ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*********************************************************************************
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องราวที่แต่งขึ้น เพื่อสนองความนีดของตัวเอง5555 ฝากติดตามนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ กราบงามๆ U.U
คนเขียนมีเพจแล้วน๊าาาาาาา ใครชอบนิยายเรื่องนี้ก็ไปกดถูกใจได้เลยจ้า ตามจิกตามทวงนิยายเมื่อคนเขียนดองได้เลย5555
https://www.facebook.com/NAY_Y_Story-1576364292675202/?fref=ts (https://www.facebook.com/NAY_Y_Story-1576364292675202/?fref=ts)
นิยายอีกเรื่องของ NAY
- [___หัวใจ ♥ พยัคฆ์___] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52844.0)
หัวใจ ♥ ไวต่อรัก
บทนำ
ในชีวิตของคนเราสักคนหนึ่งจะมีเรื่องที่ทำให้อับอายเกิดขึ้นได้มากมายแค่ไหนกันนะ?
สำหรับคนอื่นผมไม่รู้หรอกว่าชีวิตของพวกเขาเหล่านั้นต้อองผ่านกับความอับอายมามากน้อยแค่ไหน…
แต่สำหรับผม…ผมเจอกับมันมาตั้งแต่จำความได้…
สมัยอนุบาล…
“นี่รถของพลัมนะ! เติ้ลอย่ามามั่วสิ!”
“พลัมนั่นแหละอย่ามั่ว! นั่นมันของเติ้ลต่างหาก!” เสียงของเด็กทั้งสองคนทะเลาะกันดังมากจนทำให้เพื่อนๆที่อยู่บริเวณโดยรอบหยุดทำกิจกรรมต่างๆแล้วหันมามอง
“ทั้งสองคนเกิดอะไรขึ้นจ๊ะ? ทำไมถึงเถียงกันได้ล่ะ?” คุณครูผู้ดูแลเห็นท่าไม่ดีจึงรีบเข้ามาห้ามปรามเด็กทั้งสองคน
“เติ้ลเค้าหาว่าผมแย่งรถของเขาไปครับคุณครู”
“นั่นมันรถของเติ้ลต่างหาก!”
“ของพลัม!”
“ของเติ้ล!”
“ก็บอกว่าของพลัมยังไงล่ะ!”
“ของเติ้ลต่างหากไม่เชื่อดูที่ใต้รถได้เลย เติ้ลให้คุณแม่เขียนชื่อเติ้ลไว้!”
“ไหนน้องพลัมลองดูใต้รถสิค่ะว่ามีชื่อน้องเติ้ลอยู่ไหม?”
เด็กชายพลัมค่อยๆหงายรถขึ้นมาอย่างช้าๆ…
…ก่อนที่จะส่งยิ้มแหะๆกลับไปให้เด็กชายเติ้ลและคุณครู
“ของเติ้ลจริงๆด้วยครับ”
หลังจากเหตุการณนี้ก็ทำให้เด็กคนอื่นๆเล่นกับเด็กชายพลัมน้อยลง แถมเด็กชายพลัมยังได้ฉายาว่า ‘พลัมขี้มโน’ ไปจนจบชั้นอนุบาล
สมัยประถม…
“พลัม ตื่นๆๆ นี่มันชั่วโมงเรียนนะ อย่ามาหลับในห้องเรียนสิ” หัวหน้าห้องผมเปียแต่ไม่ได้ใส่แว่นที่นั่งข้างเด็กชายพลัมสะกิดเรียกให้เด็กชายพลัมตื่นเมื่อเห็นว่าเขากำลังจะแอบบหลับในชั่วโมงเรียน
“ขอแอบงีบหน่อยสิหัวหน้าห้อง อย่าบอกคุณครูนะ” ว่าแล้วเด็กชายพลัมก็หลับไปทันที
ในขณะที่หลับ
เด็กชายพลัมฝัน…
ฝันว่าตนเองกำลังเดินไปที่ชักโครก…
ถอดกางเกงแล้วขึ้นไปนั่งบนนั้น…
ปลดปล่อยของเหลวสีเหลืองที่เรียกว่า ‘ฉี่’ ออกมาอย่างเต็มที่…
‘อา…สบายจริงๆ’ เด็กชายพลัมคิดในความฝัน
“กรี๊ดดดดดด! คุณครูค่ะ! พลัมฉี่แตก! พลัมฉี่แตกกลางห้องเรียนค่า!!!”
หลังจากวันนั้นเด็กชายพลัมก็ได้ฉายาว่า ‘พลัมฉี่ราด’ ไปจนจบชั้นประถม…
สมัยมัธยมต้น…
เด็กชายพลัมได้เป็นคนนำร้องเพลงชาติ สวดมนต์ บลาๆ หน้าเสาธง…
แต่!
“ไอ้วัฒ…กูปวดขี้ว่ะ” เด็กชายพลัมสมัยหัวเกรียนกางเกงขาสั้นเอ่ยขึ้นมากับเพื่อนที่ทำหน้าที่เป็นคนชักธงขึ้นสู่ยอดเสาในเช้าวันหนึ่ง
“ไอ้ห่า! มาปวดอะไรตอนนี้ ไม่ทันแล้วมึง! อาจารย์หน้าเสาธงจ้องมายิกๆแล้วนั่น อั้นไว้ก่อนล่ะกัน”
เด็กชายพลัมและวัฒเดินขึ้นไปบนหน้าเสาธงพร้อมกับดาวที่เป็นคนชักธงผ่ายหญิง
เพลงชาติผ่านพ้นไปด้วยดี…
สวดมนต์ก็ผ่านไปได้ด้วยดี…
จนกระทั่ง…ยืนสงบนิ่ง
“ขอเชิญทุกคนยืนสงบนิ่งเป็นเวลาหนึ่งนาที ขอเชิญครับ”
เด็กชายพลัมปวดท้องขี้หนักขึ้นมาก แต่กว่าจะเสร็จจากหน้าเสาธงคงใช้เวลาอีกพักใหญ่ ทางเดียวที่จะช่วยให้อาการปวดขี้นี้เบาลงไปได้ก็คือ…
การตด…
ใช่แล้ว…การตดนั่นเอง
เด็กชายพลัมพยายามที่จะปล่อยลมออกมาให้เบาที่สุด และเงียบที่สุด…
แต่เด็กชายพลัมคงจะลืมไปว่าเมื่อเช้านี้ตนกินแกงสตอเป็นอาหารเช้า…
เด็กชายพลัมคงจะลืมไปแล้วว่าไมค์ที่ตนเองถืออยู่นั้นยังไม่ได้ปิด…
และเด็กชายพลัมคงจะลืมไปแล้วว่าท่ายืนสงบนิ่งนั้นจะต้องเอามือประสานกันไว้ด้านหน้า…
ปู้ด!!!
เสียงตดของเด็กชายพลัมดังลอดเข้าไปในไมค์จนกลายเป็นการกระจายเสียงไปทั่วทั้งโรงเรียน แถมกลิ่นตดที่ตามมานั้นก็ทำให้คุณครูสมศรีครูเวรหน้าเสาธงที่ยืนอยู่ข้างหลังเด็กชายพลัมพอดีถึงกับหมดสติไป
โอ้ไม่นะ...
...เด็กชายพลัมอยากจะหายตัวออกไปจากตรงนี้จริงๆ
จากตอนแรกที่เด็กชายพลัมตั้งใจจะผายลมให้เบาที่สุดกลับกลายเป็นว่าเป็นการผายลมที่ดังจนทุกคนในโรงเรียนพร้อมใจกันตั้งฉายาให้กับเด็กชายพลัมว่า ‘พลัมตดพิฆาต’ ไปจนเด็กชายพลัมจบมัธยมต้น…
สมัยมัธยมปลาย…
เด็กชายพลัม…ไม่สิ นายพลัมช่วงนี้กำลังแตกเนื้อหนุ่ม ด้วยความที่เป็นคนขาว หน้าตาก็หล่อน่ารักเกาหลีโอปป้าสไตล์ แถมยังสูงแค่อยู่ม.5ก็ปาไป 178 แล้ว ทำให้นายพลัมค่อนข้างที่จะป็อปในหมู่รุ่นพี่และรุ่นน้องอยู่พอสมควร
และด้วยความที่นายพลัมเป็นคนอารมณ์ดีคารมเป็นเลิศ ทำให้ให้นายพลัมสอยดาวโรงเรียนมาเป็นแฟนได้ ซึ่งนั่นทำให้ผู้ชายเกือบทั้งโรงเรียนอิจฉาและหมั่นไส้เขา
แต่ใครจะสนล่ะ...
ก็คนมันมีดีอ่ะนะ หึหึ
ทุกๆเย็นนายพลัมจะปั่นจักรยานให้นางสาวอิ้งดาวโรงเรียนซ้อนท้ายออกจากโรงเรียนทุกวันท่ามกลางสายตาอิจฉาของเหล่านักเรียนชายและคนที่ไม่มีคู่ทั้งหลาย
แต่นายพลัมก็หาได้แคร์อยู่ดีล่ะนะ
ดีซะอีกจะได้เป็นการอวดไปในตัวเลยด้วยว่าตนเองนั้นมีแฟนสวยขนาดไหน
แต่แล้วก็มีอยู่วันหนึ่ง...
ขณะที่นายพลัมกำลังปั่นจักยานให้นางสาวอิ้งคนสวยซ้อนท้ายออกจากโรงเรียน ทั้งสองคนคุยกันกระหนุงกระหนิง หยอกล้อกันอย่างน่ารักน่าชังโดยไม่ได้สนใจสายตาของนักเรียนมัธยมผมเปียทั้งหลายแหล่ที่มองมาเลยสักนิด
“พลัมอย่าแกล้งอิ้งสิ~” นางสาวอิ้งบอกเมื่อนายพลัมแกล้งส่ายรถจักรยานเป็นแผนให้นางสาวอิ้งเกาะเอวของตนแน่นมากขึ้น
“อิ้งก็เกาะผมเอาไว้สิจะได้ไม่หล่นลงไปในหัวใจของผม”
‘เสี่ยว’
นั่นเป็นความคิดของใครหลายๆคนที่ได้ยินประโยคโคตรน้ำเน่าของนายพลัม
“บ้าาาา พลัมอ่ะเล่นอะไรก็ไม่รู้ ไม่อยากให้อิ้งหล่นลงไปอยู่ในใจของพลัมเหรอ?”
‘นี่ก็พอกัน มิน่าล่ะถึงคบกันได้’
“อยากสิครับ แต่พลัมกลัวอิ้งกลับขึ้นมาไม่ได้” ไม่พูดเปล่านายพลัมยังหันกลัมมายักคิ้วจึกๆให้สาวเจ้าได้อายเล่นอีก
“พลัมล่ะก็~ อิ้งก็ไม่ได้อยากจะกลับขึ้น-”
โครม!!!
ครับ...ตอนนี้ทั้งนายพลัมและนางสาวอิ้งคงจะหล่นจริงๆแล้วล่ะ...
ไม่ใช่หล่นลงไปในหัวใจห่าเหวอะไรนั่นหรอกนะ...
แต่หล่นลงจากจักรยานต่างหาก...
เนื่องจากว่านายพลัมมัวแต่หันไปยักคิ้วหลิ่วตาใส่นางสาวอิ้งทำให้ไม่เห็นว่าข้างหน้านั้นเป็นฟุตบาท จักรยานที่ทั้งสองคนนั่งมาจึงเสยเข้าไปที่ฟุตบาทเต็มๆ
ท่ามกลางสายตานับร้อยคู่ที่กำลังเดินออกจากโรงเรียน...
นายพลัมน่ะไม่เท่าไรเพราะแค่ล้มลงไปหน้าทิ่มแค่นั้น
แต่นางสาวอิ้งนี่สิ...
ทันทีที่จักรยานชนเข้ากับฟุตบาทดังโครม นางสาวอิ้งก็เสียหลักหล่นลงจากจักรยานดัง พลั่ก! ล้มลงไปนอน เอาหน้าแนบกับพื้นถนนก้นโด่งขึ้นมา
เท่านั้นยังไม่พอ...
กระโปรงนักเรียนของเธอยังเปิดขึ้นมาจนเห็นกางในลายสตอเบอร์รี่ย้วยๆที่เธอใส่มาตั้งแต่สมันมัธยมต้น
นั่น... มีคนยกยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูปด้วย
‘อับอาย...อับอายจนไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ตรงไหน’
นี่คือความในใจของนางสาวอิ้ง
“อิ้งเป็นอะไรหรือเปล่าครับ?” นายพลัมเข้ามาช่วยพยุงนางสาวอิ้งให้ลุกยืนขึ้นพร้อมกับสำรวจความเสียหายของร่างกายเจ้าหล่อน
เพี๊ยะ!
นางสาวอิ้งสะบัดมือใส่หน้าของนายพลัมเต็มแรงซะจนนายพลัมถึงกับหน้าหัน
นี่คงจะเป็นที่มาของคำว่า ‘ตบหน้าหัน’ สินะ...
“อิ้งตบหน้าผมทำไม?”
“ยังจะถามอีกเหรอ? ไม่เห็นหรือไงว่าพลัมทำให้อิ้งอับอายแค่ไหน!?”
“ผมไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย”
“ไม่ได้ตั้งใจ? เหอะ! แล้วถ้าพลัมไม่เอาแต่หันมาหยอดมุขปัญญาอ่อนๆนั่นเรื่องแบบนี้มันก็คงจะไม่เกิดขึ้นหรอก!”
“อิ้งพูดแบบนี้จะบอกว่าเป็นความผิดของพลัมคนเดียวอย่างงั้นเหรอ!?”
“เออดิ!”
“อิ้งเองก็ผิดที่รับมุขปัญญาอ่อนของผมเหมือนกันนั่นแหละ!”
“พลัมจะโทษว่าเป็นความผิดของอิ้งอย่างงั้นเหรอ?”
“เออ!”
“พลัม!!”
หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ยืนทะเลาะกันอยู่นานจนฝ่ายปกครองต้องเข้ามาเคลียร์ให้
แน่นอนว่าทั้งสองเลิกกันทันที...
จากคู่รักที่ทั้งโรงเรียนต่างพากันอิจฉา...
กลายเป็นคู่รักที่ทั้งโรงเรียนลงความเห็นว่าปัญญาอ่อนที่สุด...
แล้วชีวิตช่วงมัธยมปลายที่เหลือของนายพลัมก็ไม่เคยมีแฟนอีกเลย...
พร้อมกับมีฉายาประจำตัวว่า ‘พลัมจั๊กดุ้ง’ ซึ่งเป็นฉายาที่ทำให้ไม่มีใครกล้ามาเป็นแฟนกับนายพลัมนั่นเอง...
ครับ...
เด็กชายนายพลัมอะไรนั่น...
มันคือผมเอง...
และตอนนี้ความอับอายในช่วงชีวิตมหาวิทยาลัยของผมกำลังจะเริ่มขึ้น...
“พี่เหมครับ!!! ผมชอบพี่! เป็นแฟนกับผมนะครับ!”
อยากจะถามเหลือเกิน...
...ไอ้พี่เหมที่ว่ามันเป็นครายยยยย???
กูไม่รู้จักมึงงงงงง
ฮือออออ แล้วทำไมกูต้องมาตะโกนบอกรักมึงท่ามกลางสายตาประชีเป็นร้อยด้วยว่ะเนี่ย!?
TBC. N.EP ------------------------------------------------------------------------->
TALKKKKKKKKKKKKK : เอาแค่บทนำไปก่อนเนอะ เดี๋ยวตอนที่ 1 จะตามาทีหลัง ขอเวลาปั่นแปป เจอกันตอนหน้าค่าาาา