Chapter 12
“หนึ่งสองทางนี้”นัทตะโกนโบกมือเรียกเพื่อนทั้งสองคน
“นัททำไมมาเร็วจัง”
“พอดีนั่งอยู่เฉยๆก็จะหลับให้ได้เลยต้องมาหาอะไรทำ”นัทมองสีหน้าเพื่อนทั้งสองที่ไม่ต่างจากตัวเองมากนัก
“ว่าแล้วหนึ่งเป็นเหมือนกันกลับจากค่ายมาได้ห้าวันแล้วแต่เรี่ยวแรงมันไม่กลับมาซักที”
“สองไม่นึกว่าไปออกค่ายมันจะหนักและเหนื่อยอย่างนี้”
“แต่ก็รู้สึกสนุกคุ้มค่าใช่ไหมล่ะ”
“อืม ก็ใช่เป็นครั้งแรกเลยที่ได้พาเด็กทำกิจรรมและสอนให้พวกเรารู้เรื่องเกี่ยวกับสุขภาพอนามัย ฮ้าว”
“ไม่รู้ว่าวันนี้จะเรียนรู้เรื่องรึเปล่านะ ยังไงพวกเราฝากนัทด้วยนะ”
“แล้วนัทเป็นไงบ้าง”
“หมายถึง”
“คุณชายทัณฑ์เทพไม่เฝ้าหรอไง”
“หึหึ”
“ทำเป็นเล่นตัวเดี๋ยวก็มีคนแย่งหรอกชอบเขาไม่ใช่รึไงทัณฑ์ออกเป็นดีขนาดนั้น”
“เอาใจช่วยรึเกินนะได้มาเท่าไหร่ละ”
“เปล่าก็แค่อยากเห็นเพื่อนมีความสุขเท่านั้น”
“หนึ่งเอาเรื่องตัวเองให้รอดเถอะสองยังไม่เห็นเต็มเลยนะวันนี้”
“ชิร์เงียบไปเลยเจ้าสอง”
ไอ้ชอบนัทไม่ปฎิเสธหรอกแต่อยากได้เวลาเพื่อพิสูจน์อะไรหลายอย่างเท่านั้นแล้วไม่อยากมานั่งเสียอกเสียใจทีหลังช่วงเวลา
เรียนภาคฤดูร้อนของนัทผ่านไปได้ด้วยโดยที่มีทัณฑ์และเพื่อนเรียนด้วยความสัมพันของทั้งคู่นับวันยิ่งดีและพัฒนาขึ้น
.....................................................
ตึง ตึง ตึง เสียงกลองถูกตีเป็นจังหวะให้นักศึกษาใหม่เต้นเข้าจังหวะเพื่อทำกิจกรรมถึงแม้จะเข้มงวดเรื่องรับน้องระเบียบเชียร์แต่
ก็ช่วงเลาที่ให้น้องๆผ่อนคลายบ้างเพราะอะไรที่มันตรึงเกินมันจะขาด
“นัทรอทัณฑ์นานไหม”ทัณฑ์วิ่งมาหาคนตัวเล็กที่นั่งรออยู่ใต้อาคารเรียน
“อืม ไม่หรอกทัณฑ์เหนื่อยไหม”นัทยื่นขวดน้ำให้ทัณฑ์
“ขอบคุณนะ ทัณฑ์ไม่ได้ทำอะไรเลยแค่ไปยืนทำหน้าหล่อๆใส่น้องเฉยๆไม่ได้เหนื่อยอะไรทำงานอยู่หรอ”
“อืม”
“หิวรึยัง”
“นิดหน่อยครับ ทัณฑ์นั่งพักก่อนเถอะ”
นัทละสายการงานตรงหน้าหันมาสนใจผู้ชายตรงหน้าที่เดินมานั่งลงที่โต๊ะด้วยกันผู้ชายหน้าตาดีคนดีเป็นขวัญใจสาวๆหลายคน
แต่ก็ไม่ใครมีหาแต่ล่าสุดก็คงเป็นสาวสวยที่ชื่อหลิวที่กัดทัณฑ์ไม่ปล่อยแต่ก็ได้นัทและเพื่อนๆช่วยในที่สุดเอก็ยอมรามือไปใน
ที่สุด
“ทัณฑ์นัท ไปกินข้าวกันไหมทัณ์วันนี้กูไม่มีเพื่อนไปกินข้าวกูถูกทิ้งว่ะ นัทวันนี้เราขอเป็นก้างซักวันนะ”
“เขาทั้งมึงหรือมึงทิ้งเขา”
“ทั้งสองนั่นแหล่ะ ก็กูยังไม่คนที่ใช่อย่างมึงไงมึงก็เห็นใจกูหน่อย”
“ขอโทษนะครับ พี่ทัณฑ์เนทไม่ได้เอารถมาพี่ทัณฑ์ไปส่งเนทกับเพื่อนได้ไหมครับ”หนุ่มน้อยน่าสวยเดินเข้ามาหาทัณฑ์ที่เป็นพี่รหัส
“นุ่มนิ่มรบกวนด้วยนะคะ”
“แค่น้องรหัสนัทไม่มีอะไรเชื่อเจมส์”นัทมองไปที่น้องรหัสของทัณฑ์ดูท่าคงไม่มีปัญหาแต่ปัญหาคงเป็นอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆ
เป็นอันว่าทุกคนตกลงไปทานข้าวกันก่อนก่อนที่ทัณฑ์จะไปส่งน้องๆ
ทุกคนเดินมาหยุดที่ร้านสเต็กบุฟเฟ่หน้ามหาวิทยาลัยที่ตอนนี้เริ่มมีคนทยอยเข้าไปในร้านเมื่อทั้งห้าคนเปิดประตูเข้าไปก็มี
พนักงานพาไปที่โต๊ะพร้อมวางเมนูเครื่องดื่มและใบสั่งไว้ร้านอาหารเป็นแบบปิดติดเครื่องปรับอากาศ
“ทานได้เลยตามใจวันนี้ป๋าทัณฑ์เลี้ยง”
“หึ ให้มันได้อย่างนี้ไอ้เจมส์”
“น่าๆ เลี้ยงเพิ่มอีกคนสองคนจะเป็นไรไป”ทัณฑ์ส่ายหัวกับเจมส์เบาๆ
“นัทเอาเหมือนเดิมไหม”
“อื้ม”นุ่มนิ่มชำเลืองมองหน้านัทน้อยก่อนที่จะสั่งอาหารของตัวกับเนท
ทัณฑ์ลุกขึ้นแล้วเดินไปตักอาหาร
“พี่ทัณฑ์นี่ใจดีจังเลยนะคะถ้าใครได้เป็นแฟนคงโชคดีมากๆเลย”นัทรู้สึกไม่ค่อยถูกชะตากับเพื่อนน้องรหัสทัณฑ์ยังไม่รู้บอกไม่ถูก
“เรียบร้อยนะเดี๋ยวพี่เอาเมนูเครื่องดื่มไปส่งเขาก่อน ป่ะเนสไปตักอาหาร”
“นุ่มนิ่มรอที่โต๊ะนะเดี๋ยวเนสตักมาให้”
“ขอบคุณนะ”ทัณฑ์กับเจมส์ลุกขึ้นไปตักอาหารเสียงมีดช้อนส้มกระทบด้วยจานเสียงกัวเราะพูดคุยของลูกค้าโต๊ะรอบๆ
“พี่ทัณฑ์น่ารักดีนะคะ พี่นัทเป็นเพื่อนกับพี่ทัณฑ์รู้รึเปล่าคะว่าพี่ทัณฑ์มีแฟนแล้วรึยัง”นัทหันไปมองหน้านุ่มนิ่มตรงแล้วยิ้มที่มุม
ปากอย่างพอใจ
“พี่ว่าลองถามพี่ทัณฑ์ดีกว่าเพราะเป็นเรื่องส่วนตัวของพี่ตอบแทนไม่ได้น่ะ”
“ก็ใช่ค่ะนุ่มนิ่มถามเนท เนทก็บอกอย่างนั้นเหมือนกันแต่ถ้านุ่มนิ่มเป็นผู้หญิงให้ไปถามอย่างนั้นตรงๆนุ่มนิ่มอายค่ะ”
“นุ่มนิ่มนี่เป็นเด็กดีจังน้า”
“แน่นอนซิคะพ่อแม่สอนมาดี จะให้มาเดินตามหลังผู้ชายที่ไม่ได้เป็นอะไรกันนุ่มนิ่มทำไม่ได้ค่ะ”
“แล้วนุ่มนิ่มรู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรกันเขาอาจจะเป็นอะไรกันมากกว่าที่นุ่มนิ่มคิดก็ได้”
“คงมีแต่พวกที่วิปริตคิดเข้าข้างตัวเองฝ่ายเดียวอีกฝ่ายคงเห็นเป็นแค่เพื่อนก็เท่านั้นก็แค่หน้าตาบังเอิญดีแต่ยังไงก็ไม่ใช่ของแท้
ของเทียมจะสู้ของแท้ได้ยังกันใช่ไหมคะ”
“สู้ได้ไม่ได้พี่ไม่รู้หรอก รู้แต่ว่าไอ้พวกที่เรียกตัวเองว่าเป็นของแท้กลัวแพ้เลยมาเที่ยวกัดคนนั้นนี้ไปทั่วเหมือนหมาบ้า”
“พี่นัท”นุ่มนิ่มเรียกชื่อนัทออกมาด้วยความรู้สึกโกรธอย่างลืมตัว
“มีอะไรรึเปล่านัท”ทัณฑ์ที่เดินกลับมาที่โต๊ะเห็นท่าทางแปลกของนุ่มนิ่มแต่คนของเขากำลังยิ้มอย่างพอใจ
“เปล่า ว่าแต่ทำไมไปนานจังเลย”
“โทษทีพอดีแถวยาวน่ะ”
“น่ากินจังเลย”
“นัทจังอันนี้ก็น่ากินเจมส์ตักมาเผื่อ นี่ของนุ่มนิ่ม”เจมส์วางจานสเต็กที่ช่วยเนทถือมาวางไว้ตรงหน้านุ่มนิ่ม
ถาพที่ทัณฑ์กำลังนั่งกินเสต็กกับนัทพูดคุยหัวเราะกันทำให้นุ่มนิ่มไม่พอใจ
“ทำไมพี่ทัณฑ์ไม่ไปส่งพี่นัทก่อนล่ะคะจะได้ไม่ต้องวลกลับมา”
“........”ไม่มีคำตอบออกมาจากทัณฑ์เขารู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องที่เขาต้องมาตอบคำถามผู้หญิงคนนี้ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนของน้องรหัส
เขาก็ไม่อยากจะใส่ใจถึงแม้อาการที่รู้สึกไม่ดีกับผู้หญิงจะดีขึ้นโดยที่มีนัทคอยให้กำลังแต่มันเป็นความรู้สึกฝังใจจึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะไม่ให้มีอคติกับผู้หญิง
“ขอบคุณนะครับพี่ทัณฑ์พี่นัทสำหรับอาหารเย็นและที่มาส่งเนทกับนุ่มนิ่ม”นัทยิ้มพยักหน้าให้ออกจากหอพัก
ครืน ครืน นัทหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมาเปิดอ่านดูแล้วยิ้ม
“มีอะไรรึเปล่านัทใครส่งอะไรมา”
“เปล่าหรอกแค่มีคนอยากลองดี”นัทเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าแล้วยิ้มให้ทัณฑ์ที่นั่งอยู่ข้างๆยายเด็กนี่ร้ายเหมือนกันที่มีเขาอยู่ในมือคงจะเตรียมตัวมาดี
เรื่องมันไม่จบแค่นี้แน่
-นุ่มนิ่ม-
................................................................................................
ใกล้จบแบ้ว ใกล้จบแล้ว กำลังพยายาม :mew3: :mew2:
โปรดติดตามต่อไป