-
ส่วนที่เอาไปแปะไว้ที่กระทู้ก่อนลงนิยาย อยู่ในระหว่างเส้น *** นะคะ (ข้อ 1-18 ก๊อปเฉพาะหัวข้อที่ทำตัวทึบไว้ก็ได้
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
(http://www.tropicaccents.com/i/Butterflies/BU-516-MW-AQ-500.jpg)
ผีเสื้อ...ที่ดูสวยและมีอิสระเสรี
ใครจะไปรู้ว่า บนปีกที่สวยงามคู่นั้น อาจจะ
ถูกเคลือบไปด้วยความรันทดของชีวิตที่ไม่ค่อยจะยุติธรรมและไม่มีทางให้เลือกเดิน.....
นี่คงเป็น ผีเสื้อเพียงไม่กี่ตัวบนโลกใบนี้....
ที่ชีวิตไม่ได้สวยงาม....ดังเช่นลวดลายบนปีกของมัน
**************************
ขอฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะครับ พอดีพล๊อตมันขึ้นมาในหัว แล้วกลัวจะลืมก็เลยต้องมาลงไว้ก่อน
ยังไงจะค่อยๆอัพเดตตอนต่อๆไปนะครับ สำหรับเรื่องนี้
เป็นแนวชีวิตรันทด หมดน้ำตาเป็นปี๊บๆนะครับ แต่ก็ไม่รันทดจนจบเรื่องหรอกครับ
ใครที่ชอบแนวนี้ก็เข้ามาติดตามได้เลย
สำหรับใครที่ไม่ชอบแนวรันทด เราก็มีเรื่องรักใสๆ [Train To samoeng] ไว้ให้อ่านกันนะครับ.....แฮ่ๆ
-
ตอนที่.1 : โบยบิน
"พี่ครับ ผมยอมแล้วครับ โอ๊ยยย พี่ครับ ผมยอมแล้ว"
เสียงร้องขอชีวิตจากการโดนรุมทำร้าย
"ไอ้เหี้ยพวกนั้นเล่นงานใครอีกว๊ะ" หนึ่งในเพื่อนที่เดินมากับผมเอ่ยปากขึ้นเมื่อเห็นภาพตรงหน้าที่คนกลุ่มหนึ่งกำลังรุมทำร้ายใครซักคน
"เฮ้ย ไอ้ภูมิ อยู่นี่เอง ไอ้ภีมน้องมึงโดนพวกไอ้ก้องภพรุมยำอยู่นั่นน่ะ" เพื่อนวิ่งหน้าตาตื่นมาบอกผม
"ไอ้ภีม" ไว้เท่าความคิด ผมรีบวิ่งไปจนถึงกลุ่มไอ้พวกนั้น ฝ่าวงล้อมเข้าไปจนถึงตัว "ไอ้ภีม" น้องชายต่างพ่อต่างแม่ของผม ที่ตอนนี้มันนอนขดตัวเป็นกุ้งอยู่กับพื้นด้วยความเจ็บปวด เนื้อตัวมันมอมแมมเพราะคลุกอยู่บนพื้นดิน
ผมค่อยๆประคองตัวไอ้ภีมขึ้นมากอดไว้ น้ำตาผมไหลอาบแก้ม มึงทำน้องกูไอ้พวกใจหมาสันดานกา
"เฮ้ยๆ พี่มันมาช่วยแล้วเว๊ย เอาแม่งเลยมะ" เสียงไอ้เดนนรกหนึ่งในนั้นพูดขึ้นก่อนที่จะเตรียมเข้ามารุมยำผมอีกคน
"เฮ้ยหยุดก่อน พอได้แล้ว" มีเสียงห้ามขึ้นมาก่อนที่ตีนของหนึ่งในนั้นจะมาถึงตัวผม
ผมเงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าของเสียงห้ามนั้น
ไอ้ก้องภพ หนุ่มหล่อ โปรไฟล์ดีแต่สันดานต่ำ มันมายืนตรงหน้าผมพร้อมกับก้มหน้ามามองผมกับไอ้ภีมด้วยความเวทนา มันแสยะยิ้มให้ผม
"มึงคือไอ้ภูมิ พี่ชายที่แสนดีสินะ" ไอ้ภพเอ่ยปากทักทายผม
"มึงทำน้องกูทำไม ไอ้พวกสัตว์นรก" ผมด่าไอ้ภพพร้อมกับหันหน้ากวาดตามองพวกมันทุกๆคน
"มึงถามน้องชายมึงดูสิ ว่ามันทำอะไรให้กู ถึงได้โดนกูลงโทษขนาดนี้" ไอ้ภพบอกผมให้ถามเรื่องจากไอ้ภีม
"พี่ภูมิ ผมไม่ได้ทำนะครับ แค่กๆ" ไอ้ภีมตอบผมพร้อมกับไอออกมา เพราะความเจ็บในช่องอก
ผมก้มมองไอ้ภีมที่นอนตัวสั่นอยู่ในอ้อมกอดผม คงไม่มีประโยชน์ที่จะต่อความยาวสาวความยืดกับไอ้ก้องภพ ผมพยุงไอ้ภีมให้ลุกขึ้นเพื่อที่จะพามันกลับบ้าน
"ภีม ไหวมั๊ย กลับบ้านกันนะ อดทนหน่อยนะ" ผมบอกไอ้ภีม
ผมคิดแล้วว่า หลังจากพาไอ้ภีมกลับบ้านในสภาพนี้ ผมคงโดนพ่อเลี้ยงดุแล้วก็จบลงด้วยการไล่ผมออกจากบ้านแน่ๆ ถ้ามันจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ ผมก็ถือว่าได้ทำหน้าที่พี่ชายที่ดีที่สุดแล้ว
ผมชื่อ ภูมิ ครับ อายุ19ปี ตอนนี้ผมเรียนปีหนึ่งที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งแถบชานเมืองครับ ผมอยู่กับพ่อเลี้ยงแล้วก็แม่พร้อมกับไอ้ภีมน้องชายผมที่เป็นลูกติดของพ่อเลี้ยง ผมรู้ว่าทั้งพ่อเลี้ยงแล้วก็แม่เกลียดผมมากแล้วก็หาทางกำจัดผมให้ออกจากชีวิต ที่ผ่านมาท่านทั้งสองเลี้ยงดูผมเป็นอย่างดี พ่อเลี้ยงของผมเป็นคนมีฐานะครับ มีบ้านหลังใหญ่โต มีเงินให้ผมใช้ผ่านบัตรสามารถกดใช้ได้สบายๆตลอดเวลา และผมก็ทำตัวดีมาตลอด แต่ก็อย่างว่าแหล่ะครับ ด้วยความที่แม่รักครอบครัวใหม่มาก ส่วนพ่อเลี้ยงก็ไม่ค่อยชอบผม แต่ก็เลี้ยงดูผมเพราะอาจจะเกรงใจแม่ ผมก็เลยได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายกับครอบครัวนี้ครับ
"ว๊ายยย คุณภีมทำไม่สภาพแบบนี้หล่ะคะ" พี่เลี้ยงในบ้านออกมาเปิดประตูรับผมแล้วก็ร้องด้วยความตกใจที่เห็นสภาพของไอ้ภีม
หลังจากนั้นผมก็ต้องเผชิญกับคำด่าทอต่างๆนาๆจากพ่อเลี้ยง
"ชั้นให้แกดูแลน้อง แล้วทำไมมันถึงได้มีสภาพแบบนี้ห๊ะไอ้ภูมิ"
"เลี้ยงเสียข้าวสุกจริงๆ"
"แกออกไปจากบ้านชั้นของแล้วก็ไม่ต้องกลับเข้ามาอีก ชั้นไม่อยากเห็นหน้า ไป!!"
....ถ้อยคำด่าทอต่างๆพรั่งพรูออกมาจากปากพ่อเลี้ยงของผม ส่วนแม่นั้นได้แต่เงียบไม่พูดอะไรซักคำ ผมพยายามมองหน้าแม่ให้ช่วยพูดอะไรซักนิดอย่าให้พ่อไล่ผมออกจากบ้าน แต่ก็ไม่เป็นผล ผมรู้ว่าท่านทั้งสองรอโอกาสนี้มานานแล้ว โอกาสที่จะกำจัดผมออกไปจากชีวิต จนมาถึงวันนี้ที่เรื่องราวมันเป็นใจซ๊ะเหลือเกิน ส่วนผมก็ทำใจเผื่อไว้แล้วหล่ะว่าจะต้องมีเหตุการณ์นี้
ผมขึ้นห้องไปเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า ก่อนที่จะลงไปหาไอ้ภีมที่นอนอยู่ในห้อง
ไอ้ภีม ถึงมันจะเป็นน้องคนละพ่อคนละแม่กับผม แต่ผมก็รักมันเหมือนน้องแท้ๆ ผมรู้ว่ามันก็รักผม เราสองคนไม่เคยทะเลาะกัน ตลอดเวลาเกือบสิบปีที่ผมได้มาอยู่ที่นี่ทำให้ผมกับไอ้ภีมโตมาด้วยกัน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับมันวันนี้ผมเองก็เสียใจที่ปกป้องมันไม่ได้ และผมก็ยังอยากรู้ว่าสาเหตุมันเกิดจากอะไร ซักวันนึงผมจะต้องได้ยินเรื่องราวจากปากของไอ้ภีมเองว่ามันทำผิดอะไรพวกไอ้ก้องภพนั้นถึงได้รุมทำร้ายมันขนาดนี้
"ภีม พี่ไปก่อนนะ แล้วเราจะเจอกันอีก" ผมบอกไอ้ภีมที่นอนหลับอยู่ เห็นรอยช้ำบนหน้ามันแล้วน้ำตาผมก็ไหล
"ยังไม่ไสหัวออกไปอีกหรอ ไอ้ลูกเนรคุณ สิบปีก็เลี้ยงไม่เชื่อง สันดาน" เสียงพ่อเลี้ยงตวาดผมมาจากข้างหลัง ผมก็เลยผละตัวออกจากไอ้ภีม เดินไปยกมือไหว้พ่อเลี้ยง แต่ท่านก็ไม่ได้สนใจผม
ผมเดินออกมาหน้าบ้าน บรรดาคนรับใช้ในบ้านออกมาตามผม ทุกคนร้องไห้ ไม่อยากให้ผมไป ผมยกมือไหว้ร่ำลาทุกคนแล้วก็หันหลังเดินออกมา มีแค่คนเดียวที่ผมไม่ได้ลา...นั่นก็คือ แม่ ของผม
ผมเดินออกมาพร้อมกระเป๋าหนึ่งใบ ด้วยความที่เพิ่งจะเข้าเรียนปีหนึ่งเพื่อนที่มีก็ยังไม่ค่อยสนิทกันมากจนถึงขั้นจะไปขออยู่ด้วยได้ อีกทั้งเพราะทุกๆวันผมเรียนเสร็จก็มีรถไปรับกลับมาบ้าน ความสัมพันธ์ของผมกับเพื่อนๆที่คณะก็ค่อนข้างจะห่างเหิน จะเจอกันตอนเฉพาะเวลาเรียนมากกว่า
ตอนนี้สิ่งที่ผมต้องทำก็คือหาหอพักอยู่ ผมเดินไปในย่านหอพักที่ใกล้มหาวิทยาลัย หอพักส่วนมากในการเข้าอยู่ครั้งแรกก็ต้องมีค่ามัดจำ ค่าหอพักล่วงหน้า ซึ่งต้องจ่ายค่าแรกเข้าประมาณหกพันบาท สำหรับผมแต่ก่อนเงินหกพันเป็นเรื่องเล็กน้อยมาก แต่ตอนนี้มันเป็นปัญหาใหญ่สำหรับผม เพราะบัตรกดเงินของผมโดนระงับการใช้งาน ผมโทรศัพท์หาที่บ้าน ก็โดนตัดสัญญาณโทรศัพท์เอาเป็นว่าตอนนี้ชีวิตผมโดนตัดขาดจากบ้านหลังนั้นอย่างสิ้นเชิง ดีที่ผมยังพอมีตังค์ติดตัวอยู่ประมาณห้าพัน แต่มันก็คงไม่พอสำหรับใช้ในช่วงเวลาต่อจากนี้ ผมคงต้องหาอะไรทำซักอย่าง ที่มันจะทำให้ได้เงินมาใช้มาจ่ายค่าเทอม
ผมอยากร้องไห้ แต่มันร้องไม่ออก ในใจสั่งให้ผมต้องสู้ ผมแบกกระเป๋ามานั่งหน้าเซเว่นริมทางรถไฟของมหาวิทยาลัย ด้วยความเหนื่อยและสิ้นหวัง ใกล้มืดแล้ว คืนนี้จะนอนที่ไหนยังไม่รู้เลย พลันสายตาของผมก็เหลือบไปเห็นใบปลิวเล็กๆ มีข้อความตีพิมพ์ไว้ว่า "งานด่วน ได้เงินเร็ว 10,000-30,000 สนใจติดต่อ 098-050xxxx[รับเฉพาะผู้ชาย]" ตาของผมลุกวาว งานอะไรว๊ะได้เงินเยอะเหี้ยๆ ผมชักเริ่มสนใจ ก็เลยไปซื้อซิมโทรศัพท์มาใส่ เพราะเบอร์เก่าโดนตัดสัญญาณ หลังจากนั้นผมก็โทรไปตามเบอร์ที่ใบปลิวให้ไว้
"เอ่อ สวัสดีครับ พอดีโทรมาตามใบปลิวอ่ะครับ" ผมพูดทันทีที่มีคนรับสาย
"โอเค มาคุยรายละเอียดกันที่หอสราญ ซอยเก.2นะ ถึงหอแล้วโทรมาเดี๋ยวลงไปรับ" เสียงปลายสายตอบผมมาโดยที่ไม่ได้ถามอะไรเลย แล้วก็วางสายไป
ผมนั่งลังเลอยู่ แต่ด้วยความจำเป็นที่ต้องใช้ตังค์ ผมก็เลยตัดสินใจไปที่นั่น "หอสราญ"
ไม่นานผมก็ไปยืนอยู่หน้าหอสราญ ผมโทรขึ้นไปซักพักก็มีผู้ชายคนนึงลงมารับผม มาผมขึ้นไปยังดาดฟ้าของหอ ที่ข้างบนนั้นมีห้องอยู่ห้องหนึ่ง ผมเห็นผู้ชายหน้าตาดีๆเยอะมากข้างบนนั้น จากการสังเกตุคงเป็นนักศึกษาแบบผมนี่แหล่ะครับ แต่พวกเค้ามากันทำไมทีนี่
"เจ๊ต้น เด็กใหม่มาแล้วครับ" ผู้ชายคนที่ลงไปรับผม พาผมเข้าไปหาเจ๊ต้น กระเทยร่างยักษ์ที่นั่งอยู่ท่ามกลางผู้ชายหุ่นล่ำ
"ว๊าย นี่น่ะหรอ น่ารักจัง หล่อ ผิวดี หน้าหวานแบบนี้กำลังต้องการพอดีเลย" เจ๊ต้นพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแล้วก็เดินมาลูบไล้ตามตัวของผม ผมเริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีกับงานนี้แล้วหล่ะสิ
"เอ่อ นี่งานอะไรหรอครับ" ผมถามออกมา
"อ่าว นี่ยังไม่รู้หรอว่ามาที่นี่ต้องทำอะไร" เจ๊ต้นถามผม
ผมส่ายหน้าแทนคำตอบ
"โอเค ไม่เป็นไร เดี๋ยวเจ๊จะบอกให้เองนะจ๊ะว่างานนี้งานอะไร รับรองน้องจะได้ตังค์เป็นกอบเป็นกำมากกว่าเงินเดือนที่ได้จากพ่อแม่อีกนะ ใช้ชีวิตได้สุขสบายเลยหล่ะ"
"จุ๊ จุ๊ จุ๊ ดูจากหน้าตา รูปร่างอย่างเราแล้วเนี่ย ทั้งใหม่ สด ซิงค์ งานแรกคงต้องกดราคาเยอะหน่อย ค่าเปิดซิงค์ยังไงหล่ะ ฮ่าๆ" เจ๊ต้นพูดพร้อมกับหัวเราะด้วยความสะใจ
"เอ่อ พี่ครับ ตกลงนี้งานอะไรครับ"
"เมียบำเรอ รู้จักมั๊ยหนุ่มน้อย เมียบำเรอน่ะ แต่บำเรอให้กับผู้ชายนะ เธอไม่รู้หรอกว่า พวกนักศึกษาหล่อๆรวยๆนะ เค้าก็ซื้อกินแบบนี้แหล่ะ บางคนภาพภายนอกมีแฟนชะนี แต่อีกด้านหนึ่งก็ชอบซื้อผู้ชายด้วยกันนี่แหล่ะไปให้ความสุข จำไว้นะว่าผู้ชายกับผู้ชายน่ะเข้าใจกันดีที่สุดแล้ว ฮ่าๆ" เจ๊ต้นพูดพร้อมกับระเบิดหัวเราะออกมา
แต่ผม....ตอนนี้ผมกลัวมาก อยากออกมาจากตรงนั้น ถ้ารู้ว่าเป็นงานขายตัวตั้งแต่แรก ก็คงไม่มา ชีวิตจะซวยไปถึงไหนเนี่ยไอ้ภูมิ
"เอ่อ พี่ครับผมไม่ทำนะ ผมขอตัวครับ" ผมพูดแล้วก็วิ่งออกมาจากตรงนั้น
แต่ผมก็โดนจับตัวเอาไว้ เจ๊ต้นเดินตามผมมา แกจับคางผมให้เงยหน้าขึ้น
"คิดดูให้ดีนะ เงินตั้งมากมาย พอให้ใช้ชีวิตอยู่ได้แบบสบายๆ งานก็ไม่ได้ลำบากอะไร แถมสนุกมีความสุขด้วย คนโง่เท่านั้นแหล่ะที่จะไม่คว้าโอกาสเอาไว้" เจ๊ต้นบอกผม
"ไม่ ผมไม่ทำปล่อย" ผมพูดแล้วก็สะบัดตัวจนหลุดออกมา พร้อมกับวิ่งลงมา หนีออกมาจากตรงนั้น
มีคนจะตามผมมา
"ปล่อยไม่ต้องตาม" เสียงเจ๊ต้นห้ามพวกนั้นเอาไว้
.....ผมวิ่งออกมาหอบแฮ่กๆอยู่ที่หน้าหอสราญ ก่อนที่จะรีบออกมาให้ไกลจากตรงนั้น ฟ้าเริ่มมืดแล้ว ห้องก็ยังไม่มีนอน คืนนี้จะนอนที่ไหนยังไม่รู้เลย ผมแวะกินข้าวก่อนที่จะพาตัวเองไปนั่งหดหู่อยู่ริมทางรถไฟด้วยไม่รู้ว่าจะไปนอนที่ไหน อย่างน้อยผมต้องมีตังค์ซักหมื่น เพื่อที่จะหาหออยู่และก็หางานเล็กๆน้อยๆทำพอให้ได้เงินใช้ เพราะต่อไปนี้ผมต้องหาเงินใช้เองแล้วหล่ะ ต้องดูแลตัวเอง คิดไปคิดมา มันก็ไม่เสียหายที่จะทำงานอย่างเจ๊ต้นว่าซักคืนเพื่อให้ได้ตังค์มาเริ่มต้นชีวิต
ผมตัดสินใจเฮือกสุดท้าย ต่อสายหาเจ๊ต้น.....เพื่อเตรียมตัวเป็นเมียบำเรอของใครซักคนใน.....คืนนี้
-
แจ้งข่าว : ตอนที่2 มีแก้ไขเนื้อเรื่องใหม่นิดหน่อยนะครับ ต้องขออภัยคนอ่านด้วยนะครับ
-----------------------------------------------
ตอนที่.2 : เสียตัวครั้งแรก
"เอ่อ เจ๊ต้นครับ ผมเปลี่ยนใจละ ผมรับงานก็ได้ครับ" ผมบอกเจ๊ต้น ทันทีที่เจ๊แกรับสาย
"อื้ม ดีมากพ่อหนุ่มน้อย งั้นก็มาเลยนะ มีงานรออยู่แล้ว" เจ๊ต้นบอกผม
"แต่ เจ๊ครับ ผมทำครั้งนี้แค่ครั้งเดียวนะครับ"
"เอาน่า มาลองทำก่อนอย่าเพิ่งพูดอะไรเลย โอเคนะ เจอกัน" เจ๊ต้นบอกผมแล้วก็วางสายไป
....ผมถอนหายใจ มองสภาพตัวเองตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าจะต้องเจอะเจอกับอะไรบ้าง ผมไม่เคยรู้เลยว่า
ในมหาวิทยาลัยนี้มันมีสังคมมืดๆแบบนี้อยู่ด้วย ผมไม่เคยรู้เลย
ผมเดินแบกกระเป๋ากลับมาหาเจ๊ต้น เจ๊ต้นก็ให้กระดาษผมมาแผ่นนึง ในกระดาษนั้นเขียนชื่อหอพัก ระบุว่าอยู่ซอยไหนในละแวกนี้ ซึ่งผมก็รู้จัก พร้อมทั้งชื่อและเบอร์โทรของคนที่ผมคิดว่าผมจะต้องไปหา "หอคชา ซ.เก3 เบอร์โทร 088-885xxxx (ภพ)"
"ภพ" ผมอ่านชื่อนั้น ในใจคิดว่าคงจะไม่ใช่ไอ้ก้องภพ ที่มันทำร้ายน้องผมหรอกนะ
ผมเดินไปจนถึงซอยเก3 หยุดยืนอยู่ที่หน้าหอคชา แล้วผมก็จัดการโทรหาคนชื่อ ภพ ตามเบอร์ที่เขียนไว้
"ใครว๊ะ" คนชื่อภพรับสายแล้วถามผม
"ใช่ภพมั๊ยครับ"
"เออ กูเอง แล้วนี่ใคร"
"เอ่อ..เจ๊ต้นส่งมาครับ"
"เจ๊ต้น....เจ๊ต้นไหนว๊ะ" ปลายสายพึมพัมๆเบาๆ
"เออๆ รอกูแป๊บเดี๋ยวลงไปรับ มึงใส่เสื้อสีอะไร"
"ชุดนักศึกษาสะพายกระเป๋าครับ" ผมตอบไป
"เออๆ" คนชื่อภพตอบผมแล้วก็วางสายไป
...ซักพักก็มีเสียงคนแตะคีย์การ์ดเปิดประตูออกมาครับ
"เฮ้ย เข้ามาดิ"
ผมหันไปมองตามเสียงนั้น มันเป็นไอ้ก้องภพ ไอ้ก้องภพที่ทำร้ายน้องผมจริงๆด้วย
มันก็มองผมด้วยความตกใจ ผมเองก็ตกใจที่คนคนนั้นเป็นมันเหมือนกัน
"เอ่อ...มึงเองหรอไอ้ภูมิ ทำไมมึงถึง...." ไอ้ภพถามผมแต่มันก็หยุดพูดไป เหมือนจะไม่อยากเชื่อว่าคนที่มาหามันคือผม
ผมเองก็เงียบได้แต่มองหน้ามัน พูดอะไรไม่ออก
"เออ มึงเข้ามาก่อนขึ้นไปคุยกันบนห้องกู" ไอ้ก้องภพบอกผมแล้วมันก็ลากแขนผมเข้าหอไป
ผมเดินตามมันขึ้นมาบนห้องมันที่อยู่ชั้นสอง ห้องไอ้ภพสะอาด เรียบร้อยมากครับ ผิดกับบุคลิกของมันเลย หอคชาเป็นหอพักราคาแพงอยู่แล้วห้องเลยกว้างขวาง มีแต่คนรวยๆมาอยู่กัน
"วางกระเป๋าก่อนดิ ยืนเซ่อซ่าอยู่ได้" ไอ้ภพว่าผม ก่อนที่มันจะเดินไปรินน้ำเย็นจากตู้เย็นมาให้ผม
"อ่ะกินน้ำก่อน" ไอ้ภพยื่นแก้วน้ำให้ผมก่อนที่มันจะไปนั่งบนเก้าอี้แล้วก็หันมามองผม
ผมหย่อนตัวนั่งลงบนเตียงนุ่มๆของมันก้มหน้ามองพื้น เพราะไม่กล้าเงยหน้าไปมองไอ้ภพ
"มึงคิดยังไงถึงมาทำอะไรแบบนี้" ไอ้ภพยิงคำถามใส่ผม
"กูก็ไม่อยากทำหรอก"
"แล้วมึงทำทำไม"
"เอ่อ....มึงอย่าถามอะไรมากเลย จะทำอะไรก็รีบทำเหอะหว่ะ" ผมบอกไอ้ภพ
ด้วยความที่อยากให้มันจบๆไปจะได้รับเงินแล้วก็หลุดๆไปจากวงการมืดนี่ซักที
"เห่ย ใจร้อนหรอว๊ะ มึงได้เป็นเมียกูแน่ไอ้ภูมิ ไม่ต้องรีบ" ไอ้ภพพูดพร้อมกับเข้ามาตบไหล่ผมเบาๆ
ก่อนที่มันจะมานั่งข้างๆผมบนเตียง มันเอาสองมือของมันมาจับไหล่ผม
ให้บิดตัวไปหามัน
"มองหน้ากูดิว๊ะ" ไอ้ภพยื่นหน้าเข้ามาบอกผม จนจมูกของมันชนกับจมูกของผม มันจูบลงบนหน้าผากของผมด้วยความแผ่วเบา
ผมเบือนหน้าหนี ด้วยเพราะไม่เคยได้รับสัมผัสแบบนี้มาก่อน ตอนนี้หัวใจของผมเต้นแรงมาก
"ไปอาบน้ำให้เรียบร้อยก่อนไป ค่ำคืนนี้ของกูกับมึงยังอีกยาวนาน" ไอ้ภพพูดเบาๆกับผมก่อนที่มันจะผลักตัวผมให้ลุกไปอาบน้ำ
ผมหยิบเสื้อผ้าออกจากกระเป๋า
"เอาชุดกูไปใส่" ไอ้ภพบอกผมแล้วก็โยนชุดของมันมาให้ผม มันเป็นเสื้อกับกางเกงบอลสีขาว ซึ่งตอนนี้ชุดที่ไอ้ภพใส่เป็นแค่เสื้อกล้ามตราห่านสีขาวกับกางเกงบอลสีฟ้าสั้นๆเท่านั้นเอง
...ผมเข้าห้องน้ำมาปิดประตู เปิดฝักบัวแล้วนั่งให้น้ำไหลรดตัวเอง ใจผมฟุ้งซ่านมากในตอนนี้ นี่ผมจะทำแบบนี้จริงๆหรือจะหยุด แล้วขอไอ้ภพกลับแต่โดยดี โดยที่ไม่ต้องทำอะไร แล้วไอ้ภพจะยอมหรอในเมื่อมันจ่ายตังค์ไปแล้ว แล้วผมจะได้ตังค์ค่าจ้างยังไง
ถ้าเจ๊ต้นเบี้ยวผมไม่จ่ายผมผมจะทำยังไง ตอนนี้ในความคิดผมมันฟุ้งซ่าน สับสน ปนเปไปหมดแล้ว
"อาบน้ำนานจังว๊ะ" ไอ้ภพเคาะประตูห้องน้ำเรียกผม
...ผมได้สติก็เลยรีบอาบน้ำ แต่งตัวออกจากห้องน้ำ ผมออกมาไอ้ภพปิดไฟในห้อง
เหลือแต่แสงไฟสีส้มของโคมไปบนหัวเตียง บรรยากาศในห้องสลัวๆ มีกลิ่นหอมอ่อนๆของน้ำยาปรับอากาศ
แอร์เย็นๆ ทำให้ผมเกิดความรู้สึกแปลกๆ ไอ้ภพนอนรอผมอยู่บนเตียง
"ขึ้นมานอนข้างๆกู" ไอ้ภพเรียกผมให้ขึ้นไปนอนข้างๆมัน
ผมก็เดินขึ้นไปนอนข้างๆไอ้ภพ พอตัวผมโดนตัวมัน ผมรู้สึกเหมือนไฟช๊อต มันร้อนๆหัวใจเต้นแรง รู้สึกแปลกๆ
ไอ้ภพพลิกตัวมาหาผม มันเอามือมาประคองหน้าผมให้หันไปหามัน
"ทำงานให้คุ้มนะเว๊ย" ไอ้ภพบอกผม
"กูไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงบ้าง" ผมบอกไอ้ภพ
ไอ้ภพเงียบไป ผมได้ยินแต่มันหัวเราะหึ หึ
"เดี๋ยวกูสอนเอง มึงไม่ต้องกังวล" ไอ้ภพบอกผม
มันพลิกตัวมากอดผม มือของมันจับมือของผมล๊อคเอาไว้ทั้งสองข้าง
แล้วมันก็ซุกหน้าหล่อๆของมันมาที่ซอกคอของผม ไอ้ภพใช้ลิ้นของมันเลียไปทั่วซอกคอของผม
มันกัดเบาๆที่ติ่งหูของผม ผมเสียวจนดิ้นพล่าน นั่นยิ่งทำให้ไอ้ภพชอบใจ มันเริ่มรุกผมหนักขึ้น
ไอ้ภพหยุดมองหน้าผมที่ตอนนี้หลับตาปี๋เพราะความกลัวบวกกับความเสียวในสัมผัสที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน
"หลับตาทำไมว๊ะ มองหน้ากูดิ มองหน้าคนที่กำลังจะเป็นผัวมึงเนี่ยไอ้ภูมิ" ไอ้ภพบอกผมด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
มันปล่อยมือที่ล๊อกผมอยู่แล้วก็เอาขึ้นมาลูบหน้าผาก เหมือนจะปลอบใจผม
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมามองไอ้ภพ หน้าหล่อๆของมันกำลังมองผมเหมือนกัน ไอ้ภพยิ้มนิดๆทันทีที่มันเห็นผมลืมตามามองหน้ามัน
"ไม่ต้องกลัวนะ เมียภพ" ไอ้ภพพูดกับผมแล้วมันก็ก้มหน้าลงมาประทับริมฝีปากของมันลงบนปากของผม
ความเร่าร้อนบวกกับกำนัดอารมณ์ที่พุ่งพล่านของผมกับมัน ทำให้ผมเริ่มมีปฏิกิริยาตอบรับมันไปตามธรรมชาติ
ไอ้ภพบังคับให้ผมอ้าปากกว้างเพื่อที่มันจะสอดลิ้นอุ่นๆของมันเข้ามาให้ปากของผม ลิ้นสองคนพันกันสร้างความรู้สึกแปลกใหม่
ไอ้ภพมันจูบได้เก่งมากครับ มันเป็นจูบที่ดูร้อนแรงแต่นุ่มนวลมากสำหรับผม สองมือของไอ้ภพลูบไล้ไปทั่วตัวของผม ส่วนสองแขนของผมตอนนี้กอดจิกแผ่นหลังของมันไว้จนแน่น
ไอ้ภพเลิกจูบผม มันถอดเสื้อของผมออกแล้วมันก็ซุกหน้าลงบนยอดอกของผม ลิ้นของมันเลียวนอยู่ตรงหัวนมของผม เสียวมาก ผมดิ้นพล่าน ไอ้ภพมันดูจะชอบใจกับการกระทำของมันมาก
"เสียวมั๊ย" มันถามผมเบาๆ
ผมได้ยิน แต่ไม่อาจตอบได้เพราะตอนนี้ได้แต่กัดฟันด้วยความเสียว ไม่อยากส่งเสียงครางออกมา
ไอ้ภพหยุดเล่นกับนมของผม มันเปลี่ยนมานั่งคล่อมอยู่บนหน้าอกของผม มันใส่กางเกงบอลสีฟ้าตัดกับสีผิวขาวๆของมัน
"เอามือมาจับมันสิ" ไอ้ภพบอก แต่ผมไม่เข้าใจ
ไอ้ภพเลยเอามือมันมาจับมือของผมไปกุมไว้ตรงเป้ากางเกงของมัน
มังกรของไอ้ภพตื่นตัวจนเป็นแท่งแข็ง ผมสัมผัสได้ถึงความอุ่นของมัน
มือผมสั่น เพราะเป็นสัมผัสแรกที่เคยจับของคนอื่น ผมลูบๆเล่นอยู่แบบนั้น
แต่ดูเหมือนไอ้ภพอยากให้ผมทำอย่างอื่นมากกว่า มันลุกขึ้นยืนถอดกางเกงของมันทิ้งลงข้างเตียง
ทำให้มังกรของมันเด้งออกมาชูชันต่อหน้าผม แล้วไอ้ภพก็นั่งลงมันจับตัวผมพลิกหันหน้าเข้าไปหากลางลำตัวของมัน
มันเอามือมาดันหัวของผมเข้าไปหามังกรของมัน
"อ้าปากสิ รออะไรหล่ะ" ไอ้ภพบอกผมก่อนที่มันจะดันหัวผมจนปากของผมจูบแนบกับท่อนมังกรอุ่นๆแข็งๆของมัน
ผมก็อ้าปากออก เอาลิ้นออกมาแตะๆท่อนอุ่นๆแข็งๆของไอ้ภพ มันใหญ่พอดีๆ ยาวประมาณเจ็ดนิ้วก็ตามรูปร่างของมันที่ผอมสูงและหุ่นดี ปลายหัวเปิดสีแดงอมชมพู ขนที่เรียงอย่างเป็นระเบียบแถมมีกลิ่นหอมอ่อนๆของครีมอาบน้ำ ทำให้ผมรู้ว่าไอ้ภพมันดูแลตัวเองดีมากๆ
เสียงไอ้ภพคราง สูดปากซี๊ด ด้วยความเสียวกับสิ่งที่ผมทำให้มัน ผมใช้ปากเล่นอยู่กับมังกรของไอ้ภพไปซักพัก
มันก็เกร็งตัวแล้วก็กระตุกพ่นน้ำอุ่นๆเข้ามาในปากของผม แถมบางส่วนพุ่งเข้าไปในคอของผม ไอ้ภพกดหัวของผมไว้ทำให้ผมไม่มีทางเงยหน้าหนีออกมาได้จำใจต้องรับน้ำของไอ้ภพเข้ามาในปาก จนมันหยุดพร้อมกับหายใจแรง หอบเหนื่อย
"เหี้ยภูมิ ทำกูน้ำแตกจนได้นะมึง รีบไปบ้วนทิ้งไป" ไอ้ภพบอกผม ผมเงยหน้าไปมองมัน
เห็นมันมองผมด้วยรอยยิ้มมีเหงื่อผุดบนหน้าขาวๆของมัน
ผมรีบลงจากเตียงเข้าห้องน้ำไปบ้วนน้ำเชื้อของไอ้ภพ แล้วผมก็บ้วนปากด้วยน้ำยาบ้วนปากที่วางอยู่ตรงอ่างล้างหน้า
ผมเงยหน้ามองตัวเองในกระจก ไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองทำอะไรแบบนั้นไปได้
ผมเปิดประตูห้องน้ำออกมาข้างนอก เห็นไอ้ภพใช้ทิชชูเปียกเช็ดมังกรของมันที่ตอนนี้อ่อนตัวลงแล้ว
ก่อนที่มันจะขึ้นไปนอนบนเตียงโดยที่ยังไม่ได้ใส่กางเกง
"ขึ้นมานอนคุยกับกูบนเตียงหน่อยดิ๊" ไอ้ภพเรียกผมขึ้นไปนอนกับมันบนเตียง
"มึงจะไม่ใส่กางเกงหน่อยหรอ" ผมถามมัน
"ไม่อ่ะ มันไม่ใช่จบแค่นี้นะเว๊ย กูยังไม่ได้ทำอะไรอีกตั้งเยอะ" ไอ้ภพบอกผม
...ผมลงไปนอนบนเตียงข้างๆมัน ไอ้ภพพลิกตัวเอาแขนของมันมารวบตัวผมเข้าไปกอด
"ทีนี้มึงจะบอกกูได้ยัง ว่าทำไมถึงมาทำอะไรแบบนี้" ไอ้ภพกระซิบถามผม
"กูก็อยากรู้ว่ามึงทำแบบนี้บ่อยมั๊ย" ผมถามไอ้ภพ
"ทำไรว๊ะ"
"ก็ซื้อคนมาทำแบบนี้อ่ะ"
"อ๋อ....เดี๋ยวให้กูทำอะไรเสร็จสิ้นกับมึงก่อนเดี๋ยวกูจะบอกนะ" ไอ้ภพบอกผม มือมันก็ลูบไล้ไปตามตัวของผม ทำให้ผมรู้สึกสยิวๆขึ้นมาอีกแล้ว
"มึงนี่โคตรเก่งเลยว๊ะ ทำกูน้ำแตกคาปากเลย สงสัยช่ำชอง" ไอ้ภพบอกผม
"ช่ำชองเหี้ยไร กูไม่เคยทำ มึงเป็นคนแรกที่กูทำให้" ผมบอกไอ้ภพ ไอ้ภพได้ยินก็เงียบไป
ผมไม่รู้ว่ามันจะเชื่อหรือไม่เชื่อที่ผมพูด แต่มันเป็นคนแรกที่ผมทำให้มันจริงๆ จะเชื่อไม่เชื่อก็ตามใจ
"เออๆ กูให้มึงพักแป๊บนึง เดี๋ยวเริ่มต่อ ถ้ากูไม่พอใจพรุ่งนี้มึงไม่ต้องไปเรียน อยู่กับกูทั้งวัน"
ไอ้ภพบอกผมก่อนที่จะพลิกตัวมากอดแล้วก็ซุกหน้ามาที่ซอกคอของผม ลมหายใจอุ่นๆของมันพ่นรดต้นคอของผม ทำเอาผมรู้สึกเสียวๆขึ้นมาอีกแล้ว........
-
มันต้องมีซัมติงๆ
ภพต้องคิดอะไรกับภูมิแน่เลย นางแลดูอ่อนโยนนน :hao7:
-
คิดอะไรกับภูมิป่าวเนี๊ย
-
:katai5: คุยกันซะก่อนให้เรียบร้อยไหม
-
สนุก น่าติดตามคับ ตอนต่อไปมาเร็วๆนะคับ
-
รอจ้า สนุกๆ o13
-
ถ้าจะจัดหนักแบบมาม่า.. ก็จะได้เตียมกะดาษทีปชู้ไว้รอ
-
คิดอะไรกับภูมิป่ะเนี่ย
-
นี่คือการคุยกันใช่ไหม
-
อู้ววว แซ่บนัววววว :katai3:
-
รอออออ :katai1: :hao6: ขอบคุณคนเขียนค่าา :pig4:
-
ติดตามครับ
-
แวะมาเจิมเรื่องใหม่ค่า
แล้วจะโบยบินมาอ่านเป็นระยะๆ
เนื่องจากไม่ค่อยชอบดราม่าค่ะ :bye2:
-
:katai1: :katai1: :katai1: สงสารภูมิ
-
ตอนที่.2 : เสียตัวครั้งแรก[ต่อ]
"อึ๋ยยยย เหี้ยภพ ไหนมึงบอกให้กูพักก่อนไง" ผมว่าไอ้ภพ
พร้อมกับพยายามเอามือผลักหน้ามันออกไปก่อนที่มันจะทำให้อารมณ์ของผมกระเจิงไปมากกว่านี้
ผมคงผลักแรงไป จนอีกฝ่ายชะงักแล้วจ้องหน้าผมด้วยสายตาแข็งกร้าว
"กูเป็นเจ้านายมึง มึงไม่มีสิทธิปฏิเสธ" ไอ้ภพพูดกับผมด้วยโทนเสียงที่ดูน่ากลัว
ผมเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าตี๋ๆของมัน ที่ตอนนี้มันทำหน้าเข้มจ้องผมอยู่ ปากแดงๆของมันชวนให้ผมอยาก
สัมผัสกับรสจูบที่นุ่มนวลนั้นอีกครั้ง
ไอ้ภพพอมันเห็นหน้าผมที่ดูเหมือนจะกลัวๆมัน มันก็ยิ้มที่มุมปากนิดๆก่อนที่จะเอามือขึ้นมาลูบหัวผมเล่น
"กลัวกูหรอ ตัวสั่นเลย มึงนี่ทำให้กูมีอารมณ์มากนะไอ้ภูมิ"
ไอ้ภพค่อยๆเลื่อนนิ้วเรียวยาวของมันไล่ผ่านจมูกโด่งของผมก่อนที่จะมาหยุดแตะตรงปากของผม
"รู้มั๊ย กูอยากจะกลืนกินมึงทั้งตัวเลยไอ้ภูมิ" ไอ้ภพพูดกับผมเบาๆสายตาของมันจ้องพิจารณา
ผมไปทั่วทั้งตัวปานอยากจะกลืนกินเหมือนอย่างที่มันพูด
"ไอ้ภพน้อยมันตื่นมารอมึงนานละนะ" ไอ้ภพพูดก่อนที่มันจะจับมือของผมเลื่อนลงไปสัมผัสกับ
ไอ้ภพน้อยที่ตั้งโด่แข็งตัวรอผมอย่างที่มันว่า
แท่งมังกรของมันแข็งจนร้อนผ่าวๆ ผมสัมผัสความร้อนและแรงกระดกผ่านมือของผม ไอ้ภพกระดกแท่งมังกรของมัน
ที่อยู่ในอุ้งมือผมเหมือนจะบอกผมว่า...//ก้มลงไปเล่นกับมันสิว๊ะ//
ผมเงยหน้าขึ้นไปมองไอ้ภพอีกครั้ง มันทำหน้าฉงนใส่ผม ผมเลยแกล้งบีบมังกรของมัน ด้วยความหมันไส้
"โอ๊ย เหี้ยภูมิบีบทำไมว๊ะ เจ็บนะเว๊ย" ไอ้ภพสะดุ้งจนตัวงอ คงเจ็บที่ผมบีบท่อนแข็งของมัน
ผมปล่อยมือคลายแรงบีบ เปลี่ยนเป็นรูดขึ้นรูดลงช้าๆ พร้อมอมยิ้ม ไอ้ภพมองหน้าผม
"แกล้งกูหรอ มึงนี่ร้ายกาจจริงๆนะไอ้ภูมิ" ไอ้ภพว่าผม
แล้วมันก็พลิกตัวขึ้นมาทับตัวผมไว้ พร้อมกับก้มหน้าลงมาประกบริมฝีปากกับผม
นี่แหล่ะที่ผมต้องการ
รสจูบของไอ้ภพ มันทำให้ผมเร่าร้อนและพร้อมที่จะมอบทุกสิ่งทุกอย่างให้กับมัน
ลมหายใจอุ่นๆของผมกับมันที่พ่นใส่กัน เสียงหายใจ เสียงลิ้นของผมสองคนที่พันกันไปมาอยู่ในปาก
มันช่วยเพิ่มความเร่าร้อนในอารมณ์ได้ดีชะมัด
สองแขนของผมถูกตรึงไว้ด้วยมือของไอ้ภพ ผมไม่มีสิทธิ์หนีพ้นจากความเสียวสะท้านนี้ได้เลย ได้แต่บิดตัว
แต่ก็หนีไม่พ้น ไอ้ภพหยุดจูบ มองหน้าผม ผมลืมตาขึ้นไปมองมัน ส่งสายตาอ้อนวอน ///จูบกูอีกเถอะไอ้ภพ///
เหมือนไอ้ภพจะรับรู้ความต้องการของผม มันก้มหน้าลงมามอบรสจูบที่นุ่มนวลให้กับผมอีกครั้ง จมูกโด่งๆของผมกับมัน
สัมผัสกันไปมา ไอ้ภพเลื่อนหน้าใช้ลิ้นเลียไปทั่วใบหน้าของผม แต่ที่เสียวจนแทบขาดใจก็ตอนที่มันเล่นลิ้นกับ
ติ่งหูของผม มันทำเอาผมดิ้นพล่านกัดฟัน ไอ้เหี้ยภพ มึงเก่งมาก
ไอ้ภพสนุกกับหน้าของผมจนพอใจมันแล้ว มันก็เลื่อนตัวขึ้นมานั่งคล่อมหน้าอกของผม
แอ่นมังกรที่แข็งโด่ของมันมาจ่อที่ปากของผม มันพยักหน้าให้ผม เหมือนจะบอกว่า //ถึงตามึงทำให้กูบ้างละ//
ผมแลบลิ้นออกมาเลียส่วนหัวสีชมพูนั้น ไอ้ภพเกร็งท้อง สูดปากด้วยความเสียวไปตามเรื่องของมัน
มือของผมขึ้นมาลูบไล้เล่นกับลูกบอลสองลูกของไอ้ภพ ไอ้ภพสะดุ้ง
"เหี้ยภูมิ อย่าจับเล่นดิว๊ะ กูจั๊กกะจี้ แม่งเสียวหว่ะ เชี่ยเอ๊ย" ไอ้ภพสบถคำพูดออกมาด้วยความเสียว
ผมส่งมังกรน้อยทั้งลำของไอ้ภพเข้าไปในปาก ความอบอุ่นในปากของผมคงทำให้ไอ้ภพเสียวมาก
มันเอาสองมือมาขยุ้มหัวของผม รับรู้ได้ถึงอาการเกร็งร่างกายของมัน ไอ้ภพถอดเสื้อกล้ามของมันออก
พร้อมกับขยับเอวเข้าๆออกๆส่งท่อนมังกรของมันเข้าปากผมเป็นจังหว่ะ
"อั๊ก อุ๊กก!!!!" ไอ้ภพมันเพลิดเพลินจนลืมตัวดันท่อนมังกรของมันเข้าปากผมจนสุดลำ
ทำเอาผมสำลักจนต้องรีบเอามือดันหน้าท้องของมันไว้
ผมออกแรงผลักจนไอ้ภพเกือบหงายหลัง ท่อนมังกรของมันหลุดออกจากปากผม
"เหี้ยภพ ค่อยๆดิว๊ะ ของมึงไม่ใช่เล็กๆนะ กูจะอ้วก" ผมด่าไอ้ภพ
มันตอบผมกลับมาด้วยเสียงหัวเราะ
"ก็ของมันใหญ่ อดทนหน่อยดิเดี๋ยวมึงก็ชินเอง" ไอ้ภพบอกผมด้วยน้ำเสียงปนหัวเราะ
ผมพลิกตัวหันหลังให้มัน แต่ไม่ได้จงใจจะยั่วมันนะครับ เพียงแต่ต้องการเบรกให้ตัวเองพักบ้างก่อนที่จะเริ่มเกมส์ใหม่
แต่ไอ้ภพมันไม่ได้คิดแบบผม
"อ๋อ....อยากเป็นเมียกูแล้วใช่ป่ะ หันหลังให้แบบนี้ ได้ครับภพจัดให้" ไอ้ภพพูด
แล้วมันก็ดึงกางเกงผมออกไปจนท่อนล่างของผมเปลือยเปล่า แล้วก็ถอดเสื้อของผม
จนตอนนี้ร่างกายของผมกับมันต่างก็เปลือยเปล่ากันทั้งคู่
ผมพลิกตัวหันหน้ามาหามันเพื่อที่จะห้ามมัน แต่ก็โดนมันจับนอนคว่ำกดหลังผมเอาไว้
ก่อนที่ไอ้ภพมันจะทาบทับร่างกายเปลือยเปล่าของมันลงมาบนตัวของผม
มันซุกหน้าฝังจมูกโด่งๆของมันลงมาที่ซอกคอของผม ปากของมันพรมจูบซอกคอของผม ทำให้อารมณ์ของผม
กระเจิงไปแล้วในตอนนี้ ผมรู้สึกว่าที่ประตูหลังของผมกำลังโดนจู่โจมด้วยมังกรแข็งๆอุ่นๆของไอ้ภพ
ไอ้ภพใช้ขาของมันแยกขาของผมให้แหกออก เพื่อที่จะได้ง่ายต่อการบุกประตูหลังของผม
มันระดมจูบไปทั่วแผ่นหลังของผม ผมเสียวมาก กัดฟันไม่อยากส่งเสียงครางออกมา ตัวผมดิ้นพล่านแต่ก็ถูกล๊อกไว้
ด้วยแขนแข็งแรงของไอ้ภพ เสียงลมหายใจของผมกับมันดังฟืดฟาดๆ ไอ้ภพไล่ลิ้นไปจนถึงก้นงอนๆของผม
มันเอามืบบีบก้นผมแล้วก็ตบแก้มก้นเบาๆ
"ตูดโคตรเนียน" ไอ้ภพพูด ตอนนี้มันคงจะพิจารณาตูดของผม ผมไม่กล้าหันไปมองมัน
"พร้อมแล้วใช่มั๊ย กูจะเริ่มละนะ" ไอ้ภพก้มลงมากระซิบข้างหูผม
"เดี๋ยว กูยังไม่เคยอ่ะ กลัวเจ็บ" ผมหันหน้าไปบอกไอ้ภพ
"ไม่ต้องกลัวนะ กูจะค่อยๆทำ" ไอ้ภพบอกผม
มันจับผมพลิกตัวให้นอนหงาย แล้วมันก็ลุกลงจากเตียงไปหยิบขวดครีมทาผิว มาทาตรงประตูหลังของผม
พร้อมกับใช้นิ้วของมันแหย่เข้ามาค่อยๆ
ผมเจ็บจนต้องบิดตัวหนี ไอ้ภพหยุดการกระทำเงยหน้ามามองผม
"เจ็บหรอ อย่าเกร็งดิ" มันบอกผม แล้วก็เริ่มการกระทำของมันต่อ
ผมรู้สึกว่ามันเริ่มเพิ่มเป็นสองนิ้ว สามนิ้ว จนทางเริ่มสะดวก ผมเองก็รู้สึกไม่ค่อยเจ็บแล้ว แต่มันจุกๆหน่วงๆตรงหน้าท้อง
"ไม่เจ็บแล้วใช่ป่ะไอ้ภูมิ" ไอ้ภพทิ้งตัวทาบมาบนตัวของผม มันจ้องหน้าแล้วก็ถามผม ผมพยักหน้าให้มัน
"งั้นกูเริ่มละนะ" ไอ้ภพบอกผมพร้อมกับก้มหน้ามาประทับริมฝีปาก ปลุกอารมณ์ผมอีกครั้งมันจูบผมเนิ่นนานมาก
แล้วมันก็จับสองขาของผมพาดไปกับไหล่ของมัน พร้อมกับจ่อแท่งมังกรแข็งของมันที่ประตูหลังของผม ไอ้ภพดันแท่งมังกรเข้ามา ผมรู้สึกเหมือนตัวจะแยกออกจากกัน มันจุกๆหน่วงๆ ผมเอามือไปดันหน้าท้องของไอ้ภพเอาไว้
ไอ้ภพหยุดการกระทำของมันแล้วก็บีบครีมทาผิวลงไปอีก มันค่อยๆขยับแท่งแข็งๆอุ่นๆของมันเข้ามาทีละนิดๆ พร้อมกับก้มหน้าลงมาดูดนมของผม เพื่อทำให้ผมคลายความเจ็บ ผมเสียวมากสองแขนของผมโอบรัดและจิกไปที่แผ่นหลังของไอ้ภพโดยอัตโนมัติ
ไอ้ภพดันมังกรของมันเข้ามาในตัวผมจนสุดลำ มันหยุดถอนหายใจแล้วก็หอบเหนื่อย
"ฮู้วววว สุดลำซักที ฟิตชิบนะมึงเนี่ย" ไอ้ภพถอนหายใจก้มไปมองผลงานของตัวเอง แล้วก็เงยหน้ามาพูดกับผม
"เบาๆนะกูยังไม่เคยโดน" ผมบอกไอ้ภพ
"ห๊ะ มึงเนี่ยนะยังไม่เคยโดน" ไอ้ภพถามผมด้วยน้ำเสียงแบบไม่เชื่อ
"เออ เมื่อกี้กูก็บอกไปแล้วว่ากูไม่เคยทำแบบนี้กับใคร มึงจะเชื่อไม่เชื่อก็ตามใจ" ผมบอกมันแล้วก็หันหน้าหนีมัน
"โอ๋ๆ เชื่อก็ได้ อย่างอนนะเมียจ๋า มาสนุกกันดีกว่า" ไอ้ภพพูดแล้วก็ทาบตัวลงมาจูบริมฝีปากของผม ปลุกอารมณ์อีกครั้ง
ส่วนล่างของมันก็เริ่มทำงาน ขยับเข้าออก จากที่จุกๆเมื่อกี้ ด้วยความลื่นของครีมทาผิวทำให้ตอนนี้ผมเริ่มคลายความเจ็บแล้ว
ก็ไม่เกร็ง ผ่อนแรงไปตามแรกกระแทกของไอ้ภพ ที่ตอนนี้เริ่มรุนแรงขึ้นตามอารมณ์ที่พุ่งพล่าน
จนท้ายสุดไอ้ภพกระแทกเอวของมันส่งท่อนมังกรอัดเข้ามาพ่นน้ำใส่ตัวผม ร่างไอ้ภพเกร็งกระตุกกอดตัวผมจนแน่น
ผมก็กอดไอ้ภพแน่นเหมือนกัน มังกรของผมพ่นน้ำออกมาบนหน้าท้องโดยที่ผมไม่รู้ตัว คงถึงจุดสุดยอดพร้อมๆกับไอ้ภพ
ผมรู้สึกถึงกระแสน้ำอุ่นๆจากไอ้ภพที่พ่นอยู่ในตัวของผม ไอ้เหี้ยภพไม่ใส่ถุงยาง!!
ผมดันตัวไอ้ภพออกไป ไอ้ภพหลุดลงไปนอนแผ่อยู่ข้างๆผม ผมมองส่วนนั้นของมัน ปราศจากถุงยาง
"เหี้ยภพทำไมมึงไม่ใส่ถุง" ผมลุงขึ้นไปนั่งข้างๆตัวไอ้ภพที่กำลังนอนแผ่หมดแรงอยู่ตอนนี้
พร้อมกับทุบลงไปบนหน้าอกของมัน
"โอ๊ยยยย ไอ้ภูมิเจ็บนะเว๊ย" ไอ้ภพร้องพร้อมกับเอาสองมือของมันมาจับมือผมไว้ให้หยุดทำร้ายมัน
"มึงทำไมไม่ใส่ถุงยาง" ผมถามมันด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ผมกลัวพลาด กลัวติดโรค
"มึงก็รู้กูยังไม่เคยมีอะไรแบบนี้กับใคร กูกลัวติดโรค" ผมบอกไอ้ภพ ไอ้ภพมันก็นิ่งไป
มันดึงตัวผมลงไปกอด หน้าของผมแนบอยู่กับแผ่นหน้าอกที่แข็งแรงของมัน
"มึงจะกลัวทำไมไอ้ภูมิ ในเมื่อกูก็ไม่เคยทำแบบนี้กับใครเหมือนกัน" ไอ้ภพพูดกับผมด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
พลางเอามือขึ้นมาลูบหัวผมเล่นเบาๆ ทำให้ผมเริ่มรู้สึกดีขึ้นมา
///นี่ครั้งแรกของไอ้ภพเหมือนกันหรอเนี่ย ผมจะเชื่อคำพูดของมันได้หรือป่าว///
เสียงโทรศัพท์ของไอ้ภพดังขึ้น มันปล่อยตัวผมแล้วก็ลุกลงจากเตียงใส่ผ้าขนหนูแล้วก็ออกไปรับโทรศัพท์ที่นอกระเบียง
ส่วนผมก็นอนทิ้งร่างอยู่บนเตียง นี่กูทำอะไรลงไปเนี่ย แล้วตังค์หล่ะ จะได้ตังค์ได้ยังไง ผมลุกลงจากเตียงใส่ผ้าขนหนูมองดูนาฬิกา ตอนนี้ก็เกือบๆสามทุ่มแล้วหล่ะ ผมต่อสายหาเจ๊ต้น
"ว่าไงหนุ่มน้อย เสร็จภาระกิจแล้วหรอ" เสียงเจ๊ต้นถามผม
"ครับเจ๊ แล้วผม เอ่อ...ตังค์"
"เรื่องเงินไม่ต้องเป็นห่วงนะ เสร็จเรียบร้อยแล้วมารับตังค์ได้เลย เจ๊ไม่เบี้ยวหรอกไม่ต้องกลัว" เจ๊ต้นบอกผมแล้วก็วางสายไป
คำพูดของเจ๊ต้นทำให้ผมคลายความกังวลที่จะโดนเบี้ยวขึ้นมาได้บ้าง
ไอ้ภพคุยโทรศัพท์เสร็จก็กลับเข้ามาในห้อง มันมองหน้าผม ผมก็มองหน้ามัน
ไอ้ภพเดินเข้ามานั่งข้างๆผมที่ขอบเตียง
"ไอ้ภูมิ กูขอโทษนะเว่ย เพื่อนกูโทรมาบอกว่า พวกกูทำร้ายผิดคน คนผิดไม่ใช่น้องมึง" ไอ้ภพบอกผม
ผมได้ยินก็รู้สึกโกรธ โมโหมันมาก
"ไอ้เหี้ยภพ" ผมว่ามันแล้วก็ปล่อยหมัดใส่ไอ้ภพ ไอ้ภพด้วยความที่ไม่ได้ระวังตัวก็โดนหมัดผมเข้าไปเต็มๆที่มุมปาก
จนมันหน้าคว่ำลงไปบนเตียง ผมมองตามมันที่นอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียง
"กูขอโทษ มึงต่อยกูอีกก็ได้นะ เอาดิ" ไอ้ภพบอกผม พร้อมกับจับมือผมให้ต่อยมัน
ผมชักมือกลับมา พยายามทำใจเย็นๆ
"กูขออาบน้ำก่อนนะ จะได้กลับ" ผมบอกไอ้ภพ แล้วก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ
ผมทุบมือลงบนกำแพงห้องน้ำด้วยความแค้นใจ พวกไอ้ภพรุมทำร้ายไอ้ภีมทั้งๆที่น้องผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย
แล้วก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ผมต้องโดนไล่ออกจากบ้าน พวกมันเปลี่ยนชีวิตของผมจากหน้ามือเป็นหลังมือ
ผมร้องไห้น้ำตาไหล สงสารไอ้ภีมน้องชายของผม สงสารตัวเองที่ต้องมาเจอกับเรื่องเลวร้ายแบบนี้ ใครจะรับผิดชอบ
ผมอาบน้ำเสร็จ ออกไปใส่เสื้อผ้า ตอนนี้ผมคงไม่ต้องการคำตอบแล้วหล่ะว่า ไอ้ภีมน้องของผมไปทำอะไรให้พวกมัน
ถึงได้รุมทำร้ายซ๊ะขนาดนั้น ผมไม่ต้องการคำตอบอะไรแล้ว
ไอ้ภพนั่งอยู่ตรงขอบเตียง มันดูเงียบและนิ่งๆไป
ผมแต่งตัวเสร็จ สำรวจความเรียบร้อยของตัวเอง ก็หยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายไว้ เตรียมตัวไปรับตังค์จากเจ๊ต้น
คืนนี้คงหาหอไม่ทัน อาจจะต้องไปนอนห้องพักรายวันแถวๆนี้ก่อน
"กูไปละ" ผมบอกไอ้ภพ
"เดี๋ยวไอ้ภูมิ มึงจะกลับบ้านเลยหรอ ให้กูไปส่งมั๊ย" ไอ้ภพถามผม
"ไม่ต้องหรอก กูโดนไล่ออกจากบ้านละ" ผมหยุดตรงประตูแล้วก็บอกมัน โดยที่ไม่ได้หันหน้าไปหามัน
"เพราะอะไรว๊ะ ทำไมมึงไม่บอกกูแต่แรกว่าโดนไล่ออกจากบ้าน" ไอ้ภพถามผมก่อนที่มันจะเดินเข้ามาประกบด้านหลังของผม
"ก็เพราะพวกมึงทำร้ายน้องกูไง" ผมบอกมัน
"ไอ้ภูมิ นี่มันเรื่องจริงหรอว๊ะ" ไอ้ภพถามผมแล้วก็เอามือมาจับไหล่ของผม
ผมปัดมือมันออก
"เดี๋ยวก่อน แล้วมึงจะไปนอนไหน" ไอ้ภพถามผมอีก ผมหันหน้าไปมองมันแป๊บนึงแล้วก็หันกลับมา
"หน้าที่ของกูจบละ มึงไม่ต้องสนใจกูหรอก กูไปละ" ผมบอกมันแล้วก็เปิดประตูห้องออกมา
น้ำตาผมยังซึมๆด้วยความสงสารไอ้ภีม
"เดี๋ยวก่อนไอ้ภูมิ" เสียงไอ้ภพดังมาจากในห้อง แต่ผมก็ไม่สนใจ เดินลงมาชั้นล่าง ไอ้ภพใส่เสื้อผ้าแล้วก็วิ่งตามผมลงมา
หอไอ้ภพต้องมีคีย์การ์ดถึงจะออกไปได้ ผมก็ยืนรออยู่อย่างนั้น ไอ้ภพตามมาจนถึงตัวผม
"ฝนก็จะตก มึงจะออกไปนอนที่ไหน อยู่กับใคร" ไอ้ภพถามผม
"กูไม่จำเป็นต้องตอบอะไรมึงแล้ว" ผมบอกไอ้ภพ
"ไอ้เหี้ยภูมิ กูรู้ว่ากูผิด ทำให้มึงต้องโดนไล่ออกจากบ้าน กูต้องรับผิดชอบดิ" ไอ้ภพพูด
ผมหันหน้าไปมองมัน หน้าหล่อๆขาวๆของมันที่มีรอยช้ำแดงๆที่มุมปากจากการต่อยของผม
"มึงไม่ต้องรับผิดชอบอะไรกูหรอก เปิดประตูดิกูจะได้ไป" ผมบอกไอ้ภพ
"กูไม่เปิด มึงกลับไปคุยกับกูให้รู้เรื่องก่อน" ไอ้ภพบอกผมแล้วก็จับข้อมือผมไว้
จังหวะน้้น มีคนเปิดประตูเข้ามาพอดี ผมก็เลยสะบัดมือออกจากมัน แล้วก็รีบเดินออกจากหอ ไอ้ภพก็ตามผมออกมา
แต่ผมรีบเดินหนีมันออกไปข้างนอกท่ามกลางสายฝนที่เริ่มลงเม็ดโปรยปราย.......
-
แล้วภูมิเอาไงต่ออ่าา :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
แหมม จะรับผิดชอบด้วยคิดไรกะเขาอ่ะเปล่า
-
จริงดิ ครั้งแรกเหรอ
ลงทุนนะเราอะ. สงสัยก้องมันจะสำนึกได้
-
จะยังไงต่อไป
-
ภูมิถ้าหนูไม่ยอมจะไปนอนไหนลูก :katai2-1:
-
อืมมมมมมม เก1 เก2 เก3 เก4สินะ มีรางรถไฟด้วย
รีบมาต่อนะ55555555555
-
เริ่มละ ..
-
ไปเอาเงินกับเจ๊แล้วกลับมานอนพักกับภูมิก่อนอย่าเพิ่งหยิ่ง
-
สงสารภูมิ ดูเหมือนภพจะรักมากนะเนี่ย อย่ากลับเลยเดี๋ยวจะเปียกฝนละป่วยนาาา :o12: :o8:
-
สงสารภูมิอะ. รออ่านตอนต่อไปค้าบ
-
ตอนที่.3 : เสียตัวอย่าเสียใจ
....ฝนเริ่มลงเม็ดหนักขึ้น ผมรีบก้าวเท้าให้เร็วเพื่อที่จะได้ไม่เปียกฝนไปมากกว่านี้ ครู่นึงผมก็ไปหยุดยืนอยู่หน้าหอสราญ
ผมหันกลับไปมองข้างหลังเผื่อว่าไอ้ภพมันจะตามผมมา แต่ก็ไม่มีใคร ผมต่อสายหาเจ๊ต้น เจ๊แกก็ส่งคนลงมาเปิดประตูรับผม
ผมเดินขึ้นไปข้างบนด้วยรอยยิ้ม จะได้รับตังค์จากเจ๊ต้นแล้ว งานนี้อย่างน้อยก็หมื่นนึงหล่ะว๊ะ ผมคิดในใจ
"อ่าวนี่ไง มาแล้วพ่อตัวดี" เจ๊ต้นทักทายผมด้วยคำพูดที่ไม่ค่อยเป็นมิตรนัก
"อะไรหรอครับเจ๊" ผมถามเจ๊ต้น
"แกหายหัวไปไหนมา ปล่อยให้ลูกค้ารอเป็นสองสามชั่วโมงเนี่ย แล้วยังมีหน้าจะมารับตังค์อีกนะ" เจ๊ต้นว่าผม
ผมยืนฟังก็ได้แต่ทำหน้า งงๆ ก็ผมไปทำงานมาแล้วนี่ไง ไปนอนกับไอ้ภพคนที่เจ๊ส่งให้ผมไปหา ผมได้แต่คิด
ตอนนี้ทำอะไรไม่ถูก เจ๊ต้นก็จ้องหน้าผมด้วยความไม่พอใจ
"เอ่อ เจ๊ต้นครับ ผมก็ไปหาคนตามใบที่เจ๊ให้ไว้ไง นี่ไงครับ" ผมพูดแล้วก็ยื่นกระดาษเบอร์โทรที่เจ๊ต้นให้ผมมาก่อนหน้านี้
คืนให้เจ๊ต้นดู
เจ๊ต้นแกก็รับไปดู ผมเห็นแกทำหน้าตกใจ ก่อนที่จะเงยหน้ามามองผม แล้วหันไปเรียกลูกน้องของแก
"ไอ้แบงค์มานี่ซิ มึงเป็นคนเขียนใบนี้ใช่มั๊ย มึงเขียนเบอร์โทรผิดเนี่ย"
"แล้วเป็นไง ไอ้หนุ่มนี่เลยไปนอนกับใครก็ไม่รู้" เจ๊ต้นพูดแล้วก็หันมามองผม
ตอนนี้ผมได้แต่เหวอ กับเหตุการณ์ตรงหน้า ความหวังที่จะได้เงินหมื่นคงริบหรี่ แล้วไอ้ภพที่ผมไปนอนด้วยหล่ะ ผมเสียตัวให้มัน มันไม่ใช่คนที่โทรมาใช้บริการกับเจ๊ต้นหรอกเหรอ อะไรกันนี่ ทำไมชีวิตมันซวยแบบนี้ว๊ะ
"เอ่อ เจ๊ต้นครับ แล้วตังค์" ผมถามเจ๊ต้นด้วยความหวังที่ริบหรี่ เผื่อเจ๊แกจะเมตตาให้ผมบ้าง
"ตังค์อะไรหล่ะ งานก็ไม่ได้ทำ แถมปล่อยให้ลูกค้ารอจนชั้นโดนด่าเนี่ย" เจ๊ต้นตะคอกเสียงใส่ผม
"แต่ผมก็ไปนอนกับคนที่ให้เบอร์มานะครับ" ผมบอกเจ๊ต้น
"อีกอย่างก็ไม่ใช่ความผิดผมนะ ก็เจ๊เขียนเบอร์โทรผิดเอง ผมก็ไปตามนั้น" ผมเถียงเจ๊ต้น
"แกไปนอนกับใครก็ไปเอาตังค์กับคนนั้นสิ อย่ามาเรื่องมากนะ" เจ๊ต้นบอกผม
ตอนนี้ผมเป็นรองอยู่มาก เพราะลูกน้องเจ๊ต้นเริ่มมาล้อมรอบผม คงจะไม่ปลอดภัยแน่ๆ ถ้าจะอยู่เถียงกับเจ๊ต้นแบบนี้
ผมตัดสินใจหันหลังกลับ เดินลงจากดาดฟ้าตึกนั้นด้วยความอ่อนแรง เสียตัวก็เสีย ตังค์ก็ไม่ได้ ชีวิตแม่งเหี้ยจริงๆ
ตอนนี้ผมไม่มีเวลาคิดอะไรอีกแล้ว มันหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง หมดแรงที่จะทำอะไรต่อไป
ผมเดินออกมาจากหอสราญ ฝนตกหนักมาก แต่ก็ไม่สนใจแล้ว ตากฝนก็ตาก ประชดชีวิตที่โคตรโหดร้าย
สุดท้ายเงินหมื่นที่ผมคิดก็ว่าจะได้ มันก็ไม่ได้ซักบาทเดียว ผมพาสภาพที่เปียกโชกของตัวเองไปนั่งที่หน้าเซเว่น
ไม่รู้จะทำยังไงต่อไป ขอนั่งพักซักแป๊บก็แล้วกัน
"ไอ้ภูมิ มาอยู่นี่เองกูตามหามึงแทบตาย โทรหาก็ไม่รับนะมึง" ไอ้ภพตะโกนเรียกผมแล้วมันก็รีบวิ่งขึ้นมาหาผมที่นั่งอยู่หน้าเซเว่น
มันวางร่มไว้ข้างๆผมแล้วก็เข้ามานั่งประชิดตัวผม
"ไอ้ภูมิ กูบอกแล้วว่าอย่าออกมา เป็นไงเปียกเป็นลูกหมาเลยนะมึง" ไอ้ภพว่าผมด้วยน้ำเสียงปนหัวเราะ
แต่ผมนิ่ง ไม่มีอารมณ์ขำไปกับมันด้วย
ไอ้ภพหุบยิ้มแล้วก็มองหน้าผม เมื่อมันเห็นว่าผมไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ
"ไอ้ภูมิ มึงเป็นไร เงียบทำไมว๊ะ" ไอ้ภพถามผม พร้อมกับเอามือมาเขย่าตัวผม ผมก็ได้แต่นั่งก้มหน้า
"มึงหิวหรอ งั้นรอกูแป๊บนะ" ไอ้ภพบอกผมแล้วมันก็หายเข้าไปในเซเว่น
ซักพักไอ้ภพก็กลับออกมาพร้อมกับมาม่าคัพถ้วยนึง มันยื่นถ้วยมาม่ามาตรงหน้าผม
"อ่ะกินก่อนดิ ไอ้ภูมิ" ไอ้ภพบอกผม
ผมหันหน้าไปมองมันแล้วก็ปัดมือมันออก
"มึงเลิกยุ่งกับกูเถอะไอ้ภพ" ผมบอกไอ้ภพแล้วก็เดินหนีมันออกมาจากหน้าเซเว่น ออกมาตากฝนโดยที่ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน
"ไอ้ภูมิ มึงนี่ดื้อจังว๊ะ" ไอ้ภพเรียกผมแล้วมันก็วิ่งตามผมออกมา ทำให้มันต้องเปียกฝนไปกับผม
ไอ้ภพเข้ามาจับแขนผมไว้ให้หยุดเดิน
"ไอ้ภูมิคืนนี้กลับไปห้องกูก่อน ไปคุยที่ห้องกู"
"ฝนตกแบบนี้มึงจะไปอยู่ไหน เปียกแบบนี้มึงจะนอนยังไง" ไอ้ภพพรั่งพรูคำพูดใส่ผม
"มึงเลิกยุ่งกับกูซักทีเหอะไอ้ภพ กูกับมึงไม่มีอะไรต้องเกี่ยวกันแล้ว" ผมพูดแล้วก็สะบัดแขนออกจากไอ้ภพ
ทำให้มาม่าคัพในมืออีกข้างที่มันถือออกมาด้วยกระเด็นตกพื้น
"ไอ้ภูมิ กูเป็นห่วงมึงนะ" ไอ้ภพบอกผม ผมได้ยินก็นิ่งไป ค่อยๆหันกลับไปมองไอ้ภพ ที่ตอนนี้ยืนเปียกฝนเหมือนกันกับผม
"คืนนี้กลับไปนอนที่ห้องกูก่อน แล้วพรุ่งนี้กูจะปล่อยมึง" ไอ้ภพบอกผมด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
.....ได้ยินคำพูดของไอ้ภพ อยู่ๆผมก็อ่อนแอขึ้นมาซ๊ะงั้น น้ำตาไหลออกมา ผมร้องไห้สะอื้น ไอ้ภพคงได้ยิน มันเดินเข้ามาหาผม
"กลับห้องกับกูนะ" ไอ้ภพบอกผมแล้วมันก็จับมือพาผมเดินกลับไปที่หอของมัน ผมก็ยอมเดินตามมันไปแต่โดยดี
จนถึงหน้าหอไอ้ภพ ผมทรุดตัวลงนั่งร้องไห้แบบไม่อายใครแล้วในตอนนี้ ไอ้ภพนั่งลงข้างๆ ลูบไหล่ปลอบใจผม
"ไอ้ภูมิ มึงเป็นอะไรบอกกูดิ๊" ไอ้ภพถามผม
ผมเงยหน้ามามองมัน ไอ้ภพ ไอ้คนที่ทำให้ผมเสียความบริสุทธิ์
"ไอ้ภพ มึงไม่ใช่คนที่โทรใช้บริการกับเจ๊ต้น ทำไมมึงไม่บอกกู" ผมถามไอ้ภพ
ไอ้ภพมันได้ยินก็นิ่งไป
"ทำไมมึงไม่บอกกูว่ากูไปหาคนผิด ทำไมมึงไม่บอกกูว่ามึงไม่ใช่คนที่เรียกใช้บริการอะไรแบบนี้"
"มึงปล่อยให้กูกับมึงทำอะไรแบบนั้นไปได้ยังไง"
"มึงรู้มั๊ย กูไม่ได้ตังค์ซักบาท แถมยังต้องเสียตัวให้มึงอีก ไอ้เหี้ยภพ" ผมด่าไอ้ภพออกมามากมาย
ไอ้ภพก็นั่งนิ่งฟังผม โดยที่มันไม่เถียงอะไรผมซักคำ มันปล่อยให้ผมด่ามันอยู่อย่างนั้น จนผมเริ่มอารมณ์สงบลง
"ป่ะขึ้นห้องก่อน" ไอ้ภพดึงมือผมให้ลุกขึ้นเพื่อที่จะพาขึ้นไปบนห้อง
"กูไม่ไปอ่ะ มึงไปเหอะ อย่าสนใจกูเลย" ผมบอกไอ้ภพ
"ไอ้ภูมิ ขึ้นห้องไปกับกูอย่าดื้อ" ไอ้ภพบอกผมเสียงแข็ง
"ไอ้ภูมิ" ไอ้ภพเรียกผมอีกครั้งนึง ผมก็เลยจำใจยอมขึ้นห้องไปกับมัน
.....เข้ามาในห้อง มันก็ให้ผมอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า ไอ้ภูมิเอาเสื้อผ้าของผมในกระเป๋าออกไปตากให้
เพราะทุกอย่างเปียกฝนหมดเลย เสร็จแล้วมันก็เข้าไปอาบน้ำ ก่อนที่ทั้งผมกับมันจะขึ้นไปนอนด้วยกันบนเตียงอีกครั้ง
ตอนนี้ผมเองก็เริ่มรู้สึกเหมือนกับจะไม่สบาย อาจจะเป็นไข้แน่ๆ เพราะลมหายใจเริ่มร้อน ปวดหัวนิดๆ
"ไอ้ภพ มึงทำไมไม่บอกกูว่ามึงไม่ได้เรียกใช้บริการเด็กจากเจ๊ต้น" ผมถามไอ้ภพ
"มึงจะให้กูปล่อยมึงไปให้คนอื่นเอาหรอ" ไอ้ภพตอบผม
"แล้วมึงรู้ได้ไงว่ากูจะทำอะไรแบบนั้นอ่ะ"
"ไอ้ภูมิ แค่มึงบอกว่าเจ๊ต้นส่งมากูก็รู้แล้วว่ามาทำไม มาทำอะไร เด็กเจ๊ต้นใครๆก็รู้กูเองก็รู้เพราะแกเคยมาติดต่อให้กูไปทำแต่กูไม่ทำ" ไอ้ภพบอกผม
"แล้วถ้าไม่ใช่กู มึงก็จะพาเค้าขึ้นห้องใช่ป่ะ" ผมถามไอ้ภพ
"ไม่อ่ะ มึงรู้มั๊ย ที่กูตัดสินใจลงมาหา กูก็ไม่รู้หว่ะว่าทำไมกูต้องลงมา คงเป็นเพราะคนคนนั้นเป็นมึงมั้ง ถ้าเป็นคนอื่นกูคงไล่แม่งกลับไปอ่ะ" ไอ้ภพบอกผม
"แล้วมึงทำไมไม่ไล่กู"
"ก็เพราะว่าเป็นมึงไงไอ้ภูมิ อย่างน้อยมึงก็ไม่ต้องเสียตัวให้คนอื่น มึงเสียให้กู มึงควรดีใจนะ" ไอ้ภพบอกผมแล้วก็หันมายิ้มกับผม
ผมหันหน้าไปมองมัน
"เหี้ย มึงนี่กล้าพูดเนอะ กูจะดีใจได้ไง เสียตัวก็เสีย ตังค์ก็ไม่ได้ซักบาท" ผมบอกไอ้ภพ
"มึงต้องการกี่บาทมึงบอกกูดิ๊ กูจ่ายให้ได้" ไอ้ภพพลิกตัวมากระซิบข้างๆหูผม ทำเอารู้สึกสยิวๆขึ้นมาได้อีก
"แล้วมึงก็ไม่ต้องไปติดต่อเจ๊ต้นเหี้ยไรนี่อีกแล้วนะ กูจะรับผิดชอบมึงเอง" ไอ้ภพบอกผม
"มึงนี่อ่ะนะ จะรับผิดชอบกู" ผมถามไอ้ภพแล้วก็หัวเราะ
"ก็เออดิ มึงอย่าลืมนะมึงเป็นของกูแล้ว ต่อไปนี้มึงเป็นคนของกูนะไอ้ภูมิ ในตัวมึงมีกูอยู่ครึ่งนึง" ไอ้ภพบอกผมแล้วก็เอามือมาลูบๆตรงท้องของผม
"เหี้ย หยุดเลยมึง" ผมด่าไอ้ภพแล้วก็ปัดมือมันออกไปจากหน้าท้องของผม
"เอาน่า กูเลี้ยงดูมึงได้ทั้งชีวิตอ่ะไอ้ภูมิ โดนไล่ออกจากบ้านก็ไม่เป็นไรนะ มาอยู่กับกู"
"ส่วนเรื่องงาน เดี๋ยวพรุ่งนี้กูพาไปฝากทำงานที่ร้านพี่สาวกู จะได้มีตังค์ใช้" ไอ้ภพบอกผม ผมได้ยินก็ดีใจ
"เฮ้ย จริงนะไอ้ภพเรื่องฝากงานอ่ะ" ผมถามพลิกตัวหันไปถามไอ้ภพ
"จริงดิ พี่สาวกูเปิดร้านอาหารเล็กๆแถวๆนี้แหล่ะไม่ไกลมาก วันธรรมดามึงก็ไปทำตอนเย็น เสาร์-อาทิตย์ก็ไปทำทั้งวัน เดี๋ยวกูไปรับไปส่งไม่ต้องห่วงนะ" ไอ้ภพบอกผม
"ไอ้ภพ ขอบใจมากนะเว๊ยที่ช่วยกู" ผมลุกขึ้นมานั่งข้างๆไอ้ภพแล้วก็ขอบใจมัน
"เออไม่เป็นไรหรอก มันเป็นสิ่งที่กูต้องรับผิดชอบอยู่แล้ว" ไอ้ภพบอกผมพร้อมรอยยิ้ม
"นอนเถอะดึกละ" ไอ้ภพพูดพร้อมกับดึงตัวผมให้นอนลงบนหน้าอกของมัน
"เหี้ย หมอนก็มีหนุน" ผมด่าไอ้ภพ แล้วก็ผละตัวออกจากหน้าอกอุ่นๆของมันขยับมานอนหนุนหมอน
แต่ไอ้ภพก็ยังไม่วาย มันยื่นแขนเอามือลูบหัวผมเล่น
"ไอ้ภูมิ มึงจำไว้นะ มึงเป็นคนของกูแล้ว มึงเป็นคนของภพเพียงผู้เดียว" ไอ้ภพพูด ผมก็นอนฟังมันพล่ามจนหลับไป
-
อุต๊ะ. จดเบอร์ผิด 555
-
มันพลิกค่ะๆ o22
-
เนียนแบบหน้ามึนๆนะภพ
โถลูกเสียดายตังหรือเสียดายซิงเนี่ย โอ๋ๆรีบๆจับทำสัญญาเลยกลัวเปลี่ยนใจที่ว่าจะดูแลตลอดชีวิต
อีภพต้องร้ายลึกแน่นอนเราสัมผัสได้. :mew5:
ว่าแต่คนชื่อภพซอยเดียวกันนี่ใครล่ะ. มันจะบังเอิญจริงดิ
-
ฝันดี หลับไป
-
ผิดคนซะงั้น
-
บังเอิญหรือพรหมลิขิตนะ
ได้เป็นของภพ
-
:ruready เอิ่มทำไมดูเหมือนภูมิห่วงตังค์มากกว่าห่วงตัวเองอ่ะ ขี้งกนะเราอ่ะ ฮ่าๆ แถมมาเจอภพจอมตื้ออีก สู้ๆนะภูมิ
-
:a5: จดเบอร์ผิด
เจ้เองก็เป็นฝ่ายผิดนะ ทำแบบนี้ได้ยังไง
:katai5: แวบมาอ่าน ดราม่ามาอาจจะหาย
-
เรื่องนี้สนุกมากกกกกกก
-
:pig4: :pig4:
-
สนุกๆ ต่อๆ :mew2:
-
ทำไมภพดูเชี่ยว??? ถถถถถ แต่ดีใจนะที่ภูมิรอดตกเป็นเมียภพแบบนี้อ่ะ :oo1:
สนุกดีค่ะ :katai2-1: อ่านบนรถตู้อ่านไปยิ้มไปกลัวเค๊าหาว่าบ้า :impress2:
-
:m3: อร๊ายยย เนียนเชียวนะพ่อคู๊ณณณณ
รอตอนต่อไปจ้า :กอด1:
-
อ้าว คดีพลิกซ่ะงั้น
555555555
-
:katai4: อัพมั๊ยวันนี้..รอๆ :ling1:
-
ตอนที่.4 : กินมาม่าตอนตี3
..ผมสะดุ้งตัวตื่นขึ้นมา เพราะเสียงฟ้าผ่าดังมาก นั่นคือสิ่งที่ผมเกลียดที่สุดเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าเนี่ย
ผมลุกขึ้นมานั่งในสภาพที่เหงื่อแตกเต็มหน้า ไอ้ภพที่นอนอยู่ข้างๆผม มันก็ตกใจตื่นขึ้นมาด้วย
มันเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟบนหัวเตียง
"เป็นไรไอ้ภูมิ สะดุ้งตื่นทำไมว๊ะ" ไอ้ภพหันมางัวเงียๆถามผมมันเอามือมาวางบนไหล่ผม
"ตัวสั่นเลยมึง ฝันร้ายหรอ" ไอ้ภพถามผม
"เสียงฟ้าร้อง" ผมบอกมันแล้วก็นั่งกอดเข้าก้มหน้า
"เฮ้ย..มึงนี่นะกลัวเสียงฟ้าร้อง เด็กน้อยชิบ มาๆนอนๆ กูนอนกอดนะ มึงจะได้ไม่กลัว" ไอ้ภพพูดแล้วก็รั้งตัวผม
ให้นอนลงในอ้อมกอดของมัน
"ไอ้ภูมิ ทำไมมึงตัวร้อนจังว๊ะ มึงไม่สบายป๊ะเนี่ย" ไอ้ภพถามผมพร้อมกับผลักตัวผมออก
"อือ เหมือนจะเป็นไข้หว่ะ" ผมบอกไอ้ภพ
"เหี้ยละ ตีสามกูจะไปหายาที่ไหนให้ว๊ะเนี่ย" ไอ้ภพพึมพัมๆแล้วมันก็ลงจากเตียงเดินวนไปมารอบห้อง
"เดี๋ยวกูมานะ" ไอ้ภพบอกผมแล้วก็จะเปิดประตูไปข้างนอก
"มึงจะไปไหน" ผมถามมัน
"ก็ไปซื้อยามาให้มึงไง"
"ฝนหยุดตกแล้วหรอ"
"กูมีร่ม"
"ไม่ต้องไปหรอก กูไหว" ผมบอกไอ้ภพแล้วก็ลุกลงจากเตียงเดินไปหามัน
"ไอ้ภูมิ มึงอย่าดื้อ มึงไม่สบายต้องกินยา เออข้าวมึงก็ยังไม่ได้กินนี่ เดี๋ยวกูไปซื้อมาให้" ไอ้ภพบอกผม
"อย่าไปเลย กูบอกว่าไหวก็ไหวดิ เกรงใจ" ผมบอกมัน
"เกรงใจเหี้ยไร กูต้องดูแลมึง" ไอ้ภพบอกผม
"ไอ้ภพ" ผมเรียกมัน
"ไอ้ภูมิ ถ้ามึงยังดื้อ กูจับฉีดยานะ" ไอ้ภพบอกผมแล้วมันก็มองที่เป้ากางเกงตัวเอง
"เข็มกูพร้อมนะ มึงจะเอาไง จะกินยาหรือจะให้กูฉีดให้" ไอ้ภพเดินเข้ามาพูดใกล้ผม
แล้วมันก็เอามือมาจับคางผมให้เงยหน้าขึ้นไปมองมัน แถมยังแอ่นเป้ากางเกงของมันมาโดนขาของผม
ผมปัดมือมันออกโดยเร็ว "ทะลึ่งหว่ะมึงเนี่ย" ผมว่าไอ้ภพแล้วก็เดินกลับไปที่เตียงนอน
"ฮ่าๆ กูก็ทะลึ่งกับมึงได้คนเดียวนี่แหล่ะไอ้ภูมิ ไปละรอกูแป๊บ" ไอ้ภพพูดแล้วมันก็หัวเราะ ก่อนที่มันจะถือร่มเดินออกจากห้องไป
ซักแป๊บนึงไอ้ภพก็กลับมาที่ห้องอีกครั้ง ผมก็มองมันแล้วทำหน้า งงๆ
"เปลี่ยนเกงก่อน ลืมตัวว่าไม่ได้ใส่เกงใน เดี๋ยวเดินแล้วเข็มฉีดยาแกว่งไปแกว่งมาอายคนอื่นเค้า" ไอ้ภพบอกผม ผมก็หัวเราะ
....ไอ้ภพเปลี่ยนกางเกงเสร็จมันก็เดินมาหาผม
"เข็มกูอ่ะไว้ใช้กับมึงคนเดียวเท่านั้น จำไวไอ้ภูมิ" ไอ้ภพพูดแล้วมันก็เอามือมาจับหัวผมเขย่าเล่นก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
ผมก็มองตามมันจนมันปิดประตูห้อง ผมก็เดินออกไปแอบมองมันที่ระเบียงอีก
เห็นไอ้ภพเดินกางร่มออกไป ตอนนี้ฝนตกปรอยๆไม่หนักมาก
ผมมองไอ้ภพก็ได้แต่คิดว่า ทำไมผมไม่โกรธมันที่มันทำร้ายไอ้ภีมน้องชายของผม
แล้วมันก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ผมต้องโดนไล่ออกจากบ้าน แถมยังมารู้ทีหลังอีกว่ามันทำร้ายผิดคน
...ทำไมผมไม่โกรธมัน...เลยซักนิด....
ผมยืนเหมอมองสายฝน ฟ้าแลบเป็นระยะๆ มีเสียงฟ้าร้องดังเล็กน้อย บรรยากาศนอกระเบียงตอนนี้เย็นดีจริงๆ
"อ่าว แอบมาอยู่นอกระเบียงนี่เอง กูก็นึกว่าหายไปไหน" เสียงไอ้ภพทำเอาผมตื่นจากภวังค์ ผมหันหลังกลับไปมองมัน มันกลับมาตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย
ไอ้ภพยืนอยู่ตรงประตูระเบียงในมือถือมาม่าคัพสองถ้วย มันยื่นถ้วยนึงมาให้ผมแล้วมันก็นั่งลงตรงประตูระเบียง
"อ่าว นั่งกินดิว๊ะ ยืนบื้ออยู่ได้" ไอ้ภพเงยหน้ามาว่าผม
ผมก็นั่งลงตรงหน้ามันแล้วก็ก้มหน้าก้มตากินมาม่า
"งัย อร่อยป่ะ" ไอ้ภพถามผม
"อืม" ผมพยักหน้าตอบมัน ในปากผมตอนนี้เต็มไปด้วยมาม่า ผมกินด้วยความหิว มันเป็นมาม่าถ้วยที่อร่อยที่สุด
"เดี๋ยวกินเสร็จแล้ว กินยาแล้วนอนเลยนะ พรุ่งนี้ไม่ต้องไปเรียน" ไอ้ภพบอกผม ผมก็ไม่ตอบอะไรมันไป เพราะกำลังกินมาม่าอยู่
....ผมสองคนกินมาม่าเสร็จ ก็เข้าห้องมาแปรงฟัน ไอ้ภพเตรียมยาไว้ให้ผม ผมก็รับยามากินแล้วก็ขึ้นเตียงนอน แต่ผมนอนไม่หลับ
ก็เลยนั่งพิงหัวเตียงคิดอะไรเรื่อยเปื่อย
"ไม่นอนพักผ่อนว๊ะ" ไอ้ภพแปรงฟันเสร็จมันออกมาเห็นว่าผมยังไม่นอน มันก็เลยว่าผม
"กูนอนไม่หลับอ่ะ" ผมบอกมัน
"มึงต้องหลับ กินยาแล้วต้องนอน จะได้หายไข้" ไอ้ภพบอกผม
แล้วมันก็เดินมาปิดโคมไฟที่หัวเตียง ก่อนที่มันจะขึ้นมานอนข้างๆผม
"นอนดิว๊ะ" ไอ้ภพพูดแล้วก็ดึงตัวผมให้ลงไปนอนหนุนหน้าอกของมัน
"กูกอดมึงจะได้อุ่นๆ" ไอ้ภพพูดแล้วมันก็กอดผมจนแน่น
"เหี้ยภพ กอดแน่นไป อึดอัด" ผมบอกมัน ไอ้ภพก็เลยคลายอ้อมกอดของมันออก
"ไอ้ภูมิ" ไอ้ภพเรียกผม
"อือ มีไร"
"มึงไม่โกรธกูหรอว๊ะ"
"โกรธดิ กูโดนไล่ออกจากบ้านก็เพราะมึง แถมยังทำร้ายน้องกูผิดคนอีก" ผมบอกไอ้ภพ
"แล้ว มึงทำไมยอมมานอนกับกู" ไอ้ภพถามผม
"ก็...ไม่รู้ดิ แต่กูนอนแค่คืนนี้แหล่ะ พรุ่งนี้กูก็ไปละ" ผมบอกไอ้ภพ
"มึงจะไปไหนไอ้ภูมิ มึงต้องอยู่กับกูไปตลอดแหล่ะ อย่าลืมนะว่ามึงเป็นของกูแล้ว"
"มึงอย่ามามั่วนิ่มไอ้ภพ กูไม่ใช่ของมึง แค่ครั้งเดียว ถือว่ากูพลาดเองละกัน"
"งั้นเอาครั้งที่สองเลยมั๊ย มึงจะได้แน่ใจว่าเป็นของกูจริงๆ" ไอ้ภพพูดแล้วก็เอามือของมันเลื่อนมาบีบก้นผมเบาๆ
"ห่าภพ เอามือออกไปเลย กูนอนละเริ่มง่วงละ" ผมว่าไอ้ภพแล้วก็จะเขยิบตัวออกมานอนดีๆ
แต่ไอ้ภพรั้งตัวผมไว้ ให้นอนหนุนหน้าอกมันอยู่อย่างนั้น
.....ตอนเช้า ไอ้ภพปลุกผม แต่ผมไข้ขึ้น ตัวร้อนมาก ไอ้ภพเลยต้องเป็นเดือดเป็นร้อน ดูแลผม
"ไอ้ภูมิมึงอยู่คนเดียวก่อนได้ป่าว กูมีสอบตอนเช้าอ่ะ ต้องรีบไป" ไอ้ภพบอกผม
"มึงมีสอบทำไมไม่บอกกู เมื่อคืนมึงก็ไม่ได้อ่านหนังสือ" ผมว่าไอ้ภพ
"วิชาง่ายๆอ่ะ กูสอบได้อยู่ละ มึงไม่ต้องห่วงกูหรอก" ไอ้ภพบอกผม ก่อนที่มันจะรับโทรศัพท์ แล้วก็ออกจากห้องไป
ซักพักมันก็ขึ้นห้องมาพร้อมกับผู้หญิงคนนึง คงจะเป็นแฟนมันแน่ๆ แต่ทำไมมันกล้าพาขึ้นมาทั้งๆที่ผมอยู่ในห้อง
"ขอบใจมากนะส้ม" ไอ้ภพพูดขอบใจผู้หญิงคนนั้น แล้วมันก็รับถุงจากมือของส้มก่อนที่มันจะแกะโจ๊กในถุงมาให้ผม
"อ่ะ ลุกมากินโจ๊กก่อน จะได้กินยา" ไอ้ภพยกถ้วยโจ๊กมานั่งตรงหน้าผม
"ใครอ่ะภพ ส้มไม่เคยเห็นหน้าเลย" ส้มถามไอ้ภพ
"เดี๋ยวภพเล่าให้ฟังนะส้ม อย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้" ไอ้ภพบอกส้ม ส้มก็พยักหน้าเข้าใจ แล้วก็มองผมด้วยสายตาที่เป็นมิตร
ผมก็ส่งยิ้มกลับไปให้ส้ม
"กินเองได้ป่าว หรือต้องให้กูป้อน" ไอ้ภพถามผม
"กินเอง" ผมบอกไอ้ภพแล้วก็รับถ้วยโจ๊กมานั่งกิน ผมกินจนหมด ไอ้ภพก็เอายามาให้ผมกิน
"กินยาแล้วก็นอนพักซ๊ะนะ เดี๋ยวกูสอบเสร็จจะรีบกลับมาหา" ไอ้ภพบอกผม
"ป่ะส้ม..." ไอ้ภพเรียกส้ม แล้วก็พากันออกไปจากห้อง ผมก็นอนจนหลับไปด้วยฤทธิ์ยา
รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงไอ้ภพคุยโทรศัพท์นอกระเบียง จับใจความว่าเย็นนี้มันจะไปหาพี่สาวมันที่ร้าน
ผมรู้สึกดีขึ้น ก็เลยลุกขึ้นมานั่ง ไอ้ภพคุยโทรศัพย์เสร็จก็กลับเข้ามา
"อ่าว ตื่นละหรอ ดีขึ้นยัง" ไอ้ภพถามผมแล้วมันก็มานั่งข้างๆผมเอามือขึ้นมาแตะหน้าผากของผม
"ตัวเย็นละนี่ ดีขึ้นแล้วใช่ป่ะ" ไอ้ภพถามผม ผมก็พยักหน้าให้มัน
"อืม..ดีละ เดี๋ยวเย็นนี้ไปร้านพี่สาวกู ไปกินข้าวที่นั่นเลย จะได้ฝากมึงให้ทำงานที่นั่นด้วย" ไอ้ภพบอกผม
ผมอาบน้ำแต่งตัว ไอ้ภพก็พาซ้อนมอไซค์ของมัน พาไปที่ร้านอาหารเล็กๆครับ แต่จะว่าเล็กก็ไม่ใช่เพราะคนเต็มร้านเลยครับ
แสดงว่าร้านนี้อร่อยจริง ไอ้ภพพาผมเข้าไปในร้าน
"สวัสดีครับพี่" ไอ้ภพยกมือไหว้ผู้หญิงคนนึง ผมก็ยกมือไหว้ด้วย
"อ้าวภพ มากันละหรอ นี่หรอเพื่อนที่บอกว่าจะฝากทำงานที่นี่" ผู้หญิงคนนั้นถามไอ้ภพ
"ครับ"
"ไอ้ภูมิ นี่พี่พลอย พี่สาวกูเอง" ไอ้ภพแนะนำพี่สาวของมันให้ผมรู้จัก
"นี่ไอ้ภูมิ เอ่อ....เพื่อนภพเอง ฝากมันทำงานในร้านด้วยนะครับ" ไอ้ภพบอกพี่พลอย
"อื้มได้สิ" พี่พลอยบอกผมแล้วก็ยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มให้พี่พลอย
"ไปกินข้าวกันก่อน เดี๋ยวเรื่องทำงานค่อยคุยกันตอนร้านปิดละกัน" พี่พลอยบอกผมกับไอ้ภพ
....หลังจากนั้นผมกับไอ้ภพก็นั่งกินข้าวกัน จนร้านปิด พี่พลอยก็มาคุยรายละเอียดกับผม ให้ผมเป็นเด็กเสิร์ฟครับ
แล้วก็อาจจะให้เข้าไปช่วยงานครัวบ้าง ผมก็โอเคครับ พี่พลอยบอกว่าจะให้ผมเดือนละแปดพัน ผมดีใจมาก ซึ่งผมคิดว่ามันเป็นค่าจ้างที่เยอะมากนะครับ หลังจากคุยกับพี่พลอยเสร็จ ผมกับไอ้ภพก็ขอตัวกลับครับ เพราะตอนนั้นก็สี่ทุ่มกว่าๆแล้ว
ไอ้ภพไปเอารถมอไซค์ ส่วนผมเดินออกมารอมันหน้าร้าน
"พี่ภูมิ" มีเสียงคนเรียกผมแล้วก็วิ่งเข้ามากอดผม
เป็นไอ้ภีมน้องผมนั่นเอง
"เห้ย ภีม ไปไหนมาเนี่ยทำไมยังไม่เข้าบ้านอีกดึกแล้วนะ" ผมถามไอ้ภีม แต่อีกอารมณ์นึงก็ดีใจมากที่ได้เจอมัน
"กำลังจะกลับนี่หล่ะครับ รถหมดแล้วเลยต้องเดินกลับ ผมไปดูหนังบ้านเพื่อนมาอ่ะ"
"แล้วนี่บอกพ่อแม่ยังว่าจะกลับดึก" ผมถามมัน กลัวว่ามันจะโดนพ่อกับแม่ดุเอา
"บอกเรียบร้อยละครับ ว่าแต่พี่ภูมิ ทำไมผมติดต่อพี่ไม่ได้เลย พี่กลับบ้านกับผมนะ กลับไปอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมนะ"
ผมได้ยินไอ้ภีมพูดก็น้ำตาจะไหล นี่ผมออกจากบ้านมาแค่วันเดียวเอง มันก็ยังคิดถึงผม
"อ่ะนี่เบอร์โทรพี่ มีอะไรโทรมาได้นะ" ผมบอกไอ้ภีม
"พี่ภูมิ กลับบ้านกับภีมนะพี่ พ่อกับแม่คงหายโกรธแล้วหล่ะ" ไอ้ภีมอ้อนผมให้กลับบ้าน
"ป่ะไอ้ภูมิ" ไอ้ภพขับมอไซค์มาจอดแล้วก็เรียกผม
ไอ้ภีมพอหันไปเห็นไอ้ภพมันก็รีบวิ่งมาหลบอยู่ข้างหลังผม
"เค้าจะมาหาเรื่องเราหรอพี่" ไอ้ภีมถามผมเบาๆ มันคงกลัวไอ้ภพ
"ภีม" ไอ้ภพเรียกชื่อไอ้ภีม
ไอ้ภีมก็กอดผมแน่นเพราะความกลัว
ไอ้ภพลงจากรถแล้วเดินมาหาผมกับไอ้ภีม มันนั่งยองๆแล้วก็เอามือไปจับแขนไอ้ภีม ไอ้ภีมก็ยิ่งกอดผมแน่น
"ภีม พี่ขอโทษนะ ที่ทำร้ายเราวันนั้น" ไอ้ภพบอกไอ้ภีม ไอ้ภีมก็มองหน้าผม สีหน้ามัน งงๆ
"พี่ไม่รู้จะชดใช้ความผิดยังไง ทำให้ภีมต้องเจ็บ ไอ้ภูมิก็โดนไล่ออกจากบ้าน" ไอ้ภพพูด
"ไม่ต้องห่วงไอ้ภูมินะ พี่จะดูแลมันเอง" ไอ้ภพบอกไอ้ภีม ไอ้ภีมก็ปล่อยแขนที่กอดผมอยู่แล้วมันก็หันไปมองไอ้ภพ
"ผมหายเจ็บแล้วครับพี่" ไอ้ภีมบอกไอ้ภพแล้วก็ยิ้ม ผมเองก็ยิ้มไปด้วย แต่สีหน้าไอ้ภพก็ยังดูสำนึกผิดอยู่ดี
"ป่ะ เดี๋ยวพี่ไปส่งบ้านนะดึกละ" ไอ้ภพพูด ก่อนที่มันจะให้ผมกับไอ้ภีมซ้อนมอไซค์พาไปส่งบ้าน
ถึงหน้าบ้านผมลงจากรถเดินมาส่งไอ้ภีมที่ประตูหน้าบ้าน
"ภีม อย่าบอกพ่อกับแม่นะว่าเจอพี่ ไปเข้าบ้านได้ละดึกละ" ผมบอกไอ้ภีมก่อนที่มันจะเข้าบ้าน ไอ้ภีมก็หันมาพยักหน้ากับผม
แล้วก็เข้าบ้านไป....
-
ขอบคุณค่ะ. :L1:
สงสารภูมิจังแต่ได้ทำงานก็ดีแล้วว่าแต่จะส่งตัวเองเรียนเหรอ
แล้วส้มนี่คือ?
-
สงสารภูมิๆๆๆ
-
ภพภูมิมุ้งมิ้งจัง
-
แหวว เชียวนะ
-
ภูมิจ้าาาาาา
หนูน่าสงสาร
-
เย้ มาต่อแล้ว
ภพ ภูมิ มุ้งมิ้งจริง นี่ภูมิเริ่มชอบภพแล้วอ่ะดิ
ตอนภีมแอบข้างหลังพี่เพราะเจอภพดูน่ารักดี
ขอบคุณคนเขียนนะมาต่อไวมาก
-
เอาใจช่วยนะ
-
รู้สึกหมั่นไส้ภีม555
-
ตอนที่.5 : ไม่อยู่กับภพ
--------------------------------------
...หลังจากส่งไอ้ภีมเข้าบ้านไปแล้ว ผมกับไอ้ภพก็กลับมาที่หอครับ ก่อนจะถึงหอผมบอกให้ไอ้ภพช่วยขี่รถพาผมไปหาหอใหม่
จะได้ดูว่าหอไหนมีห้องว่างบ้าง พรุ่งนี้จะได้มาถามเรื่องค่าห้องพัก ผมเองไม่อยากรบกวนไอ้ภพ ถึงแม้ว่ามันจะเต็มใจให้ผมอยู่ด้วยก็เหอะ
"ไอ้ภพ อย่าเพิ่งเข้าหอได้ป่ะ" ผมสะกิดบอกไอ้ภพ
"ได้ดิ แต่นี่ดึกแล้วมึงจะไปไหนว๊ะ"
"เอ่อ...มึงช่วยพากูขี่วนๆดูหอพักในซอยหน่อยดิ เผื่อหอไหนว่างพรุ่งนี้กูจะได้มาถามเรื่องค่าห้อง" ผมบอกไอ้ภพ
....ไอ้ภพได้ยินมันก็จอดรถเลยครับ แล้วก็หันมามองหน้าผม
"กูบอกว่าให้มึงอยู่กับกูไงไอ้ภูมิ" ไอ้ภพบอกผมพร้อมกับจ้องหน้าผม
"เอ่อ....กู..." ผมก้มหน้าหลบสายตาของมัน ไม่รู้จะพูดยังไง
"นี่กูคิดว่ากูกับมึงคุยกันรู้เรื่องแล้วนะเนี่ย แล้วทำไมมึงยังจะ...เฮ้อ ไอ้ภูมิมึงนี่นะ" ไอ้ภพว่าผมพร้อมกับถอนหายใจออกมา
ผมก็ก้มหน้านิ่ง ผมรู้ว่ามันหวังดีกับผม มันเต็มใจให้ผมไปอยู่ด้วย แต่ผมก็เกรงใจมันอยู่ดี
"ทำไมมึงไม่อยู่กับกู" ไอ้ภพถามผม
"เอ่อ คือกู...กูเกรงใจมึงอ่ะ มึงช่วยกูเยอะแล้ว ไหนจะหางานให้กูทำอีก" ผมเงยหน้ามาบอกไอ้ภพ
"เรื่องแค่นี้ มันไม่เท่ากับที่กูทำกับมึงเลยนะไอ้ภูมิ มึงต้องโดนไล่ออกจากบ้านก็เพราะกู"
"แล้วนี่เงินก็ยังไม่มีซักบาท มึงจะเอาที่ไหนไปจ่ายค่าหอ"
"หอแถวๆนี้ราคาถูกๆก็มี กูยังพอมีจ่ายได้" ผมบอกมัน
"แล้วเดือนนี้มึงจะเอาตังค์ที่ไหนใช้ จ่ายค่าหอก็หมดแล้วมั้งไอ้ที่มึงมีติดตัวมาอ่ะ" ไอ้ภพบอกผม ผมก็นิ่งๆไป
ก็จริงของมัน เพราะตอนนี้ผมมีเงินติดตัวอยู่ห้าพันกว่าบาทเอง แค่ค่ามัดจำหอก็คงจะหมดแล้ว
"เอางี้ เดือนนี้มันเหลืออีกสิบห้าวัน มึงอยู่กับกูก่อน ไว้ได้เงินเดือนจากร้านพี่กูค่อยไปหาหอใหม่
เดือนนี้คงได้ไม่เต็มแปดพันหรอก เพราะทำงานไม่กี่วันเอง มึงอยากไปอยู่คนเดียวกูก็ตามใจ
ไม่รั้งมึงไว้ละ เอาที่มึงสบายใจเลย" ไอ้ภพบอกผม
ผมก็ยิ่งรู้สึกผิด เพราะรู้ว่ามันเจตนาดี แต่ผมกลับปฏิเสธน้ำใจของมัน
"อ่าวเงียบ มึงจะเอาไง" ไอ้ภพถามผม
"อือ อยู่กับมึงก่อนก็ได้" ผมบอกไอ้ภพ
"เออ ก็แค่นี้แหล่ะ ให้มันเข้าใจอะไรง่ายๆแบบนี้สิว๊ะ" ไอ้ภพบอกผมแล้วก็หันหลังกลับไปสตาร์ทรถ พาผมกลับไปที่ห้อง
////ภพหันกลับมาพร้อมกับถอนหายใจ....ต่อไปนี้มีเวลาแค่สิบห้าวันที่จะได้อยู่กับภูมิแต่หลังจากนั้น...ไม่รู้...ภพอาจจะไม่ให้ภูมิออกไปหาหอใหม่อย่างที่พูดไว้...หรือภพกำลังตกเป็นทาสของความรัก!!////
....ไอ้ภพจอดรถที่หน้าเซเว่น
"หิวหว่ะ มึงจะกินไรป๊ะ" ไอ้ภพถามผม
"ไม่อ่ะ มึงไปเหอะ กูรออยู่ข้างนอกละกัน" ผมบอกไอ้ภพ
"เออ งั้นเฝ้ารถให้ดีๆหล่ะ" ไอ้ภพพูดแล้วก็เอามือมาเขย่าหัวผม
"เหี้ยภพ กูไม่ใช่หมานะเว๊ย รีบไปเลยมึงอ่ะ" ผมด่าไอ้ภพพร้อมกับเอามือปัดมือมันออกจากหัว ไอ้ภพก็ยิ้มๆแล้วก็เข้าเซเว่นไป
"อ้าวภูมิ วันนี้ทำไมไม่ไปเรียนอ่ะ"
ผมหันไปมองตามเสียงนั้น ก็เห็นขจีกับรัศมีเดินมาด้วยกัน ทั้งสองคนเป็นเพื่อนที่เรียนสาขาวิชาเดียวกับผม อ่อ...ผมลืมบอก ผมเรียนคณะวิทยาศาสตร์นะครับ ส่วนไอ้ภพมันเรียนคณะวิศวะฯ
"เอ่อ ภูมิไม่สบายอ่ะ แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว มีการบ้านอะไรมั๊ย" ผมถามทั้งสองคน
"ไม่มีนะ แต่พรุ่งนี้ภูมิต้องไปเรียนด้วยนะ เพราะรุ่นพี่จะคุยเรื่องไปรับน้องสาขาอ่ะ" ขจีบอกผม
"อ่อๆ อื้ม ไปสิ พรุ่งนี้ภูมิไปเรียน เจอกันนะ"
"จ๊า...มีแต่คนคิดถึงหน้าหล่อๆของภูมิ พวกเบียร์กับมาร์กก็ถามหา มันติดต่อภูมิไม่ได้อ่ะ" รัศมีบอกผม ไอ้เบียร์กับไอ้มาร์กเป็นเพื่อนผู้ชายที่ผมพอจะสนิทในสาขาวิชา
"พอดีภูมิเปลี่ยนเบอร์โทรอ่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ภูมิไปบอกพวกมันเอง" ผมบอกทั้งสองคนแล้วก็ยิ้มให้
"ป่ะไอ้ภูมิ เรียบร้อยละ นี่กูซื้อแซนวิชมาให้มึงด้วย เผื่อตอนดึกมึงหิวจะได้ไม่ร้องหาของกิน" ไอ้ภพออกจากเซเว่นมาแล้วก็ยกถุงแซนวิชให้ผมดู แต่พอมันเห็นว่าผมอยู่กับขจีแล้วก็รัศมีมันก็ชะงักไป
"ภพ วิศวะ...นี่ทำไมภูมิมาอยู่กับภพได้อ่ะเนี่ย" ขจีถามผม ทั้งสองสาวมองไอ้ภพไม่ละสายตา ก็แน่หล่ะครับเพราะไอ้ภพมันป๊อบปูล่าจะตาย ในบรรดาปีหนึ่งเนี่ยไม่มีใครไม่รู้จักมันครับ ดีกรีรองอันดับหนึ่งเดือนมหาวิทยาลัยขนาดนั้น ไม่แปลกที่ใครๆก็กรี๊ดไอ้ภพ
"เอ่อ... เดี๋ยวพรุ่งนี้ภูมิเล่าให้ฟังนะขจี รัศมี ไปก่อนนะเจอกันครับ" ผมบอกทั้งสองคนแล้วก็รับดึงแขนไอ้ภพไปที่มอไซค์
ไอ้ภพก็ตามผมมาด้วยความ งงๆ
"เดี๋ยวก่อน มึงจะลากแขนกูมาทำไมเนี่ย" ไอ้ภพถามผม
"กูขี้เกียจตอบคำถามเพื่อนอ่ะ ป่ะรีบกลับเถอะ" ผมบอกไอ้ภพ
...ไอ้ภพมองหน้าผม แล้วมันก็ส่ายหัว วางถุงของกินที่ตะกร้ารถ แล้วก็สตาร์ทรถพากันกลับหอครับ
ขึ้นมาบนห้องไอ้ภพ ผมก็ไปอาบน้ำ เพราะรู้สึกง่วงมาก ส่วนไอ้ภพก็นั่งกินบรรดาของที่มันซื้อมาแหล่ะครับ
ผมอาบน้ำเสร็จ ออกมาไอ้ภพก็เปิดทีวี คงจะดูบอล
"มึงดูบอล พรุ่งนี้ไม่มีเรียนหรอ" ผมถามไอ้ภพ
"มี แต่นี่เพิ่งห้าทุ่ม นอนหนึ่งตีสองกูก็ตื่นไหว ไม่ต้องห่วงกูหรอก" ไอ้ภพบอกผม ตามันก็ดูบอลไปตามเรื่องของมัน
"เออ งั้นกูนอนก่อนนะ ง่วงหว่ะ"
"งั้นเดี๋ยวกูดูในโน๊ตบุ๊คก็ได้ ใส่หูฟังมึงจะได้ไม่รำคาญ" ไอ้ภพบอกผมแล้วมันก็ปิดทีวี
"เฮ้ย ไม่ต้องทำขนาดนั้น ดูไปเถอะ กูนอนได้" ผมบอกไอ้ภพ
....ไอ้ภพก็มองหน้าผม ผมก็มองหน้ามัน ไอ้ภพเดินเข้ามาหาผม แล้วก็นั่งบนเตียงข้างๆผม มันเอามือมาประคองหน้าผมให้หันไปหามัน
"ไอ้ภูมิ" ไอ้ภพเรียกผมแล้วก็ยื่นหน้าเข้ามาประทับริมฝีปากจูบผม
ผมผลักหน้าอกไอ้ภพออกเพราะรู้สึกหายใจไม่ทัน
"ไปดูบอลมึงเลย มึงนี่ฉวยโอกาสตลอดนะ" ผมด่าไอ้ภพแล้วก็นอนหันหลังให้มัน
ไอ้ภพยิ้ม แล้วก็ลุกไปเปิดทีวีดูบอลต่อ ส่วนผมก็นอนหลับไปด้วยความอ่อนเพลียครับ อาจจะเพราะเพิ่งฟื้นไข้ด้วย
มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่รู้สึกอึดอัด ผมตื่นมาก็พบว่า ไอ้ภพนอนกอดผมอยู่ครับ ผมค่อยๆเอาแขนมันออก ไอ้ภพมันก็ยิ่งกอดผมแน่นขึ้นไปอีก
"อือ นอนเฉยๆดิว๊ะ" ไอ้ภพพูด แถมยังเอาขามันมาก่ายผมอีก
"ไอ้ภพ กูอึดอัด" ผมบอกมันแล้วก็พลักตัวมันออก
...ไอ้ภพมันก็มองหน้าผมแบบอารมณ์เสียๆ แล้วก็จิ๊จะปากไปตามเรื่องของมัน
"เออ ไม่กอดก็ได้ว๊ะ" ไอ้ภพว่าผมแล้วก็นอนหันหลังให้ผม
"ไอ้ภพ" ผมเรียกไอ้ภพ มันก็หันหน้ามามองผม
"มีไรอีก กูจะนอนละ" ไอ้ภพบอกผม
"ฝันดีนะมึง" ผมบอกไอ้ภพ
"เออ ฝันดี" ไอ้ภพบอกผมแล้วมันก็หันกลับไปนอน
.....ตอนเช้า ผมกับไอ้ภพออกไปเรียนพร้อมกัน ไอ้ภพไปส่งผมที่คณะ ผมเดินเข้าคณะไปก็เจอกับไอ้มาร์กกับไอ้เบียร์พอดี
"เฮ้ยไอ้ภูมิ" ไอ้มาร์กโบกมือเรียกผม
ผมยิ้มให้มันสองคนแล้วก็เดินไปหามัน
"เมื่อวานมึงหายหัวไปไหนมาเนี่ย โทรหาก็ปิดเครื่อง" ไอ้เบียร์ต่อว่าผม
"เอ่อ กูมีปัญหานิดหน่อยหว่ะ แล้วก็เปลี่ยนเบอร์ด้วย อ่ะนี่มึงเมมเบอร์ใหม่ไว้ดิ" ผมบอกไอ้มาร์กกับไอ้เบียร์
"เออ แล้วน้องมึงเป็นไงบ้างว๊ะ โดนพวกไอ้เหี้ยภพซ้อมวันนั้นอ่ะ" ไอ้เบียร์ถามผม
"ไม่เป็นไรแล้วหล่ะ"
"เหี้ย มันทำน้องมึงทำไมว๊ะ เรื่องไรว๊ะ พวกเหี้ยนั่นแม่งเก่งแต่กับเด็ก"
"มันทำร้ายผิดคน"
"เฮ้ย จริงดิ เป็นไปได้หรอว๊ะ ทำร้ายผิดคน"
"อือ"
"เลวเหี้ยๆ อย่าให้กูเจอนะไอ้ภพ" ไอ้มาร์กพูดด้วยความโมโห
"เออ แล้วมึงเป็นไงบ้าง" ไอ้เบียร์ถามผม
"กูแย่กว่าอีก โดนไล่ออกจากบ้าน" ผมบอกมันสองคน
"เฮ้ย ไอ้ภูมิ จริงหรอว๊ะ แล้วมึงไปอยู่ที่ไหน อยู่กับใคร" ไอ้มาร์กถามผม
"มึงไปอยู่กับพวกกูก็ได้นะไอ้ภูมิ"
"เออใช่ ไปอยู่กับพวกกูเนี่ย ไม่ต้องเกรงใจ เราเพื่อนกัน"
"อืม ขอบใจนะพวกมึง กูกำลังหาหอใหม่อยู่อ่ะ"
"แล้วมึงไม่คิดจะกลับบ้านหรอว๊ะ" ไอ้มาร์กถามผม
"ไม่อ่ะ" ผมส่ายหัวแล้วก็ตอบไอ้มาร์ก
"เออ ไม่เป็นไรนะมึงอย่าคิดมาก มีอะไรให้พวกกูช่วยก็บอกนะ" ไอ้มาร์กกับไอ้เบียร์บอกผม
"อืม ขอบใจมากนะพวกมึง ป่ะเข้าเรียนกันเถอะ" ผมบอกสองคนนั้นแล้วก็พากันเดินไปเรียน
.....หลังจากเรียนเสร็จภาคเช้า รุ่นพี่ก็เข้ามาประชุมพวกผม บอกว่าวันเสาร์นี้จะมีการรับน้องสาขาวิชา ให้ทุกๆคนเตรียมตัว ใครจะไปหรือไม่ไปก็ขอคำตอบในวันพรุ่งนี้
ผมเองก็กังวล เพราะว่า วันเสาร์-อาทิตย์ ก็ต้องไปทำงานที่ร้านพี่สาวไอ้ภพด้วย ถ้าผมไปรับน้องก็ต้องขาดงานแน่ๆ ผมจะทำยังไงดี เฮ้ออออ...
"ภูมิ ไปรับน้องด้วยกันนะ" รัศมีบอกผม
"ครับ รัศมี เดี๋ยวภูมิคิดดูก่อนนะ อาจจะติดธุระอ่ะ"
"มึง ห้าม ติด ธุระ มึง ต้อง ไป ไอ้ ภูมิ" ไอ้เบียร์เน้นคำพูดบอกผม
"เออๆ เดี๋ยวกูมาให้คำตอบพรุ่งนี้ละกัน" ผมตอบไอ้เบียร์
"เออ ไปให้ได้นะมึง" ไอ้มาร์กบอกผมแล้วก็เดินมาตบไหล่ผม
"เดี๋ยว ภูมิยังไม่ได้บอกพวกเราเลยว่า เมื่อคืนภูมิไปอยู่กับภพได้ยังไง" ขจีถามผม
พวกไอ้เบียร์ไอ้มาร์กก็ทำหน้า งงๆกัน
"ขจีว่าไรนะ ไอ้ภูมิเนี่ยอ่ะนะไปอยู่กับไอ้ภพ" ไอ้มาร์กถามขจี
"อื้ม ใช่ ก็เมื่อคืนอ่ะ ขจีกับหมีไปเจอภพกับภูมิที่เซเว่นน่ะสิ" ขจีบอกไอ้มาร์ก
"ไอ้ภูมิ มึงต้องตอบคำถามขจีแล้วหล่ะ" ไอ้มาร์กหันมาบอกผม
"เอ่อ....เรื่องมันยาวหว่ะ เอาไว้เดี๋ยวถ้าพร้อมเมื่อไหร่กูจะเล่าให้ฟังละกันนะ"
"นะครับ ขจี รัศมี เอาไว้ภูมิพร้อม ภูมิจะเล่าให้ฟังนะครับ" ผมบอกขจีกับรัศมี ทั้งสองคนก็พยักหน้าเข้าใจ
....หลังจากเรียนเสร็จตอนเย็น ไอ้ภพก็โทรมาบอกผมว่า มันจะมารอรับผมที่หน้าคณะ ผมเลยบอกมันว่าไม่ต้องมา เดี๋ยวผมนั่งรถสองแถวไปที่ร้านเอง ให้มันไปรอที่ร้าน ไอ้ภพมันก็โอเค ผมก็โล่งใจ ดีหน่อยที่ครั้งนี้มันพูดง่ายไม่ดื้อจะมารับผม ผมไม่อยากให้มันมารับผมเพราะเดี๋ยวไอ้มาร์กกับไอ้เบียร์เห็นเข้าจะเป็นเรื่อง
..ผมนั่งรถสองแถวไปลงหน้าร้านพอดี ก็เข้าไปในร้านไม่เห็นเจอไอ้ภพ ผมเจอพี่พลอย วันนี้พี่พลอยไม่ให้ผมทำอะไรมากเพราะมาวันแรก ก็ได้แต่ดูๆคนอื่นทำงาน แล้วก็หัดรับออร์เดอ มีลูกค้าหลายโต๊ะที่เป็นนักศึกษา พอผมไปรับออเดอร์ก็มองๆแล้วก็ยิ้มๆให้ผม ก็แน่หล่ะผมเองก็หน้าตาดีไม่แพ้ไอ้ภพหรอกครับ^^
ซักพักไอ้ภพก็เข้ามาในร้านครับ คนยิ่งมองกันใหญ่ เพราะไอ้ภพอย่างที่เรารู้ๆกันว่าดีกรีรองเดือนมหาวิทยาลัย หล่อ โปรไฟล์ดี
แต่นิสัยก็อย่างที่เห็นๆหล่ะครับ ไม่รู้ว่าดี หรือ ไม่ดี
ผมรับออเดอร์เสร็จเข้ามาหลังร้านก็เจอไอ้ภพ มันหยิบใบสั่งอาหารจากมือผมยื่นให้พนักงานคนอื่นไป แล้วมันก็ดึงตัวผมไว้
"มีไรเนี่ย กูจะทำงาน" ผมถามไอ้ภพ
"กูจะถามว่าเป็นไงบ้าง เริ่มงานวันแรก"
"เอาไว้ไปคุยที่ห้องก็ได้" ผมบอกมัน
"เออๆ มึงนี่นะขัดใจกูตลอด" ไอ้ภพว่าผม
"อ้าว มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยภพ นี่จะกินไรกันก็สั่งได้เลยนะ เดี๋ยวของหมด ภูมิโชคร้ายที่มาทำงานวันแรกคนก็เยอะเลย วุ่นวาย" พี่พลอยบอกผมแล้วก็ยิ้มให้ผม
"โชคดีต่างหากหล่ะ นี่ไงเจอแล้วแมวกวัก มันมาวันแรกคนก็เยอะซ๊ะขนาดนี้" ไอ้ภพว่าผมเป็นแมวกวักแล้วมันก็หัวเราะ
ผมก็ขำๆไปกับมัน พี่พลอยมองผมกับไอ้ภพแล้วก็ยิ้มๆด้วยความเอ็นดู หลังจากนั้นผมก็ไปฝึกงานกับพี่ๆพนักงานในร้านต่อ ไอ้ภพก็นั่งรอผมอยู่ที่เคาเตอร์ บางทีมันก็เดินไปเสิร์ฟอาหารเอง เพราะอย่างที่บอกวันนี้วุ่นวายมากจริงๆ คนแน่นร้าน
สี่ทุ่มครึ่ง หลังจากปิดร้านแล้ว ผมกับไอ้ภพก็พากันกลับหอครับ ผมสองคนยังไม่ได้กินข้าวเย็นเลย
"ไอ้ภูมิไปหารัยกินกันก่อนป่ะ เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง ฉลองที่มึงได้งานทำไง" ไอ้ภพบอกผม
"อื้ม เอาดิ กินไรอ่ะ หิวเหมือนกัน" ผมบอกไอ้ภพแล้วก็เอามือลูบๆท้อง
"ได้ครับ เดี๋ยวพี่ภพจัดให้ ไปกินเย็นตาโฟร์กันดีกว่า ร้านนี้อร่อย" ไอ้ภพบอกผม
แล้วมันก็พาผมไปร้านเย็นตาโฟร์ที่มันว่า ผมกับมันสั่งก๋วยเตี๋ยวมานั่งกินกัน
"ไอ้ภพ" ผมเรียกไอ้ภพ จะบอกมันเรื่องที่ต้องไปรับน้องสาขาวิชา
"มีไร" ไอ้ภพเงยหน้าถามผม ปากมันเต็มไปด้วยเส้นก๋วยเตี๋ยว ผมเห็นแล้วก็ขำมัน ฮ่าๆ
"หัวเราะกูอีก มีไรก็พูดมา" ไอ้ภพว่าผม
"เอ่อ คือ เสาร์-อาทิตย์นี้ สาขาวิชากูมีไปรับน้องอ่ะ" ผมบอกไอ้ภพ
"อืม มึงก็ไปดิ"
"แล้วงานที่ร้านอ่ะ กูไม่อยากขาดงานอ่ะเพิ่งจะได้ทำ เกรงใจพี่พลอย" ผมบอกไอ้ภพ
"มึงไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวกูบอกพี่ให้เอง กิจกรรมคณะมึงต้องไป" ไอ้ภพบอกผม
ผมก็พยักหน้าให้ไอ้ภพ ดีที่มันยังเข้าใจผม ลึกๆมันก็เป็นคนดีเหมือนกันนะเนี่ย....ไอ้ภพ ผมคิดในใจแล้วก็นั่งมองไอ้ตี๋ที่นั่งกินก๋วยเตี๋ยวอยู่ตรงหน้าของผม.....
----------------------------------------------------
ขอบคุณมากๆนะครับ สำหรับคำคอมเม้นจากคนอ่านทุกๆคนที่เข้ามาติดตาม ภพภูมิ ขอบคุณนะครับ^^
-
ภพก็น่ารกนะ อิอิ ภูมิใจอ่อนเหอะ อิอิ
-
ใครจะเป็นทาสรักก่อนกันน้อ
รำคาญเขียนแบบนี้ค่ะ
-
ใครจะเป็นทาสรักก่อนกันน้อ
รำคาญเขียนแบบนี้ค่ะ
ขอบคุณครับ. แก้ไขแล้วนะครับ^^
-
ภพน่ารักนะเนี่ย
-
ภพน่ารักอ่ะ ดูไม่มีพิษมีภัย
ภูมิ อย่าทิ้งภพนะ เค้ารักจริงนะนั่น
:mew3: :mew1:
-
เริ่มหวานกันแล้ว
-
รักกันๆ :mew1:
-
ภพ ก็น่ารักดีนะ :hao7:
-
ตอนแรกนึกว่าจะดราม่า แต่ภพเจนเทิ้ล อบอุ่นมากเลยย
ท่าทางคนที่เป็นทาสรักจะเป็นภพซะละมั้งง
-
ตอนที่.6/1 : การเข้ามาของอีก..ภพ
--------------------------------------
...วันนี้เป็นวันที่ผมต้องไปรับน้อง..เมื่อคืนเสร็จงานจากร้านก็เกือบๆห้าทุ่ม กลับมาห้องผมก็จะอาบน้ำนอน
แต่ไอ้ภพบังคับให้ผมเก็บกระเป๋าก่อน มันบอกว่าพรุ่งนี้จะได้ไม่วุ่นวาย ผมก็เลยต้องยอมๆมันนั่งเก็บเสื้อผ้าไปอ้าปากหาวไป
"เก็บเสร็จแล้วก็ปิดไฟนอนเลยนะ" ไอ้ภพบอกผม นี่มึงเป็นพ่อหรือเพื่อนกูเนี่ย ผมคิดในใจ
"อ่าว แล้วมึงไม่อาบน้ำหรอ" ผมถามไอ้ภพ เพราะตั้งแต่กลับมา มันก็เอาแต่ออกไปคุยโทรศัพท์นอกห้อง แล้วมันก็เข้า
มาบังคับให้ผมเก็บเสื้อผ้า ยังไม่เห็นมันอาบน้ำเลย
"มึงปิดไฟนอนไปก่อนเลย พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า เดี๋ยวกูอาบน้ำก็จะนอนเหมือนกัน มึงนอนไปก่อนเลย" ไอ้ภพบอกผมก่อนที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมอาบน้ำ
....ตั้งแต่ผมอยู่กับมันมา นอกจากที่มีอะไรกันครั้งนั้นแล้ว หลังจากนั้นผมกับมันก็ไม่มีเรื่องบนเตียงอีกเลยครับ
มันก็ไม่เคยกวนหรือขอที่จะมีอะไรกับผม ก็มีนอนกอดผมบ้าง ผมกับมันก็อยู่ด้วยกันปกติเหมือนรูมเมททั่วๆไป
..ไอ้ภพอาบน้ำเสร็จ มันก็ขึ้นมานอนบนเตียงข้างๆผม
"หลับยัง" ไอ้ภพถามผมแล้วก็เอามือมาลูบหัวผมเล่น เหมือนอย่างที่มันชอบทำทุกๆครั้งก่อนนะนอน
"อือ จะหลับละ"
"เดี๋ยวพรุ่งนี้กูไปส่งนะ ขึ้นรถที่คณะมึงใช่ป่ะ"
"อือ แต่ไม่ต้องไปส่งกูหรอก เดี๋ยวกูเดินไปเองได้ พรุ่งนี้วันหยุดมึงจะได้ไม่ต้องตื่นเช้า" ผมบอกไอ้ภพ
"ไม่เป็นไร อย่าขัดใจกู" ไอ้ภพบอกผม
//ไม่เป็นไร อย่าขัดใจกู!!//....ผมได้ยินคำนี้ก็คงไม่ต้องพูดอะไรต่อละ ห้ามมันไปก็เท่านั้น
.....ตอนเช้าไอ้ภพปลุกผม ผมก็ไม่เข้าใจ นี่ผมต้องไปรับน้องนะไม่ใช่มัน ทำไมมันต้องตื่นก่อนผมด้วย
ทำอย่างกับมันจะไปซ๊ะเอง ผมตื่นมาอาบน้ำแต่งตัว เห็นไอ้ภพมันรื้อกระเป๋าผมอยู่
"นี่มึงเอาเสื้อผ้าไปแค่นี้อ่ะนะ" ไอ้ภพมันค้นๆกระเป๋าแล้วก็หันมาถามผม
"อือ ก็มีติดตัวมาแค่นั้นอ่ะ" ผมบอกไอ้ภพ เพราะตอนที่ออกจากบ้านมาผมเอามาแค่ไม่กี่ชุดเอง
"มึงนี่นะ แล้วทำไมไม่บอกกู" ไอ้ภพว่าผม
...แล้วมันก็เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า รื้อๆเสื้อผ้าของมันออกมา แล้วก็พับใส่กระเป๋าให้ผม
"เอาเสื้อผ้ากูไป จะได้มีพอใส่" ไอ้ภพบอกผมพลางยัดเสื้อผ้าของมันใส่กระเป๋าให้ผม
ผมก็ยืนมองการกระทำของมัน นี่ตกลงมันเป็นคนดีใช่มั๊ย ผมคิดในใจ
"ป่ะไปยัง ยืนบื้ออยู่ได้" ไอ้ภพรูดซิบปิดกระเป๋าให้ผมแล้วก็หันมาว่าผม
ผมก็พยักหน้าแล้วก็สะพายกระเป๋าเดินตามมันออกจากห้องไป ไอ้ภพแวะเซเว่น มันลากผมขึ้นไปซื้อแซนวิช นม น้ำเปล่า
มันบอกว่าให้ผมเตรียมเอาไปกินบนรถเผื่อหิว นี่...มันเป็นพ่อ หรือ เพื่อนผมกันแน่เนี่ย หลังจากนั้นมันก็ไปส่งผมที่หน้าคณะ
"พรุ่งนี้กลับมาถึงกี่โมง เดี๋ยวกูมารอรับ" ไอ้ภพถามผม
"น่าจะประมาณหกโมงเย็นอ่ะ ไม่ต้องมารับหรอก เดี๋ยวกลับเองได้จะเดินไปหาหอใหม่ด้วย" ผมบอกไอ้ภพ
ไอ้ภพมันก็ทำหน้านิ่งๆไป
"เออ มึงนี่ก็ย้ำจังนะเรื่องหอใหม่ อยากไปอยู่คนเดียวจะแย่ละดิ"
"เฮ้ย เปล่านะ ก็แค่ไม่อยากรบกวนมึงอ่ะ กลัวมึงรำคาญ เผื่ออยากพาใครมาห้อง" ผมบอกมัน
ไอ้ภพได้ยินผมพูดมันก็พยักหน้า
"ไอ้ภูมิ กูไม่เคยรำคาญมึงเลยนะ แล้วกูก็ไม่เคยคิดจะพาใครมาที่ห้องเหมือนอย่างที่มึงคิดด้วย" ไอ้ภพบอกผมก่อนที่มันจะสตาร์ทรถกลับไป ผมก็มองตามมันไป รู้สึกผิดที่พูดอะไรแบบนั้นกับมัน ผมยืนนิ่งอยู่หน้าคณะ คิดว่าจะโทรไปขอโทษมันดีหรือป่าว
ผมยืนอยู่ซักพัก ก็หันหลังกลับไปจะเดินเข้าคณะ แต่...ก็ชนเข้ากับคนคนนึง จนแก้วน้ำเขียวในมือของคนนั้นตกลงพื้น
"โอ๊ะ!!" ผมร้องด้วยความตกใจ เพราะหันไปชนกับคนคนนึง
"ขอโทษครับ" ผมรีบเอ่ยปากขอโทษคนคนนั้น
"ไม่เป็นไรครับ นายเป็นอะไรมั๊ย" คนคนนั้นถามผม
ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง ก็เจอกับรอยยิ้มที่รอผมอยู่ ผมยิ้มแหยๆให้อีกฝ่าย
"แหะ แหะ น้ำนายหกหมดเลย เดี๋ยวเราซื้อให้ใหม่นะ" ผมบอกคนนั้น
"ไม่เป็นไรครับ เราไม่กินแล้วก็ได้ เราภพนะ นายชื่อไรครับ" ฝ่ายตรงข้ามแนะนำชื่อตัวเอง แล้วก็ถามชื่อผม
//ภพ...ผมพึมพัมชื่อนี้เบาๆ ก่อนที่จะมองป้ายชื่อที่ห้อยคอนายคนนั้นอยู่ "ปุณภพ"...///
ป้ายชื่อสีเหลือง ถูกเขียนด้วยหมึกสีดำว่า ปุณภพ #ปี1
"ปุน-นะ-พบ" ผมสะกดชื่อนายคนนั้น
"ไม่ใช่ครับ ผมชื่อ ปุ-นะ-พบ เรียกว่าภพเฉยๆก็ได้ครับ หลายคนอ่านชื่อผมเป็นปุนนะพบแบบที่นายอ่าน" นายภพบอกผมแล้วก็ยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มแหยๆ ที่อ่านชื่อนายภพผิด
//ปุ-นะ-พบ แปลว่า การเกิดใหม่ ปุณภพ หนุ่มหล่อคณะวิทยาศาสตร์ดีกรีนักกีฬาบาสเกตบอลของคณะ เรียนคนละสาขากับภูมิแต่กำลังจะรวมเป็นสาขาเดียวกัน ปุณภพ สูง180 ผิวขาว จมูกโด่งเป็นสัน ผมสีน้ำตาลอ่อนๆซึ่งเป็นสีตามธรรมชาติ พร้อมกับดวงตาสีน้ำตาลที่ใครๆเห็นก็ต้องหลงใหลกับดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นที่มากับรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยสเน่ห์แพรวพราว//
"เออ นายยังไม่ได้บอกผมเลยว่าชื่ออะไร" นายภพถามผม
"เอ่อ..อ๋อ..เรา..เราชื่อภูมิ" ผมบอกนายภพแล้วก็ยิ้มให้ นายภพก็พยักหน้าแล้วก็ยิ้มให้ผม
ภพ...ใช่ภพที่เรียกใช้บริการเด็กของอีเจ๊ต้นหรือป่าวนะ นี่คือสิ่งที่ผมคิดทันทีที่รู้ว่านายคนนี้ชื่อ ภพ หรืออาจจะใช่แน่ๆ
ผมต้องสืบหาคำตอบให้ได้เลย ถ้านายคนนี้อยู่หอเดียวกับไอ้ภพหล่ะก็...ชัดเจน..
"เฮ้ย ไอ้ภูมิ ป่ะๆขจีบอกว่ารุ่นพี่เรียกรวมแล้ว" เสียงไอ้เบียร์กับไอ้มาร์กเรียกผม
"เราไปก่อนนะภพ" ผมบอกนายภพแล้วก็วิ่งไปหาไอ้เบียร์กับไอ้มาร์ก แล้วพวกผมก็พากันไปตรงจุดที่รุ่นพี่เรียกรวมครับ
"น้องภูมิ ได้ป้ายชื่อยังคะ" รุ่นพี่ถามผม
"ยังครับ"
"งั้นเดี๋ยวพี่เอามาให้นะ" รุ่นพี่บอกผมแล้วก็กลับมาหาผมอีกครั้งพร้อมกับป้ายชื่อสีเหลือง เขียนชื่อ ภูมิ #ปี1 บนป้ายชื่อ
ผมมองไปที่ป้ายของไอ้มาร์กกับไอ้เบียร์ มันได้ป้ายสีฟ้าเหมือนกัน รัศมีได้สีเหลืองเหมือนผม ส่วนขจีได้สีฟ้าเหมือนไอ้เบียร์กับไอ้มาร์ก
"สีเดียวกันเลยภูมิ" รัศมีบอกผมพร้อมกับชูป้ายชื่อให้ดู ผมก็พยักหน้าแล้วยิ้มให้
"น้องๆครับ วันนี้พวกเราไม่ได้ไปกันแค่สาขาเดียวนะครับ เรามีอีกสาขานึงที่เค้าจะไปรับน้องร่วมกับพวกเราด้วย
และหลังจากกลับมาจากรับน้อง คือตั้งแต่วันจันทร์หน้าเป็นต้นไปพวกเราทั้งหมดจะรวมเป็นสาขาเดียวกันครับ" พอรุ่นพี่พูดจบพวกผมก็ปรบมือเฮกัน
..แล้วรุ่นพี่ก็พาเพื่อนๆจากสาขานั้นเข้ามานั่งรวมกับพวกผม ผมเห็นนายภพเดินมาอยู่ในกลุ่มนั้นด้วย ผมถึงได้บางอ้อ เพราะผมไม่คุ้นหน้านายภพนี่เลย ถึงว่าอยู่คนละสาขานี่เอง แต่ไม่เป็นไร ไหนๆเราก็ต้องรวมสาขากันอยู่แล้วอ่ะนะ จะได้รู้จักกันมากขึ้น
หลังจากนั้นพวกเราก็ออกเดินทางครับ ผมนั่งกับไอ้มาร์ก ส่วนไอ้เบียร์ก็นั่งกับเพื่อนข้างๆกันนี่แหล่ะครับ บนรถก็เฮฮากัน รุ่นพี่ก็ให้เล่นเกมส์ทำความรู้จักกัน เพราะเค้ารวมสองสาขามาแบ่งนั่งด้วยกันครับ นายภพก็มารถคันเดียวกับผม พอผมแนะนำชื่อ นายภพแนะนำชื่อ ก็มีรุ่นพี่สะดุดกับชื่อของผมสองคน ที่รวมกันเป็น ภพภูมิ ผมกับนายภพก็โดนแซวไปตามระเบียบครับ
"เหี้ย ไอ้นี่แม่งเสือกชื่อภพอีก ได้ยินชื่อแล้วนึกถึงไอ้ภพที่ต่อยน้องมึงเลยหว่ะไอ้ภูมิ" ไอ้มาร์กพูดกับผม
"เออ แต่นี่มันคนละภพนะเว๊ย มึงก็อย่าเหมารวม" ผมบอกไอ้มาร์ก
"เดี๋ยวนะ ไอ้นี่มันคนที่มึงยืนคุยด้วยก่อนจะเข้าคณะใช่ป่ะที่กูเรียกมึงอ่ะ" ไอ้เบียร์ถามผม
"อือ"
"มึงรู้จักกันหรอ"
"ป่าว คือเมื่อเช้ากูหันไปชนมันอ่ะ น้ำแม่งหกหมดเลยกูก็ขอโทษมันก็แค่นั้น"
"อ่อ เออๆ นึกว่ารู้จักกัน" ไอ้เบียร์พูดแล้วมันก็ไม่ถามอะไรผมต่อ
....พวกผมไปถึงรีสอร์ตที่ระยอง อันเป็นสถานที่รับน้องตอนบ่ายๆครับ พอลงรุ่นพี่ก็จับแยกสีครับ ผมอยู่สีเหลืองก็เจอกับนายภพอีกครั้ง
"อ้าว สีเดียวกันหรอครับ" นายภพถามผม ผมก็พยักหน้าให้
หลังจากนั้นก็ทำกิจกรรม แนะนำตัวกันในกลุ่มสีครับ แล้วรุ่นพี่ก็ปล่อยให้เอาของไปเก็บที่บ้านพัก ซึ่งจะนอนหลังละสี่คน รุ่นพี่ให้รวมกลุ่มกันให้ได้สี่คนแล้วไปเอากุญแจบ้านพักจากรุ่นพี่ ผม ไอ้เบียร์ ไอ้มาร์กก็รวมกันครับ แต่ขาดอีกคนนึง
"ไอ้ภูมิ มึงหามาอีกคนนึงดิ๊จะได้ครบสี่ กูปวดเยี่ยวจะแย่ละ" ไอ้เบียร์บอกผมให้หาคนมาอีกคนนึง
ผมมองไปมองมาเห็นนายภพยืนอยู่ ก็เลยเข้าไปถาม
"ภพนายมีห้องนอนยัง" ผมถามนายภพก็ส่ายหน้า
"งั้นดีเลยไปนอนกับพวกเรา" ผมพูดแล้วก็ลากแขนนายภพมาหาไอ้เบียร์กับไอ้มาร์ก นายภพก็ตามๆผมมา
"ป่ะ ครบแล้ว" ผมบอกพวกนั้นแล้วก็เดินไปเอากุญแจห้องกับรุ่นพี่
หลังจากได้กุญแจแล้วผมสี่คนก็ไปที่บ้านพักครับ บ้านเป็นลักษณะบังกะโล เป็นหลังๆตั้งเรียงๆกันไป
รุ่นพี่แยกส่วนผู้ชายกับผู้หญิง ให้พักห่างกัน ผมเปิดบังกะโลเข้าไปข้างในจะมีห้องสองห้องครับ ห้องนึงเป็นเตียงเดี่ยวขนาดใหญ่หนึ่งเตียง อีกห้องนึงเป็นเตียงคู่ เตียงเล็กๆสองเตียง
"ไอ้ภูมิมึงนอนกับไอ้ภพนะ กูให้มึงสองคนเลยเตียงใหญ่" ไอ้มาร์กบอกผม
"อือได้ๆ"
"เออ ไอ้ภพมึงพูดกู มึง ได้ใช่ป่ะ" ไอ้เบียร์ถามไอ้ภพ ที่ยังคงเงียบๆอยู่ อาจจะเพราะยังไม่คุ้นเคยกับพวกผม
"ได้ดิ พูดกู มึงได้" นายภพบอกไอ้เบียร์
"แล้วก็ไม่บอกกู ให้พูดเพราะๆด้วยตั้งนาน" ผมหันไปพูดกับนายภพเบาๆ นายนั่นก็ยิ้มให้ผม
**ชี้แจง: ขอเรียก ปุณภพ ว่า นายภพ นะครับ ส่วน ก้องภพ ขอเรียกว่า ไอ้ภพ คนอ่านจะได้ไม่สับสนเนอะ
พวกผมพักผ่อนกันในห้อง จนรุ่นพี่มาเคาะประตูเรียกให้ออกไปรวมเพื่อทานข้าวแล้วก็ทำกิจกรรมช่วงบ่ายกันครับ ผมกับนายภพถูกรุ่นพี่เรียกออกไปทำกิจกรรมคู่กัน จนเพื่อนๆเริ่มจับตามอง โดยเฉพาะขจีกับรัศมี ที่ดูเหมือนจะจิ้นผมกับนายภพเข้าให้แล้ว หลังจากจบกิจกรรมช่วงบ่าย รุ่นพี่ก็ปล่อยพวกผมอาบน้ำ พักผ่อน ก่อนที่จะนัดทานข้าวเย็นตอนทุ่มนึง แล้วก็จะเป็นกิจกรรมบายศรีสู่ขวัญพร้อมกับประกวดดาว-เดือนสาขาวิชาครับ ผม ไอ้เบียร์ ไอ้มาร์ก นายภพ กลับมาที่ห้อง ก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าครับ
คืนนี้นายภพเป็นตัวแทนสีเหลืองขึ้นประกวดเดือนครับ รุ่นพี่ที่อยู่สีเหลืองบอกว่าอยากส่งผมกับนายภพขึ้นประกวดด้วยกัน แต่มันส่งได้คนเดียว ผมเลยให้นายภพไประกวดดีกว่า นายภพก็ไม่ยอมเพราะไม่อยากประกวด จนต้องตัดสินด้วยการเป่า-ยิง-ฉุบ ผมชนะก็เลยไม่ต้องประกวด นายภพแพ้ก็ต้องไปประกวดตามระเบียบ ฮ่าๆ งานนี้ผมเลยรอดตัวไป
ผมกับนายภพนอนคุยกันบนเตียง รอออกไปกินข้าว
"ภูมิ มึงอยู่หอไหนอ่ะ" นายภพถามผม ผมก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ เรื่องที่อยากรู้ว่านายภพอยู่หอไหน ถ้าอยู่หอเดียวกับไอ้ก้องภพหล่ะก็ หึ หึ ต้องเป็น ภพ คนที่เรียกใช้บริการผมวันนั้นแน่ๆ ผมหันไปมองนายภพ ใจก็ไม่อยากจะเชื่อว่า นายภพจะเป็นคนอย่างนั้น
นายภพคงรอคำตอบจากผมนานเกินไป เลยหันหน้ามามองผม
"อยู่หอคชาอ่ะ" ผมตอบนายผม
"มึงอ่ะหอไหน" ผมถาม เพราะหวังว่าจะได้ยินนายภพตอบว่า หอคชา เหมือนกัน
"เฮ้ย ไอ้ภพ ไอ้ภูมิ พี่เรียกกินข้าวละ" เสียงไอ้มาร์กเคาะประตูห้องเรียกผมกับนายภพ
"ป่ะไปกินข้าวกัน" นายภพพูดแล้วก็ลุกจากเตียงเดินเปิดประตูออกไป
ผมก็เดินตามมันออกมา ภพมันยังไม่ทันตอบผมเลย...ว่ามันอยู่หอไหน?
-
:ling1: หอไหนล่ะเจ้าภพ. ถ้าจะให้ดีขอเบอร์ด้วยเลย แต่ก็นะภพอาจจะมีเบอร์ลับที่เอาไว้เรียกเด็กขายก็ได้
แหม สรรพนามต่างกันเชียวนะ นายกับไอ้ ฮ่าๆ
ไม่ใช่เพื่อน ไม่ใช่พ่อ แต่เป็นสามีน่ะภูมิ เอาเสื้อผ้าเขาออกมาใส่ก็ได้นะถ้าคิดถึง อิอิ
ขอบคุณค่ะ รอเฉลยนะ
-
รออ่านต่อคับ ลุ้นว่านายภพกับไอ้ภพ ใครจะเป็นยังไง
-
ใช่แน่ๆ แต่ไอ้ภพน่ารักกว่านายภพนะเธออออออววว์
-
รออ่านต่อครับ
-
กำลังจะรู้ชื่อกอแล้วเชียว
-
ง่าา. ภพเหมือนกันเลย เหอะๆ
-
ภูมิพูดแบบนั้น ภพงอนแน่ๆ
ทำไมไม่เห็นความหวังดีของภพบ้างนะ
แล้วนี่ยังจะมีเพิ่มมาอีกภพนึง
จะใช่คนนั้นป่าว ภูมิสืบให้ได้เร็วๆนะ
:z3: o13
-
ตอนที่.6/2 : การเข้ามาของอีก..ภพ
--------------------------------------
ผม นายภพ ไอ้มาร์ค ไอ้เบียร์ ออกมาจากบ้านที่พักแล้วก็พากันไปตรงจุดรวมเพื่อทานข้าวครับ
รุ่นพี่จัดอาหารเป็นบุพเฟ่ต์ให้พวกเราครับมื้อนี้ เท่าที่ผมดูๆก็มีข้าวผัด ผัดผักรวมมิตร ต้มยำทะเล ไข่เจียว
ยำวุ้นเส้น ส่วนผลไม้ก็มีสับปะรด ส้มแล้วก็แตงโมครับ อ่อ มีของหวานเป็นไอติมกะทิ ซึ่งผมชอบมาก
"มีไอติมด้วย ของชอบกูเลยนะเนี่ย" นายภพบอกผม
"เออ กูก็เหมือนกัน" ผมพูดแล้วก็หันไปยิ้มกับนายภพ
"แหม่ ภพ ภูมิ ไม่ห่างกันเลยนะ นี่นอนเตียงเดียวกันด้วยป๊ะเนี่ย" ขจีเข้ามาแซวผมกับนายภพ
"ใช่ครับ" นายภพตอบขจีแล้วก็ยิ้มเขินๆ
"อึ๊ยยยย ฟินนนนน นี่ๆภูมิตามไปนะเรานั่งตรงโน้นอ่ะจองที่ไว้ให้ละ" ขจีบอกผมแล้วก็ชี้ไปทางโต๊ะที่จองไว้
ผมก็พยักหน้าให้ขจี
หลังจากตักอาหารเสร็จ พวกผมก็เดินไปนั่งกับขจี รัศมี แล้วก็เพื่อนๆคนอื่นๆครับ ก็นั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อย
"น้องภพเป็นตัวแทนสีเราใช่มั๊ยคะ เดี๋ยวทานข้าวเสร็จไปหาพี่ที่หลังเวทีนะ จะได้ซ้อมการแสดงกัน" รุ่นพี่เข้ามาบอกนายภพ
"ครับพี่"
"น้องภูมิหล่ะประกวดด้วยมั๊ย" รุ่นพี่ถามผม
"ไม่ครับพี่ สีเหลืองไอ้ภพเป็นตัวแทนครับ" ผมบอกรุ่นพี่ รุ่นพี่ก็พยักหน้าให้ผม แต่ปากก็บ่นเสียดายที่ผมไม่ได้ขึ้นประกวดดาวเดือนในคืนนี้ ส่วนผมอ่ะโคตรดีใจที่ไม่ต้องไปประกวด ^^
"ภพ ขอให้ชนะนะคืนนี้" รัศมีที่อยู่สีเหลืองเหมือนผมบอกนายภพ
"ครับ ขอบคุณครับจะทำให้เต็มที่เลย"
"เฮ่ยๆ ไอ้ภพมากไปๆ เดี๋ยวมึงเจอสีฟ้าของกูแล้วจะหนาว ฮ่าๆ" ไอ้มาร์กบอกนายภพ
.....หลังจากพวกเราทานข้าวเสร็จ รุ่นพี่ก็ปล่อยพักผ่อนแป๊บนึง แล้วก็เริ่มกิจกรรมตอนเย็นครับ ก็มีสันทนาการ เต้น
เล่นเกมส์ จนได้เวลา ก็ประกวดดาว-เดือน ซึ่งผลปรากฏว่า นายปุณภพ ได้เป็นเดือนภาควิชาครับ หลังจากจบการประกวด
ก็เป็นการบายศรีสู่ขวัญ ผูกข้อมือรับพวกผมเป็นรุ่นน้องของภาควิชาอย่างเป็นทางการ แล้วก็เป็นมินิคอนเสิร์ตจากรุ่นพี่ครับ
ก็เต้นกันสุดเหวี่ยงไปเลย
"ไอ้ภพ ดีใจด้วยนะเว๊ย เดือนภาควิชา" ผมบอกนายภพ
"เออ ขอบใจนะ"
....เสร็จกิจกรรมก็ประมาณห้าทุ่ม รุ่นพี่ส่งพวกผมเข้านอน เตรียมทำกิจกรรมตอนพรุ่งนี้เช้า ผม นายภพ ไอ้มาร์ก ไอ้เบียร์
พากันเดินกลับมาบ้านพัก ก็แยกย้ายเข้าห้องครับ
"ไอ้ภพ ไอ้ภูมิ มึงสองคนนอนเตียงเดียวกัน อย่าสปาร์กกันเองนะเว๊ย ฮ่าๆ" ไอ้มาร์กแซวผมกับนายภูมิ
"เหี้ยมาร์ก มึงก็คิดได้เนอะ"
"ฮ่าๆ กูแซวเล่น ไปนอนๆ พรุ่งนี้เจอกัน" ไอ้มาร์กบอกผมแล้วก็ดันตัวผมให้เข้าไปในห้อง
ผมเข้ามาในห้องก็เตรียมเสื้อผ้าจะอาบน้ำครับ นายภพก็จะอาบเหมือนกัน
"มึงจะอาบน้ำหรอ" นายภพถามผม
"อือ มึงอาบก่อนก็ได้ กูรอได้" ผมบอกนายภพ
"อาบพร้อมกันเลยดิ" นายภพบอกผม
"ห๊ะ อาบพร้อมกัน" ผมได้ยินที่นายภพพูด ก็ถึงกับพึมพัมออกมา นี่มึงพูดจริงพูดเล่นเนี่ยไอ้ภพ ผมคิดในใจ
ผมหันไปมองนายภพ มันก็มองผมอยู่
"อ่าว มาดิ ยืดยาดอยู่ได้ จะได้นอน" นายภพบอกผม
"เอ่อ จะดีหรอมึง มึงไปอาบก่อนก็ได้นะ กูรอได้" ผมบอกนายภพ
"อาบพร้อมกันนี่แหล่ะ มึงมาเร็วๆ" นายภพเรียกผมอยู่หน้าประตูห้องน้ำ
ผมก็ลุกเดินตามเข้าไปในห้องน้ำ ห้องน้ำกว้างครับ แบ่งส่วนแห้ง ส่วนเปียก พอเข้ามาในห้องน้ำ นายภพก็ปิดประตู
แล้วก็ถอดผ้าขนหนูของตัวเองออก เหลือแต่บ๊อกเซอร์บางๆ ส่วนผมตอนนี้ยังไม่ได้ถอดเสื้อผ้าเลยครับ
นายภพหันมามองผม "ถอดเสื้อผ้าดิ" นายภพบอกผม
ผมก็ยืนถอดเสื้อผ้าด้วยความ งงๆ นี่มันอะไรกันเนี่ย ผมต้องมาอาบน้ำร่วมกับไอ้คนที่เพิ่งจะรู้จักกันเนี่ยๆ
ผมถอดเสื้อผ้าจนเหลือแต่บอกเซอร์เหมือนกัน แล้วก็เดินเข้าไปตรงที่นายภพกำลังอาบน้ำ
นายภพหันมาดึงตัวผมเข้าไปยืนข้างๆกันใต้ฝักบัว น้ำอุ่นๆไหลรดตัวผมกับนายภพ ตอนนี้ผมยืนหันหลังพิงกำแพง
หันหน้าเข้าหานายภพ หุ่นนายภพดีมาก มีมัดกล้ามที่ดูแข็งแรง หน้าท้องมีซิคแพคชัดเจน
ก็ใช่สินะ นายภพเป็นนักบาสเกตบอลนี่นา หุ่นจะดีขนาดนี้ก็คงไม่แปลก
"มองรัยว๊ะ อาบน้ำดิ" นายภพว่าผม คงเห็นผมมองรูปร่างของตัวเองอยู่
ผมได้สติก็หันหลังไปกดครีมอาบน้ำมาถูตัวครับ นายภพก็เอื้อมมือมากดเหมือนกัน
"มา กูช่วย" นายภพบอกผม แล้วก็เอาครีมอาบน้ำมาถูตัวให้ผม ผมสะดุ้งแล้วก็เบี่ยงตัวหนี
"เอ่อ ไม่ต้องหรอก กูอาบเองได้" ผมหันไปบอกนายภพ นายภพคงเห็นผมทำท่าทางกลัวๆ ก็หัวเราะเบาๆ
"มึงคิดว่าเข้ามาขนาดนี้แล้วจะหนีกูรอดหรอ" นายภพพูดกับผมก่อนที่จะเดินเข้ามาหาผม
ผมก็ถอยหนีจนหลังของผมติดกับกำแพงห้องน้ำ นายภพเอาสองแขนมากดไหล่ผมไว้ทั้งสองข้าง แล้วก็จ้องหน้าผม
ผมทนกับดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นไม่ได้จริงๆ จนต้องหลบหน้าหนี
"เหี้ย กลัวจนตัวสั่นเลยนะมึง เออ กูไม่แกล้งละ ป่ะอาบน้ำๆ" นายภพผลักตัวผมออกแล้วก็หัวเราะ กับท่าทางกลัวๆของผม
"เหี้ยภพ แกล้งกูนะมึง" ผมเดินตามนายภพไปแล้วก็จะผลักนายภพเข้าไปใต้ฝักบัว
แต่...ผมกะจังหว่ะพลาดบวกกับความลื่นจากครีมอาบน้ำที่ทาอยู่ทั่วตัวแล้วก็บนพื้นห้องน้ำ ทำให้ผมล้มลงไป
นายภพก็จับตัวไว้ แต่ด้วยความลื่นทำให้ผมสองคนพากันล้มลงไปที่พื้นห้องน้ำทั้งคู่
ฟลุ๊บบบ!!! ตั๊บบบบบ!!!! โอ๊ยยยย.....อึ๊ยยยย!!!! ผมร้องออกมาด้วยความตกใจ เหตุการณ์มันเกิดขึ้นเร็วมาก
นายภพล้มลงมาทับตัวผม ทำให้ผมกับนายภพปากชนกัน....มันเป็นอุบัติเหตุ แต่นั้นก็ทำให้ผมกับนายภพตกใจแล้วก็ชะงักไปชั่วขณะ
"ไอ้ภูมิเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนมั๊ย กูขอโทษนะ" นายภพถามผมแล้วก็ช่วยดึงตัวผมขึ้นจากพื้นห้องน้ำ
"เจ็บจมูกชิบ" ผมบ่นออกมา พร้อมกับเอามือไปจับปลายจมูก ที่เจ็บอยู่เพราะชนกับจมูกของนายภพเมื่อกี้
"จมูกแดงเลย" นายภพบอกผม
ผมมองจมูกนายภพ ก็แดงเหมือนกัน
"จมูกมึงก็แดงอ่ะไอ้ภพ ฮ่าๆ" ผมพูดแล้วก็หัวเราะออกมา
ผมสองคนหัวเราะกันอยู่ใต้ฝักบัว แล้วเราก็รีบอาบน้ำ แต่งตัวแล้วก็ออกมาจากห้องน้ำครับ
"มึงอ่ะหาเรื่อง ถ้าต่างคนต่างอาบก็คงไม่เจ็บแบบนี้หรอก" ผมว่านายภพ
"ใครจะไปรู้หล่ะว่าจะเป็นแบบนี้อ่ะ" นายภพบอกผมพร้อมกับนั่งเอาผ้าขนหนูเช็ดผมอยู่บนเตียง
"เกือบจูบกันเลย" ผมบอกนายภพ
"กูว่าไม่เกือบนะ เมื่อกี้จูบกันเต็มๆอ่ะ" นายภพพูด
...เสียงโทรศัพท์ผมดัง....ไอ้ภพโทรมา ผมก็กดรับสาย
"ดึกแล้ว ยังไม่นอนอีกหรอมึง" ไอ้ภพถามผม
"เอ้า มึงนี่ก็แปลก ถ้านอนแล้วจะรับสายได้ไง" ผมตอบมันกลับไป
"กวนตีนนะมึง ไปถึงตั้งแต่กี่โมงก็ไม่โทรมาบอกกู" ไอ้ภพว่าผม
"มาถึงก็กิจกรรมเพียบเลย เพิ่งได้จับโทรศัพท์เนี่ย"
"เออๆ เป็นไงบ้าง สนุกป่าว"
"ก็สนุกดี"
"แล้วมึงนอนกับใครเนี่ย" ไอ้ภพถามผม
"นอนกับไอ้ภพ" ผมตอบมันไป
"มึงกวนตีนกูอีกละ" ไอ้ภพว่าผม
"นี่มึงคิดว่าในโลกนี่มีแค่มึงที่ชื่อภพหรอ" ผมว่ามัน
"แล้วภพไหนว๊ะ ทำไมกูไม่รู้จัก" ไอ้ภพถามผม
"มึงนี้ต้องรู้จักทุกคนเลยใช่ป่ะ ภพนี้กูก็เพิ่งรู้จักเนี่ย" ผมบอกไอ้ภพ
"เพิ่งรู้จัก แล้วมึงไปนอนกับมันได้ยังไง"
"กับมึงกูก็เพิ่งรู้จัก กูยังไปนอนกับมึงได้เลย แถมยัง...เสียเอกราชให้มึงอีก" ผมบอกไอ้ภพ มันก็หัวเราะ
"เฮ้ย ไอ้ภูมิ แต่ไอ้คนนี้ มึงห้ามเสียเอกราชให้มันนะ" ไอ้ภพบอกผม
"ไอ้ภพ มึงดูถูกกูเกินไปละ กูไม่ได้มั่ว ไม่ได้ง่ายนะมึง"
"เออๆกูขอโทษ มึงนอนเหอะ พรุ่งนี้กลับมาถึงกี่โมง"
"ประมาณห้าโมงเย็นอ่ะ"
"เออๆ เดี๋ยวไปรอรับ"
"เอ่อ ไม่...." ผมจะบอกไอ้ภพว่าไม่ต้องมารับ
แต่มันก็พูดแทรกผมมาซ๊ะก่อน "อย่าขัดใจกู" ไอ้ภพบอกผมแล้วก็วางสายไป
ผมวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะแล้วก็เดินขึ้นเตียงไปนอนครับ
"ปิดไฟมั๊ย" นายภพถามผม
"อื้อ ปิดก็ได้นะ" ผมบอกนายภพ นายภพก็เดินไปปิดไฟแล้วก็มานอนข้างๆผม
"ฝันดีนะ" ผมบอกนายภพ
"อือ ฝันดี" นายภพตอบผมมา
ผมนอนไปก็คิดถึงเรื่องในห้องน้ำเมื่อกี้ นี่ถ้านายภพนี่เป็นเกย์จริงๆ แล้วถ้าอยู่หอเดียวกับไอ้ภพจริงๆก็ไม่ต้องสืบเลย
นายนี่ต้องเป็นคนชื่อภพ คนนั้นแน่นอน เอาจริงๆ ผมเองก็ไม่ได้เป็นเกย์ที่ชัดเจนอะไรขนาดนั้นนะครับ แทบจะดูไม่ออกเลยด้วยซ้ำ เพราะผมเป็นผู้ชายปกติธรรมดาๆนี่แหล่ะครับ แต่เพราะไอ้ภพ ที่มันเอาเอกราชไปจากผม ทำให้ผมกำลังคิดว่า นี่กูเป็นเกย์ ใช่มั๊ย
...ตอนเช้า นายภพปลุกผม ล้างหน้าแปลงฟัน แล้วก็ออกไปทำกิจกรรมออกกำลังกันที่ชายหาดครับ แล้วก็มีการบูมทะเล ก็คือไปร้องเพลงบูมคณะในทะเลนั่นแหล่ะครับ คลื่นก็แรง ได้กินน้ำทะเลไปหลายอึกเหมือนกัน พอบูมทะเลเสร็จ รุ่นพี่ก็ให้เล่นน้ำตามอัธยาศัย แล้วก็กลับเข้าบ้านพัก อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า ออกมาทานข้าวเที่ยง แล้วก็เดินทางกลับกรุงเทพฯครับ ขากลับบนรถ ผมนั่งกับนายภพ ไอ้เบียร์นั่งกับไอ้มาร์ก
"ไอ้ภพ กูยินดีที่ได้รู้จักนะมึง เดี๋ยวกลับไปเราต้องรวมภาควิชาเดียวกัน มึงมาอยู่กลุ่มเดียวกับพวกกูได้นะ จะได้ครบคู่สี่คน" ไอ้เบียร์บอกนายภพ
"เออ ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกัน ยังไงตอนเรียนก็ต้องเจอกันอยู่แล้วหล่ะ" นายภพบอกพวกผมแล้วก็ยิ้มให้
"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะเดือนภาควิชาสุดหล่อ" รัศมีกับขจีเดินมาบอกนายภพ
"ครับ เช่นกันครับ"
"แต่ว่าเมื่อคืน ภพกับภูมิ นอนด้วยกัน...ใช่ป่ะ" ขจีถามผมกับนายภพ
"อือ ทำไมหรอ" ผมถามขจี
"อึ๊ยยย แล้ว...แล้ว คริๆ" ขจีถามไปก็เขินไป
"แล้วอะไรว๊ะขจี แล้วๆอยู่นั่นแหล่ะ จะรู้เรื่องป่ะเนี่ย" ไอ้มาร์กว่าขจี
"แล้วมีอะไรกันป๊ะ" ขจีถามออกมา
"เฮ้ยยยย บ้าหรอขจี ใครจะมีอะไรกัน" ผมว่าขจี
"ก็ภพกับภูมิงัย นอนเตียงเดียวกันซ๊ะขนาดนั้น" รัศมีถามผมกับนายภพ
"ไม่หรอกครับรัศมี คิดอะไรกันเนี่ย" นายภพตอบรัศมีแล้วก็ยิ้มๆ
"เอ๊ะ นี่จมูกภพกับภูมิ ทำไมแดงๆ นี่ๆตรงปลายจมูกเนี่ย" ขจีถามเพราะคงสังเกตุเห็นรอยช้ำแดงบนจมูกของผมกับนายภพที่ชนกันตอนอาบน้ำเมื่อคืนนี้
"เอ่อ..." ผมไม่รู้จะตอบยังไงได้แต่หันไปมองนายภพ นายภพก็อึ้งๆเหมือนกัน
"นั่นแน่ สองคนนี้ จมูกแดง เอ๊ะยังไงนะ" ขจีแซวผมกับนายภพ
"เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกครับ คิดมากน่า" นายภพตอบขจี
.....ขจีกับรัศมีเลิกฟุ้งซ่าน เดินกลับไปนั่งที่ ผมก็หันไปขำๆกับนายภพที่นั่งข้างๆ แต่ไอ้มาร์กกับไอ้เบียร์กลับมองมาที่ผมกับนายภพแล้วทำหน้าสงสัย...!!
ประมาณห้าโมงเย็น พวกผมก็กลับมาถึงคณะครับ รถจอดที่หน้าคณะ ผมมองหาไอ้ภพมันบอกจะมารอรับ ก็ไม่เจอมัน
ผมโทรหาไอ้ภพมันก็ไม่รับสาย ผมก็ยืนรอมันอยู่หน้าคณะ กะว่าอีกซักพักถ้ามันไม่โทรกลับมาจะนั่งวินมอไซค์กลับเอง
"ไอ้ภูมิกลับไง" ไอ้มาร์กถามผม
"เอ่อ เดี๋ยวนั่งวินกลับก็ได้" ผมบอกไอ้มาร์ก
"งั้นขึ้นรถเดี๋ยวกูไปส่ง มาๆซ้อนสามเลย" ไอ้มาร์กบอกผม ไอ้เบียร์ก็ขยับเข้าไปให้ผมขึ้นไปซ้อนท้ายอีกคน
ไอ้มาร์กเลี้ยวรถเข้าซอยมา ก่อนจะถึงหอผมเห็นนายภพลงจากวินมอไซค์ที่หน้าหอคชา ผมเลยบอกไอ้มาร์กให้หยุดรถก่อน
"มาร์ก มึงหยุดก่อนดิ๊" ผมบอกไอ้มาร์ก ไอ้มาร์กมันก็จอดรถ ผมก็มองไปเห็นนายภพเดินเข้าหอไป
//เฮ้ย...นายภพหอคชา...//ผมพึมพัมเบาๆ ใช่แน่ๆ ภพ..ที่เรียกใช้บริการเด็กเจ๊ต้น....ไม่คิดว่าจะใช่ ไม่คิดว่าคนอย่างนายภพจะเป็นแบบนั้นเลย....ไม่อยากจะเชื่อ...
"ไอ้ภูมิ มึงให้กูจอดทำไมเนี่ย" ไอ้มาร์กถามผม
"เออๆ มึงส่งกูแค่นี้แหล่ะ ขอบใจนะเว๊ย เจอกันพรุ่งนี้" ผมลงจากรถแล้วก็ขอบใจให้มาร์กกับไอ้เบียร์ ก่อนที่จะเดินต่ออีกนิดไปที่หอ
ระหว่างทางที่เดินไปหอ ผมก็คิดตลอด ไม่อยากจะเชื่อว่า นายภพอยู่หอคชา นายภพที่ผมเกือบจะต้องไปเสียตัวให้..ไม่อยากจะเชื่อเลย...!!
-
นึกว่าจะเฉลย. มันอาจจะมีอีกภพนึงก็ได้นะว่าแต่เจ้าภพไปไหนแล้วล่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
บังเอิญเกินนนนน
ชื่อภพเยอะไปไหม
-
ยังงัยกันละนี่
ภพไหนเป็นพระเอกกันหนอ
-
งง งง
-
เอ่อ ตกลงนายปุณภพ นี่เป็นเกย์หรอ
อยู่หอนั้นด้วยต้องใช่แน่ๆ
แล้วก้องภพไปไหนทำไมไม่มารับ จะดราม่ามั๊ย
:ling1: :ling2: :ling3:
-
ตอนที่.7: ภูมิหา..หอใหม่
--------------------------------------
....ผมเดินมาถึงหอก็ต้องนั่งรอไอ้ภพก่อน เพราะกุญแจห้องมีชุดเดียวอยู่ที่มัน นี่..ผมก็ยังติดต่อมันไม่ได้เลย
กำลังนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ก็มีคนเข้ามานั่งข้างๆผม
"ภูมิ มึงอยู่หอนี้หรอ"
ผมหันไปมองก็ปรากฏว่าเป็นไอ้ปุณภพนั่นเอง มันนั่งข้างๆผมแล้วก็ส่งยิ้มมาให้
ผมเองยังตกใจไม่หายที่มันอยู่หอนี้ ซึ่งแน่นอน มันต้องเป็น "ภพ" คนเดียวกับที่ผมต้องมาหาวันนั้นแน่ๆ
"เอ่อ...ใช่ๆกูอยู่หอนี้แหล่ะ มึงก็อยู่หอนี้หรอ" ผมถามนายภพ
"ป่าว พอดีแวะมาเอาของห้องพี่อ่ะ กูอยู่ซอยเกหนึ่ง" นายภพตอบผม
"อ่อ" ผมพูดแล้วก็พยักหน้าให้นายภพ
..ปุณภพ มันทำผมเหวออีกแล้ว มันไม่ได้อยู่หอคชา งั้นมันก็ไม่ใช่ ภพ คนนั้นสินะ เฮ้อ พอละ
ผมไม่อยากรู้ละว่า ภพ นั้นคือคนไหน นี่เจอแค่สองภพนี้ก็จะแย่อยู่ละ...^^
"แล้วนี่นั่งรอไรอ่ะทำไมไม่ขึ้นห้อง" นายภพถามผม
"เพื่อนยังไม่มาอ่ะ กุญแจห้องอยู่ที่มัน"
"อ่อ...งั้น ไปหารัยกินกันมั๊ย" นายภพเอ่ยปากชวนผม
"มึงไปเหอะ กูยังไม่หิวหว่ะ" ผมบอกนายภพ นายภพก็พยักหน้าให้แล้วก็เดินออกไป
"ไอ้ภพ..." ผมเรียกนายภพ นายภพก็หยุดเดินแล้วหันมามองผม
"หอมึงมีห้องว่างป่าวว๊ะ"
"ทำไมว๊ะ มึงจะย้ายหอหรอ"
"เออ"
"ไม่รู้หว่ะ เดี๋ยวกูไปถามให้ เดี๋ยวโทรมาบอก มึงเอาเบอร์มึงมาดิ" นายภพขอเบอร์ผม ผมก็ให้ไป
...แล้วนายภพก็เดินออกไป ส่วนผมก็กลับเข้ามานั่งรอไอ้ภพเหมือนเดิม
"อ้าวภูมิ"
มีเสียงผู้หญิงเรียกชื่อผม ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง ก็จำได้ว่าเป็นคนที่ชื่อส้ม ที่ไอ้ภพพามาที่ห้องวันที่ผมไม่สบาย
"ครับ เอ่อ ส้มใช่ป่ะ" ผมถามเพิื่อความแน่ใจ
"อื้ม ใช่ๆ ภพไม่อยู่หรอ พอดีส้มโทรหาภพก็ไม่รับสายอ่ะ"
"มันก็ไม่รับสายเราเหมือนกัน" ผมส่ายหน้าแล้วก็ตอบส้ม
"อ่อ โอเคๆ แล้วนี่ไม่มีกุญแจเข้าห้องหรอ"
"ใช่ๆ เราเพิ่งกลับมาจากรับน้องภาควิชาอ่ะ"
"อ่อ โอเคๆ เดี๋ยวถ้าส้มติดต่อภพได้ เดี๋ยวจะบอกให้ว่าภูมิรออยู่นะ ไปละๆ" ส้มบอกผมแล้วก็กลับไป
ผมก็นั่งรอไอ้ภพไป จนซักพักมันก็โทรมาหาผม
ผมกดรับสาย
"ไอ้ภูมิ กูขอโทษมึงอยู่ไหนเนี่ย" ไอ้ภพพูดรัวใส่ผมน้ำเสียงเหมือนจะรู้สึกผิดที่ไม่รับโทรศัพท์ผม
"อยู่หอละ มึงอ่ะอยู่ไหน"
"อยู่ร้านอ่ะ วันนี้งานยุ่งๆ"
"เออ งั้นทำงานไปเหอะ เดี๋ยวกูไปเดินหาหอรอมึงก็ได้" ผมบอกไอ้ภพ
"เอ่อ...เออๆ ตามใจมึง งั้นเดี๋ยวกูเสร็จงานที่ร้านเดี๋ยวโทรหานะ"
"เออ เมื่อกี้แฟนมึงมาหาอ่ะ" ผมบอกไอ้ภพ เพราะคิดว่าส้มเป็นแฟนมัน
"ใครว๊ะแฟนกู"
"ก็ส้มไง ที่มึงพามาห้องวันนั้นอ่ะ"
"เฮ้ย ไม่ใช่ละ มึงจะไปทำอะไรก็รีบไปเลย เดี๋ยวกูเสร็จงานละจะโทรหา" ไอ้ภพบอกผมแล้วก็วางสายไป
ผมก็เลยออกจากหอ เดินสำรวจหอแถวๆนั้น ว่าหอไหนมีห้องว่างบ้าง
----------------------
[ก้องภพ]
"ฮัลโหล ส้ม ว่างคุยมั๊ย"
"อื้ม คุยได้ แหม่ ทำอะไรอยู่ไหนเนี่ย โทรหาก็ไม่รับสาย"
"ภพอยู่ร้านอ่ะ วันนี้งานยุ่งๆ"
"อ๋อ แล้วมีธุระอะไรเนี่ยภพ"
"หอส้มมีห้องว่างป่าว"
"เดี๋ยวส้มเช็คแป๊บนะภพ"
..............
"มีๆ ตึกใหม่เลยอ่ะภพ"
"ห้องราคาเท่าไหร่อ่ะส้ม"
"สี่พันอ่ะภพ ห้องแอร์ เครื่องทำน้ำอุ่น ตู้เย็น ทีวี เตียงหกฟุต ตู้เสื้อผ้า เฟอร์นิเจอร์ครบ"
"อ่า ครับๆ"
"ว่าแต่..ภพจะย้ายหอหรอ"
"ป่าวๆ"
"แล้วภพถามทำไมอ่ะ"
"เอ่อ ส้มจำไอ้ภูมิได้ใช่มั๊ย ที่มันอยู่ที่ห้องภพวันนั้นอ่ะ"
"ภูมิ ...จำได้สิ เมื่อกี้ก็เจออยู่ที่หอภพ เออเดี๋ยวคุยกับส้มเสร็จ ภพโทรหาภูมิด้วยละกันนะ เหมือนเค้ารอภพอยู่"
"เออ นั่นแหล่ะ เดี๋ยวภพจะให้มันไปที่หอส้ม มันจะหาห้องอยู่ งัยส้มช่วยจัดการด้วยนะ"
บอกมันไปว่าห้องราคาสามพันแล้วกัน รวมค่าน้ำค่าไฟแล้ว เดี๋ยวที่เหลือภพจัดการเอง"
"เอางี้เลยหรอภพ นั่นแน่ คนพิเศษป่าวเนี่ย"
"อย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้เลยส้ม เอาเป็นว่าทำตามที่ภพบอกก็แล้วกันนะ"
"โอเคได้จ๊ะภพ"
-----------------------
....ผมเดินสำรวจหอที่อยู่ซอยเดียวกับไอ้ภพ ก็มีว่างอยู่สองหอ แต่ว่าราคาห้องแพงมากสำหรับการอยู่คนเดียว
ผมต้องการหอที่ราคาประมาณ2500-3000 เพราะลองคำนวณค่าใช้จ่ายคร่าวๆแล้ว ก็พออยู่ได้ จากเงินเดือนที่จะได้
จากการทำงานร้านพี่สาวไอ้ภพเดือนละ8,000 ก็พออยู่ไหว..แบ่งไว้เก็บเป็นค่าเทอมก็โอเคอยู่ครับ ผมคนเดียวคงไม่ใช้อะไรมาก
คิดว่าจะประหยัดให้ได้มากที่สุด
ไอ้ภพโทรมาหาผม มันคงเสร็จงานแล้วหล่ะ
"ว่าไงมึง" ผมถามไอ้ภพ
"มึงหาหอได้ยัง" ไอ้ภพถามผม
"ยังเลย มีแต่แพงๆ นี่กำลังจะเดินไปดูซอยเกหนึ่งอ่ะ"
"เออ กูกำลังจะบอกอยู่พอดีเลย ซอยเกหนึ่งเพื่อนกูบอกว่ามีหอว่างอยู่ราคาสามพันมั้ง มึงจ่ายไหวป๊ะหล่ะ" ไอ้ภพถามผม
"สามพันหรอ ก็จ่ายไหวนะ หอชื่อไรอ่ะจะได้เดินไปดู" ผมถามไอ้ภพ
"หอ LKB อ่ะ พอมึงเข้าซอยไปเลยเซเว่นไปนิดก็เจอเลยหออยู่ขวามือ" ไอ้ภพบรรยายบอกผมอย่างละเอียด
"เออๆ เดี๋ยวลองเข้าไปดู" ผมบอกมันแล้วก็วางสาย
....ผมเดินมาจนถึงซอยเกหนึ่ง ก็เข้าซอยไปหาหอLKB ตามที่ไอ้ภพบอก เดินเข้าไปนิดนึงก็เจอเลยครับ
หอเป็นตึกสี่ชั้นสองตึกตั้งอยู่ข้างๆกัน เดินผ่านประตูรั้วเข้าไปภายในมีโต๊ะไม้หินตั้งอยู่หลายโต๊ะ มีต้นไม้ร่มรื่นดีครับ
ผมมองหาจุดที่จะสอบถามเรื่องห้องพัก ก็มีเสียงคนเรียกผมครับ
"ภูมิ มาหาเพิื่อนหรอ แล้วนี่ภพโทรหายัง"
ผมหันไปก็ปรากฏว่าเป็นส้มนั่นเองที่พูดกับผม
"อ้าวส้ม อยู่หอนี้หรอครับ"
"อื้ม ใช่ๆ แล้วภูมิมาหาใครเนี่ย"
"จะมาถามเรื่องห้องพักอ่ะ"
"อ่อ มาๆเดี๋ยวส้มพาไปดูห้อง มีห้องว่างอยู่" ส้มบอกผมแล้วก็จูงมือผมเข้าไปในหอ
"เอ่อ ส้มรู้จักเจ้าของหอหรอ" ผมถามส้ม
ส้มหยุดเดินแล้วหันมายิ้มให้ผม ก่อนที่จะตอบผม "รู้จักสิ รู้จักดีด้วย ก็เนี่ยพ่อกับแม่ส้มเป็นเจ้าของเอง"
"อ่าวหรอ แหะ แหะ" ผมหัวเราะแก้เขิน
"โชคดีที่ภูมิเดินเข้ามาไม่งั้นก็คงไม่เจอหอส้มหรอก แล้วที่เจอกันเมื่อกี้ที่หอภพก็ไม่บอกส้มนะว่า
กำลังหาหอใหม่อยู่อ่ะ" ส้มหันมาว่าผม
"ก็ไม่ทันได้คิดไง แล้วใครจะไปรู้หล่ะว่าส้มเป็นเจ้าของหออ่ะ" ผมบอกส้ม
"โอเคๆ นี่ๆถึงละห้องอยู่ชั้นสองฝั่งริมสุดด้านหน้าพอดีเลย"
ส้มพาผมมาหยุดอยู่ที่หน้าห้อง602 ซึ่งเป็นห้องริมสุดฝั่งด้านหน้า ก็ดีนะครับชั้นสองไม่ต้องเดินขึ้นบันไดหลายชั้น
แถมห้องอยู่ฝั่งริมก็ดีครับ โปร่ง โล่ง สบายมาก ลมพัดเย็นสบายเลย ส้มพาผมเข้ามาในห้อง เป็นห้องแอร์
มีเตียงหกฟุต ตู้เสื้อผ้า โต๊ะทำการบ้าน ตู้เย็น เครื่องทำน้ำอุ่น มีทีวีอีกด้วย คือแบบว่าทุกอย่างพร้อมมาก ราคาคงเกินสามพันแน่ๆ
ผมเห็นห้องก็เริ่มไม่แน่ใจละว่าห้องจะราคาสามพันอย่างที่ไอ้ภพบอกไว้
"เอ่อ ส้ม ห้องดีมากอ่ะ ทุกอย่างครบเลย เดือนละเท่าไหร่หรอครับ" ผมถามส้มเพื่อความแน่ใจ
"ก็สามพันไง" ส้มบอกผม
"สามพัน บวกค่าน้ำค่าไฟอีกก็ประมาณเดือนละสี่พัน อืม...ก็เยอะอยู่" ผมพึมพัมๆกับตัวเอง
"สามพัน รวมค่าน้ำค่าไฟแล้วนะ ภูมิจ่ายแค่เดือนละสามพันทุกอย่างจบไม่ต้องจ่ายอะไรแล้ว" ส้มบอกผม
เธอคงได้ยินที่ผมบ่นเรื่องค่าใช้จ่ายเมื่อกี้
"ห๊ะ รวมค่าน้ำค่าไฟด้วยหรอ"
"ใช่ๆ ก็แหม่ ภูมิก็เพื่อนภพ ภพก็เพื่อนส้ม ภูมิอยู่คนเดียวคงไม่ใช้น้ำไฟเยอะหรอก" ส้มบอกผมแล้วก็ยิ้มๆ
"ส้มให้ภูมิจ่ายก็ได้นะ ไม่ต้องลดให้หรอก"
"นี่...ภูมิ ส้มบอกว่าไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไรสิ แต่ภูมิอย่าไปบอกใครก็แล้วกัน เดี๋ยวคนที่อยู่หอส้มได้ยินเข้าจะเป็นเรื่อง"
ส้มบอกผม ผมก็พยักหน้าให้ส้ม แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมส้มต้องช่วยเหลือผมขนาดนี้ทั้งๆที่ก็ไม่ได้สนิทอะไรกันมากมาย
"ทำสัญญาเลยมั๊ยภูมิ" ส้มถามผม
"เอ่อ ภูมิต้องจ่ายอะไรบ้างอ่ะก่อนเข้าหออ่ะ"
"ก็มีค่ามัดจำหนึ่งเดือนกับค่าหอเดือนแรก"
"ทั้งหมดเท่าไหร่อ่ะ"
"ก็..หกพันอ่ะ"
"หกพันหรอ"
ผมคำนวณดูตังค์ในกระเป๋า ตอนนี้เหลือแค่ห้าพันกว่าๆเอง เหลืออาทิตย์หน้าอีกอาทิตย์เดียวก็จะสิ้นเดือน
ผมไปทำงานที่ร้านพี่พลอยอีกอาทิตย์นึงก็จะได้เงินเดือนละ แต่ก็คงได้แค่สี่พันเพราะเพิ่งทำได้ครึ่งเดือนเอง
"เอ่อ งั้นเอาไว้ก่อนดีกว่าส้ม เดี๋ยวสิ้นเดือนภูมิมาใหม่นะ ตอนนี้ยังมีตังค์ไม่พอค่ามัดจำอ่ะ" ผมบอกส้ม
"เอ่อ งั้นภูมิรอส้มแป๊บนะ เดี๋ยวส้มมา" ส้มบอกผมแล้วก็ออกไปนอกห้อง ผมก็เลยเดินสำรวจรอบๆห้อง ออกไปนอกระเบียง
--------------
[ส้ม]
"ว่าไงส้ม ไอ้ภูมิไปที่หอยัง"
"มาแล้ว แต่ว่า..."
"แต่อะไร"
"ภูมิบอกว่าไม่มีตังค์พอจ่ายค่ามัดจำหอหกพันอ่ะ บอกส้มว่าสิ้นเดือนจะมาใหม่
แต่ส้มกลัวไม่ทันเพราะถ้ามีคนมาหาห้องก่อน ก็ต้องให้เค้าก่อนอ่ะ เอาไงดีอ่ะภพ"
"เอ่อ..ส้มไปบอกไอ้ภูมินะว่าให้ทำสัญญาห้องพักไปก่อน ส่วนหกพันเดี๋ยวภพเอาไปให้ส้มเอง
วันพรุ่งนี้"
"เอางั้นหรอภพ"
"อื้ม ส้มบอกมันไปตามนี้แหล่ะ"
"โอเคๆได้"
------------------------
ซักพัก..ส้มก็กลับมาหาผมที่ห้อง
"ภูมิ เดี๋ยวลงไปทำสัญญาเลยนะ"
"แต่ ภูมิไม่มีตังค์จ่ายค่ามัดจำนะส้ม"
"ไม่เป็นไร ไปทำสัญญาจองไว้ก่อน ยังไม่ต้องจ่ายอะไรทั้งนั้น
แล้วภูมิก็ย้ายมาเข้าหอพรุ่งนี้เลยก็ได้ เรื่องตังค์ สิ้นเดือนค่อยมาจ่ายนะ" ส้มบอกผม
ผมก็ งงๆแล้วก็ยิ่งแปลกใจว่า ทำไมส้มช่วยเหลือมากมายขนาดนี้
"เอาน่าภูมิ เราเพื่อนกัน ไม่ต้องเกรงใจนะ" ส้มบอกผมแล้วก็เข้ามาตบไหล่ผมเบาๆ ผมก็พยักหน้าให้ส้ม
....ส้มพาผมลงมาที่ห้องออฟฟิศ เพื่อทำสัญญาจองห้องพัก หลังจากเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมก็ขอบคุณส้มแล้วก็ขอตัวกลับหอ
มารอไอ้ภพ
นี่ก็ประมาณทุ่มกว่าๆแล้ว ไอ้ภพก็โทรมาหาผม
"เป็นไง เรียบร้อยป่าวเรื่องหอ"
"อือ...เรียบร้อยละ มึงรู้อยู่แล้วใช่มะว่าเป็นหอของส้ม" ผมถามไอ้ภพ
"เอ่อ..กูก็แค่แนะนำมึงอ่ะ มึงจะไม่อยู่ก็ไม่เป็นไรนะ" ไอ้ภพบอกผม
"ทำสัญญาจองไปละ"
"อ่าวหรอ เออ ก็ดี เวลากูไปหาจะได้ง่ายๆ"
"หรอ ใครจะให้มึงมาหา" ผมแกล้งกวนตีนไอ้ภพ
"เออ มึงจำไว้เลยนะไอ้ภูมิ ใช่สิกูมันไม่สำคัญนี่" ไอ้ภพว่าผม ทำนองน้อยใจ
///ฮึ ฮึ....มึงอ่ะ สำคัญกับกูมากนะไอ้ภพ///
"แล้วมึงจะกลับมายังเนี่ยกูรอกินข้าว" ผมถามไอ้ภพ
"มึงก็วางสายดิกูจะได้กลับ" ไอ้ภพบอกผม
"นี่มึงโทรมาหากูเองนะไอ้ภพ"
"ฮ่าๆ เออๆ เดี๋ยวเจอกันรอกูอยู่หน้าเซเว่นนะ"
"อื้ม โอเคๆ" ผมบอกไอ้ภพแล้วก็วางสาย
ผมเดินออกมารอไอ้ภพที่หน้าเซเว่น เจอนายปุณภพเดินออกมาจากเซเว่นพอดี
"อ้าวไอ้ภูมิ ยังไม่ได้เข้าห้องอีกหรอว๊ะ" นายภพถามผมในมือก็หิ้วถุงขนมถุงใหญ่
"ยังเลย เพิ่งจัดการเรื่องหอเสร็จอ่ะ"
"อ้าวตกลงได้หอแล้วหรอ กูยังไม่ได้ไปถามที่หอให้เลย หอไหนว๊ะ"
"หอLKBอ่ะ ซอยเกหนึ่งนี่แหล่ะ"
"เอ้า หอเดียวกับกูเลย มึงอยู่ตึกไหน" นายภพถามผม ท่าทางดีใจที่รู้ว่าผมมาอยู่หอเดียวกัน
ผมเองก็ดีใจนิดๆ อย่างน้อยก็มีเพื่อนที่เรียนสาขาวิชาเดียวกันอยู่หอเดียวกัน
"ตึกสองมั้ง ตึกใหม่อ่ะ"
"อื้ม กูก็อยู่ตึกสองชั้นสอง"
"เฮ้ย จริงดิ กูก็ชั้นสองนะ"
"ฮ่าๆ บังเอิญจังว๊ะ มึงห้องที่เท่าไหร่ว๊ะ" นายภพถามผม
ผมกำลังจะอ้าปากตอบนายภพ..แต่ว่ามีเสียงเรียกชื่อผมมาซ๊ะก่อน....!!!!
"ไอ้ภูมิ!!"
ผมได้ยินก็มองไป ไอ้ก้องภพนั่นเองที่มันเรียกผม มันจอดมอไซค์รอผมอยู่
"เอ่อ กูไปก่อนนะไอ้ภพ เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันที่คณะ" ผมบอกนายภพแล้วก็เดินไปหาไอ้ก้องภพ มันทำหน้าไม่พอใจ คิ้วขมวดใส่ผม
"ใครว๊ะ"
"เพื่อนอ่ะ ไปรับน้องมาด้วยกัน"
"อ่อ กูนึกว่าลูกค้าใหม่นัดกันคืนนี้" ไอ้ภพบอกผม
ผมได้ยินก็ชะงักเลย โกรธมันมาก ไม่รู้ว่ามันพูดเล่นหรือพูดจริง ทำไมมันพูดกับผมแบบนี้ ผมยืนมองไอ้ภพ
"ไอ้ภพ มึงดูถูกกูมากไปป่าวว๊ะ นี่มึงคิดว่ากูยังทำแบบนั้นอยู่อีกหรอ กูนอนข้างๆมึงทุกวันเนี่ย
มึงยังคิดว่ากูเป็นคนแบบนั้นอีกหรอว๊ะ"
ผมว่าไอ้ภพแล้วก็เดินหนีมันมา ทำไมรู้สึกอยากร้องไห้ ที่รู้ว่าคนที่ผมให้ความสำคัญกับมัน คิดกับผมแบบนี้
แต่ไอ้ภพมันจะคิดแบบนี้กับผมก็คงไม่ผิดหรอกครับ เพราะตอนที่ผมเจอกับมันครั้งแรก เราสองคนก็เจอกันในสถานการณ์แบบนี้
มันไม่ผิดหรอก...ที่คิดว่าผมยังทำแบบนี้อยู่....
-
:ruready :ruready :ruready
-
:z6: ปากน่าถีบจริงเชียว
จะหึงก็ระวังปากหน่อยสิภพ. ดูแล้วภูมิจะมีเรื่องให้ปวดหัวอีกแน่ๆ.
ขอบคุณคนเขียนค่ะ
-
แหม่ แรกๆก็ดีหรอกนะอีตาภพ
แต่มาตายตอนจบจริงๆ ปากเสียมาก
คงต้องตามง้อสินะ
:ling1: :mew5:
-
จะติดตามอ่านต่อไปนะครับ
-
ตอนที่.8 : ทำผิด..แล้วต้องง้อ
--------------------------------------
....ผมเดินหนีไอ้ภพมา..ตอนนั้นอยู่ในความรู้สึกที่โมโหไอ้ภพมากที่มันพูดแบบนั้นกับผม
ผมก็เดินมาเรื่อยๆไม่มีจุดหมายปลายทางว่าจะไปไหน จนสุดทางที่มีแสงสว่าง
ถ้าผมเดินต่อไปก็จะเป็นทางมืดๆริมรางรถไฟ บริเวณนั้นค่อนข้างเปลี่ยว ไม่มีเสาไฟฟ้าซักต้น
ผมหยุดยืนนิ่งมองไปตรงหน้า..คิดในใจว่าเอาไงดีว๊ะ จะเดินไปดีมั๊ย? ถ้า..หันหลังกลับไปก็ต้องเจอไอ้ภพแน่นอน!!
ผมตัดสินใจเดินต่อ...แต่....!!
"ไอ้ภูมิอย่าเดินไป" ไอ้ภพเรียกผมแล้วก็เข้ามาเอาแขนมาคล้องตัวผมไว้ไม่ให้ผมเดินไป
ตอนนี้ตัวผมติดแนบอยู่กับตัวไอ้ภพโดยที่มีแขนของไอ้ภพรัดอยู่ตรงช่วงหน้าอกผม ผมพยายามแกะแขนมันออก
"ปล่อยกู"
"มึงจะไปไหน"
"ไปไหนก็ได้ที่ไม่มีมึง"
"ไอ้ภูมิ ทำไมมึงพูดแบบนี้ว๊ะ"
"กูมันก็แค่คนขายตัว สกปรก คงกลับไปอยู่กับมึงไม่ได้หรอก" ผมบอกไอ้ภพ มือก็พยายามจะแกะแขนมันออกไป
ไอ้ภพเอาสองแขนมาจับไหล่ผม หมุนตัวผมให้หันหน้าไปหามัน
"ถ้ามึงสกปรกกูก็สกปรกด้วย กูไม่ปล่อยมึงไปหรอก"
"ที่มึงช่วยกูเพราะมึงสมเพชกูสินะ ขอบใจมึงมากนะที่อุตส่าห์สงสารคนอย่างกู" ผมตะโกนใส่หน้าไอ้ภพ น้ำตาผมก็ไหลออกมา
ไอ้ภพเริ่มอารมณ์เบาลง หน้าของมันเจื่อนๆไปที่เห็นผมตะโกนใส่หน้ามัน
"ไอ้ภูมิมึงใจเย็นๆนะ กูขอโทษ"
"มึงปล่อยกูเหอะ ปล่อยกูไปตามทางของกู อย่ามายุ่งกับคนอย่างกูเลย ขอบใจนะสำหรับที่ผ่านมา" ผมบอกไอ้ภพ
ผมสะบัดตัวออกจากไอ้ภพได้ก็วิ่งกลับมาครับ แต่....เพื่อนๆไอ้ภพยืนดักผมอยู่
ผมไม่ทันระวังตัว ก็เลยโดนหนึ่งในนั้น ปล่อยหมัดใส่แก้มผมจนผมล้มลงไปกองกับพื้น
ผมลุกขึ้นมาก็เดินเข้าไปหาพร้อมกับปล่อยหมัดใส่บ้าง แต่ปรากฏว่า..ไอ้ภพเข้ามาขวางไว้
ทำให้หมัดของผมโดนแก้มไอ้ภพเต็มๆ ไอ้ภพก็เซไปตามแรงต่อยครับ ที่นี้เพื่อนๆไอ้ภพก็จะเข้ามารุมผม
แต่ไอ้ภพมันรีบห้ามเพื่อนๆมันไว้
"เฮ้ย หยุด พวกมึงหยุด" ไอ้ภพตะโกนบอกเพื่อนๆ เพื่อนมันก็ชะงัก
"นี่พวกมึงมากันได้ยังไงเนี่ย" ไอ้ภพถามเพื่อนของมัน
"ก็พวกกูเห็นมึงตามไอ้เหี้ยภูมิมา ก็เลยตามมาช่วยมึงจัดการมันนี่ไง"
"เออ..แล้วมึงมาห้ามพวกกูทำไมเนี่ย" เพื่อนไอ้ภพว่าไอ้ภพ ไอ้ภพก็นิ่งๆไป
ผมได้โอกาสก็เลยวิ่งหนีออกมาจากตรงนั้น
พวกเหี้ยนั่นจะตามผมมา แต่ได้ยินเสียงไอ้ภพห้ามเอาไว้
ผมวิ่งหนีกลับมาจนรู้สึกเหนื่อย มองกลับมาข้างหลังเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครตามมาแล้ว ก็เลยหยุดหอบเหนื่อย รู้สึกเจ็บๆชาๆที่แก้ม คงเพราะโดนต่อยเมื่อกี้
ผมเอามือจับมุมปาก ....เชี่ยยย ปากแตก มีเลือดด้วย!! ผมพึมพัมๆกับตัวเองก่อนที่จะพาร่างของตัวเองมาที่เซเว่น ซื้อทิชชู่เปียก
เช็ดแผลแล้วก็ออกมานั่งที่เดิมตรงหน้าเซเว่น เฮ้อ....นี่ถ้าใครต้องการหาตัวผม ก็มาตามได้เลยที่หน้าเซเว่น
ผมเข้าใจละ..ว่าคนที่ไม่มีที่ไปมันเป็นแบบนี้นี่เอง.....ผมทิ้งตัวนั่งลงหน้าเซเว่น..ที่เดิม
"ไอ้ภูมิ เจ็บมากมั๊ย ดูดิแก้มช้ำเลยมึง ปากแตกด้วยหรอว๊ะเนี่ย" ไอ้ภพวิ่งเข้ามานั่งข้างหน้าผมแล้วมันก็เอาสองมือของมันมาประคองหน้าผม ปากมันก็พล่ามพูดกับผมด้วยอารมณ์เป็นห่วง...ความรู้สึกที่ผมสัมผัสได้จากสีหน้าของมัน
ผมนั่งเงียบมองหน้าไอ้ภพ ที่มันก็มีรอยช้ำที่มุมปากเหมือนกัน
"ไอ้ภพ มึงก็เจ็บ"
ไอ้ภพได้ยินผมพูดกับมัน มันก็ยิ้ม
"ไอ้ภูมิ มึงพูดกับกูแล้ว มึงหายโกรธกูแล้วใช่ป่ะ" ไอ้ภพถามผมด้วยความดีใจ มันยิ้มได้จนลืมไปว่าปากเจ็บ จนต้องเอามือไปจับมุมปาก ผมมองมันแล้วก็ขำเพราะท่าทางเจ็บของมัน
"กลับห้องกัน ไปทำแผล" ไอ้ภพบอกผม
แต่ผมยังโกรธมันอยู่
"มึงกลับไปเถอะ" ผมบอกไอ้ภพ ไอ้ภพหุบยิ้มทันที
"ทำไมว๊ะ เมื่อกี้มึงหายโกรธกูแล้วไง"
ผมก็เงียบไม่ตอบอะไรมันไป ผมลุกออกมาจากตรงนั้น เพื่อที่จะเดินไปหาอะไรกิน
"ไอ้ภูมิ มึงจะไปไหน" ไอ้ภพถามผมแล้วก็เดินตามผมมา แต่ผมก็ไม่สนใจมัน
ผมเดินมาเรื่อยๆ มาหยุดอยู่ที่หน้าร้านขายข้าวไข่เจียว ในสภาวะที่ต้องประหยัดแบบนี้ ก็มีข้าวไข่เจียวนี่แหล่ะครับ
ที่ดูจะเป็นมิตรมากที่สุด ไข่เจียวสองฟองใส่เครื่องอะไรก็ได้ ไม่ว่าจะเป็น ชะอม หอมหัวใหญ่ เบคอน ไส้กรอก ปูอัด
หมูสับ ไก่สับ หมูยอ แหนม แล้วก็อีกตั้งมากมาย ราคาแค่20บาทเอง พอประทังชีวิตสำหรับนักศึกษาแบบผม
ไอ้ภพเดินตามผมมาที่ร้านไข่เจียว
"เอาแบบนี้อีกกล่องนึงนะครับ" มันสั่งข้าวไข่เจียวเหมือนกับผม แล้วมันก็จ่ายตังค์ให้เสร็จเรียบร้อยเลยครับ
ผมก็ไม่สนใจมันที่ยืนข้างๆ ข้าวไข่เจียวของผมได้ก่อน ผมก็เดินกลับมานั่งกินที่หน้าเซเว่นที่เดิม ซักพักไอ้ภพก็ตามผมมา
มันนั่งกินข้าวอยู่บนเบาะรถมอไซค์ของมันที่จอดอยู่หน้าเซเว่น มันกินข้าวไปก็มองหน้าผมไป ผมก็เหลือบๆตามองมันบ้าง
ไอ้ภพเข้าไปซื้อน้ำเปล่าในเซเว่น มันเอามาวางข้างๆผมขวดนึง แล้วมันก็เดินไปนั่งบนมอไซค์ของมันแล้วก็มองมาที่ผม
ผมมองหน้ามันแล้วก็หยิบน้ำมาเปิดกระดกกิน ไอ้ภพมันเห็นก็ยิ้มที่มุมปาก ผมก็ไม่สนใจมัน ยังคงนั่งปล่อยตััวตามสบายอยู่ที่หน้าเซเว่น
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ที่เวลาสามทุ่ม[21.00 น.] ผมก็ยังคงนั่งอยู่ตรงนั้น ไอ้ภพก็ยังคงนั่งควบคุมผมอยู่ โดยที่ไม่พูดอะไรกันเลย
ผ่านไปอีกหนึ่งชั่วโมง สี่ทุ่ม[22.00 น.] เริ่มมีลมพัด ฟ้าแลบแปร๊บๆ เสียงฟ้าร้องดังมาไกลๆ เหมือนฝนจะตก ผมสองคนก็ยังคง
นั่งกันอยู่ที่เดิม ไอ้ภพยังคงนั่งมองผม ผมก็มองมันบ้าง ต่างคนต่างใช้จิตวิทยาต่อกัน
ผ่านไปอีกหนึ่งชั่วโมง ห้าทุ่ม[23.00 น.]...ผมเริ่มเบื่อการนั่ง ก็เลยลุกขึ้นยืดเส้นยืดสาย ไอ้ภพที่ดูสภาพตอนนี้เหมือนคนง่วงนอน
มันอ้าปากหาว พอเห็นผมลุกขึ้นยืนมันก็ลุกบ้าง คงกลัวว่าผมจะหนีไปไหน ผมยืนบิดตัวยืดเส้นยืดสาย ก่อนที่จะนั่งลง ฝนเริ่มลงเม็ดปรอยๆ ผมเผลอตัวอ้าปากหาว
"ง่วงแล้วดิ" ไอ้ภพถามผม
ผมลืมตัวผยักหน้าตอบไอ้ภพ ไอ้ภพยิ้ม ก่อนที่จะเดินเข้ามาหาผม มันนั่งลงตรงหน้าผมแล้วก็มองหน้าผม
"ง่วงก็กลับห้องไปนอน มานั่งฝืนตัวเองอยู่ได้ จะทิฐิไปถึงไหน" ไอ้ภพพูดกับผม
"ใครทิฐิ มึงกลับไปเถอะไม่ต้องสนใจกูหรอก" ผมบอกไอ้ภพ
"ไอ้ภูมิ ถ้ากูไม่สนใจมึงกูจะนั่งเฝ้ามึงทำไมตั้งสองสามชั่วโมงแบบนี้" ไอ้ภพบอกผม
ผมเบือนหน้าหนีมัน ในใจมันแปรปรวน สับสนไปหมดแล้วในตอนนี้ โกรธมันก็โกรธ แต่คำพูดของไอ้ภพ สีหน้าของมัน การกระทำของมันทำให้ผม...กำลังใจอ่อน
"ฝนจะตกแล้ว กลับห้องกันเถอะนะ" ไอ้ภพบอกผม
"อ้าวภพ ภูมิ มานั่งทำไรกันอยู่เนี่ย" ส้มเข้ามาทักผมกับไอ้ภพ
ผมกับไอ้ภพก็นั่งเหวอเลยครับ
"ภพกำลังง้อคนกลับห้องอ่ะส้ม" ไอ้ภพบอกส้ม ผมได้ยินแบบนี้ก็เลยหันหน้าไปมองมัน
"แหม่....ผู้ชายง้อกันนี่ไม่ธรรมดาเลยนะ" ส้มพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"เออ...ภูมิ ไม่ต้องรอสิ้นเดือนก็ได้นะ ย้ายเข้ามาอยู่ได้เลย ส้มคุยกับพ่อแม่ละ" ส้มบอกผม
"ไม่ได้ ต้องย้ายสิ้นเดือน" ไอ้ภพรีบพูดขึ้นมา ส้มก็ทำหน้าตกใจ
"ทำไมหล่ะภพ นี่ภูมิได้อยู่หอใหม่ฟรีๆตั้งอาทิตย์นึงเลยนะ"
"ไม่ได้ สิ้นเดือนก็ต้องสิ้นเดือน จะย้ายไปก่อนได้ไง" ไอ้ภพพูด ผมก็มองหน้ามัน
"อ่าๆตามใจๆ ฝนจะตกแล้วกลับห้องกันได้ละ ภพ พรุ่งนี้มีแลปฯตอนเช้านะ อาจารย์เช็คชื่อรีบมาหล่ะ อย่าสาย" ส้มบอกไอ้ภพ
"ส้มไปก่อนนะภูมิ บ๊ายบาย" ส้มบอกผมแล้วก็ยกมือบ๊ายบายผม ผมก็ยิ้มให้ส้ม
ส้มเข้าไปในเซเว่นแล้ว ผมก็หันกลับมามองหน้าไอ้ภพ
"รีบไปเถอะก่อนส้มจะออกมา ถ้าส้มออกมาแล้วยังเจอกูกับมึง ก็ต้องตอบคำถามกันอีกรอบ"
"พรุ่งนี้กูมีเรียนแลปฯตอนเช้า ห้ามไปสาย ถ้ากูยังรอมึงอยู่แบบนี้ก็ตื่นสายแน่ๆ"
"ฝนก็จะตกละด้วยเนี่ยปรอยๆแล้ว" ไอ้ภพพูดจาหว่านล้อมผม
ผมเผลอหาวออกมาอีก
"ง่วงแล้วดิ" ไอ้ภพถามผม
ผมไม่ตอบมัน แต่ลุกขึ้นยืนแล้วก็เดินไปที่รถมอไซค์ของไอ้ภพที่จอดอยู่ ฝนตกลงมาปรอยๆ แต่เริ่มจะหนักละ
ไอ้ภพก็ตามผมมา มันคล่อมมอไซค์ ขับพาผมกลับไปที่หอ
ไปถึงที่หอก็พากันขึ้นห้อง
"ยอมกลับมาตั้งแต่แรกก็ได้นอนละ" ไอ้ภพว่าผมแล้วก็เอามือมาขยี้หัวผมเล่น
ผมปัดมือมันออก
ไอ้ภพก็มองหน้าผม
ผมมองหน้ามัน ไอ้ภพก็ไขกุญแจเปิดประตูห้อง ผมเดินเข้าไปก็ไม่พูดอะไรกับมันเลย ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ
อาบน้ำเสร็จผมออกมาแล้วก็ออกไปยืนรับลมที่นอกระเบียง ฝนตกหนักแล้วจริงๆ
ไอ้ภพอาบน้ำเสร็จ มันใส่เสื้อผ้าแล้วก็ออกมานอกระเบียง มันเข้ามากอดผมจากด้านหลัง กลิ่นแป้งเด็กหอมอ่อนๆมาจากตัวของมัน ไอ้ภพเอาปากมาจูบที่ต้นคอของผม ผมหันหน้ามามองมัน ก็เจอกับหน้าตี๋ๆของไอ้ภพที่มองผมอยู่เหมือนกัน
"ไอ้ภูมิ กูขอโทษนะที่ปากไม่ดีกับมึง กูไม่ได้ตั้งใจ" ไอ้ภพพูดขอโทษผม
"ช่างเหอะ" ผมบอกไอ้ภพแล้วก็แกะแขนที่มันกอดผมอยู่ออกไป
"มึงจะพูดแบบนั้นก็ไม่ผิดหรอก เพราะที่กูเจอกับมึงก็เพราะเรื่องแบบนี้ไม่ใช่หรอ กูมันก็แค่คนขายตัวคนนึง" ผมบอกไอ้ภพ
"ไอ้ภูมิ" ไอ้ภพเรียกชื่อผม น้ำเสียงสำนึกผิด
"มึงอย่าพูดแบบนี้ดิว๊ะ กูขอโทษ กู...กูไม่เคยคิดว่ามึงขายตัวหรืออะไรเลยนะ"
"แต่กูก็ทำไปแล้วนี่" ผมบอกไอ้ภพ
"มึงไม่ได้มาขายตัวกับกูนี่ไอ้ภูมิ แล้วกูก็ไม่ได้ซื้อมึงมา นี่กูยังไม่ได้จ่ายตังค์มึงซักบาท กูได้มึงมาฟรีๆ" ไอ้ภพบอกผม
"เอ่อ...ได้กูฟรีๆ แบบนี้ดูแย่กว่าขายตัวป่าวว๊ะ" ผมพูดออกมาเบาๆ ไอ้ภพได้ยินมันก็ยิ้มๆแล้วเดินเข้ามาหาผม
มันเอาสองมือมาประคองแก้มผม มือของไอ้ภพอุ่นๆ ไอ้ภพมองหน้าผมแล้วมันก็ยิ้ม
"ปากมึงช้ำเลย ยังเจ็บอยู่มั๊ย" ไอ้ภพถามผมพร้อมกับเอานิ้วเรียวยาวของมันมาลูบๆมุมปากของผม
ผมส่ายหน้าตอบมันไป
"ปากมึงก็ช้ำ" ผมบอกไอ้ภพ
"ก็มึงหมัดหนักนี่หว่า" ไอ้ภพว่าผม เพราะมันโดนผมต่อย
"แล้วมึงเข้ามาขวางกูทำไม"
"กูไม่อยากให้มึงต่อยคนอื่นนี่ กูผิด มึงต้องต่อยกู"
"งั้นก็สมควรละอยากปากหมาเอง" ผมว่าไอ้ภพ
ไอ้ภพได้ยินผมว่ามัน มันก็ยิ้มครับ รอยยิ้มของมันทำให้มันน่ารัก รอยยิ้มของไอ้ภพ
"ไอ้ภูมิ กูไม่ให้มึงเสียตัวฟรีๆหรอก กูรู้ว่ากูเป็นคนแรกของมึง" ไอ้ภพบอกผม
"แล้วไง"ผมถามไอ้ภพ
"ชีวิตของกูมีอะไรให้มึงอีกตั้งเยอะแยะ ต่อไปนี้กูจะไม่ให้มึงออกไปจากชีวิตของกูได้อีก" ไอ้ภพบอกผม
"มึงหมายความว่าไง"
"ก็หมายความว่า....."
ผมอ้าปากหาว....
"กูง่วงแล้วอ่ะ เข้าไปนอนกันเถอะ" ผมบอกไอ้ภพ ไอ้ภพก็ชะงักไป
"เออ...นอนก็นอน" ไอ้ภพบอกผม
แล้วผมกับมันก็พากันเข้ามานอน....ผมล้มตัวนอนบนเตียงในใจก็คิดว่าสิ่งที่ไอ้ภพจะบอกผมเมื่อกี้
มันจะเหมือนกับที่ผมคิดหรือเปล่า....ผมกลัวกับคำพูดของมัน ก็เลยต้องชิงตัดบทซ๊ะก่อน
....เพราะตอนนี้ผมรู้ตัวว่า...ไม่มีอะไรที่คู่ควรกับไอ้ภพได้เลย
----------ตอนเช้า-------------------
"ไอ้ภูมิ มึงไม่มีเรียนหรอ" ไอ้ภพปลุกผมแล้วมันก็ถามผม
"อือ...มีเรียนบ่ายอ่ะ"
"อ่อ...งั้นกูไปก่อนนะ เดี๋ยวเที่ยงๆกูกลับมา เดี๋ยวออกไปส่งมึงที่คณะ" ไอ้ภพบอกผม พร้อมกับเตรียมหนังสือเรียนของมันท่าทางมันดูรีบๆ
"ไม่ต้องไปส่งหรอก เดี๋ยวสายๆกูก็ออกไปแล้ว" ผมบอกไอ้ภพ
"อ่าวหรอ เออๆ...แล้วตอนเย็นเลิกกี่โมง เจอกันที่ร้านนะถ้างั้น" ไอ้ภพบอกผม
"เออๆ...." ผมตอบไอ้ภพ
"เออนี่ กุญแจห้องอีกชุดมึงเอาเก็บไว้" ไอ้ภพโยนพวงกุญแจกับคีย์การ์ดมาให้ผม แล้วมันก็ออกจากห้องไป
ไอ้ภพออกไปเรียนแล้ว ผมก็ล้มตัวลงนอนต่อ สายๆผมก็ตื่นมาอาบน้ำ แต่งตัว เดินไปคณะ ระหว่างทางผมเจอนายปุณภพ
"ภูมิ มาๆขึ้นรถ" นายภพจอดมอไซค์ข้างๆผมแล้วก็ชวนผมขึ้นรถ
ผมก็ขึ้นไปซ้อนรถนายภพ แล้วก็พากันไปคณะ โดยที่ไม่รู้ตัวว่า เหตุการณ์ทุกอย่างอยู่ในสายตาของไอ้ภพ..ตลอด
-
ไอ้ภพจะพูดอะไรก็รีบๆพูดไปเลยนะ นายภพก็มาแล้ว ๕๕๕
รออ่านตอนต่อไปนะคับ
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
ช้าอดไม่รู้ด้วยนะภพ. แล้วอีเพื่อนเสือกมาต่อยทำไมงง บ้าปะ
-
นั่นสิเพื่อนภพตามมาต่อยภูมิได้ไง
แต่ภพง้อแบบผู้ชายๆดีนะ ไม่หวาน แต่ใช้การเฝ้ารอ
จนต่างคนต่างง่วง ฮ่าๆ น่าร๊ากก
-
ภพนี่ช่วยภูมิทุกอย่างเลยเนอะ ภูมิจะรู้ตัวมั๊ยเนี่ยว่าภพมันรักแกมากขนาดไหน
อ่านเรื่องนี้ตอนแรกนึกว่าจะดราม่าเข้มข้น ที่ไหนได้กลับหวานมันส์มุ้งมิ้ง
มาต่อเร็วๆนะ รออยู่ๆ
-
:pig4:
-
ภพจะหึงโหดรึป่าวนะ
-
ตอนที่.9 : คู่แข่ง..สองภพ
--------------------------------------
...ผมซ้อนมอเตอร์ไซค์นายภพมาจนถึงคณะ ทันทีที่นายภพจอดรถไอ้มาร์คกับไอ้เบียร์ก็เข้ามาแซวผม
"แหม่ ไอ้ภูมิเดี๋ยวนี้สบายเลยนะมึงมีคนขับรถมาส่งถึงคณะ" ไอ้มาร์คออกปากแซวผม
"มาถึงก็แซวกูเลยนะมึงเนี่ยไอ้มาร์ค" ผมลงจากรถไปตบหัวไอ้มาร์คเบาๆ
"เชี่ยภูมิเจ็บนะเว๊ย" ไอ้มาร์คว่าผมพร้อมกับเอามือไปลูบหัวตัวเอง นายภพกับไอ้เบียร์ก็ขำๆกัน
"กูว่าเราไปกินข้าวกันเหอะหว่ะ หิวละเนี่ย" ไอ้เบียร์บอกพวกผม
...พวกผมก็เดินไปที่โรงอาหารของคณะ มันจะมีโซนของภาควิชาที่ผมเรียนโดยเฉพาะ จริงๆก็ไม่มีใครมากำหนด
หรอกครับว่าภาควิชาไหนนั่งตรงไหน แต่เป็นเพราะความเคยชินของพวกเราเองที่มีมาตั้งแต่รุ่นพี่ที่เค้าจะมารวมตัวกันตรงนี้
พวกผมก็เลยทำตามๆกันมาครับ
พอมาถึงโซนที่ภาควิชาของผมนั่งกันอยู่ ขจีก็โบกมือเรียกผม
"ภูมิๆ ทางนี้ๆ"
พวกผมก็เดินไปหาขจีกับรัศมีที่กำลังนั่งกินข้าวกันอยู่
"ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่นะคะ ปุณภพ" ขจีบอกนายภพ
"ไอ้ภพไม่ได้จะมาอยู่กับพวกเราซ๊ะหน่อย มันก็ต้องไปอยู่กับเพื่อนๆมันดิ" ไอ้เบียร์บอกขจี
"อ่าว เราก็นึกว่าภพมาอยู่กลุ่มเรา แล้วภพมาด้วยทำไมอ่ะ"
"มันเดินมาส่งไอ้ภูมิต่างหากหล่ะ" ไอ้มาร์คพูด
"นั่นแน่....ภพ ภูมิ อะไรยังไงเนี่ย" รัศมีแซวผมกับนายภพ
"ไม่มีอะไรหรอกครับ พอดีภพเจอภูมิกลางทางเลยรับมาด้วยกันอ่ะ"
"จะเป็นอะไรมั๊ยถ้าภพจะขออยู่ในกลุ่มอีกคน" นายภพถามขจีกับรัศมี
"ไม่มีปัญหาเลยค่ะภพ อยู่ได้เลย ยินดี ยินดีที่สุด" ขจีรีบบอกนายภพ
"แหม่ ขจี ไม่ค่อยเลยนะเรา" ไอ้มาร์คแซวขจี จนเพื่อนสาวเขินหน้าแดง
"ได้สิภพ ยินดีต้อนรับค่ะ" รัศมีบอกนายภพ นายภพก็ยิ้มๆ
"เอ้า...จะยินดีกันอีกนานมั๊ยกูหิวข้าวแล้วเนี่ย" ไอ้เบียร์ว่าพวกผม
....ผมวางกระเป๋าที่โต๊ะ แล้วก็เดินไปหาซื้อข้าวกิน นายภพก็เดินมากับผม
"กินไรอ่ะมึง" นายภพถามผมพร้อมกับเอามือมากอดคอผม มันคงทำเพราะความเคยชิน
แต่ผมสิไม่ชิน ผมก็ชะงักนิดนึง นายภพมันก็หันมามองหน้าผม
"อยากกินโจ๊กหว่ะ" ผมบอกนายภพ
"ห๊ะกินโจ๊กตอนเที่ยงนี่อ่ะนะ" นายภพบอกผมแล้วก็กอดคอลากผมไปหน้าร้านโจ๊ก
"นี่มึงจะไม่คิดเองเลยหรอว๊ะ กินตามกูทำไมเนี่ย แล้วกินโจ๊กตอนเที่ยงมันแปลกตรงไหนว๊ะ" ผมว่านายภพพร้อมกับเอาแขนมันที่กอดคอผมออก เพราะเริ่มอึดอัด
อีกอย่างคนรอบข้างเริ่มมองมาที่ผมกับนายภพละครับ รู้สึกเขินๆ
"บางเรื่องก็ไม่จำเป็นต้องคิดป่ะว๊ะ" นายภพบอกผมแล้วก็หันไปสั่งโจ๊ก
"ป้าครับ โจ๊กใส่ไข่ ไม่ใส่ขิงหนึ่งครับ ไอ้ภูมิมึงอ่ะเอาไร" นายภพสั่งโจ๊กแล้วก็หันมาถามผม
"เอาเหมือนมึงอ่ะ" ผมบอกนายภพ นายภพได้ยินก็ยิ้มที่มุมปาก แล้วก็หันไปสั่งโจ๊กเพิ่มให้ผม
"ป้าครับของผมเพิ่มเป็นสองถ้วยนะครับ เหมือนกัน"
"แค่โจ๊กมึงก็ยังลอกกู ทำไมไม่คิดเอง กินตามกูทำไมอ่ะ" นายภพหันมาว่าผม
"เอาคืนกูเลยนะมึง" ผมว่านายภพ นายภพก็ยิ้มๆ
....ได้โจ๊กแล้วผมสองคนก็เดินกลับมาที่โต๊ะครับ คุยกับเพื่อนๆเรื่องที่ไปรับน้องกันสนุกเลย
มีหลายคนที่เข้ามาทักทายนายภพ คงเพราะเป็นเดือนภาควิชาอ่ะครับ เลยมีคนอยากรู้จักเยอะ
หลังจากนั้นพวกเราก็ไปเรียนกันครับ วันนี้คนเยอะเป็นพิเศษ คงเป็นเพราะสองสาขาวิชามารวมกันแล้วก็เลยทำให้
คนเยอะขึ้นครับ แต่นั่นก็หมายความว่าพวกผมก็จะมีเพื่อนๆเพิ่มขึ้นด้วย อย่างน้อยก็มีนายปุณภพนี่คนนึงละครับ^^
..หลังจากเรียนเสร็จตอนเย็น ผมก็ต้องไปทำงานที่ร้านพี่พลอย พี่สาวของไอ้ภพเหมือนเดิมครับ ผมเดินออกมาพร้อมกับนายภพ ไอ้เบียร์ ไอ้มาร์ค
ไอ้ภพโทรมาหาผม มันนี่รู้เวลาดีจริงๆ
"เลิกเรียนยัง"
"เพิ่งเลิกอ่ะ"
"รอหน้าคณะนะ เดี๋ยวกูไปรับ" ไอ้ภพบอกผม
"ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวนั่งสองแถวไปเอง"
"ก็กูจะไปรับ" ไอ้ภพเริ่มเสียงเหวี่ยงๆใส่ผม
"มึงจะเสียเวลาย้อนมาทำไม สองแถวมาแล้วกูขึ้นรถละนะ"
"เออๆ..มึงนี่นะ" ไอ้ภพว่าผมแล้วมันก็วางสายไป
ผมจำเป็นต้องโกหกไอ้ภพไป เพราะถ้าไม่ทำแบบนี้มันก็คงยังจะดื้อมารับผมที่คณะให้ได้
ผมไม่อยากให้มันย้อนไปย้อนมา ร้านพี่พลอยอยู่แค่นี้ผมนั่งรถสองแถวไปแป๊บเดียวก็ถึงละครับ
"ไอ้ภูมิมึงกลับไง ไปเล่นบาสกับพวกกูก่อนป่าว" ไอ้มาร์คชวนผม
"ไม่อ่ะ ต้องไปทำงานต่อหว่ะ"
"ห๊ะ ทำงาน ทำงานอะไรที่ไหนว๊ะ" ไอ้มาร์คถามผมอีก
"ร้านอาหารแถวนี้แหล่ะ ทำพาร์ทไทม์อ่ะ" ผมบอกไอ้มาร์ค
"ไอ้ภูมิ นี่มึงมีปัญหาอะไรที่ยังไม่ได้บอกพวกกูป่าวว๊ะ มีอะไรก็บอกกันได้เราเพื่อนกัน
เรื่องมึงกับไอ้ก้องภพคราวที่แล้วมึงก็ยังไม่ได้บอกพวกกูเลยนะ" ไอ้เบียร์บอกผม
"เออ...เอาไว้กูพร้อมเมื่อไหร่กูจะบอกนะ"
"เออ บอกมาเถอะ พวกกูพร้อมอยู่ข้างๆมึงเสมอนะเว๊ยไอ้ภูมิ" ไอ้มาร์คพูดแล้วก็เข้ามาตบไหล่ผมเบาๆ
"ขอบใจหว่ะเพื่อน ที่เข้าใจกู" ผมบอกพวกมัน
"ไม่อ่ะ กูยังไม่เข้าใจมึงนะเว๊ย จนกว่ามึงจะเล่าทุกอย่างให้พวกกูฟัง" ไอ้เบียร์บอกผม
"เออน่า เดี๋ยวพรุ่งนี้กูเล่าให้ฟัง"
"แน่นะมึง"
"เออ"
"โอเค งั้นกูไปก่อนละ เจอกันพรุ่งนี้ เออ ไอ้ภพไปเล่นบาสกันป่าว" ไอ้มาร์คชวนนายภพ
"ไม่อ่ะวันนี้ยังไม่พร้อมหว่ะ ไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามาเปลี่ยน" นายภพบอกไอ้มาร์ค
"เออๆ เดี๋ยวไปอีกวันไหนกูจะบอกละกัน งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ" ไอ้มาร์คพูด
แล้วพวกเราก็แยกย้ายกันครับ ผมเดินออกมารอรถสองแถวที่หน้าคณะ ส่วนนายภพก็เข้าไปเอามอไซค์ที่ลานจอดรถ
"ไอ้ภูมิขึ้นรถ เดี๋ยวกูไปส่ง" นายภพจอดรถแล้วก็บอกกับผม
"ไม่เป็นไรมึงกลับหอเถอะ"
"ขึ้นมาเร็วๆ เดี๋ยวกูไปส่ง" นายภพบอกผมอีก ผมก็เลยจำใจต้องซ้อนท้ายนายภพไป
...เฮ้อ..!! คนชื่อภพนี่มันดื้ออย่างนี่ทุกคนเลยหรอว๊ะเนี่ย
นายภพพาผมมาส่งที่หน้าร้านพี่พลอย
"ทำที่ร้านนี้หรอ" นายภพถามผม
"อือ"
"เออๆ เดี๋ยววันหลังมากิน อาหารอร่อยป่ะ"
"อร่อยดิ ขอบใจนะเว่ยที่มาส่ง"
"เออ ไม่เป็นไร ให้มารับป่ะ เลิกงานกี่โมง" นายภพถามผม
"ไม่ต้องมารับหรอก เจอกันพรุ่งนี้นะเว๊ย" ผมบอกนายภพแล้วก็เข้าไปในร้าน
ผมเข้ามาในร้านก็สวัสดีพี่พลอย แล้วก็เข้าไปเตรียมตัวหลังร้าน เจอไอ้ภพนั่งอยู่ตรงเค้าเตอร์
"เป็นไง สองแถวคนเยอะป่ะวันนี้" ไอ้ภพถามผม
"เยอะดิ เวลาเลิกเรียนพอดีเนอะ"
"กูจะไปรับก็ไม่ให้กูไป" ไอ้ภพบ่นผม
"ก็กูไม่อยากให้มึงย้อนไปย้อนมา เกรงใจ" ผมบอกไอ้ภพ
"มึงเลิกพูดว่าเกรงใจกูซักทีเหอะหว่ะ กูโคตรจะเบื่อคำนี้เลยมึงรู้มั๊ย.." ไอ้ภพเสียงดังใส่ผม จนคนในร้านที่ได้ยินหันมามอง
"อะไรกัน เบาๆหน่อยสิภพ" พี่พลอยเดินเข้ามาว่าไอ้ภพ ไอ้ภพเลยสงบลงไปได้
ผมเข้าไปทำงานตามปกติ รับเมนูอาหาร เสิร์ฟอาหาร วันนี้วันจันทร์คนเยอะเป็นปกติ ไอ้ภพก็ออกมาช่วยทำบ้าง
แต่มันก็ยังมองผมแปลกๆ คงจะหาจังหว่ะเล่นงานผมอยู่ จนกระทั่งได้เวลาไอ้ภพจัดการผม
ผมกลับเข้ามาหลังร้านหลังจากเสิร์ฟอาหารเสร็จเรียบร้อย ไอ้ภพก็ดึงผมเข้าไปในซอกเล็กๆข้างๆครัว
มันดันตัวผมจนหลังติดกำแพง แล้วมันก็มายืนข้างหน้าผม เอาแขนมันยันกำแพงไว้กันผมหนี
"มึงจะทำไรเนี่ย" ผมถามไอ้ภพ
"กูไม่ชอบคนโกหก"
"โกหกเรื่องอะไร" ผมถามไอ้ภพ
"มึงบอกจะนั่งสองแถวมา แต่มึงกลับให้ไอ้คนนั้นมาส่งมึง มึงอย่าคิดว่ากูไม่เห็นนะ" ไอ้ภพบอกผม
ผมก็นิ่งไป ไอ้ภพมันคงเห็นว่านายภพมาส่งผมที่หน้าร้าน
"แล้วเมื่อกลางวัน มึงก็ซ้อนรถมันไปเรียน" ไอ้ภพบอกผม
ผมก็เงยหน้ามามองไอ้ภพเลยครับ มันรู้ได้ยังไงว่าผมไปเรียนพร้อมนายภพ
"ทำไมมึงต้องโกหกกูด้วยว๊ะ" ไอ้ภพถามผม
"เอ่อ กูไม่ได้จะโกหกมึงนะ บังเอิญกูเจอกันแล้วมันก็ชวนกูไปด้วย ก็เลยไปกับมันอ่ะ"
"อ่อ...หรอ แล้วตอนเย็นมันต้องมารับมึงป๊ะ" ไอ้ภพกวนประสาทผม
"นี่มึงเป็นไรเนี่ย มึงมาว่ากูทำไมกับแค่เรื่องที่กูไปกับเพื่อนเนี่ย มึงเป็นไรไอ้ภพ"
"ทำไมมึงต้องโกรธกูด้วยว๊ะ มึงเป็นไร มึงบอกกูดิ๊" ผมเริ่มโมโห ก็เลยถามไอ้ภพ
ไอ้ภพได้ยินที่ผมพูดมันก็นิ่งเงียบไป เอาแต่จ้องหน้าผม
"บอกมาดิ มึงเป็นไร ต้องให้กูทำตัวยังไงมึงถึงจะพอใจ" ผมถามไอ้ภพอีก
"เอ่อ....กู..กู ช่างเหอะ ไม่ได้เป็นไร กูขอโทษละกันที่โมโหใส่มึง"
ไอ้ภพบอกผมแล้วมันก็ปล่อยตัวผม แล้วก็เดินออกไป
ผมยังยืนอยู่ในซอกนั้นคนเดียวก้คิดถึงการกระทำของไอ้ภพทั้งหมด นี่มันต้องการอะไรกันแน่
ซักพักผมก็เดินออกมา แล้วก็ทำงานของผมต่อ ไอ้ภพมันก็นั่งเล่นเกมส์ที่หน้าเค้าเตอร์ ไม่ได้สนใจผม ผมก็ไม่สนใจมันเหมือนกัน
จนได้เวลาเลิกงาน ไอ้ภพก็ชวนผมกลับ
"หิวป๊ะ" ไอ้ภพถามผม
"อือ หิวดิ"
"อยากกินไรกูเลี้ยงเอง" ไอ้ภพถามผมด้วยน้ำเสียงที่ดีขึ้น
"ก๋วยจั๊บหน้าเซเว่น"
"โอเค จัดไป"
....ผมกับไอ้ภพมาถึงร้านก๋วยจั๊บ ก็สั่งก๋วยจั๊บมากินกันครับ
"อ้าวภูมิ" มีเสียงเรียกผม ผมเงยหน้าไปก็เจอขจีกับรัสมี กำลังเดินลงมาจากเซเว่น ผมก็ยิ้มๆให้
สองคนนั้นเห็นผมนั่งอยู่กับไอ้ภพก็ยิ้มๆกัน ไอ้ภพมันก็ทำหน้าเฉยๆ ไม่ยินดียินร้ายที่เพื่อนผมมาทักผม
ขจีกับรัศมีไปแล้ว ผมก็นั่งกินก๋วยจั๊บกันต่อจนหมด ก็พากันกลับหอ
กลับมาถึงหอ อาบน้ำเสร็จ ผมก็ออกมายืนนอกระเบียงรับลมเย็นๆครับ รอไอ้ภพอาบน้ำเสร็จค่อยกลับเข้าไปนอน
ซักพักนึง ไอ้ภพก็มากอดผมจากข้างหลัง มันเอาปากมาจูบหลังคอของผม ทำเอาผมจั๊กจี้ ขนลุก
"เชี่ยภพเล่นไรเนี่ย ปล่อยเลย" ผมว่าไอ้ภพ มือก็พยายามแกะมือมันที่กอดผมอยู่ออกไป
"ไอ้ภูมิ กูไม่อยากให้มึงย้ายหอเลยหว่ะ" ไอ้ภพพูดแล้วก็เอาคางมาเกยกับไหล่ของผม พ่นลมหายใจอุ่นๆมาที่ซอกคอของผม
"ทำไมมึงไม่อยากให้กูย้าย" ผมถามมัน
"มึงอ่ะใจร้าย มาอยู่กับกู มากวนตีนกู จนกู...เอ่อ.."
"จนมึง....มึงทำไม...?" ผมถามไอ้ภพ เพราะวันหยุดพูดไปซ๊ะดื้อๆ
"จนกูเริ่มชินที่มีมึง แล้วอยู่ๆมึงก็จะไปจากกูเนี่ยนะ" ไอ้ภพบอกผม
"นี่มึงทำไมอ่อนไหวจัง..ว๊ะไอ้ภพ" ผมว่าไอ้ภพแล้วก็หัวเราะ
"เออ กูอ่อนไหว แต่ตอนนี้มีอย่างนึงไม่อ่อนไหว" ไอ้ภพบอกผม
"อะไรว๊ะ" ผมถามไอ้ภพ
....ไอ้ภพไม่ตอบแต่มันจับตัวผมพลิกกลับมาหามัน แล้วไอ้ภพก็ประกบปากจูบกับผมครับ
ผมตั้งตัวไม่ทันก็เลยโดนมันจู่โจมเอาง่ายๆ ไอ้ภพสอดลิ้นของมันเข้ามาพันกับลิ้นของผม
ผมชอบการจูบของไอ้ภพ มันทำให้ผมหมดแรง ไร้การต่อต้านทุกสิ่งทุกอย่าง
ไอ้ภพเอามือของผมไปวางทาบกับเป้ากางเกงของมัน....ตอนนี้ผมรู้แล้วหล่ะว่า
...อะไร..ที่ไอ้ภพบอกว่า..แข็ง!!
-
ไอภพมันร้ายยยยย เนียนเลย รอฉากต่อไป
-
อร๊ายยยยย. ฟินแลนด์จะเสร็จไอ้ภพอีกไหมนะ
-
:mew1: บอกรักเลยสิภพ จะด้วยปากหรือร่างกายก็ดี อิอิ จะยื้อก็ต้องให้ทั้งตัวทั้งใจอยู่นะเฟ้ย
ถ้าเกิดภูมิไม่หวั่นไหวจะได้บอกไปเลย
แต่เราก็เห็นใจภพแรกนะ 555 ช่วยๆกันหน่อย
-
เรื่องนี้ชื่อตัวละครหลักมีแต่ ภ เลย
-
แหม่ อ่านตอนนี้แล้วหมันไส้ก้องภพอ่ะ
ทำเป็นวีนใส่เค้าแล้วก็ลวนลาม พระเอ๊กพระเอกเนอะ อิอิ :m16: :ling1:
-
นิสัยพอกันทั้งสองภพเลย :m26: ดื้อแบบนี้คนกลางลำบากตาย
-
ตอนที่.10 : รัก....แรกพบ
--------------------------------------
.....ผมรีบสะบัดมือออกจากเป้ากางเกงของไอ้ภพทันทีที่สัมผัสโดนความแข็งแกร่งของมัน
แล้วก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าตี๋ๆ ที่กำลังขมวดคิ้วมองผมอยู่จนตาตี่ๆของมันเกือบจะเป็นเส้นตรง
ผมกำลังจะอ้าปาก..ปฏิเสธ แต่...กลับโดนนิ้วมือเรียวยาวของไอ้ภพมาทาบปิดปากผมเอาไว้
ไอ้ภพส่ายหน้า...แทนคำตอบ คำปฏิเสธของผม...ไร้ความหมายไปในทันที
มันจูงผมเดินกลับเข้ามาในห้อง ก่อนที่จะผลักผมลงบนเตียงแล้วมันก็ตามขึ้นมาคล่อมตัวผมเอาไว้
ไอ้ภพก้มหน้าลงมาที่ซอกคอของผม ผมรีบเอาสองมือไปประคองหน้ามันเอาไว้ ห้ามการกระทำของมัน
มันมองผมด้วยสีหน้าสงสัย //มึงจะห้ามกูทำไม//
"ไอ้ภพ" ผมเรียกมันด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"มึงมีไรอีก ห้ามกูทำไมเนี่ย"
"เอ่อ....มึงทำแบบนี้กับทุกคนที่มึงพามาห้องหรือป่าวว๊ะ" ผมถามไอ้ภพ ทั้งๆที่รู้ว่า คำถามนี้อาจจะทำให้มันอารมณ์เสียได้
ไอ้ภพชะงักกับคำถามของผม มันลุกออกไปจากตัวผม แล้วก็พลิกตัวไปนอนตรงที่ของมัน
"กูขอโทษ ที่ทำให้มึงต้องคิดมาก จนคิดว่ากูเป็นคนไม่ดีขนาดนั้น" ไอ้ภพบอกผม
"เฮ้ย!! กูไม่ได้คิดว่ามึงเป็นคนไม่ดีอะไรนะ กูแค่ถามเฉยๆ"
"ก็นั่นแหล่ะ ถ้ามึงไม่คิดกับกูแบบนั้น คำถามแบบนี้จะเกิดขึ้นกับมึงได้ยังไงไอ้ภูมิ"
ผมได้ยินที่ไอ้ภพพูด ก็จุกๆในความรู้สึก ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ เหมือนกับผมมองว่ามันเป็นคนไม่ดี
"เอ่อ....กู....กู..."
"ไอ้ภูมิ มึงเชื่อเรื่องรักแรกพบมั๊ยว๊ะ"
....อยู่ๆไอ้ภพก็เอ่ยปากถามผม
...ผมพลิกตัวนอนตะแคงหันไปทางไอ้ภพ ไอ้ตี๋นั่นนอนหงายเอาสองมือประสานกันไว้ที่ท้ายทอย มันเหม่อมองไปบนเพดานห้อง
"มึงเคยมีรักแรกพบหรอ" ผมถามไอ้ภพ
"อือ กูรักตั้งแต่วันแรกที่กูเจอ ถึงจะเป็นการเจอกันแบบไม่ค่อยดีก็เหอะ" ไอ้ภพพูดสายตาของมันก็ยังคงมองอยู่บนเพดานห้อง
"ใครว๊ะ...?" ผมถามไอ้ภพ แล้วก็หันกลับมานอนหงายเหมือนมัน
แต่..!! คำตอบของไอ้ภพทำให้ผมต้องพลิกตัวกลับมามองมันอีกครั้งนึง
"ก็มึงไงไอ้ภูมิ" ไอ้ภพตอบผมด้วยน้ำเสียงนิ่งๆตามสไตล์ของมัน
ผมได้ยินก็นิ่งเงียบ....เป็นเพราะไม่รู้จะพูดอะไร บอกความรู้สึกในตอนนั้นไม่ได้ว่ากำลังรู้สึกยังไง
"มึงคงไม่เชื่อกูสินะ" ไอ้ภพพูดอีก คงเพราะเห็นว่าผมนิ่งเงียบไป มันพลิกตัวมานอนตะแคงหันมาทางผม
"กูรู้สึกแปลกๆกับมึงตั้งแต่กูเห็นหน้ามึงครั้งแรก ตอนที่มึงมาช่วยน้องมึง
กูรู้สึกผิดนะที่ทำร้ายไอ้ภีมวันนั้น กูบอกกับตัวเองว่าถ้ามีโอกาสได้เจอมึงอีก
กูจะเข้าไปขอโทษมึงด้วยตัวของกูเอง จนวันนั้นแหล่ะเป็นมึงที่เข้ามาหากูเอง
มึงอาจจะคิดว่ากูเป็นคนเกเร เลวร้าย แต่ที่ผ่านมาก็คงทำให้มึงรู้แล้วใช่มั๊ยว่ากูไม่ได้เป็นคนแบบนั้น
ความผิดที่กูทำกับมึง....ทำให้กูไม่กล้า...แม้แต่จะพูดว่า..." จู่ๆไอ้ภพก็หยุดพูดไป
ทำให้ผมต้องเงยหน้าไปมองมัน
"พูดว่าไรว๊ะ" ผมถามไอ้ภพ
"กูรักมึง" ไอ้ภพบอกผม สายตาของมันมองมาที่ผม
ผมได้ยินก็อึ้ง นิ่งเงียบไป สองคนตกอยู่ในความเงียบ
"ไอ้ภพ....ทำไมมึงต้องรักกู กูไม่มีอะไรที่จะให้มึงได้ เท่าที่มึงให้กูทุกวันนี้
กูมีแต่ตัว หัวนอนปลายตีนก็ยังไม่รู้อนาคต" ผมบอกไอ้ภพ ทำลายความเงียบที่เกิดขึ้นชั่วขณะในตอนนั้น
"ไอ้ภูมิ" ไอ้ภพเรียกผมแล้วก็เอื้อมแขนมาดึงตัวผมให้ไปนอนหนุนหน้าอกของมัน
ไอ้ภพเอามือมาลูบหัวผมเบาๆ ผมรู้สึกดีที่มันทำแบบนี้
"หัวนอนปลายตีนของมึงก็อยู่ที่กูนี่ไง อนาคตของมึงก็อยู่กับกูนี่ไง
มึงไม่ต้องเอาอะไรมาให้กูหรอก กูขอแค่สามอย่างจากมึง"
"อะไรว๊ะ สามอย่าง"
"ตัวของมึง หัวใจของมึง แล้วก็ความรู้สึกทุกๆอย่างของมึง กูขอให้ทั้งหมดมาเป็นของกู กูจะดูแลมันเอง"
ไอ้ภพบอกผม พร้อมกับกอดผมแน่นขึ้น ผมก็ค่อยๆเลื่อนมือไปกอดไอ้ภพเหมือนกัน ผมซุกหน้าเข้าหาหน้าอกหนาๆของไอ้ภพ
เพื่อไม่ให้มันรู้ว่า ผมกำลังร้องไห้ แล้วผมก็กลั้นไว้ไม่อยู่ ปล่อยโฮออกมา จนไอ้ภพตกใจ
เพราะคำพูดของไอ้ภพ ทำให้ผมร้องไห้ ชีวิตที่ผ่านมาไม่เคยได้สัมผัสที่อบอุ่นแบบนี้จากใครมาก่อน
ทั้งคำพูดและการกระทำ!!
"ไอ้ภูมิ มึงไม่ต้องร้องไห้นะ" ไอ้ภพปลอบผม พร้อมกับเอาสองมือมาเช็ดน้ำตาให้ผม
ผมก้มหน้าลงไปซบกับหน้าอกของไอ้ภพอีก น้ำตาผมไหลจนเสื้อไอ้ภพเปียก
ไอ้ภพเอามือมาลูบหัวปลอบผม มืออีกข้างก็ลูบหลังผมเบาๆ
"ขี้แงเป็นเด็กๆไปได้นะมึงเนี่ย" ไอ้ภพว่าผม
"ก็มึงพูดซ๊ะ" ผมสะอึกสะอื้นต่อปากต่อคำกับมัน
"เออๆ นอนเลย กูหมดอารมณ์ทำอย่างอื่นละ จะสวีทเสือกพามาดร่ามา"
ไอ้ภพก็ยังคงเป็นไอ้ภพที่กวนตีน
ผมสะอึกสะอื้นจนหลับไปในอ้อมกอดของไอ้ภพ
.
.
.
.
.
...ตื่นมาตอนเช้าผมก็ยังคงอยู่ในอ้อมกอดของไอ้ภพ ผมขยับตัวตื่น ทำให้ไอ้ภพรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาด้วย
"อือ....จะรีบตื่นทำไมว๊ะ มีเรียนบ่าย" ไอ้ภพพูดเบาๆพร้อมกับดึงตัวผมลงไปนอนกอด
"กูมีเรียนเช้า ปล่อย จะไปอาบน้ำ" ผมบอกไอ้ภพ
มันถึงได้ลืมตาขึ้นมา แล้วมองหน้าผม ก่อนที่มันจะยิ้ม
"ร้องไห้จนตาบวมเลยนะมึงไอ้เด็กน้อย" ไอ้ภพล้อผม
"ก็ใครทำให้กูร้องหล่ะ ปล่อย" ผมบอกไอ้ภพ
"อีกอย่าง กูไม่ใช่เด็กน้อยแล้วนะ" ผมว่าไอ้ภพ
"ก็น้อยกว่ากูหล่ะว๊ะ ฮ่าๆ" ไอ้ภพบอกผม ผมถึงรู้ได้ทันทีว่ามันหมายถึงอะไร
"ทะลึ่งนะมึงอ่ะ" ผมว่ามันก่อนที่จะลงจากเตียงไปอาบน้ำเตรียมตัวไปเรียน
...ผมออกมาจากห้องน้ำ ไอ้ภพก็ลุกไปล้างหน้าแปรงฟัน
"เดี๋ยวกูไปส่งที่คณะ" ไอ้ภพบอกผม
"มีเรียนบ่ายก็นอนต่อดิ จะไปส่งทำไม"
"ก็กูจะไปส่งแฟนกูอ่ะ" ไอ้ภพบอกผม
ผมก็เลยเงียบๆไป เพราะรู้ว่าถ้าห้ามมันไปก็ไม่เป็นผล มันดื้อจะตาย
ไอ้ภพนั่งรอผมจนแต่งตัวเสร็จ ก็เตรียมตัวจะออกจากห้อง
ผมกำลังจะเปิดประตูห้อง ไอ้ภพก็ดึงมือผมเอาไว้ แล้วพลิกตัวผมให้หันกลับไปหามัน
"มีไรว๊ะ"
"มีอีกเรื่องที่กูยังไม่ได้เคลียร์กับมึง" ไอ้ภพบอกผมด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"เรื่องไรอีก"
"กูไม่เคยพาใครมาบนห้องนอกจากมึงแล้วก็ส้มเพื่อนของกู
แล้วคนที่กูมีอะไรด้วยก็มีมึงแค่คนเดียว เพราะฉะนั้นเลิกคิดว่ากูเป็นคนเลวร้าย" ไอ้ภพบอกผม
"เออ...กูขอโทษที่คิดไม่ดีกับมึง" ผมบอกไอ้ภพ
"เข้าใจนะ...แล้วมึงก็ห้ามติดต่อเจ๊ต้นอะไรนั่นอีก เดี๋ยวเย็นนี้มึงเตรียมเปลี่ยนเบอร์โทรเลย กูจะพาไปเปลี่ยนเอง" ไอ้ภพบอกผม
ผมก็เงียบไม่ตอบอะไรมันไป มันจะทำอะไรก็ตามๆใจมัน
ไอ้ภพพาผมมาส่งที่หน้าคณะ ก่อนมันจะกลับก็สั่งผมไว้ว่าเดี๋ยวจะมารับ ผมจะปฏิเสธเหมือนเมื่อก่อนก็ไม่ได้
ผมพยักหน้าให้มันก่อนจะเดินเข้าคณะไป หันกลับไปก็เจอกับขจีแล้วก็รัศมี ที่คงจะยืนมองอยู่ตั้งแต่แรก
"แหม่ ภูมิ....ทำไมภพถึงมาส่งภูมิได้หล่ะเนี่ย" ขจีถามผม
"เอ่อ....ก็..ก็ภูมิอยู่กับมันอ่ะ" ผมบอกขจี
"ห๊ะ...นี่หมายความว่า ภูมิอยู่หอกับนายภพหรอ แล้ว..บ้านหล่ะ" ขจีถามผม
.....ผมตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้ขจีกับรัศมีฟัง แต่ไม่ได้เล่าตอนที่ได้เสียกับไอ้ภพ
"โชคร้ายจังนะภูมิ ทำไมพ่อเลี้ยงถึงใจร้ายจัง" รัศมีบอกผม
"แต่ภพก็ดีจังนะ ไม่งั้นภูมิคงได้ขายตัวแล้วแน่ๆ แต่ว่า...ภพกับภูมิไม่ได้มีอะไรกันใช่มั๊ย" ขจีถามผม
"อื้ม ภพมันแค่ช่วยภูมิอ่ะ นี่ภูมิก็จะย้ายออกมาละ ได้หอใหม่แล้ว อยู่ซอยเกหนึ่ง"
"อ่อๆ ทำไมไม่อยู่กับภพต่อหล่ะ"
"เกรงใจอ่ะ มันช่วยภูมิหลายอย่างแล้ว"
"อือ ภพนี่ดูเป็นคนดีจัง แล้วนี่อีกภพนึง....เฮ้อ...จะจิ้นใครดีหล่ะเนี่ย" ขจีบ่นพร้อมทำท่าปวดหัว
ผมกับรัศมีก็ขำๆกันกับท่าทางของขจี
"สวัสดีครับทุกคน คุยอะไรกันอยู่หรอครับ" เป็นนายภพที่เข้ามาทักทายพวกผม
"อ้าวภพ สวัสดีค่ะ" รัศมีทักทายนายภพ ผมก็หันไปยิ้มให้
"ไปกินข้าวกันเหอะ ไอ้มาร์คกับไอ้เบียร์มาหรือยังก็ไม่รู้" ผมชวนสามคนนั้นไปกินข้าว
"เออ ไอ้ภูมิ มึงจะย้ายเข้าหอตอนไหนอ่ะ ให้กูไปช่วยขนของมั๊ย" นายภพถามผม
"ต้นเดือนอ่ะไม่ต้องช่วยหรอก ของกูไม่มีอะไรเลยต้องซื้อใหม่หมด มีแต่เสื้อผ้าไม่กี่ชุดเอง" ผมบอกนายภพ
นายภพก็พยักหน้าเข้าใจ
"แล้วนี่ มาร์คกับเบียร์รู้เรื่องยังอ่ะภูมิ" รัศมีถามผม
"เดี๋ยวเล่าให้พวกมันฟังวันนี้แหล่ะ" ผมตอบกลับไป
....หลังจากกินข้าวเสร็จ พวกเราก็เข้าเรียนกันครับ ผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้นายภพ ไอ้มาร์ค ไอ้เบียร์ฟัง
ซึ่งทุกคนก็เข้าใจ แล้วก็ไม่มองว่าไอ้ภพเป็นศัตรูอีกต่อไป เพราะจริงๆแล้วภาพที่ผมเห็นไอ้ภพวันที่ทำร้ายไอ้ภีม
ผมก็คิดว่ามันเป็นนักเลง นิสัยไม่ดี แต่จริงๆแล้วเท่าที่ได้มาสัมผัสมัน ไอ้ภพก็เป็นแค่คนธรรมดาคนนึงที่ไม่ได้เลวร้ายอะไร
ไม่มีอิทธิพลหรือความเป็นนักเลงอะไรเลย
เย็นนั้นหลังจากเรียนเสร็จ ไอ้ภพก็มารอรับผมที่หน้าคณะ
ผมเดินออกมาก็เจอมันในชุดกางเกงยีนส์ สวมเสื้อชอร์ปสีน้ำเงินประจำคณะของมัน จอดมอไซค์รอผมอยู่
พวกผู้หญิงหลายคนเห็นมันก็มองกันใหญ่ คงจะ งง ว่าระดับรองเดือนมหาวิทยาลัยมานั่งรอใครที่คณะวิทยาศาสตร์
ผมเดินไปถึงตัวมัน ก็ขึ้นไปซ้อนรถ ไอ้ภพก็พาผมไปที่ร้านโทรศัพย์เพื่อเปลี่ยนเบอร์โทร
ก่อนที่จะพากันไปร้านพี่พลอยเพื่อทำงานตามปกติครับ
วันนี้มีรุ่นพี่ที่คณะผมมาทานข้าวที่ร้านนี้ พอเห็นว่าผมมาเป็นเด็กเสิร์ฟที่นี่ก็พากันแซวใหญ่เลย
ไอ้ภพก็หน้าบึ้งเลยที่เห็นว่าผมโดนรุ่นพี่แซว ผมนี่กลัวว่ามันจะไปวีนลูกค้ามาก แต่ก็ผ่านไปด้วยดีครับ
ไอ้ภพยังคงจ้องตามผมทุกฝีก้าวในขณะที่เดินเสิร์ฟอาหาร จนบางครั้งผมก็รู้สึกเกร็งๆ
ได้จังหว่ะผมลากมันไปหลังร้าน
"นี่มึงจะมองตามกูทำไมเนี่ย" ผมออกมาบ่นมันที่หลังร้าน
"กูก็จะดูไง ว่าใครมองแฟนกูบ้าง" ไอ้ภพบอกผม
"มึงเว่อร์เกินไปละ กูผู้ชาย ใครจะมองก็ไม่เสียหาย" ผมบอกไอ้ภพ
"แต่กูหึง" ไอ้ภพบอกผม
"มึงนี่นะ...." ผมว่ามันแล้วก็พูดอะไรไม่ออก กับเหตุผลนี้ของมัน
"มึงเลิกมองกูได้ละ กูเกร็งจนทำอะไรไม่ถูกละเนี่ย" ผมบอกมัน
"เออๆ ไม่มองก็ไม่มองว๊ะ"
"เออ พูดง่ายๆแบบนี้ดิว๊ะ ค่อยคุยกันรู้เรื่องหน่อย" ผมบอกไอ้ภพ
"หึงอะไรไม่เข้าเรื่อง" ผมว่ามันอีก
"นึี่มึงยังไม่เข้าใจเรื่องรักแรกพบหรอว๊ะ" ไอ้ภพถามผม
"มึงนั่นแหล่ะที่ไม่เข้าใจ" ผมบอกมัน
"ไม่เข้าใจยังไงว๊ะ" ไอ้ภพถามผมอีก
"รักแรกพบอ่ะ เค้าไม่มาหึงกันแบบนี้หรอก มึงมีความสุขหรอที่มานั่งระแวงแบบนี้อ่ะ" ผมถามไอ้ภพ มันก็เงียบไป
"เออหว่ะ กูคงเข้าใจคำว่ารักไม่ดีพอ" ไอ้ภพบอกผม
"มึงเข้าใจดีแล้วหล่ะ กูยังรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ได้เป็นรักแรกพบของมึง" ผมบอกไอ้ภพแล้วก็ยิ้มให้มัน
"มึงก็พูดแบบเนี้ย จะไม่ให้กูรักได้ไงว๊ะไอ้เหี้ยภูมิ" ไอ้ภพบอกผมพร้อมกับเอามือมาเขย่าหัวผมเล่น
"เหี้ยภพ ผมเสียทรงหมด" ผมปัดมือไอ้ภพออกแล้วก็ว่ามัน
...............
-
:hao6: :hao5:
เขินนนนนน เค้าบอกรักกันแล้วอ่ะ อิอิ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
แหม. นี่มันบังคับเป็นแฟนใช่เปล่าภพ
อยากให้อีกภพนึงเป็นเพื่อนที่ดีน่ะ หวังว่าคงไม่จีบนะถ้าจะจีบก็สายไปแล้ว
ภูมิน่ารักอะ. เนียนๆเป็นรักแรกของกันและกันไปเลย. ขนาดเจอกันทุกเย็นยังหึงขนาดนี้ ถ้าแยกห้องกันจะยังไงเนี่ย
สงสัยไอ้เจ้าภพต้องมาเยี่ยมบ่อยๆแล้วเพราะอีกภพนึงอยู่ใกล้กว่า
-
เป็นการบอกรักที่แกมบังคับมากอ่ะ
ส่วนนายเอกก็รับแบบเนียนๆเลยนะ
น่าร๊ากกกกก ส่วนอีกภพนึงขอให้เข้ามาใน
ฐานะเพื่อนนะ กลัวดราม่า :ling3:
-
น่ารัก
-
ตอนที่.11 : ไม่อยากให้ย้ายหอ
--------------------------------------
//วันนี้แล้วสินะที่ไอ้ภูมิต้องย้ายหอ เฮ้อ..!!!! ไม่อยากให้มันย้ายเลย มึงแฟนกูนะเว๊ยทำไมต้องแยกจากกูด้วยว๊ะ//
ก้องภพ คิดในใจพร้อมกับเอาเสื้อชอร์ปสีน้ำเงินมาสวมทับก่อนที่จะขี่มอเตอร์ไซค์ออกจากคณะวิศวกรรมศาสตร์เพื่อ
ที่จะไปรับ "ภูมิ" ที่เพิ่งจะได้แต่งตั้งเป็น "สถานะแฟน" ของเค้าได้ไม่นานนี้
"ภพ" ก้องภพ ยุทธานาโยธิน : หนุ่มสุดหล่อเจ้าของตำแหน่งเดือนคณะวิศวะและรองอันดับหนึ่งเดือนมหาวิทยาลัยอาจจะเลือดร้อนไปบ้างตามประสาวัยรุ่น แต่ด้วยความที่มีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบทำให้ก้องภพ เป็นคนที่มีจิตใจดีเรียบง่าย ไม่หวือหวา....ส่วนเรื่องความรัก..นี่แหล่ะ..ขี้หึงตัวพ่อเลยหล่ะ
ก้องภพ ขี่มอเตอร์ไซค์มาจนถึงหน้าคณะวิทยาศาสตร์ ซึ่งเป็นคณะที่ ภูมิ แฟนของเค้าเรียนอยู่ ทั้งภพและภูมิ
เพิ่งจะตกลงเป็นแฟนกันเมื่อไม่นานมานี้ ด้วยการขอเป็นแฟนแกมบังคับตามสไตล์ของก้องภพ
ถ้าถามถึงการเจอกันครั้งแรกของทั้งคู่ มันอาจจะไม่สวยงามน่าประทับใจมากนัก แต่นั่นก็ทำให้ความรักเกิดขึ้น
มาในความรู้สึกของก้องภพที่อยากจะดูแลผู้ชายที่ชื่อภูมิ...ไปตลอดชีวิต
"ภูมิ" ภูมิ รัตนไพศาล : หนุ่มหล่อคณะวิทยาศาสตร์ ผู้มีโชคชะตาที่ไม่ค่อยสวยงามมากนัก เค้าได้รับการเลี้ยงดูมาในครอบครัวที่แม่กับพ่อต้องแยกทางการ โดยที่ภูมิต้องอยู่กับแม่ตั้งแต่เด็กๆ แล้วไม่นานแม่ก็มีสามีใหม่ สามีใหม่ของแม่มีฐานะที่ร่ำรวย สามารถเลี้ยงดูภูมิได้อย่างสบายๆ ภูมิจึงใช้ชีวิตในวัยเด็กจนโตก่อนที่จะเข้ามหาวิทยาลัยอย่างสบายๆเช่นเดียวกับลูกคนที่มีฐานะดีคนอื่นๆ จนวันนึงโชคชะตากลับพลิกผัน มีเหตุการณ์ที่ทำให้ภูมิต้องโดนไล่ออกจากบ้าน...และโดนตัดขาดทุกสิ่งอย่างจากครอบครัว...แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดี.....ที่เค้ายังได้รับการโอบกอดด้วยความรักจากผู้ชาย...ที่ชื่อ..ก้องภพ
"อยู่ไหนว๊ะ"..ก้องภพพึมพัมๆ พร้อมกับมองผู้คนตรงหน้า ที่ตอนนี้มีแต่เสื้อชอร์ปสีน้ำตาลเดินผ่านหน้าเค้าเต็มไปหมด
เสื้อชอร์ปสีน้ำตาลเป็นเสื้อชอร์ปประจำคณะวิทยาศาสตร์ที่ภูมิเรียนอยู่
//อ๊ะ..นั่นไง แม่งคุยกับใครอยู่ว๊ะ// ก้องภพคิดในใจ ทันทีที่เค้าเห็นภูมิกำลังยืนคุยอย่างสนิทสนมกับเพื่อนผู้ชายคนนึงไม่ไกล
จากสายตาของเค้ามานัก เค้าตัดสินใจขับมอเตอร์ไซค์เข้าไปใกล้ๆแล้วบีบแตรเสียงดัง
ปรี๊นนนน...ปรี๊นนนนน!!!!
เสียงแตรรถทำให้ภูมิต้องหันมามอง แล้วก็ต้องทำหน้าคิ้วขมวดเมื่อรู้ว่า คนที่บีบแตรรถใส่เค้าคือก้องภพ
"ภพ งั้นกูไปก่อนนะเจอกันพรุ่งนี้" ภูมิบอกลานายปุณภพ ก่อนที่จะรีบวิ่งขึ้นไปซ้อนท้ายรถของก้องภพ
"ภพ" ปุณภพ วีรวัฒนา : อีกหนึ่ง..ภพ..หนุ่มหล่อประจำคณะวิทยาศาสตร์ เป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกับภูมิ ที่รักและเป็นห่วงภูมิมากหลังจากได้รับฟังเรื่องราวของภูมิ ปุณภพ ไม่ใช่เกย์ แต่คนอื่นๆชอบคิดว่าเค้าเป็นเกย์ เพราะชอบอยู่กับภูมิและไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆในคณะ แถมยังอยู่หอเดียวกันอีก จนได้ชื่อว่าเป็นคู่จิ้นประจำภาควิชา และนี่ก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ ก้องภพ แผลงฤทธิ์ความหึงใส่ภูมิอยู่บ่อยๆ
"ทำไมต้องบีบแตรดังขนาดนั้นว๊ะ" ภูมิว่าก้องภพ หลังจากขึ้นไปซ้อนท้ายรถมอไซค์
ก้องภพหันหน้ามาใช้สายตามองก่อนที่จะหันกลับไปแล้วเร่งเครื่องออกจากตรงนั้น.....ไร้คำตอบ!!
ภูมิเลยนั่งซ้อนท้ายไปอย่างเงียบๆ
ทั้งสองคนพากันมาถึงร้านพี่พลอยซึ่งเป็นพี่สาวของก้องภพ ซึ่งภูมิทำงานพาร์ทไทม์อยู่ที่ร้านนี้ และวันนี้ภูมิก็จะได้รับค่าจ้าง
แล้วก็จะย้ายหอด้วย ก้องภพก็เลยจะพาภูมิไปหาซื้อของใช้ที่ห้างสรรพสินค้าใกล้ๆมหาวิทยาลัย ทั้งๆที่ใจเค้าไม่อยากให้ภูมิย้าย
หอเลยซักนิด
"ไหนดูดิ๊ พี่พลอยให้ตังค์มาเท่าไหร่" ก้องภพพูดพร้อมกับเข้ามากอดคอภูมิ เอียงหน้าเข้ามาจนจมูกของเค้าชนกับแก้มของภูมิ
เบาๆนั่นคือเจตนาจริง ในขณะที่การขอดูตังค์ในมือของภูมิคือข้ออ้าง
ภูมิชะงักนิดนึง ก่อนที่จะรู้ตัวว่าตอนนี้โดนไอ้ภพของเค้าขโมยหอมแก้มเข้าซ๊ะแล้ว เขาเอียงหน้าหนีจมูกของก้องภพ
"พี่พลอยรู้ว่าจะย้ายหอ เลยให้มาตั้งห้าพันเลยอ่ะ ตอนแรกกูจะไม่เอาแต่พี่พลอยบอกให้เอามาไว้เผื่อต้องซื้อของใช้อื่นๆ" ภูมิหันไปบอกก้องภพด้วยความดีใจ
ก้องภพปรับสีหน้าเป็นหน้านิ่งๆ ก่อนที่จะพยักหน้าให้ภูมิ "เออ ดีแล้ว ย้ายหอใหม่ต้องใช้ตังค์เยอะแล้วตอนนี้มึงมีเท่าไหร่" ก้องภพเอ่ยปากถามภูมิ
ชายหนุ่มที่ถูกถามหยิบกระเป๋าตังค์ออกมาแล้วหยิบเงินที่มีอยู่ออกมานับ ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาตอบก้องภพ "แปดพันนิดๆ"
"ค่ามัดจำหกพัน มึงเหลือสองพันจะทำไรได้ว๊ะ" ก้องภพถาม ฝ่ายตรงข้ามก็เงียบไป
"เออหว่ะ มันมีค่ามัดจำอีกนี่หว่า" ภูมิพูดพึมพัมๆเบาๆ ก่อนที่จะทรุดตัวนั่งลงตรงหน้าร้าน ก้องภพก็นั่งลงข้างๆ
"ทำไงดีว๊ะตังค์ไม่พอ" ภูมิแสดงท่าทางกังวลออกมาจนก้องภพต้องเอาแขนมากอดคอลูบไหล่ปลอบใจ
"ป่ะ ไปซื้อของกัน" ก้องภพพูดก่อนที่จะดึงตัวภูมิให้ยืนขึ้น
"จะไปซื้อได้ไง ก็เห็นอยู่ว่าเงินไม่พอ จ่ายค่ามัดจำหอก็เหลือไม่พอใช้แล้ว" ภูมิบอกก้องภพ แล้วก็ยืนนับเงินที่มีอยู่ในมือซ้ำๆราวกับว่ามันจะเพิ่มจำนวนขึ้นมาได้
ก้องภพเอามือไปจับมือของภูมิให้หยุดนับ
"มึงเอาเงินเก็บไว้ใช้เถอะ เดี๋ยววันนี้กูจัดการเอง" ก้องภพบอกภูมิ ภูมิมองหน้าก้องภพ พร้อมกับสายตาสงสัยในคำพูดของฝ่ายตรงข้าม
แต่...เหมือนก้องภพจะรู้ทันความสงสัยในสายตาของภูมิ ชายหนุ่มรีบตัดบทด้วยการจูงมือภูมิไปหลังร้าน เปิดประตูด้านหน้ารถยนตร์ของพี่สาวแล้วผลักภูมิเข้าไปนั่งในนั้น ก่อนที่ตัวเองจะมาเป็นคนขับพาภูมิออกไป
"จะไปไหน" ภูมิถามก้องภพ
"ก็พามึงไปซื้อของไง ไม่ต้องถามอะไรแล้ว หลังจากนี้มึงมีหน้าที่แค่เลือกๆของที่ต้องการ แค่นั้น" ก้องภพบอกภูมิ อีกฝ่ายก็เงียบไป
ทั้งสองคนมาถึงห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง จอดรถเสร็จก็พากันเค้าไปภายในห้าง
"หาไรกินกันก่อนมั๊ย" ก้องภพถามภูมิ
"เอาดิ"
...ก้องภพพาภูมิเข้าไปในร้านไอศกรีมร้านนึง ทั้งคู่สั่งไอศกรีมมากิน
ภูมิมองหน้าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าของเค้า อีกฝ่ายกำลังนั่งก้มหน้ากินไอติมอย่างเงียบๆ
"ไอ้ภพ" เค้าเรียกก้องภพ
ก้องภพเงยหน้าขึ้นมามองภูมิ
"เรียกทำไม ไอติมไม่อร่อยหรอ" ก้องภพถามภูมิก่อนที่จะเอื้อมมือมาหยิบลูกเชอรี่ในถ้วยไอติมของภูมิส่งเข้าปากตัวเอง
"มึงแน่ใจแล้วหรอที่จะมีกูอ่ะ" ภูมิเอ่ยปากถามก้องภพ
ก้องภพหยุดการกินในทันที ภูมิรู้ได้ในทันทีว่าคำถามนี้ของเค้าอาจจะทำให้ก้องภพอารมณ์เสียขึ้นมาได้
"แล้วมึงมีกูมั๊ยหล่ะ" ก้องภพถามกลับ
ภูมิพยักหน้า แล้วตอบว่า "มี"
"มึงก็มีกู แล้วยังจะมาถามกูอีกทำไม กินๆไป อย่ามาไร้สาระเดี๋ยวจะเจ็บตัว" ก้องภพขู่ภูมิ จนอีกฝ่ายยอมเงียบไป
//ในหัวใจมีรอยยิ้ม//
หลังจากทั้งสองคนกินไอศกรีมเสร็จ ก็พากันไปโซนเครื่องนอนเพื่อหาซื้อชุดผ้าปูที่นอน หมอน หมอนข้าง ผ้าห่ม ก้องภพให้สิทธิ์ภูมิเลือกได้อย่างเต็มที่ เค้าใช้บัตรเครดิตที่ตัวเองมีรูดจ่ายค่าของทั้งหมดให้กับภูมิ
"อ่ะ เก็บใบเสร็จไว้ แล้วค่อยมาผ่อนจ่ายกูทีหลัง" ก้องภพบอกภูมิ ทั้งๆที่เค้าสามารถที่จะจ่ายค่าของให้ภูมิได้ทั้งหมด แต่เพื่อความสบายใจและก็รู้ว่าภูมิคงไม่ยอมถ้าเค้าจะจ่ายให้ฟรีๆ ก็เลยต้องใช้วิธีนี้แทน
"อื้ม ได้ๆ ขอบใจนะเว๊ย" ภูมิรับใบเสร็จมาแล้วก็ขอบใจก้องภพ
"เอาไรอีกมั๊ย" ก้องภพถามภูมิ
"อืม...พอแค่นี้ก่อนดีกว่า เดี๋ยวสิ้นเดือนตังค์ไม่พอจ่าย" ภูมิตอบก้องภพ
"เออๆตามใจ เพราะซื้อไปวันนี้มึงก็ยังไปนอนหอใหม่ไม่ได้อยู่ดี ต้องเอากลับไปซักก่อน"
"อืม"
....ทั้งสองคนช่วยกันขนของลงไปที่รถ ก่อนที่จะพากันกลับมาที่หอของก้องภพ แวะเอาชุดที่นอน ผ้านวม ผ้าปูที่นอนส่งซัก
ส่วนของที่เหลือก็เอามาไว้ที่ห้องของก้องภพก่อน
"ขอบใจมึงมากนะไอ้ภพ ที่พากูไปซื้อแล้วก็ออกตังค์ให้กูก่อน" ภูมิบอกก้องภพ
"ความจริงกูอยากซื้อให้มึงเลยนะ"
"ไม่ได้หรอก ของกูกูก็ต้องจ่ายเองดิ"
"ก็เพราะอย่างงี้ไง กูรู้ว่ายังไงมึงก็ต้องปฏิเสธถ้ากูจะจ่ายให้ฟรีๆ" ก้องภพบอกภูมิ
ชายหนุ่มเดินไปถอดเสื้อชอร์ปออกแขวน แล้วก็ล้มตัวลงนอนบนที่นอน ส่วนภูมิก็มัวแต่หยิบหมอนกับหมอนข้างออกมาพิจารณา
"มึงไม่เอารถไปคืนพี่พลอยหรอ" ภูมิถามก้องภพ
"ดึกๆค่อยเอาไปคืนวันนี้มันนอนที่ร้าน ไปตอนนี้รถติด" ก้องภพบอกภูมิ
ภูมิวางมือจากหมอนกับหมอนข้างของเค้าแล้วก็ถอดเสื้อชอร์ป ก่อนที่จะไปล้มตัวลงนอนข้างๆก้องภพ
ก้องภพพลิกตัวมากอดภูมิ
"ไอ้ภูมิ กูไม่อยากให้มึงย้ายหอเลย อยากให้มึงอยู่กับกู"
"เออ ตอนนี้กูก็รู้สึกไม่อยากย้ายแล้วหว่ะ อยากอยู่กับมึง" ภูมิตอบก้องภพ ก่อนที่จะพลิกตัวหันหน้าเข้าหาอ้อมกอดของก้องภพ
ก้องภพต้อนรับภูมิด้วยการก้มหน้ามาประกบปากของเค้าเข้ากับริมฝีปากบางของภูมิ ครั้งนี้ทั้งสองคนต่างก็รู้ความต้องการของกันและกัน.....ทุกอย่างก็เลยสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
สองชั่วโมง...ผ่านไป ภูมินอนอยู่ในอ้อมกอดของก้องภพ หลังจากเสร็จกิจกรรมบนเตียง
"ตื่นไปอาบน้ำดิ จะได้เอารถไปคืนพี่พลอย" ภูมิบอกก้องภพที่ยังคงนอนหลับตาอยู่
"อืม ไปอาบพร้อมกันเลยป่ะ" ก้องภพดันตัวเองลุกขึ้นจากที่นอนแล้วก็เดินร่างกายเปลือยเปล่าเข้าห้องน้ำ
"ไปหยิบผ้าขนหนูแล้วตามกูเข้ามาในห้องน้ำ" ก้องภพตะโกนสั่งภูมิ
ภูมิเดินไปหยิบผ้าขนหนูแล้วก็ตามก้องภพเข้าไปในห้องน้ำ แต่การอาบน้ำครั้งนี้มันไม่ง่ายเหมือนอย่างที่ภูมิคิด เมื่อก้องภพดึงเอาบรรยากาศบนเตียงเมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว เข้ามาอยู่ในห้องน้ำด้วย ถึงจะเปลี่ยนสถานที่แต่ความเร่าร้อนก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง แม้ครั้งนี้เสร็จสิ้นไปอย่างรวดเร็วไม่เหมือนกับทำบนเตียงนุ่มๆก็เถอะ แต่มันก็เพียงพอที่ทั้งสองคนจะแสดงความรักต่อกัน
ทั้งสองคนแต่งตัวเสร็จ ก็พากันออกจากห้อง ก้องภพยังสบายๆกับเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อกี้ แต่ภูมิดูเหมือนจะมีปัญหานิดหน่อยเพราะเค้ายังรู้สึกเจ็บๆ จุกๆที่ก้น จากการที่เพิ่งจะโดนก้องภพล่วงล้ำเข้ามาเมื่อกี้นี่ จึงทำให้เดินไม่ค่อยถนัด แต่ก็ไม่ลำบากอะไรมากเค้าพยายามทำตัวให้เป็นปกติ
หลังจากที่เอารถยนตร์ไปคืนพี่พลอย ก้องภพก็ขี่มอไซค์พาภูมิกลับหอ
"อย่าขี่ลงหลุมดิว๊ะ" ภูมิบอกก้องภพ เพราะถนนขรุขระ ทำให้รถลงหลุมบ่อยๆ มันสะเทือนต่อความบอบช้ำที่ก้นของภูมิ
"ทำไมว๊ะ ปวดฉี่หรอ แวะข้างทางป่าว" ก้องภพถามภูมิ
"ป่าวไม่ได้ปวดฉี่ แต่ปวดตูด"
ก้องภพได้ยินก็ถึงกับระเบิดหัวเราะออกมา กับสิ่งที่ภูมิพูด
"เหี้ยภพ ขำกูนะมึง ก็มึงอ่ะทำกู" ภูมิว่าก้องภพ
"เออๆ กูจะขับช้าๆละกัน แวะกินโจ๊กก่อนมั๊ยค่อยกลับไปนอน"
"แวะดิ หิวเหมือนกันหว่ะ"
ทั้งสองคนแวะที่ร้านโจ๊กรอบดึกเจ้าประจำ
"ป้าครับโจ๊กหมูใส่ไข่ไม่ใส่ขิงหนึ่งถุงครับ"
"สองเลยครับป้าแต่ของผมใส่ถ้วยนะครับ" ภูมิเดินเข้าไปบอกป้า หลังจากที่เค้าเห็นนายปุณภพยืนสั่งโจ๊กอยู่ก่อนแล้ว
"อ้าวไอ้ภูมิ ไปไหนมาว๊ะเนี่ย ไหนมึงบอกจะย้ายเข้าหอวันนี้ไง" ปุณภพถามทันทีที่หันมาเห็นว่าคนที่สั่งโจ๊กข้างๆเค้าคือภูมิ
"ยังหว่ะ เพิ่งไปซื้อที่นอนมา เอาไปส่งซัก คงอีกสองสามวันอ่ะ"
ปุณภพก็พยักหน้าเข้าใจ
"สั่งโจ๊กไปยัง" ก้องภพเดินเข้ามาแล้วก็กอดคอภูมิ คงเห็นว่าภูมิยืนคุยอยู่กับอีกภพนึง เลยต้องการแสดงความเป็นเจ้าของ
"เออ กูสั่งแล้ว ของมึงอ่ะกินไร"
"โจ๊กกูได้ละ กูไปก่อนนะเจอกันพรุ่งนี้" ปุณภพบอกภูมิแล้วก็หิ้วถุงโจ๊กเดินออกไปจากร้าน
"คุยกันบ่อยนะมึงสองคนอ่ะ" ก้องภพบอกภูมิเบาๆด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
"ก็มันเพื่อนกู ทำไมจะคุยไม่ได้ว๊ะ" ภูมิตอบก้องภพแล้วก็ยกถ้วยโจ๊กของตัวเองไปนั่งที่โต๊ะ
ซักพักก้องภพก็ตามมานั่งตรงข้าม
"อย่าปรุงเผ็ดนะเว๊ย เดี๋ยวแสบตูด ฮ่าๆ" ก้องภพบอกภูมิแล้วก็หัวเราะ
"เออ ขำกูนะมึง อดเหอะ ต่อไปนี้อย่าหวังจะได้กูอีก"
"เฮ้ยๆ กูแค่แซวเล่น อย่าพูดแบบนี้ดิว๊ะ เดี๋ยวก็หายเจ็บน่า ต่อไปกูจะทำเบาๆไม่ให้มึงช้ำเลย" ก้องภพรีบสัญญากับภูมิว่าจะไม่ทำให้เจ็บอีก
ภูมิได้ยินแต่ก็ไม่ตอบโต้อะไร เค้านั่งกินโจ๊กไปเงียบๆจนรู้สึกอิ่ม
"กูไปเซเว่นแป๊บนะ เดี๋ยวมา" ภูมิบอกก้องภพ ขณะที่เดินออกจากร้านโจ๊กเค้าเดินสวนกับผู้ชายกลุ่มนึงที่จำได้ว่าเป็นเพื่อนในกลุ่มก้องภพ แต่ภูมิก็ไม่ได้สนใจอะไร
"เฮ้ย ไอ้ภพ เดี๋ยวนี้มึงญาติดีกับไอ้ภูมิแล้วหรอว๊ะ" เพื่อนคนนึงในกลุ่มถามก้องภพที่นั่งกินโจ๊กอยู่
ก้องภพเงยหน้าขึ้นมามองเพื่อนที่รายรอบตัวเค้าอยู่ ก่อนที่จะพยักหน้าแทนคำตอบแล้วก็ก้มหน้าก้มตากินโจ๊กต่อ
"ทำไมมึงไปดีกับมันได้ว๊ะ"
"เออ นั่นดิ นี่มึงเปลี่ยนแนวหรอว๊ะ แล้วบรรดาสาวๆของมึงอ่ะ"
ก้องภพปล่อยให้เพื่อนๆพูดกันจนจบ เค้าเงยหน้าขึ้นมาก่อนที่จะร่ายยาวให้เพื่อนๆฟัง
"พวกมึงยังต้องให้กูอธิบายอีกหรอว๊ะ แค่เราไปทำร้ายน้องมันผิดคนวันนั้นพวกมึงไม่รู้สึกผิดเลยหรอว๊ะ มึงรู้ป่ะไอ้ภูมิมันโดนไล่ออกจากบ้านก็เพราะเรื่องนี้อ่ะ ตอนนี้มันโดนตัดขาดทั้งหมด ไม่มีที่อยู่ ไม่มีคนส่งตังค์ให้กินให้ใช้ มึงคิิดว่ามันลำบากป๊ะว๊ะ แค่นี้ที่กูทำให้มันยังชดใช้ไม่พอเลย พวกมึงอ่ะช่วยอะไรมันได้บ้าง โดยเฉพาะมึงไอ้แบงค์ต้นเหตุก็มาจากมึงที่จับมาผิดตัวหาเรื่องผิดคน มึงคิดจะขอโทษมันบ้างป่าวว๊ะ แล้วคนที่พวกเราควรจะขอโทษมากที่สุดก็คือเด็ก คือน้องไอ้ภูมิ มันต้องเจ็บตัวฟรีๆโดยที่ไม่ได้ผิดอะไร โชคดีแค่ไหนที่พ่อแม่มันไม่แจ้งความจับพวกเราข้อหาทำร้ายร่างกายลูกเค้าอ่ะ อย่าตั้งแง่กูกับไอ้ภูมิอีก ถ้ายังเห็นว่ากูเป็นเพื่อนพวกมึง กูไปละเจอกันพรุ่งนี้" ก้องภพระบายอารมณ์ใส่เพื่อนๆแล้วก็ออกจากร้านมา
"เออ การบ้านอาจารย์จินดา กูทำเสร็จแล้ว ถ้าพวกมึงจะเอาไปลอกก็โทรมานะ ไปเอาที่หอกู"
ก้องภพหันมาบอกเพื่อนๆก่อนที่จะข้ามถนนไปหาภูมิที่เซเว่น
-
:really2: เป็นชุดเลยนะภอืมๆ ไปหาน้องแล้วขอโทษซะด้วยจะดีกว่า จะได้เข้าใจตรงกัน เลิกแล้วกันไป
เรื่องที่บ้านภูมิยังไม่สะสางอีกเหรอ พ่อแม่ไม่คิดจะตามหาอะไรเลย ตัดขาดกันจริงๆดิ
เขามีสถานะมีกันและกันแล้วด้วยล่ะ มุ้งมิ้งเชียว :hao6:
เราก็คิดว่าอีกภพคงไม่มีอะไรหรอกเนอะ เป็นคู่จิ้นพอ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เอิ่ม ฉากNC บรรยายเยอะกว่านี้ไม่ได้หรอคนเขียน
อยากรู้ว่า2ชั่วโมงนั้นทำอะไรบ้าง :ling1: :oo1:
ขำอ่ะ ภพใส่เพื่อนเป็นชุดๆเลย นี่คงรักภูมิมากกก
แต่ความขี้หึงนี่สิ น่ากลัว
ป.ล. เหมือนสำนวนการเขียนเปลี่ยนไปนิดนึงใช่มั๊ยคนเขียน เป็นกำลังใจให้นะมาต่อไวๆ :katai4:
-
งืออ่าน11ตอนรวดเลย สนุกมากๆวางไม่ลงเลยค่ะ555
รออ่านต่ออยู่นะคะเป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
อ่านตอนนี้แล้ว รู้สึกอิจฉาอินังภูมิมาก เพราะก้องภพดูจะรักมาก เทคแคร์ดีมาก
เอาใจใส่ ปกป้อง คือแบบอิจฉาอ่ะ ฮ่าๆ รอๆตอนต่อไปนะ
:katai4: :ling1:
-
เพิ่งได้มาอ่าน แบบว่าตกกะใจตอนเห็นชื่อซอย555
ภูมิจ๋าสนใจมาอยู่เก2กะเค้ามั้ยจ้ะ ยกห้องให้ฟรีๆเลย :hao7:
จะนอนรอใต้เตียงทุกวัน :haun4:
-
นายภพนี่ แลโรคจิตๆชอบกลอ่ะ
-
ตอนที่.12 : นอนคนเดียวไม่ชิน
--------------------------------------
....วันนี้ภูมิต้องย้ายหอแล้ว เขาลางานกับพี่พลอยหนึ่งวันเพื่อจัดการย้ายหอ
ก้องภพก็บอกว่าจะมาช่วยย้าย แต่วันนี้ก้องภพเลิกเรียนทุ่มนึง
ภูมิเลิกเรียนตั้งแต่ห้าโมงเย็น ก็กลับมาที่ห้องจัดการพับเสื้อผ้าใส่กระเป๋า
มีแค่เสื้อผ้าจริงๆที่ต้องขนไปเข้าห้องใหม่ แล้วก็ที่นอน หมอน ผ้าห่ม ใช้เวลาไม่นานก็ขนของไปจนหมด
ส้มเพื่อนของก้องภพก็มาช่วยภูมิขนของขึ้นห้อง
"นี่ส้มไม่ได้เรียนกับไอ้ภพหรอถึงมาช่วยภูมิขนของได้อ่ะ" ภูมิถามส้มเพราะเห็นว่าไอ้ภพเลิกเรียนทุ่มนึง แต่ทำไมส้มไม่ได้อยู่เรียนด้วย
"อ๋อ วิชานี้ส้มไม่ได้ลงเรียนอ่ะ ก็เลยมาช่วยภูมิขนของได้นี่ไง" ส้มตอบภูมิพร้อมกับยิ้มให้ ภูมิก็พยักหน้าเข้าใจ
"ไม่ใช่ว่าไอ้ภพมันสั่งให้มาช่วยนะ ส้มไม่ต้องทำก็ได้นะ ของแค่นี้เองภูมิขนคนเดียวก็หมด"
ส้มได้ยินภูมิพูดก็ยิ้ม "คิดมากน่ะภูมิ ภูมิย้ายมาอยู่หอส้มก็เท่ากับว่าเป็นลูกค้าของส้มนะ ต้องเทคแคร์ลูกค้าหน่อยสิ"
"แต่ส้มช่วยภูมิตั้งหลายอย่างนะ ไม่คิดค่าน้ำค่าไฟด้วย ภูมิเกรงใจนะครับ"
"เอาเถอะน่า อย่าคิดมาก ตามสบายเลยนะภูมิ ยังไงภพก็จ่ายให้อยู่แล้ว"
พอพูดจบส้มก็หน้าเสีย เพราะรู้ตัวว่าหลุดปากพูดออกไป
"ห๊ะ ส้มว่าอะไรนะ ภพมันจ่ายอะไรหรอ" ภูมิถามด้วยความสงสัยเพราะเมื่อกี้เขาได้ยินที่ส้มพูดไม่ค่อยชัด
"อ๋อ..ส้มหมายถึงว่าภพมันก็ดีเนอะที่จ่ายค่าของให้ภูมิก่อนอ่ะ พวกที่นอนนี่ไง"
ส้มบอกภูมิก่อนจะแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก เกือบพลาดแล้วไง!!
ภูมิได้ยินที่ส้มพูดก็เออ..ออ ไปตามส้ม
"ห้องภูมิคงไม่ต้องจัดอะไรมาก แค่ปูที่นอนก็อยู่ได้ละเนี่ย เดี๋ยวภูมิว่าจะไปช่วยงานที่ร้านพี่พลอยอ่ะ"
"อ่อ ถ้างั้นภูมิไปเถอะ เดี๋ยวถ้าภพมันมาที่นี่ ส้มจะบอกมันเองว่าภูมิไปร้านพี่พลอย"
"อื้ม ไงก็ขอบคุณส้มมากนะที่มาช่วยขนของ" ภูมิพูดแล้วก็ยิ้มให้ส้ม
ทั้งสองคนเดินลงมาที่ชั้นล่าง ภูมิขอตัวไปร้านพี่พลอย ส้มมองตามหลังภูมิที่กำลังเดินออกไป ในใจก็ครุ่นคิดว่า
ทำไม ก้องภพ เพื่อนสนิทของเธอถึงได้ช่วยเหลือผู้ชายคนนี้ทุกอย่าง ในแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ภูมินั่งรถสองแถวมาลงที่หน้าร้านพี่พลอย เขาเดินเข้าไปในร้าน วันนี้มีลูกค้าพอสมควร
"สวัสดีครับพี่พลอย" ภูมิยกมือไหว้สวัสดีพี่พลอยที่กำลังคิดเงินลูกค้าที่เค้าเตอร์
"อ่าวภูมิ ไหนว่าวันนี้หยุดไง"
"พอดีภูมิย้ายห้องเรียร้อยแล้วอ่ะครับเลยมาช่วยงานที่ร้านดีกว่า" ภูมิบอกพี่พลอย
"แล้วภพไปไหนหล่ะ ไม่ได้มาด้วยกันหรอ"
"ภพมันมีเรียนถึงทุ่มนึงอ่ะครับ..งั้นเดี๋ยวภูมิขอตัวก่อนนะครับ" ภูมิบอกพี่พลอยแล้วก็มาเตรียมตัวที่หลังร้าน
เด็กหนุ่มหยิบผ้ากันเปื้อนมาใส่แล้วก็ออกมาหน้าร้านยืนรอลูกค้าเพื่อรับออเดอร์อาหาร แต่เขาก็ต้องตกใจยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นเพราะลูกค้าที่กำลังเดินเข้ามา คือพ่อเลี้ยงกับแม่แล้วก็ภีมน้องชายของเขาด้วย นายภีมเห็นภูมิยืนอยู่ก็วิ่งเข้ามาหาด้วยความดีใจ
"พี่ภูมิ นึกว่าจะไม่ได้เจอพี่ซ๊ะแล้ว" ภีมพูดด้วยความดีใจที่ได้เจอพี่ชาย
ภูมิฝืนยิ้มต่อหน้าน้อง เขาเงยหน้าไปมองเห็นแม่ยืนมองเขาอยู่ก่อนที่จะเดินไปนั่งที่โต๊ะ ภูมิเลยหันกลับมาสนใจเจ้าภีมที่อยู่ตรงหน้า
"เมื่อไหร่พี่ภูมิจะกลับบ้านครับ กลับไปอยู่กับภีมนะ" นายภีมอ้อนพี่ชาย
ภูมิยกมือขึ้นมาลูบหัวน้องชายด้วยความเอ็นดู ในใจลึกๆเขาก็คิดถึงเจ้าน้องชายคนนี้มากเหมือนกัน ภีมยังเป็นน้องชายที่เขารักมากเสมอ แม้ว่าทั้งสองคนจะไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆก็ตาม
"ทำไมภีมโทรหาพี่ไม่ติด" นายภีมเอ่ยปากถามพี่ชาย
"พี่เปลี่ยนเบอร์โทรอีกแล้วอ่ะ อ่ะนี่เบอร์ใหม่นะ" ภูมิบอกเบอร์ใหม่กับน้องชาย
"กลับไปหาพ่อกับแม่ได้แล้ว ไปกินข้าวเถอะ"
"พี่ภูมิ ไปนั่งกินด้วยกันสิ นะ..นะ" นายภีมอ้อนพี่ชายพร้อมกับดึงมือพี่ชายให้ไปนั่งกินข้าวด้วยกัน
"ไม่ได้หรอกภีม พี่ต้องทำงาน เอาไว้เดี๋ยวค่อยคุยกันนะ ภีมกลับไปหาพ่อกับแม่ก่อนเถอะ"
หลังจากนายภีมกลับไปที่โต๊ะแล้ว ภูมิก็เข้าไปข้างหลังร้าน เพราะว่าถ้าเขายังอยู่ตรงนั้นอาจจะทำให้พ่อกับแม่ไม่สบายใจได้
ก็เลยหลบๆออกมาดีกว่า ภูมินั่งบนถังน้ำแข็งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย อยู่ๆก็มีมือหนักๆมาวางบนไหล่
"มาร้านก็ไม่บอกกูนะ" เจ้าของมือหนักๆนั้น เอ่ยปากทักทายภูมิ
เขาหันหน้าไปมองก็พบว่าเป็น ก้องภพ นั่นเอง
"เออ พอดีย้ายห้องเสร็จเร็วอ่ะก็เลยมาช่วยงานที่ร้าน" ภูมิบอกก้องภพ
ก้องภพได้ยินก็นิ่งไป.... //ใช่!! วันนี้ไอ้ภูมิมันย้ายหอแล้วนี่ มันไม่ได้กลับไปนอนที่ห้องกับเราแล้ว// ก้องภพคิดในใจ
"มึงต้องซื้ออะไรเพิ่มอีกมั๊ย"
"ก็มีพวกเครื่องอาบน้ำอ่ะ ครีมอาบน้ำ แป้ง ยาสีฟัน ยาสระผม ครีมทาผิว" ภูมิสาธยายให้ก้องภพฟัง
"เออ เดี๋ยวปิดร้านค่อยไปหาซื้อ"
"อืม"
"เออ เมื่อกี้กูเห็นไอ้ภีมนั่งกินข้าวอยู่กับพ่อแม่มึงใช่ป่ะ ถึงว่ามึงถึงได้มาอยู่หลังร้าน" ก้องภพบอกภูมิ
"เออดิ..กูไม่อยากให้พวกเค้าไม่สบายใจที่เห็นหน้ากู"
"ขนาดนั้นเลยหรอว๊ะ ไม่มีแม่คนไหนทิ้งลูกได้หรอกนะ ทำไมมึงไม่เข้าไปคุยกับแม่บ้าง"
"กู..คือ...กูไม่รู้จะพูดอะไรกับเค้าหว่ะ ตอนนี้กูก็อยู่ได้แล้ว เพราะมึงช่วยกู" ภูมิพูดพร้อมกับมองหน้าก้องภพ
ก้องภพพยักหน้าเข้าใจ พร้อมกับเอื้อมมือมาตบไหล่ภูมิเบาๆ
//เป็นการให้กำลังใจ ทั้งๆที่อยากรวบตัวเข้ามากอดแทบแย่//
"เดี๋ยวกูออกไปดูหน้าร้านก่อนนะเผื่อมีลูกค้าเพิ่ม"
"ไอ้ภูมิ ไม่เป็นไรแน่นะมึง กูเป็นห่วงมึงนะ" ก้องภพบอกภูมิ
ภูมิหันกลับไปยิ้มให้...ก่อนจะเดินออกไปหน้าร้าน
ทันทีที่ภูมิเดินออกมา นายภีมก็รีบวิ่งเข้ามาหาแล้วก็จูงมือภูมิออกไปที่ลานจอดรถข้างๆร้าน
"แม่ครับพี่ภูมิมาแล้วครับ" นายภีมพาภูมิมาหาแม่ที่ยืนรออยู่
เป็นการเผชิญหน้ากันครั้งแรก หลังจากที่ภูมิออกจากบ้านมาเกือบๆสามเดือน
ภูมิเจอหน้าแม่ก็ยกมือไหว้ ก่อนที่จะยืนนิ่งๆไม่พูดอะไร
"กลับเข้าไปอยู่บ้านเรานะภูมิ พ่อเค้าหายโกรธแล้วหล่ะ แล้วนี่ไปอยู่ที่ไหน อยู่ยังไง" แม่ถามภูมิด้วยความเป็นห่วง ซึ่งเขาก็พอจะเดาได้ว่าแม่ทำแบบนี้ก็คงเพราะลูกอ้อนของนายภีม ที่อยากให้เขากลับไปอยู่บ้าน ซึ่งมันไม่ได้ออกมาจากเจตนาของแม่เลยซักนิด
"อยู่กับเพื่อนอ่ะครับแม่ ไม่เป็นไรครับภูมิอยู่ได้แล้ว แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ผมคงไม่กลับเข้าบ้านให้ใครไม่สบายใจหรอกครับ"
ภูมิบอกกับแม่ แม่ก็มีสีหน้านิ่งๆไม่ได้ตอบอะไรกลับมา
"ได้ยินแล้วใช่มั๊ยภีม พี่แกเขาไม่อยากกลับ ทีหลังก็ไม่ต้องมาอ้อนแม่ให้เรียกพี่แกกลับมาบ้านอีกหล่ะ" แม่พูดแล้วก็เดินไปขึ้นรถพ่อที่จอดรออยู่ นายภีมก็ยืนนิ่งมองมาที่พี่ชายด้วยสายตาเศร้าๆ
ก้องภพตามภูมิออกมา แต่พอเห็นว่าภูมิยืนคุยอยู่กับแม่แล้วก็น้องชาย เด็กหนุ่มก็เลยยืนแอบดูอยู่ห่างๆ
ภูมิเดินเข้าไปหาน้องชายที่ยืนซึมทำหน้าเศร้าอยู่เพราะพี่ไม่กลับบ้าน เขาค่อยๆดึงตัวภีมเข้ามากอด มือก็ลูบหัวน้องชาย
"พี่ขอโทษนะภีมที่ไม่กลับเข้าบ้าน ยังไงเราก็เจอกันข้างนอกได้นี่ พี่รักภีมนะครับ เอาไว้พี่จะพาภีมมานอนห้องพี่นะ"
"จริงนะครับพี่ภูมิ งั้นไปนอนวันนี้เลย" นายภีมบอกพี่ชายด้วยความดีใจ
"ไม่ได้หรอกวันนี้ภีมต้องกลับบ้านก่อนนะ ไว้โทรคุยกันก็ได้ พี่ไม่หายไปไหนหรอกยังอยู่ใกล้ๆภีมตลอดแหล่ะ ไปกลับไปขึ้นรถได้แล้ว" ภูมิพูดกับน้องชายแล้วก็ปล่อยตัวน้องชายออกจากอ้อมกอด ภีมยิ้มให้ก่อนที่จะเดินกลับไปขึ้นรถกลับบ้าน เขายืนมองจนรถออกไปจากร้านก็หันหลังกลับจะเข้าไปในร้าน ทันทีที่หันกลับมาก็เจอกับก้องภพยืนรออยู่
ภูมิถอนหายใจเบาๆ แล้วก็เดินเข้าไปหาก้องภพ
"ไม่มีเรื่องอะไรใช่มั๊ย" ก้องภพเอ่ยปากถามภูมิด้วยความเป็นห่วง
ภูมิส่ายหน้าแทนคำตอบ
"อืม ถ้าไม่มีอะไรก็ดีแล้ว" ก้องภพกอดคอพาภูมิเข้าไปในร้าน
สี่ทุ่มกว่าๆหลังจากที่ช่วยกันปิดร้านเรียบร้อย ก้องภพกับภูมิก็พากันกลับหอ
"วันนี้กินไรดี" ก้องภพเอ่ยปากถามภูมิ
"มึงอยากกินไรอ่ะ"
"มึงจะให้กูบอกจริงๆหรอว่ากูอยากกินอะไร"
"ก็เออดิ วันนี้กูตามใจมึง มึงกินไรกูก็กินด้วย"
"ของที่กูอยากกินมึงกินไม่ได้หรอก"
"อะไรว๊ะ ฮ่าๆ ไม่มีหรอกของที่กูกินไม่ได้อ่ะ" ภูมิบอกก้องภพแล้วก็หัวเราะ
แต่เขาก็ต้องหุบปากเงียบสนิท เมื่อก้องภพตอบกลับมาว่า
"กูอยากกินมึงอ่ะ"
.....พอได้ยินคำตอบนี้ของก้องภพ เขาก็ได้แต่นั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ไปเงียบๆ
"เอ้า เงียบเลยนะมึงกูล้อเล่น ไปกินเยนตาโฟร์กัน" ก้องภพบอกภูมิ แล้วก็หัวเราะที่เห็นภูมิจ๋อยๆไป
"แกล้งกูนะมึงอ่ะ ขับรถไปเลยขับดีๆหล่ะ" ภูมิต่อว่าก้องภพ
"ฮ่าๆ แล้วถ้ากูอยากกินมึงจริงๆหล่ะ ได้ป่ะ เมียสุดที่รัก"
"เหี้ยภพใครเมียมึง หุบปากไปเลย" ภูมิว่าก้องภพ อีกฝ่ายหนึ่งหนึ่งก็ขับรถไปพร้อมรอยยิ้ม
มาถึงร้านเยนตาโฟร์ทั้งสองคนนั่งกินก๋วยเตี๋ยวด้วยกัน แต่มีสายตาสองคู่จ้องมองอยู่ห่างๆ
"หมี นั่นภูมิกับก้องภพรองเดือนมหาลัยนี่นา ดูสองคนนี้สนิทกันมากเลยเนอะ"
"ก็รู้ตั้งนานแล้วนี่ ทำไมเธอยังสงสัยอีกอ่ะขจี" รัศมีบอกขจีแต่ตาก็มองก้องภพกับภูมิอยู่เหมือนกัน
"ก็แหม่ ดูท่าทางทั้งสองคนไม่เหมือนเพื่อนอ่ะ มันเหมือนแฟนกันมากกว่า" ขจีพูด
"แหม่ เธอนี่ก็นะ กับปุณภพเธอก็จับคู่ให้ภูมิ นี่มาจับคู่กับก้องภพอีก ถามหน่อยจับคู่กับใครฟินกว่ากันห๊ะ" รัศมีถามขจี
"ภูมิกินกับอะไรก็อร่อย อิอิ คู่กับภพนี้ก็ฟิน คู่กับภพนั้นก็ฟิน" ขจีบอกรัศมี
"ไปห้องกูก่อนป่ะหรือจะกลับห้องมึงเลย" ภูมิถามก้องภพหลังจากกินก๋วยเตี๋ยวหมดแล้ว
"มึงกลับห้องไปเถอะ กูไม่ไปห้องมึงหรอก" ก้องภพตอบภูมิ
"ทำไมว๊ะ"
"มึงก็รู้ว่ากูไม่อยากให้มึงย้ายหอ อยากให้มึงอยู่กับกู มึงก็ดื้อย้ายจนได้"
"เออ กูขอโทษ" ภูมิบอกก้องภพ
"งั้นแยกกันตรงนี้เลยละกัน พรุ่งนี้มึงออกมารอกูหน้าเซเว่นนะเดี๋ยวกูไปส่งที่คณะ" ก้องภพบอกภูมิแล้วก็ขับรถมอไซค์กลับหอ
ส่วนภูมิก็เดินข้ามมา เขาเข้าไปในเซเว่นเพื่อหาซื้อของใช้ที่จำเป็น
"อ้าวไอ้ภูมิ วันนี้ย้ายมานอนหอนี้ยังว๊ะ" ปุณภพทักทายภูมิ
"ย้ายมาแล้ว"
"อ่อ ไม่ได้ช่วยขนของเลย"
"ไม่เป็นไร ของกูนิดเดียวเองขนคนเดียวก็หมดละ"
"งั้นเดี๋ยวกูขอไปนั่งเล่นห้องมึงได้ป่ะ"
"เออ ได้ดิ"
ภูมิกับปุณภพเดินกลับมาที่หอ ทั้งสองคนพากันขึ้นไปบนห้อง ปรากฏว่าห้องของภูมิกับปุณภพอยู่ข้างๆกันเลย
"เหี้ย อยู่ใกล้กันแค่นี่เอง ห้องติดกันเลยมึง" ปุณภพบอกภูมิ
"เออ ก็ดีมีมึงอยู่ใกล้ๆ"
ภูมิเปิดประตูพาปุณภพเข้ามาในห้อง
"เออหว่ะ ของมึงนี่ไม่มีอะไรจริงๆ มีแต่เสื้อผ้า" ปุณภพพูดเมื่อเห็นเสื้อผ้ากองใหญ่วางอยู่บนเตียงของภูมินอกจากนั้นก็ไม่มีอะไร
ภูมิไม่ตอบอะไร เขาค่อยๆเลือกเสื้อผ้าไปแขวนเรียงใส่ตู้เสื้อผ้าจนเสร็จเรียบร้อย ปุณภพก็เปิดทีวีดู ทั้งสองคนคุยกันอยู่จนเกือบๆเที่ยงคืน ปุณภพก็ขอตัวกลับห้อง หลังจากเพื่อนกลับไปแล้วภูมิก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ปิดไฟขึ้นไปนอนบนเตียง แต่ก็นอนไม่หลับ.....มันเหมือนขาดอะไรบางอย่างไป
///เหี้ยภพแม่งเงียบไปเลย หลับแล้วหรอว๊ะ/// ภูมิคิดในใจ
เขาคิดถึงก้องภพ ไม่มีคนคนนี้นอนอยู่ข้างๆ ก็นอนไม่หลับ
ภูมิ...ออกจากห้องแล้วก็ลงจากหอ เดินไปที่ซอยเก3 เขาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าหอคชามองขึ้นไปบนระเบียงที่ตรงกับห้องของก้องภพ พร้อมกับโทรศัพท์หาก้องภพ
"ว่าไง นอนไม่หลับหรอ"
"อือ มึงนอนแล้วหรอ" ภูมิถามก้องภพ
"ยัง เพิ่งอาบน้ำเสร็จ ไง ให้กูไปนอนเป็นเพื่อนป๊ะ" ก้องภพถามภูมิ
"ไม่เป็นไร มึงใส่เสื้อผ้าเสร็จลงมารับกูหน่อยนะ" ภูมิบอกก้องภพแล้วก็วางสายไป ภูมิเข้าหอก้องภพไม่ได้เพราะคืนกุญแจให้ก้องภพไปหมดแล้ว
ภูมิไม่อาจจะนอนคนเดียวได้ ถ้าไม่มีก้องภพนอนข้างๆเหมือนกับสามเดือนที่ผ่านมา ความรู้สึกที่บอกไม่ได้ว่าคืออะไร แต่ที่รู้ๆก็คือ......ถ้าไม่มีคนนี้นอนข้างๆ...ก็ไม่ชิน
-
กลับมาอยู่ด้วยกันสิคะ อิอิ
-
อยู่สองคนฟินกว่าเยอะนะภูมิ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เป็นแม่ภาษาเหี้ยอะไรวะคะ :z6:
-
:hao5: ไม่ไหวจริงๆ มีแม่แบบนี้เราไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมภูมิถึงได้เลือกที่จะขายตัวในเวลานั้น
ถ้าจะต้องมีแม่แบบนี้ออกมาอยู่ข้างนอกเองเถอะ โตแล้วเลี้ยงตัวเองให้ได้ จะได้ไม่ต้องทนมองหน้ากันอีกถ้าเกลียดกันได้ขนาดนั้น
เวลาบรรยายให้แทนสรรพนามว่าเขา เช้น เขากินข้าว เขาเดินทางไปเรียน .... ไม่ใช่คำว่า"เค้า" เพราะเค้านี่มันเอาไว้พูดแอ๊บแบ๊วแทนตัวเองเฉยๆ คิดว่ารู้อยู่แล้ว อย่าให้ผิดบ่อยนะคะเพราะความหมายมันเพี้ยนไปเลย
ส่วนภพผัวรัก ดูแลภูมิให้ดีนะ ถ้านอนไม่หลับก็ไม่ต้องแยกกันก็ได้นะเสียดายตังค์ค่าห้องอะ
-
:hao5: ไม่ไหวจริงๆ มีแม่แบบนี้เราไม่แปลกใจแล้วว่าทำไมภูมิถึงได้เลือกที่จะขายตัวในเวลานั้น
ถ้าจะต้องมีแม่แบบนี้ออกมาอยู่ข้างนอกเองเถอะ โตแล้วเลี้ยงตัวเองให้ได้ จะได้ไม่ต้องทนมองหน้ากันอีกถ้าเกลียดกันได้ขนาดนั้น
เวลาบรรยายให้แทนสรรพนามว่าเขา เช้น เขากินข้าว เขาเดินทางไปเรียน .... ไม่ใช่คำว่า"เค้า" เพราะเค้านี่มันเอาไว้พูดแอ๊บแบ๊วแทนตัวเองเฉยๆ คิดว่ารู้อยู่แล้ว อย่าให้ผิดบ่อยนะคะเพราะความหมายมันเพี้ยนไปเลย
ส่วนภพผัวรัก ดูแลภูมิให้ดีนะ ถ้านอนไม่หลับก็ไม่ต้องแยกกันก็ได้นะเสียดายตังค์ค่าห้องอะ
..ขอบคุณมากๆนะครับที่ตักเตือน แก้ไขแล้วครับ ^^
ขอบคุณสำหรับคำคอมเม้นต์จากทุกๆคนเลยน๊า คนเขียนมีกำลังใจมากๆขอบคุณนะครับ^^
-
อยู่ด้วยกันนะๆ
-
:L2 :L2: :L2:
-
นึกว่าภพนอนไม่ได้ที่แท้ภูมิเองที่นอนไม่ได้
-
โห..แม่แบบนี้ ไม่มีเยื่อใยเลย
ดีแล้วภูมิไม่ต้องกลับบ้านหรอก
อยู่กับภพให้ภพดูแลนะ แอบสงสาร
เจ้าภีมคงคิดถึงพี่ชายมาก
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะ
:mew3: o13
-
ตอนที่.13 : หนุ่มหล่อขอ..ตกน้ำ..!!
--------------------------------------
.....ภูมิยืนรอก้องภพอยู่ที่หน้าหอ ซักพักเขาก็ลงมาเปิดประตูพร้อมกับสีหน้ากวนๆ
"ไง คิดถึงกูใช่มะ" ก้องภพถามภูมิพร้อมสีหน้าทะเล้น แต่เขาก็ต้องหุบยิ้มเมื่อเห็นท่าทางของอีกฝ่ายที่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น
เขาเดินเข้าไปกอดคอภูมิ "เป็นไร ป่ะขึ้นไปนอนกัน" ก้องภพพูดก่อนที่จะกอดคอพาภูมิขึ้นไปบนห้อง
ระหว่างทางภูมิเงียบไม่พูดอะไรซักคำ ทำให้เขาเกิดความกังวลขึ้นมาในใจ
"ไหนบอกกูดิ๊ มึงเป็นอะไร เงียบทำไม" ก้องภพดันตัวภูมิให้นั่งลงบนเตียง ส่วนตัวของเขาก็นั่งยองๆอยู่ตรงหน้าภูมิ
"ปิดไฟนอนเถอะ กูง่วงละ" ภูมิเอ่ยปากบอกก้องภพแล้วก็ขยับตัวไปนอนตรงที่ของตัวเอง ปล่อยให้ก้องภพงุนงงกับพฤติกรรมของฝ่ายตรงข้าม
ก้องภพเดินไปปิดไฟ แล้วก็ขึ้นมานอนบนเตียงข้างๆภูมิ ภูมิพลิกตัวมากอดก้องภพไว้แน่น
แค่นั้นเขาก็รู้แล้วว่า ภูมิคงคิดถึง ก็เลยเดินมาหามานอนด้วย หรือไม่ก็ภูมิอาจจะนอนคนเดียวยังไม่ชิน
ก้องภพได้แต่รวบตัวภูมิเข้ามากอดเอาไว้ไม่ได้พูดอะไรออกไป บางทีแค่การกระทำก็ทำให้เราเข้าใจอะไรได้โดยที่ไม่ต้องใช้คำพูด
"ไอ้ภพ" ภูมิเรียกก้องภพเบาๆ
"อือ ว่าไง" ก้องภพถามภูมิพร้อมกับเอามือลูบๆไหล่ภูมิสื่อถึงความห่วงใย
"ขอกอดหน่อย"
"มึงก็กอดกูอยู่นี่ไง"
"ก็เมื่อกี้กูลืมขอ"
"ฮ่าๆ กวนตีนละมึง กูถามจริงมึงเป็นอะไรป่ะเนี่ย มีปัญหากับแม่หรอ" ก้องภพถามภูมิ
"ไม่มีปัญหาอะไรหรอก กูแค่...นอนคนเดียวไม่ชินอ่ะ"
ก้องภพได้ยินคำตอบจากภูมิก็อมยิ้ม "เหอะๆ คิดถึงกูก็บอกมาเถอะ ใช่มะ" เขาถามภูมิพร้อมกับเอามือไปขยี้หัวภูมิเล่นด้วยความหมันเขี้ยว ภูมิก็ซุกหัวเข้าไปแนบกับหน้าอกของก้องภพ
ก้องภพแกล้งกอดภูมิจนแน่น
"พอแล้ว อึดอัด หายใจไม่ออก" ภูมิพูดแล้วก็พยายามดันตัวก้องภพให้ออกไป
ฝ่ายก้องภพก็ยอมปล่อยแล้วพลิกตัวกลับไปนอนหงาย แต่ก็ไม่วายยังดึงเอาตัวภูมิไปหนุนแขนของเขา
"เออ พรุ่งนี้มึงเลิกเรียนกี่โมงอ่ะ" ก้องภพถามภูมิ
"ก็สี่โมงเย็นอ่ะ"
"แล้วจะไปร้านเลยป๊ะ"
"ไม่รู้ดิ อาจจะไปเดินงานที่ถาปัตฯ ก่อนอ่ะ เห็นว่ามีงานอาร์ทสตรีท"
"มึงห้ามไปงานนี้ รีบไปที่ร้านเลย" ก้องภพรีบออกปากห้ามภูมิไปงาน
"ทำไมจะไปไม่ได้ว๊ะ งานเค้าก็ให้คนอื่นไปเดินนี่ อีกอย่างที่ร้านพี่พลอยกูเข้างานหกโมงมีเวลาตั้งเยอะ"
"เออ นั่นแหล่ะ กูบอกมาห้ามไป ก็ไม่ต้องไป"
"กูจะไป"
"ไอ้ภูมิ เชื่อกูบ้าง อย่าไป"
"นี่มึงจะห้ามกูทำไมเนี่ย กูไปเดินกับเพื่อนกู"
"เดินกับใครก็ห้ามไป"
"กูไม่พูดกับมึงละ นอนละ" ภูมิตัดปัญหาด้วยการนอนหันหลังให้ก้องภพ ยุติการทะเลาะเรื่องไปงานที่คณะสถาปัตฯ
-------------------------
ตอนเช้า ก้องภพปลุกภูมิ
"กลับหอไปอาบน้ำแต่งตัว ถ้ากูออกจากหอแล้วจะโทรไปบอก เดี๋ยวกูไปส่งที่คณะ" ก้องภพบอกภูมิ
"คร๊าบพ่อ"
"เรียกผัวดิ เรียกพ่อทำไม" ก้องภพบอกภูมิแล้วก็ยิ้มแบบกวนๆ
"กวนตีนนะมึง" ภูมิว่าก้องภพ
"อ่ะนี่กุญแจหอกับคีย์การ์ด เอาคืนไปเก็บไว้ ทีหลังจะได้ไม่ต้องให้กูลงไปเปิดประตูให้" ก้องภพยื่นกุญแจห้องกับคีย์การ์ดให้ภูมิ
ภูมิก็รับมาแล้วก็ลงจากหอ กลับห้องไปอาบน้ำเตรียมตัวไปเรียน
ขณะที่กำลังเดินขึ้นหอก็มีเสียงเรียกเขา
"ไอ้ภูมิ ไปไหนมาแต่เช้าเนี่ยมึง" ภูมิหันไปก็พบว่าเป็นปุณภพนั่นเองที่เรียกเขา
"ไปหอเพื่อนมาอ่ะ มึงอ่ะไปไหนมาแต่เช้า"
"ไปวิ่งมาหว่ะ"
"อ่อ เออ รีบเข้าไปอาบน้ำเลย หน้าแดงเชียวมึง" ภูมิแซวปุณภพ อีกฝ่ายก็ยิ้มให้
"แล้วนี่มึงไปเรียนยังไง ไปกับกูป่าว" ปุณภพชวนภูมิไปเรียนด้วย
"ไม่เป็นไรไว้วันหลังนะเดี๋ยวกูไปด้วย"
"นั่นแน่ ใครมารับว๊ะ หรือว่า ไอ้หน้าหล่อรองเดือนมหาลัยคนเมื่อวาน" ปุณภพแซวภูมิ
"พูดมากหว่ะมึงเนี่ย เจอกันที่คณะนะ" ภูมิบอกปุณภพก่อนที่จะเดินเข้าห้องไป
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เขาก็เดินออกมารอก้องภพที่หน้าเซเว่น ซักพักก้องภพก็ขับมอไซค์มารับ
แล้วก็ไปส่งภูมิที่หน้าคณะ จนถึงตอนนี้เขาก็ยังโดนเพื่อนๆแซวอยู่เรื่อยๆ เรื่องที่ชอบไปไหนมาไหนกับก้องภพ
"เฮ้ย ไอ้ภูมิ วันนี้เลิกเรียนมึงว่างป่าวว๊ะ" นายเบียร์ถามภูมิ
"อืม ว่างนะ ว่างถึงห้าโมงครึ่งอ่ะ หกโมงกูต้องไปทำงาน"
"ดีเลยกูจะชวนไปเดินงานที่ถาปัตฯ"
"เออ กูก็ว่าจะมาชวนพวกมึงไปเหมือนกัน" ภูมิบอกเพื่อนๆ
"หนุ่มๆไปไหนกันจ๊ะ เค้าขอไปด้วยน๊า" ขจีเข้ามาถามภูมิกับเพื่อนๆ
"ไปงานที่ถาปัตนอ่ะขจี ไปด้วยกันมั๊ย ตอนเลิกเรียน" ภูมิตอบขจีพร้อมกับชวนขจีกับรัศมีไปด้วยกัน
"ไปสิ ถาปัตฯมีแต่หนุ่มหล่อๆ ฟิน ไม่เหมือนแถวนี้"
"โห.....พูดให้มันดีๆหน่อยนะขจี ไหนแถวนี้มีใครบ้างที่ไม่หล่อ ห๊ะ ดูดิ๊ ไหนใครไม่หล่อ" นายเบียร์พูดกวนใส่ขจี
"คนอื่นหล่อหมด ยกเว้นนายอ่ะเบียร์" ขจีตอบโต้บ้าง
"เอาหล่ะๆ อย่าทะเลาะกันๆ ไปเข้าเรียนกันเถอะ" ปุณภพชวนเพื่อนๆไปเข้าเรียน
หลังจากเรียนเสร็จตอนสี่โมงเย็นภูมิกับเพื่อนๆประกอบไปด้วย ขจี รัศมี ปุณภพ นายเบียร์ นายมาร์ค ก็ไปเดินงานอาทสตรีทที่คณะสถาปัตฯกัน ในงานก็จะเป็นการออกร้านของนักศึกษา มีร้านของกิน ซุ้มเล่นเกมส์ มีดนตรีสดให้ฟังในบรรยากาศสบายๆ
"เฮ้ยๆ ดูนี่ดิ หนุ่มหล่อขอตกน้ำ เกมส์อะไรว๊ะ" นายมาร์คส่งใบปลิวที่ได้รับแจกมาให้เพื่อนๆดู
"ว๊ายย น่าไปเล่นอ่ะ ไปกันเถอะ นะๆ ขจีขอร้อง" ขจีพอเห็นรายละเอียดในใบปลิวก็กระตือรือร้นที่จะไปเล่นเกมส์นี้ทันที
"แหม่ ขจีนี่ไม่เบาเลยนะเรา ฮ่าๆ" นายมาร์คแซวขจี
"กูเคยเห็นมันมีแต่สาวน้อยตกน้ำ แต่นี่มันหนุ่มหล่อตกน้ำ ฮ่าๆ" ปุณภพพูดแล้วก็หัวเราะ
"เออ นั่นดิ แต่ก็น่าสนใจดี ป่ะๆ" นายเบียร์บอกเพื่อนๆ
หลังจากนั้นทั้งกลุ่มก็พากันเดินไปตามลายแทงในใบปลิว ไม่นานก็เจอกับซุ้ม "หนุ่มหล่อขอตกน้ำ"
ตรงหน้าซุ้มมีคนเยอะพอสมควร โดนเฉพาะสาวๆนี่ยืนอยู่เพียบ มีเสียงเฮมาเป็นระยะๆ
"นี่ขจีได้มาแล้วลูกบอลป่ะไปปาใส่หนุ่มหล่อกันเถอะ" ขจีวิ่งมาหาเพื่อนๆในมือก็โชว์ลูกเทนนีสที่ได้มา3ลูก
"แหม่ ขจีนี่เร็วจริงๆเลยนะ" นายมาร์คแซวขจี อีกฝ่ายก็ทำท่าเขินๆ
"เฮ้ย ไอ้ภูมิ นั่นมันไอ้ภพของมึงนี่หว่า" นายเบียร์พูดพร้อมกับชี้มือให้ภูมิมองไปตรงซุ้มเกมส์
เขามองตามที่เบียร์บอกก็เห็นก้องภพนั่งอยู่ในนั้น ก้องภพถอดเสื้อใส่เพียงกางเกงขาสั้นเผยให้เห็นผิวขาว หน้าอกแน่นๆมีกล้ามเนื้อ โชว์ซิคแพคเป็นที่ถูกตาถูกใจสาวแท้สาวเทียมที่มาเล่นเกมส์ ข้างๆกันก็มีเพื่อนนั่งอยู่ด้วย ทุกคนหน้าตาหล่อสมกับชื่อเกมส์
ภูมิยิ้มที่มุมปาก พร้อมกับขอลูกเทนนิสหนึ่งลูกจากขจี เขาเดินเข้าไปที่หน้าซุ้มเกมส์ ก้องภพมองมาเห็นภูมิก็ตกใจ แต่เขาก็ทำอะไรไม่ทันซ๊ะแล้ว เมื่อภูมิปาลูกเทนนิสในมือเข้าเป้า ทำให้ก้องภพตกลงไปในถังน้ำ
ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม.............!!!!!!
ทุกคนหัวเราะที่เห็นก้องภพตกน้ำ ภูมิเองก็เช่นกัน ก้องภพพาตัวเองปีนขึ้นมาจากถังน้ำพร้อมกับมองมาที่ภูมิด้วยความแค้น
ภูมิก็ทำหน้าทะเล้นใส่ก้องภพ ก้องภพขึ้นไปนั่ง ภูมิก็ปาใส่ก้องภพอีก ทำเอาชายหนุ่มตกน้ำเป็นครั้งที่สองถามกลางเสียงเฮฮา
หัวเราะด้วยความชอบใจจากคนอื่นๆ ก้องภพขึ้นมาจากน้ำได้ก็ชี้หน้าภูมิพร้อมกับทำปากขมุบขมิบ ภูมิก็ได้แต่ทำหน้ากวนใส่
"เดี๋ยวกูไปซื้อลูกบอลมาปาบ้างดีกว่า แกล้งไอ้ภพมัน ฮ่าๆ" นายเบียร์พูด
หลังจากนั้นก้องภพก็ต้องตกน้ำอีกหลายครั้ง จากฝีมือของนายเบียร์ นายมาร์ค แล้วก็ปุณภพ ส่วนขจีกับรัศมีก้ได้แต่ยืนฟินกับหนุ่มหล่อที่อยู่ตรงหน้า
หลังจากปาหนุ่มหล่อกันจนหนำใจ ทั้งกลุ่มก็พากันไปเดินงานในโซนอื่นๆ พอห้าโมงครึ่ง ภูมิก็ขอตัวจากเพื่อนๆเพื่อไปทำงานที่ร้านพี่พลอย ในขณะที่เขาเดินกลับออกมาจะไปรอรถ ก็เจอกับก้องภพ
"ปากูไม่ยั้งเลยนะ" ก้องภพเอ่ยปากทักภูมิ ภูมิหันไปมองก็เห็นก้องภพเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว
"ก็มันเป็นเกมส์ นี่กูยังอยากปาอีกนะเนี่ย ฮ่าๆ"
"เออ ทีใครทีมันนะมึง กูบอกแล้วว่าอย่ามาๆ"
"นี่มึงห้ามกูมาเพราะงี้อ่ะหรอ กลัวมาเจอมึงนั่งเป็นหนุ่มหล่อขอตกน้ำอ่ะนะ"
"ก็เออดิ...รุ่นพี่ให้กูมาช่วยนั่งอ่ะ" ก้องภพตอบภูมิด้วยอารมณ์เซ็งๆ
"แล้วมึงจะไปไหนเนี่ย ทำไมไม่ไปนั่งตกน้ำต่ออ่ะ"
"ก็ไปร้านกับมึงไง หนาวจะตายใครจะไปนั่งได้นาน จะเป็นหวัดป่าวก็ไม่รู้"
"เออๆ มึงจะกลับไปอาบน้ำก่อนมั๊ย เดี๋ยวไม่สบายขึ้นมา"
"อืม งั้นไปห้องกูก่อนนะ" ก้องภพบอกภูมิ
.....ก้องภพกลับมาอาบน้ำที่ห้อง ภูมิก็นอนรออยู่บนเตียง ก้องภพออกจากห้องน้ำมา เขาก็เดินมาที่เตียงพร้อมกับล้มตัว
ทับลงไปบนตัวของภูมิ
"วันนี้มึงแกล้งกู ต้องเอาคืน" ก้องภพพูดพร้อมกับซุกหน้าไปที่ซอกคอของภูมิ
ภูมิด้วยความที่ไม่ทันตั้งตัวก็ พยายามขัดขืน ดันตัวก้องภพให้ออกไป
"หยุดเลยไอ้ภพ ต้องไปทำงาน"
"ถ้าไม่ไปทำงาน มึงจะให้กูใช่ป่ะ"
"ไม่ให้"
"งั้นกูข่มขืน"
"อย่า...ไอ้ภพ!!!! ปล่อยกู"
"หยุดไม่ได้ละ"
"เดี๋ยวไปทำงานไม่ทัน"
"เออ ก็ได้ว๊ะ แต่คืนนี้มึงไม่รอดแน่" ก้องภพบอกภูมิด้วยน้ำเสียงหื่นๆ เขามองหน้าภูมิพร้อมกับก้มหน้าเอาจมูกโด่งๆมาชนกับจมูกของภูมิ
"ไม่ กูไม่ให้"
"มึงจะขัดใจกูได้หรอ" ก้องภพบอกภูมิ แล้วก็ลุกขึ้นไปใส่เสื้อผ้า ภูมิมองตามไปด้วยความเซ็งกับคำพูดของก้องภพ
หลังจากนั้นทั้งสองคนก็พากันไปที่ร้านพี่พลอย ภูมิไปถึงก็ทำงาน ส่วนก้องภพก็นั่งสังเกตุการณ์แฟนตัวเองอยู่ที่เค้าเตอร์
บางทีก็ไปช่วยภูมิเสิร์ฟอาหารบ้าง ภูมิเองเวลาเดินผ่านก้องภพแล้วรู้สึกว่าตัวเองถูกจับตามองก็จะเกร็งๆ
จนเขาต้องเข้าไปบอกก้องภพ "อย่ามองตามได้ป่าวว๊ะ"
"ไม่ได้" ก้องภพตอบด้วยน้ำเสียงกวนๆ
"กูไม่ชอบโดนใครจ้องมองแบบนี้"
"กูก็ไม่ชอบใครให้มาห้ามกู" ก้องภพตอบภูมิ ภูมิก็เลยต้องเป็นฝ่ายเงียบ เพราะขี้เกียจต่อความยาวสาวความยืด
ภูมิไปทำหน้าที่เสิร์ฟอาหารต่อ เขาเดินผ่านก้องภพที่กำลังก้มหน้ากินอะไรบางอย่างอยู่
"กินไรอ่ะ" ภูมิชะโงกหน้าไปถามก้องภพ
"ข้าวเหนียวมะม่วง กินมะ" ก้องภพเงยหน้ามาตอบภูมิในปากเคี้ยวข้าวเหนียวมะม่วงตุ้ยๆ
"กินดิ"
"อ่ะ กูป้อน"
"กินเองได้เอาช้อนมา"
"กูป้อน" ก้องภพยังดื้อที่จะป้อนภูมิ
"เออๆ ก็ได้" ภูมิจำใจต้องยอมให้ก้องภพป้อน เขาอ้าปากงับข้าวเหนียวมะม่วงที่ก้องภพป้อนให้
"อุ๊ย..น้องภพ อะไรกันเนี่ยมีป้อนด้วยอ่า" รุ่นพี่ผู้หญิง ที่ภูมิเข้าใจว่าอาจจะเป็นรุ่นพี่คณะของก้องภพ เข้ามาแซว
"อ้าวพี่ฟ้า สวัสดีครับ มาทานข้าวหรอครับพี่"
"ใช่จ๊ะ มาเลี้ยงสายรหัสด้วย"
"ขอบคุณนะครับพี่ที่มาอุดหนุนร้านผม"
"จ๊า แต่ว่า นี่ใครอ่ะ มีป้อนกันด้วย" รุ่นพี่ก้องภพถาม พร้อมกับหันมายิ้มให้ภูมิ ภูมิก็ยิ้มตอบก่อนที่จะขอตัวออกมาหลังร้าน
ปล่อยให้ก้องภพตอบคำถามรุ่นพี่ไปเอง
....หลังจากปิดร้านแล้ว ก้องภพก็มาส่งภูมิที่หอ
"คืนนี้ไปนอนกับกูป่าว"
"ไม่อ่ะ"
"นอนคนเดียวได้แน่นะ อย่าร้องไห้หากูกลางดึกหล่ะ"
"ไม่หรอก กูไม่ใช่เด็กนะ"
"แล้วเมื่อวานเด็กน้อยที่ไหนเดินไปหากูถึงที่หอว๊ะ ห๊ะ ไอ้เด็กน้อย" ก้องภพพูดพร้อมกับเอามือมาขยี้ผมบนหัวของภูมิ
"เออน่า วันนี้กูนอนได้ไม่ต้องห่วง" ภูมิตอบก้องภพพร้อมกับเอามือก้องภพออกจากหัวตัวเองก่อนที่จะจัดทรงผมให้เรียบร้อย
ก้องภพก็ยิ้มๆ พยักหน้าให้ภูมิแล้วก็ขี่มอไซค์กลับหอไป ภูมิมองตามก้องภพจนเลี้ยวเข้าซอย เขาก็หันหลังกลับเดินไปที่หอเช่นกัน
-
อ่าว ยังไม่ได้เอาคืนเลย
-
อีก้องภพตกน้ำ อิอิ สมน้ำหน้า
-
ดีงามค่ะ :katai2-1:
-
กิ๊วๆหนุ่มน้อยตกน้ำระวังจะเป็นไข้นะ. อดกินภูมิหลายรอบแล้วน่าสงสารจัง
สังเกต ไม่มีสระอุ วะ ไม่มีไม้ตรี เหมือนกับคำว่านะนั่นแหละค่ะ
-
ฮ่าๆ หนุ่มหล่อตกน้ำ ภูมิกับเพื่อนๆคงปานายภพจนมันส์
สะใจเลยสินะ นึกภาพตามแล้วขำอ่ะ ฮ่าๆ
แล้วเมื่อไหร่ภพจะได้เอาคืนน๊า ถ้าเค้าเอาคืนบ้าง
ห้ามงอแงนะภูมิ
:ling1: :m20: :laugh:
-
เดี๋ยวภูมิได้โดนข่มขืนจริงๆ 55
-
ตอนที่.14 : จิบชา..ลาเดือน/1
--------------------------------------
....ผ่านไปหนึ่งเดือนสำหรับการแยกมาอยู่หอใหม่ ภูมิเริ่มจะคุ้นเคยกับการอยู่หอคนเดียวแล้ว แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาเพราะเขา
ยังมีเพื่อนอย่างปุณภพอยู่ห้องข้างๆ บางวันที่ก้องภพไม่มีเรียนตอนเช้า ภูมิก็จะไปเรียนพร้อมกับปุณภพ แต่ถ้าวันไหนทั้งภูมิ
และก้องภพมีเรียนพร้อมกันก็อย่าหวังว่าภูมิจะได้ไปพร้อมคนอื่นเพราะก้องภพไม่ปล่อยเขาแน่นอน
..อีกไม่กี่วันคณะของภูมิจะมีการจัดงานประจำปีของคณะขึ้น ชื่อว่า "งานจิบชา..ลาเดือน" ซึ่งงานนี้เป็นงานประจำปีของคณะวิทยาศาสตร์ จะจัดขึ้นในวัน แรม14ค่ำ ของเดือน3 ของทุกปีจะเป็นการจิบน้ำชาภายใต้คืนพระจันทร์ข้างแรมเพื่อส่งพระจันทร์เข้าสู่ความมืดมิด ภายในงานจะมีลานกว้างปูเสื่อแล้วก็มีโต๊ะญี่ปุ่นเล็กๆซึ่งจะมีแค่100โต๊ะ จะมีการขายบัตรเข้างานโต๊ะละ600บาทนั่งได้โต๊ะละ6คน ซึ่งก็จะต้องมีการจองโต๊ะกันล่วงหน้า แล้วก็มีเวทีดนตรีพร้อมกับการแสดงของตัวแทนภาควิชาต่างๆ แล้วก็ตัวแทนจากชุมนมต่างๆในมหาวิทยาลัย แล้วแต่ว่าใครจะส่งการแสดงมาร่วมสนุกบ้าง การแสดงบนเวทีก็จะสลับกับการร้องเพลงของวงดนตรีนักศึกษา ส่วนอื่นๆของงานก็จะมีซุ้มของกินจากภาควิชาต่างๆของคณะวิทยาศาสตร์ ซุ้มเกมส์ปาโป่ง ยิงเป้า โยนห่วง ซึ่งในปีนี้ภาควิชาที่ภูมิเรียนได้แบ่งงานให้กับสาขาวิชาต่างๆ โดยสาขาวิชาของภูมินั้นชั้นปีที่1ได้รับมอบหมายจากรุ่นพี่ให้ขายของกิน อีกสาขานึงได้ทำซุ้มเกมส์ วันนี้ภูมิกับเพื่อนๆก็เลยประชุมกันว่าจะขายอะไร แล้วก็ได้ข้อสรุปว่า จะขายมะม่วงน้ำปลาหวาน ซึ่งเป็นของกินเล่นได้น่าจะขายดี สำหรับน้ำชาพระเอกของงานนั้นทางสโมรสรนักศึกษาคณะวิทยาศาสตร์จะทำขายเอง
"ภูมิ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราไม่มีเรียนตอนบ่าย ไปหามะม่วงกันมั๊ย" ขจีถามภูมิตอนทานข้าวเที่ยง
ภูมิเงยหน้าขึ้นมามองขจี ในขณะที่เขากำลังเคี้ยวข้าวอยู่ "อืม" เขาตอบไปแค่นั้นก่อนที่จะกลืนข้าวคำนั้นลงไป
"แถวนี้มีมะม่วงขายด้วยหรอ" ภูมิถามขจี
"ถ้าไปซื้อที่ตลาดต้องแพงแน่ๆเลย ขจีอยากได้แบบซื้อจากสวนโดนตรงเลยอ่ะน่าจะได้ราคาถูกกว่าท้องตลาดนะ"
"เก็บเงินจากเพื่อนๆได้ครบยังอ่ะครับรัศมี" ปุณภพหันไปถามรัศมีในฐานะที่เธอคือเหรัญญิกของห้องเป็นผู้ที่คอยเก็บเงินจากเพื่อนๆเพื่อเอามาทำกิจกรรมต่างๆ
รัศมีหยิบสมุดบัญชีขึ้นมาเปิด แล้วก็เงยหน้าขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม "เหลือนายปุณภพ ยังไม่ได้จ่าย"
"ห๊ะ...ไอ้ภพมึงยังไม่จ่ายแล้วทำเป็นมาถาม จะเบี้ยวหรอมึง ห๊ะ ห๊ะ" นายมาร์คว่าปุณภพแล้วก็เอามือไปตบหัวจนอีกฝ่ายต้องหลบหนีพร้อมกับทำหน้าแหยๆ
"อ่ะ สองร้อยใช่ป่ะ นี่ครับปุณภพจ่ายละนะ" ปุณภพยื่นเงินให้รัศมีพร้อมกับยิ้มแบบเขินๆ เพื่อนคนอื่นๆก็ขำๆกับท่าทางของเขา
"แถวแปดริ้วน่าจะมีสวนมะม่วงอยู่นะ ใกล้ๆแค่นี้กูว่าพวกเราไปซื้อกันเองก็ได้" นายเบียร์บอกเพื่อนๆ
"อืม งั้นเอางี้พรุ่งนี้เรียนเสร็จ กินข้าวเที่ยงเสร็จเราไปหาซื้อมะม่วงกัน ส่วนเรื่องพริกเกลือกับน้ำปลาหวานเดี๋ยวให้พวกก้อยกับฟ้าเป็นคนทำมาละกันเนอะ พวกเรารับผิดชอบแค่มะม่วงก็พอ เดี๋ยวขจีจะไปบอกพวกนั้นเอง" ขจีบอกเพื่อนๆ
ขณะนั้นก้องภพก็ได้โทรมาหาภูมิ เขาเลี่ยงออกมาจากเพื่อนๆเพื่อรับสายของก้องภพ
"ว่าไงมึง" ภูมิถามก้องภพ
"เมียครับพูดกับผัวเพราะๆหน่อยสิครับ" ก้องภพยั่วอารมณ์ภูมิด้วยคำพูด ทำเอาเขาคิ้วขมวดด้วยความไม่สบอารมณ์
ถึงเขาจะเป็นฝ่ายเสียเอกราชให้ก้องภพแต่เขาก็รู้สึกไม่โอเคกับสถานะเมียที่ก้องภพมอบให้เลยซักนิด
"โทรมาแค่กวนตีนใช่ป่ะ ถ้าโทรมาแค่นี้กูวางนะ"
"เห้ยๆอย่าเพิ่งดิ กูจะถามว่าวันนี้เลิกเรียนกี่โมง"
ภูมิได้ยินคำถามก็ถอนหายใจ เพราะเขารู้อยู่แล้วว่า คนอย่างก้องภพนั้นจำเวลาเรียนของเขาได้แม่นยำทุกวัน แต่ที่โทรมานี่ก็คงเพราะอยากคุยหรือแค่มากวนตีนมากกว่า
"มึงจำได้จนขึ้นใจละนี่ยังจะโทรมาถามอีกทำไมว๊ะ"
"เฮ้อ มึงนี่รู้ทันกูอีกละ เออๆ เรียนเสร็จรอหน้าคณะละกันเดี๋ยวกูไปรับ" ก้องภพบอกภูมิแล้วก็วางสายไป
ภูมิกลับไปหาเพื่อนๆที่โต๊ะ ตอนนี้จากกลุ่มเล็กๆก็กลายเป็นกลุ่มใหญ่เพราะเพื่อนๆมาคุยกันเรื่องงานจิบน้ำชา
"นี่ไงไอ้ภูมิมาพอดีเลย" นายป๊อบประธานภาควิชาปีหนึ่งเดินเขามาหาแล้วก็กอดคอพาภูมิเข้าไปที่กลุ่ม
ภูมิเองก็ทำหน้า งงๆ
"มีอะไรว๊ะป๊อบ" ภูมิหันไปถามป๊อบ
"คืองี้ พี่นายกสโมสรนักศึกษาฝากให้เรามาหาคนไปเสิร์ฟน้ำชาอ่ะ เราก็ว่าจะเอานาย ไอ้ภพ ไอ้เบียร์ ไอ้มาร์คนี่แหล่ะไปเป็นตัวแทนปีหนึ่งภาควิชาเราช่วยเสิร์ฟ"
"โหยยย..ป๊อบ เอาไปหมดแล้วซุ้มเราขายมะม่วงใครจะช่วยขายอ่ะ"
"เออ นั่นดิ ทำไมสโมฯไม่หาคนอื่นหล่ะ"
"เราไม่ให้อ่ะป๊อบ สี่คนนี้เด็ดสุดเลยนะ ถ้าไม่อยู่ซุ้มใครจะมาซื้อมะม่วงเรา"
"อ่าๆ ใจเย็นๆครับเพื่อนๆ ฟังป๊อบก่อนนะ ป๊อบแค่ขอตัวไปช่วยตอนงานเริ่มอ่ะตอนเปิดงานอ่ะ แล้วหลังจากนั้นก็กลับมาช่วยเพื่อนๆได้" นายป๊อบบอกเพื่อนๆให้เข้าใจ
"อ๋อ...งั้นก็แล้วไปนึกว่าเอาไปทั้งคืน ถ้าอย่างนั้นเราไม่ยอมหรอก" ขจีบอกนายป๊อบ นายป๊อบก็ยิ้มๆ
"โอเคนะภูมิ ภพ เบียร์ มาร์ค เดี๋ยววันงานเราจะมาตามนะ" นายป๊อบบอกทั้งสี่คน
"เออ แล้วถ้าขาดเหลืออะไรบอกป๊อบได้นะเรื่องโต๊ะ เต๊นท์ เดี๋ยวป๊อบจัดการให้"
"ได้จ้าป๊อบสุดหล่อ"
"แหม่ขจี เมื่อกี้ยังทำว่าจะกินหัวไอ้ป๊อบอยู่เลยตอนนี้มาหวานใส่เชียวนะมึง" นายเบียร์แซวขจีเพื่อนๆก็หัวเราะกัน
หลังจากเรียนวิชาสุดท้ายเสร็จ ภูมิก็เดินออกมารอก้องภพที่หน้าคณะ พอมาถึงเขาก็เจอก้องภพจอดมอเตอร์ไซค์รออยู่แล้ว
"รอนานป่าว" ภูมิเอ่ยปากถามก้องภพแล้วก็ขึ้นไปนั่งซ้อนท้าย
ก้องภพหันหน้ามามองแล้วก็หันกลับไปก่อนที่จะสตาร์ทรถพาภูมิไปที่ร้านพี่พลอย
ไร้คำตอบจากก้องภพ.....!!!!! ภูมิก็เลยนั่งซ้อนท้ายไปเงียบๆจนถึงร้าน
ในขณะที่ทั้งสองคนพากันเดินเข้าไปทางหลังร้าน ก้องภพก็คว้าข้อมือของภูมิเอาไว้ ภูมิหันไปมอง
"มีไร จะรีบไปทำงาน"
"คืนนี้กูไปนอนด้วยนะ" ก้องภพบอกภูมิ
"อือ ปล่อยกูได้ละ" ภูมิบอกก้องภพแล้วก็สะบัดแขนจนหลุดแล้วเขาก็เดินเข้าร้าน
"เฮ้อ ได้ลองซักทีถุงยางใหม่อุตส่าห์ซื้อมา" ก้องภพพูดไล่หลังภูมิ เขาได้ยินก็ถึงกับหยุดชะงักแล้วก็เดินกลับไปหาก้องภพ
"มึงว่าอะไรนะเมื่อกี้ ถุงยางอะไร" ภูมิถามก้องภพ ในขณะที่อีกฝ่ายเอาแต่ทำหน้ากรุ้มกริ่ม อมยิ้มกวนประสาท
"จะรีบไปทำงานไม่ใช่หรอ ไปดิ" ก้องภพพูดแล้วก็ผลักตัวภูมิให้เดินไปร้าน
"ไม่ไป บอกกูก่อนว่าถุงยางอะไร ไม่งั้นมึงไม่ต้องไปนอนกับกูเลยคืนนี้"
"อ๊ะๆ มะกี้มึงบอกกูเองนะครับว่าไปนอนได้ อย่ากลับคำพูดสิครับ" ก้องภพกวนประสาทภูมิอีกครั้งพร้อมกับกอดคอพาภูมิเข้าร้าน
"ก็มึงมีถุงยางอ่ะ"
"โอเคกับมึงกูไม่ใช้ก็ได้"
"เอาไปใช้กับคนอื่นหรอ" ภูมิหยุดเดินแล้วหันไปถามก้องภพ
"ป่าวคร๊าบบบบ นี่กูดีใจนะเนี่ยที่มึงหึงกูอ่ะ" ก้องภพพูดด้วยความดีใจ แต่ภูมิกลับทำหน้างอใส่
"ไป ตั้งใจทำงาน เดี๋ยวคืนนี้พี่ให้รางวัล" ก้องภพตบไหล่ภูมิก่อนที่จะปล่อยภูมิไปทำงาน
"แหม่น้องภพ ตั้งแต่น้องภูมิมาทำงานที่ร้านเนี่ย น้องภพเข้าร้านแทบทุกวันเลยนะ" พี่แม่ครัวแซวก้องภพ
"ผมก็มาทุกวันอยู่แล้วนี่ครับพี่"
"น้องภูมินี่น่ารักนะ ช่วยงานแทบจะทุกอย่างเลย" พี่แม่ครัวชมภูมิให้ก้องภพฟัง ก้องภพก็ยิ้มๆ
"คุยอะไรกันครับ" ภูมิเดินเข้ามาในครัวแล้วก็เอ่ยปากถาม เพราะเห็นว่าก้องภพยืนคุยกับพี่แม่ครัวอยู่
"พี่เค้าชมมึงให้กูฟังอ่ะ" ก้องภพบอกภูมิก่อนที่จะเดินเข้าร้านไปหาพี่พลอย
ภูมิก็มองตามก้องภพไป แล้วก็หันมาทำหน้าคิ้วขมวด
"อ่ะน้องภูมิ กุ้งราดซอสมะขามโต๊ะ2นะคะ" พี่แม่ครัวส่งจานอาหารให้ภูมิเอาออกไปเสิร์ฟ
....หลังจากร้านปิด ก้องภพกับภูมิก็พากันกลับหอ ทั้งสองคนแวะหาอะไรกินก่อนที่จะเข้าหอเหมือนอย่างทุกวันที่ผ่านมา
"วันนี้กินไรดี" ก้องภพถามภูมิ
"ข้าวต้มมะ อยากกินยำไข่เค็มหว่ะ" ภูมิบอกก้องภพ
"กูก็มีไข่ให้มึงกิน แต่ไข่กูไม่เค็มนะ หอมๆนุ่มๆ" ก้องภพเริ่มกวนประสาทภูมิอีกครั้ง ทำเอาอีกฝ่ายหน้ามุ่ยไปอีก
"อย่ากวนตีน มึงจะกินไม่กิน"
"เออๆ กินก็ได้ป่ะๆ" ก้องภพพูดแล้วก็กอดคอพาภูมิไปที่ร้านข้าวต้ม
"อ้าวภูมิ" เป็นรัศมีที่ส่งเสียงเรียกภูมิ ทำเอาภูมิต้องรีบเอาแขนก้องภพออกจากคอของเขา
"มากินข้าวต้มหรอครับ" ก้องภพถามรัศมี
"เอ่อ...ใช่ค่ะ กินด้วยกันมั๊ย" รัศมีชวนก้องภพ
"ครับ เราก็จะมากินข้าวต้มเหมือนกัน" ก้องภพบอกรัศมี
"แล้วขจีไม่มาด้วยหรอรัศมี" ภูมิถามรัศมี
"ขจีไปซื้อโตเกียวอ่ะเดี๋ยวก็มา"
ก้องภพ ภูมิ และรัศมีเข้าไปหาโต๊ะนั่งในร้าน ซักพักขจีก็ตามมาพร้อมขนมโตเกียว
"อ้าวภูมิ นั่นแน่มากับก้องภพด้วย" ขจีแซวภูมิ นายก้องภพก็ยิ้มๆ
ทั้งสี่คนสั่งข้าวต้มมากินแล้วก็นั่งคุยกัน ภูมิเองก็รู้สึกสบายใจที่เห็นก้องภพคุยกับขจีแล้วก็รัศมีได้ดี ทั้งขจีแล้วก็รัศมีนั้นปลื้มก้องภพอยู่แล้ว พอมาได้คุยได้กินข้าวด้วยกันก็ปลื้มมากขึ้นไปอีก
"ก้องภพรู้มั๊ยว่าแถวนี้มีที่ไหนขายมะม่วงราคาถูกๆบ้าง" ขจีถามก้องภพ
ก้องภพหยุดคิดไปแป๊บนึง "อืม มะม่วงหรอครับ จะเอาไปทำอะไรอ่ะ เอาเยอะมั๊ย"
"อ๋อ ก็เดี๋ยววันศุกร์นี้คณะเรามีงาน จิบชา...ลาเดือนอ่ะ พวกเราได้ขายมะม่วงน้ำปลาหวาน ก็เลยจะหามะม่วงอ่ะภพพอมีที่แนะนำมั๊ยพวกเราจะได้ไปซื้อ" ขจีถามก้องภพ
"ภพชวนเพื่อนๆไปงานด้วยนะ โต๊ะละหกร้อยเองนั่งได้หกคน มีเซตน้ำชาให้ชุดนึงฟรี ชุดต่อไปจ่ายตังค์" รัศมีชวนก้องภพ
"ได้ครับ ไปอยู่แล้ว แต่ว่าซื้อบัตรได้ที่ไหนอ่ะ"
"เดี๋ยวฝากภูมิเอาบัตรมาให้ละกัน ภพเอากี่โต๊ะหล่ะ" รัศมีถามก้องภพ
"สองโต๊ะก็ได้ครับ เดี๋ยวชวนเพื่อนๆไปด้วย" ก้องภพบอกรัศมี
"ได้เลยขอบคุณนะภพ หล่อแล้วยังใจดีอีก อิอิ"
ก้องภพถึงกับยิ้มเมื่อโดนรัศมีชมซึ่งๆหน้า
"เอ่อ ส่วนมะม่วงเดี๋ยวภพถามเพื่อนให้นะครับพอดีเพื่อนภพบ้านอยู่แปดริ้วมีสวนมะม่วงครับ ถ้ายังไงภพพาไปซื้อก็ได้"
"หูยยย ภพดีจัง ยังไงเรารบกวนด้วยนะ" ขจีบอกก้องภพ
"ไม่เป็นไรครับ ยินดีครับ"
หลังจากกินข้าวต้มเสร็จ ภูมิกับก้องภพก็แยกกับขจีแล้วก็รัศมี
"ทำคะแนนใหญ่เลยนะมึง" ภูมิแซวก้องภพ
"ถึงไม่ทำ....คะแนนกูก็เยอะอยู่แล้ว อันนี้ถือว่ากำไรหว่ะ ฮ่าๆ" ก้องภพบอกภูมิ
"เออ เรื่องมะม่วงมึงหาได้จริงป่ะเนี่ย" ภูมิถามก้องภพ
"เดี๋ยวค่อยไปคุยกันบนเตียงนะ กูไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวถึงหอมึงแล้วจะโทรหานะ" ก้องภพพูดแล้วก็ตบไหล่ภูมิก่อนที่จะกลับหอไปอาบน้ำ
.....................
-
น้องภูมิเสร็จอีก้องภพ อีกแน่่ๆ อิอิ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ใส่ถุงเถอะ ไหนๆก็ซื้อมาแล้ว :hao6:
-
หืยยย คุยกันบนเตียง จะได้คุยมั๊ย
ภูมิเตรียมตัวดีๆนะ พี่ภพจะเอาคืนแล้ว
ฮ่าๆ :hao7: :hao6:
-
ทำไมต้องแยกหอกันอาบน้ำด้วย :ling1:
-
พี่ภพ อาบน้ำไวๆค่า o18
-
กร๊าวววววว น้องภูมิจะเสร็จอิภพอีกแล้วใช่ไหมคะ
-
:mew1:
-
ตอนที่.15 : จิบชา..ลาเดือน/2(แก้แค้นบนเตียงนอน)
--------------------------------------
ภูมิเดินกลับมาที่หอ เขาขึ้นห้องมาก็อาบน้ำแต่งตัว พร้อมกับเปิดแอร์ในห้องให้อากาศเย็นๆ ปกติเขาไม่เปิดแอร์เพราะ
เกรงใจส้มเพื่อนของก้องภพที่อุตส่าห์ไม่คิดค่าไฟ แต่ความเป็นจริงแล้วภูมิไม่รู้เลยว่า ค่าห้องส่วนที่เหลือกับค่าน้ำค่าไฟนั้น
ก้องภพ เป็นคนจ่ายให้ทั้งหมด ที่วันนี้ภูมิเปิดแอร์ก็เพราะว่า ก้องภพ จะมานอนด้วยน่ะสิ
ภูมิเอาผ้าขนหนูผืนเล็กๆมาเช็ดผมแล้วก็เดินไปที่ระเบียงห้อง เขามองไปที่ถนนเผื่อว่าก้องภพจะมาแล้ว
ก๊อก...ก๊อก .....เสียงเคาะประตูห้อง ภูมิรีบเดินไปเปิดประตู เป็นก้องภพที่ยืนอยู่หน้าห้อง
ชายหนุ่มตรงหน้าเขาอยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงบอลสีฟ้า กล้ามแขนที่ดูแข็งแรงของก้องภพทำให้ภูมิรู้สึก
กระอักกระอ่วนใจแปลกๆ
"นี่มึงจะมองกูอีกนานมั๊ย อ่าๆ" ก้องภพพูดแซวภูมิแล้วก็หัวเราะ ทำเอาภูมิรู้สึกเขินๆ เขามองตามหลังก้องภพที่เดินเข้าไปในห้อง
ภูมิปิดประตูห้องแล้วก็เดินเอาผ้าเช็ดผมไปตากนอกระเบียง เขากลับเข้ามาก็เห็นก้องภพนอนรออยู่บนเตียงแล้ว
"ปิดไฟแล้วขึ้นมานอน" ก้องภพบอกภูมิ ภูมิก็ทำตามอย่างว่าง่าย
เขาจัดการปิดไฟตามคำสั่งของก้องภพ ตอนนี้ในห้องมีแสงจากไฟนอกระเบียงส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาทำให้มองเห็นได้ลางๆ
ภูมิขึ้นเตียงนอนพร้อมกับขยับตัวไปนอนข้างๆก้องภพ เขาดึงผ้านวมขึ้นมาเพื่อที่จะห่ม
แต่...ก้องภพดึงผ้านวมผืนนั้นทิ้งลงไปข้างๆเตียงพร้อมกับจู่โจมภูมิทันที ก้องภพพลิกตัวขึ้นมาคล่อมภูมิไว้
ตอนนี้ภูมิทำได้แต่หายใจแรงๆเพราะความตื่นเต้น สองแขนของเขาถูกก้องภพจับยึดไว้กับเตียงไม่ให้ขยับหนีไปไหนได้
"ถึงเวลาเอาคืนละนะ" ก้องภพก้มลงมากระซิบข้างๆหูของภูมิ ทำเอาเขาขนลุกเพราะลมหายใจอุ่นๆที่พ่นใส่หูของเขา
"เอาคืนไรอีกว๊ะ" ภูมิเอ่ยปากถามทั้งๆที่ก็รู้ว่าก้องภพเอาคืนเพราะอะไร เพียงแต่เขาอยากยืดเวลาออกไปอีกซักนิดเพื่อ
เตรียมตัวกับกิจกรรมที่กำลังจะเกิดขึ้น
"ก็ที่มึงปาลูกบอลใส่กูไง แถมยังพาเพื่อนไปถล่มกูอีก วันนั้นกูตกน้ำจนหนาว กูต้องเอาคืน" ก้องภพบอกภูมิ
ก่อนที่จะก้มหน้าลงมาฝังจมูกโด่งๆของเขาไปที่ซอกคอของภูมิ กลิ่นหอมอ่อนๆจากแป้งเด็กที่ภูมิใช้ทาตัว ทำให้อารมณ์
ของก้องภพเพิ่มขึ้นไปอีก เขาจัดการไซร้ซอกคอหอมๆของภูมิ ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาประกบริมฝีปากเข้ากับปากของภูมิ
ที่เผยอออกเล็กน้อย ก้องภพดันลิ้นเข้าไปในปากของภูมิ ภูมิก็ตอบรับการจูบนั้นอย่างเต็มใจ
"อื้อ พอแล้ว" ภูมิบ่นหลังจากที่เขาดันหน้าของก้องภพออก ทำให้การจูบชะงักลงไป
"ทำไมว๊ะ" ก้องภพถามภูมิพร้อมกับทำหน้าคิ้วขมวดด้วยความไม่พอใจเล็กๆ
พอสายตาปรับชินกับความมืดได้ ภูมิก็มองเห็นหน้าตี๋ๆของคนตรงหน้าของเขาที่ตอนนี้ทำหน้าคิ้วขมวดไม่พอใจที่เขายุติการจูบ
ใบหน้าของก้องภพมีเหงื่อซึมเล็กน้อย ภูมิยิ้มกว้างให้กับคนตรงหน้าก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายพลิกตัวขึ้นมาคล่อมก้องภพไว้บ้าง
ภูมิจัดการถอดเสื้อของตัวเองแล้วก็ถอดเสื้อกล้ามของก้องภพออกไปเผยให้เห็นผิวขาวๆ หน้าอกแน่นๆที่มีมัดกล้ามพอดีๆ
ก้องภพยกแขนมาคว้าตัวภูมิลงไปให้หน้าแนบกับหน้าอกของเขา ภูมิรู้สึกได้ว่าก้องภพหายใจแรงและหัวใจก็เต้นแรงด้วย
มือของก้องภพลูบอยู่บนหัวของภูมิอย่างแผ่วเบา
"จะหลับละนะ" ภูมิบอกก้องภพ หลังจากที่นอนหนุนหน้าอกของก้องภพให้ก้องภพลูบหัวเล่นจนเพลิน เกือบจะหลับ
"อือ กูก็จะหลับเหมือนกัน มึงเล่นเปิดแอร์ซ๊ะขนาดนี้" ก้องภพบอกภูมิพร้อมกับทำท่าหาว
"งั้น นอนนะ" ภูมิพูดพร้อมกับพยุงตัวขึ้นมา ก่อนที่จะลงจากเตียง
"เห่ย...นอนได้ไง ยังไม่เสร็จเลย" ก้องภพบอกภูมิพร้อมกับคว้าเอวของภูมิไว้ดึงตัวภูมิให้หงายลงมาบนเตียง
แล้วก้องภพก็จัดการกับนมของภูมิ เขาใช้ลิ้นเลียอย่างแผ่วเบา ทำเอาภูมิรู้สึกเสียวจนต้องบิดตัวหนี
แต่ก้องภพก็ล๊อคตัวของภูมิไว้ด้วยแขนสองข้างที่แข็งแรงของเขา ภูมิทำได้แต่ดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของก้องภพ
"อื้อออออ.....เสียวหว่ะ" ภูมิครางออกมา ทำให้ก้องภพชอบใจที่เขาแกล้งภูมิได้
จากที่ดิ้นหนี ตอนนี้ภูมิยกมือขึ้นมากดหัวของก้องภพไว้ เหมือนไม่อยากให้หยุดการกระทำนั้น ก้องภพจึงสนองความต้องการให้เต็มที่เขายังคงใช้ปากดูดเลียนมของภูมิทั้งสองข้างสลับไปมา
"อืออออ..เสียววววว"
ตอนนี้มือของก้องภพดึงบ๊อกเซอร์ของภูมิจนหลุดออกไป ตัวของภูมิเปลือยเปล่า ก้องภพเองก็จัดการกับกางเกงของตัวเองเช่นกัน เขารูดกางเกงบอลออกไป ก้องภพน้อยแข็งตัวเต็มที่ ภูมิพลิกตัวขึ้นมา เขาใช้มือจับท่อนอุ่นๆนั้นเอาไว้พร้อมกับรูดขึ้นรูดลง
ก้องภพเสียวจนต้องแอ่นหน้าท้องตามมือของภูมิ
"เสียวสัส ไอ้ภูมิช่วยกูหน่อยนะ" ก้องภพบอกภูมิพร้อมกับเอามือดันหัวของภูมิให้ก้มลงไปหาก้องภพน้อยของเขา
ภูมิแลบลิ้นออกมาเลียส่วนหัวของท่อนอุ่นๆนั้น ทำเอาก้องภพต้องขยับเอวหนีเพราะความเสียว เขายิ้มที่จัดการแกล้งก้องภพได้
ก่อนที่จะกลืนท่อนนั้นลงคอไปจนหมด พร้อมกับเสียงครางของก้องภพ
"อู้ววววว....เสียว ทำไมเก่งจังว๊ะ เมียครับเก่งจังครับ" ก้องภพพูดพร่ำไปเรื่อย สองมือก็ลูบไล้ไปตามตัวของภูมิ
"อั๊ก...." ก้องภพเผลอดันเอวเข้าใส่ภูมิทำให้ก้องภพน้อยเข้าไปในคอของภูมิจนเกือบสำลัก ภูมิรีบคายท่อนนั้นออก
"เหี้ยภพ จะดันเข้ามาทำไมว๊ะ แทบอ้วก" ภูมิบ่นก้องภพ
"เออๆโทษทีหว่ะ ก็มึงทำกูซะเสียวเหี้ยๆ โคตรเสียวอ่ะ"
"เว่อร์นะมึงเนี่ย" ภูมิว่าก้องภพแล้วก็นอนหงายข้างๆก้องภพ
ก้องภพพลิกตัวขึ้นมากอดภูมิไว้พร้อมกับจูบปาก ก่อนที่เขาจะจัดการมอบความสุขให้กับภูมิตามหน้าที่ของสามีที่ดี
ครั้งนี้เป็นไปอย่างง่ายดาย เพราะอุปกรณ์สำคัญที่ก้องภพเตรียมมา คือเจลกับถุงยาง ทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้นแล้วก็ไม่ทำให้ภูมิเจ็บตัวอีกด้วย
---------------
นาฬิกาบอกเวลาตี2กว่าๆ นี่เขากับก้องภพใช้เวลาสามชั่วโมงกว่าๆเลยหรอเนี่ยกับกิจกรรมครั้งนี้ ภูมิวางโทรศัพท์ลงหลังจากเขาเปิดเพื่อดูเวลา แล้วก็ลงจากเตียงเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำล้างตัว ก่อนที่จะเรียกก้องภพให้ตื่นมาอาบน้ำ ก่อนที่จะพากันนอนหลับไป
"ไอ้ภูมิๆ" ก้องภพเรียกภูมิให้ตื่นตอนเช้า แต่ภูมิก็ไม่ตื่น เขาเลยเอานิ้วดีดน้องชายของภูมิที่ตั้งโด่เด่ดันเป้าบ๊อกเซอร์จนนูนขึ้นมา
"โอ๊ยยยย เหี้ยภพ เจ็บนะเว๊ย" ภูมิสะดุ้งตัวตื่นเขานอนกุมเป้ากางเกงพร้อมกับต่อว่าก้องภพที่ทำให้เจ็บ
"ฮ่าๆ ก็เรียกดีๆแล้วไม่ยอมตื่นนี่หว่า" ก้องภพพูดแล้วก็หัวเราะ
"กูกลับห้องไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวถึงเซเว่นจะโทรบอก มึงก็ตื่นอาบน้ำได้แล้ว" ก้องภพบอกภูมิ
"คร๊าบพ่อ" ภูมิพูดประชดก้องภพ
"ผัวครับ ไม่ใช่พ่อ" ก้องภพกระซิบข้างๆหูของภูมิก่อนที่จะขโมยหอมแก้ม ทำเอาภูมิตั้งตัวไม่ทัน
"รีบๆกลับไปเลยมึงอ่ะ เผลอไม่ได้เลย" ภูมิต่อว่าก้องภพพร้อมกับผลักตัวของก้องภพให้ลงไปจากเตียง
ก้องภพออกจากห้องของภูมิกลับหอไปอาบน้ำ ภูมิเองก็จัดการอาบน้ำแต่งตัวเหมือนกัน
ก้องภพไปส่งภูมิที่คณะก่อนที่ทั้งสองคนจะแยกย้ายกันไปเรียน พอตอนบ่ายหลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จ ก้องภพก็ไปเอารถยนต์ของพี่สาวมารับภูมิกับเพื่อนๆที่คณะเพื่อที่จะพาไปซื้อมะม่วงตามที่คุยกันไว้เมื่อวานนี้ หลังจากซื้อมะม่วงเสร็จ ก้องภพก็ได้รับความชื่นชมจากเพื่อนๆของภูมิมากขึ้นไปอีก ที่ทุกคนรู้ว่าก้องภพช่วยพาไปซื้อมะม่วงแถมยังอุดหนุนโต๊ะน้ำชาอีกตั้ง2โต๊ะ หลังจากเอามะม่วงไปเก็บที่ห้องกิจกรรม ก้องภพกับภูมิก็แยกจากเพื่อนๆมาที่ร้านพี่พลอย ภูมิก็มาทำงานตามปกติ
"ไอ้ภูมิๆ" ก้องภพเข้ามาเรียกภูมิที่หลังครัว
"มีไร"
"ไอ้ภีมมาหา อยู่หน้าร้านอ่ะ"
ภูมิรีบออกไปทางหลังร้าน เขาเดินอ้อมไปหน้าร้านก็เห็นนายภ๊มยืนรออยู่
"ภีมๆ พี่อยู่นี่ครับ" ภูมิเรียกภีม นายภีมพอหันมาเห็นพี่ชายก็รีบวิ่งมาหา
"พี่ภูมิ คิดถึงจังครับ" นายภีมวิ่งเข้ามากอดพี่ชาย
"เป็นไง ทำไมวันนี้มาหาพี่ได้เนี่ย" ภูมิถามนายภีมแล้วก็เอามือลูบหัวน้องชายอย่างเอ็นดู
"ภีมมาเรียนพิเศษแถวนี้อ่ะครับ เลยแวะมาหาพี่"
"หิวข้าวมั๊ย ป่ะเข้าไปกินไรก่อนนะ" ภูมิบอกภีมแล้วก็พาภีมเข้าไปทางหลังร้าน
....ก้องภพ ผัดข้าวผัดให้ภีมกิน ภีมชมว่าอร่อยทำเอาคนทำยิ้มแก้มปริ ภีมอยู่คุยกับภูมิและก้องภพจนร้านปิด ทั้งสองคนพาน้องไปส่งที่บ้าน
"พี่ภูมิ ถ้าปิดเทอม ภีมจะขอพ่อกับแม่ไปนอนกับพี่ภูมินะครับ"
"ได้เลยครับ ตั้งใจสอบนะเราอ่ะ ไปเข้าบ้านได้แล้ว" ภูมิบอกน้องชาย ก่อนที่ทั้งสองคนจะพากันกลับ
.....แล้ววันงาน "จิบชา..ลาเดือน" ของคณะวิทยาศาสตร์ก็มาถึง เย็นนั้นภูมิกับเพื่อนๆวุ่นๆกันทั้งวันจนไม่มีเวลาทำอย่างอื่น
ก้องภพเองก็เข้าใจเลยไม่โทรมาก่อกวนภูมิเหมือนอย่างที่เคยทำ เพราะยังไงวันนี้เขาก็ต้องพาเพื่อนๆมางานจิบน้ำชาอยู่แล้ว
หลังจากจัดซุ้มขายมะม่วงเสร็จ นายป๊อบก็มาเรียกภูมิ ปุณภพ นายมาร์ค นายเบียร์ ไปตรงที่เต๊นท์กองกิจกรรม เพื่อเตรียมตัวทำหน้าที่เสิร์ฟน้ำชาให้กับโต๊ะของประธานภายในงาน ทางซุ้มขายมะม่วงของสาขาที่ภูมิเรียนก็จัดมะม่วงน้ำปลาหวานมาให้เสิร์ฟบนโต๊ะของประธานด้วย หลังจากพิธีเปิดงานเสร็จเรียบร้อย คนที่ซื้อบัตรก็ทยอยพากันเข้างาน ภูมิกับเพื่อนๆก็กลับไปที่ซุ้มขายมะม่วง เพื่อช่วยเพื่อนๆขายมะม่วง การแสดงบนเวทีก็เริ่มขึ้น สนุกสนาน
ก้องภพกับเพื่อนๆก็มาถึงงาน เขาเดินมาหาภูมิที่ซุ้มขายมะม่วงให้ภูมิพาเดินเข้าไปที่โต๊ะตามที่จองไว้ ภูมิก็พาก้องภพไปที่โต๊ะ
"ภูมิ มะม่วงน้ำปลาหวานน่าอร่อยอ่ะ ส้มอยากกิน" ส้มบอกกับภูมิ
"ได้ครับส้ม เดี๋ยวภูมิเอามาให้นะ รอแป๊บ" ภูมิบอกกับส้ม
"เอ่อ ถ้าชุดเซตน้ำชาชุดแรกหมด แล้วเพื่อนๆอยากจะกินอะไรกันต่อก็เดินไปตามซุ้มต่างๆได้นะครับ สั่งของแล้วก็จดเบอร์โต๊ะไว้ เดี๋ยวจะมีคนเอามาเสิร์ฟให้นะครับ" ภูมิบอกกับเพื่อนๆของก้องภพ งานนี้ทำเอาสาวๆหลายคนในกลุ่มที่มากับก้องภพเคลิ้มไปกับรอยยิ้มหวานๆของภูมิเลยทีเดียว
"งั้นเราขอตัวก่อนนะครับ ถ้ามีอะไรไปหาเราได้เลยตรงซุ้มขายมะม่วงนะครับ" ภูมิพูดก่อนที่จะขอตัวออกมาจากกลุ่มของก้องภพ
ก้องภพเดินตามภูมิออกมาด้วย
"ตามกูมาทำไมเนี่ย ไม่ไปนั่งกับเพื่อนๆอ่ะ" ภูมิหันมาถามก้องภพที่เดินตามเขาออกมา
"ก็....คิดถึงมึงอ่ะ" ก้องภพตอบภูมิด้วยสีหน้าเรียบเฉย
"มึงอย่าเว่อร์ กลับไปนั่งที่โต๊ะเดี๋ยวกูเอามะม่วงไปให้กิน" ภูมิบอกพร้อมกับผลักตัวของก้องภพให้เข้าไป
แต่ก้องภพจับมือของภูมิไว้แน่น จนทำให้ดูเหมือนทั้งสองคนกอดกันอยู่
"อุ๊ยยยยย!!"
"ก้องภพ ภูมิ ทำไมมากอดกันตรงนี้เนี่ย ดูภูมิดิหน้าแดงแล้ว อิอิ" รัศมี กับขจีเดินมาเห็นเข้าพอดี ก็เลยออกปากแซวทั้งสองคน
"เอ่อ ไม่มีไรหรอก เดี๋ยวภูมิไปช่วยที่ร้านก่อนนะ" ภูมิพูดก่อนที่จะสะบัดตัวจนออกจากก้องภพ แล้วก็เดินไปที่ร้าน
ก้องภพ ขจี รัศมี พากันมองตามภูมิแล้วก็ยิ้ม ขำๆกัน
-----
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
น่ารักมาก เข้ากันได้ดีขนาดนี้ นึกภาพเครียดๆไม่ออกเลย
-
ผัวเมียรักกันดีเนอะ ก้องภพเริ่มเชี่ยว
-
:katai2-1: ชอบบบบ น่ารัก ภูมิ-ก้องภพ :mew1:
-
ชอบๆๆๆ o13 o13
-
อยาากรู้ว่ายังมีฉากดราม่าอีกมั้ย ><
-
:pighaun: :pighaun
เฮือกกก 18+มาแล้วววว ภูมิดูจะเป็นงานขึ้นนะเนี่ย
ภพคงอึ้ง เมียไปฝึกวิชามาจากไหน ฮ่าๆ
โมเม้นน่ารักภพผัดข้าวให้น้องของภูมิกิน อิอิ
-
:o8: :o8: :-[ :-[ :impress2: :impress2: :katai2-1: :katai2-1: :hao3: :hao3: อิอิน่ารักดี แต่จั้วหัวว่าดราม่า นี้อาจจะมีอะไรรุนแรงไหมอาแต่ตอนนี้ feel good สุดๆ :heaven
-
ตอนที่.16 :คู่หมั้น..!!
--------------------------------------
...ภูมิเดินหนีก้องภพมาที่ซุ้มขายมะม่วงของสาขาวิชา เขาช่วยเพื่อนๆจัดมะม่วงใส่จานเพื่อเอาไปเสิร์ฟที่โต๊ะตามคิวที่มาสั่งไว้
"อ่าวภูมิมาพอดีเลย นี่ของโต๊ะก้องภพ เดี๋ยวภูมิช่วยเอาไปเสิร์ฟด้วยนะ" เพื่อนคนนึงยกชุดมะม่วงน้ำปลาหวานมาให้ภูมิ ภูมิก็ทำหน้าสงสัยว่าทำไมโต๊ะของก้องภพได้เร็วจัง
"ก้องภพมาสั่งไว้ก่อนงานจะเริ่มน่ะ" เพื่อนคนนั้นตอบภูมิพร้อมรอยยิ้มคงเห็นภูมิทำหน้าสงสัย ภูมิพยักหน้ารับรู้แล้วก็ยกชุดมะม่วงน้ำปลาหวานนั้นไปเสิร์ฟให้โต๊ะของก้องภพ
"มะม่วงน้ำปลาหวานมาแล้วครับ รับรองอร่อยแน่นอน" ภูมิพูดพร้อมกับวางชุดมะม่วงน้ำปลาหวานสองชุดให้กับโต๊ะของก้องภพแล้วก็เพื่อนๆ
"แล้วคนเสิร์ฟอร่อยมั๊ยคะ" เพื่อนผู้หญิงของก้องภพออกปากแซวภูมิทำเอาเขาถึงกับเขิน
"คงต้องถามไอ้ภพนะ ไอ้ภพตอบได้แน่นอนว่าอร่อยมั๊ย ฮ่าๆ" เพื่อนผู้ชายของก้องภพพูดขึ้น ทำเอาภูมิรู้สึกหน้าร้อนผ่าวๆ เขาหันหน้าไปมองก้องภพ ฝ่ายนั้นก็นั่งอมยิ้มพร้อมกับส่งสีหน้ากวนๆมาหาเขา
"เอ่อ ถ้าขาดเหลืออะไรไปหาเราได้ที่ซุ้มมะม่วงนะครับ" ภูมิบอกเพื่อนๆของก้องภพ เพื่อที่เขาจะได้พาตัวเองออกไปจากตรงนั้น กลบอาการเขินที่โดนเพื่อนๆของก้องภพแซว
"ขอเบอร์ได้มั๊ยคะจะได้โทรบอกง่ายๆไม่ต้องเดินไป" เพื่อนผู้หญิงของก้องภพก็ยังไม่หยุดที่จะแซวภูมิ ยิ่งเห็นภูมิมีอาการเขินๆแบบนี้ ทุกคนก็สนุกที่ได้แกล้งภูมิ
"มึงจะไปไหนก็รีบไปเถอะ" ก้องภพออกปากไล่ภูมิ นั่นเป็นเพราะว่าเขาเห็นภูมิโดนเพื่อนๆแซว จนทำอะไรไม่ถูกแล้ว ก็เลยยื่นมือเข้าไปช่วยทั้งๆที่อยากจะให้ภูมิอยู่ใกล้ๆและโดนแซวมากกว่านี้ ภูมิมองหน้าก้องภพแล้วก็เดินออกไปจากตรงนั้น
เขากลับมาช่วยเพื่อนๆที่ซุ้มขายมะม่วง ซึ่งกำลังขายดีมากๆ ภูมิช่วยเพื่อนๆเสิร์ฟมะม่วง เขารู้สึกสนุกจนลืมไปว่าตัวเองยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่งานเริ่ม
"ไอ้ภูมิไปเดินหารัยกินกันเหอะหว่ะกูหิวละ" นายมาร์คเข้ามาชวนภูมิไปเดินหาของกิน เขาพยักหน้ารับคำชวนทันทีเพราะรู้สึกหิวเหมือนกัน
"เออ แต่เดี๋ยวรอไอ้เบียร์กับไอ้ปุณภพแป๊บนะ แม่งเอามะม่วงไปเสิร์ฟแล้วก็หายหัวไปเลยเนี่ย" นายมาร์คบ่นสองคนนั้น
"กูมาแล้วครับ ขี้บ่นจังนะมึง" นายเบียร์เดินเข้ามาเอาถาดตีหัวนายมาร์คเบาๆ
"เอาของไปเก็บดิ กูรอกินข้าว" นายมาร์คหันไปบอกเพื่อน
แล้วทั้งสี่คนก็เดินไปตามซุ้มอื่นๆภายในงาน เพื่อหาอะไรใส่ท้อง
-----------------------------
ก้องภพชะเง้อมองหาภูมิ ใจอยากจะลุกเดินไปหาที่ซุ้ม แต่เขาก็ติดที่เพื่อนๆชวนคุยอยู่ ครั้นจะแยกตัวออกมาก็จะดูน่าเกลียด จะโทรหาก็ไม่สะดวกเพราะเสียงการแสดงบนเวทีดังมากคงจะคุยกันไม่รู้เรื่อง แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหว เขาขอตัวจากเพื่อนๆเดินออกมาข้างนอกไกลพอที่จะโทรศัพท์หาภูมิได้
"ไอ้ภูมิมึงอยู่ไหนว๊ะ หายหัวไปเลยนะมึง" ก้องภพต่อว่าภูมิทันทีที่ฝ่ายนั้นรับสาย
"กูอยู่ในงานนี่แหล่ะมากินข้าวอ่ะ ถ้าอยากได้ไรเพิ่มก็ไปที่ซุ้มนะมีเพื่อนอยู่สั่งได้เลย"
"มึงไปกินข้าวกับใคร"
"กับเพื่อนกูนี่แหล่ะ มึงเป็นไรเนี่ย" ภูมิเอ่ยปากถามก้องภพ เพราะรู้สึกว่าทางนั้นจะอารมณ์เสียอยู่
"เฮ้ยๆ ไอ้ภพ รุ่นพี่เรียกมึงขึ้นเวทีอ่ะ" เสียงเพื่อนก้องภพวิ่งมาตาม
ก้องภพจำต้องวางสายจากภูมิ แล้วก็หันมาถามเพื่อน
"เรียกไปทำไมว๊ะ"
"ร้องเพลงมั้ง มึงรีบไปเถอะ เขาประกาศเรียกหามึงซักพักละ" เพื่อนคนนั้นบอกก้องภพ ก้องภพก็เดินตามเพื่อนไปที่เวทีด้วยอารมณ์ไม่ค่อยดีนัก เขายังคุยกับภูมิไม่ทันจะรู้เรื่องเลย
คนนึงอยู่หน้าเวที.....อีกคนนึงหล่ะ....อยู่ที่ไหน!!
"อ้าว มาแล้วครับอีกหนึ่งพระจันทร์ของเราในค่ำคืนนี้ ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่า เป็นเดือนอีกหนึ่งดวงของเราในค่ำคืนนี้ครับ น้องก้องภพ รองอันดับหนึ่งเดือนสถาบันของเราในปีนี้นั่นเองครับ ขอเสียงปรบมือต้อนรับน้องก้องภพหน่อยคร๊าบบบ" พิธีกรบนเวทีประกาศต้อนรับก้องภพขึ้นสู่เวที
ก้องภพเดินขึ้นไปบนเวที เขาสูดสายใจลึกๆก่อนที่จะเผยรอยยิ้มให้กับทุกๆคนที่อยู่ด้านล่างเวที
"คืนนี้พี่ขอหนึ่งเพลงนะครับน้องก้องภพ เชื่อว่าทุกๆคนคงอยากได้ยินเสียงหล่อๆของน้องกันแล้ว ขอยกเวทีนี้ให้น้องก้องภพเลยละกันครับ" พิธีกรพูดจบก็เดินไปหลังเวที ปล่อยก้องภพไว้คนเดียว
ก้องภพพออยู่ท่ามกลางเวทีคนเดียวก็รู้สึกประหม่า ทั้งๆที่สถานการณ์แบบนี้เขาก็เคยเจอมาแล้วตอนประกวดดาว-เดือน แต่ตอนนี้แสงไฟที่ส่องหน้ากลับทำให้เขาขาดความมั่นใจ นักดนตรีเดินมาถามว่าเขาจะร้องเพลงอะไร ก้องภพยืนนึกพลางเปิดโทรศัพท์อ่านไลน์ที่ส่งเข้ามาเมื่อกี้
:สู้ๆ ดูอยู่นะ: เป็นข้อความจากภูมิที่ส่งมาหา ทำเอาคนอ่านมีรอยยิ้ม
ก้องภพเงยหน้ามองไปข้างล่างเวที เขาพยายามสอดส่ายตาหาเจ้าของข้อความนั้น ...ไอ้ภูมิมึงอยู่ตรงไหน
"พี่ครับ เล่นเพลงดาวเกี้ยวเดือนได้มั๊ยครับ" ก้องภพหันไปถามนักดนตรีที่กำลังรอคำตอบจากเขาอยู่
นักดนตรีพยักหน้าว่าเล่นได้ ก้องภพก็ยกมือโอเค
เขาหันกลับมาหน้าเวที ที่ตอนนี้ไฟมืดลงทำให้สามารถมองจากบนเวทีได้ว่า คนที่เขากำลังต้องการหานั้นยืนอยู่ตรงไหน แล้วเขาก็เห็นภูมิยืนอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ และข้างๆภูมิก็คือปุณภพ ที่เขารู้สึกขัดใจทุกครั้งที่เห็นคนคนนี้อยู่ใกล้ๆภูมิ
"สวัสดีครับ คืนนี้ก็เป็นคืนอำลาเดือน ส่งเดือนเข้าสู่ความมืด พอเดือนมืดเราก็จะเห็นดาวครับ ผมก็อยากจะมอบเพลงเพราะๆที่เกี่ยวกับเดือนและดาวให้ทุกๆคนฟังในค่ำคืนนี้ครับ" ก้องภพพูดจบ ดนตรีก็บรรเลงขึ้น เสียงปรบมือให้กำลังใจดังกึกก้องจากล่างเวที
"เหี้ยภพแม่งเสี่ยวหว่ะ พอเดือนมืดเราก็จะเห็นดาว แม่งคิดได้เนอะ ฮ่าๆ" นายเบียร์พูดแซวก้องภพ ภูมิได้ยินก็ยิ้มๆ
ยามเดือนลอยเด่นอยู่บนนภา
อ้างว้างอุราอ่อนล้าเดียวดาย
เผลอเพียงพริบตากลับมีประกาย
จากดาวพร่างพรายที่อยู่แสนไกล
ยามดาวลอยเด่นอยู่เคียงข้างเดือน
ส่องแสงมาเยือนให้เดือนหวั่นไหว
แต่ดาวและเดือนห่างกันห่างไกล
กลัวรักปักใจคิดไปข้างเดียว
"ไอ้ภพแม่งต้องแอบชอบใครแน่ๆ เพลงแม่งสื่อหว่ะ" นายมาร์คพูดขึ้นมาบ้าง
"ไอ้ภูมิมึงสนิทกับมัน มึงรู้ป่าวว๊ะว่ามันแอบชอบใคร" นายมาร์คหันมาถามภูมิ ทำเอาภูมินิ่งไป
"ไม่รู้หว่ะ" ภูมิตอบออกไป ทุกคนก็หันไปสนใจก้องภพร้องเพลงต่อ
อยากรู้ที่ดาวเข้ามาใกล้เดือน ที่ดาวเข้ามาเกี้ยวเดือน
จะไม่ลาเลือนไปใช่ไหม
อยากจะรู้เพราะฉันกำลังรักเธอทั้งหัวใจ
อยากขอวอนดาวได้ไหม อยากขอให้ดาวคู่เดือน
....ก้องภพร้องมาจนถึงท่อนฮุคของเพลง เขามองลงมาจากบนเวที มองมาที่ภูมิ ภาพบนจอโปรเจคเตอร์ขนาดใหญ่ที่ขนาบอยู่สองข้างของเวที จอด้านหนึ่งฉายภพก้องภพ ส่วนจออีกด้านหนึ่งเป็นภาพของภูมิที่ยืนฟังก้องภพร้องเพลงอยู่ด้านล่าง เรียกเสียงฮือฮาจากคนที่กำลังดูอยู่ได้ไม่น้อย ภูมิเองก็เหวอๆไปเหมือนกันที่เห็นภาพของตัวเองปรากฏบนจอโปรเจคเตอร์
"เหี้ยภูมิ มึงกะไอ้ภพนี่ ยังไงกันเนี่ย ฮ่าๆ โดนจับคู่ซ๊ะงั้นอ่ะ" นายมาร์คแซวภูมิ ในขณะที่ภูมิยังมีอาการเหวอๆอยู่
"พูดอะไรไม่ออกเลยหรอว๊ะไอ้ภูมิ ฮ่าๆ" นายปุณภพเข้ามาแซวภูมิอีกคน
"เออ...พวกมึงเลิกแซวกูเหอะหว่ะ กลับซุ้มละ" ภูมิพูดแล้วก็เดินออกมาจากตรงนั้น เขาเดินกลับไปที่ซุ้มขายมะม่วง
"แหม่ภูมิ หวานเชียวนะ ทำไมไปโดนจับคู่กับรองเดือนสุดหล่อได้หล่ะเนี่ย" เพื่อนๆที่นั่งอยู่ที่ซุ้มพากันแซวภูมิ เขาเองก็ได้แต่เงียบ
-------------------------
ก้องภพร้องเพลงเสร็จ เขาโดนสัมภาษณ์จากพิธีกรบนเวทีนิดหน่อยเกี่ยวกับภาพที่ปรากฏบนจอโปรเจคเตอร์เมื่อกี้นี้ ภูมิไม่ได้สนใจที่จะฟังว่าก้องภพตอบว่าอะไรไปบ้าง เขาได้แต่นั่งเงียบๆควบคุมสติอารมณ์ของตัวเอง ที่ตอนนี้มันปั่นป่วนมาก ไอ้ตี๋ภพนั่นเล่นงานเขาซ๊ะแล้ว....
หลังจากงานเลิก ภูมิก็ช่วยเพื่อนๆเก็บของ ก้องภพแวะมาหาภูมิที่ซุ้ม
"กูไปส่งพวกส้มก่อนนะ เดี๋ยวกูกลับมารับ" ก้องภพบอกภูมิ
"ไม่เป็นไร มึงกลับไปนอนเถอะกูเก็บของคงอีกนาน"
"เออ มึงก็เก็บของไปเดี๋ยวกูมารับ"
"ไอ้ภพ" ภูมิเรียกก้องภพ เขายังยืนยันคำเดิมว่าก้องภพไม่ต้องมารับ
"มึง เก็บ ของ ไป" ก้องภพหันมาพูดเน้นคำใส่ภูมิด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น ภูมิก็เลยจำยอมต้องเงียบปากไป
ภูมิกับเพื่อนๆเก็บของเสร็จ ก็นั่งสรุปงานกัน ก้องภพก็มารอรับภูมิอยู่ใกล้ๆ
"นี่ๆภูมิ ก้องภพเค้ามารอรับภูมิหรอ" ขจีถามภูมิเบาๆพร้อมปรายตาไปยังที่ที่ก้องภพยืนอยู่
"อือ"
"อุ๊ยยยย หวานอ่ะ ก้องภพนี่น่ารักเนอะ ดูแลภูมิดี๊ดี" ขจีพูดพร้อมกับทำหน้าเคลิ้ม ตามประสาสาววาย
หลังจากที่ประชุมสรุปงานเสร็จ ก้องภพก็พาภูมิไปที่รถ ภูมิสงสัยว่าทำไมวันนี้ก้องภพเอารถยนต์มาใช้
"ขึ้นรถ" ก้องภพสั่งภูมิพร้อมกับเปิดประตูให้ ภูมิเองก็ขึ้นรถไปอย่างว่าง่าย
ก้องภพพาภูมิขับรถออกไป แต่มันไม่ใช่ทางกลับหอ
"นี่มึงจะไปไหนว๊ะ" ภูมิเริ่มโวยวาย เพราะก้องภพออกนอกเส้นทาง
"ไปนอนบ้านกู" ก้องภพตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
"ไปนอนบ้านมึง บ้านที่ไหนว๊ะ"
"แถวๆนี้แหล่ะ มึงอย่าถามมากได้ป๊ะ นั่งไปเงียบๆ"
"แล้วเสื้อผ้ากูหล่ะ น้ำก็ยังไม่ได้อาบ หิวก็หิว" ภูมิพูดพล่ามไปตามเรื่อง แต่นั้นก็สร้างความรำคาญให้กับคนขับรถเป็นอย่างมาก
ก้องภพหยุดรถ เขาหันมาจ้องหน้าภูมิ ภูมิเองรู้สึกกลัวก็เลยหุบปากเงียบ
"มึงฟังกูนะ บ้านกูมีน้ำให้มึงอาบ มีเสื้อผ้าให้มึงใส่ มีของให้มึงกิน นั่งไปเงียบๆเดี๋ยวก็ถึงแล้ว" ก้องภพบอกกับภูมิแล้วก็ขับรถต่อไป
เขาเลี้ยวเข้าไปในหมู่บ้านที่ภูมิดูก็รู้ว่าคงมีแต่คนรวยๆเท่านั้นที่จะอยู่ในหมู่บ้านนีี้ได้ บ้านหลังใหญ่ที่จะเรียกว่าคฤหาสน์ก็ได้ ตั้งเรียงกันอยู่ริมทะเลสาบขนาดใหญ่ ก้องภพจอดรถอยู่หน้าประตูบ้านหลังหนึ่ง
"บ้านยุทธนาโยธิน" ภูมิอ่านตามชื่อป้ายหน้าบ้านเบาๆ
ประตูรั้วอัลลอยด์ถูกเปิดออก ก้องภพขับรถเข้าไปจอดในโรงรถของบ้าน ภูมิลงจากรถ ก้องภพพาเขาเข้าไปในบ้าน
แต่...ภูมิกลับหยุดยืนอยู่แค่ประตูหน้าบ้านไม่ยอมเข้าไป
"เข้ามาดิ" ก้องภพหันมาเรียกภูมิ
"เอ่อ...พากูกลับไปส่งหอเถอะ" ภูมิบอกก้องภพ เขายังคงยืนอยู่หน้าบ้านไม่ยอมเข้าไป
"ไอ้ภูมิอย่าดื้อ หรือจะให้กูลากเข้าไป" ก้องภพพูดจบก็เดินเข้ามาลากมือภูมิเข้าไปในบ้าน เขาพาภูมิขึ้นบันได้ไปหยุดอยู่ที่หน้าห้องห้องนึง คงจะเป็นห้องนอนของก้องภพ
ก้องภพเปิดประตูห้องผลักตัวภูมิเข้าไป เขาเปิดไฟในห้องทำให้ภูมิมองเห็นห้องนอนที่ถูกจัดอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย อาจจะเป็นเพราะก้องภพไม่ค่อยได้กลับมานอนที่บ้าน ห้องก็เลยดูเป็นระเบียบแบบนี้ ก้องภพหยิบผ้าขนหนูออกมาส่งให้ภูมิ
"อ่ะ ไปอาบน้ำซ๊ะ เดี๋ยวกูเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้" ก้องภพบอกภูมิ ภูมิก็เดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ภูมินุ่งผ้าขนหนูออกมาจากห้องน้ำ เสื้อผ้าถูกวางไว้ให้บนเตียง แต่ก้องภพไม่ได้อยู่ในห้อง ภูมิใส่เสื้อผ้าเสร็จก็นั่งรอก้องภพอยู่บนเตียง เขาไม่กล้าแม้แต่จะเดินสำรวจห้องนอนของก้องภพทั้งๆที่อยากจะทำแบบนั้น ซักพักก้องภพก็เข้ามาในห้องพร้อมกับมาม่าคัพสองถ้วย
"อ่าวมากินมาม่าก่อน โทดทีหว่ะมีแค่มาม่า" ก้องภพบอกภูมิพร้อมกับยื่นมาม่าคัพให้ภูมิ
"ไม่เป็นไร กูกินได้" ภูมิบอกก้องภพแล้วก็รับมาม่ามากิน
หลังจากกินเสร็จ ก้องภพก็ไปอาบน้ำ ส่วนภูมิก็นอนรออยู่บนเตียง ก้องภพอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เขาปิดไฟในห้องแล้วก็ขึ้นมานอนบนเตียงข้างๆภูมิ
"มึงพากูมานอนบ้านทำไมเนี่ย แล้วถ้าพรุ่งนี้พ่อแม่มึงรู้จะทำไง"
"กูบอกพ่อแม่เรียบร้อยละ"
"แล้วทำไมอยู่ๆมานอนที่บ้านว๊ะ"
"พรุ่งนี้คู่หมั้นกูจะมา" ก้องภพบอกภูมิ
----คู่หมั้น-----
ภูมิย้ำคำนี้ในใจ ก่อนที่จะพลิกตัวหันมาถามก้องภพเรื่องคู่หมั้น แต่เขาก็โดนก้องภพเอาแขนมารวบตัวเข้าไปกอด หน้าของภูมิซุกเข้าไปแนบกับหน้าอกอุ่นๆของก้องภพ เขาได้กลิ่นแป้งเด็กอ่อนๆที่ก้องภพใช้ทาตัว
"มึงนอนเถอะพรุ่งนี้ค่อยคุยกัน" ก้องภพบอกภูมิพร้อมกับเอามือมาลูบหัวของภูมิที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของเขา
ภูมิอยากถามเรื่องคู่หมั้น ก้องภพเองก็รู้ว่าภูมิอยากถามเรื่องนี้ แต่ถ้าคุยกันคืนนี้คงจะยาวกว่าภูมิจะเข้าใจ เขาเลยตัดปัญหาด้วยการบอกให้ภูมินอน.....พรุ่งนี้ค่อยคุยกัน
-
อยากอ่านต่อแล้วอ่า
-
อีก้องภพมีคู่หมั้นแล้ววว. อะไรยังไงอะ. :katai1: :katai1: :katai1:
-
:z6: เกริ่นเพื่อ
คนพูดคนฟังใครจะนอนหลับลง
-
เอิ่ม อีภพทิ้งระเบิดไว้แบบนี้ใครจะไปหลับลงว๊ะ
สงสารภูมิ... :ling1: :katai1:
-
ค้างงงงงงงงงงงง
-
อิก้อง แกได้ปรึกษาภูมิก่อนบ้าง อะไรบ้างปะ เรื่องสำคัญนะนั่น :ruready
-
สนุกมากเลย พึ่งเข้ามาอ่าน ภพภูมิน่ารักมากกกก :impress2: :impress2: :impress2:
อ่านจบแบบค้างเลยอ่ะ มีคู่หมั้นแล้ว ทำไงอ่ะ เปิดตัวเลยว่ามีเมียแล้ว 555 :laugh: :laugh: :laugh:
พ่อเลี้ยงร้ายมากอ่ะ ลูกตัวเองโดนทำร้าย แต่มาไล่ลูกเลี้ยงออก อีแม่ก็เห็นดีกะผัวใหม่ ไม่สนใจลูกตัวเองเลย เลวทั้งคู่ :katai1: :katai1:
มาต่อไวๆนะคร้าบ :z2: :z2: :z2:
-
มารอคร้าบบบบ อย่าทิ้งกันไปนานนน :katai4: :katai4: :katai4:
-
กำลังมันเลย รอจ้าาาา :impress2:
-
นานไปมั้ยเนี่ย :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
**ขออภัยที่มาอัพเรื่องช้าครับ พอดีน้องมันยืมโน๊ตบุ๊คไปทำการบ้านซ๊ะนานเลย แฮ่ๆ
ตอนที่.16 :คู่หมั้น/2
----------------------------------------
....ทั้งสองคนตื่นขึ้นมาตอนเช้า หลังจากอาบน้ำเรียบร้อยแล้วก้องภพก็จะพาภูมิลงไปที่ห้องทานข้าว
"ป่ะลงไปกินข้าวกันจะได้เจอพ่อกับแม่กูด้วย" ก้องภพบอกภูมิ แต่อีกฝ่ายเงียบไป
...ภูมิยังคงนั่งอยู่บนเตียง ในสายตาของเขาเต็มไปด้วยคำถามมากมาย แต่เหมือนก้องภพจะรู้ทัน
"ลงไปกินข้าว อย่าให้กูต้องใช้กำลัง" ก้องภพพูดขู่ภูมิ
"มึงบอกกูเรื่องคู่หมั้นก่อนดิ"
"เออน่า มันไม่ใช่แบบที่มึงคิด"
"มึงก็บอกกูมาดิ"
"เดี๋ยวมึงก็รู้" ก้องภพบอกภูมิแล้วก็เข้ามาดึงแขนภูมิให้ลุกขึ้น
"ลงไปกินข้าวเดี๋ยวพ่อกับแม่จะรอ"
"มึงไปกินเถอะ เดี๋ยวกูจะกลับหอ" ภูมิบอกก้องภพ
"นี่..มึงอย่างี่เง่าได้ป่าวว๊ะ มันไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไร เดี๋ยวมึงก็รู้"
ภูมิเงียบไป...ฝ่ายก้องภพก็พยายามควบคุมอารมณ์ให้กลับมาปกติ
"ป่ะ ลงไปกินข้าวก่อนนะ มันไม่ได้เป็นอย่างที่มึงคิด กูขอร้องหล่ะอย่าเพิ่งทำอะไรให้กูไม่สบายใจเลย" ก้องภพค่อยๆพูดกับภูมิ
ทั้งสองคนพากันลงมาที่ห้องทานข้าว พ่อกับแม่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว
"พ่อครับแม่ครับ สวัสดีครับ" ก้องภพสวัสดีพ่อกับแม่ ภูมิก็ยกมือไหว้พ่อกับแม่ของก้องภพด้วย
"อ่าว มานั่งกันก่อนลูก" พ่อของก้องภพเรียกทั้งสองคนเข้าไปนั่ง
ภูมิมีท่าทีประหม่า เมื่ออยู่ต่อหน้าพ่อกับแม่ของก้องภพ ทั้งสองท่านดูใจดี แต่เขาก็ยังทำตัวไม่ถูก
"เอ่อ พ่อครับแม่ครับ นี่ไอ้ภูมิที่ผมบอกว่าจะพามันมานอนที่บ้าน" ก้องภพบอกพ่อกับแม่ ภูมิก็ยกมือไหว้พ่อกับแม่
"ทำตัวตามสบายนะลูก เพื่อนของภพก็เหมือนกับลูกของแม่" แม่พูดกับภูมิ เขาได้ยินแบบนี้ถึงได้ผ่อนคลายลง
"คุณท่านคะ คุณฟ้ามาแล้วค่ะ"
"เรียกเข้ามาเลยจะได้ทานข้าวด้วยกัน ภพ ออกไปรับหนูฟ้าเข้ามาสิ" แม่บอกกับก้องภพ
"ครับแม่" ก้องภพรับคำแล้วก็เดินออกไป
ซักพักก็กลับเข้ามาพร้อมกับ "ฟ้า" หญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกับก้องภพและภูมิ
"สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า"
"สวัสดีจ๊ะหนูฟ้า มาทานข้าวด้วยกัน เป็นยังไงบ้างกลับมาคราวนี้อยู่นานมั๊ย ป้าจะได้ให้เจ้าภพเค้าพาเที่ยว"
"เดือนนึงค่ะคุณป้า"
ในระหว่างที่ทานข้าว...ภูมิสังเกตว่าบทสนทนาบนโต๊ะ ไม่ได้พูดถึงเรื่องคู่หมั้นเลย ทำให้ภูมิรู้สึกสงสัย เพราะก้องภพเองก็ไม่เห็นจะพูดเรื่องนี้ พ่อกับแม่เองก็ไม่ได้พูดเรื่องนี้เช่นกัน อีกอย่างดูท่าทีระหว่างก้องภพและฟ้าก็ไม่ได้เป็นเหมือนคู่รักกันเท่าไหร่ แล้วทำไมก้องภพถึงบอกกับเขาแบบนั้นเมื่อคืนนี้....ภูมิคิดในใจ
หลังจากทานข้าวเสร็จ ภูมิก็ออกมาเดินเล่นที่สวนหน้าบ้าน โดยมีก้องภพตามมาติดๆ
"มาทำไมไม่ไปอยู่กับคู่หมั้นหล่ะ"
"ไหนคู่หมั้น" ก้องภพกวนประสาทภูมิ
"ก็ฟ้าไง"
..ก้องภพได้ยินก็หัวเราะออกมา....ภูมิรู้สึกเหมือนโดนแกล้งเลยหันไปมองอีกฝ่ายพร้อมกับทำหน้าสงสัย
"หัวเราะทำไม"
"มึงนี่ก็เชื่อกูเนอะ"
"อ่าว..นี่สรุปว่ามึงหลอกกูหรอ"
"ป่าว ก็ฟ้าอ่ะเป็นคู่หมั้นกูจริงๆนะตอนเด็กๆ หมั้นด้วยขนมอ่ะ"
"สองคนคุยอะไรกันคะ ขอคุยด้วยคนนะ" ฟ้าเข้ามาขัดจังหว่ะก้องภพและภูมิ
"อ้าวฟ้า พอดีเห็นว่าคุยกับพ่อแม่อยู่ ภพเลยออกมาข้างนอกอ่ะ นี่คุยเสร็จแล้วหรอ"
"อื้ม เสร็จแล้ว" ฟ้าตอบก้องภพ พลางมองมาทางที่ภูมิยืนอยู่
"คนนี้คือภูมิ ใช่มั๊ย ที่ภพเล่าให้ฟ้าฟังทุกวัน" ฟ้าถามก้องภพ
..ก้องภพเดินเข้ามากอดคอภูมิ
"ใช่ นี่แหล่ะไอ้ภูมิที่ภพเล่าให้ฟังทุกวัน"
"น่ารักดี ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ภูมิ"
ภูมิได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกเขิน แต่เขาก็ยิ้มให้ฟ้า
"เช่นกันครับฟ้า ยินดีที่ได้รู้จักครับ"
"งั้น..สองคนคุยกันไปก่อนนะ เดี๋ยวเข้าบ้านแป๊บนึง" ก้องภพพูดแล้วก็ปล่อยภูมิไว้กับฟ้า
ภูมิ..หลังจากที่ก้องภพเข้าบ้านไปแล้ว ก็ยืนอยู่เงียบๆ ไม่รู้จะคุยอะไรกับฟ้า เพราะเพิ่งจะรู้จักกัน
"ภูมิ ภูมิรู้มั๊ย ก้องภพอ่ะรักภูมิมากนะ" ฟ้าบอกกับภูมิ
ภูมิได้ยินแบบนี้ก็ตกใจหันไปมองหน้าฟ้า
"นี่...ฟ้ารู้เรื่องนี้ได้ยังไงอ่ะ"
ฟ้ายิ้มให้ภูมิ..ก่อนที่จะตอบคำถาม
"ก้องภพน่ะคุยกับฟ้าแทบทุกวัน เพราะเราสองคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆ ฟ้าไปเรียนต่อที่อเมริกา เราสองคนก็ยังติดต่อกันอยู่ หลังๆมานี่ก้องภพพูดถึงภูมิให้ฟ้าฟังบ่อยๆ ฟ้าเลยอยากรู้ว่าภูมิเป็นใคร ก้องภพก็เล่าเรื่องภูมิให้ฟ้าฟัง ฟ้าถึงได้รู้เรื่องนี่ไง"
"แต่....ภพบอกกับเราว่า ฟ้าคือคู่หมั้น"
"ห๊ะ..คู่หมั้นหรอ" ฟ้าพูดด้วยน้ำเสียงตกใจแล้วก็หัวเราะเบาๆ
"ภูมิโดนภพอำแล้วหล่ะ ฟ้ากับภพน่ะเราสนิทกันจนเกินกว่าจะคิดเกินเลยกันแล้วหล่ะ อีกอย่างฟ้าก็รู้ว่าก้องภพไม่ได้ชอบผู้หญิง แล้วก็รู้ว่าก้องภพรักใคร" ฟ้าตอบภูมิแล้วก็ยิ้ม
ภูมิเองได้ยินที่ฟ้าพูดก็นิ่งไป....นี่เขาโดนก้องภพอำหรอเนี่ย
"คุยอะไรกันอยู่ห๊ะสองคน นินทาเราป่าวเนี่ย" ก้องภพเดินเข้ามาถามทั้งสองคน
"แหม่ ภพนี่ร้ายนะไปโกหกภูมิทำไมว่าเราเป็นคู่หมั้นกัน" ฟ้าต่อว่าก้องภพ
"เอ้า..ฟ้า จำไม่ได้หรอตอนเด็กๆที่เราเล่นแต่งงานกันอ่ะ เราหมั้นกันด้วยขนมไง ฮ่าๆ แค่นี้ทำเป็นลืมนะ"
"แหม่ ภพก็นะ นั่นเราแค่เล่นๆกัน ดูสิภูมิคิดไปไกลแล้ว"
ก้องภพหันมาทางภูมิที่ยังคงยืนนิ่งอยู่
"ไง เงียบทำไม กูบอกแล้วว่ามันไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่มึงคิด" ก้องภพพูดแล้วก็เข้าไปกอดคอภูมิ
แต่ภูมิจับมือก้องภพออก ไม่ให้อีกฝ่ายกอดคอ
"อ่า เคลียร์กันเองนะสองคน เดี๋ยวฟ้าขอตัวกลับก่อนนะภพ เย็นนี้เจอกันเดี๋ยวไปกินข้าวร้านพี่แพรว" ฟ้าบอกก้องภพ
"ได้สิ เดี๋ยวภพเลี้ยงเอง เจอกันครับ" ก้องภพตอบฟ้า
"ไปก่อนนะภูมิ เย็นนี้เจอกันนะ" ฟ้าบอกภูมิ ภูมิก็ยิ้มแล้วก็พยักหน้าให้
"เดี๋ยวมานะ" ก้องภพบอกภูมิ แล้วก็เดินไปส่งฟ้าที่รถ ซักพักก็กลับมานั่งข้างๆภูมิ
"โกรธกูหรอ" ก้องภพถามภูมิ แต่อีกฝ่ายเงียบ...ไม่มีคำตอบ
"ไอ้ภูมิ กูขอโทษ ไม่คิดว่ามึงจะคิดมากขนาดนี้" ก้องภพขยับตัวไปนั่งตรงหน้าภูมิ เข้าจ้องหน้าภูมิด้วยสายตาสำนึกผิด
"พากูไปส่งหอ" ภูมิบอกก้องภพ
"นี่มึง...เอ่อ กูขอโทษแล้วไง"
"อยากกลับหอ"
"เดี๋ยวตอนเย็นก็ไปกินข้าวร้านพี่แพรวค่อยไปทีเดียวเลย"
"กูไม่ไปกิน มึงไปเถอะ"
"ไอ้ภูมิ ทำไมมึงเข้าใจอะไรยากจังว๊ะ"
"กูก็ไม่เข้าใจทำไมมึงต้องโกหกกู"
"นี่มึงคิดมากขนาดนั้นเลยหรอว๊ะ มึงก็รู้แล้วนี่ว่าไม่ใช่คู่หมั้น กูแค่หลอกมึงเล่น"
ภูมิได้ยินก้องภพพูดแบบนั้นก็หันหน้ามาหาก้องภพ
"มึงรู้มั๊ย เมื่อคืนก็นอนคิดมากทั้งคืน มันทรมานนะเว๊ยกับคำพูดของมึงเมื่อคืนนี้ กูนอนไม่หลับเพราะคำว่าคู่หมั้นของมึงนี่แหล่ะ แล้วนี่คืออะไรมึงแค่หลอกกูเล่น ตลกหรอว๊ะ"
ก้องภพเห็นภูมิโมโหก็ตกใจ
"ไม่ให้กูแกล้งมึงแล้วจะให้กูแกล้งใครว๊ะ กูดีใจนะที่มึง..โมโหใส่กูเพราะเรื่องนี้อ่ะ เพราะมันทำให้กูรู้ว่ามึงก็รักกู"
"กูไม่รักแล้ว" ภูมิบอกก้องภพแล้วก็เดินหนี
"แต่กูรัก มึงหนีกูไม่พ้นหรอกไอ้ภูมิ" ก้องภพพูดแล้วก็เดินเข้าไปกอดภูมิจากข้างหลัง ภูมิถึงกับหยุดนิ่งกับการกระทำของก้องภพ
"ไอ้ภพ ปล่อย เดี๋ยวใครมาเห็น" ภูมิพยายามแกะแขนก้องภพออก
"ไม่ปล่อย เห็นสิดี กูจะได้บอกว่านี่อ่ะ เมียกู"
"ไอ้ภพ พูดมากหว่ะ ปล่อย"...ภูมิว่าก้องภพแล้วก้พยายามแกะแขนก้องภพออก
"ปล่อยก็ได้ ไปดูหนังกัน" ก้องภพบอกภูมิแล้วก็กอดคอพาภูมิขึ้นไปบนห้อง
...ตอนเย็นทั้งสองคนไปที่ร้านพี่แพรว เพื่อทานข้าวเย็นกับฟ้าตามที่นัดกันไว้
"เออ ภพ อาทิตย์หน้าว่างมั๊ย"
"อืม..ว่างดิฟ้าจะไปไหนหรอ"
"อยากไปทะเลอ่ะ พาฟ้าเที่ยวหน่อยเดี๋ยวจะต้องกับเมกาละ"
"อื้มได้สิ แต่ว่าขอพาไอ้ภูมิไปด้วยนะ"
"ย่ะ รู้แล้วน่า ภูมิไปด้วยกันนะ เที่ยวทะเลกัน" ฟ้าหันมาชวนภูมิ
"เอ่อ...." ภูมิรู้สึกลังเล ฟ้าบอกกับภูมิ
"ไม่ต้องเร้าหรือมันหรอกฟ้า ยังไงมันก็ต้องไป" ก้องภพบอกกับฟ้า แล้วก็หันมามองหน้าภูมิ
หลังจากทานข้าวเสร็จ ก้องภพกับภูมิก็พากันกลับหอ เขาพาภูมิไปที่ห้อง
"งอ..แงเป็นเด็กเลยนะมึง ทำไมพ่อแม่ไม่รักหรอ" ก้องภพว่าภูมิ
"เออ ก็พ่อแม่ไม่รักไง"
ก้องภพได้ยินภูมิตอบมาแบบนี้ก็รู้ตัวว่า พลาดแล้วที่ไปแกล้งว่าภูมิแบบนั้น เขาเดินเข้าไปรวบตัวภูมิมาไว้ในอ้อมกอด
"กูขอโทษ ปากไม่ดีเอง อยากให้มึงรู้ว่ากูรักมึงมากนะไอ้ภูมิ จะไม่ทิ้งมึงไปไหน"
ก้องภพบอกภูมิแล้วก็เอามือลูบไหล่ภูมิ
"ป่ะ อาบน้ำนอนได้ละคืนนี้นอนห้องกูนะ อยากกอดมึงทั้งคืนเลย" ก้องภพบอกภูมิแล้วก็ปล่อยภูมิไปอาบน้ำ
-
อุ้ย!!!! ทวงไปตอนบ่าย ตอนค่ำมาเลย 555 :laugh: :laugh: :laugh:
-
:m16: :z6: คนโกหกปากพล่อยต้องโดนเอาคืนนะภูมิ
-
ไม่ใช่เรื่องที่จะมาล้อเล่น ฟังแล้วมันจี๊ดดดดดดดด :angry2: :angry2: :angry2:
-
:impress2: :impress2: :impress2:
-
โหเห็นชื่อทาสรักนักศึกษาแล้วนี่ เรารอความระทมทุกข์เจ็บปวดแสนสาหัสเสียอย่างดี เงิบเลยค่ะ กลายเป็นนิยายเบาๆมุ๊งมิ๊งแทน
ที่จริงเนื้อหามันน่าจะเจ็บปวดนะ แต่คนเขียนเอ่ยถึงหรือบรรยายส่วนนั้นน้อยมากๆ เราว่าจะท้วงว่าเรื่องที่ตัวเองไปขายตัวนั้นภูมิไม่ควรเล่าให้คนอื่นฟัง โดยเฉพาะกับสองสาวนั่น เพราะว่าตัวเองก็ไม่ได้สนิทกับใครมาก่อนเลย อีกเรื่องคือความที่ภูมิเป็นชายแท้แล้วมาเสียตัวให้กับผู้ชายคนอื่น เราว่าภูมิปัดความเสียใจ ความทุกข์ออกไปได้ง่ายดายมากๆเหมือนกับว่าโอเค ไม่เป็นไรเป็นเกย์ก็ได้อะไรปานนี้ แต่เราคงไม่ท้วงแล้วค่ะ เพราะว่าท่าทางการคุมโทนเนื้อเรื่องคนเขียนท่าจะไม่ได้ตั้งใจให้เขียนแบบดราม่า หรือ เป็นไปตามจริง เพราะโทนความรู้สึกเน้นไปทาง fluff หรือ feel good แทน ขอไม่เมนท์พ่อแม่ภูมิ เพราะดูแล้วไม่มีคุรค่าอะไรที่ควรจะเอ่ยถึงเลยในสายตาคนแก่แบบเรา อ่านแต่ละบทมากำลังพยายามนึกว่าคนเขียนจะวางนายภพในตำแหน่งไหน? เพื่อน ตัวเร่งกิริยา มือที่สาม หรือม้ามืด หรือตัวสำคัญสำหรับการหักมุมของเนื้อเรื่อง?
ก้องภพนี่เรียนปีหนึ่งเหมือนกันหรือเปล่าคะ? ภพเป็นรองเดือนมหาลัยแล้วหรือเปล่าคะ ตอนที่ภาคของภูมิเลือกเดือน? เราอาจจะงงๆไปกับตอนนี้ เรานึกว่าเลือกเดือนคณะก่อนไปเลือกเดือนมหาลัย คิดว่าเราจะอ่านพลาดไปตรงไหนสักที่กระมัง
การเขียนมีการพัฒนาขึ้นนะคะ เมื่อเทียบกับเรื่องที่เคยเขียน ภูมิดูเป็นผู้ชายมากกว่าตัวนายเอกเรื่องอื่นของคนเขียน ความสัมพันธ์ระหว่างภพกับภูมินี่เหมือนมีอะไรแต่ก็ยังไม่มากดูจากภูมินี่ ถ้าไม่บรรยายฉากที่ย้ายไปแล้วนอนคนเดียวไม่ได้แล้วจะมองไม่ออกเลยว่าภูมิรู้สึกลึกซึ้งอะไรกับภพ โดยเฉพาะหลังๆที่ภูมิเองก็บอกว่านอนคนเดียวได้แล้ว ไม่เหงามีเพื่อนอย่างนายภพด้วย เลยคิดว่าภพน่าจะเหนื่อยมากๆที่ตามรุกภูมิ แล้วภุมิก็เหนื่อยที่ต้องไหลไปตามน้ำกับภพ
ป.ล Signature ของคนเขียนยังอยู่ค่ะ ที่เรียกตัวละครผู้ชายว่านาย นายมาร์ก นายเบียร์
-
ลุ้นมากเลยคู่หมั้น กลายเป็นมุกแกล้งแฟนซะงั้น
ก็น่าหมั่นไส้ดี 555
-
ขอบคุณมากๆนะครับ สำหรับคอมเม้นต์จากทุกคน เป็นกำลังใจที่ดีมากครับ
จะพยายามปรับปรุงให้ดีขึ้นแล้วก็เขียนเรื่องให้ละเอียดขึ้นครับ
-
อย่าหลอกแบบนี้อีกนะ รู้สึกแย่นะ :angry2:
-
:pig4: :pig4:
-
ขออภัยนะครับที่หายไปนานเลย :mew2: :mew2:
แอบมาแจ้งเปลี่ยนชื่อเรื่องใหม่นะครับ จาก ทาสรัก..นักศึกษา เป็น ตกกระไดพลอยโจน
หลังจากนี้จะมาอัพเรื่องนี้เรื่อยๆนะครับ ขอบคุณและขอโทษที่หายไปนานสำหรับเรื่องนี้ครับ
เหตุผลเพราะต้นฉบับที่พิมพ์ไว้หายไปหมดเลย คอมฯติดไวรัส T_T
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: