลย ไม่ได้ไปไหนเองตามใจชอบ


ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องการคบคนของแมคและมุกยิ่งแล้วใหญ่ พี่สาวของเมฆาต้องเจอกับผู้ชายมากหน้าหลายตาเข้ามาจีบเพราะเธอเป็นคนสวยคนหนึ่ง แต่ก็นั่นแหละ ทุกวันนี้ยังโสดและโสดมาก เพราะทุกคนถูกกันท่าและกำจัดออกไปโดยแมค แมคให้เหตุผลว่าไม่น่าไว้ใจ ทุกคนที่เข้ามาไม่น่าไว้ใจ เพราะฉะนั้นการที่ใครจะผ่านเข้ามาคบกับมุกได้ต้องผ่านด่านแมคก่อน


แล้วเรื่องของเมฆาจะรอดเหรอ แม้เมฆาจะไม่เคยพูดเคยบอก แต่แมคก็รู้ได้ว่ามีคนเข้ามาวุ่นวายด้วยตอนสมัยเรียน บางคนที่เข้าหาเมฆาหายไปเองก็จริง แต่ก็มีบางคนที่ตื้อมากๆแล้วอยู่ๆก็หายไปเลยก็มี นั่นทำให้เมฆารู้ว่าพี่ชายตัวเองแผลงฤทธิ์เข้าแล้ว
แมคเป็นคนโหด ไม่ใช่แค่การใช้อำนาจจัดการในหลายๆเรื่อง แต่แมคเก่งในเรื่องการเตะต่อยด้วย แน่นอน ศาสตร์การต่อสู้แทบทุกอย่างในโลก พี่ชายเขาคนนี้เรียนมาเกือบหมดแล้ว


ลองคิดดูสิ ถ้าแมครู้ว่าเพียงดินกับเขากำลังคุยๆกันอยู่ เด็กทีกำลังตามตื้อเขาอย่างหนัก สองคนนั้นจะเป็นยังไง เมฆาไม่อยากให้พี่ชายตัวเองมาสร้างปัญหาถึงเชียงรายหรอกนะ เพราะฉะนั้นตลอดเวลาที่แมคยังไม่กลับ เขาจะพยายามเลี่ยงๆเพียงดิน


“ว่าแต่พี่แมคมาอยู่กี่วันอ่ะ” เมฆาถามพี่ชาย แมคไม่ค่อยได้มาที่นี่บ่อยเท่าเขา แต่เจ้าตัวก็รู้จักและสนิทกับรัชพล ภุมรินอยู่ไม่น้อย


“สักสองอาทิตย์น่ะ ว่าจะอยู่จนถึงงานเกษตร พี่ไม่ได้ไปหลายปีละ ปีนี้มาพักผ่อนด้วย เพิ่งขอพี่โมกลาพักร้อนมา” แมคตอบเสียงนิ่ง แต่เมฆาตัวนิ่งไปแล้ว


สองอาทิตย์! บ้าไปแล้ว สองอาทิตย์เนี่ยนะ เหอะๆ งานนี้ไม่เพียงดินที่โดนแมคจัดการก็ไอ้เมฆนี่แหละที่จะตาย ไม่ได้ๆ ต้องไปเตี๊ยมกับเพียงดินก่อน


“แล้วมีใครมายุ่งอะไรมั้ย” คำถามนี้ทำเอาเมฆาสะดุ้งโหยง มันเป็นคำถามธรรมดาๆ แต่เมฆากลับรู้สึกถึงความหายนะที่กำลังจะเกิดขึ้น


“มะ... ไม่มีหรอก” ทำไมรู้สึกเหมือนตัวเองแอบคบชู้ยังไงไม่รู้


ตายๆ ไอ้เมฆตาย   







 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:




ทำไมตอนนี้มึนๆ หรือเรามึนเอง ฮ่าๆ มีตัวแปรเพิ่มอีกหนึ่ง กิกิ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *28/06/16* [ตอนที่24] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: oppapp ที่ 28-06-2016 21:07:13
แมค-ที  :impress2:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *28/06/16* [ตอนที่24] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 28-06-2016 21:08:39
 :hao3:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *28/06/16* [ตอนที่24] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 28-06-2016 21:25:20
 :m20: :m20: :m20:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *28/06/16* [ตอนที่24] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 28-06-2016 21:40:02
หมอเมฆมีพี่ชายหวงขนาดนี้ พ่อเลี้ยงจะทำยังไง ฮ่าๆๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *28/06/16* [ตอนที่24] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 28-06-2016 22:19:07
เบื่อน้องทีสวดดด หาหลัวให้น้องทีก่อน 555555
พี่แมคมางี้พี่ดินทำไง ต้องสู้นะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *28/06/16* [ตอนที่24] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 29-06-2016 00:08:32
 :katai1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *28/06/16* [ตอนที่24] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 29-06-2016 06:50:48
พระรองมาล่ะ 5555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *28/06/16* [ตอนที่24] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 29-06-2016 13:58:23
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/06/16* [ตอนที่25] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 30-06-2016 20:00:54
บทที่ 25


“แล้วที่บ้านตอนนี้เป็นยังไงบ้าง เมฆไม่ได้กลับไปตั้งหลายเดือนแล้ว” เมฆาถามแมคเมื่อทั้งสองคนเข้ามาอยู่ในร้านอาหารเรียบร้อยแล้ว


สองพี่น้องที่ตอนแรกเมฆายังคงเกร็งๆบวกกับเกรงๆนั้นตอนนี้เริ่มผ่อนคลายลงเมื่ออยู่กันสองคน ถึงแม้ว่าแมคจะน่ากลัวที่สุดสำหรับเมฆา แต่แมคก็เป็นพี่ที่เมฆาสนิทที่สุด เพราะมุกนั้นเป็นผู้หญิงเลยไม่ค่อยมีเรื่องที่จะต้องคุยกันมากตามประสาผู้ชาย ส่วนโมกนั้นก็อายุห่างจากเขามากพอสมควร ทำให้วัยเป็นอุปสรรคเล็กน้อย


“ก็ดี ปีหน้ามุกคงไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ แม่ก็บอกให้เมฆกลับบ้านบ้าง ถ้าว่างน่ะนะ” แมคตอบพร้อมกับลงมือทานอาหารไปเรื่อยๆ


บทสนทนาของแมคและเมฆดำเนินไป ส่วนใหญ่เป็นเรื่องในครอบครัว แมคเองก็ถามถึงตะวันเพราะเห็นว่าเข้ากรุงบ่อยและออกนอกประเทศบ่อยเหมือนกัน ช่วงเริ่มต้นธุรกิจใหม่ๆมักเป็นอย่างนี้เสมอ ที่เขามาที่นี่ช่วงนี้ส่วนหนึ่งเป็นเพราะงานเกษตรที่จะจัดขึ้นในอาทิตย์หน้า แน่นอนบริษัทส่งออกอย่างเครือประสิทธานนท์นั้นต้องสนใจอยู่แล้ว แมคเองก็จะได้มาพักผ่อนด้วย และอีกสาเหตุหนึ่งก็คือ การมาดูให้เห็นกับตา ว่าน้องชายของเขายังอยู่ดี ไม่มีอะไรมารบกวน


แน่นอนว่าแมคค่อนข้างจะห่วงเรื่องนี้ เขามีมาตรฐานค่อนข้างสูงในการคบคนและแน่นอนว่าน้องๆของเขาก็ต้องเลือกคนที่ดีที่สุดที่จะมาผูกมิตรด้วย ซึ่งนั่นแมคจะต้องเห็นสมควรแล้ว เมฆากับมุกเองก็ยอมทำตามอย่างว่าง่ายเสมอมา


ครืด...


เสียงโทรศัพท์ของเมฆาดังขึ้นกลางโต๊ะอาหาร เมฆาเหลือบมองชื่อของคนโทรมาแล้วต้องกลืนน้ำลาย


ไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัว!


โทรมาทำไมตอนนี้เนี่ย เมฆาได้แต่ก่นด่าเพียงดินในใจ เขาเหลือบมองหน้าแมคเล็กน้อย พี่ชายของเขายักคิ้วเป็นเชิงคำถามมาให้ เมฆารีบเก็บโทรศัพท์แล้วปิดเครื่องทันที


“ทำไมไม่รับล่ะ” แมคถามนิ่งๆพร้อมกับกินข้าวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เมฆารู้ดีว่าถ้าเขารับโทรศัพท์ตอนนี้หายนะต้องมาเยือนแน่นอน


“คงโทรผิดล่ะมั้ง กินข้าวต่อเถอะพี่แมค ป่านนี้พี่ตะวันคงกลับแล้ว” เมฆาก้มหน้าก้มตากินข้าวอย่างเอาเป็นเอาตาย


จะทำยังไงดี จะทำยังไงดี จะทำยังไงดี อีกตั้งสองอาทิตย์กว่าแมคจะกลับ ความลับต้องแตกแน่ๆ


เมฆาคิดไม่ตก เรื่องมันจะเกิดก็คงต้องเกิดล่ะทีนี้ เฮ้อ


หลังจากมื้อเย็นสองพี่น้องประสิทธานนท์ก็กลับมาที่บ้านของตะวัน เจ้าของบ้านกลับมาแล้วอย่างที่เมฆาว่า ตะวันนั่งเคลียร์งานเล็กน้อยที่หน้าทีวีที่เปิดคลอไว้เบาๆ ส่วนในครัวภุมรินกำลังลงมือทำกับข้าวสำหรับคนในครอบครัวอยู่ ภุมรินดีใจไม่น้อยที่เจอแมคอีก ครั้งล่าสุดที่เจอพี่ชายของเมฆาก็คงสองสามปีก่อน เพราะหลังจากที่แมคเข้าทำงานในบริษัทก็ไม่ค่อยได้มาอีก ภุมรินแม้จะเข้ากรุงบ้างแต่ก็ไม่ได้เจอ


“งั้นเมฆไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวจะลงมาดูทีวีด้วย” เมฆาบอก เขาต้องใจจะปลีกตัวจากแมคเพื่อโทรหาเพียงดินก่อน ป่านนี้ไอ้พ่อเลี้ยงนั้นคงจะอกแตกตายไปแล้วล่ะมั้ง ช่วยไม่ได้ เขาไม่มีทางเลือกนี่นา ถ้าไม่ปิดเครื่องก็ซวยกันหมด


“อ้อเมฆ พี่ยืมโทรศัพท์หน่อยได้มั้ย ของพีแบตหมดน่ะ ว่าจะโทรหาที่บ้านซักหน่อย” แมคเดินตามเมฆามาที่บันไดแล้วเอ่ยขึ้น เมฆาจับโทรศัพท์ตัวเองแน่นแล้วหน้าซีดเผือด


“อะ... เอ่อ” เมฆาอึกอัก เอาแล้วไง มาอีหรอบนี้เมฆาก็พอจะรู้ชะตากรรมตัวเองแล้ว


แมคสงสัยเขาแล้วแน่นอน!


“ไม่ได้เหรอ...” คำพูดอาจจะดูเหมือนธรรมดา แต่สายตาของแมคนั้นบ่งบอกชัดเจนว่าเมฆาต้องส่งโทรศัพท์ไปให้อย่างไม่ต้องขัดขืน


“ดะ... ได้สิพี่แมค ท... ทำไมจะไม่ได้ล่ะ” เมฆาตอบแล้วยื่นโทรศัพท์มือถือให้พี่ชายด้วยมือที่สั่นเทา


“ขอบใจ ถ้าอย่างนั้นไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวพี่ไปโทรหาที่บ้านก่อน” แมคยิ้มให้เมฆาเล็กน้อยก่อนจะเดินลงไปชั้นล่าง เมฆามองว่ารอยยิ้มนั้นมันชั่งสยองเสียนี่กระไร


“ฉิบหายแล้วไอ้เมฆ ตายๆ” เมฆาทึ้งหัวตัวเอง แมคไม่ได้เอาไปโทรหาที่บ้านอย่างที่พูดแน่ๆ โทรศัพท์บ้านของตะวันก็มี และอีกอย่าง


คนอย่างมณินทร ประสิทธานนท์ ไม่มีทางปล่อยให้แบตโทรศัพท์ตัวเองหมดอย่างแน่นอน!












แมคที่เดินลงมาชั้นล่างก็ต้องเจอกับตะวันกับภุมรินที่กำลังกินข้าวกันอยู่ ความสัมพันธ์ของสองคนนี้รู้กันทั้งตระกูล แต่ก็ไม่ได้มีใครว่าอะไร อาจจะมีคนแก่ในบ้านที่ไม่ให้ด้วยบ้างแต่ก็ห้ามอะไรตะวันไม่ได้ และแมคเองก็มองว่าเป็นเรื่องส่วนตัวของตะวันเลยไม่ว่าอะไร แต่กับเรื่องส่วนตัวของน้องๆนี่สิ เขาต้องยุ่ง


บุตรชายคนรองของบริษัทแม่ในเครือประสิทธานนท์ปลีกตัวออกมาข้างนอก เขาเปิดโทรศัพท์ของเมฆาขึ้นมา ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับรหัสโทรศัพท์ของเมฆา เมื่อเข้าไปได้เขาก็ต้องเจอกับข้อความต่างๆ แต่สายที่ไม่ได้รับ ไม่ได้มีแค่หนึ่ง แต่มีถึงสอง


‘พ่อเลี้ยงคอกวัว’


‘เด็กเวรตะไล’


ชื่อที่ถูกเมมนั้นทำให้แมคเลิกคิ้วขึ้น หึ... เขาหัวเราะในลำคอเล็กน้อยแล้วเลือกโทรหาเบอร์ที่โทรเข้ามาเยอะที่สุดก่อน แน่นอนว่าไม่นานปลายสายก็รับ


“เตี้ย ตกลงมันยังไง ไอ้นั่นมันเป็นใคร แล้วทำไมต้องปิดเครื่อง ไหนบอกว่าจะไม่คุยกับใครไงวะ นี่หึงนะเว้ย หึงน่ะเข้าใจมั้ย” พอรับสายเพียงดินก็ถามรัว แมคยิ้มเล็กน้อย เป็นไปอย่างที่คิดไว้ เมฆากำลังปกปิดอะไรเขาอยู่ เอาล่ะ ถึงเวลาต้องตรวจสอบสินค้าเสียหน่อย


“ผมไม่ใช่เมฆา ผมชื่อมณินทร” เสียงราบเรียบแต่ทว่าเยือกเย็นนั้นทำให้เพียงดินชะงักไป


“นี่มึงเอาเบอร์ไอ้เตี้ยโทรมาเหรอ” ปลายสายเริ่มเดือดดาลเมื่อรู้ว่าคนที่ตัวเองกำลังคุยอยู่ไม่ใช่เมฆา แต่เป็นคนที่เขาเจอเมื่อตอนเย็นแน่นอน ไอ้นี่มันเป็นใคร ทำไมเมฆาต้องเกรงใจนัก


“เอาล่ะ เรามาเริ่มกันเลยดีกว่า ผมมีหนึ่งร้อยคะแนนกับเวลาสองอาทิตย์ให้คุณ ถ้าคุณทำคะแนนได้เกินเจ็ดสิบเปอร์เซ็นเป็นอันว่าผมอนุญาต คะแนนของคุณจะถูกหักลงเรื่อยๆเมื่อเห็นว่าคุณไม่มีประโยชน์กับเมฆาตามความเห็นของผม แต่ไม่ต้องกลัวจะถูกโกง ผมมีคะแนนบวกเพิ่มให้เมื่อเห็นว่าคุณมีประโยชน์กับเมฆา” แมคเอนตัวโต๊ะไม้หน้าบ้านของตะวันแล้วกอดอกพูดอย่างสบายๆ


“อะไรของมึง คะแนนเหี้ยอะไร กูไม่ว่างมาเล่นกับมึงนะ แล้วมึงเป็นใคร เอาโทรศัพท์เมฆาโทรมาได้ยังไง” เพียงดินยังคงไม่สนใจ เขาต้องการรู้แค่ว่าปลายสายเป็นใคร และทำไมถึงสนิทชิดเชื้อถึงขั้นเอาของส่วนตัวเองเมฆามาใช้แบบนี้


“นี่คุณรู้จักกับเมฆามานานเท่าไหร่แล้ว ทำไมรู้เรื่องของเขาน้อยขนาดนี้ ข้อแรกคุณไม่ผ่าน คุณถูกหักแล้วสองคะแนน และถ้าจะให้ดีคุณควรหาข้อมูลของผมให้ได้ภายในคืนนี้ เพราะผมอาจจะเพิ่มเป็นห้าคะแนน” แมคพูด


คนปลายสายเริ่มมึนๆ เดี๋ยว ไอ้บ้านี่มันเป็นบ้าอะไรของมัน คะแนนเหี้ยอะไร แล้วข้อมูลอะไรของเมฆา จะว่าไปว่ามาเพียงดินก็ยังไม่รู้เรื่องอะไรของเมฆาเลยนอกจากเป็นน้องตะวันและเป็นหมอแค่นั้น


“ข้อต่อไป คุณชื่ออะไร ทางที่ดีผมแนะนำให้คุณตอบผม เพราะไม่อย่างนั้นคะแนนของคุณอาจจะหายไปอีกหนึ่งคะแนน” ดูเหมือนคำถามที่ถามมานั้นจะทำให้เพียงดินมึนงงไม่น้อย จากที่เดือดๆก็เริ่มงง มันใช่เรื่องมั้ยเนี่ย มันใช่มั้ยที่อยู่ๆเขาต้องมาถูกใครไม่รู้สอบสัมภาษณ์แบบนี้


“พะ... เพียงดิน กูชื่อเพียงดิน” แต่ก็ยอมตอบไปอย่างไม่เข้าใจตัวเอง แล้วเรื่องอะไรเขาต้องตอบเนี่ย


“ดีมากคุณเพียงดิน คำถามต่อไป คุณอายุเท่าไหร่” แมคยังคงถามต่อ


“นี่ ตกลงมึงเป็นใคร แล้วมายุ่งเรื่องส่วนตัวของคนอื่นเค้าทำไม” เพียงดินเริ่มดึงสติตัวเองกลับมา


“ความส่วนตัวของคุณมันหมดไปตั้งแต่เข้ามายุ่งกับเมฆาแล้วล่ะ ผมว่าคุณตอบผมดีๆดีกว่านะ เพราะข้อนี้ค่อนข้างสำคัญ ถ้าคุณไม่ผ่านเกณฑ์อาจจะถูกตัดถึงสิบห้าคะแนน แน่นอนว่าเป็นไปได้ยากที่จะรักษาคะแนนให้เกิดเจ็ดสิบเปอร์เซ็นได้”


เหี้ยอะไรวะเนี่ย!


นี่คือสิ่งที่เมฆาคิดหลังจากที่แมคพูดจบ อะไรของมัน และอะไรของเขา เขาแค่อยากตะคุยกับเมฆาและถามให้ชัดๆว่าไอ้คนที่คุยอยู่กับเขาตอนนี้มันคือใคร แล้วทำไมถึงได้โดนมันสอบขนาดนี้ได้ล่ะ


“ว่ายังไงครับคุณเพียงดิน ถ้าคุณยังไม่ตอบคะแนนของคุณอาจจะหายเพิ่มได้นะ”


“ยี่สิบเจ็ด กูอายุยี่สิบเจ็ด” แล้วเพียงดินก็ระล่ำระลักตอบ เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเสียงเย็นของปลายสายนั้นทำไมถึงทำให้เขาตอบ เหมือนสอบสัมภาษณ์เข้างานเลย


“อืม... ห่างกับเมฆประมาณสามปีได้ ถือว่าข้อนี้ผ่าน ยินดีด้วยคุณไม่ได้ถูกตัดสิบห้าคะแนน ข้อต่อไปคุณทำอาชีพอะไร” แมคยังคงถามต่อ ในหัวของเขาก็วิเคราะห์นู่นนี่ไปด้วยตามประสานักธุรกิจทั่วไปทีต้องคำนึงถึงผลประโยชน์และกำไร ว่ามันคุ้มทุนมั้ย


“ห๊า!” แต่เพียงดินนี่ตึ๊บไปแล้ว กลายเป็นว่าเขาเดินตาเกมของแมคอย่างง่ายดาย


“คุณทำงานอะไรครับ คุณเพียงดิน ข้อนี้ก็สำคัญไม่น้อยเหมือนกันนะ” พี่ชายคนรองของเมฆาถามย้ำอีกรอบ


“ก็ทำไร่ เลี้ยงวัวนี่แหละ” เพียงดินตอบไปอย่างมึนๆ


แมคครุ่นคิดเล็กน้อย แล้วนึกถึงชื่อที่เมฆาเมมไว้ พ่อเลี้ยงคอกวัว.. เขาคิดว่าเมมเล่นๆวะอีก เลี้ยงวัวจริงๆเหรอเนี่ย มันน่าแปลกใจ เพราะปกติแล้วคนที่เข้าหาเมฆามักจะมีภูมิหลังที่ค่อนข้างดี แต่นายเพียงดินคนนี้ค่อนข้างจะฉีกจากทุกคน


“เกษตรกรเหรอ งานสุจริต ถือว่าผ่าน แต่ความมั่นคงทางการงานถือว่าน้อย เอาเป็นว่าผมลดให้ คุณโดนหักแค่หนึ่งคะแนน” แมคยังคงบวกลบการคุ้มได้คุ้มเสีย นู่นนี่นั่น


“หะ... ห๊า หักอะไรวะ” เพียงดินดูจะงงๆอยู่


“ข้อต่อไป คุณเคยมีแฟนมาแล้วกี่คน” คำถามยังไม่หมด แมคนั่งบนเก้าอี้ไม้แล้วพิงพนักอย่างสบายๆ เพียงดินที่อยู่ปลายสายเหมือนจะหายใจไม่ค่อยถนัด แทนที่เขาจะวางสาย แต่กลับมานั่งตอบคำถามอยู่เนี่ย งงตัวเองเหมือนกัน


“ก... ก็ไม่เยอะหรอก สะ... สามคนเอง” แล้วทำไมเพียงดินต้องเริ่มกลัวแมคแล้วด้วยเนี่ย เขาสัมผัสได้ถึงน้ำเสียงที่สั่นเครือของตัวเองอย่างชัดเจน


“เหอะ... คุณโดนหักห้าคะแนน เนื่องจากเคยมีแฟนมากกว่าสองคน สรุปตอนนี้คุณโดนหักไปแปดคะแนน เหลือเก้าสิบสองคะแนน ถือว่าอยู่ในระดับที่พอใช้ นี่เป็นข้อมูลเบื้องต้นที่ผมต้องทราบไว้ เพื่อบททดสอบข้อต่อๆไป

เอาเป็นว่า สิ่งที่คุณต้องทำคือ ทำให้ผมไว้ใจให้ได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ถึงคะแนนคุณเกินมาตรฐานที่ผมตั้งไว้ แต่ถ้าคุณทำให้ผมไว้ใจไม่ได้คุณก็อาจจะเด้งได้เหมือนกัน อย่าลืมว่าถ้าคุณผ่านผมก็แค่อนุญาตให้คุย ไม่ได้อนุญาตให้คบ

สองอาทิตย์ต่อจากนี้ขอให้โชคดี แต่แย่หน่อย เพราะแค่วันแรกคุณก็โดนไปแล้วแปดคะแนน และเรื่องที่คุณถามว่าผมคือใคร เรื่องนี้มันเป็นหน้าที่ของคุณที่ต้องไปหาข้อมูลเอง แต่สรุปโดยรวมแล้ววันนี้ คุณยังไม่น่าไว้ใจ” แมคร่ายยาวแล้ววางสายทันที


ชายหนุ่มลุกขึ้นแล้วสะบัดสูทหรูของตัวเองเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าบ้านไป เขาเจอเมฆายืนยิ้มแห้งอยู่ตรงบันได ร่างสูงเดินเข้าไปหาน้องชายแล้วคืนโทรศัพท์ให้


“คนที่เมฆกำลังคุยอยู่ ตอนนี้ยังไม่น่าไว้ใจนะ” เขายิ้มให้เมฆา แต่มันคือยิ้มสังหาร


เมฆาขาอ่อนแล้วทรุดลงนั่งกับบันได แมครู้แล้ว รู้แล้วว่าเขาคุยกับเพียงดินอยู่ ร่างของแมคที่เดินผ่านเข้าไปบนบ้านนั้นทำให้เมฆาอยากจะร้องไห้


ได้เรื่องแล้วมั้ยล่ะ ว่าแล้ว ไม่มีทางที่จะปิดแมคได้ แม้ว่าเรื่องอะไรก็ตาม เมฆาอยากจะร้องไห้เสียจริง และไอ้การที่แมคบอกว่า “ไม่น่าไว้ใจ” นั่นเหมือนถึงหายนะที่แท้จริงกำลังจะเกิด


เพราะคนที่พี่ชายเขาพูดว่าไม่น่าไว้ใจนั้น มักจะมายุ่งกับเขาได้ไม่นานแล้วก็หายไป...



ตายหมู่ล่ะคราวนี้














***************************************************************************************



ยังไม่น่าใจไว้  :katai5: ทำไมชอบคาแรกเตอร์พี่แมคจังเลยแก  :-[ ตอนหน้าพี่เมียกับน้องเขยอาจจะป๊ะกันอีกรอบนะจ้ะ เอาใจช่วยเพียงดินกันหน่อย โดยพี่แมคฮุกซ้ายขวาจนมึนไปแล้วนั่น  :laugh:

 
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/06/16* [ตอนที่25] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: harumi ที่ 30-06-2016 20:26:01
 :z13:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/06/16* [ตอนที่25] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: chancha ที่ 30-06-2016 20:44:32
รักษาคะแนนไว้นะพ่อเลี้ยงคอกวัว
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/06/16* [ตอนที่25] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cinnsin ที่ 30-06-2016 20:57:13
รู้สึกรำคาญอิพี่แมค -_______-'' ก็เข้าใจว่าเป็นห่วงน้องแต่ไปก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวแบบนั้นมันเกินไปมั้ย ห๊ะ?!! *จับทุ่ม*
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/06/16* [ตอนที่25] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 30-06-2016 21:01:33
 :z2:  เอาใจช่วยพี่ดินให้ผ่านด่านพี่แมค
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/06/16* [ตอนที่25] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 30-06-2016 21:20:32
ชอบพี่แมคอ่ะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/06/16* [ตอนที่25] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 30-06-2016 21:24:42
 :mew5:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/06/16* [ตอนที่25] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 30-06-2016 22:39:24
สงพี่ดิน งานเข้าเลย พี่ชายเค้าโหดพอตัว
55555555 เอาใจช่วยน้องเมฆด้วย
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/06/16* [ตอนที่25] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: oppapp ที่ 30-06-2016 22:43:18
#ทีมพ่อเลี้ยงคอกวัว
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/06/16* [ตอนที่25] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 01-07-2016 00:11:58
อุต๊ะ อีเพียงดินเอาไงละทีนี้
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/06/16* [ตอนที่25] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 01-07-2016 00:43:33
 :m20:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/06/16* [ตอนที่25] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Dolamon ที่ 01-07-2016 06:53:39
เอาใจช่วยนะค่ะคุณพ่อเลี้ยง
ขอให้ผ่านด่านคุณพี่ชายนะค่ะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/06/16* [ตอนที่25] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 01-07-2016 07:53:02
 :pig4: :3123:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/06/16* [ตอนที่25] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 01-07-2016 09:24:21
เอาทีไปเป็นเครื่องสังเวยให้พี่แมคสิรับรองสะดวก
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/06/16* [ตอนที่25] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 03-07-2016 11:47:53
ถ้าเกิดแมครู้ว่า ตอนที่เมฆเมาแล้วปล้ำจูบกะอิตาพ่อเลี้ยง อะไรจะเกิดขึ้น อยากรู้จริง กร๊ากกกกก
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *03/07/16* [ตอนที่26] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 03-07-2016 19:30:50
บทที่ 26


“ห๊ะ! อะไรนะ” เสียงปลายสายทำให้เมฆาต้องเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหูเล็กน้อย


“ตามนั้นแหละ นั่นพี่แมค พี่ฉันเอง และตอนนี้เหมือนเค้ายังไม่ค่อยชอบนายเท่าไหร่ ทางที่ดีนะ ระหว่างที่พี่แมคอยู่ที่นี่ เราอย่าเพิ่งเจอกันดีกว่า” เมฆาบอก


หลังจากได้โทรศัพท์คืนเขาก็รีบพุ่งเข้าห้องแล้วโทรหาเพียงดินทันที ทำไมเขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเมียใจแตกแล้วกลัวผัวจับได้ว่าเล่นชู้เข้าไปทุกที จะทำอะไรก็ต้องระวังพี่แมคตลอด นี่พ่อหรือผัววะเนี่ย


“เหี้ยอะไรอีกวะเนี่ย ยังไม่ทันจีบติดก็เจอก้างชิ้นเบอเร่อ เออนี่ แล้วไอ้คะแนนบ้าบอที่พี่นายว่ามันคืออะไร ฉันโดนหักมาแล้วแปดคะแนน งงฉิบหาย” เพียงดินบ่นตามสายมา


“คะแนนร้อยคะแนนนั่นอ่ะนะ” เมฆาถามกลับ เอาแล้ว พี่แมคเอาจริงแล้ว ไม่ใช่แค่เล่นๆ


“นั่นแหละ ตกลงมันคืออะไร”


“คะแนนพิสูจน์ความไว้ในของมณินทร คือว่าอย่างนี้ พี่แกจะวัดคนที่เข้ามายุ่งวุ่นวายกับคนในครอบครัว ทั้งพี่น้อง พ่อแม่ ลุงป้าน้าอาทั้งหมดด้วยคะแนนหนึ่งร้อยคะแนน ถ้าทำตามเกณฑ์ที่ตั้งไว้ได้พี่แกก็จะอนุญาต แค่นั้นแหละ และให้เดานะ พี่แมคคงใช้คะแนนพิสูจน์ความไว้ในของมณินทรวัดความน่าไว้ใจของนายอยู่ แม่ง ทำไมพี่กูเหมือนเจ้เบียบงี้วะ” ประโยคหลังเมฆาบ่นกับตัวเอง


แมคไม่ค่อยเหมือนคนอื่นมาตั้งแต่เด็กแล้ว มักเจ้าระเบียบ กฎเกณฑ์เยอะ จนตั้งเกณฑ์ของตัวเองเพื่อควบคุมทุกคนในบ้าน จนกลายเป็นว่าทุกคนชินไปซะแล้ว และตอนนี้เกณฑ์เพี้ยนๆของพี่ชายก็กำลังเล่นงานเมฆาอยู่


“ยังมีคนแบบนี้อยู่ในโลกอีกเหรอวะเนี่ย แล้วยังไง ฉันต้องเล่นตามเกมบ้าๆนี่ของพี่นายมั้ยเนี่ย” เพียงดินเองก็ทั้งงงทั้งเซ็ง ยังไม่ทันจีบติดเลย โดนซะแล้ว


“เล่นๆไปก่อนเหอะ ขืนพี่แกโมโหนะ ตายทั้งคู่” เมฆาทิ้งตัวลงกับเตียงนุ่มพร้อมถอนหายใจ


“นี่เตี้ย ถ้าฉันเล่นตามเกมบ้าๆนี่แล้วมันดันผ่านเกณฑ์ขึ้นมาจริงๆ นายจะยอมมาคบกับฉันมั้ยล่ะ” เพียงดินถาม


ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ถ้าเกิดพี่ชายของเมฆาคิดที่จะทดสอบเขาจริงๆ ถ้าเขาทำได้เขาก็น่าจะได้รับสิ่งตอบแทนสิ นั่นคือการที่เมฆายอมตกลงคบกับเขา จีบมาตั้งนานเมฆาก็ยังไม่ยอมตกลงเป็นคนรักซักที แม้ว่าจะคุยกับเขาคนเดียวก็ตาม ทำไมพี่น้องบ้านนี้มันใจแข็งจังวะ


“กะ... ก็” เมฆานิ่งไปเล็กน้อยเมื่อเพียงดินพูดอย่างนั้นออกมา เอาเข้าจริงๆตอนนี้เขาก็เริ่มเปิดใจให้เพียงดินมากแล้ว แต่ก็นั่นแหละ ยังไม่ได้ตกลงคบไป เพราะยังรู้สึกว่าตัวเองยังไม่พร้อม


“ว่ายังไง นี่ฉันต้องลงทุนมากเลยนะเตี้ย ตกลงมาเถอะ เล่นตัวมากๆระวังไม่มีใครเอาจริงๆนะ” เพียงดินยังกระเซ้าเย้าแหย่ ใจจริงอยากให้เมฆาตอบตกลงใจจะขาด


“ก็ถ้านายทำได้ฉันก็จะเก็บไปพิจารณาก็แล้วกัน” เมฆาตอบไป ใบหน้าเริ่มเห่อร้อนเมื่อตัวเองพูดจบ เขากำลังรู้สึกเขินเพียงดิน


“หึหึ ค่อยมีกำลังใจหน่อย ต้องอย่างนี้สิเตี้ย ถ้าอย่างนั้นก็บอกพี่ชายนายเลยนะ ฉันจะทำคะแนนให้มันเต็มร้อยให้ได้!” เพียงดินประกาศลั่นอย่างหมายมั่น


โอเค เขายอมเล่นตาเกม ถ้ามันจะให้เมฆาตอบตกลงคบกับเข้า แมคก็แมคเถอะ คราวนี้เพียงดินสู้ตาย















“เสร็จรึยังเมฆ เดี๋ยวพี่ต้องไปไร่น้ำรินอีกนะ” แมคตะโกนเรียกเมฆาที่กำลังวิ่งออกมาจากตัวบ้าน วันนี้เขาอาสาไปส่งเมฆาเอง และตัวเขาเองนั้นก็ว่าจะไปหารัชพลที่ไร่ด้วย


“เสร็จแล้วๆ” เมฆาเข้ามาในรถอย่างรวดเร็วเมื่อพี่ชายเร่ง เมฆาต้องใจจะเอารถไปเองเหมือนทุกวัน แต่แมคยืนยันว่าจะไปส่งเขาเอง และแน่นอนว่าเมฆาปฏิเสธไม่ได้อยู่แล้ว เลยต้องมานั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถให้พี่ชายอยู่อย่างนี้


วันนี้แมคแต่งตัวสบายๆ แต่สบายๆของคนเจ้าระเบียบอย่างแมคนั้นก็ยังดูน่าอึดอัดและเป็นทางการในสายตาของเมฆาอยู่ดี เสื้อผ้าเรียบกริบตั้งแต่หัวจรดเท้า รองเท้าก็รองเท้าหนังอย่างดีไปอีก ผมก็เซตจนเรียบแปล้ เหมือนแมคจะไปทำงานมากกว่าไปไร่น้ำรินซะอีก


“ตอนเย็นพี่แมคจะมารับมั้ยอ่ะ” เมฆาถามเมื่อมาถึงโรงพยาบาล


“อืม เดี๋ยวพี่แวะมารับก็แล้วกัน เสร็จงานเมื่อไหร่ก็โทรมาหา” แมคตอบ


ก๊อกๆ


เสียงเคาะประตูทำให้แมคและเมฆาหันไปมอง ก็เจอทีทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ข้างรถ เมฆาหน้าเจื่อนลงเมื่อเห็นว่าเป็นใคร เขายังลืมทีไปอีกคน เด็กนี่คิดจะจีบเขา แล้วมาเจอแมคตอนนี้...


ส่วนแมคก็คิ้วขมวดด้วยความไม่พอใจที่รถถูกเคาะกระจกแบบนั้น ปกติเขาไม่ชอบให้ใครมาเคาะกระจกเมื่อเขาอยู่ในรถและทุกคนรู้เรื่องนี้ดี หมายถึงคนในครอบครัวและคนรู้จักน่ะนะ นั่นทำให้พ่อหนุ่มเจ้าระเบียบต้องเปิดประตูรถลงมาพร้อมกับเมฆาที่เร่งตามไปติดๆ


“พี่หมอเมฆ พี่มากับคนอื่นอย่างนี้ได้ยังไงอ่ะ พี่บอกมาเลยนะว่าไอ้หมอนี่มันเป็นใคร” ทีงอแงใส่เมื่อเมฆาลงมาเรียบร้อย เขาจ้องหน้าแมคอย่างไม่พอใจ ที่มายุ่งวุ่นวายกับเมฆา แค่เพียงดินคนเดียวเขาก็ปวดหัวจะแย่แล้ว


“ทีกลับไปก่อนดีกว่านะ เดี๋ยวพี่เล่าให้ฟังทีหลัง” เมฆากระซิบ เขาไม่อยากให้ทีต้องมาปะทะกับแมคตอนนี้


“ไม่! ทำไมพี่หมอต้องไล่ผมตลอดเลย ผมเสียใจนะ และวันนี้ผมจะต้องรู้ด้วยว่าไอ้คนนี้มันเป็นใคร” ทีชี้หน้าแมคอย่างเดือดดาล นั่นทำให้แมคยิ่งคิ้วขมวด


“กฎข้อที่สิบสี่ของมณินทร อย่าริอาจมาก้าวร้าวใส่ฉัน และช่วยเอาตัวเปียกเหงื่อของนายออกไปจากตัวน้องชายฉันด้วย” แมคพูดแล้วใช้มือดึงเมฆาออกมาจากทีที่เข้ามาชิดติดหนึบ ทีเองก็ก้มมองตัวเอง เขาเปียกเหงื่อจริงๆนั่นแหละ ทีมักมาวิ่งตอนเช้าๆและแวะเอาปาท่องโก๋มาให้เมฆาอยู่บ่อยๆ แม้บางวันไม่ได้เจอก็ฝากคนอื่นไปให้ เป็นอย่างนี้ประจำ


“เป็นพี่ของพี่หมอเหรอ” ทีถามเมฆา เขาอารมณ์ค่อนข้างสงบขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อรับรู้จากอีกฝ่ายว่าคือพี่ชายของเมฆา


“อย่าบอกนะเมฆ ว่าเด็กคนนี้ก็มาวุ่นวายกับเมฆเหมือนกัน” คราวนี้แมคหันไปถามน้องชายตัวเอง


“แหะๆ” เมฆายิ้มเจื่อนไปให้ เขาลืมเรื่องทีไปเสียสนิทเลย มัวแต่สนใจเพียงดิน จนลืมไปว่ามีทีอีกคน



“หึ... นายผิดกฎของฉันโดนติดสามคะแนน เสื้อผ้าที่สกปรกซกมกนั้นโดนตัดอีกสามคะแนน กิริยาท่าทางไม่เหมาะสมโดนหักอีกสองคะแนน และแน่นอนว่านายอายุน้อยกว่าเมฆ เพราะฉะนั้นเสียใจด้วยที่ฉันต้องตัดนายสิบห้าคะแนน และยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้นายคงยังไม่มีหน้าที่การงานที่มั่นคงนอกซะจากขอเงินพ่อแม่ไปวันๆ เสียใจด้วยที่ฉันต้องตัดสิบคะแนน และต้องเสียใจอีกครั้งเพราะตอนนี้นายหมดสิทธิ์จีบเมฆาแล้ว” แมคพูดทีเดียวจบ เด็กนี่ท่าทางแย่ยิ่งกว่าคนที่เขาเพิ่งคุยเมื่อคืนเสียอีก เมฆาปล่อยคนอย่างนี้มาวุ่นวายตั้งนานสองนานได้ยังไง


“หะ.... ห๊า” ทีงงตึ๊บ เขายังไม่ทันได้ทำอะไรซักอย่างเลย อยู่ๆก็โดนพี่ชายของเมฆาประกาศกร้าวว่าไม่ให้จีบเมฆา อย่างนี้มันเข้าข่ายครอบครัวไม่ยอมรับเรื่องความรักของเราชัดๆ


“ต่อจากนี้เลิกยุ่งกับเมฆซะ” แมคกอดอกแล้วสั่งอีกรอบ


“ได้ไงอ่ะพี่ ผมจีบมาตั้งนาน พี่มาทำแบบนี้ได้ยังไง ผมไม่ยอมหรอกนะ” ทีโวยลั่นแล้วเดินเข้าไปหาแมคจนแมคต้องดีดตัวหนีเพราะไม่ชอบเหงื่อเปียกบนตัวทีเท่าไหร่


“นั่นมันก็เรื่องของนาย แต่ถ้าฉันเห็นว่านายมายุ่งกับเมฆอีกฉันคงอยู่เฉยไม่ได้เหมือนกัน” ไม่บ่อยนักที่แมคจะมายืนเถียงกับใครแบบนี้


“ผมไม่ถอยหรอก เรื่องอะไรจะยอมล่ะ ถ้าพี่หมอยอมคบกับผมซะอย่าง แค่นี้ก็จบแล้ว” ทีตั้งท่าบ้าง เขาสะบัดหน้าอย่างแรงจนเหงื่อมีกระเด็นเล็กน้อยนั่นทำให้แมคต้องถอยอีกรอบแล้วดึงเอาผ้าเช็ดหน้าของตัวเองออกมาเช็ด


“ถ้านายจะเอาอย่างนั้นก็ลองดู แล้วก็ออกให้ห่างจากตัวฉันด้วย ตัวนายสกปรก” แมคทำหน้าเหย เด็กนี่มันเชื้อโรคเดินได้ชัดๆ


ทีเองเมื่อเห็นว่าแมคไม่ยอมรับตัวเอง ไหนจะทำท่ารังเกียจเสียเต็มประดาขนาดนั้นก็รู้สึกโมโห ผู้ชายอะไรแต่งตัวเนี้ยบขนาดนี้ ไหนจะท่าทางที่ดูจะรักสะอาดเกินไปนั่นอีก หึ... รังเกียจมากนักใช่มั้ย ได้


“เฮ้ย!” ไม่ใช่เสียงของทั้งแมคและที แต่เป็นเสียงของเมฆาที่อุทานออกมาเมื่อเห็นทีพุ่งเข้าใส่แมคแล้วใช้ทั้งตัวถูไถไปตามตัวของพี่ชายตัวเอง


ทียังคงสะบัดเหงื่อใส่แมค แต่แมคนิ่งไปเรียบร้อย มือทั้งสองข้างชูขึ้นอย่างลืมตัวเมื่อทีพุ่งเข้ากอด ผ้าเช็ดหน้าในมือหล่นลงพื้นเรียบร้อย และตอนนี้พี่ชายของเมฆากำลังช๊อค


“เป็นไง ผมออกห่างจากพี่แล้ว” ทียังคงกวน เขาทำท่าออกห่างจากแมคจริงไหลังพุ่งใส่อีกคน แมคที่เริ่มได้สติก็เหมือนจะหายใจไม่ทั่วท้อง


“กะ... กฎข้อที่สามของงมณินทร หะ... ห้ามแตะต้องตัวฉัน” เขายกมือขึ้นชี้หน้าทีอย่างสั่นๆ เหมือนเรี่ยวแรงหายไปหมด ยิ่งเสื้อผ้าเรียบหรูตอนนี้มันยับและเปื้อนไปด้วยเหงื่อของเด็กนรกนี่แล้ว แมคแทบจะลมจับมันเสียตรงนี้


“กฎบ้าบออะไร ผมไม่ฟังหรอก เชิญพี่บ้าไปคนเดียวเถอะ พี่หมอครับ พรุ่งนี้ผมจะมาหาใหม่นะ” ทีพูดกับแมคแล้วหันมาพูดกับเมฆาก่อนจะเดินออกจากตรงนั้น แมคมองตามอย่างแค้นเคือง


“พี่แมค เป็นยังไงบ้างพี่” เมฆาเข้าไปหาพี่ชายที่ตอนนี้กำลังทรุดลงกับพื้น


คนอย่างมณินทร ประสิทธานนท์ เรื่องความสะอาดต้องมาเป็นที่หนึ่ง เขาเกลียดความสกปรกที่สุด และเกลียดทุกอย่างที่ไม่เป็นระเบียบ ขัดหูขัดตา เมื่อทีนำความสกปรกมาใส่ตัวแมคแบบนี้แล้ว แน่นอนว่าแมคเหมือนตัวเองถูกผลักลงไปในบ่อปฏิกูลทั้งตัว มันทำให้แมครับไม่ได้อย่างแรง


“มะ... เมฆ ไปเอาเสื้อผ้าในรถมาให้พี่ แล้วตามไปที่ห้องน้ำด่วน!” แมคสั่งเสียงสั่นแล้วรีบลุกก่อนจะตรงไปห้องน้ำอย่างรวดเร็ว



กฎข้อที่สามของงมณินทร ห้ามแตะต้องตัวเขาสุ่มสี่สุ่มห้า ละกฎข้อแรกของมณินทรก็คือการห้ามนำความสกปรกเข้ามาใกล้ให้รกหูรกตาเขา แต่เด็กนรกนี่กับเอาเหงื่อโสโครกนั่นมาทำให้เขาเปื้อน ไอ้เด็กเวร เรื่องนี้ไม่จบแค่นี้แน่นอน และที่แน่ๆ เด็กนี้ติดลบอย่างแรง เพราะฉะนั้นเรื่องจีบเมฆาเลิกหวังไปได้เลย!














“เกิดมาฉันเพิ่งเคยเจอคนอย่างพี่นาย ประสาทชะมัด” เพียงดินพูดกับเมฆาก่อนจะคีบเส้นก๋วยเตี๋ยวเข้าปาก วันนี้เขาเข้าเมืองเลยแวะรับเมฆามาทานข้าวกลางวันที่หน้าโรงพยาบาลด้วยกัน และคนตัวเล็กก็ยอมมากับเขาดีๆ นั่นทำให้เพียงดินรู้สึกแฮปปี้อย่างไม่ต้องสงสัย


“พี่แมคเค้าก็เป็นอย่างนี้มาตั้งนานแล้วล่ะ ยอมรับว่ากลัวพี่แมคมาก เลยไม่ค่อยกล้าหือเท่าไหร่” เมฆาตอบแล้วจัดการอาหารตรงหน้าของตัวเองบ้าง


นึกสภาพของแมคเมื่อเช้าแล้วเขาไม่อยากจะคิดเลยว่าทีจะเจออะไรบ้าง แมคแทบจะขออาบน้ำที่โรงพยาบาลเสียด้วยซ้ำ แต่เมฆาห้ามไว้ซะก่อน แล้วให้อีกคนเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปอาบน้ำอีกรอบทีบ้านเอา อยากจะขำก็สงสาร แต่ทีเป็นคนแรกที่กล้าทำอย่างนี้กับพี่ชายเขา เจ้าตัวช๊อคไม่น้อย


“เลยยอมอยู่ใต้โอวาทอย่างนี้เหรอ หึ... ที่ยอมเล่นตามไม่ใช่เพราะกลัวพี่นายหรอกนะ ก็แค่อยากจะให้เค้ารู้ว่าฉันดูแลนายได้” เพียงดินมองหน้าเมฆาแล้วทำตาหวานเชื่อม เมฆาต้องเบือนหน้าหนีเพราะรู้สึกเขิน


“ดูแลบ้าอะไร ฉันดูแลตัวเองได้น่า” ไม่ได้แล้ว ช่วงนี้อยู่ใกล้เพียงดินทีไรหัวใจมักเต้นโครมคราม ชักจะหลงกลหลงคารมไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัวนี่เกินไปแล้ว


“ก็ฉันอยากดูแลอ่ะ ก็อยากดูแลให้มากกว่านี้เหลือเกิน~” เพียงดินฮัมเพลงนั่นทำให้เมฆายกตะเกียบขึ้นมาทำท่าว่าจะตี ไอ้บ้า มาจีบอะไรในร้านก๋วยเตี๋ยวเนี่ย


 “เลิกร้องเพลงไปเลย ถ้าอย่างจะให้ฉันยอมตกลงคบจริงๆก็ทำคะแนนให้ได้เยอะๆก่อนเถอะ พี่ชายฉันโหดนะ”


“โหดมากแค่ไหนก็น้อยกว่าความรักที่ฉันมีให้นายนะ” เพียงดินไม่พูดเปล่าพร้อมทำมือเป็นรูปหัวใจส่งไปให้เมฆา แถมยังทำท่าหัวใจเต้นให้อีก เมฆาเบือนหน้าหนีอีกรอบ จะเขินไอ้พ่อเลี้ยงนี่ก่อนหรือจะอายชาวบ้านในร้านก๋วยเตี๋ยวก่อน


เหมือนชีวิตนี้เจอแต่คนประหลาดๆ











**************************************************************************



เมื่อวานไม่ได้อัพ มีความมึนในตัวเองเล็กน้อย  :z3: เนื้อเรื่องเลยหยุดชะงักชั่วขณะ ตอนนี้พี่แมคเริ่มแผลงฤทธิ์ หรือน้องทีที่แผลงฤทธิ์  :laugh: แก คู่นี้เค้าห่างกันเกือบสิบปีนะ กร๊ากกกกกกกกกกกก มีความคันไม้คันมืออยากแตกหน่อเรื่องพี่แมคมากมาย เพราะคาแรกเตอร์มันได้เหลือเกิน แต่ถ้าแตกหน่อจรงๆคงไม่ได้อยู่ในเซตนี้อย่างแน่นอน เซตนี้สามเรื่องก็พอ ตอนแรกจะเขียนแค่เรื่องภมร ไปๆมาแตกเป็นพี่รัช แตกเป็นน้องเมฆ  :katai4: รอดูก่อน กิกิ ฝากติดตามด้วยนะคะ รักคนอื่นทุกท่านค่ะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *03/07/16* [ตอนที่26] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 03-07-2016 20:03:33
พี่แมคคงมีคู่แล้วหล่ะ ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *03/07/16* [ตอนที่26] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 03-07-2016 23:29:44
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *03/07/16* [ตอนที่26] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 03-07-2016 23:53:15
 :m20:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *03/07/16* [ตอนที่26] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 05-07-2016 09:16:30
น้องทีควรมีหลัวจริงๆค่ะ 5555555555
พี่ดินสู้ๆนะ เชียร์ขาดใจเลยอ่ะ
พี่แมคก็พี่แมคเถอะ อิอิ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *03/07/16* [ตอนที่26] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 06-07-2016 11:12:39
 :laugh:
+เป็ดให้จ้า
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *06/07/16* [ตอนที่27] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 06-07-2016 23:50:37
บทที่ 27


“ไอ้เด็กนรก” แมคสบถ


เขาเข้ามาอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกรอบที่บ้านและนั่งเล่นอยู่แถวๆบ้านเพราะบริเวณด้านหลังของตลาดประสิทธานนท์นั้นค่อนข้างจะกว้างและเป็นสวนสาธารณะขนาดกลาง นั่งไปก็คิดถึงไอ้เด็กทีนรกนั่น เหอะ ไอ้เด็กทีนั่นอย่าหวังเลยว่าชีวิตนี้จะได้เข้าใกล้เมฆาอีก เด็กนั่นผิดกฎของเขา และยังถูกตัดคะแนนจนติดลบชนิดที่ไม่มีทางบวกเพิ่มแน่นอน!


“พี่แมค ไปไร่น้ำรินด้วยกันมั้ย” เสียงของตะวันตะโกนอกมา แมคหันไปมองแล้วลุกขึ้น ไปไร่น้ำรินเหรอ ก็ดีนะ เพราะเขาไม่ได้เจอรัชพลมานานอยู่เหมือนกัน


“ไปๆ” แมครีบตามน้องชายไป


วันนี้ตะวันเข้าไปที่ไร่น้ำรินและไร่เพียงระพีตามปกติ ช่วงนี้เป็นช่วงที่ต้องจัดการและประคบประหงมเป็นพิเศษหลายๆอย่าง สามหนุ่มเลยมีเรื่องต้องคุยกันเกือบทุกวัน อีกนิดเดียวตะวันคงได้ย้ายไปนอนทีไร่น้ำรินแล้ว


สองหนุ่มประสิทธานนท์เข้ามาที่ไร่น้ำรินในตอนบ่ายของวัน เหมือนวันนี้จะเข้าไปจัดการเรื่องโรคพืชในส่วนของสวนผลไม้ที่ปลูกใหม่ นั่นจำเป็นที่จะต้องให้น้ำหวานมาอีกรอบซึ่งเพียงดินเป็นคนพามา


แมคขอตามเข้าไปที่สวนด้วยเพราะอยากเดินดูไร่ แต่เมื่อมาถึงก็ต้องเจอกับเพียงดินและรัชพลที่อยู่ในชุดเต็มยศและกำลังควบคุมคนงานฉีดพ่นยาบางอย่างอยู่ แมคยกคิ้วเล็กน้อย


ที่แท้ก็ทำงานทีไร่น้ำรินนี่เอง


“เจอกันอีกแล้วนะนายเพียงดิน” แมคกอดอกอย่างวางมาก เขาอยู่ในชุดที่เตรียมพร้อมจะสู้กับโคลนและเศษดินอื่นๆอย่างเต็มที่ แน่นอนว่าตะวันเป็นคนจัดการให้


“นาย... พี่ไอ้เตี้ย” เพียงดินเลิกคิ้วเพราะไม่คิดว่าจะเจอแมคที่นี่ และสภาพของเขาตอนนี้ก็กำลังเลอะเปรอะเปื้อนเลยทีเดียว


“สองคะแนนสำหรับเรียกน้องชายฉันแบบนั้น” แมคถอยห่างและไปยืนบนเนินดินที่ค่อนข้างจะแข็งแรงหน่อย ไม่เลอะ


“ห๊ะ...” เพียงดินงงเล็กน้อย มาถึงเขาก็โดนไปแล้วสองคะแนน เพราะฉะนั้นเหลือแค่เก้าสิบคะแนน!


“นี่พี่ยังไม่เลิกใช้กฎใช้คะแนนนี่อีกเหรอ” ตะวันถามงงๆ เขาพอจะรู้เรื่องกฎอะไรของแมคอยู่บ้าง แต่ไมคิดว่าจะจริงจังและยังเอามาใช้กับคนอื่น ว่าแต่แมคเอามาใช้กับเพียงดินทำไม


แมคไม่ตอบแต่มองเพียงดินอย่างดูแคลน เขาไม่ชอบความสกปรก แต่แน่ล่ะทำงานกับดินกับน้ำมันก็ต้องมีบ้าง แต่เห็นแล้วมันก็ขัดตาไม่น้อยเหมือนกัน


“นี่นายคิดว่าน้องชายของฉันที่เป็นหมอซึ่งความสะอาดเป็นสิ่งสำคัญมากนั้นจะต้องมาทนอยู่กับอะไรที่มันสกปรกอย่างนี้เหรอ และกระดุมเม็ดที่สามและสี่ของนายช่วยติดให้มันดีๆด้วย ฉันขัดตามาก และท่าทางแบบนั้นคนอื่นไม่คิดว่าเป็นคนป่ารึไง นี่นายไปเอาความมั่นใจผิดๆอะไรมาจีบเมฆ ฉันมองไม่ออกเลยจริงๆว่าพวกนายจะไปด้วยกันได้” แมคร่ายยาวนั่นทำให้ทั้งตะวันและรัชพลรวมถึงน้ำหวานหันมามองก่อนจะหันไปหาเพียงดิน


“จีบ?” ตะวันถามพร้อมกับทำหน้างง


“เอ่อ...” เพียงดินอึกอัก เขายังไม่บอกเรื่องนี้กับใครทั้งนั้นและทุกคนก็เหมือนไม่มีเวลามายุ่งเรื่องของเขาด้วย แต่วันนี้คือแมคพูดออกมาซะหมดขนาดนี้ ปฏิเสธคงยาก


“ตอนแรกเห็นจะฆ่ากันตายทุกวัน ไหงเป็นงี้อ่ะ” รัชพลถามบ้าง


“อย่าบอกนะว่าทุกคนยังไม่รู้ ความหนักแน่นไม่มีพอ จงใจปิดแบบนี้แสดงว่าไม่จริงจัง โดนห้าคะแนน” คำพูดนั้นทำเอาเพียงดินมึนไปไม่ได้ ตั้งแต่พี่ของเมฆามาเนี่ยเขาพูดนับคำได้ แล้วโดนใส่รัวๆคะแนนหดหายอย่างงงๆ เหี้ยอะไรวะเนี่ย


“เดี๋ยวก่อนครับ ทุกคนใจเย็นๆก่อน” เพียงดินยกมือขึ้นห้ามพร้อมกับจะเดินเข้าไปหาแมคในมือยังคงมีพลั่วอยู่


“หยุดอยู่ตรงนั้น! อย่าเข้าใกล้ฉันเกินสามเมตร” แมคตะโกนห้ามก่อนพร้อมกับถอยมาอีกหนึ่งก้าว


เพียงดินหยุดกึกอย่างไม่รู้ตัว อาจจะเป็นเพราะเสียงของแมคที่ตะโกนลั่นนั้น เรื่องมากชิบหาย เหนือหมอเตี้ยยังมีพี่หมอเตี้ย


“อธิบายไปสิ ฉันให้เวลาห้านาที” แมคยกนาฬิกาขึ้นมาดูแล้วบอกเพียงดิน เพียงดินอึกอักอยู่เล็กน้อยก่อนจะถอยหายใจแล้ววางพลั่วในมือไว้แถวนั้น


“ก็ตามจีบมาซักพักแล้วแหละ แต่หมอเมฆยังไม่ตกลงคบเลย ไม่รู้ว่ายังไง ไปๆมาๆก็ชอบไปแล้ว” เพียงดินพูด ตะวันและรัชพลหันมามองหน้ากันเล็กน้อยแล้วถอนหายใจ


“เมฆมันใจแข็งจะตาย ผมว่าคุณดินน่ะจีบมันยากหน่อย บ้านนี้เค้าสายแข็ง” ตะวันบอกพร้อมกับเบือนสายตาไปที่แมคด้วย เป็นเหมือนกันทั้งบ้าน


โมกพี่ชายคนโต ปีนี้ก็อายุสามสิบแต่ก็ยังไม่แต่งงาน แมคก็ยังเรื่องมากเลือกมากไม่ยอมคบใครเอาแต่จัดการชีวิตน้องๆ มุกก็ยังไม่มีแฟนและมีแนวโน้มว่าจะยังไม่มีเร็วๆนี้ ส่วนเมฆาอย่างที่เห็น ใครก็จีบไม่เคยติด


“ถ้ามีคนที่ดีพอสำหรับฉัน ฉันก็ต้องเลือกอยู่แล้ว แต่วันนี้ขอจัดการเรื่องนายก่อนนายเพียงดิน อย่างที่ฉันบอกว่าฉันมีเวลาให้สองอาทิตย์ ช่วยแสดงให้ฉันเห็นหน่อยว่านายดีพอที่จะเป็นคนรักของเมฆาได้ ฉันรู้ว่าตอนนี้น้องชายฉันค่อนข้างจะใจอ่อนกับนานแล้ว แต่ฉันยังไม่อนุญาต” แมคประกาศลั่น นั่นทำให้เพียงดินหงุดหงิดไม่น้อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป


ความจริงเรื่องนี้มันไม่ได้เกี่ยวกับแมคเลย มันเกี่ยวแค่เขาและเมฆาเท่านั้น แต่ก็นะ เขาตกลงกับเมฆาไว้แล้วว่ายอมเล่นตามเกมบ้าๆของแมคก็ต้องยอม เพราะผลที่ตามมามันคุ้มไม่น้อยเหมือนกัน


“ฉันว่าจะไปดูน้ำตกหลังไร่เสียหน่อย ยังไงก็ฝากบอกคนงานของนายด้วยนะรัช ว่าคิดดีแล้วใช่มั้ยที่มายุ่งกับน้องฉัน” แมคพูดแล้วเดินออกไปจากตรงนั้น เดินไปที่เอทีวีซึ่งจอดอยู่ไม่ไกล รัชพลขมวดคิ้วเล็กน้อยอย่างงงๆ


“อะไรวะ คนงานอะไร” นายเหนือแห่งไร่น้ำรินเกาหัวอย่างงงๆ แล้วเลิกสนใจแมคแต่พุ่งประเด็นมาที่เพียงดินแทน


“ไม่ต้องมามองผมอย่างนั้นเลยคุณรัช เอาเป็นว่าตอนนี้ยังไม่ถึงไหน แถมก้างชิ้นเบอเร่อมาขวางอีก ไม่ได้อย่างนั้นอย่างนี้นะคุณตะวัน แต่ญาติคุณเค้าปกติดีใช่มั้ย” เพียงดินถอดเสื้อคลุมตัวนอกออกแล้วทิ้งตัวลงนั่งกับเนินดินที่แมคเพิ่งยืนเมื่อครู่ ก่อนจะถอดหมวกออกแล้วสะบัดผมอย่างร้อนๆ


“พี่แมคก็อย่างนี้แหละ แต่จริงๆไม่ได้เป็นคนเลวร้ายหรอก ถ้าคุณดินจีบได้เมฆติดซะอย่างเรื่องอื่นก็หายห่วง ที่ไอ้เมฆมันไม่มีใครพี่แมคก็มีส่วน แต่จริงๆแล้วเมฆมันไม่เอาเองแหละ ถ้ามันตกลงกับใครจริงๆ ถ้าพี่มันจะห้ามแค่ไหนมันก็ไม่ฟังหรอก” ตะวันบอกแล้วนั่งลงข้างๆเมฆา ครอบครัวนี้ค่อนข้างแปลกๆอยู่แล้ว แต่ตะวันก็ชินเพราะเจออย่างนี้มาตั้งแต่เด็กๆ


“ถ้าอย่างนั้นผมคงต้องทำใจไว้ครึ่งนึง ดูเหมือนว่าน้องชายคุณเค้าจะยังไม่อยากเล่นด้วยกับผมเท่าไหร่” เมฆาพูดอย่างเซ็งๆ มันก็จริง ถ้าเมฆายอมตกลงกับเขา เรื่องทุกอย่างมันก็จบ แค่นั้น


“ยังไงก็สู้ๆแล้วกัน” ตะวันตบไหล่เพียงดินเบาๆ เรื่องยากแล้วสิ































“หมอเมฆ เราต้องไปออกหน่วยที่งานเกษตรวันศุกร์นี้นะ” หมอทศเข้ามาหาเมฆาพร้อมกับมาแจ้งข่าวที่เขาเพิ่งได้รับทราบมาเมื่อครู่


“เราต้องไปด้วยเหรอครับ” เมฆาถามอย่างงงๆ งานนี้เป็นของจังหวัด ทำไมหมอในอำเภอเล็กๆอย่างเขาต้องไปด้วย


“ไปสิ เค้าเอาหมอทั้งจังหวัดนั่นแหละ ประจำแต่ละจุดน่ะ แล้วก็อาจจะมีสัมมนาเดือนหน้าด้วยนะ” ทศพรแจ้งอีกครั้งก่อนจะยิ้มให้
แล้วเดินออกไป



เมฆาทิ้งตัวลงกับเก้าอี้อย่างรู้สึกเหนื่อย งานค่อนข้างยุ่งไม่น้อย คนไข้วันนี้เยอะกว่าปกติ เวลาพักเขาเลยอยากจะพักแบบเต็มที่เสียหน่อย


เมฆาลุกขึ้นบิดขี้เกียจก่อนจะเดินออกมาข้างนอก หน้าโรงพยาบาลมีรถขายกาแฟอยู่ เขาว่าจะไปหาอะไรดื่มเสียหน่อย


มาอยู่นี่นานค่อนข้างจะชินกับและรู้จักคนแถวนี้หมดแล้ว ทุกคนน่ารักและเป็นกันเอง เมฆาชอบบรรยากาศแบบนี้มากกว่าการไปอยู่ในเมืองใหญ่ๆซะอีก


“อ้าว คุณหมอ วันนี้เอาอะไรครับ” พ่อค้าร่างใหญ่ตัวท้วมถามขณะที่ในมือยังชงกาแฟให้ลูกค้าไปด้วย


“เหมือนเดิมเลยครับลุง” เมฆาตอบแล้วเดินไปนั่งม้าหินอ่อนแถวนั้น ซึ่งมีป้าๆอาๆมานั่งอยู่ก่อนแล้ว เขาเลยยิ้มให้


“คุณหมอเมฆนี่น่ารักจังเลยนะคะ ผิวก็ดี๊ดี คนกรุงเค้าเป็นแบบนี้ทุกคนรึเปล่า” หญิงวัยกลางคนถามขั้นเป็นภาษาท้องถิ่น เมฆาทำหน้างงเล็กน้อยก็จะค่อยๆแปล มาอยู่นี่เขาเริ่มจะเข้าใจภาษาเหนือมาบ้างแล้ว


“คุณป้าก็น่ารักเหมือนกันครับ แล้ววันนี้เป็นอะไรเหรอครับถึงได้มาโรงพยาบาล” เมฆาถามกลับพร้อมกับกาแฟของเขาที่ลุงเจ้าของร้านเพิ่งชงเสร็จถูกวางลงข้างหน้าแล้วตัวเจ้าของร้านเองก็มานั่งร่วมวงด้วย


“จะอะไรซะอีกล่ะ ก็ลูกมันน่ะต้องมาล้างแผล มันใช่มันหรอก” ลุงเจ้าของร้านกาแฟตอบแทน


“ลูกคุณป้าเป็นอะไรเหรอครับ” เมฆายังถามต่อแล้วดูดกาแฟอย่างอารมณ์ดี


“แผลไฟไหม้น่ะ มันยังเดินไม่ได้เพราะแผลยังเต็มขาเลย ก็มันดันไปทำให้นังคุณราตรีไม่พอใจเข้าน่ะสิเลยโดนน้ำมันร้อนสาดใส่อย่างนั้น” พอป้าพูดจบเมฆาแทบจะสำลักกาแฟทันที


“อะ... อะไรนะครับ สาดน้ำมันร้อนๆใส่ บ้าไปแล้วน่า แล้วได้แจ้งตำรวจรึยังครับ” ยังมีอย่างนี้อยู่อีกเหรอเนี่ย เมฆาตกใจไม่น้อย ตั้งแต่เขามาอยู่ที่นี่ก็เพิ่งจะเจออะไรแบบนี้


“หูย คุณหมอ แจ้งอะไรล่ะคะ ลูกป้าน่ะทำงานให้นายอำเภอ แล้วนังคุณราตรีนั่นก็ลูกนายอำเภอ ขืนแจ้งความได้เดือดร้อนกันหมดน่ะสิ แต่นายอำเภอท่านก็ดีนะ ออกค่าใช้จ่ายให้หมด ท่านน่ะดี ติดที่ว่าเลี้ยงลูกไม่ดีนี่แหละ นังคุณราตรีนี่เลยนิสัยเสีย” ได้ทีถึงกับเม้าใหญ่ เมฆาทำหน้างงอีกรอบ เขาเพิ่งเคยได้ยินชื่อราตรีก็คราวนี้ แล้วยังเป็นลูกคนใหญ่คนโตที่นี่อีก แต่การใช้อำนาจแบบนี้มันก็ไม่เกินไปหน่อยเหรอ


“ไม่ต้องตกใจหรอกคุณหมอ คนที่นี่รู้กันทุกคนว่าคุณราตรีเธอร้ายแค่ไหนจนพ่อเลี้ยงดินต้องขอเลิก ข่าวใหญ่ทั้งอำเภอ” ลุงข้าวของร้านพูดต่อ นั่นทำให้เมฆาต้องคิ้วขมวดเมื่อได้ยินชื่อใครอีกคน


“พะ... พ่อเลี้ยงเพียงดิน สองคนนี้เคยคบกันเหรอครับ” เป็นเรื่องใหม่ที่เมฆารู้ เพียงดินเคยบอกว่ามีแฟนแต่ไม่เคยบอกว่าใคร


“ก็ใช่น่ะสิ ตอนคบกันนะพ่อเลี้ยงเอาใจอย่างดี เกือบแต่งงานกันด้วยแล้ว เพาะช่วงนั้นพ่อเลี้ยงหลงมาก กะจะสร้างครอบครัว แต่ก็นั่นแหละ นานเข้าๆลายคุณเธอก็ออก คุณราตรีเธอค่อนข้างจะเยอะ พ่อเลี้ยงเลยทนไม่ไหว ขอเลิกไป เธอก็ตามแว้ดๆ ตามง้อ แต่พ่อเลี้ยงก็ไม่สน ตัดแล้วตัดเลย ป้านะแอบสะใจซะจริง” ข่าวใหม่ที่ได้รับทำให้เมฆาครุ่นคิดอยู่ไม่น้อย


เพียงดินเคยหลงใครถึงขั้นจะแต่งงานเลยเหรอ.... แล้วที่เพียงดินทำอยู่ตอนนี้ไม่ใช่แค่ว่าหลงเขาหรอกนะ นานๆไปก็เบื่อแล้วก็เลิกอย่างนี้เหรอ


เมฆาเริ่มคิดหนัก แล้วยิ้มให้คนตรงหน้าก่อนจะยกกาแฟขึ้นมาดูดอีกรอบก่อนจะเดินเข้าไปในโรงพยาบาลด้วยความคิดที่ตีวนอยู่ในหัว


“ฉันมาหาหมอทศ เค้าอยู่ที่ไหน” เสียงหนึ่งดังขึ้นที่หน้าห้องฉุกเฉิน เป็นเสียงของหญิงสาวที่แต่งตัวค่อนข้างจะเปรี้ยวและตอนนี้เธอเหมือนกำลังโวยวายอะไรบางอย่าง ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องดีแน่เมื่ออยู่ในโรงพยาบาลแบบนี้ และตอนบ่ายคนก็เยอะอยู่ด้วย


“หมอทศไม่ว่างค่ะ ถ้าคุณไม่สบายก็ไปรอคิวนะคะ แต่ถ้าไม่ก็ไปคุยกันนอกรอบเอาเอง” พยาบาลแพรมองด้วยสายที่แสดงว่ารังเกียจอย่างชัดเจน นั่นทำให้เมฆายิ่งสนใจ


“แต่ฉันอยากคุยกับเขา ฉันอยากรู้ว่าดินมีแฟนใหม่ใช่มั้ย ไปเรียกหมอทศมา” เธอยังคงโวยวายไม่หยุดจนเมฆาต้องเข้าไปจัดการเมื่อเสียงมันเริ่มดังขึ้น


“มีปัญหาอะไรรึเปล่าครับ” เขาไปยืนข้างๆพยาบาลแพรแล้วถาม สาวสวยคนนั้นปราดสายตามามองแล้วกอดอก


“ฉันต้องการเจอคุณหมอทศพร” เธอว่าอย่างวางมาด


“เกรงว่าตอนนี้ยังไม่สะดวกนะครับ ถ้าคุณไม่ได้เจ็บป่วยอะไรก็เชิญกลับเพราะวันนี้คนไข้เราค่อนข้างเยอะ หมอทศเองก็ต้องทำงาน” เมฆาพยายามพูดด้วยน้ำเสียงปกติ แต่คำพูดนั้นมันเหมือนการฉีกหน้าของหญิงสาวตรงหน้า


“นี่แก แกกล้าไล่ฉันเหรอ แกอีก พวกแกกล้าไล่ฉัน ฉันจะฟ้องพ่อ” เธอโวยวายแล้วชี้หน้าเมฆารวมทั้งพยาบาลแพร


“เชิญเลยค่ะคุณหนูราตรีขา เชิญไปฟ้องเลยค่ะ พ่อของคุณคงเข้าข้างหรอก” แพรพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเช่นกัน เมฆาเงยหน้ามองหญิงสาวอีกรอบ






นี่น่ะเหรอคุณหนูราตรีลูกนายอำเภอ





























 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:











ช่วงนี้อารมณ์เราไม่ค่อยเสถียรเท่าไหร่เลยไม่ค่อยได้อัพนะคะ กลัวแต่งแล้วมันจะพัง  :ling1: มีตัวละครใหม่อีกแย้ววววววววว  :katai1: แม่นางสาวเจ้าคนสวยลูกนายอำเภอ ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ เราจะพยายามอัพเป็นปกติค่ะ  :z2:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *06/07/16* [ตอนที่27] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 07-07-2016 00:08:42
 :z6:


ยิงให้ตาย ได้ไหม ตัวแบบนี้ ?
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *06/07/16* [ตอนที่27] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Cappello ที่ 07-07-2016 00:24:59
อื้อหือ  เลี้ยงกันมายังไงวะเนี่ยแม่คุ๊ณ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *06/07/16* [ตอนที่27] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-07-2016 01:06:10
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *06/07/16* [ตอนที่27] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 07-07-2016 01:31:32
วีนเอาโล่ไปเลยคุณหนูราตรี 5555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *06/07/16* [ตอนที่27] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cinnsin ที่ 07-07-2016 19:51:08
พี่แมคว่าน่ารำคาญแล้ว อิคุณราตรีนี่น่ารำคาญกว่าเยอะ!  :angry2: :angry2:
ปล. แต่อ่านตอนนี้แล้วพี่แมคนี่น่ารักแหะ -//////-
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *06/07/16* [ตอนที่27] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 07-07-2016 22:54:41
ตัวร้ายออกมาล่ะงานนี้จะมีคนหึงจนหน้ามืดไหม 5555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *06/07/16* [ตอนที่27] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 08-07-2016 21:56:35
อุต่ะ ผู้หญิงแบบนี้ไง พ่อเลี้ยงเค้าหนีก็ถูกแล้ว
น้องเมฆอย่าได้แคร์นะ เห็นชัดๆว่าพี่ดินไม่เอานางแล้ว
ต้องสู้ ไหนจะพี่แมคอีก
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *09/07/16* [ตอนที่28] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 09-07-2016 00:11:52
บทที่ 28


“เธอมาที่นี่เหรอครับ” ทศพรถามพร้อมกับนั่งลงตรงข้ามเมฆา ซึ่งแพรนั่งอยู่อีก้างหนึ่ง


“มาวีนๆ โวยๆ โดนหมอเมฆไล่ตะเพิดไปเมื่อตอนเที่ยงค่ะ ไม่รู้จะอะไรนักหนา เลิกก็เลิกไปแล้วยังตามรังควานอีก” แพรบ่นพร้อมกับดูดกาแฟนอย่างอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่


วันนี้เมฆาต้องอยู่เวรและตอนนี้ก็ค่อนข้างจะว่างเลยมานั่งคุยนั่งเม้าได้และประเด็นเด็ดของวันนี้ก็ไม่ใช่เรื่องอะไร ก็เรื่องที่เพิ่งเกิดตอนกลางวันนั่นแหละ สาวเจ้าลูกสาวคนใหญ่คนโตแถวนี้เธอมาวีนได้แม้กระทั่งในโรงพยาบาล นั่นพอจะทำให้เมฆารู้ฤทธิ์รู้เดชของเธอไม่น้อย


“ว่าแต่เขามาตามหาหมอทศทำไมเหรอครับ” เมฆาถามอย่างสงสัย เป็นแฟนเก่าเพียงดิน น่าจะไปตามเพียงดินไม่ดีกว่าเหรอ


“ผมโดนประจำแหละครับหมอเมฆ เธอมาถามเรื่องดินบ่อยๆเพราะผมเป็นเพื่อนของดิน ช่วงเลิกกันใหม่ๆหนักกว่านี้อีกครับ ผมเองก็รำคาญไม่น้อย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้” ทศพรพูด มันกลายเป็นเรื่องธรรมดาไปเสียแล้วที่คุณหนูราตรีต้องตามวีนเขาแทนเพียงดิน นั่นทำให้อยากจะลาออกจากการเป็นเพื่อนของเพียงดินที่สุด


แต่เมฆาก็ยังทำหน้างง ตามวีนทศพรเนี่ยนะ ปกติคนเลิกกันถ้าอยากจะง้อและตามเพื่อคืนดีก็น่าจะไปตามแฟนตัวเองไม่ใช่เหรอ ทำไมมาตามเพื่อนแฟนได้ล่ะ


“ก็แม่คุณเธอกลัวพ่อเลี้ยงน่ะสิคะ เคยโดนด่ากลางตลาดยังเคยมีมาแล้ว พ่อเลี้ยงน่ะเห็นอย่างนั้นอย่าให้โมเชียว หมอทศยังเอาไม่อยู่เลย เพราะฉะนั้นคนที่รับกรรมต่อจากพ่อเลี้ยงก็หมอทศนี่แหละค่ะ ความจริงคุณราตรีเธอก็ยังอยากได้พ่อเลี้ยงอยู่หรอก นี่ก็เลิกกันมาได้ปีสองปีแล้วยังตามไม่เลิก สงสัยได้ข่าวใหม่ละมั้งคะว่าพ่อเลี้ยงจะมีแฟน หลังจากเลิกกันผู้หญิงแถวนี้อยากเข้าหาพ่อเลี้ยงทั้งนั้น แต่เธอโดนคุณราตรีเธอตามราวีหมด พ่อเลี้ยงเลยโสดมาอย่างนี้” แพรเล่าอย่างออกรสออกชาติ เรื่องพ่อเลี้ยงเพียงดินกับคุณหนูราตรีเค้ารู้กันทั้งอำเภอ มีเหรอขาเม้าอย่างเธอจะไม่รู้


“เธอเป็นคนยังไงครับ แล้วทำไมถึงยึดติดกับพ่อเลี้ยงเพียงดินขนาดนั้น เธอก็เป็นคนสวย น่าจะหาแฟนใหม่ได้ไม่ยากนะ” เมฆาถาม วันนี้เขาอยากทำตัวสอดรู้เรื่องชาวบ้านซักวัน คุณหนูราตรีนี่น่าจะเป็นคนที่ฤทธิ์เยอะไม่น้อย แต่เขาอยากรู้ที่สุดตอนนี้คืออะไรทำให้เพียงดินจริงจังถึงขั้นอยากแต่งงานกับเธอมากกว่า แต่ก็ไม่กล้ามถามออกไป


“โอ้ยคุณหมอคะ ใครจะอยากได้เจ้าหล่อนกัน เนาะเฟะขนาดนั้น พ่อเลี้ยงรอดนางมาได้นี่พี่โคตรจะโล่งอกเลยแหละค่ะ แล้วทำไมนางถึงยังตามติดเป็นวิญญาณเร่ร่อนน่ะเหรอคะ คนแถวนี้ใครก็อยากเป็นแม่เลี้ยงไร่เพียงระพีกันทั้งนั้น พ่อเลี้ยงก็หล่อ แถมไร่เพียงระพีก็ใหญ่ สบายไปทั้งชาติน่ะสิ ยิ่งตอนสมัยที่พ่อเลี้ยงเพียงดินมาดูแลไร่ต่อพ่อเลี้ยงระพีนะ ฮอตอย่าบอกใครเชียว พ่อเลี้ยงรัชพลที่จบนอกมาใหม่ๆสาวติดตรึมเหมือนกัน สาวๆแถวนี้กระชุ่มกระชวย พี่ก็ด้วย คิคิ

แต่ก็นั่นแหละ หลังจากนังคุณหนูนี่สอยพ่อเลี้ยงเพียงดินได้ นางก็พราวไปทั่ว คงฝันอยากเป็นแม่เลี้ยงไร่เพียงงระพี พ่อเลี้ยงก็หลงเอ้าหลงเอา รักเดียวใจเดียว แต่ก็นั่นแหละค่ะ นานๆไปก็เริ่มเข้ากันไม่ได้ นังคุณราตรีเธอค่อนข้างงจะติดหนูและเอาแต่ใจเพราะเป็นลูกสาวคนเดียว พ่อตามใจยิ่งกว่าอะไร พ่อเลี้ยงเธอเองก็ไม่ค่อยชอบอะไรแบบนี้ แถมยังอยู่แต่ในไร่ วันๆมีแต่วัวแต่ไวน์ คุณเธอก็วีนแตกใส่บ้างอะไรบ้าง เลยทะเลาะกัน แล้วก็เลิก คราวนี้ก็สนุกน่ะสิคะ

พอเลิกกันเธอก็ยังตามรังควานอยู่ พ่อเลี้ยงไม่ชอบอะไรแบบนี้อยู่แล้ว ความจริงพ่อเลี้ยงก็ทนมานานนะ แต่เหมือนวันนั้นไม่ไหวแล้วมั้งเลยด่ากลางตลาดตอนมาส่งของนั่นแหละค่ะ แล้วยื่นคำขาดแบบตัดขาดกันเลย เค้าเม้ากันทั้งบาง แต่นังคุณหนูก็ยังไม่หยุดหรอกค่ะ ตามล้างตาเช็ดคนที่พยายามเข้าหาพ่อเลี้ยงอยู่ตลอด เวรกรรมเลยมาตกที่หมอทศนี่แหละ”


แพรเล่ายาวก่อนจะดูดกาแฟอีกรอบเพื่อแก้คอแห้ง เมฆานั่งฟังพร้อมกับประมวนผลหลายๆอย่างไปด้วย


“พี่แพรนี่รู้ดีกว่าผมที่เป็นเพื่อนอีกนะครับ” ทศพรแอบแซว


แต่เรื่องที่แพรพูดนั้นก็เป็นความจริงทั้งนั้น เพียงแค่เขาและเพียงดินไม่อยากพูดถึงเท่าไหร่ แต่ก็นะ คนรู้กันทั้งอำเภอ แน่นอนว่ายังไงแล้วเมฆาก็ต้องรู้เรื่องเข้าซักวันอยู่แล้ว และดันมารู้ตอนที่เพียงดินจะจีบเมฆาด้วย หวังว่าเพื่อนของเขาจะไม่โดนหักอกเพราะเรื่องนี้หรอกนะ


“นี่หมอทศแอบด่าพี่รึเปล่าคะเนี่ย ใครๆเค้าก็รู้กัน” แพรหัวเราะ ประเด็นนี้มาทีไรเธอได้คุยยาวทุกที เรื่องชาวบ้านนี่ถนัดนัก


เมฆาแอบคิดเรื่องของราตรีไม่น้อย ฟังจากที่แพรเล่าแล้วนั้นที่ราตรีเป็นแบบนี้คงเป็นเพราะการเลี้ยงดูแบบผิดๆของผู้เป็นพ่อ และยิ่งมีตำแหน่งของพ่อหนุนหลังเลยยิ่งเอาใหญ่ และการครองใจเพียงดินไม่น่าจะใช่เรื่องยาก แต่สิ่งที่น่าสนใจที่สุดคือการที่เพียงดินรักเธอมากถึงขั้นจะแต่งงานแต่ทำไมอยู่ๆถึงยอมเลิกง่ายๆแบบนั้นกันนะ เมฆาว่ามันไม่ใช่แค่เรื่องเข้ากันไม่ได้หรอก เขาคิดว่าเรื่องนี้มันต้องมีเงื่อนงำมากกว่านี้ ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น!


“ว่าแต่สาวคนใหม่ของพ่อเลี้ยงนี่ใครเหรอคะ คราวก่อนก็นังจุ๋มจิ๋ม อกหักจากพ่อเลี้ยงรัชกะจะไปสอยพ่อเลี้ยงดินดันเจอฤทธิ์นังคุณหนูเข้า หวังว่าคนใหม่คงไม่โดนอีกหรอกนะ” คำพูดของแพรทำเอาเมฆาสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อหันไปมองทศพรรายนั้นก็หัวเราะเล็กๆ เป็นอันรู้กันอยู่สองคนว่าคือใคร


“แต่คราวนี้พ่อเลี้ยงจีบเองเลยนะครับ แค่ยังไม่ติดเท่านั้นเอง” ทศพรว่า


“หมอเมฆรึเปล่าคะเนี่ย เห็นพ่อเลี้ยงชอบมาทะเลาะกับเด็กที่มาตามหมอเมฆบ่อยๆ คิคิ” แพรแซว


เรื่องที่ทีมาตามตื้อเมฆานั้นรู้กันทั้งโรงพยาบาล แต่ยังไม่มีใครคิดว่าเพียงดินตามจีบเมฆา ที่เห็นมาเถียงกับทีบ่อยๆคงเป็นเพราะอยากแกล้งเมฆามากกว่า เพราะรู้ๆกันอยู่ว่าสองคนนี้ไม่ค่อยลงรอยกัน แต่พักหลังๆมานี้แพรก็เริ่มสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงในแง่ที่ว่าสองคนนี้ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย และเพียงดินก็มารับบ้างเป็นบางครั้ง แถมพาไปกินข้าวอีก แต่ก็ไม่คิดอะไรเพราะทั้งคู่เป็นผู้ชายเหมือนกัน


เมฆาได้แต่ยิ้มแห้งไปให้ ไม่ยอมตอบ เรื่องของเขากับเพียงดินปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคตดีกว่า เพียงดินยังทำตามเกมของแมคไม่ได้เลย ไหนจะตัวแปรใหม่อย่างราตรีอีก เอาเข้าจริงเมฆาอยากถามเพียงดินเรื่องนี้ แต่ไม่ดีกว่า เขาคิดว่าบางทีมันก็ยังไม่ถึงเวลา และเขาอยากจะรู้อะไรเพิ่มมากขึ้นอีกนิด



















“ห๊ะ! ราตรีเนี่ยนะไปหาแกอีกแล้ว แล้วเจอหมอเมฆด้วย” เพียงดินตะโกนลั่นฟาร์ม เขาถอดหมวกออกอย่างหัวเสียก่อนจะนั่งพิงคอกวัว


“ก็ใช่น่ะสิ เหมือนจะรู้แล้วแหละว่าดินมีคนใหม่แล้ว และอีกอย่างนะ หมอเมฆรู้เรื่องทุกอย่างแล้วด้วย” ทศพรบอก เขาโทรมาหาเพียงดินหลังจากแยกกับเมฆาและแพรเมื่อครู่


“ฉิบหายแล้วมั้ยล่ะกู” เพียงดินว่าอย่างเซ็งๆ นี่มันอะไรกันเนี่ย ไหนจะพี่ของเมฆา ไหนจะราตรีที่ตามมาวุ่นวายอีก ชาตินี้เขาจะได้เมฆาเป็นแฟนมั้ย


“อธิบายให้หมอเมฆเข้าใจหน่อยก็ดีนะ เหมือนเค้าสนใจเรื่องนี้ไม่น้อยเลย ดินก็รู้ว่าคุณราตรีเธอเป็นคนยังไง” เตือนเพื่อนด้วยความหวังดี เมฆามีท่าทางสนใจเรื่องของราตรีอย่างชัดเจน และแน่นอนการที่เมฆารู้ว่าเพียงดินเคยคบและเคยหลงราตรีมากนั้นมันไม่เป็นผลดีต่อเพียงดินในช่วงที่กำลังจีบเมฆาอย่างแน่นอน


“เดี๋ยวฉันจัดการเอง ขอบใจมาก” เพียงดินวางสายของทศพรก่อนจะถอนหายใจแรงๆหนึ่งที


ได้เรื่องจนได้ การพลาดไปคบกับราตรีนั้นเป็นสิ่งที่เพียงดินจะจำไปอีกนาน เพราะคุณเธอเล่นไม่ยอมเลิกอย่างนี้แม้จะผ่านมาเป็นปีๆแล้วก็ตาม ยอมรับว่าเคยหลงเธอมาก แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วและมีความรู้สึกแย่ๆให้เธอด้วย เธอตามรังควานเขาและคนที่จะเข้ามาวุ่นวายกับเขา เพียงดินไม่รู้ว่าราตรีไปรู้เรื่องที่เขาคุยกับเมฆามาจากไหน แต่ที่แน่ๆตอนนี้คือเมฆารู้เรื่องราตรีแล้ว


“โว้ย!” เพียงดินตะโกนลั่นก่อนจะปาหมวกตัวเองทิ้งอย่างอารมณ์เสีย ซึ่งดันไปโดนงอกที่กำลังกวาดคอกวัวอยู่สะดุ้งโหยง


“โมโหอะไรครับพ่อเลี้ยง ไอ้งอกตกใจหมด” งอกหันมามองผู้เป็นนายแล้วค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ และก็ต้องพบกับเพียงดินที่ทำตาขวางใส่


“ฮึ่ย!” เพียงดินไม่ตอบแล้วเดินหนีงอกอย่างไม่สบอารมณ์ ทิ้งให้ลูกน้องหนุ่มยืนเกาหัวแกรกๆ


“กูผิดอะไรอีกวะเนี่ย” งอกงงๆแต่ก็หันไปทำงานของตัวเองต่อ


เพียงดินกลับเข้ามาที่บ้านเมื่ออาทิตย์ตกดินอยู่เรียบร้อย เขาขึ้นไปอาบน้ำก่อนจะลงมาข้างล่างอย่างเซ็งๆ ยกโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความให้เมฆาเพราะรู้ว่าตอนนี้คุณหมอตัวเล็กนั้นกำลังเข้าเวรอยู่
‘เตี้ย’


‘อะไร’ เมฆาตอบมานั่นทำให้เพียงดินรู้ว่าอีกคนว่างจะคุยด้วย


‘เรื่องแฟนเก่าฉันน่ะ รู้แล้วใช่มั้ย’ คิดอยู่นานว่าจะคุยเรื่องนี้ดีมั้ย แต่ทางที่ดีเขาคิดว่าไม่อยากปล่อยให้มันยืดเยื้อไปกว่านี้ คุยให้เคลียร์ๆไปเลยดีกว่า


‘ก็พอรู้มาบ้าง ตอนกลางวันเจอด้วย สวยนะ เข้าใจเลือกแฟนนิ’ เมฆาพิมพ์ตอบมา


‘ไม่คิดอะไรนอกจากนั้นเลยเหรอ’


‘ให้คิดอะไรล่ะ’


‘ไม่หึงเลยไรงี้ ไรว้า คนอุตส่าห์จะมาอธิบาย’


‘นายมีอะไรให้หึงเหรอไอ้พ่อเลี้ยง หลงตัวเอง แต่คุณราตรีเธอเป็นคนที่น่าสนใจนะ’


‘สนใจอะไรล่ะ อย่าไปมองคนอื่นสิ มองแค่ฉันก็พอ’


‘ไอ้บ้า ไม่ได้สนใจแบบนั้น แค่สนใจเรื่องของเค้าเท่านั้น นี่ถามจริง คบถึงขั้นจะแต่งงงแต่งงานไม่รู้เรื่องของเค้าบ้างเหรอ’


‘ได้เก่งเหมือนคุณหมอนี่ครับ นี่เตี้ย... เรื่องราตรีน่ะมันนานมาแล้ว ฉันอยากให้นายมั่นใจว่าฉันไม่ได้มีเยื่อใยกับเธอแล้ว ตอนนี้เพียงดินมีแต่เมฆาเท่านั้นนะครับ’


ข้อความล่าสุดที่เพียงดินเพิ่งส่งมาทำเอาเมฆาแอบยิ้มอยู่คนเดียว ครั้งแรกที่เพียงดินดูสุภาพกับเขาแบบนี้ มีมุมแบบนี้กับเค้าด้วยรึไง


‘เลี่ยนว่ะ ไปทำงานแล้ว อ้อ อีกสองวันฉันไปที่งานเกษตรด้วยนะ คงได้เจอกัน เจอพี่แมคด้วย คิคิ’ เมฆาพิมพ์แค่นั้นแล้วเก็บโทรศัพท์


“อะไรคะน้องหมอเมฆ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว” แพรถามเมื่อเห็นเมฆานั่งยิ้มอยู่คนเดียวอย่างนี้คุยกับสาวๆแน่นอน


“ไม่มีอะไรหรอกครับพี่แพร ว่าแต่เสาร์นี้เราจะออกกี่โมงครับ” เมฆาถาม ตอนนี้เขายังไม่ได้ตารางที่แน่นอน ปกติไปงานเกษตรนั้นเขาไปในฐานะคนทั่วไปแทนที่จะไปทำงานแบบนี้ คงได้บรรยากาศไปอีกแบบ เห็นว่าปีนี้รัชพลจะส่งไวน์สิตางศุ์ลงแข่งด้วย


“คงต้องถามหมอทศน่ะค่ะ พี่ไม่ได้ไปด้วย” แพรตอบ เมฆาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะกลับไปทำงานต่อ



เรื่องของงราตรีนั้นเขาไม่คิดมากว่าเพียงดินจะกลับไปหาเธอมั้ย แต่สิ่งที่เขาคิดก็คือเธอจะแสดงฤทธิ์เดชอะไรอีกรึเปล่าและอะไรทำให้เธอเป็นคนแบบนั้น ทำไมเมฆารู้สึกสงสารเธอมากกว่าที่จะเกลียดเธอเหมือนคนอื่นๆไม่รู้

และอีกเรื่องที่น่าสนใจคือเรื่องเพียงดิน ทำไมต้องตัดเยื่อตัดใยเธอขนาดนั้น



แต่ถ้าเธอมาวุ่นวายกับเมฆานัก เมฆาก็คงไม่อยู่เฉยเหมือนกัน









 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:









โคนันเมฆา  o3
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *09/07/16* [ตอนที่28] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 09-07-2016 00:30:33
 :laugh:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *09/07/16* [ตอนที่28] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 09-07-2016 00:45:40
อีเพียงดินเคยมีแฟนด้วยเหรออ. 5555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *09/07/16* [ตอนที่28] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 09-07-2016 06:10:11
ไม้ห่วงเมฆเลย เราว่างานนี้เมฆเอาอยู แล้วคือ...ถ้าอะไรที่เมฆเปิดใจแล้วก็ต้องเป็นของเมฆ 555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *09/07/16* [ตอนที่28] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 09-07-2016 08:23:10
เมฆเป็นนายเอกที่เก่งและฉลาดยังไงก็เอาตัวรอดได้แหละ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *09/07/16* [ตอนที่28] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 09-07-2016 08:58:09
 :ruready
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *09/07/16* [ตอนที่28] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: suikajang ที่ 09-07-2016 10:04:38
คุณหมอมีอาชีพเสริมเป็นนักสืบหรือนี้   o13
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *09/07/16* [ตอนที่28] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 09-07-2016 12:29:00
โหยยยย หมอเมฆเอาอยู่แน่นอน 5555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *09/07/16* [ตอนที่28] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 09-07-2016 23:37:44
เชื่อว่าน้องเมฆจะไม่งี่เง่าแน่นอนเรื่องยัยราตรี
น้องเมฆดูมีสติอยากรู้อยากเห็นมาก 55555555
พี่ดินก็สู้ต่อไปนะ เอาชนะใจพี่แมคให้ได้นะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *09/07/16* [ตอนที่28] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 10-07-2016 17:58:57
นังส้นตรีนนนนนนนนนนน (ราตรี) :beat:

+1ให้จ้า
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *09/07/16* [ตอนที่28] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 11-07-2016 07:47:50
 :pig4: :pig4: :3123:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *12/07/16* [ตอนที่29] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 12-07-2016 00:34:49
บทที่ 29


และวันงานเกษตรก็มาถึง ปีนี้เหมือนทุกปี แต่เมฆาไม่ได้มาในฐานะนักท่องเที่ยวเหมือนทุกครั้ง แต่มาในฐานะหน่วยแพทย์ที่เข้ามาประจำการภายในงาน บูธของไร่และสวนต่างๆทอดยาวไปสุดทางซึ่งเป็นบริเวณโล่งกว้างและด้านหลังจะเป็นทางขึ้นเขาซึ่งเอาไว้แข่งเอทีวีประจำปี


ภุมรินถูกตะวันสั่งห้ามแข่งเอทีวีอีกหลังจากเกิดเหตุการณ์คราวก่อน รัชพลได้จัดไวน์สิตางศุ์เข้าแข่งขัน เมฆาเพิ่งรู้ว่าไวน์ของเพียงดินนั้นชนะทุกปีหลังจากที่เพียงดินกลับมาสานต่องานที่ไร่และทำไวน์ ไหนจะเป็นแชมป์เอทีวีทุกปีอีกด้วย แค่ได้ฟังเมฆาก็เบ้ปากใส่อย่างหมั่นไส้คนขี้คุย


เมฆาอยู่ตรงส่วนของหน้าเวที บูธของไร่น้ำรินและไร่เพียงระพีปีนี้ก็อยู่ด้านหน้าเหมือนกัน อีกฝั่งเป็นพวกร้านค้าทางการเกษตรทั้งหลาย เช่น ร้านอุปกรณ์ทางการเกษตร และร้านขายพวกปุ๋ยหรือสารเคมีต่างๆที่ใช้ในการเกษตร ซึ่งมันเป็นอะไรที่บังเอิญชนิดที่ว่าเมฆาไม่อยากให้มันบังเอิญขนาดนี้ เพราะบ้านของทีนั้นขายเครื่องมือทางการเกษตร และมีบูธอยู่เยื้องไปไม่ไกล แน่นอนว่าคุณหมอตัวเล็กต้องถูกวอแวจากเด็กนรกแน่นอน


“กินนี่สิ เมื่อเช้าก็ไม่กินข้าวนะเรา” นมกล่องกับขนมปังถูกวางไว้ตรงหน้าโดยแมค เมื่อเช้านี้เมฆาต้องรีบออกก่อนที่ตะวันและคนที่ตลาดจะออกมาเสียอีกเลยไม่ได้กินข้าวเช้ามา


“ขอบคุณครับ” เมฆาคว้าเอานมกล่องมาจัดการก่อนเป็นอันดับแรก เขามองไปทั่วบริเวณ ตอนนี้ยังเช้าอยู่ก็จริงแต่คนก็เริ่มมากันเยอะแล้ว และเขาก็ต้องไปสะดุดสายตาเข้ากับเพรียวระหงส์ในชุดสีเขียวมะนาวสวยซึ่งตอนนี้กำลังยืนอยู่กับนายอำเภอ ซึ่งกำลังยืนคุยอยู่กับพวกคนใหญ่คนโตด้วยกัน


วันนี้ราตรีไม่แต่งตัวเปรี้ยวแต่อย่างใด เธอใส่แค่ชุดกระโปรงที่ไม่รัดรูปเหมือนวันนั้น มันทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงน่ารักๆคนหนึ่งที่ผู้ชายอยากทะนุถนอม ถ้าเมฆาเพิ่งเจอเธอวันนี้ ไม่ใช่เจอเธอที่โรงพยาบาลวันนั้น เขาคิดว่าไม่แปลกที่เพียงดินรักและจริงจังจนอยากจะแต่งงานกับเธอ


เมฆามองราตรีที่เดินปลีกตัวแยกออกมาจากกลุ่มของบิดาของเธอแล้วเดินตรงมาที่เขาด้วยท่าทางที่มั่นใจ แน่นอนว่าทุกสายตานั้นจับจ้องที่เธอ เธอเหยียดยิ้มแล้วก้าวฉับเข้ามาหาก่อนจะพุ่งตรงไปหาทศพร


“พี่หมอทศ ดินล่ะคะ” เธอเอ่ยแล้วกอดอกมองทศพร คุณหมอหนุ่มหันมองหญิงสาวแล้วถอนหายใจเล็กน้อย


“คงอยู่ที่บูธนั่นแหละครับ” ทศพรตอบไปเพราะรู้ว่าราตรีไม่มีทางกล้าไปหาเพียงดินแบบตรงๆแน่นอน


“แล้วพี่หมอพอจะรู้มั้ยคะว่าช่วงนี้ดินคุยอยู่กับใครบ้าง วันก่อนราตรีไปหาที่โรงพยาบาลก็เจอพวกหน้าโง่ไล่ออกมาซะก่อน ...เอ๊ะ นาย” ราตรีชี้มาตรงเมฆาเมื่อเห็นว่าคนที่เธอเจอที่โรงพยาบาลนั้นกำลังนั่งอยู่ตรงนี้ เธอมองเล็กน้อยแล้วแสยะยิ้มมองอย่างเหยียดๆ เธอไม่ค่อยถูกชะตากับหมอคนนี้เท่าไหร่


“นิ้วเธอดูแย่นะ และกลิ่นน้ำหอมฟุ้งขนาดนี้ เธอไปเอาความมั่นใจที่ไหนมาฉีด” แมคจับปากกาของเมฆาขึ้นมาดันนิ้วของราตรีให้ออกไปจากหน้าของน้องชายพร้อมกับยกมือขึ้นปิดจมูกด้วยท่าทีที่รังเกียจ นั่นทำให้ราตรีโมโห


“แกกล้าดียังไงมาว่าฉันแบบนี้!” เธอโวยลั่นก่อนจะก้มลงดมน้ำหอมตามตัวของตัวเอง ไอ้บ้านี่ ทำเธอเสียความมั่นใจหมด


“พูดความจริงยังไงล่ะครับคุณผู้หญิง มารยาทแบบนี้คงไม่มีผู้ชายที่ไหนมาชอบหรอก” แมคยังพูดต่อพร้อมกับกอดอกแน่น คนที่นี่มีแต่คนแปลกๆทั้งนั้น ไม่รู้เมฆาอยู่ได้ยังไง และแม่ผู้หญิงสาวปากแดงคนนี้ดูท่าทางแล้วต้องมาคุกคามเมฆาอย่างแน่นอน


“ไอ้บ้า!” ราตรีด่าแมคแล้วกำมือแน่น ผู้ชายอะไรปากจัดที่สุด


“ใจเย็นๆกันก่อนครับ คุณราตรีครับ ผมไม่รู้เรื่องของดินอะไรทั้งนั้นแหละ ถ้าอยากคุยกับดินก็ไปหาเขาเอง พวกผมจะทำงาน กรุณาอย่ารบกวน” ทศพรลุกขึ้นแล้วค่อยๆพูดกับราตรี


เขาว่าเขาควรต้องคุยกับเพียงดินอย่างจริงจังซักทีเรื่องราตรี เพราะเธอชักยุ่มย่ามชีวิตมากเกินไปแล้ว ขืนปล่อยไว้อย่างนี้แน่นอนว่ามันต้องเป็นปัญหาในระยะยาวอย่างแน่นอน อย่างนี้เพียงดินจะมีใครใหม่ก็คงไม่ง่าย ถ้ายังไม่จัดการเรื่องของราตรี


“ราตรี” เสียงนิ่งๆดังขึ้นข้างหลังพร้อมกับการมาของเพียงดิน เขาดูท่าทางอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่


เพียงดินหันมามองเมฆาก็ต้องเจอราตรีที่เข้าไปวุ่นวายนั่นทำให้เขาตรงมาที่หน่วยพยาบาลทันทีเพราะคิดว่าคนรักเก่าอาจจะไปสร้างปัญหาให้เมฆาและคนอื่นๆ และที่สำคัญพี่ชายของเมฆาก็อยู่ที่นั่นด้วย แน่นอนว่ามันไม่ใช่ผลดีกับเขาซึ่งกำลังอยู่ในช่วงตรวจสอบพฤติกรรมจากคนในครอบครัวของเมฆา


“ดะ... ดิน” หญิงสาวหันไปมองตามเสียงก็ต้องเจอคนรักเก่าซึ่งกำลังมองเธอด้วยสายตาที่โกรธเคือง นั่นทำให้ราตรีแอบหวาดๆเพียงดินไม่น้อย แต่เธอก็ทำใจดีสู้เสือแล้วเชิดหน้าขึ้นอย่างมั่นใจ


“ไปคุยกันหน่อย” เพียงดินบอก เมฆาและแมคหันไปมอง เมฆามองด้วยสายตาที่คาดเดายาก ส่วนแมคนั้นคิ้วขมวดเรียบร้อย เขาประเมินสถานการณ์ตรงหน้าแล้วยกยิ้มอย่างเหยียดๆ


“ค่ะ” เธอตอบแล้วเดินตามเพียงดิน


ทั้งหมดมองตามสองหนุ่มสาวที่เดินออกจากบริเวณนั้น แมคหันมามองหน้าน้องชายพร้อมกับกอดอกแล้วทิ้งตัวพิงเก้าอี้ของเมฆาไว้


“มีแววว่าไอ้พ่อเลี้ยงนี่จะโดนตัดคะแนนอีกเยอะ” เขาพูด เมฆาเงยหน้ามองพี่ชายแล้วแกะขนมปังกินอย่างไม่สนใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น


ทศพรกลืนน้ำลายลงคอ เขารู้สึกหวาดๆแทนเพียงดินยังไงไม่รู้ ดูท่าทางแล้วเมฆาตอนนี้เดาอะไรไม่ได้เลย จะโกรธก็ไม่เชิง มันยังไงไม่รู้ หวังว่าเพียงดินจะจัดการเรื่องของราตรีได้














เพียงดินพาราตรีมาคุยอีกด้านหนึ่งของงาน เขาไม่ค่อยพอใจที่ราตรียังตามราวีไม่เลิกแบบนี้


“ผมบอกคุณกี่รอบแล้วราตรีว่าอย่าตามผมอีก เราเลิกกันไปแล้ว” นายเหนือแห่งไร่น้ำรินเปิดประเด็น


“แต่ราตรียังรักคุณนะคะดิน เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้เหรอ” สาวเจ้าทำหน้าตาน่าสงสารแล้วร้องขอ


“มันเป็นแบบนั้นไม่ได้แล้ว เรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว และตอนนี้ผมก็มีคนใหม่แล้วด้วย” เพียงดินว่าอย่างไม่ไว้หน้า เขาไม่เข้าใจว่าราตรียังอยากทำแบบนี้เพื่ออะไร ทั้งๆที่เรื่องราวทั้งหมดเธอนั่นแหละเป็นคนที่พังมันลงกับมือ


“คนใหม่ มันเป็นใครคะดิน ราตรียังรักคุณ คุณทำแบบนี้กับราตรีไม่ได้นะ” เธอเข้าไปจับแขนของเพียงดินแน่น


“จะใครก็ชั่ง แต่ที่แน่ๆเรื่องของเรามันกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว ผมเคยรักคุณนะราตรี แต่คุณกลับทำให้ผมผิดหวัง คุณรักที่ตัวตนของผมจริงๆรึเปล่า หรือคุณรักผมเพราะอะไรกันแน่” เพียงดินกระชากมือของเธอออกแล้วตวาดลั่น นัยน์ตาของราตรีสั่นระริกอย่างหวาดกลัว


“รักที่ดินเป็นดินสิคะ เรื่องนั้นมันก็แค่...”


“ถ้าคุณรักผมคุณจะไม่ทำแบบนั้น และคุณเลิกยุ่งเรื่องของผมได้แล้ว ไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าใจร้ายกันเลย” เพียงดินพูดทิ้งท้ายแล้วเดินออกมาอย่างหัวเสีย


“ไม่มีทางหรอกค่ะดิน เรื่องของเรายังไม่จบ และคุณต้องเป็นของฉัน” ราตรีกำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ เธอต้องการเพียงดิน














เพียงดินกลับเข้ามาในงาน อีกไม่นานก็จะเริ่มแข่งไวน์แล้ว เขาหันไปมองที่หน่วยแพทย์ก็ไม่เจอแมคแล้วแต่เจอเด็กทีเข้าไปวนเวียนและวอแวกับเมฆาแทน เพียงเท่านั้นพ่อเลี้ยงหนุ่มก็ตรงไปหาเมฆาทันที


“พี่หมออย่าลืมไปเชียร์ผมนะครับ” ทีทำเสียงออดอ้อนแล้วยิ้มกว้างให้เมฆา


“จะไปได้ยังไง พี่ต้องทำงาน” เมฆาว่า ทีชวนเขาไปดูแข่งเอทีวีที่จะจัดในช่วงบ่ายของวันนี้ แน่นอนว่าเขาไปไม่ได้อยู่แล้ว แต่ทีก็ยังตามไม่เลิก


“มากวนอะไรอีกไอ้เด็กนรก ฉันเห็นแม่นายตามหาอยู่นู่นแน่ะ” เพียงดินเดินไปหิ้วคอเสื้อของทีออกพร้อมกับกล่าวเท็จไป เขาเพิ่งรู้ว่าทีเป็นลูกชายเจ้าของร้านเครื่องมือการเกษตรที่เขาไปใช้บริการประจำจนรู้จักแม่ของที นั่นพอจะทำให้เพียงดินคิดมุกกำจัดเด็กนี่ทิ้งได้บ้าง


“แม่เรียกเหรอ ตายแน่ๆ งั้นผมไปก่อนนะครับพี่หมอ อย่าลืมไปเชียร์ผมนะ” ทีตาลีตาเหลือกว่าแล้วรีบวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว เพียงดินหัวเราะอย่างอารมณ์ดี


“หลอกเด็กเหรอ” เมฆาเอ่ยถาม


“ใครบอกให้มันมายุ่งกับนายล่ะ” เพียงดินว่า


“ทีนายยังมีคนมายุ่งด้วยเลย คุยกับคุณราตรีเป็นยังไงบ้าง” เมฆากอดอกพิงพนักอย่างวางท่า เขาไม่คิดจะหึงหวงอะไรหรอก ถ้าไม่เกินขีดที่เขาตั้งไว้น่ะนะ


“ก็ไม่อะไร ทำไม หึงเหรอ” เพียงดินยกยิ้ม


“หึงอะไรล่ะ ฉันบอกนายกี่รอบแล้วว่าเรื่องนั้นมันไร้สาระ เอาเวลาคิดเรื่องที่ฉันจะหึงนายไปจัดการสับรางรถไฟให้ดีๆเถอะ อีกอย่างพี่แมคหมายหัวนายไว้แล้วนายเพียงดิน” เมฆาจ้องเพียงดินเขม็ง


“ฉันก็ไม่อยากให้มันวุ่นวายแบบนี้หรอกน่า เที่ยงนี้เดี๋ยวมาหานะ กินข้าวด้วยกัน” เพียงดินพูดแล้วถือวิสาสะจับมือของเมฆาขึ้นมาจับ เมฆาจะสะบัดออกแต่เพียงดินก็ยังจับไว้แน่นก่อนจะก้มลงจูบเบาๆที่หลังมือ ทำเอาเมฆาหน้าร้อนเห่อ


“ไอ้บ้า มาทำอะไรแบบนี้ตรงนี้ได้ยังไง ไปเลยนะ จะแข่งมั้ยไวน์น่ะ” เมฆากระชากมือออกแล้วตีเข้าที่มือของเพียงดินอย่างแรง


“อูย เจ็บนะเนี่ย ไปแล้วครับว่าที่แฟนครับ เดี๋ยวเที่ยงนี้มาหา” เพียงดินส่งจูบให้เมฆาอีกรอบแล้วเดินกลับไปที่ส่วนของตัวเองเพื่อเตรียมตัวขึ้นเวที


อีกมุมหนึ่งข้างๆเวที สายตาของราตรีมองมาอย่างแค้นเคือง เธอกำมือแน่นแล้วจ้องเมฆาเขม็ง ทีแท้ก็ไอ้หมอนี่นี่เอง ไอ้พวกวิปริต!























“และวันนี้เรามีแขกคนพิเศษมาด้วยนะครับ คุณพะพายดาราสาวที่กำลังฮอตในตอนนี้ ขอเสียงปรบมือด้วยครับ” เสียงของพิธีกรบนเวทีดังขึ้นพร้อมกับเสียงปรบมือดังลั่น


“คุณพายมาด้วย  รินชอบเค้ามากเลยเมฆ” ภุมรินพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น เขาปลีกตัวจากบูธของตัวเองมานั่งเล่นกับเมฆาเมื่อรัชพลขึ้นไปบนเวทีเพื่อประกวดไวน์เหมือนทุกปี


“ใครกันเหรอริน” เมฆาถามอย่างงงๆ


“เมฆนี่ก็ คุณพายไง ดาราดัง เห็นว่าเป็นพรีเซ็นเตอร์ของบริษัทที่สนับสนุนงานนี้น่ะ เค้าเลยต้องมาร่วมด้วย คนอะไรทั้งสวย ทั้งน่ารัก” ภุมรินทำท่าเพ้อจนเมฆาแอบขำ ภุมรินมีมุมชอบดารากับเค้าด้วย ถ้าตะวันมาเห็นเพื่อนของเขาคนนี้คงโดนพับเก็บไม่ได้มานั่งเพ้อคนอื่นอย่างนี้แน่นอน


ในขณะที่ทศพรที่นั่งข้างๆนั้นกลับร้อนวูบวาบอย่างบอกไม่ถูก มองขึ้นไปบนเวทีอีกรอบแล้วมันก็ชัดเจนอย่างชนิดที่ว่าคือคนเดียวกัน


พระพาย หรือพาย คนรักเก่าของเพียงดินสมัยเรียน พระพายคือคนที่เพียงดินรักมากคนหนึ่ง และวางแผนอนาคตร่วมกันแต่สุดท้ายแล้วก็ไปไม่รอด สาวเจ้าขอเลิกราและทิ้งเพียงดินไว้คนเดียวในวันรับปริญญา รู้อีกทีพระพายก็ไปเป็นดาราเรียบร้อยแล้ว
เธอค่อนข้างต่างจากราตรี เธอเป็นคนน่ารักและฉลาด เป็นคนรักที่ของเพียงดินที่ทศพรคิดว่าดูดีที่สุด และที่สำคัญเพียงดินรักมากไม่น้อย


นี่มันวันรวมตัวแฟนเก่าเพียงดินรึไงวะเนี่ย


หันไปมองเมฆาที่ยังไม่รู้อะไรแล้วก็ยิ่งเสียวสันหลังแทนเพียงดิน คนตัวเล็กไม่มีท่าทีอะไรเป็นพิเศษ กับราตรีนั้นเขาว่าไม่มีปัญหาเพราะยังไงเพียงดินก็ไม่หวนคืนแน่นอน แต่สำหรับพระพายแล้วนั้น ทศพรมั่นใจว่าเพียงดินยังเหลือเยื่อใยกับเธออยู่





และเขาต้องมานั่งรับรู้เรื่องของเพียงดินอีกแล้ว 



















 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:









ตอนนี้มีความมึนเมาในการแต่งเล็กน้อยค่ะ 5555555555555555555 เรื่องมันชักอิรุงตุงนังแปลกๆ มีความผูกเรื่องแบบมั่วไปใหญ่แล้ว เราจะทำให้เรื่องนี้กลายเป็นโคนัน ประเด็นมันแค่เริ่ม กิกิ :laugh:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *12/07/16* [ตอนที่29] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 12-07-2016 01:17:45
เอ่อม อีเพียงดินนี้แฟนเก่าเยอะจริงๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *12/07/16* [ตอนที่29] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 12-07-2016 01:19:27
 o22


พัง
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *12/07/16* [ตอนที่29] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 12-07-2016 01:35:20
เก่าก็คือเก่านะดิน เราเชื่อว่าดินจะหนักแน่นนะ !!!!
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *12/07/16* [ตอนที่29] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 12-07-2016 05:20:51
รู้ตัวไหมว่ากำลังหึงนะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *12/07/16* [ตอนที่29] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 12-07-2016 08:56:52
บทพิสูจน์มาถึงล่ะดินสู้ๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *12/07/16* [ตอนที่29] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: ตั้งโอ๋ ที่ 12-07-2016 22:36:51
 :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *12/07/16* [ตอนที่29] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 13-07-2016 07:51:28
 :really2:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *12/07/16* [ตอนที่29] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 13-07-2016 10:28:40
ยิ่งนับวันยิ่งวุ่นวาย
 :serius2:

+1ให้จ้า
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *12/07/16* [ตอนที่29] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 13-07-2016 20:42:23
พังๆ สู้นะพี่ดิน คือบับ มีเก่าแล้ว ยังมีเก่ากว่า
น้องเมฆเชิดๆเริ่ดไว้ลูก
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/07/16* [ตอนที่30] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 14-07-2016 19:35:26
บทที่ 30


“...พาย” เพียงดินครางแผ่วเมื่อคนที่ยืนตรงหน้าคือคนที่เคยทำให้หัวใจของเขาสั่นไหว


พะพาย... เธอคือคนที่เขารักมากที่สุดคนหนึ่ง หญิงสาวที่น่ารักและใสซื่อของเพียงดิน เพื่อนสมัยเรียนที่เลื่อนสถานะมาเป็นแฟน แต่สุดท้ายเขาก็โดนเธอสะบั้นรักอย่างโหดร้ายในวันรับปริญญา หลังจากนั้นไม่นานเธอก็เข้าสู่วงการบันเทิงอย่างเต็มตัว ทั้งให้เพียงดินนั่งช้ำรักอยู่ในไร่อย่างเดียวดาย


เขาเคยหวังว่าจะมีคนที่รักจริงและสร้างครอบครัวกันในที่ดินผืนนี้ของเขาที่พ่อยกให้สานต่อ เพียงดินเป็นคนจริงจังกับทุกเรื่อง เขาจริงจังและจริงใจ เขาพร้อมจะให้เต็มที่ถ้าคนนั้นพร้อมจะรับมัน เขาลืมพะพายไม่ได้ เธอคือคนที่เขาเพียรจีบเป็นนานปี เพียงดินรักเธอ และรักมาก เขาวาดฝันการสร้างครอบครัว และการที่มีเธออยู่เคียงข้างในทุกๆวัน แต่มันก็เป็นแค่ฝัน และราตรีก็เข้ามา


แรกเจอนั้นราตรีเป็นคนอ่อนหวาน เธอเป็นคนน่ารักคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ เพียงดินไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเธอคือตัวแทนของพะพาย แต่สุดท้ายมันก็ไม่ใช่ ราตรีก็คือราตรี


สิ่งที่เพียงดินเกลียดที่สุดคือการโกหกและการทรยศหักหลัง และราตรีทำแบบนั้น เขาเพิ่งมารู้ว่าตัวเองไม่ได้รักราตรีเลย เขาแค่หลงเธอและคิดว่าเธอคือตัวแทนของพะพายก็แค่นั้น


เพียงดินเคยคิดว่าถ้าวันนึงพะพายกลับมา เขาก็พร้อมเสมอที่จะรับเธอเข้ามาอีกครั้ง เพราะเพียงดินไม่อาจลืมเธอได้


“สบายดีมั้ยดิน” หญิงสาวตรงหน้ายิ้มแล้วเอ่ยทักทาย ตอนนี้อยู่ระหว่างการเตรียมตัวขึ้นเวที เพียงดินเลยต้องมาอยู่ด้านหลังเวทีพร้อมกับคนอื่นๆ ซึ่งแน่นอนว่าพะพายที่เพิ่งแต่งหน้าเสร็จนั้นก็อยู่ด้วย และที่สำคัญเธอเข้ามาหาเพียงดินก่อน นั่นทำให้ใจพ่อเลี้ยงหนุ่มเต้นระรัว


“สะ... สบายดี แล้วพายล่ะ” เพียงดินถามด้วยน้ำเสียงที่ติดประหม่า


“ก็เรื่อยๆนั่นแหละ แต่ช่วงนี้งานเยอะไปหน่อย ไม่ได้เจอกันนานเลยนะดิน ดินเปลี่ยนไปเยอะเลย” สาวเจ้านั่งลงข้างๆเพียงดิน เธอยิ้มหวานให้เพียงดิน เพียงดินได้แต่ยิ้มแห้งๆตอบไป


“พายก็เปลี่ยนไปเยอะเหมือนกันนะ เราไม่ค่อยได้ดูละครน่ะ เลยไม่ค่อยได้รู้ข่าวพายเท่าไหร่” เพียงดินพูดออกไป ความประหม่าเริ่มลดลงเมื่อพะพายนั้นยังคงพูดคุยกับเขาเหมือนเดิม แต่มันก็ยังคงมีช่องว่างระหว่างเขาและเธออยู่ไม่น้อย


“เรื่องนั้นพายรู้อยู่แล้วน่า แล้วที่ไร่เป็นยังไงบ้างเหรอ แล้วมีแม่เลี้ยงมาดูแลพ่อเลี้ยงเพียงดินรึยังเนี่ย” พะพายเอ่ยแซว เพียงดินเงยหน้ามอง รอยยิ้มนั้นทำให้เขาแทบละลายอยู่ตรงนั้น


“ยังเลย” เพียงดินตอบออกไป พะพายยิ้มเล็กน้อย เพียงดินเองก็ยิ้มเช่นกัน












“ไอ้บ้า ไอ้พวกวิปริต ที่แท้ดินก็ไปมีคนใหม่เป็นไอ้หมอบ้านั่นเหรอ อี๋ น่าขยะแขยงที่สุด!” ราตรีโวยลั่นแล้วเดินลงส้นมาเรื่อยๆเพื่อมาหาเพียงดินที่หลังเวทีเพราะเธอรู้ว่าเพียงดินอยู่ที่นี่


สาวเจ้าลูกสาวนายอำเภอเดินฟึดฟัดเข้ามาที่เต้นขนาดไม่ใหญ่มากหลังเวทีแล้วเธอก็ต้องชะงักเมื่อเห็นเพียงดินอยู่กับใครบางคน


“นังพะพาย!” ราตรีกำมือแน่น


พะพาย! แน่ล่ะ ใครก็ต้องรู้จักพะพายนางเอกคนสวย คนอื่นอาจจะรู้จักเธอในบทบาทของดาราสาวมากความสามารถแต่ราตรีกลับรู้จักเธอในฐานะแฟนเก่าของเพียงดิน และเธอก็รู้ด้วยว่าพะพายนั้นคือคนที่เพียงดินรักมากแค่ไหน มากขนาดที่ว่าเพียงดินไม่เคยรักเธอเลย และมองเธอเป็นตัวแทนของพะพาย


เรื่องนี้ราตรีรู้อยู่เต็มอกแต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรกับเพียงดินในขณะที่คบกันอยู่เพราะเธอไม่อยากเสียเพียงดินไป แต่ท้ายที่สุดแล้วเธอก็รั้งเพียงดินไว้ไม่ได้อยู่ดี


พะพายคือศัตรูที่แท้จริงของเธอ เพราะเพียงดินยังไม่มีวันลืมเธอได้ซักที


“ราตรีไม่ยอมหรอกนะคะดิน” ราตรีพูดแล้วหันหลังกลับ เธออยู่ที่นี่ต่อไม่ได้เพราะเธอกำลังจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ และแน่นอนว่าเธอก็ไปหาเพียงดินไม่ได้อีกเช่นกันเพราะเธอไม่อยากเข้าไปโวยวายและอาละวาดเหมือนทุกครั้ง


พะพายพิเศษกว่าใคร ไม่เหมือนคนอื่นที่เธอแค่วีนแล้วจะออกไปจากชีวิตของเพียงดิน ราตรีทำแบบนั้นไม่ได้และยิ่งเพียงดินอยู่ตรงนั้นแน่นอนว่าภาพลักษณ์ของเธอต้องติดลบไปอีก แต่นี้เพียงดินก็เกลียดเธอมากพอแล้ว


ราตรีเดินอารมณ์เสียออกมาข้างนอกแล้วก็ต้องเจอกับเมฆาที่กำลังเปิดท้ายรถพยาบาลอยู่ นั่นยิ่งทำให้เธอโมโหเข้าไปอีก ทำไมคนที่มาวุ่นวายกับเพียงดินถึงได้เยอะแยะแบบนี้นะ


“นังคุณหนู” เสียงเรียกนั้นทำให้ราตรีสะดุ้งและตัวแข็งทื่อเมื่อเป็นเสียงที่เธอคุ้นเคย


ร่างของราตรีหดเกร็งขึ้นมากะทันหันอย่างไม่ทันตั้งตัวและยิ่งเกร็งเข้าไปอีกเมื่อร่างหนึ่งปรากฏอยู่ตรงหน้า


“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะเมียคนสวยของไอ้พงศ์ หึหึ” เสียงทุ้มต่ำและร่างสูงผิวดำคร้ามแดดมายืนอยู่ตรงหน้าราตรีแล้วแสยะยิ้มอย่างน่าขยะแขยง ชายในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์นั้นทำให้ราตรีทำตัวไม่ถูก


“ไอ้ชาติชั่ว!” พอเธอตั้งสติได้ราตรีก็โพล่งออกมา ตรงนี้ค่อนข้างจะลับตาเล็กน้อยเพราะอยู่ด้านหลังเวที และยังใช้เป็นที่จอดรถแค่นั้น


“ชาติชั่วก็ผัวมึง เอาเงินมาซิ กูติดหนี้ที่บ่อนสามแสน และมึงต้องช่วยกู” พงศ์ขยับเข้าไปใกล้ราตรีแล้วขู่เสียงเหี้ยม


“ไม่!” เธอเองก็ปฏิเสธเสียงแข็ง


“นี่มึงกล้าหือกูเหรออินังราตรี มึงอย่าลืมว่ากูเป็นอะไรกับมึง มึงอยากให้คนเค้ารู้เหรอว่ามึงมีผัวอย่างกู คุณหนูคนสวยลูกสาวนายอำเภอ อดีตคนรักพ่อเลี้ยงเพียงดิน มีผัวเป็นไอ้พงศ์ ฮ่าๆ” เสียงนั้นทำให้ราตรีเกลียด สาบานได้ว่าถ้าเธอมีมีดอยู่ในมือตอนนี้เธอจะไม่ลังเลที่จะใช้แทงคนตรงหน้าอย่างบ้าคลั่งแน่นอน


“หุบปากไปเลยนะไอ้นรก! ฉันไม่ให้แกหรอก ฉันให้แกมามากพอแล้ว และอย่าลืมว่าฉันเอาแกเข้าตารางได้เหมือนกัน” ราตรีว่า มือของเธอกำแน่นจนเล็บจิกเข้าไปข้างใน เธอโกรธและโมโหมาก แต่กลับทำอะไรไม่ได้


“มึงลองดูสิ กูจะบอกให้คนเค้ารู้กันตอนนี้เลยก็ยังได้ เอาเงินมา” พงศ์กระชากกระเป๋าของราตรี


“ก็บอกว่าไม่ไง!” ราตรีกระชากกระเป๋ากลับและดึงอย่างสุดแรง


“เฮ้ย! มีเรื่องอะไรกันน่ะ” เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลังพร้อมกับร่างเล็กในชุดกราวนด์สีขาวเดินวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว พงศ์เห็นท่าไม่ดีเลยยอมปล่อยกระเป๋าของราตรี ทำให้ราตรีที่ยื้ออยู่เซและล้มลงไปกับพื้น


“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง” พงศ์ว่าแล้วรีบวิ่งออกไปอีกด้าน เป็นเวลาเดียวกับที่เมฆาวิ่งเข้ามาหาเธอ


“เป็นยังไงบ้างครับคุณราตรี” เมฆาพยายามประคองหญิงสาวให้ลุกขึ้น ราตรีเซเล็กน้อยทำให้เธอต้องคว้าแขนเมฆาเอาไว้


“รองเท้า รองเท้าฉันหัก” ราตรีว่า รองเท้าส้นสูงของเธอหักไปข้างหนึ่งนั่นทำให้การทรงตัวของเธอไม่ค่อยดีนัก


เมฆาเห็นดังนั้นเลยประคองเธอไปที่รถพยาบาลที่เขาเปิดท้ายรถไว้ เมื่อมาถึงเขาก็ให้ราตรีถอดรองเท้าออกทั้งสองข้างแล้วก้มดูที่ข้อเท้าของเธอว่ามีบาดแผลอะไรหรือเปล่า


“เจ็บตรงไหนมั้ยครับคุณ” เมฆาถามด้วยความเป็นห่วง


“เจ็บสิยะ!” เธอโวยลั่น เมฆาเห็นอย่างนั้นเลยจับที่ข้อเท้าของเธอและรู้มันแพลงนิดหน่อย นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหาหมออย่างเขา


เมฆาจัดการนวดให้ราตรีด้วยยาแล้วพันข้อเท้าเธอไว้ก่อนจะหารองเท้าแถวๆนั้นมาให้ เป็นรองเท้ายางที่เขาเอามาติดรถเองนั่นแหละ ราตรีมองตามอย่างแปลกใจ


“ใส่นี่ไปก่อนนะคุณ รองเท้าคุณมันพังไปแล้ว” เมฆายื่นรองเท้าให้ราตรี สาวเจ้ามองเมฆาอย่างแปลกใจ ปกติคนที่นี่ไม่ค่อยชอบเธอเท่าไหร่ แต่เมฆากลับปฏิบัติกับเธอต่างออกไป


“ขอบใจ” ราตรีตอบกลับ ปกติเธอไม่ค่อยพูดแบบนี้กับใครเท่าไหร่ แต่เห็นเมฆาดีด้วยเธอเลยไม่อยากร้ายกลับ


“แล้วกับผู้ชายคนนั้นคุณรู้จักเค้าเหรอครับ” เมฆาถามย่างสงสัย เขาเห็นราตรียืนคุยอยู่นานสองนาน แต่ไม่ได้ยินว่าคุยอะไร ถ้าผู้ชายคนนั้นมีเจตนาจะขโมยกระเป๋าจริงๆคงกระชากแล้ววิ่งหนีไปนานแล้ว


“ไม่รู้จัก! ฉันไม่รู้จักมัน” ราตรีตะโกนลั่นแล้วลุกพรึบแต่เนื่องจากเท้ายังเจ็บอยู่เธอเลยเซ เมฆาคว้าแขนเธอเอาไว้แล้วก็ต้องสังเกตเห็นรอยเล็กที่จิกลงไปในอุ้งมือราตรี ซึ่งเห็นได้ว่าเป็นรอยที่จิกเข้าหาตัวเอง


การที่จะกดเล็บตัวเองลงกับอุ้งมือมากขนาดนี้มันไม่น่าจะปกติ และอีกอย่างพอพูดถึงผู้ชายคนนั้นราตรีก็มีท่าทีสั่นกลัวอย่างเห็นได้ชัด เอาเข้าจริงราตรีนั้นก็ไม่ได้แย่อย่างที่ใครเขาว่า แต่ทุกคนพยายามไม่เข้าใจเธอมากกว่า


ตอนนี้เมฆากำลังคิดว่าเธอเป็นผู้ป่วยทางจิตและปฏิบัติกับเธอแบบนั้น แต่เขาก็ไม่ได้หมายความว่าเธอเป็นโรคจิตหรอกนะ


“ไม่รู้จักก็ไม่รู้จักครับ เดี๋ยวผมไปส่งคุณไปหาพ่อคุณเอง เดินไปเองคงไม่สะดวก” เมฆาเก็บกล่องยาเข้าไปข้างในแล้วพยุงให้ราตรีมายืนพิงรถข้างนอกก่อนจะปิดท้ายรถ


ราตรียอมเดินตามเมฆาอย่างว่าง่าย ตรงส่วนนี้เดินไปที่เวทีไม่ไกลเท่าไหร่ แต่มันก็ไกลพอที่จะทำให้ราตรีหงุดหงิดเพราะเธอทั้งเจ็บเท้าและยังกลัวพงศ์ไม่หาย มองไปหลังเวทีก็เจอเพียงดินคุยกับพะพายหน้ายิ้มแป้นอีก


ใช่สิ เธอลืมไปเลยว่าเมฆาคือกิ๊กใหม่เพียงดิน


“นี่นาย ดูนั่นสิ” ราตรีชี้ให้เมฆาดูเพียงดินที่กำลังนั่งคุยกับพะพายอยู่ในเต้นไกลๆ


“คุณพะพาย เธอน่ารักดีนะครับ” เมฆาตอบตามตรง พะพายน่ารักจริงๆนั่นแหละ


“น่ารักบ้าอะไร ยัยนั่นตอแหลชัดๆ แต่มันไม่สำคัญหรอก ฉันจะบอกอะไรให้นะหมอเมฆา ฉันรู้ว่าตอนนี้ดินกับนานกำลังคุยกันอยู่” ราตรีพูดอย่างเป็นต่อ เมฆาหันมามองหน้าเธอเล็กน้อย เขาไม่มีท่าทีตกใจแต่อย่างใด เพียงแค่แปลกใจมากกว่าว่าราตรีรู้ได้อย่างไร


“แล้วยังไงครับ” นั่นน่ะสิ แล้วยังไงต่อ ราตรีจะทำอะไรเขา


“ฉันบอกไว้ก่อนเลยว่าฉันไม่ยอมแน่ และอีกอย่างดูนั่นสิ นังพะพายแฟนเก่ากิน ฉันรู้อยู่ตลอดแหละว่าดินไม่รักฉันหรอก แต่เอาฉันมาเป็นตัวแทนของนังนั่น คู่แข่งของนายไม่ใช่ฉันแต่เป็นนางตอแหลนั่นต่างหาก เหอะ!” ราตรีพูด


เมฆามองพะพายกับเพียงดินอีกรอบ ทั้งคู่ดูสนิทสนมกันจริง และดูจากท่าทางของเพียงดินแล้วนั้นเขาดูมีความสุขไม่น้อย ต่างจากตอนอยู่กับราตรีอย่างเห็นได้ชัดเลยทีเดียว


แฟนเก่าเพียงดินอีกแล้วเหรอ ทำไมไอ้พ่อเลี้ยงนี่แฟนเก่าเยอะจริง


“ทุกคนที่เข้ามามันก็แค่ทางผ่านและของฆ่าเวลาให้ดินรอนังพะพายแค่นั้นแหละ ดินรักมันมาก มากชนิดที่ว่าไม่มีใครแทนที่ได้ ฉันก็ไม่รู้ว่าเค้าเลิกกันยังไง แต่ที่แน่ๆยัยนั่นตอแหล ฉันไม่รู้ว่าทำไมไม่มีใครเชื่อฉัน ฉันมองแค่แว้บเดียวก็รู้แล้ว ตอแหลเก่งขนาดนั้นเลยเล่นละครวะดังเปรี้ยง พวกผู้ชายมันดูผู้หญิงเสแสร้งตอแหลไม่ออกเลยหรือไง และดินก็ดันไปหลงมันหัวปักหัวปำอีก” ราตรียังบ่นไม่หยุด เมฆาคิดตาม


แค่ตัวแทนของพะพายอย่างนั้นเหรอ...


“นี่พาฉันกลับได้แล้ว ฉันเจ็บเท้าแล้ว จะยืนอีกนานมั้ย” ราตรีโวยวายนั่นทำให้เมฆาต้องละสายตาจากหลังเวทีแล้วพาเธอไปส่งที่หน้าเวทีซึ่งมีพ่อของราตรีอยู่ตรงนั้น


พอเจอหน้าบิดาเธอก็ตรงเข้าอ้อนทันทีพร้อมกับฟ้องเรื่องรองเท้าขาด เมฆาคืนรองเท้าให้เธอและยกรองเท้ายางนั้นให้เธอไป ท่านนายอำเภอขอบคุณเมฆาและดูชอบเมฆาไม่น้อยเลยทีเดียว


เมฆาเดินออกมาจากตรงนั้นแล้วกลับไปที่รถอีกรอบเพื่อเอากล่องยาตามจุดประสงค์หลัก เขาขนกลับมาไว้ที่หน่วย แล้วนั่งทำงานต่ออย่างปกติ ทศพรถามว่าทำไมไปนานก็บอกว่ามีเรื่องนิดหน่อย


เมฆานั่งได้ไม่นานก็บนเวทีก็เริ่มมีความเคลื่อนไหวเมื่อการแข่งไวน์เริ่มขึ้น เพียงดินพูดอธิบายได้อย่างคล่องแคล่ว นั่นทำให้เมฆามองเพลินไม่น้อย ผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์อย่างแรงกล้า และเมฆาว่าตอนนี้เขาเองก็ชักหลงเข้าไปในดงเสน่ห์ของเพียงดินเข้าให้แล้ว



อย่าหักหลังความไว้ใจของฉันนะเพียงดิน




***************************************************************************




มีความคิดต่อได้แล้วค่ะว่าจะเอาไปในทิศทางไหน อาจจะมาอัพบ่อยขึ้น  :katai4: ที่ช่วงนี้หายๆมึนๆยังงงๆอยู่ว่าจะเอาเรื่องนี้ไปทางไหนดี และเราก็พบเส้นทางแล้วค่ะ  :katai2-1: คุณหนูราตรีเธอไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้นนะคะ เปิดใจรับเธอนิดนึงก็ได้  :hao3: เมฆของเราจะนิ่งได้อีกนานมั้ย รอดูกันนะคะ ขอบคุณที่ยังติดตามอยู่ รักคนอ่านทุกท่านค่ะ  :heaven
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/07/16* [ตอนที่30] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 14-07-2016 21:08:53
มารอดูว่าดินจะยังไงต่อ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/07/16* [ตอนที่30] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 14-07-2016 21:15:54
อย่าทำให้ทุกคนต้องผิดหวังนะนายเพียงดิน
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/07/16* [ตอนที่30] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 14-07-2016 21:48:36
 :m16:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/07/16* [ตอนที่30] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 14-07-2016 21:51:31
รอดูว่าเพียงดินจะทำยังไงต่อ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/07/16* [ตอนที่30] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 14-07-2016 22:52:45
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/07/16* [ตอนที่30] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: oppapp ที่ 14-07-2016 22:59:16
มาอัพทุกวันเลยได้มั้ย ไม่ไหวแล้ววววววววว  :serius2:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/07/16* [ตอนที่30] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 14-07-2016 23:49:01
 o22


โอยยยยย
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/07/16* [ตอนที่30] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 15-07-2016 10:15:45
พี่ดิน อย่าเชียวนะ น้องเมฆโคตรจะเปิดโอกาสให้แล้วอ่ะ
นั่นแค่แฟนเก่า เก่าไปแล้วถ่านไฟเก่าห้ามคุ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/07/16* [ตอนที่30] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 17-07-2016 13:54:15
 o13
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *18/07/16* [ตอนที่31] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 18-07-2016 22:30:31
บทที่ 31


การแข่งขันไวน์ปีนี้กลายเป็นรัชพลที่ชนะเป็นปีแรกหลังจากขับเคี่ยวกับเพียงดินมาหลายปี เพียงดินเองก็ยอมรับที่ถูกรัชพลโค่นแชมป์ได้สำเร็จ พ่อเลี้ยงใหญ่แห่งไร่น้ำรินพุ่งเข้ากอดสิตางศุ์พร้อมรัดแน่นจนคนตัวเล็กบ่นอุบเพราะอายคนในงาน เมฆามองอยู่ไกลๆยังแอบยิ้ม



แต่ก็ต้องหุบยิ้มเมื่อเห็นดาราสาวเข้ามาคุยกับเพียงดินพร้อมกับหัวเราะเหมือนกับคุยเรื่องสนุกสนานกันอยู่ ก่อนที่เมฆาจะหลบตาวูบเมื่อสายตาของพะพายนั้นมองมาที่เขาก่อนที่เธอจะยิ้มให้เล็กน้อยแล้วปลีกตัวออกไปหลังเวที


เพียงดินเดินตรงมาหาเมฆาพร้อมกับยิ้มกว้าง เจ้าตัวมาหยุดอยู่ตรงหน้าเมฆา คุณหมอตัวเล็กเงยหน้ามอง เขาอยากรู้เรื่องของพะพาย แต่ยังไม่กล้าคุยกับเพียงดินเรื่องนี้


“ไปทานข้าวกลางวันกันมั้ย ฉันหิวแล้ว” เพียงดินชวนพร้อมกับเอามือพาดเก้าอี้ของเมฆาไว้


“ถ้าไปแล้วใครจะเฝ้าตรงนี้ล่ะ” เมฆาว่าแน่นอนว่าเขาต้องอยู่ประจำที่นี่ เพียงดินก็ดีสิ ให้คนงานเฝ้าบูธแล้วตัวเองจะไปไหนก็ได้


“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันเอาข้าวมาทานกับนายตรงนี้ดีกว่า” เพียงดินสรุปได้ดังนั้นก็เดินจากไปเพื่อไปหาข้าวกล่องที่ในงานเตรียมไว้ เมฆามองตามอย่างไม่สบายใจ


มันอึดอัดแปลกๆ พะพายจริงๆแล้วเธอก็เป็นคนไม่น่าจะอะไร ดูท่าทางแล้วเธอก็ออกจะเรียบร้อยและดูเป็นมิตร อีกอย่างเธอคงอยู่ที่นี่ไม่นานหรอกเพราะมาที่นี่แค่มาเป็นพรีเซนเตอร์ก็แค่นั้น


บางทีเมฆาควรเลิกคิดเรื่องนี้


“หมอเมฆ” เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลังพร้อมกับมือของทศพรจับเข้าที่ไหล่ของเมฆาทำให้คนตัวเล็กสะดุ้งโหยง


“อะไรกันเนี่ยหมอทศ ตกใจหมด” เมฆาพูด ทศพรขอไปกินข้าวก่อนเพื่อที่จะได้มาสลับกับเมฆา แต่ดูเหมือนว่าหมอเมฆนั้นจะไม่ได้ไปกินข้าวที่ไหนไกลเพราะนายเหนือแห่งไร่เพียงระพีหอบข้าวหอบน้ำมาให้ถึงที่แถมยังเดินยิ้มกว้างมาแต่ไกลอีก


“มาเฝ้าแบบนี้กะไม่ให้หมอเมฆไปไหนเลยรึไง” ทศพรแอบแซว เพียงดินนั่งลงข้างๆเมฆาพร้อมแกะข้าวกล่องให้เรียบร้อย


“พวกริ้นไรมันเยอะ ต้องดูแลดีๆหน่อย” คำพูดของเพียงดินทำให้เมฆาเบ้ปากแรง


“พูดเหมือนตัวเองไม่มีแมลงวันมาตอมอย่างนั้นแหละ” เมฆาแอบบ่นคนเดียวแต่เพียงดินก็ได้ยิน เขาเลิกคิ้วเล็กน้อยแล้วมองคนตรงหน้า


“ทำไม หึงเหรอครับ” เพียงดินทำหน้าทะเล้นใส่ เมฆาไม่ตอบแต่ดึงข้าวกล่องใหญ่มากินแทน เพียงดินหัวเราะเล็กน้อยอย่างอารมณ์ดี


เมื่อกี้เขาได้คุยกับพะพาย พะพายคือคนที่เขาเคยรักมาก แต่มันก็แค่เคย เธอพูดเหมือนกับว่าเรื่องของเขาและเธอสามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ถ้าเพียงดินโอเค


เมื่อก่อนเพียงดินจะไม่ปฏิเสธเลย เขาพร้อมที่จะกลับไปดูแลเธอเหมือนเดิม เพียงดินพร้อมที่จะเปิดหัวใจรับพะพายอีกครั้ง แต่ตอนนี้มันไม่ใช่


เพียงดินคิดว่าเขาควรหยุดเรื่องของพะพายลงเสียที มันนานมากพอแล้วที่เขาต้องจมปลักเขาเรื่องเดิมๆ ซ้ำๆ และเขาก็ติดสินใจที่จะเริ่มต้นใหม่ เขากำลังจริงจังเรื่องของเมฆา


เพียงดินเป็นคนจริงจัง เขาจริงจังกับทุกคนที่เข้ามา แต่ทุกครั้งเขาก็โดนหักหลังตลอด ความรักของเขาถูกสะบั้นทิ้งทุกครั้งอย่างไม่ใยดี เขาหวังว่าเมฆาจะไม่หักหลังความจริงใจที่เขามีให้


ส่วนเรื่องพะพายนั้น เขาตัดสินใจไปแล้วว่าเขาจะไม่มีทางกลับไปเดินเส้นทางเดียวกับเธออีก ตอนนี้เหลือเพียงแค่ความเป็นเพื่อนและมิตรภาพที่สวยงามระหว่างเขาและพะพายเท่านั้น และพะพายเองก็เข้าใจเขาเหมือนกัน


“เรื่องนั้นพายรู้อยู่แล้วน่า แล้วที่ไร่เป็นยังไงบ้างเหรอ แล้วมีแม่เลี้ยงมาดูแลพ่อเลี้ยงเพียงดินรึยังเนี่ย”


“ยังเลย... แต่หาเจอแล้วล่ะ รอแค่เค้าตกลงเท่านั้น”




“ดินแข่งเอทีวีมั้ย” ทศพรถามเพียงดินหลังจากที่เอากล่องโฟมไปทิ้งเรียบร้อย


“ปีนี้ว่าจะไม่แข่งน่ะ ขี้เกียจ อยู่กับเตี้ยดีกว่า” เพียงดินว่า เขาแข่งทุกปีและชนะทุกปี ปีนี้คงต้องขอบายเพราะเบื่อและอีกอย่างตอนนี้เมฆาก็น่าสนใจกว่าการแข่งเอทีวีเป็นไหนๆ


“ติดแฟนนะดินน่ะ” ทศพรแซวอีกรอบ


“ยังไม่ใช่แฟนซักหน่อย” เมฆาหันไปพูดกับทศพรเมื่อบทสนทนานั้นมีชื่อเขาอยู่ด้วย


“ไม่เป็นก็รีบเป็นวะสิครับ” เพียงดินแอบหยอด


“ผ่านด่านพี่แมคให้ได้ก่อนเถอะ เมฆาอยากไปดูพี่แมคแข่งจัง ปีนี้คุณชายยอมลงแข่งเลยนะนั่น สงสัยวันนี้ฝนฟ้าคงตก” เมฆาเพิ่งได้รับข้อความจากตะวันเมื่อครู่ว่าแมคจะแข่ง เหมือนจะโดนทีเกทับล่ะมั้งเจ้าตัวเลยฮึดขึ้นมา ปกติแมคสนใจอะไรแบบนี้ที่ไหนกัน กลัวสกปรกสิไม่ว่า แมคบอกไม่ไว้ใจ เขาล่ะเชื่อเลย


“ไปสิ เดี๋ยวตรงนี้ผมดูให้” หมอทศอาสา ความจริงก็ไม่ได้ทำอะไรมาก แค่นั่งๆแค่นั้นเอง


“จะดีเหรอครับหมอทศ” เมฆาเกรงใจไม่น้อยที่ต้องทิ้งภาระให้ทศพรคนเดียว


“ดีสิ ไปเถอะ เดี๋ยวมีอะไรผมค่อยโทรหา”


“ถ้าอย่างนั้นขอบคุณนะครับ” เมฆาพูดแล้วยิ้มให้ก่อนจะถอดเสื้อคลุมของตัวเองพาดเก้าอี้ไว้ก่อนจะเอาโทรศัพท์และกระเป๋าตังค์ติดตัวมาด้วย


เมฆาเดินไปที่จุดแข่งพร้อมกับเพียงดิน พ่อเลี้ยงคอกวัวแอบเนียนจับมือคุณหมอ เมฆาเองก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วเดินตามอย่างว่าง่าย แต่เมื่อมาถึงลานแข่งก็ต้องปล่อยเพราะสายตาของแมคที่จ้องมานั้น


“พี่แมค เอาจริงเหรอ” เมฆาถามย้ำพี่ชายเมื่อแมคตั้งท่าจริงจัง


“จริง” แมคพูดเสียงหนักแน่นและปฏิเสธที่จะใส่หมวกกันน๊อคที่ถกเตรียมไว้ให้ แมคว่าเขาจะไม่ข่างเพราะไม่อยากใช้หมวกกันน๊อคและถุงมือร่วมกับคนอื่นนี่แหละ


“ท่าทางจะสนุก” เพียงดินยกยิ้มอย่างนึกสนุก


“มาแข่งด้วยกันมั้ยล่ะ ถ้าชนะฉันจะเพิ่มคะแนนให้สิบคะแนน” แมคยักคิ้ว


“มั่นใจ” เพียงดินถามกลับ แมคคงไม่รู้ว่าเขาเป็นแชมป์ทุกปี


“มั่นใจสิ”


“ถ้าอย่างนั้นก็คงต้องลองซักหน่อยแล้วว่าที่พี่เมีย” เพียงดินรับคำท้า แหม่ ถ้าได้เพิ่มอีกสิบคะแนนก็หวานหมูน่ะสิ พี่เมียเล่นผิดคนแล้ว เรื่องนี้เพียงดินถนัดอยู่แล้ว


“หึ เอาสิ” แมคว่า


และแล้วก็เป็นอันว่าเพียงดินต้องแข่งทั้งๆที่คิดว่าปีนี้จะไม่แข่ง เพียงดินไปเตรียมตัวเลยทิ้งให้เมฆายืนมองอยู่ พอมองหาภุมรินกับตะวันก็ไม่เจอ สองคนนี้น่าจะมาดูด้วย แล้วไปอยู่ไหน


“คุณหมอเมฆใช่มั้ยคะ” เสียงใสๆทักเมฆาที่ยืนงงๆอยู่ เมฆาหันไปมองก็เจอพะพายที่ใส่แว่นตาดำและหมวกใบโตยืนยิ้มอยู่ ตอนนี้กำลังจะแข่งผู้คนเลยไม่ค่อยสนใจอย่างอื่นนอกจากการแข่งขัน เลยทำให้พะพายไม่เป็นจุดเด่น


“คะ... ครับ” เมฆาตอบไป แล้วทำไมพะพายถึงมาทักเขาได้ละเนี่ย


“น่ารักจังเลย เหมือนที่ดินพูดเลย” เธอยิ้มกว้างให้เมฆา เมฆาคิ้วขมวดเข้าหากันแน่น


“เพียงดิน? เพียงดินบอกอะไรเหรอครับ” เมฆาถาม


“ก็เรื่องของเมฆาไง ตอนนี้ดินกำลังจีบคุณหมออยู่ไม่ใช่เหรอ น่าแปลกจังเลยนะ เจอกันอีกทีดินก็ไปชอบผู้ชายแล้ว” เธอพูดด้วยเสียงนิ่งๆและน้ำเสียงหวานๆของเธอนั้นกลับทำให้เมฆาไม่สบายใจ เพียงดินไม่เคยบอกเรื่องของเขาให้กับคนอื่นรู้ แม้แต่ตะวันหรือรัชพลยังเพิ่งรู้เลย แล้วกับพะพายคนนี้เป็นใคร


“เวลาเปลี่ยน อะไรก็คงเปลี่ยนมั้งครับ” เมฆายิ้มกลับ ผู้หญิงคนนี้จะเสแสร้งอย่างที่ราตรีว่ารึเปล่านะ


“ถึงเวลาจะเปลี่ยน แต่ใจบางคนยังอาจจะไม่เปลี่ยนนะคะ อ้อ... พายจะมีละครมาถ่ายที่นี่ด้วย คงต้องเจอหมอเมฆอีกหลายเดือนเลยนะคะเนี่ย ดีใจจังเลย” พะพายยิ้มอีกรอบ เมฆาสัมผัสได้ถึงความตีสองหน้าที่เธอสร้างขึ้นมา


มาถ่ายละครที่นี่เหรอ?


“คงไม่หรอกครับ ผมคงต้องทำงานน่ะ คงไม่มีเวลาไปสนใจอย่างอื่น” เมฆาพูดแล้วเบือนหน้าหนี ทอดสายตามองเพียงดินที่ขึ้นคร่อมเอทีวีเรียบร้อย


“แต่ดินคงเจอบ่อยน่ะค่ะ เพราะถ่ายที่ไร่นั้น คุณหมอว่างๆก็ไปเที่ยวนะคะ” พะพายกอดอกมองไปที่เพียงดินเหมือนกับเมฆา


นี่มันสงครามประสาทชัดๆ นี่เขาต้องมาทะเลาะกับผู้หญิงเพื่อนแย่งนายเพียงดินเนี่ยนะ ไร้สาระชะมัด แต่มาถึงขนาดนี้แล้ว เพียงดินก็พอจะชัดเจนกับเขาแล้ว เมฆาเองก็ไม่อยากจะอยู่เฉย



ถ้าพะพายคนนี้คิดอยากจะทำอะไรขึ้นมาจริงๆ เมฆาเองก็ไม่ยอมเหมือนกัน








 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:


ต่อจากนี้น่าจะอัพทุกวันค่ะ กราบขอประทานโทษที่ผ่านๆมาด้วย อารมณ์จะแต่งมันมึนๆเล็กน้อย  :ling1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *18/07/16* [ตอนที่31] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 18-07-2016 23:04:13
 :z13:

สั้นไปนิดดดดดดด นึงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *18/07/16* [ตอนที่31] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 18-07-2016 23:39:37
แล้วๆๆๆๆๆ. สงครามเริ่มต้นแว้ววว
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *18/07/16* [ตอนที่31] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 19-07-2016 08:28:41
งือออออออ....คุณหมออย่าไปยอมค่ะ  เรามีดีใครอยากลองเราก็จัดโล้ดดดดด
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *18/07/16* [ตอนที่31] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 19-07-2016 10:49:40
หมออย่าไปยอมนังนั้นเราดีกว่าเห็นๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *18/07/16* [ตอนที่31] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 19-07-2016 11:40:40
 :mew5:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *18/07/16* [ตอนที่31] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 19-07-2016 17:24:34
กลายเป็นคุณหนูราตรีดีกว่าพะพายซะงั้น
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *19/07/16* [ตอนที่32] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 19-07-2016 22:01:49
บทที่ 32


หมวกใบโตถูกถอดออกพร้อมกับยื่นให้ผู้จัดการส่วนตัว ร่างเพรียวระหงส์ของพะพายเข้าไปนั่งในเต้นที่ถูกจัดไว้เพื่อรอดูการแข่งขันในแต่ละปี


เธอตั้งใจมาที่นี่ เอาเข้าจริงๆมันก็นานมากแล้วที่เธอตัดสินใจทั้งเพียงดินไปเพื่ออนาคตที่ดีกว่า แน่นอนว่าความก้าวหน้าในวงการบันเทิงมันย่อมดีกว่าคนรักที่เป็นชาวไร่ชาวสวน เธอกับเพียงดินคบกันสามปี สามปีที่เพียงดินดูแลและเอาใจใส่เป็นอย่างดี และพะพายก็ถูกทาบทามให้เข้าวงการบันเทิง เธอมีพันธะไม่ได้เพราะฉะนั้นเพียงดินจึงไม่จำเป็นอีกต่อไป


เธอไม่ได้รักเพียงดิน เพียงดินเป็นเพียงแค่ผู้ชายทั่วไปดาษๆที่ไม่น่าสนใจสำหรับเธอเท่าไหร่ เธอสนใจมากกว่านั้น นั่นคืออนาคตในหน้าที่การงานและชื่อเสียง รวมทั้งผู้ชายที่ดีกว่า


แน่นอนว่าการเจอผู้คนมากหน้าหลายตานั้นโอกาสที่จะได้เจอคนดีๆนั้นมีมากกว่า แต่เส้นทางที่เธอวาดไว้มันเริ่มเลือนราง ช่วงนี้งานของพะพายน้อยลงและกระแสของเธอก็ดรอปลงอย่างมาก ภาพลักษณ์ใสใสที่เธอสร้างขึ้นขายไม่ได้อีกแล้ว และเธอเองก็เริ่มเบื่อแล้วด้วย คนที่เคยเข้ามาคุยก็หายไป พวกเศรษฐีทั้งหลายที่เคยสนใจเธอก็หนีหายไปหมด


สิ่งที่ทำให้เธอต้องดิ้นรนเพื่อเล่นละครเรื่องใหม่และมาถ่ายที่นี่ก็เป็นเพราะเพียงดิน เพียงดินคือตัวเลือกสุดท้ายที่เธอเหลืออยู่ตอนนี้ เธอมีหนี้สินมากมายที่ต้องจัดการ แน่นอนว่าเงินค่าอีเว้นเล็กๆน้อยๆมันย่อมไม่เพียงพอ ชาวไร่ชาวสวนที่เธอเคยทิ้ง วันนี้กลับมีประโยชน์อย่างเห็นได้ชัด เพียงดินมีที่มากมายและกิจการใหญ่โต และอีกอย่างเพียงดินรักเธอ ข้อนี้เธอรู้ดี แต่มันก็น่าโมโหที่ดันมีตัววุ่นวายเยอะแยะ


ราตรีไม่ใช่ประเด็น เธอเป็นคนที่ถูกตัดทิ้งไปเพราะยังไงเพียงดินก็ไม่สนใจเธอหรอก แต่สิ่งที่น่าประหลาดใจคือการที่เพียงดินไปสนใจหมอบ้านั่นทั้งๆที่เป็นผู้ชายเหมือนกัน ตลกชะมัด แต่มันก็ดี เพราะพะพายมั่นใจว่าเธอชนะหมอนั่นแน่นอน เพียงดินที่รักเธอมานานปี กับหมอที่เป็นผู้ชาย แน่นอนว่าเพียงดินต้องเลือกเธออยู่แล้ว


“นั่งเลยๆ” เสียงดังเข้ามาในเต้นพร้อมกับเหล่าผู้ชายวัยกลางคนในชุดสีกากีเข้ามา พะพายยิ้มให้ตามมารยาทและสายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นราตรีที่เข้ามาเหมือนกัน ราตรีเหยียดยิ้มให้พร้อมกับนั่งลงข้างๆอย่างวางท่า


“ไม่คิดว่าคนอย่างเธอจะสนใจเรื่องพวกนี้ด้วย” ราตรีพูด เธอรู้จักพะพายในฐานะของคนรักเก่าของเพียงดิน แต่ก็เป็นครั้งแรกที่ได้คุยกันตรงๆแบบนี้


“พายยังไม่เคยดูการแข่งขันอย่างนี้เลยค่ะเลยสนใจมาดู น่าตื่นเต้นดีนะคะ” พะพายยิ้มให้ ภาพลักษณ์หญิงสาวที่น่ารักและแสนดีคือสิ่งที่เธอต้องสวมไว้ตลอดเวลาแม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นใครเธอก็ต้องทำดีไว้ก่อน


“กับฉันยังจะตอแหลอีกเหรอเนี่ย” ราตรีมองอย่างเหยียดๆนั่นทำให้พะพายหน้าเสีย


เธอได้แต่แค่นยิ้มไปให้ก่อนจะเบือนหน้าหนีอย่างไม่สบอารมณ์ เหอะ... ก็แค่ผู้หญิงต่ำๆบ้านนอกคอกนาคนนึง กล้ามาพูดกับเธอขนาดนี้เชียว


ราตรีหันไปมองพะพายอีกรอบแล้วเบือนหน้าหนีเช่นกัน เธอเบ้ปาก เสแสร้งจริงๆ อย่าคิดว่าเธอดูไม่ออก














“ขอกำลังใจหน่อยสิ” เพียงดินเข้ามาหาเมฆาที่ตอนนี้มายืนข้างภุมรินเพราะหาเจอแล้ว เมฆาเบ้ปากใส่แล้วยิ้มให้ ความจริงเขาต้องแข่งแล้ว แต่ดันลืมถุงมือเสียก่อนเลยต้องวิ่งมาหาเมฆาถึงที่แบบนี้



“ถ้าชนะฉันจะพิจารณาเป็นพิเศษเรื่องที่นายขอคบกับฉัน ชนะพี่ชายฉันให้ได้ก็พอ” เมฆาว่า


ในเมื่อมีคนอื่นมาวุ่นวายกับเพียงดินนัก มันก็ไม่จำเป็นที่เขาจะต้องเล่นตัวและต้องยื้ออะไรให้เสียเวลา เมฆาเป็นคนที่หาคนที่ใช่และถูกใจได้ง่ายๆ และเพียงดินก็คือคนนั้น ในเมื่อแม่สาวเจ้าคนรักเก่าเข้ามาประกาศศึกขนาดนี้แล้ว เขาเองก็อยากเล่นด้วยซักหน่อย 


“พูดจริงเหรอ” เพียงดินทำหน้าตื่นเต้น นี่เป็นครั้งแรกที่เมฆาเปิดโอกาสโต้งๆแบบนี้


“ฉันเคยโกหกเหรอ ชนะให้ได้ก่อนเถอะ พี่แมคใช่ย่อยนะ” เมฆายื่นถุงมือให้เพียงดิน คนตัวโตรับมาแล้วสวมอย่างรวดเร็ว


“ฉันไม่เคยแพ้” เพียงดินก้มลงหอมแก้มเมฆาอย่างรวดเร็วก่อนจะวิ่งไปที่รถอีกรอบ


“อะ... ไอ้บ้า!” เมฆายกมือขึ้นลูบแก้มตัวเอง ตอนนี้รู้สึกอายสายตาของคนรอบๆยังไงไม่รู้ เล่นบ้าอะไรเนี่ยไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัว


เมฆาพยายามไม่สนใจสายตาที่มองมาอย่างจับผิดของหลายๆคนและสายตาล้อเลียนของภุมรินและตะวัน แต่เขากลับมองเข้าไปในเต้นที่มีสองสาวมองอยู่ ราตรีมีท่าทีไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด แต่พะพายแค่มองมาอย่างนิ่งๆ แต่เมฆารู้ว่าเธอเองก็ไม่พอใจเหมือนกัน เพราะมือที่กำแน่นนั้นเมฆาสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน คุณหมอตัวเล็กทำได้เพียงแค่ยิ้มนิ่งๆไปให้ นั่นยิ่งทำให้พะพายกำมือแน่นเข้าไปอีก


เอาสิ ลองดูซักตั้ง


ปัง!



เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับรถเอทีวีหลายคันที่ออกตัว เสียงเชียร์ดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณ เพียงดินออกตัวได้เร็วสมแชมป์เก่า แมคที่ดูท่าทางคุณชายที่จริงแล้วนั้นก็ใช่ย่อยเรื่องความเร็ว ส่วนเด็กทีที่ออกปากท้าเขาไปทั่วกลับขับตามหลังชาวบ้านไปหลายช่วงตัว
การแข่งขันดำเนินไปและก็เป็นเพียงดินที่เข้าเส้นชัยมาก่อนตามคาดเหมือนทุกปี เขาถอดหมวกกันน๊อคแล้วเดินมาหาเมฆา ตามด้วยแมคที่เดิมตามมาอย่างหัวเสีย


“สิบคะแนนตามสัญญา” แมคว่าแล้วโยนหมวกกันน๊อคให้ตะวันอย่างโมโห


“ไม่จำเป็นแล้วล่ะครับคุณพี่เมีย” เพียงดินว่าแล้วขยับเข้าไปใกล้เมฆา “ตามสัญญาสิ”


“ฉันแค่บอกว่าจะพิจารณาแค่นั้นเองนะ ยังไม่ได้ตกลงซักหน่อย” เมฆาเล่นคำแล้วหัวเราะอย่างน่าหมั่นไส้


“ได้ไงวะเตี้ย ตกแล้วนะ นี่จริงจัง” เพียงดินทำคิ้วขมวด


“อะไรๆ สัญญาอะไร” แมคงงเล็กน้อย แต่มันไม่น่าจะเป็นเรื่องที่น่าไว้ใจแน่นอน


“เหอะ ผมว่าพี่แมคแพ้แล้วว่ะ ไปหาอะไรกินดีกว่า ได้ข่าวว่าไวน์ของไอ้รัชชนะ ไปดูกันเถอะ” เป็นตะวันที่มาลากแมคออกไป เรื่องนี้เมฆาควรจัดการเอง ถ้าเมฆาตัดสินใจเองแล้ว แม้แต่แมคก็คงไม่จำเป็น เพราะแน่นอนว่าห้ามอะไรคนอย่างเมฆาไม่ได้แน่นอน


“บอกข้อดีของนายมาสามข้อซิ” เมฆาพูดขึ้นขณะที่เดินกลับไปที่รถของเพียงดิน


“ข้อหนึ่ง ฉันหล่อ” เพียงดินพูดแล้วถอดเสื้อคลุมของตัวเองออกรวมทั้งถุงมือด้วย


“หลงตัวเองชะมัด ข้อนี้ยังไม่ผ่าน” เมฆายักคิ้วให้


“งั้นข้อสองฉันมีวัวเยอะ” เพียงดินเอามือยันท้ายรถไว้เป็นเชิงกันให้เมฆาเข้าไปข้างในรถที่เปิดท้ายไว้


“ฉันจะเอาวัวของนายมาทำอะไร” เมฆาถลึงตาให้


“งั้นข้อสุดท้าย ฉันจริงจัง” เพียงดินดันเมฆาเข้าไปในรถก่อนจะดึงประตูมาปิดอย่างรวดเร็ว พื้นที่หลังรถนั้นเพียงพอที่จะให้ผู้ชายสองคนยัดเข้าไปได้


เมฆามองคนตรงหน้า เรื่องนี้เขาเองก็น่าจะรู้ดีว่าเพียงดินจริงจังแค่ไหน ผู้ชายคนนี้ไม่เคยทำอะไรเล่นๆ แต่ความมั่นใจของเขาเพียงพอที่จะชนะกำแพงในใจของเพียงดินได้รึเปล่าแค่นั้น


“ฉันเป็นคนจริงจังกับทุกเรื่อง เพราะฉะนั้นทุกคนที่เข้ามาฉันไม่คิดจะทิ้งเค้าอย่างแน่นอน ทั้งเพื่อน ครอบครัว และคนรัก ถ้าทุกคนไม่หักหลังฉันก่อน เมฆ... เรื่องที่ผ่านมาฉันไม่คิดจะกลับไปหามันอีกแล้ว เชื่อใจฉันสิ” เพียงดินจับมือของเมฆามากุมไว้แน่น


เรื่องของราตรีนั้นเพียงดินกังวลไม่น้อยเพราะกลัวว่าเธอจะไปแผลงฤทธิ์ใส่เมฆาอีก แต่ดูแล้วเมฆาก็น่าจะรับมือไหว ส่วนเรื่องอื่นๆเขามั่นใจได้เลยว่าเมฆาไม่จำเป็นต้องกังวล เพราะเขาหนักแน่นพอ


“อย่าโกหกฉันนะเพียงดิน” เมฆามองคนตรงหน้าแล้วกำมือของเพียงดินตอบ


“ไม่แน่นอน เพราะฉะนั้น เป็นแฟนกันนะ”


ไม่ใช่ครั้งแรกที่อยากจะคบใคร ไม่ใช่ครั้งแรกที่รักใคร แต่หัวใจมันยังเต้นแรงอย่างนี้ เมฆาเป็นคนที่พิเศษและแปลกกว่าใคร เมฆาภายนอกอาจจะเป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่ง แต่เมฆาพิเศษกว่าใคร การที่เพียงดินมีคนรักมาหลายคนนั้นมันอาจจะดูเหมือนไม่หนักแน่น แต่เขาจะพิสูจน์ให้เมฆาและครอบครัวของเมฆารู้เองว่าเขานั้นจริงจังกับเมฆามากแค่ไหน


“อื้อ” เมฆาตอบแค่นั้นแล้วเบือนหน้าไปอีกทางเพื่อหลบสายตา ตอนนี้หัวใจของเขาเองก็เต้นแรงไม่แพ้กัน ครั้งแรกกับการรักใครที่ไม่ใช่คนในครอบครัวและเพื่อนฝูง


เพียงดินคือคนนั้น


เพียงดินยิ้มกว่าแล้วดึงเมฆาเข้ามากอด ร่างสูงหอมแก้มแดงๆของเมฆาไปฟอดใหญ่จนเมฆาต้องหันมาส่งค้อนวงงามๆให้หนึ่งทีพร้อมฝ่ามือที่ฟาดลงไหล่อย่างแรง


“นี่ คบกันก็ไม่ได้หมายความว่านายจะทำอะไรก็ได้นะ” เมฆาแหวใส่ ไอ้คนฉวยโอกาส


“ทำไมจะไม่ได้ ฉันจะทำมากกว่านี้อีก” เพียงดินยิ้มกว้างแล้วยื่นหน้าเข้าไปหา เมฆาดันหน้าของคนตัวโตออกแล้วเบี่ยงตัวหลบ


ก๊อกๆ ก๊อกๆ ก๊อกๆ


เสียงเคาะประตูรถดังขึ้นทำให้เพียงดินและเมฆาต้องหยุดการกระทำทุกอย่าง เพียงดินถอนหายใจอย่างเซ็งๆก่อนจะเปิดประตูหลังออกไปดูแล้วก็เจอทีทำหน้างออยู่ข้างนอก


“นี่มันกลางวันแสกๆ พวกพี่ทำอะไรกัน” ทีว่าอย่างโมโห


“ไอ้เด็กนรกนี่ยังไม่เลิกตื้ออีกเหรอวะเนี่ย” เพียงดินสะบัดผมอย่างหัวเสียแล้วออกมานอกรถพร้อมกับดึงเมฆาออกมาด้วย


“พี่หมอ พี่หมออย่าใจร้ายกับผมอย่างนี้สิ ผมเห็นแบบนี้แล้วมันเจ็บหัวใจนะ ผมไม่ดีกว่าไอ้พี่พ่อเลี้ยงนี่ตรงไหน” ทีโวยวายแล้วงอแงใส่เมฆา


“ดีกว่าทุกตรงแหละ แค่แข่งรถนายยังเข้าเส้นชัยคนสุดท้ายเลยไอ้เด็กนรก และจะบอกอะไรให้นะ ตอนนี้ฉันคบกับเตี้ยแล้ว เพราะฉะนั้นเลิกยุ่งกับแฟนคนอื่นซักที” เพียงดินเท้าสะเอวแล้วยกมือชี้หน้าด่าที ทีตกใจแล้วหันไปมองเมฆา


“มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่มั้ยครับพี่หมอ” ทีคาดคั้น

“พี่ว่าทีเลิกตามพี่ดีกว่านะ เอาเวลาไปตั้งใจเรียนดีกว่า ทีต้องเจอคนดีๆอีกเยอะแน่นอนพี่มั่นใจ ตัดใจจากพี่เถอะ” เมฆาบอกคนตรงหน้า ทีมาเสียเวลากับเข้ามากพอแล้ว เด็กนี้ไม่ได้เลวร้าย ออกจะเป็นคนซื่อๆด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้นเขากับทีก็ยังคงเป็นพี่น้องกันได้ แต่จะให้ไปคบก็คงไม่ใช่ เขาไม่ชอบเด็ก และอีกอย่างทีง้องแง้งเกินกว่าที่เขาะจเอาใจตลอดเวลา


“พี่หมอ” ทีเบะปากทำท่าจะร้องไห้ เพียงดินเกาหัวอย่างรู้สึกเซ็งๆ เหมือนรังแกเด็กยังไงอย่างนั้น



“นี่ไอ้หนู ที่ผ่านมาถือซะว่าเป็นบทเรียนหนึ่งก็แล้วกันนะ คนเรามันต้องมีผิดหวังบ้าง อีกหน่อยมึงก็เจอคนที่ใช่สำหรับมึงเองแหละ” เพียงดินเข้าไปตบบ่าทีเบาๆก่อนจะลากเมฆาให้ออกจากตรงนั้น เขาไม่อยากมานั่งปลอบเด็กนรกนี่ ไร้สาระชะมัด


“ทิ้งไว้อย่างนั้นจะดีเหรอ” เมฆาถาม


“ทิ้งไว้อย่างนั้นแหละ เรื่องเด็กนั่นจบแล้วนะ ที่เหลือก็แค่พี่นายนั่นแหละ” เพียงดินพูดแล้วพาเมฆาเดินกลับไปที่หน่วย


“เรื่องนั้นน่ะฉันจัดการได้ไม่ยากหรอก อย่าคิดว่าครอบครัวฉันจะเหมือนในนิยายน้ำเน่าที่รับไม่ได้แล้วตามล่าหัวนายสิ ถ้าฉันอยากจะทำอะไร พี่แมคก็ห้ามไม่ได้หรอก ตัวเองเถอะ ทั้งแม่ราตรีและยังจะมีดาราพะพายนั่นอีก เคลียร์หน่อยสิดิน” เมฆาพูดอย่างใส่อารมณ์


“หือ? เมื่อกี้พูดว่าไงนะ” เพียงดินสะดุดกึกแล้วหันมามองเมฆา



“อะไร พูดอะไร อ้อ... เรื่องแฟนเก่านายน่ะเหรอ เรื่องของราตรีฉันไม่สนใจหรอกนะ แต่เรื่องของพะพายฉันคิดว่าเธอไม่น่าไว้ใจ และฉันก็ดูออกว่านายตามเกมผู้หญิงไม่ทัน” เมฆารู้หรอกว่าเพียงดินตามพะพายไม่ทัน แค่เธอทำหน้าตาน่ารักๆ ทำท่าทางอ่อนหวานเรียบร้อยใส่ แค่นั้นเพียงดินก็แทบจะคลานเข่า


เออ ยอมรับก็ได้ว่าไม่พอใจ แต่ไม่ใช่หึงหรอกนะ


“ไม่ใช่ ฉันหมายถึงเมื่อกี้นายเรียกฉันยังไงต่างหาก เรียกดินเหรอ” เพียงดินยิ้มกริ่ม ครั้งแรกที่เมฆาพูดชื่อเขาอย่างนี้ มันรู้สึกดีไม่น้อย


“อะ... อะไรเล่า เรียกไม่ได้เหรอ” เมฆาเหวอไปเล็กน้อยเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองเผลอเรียกเพียงดินแบบนั้น ก็เรียกไม่ได้รึไงกัน


“ได้สิ เรียกบ่อยๆนะ จริงๆต้องเรียกพี่ดินสิ ฉันแก่กว่านายต้องสองสามปี” เพียงดินต่อรอง


“เรียกดินเฉยๆกับเรียกอย่างอื่นก็เลือกเอาแล้วกัน ไม่คุยด้วยแล้ว” เมฆาชิ่งหนีก่อนที่ตัวเองจะทำอะไรน่าอายออกไปอีก รู้สึกร้อนๆที่หน้าอีกแล้วแฮะ ทำไมอยู่กับเพียงดินแล้วเขาเขินบ่อยอย่างนี้ก็ไม่รู้






ไอ้บ้า








 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:



กี่ตอนแล้ว เพิ่งคบกัน ถถถถถถถถถถถถ เรื่องนี้เมฆไม่ยอมนะคะ เรื่องพะพายกับราตรียังมีอีกไกล พี่แมคกับทีนี่ขอให้เลิกหวังในเรื่องนี้นะคะ อาจจะแยกไปอีกเรื่อง รึเปล่า ฮ่าๆ ฝากด้วยนะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *19/07/16* [ตอนที่32] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 19-07-2016 22:50:39
ชะนี * วุ่นวายยยย





 :z6:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *19/07/16* [ตอนที่32] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 19-07-2016 23:50:08
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *19/07/16* [ตอนที่32] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: ตั้งโอ๋ ที่ 20-07-2016 00:02:46
จะมีแบบดินซื่อบื่อไปหลงกลนางพะพายไม่เนี้ย แบบนี้ไม่เอานะเพียงดินดูไม่หน้าจะตามผู้หญิงไม่ทันเลยเห็นด่าไฟแลป เฮ้อถ้าเป็นแบบนั้นนะเจ้จะจิกหัวคุณพ่อเลี้ยงคอกวัวมาให้น้องเมฆตบเลยค่ะ แต่ชอบเมฆดูไม่ยอมคนดีนายเอกต้องแบบนี้ถึงได้อารมณ์ 5555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *19/07/16* [ตอนที่32] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 20-07-2016 08:36:43
ชอบคนเขียนอ่ะนายเอกเกือบทุกเรื่องจะมีความฉลาดเอาตัวรอดได้ไม่เหมือนเรื่องอื่นที่ต้องอาศัยพระเอกไปซะทุกเรื่อง
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *19/07/16* [ตอนที่32] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 20-07-2016 16:19:40
น้องเมฆตกบ่วงพ่อเลี้ยงคอกวัวแว้ว
น่าร้ากกกกก แฟนก่งแฟนเก่าอย่าไปยอมค่ะ ทีมหมอเมฆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *19/07/16* [ตอนที่32] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 20-07-2016 19:45:33
เรียกดินเฉยๆอะน่ารักแล้วอิตาพ่อเลี้ยงคอกวัว นี่แฟนนะเขาไม่นับลำดับขั้นอายุหรอก อิอิ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *19/07/16* [ตอนที่32] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 20-07-2016 20:08:35
รอๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/07/16* [ตอนที่33] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 20-07-2016 22:26:47
บทที่ 33


งานวันนี้กว่าจะเสร็จกิจกรรมทุกอย่างก็เกือบทุ่มพอดี หลายๆไร่สวนเริ่มเก็บของกันหมดรวมทั้งไร่เพียงระพีและไร่น้ำรินด้วย เมฆาต้องกลับก่อนพร้อมทศพรเพื่อไปที่โรงพยาบาลก่อน กว่าจะถึงบ้านจริงๆก็สามสี่ทุ่ม คุณหมอตัวเล็กอาบน้ำแล้วสลบเหมือดคาเตียงชนิดที่ว่าหลับเป็นตาย


ทางด้านเพียงดินเองกว่าจะเคลียร์ที่อย่างเสร็จก็เกือบเที่ยงคืนพอดี กลับถึงไร่จะโทรหาคนที่เพิ่งตกลงคบกันวันนี้ก็กลัวว่าเมฆาจะนอนไปแล้ว เลยตัดสินใจไม่โทรไปกวนเมฆาตอนนี้


ร่างสูงกำลังจะเก็บโทรศัพท์ก็เห็นข้อความแจ้งเตือนขึ้นมา เป็นชื่อของพะพายที่ได้เป็นเพื่อนกันในแอพลิเคชั่นยอดฮิตอย่างไลน์ เพียงดินและพะพายนั้นเพิ่งแลกเบอร์โทรศัพท์กันเมื่อตอนกลางวันเพราะเพียงดินเองก็เห็นว่ายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ และพะพายก็เป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งของเขาเหมือนกัน


เพียงดินไม่สนใจก่อนที่จะวางโทรศัพท์ไว้ที่หัวเตียงก่อนจะเข้าไปอาบน้ำ วันนี้มันวุ่นวายเล็กน้อย แต่ก็โอเค มันก็คุ้มในหลายๆเรื่อง เมฆาที่ใจแข็งมาหลายเดือนตอนนี้ก็ยอมตกลงคบกับเขาแล้ว เพียงดินหวังว่าครั้งนี้มันจะไปได้ด้วยดี เขาอยากจะคุยกับเมฆาให้นานกว่านี้อีกหน่อย แล้วค่อยไปคุยกับพ่อของเขาเรื่องของเมฆา แต่ไม่รู้ว่าอีกคนจะยังไงกันแน่ ครอบครัวฝั่งนู้นจะโอเคมั้ย ไหนจะพี่ชายเพี้ยนๆของเมฆาคนนั้นอีก


เพียงดินอาบนน้ำเสร็จก็ล้มตัวลงนอน แค่หัวถึงหมอนก็หลับเป็นตายทันที วันนี้เป็นอีกวันที่เขาจะฝันดี

















“เมฆ ตื่นเดี๋ยวนี้ มาคุยกันหน่อย” เสียงปลุกเมฆาแต่เช้าพร้อมกับร่างสูงของแมคที่อยู่ในเสื้อยืดกางเกงวอร์มสบายๆเข้ามาปลุกน้องชายโดยใช้รีโมทแอร์เขี่ยๆ


“อะไรเนี่ยพี่แมค ยังเช้าอยู่เลย วันนี้วันหยุดของเมฆนะ” เมฆาโวยพร้อมกับคว้าเอาผ้าห่มมาคลุมหัวอย่างอารมณ์หงุดหงิด อะไรของแมค แต่เช้าเลย


“มาคุยกันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้ ตกลงเรื่องนายเพียงดินนี่มันยังไง” บุตรชายคนรองของบ้านประสิทธานนท์กอดอกแน่นแล้วจ้องเมฆาตาเขม็ง


เมฆาโผล่ออกมาจากผ้าห่มแล้วมองหน้าอีกคน ร่างเล็กทำหน้าหงุดหงิดเล็กน้อยก่อนจะลุกพรึบ แมคถอยห่างออกมาเล็กน้อย


“ไปอาบน้ำแล้วมาคุยกันดีๆ ไม่ไหวเลยนะเมฆ เป็นหมอแท้ๆทำตัวสกปรกจัง น้ำลายยืดเต็มหมอน แล้วดูนอนสิ ที่นอนยับยู่ยี่” แมคบ่นอุบ


“โอ้ยพี่แมค เมฆาฟังแม่บ่นคนเดียวก็เหนื่อยแล้ว พี่เลิกทำตัวเป็นตาแก่ซักทีเถอะ อย่างนี้เมื่อไหร่จะหาเมียได้” เมฆาลากสังขารตัวเองลงจากเตียงแล้วมายืนเถียงกับแมค


“เรื่องแบบนั้นฉันไม่สนใจหรอก ไปอาบน้ำแล้วลงไปคุยกันข้างล่าง เร็วๆด้วย” แมคสั่งอีกรอบแล้วเดินออกจากห้องไป ทิ้งเมฆาทำหน้ายู่อยู่คนเดียว


เมฆางัวเงียลุกไปอาบน้ำก่อนจะลงไปข้างล่าง ไม่เจอตะวันและภุมริน คงออกไปที่ตลาดเหมือนเคย เจอแต่แมคที่นั่งกดรีโมทไปเรื่อยเปื่อย ดูนูนนี่นั่นรอเมฆา เมฆาเข้าไปในครัวแล้วเอานมออกมาแก้วนึงก่อนจะมานั่งข้างๆแมค


“ตกลงยังไง” แมคถามเสียงเข้ม แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เมฆารู้สึกหวั่นเหมือนทุกครั้ง ตอนนี้เหมือนเขาเริ่มปล่อยทุกอย่างแล้ว แม้แต่ความหวั่นๆที่มีต่อแมค ก็อย่างที่บอก ถ้าเขาเลือกเอง แม้แต่แมคก็ห้ามไม่ได้


“ก็เพิ่งคบกันเมื่อวาน” เมฆายกนมขึ้นมาดื่มแล้วพูดนิ่งๆ


“ห๊ะ! เดี๋ยวๆ อะไรนะ” แมคหันมามองน้องชายพร้อมกับขมวดคิ้ว


“ก็คบกันไง คบกันอ่ะ จะถามกี่รอบก็ตอนนี้เป็นแฟนกันแล้ว” เมฆายิ้มให้แมค แต่พี่ชายกลับไม่ยิ้มกลับ


“เมฆ ไม่ตลกนะ เอาดีๆ พี่ยังไม่อนุญาต” แมคทำหน้าจริงจัง เมฆาวางแก้วนมลงแล้วมองพี่ชายกลับบ้าง


“พี่แมค ฟังเมฆานะ เมฆโตแล้ว เรื่องนี้เมฆของตัดสินใจเอง พี่แมคไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เรื่องนี้เมฆจัดการเองได้” เมฆาทำเสียงจริงจัง


แมคมัวแต่สนใจเรื่องของคนในครอบครัวมากเกินไปจนไม่มีเวลาสนใจเรื่องของตัวเอง เขาเองก็อยากตัดสินใจเรื่องนี้เอง และก็อยากให้แมคปล่อยวางเรื่องของทุกคนบ้าง พี่ชายของเขานั้นทุกอย่างเป็นเส้นตรงจนน่ากลัวว่าซักวันมันจะขาดเอาง่ายๆ


“เมฆไม่เคยดื้อกับพี่” ตั้งแต่เล็กจนโตเมฆาค่อนข้างอยู่ในโอวาทของเขาตลอด และเมฆาเองก็ไม่เคยอยากจะคบใครหรือมีใครจริงๆจังๆ นั่นทำให้แมคพอใจและคิดว่าเมฆาอยู่ในกรอบของเขา แต่แมคก็ลืมคิดไปว่าบางทีที่เมฆาไม่มีใครไม่ใช่เพราะอยากอยู่ในกรอบของแมค แต่เป็นเพราะเมฆาเลือกเองมากกว่า


“เมฆดื้อกับพี่ตลอดแหละ พี่ไม่รู้เอง นะพี่แมค นะครับ พี่ก็บวกเพิ่มคะแนนให้เพียงดินไปตั้งหลายคะแนนแล้วไง เลยเกณฑ์ที่พี่กำหนดมาตั้งเยอะ” เมฆาอ้างคะแนนอะไรนั่นของแมค


“แต่มันยังไม่ครบสองอาทิตย์ เหลืออีกตั้งหลายวันกว่าพี่จะกลับ แล้วเมฆมาชิงคบก่อนได้ยังไง”


“โหยพี่แมค มันไม่สำคัญหรอก เอาเข้าจริงๆถ้าพี่ตัดคะแนนหมอนั่นจนไม่เหลือ ถ้าเมฆอยากคบเมฆก็จะคบ นะครับพี่แมค ให้เมฆตัดสินใจเอง ถ้ามันจะจบลงอย่างผิดพลาด เมฆก็จะได้เรียนรู้เอง พี่แมคเลิกสนใจเรื่องของเมฆเถอะ เอาเวลาไปสนใจเรื่องตัวเองดีกว่า ตอนนี้พี่เองก็ควรจะหาแฟนได้แล้ว” กลายเป็นว่าเมฆาซะเองที่มานั่งว่าแมค


“เมฆอย่าหือกับพี่ พี่ทำให้นายเพียงดินเลิกยุ่งกับเราได้นะ” แมคขู่


“พี่แมคก็ลองดูสิ เมฆก็ไม่อยู่เฉยเหมือนกัน เมฆจะโกรธพี่ด้วย และอีกอย่าง นายเพียงดินก็ไม่เหมือนคนอื่นหรอก เรื่องนี้เมฆมั่นใจ” เมฆากอดอกบ้าง เรื่องทีแมคจะแยกเพียงดินออกจากเมฆานั้นแน่นอนว่าทำได้ง่ายๆ แต่เรื่องอะไรเมฆาจะยอมล่ะ ต้องมีโกรธกันบ้างล่ะ


“เมฆ” แมคทำเสียงแข็ง เมฆากล้าแข็งข้อกับเขาก็วันนี้แหละ


“เมฆเอาจริงนะพี่แมค โอเค เรามาพบกันครึ่งทางดีกว่า ตอนนี้ให้เมฆตัดสินใจเองก่อน ถ้าเกิดวันไหนเมฆคิดว่ามันไม่ไหวและไมโอเคแล้ว เมฆจะบอกพี่เอง” เมฆาพยายามเจรจา


“แล้วพี่จะมั่นใจได้ยังไงว่าหมอนั่นน่าไว้ใจพอ” แมคก็ยังไม่ยอมแต่ก็มีท่าทีที่อ่อนลง


“เรื่องนั้นเมฆพิสูจน์เอง พี่แมคทำตัวให้สบายเถอะ มาคราวนี้มาพักร้อนไม่ใช่เหรอ ไปเที่ยวแถวนี้และทำตัวผ่อนคลายเถอะ” เมฆาขยับเข้าไปใกล้แมคแล้วเอาคางไปเกยไหล่พี่ชายเป็นเชิงอ้อน อย่างแมคนี่ไม้แข็งไม้อ่อนอย่างเดียวมันใช้ไม่ได้ ต้องเอาไม้มาทั้งป่า มารวมมาหว่านล้อมมานู่นนี่นั่น


แมคถอนหายใจแล้วดันหัวเมฆาออกไปจากไหล่ก่อนจะทิ้งตัวลงกับโซฟา เมฆาดูท่าทางจะเอาจริงเรื่องนี้และน้องหัวดื้อของเขาก็มีท่าทีที่ไม่ยอมเขาแน่ๆ รายนี้ดื้อมาตั้งแต่เด็กๆ ไม่อย่างนั้นคงไม่เลือกเรียนหมอทั้งๆที่ทั้งบ้านเรียนบริหารเพื่อมาสานต่อกิจการกันหมด คราวนี้เมฆาคงเอาจริง


“เออๆ แต่ถ้าพี่เห็นท่าว่าไม่ดี พี่จะมาเอาเมฆคืน” แมคว่าอย่างหงุดหงิด เมฆายิ้มกว้างแล้วโผเข้ากอดพี่ชายแน่น


“ใจดีที่สุดเลยมณินทร” เมฆารัดแมคแน่น แมคแอบยิ้มเล็กน้อยที่โดนเมฆาอ้อนอย่างนี้ คนตัวโตยีหัวน้องชายอย่างหมั่นเขี้ยว
สุดท้ายก็แพ้มันตลอดสิน่า











สองอาทิตย์ผ่านไป แมคกลับไปได้หลายวันแล้ว ความสัมพันธ์ของเมฆาและเพียงดินเริ่มเป็นที่รู้กันในวงกว้างมากขึ้น คุณหมอตัวเล็กยังใช้ชีวิตปกติแต่ที่เพิ่มเข้ามาก็คือแม่สาวราตรีที่ค่อนข้างมาวนเวียนและแผลงฤทธิ์อยู่เรื่อยๆ แต่เมฆาก็จัดการได้ทุกครั้งไป




แต่สิ่งที่น่ารำคาญที่แท้จริงของเมฆาคือกองละครของพะพายได้เข้ามาเพื่อถ่ายละครแล้ว ฉากหลักๆนั้นอยู่อีกอำเภอหนึ่งก็จริง แต่ก็มาถ่ายที่ไร่ของเพียงดินเกือบเดือน และที่สำคัญก็เข้ามาพักที่ไร่ของเพียงดินด้วย ราตรีมีท่าทีไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด เธอเลยละจากเมฆาแล้วเบนเป้าหมายไปที่พะพายแทน


แล้วไอ้พ่อเลี้ยงของเขาจะยังหวั่นไหวอยู่มั้ยนะ


“เหม่ออะไรเตี้ย” เพียงดินเอามือมาพาดไหล่เมฆา เขามารับเมฆาไปทานข้าวตอนเย็นทุกวัน ช่วงนี้ค่อนข้างว่างเพราะเรื่องงานลงตัวหลายๆอย่างแล้ว เลยมีเวลามานั่งจีบแฟนตัวเองแบบนี้


“คิดเรื่อยเปื่อยน่ะ อยากกินหมู่จุ่ม” เมฆาเงยหน้าบอก นี่ก็เป็นอีกอย่างหนึ่งที่เปลี่ยนไปหลังจากคบกัน เมฆามักจะเผลออ้อนเพียงดินแบบไม่รู้ตัว นายเหนือแห่งไร่เพียงระพีก็แทบจะคลานเข่าเข้าหาคนรักทุกครั้งไป


“ถ้าอย่างนั้นไปเลยครับ จะกินอะไรกระผมจะปรนนิบัติอย่างดีเลยครับคุณชาย” เพียงดินคิดว่าตัวเองต้องโดนยาเสน่ห์ของเมฆาเข้าแล้วแน่ๆ แค่ตากลมๆที่ช้อนมองมาแค่นั้นเขาก็แทบจะละลายกองตรงนั้นเสียให้ได้


เมฆาแอบยกยิ้ม มันก็เทคนิคเล็กๆน้อยๆในการมัดใจคนรัก เพียงดินมีแนวโน้มว่าจะหลุดไปหาคนอื่น ก็ต้องกหาอะไรมามัดไว้แน่นๆหน่อย อุตส่าห์แหกกฎพี่แมคมาทั้งที เรื่องอะไรจะยอมปล่อยไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัวนี่ไปง่ายๆล่ะ เป็นทาสของเขาต่อไปเถอะเพียงดิน


“เรื่องละครที่จะมาถ่ายน่ะ มากันแล้วเหรอ เห็นคนอื่นพูดกันอยู่” เมฆาถามเมื่อเข้ามาในร้านใกล้ๆโรงพยาบาล


“อืม เรื่องนี้ให้เม้งจัดการไปแล้ว คงจะอยู่สองสามอาทิตย์น่ะ แต่ไม่กวนการทำงานเท่าไหร่ เพราะถ่ายอีกฝั่งนึง” เพียงดินว่า เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ติดต่อไร่เขามานานแล้ว เพียงดินก็ตอบตกลงไปเพราะเห็นว่าไม่เสียหายอะไร ด้วยความที่เรื่องนี้ถ่ายอีกฝั่งนึง ซึ่งเป็นฝั่งที่ติดกับฟาร์ม ไม่ได้เข้ามาวุ่นวายกับส่วนที่เป็นไร่ผลไม้ที่เขาต้องดูแลเป็นพิเศษในตอนนี้


“แล้วคุณพะพายเธอพักที่ไหนเหรอ” เมฆาถามตรงๆ เพียงดินเลิกคิ้วมอง แล้วยกยิ้ม


“หึ... พักกับพวกทีมงานนั่นแหละ ฝั่งนู้นมีบ้านพักหลังใหญ่อยู่ หึงฉันรึไง” เพียงดินยิ้มกริ่ม


“ก็คงใช่ล่ะมั้ง” เมฆาตอบกลับเรียบๆแล้วรินน้ำใส่แก้วด้วยท่าทีที่เฉยเมย


เพียงดินยิ้มกว้าง เดี๋ยวนี้ไม่ปฏิเสธแล้ว แถมยังตอบแบบนิ่งๆอีก เมฆานี่มันเมฆาจริงๆ เพียงดินหัวเราะให้ความตรงๆของคนรัก เตี้ยนะเตี้ย เรื่องของคนเก่ามันจบไปนานแล้ว เขารู้ว่าเมฆาก็ยังกังวลเรื่องนี้อยู่ แต่เขาก็อยากทำให้เมฆารู้ว่าตอนนี้เขาจริงจังกับเมฆาเพียงแค่คนเดียว



เรื่องที่มันจบไปแล้วมันไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้หรอก คนเราก็ต้องเดินหน้าต่อ อดีตก็คืออดีต













 :heaven
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/07/16* [ตอนที่33] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 20-07-2016 22:33:02
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/07/16* [ตอนที่33] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: ตั้งโอ๋ ที่ 21-07-2016 02:28:55
หนักแน่นแบบนี้ต่อไปนะคะพ่อเลี้ยงคอกวัว :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/07/16* [ตอนที่33] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 21-07-2016 10:29:14
พี่ดินทำดีมาก จะให้รางวัลเป็นน้องเมฆไปเลย /เดี๋ยว
น้องเมฆสู้คนนาจาา
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/07/16* [ตอนที่33] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 21-07-2016 12:21:11
ทำดีๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *20/07/16* [ตอนที่33] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 21-07-2016 23:37:19
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *21/07/16* [ตอนที่34] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 21-07-2016 23:43:19
บทที่ 34


กองละครเข้ามาในไร่เรียบร้อยแล้ว เพียงดินไม่ได้ไปยุ่งเท่าไหร่ เขาให้เม้งดูแลตรงส่วนนั้น ส่วนตัวเองช่วงนี้ว่างเลยไปวนเวียนกวนใจเมฆาบ่อยๆ เมฆาต้องไล่อยู่หลายรอบเพราะเขาเองต้องทำงาน


“บ่ายนี้มีออกหน่วยที่อำเภอเหรอ ไปด้วยได้มั้ย” เพียงดินถามเมื่อถึงช่วงเวลาพักของเมฆา


“ฉันห้ามนายด้วยเหรอ” เมฆาว่า บางทีเขาคิดว่าเพียงดินควรหาอะไรทำที่มีประโยชน์มากกว่าการมานั่งแล้วเดินๆทั่วโรงพยาบาลอย่างนี้


“หึหึ ถ้าอย่างนั้นไปกินข้าวกัน” เพียงดินช่วยเมฆาเก็บของก่อนจะลากเมฆาออกไปข้างนอก แล้วค่อยไปที่อำเภอในช่วงบ่ายอีกที
ช่วงนี้งานงๆค่อนข้างเสถียร ทั้งงานที่ตลาดของตะวันและงานที่ไร่ของเพียงดินและรัชพล เลยทำให้ทุกคนไม่เครียดเหมือนช่วงก่อน และก็ยังมีเวลาเยอะแบบนี้ด้วย


เรื่องเด็กทีตอนนี้ก็เหมือนจะเปิดเทอมแล้ว ไม่มีเวลามายุ่งกับเมฆา แต่ก็ยังมีส่งข้อความมาหาบ้าง โอดครวญเรื่องนู้นเรื่องนี้จนเมฆาอ่านบ้างไม่อ่านบ้างแล้วแต่อารมณ์ ราตรียังคงไม่ทำอะไร ช่วงนี้เธอหายไปจนเมฆาแปลกใจ ทั้งๆที่คนอื่นก็ค่อนข้างจะรู้แล้วว่าเมฆากับเพียงดินอยู่ในสถานะไหน แพรบอกว่าปกติเธอต้องเหวี่ยงลืมโลกไปแล้ว และพะพาย สาวน้อยน่ารักที่ตอนนี้อยู่ในไร่ของเพียงดินเรียบร้อยแล้วนั้นก็ยังคงไม่สร้างปัญหาให้เมฆา แต่เมฆาเชื่อแน่นอนว่าเธอคนนี้ไม่มีทางอยู่นิ่ง


หลังจากทานอาหารกลางวันเสร็จเพียงดินก็พาเมฆามาส่งที่อำเภอ เป็นหน่วยที่ให้ความรู้เรื่องโรคที่กำลังเกิดในช่วงนี้สำหรับเจ้าหน้าที่


“รออยู่นี่แล้วกัน” เมฆาสั่งเพียงดิน เขาต้องทำงานเพราะฉะนั้นให้เพียงดินนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ่อรออยู่กับคนอื่นๆน่ะถูกแล้ว


“ครับผม” เพียงดินเองก็ว่าง่าย เขานั่งรออย่างที่เมฆาต้องการ


การบรรยายเริ่มไปเรื่อยๆ เพียงดินมองเมฆาแล้วยิ้มอยู่คนเดียว ร่างสูงรู้สึกเหมือนตัวเองเพิ่งจะอายุสิบสี่ เป็นเด็กที่เพิ่งหัดรักยังไงอย่างนั้น ทั้งๆที่เคยมีความรักมาตั้งเท่าไหร่แล้ว


ติ้ง!


เสียงข้อความที่เข้ามานั้นทำให้เพียงดินละสายตาออกจากเมฆาก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เป็นพะพายที่ส่งข้อความมาให้ เพียงดินเปิดอ่านแล้วต้องขมวดคิ้ว


‘อยู่ไหนคะดิน พายไม่เห็นเจอที่ไร่เลย’


‘อยู่ในตัวเมืองน่ะ พายยมีอะไรเหรอ’


เพียงดินตอบกลับไป พะพายมีธุระอะไรกับเขารึเปล่าถึงได้ส่งข้อความมาหาแบบนี้ พะพายไม่ตอบกลับมาแต่ไม่นานเสียงโทรศัพท์ของเพียงดินก็ดังขึ้น มันดังจนทำให้เมฆาที่บรรยาอยู่ต้องหยุดชะงักแล้วหันมามอง พร้อมกับสายตาคนอื่นๆอีกด้วย เพียงดินก้มหัวเป็นเชิงขอโทษก่อนจะเดินออกไปข้างนอก เมฆามองตามก่อนจะหันไปทำหน้าที่ตัวเองต่อ


“มีอะไรเหรอครับพาย” เพียงดินออกมาข้างนอกแล้วรับสายพะพาย


“ดินเข้าไปในตัวเมืองทำไมไม่บอกพายคะ เสียดายจัง พายว่าจะขอติดรถไปด้วยซะหน่อย” เสียงปลายสายมีท่าทีเสียดายอย่างที่เจ้าตัวพูด


“แล้วพายจะเข้าตัวเมืองทำไมเหรอ ที่กองไม่มีคนมาส่งหรือไง เดี๋ยวดินให้คนที่ไร่มาส่งเอามั้ย” เพียงดินว่า ไร่เพียงระพีนั้นถ้าหากจะลงมาต้องใช้รถอย่างเดียว ซึ่งแน่นอนว่ารถมอเตอร์ไซค์ก็ค่อนข้างจะลำบากพอตัว ส่วนใหญ่เลยใช้รถยนต์ พะพายคงมีธุระที่อยากจะเข้ามาในตัวเมือง แต่ที่กองคงไม่มีใครเข้ามาด้วย


“ไมรบกวนดีกว่าค่ะ เดี๋ยววันหลังถ้าดินเข้าไปในตัวเมืองอีกพายค่อยตามไปด้วย ว่าแต่ดินจะกลับเมื่อไหร่คะ พายอยากให้ดินพาทัวร์ไร่เสียหน่อย ดินเคยสัญญากับพายไว้นะว่าจะพาเที่ยวไร่เพียงระพี” สาวเจ้าทวงสัญญาเมื่อครั้งที่ยังเคยคบกันอยู่


“คงเย็นๆน่ะ ได้สิ เดี๋ยวดินพาเที่ยวเอง” เพียงดินตอบกลับไป เขาเคยชวนพะพายมาเที่ยวที่ไร่ของเขาบ่อยครั้งแต่เธอก็ปฏิเสธทุกครั้ง กว่าเธอจะได้สัมผัสไร่เพียงระพีก็ผ่านมาห้าปีแล้ว และความสัมพันธ์ของเขาและเธอก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว แต่เพียงดินก็ยินดีทำตามสัญญา เพราะเขาไม่เห็นว่ามันจะเป็นเรื่องเสียหายอะไร และจะได้ลดช่องว่างระหว่างเขาและพะพายที่มันห่างไกลในช่วงตลอดเวลาห้าปีที่ผ่านมา เขาเสียคนรักอย่างเธอไป แต่เพียงดินก็ยังอยากรักษาเพื่อนอย่างเธอไว้


“ดีใจจัง แล้วพายจะรอนะคะ” พะพายพูด


“ครับ” เพียงดินพูดแค่นั้นก่อนจะกดวางสาย


ร่างสูงถอนหายใจก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน ก็เจอเมฆาที่บรรยายเสร็จแล้วและกำลังยืนคุยกับนายอำเภอ พ่อของราตรีอยู่ เขาเข้าไปหาคนตัวเล็กแล้วไปยืนข้างๆ


“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับพ่อเลี้ยง” ท่านนายอำเภอทักขึ้น ชายวัยกลางคนมีท่าทางเกร็งๆและยิ้มเจื่อนให้เพียงดิน เพราะเรื่องของราตรีนั้นสร้างปัญหาให้กับเพียงดินไม่น้อย นั่นทำให้เขาค่อนข้างจะเกรงใจเพียงดินในหลายๆเรื่อง


“ท่านสบายดีนะครับ” เพียงดินยิ้มให้ ท่านนายอำเภอเป็นคนดีมากคนหนึ่ง แต่เพียงแค่เลี้ยงราตรีมาแบบผิดๆ ทำให้เธอเป็นคนแบบนั้น


“สบายดีครับ วันนี้ผมต้องขอตัวก่อน หวังว่าจะมีโอกาสเจอกันอีกนะครับ” ท่านนายอำเภอยิ้มให้แล้วกล่าวขอตัว เพียงดินพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะแยกกันตรงนั้น


เพียงดินพาเมฆาออกมาข้างนอกแล้วขึ้นรถเพื่อกลับไปที่โรงพยาบาลเหมือนเดิม เมฆามองเพียงดินจนเพียงดินจับสังเกตได้ คนตัวโตกว่าหันมามองแล้วเลิกคิ้ว


“มองทำไมนักหนาเตี้ย รู้น่าว่าฉันหล่อ” เพียงดินหัวเราะแล้วออกรถ


“เหอะ” เมฆาเบ้ปาก เขาแค่อยากรู้ว่าเพียงดินโทรคุยกับใครก็แค่นั้น แต่ไม่อยากถามออกไป เพราะจะเป็นการจู้จีเรื่องส่วนตัวของอีกคนมากเกินไป


“วันนี้มีเข้าเวรรึเปล่า ไปที่ไร่กับฉันมั้ย” เพียงดินชวน เมฆาไม่ค่อยได้ไปเที่ยวที่ไร่ของเขาเท่าไหร่ช่วงนี้ ว่าจะชวนอีกคนไปขี่ม้าเล่นเสียหน่อย


“ไม่ได้เข้าเวร แต่ดูก่อนว่าจะไปรึเปล่า” เมฆาว่า วันนี้ตอนเย็นเขาว่าง แต่ก็อยากจะพักผ่อนเหมือนกัน


“ไปเถอะน่า เดี๋ยวพาไปขี่ม้า พายก็จะไปด้วย ฉันสัญญาไว้น่ะว่าจะพาเธอเที่ยว” เพียงดินตบไฟเลี้ยวเข้าไปในโรงพยาบาล เมฆาขมวดคิ้วเล็กน้อย


พะพาย สงสัยคงจะเริ่มแล้วสินะ


“ไปสัญญากันตอนไหน” เมฆาทำเสียงเข้ม


“นานแล้วน่า อย่าหึงเลยครับเตี้ยครับ จะไปไม่ไป ไม่ไปก็จะมาลักพาตัวถึงที่เลย” เพียงดินว่าก่อนจะหยุดรถ


“ไปก็ไปสิ ตอนเย็นมารับด้วยนะ ส่วนตอนนี้จะไปไหนก็ไป” เมฆาเปิดประตูรถแล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว


“รับทราบครับผม” เพียงดินตะโกนตามหลังแล้วหัวเราะ ตอนแรกเมฆาเหมือนจะไม่ไป พอพูดถึงพะพายเข้าหน่อยคนตัวเล็กก็ตอบตกลงซะอย่างนั้น


เชื่อฉันเถอะนะเมฆา ตอนนี้ฉันมีนายแค่คนเดียว


และเย็นนั้นเพียงดินก็มารับเมฆาอย่างที่บอกไว้  เมฆามีท่าทีตื่นเต้นเพราะเขาอยากขี่ม้ามาก ไม่ได้ขี่มานานแล้ว แต่พอนึกถึงเรื่องที่จะมีพะพายร่วมด้วยเมฆาก็รู้สึกเซ็งอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน


รถของเพียงดินเข้ามาในไร่ก่อนจะจอดที่ประจำ เพียงดินพาเมฆานั่งมอเตอร์ไซค์ไปที่ฟาร์มแล้วแวะไปหาพะพายที่อยู่ไม่ไกลจากฟาร์มเท่าไหร่ กองถ่ายตอนนี้กำลังเตรียมสถานที่หลายอย่าง จะเริ่มถ่ายอีกทีก็พรุ่งนี้


พะพายยิ้มกว้างเมื่อเจอเพียงดินแต่ก็ต้องหุบยิ้มเมื่อพบว่าเมฆามาด้วย


“น้องหมอเมฆมาด้วยเหรอคะเนี่ย” พะพายพูด เธอกระชับหมวกใบโตของตัวเองเพื่อที่มันจะได้ไม่ต้องปลิวตามลมในไร่


“พอดีดินเค้าชวนมาขี่ม้าน่ะครับ ผมมาที่นี่ประจำ ซี้กับงอกกับเม้งด้วย ใช่มั้ยเม้ง” เมฆายิ้มให้พะพาย ประโยคหลังหันไปพูดกับเม้งที่ยืนอยู่ไม่ไกล


“ชะ... ใช่ครั้บ คุณหมอมาที่นี่บ่อยๆ ชอบมาขี่ม้ากับพ่อเลี้ยงน่ะครับ” เม้งตอบรับเมฆานั่นทำให้เมฆาพอใจเป็นอย่างมาก ตอนนี้เหมือนเขาจะมีแต้มเหนือกว่าพะพายไม่น้อยเหมือนกัน


“ดีจังเลย พายอยากขี่ม้าบ้าง แต่พายขี่ม้าไม่เป็น ดินช่วยสอนได้มั้ย” พะพายที่ทำหน้าไม่สบอารมณ์ในตอนแรกกลับเปลี่ยนมายิ้มหวานให้เพียงดินแทน


“อื้อ ได้สิ เดี๋ยวดินสอนให้” แล้วเพียงดินก็ตอบรับอย่างว่าง่าย พะพายยิ้มกริ่ม เธอเผื่อแผ่ยิ้มนั้นมาให้เมฆาด้วย เมฆารู้สึกเซ็งคนรักไม่น้อย นี่อย่าบอกนะว่าอิตาพ่อเลี้ยงนี่ซื่อบื้อจริง


“ถ้าอย่างนั้นไปเลยดีกว่าค่ะ พายอยากลองขี่ม้าแล้ว” พะพายเข้ามากอดแขนเพียงดินตามความเคยชินเหมือนครั้งที่คบกัน เพียงดินเองก็ไม่ได้ว่าอะไร เขาพาทั้งพะพายและเมฆาไปที่ส่วนของคอกม้า


เมฆาเลือกม้าตัวเดิมที่เขาเคยขี่ประจำ ส่วนพะพายกับเพียงดินก็เลือกม้าอีกตัว เพียงดินช่วยดันพะพายขึ้นไปบนม้า เธอมีท่าทีเก้ๆกังๆ นั่นทำให้เมฆารู้ว่าเธอขี่ม้าไม่เป็นจริงๆ เหอะ เลยใช้เรื่องนี้มาอ้างสินะ แล้วดูเพียงดินสิ ตานี่ก็ตามน้ำเขาไปเรื่อย เมฆาเบ้ปากใส่เพียงดินก่อนจะขึ้นคร่อมม้าของตัวเอง


“พายจะตกมั้ยดิน” พะพายกำเชือกแน่น เธอไม่เคยขี่ม้าและไม่คิดจะขี่มันด้วยซ้ำ มันชั่งเป็นเรื่องบ้าๆเสียจริงที่เธอกันพูดว่าอยากจะขี่ม้า เปลี่ยนใจตอนนี้คงไม่ทัน เพราะตอนนี้เธอมานั่งอยู่บนหลังสัตว์สี่ขาน่ากลัวสำหรับเธอตัวนี้แล้ว


“ไม่ตกหรอก เดี๋ยวดินจะคอยดูอยู่ตรงนี้” เพียงดินค่อยๆจูงม้าออกมาเพื่อเตรียมไปในทุ่งหญ้ากว้าง


เมฆามองภาพนั้นอย่างขัดใจ แต่ก็ไม่อยากจะทำอะไรตอนนี้ ร่างเล็กเลยกระตุกม้าแล้วเตะเพื่อออกตัวไปก่อน เพียงดินอยากทำอะไรก็เรื่องของเพียงดินเถอะ


เพียงดินมองตามเมฆาที่ออกตัวไปก่อนอย่างไม่พูดไม่จา รู้ว่าโดนอีกคนโกรธเข้าแน่ๆ แต่เพียงดินก็ยังแอบยิ้มได้เพราะช่วงนี้เมฆาทำท่าทางเหมือนหึงหวงเขาบ่อยๆทั้งๆที่ก่อนหน้าทำวางมาดมาตั้งนานนะคุณหมอ


“สวยจังเลยดิน” พะพายมองไปรอบๆ ทุ่งหญ้าสีเขียวทอดยาวปะทะกับแสงแดดยามเย็นมันสวยมากสำหรับคนที่ไม่เคยเห็นอย่างพะพาย ส่วนเพียงดินนั้นเขาเห็นจนชินแล้ว


เพียงดินไม่สนใจพะพายที่พูดอยู่คนเดียว เขามองตามแผ่นหลังของเมฆาที่อยู่บนหลังม้า จังหวะม้าวิ่งและสายลมปะทะทุ่งหญ้า รวมกับแสงแดดที่สาดส่องลงมา ทำให้เมฆาตอนนี้เป็นภาพที่งดงามสำหรับเพียงดิน อยากไปนั่งซ้อนข้างหลังแล้วโอบเอวบางนั้นไว้ คงจะดีไม่น้อย


“คิดถึงตอนนั้นจังเลยเนอะดิน ดินชวนพายมาหลายรอบ แต่พายก็ไม่ยอมมาซักที กว่าจะได้มาอีกทีก็ตอนเลิกกันไปแล้ว” พะพายว่า เพียงดินหันไปมองใบหน้าที่เปื้อนยิ้มของเธอนั้น


“ก็พายเป็นคนบอกเลิกเราเอง แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกัน พายก็มาในฐานะเพื่อนไง” ความทรงจำเกี่ยวกับพะพายยังคงงดงามสำหรับเขาเสมอ แต่ตอนนี้เขาและเธอคงเหลือไว้เพียงแค่มิตรภาพที่ดีต่อกันเท่านั้น


“เรายังคิดถึงดินนะ คิดถึงตอนนั้นด้วย” น้ำเสียงที่จริงจังนั้นทำให้แววตาของเพียงดินวูบไหว เขารู้ว่าพะพายหมายถึงอะไร


“ตอนนี้ดินมีเมฆาแล้ว พายก็ควรจะมีชีวิตของพายเหมือนกัน” คำปฏิเสธกลายๆนั้นทำให้พะพายยิ้มเจื่อนลง แต่เธอก็ยังปั้นยิ้มตอบ พยักหน้าให้เป็นเชิงว่าเธอเข้าใจ แต่ภายในใจนั้นกลับร้อนรุ่ม


พะพายเชิดหน้าไปอีกทาง เจอเมฆาที่ขี่ม้วนกลับมาพอดี นั่นทำให้เธออารมณ์ไม่ดี มีเมฆแล้วอย่างนั้นเหรอ ความสัมพันธ์แบบนี้จะไปได้นานแค่ไหนกันเชียว


ม้าของพะพายวิ่งเหยาะๆโดยมีเพียงดินขอจูงอยู่ บทสนทนาของทั้งสองคนนั้นส่วนใหญ่เป็นเรื่องราวเดิมๆที่พะพายเป็นคนชวนพูดเสียมากกว่า เมฆาขี่ม้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ พะพายยกยิ้มเมื่อเธอคิดอะไรดีๆออก


ร่างเล็กปล่อยมือจากเชือกที่ตัวเองถืออยู่แล้วแสร้งทำตัวเอนเอียงเหมือนกับว่าจะตกม้าพร้อมกับตะโกนลั่น


“ดิน!” พะพายเรียกเพียงดิน เพียงดินหันขวับเมื่อเห็นว่าพะพายกำลังจะไถลลงจากหลังม้า เพียงดินกำลังจะคว้าตัวเธอไว้ แต่อยู่ๆม้าก็เกิดตกใจซะก่อน มือของเพียงดินที่ปล่อยเชือกแล้วนั้นไม่ทันจับทำให้ทั้งม้าและพะพายทะยานออกไป


“พาย!” เพียงดินตะโกนลั่น เมฆาที่เห็นเหตุการณ์ก็ตกใจไม่น้อยเหมือนกัน เขารีบขี่ม้าตามแล้วพยายามคว้าม้าตัวนั้นไว้ พะพายที่เกาะหลังม้าตัวสั่นงก


ใครคิดว่ามันจะวิ่งจริงแบบนี้เล่า!


เมฆาไปถึงแล้วพยายามคว้าตัวพะพายไว้ ร่างเล็กของสาวเจ้าไถลตกลงสู่พื้นพร้อมกับม้าสีน้ำตาลที่วิ่งไป เมฆารีบลงมาดูเธอย่างรวดเร็ว


“คุณพะพายเป็นอะไรมั้ยครับ” เมฆาถามด้วยความเป็นห่วงจริงๆ


“พาย” เพียงดินวิ่งมาแต่ไกล ก่อนจะมายืนอยู่ข้างๆเมฆา


“ดิน พายเจ็บเท้า” พะพายทำหน้าตาน่าสงสาร เพียงดินเข้าไปหาหญิงสาว พะพายเจ็บจริง แต่มันก็ไม่มากเท่ากับท่าทีที่เธอแสดงออกมา


ร่างเพรียวระหงส์นั้นขยับเข้าไปใกล้เพียงดิน เพียงดินเองก็แสดงว่าทีเป็นห่วง พะพายเหยียดยิ้มให้เมฆา ความสงสารที่เมฆามีให้เมื่อครู่หายไป กลายเป็นควาไม่พอใจเข้ามาแทน


“เดี๋ยวผมดูให้ครับคุณพะพาย ผมเป็นหมอ” เมฆาว่าก้มลงจับข้อเท้าของเธอขึ้นมา เขาจับข้อเท้าสวยขยับไปมา


“โอ้ย!” พะพายร้อง มันเจ็บจริง ยิ่งขยับมันยิ่งเจ็บ


“เจ็บหน่อยนะครับ” เมฆาว่าอีกรอบแล้วขยับแรงขึ้นก่อนจะบิดให้มันเข้าล๊อค


และมันก็จบด้วยรอยยิ้มของเมฆาที่ยิ้มให้พะพายบ้าง และเสียงร้องของดาราสาวที่ดังลั่นทุ่งเพราะเจ็บจริงไม่ได้ใช้ตัวแสดงแทนเหมือนในละครของเธอ



ไอ้หมอบ้านี่!























 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:





อย่าคิดจะสู้กับเมฆของเจ้นะจ้ะ หุหุ  :hao3:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *21/07/16* [ตอนที่34] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 21-07-2016 23:53:19
 :laugh: :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *21/07/16* [ตอนที่34] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: oppapp ที่ 21-07-2016 23:54:57
#ทีมหมอเมฆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *21/07/16* [ตอนที่34] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: rainiefonnie ที่ 22-07-2016 07:24:56
รำคาญกับความโง่ของเพียงดินไม่ทันผู้หญิง ทำไมผู้ชายบางคนไม่ทันมารยาหญิงเลย
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *21/07/16* [ตอนที่34] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 22-07-2016 08:01:52
เพียงดินน่าจะมองในมุมกลับกันนะถ้าเมฆพาทีมาเทียวแล้วบอกเป็นน้องจะเป็นไงคงสนุกพิลึก
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *21/07/16* [ตอนที่34] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 22-07-2016 22:55:34
รำยัยพะพาย
ทีมหมอเมฆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *21/07/16* [ตอนที่34] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 23-07-2016 00:07:24
พะพายควรไปอยู่คุยกับรากมะม่วงน่ะ


เกะกะ ...! อ่านแล้วไม่มันสบอารมฌงณ์


 :z6:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *21/07/16* [ตอนที่34] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 23-07-2016 00:21:50
เล่นกับหมอเมฆ จะสู้ไหวหรอพะพายยยยย ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *23/07/16* [ตอนที่35] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 23-07-2016 23:24:13
บทที่ 35


“ไหวมั้ยคะคุณน้องขา” ผู้จัดการสาวถามพะพายเมื่อเธอพาร่างกายที่ระบมกลับมาที่กอง


“ไหวบ้าอะไรล่ะ เจ็บน่ะสิ พี่จะไปไหนก็ไป พายอยากอยู่คนเดียว” พะพายวีนลั่น


เธอโมโหเมฆา ไอ้หมอบ้านั่นจงใจทำให้เธอเจ็บ ถมตอนกลับมาเพียงดินก็ยังไม่สนใจเธออีก ทิ้งให้เธออยู่กับเมฆา โดยให้เหตุผลว่าไอ้หมอบ้านั่นดูแลเธอได้ดีกว่าเพราะเป็นหมอ หมอบ้าหมอบออะไรล่ะ ทำเธอเจ็บกว่าเดิมเนี่ย


“ดินก็เป็นบ้า วิปริตไปหมด!” เธอเอากล่องทิชชูมาปาทิ้งอย่างอารมณ์เสีย


เพียงดินก็เหมือนกัน ไม่เจอกันไม่เท่าไหร่ก็กลายเป็นพวกแบบนั้นไปซะแล้ว ต้องเป็นเพราะเมฆาแน่ๆ ไอ้เด็กนั่นต้องเป็นคนทำให้เพียงดินเป็นแบบนี้ เพราะเพียงดินที่เธอรู้จัก ไม่มีทางมาชอบผ้ายด้วยกันแน่นอน


“ฮึ่ย!” ใบหน้าสวยบูดเบี้ยวด้วยอารมณ์ที่เดือดดาล เธอกำหมัดแน่น เรื่องนี้มันยังไม่จบหรอก เธอต้องไม่แพ้











“ยิ้มแฉ่งเลยนะเตี้ยได้แกล้งคนอื่นเนี่ย” เพียงดินแซวเมื่อพาเมฆากลับมาที่บ้านของตัวเอง


“แกล้งอะไร ไม่ได้แกล้งเหอะ” เมฆาทำหน้าตาใสซื่อ เขาไม่ได้แกล้งจริงๆนี่นา


“แล้วทำผู้หญิงร้องลั่นแบบนั้นน่ะ ไม่ได้แกล้งรึไง” เพียงดินขยับเข้าไปใกล้เมฆาแล้วยกยิ้ม


“มันแค่เจ็บตอนนี้เท่านั้นเองแหละ เดี๋ยวก็หายแล้ว” เมฆาใช้นิ้วดันอกอีกคนออก เพียงดินชอบมาอยู่ใกล้ๆ บ้างครั้งก็จับนู่นจับนี่ เมฆาต้องคอยหนีตลอด จะว่าเขินมันก็เขิน แต่มันประหม่ามากกว่า ไม่รู้จะทำตัวยังไง


“คืนนี้นอนที่นี่มั้ย เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปส่ง” เพียงดินชวน เมฆาไม่ได้มานอนที่นี่บ่อยๆ เพราะฉะนั้นเพียงดินเลยไม่อยากเสียโอกาส เมฆามาทั้งที ก็น่าจะชวนมานอนให้หายคิดถึงซักหน่อย


“อยู่กับฉันทั้งวันไม่เบื่อรึไงเล่า”


“เบื่ออะไรเล่า ใครจะเบื่อแฟน เอาเหอะน่า นอนนี่แหละ ทำตัวให้ชินไว้ อีกหน่อยก็ได้มาอยู่นี่” เพียงดินขยับเข้าไปใกล้แล้วถือวิสาสะโอบเอวเมฆามากอดแน่นก่อนจะก้มลงหอมแก้มเมฆาอย่างเร็ว


“ฉวยโอกาสตลอด แล้วอย่างนี้จะให้ฉันมานอนกับนายได้ไง” เมฆาเอาแขนศอกกระทุ้งสีข้างของเพียงดิน ตอนนี้เข้ารู้สึกเขินอีกคนไม่น้อย หน้ามันร้อนๆยังไงไม่รู้


เพิ่งเข้าใจความรู้สึกของคนมีแฟน เกิดมาจนจะเบญจเพสอยู่แล้วเพิ่งเคยทำอะไรแบบนี้ แล้วอีกคนดันเป็นเพียงดินที่ดูเชี่ยวชาญเรื่องรักๆใคร่ๆเสียเหลือเกิน ไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัวไม่น่าไว้ใจอย่างที่พี่แมคว่าไว้จริงๆ


“คนเป็นแฟนกันมันก็ต้องมีบ้าง นะ นอนที่นี่ อ้อ เหมือนว่าที่กองถ่ายจะมีงานเลี้ยงเล็กๆด้วย ทางไร่จัดให้น่ะ แขกมาทั้งทีก็ต้อนรับหน่อย ตอนแรกว่าจะไม่ไป แต่ถ้าเตี้ยมานอนด้วยวันนี้พี่ดินจะพาไป ไร่ฝั่งนู้นตอนดึกๆสวยนะ”


งานเลี้ยงที่ว่าเป็นงานเลี้ยงต้อนรับกองถ่าย เพียงดินให้คนจัดให้ ตอนแรกเขาคิดว่าจะไม่ไปเพราะไม่ชอบงานแบบนี้ อีกอย่างก็ขี้เกียจด้วย แต่ไหนๆเมฆามาทั้งทีก็พาไปหน่อยแล้วกัน ไร่ฝั่งฟาร์มตอนดึกๆมันสวยจริงๆนั่นแหละ ยิ่งฝั่งที่ติดกับทุ่งหญ้าแล้วด้วยนั้นตอนกลางคืนจะมีแสงไปสลัวๆ ถ้าเข้าไปลึกๆ ฝั่งที่ติดเขาก็มีหิ่งห้อยตอนกลางคืนด้วย แต่เพียงดินไม่ค่อยไปเพราะมันอันตราย


“งานกองถ่ายเหรอ” เมฆาขมวดคิ้ว กองถ่ายอีกแล้ว เหมือนกับว่าช่วงนี้ชีวิตของเพียงดินยังคงต้องวนเวียนกับแม่พะพายให้ได้สิน่า


“อื้อ ไปมั้ย” เพียงดินถามย้ำแล้วกระชับอ้อมกอดแน่น


“ก็ได้ น่าสนใจดี” เมฆาตอบตกลง งานกองถ่าย ก็น่าสนุกดี พะพายที่ขาเดี้ยงเธอจะทำอะไรอีกนะถ้าเจอเพียงดินอยู่ในงานด้วย เหอะ เพียงดินก็เถอะ ทำตัวเป็นพระเอกละครไทยไปได้ คนอะไรตามผู้หญิงไม่ทัน


“ดีมากครับเตี้ย ถ้างั้นเดี๋ยวฉันโทรบอกเม้งก่อน” เพียงดินผละออกจากเมฆาก่อนจะเดินยิ้มกว้างไปคว้าโทรศัพท์มาโทรหาลูกน้อง


เมฆากรอกตาอย่างระอา เพียงดินนี่มันเพียงดินจริงๆ










พระอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้า เพียงดินพาเมฆามาที่จัดงาน ซึ่งเป็นลานกว้าง ทางไร่เป็นคนเตรียมงานทั้งหมด ทีมงานของกองถ่ายที่มานั้นมีไม่มาก เพราะส่วนใหญ่ปักหลักอยู่อีกอำเภอหนึ่ง เพียงดินเข้าไปทักทายทีมงานหลายๆคนและกล่าวต้อนรับอย่างเป็นกันเอง สาวๆในกองกรี๊ดบอกเลี้ยงหนุ่มอย่างออกนอกหน้า ชวนให้เพียงดินไปเป็นดาราด้วยกันแต่เพียงดินก็ยิ้มแห้งๆให้ไป เรื่องแบบนั้นไม่เคยมีในความคิดของเขาเลยซักนิดเดียว


เมฆาที่มาด้วยก็มองไปรอบๆ เจอพะพายที่เดินมากับผู้จัดการด้วยสภาพที่ยังคงเจ็บเท้าอยู่ แต่เธอก็ยังคงฉีกยิ้มให้ทุกคนและยังแต่งตัวน่ารักเหมือนตุ๊กตาอีก สมกับเป็นเจ้าหญิงแห่งวงการบันเทิงจริงๆ และตอนนี้เธอก็กำลังเดินมาทางเขาและเพียงดิน เมฆายิ้มให้อย่างเสแสร้งเหมือนกับยิ้มโปรๆของพะพาย อ่า... เล่นละครครั้งสุดท้ายก็ตอนมอปลายสินะ


“ข้อเท้าเป็นยังไงบ้างครับคุณพะพาย” เป็นเมฆาทีทักออกไปก่อน พะพายที่ยิ้มให้เพียงดินต้องหุบยิ้มฉับแล้วหันมาฉีกยิ้มให้เมฆาอีกรอบ


“ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณคุณหมอมากนะคะ” เธอยิ้มหวานให้ เรื่องตีสองหน้าเป็นเรื่องที่เธอทำเป็นปกติอยู่แล้ว และมันไม่ยากที่จะทำดีต่อหน้าเพียงดิน แม้เธอไม่พอใจเมฆาก็ตาม


“มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้วครับ” เมฆาตอบกลับ พะพายเลิกสนใจเมฆาแล้วหันมาสนเพียงดินมากกว่า


“ตอนแรกไหนดินว่าจะไม่มาไงคะ” พะพายถามคนตัวโต เพียงดินปฏิเสธอย่างชัดเจนว่าจะไม่มางานนี้ แต่ก็มา จะดีกว่านี้ถ้ามฆาไม่มาด้วย


“พอดีวันนี้เมฆจะมาค้างด้วยน่ะ เลยพามา” เพียงดินตอบไปตามตรง พะพายหน้าเสียไปเล็กน้อย เมฆายิ้มให้ สาวเจ้าทำท่าทีไม่พอใจ แต่ก็จำใจฉีกยิ้มอีกรอบ


“ถ้าอย่างนั้นไปนั่งกับพายดีกว่าค่ะ” พะพายชวนแล้วเดินนำ แต่เธอก็ต้องเซเพราะเท้ายังเจ็บอยู่ มองหาผู้จัดการก็หายไปแล้ว เพียงดินเลยช่วยประคองเธอไปแทน


สาวเจ้ากล่าวขอบคุณแล้วยิ้มหวานให้ เมฆากรอกตามเป็นรอบที่สิบของวัน มารยาเดิมๆ แล้วไอ้แฟนน่าโง่ของเขาก็ยังคงทำตัวเป็นสุภาพบุรุษที่แสนดีเหมือนเดิม


ทั้งสามคนมาถึงโต๊ะขนาดเล็กที่ถูกจัดไว้ มีคนนั่งอยู่ก่อนแล้วสองสามคน เพียงดินดึงเมฆาเข้ามานั่งใกล้ๆ พะพายมองเล็กน้อย อะไรๆเมฆา ดินหลงไอ้หมอนี่ไม่ใช่น้อยเหมือนกัน


“แมนนี่ดินนะ เจ้าของไร่และเพื่อนสมัยเรียนของเราเองและนั่นคุณหมอเมฆ ดินคะ นี่แมน พระเอกของเรื่องค่ะ” พะพายแนะนำชายหนุ่มที่ยิ้มกว้างอยู่ตรงข้ามเขา เพียงดินกล่าวทักทายเล็กน้อยตามมารยาท


“เพิ่งได้เจอเจ้าของไร่สวัสดีครับคุณดิน คุณหมอเมฆ คุณหมอนี่ดูดีจังเลยนะครับ” แมนส่งยิ้มมาให้ เมฆายิ้มแห้งเมื่อถูกผู้ชายด้วยกันอย่างแมนชมแบบนี้ พะพายที่นั่งอยู่ต้องกระแอมเป็นเชิงให้แมนรู้ตัว


ใครๆก็รู้ว่าพระเอกหน้าหยกอย่างแมนไม่แมนสมชื่อ แมนน่ะเป็นเกย์ วงในเค้ารู้กันหมด จะมีก็แค่แฟนคลับเท่านั้นแหละที่ยังคงเชื่อว่าแมนยังแมนเต็มร้อย และแน่นอนว่าเมฆาก็คงถูกอกถูกใจแมนไม่น้อย


“เห็นว่าไวน์ของดินชนะทุกปี พายอยากลองจังเลยค่ะ” พะพายพูด ไวน์ของไร่เพียงระพีเธอเพิ่งรู้มาว่าชนะทุกปี มีก็แต่ปีนี้ที่แชมป์เป็นของไร่น้ำริน เพียงดินชอบไวน์และชอบสัตว์ หากอยากจะคุยกับเพียงดิน คงต้องชวนคุยเรื่องพวกนี้


“ปีนี้แพ้ไร่คุณรัชเค้าน่ะครับ พายอยากลองก็ได้นะ เดี๋ยวดินให้คนเอามาให้” ความจริงในงานก็มีไวน์ให้บริการอยู่แล้ว ทางไร่เตรียมมาให้ เพียงดินยกมือเรียกคนงานแล้วบอกให้เอาไวน์มาให้ตามที่พะพายขอ


“ผมก็อยากลองเหมือนกันนะ แต่คงไม่เยอะ พรุ่งนี้ต้องเริ่มถ่ายแล้ว พายเองก็อย่าดื่มมากเหมือนกันนะ” แมนว่า


“พายไม่เยอะหรอก พายคอไม่แข็งเท่าไหร่ คิดถึงตอนนั้นจังเลยนะ ตอนที่พายเมา ดินเป็นคนพาไปส่ง ตอนนั้นพายเพิ่งเริ่มดื่มเอง เมาเละเลย” พะพายเริ่มประเด็นด้วยการขุดเรื่องเก่าๆมาพูด เมฆาคิดอยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ คงกำลังจะเขี่ยถ่านไฟเก่าให้มันคุมาอีกรอบแน่ๆ


“ดินว่าคนในกองคงไม่ปล่อยให้พายเมาง่ายๆหรอก ...แต่นายนะเตี้ย ห้ามดื่ม” ประโยคหลังเพียงดินหันมาพูดกับเมฆา เตี้ยตัวแสบเมาแล้วได้เรื่องตลอด เพราะฉะนั้นเขาสั่งไว้ก่อนน่ะดีแล้ว


“อะไร เมาไม่เมาก็เรื่องของฉันสิ” เมฆามองเพียงดินตาเขียวปั๊ด มาห้ามอะไรกันเล่า และอีกอย่างเขาก็ยังไม่ได้พูดเลยว่าจะดื่ม


“เรื่องของนายมันก็เรื่องของฉันนั่นแหละคุณแฟน” เพียงดินจับจมูกเมฆามาบีบๆอย่างหมั่นเขี้ยว เมฆาปัดออกแล้วค้อนเข้าให้


ปึก!


แก้วไวน์ถูกกระแทกลงบนโต๊ะ มันเป็นแก้วที่พะพายดื่มเข้าไปแล้ววางลงอย่างแรง เหอะ... ทำเป็นสวีทกันต่อหน้าต่อตาแบบนี้ พะพายอยากจะปาแก้วใส่จริงๆ


“ไวน์รสดีจังเลยค่ะดิน สมแล้วที่ชนะบ่อยๆ” เธอพูดแล้วรินไวน์ใส่แก้วอีกรอบ


“คุณหมอเมฆไม่ดื่มเหรอครับ” แมนถามคนตัวเล็กที่เอาแต่นั่งนิ่ง เพียงดินเห็นสายตาของแมนที่มองมาไว้น่าไว้ใจ คนตัวโตเลยเอื้อมมือไปโอบเมฆาไว้เป็นเชิงแสดงความเป็นเจ้าของ เมฆาหันมามองอย่างงงๆ


“คงไม่ครับ” ไม่ใช่เมฆาที่ตอบแต่เป็นเพียงดินที่ตอบแทน


บทสนทนาดำเนินไปเรื่อยๆ พะพายชวนเพียงดินคุยตลอด แมนเองก็มองมาที่เมฆาอย่างเนืองๆ เมฆาดื่มแค่น้ำอัดลม คุยกับเพียงดินบ้างเมื่ออีกคนชวนคุย ชั่งเป็นงานเลี้ยงที่กร่อยจริงๆ


“อยากได้เหรอ” พะพายกระซิบถามแมนเมื่อเพียงดินหันไปคุยกับเมฆา ไม่ได้สนใจมองมาที่เธอและแมน


“ก็น่ารักดี” แมนยกยิ้ม เมฆาน่ารักดีอย่างที่ว่า แต่ดูท่าแล้วเมฆาน่าจะมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึงกับเพียงดินเป็นแน่


“ไม่ลองจีบดูล่ะ” พะพายยิ้มร้าย แมนเลิกคิ้วอย่างสนใจ


“เหอะ จะกันท่าล่ะสิ ฉันรู้นะว่าเธอคิดอะไรอยู่ แต่ดูก็รู้ว่าสองคนนั้นแฟนกัน” แมนเดาทางพะพายออก ผู้หญิงคนนี้เล่นละครเก่งยิ่งกว่าอะไร นั่นเป็นสิ่งที่แมนรู้อยู่ตลอด เสแสร้งซะไม่มี ที่ยุให้เขาจีบเมฆา ก็เพราะอยากจะกันท่าให้เพียงดิน


“ก็แค่แฟน นายสนใจหมอเมฆไม่ใช่เหรอ หรือว่าไม่” พะพายหยั่งเชิงถาม


“หึ... ก็สนใจ” แล้วคำตอบของแมนก็ทำให้เธอพอใจ


“ถ้าอย่างนั้นฉันจัดการเอง” หญิงสาวแกล้งทิ้งแก้วลงกับพื้นแล้วเอนตัวไปพิงกับเก้าอี้ไม้ เสียงแก้วกระทบพื้นนั้นทำสายตาทั้งหมดมาสนใจที่เธอ แมนพอจะเดาทางได้


“สงสัยคงเมาแล้วน่ะครับ ผมก็บอกแล้วว่าอย่าดื่มเยอะ” แมนเล่นตามน้ำของพะพาย


เมฆาขมวดคิ้ว มาไม้ไหนอีกเนี่ยแม่คุณ เมฆาหันไปมองเพียงดิน เพียงดินก็หันมามองเมฆาก่อนที่จะหันไปมองแมน แมนก็ตีมึน


“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมพาไปหาผู้จัดการเค้าเองครับ” เพียงดินอาสาแล้วเข้าไปพยุงพะพายไว้


“ดินคะ พายมึนหัวจังเลย” พะพายเอนตัวไปซบเพียงดิน เมฆาเบ้ปากแรง เล่นละครอีกแล้ว


“เดี๋ยวฉันมานะเตี้ย” เพียงดินหันไปบอกเพียงดิน เมฆาทำท่าไม่พอใจเล็กน้อย แต่ก็ยอมปล่อยให้เพียงดินไป ถ้าขืนไม่ยอมสิ แม่คุณได้เลื้อยเพียงดินอยู่อย่างนี้ อีกอย่างเขาไม่กลัวหรอกว่าพะพายจะจับเพียงดินทำอะไร เพราะเขาจัดการได้ ถ้าเกิดเธอทำแบบนั้นจริงๆ


“คุณหมอกับคุณดินเป็นแฟนกันเหรอครับ” แมนถามเมฆาที่นั่งอยู่คนเดียว เพราะตอนนี้เพื่อนร่วมโต๊ะหายไปหมดแล้ว



“ห๊ะ... เอ่อ ครับ” เมฆางงไม่น้อยที่อยู่ๆแมนก็ถามแบบนี้ แต่ก็คิดว่าไม่แปลกเพราะเพียงดินออกจะแสดงออกอย่างชัดเจนอย่างนั้น


“น่ารักกันจังเลยนะครับ ผมอยากมีแฟนแบบนี้บ้างจัง” แมนย้ายที่นั่งจากอีกฝั่งมานั่งข้างๆเมฆาแทน เมฆาผงะเล็กน้อยพร้อมกับขยับตัวออก


“เอ่อ... ผมว่าคุณแมนกลับไปนั่งที่เดิมดีกว่านะครับ” ยังไงกันเนี่ย แล้วไอ้พระเอกหน้าหยกนี่มาวุ่นวายกับเขาทำไมกัน เมฆาทำท่าจะลุกออกจากตรงนั้น แต่คิดไปคิดมาคงเป็นการเสียมารยาทไม่น้อย


“โอเคๆ ผมถอยห่างคุณก็ได้ แค่อยากทำความรู้จักเฉยๆน่ะครับ เห็นคุณเมฆน่ารักดี” แมนแสร้งหัวเราะกลบเกลื่อน เมฆาทำหน้าแหย


“ครับ” ตอบไปแค่นั้น น่ากลัวกว่าพะพายก็ผู้ชายคนนี้แหละ ภาวนาให้เพียงดินกลับมาเร็วๆเป็นพอ


“ไม่ลองดื่มไวน์หน่อยเหรอครับ รสชาติดีจริงๆนะครับ” แมนรินไวน์ให้เมฆาเกือบเต็มแก้วแล้วยื่นให้แถมยังขยับเข้ามาใกล้เมฆาอีก


เมฆามีท่าทีที่เกร็งๆ ไอ้แมนอะไรนี่รุกเร็วกว่าเพียงดินกับทีมัดรวมกันซะอีก จะหนีก็หนีไม่ได้


“ถ้าคุณดื่มผมจะยอมกลับไปที่เดิมเลยเอ้า แค่อยากให้คุณลองเฉยๆ แก้วเดียวเอง เดี๋ยวคุณดินก็กลับมาแล้ว” แมนว่าพร้อมกับยิ้มกว้าง


เมฆายอมรับแก้วนั้นมาแล้วดื่มทีเดียวหมด เขาเคยดื่มมาไม่ใช่ปัญหาอะไรที่จะจัดการไวน์ตรงหน้า และอีกอย่างเขาก็มั่นใจว่าตัวเองไม่อ่อนเปลี้ยเหมือนแม่พะพายที่เพียงดินแบกไปหรอก


“คุณทำแบบนั้นได้ยังไง” แมนทำหน้าตะลึงเล็กน้อย ไม่คิดว่าเมฆาจะยอมดื่ม แล้วยังดื่มทีเดียวหมดอีก แมนยอมกลับไปนั่งที่เดิมอย่างที่พูดไว้ เขาพยายามชวนเมฆาคุยแต่อีกคนเอาแต่ชะเง้อมองไปอีกทาง


เมฆาเริ่มรู้สึกว่ามันชักแปลกๆ เพียงดินหายไปนานแล้ว สงสัยต้องเจอฤทธิ์พะพายอีกแล้วแน่นอน เมฆาแอบไม่พอใจเพียงดินเล็กน้อย แต่ก็ยอมรออีกหน่อย ถ้านานกว่านี้เขาต้องไปตามแล้ว


ร่างเล็กคว้าแก้วไวน์มารินไวน์ใส่อีกรอบแล้วดื่มอย่างโมโห แมนมองอย่างอึ้งๆแต่ก็แอบยิ้ม เมฆาเป็นคนแปลกจริงๆ น่ารักและน่าสนใจ เขาไม่ได้ต้องการจะทำอะไรอย่างที่ตกลงกับพะพายไว้ ก็แค่อยากทำความรู้จักกับเมฆา


“นี่ๆ คุณ ดื่มมากไปแล้ว” แมนดึงแก้วออกจากเมฆาแล้ววางลง ตอนนี้เมฆาหน้าแดงก่ำ


“ผมไปหาเพียงดินก่อนนะครับ” เมฆาลุกขึ้น ร่างเล็กเซเล็กน้อยก่อนจะเดินไปตามเพียงดินอย่างที่พูด แมนเองก็งงๆ เขาวางแก้วลงแล้วเดินตามคุณหมอขี้เมาอย่างรวดเร็ว


“เฮ้ๆ คุณเมาแล้วนะ” แมนเข้าไปหิ้วปีกเมฆาแล้วเดินไปส่งอย่างมึนๆ


ทางด้านเพียงดินก็โดนพะพายรั้งไว้ เขาพาเธอมาส่งหาผู้จัดการอย่างที่ว่าไว้จริงๆ แต่ผู้จัดการของพะพายก็หายไปไหนไม่รู้ เขาเลยจำเป็นต้องนั่งเป็นเพื่อนหญิงสาว แถมพะพายยังกอดเขาไว้แน่นอีก


“ดินคะ พายมึนหัวจังเลย” พะพายอ้อน เพียงดินพยายามมองหาผู้จัดการของพะพาย เพราะตอนนี้เขาเริ่มห่วงเมฆาแล้ว


“ไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัว!” เสียงเมฆาดังขึ้นพร้อมกับเมฆาที่เดินเซๆมาหาโดยมีแมนช่วยประคอง เพียงดินเห็นอย่างนั้นก็ไม่พอใจ


ไอ้เตี้ย อย่าบอกนะว่าเมา


“นี่คุณให้เค้าดื่มเหรอ” เพียงดินว่าแมน


“เปล่านะครับ เอ่อ... ความจริงมันก็ใช่ แต่มันก็ไม่ใช่ คือผมให้เค้าดื่มแค่แก้วเดียวเอง แล้วเค้าก็จัดการเองหมดเลย” แมนยกมืออย่างยอมรับผิด


“อย่ามายุ่งกับไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัวนะ เธออย่ามามารยา” เมฆาเข้าไปดึงพะพายออกแล้วผลักเธอไปอีกทาง พะพายที่เซถลาไปกับโต๊ะต้องลุกพรึบมาจ้องเมฆาอย่างไม่พอใจ


“แก...” ร่างสวยกำมือแน่น


“เชี่ยแล้วไง คุณแมนครับ ฝากพายด้วยนะครับ ผมต้องพาเมฆไปแล้ว” เพียงดินเข้ามาจับตัวเมฆาไว้ แล้วทิ้งให้แมนดูพะพายแทน


“ดะ.. ดินคะ” พะพายทำหน้าเหวอ เพียงดินไม่เคยทิ้งเธอแบบนี้


“เธอมันตอแหลอย่างที่ราตรีว่าไว้จริงๆเลย” เมฆายังไม่หยุด แล้วยังชี้นิ้วด่าพะพายอีก เพียงดินต้องรีบคว้าคนตัวเล็กเอาไว้แล้วลากออกไปจากตรงนั้น พะพายตอนนี้เหมือนถูกไม้หน้าสามฟาดไปเรียบร้อย มาพูดอย่างนั้นกับเธอต่อหน้าเพียงดินได้ยังไง


“เตี้ยเอ้ย บอกแล้วไงไม่ให้ดื่ม แม่ง” เพียงดินสบถแล้วพาเมฆาออกไป


ทำไมมันดื้ออย่างนี้วะเนี่ย






 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:





ตอนนี้ยาวกว่าปกติ มีความจบตอนไม่ลง 5555555555555555555555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *23/07/16* [ตอนที่35] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 24-07-2016 00:26:07
ชอบความหมอเมฆเวลาเมาจริงๆ 5555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *23/07/16* [ตอนที่35] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 24-07-2016 01:01:58
อร๊ายยย เมฆชนะเลิสสสสส 55555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *23/07/16* [ตอนที่35] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 24-07-2016 01:42:29
อาศัยว่าเมา แล้ว ทุบเลยได้ไหม



 :z6:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *23/07/16* [ตอนที่35] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 24-07-2016 04:47:14
นี่.....ต้องเจอเมฆเวอร์ชั่นเมาแล้วแฉ 55
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *23/07/16* [ตอนที่35] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 24-07-2016 08:52:19
 :hao4: เมฆเวอร์ชั่นเมานี่คุณดินจะเอาอยู่มั๊ยน้า
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *23/07/16* [ตอนที่35] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: blanchard ที่ 24-07-2016 08:53:23

นุ้งเมฆชนะเลิศ     :m4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *23/07/16* [ตอนที่35] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 24-07-2016 11:30:02
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *23/07/16* [ตอนที่35] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 24-07-2016 17:15:12
คราวนี้จะเมาแลวยั่วอีกมั้ยน้าาาา :hao6:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *24/07/16* [ตอนที่36] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 24-07-2016 23:26:09
บทที่ 36


“ไอ้เตี้ย แม่ง บอกว่าอย่าดื่มๆ เมาแล้วเรื้อนยังไม่รู้ตัวอีก แฟนใครวะเนี่ย” เพียงดินลากเมฆาเข้ามาในบ้านอย่างทุลักทุเล เขาก็บอกแล้วว่าอย่าดื่ม ละสายตาหน่อยไม่ได้ แล้วพอเมาเคยรู้เรื่องอะไรบ้าง ทำตัวเลอะเทอะไปเรื่อย แล้วเมื่อกี้ยังไปพูดจาไม่สุภาพกับพะพายอีก


“แฟนอะไร ไม่มีแฟน เลิกแล้ว” เมฆาผลักเพียงดินออกแล้วล้มตัวเอาหัวซุกกับโซฟาไว้


“ห๊ะ เลิกอะไร ไหนพูดใหม่ซิ” เพียงดินยืนเท้าสะเอวก่อจะเอาเท้าเขี่ยๆคนเมา


“จีบด้ายแฟนฉันตายแล้ววววว~” เมฆาเงยหน้ามาอีกรอบแล้วฉีกยิ้มให้เพียงดินก่อนจะร้องเพลงเสียงดังลั่น เพียงดินเสยผมผมหัวเสียเล็กน้อย


“เมาแล้วเมฆ ไปนอนข้างบน เร็ว” เพียงดินพยายามจะดึงอีกคนลุกแต่เมฆาก็สะบัดแขนออก


“ไม่ต้องมายุ่งเลย! ไปหาแฟนเก่านายเลยไป!” เมฆาชี้หน้าแล้วล้มตัวลงนอนบนโซฟาอีกรอบ


เพียงดินถอนหายใจ ก็รู้ๆอยู่แล้วว่าเมฆาไม่พอใจเรื่องของเขากับพะพาย คนตัวเล็กไม่พูดเท่าไหร่ แต่พอเมาอย่างนี้ก็ดันพูดไอ้ที่อยากพูดออกมาหมด


“ฉันกับพายจบกันไปแล้ว เลิกกังวลได้แล้วน่า ไปนอนนะเมฆนะ น้องเมฆคนเก่ง” เพียงดินนั่งยองๆข้างๆเมฆาที่นอนเอาหน้าซุกกับโซฟา


“ชื่อไม่ได้ คนโกหก” เมฆาเงยหน้าขึ้นมามองแล้วพองลมใส่แก้ม ตาเยิ้มๆ แก้มแดงๆทำเอาเพียงดินหน้าร้อนวูบวาบ เขายกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองแก้เขินก่อนจะเขาท้ายทอยอย่างเก้อๆ ทำไมเมาแล้วมันดูอ้อนๆจังวะ


“โกหกอะไร มีแต่เมฆคนเดียวเนี่ย เชื่อพี่สิครับ ป่ะ ไปนอนข้างบนกัน” เพียงดินเอื้อมมือไปจับแขนเมฆาอีกรอบ คราวนี้เมฆาชั่งใจอยู่นิดหน่อยแล้วยอมลุกตามอีกคน


“อุ้มหน่อย เมา” คนเมาเพิ่งจะยอมรับว่าตัวเองเมา เมฆากอดคอเพียงดินไว้แน่นแล้วเอาหน้าซุกลงกับอกแกร่งนั้น


“อย่ามายั่วนะเตี้ย” เพียงดินยิ้มแล้วช้อนเอาตัวของเมฆาขึ้นมาอุ้ม เมฆายิ้มกว้างก่อนจะมุดลงกับอกของเพียงดิน ใช้หัวถูไปมา


เพียงดินอยากจะบ้าตาย เมฆาเวลาปกติทำแบบนี้ซะที่ไหน อยากรู้จริงๆว่าถ้าเมฆาเห็นตัวเองตอนเมาจะเป็นยังไง ถ้าเขาเล่าให้ฟังอีกคนต้องบอกว่าเขาพูดเกินจริงแถมยังใส่ร้ายแน่ๆ


เพียงดินอุ้มเมฆาขึ้นมาบนห้องก่อนจะวางเมฆาลงบนเตียง เมฆาเองพอหลังราบไปกับเตียงก็เด้งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว มองเพียงดินแล้วทำหน้างอ ทำเอาเพียงดินงงเล็กน้อย


“อะไรอีกๆ” เพียงดินเท้าสะเอวมอง เมฆาตอนเมาเนี่ยอยากพับเก็บใส่กระเป๋าแล้วเอาไปทิ้งป่าจริงๆ


“พะพายตอแหล แล้วนาย นายๆๆๆ ไปเชื่อเค้าทำไมเล่า ทำตัวเป็นพระเอกละครไทยไปได้” เมฆาลุกขึ้นยืนชี้หน้าเพียงดินแล้วด่า คนตัวเล็กเซไปมาจนเพียงดินต้องคว้าเอาไว้เพื่อไม่ให้หน้าคะมำลงไปกับพื้น


“ไปว่าเค้า เรื่องนั้นค่อยคุยกันอีกที ตอนนี้นอนได้แล้ว ฉันเหนื่อยแล้วนะ” เพียงดินรวบเอาเมฆามากอดแน่น เมฆาก็กอดตอบแล้วเอนตัวไปซบอีกคนก่อนจะผลักออก เพียงดินงงอีกรอบ ผีเข้าผีออกซะจริง


“ร้อน” เมฆาโวยลั่นแล้วดึงๆเสื้อออกก่อนจะล้มตัวลงบนเตียงนุ่ม 


“เมฆนอนดีๆ” เพียงดินเข้าไปจับตัวเมฆาให้พลิกมานอนดีๆ แต่ก็โดนมือเล็กนั้นลากลงมาจนแผ่นอกของทั้งสองคนสัมผัสกัน


“ดิน... พี่ดิน เมฆร้อน ถอดเสื้อให้หน่อยสิ” เมฆามองเพียงดินตาเยิ้ม


ด้วยระยะห่างที่ห่างกันเพียงแค่คืบของใบหน้าทั้งสองคนทำเอาเพียงดินวูบวาบมาอีกรอบ ไหนจะน้ำเสียงอ้อนๆ แล้วแขนที่เลื่อนไปโอบรอบคอของเขาอีก เพียงดินตอนนี้เหมือนสติจะหลุดๆ เขาเลื่อนมือไปปลดกระดุมให้เมฆาอย่างว่าง่าย มือเล็กนั้นก็ลูบวนอยู่ที่ท้ายทอนของเขา ขนเพียงดินลุกเกรียวทั้งตัว


“อยากจูบ” เมฆาพูดเสียงแผ่ว มาแล้วแน่ๆ อาการเมาแล้วอยากจูบเนี่ย


ไม่ทันที่เพียงดินจะได้พูดอะไรเมฆาก็คว้าคอของอีกคนเข้ามาจูบ เมื่อริมฝีปากแนบกันคนตัวเล็กก็บดจูบอย่างโหยหาก่อนจะเป็นฝ่ายพลิกเพียงดินให้อยู่ด้านล่างแล้วเริ่มจูบก่อน


เพียงดินสอดมือเข้าไปทีท้ายทอยของเมฆาแล้วดึงอีกคนมาจูบ จากที่เป็นฝ่ายถูกจูบตอนนี้เพียงดินกลับเป็นคนจูบเสียงเอง เสื้อของเมฆาที่ปลดกระดุมไว้เรียบร้อยถูกดึงออกอย่างรวดเร็ว เพียงดินพลิกคนตัวเล็กกลับไปอยู่ข้างล่างเหมือนเดิมแล้วลงมือปอกเปลือกคุณหมอขี้เมา


“ร้อนนักใช่มั้ย จะถอดให้หมดเลย” เพียงดินว่าแล้วดึงเสื้อผ้าของเมฆาออกจนหมด


ร่างเล็กบิดตัวก่อนจะปรือตามองเพียงดินอย่างงงๆ เมฆาเหมือนไม่ค่อยมีสติเท่าไหร่ แต่ตัวเขาเองก็รู้ตัวเสมอว่าคนตรงหน้านี้คือเพียงดิน เพียงดินแฟนของเขา คนรักที่อยู่ๆไปตกลงคบกับมันได้ยังไงไม่รู้ วันๆสนแต่วัว เลี้ยงแต่วัว ทำแต่ไวน์ แถมยังมีแฟนมาเป็นโขยงอีก ไม่เห็นจะมีดีตรงไหนเลย


“ดิน” เมฆายกมือขึ้นไปลูบแก้มสากนั้น นัยน์ตากลมมองเข้าไปในดวงตาของเพียงดิน เพียงดินตอนนี้ดูดีจังเลยน้า ถึงว่าสาวๆตามเยอะเลย แต่ตอนนี้เพียงดินคือของเขา เพียงดินเป็นของเมฆา เมฆาเท่านั้น และเมฆาคนนี้เป็นคนขี้หวงมากๆด้วยล่ะ เขาไม่แบ่งเพียงดินให้ใครหรอก


“ครับ เรียกทำไมหืม” เพียงดินคร่อมเมฆาแล้วลูบแก้มเนียนนั้นบ้าง เมฆาผิวดีจังเลยนะ อาจจะเป็นเพราะไม่ได้ทำงานในไร่ในสวนอย่างเขา


เมฆาไม่ใช่คนผอมบาง แต่ก็ตัวเล็กนิดเดียว เขาเลยเรียกว่าเตี้ยเพราะเมฆาเตี้ยกว่าผู้ชายปกติจริงๆนั่นแหละ


ดูท่าทางแล้วแฟนเขาคนนี้คงจะถูกเลี้ยงแบบสบายมาแน่ๆ ดูจากพี่ชายของเมฆาก็รู้ ไหนจะนิสัยดื้อๆนี่อีก แล้วไอ้เตี้ยนี่มันมีอะไรให้น่าสนใจถึงขั้นที่พ่อเลี้ยงเพียงดินต้องไปหลงวะเนี่ย


ยิ่งคิดยิ่งตลกตัวเอง


“หึหึ” เพียงดินหัวเราะเล็กน้อยแล้วก้มลงหอมแก้มเมฆาฟอดใหญ่ก่อนจะเลื่อนมาจูบอีกรอบ มือเล็กของเมฆาโอบรอบคออีกคนไว้ตอบรับจูบนั้นอย่างเร่าร้อน


ท่ามกลางยอดเขาสูงของดินแดนเหนือสุดของประเทศไทยตอนนี้มันกำลังเย็นพอดี ลมโกรกไปมา พัดให้ทุกอย่างดูเย็นสบาย ยอดไม้พลิ้วไหวไปตามสายลม ภายในห้องกว้างไฟราคะก็กำลังพลิ้วไหวไปตามแรงอารมณ์เช่นกัน














เพล้ง!


จานใบสวยถูกปาลงพื้นอย่างแรง พะพายโมโหและโกรธมาก เพียงดินไม่เคยทิ้งเธอ ไม่เคยแม้แต่ครั้งเดียว แล้วไอ้หมอเมฆนั่นเป็นใคร ดินจะมีใครเธอไม่เคยคิดที่จะว่า แม้กระทั่งนังราตรีอะไรนั่น เพราะยังไงดินก็เลือกเธอ เพียงดินไม่มีทางลืมเธอนั่นคือความจริง


แต่เมฆาคือใคร ถึงได้ทำให้เพียงดินเป็นแบบนี้ เพียงดินกล้าทิ้งเธอและไปกับเมฆา พะพายมองเห็นหนทางที่ยากขึ้น เพียงดินเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปมากจริงๆ


“ใจเย็นๆค่ะคุณน้องขา เดี๋ยวคนในกองก็แตกตื่นกันหรอก” ผู้จัดการของพะพายเข้ามาดึงหญิงสาวให้นั่งลงบนเก้าอี้แล้วสงบสติอารมณ์


งานเลี้ยงยังคงดำเนินไปเหมือนเดิม ทุกคนดูสนุกสนานจะมีก็แต่พะพายเท่านั้นที่มานั่งหน้างออยู่คนเดียว แมนก็ปลีกตัวออกไปตั้งแต่ที่ผู้จัดการของพะพายเข้ามาหาแล้ว พะพายเวลาโมโหเขาไม่อยากยุ่งด้วยหรอก


“ไอ้หมอบ้านั่น มันทำให้ดินเปลี่ยนไป” พะพายสะบัดเสียงว่า เธออยากจะคว้าอะไรแถวนั้นมาปาทิ้งอีกรอบจริงๆ


“แฟนคุณดินน่ะเหรอ ดูท่าทางจะรักกันไม่น้อยเลยนะคะพี่ว่า” สาวใหญ่ออกความเห็น เพียงดินคนรักเก่าของพะพายนั้นดูดีอย่าบอกใครเชียว แต่เสียดายที่เป็นเกย์เหมือนกับแมนซะอย่างนั้น แล้วดาราของเธอก็ดันไปปักใจอะไรนักหนากับเกย์คนเดียวก็ไม่รู้


“เหอะ รักเหรอ ดินเค้ารักพายต่างหากล่ะ” พะพายพูดอย่างมั่นใจ เธอเคยมั่นใจมาตลอดว่าเพียงดินรักเธอ แต่ตอนนี้เธอกลับไขว้เขว


“แหม ดูวะบ้างเถอะค่ะคุณน้อง ทิ้งให้นั่งอยู่แมนแบบนั้นน่ะ เลิกๆยุ่งไปเถอะค่ะ เค้าเป็นเกย์ไปแล้ว ไว้พี่จะแนะนำไฮโซรวยๆให้” อีกหนึ่งหน้าที่ของผู้จัดการก็หาคนมาคอยซัพพอร์ตเด็กของตัวเองนี่แหละ และเรื่องผู้ชายก็เป็นเรื่องสำคัญมากเรื่องหนึ่ง แน่นอนว่าถ้าเด็กของตัวเองได้คบกับคนรวยๆมันก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่เหรอ


“ใครเค้าจะสนใจกันล่ะ พวกนั้นก็ไปหาดาราใหม่ๆกันหมด แล้วอีกอย่างนะเจ้ ดินน่ะ ก็เศรษฐีภูธรไม่รู้รึไง ไร่ก็ใหญ่ เงินก็เยอะ จับได้สบายทั้งชาติ ตอนนั้นไม่น่าทิ้งเลยจริงๆ” พะพายพูดอย่างหัวเสีย


เหอะ เมฆาเหรอ ก็แค่หมอคนนึงเท่านั้น แล้วยังเป็นผู้ชายดาษๆที่มีอยู่ทั่วไปอีก พะพายว่าไม่เกินความสามารถของเธอที่จะแย่งเพียงดินกลับมาได้ งานนี้ก็ลองกันซักตั้งหน่อยแล้วกัน












เมฆาลืมตาขึ้นในตอนเช้า ร่างเล็กงัวเงียขึ้นอย่างทุกครั้ง แต่ครั้งนี้มันแปลกไปเสียหน่อยเพราะตอนนี้เหมือนมีอะไรหนักๆมาพาดตรงช่วงเอวของตัวเอง พอลืมตาขึ้นเต็มๆร่างเล็กก็ต้องยกมือขึ้นปิดปากอย่างรวดเร็วเพื่อนไม่ให้ตัวเองเผลอส่งเสียงออกไป


เพียงดิน!


เพียงดินกำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่ต่อหน้าเขา ร่างสูงยังคงหลับไม่รู้เรื่อง แขนใหญ่ๆนั้นพาดผ่านช่วงเอวของเมฆาไว้ เมฆาหน้าแดงและร้อนขึ้นมาเมื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น


เขารู้ตัวตลอด รู้ด้วยว่าอะไรยังไง แต่ตอนนี้มันมีสติครบถ้วนไงเลยรู้สึกแปลกๆ พี่แมครู้เรื่องนี้ต้องตายคู่แน่ๆ เมฆายกมือขึ้นมาปิดหน้าตัวเองทั้งสองมือก่อนจะพยายามพลิกตัวไปอีกทาง เขาค่อยๆจับแขนของเพียงดินออก แล้วเคลื่อนตัวออกไป


เพียงดินขยับเพราะเขารู้สึกตัวแล้ว เมื่อตื่นขึ้นมาก็เจอเมฆากำลังจะหนี นายเหนือแห่งไร่น้ำรินเลยคว้าเอาตัวคนรักมากอดไว้แน่น เมฆาพลิกตัวหันหน้าไปอีกทาง มันสะเทือนช่วงล่างจนนิ่วหน้า เขายังไม่พร้อมจะมองหน้าเพียงดินตอนนี้ มันน่าอายเกินกว่าจะมองตรงๆ


เพียงดินรวบอีกคนเข้ามากอด เมฆาไม่ยอมมองหน้าเขา เพียงดินรู้ว่าต้องโดนโกรธเข้าแล้วแน่ๆ ร่างสูงไม่รู้จะทำยังไง เลยเอาคางไปเกยไว้ที่ไหล่ของเมฆาแทน


“โกรธเหรอ” ถามออกไปตรงๆ เมื่อคืนนี้เมฆาเมา และแน่นอนว่าเขาฉวยโอกาสนี้รังแกอีกคน เมฆาจะโกรธก็ไม่แปลก


“เอาหน้าออกไปเลยนะ” เมฆาบ่นงุ้งงิ้งแล้วดันหน้าเพียงดินออกไป เจ้าตัวของคงมุดเข้าไปในผ้าห่ม ทำยังไงดี ทำยังไงดี ทำยังไงดีโว้ย ไม่เคยอยู่ในสถานการณ์แบบนี้มาก่อน เมฆาแทบจะระเบิดตัวเองทิ้งเสียตรงนี้


“เมฆ หันหน้ามาคุยกันก่อน เรื่องเมื่อคืนฉันขอโทษ” เพียงดินง้อเต็มสูบ เขาพลิกเมฆาเข้ามาหา เมฆาพลิกมาแต่ตัว ร่างเล็กหันหน้าไปอีกทาง


“ฉันขอตั้งสติก่อน” เมฆาขอเวลานอก เขาไม่ได้โกรธเพียงดิน แค่อายเท่านั้น


“โอเคๆ ถ้าอย่างนั้นเมฆไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน เดี๋ยวดินโทรหาทศให้ลางานให้” เพียงดินยอมอีกคน ร่างลูกผละออกแล้วคว้าเอากางเกงตัวเองแถวนั้นมาใส่ แล้วเดินออกไปข้างนอก เขาอยากให้เวลาเมฆา เมฆาคงไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน แน่นอนว่าต้องช๊อคเป็นธรรมดา


พอเพียงดินออกไปแล้วเมฆาก็โผล่ออกมาจากผ้าห่มแล้วลุกพรึบก่อนจะนิ่วหน้าอีกรอบเพราะเจ็บช่วงล่าง


“เอายังไงดีวะเนี่ย ได้เรื่องแล้วมั้ยล่ะไอ้เมฆ” เมฆายีหัวตัวเองอย่างมึนงง


งื้อ... เขามีอะไรกับเพียงดิน กับไอ้พ่อเลี้ยงหน้ามึนนั่นทั้งๆที่คบกันได้เท่าไหร่เอง โอ้ย! พี่แมครู้เข้าต้องหาว่าเขาใจง่ายๆแน่ๆ ทำไมเมาแล้วมันง่ายแบบนี้วะเนี่ย


เมฆาพาตัวเองลุกจากเตียงอย่างทุลักทุเลแล้วตรงเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย มันค่อนข้างลำบากเพราะเขาเจ็บไม่ใช่น้อย เดินไปก็เซไป ทำไมไอ้พ่อเลี้ยงมันเล่นหนักขนาดนี้วะเนี่ย


ทางด้านของเพียงดินที่ออกมาข้างนอกก็คว้าเสื้อคลุมออกมาด้วยเพื่อที่จะไม่เป็นที่อุจาดตาของคนงาน ร่างสูงโทรหาทศพรอย่างที่พูดไว้ เขาขอลางานให้เมฆาเพราะคนตัวเล็กไปไม่ไหวแน่นอน


พอลงมาข้างล่างก็เจอป้าแม่บ้านถามว่าจะให้ตั้งโต๊ะเลยไหม เพียงดินบอกปัดไปเพราะอยากรอเมฆาก่อน เขาออกไปรับลมนอกระเบียงที่ยื่นออกไปตรงไหล่เขา มองขึ้นไปก็เจอห้องตัวเอง ไม่รู้อีกคนจะโกรธมากรึเปล่า แต่ที่แน่ๆตอนนี้เขากังวลมาก


เพียงดินทอดสายตาออกไปก็เจอส่วนของกองถ่ายที่เหมือนจะเริ่มทำงานกันแล้ว เรื่องมันวุ่นก็ตอนที่พะพายกลับมานี่แหละ ตอนนี้เขามีแค่เมฆา ยิ่งเมฆาที่เป็นของเขาแล้วนั้น เพียงดินไม่มีทางนอกใจเมฆาเพื่อไปหาคนอื่นแน่นอน หวังแค่ว่าเมฆาจะไม่โกรธเขามากก็เป็นพอ









 :katai5:




เราไม่ถนัดฉากสะวาบสะหวิว(?) แพลนไปที่หน้าต่างแล้วกัน ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *24/07/16* [ตอนที่36] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 24-07-2016 23:49:14
ไม่ทันแล้วหล่ะพายยย เค้าได้กันแล้ว 555555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *24/07/16* [ตอนที่36] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 25-07-2016 00:28:18
 :laugh:

พะพาย สาแก่ใจจริงๆ


พะพาย = เหลือ *
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *24/07/16* [ตอนที่36] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 25-07-2016 02:25:07
 :z1: :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *24/07/16* [ตอนที่36] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: suikajang ที่ 25-07-2016 09:39:43
เหอะยัยพะพลายตานีเอ้ย หวังสมบัติเขา มั่นหน้ามา นิสัยเสีย  :beat:
ดีแล้วพ่อดิน คิดได้ยังงี้ดีแล้ว น้องเมฆน่ารักที่สุดในสามโลกแล้ว  o13
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *24/07/16* [ตอนที่36] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 25-07-2016 11:21:29
 :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *24/07/16* [ตอนที่36] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 25-07-2016 19:26:43
เขินจังเลย
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *24/07/16* [ตอนที่36] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: ตั้งโอ๋ ที่ 25-07-2016 19:53:35
เหอะยัยพะพลายตานีเอ้ย หวังสมบัติเขา มั่นหน้ามา นิสัยเสีย  :beat:
ดีแล้วพ่อดิน คิดได้ยังงี้ดีแล้ว น้องเมฆน่ารักที่สุดในสามโลกแล้ว  o13

ถูกต้องที่สู๊ดดดดดดดดดดดดด  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: o13 o13
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *24/07/16* [ตอนที่36] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 26-07-2016 19:50:28
สมน้ำหน้ายัยพะพาย เค้าไม่สนหล่อนเลย
น้องเมฆเสร็จพ่อเลี้ยงซะแล้ว โง้ยย เขิลตาม
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/07/16* [ตอนที่37] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 26-07-2016 23:22:36
บทที่ 37


เพียงดินกลับขึ้นไปบนห้องอีกครั้งเมื่อคิดว่าตัวเองลงมานานแล้ว เมื่อเข้ามาในห้องก็เจอเมฆานั่งนิ่งๆอยู่ปลายเตียง เพียงดินเดินเข้าไปหาแล้วนั่งลงข้างๆ


เมฆารู้สึกถึงแรงยวบข้างๆ เมื่อพบว่าเป็นเพียงดินเขาก็แอบผงะเล็กน้อย หน้าเนียนขึ้นสีอีกครั้ง เขาใช้เวลาอยู่นานในการจัดการตัวเอง แต่ด้วยความที่เป็นหมอเลยรู้ว่าควรทำยังไง แต่สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือ จะจัดการกับความรู้สึกของตัวเองตอนนี้ยังไงดีนี่แหละ


“เมฆ... ขอโทษครับ” เพียงดินพูดพร้อมกับทำหน้าจริงจัง เขาไม่ได้ตั้งใจจะฉวยโอกาสตอนเมฆาเมา แต่ที่เขาทำไปทั้งหมดก็เพราะเขารักเมฆาจริงๆ และอยากให้เมฆารู้ว่าเขาพร้อมดูแลและรับผิดชอบการกระทำของตัวเอง


“มะ.. ไม่ได้โกรธซักหน่อย” เมฆาตอบเสียงอ้อมแอ้ม ไม่ได้โกรธจริงๆ แค่อายเท่านั้นเอง


เพียงดินเลิกคิ้วเล็กน้อยแล้วยิ้ม เขาลงจากเตียงแล้วไปนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเมฆาพร้อมกับยื่นมือไปลูบแก้มแดงๆของคุณหมอตัวเล็ก เมฆาอยากหลบสายตาแต่ก็ต้องมองอีกคนอย่างควบคุมไม่ได้


“ไม่ได้โกรธแล้วหลบสายตาฉันทำไม” เพียงดินยังไม่หลุดลูบแก้มเนียนๆนั้นเล่น เมฆาจับมือใหญ่นั่นไว้แล้วมองตาอีกคน


“ก็มัน... มันแปลกๆ ไม่รู้จะทำตัวยังไง” เมฆาเบือนหน้าไปอีกทาง


เพียงดินแอบหัวเราะแล้วจับคางมนให้หันมาก่อนจะตรงเข้าจูบอย่างรวดเร็วโดยที่เมฆาไม่ทันตั้งตัว เป็นจูบที่ไม่มีการลุกล้ำใดๆ เป็นเพียงแค่จูบแผ่วเบาที่แสดงถึงความเอ็นดูคนตรงหน้า


“โตขนาดนี้แล้ว มีแฟน ไม่สิ มีผัวแล้ว จะเขินทำไมเตี้ย” เพียงดินแซว บรรยากาศโรแมนติกหายวับไปกับตา เมฆามองตาเขียวปัดแล้วใช้มือฟาดลงบนไหล่ไปทีนึง


“ไอ้บ้า ไปอาบน้ำเลยไป” เมฆาผลักคนตัวโตออก พูดบ้าอะไร ไอ้บ้า


“หึหึ ดินรักเมฆนะครับ” เพียงดินบอก


“อะ... อื้ม” เมฆาเขินอีกรอบ เขาต้องเขินเพราะเพียงดินไปอีกเท่าไหร่เนี่ย


“ถ้างั้นฉันไปอาบน้ำก่อน รอที่นี่หรือจะลงไปทานข้าวข้างล่างก่อนก็ได้” เพียงดินถอดเสื้อคลุมออก เมฆาหันหน้าไปอีกทางเมื่อเห็นรอยแดงที่พาดอยู่ข้างหลังของเพียงดิน


มันเป็นฝีมือของเขาเอง


“รอที่นี่แหละ” เมฆาตอบ เขาเริ่มง่วงอีกแล้ว และสัมผัสได้ว่าตัวเองมีไข้อ่อนๆ จะหิวมันก็หิว แต่อยากนอนต่อมากกว่า เมื่อคืนใช้พลังไปมาก  แล้วยังจะป่วยอีกแล้วด้วย ร่างกายตอนนี้มันเลยเลื้อยลงไปนอนบนเตียงเรียบร้อย


“ไม่สบายรึเปล่า” เพียงดินหันกลับมามองอีกคนก่อนจะเข้าไปใกล้ๆแล้วใช้มือแตะที่หน้าผากเบาๆ


“ก็ปวดหัวแล้วนิดหน่อย” เมฆาตอบตามตรง เค้ามึนๆมาตั้งแต่ตื่นแล้ว


“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวให้เนียนเอาข้าวขึ้นมาให้บนนี้มั้ย แล้วค่อยกินยานอน ฉันบอกทศให้ลางานให้แล้ว” เพียงดินพูดอย่างเป็นห่วง เมฆาต้องป่วยเพราะเขา คนตัวเล็กตัวรุมๆเหมือนจะมีไข้


“ไม่เอาอ่ะ ลงไปข้างล่างดีกว่า เดี๋ยวค่อยขึ้นมานอนก็ได้ รีบไปอาบน้ำเหอะ” เมฆาทำท่างอแงก่อนจะคว้าเอาผ้าห่มมาคลุมตัวไว้


“ถ้าอย่างนั้นรอก่อนนะ เดี๋ยวรีบอาบน้ำเลย” เพียงดินผละออกจากเมฆาแล้วรีบไปอาบน้ำอย่างที่ว่า


เมฆานอนไปซักพักก็หลับอีกรอบ ตอนนี้เหมือนตัวเองจะเป็นไข้แน่ๆแล้ว คนตัวเล็กตัวร้อนอยู่บนเตียงคนเดียว กว่าเพียงดินจะออกมาเมฆาก็เหงื่อท่วมตัว ร่างสูงรีบเข้าไปหาพร้อมกับใช้มือแตะหน้าผากวัดไข้อีกรอบ


“เมฆ ได้ยินมั้ยเมฆ” เพียงดินแตะที่แก้มเบาๆ


เมฆาครางในลำคออย่างนึกหงุดหงิด เขาปัดมือเพียงดินออกแล้วพลิกตัวหนี เพียงดินเห็นอย่างนั้นจึงค่อยๆพลิกตัวเมฆามาอีกรอบ เขามีสีหน้ากังวลอย่างเห็นได้ชัด


“เมฆตื่นก่อน” เมฆาเรียกอีกรอบ คราวนี้เมฆาลืมตาขึ้น เขางัวเงียแล้วมองหน้าเพียงดิน


“...ดิน” เมฆาครางแผ่ว


“ค่อยๆลุกนะ  เดี๋ยวฉันไปเอาข้าวเอายามาให้” เพียงดินพยุงเมฆาให้นั่งพิงหัวเตียง


เมฆามึนๆ งงๆ ด้วยความที่เป็นหมอเลยรู้ว่าตัวเองป่วยแล้วแน่นอน ตอนนี้มันค่อนข้างจะเวียนหัวและเริ่มปวดแผลมากๆแล้ว


“อยู่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา” เพียงดินลูบหัวอีกคน


“ดิน... รีบกลับมานะ” เมฆาพูดแค่นั้น ตอนไม่สบายเขาชอบอ้อนคนที่อยู่ใกล้เสมอ และส่วนใหญ่จะเป็นแมคและแม่ของเขาที่คอยดูแลตอนป่วยตลอด แต่ตอนนี้มีเพียงดินเข้ามาอีกคน


“ครับ” เพียงดินก้มลงจูบหน้าผากที่ร้อนผ่าวก่อนจะรีบเดินลงไปข้างล่าง เมฆาหลับตาลงอีกรอบ


เพียงดินลงมาข้างล่างก็เจอเนียน แม่บ้านประจำบ้านจัดโต๊ะเรียบร้อย เขาบอกให้เนียนไปทำโจ๊กอ่อนๆมาให้เมฆาแทน เขาคงต้องไปกินกับเมฆาข้างบน เพราะปล่อยคนป่วยไว้ไม่ได้


“พ่อเลี้ยงครับ คือ...” เม้งวิ่งเข้ามาแล้วตะโกนเรียกเพียงดินลั่นบ้าน เพียงดินขมวดคิ้ว


“อะไรของมึงไอ้เม้ง ตะโกนเป็นเจ๊กตื่นไฟไปได้” เพียงดินจ้องคนงานเขม็ง


“คือ เอ่อ... แหะๆ” เม้งเกาหัว


“ดินคะ” และเสียงหวานๆก็ดังขึ้นพร้อมกับร่างของพะพายที่เข้ามา เม้งพยักเพยิดให้ดูเป็นเชิงว่านั่นแหละคือสิ่งที่ต้องการจะบอก เพียงดินถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย


“มีอะไรครับพาย มาแต่เช้า” เพียงดินทักหญิงสาวที่เดินเข้ามาพร้อมกับตะกร้าใบใหญ่


“พายลองทำอะไรง่ายๆมาเป็นมื้อเช้าให้ดินน่ะค่ะ อยากตอบแทนเรื่องเมื่อคืน พายนี่แน่จังเลยน้า เมาอีกแล้ว น่าอายจริง” เธอว่าแล้วบิดตัวอย่างเขินอายก่อนจะวางตะกร้าหวายลงบนโต๊ะ


“ขอบคุณมากครับ แล้วพายไม่ทำงานเหรอ วันนี้เริ่มถ่ายแล้วไม่ใช่รึไง” เพียงดินถาม ความจริงตอนนี้เขาไม่อยากเสวนากับพะพายเท่าไหร่เพราะเป็นห่วงเมฆาที่ป่วยอยู่ข้างบน แต่การจะทิ้งแขกและบอกให้เธอกลับไปก่อนก็กระไรอยู่


“พายยังไม่มีคิวถ่ายน่ะค่ะ ตอนเย็นนู่น ดินทานข้าวเช้ารึยังคะ มาทานด้วยกันดีกว่า” พะพายจัดการเอาอาหารที่เธอทำออกมาพร้อมกับเรียกให้สาวใช้แถวนั้นเอาไปใส่จาน


“วันนี้ดินว่าคงไม่สะดวกเท่าไหร่ เอาไว้วันหลังนะครับ” เพียงดินบอกปัด ขืนนั่งกินข้าวกับพะพายตอนนี้คงยาวแน่นอน เขาทิ้งเมฆานานๆไม่ได้


พะพายหน้าเสียไปเล็กน้อยที่เธอถูกเพียงดินปฏิเสธอีกแล้ว เพียงดินปฏิเสธเธออีกแล้ว สาวเจ้าหน้าชาไม่น้อยแต่ก็ฝืนยิ้มให้อีกคน


“ทำไมล่ะคะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ เอาไว้วันหลังก็ได้” พะพายพยายามฉีกยิ้ม


“ดิน!” เสียงเรียกดังขึ้นหน้าบ้าน พร้อมกับร่างเพรียวระหงส์ของราตรีที่เดินเข้ามา เพียงดินยิ่งขมวดคิ้วเมื่อผู้มาใหม่คือราตรี
ราตรีไม่เคยกล้าเข้ามาที่นี่หลังจากเขาหักหน้าเธอวันนั้น เธอค่อนข้างจะเกรงเขาและไปลงกับทศพรมากกว่า แต่วันนี้เธอกลับเข้ามาหาเขาถึงที่นี่ ทำให้เพียงดินงงไม่น้อย


“ราตรี มาทำไม” เพียงดินถามเสียงเข้ม ราตรีเชิดหน้าเข้าสู้


“ราตรีมาชวนดินทานอาหารเช้าน่ะค่ะ พอดีว่าราตรีลองทำอาหารญี่ปุ่นมา” ราตรีฉีกยิ้มแล้วเดินเบียดพะพายเข้ามา พะพายจ้องผู้มาใหม่เขม็ง เธอกำมือแน่น อยากจะวีนใจแทบขาดแต่ก็ทำไม่ได้


“พอดีวันนี้ผมไม่สะดวก คุณกลับไปเถอะ” เพียงดินบอกปัด เป็นราตรีนั้นเขาสามารถปฏิเสธเธออยางไร้เยื่อใยโดยที่ไม่ต้องรักษาน้ำใจมากได้


“แต่ดินคะ” ราตรีหน้าเสีย ถึงจะทำใจมาแล้วว่าต้องโดนปฏิเสธ แต่เธอก็ยังรับไม่ได้อยู่ดีที่ต้องโดนหักหน้าต่อพะพายแบบนี้


“วันนี้ดินเค้าไม่สะดวก ไว้วันอื่นแล้วกันนะคะคุณราตรี” พะพายยิ้มหวานให้ราตรี


“เธอเองก็มาเหมือนกันเหรอ โดนปฏิเสธเหมือนกันล่ะสิ เหอะ ยังมีหน้ามาฉีกยิ้มเสแสร้งอีก” ราตรีมองพะพายด้วยสายตาเหยียดๆสายตานั้นทำให้พะพายโมโห ไม่มีใครมองเธอด้วยสายตาแบบนี้มาก่อน


พะพายกำมือแน่น ราตรีมองอย่างเย้ยๆ ยังไงเธอก็นางร้ายใจสายตาเพียงดินอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นไม่ต้องตีสองหน้าทั้งๆที่อยากจะกรี๊ดเต็มที เรื่องนี้ราตรีเป็นต่ออย่างเห็นได้ชัด


“ดะ... ดิน” เสียงแผ่วดังมาจากข้างหลังพร้อมกับเมฆาที่เดินหน้าซีดลงมา เขาเห็นเพียงดินลงมานานเลยจะลงมาหา ไหนเพียงดินบอกไปไม่นอน แต่เขารอจนรอไม่ไหวจึงหอบสังขารลงมาหา


“เมฆ!” เพียงดินตกใจไม่น้อยที่เมฆามาหา เขาเข้าไปประคองอีกคน เมหามุดหน้าลงกับอกของเพียงดิน


“หิว ง่วง” เมฆาทำเสียงอ้อนๆ เพียงดินยกยิ้มแล้วพาอีกคนไปนั่งรอที่โซฟา


“เดี๋ยวกินโจ๊กนะ นอนรออยู่ตรงนี้ก่อน” เพียงดินลูบหัวเมฆาเบาๆก่อนจะก้มลงจูบที่หน้าผาก


สองสาวที่ยืนมองอยู่มีท่าทีที่ไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด เม้งที่มองอยู่เงียบๆกับเริ่มรู้สึกว่ามันสนุก หุหุ งานนี้คุณชนะชนิดที่ว่าขาดลอย เรื่องนี้ต้องไปขยายกับงอกแน่นอน


“พายกับราตรีกลับไปก่อนนะ วันนี้ไม่สะดวกจริงๆ เมฆป่วยน่ะและก็ขอบคุณสำหรับอาหารด้วย” เพียงดินว่า


“แต่ดิน....” ราตรีกำลังจะพูดอะไรแต่ก็โดนสายตาของเพียงดินมองเขม็งไปก่อนเธอเลยเลือกที่จะเงียบแทน


“ถ้าอย่างนั้นพายกลับก่อนนะคะ” พะพายหน้าเหวี่ยงเล็กน้อยแล้วรีบออกไปจากตรงนั้นก่อนที่เธอจะทนไม่ไหว อะไรๆก็เมฆา เมฆาตลอด


ราตรีเองก็เชิดใส่แล้วเดินออกไปเหมือนกัน เธอมองไปที่คนป่วยแล้วกัดฟันอย่างไม่พอใจ ตอนนี้เพียงดินสนใจเมฆามากกว่าพะพายแล้ว บางทีเธออาจจะต้องเบนเข็มมาที่เมฆาแทน


“เฮ้อ” เม้งถอนหายใจเมื่อราตรีและพะพายกลับไป เขาแอบหัวเราะอย่างพอใจ


“หัวเราะอะไรไอ้เม้ง วันนี้ฉันไม่เข้าไร่ ไม่ต้องมาตาม บอกไอ้งอกไปดูที่ฟาร์มแทนด้วย” เพียงดินถือโอกาสสั่งงาน


วันนี้มันวุ่นวายจริงๆ บางที่เขาควรต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อให้เรื่องมันชัดเจนกว่านี้ซะแล้ว


“ครับนายครับ” เม้งรับคำก่อนจะไปทำงานต่อ


เพียงดินกลับมาดูคนป่วยที่นอนกอดหมอนอิงแน่น เมฆาปรือตามองแล้วทำหน้าอ้อน เขาคว้ามือเพียงดินมากำแน่น


“เตี้ย มาอยู่ด้วยกันมั้ย” เพียงดินลองเชิงถาม


“อยู่อะไร” เมฆาตอบเสียงงุ้งงิ้งๆ


“อยู่นี่ไง เป็นเมียพ่อเลี้ยงก็ต้องมาอยู่ไร่เพียงระพีสิ จะไปอยู่ไหน” เพียงดินนั่งลงบนโซฟาแล้วลูบหลังมือเมฆาเล่น


“มาชวนง่ายๆได้ไง คนเค้ามีพ่อมีแม่ และอีกอย่างนายไปจัดการผู้หญิงของนายให้ได้ก่อนเถอะ” เมฆาแอบเบ้ปาก


“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ฉันจะจัดการเอง ส่วนเรื่องไปขอพ่อแม่นายเนี่ย ไปพรุ่งนี้เลยมั้ยล่ะ” เพียงดินพูดทีเล่นทีจริง เลยโดนเมฆาทุบเข้าให้ แต่เนื่องจากอีกคนยังป่วยเลยทำให้ไม่มีแรงพอ มันเลยเป็นเหมือนแรงสะกิดเท่านั้น


เพียงดินรวบมือของเมฆามากำไว้แล้วจูบย้ำไปมา ทำไมถึงหลงเมฆาได้ขนาดนี้กันนะ


“เรื่องที่ชวนมาอยู่ด้วย ฉันพูดจริงๆนะ”









 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:






จะพยายามไม่ให้มันเกินห้าสิบตอน เพราะคิดว่าเอ๊ะ มันยาวไปมั้ยเรื่องนี้  :hao5:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/07/16* [ตอนที่37] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 26-07-2016 23:34:00
ชอบเวลาหมอเมฆอ้อน ดูน่ารักดี
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/07/16* [ตอนที่37] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 27-07-2016 00:35:56
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/07/16* [ตอนที่37] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 27-07-2016 01:05:21
 :serius2:


เหมือนจะด่ แต่มันก็ไม่ดี !!
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/07/16* [ตอนที่37] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 27-07-2016 11:29:37
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/07/16* [ตอนที่37] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 27-07-2016 20:27:02
จะไปขอพ่อแม่เขาแล้วเรื่องตัวเองล่ะจัดการดีแล้วหรือยัง
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *26/07/16* [ตอนที่37] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 28-07-2016 17:02:14
จัดการบรรดาแฟนเก่าให้หมดเลยนะยะพี่ดิน
น้องเมฆป่วยน่าร้ากกก
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *28/07/16* [ตอนที่38] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 28-07-2016 23:16:34
บทที่ 38


เมฆาหลับไปแล้ว เพียงดินลงมาข้างล่างเมื่ออีกคนหลับสนิทไปแล้ว นายเหนือแห่งไร่น้ำรินคิดไม่ตกเกี่ยวกับเรื่องของเมฆา มันมีปัญหาที่ยังแก้ไม่ได้ในตอนนี้ อย่างแรกคือราตรี ราตรียังคงตามเขาอยู่แม้ว่าเขาจะตัดขาดเธอและปฏิเสธไปแล้ว อย่างที่สองเหมือนจะเริ่มเป็นปัญหาคือพะพาย เธออาจจะไม่ได้คิดอะไร แต่การกระทำหลายๆอย่างนั้นคงทำให้เมฆาเข้าใจผิดไม่น้อย ทั้งๆที่เขาและเธอยินดีที่จะเป็นแค่เพื่อนกัน และอย่างสุดท้ายคือเมฆายังไม่มั่นใจในตัวเขา


เพียงดินคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรออก เรื่องนี้เขาคงต้องใช้ตัวช่วย













เมฆาตื่นอีกทีในตอนบ่าย เขายังคงมึนหัวอยู่ ตื่นมาก็เจอเพียงดินนั่งอยู่ข้างเตียงพร้อมกับอาหารเที่ยงและยา เมฆาไม่อยากจะกินเลยด้วยซ้ำ มันยังขมคอและอยากอ้วกยังไงไม่รู้ แต่เขาก็ไม่อยากนอนเป็นผักอยู่แบบนี้ เพราะพรุ่งนี้ยังไงก็ต้องไปทำงาน


“กินข้าว” เพียงดินถือช้อนขึ้นมาแล้วเป่าโจ๊กร้อนๆก่อนจะยื่นไปหาเมฆา คนป่วยก็ยอมกินอย่างว่าง่าย เพียงดินยิ้มออกมาอย่างพอใจ


เพียงดินนั่งป้อนเมฆาจนโจ๊กหมดไปเกือบหมดก่อนจะให้อีกคนกินยาตาม เพียงดินอยากให้อีกคนนอนต่อ แต่เมฆาส่วยหัวลูกเดียว เขาไม่อยากนอนแล้ว อยากลงไปข้างล่างมากกว่า ไม่อยากอยู่บนห้อง


“ให้ฉันลงไปข้างล่างด้วยนะ ดินนะ” นานๆครั้งถึงจะเรียกเพียงดินแบบนี้ เมฆาทำสายตาเว้าวอน เพียงดินอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปจับแก้มนั้นอย่างเอ็นดู


“ไปก็ไป แต่ถ้าไข้กลับอย่ามาว่ากัน” ยอมตามใจอีกคน


เมฆายิ้มออกก่อนจะเข้าไปล้างหน้าล้างตาแล้วเดินตามเพียงดินลงไปข้างล่าง ตอนเดินนั้นยังขัดๆอยู่ แต่เขาก็ไม่อยากแสดงอาการมาก แต่มีเหรอเพียงดินจะไม่สังเกตเห็น พ่อเลี้ยงใหญ่ก้มลงช้อนเอาตัวของเมฆาขึ้นมาอุ้มโดนที่อีกคนไม่ทันได้ตั้งตัว


“เฮ้ย! อุ้มทำไมเนี่ย” เมฆาโวยลั่นเมื่อตัวลอยขึ้นจากพื้น


“เมียเจ็บก้น เดินไม่ไหวก็ต้องอุ้มสิครับ” เพียงดินตอบหน้าตา เมฆาหน้าแดงขึ้นมาทันที ร่างเล็กฟาดพั๊วะเข้าที่แผ่นหลังของเพียงดินไปทีนึง


“พูดบ้าอะไร” ถึงจะเขินเพียงดินแต่แขนเรียวนั้นก็ยอมโอบคอของเพียงดินไว้


“พูดความจริงไง” เพียงดินยิ้มกว้างแล้วก้มลงหอมแก้มเมฆาฟอดใหญ่ เมฆาหันมาค้อนแทบจะไม่ทัน


“รีบลงไปเลย ถ้าไม่อย่างนั้นก็ปล่อยฉันลง” เมฆาเริ่มดิ้นๆ เพียงดินเริ่มเซ


“นี่ๆเมีย อย่าดิ้น เดี๋ยวได้ตกบันไดตายห่ากันหมดหรอก โว๊ะ!” เพียงดินว่าแล้วค่อยๆอุ้มอีกคนลงไปข้างล่าง เมฆาทำหน้ามู่อีกรอบ


“เมียบ้าเมียบออะไร อย่าเรียกฉันแบบนั้นอีกนะ” เมฆายื่นมือไปบิดหูเพียงดินเมื่อลงมาจากบันไดเรียบร้อย


“โอ้ยๆ เจ็บนะเตี้ย มันเจ็บ” เพียงดินวางเมฆาลงบนโซฟาแล้วทำหน้างอให้คนรัก


“แล้วจะเรียกแบบนั้นอีกมั้ยล่ะ” เมฆาตาแข็งใส่ เรียกแบบนั้นมันขนลุกพิกล เขาเป็นผู้ชาย มาเรียกเมียเพียงดินไม่จั๊กจี้บ้างรึไง


“อ้าว แล้วไม่ให้เรียกเมียจะให้เรียกอะไร ก็นายเป็นเมียฉัน” เพียงดินตีหน้ามึนใส่ เมฆาทนไม่ไหวเลยปาหมอใส่หน้าอีกคนอย่างแรง


“จะเรียกอะไรก็เรียกไปเลยไอ้บ้า แม่ง” คนตัวเล็กโวยวาย แพ้มันตลอดสิน่า


“หึหึ รักนะเด็กโง่” เพียงดินยิ้มกริ่มแล้วพุ่งเข้าไปกอดเมฆาก่อนจะหอมแก้มไปอีกที เมฆาพยายามเอี้ยวตัวออกแต่ก็โดนกอดไวแน่นไม่ยอมปล่อย เลยได้แต่ถอนหายใจแล้วปล่อยให้เมหากอดอยู่อย่างนั้น


อายุก็เท่านี้แล้วยังมาทำตัวปัญญาอ่อนอยู่อีก


 “พ่อเลี้ยงครับ อยู่มั้ยครับ” เสียงเรียกของคนงานดังเข้ามาพร้อมกับร่างที่สวมชุดเข้าไร่เต็มที่


“มีอะไรวะ” เพียงดินเงยหน้ามองคนงานที่ยืนหอบอยู่


“นังเขียวมันไม่ยอมกินอะไรอีกแล้วครับ” คนงานละล่ำละลักบอก


“อีกแล้วเหรอ แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้าง” เพียงดินผละออกจากเมฆาแล้วเดินไปหาคนงาน


เขียวคือแม่วัวโคนมของฟาร์มเขาเอง มันเคยป่วยและไม่ยอมกินอะไรมารอบนึงแล้ว และรอบนั้นก็เกือบตายเหมือนกัน ต้องเรียกหมอจากในตัวอำเภอเข้ามาดูให้ วุ่นวายกันทั้งไร่


“มีคนไปตามหมอแล้วครับ แล้วนายจะไปดูมั้ย” คนงานถาม เพียงดินคิด เขาหันไปมองเมฆา เมฆาก็เลิกคิ้วเป็นเชิงว่ามองทำไม


“ฉันไปดูวัวได้มั้ย” เขาถามอีกคน คนงานที่ยืนรออยู่ก็งงเล็กน้อย ปกติพ่อเลี้ยงของเขาจะไปแบบไม่ต้องคิด แต่คราวนี้มีถามคุณหมอก่อนด้วย เห็นเม้งโม้ไปทั้งฟาร์มว่าพ่อเลี้ยงหลงนักหลงหนา ท่าจะจริงเสียแล้ว


“จะไปก็ไปสิ มาถามฉันทำไม” เมฆาว่ากลับ อะไรของเพียงดิน จะไปทำงานก็ไปสิ


“ก็นายป่วยอยู่” เพียงดินเข้ามาหาเมฆาแล้วนั่งลงข้างๆ


“ฉันแค่ไม่สบาย ไม่ได้ใกล้จะตาย แต่วัวนายน่ะจะตายลัวมั้งป่านนี้ ไปทำงานเถอะ” เมฆาไล่ ทำตัวติดกับเขาไปได้ งานการมีทำก็ไปทำสิ


“ไล่จังเลยนะ นี่ผัวนะนี่ผัว” เพียงดินทำเสียงประชดเลยโดนเมฆาฟาดไปอีกที


“หุบปากไปเลย ไปเลย จะไปหาวัวหาอะไรก็ไป” เมฆาทำตาเขียวปั๊ด ความจริงเขาเขินจะตายอยู่แล้ว ยิ่งอยู่ต่อหน้าคนงานแบบนี้ด้วย เพียงดินนะเพียงดิน พูดบ้าอะไร


“หึหึ ไปแล้วครับ ทุบบ่อยขนาดนี้เห็นฉันเป็นกระท้อนรึไง” เพียงดินทำหน้ามู่ทู่ก่อนจิงหอมแก้มเมฆาอีกรอบแล้วเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า


เมฆายกมือขึ้นลูบแก้มตัวเอง หอมมันเข้าไป หอมมันทั้งวันทั้งคืน พอหันไปมองคนงานก็เจอคนงานยืนยิ้มให้ เมฆาต้องรีบเบือนหน้าหนีเพราะอาย ยิ่งอายก็ยิ่งโมโหอีกคน








หลังจากเพียงดินออกไปกับคนงานในไร่แล้วเมฆาก็ล้มตัวนอนลงบนโซฟา ก่อนไปเพียงดินฝากป้าแม่บ้านให้ดูเมฆาด้วย เมฆานอนเล่นซักพักก็เริ่มเบื่อ เขาให้เด็กแถวนั้นขึ้นไปเอาโทรศัพท์มาให้แล้วนั่งเล่นฆ่าเวลา เช็คข่าวสารไปเรื่อยในอินเตอร์เนต เพราะไม่ได้เข้าไปดูนานแล้วเหมือนกัน


“ป้าเนียน ป้าเนียนวุ้ย อยู่มั้ยเนี่ย” เสียงตะโกนดังเข้ามาพร้อมกับงอกที่หอบสตรอว์เบอร์รีเข้ามาตะกร้าใหญ่ เมหาลุกพรึบแล้วหันไปมอง


“อะไรน่ะงอก” เขาถามแล้วเดินเข้าไปใกล้ๆ


“สตรอว์เบอร์รี่น่ะครับ อันนี้เป็นนี้เป็นพวกเกรดที่เอาไปขายไม่ได้ นายเลยให้เอามาให้ป้าเนียนแกไว้ทำขนมนมเนย เป็นอย่างนี้ตลอด” งอกบอก


สตอรว์เบอร์รี่ในไร่นั้นมีมากพอที่จะส่งขายได้ แต่มันจะมีพวกที่ถูกคิดทิ้ง จะเอาทิ้งก็เสียดาย เพียงดินเลยให้คนงานแบ่งๆกันไป และเอามาให้ป้าเนียนคอยทำขนมหรือของกินแทน


เมฆาพยักหน้ารับรู้แล้วมองผลไม้สีแดงฉ่ำ น่ากินจังเลยน้า


“ฉันอยากลองกินบ้างจะได้มั้ย” ตั้งแต่มาอยู่นี่เขากินผลไม้เมืองหนาวไปไม่เยอะเลย ทั้งๆที่เพื่อนสนิทก็ทำไร่ผลไม้ แถมคนรักก็ยังมีไร่ผลไม้ออกจะใหญ่ขนาดนี้ ยิ่งไปกว่านั้น พี่ชายของเขาอย่างตะวันก็มีตลาดส่งออกผลไม้ ให้ตายเถอะ


“อันนี้มันคัดทิ้งแล้ว ไม่อร่อยหรอกครับ คุณหมออยากไปลองที่ไร่ฝั่งนู้นมั้ยล่ะครับ ตอนนี้กำลังคัดกันอยู่เลย ลูกใหญ่ๆเพียบ” งอกสาธยาย เมฆาทำตาวาว


“ฉันไปได้เหรอ” คุณหมอตัวเล็กตื่นเต้นไม่น้อย มันก็จริงอยู่ที่เคยเข้าไร่กินผลไม้สดๆมาแล้ว แต่นั่นมันก็แค่องุ่นในไร่ของรัชพล สตอรว์เบอร์รี่ไม่มีปลูกที่นั่น แต่ไร่เพียงระพีมี เขาเองก็อยากลองเหมือนกัน


“ได้สิครับ เมียนายก็คือแม่เลี้ยงของไร่นี่แหละ ทำไมจะไม่ได้ เดี๋ยวไอ้งอกพาไปเอง” งอกเดินเอาวางตะกร้าไว้แถวนั้น เมฆาทำหน้ายุ่ง เกือบดีแล้วถ้างอกไม่พูดว่าเขาเป็นเมียเพียงดิน


“ถ้าอย่างนั้นรอแป๊บนึง ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน” เมฆาว่าแล้วเดินไปหยิบเอาเสื้อตัวใหญ่ๆของเพียงดินมาตัวนึงก่อนจะคว้าหมวกแถวนั้นมา ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ในบ้าน แม้แต่ป้าเนียนเอง เลยทำให้คนป่วยแอบหนีเที่ยวได้สบาย ก็เพียงดินไม่อยู่ และมันก็เบื่อ เลยอยากออกไปหาอะไรทำบ้าง


“ตามมาเลยครับผม” งอกเองก็ไม่รู้ว่าเมฆานั้นกำลังป่วยอยู่ เลยอาสาพาเมียเจ้านายไปตะลุยไร่สตอรว์เบอร์รี่เต็มที่ โดยที่ไม่รู้ว่าชะตาตัวเองได้ขาดสะบั้นตั้งแต่สตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์พาเมฆาฝ่าแดดตอนบ่ายสองออกไปแล้ว








ณ โรงพยาบาลประจำอำเภอ ทศพรยังคงทำงานปกติ วันนี้เพียงดินโทรมาบอกให้เขาลางานให้เมฆาเพราะเมฆาไม่สบาย ทศพรงงเล็กน้อยเพราะไม่รู้ว่าสองคนนี้ไปอยู่ด้วยกันได้ยังไง แต่คนรักกันอยู่ด้วยกันคงไม่แปลก เขาเลยไม่ถามต่อ


“มีเรื่องใหม่มาแรงค่ะหมอทศขา” และแพรก็เข้ามา ช่วงนี้ยังไม่มีคนไข้เพราะวันนี้คงน้อยพอสมควร พยาบาลสาวเข้ามาพร้อมกับลากเก้าอี้มานั่งเม้าเต็มที่


“อะไรของเนี่ยพี่แพร” ทศพรถาม


“รู้ไว้แล้วเงียบไว้เลยนะคะ” แพรขยับเข้าไปใกล้พร้อมกับเอามือป้องปากเตรียมเล่า “นังคุณหนูราตรีเข้ามาตรวจเมื่อกี้ค่ะ นางเป็นลมล้มพับมา พอตรวจๆดูแล้ว เลยรู้ว่านางท้องค่ะ”


“ท้อง!” ทศพรตะโกนลั่นจนแพรต้องเอามือมาปิดปากไว้


“อย่าเสียงดังสิคะ เรื่องนี้พูดไม่ได้นะ ถูกสั่งปิดข่าว แต่พี่ออยากเล่าให้ฟังมาก นางท้องจริงๆค่ะ แต่ไม่รู้ไปท้องกับใครมา” แพรเล่าต่ออยากออกรสออกชาติ ทศพรเริ่มคิด


“ราตรีท้องอย่างนั้นเหรอครับ เธอจะท้องกับใคร ผมไม่เห็นเธอคบใครเลย ตามราวีดินอย่างเดียวเนี่ย” แล้วราตรีจะไปท้องกับใคร ตอนนี้เธอไม่ได้คบใครด้วยซ้ำ


“นั่นแหละค่ะประเด็น พ่อเลี้ยงนี่ตัดออกไปได้เลย ไม่มีทางแน่นอน แล้วผู้ชายคนอื่นๆก็ไม่เห็นมีใครอยากเข้าใกล้นางซักคน แล้วจะไปท้องกับใครล่ะคะเนี่ย” เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ต้องตามยาวๆอีกแล้ว ทศพรเห็นแวววุ่นวายมาแต่ไกล


“จะยังไงก็อย่าไปพูดที่อื่นนะครับ เธอจะเสียหายเอา ส่วนเรื่องเธอจะท้องกับใคร อีกเดี๋ยวก็คงรู้ล่ะมั้งครับ เรื่องแบบนี้ปิดได้ไม่นานหรอก”


“กลัวว่าคุณเธอจะโบ้ยให้พ่อเลี้ยงน่ะสิคะ แล้วเธอจะยอมเอาคนอื่นมาเป็นพ่อของลูกเหรอนอกจากพ่อเลี้ยงน่ะ หมอเมฆต้องรับมือกับบรรดานีๆของพ่อเลี้ยงอีกแล้วสินะ” แพรว่าอย่างหน่ายใจ พ่อเลี้ยงนี่ก็เหลือเกิน ผู้หญิงเต็มบ้านเต็มเมืองไม่เลือก ไปคว้าเอาราตรีมาทำแฟน เลยสลัดไม่ออกแบบนี้ แล้วดูเหมือนเธอจะไม่เลิกง่ายๆซะด้วย


ทศพรคิดตามที่แพรพูด มันก็น่าจะจริงอยู่ เพราะราตรีไม่ยอมเอาคนอื่นมาเป็นพ่อของลูกเธอแน่ถ้าคนคนนั้นไม่มีฐานะและหน้าตาทางสังคมพอ ด้วยที่พ่อมีตำแหน่ง และด้วยลักษณะนิสัยของเธอแล้วนั้น ทศพรว่าเรื่องนี้เพียงดินต้องโดนเอี่ยวด้วยอย่างแน่นอน และรอบนี้มันแย่ตรงมีเมฆาเข้ามาด้วย




















 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:





เริ่มวุ่นวายแล้ววววววววววววววววววว
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *28/07/16* [ตอนที่38] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 29-07-2016 00:02:24
เมฆต้องสตรองนะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *28/07/16* [ตอนที่38] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 29-07-2016 08:08:25
มีแววดราม่าอีกแล้ววววว
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *28/07/16* [ตอนที่38] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 29-07-2016 10:43:22
มีดราม่ากันแน่นอน
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *28/07/16* [ตอนที่38] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: ตั้งโอ๋ ที่ 29-07-2016 12:18:16
จะมีเรื่องวุ่นหราาาา :ling1: :ling1: เมฆาสู้ๆๆนะ :ling3:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *28/07/16* [ตอนที่38] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: oppapp ที่ 29-07-2016 21:36:20
ราตรีต้องท้องกับไอ้พงศ์แน่ๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *28/07/16* [ตอนที่38] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 29-07-2016 22:19:39
 :katai1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *28/07/16* [ตอนที่38] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 30-07-2016 17:35:17
 :a5:

กะลังมันส์เลย
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/07/16* [ตอนที่39] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 30-07-2016 20:55:31
บทที่ 39


“เนียน เมฆาอยู่แถวนั้นมั้ย” เพียงดินยืนเอามือวางไว้บนคอกของวัว


ตอนนี้จัดการเรื่องทุกอย่างหมดแล้ว หมอก็มาดูวัวให้แล้ว เขาเลยปลีกตัวออกมาโทรหาเมฆา แต่อีกคนไม่รับโทรศัพท์ เลยโทรหาคนที่บ้านแทน เมฆายังมีไข้อยู่ เพียงดินคิดว่าที่อีกคนไม่รับโทรศัพท์อาจจะนอนอยู่ก็ได้ เลยเลือกที่จะโทรเข้าเบอร์บ้านแทน


“เอ... ป้าไม่เห็นอยู่ข้างล่างนะคะ สงสัยอยู่ข้างบนมั้งคะ” ป้าเนียนตอบ เมื่อครู่เธอไปบ้านพักของเธอมา กลับมาก็เจอแต่ตะกร้าสตอรว์เบอร์รี่วางอยู่ ซึ่งรู้ว่าคนงานอาจจะเอามาวางไว้ เพราะเป็นอย่างนี้ประจำ ไม่เห็นเจอเมฆาและเพียงดินเลย


“ถ้าอย่างนั้นป้าลองขึ้นไปดูให้หน่อยได้มั้ยครับ” เพียงดินว่า เขาอยากมั่นใจว่าเมฆายังอยู่ดี กลัวว่าอีกคนจะไข้ขึ้นอีกรอบแล้วไม่มีคนดูแล


“ได้ค่ะๆ”


เนียนรับคำก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นบน เปิดประตูห้องของเพียงดินแต่ก็ต้องเจอกับเตียงที่ว่างเปล่า เนียนทำหน้างงเล็กน้อยก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำดูก็ไม่เจอ พอไปที่ระเบียงก็ไม่เจออีก


“ไม่เห็นเลยค่ะพ่อเลี้ยง สงสัยไม่ได้อยู่ในห้อง แต่ชั้นล่างก็ไม่มีนะคะ” เนียนลงมาข้างล่างอีกรอบ เดินดูรอบๆก็ไม่มีจริงๆ


“อ้าว” เพียงดินถึงกับคิ้วขมวดขึ้นมาอีกรอบ เมฆาไม่อยู่บ้านแล้วไปอยู่ไหน


“แต่ป้าเห็นตะกร้าสตอรว์เบอร์รี่อยู่ สงสัยงอกจะเอามาไว้เหมือนทุกครั้ง อาจจะเจอคุณหมอก็ได้นะคะ ลองโทรถามดูก่อนก็ได้ ถ้าไม่เจอจริงๆค่อยหากันอีกรอบ” เนียนว่า ปกติสตอรว์เบอร์รี่งอกจะเป็นคนรับหน้าที่มาไว้ ถ้างอกมาที่นี่ก็อาจจะเจอเมฆาก็เป็นได้


“โอเคครับ ขอบคุณมาก เดี๋ยวผมโทรหาไอ้งอกมันเอง” เพียงดินวางสายจากเนียนแล้วกดโทรหางอกแทน เขาเริ่มเป็นห่วงเมฆา ไม่ใช่ว่าอีกคนหนีกลับก่อนนะ


“ครับพ่อเลี้ยง” เสียงงอกดังลอดสายมา ตอนนี้ก็ราวๆบ่ายสี่โมง งอกที่อยู่ไร่สตอรว์เบอร์รี่คงยังทำงานอยู่แน่ๆ ช่วงเช้าเองงอกก็มาดูที่ฟาร์มให้ และกลับไปที่ไร่ตอนบ่าย


“งอก ตอนมึงเข้าไปในบ้านเห็นเมฆมั้ย” เพียงดินถามตรงๆ


“เห็นสิครับพ่อเลี้ยง ไอ้งอกก้มีตานะครับ จะไม่เห็นได้ยังไง วู้” งอกตอบแบบกวนๆ เพียงดินยกมือลูบหน้าอย่างเซ็งๆ ถ้าไอ้งอกมันอยู่ตรงนี้เขาคงกระโดดถีบไปแล้ว


“กูถามเนี่ยไม่ได้อยากรู้ว่ามึงมีตามั้ยไอ้งอก ตอนนี้เมฆไม่อยู่บ้าน มึงพอจะรู้มั้ยว่าหายไปไหน” เพียงดินขึ้นเสียงใส่


“อ้าว กูอยู่กับผมนี่ไงครับ ก็... ก็คุณหมอบอกอยากมาเก็บสตอรว์เบอร์รี่ เลยมาพามา เนี่ย ยังไล่เก็บกับลูกคนงานนู่นเลย แต่พ่อเลี้ยงไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ เย็นๆไอ้งอกพากลับเอง” งอกพูดด้วยน้ำเสียงที่กระตือรือร้น แต่เพียงดินหน้าเปลี่ยนสีเรียบร้อย


“ไอ้สัดงอก! มึงพาเมฆไปกลางไร่ตอนนี้เหรอ” เพียงดินตวาดไปตามสายจนคนงานแถวนั้นต้องหันมามอง งอกที่อยู่ปลายสายถึงกับสะดุ้งโหยง


“คะ... ครับ คะ... คือพ่อเลี้ยง...”


“มึงไม่รู้รึไงว่าเมฆมันไม่สบายอยู่ มึงรอกูอยู่ตรงนั้นเลยนะไอ้งอก เดี๋ยวมึงเจอๆ” เพียงดินกดตัดสายอย่างหัวเสีย


ไอ้งอกนะไอ้งอก เมฆากำลังเป็นไข้ ไม่สบาย มันก็ไม่รู้อะไรเลย พาเมฆาไปไร่ตอนกลางวันที่แดดแรงๆแบบนั้น แม้ตอนนี้จะเย็นแล้วก็เถอะ และคุณหมอนี่ยังไง รู้ว่าตัวเองไม่สบายก็ยังจะไปอีก สงสัยต้องจับขังในห้องซะแล้วมั้ง













“เป็นอะไรวะไอ้งอก หน้าซีดเป็นไก่ต้ม” คนงานแถวนั้นทักขึ้นจนงอกสะดุ้งโหยง เขาหันไปมองเมฆาที่กำลังสนุกกับการนั่งคัดผลไม้สีแดงแล้วรู้สึกหนาวๆร้อนๆ


งอกเดินเข้าไปหาเมฆาแล้วทำหน้าซีดเผือด เมฆาหันมามองอย่างงงๆ เขาลุกขึ้นแล้วมองคนงานของเพียงดินด้วยความฉงน


“เป็นอะไรงอก มองฉันแบบนั้นทำไม” เมฆาถาม


“อะ... เอ่อ คุณหมอไม่สบายอยู่เหรอครับ” ทั้งๆที่รู้คำตอบอยู่แล้วก็ยังถาม งอกมือสั่น ตายแน่นอน ไอ้งอกตายแน่นอน พาแฟนพ่อเลี้ยงมาตากแดดหัวดำทั้งๆที่ไม่สบายอย่างนี้ ก็เขาไม่รู้นี่


“ไอ้พ่อเลี้ยงนั่นโทรมาล่ะสิ” เมฆาว่าหน้ายู่ เขาไม่ได้บอกงอกเรื่องนี้ แต่ถ้างอกรู้แล้ว แน่นอนว่าเพียงดินต้องเป็นคนโทรมาแน่นอน เขาตั้งใจเอาโทรศัพท์ทิ้งไว้ที่บ้านเพราะไม่อยากให้อีกคนโทรมานี่แหละ


“คุณหมอครับ คุณหมอช่วยไอ้งอกด้วยนะครับ งอกไม่รู้จริงๆ ฮือออ” งอกทรุดลงกับพื้นแล้วกอดเข่าเมฆาไว้ คนงานแถวนั้นหันมามองกันให้พรึบ เมฆามองอย่างงงๆก่อนจะถอนหายใจ


“เออๆ เดี๋ยวฉันจัดการเอง เรื่องนี้ฉันเองก็เป็นคนผิด” เมฆาตอบรับ เขาเป็นคนอยากมาเอง แม้งอกจะชวนก็เถอะ แต่รายนั้นก็ไม่รู้ว่าเขาป่วยนี่นา


“ไอ้งอก!” เสียงเรียกดังมาแต่ไกลพร้อมกับร่างของเพียงดินพุ่งตรงมา ระยะทางจากฟาร์มถึงไร่ที่นี่ไม่ไกลมาก เพราะฉะนั้นจึงไม่แปลกที่เพียงดินจะมาเร็ว และยิ่งซิ่งมาด้วยแล้วนั้น ชะตาไอ้งอกก็ขาดสะบั้นเร็วขึ้น


“พ่อเลี้ยงงงงง ม่ายยยยยย ฮือออออออ” งอกไปหลบข้างหลังเมฆาแล้วกอดเอวเมฆาไว้แน่น ตายแน่ๆ ไอ้งอกตายแน่


“ไอ้สัดงอก มึงพาเมียกูออกมาไม่พอ ยังจะกอดเมฆต่อหน้ากูอีก” เพียงดินโวยลั่น งอกสะดุ้งโหยงเมื่อรู้ว่าตัวเองเผลอไปกอดเอวเมฆาเข้า เลยรีบปล่อยแล้วถอยหลังอย่างรวดเร็ว


“นี่ๆ ใจเย็นๆ อะไรกันนักหนาเนี่ย” เมฆาเข้าไปคว้าแขนเพียงดินก่อนที่จะพุ่งเข้าไปหาลูกน้องชะตาขาดอย่างงอก


“เตี้ย ใครบอกให้ออกมา อยากไข้กลับรึไง แม่ง บอกให้ทำอะไรไม่เคยจะฟัง มึงอีกไอ้งอก” ประโยคหลังหันไปคาดโทษงอก งอกที่ตัวสั่นงกก็ได้แต่ก้มหน้ารับชะตากรรม


“อย่าไปว่าเด็กมันเลย ฉันอยากมาเอง เพิ่งรู้ว่าที่นี่มีสตอรว์เบอร์รี่ด้วย” เมฆาพยายามเปลี่ยนเรื่องเพื่อให้อารมณ์ของเพียงดินค่อยๆดับลง


“ไม่ต้องมาพูดเลย กลับบ้านเดี๋ยวนี้” เพียงดินจับข้อมือเล็กนั้นมากำไว้แน่น


“เดี๋ยวสิ ฉันยังเก็บไม่เสร็จเลย เพิ่งได้ไปนิดเดียวเอง” เมฆาทำหน้างอใส่


“อย่าดื้อได้มั้ยเตี้ย” เพียงดินยังคงเดือด เมียชาวบ้านมันดื้อมันเมียเขามั้ยวะเนี่ย


“แป๊บเดียว นะ” เมฆาพยายามใช้ลูกอ้อนที่ใช้ประจำ เพียงดินหันมามองขวับ เขาไม่ตอบแต่ก้มตัวลงแล้วช้อนร่างเมฆาขึ้นมาอุ้มแทน


“เฮ้ย!” ไม่ใช่แค่เมฆที่เผลออุทาน แต่คนงานแถวๆนั้นก็เหมือนกัน เมฆาเหวอและรู้สึกอายเมื่อสายตาหลายสิบคู่หันมามอง บางคนหัวเราะคิกคักก็มี


“ไอ้งอก บทลงโทษของมึงคือเก็บสตอรว์เบอร์รี่มาให้แม่เลี้ยงมึง เอาเยอะๆยิ่งดี ขนไปไว้ที่บ้านเลย ดูซิ จะกินหมดมั้ย กูจะจับยัดทั้งวันเลย” เพียงดินหันไปสั่งงอกแล้วพาเมฆาออกมาจากไร่


“ไอ้บ้า มาอุ้มต่อหน้าคนแบบนี้ได้ยังไงเล่า!” เมฆาดิ้น เขาเตะขาในอากาศไปมา


“ดิ้นสิ ดิ้นเยอะๆ เดี๋ยวพ่อจะปล่อยลงตรงนี้แหละ” เพียงดินแกล้งว่าแล้วทำท่าจะปล่อยจริง เมฆารีบคว้าคออีกคนไว้แล้วกอดแน่น


“ลองปล่อยสิ กล้ามั้ยล่ะ” คุณหมอตัวเล็กก็ใช่ย่อย เพราะรู้ว่ายังไงแล้วเพียงดินก็ไม่กล้า และอีกคนก็ไม่กล้าจริงๆนั่นแหละ


“เอาเข้าไป ทำตามใจตัวเองชิบหาย รู้ว่าไม่สบายอยู่ยังจะเสือกมา เคยฟังกันบ้างมั้ย นี่ผัวนะ” เพียงดินวางเมฆาไว้ข้างๆรถก่อนจะเอาหมวกของตัวเองมาใส่ให้เมฆาแล้วมัดเชือกแน่น


“นี่ก็เมียมั้ย ไม่ใช่นกหนูที่จะให้ขังอยู่แต่ในบ้าน” เมฆาเถียงกลับ


เพียงดินอึ้งเล็กน้อยก่อนจะยกยิ้มที่เห็นเมฆาแทนตัวเองว่าเมีย เขาก้มลงไปจูบเมฆาอย่างรวดเร็วจนคนตัวเล็กตั้งตัวไม่ทัน


“อื้อออ ปล่อย! ไอ้เพียงดิน ปล่อย!” เมฆาดันอีกคนออกแล้วหายใจถี่ๆเพื่อโกยอากาศหลังจากถูกสูบวิญญาณ


“ปากดีนักนะเตี้ย ไม่ได้ขังโว้ย แต่ก็ต้องรู้ตัวเองบ้างว่าสภาพตอนนี้เป็นยังไง จะป่วยตายอยู่แล้วยังจะมาอีก แล้วเดินได้แบบนี้สงสัยฉันจะถนอมมากไป คืนนี้เอาให้นอนไม่ได้เลยเป็นไง” เพียงดินทำท่าจะพุ่งเข้าหา เมฆาใช้มือดันออกก่อนจะอ้อมไปอยู่อีกฝั่งของมอเตอร์ไซค์


“ก็ลองดูสิ ถ้าทำแบบนั้นไอ้นั่นของนายได้หายไปจากโลกนี้แน่” เมฆาขู่ฟ่อ ในใจจริงๆแล้วแอบหวั่นๆเพียงดินอยู่เหมือนกัน


“หึ... ขึ้นรถได้แล้ว กลับ!”


เพียงดินหัวเราะนำลำคอก่อนจะไปคร่อมมอเตอร์ไซค์ไว้ พยักพเยิดให้คนที่ยืนทำหน้างอมาขึ้นรถ เมฆาเบ้ปากใส่เล็กน้อยก่อนจะยอมขึ้น


“กอดเอวด้วย” เพียงดินคว้ามือของอีกคนมาประสานกันไว้ที่เอว จนแผ่นอกของเมฆาแนบไปกับหลังของเขา


“จะกอดอะไรแน่นขนาดนั้น ไม่อายคนอื่นรึไงกัน” เมฆาพยายามดึงมือออกแต่เพียงดินก็ยังคว้าไว้แน่น


“อย่าดื้อนะเตี้ย เรื่องเมื่อกี้ยังไม่เคลียร์ ความผิดยังมีอยู่ บอกให้กอดก็กอด” คนตัวโตหันไปทำเสียงดุ


เมฆาเบ้ปากแล้วยอมกอดอย่างที่เพียงดินต้องการ เพียงดินยิ้มอย่างพอใจก่อนจะสตาร์ทรถออกไป รถมอเตอร์ไซค์คันเล็กแล่นผ่านไร่สตอรว์เบอร์รี่แล้วแล่นไปที่ฟาร์ม เพียงดินจอดรถและแวะสั่งงานคนงานอีกนิดหน่อยก็จะออกรถอีกรอบ เขาผ่านกองถ่ายก็เห็นว่าตอนนี้กำลังถ่ายทำฉากของแมนอยู่


“คุณดิน แวะก่อนสิครับ” เสียงของผู้จัดละครที่ตามมาด้วยดังขึ้น เพียงดินยิ้มแหยแล้วก็เลี้ยวรถเข้าไป แล้วหันไปมองเมฆาเล็กน้อย เพราะเขาต้องพาเมฆากลับ


“มีอะไรเหรอครับ มีอะไรไม่สะดวกรึเปล่า พอดีผมต้องรีบกลับบ้าน” เพียงดินบอกตามตรง เมฆาเริ่มเอามืออกจากเอวเพราะอายคนแถวนั้น มานั่งกอดกันต่อหน้าคนเยอะๆมันก็กระไรอยู่


“สะดวกทุกอย่างเลยครับ ขอบคุณคุณดินมากๆ ผมว่าจะชวนมาดูพวกเราถ่ายซักหน่อย คุณดินไม่ว่างเหรอครับ” ผู้จัดว่า


“พอดีต้องรีบพาเด็กดื้อไปส่งบ้านน่ะครับ หึหึ” คำพูดของเพียงดินทำให้เมฆาต้องฟาดมือลงบนหลังคนตัวโตแล้วถลึงตาใส่ เพียงดินก็ยิ้มกวนๆให้


“ดิน ไม่มาดูพายถ่ายหน่อยเหรอ อ้าว... น้องหมอเมฆมาด้วยเหรอคะ” พะพายมองเมฆาแล้วแอบเบือนหน้าหนีเล็กน้อย เมฆาใส่เสื้อผ้าของเพียงดิน เธอดูออก แล้วยังนั่งแนบชิดกันอย่างนั้นอีก ทำให้เธอไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่


“คงไม่ได้หรอกพาย เมฆเค้าไม่สบายน่ะ ต้องรีบพากลับบ้าน”


“ไม่สบาย? อ้อ... แล้วออกมาข้างนอกทำไมล่ะคะเนี่ย ระวังไข้กลับนะคะ” พะพายพูดเหมือนจะเป็นห่วง แต่สายตาแอบมองเมฆาตาขวาง เมฆากรอกตาเมื่อเจอสายตาแบบนั้น


“ดิน อยากกลับแล้ว” เมฆาบอกคนขับ รู้สึกหายใจติดขัดยังไงไม่รู้เมื่อต้องมาอยู่ต่อหน้าแม่นี่ อึดอัดแทนอีกคนที่ต้องคอยสร้างภาพให้สวยงาม


“ไหนไม่เมื่อกี้บอกยังไม่อยากกลับ” เพียงดินแอบแซว เมฆากรอกตาอีกรอบ ไอ้ผัวเฮ็งซวยนี่ก็ตามอะไรไม่ทันเลยจริงๆ


“ก็ตอนนี้อยากกลับแล้ว จะกลับหรือไม่กลับ ไม่กลับฉันจะกลับเอง” เมฆาว่าอย่างขัดใจ เขาไม่เคยเป็นแบบนี้ อาการเอาแต่ใจแบบนี้กับเพียงดินเพิ่งจะเป็นครั้งแรก


“ใจเย็นๆ โมโหอะไรเนี่ย กลับก็กลับครับ” เพียงดินสตาร์ทรถอีกรอบเพื่อพาคนงอแงข้างหลังกลับบ้าน


“น้องเมฆนี่ท่าทางเอาแต่ใจจังเลยนะคะ” เสียงของพะพายทำให้เมฆาต้องชะงักแล้วตวัดสายตามามองคนพูด


“ผมก็เป็นอย่างนี้แหละครับ แต่ดินเค้าก็ชอบเอาใจ เลยไม่เป็นปัญหา” เมฆายิ้มอ่อนแล้วโน้มตัวไปกอดเอวเพียงดิน หันไปมองพะพายแล้วฉีกยิ้มให้ พะพายกำมือแน่น ตอนนี้เมฆากำลังเป็นต่อทุกทาง คนตัวเล็กยักคิ้วให้อย่างกวนๆ เขารู้ว่าสาวเจ้าอยากจะกรี๊ดแตกแค่ไหน แต่ก็ทำไม่ได้


“หึหึ” เพียงดินหัวเราะในลำคอ ตอนนี้เมฆากำลังไม่พอใจแน่นอน และแน่นอนว่าอีกคนกำลังแสดงความเป็นเจ้าของ ซึ่งมันทำให้เพียงดินพอใจเป็นอย่างมาก



ร้ายเหมือนกันนะเมีย












 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:





เอาฉากกุ๊กกิ๊กไปปปปปปปปป ฮ่าๆ จะตีกันตายทุกวัน  :hao7:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/07/16* [ตอนที่39] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 30-07-2016 21:22:34
คิดจะเล่นกับหมอเมฆ ช้าไปสิบปีจ่ะพะพายยยย
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/07/16* [ตอนที่39] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 30-07-2016 22:36:06
หมอเมฆน่ารักสงสารงอก
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/07/16* [ตอนที่39] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: ตั้งโอ๋ ที่ 31-07-2016 00:57:24
หมอเมฆน่ารักทึ่สุด ทำแบบนี้แจ่มมากกกก พ่อเลี้ยงคอกวัวก็นะห่วงน้องแบบนี้เก้าชอบบบบบบบ  :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/07/16* [ตอนที่39] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 31-07-2016 00:58:32
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/07/16* [ตอนที่39] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 31-07-2016 07:42:45
ชอบหมอเมฆเวอร์ชั่นมนุษย์เมีย 55  ดุมีความแรงมีความหวงมีความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/07/16* [ตอนที่39] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 31-07-2016 09:37:16
ชอบที่น้องเมฆด่าพี่ดินในใจว่าไอ้ผัวเฮงซวย 555555555
น่ารักเหลือเกิน ขี้หวงด้วย อิ่มใจแทนพ่อเลี้ยงล้ะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/07/16* [ตอนที่39] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: chancha ที่ 31-07-2016 10:25:28
เฮ้ย ชอบบ!!!
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *2/08/16* [ตอนที่40] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 02-08-2016 00:07:26
บทที่ 40


“อ่ะ นอนซะ แล้วอย่าดื้อ” เพียงดินพาเมฆาขึ้นมาชั้นบนแล้ววางคุณหมอลงบนเตียง เขาถอยออกมายืนเท้าสะเอวมองแล้วถอนหายใจให้คนรัก


“ฉันไม่ได้อยากนอนซักหน่อย” เมฆาทำหน้างอ โอเค เขากำลังไม่สบายก็จริง แต่เขาไม่ได้อยากนอน จะไม่ให้เขาไปข้างนอกก็ได้ แต่ไม่ใช่นอนอยู่ในห้องนี้แน่นอน


“เมฆ อย่าดื้อ” เพียงดินว่า


“ไม่ได้ดื้อ ดื้อบ้าดื้อบออะไร ลองมานอนตายซากอยู่ในห้องนี้มั้ยล่ะ” เมฆาเถียงกลับ


“แล้วจะเอายังไงครับคุณชายครับ หือ?” เพียงดินเข้ามานั่งใกล้ๆแล้วดึงเมฆามากอด เมฆาดันตัวออกแล้วขยับไปอีกทาง


“จะลงไปข้างล่าง” เมฆาถลาลงจากเตียง เพียงดินลุกตามแล้วรีบคว้าเอามือเมฆามาจับไว้


เมฆามองเพียงดินตาเขียวปั๊ดแต่ก็ยอมให้อีกคนจับมืออยู่อย่างนั้น ทั้งสองคนลงมาข้างล่างอีกรอบ ป้าเนียนที่อยู่ข้างล่างยิ้มให้เล็กน้อย พร้อมกับบอกว่าวันนี้มีเมนูที่ทำจากสตอรว์เบอร์รี่ด้วย เห็นเมฆาอยากกินเลยทำให้ เท่านั้นเมฆาก็ยิ้มออก


เมฆาง้องแง้งกับเพียงดินไม่นานก็ได้ยินเสียงรถเข้ามาพร้อมกับทศพรที่เดินหน้าเครียดเข้ามาหา ตอนนี้คงเลิกงานกันแล้ว ปกติทศพรไม่ค่อยว่างมาหาเพียงดินเท่าไหร่ นอกจากจะมีงานหรือเรื่องด่วนจริงๆ


“มีอะไรไอ้หมอ” เพียงดินถามและขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทางที่ดูอึมครึมของเพื่อน


“มีเรื่องนิดหน่อย หมอเมฆอยู่ด้วยก็ดี” ทศพรนั่งลงตรงข้ามกับเพียงดินและเมฆา เขาทำหน้าลำบากใจเล็กน้อย


วันนี้ตั้งใจจะมาพูดเรื่องราตรี มันอาจจะดูโหดร้ายกับคนไข้ของเขานิดหน่อยที่เขาต้องเอาข้อมูลของเธอมาพูดอย่างนี้ แต่เขาก็ไม่ได้ไปพูดที่ไหน เขาแค่มาบอกเพียงดินและเมฆาที่ในอนาคตอาจจะได้รับผลกระทบจากเรื่องนี้ บอกไว้ก่อนอาจจะเป็นผลดีมากกว่า


“มีเรื่องอะไรเหรอครับหมอทศ” เมฆามองเพื่อนร่วมงานตรงหน้า ทศพรมีสีหน้าที่เหมือนลำบากใจไม่น้อย


“เอาจริงๆผมก็ไม่อยากจะทำแบบนี้หรอกนะครับ แต่ว่าอีกหน่อยพวกคุณคงรู้กัน ที่ผมมาบอกก่อนเพราะไม่อยากให้มันกลายเป็นเรื่องเข้าใจผิด” ทศพรสูดหายใจเข้าแล้วเริ่มพูด


“แล้วมันเรื่องอะไรล่ะวะ มีอะไรก็พูดมา” เพียงดินเริ่มเซ็ง ทศพรหายใจเข้าอีกรอบแล้วเริ่มพูดอีกครั้ง


“คือเมื่อเช้าพี่แพร พยาบาลที่โรงบาลบอกว่าราตรีเข้ามาตรวจ แล้วผลตรวจพบว่าเธอกำลังท้องได้เดือนกว่าๆแล้ว” ทศพรตัดสินใจออกไป


“ท้อง!” เพียงดินและเมฆาตะโกนออกมาพร้อมกันก่อนจะหันไปสบตากัน


“อืม ดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริงด้วย” ทศพรพยักหน้าแล้วทำเสียงจริงจัง


“แล้วยังไง เกี่ยวอะไรกับฉัน” เพียงดินเอนตัวแล้วดึงเอาเมฆามากอดแน่น


“มันไม่เกี่ยวหรอก แต่คุณเธออาจจะอยากให้เกี่ยวก็ได้ นี่ดิน... ไม่คิดเหรอว่าราตรีเค้าอยากจะกลับมาวอแวกับดินอีกเพราะเค้าต้องการดิน และการที่เค้าท้องแบบนี้คิดว่าใครจะเป็นพ่อของลูกล่ะ ตอนนี้ราตรีไม่ได้ยุ่งกับใครเลยนะ สนใจแต่ดินคนเดียว” ทศพรเข้าประเด็น เมฆาขมวดคิ้วแล้วหันไปมองหน้าเพียงดิน


“ฉันไม่ได้ทำ จะบ้ารึไง ไปท้องกับใครมาแล้วอยู่ๆจะมาโบ้ยให้ฉันได้ยังไง เลิกกันก็ตั้งนานแล้ว” เพียงดินว่าเสียงเครียด นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย


“มันก็เป็นแค่การสันนิฐาน ฉันแค่มาบอกไว้ก่อน ถ้าราตรีคิดจะโบ้ยให้ดินจริง ถึงดินจะปฏิเสธ คนอื่นจะว่ายังไง แล้วพ่อของราตรีล่ะ ท่านนิรุติรักและเชื่อในตัวลูกสาวมากนะ คงคิดว่าราตรีไม่มีใครแล้วนอกจากดินนั่นแหละ” คุณหมอหนุ่มวิเคราะห์


“ฉันไม่ได้ทำซะอย่าง ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงฉันไม่อยากไว้หน้าหรอกนะ” เพียงดินกำมือแน่นอย่างโมโห ทำไมเขาตัดราตรีทิ้งไม่ได้ซักที เธอจะจองเวรจองกรรมเขาไปถึงไหน การเผลอไปคบกับราตรีคือความผิดพลาดครั้งใหญ่เลยล่ะ


“ฉันแค่อยากจะบอกแค่นี้แหละ ช่วงนี้ฉันว่าเธออาจจะวอแวกับดินมากขึ้น เตรียมรับมือดีๆล่ะ ส่วนหมอเมฆก็เชื่อใจดินนะ ดินน่ะหนักแน่นพอ” ประโยคหลังทศพรหันมาคุยกับเมฆา


“ครับ” เมฆายิ้มให้แล้วเลื่อนมือไปจับมือที่สั่นเพราะความโกรธของเพียงดิน


“ไม่ใช่ฉันนะเมฆ ไม่ใช่ฉันแน่นอน” เพียงดินจ้องเมฆาเขม็งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง


“รู้แล้วๆ ใจเย็นๆสิดิน ฉันยังไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย” เมฆายังจับมืออีกคนแน่น


เรื่องนี้แน่นอนว่ามันไม่เกี่ยวกับเพียงดินแน่นอนอยู่แล้ว หลายเดือนที่ผ่านมาเพียงดินวุ่นวายกับเขาตลอดและมีท่าทีเหินห่างราตรีไม่น้อย แต่สิ่งที่เมฆาคิดก็คือราตรีท้องกับใคร?


เขานึกย้อนไปวันงานเกษตร เรื่องของราตรีและผู้ชายที่เธออ้างว่าเป็นโจรนั้นมันน่าสงสัย เพราะเมฆาเห็นเธอยืนคุยกับผู้ชายคนนั้นอยู่นานก่อนที่จะเกิดเรื่อง แต่มันก็ยังสรุปอะไรไม่ได้


ที่แน่ๆตอนนี้คือถ้าเรื่องแดงขึ้น เป้าหมายที่จะถูกโจมตีด่านแรกก็คือเพียงดิน เมฆามั่นใจว่าราตรีต้องอ้างว่าเป็นเพียงดินแน่นอน และถ้าเป็นอย่างนั้นจริงเมฆาก็พร้อมจะต่อสู่เพื่อคนรักเหมือนกัน เพราะเขามั่นใจว่าเพียงดินไม่ได้ทำเธอท้องแน่นอน


“จะยังไงก็รอดูยาวๆไปก่อนนะ ฉันกลับล่ะ” ทศพรกล่าวลา เขามีธุระต้องไปทำต่อ


เพียงดินพยักหน้าให้แล้วถอนหายใจอย่างรู้สึกเหนื่อยหน่าย เมฆาหันไปมองคนตัวโตกว่าแล้วยกมือขึ้นจับแก้มเพียงดินทั้งสองข้างเพื่อให้ใจเย็นลง


“ฉันไม่กังวลเรื่องนี้หรอกน่า ไม่ต้องคิดมากนะ” เมฆาว่า เขาอยากให้เพียงดินสบายใจ รู้สึกตัวเองกำลังเลือกคบพระเอกดังยังไงอย่างนั้น มีแต่คนจ้องอยากจะได้ เพียงดินมีดีตรงไหน แค่มีวัวเยอะแค่นั้นเอง


“คนอื่นฉันไม่สนหรอกนะเมฆ ฉันสนแค่นาย” เพียงดินกุมมือเมฆาที่ยกขึ้นมาจับแก้มของเขา มันเป็นคำพูดที่หนักแน่นในความรู้สึกของเมฆาไม่น้อยเลยทีเดียว ร่างลูกยิ้มแล้วโผเข้ากอดอีกคน


“เราเป็นแฟนกันนะดิน ถ้าฉันไม่เชื่อใจนาย ไม่ไว้ใจนาย แล้วฉันจะไปเชื่อใคร” มันอาจจะแปลกๆนิดหน่อยที่เมฆาพูดอะไรแบบนี้ เพราะปกติพวกเขาไม่ค่อยจะหวานกันเหมือนคนรักทั่วไป แต่เขาอยากให้เพียงดินรู้ว่าเขาเชื่อใจเพียงดินและไว้ใจมาก


“ขอบคุณนะเมฆ” เพียงดินยิ้มแล้วก้มลงจูบเบาๆที่ปลายหน้าผากของเมฆา ขอบคุณเมฆาที่เชื่อใจเขา













หลายวันต่อมาเมฆากลับมาทำงานตามปกติแล้ว วันนี้ค่อนข้างวุ่นวายไม่น้อยเพราะมีรถชนกัน ทั้งโรงพยาบาลวิ่งกันให้วุ่น กว่าเมฆาจะได้พักก็เลยเที่ยงมาเกือบบ่าย ร่างเล็กทิ้งตัวลงเก้าอี้แล้วถอนหายใจเฮือก เพราะวันนี้มันเหนื่อยมากจริงๆ


“คุณน้องหมอเมฆคะ มานี่เร็ว” เมฆานั่งได้ไม่นานแพรก็มาลากเขาออกไป เมฆาเดินตามแรงกระชากอย่างงงๆ


“เดี๋ยวก่อนครับเดี๋ยวก่อน พี่แพร มีอะไร” เมฆายังงงๆอยู่ เขาโดนแพรลากออกมาข้างนอก และก็ต้องพบกับราตรีที่กำลังยืนคุยอยู่กับทศพร


“นังคุณราตรีมาค่ะ คุยกับหมอทศเครียดเชียว” แพรว่า เรื่องที่ราตรีจะคุยกับทศพรไม่พ้นเรื่องของเพียงดินแน่นอน


เมฆาคิ้วขมวดลงเมื่อเห็นสีหน้าที่กระอักกระอ่วนของทศพร เขาเลยเดินเข้าไปหา เมื่อราตรีเห็นเธอเลยหยุดพูดและหันมามองเมฆาก่อนจะเชิดหน้าไปอีกทาง


“มีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ” อาจจะดูเป็นการเสียมารยาท แต่เขาเองก็อยากจะรู้ว่าราตรีจะทำยังไง


“นายไม่จำเป็นต้องรู้ รู้ไว้แค่ฉันกำลังจะมาทวงของของฉันคืนจากนายแค่นั้น” ราตรีเชิดอกพูด เมฆาหันไปมองหน้าทศพร รายนั้นส่วยหัวเล็กน้อยเพราะเขาโดนราตรีตามมารังควานและถามหาเพียงดินอีกแล้ว


“ผมไม่เคยเอาของของใครไป ถ้าจะหมายถึงเพียงดินเค้าไม่ใช่สิ่งของ และเค้าก็ไม่ใช่ของคุณ” เมฆาทำเสียงจริงจัง ราตรีหันขวับมามองอย่างไม่พอใจ


“นี่ ฉันถามจริงๆนะ ดินไปติดใจอะไรนายทำไมถึงได้หลงนักหลงหนาขนาดนี้ แต่ก็คงไม่นานหรอก สักวันคงโดนเฉดหัวทิ้ง นู่น คนที่ดินรักคือนังพะพายนู่น ทางที่ดีนายถอยตอนนี้จะดีกว่า” ราตรีเชิดหน้าขึ้นพร้อมส่งสายตาจิกกัดมาให้เมฆา


“แล้วคุณล่ะครับ ทำไมยังไม่ถอย ผมไม่อยากมาทะเลาะหรือคุยเรื่องไร้สาระตรงนี้หรอกนะคุณราตรี ผมและดินตอนนี้เราเชื่อใจกัน และไม่ว่าคุณหรือคุณพะพายกำลังจะทำอะไรอยู่ ผมก็ยังจะเชื่อใจดิน” เมฆาพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง เขามองราตรีไม่วางตา บ้าชะมัด รู้สึกตัวเองโคตรไร้สาระที่มายืนทะเลาะกับผู้หญิงเพราะเพียงดิน


ราตรีหน้าเสีย เธอกำมือแน่นแล้วเดินออกไปจากตรงนั้น ก่อนไปก็สะบัดผมหน้าเชิดขึ้น เมฆาเองก็เริ่มมีน้ำโห ทำไมผู้หญิงของเพียงดินต้องวุ่นวายทุกคนด้วย


“หมอทศ ทำไมเพื่อนคุณถึงได้เลือกคบแต่คนแบบนี้นะ” พาลไปว่าทศพรที่ยืนหน้าเจื่อนอยู่ข้างหลัง


เมฆาเดินออกมาเพื่อจะเดินกลับเข้าไปในโรงพยาบาล แต่สายตาก็ต้องไปปะทะกับร่างหนึ่งที่ยืนอยู่ริมรั้วของโรงพยาบาล เนื่องจากเป็นโรงพยาบาลที่ไม่ใหญ่มากทำให้รั้วค่อนข้างจะชิดกับตัวตึกไม่น้อย เขาจะไม่อะไรเลย ถ้าคนที่เขาเห็นนั้นไม่ใช่ผู้ชายที่เขาเจอวันนั้น ผู้ชายที่ยืนคุยกับราตรี!


เมฆาเดินตรงไปหา ชายคนนั้นเหมือนเห็นเมหาก็ทำท่าจะวิ่งหนี


“หยุดก่อน!” เมฆาตะโกนเรียกแล้วรีบวิ่งออกไปเพราะตรงนี้มีประตูอยู่ แต่ไม่ใช่ประตูที่ใช้ประจำ เป็นประตูที่ส่วนใหญ่จะใช้ตอนกลางคืนเท่านั้น


ร่างเล็กวิ่งพรวดออกมานอกโรงพยาบาลแล้วคว้าเอาตัวของชายคนนั้นไว้ได้ เมฆาค่อนข้างะมีกล้ามเนื้อแข็งแรงเพราะเล่นกีฬาอยู่บ้าง ทำให้ไม่อยากที่จะจับตัวคนตรงหน้าได้


“อย่ามายุ่งกับกู!” ผู้ชายคนนั้นตวาดลั่นแล้วพยายามดึงแขนออก


“เดี๋ยวก่อน ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับนาย เรื่องราตรี” เห็นทีว่าเขาต้องทำตัวเป็นนักสืบเสียแล้ว เรื่องนี้จะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ไม่ได้


“แต่กูไม่มีอะไรจะคุยกับมึง แล้วเรื่องของอินั่นก็ไม่ใช่เรื่องของกู ปล่อย!” ชายในสภาพที่ดูแทบไม่ได้นั้นสะบัดมือเมฆาออกอีกรอบ คราวนี้เมฆายอมปล่อยแต่โดยดี


“ไม่ใช่เรื่องของคุณ แล้วคุณแอบมาหาเธอทำไม” เมฆาว่าสวนไป เห็นอยู่ชัดๆว่ามาแอบมองราตรี พอราตรีกลับก็จะกลับตาม และเมฆามองออกว่าจริงๆแล้วคนตรงหน้าไม่ได้คิดร้ายกับราตรีอย่างที่เขาเคยคิด สายตาของเขานั้นดูห่วงอย่างชัดเจน


“ไม่ใช่เรื่องของมึง” เสียงเริ่มอ่อนลงแต่ก็ยังไม่ยอมคุยกับเมฆาดีๆ


“คุณเป็นอะไรกับราตรี” เมฆาหยั่งเชิงถาม เขาพยายามใช้จิตวิทยาเล็กๆน้อยๆที่เรียนมาพยายามคุยกับอีกคนตรงหน้า


“กูไม่จำเป็นต้องบอก และมึงก็อย่าเสือกให้มาก” พงศ์ชี้หน้าแล้วเดินหนีไป เมฆามองตามแล้วขมวดคิ้วเป็นรอบที่ร้อยแปดของวัน
เรื่องนี้มันต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังแน่นอน







 :katai2-1:






เอาตอนใหม่มาแปะต้อนรับเดือนแปด มันเลยมาหลายนาทีละ โถ่วววววววววววว อย่าให้เมฆต้องออกโรงนะ  :katai1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *2/08/16* [ตอนที่40] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 02-08-2016 00:11:56
เราชอบนายเอกแบบหมอเมฆจริงๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *2/08/16* [ตอนที่40] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 02-08-2016 00:19:08
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *2/08/16* [ตอนที่40] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 02-08-2016 01:13:18
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *2/08/16* [ตอนที่40] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: ตั้งโอ๋ ที่ 02-08-2016 01:24:30
มาต่อเร็วๆๆๆนะคะ  :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *2/08/16* [ตอนที่40] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 02-08-2016 12:05:27
สนุกเลยทีนี้
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *2/08/16* [ตอนที่40] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 04-08-2016 10:30:06
จัดการให้เรียบเลยนะน้องเมฆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *2/08/16* [ตอนที่40] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 04-08-2016 16:34:26
เริ่มเข้มข้น
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *4/08/16* [ตอนที่41] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 04-08-2016 21:47:55
บทที่ 41


หลังจากเจอผู้ชายคนนั้นแล้วเมฆาก็กลับมาคิดเรื่องนี้อยู่วัน เขามั่นใจว่าผู้ชายคนนั้นรู้จักราตรีอย่างแน่นอน และความสัมพันธ์ของสองคนนี้คงไม่ธรรมดาเช่นกัน


เมฆาคิดไม่ตก เรื่องที่ราตรีท้องตอนนี้มันอาจจะยังไม่สร้างผลกระทบอะไร แต่ในอนาคตต้องมีแน่ๆ อย่างน้อยคนที่โดนหางเลขไปด้วยคงไม่พ้นคนรักของเขา


หลายวันมานี้เขาเจอเพียงดินแค่ตอนที่เพียงดินมาหาในเมืองเท่านั้นไม่ได้ไปที่ไร่แต่อย่างใดเพราะติดงานและไม่ค่อยว่าง แต่พ่อเลี้ยงใหญ่ก็ตามเขาแจไม่ยอมห่าง นานเข้าๆเมฆาก็เริ่มรำคาญ บอกให้กลับไปทำงานบ้างอีกคนก็เอาแต่ทำหน้างอเป็นเด็กอนุบาล เขามีแฟนหรือมีลูกกันแน่


เรื่องพะพายเมฆารู้ว่าเจ้าตัวยังให้ท่าเพียงดินอยู่เนืองๆ แต่ดูแล้วเพียงดินก็ไม่ได้สนใจอะไร นั่นทำให้เมฆาพอใจและมาโฟกัสเรื่องของราตรีมากกว่า


ทำไมผู้หญิงของเพียงดินทั้งหลายแหล่ถึงได้ชอบสร้างเรื่องกันนะ แต่เขาต้องมาตามล้างตามเช็ดอย่างนี้น่ะเหรอ เหอะ คิดจะจริงจังกับใครแต่ยังเคลียร์คนเก่าไม่ได้ นึกแล้วแอบเซ็งเพียงดินเหมือนกัน


“พรุ่งนี้ไปไร่มั้ย วันหยุดไม่ใช่เหรอ” เพียงดินเข้ามาสวมกอดเมฆาจากด้านหลัง พรุ่งนี้เป็นวันหยุดของเมฆา เพียงดินรู้ตารางงานของเขาทั้งหมด เพราะฉะนั้นนายเหนือแห่งไร่น้ำรินเลยจัดตารางชีวิตของเขาให้ทีเดียวเลย


“นี่จะไม่ให้ฉันได้อยู่บ้านพักผ่อนเลยรึไง” เมฆาหันมามองอีกคน เขาว่างทีไรเพียงดินลากไปนู่นไปนี่ตลอด


“ของไร่เพียงระพีไง บ้านก็บ้านนายนะเตี้ย”


“เหรอ บ้านฉันเหรอ นึกไม่ออกว่าพูดตอนไหนว่าจะไปอยู่ด้วย” เมฆายิ้มกวนๆให้ เพียงดินทำหน้ายู่ลงแล้วคว้าเอาร่างของเมฆาไปนอนลงกับโซฟาแล้วตัวเองก็ตามไปคร่อม


“สงสัยต้องฟัดให้ท้องก่อนมั้ง แล้วเปิดการ์ดขอรับผิดชอบ จะได้มาอยู่ด้วยกันเลยไง” เพียงดินว่าแล้วซุกจมูกลงกับซอกคอของเมฆา


“ไอ้บ้า หนวดไม่โกน มันจั๊กจี้” มือเล็กนั้นผลักอีกคนออกแล้วทำตาเขียวปั๊ด


“ตกลงไปมั้ยพรุ่งนี้ เดี๋ยวพาไปขี่ม้าเลย” เพียงดินถามอีกรอบ   


“ปฏิเสธได้ด้วยเหรอ” คำตอบค่อนข้างจะเป็นที่น่าพอใจ เพียงดินยิ้มกริ่มแล้วก้มลงหอมแก้มเมฆาฟอดใหญ่


ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ถือว่ากำลังไปได้สวยเลยทีเดียว ถ้าไม่นับเรื่องสาวๆทั้งหลายของเพียงดิน แต่แน่นอนว่าเมฆาไม่ใช่คนหึงพร่ำเพรื่อ เขามีวิธีจัดการในแบบของเขา และมีกลยุทธ์เล็กๆน้อยๆในการเอาเพียงดินอยู่หมัด เพื่อที่อีกคนจะได้ไม่ต้องเบื่อ แหม่ มาถึงขั้นนี้แล้วจะยอมปล่อยเพียงดินไปก็กระไรอยู่ เสียทั้งตัวเสียทั้งหัวใจให้ พี่แมครู้มีหวังมาถล่มเพียงดินถึงบ้าน สิ่งที่เพียงดินจะต้องทำในตอนนี้มีอย่างเดียวคือหาวิธีสลัดราตรีและพะพายออกไป ถึงตอนนั้นเมฆาจะพิจารณาเรื่องคุยกับที่บ้านให้ เขามั่นใจว่าแมคยังไม่ได้บอกทุกคน


เอาเข้าจริงๆเมฆาก็ไม่รู้ว่ามันจะออกหัวหรือก้อยเหมือนกัน เขาไม่มั่นใจว่าพ่อและแม่ของเขาจะรับเรื่องนี้ได้รึเปล่า คิดไปคิดมาแล้วเรื่องที่บ้านของเขาน่าเป็นห่วงมากกว่าอีก อยากจะบ้าตาย













และแล้วเมฆาก็มานั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถให้พ่อเลี้ยงเพียงดินที่ลงทุนเอารถคันโตไปรับถึงในตัวเมืองเพื่อมาที่ไร่ อากาศยามเช้าของไร่เพียงระพีชั่งเป็นอะไรที่ดีเหลือเกิน เมื่อวานเย็นเพียงดินรบเร้าให้ไปนอนด้วยที่ไร่เลยแต่เมฆาไม่ยอม เพียงดินเลยมารับแต่เช้าแทน


ผลไม้เมืองหนาวหลายๆอย่างเริ่มออกดอกออกผลกันเยอะแล้วเมื่อใกล้เข้าสู่หน้าหนาวอย่างเต็มรูปแบบ การเร่งการผลิตทำให้ผลไม้หลายๆอย่างเติบโตจนเก็บเกี่ยวได้บ้างแล้ว เพียงดินพอใจอยู่ไม่น้อย และงานที่ร่วมทำกับตะวันและรัชพลก็เริ่มลงตัว เขาเลยมีเวลาว่างมากพอไปตามเมียต้อยๆถึงในตัวเมือง


“ดิน” เมื่อเท้าก้าวลงจากรถก็ต้องเจอสิ่งที่เพียงดินเจอเกือบทุกวัน นั่นก็คือการที่ราตรีเข้ามาวุ่นวายกับเพียงดินมากขึ้น เพียงดินรู้เจตนาของเธอ เขาพยายามสลัดเธอแล้วแต่ก็ทำไม่ได้


“เธอมาทำไมอีก ราตรีฉันบอกเธอกี่ครั้งแล้วว่าไม่ให้มาที่นี่” เพียงดินบอกอย่างไม่สบอารมณ์ วันดีๆของเขาจะต้องมาพังเพราะราตรีอีกแล้วหรือยังไง ให้ตายเถอะ


“ก็ราตรีคิดถึงดินน่ะสิคะ เห็นว่าสตรอว์เบอร์รี่ออกแล้ว ดินพาราตรีไปเก็บเหมือนเมื่อก่อนได้มั้ยคะ” ราตรียิ้มหวานแล้วเดินเข้ามาหา เมฆาตวัดสายตามองเพียงดิน


แหม มีไปเก็บสตรอว์เบอร์รงเบอร์รี่ ทีเขานั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์งอกไปเองยังไปตามกลับทันควัน เหอะ


เมฆาเบ้ปากเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน เขาเริ่มคุ้นชินกับคนที่นี่และทุกคนก็รู้ว่าเขามาบ่อยๆในฐานะอะไร ตอนแรกก็ยังงงๆและแปลกใจอยู่เพราะไม่คิดว่าเพียงดินจะพาผู้ชายเข้าบ้าน และยังเป็นผู้ชายอย่างเมฆาอีก แต่สุดท้ายก็เริ่มชินและเอาใจเมฆายิ่งกว่าอะไร เพราะงอกกับเม้งไปคุยโวทั้งไร่ว่าเพียงดินหลงเมฆานักหนา ถ้าทำให้เมฆาขัดใจมีหวังตายเพราะเพียงดินแน่นอน


เมฆาทิ้งเพียงดินให้รับมือกับราตรีข้างนอกแล้วเขาก็หนีเข้ามาในบ้าน กองละครของพะพายอีกแค่อาทิตย์เดียวก็จะกลับออกไปแล้ว แต่เขามั่นใจว่าพะพายยังไม่หยุดแน่นอน ละครของเธอต้องถ่ายที่จังหวัดนี้อีกหลายเดือน ซึ่งแน่นอนว่าเธอต้องแวะมาที่นี่บ่อยๆไม่แพ้กัน


“คุณหมอ มาแต่เช้าเลย กินข้าวมารึยังคะ” เนียนถามเมื่อเห็นเมฆาเดินเข้ามา


“ยังเลยครับ ว่าจะมาฝากท้องกับป้าเนียนนี่แหละครับ” เมฆายิ้มให้ เขานั่งลงบนโซฟา มองไปที่ประตูก็เจอเพียงดินเดินหัวเสียเข้ามา พร้อมด้วยราตรีที่เดินตามมา และยังไม่พอ ยังมีพะพายอีกด้วย


เหอะ... รู้อยู่แล้วว่ามาที่นี่คงไม่พ้นที่จะต้องเจอเธอ แต่ไม่คิดว่าจะมาเช้าอย่างนี้


“มากันเยอะอย่างนี้ จะให้จัดอาหารเช้ากี่ที่คะ” เนียนถามอย่างงงๆ เมื่อเห็นแขกที่มาเพิ่มอีกสองคน


“สี่เลยก็ได้” เพียงดินตอบไป ราตรียืนยันว่าจะกินมื้อเช้าที่นี่และวันนี้เธอเองก็อยากเดินดูไร่ ส่วนพะพายเขาเพิ่งเจอเธอที่หน้าบ้านเมื่อกี้ เป็นเรื่องปกติไปแล้วที่พะพายจะมาหาเขาทุกครั้งที่เธอว่าง ตอนแรกเพียงดินก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่เหมือนพะพายเริ่มจะล้ำเส้นเขามากเข้าไปทุกวัน


“คนเรานี่ก็แปลกนะ เจ้าของบ้านไม่ต้อนรับยังจะมาอยู่อย่างนั้น” เป็นการเริ่มมือเช้าที่เหมือนการก่อสงครามก็ไม่ปาน


ทั้งสี่คนนั่งล้อมวงทานข้าวกันโดยมีเพียงดินนั่งอยู่หัวโต๊ะ เมฆาและราตรีนั่งอยู่ฝั่งเดียวกันและพะพายนั่งอีกฝั่ง พอเริ่มลงมือทานมื้อเช้าเสียงพะพายก็ดังขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มหวานหยดอันเป็นเอกลักษณ์ของเธอ


 “ว่าตัวเองเหรอ” ราตรีมองตอบ พะพายประกาศสงครามแน่แล้ว เมฆาถอนหายใจแล้วมองสองคนสลับไปมาอย่างหน่ายใจ แล้วหันไปมองเพียงดินเป็นเชิงตำหนิ เป็นยังไงล่ะ ผลงานตัวเองทั้งนั้น


“ทำไมคุณราตรีพูดอย่างนั้นล่ะคะ” พะพายที่เหมือนจะเรียบร้อยตอนนี้เริ่มจะทนไม่ไหว เพียงดินใจแข็งเกินไป เธอใช้ไม้เดิมไม่ได้อีกต่อไป


“ทำไม เธอเองก็เลิกกับดินไปตั้งนานแล้วจะกลับมาอีกทำไม” ราตรีเริ่มขึ้นเสียง เธอเกลียดพะพายที่สุด ผู้หญิงที่ครั้งนึงเธอเคยถูกเอาไปเป็นตัวแทนและเธอก็ยังเชื่อว่าเพียงดินยังรักพะพายอยู่ พะพายนี่แหละคนที่เธอจะต้องตัดออกจาชีวิตของเพียงดินคนแรก


“พายกับดินเป็นเพื่อนกัน และอีกอย่างพายก็มีงานที่นี่ แต่คนที่เหมือนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับที่นี่ต่างหาก มาได้ทุกวัน” ความอดทนของพะพายเริ่มจะหมดลง ราตรีทำตัวเป็นเงาตามเพียงดินแบบนี้มันน่ารำคาญ แค่เมฆาคนเดียวเธอกำจัดยากอยู่แล้ว


“เหอะ ที่แท้ก็อยากจะกลับมาคบดินเหมือนกันล่ะสิ ฉันมองเธอออกตั้งแต่แรกแล้ว ไม่ต้องมาตีหน้าใสซื่อ เลิกเสแสร้งได้แล้ว” ราตรีฟิวส์ขาด


เพียงดินเบือนหน้าแล้วถอนหายใจอย่างรู้สึกไม่สบอารมณ์กับเหตุการณ์ตรงหน้า วันนี้มันควรจะเป็นวันดีดีของเขากับเมฆา แต่ต้องมานั่งฟังสองคนทะเลาะกันอย่างนี้เหรอ


“เสแสร้งก็ไม่ได้ไล่จับผู้ชายที่เขาไม่สนใจหรอก”


ซ่า!


จบคำพูดของพะพายน้ำส้มแก้วใหญ่ก็สาดเข้าเต็มๆที่หน้าของพะพายด้วยน้ำมือของราตรี เท่านั้นแหละลุกกันทั้งโต๊ะ เป็นเพียงดินที่เข้ามาจับราตรีไว้เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะคว้าเอาอะไรแถวนั้นสาดใส่พะพายอีกรอบ


“ราตรี!” เสียงนั้นดังก้อง ราตรีชะงักลง


“นี่เธอทำบ้าอะไรเนี่ย” พะพายโวยลั่น ตอนนี้สภาพของเธอนั้นมันเปียกไปทั้งตัว แถมยังเหนียวตัวอีก


“ฉันยังเห็นแก่หน้าพ่อเธอนะถึงไม่ได้ทำอะไรเธอไปมากกว่านี้ ฉันบอกเธอกี่ครั้งแล้วว่าเราจบกันไปแล้ว และเธอเองก็ไม่ควรเข้ามาวุ่นวายกับฉัน ครั้งนี้ขอเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะเจอกัน เพราะถ้ามีครั้งต่อไปฉันไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้นแหละ” พูดจบเพียงดินก็สะบัดมือของราตรีออก แรงสะบัดทำให้ราตรีเซไม่น้อย เธอชนเข้าจังๆกับเก้าอี้ก่อนที่จะล้มลง เพียงดินทำได้แค่มองแต่ก็ไม่ได้ไปช่วยอะไร


“ดินคะ พายเปียกหมดแล้ว” พะพายเม้มปากแน่นอย่างไม่พอใจ เพียงดินหันมามองแล้วถอนหายใจ


“พาย คุณกลับไปก่อนได้มั้ย” เพียงดินบอก เขาเสยผมขึ้นอย่างไม่พอใจพะพายเช่นกัน  พะพายยิ่งทำหน้างอที่ถูกไล่ไม่ต่างจากราตรี


“ก็ได้ค่ะ แต่ดินต้องไปส่งพายนะคะ” เธอต่อรอง


“โอเคๆ ผมจะไปส่ง โอเคนะครับ” เพียงดินตอบอย่างจำยอม เขาไม่อยากให้มันยืดเยื้อ รีบไปส่งและรีบกลับ


เพียงดินหันไปมองเมฆาที่ยืนมองด้วยสายตานิ่งๆ เมฆาตอนนี้คาดเดาอะไรไม่ได้เลย แต่ที่แน่ๆเพียงดินว่าคนตัวเล็กไม่พอใจแน่นอนที่เขาจะไปส่งพะพาย


“คุณก็กลับไปได้แล้วเหมือนกันนะราตรี” เพียงดินพูดแค่นั้นก่อนจะเดินไปค้นหากุญแจรถ


พะพายลูกขึ้นแล้วมองไปที่เมฆากับราตรี เธอยิ้มเล็กน้อยเป็นเชิงว่างานนี้เธอชนะ เพราะเพียงดินยังแคร์เธอถึงได้จะไปส่งที่กองถ่าย เมฆาเบือนสาตาจากใบหน้าหวานที่ยิ้มเสแสร้งนั้น


“เมฆ เดี๋ยวฉันรีบกลับมา บอกเนียนมาจัดการด้วยนะ” เพียงดินเดินมาหาเมฆาแล้วก้มลงจูบหน้าผากอย่างรวดเร็ว พะพายไม่ทันเห็นเพราะเธอมองไปอีกทาง


“เรามีเรื่องต้องคุยกันนะดิน” เมฆาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ


“แล้วฉันจะรีบกลับ” เพียงดินว่าแล้วเดินนำพะพายออกไปข้างนอก เมฆาถอนหายใจตามหลัง เบื่อเพียงดินที่สุดท้ายแล้วก็ยังคงแคร์และตามใจพะพายอยู่เรื่อย


“อะ... โอ้ย” เสียงของราตรีดังขึ้นพร้อมกับแรงกระตุกของเสื้อเมฆา คุณหมอตัวเล็กหันไปมองเธอก็ต้องเจอกับราตรีที่นั่งกุมท้องอยู่ที่พื้น


“คุณราตรี คุณเป็นอะไร” เมฆาตกใจไม่น้อยเมื่อเห็นสภาพของราตรี


“ฉันเจ็บท้อง ช่วยด้วย” ราตรีว่าเสียงแผ่ว เธอน้ำตาไหลออกมา เมฆายิ่งตกใจ อย่างที่รู้ว่าราตรีเธอท้อง และอาการแบบนี้มันก็มีไม่กี่อย่าง


“เจ็บยังไงครับ คุณค่อยๆลุกนะครับ คุณโอเคมั้ย” เมฆาช่วยพยุงราตรีให้ขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้อีกรอบ ราตรีไม่มีอาการตกเลือดแต่อย่างใด แต่อาการเธอก็ดุน่าเป็นห่วงมากตอนนี้


“ไม่ไหวแล้ว ฮือ... ฉันเจ็บ” ราตรีกุมท้องตัวเองแน่นแล้วร้องไห้โฮ


“ป้าเนียนครับป้าเนียน” เมฆาตะโกนเรียกเมื่อเห็นว่าอาการของราตรีเริ่มแย่ลง


“มีอะไรคะคุณหมอ” ป้าเนียนออกมาจากห้องครัวด้วยใบหน้าตื่นๆ


“ช่วยไปบอกคนงานแถวนี้ให้ขับรถไปส่งผมกับคุณราตรีที่โรงพยาบาลหน่อยได้มั้ยครับ เร็วๆเลยนะครับ” เมฆาสั่ง เนียนหันมามองราตรีเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าเข้าใจ


เมฆามองราตรีที่ตัวงอและซบหน้าลงไปกับโต๊ะ เขาช่วยพยุงเธอขึ้นอย่างระมัดระวัง แต่ด้วยร่างที่อ่อนปวกเปียกของหญิงสาวทำให้เมฆาตัดสินใจอุ้มเธอขึ้น ราตรีเป็นคนตัวเล็กไม่ต่างจากพะพายมากเท่าไหร่ ทำให้ง่ายต่อการอุ้ม แม้เมฆาไม่ใช่คนตัวใหญ่อะไร แต่เขาก็แข็งแรงพอที่จะอุ้มเธอขึ้น แม้จะทุลักทุเลไม่น้อย


“ขอโทษนะครับคุณราตรี” เมฆาพูดเมื่อเขาถือวิสาสะอุ้มเธอขึ้น


เมื่อมาถึงหน้าบ้านก็เจอรถของไร่เพียงระพีจอดรออยู่แล้ว เมฆาพาราตรีเข้าไปนั่งข้างหลังแล้วเขาก็เข้าไปนั่งตามอย่างรวดเร็ว


“ป้าเนียนช่วยบอกดินว่าผมพาราตรีไปโรงพยาบาลนะครับ แล้วจะรีบกลับมา” เมฆาสั่งเนียนไว้ เขาไม่มีเวลาพอที่จะโทรหาเพียงดินตอนนี้


เนียนรับคำอย่างว่าง่าย และรถของไร่เพียงระพีก็แล่นออกไปจากไร่ เมฆาคอยถามอาการของราตรีเป็นระยะๆ เธอมีอาการไม่ค่อยดีอย่างเห็นได้ชัด


ต้องเป็นตอนที่เพียงดินสะบัดเธออกแน่นอน ราตรีกำลังท้องอ่อนๆแน่นอว่าง่ายต่อการแท้ง ถึงจะรู้ว่าเธอเป็นคนยังไง แต่แบบนี้มันก็โหดร้ายกับเธอไม่น้อยเหมือนกันนะ


ราตรีน้ำตาไหลเรื่อยๆ เธอเจ็บไปหมด ร่างบางเอนตัวลงกับเบาะรถ


เอี๊ยด!


มาได้ครึ่งทางรถก็หยุดชะงักจนเมฆาต้องไปคว้าตัวราตรีไว้ไม่ให้เธอกระเด็นไปทางอื่น เขาขมวดคิ้วแล้วหันไปมองคนงานของไร่เพียงระพี


“มีอะไรเหรอครับ” เมฆาถาม


“เฮ้ย!” ไม่ทันได้คำตอบเสียงเคาะประตูรถก็ดังขึ้นพร้อมกับชายฉกรรจ์อีกสองสามคนที่ถือปืนอยู่


“อย่าเปิดประตูนะพี่” เมฆาเห็นท่าไม่ดีเลยสั่งไม่ให้คนงานเปิดประตูรถ


“เปิดประตูเดี๋ยวนี้ มึงจะเปิดไม่เปิด!” เสียงตะคอกดังจากนอกรถพร้อมกับปืนที่ถูกจ่อเข้ามา เมฆาใจหล่นวูบ เกิดมาเพิ่งจะเคยเจอปืนจ่อแบบนี้


“เอายังไงดีครับคุณหมอ” คนงานลนลานถาม


“โอเคๆ เดี๋ยวฉันคุยเอง” เมฆาทำใจดีสู้เสือ เขาบอกให้คนงานเปิดประตูแล้วลงไปนอกรถ


ร่างเล็กใจสั่นระรัวเมื่อเห็นปืนกระบอกโต นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย


“มีอะไรรึเปล่า” เมฆาเงยหน้าถามผู้ชายร่างยักษ์ตรงหน้า


“มึงไม่เกี่ยว กูต้องการตัวเมียไอ้พงศ์” ร่างของเมฆาถูกผลักออกก่อนที่ชายคนนั้นจะกระชากประตูออกแล้วดึงราตรีออกมา ราตรีล้มลงจนเมฆาต้องถลาเข้าไปช่วย


“เธอกำลังแย่ ผมต้องพาเธอไปโรงพยาบาลเดี่ยวนี้ คุณมีเรื่องอะไรก็ไปคุยกันหลังจากนี้” ด้วยความเป็นห่วงคนไข้มากกว่าทำให้เมฆาโพล่งออกไปแบบนั้น สายตาเหี้ยมนั้นตวัดมามองอย่างรวดเร็ว


“มึงอย่าเสือก กูจะเอาอินี่ไป พ่อมันมีเงินเยอะนี่ คงจะใช้หนี้แทนลูกเขยเหี้ยๆที่หนีไปได้” คนร้ายเข้ามากระชากราตรีออกมาจากเมหาอีกรอบ


“แต่ถ้าไม่พาเธอไปโรงพยาบาลตอนนี้เธอต้องแย่แน่ และหมออย่างผมก็ไม่ปล่อยให้คุณพาคนไข้ของผมไปแน่นอน” เมฆาว่าอย่างไม่กลัวลูกปืน คนงานของไร่น้ำรินมองแล้วตัวสั่นงก


“เป็นหมอใช่มั้ยมึงน่ะ” ปืนกระบอกยาวชี้มาตรงหน้าเมฆา เมฆาแอบสั่นเล็กน้อย


“ชะ...ใช่” เขาตอบอย่างหวาดๆ


“อินี่มันจะตายใช่มั้ย งั้นมึงก็มากับมัน เพราะยังไงกูก็ต้องเอาตัวมันไปอยู่ดี เฮ้ย! มึง มาลากตัวไอ้หมอนี่ไปดิ” ประโยคหลังหันไปสั่งลูกน้อง


เมฆาหน้าซีดเมื่อเขาถูกล๊อคโดยชายตัวใหญ่อีกคน


“พวกคุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ บ้านเมืองมีขื่อมีแปจะมาข่มขู่และพาตัวคนอื่นไปแบบนี้ไม่ได้” เมฆาดิ้น


“ปากมากนะมึง ถ้าไม่อยากตายก็หุบปาก พามันไปขึ้นรถ เอาอินี่ไปด้วย” หัวหน้าของพวกมันผลักราตรีให้ลูกน้องอีกคนก่อนจะตวัดปืนเป็นเชิงให้พาขึ้นรถ


เมฆาพยายามขัดขืนเต็มที่แต่ก็ต้องหยุดเมื่อสัมผัสถึงปลายกระบอกปืนที่ข้างเอว เขามองไปที่คนงานของไร่น้ำริน เป็นเชิงว่าให้รีบหนีไปแล้วไปบอกคนให้มาช่วย


“มึงไปบอกพ่ออิราตรีด้วย ถ้าอยากได้ลูกสาวคืน ให้เอาเงินมาให้กูสามล้าน” ชายร่างใหญ่หันไปพูดกับคนงานของไร่น้ำรินก่อนที่จะตามลูกน้องตัวเองไป


คนงานไร่น้ำรินตัวสั่นงก รีบเข้าไปข้างในรถอย่างรวดเร็วก่อนจะถอยรถกลับไปทางเดิม




















 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:





ตอนนี้มายาวกว่าปกติ เรื่องกำลังเริ่มแล้ววววววววววว แว้กกกกกกกกกกกก  :hao7:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *4/08/16* [ตอนที่41] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: harumi ที่ 04-08-2016 21:51:34
 :z13: :z13:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *4/08/16* [ตอนที่41] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: farfarneenee ที่ 04-08-2016 22:13:20
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *4/08/16* [ตอนที่41] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 04-08-2016 22:21:14
งานเข้า!!!  โอ้ยยยย......เรื่องของคนอื่นทำหมอเมฆซวยไปด้วย
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *4/08/16* [ตอนที่41] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 04-08-2016 22:35:44
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *4/08/16* [ตอนที่41] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: oppapp ที่ 04-08-2016 22:41:09
หมอเมฆกับราตรีอย่าเป็นอะไรนะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *4/08/16* [ตอนที่41] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 04-08-2016 22:50:01
กำ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *4/08/16* [ตอนที่41] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 05-08-2016 10:16:57
ดีๆไม่รู้จักดูแลกันเลยทำแต่เรื่องไม่เป็นเรื่อง
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *4/08/16* [ตอนที่41] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 05-08-2016 11:48:54
 :katai1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *4/08/16* [ตอนที่41] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: blanchard ที่ 10-08-2016 06:02:15
 
มารอน้องเมฆกะพี่ดิน    :impress:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *4/08/16* [ตอนที่41] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 10-08-2016 11:33:00
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *4/08/16* [ตอนที่41] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Zyse ที่ 11-08-2016 19:39:14
คิดถึงน้องเมฆมากเลย
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *4/08/16* [ตอนที่41] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: ตั้งโอ๋ ที่ 11-08-2016 20:54:05
คิดถึงหมอเมฆ กะ พ่อเลี้ยงคอกวัว หนักมากเลย เข้าดูทุกวันวันละหลายๆรอบ มาต่อเร็วๆนะคะ  :mew2: :mew2: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *4/08/16* [ตอนที่41] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: oppapp ที่ 11-08-2016 21:17:22
คิดถึงน้องเมฆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *4/08/16* [ตอนที่41] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 13-08-2016 20:12:45
 :a5:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *4/08/16* [ตอนที่41] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 14-08-2016 20:53:00
อย่างที่แจ้งในเพจนะคะว่าคอมเราพัง มันพังมาอาทิตย์ว่าแล้ว เราส่งร้านซ่อมเค้าบอกมันไม่รับการรักษา มันไม่ตอบสนองอะไรเลย พี่เค้าเลยจะส่งศูนย์ อาจจะนานถึงสองอาทิตย์  :o12: ตอนแรกจะกู้ข้อมูลไม่ได้ด้วย ใจเสียมาก ฮืออออออออ ขอโทษที่ให้รอนะคะ คอมเราดีเมื่อไหร่จะมาอัพให้ยาวๆเลยค่ะ เราตอนนี้ก็เซ็งมากเหมือนกัน รอหน่อยนะคะ  :mew2:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/08/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 14-08-2016 20:57:04
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/08/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 14-08-2016 21:49:33
ค่าาาาา
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/08/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Zyse ที่ 14-08-2016 22:13:24
รอน้องเมฆค่าาาาาาา
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/08/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: oppapp ที่ 15-08-2016 08:47:28
รอ  :ling1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/08/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: ตั้งโอ๋ ที่ 15-08-2016 18:30:32
 :mew6: :mew4: :mew6: :mew4: :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/08/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 21-08-2016 22:12:55
ตอนนี้กำลังปั่นเรื่องน้องรินล๊อตสุดท้ายส่งอยู่จ้าาาาา น้องเมฆรอแป๊บบบบบบบบบบบบบบ เดี๋ยวมาแล้ววววววววววววววววว  :katai1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/08/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Zyse ที่ 26-08-2016 08:56:38
รอน้องเมฆกับพ่อเลี้ยงจ้าาาา
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/08/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 26-08-2016 13:06:12
รออ่านทีเดียวตอนจบน้าค่าาาาา
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/08/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 27-08-2016 23:59:39
 :z13:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/08/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: patsakon ที่ 28-08-2016 22:53:36
สู้ๆคัฟ :mew1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/08/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: oppapp ที่ 30-08-2016 08:56:07
 :m15: :m15: :m15:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/08/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: ตั้งโอ๋ ที่ 31-08-2016 00:23:29
 :ling1: :ling1: :ling1: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/08/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: patsakon ที่ 15-09-2016 20:55:16
หายๆๆๆเงียบอีกแล้ว :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/08/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: pornwicha ที่ 28-09-2016 00:47:48
ตามอ่านจนทันนนน :katai4:   รอคอมดีนะคะ5555555555 กำลังพีคเลยด้วยยยแงง :hao5:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/08/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 22-10-2016 08:33:26
รอออออออออออ..เพียงดินไปช่วยเมฆา
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/08/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 23-10-2016 03:25:36
 :z13:




 :call:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/08/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: seii ที่ 23-10-2016 05:28:16
รอๆๆๆๆ :katai4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/08/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 23-10-2016 08:53:50
 :sad4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/08/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: oppapp ที่ 21-11-2016 21:56:19
คิดถึงหมอเมฆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/08/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 22-11-2016 07:21:44
หายเงียบไปเลยอ่ะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *14/08/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: darksun ที่ 27-11-2016 23:27:36
รอออออออออคร้าบบบบบบบบบ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *23/12/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 23-12-2016 21:41:20
เราจะรีไรท์ "ปฐพีเคล้าเมฆา" ค่ะ

เหตุผลแรก เราคิดว่าเรื่องเนื้อไม่โอเคตั้งแต่แรกแล้ว เลยอยากปรับๆหน่อย แต่อาจจะอยู่ในโครงเดิม

เหตุผลสองมันทิ้งช่วงไปนานมาก และถ้าเรากลับมาแต่งอีกครั้งกลัวมันจะไม่สมูท

ขอโทษที่หายไปนานนะคะ พอดีภารกิจในชีวิตรุมเร้ามาก เลยปลีกตัวมายากหน่อย  :hao5: แต่เร็วๆนี้จะรีไรท์เรื่องนี้ค่ะ หวังว่าทุกคนยังรออยู่นะคะ มีคนมาทวงเรื่อยๆ แต่เราไม่ว่างจริงๆ #กราบแบบทิเบต

รักคนอ่านทุกคนนะคะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *23/12/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: oppapp ที่ 11-01-2017 01:07:10
ยังรออยู่นะ  :impress2:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *23/12/16* [แจ้งข่าว] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 23-02-2017 11:08:31
กำลังสนุกเลย เพียงดินนี่มันพระเอกละครไทยจริง ๆ ดีนะคุณหมอฉลาดสุด ๆ ตามเกมส์ทันอีก
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *11/04/17* [ตอนที่ 42] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 11-04-2017 20:21:26
บทที่ 42




เมฆานั่งนิ่ง เขามองผู้ชายร่างใหญ่ที่ขับรถอยู่ผ่านกระจกหน้ารถ ข้างๆมีอีกคนที่กำลังถือปืนในมือแน่น เขาและราตรีนั่งอยู่เบาะหลังโดยมีเขานั่งคั่นตรงกลางระหว่างราตรีและคนร้ายอีกคนหนึ่ง ทางที่รถกำลังแล่นไปนั้นเริ่มเป็นป่าลึกมากยิ่งขึ้น และทางก็ยิ่งเริ่มขรุขระมากขึ้นกว่าเดิม

ลำพังเมฆาเองเขาก็ถือว่าตกใจไม่น้อยเหมือนกัน แต่เขาเป็นห่วงราตรีมากกว่า เธอมีอาการเจ็บท้องอย่างหนักจนเกือบหมดสติไปหลายรอบ และสภาวะอย่างนี้แน่นอนว่าต้องเสี่ยงต่อการแท้งลูกอย่างแน่นอน แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้เมฆามั่นใจแล้วว่าราตรีอาจจะท้องกับพงศ์ ซึ่งอาจจะเป็นคนรักของเธอ

และเมื่อฟังจากที่พวกคนร้ายพูด พงศ์น่าจะไปติดหนี้อะไรซักอย่าง แล้วหนีไป พวกนี้เลยจับราตรีมาเป็นตัวประกันเพื่อนเรียกค่าไถ่จากนายอำเภอ

เมฆาประมวลผล ถ้าพอจับจุดได้อย่างนี้ก็น่าจะพอเจรจากันได้

รถคันโตแล่นขึ้นเขาลงเขาไม่นานก็มาจอดที่แคมป์กลางหุบเขา มีบ้านหลังไม่ใหญ่มากถูกสร้างด้วยไม้ตั้งอยู่เดี่ยวๆหลังเดียว โดยที่มีผู้ชายอีกสองสามคนยืนถือปืนคอยคุมอยู่รอบๆ

“ลงมา” เมื่อประตูรถถูกเปิดเมฆาก็ถูกกระชากออกมาพร้อมกับราตรีที่สภาพของเธอแทบจะยืนไม่ได้

“เบาๆสิ เธอเจ็บอยู่นะ” เมฆารีบไปประคองร่างบางนั้น เขาสังเกตเห็นรอยเลือดที่เริ่มไหลลงมาตามเรียวขาของราตรี ก่อนที่ร่างของเธอจะล้มฟุบลง

“เฮ้ย มันเป็นอะไรวะ” คนร้ายดูเหมือนจะตกใจไม่น้อยที่อยู่ๆราตรีก็ล้มลงไปอย่างนั้น

“เธอกำลังแย่ ผมบอกพวกคุณแล้วว่าให้พาเธอไปโรงพยาบาลก่อน” เมฆาหัวเสียไม่น้อย ทำไมเข้าต้องมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ด้วย ตอนนี้เขาแทบไม่กลัวผู้ชายถือปืนตรงหน้า เขาโมโหมากกว่าที่ปล่อยให้คนไข้ของเขาต้องมาเจ็บแบบนี้

“เอาไงดีวะ แม่งจะตายห่าก่อนรึเปล่าก็ไม่รู้”  ชายสองคนปรึกษากัน

“มึงน่ะ เป็นหมอไม่ใช่เหรอ รักษามันสิ” คนหนึ่งพูดขึ้น เมฆาหันมองตาขวาง

“เป็นหมอแต่ถ้าอุปกรณ์ไม่มี ก็ใช่ว่าจะรักษาได้นะ ถ้าไม่อยากให้เธอตาย ควรพาเธอไปที่โรงพยาบาล” เมฆาเถียงกลับอย่างไม่สบอารมณ์

“ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยมันตายอยู่นี่แหละ ยังไงพ่อมันก็ไม่รู้อยู่แล้ว พาตัวสองคนนี้เข้าไปในบ้าน จนกว่าพ่ออินี่จะติดต่อมา” เมื่อพูดจบร่างของเมฆาก็ลอยหวือไปตามแรงกระชาก ส่วนราตรีถูกอุ้มโดยผู้ชายอีกคน

เมฆากัดฟันกรอดอย่างโมโหและคิดไม่ตกว่าจะทำยังไงต่อไปดี และที่สำคัญตอนนี้ราตรีกำลังอาการแย่ ซึ่งเธอเหมือนจะแท้งลูกแล้วด้วยซ้ำไป



คนงานของไร่เพียงระพีวิ่งหน้าตื่นเข้ามาในบ้าน พอดีกับที่เพียงดินกลับเข้ามาในบ้านพอดี กว่าเขาจะสลัดพะพายได้ก็นานพอสมควร แต่เขาต้องรีบกับมาคุยกับคนที่ทำท่าเหมือนจะงอนก่อน เพราะไม่อยากให้เมฆาไม่พอใจไปมากกว่านี้

“มีอะไร ทำไมวิ่งหน้าตื่นมาขนาดนั้น” เพียงดินถาม

“แย่แล้วครับพ่อเลี้ยง มีคนจับตัวคุณหมอกับคุณหนูราตรีไปครับ” คนงานระล่ำระลักบอก

“อะไรนะ!” เพียงดินรู้สึกตัวชาก่อนจะเดินไปหาคนงานคนนั้น

“เมื่อกี้คุณหนูราตรีเธอเหมือนไม่สบายล้มลงไป คุณหมอเลยจะพาไปโรงพยาบาล ผมขับรถออกจากไร่ไปไม่เท่าไหร่ก็เจอรถอีกคันจอดดักทางไว้ แล้วเอาตัวทั้งสองคนไปเลยครับ” คนงานเล่า

“แล้วมึงปล่อยให้เมฆถูกจับตัวไปได้ยังไงวะ! พวกมันบอกอะไรบ้าง” เพียงดินตะโกนลั่นอย่างโมโห จนคนงานแถวนั้นพากันหันมามอง

“พะ... พวกมันบอกว่าให้นายอำเภอเอาเงินไปไถ่ตัวคุณราตรีครับ ตอนแรกจะจับแค่เธอไป แต่เธอดูอาการไม่ดี พวกมันเลยพาคุณหมอไปด้วย พวกมันพูดถึงคนชื่อพงศ์ด้วยครับ” คนงานตัวสั่นงก

เพียงดินเวลานี้ น่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก จนเขาต้องเอียงหน้า เผื่อพ่อเลี้ยงเกิดโมโหแล้วต่อยขึ้นมาจะได้ตั้งรับถูก

เพียงดินปล่อยคนงานลงอย่างโมโห ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปข้างในบ้าน มือก็คว้าโทรศัพท์มาอย่างรวดเร็วพรอมกับกดโทรออก

“สวัสดีครับท่าน ตอนนี้มีเรื่องด่วนแล้ว” เพียงดินเล่ารายละเอียดให้นายอำเภอฟังก่อนที่เขาจะคว้ากุญแจรถออก แล้วตรงไปที่ไร่น้ำรินก่อนเป็นอันดับแรก



เมฆาและราตรีถูกนำมาขังไว้ที่ห้องอับๆห้องหนึ่ง พวกมันล๊อคไว้จากข้างนอก เมฆาแอบพยายามเปิดยังไงก็เปิดไม่ออก เขาเลยได้แต่แอบมองพวกมันผ่านรูเล็กๆระหว่างแผ่นไม้ ไม่นานเหมือนมีคุยเดินเข้ามาหาชายฉกรรจ์สองคนนั้นแล้วคุยกันด้วยภาษาที่เมฆาไม่เข้าใจ มันคล้ายภาษาของชนเผ่า เขาเลยกลับมาหาราตรีที่นอนนิ่งอยู่

“เจ็บ ฉันเจ็บ” เสียงดังแผ่วนั้นทำให้เมฆาต้องหันไปมองราตรี เธอค่อยๆลืมตาขึ้น ชุดสีสะอาดของเธอตอนนี้เปื้อนเลือดเต็มไปหมด ถ้าไม่รีบพาเธอไปที่โรงพยาบาลเร็วๆนี้ ราตรีต้องแย่แน่ๆ

“ทำใจดีๆก่อนนะครับคุณราตรี” เมฆาเข้าไปจับมือเธอไว้แน่น เพราะไม่อยากให้ราตรีต้องจิกเล็บตัวเองลงกับมือของเธออีก

“ที่นี่ที่ไหน” ราตรีตาลอยมองไปยังบริเวณรอบๆ

“เราถูกจับตัวมาเรียกค่าไถ่ครับ” เมฆาบอกตามตรง

“ห๊ะ!” ราตรีเบิกตาโพลง แล้วมองไปรอบๆอีกครั้งอย่างตกใจ จับตัวเรียกค่าไถ่เนี่ยนะ!

“พวกมันจับตัวคุณมาเพื่อเรียกค่าไถ่จากพ่อคุณ และมันพูดถึงคนชื่อพงศ์ คุณรู้จักเค้าใช่มั้ยครับ” เมฆาถามอย่างจริงจัง

“พะ... พงศ์” ราตรีหน้าซีดลงเล็กน้อย เธอเบือนหน้าหนี เหมือนไม่อยากพูดถึง

“คุณต้องบอกผมเรื่องของคนชื่อพงศ์ เพราะมันเกี่ยวกับทั้งคุณและผม พวกนั้นบอกว่าคนชื่อพงศ์ไปติดหนี้พวกมันไว้สามล้านแล้วหนีไป เลยต้องมาจับตัวคุณเรียกค่าไถ่จากพ่อคุณ ถ้าผมเดาไม่ผิด คนชื่อพงศ์คือพ่อของเด็กในท้องคุณใช่มั้ยครับ” เมฆาถามตรงๆ เพราะตอนนี้ไม่มีเวลามาพิรี้พิไรมากนัก ทั้งอาการของราตรีเอง และความเสี่ยงของเขาเอง ขึ้นอยู่กับเรื่องนี้

“นายรู้” ราตรีหันมามอง เมฆารู้ว่าเธอท้องอย่างนั้นเหรอ

“ครับ และตอนนี้ผมอยากจะบอกคุณว่า คุณอาจจะแท้งลูกแล้วด้วย ผมเสียใจด้วยครับ” เมฆายอมบอกเรื่องนี้กับเธอ มันอาจจะกระทบกระเทือนจิตใจเธอไปบ้าง แต่มันต้องบอก

“ทะ... แท้ง” ราตรีหน้าซีดลงแล้วก้มมองคราบเลือดที่เต็มเรียวขาของเธอ เธอมองอยู่อย่างนั้นก่อนที่น้ำตาจะไหลลงมาอย่างไม่รู้ตัว

“ผมช่วยคุณไว้ไม่ได้จริงๆ ขอโทษด้วยครับ” เมฆาเองก็หดหู่ไม่น้อยเหมือนกันที่ต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เขาเพิ่งจบมาไม่เท่าไหร่ ประสบการณ์ที่พบเจอกับการสูญเสียย่อมมีไม่มาก

“ฮึก... พงศ์ ฮือ” ราตรีร้องไห้ออกมา

เด็กในท้องคือลูกของพงศ์จริงๆ คนที่เมฆาเจอวันนั้น วันงานเกษตร เรื่องนี้มีไม่กี่คนที่รู้ถึงความสัมพันธ์ของเธอและพงศ์ รวมไปถึงเรื่องที่เธอท้องด้วย

ราตรีเหมือนจะรักเพียงดินก็จริง แต่นั้นคือสิ่งที่เธอหลอกตัวเองเสมอมา เพราะจริงๆแล้วนั้น คนเดียวที่อยู่ในหัวใจของเธอ คือพงศ์ พ่อของเด็กในท้อง





“มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง” รัชพลดูจะตกใจไม่น้อยเหมือนกันที่อยู่ๆเพียงดินก็เข้ามาบอกว่าเมฆาถูกจับตัวไป

สิตางศุ์หน้าซีดเผือด เขาเคยพบเจอกับกลุ่มแบบนี้มาเหมือนกัน พวกผู้มีอิทธิพลท้องถิ่นทำอะไรไม่ค่อยจะกลัวเกรงอำนาจรัฐเท่าไหร่ ยังไม่พอ ตำรวจที่นี่ยังซักทอดตามจับยากเข้าไปอีก

“คนงานของผมบอกว่ามันพูดถึงคนชื่อพงศ์ ผมอยากให้คุณรัชช่วยเรื่องนี้หน่อยครับ เพราะผมเองก็ไม่รู้จะไปหาเมฆาเจอได้ที่ไหน” เพียงดินพูดด้วยสีหน้าที่เครียด

“คุณติดต่อนายอำเภอรึยังคะ ถ้าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับคุณราตรีด้วย ท่านน่าจะรู้” รัชพลว่า

“เดี๋ยวผมโทรหารินกับคุณตะวันก่อนก็แล้วกันครับ” สิตางศุ์ที่เงียบมานานเสนอขึ้น เรื่องนี้ยังไงแล้วตะวันก็ต้องรู้ เพราะเกี่ยวข้องกับเมฆาเต็มๆ อยู่น้องตัวเองหายไปแบบนั้น จะไม่บอกให้พี่เค้ารู้ก็กะไรอยู่

รัชพลพยักหน้าเล็กน้อยแล้วหันมามองเพียงดินต่อ เพียงดินนั้นดูหงุดหงิดไม่น้อย เขาใช้มือขยี้หัวตัวเอง

ครืด

เสียงโทรศัพท์ของเพียงดินดังขึ้น เขารีบกดรับเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของใคร นายอำเภอติดต่อกลับมาแล้วหลังจากเขาให้จัดการเรื่องของคนชื่อพงศ์

“ลูกน้องผมไปสืบมาแล้ว คนชื่อพงศ์เป็นลูกตาแหวงที่เพิ่งตายไปเมื่อสองสามเดือนก่อน ผมเพิ่งรู้ว่าเค้ามีความเกี่ยวข้องกับลูกสาวผม คนอื่นบอกว่าตอนนี้มันหนีข้ามชายแดนไปแล้ว แต่พอจะรู้ที่อยู่ของมัน ตอนนี้ผมติดราชการอยู่ต่างจังหวัด คงกลับอีกทีตอนเย็น ผมฝากพ่อเลี้ยงจัดการได้มั้ยครับ ช่วยราตรีด้วย” สียงนายอำเภอดูจะเป็นวิตกไม่น้อยไปกว่าเขาเท่าไหร่ เพียงดินให้ท่านจัดการเรื่องการหาตัวนายพงศ์ ซึ่งน่าจะเป็นกุญแจตัวสำคัญที่ทำให้หาราตรีและเมฆาเจอ

“ท่านไม่ต้องห่วงครับ ผมจะช่วยทั้งเมฆาและราตรีออกมาให้ได้ เดี๋ยวท่านให้คนของท่านมาที่ไร่น้ำรินเลยนะครับ ผมอยู่ที่นี่” เพียงดินใจชื้นขึ้นมาหน่อย เมื่อพอจะมองเห็นความหวังลางๆ

“ขอบใจมากพ่อเลี้ยง เดี๋ยวผมจะให้คนของผมไปที่นั่น”

หลังจากวางสายไป เพียงดินก็นั่งรอคนของนายอำเภออย่างใจจดใจจ่อ ตะวันกับภุมรินเมื่อได้รับสายจากสิตางศุ์แล้วก็รีบมาที่ไร่น้ำรินเช่นกัน คงต้องเริ่มที่คนชื่อพงศ์





ราตรีเลิกร้องไห้ไปนานแล้ว แต่เธอก็ยังคงอาการแย่อยู่เหมือนเดิม นัยน์ตานั้นแดงก่ำหลังจากผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักหน่วง

“คุณโอเครึยัง” เมฆาถามอย่างเป็นห่วง สภาพจิตใจของราตรีตอนนี้คงจะบอบช้ำมาก

“ฉันกับเค้า  เราเคยรักกันมาก แต่ฉันผิดเอง ฮึก” ราตรีเริ่มน้ำตาไหลอีกครั้ง

“ใครเหรอครับ คุณหมายถึงคนชื่อพงศ์ใช่มั้ย” เมฆาขยับเข้าไปใกล้

“ฉันตกลงคบกับดิน เพราะเค้ารวยกว่า พงศ์มันก็แค่คนไม่มีอนาคตคนนึงเท่านั้น แต่เพียงดินก็เห็นฉันเป็นแค่ตัวแทนของนังพะพาย! แล้วพงศ์ก็ดันไปหลงเชื่อพวกสารเลวนี่ เค้าเริ่มติดยาและโกรธฉันมากกว่าเดิม ที่ฉันบอกเลิกเค้าไปคบกับดิน พงศ์มาขอเงินฉันไปซื้อยาบ่อยมาก ฉันต้องให้เพราะไม่อยากให้ทุกคนรู้ว่าฉันเคยเป็นเมียเค้า แต่ถึงเลิกกัน เราก็ยังคงมีอะไรกันเรื่อยๆ ไม่เว้นแม้แต่ตอนคบกับดิน
พอฉันเลิกกับดิน ฉันก็คิดว่าฉันกลับไปรักพงศ์ไม่ได้อีกแล้ว เขาติดยาเกินกว่าที่จะกลับมาเป็นพงศ์คนเดิม ยานรกนั่นทำพงศ์เปลี่ยนไป แล้วพอฉันท้อง ฉันก็คิดว่าดินคือคำตอบ เค้าจะเป็นพ่อของลูกฉันได้ เพราะฉันไม่อยากให้พ่อขายหน้าที่มีลูกอย่างฉัน”

เมฆานั่งฟังสิ่งที่ราตรีเล่า เรื่องมันซับซ้อนกว่าที่เขาคิดไว้เยอะเช่นกัน พงศ์คนนี้เอาเข้าจริงๆก็น่าสงสารไม่น้อยที่อยู่ๆก็โดนคนรักหักหลัง จนไปพึ่งยานรกนั่น ส่วนตัวราตรีเองก็ผิดที่ทำลายความเชื่อใจของคนรัก ตัวเพียงดินผิดที่ใช้ราตรีเป็นตัวแทนของพะพาย

ทำไมความรักมันถึงสร้างห่วงผูกรั้งอะไรได้มากมายขนาดนี้นะ

“ฉันจะพอแล้วล่ะ ลูกของฉันเค้าไปแล้ว พงศ์คนเดิมก็ตายจากฉันไปแล้ว ฉันเหนื่อย” ราตรีน้ำตาไหลอาบแก้ม เธอเริ่มนิ่วหน้าอีกรอบ พร้อมกับยกมือบีบท้องแน่นด้วยอาการเจ็บปวด

“เป็นอะไรครับคุณราตรี เจ็บอีกแล้วเหรอครับ” เมฆาผวาเข้าไปหาเธอ ราตรีกัดปากแน่นเพื่อระงับความเจ็บปวด

“ฮือออ ฉันไม่ไหวแล้ว” ราตรีพูดก่อนที่เธอจะตะกายคว้าเอาแขนของเมฆามาจิกแน่นเพื่อระบายความเจ็บปวด เมฆาเห็นท่าไม่ดี เขายิ่งกระวนกระวาย

ราตรีจะไม่ไหวแล้วนะ!

แล้วเขาก็นึกอะไรขึ้นได้

“ผมลืมไปว่าผมเอาโทรศัพท์ติดตัวมาด้วย ถ้าเราโทรหาใครซักคน พวกนั้นอาจจะรู้ว่าเราอยู่ไหน” เมฆาบอกราตรีก่อนที่จะควานหาเครื่องมือสื่อสารของตนเอง นิ้วเรียวรีบกดโทรออกอย่างรวดเร็ว

“เพียงดิน”







***************************************************************************************


หายไปนานมากกกกกกกกก นานแบบสามชาติเศษ เรามาต่อเรื่องนี้แล้วนะคะ น่าจะใกล้จบแล้ว ไม่เกินห้าถึงสิบตอนค่ะ

ก่อนอื่นต้องบอกว่าขอโทษมากที่หายไปนานมาก เรามีภารกิจทางด้านการเรียนที่ต้องทำค่ะ พอดีใกล้เรียนจบแล้ว ธีสิสกับวิจัยรุมสะกรำมากขอรับครับโผ้มมมม

หวังว่ายังจะไม่ลืมเรื่องนี้กันนะคะ ฝากติดตามพี่ดินกับน้องเมฆของเราด้วยค่ะ รักคนอ่านทุกท่านนะคะ

 :katai5:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *11/04/17* [ตอนที่ 42] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 11-04-2017 20:45:51
รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *11/04/17* [ตอนที่ 42] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 11-04-2017 23:43:08
ต้องกลับไปอ่านตอนก่อนหน้าหลายตอนอยู่แอบลืมไปแล้ว 55555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *11/04/17* [ตอนที่ 42] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 12-04-2017 01:03:57
 :z13:



แอร้ยๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *11/04/17* [ตอนที่ 42] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: ตั้งโอ๋ ที่ 12-04-2017 01:55:53
คิดถึงมากกกก เข้่ามาดูตลอดในที่สุดเธอก็กลับมาาาาา
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *12/04/17* [ตอนที่ 43] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 12-04-2017 23:49:07
บทที่ 43

เพียงดิน ตะวัน รัชพล และคนของไร่น้ำรินกับไร่เพียงระพีอีกสี่ห้าคน กำลังมุ่งที่บ้านของเพื่อนนายพงศ์พร้อมกับคนของนายอำเภอที่ส่งมาสมทบอีกห้าหกคน ส่วนภุมรินถูกสั่งให้อยู่เป็นเพื่อนสิตางศุ์ที่ไร่น้ำริน เพราะรัชพลไม่อนุญาตให้ตามมาด้วย แม้น้องชายจะพูดหว่านล้อมยังไงก็ตาม

ซึ่งไม่นานรถคันโตก็มาถึงบ้านหลังเก่าๆที่สภาพดูไม่ค่อยจะได้เท่าไหร่ เพียงดินรีบกระโดดลงจากรถก่อนจะตรงเข้าไปในตัวบ้านหลังนั้น ภาพแรกที่เขาเห็นคือเด็กสภาพตัวผอมกะหร่องสองสามคนกำลังนอนอยู่บนฟูกเก่าๆที่ดูไม่ได้ ข้างๆมีอุปกรณ์เสพยาไอซ์วางเกลื่อนเต็มไปหมด

“เฮ้ย! ลุก!” คนของนายอำเภอตรงเข้ามาล๊อคทั้งสามคนที่เพิ่งจะรู้สึกตัว

“เหี้ย!” เด็กหนุ่มตะโกนร้องอย่างตกใจเมื่อตื่นมาก็พบว่าตัวเองถูกจับเข้าแล้ว

“แอบมาซ่องสุมกันอยู่ที่นี่เอง ได้ไปกินข้าวแดงในคุกแน่” คนของนายอำเภอคว้าอะไรที่พอทำเชือกได้มามัดไว้

“พวกแกรู้จักคนชื่อพงศ์มั้ย” เพียงดินถามเข้าประเด็น เด็กติดยาหันมองหน้ากันเลิกลัก

“ถามหามันทำไม” หนึ่งในนั้นตอบ พร้อมกับจ้องหน้าเพียงดินไม่วางตา

“ตอนนี้มันหนีไปพม่านู่นแล้ว ถามหามันตอนนี้ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก” อีกคนพูดต่อ เพียงดินหัวเสียเล็กน้อย

“แล้วรู้มั้ยมันไปติดหนี้ใครไว้” เพียงดินพยายามควบคุมสติเพราะไม่อยากให้เสียเรื่อง เด็กติดยามองหน้ากันอีกครั้ง เพราะไม่แน่ใจว่าจะพูดดีรึเปล่า

“ถึงไม่บอกตอนนี้ก็ต้องไปให้ปากคำในโรงพักอยู่ดี ไหนๆก็โดนจับแล้วก็บอกเค้าไป” คนของงนายอำเภอคาดคั้นด้วยน้ำเสียงที่เริ่มหัวเสียพอกัน

“มันติดหนี้พวกอาเสะ มันไปขอยาเค้ามาเรื่อยๆ พอไม่มีเงินให้ก็หนีข้ามชายแดนไป” เด็กหนุ่มว่า

“แล้วรู้มั้ยว่ารังพวกอาเสะอยู่ไหน” คราวนี้คนของนายอำเภอกรูเข้ามาถาม

“ผมเคยไปกับไอ้พงศ์ครั้งนึง อยู่หลังผาตะวัน” พอได้คำตอบเพียงดินก็รีบเดินออกมาจากบ้านหลังนั้นอย่างรวดเร็ว เพราะจะรีบไปหาเมฆา

“เดี๋ยวก่อนครับพ่อเลี้ยง” เสียงคนของนายอำเภอดังขึ้น พร้อมกับคนอื่นๆที่ลากเด็กติดยาสามคนไปไว้ที่ท้ายกระบะเพื่อนำตัวโรงพัก

“มีอะไรเหรอครับ” เพียงดินถามกลับ

“ผมว่าเรื่องนี้แจ้งสารวัตรไกรดีกว่านะครับ” คนของนายอำเภอว่า เรื่องนี้ค่อนข้างใหญ่

เพียงดินทำหน้าเครียด เขามองรัชพลกับตะวันสลับไปมาอย่างต้องการคำตอบ รัชพลพยักหน้าเห็นด้วย อย่างน้อยเรื่องนี้ถึงตำรวจน่าจะปลอดภัยกว่า

“กลุ่มของอาเสะเป็นกลุ่มค้ายาของพวกม้ง ทางการพยายามตามจับมานานแล้วครับ อย่างน้อยการซักทอดครั้งนี้ก็น่าจะพอมีประโยชน์ ผมว่าให้สารวัตรไกรเข้ามาช่วยจะดีกว่า” คนของนายอำเภอพูดต่อ

กลุ่มอาเสะนั้นเป็นกลุ่มค้ายาขนาดใหญ่ของแถบภาคเหนือตอนบน ฐานที่ตั้งเปลี่ยนไปเรื่อยๆ และเมื่อได้พยานมาแบบนี้ย่อมเป็นเรื่องที่จะซักทอดไปยังตัวการใหญ่ได้

ครืด

เพียงดินยังไม่ทันได้ตอบอะไรโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น ร่างสูงรีบกดรับเมื่อเห็นว่าเป็นใครที่โทรเข้ามา

“เมฆ!” น้ำเสียงตื่นตระหนกนั้นทำให้ทุกคนต้องหันไปมองเพียงดินเป็นจุดเดียว

“ดิน ตอนนี้ฉันกับคุณราตรีถูกจับตัวมา คุณราตรีเธอแท้งลูก และตอนนี้เธอกำลังแย่ คุณช่วยทำยังไงก็ได้ พาคนมาช่วยเราออกไปที มาตามพิกัดโทรศัพท์นี้เลย” เมฆาระล่ำระลักพูด

“นายโอเคใช่มั้ยเมฆา ไม่ได้เป็นอะไรนะ” เพียงดินโล่งใจขึ้นมาเปราะหนึ่งเมื่อเห็นว่าเมฆายังไม่ได้รับอันตรายใดๆ เพราะไม่อย่างนั้นคงโทรมาหาเขาไม่ได้

“ฉันไม่เป็นไร แต่ตอนนี้ต้องวางแล้ว เดี๋ยวพวกนั้นจะสงสัย” พูดจบเมฆาก็ตัดสายไป

“เมฆาโทรมาเหรอคุณเพียงดิน” ตะวันถาม

“ใช่ครับ เมฆาบอกให้ตามสัญญาณโทรศัพท์ไป ตอนนี้ราตรีอาการสาหัสมาก แต่เมฆไม่เป็นอะไร ผมอยากให้แบ่งคนไปบอกเรื่องสารวัตรไกร แล้วผมจะไปหาเมฆก่อน” เพียงดินสรุป เรื่องบอกตำรวจนั้นเขาไม่ขัดอยู่แล้ว แต่เขาเองก็จะไม่รอ เพราะเมฆากำลังรอเขาอยู่

“ถ้าอย่างนั้นพวกผมจัดการเรื่องตำรวจเองครับ ยังไงก็จะพาพวกนี้ไปโรงพักอยู่แล้ว แต่พวกคุณไปกันเองจะดีเหรอ” คนของนายอำเภอพูด

“ไม่ต้องเป็นห่วงครับ พวกเราจะไม่ทำอะไรบุ่มบ่ามจนกว่าสารวัตรไกรจะมา” เพียงดินรับปาก

“ถ้าอย่างนั้นก็ตามนี้เลย พวกผมจะล่วงหน้าไปก่อน” รัชพลพูดจบทุกคนก็แยกย้าย

คนของไร่น้ำรินและไร่เพียงระพีแยกกันไปขึ้นรถของแต่ละไร่ ส่วนคนของนายอำเภอนั้นแยกไปที่โรงพัก เพียงดินให้ตะวันจัดการเรื่องหาพิกัดของเมฆา ก่อนที่รถคันใหญ่ของทั้งสองไร่จะมุ่งตรงไปที่หลังผาตะวัน





เมฆาปิดเสียงและเปิดระบบสั่นไว้เมื่อโทรหาเพียงดินเสร็จ ร่างเล็กแอบมองดูกลุ่มคนร้ายผ่านรูเล็กๆรูเดิม ซึ่งพวกมันตอนนี้กำลังนั่งดื่มกันอยู่ไม่ไกล เมฆาคาดว่าไม่น่าจะมีเกินสิบคน

เมฆาหันไปมองราตรีที่ตอนนี้หายใจแผ่ว เขาไม่รู้ว่าเพียงดินจะพาคนอื่นมาทันเวลามั้ย ตอนนี้เขาเป็นห่วงราตรีมากกว่า เพราอาการเธอแย่ลงตลอดเวลา

“ทำใจดีๆไว้ก่อนนะครับคุณราตรี” เมฆาว่า สิ่งเดียวที่เขาทำได้ตอนนี้คือรอคนมาช่วย

“เฮ้ย มึงน่ะ ออกมานี่ซิ” เสียงเปิดประตูพร้อมกับร่างสูงใหญ่ของคนร้ายเข้ามากระชากเมฆาให้ออกไปข้างนอก ก่อนจะปิดประตูที่ขังราตตรีไว้อย่างหลวมๆ เพราะรู้ว่าเธอคงไม่มีทางหนีออกมาได้

“ทำไมพ่ออิคุณหนูนั่นมันไม่ติดต่อมาซักทีวะ ไหนบอกห่วงลูกนักหนาไง” คนร้ายถามเมฆา

“ฉันจะไปรู้ได้ยังไง” เมฆาเถียงกลับ เขามองไปรอบๆ พบว่าคนร้ายพวกนี้มีคนไม่มากอย่างที่เขาคาดการณ์ไว้ ซึ่งที่นี่อาจจะเป็นแค่แหล่งกบดานที่ไม่ใหญ่มากก็เป็นได้ ถ้ามันเป็นพวกค้ายาจริง

“มึงโทรหาพ่อมันซิ” ชายคนหนึ่งยื่นโทรศัพท์ให้เมฆา

“ฉันจะไปรู้เบอร์ส่วนตัวเค้าได้ยังไงล่ะ” ความจริงเบอร์โทรของท่านนายอำเภอนั้นพอจะมีติดเครื่องเมฆาบ้าง แต่แน่นอนว่าเขาไม่มีทางบอกให้พวกนี้รู้แน่ๆ

“งั้นโทรหาใครก็ได้ แล้วบอกว่ามึงกับอินั่นถูกจับตัวมา เดี๋ยวก็มีคนไปบอกพ่อมันเองแหละ” อีกคนว่าพร้อมกับยื่นโทรศัพท์ให้เมฆา

“ฉันจำเบอร์ใครไม่ได้ซักคน” เมฆาโกหกออกไป เขาโทรหาเพียงดินเรียบร้อยแล้ว เพราะฉะนั้นการโทรหาใครซักคนอีกรอบนั้น อาจจะทำให้เกิดความไขว้เขวได้

“มึงนี่ไร้ประโยชน์จริง” ผู้ชายที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าพูดด้วยความโมโหก่อนจะกระชากเมฆาเพื่อเอาไปไว้ในห้องเหมือนเดิม

ตุบ!

แต่เสียงของหล่นนั้นทำให้ทุกสายตาจ้องมาที่เมฆาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเป็นโทรศัพท์เครื่องเล็กหล่นตุบอยู่บนพื้น

“นี่มึงแอบเอาโทรศัพท์มาด้วยเหรอ” ร่างสูงใหญ่ย่างสามขุมเข้าหาเมฆาพร้อมกับก้มลงหยิบโทรศัพท์ของคนตัวเล็ก

เมฆาเริ่มหน้าเสียเมื่อถูกสายตาของคนร้ายมองมา

เพี๊ยะ!

หน้าของเมฆาหันไปตามแรงตบ พร้อมกับเลือดสีแดงที่ไหลออกมาตามมุมปาก ร่างเล็กเซเล็กน้อย เพราะน้ำหนักมือนั้นมันไม่ได้ออมแรงเลยแม้แต่น้อย

“ร้ายนักนะมึง” ความโมโหก่อตัวขึ้น เมฆายังตั้งสติไม่ค่อยจะได้เพราะยังคงมึนอยู่

“ยิงทิ้งเลยมั้ย อยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์” ปืนกระบอกยาวถูกยกขึ้นมาเล็งที่เมฆา ร่างเล็กหันไปมองพร้อมกับหน้าที่ซีดเผือด

เขาจะมาตายง่ายๆอย่างนี้ไม่ได้นะ!

ปัง!

เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับเมฆาที่หลับตาแน่น ร่างของเขาทรุดลงอย่างตกใจ ปืนที่จ่ออยู่กระเด็นไปไกล พร้อมกับร่างของคนร้ายที่ทรุดลงตาม

“อะไรวะ!” ความโกลาหลเกิดขึ้นเมื่อเสียงปืนนัดนั้นดังออกมา คนร้ายทั้งหมดหันไปมองบริเวณรอบๆ แล้วก็พบกับคนของไร่น้ำรินและไร่เพียงระพีที่กรูเข้ามา

เป็นรัชพลที่ยิงปืนใส่มือของคนร้ายเอง ความแม่นปืนของรัชพลนั้นเป็นที่เลื่องลืออยู่แล้ว และเมื่อเห็นว่าเมฆาโดนปืนจ่อขนาดนั้น เขาที่จะไม่ทำอะไรบุ่มบ่ามก็ทนไม่ไหว เพราะปล่อยไว้เมฆานั่นแหละที่จะได้รับอันตราย

“ไอ้หมอนี่มันโทรให้พวกมาช่วย แม่ง ฆ่าพวกมันให้หมด!” ตะโกนด้วยความโมโห

เสียงปืนดังขึ้นหลายนัด เมฆาหันไปมองรอบๆอย่างตกใจก่อนที่เขาจะวิ่งเข้าไปในห้องที่มีราตรีอยู่ เพียงดินมองตามแผ่นหลังเล็กของเมฆา แล้วพยายามฝ่าไปหาอีกคน รัชพล ตะวันและคนของไร่ทั้งสองที่มาด้วยหลบอยู่หลังต้นไม้พร้อมกับรัวปืนใส่กลุ่มคนร้าย เพียงดินแอบหลบมุมตามต้นไม้ก่อนจะอาศัยจังหวะที่ชุลมุนวิ่งทะลุเข้าหาเมฆาในบ้านหลังนั้น

“เมฆ” เรียกคนรัก

“ดิน ช่วยคุณราตรีด้วย ชีพจรเธออ่อนมาก” เมฆาบอก เขาไม่มีเวลาแล้ว ขืนปล่อยไว้แบบนี้ราตรีไม่รอดแน่นอน

“ใจเย็นๆ เรายังออกไปตอนนี้ไม่ได้” เพียงดินเข้าไปกอดเมฆา เขามองใบหน้าที่ช้ำเลือดและมีแผลมุมปากอย่างโมโห เมฆาต้องมาเจ็บตัวแบบนี้ เขารู้สึกไม่ดีเลย

“แต่คุณราตรีเธอ...”

“ตอนนี้ทุกคนเองก็กำลังแย่นะเมฆา ฉันก็อยากจะช่วยราตรี แต่รอให้สารวัตรไกรมาถึงก่อน” เพียงดินว่า เขาคว้าปืนที่พกมาอีกกระบอกให้เมฆา

“อะไร” เมฆาทำหน้างงเล็กน้อย

“หวังว่านายจะเคยใช้ปืน รอฉันอยู่ตรงนี้ก่อน อย่าออกไปไหน” เพียงดินสั่งก่อนจะลุกพรึบเพื่อออกไปข้างนอกอีกครั้ง

“จะไปไหนดิน” เมฆาท้วง อยู่ในนี้ปลอดภัยที่สุดแล้ว จะออกไปอีกทำไม

“คุณรัชกับคุณตะวันกำลังรับมือกับพวกนั้นอยู่ ฉันต้องออกไปช่วย อยู่ตรงนี้ รอฉันหรือถ้าตำรวจมาถึงก่อนก็ออกไปพร้อมเค้าเลย” เพียงดินหันไปบอกคนรักก่อนจะพุ่งตัวออกไปจากบ้าน เมฆาวิ่งตามแล้วไปหยุดชะงักอยู่ที่หน้าประตู

“ระวังตัวนะดิน” เมฆาตะโกนตามหลังอย่างเป็นห่วง เขาอยากออกไป แต่ก็กลัวจะไปเป็นภาระให้อีกคน เลยเลือกที่จะวิ่งเข้าไปหาราตรีที่นอนโรยรินอยู่

เพียงดินออกมาข้างนอก พบว่าตอนนี้ฝั่งของเขาเหมือนกำลังจะเพลี่ยงพล้ำด้วยอาวุธที่น้อยกว่า แต่สายตาของเขาก็มองเห็นรถตำรวจที่แล่นเข้ามาก่อนที่สารวัตรไกรจะนำทีมตำรวจกรูเข้ามาช่วย

“หยุด นี่คือเจ้าหน้าที่ตำรวจ วางปืนลงซะ” เสียงนั้นทำให้คนร้ายหยุดชะงัก พวกมันมองเห็นตำรวจที่พากันมาเยอะก็เริ่มจะกลัว

“เฮ้ย! ถอยก่อนโว้ย” เสียงคำสั่งจากหัวหน้ามันนั้นทำให้คนที่เหลือหันหลังเพื่อจะวิ่งหนี ตำรวจเลยกรูเข้าไปจัดการ พร้อมกับวิ่งไล่เข้าไปในป่า

ตะวันกับรัชพลโผล่ออกมาจากหลังต้นไม้พร้อมคนงานอื่นๆ ซึ่งมีคนได้รับบาดเจ็บไม่น้อยเหมือนกัน

“เมฆอยู่ไหนครับ” ตะวันถามหาน้องชายอย่างเป็นห่วง

“พี่ตะวัน” เมฆาตะโกนเรียก พร้อมกับอุ้มราตรีออกมา ทั้งสามคนรีบเข้าไปหา รัชพลอาสาอุ้มราตรีไปที่รถเอง ทั้งหมดมองสภาพของเธอแล้วได้แต่ถอนหายใจ ราตรีดูอาการไม่ดีเลย

“เป็นไรมั้ยเมฆ” ตะวันถามพร้อมกับดึงน้องมากอด เมฆากอดตอบ พอรู้สึกว่าตัวเองปลอดภัยและได้มาอยู่ในอ้อมกอดของตะวันแบบนี้แล้วความเข้มแข็งที่เคยมีก็พังทลายลง เมฆาร้องไห้ซบกับอกพี่ชาย

เกิดมาเขายังไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้เลย มันยากมากที่พยายามจะมีสติและทำตัวเข้มแข็ง เพราะไม่อย่างนั้นทั้งเขาและราตรีจะแย่ทั้งคู่

“ไม่เป็นไร กลับบ้านเรานะเมฆ” ตะวันลูบหัวน้อง เมฆาเติบโตที่เมืองหลวงเสมอมา แวะเวียนมาที่นี่ก็แค่ปีละไม่กี่ครั้ง การที่ต้องมาเจอสภาพแบบนี้อาจจะทำให้เมฆารู้สึกตกใจไม่น้อย ต่างกับพวกเขาที่พอจะชินและรับรู้ว่าในพื้นที่ใกล้ชายแดนพวกนี้มันเสี่ยงแค่ไหน

เพียงดินมองเมฆาอย่างรู้สึกโล่งอกที่อีกคนไม่เป็นอะไร มฆาคงตกใจมาก และเป็นความผิดของเขาเองที่ทิ้งเมฆาไว้ จนเมฆาต้องมาเสี่ยงอันตรายแบบนี้

“ขอโทษนะเมฆที่ทำให้ต้องเสี่ยงอันตรายแบบนี้” เพียงดินพูดด้วยความรู้สึกผิด เมฆาหันมามองหน้าอีกคนก่อนจะผละออกจากอกตะวัน

“ฉันเองแหละที่ผิด แต่ฉันก็ทิ้งคุณราตรีไม่ได้ ใช่สิ... เราต้องรีบพาเธอไปโรงพยาบาล” เมฆาเหมือนเพิ่งได้สติ

“ถ้าอย่างนั้นก็รีบไปกันเถอะ ตรงนี้ให้ตำรวจจัดการ” ตะวันพูดก่อนที่จะพาทุกคนไปที่รถ แล้วมุ่งหน้าไปโรงพยาบาล






“เธอแท้งลูกแล้วครับ และคงต้องพักรักษาตัวอีกยาวเลย” ทศพรรายงานอาการของราตรีให้นายอำเภอฟัง

ท่านรีบกลับมาจากราชการเพื่อมาหาลูกสาว และได้ความว่ากลุ่มที่อยู่เบื้องหลังคือกลุ่มของอาเสะจริงๆ ตอนนี้ตำรวจกำลังซักทอด และรู้ที่อยู่ของรังอาเสะแล้ว

“ขอบคุณมากครับคุณหมอ” ชายวัยห้าสิบกว่ายิ้มให้ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเป็นเคร่งเครียดเหมือนเดิม

ที่ราตรีต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะเขาเอง เขาปล่อยให้ราตรีอยู่กับแม่ของเธอตั้งแต่ยังเด็ก ด้วยความที่เขาและภรรยาแยกทางกัน ทำให้กว่าจะได้เลี้ยงราตรีจริงๆ เธอก็โตแล้ว และนั่นทำให้เธอฝังใจอะไรหลายๆอย่าง จากทั้งเขาและแม่ของเธอ จนกลายเป็นเด็กมีปัญหาแบบนี้

“ขอโทษทุกคนด้วยที่ราตรีไปสร้างปัญหา ถ้าราตรีหายดีแล้ว ผมคงต้องให้เธอไปอยู่กับญาติที่ต่างจังหวัดซักพัก” นายอำเภอหันมาพูดกับพวกของเพียงดิน

ตลอดเวลาที่ผ่านมาลูกสาวของเขาสร้างปัญหาเอาไว้มาก ถึงเวลาแล้วที่จะส่งราตรีไปอยู่ที่อื่นซักพัก อย่างน้อยก็เว้นระยะให้ลูกสาวของเขาได้คิดบ้าง

“ไม่เป็นไรครับ” เพียงดินตอบ เขาเองก็ไม่อยากจะเอาความอะไรหรือยุ่งเกี่ยวกับราตรีอีกแล้ว เพราะเขาเองก็ผิด ที่ใช้เธอเพื่อลืมพะพาย ราตรีเป็นคนน่าสงสาร และเรื่องทุกอย่างก็ขอให้แล้วต่อกันไป

“ถ้าอย่างนั้นเรากลับบ้านกันเถอะ เมฆคงอยากพักผ่อน” สิตางศุ์ว่า เขากับภุมรินตามมาที่โรงพยาบาลทีหลัง ส่วนคนงานของไร่เพียงระพีกับไร่น้ำริน เพียงดินเป็นคนจัดการค่ารักษาพยาบาลให้ทั้งหมด พร้อมกับให้เงินช่วยเหลืออีกคนละก้อน เพราะพาพวกเขาไปเสี่ยงตาย

“ถ้าอย่างนั้นขอตัวก่อนนะครับ” ทั้งหมดออกจากโรงพยาบาล

รัชพลกับสิตางศุ์แยกกลับไร่น้ำริน ตะวันกับภุมรินก็จะแยกกลับตลาดประสิทธานนท์ เมฆาไม่รู้ว่าตัวเองจะไปไหนดี เลยหันไปสบตากับตะวันเล็กน้อย

“ไปไร่เพียงระพีก็ได้ พี่ไม่ว่าอะไรหรอก” ตะวันยกมือขึ้นลูบหัวเมฆาเบาๆแล้วยิ้มอ่อนให้ “ฝากด้วยนะครับคุณเพียงดิน” ก่อนจะหันไปมองเพียงดิน

“ไม่ต้องห่วงครับ” เพียงดินโอบไหล่คนตัวเล็กแล้วรับปากตะวัน

“หมอทศบอกพรุ่งนี้พักได้นะเมฆ” ภุมรินบอกเพื่อน เมฆาพยักหน้า แล้วเดินตามเพียงดินไปที่รถ

วันนี้เป็นอีกวันที่เมฆาเหนื่อยที่สุด พอขึ้นมาบนรถได้ไม่นานเจ้าตัวก็ผล็อยหลับไป ลำบากเพียงดินต้องอุ้มคนรักที่นอนไม่รู้ตัวขึ้นไปข้างบนบ้าน ก่อนจะจูบที่มุมปากเบาๆ

ต่อจากนี้ เพียงดินจะไม่ปล่อยให้เมฆาต้องเจ็บตัวอีกแล้ว





*********************************************************************




มีความสร้างสารพัดปัญหาไว้ให้ตัวละคร ต่อจากนี้จะเป็นช่วงคลี่คลายประเด็นต่างๆแล้วขอรับ 555555

ในสามเรื่องหมอเมฆน่าจะเป็นนายเอกที่ฉลาดที่สุด สมกับเป็นคุณหอมตัวแสบประจำทั้งสามเรื่อง เรื่องราตรีเคลียร์แล้ว เหลือพะพายที่ต้องไปสู้รบปรบมือกับเธอต่อ ไหนจะที่บ้านน้องหมอเมฆอีกล่ะคะ ใครคิดถึงพี่แมคบ้าง เค้ากำลังจะกลับมา ฮัดช่า! 5555

ฝากติดตามจนจบด้วยนะคะ รักคนอ่านทุกท่านค่ะ

ปล. เรื่องภมรอ้อนตะวัน มีขายแล้วเป็นหนังสือแล้วเด้อจ้า และทั้งสามเรื่องจะมีออกเป็นบ๊อกเซตด้วยค่ะ เผื่อใครสนใจและอยากสะสม ติดตามเร็วๆนี้
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *12/04/17* [ตอนที่ 43] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: ตั้งโอ๋ ที่ 14-04-2017 02:39:41
 :pig4:  :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *12/04/17* [ตอนที่ 43] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 14-04-2017 11:49:47
เค้าคิดถึงพี่แมค
//ยกมือเสนอหน้า
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *15/04/17* [ตอนที่ 44] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 15-04-2017 22:08:23
บทที่ 44




เมฆาที่เพิ่งตื่นทำหน้างุนงงเมื่อเขาต้องมาอยู่ท่ามกลางพี่ชายทั้งสามคนของเขาในบ้านของเพียงดิน เขาตื่นแต่เช้า พอลงมาข้างล่างก็พบว่าตะวันพาโมกและแมคมาที่บ้านของเพียงดินเรียบร้อยแล้ว

เดี๋ยวนะ เดี๋ยว พี่ชายเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน

“พี่โมก พี่แมค มาได้ไงอ่ะ” เมฆาถามอย่างงงๆ พวกพี่วาร์ปมาหรือยังไงกัน นี่เชียงรายนะไม่ใช่เซเว่นหน้าปากซอย

“พี่โทรบอกพี่โมกกับพี่แมคเองแหละ เค้าเป็นห่วงน่ะก็เลยมาหาเมฆถึงนี่ เพิ่งถึงเมื่อกี้นี่เลย พี่ไปรับแล้วพามานี่” ตะวันพูด เขาเป็นคนโทรบอกที่บ้านของเมฆาเองแหละ เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ไม่บอกก็ยังไงอยู่ เลยเป็นอย่างที่เห็น โมกกับแมคขึ้นมาถึงเชียงราย

“เป็นไรมากรึเปล่าตัวเล็ก” โมกเดินเข้ามาหาน้องชายก่อนจะจับหัวเมฆาแล้วลูบ

โมกเป็นพี่ชายคนโตของบ้านที่ค่อนข้างจะทำตัวสบายๆ ไม่เครียดเหมือนพี่คนโตบ้านอื่น ออกแนวเป็นที่ปรึกษาที่ดีให้น้องๆ คนที่ทำตัวเป็นพี่ชายคนโต เป็นแมคมากกว่าโมกซะอีก แต่ถึงอย่างนั้น โมกก็พึ่งพาได้เสมอ

“ไม่เป็นอะไรครับพี่โมก ไม่เห็นต้องมาเลย” เมฆาว่าเสียงแผ่ว

“ไม่เป็นอะไรที่ไหน หน้าช้ำขนาดนั้น พี่ไม่เคยปล่อยให้เมฆเจ็บตัวขนาดนี้เลยนะ” แมคเริ่มโวย เมื่อเขาสังเกตเห็นแผลที่มุมปากของเมฆา

“ใจเย็นๆก่อนแมค นี่ไม่ใช่บ้านเรานะ” โมกปรามน้อง แล้วดึงให้เมฆานั่งลงข้างๆเขา

“เมฆนี่แหละเสี่ยงไปเอง มีคนไข้เจ็บหนักถูกจับตัวไปอย่างนั้น เมฆปล่อยเธอไปคนเดียวไม่ได้หรอก” เมฆาสารภาพผิด ถึงเขาไม่ใช่หมอก็ตามที เขาก็ยังยืนยันว่าจะตามราตรีไป อย่างน้อยไปสองคนยังดีกว่าปล่อยเธอไปคนเดียว

“เป็นคนดีไม่เข้าเรื่องอีกแล้ว” แมคบ่นอุบ จนโดนสายตาของโมกหันไปมองอย่างนิ่งๆ เจ้าตัวเลยยอมเงียบ

“เจ็บมากมั้ยครับ” โมกแตะเบาๆที่แผลของเมฆา เขามองอย่างสงสารน้อง เมฆาค่อนข้างเอาตัวรอดเก่งก็จริง แต่ถึงขั้นโดนพวกค้ายาจับไปเสี่ยงตายขนาดนั้น เขาก็ทนไม่ไหว อยากจะมาหาน้องซะตั้งแต่เมื่อวาน

“ไม่เจ็บแล้วครับ พวกพี่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เมฆดูแลตัวเองได้ ดินกับพี่ตะวันก็อยู่” เมฆาว่า เขาไม่อยากให้ทุกคนเป็นห่วงไปมากกว่านี้ แค่นี้เรื่องก็วุ่นวายมากพอแล้ว

“อยู่แล้วช่วยอะไรเมฆได้มั้ยล่ะ ไม่รู้ล่ะ เตรียมเก็บของเลย พี่โมกจัดการเรื่องให้เมฆกลับไปที่บ้านเราได้แล้ว ใช้ทงใช้ทุนอะไรไม่ต้องแล้ว พี่ให้คนจัดการให้แล้ว” แมคพูด วันนี้เขาค่อนข้างสติหลุดไปมาก ระงับสติและควบคุมตัวเองเหมือนทุกครั้งไม่ได้ น้องเขาเกือบตายเชียวนะ และเขาเองก็เป็นแรงสนับสนุนเรื่องที่โมกจัดการใช้ทุนคืนให้เมฆาเรียบร้อย แค่นี้เมฆาก็ได้กลับไปอยู่ที่บ้านกับพวกเขา ซึ่งมันจะปลอดภัยกว่า

“อะไรนะ” เมฆาทำหน้างง อะไร เขายังอยู่ใช้ทุนไม่ครบเลย แล้วอยู่ๆจะให้กลับบ้านได้ยังไง

“พี่ให้คนจัดการใช้ทุนให้แล้ว อยู่ที่นี่มันอันตราย กลับบ้านเราดีกว่านะเมฆ ที่นู่นมีโรงพยาบาลดีๆเยอะที่เมฆจะทำงานได้ เงินเดือนก็เยอะกว่า แล้วยังปลอดภัยอีก” โมกพูดด้วยน้ำเสียงที่เหมือนจะจริงจังขึ้น นั่นทำให้เมฆาหน้าซีดลง

“พี่โมก พี่ทำแบบนี้ได้ยังไง พี่ไม่ถามเมฆเลย” เมฆาโวยวาย ได้ยังไง ทำแบบนี้ได้ยังไง พวกพี่ๆไม่ถามเขาซักคำ อยู่ๆก็มาจัดการนู่นนี่นั่นให้แล้วจะพาตัวเขากลับเนี่ยนะ

“อยู่ที่นี่มันอันตรายนะเมฆ ติดชายแดน แล้วพวกค้ายาก็เกลื่อน ไหนจะความลำบากอย่างอื่นอีกล่ะ คราวนี้ถือว่าพี่ขอร้อง” โมกปรับสีหน้าให้เคร่งขึ้น

แมคคอยจัดการนู่นนี่นั่นให้ทุกคนในบ้านก็จริง แต่โมกเองเวลาทำหน้าที่พี่คนโตก็ทำได้ไม่ขาดตกบกพร่องเช่นกัน ปัญหาทุกอย่างของน้องๆเขาจัดการได้หากเขาต้องการทำ และตอนนี้เขาจะพาน้องกลับบ้าน

“พี่โมก”

“น้องเมฆครับ”

ทั้งสองคนมองหน้ากันอย่างไม่มีใครยอมให้ ตะวันหันไปมองเพียงดินเล็กน้อย เพียงดินเหมือนทำท่าว่าจะพูดแทรกหลายครั้งแต่ก็ไม่ทำ แมคดูจะมีความสุขที่สุด เพราะการดึงเมฆากลับกรุงเทพฯคือการที่น้องจะมาอยู่ในปกครองเขาอีกครั้ง โมกที่เห็นเงียบๆใจดียิ้มแย้ม เวลาดื้อขึ้นมาก็ไม่มีใครเอาอยู่เหมือนกัน

บ้านตระกูลมอม้านี่หัวแข็งทั้งบ้าน ตะวันเองก็อยากรู้นักว่าระหว่างโมกกับเมฆาใครจะดื้อได้มากกว่ากัน

แต่เพียงดินนี่สิ เหมือนเพียงดินกับเมฆายังจะคบกันได้ไม่นานเท่าไหร่ และทั้งสองคนเองก็ยังอยู่ในช่วงพัฒนาความสัมพันธ์ให้คืบหน้าไปมากกว่านี้ ช่วงระยะเวลาที่ผ่านมามีเรื่องมากมาย และหลายๆเรื่องก็ยังไม่เคลียร์ ตะวันเห็นว่าเพียงดินเองก็เป็นคนดีเลยไม่ได้ห้ามให้ทั้งสองคนคบหากัน แต่ต่อจากนี้เป็นเรื่องของครอบครัวเมฆา ซึ่งทั้งเมฆาและเพียงดินก็ต้องหาทางจัดการกันเอาเอง

“แล้วแต่พี่โมกเลย ยังไงเมฆก็จะอยู่ที่นี่ ต่อให้พี่เอาคนมาลากเมฆกลับไป เมฆก็ยังจะกลับมาที่นี่อีก เมฆโตแล้วนะ แล้วอีกอย่างเมฆก็เบื่อกรุงเทพฯจะแย่แล้ว” เมฆารั้นใส่พี่ชาย เมฆาบทจะดื้อแมคยังเอาไม่อยู่เลย ทุกครั้งเป็นเมฆาที่ยอมโอนอ่อนผ่อนตามตลอด แต่พอจะดื้อใส่ มีหรือใครจะห้ามได้

“เมฆ เถียงพี่โมกแบบนั้นได้ไง” แมคเอ็ดน้อง

“พี่ก็เหมือนกันนะพี่แมค ทำไมทุกคนไม่เข้าใจเมฆ เมฆโตแล้วนะ ดูแลตัวเองได้” เมฆาทำสีหน้าจริงจัง

“เมฆจะว่ายังไงก็ตาม แต่พี่จะพาเมฆกลับ และตอนนี้ก็ต้องกลับไปบ้านตะวันด้วย มานอนบ้านคนอื่นแบบนี้ได้ยังไง” คราวนี้เป็นโมกที่หันไปมองเพียงดิน สายตาที่ผ่านโลกมาพอๆกันของทั้งสองคนสบกัน โมกพอจะเดาออกว่าอะไรเป็นอะไร และเขาก็ไม่ต้องการให้เมฆามาเสี่ยงตายอยู่ที่นี่ 





“ผมไม่ใช่คนอื่นสำหรับเมฆ” เพียงดินที่นิ่งมานานพูดขึ้น ไหนก็ไหนๆแล้ว เขาเองก็อยากจะบอกเรื่องของเขากับเมฆาให้ที่บ้านของเมฆารับรู้ไว้ เพราะเขาเองก็ต้องการที่จะจริงจังกับเมฆา

“แต่คุณคือคนอื่นสำหรับผม ขอโทษที่รบกวนนะครับ ผมคงต้องพาน้องชายผมกลับแล้ว” โมกพูดจบก็ลุกขึ้นพร้อมกับดึงแขนของเมฆาให้ลุกตาม

“เดี๋ยวก่อนครับ” เพียงดินคว้ามืออีกข้างของเมฆามากำไว้แน่นนั่นทำให้ทุกคนหันไปมอง

“มีอะเหรอครับ” โมกมองเพียงดินที่คว้ามือของเมฆาไว้ด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ แมคอยากจะเข้าไปโวยแต่ก็โดนพี่ชายยกมือห้ามไว้ก่อน

“ตอนนี้ผมอาจจะเป็นคนอื่นสำหรับพวกคุณก็จริง แต่อีกหน่อยคงไม่ ตอนนี้ผมกับเมฆเรากำลังคบกันอยู่ และการที่เมฆอยู่ที่บ้านของผม มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร และผมก็อยากให้เมฆอยู่ที่นี่ต่อ” เพียงดินพูด เขาไม่ยอมให้เมฆากลับกรุงเทพฯแน่นอน เพราะเขามั่นใจว่าเขาดูและเมฆาได้ ยิ่งไปกว่านั้นเมฆาเองก็เต็มใจจะอยู่ที่นี่

“ผมว่าผมพูดชัดแล้วนะครับ ว่าเมฆต้องกลับ และเรื่องที่คุณคบกับน้องผมนั้น ผมคงต้องบอกให้คุณเลิก” โมกพูดด้วยเสียงนิ่งๆ

“ไม่นะพี่โมก เมฆไม่เลิก พี่จะมาบังคับเมฆทำไม เมฆโตแล้วนะ” เมฆาสะบัดแขนตัวเองออกจากโมกอย่างไม่พอใจ

“แมค พาน้องกลับ” โมกสั่ง แมคเองก็รอเวลานี้มานาน เขาเข้าไปดึงมือของเมฆาออกจากเพียงดินแล้วลากเมฆาออกไปจากบ้าน

“ปล่อยนะพี่แมค ไม่ เมฆไม่กลับ” เมฆายังคงดื้อจนแมคต้องจับน้องอุ้มพาดบ่าแล้วพาออกไป เมฆาโวยวายตามทาง

“คุณทำแบบนี้มันไม่ถูกต้อง!” เพียงดินโมโหพร้อมกับจะเดินตามไปหาเมฆา

“ความถูกต้องกับชีวิตของเมฆ ผมต้องเลือกอย่างหลังมากกว่า” โมกเดินมาขวางหน้าพร้อมกับพูด ก่อนที่เขาจะหันหลังตามแมคและเมฆาไป เพียงดินจะเดินตามแต่ก็โดนตะวันห้ามไว้

“วันนี้พอแค่นี้ก่อนเถอะครับคุณเพียงดิน พวกนั้นหัวดื้อจะตาย เดี๋ยวผมจัดการเอง” ตะวันบอกอีกคนแล้วรีบวิ่งออกไปตามสามพี่น้อง

เพียงดินเลยต้องจำยอมปล่อยให้เมฆาไป เขาทิ้งตัวลงบนเก้าอี้อย่างหัวเสีย ทำไมมีเรื่องไม่จบไม่สิ้นซักทีนะ






“พี่แมค พี่โมก มันจะมากเกินไปแล้วนะ” เมฆาโวยลั่นเมื่อถูกพี่ชายจับมาขังไว้ในห้องนอนที่บ้านของตะวัน

“น้อยเกินไปด้วยซ้ำ ดี กลับบ้านจะได้เลิกกับไอ้พ่อเลี้ยงนั่น ไม่รู้คบไปได้ยังไง” แมคว่าอย่างเหนื่อยๆ เมฆาดิ้นตลอดทาง ไอ้เด็กนี่มันดื้อยิ่งกว่าใครในบ้านซะอีก

“อย่ามาว่าแฟนเมฆนะพี่แมค ทีตัวเองล่ะ อยากทำอะไรก็ทำได้หมด แล้วจะมาบังคับคนอื่นแบบนี้ได้ไง” เมฆาเถียงพี่ชายคอเป็นเอ็น ไม่รู้ล่ะ เรื่องนี้ยังไงเขาก็ต้องตัดสินใจเอง

“เลิกเถียงกันได้แล้ว พรุ่งนี้พี่จะพากลับกรุงเทพฯ แล้วก็อยู่แต่ในนี้ อย่าให้พี่รู้ว่าออกไปไหน” โมกยกนิ้วขึ้นสั่งน้อง

“ทำไม พี่โมกจะทำอะไรเมฆได้ ไม่มีทางหรอก พวกพี่ไม่มีทางห้ามเมฆได้หรอก” เมฆชักสีหน้าใส่พี่ชายทั้งสองก่อนจะหันหลังให้แล้วเอาผ้าห่มมาคลุมไว้ทั้งตัว เป็นการแสดงถึงความโมโหอย่างรุนแรง

“ดื้อ ดื้อเหมือนใครวะเนี่ย” โมกพูดออกมาอย่างหัวเสีย น้อยครั้งนักที่เขาจะโมโหใส่น้องๆ

เอาเข้าจริงๆ โมกก็ดื้อไม่ต่างจากเมฆาเท่าไหร่ แต่เป็นแนวดื้อเงียบเสียมากกว่า

เสียงประตูที่ปิดลงทำให้เมฆาโผล่หัวออกมาอีกครั้ง โมกกับแมคออกไปแล้ว เมฆาทำท่าฮึดฮัดอย่างหงุดหงิด ปัญญาอ่อนบ้าบอที่สุด มาจัดการยังกับว่าเมฆายังเป็นเด็ก

“ใครเชื่อพวกพี่ก็บ้าแล้ว เมฆไม่ยอมหรอก” เมฆาบ่นคนเดียวก่อนจะรีบเก็บของที่จำเป็นของตัวเองยัดใส่กระเป๋าไว้

ในเมื่อพี่ๆของเขาไม่มีเหตุผล เขาก็จะไม่มีเหตุผลเหมือนกัน







“ดื่มเยอะไปแล้วนะคะดิน” พะพายคว้าแก้วในมือของเพียงดินมาถือไว้

เพียงดินเข้ามาดื่มไวน์คนเดียวในโรงบ่ม อยู่ๆพะพายก็โผล่เข้ามา บอกว่าถ่ายละครเสร็จแล้วเลยแวะมาหาเพียงดิน เพียงดินที่กำลังเมากรึ่มๆได้ที่ก็ไม่ได้คัดค้านอะไร เพราะไม่มีอารมณ์อยากจะคุยกับใคร

“ไปนอนดีกว่านะคะดิน” พะพายว่า ตอนนี้ก็มืดแล้ว อยู่ในโรงบ่มอับชื้นๆแบบนี้เธอเองก็ไม่ค่อยจะชอบเท่าไหร่ แต่ก็ยังอยากจะอยู่กับเพียงดินต่อ

“พายอยากกลับก็กลับไป” เพียงดินว่าแล้วคว้าแก้วไวน์กลับมา

“ดินคะ ดินไล่พายเหรอ” พะพายไม่พอใจ เพียงดินเหมือนจะยังรักเธออยู่ แต่ก็ไม่ หลายครั้งที่เธอพยายามดึงเพียงดินกลับมา แต่เพียงดินก็ไม่เล่นด้วย เธอเองก็เริ่มจะเซ็งเพียงดินแล้วเหมือนกัน

“พะพาย ผมอยากอยู่คนเดียว” เพียงดินหันมามองหน้าเธออย่างจริงจัง พะพายทำให้เขาหงุดหงิดมากกว่าเดิม เขาอยากนั่งคิดเรื่องของเมฆาแค่คนเดียว

“ให้พายอยู่เป็นเพื่อนเถอะค่ะ พายจะไม่กวนดินแล้วก็ได้” พะพายยอมอยู่นิ่งๆ ดินนะดิน ฝังใจอะไรกับไอ้หมอเกย์นั่นนักหนา แม้แต่เธอเพียงดินยังทำเมิน ไม่รู้จะหลงอะไรมันนักหนา

เพียงดินไม่ตอบแต่กลับเทไวน์เพื่อดื่มอีกครั้ง เวลาเขามีเรื่องคิดหนักๆเขามักจะดื่มไวน์ให้พอมึนๆ มันทั้งได้พักและได้คิดอะไรด้วย เผื่อมันจะทำให้อะไรๆมันแล่นเข้ามาในหัว ความจริงเขาไปเอาตัวเมฆาออกมาตอนนี้ยังได้ แต่เขาไม่อยากให้เรื่องมันบานปลายไปมากกว่านี้ เพราะดูท่าแล้วพี่ชายของเมฆก็ดูท่าทางหัวร้อนอยู่ไม่เบาเลย






เมฆายังคงนอนไม่หลับ เขาคิดวิธีที่จะอยู่ที่นี่ต่อ ทำไมพวกพี่ๆเขาชอบวุ่นวายจริงนะ เมฆาดูแลตัวเองได้แล้ว เขาโตแล้วนะ ยังชอบทำเหมือนเขาเป็นเด็กๆอยู่ได้

ครืด ครืด

เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้เมฆาต้องมุดออกจากผ้าห่มมาคว้าโทรศัพท์ไปรับ เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นเป็นเบอร์บ้านของเพียงดิน

“สวัสดีครับ” เมฆากดรับอย่างงงๆ

“คุณหมอเหรอครับ นี่ไอ้งอกเองนะครับ” เสียงปลายสายนั้นทำให้เมฆายิ่งขมวดคิ้วเข้าไปอีก

“งอกเหรอ มีอะไรทำไมถึงโทรมาเอาป่านนี้” เมฆาเงยหน้ามองนาฬิกา ตอนนี้เกือบๆจะเที่ยงคืนแล้ว

“คุณหมอมาที่ไร่ได้มั้ยครับ ตอนนี้พ่อเลี้ยงกำลังแย่เลย ผมกับไอ้เม้งเอาไม่อยู่แล้ว” งอกทำเสียงเหมือนจะร้องไห้ลอดตามสายมา นั่นทำให้เมฆาลุกพรึบ

“ดินเป็นอะไร”




*********************************************************************




มาต่อแล้วค่ะ แหะๆ สุขสันต์วันสงกรานต์นะคะ ฝากติดตามด้วยค่ะ รักคนอ่านทุกท่าน  :mew1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *15/04/17* [ตอนที่ 44] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 15-04-2017 22:58:03
พะพายคงไม่ได้สวมรอยตอนดินเมานะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *15/04/17* [ตอนที่ 44] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 15-04-2017 23:14:07
 :ling1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *15/04/17* [ตอนที่ 44] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 15-04-2017 23:40:21
 :pig4: :pig4: :mc4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *175/04/17* [ตอนที่ 45] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 17-04-2017 21:19:30
บทที่ 45

หลังจากวางสายงอกไปเมฆาก็ลุกพรวดพร้อมกับเปิดประตูเดินไปลงชั้นล่างที่มืดสนิท เขาพยายามเดินให้เบาที่สุด เพราะตอนนี้ทุกคนเหมือนจะหลับหมดแล้ว ก่อนจะเดินไปคว้าเอากุญแจรถยนต์ของตะวันที่ห้อยไว้ที่ประจำ แล้วค่อยๆย่องเบาเปิดประตูออกไป

การไปไร่เพียงระพีช่วงเวลาเที่ยงคืนแบบนี้ทำให้เมฆาแอบเสียงสันหลังอยู่ไม่น้อย เพราะไม่ได้ชินทางขนาดนั้น นั่นทำให้เขาเลือกเอารถยนต์มากกว่ามอเตอร์ไซค์ไป แม้มันจะทำให้คนทั้งบ้านตื่นก็เถอะ แต่แค่ออกไปได้ก็พอแล้ว

เมฆาเดินไปเปิดประตูหน้าบ้านก่อนจะกลับเข้ามาสตาร์ทรถ แล้วก็เป็นอย่างที่เขาคาดการณ์ไว้ ไฟทั้งบ้านถูกเปิดสว่างจ้าพร้อมกับคนทั้งบ้านเปิดประตูออกโดยมีโมกนำทีม

“เมฆ!” เสียงของพี่ชายตะโกนลั่น

เมฆาไม่รู้จะทำยังไงเลยรีบถอยรถออกจากบ้านไป โมกและแมคเดินตามน้องแต่มีตะวันช่วยรั้งไว้ก่อนที่จะวิ่งตามเมฆาออกนอกถนน

“ไม่ต้องห่วงนะพี่ตะวัน เดี๋ยวเมฆให้คนเอารถมาคืน ส่วนพวกพี่ เมฆบอกแล้วไงว่าเมฆไม่ทำตามที่พวกพี่สั่งหรอก” เมฆาตะโกนออกมาก่อนจะปิดกระจกแล้วขับรถออกไปกลางดึก

“ตะวัน ไปเอารถออก พี่จะตามเมฆไป” โมกสั่งตะวันที่ยืนขวางหน้าเขาและแมคเอาไว้ การที่เมฆาออกไปกลางดึกแบบนี้มันทั้งอันตราย และที่สำคัญเมฆาหนีพวกเขา

“ปล่อยน้องมันไปเถอะครับ ตามตอนนี้ก็ได้แต่เตลิดไปไกล ถ้าใจเย็นๆแล้วค่อยคุยกัน” ตะวันพยายามหว่านล้อม เมฆาน่ะหัวดื้อ  เขารู้ว่าทั้งโมกและแมคห้ามเมฆาได้ไม่นานหรอก

“นี่ตะวันก็เอากับเค้าอีกคนเหรอเนี่ย”

“ผมว่าเราต้องคุยกันหน่อยแล้วนะครับพี่โมกพี่แมค” ตะวันว่าพร้อมกับถอนหายใจ เห็นแก่ที่เมฆาเคยช่วยเรื่องเขากับภุมรินไว้ คราวนี้เสี่ยตะวันก็จะลงสนามช่วยไอ้ตัวแสบด้วยก็แล้วกัน





เมฆาขับรถมาถึงไร่เพียงระพีโดยใช้เวลาไม่นาน รถคันโตแล่นมาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ของพ่อเลี้ยงเพียงดิน ร่างเล็กของคุณหมอหนุ่มเดินเข้าไปในบ้านที่เปิดไฟไว้ก็ไม่เห็นเจอใคร พอมองไปที่โรงบ่มของไร่ก็เจอว่าไฟยังสว่างอยู่เลยรีบเดินไปตรงนั้น
พอไปถึงก็เจอเพียงดินนั่งนิ่งพร้อมกับเม้ง งอกและคนงานอื่นๆอีกสองสามคนที่ทำท่าเหนื่อยๆ ก่อนที่งอกจะสังเกตเห็นเขา

“คุณหมอมาแล้ว ขอบคุณพ่อแก้วแม่แก้ว” งอกทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เมื่อกี้กับยิ้มกว้างพร้อมกับพุ่งตรงมาหาเมฆา

“มีเรื่องอะไรกันเหรองอก” เมฆาถามอย่างงงๆแล้วมองไปที่เพียงดิน
“พ่อเลี้ยงน่ะสิครับ เมาแล้วเป็นแบบนี้ตลอดเลย นั่งนิ่งไม่ไหวติง ออกมาตากยุงตากน้ำค้าง พวกผมเพิ่งมาเจอเมื่อกี้นี้ ไม่รู้ว่านั่งนานรึยัง พอจะให้ไปนอนในบ้านก็ไม่ไป ถามหาคุณหมอตลอดเลย ไอ้ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง เลยต้องรบกวนคุณหมอดึกๆแบบนี้” งอกว่า นั่นทำให้เมฆาเดินเข้าไปหาเพียงดิน

พ่อเลี้ยงเพียงดินตอนนี้สภาพดูไม่ได้ หน้าแดงก่ำและนั่งนิ่งเหมือนจิตจะหลุด เมฆาเพิ่งเคยเจอคนที่เมาแล้วนิ่งแบบนี้ เลยแอบอมยิ้มออกมาเล็กน้อย

“ดิน ดินครับ” เมฆาเรียกคนตัวโตเบาๆ เพียงดินหันมามองนิ่งๆ

“เตี้ย” เพียงดินยังคงมึนๆ เขามั่นใจว่าเขาไม่ได้เมาแต่อย่างใด เพราะเขาค่อนข้างควบคุมการดื่มของตัวเองได้ แต่ทำไมมันมึนๆก็ไม่รู้เหมือนกัน

“ไปนอนในบ้านนะครับ นะ มานั่งตรงนี้เดี๋ยวก็โดนยุงกัดตายหรอก” เมฆาพยายามกล่อมเหมือนที่กล่อมให้คนไข้ยอมฉีดยาหลายๆครั้ง

“เมฆจะนอนด้วยมั้ยล่ะ” เพียงดินทำหน้าเยิ้มแล้วเบ้ปากทำหน้าเหมือนเด็ก เมฆาแทบจะหลุดขำออกมาเมื่อเห็นคนหน้าโหดๆตัวโตๆทำอะไรแบบนี้

“นอนสิครับ ไปนะ เดี๋ยวเมฆพาไป” เมฆาเอื้อมมือไปจับมือของเพียงดินพร้อมกับกระตุกเบาๆให้เพียงดินลุกตาม คนตัวโตก็ทำตามอย่างว่าง่าย นั่นทำให้เมฆายิ้มอย่างพอใจ

“ทีคุณหมอนี่ว่าง่ายเลยนะครับพ่อเลี้ยง” งอกเอ่ยแซว

เขาพยายามพาเพียงดินกลับไปนอนที่บ้านหลายรอบแล้ว แต่พ่อเลี้ยงก็ยังคงไม่ตอบสนอง พอคุณหมอมานิดเดียว ยอมว่าง่ายซะงั้น

คำพูดของงอกนั้นทำให้เพียงดินหันมามองเด็กในไร่ของตัวเองตาขวางทั้งๆที่เมาอยู่ งอกยกมือไหว้ขอโทษที่แซวแทบจะไม่ทัน

“ไปกันนะ เดี๋ยวเมฆนอนเป็นเพื่อน” เมฆาว่าแล้วเดินนำพาคนตัวโตกว่ากลับไปที่บ้าน คนงานแถวนั้นเลยพากันแยกย้ายกลับโดยที่ยังคงเปิดไฟหน้าโรงบ่มไว้

ร่างสูงของพ่อเลี้ยงหนุ่มถูกคนรักพาเข้ามาในห้อง เมฆาจัดการถอดรองเท้าให้เพียงดินเรียบร้อย พอถามว่าอาบน้ำไหวมั้ย เพียงดินก็พยักหน้าก่อนจะเข้าไปอาบน้ำ ไม่ถึงห้านาทีก็ออกมาด้วยสภาพตัวหอมฟุ้งพร้อมกับเปียกโชกจนเมฆาต้องเป็นคนจัดการเช็ดตัวให้

ดันร่างสูงนอนลงไปกับเตียงก่อนที่เมฆาจะนอนลงตาม ร่างเล็กของคุณหมอหนุ่มถูกเพียงดินดึงเข้าไปกอดแน่น เมฆาหันไปมองหน้าอีกคน เพียงดินมองคนตรงหน้าด้วยแววตาที่เมฆาคาดเดาไม่ออกแต่คิ้วขมวดอย่างเห็นได้ชัด เมฆาเลยยกมือขึ้นนวดเบาๆที่หัวคิ้วนั้น

เพียงดินยกมือขึ้นจับมือเรียวนั้นก่อนจะกระชับอ้อมกอดของตัวเองเข้ามาอีก ร่างสูงโน้มตัวลงไปจูบเบาๆที่เปลือกตาของเมฆาก่อนจะเลื่อนมาจูบที่ริมฝีปาก

สัมผัสที่ดูดดื่มและหนักหน่วงขึ้นนั้นทำให้เมฆาเผลอปล่อยใจไปกับเพียงดินอีกครั้ง








“ไหน ไม่เห็นมีใครเลย นี่เธอพาฉันมาถูกที่แน่นะ” เสียงของพระเอกหนุ่มดังขึ้นเมื่อมองไปทั่วบริเวณแล้วไม่เจอใคร

“ก็เมื่อกี้ดินก็นั่งตรงนี้นิ แล้วอยู่ๆหายไปไหน” พะพายมองไปทั่วบริเวณก็ไม่เจอเพียงดิน

เธอเห็นเพียงดินเมาได้ที่เลยไปเรียกแมนมาช่วย เธอคิดอะไรดีๆออก เพียงดินกำลังเมา เธออยากจะใช้โอกาสนี้สร้างข่าวของเธอกับเพียงดินขึ้นมา โดยให้แมนมาเป็นตัวช่วยถ่ายคลิปไว้ให้

ดาราสาวกับพ่อเลี้ยงหนุ่มแห่งไร่เพียงระพี อดีตคู่รักหวังรีเทริ์น คงจะดังไม่น้อย แต่กลับมาอยู่ๆเพียงดินก็หายไป

“เธอหลอกฉันมารึเปล่าพะพาย พรุ่งนี้ฉันมีถ่ายละครแต่เช้านะ” แมนพูดอย่างหัวเสีย ทำไมไม่ไปเรียกคนอื่น ผู้จัดการของยัยนี่ก็มี ทำไมต้องลากเขาออกมากลางดึกด้วยก็ไม่รู้

“เมื่อกี้ดินอยู่ตรงนี้จริงๆ ถ้าบ่นมากก็กลับไปเลยไป ฉันจัดการเอง” พะพายโวยบ้าง แล้วเพียงดินจะหายไปไหน เมาขนาดนั้น แผนเธอพังหมด

“ไม่ต้องไล่ฉันก็ไปอยู่แล้ว” แมนพูดอย่างโมโหเช่นกัน

พะพายมองพระเอกคู่ขวัญอย่างไม่แยแสก่อนจะหันไปหาเพียงดินต่อ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่มาเกาะขาของเธอ

เดี๋ยวนะ...

“แมน! นังแมน!” พะพายตะโกนลั่น นั่นทำให้แมนที่กำลังเดินไปหันมามอง

“อะไรอีก” แมนโวย แต่ก็ต้องทำหน้างงๆเมื่อเห็นสีหน้าของพะพายไม่ดี

“อะไรไม่รู้เกาะขาฉัน มาดูให้หน่อย” เธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แมนเองก็ยอมเดินไปดูให้

“ไม่เห็นมีอะไรเลย” แมนก้มดูตรงขาของพะพายแต่ก็ไม่เห็นมีอะไร

“ไม่มีบ้าอะไรล่ะ มันเกาะขาฉันอยู่ ว้าย! ไอ้บ้า มันไต่มาแล้ว!” พะพายกรี๊ดลั่นก่อนจะกระโจนเข้ากอดแมน แมนเองก็ตกใจพร้อมกับผลักพะพายออกอย่างรวดเร็ว

“ทำอะไรของเธอ ขนลุกชะมัด” เขาทำท่าขนลุกก่อนจะเดินหนีพะพาย สาวเจ้าวิ่งตามอย่างรวดเร็วพร้อมกับกรี๊ดลั่น

“อิแมน รอฉันด้วย” พะพายวิ่งปรู๊ด



ในมุมหนึ่งของต้นไม้หน้าโรงบ่มหน้าจอโทรศัพท์ที่สว่างจ้าถูกปิดลงพร้อมกับรอยยิ้มร้ายของใครบางคน



“เสร็จฉันแน่นังพะพาย ดังนักใช่มั้ย ได้ดับก็คราวนี้แหละ”





























 :katai4: :katai5: :hao7:  :กอด1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *175/04/17* [ตอนที่ 45] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 17-04-2017 22:17:47
โดนแน่ๆนังพะพายโดนตบล่วงแน่
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *175/04/17* [ตอนที่ 45] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 17-04-2017 22:36:50
 :katai5:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *175/04/17* [ตอนที่ 45] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 17-04-2017 22:40:43
ดีใจพะพายจะได้หลุดไปจากดินสักที
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *175/04/17* [ตอนที่ 45] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 18-04-2017 00:40:30
 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *175/04/17* [ตอนที่ 45] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lovejinjunno ที่ 21-04-2017 08:15:11
อ่านรวดเดียวจนไม่ได้หลับไม่ได้นอนเลยนะเนี่ย
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกพ
เรื่องของพี่ตะวันกับน้องรินว่าสนุกมากๆแล้วนะ
เรื่องนี้สนุกกว่าอีก สนุกตรงที่คุณดินกับหมอเมฆกัดกันจนแทบจะฆ่ากันตายนี่แหละ
แถมกว่าจะรักกันก็ปาเข้าไปกี่ตอนแล้วไม่รู้
เรื่องนี้จัดมาเต็มทุกรสชาติจริงๆ
แล้วก็ยังได้เห็นถึงพัฒนาการของตัวละครทุกตัวอีกต่างหาก

ตื่นเต้นอ่ะ
ส่วนสองสาวแฟนเก่าคุณดิน
หลังจากที่ราตรีบอกเมฆว่ายัยพะแพงมันตอแหลแล้ว ก็คิดได้ว่า เออเนอะ เป็นไปได้อยู่นะ แบบว่าราตรีร้ายแบบมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ส่วนยัยพะแพงก็คงจะร้ายแบบน้ำนิ่งไหลลึกแน่ๆเลย
สุดท้ายก็ใช่จริงๆ 555

แต่ตอนที่ราตรีเจ็บท้อง แล้วก็โดนลักพาตัวไปอ่ะ
ตอนนั้นคือแบบ ทีมหมอเมฆมากมาย
ยอมรับว่าก็อดเป็นห่วงราตรีตามไปด้วยไม่ได้เหมือนกันนะ
แล้วยิ่งตอนที่เมฆอุ้มราตรีออกจากบ้านไปขึ้นรถ กับตอนที่เมฆอุ้มราตรีออกมาหลังจากที่พี่รัช พี่ตะวัน แล้สก็คุณดินมาช่วยได้แล้วอ่ะ
ตอนนั้นน้องหมอเมฆเท่มากกกกกกกกกกกกอ่าาาา แอบกรี๊ดกร๊าดน่าดู

เรื่องของราตรีจบไปและ ก็เหลือยัยพะแพง
มันจะโดนแฉว่ายังไงนะ
แอบสงสัยว่าเป็นฝีมือใคร
จะว่าราตรี จะใช่หรอ ไหนหมอทศบอกว่าต้องพักยาว

เรื่องบ้านเมฆ อยากรู้จริงๆ
คนดื้อกับคนดื้อมาเจอกัน
ใครจะดื้อได้มากกว่ากัน
เหอเหอ
เอาใจช่วยคุณดินกับน้องหมอเมฆต่อไป
อีกไม่กี่ตอนก็จบแล้ว~~~~~
คิดแล้วก็แอบใจหายเหมือนกันนะ 555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *21/04/17* [ตอนที่ 46] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 21-04-2017 19:59:18
บทที่ 46

‘นางเอกสาวหน้าสวยอักษรย่อ พ. แอบกิ๊กกั๊กกับพระเอก ม. ในกองถ่าย’

“อิบ้า ข่าวบ้าอะไรเนี่ย!” พะพายฟาดหนังสือพิมพ์ลงกับโต๊ะอย่างแรงแล้วหันไปโวยใส่ผู้จัดการอย่างหัวเสีย ข่าวบ้าข่าวบออะไรกัน

เช้านี้เธอเห็นหน้าตัวเองเด่นหราอยู่หน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์พร้อมกับแมนและรูปทีเธอกระโดดกอดแมนอยู่หน้าโรงบ่มของไร่เพียงระพี แล้วมีคนใส่สีตีไข่ว่าเธอและแมนไปทำอะไรกันบัดสีในนั้น

จะบ้ารึไง นังแมนมันเป็นเกย์!

“ข่าวอะไรเหรอคะน้องพะพาย พี่ขอดูหน่อยสิ” เสียงแหลมๆนั้นดังขึ้นพร้อมกับมือเรียวของดาราสาวอีกคนหยิบไปอ่านพร้อมกับยิ้มเยาะ

“อย่ามายุ่งได้มั้ย” พะพายดึงหนังสือพิมพ์ออกจากมือของเมย์ นางร้ายหน้าเก่าที่เล่นละครเรื่องเดียวกันกับเธอ

เมย์ไม่ชอบเธอเท่าไหร่ เพราะเคยมีเรื่องกันตอนกองละครเรื่องเก่า เกือบจะตบกันตายคากองถ่ายยังมีมาแล้วเลย ไม่คิดว่าจะโคจรมาเจอกันที่นี่อีก

“อะไรกันเนี่ย มีข่าวกับนังแมนเหรอ ไหนเห็นจะจับเจ้าของไร่ไงยะ” เมย์เหยียดยิ้มมุมปากอย่างถือไพ่เหนือกว่า

“หรือว่าเป็นแก ที่ปล่อยข่าวบ้าๆนี่” พะพายลุกพรึบแล้วจ้องเมย์อย่างโมโห

เมย์เป็นคนที่มีเรื่องกับเธอมาตลอด และรูปพวกนี้มันก็ต้องถ่ายจากคนในกองละครอยู่แล้ว เพราะคนในไร่ไม่มีใครรู้เรื่องพวกนี้ และเมย์คือคนที่น่าสงสัยมากที่สุด

“อย่ามากล่าวหากันแบบนี้สิคะน้องพะพายคนสวย อ้อ วีนแบบนี้ไม่ดีนะคะ ช่วยคีพลุคนางเอกสาวแสนดีด้วย” เมย์พูดเยาะก่อนจะยิ้มเหยียดๆให้แล้วเดินหันหลังกลับไป ทิ้งพะพายทำเสียอยู่ตรงนั้น

“ดูมันนะ อิป้านี่ ต้องเป็นมันแน่ๆ มันนั่นแหละที่เป็นคนปล่อยรูปบ้าๆพวกนี้” พะพายโวยวาย คนทั้งกองหันมามองเธออย่างระอา

เป็นเรื่องปกติที่คนในกองถ่ายเห็นอยู่เป็นประจำ ใครทำงานกับเธอต้องเตรียมตัวรับมือกับอะไรแบบนี้อยู่แล้ว ถ้าไม่ดังมีเหรอใครจะจ้างคนอย่างพะพาย ตอนแรกๆก็ดีอยู่หรอก นานเข้าๆตัวตนของเธอก็ยิ่งเปิดเผย

“นี่มันเรื่องอะไรกันพะพาย ข่าวบ้านี่มาได้ยังไง” แมนเดินมาอย่างอารมณ์ไม่ดีเช่นกัน ภาพลักษณ์ของเขาเองก็เป็นพระเอกสุดฮอต ตอนนี้แฟนคลับสาวๆของเขาก็ไม่พอใจเป็นอย่างมาก

“จะไปรู้ได้ยังไงล่ะ คิดว่าฉันอยากมีข่าวกับแกมากรึยังไง” พะพายว่าอย่างไม่สบอารมณ์

“อ้าว ไหงมาพูดแบบนี้ เธอคิดว่าฉันเองก็อยากจะมีข่าวกับเธอมากนักรึไงกัน เป็นเพราะเธอนั่นแหละที่พาฉันไปที่นั่น เลยต้องมาซวยด้วย” แมนหัวร้อน ยิ่งมาเจอพะพายพูดแบบนี้เขาก็ยิ่งโมโหเข้าไปใหญ่

“หยุดพูดได้มั้ย รำคาญ ถ้านักข่าวรู้ว่าแกเป็นเกย์คงไม่เขียนข่าวแบบนี้หรอก บอกๆเค้าไปสิว่าไม่มีทางพิศวาสผู้หญิง” พะพายตะโกนลั่น ทำให้คนทั้งกองถ่ายยิ่งหันมามอง กล้องโทรศัพท์หลายเครื่องได้บันทึกภาพไว้ ไม่เว้นแม้แต่เมย์ที่ยืนหัวเราะอยู่

“พะพาย!” แมนชี้หน้าหญิงสาวอย่างโมโห

“ทำไม หรือว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง” เธอเหยียดยิ้มใส่พระเอกหนุ่ม พะพายสติหลุดจนผู้จัดการต้องรีบมาดึงตัวไว้

“พะพาย หยุดพูดได้แล้ว”

“แล้วเธอล่ะ เรียกฉันไปดึกๆดื่นๆเพื่อที่จะให้ไปช่วยลากพ่อเลี้ยงเพียงดินที่เมาไม่รู้เรื่อง คิดเหรอว่าฉันไม่รู้ว่าเธอคิดจะทำอะไร นี่น่ะเหรอนางเอกสาวแสนดี ที่แท้ก็ร่านผู้ชาย” แมนตะโกนอย่างหัวเสียบ้าง เหอะ ถ้าเขาจะพังพะพายก็ต้องพังด้วยเหมือนกัน เรื่องทั้งหมดพะพายนั่นแหละเป็นต้นเหตุ แล้วเขาต้องมาซวยไปด้วย

“หูย” เสียงอุทานดังไปทั่วกองถ่ายพร้อมกับมองหน้าพะพายแล้วซุบซิบ

“อิแมน!” พะพายตรงเข้าไปตบแมนดังลั่น แมนเงื้อมือจะตบกลับแต่ก็ระงับสติได้ทัน

“พะพายหยุดเดี๋ยวนี้ พอได้แล้ว” ผู้จัดการรีบลากพะพายออกจากตรงนั้นก่อนที่เรื่องมันจะบานปลายไปกันใหญ่

“ว้าย พระนางดับคู่” เมย์ที่ยืนยิ้มอยู่พูดขึ้นก่อนจะเก็บโทรศัพท์ มองไปทั่วกองตอนนี้มีแต่คนพูดคุยกัน วันนี้ผู้กำกับไม่อยู่ รวมทั้งผู้จัดด้วย ในกองเลยค่อยข้างจะฟรี เรื่องสนุกๆเกิดขึ้นแบบนี้ ผู้จัดไม่อยู่ควบคุม คงสนุกพิลึก

แต่คนที่สนุกที่สุดก็คงไม่พ้นเธอ

“หึ นังพะพาย”








เมฆารู้สึกตัวเมื่อสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่มาวุ่นวายอยู่ตรงหัวไหล่จนไล่มาถึงลำคอของเขา ร่างเล็กปรือตาขึ้นแล้วหันไปมอง พบเพียงดินที่กำลังมองมาด้วยแววตายิ้มๆ

“มอนิ่งคิสครับ” เพียงดินว่าแล้วจุ๊บเบาๆที่ริมฝีปากของเมฆา ร่างเล็กเอียงหน้าหนีอย่างเขินอาย เมื่อรู้ว่าตอนนี้ทั้งสองคนอยู่ในสภาพไหน

เพียงดินหัวเราะน้อยๆให้กับท่าทางนั้นแล้วรวบเอาเมฆามากอดแน่นกว่าเดิมก่อนจะลุกขึ้นนั่งโดยดึงคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นตาม เมื่อคืนนี้ใช่ว่าเขาจะไม่รู้สึกตัวทั้งหมด เพียงดินรู้ว่าตัวเองเมาแล้วนิ่ง เมาแล้วมึน เมาแล้วดื้อ แต่พอเจอลูกอ้อนของเมฆาเข้าไปหน่อยเดียวก็ระทวยอ่อนเป็นขี้ผึ้งรนไฟ

แถมเจ้าตัวเล็กยังยอมให้เขารังแกทั้งคืนอีก แค่นี้เพียงดินก็หลงหัวปักหัวปำอยู่แล้ว

“ขยับออกไปก่อน มันอึดอัด” เมฆาพูดด้วยน้ำเสียงที่เขินอาย พร้อมกับใบหน้าที่แดงก่ำ เมื่อคืนเขาดันเคลิ้มไปกับเพียงดินเสียนี่ คนตัวโตก็เหมือนจะเมา ที่ไหนได้ ยังคงเหมือนคราวนั้นไม่มีผิด

“เมื่อคืนยังบอกให้กอดแน่นๆอยู่เลย” เพียงดินแกล้งกระซิบที่ข้างหู ทำเอาเมฆาหน้าร้อนเห่อกว่าเดิม

“ไอ้บ้า ปล่อยเลยนะ จะไปอาบน้ำ” เมฆาไสตัวออกจากอกของเพียงดิน พ่อเลี้ยงหนุ่มก็ยอมปล่อยแต่โดยดีพร้อมกับหัวเราะร่วน

“เดี๋ยวไปช่วยอาบ” เพียงดินลุกพรึบด้วยสภาพเปลือยเปล่าก่อนจะก้มลงช้อนตัวเมฆาขึ้น

“เฮ้ย! ทำอะไร ปล่อยเลยนะ” เมฆาดิ้นสุดแรงแต่ก็ไม่เป็นผล โดนเจ้าของบ้านพาเข้าไปในห้องน้ำเรียบร้อย

กว่าทั้งสองคนจะออกมาจากห้องน้ำก็เกือบสองชั่วโมง

หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จทั้งเพียงดินและเมฆาก็ออกมาจากห้องน้ำ เพียงดินยิ้มหน้าบานจนเมฆาอดจะหมั่นไส้ไม่ได้ อยากกระโดดถีบซักรอบสองรอบ ทำมาเป็นยิ้ม เมื่อคืนใครเมาแล้วทำหน้าเป็นหมาหงอยทั้งคืนกัน

ครืด ครืด

เสียงโทรศัพท์ของเมฆาดังขึ้น คนตัวเล็กสะดุ้งโหยงพร้อมกับคว้ามาเปิดดู พบว่าเป็นพ่อของตัวเอง ร่างเล็กถึงสีหน้าสลดลง ปกติแม่ของเขาจะเป็นคนโทรหาเสียมากกว่า แต่ตอนนี้พ่อกลับเป็นคนโทรมาเสียนี่ ถ้าให้เดาเรื่องของเขาคงถึงหูคนที่บ้านแล้ว

“สวัสดีครับพ่อ” เมฆากดรับพร้อมกับหันไปมองหน้าเพียงดิน

“น้องเมฆเหรอลูก เป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย” น้ำเสียงอบอุ่นนั้นดังมาจากปลายสาย

พ่อของเมฆาน่ารักเสมอและเข้าใจลูกๆทุกคน เขาไม่ค่อยจะยุ่งเกี่ยวและบังคับลูกเท่าไหร่ เพียงแต่คอยมองดูว่าลูกๆนั้นทำอะไรเกินเลยจนสร้างปัญหารึเปล่าแค่นั้น

“สบายดีครับ พ่อโทรมามีอะไรรึเปล่า” เมฆาถามเสียงแผ่ว เขาไม่กล้าเดาอะไรจากพ่อเลย อย่างที่รู้ว่าพวกเขาดื้อทุกคน ซึ่งแน่นอนว่าพ่อของเขาก็ไม่ต่างกัน

“แค่คิดถึงลูกชายเฉยๆ เห็นพี่ตะวันบอกว่าช่วงนี้น้องเมฆมีปัญหาจนต้องเลือดตกยางออก พ่อก็เป็นห่วง พี่ๆเขาไปหาแล้วใช่มั้ย” เสียงนั้นยังคงอยู่ในโทนปกติที่ไม่น่ากลัวแต่อย่างใด แต่เมฆาก็ยังหวั่นไม่หาย

“พ่อคงรู้แล้วสินะครับ” เมฆายื่นมือไปกุมมือของเพียงดินแน่น เพียงดินเองก็บีบมือนั้นตอบอย่างให้กำลังใจ

“พามาเจอพ่อหน่อยสิ พี่โมกกับพี่แมคคุยไม่รู้เรื่องเลย พ่อแค่อยากสัมผัสด้วยตัวพ่อเอง ใครนะทำน้องเมฆดื้อกับพี่โมกได้ ปกติตามใจพี่ๆตลอดนี่นา” เสียงหัวเราะเบาๆนั้นดังมาจากปลายสาย

เมฆาโล่งใจเล็กน้อย อย่างที่บอกว่าคนที่เจ้าบงการที่สุดในบ้านคือแมค พ่อกับแม่ของเขาปล่อยให้ลูกๆคิดและทำอะไรตามใจตัวเองตลอด คนที่ต้องก้าวผ่านไม่ใช่พ่อและแม่ แต่คือพี่ชาย ถึงอย่างนั้นก็เถอะ คนที่เมฆาแคร์ที่สุดก็คือพ่อและแม่อยู่ดี

“ไว้เมฆาคุยกับพวกพี่ๆก่อนนะครับ แล้วจะพาไปหา พ่อสบายดีนะ” เมฆาเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงปกติ ไม่ตึงเครียดเหมือนตอนแรก

“สบายดีลูก ว่าจะหาเวลาพักร้อนไปเที่ยวบ้านลุงภูของน้องเมฆซักหน่อย”

“รีบๆมานะครับพ่อ มาช่วยเมฆคุยกับพี่โมกพี่แมคได้ยิ่งดี”

“โอเคครับคุณลูก เอาไว้เจอกัน พ่อไปทำงานก่อนละ รักลูกนะครับ” จบบทสนทนาสายก็ถูกตัดไป เมฆาถอนหายใจออกมาก่อนจะล้มตัวลงบนเตียงพร้อมกับหันไปมองเพียงดินที่นั่งลงมาตาม

“ว่าไงบ้าง” เพียงดินถาม

“พ่อน่ะไม่น่าห่วงเท่ายักษ์วัดแจ้งสองคนนั้นหรอกนะดิน” เมฆาว่าแล้วเอนหัวไปซบที่อกของเพียงดินก่อนจะพาดแขนไปกอดเอวเอาไว้ เวลาเขาอยากอยู่ใกล้ใคร เมฆาชอบสัมผัสตัว ยิ่งรักมากยิ่งอยากกอดมาก เขามักอ้อนแบบนี้เสมอ และพี่โมกพี่แมคก็คือคนที่เมฆาอ้อนประจำ

“ฉันไม่ยอมพี่นายหรอกนะเมฆ บอกไว้เลย” เพียงดินกระชับอีกคนเข้ามากอด เขาชอบตอนเมฆาอ้อนที่สุด เมฆาเหมือนตัวแมวหรือกระต่ายที่น่าขย้ำ ยิ่งคลอเคลียยิ่งอยากฟัดให้หายหมั่นเขี้ยว

“ลองยอมดูสิ จะตามมาเผาไร่ให้วอดเลย ว่าแต่... จะยอมปล่อยเมฆจริงๆเหรอ” เมฆาช้อนสายตามอง มือเล็กขยับจากเอวแล้วลูบไปตามหน้าท้อง แล้วไล่ไปตามแผงอก ก่อนจะหยุดตัวที่หน้าอกข้างซ้ายของเพียงดิน

หัวใจพ่อเลี้ยงหนุ่มเต้นระรัวเมื่อแววตาที่เหมือนยั่วยวนนั้นมองมา พร้อมกับมือนิ่มๆที่เริ่มจะอยู่ไม่สุข ภาพการสอดประสานที่เร่าร้อนเมื่อคืนผุดขึ้นในหัวของเพียงดิน

ทำไมเมฆาถึงได้ยั่วเก่งขนาดนี้

“อย่าทิ้งเมฆเลยนะ” เมฆาพลิกตัวคร่อมอีกคนไว้แล้วเอามือคล้องคอ ก่อนจะก้มลงกระซิบที่ข้างหูของเพียงดิน

อายชะมัด!

ปกติเมฆาไม่ใช่คนแบบนี้ แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่างเขากลัวว่าเพียงดินจะเบื่อเขา จะไม่ทนกับเขาอีกแล้ว ทั้งพะพายรักแรกและรักฝังใจของเพียงดินที่ยังไม่เคลียร์ ไหนจะเรื่องครอบครัวที่ไม่รู้ว่าเพียงดินอยากจะสู้ต่อมั้ย หลายคนที่เข้ามาในชีวิตเขาต้องยอมเลิกราไปเพราะทนพี่ชายของเขาไม่ไหว เมฆากลัวว่าเพียงดินจะเป็นแบบนั้น ปกติเขาเคยแต่อ้อน ไม่รู้ว่าที่ทำอยู่นี้ มันเรียกว่าการยั่วรึเปล่า แค่อยากให้เพียงดินรักเขามากๆก็เท่านั้น

เพียงดินใจเต้นระรัว พร้อมกับความปวดหนึบจากส่วนล่าง ร่างสูงพลิกเมฆาให้นอนลงไปกับเตียงอีกครั้ง ชุดคลุมอาบน้ำนั้นถูกดึงเชือกออก เผยให้เห็นผิวสีขาวที่แดงเป็นจุดด้วยฝีมือของเขาเอง เพียงดินมองแววตาที่หวานเยิ้มของเมฆาแล้วอดไม่ได้ที่จะก้มลงจูบอีกคน มือสากลูบไล้ไปทั่ว เสียงครางผะแผ่วดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่พ่อเลี้ยงของไร่น้ำรินจะหมกตัวอยู่กับคุณหมอหนุ่มในห้องจนถึงเที่ยง

เพียงดินคิดว่าเขากำลังเสพติดเมฆา



*********************************************************************


ทำไมตอนนี้มีความโซอิโรติก - :-[ ช่วงนี้อัพช้านะคะ แต่จะพยายามอัพเรื่อยๆจนจบ เราจะสอบไฟนอลแล้ว อาจจะมีหายๆบ้าง แต่ไม่หายยาวแบบคราวทีแล้วแน่นอนค่ะ ฝากน้องเมฆไว้ด้วย กำลังคิดอยู่ว่าจะแต่งฉากอิโรติกเพิ่มมั้ย แต่มันขัดต่อธีมหลักของซีรี่ย์ที่ใสใสฟิลกู๊ด 5555 เอาแค่นี้ไปก่อนดีกว่าเนอะ อาจจะเพิ่มเป็นตอนพิเศษในเล่มดีกว่า กิกิ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *21/04/17* [ตอนที่ 46] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 21-04-2017 21:31:28
น้องเมฆยั่วแบบนี้ พี่ดินจะไปไหนรอด
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *21/04/17* [ตอนที่ 46] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: pearlypear ที่ 21-04-2017 22:02:22
 :o8:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *21/04/17* [ตอนที่ 46] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 21-04-2017 22:13:02
ดับสนิทแน่พะพายงานนี้
ส่วนหมอเมฆรีบพาพ่อเลี้ยงไปให้คุณพ่อดูตัวเร็ว 55555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *21/04/17* [ตอนที่ 46] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 22-04-2017 00:18:53
สู้ๆ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *21/04/17* [ตอนที่ 46] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 22-04-2017 11:31:41
แค่นี้ดินมันก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นขึนแล้วยั่วแบบนี้เดี๋ยวคงกลายเป็นทาสเลยมั้ง
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *21/04/17* [ตอนที่ 46] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 23-04-2017 19:17:26
 :pig4: :pig4: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *21/04/17* [ตอนที่ 46] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lovejinjunno ที่ 23-04-2017 22:29:20
เอิ่มๆๆๆๆ
น้องเมฆ~~~~~
ทำไมขี้ยั่วงี้เนี่ย~
ยั่วได้น่ารักน่าฟัดมากมายอ่ะ
แสดงว่าใกล้จบแล้วเข้าไปทุกทีๆ
ถ้าพ่อออกโรง เรื่องคงจบง่ายขึ้นอ่ะนะ
ได้แต่หวัง ฮ่าา

เรื่องสอบขอให้โชคAนะค้า~
สู้ๆค่ะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *21/04/17* [ตอนที่ 46] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 24-04-2017 01:11:11
หวานอะไรขนาดนั้นนนนน
 :-[
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *21/04/17* [ตอนที่ 46] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 24-04-2017 13:56:10
อ๊ายยยยยย... :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *28/04/17* [ตอนที่ 48] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 25-04-2017 22:38:25
ตอนที่ 47


“พวกพี่จะเข้าใจสิ่งที่ผมกำลังจะบอกได้รึยัง” ตะวันพูดหลังจากพยายามกล่อมโมกและแมคมาสองวันติดเพื่อไม่ให้ไปตามเมฆาที่ไร่เพียงระพี ซึ่งเมฆาให้คนที่ไร่เอารถมาคืนตะวันตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แมคแทบจะคว้ากุญแจรถไปตามน้องไม่ทันแต่ตะวันก็รั้งไว้ก่อน

ตะวันพอจะมีประสบการณ์เรื่องการคุยและการพูดกล่อมเกลามาบ้าง เพราะตะวันเองกว่าจะเอาตัวภุมรินมากอดแนบอกได้อย่างเต็มที่ก็เทียวไล้เทียวขื่อ พูดจาหว่านล้อมเพื่อนรักตั้งนานสองนานกว่าจะยอมปล่อยน้องชายสุดที่รักอย่างภุมรินให้ยอมมาอยู่บ้านเขา นึกสภาพถ้ารัชพลไม่คบกับสิตางศุ์ไม่รู้ชาตินี้ตะวันจะได้เชยชมภุมรินรึเปล่า

เพราะฉะนั้นเรื่องของเมฆาเขาเองก็อยากจะช่วยน้อย เพราะเมฆาก็เคยช่วยเขามาก่อน และอีกอย่างนี่มันก็คือความสุขของเมฆา แต่ในทางกลับกันนั้น เขาก็เข้าใจครอบครัวของเมฆาเรื่องที่เป็นห่วงว่าที่นี่มันอันตราย เขาเข้าใจว่าโมกและแมคห่วงความปลอดภัยของเมฆามากกว่าการที่เมฆาคบกับเพียงดินเสียอีก การที่เมฆาคบกับเพียงดินมันคือการเหนี่ยวรั้งเมฆาให้อยู่ที่นี่ เพราะฉะนั้นสิ่งแรกที่จะทำคือบอกให้เมฆาเลิกคบเพียงดิน แน่นอนว่าคนอย่างไอ้เมฆตัวแสบไม่มีทางยอมพี่ชายของตัวเองแน่ บทจะดื้อใครก็เอาเมฆาไม่อยู่เหมือนกัน

“ตะวันก็รู้ว่าที่นี่มันอันตราย น้องเกือบโดนพวกค้ายาฆ่าเกือบตายมาแล้วนะ คิดว่าพี่จะยอมปล่อยให้เมฆเจออะไรแบบนี้อีกเหรอ” โมกว่า เขาเริ่มระงับสติและใจเย็นขึ้นกว่าวันก่อนมาก การนั่งคิดทบทวนนั้นทำให้อารมณ์เขาเย็นลง แต่เขาก็ยังยืนยันที่จะให้เมฆากลับไปกับพวกเขาอยู่ดี

“เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ ทางตำรวจตอนนี้จับตัวการรายใหญ่ได้แล้ว ผลจากการซักทอดนี่แหละ และเรื่องอะไรพวกนี้มันอยู่ชายแดนโน้น ตัวเมฆเองก็ไม่ได้ไปยุ่งเกี่ยวอะไร ไร่เพียงระพีน่ะระบบรักษาความปลอดภัยหนาแน่นยังกับอะไร และอีกอย่างผมมั่นใจว่าพ่อเลี้ยงเพียงดินไม่ปล่อยให้เมฆเป็นอะไรหรอกครับ” ตะวันพยายามพูดเกลี้ยกล่อม ประเด็นนี้ค่อนข้างอ่อนไหว เพราะเป็นเรื่องละเอียดอ่อนภายในครอบครัว เขาเองก็เข้าใจทั้งสองฝ่าย

“แล้วทำไมตอนนั้นเมฆถึงโดนจับไปได้ล่ะ อย่ามาพูดเลยว่าดูแลได้ ถ้าเรื่องมันจะเกิดใครก็ช่วยไม่ได้หรอก” แมคว่า เขาไม่พอใจนักที่น้องของตัวเองต้องอยู่ในอันตราย แมคดูแลทุกคนอย่างดีเสมอมา และทุกคนที่เข้ามาไม่เคยทำให้เมฆาเดือดร้อนขนาดนี้ แต่กลับพ่อเลี้ยงเพียงดินอะไรนี่ เขาอุตส่าห์ยอมปล่อยให้เมฆาคบเพราะคิดว่าเมฆาเองก็โตแล้ว พ่อเลี้ยงเพลงดินก็ไม่ได้เสียหายอะไร สุดท้ายแล้วเมฆากลับต้องมาตกอยู่ในอันตราย

ตะวันเถียงเรื่องนี้ไม่ออก เหมือนกัน เพราะการที่เมฆาโดนจับไปโดยพวกค้ายาพวกนั้น ใครก็ช่วยไม่ได้จริงๆ มีแต่จะช่วยตรงปลายเหตุ ซึ่งเมฆาก็ได้รับอันตรายไปแล้ว

“เอาเป็นว่าพี่อยากตะคุยกับพ่อเลี้ยงเพียงดินอีกรอบ รวมทั้งเมฆด้วย” โมกพูด

“พี่โมก จะคุยทำไมอีก พาน้องกลับเลยสิ” แมคโวย ทำไมโมกพูดเหมือนยอมแบบนี้ล่ะ ได้ยังไง ทั้งๆที่โมกแท้ๆที่เป็นตัวตั้งตัวตีจะเอาเมฆากลับไป

“น้องแมคครับ” โมกกดเสียงต่ำลง เวลาเขาต้องการระงับสติแมคเขาชอบทำเสียงแบบนี้ และแมคก็จะเงียบลง แมคที่คอยควบคุมคนในบ้านก็จริง เขาเองก็มีมุมกลัวโมกเหมือนกัน อย่างที่บอกว่าภาพลักษณ์โมกเป็นคนใจดี แต่ดื้อเงียบ เวลาโหดขึ้นมา โมกนี่แหละโหดที่สุด

“คุยก็คุย แมคไปด้วย” แมคว่า โมกถอนหายใจอย่างคิดหนัก ถ้าถามตัวเขาเองแล้วนั้น แน่นอนว่าการที่เมฆากลับบ้านคือสิ่งที่เขาต้องการ ไม่มีอันตราย และมีงานดีๆทำโดยที่ไม่ต้องทนลำบากอยู่ในโรงพยาบาลต่างจังหวัดแบบนี้

“ผมอยากให้พวกพี่คิดถึงเมฆให้มากๆ ทุกคนมีสิ่งที่ต้องการและอยากทำ เราไม่มีสิทธิ์ไปบังคับใจใครได้หรอกนะครับ ถ้าพวกพี่อยากเห็นเมฆมีความสุข ก็ปล่อยให้เมฆได้เลือกทางของตัวเองจะดีกว่า” ตะวันว่าทิ้งท้าย

โมกนิ่งไปเล็กน้อย เขายังอยู่ในอาการที่คาดเดาอะไรไม่ได้ แมคดูจะหัวเสียและดื้ออยากจะเอาน้องกลับให้ได้ เขาไม่ฟังตะวันเท่าไหร่ เพราะคิดว่าสิ่งที่เขาทำนั้นถูกต้องอยู่แล้ว และแน่นอนว่าเขาก็ไม่อยากให้โมกเอนไปกับตะวัน ถ้าโมกให้เมฆาอยู่ที่นี่ต่อ มันก็ยากที่จะเขาจะเอาเมฆากลับ






“ขอยกเลิกการถ่ายละครที่นี่เหรอครับ” เพียงดินถามอย่างงงๆ อยู่ๆกองละครก็ขอยกเลิกการถ่ายละครที่ไร่ของเขาต่อ และที่สำคัญตอนนี้เหมือนนักแสดงจะกลับไปกันหมดแล้ว รวมทั้งพะพายด้วย เธอไม่แม้แต่จะมากล่าวลาเขาเลยแม้แต่น้อย นั่นทำให้เพียงดินไม่เข้าใจ

“พอดีมีเรื่องนิดหน่อยครับ เลยต้องเลื่อนการถ่ายทำออกไปอีกหน่อย” ผู้จัดละครว่า ปัญหาในกองถ่ายตอนนี้เยอะจนทางช่องบอกให้ระงับการถ่ายทำไว้ก่อน แน่นอนว่าค่าเสียหายย่อมเยอะตาม นั่นทำให้ผู้จัดเครียดไม่น้อยเช่นกัน ก็พระนางของเขาน่ะสิ ทำกองละครล่ม

“ถ้ามีอะไรให้ช่วยอีก ก็มาที่ไร่ได้นะครับ ไร่เพียงระพียินดีต้อนรับ”

“ขอบคุณครับ"

กองละครของพะพายเริ่มขนของกลับออกไปแล้ว เพียงดินไม่ค่อยเข้าใจอะไรเท่าไหร่ แต่ก็ไม่อยากถามอะไรมาก เขางงตรงพะพายที่พยายามเข้าหาเขาตลอด แต่ตอนนี้กลับไม่มาล่ำลาตามประสาคนเคยรู้จักแต่อย่างใด

“ไปจนได้ ข่าวดังขนาดนั้น อยู่ต่อนี่คงต้องหน้าหนาจริง” เม้งยืนเท้าสะเอวมองกองละครที่พากันขนของขึ้นรถไป

“ข่าวอะไรวะไอ้เม้ง” เพียงดินถาม

“โหย ทำไมนายตกข่าวแบบนี้ล่ะครับ ดูทีวีอ่านหนังสือพิมพ์บ้างรึเปล่าเนี่ย เฟซบุ้กน่ะหัดเล่นซะบ้าง” เม้งว่า แล้วยืดอกอย่างภูมิใจที่ทันข่าวกว่าเพียงดินที่เป็นเจ้านาย

“มียอกย้อนนะมึงน่ะ ตกลงข่าวอะไร” เพียงดินเตะเม้งไปทีนึงอย่างหมั่นไส้

เพียงดินไม่ค่อยได้ตามข่าวอะไรมากมายเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ก็ข่าวการเมือง ข่าวทั่วไป ข่าวบันเทิงอะไรแบบนี้ไม่ค่อยได้ตาม และอีกอย่างสองสามวันมานี้ขลุกอยู่แต่กับเมฆา เจ้าตัวเล็กอ้อนเขาทั้งวัน กว่าจะทำใจออกมาไร่ได้นี่แทบใจจะขาด ถ้าเมฆาไม่ไล่ให้มาทำงานทำการ มีเหรอเขาจะยอมอยู่ห่างจากอีกคน ตอนนี้เมฆาคงสนุกอยู่กับการทำอาหารกลางวันมาให้คนงานในไร่ ตอนเที่ยงก็คงตามเขาเข้ามาเหมือนกัน

“ก็คุณพะพายคนสวยของนายกับพ่อพระเอกขวัญใจมหาชนน่ะสิ แฉกันเอง ข่าวนี่ดังครึกโครมเชียว เมื่อเช้าผมนั่งดูเรื่องเล่าเช้านี้กับได้งอก คนนี่ส่งข้อความมาด่ากันตรึม เห็นว่าข่าวค่อนข้างดัง ทางช่องเลยสั่งพักกองละครที่กำลังถ่ายที่ไร่เรานั่นแหละ” เม้งเล่าอย่างออกรส เรื่องนี้รู้กันทั้งไร่แล้ว มีแต่พ่อเลี้ยงหนุ่มนี่แหละไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย แหม ไอ้เม้งไม่อยากจะพูดหรอกนะ ว่าพ่อเลี้ยงเอาแต่กิ๊กกั๊กกับคุณหมอทั้งวัน ที่แท้ก็คนติดเมียนี่เอง

“แฉอะไรกันวะ ถึงขั้นต้องเลิกถ่ายละครเลยเหรอ” เพียงดินเองก็เริ่มอยากรู้ ไม่คิดว่าจะรุนแรงถึงขนาดนี้

“หูย นายนี่ตกข่าวเบอร์แรงมาก เรื่องเกี่ยวกับตัวเองแท้ๆ” เม้งว่า

“เกี่ยวกับกู?” เพียงดินยิ่งงงใหญ่

“ก็คุณพะพายคนสวยน่ะสิ โดนแฉว่ามอมเหล้านายแล้วกะจะจับ เธอเลยโมโห แฉกลับว่าพระเอกแมนนั่นไม่แมน ไม่นิยมผู้หญิง คราวนี้ก็สนุกเลย มีแต่คนรับไม่ได้ ในเฟซบุ้กไอ้เม้งนี่นะ มีแต่คนด่า” เม้งเล่า เพียงดินได้ยินก็นิ่งไปซักพัก

พะพายเหมือนอยากจะกลับมาคืนดีกับเขาอีกครั้ง เพียงดินไม่คิดไปถึงขั้นที่ว่าเธอจะมาใช้มารยาจับเขาหรืออะไร เพราเพียงดินเป็นคนที่ใครก็มามอมเหล้าไม่ได้แน่นอน เขาไม่เคยเมาถึงขั้นไม่รู้ตัว อย่างมากก็แค่มึนและนิ่ง เป็นอันรู้กันว่าเริ่มเมาแล้ว เขาไม่เคยคิดว่าพะพายเป็นคนแบบนั้น เพราะในสายตาของเขาพะพายเป็นผู้หญิงที่ดีเสมอ และการที่เธอบอกเลิกเขาก็เพราะมีเหตุผล นั่นทำให้เพียงดินยังฝังใจและไม่เคยโกรธเธอ

“เค้าคงไม่มายุ่งกับนายอีกแล้วมั้ง โดนแฉขนาดนั้นแล้ว คงไม่มีหน้ามาสู้นายหรอก ไหนจะต้องต่อสู้กับนักข่าวอีกเยอะแยะ คงเหนื่อยน่าดูเลยนะนั่น นายคงได้อิ๊อ๊ะกับคุณหมออย่างไม่ต้องกังวลแล้ว” ประโยคสุดท้ายเม้งแอบเซว

“อิ๊อ๊ะอะไรของมึงไอ้เม้ง เดี๋ยวกูศอกเลยนี่ อย่าไปพูดแบบนี้ได้เมียกูได้ยินนะ” เพียงดินทำท่าจะเสยศอกใส่เม้ง เม้งเลยเอี้ยวตัวหลบแทบไม่ทัน

“เมียเต็มปากเต็มคำเลยนะนั่น” เม้งแอบพึมพำคนเดียว

“อะไร มึงบ่นอะไรไอ้เม้ง” เพียงดินหันมาด่าอีกรอบ

“เปล่าครับนายครับ ไอ้เม้งไปแล้วครับ” พูดจบคนงานหนุ่มก็วิ่งแจ้นเข้าไร่ไป เพียงดินก็ไม่ได้สนใจอะไร เขาได้แต่ถอนหายใจและปลงตกกับเรื่องของพะพาย

เรื่องมันแล้วไปแล้ว เขาก็หวังเพียงว่ามันจะไม่ย้อนกลับมาทำร้ายเขากับเมฆาอีก เพราะดูเหมือนเมฆาเองก็ไม่พอใจพะพายนัก เขาไม่อยากให้อดีตตามมาหลอกหลอนปัจจุบัน เพราะแค่นี้เขาก็ไม่รู้ว่าจะต้องรับมือต่อยังไงแล้ว

“กินข้าวกันดิน เที่ยงแล้ว” เมฆาตะโกนมาแต่ไกลพร้อมกับยิ้มกว้าง คนตัวเล็กเดินมาพร้อมกับคนงานที่เอาข้าวมาแจกคนงานในไร่ ในมือของเมฆานั้นมีปิ่นโตอันใหญ่อยู่ เมฆายิ้มอย่างสุขใจ เขาชอบอะไรแบบนี้มากที่สุดแล้ว ตอนคบกับพะพายและราตรีไม่เคยเลยที่จะมีใครมาทำแบบนี้ให้ การได้ทำงานที่ตัวเองรัก และมีคนที่รักคอยดูแลอยู่ใกล้ๆแบบนี้ เพียงดินก็ไม่ขออะไรแล้ว

“อยากกินเมฆมากกว่า” เพียงดินแอบหยด เมฆาเบ้ปากใส่ พอเขายอมใหญ่พ่อเลี้ยงตัวดีก็หยอดเช้าเย็นไม่ได้ขาด

“กินข้าวไปก่อนเหอะ เดี๋ยวเป็นลมตายกลางไร่ ไม่พาไปหาหมอจริงๆด้วยนะ” เมฆาว่าแล้วเริ่มปูเสื่อใต้ต้นองุ่นที่พอจะมีที่ว่างให้นั่ง พวงองุ่นสีม่วงแดงเรียงรายอยู่เหนือหัว ความสุขเล็กๆของเพียงดิน

“จะพาไปทำไม หมอส่วนตัวก็อยู่นี่แล้ว” เพียงดินคว้าเมฆามากอดแล้วหยดคำหวานอีกรอบ

“ใครเค้าอยากเป็นหมอส่วนตัวของพ่อเลี้ยงคอกวัวกัน” เมฆาว่ากลับ แต่ก็แอบยิ้มเล็กที่มุมปาก

“ถ้าอย่างนั้นเป็นแค่หัวใจของเพียงดินก็พอแล้วเนอะ ถ้าไม่มีหัวใจ ต่อให้หมอที่ไหนมารักษาก็ตายอยู่ดี” หยอดรอบที่ร้อยแปดของวัน ลำบากเมฆาต้องเขินหน้าแดงอีกรอบ

“ลิเกชะมัด กินข้าวไป” ยื่นกับข้าวให้คนตัวโตกว่า

เมฆาโทรไปคุยที่โรงพยาบาลแล้วเรื่องการทำงานต่อ เขาอยากทำงานที่นั่นต่อแต่เมื่อโมกจัดการเรื่องเหล่านี้ให้หมดแล้ว เมฆาก็ต้องออกจากงานที่นั่น เขาอยากไปสมัครอีกรอบ เพราะนี่คืองานที่เขารัก คงเป็นเรื่องที่ต้องคุยกันอีกที แต่ตอนนี้เพียงดินได้ให้ตำแหน่งพิเศษ คือคุณหมอประจำไร่ที่คอยดูแลคนงาน มีค่าจ้างเป็นเจ้าของไร่อย่างเพียงดิน เมฆาบ่นอุบว่าไม่เห็นจะคุ้มกันเลย มาติต่างเอาลูกเค้ามา ทางบ้านของเมฆายังไม่มีใครตอบตกลง

พูดถึงเรื่องที่บ้าน เมฆาเองก็แปลกใจไม่น้อยที่โมกและแมคไม่ตามมาคุยด้วย เพราะปกติพี่ชายของเขาต้องมาแล้ว เมฆาเตรียมรับมือไว้แล้ว เขาพร้อมจะดื้อใส่โมกและแมคแน่นอน ไม่มีทางยอมพี่ชายของตัวเองแน่ๆ

“นายครับ นาย มีคนมาหาครับ” งอกที่วิ่งหน้าตั้งมาหาพร้อมกับตะโกนลั่นทำให้เพียงดินและเมฆาต้องหันไปมอง

“อะไรของมึงเนี่ยไอ้งอก ตะโกนลั่นไร่เลย” เพียงดินว่า

“มีคนมาหาครับ มาพร้อมคุณตะวัน” งอกยืนหอบไปพูดไป

“มากับพี่ตะวันเหรอ” เมฆาหันไปมองหน้าเพียงดิน หรือจะเป็นพี่โมกพี่แมค

เพียงดินมองหน้าเมฆากลับแล้วลุกขึ้น เขาพร้อมแล้วกับการแย่งชิงเมฆากลับมา เขาไม่มีทางปล่อยเมฆาไปแน่นอน ไม่ว่าเหตุผลใดใดก็ตาม

พอมาถึงหน้าบ้านก็เจอสามหนุ่มประสิทธานนท์ยืนรออยู่ โมกมีสีหน้าที่เดายากเหมือนเคย แมคทำหน้าไม่พอใจเพียงดินอย่างเห็นได้ชัด

“เมฆไม่กลับนะพี่โมก” เมฆาแสดงเจตนารมณ์

“พ่อโทรมาหาแล้วใช่มั้ยเมฆ” โมกเข้าไปหาน้องชาย เมฆาถอยไปยืนข้างเพียงดิน

“ใช่ แล้วพ่อก็อนุญาตให้เมฆอยู่ที่นี่ต่อแล้วด้วย”

“ได้ไงอ่ะ ทำไมพ่อทำแบบนี้” แมคเริ่มโวย ทำไมทุกคนในบ้านเหมือนยอมให้เมฆาเสี่ยงตายอยู่ที่นี่

“พี่ขอพูดอีกครั้ง เมฆมีหน้าที่การงานที่ดีกว่าที่นี่ ที่บ้านเราปลอดภัย เมฆาจะยอมทิ้งสิ่งเหล่านี้เพื่อมาอยู่ที่นี่เหรอ ทุกคนเป็นห่วงเมฆนะ” โมกพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง นั่นทำให้เมฆาสัมผัสได้ถึงความใจอ่อนของพี่ชาย

“เมฆเจอสิ่งที่ดีกว่านี้ได้ก็จริงนะพี่โมก แต่เมฆอยู่ที่นี่แล้วมีความสุข เมฆชอบที่นี่ตั้งแต่เด็กๆ เมฆอยากมาแต่บ้านของพี่ตะวัน เมฆอยากเล่นกับรินกับพี่รัช มากกว่าเด็กข้างบ้านหรือเพื่อนในเมืองใหญ่ การที่เมฆเลือกเรียนหมอนั่นมันก็แสดงให้เห็นแล้วว่าเมฆไม่ต้องการอยู่ในความวุ่นวายอย่างที่พ่อ พี่ๆเป็น  ถ้าพี่โมกคิดว่านั่นคือสิ่งที่ดีสำหรับเมฆ แล้วความสุขของเมฆล่ะพี่โมก คนเรามีความสุขไม่เหมือนกันนะ” เมฆาถอนหายใจออกมาแล้วช้อนตามองพี่ชาย

โมกนิ่งไปซักพัก แต่เล็กเมฆาค่อนข้างเป็นคนแปลกจากครอบครัว เมฆาไม่ชอบความวุ่นวาย เมฆาไม่ชอบธุรกิจ พ่อของพวกเขาพามาเที่ยวที่เชียงรายแต่เล็กเพราะภูผาย้ายมาอยู่ที่นี่ และเมฆาเป็นคนเดียวที่รักที่นี่จนต้องกลับมาทุกปี

โมกไม่พูดอะไรแต่ดึงน้องเข้าไปกอดแล้วลูบหัวเมฆา เมฆากอดพี่ชายแน่นแล้วซบหน้าลงกับไหล่กว้างนั้น น้ำตาเริ่มไหลลงมา เมฆารู้ว่าโมกเข้าใจเขาแล้ว

“เพียงดินคือความสุขของเมฆ” เมฆากระซิบแผ่ว

“ถ้าเค้าคือความสุขของน้องพี่ พี่ก็อยากให้เมฆมีความสุข” แค่นั้นเมฆาก็เข้าใจ รอยยิ้มน้อยๆนั้นเกิดขึ้นอีกครั้ง

“ขอบคุณนะพี่โมกที่เข้าใจเมฆ เมฆรักพี่โมกที่สุดเลย” เมฆายิ้มร่าแล้วกอดโมกแน่นกว่าเดิม

“ผมสัญญาว่าจะดูแลเมฆอย่างดี สิ่งที่พวกคุณกังวลมันไม่มีทางเกิดขึ้นอย่างแน่นอนครับ” เพียงดินพูดอย่างหนักแน่น เขาพร้อมจะมีเมฆาเข้ามาในชีวิต และพร้อมจะดูแลเมฆาตลอดไป

“สิ่งที่ผมทำ ผมทำเพื่อเมฆ ผมไม่ได้มั่นใจในคำพูดของคุณ แต่ถ้าวันไหนคุณทำเมฆเสียใจ ผมไม่มีทางปล่อยให้น้องของผมอยู่ที่นี่อีกต่อไปแน่นอน” โมกลั่นวาจา เพียงดินไม่ขออะไรมากไปกว่านี้แล้ว ในเมื่อโมกไม่เชื่อ เขาก็จะทำให้โมกดูว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นทำได้จริง

“ดูแลตัวเองดีๆนะเมฆ ว่างๆพี่จะมาหาบ่อยๆ” โมกเช็ดน้ำตาให้น้องแล้วยิ้มบางให้ เมฆาพยักหน้ารับคำทั้งน้ำตา

“ได้ไงอ่ะพี่โมก พี่ยอมได้ไง” แมคโวย เมฆาและโมกหันไปมอง เมฆายังลืมไปว่ามีแมคอีกคนที่ไม่โอเคตั้งแต่แรก

“เดี๋ยวพี่คุยกับแมคเอง” โมกว่าแล้วหันไปหาน้องชายอีกคนแทน

เมฆาก็หวังแค่ว่า ทุกคนจะเห็นใจและเข้าใจความรู้สึกของเมฆา เขาแค่อยากเลือกสิ่งที่คิดว่าดีที่สุดและมีความสุขให้ตัวเอง มีคนมากมายบอกว่าเขาสามารถเจอสิ่งที่ดีกว่านี้ได้ แต่เมฆาไม่สนใจ เพราะความสุขของเมฆาคือเพียงดิน คือครอบครัวรักษ์นที คือตะวัน และคือทุกคนที่นี่


เพราะความสุขของคนเราไม่เหมือนกัน










**************************************************






เราจะคืนความสุขให้เมฆา  :katai2-1: ตอนนี้มึนๆนิดนึงนะคะ เบลอหนักมาก ตอนไหนที่ภาษาหรืออะไรงงๆคือหลังปั่นงานอย่างหนักหน่วงมาค่ะ 55555  :katai4: น่าจะไม่เกินสองตอนนะ พยายามหาจุดจบให้มันสมูท ไม่อยากตัดแบบดื้อๆ ฝากน้องเมฆจนจบด้วยนะคะ ใกล้แล้ว



ปล. เรามีความคิดอยากเพิมเรื่อง "พนาพร่ำพิรุณ" เป็นเรื่องสั้น แต่ไม่ลงเว็บนะคะ อยากแค่ทำแถมถ้าใครซื้อหนังสือหรือบ๊อกเซตของดวงใจไร่รักครบสามเล่ม อันนี้ยังไม่ได้คุยกับสนพ. และยังไม่ตัดสินใจแต่ง แค่อยากฟังฟีดแบคจากคนอ่านว่าคิดเห็นอย่างไร

#ภมรอ้อนตะวัน #พระจันทร์ล้อนที #ปฐพีเคล้าเมฆา #พนาพร่ำพิรุณ #ภุมมากรุ่นอัสนี นี่คือห้าเรื่องที่เราคิดไว้ แต่ไม่น่าจะแต่งหมด แค่สามเรื่องก็ประทับใจตัวเองมากแล้ว 5555555555
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *25/04/17* [ตอนที่ 47] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 26-04-2017 00:17:41
 :impress2:


เพราะความสุขของคนเราไม่เหมือนกัน ...
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *25/04/17* [ตอนที่ 47] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 26-04-2017 00:25:15
^
^
^
ใจความหลักของบทนี้ (หัวเราะ)
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *25/04/17* [ตอนที่ 47] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lovejinjunno ที่ 26-04-2017 00:51:20
เห็นด้วยกับพี่ตะวันแล้วก็น้องเมฆนะ
เพราะความสุขของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *25/04/17* [ตอนที่ 47] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 26-04-2017 07:20:11
ตอนเข้าใจนะว่าน้องไม่ใช่เด็กอีกแล้วมีความนึกคิดที่เป็นของตัวเองจะมาให้ทำเหมือนเด็กๆคงลำบาก
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *25/04/17* [ตอนที่ 47] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 28-04-2017 20:53:01
บทที่ 48

“ห๊ะ พ่อจะมาเหรอ” เมฆาตะโกนลั่นไร่เมื่อปลายสายบอกว่าจะมาที่เชียงรายในอีกสองวันข้างหน้า พ่อของเขาโทรมาตั้งแต่เช้า พร้อมกับบอกว่าตอนนี้ลาพักร้อนซักอาทิตย์สองอาทิตย์เพื่อมาหาลูกชายถึงเชียงราย

“พ่อเคยบอกน้องเมฆแล้วไงว่าว่างๆจะขึ้นไปหา ความจริงจะไปตั้งแต่วันนี้แล้ว แต่พี่โมกไม่ยอมให้พ่อลางานเลย” พ่อของเมฆาทำเสียงอ่อน ตอนนี้เขากำลังเคลียร์อะไรหลายๆอย่างเพื่อให้โมกเข้ามารับช่วงต่ออย่างเต็มรูปแบบ เลยแกล้งหยอกลูกชายคนโตเสียหน่อย รายนั้นเห็นไม่อะไร เวลาทำงานนี่จริงจังจนคนเป็นพ่อยังอดแซวไม่ได้

“แล้วพ่อจะมากับใครบ้างครับ” เมฆาหันไปมองหน้าเพียงดินอย่างเป็นกังวลนิดหน่อย ถึงแม้จะโล่งใจที่พ่อของตัวเองไม่ว่าอะไรก็ตามเถอะ แต่เอาเข้าจริงๆ เขาก็กลัวทุกคนรับไม่ได้อยู่ดี

“ก็มีแค่พ่อกับแม่นั่นแหละ สองเสือนั่นต้องกลับมาทำงาน พ่อกับแม่เลยถือโอกาสไปฮันนีมูนกันอีกซักรอบ” ปลายสายพูดอย่างอารมณ์ดี

“ถ้าอย่างนั้นเอาไว้เจอนะครับ” เมฆาว่า สุดท้ายแล้วยังไงก็ต้องคุยกับพ่ออยู่ดี เขาเองก็อยากจะให้มันผ่านเรื่องนี้ไปเร็วๆ และหวังว่าทุกคนจะเข้าใจ

“น้องเมฆไม่ต้องคิดมากนะ พ่อเข้าใจลูก” น้ำเสียงอบอุ่นของพ่อ ทำให้เมฆายิ้มออกมา

“ขอบคุณครับ” เมฆาพูดก่อนจะวางสายไป

“พ่อเมฆจะมาเหรอ” เพียงดินถาม

ตอนนี้พวกเขาอยู่ในไร่ เมฆาติดสอยห้อยตามเพียงดินเข้ามาด้วย เพราะอยากลองทำงานในไร่ดู อันที่จริงเมฆาก็ชอบอะไรแบบนี้อยู่แล้ว ถึงได้ไปไร่น้ำรินบ่อยๆ แต่ไม่มีโอกาสมากกว่า มีญาติอยู่เชียงรายก็จริง แต่ก็ไม่เห็นจะมีไร่สวยๆแบบนี้เลย เมฆาชอบไร่เพียงระพีมากกว่าไร่น้ำรินเสียอีก เพราะที่นี่ปลูกหลายอย่าง แถมยังมีฟาร์มเลี้ยงสัตว์อีกด้วย ส่วนไร่น้ำรินมีปลูกแค่องุ่น เน้นส่งออกไวน์ อะไรพวกนั้นมากกว่า แต่ตอนนี้ก็เริ่มปรับและปลูกอย่างอื่นเพิ่ม

“อืม อีกสองวันน่ะ” เมฆามีสีหน้าเป็นกังวลเล็กน้อย

“ไม่ต้องกลัว เรารักกันมันไม่ผิดหรอกนะ ฉันเชื่อว่าทุกคนจะเข้าใจได้ในที่สุด” เพียงดินดึงอีกคนเข้ามากอด เมฆากอดตอบแล้วซบหน้าลงกับแผ่นอกนั้น

“อื้ม” อย่างน้อยตอนนี้เขาก็ยังมีเพียงดิน ขอแค่เพียงดินยังอยู่ตรงนี้ เมฆาก็พร้อมจะสู้เหมือนกัน

“คันยิบๆเลยว่ะไอ้เม้ง” เสียงนกเสียงกาแถวนั้นดังขึ้นทำให้เพียงดินต้องผละออกจากคนรักแล้วหันไปมอง เห็นลูกน้องคนสนิทยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ไม่ไกล

“ทำไมวะไอ้งอก”

“ก็มดมันเต็มไร่ไปหมดเลย สงสัยจะหวานจัด” งอกว่า

“ฮ่า ฮิ้วววววว” แล้วตามมาด้วยเสียงลูกคู่จากคนงานแถวนั้น ทำเอาเมฆาหน้าร้อนเพราะอาย เรื่องของพวกเขาคนทั้งไร่รู้ก็จริง แต่มาแซวกันโต้งๆแบบนี้ เป็นใครก็อายละวะ

“พวกมึงนี่นะ ไปทำงานเลยไป เห็นมั้ยเนี่ย เมียกูอายหมดแล้ว” เพียงดินจะโกนลั่น

ไอ้พวกนี้ แซวได้แซวดี แซวทั้งวี่ทั้งวัน อาจจะเป็นเพราะคนในไร่ค่อนข้างจะโอเคกับเมฆา เพราะราตรีนั้นคนในไร่เพียงระพีไม่ชอบ แถมยังเกลียดด้วยซ้ำ เพราะเธอชอบวางอำนาจ แถมยังบุกลุยเข้ามาทำงานในไร่กับเพียงดินไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นคือการชอบต่อว่าพวกคนงาน แต่เมหากลับตรงกันข้าม นั่นทำให้ทุกคนชอบเมฆาไม่น้อยเลยทีเดียว

“เมียเลยเหรอนาย” เม้งแซวอีกรอบ

“ฮ่า ฮิ้วววววว” และเสียงลูกคู่ที่ทำให้เมฆาอายก็ยังคงตามมาอีกครั้ง

“ใครแซวกูอีกรอบ กูจะหักเงินเดือน” เพียงดินคาดโทษ

“อูยยยย ไม่แซวแล้วคร้าบนายคร้าบบบ” คำขู่ได้ผล คนงานทั้งหมดหันไปทำงานต่อ ทิ้งให้พ่อเลี้ยงหนุ่มเจ้าของไร่ ยืนรับชะตากรรม เพราะตอนนี้คนตัวเล็กยืนทำตาขวางอยู่ตรงหน้า

“ไปพูดแบบนั้นทำไม เรียกฉันแบบนั้นต่อหน้าคนงาน ไม่คิดว่าจะอายรึไงเล่า” เมฆาทุบอกเพียงดินดังอัก เมียอะไรกันเล่า พูดจาไม่อายฟ้าอายดิน ไม่อายผีอายสางเลยรึไง

“ก็เมฆจ๋าเป็นเมียดินไม่ใช่เหรอ” เพียงดินคว้ามืออีกคนมาจับไว้แน่นแล้วจูบหลังมือเป็นการง้อ

“ตอนนี้ยังไม่ใช่โว้ย ไปคุยกับพ่อก่อน” เมฆาสะบัดมือทิ้งแล้วทำหน้างอพร้อมกับจะเดินหนี เพราะอายเสียเต็มประดา

“ทางนิตินัยยังไม่ แต่ทางพฤตตินัยนี่หลายครั้งแล้วนะ” เพียงดินคว้าแขนอีกคนไว้ทันแล้วกระซิบข้างหู

“ไอ้พ่อเลี้ยงคอกวัว หยุดพูดเลยนะ” เมฆาหน้าแดงจัด ทั้งโมโหทั้งอาย โอ้ย ทำไมเพียงดินถึงได้พูดจาแบบนี้ไปเรื่อยได้นะ

“ฮ่าๆ เช้านี้ยังไม่ได้อาบน้ำเลยเนี่ย เช้าไร่แต่เช้า ไปอาบน้ำกัน” เพียงดินว่าก่อนจะยกตัวเมฆาขึ้นพาดบ่า คนตัวเล็กที่ยังไม่ทันตั้งตัวถึงกับเหวอ

“ไอ้บ้าเพียงดิน ทำบ้าอะไรเนี่ย ปล่อยฉันลงนะ” เมฆาตะโกนลั่น คนงานหันมามองอีกรอบ ก็เป็นซะแบบนี้ จะไม่ให้แซวได้ยังไงกันเล่า

“อย่าพูดมากน่า เจองานหนักแน่อีหนู” เพียงดินยิ้มร่าแล้วตบเข้าที่บั้นท้ายของเมฆาไปหนึ่งที

สงสัยไอ้เรื่องที่คิดว่าเสพติดเมฆาของเพียงดิน คงจะเป็นเรื่องจริงแล้วล่ะ









สองวันต่อมาไร่เพียงระพีก็ต้องต้อนรับแขกที่บินมาไกลจากกรุงเทพฯ เพียงดินดูจะตื่นเต้นกว่าเมฆาด้วยซ้ำ ร่างสูงของพ่อเลี้ยงเพียงดินดูเกร็งๆ และเงอะงะเมื่อต้องเผชิญหน้ากับพ่อแม่ของเมฆา ทั้งๆที่ทั้งสองท่านยิ้มแย้มแต่เพียงดินกลับใจเต้นและประหม่าอย่างควบคุมไม่ได้

“คิดถึงจังเลยนะ ลูกใครเนี่ย” คุณนายประสิทธานนท์กอดลูกชายแน่นพร้อมกับจุ๊บเบาๆที่หน้าผากของเมฆา

“คิดถึงแม่เหมือนกันครับ” เมฆาห้อมแก้มแม่ไปฟอดใหญ่พร้อมกับยิ้มร่า กี่เดือนแล้วนะที่เขาไม่ได้กลับบ้าน

“น้องเมฆมัวแต่ติดลมบนอยู่ที่นี่ ลืมพ่อกับแม่ไปแล้วมั้งเนี่ย” คราวนี้เป็นชายสูงวัยที่เดินเข้ามาลูบหัวเมฆา เมฆาเลยผละจากแม่แล้วเข้าไปกอดพ่อของเขาแทน

“ลืมได้ไง เมฆไม่ลืมหรอกน่า แล้วนี่มากันถูกได้ยังไง พี่ตะวันไม่มาด้วยเหรอ” เมฆาถาม

“พี่ตะวันเค้ามีงานต้องทำน่ะ เลยให้คนงานที่ไร่มาส่ง พ่อกับแม่จะมาถูกเองได้ยังไง” แม่ของเมฆาเป็นคนตอบลูกชาย

“แล้วเมื่อไหร่จะแนะนำให้พ่อรู้จักซักทีล่ะ เค้ายืนรอนานแล้วนะ” ถามลูกชายพร้อมกับหันไปมองเพียงดินที่ยืนตัวเกร็งอยู่ เมฆามีท่าทีเขินอาย บวกกับประหม่าเล็กน้อย ไม่ต่างอะไรกับเพียงดิน

“อ้อ นั่นเพียงดินครับ ...คนรักของเมฆเอง” เมฆาบอกเต็มเสียงก่อนจะพยายามหายใจเข้าอีกรอบ เพื่อเรียกกำลังใจให้ตัวเอง
“ส่วนนี้พ่อภพ กับแม่กานดา พ่อแม่ของฉันเอง” แล้วหันไปแนะนำให้เพียงดินรู้จักกับบุพการีทั้งสอง

“สวัสดีครับ ผมเพียงดินเองครับ เป็นแฟนเมฆ” เพียงดินยกมือไหว้

“ตัวโตกว่าน้องเมฆจังเลยนะ ตอนเด็กๆแม่บอกให้กินนมเยอะๆก็ไม่ยอมกิน ตัวเลยเท่านี้เอง” กานดายิ้มให้เมฆาก่อนจะหันไปยิ้มให้เพียงดินอย่างเป็นมิตร

“หล่อกว่าพี่โมก พี่แมคด้วย” ภพว่าแล้วหัวเราะน้อยๆ

“ผมว่าเชิญข้างในดีกว่าครับ” เพียงดินเชิญแขกเข้าไปในบ้าน หลังจากยืนตากลมคุยกันมาตั้งนาน

พ่อแม่ของเมฆายิ้มให้ก่อนจะเดินตามลูกชายเข้าไป เพียงดินถอนหายใจแรงๆหนึ่งทีอย่างโล่งอก การพบพ่อแม่ของเมฆานั้นไม่ใช่เรื่องยากอย่างที่คิด ต่อจากนี้ก็คงเป็นการสร้างความมั่นใจให้ท่านทั้งสอง ว่าเมฆาอยู่ที่นี่จะปลอดภัย และเขาจะดูแลเมฆาเป็นอย่างดีแน่นอน

“ไร่ใหญ่จัง ความจริงพ่อก็ชอบบรรยากาศที่นี้นะ แต่พี่ลุงภูของน้องเมฆดันหนีมาอยู่ที่นี่ซะก่อน ทิ้งบริษัทให้พ่อดูแลซะนี่” ภพบ่นอย่างไม่จริงจัง

“ก็ค่อนข้างกว่าอยู่ครับ ไร่ของเราปลูกพืชผลหลายอย่าง มีทำฟาร์มด้วยครับ” เพียงดินเล่า

“ของชอบน้องเมฆเค้าเลยสินั่น” กานดาแซวลูกชาย เมฆายิ้มกว้าง

“ขอโทษที มาช้าไปหน่อย” เสียงดังขึ้นจากหน้าบ้านพร้อมกับร่างของระพีพ่อของเพียงดินที่เดินเข้ามาอย่างหอบๆ

“พ่อ มาได้ไงอ่ะ” เพียงดินหันไปถามอย่างงงๆ ถ้าจำไม่ผิด พ่อของเขาตอนนี้กำลังลงใต้ไม่ใช่เหรอ

“ก็รีบบินมาน่ะสิวะ พอดีเครื่องดีเลย์นิดหน่อย แหะๆ ขอโทษครับ สวัสดีครับ” ระพีเดินมานั่งข้างลูกชายแล้วทักทายพ่อแม่ของเมฆา

“หมายถึงทำไมอยู่ๆถึงกลับไร่ ไหนบอกอยู่ใต้ไง” เพียงดินถามอีกรอบ

“ไม่มา ลูกก็ไม่ได้เมียสิ เอาลูกเค้ามาอยู่ด้วยขนาดนี้ พ่อก็ต้องจัดการสิวะ” ระพีถอดเสื้อชั้นนอกออก เขารีบบินมาจากกระบี่ เพราะได้รับการติดต่อไปให้มาคุยเรื่องของเมฆา รู้ข่าวมาบ้างว่าเพียงดินมีคนรักใหม่ เขายังไงก็ได้อยู่แล้ว เพราะเพียงดินโตแล้ว ตัดสินใจเองได้ ถ้ามันจะพลาดจะพลั้งอะไรก็ให้เป็นบทเรียน ตัวเขาเองก็ทำหน้าที่พ่อให้ดีที่สุดก็เท่านั้น

“แล้วพ่อรู้ได้ไง” เพียงดินยังถามไม่เลิก เขางงจริงๆที่อยู่ๆพ่อของเขาก็มาโผล่ที่ไร่ ทั้งๆที่หายไปหลายเดือน นานๆกลับบ้านที แล้วยังรู้เรื่องเมฆาอีก

“พอดีพ่อให้คนหาเบอร์ติดต่อแล้วโทรไปเชิญมาเองแหละ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ก็อยากจะคุยกันไปเลย จะได้รับรู้กันทั้งสองฝ่าย แม่น้องเมฆเองเค้าก็จะได้สบายใจด้วย” ภพตอบด้วยน้ำเสียงที่ดูจะอ่อนโยนและทุ้มนุ่ม

“ทำไมสุภาพจังวะ พ่อตามึงเนี่ย” ระพีกระซิบถามลูกชาย ทำเอาเขาเกร็งตามเพียงดินไปด้วย บ้านนู้นเค้าดูเป็นการเป็นงาน และดูผู้ดิบผู้ดีอย่างบอกไม่ถูก เขากับไอ้ลูกชายตัวดีนี่ดูหยาบสถุลไปเลย

“ผมก็เกร็งอยู่เหมือนกัน” เพียงดินว่า

“น้องเมฆอยากแต่งงานมั้ย” คราวนี้เป็นกานดาที่ถามลูกชาย

“ห๊ะ” ไม่ใช่แค่เมฆากับเพียงดินเท่านั้นที่ตะโกนอย่างตกใจ ระพีเองก็เช่นกัน

“แม่รู้มาว่าน้องคุณเพียงดินกับลูกของแม่ไปถึงขั้นไหนกันแล้ว ถึงน้องเมฆจะเป็นผู้ชาย แต่น้องเมฆก็เป็นฝ่ายเสียหาย ถ้าหาฤกษ์มงคลหรือจะเอาฤกษ์สะดวกได้แล้ว แม่ก็อยากจะให้มันเป็นไปตามเรื่องของประเพณี” คุณกานดายิ้มหวานมาให้ แต่เชือดเฉือนใจเหลือเกิน

เพียงดินไม่เคยคุยกับพ่อแม่ของเมฆาและเมฆาเองก็ไม่เคยพูดอะไรทำนองนี้เลย เพราะเขาอยู่กับเมฆาตลอด หันไปมองเมฆา เหมือนเจ้าตัวเองก็งงไม่ต่างจากเขา เพียงดินรู้แล้วว่าบ้านนี้เห็นนิ่งๆ แต่ละคนดูน่ากลัวกันทั้งนั้น รอยยิ้มหวานๆของคุณกานดา และหน้าตาที่เป็นมิตรของคุณภพมันแค่ภาพลวงตา!

ความจริงร้ายกาจตัวพ่อตัวแม่เลยแหละ พวกพี่ๆของเมฆานี่หลบไป เมฆาเหรอ อย่าหวังเลย






*******************************************************************











น้องเมฆมาแล้วจ้าาาาาา  :katai5: ตอนหน้าจะจบแล้วนะคะ กิกิ  :mew1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *25/04/17* [ตอนที่ 47] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 28-04-2017 21:42:37
 :3123: :3123: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *25/04/17* [ตอนที่ 47] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 28-04-2017 21:48:29
แต่งเลยยยยย อิอิ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *25/04/17* [ตอนที่ 47] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lovejinjunno ที่ 28-04-2017 22:40:08
ได้กรรมพันธุ์จากพ่อแม่มาเต็มๆเลยสินะพี่น้องบ้านนี้ 555
แต่งเลยๆๆๆๆๆๆๆ อยากเป็นเพื่อนเจ้าสาว(?!)จะแย่แล้ว~
ม่ายยยน้าาาาาา จบแล้วหรออออ
ยังไม่อยากให้จบเลยยย  :ling1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *25/04/17* [ตอนที่ 47] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 29-04-2017 22:10:14
แต่งเลย! แต่งเลย! แต่งเลย!
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *25/04/17* [ตอนที่ 47] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 29-04-2017 22:26:17
เยี่ยมไปเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/04/17* [ตอนจบ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 30-04-2017 20:26:01
อวสาน


“ว่าไงน้องเมฆ แม่ถามว่าอยากแต่งงานมั้ย” คุณกานดาหันมาถามลูกชายอีกรอบ เมฆาทำหน้าเลิกลักพร้อมกับหันไปมองหน้าเพียงดิน เขาไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน คิดแต่เพียงว่าคุยกับพ่อแม่ได้ และทุกคนพอใจก็พอแล้ว

“อะ... เอ่อ แต่งเลยเหรอแม่ แค่คุยกันเฉยๆก็ได้มั้งครับ” อย่างน้อยผู้ใหญ่สองฝ่ายรับรู้ก็พอแล้ว เพราะนั้นมันก็เพียงพอที่จะให้เขากับเพียงดินรักกันได้อย่างสบายใจและมีความสุข

“แล้วทำไมจะไม่แต่งล่ะ คิดว่าพ่อกับแม่มาที่นี่แค่จะมาคุยและรับรู้เฉยๆอย่างนั้นเหรอ ...น้องเมฆของแม่โดนเค้ารังแกขนาดนี้ ต้องให้เค้ารับผิดชอบ” ประโยคหลังนายหญิงแห่งบ้านประสิทธานนท์กระซิบบอกเมฆาให้ได้ยินแค่สองคน

“แม่ เมฆเป็นผู้ชายนะ จะมาพิธีรีตองอะไรแบบผู้หญิงเล่า” เมฆาหน้าแดงแล้วกระซิบตอบกลับกานดา โอ้ย แม่นะแม่ มันต้องถึงขนาดนั้นเลยเหรอ

“ไม่ได้ แม่ไม่ยอม น้องเมฆเป็นลูกของแม่นะ จะยอมเสียเปรียบอย่างเดียวได้ยังไง” คุณกานดาพูดอย่างจริงจัง ดื้อกว่าเมฆาก็คุณกานดานี่แหละจะบอกให้

“แม่” เมฆาทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก

“ผมจะแต่งครับ” เสียงของเพียงดินทำให้เมฆาและคุณกานดาหันขวับ รอยยิ้มของกานดาปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง เธอยิ้มหวานให้ว่าที่ลูกเขย

“ดิน” เมฆากลับทำหน้างอ เพียงดินดันไปเออออกับแม่ของเขาอีก แต่งงานมันไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลยนะ

“ดีมากค่ะคุณเพียงดิน ถ้าอย่างนั้นแม่ก็อยากจะขอคุยรายละเอียดเลยแล้วกันนะคะ” คุณกานดาไม่สนใจลูกชาย แต่หันคุยกับเพียงดิน

“ผมแล้วแต่คุณแม่เลยครับ ผมยังไงก็ได้ ขอแค่ให้เมฆามาอยู่กับผมก็พอแล้ว” เพียงดินว่า

“แล้วคุณระพีล่ะครับ คิดว่ายังไง” คราวนี้เป็นภพที่ถามระพีซึ่งนั่งเงียบมานาน

“เอ่อ... ผมก็แล้วแต่ดินมันแหละครับ มันโตแล้ว ให้มันตัดสินใจเอง ถ้ามีอะไรให้จัดการผมก็ยินดีช่วยเต็มที่” ระพีพูด เรื่องของเพียงดินนั้นเขาไม่ยุ่งด้วยมาตั้งแต่เพียงดินเริ่มโตและมีความคิดเป็นของตัวเองแล้ว อย่างมากก็แค่สนับสนุนลูกในสิ่งดีๆ และตักเตือนในเรื่องที่ไม่ควรทำแค่นั้น และการที่เพียงดินตัดสินใจจะแต่งงานกับเมฆา มันก็หมายความว่าลูกชายของเขาคิดและไตร่ตรองดีแล้ว

“ถ้าอย่างนั้นเป็นอันว่าเห็นชอบกันทุกฝ่าย” กานดาสรุป เธอยิ้มกว้าง ไม่คิดว่าจะได้มาคุยเรื่องแต่งงานให้เมฆาก่อนใครเพื่อน เพราะพี่ชายของเมฆาทั้งสองคนก็ถึงเวลามีครอบครัวแล้ว แต่ยังไม่เห็นคบใครซักคน น้องชิงตัดหน้าไปแล้ว

“คุณพ่อกับคุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ผมจะดูแลเมฆอย่างดี” เพียงดินว่า แล้วยื่นมือไปจับมือของเมฆาไว้ คนตัวเล็กเลยยิ้มออกมา

อันที่จริงเขาดูแลตัวเองได้น่า แต่ก็นะ เขาก็อยากมีเพียงดินอยู่ข้างๆเหมือนกัน

“แต่งงานกันนะเมฆ” เพียงดินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังพร้อมกับกุมมือเมฆาแน่น

“ครับ” เมฆาตอบเต็มเสียงพร้อมกับพุ่งเข้ากอดเพียงดิน ร่างสูงกอดคนรักแน่น ความอุ่นซ่านโอบรอบกายไว้ แค่มีเมฆาก็พอแล้ว ชีวิตนี้เพียงดินไม่ขออะไรอีกแล้ว

“ดินรักเมฆนะ”






หลังจากตกลงเรื่องแต่งงานกันไปเรียบร้อยแล้ว เพียงดินก็เป็นคนอาสาพาครอบครัวประสิทธานนท์ไปเที่ยวไร่ คุณภพดูจะชอบเป็นพิเศษเพราะเขาเองก็ชอบอากาศบริสุทธิ์เช่นเดียวกัน

เพียงดินพาทั้งหมดมาขี่ม้าที่ฟาร์ม อากาศตอนนี้กำลังดี ไม่ร้อนมาก เหมาะแก่การขี่ม้าเล่นท่ามกลางทุ่งหญ้าของไร่เพียงระพี คุณภพถนัดเรื่องการขี่ม้าอยู่แล้ว เพราะเขาเองก็ขี่บ่อย ส่วนคุณกานดาของแยกตัวไปดูเรื่องการบีบนมวัวเพราะไม่สะดวกเรื่องขี่ม้าเท่าไหร่

“มาดวลกันมั้ยคุณภพ เมื่อก่อนนี่ผมแชมป์ขี่ม้าเลยนะ” ระพีว่าพร้อมกับตวัดตัวขึ้นบนหลังม้า

“เอาสิ น่าสนุก” ภพแล้วพร้อมกับขึ้นขี่ม้าอีกตัว

สองหนุ่มใหญ่พาม้าหนุ่มทะยานออกไปสู่ทุ่งหญ้ากว้างที่เขียวขจี อันเป็นเสบียงหลักสำหรับฟาร์มของไร่เพียงระพี เพียงดินและเมฆามองพร้อมกับยิ้มกว้าง

“เราก็เอาซักหน่อยมั้ย ดวลกันป่าว” เพียงดินท้าคนตัวเล็ก มีเหรอเมฆาจะไม่รับคำท้า

“เอาสิ แพ้แล้วอย่ามาร้องไห้ขี้มูกโป่งแล้วกัน” เมฆาเกทับ

“หึ ปากดีนักนะไอ้ตัวแสบ ถ้าแพ้ระวังตัวไว้ให้ดี คืนนี้ไม่รอดแน่” เพียงดินกระตุกยิ้มพร้อมกับกระโดดขึ้นม้าตัวโปรดของเขา เมฆายู่หน้าใส่ เอะอะคิดแต่เรื่องแบบนี้ตลอด

“ฝันไปเถอะ” เมฆาว่าพร้อมกับกระโดดขึ้นม้าตัวเองบ้างแล้วกระตุกเชือกให้อาชาสีขาวทะยานออกไปก่อนเพียงดิน

“ขี้โกงนี่เมฆ” เพียงดินตะโกนตามหลังด้วยรอยยิ้มแล้วออกตัวบ้าง

ม้าสองตัววิ่งคู่กันมาในทุ่งหญ้ากว้าง แรงลมปะทะผิวกายทำให้เมฆายิ้มกว้าง สูดอากาศเข้าเต็มปอด เขารักธรรมชาติ เขารักสายลม แสงแดด รักทุกอย่างที่ทำให้ผ่อนคลายและเป็นอิสระ ตอนนี้เมฆาหามันเจอแล้ว ความต้องการของเขาจริงๆ เมฆาคิดมาเสมอว่าเมืองใหญ่ไม่ใช่ตัวเขา และความวุ่นวายทุกอย่างคือสิ่งที่เขาไม่ต้องการ ความอิสระที่เมฆาถวิลหามานานตอนนี้เมฆาหามันเจอแล้ว

เพียงดินก็เช่นกัน เพียงดินเองก็คือคนที่เมฆาตามหา จากความคิดที่ว่าชีวิตนี้ไม่ต้องการใคร เพราะเมฆาไม่ชอบความวุ่นวาย ไม่อยากแชร์พื้นที่กับใคร แต่เพียงดินเข้ามาเปลี่ยนความคิด ขอแค่เพียงดิน แค่เพียงดินคนเดียว

ม้าสองตัววิ่งมาเรื่อยๆ ก่อนจะมาชะลออยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ที่ตั้งอยู่กกลางทุ่งกว้าง โดยที่เมฆามาถึงก่อนไม่นาน เพียงดินกระโดดลงจากม้าเมื่อเห็นว่าที่ภรรยายืนยิ้มกว้างอยู่

“แพ้เมฆแล้ว” เพียงดินว่า

“อ่อนมากพ่อเลี้ยงคอกวัว” เมฆาเกทับพร้อมกับวางมาด

“นี่อ่อนให้หรอกนะ ถ้าเอาจริงมีเด็กแถวนี้ร้องไห้ขี้มูกโป่งแน่นอน” เพียงดินเองก็ไม่ยอม เขาอ่อนให้จริงๆนั่นแหละ แต่จริงๆแล้วเมฆาก็เป็นคนขี่ม้าดีคนหนึ่งเลย คนตัวเล็กดูเชี่ยวชาญทั้งๆที่ไม่ได้คลุกคลีอยู่กับม้าเหมือนเขา ถือว่าใช้ได้เลยทีเดียว

“ยังไงก็แพ้แล้ว มีรางวัลให้คนชนะมั้ย” เมฆาแบมือพร้อมกับยื่นไปหาเพียงดิน เพียงดินมองมือเล็กนั้นแล้วอมยิ้มก่อนจะคว้าหมับ

“เดี๋ยวคืนนี้ให้” พ่อเลี้ยงหนุ่มลากเมฆาออกมากลางทุ่งกว้างที่เต็มไปด้วยต้นหญ้าสีเขียวสดเรียงรายสุดลูกหูลูกตา ความสดชื่นของธรรมชาติสัมผัสตัวพวกเขาอย่างเต็มที่

"แบบนี้ก็ขี้โกงสิ แล้วแพ้ชนะจะมีความหมายอะไรเล่า” เมฆาบ่นอุบ เขาแพ้หรือเขาชนะสุดท้ายแล้วเพียงดินก็ได้ประโยชน์อยู่ดี ไอ้พ่อเลี้ยงขี้โกง

“หึ สำหรับเราไม่มีคำว่าแพ้ชนะหรอกนะ” เพียงดินเดินไปซ้อนข้างหลังเมฆาแล้วกอดคนตัวเล็กจากข้างหลังพร้อมกับเอาคางเกยที่ไหล่ของเมฆาไว้ จูบเบาๆที่ซอกคอด้วยรอยยิ้ม

เมฆายิ้มพร้อมกับยกมือขึ้นมาจับมือของเพียงดินไว้ เขาหลับตาพริ้ม สัมผัสเย็นๆจากสายลม และสัมผัสอุ่นจากอ้อมกอดของเพียงดิน มันเข้ากันเหลือเกิน

“ดินรู้มั้ย ฉันรักที่นี่แล้วล่ะ สิ่งที่ฉันตามหามาตลอดคือความสบายใจและความอิสระที่แท้จริง ฉันไม่ชอบเมืองใหญ่ ไม่ชอบความวุ่นวาย ไม่ชอบธุรกิจ ที่นี่ทำให้ฉันหนีจากสิ่งพวกนั้นได้ และที่นี่มีเพียงดิน” เมฆาพูด เขาเอนตัวไปแนบชิดกับเพียงดินมากขึ้น คนตัวโตก็กระชับอ้อมกอดแน่น

“การมีนายอยู่ข้างๆนั่นทำให้ฉันรู้สึกว่าคุณค่าของชีวิตคืออะไรเหมือนกัน ฉันอาจจะเป็นคนที่ไม่ดีมากมายอะไร แต่สิ่งหนึ่งที่อยากจะให้เมฆาของเพียงดินรับรู้ คือความจริงใจที่มีให้ ถ้าไร่เพียงระพีและเพียงดินคนนี้ขาดเมฆาไป ฉันเองก็ไมรู้จะอยู่ยังไงเหมือนกัน” เพียงดินมองเมฆาด้วยสายตาที่จริงจัง เขาคิดมาตลอดว่าความรักที่ล้มเหลวและผิดหวังที่ผ่านมามันทำให้เขาไม่คิดอยากจะมีใครอีก แต่เมฆากลับมาเปลี่ยนความคิดนั้น

เมฆาเป็นคนที่ทำให้ชีวิตของเพียงดินมีสีสันขึ้นมาอีกครั้ง สายตา ท่าทางและความเป็นเมฆาที่ทำให้เขาหลุดยิ้ม หลุดหัวเราะอยู่ทุกครั้งที่เจอหน้า ความซนของเมฆาที่มักทำเขาปวดหัวอยู่เรื่อย เมฆาเป็นคนแข็งแกร่งคนหนึ่งที่เพียงดินเองก็ยอมรับว่าบางครั้งเขาเองก็แกร่งไม่เท่าเมฆา คนตัวเล็กคิดถึงและห่วงใยคนอื่นอยู่ตลอดเวลา แม้แต่คนที่คิดร้ายด้วยก็ตาม หลายครั้งที่เพียงดินคิดว่าตัวเขาเองนั่นแหละที่ไม่คู่ควรกับเมฆา แต่เมฆากลับทำให้ช่องว่างนั้นหายไป เพราะแผ่นดินผืนใหญ่การจะได้สัมผัสเมฆที่อยู่สูงขนาดนั้น เพียงดินกลับคิดว่ามันจะเป็นไปได้ยาก

“ขอบคุณนะเมฆา ขอบคุณที่รักกัน” ขอบคุณที่ยอมให้เพียงดินคนนี้ได้รักเมฆา

“ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณ” ขอบคุณที่ให้เมฆาคนนี้ได้รู้สึกรักใครซักคนอย่างไม่มีข้อแม้

สายลมที่พัดผ่านมา อาจจะพาเมฆาลอยไปไกลแสนไกล แบบไม่มีจุดหมาย เมฆาเองก็ไม่คิดว่าจะมีเมฆก้อนหนึ่งอยากหยุดอยู่เพียงแค่ตรงนี้ ตรงที่มีเพียงดินของเขา

แผ่นดินที่ไม่ได้ห่างไกลจากเมฆาเลยแม้แต่น้อย แต่มันกลับแนบชิดและโอบกอดเมฆาด้วยความรักที่มี คลอเคล้าข้างกาย และอุ่นใจที่มีเพียงดิน














************************************************************













เป็นตอนจบที่ค่อนข้างสั้น ทุกเรื่องของเราคือตอนจบแต่งยากสุดแล้ว ฮือออออออ เดี๋ยวรอตอนพิเศษนะคะ พี่ตะวันน้องริน พี่รัชกับสิตางศุ์ก็จะมาด้วย

เรารู้สึกใจหายยังไงไม่รู้อ่ะ นิยายเซตนี้อยู่กับเรามานานมาก นานซะจนผูกพันกับมันไปแล้ว ทั้งสามเรื่องเหมือนลูกของเราที่เราสร้างขึ้นมาเองกับมือ เริ่มต้นด้วยการเขียนน้องรินเรื่องแรก เรื่องนั้นเขียนเพราะหาอ่านแนวนี้ยาก เราเลยเขียนเอง และกลายเป็นว่ามันลากยาวมาถึงเรื่องของพี่รัช และยาวมาถึงเรื่องของน้องเมฆ เราเองก็ไมคิดว่ามันจะมาได้ไกลขนาดนี้

เรื่องน้องเมฆหายไปนานมาก เรามีภารกิจเรื่องการเรียนที่ใกล้จะเรียนจบแล้ว และธีสิสคือปัญหาใหญ่ที่ต้องจัดการ เลยไม่ค่อยมีเวลาแต่งเท่าไหร่ ขอบคุณคนที่ยังรออยู่นะคะ เราต้องขอโทษจริงๆที่หายไป วันนี้กลับมาต่อจนจบแล้ว ใครอยากได้ทั้งหกคนไปครอบครอง เร็วๆนี้จะมีหนังสือของ พระจันทร์ล้อนทีกับปฐพีเคล้าเมฆา ตามเรื่องภมรอ้อนตะวันที่ปล่อยไปก่อนหน้านี้แล้ว

เราบอกเสมอว่า เราอยากให้ตัวละครทุกตัวของเราสร้างความสุขให้ทุกคน ทั้งสามเรื่องเป็นแนวฟิลกู๊ดที่เราอยากให้อ่านแล้วให้ทุกคนอมยิ้มไปกับมัน

สุดท้าย ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้เราเสมอมา เราอาจจะไม่มีปฏิสัมพันธ์กับคนอ่านเท่าที่ควรนัก เพราะเราพูดไม่ค่อยเก่ง เราอยากให้ทุกคนสัมผัสกับเราาผ่านตัวละครมากกว่า แต่เราเองก็พยายามที่จะคุยกับทุกคนนะ ทักทายมาในแฟนเพจหรือทวิตเตอร์ได้ เรายินดีตอบเสมอ

ขอบคุณทุกคนมากจริงๆค่ะ  :กอด1:


ปล. เราเปิดเรื่องใหม่แล้วนะ ฝากติดตามด้วยค่ะ "The eyes ดวงตาเทวทูต" เรื่องราวของ "ปานภพ" เด็กผู้ชายธรรมดา ที่วันหนึ่งก็มีคนมาบอกว่าเขามีดวงตาเทวทูต พร้อมกับมอบภารกิจที่ปานภพไม่ต้องการมาให้ อีกทั้งอัครทูตสวรรค์ที่สง่างามอย่าง "มิคาเอล" ก็ดันมาทำให้ชีวิตอันแสนสงบสุขในมุมเงียบๆของเขาต้องเปลี่ยนไป
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59679.0





:c4:




หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/04/17* [ตอนจบ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 30-04-2017 21:02:15
 :pig4: :pig4: :pig4: :L2:  :กอด1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/04/17* [ตอนจบ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: chancha ที่ 01-05-2017 00:55:30
 :pig4: :pig4:

ตามอ่านมาตลอดเลย ในที่สุดก็มาถึงตอนจบ ขอบคุณน้า
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/04/17* [ตอนจบ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: pearlypear ที่ 01-05-2017 02:14:09
 :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/04/17* [ตอนจบ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: pearl9845 ที่ 01-05-2017 16:35:02
 :-[ :-[ :-[
เรื่องนี้ยาวจังเลย แต่ก็ชอบนะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/04/17* [ตอนจบ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 01-05-2017 20:17:13
แฮปปี้เอ็นดิ้ง
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/04/17* [ตอนจบ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 02-05-2017 21:12:27
แฮปปี้เอนดิ้ง เย้ๆ  มีความสุขกับเรื่องนี้มากๆ เลยค่ะ ขอบคุณคนแต่งนะคะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/04/17* [ตอนจบ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: MIwEMInE ที่ 03-05-2017 10:02:34
 :katai5: :katai5: :katai5:
เมฆน่ารักจัง :mew1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/04/17* [ตอนจบ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 05-05-2017 23:41:17
ขอบคุณนิยายชุดนี้มากๆที่ทำให้เรายิ้มได้และหัวเราะได้รักเมฆาและเพียงดิน
 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/04/17* [ตอนจบ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: akeins ที่ 06-05-2017 22:09:25
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/04/17* [ตอนจบ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 10-05-2017 22:45:04
ลุ้นจริงอะไรจริงค่ะ กว่าจะลงตัว หัวปั่นกันเลย แต่พอได้หวานแล้ว ยิ่งกว่าโรงงานน้ำตาลอีกค่ะ

เมฆาน่ารักนะ มีความเป็นเด็ก แต่ก็ความคิดโต ไม่ใจแคบ แถมลูกเล่นพราวมาก
เพียงดินแพ้ทางหนักมาก ออกตัวแรงมาก แล้วได้ครอบครองสมใจ คุ้มหนักมาก

ช่วยเอาแมคไปเก็บที คนบ้า 55555 แต่ชีวิตก็มีแบบนี้จริงๆ
โมกเข้าใจง่ายสุดละ อย่างน้อยก็รับฟัง
สงสารทีสุด โดนเทหลายรอบ

พ่อแม่ตือตัวพ่อตัวแม่เลย เลยทำให้บ้านตัว ม มาแปลก

ขอบคุณคนแต่งนะคะ ต่อเรื่องได้สมูธพอดี

หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/04/17* [ตอนจบ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Trystan ที่ 21-05-2017 11:19:05
ชอบมากครับ เป็นเรื่องที่ดีมากจริงๆ กลมกล่อมมาก จะรอตอนพิเศษนะครับ o13
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/04/17* [ตอนจบ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 24-05-2017 23:00:13
เรื่องนี้สนุกครับ ชอบๆ เพียงดินกับเมฆาน่ารักมาก
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา *30/04/17* [ตอนจบ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 26-09-2017 13:09:06
 :man1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา [ตอนจบ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Charmy ที่ 28-09-2017 01:34:17
ชอบคู่นี้ที่สุดเลย
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา [ตอนจบ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: K3n0 ที่ 04-10-2017 10:31:02
ตามมาอ่านจนจบทั้ง 3ภาค
ขอบคุณนะครับ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา [ตอนจบ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: TheGraosiao ที่ 16-01-2018 12:52:14
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา [ตอนจบ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 22-05-2018 09:02:38
เรื่องนี้น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
ดราม่าก็นัอย
ทุกอย่างลงตัวหมดเลย ^^
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา [แจ้งข่าวงานหนังสือ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Speirmint28 ที่ 03-10-2018 22:15:37
เรามีเรื่องจะมาแจ้งค่ะ
ตอนนี้นิยายทั้งสามเรื่องจะวางจำหน่ายที่ในงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ วันที่ 17 - 28 ตุลาคม 2561 นี้ค่ะ
 :katai4:

จะเป็น BoxSet ทั้งหมด คือ ภมรอ้อนตะวัน พระจันทร์ล้อนที และปฐพีเคล้าเมฆา
หรือถ้าใครซื้อภมรอ้อนตะวันไปก่อนหน้าแล้ว สามารถซื้ออีกสองเล่มพร้อมกล่อง BoxSet ได้ค่ะ
 :-[

ตามลิ้งค์ที่เฟสบุักของเฮอร์มิทเลยค่ะ
https://www.facebook.com/HermitBooks/photos/a.359474807434062/1825847777463417/?type=3&theater



หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา [แจ้งข่าวงานหนังสือ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: Maymon ที่ 09-10-2018 00:43:06
ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา [แจ้งข่าวงานหนังสือ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 12-10-2018 15:37:36
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [นิยายชุด ดวงใจไร่รัก] ปฐพีเคล้าเมฆา [แจ้งข่าวงานหนังสือ] เพียงดิน - เมฆา
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 23-10-2018 15:42:38
เรื่องนี้ดราม่าน้อย ชอบๆ
น่ารัก อบอุ่น ^^