-
:mew3:Vvข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอ ให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่ นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่า พูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยาย ในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็น เวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
หมายเหตุจากผู้แต่ง
นิยายเรื่องนี้ ไม่ว่าจะเป็นชื่อคน สถานที่ เนื้อเรื่องถูกแต่งขึ้นทั้งหมดจากจินตนาการของผู้แต่ง อาจจะมีคำไม่สุภาพบ้างนิดหน่อยในการแทนตัวของตัวละครหรือคำเขียนที่ผิดเพี้ยนจากคำที่ถูกต้องไปบ้าง เพื่อแสดงอารมณ์ของตัวละครในบทสนทนา แต่จะพยายามให้น้อยที่สุดนะคะ และหากเนื้อเรื่องตอนใดของนิยายรื่องนี้ไปคล้ายคลึงชื่อใคร สถานที่ใด เรื่องใดก็ตามต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี่ด้วย แต่รับรองว่าเนื้อเรื่องทั้งหมดมาจากจินตนาการผู้แต่งล้วนๆค่ะ ขอให้สนุกกับนิยายเรื่องนี้นะคะ
นิยายเรื่องอื่นๆของผู้แต่ง
ซินเดอเรลล่ากับเจ้าชายรองเท้าแตะ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44925.0)
รักวุ่นดีปีโป้ช่วยลุ้น ภาค 1 และ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45546.0)
จนกว่ารักจะทักทาย (18+) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47582.0)
เคลียร์คิวหัวใจเอาไว้ให้ความรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.0)
ซีรีส์ชาวเกาะ
ปรุงรักให้ลงล็อก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58932.0)
ปลดล็อกให้ความรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64395.0)
เพลงรักที่หายไป (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67389.0)
มนตราแห่งมายัน
ภาค วสันตวิษุวัต (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69992.0)
ภาค ครีษมายัน (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70879.0)
เรื่องสั้น
ผู้โชคดี (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70401.0)
[ทางไปเพจ Loverouter จิ้มเลย] (https://www.facebook.com/Loverouter.Writer/)
[ทางไปทวิต Loverouter จิ้มเลย] (https://twitter.com/loverouter)
---------------------
สารบัญ เคลียร์คิวหัวใจฯ
[1] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3319836#msg3319836) , [2] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3319838#msg3319838) , [3] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3323013#msg3323013) , [4] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3325245#msg3325245) , [5] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3337043#msg3337043) , [6] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3345929#msg3345929) , [7] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3348939#msg3348939) , [8] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3353669#msg3353669) , [9] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3359055#msg3359055) , [10] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3366107#msg3366107) , [11] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3370585#msg3370585) , [12] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3378439#msg3378439) , [13] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3378440#msg3378440) , [14] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3381859#msg3381859) , [15] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3387581#msg3387581) , [16] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3394016#msg3394016) , [17] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3400770#msg3400770)
[18] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3404352#msg3404352) , [19] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3418416#msg3418416) , [20] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3424331#msg3424331) , [21] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3434340#msg3434340) , [22] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3445389#msg3445389) , [23] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3445393#msg3445393) , [24] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3449835#msg3449835) , [25] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3460772#msg3460772) , [26] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3460776#msg3460776) , [27] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3464280#msg3464280) , [28] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3466762#msg3466762) , [29] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3481426#msg3481426) , [30] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3491766#msg3491766) , [31] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3519133#msg3519133) , [32] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3524982#msg3524982)
[33] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3541062#msg3541062) , [34] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3544465#msg3544465) , [35] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3545386#msg3545386) , [36] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3546400#msg3546400) , [37] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3555945#msg3555945) , [38] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3563655#msg3563655) , [39] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3572522#msg3572522) , [40] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3572524#msg3572524) , [41] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3577100#msg3577100) , [42] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3577638#msg3577638) , [43 จบ] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52203.msg3582354#msg3582354)
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ดราม่าเยอะไหมครับเนี่ย //แบบว่าจะได้ทำใจนิดนึง T^T
-
ติดตามจ้า. ชีวิตนายเอกสุดแกร่งต้องมีลุ้นตลอดเนอะ. ตอนแรกๆก็โดนต่อยเลย
จนถึงตอนจบน้องจะรอดชีวิตไหมเนี่ย
น้องบัวสู้ๆ นั่นสิทำไมไม่ลอยน้ำ ตอบไม่ใช่แม่ชีลอยน้ำ. :hao3:
ขอบคุณค่ะ
-
จิ้มด้วยคน .มาม่าไม่ต้องเยอะเนอะ ตังออกล่ะ .#เกี่ยวป่ะนิ . :mew5: :mew5: :mew5:
-
แค่ 2 ตอนก็ติดนิยายเรื่องนี้ซะแล้ว
หวังว่าคงไม่ดราม่ามากน้า :impress2:
มีปมอะไรเกี่ยวกับเพื่อนของโขนที่ตายไปรึเปล่าค้า จะติดตามตอนต่อไปน้า
-
บัวน่ารักดี
ว่าแต่ในเรือนแพมีอะไรอยู่กันนะ แล้วเสียงที่บัวได้ยินนั่นอีก
รอตอนต่อไปค่ะ
ให้กำลังใจคนเขียน
-
สนุกดีค่ะน้องบัวน่ารัก
-
น้องบัวน่ารัก >///<
รอตอนต่อไปค่ะ
-
ได้กลิ่นมาม่าเจือมาเบาๆ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
น้องบัวน่ารัก พี่โขนนี่ก็เริ่มเอ็นดูน้องแล้ว :-[
เอ็นดูแบบเนียนๆ
-
เหยคือชอบพี่โขนมีปมอะไรกับเนตรรึเปล่าเห็นโกรธๆ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
สนุกมากกค่ะะ :>
น้องบัวก็น่ารักเหลือเกิน
เหมือนกระต่ายน้อยเลยย
-
ยัยคุณเนตรนางเคยมีอดีตกับพี่โขนรึเปล่า รู้สึกว่านางโผล่มาตอนแรกก็เริ่มหางโผล่แระ มีแอบมาตอบไลน์แทนพี่โขนอีก (ชะนีในนิยายวายมักไม่ธรรมดา)
เราชอบเรื่องนี้นะคะ รอตอนต่อไปค่ะ
-
ดันน้องบัว ฮึบๆ :mew1: :L1:
-
อ่านตอนนี้ แล้วเมเกลียดนิสัยพระเอก นิสัยที่ปากไม่พูด อมสากเบือเนี่ย ถ้าเกิดรักกันแล้ว นิสัยนี่แหละ จะนำพาปัฯหามา แล้วชะนีเนตร มาทำไม ไหนหนีมันไป ตั้งนาน อยู่ๆให้มันเข้าห้อง งง กับไอ้โขน
-
ชอบมากค่ะ
-
สนุกดีคะ มาต่อเรื่อยๆ อัพบ่อยๆ นะคะ ^^
เป็นกำลังใจให้นักเขียนคะ :L2:
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ว๊าว ตอนต่อไปมาแล้ว
น้องบัวทำงานกับพี่โขนต้องใช้ทั้งแรงใจ แรงสมองเลยนะเนี่ย
-
:mew1: เง้อ น้องบัวเขาเขินนะพี่
:o8: ขอบคุณคนเขียนค่ะ
-
เรื่องอาโปนั้นพี่เขาก็น่าจะรู้ว่าบัวไม่รู้อะไรเลยจะออกปากเล่าให้นักข่าวฟังก็ใช่ที่
เรื่องที่บอกนักข่าวออกไปนั้นบัวก็ไม่ได้โกหกเพราะนังเนตรไม่ได้ค้างจริงๆ
อยู่ที่การตีความคำถามนะ
ติงนิดในตอนที่ 4 ที่พูดถึงคอนโดพี่เขานั้น คอนโด 3 ห้องนอน ราคาประมาณล้านปลายๆนั่นหมายถึงค่าตกแต่งหรือเปล่าคะ? เพราะว่า ขนาด 3 ห้อง + ห้องนั่งเล่น + ห้องครัว ห้องเก็บของนี่ไม่ใช่ขนาดธรรมดาแล้วค่ะ ราคาล้านเกือบ 2 ล้านนี่ไม่ได้แล้ว โดยเฉพาะแถบในเมือง เดี๋ยวนี้น่าจะเกินระดับหลายสิบล้านขึ้นไปแล้วค่ะ ต่ำสุดขนาดน่าจะอยุ่ที่ประมาณ 80 - 90+ ตรม ขึ้นไป คอนโดหรูๆ 120 กว่าตรมยังซัดไป ร้อยกว่าล้าน คอนโดสร้างใหม่เขตไกลออกไปจากตัวเมือง 20 กว่าตรมยังเป็นล้านขึ้นเลยค่ะ อสังหาริมทรัพย์เขตในเมืองประเทศไทยแพงมากๆค่ะ
-
วงการนี้น่าไม่แน่จริงคืออยู่ไม่ได้อ่ะ เฮ้อสงสารบัว
พี่โขนรู้สึกดีๆกับเนตรละแน่เลย
-
เรื่องอาโปนั้นพี่เขาก็น่าจะรู้ว่าบัวไม่รู้อะไรเลยจะออกปากเล่าให้นักข่าวฟังก็ใช่ที่
เรื่องที่บอกนักข่าวออกไปนั้นบัวก็ไม่ได้โกหกเพราะนังเนตรไม่ได้ค้างจริงๆ
อยู่ที่การตีความคำถามนะ
ติงนิดในตอนที่ 4 ที่พูดถึงคอนโดพี่เขานั้น คอนโด 3 ห้องนอน ราคาประมาณล้านปลายๆนั่นหมายถึงค่าตกแต่งหรือเปล่าคะ? เพราะว่า ขนาด 3 ห้อง + ห้องนั่งเล่น + ห้องครัว ห้องเก็บของนี่ไม่ใช่ขนาดธรรมดาแล้วค่ะ ราคาล้านเกือบ 2 ล้านนี่ไม่ได้แล้ว โดยเฉพาะแถบในเมือง เดี๋ยวนี้น่าจะเกินระดับหลายสิบล้านขึ้นไปแล้วค่ะ ต่ำสุดขนาดน่าจะอยุ่ที่ประมาณ 80 - 90+ ตรม ขึ้นไป คอนโดหรูๆ 120 กว่าตรมยังซัดไป ร้อยกว่าล้าน คอนโดสร้างใหม่เขตไกลออกไปจากตัวเมือง 20 กว่าตรมยังเป็นล้านขึ้นเลยค่ะ อสังหาริมทรัพย์เขตในเมืองประเทศไทยแพงมากๆค่ะ
ถูกต้องเลยค่ะ ราคาตอนนี้น่าจะเป็นหลายสิบล้านจนถึงหลักร้อย ที่ผู้แต่งเขียนลงเพราะเป็นการคาดคะแนของบัว เด็กที่โตมาจากครอบครัวฐานะปานกลาง สำหรับบัว หลักล้านปลายๆก็คือเยอะจนสะพรึงแล้ว แค่ได้เงินเดือนจากโขนเดือนละห้าหมื่นห้า(ไม่รวมค่าเปอร์เซนต์จากงานต่างๆ) บัวก็หูตาเหลือกแล้วค่ะ อิอิ ขอบคุณที่ช่วยกันแสดงความเห็นนะคะ ดีใจๆๆ
-
อิพี่โขนนี่บางทีก็นิ่งเกิน น้องเองก็คิดไปต่างๆ นานา แล้วอินักข่าวนี่อะไรน้องไม่ได้ทำไรให้เจือกไปว่าน้องว่าสตรอว์ ชะนีเนตรก็อีก
โอ๋ๆ น้องบัวรัวๆ อยู่วงการนี้ต้องสตรองนะคะ สู้ๆน้าคุณผู้จัดการ
ตอนท้ายนี่ต้องขอบคุณความซุ่มซ่ามของน้องนะ พี่โขนได้จุ๊บจมูกน้องเลย คนอ่านฟินนน~ :give2:
รอตอนต่อไปนะคะ :กอด1:
-
โอ๋ๆน้องบัวไม่ร้องนะ
พี่โขนมีอะไรก็พูดบ้าง ปล่อยให้น้องมันเข้าใจไปเองอย่างนี้ไม่ได้นะ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
:serius2: กางเกงในตัวเดียวหรือว่าชุดวันเกิดน้อ
ฮ่าๆๆๆๆ โอ๊ยค้างแท้ๆ น้องบัวกับพี่โขนน่ารักมากเลยค่ะ
เขาหยอดกันแล้ว จริงจังเสียด้วย
ขอบคุณมากๆค่ะ
-
อะไรอ่ะ หรือว่ามีใครมา
-
:pig4: :pig4:
-
สงสัยพี่โขนจะบ้าจี้ตามน้องบัวใส่แต่กางเกงในมาตัวเดียวแน่ๆเลย :hao3: :hao3:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ฮาบัว กะ พี่โขน อิอิ
-
ตกใจอะไรบัว พี่โขนใส่กางเกงในตัวเดียวล่ะสิ 5555 :hao3:
-
หืมมพี่โขน อย่าบอกนะว่าใส่กางเกงในมาตัวเดียวจริงๆ
พี่โขนใกล้จะยอมรับความรู้สึกของตัวเองละ
-
ให้เดา พี่โขนเดินออกมาพร้อม กกน. ตัวเดียวแน่นอน
:laugh3: :laugh3: :laugh3:
-
5555 ชิ้นเดียวเเน่นอน
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
พี่ขุนจูบน้องบัว แสดงว่าหวั่นไหวกับน้องเหรอ ไม่ใช่ว่าเห็นเป็นตัวแทนใครหรอกใช่ไหม
-
:z3: หมอนขาดเจ้าค่า
ค้างเนอะ.
คนเขียนคะเอาค่าหมอนมาเลย ไม่งั้นก็มาต่อไวๆ
:mew2:
-
จูบกันแว้วววววว :hao7:
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่ขุนห้ามใจไมไหวววว ซะแล้ววว
:-[
แล้วจะเป็นไงต่อน้อ
:katai1:
-
ต้องอย่ายอมอย่าปล่อยให้เกินเลยไปมากกว่านี่จนกว่าพี่ขุนจะชัดเจนกับความรู้สึกของตัวเองน่ะว่ารักบัวจริงๆไม่ใช่แค่อยู่แล้วสบายใจคล้ายๆอาโปอ่ะแต่ตอนนี้ก้ย่ารักดีอยู่นะคะหวังว่าคงไม่ดราม่ามากเนอะแล้วก้อยากใ้มาอัพบ่อยๆหน่อยค่ะกำลังสนุกเลย รอตอนต่อไปนะคะ
-
อย่าน้าาาาาา
-
รอร๊ายยยย อีพี่โขนร้ายมากก ลวนลามน้องบัว อิอิ
-
หวังอย่างเดียว
อย่าคิดเอาบัวไปแทนอาโปเชียวนะเออ..
-
:pig4:
-
เพิ่งได้มาอ่านรวดเดียวเลยค่ะ ชอบมาก ภาษาสละสวยดี อ่านแล้วไม่ติดขัดเลย
ไม่แปลกใจทำไมใครๆ ก็รักบัวมงคล เป็นเด็กที่มีเสน่ห์มากจริงๆ แค่อ่านยังสัมผัสได้ถึงคำว่าน่ารัก
ตอนนี้หวั่นไหวกันทั้งคู่แล้วสิ... กับพี่โขนนี่ยังไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ ไม่รู้ในใจตอนนี้ลืมอาโปได้รึยัง
แต่น้องบัวมงคลของเรา(?)โดนไปเต็มๆ ตกหลุมพี่โขนไปซะขนาดนี้แล้ว คนอ่านได้แต่กลัวจะมีดราม่าให้น้องต้องเสียใจ ; ___ ;
-
กรี๊ดดดดดดดด พี่โขนตบะแตกกกกก
จูบแรกของน้อง โดนพี่โขนจิ๊กไปซะแล้ว
:give2: :give2:
-
อย่าเผลอเอาน้องบัวไปแทนอาโปเชียวนะพี่ขุนน แบบนั้นดราม่ามาเต็มแน่ ๆ T__T
-
สนุกมากกกกกกกกก มาน้าาาา เค้าจะมารอบัวที่ริมแพทุกวันเลยยย
-
สนุกมากครับ
ปมอาโปเฉลยออกมาบ้างแล้ว พี่โขนสู้ๆ นะ
ยังตะหงิดเรื่องที่เรือนแพนิดหน่อย มีอะไรมากกว่านั้นหรือเปล่าครับ
-
ปัญหาใหญ่ตามมาแน่ๆ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
:pig4:
-
รามจะเป็นตัวกระตุ้นให้พี่โขนรู้ใจตัวเองเรื่องบัวหรือเปล่านะ
แต่กลัวรามเป่าหูบัวเรื่องอาโปชะมัด
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
รามขี้มโนมาก555555
-
โอ้ว มันมีเงื่อนงำยิ่งนัก
อีตารามนี่อย่ามายุ่งกับน้องบัวนะ
เมื่อไหร่ฝันหนูบัวจะเป็นจริงเนี่ย
ทักไว้ไม่มีผิด. นายเอกโดนต่อยตั้งแต่ตอนแรกมาตอนนี้เดี้ยงไปอีก รับบทหนักแท้ๆ
นี่ยังจะต้องมาซวยเพราะคนที่ไม่เคยรู้จักอีก
-
อารายยยของเค้าเนี่ย รามม
-
รามคือคนที่บัวเคยเจอที่เรือนแพ บ้านสวนของโขนหรือเปล่า ที่ตอนนั้นมีผ้าปิดหน้าเห็นแต่ตา แต่ตอนนั้นเหมือนบัวได้ยินเสียงเรียกชื่อนี่นา หรือว่าจะเป็นอย่างที่รามคิดจริงๆว่าบัวคือคนที่อาโปอยากให้รามเจอ
ความสัมพันธ์ของราม อาโป กับโขนเป็นยังไงกันแน่นะ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
รามนี่ถนัดนะ
ถนัดคิดไปเอง
โขนถ้าเริ่มมีใจให้บัว แล้วจูนกันนติดจริงๆ อย่าลืมเคลียร์เรื่องอาโปด้วยนะ
เดี๋ยวบัวเห็นว่าตัวเองเป็นตัวแทนของอาโปละยุ่งเลย
-
มาม่ามาแว้ววว ม่ายยย
-
ที่บอกว่าอาโปเคยทำผู้หญิงท้องนั้นถ้าจริงแล้วมีลูกก็ไม่น่าจะใช่บัวนะ
โขนคงไม่แก่ขนาดนั้นหรอก หรือว่าไง?
เห็นด้วยกับคหข้างบนๆว่ารามน่าจะเป็นคนที่แพนั่น
ตอนแรกเราคิดว่าเป็นอาโปเสียอีก
คิดว่าอาโปยังไม่ตายด้วยซ้ำ แต่ไม่ได้กลับมาทำงานอีก
เราชอบบัวมากๆเลย เป็นเด็กที่น่ารักจริงๆ
แถมบัวไม่ใช่คนโง่ ฉลาดพอตัว EQ ใช้ได้เลย
เผลอๆตอนนี้รู้สึกเหมือนกับว่าโขนไม่ดีพอสำหรับบัวเสียอีกเพราะเรื่องอาโป
คำผิดจากตอนที่ 7
ล่วง - ร่วง
แล้ง - แกล้ง
คอนที่ 8 เจออยุ่ที่แต่ลืมไปแล้ว โทษทีค่ะ
-
รามคือคนที่แพรึเปล่าน้า
-
กำลังคำนวนอายุก็คิดว่า บัวไม่น่าจะเป็นลูกอาโป แต่อาจจะเป็นญาติกับอาโป แล้วรามน่าจะรักอาโปจึงไปขโมยของสำคัญของอาโปที่โขนเก็บไว้ แต่ยังงว่าที่เจอกัน 4 ครั้ง ครั้งแรกคือตอนไหน อดคิดไม่ได้ว่า รามอาจจะเคยเจอน้องบัวตั้งแต่ตอนน้องบัวถูกทิ้งไว้ริมสระบัวด้วย จะได้ครบ4 ครั้งพอดี
-
น้องบัวดูไหวพริบดี ขอให้ดีไปได้จนจบเรื่องนะหนู
-
เนื้อเรื่องสนุกน่าติดตามมากเลยค่ะ
ภาษาก็ดี
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
อดีต เยอะมาก หนูบัวเราไม่รู้อะไรเลย
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
:L2: น้องบัวน่ารักจัง
ลิตคือใครอ่าาา. ปมเพียบสินะ
ขอบคุณค่ะ
-
ปมเยอะมาก ทั้งเรื่องรามกับขโมยคือคนเดียวกัน? รามคือคนรักของอาโปแล้วความรู้สึกที่มีต่อโขนคืออะไร? อาโปตายจริงหรือเปล่า แล้วคนมาใหม่ที่เหมือนอาโป? และไหนจะเรื่องที่น้องละเมออีก โอ๊ย!! ปมเยอะจริง ทุกอย่างเหมือนจะเชื่อมกันหมดกับอดีตที่ซับซ้อน สนุกๆ ลุ้นๆ ติดตามจ้า :hao7: :hao7:
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
แค่บัวละเมอทำไมโขนต้องโกรธขนาดนั้นด้วยหรือว่ายังไง
ปมเยอะอ่า
-
แค่เรื่องโขนกับอาโปก็ถือว่ามาม่าน้ำใสแล้วนะ
ยังมี ราม ลิต? แล้วก็คนหน้าคล้ายอาโปโผล่มาอีก :ling3: :ling3:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ตึงมากก รีบมาต่อเลย
-
โขนหึง?
-
หลงรักเรื่องนี้เข้าเต็มเปาเลยค่ะ
งงกับตัวเองเหมือนกัน ว่าไปอยู่ที่ไหนมา ทำไมเพิ่งเจอ
น้องบัวน่ารักมากๆๆๆๆเลยค่ะ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมใครต่อก็ทั้งรัก ทั้งเอ็นดู
โดยเฉพาะพี่โขน อ่านเสร็จแล้วอยากจะสิงพี่โขนมาก
อยากนอนกอดน้องบัวบ้าง
ปมเรื่องนี้เยอะมากก แถมตอนล่าสุดยังมาทิ้งบอมบ์ไว้ให้ชวนติดตามอีก
รีบๆมาเคลียร์เร็วๆนะคะ มันค้างมากก
-
กลิ่น ดราม่า ลอยมา..... :katai5:
-
ปมเยอะเป็นเงื่อนพิรอดเลย น่าสงสัยคนมาใหม่แล้วก็งงว่าทำไมน้องบัวละเมอเรียกชื่อเล่นโขนที่อาโปเรียก น่าตกใจจริงๆ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
:-[. มีความฟินทั่งห้องนอนอะ. จะนอนหลับเหรอบัว
พี่โขนฝันน่ากลัวง่า
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
บัว น่ารัก
-
:pig4: :pig4:
-
มดขึ้นจอมือถือแล้ว :-[
-
พี่โขนน่ารักที่สุด อิจฉาน้องบัวด้วยจ้า------> inlove
-
ฝันน่ากลัวไปนะ
-
ฟินมากๆ ค่ะ น้องบัวน่ารัก ชอบมากที่ถามตรงๆเลย จะให้บัวอยู่ตรงไหน บัวไม่ชอบคำตอบแบบอัตนัย อะไรจะน่ารักขนาดนี้ ใจตรงกันแล้ว พี่โขนก็แสนดี บอกกันตรงๆไม่อยากให้น้องเสียใจ แต่ก็ยอมรับว่า รู้สึกดีๆกับบัวแล้ว แหม อะไรจะหวาน ฟินเว่อร์เท่านี้ไม่มีอีกแล้ว
-
พยักหน้ารัว ๆ เห็นด้วยอย่างยิ่งที่พี่โขนจะไปพบจิตแพทย์ค่ะ
-
สถานีต่อไปคือในห้องนอนไม่ใช่หรอคะนั่น ลืมไปแล้วหรอคะน้องบัว 555 คืนนี้น้องบัวคงนอนไม่หลับเพราะความสุขจุกอก ส่วนพี่โขนเขานอนกอดบัวอยู่ หลับอยู่แล้ว 555
-
พี่โขนฝันได้น่ากลัวมากกกกก เราแนะนำว่าพี่โขนอาจจะต้องพบจิตแพทย์อีกครั้งนะคะ แล้วบัวนี่เราว่าเป็นลูกของอาโปแน่ๆ เลยอ่ะ เหมือนตอนอยู่เรือนแพที่บ้านสวนโขนและได้ยินคนเรียกกับตอนที่บัวนอนละเมอนี่จะใช่วิญญาณอาโปหรือเปล่า เราเดาเอานะ
-
ความฝันของพี่โขนมันเหมือนเป็นเหตุการณ์ฝังใจไหมอ่ะ
พี่โขนเริ่มยอมรับจิตใจตัวเองละ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
“ขอตอดกุนเอาไว้ก่อนได้ไหม เผื่อมันจะช่วยได้” กอดตุน
กลัวเกิดเรื่องจริงๆ :ling3: :ling3:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณค่ะ
ยอมรับว่าหวานไปเขินไปลุ้นไป
แหมพี่โขนนี่แอบเสี่ยวนะ น่าจะได้ไปญี่ปุ่นด้วยกันเนาะ
จิ้นไกลมาก
ขอบคุณค่ะ
-
พี่โขนไม่ใช่คนนิ่งๆ แน่ๆ หึหึ
-
รามต้องเข้ามาทำดีกับบัว แก้แค้นโขนแน่นอน กั้งไปทำงานแทนบัวอ่ะดีแล้ว กั้งน่าจะทันคน เอาตัวรอดได้ ส่วนฉากหวานโขนกับบัวน่ารักมากค่ะ อ่านไปจิกหมอนไป ฟิน
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เขินมากกกกกกกกก พี่โขนนี่บทจะหวานก็หวานจนแทบละลาย
แต่น้องบัวยังมีแก่ใจเล่นมุกกลับเนอะ เป็นการกลบเกลื่อน 55555 ไม่ได้เขินจนทำอะไรไม่ถูก
ตอนนี้หวั่นใจกับรามมาก ไม่รู้จะมาไม้ไหน ยังดีที่มีกั้งมาเป็นตัวช่วยพอดี ไม่งั้นถ้าบัวไปทำเองคงแย่
-
เขียนฉากจูบได้ละมุนละไมดีจัง ชอบนะคะ
ความสัมพันธ์ของพี่ขุนกับน้องบัว ค่อยเป็นค่อยไป เรื่อยๆ แต่อบอุ่นหวานละมุนทวีคูณ อิอิ
พี่ขุนน่ารักขึ้นเรื่อยๆ เลยนะ
-
โขนบัว น่ารักมากเลย
ท่าทางรามจะไม่ได้มาดี เพราะต้องมีเรื่องอาโปมาเกี่ยวข้องด้วยแน่ๆ ขออย่าดราม่านะฮะเรื่องนี้ ได้โปรดดดดดด
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
บัวน่ารัก ^^
-
วรั้ย พี่โขนเสร็จน้องบัวแล้ว
ไปไหนไม่รอดชัวร์ๆ ขอบคุณมากค่ะที่มาต่อ
เวลาเขาจูบกันนี่ฟินมากมาย
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:m1: :m1: :m1: :m1:
บรรยากาศระหว่างพี่ขุนและน้องบัวชวนให้ยิ้มเสียจริง
ว่าแต่กั้งจะคู่ใครหนอระหว่างนายกับราม
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
สิ่งหนึ่งที่สำคัญมากๆในการเขียนบรรยายความสัมพันธ์ของตัวละครก็คือกิริยาการแสดงออกเล็กๆน้อยๆที่มีให้กัน เรื่องนี้มีให้เห็นตลอดมา เป็นสิ่งที่ทำให้เนื้อเรื่องน่าเชื่อถือมากๆ ขอชมตรงนี้เลย บางครั้งเราอ่านนิยายหลายๆเรื่องที่คนอ่านฟินจิกหมอนกันแต่สำหรับเรารู้สึกว่าเป็นอะไรที่รู้สึกดีแต่ไม่น่าเป็นจริง (ethereal) แต่อ่านเรื่องนี้เหมือนมีความหวานนิดๆเจือไปกับเนื้อเรื่องบางตอน ความรู้สึกมันเรียลดี
ไม่รู้ว่ามีพจน์จงใจแยกบัวกับโขนเองหรือว่ามีใครอยู่เบื้องหลัง? มีทั้งราม มีทั้งคนที่คล้ายอาโปด้วย + ยายเนตรอีก
ขอติงเรื่องนามสกุลหน่อยนะคะ คือมีนามสกุลดังอยู่แล้วนะคะ เราแนะว่าน่าจะปรับแปลงนิดดีกว่าค่ะ เรื่องอื่นเจอแบบอัศวโภคิณ งี้ :hao4:
-
น้องบัวน่ารักที่สุด น่ารักมากกกกกก
-
น่าเอ็นดูสุดๆ ไม่หลงได้ไง
-
น้องบัวววววว น่ารักอะไรอย่างนี้ พี่โขนไม่หลงรักก็ตายด้านแล้ววววว 555
-
ชักจะสนใจเรื่องของกั้งซะแล้ว
-
หวานน น่ารักกก จีบกันสวีทกันมากกก เขินเลยย
แต่มันก้หน่วงๆแบบรู้ว่ามีปัญหา ดราม่าตามมาแน่ๆอะ
เหมือนเอาน้ำตาลเทราดกลบรอบเปื้อนไว้
เทไว้เยอะแค่ไหนเดี๋ยวมันก้น้องเห็น
กลบยังไงก้ไม่มิดหรอกก
กลัวดราม่าเลยค่ะช่วงนี้
รู้สึกเหมือนช่วงลมสงบก่อนพายุจะมาเลย
-
บอกได้คำเดียว บัวโคตรน่ารักอ่ะ พี่โขนจะทนได้กี่น้ำไม่แอ้มน้อง ยอมนอนกอดเฉยๆ
-
นายรามจะทำอะไรกันนี่
เคยช่วยชีวิตไว้ตอนเด็ก ก็ควรช่วยต่อไป อย่ามาคิดไม่ดีกับบัวเลย
-
เพิ่งมาอ่านเลยอ่านรวดเดี๋ยวหมดเลย สนุกมาก ภาษาก็ดี
พี่โขนกับน้องบัวก็น่ารัก หวานๆอบอุ่นๆกันไป
แต่ต้องมีดราม่าหนักๆแน่เลย รู้สึกเหมือนมีหลายประเด็นเหลือเกิน ฮืออออ
มาอัพบ่อยๆนะ เราอยากอ่านต่อแล้ว ติดตามๆ
เป็นกำลังใจให้จ้าา :katai2-1: :katai2-1:
-
อ่านรวดเดียวยันตีสี่ไปค่ะ สนุกมากกกก แต่เค้าลางดราม่านี่แน่นมากจริงๆ
เลยกลายเป็นหวานอมขมกลืน (สำหรับคนอ่าน) จะฟินก็ฟินไม่สุด ตุ๊มๆต่อมๆลุ้นดราม่าไปอีก 5555555
แต่เรื่องนี้น่ารักนะคะ ปูมาดี ชอบตั้งแต่ตอนแรกเลย ตอนหวานก็หวานกันแบบ ชอบบบ จิกหมอน เขินแทนน้องเลย
ยังรอปมที่น้องเคยละเมอออกมาเรียกพี่โขนว่าลิต ทำไมมาสะหน้าเหมือนอาโป
แล้วก็ที่มีพี่สาวคนนึงของน้องเคยพูดว่าตัวเองมีแต่น้องสาวนะคะ - . - ~
สนุกมากๆค่ะ รอตอนต่อไป
ปล.ชอบคาแรคเตอร์พระเอกแบบพี่โขนจังเลย เท่โฮกกก
-
รู้สึกว่าไม่ว่ายังไงเส้นทางของพวกเขาจะต้องมีเรื่องให้หนักใจเลื่อยๆ แต่ที่เป็นอย่างทุกวันนี้ของโขนกับบัวก็ทำให้อบอุ่นใจอยู่เนอะ ค่อยๆศึกษากันไป
-
น้องบัวน่าร๊ากกกกก
-
:z13:
-
เหมือนคุณพจน์จะจงใจแยกบัวออกจากพี่โขนนะ มีใครอยู่เบื้องหลังหรือเปล่าเนี่ย
แต่ถ้าให้เดาคงไม่พ้นยัยเนตรแน่ๆ เพราะมีการโทรไปหาคุณพจน์ด้วยนี่
ส่วนน้องบัวน่ารักมากกกกกก มีการหยอดกันไปมาหวานกันซะเราอิจฉา ตาร้อนเลยอ่ะ
-
น้องบัวน่ารักมาก ชอบที่น้องเป็นคนพูดตรงๆ อย่างที่ใจคิด ไม่กั๊กดีอ่ะ
ส่วนพี่โขนนับวันก็ยิ่งจะหลงเด็ก มีความสุขเหลื๊อเกินนนน อิจฉาาา
รามน่ากลัว เรื่องอาโปก็ดูแปลกๆ มีวิญญาณไหมคะเรื่องนี้ มาสะอีก
ขอบคุณค่ะ
-
สนุกชอบมาก แต่ได้ดีจัง รอติดตามนะ
-
ปริ่มมมม พี่โขนกับน้องบัว :hao5:
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
:กอด1: น้องบัว
พี่โขน :mew1:
คนเขียนขา อย่าให้ตัวร้ายร้ายมากนักจะได้ไหมสงสารน้องบัวค่ะ
-
น้องบัวจะใช่ลูกของอาโปหรือเหล่าน้าาาา หน้าตาคล้ายกันซะแบบที่ทุกคนที่รู้จักอาโปถึงกับอึ้งกันหมดแบบนี้เนี่ย
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
ต่อไปน้องบัวจะเจออะไรบ้างเนี่ย
คนเขียนอย่าดราม่ามากเลยน้า สงสารทั้งบัวทั้งพี่โขน :hao5:
-
โขนมองให้คุณวาดระวีแล้วทักทายกัน
ประโยคนี้แปลกๆว่าไหมคะ? เอาของให้ ยื่นของให้ หรือเปล่าคะ?
เราจะมโนแล้วนะ
เนตรมีลูกกับอาโปหรือเปล่า? ผู้หญิงที่อาโปทำท้องคือเนตร?
ออกอาการอีหรอบนี้มีหวังคุณพจน์ อานน เอ๊ย คุณพจน์เฉยๆต้องหาทางจับบัวแยกจากโขนแน่ๆ ทำไมตอนนี้เรามองว่าเป็นราม-กั้ง อยากรู้ว่าป้องทำอะไรกับกั้งถึงได้เกลียดกันจนลามมาถึงนาย แฟนเก่าก็ท่าจะนอกใจแหละนะ
ดราม่าแค่ไหนก็จะรอค่ะ
-
กั้งน่ารักมาก ฉลาดทันคน กรี๊ดจ้า
-
ให้กำลังใจคนเขียนค่ะ
-
ชอบกั้ง ฉลาด ดูทันคนดี อยากรู้ว่ากั้งจะได้คู่ใคร ^^
-
กั้งนางเฉลียวมากก งานสนุกคงต้องกั้งเเล้วเเหละ
-
รักพี่โขนจังงงง :hao5:
-
คิดว่า บัวน่าจะเป็นลูกของอาโปกับเนตรแน่ๆเลย น่าสงสัยแล้วยังมีคนที่หน้าเหมือนอาโปอีกคนที่ให้โขนไปถ่าโฆษณา
-
เราชอบการเขียนของคนแต่งมากอะ ยิ่งอ่านยิ่งชอบ
ไม่เจอที่ถูกจริตแบบนี้มานานแล้ว :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ชอบฟีลตอนพี่โขนอยู่กับบัวสองต่อสอง มันอบอุ๊นอบอุ่น อยากให้อยู่กันสองคนบ่อยๆจัง
555555555555555
เป็นกำลังใจให้จ้า :pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกมาเลยค่ะ สำนวนดีมากด้วย แฟนคลับเรื่องนี้ด้วยคนนะคะ
/เดา บัวคงไม่ใช่ลูกของอาโปหรอก ใช่ไหม?
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ชอบค่ะ เพิ่งได้มาอ่าน :L2:
เหมือนทุกคนจะสัมผัสได้ถึงความรู้สึกพี่โขนนะ
-
เราชอบสำนวนการเขียนของผู้แต่งมากเลย ใช้ภาษาสวยงาม ทำให้อ่านได้ไหลลื่น ไม่ขัดหูขัดตา
-
พี่โขนมีความออกนแกหน้า คล้ายต่อไปจะปิดไม่มิด น้องบัวน่ารักจริงๆ
ทั้งน่ารักแบชละจิตใจดี
ขอบคุณค่ะ
-
ไม่ได้อ่านมาหลายตอนไล่อ่านอย่างยาว บัวยังน่ารักเหมือนเดิมเลย
-
สนุกดีอ่ะค่ะ ชอบน้องบัว น่าเอ็นดูมากกก พี่โขนแกหลงน้องมากกกก
-
เรื่องนี้ดีจัง มีความบิดระดับ10+
น้องบัวน่ารักได้อีกพี่โขมนี้ก็หวานได้อีก :haun4:
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
:mew1: :heaven :-[ ฟินมากมายค่ะตอนนี้
ขอบคุณคนเขียนค่ะ
-
พี่โขนน่ารัก บัวน่ารัก
-
น่ารักจริงๆ หยอดหวานไม่อายคนอ่านจะเขิน
-
โอ้โห ยาวดีจัง เดี๊ยวเลิกงานเข้ามาอ่านนะคะ ขอบคุณคนเขียนนิยายมากค่ะ เรื่องนี้สนุกและน่าติดตามสุดๆ
-
มดทำงานหนักแน่ๆ หวานเยอะขนาดนี้
-
:3123: :pig4: :pig4:
-
ประโยคนี้ "แต่เขาไม่อยากผิดพลาดอีกเหมือนในอดีต ไม่อยากทำเพราะอารมณ์มันนำพา"
ทำให้รู้สึกว่าโขนอาจจะเคยให้อารมณ์พาไปจนเลยเถิดกับอาโป แล้วอาโปก็เลยคิดเกิดเพื่อน
แต่กับโขนมันไม่ใช่ก็เลยไม่ตอบรับรัก และเกิดอุบัติเหตุขึ้นทำให้เป็นปมในใจ เป็นโรคนอนไม่หลับด้วยใช่มั้ยค่ะเนี่ย
-
...น้องบัว & พี่โขน น่ารักมากกกกกก :mew3:
-
:katai2-1: :katai2-1: ไม่ดราม่าหนัก จริงๆนะ
-
น่ารักเกินไปแล้วทั้งน้องบัวทั้งพี่โขน :o8: :o8: :o8:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่โขนน้องบัวน่ารักเกิน หวานละมุนละไม :impress2:
-
ยังคงฟินบัวกับพี่โขนอยู่ รักกันละมุนมากกก
มาอัพบ่อยๆนะ
เป็นกำลังใจให้จ้า :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่โขน สุภาพบุรุษมากๆค่ะ ถ้าอยากให้ถูกต้องสมบูรณ์ งั้นไปเปิดตัวกับพ่อแม่บัวเลยสิ อุ๊ย มาขนาดนี้แล้ว ถ้าเป็นคนอื่น บัวน่ารักขนาดนี้โดนกินไปแล้ว แต่นี่กลับอดทน เยี่ยมค่ะ
-
เป็นแบบที่คนแต่งบอกเลยคะ
อ่านแล้วระวังตลอดไม่รู้ระวังอะไร :serius2:
สัญญานะคะว่ามาม่าจะไม่อืด :m15:
-
ทำไมรู้สึกมาม่าหม้อใหญ่กำลังจะเดือดดดด.. ไม่รู้ทำไม ><
-
พี่โขนน้องบัวนี่ดีกับใจเหลือเกิน
-
เรื่องนี้สนุกมาก ตัวละครเยอะแต่ไม่งงเพราะมีการเล่าเเบคกราวด์ของตัวละครคร่าวๆ และใช้บทสนทนาเพื่อสื่อถึงคารแคเตอร์ของแต่ตัวละตัวด้วย ไม่ใช่แค่บรรยายทื่อๆไม่มีชั้นเชิงอย่างเดียว
พี่ราม เหมือนจะร้าย เอาจริงๆคงเจ็บปวดจากการสูญเสียอาโป และมีเหตุผลที่ต้องเเค้น
น้องกั้ง เป็นเพื่อนนายเอกที่ฉลาดมีไหวพริบมาก ดูแกร่งด้วย ควรมีเรื่องเป็นของตัวเอง
พระเอกจากขรึมๆท่าเยอะ ตอนน้หวานซะไม่มี มีความสุขแทนทั้งบัวและโขน คิดว่าน่าจะมีคอนฟลิคใหญ่เกิดขึ้นเร็วๆนี้
-
น้องบัวน่ารักเหลือเกิน อยากจะจับมาหอมรัวๆ แต่รู้ว่าเจ้าของหวง อิจฉาพี่โขนจริงจิ๊ง
พี่โขนเค้าชัดเจนดี ตัดบทตาพจน์ไรนั่นไปเลย ขัดใจดีนัก ทางนี้เค้าหล่อรวยเลือกได้ คนแก่อย่ามาเยอะใส่
ทางบ้านบัวรู้จะยอมรับไหมนิ
ขอบคุณค่ะ
-
ไม่อยากให้น้องบัวต้องเศร้าเลยอะ
-
อิจ บัวแรงมาก
-
นี่ก็กลัวดราม่าหน่วงหัวใจค่ะ คนเขียนดักไว้ก่อนเลย55555555555 ดีจายยยถ้าไม่ดราม่ามาก พี่โขนน้องบัวรักกันมากๆน้า ส่วนคนชั่วๆนี่ไว้ใจกั้ง55555555 :hao6:
-
น่ารักมากกกก มั่นคงเข้าไว้นะทั้งสองคนเลยย
-
ก่อนอื่นก็ขอบคุณครับ
สนุกนะ แต่กลัวว่าจะมาม่าจังเพราะเริ่มต้นด้วยหวานอย่างนี้
แล้วก็ตั้งแต่อ่านมามีแต่บอกว่าคนนั้นคนนี้หน้าเหมือนอาโปเลยทำให้อยากรู้อดีตจังว่ามันมีอะไร
(เหมือนเคยได้ทราบว่าคนบนโลกนี้จะมีหน้าที่คล้ายกันเพียงสองคนคือเราเองกับอีกคนนี้ถูกไหม)
จะรอตอนต่อไปนะครับ
-
[16]
บัวมายืนอยู่ที่หน้าเรือนแพของโขนที่กาญจนบุรี ท้องฟ้ายามนี้มืดครึ้มจนบัวต้องรีบก้าวขาเพื่อหลบเข้าไปในเรือนแพก่อนที่สายฝนจะโปรยเม็ดลงมา บัวเปิดประตูก้าวเข้าไปก็พบว่ามีใครบางคนยืนกอดอกหันหลังให้บัวอยู่ ไม่ใช่พี่โขนแน่ๆ เพราะแผ่นหลังดูบางกว่า ไม่มีมัดกล้ามเนื้อแบบพี่โขน สูงโปร่ง ปลายผมด้านหลังยาวเลยไหล่
“สวัสดีครับ” บัวเอ่ยทัก ใครคนนั้นค่อยๆหันมา บัวตกใจถอยหลังไปก้าวหนึ่ง
“มาแล้วเหรอ” เสียงนุ่มๆเอ่ยถามบัว
“คุณอาโป” บัวพยายามเพ่งมองใบหน้าของคนตรงหน้าให้ชัดๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้ตาฝาดไป
“มานั่งก่อน” อาโปเชิญบัวไปนั่งที่โซฟา บัวเดินตามไปแล้วนั่งลง
“คุณอาโปอยู่ที่นี่เหรอครับ” บัวถาม
“อยู่มานานแล้วล่ะ” อาโปตอบก่อนจะยิ้มให้บัว บัวได้กลิ่นหอม หอมเย็นเหมือนน้ำอบไทย
“แล้วพี่โขนรู้หรือเปล่าครับว่าคุณอาโปอยู่ที่นี่” บัวถาม อาโปมองหน้าบัวด้วยสายตาเศร้าหมอง
“เขารู้ แต่เขาคงไม่สนใจแล้วล่ะ”
“ไม่จริงหรอกครับ บัวจะไปบอกพี่โขนว่าคุณอาโปยังอยู่ เขาคงดีใจ เขาไม่เคยลืมคุณอาโปเลยนะครับ” บัวรีบบอกเพราะไม่อยากให้อาโปเข้าใจโขนผิด
“ไม่ลืม..ไม่ได้แปลว่าอยากจะจำ”
“อย่าเข้าใจพี่โขนผิดเลยนะครับ”
“พี่ไม่ห่วงโขนหรอกบัว ช่วยลูกของพี่ด้วย” อาโปร้องขอในสิ่งที่บัวไม่เข้าใจ
“ลูก..ลูกของคุณอาโปเหรอครับ ลูกของพี่อยู่ไหนเหรอครับ ช่วยอะไร ช่วยยังไงเหรอครับ”
“อย่าให้เขาถูกใครทำร้ายนะบัว ช่วยด้วยนะ ช่วยด้วย” อาโปเขย่าแขนบัวอย่างแรงจนบัวเริ่มเจ็บ
“คุณอาโปบัวเจ็บ”
“ลิต เราเสียใจ ลิต ฮือ..ลิต ช่วยด้วย ช่วยด้วย ช่วยลูกของพี่ด้วยนะบัว” อาโปร้องไห้ไปพูดไปเหมือนคนควบคุมสติไม่ได้ บัวเริ่มใจไม่ดี พยายามมองหาคนอื่นๆ จะลุกออกไปนอกเรือนแพแต่อาโปดึงบัวเอาไว้ ร้องไห้หนักกว่าเดิม บัวรู้สึกเจ็บแขน พยายามจะแกะมือของอาโปออกแต่มือของอาโปจับบัวแน่นมาก
“บัวจะช่วย บัวจะช่วย ปล่อยบัวก่อน” บัวร้องเสียงดังเพราะเล็บของอาโปจิกลงที่เนื้อของบัว บัวสะบัดแขนอย่างแรงจนบัวสะดุ้ง
เมื่อลืมตาขึ้นก็เห็นว่าภาพตรงหน้ามืดสนิท บัวแค่ฝันไปเพราะตอนนี้บัวยังอยู่ในอ้อมกอดของโขน แต่ฝันครั้งนี้มันเหมือนจริงเกินไป บัวยังรู้สึกกลัวและใจหายอยู่เลย บัวเห็นโขนขยับนิดหน่อยก่อนจะนิ่งเหมือนเดิมเลยพยายามนอนหลับตาเพราะไม่อยากให้โขนต้องตื่นมากลางดึกแบบนี้ บัวพยายามทบทวนความฝัน ทำไมถึงฝันเรื่องลูกของคุณอาโป บัวไม่เข้าใจว่าบัวคิดมากไปหรืออาโปมาเข้าฝันบอกบัวจริงๆ ถึงแม้ว่ามันอาจเป็นแค่ฝัน แต่บัวก็ตั้งใจเอาไว้ว่าตอนเช้าจะลงไปใส่บาตรให้อาโปเพื่อความสบายใจ
หลังจากที่บัวลงไปใส่บาตรที่หน้าคอนโดตั้งแต่เช้ามืดเสร็จบัวก็กลับมาทำอาหารเช้าให้โขน เตรียมอะไรเสร็จเรียบร้อยแล้วถึงได้มาปลุกโขนเพราะว่าวันนี้จะพาโขนไปต่อบัตรประชาชนที่ใกล้จะหมดอายุ บัวยังไม่ได้เล่าสิ่งที่ตัวเองฝันเมื่อคืนนี้ให้โขนฟังเพราะไม่อยากให้โขนคิดว่าบัวคิดถึงแต่เรื่องของอาโปจนเก็บเอาไปฝัน โขนเองก็ไม่ได้ถามว่าทำไมบัวถึงได้ตื่นแต่เช้า เขามัวแต่คุยโทรศัพท์กับอาทิตย์พ่อของบัวในเรื่องที่เขารบกวนให้อาทิตย์จัดการให้อยู่ จนกระทั่งบัวมาตามว่าถึงเวลาที่จะต้องออกไปข้างนอกแล้วถึงได้วางสายแล้วตามบัวออกไป
บัวมงคลพาโขนมาต่อบัตรประชาชนที่สำนักงานเขตใกล้คอนโดช่วงสายๆ ระหว่างที่รอโขนเข้าไปต่อบัตรประชาชน บัวเห็นว่าข้างๆสำนักงานมีตลาดนัดมาเปิดขายของเลยบอกว่าโขนว่าจะลงมาเดินเล่น บัวนึกถึงตอนที่ตัวเองต้องมาขายของท่ามกลางแดดร้อนๆ กว่าจะได้เงินมาแต่ละบาทเหนื่อยแทบขาดใจ บัวได้เจอคนมากมายหลายประเภท ทั้งพ่อค้าแม่ค้าด้วยกัน ลูกค้าขาประจำและขาจร เหนื่อยแต่ก็มีความสุขไปอีกแบบ มันก็ค่อนข้างแตกต่างจากงานที่บัวทำอยู่ในตอนนี้ ค่าตอบแทนสูง แต่บัวก็ต้องระวังตัวมากกว่าการเป็นพ่อค้าตลาดนัดเสียอีก ต้องมาเป็นข่าวทั้งที่บัวไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นเลยด้วยซ้ำ บัวเดินดูของเรื่อยๆก็ซื้อของกินได้สองสามอย่าง ซื้อขนมไปฝากโขนด้วย บัวสังเกตว่าโขนชอบทานขนมไทย
“บัว บัวจริงๆด้วย” เสียงเรียกที่บ่งบอกถึงความดีใจของ ’มิตร’ คนขายข้าวโพดต้มที่แอบหลงรักบัวตั้งแต่แรกเห็นดังขึ้นจนบัวต้องหันไปตามเสียง
“ไอ้พี่มิตร มาขายข้าวโพดที่นี่ด้วยเหรอ” บัวเองก็พลอยดีใจไม่ต่างกัน ปกติบัวจะไม่ค่อยชอบเวลามิตรมาหยอดขนมจีบบัว แต่พอไม่ได้เจอกันนานๆ บัวรู้สึกดีใจเหมือนได้เจอเพื่อนเก่ามากกว่าจะรำคาญเช่นทุกที
“โห ถ้าจะขึ้นว่าไอ้ ไม่ต้องมีพี่ต่อก็ได้นะน้องบัว” มิตรหยอกกลับ
“ก็ได้ไอ้..” บัวยังไม่ทันพูดจนจบประโยคมิตรก็รีบยกมือห้าม
“จอดตรงนั้นเลย เรียกไอ้พี่มิตรก็ได้ ยอมแล้ว แล้วนี่หายไปไหนมา ไม่เห็นมาขายของเลย พี่แอบขับรถไปวนดูที่หน้าบ้านก็เงียบกริบ”
“บัวไม่ได้ขายของแล้ว แล้วพี่ขายดีไหม” บัวถาม ข้าวโพดต้มของมิตรอร่อย เห็นเป็นผู้ชายดิบๆ แต่มิตรพิถีพิถันเลือกแต่ข่าวโพดฝักที่อ่อนกำลังดี ไม่อ่อนมากไปและไม่แก่เกินไปจนแข็งเป็นกาก ตัวข้าวโพดมีความหวาน ต้มในน้ำเกลือที่เค็มนิดๆ กินแล้วกลมกล่อม แม่ยังชมเวลาที่บัวซื้อกลับมาฝาก
“ข้าวโพดพี่มิตรมีเหรอที่จะขายไม่ดี” มิตรคุยโว
“รวยแล้วสิท่า”
“ยังไม่พอ เงินที่พี่เก็บเอาไว้ยังไม่พอค่าสินสอดที่จะไปขอน้องบัวเลย” มิตรหยอด เขาคิดถึงบัวมงคลจริงๆ ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่ยิ่งเห็นก็ยิ่งน่ารัก ช่วงที่บัวมงคลไม่มาขายของ เขาเหมือนคนอกหัก แทบไม่มีแรงลุกมาต้มข้าวโพดจนแม่ด่าว่าเขาเวอร์
“บัวไปละ” บัวทำท่าจะเดินไป มิตรรีบวิ่งมาขวางหน้า
“พี่ล้อเล่น อย่าเพิ่งไปสิ แล้วบัวทำงานอะไรอยู่” มิตรรู้ดีว่าบัวมงคลไม่ได้คิดอะไรกับตัวเอง ถึงน้องบัวจะหน้าหวานๆตัวบางๆ แต่น้องบัวไม่ได้มีรสนิยมชอบผู้ชายด้วยกัน มิตรก็ทำใจแล้วว่าคงไม่มีหวัง แต่ถึงยังไงมิตรก็อยากจะจีบน้องบัวทุกวัน ดั่งคำที่ว่า น้ำหยดลงหิน สักวันหินมันยังกร่อน นับประสาอะไรกับหัวใจอ่อนๆของคน
“พี่บัว พี่บัวจริงๆด้วย” เสียงใสๆเรียกบัว ทั้งบัวและมิตรเลยหันไปตามเสียง เด็กสาวในชุดนักศึกษาสองคนวิ่งตรงมาทางบัวแล้วทำท่าทางดีใจ บัวยิ้มตอบทั้งที่ยังงงว่าเด็กสาวสองคนนี้เป็นใคร วันนี้ทำไมมีแต่คนมาทักบัว
“พี่บัว หนูเป็นแฟนคลับของพี่โขน หนูเป็นหนึ่งในแอดมินเพจแฟนคลับ มะยมเล่าให้หนูฟังว่าตัวจริงพี่บัวใจดี น่ารัก น่ารักจริงๆด้วย เนอะแกเนอะ” หนึ่งในเด็กสาวแนะนำตัวยาวก่อนจะพรูลมหายใจเมื่อจบประโยคเพราะเหนื่อยจากการที่วิ่งเข้ามาหาบัว
“อ๋อ สวัสดีครับ” บัวได้ยินชื่อมะยมที่เด็กสาวคนนี้เอ่ยอ้างก็จำได้เลยทักทายกลับ
“พี่ เพื่อนหนูมันเป็นแฟนคลับพี่ ขอถ่ายรูปกับพี่ได้ไหม มันอาย ดูหน้ามันสิ แกจะอายทำไม” เด็กสาวพูดกับบัวสลับกับพูดกับเพื่อนของตัวเองที่ยืนหน้าแดงม้วนไปม้วนมาอยู่ มิตรได้ยินก็ขมวดคิ้ว
“แฟนอะไรกันน้อง นี่เพื่อนสนิทพี่เอง เพื่อนพี่จะไปมีแฟนคลับได้ยังไง” มิตรถามเสียงขุ่นๆ ทำไมถึงมีสาวๆมาล้อมหน้าล้อมหลังบัวอย่างนี้
“พี่บัวมายืนตรงนี้” เด็กสาวไม่สนใจมิตร แต่ดึงแขนบัวให้เดินออกมา แล้วจัดตำแหน่งให้เพื่อนยืนข้างๆบัว จากนั้นก็รัวถ่ายรูปหลายสิบรูป
“วันนี้พี่โขนไม่มีงาน พี่บัวเลยว่างใช่ไหม อ่อ ลืมไป หนูชื่อแก้ว นี่เพื่อนหนูชื่อขวัญ” เด็กสาวยังคงเจื้อยแจ้ว
“แล้วไม่ไปเรียนกันเหรอ สายแล้วนะ” บัวไม่ได้ตอบเรื่องโขน พ่อเคยบอกว่าเราจะเลือกปฏิบัติและให้ความสนิทสนมกับแฟนคลับคนใดคนหนึ่งไม่ได้ มันจะมีปัญหาทีหลัง ต้องมีระยะห่างที่พอดีกับทุกๆคน โดยเฉพาะเราเป็นแค่ผู้จัดการ เราต้องคิดในส่วนของดาราที่เราดูแลมากกว่าคิดแทนแฟนคลับ บัวเลยต้องรักษาความเป็นส่วนตัวให้โขน แต่บัวก็ไม่อยากโกหก เลยเลือกที่จะไม่ตอบคำถามดีกว่า
“มีเรียนบ่ายค่ะพี่ ดีใจจังที่ได้เจอพี่ ฝากบอกพี่โขนด้วยนะคะว่าพวกหนูจะซัพพอร์ทพี่โขนเสมอ สู้ๆ” แก้วบอกกับบัว บัวยิ้มให้ ส่วนขวัญพอเห็นรอยยิ้มบัวก็ก้มหน้าเขินอาย
“เสียดายจัง อยากคุบกับพี่บัวนานๆ อย่ากลัวพวกหนูเลยนะ หนูแค่คุยเก่งแต่หนูไม่ใช่พวกโรคจิต หนูต้องไปเรียนแล้ว แล้วเจอกันใหม่นะคะ” แก้วยังคงเป็นฝ่ายพูดจ้อจนบัวตอบไม่ทัน ได้แต่ยิ้ม
“ขอบคุณครับ พี่จะบอกพี่โขนให้ ตั้งใจเรียนกันนะ แล้วพี่จะบอกให้พี่โขนเข้าไปทักทายทุกคนในเพจนะครับ” บัวบอก แก้วกรี๊ดเบาๆ ยกมือไหว้บัวแล้วถึงแยกตัวออกไป บัวหันกลับมาอีกก็เห็นมิตรยืนหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ด้านหลัง
“น้องบัวไปเป็นดาราเหรอ” มิตรถาม บัวยังไม่ทันตอบแต่สายตามองเลยไปด้านหลังของมิตร บัวก็ชะโงกหน้าไปดูที่มุมถนน บัวว่า..บัวเห็นพี่อิสยืนอยู่ พี่อิสมาทำอะไรแถวนี้ ไม่ใช่แถวบ้านและไม่ใช่แถวที่ทำงานของพี่อิส บัวกำลังจะเดินไปดูใกล้ๆว่าใช่หรือเปล่า แต่หญิงสาวคนนั้นก็ก้าวขึ้นรถที่มาจอดรับพอดี
“นี่มันรถคุณรามนี่นา” บัวจำได้เลยพูดออกมาลอยๆ พลางนึกในใจว่าทำไมพี่อิสถึงได้ไปอยู่กับคุณราม หรือว่าบัวจะมองผิดไป
“ใครคือรามอีก” มิตรถามพร้อมกับเกาหัว
“พี่ บัวไปก่อนนะ แล้วเจอกันใหม่ ขอให้ขายดีๆนะ” บัวบอกจบก็รีบเดินกลับไปที่สำนักงานเขต เพราะหายมาพักใหญ่แล้ว กลัวว่าโขนจะรอนาน อีกอย่าง บัวไม่อยากให้มิตรถามอะไรมากเลยเลี่ยงออกมาจะดีกว่า ส่วนมิตรได้แต่ร้องเรียกบัว แต่จะทิ้งร้านไปก็ไม่ได้เพราะตอนนี้มีลูกค้ามายืนรอซื้ออยู่ เลยได้แต่เสียดายที่ยังคุยกับบัวได้ไม่เท่าไหร่เลย
บัวเดินกลับขึ้นไปบนสำนักงานเขตก็เห็นว่าเจ้าหน้าที่หลายท่านกำลังขอถ่ายรูปกับโขนกันใหญ่ แต่โขนก็ไม่ได้มีทีท่ารำคาญหรือหงุดหงิด ยิ้มแย้มดีด้วย จนโขนเห็นบัวเดินมาเลยขอตัวออกมา แต่ก็ยังมีหลายคนที่แอบยืนถ่ายรูปโขนอยู่ในมุมไกลๆ โขนสวมแว่นดำ สวมหมวกแล้วเดินกลับมาที่รถ พอขึ้นรถได้บัวก็รีบเคลื่อนตัวออกไปเพราะเริ่มมีคนที่จำโขนได้แล้ววิ่งมาขอถ่ายรูปกันหลายคน
“บัวขอโทรศัพท์หาพี่อิสหน่อยนะครับพี่โขน” บัวต่อโทรศัพท์หาพี่สาวคนที่สี่ที่สนิทกับบัวมากที่สุด แต่เนื่องจากบัวเป็นคนขับรถเลยต้องเปิดบูทูธและลำโพง บัวแค่อยากถามว่าพี่สาวอยู่ที่ไหนเลยคิดว่าคงไม่เป็นถ้าโขนจะได้ยิน
“ว่าไงแมวน้อย” เสียงปลายสายดังออกมาจากลำโพง โขนอมยิ้มเมื่อได้ยินว่าพี่สาวของบัวเรียกบัวว่าอะไร
“พี่อิส อยู่ที่ไหน” บัวถาม
“อยู่ที่ทำงาน ทำไมเหรอ” ปลายสายตอบมา
“อ๋อ ไม่มีอะไร เมื่อกี้บัวคงตาฝาด เหมือนเห็นพี่อิสแถวๆคอนโด” บัวตอบกลับไป
“บ้าเหรอ ตาฝาดแล้ว แล้วไปทำอะไรมาถึงได้ตาฝาด นอนน้อย คุณดารากวนทั้งคืนเหรอ” ปลายสายแซวกลับ บัวหน้าเหรอหรารีบหันไปมองโขน บัวไม่เคยพูดเรื่องนี้กับพี่อิสเลย ทำไมพี่อิสถึงได้แซวกลับมาแบบนี้
“พี่อิส แค่นี้ก่อนนะ บัวขับรถอยู่” บัวจะรีบวาง
“ฮ่าๆ ไอ้แมวเขินเหรอ ไม่ต้องมาเขิน ไหนเล่ามาเลยว่าโดนจุ๊บๆรึยัง นายปิดพี่ไม่ได้หรอกนะ” อิสยังคงแซวต่อ บัวส่งยิ้มแหยๆไปให้โขนที่นั่งหน้านิ่งๆอยู่
“ไม่ใช่ อิสเข้าใจผิดแล้ว พี่โขนเป็นเจ้านายบัวนะ แค่นี้นะ”
“แหน่ะๆ ไม่ผิดหรอก พี่เห็นสายตาพี่โขนมองน้องพี่เหมือนจะกินเข้าไปทั้งตัวแล้ว ทำเป็นเก๊กไปงั้นแหละ ตานี่เชื่อมหวานจนน้ำตาลจะฉาบไอ้แมวน้อยของพี่แล้ว”
“พี่อิส บัวต้องวางแล้วนะครับ แล้วเจอกันนะ” บัวรีบกดวางสายก่อนจะค่อยๆแอบเหลือบมองโขน อยากจะเขกหัวตัวเองที่ดันเปิดลำโพง
“บัวขอโทษนะครับ” บัวบอกเสียงอ่อย
“ขอโทษเรื่องอะไร” โขนถามเสียงเรียบๆ
“ก็...ที่พี่อิส..”
“ไม่เห็นต้องขอโทษเลย อิสเขาแค่เข้าใจผิด เราไม่ได้เป็นแฟนกันนี่” โขนตอบ บัวอึ้งไป ไม่คิดว่าโขนจะโกรธเรื่องนี้
“พี่โขนโกรธบัวเหรอครับ บัวแค่ไม่อยากให้พี่โขนเสียชื่อ” บัวเริ่มหน้าเจื่อนเมื่อเห็นโขนทำหน้าเย็นชาใส่ แถมยังไม่ยอมพูดอะไร
“พี่โขน... อย่าโกรธบัวเลยนะ” บัวพยายามง้อ
“หอมแก้มพี่ แล้วพี่จะหายโกรธ” โขนยื่นข้อเสนอไป บัวถึงกับชะงักเมื่อได้ยิน ช่วงจังหวะที่รถติดไฟแดงพอดี บัวเลยหันมาจ้องหน้าโขน
“แกล้งงอนบัวเหรอ” บัวถาม
“ไม่ได้แกล้ง จะหอมไม่หอม” โขนถามเสียงนิ่งๆ
“เดี๋ยวคนเห็น ให้ถึงคอนโดก่อนนะ นะ เดี๋ยวบัวหอมหลายๆทีเลย”
“หึหึ พูดเองนะ” โขนหลุดขำจนได้เมื่อเห็นบัวกระพริบตาถี่ๆให้ดูน่าสงสาร ใครจะไปโกรธด้วยเรื่องไร้สาระแบบนั้น โขนก็แค่อยากหยอกบัวก็เท่านั้น ส่วนบัวมั่นใจแล้วว่าโดนโขนแกล้งก็เลยแอบส่งสายตาค้อนให้โขน
“เป็นนักแสดง แค่อยากให้แฟนหอมต้องแอคติ้งเกินร้อยด้วยอะ” บัวว่าโขน โขนยกยิ้ม
“บัวมองตาพี่หน่อย” โขนบอกกับบัว บัวหันมาสบตาของโขน มองกันไปมองกันมาโขนก็ไม่ได้พูดอะไรอีกบัวเลยต้องถาม
“มีอะไรเหรอครับ” บัวถาม
“สายตาพี่เหมือนจะกินบัวจริงๆเหรอ” โขนถามกลับ
“คิๆๆ ฮ่าๆๆ” บัวพยายามจะกลั้นขำกับคำถามของโขน แต่สุดท้ายก็อดไม่ได้ต้องหัวเราะออกมา
“ขำอะไรไอ้แมวน้อย” โขนเอื้อมมือไปเกลี่ยแก้มของบัว
“บัวไม่รู้หรอกว่าพี่โขนมองบัวแบบไหน แล้วพี่โขนอยากกินบัวจริงๆเหรอ” บัวมัวแต่ขำจนถามคำถามที่พอตัวเองถามแล้วก็อึ้งไปเอง มันดูเชิญชวนพี่โขนให้มากินตัวเองไปรึเปล่านะ
‘ตายละหว่า..จอดรถแล้ววิ่งหนีพี่โขนตอนนี้ทันไหม บัวถาม..แต่บัวเขินจนไม่กล้ามองหน้าพี่โขนแล้ว’
“ถ้าอยาก กินได้ไหมละ” โขนพูดไปขำไป ยิ่งเห็นบัวเขินโขนยิ่งอยากจะจับบัวกินตรงสี่แยกนี่เลย
“ไฟเขียวแล้ว รถโล่งดีเนอะ พี่โขนอยากไปไหนไหม” บัวรีบเปลี่ยนเรื่อง โขนไม่ได้ตอบ ได้แต่ยิ้มแล้วเลื่อนมือที่เกลี่ยแก้มของบัวมาวางทาบที่มือของบัวแทน
“เอาไว้ให้บัวมั่นใจในตัวพี่มากกว่านี้ พี่จะบอกเรื่องของเรากับพ่อแม่ของบัวนะ” โขนรู้ว่าบัวมงคลยกให้โขนเป็นคนสำคัญ แต่ยังมีอีกหลายเรื่องที่บัวต้องเรียนรู้ตัวตนของเขา บางทีเมื่อรู้จักเขามากพอ บัวมงคลอาจจะไม่อยากอยู่กับเขาแล้วก็ได้
“บัวมั่นใจในตัวพี่โขนนะครับ แต่ไม่ต้องบอกพ่อกับแม่หรอก มันไม่ได้สำคัญอะไรว่าใครจะรู้ว่าเราเป็นอะไรกันหรือเปล่า บัวมีความสุขกับที่เป็นอยู่ทุกวัน” บัวคิดแบบนั้นจริงๆ บัวไม่รู้ว่าพ่อกับแม่จะเข้าใจแค่ไหน ถึงท่านทั้งคู่จะรักโขน แต่ถ้าบัวกับโขนไม่ได้อยู่แค่ในฐานะนายจ้างและลูกจ้าง ท่านอาจจะเสียใจ สำหรับบัว บัวแค่รู้ว่าบัวรักใครและเขาคนนั้นก็รักบัวมันก็เพียงพอแล้ว
“ขอบคุณนะครับที่มั่นใจในตัวพี่ แต่บัวอาจจะยังไม่รู้จักพี่มากพอ” โขนบีบกระชับมือของบัว เขารู้ดีว่าตัวเองกับบัวมงคลคบกันเร็วเกินไป ถึงตัวเขาจะมั่นใจว่าตัวเองรู้สึกอย่างไรกับบัว แต่การจะใช้ชีวิตกับใครสักคนมันไม่ใช่แค่รู้สึกว่ารักแล้วก็จบ เขาไม่อยากใช้ชีวิตเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว การคิดอะไรน้อยๆและใช้แต่อารมณ์ มันทำให้เขาสูญเสียอะไรไปมากมาย เขาอยากแก้ไขตัวเองจากรักครั้งนี้และรู้สึกขอบคุณอะไรก็ตามที่ให้เขาได้ใช้โอกาสนี้กับบัวมงคล
“บัวก็กำลังทำความรู้จักพี่อยู่นี่ไงครับ เรียนรู้ไปรักไปก็ได้นี่เนอะ แต่บัวมั่นใจนะ ว่าบัวโชคดีที่ได้มาอยู่ตรงนี้ อยู่ข้างๆพี่โขน” บัวหันมายิ้มให้โขน รอยยิ้มสดใสที่เป็นยาของหัวใจ รอยยิ้มที่ค่อยๆชะล้างความเจ็บปวดที่โขนเก็บกดเอาไว้มานานนั้นให้จางลง
“ทำไมน่ารักแบบนี้นะแมวน้อย” โขนยกมือของบัวขึ้นมาจูบเบาๆ
“เมี๊ยวววว” บัวแกล้งเลียนเสียงแมวก่อนจะส่งยิ้มสดใสให้โขนอีกรอบ เมื่อเห็นรอยยิ้มละมุนที่โขนยิ้มตอบมา บัวแทบจับพวงมาลับรถไม่ไหว
..คนอะไรหล่อจริงๆเลย ถ้าพี่โขนยังใจแข็งไม่กินบัวหรือบัวจะกินพี่โขนแทนดีนะ..
...
หลังจากที่กั้งวางสายจากพ่อของบัวแล้วก็นั่งสะลึมสะลืออยู่อีกสักพัก เมื่อคืนกว่าจะได้กลับมานอนก็เกือบตีสี่ แต่เมื่อครู่พ่อทิตย์โทรมาบอกว่ารอนจะได้ไปถ่ายโฆษณาการท่องเที่ยวเอเชีย งานเดียวกับที่โขนได้รับ โปรดิวเซอร์ใหญ่ของงานนี้โทรมาทาบทามกับคุณพจน์ โดยจะมีการเปลี่ยนแปลงให้โขนถ่ายคู่เนตรอัปสร ส่วนรอนได้ถ่ายคู่กับลุลา กั้งจดงานแบบคร่าวๆเอาไว้ก่อน เพราะตอนนี้กั้งเองยังไม่ได้กลับบ้าน กั้งนอนค้างที่บ้านของราม รอนเป็นคนบอกให้กั้งพักที่นี่เพราะสงสารคนขับรถที่อยู่รอรอนทำงานจนเสร็จ ถ้าหากต้องไปส่งกั้งอีกก็คงไม่ได้นอน กั้งเลยต้องตกลงค้างที่นี่
กั้งลุกไปอาบน้ำเตรียมพร้อมที่จะกลับบ้าน กั้งดูแล้วว่ามีเวลาพอที่จะกลับไปทำธุระส่วนตัว เพราะรอนจะมีงานช่วงสายๆ กั้งคิดว่าน่าจะกลับมาทัน แต่พอลงมาด้านล่างก็เจอคุณแม่บ้านบอกว่าทำอาหารเช้าเอาไว้ให้กั้งแล้วตามคำสั่งของราม
“คุณรามไปทำงานแล้วเหรอครับ” กั้งถามคุณแม่บ้าน
“ค่ะ”
“รอนยังไม่ตื่นใช่ไหมครับ”
“ค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วดิฉันขอตัวไปทำงานต่อนะคะ”
“เดี๋ยวครับ ผมมีเรื่องจะถามสักหน่อย คือว่าผมเคยเป็นแฟนคลับคุณอาโปมาก่อน ผมชื่นชอบคุณอาโปมากเลย น่าเสียดายที่เขาจากไปเร็ว ผมอยากให้ป้าช่วยเล่าเรื่องน่ารักๆของคุณอาโปให้ผมฟังบ้างได้ไหมครับ” กั้งพยายามเนียนถามแม่บ้านคนเก่าคนแก่ที่อยู่ที่นี่มานาน เธอได้ยินคำถามของกั้งก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ แต่ในแววตาของป้าตุ่นนั้นมีความเศร้าปรากฏอยู่เช่นกัน
“หนูอาโปเป็นคนใจดี น่ารัก มีน้ำใจ มักจะนึกถึงคนอื่นๆก่อนเสมอ เพราะเป็นคนไม่อยากขัดใจใคร บางทีก็ทำให้ตัวเองแอบมาเสียใจอยู่ลำพัง” ป้าตุ่นนึกถึงอดีตเจ้านายอีกคนที่เธอเอ็นดูนักหนา
“คุณรามคงเสียใจน่าดูนะครับ ผมเห็นมีรูปคุณอาโปเต็มไปหมดเลย คงเป็นคนสำคัญมาก” กั้งพูดพลางมองไปที่รูปของอาโปที่ติดอยู่บนผนัง ไม่ว่าจะมุมไหนของบ้านใหญ่หลังนี้จะมีแต่รูปของอาโปเต็มไปหมด
“คุณรามเธอรักของเธอมาก เธอดูแลและคอยปกป้องหนูอาโปเสมอ หนูอาโปก็รักคุณรามมากเหมือนกัน ตั้งแต่คุณอาโปจากไป บ้านหลังนี้ก็ไม่เหมือนเดิมอีกเลย” ป้าตุ่นถอนหายใจ
ป้าตุ่นยังจำวันแรกที่รามพาอาโปมาที่นี่ ป้าตุ่นเองก็ตกใจเมื่อรู้ว่าหนูอาโปเข้ามาในฐานะอะไร เธอไม่เคยรู้ว่ารามรักชอบพอกับคนเพศเดียวกันมาก่อน ก่อนหน้านั้นเธอก็สงสัยอยู่ว่าทำไมรามถึงได้ไม่มีคนรักเสียที มากระจ่างก็วันที่หนูอาโปเข้ามา คุณท่านกับคุณนายที่ย้ายไปใช้ชีวิตอยู่ที่ต่างประเทศก็เสียไปหลายปี คุณรามที่อยู่ดูแลกิจการคนเดียวที่เมืองไทยก็เอาแต่ทำงาน ไม่เคยให้ความสำคัญกับสิ่งใดนอกจากงาน จนกระทั่งหนูอาโปเข้ามาในบ้านหลังนี้ ถึงได้เห็นว่าคุณรามแทบจะเป็นคนละคนกับคุณรามที่เธอรู้จักมาตั้งแต่เด็ก มุมที่อ่อนโยนของคุณรามเวลาอยู่กับหนูอาโปมันทำให้ป้าตุ่นพลอยอบอุ่นใจไปด้วย
“ป้าครับ แล้ว..คุณอาโปอยู่ที่นี่มาตลอดเลยเหรอครับ” กั้งเห็นป้าตุ่นนิ่งไปนานเลยเอ่ยถามขึ้นมาอีก
“ค่ะ แต่ก็มีระยะหลังที่หนูอาโปหนีไปอยู่กับเพื่อนสนิทบ่อยๆ ตอนนั้นคุณรามไม่เป็นอันทำงานทำการเลยค่ะ ทะเลาะกันบ่อยมาก ป้าก็ไม่กล้าที่จะยุ่งเรื่องของเจ้านาย เห็นทั้งคู่ไม่มีความสุขป้าก็สะเทือนใจไปด้วย ป้าก็ไม่รู้เขาเข้าใจผิดอะไรกัน แต่คุณอาโปเจ้าอารมณ์มากขึ้น คุณรามก็ไม่ยอมอ่อนให้ ไม่ยอมให้ออกไปไหน ไม่ให้รับงานแสดง ให้อยู่แต่บ้าน จนคุณอาโปต้องแอบหนีไป”
“แล้ว..” กั้งกำลังจะถามต่อแต่มีเสียงเข้มดังแทรกมาก่อนจนป้าตุ่นสะดุ้งสุดตัว
“ป้ากลับไปทำงานได้แล้ว วันหลังถ้าไม่ใช่คนในครอบครัว ป้าก็ไม่ต้องพูดอะไรให้มากความ” รามก็ไม่อยากจะเอ็ดคนเก่าคนแก่ที่ดูแลตัวเองมาตั้งแต่เด็ก แต่รามไม่พอใจที่ป้าตุ่นเล่าเรื่องของตัวเองให้คนอื่นฟัง จะว่าไปคนที่รามควรโกรธคือคนตัวเล็กที่ยังลอยหน้าลอยตาทานอาหารเช้าอย่างไม่นึกสลดเลยสักนิด ต่างจากป้าตุ่นที่หน้าซีดจนรามต้องถอนหายใจแล้วลดความดุดันลง
“ป้าช่วยเอากาแฟให้ผมหน่อย” รามสั่งด้วยเสียงที่เบาลง ป้าตุ่นรีบรับคำแล้วกลับเข้าไปในครัว รามหันไปจ้องหน้ากั้งที่ยังคงทำเหมือนไม่ว่า..การยุ่งเรื่องชาวบ้านเป็นเรื่องปกติ
“นายมีหน้าที่อะไร รู้หน้าที่ของตัวเองไหม” รามถามเสียงเข้ม
“คุณเป็นคนจ้างผม คุณไม่รู้เหรอว่าผมทำหน้าที่อะไร” กั้งย้อนถาม กั้งไม่ได้อยากก้าวร้าวกับคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นนายจ้าง แต่ไม่รู้ทำไมกั้งถึงรู้สึกได้ว่ารามมีอะไรที่ลึกลับซับซ้อนและกั้งก็ไม่ไว้ใจ
“นี่นาย..” รามรู้สึกว่าอยากจะบีบคอคนก็วันนี้ ไอ้ปากเชิดๆท่าทางรั้นๆมันทำให้รามหงุดหงิด
“ผมขอโทษก็แล้วกันที่ถามเรื่องของคุณ ต่อไปผมจะไม่ถามอีก”
“คิดได้ก็ดี” รามทำเสียงเยาะ
“ผมจะถามแต่เรื่องของคุณอาโปก็พอ” กั้งพูดต่อ
“อย่ามายุ่งเรื่องของอาโป” น้ำเสียงของรามดุดันไม่ต่างจากใบหน้า กั้งแอบอึ้งเล็กน้อยที่เห็นว่ารามดูจะโกรธจัด แต่กั้งก็ไม่ได้แสดงอาการหวาดกลัวเลยสักนิด แค่อึ้งไปนิดเดียวแล้วก็กินอาหารเช้าต่อเหมือนว่ารามไม่มีตัวตนอยู่ตรงนั้น กั้งโตมากับพวกนักเลงคุมตลาดของพ่อ เลยไม่ค่อยกลัวเวลาเจอคนที่แสดงอำนาจบาทใหญ่ใส่ตน
“ฉันขอเตือนนายอีกทีนะ อย่าทำในสิ่งที่ฉันไม่ชอบ ฉันไม่ใช่คนใจดี โดยเฉพาะกับคนที่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่น” รามเดินมาพูดกับกั้งใกล้ๆด้วยเสียงเรียบเย็น กั้งวางช้อนลงแล้วลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับราม
“ผมจำเป็นต้องกลัวไหม” กั้งถาม รามกัดฟันพยายามอดทนไม่ให้บีบคอคนตรงหน้า จนกระทั่งได้ยินเสียงหัวเราร่วนของรอนดัง ทั้งคู่ถึงได้หันไปมอง
“คุณราม พนาวิทย์ ถึงกับพูดไม่ออกเลยเหรอ พี่กั้งสุดยอดเลย” รอนปรบมือชอบใจ
“รอน ทำไมวันนี้ถึงตื่นเร็วนัก” น้ำเสียงของรามเปลี่ยนไปจนกั้งงง เมื่อครู่ยังตวาดกั้งอยู่เลย พอเจอน้องชายก็เปลี่ยนเสียงเป็นอ่อนโยนแทบจะทันที สงสัยจะรักน้องชายมาก แต่กั้งก็ไม่แปลกใจหรอก นิสัยของรอนเหมือนโดนตามใจจนไม่แคร์ใคร แต่สิ่งหนึ่งที่กั้งเห็นในตัวรอนก็คือ แม้รอนจะดูไม่สนใจใคร ไม่ยินดียินร้าย ออกจะไม่มีมนุษย์สัมพันธ์กับคนแปลกหน้า แต่กับคนใกล้ตัวก็มีมุมดีๆที่หลุดออกมาให้เห็น เช่นการเห็นอกเห็นใจคนขับรถหรือไม่ก็เวลาที่รอนพูดกับป้าตุ่น รอนจะเหมือนเด็กน้อยน่ารักไม่มีพิษสง
“ตื่นเร็วแล้วไม่ดีเหรอ พอรอนตื่นสายพี่ก็บ่น” รอนพูดพลางยักไหล่
“รอน พี่ว่ารอนขึ้นไปอาบน้ำดีกว่า จะได้ลงมาทานข้าว” รามพูดกับน้องชาย
“พี่เลิกไล่รอนสักทีได้ไหม ทุกครั้งที่เจอหน้าก็ต้องไล่ให้รอนไปทำนั่นทำนี่ การเห็นหน้ารอนมันทำให้พี่ไม่มีความสุขรึไง” รอนถามพี่ชายด้วยน้ำเสียงขมขื่น ส่วนกั้งเริ่มเห็นปัญหาของคนในครอบครัวนี้แล้ว
“มันไม่ใช่แบบนั้น” รามรีบเดินไปหาน้องชาย แต่รอนหันหลังให้
“พี่กั้ง รอนจะขึ้นไปอาบน้ำแล้วรอนจะออกไปพร้อมกับพี่เลย” รอนพูดก่อนจะเดินกลับขึ้นห้องไป รามหันมามองหน้าของกั้ง กั้งยักไหล่ให้รามก่อนจะนั่งลงที่เดิมเพื่อรอรอน
“เพราะนายคนเดียว” รามกัดกรามระงับความหงุดหงิดแล้วโทษกั้ง
“ถ้าโทษผมแล้วคุณสบายใจขึ้นก็เชิญตามสบาย คุณเจอมาหนักแล้ว ผมสงสาร” กั้งยั่วโมโหเพราะไม่ชอบคนที่เอาแต่โทษแต่คนอื่น รามยิ่งหงุดหงิดหนักกว่าเดิมแต่ก็ต้องระงับอารมณ์เอาไว้ ยังไงกั้งก็เป็นเพื่อนของบัวมงคล เขาไม่อยากให้กั้งไปพูดถึงเขาในทางที่ไม่ดีให้บัวมงคลฟัง รามมองหน้ากั้งแล้วนึกอะไรบางอย่างออก เขารู้วิธีที่จะดัดนิสัยคนอวดดีคนนี้แล้ว
“หึ สงสารงั้นเหรอ เก็บความสงสารเอาไว้ให้ตัวเองดีกว่า” รามพูดจบก็หัวเราะชอบใจ ป้าตุ่นเดินเอากาแฟมาให้รามพอดี รามเลยสั่งให้ป้าตุ่นเอาไปให้ที่ห้องทำงาน
“ท่าจะประสาท” กั้งบ่นเบาๆเมื่อรามเดินพ้นออกไปแล้ว
กั้งก็ย้อนคิดถึงคำบอกเล่าของป้าตุ่นเมื่อครู่ เดาว่าเพื่อนสนิทที่อาโปไปอยู่ด้วยน่าจะเป็นโขน คงจะเป็นรักสามเส้า แต่ในเมื่อป้าตุ่นบอกว่าอาโปรักรามมากแล้วทำไมถึงได้เปลี่ยนใจไปรักโขน กั้งได้แต่เก็บความสงสัยนี้เอาไว้และคิดว่ามันต้องมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างคนทั้งสาม มากกว่าจะเป็นความรักสามเส้าธรรมดาแน่ๆ
****โปรดติดตามตอนต่อไป****
ช่วงนี้ฝนตกบ่อยๆ อากาศวันหนึ่งนี่ผสมหลายฤดูเกินไปแล้วเนอะ ดูแลตัวเองกันด้วยนะคะ
ขอบคุณมากที่มาเป็นกำลังใจและแวะมาทักทายน้องบัวกับพี่โขนกันนะคะ อย่าไปกลัวดราม่าค่ะ
ยืนยันว่าไม่โหด 555 อาจจะมีพอเป็นอรรถรสนะคะ
อ่อ มีอีกเรื่องจะมาแจ้งนิดหนึ่ง เรื่องกาลครั้งหนึ่งความรัก พาร์ท ซินเดอเรลล่ากับเจ้าชายรองเท้าแตะ
ที่ผู้แต่งแต่งจบไปแล้ว บางท่านที่เคยอ่านอาจจะยังจำได้ ตอนนี้ผู้แต่งมี สนพ.มาทาบทามไปรวมเล่มแล้วนะคะ
ซึ่งในฉบับรวมเล่มจะมีการปรับปรุงเนื้อหาและการใช้ภาษาให้มันสมบูรณ์มากยิ่งขึ้น มีตอนพิเศษด้วย
น้องมะนาวขี้มโน จะมโนเรื่องอะไรอีก พี่ธีมจะรับมือไหวไหมน้อ ต้องติดตามในตอนพิเศษฉบับรวมเล่มนะคะ
ก็เลยขอมาฝากเนื้อฝากตัวเผื่อใครต้องการจะมีผลงานของผู้แต่งวางเอาไว้บนชั้นหนังสืออีกสักเล่ม อ้อนนนนน
ตอนนี้อยู่ในระหว่างการปรับปรุง ถ้ามีการอัพเดทจะรีบมาแจ้งนะคะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
-
โห้ยยยย เงื่อนงำซ่อนปมเยอะจริง หวังว่าคงจะไม่ดราม่ามากนักนะคะ
-
รอนคงไม่ใช่ลูกของอาโปนะ
-
แต่ในแววตาพบความ(?)ปรากฏอยู่เช่นกัน
ขาดไปคำหนึ่งหรือเปล่าคะ?
สงสัยว่ารอนอาจจะไม่ใช่น้องของรามแล้วสิ กลัวใจรามค่ะ ไม่รู้ว่ารักมากแค้นมากจะทำอะไรไปหรือเปล่า?
อิสก็น่าสงสัยแล้วสิ
-
เอาล่ะสิ มีลูกได้ไงล่ะ. อาโปมีเมียเหรอเนี่ย
ฝันหลายรอบแบบนี้คงไม่บังเอิญแล้ว
-
มีเงื่อนงำน่าติดตามๆ สงสารอาโปเนอะ ท่าทางจะอาภัพ
-
ทำไมอาโปต้องมาเข้าฝันบัวให้ช่วยลูก
แล้วทำไมเราชักสงสัยว่า รอนเป็นลูกอาโปรึป่าว เพราะรอนอายุน้อยกว่าบัวกับกั้ง พี่น้องที่อายุต่างกันขนาดนี้ เป็นพี่น้องกันจริงๆเหรอ
-
:L1: :pig4:
-
สะดุ้งเป็นพักๆ กลัวความรับของบัวกับโรมจะแตก :ling1: กลัวบัวจะมีน้ำตา
-
มาตามหาลูกอาโปกัน
ใบ้หน่อยได้ไหมครับว่าปรากฎตัวในเรื่องหรือยัง
-
รอร๊อรอตอนต่อไป
-
เพิ่งมาอ่าน สนุกมากเลยค่ะ ขอเป็นแฟนคลับอีกคน XD
เราหลงคุณโขนกับบัวมาก แอบอิจฉาบัวเบาๆ คุณโขนที่แสนดีของบ่าว
ปมเยอะจนเรากลัว55555 เราไม่ค่อยชอบดราม่าเท่าไหร่แต่ก็อ่านได้
รอติดตามนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เรื่องของอาโปซับซ้อน ซ่อนเงื่อนจริงๆ ลูกของอาโปคือใคร น้องรอนเป็นน้องแท้ๆของราม หรือเป็นใครกันแน่
-
สนุกมากค่ะ มีปมที่น่าสงสัยเยอะดีค่ะ
-
ปมเยอะมาก :katai1:
-
น้องบัวรับอีเว้นท์ให้พี่โขนเยอะไปหรือเปล่า พี่โขนเลยไม่มาแสดงให้แฟนๆดูเลย
-
:katai1:
-
ใครคือลูกของอาโป
-
:katai5:
-
ดูมีเงื่อนงำหลายอย่าง แต่ที่แน่ๆ น้องบัวน่ารักมาก คนอ่านเป็นแฟนคลับน้องบัวด้วยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
เดาปมไม่ออกเลยค่ะ :ling2:
-
เรื่องนี้สนุกมากจริงๆจากที่หลายๆคนแนะนำมาในกระทู้แนะนำนิยาย :katai2-1:
แต่กลัวดราม่าจริงๆ ส่วนใหญ่ขึ้นมาซะหวานพอดราม่าปุ๊บไอ้เราจะไม่อยากอ่านต่อน่ะสิ แง้ :hao5:
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
คนอ่านก้อยิ้มแทบบ้าค่ะ. อิอิ. :katai2-1: รอคลายปมๆๆๆๆ
-
กำลังยิ้มเหมือนคนอ่านเลย :katai2-1: พี่โขน น้องบัวน่ารัก o13
-
อย่าดราม่าหนักหน่วงมากน๊า เอาเบาๆพอนะคะ 555
-
พี่โขน บัวน่ารักเกิน พี่โขนฉลาดมากๆ กันเนตรไปไกลๆเลย ชิวชิว กั้งก็ฉลาดทันคนมากๆ ตามความคิดสงสัยว่า ใครคือลูกของอาโปกันแน่ กั้งสืบให้ไวนะ
-
หวานมากกกกกก น่ารักจังเลยค่ะ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
น่ารักจังเลยน้องบัวของพี่ ช่วยเป็นของพี่สักเม้นต์นึงนะคะ :man1:
-
ตามไปอ่านนิยายเก่าๆมาแล้ว รวมทั้งเรื่องนี้
ยอมรับเลยคนเขียนวางพล็อตเก่งจัง เป็นดราม่าทริลเลอร์ได้เลยหลายๆเรื่อง
น่าติดตามมากค่ะ
-
ในเรื่องนี้ ร้ายสุดก็พี่โขนอะค่ะ55555555 :hao7:
-
ฟินมากมาย พี่โขนน้องบัว
แต่รำคาญยัยเนตรอ่ะ ผู้ชายเค้าแสดงออกขนาดนี้ก็ยังตื้ออยู่ได้นะ
มาถึงตอนนี้ก็ดูเหมือนว่า น้องบังคงไม่ใช่ลูกอาโปแน่ๆ แต่มาสงสัยน้องรอนแทนล่ะ
-
ยิ้มกว้างด้วยคน
-
โอ๊ยยยยย คนอ่านก็ยิ้มแก้มปริเหมือนพี่โขนกับน้องบัวเหมือนกันค่ะ :-[
-
ตอนสุดท้ายนี่แอบขำ 555555555555
-
เพิ่งเข้ามาอ่านถึงตอนที่ 5 แค่อยากบอกว่าสนุกมากกกกกก ขอไปอ่านต่อก่อนนะ
-
ไม่อยากให้มีเรื่องเกิดขึ้นเลยอะ พี่โขนจะได้ยิ้มได้แบบนี้อะ
-
ที่ขนมาพี่โขนจะได้มีโอกาสใช้เหรอ ก้างเยอะแยะไปหมด
-
อย่าบอกว่าลูกของอาโปคือรอนนะ
มโนล้วนๆ
-
พี่โขน น้องบัวน่ารักมากกก อย่าดราม่ามากนักนะ
-
เบื่อนีเนตรอะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เขินนนนนนน
-
ใช่คะดข้าใจถูกแล้ว คนไทยยิ้มเก่ง นี้ยิ้มหน้าบานเป็นกระด้งเลยค่ะ
-
พี่โขนหลุดมาดแล้ว เจอน้องบัวเข้าไป
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
:mew1: โล่งอกไปนิดนึง ขอบคุณค่ะ
-
ลุ้นเกือบทุกตอน กลัวความแตก
-
ถ้ารอนเป็นลูกอาโปจริง ขออย่างเดียวเลย อย่ามีแม่เป็นยัยเนตรละกัน
-
ถ้ารอนเป็นลูกอาโปจริง ขออย่างเดียวเลย อย่ามีแม่เป็นยัยเนตรละกัน
ใช่เลยค่ะ ขอเถอะ ชะนีนางเดียวก็ไม่ชอบหน้าจะเเย่
-
เราว่าแล้วว่าโขนต้องเคยนอนกับอาโป พอรู้แบบนี้ชักสงสารรามแล้วซิที่โดนคนรักแบบอาโปหักหลังแบบนี้ เป็นเราก็คงเกลียดโขนและอยากแก้แค้นโขนบ้างล่ะถึงแม้ว่าจะรู้ว่าอาโปอาจให้ท่าโขนก่อน แต่เราก็ยังอยากรู้ว่าทำไมโขนถึงยอมนอนกับอาโปทั้งๆ ที่รู้ว่าอาโปมีคนรักแล้วแบบนี้ ถ้าให้เดาคงเกิดจากเมาหรือไม่ก็คงโดนยาแน่ๆ เลย(เดาเอาล้วนๆ นะคะอย่าซีเรียสค่ะ)
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
ลุ้นจัง
จะดราม่ามากไหมนี่
-
หวานๆ หน่วงๆ :hao5:
-
เพิ่งมาตามอ่านเรื่องนี้ สนุกมากกกกกกกก ชอบตรงที่เรื่ิิองนี้ตัวละครมันเป็นสีเทาอะ ไม่ได้ดีและเลวไปซะหมด รอตอนต่อไปนะคะ :katai2-1:
-
:pig4: :pig4:
-
ในเรื่องนี้มีแต่บัวกับกั้งที่ไม่มีปมปิดบัง
นอกนั้นยุ่งเป็นไหมพรมโดนแมวตะปบเลย
ปล. นุ้งบัว! ใครสอนให้อ่อยขนาดเน้! ไม่ดีนะเธอว์
มันต้องมากกว่านี้สิ! พี่โขนจะได้ทนไม่ไหวสักที :laugh:
-
มาลุ้นด้วยคนค่ะ :katai2-1:
-
:pig4 :pig4: :pig4:
-
ถ้ารอนเป็นลูกอาโปจริง ทำไมถึงเป็นน้องชายราม แล้วแม่รอนคือใคร ลุ้นจริงๆ
-
สงสัยและยังคงแปลกใจ ในเมื่อรอนเป็นลูกอาโป แล้วบัวทำไมหน้าคล้ายอาโปเป็นอะไรกันน้า
-
อ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ตี3เพิ่งอ่านถึตอนล่าสุด
โอ้ยติดมากกกกกกก หวาดจนจะตกเตียง
รีบมาต่อเร็วๆน๊าาาาา :mew2:
-
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ รวดเดียวเลย ตามมาจาก =บันทึกรัก..ร้อน= (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47582.msg3109777#msg3109777) ค่ะ โอ๊ยยยย เรื่องนั้นก็ใจแทบขาด อ่านไปลุ้นไป ว่าใครจะเป็นพระเอกตัวจริงกันแน่ ลุ้นจนท้ายเรื่อง กว่าจะจบ คนอ่านถอนหายใจไปไม่รุ้กี่รอบ :เฮ้อ: สนุกค่ะ เยี่ยมมากๆเลย
มาเรื่องนี้ ปมมาเต็มเหมือนเคย แต่ดูไม่หนักมากเนอะ กำลังดี(หรือเปล่า?) ดูท่า น้องรอนจะเป็นลูกอาโปจริงๆ (อันนี้เริ่มวิชาเดามาละ) แต่คิดไม่ตกว่าใครเป็นแม่ คือถ้าบอกว่าเนตรนี่ (ก็มีชะนีอยู่นางเดียว) ผิดผีมากอ่ะ อาโปกับเนตร 555555 แต่ยัยเนตรไม่เกี่ยวทางเป็นแม่ ก็ต้องมีส่วนทำให้อาโปตายแน่ อันนี้มั่นใจ
ส่วนพี่ราม คงไม่พ้นมือน้องกั้ง จัดไปอย่าให้เสีย แรงมาแรงกลับไม่โกง แบบนี้สมน้ำสมเนื้อกัน มวยถูกคู่ o13
รอลุ้นและติดตามต่อไปค่ะ ว่าที่เดาจะมีเค้าไหม? สนุกค่ะ ชอบๆ :katai2-1:
-
ค้างคาใจหลายอย่างเหลือเกินค่ะ
อยากรู้ว่าทำไมพี่โขนถึงยอมมีอะไรกับอาโปทั้งๆที่ไม่ได้รักแต่อาจจะรู้สึกดีด้วยหรือป่าว
เรื่องรอนด้วย ถ้าเป็นลูกของอาโปแล้วใครเป็นแม่ แล้วทำไมมาอยูากับราม รอนจะคู่กับรามหรือป่าวเนี้ย
เราสงสัยหลายอย่างมาก55555เหนือสิ่งอื่นใดคือพี่โขนน่ารัก บัวน่ารัก กั้งเกง เราชอบกั้งมากค่ะ อยากอ่านเรื่องราวของกั้งแล้ว
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ :)
-
อย่าบอกนะว่ารอนเป็นลูกพี่โขนกับอาโปอะ ไม่งั้นรามจะไม่อยากให้รอนมาสนิทกัพี่โขนรึป่าว
-
เหมือนเจอขุมทรัพย์ ทำไมพึ่งมาเจอเรื่องนี้
ตามอ่านจนหยุดไม่ได้
อยากจะฟินจิกหมอนแต่ก็ฟินไม่สุดสักที
เพราะใจหัวปมมันขมวดขย้ำๆๆๆๆรวมกันเป็นก้อนไปหมด
รอลุ้น รอตามต่อไปค่ะ
อ่านไปก็เกร็งไปตลอดทาง กลัวมาม่าชามโตหล่นกระแทกหัวมาตอนไหนก็ไม่รู้
สู้ๆนะคะ
-
สนุกมากๆเลยค่ะ ตามอ่านรวดเดียวตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบัน
น้องบัวน่ารักมากกกก อ่านแล้วตกหลุมรักเหมือนพี่โขน พี่โขนเองยิ่งนานวันเข้าก็ยิ่งน่ารัก เพื่อนอย่างกั้งก็ดีสุดๆ
เดาไว้เหมือนกันค่ะว่ารอนเป็นลูกอาโป และเดาว่าเนตรเป็นแม่ จากตอนที่ไปคลอดลูกต่างประเทศ แต่เดาว่าทั้งสองคนไม่ได้ตั้งใจ อาจโดนวางยา เพราะเห็นเนตรบอกว่าตัวเองก็เป็นผู้ถูกกระทำ
คิดว่ารามเป็นคนต่อยบัวที่เรือน เพราะเห็นว่าเคยเจอกันแล้ว 4 ครั้ง น่าจะตอนช่วยบัวตอนจมน้ำ ตอนขโมยของที่เรือนแพ ตอนดูพระอาทิตย์ขึ้น ตอนอยู่ที่เรือ
มีเดาถูกบางมั้ยคะ อิอิ
สงสัยว่ามีใครคิดร้ายกับรอน ทำไมอาโปต้องให้บัวช่วย ที่อาโปเสียชีวิตอาจไม่ใช่อุบัติเหตุ? ตัวละครออกครบหมดรึยังน้า ใครจะเป็นคนร้ายเนี่ย
อยากรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต
อยากรู้ว่าพี่อัสมีความสำคัญอย่างไร คิดว่าน้องไม่น่าเห็นผิดคน
อยากรู้ว่าสุดท้ายกั้งจะคู่กับใคร เดาไว้ว่าระหว่างคุณนายหรือราม
และที่สงสัยอีกอย่างคืออีกนานมั้ยคะว่าพี่โขมจะเด็ดดอกบัว ฮ่าๆๆ >\\\<
-
ตามคุณ Loverouter มาถึงเรื่องนี้จนได้ หลังจากเพิ่งอ่านผลงานเรื่องก่อนหน้านี้จบไป 3 เรื่องแล้ว สนุกทุกเรื่องเลย o13
-
พึ่งมาตามอ่านนะคะ ขอติดตามเรื่องนี้ด้วยคน
อ่านเพลินมาก ภาษาดีค่ะ อ่านแล้วยิ้มแก้มแทบแตก
เนื้อเรื่องน่าติดตามมากค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ คนเขียนสู้ๆ :pig4:
-
ซับซ้อนซ่อนเงื่อนกันจริงๆ
-
มาแจ้งข่าวว่าจะมาต่อตอนใหม่ให้ในอีกสองสามวันนะ ช่วงที่ผ่านมาเป็นช่วงที่งานเยอะมากๆ สุขภาพก็แย่ไปสองสามวัน จริงๆก็แต่งเอาไว้แล้ว แต่ยังไม่มีเวลาทบทวนเนื้อหาอีกรอบ เพราะเรื่องนี้รายละเอียดแต่ละตอนมีความสำคัญ มันจะโยงและจับปมได้ในแต่ละคำพูดของตัวละคร ปมอาจจะดูเยอะ แต่จริงๆมันเกิดจากการกระทำของคนๆเดียวเท่านั้นเองอยากให้พลาดน้อยที่สุด เลยช้านิดนะคะ ขอโทษที่ทำให้ขาดช่วงและขอบคุณที่ยังติดตามค่ะ
-
รอค่ะๆ
-
รับทราบจ้ะ
ตั้งตารอคอยพี่โขนกับน้องบัว
-
รับทราบค่ะ จะรอน้าาา
-
รอค่ะรอ คนเขียนไม่ทิ้งคนอ่าน คนอ่านก็ไม่ทิ้งคนเขียนเหมือนกันค่าาาา :mew1:
-
รอ รอ มาเร็วๆน้าาาา
-
รับทราบ และยินดีรอเสมอจ้า
-
รับแซ่บค่ะ รอต่อไปปปปปป
-
รอจ้า
-
รับทราบค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ
-
รอจร้า :katai2-1:
-
รอพี่โขนกับน้องบัวนะคะ ฮือออ
รอนเป็นลูกใครกันแน่
ปมพี่รามพี่โขนต้องดูกันต่อไป
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
รอตอนหน้าที่พี่โขนน้องบัวอาบน้ำด้วยกัน :z1: :z1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao6: :hao6: ตั้งตารอค่ะ น้องบัวลอยน้ำ :mew1:
พี่รามอย่าแตะบัวนะคะมีคนเขาหวง
ขอบคุณมากค่ะ
-
ถ้าบัวเป็นลูกของอาโป.....?
-
โอยยยยหวานมากกกก น่ารักจัง ดูลึกลับกันจังเลยแต่ละคน
-
ลุ้นๆ น้องบัวน่ารัก
-
พี่โขนจะทนได้ไหมนี่ น้องบัวน่ารักขนาดนี้ รอฉากอาบน้ำ :hao7:
-
ไปๆมาๆ เริ่มกลับมาคิดแล้วว่า บัวอาจเป็นลูกอาโป แล้วก็พ่ออาทิตย์รับเลี้ยงบัวเพราะรู้ว่า เป็นลูกใคร
-
กลายเป็นว่าบัวเป็นลูกของอาโปซะงั้น
แถมผู้หญิงที่มาหาก็เป็นแม่อีก
จะมีอะไรมาเซอร์ไพร์อึกเนี่ย
-
มีปมเยอะตามสไตล์ น่าติดตามมากๆค่ะ
-
หรือว่าบัวเป็นลูกของอาโป? แต่อายุน่าจะเยอะไปรึเปล่าน้า
พยายามจับสังเกตตลอด แต่รู้สึกเชื่อมโยงมั่วไปหมดแล้ว ฮ่าๆๆ
คิดถึงน้องบัว พี่โขน และคนแต่งนะคะ ^^
รออ่านตอนอาบน้ำด้วยกัน อิอิ
-
หรือว่าบัวจะเป็นลูกของอาโปจริงๆ
-
เหม่ยฮัวเป็นใคร
พ่อที่ว่านี่พ่อคนไหน?
แล้วพี่โขนอาบน้ำกับบัวเท่านั้นใช่ไหม?
หืม?...คำถามสุดท้ายไม่เกี่ยวเหรอ
-
ยังหวานกันไม่แคร์สื่อเหมือนเดิม พี่โขนชวนบัวแอบน้ำด้วย ยังไงล่ะเนี่ย หึหึ ส่วนเรื่องแกล้งบัวนี่ยังไงนะ รามใช้ให้ทำหรือมาสะรวมหัวกับรามกันแน่ น่าสงสัย คิดว่าผู้หญิงที่ชื่อฮัว น่าจะเป็นแม่แท้ๆของบัวและบัวหน้าเหมือนพ่อคืออาโป
-
เริ่มคิดแล้วค่ะว่าบัวเป็นลูกของอาโป แล้วเหม่ยฮัวนี่น่าจะเป็นแม่
แต่แบบ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆนี่อาโปต้องมีลูกตอนเท่าไหร่คะเนี่ย น่าจะเด็กมาก(?) (เราจำอายุใครไม่ได้เลยค่ะ5555555)
ยิ่งอ่านยิ่งสงสัย ยิ่งสงสัยยิ่งติด ตอนนี้รอตอนต่อไปอย่างเดียวเลยค่ะ
ขอกรี๊ดดังๆก่อน เค้าจะอาบน้ำด้วยกันแล้วแก! อ๊ายยยยย เขิน~~ 555555555
รอค่ะ รอๆ :katai5: :katai5:
-
จะอาบน้ำกันท่าไหนน้าาาาาาาาา :-[ :impress2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คุณฮัวนี้ต้องมีอะไรแน่ๆคะ
-
ถ้าบัวเป็นลูกอาโปจริง ก็จะกลายเป็นว่าแฟนตัวเคยนอนกับพ่อ :katai1:
-
สงสัยบัวจะเป็นลูกของอาโปอย่างที่เดาไว้ตั้งแต่ตอนแรกแน่ๆ เลย แต่แหมพี่โขนพี่ทำน้องบัวเราเขินหน้าแดงไปหมดแล้วนะคะ นี่อะไรอยู่ๆ ก็มาชวนน้องไปอาบน้ำด้วยแบบนี้ อ๊ะ อ๊ะ คิดจะรวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัวกับน้องบัวหรือค่ะ เราว่าอดเปรี้ยวไปกินหวานไม่ดีกว่าหรือค่ะ รอเสร็จงานก่อนแล้วคอยจัดหนักจัดเต็มไปเลยทีเดียวดีกว่าค่ะพี่โขน
-
เหม่ยฮัวคือใครอ่ะ เริ่มสงสัยล่ะว่าเป็นอะไรกับบัว จริงๆแล้วบัวเป็นลูกใครรรรร
น่าจะลูกอาโปหรือเปล่าเพราะใครๆก็บอกว่าตาของบัวเหมือนอาโปอ่ะ
-
หรือว่าบัวเป็นลูกของอาโป
แต่ดูจากอายุบัวแล้วมากเกินไปรึเปล่านะ
บัวอายุ 25 พี่โขนแก่กว่าบัวเกือบ 10 ปี แล้วอาโปแก่กว่าพี่โขน 5 ปี ก็ไม่น่าจะถึง 40 นะ :hao4:
แต่ปริศนาตอนนี้มันไปอยู่ที่บัวเยอะมากเพราะบัวเป็นเด็กกำพร้าถูกรับเลี้ยงมา หน้าตาบัวก็คล้ายอาโป แล้วบัวก็ฝันถึงอาโปด้วย แล้วยังผู้หญิงที่มาเจอบัวด้วยเป็นใครกันนะ
อยากอ่านต่อแล้วจัง :impress2:
-
เหมยฮัว แม่น้องบัว..? งานมโนต้องมา :really2:
-
ฮือออออ
เราตามอ่านจนจบแล้ว
ถึงจะมีปมเยอะแค่ไหน คนอ่านจะได้แบกลังมาม่ามั้ย แต่เรื่องนี้คือแบบ.. ฟีลกู้ดมาก อ่านแล้วสบายตาสบายใจสบายอารมณ์
ชอบคำพูดของน้องบัว อดีตเป็นยังไงมันผ่านมาแล้ว ตอนนี้ที่ได้มาเจอกันคือช่วงเวลาที่เหมาะสม คือน้องเป็นคนคิดดีคิดมีเหตุผลมาก อ่านแล้วรู้เลยว่านายเอกไม่โง่ง้องแง้งนะคะ ถ้าจะมาม่าก็มาจากปมของเรื่องอาโป ราม เนตร และพ่อแม่ที่แท้จริงของหนูบัว
ขอวิเคราะห์ตามความเข้าใจ
อาโปกับรามนี่เป็นคนรักกันแน่ๆล่ะ
แต่เพราะปัญหาจากตัวรามเองหรือเปล่า อาจจะเพราะรักมากเกินไป หวงมากเกินไป หึงมากเกินไป ดูแล้วคล้ายๆกับของรอนที่ทะเลาะกับรามแล้วพูดประชดใส่ ถ้าเกลียดมากก็จะรักให้ดู อารมณ์ประมาณเพื่อนกูอะจะทำไม แต่อาโปกับโขนคงตามอารมณ์ตามใจกันไปหน่อย อาโปคงรักโขน แต่ก็รักรามด้วย เหมือนเป็นความรู้สึกผิดที่เกาะติดอยู่ในใจ แต่โขนไม่ใช่ เลยทำให้อาโปทำผิดพลาด เราว่าเนตรคงเป็นผญคนนั้น ส่วนรอน เราไม่แน่ใจ เพราะไม่มีอะไรบ่งบอกเลยว่าเป็นลูกของอาโป ดีไม่ดีแอบรักอาโปแฟนพี่รึเปล่า 55555
แต่จิตของอาโปน่าจะเชื่อมถึงกับบัว ถึงได้มาเข้าฝัน ซึ่งการที่อาโปมาขอให้ช่วยก็อาจจะเป็นเพราะบัวคือคนที่จะมาดูแลโขนให้ออกจากวังวนของความผิดบาปในอดีต เอ๊ะ รึบัวเป็นลูกอาโป (เดี๋ยวนะ) แต่น้าเหม่ยฮัวนี่หมายถึงพ่อแม่ที่แท้จริงของบัวแน่ๆ ลุ้นต่อปายยาวๆข่าาาาา :z10:
ป.ล. มาสะมาร้ายชัวๆ เพราะรักอาโปมากเลยจะมาแก้แค้นโขนชิมิ รู้นะ ไม่งั้นไม่ศัลให้เหมือนโปแล้วเจาะจงจะทำงานกับโขนหรอก
-
:pig4:
-
หลงหมาป่ามากไปสินะลูกแกะน้อย
เหมยฮัวคือคนที่อาทิตย์กลัวใช่ไหม
ต้องเป็นคนที่รู้จักพ่อเเท้ๆของบัวเเน่เลย
-
ปมเยอะมากจริงๆ
-
มาสะต้องการให้เป็นความผิดพลาดของบัวรึเปล่า แล้วก็ดิสเครดิตบัวอะไรแบบนี้
-
อ่านได้ถึงตอนที่ 15ค่ะ ทนไม่ไหวต้องขอมาเม้นก่อน
ชอบเรื่องนี้มากๆอีกแล้วค่ะ ไม่รู้จะบอกยังไงดี
ชอบภาษาเหมือนเดิม แล้วก็ลำดับการเล่าเรื่อง ไม่งงเลยค่ะ ถึงจะมีปมมากมายก็ตาม
ตอนแรกลังเลนานมากไม่กล้าอ่านเรื่องนี้เพราะมั่นใจว่าคุณนักเขียนจะต้องมีปมมาให้แก้แน่นอนแล้วยังไม่จบกลัวจะค้างคา แล้วแค่อ่านตอนแรกๆก็รู้เลย ปมมาเต็มแน่ๆ555 แต่คิดไปคิดมา ติดใจเรื่องก่อนๆก็เลยตัดสินใจอ่านค่ะ
พอมาตอนนี้หยุดไม่ได้เลย กลัวไปหมด กลัวว่าจะค้าง กลัวจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างบัวกับพี่โขนมากๆ
ชอบทัศนคติของน้องบัวมากๆค่ะ เป็นเด็กจิตใจดีและขยันจริงๆ ไม่แปลกเลยที่พี่โขนจะหลงรัก
ส่วนตอนนี้ปมยุ่งเหยิงมาก ตงิดใจตั้งแต่แรกแล้วที่บอกว่าพี่สาวบอกว่ามีแต่น้องสาว เลยคิดว่าพี่คนนึงของบัวต้องมีอะไรแปลกๆแน่ แต่คิดไม่ออกว่าคนไหน สรุปคือพี่อิสสินะ แถมยังรู้จักกับรามอีก ไม่รู้เลยว่าในอนาคตรามจะทำอะไรต่อไป แต่คิดว่าคนที่จะมาช่วยบัวในเรื่องนี้ได้ก็คือกั้งเนี่ยแหละ กั้งดูทันคนจริงๆ ดูฉลาดมากๆเลย
ขอบคุณนะคะ จะคอยเป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
เหมยฮัวคือแม่บัว? อ่านตอนนี้แล้วสรุปได้อย่างนี้ค่ะ ฮ่าๆๆ
ไม่งั้นก็ เหมยฮัวเป็นญาติบัว เพราะยังไงเรื่องเลือดนี่ก็เป็นโรคที่ส่งผ่านทางพันธุกรรม
ปริศนาใกล้กระจ่างแล้ว รออ่านอยู่นะคะ ^^
-
:seng2ped: ตรงกขค.นี่แหละจร้า
น้าเหม่ยต้องเป็นแม่บัวแน่ๆเลย อาจจะมีเหตุผลกลใดที่ต้องคลอดลูกทิ้งไว้ที่ไทยแล้วไปเมืองจีน
เง้อ ค้างแทนพี่โขนและน้องบัวค่ะ คนกำลังหวานได้ที่เลยอ่า
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ :L1:
-
เหม่ยฮัวเป็นแม่บัวแน่นอน
-
เหมยฮัว เป็นแม่ของบัวแน่เลย อิอิ มีมารอะพี่โขน
-
คุณแม่แน่ๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
สงสารพี่โขนจัง กำลัง... :jul1:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:o8:
-
เหมยฮัวน่าจะเป็นแม่บัว ไม่งั้นก็เป็นญาติใกล้ชิดกันนะ แต่ตอนนี้แอบสงสารพี่โขนนิดๆล่ะ อิอิ
-
:L1:
-
รอลุ้นเหมือนเดิมจร้า
พี่โขนมีความอดทนสูงมาก :hao7:
-
คนแก่ค้างงงงงง
ฮ่าฮ่าฮ่า
-
สำลักความหวานตายยยยยไปแล้วค่าาา :jul1: :jul1:
-
สรุปสั้นๆจากตอนนี้
น้าเหม่ยฮัวเป็นแม่ที่แท้จริงของน้องบัวแน่นอน
พ่อตัวจริงเป็นใครไม่รู้ แต่ไม่ใช่อาโปแน่นอน
อาโปเป็นพี่น้องกับบัว อันนี้ไม่แน่นอนแฮะ
เพราะอาโปก็กำพร้า บัวก็กำพร้า
หน้าตาคล้ายกัน ไม่พี่น้องก็คนหน้าเหมือนอะ
55555
-
น้าเหมยฮัวเป็นแม่ของบัวแน่ๆ
พี่โขนนี่ฉวยทุกจังหวะจริงๆ
-
เหมยฮัวคือแม่บัวหรอ
-
เหมยฮัวไม่แม่ก็ญาติล่ะวะ ปริศนาต่างๆ ใกล้คลี่คลายแล้วล่ะมั้งนะ หวังว่าจะเป็นเรื่องดีๆ นะ
-
เหม่ยฮัวคือมัมมี้ใช่เลยยยยย
สงสารพี่โขนมีแต่คนมาขัดความหื่น :laugh: :laugh: :laugh:
-
จะหวานสักทีก็มีอุปสรรคตลอด
-
คิดว่า เหมยฮัวเป็นแม่ของบัวแน่ๆเลย สงสารพี่โขนจะชิมบัวมงคลโดนขัดขวางทุกที
-
ลุ้นๆๆๆ
-
ง่ะ! แม่น้องบัวมาแล้ว คนใหญ่คนโตสะด้วย เสร็จแน่มาสะ!
-
เรื่องนี้สนุกมาก ๆ เลย ชอบบัว ชอบพี่โขน ชอบกั้ง กั้งนี่แสบดี 5555555
รอนะคะ อย่าทรมานกันนานนะคะ แบบว่าอยากอ่านต่อแล้ววววววว :katai2-1:
-
น้าฮัวของหนูบัวเป็นแม่ของหนูบัวแน่ๆ
-
นี่ก็เดาว่า เหม่ยฮัวเป็นแม่แท้ๆของบัว อาโปน่าจะเป็นพี่หรือญาติ หน้าเลยคล้ายกัน นางอาจเคยได้กับชายไทยมาก่อน
แล้วแบบโดนบังคับให้มาแต่งกับคุณเว่ย ผู้มีอิทธิพลใหญ่ที่จีน ต้องทิ้งชีวิตที่ผ่านมา บลาๆๆๆ
รอนก็น่าจะเป็นลูกอาโป รามเอามาเลี้ยง โดยให้เข้าใจว่าเป็นน้องชาย แต่แม่ล่ะคือใคร?
เนตรมั้ย? คลอดแล้วทิ้งไม่สนใจที่เมืองนอก รามไปเก็บมาอย่างลับๆ ...มโนสุดฤทธิเลยเรา
เรื่องนี้ก็ซับซ้อนซ่อนเงื่อนนัวอีกแล้ว ช่างเป็นซิกเนเจอร์ของคนเขียนจริงๆ
ปมที่อยากรู้มากคือ ทำไมอาโปคั่วโขนด้วย มีแฟนเป็นรามด้วย ทำผู้หญิงท้องได้ด้วย มันยังไงกัน?
นี่ตะลุยอ่านของคนเขียนให้ครบอยู่ค่ะ สนุก ชวนติดตามทุกเรื่อง ชอบภาษา พล็อต พระนายทุกเรื่องเลย
ชอบบันทึกรักร้อนสุด รองมาคือ กาลครั้งหนึ่งฯ แล้วก็ปีโป้ค่ะ
ปล. ชอบกั้งมากกก ฉลาด รอบรู้ อิสระ คล่องตัว ทันคน มั่นใจ ...ท่าทางจะเอารามอยู่ซะด้วย อิอิ
-
อ่านทันแล้วคับผม
เป็นกำลังใจให้อีกคน
เรื่องสนุก น่าติดตามมากๆ
-
:pig4: :pig4:
-
มารอๆคับผม
เมื่อไร่จะมา
-
เพิ่งมาอ่าน
ยี่สิบตอนรวด!!!!!!
สนุกมากมาย
ลุ้นๆๆๆๆๆๆ
มาต่อไวๆนะครับ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
:-[. มันช่างดีต่อใจจริงๆค่ะ
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
ลุ้นกับโขนสุดๆ ;)
อย่างน้อยก็ได้ไปครึ่งทาง :) :)
ลุ้นต่อไป
-
อ่าาาาาาา ดีงามไปอีกกกก ละมุนนนน
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ :pig4:
-
มาแล้ว
ขอตัวไปอ่านก่อน
-
โอ้ หวานกันอีกแล้ว รอตอนต่อไป :katai4:
-
จัดเต็ม สมการรอคอย ขอบคุณค่ะ
-
ชอบจังเรื่องนี้
พี่โขนแลดูอบอุ่นมากๆ
-
ทำไมบัวฝันถึงอาโปแบบนั้น :katai1: :katai1: :katai1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ขัด ขัด ขัด
-
ทำไมน้องบัวถึงฝันถึงอาโปแบบนั้น เริ่มสับสนแระ
-
เลือดพุ่งเล็กน้อย กลับบ้านจัดเต็มเลยนะพี่โขน :-[ :pig4:
-
อิอิ พี่โขนโหด
-
:hao6: o13
-
น่าสงสารพี่โขนจริงๆ มีคนขัดตลอดเวลา แต่บัวควรเล่าเรื่องความฝันให้พี่โขนฟังนะ
-
มีมารผจญตลอดๆ 555
-
หลงพี่โขนแล้วเนี่ย
-
ตอนนี้ ดีงามมมมมมมค่ะ
-
:pig4: :pig4:
-
สงสารพี่โขนจัง
โดนคนขัดตลอดเลย
นี่คนหรือสก๊อตไบรท์คะ 5555555
-
รอนนี่แอบชอบโขนรึป่าวหว่าาา :katai1:
-
มารอคนแต่งคับ
-
น่ารักที่สุด
-
รอนเป็นลูกอาโป รอนชอบรามแล้วใกล้ชิดกับโขนทำไม แล้วทำไมอาโปถึงไม่อยากให้ลูกใกล้โขน งงค่ะ รีบมาต่อนะคะ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
:o8: แอร๊ยยย ตื่นเต้นค่ะ
น้องบัวคือลูกอีกคนจริงเหรอ โหวว
-
สรุปว่าน้องบัวเป็นลูกของอาโปจริงๆใช่ไหม
ซับซ้อนซ่อนเงื่อนกันไปอีกแฮะ :impress2:
-
อาโปมีลูกสองคน????
โอ้โห ชีวิตนายจะแฟนตาซีไปไหน
-
บัวเป็นลูกอาโปจริงเหรอ อย่าบอกว่าอาโปกับเหมยฮัว :m26: :m26:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ซับซ้อนมากๆ รอลุ้นๆ จร้า
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อาโปมีลูกสองคนเหรอเนี่ย...
แล้วรามต้องการรู้อะไรจากเมืองแมนอีกล่ะ
ในเมื่อรอนที่เป็นลูกอาโปก็อยู่กะรามแล้ว เฮ้อ รอต่อไป
-
:katai1:
-
โอ้วววววว อาโป + เหมยฮัว >>> น้องบัว o22
-
ปมคลี่คลายไปแล้วหนึ่ง แต่ยังเหลืออีกหลายปม ทั้งการตายของอาโป คุณเหมยฮัว พี่สาวบัวมงคลอีก
-
ขอตัวไปอ่านก่อน
รอมานาน
-
เรื่องบัวกับพี่โขนไม่น่าห่วง
แต่ห่วงบัวเรื่องไม่สู้คนเอาซะเลย
ยอมเค้าตลอด และเรื่องซาลาเปา
ที่กองเค้าก็จัดไว้ให้เยอะแยะ
ทำไมไม่หยิบมากิน
นี่อะไรไม่ยอมกินทำอย่างกะซาลาเปามีสองลูกเอง 5555
เรื่องบัวรู้อยู่แล้วว่าเป็นลูกของอาโป
เพราะเหมือนกันขนาดนั้น
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
อาโป ชืีอนี้เป็นคนดีจริงหรือ?
ทำไมดูมั่วล่ะ มีเซ็กส์กับใครก็ได้หรอ ไม่ชอบตัวละครตอนนี้เลย
-
นี่เฉลยแล้ว??
ปมและปมและปม
พี่โขนกับบัวหวานเกินไปแล้วววววว
-
เขียนเเนว drama และ suspense ได้ดีมาก น่าติดตาม
-
อาโป ชืีอนี้เป็นคนดีจริงหรือ?
ทำไมดูมั่วล่ะ มีเซ็กส์กับใครก็ได้หรอ ไม่ชอบตัวละครตอนนี้เลย
ไม่ชอบเหมือนกันคับ
เหมือนทุกคนจะรุมรักอาโปยังไงไม่รู้
แม้แต่พี่โขนก็รัก
-
มาคราวนี้เดาทางคนเขียนไม่ออกจริงๆ
ไม่คิดเลยว่าอาโปจะมีลูกถึง 2 คน
-
โห...ไม่ได้เรียนรู้อะไรเลยนะ
เป็นเด็กกำพร้าทำผู้หญิงท้องก็น่าจะเป็นเด้กกำพร้าเหมือนกัน
สงสัยว่าจะเป็นเหมยฮัวที่ทีหลังได้ดิบได้ดี
กลับมาหาบัวครั้งนี้จะเป็นเพราะว่าสามีตายหรือเปล่าเลยกล้าออกตัว
รอนน่าจะเป็นลูกคนล่าสุด
มาสะน่าจะเป็นญาติทางใดทางหนึ่ง
เอาให้หักมุมเลยนะ อาโปเป็นคนตั้งท้อง 555 เรามโน
-
ปมเยอะ สนุกจังเลย
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
o22 บัวจะเป็นลูกอาโปจริง ๆ เหรอ
-
คดีพลิก!!!!!!
ลูกสอง!!!!!!
ลุ้นจริงๆครับ
ขอบคุณคนแต่งสำหรับเรื่องสนุกๆ
รอตอนต่อไปครับ
-
OMG!!! อาโปนี่เหนือความคาดหมายจริงๆ
น้าเหมยฮัวสินะที่จะแก้ไขความข้องใจทั้งหมดได้
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
สงสารน้องบัว :hao5:
ขอให้เรื่องร้ายๆผ่านไปเร็วๆด้วยเถอะ
อยากให้มีความสุขกับพี่โขนเร็วๆ
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ึสงสารบัวจัง. :hao5:
-
:เฮ้อ: เรามาซดมาม่ากันให้เรียบเถอะค่ะ
สงสารน้องบัวจัง
หนูต้องเข้มแข็งนะลูกนะ ทางของหนูหนูเลือกเอง ตอนฝันเราสะพรึงมากเลยอ่า
-
ชอบมากๆ อยากได้ เปิดจองบอกกันด้วยนะ
-
:ling3:
-
ใครคือผู้ร้าย ตัวจริงกันแน่ๆ ลุ้นๆ
-
น้องบัวเข้มแข็งไว้ลูกกกกก
-
:pig4: :3123:
-
คนร้ายตัวจริงคือใคร? มาสะหรือราม
-
มาม่าไม่กลัว
ขอแต่พระเอกนายเอกอย่างี่เง่าพอ อิอิ
สรุปแล้วรอนไม่ใช่ลูกของอาโป
เพราะเป็นข่าวลวง
แต่บัวเป็นลูกของอาโป
กะไว้แล้วต้องเป็นแบบนี้
แต่ที่สงสัยคือ ทำไมอาโปไม่ให้บัวเข้าใกล้โขนหละ
อันนี้คิดไกลมากว่าโขนอาจจะไม่ใช่คนดี ถึงเป็นพระเอกก็เถอะ อิอิิ
-
งงงงงงงงงงง ทำไมอาโปถึงพูดแบบนั้นกับบัวล่ะ?
-
สรุปแล้วบัวเป็นลูกอาโปจริงๆ แล้วรอนล่ะใช่รึป่าว
คนที่เมืองแมนคุยด้วยเป็นใคร ต้องการทำร้ายใครกันแน่
-
เมืองเเมนโทรหาใครอีกแหละ
เดายากเลยงานนี้
เป็นคนที่ทำร้ายอาโป? คู่แข่ง?
-
มาสะเป็นพ่อรอนหรือเปล่า?
มาสะอาจจะเป็นญาติของอาโปหน้าตาถึงคล้ายกัน
อาโปอาจจะมีชาติกำเนิดที่ซับซ้อนถึงได้ถูกทิ้งไว้ที่บ้านเด็กกำพร้า
มาสะเองก็ดูไม่ปกติ มีแผนอะไรอยุ่
-
ใครคือคนบงการ มาสะหรือเหมยฮัว
-
ไม่น่าเลยอะ ทำไมทำกับบัวอย่างนี้
-
อาโปมาหาบัวแล้วก็อธิบายอะไรหน้อยนะว่าทำไมไม่ให้เข้าใกล้ ฮืออออออ
สงสารหนูบัว :hao5: :hao5:
-
ปริศนาเต็มไปหมด เดาทางไม่ถูกเลย ทำไมอาโปถึงไม่อยากให้ลูกเข้าใกล้โขน เพราะกลัวโดนหมายหัวเหมือนที่อาโปโดนรึเปล่า คนที่แมนโทรคุยด้วยเป็นใครทำไมต้องทำร้ายอาโป เดาว่าน่าจะเป็นคนจากฝั่งพี่โขนรึเปล่า [พจน์ มาสะ เนตร ญาติพี่โขน(ย่า)] แบบไม่อยากให้เข้ามายุ่งกับพี่โขนอะไรงี้ มโนไปเรื่อย ฮ่าๆๆๆ
-
ถ้าน้องบัวดังขึ้นมานี่ จะวุ่นวายขนาดไหนน่ะ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
:ling1: ในที่สุดความจริงก็เปิดเผย งื้อ พ่ออาโป
-
หวังว่ามันจะมีทางออกที่ดีสำหรับทุกคน
-
คนที่ทำร้ายบัวที่เรือนแพคราวก่อนโน้นใช่ชีวาหรือเปล่านะ
รอตอนต่อไปค่ะ
-
ยังไงก็รู้สึกแปลกๆกับอาโปอยู่ดี
และคิดว่าโขนไม่เคยมีอะไรกับอาโปด้วย -___-
-
สรุปชีวิตของหนูบัวจะเป็นอย่างไรต่อไป โขนมีอะไรกะอาโปจริงเหรอ
ชีวาเป็นใคร เข้ามาทำอะไร :z3:
-
:mew2: :mew2:
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
บัวกับโขนรักกัน ขออย่าให้มีมารผจญมาทำร้ายทั้งคู่เลยค่ะ ชีวาน่าสงสัยเหมือนจะมาร้าย ตอนนี้ทุกอย่างเคลียร์แล้วบัวลูกของอาโปกับเหมยฮั้ว ส่วนรอนก็ลูกของอาโป รู้สึกสงสารราม สงสารบัว และไม่ชอบอาโป
-
มาให้กำลังใจจ้า
ขอตัวไปอ่านก่อน
-
เริ่มคิดว่า ที่อาโปไม่อยากให้บัวอยู่ใกล้โขนเป็นเพราะว่า ถ้าอยู่กับโขน บัวจะมีอันตรายรึเปล่า
-
อ่านแล้วคลายปมไปอีกหนึ่งแล้ว
ต่อไปให้รักกันนานๆนะคับโขน บัว
อยากให้กั้งคู่ราม5555
-
หลาย ๆ เรื่องก็ยังไม่ชัดเจนอยู่ดี
ตกลงรอนใช่ลูกอาโปไหม?
โขนนอนกับอาโปจริงหรือเปล่า?
ในกล่องไม้นั้นมีอะไร?
เมืองแมนติดต่อใคร?
ชีวาเป็นใคร?
เรื่องหนึ่งที่ชัเจนคือ โขนกับบัวรักกัน
รอฟันฝ่าไปด้วยกันจ้ะ
-
ลุ้นๆอะ ความจริงจะเป็นงัยนะ
-
:a5: ยังรู้สึกอึมครึมเหมือนเดิม
-
สงสารทั้งโขน บัว ราม และอาโป
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:L2: :pig4:
-
หวังว่ารอนคงไม่ร้ายนะ
-
กลัวใจสองคนนี้จริงๆ ทั้งชีวาทั้งรอน :katai1: :katai1:
-
เหมือนคลี่คลายแต่เป็นว่ายิ่งซับซ้อน
ลุ้นจริงๆ
มาต่อไวๆนะครับ ติดงอมแงมเลย ;)
-
ชีวา น่าจะเป็นปมสุดท้าย ที่ถ้าคลายออก ทุกอย่างอาจกระจ่างขึ้น ลุ้นตอนต่อไปค่ะ
-
ทำไมเราสงสารรามจัง สงสารมากกว่าโขนหรือบัวซะอีก เรารู้ล่ะว่าทำไมรามถึงเกลียดโขนมากขนาดนี้
ถึงโขนทำเพื่อให้อาโปมีความสุขแต่เราว่ามันเป็นวิธีที่ผิดนะ ในเมื่อก็รู้ว่าอาโปตอนนั้นเป็นแฟนกับราม
ก็ไม่ควรทำ หวังว่ากั๊งจะมาช่วยดามใจรามได้นะ เราอยากให้รามมีความสุขบ้างจัง
ตอนรักกับอาโปรามก็คงเจ็บปวดมากแน่ๆ ที่ต้องเห็นคนที่เรารัก
ไปนอนกับคนอื่นแบบนี้ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นความสุขของคนที่เรารักก็ตาม
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
เกลียดโขน เกลียดอาโป เกลียดทุกคน :katai1: :katai1: ยิ่งอ่านยิ่งหงุดหงิด อ่านต่อไม่ได้เลย อาโปดีแล้วที่ตายๆไปซะ ตกลงเป็นคนเลวกันทั้งหมดใช่มั้ย?
ไว้รออารมณ์เย็นกว่านี้ค่อยกลัยมาอ่านใหม่ :ling3:
-
:z3:
-
ชีวาเป็นลุงของบัวเหรอเนี่ย. หรือว่าอาโปต้องการให้บัวอยู่ห่างๆโขน
เพราะว่ากลัวบัวจะเดือดร้อน
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai1: :katai1: :z3: :z3:
-
ทำไมถึงต้องการให้บัวอยู่ห่างโขนนะ
-
ชีวาเป็นพี่อาโปซินะ แต่อยากรู้จริงว่าติดคุกเพราะอะไรหรือติดแทนใครกันแน่หรือเปล่า
รอลุ้นต่อไปค่ะ ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก
-
ถ้าชีวาเป็นพี่ของอาโปจริงๆ แล้วชีวาเข้ามาใกล้ชิดโขนกับบัวทำไม
-
ซับซ้อนมาก เดาทางไม่ถูกชริงๆ :z3:
-
บัวคงไม่ใช่ลูกอาโป รอนนี่น่าจะเป็นลูกโขนมากกว่าอะ
-
มรปมเพิ่มมาอีกแล้ว
จะติดตามและเป็นกลังใจให้คับ
-
:ling3: :ling3: :ling3:
-
ทำไมอาโปถึงไม่อยากให้บัวใกล้โขน แล้วชีวาทำไมต้องปกปิดตัว เจตนาร้ายกับโขนแน่ๆ เงื่อนงำยังมีมาใหม่เรื่อยๆ ผูกปมได้ดีมากๆเลยค่ะ
-
เราติดใจที่รามว่าอาโปมักจะมีรอยช้ำตามตัวเหมือนโดนทำรุนแรงทุกครั้งที่ไปหาโขน
มโนเอาว่า
- อาโปไปหาคนอื่นที่ไม่ใช่โขน
- โขนมี 2 บุคลิก
เรื่องชีวานั้นเป็นไปได้ไหมว่าชีวาเป็นพ่อของบัวแทนอาโป เหมยฮัวก็ไม่ได้ออกปากว่าเป็นอาโปหรือว่าเราพลาดไป? ชีวาติดคุกทำให้ไม่สามารถดูแลเมียและลูกได้เลยขอให้อาโปดูแลแทน หรือว่าชีวายอมติดคุกแทนอาโป แต่อาโปหนีภาระ ถ้าเป็นแบบนี้จริงอาจจะอธิบายได้ว่าทำไมอาโปถึงมาเข้าฝันให้บัวอยู่ห่างจากโขน
ทั้งนี้ทั้งนั้นเพราะว่าอนุมาณว่าผีที่ตายไปแล้วไม่โกหก คนตายแล้วเป็นคนดี คิดในทางกลับกันว่าถ้าอาโปร้ายล่ะ? เพราะว่าดูจากที่รามบอกคือโขนร้าย (สองบุคลิก? มีแฝด?)
รู้สึกตะหงิดใจกับพจน์มากๆค่ะ จะไม่แปลกใจถ้าหากว่าเป็นพจน์ที่เอาคลิปมาแบล็คเมล์อาทิตย์ ไม่ว่าจะร่วมมือกับเหมยฮัวเพื่อเอาบัวคืน
- ไม่น่าเป็นการบีบให้ยกบัวให้เพราะว่าบัวโตแล้ว
- ชักจูงบัวเข้าวงการบ่อเงินบ่อทอง
- เดือดร้อนเงินไหม? เห็นยอมมาสะทุกอย่าง
มโนตามเคย ขอบคุณมากค่ะที่มาอัพ
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
ซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆ @_@
-
ซับซ้อนหนักกว่าเดิมอีก
-
:pig4:
-
:z3: :z3: :z3:
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
:mc4: :mew1: นั่นสิคะ ความรักนั้นมันช่างมีปริศนาเต็มไปหมด
เรื่องนี้เราหวังว่าจะไม่มีใครมาตายตอนจบอีกนะ แค่ความหลอนของอาโปที่ตายไปทั้งคนก็สั่นสะเทือนขนาดนี้แล้ว
คนเป็นๆนี่แหละน่ากลัวได้อีกเพราะไม่รู้ว่าธาตุแท้เป็นยังไงแน่ ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
-
ลุ้นมันทุกบรรทัดเลย กลัว!!!!! :ling1: :ling1:
-
ซับซ้อนซ่อนเงื่อน ชวนติดตามด้วยใจจดจ่อ กันต่อไปค่ะ
-
ใครที่เหม่นฮัวบอกว่ายังไม่ตาย แล้วดูเหมืนจะเป็นคนเดียวกับที่โทรหาอาทิตย์ด้วย ใช่ไหม :katai1: :katai1:
-
อ่านตอนนี้แล้วฟินบอกเลย อิอิิ
เดาไม่ออกว่าจะจบแบบไหน
ชอบพี่โขน ชอบบัว
-
ปมปริศนายังไม่คลาย เมื่อไหร่จะได้รู้... :ling1:
-
คนที่เหม่ยฮัวบอกว่ายังไม่ตายเป็นใครนะ
ลุ้นว่าบัวจะได้ไปอยู่กะเหม่ยฮัวหรือไม่
-
หูยยยยยย
ลุ้นจนบรรทัดสุดท้ายเลย
กลัวเขาไม่ได้กันจริง 55555555
-
หวานปนความหวาดหวั่นค่ะ
-
กลัวว่าถ้าบัวจะไปกับเหม่ยฮัวนั่นคงเป็นเพราะเหม่ยฮัวกับพ่ออาทิตย์กดดันมาทางพี่โขน
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ใครเป็นคนโทรไปขู่พ่ออาทิตย์ง่ะ
แล้วชีวาเป็นใคร?
แล้วใครเป็นคนส่งจดหมายให้น้าฮัวกันนะ
ใช่คนเดียวกับที่โทรไปหาพ่ออาทิตย์หรือเปล่า?
โอ๊ย!ซับซ้อนจริงวุ๊ย(ขย้ำหัวตัวเองแป๊บ)
-
ใครกันนะ ที่จะทำร้ายบัว
-
เหมือนปริศนาก็ยังไม่คลี่คลายลงเลย กลับจะมีมากขึ้นไปอีกยิ่งพ่ออาทิตย์นี่ยังไปติดหนี้พนันอีก ไหนจะโดนใครก็ไม่รู้โทรมากวนอารมณ์ไม่รู้จะทำให้เรื่องแย่ลงไปอีกหรือเปล่าเนี่ย
-
ก็คิดอยู่เหมือนกันว่าทำไมอาทิตย์ถึงเลือกบัวมาเลี้ยง พจน์ด้วย
อ่านเมนท์ของคนเขียนแล้วมานั่งคิดว่าโขนอาจจะร้ายจริงๆกับคนอื่นก็ได้
คนบางคนก็อาจจะเย็นลงเปลี่ยนนิสัยรุนแรงวู่วามเมื่ออายุมากขึ้น
ปมนี้น่าสนใจมากๆค่ะ
เจ้าข้าเอ๊ย เขาได้กันแล้ว
-
ชีวานายกลับมาแก้แค้นใช่ไหม!!!!
-
ปมเยอะมาก คนที่รู้ทุกอย่างคงเป็นเหมยฮัวกับคนร้ายสินะ
- ตอนนี้เริ่มคิดว่าถ้าชีวาเป็นพี่อาโป ชีวาเข้ามาใกล้โขนกับบัวทำไม แล้วติดคุกเพราะอะไรทำผิด รึจับผิดตัว
- ที่อาโปมีรอยช้ำแล้วรามเข้าใจว่า โขนทำมันจริงเหรอ
- ทำไมอาโปถึงไม่อยากให้บัวอยู่ใกล้โขน รึเพราะว่าอาจมีคนที่คลั่งโขนมากๆ จะทำร้ายบัวที่โขนให้ความสำคัญ
- ถ้าชีวาเป็นคนร้ายก็ไม่น่าแสดงตัว
- อาโปฆ่าตัวตายรึถูกฆ่าตาย
- กล่องที่หายไปคงมีความลับทั้งหมดอยู่
โอ้ยยยยย สงสัยทุกอย่างเลยนิ
-
มโนไม่ถุกกกก ปมแน่นมากกกกกกกกกกกกกกกก :a5: :a5: :katai4: :katai4:
-
มันไม่ใช่ฉากเรท แต่เป็นฉากอาร์ตใช่ไม๊ อิอิ
เค้าได้กันแล้ววววว~~ แต่ปมยังไม่คลายเลย
-
ตามอ่านทุกเรื่องเลย ทันเรื่องปัจจุบันจนได้
ชอบมากเลย ได้ลุ้น ได้ยิ้ม เหมือนดูซีรี่ย์ อิอิ
-
:pig4: :pig4:
-
ลุ้นต่อไป แต่หวังใจว่าทั้งคู่จะฟันฝ่าปัญหาต่างๆไปได้
-
เรื่องนี้สนุกมากกกกกกกก
แต่เราว่าปมเยอะไปหน่อยอ่า
แบบปมขมวดกันจนคนอ่านจะอกแตกตายเพราะความอยากเผือกแล้ววววว 55555555555555555
-
o18
คนที่เหมยฮัวว่ายังไม่ตายก็คือชีวาสินะ
ว่าแต่ชีวาเป็นใครละ พ่อตัวจริงของบัว?
แล้วทำไมอาโปต้องไม่อยากให้บัวอยู่ใกล้โขนด้วยโอ้ยยยค้าง
แต่เราเดาว่ารอนไม่ใช่ลูกอาโปล่ะ รู้ตัวพ่อรอนแล้วด้วย หุๆ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
อาทิตย์ทำไมเลววววววววววววววววววววสงสารบัวสงสารอาโป
-
:z3: :katai1: สงสารบัววนไปค่ะ
-
รอความจริงเปิดเผยดีกว่า
-
กอดดดดดดดดด น้องบัวแน่นๆ ดีใจที่พี่โขนไม่ใช่คนร้าย แต่ไม่เข้าใจทำไมบันทึ้กของอาโปในกล่องจึงออกมาแบบนั้น ชีวาก็ดูเป็นคนดี มีเงื่อนอีกแล้ว รอลุ้นตอนต่อไปค่ะ สนุกมากๆเลย
-
ซับซ้อน ซ่อนเงื่อน สะเทือนอารมณ์
-
โขนทำร้ายอาโปจริงเหรอ
-
เดาทางไม่ถูก แต่คิดว่าอาทิตย์น่าจะรับบัวมาเลี้ยงเพราะรู้สึกผิดกับอาโป
-
ที่เมืองแมนเล่ามาใช่ความจริงใช่มั้ย แล้วที่อาทิตย์ทำไปแค่ไม่ให้โขนเสียชื่อเสียงเท่านั้นจริงเหรอ
แล้วทำไมต้องทำถึงขนาดนั้นด้วยไม่เข้าใจจริงๆ แล้วรอนใช่ลูกโขนแน่เหรอ
ไม่อยากว่าหรอกนะแต่ผู้หญิงแบบนั้นจะเชื่อได้กี่เปอร์เซ็นที่พูดว่าเป็นลูกโขน ไม่ใช่ท้องกับคนอื่นแล้วอยากได้เงิน
เลยมาอ้างว่าโขนเป็นพ่อของลูกหรอกนะ อย่างนี้มันตรวจ DNA อย่างเดียวแล้วล่ะ เอาให้รู้ๆ กันไปเลยว่าใช่มั้ย
-
ที่เมืองแมนเล่ามาใช่ความจริงใช่มั้ย แล้วที่อาทิตย์ทำไปแค่ไม่ให้โขนเสียชื่อเสียงเท่านั้นจริงเหรอ
แล้วทำไมต้องทำถึงขนาดนั้นด้วยไม่เข้าใจจริงๆ แล้วรอนใช่ลูกโขนแน่เหรอ
ไม่อยากว่าหรอกนะแต่ผู้หญิงแบบนั้นจะเชื่อได้กี่เปอร์เซ็นที่พูดว่าเป็นลูกโขน ไม่ใช่ท้องกับคนอื่นแล้วอยากได้เงิน
เลยมาอ้างว่าโขนเป็นพ่อของลูกหรอกนะ อย่างนี้มันตรวจ DNA อย่างเดียวแล้วล่ะ เอาให้รู้ๆ กันไปเลยว่าใช่มั้ย
เห็นด้วยนะคะ จับตรวจ DNA กันให้หมดเลยจ้า เรียกมาทุกคนเลย
-
:pig4:
-
มีแต่คนแปลกๆให้สงสัยเต็มไปหมดด ทั้งอาทิตย์ที่มองมีพิรุธ เด่วมีธุระนู้นนี้นั้นเยอะแยะ ทั้งเมืองแมนที่มาแบบดูดราม่าสุดๆ อยากทำเพื่ออาโปเป็นครั้งสุดท้าย มองจะอยากไถ่บาปอะไรมากมายยย แล้วยังชีวาอีก มองเป็นพ่อพระ รักน้องชาย(หรือป้าว)อย่างอาโปจนถึงขนาดเก็บกล่องไม้ไว้ แต่ก้อยกให้บัวแบบง่ายๆ แล้วที่เราสงสัยหนักสุดคือชีวาได้กล่องไม้มายังไง หรือที่ขโมยมาจากบ้านพี่โขนตอนนั้น แต่ขนาดกล้าทำร้ายบัวที่รู้ว่าเป็นหลานตัวเอง มันก้อดูไม่น่าใช่ลุงที่รักหลานอ่ะ คือทำขนาดที่เหมือนอยากให้บัวตายด้วยซ้ำ คือถ้าพี่โขนไม่มาช่วยคือได้ตายจริงๆแน่ๆอ้ะ แล้วมายกให้บัวง่ายๆมันดูไม่น่าใช่ มองเฟคๆไงไม่รู้ :z3: อีกอย่างตามที่เรารู้สึกและมโน เราคิดว่ากล่องที่ชีวาให้บัวมา ไม่น่าจะใช่กล่องของอาโปจริงๆ เรามั่นใจว่าพี่โขนไม่ใช่คนแบบนั้น(มั้ง 5555) ตามที่บัวได้อ่านบันทึกแน่นอน(มั่นไปอีกน้ะกูวววว 5555) แต่มโนไปก้อเครียดเบาๆ รอคนแต่งเฉลยปมง่ายสุดดดด 55555555+ :laugh:
ปล. ปกติไม่เคยคอมเม้นเยอะขนาดนี้อ่ะ เราบ่นเยอะคนแต่งอย่ารำคาญเค้าน้าาาาา :sad4:
-
จะเชื่อทุกอย่างที่คนอื่นเล่าไม่ได้นะ
ทั้งคู่เลย ไม่ขอเทใจเชื่อ
-
โอ๊ยยยปมเยอะแยะ เดาไม่ถูกเลย แต่สนุกมากค่ะ
-
จำได้ตอนหนึ่งที่รามบอกว่า
ตอนอาโมไปหาโขนกลับมา
จะมีรอยตบตีกลับมาทุกครั้ง
ยังไม่เชื่อว่าโขนจะทำแบบนั้นกับอาโม
แต่...ทั้งบรรทึกและรามบอกว่าโดนตบตีอาโม
สรุปแล้วยังไงกันแน่
แล้วรอนไม่อยากให้เป็นลูกของโขนเลย
ถ้ารอนเป็นลูกของโขนจริงแบบนั้นคนอ่านคนนี้คงรับไม่ได้
-
มีพิรุธทุกคนเลย แต่ที่คิดว่าน่าจะเชื้อได้คือ โขนนะ เพราะอย่างน้อยที่ผ่านมาโขนไม่เคยทำร้ายบัว ที่น่าสงสัยคือจดหมายของอาโปในกล่องไม้ มันจริง จริงๆเหรอที่โขนจะทำร้ายอาโปได้ขนาดนั้น
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คิดว่ารอนเป็นลูกของโขนจริงๆ แต่ไม่เข้าใจเรื่องอาทิตย์นีละ
-
ยังค่ะ ยังไม่ขอเชื่อจนกว่าทุกอย่างจะเฉลย
ยังดูกำกวมมากมาย
พจน์ มาสะ ชีวา ราม อาทิตย์มีปัญหาแน่นอน แต่ขนาดไหน
เมืองแมนเชื่อได้หรือ?
เรายังไม่ปักใจว่าบัวเป็นลูกอาโป รอนเป็นลูกของโขนนะ
ซับซ้อนและหักมุมจริงๆ
-
อึมครึมในม่านหมอกต่อไป
-
อ่านตอนนี้จบแล้วต้องพิมพ์ชมว่าคุณคือยอดนักเขียนนิยายวายแนว drama-suspense ค่ะ
-
ปมทั้งหลายคลายแล้วววหรือป่าว??
5555ตอนนี้พี่โขนต้องปกป้องน้องให้ถึงที่สุดนะ
น้องเสียใจมามากแล้วววววอย่าให้ใครมาทำร้ายน้องได้อีก :ling3: :ling3:
สู้เค้าพี่โขนนนนนน :mew1: :mew1:
-
อยากจะเชื่อแต่ก็ไม่อยากเชื่อ
นี่เชื่อมใครได้บ้างไหมเนี้ย
ซับซ้อนไปหมด
แต่ความรักของโขนกับบัวนี่เชื่อได้เนอะ
:กอด1:
-
เรื่องนี้ดีสุดแค่กั้งใช่มั้ยพูด!!! โอยยยยยยยยยย :katai1:
-
เรื่องนี้วางปมดีอ่ะ
-
ปมเยอะ เดาทางไม่ถูกเลยค่ะ แต่ไม่อยากเชื่อว่า โขนจะเป็นพวกชอบใช้กำลัง แต่น้องบวมีอะไรกับโขนเลยไม่รู้
-
พัวพันกันไปหมด คนที่คิดว่าดีกลับน่าจะเลว คนที่คิดว่าเลวอาจจะดีก็ได้ รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:
-
ทุกคนมีความลับในมุมตัวเองทั้งนั้นเลย
ชีวา... ที่น่าจะเป็นคนที่เหม่ยฮัวคิดว่าตายไปแล้ว แต่จริงๆเพิ่งออกจากคุก ดูแล้วน่าจะรักอาโปจริงๆ แต่ก็น่าสงสัยว่าในรูปถ่ายทำไมถึงเป็นชีวายืนอยู่ตรงกลาง ปกติถ้าอาโปกับเหม่ยฮัวเป็นแฟนกันน่าจะยืนข้างกันรึเปล่า?
- สงสัยว่าชีวาติดคุกเพราะอะไรตั้งแต่เมื่อไหร่ ถ้านานมาแล้วทำไมถึงมีกล่องจดหมายของอาโปได้ แล้วเราจะแน่ใจได้ยังไงว่าข้างในเป็นลายมืออาโป
- กล่องไม้ที่โดนขโมยไปข้างในมีอะไร จริงๆอาจเป็นกล่องจดหมายของจริงก็ได้ เพราะไม่งั้นเวลาอาโปจะเขียนบันทึกจะเก็บไว้ที่ไหน
- แต่ไม่งั้นทำไมลูกกุญแจที่บัวเพิ่งเอามาจากฐานแจกันถึงเปิดกล่องที่อยู่กับชีวาได้ เว้นแต่กล่องทั้งสองมีกุญแจเหมือนกันหรือโดนปั๊มไว้ก่อน
- ชีวาวางแผนจะทำอะไรถึงยังไม่ให้บัวบอกใครว่าเป็นพี่ชายอาโป
- พ่ออาทิตย์โดนใส่ร้ายเพราะแผนของใครรึเปล่า? ใครสักคนที่รักโขนมากและอิจฉาทุกคนที่ใกล้ชิดกับโขน ถึงเป็นสาเหตุให้อาโปมาเตือนให้บัวอยู่ห่างจากโขนในฝัน
อ่านแล้วมีข้อสงสัยเยอะแยะมากมาย
ตอนแรกอยากเดาว่าตัวการคือ พจน์
แต่พอย้อนกลับไปอ่านอีกทีก็สงสัย ชีวา
ฮ่าๆๆๆๆ
มาต่อไวๆนะค้าาา ขอบคุณค่า
-
เข้ามาตามน้องบัวค่ะ คิดถึง
-
ไม่อยากปักใจเชื่อว่าโขนใช้ความรุนแรง ถึงแม้ว่าอาโปจะมาเข้าฝันให้ระวังก็เถอะ
รอนะคะคนเขียน :ruready
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
:katai1:
-
:z3:
-
ดูแล้วโขนไม่ได้ร้ายอย่างที่อาโปว่า แล้วอาทิตย์เป็นอย่างที่เมืองแมนว่าจริงเหรอ
ใครปองร้ายบัวและโขนกัน คิดไม่ออกรออ่านต่อไปดีกว่า
-
ภัยใกล้ตัวมากขึ้นทุกที
ขอให้คนเขียนแข็งแรงไว ๆ นะคะ
-
ติดตามต่อไปอย่างใจจดจ่อ
-
โอ๊ยยยย มิดมน สับสนไปหมด ใคร ยังไงกันแน่นะ
-
รู้สึกว่ากำลังอ่านนิยายสืบสวน
เอ๊ะ หรือสยองขวัญ มีมือมาลากด้วยยยย :ling3:
-
ยิ่งอ่านยิ่งงง ก็รู้นะว่า ใครๆก็เคยทำผิด
แต่กับพ่ออาทิตย์ที่เลี้ยงบัวให้โตมาเป็นเด็กดีน่ารักขนาดนี้ ก็ไม่น่าจะเป็นคนที่ทำร้ายใครได้อย่างร้ายกาจตามที่โขนรู้มา แต่หลายๆอย่างมันก็น่าเชื่อไปหมด คงต้องรอคนเขียนมาเล่าล่ะค่ะ
-
ใครช่วยบัว น่าสงสารบัว :mew4:
-
โอย ยังอ่านไม่ถึงตอนล่าสุดนะ ขอแปะไว้ก่อนค่ะ
อะไรมันจะลุ้นระทึก ซับซ้อนซ่อนเงื่อนขนาดนี้ อ่านไปนี่เหงื่อแตกพลั่ก ๆ..
ว่าแต่ คุณคนแต่ง ครบเดือนแล้วยังไม่มาต่อเหรอคะ ฮือออ ใจคอไม่ดีเลย :hao5:
-
คุณพจน์หรอ 55555 คือผู้ร้าย แล้วโยนความผิดให้ทุกคน
-
:t3: :t3: :t3: :t3: :t3:
-
เฮ้ย!! เป็นไปได้ไงตอนแรกเรานึกว่าวิญญาณแต่ตอนนี้น่าจะไม่ใช่แล้ว
ิอาโปยังไม่ตายแต่สร้างข่าวว่าตาย แต่จะเป็นยังงั้นได้ยังไง เรื่องมันก็ตั้งนานแล้วทำไมถึงพึ่งโผล่มา
เรื่องนี้ช่างลึกลับ ซับซ้อนซะจริง เดาไม่ถูกแล้วว่ามันมีเบื้องหน้าเบื้องหลังยังไงกันแน่
รออ่านตอนหน้าอยู่นะคะ ไรท์รีบมาต่อนะคะ
-
คิดถึงน้องบัว
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
สรุปตอนนี้ก็ยังไม่คลี่คลายว่าสรุปใครคือใคร วกวนอยู่กันแค่นี้ใครหวังดีจริงๆใครหวังร้ายจริงก็ยังไม่รู้ อ่านตั้งนานนึกว่าบัวจะรู้ความจริงละ
-
ฮือๆๆๆๆๆ หายไปนานมาก หลุดจากหลังเขาแล้วก็มาบ่อยๆเลยน๊า กำลังเข้มข้น สู้สู้ค่ะ
-
เข้มข้นมาก ความจริงเราอยากให้บัวรู้เรื่องด้วยเลยนะเนี่ย เพราะไม่งั้นคงอีกนานแน่ๆ บัวถึงจะรู้เรื่องราวต่างๆ
ส่วนรอนน้องน่าสงสารนะพอรามรู้ก็ไม่ต้องการเลยทั้งๆ ที่เป็นคนเลี้ยงดูมาตลอดแบบนี้
แต่ยังไงเราก็อยากให้ตรวจDNA น่ะว่าจะใช้ลูกของโขนหรือเปล่า เพราะรอนไม่ได้มีส่วนคล้ายโขนเลย
ไม่รู้จะใช่จริงๆ หรือเปล่าแต่ถ้าไม่ใช่ต้องน้องก็ยิ่งน่าสงสารเข้าไปใหญ่เพราะไม่รู้ว่าเป็นลูกของใคร
แต่โขนคงจะรับผิดชอบดูแลน้องต่อแน่ๆ เราเชื่อยังงั้น
-
จนตอนนี้ปมก็ยังไม่คลี่คลาย
-
มาให้กำลังใจคนแต่ง
หายไปนานมาก
สู้ๆนะคับ
-
เข้มข้นชวนลุ้นกับทุกปมของผู้เขียน รออ่านตอนหน้าค่ะ
-
คนที่เลี้ยงเด็กดีจิตใจอ่อนโยนอย่างบัวขึ้นมาได้ ไม่่าเป็นคนร้ายเลยเนาะ ซับซ้อนมาก ตัวละครเยอะด้วย ตื่นเต้น รอตอนต่อไปนะคะ
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อะไรอีกๆ ลุ้นจนเริ่มสงสัยแล้วนะคะคนเขียนว่านี่นิยายรัก รึ นิยายสืบสวนสอบสวน
-
ไม่ใช่อาโปสร้างเรื่องทุกอย่างขึ้นมาเองหรอ ???
-
นี่ตามอ่าน31ตอนรวด ตาค้างไปเลยค่ะ
ปมเยอะมากจนสับสนแล้วว่าพี่โขนนี่ดีจริงๆใช่มั้ย
แต่พออ่านๆไปก็รู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดอาโปเป็นคนผูกปมขึ้นมาทั้งนั้น
วุ่นวายตุงนังมากกกกกกกกก ใครเป็นใคร ใครเลว
ค้างคาใจในหลายจุดมากค่ะ ต้องงการเฉลยยยยยย
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ลุ้นๆอะ
-
นี่ก้ออยากรู้เหมือนกันค่ะ มาต่ออีกนะคะ สู้ๆน้องบัว
-
:L2: :L1: :pig4:
-
ขอรออ่านทีเดียวตอนที่ปมทุกอย่างเฉลยออกมาละกันนะคะ อ่านทีละนิดจะค้างคาใจเกินไป :mew2:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ปมเยอะเจงๆๆๆๆ
-
แล้วนี่ถ้าบัวรู้ว่าพ่อทิตย์ไปโกหกคุณย่าโขนเผื่อเอาเงินไปใช้หนี้พนันจะเกิดอะไรขึ้นเนี่ย สงสัยคงได้มีดราม่าเล็กๆ เกิดขึ้นแน่เลย
-
สนุกมากค่ะ ไม่เบื่อปมค่ะ ชอบ
-
เราคิดว่า คนเราเคยทำดีและเคยทำไม่ดี สำหรับโขนจากที่ผ่านมาโขนปฏิบัติกับบัว จะเห็นว่า โขนก็ไม่ใช่คนเลวร้าย พ่ออาทิตย์ก็เหมือนกัน พ่อที่เลี้ยงลูกให้โตมามีนิสัยใจคอเป็นอย่างบัว ก็ไม่น่าเป็นคนเลวร้ายขนาดที่ถูกกล่าวหา แล้วใครกันแน่ที่โกหก ผูกเรื่องทุกอย่างขึ้นมา
-
:katai1:
-
ปมมันคือความเห็นแก่ตัวของแต่ละคนใช่ไหมเนี่ย ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกทุกคนทำเพื่อตัวเองทั้งนั้น
-
สุดยอดค่ะ ไม่ค่อยได้อ่านเรื่องที่มีปมให้สงสัยเยอะขนาดนี้
สนุกและน่าติดตามมากๆค่ะ จะรอตอนต่อนะคะ ค้างคาใจอยากรู้เฉลยใจจะขาดแล้ว :hao3:
-
คนเขียนเขียนดีมากๆเลยนะคะ ปมดูซับซ้อนและน่าสนใจมาก ตอนนี้ทุกคนดูพูดกันไปคนละทาง เหมือนพวกนิยายซ่อนเงื่อนเลยค่ะ จริงๆเราก็เห็นด้วยวาาปมค่อนข้างเยอะ ซึ่งจริงๆดีมากค่ะ ทำให้เรืองสนุกน่าติดตามมาก เเต่คนอ่านหัวใจจะวาย รอตอนต่อไปแทบไม่ไหววว ยังไงก็สู้เขานะคะ รอตามอ่านเสมอ ไม่ทิ้งเรื่องนี้แน่
-
พ่ออาทิตย์ น้อยใจง่ายไปไหม
ถ้าโขนทำไม่ดีมีปัญหาจนต้องมีค่าใช้จ่ายมากมาย ต้องไปยืมเงินย่า ไปสร้างปัญหาต่อเนื่อง
ทำไมมีอะไรไม่บอกกัน
-
เราเข้าใจค่ะ เสน่ห์ของนิยายคือการผูกปมเรื่อง
อ่านไปลุ้นไป ตัวละครลับคนนั้นคือใคร ดราม่าเรื่อยๆเลย
สงสารบัวกับรอนเหมือนเกิดมาเป็นเหยื่อ เรื่องกล่องไม้นี่
เป็นไปได้มั้ยว่ากุญแจกับกล่องที่ลุงชีวาหิ้วมาไม่ใช่ของอาโปจริงๆ แต่ลายมืออาฌอฝปนี่เนอะ
โอ๊ยย อยากรู้ค่ะ 55555 มาคลายปมกล่องที
-
โอ๊ยยยยยย นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ยยนนย ถึงได้สนุกขนาดเน้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ปมเยอะมาก ตัวละครค่อยๆเพิ่มเข้ามา แต่เราชอบนะ สนุกดี
บัวยังมีครอบครัว มีเพื่อนคอยให้ปรึกษา แต่สงสารรอน เหมือนถูกโยนไปโยนมา ㅠㅠ
ตัวละครสับสนกันหมด เชื่อใครไม่ได้เลย :katai1:
หรือรอยช้ำของอาโปที่รามเห็นอาจจะมาจากชีวา?? ถ้าชีวาคิดกับอาโปเกินน้อง
แต่อาโปกับไปมีความสัมพันธ์กับเหม่ยฮัวคนใกล้ตัว ชีวาก็อาจจะแค้นทั้งเหม่ยฮัวทั้งโขนหรือเปล่า
สับสนนนนน รอตอนต่อไปนะคะ :hao5:
-
ตะกายข้างฝารอต่อไป
-
โอ้ยยยยย กั้งต้องแปลงร่างเป็นโคนันแล้วแหละ
จะซับซ้อนขนาดนี้
โอ้ยยยยย
-
ปมเยอะจัด อ่านแล้วเหนื่อย
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
รำทุกคนในเรื่องยกเว้นพี่โขน
น้องบัวคะ แฟนมีไว้ร่วมทุกข์ร่วมสุขนะ ไม่ได้เอาขึ้นหิ้งลูก
อีลุงชีวานี่จะเอาไง รำรำ
-
ชีวานี่เริ่มไม่น่าไว้วางใจ ไม่ได้คิดเข้ามาจะเป็นแค่ลุงแน่ๆอ่ะ กลัวแทนบัวเลย ㅠㅠ
บัวน่าสงสารอ่ะ รักครอบครัวจนยอมทำทุกอย่าง
แต่บทแบบนี้ไม่ไหวจริงๆ มาเล่นทีเผลอไปอีก ไม่อยากให้บัวเข้าวงการเลย
มันต้องมีวิธีที่ดีกว่านี้ซิ! เหมือนเวลาได้คุยกับพี่โขน อยู่กับพี่โขนบัวดูเป็นบัวที่สุดแล้วอ่ะ
รอตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณค่ะ :hao5:
-
ว่าแล้วว่าชีวาต้องมีอะไรสักอย่าง
-
เริ่มมาเรื่อยๆและ
คนทำทั้งหมดคือชีวาซินะ
หืยยยยยย
-
:z3: ได้โปรดเถอะ อย่าใจร้ายกับบัวแบบนี้เลย
-
ชีวาที่ว่าเป็นลุงเราคิดว่าน่าจะเป็นพ่อหรือเปล่า? อาโปเป็นเกย์นะ
เราคิดว่าชีวามีอะไรกับเหมยฮัวแล้วโดนรับโทษแทนน้องไหม?
ชีวาน่าจะมาจากตระกูลมืด มีอำนาจ มาสะถึงตามมาจัดการกับบัว
อาโปควรที่จะดูแลเหมยฮัวกับลูกแต่ก็ไม่ได้ทำตามที่รับปาก
ไม่รู็เราพลาดตรงไหนหรือเปล่านะ เราคิดว่าชีวาเป็นพ่อบัวด้วยซ้ำ
อ่านตอนนี้แล้วชีวาดูไม่ดีแต่อาจจะไม่ก็ได้ เพราะชีวาจัดการกับมาสะที่ทำร้ายบัว
คนที่ร้ายเรายังคิดว่าเป็นพจน์อยู่ดีที่เลว
อาทิตย์นั้นไม่ได้สำเหนียกเลยว่าตัวเองทำร้ายลุกขนาดไหน
คนที่อาทิตย์ดูแลก็จัดการจนลำบากถึงไหนแล้ว
บัวควรคุยกับโขน โขนควรเข้ามาช่วยแก้ปัญหาตรงนี้
เราดูแล้วเหมือนกับว่าชีวาผลักให้บัวเปิดตัวเป็นเกย์มากกว่า
อาจจะเป็นการตัดทางไปสู่อะไรสักอย่าง
แล้วก็มีสิทธิ์์ที่จะเปิดตัวกับโขนได้
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
คิดอยู่แล้วเชียว ว่า ชีวา น่าสงสัยที่สุด เพราะจะโผล่มาได้จังหวะเกิอบทุกครั้งที่บัวมีปัญหา และดูดีแปลกไปที่จะเป็นเพียงพี่ชายอาโปที่ติดคุกและออกมาทำงานกับโขนโดยเฉพาะ รอติดตามต่อไปค่ะ สงสารบัวจริงๆไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรอีกบ้าง สู้สู้ ค่ะน้องบัว สู้สู้ค่ะ นักเขียน
-
สงสารน้องบัว
คนเขียนสู้ๆนะคะ
-
ชีวาโรคจิตรึเปล่า ดูเหมือนอยากได้บัวเก็บไว้คนเดียว ถึงตะเป็นลุง แต่ไม่รู้สึกเลยว่า หวังดีกับบัวจริงๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :3123:
-
:mew1: :mew1:
-
แมเก่ายังไม่แก้ แมใหม่มาอีกแล้ว
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่าอาทิตย์เอาบัวมาเลี้ยงเพราะหวังใช้งานมากกว่านะ คือรู้แต่ก็ยังพูดให้เค้าต้องทำ
-
จับทุกคนที่เกี่ยวข้องมาคุยกันใหม่ทีดิ รำมากทั้งอาทิตย์ ทั้งพจน์ ทั้งราม เอามาทั้งหมดรวมทั้งครอบครัวอาทิตย์และกั้งกับบัวด้วยนะเอามาคุยกันใหม่ เผื่อเรื่องมันจะดีขึ้นกว่านี้
-
รู้สึกว่ามันซับซ้อนเกินกว่าสมองน้อยๆจะคิดแก้ไขปัญหาได้ :z13: :z10:
ขอบคุณค่ะ เมอรี่คริสต์มาส มาต่ออีกนะคะ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
รอนหายไปไหน ชีวาทำไรรอน
-
อ่านมาถึงตอนนี้เรื่องไม่คืบหน้าเลย เหมือนพายเรือวนไปวนมาหลงอยู่ในคลองนี่แหละ ปมโน้นยังไม่ทันแก้ปมใหม่มาอีกละ ปมใหม่ยังไม่ทันคิดปัฐหาใหม่อีกละ สรุปเรื่องไม่ได้ซับซ้อน แต่ปมมันไม่คลาย เหมือนผูกปมใหม่อยู่เรื่อยๆ
-
:mew1: :mew1:
-
รออีก
-
โอ้ยยย พี่โขนน่าจะรู้แล้วไม๊
แล้วรอนหายไปไหนน
ปมเยอะไปหมดแล้วว
แต่พี่มิตรคงดูแลบัวได้
-
โขนเข้าใจบัวนะ แต่ที่เราไม่เข้าใจคืออาทิตย์ที่ทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะโขนจนทำให้บัวเสียใจได้ยังไง
สรุปแล้วชีวาน่ากลัวที่สุด สงสัยว่าเป็นบราคอนรึเปล่านิ
-
สงสารรอนมาก ชีวิตรอนยังแย่ไม่พออีกเหรอ งือ
-
ชีวารักอาโปหรือนี่?
-
:pig4: :pig4: :L2:
-
มาค่ะ อยากบอกว่าโคตรจะรำคาญตัวละครหลายๆตัวในเรื่องนี่เลยค่ะ อ่านไปแล้วก็ได้แต่ ไอ้เฮี้ยมมมมมม แม่งอึดอัดแท้ๆเลยค่ะ ปวดหัวจนทำให้เรามีความคิดว่าหยุดอ่านไปก่อนดีมั้ย เอาให้จบก่อนแล้วค่อยมาเก็บทีเดียวเงี้ยย แต่คุณนักเขียนก็เขียนสนุกไง ปมเรื่องมันก็น่าตามถึงแม้ว่าแม่งจะมีหลายปมหลายขดเชือกชิบหาย ลุงชีวานี่ตกลงมาสายบราค่อนช่ะ? รักน้องชายอย่างอาโปช่ะ? แล้วลุงอาทิตย์นี่คือจะเหย่อหยิ่งไปไหน มันไม่รอดแล้วลุง รับบัวมาเลี้ยงให้ที่อยู่ที่กินแต่ก็ยอมรับมาเถอะว่าบัวมันเลี้ยงตัวเองมาตลอดเลี้ยงคนในบ้านด้วย ลูกแท้ๆลุงกี่อะทำได้อย่างบัว อยากจะยืดคอสู้แต่ไม่มีอาวุธดีๆในมือเลย ไอ้ที่มีอยู่ก็ใช้มันเอาทำร้ายให้ลูกเสียใจได้ แต่จะไม่ยอมน้อยนะถ้าหากว่าถูกฟ้องล้มละลาย บัวเองก็เหมือนอมพะนำไว้เถอะ อะไรที่ตัวเองไม่ชอบไม่ไหวนี่ก็เก็บมันไว้กดมันเอาไว้แล้วยอมรับชะตากรรม นี่เอ็งก็คนนะบัวคิดหน่อยเหอะว่าตัวเองไหวมั้ย จะอะไรยังไง สุดท้ายเดี๋ยวก็ไม่พ้นมือพี่โขนอยู่ดี นั้นแล้วเดี๋ยวมีรอนอีก กั้งก็ยังไม่ได้ให้กล่องอีก ช็อตเนี้ยเบื่อมาก เหนื่อยหน่ายจริงๆ ให้ๆแม่งไปเลยดีกว่าม่ะ มาตรงนี้ไม่เหมาะไม่ควรอยู่ได้ ตอนนี้สถานการแม่งก็ระยำพอกันอยู่ล่ะ....
ถ้าคุณนักเขียนมาอ่านแล้วไม่พอใจขอโทษด้วยนะคะ นี่ปรี๊ดแตกมาก ปมไม่คลายสักที แฮะๆ
ขอบคุณนะคะที่แต่งมาให้อ่าน ;D
-
รอตอนต่อไป อยากรู้ว่าชีวาจะทำอะไรต่อ รู้สึกเหมือนชีวาจะทั้งรักทั้งแค้นอาโปนะคงไม่ใช่ว่าชีวาเป็นคนทุบตีอาโปหรอกเหรอ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
โอ้ยยยยย เข้มข้นมากแล้ว
ใครจะมาเฉลยเนี่ยยย
อ๊ากกกกกกกก
แง่งงงมมมมมม
-
น้องชายที่เขารักสุดหัวใจที่แอบเอาเงินจากการแสดงมาให้ผมเก็บไว้เสมอ น้องชายเพียงคนเดียวที่ดีกับเขาตลอดมา
เขาหรือเปล่าคะ?
เราถูกอยู่ที่ว่าชีวาเป็นพ่อของบัว แต่ที่เหลือเดาผิด
คนที่อาโปนอนด้วยแล้วได้รอยล้ำก็น่าจะเป็นชีวางั้นสิ
-
โอ๊ย ซับซ้อนเกินบรรยาย มึนตึ้บบบบบบบ
-
โขน รอน รีบพากันไปตรวจเลือดเดี๋ยวนี้เลยนะ เพราะไม่งั้นยานอนหลับที่ตกค้างอยู่ในตัวมันจะหมดไปซะก่อน
จะได้เก็บเป็นหลักฐานได้ว่าโดนวางยาจริงๆ คนร้ายจะได้เถียงไม่ออกเพราะมีหลักฐานจากแพทย์มายืนยัน
แต่ที่เดาก็ไม่ผิดไปนักที่ว่าชีวาหลงรักอาโป แต่ก็ไม่ได้คิดไปถึงว่าชีวาเคยเข้าโรงบาลรักษาตัวมาก่อน
คิดแค่ว่าน่าจะเป็นแต่ไม่รู้เป็นหนักแค่ไหนนี่ซิ น่ากลัวแทนบัวไม่รู้ชีวาจะทำอะไรบัวมั้ยทางมันอับจนหนทางจริงๆ
กลัวบัวเป็นอันตรายจัง แต่เอ๊ะ!! ชีวาไม่รู้หรือว่าบัวเป็นลูกตัวเองไม่ใช่ลูกของอาโปนะ แย่แน่ๆ งานนี้เราว่านะ
-
ปมใหม่มาอีกละ ปมเก่ายังไม่ทันคลี่คลาย ก็ยังคงพายเรือวนไปวนมา วนหาปมใหม่
-
:katai1: ฮ่วยยย
-
เรื่องซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ สงสารบัวกับโขนมาก ทำไมต้องมาเดือดร้อนเพราะคนอื่นตลอด
-
:mew1: :mew1:
-
เชื่อทุกคนหมดยกเว้นพี่โขนช้ะ.. อืมๆเอาที่สบายใจเลยบัว
-
อ่านไปกะทืบที่นอนไป ขัดใจว้อยยยยยยย ตาค้างเลย เดี๋ยวได้มีลามกระทืบบัว จะไร้ไปไหนนนนน พี่น้องเอ้ย วุ๊ อิพ่อนี่ก็ตัวดี เจ้าวางแผนนัก ในมุมมองของนางคงเชื่อแต่สิ่งที่เห็นกับสายเลือดตัวเอง จ่ะ น้องบัวงัวแต้ๆ
-
ไม่ใช่ว่า เพราะอาโปมารักโขนเลยถูกชีวาทำร้ายจนตายนะ
-
ขอให้เป็นแผนซ้อนแผนเถอะ = =
รอมาต่อนะคะ :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :3123:
-
[36]
“ขอบใจนายมากนะ ที่ช่วยรอน” รามเดินมาตบไหล่ของโขนเบาๆด้วยท่าทีเป็นมิตรจนรอนถึงกับอ้าปากค้าง
“รอนเจ็บตรงไหนรึเปล่า” กั้งถาม รอนส่ายหน้า
“ทำไมไอ้เมืองแมนมันถึงยอมร่วมมือกับนาย จะไว้ใจมันได้จริงเหรอ” รามถามโขนด้วยท่าทีปกติ เห็นรอนทำหน้าเหรอหราก็นึกขำ คงคิดว่าเขามาหาเรื่องโขน รามยอมรับว่าหากเขาไม่รู้เรื่องจากโขนมาก่อนก็คงไม่ได้มายืนเฉยๆแบบนี้แน่ คงไม่ใครกับใครก็ตายกันไปข้างหนึ่ง
“ถ้าไว้ใจมันไม่ได้ มันคงไม่โทรมาบอกว่ารอนอยู่กับมัน แล้วมันก็คงไม่ช่วยรอนหรอก แต่ถึงยังไงก็ฉันก็ยังไม่ไว้ใจมันซะทีเดียว ตอนนี้พามันไปซ่อนจากชีวาแล้ว” โขนพูดจบก็เดินไปหยิบผ้าที่เปียกน้ำหมาดๆส่งให้รอน
รอนถอดเสื้อออกแล้วใช้ผ้าลบรอยแดงตามตัว ไม่นานร่างกายของรอนก็ปราศจากร่องรอยแดงช้ำนั้น เพราะมันเป็นเพียงเครื่องสำอางที่ถูกแต่งแต้มให้เหมือนจริง เหลือแต่รอยที่คอเพียงรอยเดียวที่ชีวาทำเอาไว้ รอนรู้สึกรังเกียจจนอยากเฉือนเนื้อตรงนี้ทิ้งไป แต่ก็ได้แต่ทำใจ รอดชีวิตมาจากไอ้โรคจิตนั้นได้ก็บุญเท่าไหร่แล้ว
“สรุปว่าพี่สองคนร่วมมือกันเหรอครับ พี่รามรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอครับ” รอนถามโขนกับราม รอนนึกว่าแผนนี้จะเป็นของโขนคนเดียว ไม่คิดว่าพี่ชายของตัวเองจะรับรู้ด้วย ก็คนไม่กินเส้นกันมาตลอด มันยากที่จะเชื่อว่ายอมสงบศึกมาร่วมมือกัน
รอนนึกย้อนไปถึงเมื่อวานนี้ รอนตกใจมาเมื่อตอนที่รู้สึกตัวแล้วพบว่าตัวเองถูกมัดมือมัดเท้าอยู่จนไม่สามารถขยับตัวได้ รอนมองไม่เห็นอะไรเลยเพราะว่าถูกถุงผ้าคลุมศีรษะจนมืดมิด จนกระทั่งมีคนมาเอาผ้าคลุมออกให้ รอนจำได้ว่าชายคนนั้นคือนายเมืองแมนที่เป็นผู้จัดการของอาโป นายเมืองแมนบอกรอนว่าจะช่วย ทีแรกรอนก็ไม่เชื่อใจเพราะหมอนี่เป็นคนใส่ความลุงอาทิตย์กับพี่โขนให้แก่พี่รามและเนตรอัปสรฟัง รอนพยายามจะร้องขอความช่วยเหลือ จนเมืองแมนต้องต่อสายให้รอนได้คุยกับโขน โขนบอกให้รอนทำตามที่เมืองแมนบอก พร้อมกับยินยันว่าเมืองแมนจะช่วยรอนกลับบ้านโดยปลอดภัย รอนจึงยอมเชื่อใจเมืองแมนในที่สุด
เมืองแมนแกะเชือกที่มัดรอนออกจนเป็นอิสระ จากนั้นก็สั่งให้รอนเปลี่ยนเสื้อผ้าออก ใส่แต่ผ้าขนหนูก้พอ ทีแรกรอนจะไม่ยอมทำตาม แต่เมื่อเมืองแมนถามว่าไม่เชื่อใจเขาก็ขอให้เชื่อใจโขน รอนถึงได้ยอม จากนั้นเมืองแมนพาผู้ชายอีกคนที่รูปร่างพอๆกับรอนเข้ามา เมืองแมนให้ชายคนนั้นใส่เสื้อผ้าของรอนและสวมผ้าคลุมที่ศีรษะและมัดมือมัดมือเท้า จากนั้นก็พารอนไปซ่อนในตู้เสื้อผ้าแล้วก็ล็อกเอาไว้จากด้านนอก
ตอนที่รอนหลบอยู่ในตู้ รอนพยายามทำตัวให้เงียบที่สุดเพื่อจะฟังว่าเมืองแมนจะทำอะไรแล้วมีใครร่วมมือด้วยหรือเปล่า สักพักหนึ่งรอนถึงได้ยินเสียงคนเข้ามาในห้อง แต่รอนไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยนอกจากเสียงเตียงที่ดังเอี๊ยดอ๊าดกับเสียงหัวเราะเหมือนคนบ้าของใครบางคน แต่เพียงครู่เดียวก็เงียบไปเหมือนเดิม จนกระทั่งเมืองแมนมาเปิดประตูตู้เสื้อผ้าให้ รอนออกมาก็รีบสำรวจไปทั่วๆ รอนผู้ชายคนที่เมืองแมนพาเข้ามาในตอนแรกนั่งอยู่บนเตียง ที่น่าตกใจคือร่างกายของผู้ชายคนนั้นมีรอยช้ำเต็มตัวไปหมด ดูน่ากลัวมาก เมืองแมนหยิบเงินให้ชายคนนั้นไป
แล้วเมืองแมนก็ให้รอนนั่งนิ่งๆ ก่อนจะพาผู้หญิงสูงวัยคนหนึ่งเข้ามาจัดการใช้เครื่องสำอางค์แต่งแต้มร่างกายของรอนให้มีรอยเหมือนกับผู้ชายคนนั้น จากนั้นเมืองแมนก็ให้รอนใส่เสื้อผ้าของตัวเองแล้วก็มัดมือมัดเท้าพร้อมกับใส่ผ้าคลุมศีรษะให้รอนเหมือนเดิม สั่งให้รอนนอนนิ่งๆให้ดูเหมือนว่ายังไม่ได้สติ
รอนนอนนิ่งๆอยู่นานพอสมควร ทั้งกลัวทั้งอึดอัด นึกถึงภาพรอยช้ำของผู้ชายคนนั้นแล้วอยากจะร้องไห้ จนได้ยินเสียงใครอีกคนเข้ามาแล้วพูดคุยกับเมืองแมน รอนจำเสียงมันได้ เสียงนี้คือเสียงคนขับรถของพี่โขน คนที่มันพารอนเข้าไปรอในห้องของพี่โขน พอรอนกินน้ำกับผลไม้ที่มันเอามาให้รอนก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย
มันถามเมืองแมนว่าผมรู้สึกตัวบ้างรึยัง เมืองแมนตอบไปว่าเหมือนจะรู้สึกตัวบ้าง ดีที่มีถุงคลุมหัวอยู่ แต่กลัวมันร้องโวยวายเลยจำต้องให้ยาสลบไปอีกรอบแต่ด้วยความกลัวโดนจับได้เลยให้ยาแรงไปหน่อยอาจจะหลับยาว รอนได้ยินเสียงคนขับรถของพี่โขนต่อว่าเมืองแมนอย่างหัวเสียว่า ถ้ารอนตายแผนจะเสียกันหมด แล้วรอนก็ถูกพากลับมาที่คอนโดของพี่โขนอีกครั้งอย่างที่พี่โขนบอกไว้ไม่มีผิด
รอนต้องแกล้งหลับให้แนบเนียนที่สุดเพราะกลัวว่ามันจะจับได้ ตอนที่มันจับรอนแก้ผ้าแล้วให้มานอนข้างพี่โขน รอนอยากจะลุกขึ้นมาฆ่ามันให้ตาย แต่ก็ได้แค่คิด เพราะมันตัวสูงใหญ่ รอนคงสู้มันไม่ไหวเลยจำต้องแกล้งหลับเหมือนตาย จนกระทั่งมนออกจากห้องไป รอนถึงได้ลุกขึ้นมาเรียกพี่โขน แต่พี่โขนก็ไม่ตื่น รอนอยากจะออกไปหาคนมาช่วย แต่เมืองแมนกำชับรอนแล้วว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นที่คอนโด ขอให้รอนแกล้งสลบไม่ได้สติจนถึงเช้า และพอเช้าให้รอนแกล้งทำว่าตกใจจริงๆหากต้องพบว่าตัวเองนอนอยู่กับโขน เมืองแมยบอกว่ารอนต้องอดทนทำเพื่อตัวเองและเพื่อนโขน รอนเลยจำต้องอดทนทำตามแผนของเมืองแมนจนเผลอหลับไปจริงๆ
พอรุ่งเช้า..รอนตื่นมาอีกทีก็ตกใจมากที่ดันเผลอไปกอดก่ายพี่โขนทั้งที่ตัวเองยังล่อนจ้อนอยู่ รอนนึกในใจว่าถ้าตัวเองตื่นมาพบว่าข้างๆเป็นผู้หญิงสวยสักคนก็คงดีกว่านี้ แต่นี่ดันเป็นผู้ชายอกสามศอก แถมเขาอาจจะเป็นพ่อแท้ๆของรอนอีกด้วย รอนเลยได้แต่เซ็งแผนบ้าๆของเมืองแมน แต่ที่รอนต้องตกใจกว่าการตื่นมานอนแก้ผ้าข้างๆพี่โขนก็คือการออกจากห้องมาแล้วเจอพี่บัว รอนสงสารพี่บัวที่อาจจะต้องมาเข้าใจว่ารอนมีอะไรกับพี่โขน..คนที่พี่บัวรัก และคนที่อาจจะเป็นพ่อผู้ให้กำเนิดของรอน พี่บัวคงจะช็อกและเสียใจมากแน่ๆ
“เราน่าจะบอกความจริงกับบัวนะพี่โขน กั้งกลัวว่าบัวจะพลาดท่ามัน” กั้งบอกกับโขน
“พี่ว่าอย่าเพิ่งเลย รออีกสักหน่อยให้มันตายใจ เราต้องไม่พลาด ต้องรีบรวมหลักฐานสิ่งที่มันทำเอาไว้ให้ได้มากที่สุดก่อนจะแจ้งตำรวจ เพราะถ้าเราพลาด หลักฐานที่มีอ่อนเกินที่จะเอาผิดมัน มันอาจจะได้รับโทษแค่กลับไปเข้าไปรักษาตัวในฐานะคนที่มีจิตไม่ปกติ ซึ่งก็ยังไม่ปลอดภัยสำหรับทุกคนอยู่ดี พี่ว่าคนอย่างชีวาอาจจะทำอะไรที่เราคิดไม่ถึงมากกว่านี้หากทุกอย่างไม่เป็นตามที่มันต้องการ” โขนพูดให้กั้งเข้าใจ ไม่ใช่ว่าโขนไม่อยากบอกบัว เขาห่วงบัวมากกว่าอะไร เขาแค่กำลังเล่นตามเกมของชีวา อยากให้ชีวาเข้าใจว่าบัวกำลังผิดใจและผิดหวังในตัวของเขา ทั้งนี้ก็เพื่อความปลอดภัยของบัว ยิ่งบัวไม่ระแวงมันและเชื่อใจมัน มันก็คงจะไม่ทำร้ายบัว
เมื่อนึกถึงชีวา..โขนเอะใจเรื่องของชีวามานานแล้วจนต้องสั่งให้โต้งคอยจับตาดู แล้วโต้งก็ไปพบว่าชีวาลอบพบกับเมืองแมนบ่อยๆตั้งแต่อยู่ที่บ้านสวน แต่คนที่ทำให้โขนค่อนข้างมั่นใจว่าชีวาเป็นบุคคลที่ไม่น่าไว้ใจก็คือไนยโรจน์ เพราะไนยโรจน์เข้ามาบอกเรื่องสำคัญกับเขาเมื่อไม่นานมานี้เอง ไนยโรจน์เคยเก็บบัตรคนไข้ของชีวาได้หลังจากที่ชีวาชนเข้ากับกั้งจนทำบัตรหล่นเอาไว้ที่โรงพยาบาล แม้ไนยโรจน์จะคืนบัตรคนไข้ของชีวาให้กับเจ้าหน้าที่ไปแล้วแต่ไนยโรจน์จำใบหน้าบนบัตรได้ดี เมื่อมาเจอชีวากำลังขึ้นลิฟต์มาชั้นเดียวกับเขาและบอกว่าเป็นคนขับรถให้โขน แต่บุคลิกของชีวาดูไม่น่าไว้วางใจ เขาจึงได้โทรกลับไปหาอาของเขาที่เป็นผู้อำนวยการอยู่ที่โรงพยาบาลนั้นเพื่อให้ช่วยเช็คประวัติของชีวาว่าป่วยเป็นอะไร จนได้ทราบว่าชีวาคือผู้ป่วยทางจิต แต่ได้รับการรักษาและถูกประเมินว่าสามารถไปใช้ชีวิตตามปกติได้แล้ว ทางโรงพยาบาลถึงได้อนุญาตให้ชีวาออกจากโรงพยาบาลได้มาหลายปีแล้ว อาของไนยโรจน์บอกว่าชีวาเข้ามารับยาและการตรวจอย่างต่อเนื่องตามที่หมอนัด หมอที่รักษายืนยันว่าชีวาดูเป็นปกติดีแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นไนยโรจน์คิดว่าชีวาก็ยังดูไม่น่าไว้วางใจอยู่ดีถึงได้มาเตือนให้โขนรับรู้ หลังจากวันนั้นโขนจึงต้องขอความร่วมมือกับคนหลายคนเพื่อช่วยกันจับตาดูทีท่าว่าชีวาเข้ามาหาบัวเพื่อต้องการอะไร
“แล้วตอนนี้เมืองแมนอยู่ที่ไหน” รามถามโขน เขายังไม่ไว้ใจเมืองแมนอยู่ดี ตอนที่มันเอาข้อมูลของอาทิตย์มายั่วยุให้เขาทะเลาะกับอาทิตย์และโขน รามยอมรับว่าเมืองแมนมันกระล่อนและเจ้าเล่ห์ พูดจาหว่านล้อมเก่งน่าดู
“อยู่กับพ่อของกั้งแล้ว คราวนี้ปลอดภัยแน่ ลุงชีวาคงตามหาไม่เจอเหมือนตอนอยู่ที่ไร่ของแม่แน่ๆครับ” กั้งบอก พ่อของกั้งใจนักเลงและลูกน้องเยอะแยะ แถมคนระแวกนั้นรักและนับถือพ่อมาก เชื่อว่าอิทธิพลของพ่อคงจะดูแลเมืองแมนให้ปลอดภัยได้
“แล้วจะทำยังไงต่อไป จะให้พี่บัวอยู่กับคนน่ากลัวอย่างนั้นเหรอครับ” รอนนึกห่วงบัว กลัวว่าบัวจะถูกทำแบบตัวเองและผู้ชายคนนั้น แม้ชีวาจะเป็นลุงของพี่บัวก็ตาม ใครจะไปรู้ คนโรคจิตที่ชอบมีอะไรกับคนในครอบครัวมีให้เห็นบ่อยจะตาย
“หลังจากนี้กั้งต้องคอยอยู่กับบัวตลอดเวลานะ พี่ไม่อยากให้บัวอยู่กับมันตามลำพังอีก ระหว่างนี้พี่ขอหาตามหาคนที่ทำร้ายมาสะให้เจอก่อน รวมถึงต้องรอให้มาสะฟื้นด้วย ทั้งสองคนนี้จะเป็นพยานคนสำคัญ แต่ตอนนี้เรามีพนักงานที่ดูแลที่นี่ เขาจะช่วยเป็นพยานให้ มีภาพกล้องวงจรปิดตอนที่มันอุ้มรอนออกไปและตอนที่มันอุ้มรอนเข้ามา รวมถึงภาพในกล้องวงจรปิดในห้องของพี่ตอนที่มันกำลังจัดฉากให้รามมาเข้าใจผิดพี่ พี่แอบให้ไนยโรจน์ช่วยมาติดเอาไว้ตอนที่ไม่มีใครอยู่” โขนบอก กั้งถึงได้รู้ว่าที่จริงแล้วกล้องวงจรปิดของคอนโดยังทำงานได้ และพี่โขนก็ฉลาดที่เตรียมหลักฐานเอาไว้ป้องกันหากภาพของพี่โขนกับรอนหลุดออกไปจนเป็นข่าว
“ยิ่งกว่าละครอีกนะครับเนี่ย ผมตื่นเต้นมากตอนที่ดูภาพในกล้องวงจรปิด หมอนั่นดูโรคจิตสุดๆ” ไนยโรจน์ออกความเห็นบ้างหลังจากที่เงียบมานาน โขนบอกให้เขาคอยดูผ่านกล้องว่าชีวาทำอะไรบ้าง ไม่ว่าชีวาจะทำอะไร โขนจำต้องเล่นตามบทที่ชีวาอยากให้เป็น โขนบอกกับไนยโรจน์ว่ามันคงต้องการทำลายชื่อเสียงโขนไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แต่หากมันคิดทำร้ายจนถึงตาย ไนยโรจน์จะได้เข้ามาช่วยได้ทันเวลา
“บัวไปส่งมันที่ห้องแถวไม่ไกลจากบ้านของน้าทิตย์” โขนอ่านข้อความของมิตรที่ส่งมารายงาน
“ถ้าอย่างนั้นกั้งกลับเลยดีกว่า จะไปรอบัวที่บ้าน” กั้งร้อนใจห่วงเพื่อน
“รอนกลับบ้านกับพี่นะ” รามพูดกับรอน รอนยืนชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า รามแสดงออกว่าดีใจมากที่รอนยอมกลับไปด้วย
“ผมไปส่งกั้งนะ” ไนยโรจน์รีบเสนอตัวกับกั้ง
“ไม่ต้อง ผมไปส่งกั้งเอง ทางผ่าน จะได้ไม่ต้องเสียเวลา” รามหันไปพูดกับไนยโรจน์ด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยจะเป็นมิตรนัก ทั้งสองคนจ้องตากันไปมาจนกั้งถอนหายใจ
“ไม่ต้องมีใครไปส่งทั้งนั้นแหละ กั้งจะกลับเอง จบนะ แยกย้าย” กั้งถอนหายใจอีกรอบก่อนจะเดินออกจากห้องของโขนไป โดยมีไนยโรจน์และรามเดินตามออกไปติดๆ
“พี่โขน..รอน..คือ..ถ้าสรุปแล้วเราสองคนไม่ได้มีสายเลือดเดียวกัน คือ..” รอนอ้ำๆอึ้งๆ
“ที่นี่ยินดีต้อนรับรอนเสมอนะ” โขนยีผมรอน รอนยิ้มออกก่อนจะยกมือไหว้โขนแล้วรีบเดินตามรามออกไป แค่นี้ก็พอแล้ว แค่รู้ว่ายังมีที่ๆต้อนรับตัวเองอยู่รอนก็อุ่นใจแล้ว
....
“ลุงไม่อยากเป็นต้นเหตุให้บัวต้องทะเลาะกับโขนเลย” ชีวาเอ่ยปากกับบัวด้วยน้ำเสียงที่ดูจะไม่สบายใจเอามากๆหลังจากที่บัวมาเช่าห้องแถวระแวกบ้านของอาทิตย์ให้ชีวาอยู่ชั่วคราวไปก่อน
“ลุงไม่ต้องกังวลเรื่องนี้หรอกครับ บัวไม่คิดว่าพี่โขนจะมีอะไรกับรอน บัวมั่นใจในตัวพี่โขนครับ” บัวตอบ
ดวงตาของชีวากระตุกวูบและใบหน้าที่แสร้งว่ารู้สึกผิดเปลี่ยนเป็นเคร่งเครียดหลังจากที่ได้ยินบัวพูด ก่อนจะพยายามปรับให้เป็นปกติตอนที่บัวเงยหน้าขึ้นมามองเขา
“ลุงเห็นบัวดูโกรธเขา” ชีวาลองถามเพื่อดูปฏิกิริยาของบัว
“บัวไม่ได้โกรธ บัวแค่เสียใจ”
“เสียใจเรื่องอะไร” ชีวาถาม บัวจ้องตาชีวาก่อนจะถอนหายใจ
“ลุงอยากให้บัวโกรธพี่โขนไหมครับ” บัวไม่ได้ตอบแต่ถามตรงๆจนชีวาอึ้งไปเล็กน้อย
“ลุงบอกแล้วไง ว่าลุงไม่อยากเป็นต้นเหตุให้บัวผิดใจกับโขน แล้วลุงจะอยากให้บัวโกรธเขาทำไม” ชีวาตีหน้าซื่อ
“แต่ลุงโกรธพี่โขนไม่ใช่เหรอครับ ลุงบอกว่าพี่โขนทำร้ายร่างกายของพ่ออาโป ลุงอยากมาทวงความยุติธรรม ลุงเชื่อว่าพี่โขนเป็นคนไม่ดี”
“บัวก็ได้อ่านที่อาโปเขียนระบายลงในกล่องไม้แล้วไม่ใช่เหรอ หรือบัวคิดว่าลุงใส่ความโขน” ชีวาถามเสียงเข้ม
“บัวเชื่อว่าพ่ออาโปเป็นคนเขียนบันทึกพวกนั้นครับ แต่..” บัวพูดค้างเอาไว้
“แต่อะไร” ชีวาเริ่มไม่พอใจที่บัวดูจะปกป้องโขน
“แต่พ่ออาโปไม่ได้บอกว่าคนที่พ่ออาโปรักและยอมทุกอย่างที่จะทำให้คนๆนั้นมีความสุขคือพี่โขน บัวจะแน่ใจได้ยังไงว่าคนที่พ่ออาโปรักคือพี่โขน พ่ออาโปอาจจะรักใครสักคนอย่างหมดใจแต่ใครคนนั้นอาจจะไม่ใช่พี่โขนก็ได้ครับ” พอบัวพูดจบชีวาอึ้งไป ยิ่งชีวาเห็นดวงตาของบัวที่จ้องมาก็อดที่จะนึกถึงคนที่จากไปไม่ได้
‘ดวงตาที่เหมือนกันกับอาโป..แต่แววตากลับไม่เหมือนกันเลยสักนิดเดียว แน่ล่ะ..เด็กคนนี้จะไปเหมือนอาโปได้ยังไง ในเมื่อเด็กคนนี้มันเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาเอง แววตาที่ดูเด็ดเดี่ยวเข้มแข็งแบบนี้เหมือนกันกับแววตาของเขาไม่มีผิด’ ชีวาคิดอยู่ในใจ
“หนูเหมือนพ่อของหนูมากรู้ไหมบัว” ชีวาพูดออกมาพร้อมกับใช้สองมือประคองใบหน้าของบัว แม้แววตาของบัวจะเหมือนเขา แต่เครื่องหน้าสวยได้รูปเหมือนเหมยอยู่มาก ผิวของบัวก็ดูสะอาดสะอ้าน ชีวามองไปที่ลำคอขาวเนียนของบัว
‘หอมไหมนะ จะหอมเหมือนกลิ่นของอาโปรึเปล่า’ ชีวาคิดแล้วใจเต้นรัว ไม่เคยมีใครทำให้เขารู้สึกรุนแรงได้อย่างนี้เลยตั้งแต่อาโปตาย เขาอยากจะใช้ฟันของเขาขบลงบนเนื้อนุ่มๆนี่เหลือเกิน
“แต่บัวว่า..บัวไม่เหมือนพ่อหรอกครับ” บัวพูดขึ้นมา ชีวาชะงักไป เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะละมือออกมาจากใบหน้าของบัวเมื่อเห็นบัวเน้นคำว่าพ่อ
“ทำไมถึงคิดว่าไม่เหมือน”
“ก็พ่ออาโปหล่อกว่าบัวตั้งเยอะ แถมแสดงละครก็เก่ง มีแต่คนบอกว่าพ่ออาโปใจดีใจกว้าง แต่บัวทั้งงกทั้งเค็ม แสดงละครก็ไม่ได้เรื่อง วันแรกที่ไปลองคัดตัวก็เผ่นกลับบ้านแล้วครับ” บัวพูดจบก็หัวเราะ คิ้วที่ขมวดมุ่นของชีวาคลายลง ความสงสัยว่าบัวอาจจะไปรู้อะไรมาคลายลงไป เด็กใสซื่ออย่างบัวจะไปตามใครทัน ชีวายิ้มพร้อมกับส่ายหน้าน้อยๆให้กับความคิดมากของตัวเอง
“เอาจริงๆ..อาโปแสดงละครไม่เก่งเลย ไม่ได้เรื่องเลยสักนิด” ชีวานึกถึงน้องชายตัวดี ดวงตาของชีวาดูหม่นลงไปจนบัวสัมผัสได้
“ถ้าพ่ออาโปมาได้ยินคงเคืองลุงนะครับ พ่ออาทิตย์เล่าว่าพ่ออาโปได้รางวัลตั้งเยอะ แต่ลุงมาบอกว่าพ่ออาโปแสดงละครไม่ได้เรื่อง ดีไม่ดีพ่ออาโปอาจจะเอาถ้วยรางวัลไปขายประชดลุงเสียเลย” บัวหัวเราะร่วน ชีวาขยี้ผมบัวเบาๆ รู้สึกแปลกใจตัวเอง ไอ้อารมณ์ที่อยากกระทำกับบัวเมื่อครู่ลดหายไปง่ายๆ ตอนนี้กลับมีความรู้สึกเอ็นดูเด็กคนนี้เข้ามาแทนที่
“บัวกลับบ้านไปเถอะ ลุงเพลีย อยากพักผ่อนสักหน่อย ไม่ต้องห่วงลุงนะ” ชีวาลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปเปิดประตูห้องให้บัว บัวลุกเดินตามออกมา
“ไม่ห่วงไม่ได้หรอกครับ เราคือครอบครัว พักผ่อนเยอะๆนะครับลุง พรุ่งนี้เช้าบัวจะมาหาลุงแต่เช้า เราไปใส่บาตรให้พ่ออาโปกัน” บัวบีบมือชีวา ชีวาพยักหน้าให้
พอบัวไปแล้ว ชีวาก็ยกมือของตัวเองที่ถูกบัวบีบเมื่อครู่ขึ้นมาดู มือของชีวาสั่นเทา เขาใช้มือนั้นปาดน้ำตาที่อยู่ๆก็ไหลออกมาทั้งที่ชีวาไม่ได้ร้องไห้มานานมากแล้ว
“ทำไมน้องต้องไปจากพี่ด้วย..อาโป ทำไมทิ้งพี่เอาไว้ ไหนบอกกับพี่ว่าเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป เราจะมีกันและกัน ทำไม ทำไม” ชีวาพรั่งพรูออกมาก่อนจะชกไปที่ประตูอย่างแรงจนเกิดแผลถลอกที่กำปั้น เลือดค่อยๆไหลซึมออกมา แต่ความเจ็บปวดนั้นกลับไปเล่นงานที่หัวใจแทน
ส่วนบัวขับรถออกมาจากบริเวณห้องแถวที่เช่าให้ชีวาอยู่ได้สักพักก็ต้องจอดรถเข้าที่ข้างทาง บัวเอามือทาบหัวใจตัวเอง ก่อนจะมองหน้าของตัวเองในกระจกส่องหลัง สีหน้าของบัวซีดและรู้สึกได้ว่ามือของตัวเองนั้นสั่นจนขับรถต่อไปไม่ไหว บัวไม่ได้ป่วยด้วยโรคภัย แต่บัวแค่กำลังรู้สึกกลัว..กลัวจนแทบจะลืมหายใจ เสียงโทรศัพท์ของบัวดังจนเจ้าตัวสะดุ้ง บัวรีบตั้งสติแล้วควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋า เมื่อเห็นว่าเป็นกั้งที่โทรมาบัวรีบกดรับ
“ว่าไงกั้ง..อ๋อ..ฉันใกล้ถึงบ้านแล้ว แล้วนายไปไหนมา ฉันจะบอกว่าเจอรอนแล้วนะ ปลอดภัยดี อยู่กับพี่โขน โอเค เดียวเจอกัน” บัววางสายจากกั้งแล้วก็ถอนหายใจ เอามือตบหน้าตัวเองเบาๆเรียกสติให้ตัวเองก่อนจะพรูลมหายใจแล้วขับรถกลับบ้านต่อไป
..
บัวกลับมาถึงบ้านแล้ว รู้สึกว่าบ้านเงียบเหงากว่าแต่ก่อนมาก คงเพราะเกิดเรื่องอะไรมากมายจนตั้งตัวกันแทบไม่ทัน บัวเดินไปถึงในครัวก็เห็นเอมอรยืนร้องไห้ไปทำกับข้าวไป บัวรีบเดินเข้าไปสวมกอดแม่จากทางด้านหลัง เอมอรรีบเช็ดน้ำตาเมื่อเห็นลูกชายกลับมาแล้ว เธอหันหน้ามายิ้มให้บัว
“วันนี้แม่ทำต้มซุปเปอร์ขาไก่ให้ บัวรีบไปอาบน้ำให้สดชื่นนะลูก จะได้ลงมากิน” เอมอรตีมือบัวที่กอดเอวเธออยู่เบาๆเป็นการหยอกล้ออย่างเคย
“แม่...ทำไมแม่ไม่เรียกว่าตีนไก่ แม่รู้ไหม เวลาบัวพูดกับเพื่อนว่าอยากกินต้มซุปเปอร์ขาไก่ มันก็บอกว่าเขาต้องเรียกว่าตีนไก่” บัวถามเอมอร
“ก็มันสุภาพไงบัว เพื่อนเขาอยากเรียกแบบนั้นก็ปล่อยเขาไป แต่บัวเรียกแบบที่แม่สอนนี่แหละ เข้าใจไหม” เอมอรสอนลูกชาย
“บัวเข้าใจแล้วครับ ถ้าอย่างนั้น..บัวก็อยากให้แม่เข้าใจเหมือนกัน”
“เข้าใจอะไร ไหนบอกแม่มาซิ”
“บัวอยากให้แม่เข้าใจว่า..แม่สอนบัวมาดีที่สุดในโลกแล้ว แม่เป็นแม่ที่ดีที่สุดในโลกของบัวเลยนะ เพราะฉะนั้นแม่อย่าร้องไห้อีก อย่าโทษตัวเอง แม่อย่าโกรธพ่อเลยนะครับ เราจะผ่านมันไปด้วยกัน แบบที่พี่อิสพูดไง รวมกันเราอยู่ แยกหมู่เราเจ๊งกะบ๋ง” บัวพูดติดตลกจบก็หอมแก้มเอมอร
เอมอรถึงกับหัวเราะทั้งน้ำตา ตอนยังเด็ก บัวชอบหาศัพท์สำเนียงที่ฟังแล้วขำมาทำให้เธอหัวเราะเวลาจะโดนเธอทำโทษ เรื่องที่บัวมักจะโดนทำโทษก็คือชอบปีนป่ายต้นไม้และซนตามประสาเด็กผู้ชาย แต่ไม่เคยทำให้เธอหนักใจหรือผิดหวังเลยสักครั้ง เธอรักบัวมงคลเพราะบัวมงคลเป็นเด็กดีและสมควรได้รับความรัก เอมอรถึงได้เสียใจที่สามีของเธอมีความเห็นแก่ตัวกับบัวมงคลได้ขนาดนี้
“แม่ขอโทษนะบัว ขอโทษแทนพ่อ ฮึก..” เอมอรกลั้นสะอื้นเอาไว้ไม่อยู่
“บัวอุตส่าห์เล่นมุกแล้วนะแม่ แม่ดราม่ามากๆเดี๋ยวบัวร้องตามเลยนะ” บัวแกล้งทำหน้างอ เอมอรเลยต้องรีบเช็ดน้ำตา
“ไปอาบน้ำเลยไอ้ตัวแสบ ไม่ต้องแกล้งเบะปาก” เอมอรหมุนตัวมาแล้วตีก้นบัวเบาๆก่อนจะหัวเราะที่บัวทำท่าสะดุ้ง บัวเห็นเอมอรเริ่มหัวเราะได้ก็โล่งใจ
“แล้วพ่อไปไหนครับแม่”
“อยู่แต่ในห้องทำงานไม่ยอมออกมาเลย”
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวบัวขึ้นไปอาบน้ำก่อนแล้วจะได้ลงมาเรียกพ่อไปทานข้าวด้วยกัน”
“อืม..ไปเถอะลูก”
“แม่..บัวก็ต้องขอโทษแม่ด้วยนะครับ” ก่อนบัวจะไปก็อยากจะขอโทษแม่กับเรื่องที่ยังติดค้างในใจของตัวเอง เรื่องที่อาจจะทำให้แม่ผิดหวัง
“ขอโทษเรื่องอะไร..เรื่องโขนนะเหรอ” เอมอรถามเพราะคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องนี้ บัวพยักหน้าหงอยๆแทนการยอมรับ
“เดี๋ยวเรียกค่าสินสอดแพงๆดีไหม จะได้เอาไปช่วยพ่อใช้หนี้” เอมอรกระซิบ บัวหน้าเหวอก่อนจะหน้าแดง ไม่คิดว่าแม่จะมามุกนี้
“แม่อ่า บัวไปอาบน้ำดีกว่า” บัวเดินเข้าไปหอมแก้มเอมอรอีกทีก่อนจะรีบวิ่งขึ้นบ้านไป
เอมอรมองตามลูกชายไปก่อนจะถอนหายใจแรงๆเพื่อระบายความทุกข์ที่อัดแน่นอยู่ในใจ เธอรู้ดีว่าบัวมงคลกำลังอดทนต่อความเสียใจ ทำเป็นร่าเริงเพื่อความสบายใจของคนในครอบครัว เธอจะมาร้องไห้เพื่อสร้างความทุกข์ให้บัวอีกต่อไปไม่ได้แล้ว ลูกชายคนนี้ทำให้เธอคิดได้ว่า มันไม่ใช่เรื่องยากที่ทุกคนในครอบครัวจะผ่านเรื่องร้ายๆไปได้ หากแต่ต้องผ่านมันไปด้วยกัน ไม่ใช่แค่ใครเพียงคนเดียวที่ต้องพยายาม
..
กั้งมาถึงที่บ้านของบัวหลังจากที่บัวมาถึงสักพัก เมื่อขึ้นมาบนห้องก็เห็นบัวกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ เมื่อเห็นว่าบัวดูเป็นปกติก็โล่งใจ นึกว่าจะกลับมาเห็นบัวร้องไห้จนตาแดงบวมปูดจากเรื่องของรอนและพี่โขน กั้งยังหนักใจอยู่เลยว่าถ้ามาเห็นบัวร้องไห้จะปลอบยังไง เพราะกั้งต้องทำเป็นว่าไม่รู้ว่าบัวไปเจอกับอะไรมา การต้องปิดบังเพื่อนรักอย่างบัวทำให้กั้งไม่สบายใจเอามากๆ แต่เหตุผลของพี่โขนก็น่าเห็นด้วย บัวเป็นคนซื่อ หากรู้แผนอาจจะเก็บเอาไว้ไม่ได้ อาจจะใจอ่อนสงสารลุงชีวา หรือดีไม่ดีอาจจะเอาตัวเองไปเสี่ยงเพื่อปกป้องทุกคนอีก
“กั้ง ยืนมองอยู่ได้ มีอะไร” บัวถามเมื่อเห็นว่ากั้งยืนจ้องบัวอยู่นานแต่ไม่พูดอะไร
“อ๋อ เอ่อ..คือ ก็คิดอะไรนิดหน่อย แล้วแกไปไหนมา” กั้งตะกุกตะกัก ตั้งแต่รู้จักกับบัวมาไม่เคยมีเรื่องปิดบังกัน
“อ๋อ..ก็ไปตามหารอนไง เห็นเมื่อคืนแกบอกไม่เจอรอน”
“แล้วรอนไปไหนมา ได้บอกรึเปล่า ทำไมทำโทรศัพท์หล่นทิ้งไว้แล้วหายไป” กั้งแกล้งถามเพื่อให้แนบเนียน บัวไม่สบตากั้ง ทำเป็นสนใจโทรศัพท์แทน ไม่อยากบอกกั้งว่าตัวเองไปเจออะไรมา
“ลืมถาม มัวแต่ดีใจที่เจอน้อง” บัวตอบเพียงแค่นี้
“เออ บัว ฉันเห็นกล่องไม้ที่ต้นเอามาให้ แกได้เปิดดูรึยัง” กั้งรีบเปลี่ยนเรื่อง ในเมื่อกั้งยังบอกความจริงเรื่องของรอนกับพี่โขนไม่ได้ก็ไม่อยากให้บัวนึกถึง
“เออ ลืมไปเลย” บัวทำท่านึกขึ้นได้ก่อนจะเดินไปหยิบกล่องไม้มาวางที่เตียง แล้วก็ถอดสร้อยที่คล้องกุญแจกล่องไม้ทั้งสองอันออกมาจากคอ บัวเลือกหยิบดอกหนึ่งมาไข
“ไม่เห็นมีอะไรเลย” กั้งชะโงกมาดูแล้วพบว่าในกล่องไม้มีแต่ความว่างเปล่า
“กล่องนี้ต้องเป็นกล่องที่ลุงชีวาเขียนให้พ่ออาโปอ่าน แสดงว่าลุงชีวาอาจจะไม่ได้เขียนอะไรไว้” บัวตอบก่อนจะปิดกล่องไม้ลงเหมือนเดิม แต่กั้งกลับไม่คิดแบบนั้น กั้งจำได้ว่าก่อนหน้านี้ที่รูกุญแจยังมีเศษกระดาษอุดอยู่ แต่ตอนนี้มันไม่มีแล้วและบัวก็ไขมันอย่างง่ายดาย กั้งคิดว่าบัวกำลังมีอะไรปิดบังกั้งเช่นกัน
“อยากเจอลุงชีวาของแกจัง ไม่เคยเจอสักที” กั้งทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงข้างๆบัว
“พรุ่งนี้ฉันจะไปหาลุงชีวาแต่เช้า ชวนลุงไปใส่บาตรให้พ่อ ถ้าแกอยากเจอก็ไปด้วยกันก็ได้” บัวชวน
“โอเค ไปด้วย แกไปไหนฉันไปด้วย” กั้งรีบบอก
“มีอะไรรึเปล่า” บัวถามด้วยความข้องใจ เพราะกั้งมีท่าทีแปลกๆตั้งแต่มาถึงแล้ว
“ฉันแค่อยากอยู่เคียงข้างแกตอนที่แกต้องเผชิญปัญหาไง” กั้งรีบบอก นึกตำหนิตัวเองที่มีพิรุธให้บัวสงสัย
“ขอบใจนะกั้ง ขอบใจจริงๆ วันนี้ค้างด้วยกันนะ”
“ค้างอยู่แล้ว ฉันตั้งใจมาอยู่กับแกถาวรเลยเนี่ย ขี้เกียจไปๆกลับๆ เหนื่อย” กั้งชูกระเป๋าเสื้อผ้าที่ขนมาให้ดู
“งั้นไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวจะได้ลงไปกินข้าวพร้อมกัน แต่เดี๋ยวฉันลงไปก่อนนะ ว่าจะไปหาพ่อก่อน แกเสร็จแล้วก็ตามไปนะกั้ง”
“โอเค” กั้งรับคำก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป
บัวเห็นกั้งเข้าห้องน้ำไปแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาใหม่ พิมพ์ข้อความก่อนจะกดส่งไป เมื่อข้อความถูกส่งไปแล้วบัวก็กดลบประวัติการสนทนาจากนั้นถึงได้เอาโทรศัพท์วางไว้ในลิ้นชักหัวเตียง บัวเอากล่องไม้ไปเก็บที่เดิมแล้วถึงได้เดินลงไปข้างล่างเพื่อดูว่าอาทิตย์เป็นอย่างไรบ้าง
***โปรดติดตามตอนต่อไป***
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ อัพให้ติดๆกันเป็นของขวัญวันปีใหม่
-
:katai1:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :L2: :กอด1:
-
หวังว่าอาทิตย์จะไม่คิดสั้นหนีเรื่องต่างๆ ไปก่อนนะ อยู่รับรู้ความจริงเรื่องต่างๆ
ก่อนจะได้รู้ว่าตัวเองนั้นโง่แค่ไหนที่ได้ก้าวไปเป็นหมากตัวหนึ่งในการแก้แค้นของชีวา
-
หาเรื่องอะไรใส่ตัวอีกละบัว ส่งข้อความอะไร ให้ใคร
ไม่ใช่ส่งข่าวให้ชีวาระวังตัวล่ะ อึ๊ยยยยย เดาๆๆๆ
-
บัวส่งข้อความหาใครอ่ะ เฮ้ออออ...
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
อาโปกับชีวามีความสัมพันธ์กันแล้วชีวามีอารมณ์ทางเพศรุนแรงชอบทำร้ายอาโป โขนถูกใส่ร้าย
ชีวาโรคจิตคิดไม่ดีกับบัว นั่นลูกนะเว้ยยยยยย
บัวต้องรู้อะไรซักอย่างแต่ไม่บอกใคร บัวก็สงสัยและระแวงชีวาเหมือนกัน
ดีใจที่เป็นแผนซ้อนแผน ไม่งั้นเรื่องคงจะวุ่นวายไปกันใหญ่
ขอบคุณสำหรับตอนส่งท้ายปีนะคะ
-
:L2: :pig4:
-
บางทีบัวอาจรู้เรื่องทั้งหมดแล้วก็ได้ รวมถึงเรื่องที่ชีวาเป็นพ่อแท้ๆด้วย
-
เป็นเรื่องที่ลุ้นทุกตอน สนุกมาก :pig4:
-
อ่านตอนก่อนล่ะตาค้างนอนไม่หลับ พอมาอ่านตอนนี้ คนละฟีลเลย โอ๊ยยยย แต่ละปม เตะบักชีวาก่อน เคือง :z6:
ในกล่องนั่นน่ะเปิดแล้วใช่ไหมล่ะ แล้วเอากระดาษออก รึเปล่า กระตุ้นความอยากรู้ทุกตอน จะกลายเป็นโคนวยแล้วนี่
-
กั้งอยู่ทีมโขน คอยดูบัวอย่างนี้ค่อยหายห่วงหน่อย ชีวาโรคจิตเหลือเกิน หวังว่า ความดีของบัวจะทำให้อาทิตย์คิดได้นะ
-
อ่านตามทันแล้ว น่าติดตามเป็นที่สุด
ต้องคอยไขปมตามเนื้อเรื่อง
ขอบคุณครแต่งนะครับ
-
เหมือนนบัว จะรู้อะไรเลยอ่าาา
โอ้ยยยย
หรือบัวคุยกับแม่
เหมือนบัวไม่ค่อยไว้ใจลุงชิวา หรือพ่อตัวเองเลย
เง้ออออ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
นานจะหวานที
พจน์นี่เลวได้ใจเลย
-
:ling3:
-
บทจะดีกันก็ดีกันง่ายจัง แต่ก็ดีค่ะไม่อยากให้ม่านาน แถมมีหวานตบท้ายซะด้วย
-
หวานหลังจากทุกข์มานาน ขอให้เรื่องร้ายผ่านไปเร็วๆนะคะ
-
ชีวาเลวได้ใจจริงๆทั้งๆที่รู้ว่าบัวเป็นลูกนะ
-
ขอให้พี่โขนน้องบัวผ่านเรื่องราวต่างๆไปด้วยดี :mew1: สวัสดีปีใหม่นะคะคนเขียน
-
ขอแปะไว้ก่อน
-
ชีวาคือทำกับลูกตัวเองได้
ส่วนคุณลูกพออยู่กับแฟนก็เซะซี่ไม่เบาเลยจ้าาา 555
-
อาทิตย์ไปเห็นรูป จะโกดโขนไม๊เนี่ย
หรือพจน์จะพูดอะไรน้าาาาาาา
แต่เข้าใจกันก้ดีแล้ว สบายใจ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
โขนคงคาดไม่ถึงว่าชีวาจะติดกล้องที่ห้องโขนด้วยแน่ๆ แล้วทีนี้จะทำยังไงต่อไปล่ะเนี่ย
ไม่รู้อาทิตย์จะเอาเรื่องนี้มาปรึกษาโขนด้วยหรือเปล่า กลัวว่าจะทำอะไรไม่ปรึกษากันแล้วจะเป็นเรื่องอีกจริงๆ
-
ซับซ้อนไปอีกสรุป ทุกคนจะรูัมั้ยว่า ชีวากับพจน์เป็นคนทำเนื้อเรื่องก็วนอยู่แค่นี้แหละ เนื้อเรื่องไม่ไปไหนเลยปัญหาเก่ายังแก้ไม่หมด รูปหลุดมาอีกละ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ทั้งพจน์ทั้งชีวาต่างคนต่างใช้ประโยชน์ของอีกคน
ชีวาที่ทำเลวเพราะเหมิอนจะเป็นโรคจิต แต่พจน์เลวโดยสันดานเลย
-
จะสูญเสียอะไรอีกหนอ
-
เอาใจช่วยโขนกับบัวให้ผ่านพ้นอุปสรรคไปได้นะคะ พจน์กับชีวานี่เลวจริงๆ
-
นี่อ่านรวดเดียว 38 ตอนเลย ว่าแล้วว่า Incest กันแน่ๆ มามั่นใจก็ตอน อาโป ร้องไห้ตอนรู้ว่าหมวยท้องกับ ชีวา
ส่วนบัวก็น่าจะรู้แล้วแหละว่าลุงตัวเองไม่ได้มาดี
อย่าพลาดนะบัว กับน้องชายเค้ายังทำได้ กับลูกก็ไม่น่าจะเว้นอ่ะ น่าจะเอาได้เหมือนกัน
-
ตอนแรกไม่เคยคิดว่าจะได้เข้ามาอ่านเลย ตอนนี้กลับรู้สึกว่าเฮ้ย นี่เราพลาดมานานขนาดนี้เลยหรอ จริงๆ แอบรู้สึกละว่า บัวไม่น่าจะใช่ลูกของอาโป แต่รอนนี่น่าจะเป็นลูกของอาโปนั่นแหละแน่ๆ แต่มาเฮ้ย ตอนที่บอกว่าบัวเป็นหลานอาโปนี่แหละ
เรื่องของกล้องแอบถ่ายนี่แอบคิดนะว่า เดี๋ยวไปถึงจ้องเป็นโขนแน่ๆ ไม่ใช่ชีวาหรอก
อ่านละลุ้นทุกตอน
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
มาละๆ
ว่าแล้วพจน์นี่ลาสต์บอสมีสมุทรมาพ่วงด้วย
ขอสองคนนี้ให้ชีวาแล้วกัน
ว่าแล้วมาสะนี่เกี่ยวอะไรกับบัวกับชีวา?
หรือว่าแค่เพราะชอบอาโป?
ขอโทษค่ะ ตัวละครเยอะมากๆจนเราเริ่มสับสน
เว่ยก็ช่วยดีเกิน จนไม่น่าเชื่อว่าเป็นแค่สามีใหม่ของเหมยฮัว
ไม่ใช่ชีวามีอะไรกับทางนั้นหรือ? ญาติห่างๆไหม?
รอตอนจบค่ะ ขอพจน์กับสมุทรให้ชีวาจัดการแล้วกัน
-
:mew1:ณ
-
:L2:
-
สงสารพี่น้องคู่นี้ค่ะ
แร้นแค้นตั้งแต่เด็กแล้วยังเจอกรรมซัดโหมกระหน่ำขนาดนี้
คนเขียนใจร้ายจุง :hao5:
-
ตอนจบไม่ใช่ชีวาตายนะ เฮ้ออออ สงสารชีวิตของสองพี่น้องนี้จริง
-
:L2: :pig4:
-
:pig4 :pig4: :pig4: :กอด1:
-
จิตตกไปหมดแล้วตอนนี้
-
ในที่สุดทุกอย่างก็กระจ่างแล้ว ชีวาไม่ผิด อาทิตย์ไม่ผิด โขนไม่ผิด ที่ผิดมีแค่พจน์กับสมุทรที่ชัวช้าที่สุด ขอให้ทุกคนมาช่วยบัวเร็วๆนะ
-
พจน์กับสมุทธนี่จะชั่วไปถึงไหนเนี่ย
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
คลี่คลายในทางที่ดีแล้ว เหลือแต่ง้อโขนสินะ
-
สมควรแล้วจุดจบของคนเลวแบบพจน์และสมุทรที่ได้รับ
-
คลี่คลายซะที ลุ้นมานานละ คนแต่งนี่ผูกเงื่อนหลายชั้นมาก แต่ก็คงจะจบลงด้วยดี รอตอนที่บัวจะมีความสุขเสียที
-
รออ่านจ้า
-
สู้ๆนะ พ่อชีวากับลูกบัว อ่านแล้วน้ำตาคลอเลยตอนบัวดูพี่โขนร้องเพลงคนเดียวที่คิดถึง
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
เฮ้อออ มารวดเดียวแบบ สบายใจ หายค้างคา
ปมที่ผูกไว้ แก้ได้ดีจิงๆ
นี่คนอ่านนึกว่าเปนโคนันกันหมดแล้ว 55555
แต่พี่โขนนน อย่างอนนานเลย หัวก้ไม่ได้ล้านซะหน่อย 5555
-
ขอบคุณค่ะ
-
อยากอ่านตอนต่อไปใจจะขาด สงสารน้องบัว พี่โขนใจอ่อนเร็วๆ นะ
-
:L2: :pig4:
-
บัวง้อเยอะๆ เลยนะ ทางที่ดีเราว่าวิธีนี้ได้ผลชัวร์ ง้อบนเตียงค่ะ พี่โขนหายโกรธชัวร์ไม่มั่วนิ่มแน่ๆ วิธีนี้
-
หลากหลายความรู้สึกเหลือเกินตอนนี้
-
ทุกอย่างคลี่คลายไปทางดีแล้ว :katai2-1:
ห่างกันเป็นปีน้องบัวก็ง้อพี่โขนหน่อย ปล่อยให้คิดถึงจนต้องร้องเพลงบอกนี่ไม่ธรรมดานะ
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
บัวมงคลสทชื่อเลยค่ะ ทุกอย่างที่บัวหวังขอให้ผ่านไปด้วยดีนะคะ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอลบเพื่อทำการรีไรท์เนื้อหาสำคัญนะคะ จะกลับมาทยอยรีไรท์หลังจากแต่งเรื่องเพลงรักฯ จบ
-
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีดีให้อ่านค่ะ :L2: อบอุ่นในตอนท้าย แล้วก็ลุ้นตลอดเรื่องเลย ชอบความคิดของบัว
ชอบพี่โขน ชอบกั้ง ขอตอนพิเศษแถมบ้างนะคะ :mew1:
-
:L2: :L1: :pig4:
-
จะร้องไห้ตอนที่ชีวาอุ้มแมวขึ้นมาแล้วบอกว่า ขอบคุณที่กลับมา จริงๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ชื้นไปด้วยน้ำตา
ขอบคุณจริงๆค่ะสำหรับนิยายเรื่องนี้ เราชอบภาษาของคุณนะ เล่าเรื่องดีคำผิดคำแสลงแทบจะไม่มีให้เห็น นั่นแสดงให้เห็นถึงความใส่ใจทุกคำทุกตัวอักษรของคุณ ประทับใจค่ะ จะเป็นอีกเรื่องอยู่อยู่ในใจ o13
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ที่แสนน่าประทับใจค่ะ
-
จบได้แบบเคลียร์ มีความสุขที่ได้อ่านนิยายดีดีแบบนี้ จะรอติดตามผลงานต่อไปนะคะ ขอบคุณค่ะ
-
:pig4: :pig4:
-
จะร้องให้
รู้สึกว่าความรักระหว่างอาโปกับชีวามันคือโศกนาฎกรรมจริงๆ ถ้าชาติหน้ามีจริงขออย่าให้เขาเกิดเป็นพี่น้องกันเลยนะ
-
คิดไม่ถึงว่ามาสะจะกลับมาดีมากๆ ชีวาไม่เหงาแล้วสิ พลิกโผมากค่ะ ส่วนโขนงอนนานน่าหมั่นไส้นะคะ เดี๋ยวน้องบัวเลิกง้อล่ะจะหนาว ชอบมากค่ะ จบไปแล้วแต่ยังติดใจอยู่ อยากให้มีตอนพิเศษจังค่ะ
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายที่สนุกมากๆ ซ่อนปมแกะไม่ออกเลย
-
เป็นนิยายที่ดีมากเรื่องนึง ในแง่ของความสมจริงและลำดับเรื่อง
ถึงแม้พล๊อตจะไม่ได้แตกต่างหรือแปลกใหม่มาก แต่สิ่งหนึ่งที่ได้คือ ความกลมกล่อมของเนื้อหา
ทั้งภาคบรรยายและสนทนาที่ลงตัว รวมทั้งมีการปูพื้นให้เนื้อหารู้สึกถึงความหนักแน่น
มีที่มาที่ไปชัดเจน สร้างคาแรคเตอร์ของตัวละครอย่างใส่ใจ
มีปม มีเบื้องหลังที่ดำมืดกันทุกคน มีความไม่สมบูรณ์ ซึ่งนี่แหละคือธรรมชาติ
ดังนั้น จึงเกิดความสมจริงตามมา ซึ่งอ่านแล้วทำให้เราอินได้ไม่ยาก
แต่ ในขณะเดียวกัน ด้วยโครงเรื่องที่ความลึกลับ ตามล่าหาตัวคนร้ายผู้บงการ เพื่อให้เราลุ้นระทึก
ผู้เขียนจึงเลือกที่จะทะยอยบอกเล่ารายละเอียดออกมาทีละน้อย ปล่อยเหตุกาณณ์มาแบบนำความคิดผู้อ่าน
และจูงใจเราให้ไขว้เขวไปบ้างในแต่ละบทที่มีเหตุการณ์พาไป
ก่อนจะขมวดปม ตบหน้าผู้อ่าน ในช่วงท้ายๆ ทำให้เนื้อเนื่องเกิดความน่าติดตามมาก
สรุปคือความสมบูรณ์ของภาคเนื้อหา ภาษา ความน่าสนใจ น่าติดตามและสมจริง ครับ
ปล. แอบเห็นเล็กน้อยบางจุดใช้ชื่อตัวละครผิดตำแหน่ง เช่น กั้ง แต่ กลายเป็นชื่อ บัว แทน ให้คนนอกช่วยอ่านทวนจะแก้ได้ครับ แต่ไม่มั่นใจนักว่าบทไหน จำได้ว่าหลังๆ เพราะผมอ่านรวดเดียวจบในวันเดียว
-
ขอร้องไห้แปป
เดาไม่ถูกเลย
เสียน้ำตาจริงอะไรจริง
ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ
-
:pig4:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่นำมามอบให้กันครับ
ชอบมาก หวังว่าจะไม่ทิ้งกันไปนานนะครับ รอติดตามเสมอ
-
สรุปอาโปนี่รักทุกคนเลยใช่ไหมคับ ทั้งชีวา ราม โขน แต่รักพี่ชายที่สุด เพราะเห็นนอนและบอกรักกับทุกคน หรือยังไง เราตกอะไรไปหว่า?
ยังไงก็ขอบคุณคับ ปอลิง. ในเรื่องชอบกั้งที่สุดแล้ว
-
คือชื่อไม่น่าจะเศร้า แต่อ่านๆไป ทำไมดราม่า น้ำตาไหลพรากเลยค่ะ
เขียนได้น่าอ่าน บทพอดีกันไปหมด เดาให้วุ่นเลยค่ะ สนุกมาก
โขนไม่ได้เลวร้าย แค่ไม่ได้เปิดเผยตัวตนกับใครมาก
บัวเป็นความสดใส สมชื่อบัวมงคล ทำให้คนใกล้ชิดมีความสุข แถมทำโขนเปิดใจได้ ทำให้พ่อยอมรับความผิดพลาด
สงสารอาโป ทำไมชีวิตน่าเศร้า บอกใครก็ไม่ได้ พูดไปก็ลำบาก
ถือว่าโชคดีที่คนรอบข้างช่วยเหลือกัน ไม่งั้นคงมีเรื่องเศร้ากว่านี้อีก
-
ขอบคุณค่ะ น้ำตาไหลตอนจบนี่แหละ อาโปกลับมาเกิดเป็นแมว ได้มาอยู่ด้วยกันอีก :monkeysad: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เดาไปต่างๆ นานา กว่ารู้ตัวว่าใครทำ สนุกมากเลยครับ
-
สนุกค่ะ ตอนจบทำเราร้องไห้ ฮือ
ฉากย้อนอดีต กับคำพูดว่าขอบคุณที่กลับมา
มันดีมากจริงๆ เหมือนกับว่าในที่สุดทุกคนก็มีความสุขสักที
ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ
-
กรี๊ดดดดดด จบแล้ววววว
สนุกค่ะ ขอบคุณมากกก
แต่เรื่องหนักมากก ไม่เคยอ่านอะไรหนักๆขนาดนี้มาก่อนท :katai1:
สงสัยนิดนึง ไม่รุ้อ่านข้ามตรงไหนไปหรือเปล่า คือ สรุปว่ารอนเป็นลูกใครคะ
ตอนที่อยู่ในผับ อาทิตย์บอก ห้องไม่มีใคร เมืองแมนพาอาโปเข้าไปนอน
แล้วก็ตกลงโขนมีอะไรกับอาโปหรือเปล่า เพราะตอนนั้นโขนไม่รู้เรื่อง อาโปบอกว่ามีก็เชื่อออาโป
สรุปยังไง หรือเราอ่านข้ามตรงไหนไป ค้างคาใจจ จจจจจจจ :ling1:
-
เป็นเรื่องที่สนุกมาก เดาไปออกจริงๆๆ ว่าใครเป็นคนร้าย
ชอบเนื้อเรื่องที่ดูสมจริงดี ในตัวทุกคนไม่ใช่สีขาว สีดำ ต่างก็มีทั้งสองสี ผสมกันอยู่
อ่านไปรู้สึกสงสารอาโปนะ แต่ก็มีความไม่เข้าใจอาโปเช่นกัน คือรักกับพี่ชายตัวเอง มันผิดและรู้สึกผิดกับเหม่ย จึงหนีไป แล้วไปเป็นแฟนกับรามทำไม ทำไมถึงมีอะไรกับเพื่อนสนิทตัวเอง ปมตัวนี้ มันตายไปพร้อมกับอาโป
แต่ที่สุดแล้ว ทุกคนก็ได้รับผลกรรมกันไป
ปล. แอบอยากรู้เรื่องของรามกับกั้งต่อ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ยอมใจคนเขียนในการผูกเรื่องและคลายปม. ชั้นเซียนเลยมั้งเนี่ย เราคิดว่าเดาให้ตายก้อเดาผิดแน่ๆ
ขอบคุณมากมายค่ะ
-
สนุกมากค่ะ มีเรื่องให้ลุ้นอยู่ตลอดเลย
-
อ่านจบยังคงสงสัยว่ารอนไปลูกของใคร ไม่แน่ใจว่าอ่านพลาดตรงไหนไป :hao5: :a5:
-
อ่านรวดเดียวจบ อ่านแบบข้ามวันข้ามคืนเลยทีเดียว =_=
มีที่คาใจอยู่ ตกลงอาโปมีไรกะโขนม่ะ? รอนลูกใคร? เพื่อนโขนตกลงเป็นคนดีม่ะ?
งืดดดดด รอตอนพิเศษ!!!
-
:pig4:
-
เป็นนิยายที่อ่านแล้ววางไม่ได้ คนแต่งเก่งมากที่ถ่ายทอดปมชีวิตคนได้ซับซ้อนเดาไม่ออก บรรยายความรู้สึกของตัวละครจนอินตามไปด้วยจริงๆ นิยายเรื่องนี้เอาไปทำเป็นหนังเป็นละครได้เลย เวลาอ่านก็สัมผัสได้ว่าคนเขียนตั้งใจและใส่ใจทุกตัวอักษรจริงๆ ของคุณนะคะที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่าน
-
สนุกน่าติดตาม ซับซ้อนซ่อนเงื่อน สอดแทรกแง่คิดมากมาย
ขอบคุณมากค่ะ^^
-
หนูบัวคนดีมากลูก...
แต่ก็สงสารพี่โขนไง
ต่อให้รู้ให้เข้าใจว่าจากไปเพราะอะไรแต่ก็อดน้อยใจไม่ได้หรอกนะ
เป็นเรานี่อาจงอนยิ่งกว่านี้อีก เล่นตัวมากกว่านี้อีก 20% 5555
:pig4:
-
สงสารชีวามากเลย แม้ว่าจะดูร้ายกาจมาก แต่ก็ทำทุกอย่างเพื่อคนที่ตัวเองรัก
อ่านแล้วอบอุ่นมาก ยิ่งตอนจบร้องไห้เลย สุดท้ายก็ได้เจอกันอีก
ขอบคุณที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆนะค้า
-
อ่านจบแล้วเย้ๆ ๆ.
เราหวีดเรื่องนี้มากเลยยยย
พลิกครั้งแรกยังอยั่ในการควบคุมที่เราเดาไว้
แต่..พลิกครั้งที่สอง ตอนบอกว่าเป้นลูกชีวา พีคมากกกกก
เห้ยยมันนอกเหนือที่คิดอ่าาาาาา :hao7:
ชอบบบ ชอบอะไาที่คาดไม่ถึงมากกกค่ะ
-
สนุกมากค่ะ หยุดอ่านไม่ได้เลย มีปมให้ลุ้นตลอด
บัวเป็นคนที่น่ารักจริงๆ
ส่วนตอนจบก็ดีมากแอบน้ำตาคลอตอนสุดท้าย
แอบหวังคู่กั๊งกับพี่รามนะคะ
ขอบคุณคนแต่งมากๆค่ะ
-
เย้ๆจบแล้วววว~ จริงๆก็แอบเสียดายที่จบแล้ว :a5: ถ้ามีโอกาสอีกครั้งเรื่องนี้จะเป็นอีกเรื่องนึงที่เราจะกลับมาอ่านซำ้ :hao3: คนแต่งแต่งเก่งมาก มีครบทุกรสเลย o13 เราลุ้นกับปมของเรื่องมากคิดตามตลอดเดาถูกบ้างผิดบ้าง :laugh: เราดีใจที่เรื่องจบแบบhappy พออ่านเรื่องนี้จบทำให้เราอยากไปหาผลงานเก่าๆของนักแต่งและจะติดตามผลงานของนักแต่งนะ เพราะแต่งดีจริงๆทั้งพล็อตทั้งรายละเอียด ขอบคุณที่มีผลงานดีๆให้อ่านและติดตามค่ะ :mew1:
-
ขอบคุณที่ทำให้ได้อ่านนิยายดีๆนะคะ รักเรื่องนี้จัง
-
เพิ่งเริ่มอ่านได้ไม่กี่ตอน สนุกมากกกกก บัวน่ารักจริงๆ
เราชอบเรื่องที่เกี่ยวกับดารา-ผจก. หายากนะ มีน้อย
ดีใจที่คุณคนเขียนแต่งแนวนี้
เรื่องนี้ดูมีปมแปลกๆ ขอตัวไปอ่านต่อก่อน ค้างมาก
:katai5:
-
อ่านรวดเดียว..ปมเยอะเดาผิดหมดเลย..คนเขียนเก่งมาก
-
อ่านจบแล้ววววว ใช้เวลาถึง3วันเพราะอ่านแบบเรื่อยๆแต่ตั้งใจอ่านทุกคำเลย
สงสารอาโปจริงๆ เราอยากเกลียดชีวาแต่เกลียดไม่ลง
ตอนจบชอบชีวามาก ลุงแกน่ารัก มีมุมกวนตีนลูกเขยด้วย ชอบบบบบ
ขอให้รามสมหวังกับใครก็ได้(ที่ชื่อกั้ง?) เราว่ารามก็นิสัยดีนะ รักมั่นคงมาก
ปมเยอะมากแต่หักมุมเยอะกว่า อ่านไปก็ตกใจร้อง"ห๊ะ!"ตั้งหลายที
ประทับใจตอนสุดท้ายที่อาโปกลับมาเกิด
หลังจากนี้ชีวิตที่เหลือของชีวาจะได้มีความหมายมากขึ้น อยู่เพื่อคนรักเนอะ
ขอบคุณคนเขียนนะคะ
นิยายสนุกมาก ได้ข้อคิดด้วย
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านรวดเดียวจบ แบบวางไม่ลง
เนื้อเรื่องน่าติดตามมาก สนุก
อ่านไปลุ้นไปแบบปมเยอะมาก เดาทางไม่ถูกเลย
ชอบบัวขี้อ่อยสุด 5555+
ขอบคุณนิยายดีๆสนุกๆค่ะ
:pig4: :pig4:
-
พึ่งได้ตามอ่านนิยายเรื่องนี้ สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกก
-
:mew1:
-
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆ แบบนี้ให้อ่านนะคะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านวันเดียวจบชอบมาก
คนเขียนเขียนดี มีความเป็นมืออาชีพสุดๆ
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
อ่านจบแล้วค่ะ ชอบมากๆๆๆ สงสารทุกคนเลยเฉพาะชีวา ตอนจบที่ชีวานั่งกอดแมวบนรถเข็นคือน้ำตาไหลพรากเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ และสนุกมากขนาดนี้นะคะ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ :mew6:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกมากค่ะเหมือนดูซีรีย์เกาหลีเลยวางปมดีมากๆ
ขอชื่นชมคนแต่งมากค่ะ
มันอิ่มเอมหน่วง อึดอัด มีความสุข ครบรสมากๆค่ะ
-
:really2: :really2: :really2:
-
อยากอ่านตอนพิเศษ เมื่อไหร่คนแต่งจะมาเคลียร์ปมต่างๆซะที ฮื่ออออออออ T__T
-
:pig4:
-
อ่านแรกๆเนื้อเรื่องสนุก รู้สึกไม่เครียด แต่พอมาครึ่งหลังนี้เริ่มนั่งไม่อยู่สุขแล้วค่ะ
อึดอัดมาก แบบ อะไรว่ะเนี๊ยะ ปมเยอะแยะไปหมด หงุดหงิดนะ แต่ไม่เลิกอ่าน 5555 ยังอ่านต่อไปจนจบ
น้ำตาไหลตอนสุดท้าย ตอนที่ชีวาอุ้มแล้วแมว :hao5:
-
ขอบคุณมากค่ะ ลุ้นมากกกกก ปมเยอะซับซ้อน คนเขียนดีมากค่ะเรื่องการผูกปม แต่อยากให้ชัดเจนช่วงเวลาหรืออายุของตัวละครมากคะ คืออย่างโขนเองไม่ได้บอกอายุชัดเจนแค่แก่กว่าบัวเกือบสิบกว่าปี เราเลยเดาว่าประมาณ 35 (? แก่ไปไหมไม่รู้ เพราะรู้แต่อายุบัวคือ 25 ปี) รอน...เด็กหนุ่มอายุน้อยกวากั้งเกือบ 5 ปี คนเขียนไม่ได้บอกอายุกั้งแต่กั้งเป็นเพื่อนบัว ก็คงอายุเท่าบัวคือ 25 แล้วเมื่อมีฉากปมที่รอนอาจเป็นลูกโขน ตอนนั้นโขนอายุ 15? เพราะโขนอายุ35 แก่กว่าบัว10กว่าปี ซึ่งอายุ25ปี แต่มากกว่ารอนที่อายุน้อยกว่าเกือบ5ปี ก็คือ20ปี พอคิดแล้ว โอ้!!!! อยากได้ความชัดเจนในเวลาของเหตุการณ์และตัวละครจริงค่ะ อย่างอาโปถ้างั้นจะคบกับรามเมื่อไหร่หล่ะ เพราะเข้าวงการอายุ15 คือตรงนี้ค่ะถ้าคนเขียนเพิ่มรายละเอียดจะดีมากค่ะ โดยรวมสนุกเว่อร์ ยิ่งความรักของบัว-โขน เชื่อใจกันมาก รักแท้ชนะทุกอย่างจริงค่ะ และตอนจบซึ้งจริงๆ :3123: :pig4:
-
เราสงสัยในความรักของอาโปจังเลยค่ะ เหมือนอาโปบอกว่ารักทั้ง 3 คนเลย ทั้งชีวา ราม และโขน
กรณี โขน : ถ้าสรุปแล้วอาโปจะรักโขนแบบเพื่อน ที่เป็นทั้งเพื่อนเป็นเหมือนครอบครัว เป็นคนที่เข้าใจ
แต่อาโปก็ยังเหมือนอ้อนวอนขอความรักจากโขน อยากรู้ว่าโขนคิดยังไงกับตน และก็ยังเก็บรูปโขน
ที่เขียนคำว่ารักไว้อีกต่างหาก
กรณี ราม : เราสงสารรามมากๆเลยค่ะ เราไม่รู้ความคิดของอาโปที่มีต่อรามเลย เพราะในบันทึกของอาโป
ก็ยังไม่ได้กล่าวถึงราม เรากลัวว่าอาโปจะเห็นว่ารามเป็นที่พึ่งพิง รักในแบบผู้มีพระคุณ และยอมมีอะไรด้วย
เพราะตอบแทนบุญคุณของราม เราว่าเราทีมรามค่ะ 55 รามทำทุกอย่างเพื่ออาโปจริงๆ แต่สุดท้ายก็เจ็บ
หนักเลย
กรณี ชีวา : เพราะชีวาเป็นพี่ของอาโป เพราะชีวิตอาโปมีแค่ชีวา เราสงสัยว่าที่อาโปรักชีวาเพราะมีสายเลือด
เดียวกันหรือเปล่า และที่ยอมมีอะไรด้วยก็เพราะกลัวว่าพี่จะไม่รัก กลัวว่าพี่จะทิ้ง ในบันทึกของอาโปที่บอกว่า
อาโปมีความสุขทุกครั้งเวลาที่ร่วมรักแบบไม่ปกติกับชีวา เป็นเพราะอาโปมีอาการเสพติดเซกซ์และเป็น
มาโซคิสม์หรือเปล่าถึงได้ทำแบบนี้
เราก็อยากรู้ว่าจริงๆอาโปรักใครมากที่สุด แบบที่รักแบบคนรักจริงๆ อย่างที่โขนกับบัวมีกันและกัน แต่ถ้า
สุดท้ายแล้วอาโปรักทั้ง 3 คนแบบคนรัก เราก็ยอมรับ เพราะทั้ง 3 คนนี้มีอะไรไม่เหมือนกัน คงจะมาเติม
ส่วนที่ขาดของอาโปกันคนละด้าน
ปล. ขอตัวไปกอดคุณรามแน่นๆ ค่ะ :z3: :z3: :z3:
-
สนุกมากค่ะ ผูกเรื่องดีมาก ภาษาก็ดี อ่านละอินเลย รอตอนพิเศษหวานๆ :hao7:
-
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆ มาให้อ่านคะ สนุกมาก น่าติดตามทุกตัวอักษร สร้างปมซ้ำปมซ้อน
ทำให้ตื้นเต้น และก็ลุ้นไปกับทุกๆ ตอนเลยละคะ แสดงด้านต่างๆ ของมนุษย์ คือมันดีมากๆ อะ o13
ชอบทุกละตัวละครเลยคะ แต่ละคนที่โลดแล่นตั้งแต่ต้นจนจบ มีมุมมองมากมายให้เราได้คิดตาม :katai2-1:
ชอบความรัก ความไว้เนื้อเชื่อในความรัก ในคนรักของน้องบัว กับโขน ถึงตอนท้ายที่น้องมาง้อโขนนิทำเราเสียน้ำตาเลย
-
o13
-
เป็นนิยาย ที่เดาผิดซ้ำแล้วซำเล่า
-
ลุ้นตลอดเลย ว่ามครเป็นคนทำ แรกเกลียดชีวามากเลย หลังๆรู้สึกสงสารลุงแกขึ้นมา 55555
ขอบคุณค่า สนุกมากๆเลย
o13 o13 o13
-
คนแต่งคะ เรารอตอนพิเศษอยู่นะ~
นี่รอเคลียปมเรื่องนี้ให้จบก่อน ค่อยเริ่มอ่านเรื่องใหม่ 5555
-
ของคุณสำหรับนิยายดีๆนะค่ะ เราอ่านอวดเดียวจบเลยคือลุ้นตั้งแต่ยันจบ ปมเยอะมากแต่ก็เคลียร์ได้หมด การเขียนอ่านง่ายดี เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะ :กอด1: :กอด1:
-
จบแล้วง่าาา
ฮืออออ
สนุกกก
ปมเยอะเว่อร์ ปกติไม่ชอบเรื่องที่ปมเยอะๆ ขี้เกียจตาม
แต่พี่โขนนี่คือดีย์ อยากพลีกาย
กรี๊ดดดดดดดด
-
ในที่สุดก็อ่านจนจบรวดเดียว สนุกมากๆค่ะ
ลุ้นตามน้องบัวตลอดเลย อยากรู้ว่าใครเป็นพ่อกันแน่
ปมมีความเกี่ยวพันกันไปหมด สงสารบัวมากจริงๆ
แต่ก็ดีมากๆที่พี่โขนกับบัวไม่เคยปล่อยมือกันเลย
ตอนท้ายๆบัวโดนงอนก็สมควรแล้ว 55555555
ขอบคุณที่เขียนนิยายสนุกๆมาให้อ่านนะคะ
-
ขอบคุณมากค่ะ แต่งเก่งมากกก ปมเยอะสุด ๆ
ลุ้นจนจิตตกเลยทีเดียว :o11:
-
อ่านสองวันจบ มันซับซ้อนมาก
จนสงสัยไปซะทุกคน นักเขียนทำให้
คนอ่านคล้อยตามไปกับเนื้อเรื่อง
สุดท้ายแอบหมั่นไส้พี่โขนนิดหน่อย
แอบแกล้งน้องบัว
-
เป็นนิยายที่มีปมเยอะมาก ปกติไม่ค่อยอ่านนิยายปมเยอะขนาดนี้
เพราะชอบแนวใสๆสวยๆ เบาสมองมากกว่า
แต่พอได้อ่านมันก็ติด อ่านสองวันจบเช่นกัน เนื้อหาค่อยข้างเยอะ แต่ก็ลุ้นว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อไป
สุดท้ายเรื่องต่างๆก็คลี่คลายผ่านไปได้ด้วยดี ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ
-
ใครจะคิดว่าอ่านแล้วติดแบบว่างลงไม่ได้ ต้องอ่านให้จบ เรื่องซับซ้อนมา ปมเยอะ อ่านไปลุ้นไป เกร็งตัวไปหมด สนุกมากๆ ชอบๆๆๆ เป็นเรื่องที่ดีที่สุดเรื่องนึงเลย
-
หักมุมแล้วหักมุมอีก สนุกมากจริงๆ o13 ขอบคุณที่เขียนนิยายมาให้อ่านน้าาา รู้สึกพลาดที่มาอ่านช้าน่าจะเจอเร็วกว่านี้ :katai1: :z3:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :L2:
-
เป็นนิยายที่อ่านแล้วอึดอัดมาก เครียดด้วย โอ๊ย..... :ling3:
-
สนุกมากค่ะ เป็นนิยายที่ดีมากกก อยากให้ทุกคนได้อ่าน ❤❤
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เรื่อนแพนั่นเกี่ยวอะไรกับบัวนะ ถึงได้มีเสียงเรียกชื่อบัว
แถมของที่ขโมยนั่นได้ไปอีก :z3: กลัวม่าเยอะจังค่ะ
ป.ล. ชื่อนายเอกเพราะจังเลย อ่านเจอทีแรกก็สะดุดใจเลยอ่ะ
แบบชื่อไทยๆ ไม่ค่อยได้ยินใครตั้งด้วย แถมดูมีเสน่ห์ยังไงไม่รู้
ป.ล. 2 จัดไปโล้ดอีกหนึ่งโหวตค่ะ
-
เหยยยย ที่แท้ขโมยคนนั้นคือรามนี่เอง แต่ว่านะสี่ครั้งหรอ
ทำไมเรานับได้แค่สามนะ แสดงว่ามีตอนที่รามเจอแต่ไม่ได้แสดงตัว
-
เอ... คุณเนตรท้อง นี่ใช่ลูกของอาโปหรือเปล่านะ o8
-
อย่าบอกนะว่ารอนคือลูกของอาโปอ่ะ :sad3:
-
เหยยย ตื่นเต้นอ่ะ บัวกับรอนจะเป็นพี่น้องกัน แม่บัวรู้แล้ว
แต่แม่ของรอนนี่สิใคร ส่วนคุณอาโปคะ ไปทำไงให้ท้องได้ตั้ง2คน
-
:katai1: ใครอ่ะ มาสะหรือว่าพจน์ที่เมืองแมนโทรหา โอยย
--------------------------------------------------------
ลืมไป ลืมแจ็คไปได้ไง สงสัยไว้ก่อนเพราะเนตรเคยบอกว่า
แจ็คไปพูดว่าโขนอาจชอบผช
-
พ่ออาทิตย์คือพีคมากอ่ะ โอย ปมในปมในปมเด้อ
-
โหย โหยยยย เคยคิดด่ารามว่าร้ายนะตอนอ่านมาไม่กี่ตอน
พอมาตอนนี้รามไม่ร้ายอะไรเลยเด้อ คนที่ไว้ใจร้ายที่สุด!
โอ้โหกัยพ่ออาทิตย์มาก แบบ อห คนที่ไม่เคยคิด คนที่คิดว่าดี
ส่วนชีวาเราว่ามาร้ายอ่ะ ที่บอกว่าพี่แท้ๆอาจจริงแต่!!!!
เราว่าคนที่ทำอาโปเขียวช้ำคือชีวา ชีวาน่าจะข่มขืนอาโปด้วย
แล้วจดหมายนั่นเราว่าชีวาทำขึ้นมาอ่ะ
ที่พีคอีกอันคือรอนเป็นลูกโขน อ้อหอกันเกือบทุกตอนจ้า ลุ้นมาก
-
:z3: คือแบบด่าไปหมดแล้วอ่ะ ถอนคำตอนนี้ทันไหม (ฮา)
สรุปอาทิตย์เลวจริงไม่จริง แล้วมาสะทำไมถึงอยากทำร้ายบัว
ส่วนชีวาว่าแล้วเชียว แถมคงไม่น่าใช่พี่น้องแท้ๆใช่ไหมหรือใช่
แต่แน่ๆคงไม่ได้จะอยากเป็นลุงบัวหรอกนะ
-
ฮ้าาา อ่านจบแล้ว เราคิดว่าปรุงรักปมของหนูด้วงเยอะแล้วนะ
มาเจอปมเรื่องนี้ร้องโอ้โหเลย ปมเยอะมากเป็นปมในปมไปอีก 55
ผู้แต่งเก่งมากเลย o13 เราคิดตามจนปวดหัวอ่ะ 555
ด่าว่าผิดคนไปหมด เดาก็แทบไม่ถูกเลย ตอนแรกว่าชีวาร้ายสุด
แต่เจอพจน์ชีวาก็ดูแบบไม่ค่อยร้ายอ่ะ แค่ดูน่ากลัว
แต่สุดท้ายทุกคนก็ได้รับผลในสิ่งที่ตัวเองได้ทำลงไปอะนะ
-
:m15: ปมเยอะมากกกกกกก
แต่ก็สนุกมากกกกกเช่นกันค่ะ :pig4:
-
ชื่อเรื่องออกแนวใสๆน่ารักๆ
แต่เนื้อเรื่องนี่มัน...โศกนาฏกรรมชัดๆ!!
จบดีค่ะ ไม่ว่าลินจงจะเป็นแมวธรรมดาหรือวิเศษยังไง
แต่ก็จะขอคิดว่าลินจงคือพ่ออาโปกลับมาหาพ่อ
ไม่รู้จะพูดยังไง
เอาเป็นว่าชอบมากค่ะ ลุ้นทั้งเรื่องเลย
ชอบคู่พ่อสองคนที่สุดแล้ว
โอ้ ความรักอันแสนบริสุทธิ์
อยากให้พ่อสองคนเกิดมาคู่กันอีกจัง
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
อ่านจบแล้วค่า แอบเรียกน้ำตาเบาๆ :sad11:
-
อ่านจบแล้ว ชอบมากๆเลยค่ะ สนุกมากกกกกก
ปมทุกอย่างในเรื่องก็สับสนไปหมด สงสารที่สุดก็อาโปนี่แหละ เห้อออ พอตอนจบทุกคนดูแฮปปี้ก็รู้สึกดีมาก เพราะผ่านกันมาเยอะจริงๆ แล้วก็ชอบบัวด้วยที่เชื่อใจพี่โขน ส่วนพี่โขนก็นั้ลลัคคค :กอด1:
-
:กอด1:
-
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอึดอัดมาก
มันรู้สึกว่ามันบีบคั้นหัวใจเหลือเกิน
สงสารทุกตัวละคร โดยเฉพาะอาโปคือน่าสงสารมาก
รองลงมาคงต้องเป็นชีวา ที่อยู่กับความทุกข์มาตลอด
กว่าจะปล่อยวางได้คือต้องสูญเสียอะไรไปบ้าง
เป็นเรื่องราวที่สัมผัสได้ว่ามันคือเรื่องจริงของโลกใบนี้อ่ะ
คือทุกคนมีความรัก โลภ โกรธ หลง มันคือสีเทาจริงๆ เนอะ
ขอบคุณนักเขียนนะคะ ที่แต่งเรื่องราวดีๆ มาให้เราได้อ่าน ได้อินกับมัน
เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะคะ จะติดตามผลงานอื่นๆ ต่อไปค่ะ
:กอด1:
-
ขอบคุณสำหรับการถ่ายทอดนิยายดีๆ และสนุกแบบนี้ให้ได้อานนะคะ
ต้องยืมคำพี่กั้งพูดมาใช้เลย "เรื่องมันซับซ้อนกว่าที่คิด"
เพราะเรื่องข่าวลือของอาโปทำเอาหลงทางไปเยอะพอตัวเลยสำหรับการคาดเดา ลังเลไปลังเลมา สุดท้ายข่าวลือก็คือข่าวลือมันยังค่ำตราบใดที่มันไม่มีหลักฐาน และมูลความจริง
ทีแรกที่อ่านก็คิดว่าน้องบัวอาจจะเป็นลูกของอาโปจากข่าวลือว่าอาโปทำผู้หญิงท้อง แต่ตอนนั้นคือรู้แค่อายุของโขนก็คิดว่าอาโปอายุเท่าโขนก็เลย เห้ย จะเป็นไปได้หรอเพราะบัวก็อายุตั้ง 25 แสดงว่าอาโปมีลูกตอนเด็กมากๆ ก็คิดว่าคงไม่ใช้หรอกมั้ง
พอมารู้ว่าอาโปอายุมากกว่าโขน 5 ปี ก็เอ้ะ มีความเป็นไปได้ แต่ก็ต้องมีลูกตอนอายุเด็กมากอยู่ดี แล้วพอมีรอนโผล่มาว่าคล้ายอาโปอีกนี่ก็เอนไปทางรอนอีกว่าพอเทียบกับอายุอาโปแล้วมีความเป็นไปได้มากกว่า
แล้วก็ไปสับสนคิดว่าเป็นบัวอีกตอนที่กั้งช่วยเมืองแมนมาจากราม แล้วรามถามกั้งจากเรื่องที่เมืองแมนเล่าตอนนั้น
ต้องบอกเลยว่ารู้สึกผิดหวังกับอาทิตย์มากตอนที่รู้ว่าเอาเงินโขนไปเล่นการพนันเพื่อต่อยอดเงินอะ ถึงแม้เงินที่อาทิตย์ใช้ไปเพื่อปิดข่าวของโขนมันก็อีกเรื่องอะ แล้วยังมาทำเป็นมีทิฐิ พาลโขนทั้งที่ปัญหาหนี้ตัวเองเป็นคนก่อ พอเมืองแมนมาใส่ร้ายก็ต้องยอมรับเลยว่าแอบลังเลไปทางที่เมืองแมนเล่าหน่อยๆ เลยแหละ แต่พอยืนยันว่าไม่ได้ทำก็โล่ง คือกลัวบัวเสียใจไม่ใช่อะไรหรอก ฮ่าๆๆ
แต่ก็ยังแอบผิดหวังอยู่เบาๆ ถึงแม้จะไม่ได้ตั้งใจพูด เพราะไม่คิดว่าบัวจะมาได้ยินก็เหอะ แต่สุดท้ายเริ่มต้นใหม่ก็ให้อภัย เพราะคิดว่าตัวเองเป็นเสาหลักแล้วแบกเอาไว้ทุกอย่างมันก็เลยเป็นแบบนี้ ทีหลังก็ควรให้คนที่บ้านรู้ปัญหาบ้างจะได้ช่วยกันแก้ไขต้องแต่เนิ่นๆ
ตอนที่คิดว่าหรือรอนเป็นลูกโขนว่าพีคแล้วนะ เจอโขนเป็นหมันเข้าไปนี่พีคกว่าไปอีก
ตอนแรกก็คิดว่าโขนเหมือนไม่ไว้ใจชีวา แต่ทำไมยอมกินอาหารที่ใส่ยานอนหลับ นี่กะไว้ด่าโขนแล้วอะว่าทำไมถึงสะเพร่าทั้งที่ตัวเองก็ไม่ไว้ใจ ที่ไหนได้ซ้อนแผนนี้เอง
คนที่เราสงสารที่สุดก็คือ อาโป ชีวิตเจอแต่เรื่องต้องเจ็บซ้ำที่ใจ รองลงมาก็ราม ดูรักอาโปมาก (แต่รามนี้ก็ทั้งน่าสงสารทั้งน่าต่อย)
จริงๆ จะว่าชีวาเป็นอีกคนที่น่าสงสารอีกคนก็ว่าได้ ไม่ว่าจะเป็นสภาพแวดล้อม หรือสถานการณ์ คือ มีกันแค่สองคนพี่น้อง ไว้ใจใครไม่ได้ แล้วยังต้องมาสนองตัณหาของคนที่ทุกคนคิดว่ามีเมตตา มันก็เหมือนโรคที่ได้รับแต่ด้านมืด จนมีวิธีแสดงความรัก การที่จะรักษาความรักของตนไว้ได้ไม่ถูกวิธี จนมันการเป็นเรื่องที่ผิดพลาด แล้วสร้างความเครียดแค้นขึ้นในใจ
ต้องบอกว่าน้องบัวคือดีมากกกกกก คือสุดยอด น่ารัก สดใส จิตใจดี ทัศนคติดี กตัญญู เป็นคนที่ใครจะไม่ตกหลุมรักนี่คงยากจริงๆ
พี่โขนก็งานดีมากเวลาอยู่กับน้องบัวอบอุ่น ขี้เแกล้งน้อง เป็นคนที่มีจุดยืนของตัวเองชัดเจนดี แต่แอบเคืองพี่โขนอยู่นะ ตอนน้องบัวมาตามง้อ แล้วแก้ทั้งเมิน ทั้งทำให้น้องหึงอะ ถึงจะรู้ว่าพี่โขนยังรักบัวเหมือนเดิม แต่จังหวะนั้นเศร้าตามน้องบัวเลยอะ
พี่นายก็แอบปลื้ม ตลกดี แอบเชียร์ให้กับกั้ง ถึงหลังๆ เราจะแอบเชียร์กั้งให้รามก็เหอะ ฮ่าๆๆๆ
จริงๆ แอบระแวงอาทกับแจ็คด้วยนะ น้ำหนักเอียงไปทางอาทมากกว่า ดูแจ็คเป็นคงตรงๆ คงไม่ได้อะไร แล้วก็แจ็คมีปัญหาอะไรกับพี่โขนนักหนากับการไม่ยอมรับว่าตัวเองชอบอาโป ดูชอบจิกกัดในความพี่โขนเป็นเกย์
ต้องบอกว่าเราชอบตรงที่ตัวละครแต่ละตัวคือมีบทบาทในการแก้ปม ผูกโยงกันได้ดีมากๆ เลยค่ะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ป.ล. แต่มันยังมีจุดที่สำหรับเรามันยังไม่เคลียร์ อาจจะเป็นเพราะเราอ่านไม่ละเอียดเอง หรือเราตีความไม่เข้าใจเองก็เป็นได้
1. สรุปแล้วรอนคือลูกใคร (คือ นางผู้หญิงคนนั้นแค่โมเม เพราะพจน์จ้างแค่นั้นใช่มั้ย)
2. ในเมื่ออาโปรักกับชีวา แล้วเรื่องที่ว่าอาโปรักราม กับโขนนี่มันคือยังไง (ตอนบอกกับรามเพราะอาจจะประชดราม เพราะรามคิดแบบนั้นก็พอเข้าใจ แต่ในกรณีของโขนเรายังไม่เข้าใจ ยังไม่เข้าใจเรื่องความรักของอาโประหว่างสองคนนี้)
3. สรุปของที่โดนขโมยไปจากเรือนแพมันคืออะไร แล้วใครขโมยไป (คือรามให้ใครมาขโมยหรอตามที่คิดไว้ทีแรก เพราะเหมือนโขนก็รู้ว่าใครเป็นคนขโมยไป เพราะใช่คำว่าช่างเค้า เพราะโขนก็คิดว่าน่าจะเป็นฝีมือราม แต่จริงๆ แล้วมันใช่กล่องไม้ที่ชีวาให้บัวเปิดกล่องแรกรึเปล่า ที่บอกว่ามันอยู่กับชีวาตั้งแต่ทีแรกอยู่แล้วคืออันนั้นเรื่องโกหกหรือยังไง อันนี้เราแอบบงง ว่าสรุปใครต่อยบัว)
4. ตอนที่รามเจอบัวตอนที่บัวกับโขนกับมาจากที่ออกไปขับเรือ แล้วตอนนั้นรามพูดกับตัวเองว่าเจอกันเป็นครั้งที่ 4 อีกครั้งเจอกันตอนไหนอะ (อันนี้เราอาจจะอ่านพลาดที่เรานับได้คือ 1. หนูจมน้ำตอนเด็กรามช่วย 2. ตอนบัวดูพระอาทิตย์ขึ้นแล้วลื่นล้ม 3. ตอนที่เจอที่เรือ ตอนแรกคิดว่าจะนับให้ครบสี่คือตอนที่รามไปขโมยของที่เรือแพ แต่ไม่รู้สรุปใครไปขโมย)
5. อุบัติเหตุการตายของอาโปที่พจน์เป็นคนทำ อันนี้เราก็ยังไม่เคลียร์ว่าตกลงมันเกิดอะไรขึ้น ทำไรกับอาโปวันนั้นอาโปถึงได้เสียชีวิต
6. ตอนที่เรือตอนเจาะ ใครเป็นดึงขาบัว (หรือคือบัวเป็นตะคริวจริงๆ อย่างที่เล่าให้อาทิตย์กับเอมอรฟัง เป็นตะคริวเลยคิดว่ามีคนดึง เพราะจากที่ชีวาเล่าคือมาสะเป็นคนทำแต่ต้องการทำร้ายโขน แล้วมาสะเป็นคนดึงบัวขึ้น แล้วใครดึงขาบัว)
-
จะมาลงให้อ่านอีกไหมคะ รออยู่นะคะ :call: :call: :call: