CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: mukmaoY ที่ 03-09-2015 22:23:56

หัวข้อ: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 03-09-2015 22:23:56

***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ


***************************************

(;_;)/~~~

คนที่เคยถูกใจเมื่อวันวาน
ต้องกลับมาพบพาลในสถานการณ์ที่ไม่น่าจดจำ

(http://31.media.tumblr.com/bea7b1042d600c3f2cd3ca1a9366f5d7/tumblr_inline_nl62xo5F411s57731.gif)

genre : Romantic,drama


สวัสดีค่ะ  มาเปิดเรื่องใหม่
เรื่องนี้อ่านสบายๆ  แม้เริ่มต้นดูดราม่าแต่จริงๆไม่มีอะไรหรอก ไม่ใช่แนวตบจูบนะ
แต่งตามอารมณ์ ตามใจฉัน  แต่งแก้เครียด555
ถ้ามีอะไรวกวนก็ขออภัยด้วยค่ะ
ฝากด้วยนะคะ

ขอขอบคุณสารบัญจากคุณ meng มากๆค่ะ

  1  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3169496#msg3169496)
  2  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3170631#msg3170631)
  3  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3172591#msg3172591)
  4  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3173338#msg3173338)
  5  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3175795#msg3175795)
  6  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3178245#msg3178245)
  7  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3178739#msg3178739)
  8  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3179611#msg3179611)
  9  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3180852#msg3180852)
  10  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3183301#msg3183301)
  11  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3187377#msg3187377)
  12  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3192334#msg3192334)
  13  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3197512#msg3197512)
  14  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3200421#msg3200421)
  15  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3203793#msg3203793)
  16  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3208283#msg3208283)
  17  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3212118#msg3212118)
  18  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3216517#msg3216517)
  19  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3225967#msg3225967)
  20  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3234408#msg3234408)
  21  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3255827#msg3255827)
  22  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3256873#msg3256873)
  23  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3257705#msg3257705)
  24  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3260073#msg3260073)
  25 THE END  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3261075#msg3261075)

[/quote]

▼สารบัญนิยายข้าพเจ้า►

•••เรื่องสั้นตอนเดียวจบ (แนวหน่วงๆ)
►แฟนดารา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45749.0)
-มีแฟนเป็นดาราต้องอดทน-
►หนี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45751.0)
-เมื่อแฟนต้องแต่งงาน-
►ของตาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45890.0)
-ของตาย ใครเขาจะมองเห็น-
►It’s You (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45750.0)
-เมื่อนายกลับมา-
►เพราะอะไรmpreg (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47360.0)
-ทำไมผมต้องท้อง  ทำไมเขาไม่เคยฟัง-
►เหนื่อยไหม? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47457.0)
-เหนื่อยไหม  กับสิ่งที่เธอทำอยู่?-
►We Were Born to Die (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47515.0)
-เรื่องราวของคู่รักคู่หนึ่ง ตั้งแต่วันแรก  จนถึงวันสุดท้าย-
•••เรื่องยาว
☺เรื่องของหนู หม่าม้า และปะป๊า☺ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45194.0)
-หนูไม่อยากให้ป๊าม้าทะเลาะกันเลย- จบแล้ว-
 คนนิสัยเสีย  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48822.0)
-นทีจะทำอย่างไรเมื่อแฟนที่เคยทิ้งต้องกลายเป็นคนพิการ-
-จบ-

หัวข้อ: Re: ⫷แฟนในปกครอง⫸ 3 กย 58 -ตอน 1-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 03-09-2015 22:26:12

........


ครั้งนั้น....
ตาของเราประสานกัน
รู้สึกถึงไฟแล่นเข้ามาในอก 
ใจเต้นตึกตัก
รอยยิ้มสะกดใจประทับตราตรึง
 
..
เรา..
ไม่เคยคุยกัน
เราทำเพียงแค่ยิ้มให้กันเมื่อเดินผ่าน
แม้ผมมองเขาจนเหลียวหลัง
 
แต่เมื่อวันรับปริญญาจบไป
 
เรา...
ก็ไม่ได้เจอกันอีก
 
......
 
 
เอี๊ยดดด
 โครม!!!
 
 
 
.
.
.
.
 
.
 
.
 
กลิ่นโรงพยาบาล...
 
"ฟื้นแล้วๆคุณ  เป็นไงบ้างลูก"   
เสียงแม่นี่.....อะไรกัน  ผมอยู่โรงพยาบาลเหรอ....
ซี้ดดด....ทำไมแขนซ้ายมันเจ็บแบบนี้  ขาก็ไม่มีความรู้สึก....

ลองนึกย้อนไปตามเสียงนั้น....
รถชน...

ใช่....คืนนั้น....ผ่านมานานเท่าไหร่แล้วนะ
ผมถูกพี่แทนบอกเลิก  เลยขับรถกลับบ้านทั้งๆที่ดวงตาพร่ามัว
แต่แล้วรถคันหนึ่งก็ขับตัดหน้า
ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมาก.....


“ไม่เป็นไรแล้วนะลูก”   ผมกระพริบตาถี่  เพ่งมองแม่ที่กำลังร้องไห้  โดยมีพ่อยืนปลอบอยู่ด้านหลัง  ขยับปากเปล่งเสียงออกไป  แต่กลับแหบแห้ง
แม่ปาดน้ำตา  กระวีกระวาดรินน้ำให้ดื่ม...

“ขอบคุณครับ”   เสียงแผ่วเบา  แต่ดูเหมือนจะสะเทือนใจแม่มาก  ท่านจึงร้องไห้โฮหนักกว่าเดิม
นี่คงเป็นครั้งแรกตั้งแต่จำความได้ที่ผมพูดขอบคุณ  เพราะเราเป็นครอบครัวที่ไม่สนิทกันนัก  ผมมักจะทำปั้นปึ่งกับท่านตั้งแต่เราทะเลาะกันเมื่อหลายปีก่อน

เรื่องที่ผมเป็นเกย์....


.......

แม่กับพ่อไม่ได้พูดอะไรอีก  แค่คอยดูแลอยู่ไม่ห่าง  ผมรู้สึกผิดอยู่ลึกๆเมื่อเผลอมองแววตาแห่งความรักเปี่ยมล้น  ผมไม่เคยทำให้ท่านภูมิใจเลยสักครั้ง...ครั้งนี้ยังมาเป็นภาระอีก
ผมขาหัก  และแขนซ้ายโดนกระจกบาดลึกจนเห็นกระดูก
แน่นอนว่าคงเดินไม่ได้  แม้ต้องใช้ไม้ค้ำ  แต่แขนผมก็เจ็บมากอยู่ดี  หมอบอกให้นอนต่ออีกสักสองวันจึงจะออกจากโรงพยาบาลได้  เวลานั้นผมคงต้องไปอยู่บ้านแม่ก่อน  เพราะแม่เป็นแม่บ้าน  อยู่บ้านตลอดเวลา  ส่วนพ่อน่ะหรือ  รายนั้นบ้างาน  อายุหกสิบแล้วแต่ยังคงไม่ทิ้งบริษัท

นอนตาสว่างได้สักพักก็มีตำรวจเข้ามาชี้แจงเรื่องคดีรถชน  ตามรูปการแล้วผมไม่ผิด  เพราะอีกฝ่ายขับรถมาอย่างแรงด้วยความประมาท  แต่ที่น่าตกใจคือ รถคันนั้นเกิดพลิกคว่ำ  คนขับเสียชีวิตหลังจากมาโรงพยาบาล  ศพของเธอยังอยู่ที่นี่
ผมได้ฟังดังนั้นก็อดสงสารไม่ได้  นึกแผ่เมตตาในใจ  ขอให้ไปสู่สุขคติ  แต่ทว่า...เหมือนลมเย็นไหลผ่านไปวูบหนึ่ง

“เป็นอะไรลูก”

“ปะ เปล่าครับ”

ผมหลุดจากห้วงคำนึง...  พยายามไม่คิดถึงคู่กรณีอีก 
เราควรยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นไปแล้ว...


............

เหมือนคนพิการ...
ถึงแม้จะออกมาอยู่บ้านแล้ว  และมีแม่คอยช่วยพยุง  แต่ผมก็ไม่สามารถทำอะไรได้ดั่งใจ  แขนยังคงปวดอยู่มาก  ผมไม่กล้าลืมตาเลยตอนแม่ล้างแผลให้
เคราะห์ดีที่ไม่โดนไปทั้งสองข้าง  ไม่อย่างนั้นคงได้นอนเป็นผักแน่ๆ

“นัท ทำไมยังไม่แต่งตัวอีกล่ะลูก”  แม่เดินเข้ามาหาผมที่นั่งดูทีวีสบายใจอยู่

“แต่งไปไหนครับ”  ถึงจะเจ็บมาก  แต่ผมอายที่ต้องให้แม่แต่งตัวให้  จึงทนเจ็บเอา 

“งานศพคุณคนนั้นไงลูก  ยังไงเราก็ต้องไปนะ ถึงเราจะไม่ผิดก็เถอะ”

“แล้วญาติเค้าเข้าใจหรือเปล่าเถอะ”

“เข้าใจลูก  ไม่รู้หรือไงว่าเงินค่ารักษาเราน่ะมาจากแฟนเค้า”

“แม่เคยบอกรึไง”  ผมพูดตัดจบ  ก่อนจะพยายามลุกไปเปลี่ยนชุด  ....เฮ้อ!  อยู่มาตั้งอาทิตย์นึงแล้ว  ผมก็ยังเข้ากับแม่ไม่ได้  มันเหมือนว่าเราห่างเหินไปนาน จนจูนกันไม่ติด  ไม่รู้จะเริ่มอย่างไร จบอย่างไร  บางทีผลเลยออกมาเป็นเช่นนี้



ผมนั่งรถเข็นให้แม่เข็นให้  ทุกสายตามองมาที่ผมคนเดียวเหมือนตัวประหลาด  แม่ให้กำลังใจด้วยการบีบมือเบาๆ  ให้รู้ว่ายังมีท่านอยู่ข้างๆ 
...ไหนว่าทุกคนเข้าใจไง...แต่นี่ญาติของผู้หญิงคนนั้นไม่มีใครเลยที่มองด้วยสายตาเห็นใจ สงสาร หรืออะไรก็ได้ ที่ไม่ใช่ “เกลียดชัง”


“ขอโทษนะครับคุณพัชรี  พอดีผมไปเข้าห้องน้ำมา  นี่คุณณัฐ..ถะ....”
‘เขา’  เดินเข้ามาไหว้แม่
‘เขา’  คนนั้น...คนที่ผมสลักไว้ไม่จางหาย
คนที่เคยยิ้มให้กัน...

ไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด....

รอยยิ้มจริงใจ บนใบหน้าร้ายๆ  ถึงแม้มันจะเถื่อน  ดูไม่น่าไว้ใจ  แต่ทุกท่วงท่ากลับสง่างาม แม้จะมีข่าวด้านลบออกมามากมายในสมัยนั้น  แต่เขากลับ..ยิ้มให้ผม

แต่มาคราวนี้เห็นทีคงไม่ใช่.....แววตาจริงใจเพียงชั่วครู่เปลี่ยนเป็นแววเกรี้ยวโกรธ


“นัทสินะ”

“ใช่ค่ะ นัทไหว้พี่เค้าสิลูก”
ผมที่ยังตกอยู่ในภวังค์อดีต  ยกมือไหว้แกนๆ

“ผมสามภพ เป็นสามีของพีช  คนที่คุณขับรถชน”  เขาเอ่ยขึ้นกับผม  น้ำเสียงเย็นชากดดันจนผมหลุบตาหนี  อยากให้แม่พาออกไปจากตรงนี้

“ตายแล้วค่ะคุณภพ  อย่าพูดเรื่องนี้ดีกว่านะคะ” แม่คงพยายามช่วย  ท่านจับรถเข็นหันเหมือนจะพาผมออกไปจากศาลา

“ครับ ผมเข้าใจ...ผมยังทำใจไม่ได้”  จากความแข็งกร้าวแปรเปลี่ยนเป็นเศร้าสร้อย...
ความหลายอารมณ์ของเขาทำให้ผมสับสน
แต่ผมไม่ได้สนใจหรอกว่าเขาจะเศร้าแบบไหน อย่างไร
 ผมแค่รู้สึกผิดหวังในส่วนลึก...ว่าคนที่เคยมีความรู้สึกดีๆให้แก่กัน  และกว่าจะมีโอกาสได้พบกันอีกครั้ง
มันก็สายเกินไปเสียแล้ว....


.

“แม่รออยู่นี่แหละ นัทเข้าเองได้”  ผมบอกแม่ก่อนเดินกะเผลกเข้าห้องน้ำ  ต้องยอมนั่งคอห่านไปก่อน  เพราะไม่สามารถพยุงตัวเองไปพร้อมๆกับถ่ายเบาได้  ได้ยินเสียงแม่เดินออกไป  และเหมือนทักใครบางคน..
เสียงรองเท้าดึง ตึก ..ตึก... ใกล้เข้ามา  คิดว่าคงเป็นคนในงาน  แต่เมื่อพยุงตัวเองออกไปก็ต้องพบกับเขา....

“หึ! ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก”   สามภพจับต้นแขนข้างที่ปกติดี  กึ่งๆจะกระชาก  เขาคงโกรธผมมากที่มีส่วนให้ภรรยาของเขาเสียชีวิต  แต่ก็ไม่น่ามีท่าทีคุกคามขนาดนี้
ผมไม่พูดอะไร ด้วยเข้าใจดีว่าคนกำลังโกรธย่อมไม่ฟังอะไรอยู่แล้ว
ไม่นึกน้อยใจเรื่องในอดีต เพราะเราก็ไม่เคยคุยกันด้วยซ้ำ  แค่คนที่ส่งสายตาให้ตลอดหลายปี..ก็เท่านั้น

“ว่าไง...ทำคนอื่นตายยังจะมีหน้ามาระรื่นอีก”

“.....”

“หายดีเมื่อไหร่  จะตามไปทบต้นทบดอก”  เขาสะบัดแขนผมทิ้ง จนคนไม่มีหลักอยู่แล้วอย่างผมล้มลงไปกองลงกับพื้น 
ใบหน้าดุดันเกรี้ยวกราด  เหมือนคนไม่มีเหตุผล  ทั้งๆที่แก่กว่าเรา แต่กลับทำตัวไม่เป็นผู้ใหญ่เอาซะเลย
ร่างสูงเดินข้ามผมอย่างเหยียดหยาม!


สาบานเลยว่านับแต่วินาทีนั้น
อดีตก็เป็นแค่เพียงเถ้าถ่าน!!



...........

หัวข้อ: Re: ⫷แฟนในปกครอง⫸ 3 กย 58 -ตอน 1-
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 03-09-2015 22:41:40

 :mc4:

หัวข้อ: Re: ⫷แฟนในปกครอง⫸ 3 กย 58 -ตอน 1-
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 03-09-2015 22:44:38

สงสารนัทอ่ะ
รอติดตามอยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 3 กย 58 -ตอน 1-
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 03-09-2015 23:10:37

 :mc4: พึงเริ่ม.. ขอจุดรอก่อน

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 3 กย 58 -ตอน 1-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 03-09-2015 23:15:13

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 3 กย 58 -ตอน 1-
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 04-09-2015 02:35:02

รถผู้หญิงขับตัดหน้าไม่ใช่หรือ?

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 3 กย 58 -ตอน 1-
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 04-09-2015 06:46:05

ความสูญเสีย ไม่ปราณีใครเลยจริงๆ :sad4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 3 กย 58 -ตอน 1-
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 05-09-2015 09:22:29

หืมม?

น้องเค้าข้ามถนนโดยไม่มอง หรือเดินผิดกฏจราจรรึ? ทำไมญาติๆต้องแค้นนายเอกเราด้วยล่ะเนี่ย?

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 3 กย 58 -ตอน 1-
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 05-09-2015 10:45:31

เดี๋ยวอีกฝ่ายขับรถตัดหน้าไม่ใช่เหรอ?

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 3 กย 58 -ตอน 1-
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 05-09-2015 12:38:53

อีฝ่ายขับรถตัดหน้าไม่ใช่หรือ ทางตำรวจก็บอกว่านัทไม่ใช่ฝ่ายผิด หรือพวกนั้นมีปัญหาทางการได้ยินและเข้าใจ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 5 กย 58 -ตอน2-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 05-09-2015 18:17:27

..........


ผมกลับมาบ้านด้วยอารมณ์ขุ่นมัว  แม่เอาน้ำมาให้ล้างมือตามความเชื่อ  จึงปล่อยผมให้อยู่คนเดียว
ในหัวมีแต่คำถามว่าทำไมเขาถึงดูเกลียดผมขนาดนั้น....ทั้งๆที่เราก็แค่...
ไม่สิ
มันสมควรแล้ว
นั่นภรรยาเขาเชียวนะ  สูญเสียคนทั้งคน  ก็คงทำให้คนดีๆเสียศูนย์
แต่จะดูไร้มารยาทเกินไปหรือเปล่า..
หรือนั่นคือตัวตนที่แท้จริงที่ใครๆต่างร่ำลือ

ผมคิดว่าตัวเองมักมองคนไม่ผิด....วินาทีที่เราสบตากัน  ก็รับรู้ได้ว่าเขาคือบางสิ่งที่ตามหามานาน
คืออารมณ์แห่งฤดูฝน  ชุ่มฉ่ำ  ชุ่มชื่นเข้ามาในหัวใจ...
ผมจึงมองเขาอย่างไม่ละสายตา
และเขาก็เช่นกัน.....

เพียงแค่.....คนเราเมื่อไม่ได้เป็นเนื้อคู่กันแล้ว  ก็คงไม่มีทางได้โคจรมาพบกันได้
เมื่อผมตัดสินใจคบกับเพื่อนรุ่นเดียวกัน  จึงทำได้เพียงส่งสายตาให้เขาเท่านั้น....ก็จะให้เลือกใครล่ะ  ระหว่างคนที่ดูแลเราตลอดเวลา กับคนที่ยิ้มให้อย่างเดียว
ผมเกิดมาก็รู้ตัวว่าไม่ได้ชอบผู้หญิง  และเข้าใจดีว่ารักร่วมเพศนั้นรักง่ายหน่ายง่าย  ไร้หลักยึดนอกเสียจากใจของคนสองคน  ผมจึงเลือกเพื่อนสนิทอย่างทัชมาเป็นแฟนคนแรก  แต่เราก็เลิกกันในวันรับปริญญา
และผมก็ยังคงมีรักที่สอง  รักที่สาม และรักอื่นๆ  เรื่อยมาจนอายุ 26
โดยลืมเขาไปเสียสนิท...




“ครับพี่แทน”   ผมรับสายโทรศัพท์จากพี่ชายคนปัจจุบัน  หรือก็คือแฟนเก่า  คนที่ทำผมร้องห่มร้องไห้จนรถชนนี่แหละ  แต่ผมไม่ถือโทษโกรธเขาหรอก  เพราะพี่แทนไม่ได้ทำอะไรผิดเลย  ผิดที่ผมเองที่ไม่ได้ใส่ใจพอ
เมื่อตอนนอนโรงพยาบาล  พี่แทนก็มาเยี่ยมบ่อยๆ  ทำให้เราพอจะปรับความเข้าใจกันได้บ้าง  จนกลายมาเป็นพี่ชายที่ดีคนหนึ่งเหมือนแต่ก่อน
พี่แทนถามไถ่เรื่องที่ไปงานศพ  แล้วเล่าเรื่องงานตัวเองให้ฟัง  ซึ่งผมที่เป็นเลขาควรรับรู้ไว้เอาไว้  เพื่อวันหายดีจะได้ทำงานได้ง่ายขึ้น  ตามงานได้ง่ายขึ้น
คิดว่าน่าจะภายในสองถึงสามอาทิตย์ ผมคงหายปวดแผล และผ่าเฝือกออกพอดี  ติดแหง็กอยู่กับมันมาเป็นเดือนแล้ว  ไม่อยากคิดสภาพตอนถอดออก  ผมไม่เคยขาหัก  จึงกังวลมากว่ามันจะออกมาเป็นอย่างไร...



.
.
.

ผมฝัน.....
ท่ามกลางรถราบนท้องถนน
พระอาทิตย์กำลังลาลับขอบฟ้า...

ผมเห็นผู้หญิงคนนั้นมายืนยิ้มให้อีกฝั่ง
เธอไม่มีท่าทีคุกคาม  เธอเพียงแค่ยิ้มให้เท่านั้น...
จนผมทนไม่ไหว เลยเรียกเธอ
แต่เธอกลับไม่มาหา  เธอทำเพียงยื่นทั้งสองมือมาข้างหน้า   
เกิดเป็นดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์.....
กุหลาบขาวปรากฏขึ้นบนอุ้งมือเธอเพียงชั่วครู่แล้วจางหางไป  กลับกลายเป็นว่ามันมาอยู่ในอ้อมแขนของผมแทน
ผมซึ่งโอบช่อดอกกุหลาบขาวช่อใหญ่โดยที่ไม่รู้สึกเจ็บแขน  แต่แรงรัดรึงนั้นทำให้รู้ว่าตัวเองอยากได้มันมากขนาดไหน  ผมส่งยิ้มขอบคุณให้เธอ 
แล้วจากนั้น...ผมก็ตื่นขึ้นมา


......................

“พี่แทนไม่ต้องมารับนัทแล้วนะ  อาทิตย์หน้าพ่อจะถอยรถคันใหม่ให้”  ผมปลดเข็มขัดออก  ขอบคุณพี่ชายที่แสนดีที่ไปรับไปส่งทุกวัน   อันที่จริงผมกำลังห้ามใจตัวเองอยู่  เพราะพี่แทนไม่ได้ต่างไปจากตอนคบกันเลย  ถึงแม้จะให้เหตุผลว่ากลัวผมลำบากก็เถอะ
พี่แทนคงลืมไปแล้วว่าผมออกจากบ้านมาตั้งแต่ยังไม่จบมหาลัย...

“แล้วดีกับพ่อแล้วเหรอ ท่านถึงซื้อรถให้”

“เปล่าหรอกครับ  นัทแค่ยืมก่อน ....อันที่จริง...พ่อก็จะซื้อให้ปลอบขวัญนั่นแหละ แต่นัทอยากใช้เงินตัวเองมากกว่า  เลยพบกันครึ่งทาง”
ผมเล่าเรื่องที่ผ่านมาให้พี่แทนฟัง  พี่แกค่อนข้างเป็นที่ปรึกษาที่ดีมาก  ด้วยวัยที่ห่างกันถึงสิบกว่าปี  แต่พี่แทนยังคงหล่อเหลา  เป็นผู้ชายเซอร์ๆแต่มีสกุลอย่างไรบอกไม่ถูก
เราสองคนเดินเคียงกันเข้าบริษัท 
บริษัทของพี่แทนเป็นบริษัทเล็กๆในบ้าน  รับงานออกแบบทั่วราชอาณาจักร  มีพนักงานแค่ยี่สิบกว่าคน  ส่วนที่อยู่ออฟฟิศจริงๆก็แค่เก้าคน  บรรยากาศเลยเหมือนครอบครัว  ผมจึงรักที่นี่ และไว้ใจคนที่นี่มากกว่าครอบครัวตัวเองเสียอีก

ปุ้ง!

“ต้อนรับกลับมาจ้า!”
ผมผงะตกใจกับเสียงเฮฮาและสายรุ้งโปรยปราย เหมือนเราไปแข่งเกมเรียลลิตี้แล้วได้เงินรางวัลหลายล้าน   ปล่อยให้มันเกาะตัวอยู่อย่างนั้น เพราะว่าไปแล้วคงดูน่ารักดี  พี่ๆน้องๆผลัดกันเข้ามาอวยพรรับขวัญ  ผมซาบซึ้งใจเสียจนอดน้ำตาซึมไม่ได้
“ไม่เอานะอย่าร้องๆ เดี๋ยวไม่สวย”  พี่ตาคนสวยเข้ามาเช็ดน้ำตาให้  ร่างอวบๆกอดผมแล้วรู้สึกอบอุ่นดีชะมัด  ผมเอาร่างแกร็นๆของตัวเองกอดกลับ  ทุกคนเห็นช่องทางที่จะได้แต๊ะอั๋งคนถือตัวแบบผมก็รีบกรูกันมากอดจนเป็นก้อนกลมๆ
เห็นพี่แทนเอากับเขาด้วยก็อดหัวเราะไม่ได้ 
พี่ๆทำให้ผมมีวันนี้
ผมรักทุกคนมากครับ...
ได้แต่บอกในใจ เพราะผม...เขิน



“ตัดผมแบบนี้ก็ดูน่ารักดีนะ ดูเก๋ไปอีกแบบ”  พี่ตาชมผมทรงใหม่ที่ผมเพิ่งตัดแก้เคล็ดตามคำขอของแม่  จากที่ปล่อยยาวถึงกลางหลัง  ก็เปลี่ยนเป็นรีดผมให้เรียบแล้วซอยให้เข้ากรอบหน้าประมาณบ่า 
ใครๆก็บอกว่าอิจฉาที่ผมหน้าสวยกว่าผู้หญิงบางคน...ไม่ปฏิเสธนะ 
ก็ผมรักสวยรักงามมาตั้งแต่เด็กนี่นา  มีอะไรบำรุงได้ก็บำรุง  ผมชอบที่ตัวเองดูดี ดูน่ารัก  แต่ไม่ได้หมายความว่าอยากแปลงเพศนะ  ผมยังอยากมีอวัยวะครบทุกส่วนตามใบเกิดมากกว่า  แล้วเราก็ไม่ได้สาวอะไรขนาดนั้น  แค่ไม่ถึกเหมือนผู้ชายทั่วไป  ออกจะนิ่มๆ หงิมๆ 
บางคนหมั่นไส้  บางคนชอบ...อะไรประมาณนั้น


“คุณเลขาครับ  ทำงานครับ”  พี่แทนยื่นหน้าเข้ามากลางวงที่กำลังเมาท์แตก  ทั้งพี่ตา พี่แวว น้องกล้าสะดุ้งกันไปเป็นแถบๆ   ผมรู้ว่าพี่แทนทำหน้าดุไปงั้นแหละ  เอาเข้าจริงก็ไม่เคยต่อกรกับลูกน้องตัวเองได้เลย  ใจอ่อนตลอด...

พี่แทนสวดอีกเล็กน้อยพอเป็นกระษัยก่อนลากผมเข้าไปคุยงานที่ผ่านมา  เอกสารสรุปทุกอย่างทำออกมาเรียบร้อยด้วยฝีมือพี่แกเอง  ผมมีหน้าที่เคลียร์ตาราง  พิจารณารับงานก่อนเสนอให้พี่แทนสรุปอีกที 
ดูเหมือนว่างานของผมง่าย....ใช่
มันง่ายจริงๆ

"กลับบ้านดีๆนะนัท  ทำไมไม่ให้พี่ไปส่งก็ไม่รู้ แขนยังเจ็บอยู่ไม่ใช่เหรอ"
 
"นัทบ่นไปงั้นแหละ อุปทานเพราะโดนเจ้านายใช้งานหนัก"  ผมแกล้งหยอก  จริงๆแผลผมผสานกันสนิทแล้ว เพียงแต่วันนี้จัดนู่นนี่ทั้งวัน เลยปวดขึ้นมา  แปลกตรงที่มันปวดมากกว่าเก่าไปสักหน่อย
 
"โอ๊ย!" พี่แทนเขกหัวผมอ่า เขกทีเดียวจะไม่ว่าเลยนะ นี่ล่อไปตั้งชุดใหญ่ คิดว่ากำลังขึ้นแสตนด์เชียร์หรือไง!
 
"รีบๆกลับได้แล้ว มืดๆค่ำๆเดี๋ยวโดนฉุด"
 
"ห่วงจั๊งงง  น่าจะเอาความห่วงไปขึ้นเงินเดือน    โอ๊ย!"
 
ผมตบตีกับพี่แทนจนได้เวลาสมควรจึงลา  แลบลิ้นหลอกคนตัวใหญ่เหมือนยักษ์ก่อนโบกแท็กซี่กลับบ้าน...
 
 
 
 
 
 
รู้สึกแปลกๆ
มันสังหรณ์ใจอย่างไรไม่รู้
เหมือนจู่ๆหน้าอกก็วูบโหวง 
ผมต้องผ่านทางนั้น...เป็นครั้งแรกตั้งแต่หาย
 
นึกโทษตัวเองว่าน่าจะจำทางลัดที่พี่แทนพามาเมื่อเช้า
กุมขมับเครียด  ไม่อยากมอง
นี่ผมยังนึกภาพไม่ออกเลยนะว่าจะขับรถเองได้อย่างไรในเมื่อกลัวขนาดนี้
ลองหรี่ตาให้เล็กลง  เผื่อว่าจะช่วยเพิ่มความมั่นใจให้ได้บ้าง....แต่มันก็ได้เพียงนิดเดียว
เมื่อรถแท็กซี่ขับผ่านจุดเกิดเหตุ  ราวกับภาพสโลว์โมชั่น....
ภาพหญิงคนนั้นซ้อนทับขึ้นมา  เธอส่งยิ้มให้....พร้อมดอกไม้ในมือ
รู้สึกอุ่นใจอย่างไม่ทราบสาเหตุ
ผ่านมันมาได้แล้วก็หาร้านดอกไม้ทันที  เพราะอะไรไม่รู้เหมือนกัน
ผมแค่รู้สึกดี....ดีมากๆ  เหมือนความโกรธ ความกลัวที่มีมันหายไปหมด

....พอผมได้ดอกไม้มาแล้วก็ยืนดมหน้าร้าน   
คืนนี้ดาวสวยจัง....ดอกไม้ก็หอม

ปริ๊นนนนน
รถใคร....ไม่มีมารยาท
เรายืนอยู่บริเวณหน้าร้านแท้ๆ  ไปเกะกะเขาตรงไหน
ผมเคืองได้ไม่นาน  ร่างสูงในรถนั้นก็ลงมา
....ไม่นึกว่าจะเป็นเขา
เขาใส่ชุดอย่างคนทำงาน  เสื้อเชิ้ตแขนยาว กางเกงสแล็คสีเทา
มาดเนี้ยบของเขาทำให้ผมใจสั่น
แต่เมื่อเห็นสายตาคมดุนั้นตวัดมามอง  ผมก็เสหลบ

“หึ....สบายใจจริงนะ”  พอจะเข้าใจนะกับความสูญเสีย  แต่เขาดูเคียดแค้นมากไปหรือเปล่า?

“ผมแค่อยากใช้ชีวิตต่อไปนี่ครับ  จะมามัวทุกข์ใจก็ใช่ที่”

“แล้วมาทำอะไรดึกดื่น”
จะมาอยากรู้เรื่องของเราทำไมเนี่ย?
เมื่อกี๊ยังแขวะกันอยู่เลย

“นึกอยากได้ดอกไม้น่ะครับ  จนมาเจอร้านนี้”

“อืม”  เขาส่งเสียงรับรู้ก่อนเดินเข้าร้าน  ปล่อยผมยืนงงคนเดียว
เห็นท่าทางว่าไม่มีอะไรแล้ว จึงเดินไปรอรถแท็กซี่
ผมคิดว่าเขาคงพยายามทำใจเหมือนกัน  แต่ด้วยอารมณ์ร้อนอย่างที่เคยได้ยิน  จึงทำให้ควบคุมได้ไม่ดีนัก
.....ขอให้เขาดีขึ้นในเร็ววันละกัน

“นัท”
หืม...เขาเรียกผมเหรอ?

“อะไรครับ?”
อ้อก!!

“ขอโทษนะ”
....ทำไมต้องทำอย่างนี้
ผมถูกต่อยจนหมดแรง  ทรุดตัวลงนอนกับพื้นอย่างน่าสมเพช
เขาอุ้มผมพาดบ่า

“ฮือ...ปล่อย”
น้ำตาไหลอาบแก้ม   
ด้วยผมไม่ใช่คนแข็งแกร่งอะไร....
ความกลัวครอบงำ
คิดว่าคงโดนฆ่าแน่.....
ใครก็ได้....ช่วยที



.................................

ตอบคำถาม...เพราะว่าพระเอกและญาติยังทำใจไม่ได้ที่เสียคนดีๆอย่างพีชไป
พีชเป็นคนดีมากๆ  คนดีที่เราทำให้ตาย   :ling2:
เลยหาแพะไปเรื่อย  ไม่คิดว่าพีชที่ดีขนาดนั้นจะขับรถผิดกฎน่ะค่ะ
...ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 5 กย 58 -ตอน2-
เริ่มหัวข้อโดย: naoai ที่ 06-09-2015 01:11:22

เบื่อนายเอกอ่อนแอ แต่ก็อ่าน หุหุ หุหุ รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 5 กย 58 -ตอน2-
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 06-09-2015 04:11:22

เจอชื่อพี่แทนสะดุ้งแป๊บ   นึกว่าพ่อของน้ำหวานเสียอีก 555

แต่ก็จริงนะคนเรามันรับความจริงไม่ได้ก็โทษนั่นโทษนี่แทนความจริงไปเพราะว่ามันง่ายดี

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 5 กย 58 -ตอน2-
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 06-09-2015 07:08:33

แบบนี้นัทน่าสงสารนะ พีชช่วยนัทด้วย :hao5:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 5 กย 58 -ตอน2-
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 06-09-2015 08:55:01

อ้าวเห้ย

ต่อยจนสลบแล้วจะพาไปไหน? เป็นที่ระบายความใคร่?

สิ้นคิดจริงๆ อย่าไปมีใจให้เลยค่ะ  :z3:

(งี้น้องนางไม่ได้ขับรถผิดกฏ แสดงว่านัททำผิดกฏแทน อาจจะเดินลงถนนโดยไม่มองรถให้ดีก่อน  :sad11:)

หน่วงเล็กๆ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 5 กย 58 -ตอน2-
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 06-09-2015 09:28:13

ปักธงตาม ! ถูกใจอย่างบอกไม่ถูก มาต่อเร็วๆนะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้ อยากรู้มากว่าสามภพจะทำอะไร คิดอะไรอยู่ หวังว่าดอกไม้ที่นัทเห็นพีชมอบให้ จะเป็นความรู้สึกจากสามภพ

ก๊าวใจ... แอบมอง และยิ้มให้กันมานาน...

ภพหิ้วนัทไปแล้ว ก็หวังแค่ว่าร้ายจะกลายเป็นดี...

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 5 กย 58 -ตอน2-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 06-09-2015 12:36:01

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 5 กย 58 -ตอน2-
เริ่มหัวข้อโดย: azure ที่ 06-09-2015 13:03:58

เอาละซิ นายเอกเราท่าทางจะเจอเรื่องแย่ๆเข้าอีกแล้ว :ling3:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 5 กย 58 -ตอน2-
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-09-2015 13:21:04

ภาคพิศาลเหรอ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 5 กย 58 -ตอน2-
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 06-09-2015 14:25:06

ยังไม่ทันหายดีเลยนะคะ ใจร้อนจริง  :o8:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□7 กย 58 -ตอน3-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 07-09-2015 20:28:39

“จะพาผมไปไหน!” 

หลังจากร่างกายกลับคืนสู่สภาพปกติ  ผมก็ตะโกนให้เขาเห็นใจ
แต่คงไม่กล้าดุด่าว่าเขาหรอก  เพราะเท่านี้   ใบหน้าเกรี้ยวกราดก็แทบจะฆ่าผมอยู่แล้ว

เขาไม่ตอบแม้แต่นิด  เอาแต่เหยียบคันเร่งจนผมเกร็งไปทั้งตัว
ในที่สุดเราก็ออกจากกรุงเทพฯ  และใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที จึงเลี้ยวเข้าซอยลูกรังแคบๆ

“คุณ..จะฆ่าผมเหรอ”   น้ำเสียงสั่นระริก 
คนเคยผ่านเหตุการณ์เฉียดตายอย่างผมรู้คุณค่าชีวิตดีพอ
ไม่อยากเอาชีวิตมาทิ้งกับคนขาดสติ

“ลงมา”  น้ำเสียงเด็ดขาด...
ผมจำยอมก้าวขาสั่นลงมาจากรถ  มองตัวบ้านสองชั้น  เป็นบ้านไม้เก่าสมัยโบราณ
น่ากลัวจะมีเงาดำยืนมอง....

“หึ...กลัวเหรอ?   ไม่ต้องห่วงนะ  กูมีพีชเฝ้าบ้านให้”
...พีช?....ภรรยาเขาที่ผมขับรถชนนี่

“นี่คุณภพ...”  “ไม่ต้องมาเรียกชื่อกู!!”  มือแกร่งบีบต้นแขนผมอย่างแรง
เขาลากผมเข้าบ้านโดยไม่สนใจเลยว่าผมจะเป็นยังไง
ถึงแม้พยายามฝืนตัวเองมากแค่ไหน  แต่ก็สู้แรงคนตัวใหญ่กว่าไม่ได้

“คุณจะมาทำศาลเตี้ยไม่ได้นะ....คุณให้กฎหมายจัดการผมเถอะ...นะครับ”  ผมอ้อนวอนเขา  น้ำตาไหลพรากเมื่อเขาผลักผมล้มลงกับพื้น
รอยแดงที่แขนขึ้นเด่นชัด
ผมร้องไห้พร้อมกับลูบรอยนั้นไปมา   หรือเรียกอีกอย่างว่าขอคะแนนความสงสาร

“กระแดะ”

“เราไม่เคยรู้จักกันเลยนะคุณ ...ให้เกียรติผมบ้าง”

“ไม่เคยรู้จัก...แล้วใครวะส่งสายตาเชิญชวนก่อน!”

“มันก็แค่เรื่องเมื่อก่อนป่ะ...เรายังไม่เคยคุยกันเลยด้วยซ้ำ”

“ขำว่ะ...ยั่วผู้ชายคนนู้นทีคนนี้ที  พอเอาจริงก็ไปยืนจูบปากกับเพื่อนสนิทตัวเองวันรับปริญญา...ถามจริงเถอะ  คันมากเหรอ?”
ทำไมเขารู้.....?
ผมเลิกกับทัชในวันรับปริญญา  และเราก็แค่จูบลาเป็นครั้งสุดท้ายในมุมอับ  ซึ่งไม่น่าจะมีคนเห็น
แล้วทำไม..ต้องเป็นเขา..?

“แล้วไงล่ะ  นั่นมันเรื่องส่วนตัวของผม”  ผมก็โมโหเหมือนกันนะ
สับสนแล้วว่าจับผมมาทำไม  จะมาแก้แค้นเรื่องเก่ากันหรือไง
ประสาท!

“เรื่องส่วนตัวเหรอ!!  แล้วมึงบอกให้กูไปหาทำไม!”
ห้ะ?!
“บอกตอนไหน—โอ๊ย!”
เขาต่อยท้องผม   แล้วบีบปากราวกับจะให้กระดูกแตก
ผมกลัวและเสียใจ   มันคงเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน...โดยที่ผมไม่มีโอกาสแก้ตัวเลยด้วยซ้ำ

“กูอุตส่าห์ลืมมึงไปแล้ว....อุตส่าห์คิดว่ามันก็แค่เรื่องเด็กๆ  แต่สุดท้าย...มึงก็ทำให้กูผิดหวังอีกครั้ง”
ดวงตาเขาแดงก่ำเหมือนจะร้องไห้
มือหนาปล่อยหน้าผม
เขาหันหลังกลับไป  หายใจแรงอย่างคนโมโหที่กำลังระงับอารมณ์ตัวเอง
ผมไม่รู้ว่าเรื่องราวเป็นมายังไง  ผมไม่เคยติดต่อเขาเลยด้วยซ้ำ.....มันต้องมีคนแกล้งเราแน่ๆ
จะตามหาตัวก็ไม่ได้แล้ว  ในเมื่อเราต่างแยกย้ายกันไปตามทาง  และที่สำคัญ...ผมไม่เคยบอกใครว่าชอบเขา

“คุณจะเอายังไงก็ว่ามา”

“....เอามึง”
เพื่ออะไรคุณภพ? ....

“ว่าไง? ชอบใจล่ะสิ”

“ไม่ชอบ!!  และไม่เคยคิดจะชอบด้วย!”  ผมใช้ประโยคคลุมเครือ  เผื่อเขาจะคิดว่าผมไม่เคยคิดจะชอบเขา  เรื่องมันจะได้จบๆไป 

“ขอเอาแก้ขัดในฐานะที่มึงทำเมียกูตาย”

“คุณจะบ้ารึไง!  ยังไงพ่อแม่ผมก็ต้องตามหาตัวผมอยู่แล้ว  นี่ดูละครมากไปหรือเปล่า”

“เออ!  นิยายน้ำเน่านี่แหละที่กูชอบ ...กูจะเอามึงมาเป็นนางบำเรอ ...พอเบื่อก็ทิ้ง”

“น่าขำ...รู้มั้ยตอนจบของละครน่ะ ...ไอ้ซาดิสม์อย่างคุณก็จะตกหลุมรักนางบำเรอตัวเอง”
เขาฉีกยิ้มร้ายกาจ  ไม่สะทกสะท้านกับคำพูดผม
และขยุ้มหัวให้ผมเงยหน้าจนเจ็บแปลบ
ทำอย่างกับเราเป็นสิ่งของ...ไม่มีชีวิตจิตใจ

“กูจะฉีกหน้าพล็อตนิยายน้ำเน่าทุกเรื่อง...คอยดู!!!”
 

.................

ตอนนี้สั้นมากๆ
ปล.เรื่องนี้ไม่พิศาล
 :man1:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□7 กย 58 -ตอน3-
เริ่มหัวข้อโดย: Maw ที่ 07-09-2015 20:34:35

เอาอีกๆ ชอบๆ ขอให้ภพรักนัทหัวปักหัวปำเลย เพี้ยง!

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□7 กย 58 -ตอน3-
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 07-09-2015 20:37:26

คอยดู :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□7 กย 58 -ตอน3-
เริ่มหัวข้อโดย: angelnan ที่ 07-09-2015 21:28:31

เลวมากไอ้ภพ อยากให้กรรมตามทันเร็วๆๆ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□7 กย 58 -ตอน3-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 07-09-2015 21:54:03

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□7 กย 58 -ตอน3-
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 07-09-2015 21:57:56

 o18


นั่งรอดูตอนจบของภพ

หึหึ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□7 กย 58 -ตอน3-
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 07-09-2015 22:09:10

สรุปว่าสามภพก็ชอบนัท
แต่โกรธที่นัทไปจูบกับเพื่อน


ต่างคนต่างไม่ได้พูดว่าชอบกันสินะ


 :ling2: :ling2:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□7 กย 58 -ตอน3-
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 07-09-2015 22:20:34

 :hao7: หราาาาาาาา รอดูกันต่อไปค่ะ //  :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□7 กย 58 -ตอน3-
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 07-09-2015 22:51:53

พระเอกจิตมากๆเลยตอนนี้    เหมือนเก็บกดอะไรมา    ดีนะมาเจอนายเอกที่โล๊ะทุกอย่างไปลงได้   ถ้านางจะเป็นพระเอกตบจูบที่ฉีกแนวเก่าๆก้อยากบอกนายเอกเหมือนกันว่าก็เป็นนายเอกที่แหวกขนบไปด้วยเลยนะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□7 กย 58 -ตอน3-
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 07-09-2015 23:22:15

รอ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□7 กย 58 -ตอน3-
เริ่มหัวข้อโดย: azure ที่ 07-09-2015 23:38:24

สนุกมากครับ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□7 กย 58 -ตอน3-
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 08-09-2015 00:13:32

ตกลงเรื่องเป็นอย่างไรกันแน่นะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□7 กย 58 -ตอน3-
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 08-09-2015 01:06:22

อ้าก ไอ่พระเอก นิสัยยยยยย

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□7 กย 58 -ตอน3-
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 08-09-2015 02:54:07

เรืองมันงงตรงใครขับรถ หรือรถชนไงเนี่ยแหล่ะ

ว่าภพเอ็งดูละครมากป่ะ เมียตายแล้วมาเอาคนชนเมียเนี่ยน่ะ เอ็งจิตมาภพ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□7 กย 58 -ตอน3-
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 08-09-2015 07:31:51

ภพ...ผิดประเด็นแล้วพ่อคุณ ได้ข่าวว่าเมียเพิ่งตาย นี่จะจับคู่กรณีทำเมียซะแล้ว  :hao3:

รักเขา ชอบเขาก็ถนอมกันหน่อยเน้อ  :hao6:

รอ ~

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□7 กย 58 -ตอน3-
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 08-09-2015 20:38:04

กูจะฉีกพล็อตนิยายน้เน่าทุกเรื่อง  :m20:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□7 กย 58 -ตอน3-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 08-09-2015 20:50:52

กริ๊ก...

เสียงกุญแจลงกลอนบาดลึกไปถึงขั้วหัวใจ
ผมกลายเป็นนักโทษที่ถูกล่ามโซ่หนาในบ้านไม้เก่าคร่ำครึ ยิ่งดูสยองเข้าไปใหญ่
ต่อให้ดิ้นรนมากแค่ไหน  เขาก็ไม่รับฟัง

ทุกวิ่งทุกอย่างตอนนี้..มันเหมือนฝันร้าย
ผมภาวนาครั้งแล้วครั้งเล่าว่าให้มันเป็นเพียงฝัน  หรือขอให้พีช...หญิงสาวที่มอบดอกไม้ให้ผมมาช่วยก็ได้
เธอคงไม่ใจร้ายใจดำเหมือนสามีตัวเองหรอก...

“คร่ำครวญอยู่ได้”  เขาเดินเข้ามาพร้อมกันอุปกรณ์แปรงฟัน

“แล้วผ้าขนหนูล่ะ?”  ผมไม่ใช้คำสุภาพอีกต่อไป  ตราบใดที่ความเจ็บตรงมุมปากยังคงอยู่

“ไม่ต้องใช้  เดี๋ยวนอนกับเตียงก็แห้งเอง....หรือว่าจะเปียกหนักกว่าเดิมก็ไม่รู้สินะ”  น้ำเสียงเต็มไปด้วยตัณหา
ผมเสหน้าหลบไม่อยากเสวนาด้วย
ถ้าเราไม่ล้างตรงนั้นซะอย่าง  เขาจะทำผมได้ยังไง
จะทำให้เข็ดไปจนตายเลย

“แล้วถ้ามึงเล่นตุกติกนะ...กูเอามึงตาย”


....หยดน้ำตาร่วงเผาะ
เราคงต้องยอมเขาสินะ....

เอาน่า...ใช่ว่ายังสดยังซิงเสียเมื่อไหร่ 
ทำไปให้เข้าพอใจ  จะได้เบื่อเราเร็วๆ
คงไม่เก็บเราเป็นเดือนเหมือนอย่างในละครหรอก
เพราะผมยังมีการมีงานทำ  มีคนมากมายที่พร้อมตามหา
.....ยังไงกฎแห่งกรรมก็จะตามทันเขาเอง

......................

พอผมอาบน้ำเสร็จ...จัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อย  เขาก็เหมือนรู้  รีบเคาะประตูไม่ให้เรายื้อเวลาต่อไป

“ชักช้า!”  ถูกตะโกนใส่หน้า
ผมไม่สนใจเขามากนัก  แค่เดินแก้ผ้าแบบนี้ก็หนาวจะตายอยู่แล้ว เลยไปนอนรอที่เตียงดีกว่า

“ใครให้มึงนอน!”
ผมสะดุ้งพรวดลงจากเตียง
บางทีก็ขำเขานะ  ทำเป็นเด็กเล่นกันไปได้  แต่ก็ขำตัวเองมากกว่าที่ยอมง่ายๆ
ยืนกุมส่วนล่างของตัวเองด้วยความหนาว 
พรุ่งนี้ไม่พ้นเป็นไข้แน่นอน  ทั้งโดนซ้อมเจ็บช้ำไปทั้งตัว....ทั้งสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

“ยืนชักซิ!”

“เอ่อ...?”

“ว่าวให้กูดู!!”
ผมเก้ๆกังๆจับส่วนนั้นของตน  รูดรั้งมันเบาๆพร้อมกับหลับตา  ไม่อยากเห็นอะไรทั้งนั้น
ความอับอายครั้งนี้ผมจะจดจำไปตลอดชีวิต...

“พอ”
ค่อยๆลืมตาขึ้นมาเพื่อพบกับเขาที่ร่างกายเปลือยเปล่า
ส่วนนั้นของเขาตั้งแข็งชี้มาอย่างน่าเกลียด....ถึงผมจะเป็นเกย์  แต่ก็ไม่นิยมมองจ้องเครื่องหมายทางเพศเต็มๆตาแบบนี้หรอกนะ
เขากระดิกนิ้วเรียก  ผมจึงปีนขึ้นเตียงหลังใหญ่อย่างช้าๆ
มือหนาจับหัวผมให้ก้มลงไปที่ส่วนนั้น  “ผมไม่ชอบ!”  รีบปฏิเสธทันควัน  เพราะผมไม่ชอบจริงๆ  แฟนผมทุกคนต่างรู้ดี

“ไม่ชอบก็ต้องทำ!”
อื้อ....ผมหลับตาปี๋  รับเอาส่วนนั้นเข้ามาในปาก
รสชาติของผู้ชายไม่อร่อยสักนิด  ด้วยความที่ผมไม่ค่อยเก่งเรื่องนี้  ทำให้เขาจิ๊ปากไม่พอใจอยู่เรื่อยๆ
แต่ผมก็พยายามใช้ลิ้นให้ลื่นไหลที่สุดแล้ว

“อ้ะ!”  โดนดึงขึ้นไปทาบบนร่างใหญ่
เขาประกบปากผมและกัดกินอย่างหิวกระหาย
ท่าทางจะอดอยากจริงๆ
แต่เมียเพิ่งตายเองนะ  ไม่นึกถึงกันบ้างหรือไง?

“อือ...”   เขาพลิกตัวขึ้นสลับไปอยู่ด้านบน   มือข้างหนึ่งลูบต้นขาผมและจับมันแยกออก  ส่วนอีกข้างเขี่ยตุ่มไตทั้งสองข้างไม่หยุด

“คุณ....”  ผมคราง
มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร  ในเมื่อเขาไม่รุนแรงกับผม  ผมจึงยอมผ่อนโอนตามอย่างเต็มใจ

ความเย็นวาบเกิดขึ้นเพียงชั่วครู่เพราะเจล  และถูกแทนที่แทบจะทันทีด้วยส่วนแข็งขืนของเขา
ไม่เบิกทางก่อนเลยเหรอ!!
“ผมเจ็บ!”  ทุบหน้าอกแกร่งให้รับรู้   

“ทนหน่อย...”  บางทีเขาอาจจะลืมว่าผมไม่ใช่ผู้หญิง
แต่อันที่จริงผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผู้หญิงต้องเบิกทางก่อนหรือเปล่า

ความเจ็บเสียดร้าวรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
เสียงโซ่กระทบพื้นเป็นจังหวะน่าอาย  ไหนจะเสียงหยาบโลนจากเนื้อกระทบกัน...
ผมครางลั่นเมื่อโดนจุดกระสัน
เขาเน้นย้ำเข้ามาถี่แรง  ตอกย้ำว่าเราตกเป็นของเขาหลายครั้งต่อหลายครั้ง
มันอ่อนโยนทว่าแฝงความเร่าร้อน
และผมดีใจที่เขาไม่ดุด่า   เขากลับตามใจผม  ทำให้รู้สึกดีต่อกัน
เหมือนเราmake love ไม่ใช่have sex

...................

อย่างที่คาดไว้แต่แรกว่าผมต้องเป็นไข้แน่  แล้วก็เป็นจริงๆ...
สีหน้าเขาตั้งแต่ตื่นมาไม่ได้โกรธเกลียดผมเหมือนอย่างเคย
ดวงตาดูไม่มั่นใจ  และท่าทางคู้ตัวลงอย่างคนคิดหนัก
เขาคงรู้สึกผิดแล้วสินะ  อารมณ์เมื่อคืนเป็นอารมณ์ชั่ววูบ
ผมโชคร้ายเองที่ดันไปบังเอิญเจอเขาด้วยใบหน้าชื่นมื่นกับดอกไม้เสียขนาดนั้น

เชื่อว่าเขาไม่ได้วางแผนอะไรหรอกในตอนแรกที่อุ้มผมมา
เพิ่งจะมาคิดได้ก็ตอนโทรไปบอกแม่ผมนั่นแหละ
ประหลาดคน
.....ประหลาดตั้งแต่แอบชอบเรา แต่ไม่มาจีบแล้ว
ทั้งๆที่รู้ว่าเราก็มีใจ
มันน่าโมโหไหมล่ะ

....คิดแล้วก็ขำตัวเอง
แค่เขาอ่อนโยนหน่อยก็หายโกรธแล้วเรา...

“หายแล้วค่อยกลับบ้านละกัน”
เขายกชามโจ๊กมาให้ถึงห้อง
ผมฝืนลุกขึ้นนั่งทั้งๆที่หนักหัวแทบยกไม่ขึ้น ระบมไปทั้งหน้าด้วย

“ไม่โกรธผมแล้วเหรอ”

“เออ”
ห้ะ!? นึกจะง่ายก็ง่ายอย่างนี้เลยเนี่ยนะ....

“แต่กูมีข้อแม้...เมื่อไรที่กูต้องการ มึงก็ต้องมา กูอยากได้อะไร  ก็ต้องทำให้  ...อย่างี่เง่า อย่างอนอะไรไม่เข้าท่า”

“ขอเป็นแฟนง่ายกว่ามั้ย”
ผมพึมพำ  แต่หูเขาดีเกินไปถึงได้ถลึงตาใส่

“อย่าคิดหนีอย่าคิดตุกติก...ไม่งั้นเจอดีแน่”

“นี่คุณ...จะหาอะไรมาผูกมัดผมไม่ทราบ  ผมจะหนีไปต่างประเทศก็ได้ด้วยซ้ำ”

“อยากรู้มั้ยล่ะ”

“อยากสิ”
ผมกวนกลับ  .....อย่างกล้าๆกลัวๆ

“หึ!...เดี๋ยวก็รู้”


.........................................

วันนี้มาติดกัน  เพราะพรุ่งนี้คงไม่ได้อัพ
ตอนนี้ข้าพเจ้าแต่งไปได้13ตอนแล้ว
อยากจะสารภาพว่าตอนแรกๆ(น่าจะ1-5) แต่งห่างกันตอนละเดือน  อาจทำให้เนื้อหาเปลี่ยน
แล้วตัวเองหาไม่เจอ  ทั้งๆที่กลับไปแก้แล้วนะ
เลขขออภัยถ้างงเรื่องรถชนค่ะ
คิดเสียว่าเป็นภาษาชาวบ้านละกัน  ทั้งๆที่จริงคือรถตัดหน้า เสียหลักทั้งคู่เนาะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□8 กย 58 -ตอน4-
เริ่มหัวข้อโดย: azure ที่ 08-09-2015 20:58:09

โห อารมณ์เปลี่ยนไวมาก ตามเกือบไม่ทันพระเอกเรื่องนี้

ว่าแต่นายแอบถ่ายวีดีโอไว้หรือเปล่าเนี่ย :ling3:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□8 กย 58 -ตอน4-
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 08-09-2015 21:08:36

สั้นจุง
พระเอกดูอารมณ์แปรปรวนเนอะ
เหมือนคนที่มีความคิดบ้านๆ ใช้ความรู้สึกนำ
แต่นายเอกดูเป็นคนละมุนละไมอยู่บ้าง
ดูเหมาะสมกันดีเหมือนกันนะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□8 กย 58 -ตอน4-
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 08-09-2015 21:31:53

คุณภพเอาแต่ใจ !

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□8 กย 58 -ตอน4-
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 08-09-2015 21:53:20

สงสัยได้เข้ามาอยู่ในการปกครองแล้วล่ะ เอ็นดูน้องหน่อย   :o8:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□8 กย 58 -ตอน4-
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 08-09-2015 21:54:27

ใช้คำว่า Have sex ดีกว่า Do sex ค่ะ

ภพเหมือนหากระโถนทางอารมณ์เลย   เหมือนกับว่าจะทดสอบความรู้สึก   เมียตายไม่รู้ว่ามีปมอะไรกันหรือเปล่า ภพอาจจะรู้ตัวนิดๆว่าชอบผู้ชายแต่ยังไม่อยากยอมรับ น่าจะมีเรื่องอะไรกับเมียถึงทำให้เมียไปแบบนั้น   มาเจอคนที่เคยมองเป็นสาเหตุให้เมียตาย ดีเลยแก้แค้น + ทดสอบความรู้สึก  ตอนนี้ก็เลยได้เมียเก็บมาเลย   สงสัยถ่ายคลิปวีดีโอไว้หรือเปล่านะ   ท่าภพก็จะไปไม่รอดเหมือนกัน

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□8 กย 58 -ตอน4-
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-09-2015 21:57:52

ไม่ชอบแบบนี้แต่ก็ยังอยากอ่านต่อ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□8 กย 58 -ตอน4-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 08-09-2015 22:02:29

อ้างจาก: Freja ที่ 08-09-2015 21:54:27  

ใช้คำว่า Have sex ดีกว่า Do sex ค่ะ

แก้แล้วค่ะ  ขอบคุณค่า  :hao5:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□8 กย 58 -ตอน4-
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 08-09-2015 22:43:31

อะไรของพระเอก = =

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□8 กย 58 -ตอน4-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 10-09-2015 00:12:21

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□8 กย 58 -ตอน4-
เริ่มหัวข้อโดย: naoai ที่ 10-09-2015 09:17:02

สั้น

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□8 กย 58 -ตอน4-
เริ่มหัวข้อโดย: oilzii ที่ 10-09-2015 11:26:25

รอน้าาาา :hao3:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□8 กย 58 -ตอน4-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 12-09-2015 00:36:38

ผมให้เขาไปส่งที่บ้านตัวเองดีกว่าไปบ้านแม่  เพราะสภาพตอนนี้  ต่อให้เด็กป.3ก็ดูออกว่าไปเจออะไรมา
อย่างที่เคยบอกว่าผมแยกตัวออกมาอยู่คนเดียวตั้งแต่วัยรุ่น  โดยเช่าบ้านของพ่อเพื่อนไว้  เพราะพวกเขาย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดกัน  แต่เพื่อนมันหวงบ้าน เลยขอพ่อให้ผมมาดูแลให้ และเก็บค่าเช่าถูกแสนถูก
แค่ทำงานพาร์ทไทม์ก็ได้มาจ่ายค่าเช่าพอดี  ผมจึงไม่มีปัญหาเรื่องการเงินสักเท่าไหร่  เพียงแต่ไม่มีเก็บเท่านั้น

“บ้านน่ารักดีนี่”
ผมพยักหน้ายิ้มเห็นด้วย  ดีใจที่มีคนชมบ้านเรา  อุตส่าห์ลงมือตกแต่งเองนี่นา

“เหมือนย้อนยุค”

“ผมชอบสไตล์นี้”

“ชอบแบบนี้  แต่ทำไมกลัวบ้านฉัน”
เปลี่ยนสรรพนามแล้วเหรอ   ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย

“อย่างคุณเรียกยุคโบราณสมัยกรุงศรีแตก  ส่วนอย่างผมเรียกวินเทจครับ”
เขาไม่ตอบอะไร  เอาแต่หัวเราะหึๆในคอ

พอเดินมากเข้า  อาการมึนหัวก็ปรากฏ
ผมทรุดนั่งอย่างคนหมดแรง  คลึงขมับเบาๆ  อาการรุมๆระอุในกายมากขึ้นเรื่อยๆ

“นอนก่อนไป”

“คุณกลับเลยก็ได้นะ”

ไม่รู้ว่าเขาตอบอะไรหรือเปล่า  เพราะผมเคลิ้มหลับแทบจะทันที

................................

ตื่นมาก็บ่ายแก่แล้ว
รอบบ้านเงียบเชียบ
ใจผมเกิดอ่อนแอขึ้นมายามไม่มีใคร
ผมไม่นึกว่าเราจะได้เจอกันอีก
มันเหมือนฝันเลยนะ ที่เราโคจรมาเจอกัน....ฝันร้ายน่ะ
คงไม่ต้องมานั่งนึกทบทวนว่าเราน่าจะทำอย่างนู้นจะทำอย่างนี้
เพราะมันเป็นอดีตที่แก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว
ผมไม่ได้รู้สึกดีนักหรอกที่ยอมนอนกับเขา  โดยเฉพาะตอนนี้....
ตอนที่นึกได้ว่า  เราไม่ได้รักกัน.....

ใจง่ายไปหรือเปล่านะเรา....ถึงได้นั่งน้ำตาซึมเพราะตื่นมาไม่เจอเขาอยู่อย่างนี้
อาจเป็นเพราะข้อตกลงของเขา ที่มันทำให้คิดว่าเราอาจกลายเป็นคนสำคัญ
แต่ผมลืมไปว่า ภรรยาเขาเพิ่งเสีย  คงไม่มีคนใหม่ง่ายๆหรอก
และเขาคงรักคุณพีชมาก.....

RRRRRRRR
พี่แทนโทรมาตามแน่เลย
จะหาข้ออ้างอะไรดีวะเรา....

“ฮัลโหลครับพี่”

/”เป็นอะไรหรือเปล่านัท  ปวดแขนมากเลยเหรอถึงหายไปเนี่ย”/

“ก็นิดหน่อยครับ”

/”แล้วนี่อยู่ไหน”/

“ผมอยู่บ้าน”

/”นัท....บนโลกนี้ไม่ได้มีแค่ตัวนัทคนเดียวนะ  มีอะไรก็บอกกันนะ อย่าเก็บไว้คนเดียว...ตั้งแต่นัทรถชน รู้มั้ยเราเปลี่ยนไปมากนะ”/

“ขอโทษครับ”

/”ไม่เป็นไร พี่เป็นห่วง....กินข้าวด้วยล่ะ เที่ยงแล้ว”/

“ครับคุณพ่อ”

ผมกดวางสาย  น้ำตาคลอ....
สงสารตัวเอง  แล้วก็สงสารพี่แทนด้วย
ถ้าวันนั้นผมมีสติกว่านี้  เขาคงไม่ต้องมาโทษตัวเอง

...เหนื่อยใจที่เราอ่อนแอ

ผมทอดไข่เจียวแล้วกินยาตาม
รู้สึกไม่อยากอาหารเท่าไหร่
จากนั้นก็สำรวจบ้านที่ไม่ได้มาดูเลย  ต้นไม้เหี่ยวแห้งเหมือนเจ้าของมัน
ผมยืนคุยกับต้นไม้  ขอโทษมันที่หายไปนาน  จนได้ยินเสียงเครื่องยนต์หน้าบ้าน

“หายไวจังนะ”
ผู้ชายสมัยนี้ปากจัดจัง  ชอบแซะชอบแขวะเรื่อย
ผมอยากแกล้งฉีดน้ำใส่เขา  แต่ขี้ขลาดเกินไป

“กินข้าวหรือยัง  ซื้อซูชิมา”
เขาชูถุงพลาสติกสีขาว  มีลายร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดังแปะอยู่

“กินพาราไปแล้วครับ”

“ถามว่ากินข้าว  ไม่ได้ถามว่ากินยา!”
เขาขึ้นเสียง เพราะคิดว่าผมกวน
แต่ผมไม่ได้กวนนะ  มันเบลอจริงๆเลยตอบไปแบบนั้น
ไม่อยากต่อความยาว เลยพูดขอโทษคนแก่กว่าไป  แล้วหยิบซูชิไปจัดใส่จานให้เขา

อร่อย....
ไม่ได้กินปลาดิบสดๆหวานๆแบบนี้มานานแล้ว 
ปกติผมชอบทำกับข้าวกินเองมากกว่า  ไม่ค่อยชอบอาหารต่างชาติเท่าไหร่

“กินเยอะๆ”
เขาคีบซูชิหน้ากุ้งตัวโตใส่จานผมด้วยใบหน้านิ่ง
ขี้เก๊ก!
คำเดียวที่นึกออกตอนนี้เลยแหละ


เอาเข้าจริง  เราก็อยู่ด้วยกันได้โดยที่ไม่กัดกัน
เขาอยู่ในมุมของเขา  นั่งไขว่ห้างเล่นแท็บเล็ตด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
ส่วนผมกำลังตอบแชทบรรดาแฟนคลับในเฟซบุ้ค
ก็พี่แทนน่ะสิ  ดันโพสต์หน้าของผมว่า “ขอให้หายป่วยนะครับคนดี”
แฟนคลับเลยกระหน่ำโพสต์กันใหญ่เลย
แล้วแทนที่จะอวยพรให้หายนะ  กลับถามว่าเราคืนดีกันแล้วหรือยังแทบทุกคน...

ติ๊ง...

สามภพ  อาณพกุล  ขอคุณเป็นเพื่อน

เห...?
ผมหันขวับไปหาเขา  แล้วต้องรีบหลบ  เพราะดวงตาดุเหมือนเสือจ้องอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ
หรือไอ้ที่หน้าดำคร่ำเครียดเมื่อกี๊เป็นเพราะเราคุยในเฟซหรือเปล่า
กดรับเป็นเพื่อนแบบแทบไม่ต้องคิดเลย
ติ๊ง...
ตอนนี้นัทคบกับผม

อะไรเนี่ยคุณภพ!!!
ไทม์ไลน์ผมแทบแตกภายในเวลาไม่ถึงนาที

“คุณไม่กลัวคนเขาเอาไปเมาท์เหรอ  ไอ้ผมน่ะไม่เท่าไหร่หรอก  คนรู้จักก็แค่ในเฟซ  แต่คุณน่ะตระกูลดังนะ”

“ทำไม...คนอย่างฉันจะคบกับเน็ตไอดอลไม่ได้หรือไง”
เขาถามกวน  พร้อมกับขยับตัวเขาหาผมที่ชักจะปวดหัวตุบอีกรอบ

“คุณลืมไปแล้วหรือว่าภรรยาเพิ่งเสีย”
ผมกลอกตาระอาเมื่อดวงหน้าเขาดูตกใจ  ...นี่โพสต์ไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบใช่ไหม

เขานิ่งคิดครู่หนึ่งจึงตอบ
“ช่างมันเถอะ  ถึงจะลบไปมันก็มีคนแคปทันอยู่ดี”

“แล้วพ่อแม่คุณล่ะ”

“รายนั้นรู้อยู่แล้วว่าฉันเป็นไบ  แล้วก็....ช่างมันเถอะ  เอาเป็นว่าคงไม่ตกใจหรอก”

เฮ้อ....คนอะไร  ใช้ชีวิตง่ายชะมัด
ลองนึกดูนะ..
อยากปล้ำผมก็จับมาซะเฉยๆ
อยากปล่อยก็ปล่อย
อยากโพสต์อะไรก็โพสต์

ผมกดชื่อเขาเพื่อไปส่องหน้าวอลล์คนเอาแต่ใจ
ปรากฏว่ามีแต่โดนแท็ก  โพสต์เองอยู่สองสามโพสต์   นับได้ว่าเป็นเฟซที่ร้างมากๆ

****

อาทิตย์ ต่อมาผมได้รถคันใหม่  และกลับไปทำงานได้แล้ว
ส่วนเขาก็ไม่ลืมที่จะสั่งว่าห้ามไปอ่อยคนอื่น
เขาชอบมานอนเล่นบ้านผม  มานอนได้สองสามชั่วโมงแล้วก็กลับ
แต่มีอยู่วันหนึ่งพ่อแม่ผมเอาของมาคืนให้  แล้วเจอเข้าพอดี
เหมือนพวกท่านจะรู้นะว่าเกิดอะไรขึ้น  สีหน้าถึงได้ไม่ต้อนรับคนสร้างเรื่องอย่างเห็นได้ชัด
แม่แอบคุยกับผมว่าไม่อยากให้คบกัน  เพราะคนที่แฟนเพิ่งตาย แล้วมีแฟนใหม่ทันทีนั้น   หาดียากมาก
ผมอยากจะบอกท่านนะว่าไม่ได้คบ  แค่โดนคุณเขาบังคับให้เป็นนายบำเรอเฉยๆ
... แต่เดี๋ยวจะหนักกว่าเดิม เลยไม่พูดอะไร

“น้องนัทททท”
พี่ตาวิ่งออกมาจากบริษัท ตรงเข้ามากอดผมแน่น

“ทำไมมีแฟนใหม่แล้วไม่บอกพี่บอกน้อง”
ว่าแล้วไง....

“แหะๆ  ก็แค่คุยๆครับพี่  ยังไม่ได้เป็นแฟน”

“แล้วไป...พี่เป็นห่วงเรา  มีแต่คนเมาท์ในทางไม่ดีกันทั้งนั้น  กระทู้ขุดพรึบพรับ”

“ขนาดนั้นเลยเหรอพี่”

“แน่นอน”

“ผมไม่ได้น่าสนใจสักหน่อย”
ไม่รู้ว่าผมกลายเป็นเน็ตไอดอลตั้งแต่เมื่อไหร่
รู้ตัวอีกทีก็มีคนมาขอถ่ายรูปแล้ว  โดยเฉพาะเวลาเดินคู่กับพี่แทน
คือเราไม่ได้อายุรุ่นๆ น่ะ  ผมเกือบสามสิบ  ส่วนพี่แทนก็สามสิบแล้ว   เราคบกันก็มีโพสต์รูปบ้าง  แต่มันไม่ได้หวานชื่นน้ำตาลละลายขนาดนั้น

“ไงเรา....พี่ขอคุยอะไรด้วยหน่อย”
พี่แทนให้พี่ตาออกไปก่อนจูงมือผมไปทางหลังบ้าน

“พี่อยากคุยกับเราเรื่องนายสามภพ”
ผมก้มหน้าหลบสายตาจับผิด

“ใครๆก็รู้ว่าเขานิสัยไม่ดี  ไปคบกับได้ยังไง ....ไหนจะโดนเมาท์ว่าเราเป็นชู้อีก”

“ผมไม่ได้เป็นชู้”
เถียงเหมือนเด็ก  ยิ่งทำให้พี่แทนหัวเสียเข้าไปใหญ่

“แล้วนึกไงไปคบกับเขา”

“ยังไม่ได้คบ  คุณภพเขาแค่โพสต์เล่นๆ”

“คิดว่าพี่โง่เหรอนัท  พี่ถามแม่เราแล้ว”

“เออๆ  เขาจีบ  แต่ยังไม่ได้คบแน่นอน”
ไม่รู้ทำไมผมไม่เคยปฏิเสธเรื่องของเขาได้เลย   จะบอกว่าไม่คบ ไม่เอาคนนี้ก็ไม่พูดหรอกนะปาก...
หรือจะเล่าความจริงให้พี่แทนฟังก็ได้  พี่แทนต้องช่วยผมได้แน่ๆ
แต่ทำไม.....

“อย่าคบเขานะนัท  พี่เป็นห่วงเราจริงๆ  เราน่ะหัวอ่อน”

“ผมรู้....ผมมันใจง่าย”
พี่แทนถอนหายใจเสียงดังทันที

“การยอมคนอื่นง่ายๆ มันไม่ใช่ทางออกหรอกนะนัท”
พี่แทนพูดแล้วเดินออกไป เหมือนพระเอกที่ชอบทิ้งคำคมไว้ตอนจบของละคร

พี่เขาพูดถูก 
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา  ผมแทบไม่เคยโกรธใครเลย  ผมตามใจทุกคน  อยากทำอะไรก็ทำได้ตามสบาย  โดยเฉพาะกับบรรดาแฟนเก่า
ผมคงใจดีเกินไป
ดีเกินไป
ถึงโดนทิ้งครั้งแล้วครั้งเล่า



(http://images6.fanpop.com/image/photos/35800000/Godfrey-gifs-godfrey-gao-35800386-500-282.gif)
 :m25: ลงภาพตัดดราม่านิดนึง

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□12กย 58 -ตอน5-
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 12-09-2015 00:54:00

ดึกมากกกกกกก 5555
ขอบคุณนะคะที่อัพให้ รอทุกวันเลย

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□12กย 58 -ตอน5-
เริ่มหัวข้อโดย: pimBNY ที่ 12-09-2015 01:13:02

 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
เอาอีกๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□12กย 58 -ตอน5-
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 12-09-2015 01:16:33

หูยยยย      โดนทิ้งครั้งแล้วครั้งเล่า   ภพโพสต์แบบนั้นคนก็ไปขุดคุ้ยขึ้นมากันน่ะสิ
เดี๋ยวก็พากันเอา1+1แล้วเป็น1111 หรอก   เดี๋ยวก็มาเป็นน้อยกันมานานเลยอยากเป็นหลวงเลยชนเมียหลวงให้ตาย

อยากรู้ว่าแฟนเก่านัททิ้งนัทเพราะอะไร? เลิกกับพี่แทนเพราะอะไร?   ใจดีมากเกินไปเลยเหมือนไม่มีใจให้แฟนเต็มร้อยหรือเปล่า?  แต่ที่แน่ๆพระเอกเหมือนไม่เต็ม(ร้อย)ค่ะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□12กย 58 -ตอน5-
เริ่มหัวข้อโดย: ชอร์ปสติ๊ก ที่ 12-09-2015 02:07:54

คุณสามภพ กรุณารับยาช่อง 4 ค่ะ อะไรกัน อารมณ์เปลี่ยนไวปานพายุ.... เป็นคุณพิศาลอยู่ดีๆ เกิดเล่นเฟสอัพสเตตัสเสียอย่างนั้น  o22

นัทหัวอ่อนเหรอ เราว่าค่อนข้างเอาแต่ใจทีเดียวนะ หนีออกจากบ้านตั้งแต่ยังเรียนไม่จบเลย แถมมีท่าทางต่อต้านคุณแม่ช่วงแรกๆ อีก

เราดันชอบพี่แทนซะอย่างนั้น ฮิ แต่จะดีแดกรึเปล่าอีกเรื่องนึงนะคะ

เข้ามาติดตามตอนต่อไปด้วยคนค่ะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□12กย 58 -ตอน5-
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 12-09-2015 08:10:07

เนื้อเรื่องน่าสนใจ รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□12กย 58 -ตอน5-
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 12-09-2015 08:10:27

อีตาสามภพมัดมือชกกันง่ายเนาะ ดูพี่ท่านสับสนกับความรู้สึกตัวเอง อารมณ์มาก่อนเหตุผล และโคตรเอาแต่ใจเลย !

นัทใจอ่อนเกินไป รู้ตัวไหม ต้องสู้บ้าง ยั่วบ้าง อะไรบ้าง ^^

ภาพปิดท้ายนี่กำเดาซึมเบาๆ

ขอบคุณจ้า รอนะ ~

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□12กย 58 -ตอน5-
เริ่มหัวข้อโดย: Bellze12 ที่ 12-09-2015 09:35:32

มีคนไม่เห็นด้วยที่จะคบกันเยอะขนาดนี้ นัทจะว่าไง และภพจะทำไง น่าลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□12กย 58 -ตอน5-
เริ่มหัวข้อโดย: naoai ที่ 12-09-2015 09:55:21

 :katai2-1: รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□12กย 58 -ตอน5-
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 12-09-2015 10:10:22

แล้วพี่แทนเลิกกับน้องทำไมล่ะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□12กย 58 -ตอน5-
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 12-09-2015 10:48:03

เรื่องนี้น่าสนใจดี ^^

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□12กย 58 -ตอน5-
เริ่มหัวข้อโดย: NuTonKaw ที่ 12-09-2015 15:39:19

สงสานอะ :m15:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□12กย 58 -ตอน5-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 12-09-2015 17:04:45

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□12กย 58 -ตอน5-
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 12-09-2015 17:49:43

ตอนแรกกะจะมามาดโหดหรอก พอได้เขาแล้วสงสัยรู้ใจตัวเอง ดูว่าเอาไงต่อ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□12กย 58 -ตอน5-
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 13-09-2015 01:38:24

ฮาอารมณ์อันแปรปวนของสามภพนี่แหละ  :laugh:  รอตอนต่อไปนะคะ   o13

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□12กย 58 -ตอน5-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 14-09-2015 23:58:28

.....

ผมทำงานโดยไร้สายตาครหาจากพี่น้องร่วมงาน
พวกเขาดีกับผมเสมอ  เป็นครอบครัวที่สำคัญอีกครอบครัวหนึ่ง   แต่ผมกลับไม่กล้าปรึกษาอะไรมาก
ถ้าผมยังมีเพื่อนสนิทก็คงดีนะ...

“เหม่ออะไรจ้ะนัท”
พี่ตาส่งเสียงอ่อนหวานเจือความห่วงใยมาให้  ผมอมยิ้ม ส่ายหน้าเบาๆ

“แทนเขาเป็นห่วงเราน่ะ  อย่าคิดมากไปเลย”

“นัทเข้าใจ  ....”

“นี่นัท....”  พี่ตาปรับเสียงเบาลง  ก้มหน้าใกล้ผมมากยิ่งขึ้น
“คิดอยากรีเทิร์นหรือเปล่า  ที่ทำนี่ไม่ได้ประชดใช่ไหมลูก”

ผมรีบส่ายหัวแรง  “เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วพี่ตา...นัทดีไม่พออ่ะ”

“โธ่เอ๊ย…. ทุกคนดีพอกันทั้งนั้นแหละ”

.....................

“คุณ”
ผมปลุกเขาที่กำลังนอนกรนเสียงดัง
มานอนอย่างนี้ ไม่เกรงใจกันบ้างเลย  จะไม่ให้กุญแจก็กลัวโดนปล้ำอีก
แทนที่กลับมาทำงานเหนื่อยๆ จะได้มีชีวิตสงบบ้าง  ก็ต้องมาเจอเขาอีก
นี่ผมหลงตัวเองได้ไหมนะว่าเขาติดใจเรา

“กลับดึกนะวันนี้”
เขางัวเงียตื่น  เดินไปล้างหน้าในห้องน้ำ แต่ก็ยังคุยกับผม

“ก็ไม่ได้เข้าบริษัทหลายวัน  งานเลยเยอะน่ะ ..คุณกินอะไรหรือยัง”

“กินแล้ว  ใครจะทนรอวะ”
เฮ้อ!  ตอบดีๆไม่เป็นรึไง

“กลับไปบ้านตัวเองก็จบ”
ผมบ่น  พร้อมกับเปลี่ยนเสื้อผ้า  แต่แล้วกลับโดนกระชากตัวปลิว

“เพราะใครล่ะที่ทำให้บ้านฉันไม่มีคนทำกับข้าวให้!”

“โมโหใครมาเนี่ย  อย่ามาพาลกับผมนะ!”

หลายวันที่ผ่านมาก็ดีกันอยู่   
ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ   เพราะผมกลับบ้านช้าเหรอ?
จะให้ตามใจทุกอย่างได้ยังไงกัน  แค่ให้เข้าบ้านได้ก็แม่พระสุดๆแล้ว

“แม่ง!!  เบื่อเว้ย!”
เขาปล่อยผม
แล้วไปลงไม้ลงมือกับโต๊ะเครื่องแป้งแทน
ผมมองเครื่องสำอางราคาหลักพันหลักหมื่นถูกปาทิ้งอย่างไม่ไยดี

คงอาการบ้ากำเริบ
ผมไม่อยากห้าม   อยากทำอะไรทำไปเลย เอาให้พอใจ 
ดีกว่ามาลงไม้ลงมือกับเราเป็นไหนๆ

ผมหันหลังจะเดินออกมาทำกับข้าว  แต่กลับเจ็บหัวจี๊ดเพราะแรงกระแทกจากของแข็ง
เมื่อสิ่งนั้นตกลงพื้น  จึงได้รู้ว่ามันคือกระปุกวาสลีน  เคราะห์ดีที่มันใกล้หมด
ไม่อย่างนั้นหัวผมแตกแน่
“จะไปไหน!!”

“ทำกับข้าว  ผมไม่มีเวลามาดูคุณเป็นบ้าหรอกนะ”

“กูสั่งว่ายังไง?  อย่าขัดใจกู!”
นี่เราอยู่กับเด็กห้าขวบหรือไงวะเนี่ย

“แล้วผมขัดใจคุณตอนไหน?  ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมทำอะไรผิด”

“มาช้าไง  แค่นี้ก็โง่  คิดไม่เป็น”
ผมเดือดปุด  มือกำหมัดเตรียมจะต่อย  ถ้าด่าอีกมีสวนแน่
โชคดีหรือโชคร้ายของคุณพีชที่ต้องมาสามีพรรค์นี้
สงสารเธอจริงๆ

“คุณทำให้ผมรู้สึกดีนะ...ที่ไม่คบคุณตั้งแต่แรก!”
ผมพูดแล้วเดินออกมาจากบ้าน  กะว่าจะไปขับรถสงบสติอารมณ์  ก่อนที่จะหยิบมีดมาแทงเขา
“นัท!!!”
คนตัวใหญ่กระโจนมากอด ทำให้ผมล้มหน้าคว่ำตรงประตูบ้าน  เราดิ้นขลุกขลัก  ผมหลุดคำด่าเขาเป็นกระบุง

“ปล่อยนะ!!”

“คุยกันให้รู้เรื่อง”

“เจ็บนะโว้ย!”

จนผ่านไปพักใหญ่เราทั้งคู่จึงหยุด 
ต่างคนต่างหอบเอาอากาศเข้าไปหล่อเลี้ยงร่างกาย
ผมดันเขาให้ลุกขึ้น
ยืนนิ่งทบทวนสถานการณ์...เราควรทำอย่างไรดี  อยู่กับคนบ้า คงได้บ้าเข้าสักวัน

จนกระทั่งได้ยินเสียงรถคันหรูเคลื่อนออกไป...จึงเบาใจขึ้น
เราอาจจะทะเลาะกันเหมือนผัวเมีย
แต่มันแย่กว่านั้น.....ตรงที่เราไม่ได้รักกันจริงๆ
ถึงแม้จะผ่านมาหลายวันแล้ว  แต่ผมก็ยังคงไม่เข้าใจว่าที่เขาทำ..ทำไปเพื่ออะไร
ถ้าเอาผมมาบำเรอกามแทนเมียก็พอเข้าใจอยู่
แต่ที่เขามานอนรอ  ทำราวกับว่านี่คือบ้านของเราสองคน
มันทำให้ผมคิดมาก...
และในใจลึกๆ มันดีใจที่เห็นคนรอเราทุกเย็น

มันเร็วเกินไปจริงๆที่รู้สึกอย่างนี้

ขอแค่ให้เรื่องนี้เป็นความหวั่นไหวก็พอ  อย่าถึงขั้นรักเลย
.
.
.

ผมทานข้าวเสร็จ  ทำกิจวัตรของตัวเองจนเที่ยงคืน ถึงได้มีเวลานั่งเช็คโทรศัพท์

และแทบตกใจ  เพราะผมถูกแท็กกับวิดีโอบ้าๆ......  ‘หม้อข้าวยังไม่ทันดำ ก็ตีกันเสียแล้ว’
เพื่อนบ้านคนไหนวะ มาแอบถ่ายตอนผมกับเขาทะเลาะกัน
แต่ละคอมเมนต์ด่ากันสนุกสนาน  วิเคราะห์ต่างๆนานา  บอกว่าเพราะผมแย่งแฟนเขามา  กรรมเลยตามสนอง
ดีนะที่เราไม่ใช่ดาราดัง  คนรู้จักกันแค่ในวงแคบ
ไม่งั้นผมได้อายหนักกว่านี้แน่

ผมไม่อยากอ่านข้อความด้านลบ  มันบั่นทอนจิตใจ  ทั้งๆที่เราไม่ผิด  จึงกลับมาหน้าวอลล์ตัวเอง  มีข้อความให้กำลังใจอย่างที่คิด
เปิดแชทพี่แทน  เพราะพี่แกทักมาเสียหลายข้อความ
นัท
พี่บอกแล้วว่ามันไม่ดี
ทะเลาะกันแบบนี้ ยังบอกว่าไม่มีอะไรอีกเหรอ
มีอะไรปรึกษาพี่

นัท
หายไปไหน
อย่าคิดมากนะ
คุยกับมันหรือยัง

นัทตอบพี่สิ

ห่วงผมขนาดนี้  แต่ไม่คิดอยากได้ผมคืนเลยเหรอพี่....
น่าน้อยใจชะมัด

ไม่มีอะไรหรอกครับ  ทะเลาะกันตามประสาแหละ  พี่ไม่ต้องเครียดนะ ผมสบายดี ขอโทษนะที่ไม่ได้ตอบ มัวแต่ดูละคร  ตอนนี้จะนอนแล้ว  ฝันดีนะครับ

ผมไล่ตอบทุกความเห็น   ขอบคุณพวกเขาที่มาให้กำลังใจและเชื่อมั่นในตัวเราจนล่วงเข้าตีสาม ถึงได้ยินเสียงรถคุ้นหูมาจอดหน้าบ้าน
เพราะบ้านผมมีแค่ชั้นเดียว  เดินออกไปนอกบ้านใช้เวลาเพียงชั่วครู่
ผมดำหน้ารั้วยืนนิ่งไม่ไหวติง  ผมยืนห่างจากรั้วสองสามก้าว เพราะกลัวคนเมากระโจนใส่อีก
ยังไม่คิดเปิดประตูรั้วให้
ร่างสูงขยับมาเกาะรั้ว  ตาปรืออย่างคนง่วง  แถมด้วยกลิ่นเหล้าบุหรี่โชยหึ่ง

“เห็นหรือยัง  ผลที่ขัดใจฉัน”
หึ...เขาเองสินะ  คงจ้างใครมาเฝ้าหน้าบ้านไว้ล่ะสิ  พอได้จังหวะก็ถ่ายเลย
รู้สึกสยองชะมัดที่มีสตอล์คเกอร์

“อืมเห็นแล้ว  แย่สุดๆเลยล่ะ”
ตอบเอาใจ  คิดว่าคนเมาคงไม่น่ารู้เรื่องว่าน้ำเสียงผมมันเริงร่าขัดกับคำที่พูด

“เปิดประตูหน่อย”

“มีกุญแจไม่ใช่เหรอ”

“ขี้เกียจหยิบ...เปิดหน่อย....เงี่ยน”
รู้ชะตาตัวเองเลย

ขี้เกียจเล่นตัว   เพราะมันคงแรงขึ้นเรื่อยๆถ้าหากผมยังขัดใจเขาอยู่
ไม่แน่เขาอาจจะมีคลิปโป๊ของผมด้วยก็ได้

.
.
.

“อือ...อ..อ..” 
เขาเข้ามาทีเดียวสุดลำ   ค่อยๆขยับเข้าออก ก่อนเปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ
ท่าไหนผมร้องดัง  เขาก็จะเน้นอยู่อย่างนั้น  และทำแรงกว่าเดิม 

ผมน้ำตาไหล....รู้สึกแย่กับการตกเป็นของคนที่ไม่ได้รักเรา
รู้สึกแย่กับการที่เขาไม่ให้เกียรติผมเลย
และรู้สึกแย่  ที่ตัวเองสมยอม

******

ถ้าเราไม่อยู่บนโลกนี้  เรื่องจะง่ายขึ้นไหม?
เขาจะได้กลับไปใช้ชีวิตอย่างคนปกติ  หาแฟนเป็นผู้หญิง  แต่งงาน  มีลูก  จนลืมคนรักเก่าไป
ไม่ต้องมาติดอยู่กับผม
มาหาข้ออ้างเอาแต่ใจ  เพื่อทำร้ายเรา
ผมนอนมองเขาในความมืด
...นี่หรือคือชายที่เราเคยชอบ
ทำไมเขาไม่เห็นใจเราเลย  ทำไมเขาไม่ใช้ความเคยชอบนั้นให้เป็นประโยชน์ 
เขาทำร้ายทั้งผม  ทั้งตัวเองไปเพื่ออะไร
ใครกันแน่ที่โง่

เราคงเป็นคู่เวรคู่กรรมกันมากกว่า  ไม่ใช่เนื้อคู่บ้าบออะไรนั่นหรอก
ผมตัดสินใจแล้ว
พรุ่งนี้เช้าผมจะลาออกไปทำงานกับเขา  ผมจะทำดีกับเขาเพื่อลบล้างความผิด  จะตามใจทุกอย่าง
ทำให้เขาพอใจเรามากที่สุด  เท่านี้ก็วิน-วินทั้งสองฝ่าย  เพราะตอนที่ผมตามใจ  เขาจะอารมณ์ดี  ไม่กวนไม่โมโห
เห็นไหมง่ายจะตาย  ...
เขาได้คนแก้เหงา
ส่วนผมได้อยู่กับคนที่มีประโยชน์  ช่วยเพิ่มค่าตัวเวลารับงานโฆษณาตามอินเตอร์เน็ต  ถึงแม้เรื่องที่เราดังมันจะเป็นข่าวคาวก็เถอะ  เพราะต่อให้เราแคร์แค่ไหน  มันก็ไม่ได้ช่วยอะไร  สู้พลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสเสียดีกว่า
ไม่ลืมปอกลอกมันทุกทาง  อ้อนขอเงินขอทุกอย่างให้เท่าที่เราอยากได้
เห็นมั้ย....

แค่คิด....ก็ได้กลิ่นความสบายลอยมาเชียว


..........

คนแต่งแต่งน้อยจริงๆ
แบบว่าเป็นคนสร้างสถานการณ์ย่อยไม่เก่ง
ได้แต่สถานการณ์หลักในแต่ละตอน
มันก็เลยสั้นเจ้าค่ะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□15กย 58 -ตอน6-
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 15-09-2015 00:17:48

แอบงงเล็กน้อย ที่นัทจะลาออกไปทำงานกับภพ ?

ภพทำงานอะไรเอ่ย แล้วเรื่องค่าตัวคือยังไง อยากให้บรรยายเพิ่มจัง ^^

ขอบคุณจ้า

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□15กย 58 -ตอน6-
เริ่มหัวข้อโดย: oilzii ที่ 15-09-2015 00:34:50

สงสาร :hao5:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□15กย 58 -ตอน6-
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 15-09-2015 03:01:21

งงกับช่วงท้ายเหมือนกัน
อย่างกับกระโดดข้ามอะไรไปหลายอย่างเลย
คือตัดสินใจง่ายไปไหม แล้วอะไรคืออยู่ๆจะลาออกจากงาน

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□15กย 58 -ตอน6-
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 15-09-2015 03:09:24

ออกจะเหมาะกันทั้งคู่ แบบไม่ค่อยเข้าใจความคิด  :laugh:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□15กย 58 -ตอน6-
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 15-09-2015 08:23:39

ถ้าไม่พลั้งมือฆ่ากันตายไปก่อนนะ :o8:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□15กย 58 -ตอน6-
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 15-09-2015 09:09:49

นัทมองออกในการกระทำของภพ
ว่าภพทำแบบนี้เพราะต้องการกดดันนัท
หรือว่าทั้งคู่ไปตกลงอะไรกัน โดยที่เรายังไม่รู้
แต่ชอบความคิดนัทนะ ในเมื่อหลีกเลี่ยงไม่ได้
ก็พุ่งชนมันซะเลย ส่วนงานที่เพิ่มขึ้นเพราะข่าวคาว
ก็ถือซะว่า ช่วงกอบโกยกำลังมา ต้องรีบตักตวง
เพราะนัทก็เหมือนตัวคนเดียวอยู่แล้วนี่เนอะ

สู้ๆนะคะคนเขียน เป็นกำลังใจให้จ้า

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□15กย 58 -ตอน6-
เริ่มหัวข้อโดย: oumpatta ที่ 15-09-2015 11:52:27

เอิ่ม ตอนสุดท้ายนี่คืออะไร นั่นคิดแล้วใช่มั้ย?
ดูวกไปวนมา คิดอะไรแปลกๆ รู้สึกตัวเองก็มีทางเลือกมากกว่านี้นะ
ไม่ชอบภพกับแทน รู้สึกน่ารำคาญมากสองคนนี้
ตอนสุดท้ายดูปัญญาอ่อนมาก ปอกลอก? จ้ะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□15กย 58 -ตอน6-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 15-09-2015 17:39:38

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□15กย 58 -ตอน6-
เริ่มหัวข้อโดย: naoai ที่ 15-09-2015 18:05:25

ตรรกะนัทแปลกๆ จำเป็นต้องยอม? นัทผิดตั้งแต่ต้น? สู้ไม่ได้? ไม่อยากมีเรื่อง ไม่อยากเจ็บตัว นั่นคือวิธีแก้ปัญหา? ขออนุญาติไม่อ่านต่อนะครับ ผมรู้สึกมันไม่เมคเซ้นต์ ขอบคุณครับ สู้ๆ นะครับ ปล.นี่แค่ความเห็นส่วนตัวนะครับ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□15กย 58 -ตอน6-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 15-09-2015 19:47:14

ผมเคลียร์งานเก่าตัวเองตั้งแต่วันแรกที่ตัดสินใจว่าจะออก  พี่แทนไม่ได้ว่าอะไร แต่หน้างอทั้งวันจนบรรดาแฟนคลับแกบ่นใหญ่  ผมซึ่งเป็นคนกลางก็รับไปเต็มๆสิ  ถ้าเป็นไปได้ก็อยากบอกเหตุผลพี่แก  เพราะการเก็บความลับไว้คนเดียว  ไม่มีใครให้ปรึกษา ไม่มีที่พึ่งเนี่ยมันทรมานมากเลยนะ

เขาทำเก๊กหน้านิ่งเมื่อผมบอกว่าจะไปทำงานกับเขา
เอาง่ายๆก็ใช้เส้นให้เขารับไปทำอะไรก็ได้   สุดท้ายเจ้านายคนใหม่ของผมก็บอกว่าจะให้เป็นผู้ช่วยเลขา นั่งเฝ้าในห้อง ด้วยเหตุผลว่าอยู่คนเดียวมันเงียบ
เฮ้อ....บอกว่าเหงาก็ไม่ได้ทำให้หุ้นร่วงหรอกนะ

“จันทร์หน้าผมจะมารับที่บ้าน”
เขาพูดพร้อมตักเนื้อสเต็กชุ่มฉ่ำเข้าปาก

“คุณเปลี่ยนสรรพนามอีกแล้วนะ”
ผมเอาส้อมชี้หน้าเขา  แต่ผลตอบรับกลับเป็นสายตาไม่รู้ไม่ชี้

“บางทีเราน่าจะใช้ ตัวเอง-เค้านะ  น่ารักดีออก”

เขาตวัดตา  ถ้าเป็นมีดคงบาดไปแล้ว
“อย่าคิดนะว่าไม่รู้เกมของคุณ  กะจะเกาะผมกินล่ะสิ  ที่ยอมก็เพราะยังไม่เบื่อ”
ผมฝืนยิ้ม  ทั้งๆที่สะเทือนกับคำว่า “เบื่อ” ของเขาอยู่ไม่ใช่น้อย

“หึ ผมก็รอคุณเบื่ออยู่เหมือนกัน”

“อีกไม่นานหรอกน่ะ”

“กลัวจะติดใจร่างกายผมจนกู่ไม่กลับมากกว่า”

เคร้ง!

มือหนาโยนมีดลงโต๊ะด้วยความไม่พอใจ  เขากำมือแน่น 
ผมสลดลง   ลืมไปว่าเราอยู่ท่ามกลางคนมากมาย  บรรยากาศจะกร่อยเอาได้
ผมเข้าใจนะที่เขาระแวง  แถมช่วงนี้บริษัทกำลังมีปัญหา  เลยโกรธง่าย ยั่วง่ายไปหน่อย

“อย่าต่อล้อต่อเถียงให้มาก  กินๆไปซะ”

“ขอโทษครับ”
พูดไปก่อน  เผื่อคนใจร้อนจะเย็นลงบ้าง
ผมกินสเต็กชั้นเลิศต่อจนหมด 
เขาเรียกพนักงานเพื่อเช็คบิล  โดยที่สายตามองผมตลอดเวลา  อย่างกับกลัวว่าผมจะวิ่งหนีบรรยากาศอึดอัดนี้นั่นแหละ  ทั้งๆที่ตัวเองสร้างมันเองแท้ๆ
ทีแรกก็ว่าจะถ่ายรูปสร้างสถานการณ์คู่รักหวานฉ่ำลงไอจีสักหน่อย  คงไม่ได้แล้ว....
 ผมเลยแอบถ่ายแผ่นหลังคนขี้โมโห  เดินตามเป็นข้าทาสบริวารอย่างไรอย่างนั้น

“พรุ่งนี้ไม่ทำงานใช่มั้ย”
เขาถามทวนเรื่องที่ผมบอกไป   ผมว่างสามวันหลังจากเคลียร์งานเก่าเสร็จ  วันนี้จึงนัดเขาเพื่อเอาใจ
“ครับ”

“จะมารับไปซื้อเสื้อผ้าทำงาน”

“แต่ผมแค่ไปนั่งเฝ้าคุณไม่ใช่เหรอ  ไม่ต้องพิธีมากหรอก”

“บริษัทผมมีมาตรฐาน  ไม่ใช่บริษัทออกแบบต๊อกต๋อยที่พนักงานนึกจะใส่ขาสั้นก็ใส่  อีกหน่อยคงไม่ใส่อะไรเลย”
จะประชดกันทำไม   เถียงเรื่องนี้จบไปเป็นชาติแล้วนะ....อันที่จริงก็เมื่อวันก่อนนี่แหละ
เขาไม่พอใจที่ผมใส่ขาสั้นเสื้อยืดซีทรูไปทำงาน
ผมน่ะยอมรับผิดนะ  แต่เขาดันหาว่าเถียงเอง
อีกอย่างวันนั้นผมไปแค่ครึ่งวันด้วย  ไม่ได้เจอลูกค้า  เลยใส่ชุดอยู่บ้านไป

“จะเอายังไง?”
เขาถามย้ำ  เท้าเอวเหมือนหาเรื่องหน่อยๆ

“งั้นไปก็ได้  แต่ผมขับรถไปเองนะ  เพิ่งถอยมาใหม่  ให้ใช้บ้างเถอะ”
เขาพยักหน้าพอใจ  อากาศโดยรอบโล่งขึ้นเป็นกอง
ผมเลยชวนถ่ายเซลฟี่เป็นรูปเราสองคนนั่งอยู่ในรถ  โดยที่เขาเก๊กท่าจับพวงมาลัย ไม่ยอมมองกล้อง

“ผมอัพลงเฟซกับไอจีนะ” 
ขออนุญาตแฟนในโซเชียลก่อน  พร้อมพิมพ์แคปชั่นว่า ‘สเต็กอร่อย♥’

“นัท”
หืม  เรียกทำไมอ่ะ
?

“ทำไมไม่แท็กผม  แล้วต่อไปนี้ก็อย่ารับโฆษณาครีมบ้าๆบอๆอีกล่ะ  ผมไม่ใช่ตัวนำโชคที่มาอัพค่าตัวคุณ  อีกอย่างนะ@#%$^%&”
นอกจากพี่แทน...ผมว่าผมได้พ่อเพิ่มอีกคนแล้วล่ะ

............................

เขานัดผมให้ไปซื้อของที่ห้างหรูเปิดใหม่  เพิ่งรู้ว่าเขาขี้เห่อก็วันนี้แหละ ฟังจากน้ำเสียงร้อนๆรนๆ กลัวว่าคนจะมาเที่ยวเยอะ เลยให้ไปตั้งแต่ห้างยังไม่เปิด  ดังนั้นตอนนี้ผมจึงนั่งหง่าวในรถคนเดียว
เล่นโทรศัพท์ไปเรื่อย  เช็คข่าวคาวของตัวเองอย่างเซ็งๆ
ทำไมไม่มีคนด่าผู้ชายบ้างวะ  ด่าแต่เราอยู่ได้  แล้วเราก็ไม่ได้ออกสาวด้วย  แค่แต่งตัวแฟชั่นจ๋าไปหน่อยก็โดนด่าว่าแรดแล้ว
อยากให้คนพวกนี้รู้ความจริงจัง  จะได้หน้าแตก  และเลิกตัดสินคนจากภายนอกสักที!
ก็อกๆ
ร่างสูงใหญ่อันคุ้นเคยเคาะกระจกเบาๆ
ผมยิ้มดีใจ เพราะจะได้มีเพื่อนนั่งสักที

“มานานยัง”
เขาเปิดประตูเข้ามานั่งข้างคนขับ  วันนี้แต่งตัววัยรุ่นเชียว

“ก็สักพักใหญ่ๆครับ”
เขาพยักหน้ารับรู้
เราเกิดช่วงเดดแอร์  เพราะไม่รู้จะชวนเขาคุยอะไร
เห็นเขาหยิบโทรศัพท์มาเล่น  ผมเลยก้มหน้าเล่นบ้าง  กลายเป็นต่างคนต่างอยู่ในโลกตัวเองไปโดยปริยาย
รถหลายคันเข้ามาจอดกันบ้างแล้ว  ผมเพิ่งสังเกตเห็นว่ารถเขาจอดตรงข้ามนี่เอง
อยู่แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ  หวังว่าวันนี้เขาจะไม่แผลงฤทธิ์ก็พอ

“ผมว่าเราเข้าไปดีกว่าครับ”
เสนอเขาหน่อย  เห็นหลายคนเข้าไปแล้ว

“ก็ได้  แต่เดี๋ยวก่อน”
เขารั้งท้ายทอยผมให้รับจูบย่างไม่ทันตั้งตัว
ริมฝีปากหนาบดเบียดรุนแรง  ราวกับอดอยากมานาน  เขาสอดลิ้นเข้ามาพัวพัน  มันทำให้ผมละลาย  แต่ผมกลับไม่อยากทำแบบนี้
พยายามผลักหน้าอกให้เขาออกไป  แต่กลับโดนกัดและดูดริมฝีปากจนเจ็บ  รู้สึกถึงความเห่อร้อนบริเวณนั้น
ผมไม่ชอบความรุนแรงนี้เลย  ถ้าเกิดเขาอยากจริงๆ  ก็น่าจะอ่อนโยนเหมือนคราวก่อนๆ
ครั้งนี้มันแปลกไป....

“อ้ะ  ฮ่า....”
ผมหอบหายใจแรงเมื่อเขาปล่อย  เช็ดคราบน้ำลายตรงมุมปาก ไม่กล้ามองหน้าคนเอาแต่ใจ

“ดับเครื่องได้แล้ว”
ผมก้มหน้าทำตามคำสั่งด้วยความมึนเบลอ
เศษความคิดกระจัดกระจาย  ยังรวบรวมกลับมาไม่ได้
เดี๋ยวอีกสักพักคงมีรูปผมกับเขากอดจูบกันในรถเป็นแน่
ไม่ว่าเขาจะอยากทำจริงๆ  หรือตั้งใจให้มีข่าว  แต่ผมก็รู้สึกไม่ดีสักอย่าง

.
.
.

“เอาตัวนี้นะ”
เขาชูเสื้อเชิ้ตสีเทาอ่อนเรียบๆไร้ลวดลาย  แต่มันดูขรึมไม่เข้ากับผมเท่าไหร่

“ผมชอบตัวนี้”
ผมเลือกเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนจัด  มีปักลายจุดเล็กๆทั่ว

“เอาตัวนี้แหละ”
ผมจิ๊ปากเมื่อเขาส่งเสื้อที่ตัวเองเลือกให้พนักงาน  เขาเหล่มามองนิดหน่อย  แต่ไม่สะเทือนอะไรหรอกคนพรรค์นี้ 
ไม่ว่าจะไปร้านไหน  และผมก็ตื๊อจะเอาตัวที่ชอบสักเท่าไหร่   เขาก็ไม่สนใจ  ทำอย่างกับว่าตัวเองเป็นเจ้าชีวิต 

“ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
ไม่รอให้เขาอนุญาต ก็เดินออกมาสงบจิตสงบใจทันที
เงินก็เงินเราแท้ๆ   คิดจะบังคับทุกอย่างเลยหรือไง  ทำไมไม่ไปหาผู้หญิงคนอื่นวะ  คนที่พร้อมตามใจเขาเหมือนคุณพีชไง

ผมล้างมือฆ่าเวลาเล่น  ไม่อยากออกไปเจอหน้าเขาตอนนี้  กลัวว่าหน้าตัวเองจะเหวี่ยงจนทำให้เขาสติหลุด  เดี๋ยวห้างแตก

“มาเข้าห้องน้ำหรือมาทำอะไร?”
เขาเดินล้วงกระเป๋าท่าทางกวนเบื้องล่าง   จับแขนผมให้หันมองเขา
ผมลืมเปลี่ยนสีหน้า  ดังนั้นเขาจึงเห็นใบหน้าไม่สบอารมณ์ไปเต็มๆ

“เป็นอะไร?”
ผมรู้ว่าเขาพยายามข่มอารมณ์ตัวเองมากแค่ไหน   เพราะยังมีคนในห้องน้ำอยู่มาก  และบางคนก็ย่อมรู้จักเราบ้างอยู่แล้ว

“ปวดหัว”
ตอบเบาๆ  แกล้งทำเสียงอ่อนระโหยโรยแรง
รู้สึกถึงแรงบีบที่แขนเบาลง
“งั้นกินข้าวเสร็จแล้วกลับเลยละกัน”

มารยาเราพอจะได้ผลบ้างละนะ
เขาคงชอบอาหารญี่ปุ่น   ถึงได้สั่งเยอะขนาดนี้  ผมนี่แค่ข้าวจานเดียวก็อิ่มแล้ว   ระหว่างนั้นเราไม่มีสงครามต่อกัน  มื้ออาหารจึงค่อนข้างจบลงด้วยความเรียบร้อย


ผมนึกว่าเราจะแยกย้ายกัน  แต่ที่ไหนได้  เขาขับรถตามมาจนถึงบ้าน
ทั้งๆที่เราอยากอยู่คนเดียว   อยู่อย่างสงบๆบ้างสักวัน  เพราะตั้งแต่เขาเข้ามาในชีวิต  มันไม่มีเรื่องน่ายินดีเลย  ยกเว้นเรื่องเกาะเขากินบางวันอ่ะนะ
ผมหิ้วของพะรุงพะรังเข้าบ้าน  มีเขาตามมาดั่งเงา  พอวางของลงได้  ปรากฏว่าคนตัวใหญ่โถมกอดข้างหลังเราแน่น  จมูกโด่งซุกไซ้ต้นคอ  ความเห่อร้อนไล่ตามขึ้นมาถึงใบหน้า  ต้นคอคือจุดอ่อนของผม  และเขากำลังทำลายอารมณ์ขุ่นมัวนั้นจากมัน

“คุณภพ...ผมปวดหัวอยู่นะ”
ยังไม่อยากทำตอนนี้  แต่คนเอาแต่ใจเร้าอารมณ์เราเหลือเกิน
เขาไม่ยี่หระต่อคำขอร้อง   มือหนาเลิกเสื้อผมขึ้น  ล้วงจับหน้าอก  ขยี้ยอดอกจนผมคราง  หมดเรี่ยวแรงยืนตรง  ตัวโค้งลงเท้าโซฟาไว้   รู้สึกถึงก้อนแข็งร้อนดุนอยู่ข้างหลัง
เสียงปลดเข็มขัด  ตามด้วยซิปรูดลง
มืออุ่นรั้งกางเกงผมลง   ส่วนนั้นของผมเด้งขึ้นมาอย่างน่าอาย  เขากอบกุมมันไว้แล้วค่อยขยับรูดช้าๆ

“อึก....”   หน้าท้องเกร็งโดยอัตโนมัติ  ผมโก้งโค้งสุดตัว  เกิดเป็นท่าลามกขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้  ก็เรากำลังทำเรื่องลามกอยู่นี่
เขาปลดกางเกงตัวเองบ้าง  ก้อนเนื้อแฉะชื้นดุนดันอยู่ช่องทางด้านหลัง

“เจล....อยู่ตู้ในยา..”
เขาผละออกไปหยิบเจลตามที่ผมบอก   พอให้หายใจหายคอได้บ้าง  หลังจากเกร็งตัวมานาน

“ตัวแดงเชียว” 
เขาจูบปากเบาๆ   พลางบีบเจลใส่มือ   ไม่ทันตั้งตัว  ก็ดันนิ้วเข้ามา  ควานหาจุดกระสัน  แต่ไม่ต้องควานหา  ผมก็เสียวมากพออยู่แล้ว

“อะ!”  เป็นความทรมานที่สุขสม
นิ้วหนากดย้ำเข้าออกรัวเร็ว   เราสองต่างเหงื่อโทรมกาย 
ไม่มีสิ่งใดมาระบายความร้อนตอนนี้ได้เลย  ร้อนระอุทั้งภายนอกภายใน

“คุณภพ...”  ผมอ้อนวอน... เพราะหายใจไม่ทันแล้ว  มันดีเกินไป
เขาดันตัวผมให้นอนราบบนโซฟา   จึงใช้จังหวะนั้นถอดเสื้อและกางเกงออก
อ้าขากว้างรอรับท่อนเนื้อแข็งอย่างคนใจง่าย  หลงร่านรสสวาทของผู้ชายเอาแต่ได้คนหนึ่ง
เขาสอดใส่มันเข้ามา  ผมครางอู้อย่างพึงพอใจ
เสียงเนื้อกระทบกัน เร่งเร้าอารมณ์โหมกระพือ  เราจูบกัน แลกลิ้นอย่างกับว่าจะแยกจากกันไม่ได้
เขากระแทกเอวถี่รัว  ผมก็เด้งสวนกลับ
เหนื่อยแต่สนุก

“อือ...จะไม่ไหวแล้ว”
ผมรูดท่อนเนื้อตัวเองเร็วๆ  เพื่อให้ถึงสวรรค์  ครางเสียงดัง  เล็บจิกแผ่นหลังแน่นของเขา   บางทีเหงื่อก็ทำให้มือผมลื่นจนข่วนเขาเป็นรอยโดยไม่ได้ตั้งใจ  แต่เขาดูชอบมัน
สีหน้าเขาตอนกำลังจะถึงเร้าอารมณ์ดีนัก  มันบิดเบี้ยว ทว่าดูหล่อเหลามากกว่าเก่า
เขาครางฮือในคอ  และปลดปล่อยออกมาพร้อมผม
ของเหลวขุ่นพุ่งฉีดเต็มในช่องทาง  จินตนาการว่ามีการปฏิสนธิ
เผลอนึกถึงความสุขของคนมีลูก
.
.
.
.
กลิ่นไอผู้ชายที่กกกอดเราทำให้รู้สึกอบอุ่น
ผมกระชับต้นแขนเขาให้เข้ามาแน่นๆ

“ผมชอบตอนคุณไม่โมโหจัง”
เขาส่งเสียงอือออตอบรับ  ก่อนที่เราจะหลับไปทั้งคู่


.......................

คนแต่งก็มึนๆเมาๆ  จะพยายามแต่งไม่ให้งงในตอนต่อไปเรื่อยๆค่า

 :amen: :amen:
(http://38.media.tumblr.com/e86fcdac3135978b2733cfad94b6a055/tumblr_mogwrnETQF1qhptaco5_500.gif)

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□15กย 58 -ตอน7- อัพอีกตอน
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 15-09-2015 20:59:55

เพิ่งลองเข้ามาอ่าน
ดู2คนนี้ต่างก็มีปมของตัวเอง
แต่เหมือนพูดจากกันน้อยจังเลย
นี่อาจจะเป็นสาเหตุของความไม่เข้าใจยังไงก็ยังคงไม่เข้าใจต่อไปรึเปล่านะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□15กย 58 -ตอน7- อัพอีกตอน
เริ่มหัวข้อโดย: Bellze12 ที่ 15-09-2015 21:30:15

ภพเป็นบุคคลที่อารมณ์แปรปรวนสุดๆ เดี๋ยวดี เดี๋ยวโมโห เดี๋ยวหื่น สงสารนัทอ่ะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□15กย 58 -ตอน7- อัพอีกตอน
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 15-09-2015 22:34:17

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□15กย 58 -ตอน7- อัพอีกตอน
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 15-09-2015 23:12:24

ภพเป็นไบโพลาร์เหรอ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□15กย 58 -ตอน7- อัพอีกตอน
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 15-09-2015 23:47:44

เพิ่งมาอ่านวันนี้วันแรก

อ่านทีเดียวรวดดดดดด

อ่านทันแล้ว

จากที่อ่านมา มีหลายอย่างที่ยังไม่ชัดเจน

ชอบพระเอกนิสัยแบบนี้

แต่นิสัยนายเอก คือยอมง่ายไปหน่อย(ซึ่งเรื่องนี้ขัดใจมาก)

เป็นกำลังใจให้ สู้ๆ รออ่านตอนต่อไปเลยละกัน

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□15กย 58 -ตอน7- อัพอีกตอน
เริ่มหัวข้อโดย: oumpatta ที่ 16-09-2015 01:47:08

เอาเลยยยย ก็หวังว่านัทจะไม่ง่ายจะหาทางดีกว่านี้
ขอลา

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□15กย 58 -ตอน7- อัพอีกตอน
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 16-09-2015 02:48:07

แต่ละตอนดูสั้นแต่เห็นพัฒนาการของคู่นี้ดี
นัทดูยอมง่ายกับอดีตคนเคยชอบ
ส่วนภพดูมีอะไรในใจ การกระทำแย้งกันเอง

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□15กย 58 -ตอน7- อัพอีกตอน
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 16-09-2015 04:31:36

อ่านเหมือนเป็นช่องเป็นหลุมเป็นส่วนๆไปค่ะ  มันทำให้ไม่เรียบ เหมือนนั่งเครื่องแล้วตกหลุมอากาศ   อ่านแล้วงงเหมือนเราอ่านข้ามอะไรไปหรือเปล่าแบบนี้ค่ะ

คุ้มดีคุ้มร้ายเป็นวันๆไปนะภพเอ๊ย

อ้างถึง

ทำไมไม่มีคนด่าผู้ชายบ้างวะ  ด่าแต่เราอยู่ได้

นายเอกมองตัวเองเป็นอะไรหรือคะ? เป็นเก้ง เป็นตุ๊ด เป็นเกย์?  สงสัยเฉยๆค่ะ เพราะว่าปกติแบบนี้จะเป็นแบบช-ญมากกว่าหรือเปล่า?

ภาพประกอป   กรี๊ดๆๆๆๆ My Godfrey !!!!!

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□15กย 58 -ตอน7- อัพอีกตอน
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 16-09-2015 07:58:35

ตอนเริ่มเรื่องมีกลิ่นไอแบบนุ่มๆ แอบมองกันมานานไรงี้
แต่พอมาเจอพ่อพระเอกเข้าไป...ไม่เข้าใจพ่ออย่างแรง

 อีตาสามภพนี่เหมือนคนมีปม ผีเข้าผีออก ชีวิตนัทพลอยลุ่มๆ ดอนๆ

จะรอดูวันที่ภพเบื่อนัท หรือจะหลงนัทหัวทิ่มก็ไม่รู้ อิอิ ^^

ภาพปิดท้ายนี่เข้ากับลุคอีภพสุดๆ ใกล้บ้า...ตางี้ขวางเชียว
โอย สูดกำเดา ...หลง(รูป)คนบ้า

ขอบคุณจ้า

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□15กย 58 -ตอน7- อัพอีกตอน
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 16-09-2015 09:22:58

ผีเข้าผีออกจริงๆเลยคุณภพนี่น่ะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□16กย 58 -ตอน8-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 16-09-2015 23:07:31

“นี่คุณนิดา เลขาผม”
ผมยกมือไหว้หญิงวัยกลางคน  เธอยิ้มใจดีมาให้ ต่างจากคนในแผนกอื่นนะ  ที่ดูออกเลยว่าฝืนยิ้มสุดๆ
คุณภพเป็นกรรมการผู้จัดการ  ทำงานหนักกว่าคนอื่นเขา  แต่ท่าทางก็ดูมีความสุขดี  เพราะCEOเป็นอาแท้ๆ  ผมว่าต่อให้เขาบริหารได้ไม่ดี  อาเขาก็ไม่ว่าอะไรหรอก
ร่างสูงพาผมมาดูโต๊ะทำงานตัวเอง  โต๊ะไม้โล่งๆ มีเพียงที่ทับกระดาษเซรามิคก้อนดำๆกลมๆตั้งอยู่  ถ้าผมนั่งลง  ก็จะมองหน้าเขาได้ตรงเป๊ะ  พอคิดก็เริ่มจะเบื่อแล้วสิ  นั่งมองหน้าทั้งวันเนี่ยนะ  งานอะไรเสียศักดิ์ศรีชะมัด ....แต่เราเลือกเองนี่หว่า
ภายในห้องทำงานเขา(และผม)ค่อนข้างรก  มุมห้องมีกองกระดาษเป็นตั้งๆ  อีกทั้งต้นไม้ยังถูกวางเรียงอย่างไม่เป็นระเบียบหลายต้น  ข้างหลังโต๊ะทำงานเขาเป็นชั้นบิลด์อิน มีแฟ้มเอกสารมากมายเรียงรายแน่น  ถัดจากชั้นก็เป็นเครื่องถ่ายเอกสาร  เครื่องแฟกซ์  เครื่องแสกน  ตู้เย็น เครื่องชงกาแฟ และห้องน้ำในตัว!  ทุกอย่างมีพร้อมสรรพ ทำอย่างกับว่าจะไม่ออกจากห้องนี้นั่นแหละ 

“อยากได้อะไรหรือเปล่า”

ผมส่ายหน้า
“ผมว่าห้องคุณมีครบทุกอย่างแล้วนะ  มีงานอะไรให้ทำก็บอกเลยนะ  ผมว่านั่งเฉยๆมันน่าเบื่อ”

“งั้นชงกาแฟให้หน่อย”
ถอนหายใจพรืด
“ผมหมายถึงงานในบริษัท”

“ใครจะโง่ให้ทำ  มีหวังปลอมแปลงเอกสารแกล้งบริษัทน่ะสิ”

“ผมว่าผมไปแจ้งตำรวจข้อหาทำร้ายร่างกาย กับกักขังหน่วงเหนี่ยว ให้คุณเสียชื่อจะง่ายกว่ามั้ย”

“แล้วทำไมไม่ทำ?”
เขากอดอก พิงโต๊ะทำงาน  ส่งสายตาท้าทายมาให้

“ไม่อยากเสียเวลากับเรื่องไร้สาระ”

“หึ! แล้วที่ทิ้งงานตัวเองมานี่ไม่เสียเวลาเลยว่างั้น?”

“ก..ก็ดีกว่าเสียเงินค่าทนายแหละน่า  อยู่กับคุณ ยังไงผมก็ได้เงินเดือน”
ฟู่ว  เกือบเถียงไม่ได้แล้วเรา

“เถียงคำไม่ตกฟาก”
เขายิ้มสยอง  พร้อมกับก้าวเท้าอาดๆมาประชิดตัว  ผมถูกดันลงกับโต๊ะตัวเอง
หน้าหล่อๆก้มหายใจรดกัน  ผมเม้มปากแน่น
ห้องเขาครึ่งบนมันเป็นกระจก!
ยังเห็นหัวพี่นิดาก้มๆเงยๆอยู่เลย

“อือ”  ปฏิเสธนะแต่เปิดปากรับเอาลิ้นร้อนเข้ามาหยอกเล่น

“ได้เวลางานละ  ชงกาแฟซะ”
เขาผละออก  นั่งเก้าอี้ประจำตำแหน่ง  ทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นในห้องนี้
วางมาดเจ้านายเสียจนผมลืมนายสามภพคนเก่าไปเลย


……………….

งานที่สบายที่สุดในโลก
ถ้าพ่อแม่รู้จะต้องอิจฉามากแน่ๆ ที่ลูกมีงานสบายๆ นั่งในห้องแอร์  หายใจแย่งอากาศเจ้านายไปวันๆ  นึกเบื่อๆก็รดน้ำต้นไม้  จัดเอกสาร  ไม่ก็เก็บกวาด  แย่งงานแม่บ้านไปหมด
ผมแทบไม่ได้ออกไปพบเจอผู้คน  ดังนั้นผมจึงคิดไปเองว่าพี่นิดาคือคนที่สนิทด้วยที่สุด
ยังไงเสีย พี่แกก็ยิ้มเป็นมิตรให้เราอ่ะนะ
ส่วนเขาไม่ค่อยชวนผมคุยเท่าไหร่  งานยุ่งมาก  บางวันไม่ได้เข้าห้องด้วยซ้ำ  เพราะออกไปดูฝ่ายผลิตอีกตึก  พอขอตามไปก็ไม่ให้ไปอีก  บอกว่าเดี๋ยวเราไปหว่านเสน่ห์พนักงาน  ให้อยู่เล่นเกมในห้องไป 
ผมนะ  กะว่าจะหลอกเอาตังค์ เกาะเขากินไปวันๆสักหน่อย  ที่ไหนได้ ...หลอกได้แค่ค่าข้าวเที่ยง  นอกนั้นเราซื้อเอง  อุตส่าห์จะซื้อคอมพิวเตอร์เครื่องใหม่สักหน่อย  เบื่อคนรู้ทัน

RRRR

“พี่แทนนน”

/”ว่าไงเรา  เสียงสดใสเชียว”/

“ก็ทำงานสบายนี่นา  ไม่ได้ถูกเจ้านายกดหัวใช้เหมือนคนเก่า”

/“อ้าวๆ  เดี๋ยวจะโดน”/
ผมหัวเราะเสียงดังที่ได้แกล้งคน
ตั้งแต่ออกมา  พี่แทนยังคงติดต่อผมอยู่ด้วยความเป็นห่วง  แปลกนะที่เราไม่หวั่นไหวกับเขาเลย  ถ่านไฟเก่ามันมอดสนิท จุดไม่ติดจริงๆ
“พี่แทนเป็นไงบ้าง”

/”สบายดี นี่ไม่คิดจะถามคำถามอื่นเลยเหรอ  โทรมาทีไรถามแค่เนี้ย”/

“อยากฟังอะไรล่ะ  เดี๋ยวพูดให้”

/“กวนว่ะ”/

“ไม่รักไม่กวนหรอ...อ่ะ!”
คุณเขาเปิดประตูแรง ทำเอาตกอกตกใจ  ผมปรับเสียงตัวเองให้เบาลง
“คุณภพเขามาแล้วอ่า  นัทวางก่อนนะ”

/”ครับ”/

ผมกดวาง  ส่งยิ้มพิมพ์ใจให้คนหน้าบึ้ง
เขายืนนิ่ง  หันหน้าหนีเหมือนคนงอน  ผมว่าเขาได้ยินที่คุยกับพี่แทนเมื่อกี๊แน่ๆ

“งานเครียดเหรอ  ผมนวดให้มะ”
ลองใจกล้ายื่นมือไปที่ไหล่เขา  แต่โดนปัดทิ้งอย่างไม่ไยดี
ร่างสูงเดินดุ่มไปที่เหล่ากระถางต้นไม้  ได้ยินเสียงหายใจหนักก็พอเดาได้แล้วว่าจะเกิดอะไรต่อไป
สงครามเราสงบมานานหลายวัน  ต้องถึงคราวประทุอีกแล้วหรือ....

เพล้ง!!
เขาเตะกระถางต้นไม้ล้มระเนระนาด   ก้มหยิบเอกสารที่ผมอุตส่าห์จัดอย่างเป็นระเบียบไว้มาปาเล่น  แล้วก็ปาใส่หน้าผมด้วย
พี่นิดาร้องโวยวายให้เขาหยุด  พนักงานใจกล้าหลายคนเริ่มมามุงดู

“โอ๊ย!!”  เขาผลักผมล้มลง  ง้างมือจะตบ  แต่เคราะห์ดีมีพนักงานผู้ชายมาล็อคตัวไว้
ไม่รู้ผีตนใดเข้าสิง  หรือเพราะผมเดือดจัด  ถึงได้ลุกขึ้นตบเขา

“อย่าเพิ่งฆ่ากันตายเลยค่ะ”
พี่นิดาคว้าผมเอาไว้
ผมหยุดหอบหายใจแรง มองเขายกมือกุมแก้มตัวเอง
เห็นตัวเล็กแบบนี้  แต่มือหนักนะจะบอกให้

“ผมไม่ได้ชอบความรุนแรงหรอกนะ  แต่แม่งสะใจดีว่ะ”
พูดจบพี่นิดาก็พยุงผมออกไปด้านนอก  พาไปนั่งในห้องแม่บ้าน

ผมไม่ได้สะอึกสะอื้นเสียใจกับการกระทำของเขา   หลงนึกว่าเขาจะดีขึ้นแล้วเชียว
อย่างน้อยๆก็ไม่น่าจะโมโหร้ายแบบนี้  ผมไม่ใช่สิ่งของนะ!

“อย่าเสียใจไปเลยค่ะ  เวลางานยุ่งๆ ก็ชอบปาข้าวของเล่น”
ผมหัวเราะทั้งน้ำตา  พี่นิดานี่ปลอบใจอะไรประหลาดๆ  ผมว่ามันน่าเครียดกว่าเก่านะ

“ตอนนี้รอให้ผู้จัดการเขาหายโกรธก่อนดีกว่าค่ะ  แล้วคุณนัทไปทำอะไรให้เขาโกรธคะเนี่ย”

“เงียบๆน่านังปอ  ไม่มีมารยาท”

“ไม่เป็นไรหรอกครับ  ผมรู้ตัวว่าผมเองก็ไม่น่าเคารพเท่าไหร่  ไม่แปลกหรอกถ้าพนักงานจะพูดไม่คิดใส่บ้าง”
ปากยิ้มแต่สายตาด่ากลับ
ยัยนี่ชอบมาอ่อยเจ้านายตัวเองประจำ  ผมหลอกด่านางหลายครั้งแล้ว  ไม่รู้สำนึกบ้างหรือเปล่า


.
.
.
ผมนั่งเล่นคุยเล่นกับป้าแม่บ้านจนถึงเวลาห้าโมงเลิกงาน   เขาก็มาพอดี  สีหน้านิ่งๆตามปกติ จึงยังเดาอารมณ์ไม่ได้
ป้าแม่บ้านหลบออกจากฉากไป  ทิ้งผมไว้คนเดียวเสียอย่างนั้น

“คุณเห็นผมเป็นอะไร?  นึกจะตบจะตียังไงก็ได้ใช่มั้ย”
ถามเพราะอยากรู้คำตอบ  ไม่ได้กวน

“ต้องให้พูดอีกกี่ครั้ง  ว่าที่เราตกลงกันมันคืออะไร”
เขาถามกลับเสียงเย็น

“ให้ผมเป็นนายบำเรอคุณจนกว่าคุณจะพอใจ  เพราะว่าคุณเหงามากๆ เมียตาย เพื่อนไม่มี  เก็บกด เห็นแก่ตัว แถมยังเคยโดนผมทิ้งเลยรู้สึกเสียหน้า เสียศักดิ์ศรี ...พอมั้ย!”
เขากัดกรามแน่น  คงอยากต่อยเราเต็มแก่

“ต่อยสิ”
ผมท้า  ยื่นหน้าให้ด้วย

“ต่อยไปก็เสียมือเปล่า!” 
เขาเปลี่ยนมาจับต้นแขนผมแน่น  ดึงให้เดินตาม
ระหว่างทางต้องเจอกับพนักงานจอมสอดรู้ ซุบซิบนินทากันสนุกปาก

“ผมกลับรถตัวเองได้  จะให้ไปไหน?”

“บ้านฉัน”
สรรพนามที่เปลี่ยนไป  บ่งบอกถึงความไม่ไว้ใจเรา
มันแย่.....ฝืนทนทำดี ทนเอาใจมาตั้งนาน  แต่มาพังเพราะโทรศัพท์กับแฟนเก่า
ตำแหน่งของผมเนี่ยขาดทุนย่อยยับเลยนะ


ขับรถตามท้ายคนขี้โมโหจนถึงบ้านหลังใหญ่ดูเงียบสงบ
ร่างสูงดึงผมออกจากรถตัวปลิว    เลื่อนมากุมมือผมไว้




แสดงละคร....
เขาแสดงละครได้แนบเนียนเหลือเกิน
ลงทุนก้มกราบพ่อแม่  ร้องไห้น้ำตาไหลพราก  พร่ำบอกว่าตัวเองผิด
และบอกว่าผมคือ ‘รักแรก’ รักที่เขารอคอยมาตลอด  ดังนั้นจึงขอคบ  ถึงแม้ผมจะเป็นผู้ชายก็ตาม
ที่ทำแบบนี้เพราะความหึงหวง  ทำให้ผมขอเลิก  เขาจึงพาผมมาแนะนำตัวว่าเขาจริงจัง  จะปรับปรุงตัวเอง โดยให้พ่อแม่เป็นพยาน

แม่เขาร้องไห้สงสารลูก  และกระซิบอะไรบางอย่างซึ่งทำให้เขายิ้มออกมา
ร่างสูงลุกขึ้นหายไปด้านบน  เหลือผมคนเดียว

“มานั่งนี่สิ”
หญิงสูงวัยเรียกผมให้นั่งข้างๆ  ผมไหว้ท่านทั้งสองอีกครั้ง

“ไม่น่าเชื่อนะว่าคนที่มีเรื่องกับพีชจะเป็นคนที่เจ้าภพมันรัก”
จะให้พูดอะไรต่อเนี่ย  เริ่มมาก็อัปมงคลละ

“ไม่ต้องกลัวเราหรอกหนู  ชื่อนัทใช่ไหม?”

“ครับ”

“ให้อภัยภพมันเถอะนะ  ความผิดมันครั้งแรกเอง  คนมันเคยมีความรักก็งี้แหละหนู”
คุณพ่อกล่าวบ้าง  ผมครับๆอย่างเดียว
นี่ไม่รู้นิสัยลูกตัวเองหรือยังไง  ความรุนแรงไม่ใช่เรื่องให้อภัยกันได้ง่ายๆนะ  ยอมมาหลายครั้งแล้ว!
ผมลืมตัวชักสีหน้าไป  ท่านทั้งสองดูตกใจ

“คุยกันดีๆดีกว่าลูก  แม่ไม่อยากให้มันเจ็บจากความรักอีก  รู้ไหมตอนแม่หาผู้หญิงดีๆอย่างพีชมาให้  มันก็ไม่อยากแต่งหรอก  แต่พอแต่งแล้วมันก็ทำตัวดีนะ  พอใจกับชีวิตคู่ดี”

“เป็นผู้เป็นคนมากขึ้นเลยหละ   พอครั้งนี้มันได้อยู่กับคนที่รัก  ก็เลยทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของมากไปหน่อย”
คุณพ่อช่วยพูดอีก
ผมยิ้มแหยๆอย่างคนไม่ยอมรับสาส์น
ตั้งใจบอกความจริงดีกว่า

“อันที่จริง....เราทะเลาะ--” 
“มาแล้วครับ”
จิ๊!

“ช้าจริงๆ  ดูซิหนูนัทหน้าบูดแล้ว  จะทำอะไรก็รีบทำ”
เขาฉีกยิ้มกว้างราวกับมีความสุขมากกกก
นั่งคุกเข่าตรงหน้าผม   พอจะรู้แล้วว่าทำอะไร
แหวนทรงกลมหนา  มีลวดลายอย่างสมัยก่อน  บุษราคัมสีเหลืองรูปเหลี่ยมประดับตรงกลางเด่นสวย
เขาคิดจะผูกมัดผม  ไม่อยากให้ผมสู้ใช่ไหม  ถึงได้ลงทุนขนาดนี้
คงจะให้พ่อแม่เขาเอ็นดูผมจนผมเกรงใจ  กะว่าจะป่าวประกาศระดับความสัมพันธ์ของเราว่ามันแน่นแฟ้นแค่ไหนโดยการให้คนรับใช้ถือกล้องถ่ายรูป
หึ!  โง่จริงๆ
ติดกับดักเราเข้าให้แล้วล่ะคุณภพ
ที่ผมยอมคุณทุกอย่าง  ก็เพื่อแบบนี้แหละ
เอาเลย!  ยิ่งพ่อแม่คุณเอ็นดูผมเท่าไหร่  ผมก็ยิ่งปอกลอกจากท่านง่ายขึ้นเท่านั้น  คุณมันงกนี่  เอาจากคนแก่ดีกว่า หลอกง่ายดี   ถือซะว่าเป็นค่าที่ลักพาตัวผมละกัน

“มันจะดีเหรอครับ”
ถามความเห็นผู้ใหญ่   ถ่อมเนื้อถ่อมตัว

“ดีสิลูก”

ผมยื่นมือซ้ายออกไปด้านหน้า  เขาบรรจงสวมแหวนและจุมพิตหลังมือแผ่วเบา
อยู่ๆในอกผมก็ไหววูบ
เป็นเพียงความรู้เสี้ยวเล็กๆของความสุข...นึกอยากให้มันเป็นเรื่องจริง

“ดูสิ  น้ำตาคลอเลย”
น้ำตาที่เกิดจากความอ่อนไหว  น่าจะทำให้เขาตายใจมากขึ้น

ผมลงนั่งที่พื้นเคียงข้างเขา  กราบเท้าผู้ใหญ่ทั้งสอง    ท่านลูบหัวผม  แววตาฉายความสุข
“คืนนี้นอนนี่นะ”
เขากระซิบข้างหู  แต่เสียงก็ดังอยู่ดี

“ชวนเข้าหอกันซะแล้ววัยรุ่นใจร้อน”
คุณแม่แซว

.
.
.
.
ผมขึ้นมาสำรวจห้องซุกหัวนอนคืนนี้
ห้องนอนเขาต่างกับห้องทำงานลิบลับ  มันเป็นระเบียบสะอาดตา  เขาสะสมของเล่นจากพวกแม็คโดนัลด์ พวกเคเอฟซีเต็มไปหมด  พวกมันถูกจัดให้อยู่ในตู้กระจก    ทำท่าทางน่ารักจนผมนึกถึงตอนเป็นเด็ก

“ไปอาบน้ำไป  จะได้เข้าหอกัน”
น้ำเสียงหื่น
เขาอารมณ์ดีขึ้นเยอะ  อย่างกับคนละคนที่ทำท่าจะตบผม

“คุณให้แหวนผมจริงๆเหรอ  หรือให้เป็นพิธี”

“ให้จริงๆ”

“ไม่กลัวผมเอาไปขายเหรอ”

“อย่าพูดมาก  ชอบให้อารมณ์เสียหรือไง”
เขาหน้าตึงขึ้น

เลยเข้าห้องน้ำหนีซะเลย  พอถอดกางเกงถึงเจอโทรศัพท์  แอบเช็คข่าวสักหน่อยดีกว่า

ว่าแล้วไง  ภาพผมถูกสวมแหวนแท็กมาจากเขา  ทั้งเฟซทั้งไอจี  แคปชั่นมีเพียงรูปหัวใจหนึ่งดวง
ไม่โรแมนติกเอาซะเลยตานี่
ตอนนี้โซเชียลเน็ตเวิร์คแทบแตก  สายไม่ได้รับอีกเป็นสิบ  หนึ่งในนั้นมีพ่อกับแม่ผมด้วย
ท่านต้องไม่ชอบใจมากแน่ๆ
รอให้โทรมาอีกรอบ  ค่อยรับแล้วกัน

(http://38.media.tumblr.com/c7e24cd3c4a77e5a4b0086b4b37e3b13/tumblr_mxwz6vhsyN1t3nnvoo1_500.gif)
....................

ช่วงนี้อัพถี่เพราะอาทิตย์หน้าสอบ555
รู้สึกอะดรีนาลีนพลุ่งพล่าน  อยากทำทุกอย่างพร้อมกัน
มีข่าวดี(?) แจ้งด้วยค่ะ
ข้าพเจ้าอัพนิยายเรื่องใหม่  นามว่า  คนนิสัยเสีย  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48822.0)  แนวดราม่า เคะพิการ(?)  เมะขี้ตื๊อ
ไม่เรียงตามไทม์ไลน์ (ใครเคยดูเรื่อง500days of summer ก็ประมาณนั้น)

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□15กย 58 -ตอน7- อัพอีกตอน
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 16-09-2015 23:20:01

อ้างจาก: Freja ที่ 16-09-2015 04:31:36  

อ่านเหมือนเป็นช่องเป็นหลุมเป็นส่วนๆไปค่ะ  มันทำให้ไม่เรียบ เหมือนนั่งเครื่องแล้วตกหลุมอากาศ   อ่านแล้วงงเหมือนเราอ่านข้ามอะไรไปหรือเปล่าแบบนี้ค่ะ

คุ้มดีคุ้มร้ายเป็นวันๆไปนะภพเอ๊ย

อ้างถึง

ทำไมไม่มีคนด่าผู้ชายบ้างวะ  ด่าแต่เราอยู่ได้

นายเอกมองตัวเองเป็นอะไรหรือคะ? เป็นเก้ง เป็นตุ๊ด เป็นเกย์?  สงสัยเฉยๆค่ะ เพราะว่าปกติแบบนี้จะเป็นแบบช-ญมากกว่าหรือเปล่า?

ภาพประกอป   กรี๊ดๆๆๆๆ My Godfrey !!!!!

มองตัวเองเป็นเกย์ ที่คิดว่าคนอื่นมองตัวเองว่าเป็นตุ๊ดค่ะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□16กย 58 -ตอน8-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 17-09-2015 00:08:45

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□16กย 58 -ตอน8-
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 17-09-2015 00:10:01

อยากให้เห็นคุณค่าของตัวเองมากกว่านี้นะ
นัทพยายามทำตัวไม่ดี นิสัยต่างจากตอนแรกๆเลย
ส่วนภพ อยากอ่านพารท์นายจัง
แสดงออกไม่ตรงกับใจแน่ๆ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□16กย 58 -ตอน8-
เริ่มหัวข้อโดย: oilzii ที่ 17-09-2015 00:22:44

เรื่องนี้ก็ติด เรื่องใหม่ก็จะตามมมม :hao7:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□16กย 58 -ตอน8-
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 17-09-2015 08:49:47

จะจับขึงกับเตียงเลยไหม  :hao7: // :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□16กย 58 -ตอน8-
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 17-09-2015 10:08:14

แสดงออกความรักให้มันดีกว่านี้ก็ไม่ได้นะภพ
สงสัยยังโกรธเรื่องในอดีต หรือไม่ก็ยังระแวงนัทอยู่

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□16กย 58 -ตอน8-
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 17-09-2015 14:42:31

คุณสามภพจะมาไม้ไหน  เดาใจพี่ท่านไม่ออกเลย

 :L2:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□16กย 58 -ตอน8-
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 18-09-2015 00:03:46

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□18กย 58 -ตอน9-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 18-09-2015 18:57:15

......


พ่อแม่ผมไม่ยอม
บอกให้เราเอาแหวนไปคืน  และให้โพสต์ชี้แจงในเน็ตด้วยว่าแค่เล่นๆ
....พูดง่าย  แต่ทำยาก
ไม่รู้สิ....ผมอาจเป็นลูกที่เลว  ที่ไม่สะท้านสะเทือนหรือฉุกคิดสักนิดกับคำเตือน
จะให้ผมฉุกคิดอะไรได้  ในเมื่อผมอยู่กับเขา  เราต่างรู้จักกันและกันดีกว่าคนนอก...มั้งนะ

จะว่าบ้าก็ยอม  ที่ยอมตกเป็นเบี้ยล่างจอมปลอมให้คนบ้าด้วยกัน...
เอาน่า...ผมไม่ใช่คนคิดมากอะไร  ไม่ใช่คนดันทุรังโศกเศร้าคร่ำครวญ
ถ้าผมเป็นแบบนั้นนะ  มีหวังชีวิตน่าเบื่อตายชัก  ผมอาจจะวิ่งโร่ตามจีบเขาตั้งแต่วันนั้นแล้วด้วยซ้ำ  ....แต่ก็ดันคว้าเอาเพื่อนมาทำแฟนเสียก่อน  เพราะเห็นว่าง่ายดี  ได้คนรู้ใจโดยไม่ต้องศึกษานิสัยสักนิด

“เหม่ออะไร  เหนื่อยเหรอ?”
เสียงทุ้มของคนเพิ่งตื่นทัก  ผมขมวดคิ้วมุ่น  จะมาเหนื่อยอะไรล่ะ  นอนเต็มคราบขนาดนี้ บ่ายแล้วมั้งเนี่ย

“ตื่นเถอะผมหิวข้าว”

“ไม่ลงไปกินล่ะ”

“ไม่เอา  มันวังเวง”
เพิ่งเคยมาบ้านเขาเป็นครั้งแรก  มันยังไม่คุ้นที่คุ้นทางสักเท่าไหร่
เขาน่าจะคิดเป็นนะ
ช่างเป็นผู้ชายประเภทที่ไม่น่าเกิดมาบนโลก

“ช่วยไม่ได้....รอหน่อยละกัน”
เขาลุกขยี้ตา  หน้าเมาๆไม่หล่อเหลาเอาซะเลย
พลางคว้าผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำ

“แล้วอาบน้ำยัง”  ชะโงกหน้ามาถาม

“ยังครับ ผมจะเอาชุดใส่ได้จากไหนบ้าง”
อยากบอกว่า “ผมไม่มีชุดใส่”  ก็ไม่ได้
อยู่กับเขาแล้วต้องฝึกเปลี่ยนคำพูดบ่อยๆ  ไม่งั้นพูดไม่เข้าหูแล้วจะมีเรื่องอีก

“งั้นมาอาบด้วยกัน จะได้หาชุดให้”
ผมส่ายหน้าไม่เอา

“เถอะน่า เอามือถือเข้ามาด้วย  จะถ่ายรูป”


.
.
ผมอยากเพิ่มเรตติ้งคู่เรานะ  แต่มันไม่ควรเป็นภาพร่างสูงร่างบางในอ่างอาบน้ำ
ความโจ่งแจ้งเกินไป  พาลแต่จะมีคนเกลียดเปล่าๆ   ยิ่งแฟนคลับบางคนที่คิดวิเคราะห์กันไปเองว่าผมนอกใจพี่แทนยิ่งแล้วใหญ่  พวกนั้นกลายเป็นแอนตี้แฟนเต็มตัวหลายคน
ใครจะชอบโดนด่ากัน  ดังในทางเสื่อมเสียไม่ได้น่าภูมิใจเลย

“หน้าหงิกหน้างอ”
เขาพูดบ่น
เรามันคนตัวเล็กๆ  สู้เขาไม่ได้  แย่งโทรศัพท์มาลบรูปไม่ได้

“ถ้างั้นคุณต้องให้ผมรับงานรีวิวสินค้า”

“อยากรวยหรือไง??”
น้ำเสียงเขาติดจะขุ่นเล็กน้อย  ต้องขอบคุณอาหารมื้อนี้ที่อร่อยถูกปากเขา  ผมอุตส่าห์ทำเทมปุระให้ เลยอารมณ์ดีหน่อย

“อยากสิ...จะเอาตังค์ไปซื้อที่แถวบ้านนอก  ปลูกบ้านหลังเล็กๆสักหลัง  อยู่คนเดียวแบบสงบๆ”
เขาอมยิ้มกับภาพฝันสวยหวานของผม

“ไม่เหงาเหรอ”

“ไม่หรอก  ทำใจไว้นานแล้วตั้งแต่รู้ตัวว่าชอบผู้ชาย  เกย์อย่างเราจะมีใครมารักจริงจังจนแต่งงานล่ะ...”
อ้ะ..แต่งงาน....เราเพิ่งทำไปเมื่อคืนนี่
ผมมองเขานิ่งๆ  เขาก็มองเช่นกัน
คิดเรื่องเดียวกันไม่ผิดแน่

“เมื่อวาน...แค่หมั้น”
เขาคงพยายามปลอบใจและเตือนสติผมในคราวเดียว  แววตาดูหม่นลงไป
เราอยู่ในท่าทีประดักประเดิด   ต่างคนต่างก้มลงกินข้าว 
ไม่ขุดเรื่องใดมาพูดอีก

.........................

เพราะเราตื่นบ่ายโมง  เรียกว่าอู้งานทั้งคู่  เขาเลยพาผมเดินห้างเปิดตัว...ย้ำความสัมพันธ์รักหวานชื่น
“คุณจะซื้ออะไรให้ผมอ่ะ  ซื้อเลยนะ ไม่เกรงใจหรอก”

“อยากได้อะไรล่ะ”

“อะไรก็ได้ที่ทำให้ผมไม่โกรธเวลาคุณจะตีผม”
ผมพูดติดตลก  แต่ตั้งใจแอบกัดอยู่แล้ว

“ไม่ตีหรอก...ทำท่าไปอย่างนั้น”
เขาทรุดนั่งตรงม้านั่งใกล้ลานน้ำพุ  ผมนั่งลงข้างกัน  บรรยากาศชวนเปิดอก  คิดว่าเขาน่าจะพร้อม

“แล้วทีวันนั้นล่ะ  ต่อยผม ปล้ำผม”
ใจหวิวสั่นเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ถูกข่มเหงทางจิตใจอย่างรุนแรง
แผลมันไม่ได้หาย  เพียงแค่ผมปิดมันได้เนียนมากต่างหาก
พอนึกถึงอีกครั้ง  มันก็อดใจหายไม่ได้  ....เราผ่านมาได้ยังไงกันนะ 

มือหนาเลื่อนมาทับ  ความอุ่นไหลนิ่งส่งผ่าน
ผมมองหน้าเขา  ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่
พื้นฐานเขา..ก็น่าจะเป็นคนดีอยู่บ้าง  เราดูคนไม่ผิดนักหรอก

“ดูหนังไหม”
ผมสะดุดหัวเราะ
นึกว่าจะได้ยินคำขอโทษ

เฮ้อ...

“ดูเรื่องอะไร  ช่วงนี้ไม่มีหนังที่ผมอยากดูเลย”

“หลับตาชี้เอาละกัน  ฆ่าเวลา เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ต้องทำงานแล้ว”

“คุณก็ทำสิ่งที่อยากทำที่สุดไม่ดีกว่าเหรอ”

“ทำอะไร...ไม่มีอะไรที่อยากทำ”

“....งั้นนั่งนี่แหละ”
ผมปล่อยตัวพิงพนักเก้าอี้ให้สบาย  แอร์ห้างนี่แปลกนะ  กำลังดีไม่หนาวเหมือนแอร์ในบ้าน...อยากหลับจัง

“ตอนที่เพิ่งแต่งงานกับพีช...ฉันก็เคยทำแบบนี้นะ  ไม่นึกเลยด้วยว่าจะชอบชีวิตครอบครัว”
เขาเริ่มเล่าอะไรกัน...  ผมหลับตาแต่หูผึ่ง

“นายทำให้มันพัง...มันเป็นความพอใจที่จะอยู่แบบนั้น  อาจไม่ดีที่สุด  แต่ก็พอใจ ไม่วุ่นวาย ไม่ต้องรักต้องหลงให้ปวดหัว”

“ผมขอโทษนะ...ไม่ได้ตั้งใจนี่”
น้ำเสียงติดจะงอน  ซึ่งไม่ใช่เลย  ผมอยากให้บรรยากาศมันไม่เศร้าเฉยๆ
เขาคงอัดอั้นตันใจมานาน  ไม่มีคนให้คุยด้วย

“ทำไมมีแฟนง่าย”
หืม..? นั่นเป็นคำถามหรือเปล่า
หรือเขาแค่ละเมอตัดพ้อออกมา

“ตอบแบบไม่รักษาภาพพจน์ก็เพราะว่าผมชอบอะไรง่ายๆไง”

“เลยทิ้งง่ายๆว่างั้น?”

“ส่วนใหญ่ผมจะโดนทิ้งมากกว่า  ผมไม่ได้เป็นอย่างที่พวกเขาหวัง  คุณล่ะ หน้าตาก็ออกจะดี  มีแฟนมากี่คน”
เขายักคิ้วกวน  ส่ายหน้าไม่ตอบ
เลยไม่ถามไม่คุยต่อละ
ทำเป็นเล่นตัว  อุตส่าห์ได้เปิดอกกันทั้งที
เดี๋ยวพรุ่งนี้ทำงาน  เขาก็อารมณ์ไม่ดีอีก  โอกาสแบบนี้หายากจะตาย
ผู้ชายบ้าอะไรไม่รู้  อารมณ์ขึ้นๆลงๆเหมือนผู้หญิงมีประจำเดือน

เรานั่งมองคนผ่านไปมาอย่างเรื่อยๆเอื่อยๆ  ไม่ต้องรีบร้อนอะไร
ความสงบคือความฝันของผม
ความฝันที่เห็นแก่ตัวอยู่เหมือนกัน  เพราะผมไม่คิดถึงใคร แม้แต่พ่อแม่ก็ไม่อยากให้พวกเขาไปอยู่ด้วย
มันเป็นเพียงความคิดฝังใจตั้งแต่เด็ก  วันที่ท่านไล่ผม เพียงเพราะผมเป็นเกย์
วันนั้นสีหน้าท่านมองผมเหมือนไม่ใช่ลูก
ยังจำได้อยู่เลย…  ความผิดหวัง  ความเสียใจ  ความโดดเดี่ยววันนั้น
ให้อภัย  แต่ไม่ลืม...

“น้องนัททท!”
สะดุ้งตกใจกับเสียงอันดัง
พี่ตาวิ่งมากอดผมด้วยความดีใจ  แกแทบจะเหวี่ยงผมไปรอบๆแล้วถ้าไม่ขืนตัวไว้

“มันน่าตีมั้ย!  พวกพี่จะจัดงานเลี้ยงอำลาให้ก็ไม่ยอมให้จัด  พี่คิดถึ๊งคิดถึง”
พี่ตาหอมแก้มซ้ายแก้มขวา  แล้วชะงัก 
คงเพราะเห็นผู้ชายหน้ายักษ์นั่งอยู่ข้างๆเรา

“สวัสดีค่ะคุณภพ  ดิฉันตาค่ะ  รุ่นพี่ที่ทำงานเก่าน้องนัท”

“สวัสดีครับ”
พี่ตาเพียงยิ้มให้  แล้วหันมาสนใจผมต่อ

“น้องนัทว่างมั้ยล่ะช่วงนี้  อยากพาไปเลี้ยงจริงๆ  ทุกคนบ่นถึงทุกวัน”

ผมนิ่งคิด  คงไม่เป็นไรมั้ง
“อันที่จริงก็ว่างทุกวันนะครับ  แต่....”
หันไปขออนุญาตคุณภพก่อน  จะได้ไม่โดนเหวี่ยงกลางห้าง

เขาพยักหน้าเชิงอนุญาต
“พี่ตานัดวันมาเลย  นัทอยากแด๊นซ์จะแย่  อึดอัดจะตายอยู่แล้ว”
ผมตอบตกลงอย่างกับเด็ก
แหม่...มันก็มีบางอารมณ์ที่อยากปลดปล่อยบ้างล่ะน่า  เขาน่าจะเข้าใจนะ

..................

“ผมไปก่อนนะ”
กอดกระเป๋าวิ่งปรู๊ดมายังชั้นจอดรถ  ขำท่าทางเขาเมื่อกี๊ชะมัด  อ้าปากหวอ ใบ้รับประทาน
สมน้ำหน้า  ไม่ยอมมากับเราเอง  ขอหนีก่อนล่ะ

ผมรีบกลับบ้านมาเปลี่ยนชุดใหม่
นั่งเลือกตั้งนานก็ไม่ได้ที่ถูกใจสักที  ผมอายุ26แล้ว  อยากแต่งอะไรที่มันย้อนวัยก็นึกไม่ออก
นั่งจดๆจ้องๆอยู่นาน  สุดท้ายจึงเลือกเสื้อเชิ้ตสีขาว ปกสีเบจ  กับกางเกงขาสั้นสีเบจเข้ากัน

พี่ตานัดผมให้ไปเจอที่ผับแถวบ้าน  คืนวันศุกร์จะมีนักร้องชื่อดังมาร้องเพลง  แต่เสียดายที่ไม่ใช่คนที่ผมชอบ 
เวลาสามทุ่มจึงครบองค์ประชุม   พี่ๆน้องๆขอชนแก้วครบทุกคนจนผมเริ่มมึน  ยังดีที่มีพี่แทนคอยเป็นไม้กันหมาให้  พี่แกเล่นยืนคุมหลัง  ทำหน้าดุ ...แต่อันที่จริง  แกก็เมาเหมือนกัน  เวลาพี่แทนเมา  เขาจะนิ่งขรึมกว่าปกติ
ส่วนเวลาผมเมา  ก็ปกตินะ  แค่เพิ่มความใจง่ายไปอีกหน่อย  เพราะตอนนี้ผมนั่งตักใครก็ไม่รู้  รู้แต่ว่าเขาตัวใหญ่ดี  ผิวแทนเข้มตรงสเป็คมาก  หน้าตาก็ดี  ไม่ลวนลามผมด้วย  ...(หรือเพราะกลัวพี่แทนก็ไม่รู้)

อืมมม  วงนี้เล่นดนตรีสนุกจัง  เสียงแน่นเสียงหนัก  ทำให้ต้องโยกบนตัวชายนิรนามตลอด  ไม่โยกไม่ได้เลยจริงๆนะเนี่ย
“คุณหนักมั้ย?”
ผมชนแก้วเขา  ยิ้มปากฉีก

“ไม่หนักหรอก  แต่จะแตกแล้วครับ”
เขาหัวเราะ  ผมเลยหัวเราะตาม  ฮ่าๆ เล่นมุขขำจริงคนอะไร
ผมวางแก้ว  คล้องคอเขา  ...น่ารักจัง  เป็นผู้ชายที่ดูดี  หน้าตาใจดีมากด้วย  ต้องอายุยี่สิบแน่ๆ  เห็นแล้วอยากกินเด็ก
อ้ะๆ  ผมไม่ได้แรดนะครับ   ผมแค่ชอบเก็บความลับของตัวเอง
“คืนนี้คุณจะไปต่อไหนหรือเปล่า”
เขาถาม  มือเริ่มเลื้อยที่เอว

“ไม่รู้สิ  ถ้าแฟนไม่มาตามก็ว่าจะต่อนะ”
ผมพูดทึกทักถึงแฟนในโซเชียล  ป่านนี้หลับไปแล้วมั้ง

“ต่อที่ห้องผมมั้ย”
ผมทำท่าคิด...

“นัท!”
ว้า....มาตามพอดีเลย  อดกินเด็กซะงั้น...คิกๆ ล้อเล่นน่ะ  ผมไม่ใช่พวกกินทุกอย่างที่ขวางหน้าสักหน่อย
เขามาก็ดีแล้ว  จะได้กลับบ้านกลับช่อง  ขับรถเองไม่ไหว 
ผมตบหลังหนุ่มนิรนามปลอบใจก่อนจะลุกขึ้นมาโยกหัวไปคล้องแขนเขา  ซบกับไหล่หนา  กลิ่นน้ำหอมหอมจัง  นี่อย่าบอกนะว่าอาบน้ำแต่งตัวมาเที่ยวด้วย
ผมเลยก้มมองตั้งแต่หัวจดเท้า....ชัดเลย
หล่อเนี้ยบ  ตัวก็หอมขนาด

“ไปนั่งตักมันทำไม”
เขาบีบเอวผม  ซึ่งถ้าคนนอกมองก็คงคิดว่าเราโอบเอวกัน

“ทำความรู้จัก หาเพื่อนใหม่”

“อย่าทำอีก”
บอกดีๆก็ได้  ทำไมต้องกระแทกเสียงด้วยเล่า  จะให้ทะเลาะกันวันเว้นวันหรือไง  เบื่อตายชัก
ผมขี้เกียจฟังคนอารมณ์ร้าย  เลยจับเขาโยก  เต้นไปตามเสียงเพลงแทน
เปลี่ยนมากอดข้างหน้า  แผงอกเขาแน่นดี  แต่ไม่ใช่อย่างพวกบ้ากล้ามกินเวโปรตีน   แค่แน่นตามประสาผู้ชายออกกำลัง

“ถ่ายรูปกัน”
ผมชวน  เขาไม่ยิ้มให้กล้องตามเคย  แต่ผมชักชอบมันแล้วสิ  คอนเซปต์รับสดใสร่าเริง  รุกนิ่งขรึมเย็นชา  โฮะๆ  คู่เราต้องป็อปแน่  เหมือนหลุดมาจากนิยายเกย์ที่แฟนคลับชอบส่งให้อ่าน

“เมาสุดๆเลยนะนัท”

“ผมไม่ได้เมา”  ตอบพร้อมยิ้มโชว์เขี้ยวมุมปาก  ไอเทมแห่งความภาคภูมิใจของผม!!
ได้ยินเสียงเขาหัวเราะหึๆเหมือนผู้ร้ายด้วย

“นี่ได้สนใจพี่ๆที่เขาเลี้ยงเราหรือเปล่า”

“เอออออนั่นสิ  นัทลืม”
เขาหัวเราะอีก 
มันน่าขำตรงไหนเนี่ย
 จริงจังสิจริงจังเหมือนปกติดิ

“มัวแต่สนผู้ชาย”

“ทำไมล่ะ  ก็คนมันน่ารัก  ใครจะชอบใช้ความรุนแรงเหมือนพี่ล่ะ”

“หึ....พี่เหรอ?  ...กลับบ้านตอนนี้ได้มั้ย”

“ได้ๆ  แต่เดี๋ยวนัทขอตัวลาพี่ตาพี่แทนและน้องๆที่น่ารักก่อนนะ”
ผมผละจากเขา  เดินมึนๆ..แต่ไม่เซนะ  แค่พื้นมันไม่ค่อยสม่ำเสมอเท่านั้นเอง

“ว่าไงพี่นัท  แฟนมาตามแล้วสิ”
น้องกล้าแซว

“อื้อ  ต้องกลับแล้วอ่ะทุกคน  นัทกลับก่อนนะครับ  กลับก่อนนะ สวัสดีทุกคน  กลับละนะ”

“จ้าๆๆ กลับเถ๊อะ”
ผมไหว้อีกครั้งก่อนเดินไปหาคนตัวสูงโย่ง
แหมมีสาวมาเต้นคลอเคลียด้วย  น่าอิจฉาจริงๆเลย  ถ้าเราชอบผู้หญิงนะ  เชื่อเลยว่ามีมากกว่าเขาแน่นอน!

“กลับได้ยัง”
ผมขมวดคิ้วไม่พอใจ  ทำไมไม่มีสาวๆมาเต้นกะเรามั่ง?!

เขาไม่พูดอะไร  ดันสาวนมทะลักออกห่าง  หันมาโอบเอวผม  เธอช็อคตาตั้ง....ผมขอโทษนะ  ที่เกิดมาน่ารัก

.
.
.
.

“คุณภพ...อ้ะ!  อ๊า!”

“เรียกพี่สิ เหมือนในผับไง”

“เรียกพี่..อะ  ได้ไหม...แล้วพี่...อ้ะๆ  จะให้กินขนม  อึก...หมื่นห้า”

“หึก...ฮ่าๆๆ”
อ๊า...เขาชักน้องชายออกไป   หัวเราะหน้าแดงแจ๋
 มันขำถึงขนาดกุมท้องเลยเหรอ

“เป็นอะไร...ปวดท้องเหรอ?”

“เปล่าๆ  ต่อเถอะ...มาออนท็อปเลยมา”

“ต้องเรียกพี่ป่ะครับ”

“ไม่ต้องแล้ว”
ผมเกาหัวแกรกๆ  เอาใจยากเป็นบ้า
เขาขยับตัวพิงหัวเตียง  จับตรงนั้นรูดขึ้นรูดลงให้มันกลับมาแข็งโป๊ก  เมื่อพร้อมแล้วผมจึงนั่งทับมัน  ดันส่วนแข็งขืนนั้นเข้าไปอย่างอึดอัด

ผมคงขยับช้าไม่ทันใจเขา  ถึงโดนกระแทกสวนกลับมา  บ้านไม้เก่าคร่ำครึของเขามันสยองเวลานี้แหละ  ทุกอย่างลั่นเอี๊ยดอ๊าดเหมือนจะพังตลอดเวลา  ขณะเดียวกัน  ก็เร้าอารมณ์ให้โหมกระพือมากยิ่งขึ้น
เราต่างกอดก่ายกันและกันจนถึงจุดสูงสุด
ผมเหนื่อยหอบ
อาการหนักหัวบรรเทาลงไปมาก

“คุณต้องให้ผมหมื่นห้านะ”

“แพงจัง”

“งั้นเป็นเสื้อผ้าแบรนด์เนมยกชุดก็ได้”

“ไหนบอกจะประหยัดเก็บตังค์ไปอยู่ต่างจังหวัด”

“บางทีก็ต้องซื้อความสุขชั่วครั้งชั่วคราวบ้างไง  ไม่เข้าใจวัยรุ่นเลย”

“เราห่างกันแค่ 2 ปีเองนะ”

“นั่นแหละ  คุณใกล้สามสิบ  แต่ผมอีกตั้ง 4 ปี”

“เมาแล้วรั่วชิบหาย”

“คุณพูดอะไรนะ....?”

“เปล่า...นอนเถอะ  เหนื่อย”

.................

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□18กย 58 -ตอน9-
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 18-09-2015 19:15:41

เป็นคู่ที่เราก็เดาอะไรไม่ได้เลยจ้ะ :katai1:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□18กย 58 -ตอน9-
เริ่มหัวข้อโดย: Bellze12 ที่ 18-09-2015 19:49:25

น้องนัทเมาแล้วยั่ว  น่ารัก

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□18กย 58 -ตอน9-
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 18-09-2015 19:50:11

ตอนนี้เหมือนได้ผ่อนคลายเลยแฮะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□18กย 58 -ตอน9-
เริ่มหัวข้อโดย: oilzii ที่ 18-09-2015 20:23:17

อิหนูอยากได้หมื่นห้าอ่ะป๋าาาาาาาา :hao7:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□18กย 58 -ตอน9-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 19-09-2015 00:41:35

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□18กย 58 -ตอน9-
เริ่มหัวข้อโดย: Phut ที่ 19-09-2015 16:57:34

เหมือนคุณภพจะใจเย็นลงนิดนึง นิดเดียววว

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□18กย 58 -ตอน9-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 21-09-2015 20:24:00

ด้วยว่าวันต่อมาเป็นวันเสาร์  ผมกับเขาจึงตื่นสายโด่งตามเคย 
เขาเป็นพวกไม่ชอบทำงานบ้าน  ดูได้จากท่าทางหมดอาลัยตายอยากตอนกวาดพื้น
เมื่อคืนเขาก็กินไม่เยอะนะ  ไม่น่าแฮงค์  มีผมนี่แหละตัวดีเลย   ตื่นมาปวดหัวตุบ  แต่เขายังอุตส่าห์ยืนยันว่าไม่ได้ทำเรื่องน่าอายแน่นอน  ...ไม่ค่อยน่าเชื่อถือเท่าไหร่เลยแฮะ

คุณภพไม่ได้เข้าบ้านมาหลายวัน จึงไม่มีของสดเหลือเลย
ผมตัดสินใจต้มบะหมี่สำเร็จรูปใส่ไข่ให้สองซองถึงจะพอใจคนตัวใหญ่   เวลาเขาซดเสียงดังแล้วดูอร่อยมาก
อากาศร้อนผสมกับบะหมี่ร้อนๆ  ทำให้เหงื่อเขาไหลย้อยลงมาตามไรผม 
นึกถึงภาพเวลาเรามีเซ็กส์กัน....ผมชอบมองหยาดเหงื่อบนตัวแน่นหนานั้น  มันเป็นช่วงเวลาเดียวที่เราสองคนมีความสุขร่วมกัน  ...ไร้ความคิดอื่นมาคอยฉุดรั้ง

ผมจัดการล้างชามเมื่อต่างกินกันเสร็จ  ส่วนเขาถูพื้นต่อ  ถามว่าจ้างแม่บ้านไหม ก็ตอบว่าไม่อยากจ้าง  เปลืองเงิน
ผู้ชายขี้งก...ต้องทำใจหน่อย

“เดี๋ยวจะพาไปซื้อของที่อยากได้ แล้วไปส่งบ้าน”

“เนื่องในโอกาสอะไรครับ?”

“เมื่อคืนขอ..จำไม่ได้รึไง?”

ผมส่ายหน้าดิก
“ไม่ได้อยากไปไหน  เบื่อห้างแล้ว...ไปส่งผมที่บ้านเลยดีกว่า”

เขาทำหน้าไม่พอใจ  แต่ก็ตอบตกลง

......................................

ติ๊ง
พี่แทนพ่อยกผมส่งไลน์มาดังติดกันหลายครั้ง  แต่คุณภพอยู่ด้วย เลย ไม่อยากตอบเยอะมาก  ทั้งเกรงใจทั้งกลัวโดนตบ 
มือหนาหมุนพวงมาลัยเลี้ยวเข้าซองในบ้านหลังน้อยของผม
ติ๊ง ๆๆๆๆๆ
รัวอะไรนักหนาเนี่ย  เครื่องค้างแล้วนะพี่แทน！

“คุณจะอยู่นี่เหรอ?”
ผมอยากอยู่คนเดียวบ้าง  ไม่ได้อยู่คนเดียวช่วงวันหยุดมานาน

“อืม   ตอบแชทมันไปสิ”

“คุณนี่พูดเพราะๆหน่อย  เขาแก่กว่าคุณนะ”

“พอใจ”

“แน่จริงเมื่อคืนไม่ต่อยล่ะ  เจอกันแล้วอ่ะ”

“เออตอบมันสิ  อยากรู้มีเรื่องอะไรนักหนาวะ”
ผมปึงปังลงจากรถ   เปิดบ้านให้เขาเข้ามา
กระแทกตัวกับโซฟาด้วยความขุ่นเคืองหน่อยๆ

เปิดโทรศัพท์ขึ้นมาอ่านข้อความของพี่แทน

“เฮ่ย！”
แฟนเก่าผมส่งภาพตุ๊ดเมาๆคนนึงนั่งตักผู้ชายหน้าตาดี  ท่าทางแรดมาก  จนไม่น่าเชื่อว่านั่นมันเป็นผม！！
ใจความสำคัญของพี่แกมีแค่รูปนั้น  นอกนั้นว่าเรารัวๆ
โอ่ย  แล้วใครกันวะยืนเฝ้าเราข้างหลังอ่ะ   คนมันเมา จะไปรู้เรื่องไหมเนี่ย

ข้อความของพี่แทนว่าเราเหมือนเราทำผิดมาก
ผมไม่เห็นว่ามันจะผิดตรงไหน!
มีทั้ง  -สมควรมั้ยต้องมาเจออะไรแบบนี้-
-พี่นึกว่านัทจะจัดการได้นะ-
-คบกับมันมีแต่ล่มจม-
-ถ้าพ่อแม่เห็น ท่านจะว่ายังไง-

“พี่ก็เมาเหมือนกันนั่นแหละ  ไม่ดูแลน้องเลย  ว่านัทอยู่ได้”
ผมตอบกลับด้วยความร้อนในอก
โกรธว่ะ  โกรธมาก  โทษแต่เราคนเดียว  หาว่าเราไม่ระวังตัว
ผมเป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรกแล้วนะ  ตอนคบกับพี่ ผมก็ชอบเลื้อยพี่นี่หว่า
เลิกกันแค่นี้  เล่นลืมทุกอย่างเลยคนเรา

“สมน้ำหน้า”
เขาเงยหน้าจากจอโทรศัพท์ตัวเอง  คงรู้เรื่องแล้ว เพราะภาพนี้มันถูกโพสต์ในเฟซผมด้วย

“ก็ดี  จะได้ดังๆ  อัพค่าตัวเพิ่มอีก”

“น่าภูมิใจหรือไง”

อะไรนะ！

ผมกำโทรศัพท์แน่น  เหมือนน้ำท่วมปาก  พูดไปก็โดนตบโดนตีเปล่าๆ
พอไม่พูด  เราก็อึดอัดเหมือนประสาทจะแดก

เราทำผิดเอง...เราผิดเอง
เรามันตัวคนเดียว  หัวเดียวกระเทียมลีบ  ใครมันจะมาสนใจ
มีแต่ตัวเราเองเท่านั้นที่จะดูแลตัวเองได้
ไม่มีใครแคร์  ไม่มีใครรัก
ทั้งๆที่เราพยายามทุกอย่าง
...เราพยายามแล้ว  แต่พี่แทนที่แสนดียังทิ้งเราไปเลย
ขอโทษ...ฮึก
ถ้าทำผิดอะไรก็ขอโทษ.....ผมไม่ได้ตั้งใจ

“ไม่เอาน่า”
เขาขยับแนบชิด  โอบไหล่ผมให้ซบตรงบ่า  พลางลูบหัวคนอ่อนแอ  แม้ใบหน้าจะดูไม่อ่อนโยนเลยก็ตาม

“ลบภาพให้ผมที”
กล่าวทั้งน้ำตา   ไม่กล้าเช็ดกับไหล่เขา  เลยใช้แขนตัวเองปาดมันทิ้ง  น่าอนาถใจ  มีเขาเป็นเพียงเพื่อนร่วมเตียง  เขาคงไม่มาคบเรา  ไม่มาปลอบใจเราด้วยความห่วงใยที่แท้จริง
ตอนนี้แค่ทำตามหน้าที่ของคนใกล้ชิดที่สุดก็เท่านั้น

“เสียใจเรื่องภาพหรือเรื่องโดนด่า”

“เรื่องโดนด่า”

“งั้นก็ไม่ต้องลบ”

ผมเงยหน้ามองด้วยความสงสัย 

“เก็บไว้สอนใจ  วันหลังจะได้ไม่เมาเรื้อนอีก...อีกอย่างมันมีรูปฉันกับนายอยู่ทนโท่  คนมีความคิด  มันน่าจะตีความได้ว่านายก็แค่เล่นกัน  แค่มนุษย์สัมพันธ์ดีตามประสาคนเที่ยว  มันไม่ผิดหรอกถ้าจะมีรูปแบบนี้ออกมาบ้าง  เดี๋ยวจะเม้นท์แก้ตัวให้แล้วกันว่าฉันเห็นทุกอย่างและอนุญาตนาย”
เขาลูบหัว  จูบหน้าผากผม
เปลี่ยนไปมากเลยแฮะ
ผมผงกหัวขึ้นมาด้วยสีหน้าแปลกใจ
“คุณใช่...สามภพป่ะเนี่ย”

เขากระตุกยิ้มมุมปาก  ค่อยเหมือนนายสามภพขึ้นมาหน่อย
“ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก  จะได้ด่า  ไม่ปลอบแม่งละ...ขอบคุณสักคำก็ไม่มี”

“อ่า  ขอบคุณนะครับ...คุณนี่ก็น่ารักเหมือนกันนะ”
ผมยิ้ม  น้ำตาค่อยๆหยุดไหล
แถมให้รางวัลเขา  ด้วยการหอมแก้มกลิ่นจืดๆ
เป็นแบบนี้ไปตลอดนะคุณภพ... 


ถึงเราจะอยู่ด้วยกัน  แต่เราก็นั่งแยกกันตามเคย  ต่างคนต่างมีเครื่องมือสื่อสารทันสมัยเอาไว้คุยกับคนอื่นที่สนิทใจกว่า 
บางทีผมก็คิดนะว่าเราควรเปิดใจ  ถ้าเราตั้งใจคุยกัน  เราอาจจะรักกันก็ได้  แต่นี่...เรื่องมันไม่พัฒนาเลย 
เขายังยึดคำสัญญาเป็นที่ตั้ง  ทำให้ผมเศร้านิดๆนะ  ว่าทำไมเขายังไม่เลิกผูกใจเจ็บอีก  ทั้งๆที่เราก็ยอมมานานร่วมเดือน
ถ้าเขายังโกรธเรื่องเมีย ผมไม่ว่า  แต่อย่าโกรธเรื่องที่ผมหักอกเขาได้หรือเปล่า  มันดูโอเว่อร์อย่างไรไม่รู้...
ไม่รู้สิ....ผมไม่เคยรักใครแล้วฝังใจนี่นา
คงไม่เข้าใจ...

อ้ะ!  เขาโพสต์แก้ตัวให้ผมแล้ว  ...สั้นตามเคย
‘ผมก็อยู่ตรงนั้นทั้งคนนะครับ รูปในไอจีเป็นหลักฐานได้ว่าเราแค่สนุกตามประสาคนเฮฮาปาร์ตี้ ผมที่เป็นแฟนไม่หึงครับ
ยืนคุมตลอดเวลา อย่าคิดมากกันเลยครับ’
คิก....ผมขำท่อน “คนที่เป็นแฟนไม่หึงครับ”  มันดูหลอกด่าพิกลว่าอย่าสอใส่เกือก
แต่บางข้อความจากหลายๆคนผมก็เห็นด้วยนะว่าแฟนคลับผมยังเด็กๆอยู่ก็มี  เกย์เด็กๆยึดถือผมเป็นไอดอล เพราะมีชีวิตการงานดี  ได้แฟนดี(หมายถึงสมัยพี่แทนนะ)
ผมจึงไม่ควรมีภาพจำพวกนี้ออกมา  เดี๋ยวเด็กจะมองว่ามันเป็นเรื่องธรรมดากับการนอกใจแฟน  หรือเมาเรื้อนขาดสติ
ผมตอบกลับทุกโพสต์และรับฟังความเห็นดีๆมาพิจารณา  ส่วนความเห็นด่าเอามันก็คงต้องปล่อยเขาไปแหละครับ  คนพวกนี้มีธงในใจอยู่แล้ว  ต่อเราดีทำเลวยังไง  เขาก็ยึดธงเขาเป็นหลักอยู่ดี

“คุณ....ผมว่าเราถ่ายรูปกันมั้ย  ยังไม่มีรูปผมกับคุณในบ้านหลังนี้เลยอ่ะ”

“ก็ถ่ายสิ”
โธ่  เงยหน้าขึ้นมาตอบมันจะทำให้คอหักหรือยังไง   ผมเลยกดถ่ายรูปทีเผลอด้วยความหมั่นไส้  แล้วโพสต์ลงทันที  แคปชั่นว่า “ตั้งใจตอบคำถามมากกกกก”  ไม่ถึงวิ  ก็มีคนกดไลค์และคอมเมนท์กันเต็ม

“โดนแซวแล้วนะคุณ”
ผมหัวเราะล้อ

“เล่นเป็นเด็กไปได้”
เขาไม่ขำด้วยแฮะ 
ผมเลยไม่สนบ้าง  ก็เอาสิ  ใช่ว่าอยากคุยด้วยนักหนา

เรากลับมาอยู่ในโลกส่วนตัวอีกครั้ง  ผมตกลงรับโฆษณาครีมยี่ห้อหนึ่ง  ซึ่งผมสนใจอยากลองพอดี  ได้รูปละตั้งหลักหมื่น  รอแค่ให้เขาส่งของมาให้เราก็เท่านั้น

“เย็นนี้ไปกินข้าวที่บ้านนะ  แม่อยากเจอหน้าลูกสะใภ้”
ผมหันขวับตามเสียง   หัวใจมันหวิวๆเหมือนจะโดนเชือด

“เขาไม่ได้ว่าอะไรหรอกน่า  พาพ่อแม่มาด้วย  แม่อยากคุย”

“คุยอะไรครับ  พ่อแม่ผมไม่ยอมหรอก  นี่ก็โกรธผมยังไม่หาย”

“ตกลงเย็นนี้จะไปรับพ่อแม่นายที่บ้านแล้วเลยไปทานข้าวบ้านแม่ฉัน  จบนะ”
ผมถอนใจฟึดฟัด  เล่นรู้จักบ้านเราทุกอย่าง  จะแกล้งอ้อยอิ่งไม่ได้เลยกับคนนี้
รู้สึกว่าเรื่องมันชักพันกันยุ่งเหยิงมากขึ้นทุกวัน  นี่คงไม่คิดจะสู่ขอเรากับพ่อแม่หรอกนะให้ตาย

“เครียดหรือไง”
ดูเขาถามสิ  หน้าผมยิ้มอยู่รึไง

“ใครจะไม่เครียดเล่า”

“ฉันก็เครียด  ไม่นึกว่าแม่จะจริงจัง”
สายตาเขาดูหนักใจจริงๆ  มันเกินเลยตั้งแต่เขาสวมแหวนให้ผมนั่นหละ

“คุณว่าแม่คุณจะทำอะไร”

“สู่ขอน่ะสิ  แค่นี้จะคิดอะไรให้ยาก  แม่ไม่ชอบคนปล่อยเนื้อปล่อยตัว  นี่คงกะจะผูกมัดนายให้แน่นขึ้น  คิดว่าพอนายเป็นคนของฉันจริงๆ แล้วจะไม่แรด”

“ผมไม่ได้แรดสักหน่อย”

“ไม่รู้ตัวจริงๆเหรอ  ว่าโคตรอ่อนแอ”

“เอ๋า?? จะให้ผมแข็งแรงไปสู้กับใครล่ะ  ก็ชอบแบบนี้นี่หว่า  หาเรื่องทะเลาะกันอีกและ  เพิ่งจะดีกันแหม็บๆ”
ผมลุกขึ้นเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าด้วยท่าทางหัวเสีย  ซึ่งเขาไม่ชอบใจมากจนลุกขึ้นตามมาจ้องหน้า
ผมกอดอกนิ่ง  มองหน้าท้าทาย
ไหนใครบอกนะว่าตั้งท่าตบเล่นๆ  ดูซิวันนี้ที่ไม่มีใครนอกจากเราสองคน  เขาจะตบจริงหรือเปล่า

“ทำไมชอบยั่วโมโหวะ  ดีกันสักวันมันจะตายหรือไง”

“ผมไม่ใช่นางเอกนิยายน้ำเน่านะที่เอะอะยอม เอะอะร้องไห้  บางทีผมก็อยากเป็นตัวของตัวเองบ้าง”

“เออ!  วันหลังมีปัญหา ก็อย่าให้ช่วยละกัน”

“จะให้โพสต์มั้ยละว่าเลิกกันแล้ว  พ่อแม่คุณจะได้ไม่ต้องมาตื๊อลูกสะใภ้แสนดีอย่างผมอีก”

“เอาสิ  เอาเลย!”
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาใหม่  ปลดล็อคมันก่อนจะถูกกระชากจนมันหล่นหน้าจอแตกดับสนิท
ผมสะบัดแขนตัวเองทิ้ง  ต่อยอกเขาไปหนึ่งที

“เป็นบ้าอะไร!”

“ที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็ไม่ได้มีความสุขหรอกนะ”
เขาพูดเสียงเย็น  เส้นเลือดบนหน้าผากขึ้นชัดอย่างคนเก็บกด

“คุณก็เลิกซะสิ  ปล่อยผมไป”

“ไม่!”
เขาจับต้นแขนทั้งสองข้าง  ดึงผมปะทะหน้าอกแกร่ง   รั้งท้ายทอยให้เงยหน้ารับจูบจาบจ้วง
“โอ๊ยคุณ  ผมเจ็บ...”
โดนกัดปากเลือดซิบ
ผมผละออกมาเล็กน้อย   เสหน้าหลบไม่อยากมองคนชอบความรุนแรง  แต่แล้วกลับโดนเขาประกบจูบอีก  รสเลือดฝืดเฝื่อนคละคลุ้งอยู่ในปากของเราทั้งคู่   
จากทีแรกขัดขืน ก็เริ่มอ่อนแรงลง   ผมโอบรอบคอเขา  ยอมให้เขาใช้ลิ้นสอดแทรก
“อึก..ฮ่า”
เราจูบกันอยู่นานจนแทบขาดอากาศหายใจ
ผมโกยอากาศเข้าปอดหนักหน่วงพลางเช็ดปากเปรอะน้ำลายรสหวาน  เขินอายเกินกว่าจะมองหน้าอีกคน

“....ชงกาแฟให้กินหน่อยสิ”
เขาสั่ง
แต่ผมอยากได้ยินคำขอโทษ

...................................................

สรุปว่าการสู่ขอผมเป็นอันล่มล้มพับเพราะผมอ้างไปว่ายังไม่พร้อม  และพ่อแม่อยากดูใจคุณภพก่อน
เรากลับมาทำงานอีกครั้งด้วยคำพูดที่น้อยกว่าเดิม  ถ้าไม่จำเป็นจริงๆเราก็ไม่ปริปากสักแอะ
ผมจึงใช้เวลาส่วนใหญ่ช่วยพี่นิดาทำงาน    ทำความรู้จักกับแผนกนู้นแผนกนี้  แล้วแต่พี่นิดาจะใช้ 
พี่แกก็ดีนะ  ใช้ผมตลอดเลย  เพราะรู้ว่าผมไม่อยากอยู่กับเขานานๆ

“คนเป็นแฟนกันก็ต้องมีกระทบกระทั่งกันบ้างนะคะ”
สาวมาประสบการณ์ตรงหน้าเปรย

“เฮ้อ...นัทเบื่อเขาครับ  พูดไม่ดีกับเรา แต่อยากให้เราเอาใจเนี่ยนะ  บ้าชะมัด”
“คนเอาแต่ใจก็งี้แหละค่ะ  แต่พี่ไม่เคยเห็นเขาคบใครจนพาไปให้พ่อแม่รู้จักเลยนะ นอกจากนัท”
ผมบึนปาก เบือนหน้าไปทางเขาที่กำลังนั่งอ่านเอกสารหน้าดำคร่ำเครียดข้างในห้อง

“เอ่อ...แล้วคุณพีชละครับ”

พี่นิดาตวัดสายตาเชิงตำหนิว่าอย่าพูดถึงเรื่องอดีต
“เธอเป็นคนดี  นัทอย่ากังวลไปเลย  พี่ว่าคุณภพเขารักนัทนะตอนนี้”
นั่นเรียกว่ารักเหรอ?

“เขาแค่แสดงออกไม่เก่ง”
พี่นิดาพูดย้ำสติ
....ถ้าผมคบกับเขาจริงๆ  รักกับเขาจริงๆ  นี่คงเป็นคำเยินยอที่วิเศษสำหรับคู่ชีวิตมาก
แต่มันไม่ใช่ไง
ต้องบอกตัวเองอย่างนี้ไปจนถึงเมื่อไหร่วะเรา




...............................

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามค่ะ
(http://38.media.tumblr.com/9ab796f2401c01e6b3bba4b99f0e5292/tumblr_mlhv5o6jrG1rijeigo4_250.gif)

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 21กย 58 -ตอน10-
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 21-09-2015 21:31:57

เอิ่ม เริ่มมาม่า แล้วชิมิ จริงๆ มาม่าตั้งแต่ต้น แล้วนี่หว่า 5555

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 21กย 58 -ตอน10-
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 21-09-2015 21:51:39

สงสารน่ะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 21กย 58 -ตอน10-
เริ่มหัวข้อโดย: Bellze12 ที่ 21-09-2015 22:03:05

คุณภพ ควรหัดนั่งสมาธินะ
จะได้รู้จักทำจิตใจให้สงบเสียบ้าง
คือโกรธง่าย อย่างกับหญิงมีประจำเดือน
เราเป็นนัทคงเป็นโรควิตกจริตอะ
กลัวทำไรไม่ถูกใจ แล้วอาจถูกตบ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 21กย 58 -ตอน10-
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 21-09-2015 22:42:27

ทะเลาะกันทุกที่ทุกเวลาเลยเชียว
ยกเว้นตอนอยู่บนเตียง
ระหองระแหง ยังกับจะเลิกกัน

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 21กย 58 -ตอน10-
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 21-09-2015 23:25:17

มันไม่จริงตั้งแต่ต้นเลยขมตลอดทาง

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 21กย 58 -ตอน10-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 21-09-2015 23:31:56

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 21กย 58 -ตอน10-
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 22-09-2015 06:39:23

คือแบบแปรปรวนกันทุกสามนาที พี่ก็มึนเลยจ้ะ :katai1:
แต่ก็ดูเหมาะกันแปลกๆ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 21กย 58 -ตอน10-
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 25-09-2015 17:54:04

ตามอารมณ์สามภพไม่ทันเลย

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 26กย58 -ตอน11-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 26-09-2015 19:55:29

“อาทิตย์หน้าทำบุญพีชนะ  ไปมั้ย”
เขาเอ่ยแทรกความเงียบ  ระหว่างที่เราสองคนต่างก้มหน้าเล่นมือถือตามเคย

“ไม่ดีมั้งครั้บ  ญาติคุณพีชไม่ชอบใจแน่”

“ไปในฐานะคู่กรณีที่สำนึกผิด  ไม่ใช่ในฐานะแฟนใหม่ของแฟนเก่า”

“ยังไงก็ไม่ดี  ให้มันจบเถอะครับ”

“ยังไม่หายงอนอีกเหรอ”
รู้สึกถึงเสียงที่อ่อนลง  ผมหยุดเล่นมือถือ เงยหน้ามองสายตาคมที่มองมาเช่นกัน

“งอนอะไร....มีอะไรให้งอนครับ  ผมเป็นเพียงคนช่วยให้คุณหายเหงา  ไม่จำเป็นต้องมาแคร์หรอก”
อยากตบปากตัวเองเสียจริง  ....ก็หมั่นไส้หน้าเขานี่นา  ทำเหมือนตัวเองไม่ผิด  น้ำเสียงนุ่มขึ้นแต่สายตาก็ว่าเราอยู่ดี
เราผิดตรงไหนที่งอน

เขาทิ้งมือถือ  กุมหัวนิ่ง  ฮะๆ  น่าขำชะมัด  ถ้าอยู่กับเราแล้วไม่มีความสุข  ก็เลิกซะ
รออยู่เนี่ย

“อยากได้อะไรมั้ยช่วงนี้  ไปเที่ยวกัน”
อ่าว....จะพาเราวกไปแผนเก่าที่กะปอกลอกทำไม
เกือบเป็นอิสระแล้วเชียว
แต่ก็ดี...อยากเที่ยวอยู่เหมือนกัน

“ไปที่ไกลๆได้ป่ะ”
ผมขยับนั่งชิดร่างหนา  หายงอนทันทีทันควัน

“ได้ทุกที่  แต่ไม่เกินสามวันนะ  ต้องทำงาน”
เขาลูบหัวผมและจูบหน้าผาก  รอยยิ้มปรากฏชัดบนใบหน้า
ท่าทางจะแพ้ทางคนขี้อ้อนขนาดหนัก
นี่มันง่ายไปหรือเปล่า
แต่ก็นั่นแหละ...เราดันไม่ใช่คนขี้อ้อน
ขืนให้อ้อนออเซาะทุกวัน  มีหวังอึดอัดตายเพราะไม่เป็นตัวของตัวเอง

“ทะเลแถวๆนี้แหละ  เกาะล้านเป็นไง”

“ก็ได้  โทรไปบอกพี่นิดาให้หน่อย  จัดกระเป๋าให้ด้วยนะ”
นั่นปะไร  เห็นเราอ้อนเข้าหน่อยก็ใช้เราตามเคย


.
.
.
“ต้องไปเอาของที่บ้านคุณหรือเปล่า  บ้านผมมีแต่ชุดทำงานคุณอ่ะ”
ผมตะโกนเรียกคนไม่ตื่นเต้นกับการไปเที่ยวแต่ง่วนอยู่อยู่กับการโทรชวนเพื่อนตัวเองไปด้วย

เขาตอบกลับมาแค่ว่าจะไปซื้อใหม่  ซึ่งผมก็ตามใจ 

สรุปแล้วเราลาหยุดแค่วันเดียวคือวันศุกร์  แต่เที่ยวสามวันรวมเสาร์-อาทิตย์ไปด้วย  เขาไม่กระตือรือร้นหรอกนะ  แค่ชวนเพื่อนตัวเองไปอีกสองคน  บอกว่าอยากให้ผมรู้จักไว้ เผื่อมีปัญหาอะไรจะได้ให้เพื่อนเขาช่วย  เพราะหน้าที่การงานก็ดีๆกันทั้งนั้น
คนหนึ่งเป็นหมอ  คนหนึ่งเปิดกิจการอู่ซ่อมรถ
ผมยังงงๆเลยว่าไปคบกันอีตอนไหน  เพราะตอนอยู่มหาลัย  กลุ่มเขาก็มีแต่เพื่อนในคณะ  ไม่เคยเห็นนอกคณะอย่างหมอหรือวิศวะเลย

“อ้ะ!”
ถูกรวบกอดจากด้านหลัง  เขาซุกไซ้ต้นคอจนตัวอ่อน  เกลียดนักรู้จุดอ่อนผม

“คุณไปโกนหนวดไป  ไม่โกนมาหลายวันแล้วนะ”

“ไม่เสียวเหรอ?”
ผมหน้าร้อน  ไอ้บ้า! ถามมาได้หน้าด้านๆ

“อือ....จะพับผ้าให้”
จับตู้เสื้อผ้าแน่น   ขณะที่เขาไม่สนใจเสียงประท้วงของเรา  เอาแต่ขบเม้มติ่งหู   ดูดกัดต้นคอ
ร่างกายเราสองคนเริ่มร้อนระอุ    เขาดันร่างผมเข้าไปลึกในตู้เสื้อผ้า  จึงต้องเกาะไว้  ท่อนแข็งเบียดด้านหลังทำให้รู้ว่าคนหื่นกามคงไม่รอ
กางเกงเอวยืดถูกรูดลงสู่พื้น  ตามด้วยเจลเย็นลื่นป้ายตรงช่องทางร่วมรัก
ผมแอ่นกายตั้งท่าที่ถนัดมากขึ้น  รอรับเอาแท่งอุ่นร้อนเข้ามา

“อ๊า..ส”
บทเพลงแห่งราคะบรรเลง
เราต่างโหมมโหรีเข้าจังหวะกันได้ดี  จนผมไม่รู้ว่าจะหาคู่เล่นที่สุดยอดขนาดนี้ได้ที่ไหนอีก
นับวัน...นับวัน...เราต่างเสพติดกันและกัน
แม้ทะเลาะกันนับครั้งไม่ถ้วน  แต่เรากลับกกกอดกันแน่นเกินกว่าจะแยกห่าง
................................


แม้จะเหนื่อยเพลียจากการทำกิจกรรมเข้าจังหวะ  แต่ผมก็โดนลากมาห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อชุดใส่เดินทะเลให้เขาอยู่ดี  เขาเลือกชุดเองได้ แต่มักหันมาถามผมตลอดว่าโอเคหรือเปล่า  แก่หรือเปล่า....เขากลัวคำว่าแก่มากทีเดียวล่ะ  ผมเลยแกล้งพูดไปเสียเยอะ   คนหน้าดุทำเพียงแค่ขมวดคิ้วใส่  และตั้งหน้าตั้งตาถามต่อ ไม่เข็ด
ปุ!
โอ๊ยใครวะ? 
ผมชักสีหน้าใส่ผู้ชายตัวสูงโย่งที่ตบไหล่ผมอย่างเจ็บ  ทั้งๆที่เราไม่ได้รู้จักกันเลย  ยังมีหน้ามายิ้มให้อีก

“โหดุว่ะแฟนมึง”
หนุ่มโย่งหันไปพูดกับคุณภพ 
แฟนภาคบังคับอย่างผมมองอึ้ง  อย่าบอกนะว่าตาเถื่อนนี่เป็นเพื่อนวิศวะของเขา  สมตัวอยู่หรอก  สูงน่าจะร้อยเก้าสิบได้  หนวดเคราเฟิ้มเป็นหนุ่มละตินเวอร์ชั่นไม่หล่อ

“แล้วไปตบไหล่เขาทำไม....นี่ไอ้แพนนะนัท”
เขาปัดมือเพื่อนตัวเองที่อยู่บนไหล่ผมทิ้งอย่างไม่ใยดี  แล้วลูบปลอบประโลมจนหน้าร้อนไปหมด
ก็แค่ตลกน่า  ไม่ได้เขินอายสักนิด

“แล้วจะไปกินข้าวยัง  ห้างจะปิดแล้วเนี่ย”

“ใครบอกจะกินในห้างวะ  กูให้ไอ้กัสจองโต๊ะร้านมิเสะแล้ว”

“โอ๊ยมึงให้กูกินอย่างอื่นบ้างเห๊อะ  เจอทีไรได้แดกอาหารญี่ปุ่นตลอด”
ผมขำพรืด ตะครุบปากตัวเองไม่ทันเลยโดนเขาปิดปากด้วยปาก

“เฮ้ยคุณ!”
ตบตีเขาไปหลายที
เราทะเลาะกันไปตลอดทางจนถึงร้านอาหารญี่ปุ่นสุดโปรดของคนเอาแต่ใจ

ร้านอาหารตกแต่งสไตล์ญี่ปุ่นอย่างไม่ต้องสงสัย  แต่ละห้องถูกแบ่งเป็นสัดส่วน  มีความเป็นส่วนตัวและสงบเงียบ 
ผมอดทึ่งกับบรรยากาศของร้านไม่ได้
กลิ่นหอมจางๆของข้าวญี่ปุ่นเรียกน้ำย่อยตอนเวลาสี่ทุ่มได้ดี
ผมลงนั่งข้างเขา  ขณะที่ตรงข้ามเป็นพี่แพนสุดเข้มกับพี่กัสสุดเถื่อน
สรุปได้ว่าเพื่อน(ที่ดูเหมือนจะตามตัวยาก)ของเขา  หน้าตาไปในทางเดียวกันหมด
นี่ยังดีนะที่พี่กัสเป็นหมอ  จึงไม่ไว้หนวด  ถ้าไว้จะต้องแยกกันไม่ออกแน่ๆ

“น่ารักกว่าในรูปอีกนะน้องนัท”
เสียงอ่อนโยนแบบฉบับหมอเอ่ย  ผมยิ้มถ่อมตัวพลางบอกว่าไม่ถึงขนาดนั้น

“ของกู”
เขาใช้ตะเกียบกักชิ้นซูชิในจาน ไม่ให้พี่กัสคีบไป  ....คนบ้าอะไรหวงมันทุกอย่าง
พี่กัสหัวเราะในคอเหมือนตัวร้ายในละคร  คุณหมอจ้องตาฟาดฟันกับเพื่อนตัวเองจนพี่แพนต้องคีบซูชิชิ้นนั้นไปกินเสียเอง

“พวกพี่ดูสนิทกันดีนะครับ  แต่ทำไมผมไม่ค่อยเห็นคุยกันในโซเชียลเลย”
ผมเปลี่ยนเรื่องคุย  ก่อนที่สงครามจะทำลายบรรยากาศการกินมื้อดึกอันแสนอร่อยไป

“พี่กดไลค์ตลอดนะน้องนัท”
พี่แพนตอบเคี้ยวตุ้ยๆ  โดยมีนายสามภพจ้องตาเป็นมัน

“ไม่อยากให้ใครรู้ว่ามีพวกมันเป็นเพื่อน”
ดูๆเพื่อนกันเขาพูดอย่างนี้
ผมส่ายหน้าเอือมระอากับท่าทีไม่รู้จักโตของเขา  แต่ก็หยิบเนื้อปลาใส่ถ้วยเอาใจ

“ไม่อยากมีกูเป็นเพื่อน  แต่เสือกชวนไปเที่ยว?”
คุณหมอทำหน้ากวนใส่
เขาไม่ตอบอะไร  ทำลอยหน้าลอยตารับชิ้นปลาสดจากเรา เหมือนลูกนกอ้าปากรออาหารแม่

“น้องนัทไม่ต้องกลัวพวกเราหรอกนะ  ก็พูดเล่นแบบนี้ประจำแหละ  จริงๆแล้วเราสนิทมาตั้งแต่เด็กน่ะ”

“ตามสบายเถอะพี่ ผมเข้าใจเพราะตอนอยู่กับเพื่อนก็เป็นแบบนี้”

“พ่อแม่พวกเราสั่งให้เราสนิทกันน่ะ”
เขายังคงปากเสียต่อ
ผมถอนใจใส่  ตำหนิว่ามากไป 
ไม่ว่าเขาจะเคยพูดแบบนี้มามากแค่ไหน  แต่ต่อหน้าผมก็เพลาๆลงบ้าง
ไม่ชอบเลยคนแบบนี้   จะข่มคนอื่นทำไม  ทำให้บรรยากาศเสียหมด  ดูเป็นคนไม่มีมารยาทเอาซะเลย

“พรุ่งนี้เอายังไงน้องนัท  ให้พี่ไปรับหรือจะมาบ้านพี่?”
พี่แพนเอ่ยแทรกบรรยากาศอึดอัด
ผมยิ้มสู้และไม่สนใจเขาอีก

“แล้วแต่พี่สะดวกเลยครับ”

“งั้นพี่ไปรับดีกว่า  ขืนปล่อยให้มาเอง  มันจะพาน้องเลท”

“ครับๆ  ตีห้านะพี่”

“ฝากปลุกคนข้างๆน้องด้วยล่ะ  อ่ะกูให้”
พี่แพนพูดกับผมแล้วหันไปง้อคุณภพ ผู้ชายหน้างอคอหัก...อยากจะบ้าตาย
พี่กัสก็เอาด้วยอีกคน  เห็นว่าคนขี้งอนไม่หือไม่อือก็พากันแกล้งใหญ่
....แต่ผมสังเกตมานานแล้วนะว่าพี่แพนกับพี่กัสยังไม่พูดกันเลยสักแอะ...
มีอะไรในกอไผ่แน่ๆ...ผีเห็นผี  ...สัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างของสองคนนี้จริงๆ...


............................


....เฮ้อ..ง่วงแสนง่วง
ไม่ได้ตื่นตีสี่มากี่ปีแล้วเรา   มานอนบ้านไม้ของเขาแล้วสยองทุกครั้งไม่เคยชินสักที   ยิ่งตอนนี้ด้วยยิ่งหวั่นใจจนผมต้องปลุกเขาให้ไปอาบน้ำด้วยกัน
เสียงไก่ขันไม่ได้ช่วยให้ยามเช้าสดใส   เพราะเสียงต้นไม้พัดมันหวีดหวิว  ...น่ากลัวมากๆ

“คุณอย่ารีบอาบนะ  รอผมก่อน”

“ทำไรอีกล่ะ  ล้างหน้าก็แล้ว  ขัดผิวก็แล้ว”
เขากอดอก  ตาปรือ ทั้งๆที่แปรงฟันไปตั้งหลายนาที

“รอผมสระผมไง”

“โอ่ย...เดี๋ยวก็ไปทะเลแล้ว  ไอ้ที่ทำๆน่ะไม่เหลือ”

“มันเป็นกิจวัตรประจำวันของผม”

“จะปรุงแต่งอะไรนักหนาวะ  แค่นี้ก็น่ารักแล้ว”

“เพราะทำแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก  มันเลยดูดีน่ะสิ”
ผมพูดเสียงอ่อย...เมื่อก่อนใช่ว่าจะหน้าตาน่ารักซะเมื่อไหร่  คนบ้านๆธรรมดานี่เอง

“อ่อ..งั้นคงสู้ฉันไม่ได้  เพราะหล่อมาตั้งแต่เด็ก”
เขาโชว์ท่าเก๊กหล่อน่าหมั่นไส้
ผมเลยวักน้ำใส่ซะ
แต่คนตัวโตกลับหลบทัน  แล้วหันมากอดปล้ำผม   ทั้งจูบทั้งหอมวุ่นวายไปหมด
“อ้ะ..เดี๋ยวลื่น”


เราต่างยื้อยุดเล่นน้ำด้วยกันจนลืมเวลา
มารู้ตัวอีกทีก็ได้ยินเสียงแตรรถพี่แพนแล้ว

ผมผละออกจากริมฝีปากหนา   ปากเนียนฉ่ำบวมเล็กน้อย  บ่งบอกถึงความรุกเร้าที่ได้รับ
คุณเขาออกจากห้องน้ำไป  ทิ้งผมไว้ให้จัดการตัวเองให้เรียบร้อย ก่อนออกมาถึงพบพี่แพนกับพี่กัสนั่งรอยิ้มกริ่ม
ไอ้เราได้แต่เกาหัวแกรกๆ  ดวงหน้าเห่อร้อน....อับอายชะมัด
“ไม่ต้องห่วงน้องนัท  ไอ้หื่นมันอัพลงเฟซแล้วว่า ‘รอแฟนหายระทวย’….”
โอย....พี่แพนบอกธรรมดาเป็นมั้ย  ทำไมต้องหัวเราะเสียงดังลั่นตามหลังด้วยเล่า!!

ผมไม่รู้จะเอาหัวไปมุดที่ไหน  ได้แต่เดินตามคนทำร้ายเราขึ้นรถต้อยๆ

..................


(https://38.media.tumblr.com/2aed6de5cd1104535e9b5189fc1ee334/tumblr_mt1d9kQ2XC1rxs1r1o1_500.gif)

 :mc4: สอบเสร็จแล้ว

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 26กย58 -ตอน11-
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 26-09-2015 20:48:23

ตอนนี้น่ารักอ่าาาา :o8:
ดูเป็นคู่ที่เอาใจใส่กันดีนะนี่  :z1:
ไปเที่ยวคราวนี้ขอให้สนุกนะนัท อัพความหวานลงโซเชียลเยอะๆน้าาา :impress2:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 26กย58 -ตอน11-
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 26-09-2015 22:22:18

เย้ดีใจด้วยค้า  สอ สอบเสดแล้วก็ มาอัพรัวๆ 5555

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 26กย58 -ตอน11-
เริ่มหัวข้อโดย: Bellze12 ที่ 27-09-2015 08:09:06

ตอนนี้แอบหวานกันอยู่นะ
รอดูความหวานตอนไปเที่ยวทะเล
ตาภพอย่าอารมณ์แปรปรวนให้เสียบรรยากาศละ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 26กย58 -ตอน11-
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 27-09-2015 08:48:36

เราก็อยากไปทะเลเผื่อได้ว่ายน้ำ :jul1: // :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 26กย58 -ตอน11-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 27-09-2015 11:42:00

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 26กย58 -ตอน11-
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 27-09-2015 12:32:54

ตอนนี้น่ารักมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้ง

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 26กย58 -ตอน11-
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 29-09-2015 06:36:00

ก็ดูรักกันดีนี่ น่ารักมุ้งมิ้งดี ปรับๆความเข้าใจกันซะ เคลียร์ให้จบทั้งเรื่องอดีตและปัจจุบัน

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 26กย58 -ตอน11-
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 29-09-2015 14:49:35

ชอบ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 1ตค58 -ตอน12-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 01-10-2015 22:51:49

 รีสอร์ทที่พวกเราเข้าพักเป็นรีสอร์ทที่ค่อนข้างดูดีทีเดียว  บ้านหลังเล็กๆเรียงรายโอบล้อมสระน้ำสีใส  แต่ละหลังถูกตกแต่งด้วยไม้ดอกไม้ประดับดูร่มรื่นมาก  แม้บ้านจะใกล้กันและติดกับสระน้ำมากเกินไปก็เถอะ  มาทะเลทั้งที  เราคงไม่โดดลงสระน้ำหรอก
ผมกับเขานอนหลังสุดท้าย  ส่วนพี่แพนกับพี่กัสอยู่หลังติดกัน  ผมเพิ่งเห็นเขาสองคนคุยกันก็วันนี้   ถึงจะเป็นบทสนทนาทั่วไป  แต่มันก็ช่วยให้บรรยากาศ(ของผม)ผ่อนคลาย  เพราะการนั่งจับผิดคนอื่นนี่เหนื่อยจริงๆเลย

“ผมไปเช่ามอไซค์นะ”
อยากกินลมชมวิวคนเดียว  ผมเชื่อว่าเขาขับไม่เป็นแน่ๆ

“ไปไกลหรือเปล่า  ถ้าไกลก็ไม่ให้ไป”

“ไม่ไกลหรอก  แถวๆนี้แหละ”
ใครมันจะเช่ารถมอเตอร์ไซค์เพื่อเที่ยวแถวนี้วะ  เขาก็ต้องขับไปเรื่อยๆรอบเกาะนั่นแหละพ่อคุณ

“อืม  กลับมาเร็วๆล่ะ”
เขาอนุญาต!!  ผมกระโดดหอมแก้มหนึ่งทีเป็นการขอบคุณแล้ววิ่งออกมาก่อนที่เขาจะเปลี่ยนใจ

“ไปไหนน้องนัท”
พี่กัสตะโกนเรียก  หน้าตาพี่เขาดูสดชื่นขึ้นมาก

“เช่ามอไซค์เที่ยวรอบเกาะครับ”

“พี่อยากไปด้วยจัง”

“อย่าไปกวนน้องเลยกัส  ให้น้องเขาเที่ยวเถอะ”
พี่แพนเดินออกมาจากบ้านราวกับรู้จังหวะ  ผู้ชายตัวโตสองคนมองหน้ากันได้ชั่ววิ  พี่กัสจึงส่ายหน้าให้ผม

“งั้นผมไปก่อนนะ”
โบกมือลาทั้งคู่  หนีบรรยากาศอึมครึมที่เริ่มก่อตัว


.
.
.
.

ผมขับรถชมเกาะไปเรื่อยๆ  จนเริ่มหิว  หาที่พักริมหาดแห่งหนึ่ง   หาดนี้คนน้อยกว่าหาดอื่น  จึงทำให้สงบและยังเป็นธรรมชาติอยู่ 
ผมคว้าเอาเป้ที่ข้างในมีขวดน้ำเปล่ากับขนมปังไส้เผือกของโปรดมาแกะห่อ   .....อร่อย...ไม่รู้เพราะหิวหรือเปล่า  ขนมปังแห้งๆถึงได้อร่อยขนาดนี้   กินไปห่อหนึ่งแล้วยังไม่หายหิวเลย 
ผมว่าผมควรกลับได้แล้วหละ

“สวัสดีครับ”

“อ้ะ...ดีครับ”
หนุ่มหล่อหน้าตี๋เข้ามาทักอย่างไม่ต้องเดาจุดประสงค์
เขานั่งลงข้างๆ  ยิ้มตาปิด  แต่ก็น่ารัก

“ชื่ออะไรครับ  ผมมาร์ค”
โหชื่อฝรั่งแต่หน้าโคตรจีน

“นัทครับ  มาเที่ยวคนเดียวเหรอ”

“ครับ...นัทก็เหมือนกันใช่มั้ย”

“....มากับเพื่อนน่ะครับ”
ผมปล่อยเบ็ด   เราไม่ผิดนะ  ว่ากันตามสถานะจริงๆ ผมยังโสดสนิท

“เพื่อนไปไหนหมดครับเนี่ย  ทำไมทิ้งคนน่ารักไว้คนเดียว”

เกาหัวแสร้งเขิน   “หนีมาครับ  แต่ว่าจะกลับแล้วแหละ”

“ให้ผมไปส่งมั้ย ผมมีรถนะ  คุณพักที่ไหน”

“ที่รีสอร์ทxxครับ  แล้วผมก็ขับมอไซค์มาด้วย”

“อ้าวที่เดียวกัน  งั้นเราขับคู่กันไปดีมั้ย”

ผมนิ่งคิดก่อนจะพยักหน้าส่งยิ้ม
ชอบเวลาเขายิ้ม  มันน่ารักและจริงใจ
พลางนึกไปถึงคนที่รีสอร์ท  ...ยิ้มแค่ตอนที่เราอ้อน  เราตามใจ....ผู้ชายนิสัยเสียพรรค์นั้นมีคนชอบได้ยังไงกันนะ


ผมคุยกับมาร์คไปตลอดทางที่เราขับรถช้าจนเต่ายังเรียกพี่  จึงได้รู้ว่ามาร์คน้อยกว่าหนึ่งปี  เจ้าตัวกำลังเรียนปริญญาโทบริหาร  เพราะต้องสานต่อธุรกิจของพ่อแม่  เป็นลูกคนจีนก็งี้แหละนะ  ร่ำรวยทุกคน
มาร์คเป็นคนคุยเพลินมากๆ  หรือเพราะผมมัวแต่มองหุ่นเขาด้วยก็ไม่รู้สินะ  ทั้งล่ำทั้งบึ้กเหมือนนายแบบ  ....ก็ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่  เขาบอกว่าเคยถ่ายแบบและโฆษณาอยู่หลายครั้งสมัยเรียนปริญญาตรี  และเพิ่งมาเลิกเอาตอนต่อโท
ผมอดเสียดายไม่ได้...ที่ไม่เคยเห็นผลงานเจ้าตัวเลย   ...ฮ่าๆ เราเป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย

“ให้ผมไปส่งที่บ้านพักมั้ย”

“ไม่เป็นไรๆ  มาร์คไปพักผ่อนเถอะ”
ผมเดินผละออกมาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
สายตาจริงใจของมาร์คทำให้ผมรู้สึกอบอุ่น   รู้สึกว่าเรามีคุณค่ามากขึ้นในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา
หัวใจขุ่นๆถูกชำระให้สะอาดขึ้นอีกครั้งด้วยรอยยิ้มอาตี๋หน้าแป้น

“พักไกลนะครับเนี่ย”

“อะ!...ตามมาด้วยเหรอ??”
ผมเบรกกึก  อีกสามก้าวก็จะถึงประตูบ้านแล้ว  ขืนเขาตื่นอยู่ล่ะซวยแน่
แล้วพี่แพนกับพี่กัสไปไหนวะเนี่ย  บ้านปิดไฟมืดเชียว....

“บ้านมาร์คอยู่ไหนอ่ะ”
ผมถามแก้เก้อ  จะถ่วงเวลาให้เขากลับไป

“หลังที่สอง  แต่อยากเดินมาส่ง  เห็นว่าไกล”

“ถึงแล้วแหละ  ขอบใจนะ บ๊ายบาย”
ตัดสินใจโบกมือไล่   เมื่อได้ยินเสียงลูกบิดประตู

โอ่ย....ไปสิมาร์ค   อยากโดนฆ่าตายใช่มั้ย!
ไม่รู้คิดถูกหรือผิดที่ไปจับตัวมาร์คให้หันหลังกลับ เมื่อเขาดันเปิดประตูออกมาพอดี
แววตาดุดันของเขาชะงักเพียงครู่ก่อนจะกระทืบเท้ามาทางผม  ซึ่งมาร์คหันหน้ากลับมาแล้ว
สายตาอย่างกับจะฆ่าคนได้จ้องเผงมาที่มาร์ค  แล้วเลื่อนมาฆ่าผม

“ชื่อไร?”
น้ำเสียงกระแทกไม่เป็นมิตรสักนิด

“มาร์ค....”
ผมกุมขมับ.....สงครามจะเกิดก็คงต้องทำใจล่ะ

“มาทางไหนกลับไปทางนั้น”
เขาดึงแขนผมให้เข้าหาตัว   กลิ่นเหล้าจางๆบ่งบอกว่าจะคุมสติไม่ไหวแน่
มือแกร่งรวบเอวกอดแน่น  และจิกแผ่นหลัง....จงใจประกาศกร้าวว่าผมเป็นเพียงข้าทาสรองบาท  รองรับอารมณ์

ทันทีที่มาร์คหันหลังกลับไป  ผมก็ขืนตัวออก และตีไหล่เขาอย่างแรง ....ขี้ขลาดเกินกว่าจะตบหน้า
ขืนโดนต่อยกลับ  มันไม่คุ้มน่ะสิ

“ปล่อยไว้ไมได้เลยนะ  หาผัวใหม่ตลอด”

“แล้วยังไง?”

“ทำตัวแบบนี้ไม่กลัวคนเขาว่าหรือไง   ข่าวเดี๋ยวนี้มันไปเร็วนะ”

“คุณต้องการแบบนี้ไม่ใช่เหรอคุณภพ  คุณอยากยึดผมไว้ด้วยข่าวคาวของผม  ...แล้วนี่ไม่ดีหรือไงที่ผมมอบกายถวายตัวลงไปคลุกคลีเอง”
ผมพูดเสียงสั่น  ทั้งท้อใจทั้งอยากสู้

“คุณจะเอายังไงกันแน่  บอกผมมาเลยดีกว่า  ไม่อยากทนละ ทะเลาะกันทุกวันทุกเวลา”
ผมกอดอก ทำท่ากวนประสาท

“ก็ถ้าไม่ไปอี๋อ๋อกับไอ้นั่น  เราจะมาทะเลาะกันมั้ยล่ะ”
เขาชี้ลมชี้ฟ้าด้วยเริ่มโมโห   กัดฟันพูดข่มอารมณ์ที่กำลังปะทุ
ถ้าเขาทำร้ายร่างกายเราคราวนี้นะ  ผมแจ้งตำรวจแน่

“คุณหวงผมในฐานะอะไร  คุณเอาผมมาบำเรอคุณก็ต้องยอมรับสิ  เราไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆ....หรือคุณคิด..?.”
ผมชะงัก....ไม่น่า..ไม่ใช่แบบนั้นหรอก
ผมกลัว  ผมไม่กล้ารักคนโมโหร้ายแบบนี้หรอก
อดีตที่แอบชอบ...มันก็แค่อดีต

“รู้มั้ย..ว่าฉันเคยเลวขนาดไหน”

“.......”
ถึงชั่วโมงเปิดอกกันแล้วเหรอ  เข้าบ้านก่อนมั้ย
ถ่วงเวลา  ไม่อยากฟังเขาให้เราใจอ่อน

“คบคนไม่เลือกหน้า  หลอกฟันไปวันๆ....แต่พอได้เจอเกย์หน้าซื่อๆคนนึง  กลับหลงมันหัวปักหัวปำ  แต่เพราะไม่กล้าจีบ  ถึงได้ชวดไป”
เขาก้าวชิดผม   โน้มใบหน้าเราให้อยู่ติดกันจนแทบใช้ลมหายใจเดียว  สองมือแกร่งรั้งเอวผมไว้ไม่ให้ไปไหน

“แล้วไงละ....มันเสือกส่งจดหมายบ้าๆให้ไปหาวันรับปริญญา  ไอ้โง่คนนึงมันก็เชื่ออีก
......มันเป็นคนแรกเลยนะที่รัก...และลืมไม่ลง”

ผมพูดไม่ออก
สมองตั้งคำถามว่านี่ใช่เรื่องจริงแน่หรือ
หรือเขาเพียงแค่สร้างเรื่องมากล่อมอารมณ์เรา
แต่ทำไมสายตาคู่นี้มัน.....มันเหมือนเมื่อวันนั้น

“คนๆนั้นไม่น่าจะอยู่แล้วใช่ไหม”
ผมยิ้มแหยๆ  ลูบแขนเขาให้ใจเย็นๆ

“ใช่....ตายไปแล้ว”

ผมกลืนก้อนร้อนในอก  เสหลบตาทำอะไรไม่ถูก
ดวงตาที่ว่างเปล่าของเขาตอกย้ำความรู้สึกได้ดี
เราคือรักแรกของเขา....ที่ตายไปแล้ว?

“เฮ้ยสวีทกันอยู่ได้  น้องเขาหิวข้าวแล้วมึง”
พี่แพนตัวโตเปิดประตูเรียกเราสองคน
ผมผละออก  ปั้นยิ้มสดใสใส่นายช่าง
“นัทหิวมากๆเลยครับพี่”
ลูบท้องทำท่าทางน่าเอ็นดู  เดินเข้าบ้านโดยมีเขามาดนิ่งตามหลัง

ผมนั่งกินข้าวไป  มีพี่อีกสามคนก๊งกัน
ผมเกลียดบรรยากาศอึดอัดนะ  ถ้าเลี้ยงได้ก็จะเลี่ยง  แต่ตอนนี้เรากลับเป็นเสียเอง
ทั้งพี่กัสที่พูดกับพี่แพนน้อยคำ
และผมที่เซ็งเกินกว่าจะปั้นสีหน้า

.....พูดกับตัวเอง  ตั้งคำถามกับตัวเองว่าจะเอายังไง
เราควรสงสารเขาดีไหม
เราควรใช้ชีวิตนับจากนี้ยังไง
เพราะดูเหมือนเขาก็ไม่แคร์เรื่องแบล็คเมล์กุข่าวผมเท่าไหร่แล้ว   ....เขากลับแคร์..เรื่องในชีวิตจริงมากกว่า

..................................

เช้าวันต่อมาผมตื่นนอนเพื่อเจอเขาเคียงข้าง
ใบหน้าดูอิดโรยและหนวดเริ่มรกครึ้ม   
“คงผิดหวังมากสินะ ที่ผมไม่ใช่เกย์แสนซื่ออย่างที่คุณคิด”
เบื่ออาการก้อนจุกในอกนี่จริงๆ
ผมสะบัดหัวไล่ความอึดอัดในใจ  แล้วลุกขึ้นเปลี่ยนใส่ชุดออกข้างนอก
พระอาทิตย์กำลังขึ้น  แสงสีส้มเริ่มเปล่งแตะขอบฟ้า

ผมค่อยๆก้าวออกจากบ้านและพบกับพี่แพนพี่กัสนั่งคุยกันเงียบๆริมหาด
เรื่องตัวเองยังจัดการไม่ได้  ก็อย่าไปยุ่งเรื่องคนอื่นเลยดีกว่า


หาดยามเช้าเป็นอะไรที่ควรค่าแก่การตื่นมาชม
ผมเดินเลียบริมหาด  เล่นกับกระแสคลื่นเล็กๆไปมา    เห็นหลายคนทยอยออกมาสูดอากาศยามเช้ากันบ้างแล้ว  หนึ่งในนั้นคือตี๋มาร์ค

“ยิ้มตาหยีมาแต่ไกลเชียว”

“คุณไม่บอกผมว่ามีแฟนแล้ว”
มาร์คยืนห่างจากผมมากกว่าเมื่อวาน   ผมสลดลงแต่ก็ฝืนยิ้ม

“ขอโทษทีนะ”

“แต่เราเป็นเพื่อนกันได้นะ”
มาร์คพูดแทบจะทันที 
รอยยิ้มเขาช่างสดใส.... ตัดภาพไปที่คนข้างหลังที่กำลังเดินมาหน้าบึ้ง
หน้าเขาเหมือนหลุมดำในอวกาศ

“มีปัญหาอะไรกับแฟนผม”
ถอนหายใจเฮือกใหญ่  ไอ้ที่เราคิดมากเมื่อคืนนี้ไม่มีประโยชน์

“ผมไม่ได้ตั้งใจครับ  ขอโทษจริงๆ  นี่ก็ทักตามประสาคนเที่ยว”
มาร์คก้มหัวแสดงความจริงใจและแววตาไม่มีเล่ห์เหลี่ยม   เขาจึงอ่อนลง  ขยับตัวมาโอบไหล่ผมแสดงความเป็นเจ้าของ

“งั้นก็แล้วไป  เข้าใจอะไรง่ายก็ดีนะน้อง  ใจจริงพี่ไม่อยากมีเรื่องหรอก  ไปนัท  มีเรื่องต้องคุยกัน”
ร่างสูงพาผมกลับมาบ้านพัก   พอประตูปิดลงเราก็โดนหอมแก้มฉับ

“เป็นแฟนกัน ....”

“ห้ะคุณ!?”
รู้ตัวไหมว่าพูดอะไรออกมา

“จะมาตกใจอะไร หมั้นก็หมั้นแล้ว  ข้ามขั้นตอนมาตั้งเยอะ  พูดแค่นี้น่าตกใจตรงไหน”

“อะ..เอ่อ...เรื่องหมั้นน่ะ คุณกุมาเองไม่ใช่เหรอ  แถมยังไม่เคยขอพ่อแม่ผมด้วย”
จะว่าฝันก็ไม่เชิง  เป็นความรู้สึกเหมือนละเมอมากกว่า
อยากควักหัวใจคุณออกมาดู  ว่าทำไมถึงได้คิดแบบนี้

“เดี๋ยวกลับจากนี่จะไปขอ”

“ขอไม่ได้  พ่อแม่ยังไม่ยอมรับคุณ  แล้วก็นะ...คุณน่ะไม่ชอบคนนิสัยอย่างผมหรอก”

“รู้แล้ว  ก็ไปฝากเนื้อฝากตัว  ซื้อของให้  ไปหาบ่อยๆ  แค่นี้ก็ใจอ่อนละ”
เขาพูดหน้าตาย

“เอ่อ...คุณอยากจริงจังกับผมเหรอ...?    นี่..เป็นแบบเดิมได้นะ  ผมไม่มายด์หรอก”
แรงบีบที่ต้นแขนเพิ่มขึ้นทันทีที่ผมพูดจบ

“ใจร้ายจังวะ”
นี่คนขอเป็นแฟนเขาทำกันแบบนี้?
ผมล่ะอยากจะขำ

“จะเป็นมั้ยเนี่ย  ศึกษาไง  ไม่ขู่แล้ว  ยกเลิกแม่งทุกอย่างที่สั่ง”
เขาพูดน้ำเสียงจริงจัง  หน้านิ่วอย่างเด็กถูกขัดใจ

“รักผมแล้วเหรอ?”
แกล้งถามเขาดู

“ศึกษาน่ะศึกษา  เข้าใจป้ะ?”
พูดดีๆก็ได้  ทำไมต้องแว้น
ยี่สิบแปดแล้วนะคุณ

“เข้าใจคร้าบ  พอใจมากด้วย”
ผมลูบต้นแขนคนหายใจแรงอย่างกับเสือโกรธ

“ก็ดีแล้ว”

“งั้นคุณต้องตกลงกันก่อนนะว่าจะไม่สร้างคลิปเสียๆให้ผม  ไม่ทำร้ายผม...ทั้งกายและจิตใจ  แล้วก็...ดูแลผม เหมือนที่คนเป็นแฟนดูแลกัน  แล้วผมก็จะเป็นแฟนคุณ”


เขาพอใจกับคำต่อรอง  ทำให้ผมรู้สึกกล้าขึ้นมาอย่างประหลาด


(http://38.media.tumblr.com/tumblr_mecvdipHK71rits71o1_500.gif)

(หน้าตอนขอเป็นแฟน)
...........................

ขอโทษค่า หายไปนาน555
คะแนนมันออกไว ใจไม่ดี ปีนี้ได้ด็อกแน่นอนญี่ปุ่นของช้าน
เลยหลบไปทำใจ ซื้อน้ำหอมมาเชยชมให้สะใจเล่นๆ
ก่อนหน้านั้นก็ทำบัตรเอทีเอ็มหายอีก  ดีนะเงินยังอยู่ ไม่งั้นตายๆ
พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก  เราเลยต้องเอาความสุขมากลบเรื่องทุกข์ๆนะจริงไหม  :hao7:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 1ตค58 -ตอน12-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 02-10-2015 00:57:24

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 1ตค58 -ตอน12-
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 02-10-2015 05:59:58

ชีวิตคนเขียนดราม่ายิ่งกว่านัทอีกค่ะ สู้ๆนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 1ตค58 -ตอน12-
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 02-10-2015 06:23:17

กลัวเสียเขาไปล่ะซิ รีบขอเป็นแฟน
แสดงถึงสถานะที่ชัดเจนมากขึ้น
อยากรู้เรื่องจดหมายนัดในอดีต
อยากรู้ว่าใครเป็นคนที่สร้างเรื่อง
เพราะนัทคงไม่ได้ทำแน่นอน

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 1ตค58 -ตอน12-
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 02-10-2015 08:55:15

 :hao3: แหมๆๆ จะไปฝากตัวแล้ว // :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 1ตค58 -ตอน12-
เริ่มหัวข้อโดย: naoai ที่ 03-10-2015 10:07:40

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 1ตค58 -ตอน12-
เริ่มหัวข้อโดย: Bellze12 ที่ 04-10-2015 10:21:31

เขาขอเป็นแฟนได้ฮาร์ดคอมาก
ดิบๆจริงใจ
โดนใจอ่ะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 1ตค58 -ตอน12-
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 05-10-2015 08:00:57

เป็นแฟนกันแล้ว

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 7ตค58 -ตอน13-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 07-10-2015 20:47:48

พี่แพนชวนผมเล่นน้ำทะเลช่วงสายซึ่งแดดกำลังมา  พี่แกให้เหตุผลว่ารับวิตามินดี  แต่ผมไม่ถือสา  ไม่กลัวผิวเสียเท่าไหร่  ไหนๆก็มาแล้วนี่  ใช้เวลาให้คุ้มดีกว่า  ถึงผมจะไม่ค่อยชอบน้ำทะเลเพราะมันเค็มก็เถอะ
เหมือนคนเรานั่นแหละ ...ข้อเสียมีมาก  ทว่าข้อดีก็เยอะเช่นกัน 
ผมชอบมองน้ำทะเลตัดกับท้องฟ้าใส   มันช่างเวิ้งว้างและไกลสุดหล้า   เหมือนไม่มีอะไร  เหมือนจะทำให้เราเหงา  แต่เมื่อเรานั่งจ้องมันนานๆ  มันกลับทำให้สมองเราแล่นนะ  ราวกับคลื่นทะเลพัดพาเอาตะกอนขุ่นมัวออกไป  ช่วยให้สมองปลอดโปร่ง

“คุณไปเล่นน้ำกัน”
ผมชวนเขา คนที่นั่งหลับตาขัดสมาธิเหมือนฤๅษี  ไม่แน่ใจว่าเขานั่งหลับหรือว่าอะไร  แต่มันตลกดีจนอยากจะถ่ายรูปเอาไว้

แชะ!
หูดีจริงๆ  เขาลืมตาพรึ่บ  โน้มตัวมาหาผม  ทำท่าจะฉกมือถือ

“ไม่ต้องเลย  ผมจะลงรูปนี้”
อาศัยว่าเราไวกว่า  แกล้งคนขี้เก๊กซะเลย
เขาจิ๊ปากด้วยทำอะไรไม่ได้  ผมลงรูปในอินสตราแกรมแล้วชูให้เขาดู

“หล่อป่ะ”
ถามเจ้าของรูปที่หน้าบึ้ง

“อืม”
คนเอาแต่ใจตอบในคอ ก่อนจะใช้จังหวะที่ผมเผลอโถมตัวเราหงายหลังลงกับทราย
คุณภพพลิกขึ้นคร่อมผมอย่างไม่อายสายตาประชาชี  ผมนี่หน้าร้อนไปหมด

“ลุกเลยคุณ  ผมอาย”

“ก็อยากให้อาย”
พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชามาก   น่าโมโหจริงๆ

“ผมลบให้ก็ได้”

“ไม่ต้องลบหรอก  แต่เราต้องถ่ายคู่กันอีกรูป”

“อย่าบอกนะว่าท่านี้  ที่ผ่านมาผมก็แทบไม่เหลือราคาแล้วนะคุณ...”
ผมโอดครวญ  ให้ตายเถอะเกลียดรอยยิ้มแสยะเหมือนตัวร้ายนี่ชะมัด
บางทีก็คิดว่าเขาน่ะน่าจะไปเล่นละคร  แสดงได้ดีจนทุกคนเชื่อสนิท

“ครั้งนี้ยอมให้หรอกนะ”
พูดเสร็จก็ลุกขึ้นดึงผมลุกด้วย

ผู้ชายหน้าโจรจูงมือผมเดินริมหาด  เราไม่ได้คุยอะไร  แค่เผลอมองหน้ากันและกันเป็นบางครั้ง
เขาคงจะชอบมองทะเลเหมือนผม
และบางที  เราอาจจะชอบอะไรหลายอย่างเหมือนๆกัน

.....................................

ติ๊ง...!
-ไปทะเลไม่ชวนพี่เลยนะ-
พี่ชายที่แสนดีของผมช่างทันข่าวเสียจริง  นี่บางทีก็สงสัยว่าวันๆเขาทำอะไรบ้างนอกจากงานกับเล่นโซเชียล
ตอนผมคบกับพี่แทน  ก็มีแค่เขานี่แหละที่อัพเดตชีวิตคู่ของเราตลอด  สมัยบูมๆ ถึงกับให้สัมภาษณ์รายการเคเบิลตั้งหลายรายการ  ...ตอนนั้นไม่นึกว่าเราจะเลิกกันนี่นะ
พี่แทนพร่ำบอกเสมอว่าผมคือคนสุดท้ายในชีวิต
....แล้วไงล่ะ
คำนั้นมันมีจริงซะที่ไหน
สุดท้ายผมก็เป็นเพียงคนที่ดีไม่พอ  ไม่เคยสนใจแฟนตัวเอง  พี่เขาให้ผมทุกอย่างแต่ผมกลับไม่รับมันเท่าที่ควร
ตอนแรกผมก็ไม่เข้าใจหรอกนะว่าผมไม่ดีตรงไหน  คิดว่าตัวเองสนใจเขาทุกอย่าง  ทำเต็มที่ทุกอย่างแล้ว
แต่พอมานึกดูดีๆ  ก็เหมือนกรรมตามสนอง....เมื่อผมอยากให้คุณภพทำดีกับผมบ้าง
ผมพอเข้าใจพี่แทนบ้างแล้วล่ะ  ว่าการเป็นฝ่ายให้โดยที่อีกคนไม่รับรู้อะไรด้วยเลย  มันน่าน้อยใจแค่ไหน

 แน่นอนว่าการเอาใจแฟนไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมทำ    แต่มันก็เป็นเพียงช่วงแรกๆที่ผมคบด้วย
ผมรักอิสระ  ลอยไปลอยมา  มีกฎของตัวเองเสมอว่าเอาใจนะ  แต่ฉันก็ต้องมีเวลาส่วนตัว
ซึ่งเวลาส่วนตัวที่ว่ามันคงมากเกินไปสำหรับคนเป็นแฟนกัน

ผมไม่รู้ว่ากับคุณภพจะเป็นอย่างไรต่อไป  ...มันกลัวนะ  กลัวมากด้วย
...เพราะแค่เริ่มต้น  ผมก็เริ่มสเต็ปเดียวกันกับคนอื่นแล้ว

 
“คุณภพ....คุณว่าผมเหมาะจะมีแฟนป่ะ?”

“ทำไม?”

“ไม่มีอะไร....”

“กลัวเหรอ”

“เปล่า.....แค่คิดถึงที่ผ่านมา  อย่างที่คุณเคยถามว่าทำไมผมมีแฟนเยอะจัง  ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองหรอก”

ติ๊ง....

-ทะเลหวานแล้วนะนัท-
ผมหัวเราะคิก  พี่ตาส่งข้อความมาแซว

“ปล่อยมั่งมือถือน่ะ”
เขาทำบ่น  ทั้งๆที่ตัวเองก็รูดมันสนุกเชียว

“คุณก็หยุดเล่นดิ”

“อ่านข้อความแฟนคลับอยู่”
ดูท่าคนขี้เห่อจะติดใจโลกของเน็ตไอดอลซะแล้วมั้ง  อมยิ้มใหญ่

“ตอบกลับไปเลย  เอาใจแฟนคลับ”
ผมยุ  เผื่อเขาจะทำ อยากเห็นว่าเขาจะพูดทำนองไหน  ใช้ภาษาระดับไหนกับคนที่ไม่รู้จัก

“ไม่ล่ะ  ขี้เกียจ”
เขาพูดแล้ววางมือถือลงข้างตัว
ข้างตัวที่ว่าน่ะมันทรายชัดๆ
ผมเป็นห่วง  กลัวโทรศัพท์ราคาแพงจะพังเอา เลยเก็บไว้กับตัวให้  โดยที่เขาไม่ได้ว่าอะไร  เอาแต่นั่งจ้องมองทะเล  และอมยิ้มอยู่อย่างนั้น




(http://38.media.tumblr.com/d1aa65500ad7b966b51d0fc43228eda1/tumblr_mopvnnh5r21qk5azjo1_500.gif)


..................

รีบอัพก่อนที่โน้ตบุ้คจะแบตหมด  สายชาร์จมันเสียค่ะ555
ช่วงนี้ทำอะไรก็เฮ็งซวยไปหมด555
จนจะบ้าละ
คนแต่งมีแต่ความดราม่า เลยแต่งรักหวานมุ้งมิ้งไม่เป็นสักที    :ling3:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 7ตค58 -ตอน13-
เริ่มหัวข้อโดย: naoai ที่ 07-10-2015 22:05:58

คนแต่งสู้ๆ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 7ตค58 -ตอน13-
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 08-10-2015 04:28:59

อย่าดราม่าเลยค่ะ แบบนี้แหละ รักกันก็ต้องมีกระทบกระทั่งกันบ้าง แต่ทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 7ตค58 -ตอน13-
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 08-10-2015 04:43:43

รักนี้มาแบบงงๆ  แต่เจอข้อดีข้อหนึ่งแล้วนะ
มองเห็นข้อบกพร่องของตัวเองตอนที่คบกับคนอื่น.

One learns by making mistakes and rectify them.

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 7ตค58 -ตอน13-
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 08-10-2015 04:57:09

ครั้งนี้อาจเป็นรักครั้งสุดท้ายก็ได้ ใครจะรู้ :impress2:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 7ตค58 -ตอน13-
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 08-10-2015 08:32:31

เริ่มต้นประโยคแรก ชืาอพี่แทน น่าจะเป็นคุณภพรึเปล่าคะ

เชื่อมั้ยว่าไม่ไว้ใจคุณภพเลยอ่านแล้วยั้งใจไว้ตลอดรอรับดราม่า 555

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 7ตค58 -ตอน13-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 08-10-2015 11:41:12

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 7ตค58 -ตอน13-
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 08-10-2015 15:09:20

ลุ้นคู่นี้กันต่อไป

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 7ตค58 -ตอน13-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 08-10-2015 16:48:38

อ้างจาก: ♠DekDoy♠ ที่ 08-10-2015 08:32:31  

เริ่มต้นประโยคแรก ชืาอพี่แทน น่าจะเป็นคุณภพรึเปล่าคะ

เชื่อมั้ยว่าไม่ไว้ใจคุณภพเลยอ่านแล้วยั้งใจไว้ตลอดรอรับดราม่า 555

แว้กก  ข้าเจ้าเบลอไปหน่อย
เป็นไรไม่รุ ชอบผู้ชายชื่อแทน555
จริงๆคือ พี่แพนค่ะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 7ตค58 -ตอน13-
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 08-10-2015 20:36:11

สามภพนัท
แฟมกัส

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 10ตค58 -ตอน14-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 10-10-2015 22:31:41

สามวันผ่านไปเร็วเพียงชั่วพริบตา   ถึงวันจันทร์ ผมก็ต้องมานั่งแหง็กเท้าคางให้ด้านไปวันๆเพราะเขาไม่ยอมให้ทำอะไรตามเคย
“ผมไปคุยกับพี่นิดานะ”
เตรียมตัวลุกจากเก้าอี้  แต่ต้องชะงักเมื่อเขาออกคำสั่ง
“ไม่ต้อง”

“ผมเบื่อน่ะ  หางานให้ทำสิ”

“อยู่แบบนี้ไม่ดีเหรอ  ใครๆก็อยากสบาย”

“ผมจะเป็นแฟนคุณนะ  แฟนกันก็ต้องช่วยเหลือกัน  แต่คุณไม่ให้ผมทำอะไรเลยอ่ะ”

“งั้นมาอ่านนี่ให้ฟังหน่อย  ชักจะตาลาย”
ผมยิ้มดีใจ  ลากเก้าอี้ตัวเองมานั่งตรงข้าม  คนตัวโตขยี้ตาเอนหลัง ทำท่าจะหลับ

“อ้าวจะฟังมั้ยเนี่ย”
ว่าไปงั้น แต่ก็หยิบเอกสารเกี่ยวกับเครื่องจักรตัวใหม่มาอ่าน  ได้ข่าวว่าเขาจะลงตัวใหม่ตั้งหลายสิบตัว  แทนที่เครื่องเก่าที่ผลิตได้ไม่เท่ากับที่ต้องการ
ข้อดีที่ปฏิเสธไม่ได้อย่างหนึ่งของเขาก็คือการทำงาน   คนตรงหน้าผมทั้งขยันทั้งเก่ง  แต่ก็ไม่ได้เรียกว่าพวกบ้างาน  เพราะเขาจัดสรรเวลาเที่ยว ได้เสมอ  ไม่อย่างนั้นจะชอบมากวนใจผมช่วงจีบ(?)แรกๆได้ยังไงกันล่ะ

“เครื่องจักรตัวละตั้งเป็นแสน...อ้าว”
คนหล่อเข้มหลับไปเสียแล้ว....
ผมวางเอกสารลงบนโต๊ะ
ไม่อยากมองเขาแต่อดไม่ได้....ผู้ชายหน้าตาดียามเก๊ก   และเก๊กตลอดเวลา  ....ถามว่าช่วงไหนบ้างที่เขาไม่วางมาด  เห็นทีจะเป็นแค่ตอนตื่นเท่านั้น
แม้แต่....ตอนมีเซ็กส์  เขาก็ยังทำขรึม  ชอบเป็นผู้นำอยู่กลายๆ
ถ้าในอนาคตเรายังคงคบกันอยู่แบบนี้  เชื่อว่าเขาต้องเล่นบทซาดิสม์กับเราแน่   

....เฮ้อ..!
ผมก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่งที่ต้องการความรัก  มีคนรักให้พึ่งพิงจนแก่จนเฒ่า  ทุกคนที่คบด้วยก็หวังกันทั้งนั้นว่าจะรักกันเรื่อยไป  แต่ความฝันก็ต้องพังลงครั้งแล้วครั้งเล่า  แม้แต่คนแสนดีอย่างพี่แทนยังทิ้งเรา  จนบางทีไม่รู้ว่าเรากำลังทำอะไร  มีความรักไปทำไมให้เหนื่อย
สุดท้ายจึงปลงกับความรัก   ผมคิดมาหลายเดือนแล้วตั้งแต่ลืมตาตื่นขึ้นในโรงพยาบาลเหม็นกลิ่นยา

ที่เราตกลงเออออไปกับเขาซะทุกอย่าง....
ก็เพราะผมคิดว่าเราไม่ควรอยู่ด้วยกันไปตลอด
มันไม่มีวันนั้นหรอก
ผมตั้งใจจะเดินออกจากชีวิตเขา  ไปอยู่คนเดียวเงียบๆตามความฝัน
ในเมื่อเขารักผู้หญิงได้  สักวันเขาก็ต้องหาผู้หญิงดีๆเหมือนคุณพีชมาเป็นคู่ชีวิตอยู่ดี
เพียงแต่ตอนนี้ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดก็พอ

................

“อุ้ย! คุณภพหลับหรือคะเนี่ย  ท่าทางวันนี้ฝนคงตก”
พี่นิดาแซวเจ้านายตัวเองเบาๆ  กลัวเขาจะตื่น
แต่ผมว่ายาก  เพราะตอนนี้กรนเสียงดังลั่นเชียว

“พี่นิดามีอะไรเหรอครับ”

“ก็บริษัทที่จะขายเครื่องหลอมพลาสติกน่ะสิ  เขาอยากนำเสนอรุ่นใหม่กว่ากะทันหัน พี่เลยจะมาแจ้งคุณภพ”

“แล้วที่เราจะสั่งมันเก่าตรงไหน”
ผมพึมพำ  แต่พี่แกดันได้ยิน

“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน   แล้วไม่รู้เวล่ำเวลาเลยนะ  จู่ๆนึกจะมาก็มา  นั่นไง เดินมาละ”

ผมเหลือบมองผ่านกระจกใสออกไปตามที่พี่นิดาบอก
อดตกใจไม่ได้  นั่นมันมาร์คนี่!
ผมโบกมือเบาๆเป็นเชิงทักทาย  ทำให้พี่นิดาทำหน้าตลกเมื่อรู้ว่าเราสองคนรู้จักกัน
พี่คนสวยเดินออกไปทักชายร่างสูงข้างนอก  ส่วนผมต้องปลุกเจ้าชายนิทรา

“ฉันหลับไปเหรอ?”

“อื้ม  หลับนานเลย  คุณรีบล้างหน้าล้างตาก่อนเถอะ  มีคนจะคุยด้วย”

“ใคร?”
คนหล่อตาปรือเหมือนพอรู้ เมื่อมองออกไปข้างนอก 
เขาจิ๊ปากก่อนลุกขึ้นไปล้างหน้า

ผมเตรียมผ้าเช็ดหน้ารอเขา   พอได้เห็นอมยิ้มมุมปากเล็กๆก็อดปลื้มใจไม่ได้  ...เหมือนภรรยากับสามีชะมัด

“ไปเชิญเข้ามา”
เขาปรับสีหน้าใหม่ให้ขรึมสมกับเป็นผู้จัดการ

“สวัสดีครับ  บังเอิญจังเลยนะครับ”
อาตี๋มาร์คทักทายอย่างเป็นกันเอง  ราวกับไม่เห็นสีหน้ายักษ์วัดแจ้ง

“ไม่นึกว่าคุณจะทำงานที่บริษัทนี้”

“เพิ่งเข้ามารับช่วงต่อจากคุณพ่อน่ะครับ”

“เก่งจัง   ผมนี่ยังไม่เป็นโล้เป็นพายเลยนะ”
อดชื่นชมไม่ได้

“เข้าเรื่องเถอะ”
คุณผู้จัดการสุดโหดตบโต๊ะเบาๆเรียกสติเราสองคน  ผมยิ้มแหยๆขอโทษแล้วปลีกตัวออกมาอยู่กับพี่นิดา

.
.
.
.


มาร์คตกลงธุรกิจกับคุณภพจนถึงเย็น  ผมแอบส่องผ่านกระจกก็ไม่มีอะไร  เหมือนเขาสองคนไม่ได้คุยเรื่องงานกันด้วยซ้ำ   ไม่รู้ไปญาติดีกันตั้งแต่ตอนไหน ถึงได้หัวร่อต่อกระซิก  หรือไม่แน่อาจจะนินทาผมอยู่
ผลสรุปของการขายของ  คือคุณผู้จัดการคนเก่งเลือกรุ่นที่ตัวเองเล็งไว้แต่เริ่ม  เหตุผลเพราะรุ่นใหม่ดีเกินไป  เกินความต้องการของโรงงาน  ผมเห็นมาร์คกุมหัวเครียดเพียงครู่เดียว  เจ้าตัวก็กลับยิ้มแฉ่งสู้ได้  แถมยังชวนผมกับคุณภพไปกินข้าวเย็นด้วยกัน

“อยากกินอะไรกันดีครับ”
มาร์คถามผมและเขา  มื้อนี้หนุ่มตี๋จะเลี้ยงตอบแทนที่อุตส่าห์ได้เพื่อนใหม่ โดยไร้รอยช้ำบนแก้ม

“อาหารญี่ปุ่น”
เขาตอบแทบไม่ต้องคิด
ผมมุ่นคิ้วชักสีหน้า  จะไม่ถามเราก่อนเลยหรือไง  เอาแต่ตัวเองเป็นที่ตั้ง

“คุณนัทละ  อยากกินอะไรครับ”
ดูสิพ่อหน้าคม  มาดูอาตี๋นี่  เขารู้จักเทคแคร์ความรู้สึกคนอื่น

“ให้มาร์คแนะนำดีกว่า  เผื่อได้ร้านใหม่ๆเก็บไว้ในลิสต์”

“อาหารญี่ปุ่นน่ะดีที่สุด”
คนเอาแต่ใจยังคงยืนกราน
ผมกับมาร์คมองหน้ากัน  ประมาณว่าไม่อยากตามใจคุณภพ

“.....แต่ลองร้านอื่นก็ได้”
เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น   เขาขยับตัวหอมแก้มผมด้วยสีหน้านิ่งขรึม
ผมรู้สึกเลยว่าหน้าตัวเองแดงจัด   นึกไม่ถึงว่าเขาจะทำต่อหน้าพนักงานหลายคน
นี่อาจะเป็นสาเหตุหนึ่งที่เขาเลิกสร้างข่าว  เพราะตัวเองชอบประเจิดประเจ้อเอง  สร้างไปก็พลอยติดร่างแหไปด้วยล่ะมั้ง


เราได้ร้านอาหารไทยรสชาติดีราคาถูกริมแม่น้ำ   มาร์คเล่าว่าชอบร้านนี้เพราะแฟนเก่าพามากินบ่อยๆ   ซึ่งตอนนี้แฟนคนนั้นอยู่ต่างประเทศ  และหายไปอย่างเงียบๆได้หลายปีแล้ว   ผมแปลกใจที่มาร์คเล่าเรื่องตัวเองได้อย่างอารมณ์ดี  ดวงตาของเขาสดใสเหมือนคนมองโลกในแง่บวกตลอดเวลา 
เวลาฟังเขาเล่าเรื่องต่างๆ  มันเพลินดีนะ  เพลินจนลืมมองอีกคน

“อ่ะ!  อาหารมาแล้ว”
ผมตบมือดีใจเป็นเด็กๆ  มองกุ้งแม่น้ำตัวโตน้ำลายสอ
มาร์คเห็นท่าทางนั้นแล้วขำ  พลางตักเนื้อกุ้งมันเยิ้มให้
ผมขอบคุณอาตี๋ไป   ได้ยินเสียงฟึดฟัดจากคนข้างๆ

“คุณกินสิ”
บอกคนหน้าดุให้เริ่มตัก  เพราะเห็นจ้องอาหารอยู่นานสองนาน  ไม่กินสักที

“ตักให้หน่อย”
ผมเลยตักต้มยำให้เขาเต็มช้อน  สีหน้าดูพอใจขึ้น
จากนั้นเขาก็สั่งอีก  สั่งจนบางทีเราก็รำคาญนะ  แทบไม่ได้คุยกับมาร์คเลย  เขาเล่นกินเอากินเอาอย่างกับอดอยากมาจากไหน
มาร์คเหมือนรู้ว่าผมแทบไม่ได้กิน  เขาก็ตักให้ผมบ้าง  คะยั้นคะยอให้ผมกินต่อหน้าเขา  เพื่อให้คนเอาแต่ใจรู้ตัว
เคร้ง!
“คุณอยากให้ผมสั่งเครื่องจักรของคุณไหม”
เราทั้งคู่ตกใจและยังคงอึ้งจากเสียงปาช้อน
เขากระชากคอเสื้อมาร์คที่อยู่อีกฝั่งขึ้นมาจนร่างหนาเกยกับโต๊ะ  ผู้คนในร้านมองเราเป็นสายตาเดียว

“ใจเย็นๆครับคุณภพ”
มาร์คใช้น้ำเสียงอ่อนน้อม  ซึ่งผมว่ามันไม่แฟร์เลย 
เขาติดกับการกระทำแบบนี้มาตั้งแต่เกิด  ไม่ยอมให้ใครเหนือกว่าดีกว่า
พอมาร์คทำแบบนี้ก็ยิ่งได้ใจสิ
ผมลุกขึ้นยืน  รั้งแขนข้างที่จับคอเสื้อมาร์คออก
“คุยกันดีๆไม่ได้เหรอ”

“จะดียังไง!”
เขากระแทกเสียงใส่

“ปล่อยมาร์คก่อน  มาคุยกันดีๆ”
ผมเพิ่มแรงดึงแขนเขา  มันไม่ได้ช่วยอะไรมาก  แต่เขาก็ยอมปล่อยมาร์ค  แล้วกระแทกตัวลงกับเก้าอี้
มาร์คผละออกไปห้องน้ำเพื่อสงบอารมณ์บ้าง  ทิ้งให้ผมอยู่กับเขาสองคน

“คุณเป็นอะไร  ก็คุณมัวแต่กิน  มาร์คเขาก็ต้องดูแลคนที่เขาจะเลี้ยงข้าวอยู่แล้ว  มันผิดเหรอ”
พยายามใช้น้ำเสียงที่นุ่มที่สุด  แต่สายตาด่าเขากลายๆ

“ผิดสิ  ฉันไม่เคยทำแบบนี้ด้วยซ้ำ”

“เวลาคุณอยู่กับคุณพีช  คุณไม่เคยดูแลเธอเลยรึไง?”
ผมถามด้วยความตกใจหน่อยๆ
ผู้ชายคนนี้ไม่รู้จักคำว่าดูแลกันและกัน

“พีชไม่เคยขอร้องอะไร  เธอบอกว่าเธอมีความสุขแบบนั้น”

“กับคนอื่นๆ  คุณก็คงไม่เคยสินะ....”
เรียกว่าสงสารคนเหล่านั้นดีไหมนะ
ที่ไม่เคยได้รับความรักที่แท้จริงจากเขาเลย

“เอางี้...คุณลืมเรื่องมาร์คไปก่อน  เขาเป็นเพื่อนผม...แต่คุณเป็นว่าที่แฟน  คุณก็ต้องทำให้ดีกว่ามาร์ค”

“อืม..ก็ได้......ถ้าทำแล้วนายไม่อี๋อ๋อกับมัน  ก็จะทำ”
ผมยิ้มขื่น...อยากให้ทำเพราะรักเรามากกว่า  ไม่ใช่ว่าเห็นเราเป็น ‘ของ’ ของเขา  ถึงต้องหวงต้องโกรธเมื่อไม่ได้ดังใจ
แต่อีกใจ...ก็ไม่อยากให้เขารักเราหรอก   กลัวว่าวันที่เราเดินจากไปแล้วเขาจะเจ็บปวด
ผมไม่ใช่คนเลือดเย็นนี่นา

ผมมัวแต่เหม่อคิดเรื่องตัวเอง  เลยไม่รู้ตัวว่าเขานั่งแกะเปลือกกุ้งให้เสียหลายตัว  มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่มาร์คกลับมานั่งโต๊ะ
“อ่ะ....กินซะ”
มองเขาหยิบกุ้งจิ้มน้ำจิ้มแล้วจ่อที่ปากเราเหมือนจะป้อน
ผมรับกุ้งเนื้อหวานเข้าปาก  เคี้ยวไปยิ้มไปเอาใจเขา
สีหน้าคนขี้โมโหดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด  แอบเห็นเขายักคิ้วท้ามาร์คด้วย
แต่คิดหรือว่ามาร์คจะเล่น  อาตี๋ของเราคงเข็ดไปอีกนานนั่นแหละ


..........................


“คุณแม่คุณพ่อสวัสดีครับ”
ตกใจเมื่อเขาดูเข้ากับผู้ใหญ่ได้ดี และยิ่งทึ่งคือเขาไม่สะทกสะท้านกับสายตาคมมีดของพ่อแม่ผมเลย
เขาทำตามอย่างที่สัญญาไว้จริงๆว่าหลังจากเที่ยว จะมาขอผมกับพ่อแม่
ประมาณว่าลูกเขยกับพ่อตาควรจะดองกันดีกว่านั่งเขม่นกัน
เขาส่งถุงกับข้าวชั้นดีที่สั่งจากร้านอาหารให้พ่อ  ก่อนทรุดนั่งข้างแม่
พ่อแม่ผมเปลี่ยนจากหน้าดุเป็นหน้างง  ทำให้ผมต้องหันหลังหนีมาขำ

“เอ้านัท  มานั่งข้างพี่สิ”
ผมสูดลมหายใจลึก  กลืนก้อนขำลงไปอย่างทรมาน

“สวัสดีครับพ่อ ..แม่”
ผมนี่เป็นลูกที่แย่จริงๆ  ไหว้พ่อแม่ทีหลังคนอื่น

“อืมไหว้พระเถอะ  กินข้าวมาแล้วรึ”
พ่อวางมาดสุขุมข่มลูกเขย

“ครับ  ร้านนี้อร่อยมาก  คิดว่าคุณพ่อคุณแม่ชอบ เลยซื้อมาฝาก”

“แย่จังเลยนะที่เรากินข้าวแล้ว”
แม่ผมตีรวน  ท่านนั่งไขว้ห้าง  ยืดคอ ...แบบว่านางพญาสุดๆ

เขาไม่ยอมแพ้  ชวนแม่คุยเรื่องละครในทีวีที่แม่กำลังติด
ถึงแม่จะไม่ทำเป็นไม่ฟัง  แต่ผมเชื่อว่าหูผึ่งแน่ๆ
ขนาดผมยังแปลกใจเลยว่าทำไมผู้ชายบ้างานคนนี้ ถึงรู้เรื่องละครกับเขาด้วย

“นัท  พ่อขอดูนั่นหน่อย”
พ่อผมพูดแทรกสาว(?)หนุ่มที่กำลังเมาท์กันสนุก  ท่านชี้มาที่แหวนทองบนนิ้ว
ผมมองหน้าเขา   และได้รับกำลังใจจากดวงตา
ตัดสินใจถอดแหวนให้พ่อดู 
ท่านรับไปเพ่งพิศอะไรก็ไม่รู้  ทำเหมือนคนดูพระ  ซึ่งแกดูไม่เป็นหรอก แต่ต้องข่มคุณภพเข้าไว้

“ทำไมต้องทำอะไรข้ามหน้าข้ามตาผู้ใหญ่ด้วยลูก”
จู่ๆแม่ก็พูดกับผม   สีหน้าผิดหวัง

“มะ...--”
“ผมขอโทษครับกับเรื่องนี้  วันนั้นเราทะเลาะกัน  ผมไม่รู้จะทำยังไงให้เขาหายโกรธ  ก็เลยพาไปขอกับแม่เลย”
คุณภพยกมือไหว้พ่อแม่   แล้วกุมมือผมไว้
พ่อแม่พยักหน้าเชิงปลง  แกทำอะไรไม่ได้  เพราะคิดว่าผมถือหางและกำลังหลงเขาอยู่
เสียใจไหมที่ตัวเองกลายเป็นคนไม่ดีในสายตาคนอื่น....ก็เสียใจนะ
เสียใจมาก  ...ถึงได้คิดจะตักตวงจากเขาให้มากที่สุดก่อนเราหนีไปไง

“ถ้ารักกันจริง แม่จะว่าอะไรได้...พ่อล่ะ”

“ชีวิตลูก  เราคงกำหนดไม่ได้  ถ้าจริงจังพ่อก็ดีใจ”
พ่อคืนแหวนให้ผม   ท่านน้ำตาคลอและทุกคนแกล้งทำเป็นไม่เห็น
ผมอมยิ้มกับภาพนั้น  พ่อคงรู้สึกเหมือนลูกสาวกำลังออกเรือน

“ขอบคุณนะครับ  ตอนแรกนึกว่ายังโกรธกันอยู่”
เขาตอบ
ผมยกมือไหว้อีกคน  แม่กับพ่อยิ้มที่ผมดูไม่มีกำแพงอย่างเคย

“ก็ดูๆกันไปก่อนลูก....เอ้าพ่อ!  อยากกินไหมต้มยำกุ้ง”
แม่ตัดจบฉับด้วยการเอาพ่อมาเป็นตัวเบี่ยงประเด็น

“เดี๋ยวผมกับพี่ภพจัดจานให้นะครับ”
ผมชวนเขาปลีกตัวออกมาให้พ่อแม่ปรึกษากันสองคน
เชื่อว่าท่านมีอะไรให้คุยให้ปลอบกันแน่ๆ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 10ตค58 -ตอน14-
เริ่มหัวข้อโดย: love AJ ที่ 11-10-2015 01:05:53

 :pig4: :pig4: :call: :call:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 10ตค58 -ตอน14-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 11-10-2015 01:36:44

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 10ตค58 -ตอน14-
เริ่มหัวข้อโดย: BlueHoney ที่ 11-10-2015 08:18:55

ของของใคร ของใครก็หวงจริงๆ :hao3:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 10ตค58 -ตอน14-
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 11-10-2015 08:38:42

คุณภพขี้หึง
จริงๆแล้วรักนัทใช่ไหม
นัทจะหนีไปไหนจร้า

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 10ตค58 -ตอน14-
เริ่มหัวข้อโดย: naoai ที่ 11-10-2015 11:06:29

อีตาภพไม่น่ารักเลย ชิส์

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 10ตค58 -ตอน14-
เริ่มหัวข้อโดย: Bellze12 ที่ 11-10-2015 22:28:58

ภพเขาเริ่มปรับปรุงตัวแล้วนะ
นัทยังคิดจะไปจากภพอีกหรอ
สงสารภพอ่ะถ้าเป็นแบบนั้น
คงจะผิดหวังมากกว่าเดิม
จากครั้งแรกที่ผิดหวังเรื่องนัทมาแล้ว

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 10ตค58 -ตอน14-
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 12-10-2015 00:39:34

เราว่าคุณภพเค้ารักนัทนะ อย่าไปจากภพเลย สงสารภพนะถ้าเป็นอย่างงั้น ผิดหวังครั้งแรกแล้วต้องมาผิดหวังอีกครั้ง มันเจ็บนะนัท

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 10ตค58 -ตอน14-
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 12-10-2015 02:09:58

ภพเขาก็รักของเขานั่นแหละนัท แต่ก็อาจจะไม่เหมือนใคร
ถ้านัทหนีไป เค้าคงเสียใจมากนะ อย่าหนีไปเลย :hao5:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 10ตค58 -ตอน14-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 14-10-2015 20:52:34

“มาทำไมวะ”
อือ....เราเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่  แล้วคุณภพกำลังคุยกับใคร...

“ง้อจนไม่รู้จะง้อยังไงแล้วว่ะ”
ผมที่ทำท่าจะตื่นรีบแกล้งหลับต่อทันทีที่ได้ยินเสียงพี่แพน
ด้วยถือคติว่าเรื่องชาวบ้านเราต้องยุ่ง

“ก็มึงทำเขาไว้เยอะนี่หว่า”

“แต่กัสไม่ใช่คนใจแข็งแบบนี้นะเว่ย  มึงช่วยกูหน่อย”

“กูก็ช่วยให้มึงกับกัสให้เจอกัน  ไปเที่ยวด้วยกัน  ไม่ได้เรื่องเลยเหรอวะ”

“กูรู้ว่ามึงทำเพื่อกูแล้ว  แต่ขออีกเรื่องสิ  นะๆ”

“เออเย็นนี้เจอกันร้านมิเสะ  .....มึงทำตัวเองทั้งนั้นนะแม่ง”

“ไม่ต้องมาด่ากู  มึงจัดการเรื่องน้องนัทยัง  ไหนมึงบอกรักจริงหวังแต่ง  ห่า..ไม่ทำไรสักอย่าง”

“ก็ทำอยู่นี่ไง ให้อยู่สบายๆ  แถมเลี้ยงครอบครัวเค้าให้อีก”

“ทำไมหน้าน้องเค้าดูไม่มีความสุขเลยวะ  ฮะๆ”

“เดี๋ยวเถอะมึง!”

“เออๆ กูไปและ  อย่าลืมนะเว่ยนัดกัสให้ไปเจอกันที่ร้านมิเสะ”

ผมรอให้พี่แพนออกไปก่อนสักสามนาที  เป็นสามนาทีที่ยาวนาน


“ตื่นแล้วเหรอ”
เขาทัก

ผมปวดคอหนึบ  นอนทับแขนตัวเองจนเป็นปื้นแดงน่ากลัว
เขาลุกขึ้นมาลูบหัวผม  เหมือนจะแต่งผมยุ่งๆให้ใหม่   ผมยิ้มประทับใจที่เขาเริ่มรู้จักเทคแคร์

“เดี๋ยวจะพาไปกินข้าวนะเย็นนี้”

“อื้ม  มีงานให้ทำมั้ยวันนี้”

“ไม่มี  ถามแบบนี้อีกและ”

“คุณต้องให้ผมทำงานบ้างนะ  ผมรู้สึกไม่มีค่าเลยเวลาไม่ได้ทำงาน....บอกตั้งหลายทีแล้ว”
ประโยคหลังงึมงำ

“เดี๋ยวหาตำแหน่งว่างให้แล้วกัน”
คุณภพผลักประตู  ในมือถือเอกสารปึกใหญ่

“คุณจะไปไหน?”
เขาเปิดประตูค้าง

“ดูโรงงานสักหน่อย”

“สู้ๆนะครับ”

คุณภพพยักหน้า  เดินออกไปพร้อมกับพี่นิดาที่ยืนรอท่าอยู่
ผมกลับมาเหงาตามเคย....
กระอักกระอ่วน...
คิดๆอยู่ว่าไม่น่าตื่นมาได้ยินบทสนทนานั้นเลย
จากที่ได้ยิน ...มันทำให้ผมไม่แน่ใจว่าที่เขาชวนเราไปเที่ยวปุบปับ  เป็นเพราะเหมาะเจาะกับเพื่อนเขาหรือเปล่า
เขาไม่ใช่คนประเภทจะชวนอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว...
อดน้อยใจไม่ได้  แต่เขาก็ไม่ได้พูดรายละเอียดนี่นะ  เราอย่าเก็บเอามาคิดให้มากความเลยดีกว่า
รู้เพียงแต่ว่าตอนนี้เขารู้สึกดีๆกับเรา
แม้มันจะน้อยนิด  น้อยกว่าคำว่ารักตัวเองของเขา ผมก็ไม่ว่าอะไร
ผมเข้าใจนะ....

เฮ้อ....
บอกตัวเองเสมอ  รู้ตัวเองเสมอว่าไม่ใช่คนคิดมาก
แต่ทำไมตอนนี้เรากลับกำจัดสิ่งแปลกปลอมนั้นออกไปไม่ได้
เรื่องงี่เง่า....
เราเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
น่ารำคาญ…..


RRRRRRRR

“ครับมาร์ค”
ผมรับสายด้วยเสียงเอื่อยๆ

-“ไม่สบายเหรอครับ”-

“เปล่า เพิ่งตื่นนอนน่ะ  มีอะไรเหรอ”

-“พรุ่งนี้ว่างหรือเปล่า จะชวนนัทไปดูแกลเลอรี่เปิดใหม่ของเพื่อนผมเอง”-

“ว่างทุกวันแหละ  ไปได้”

-“งั้นพรุ่งนี้เช้าเจอกันที่ซอยสุขุมวิทxxนะ  ไปได้ใช่มั้ย”-

“ได้ๆ  เคยไปอยู่”

ผมวางโทรศัพท์
ไหนๆชั้นนี้ก็เงียบทั้งชั้นแล้ว  ผมไปหาเพื่อนคุยที่ฝ่ายบุคคลดีกว่า   แผนกนั้นเขาคุยเก่งดี  แล้วก็ชอบอัพเดตเครื่องสำอางใหม่ๆ จนผมแทบเป็นบ้าเพราะตามไม่ทันสาวๆ(?)

.
.
.
.

“พรุ่งนี้ผมจะไปสุขุมวิทxxนะ”
บอกเขาขณะขับรถ

“ไปทำไม”

“มาร์คโทรมาชวนไปดูแกลเลอรี่เพื่อนเขา  เบื่อๆน่ะ  ผมไปนะ”

“สนิทกับมันมากขนาดนั้นเลยเหรอ”
เสียงเขาดูสบายๆนะ  แต่..เอ่อ...บรรยากาศท่าจะไม่ดี

“ผมรอคุณเอางานมาให้ไง”

“ไม่ต้องไป”
ว่าแล้วไง

“ผมอยากไป”

“หึ...ถ้าจะไปก็ต้องไปงานพีชกับฉัน”
ผมเงียบ...กัดฟันไม่พูด
ไม่มีทางที่ผมต้องไปกับเขา
ไม่ใช่เหตุผลที่ดี...

เรามาถึงร้านมิเสะ  ร้านโปรดของคนข้างหน้าผม
พอลงรถมา  เขาก็เดินลิ่วไม่สนใจคนข้างหลัง
ผมกำลังงงนะ....งงว่าเราเป็นคนขอเขาเป็นแฟนเหรอ?
เราถึงต้องคอยตาม คอยห่วง คอยน้อยใจ
มันใช่เรื่องหรือเปล่า กับสิ่งเล็กๆน้อยๆแค่นี้?

เขานั่งลงที่ประจำ  ตามด้วยผม
คุณภพทักพี่กัสที่นั่งอยู่ก่อนแล้วพอเป็นพิธี  แล้วลงมือกินส่วนของตัวเอง

“น้องนัทสบายดีนะ”

“ครับ  พี่กัสล่ะครับ”

“สบายดี”
แต่ฟังจากน้ำเสียงแล้ว  มันไม่เรียกว่าดีเลยนะพี่

พี่กัสกับพี่แพนคงมีปัญหาผัวๆเมียๆ  ผมอยากรู้นะ  เผื่อจะเป็นที่ปรึกษาให้ได้บ้าง
คุณหมอแกดูเงียบๆ  ดูนิ่มๆ  ทั้งๆที่หน้าเถื่อน ตัวล่ำ

เราสามคนต่างกินข้างเงียบๆ  ไม่มีใครคุยกับใคร
อ้อ....ก็มีนะ  ผมเล่นเน็ต  จะเรียกว่าคุยได้หรือเปล่า
ส่วนเขาเช็คหุ้นหน้ายิ้ม.....นั่นคือความสุขของเขา  เราต้องเข้าใจ
เงินคือความสุขของเราทุกคนนั่นแหละ

“โทษทีว่ะ  งานเยอะ”
พี่แพนโผล่มาไม่ให้สุ้มให้เสียง
ผมยกมือไหว้คนแก่กว่า
พี่เขาฉีกยิ้มหน้าบานเมื่อเห็นพี่กัส

“กูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ  นัทไปเป็นเพื่อนหน่อย”
คุณภพเริ่มแผนที่ตัวเองวางไว้
  พี่กัสทำหน้าเหรอหรา  แต่ก็ยังดูดี

ผมเดินตามคุณภพมายังห้องน้ำหลังร้านที่สวยมาก  มีที่นั่งเล่น มีน้ำตกและต้นไม้  สไตล์แบบเซน
เขาเลือกม้านั่งตัวห่างไกลจากห้องน้ำมากที่สุด  แล้วกวักมือเรียกผม

“มีปัญหากันหรือครับ”

“รู้ได้ไง?”
แอบฟังคุณคุยกันไง.....

“เดาจากสีหน้าน่ะ”

“ไอ้สองคนนั้นมันเคยคบกันสมัยมหาลัย  พอเรียนจบก็ห่างกันไปเพราะงานยุ่ง  ไอ้แพนมันเลยขอเลิกก่อน  ทีนี้กัสมันก็บ้าไปเลย  โหมออกกำลังกายจนตัวยักษ์อย่างทุกวันนี้แหละ”

“แสดงว่าพี่กัสไม่เคยตัวแบบนี้เหรอครับ”

“อืม  เมื่อก่อนมันตัวเล็กน่ารัก  มีแต่ผู้ชายมาจีบ  ไอ้แพนเลยเอาเพื่อนตัวเองก่อนที่จะเสียให้คนอื่น”

“น่าสงสารนะครับ”

“สงสารใคร?”

“...ทั้งคู่...ผมว่าถ้าคุยกันดีๆ  ก็ไม่น่าจะทำให้พี่กัสผูกใจเจ็บ  พี่แพนเขาขอเลิกยังไงเนี่ย”

“โทรศัพท์คุยกัน  นี่ก็พยายามง้ออยู่”

“โห....สมควรอ่ะ  ดูสิครับ  กว่าจะง้อมันก็สาย”

“อย่าไปคิดเรื่องพวกมันเลย  เหนื่อยเปล่า”

“คุณไม่ห่วงเพื่อนคุณเหรอ”

“ไม่รู้สิ  ห่วงทำไม  มันดูแลตัวเองได้”

“แล้วคุณเคยห่วงผมมั่งมั้ย”

“.....ถามอะไรไร้สาระ”

ฮ่าๆ
“โอเคครับ  ผมจะได้รู้ไว้...แต่คุณรู้มั้ย  นั่นเป็นเรื่องพื้นฐานของคนเป็นแฟนกันนะ”


..............................


“ถึงแล้วนะมาร์ค  ใช่อาคารสีขาวๆป่ะ”
ผมคุยโทรศัพท์กับหนุ่มตี๋เสียงหล่อ
เสียงเขาดูตื่นเต้นมาก 

ผมตีรถเลี้ยวเข้าประตูเหล็กที่ถูกทาเป็นสีขาว
อาคารนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากสถาปนิกที่ผมเคยติดตามอยู่แน่ๆ  ..(ตอนนี้ลืมชื่อไปแล้ว)

เห็นมาร์คยืนรอยิ้มแฉ่งหน้าประตูแล้วอดขำไม่ได้  เขาเหมือนหมาตัวใหญ่ที่ดีใจเพราะเจอเจ้าของผู้พลัดพราก


“รอนานมั้ย”

“ไม่นานครับ  เชิญนัทไปพบเพื่อนผมก่อนเลย  มันตื่นเต้นกว่าผมอีก”
เขาทำอย่างกับผมเป็นบุคคลสำคัญ  ถ้าประคองเดินได้  คงทำไปแล้ว

ห้องรับรองถูกตกแต่งด้วยสไตล์เรียบง่าย  เน้นสีไข่ไก่เป็นสำคัญ
แต่ผนังกลับถูกสาดด้วยสีสะท้อนแสง...เอ่อ...ผมไม่ค่อยชอบแนวนี้เท่าไหร่

“สวัสดีครับคุณณัฐกานต์  ผมณัฐวุฒิ  ชื่อเล่นว่าณัฐ  แต่มันจะซ้ำกับคุณ  งั้นเรียกผมว่าวุฒิก็พอ”
ชายตัวเล็กพอๆกับผมยกมือไหว้  ทำเอารับไหว้ไม่ทัน
คือบางทีก็รักความเป็นไทยเกินไปมั้ย
เห็นได้จากชุดลายช้างไทยทั้งชุด  กับผ้าคาดผมจากผ้าตีนจก
ถ้าถามว่าหน้าตาเป็นอย่างไร  ....ผมบอกไม่ถูก   หน้าดูเป็นผู้ชายทะเล้น  ที่ออกแนวเซอร์ๆหน่อย  ยิ่งรอยยิ้มยิ่งตอกย้ำความขี้เล่นพอตัว

“ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณวุฒิ”

เรายิ้มให้กัน
ยิ้มจนผมเหงือกแห้ง  เขาก็ยังไม่เอ่ยอะไร

“เอ่อ....มันเป็นแฟนคลับนัทน่ะครับ”
มาร์คเห็นว่าเพื่อนตัวเองท่าจะไปไม่รอดเลยพูดแทน

“จริงเหรอครับ!?  ขอบคุณนะครับ”

“ติดตามมาตั้งแต่คุณนัทยังไม่ดังเลยครับ  ผมชอบมาก  คุณนัทมีเสน่ห์มากจริงๆ”

“เฮ้ยณัฐ มึงพาคุณนัทไปดูงานมึงสิ”

“อ้ะใช่ๆ  คุณเป็นแรงบันดาลใจให้ผมตั้งหลายรูป  มาครับๆ  ผมเปิดแกลเลอรี่นี้เป็นวันแรกเพื่อคุณเลย”

.
.
.

ผมอึ้ง  และอึ้ง  กับภาพพอเทรตของตัวเอง  มันเข้ากับห้องนั่งเล่นบ้านผมมากๆ
สีพาสเทลช่วยให้ผ่อนคลาย  แต่มีอย่างหนึ่งที่ไม่เหมือน....
ดวงตานั้นสดใสเกินไป
ผมไม่เห็นมันมานานเท่าไหร่แล้วนะ....

“ชอบมั้ยครับ  ผมวาดให้ด้วยใจจริง”

“ลิเกไปป่ะมึง เก็บอาการหน่อย”
ผมหลุดขำเพื่อนสองคนเขาทะเลาะกัน  น่าเอ็นดูดีนะ  เมื่อก่อนผมกับทัชก็เป็นแบบนี้แหละ 
เจ้านั่นชอบเล่นหัว ชอบสกินชิพ  เสียดายช่วงเวลาของการเป็นเพื่อนกัน  แต่ผมก็ไม่เสียใจที่มีมันเป็นแฟน
มันก็ยังดูแลผมดีเหมือนเดิมนั่นแหละ
แต่คนเรา...ไม่แน่ไม่นอนจริงๆ

“คุณนัท  ผมขออนุญาตเก็บรูปนี้ไว้จนกว่าจะหมดวันแสดงนะครับ”

“ตามสบายเลยครับ  แค่วาดให้ก็เกรงใจจะแย่  ขอบคุณมากๆ  ถ้ายังไงผมขอเลี้ยงข้าวตอบแทนนะ”

“ได้ๆเลยครับ โอ๊ย ปลื้มจริงๆ”
คุณณัฐวุฒิกระโดดเหย็งๆไปมาเหมือนเด็ก 
ดูไม่เหมือนศิลปินอารมณ์ติสต์อย่างคนอื่นเลย
มาร์คลอบส่งสายตาอ่อนใจแทนเพื่อน  แต่ผมกลับชอบซะอีก  แบบนี้น่ารักดี อยู่ด้วยแล้วสบายใจ




(http://37.media.tumblr.com/1443e049d4b96eb426e71b463b9adfcd/tumblr_n1fv9eVGZn1t3nnvoo5_r1_250.gif)
---แอบมองเมียเที่ยว---

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 14ตค58 -ตอน15-
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 14-10-2015 22:08:01

แล้วนัทได้รับอนุญาติให้มาได้ยังไง
ไปทำอีท่าไหน คุณภพถึงปล่อยมา

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 14ตค58 -ตอน15-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 15-10-2015 01:30:53

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 14ตค58 -ตอน15-
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 15-10-2015 03:44:15

คุณภพ ปากน่ะพูดอะไรที่มันตรงกับใจบ้างสิ ไหนว่ารักจริงไม่เห็นจะทำอะไรสักอย่าง เดี๋ยวก็สายไปหรอก น้องนัทต้องพยายามเข้าใจคนปากไม่ตรงกับใจแบบคุณภพหน่อยนะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 14ตค58 -ตอน15-
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 15-10-2015 06:40:58

เจอคนใหม่ๆ มีเพือนใหม่ๆบ้างก็ดีนะนัท การอยู่กับคนที่รักเราชอบเรา อย่างน้อยก็ดีกว่าอยู่กับคนที่ธาตุไฟชอบเข้าแทรกอย่างอิคุณภพนี่แหละ :m16:
แล้วนางจะวีนนัทไหม บอกไม่ให้มานี่นา :serius2:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 14ตค58 -ตอน15-
เริ่มหัวข้อโดย: Bellze12 ที่ 16-10-2015 21:07:34

 :ling1: :ling1:อยากอ่านต่อๆ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 20ตค58 -ตอน16-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 20-10-2015 00:41:47

เสียงกุกกักทำให้ผมตื่นด้วยความงัวเงีย  เมื่อคืนกว่าจะได้นอน  ทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย
ก็เขาน่ะสิ  เล่นทบต้นทบดอก  บอกว่าทำโทษที่ผมไม่ยอมไปไหว้คุณพีชกับเขา  แล้วมาบอกทีหลังด้วยว่าอยู่กับญาติฝ่ายนั้นแล้วเกร็ง  ในเมื่อผมทำให้เขาลำบาก คนเป็นแฟนก็ต้องช่วยผ่อนคลายถึงจะถูก
ทีเรื่องแบบนี้ล่ะรู้ดีเชียว....

แสงไฟสลัวแม้เพียงนิด  แต่มันก็เคืองตาพอดู  ผมหรี่ตานอนยิ้มให้เขานิดๆ  ชมคนหุ่นดีกำลังสวมกางเกงเหมือนพวกถ้ำมอง
คุณภพหันมาพอดี  มีสีหน้าพอใจที่ถูกจ้อง  ตานี่โรคจิตอยู่แล้ว เลยไม่แปลกใจเท่าไหร่
ดูนั่น...เดินท่อนบนเปลือย  หมุนตัวไปมาอวดเราอีก
ผมเต็มอิ่มแล้วแหละคุณภพ  อย่ายั่วนักเลย ดันเป็นพวกไม่ค่อยมีอารมณ์พร่ำเพรื่อด้วยสิ  ถ้าถือพรหมจรรย์ได้คงถือไปแล้วมั้งเรา
พลิกตัวหนีอีกที  ก็มีเสียงตุบ! ข้างหู
ร่างใหญ่ทุ่มน้ำหนักทับผมจนแทบแบนติดเตียง
“ทำอะไรเนี่ย...”
ผมครวญเสียงบู้บี้

“ไม่ไปจริงๆเหรอ”

“ไม่ไปครับ”

“ตามใจ”
เสียงเขาห้วนๆไปนิด  แต่พอรับได้  ผมเลยยกหัวขึ้นจุ๊บปาก

นอนดูเขาแต่งตัวและเดินออกไป
เสียงรถยนต์พาใจหายวาบ....ขอให้เขาขับรถดีๆ ไม่เจอเพื่อนร่วมทางที่ประมาท

..บ้านเงียบลงถนัดตาเมื่อไม่มีเขา
แต่ก่อนผมไม่เคยคิดเรื่องทำนองนี้สักเท่าไหร่
ผมไม่มีอารมณ์โรแมนติคเหมือนคนอื่น  แต่ผมก็ทำตัวสมกับเป็นแฟนอยู่ตลอดนะ
ตั้งแต่มีแฟนมา  ก็มีเขานี่แหละที่ชอบขลุกอยู่กับเรา
แต่ถ้าให้บอกว่าคนไหนดีที่สุด  ก็คงบอกไม่ได้ แต่ละคนแตกต่างกันไป  มีพี่แทนที่เป็นผู้ใหญ่ที่สุดล่ะมั้ง

...เฮ้อ...ไม่น่าตื่นเลย  นอนต่อไม่ลง  นี่เพิ่งตีห้ากว่าเอง
พระจะมาหรือยังน้า...ไม่ได้ไปหาคุณพีช  แต่ใส่บาตรให้สักหน่อยก็ยังดี 
ในใจเรายังรู้สึกโหวงๆเมื่อนึกถึงเรื่องนี้
แน่นอนสิ  มันไม่ใช่เรื่องธรรมดานี่นาที่คนเราจะขับรถชน แล้วคู่กรณีตาย  ส่วนตัวเองก็เจ็บหนัก
ผมลุกนั่งขยี้ตา  อาบน้ำแปรงฟันภายในเวลาห้านาที
เตรียมทำอาหารง่ายๆอย่างต้มจืดหมูสับ  จัดการใส่ถุงแกงร้อนอย่างดีถวายพระ

หลังจากจัดโต๊ะรอพระ...(ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าท่านมากันกี่โมง  เพราะไม่เคยตื่นทันเลย)  ผมก็ยืนชมนกชมไม้หน้าบ้าน
บ้านวินเทจแสนรัก ที่ยังมีอีกหลายจุดให้ตกแต่ง
ว่าจะเปลี่ยนรั้วหน้าบ้านใหม่ให้เป็นรั้วไม้น่ารักๆ  ปลูกต้นแก้วต้นโมกข์โดยรอบ  เอ....ต้นเทียนก็น่ารักนะ  เพราะผมไม่ชอบกลิ่นดอกแก้วเท่าไหร่

“น้ำหวานอย่าวิ่ง!”
เสียงผู้ชายแหบๆมาพร้อมเด็กผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่ง  น่าจะเป็นเด็กประถม  แต่ท่าทางซุกซนไม่ใช่เล่น
ผมล่ะเกลียดชอบเด็กพูดไม่ฟังเอาซะเลย
เด็กคนนั้นวิ่งผ่านผมไป  ผู้ชายตัวเล็กคนหนึ่งก็วิ่งตามมา
...น่ารักมาก
หน้าคุ้นๆ
.
.
อ้ะ!  จำได้แล้ว... อยู่อีกซอยนึงแน่ๆ  บ้านหลังเล็กๆที่ผมเคยหลงหาทางกลับรถไม่เจอ  ผู้ชายคนนี้ชอบรถน้ำต้นไม้หน้าบ้าน  ผมหลงในซอยนั้นตั้งนาน  พี่แกก็ยังยืนคุยกับต้นไม้อยู่อย่างนั้น
ตัวแค่นี้แต่มีลูกแล้วเหรอเนี่ย

“หม่าม้า...ออกกำลังกายสิคะ”

หม่าม้า...?

“พระมานู่นแล้ว  อย่าวิ่งลูก”

ผมอ้าปากค้าง  โลกนี้ชักอยู่ยากขึ้นทุกวัน  มีลูกที่ไหนกันเรียกพ่อว่าหม่าม้า? 
นี่เค้าสอนให้ลูกตัวเองมุ้งมิ้งมากไปหรือเปล่า?

ผมสะบัดหัวไล่เรื่องชาวบ้านออกจากสมอง
นิมนต์พระ  อุทิศส่วนกุศลให้คุณพีช  จึงรู้สึกสบายใจขึ้นเยอะ  แรงกดบนบ่าหายไปบางส่วน
อย่างน้อยผมก็สบายใจที่ได้ทำบุญ  และทำเผื่อคนขี้งอนด้วย  เดี๋ยวจะหาว่าผมใจร้ายใจดำ ไม่นึกถึงคู่กรณี

.....ผมกินข้าว  เช็คมือถือ  ช่วงนี้เบื่อจะเล่นโซเชียลแล้ว  เลยไม่ได้สนใจแจ้งเตือนเฟซเป็นร้อยๆสักเท่าไหร่

-หายเงียบ-
พี่แทนทักไลน์เหมือนรู้ว่าเราเล่นอยู่

-แหะๆ  ไม่ได้เล่นเท่าไหร่ครับ-
ผมตอบกลับไป  พร้อมสติ๊กเกอร์ขอโทษ

-สบายดีมั้ย-

-สบายดี พี่แทนล่ะ-

-ก็ดี  แฟนใหม่พี่น่ารักมั้ย-
พร้อมรูปคู่พี่แทนกับผู้ชายหน้าตาดียิ้มหวานให้กล้อง
บอกตรงๆว่า...ช็อกอยู่บ้าง
ผมตั้งสมาธิ  กดพิมพ์ถ้อยคำที่ดีที่สุดไป

-น่ารักครับ ยินดีด้วยนะ-

-ยินดีอะไร  ยังไม่แต่ง55-

-เอาน่า  ยินดีล่วงหน้าไง-

-พี่ประชุมก่อนนะ  ขาดเลขาฯแล้วงานยุ่งสุดๆ-

-คร้าบ  หาคนใหม่สิแหม่-

แล้วพี่แทนก็เงียบไป
ผมพรูลมหายใจ  เอนหลังพิงพนัก  กินข้าวต่อไม่ลง

ทำไมเขามีความสุขจังวะ........

ไม่รู้นึกยังไง  อยู่ๆนิ้วมันก็กดเบอร์คุณภพ

-“มีอะไรเหรอ  ตื่นเร็วจัง นึกว่าหลับต่อ”-
ผมยิ้มให้โทรศัพท์  เสียงเขาสดใส  และดูเหมือนยิ้มอยู่
พี่แทนมีความสุขกับคนใหม่  ผมก็จะมีความสุขกับคนของผมบ้าง
ท่องไว้สินัท  เราต้องไม่เครียด
แฟนเราออกจะน่ารักน่าชังน่าขยำขยี้

“ตื่นมาทำบุญให้คุณพีชน่ะ”

-“แล้วก็ไม่บอก  รู้งี้อยู่ด้วยดีกว่า”-

“คิดถึงผมละซี้”

-“อืม”-
ตอบสั้นแต่ทำเอาใจพองโต
เขาน่ารักมากขึ้นทุกวัน  ถึงบางครั้งมันจะดูประหลาดไปบ้างก็ตามที

“ผมก็คิดถึง  แค่นี้ก่อนนะ ไม่อยากกวนคุณ”
ว่าแล้วก็กดวางทันที  ฮ่าๆ ได้แกล้งคนแล้วสุขใจเสียจริง

เช็คเฟซหน่อยดีกว่า
...นั่นไง เขาโดนแท็กรูปจากงานทำบุญ
ผมเลื่อนดูคนหล่อไปเรื่อยๆ...
....เดี๋ยวนะๆ  ตายายสองคนนั่นหน้าคุ้นๆ...  หน้าเหมือนพ่อแม่เราชะมัด!

ผมไลน์บอกคุณภพว่าจะไปหาพ่อแม่ที่บ้านไม่ต้องกลับมากินข้าว


...................................


“พ่อแม่ไปงานมาเหรอครับ”
ผมปล่อยคำถามทันทีที่เข้าบ้าน  ท่านสีหน้ายิ้มแย้ม จนผมไม่เข้าใจว่ามันน่าอารมณ์ดีขนาดนั้นเลยเหรอ

“ก็ไปแสดงความเสียใจ  ความรู้สึกต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกันไงลูก”

“พ่อแม่ไป  แต่ลูกที่เป็นคู่กรณีไม่ไปเนี่ยนะ  ผมว่ามันยิ่งดูไม่ดีเข้าไปใหญ่”

“แม่อธิบายหมดแล้วว่าลูกยังทำใจเรื่องอุบัติเหตุไม่ได้  พวกเขาก็ดูเข้าใจนะ เพราะตาภพก็ช่วยพูด”

ผมถอนหายใจ  ยกมือกอดอก
ผมไม่ชอบให้คนอื่นออกหน้าแทนตัวเอง 
...แม่ยื่นของฝากให้อย่างงงๆ  แต่ผมก็รับไว้

“วันหลังไม่ต้องไปยุ่งเรื่องคุณพีชแล้วนะ  ผมละอายใจ”

“แต่ช่วงนี้ข่าวหนูก็ซาๆแล้วนี่ลูก”
แม่พูดปลอบ  ผมนั่งลง  หมุนถุงในมือไปมา

“เพราะว่าตอนนี้ผมมีความสุข  ก็เลยไม่อยากให้มีเรื่องอีกน่ะแม่”
แม่กับพ่อตอบรับในลำคอ  สายตาเห็นใจ

“นัทพูดอย่างนี้พ่อก็เบาใจ  นัทไม่เคยบอกเลยว่าตัวเองมีความสุข”

“...ผมไม่ได้เครียดอะไรหรอกครับ  แค่เราไม่ค่อยคุยกันมากกว่า  พ่อแม่เลยไม่รู้  แต่นัทขอบคุณนะครับที่ไปงานคุณพีช”

“ไม่เป็นไรจ้ะ”

“งั้นผมกลับละ  วันนี้เขาไม่มา  จะไปเที่ยวแบบโสดๆ”

“เที่ยวบ่อยก็อย่าลืมทำงานล่ะ”
ผมหัวเราะแหะๆแบบขอไปที

ผมนี่น้า....ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ
อายุขนาดนี้แล้วแต่ยังไม่มีหลักแหล่งการงานที่มั่นคง
นี่ก็กำลังลังเลเรื่องไปทำงานกับมาร์คอยู่  คือเขาชวนผมให้ไปทำงานฝ่ายการตลาดที่กำลังขาดคนอย่างมาก  ยื่นข้อเสนอดีๆให้เรามากมายจนแทบใจอ่อนตอบตกลงเสียตั้งแต่วันนั้น  แต่เพราะยังเกรงใจคุณภพอยู่  แล้วเราก็หน้าด้านขอเขาทำงานเอง  ดันหน้าบางเกินจะลาออกอีก
มันน่ามั้ยล่ะ!


ผมนัดมาร์คกับวุฒิห้างแห่งหนึ่ง  สถานที่สิ้นคิดของคนเมืองอย่างเราๆท่านๆ
วุฒิยังคงรักษาใบหน้าเปื้อนยิ้มอยู่ตลอดเวลา
“รอนานไหมครับ?”

ผมส่ายหน้าปฏิเสธ
“วุฒิพร้อมยัง  ไปเลือกชุดกัน”
พูดเปิดนำ  เพราะขืนรอให้วุฒิพูดก่อนคงจะอีกนานแหละ  เขายังตื่นเต้นเวลาเจอผมไม่หายซักที
เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า ชาวต่างชาติสนใจงานของวุฒิมาก และพากันมาดูผลงานจนศิลปินที่ไม่ถนัดภาษาอย่างวุฒิมึนตึ้บ  เขาเลยอยากให้ผมเลือกชุดที่เป็นทางการสักสองสามชุด และเป็นล่ามชั่วคราวจนกว่าจะจบงานจัดแสดง
แน่นอนว่าผมยินดีเป็นอย่างยิ่ง  เพราะงานพูด งานสื่อสารคือสิ่งที่ผมค่อนข้างถนัด  แต่ผมเห็นต่างเรื่องเขาจะซื้อชุดทางการ   ผมว่าศิลปินควรแสดงตัวตนออกมาให้มากที่สุดไม่ใช่เหรอ  เขาน่ะดื้อ  บอกว่าเขินฝรั่ง  เลยตามใจไป  เราได้เที่ยวด้วย




“โหยแพง”

“โอยไม่เอา”

“ใส่ๆไปเหอะน่า”

“ไม่อ๊าว กูไม่มั่น”

“เปลี่ยนร้าน!”

ผมกุมหัว ขอเฟดตัวเองออกจากโลกเบื้องหน้า  รอสองเพื่อนซี้เถียงกันไปเถียงกันมาให้เสร็จก่อนดีกว่า
อยู่ด้วยแล้วปวดหัวชะมัด
เอาเป็นว่าผมขอถอนคำพูดที่เคยบอกว่าอยู่กับวุฒิแล้วสบายใจนะ  บางทีเราก็ต้องแยกเป็นเรื่องๆไปน่ะ

“นัทหิวยัง?”
มาร์คผละมาถามผมด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม 

“ไม่อ่ะ  เดี๋ยวจะกลับไปทำกับข้าวที่บ้าน”
ว่าจะทำแกงส้มไข่ปลาสลิด ของฝากจากแม่ 
แต่ไม่ค่อยมั่นใจฝีมือตัวเองเท่าไหร่  เพราะผมก็ไม่เคยทำ ฮ่าๆ  ทำแกล้งคุณภพไปอย่างนั้น 
ไข่ปลาสลิดมันเค็มมาก
คุณภพไม่น่าชอบหรอก

“แหมๆ หวานจริงๆ”

“ก็เพิ่งมาดีนี่แหละ  แต่ก่อนคุณเขาเกเรจะตาย”

“เฮ้ยไอ้มาร์ค  ตัวนี้ดีป้ะ”
วุฒิชูเสื้อเชิ้ตสีเทาเข้ม  มีลูกเล่นตรงกระดุมเล็กน้อย  ดูเรียบๆแต่ไม่เข้ากับเขาเท่าไหร่
อย่างวุฒิมันต้องสีสันหน่อย

“เออดีแล้ว  เอาตัวนั้นแหละ”

ผมเหลือกตาไม่เห็นด้วย  แต่มาร์คส่ายหน้าเชิงว่า ปล่อยมันไปเถอะ  เพราะยังไงมันก็ไม่ใส่

ติ๊ง!
ผมเห็นภาพผู้ชายหน้าเข้มคนหนึ่งกำลังกระแทกหน้าจอขึ้นมาทันที
-ไปเที่ยวทำไมไม่บอก-
-ไปกับคนอื่นทำไม-
-กลับบ้านเดี๋ยวนี้-
ผมหวังอยากให้คุณภพใช้สติ้กเกอร์บ้าง เพื่อลดความน่ากลัวของแต่ละประโยคลง
ถอนหายใจเฮือกๆ ประหนึ่งปลาขาดน้ำก่อนพิมพ์ตอบ

-วันนี้ว่างไง เที่ยวไม่ได้เหรอ-

-ไม่ได้-

กำลังตอบกลับ แต่เขาก็โทรมาก่อน

-“จะกลับเมื่อไหร่?”-
เขาถามห้วนมาก จนเราพลอยโมโหตามไปด้วย

“เย็น”

-“ทำไมไปไม่เคยบอก”-

“กำลังจะบอก”

-“กลับบ้าน  จะไปไหนก็ต้องขออนุญาตไม่เข้าใจรึไง”-

“อะไรนะ??  ทำไมผมต้องขออนุญาตด้วย นี่มันชีวิตผม แล้วก็ไม่เคยปิดบังเลยด้วย”

-“.......”-
เขาเงียบ  มีเพียงเสียงลมหายใจดังผ่าน

“จะเที่ยวต่อ  กลับดึกๆละกัน  หวัดดี”
ผมกดวางทันที 
หน้าบึ้ง  ฉีกยิ้มไม่ไหวแล้ว

“มีอะไรหรือเปล่า  รีบกลับมั้ย?”
แทบร้องไห้ เมื่อถูกคนอื่นถามเราด้วยความเป็นห่วง
ผมน้อยใจเขา  ผมไม่อยากให้เขากระโชกโฮกฮากใส่  ขณะเดียวกัน...ผมก็ไม่อยากงี่เง่า
อยากคุยให้รู้เรื่อง  แต่ปากมันไปเอง

ผมส่ายหน้าให้มาร์ค
ฝืนยิ้ม
“เย็นนี้ไปบริจบาร์กัน”

“เอาจริง??  เดี๋ยวถามไอ้วุฒิก่อน”





..........................................

(http://33.media.tumblr.com/bd711189cce77f16cb4493d72bff31ab/tumblr_n1pguupX0E1qij3qwo4_500.gif)
ดุอย่างเสือ....

ตั้งแต่เป็นแฟนกัน  ก็ต้องถึงช่วงเวลาเรียนรู้  แม้ทั้งคู่จะมีท่าทีเหมือนๆเดิม
แต่แน่นอนว่าความรู้สึกต่างกัน

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 20ตค58 -ตอน16-
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 20-10-2015 06:59:13

ตอนโมโหมันไม่มีสติหรอก เย็นลงโน่นกว่าจะคิดได้ เรามันก็คนธรรมดาเนอะ รัก โลภ โกรธ หลง ตัดไม่ขาดหรอก :เฮ้อ:
พอถึงตอนที่ปรับตัวเข้าหากันได้แล้ว ต้องหวานมากแน่ๆคู่นี้ แต่ตอนนี้ยังสามชั่วโมงดี สี่ชั่วโมงไข้กันอยู่ แบบนับเป็นวันไม่ได้ งอนกันบ่อยกว่านั้นอีก :laugh:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 20ตค58 -ตอน16-
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 20-10-2015 08:21:04

อ้างถึง

ผมเห็นภาพผู้ชายหน้าเข้มคนหนึ่งกำลังกระแทกหน้าจอขึ้นมาทันที

นึกภาพออกเลย
ต้องปรับเข้าหากันอีกเยอะมากเลย
อยากรุ้เหมือนกันว่าทำไมแฟนเก่านัทถึงขอเลิกกับนัทหมด

เจอน้ำหวานกับแม่ด้วย  :mew1:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 20ตค58 -ตอน16-
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 20-10-2015 13:19:55

อีกคนก็แข็งโป๊ก
อีกคนก็แค่แกล้งอ่อน
ดูซิตรงกลางจะอยู่ตรงไหน
หรือจะต้องเอนไปทางไหนมากกว่า

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 20ตค58 -ตอน16-
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 20-10-2015 14:01:33

เรารู้สึกว่าเยอะไปทั้งคู่
รู้อยู่แล้วว่าไอ่มาร์คอะไรนี้มันคิดอะไรด้วย อีกทั้งแฟนเรายังไม่ชอบ
รู้ทั้งรู้ว่าจะทะเลาะกันเพราะคนคนนี้ก็ทำ
พอเค้าถามว่าทำไมไม่บอก ก็บอกว่าจะบอก เขายอมให้ไปงานที่แกลลอรี่ได้นี้ก็ถือว่ายอมสุดๆของนายสามภพแล้วนะ
บอกว่าสามภพเอาแต่ใจ ตัวเองนี้ก็ไม่น้อยเลยนะ ไม่แปลกที่จะบอกว่าถูกทิ้งมาหมดทุกคน
จริงๆตัวนัทไม่ได้ถูกทิ้งหรอก เธอทิ้งเค้ามาตั้งแต่เริ่มคบแล้วล่ะ

ส่วนสามภพ ตัดเรื่องอารมณ์ร้ายลงได้ จะเป็นผู้ชายที่ดีมากๆ หายากนะคนที่จะเดินดุ่มๆเข้าไปแล้วจัดการเรื่องการคบหาให้มันจริงๆจังระดับที่คุยกับพ่อแม่อีกฝ่าย

คู่ ช-ญ บางคนยังไม่ได้แบบสามภพเลย

งานนี้เรา #ทีมสามภพ ค่ะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 20ตค58 -ตอน16-
เริ่มหัวข้อโดย: Bellze12 ที่ 20-10-2015 19:21:13

ตอนแรกมาอย่างหวาน
คิดว่าคุณภพจะมีเหตุผลขึ้น
พอตอนท้ายนั่นไง เป็นแบบเดิมอีกแล้วง่าคุณภพ
ต้องให้เวลาส่วนตัวกับแฟนบ้างไรบ้างน้า

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 20ตค58 -ตอน16-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 20-10-2015 21:51:28

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 20ตค58 -ตอน16-
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 20-10-2015 22:23:13

 :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 20ตค58 -ตอน16-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 24-10-2015 22:15:45

สวัสดีคุณผู้ชมทุกท่าน  ขณะนี้เรากำลังมุ่งหน้าสู่บริจบาร์  เพื่อไปเมาเหล้าเคล้าโลกีย์  ให้ชีวิตมันสุขีสุขสันต์  เย่ๆๆ
โอ๊ยย  เบีย์หมดแล้วอ้ะ!! 
คนเค้าอุตส่าห์ซื้อมาตั้งพวงนึงนะ ไม่เห็นใจกันมั่งเลย  ไม่ได้ร่ำรวยนะโว้ย
งานการก็ไม่มีจะทำ  เกาะผู้ชายแดกไปวันๆ  ฮ่าๆๆ

“ไหวป่าวนัท  ยังไม่ถึงบริจจึบาร์เลยนะ”

“คิกๆๆ สำเนียงดี๊ดีอ่ะ  นี่ๆ ถ้าถึงแล้วเราไปโดดสะพานกันมะ”
ผมต้องชมเพื่อนใหม่สุดที่ร้ากคนนี้สักหน่อย  มิเสียแรงที่พร่ำสอน

“กลับบ้านเถอะนัท  ผมกลัวแฟนคุณว่ะ  นี่แค่สี่ขวดก็ไปซะแล้ว”

“โด่  วุฒิก็พอๆกันแหละ  เมาเหมือนกาน”
ผมโยกตัวไปมาตามจังหวะเพลงฝรั่ง  ของเจ๊มาดันน่า  นึกไม่ถึงว่าเพลงจะมันส์ขนาดนี้  งี้จองตั๋วไปดูคอนเสิร์ตดีกว่า
ตามาร์คซัคเคอเบิร์กนี่รู้ใจวัยโจ๋จริงๆเลย  เปิดแต่เพลงมันส์ๆ  รถก็สวยรวยทรัพย์
สาวๆเห็นเป็นต้องกรี๊ด

“เอ๊ะ! แต่พี่มาร์คไม่ชอบสาว ฮ่าๆๆ”
ผมหัวเราะใส่หูอาตี๋อินเตอร์  ถึงแม้มันจะส่ายหัวรับไม่ได้  แต่ผมก็จะหัวเราะ  เพราะมีเพื่อนวุฒิคอยหนับหนุนเคียงข้าง


“เฮ้อ....ให้อยู่แค่ชั่วโมงเดียวนะ  ผมว่าผมซวยแน่ๆ”
ทำเป็นพูดมาก กลัวจริงจะจอดรถทำไมล่ะ


อาตี๋ใจป๋าจูงเราศรีภรรยาท้องแก่เข้าไปนั่งที่โต๊ะมุมอับ
บรรยากาศห่วยแตกมากเลย
ใครสั่งใครสอนให้มานั่งตรงนี้
ผมไม่ยอม  ผมไม่ยอม!
อ้ะ!!  หนุ่มโต๊ะข้างๆน่ารักจัง  แต่มีสาวมาด้วย
ไม่เป็นไร  เราจะแมนๆคุยกัน


“หวัดดีครับ”
ทักเขาก่อนเป็นมารยาททางสังคมที่ดีนะหนูๆ

“ดีครับ/ดีค่ะ”

หึ...ทำเป็นหมากันไม้ไปได้
เราไม่แย่งแฟนคนอื่นหรอก  จะบ้ารึเปล่า  แค่มาทักมาทาย

“ชื่อไรอ่ะ”

“เราชื่อนัท  นายล่ะ”

“พลค่ะ”
เมียทำหน้าที่ได้ดี  นับถือๆ

“ภพเหรอ??”

“-พล- ไม่ใช่ภพ“
งืม  ขอโทษนะ  เพลงมันดังนี่นา
ผมกระดกเบียร์ลงคอ
อ๊าส์ เย็นชื่นใจ  สบายใจอย่างที่สุด
ไม่มีใครทำให้เราสบายเท่าเบียร์อีกแล้ว
คนอื่นน่ะเหรอมันก็แค่ตัวหลอก!
อยู่ด้วยแล้วก็เครียด!
พอหวังโน่นหวังนี่  มันไม่ได้อย่างหวัง  มันก็เศร้า...

“ไม่อยากเกิดเป็นมนุษย์เลย...ฮึก”
สงสัยกินเบียร์มากไป  เลยล้นออกลูกกะตา

“รู้ป้ะ...นัทอ่ะ  อยากทำกับข้าวให้เค้ากิน  แต่เค้ากลับโมโหเรา เหมือนเราผิดตลอดเวลา”

“อกหักมาเหรอ”
ผมพยักหน้าหงึกๆ  ปาดเบียร์บนหน้าหยดแล้วหยดเล่า

“น้อยใจ...เขาปากไม่ดี”

“งั้น...คืนนี้สนใจมาผ่อนคลายด้วยกันมั้ย”

“กับนายสองคนเหรอ?”

“อื้ม ชายสองหญิงหนึ่ง...ดีนะ”

จะทำกันยังไงวะ  นึกภาพไม่ออก
สงสัยมันเห็นเราหน้าโง่ๆมั้ง  เลยพยายามอธิบาย

“เราอ่ะจะรุกให้ทั้งคู่  เคป้ะ?”
อ๋ออออ
ไม่ดีอ่ะ  ต้องรอคิว...
ผมส่ายหน้าไม่เอาด้วย  ไม่โอเคเลย  ไม่ยุติธรรม
เกิดเขาเหนื่อยกะผู้หญิงแล้วไม่ต่อกับเราล่ะ
ไม่ได้ๆ ไม่โอๆ

“เหอะน่า  สนุกดีออก”
อ้าวทีนี้ฝ่ายหญิงพูดบ้าง
ขอนับถือในความใจกว้างของนางอีกสักรอบ

“ไม่มีใครไปไหนทั้งนั้นครับ  พอดีนัทต้องกลับแล้ว”
ตี๋ๆ จะมายุ่งเรื่องชาวบ้านทำไมเนี่ยยยย
ไปเลยตามาร์คซัคกะเบิร์ก ไปดูแลเฟซบุ้คนู่นไป๊

โอ๊ย อย่าลากได้ม้าย
“ไหนบอกชั่วโมงนึงไง  นี่ยังไม่ถึงสิบนาทีเลย”

“ไม่ได้  คุณภพโทรตามยิกๆเลย”

“โธ่เอ๊ย  เราเดินวนในห้างได้สามพันรอบถึงเพิ่งโทรตาม  แม่งกวนประสาท”
ผมบ่นกะตัวเอง
เดินจนห้างปิด  เพิ่งมาตาม 555ขำว่ะ

“มีอะไรไปเคลียร์กันที่บ้านดีกว่านะนัท”

“เรื่องหยุมหยิม จะเคลียร์ทำไม”

“เพราะเรื่องหยุมหยิมไม่ใช่เหรอ  ถึงได้เมาแบบนี้”
คนเมาเขารู้ตัวแหละว่าเมา  แค่หลอกตัวเองอ่ะเข้าใจป่ะ

“อะไร้  ใครเม้า  ไม่มี้”

“เออๆ  ไม่มีก็ไม่มี  แต่ต้องกลับละ  เดี๋ยวไปส่ง”


ผมนั่งหงุดหงิดตลอดทางเลย  ไม่อยากกลับบ้าน  ถึงมันจะเป็นบ้านแสนรักของผม  แต่ผมก็ไม่อยากกลับไปเจอหน้าคนขี้หวง
เรามีหัวใจนะเว่ย  เอะอะโมโห  เอะอะไม่พอใจ
เราก็ไม่ได้ปกปิดสักหน่อยว่าไปไหนกับใคร  อัพรูปลงโซเชียลตลอดด้วย!!

“ในที่สุดก็ได้เห็นบ้านสุดอลังของนัทแล้ว!!!”
วุฒิดีดดิ้นไปมาเบาะหลัง
ถึงแม้มันจะมืด  แต่เพราะบ้านผมติดไฟไว้ตามพุ่มไม้  มันเลยดูดีเวลากลางคืน  เหมือนบ้านคนรวย ฮิๆๆ จะได้เข้ากับหน้าตาคุณหนูๆของผมไง้

เฮ่ย!  นั่นเงาตะคุ่มๆของใคร
โจร!  โจรแน่ๆ

“กูจะตายมั้ยเนี่ย”
อิตามาร์คบ่นไรพึมพำ  ไม่ตายหรอก แค่โจรกระจอกเอง
โจรขโมยหัวใจน่ะ
ฮิๆ  หล่อจัง  หล่อทะลุความมืด

ร่างสูงเท่ระเบิดกระดิกนิ้วยิกๆอยู่ข้างนอก  แสงไฟจากสวนกระทบตาเขา  ทำให้ดูเหมือนมีลูกไฟในลูกกะตา
เท่มั่กมาก  น่ารักสุดๆ
นี่แหละแฟนโผม

“ลงไปนะ  มาร์คมีธุระต่อ”
อื้ม ได้ๆ ผมพยักหน้า 
รีบลงจากรถเพราะเกรงใจเพื่อนจะไปทำธุระ
โบกมือบ๊ายบายมาร์คที่ออกรถแทบจะทันที
ไม่รู้ว่าทันเห็นผมป่าว

“เข้าบ้านก่อนไป”
มือหนาๆ จับมือผมไว้  ทำไมเขาดูเงียบๆ
ดุหน่อยสิ

“นั่งลง เดี๋ยวเอาน้ำมาให้”
ผมนั่งไม่ไหวอ่า  ขอนอนเลยละกัน
เขาส่ายหัวพลางถอนหายใจ
เตรียมจะด่าเราแน่ๆเลย
ด่าเลยๆ  ด่าตอนเมามันไม่ค่อยรู้เรื่องดีอ่ะ

เขากลับมาพร้อมน้ำเย็นแก้วหนึ่ง  ผมยื่นมือหยิบทั้งอย่างนั้น
นอนกินแล้วชาติหน้าจะได้เป็นงูเหลือม
ผมว่าสบายกว่าเป็นคนเยอะ

แค่ก!
โอย..สำลักน้ำ

“ไม่กินให้มันดีๆ  ลุกขึ้นมา”
เขาดึงตัวผมไปโอบไว้  ลูบหลังเบาๆ
มึนตึ้นเลยอ่า  นึกไรไม่ออก  ทั้งสำลักทั้งเมา
รู้แต่ว่าเขาใจดีจัง

“แค่ก...ไม่ด่าผมเหรอ”

“ด่าทำไมล่ะ”

“ก็...ที่ผมไปกินเหล้า”
หายสำลักแล้ว  เลยยืดตัวตรง  มองหน้าเขา

“ด่าแล้วเดี๋ยวก็น้อยใจอีก”

ฮึ่ย...อย่าทำตาเศร้าแบบนั่นเซ่
เดี๋ยวก็หลงกันพอดี
คุณนี่...ดีกว่าเดิมเยอะเลยนะ
รู้จักสงบอารมณ์ด้วย  และทำมันได้ดีอีกต่างหาก

“ผมอายจัง”

“เรื่องอะไร”

“ที่งี่เง่า  ทั้งๆที่ผมเป็นคนสอนคุณเรื่องการเป็นแฟนแท้ๆ”
ผมเอนหัวซบอกเขา  สองแขนโอบเอวหลวมๆ
ตัวผู้ชายคนนี้อบอุ่นขึ้นอย่างน่าประหลาด

“ก็ไม่อยากให้เสียใจหลายรอบไง  ถูกมั้ย? ดีพอมั้ย?”

“โธ่  อย่าพูดอะไรให้ดูน่าสงสารสิ  เดี๋ยวปั้ดร้องไห้ซะเลย”

“หึๆ ...แล้วน้ำตาไหลนี่ไม่ได้เรียกว่าร้องไห้เหรอ”
เขาหัวเราะ  พร้อมปาดน้ำตาออกจากใบหน้าคนอ่อนแออย่างผม

“ผมขอโทษที่ทำตัวไม่ดีประชดคุณ”
“ทำไมคุณไม่โกรธล่ะ”

“โกรธสิ...รู้มั้ยนั่งสมาธิตั้งแต่โดนวางหูใส่  แล้วก็โทรให้แม่ช่วย”

“จริง?”
เขาพยักหน้ายอมรับ  เกาท้ายทอยแถมยังแก้มแดงเพราะเขิน
ผมหัวเราะทั้งน้ำตา
เลื่อนแขนทั้งสองข้างขึ้นโอบคอ
ดวงตาที่เคยแข็งกร้าวตรงหน้า...มาวันนี้มันดูอ่อนลง
แค่ไม่กี่วันที่คุณภพบอกว่าจะเปลี่ยน  เขาก็เปลี่ยนไปมากจนคาดไม่ถึง (ถึงจะตะกุกตะกักไปนิ้ดดก็เถอะ)
เป็นเราเสียอีกที่น่ารำคาญมากกว่า  จู่ๆก็ทำตัวเหมือนเด็กอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เอ๊ะ!  หรือฮอร์โมนส์เรากำลังเปลี่ยน  หรือเราจะท้อง??

“เพี้ยนจริงๆ  หัวเราะอะไร”

“ก็เมานี่”
เขาไม่เอ่ยสิ่งใดต่อนอกเสียจากก้มหน้าลงมาประกบริมฝีปาก
รสชาติของความเข้าใจซึ่งกันและกันช่างหวานละมุน
ผมกอดรัดเขาแน่นขึ้น  ขยับแยกขาตัวเองคร่อมตักคนตัวใหญ่กว่า
รู้ว่าเราต่างโหยหากันเมื่อเขาเร่งถอดเสื้อผมออก
ดูดดุนยอดอกอย่างกระหาย  เกิดเสียงลามกที่ทำให้ใจสั่น  ผมกัดริมฝีปากด้วยความเสียว 
มันทำอะไรไม่ถูก  สมองไร้การควบคุม  นั่งบิดกายบนตักกว้างอย่างร่านร้อน




ปล่อยให้เขารุกรานเรา   เรื่องแบบนี้ผมยอมพลีกายถวายตัว  ยอมเป็นของเซ่นไหว้  เพื่อที่จะได้สมสู่กับจอมเทพแห่งความรัก
“อ้ะ....”
เรียวขาสั่นไหวเมื่อถูกชำแรกสิ่งแข็งเข้ามา
ผมยึดกล้ามแขนแข็งแรงแน่น  ลำตัวโค้งงอไปด้านหลัง    ร้องครางเหมือนถูกเชือด
เขาพยายามสั่งให้ผมขยับตัวขึ้นลง  แต่ผมไม่เก่งท่าแบบนี้เท่าไหร่  แถมยังเมาอีก  เลยไม่ได้เรื่อง
ให้เขานำเราดีกว่า
หารู้ไม่ว่าผมคิดผิดมหันต์

เขาผลักเราให้นอนราบลงกับพื้นพรมเบื้องล่าง  สอดใส่สิ่งนั้นทีเดียวจมมิด
แล้วกระแทกกระทั้นราวกับจะเอาวิญญาณเราไป
“อ๊า !!...คุณ...ภพ...”

“ให้โอกาสแล้วนะ...เด็กดื้อต้องโดนทำโทษ”

“ฮือออ...พี่ภพ.. นัทจะตายแล้ว..อ้ะ  อ๊า..”

เขาจรดริมฝีปากที่ใบหู  ลิ้นเลียเนิบนาบ  เสียงเฉอะแฉะดังก้องกังวานราวกับว่ามันจะไม่หายไป
ลมหายใจร้อนของเขากระแทกใบหน้าพร้อมกับส่วนนั้นที่ไม่ยอมหยุดแม้สักเสี้ยววิ
ผมหอบเหนื่อย  ตัวเหยียดเกร็ง  ร่ำร้อง...ร่ำร้องขอชีวิต
“พี่ไม่ทำให้คนที่พี่รักตายหรอกน่า”
อึก...
อ๊า!!
หยาดน้ำสีขาวขุ่นพุ่งเลอะหน้าท้อง   เผลอร้องลั่น  และจิกเล็บเข้าต้นแขนเขาอย่างแรง
ผมหอบหายใจเหนื่อยอ่อน   กระนั้นเขาก็ยังไม่หยุด
ลำตัวหนาสีแทนเร้าอารมณ์ขยับไปมาข้างบน   ร่างกายผมไม่มีความความรู้สึกอีกแล้ว 
มันจำยอมแยกขารองรับอารมณ์โหมกระหน่ำแต่โดยดี
“อือ....”  ไรหนวดหนาจุดไฟในร่างอีกครั้ง
เขาฟัดลำคอผมจนพอใจ  มันทั้งเจ็บทั้งเสียวกระสัน
แต่นั่นไม่ใช่คำว่าพอสำหรับคนอย่างคุณภพ
ครั้งนี้เขาร้อนแรงเหลือเกิน   เขาใส่อารมณ์กับยอดอกของผม  มันโดนดูดดึงและขบกัด
ลำตัวของผมมีแต่รอยแดงแต่งแต้ม   และมันแทบไม่แตะพื้น

“อึก...พี่..”
ถูกยกตัวนั่งคร่อม  กลายเป็นว่าเราอยู่ข้างบน  ทั้งๆที่ส่วนนั้นยังเชื่อมกันอยู่
ผมมองเขาหายใจเร็วแรง  ดวงตาหวานเยิ้ม
เหงื่อผุดตามไรผม  และแทบทุกส่วนของร่างกาย
มือหนาสองข้างจับเอวเล็ก พลาง บีบเค้นแทบแหลก
เขากระเด้งตัวสวนขึ้นมาทำให้รู้ว่าหน้าที่เราคืออะไร
ผมพยายามรวบรวมสมาธิ  ไม่ปล่อยให้ความมึนเมาครอบงำ
แต่มันช่างยากเหลือเกิน   ผมเมารสสวาทมากกว่าเมาเหล้าเสียอีก
“อือ...อือ..”
ยกตัวเองขึ้นลง ให้แท่งร้อนเข้าไปลึกมาที่สุด  ก่อนผละออกมา  และโถมตัวลงไปใหม่
คุณภพบอกให้ทำอย่างที่ใจอยาก....
ผมตามใจเขาทุกอย่าง  ผมขยับขึ้นลงอย่างน่าอาย  มือข้างหนึ่งกุมของสงวนตัวเองไว้  และรูดมันตามจังหวะ
เขาโอบกอดผม  แนบแน่นเสียจนอยากจะร้องไห้
เราสองคนจูบกัน   ทุกส่วนในร่างกายไม่เคยหยุดเคลื่อนไหว
มันมีหน้าที่ของมัน   หน้าที่ที่ผมยินดีทำ



 
..................................

นางเมาอีกแล้ว555
คนแต่งอารมณ์ดี 55555
มีกิ๊ฟพี่ก็อดมาฝากตามเคย
เอาให้เปรม  :hao7:

(http://38.media.tumblr.com/641f36ff679e69b8289e1604f7b69ddf/tumblr_mv563x4tkT1reli55o9_250.gif)
มโนว่ากำลังล้อเลียนท่าทางเมาๆของแฟน

(http://peopletalk.ru/bin.php?ID=6E8E7572-1CDF-46B8-8E15-F338D1BD3BC9&w=847&h=847)
พี่ภพเวลาเมา

(http://38.media.tumblr.com/tumblr_lp4uezgRQT1qkwtf6o1_250.gif)
รูปนี้นึกไม่ออก  รู้แต่ว่าหล่อมากกกกกกกกกก  :z3:

(http://38.media.tumblr.com/0276f908f20e933903a085a4be60fd50/tumblr_n4vqdneY761reli55o1_250.gif)
อันนี้ตรงกับเนื้อเรื่องสุด
คือยืนใจลอยคอยแฟน  พยายามทำสมาธิไม่ให้เส้นเลือดในสมองแตก

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 24ตค58 -ตอน17-
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 24-10-2015 22:24:36

ยอมรับว่าผิดคาด แต่คุณภพท็อปฟอร์มมาก น้องนัทหลงหนักกว่าเก่าเลยคราวนี้ :haun4:
โดนบอกรักตอนเมาๆ นัทจะรู้เรื่องไหมน้าาา  :katai2-1:
เขายอมลงให้ขนาดนี้ ตัวเองก็เป็นเด็กดีให้เค้าหน่อยนะนัท อิอิ :hao7:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 24ตค58 -ตอน17-
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 25-10-2015 08:04:14

ภพน่ารักขึ้น

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 24ตค58 -ตอน17-
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 25-10-2015 08:42:37

ยาวยาวกันไป

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 24ตค58 -ตอน17-
เริ่มหัวข้อโดย: Bellze12 ที่ 25-10-2015 10:46:10

พี่ภพลงโทษน้องนัทแบบนี้
เราชอบจังเลย  :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 24ตค58 -ตอน17-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 25-10-2015 12:59:45

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 24ตค58 -ตอน17-
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 25-10-2015 20:33:59

โถๆ นัทเมามากจนอดฟังคำรักจากพี่ภพเลย

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 29ตค58 -ตอน18-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 29-10-2015 22:20:57

“ขอบคุณนะครับที่มาส่ง”
ผมยกมือไหว้คุณภพ  คนมารยาทดีก็งี้แหละ  ใครเห็นใครก็หลงรัก

กระชับกระเป๋าสะพายข้างตัวที่เขาเพิ่งซื้อให้ใหม่  บอกว่าปลอบใจที่ทำให้ผมงอนจนเมา 
ผมว่านะพายุต้องเข้าแน่เลย  คนขี้งกอย่างเขาเนี่ยนะมาเปย์เรา   
ขนาดหยิกตัวเอง  มันก็ยังเจ็บอยู่อย่างนั้น  เขาต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ
หรือเราเองที่เมาแล้วเพี้ยนวะ??  หรือเราเผลอไปขออะไรเหมือนอย่างคราวก่อน??

อ้อ!  นั่นยังน้อยไป  เพราะจู่ๆเขาก็ให้ผมมาทำงานกับณัฐวุฒิ!
วงเล็บไว้สักหน่อยว่า (ชั่วคราว)

“ไม่น่าเชื่อๆ  เขาไม่โกรธเหรอนัท”
มาร์ควิ่งหน้าแป้นมาหา  หากแต่ยังรักษาระยะห่างเอาไว้ เพราะรถเขายังไม่พ้นจากซอย

“ไม่หรอก  แปลกมากๆเลย  แต่ก็ดี...”

“ฮั่นแน่  แก้มแดงเชียว”
ผมรีบยกมือปิดแก้มสองข้าง
โว้ยยย ดูน่าแกล้งกว่าเดิมอีก
สายตามาร์คแพรวพราว  หนุ่มตี๋เดินนำในลักษณะกระโดดเหย็งๆเหมือนเด็ก  เห็นแล้วอยากได้มาเป็นลูกเลยล่ะ
คนนิสัยดีแบบนี้หายากจริงๆ
ในชีวิตคนหนึ่ง  จะมีความรู้สึกว่า “ดีใจที่ได้เจอกัน” กับคนสักกี่คน


“นัทมาพอดีเลย  ช่วยไปคุยกับคุณคนนั้นหน่อยสิ”
คนที่ว่าคือสาวต่างชาติผมน้ำตาลเข้ม   แต่งตัวดูดีด้วยเดรสลายประหลาด   เธอใส่แว่นตากันแดดสีดำทำให้เหมือนมีกำแพงกั้นอยู่
ผมปั้นยิ้มทางการค้าขึ้นมา  เดินตรงไปที่เธอ


“รูปนี้สวยมากเลยนะครับ  ศิลปินได้แรงบันดาลใจจากการไปเที่ยวที่พม่า  ที่นั่นมีป่าเจดีย์อยู่  ไม่น่าเชื่อนะครับว่าสิ่งก่อสร้างที่คนเสกสรรขึ้นจะกลมกลืนเป็นเนื้อเดียวกับป่า”
ผมพูดภาษาอังกฤษรัว  แม้สำเนียงจะไม่ได้ชัดเป๊ะเหมือนเจ้าของภาษา 

“แต่ฉันว่ารูปนี้มันแปลก”
เธอลูบคางตัวเองไปมา  พิจารณารูปต้นไม้ใหญ่ยักษ์ที่มีลายเป็นประติมากรรมไทยอย่างแนบเนียน

ผมยิ้มรอคำตอบ

“ในต้นไม้....มันเศร้าเกินไป”

“ค ครับ”

“แต่ฉันชอบนะ....ขอตัวสักครู่นะคะ”
ร่างระหงผละออกไปพร้อมหยิบโทรศัพท์โทรหาใครบางคน
ผมว่าเธอคงโทรปรึกษาทางนู้นว่าสนใจภาพนี้หรือเปล่านั่นแหละ

วุฒิยกนิ้วโป้งให้พลางเดินมาตีไหล่
“ขายได้แน่”
ผมยักคิ้วมั่นใจ

“เขาพูดว่าไรมั่ง”

“บอกว่าลายบนต้นไม้มันแปลก มันดูเศร้าๆ  แต่เขาชอบ”

“เศร้าสิ....ใครจะอยากให้ต้นไม้เป็นแบบนี้ล่ะ  ต้นไม้ก็คือต้นไม้”
ผมพยักหน้าเข้าใจแจ่มแจ้ง  คงเป็นรูปสะท้อนสิ่งแวดล้อมอะไรประมาณนั้นมั้ง  สมองของศิลปินนี่ยากแท้หยั่งถึงจริงๆ

ผ่านไปไม่นานเธอก็กลับเข้ามา  ดวงหน้าหยิ่งปรากฏรอยยิ้ม  ทำเอาผมอดดีใจไม่ได้
“คุณผู้หญิงครับ  นี่ศิลปินที่วาดภาพนี้ครับ”
ผมแนะนำวุฒิ  จิตรกรอารมณ์ดีแห่งทศวรรษนี้

“พอดีเลย  เดี๋ยวเพื่อนฉันจะมาดูรูปนี้”

“ว้าว  เยี่ยมไปเลยครับ”
ผมตบไหล่วุฒิแปะๆ  พลางแปลเป็นไทยให้ฟัง  แน่นอนว่าพอวุฒิได้ยินก็ดีใจยกใหญ่  ขอสาวฝรั่งจับมือเป็นพัลวัน

เนื่องจากไม่รู้ว่าเพื่อนของคุณลอร่าจะมาเมื่อไหร่  ผมเลยชวนเธอดูภาพอื่นๆอีกหลายภาพ  มีวุฒิเดินตามต้อยๆ
ดูๆไป  ผมเหมือนคนวาดเองมากกว่าซะอีก
ไม่น่าเชื่อว่าพอได้คุยกับคุณลอร่าแล้ว  เธอจะกลายเป็นคนไม่ถือตัว  เล่าแต่เรื่องฮาๆให้ฟังเกี่ยวกับงานของคนอื่นที่เธอติดต่อซื้อ  เอาง่ายๆก็นินทานั่นแหละ
ผมไม่รู้หรอกนะว่าฝรั่งขี้นินทาหรือเปล่า  แต่เดาได้เลยว่าคุณลอร่าอยู่เมืองไทยมากเกินไปแน่นอน 
ทว่าเธอไม่เข้าใจภาษาไทย  บอกว่ามันยากเกินไป  พูดแล้วเหมือนตะโกนตลอดเวลา


RRRRRR
เสียงโทรศัพท์ชะงักการเมาท์มอยของเรา  เธอชี้ไปที่หน้าจอเป็นเชิงว่าคุณคนนั้นมาถึงแล้ว
“งั้นเราไปต้อนรับพร้อมกันสามคนเลยดีกว่าเนาะ”
วุฒิเสนอ  ซึ่งคุณลอร่าเห็นด้วย
เธอบอกว่าเพื่อนเธอชอบเรื่องเว่อๆ อลังการ

เราสามคนออกไปรอหน้าประตู ก็เห็นรถคันหนึ่งจอดพอดี
ผมกับวุฒิฉีกยิ้มการค้า  บอกตรงๆว่าเหงือกแห้งมาก  กว่าพ่อเจ้าประคุณจะลงมาก็กินเวลาไปหลายนาที

“ฮาย...ทัช”

ทัช?....

ทัช!!!


............................................................

“ไม่นึกว่าคุณทัชจะเป็นเพื่อนเก่านัทนะครับเนี่ย”
ผมกล้ำกลืนหัวเราะ  ราวกับว่าดีใจเสียเต็มประดาที่ได้เจอเพื่อนเก่า  หารู้ไม่ลึกๆแล้วอึดอัดไม่น้อย
ผมเจอหน้าทัชครั้งสุดท้ายก็คือวันรับปริญญานั่นแหละ
ผมใช่ว่าจะหวั่นไหวหรือจะเจ็บปวดอะไรจากการโดนหักอก
ผมกำลังนึกถึงคนปัจจุบันต่างหาก....
คุณภพบอกว่ามีคนส่งจดหมายให้เขาไปหาวันเรารับปริญญา....
ลองคิดดูสิ  เขาจบก่อนผมไปตั้งสองปี  แต่ทำไมคนๆนั้นยังฝังจิตฝังใจแกล้งเขา  แล้วมีความเชื่อมั่นมากแค่ไหนถึงรู้ว่าเขาจะมา  และที่สำคัญ...รู้ได้ยังไงว่าเราแอบชอบ

“เหม่ออะไรนัท”
เสียงทัชทักขึ้น  เฮ้อ...ผมเคยคิดว่าเราเป็นคู่สร้างคู่สมกันนะ  เพราะแม้แต่ชื่อยังคล้ายกันเลย

“ไม่มีอะไร”
ทัชยิ้มอย่างคนอารมณ์ดี  ในดวงตาไม่มีสิ่งใดเป็นพิรุธ

ทัชกับลอร่าติดต่อซื้อภาพนั้นจนเสร็จเรียบร้อยในราคาสูงกว่าที่คาด   ทำให้วุฒิยิ้มหน้าบานไปทั้งวัน  ผมไม่ลืมที่จะแลกเบอร์กับทัชไว้
ทั้งๆที่ปากบอกว่าไม่สนใจ  แต่มันอดไม่ได้
ผมรู้สึกโมโหแทนคุณภพขึ้นมา
อย่างน้อยรู้ว่าใครทำก็ยังดี  คงไม่ถึงกับแก้แค้นอะไรหรอก  เรื่องมันก็ผ่านมานานมากแล้ว
ตอนนี้ผมกับคุณภพก็แฮปปี้ดีจะตาย 


.................................


ผมนั่งคิดนอนคิดอยู่นาน....ถ้าบอกคุณภพไปแล้วเขาจะกลับไปเพี้ยนหรือเปล่านะ
เขาจะไม่หาเรื่องเราอีกเหรอ?
เขาอาจเอามันมาเป็นข้ออ้างเวลาเราทะเลาะกันด้วยก็ได้
แล้วขี้หึงขี้หวงขนาดนั้น...ถ้าหากรู้ว่าเราเจอทัช  มีหวัง...งอนกันอีก
จะลืมหรือยังนะเรื่องราวเก่าๆ
.
.
.
แต่ว่าคืนก่อน....มันวิเศษมากจริงๆ   ภาพเราสองคนกอดก่ายกันยังคงฉายชัดในความทรงจำ  ราวกับว่ากำลัง
เกิดขึ้นเบื้องหน้า
ผมแตะปากนิ่มของตัวเองแผ่วเบา  จินตนาการสัมผัสจากริมฝีปากอุ่นร้อนของเขา  ...คนเอาแต่ใจ
...แต่กลับล้ำลึกทุกห้วงอารมณ์
ผมดีใจที่เราค่อยๆคุยกัน
ดีใจที่เราเริ่มเข้ากันได้ดีในเรื่องอื่นนอกจากเรื่องบนเตียง

“อ้ะ! คุณภพ...”
ผมถูกคุณภพจูบปากโดยไม่ทันตั้งตัว  เฮ้อเรามัวแต่เหม่อจนลืมสังเกตว่าเขากลับมาแล้ว

“เหม่ออะไร  เรียกตั้งนาน”

“เหม่อถึงคุณไง”
พูดตามความจริงนา  ไม่ได้อ้อนเอาใจ
แต่ดูเขาสิ  ฉีกยิ้มปากถึงรูหูเชียว 
เขานั่งลงโอบผมอย่างแนบแน่น  คิดว่าเราเป็นตุ๊กตาหรือไงกัน

“คิดถูกจริงๆที่มาบ้านนี้”

“ขายบ้านนั้นซะสิ”

“นั่นสิ!”
เขาท่าหยิบมือถือ 

“คุณจะทำอะไร?”

“โทรหานายหน้า”
นึกว่าเขาเล่นๆ  แต่เขากดเบอร์จริงอ่ะ 
ผมรีบแย่งมือถือเขามากดทิ้ง

“คุณจะทำจริงป่ะเนี่ย”

“คิดว่าเล่นหรือไง”

“ไม่ต้องหรอก  ผมพูดเล่น  เผื่อเราเลิกกัน คุณจะได้กลับไปอยู่บ้านคุณไง”

“ว่าอะไรนะ?”
เสียงเขาเข้มขึ้นมา   อ้อมกอดถูกรัดแน่นกว่าเดิม
ผมพยายามขืนตัวออก
ลืมตัวไป...เผลอพูดบ้าอะไรไปเนี่ยเรา
อยากตบปากตัวเองชะมัด

“ขอโทษๆ  ไม่ได้หมายความยังงั้น”

“แล้วหมายความยังไง”
เขากดดันเราด้วยสายตาคมดุ 
ผมจ้องลึกลงไปเพื่อแสดงความจริงใจ (ที่ไม่แน่ใจนัก)

“เผื่อเราทะเลาะกันขึ้นมา  คุณจะได้กลับไปนั่งสมาธิที่บ้านไง”
พูดติดตลก  เขาจะได้ไม่เครียด
แต่คุณภพยังคงหน้านิ่ง  พาใจคอไม่ดี

“อย่าพูดแบบนี้อีก....”  เขากระซิบข้างหู   “ต่อไปนี้เราจะไม่ทะเลาะกัน....ฉันสัญญา”



 
......................

ช่วงนี้งานเยอะมากเพราะใกล้ไฟนอลแล้ว
เจอกันอาทิตย์หน้าค่ะ
 :bye2:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 29ตค58 -ตอน18-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 29-10-2015 23:14:21

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 29ตค58 -ตอน18-
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 29-10-2015 23:26:58

ภพรักนัทแล้วจิงๆหรา

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 29ตค58 -ตอน18-
เริ่มหัวข้อโดย: naoai ที่ 30-10-2015 15:54:34

อย่ามาทะเลาะกันเพราะอีตาทัชนะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 29ตค58 -ตอน18-
เริ่มหัวข้อโดย: Bellze12 ที่ 30-10-2015 16:25:41

จะรอดูว่าคุณภพจะรักษาสัญญาได้ไหม
อ่านๆไปรู้สึกน้องนัทจะฮาขึ้นเรื่อยนะ
ชอบๆ น่ารักดี

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 29ตค58 -ตอน18-
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 30-10-2015 16:56:38

ส้ญญาแล้วก็ทำให้ได้ด้วยนะคะคุณภพ :impress2:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 29ตค58 -ตอน18-
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 30-10-2015 17:32:02

ไม่ทะเลาะกันนั่นล่ะดีแล้ว แล้วตาทัชนี่จะนำพาปัญหามารึป่าวนะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 29ตค58 -ตอน18-
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 30-10-2015 22:25:28

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 29ตค58 -ตอน18-
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 30-10-2015 23:11:13

 :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 29ตค58 -ตอน18-
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 31-10-2015 07:39:20

คุณภพน่ารักขึ้น

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 29ตค58 -ตอน18-
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 01-11-2015 19:48:32

ภพรักนัทมาตลอดเลยใช่มั่ย
ก็แค่ไม่รู้จะแสดงออกยังไง
เพราะยังระแวงว่านัทคิดไง

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 29ตค58 -ตอน18-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 09-11-2015 21:33:09

จนแล้วจนรอด  เราก็ยังไม่ได้บอกเรื่องทัช....
ผมอยากโทรคุยกับทัชให้รู้เรื่อง  อยากใช้ความหน้าด้านหน้าตายของตัวเองให้เป็นประโยชน์  แต่ทว่า...เอาเข้าจริง
ผมกลับไม่กล้า
ผมไม่อยากเสียความรู้สึกดีๆหากทัชเกิดทำมันขึ้นมาจริงๆ
เราอุตส่าห์ได้เจอกันแล้วหลังจากเวลาหลายปี
แล้วเราก็ไม่เคยโกรธเกลียดกันด้วย

“ช่วงนี้เป็นอะไร  เหม่อบ่อยๆ”
คุณภพกอดผมจากด้านหลัง
ตอนนี้เราอยู่บนเตียงในสภาพเปลือยเปล่า   หลังจากผ่านกิจกรรมที่ผมตั้งขึ้นมาเอง
กิจกรรมที่เรียกว่าแอคติ้งคลาส....
ผมฝึกไว้เผื่อว่าจะได้เล่นหนังกะเขาน่ะ  แหะๆ
แต่คงไม่ต้องบอกหรอกนะว่าหนังประเภทไหน

มืออุ่นชื้นของคุณภพแตะแก้มผม  นิ้วโป้งเขี่ยจมูกไปมา 
เขาพรมจูบลาดไหล่  แม้ผมจะจั้กกะดึ๋ยส่วนล่างของเขาที่โดนบั้นท้ายเราอยู่

“ผมจะทำไงดี...”

“ทำไง...อะไร?”

“บอกไม่ได้...”
ตอบเครือๆ  ใจหดไปอยู่ตาตุ่ม

“บอกเถอะน่า  อย่ามีความลับกันสิ”

“คุณ....ช่วยเล่าเรื่องวันนั้นให้ฟังหน่อย  วันที่ผมรับปริญญาน่ะ”
ผมพลิกตัวกลับมา  พูดเสร็จก็จุ๊บปากสร้างกำลังใจให้เขา
คุณภพประทับริมฝีปากลงมาอีกครั้ง  คราวนี้สอดลิ้นเขามาอย่างรุกราน
ผมปล่อยให้เขาทำจนพอใจ   

“มันเป็นวันปกติที่ฉันทำงานงกๆ  แต่จู่ๆเมสเซนเจอร์ก็ส่งจดหมายฉบับนึงมาให้”
เขาพูดไปลูบเอวผมไป
เขินนะที่ต้องมาคุยเคร่งเครียดท่ามกลางบรรยากาศวาบหวาม

“ในจดหมายบอกประมาณว่า  ...แอบชอบมานานมากแล้ว ถ้าหากเราใจตรงกัน 
คุณไปงานรับปริญญาผมได้ไหม  คุณคือความฝันของผม  อยากให้เห็นความสำเร็จของผม 
ลงท้ายชื่อนัท  มีลายเซ็นด้วยนะ......จริงๆมันยาวกว่านี้แต่จำไม่ได้  อารมณ์พร่ำเพ้อน่ะ”

“ผมไม่ใช่พวกพร่ำเพ้อสักหน่อย...”

“ใครมันจะไปรู้ล่ะ  หืมมม”
ทำไมพูดแล้วตรงฟัดแก้มผมด้วย
เจ็บชะมัดเลย 
รู้มั้ยไม่ชอบหนวดเขาอย่างเดียวนี่แหละ  อย่างกับโจรป่า

“คุณน่าจะลองโกนหนวดแบบให้มันเกลี้ยงๆไปเลยนะ  เผื่อจะดูเด็กลง”

“ไม่เอา  เคยลองแล้วไม่มีใครจำได้  แถมลูกน้องเล่นหัว  แซวทั้งวัน”
เขาพูดด้วยเสียงนิ่งๆ  แต่ทำเอาผมขำก้าก
คุณภพเนี่ยนะจะโดนแซว?!  อยากเห็นจัง  คงหน้าแดงแต่ฟอร์มทำตาดุแน่ๆ

“ไม่ขำ....แล้วนึกไงถามเรื่องนั้น”

ผมหยุดกึก  บอกดีมั้ย...หรือไม่บอก...

“เฮ้อ!!”
บอกก็ได้วะ

“ผมเจอทัช..”
ลองหยุดดูปฏิกิริยาเขา  ผมเห็นแววตาสั่นไหวคู่นั้น  มันช่างชวนให้เศร้าใจจริงๆ
เขาต้องหยุดชอบเราไป  เพราะเราคบเพื่อนตัวเอง

“เจอที่ไหน”

“เจอที่แกลของวุฒิ  มันมาซื้อภาพ  เลยแลกเบอร์กันนิดหน่อย”

“นิดหน่อย...?  แลกเบอร์เนี่ยนะนิดหน่อย”
เขาเสียงฉุนเฉียวขึ้นมาทันที
ผมลูบแผ่นอกที่กระเพื่อมแรงขึ้นแรงขึ้นของเขา

คุณภพพลิกตัวมาอยู่ข้างบน  กดข้อมือเราไว้ทั้งสองข้าง
ผมเจ็บหนึบ เพราะเพิ่งโดนเชือกรัดมาหยกๆ

“อยากโดนทำโทษมั้ย?”

“อยากไม่อยากก็ต้องโดนอยู่ดีแหละ”

“รู้ตัวก็ดี....คราวนี้ฉันจะเล่นบทโจรบุกปล้ำคุณชายน้อยผู้ใสซื่อ  ให้ทำอะไรก็ต้องทำ  เข้าใจมั้ย?”

“ไม่...อะ!!”


..........................................


ผมแจ้งตำรวจดีมั้ย  ข้อหาโดนบังคับขืนใจให้โทรหาทัช
ถามว่าทำไมไม่แจ้งข้อหาโดนปล้ำ  นั่นก็เพราะว่าผมเต็มใจน่ะสิ!
บอกตรงๆว่าเขาเล่นบทโจรได้ดีชะมัด  อย่างกับเคยเป็นโจรมาก่อน
ทั้งข่มขู่ ทั้งด่ากราด  ไหนจะใส่ไม่ยั้ง อย่างกับตายอดตายอยากมาจากไหน
นี่เอวยังระบมอยู่เลย
เขารู้ว่าผมรุกไม่เก่ง  เลยจัดเต็มจนเราแทบลุกไม่ขึ้น 
ไม่เหมือนแฟนคนก่อนๆเลยนะ ที่ชอบบังคับให้ผมรุกอยู่เรื่อย 

พวกนี้ขี้เกียจทำเองล่ะสิไม่ว่า  ไม่ใช่ว่าวิวดีหรืออะไรหรอก
แล้วพอเราทำได้ไม่ดีก็มาโทษเรา...ฮึ่มมม

-“ฮัลโหลนัท”-
ผมยกมือป้องโทรศัพท์   
“ทัชรับแล้วครับ”  กระซิบให้ได้ยินกับเขาแค่สองคน
เขาพยักหน้ารับรู้ 

“ทัช...สบายดีนะ”

-“สบายดี  นัทล่ะ”-

“ก็ดี....”

-“มีอะไรหรือเปล่า?”-

ถูกบังคับให้โทรหาน่ะสิ  เรื่องที่เพื่อนเก่าคุยกัน มันควรเป็นเรื่องอดีตอันสนุกสนานในวัยเด็กไม่ใช่เหรอ
 คุณภพนะคุณภพ แน่จริงมาคุยเองเลยดิ
 “มีอะไรอยากคุยด้วยนิดหน่อย”
อยากตบปากตัวเอง
ประโยคพรรค์นี้ เคยมีความหมายแง่บวกด้วยหรือไง

-“แล้วตอนนี้อยู่ไหน??”-
เสียงทัชดูตกใจมาก
ไม่รู้ว่าเขาจินตนาการเสียงของเราไปถึงไหน
ผมคิดว่าทัชน่าจะรู้ว่าคบใครอยู่

“อยู่บ้านน่ะ  ทัชมาเจอเราได้มั้ยที่ห้างXX”

-“โอเคได้ๆ ตอนนี้เลยนะ?”-

“ทัชว่างหรือเปล่าล่ะ”
ผมถามเผื่อทัชติดงาน  ไม่อยากรบกวนเขา
แต่สายตาคนข้างๆนี่สิ  แทบจะขย้ำเรา  เพราะเขาปักใจไปแล้วว่าทัชเป็นคนทำ
คนใจร้อนรอสักคืนคงอกแตกตายแหละผมว่า

-“ว่างสิ... งั้นเดี๋ยวไปหาเลยนะ”-

“อื้ม  ขอบคุณมากนะทัช”
ผมนัดแนะสถานที่และเวลาให้ละเอียดขึ้นตามคำบอกของคนยืนข้างๆ
เขาลูบหัวผมอย่างเอ็นดู  ไม่ลืมจูบหน้าผากหลายที
แต่ใจผมไม่ดีใจเท่าไหร่เลย
“ผลัดไปอีกหน่อยไม่ได้เหรอ  ผมเพิ่งเจอทัชนะ อยู่ๆชวนคุยเรื่องเครียดซะงั้น เหมือนไม่ใช่เพื่อน”

“เพื่อนกัน  มันคุยกันได้ทุกเรื่องแหละ”

“เออๆ ก็ผมไม่ค่อยมีเพื่อนหนิ คุณก็ใช่ว่าจะมีเยอะ”
ผมจิ๊ปาก  เอนตัวซบหน้าอกแกร่ง  เบียดตัวเองเข้าหา
สูดกลิ่นน้ำหอมสปอร์ตกึ่งอบอุ่นของเขาเข้าเต็มปอด
แม้มันจะดูไม่เข้ากับผู้ชายโหดๆอย่างเขา  แต่ผมกลับชอบกลิ่นนี้นะ....

เวรกรรม...พอได้กลิ่นผู้ชายเข้าหน่อย  ก็ไปไม่เป็นแล้วเรา
.
.
.
.
.

ผมสายนิดหน่อยเพราะมัวแต่อ้อยอิ่งอยู่กับเขา
หอบฮักเนื่องจากวิ่งมาตั้งแต่ลานจอดรถ  ดูไม่เหมือนคนทุกข์ใจเลยสักนิด มันเหมือนคนติ๊งต๊องมากกว่า
ดีแล้วหละที่เขาไม่มาเห็น  รายนั้นนั่งรออยู่ในรถไม่ยอมลง บอกว่ายังไม่ถึงเวลา
ผมไม่รู้ว่าแผนเขาคืออะไรต่อ  เขาไม่ยอมปริปากพูดเลย  คงกลัวว่าผมจะแอบเห็นใจทัชมันล่ะมั้ง


ผมสอดสายตาหาทัชในร้านอาหารชื่อดัง
ตัวทัชสูงพอๆกับผม  แต่มันขี้เก๊ก ...ยังไงล่ะ ขี้เก๊กแบบกวนตีนน่ะ  คนละแนวกับคุณภพ

“รอนานยัง?”
ผมสะดุ้งกับเสียงทักข้างหลัง

“มาไม่มีปี่มีขลุ่ยเลยนะ”

“ถ้าเป่าเป็นก็จะเป่าให้ได้ยิน”
ถอนใจกับมุกแป้กๆ ก่อนถูกจูงมือเลือกที่นั่ง
ผมไม่ใจเต้นกับทัชแล้ว  เห็นมันเป็นเพื่อนคนหนึ่งมากกว่า
ดีนะที่เขาไม่ตามมาด้วย  ไม่งั้นมีต่อยกันแน่ถ้าเห็นผมถูกกุมมืออย่างนี้

“สั่งอะไรดี”

“เราไม่ค่อยหิวอ่ะ”

“งั้นเป็นของกินเล่นละกันเนอะ”
ทัชหันไปสั่งกุ้งชุบแป้งทอด และอาหารจุกจิกกับพนักงาน
ตั้งแต่ไปอยู่ต่างประเทศนี่อ้วนขึ้นจมเลย
และดวงตาก็สดใสมากๆ

ดูสิ...คนรอบตัวเรามีแต่ความสุข

มัวแต่เหม่อเลยไม่รู้ว่าทัชสังเกตหน้าตาเรานานแล้ว
มันยกมือประสานไว้ใต้คาง ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นจริงๆ
“มีอะไรจะเล่าเหรอ”

ผมอมยิ้มนิดๆ  หน้าเริ่มร้อน
“ทัชรู้ป่ะตอนนี้เราคบกับใคร”

“ก็พอรู้นะ....เราตามไอจีนัทอยู่”

“เป็นแฟนคลับก็ไม่บอก  แต่ทำไมเราไม่เคยเห็นล่ะ?”

ถ้าทัชมันตามเราจริงๆ กดไลค์เราทุกรูป  มันก็ต้องมีสักครั้งที่ผมจำได้สิ

“ใครเขาแสดงตัวกัน”
มันพูดลอยหน้าลอยตา
ช่วยให้บรรยากาศผ่อนคลายขึ้น  ผมอมยิ้มกับความขี้เล่นนั้น

“เป็นสตอล์คเกอร์นี่หว่า”
หยอกทัชไปมั่ง  เพราะเราก็เป็นเพื่อนกันมาก่อน  ผมไม่ติดใจอะไรมากนัก
สิ่งเดียวที่ผมค้างคาต่อแฟนเก่าทุกคนคือ  เขาทิ้งผมกันทำไม
แต่นั่นมันก็เป็นสิ่งที่ผมไม่จริงจังที่จะหาคำตอบอีกนั่นแหละ

“แล้วคุณภพเป็นไงมั่ง”
ทัชถามขึ้น

 “จริงๆแล้วก็ไม่ได้ร้ายแรงอะไรหรอก  เขาแค่เอาแต่ใจไปหน่อย”

ทัชหัวเราะหึๆ  ทำเอาผมงง
“อะไร?”

“ไม่ใช่ว่าเอาแต่ใจทั้งคู่เหรอ  อย่าว่าเรานะถ้าเราจะพูดแบบนี้....”

ผมเบือนหน้าหนี  รับไม่ค่อยได้เวลาโดนว่า
“ช่างมันเถอะ  ได้ยินบ่อยละ”

“ยอมๆให้กันบ้างก็ได้น่า  คุณภพเขาก็ดูดีนะ  คงดูแลนัทได้ตลอดชีวิต”

ตลอดชีวิต.....ผมหมุนแหวนทองไปมา
นี่คือคำมั่นสัญญาของคุณภพหรือเปล่า
ถึงเขาไม่เคยพูดอะไร  แต่มันกลับอิ่มเอมทุกครั้งเมื่อนึกถึง
 
“แต่สักวันเขาก็ต้องเบื่อเรา....”
ผมสะบัดหัวไล่ความคิดฝันหวาน
เราจะลืมเป้าหมายไปไม่ได้นะนัท
ความฝันของเราคืออะไร
อยู่คนเดียวอย่างสงบ  นี่คือการลงทุนที่มีความเสี่ยงน้อยที่สุดแล้ว
อย่าเอาชีวิตไปผูกกับใครนะนัท

“นัทก็อย่าทำให้เขาเบื่อสิ”
ทัชพูดแทรกขึ้นมา
ผมขมวดคิ้วงุ่น

“ทำไมคนรักกัน  จะต้องเปลี่ยนตัวเองด้วยล่ะ  ไม่เข้าใจ ถ้าเราเป็นตัวของเราแล้วเขาเบื่อ ก็แสดงว่าเขาไม่รักเราน่ะสิ”

“พูดยากนะ  แต่ทัชว่าคนเรายอมลดราวาศอก  ยอมลดข้อเสียตัวเองก็เพื่อรักษาคนที่เรารักได้ทั้งนั้น
ที่นัทไม่ยอม  เพราะไม่รักเค้ารึเปล่า?”

ผมไม่ตอบ
แม้แต่ตัวเอง  ผมก็ไม่อยากให้รู้ความจริง
“แปลกนะ มีแต่คนไม่สนับสนุนเขา  ยกเว้นทัชที่เพิ่งกลับมาเจอกันแท้ๆ  กลับชอบเขาซะอย่างนั้น”

“เราเคยเป็นเพื่อนสนิทนัทนะ  ทำไมจะดูไม่ออก  เขาน่ะเข้ากับนัท”

ผมหรี่ตา....พูดแบบนี้น่าสงสัย....
“รู้ได้ไง  ตอนเรียนก็ไม่เคยคุยกับเขา”

ทัชทิ้งแขนลงข้างตัว  กลอกตาไปทางอื่น
“ใครดูไม่ออกก็บ้าแล้ว  นัทชอบเค้าใช่มั้ยล่ะ ทั้งๆที่คบเราอยู่”

เงียบ....
เกลียดเดดแอร์  แต่ก็นึกคำพูดไม่ออก
ดีที่ว่าอาหารมาพอดี  ผมจึงชวนเขาทานอย่างเงียบๆนั่นแหละ
ตึ๊ง...
-จะขึ้นไปแล้วนะ-
เขาส่งข้อความมา ทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่าเรากำลังทำอะไรอยู่
เข้าโหมดดราม่าได้ไงวะ

สักพักร่างสูงสง่าก็นั่งลงข้างผม  ทัชไม่มีสีหน้าแปลกใจนัก  มันยกมือไหว้รุ่นพี่ด้วยซ้ำ
“สวัสดีครับรุ่นพี่ร่วมสถาบัน”

“อืม หวัดดี”
เสียงเรียบๆสร้างบรรยากาศกดดันขึ้นมาชะงัดนัก

“สบายดีนะครับ คู่คุณน่ารักมาก”
อึ๋ย แปลกๆเนาะ แฟนเก่ามาชมแฟนใหม่
งงๆ ดีเหมือนกัน
ถ้าด่าเหมือนพี่แทนก็ว่าไปอย่าง

“ขอบใจ ไปไงมาไงล่ะถึงได้มาเจอกัน”

“เพิ่งกลับมาจากรัสเซียครับ ผมชอบเที่ยวรอบโลก เลยไม่ค่อยมีเวลาติดต่อนัทเลย แต่บังเอิญจริงๆ”
ทัชเล่าถึงวันที่เราเจอกันอย่างละเอียดยิบ
ราวกับรู้ว่าคุณภพเขาต้องการได้ยิน


“ฉันมีอะไรจะถาม”
อย่าบอกนะว่าจะถามตรงๆน่ะคุณภพ

“ครับ?”

“ได้ส่งจดหมายไปหาฉันหรือเปล่า”
แฟนผมไม่ปิดบังอะไรสักนิด
ไหนวะแผนที่บอกไว้ว่าจะปิดประตูตีแมว
ถามแบบนี้ ฝากผมถามก็ได้

“ฮะๆ เรื่องนี้นี่เอง”

เวรแล้วไง  มีต่อยแน่
ผมรีบกระทุ้งแขนให้คุณภพรีบๆกลับ  ไหนๆก็รู้ตัวการแล้ว  อย่าเอาเรื่องเอาราวเลย

“ทำจริงๆสินะ”
คนมาดเข้มวางหมัดลงบนโต๊ะ

“ผมขอโทษ  แต่ผมอยากลองใจคุณดู เผื่อคุณจะมาจีบนัทน่ะ ...ก็ตอนนั้นผมรู้สึกผิดที่ต้องบอกเลิกนัทนี่นา”

“บอกเลิกวันรับปริญญาเนี่ยนะ  ทุเรศชะมัด”

“ใจเย็นๆน่าคุณภพ  ผมไม่อะไรสักหน่อย”
ผมพูดตามใจคิด

“ตัวเองก็เหมือนกัน โดนฉันเข้าใจผิดก็ยังปล่อย ไม่รักตัวเองหรือไง”
เอ้าโดนอีก
“คุณนั่นแหละนิสัยไม่ดี รังแกผมก่อน”

“เอาละๆ  อย่าเพิ่งเถียงกันคร้าบ”
ทัชต้องห้ามทัพเราสองคนที่กำลังแง่งใส่กัน

“ที่มาวันนี้ก็เพื่อจะหาตัวการที่ทำให้ฉันเป๋  แล้วก็เป็นอย่างที่คิด”

“แล้วคุณจะทำอะไรทัชอ่ะ”
ผมอยากช่วยเพื่อน  เพราะแก้แค้นไปมามันมีแต่เสียกับเสีย
สู้เราอยู่กับปัจจุบันดีกว่า

“ไม่รู้  ไม่ได้นึกไว้”

“คุณจะต่อยผมก็ได้นะ  ผมยอมรับผิดที่แกล้งคุณ”

เรื่องมันจะง่ายเกินไปหรือเปล่า
กลัวว่าคุณภพไม่จบที่ต่อยน่ะสิ

“เอาจริงก็ไม่รู้จะทำอะไร  ไม่อยากใช้ความรุนแรงตัดสินปัญหาอีกแล้ว”
เขาหันมามองผม   สายตาขอโทษเสียใจต่ออดีตที่เคยทำ
ผมหน้าร้อนวาบ
สายตาอ้อนๆแบบนี้ฆ่าคนได้จริงๆสิน่า

“ถึงตอนนี้เรามีความสุขกันแล้ว คุณอย่ายึดติดเลยนะ ผมให้อภัยเสมอ”
ผมกุมมือหนาไว้ 

“แฮปปี้เอนดิ้งสักทีน้า  ในที่สุดนัทของเราก็เป็นฝั่งเป็นฝาสักที”
ทัชผ่อนคลายลงไปเยอะ
ผมเลยสั่งข้าวให้เขาทานเพิ่ม
คุณภพก็กินด้วย  แต่ไม่ค่อยพูดอะไรเท่าไหร่
ก็เขาเป็นคนพูดไม่เก่งนี่นะ  เราพอเข้าใจอยู่  สังเกตแค่แววตาว่าอารมณ์ดีหรือไม่ดีก็พอ

.................................



(http://media.giphy.com/media/AMPuhhVICNcbe/giphy.gif)



 :call: ขออภัยผู้อ่าน เนื่องจากงานเยอะ แต่งassay essayอิ๊งล่อไปสองเรื่อง ญี่ปุ่นอีกหนึ่ง
พูดไทยไม่รู้เรื่องแล้ว
 :ling2:
ตอนนี้มีในสต็อคอยู่ 2 ตอน ค่ะ ขอแต่งเรื่อยๆมาเรียงๆก่อนนะ
แต่งวันละ4หน้า เลยช้า เป็นพวกเผื่อสต็อคไว้ มีแต่ไม่ลง5555 มันเป็นเคล็ด

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 8พย58 -ตอน19-
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 09-11-2015 22:18:29

มาแบบไม่ได้นึกไว้เลย

อ้างถึง

เขารู้ว่าผมรุกไม่เก่ง  เลยจัดเต็มจนเราแทบลุกไม่ขึ้น 
ไม่เหมือนแฟนคนก่อนๆเลยนะ ที่ชอบบังคับให้ผมรุกอยู่เรื่อย 

พวกนี้ขี้เกียจทำเองล่ะสิไม่ว่า  ไม่ใช่ว่าวิวดีหรืออะไรหรอก
แล้วพอเราทำได้ไม่ดีก็มาโทษเรา...ฮึ่มมม

รุกในที่นี่หมายถึงเสียบเองใช่ไหมคะ? หรือว่าออนท็อป?
ถ้าให้รุกเองนี่ก็พอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมถึงเลิกกับแฟนเก่าหมด

ขอให้โชคดีกับการทำ assay นะคะ 
ทำทั้งสองภาษาด้วย 
เราเคยทำแค่ essay ก็จะตายแล้ว

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 8พย58 -ตอน19-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 09-11-2015 22:23:20

อ้างจาก: Freja ที่ 09-11-2015 22:18:29  

มาแบบไม่ได้นึกไว้เลย

อ้างถึง

เขารู้ว่าผมรุกไม่เก่ง  เลยจัดเต็มจนเราแทบลุกไม่ขึ้น 
ไม่เหมือนแฟนคนก่อนๆเลยนะ ที่ชอบบังคับให้ผมรุกอยู่เรื่อย 

พวกนี้ขี้เกียจทำเองล่ะสิไม่ว่า  ไม่ใช่ว่าวิวดีหรืออะไรหรอก
แล้วพอเราทำได้ไม่ดีก็มาโทษเรา...ฮึ่มมม

รุกในที่นี่หมายถึงเสียบเองใช่ไหมคะ? หรือว่าออนท็อป?
ถ้าให้รุกเองนี่ก็พอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมถึงเลิกกับแฟนเก่าหมด

ขอให้โชคดีกับการทำ assay นะคะ 
ทำทั้งสองภาษาด้วย 
เราเคยทำแค่ essay ก็จะตายแล้ว

บ่จ้ายยย อะจ้ากกก ข้าเจ้าเขียนผิดเอง
Essay ค่ะ  อายแป้บ  :ling2:
หมายถึงรุกแบบ เริ่มก่อน ยั่วก่อน และออนท็อปค่ะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 8พย58 -ตอน19-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 09-11-2015 23:01:24

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 8พย58 -ตอน19-
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 09-11-2015 23:13:14

งืมๆๆๆ คุณภพดันมาเห็นฉากกอดพอดีน่ะซิ
เลยเสียเวลาไปมากโข กว่าจะสานกันได้
การไม่พูดเป็นเหตุให้เสียจริงๆเลยนะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 8พย58 -ตอน19-
เริ่มหัวข้อโดย: Bellze12 ที่ 11-11-2015 16:06:42

เล่นหนัง แสดงบทอะไรยังงัย
อยากรู้รายละเอียดบ้างอ่ะ :hao6:
คุณภพ เปลี่ยนไปในทางทีดีนะ
รับฟังมากขึ้น ไม่ได้หึงแบบหน้ามืดตามัวแล้ว

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 8พย58 -ตอน19-
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 12-11-2015 15:25:55

รู้ตัวการแล้วสินะ หึหึ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 8พย58 -ตอน19-
เริ่มหัวข้อโดย: MinorMa ที่ 14-11-2015 11:14:49

คุณภพเริ่มใจเย็นขึ้นแล้ว

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 8พย58 -ตอน19-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 19-11-2015 23:14:04

“นี่คุณ  ทำไมให้อภัยทัชง่ายจัง”

“ก็หน้ามันจริงใจ ต่อยไม่ลง”

“แหม ทีกับมาร์คนะ..”

“ไอ้นั่นกะล่อน  ไม่ชอบขี้หน้า”
เขาถอยรถเข้าซอง  ดับเครื่อง ก่อนจะหอมแก้มผม

“เดี๋ยวนี้ไม่กลับบ้านกลับช่อง”

“ก็ติดแฟนอ่ะจะทำไม”
เขาลงจากรถ  ไขกุญแจบ้านเรายังกับเป็นบ้านตัวเอง
ถ้าชาวบ้านชาวช่องรู้ว่าเขาไม่กลับบ้านเลยเนี่ย  ผมต้องโดนแขวะอีกแน่ๆ
หรือโดนไปแล้วก็ไม่รู้

ผมรินน้ำส้มให้เขาและตัวเอง  วางลงตรงหน้าคนแก่กว่า
“คุณ....ขอถามไรหน่อย”
จิบน้ำเรียกขวัญกำลังใจ
“คุณจริงจังกับผมป้ะ?”

เขามุ่นคิ้ว  “ไม่มั้ง” 

“โธ่..ตอบดีๆหน่อยสิ”

“อยากรู้ไปทำไมล่ะ”
ท้ายเสียงกระชากบอกว่าไม่สบอารมณ์เอาซะมากๆ

“ปะ  เปล่า...ไม่อยากรู้แล้วก็ได้”

ก็แค่อยากรู้...
ถ้าผมย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด  คุณจะตามผมไปไหม
ถ้าผมเอาแต่ใจมากกว่านี้ คุณจะเกลียดผมไหม
ผมไม่ได้อยากได้คนที่ดีที่สุด  คุณก็คงเหมือนกัน
แต่เราจะปรับตัวเข้าหากันได้เหรอ

“ที่ให้แหวนไปมันยังไม่พออีกรึไง...เราต้องจัดงานแต่งเลยมั้ยถึงจะเชื่อ”
เขาตัดพ้อ
แล้วเดินเข้าห้องนอนทันที
แม้จะเรียกเพื่อยื้อเขาไว้
ก็ไม่มีแม้แต่หันหน้ามามอง

เฮ้อ....
แปลกนะ
กลับตาลปัตรไปหมด
ควรเป็นเราหรือเปล่าที่น่าสงสาร?
เราโดนเขากระทำนะ.....


โอ๊ยยยย ไหนว่าไม่ยึดติดอดีตไงวะไอ้นัท!

ผมทึ้งหัวตัวเองจนยุ่งไม่หมด
ฮึ่มม...
ชักจะรำคาญละ  มันยาวระต้นคอเกิน  คันยุบยิบทั้งวันเลย
ผมว่าจะตัดสั้นไปให้รู้แล้วรู้รอด  เปลี่ยนลุคบ้าง
มีมาดเจ้าสำอางมาตั้งแต่เกิด  ลองเข้มขึ้นผมว่าก็ไม่เลว

ผมเดินไปส่องกระจกในห้องน้ำ  ไม่ลืมหยิบกรรไกรมาเล็มปลายผม
เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยไปทำทรงใหม่

จับปอยผมขึ้นมา  ค่อยๆใช้กรรไกรเล็มไปเรื่อยๆ
ขยับถอยหลังสักหน่อยเพราะใกล้กระจกเกินไป
มองผ่านกระจกแล้วมึนเหมือนกันน้า  ทุกอย่างกลับด้านไปหมด
ผมขยับซ้ายขวาจนตาเหล่
เหลือข้างหลังมองไม่เห็น เลยกะว่าจะหันหลังตัด

ผมมันเซ่อเอง....เซ่อมากๆ 
เพราะรีบหมุนมากไป
เท้าเลยเสียหลักลื่นล้ม
ยังดีที่เกาะอ่างล้างหน้าไว้ได้   แต่....  หน้าผากชนขอบอ่างเต็มๆ
น้ำตาผมไหลอัตโนมัติด้วยความเจ็บ
เหมือนขาจะแพลง เลือดก็หยดติ๋งๆลงอ่าง
ผมปล่อยกรรไกรทิ้ง  ทรุดตัวหมดแรงลงกับพื้น

“โอย....”

เสียงเท้าหนักๆใกล้เข้ามา  ร่างผมถูกอุ้มขึ้นสูงพร้อมเสียงบ่นพึมพำ

จำได้แค่ว่านั่งอยู่ในรถกับแสงไฟวูบวาบ  จากนั้นก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย

..............................................


ตอนอายุเบญจเพส เราก็ไม่ได้ซวยขนาดนี้นะ....

ผมถอนใจรอบที่ล้านเพื่อระบายความปวด
โดนเย็บไปตั้งหลายเข็มแน่ะ  ตอนโดนก็กุมมือคุณภพแรงมาก  รอยเล็บยังอยู่ที่ข้อมือเขาอยู่เลย
เขาไม่หือไม่อือ พี่แกยังไม่หายงอน
สามวันดีสี่วันไข้จริงๆคู่เรา

และตอนนี้ก็เป็นไข้ขึ้นมาจริงๆ
“คุณภพขอน้ำหน่อย”
ผมรู้สึกคอแห้ง  ลุกไปไหนไม่ได้  นั่งเดี้ยงบนโซฟานี่แหละ
แม่เขาบอกว่าให้พรุ่งนี้ตื่นมาตักบาตรแต่เช้าสะเดาะเคราะห์

ผมไม่ค่อยเชื่อเรื่องพวกนี้  แต่ทำไว้ก็ไม่เสียหลาย  เลยใช้เขาซื้อกับของสดเตรียมพร้อมสำหรับพรุ่งนี้เช้า
ทั้งๆที่ขาแพลง  ต้องเขย่งตัวเดินเอา
เขาน่ะนะ ปกติต้องบ่นแล้วว่าอย่าเดิน 
แต่นี่เงียบเชียบ
...จะง้อก็ไม่กล้า  กลัวพูดแทงใจอีก

พอมานั่งนึกๆดู.... เราไม่ควรถามไปแบบนั้นเลย
มันเหมือนดูถูกความรักเขา

แน่นอนคืนนั้น....ผมได้ยินคำว่ารักจากคุณภพ
ถึงมันจะรวมอยู่ในประโยคหื่นๆก็เถอะ
แต่คำว่ารักกลับดังก้องในความทรงจำ


“อ่ะน้ำ”
ร่างสูงใหญ่ดูไม่เข้ากับมาดพ่อบ้าน
เขายื่นแก้วน้ำค้างไว้ แม้ผมไม่รับมัน

“ป้อนผมหน่อยสิ  ปวดไปหมดแล้ว”
อ้อนอย่างออกนอกหน้า
ด้านไว้ก่อน พ่อสอนไว้

“......”  เขามองหน้าผมสามวิ  ก่อนยื่นแก้วน้ำจรดปาก
โธ่  พูดอะไรสักหน่อยสิ
ผมบึนปากหันหน้าหนี ไม่กินมันแล่วนงน้ำ
ผู้ชายไรวะขี้งอน
แข็งทื่อ ซึมกะทืออย่างกับท่อนไม้

เขาทำอะไรกุกกักสักพัก  มือหนาจึงทาบลงมาบนหน้าผาก และซอกคอ
“ตัวร้อน”

ผมเม้มปากกลั้นยิ้ม
ง้อเราใช่มั้ยล่า....
จับมือหนามาตบๆลูบๆ

เขาใช้อีกมือลูบหัวผมบ้าง  รอยยิ้มเด่นชัดบนใบหน้าเข้ม
“ทำไมชอบลูบหัว....รู้มั้ยผมใจละลาย” 
คิก....หน้าแดงเลย

คนอย่างเขาต้องเจอลูกอ้อนหนักๆ
“ปวดแผลจัง เป่าแผลหน่อย”
ผมชี้ๆไปที่หน้าผากตัวเอง
ไม่รู้เขานึกไง  ย้ายตัวเองมาคร่อมผมเฉย แล้วเป่าลมเบาๆ 
ลมปากมันโดนตาด้วย  ผมอดจั๊กจี้ไม่ได้ เลยเอียงหน้าหลบ

เขาไล่ตามเป่าตรงนู้นตรงนี้ไปเรื่อย จนผมต้องบอกให้หยุดเพราะมึนหัว

พอเราได้นอนนิ่งๆ  มองตากัน
จึงเริ่มสัมผัสได้ว่า...มือของเราประสาน  ใบหน้าห่างกันเพียงคืบ
เขาจรดริมฝีปากลงมา

หน้าอกร้อน....กลั้นน้ำตา
สายตาของเขา
ความทะนุถนอมของเขา....

ผมห้ามใจไม่ให้รัก....ไม่ได้

…………………………………..


ฉับๆๆๆ
อ้ะๆ  นั่นไม่ใช่เสียงตัดไอ้จ้อนเขานะ  ใจไม่กล้าพอหรอก
....ผมตามใจเลยล่ะเรื่องนี้  จะบ่อยแค่ไหนก็ได้ไม่ว่า
มันทำให้รู้ว่าเขายังหลงเราอยู่

แต่ๆ ตอนนี้กำลังทำกับข้าวถวายพระ ฉะนั้นเราอย่ามาพูดเรื่องบัดสีบัดเถลิงกันดีกว่าน่ะ
เพราะยืนนานไม่ได้ เลยต้องนั่งหั่นหมูหั่นผักบนโต๊ะแทน โดยมีเขาเป็นลูกมือ
คุ้นๆเหมือนเคยทะเลาะกับเขาเรื่องทำกับข้าว
แต่นั่นมันก็นานมากแล้ว
ตอนนี้เขาดีขึ้นมาก  ช่วยเราทำหลายอย่างโดยไม่เกี่ยงงอน
หน้ายิ้มตลอดเวลาของเขาทำให้เราพลอยมีความสุขไปด้วย

ผมทำกับข้าวแค่สองอย่าง หนึ่งคือแกงจืดวุ้นเส้นเหมือนเคย สองเป็นหมูผัดผัก
“คุณเอาลงกระทะเลย”
ผมสั่งจากเก้าอี้  ให้เขาเป็นคนผัดเอง
เติมเครื่องก็กะจากสายตาเอา
เขาคงมีเซ้นต์บ้างล่ะน่า

“หอมจัง”

“ยิ่งตื่นเช้ายิ่งหิวเร็ว”
เขาพูด  มือลูบท้องป้อยๆ

“รอพระมาก่อนค่อยกินเนาะ  ร้อนมั้ยเหงื่อออกเลย”

“ไม่ชอบทำกับข้าวเพราะมันร้อนเนี่ยแหละ”

“ผมก็ไม่ค่อยชอบ”
หยิบทิชชู่ขึ้นซับเหงื่อให้เขา
ลำบากจริงเลยน้า ต้องเกาะไหล่คนตัวสูงกว่า  แล้วก็เช็ดหน้าผากให้

“อ้ะๆ เพลาๆบ้าง”
ผมรีบนั่งเลย ก็เขาทำท่าจะจูบ
พี่แกเล่นจูบเช้าจูบเย็น  จูบทุกครั้งที่เห็นหน้า
ผมกลัวหน้าเป็นสิวนะเนี่ย
.
.
.
.
เวลาหกโมงเช้ากว่าๆ เราก็เอาโต๊ะมาตั้งรอพระ
เขาไม่ยอมให้ผมเดิน  ทำท่าจะอุ้มเราอย่างเดียวจนอายชาวบ้านเขาแทบแทรกแผ่นดินหนี

“ตัวยังรุมๆอยู่นะ”
เขาอังซอกคอ ขณะที่ผมนั่งบนเก้าอี้พับ
เช้านี้อากาศแจ่มใส
หลายๆคนจึงออกมาวิ่งรอบหมู่บ้านกัน
จะว่าไปซอยผมก็ไม่ค่อยเป็นมิตรกันสักเท่าไหร่ ปัญหาวุ่นวายเต็มไปหมด
แค่ไม่ถูกใจเรื่องหนึ่ง ก็เหม็นขี้หน้ากันแล้ว
อย่างบ้านข้างๆเลี้ยงหมา  มันชอบเห่าคนเดินผ่าน
ซึ่งคนไม่เห็นก็ไม่รู้ว่าเจ้าของเขาพยายามสอนหมาแล้ว เอาไปฝึกที่โรงเรียนมาแล้วด้วย
มันน่ารักมากเลยนะ แต่คนกรุงเขาไม่เปิดใจกันสักเท่าไหร่
ผมเลยอยู่อย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัว
ไม่หาเรื่องใคร  ...รอวันไปอยู่ต่างจังหวัดอย่างเดียว
ผมก็พอจะรู้มาบ้างว่าสังคมต่างจังหวัดนั้นแน่นแฟ้น  แม้บางครั้งอาจแน่นเกินไปจนทำร้ายเรา
แต่ผมว่าเขาจริงใจมากกว่า

“น้ำหวานวิ่งเร็วไปแล้วลูก”
คราวนี้เป็นผู้ชายตัวโตแฮะ
กับเด็กผู้หญิงสุดดื้อคนเดิม

ผมแสร้งทำเป็นไม่สนใจ  แต่หูนี่ผึ่งเชียว ทำไมผู้ชายสองคนถึงเรียกเด็กผู้หญิงว่าลูก?

“พี่แทนอ่ะไม่รอวิวเลย”

โอ้! ผู้ชายน่ารักคนนั้น....เดินคู่กันปุ้บ ดูออกปั้บว่าพวกเดียวกัน
ในที่สุดเราก็เจอพี่น้องที่พลัดพรากกันสักที หลังจากอยู่ซอยนี้มาตั้งหลายปีดีดัก
ผมแทบหลั่งน้ำตาด้วยความดีใจ
ผู้ชายคนน่ารักๆชื่อวิวจูงมือยัยเด็กดื้อ  ส่วนแฟนเขาโอบเอวอยู่
และเป็นเกียรติมากที่หยุดคุยหน้าบ้านผม

“ก็น้ำหวานวิ่งน่ะสิ ไม่น่าพามาเล้ย”

“วิวบอกแล้วว่าลูกชอบวิ่ง”
 
คุณภพคงเริ่มเดาทางได้  รีบหันมาส่งซิกกับผมใหญ่
ท่าทางจะไม่เคยเห็น  ...บอกตรงๆผมก็ไม่เคยเห็นเหมือนกัน คู่เกย์ที่มีลูกอ่ะ

“ลูกน่ารักนะครับ”
คุ้ณณณณ ไปทักเขาทำไม  เดี๋ยวเขารู้ว่าเราแอบฟังหรอก

“ขอบคุณครับ”
คนชื่อวิวพยักหน้าขอบคุณ  และโดนแฟนเขากระทุ้งศอกใส่สีข้าง
ตาแทบลุกเป็นไฟ

“ครอบครัวน่ารักดีนะครับ ผมก็อยากมีลูกกับแฟนบ้างจัง”
เขาหันมาทางผม  เชิงแนะนำ  เป็นคนอวดเมียหรือกลัวผู้ชายหน้าโหดต่อยกันแน่

“สวัสดีครับ มาวิ่งบ่อยเหรอครับ”
ผมทัก
ปากบอกไม่อยากยุ่งเรื่องชาวบ้าน  แต่ก็ไหลไปได้นะเรา

“ทุกวันครับ”

“โห  แต่ผมไม่เคยเห็นเลย”

“จะเห็นได้ไงล่ะก็ไม่เคยตื่น”
โดนคุณภพขัดอีก
ผมจิ๊ปาก 

“คุณน้าเป็นแฟนกันเหมือนป๊าม้าเหรอคะ?”

ผมพยักหน้าตอบรับให้เด็กน้อย  ดูหน้าเธอดีใจมาก  อ้าปากกว้างร้องว้าว! เสียงดัง

“พระมาแล้ว  ตักบาตรด้วยกันไหมครับ?”
พระท่านมาตรงเวลาพอดี

“ไม่เป็นไรครับ ตามสบาย  งั้นพวกเราไปก่อนนะ น้ำหวานไหว้คุณน้าสิลูก”
คนน่ารักของผมสอนลูกดีมากๆ
ถ้าจับมาแต่งองค์ทรงเครื่องหน่อยนะดังระเบิด  ดังยิ่งกว่าผมซะอีก
แต่เขาคงไม่เอาด้วยหรอก เพราะดูท่าน่าจะแก่กว่า
คงมีความเป็นผู้ใหญ่กว่าเรา  เลี้ยงลูกไป ไม่เล่นโซเชียล

“น่ารักดีนะ”
เขายิ้มไม่หุบหลังจากตักบาตรเสร็จ

“แต่ผมไม่ชอบเด็ก”

“เดี๋ยวก็ชอบ”

“ผมก็เข้าใจว่ามันจะทำให้ครอบครัวสมบูรณ์ขึ้น  แต่ผมไม่เก่งพอเหมือนอย่างครอบครัวเขาหรอกครับ
พวกเขาคงเข้มแข็งมาก ซึ่งต่างจากผมแน่ๆ”

“อย่าพูดกดตัวเองสิ ไม่ได้หมายความว่าอยากเลี้ยงเด็ก แค่เห็นว่าน่ารักดี  ทำไมคิดมากเป็นตาแก่อย่างนี้หืม?”


.....................................



(http://33.media.tumblr.com/7c9534123e5901085345a4b218ffae0d/tumblr_mm2swuACmU1r1a3nto1_250.gif)
ขอบคุณขอรับ  :call:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19พย58 -ตอน20-
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 19-11-2015 23:49:49

อ้างถึง

“พี่แทนอ่ะไม่รอพัทเลย”

วิวหรือเปล่าคะ? 

น่าจะลงตัวมั่งแล้วน้าคู่นี้  ยิ่งได้มาเจอคู่จากเรื่องโน้นด้วย

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19พย58 -ตอน20-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 19-11-2015 23:53:35

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19พย58 -ตอน20-
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 20-11-2015 20:01:06

เริ่มใจเย็นขึ้น แล้วก็เอาใจเก่งขึ้นน๊าาาาาา
เมื่อไหร่จะลงเอยกันสักทีล่ะคู่นี้

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19พย58 -ตอน20-
เริ่มหัวข้อโดย: Bellze12 ที่ 20-11-2015 22:00:48

คู่นี้น่ารักขึ้นทุกวันเลยน๊า
เปนกำลังใจให้ต่อไป :mew1:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19พย58 -ตอน20-
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 22-11-2015 14:49:08

คุณภพน่ารักขึ้นโขเลย  :o8:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19พย58 -ตอน20-
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 11-12-2015 16:47:41

รอคุณภพ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19พย58 -ตอน20-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 11-12-2015 20:05:37

อ้างจาก: TheWanFah ที่ 11-12-2015 16:47:41  

รอคุณภพ

รอให้เราแต่งตอนจบก่อนนะ อีกสองสามตอน
แล้วเราจะลงทุกวันเลย ตอนนี้ปิดเทอมแล้ว  :z10:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19พย58 -ตอน20-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 11-12-2015 23:02:53

มารอ มาร๊อ มารอ

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 12ธค58 -ตอน21-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 12-12-2015 22:57:55

วันนี้แกลเลอรี่ค่อนข้างเงียบเหงาเพราะเป็นวันธรรมดา และฝนตกหนักช่วงเช้า ทำให้รถติดมาก ซึ่งเป็นเรื่องปกติของกรุงเทพมหานคร เมืองที่เทพๆเขาอยู่กัน
แหงล่ะ ไม่เทพจริงทนรถติดทุกวันไม่ได้นะ

ผมนอนเล่นมือถือในห้องรับรอง ซึ่งก็เหมือนห้องทำงานของเราไปโดยปริยาย  รอเจ้าศิลปินจอมติสต์ไปถ่ายรูปใบไม้ใบหญ้าข้างนอกท่ามกลางละอองฝน
ถ้าผมขาดี ก็คงไปช่วยเขาแล้ว แต่กลัวคนที่บ้านจะว่าเอาน่ะสิ  ...คิก... คนที่บ้าน...  เป็นคำน่ารักชะมัดเลย
ป่านนี้ไม่รู้ทำอะไรอยู่
เชื่อเขาเลย  ต่อให้ไปคบคนอื่นนะ ก็ไม่รอดหรอก บ้างานขนาดนั้น
ดีแล้วๆที่มาคบกับผม เดี๋ยวจะไซโคให้ชอบบ้านนอก จะได้ย้ายไปอยู่กับเรา เป็นอันจบ  ไม่ต้องคิดมากแล้วนัท ฉลาดจริงๆ
แหมวันนี้หน้าวอลล์เงียบเหงา เพราะเราไม่ค่อยลงรูปแล้ว
แฟนๆบ่นคิดถึงกันใหญ่เลยแฮะ

“แชะ！”
สะดุ้งตามเสียงแอบถ่าย
วุฒิยืนยิ้มแฉ่ง รอภาพโพลาลอยด์ออกมาจากตัวกล้อง ผมไม่เคยถ่ายรูปด้วยกล้องโพลาลอยด์มาก่อน จึงค่อนข้างตื่นเต้นเมื่อภาพค่อยๆปรากฏชัดขึ้น
ภาพผู้ชายนอนยกขาพาดโซฟา ปากยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ดูแล้วน่ารักดี

“ขอนะ”
ผมแบมือขอ ทำหน้าแบ๊วสุดๆ
เขินตัวเองแฮะ

“เดี๋ยวถ่ายให้ใหม่ดีกว่า”

“แต่เอารูปนี้ด้วย--”   แชะ！

“วุฒิ!!”
ผมตีไหล่อีกคนดัง เผียะ
ก็วุฒิน่ะสิ กดชัตเตอร์ตอนหน้าเราเหวอ  ขี้แกล้งจริงๆเลย เพื่อนกันก็กะล่อนพอกันทั้งคู่
ถ้าวันนี้ตามาร์คอยู่นะ จะฟ้องให้ทำโทษหนักๆ

ก็อกๆ
เราสองคนหันพร้อมกัน พบว่าทัชเปิดประตูเข้ามาแล้ว ในมือถือกล่องโดนัทรสอร่อย
“หิวอยู่พอดีเลย”
วุฒิลูบท้องตัวเอง ได้ข่าวว่าเพิ่งรู้จักกันเองนะวุฒิ
แต่ทัชมันใจดี ไม่ถือสาอะไรหรอก  เปิดกล่องโดนัท เชื้อเชิญให้เราหยิบกิน

“ไปไงมาไงเนี่ย”
ผมถามพร้อมกัดโดนัทรสหวานเข้าปาก ชอบรสดั้งเดิมที่สุดเลย ฟินจัง...

“เดินเล่นน่ะ เผื่อได้ภาพเพิ่ม”
อ่อ...ผมพยักหน้ารับรู้

“เห็นรูปใหญ่ๆตรงนั้น ใช่นัทป่ะ”

“อื้ม ผมวาดเองกับมือ”

“อยากได้จัง”
สายตาและน้ำเสียงทัชไม่มีพิษมีภัยอะไร แต่เรากลับไม่ชอบเท่าไหร่ถ้ามาทำกรุ้มกริ่ม
ผมหัวเราะฝืดๆ บอกว่าภาพนั้นเป็นของผมแล้ว และจะเอากลับบ้านเมื่อหมดงานแสดง

“ถ่ายรูปกันๆ”
วุฒิผู้เห่อกล่องตัวใหม่ชวนเราสองคนให้นั่งใกล้กัน ทัชกอดคอผมชูสองนิ้ว ในขณะที่ผมทำท่ากัดโดนัทแบบตลกๆ
เราต่างผลัดกันถ่ายอยู่หลายรูป และแบ่งภาพกันคนละสี่ห้าใบให้เท่าเทียม  อารมณ์เหมือนย้อนวัยไปถ่ายตู้สติ๊กเกอร์
ผมเก็บรูปใส่กระเป๋า หางตาเหลือบเห็นทัชมองตัวเองอยู่ แต่พยายามไม่ผลีผลามมาก

ผมว่าทัชมีอะไรแน่ๆ

“เก็บดีๆล่ะ ถ้าคุณภพเห็น มีหวังงอน”
วุฒิแซว

“รุ่นนี้ไม่ต้องปิดกันแล้ว ยิ่งปิดมันจะยิ่งแย่ สู้เปิดเผยไปเลยดีกว่า”

“ไม่ค่อยเข้าใจแฮะ”

“วุฒิไม่เคยมีแฟนเหรอ”
ทัชถาม

“ไม่อ่ะ สาวที่ไหนเขาจะมาชอบศิลปินไส้แห้งล่ะ”
อ้าว เวรกรรม....วุฒิดราม่าไปแล้ว  ผมกับทัชลอบถอนใจ ลูบหลังปลอบใจเขา ให้รู้ว่ายังมีเพื่อน

“ผู้หญิงน่ะมีเยอะกว่าผู้ชายอีก  ไม่ต้องเศร้านะ”
ผมเสนอวิธีมองโลกในแง่ดี
หาแฟนน่ะหาง่าย อยู่ที่ว่าเราจะเอาไม่เอาแค่นั้นแหละ
ไม่งั้นเราจะมีแฟนมาตลอดได้ยังไงล่ะ ขนาดเป็นเกย์นะเนี่ย หัวบันไดบ้านยังไม่แห้งเลย นับประสาอะไรกับชายแท้กันเล่า


..........................................


วันนี้เราเลือกนอนบ้านผีสิง เพราะไม่ได้เข้ามาหลายวันแล้ว แม่บ้านก็ไม่มี เขาเลยจะให้ผมเช็ดถูให้เป็นทาสพิศวาส
อย่าเพิ่งงงนะว่าทำไมใช้ศัพท์สูง เขาพูดของเขาเอง ผมไม่เกี่ยว!


พอถึงบ้านเขา ผมก็เอารูปโพลาลอยด์มาอวดใหญ่ ฝีมือวุฒิไม่เบา ท่าทางจะเก่งทุกด้านงานศิลป์

"เอาไว้เราไปซื้อมาเป็นของตัวเองบ้างนะ"
เขาบอกด้วยแววตาหวานเยิ้ม

ผมยิ้มตอบ ล้มตัวนอนตัก กอดเอวเขาไว้ รัดแน่นด้วยความหมั่นเขี้ยว

ถึงจะมองจากมุมข้างล่าง ก็ยังหล่อเหมือนเดิม แฟนใครเนี่ย...


"ซื้อมาเลยได้ป่าว ใจร้อน"


"เอางั้นก็ได้"
เขาหยิบมือถือมากดยิกๆ ผมว่าโทรหาพี่ดาแหงๆ


"จะได้มีรูปเราสองคน"
เขารีบชิงพูดก่อนที่ผมจะทักท้วง

เอาเถอะ ขัดไปซะทุกเรื่องมันก็น่าเบื่อแย่

'คุณอย่าเพิ่งเบื่อผมนะ....ผมจะเป็นคนใหม่แล้ว'


"ยิ้มอะไร"


"เปล๊าาา"
ผมซุกหน้าลงกับพุงซิคแพค
ไม่มีพิรุธเล้ย ไม่มีเลย...


"อีกประมาณครึ่งชั่วโมง พี่ดาจะเอากล้องมาให้"


"โหไวไปป่ะ"


"แล้ววันนี้ไปทำอะไรมาบ้างนอกจากถ่ายรูป"
อ่าว กลายเป็นหน่วยสอบสวนตั้งแต่ตอนไหนหนิ

ผมหลุดขำ บอกเขาไปว่าไม่ได้ทำอะไรนอกจากนอน แล้วก็ฟังวุฒิเมาท์


"คุณนี่ชวนผมมาบ้านแล้วไม่เห็นให้ทำไรเลย"
ผมเริ่มบ่นงุ้งงิ้ง
ไอ้เราอุตส่าห์เตรียมตัวมาเหนื่อยแท้ๆ
พี่แกก็ยังนั่งชิวลูบหัวเรายังกะหมา


"แล้วอยากทำอะไร"

ตาคมเป็นประกายขึ้นมา
ผมไม่ได้หมายความทะลึ่งๆสักหน่อย

ตีแขนเขาเบาๆก่อนลุกขึ้นยืนเต็มตัว

"ดีนะวันเนี้ยผมไม่เหนื่อย เลยฮึด...เอาเป็นว่ากวาดหยากไย่ก่อนละกัน ไม่ได้มาหลายอาทิตย์ ดูดิเกาะตรึมเลย"
ผมเดินไปปัดๆหยากไย่บนหลังตู้ไม้สักเก่าแก่ที่วางรูปเขาในท่ากอดอกเป็นท่านเจ้าคุณ
ช่วงแรกๆจะมีรูปพีชตั้งคู่กัน แต่เขาก็เก็บออกไปทีหลัง

ผมสั่งให้เขากวาดหยาดไย่บนเพดาน ส่วนตัวเองปัดตู้ปัดโต๊ะ เอางานเหนื่อยๆให้เขาทำไป เกิดมามีแรงมากกว่า ก็ต้องทำมากกว่าแหละถูกแล้ว

“เมื่อยคอว่ะ”
คนตัวโตบ่น  ผมเขย่งปลายเท้านวดคอให้เขา

“สู้ๆน้า เรายังเหลือกวาดบ้านกับถูพื้นอีก”

“แล้วเสื้อผ้าล่ะ”

“มีแค่ของวันนี้ เดี๋ยวเอาไปซักที่บ้านผมละกัน  บอกว่าให้จ้างแม่บ้านมาก็ไม่เชื่อ”

“ไม่เอาหรอก อยู่ด้วยกันนี่แหละดีที่สุด เหมือนครอบครัว”
ผมหลบตา กัดปากกลั้นรอยยิ้มไว้

พอเห็นว่าเขาหันไปมุ่งมั่นกับหยากไย่ต่อ จึงผละออกมาเงียบๆ
ราดน้ำยาล้างห้องน้ำทิ้งไว้ ก่อนเข้าครัวทำอาหารให้เจ้าของบ้านกิน

ปกติผมจะทำแต่เมนูง่ายๆอย่างต้มจืดที่กินจนเบื่อ เพราะเราไม่มีเสน่ห์ปลายจวักเอาซะเลย แค่พอกินประทังชีวิตก็ดีถมเถ

หยิบใบกะเพรามาล้างทิ้งไว้  ตามด้วยนำหมูแช่แข็งมาแช่น้ำเปล่าให้น้ำแข็งละลายเสียก่อน
ไม่ต้องเดาก็รู้ว่า ผมจะทำผัดหมูใส่ใบกะเพรา ฮ่าๆ

“ฮัดเช่ย！！”
เสียงทุ้มหนาจามดังติดกันหลายครั้งจนผมต้องวางมือหน้าเตาไปดูเขา
คุณภพหน้าแดง ถูจมูกไปมา
ผมยื่นกระดาษทิชชู่ให้พลางขำ

“จามเพราะหยากไย่หรือเพราะกะเพราเนี่ย”

“ทั้งคู่นั่นแหละ ฉุนชะมัด”

“ทนหน่อยน่า...อ้ะพี่นิดามาแล้ว”
ผมวิ่งปรู๊ดไปรับถุงกล้องสุดหรูไว้ ชวนพี่ดาทานข้าวด้วยกัน  แต่พี่เขาก็ปฏิเสธตามมารยาท
หญิงสูงวัยเพียงแค่บอกลาเจ้านายก่อนกลับไป

ผมไม่รอที่จะแกะกล่อง แต่ดันโดนเขาขัดว่าให้ทำกับข้าวให้เสร็จซะก่อนน่ะสิ
เลยจำใจกลับไปทำอย่างช่วยไม่ได้

“นี่แน่ะๆ! ขอให้หลงเราจนโงหัวไม่ขึ้น เพี้ยง!”
ใส่อารมณ์กับตะหลิวเต็มที่  กระแทกน้ำปลาลงไปอีก น้ำตาลอีกหน่อย
ผัดให้เข้ากัน ให้กลิ่นหอมๆมันกระจายไปทั่วบ้าน
ตักใส่จานเป็นอันเรียบร้อย  มื้อนี้มีข้าวสองอย่าง กะเพราะหมูสับกับแขนงหมูกรอบ

“เสร็จแล้วคุณ ถ่ายรูปได้ยัง?.....เฮ้ย! ขี้โกงนี่หว่า มาแอบถ่ายเราได้ไง”
เขาโบกรูปในมือไปมา มีแต่รูปเพี้ยนๆของเราทั้งนั้นเลย
ไม่ได้นะ ต้องเอาคืน!

“เอากล้องมานี่เลย”

“ไม่ให้”
คนตัวสูงกว่าส่ายหัวกวนอารมณ์ ผมเพิ่งเคยเห็นเขาทำหน้าแบบนี้อย่างจริงจังเป็นครั้งแรก
จิ๊ปาก เพราะสู้ไม่ได้ เซ็งจริงๆ
เมื่อไหร่จะสู้ได้วะเนี่ย

แชะ!
ผมไม่ยุ่งด้วยแล่ว
ตักข้าวใส่จานดีกว่า

“หน้าบึ้งน่ารักดี”

เชอะ.....นั่งกินข้าวท่ามกลางเสียงชัตเตอร์ เขากะจะถ่ายให้หมดเลยหรือไง

คุณภพเอารูปที่ได้มากองรวมๆกันบนโต๊ะ แล้วใช้มือถือถ่ายรูปทับอีกที เขาคงแต่งรูปนิดหน่อย สักพักจึงมีเสียงเตือนจากแอพอินสตาแกรมและเฟซบุ้ค

แฟนทำกับข้าวให้กิน กลิ่นหอมมาก แต่ขี้งอนไปหน่อย ♥

“คุณหนิ”
ผมกลั้นยิ้มไม่อยู่ หลุดเก๊กซะได้
มุมน่ารักๆของเขาเพิ่มมากขึ้นทุกวัน
จนดูเหมือนว่าเราเป็นฝ่ายหลงซะเอง




อ้ะ!...
ถูกสวมกอดจากด้านหลัง
ไรหนวดแข็งทิ่มคอจากแรงจูบของเขา

"เป็นไรคุณ"


"อยากอยู่อย่างนี้ไปนานๆ"
เขากระชับแรงกอด เสียงกึ่งสั่นๆ คล้ายคนจะร้องไห้
ทำซึ้งนะคนเรา


"ก็อยู่ไปสิ ใครห้ามล่ะ"
ผมพูดกวนกลบเกลื่อนอารมณ์เขิน
ทั้งๆที่หน้าร้อนไปหมด


"ขอโทษนะที่เป็นคนไม่ดี"


"ไม่ต้องคิดเรื่องนั้นแล้วล่ะ ผมไม่เอามาใส่ใจแล้ว ตอนนี้เรามีความสุข ก็เก็บเกี่ยวมันไว้สิ"


"แค่กลัว...."

ผมสูดหายใจลึก เข้าใจความกลัวของเขา
คุณภพเคยเสียผมมาครั้งหนึ่ง
ครั้งนี้คงกังวลมาก และสับสนมากในตอนแรก
ผมว่าถ้าเขาย้อนเวลาได้ คงย้อนไปจีบตั้งแต่เราเกิดเลยมั้ง หวงขนาดนี้


พอกลับบ้านตัวเองที่ไม่มีพีชอยู่
เขาจึงนึกย้อนวันเก่าๆที่ทำร้ายเรา
และคงกลัวเราจะคิดมากจนไม่รัก

"นี่...ผมมีอะไรจะบอก"


ผมเว้นหลายวินาที


 “คืนนี้คอยฟังดีกว่า”




.........................................


จะทยอยลงวันละตอนนะเจ้า
 :katai4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 12ธค58 -ตอน21-
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 12-12-2015 23:09:19

 :pig4:
 :กอด1:
 :L2:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 12ธค58 -ตอน21-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 12-12-2015 23:13:31

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 12ธค58 -ตอน21-
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 12-12-2015 23:31:41

ชักจะอยากรู้แล้วสิว่าเค้าจะบอกอะไรกัน

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 12ธค58 -ตอน21-
เริ่มหัวข้อโดย: Bellze12 ที่ 13-12-2015 12:37:25

คิดถึง ในที่สุดก็มาอัพ
คุณภพน่ารักมากกก
นัทต้องหลงแน่ๆ :hao3:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 13ธค58 -ตอน22-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 14-12-2015 00:50:24

ภาพวิดีโอนักดนตรีกลุ่มหนึ่งกำลังช้อนแตงโมสีแดงดูหวานน่ากินสุดๆให้เป็นลูกกลมๆ แล้วเอามาทำน้ำแข็งไส ราดด้วยน้ำแดง และนมข้น
แค่สีแดงมันก็น่ากินพออยู่แล้ว  แต่นี่ยังมีนมข้นที่ผมชอบสุดๆอีก  (ได้โปรดอย่าคิดแง่อื่น)
ผมน้ำลายสอ  อากาศร้อนๆแบบนี้น่าเอามาทำจริงๆ

“ดูอะไร”

อ้าวทัช  พักหลังนี้ไม่มีการมีงานทำหรือยังไง  มาหาทุกวันเลยแฮะ
“มาอีกและ”
ผมทักอย่างกวนๆ

“หูว น่ากินว่ะ”
ทัชยื่นหน้ามาดูจอมือถือของผม  ทำให้เราห่างกันไม่เท่าไหร่
แต่ผมไม่ติดใจอะไรนัก
พักหลังมานี่เราสนิทเหมือนเมื่อก่อนเลย  ไม่มีอารมณ์ขุ่นมัว  มีแต่คำว่าเพื่อน

“ใช่มั้ยล่า อยากทำกินอ่ะ ทำกันมั้ย”
ผมชวนด้วยความตื่นเต้น  ลำพังตัวเองทำไม่น่าจะรอด เพราะหัวไม่ครีเอท 
แถมไม่มีเครื่องบดน้ำแข็งด้วย

“ไหนขอดูหน่อย”
ทัชเปิดวิดีโอดูอีกรอบ  มันพยักหน้างึมงำในคอ
ท่าทางได้เรื่องแฮะ

“เที่ยงนี้ทำกันเลยมั้ยล่ะ”

“ทำที่ไหนล่ะ อยู่แกล”

“บ้านนัทไง”

เออจริงด้วย  ขอเจ้าวุฒิพักครึ่งวันดีกว่า

“เฮ้ยๆ ชวนทำอะไรกัน”
ผมหัวเราะคิกคักกับทัชอยู่สองคน  ดูวุฒิสิ หน้าตาจริงจังมากเกินไปและ

“บอกมาเลย”

“ไม่บอก ขอลาหยุดได้ป่ะวันนี้”

“ไม่ได้  จะไปทำอะไรกัน”

ผมหันไปสบตากับทัช  เราต่างรู้ใจกันว่าแกล้งวุฒิสนุกเป็นไหนๆ
ปล่อยให้มันคิดอะไรไปคนเดียวเถอะ

“ไม่ให้หยุดไปทำอะไรกันหรอก  แล้วนัทก็เป็นลูกจ้างเราด้วย จะหยุดสุ่มสี่สุ่มห้าได้ไง”
วุฒิพูดต่อ  ผมย่นปาก ทำหน้าสลด
พูดถูกนะ  ผมเอาแต่เล่นอีกแล้ว
ไหนบอกจะเอาการเอางานไงวะนัท
นิสัยแย่จริงๆ

“แล้วตกลงจะไปไหนกัน”
วุฒิหน้าเข้ม  ได้วิญญาณคุณภพมาเต็มเลยคนนี้ 
ผมไม่อยากเล่นแล้วจึงบอกความจริงไป  วุฒิมันขำกับอีแค่น้ำแข็งไส
แต่ยังไงก็ไม่ให้ผมหยุดอยู่ดี

“พรุ่งนี้ค่อยไปกัน จะชวนมาร์คไปด้วย  ทัชจะได้เจอหน้ามาร์คสักที”
วุฒิแซวคนอยู่ไกล  ก็ช่วงนี้มาร์คไม่เข้ามาที่นี่เลย  ผมไม่เห็นหน้าหลายวันแล้ว พี่แกบอกว่างานยุ่งมาก

ถ้ารวมทัชไปด้วยอีกคน  กลุ่มเพื่อนผมก็จะกลายเป็นสี่คนแน่ะ
ตั้งสี่คนเชียวนะ!  เมื่อก่อนยังไม่มีเยอะขนาดนี้เลย
ถือว่าผมยังพอมีโชคกับเขาอยู่บ้าง
เพราะถ้าไม่เจอกลุ่มนี้  ผมก็จะไม่มีเพื่อนเลยตั้งแต่ออกมาจากบริษัทพี่แทน


.................................................



วันต่อมาเราต่างนัดเจอกันที่ห้างดังใกล้บ้านผม  ทั้งๆที่ตอนแรกผมอยากเดินตลาดสดมากกว่า  ไม่ได้เดินนานแล้วด้วย
แต่ไอ้ทัชมันคงติดหรูมั้ง  อยู่เมืองนอกนานนี่นา  ตามใจเขาหน่อย

“เลือกไงอ่ะแตงโม”
วุฒิถามผม  ซึ่งผมก็รู้แค่งูๆปลาๆ  ถูกบ้างผิดบ้าง

“ดูที่ขั้วมัน เอาสีเข้มๆ แต่ไม่ต้องถึงกับดำนะ”
มาร์คเดินมาบอก หลังจากได้ผลกีวีมาเพิ่มอีกหนึ่งอย่าง  ส่วนทัชเลือกชมพู่คนเดียวอย่างชิลๆ

“ได้บอกคุณภพยัง”
ท่าทางมาร์คจะเกรงใจแฟนผมอยู่มาก  เล่นระแวงไปเสียทุกทาง
ผมกลอกตาแบบเพลียจิต  โดนคุณภพเล่นงานไปซะเยอะนี่นะ
รายนั้นน่ะไม่มีปัญหาหรอก  ถ้ามีคนอยู่ด้วยเยอะๆ แต่ถ้าเป็นมาร์คคนเดียว ...บ้านแตก

“คุณภพบอกว่าให้ทำเผื่อด้วย  เดี๋ยวนี้ใจดีจะตาย มาร์คอย่าห่วงเลย”

“เออสงสัยมานานและ  เป็นแฟนกันแต่ทำไมเรียกคุณล่ะ?”
วุฒิถามขึ้น
ผมหัวเราะหึๆ  จะตอบว่ายังไงดีล่ะ
มันติดปากนี่นา
ไม่อยากเรียกเขาว่าพี่ด้วย  เขินๆยังไงไม่รู้  ดูเหมือนเราโดนข่ม  ไม่อยากต่ำกว่าเขา
แต่จะว่าไป...เรียก ‘คุณ’ เนี่ย  มันไม่ยิ่งดูยกย่องเหรอวะ
เริ่มงงละ...


.
.
.
.

ผมกับทัชช่วยกันวางลูกแตงโมก้อนเล็กๆลงบนน้ำแข็งป่น  มีวุฒินั่งลุ้นข้างๆ เพราะภูเขาน้ำแข็งมันสูงมาก เนื่องมาจากความตะกละของเราสี่คนเอง
ผมกับทัชบรรจงวางแตงโม ใกล้กันจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจ
“เราว่าวางตรงนี้ มันต้องหล่นแน่”
ผมเตือนทัช ตีมือเขาเบาๆ  เราหัวเราะใส่กัน 
ผมชวนให้วุฒิมาช่วยด้วย  แต่วุฒิบอกว่างานใจเย็นอย่างนี้ไม่ถนัด
ผมก็ไม่เข้าใจหรอก  มันอาจเป็นคนละสายกับการวาดรูปมั้ง

“เฮ้ยห่างๆกันหน่อย”
มาร์คคว้าแขนผมให้ห่างจากทัชแบบหยอกเย้า  แต่ลึกๆแล้วผมก็รู้ว่าเขาไม่อยากเห็นภาพเราสนิทชิดเชื้อกับใคร
ผมเลยให้มาร์คจัดแตงโมแทน  ผละมานั่งพักคุยเล่นกับวุฒิ

“มึงเอานมข้นมาราดซิณัฐ”

“ใช้กูทุกที”
วุฒิโอดครวญ  แต่ก็ลุกขึ้นหยิบกระป๋องนมข้นมาเจาะรูสองรูด้วยมีด
ผมมองด้วยความหวาดเสียว
สรุปว่าตาวุฒิถนัดงานบ้านๆสินะ

“โหว น่ากินว่ะ”
เลียปากแผล่บๆ 
เราสี่คนแย่งกันตักแตงโมกินอย่างกับตายอดตายอยากมาจากไหน
รสหวานของแตงโมชุ่มฉ่ำด้วยน้ำแดงกับนมข้น
ยิ่งอากาศร้อนๆแบบนี้ยิ่งทำให้ร่างกายกระชุ่มกระชวยขึ้นมาทันที

“อ้ำ”
ผมงับช้อนในมือทัช   เมื่อก่อนมันก็ชอบป้อน เลยไม่เอะใจอะไร
มีแต่มาร์คนี่แหละ  ดันมือมันออกไปเบาๆอย่างรักษามารยาท
ตกลงใครแฟนผมเนี่ย?

“น้ำแดงเลอะ”
ทัชบอกพร้อมกับเช็ดปากให้
แน่นอนผมรีบหลบเมื่อหางตาเหลือบเห็นแฟนตัวจริงโผล่มาพอดี

รีบวิ่งตึกตักไปหา
“มาพอดีเลย  มากินน้ำแข็งไสกัน”
ลากต้นแขนแกร่งให้เดินตามมา  คุณภพหน้านิ่งตามปกติ  แต่ผมกลับรู้สึกได้ว่าเขามีบางสิ่งผิดแปลกไป

“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?”
ผมแอบกระซิบถาม  คิ้วเข้มขมวดขึ้นทันที
“เปล่า  อาบน้ำก่อนนะ”
ร่างสูงทำราวกับว่าไม่เห็นเพื่อนผมอีกสามคนในบ้าน
ทั้งๆที่บ้านเราก็เล็กแคบเสียขนาดนี้  คุณภพเขางอนอะไรมาอีก เฮ้อ...

“มีอะไรหรือเปล่า”

“ไม่มีอะไรหรอกทัช  คงมีปัญหาที่ทำงานน่ะ”

“โตแล้วยังจะมางอนอยู่อีก  ไปคุยกับเขาดีๆล่ะ”

ผมยิ้มสู้ความน้อยใจที่ผุดขึ้นมาทีระลอก  หัวใจเต้นช้าลง  ส่งผลให้สมองประมวลผลไม่ค่อยดีเท่าไหร่
ทำไมมันเจ็บหน่วงก็ไม่รู้....

ไม่ลืมฝากให้เพื่อนกินของหวานให้หมด
ผมเป็นห่วงเขา  อยู่กินเฮฮากับเพื่อนไม่ได้หรอก

ผมเคาะประตูห้องนอนก่อนเปิดออกโดยไม่รอคำอนุญาต

ภาพแผ่นหลังหนาลู่ลง  เสียงหายใจยาวทำให้ผมรีบเข้าไปกอดทันที
ไม่กล้าพูดอะไร  ได้แต่ลูบหลังคนตัวโตอยู่อย่างนั้น
เขาไม่สะบัดหรือผลักออก ก็พอจะรู้ว่าเราไม่มีส่วนในปัญหาของเขา
ผมแอบอมยิ้ม...
ผมเลวหรือเปล่า...?   พอรู้ว่าเขาไม่ได้โกรธเรา  มันก็โล่งใจขึ้นมาเป็นอันดับแรก 
....ลืมปัญหาของเขาไปด้วยซ้ำ

“บริษัทมีปัญหาว่ะ”

“คุณคุยกับผมได้นะ”

“ไม่เอาหรอก  ไม่อยากให้นัทเครียดตาม”
ผมอมยิ้ม  เรียกเราด้วยชื่อเล่นแล้วเหรอเนี่ย
ในเรื่องแย่ๆก็มีเรื่องดีๆเหมือนกันแฮะ

“นัทก็ไม่อยากให้พี่ภพเครียดเหมือนกัน”
ลองใช้ท่าไม้ตายดู
และเป็นอย่างที่คาด  คุณภพตาพราว  รั้งต้นคอบดจูบ

 “อื้อ...เพื่อนอยู่ข้างนอก”

“เรียกพี่อีกสิ”
เสียงทุ้มกระเส่า  มือหนาลูบไล้ต้นขาอย่างจงใจ
อะไรกันคุณภพ  เมื่อกี๊ยังหน้าบึ้งอยู่แหม็บๆ

ไรหนวดคลอเคลียต้นคอ ทำให้ผมหายใจไม่ทั่วท้อง
ไม่ได้นะ
ต้องอดใจไว้ก่อน  ฟ้ายังไม่มืดเลย

“นัทหาเรื่องแก้เครียดให้พี่ได้นะ”

“หืม....ที่ทำอยู่ก็แก้เครียดให้พี่นะ”

ผมส่ายหน้าเบาๆยั่วยวน
“ไปกินของหวานให้ใจเย็นๆก่อน  แล้ววันหยุดนี้ไปเที่ยวกัน  นัทว่าพี่ต้องผ่อนคลายสมองก่อนจะสู้กับปัญหา”

“ไปที่ๆมีแต่เราสองคนได้มั้ย?”

“แน่นอนอยู่แล้ว”




.........................................




“นี่เหรอสองคน??”

“ครับ  เราเดินชมนู่นชมนี่กันสองคนได้ไม่ใช่เหรอ”

“ไม่!  พี่ไม่ชอบ”

“งั้นก็ตามใจ  นัทอุตส่าห์พามาเที่ยว  รู้มั้ยมันเสียความรู้สึก”


....................................................................

นี่ก็เป็นเวลาตีหนึ่งของวันที่14
แต่ข้าพเจ้าขอโกงเวลานิดหน่อย5555
เดี๋ยวเลขไม่สวย
ดูคลิปวิดีโอแตงโมได้ที่tigercry channel

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 13ธค58 -ตอน22-
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 14-12-2015 19:33:37

อะไรกันอีกล่ะคู่นี้ 3 วันดี 4 วันผลัดกันงอน
ว่าแต่ืัชไม่มีอะไรในกอความรู้สึกกับนัทใช่มั้ย

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 13ธค58 -ตอน22-
เริ่มหัวข้อโดย: Bellze12 ที่ 14-12-2015 19:56:41

คุณภพกับน้องนัทน่ารักขึ้นทุกวันเลย

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 13ธค58 -ตอน22-
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 14-12-2015 20:12:40

 :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 14ธค58 -ตอน23-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 14-12-2015 23:35:59

ไหนสัญญาว่าจะไม่ทะเลาะ?
คุณจำสัญญาของตัวเองได้หรือเปล่า
ฮึ่ย....
คิดว่านั่งเก๊กแล้วผมจะง้อเหรอ
แก่แล้วนะเว่ย  งอนอยู่ได้
เขาอยากได้ที่ๆสงบ  ผมก็พามา
เขาอยากอยู่ด้วยกันสองต่อสอง ....ไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้ว
มันก็ต้องมีคนใจตรงกันบ้างล่ะน่า
จะบ้าเหรอเที่ยวกันอยู่สองคน  ผีหลอกตาย

“ไม่ง้อเขาสักหน่อยเหรอ”
อ้ะมัวแต่โมโหเขา เลยลืมทัชไปเสียสนิท
ผมบอกหรือยังว่าพาเขามาเที่ยวไหน
แกลเลอรี่ไงล่ะ!
คนแข็งทื่ออย่างคุณภพน่ะ ควรมาชมงานศิลปะซะบ้าง  เผื่อจิตใจจะได้อ่อนโยนขึ้น

ย้อนกลับไปเมื่อชั่วโมงก่อน....

เราสองคนตื่นแต่เช้า  คุณภพตื่นเต้นมาก เพราะเราไม่ได้เที่ยวที่ไกลๆมานานตั้งแต่ทะเลครั้งก่อน
พูดแล้วก็คิดถึงพี่แพนนะ  ป่านนี้ง้อพี่กัสได้หรือยังไม่รู้
คุณภพไม่ใช่พวกขี้นินทา  เวลาที่เราเจอกันก็น้อยลง  ผมจึงลืมถามเรื่องนี้ไป

ผมเก็บเรื่องสถานที่ไว้เป็นความลับ
เพราะว่าเราหวังดีกับเขา  อยากให้เขารู้จักที่ทำงานเราบ้าง
และอยากให้หายเครียดจากงานจากการดูศิลปะ

แน่นอนผมเป็นคนขับรถ
เราคุยกันตลอดทาง  บางครั้งผมก็ร้องเพลงให้ฟัง
“เปลี่ยนเพลงรักบ้าง”
เขาเลื่อนหน้าจอเพื่อเลือกเพลง

“คุณฟังเพลงด้วยเหรอเนี่ย?”
แปลกใจมาก  เขาแทบไม่เคยเปิดเพลงตอนขับรถเลย
นานๆทีถึงจะเปิดวิทยุฟังข่าวกีฬา

“พี่ก็คนธรรมดานะครับน้องนัท”

“แหม่ ก็มาดอย่างกับพระเอกละครนี่นา  ทั้งเย็นชา ทั้งหื่นทั้งโหด  โอ๊ยผมเสียทรงหมดแล้ว เดี๋ยวโดนแผล…”
ผมร้องคราง โยกหัวหลบคนขี้แกล้ง
รู้มั้ยว่ามือตัวเองหนักแค่ไหน  ตาโหดเอ๊ย
ยังไม่ได้ตัดไหมเลย  เดี๋ยวไหมขาดก่อนกำหนดนะเว่ย

เถียงยังไม่ทันชนะ  เสียงเพลงฝรั่งก็ดังแทรกสงครามของเราสองคน
ว่าแล้วเชียว  อย่างเขาเนี่ยนะจะฟังเพลงไทย

“ร้องให้ฟังหน่อยสิ”
ผมแกล้งอ้อน 

“เรื่องอะไรจะร้องให้ฟัง”
ไม่ตกหลุมพรางเราแฮะ

“เพราะจัง...”
ผมฮึมฮัมเพลงStop And Stareของวง One Republicในลำคอ
อดจินตนาการไม่ได้ว่าเขาชอบเพราะมันตรงกับชีวิตตัวเองหรือเปล่า

เดี๋ยวเราต้องหาลิสต์เพลงรักหวานๆมาใส่มั่ง
“ไหนบอกจะฟังเพลงรัก”
ผมนึกขึ้นได้  เขาหรือเปล่าที่บอกว่าฟังเพลงรักบ้าง?
แต่ทำไมเปิดเพลงเศร้าวะ

“อ้อ  ลืมไป พอดีเพลงนี้เพลงโปรด  เปิดเจอเลยกดเลย ฮ่าๆ”
คุณภพหัวเราะ!
หัวเราะดังมาก....
ผมกัดปากกลั้นรอยยิ้ม  เห็นคนหล่อหัวเราะแล้วทั้งเขินทั้งงง

“อ่ะเพลงนี้เพลงรักแน่นอน”

เอิ่ม....Your Love Is A Lieเนี่ยนะเพลงรัก
ผมกลอกตาไปมา  ตามใจเขาละกัน
เพลงนี้มันส์ดี  อยากฟังอยู่



ขับรถไม่ถึงยี่สิบนาที  เหมือนคุณภพจะรู้ว่าผมจะพาเขาไปไหน

อยู่กับเขามานาน....ผมจับอารมณ์เขาได้หมดแล้ว

ผมรู้ทันทีว่าคุณภพไม่พอใจ

“เที่ยวนี่เหรอ?”
เสียงห้วนเอ่ยถาม
ผมสะดุ้งนิดๆ แต่ยังเก็บอารมณ์เสียวสันหลังได้อยู่

“อยากให้คุณเห็นที่ทำงานผม แล้วก็ชมศิลปะ  หัวจะได้โล่งๆไปสู้กับปัญหา”

ใบหน้าเครียดเริ่มคลายลงเมื่อฟังผมพูดจบ
“ก็ดีเหมือนกัน  เราจะได้รู้ชีวิตของอีกคนมากขึ้น”

“ช่าย  เหมือนที่ผมเพิ่งรู้ว่าคุณชอบฟังเพลงฝรั่งไง”
เขาเอื้อมหน้ามาหอมแก้ม
ผมจึงหายกังวลใจว่าเขาจะไม่ชอบ

แต่ไม่รู้เวรกรรมอะไร  ทั้งทัชทั้งมาร์คอยู่ครบ....
แล้วยังยืนต้อนรับหน้าประตูด้วยนะ!


.......................................


ผมมองเขาอยู่นาน  อย่างคนจนปัญญา
ความตั้งใจของเราพังครืนเมื่อมันสวนทางกับความต้องการของเขา
คุณภพไม่ได้สนใจผมเลย
นั่งเลื่อนหน้าจอ  แชทกับใครบางคน....
“ไปขอโทษเขาสิ”
มาร์คแนะนำ
“เดี๋ยวเราไปด้วย  เพราะพวกเราก็ผิด”

ผมส่ายหน้า
“ไม่เกี่ยวหรอก  คุณภพต่างหากที่เอาแต่ใจ  แทนที่จะคุยกันดีๆ กลับชวนทะเลาะ”
พ่นลมหายใจด้วยความเซ็ง

บ่ายแล้ว  นี่เราจ้องคนขี้งอนมานานเท่าไหร่แล้วเนี่ย
ผมตัดสินใจลุกขึ้นไปหาเขา
คุณภพแค่เหลือบตามอง แล้วก้มลงกดมือถือต่อ

“กลับกัน”
ผมเอนหัวซบลาดไหล่หนา
ตาแอบมองหน้าจอมือถือ  ปรากฏว่าเขาไม่ได้แชทกับใคร  แค่เล่นเกม2048คลายเครียด

“นี่...จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ?”
ผมจิ้มๆกล้ามแน่นของเขา  อ่อยเต็มที่แล้วนะคุณภพ  ช่วยสนใจหน่อยสิ

“ไหนใครน้าบอกว่าจะไม่ทะเลาะ”

“ไม่ได้ทะเลาะ แค่เซ็ง”
ในที่สุดก็หลุดปาก

“งั้นกลับกัน  ไม่ก็ไปที่อื่น ตามใจพี่ภพเลยครับ”

“ได้เหรอ?”

“อื้ม...ทะเลก็ดีนะ นอนเล่นริมหาดสองคน....เนอะ”
เกาะแขนเขาเขย่า  ทำอ้อนสุดฤทธิ์  ร้อยทั้งร้อยหลงทุกราย
อย่างคุณภพน่ะเหรอ  คนขี้ใจอ่อนแบบนี้จะไปไหนรอด

“ยอมคนเดียวเลยนะ”
เขาพูดเบาๆ
“ยอมเพราะรัก...”


.................................................


“ถามจริงทัชมันทำงานอะไร”
คราวนี้คุณภพเป็นคนขับรถ  เขาปิดเพลงฉับ  ผมนึกว่าพี่แกจะฟังเพลงร็อคต่อไปซะอีก
แหม่ๆ  ปากบอกไว้ใจทัช  เอาเข้าจริงก็แอบหึงเราตามเคยนั่นแหละ
ผมผละจากเฟซบุ้ค เพิ่งอัพเดตสเตตัสไปสดๆร้อนๆว่าเที่ยวกับแฟนพร้อมติดแท็กคนหน้าเข้ม

“ยังไม่ได้ทำงาน มันเพิ่งกลับมา กำลังตกแต่งบ้านอ่ะ”
ทัชมันเคยบอกว่าขี้เกียจ...คำเดียวจบ
วันๆสนุกไปกับการหาของแต่งบ้าน  และอยู่กับผม....เพื่อนเก่า

“มีแฟนหรือยัง”

“ทัชเหรอครับ....ไม่มี..มั้ง”
นั่นสิ...ไม่ได้คุยหรือแซวมันเรื่องนี้เลย
แต่ทัชก็ไม่มีทีท่าให้จับผิดนะ  มันไม่เคยออกไปคุยโทรศัพท์  มันไม่มีใครมาบอกคำหวานในโซเชียล

“อืม  ...เห็นขลุกด้วยบ่อยๆเลยสงสัย”

“ฮั่นแน่!  หึงล่ะสิ  แล้วมาร์คล่ะยังหึงมั้ย”

เขาเงียบไปสักพัก  ราวกับว่านับหนึ่งสองสามในใจอยู่
“หึงทุกคน  เบื่อ”

“อ้าว ใจเย็นๆสิ”

“เบื่อ  ไม่อยากให้มีใครเลยด้วยซ้ำ”

“คุณนี่น้า  วัยทองหรือไง....คุ้มดีคุ้มร้าย...เครียดเรื่องงานมากไปรึเปล่า”
ผมลูบต้นแขนคนข้างๆ  สัมผัสผ่านเสื้อผ้าช่วยผ่อนอารมณ์ฟึดฟัดของเขาเป็นอย่างดี

“ก็คงจะอย่างนั้น”

“ให้ผมขับรถให้มั้ย”

“ไม่เป็นไร  อยากขับให้แฟน”
เขาฉีกยิ้ม  อารมณ์ดีแล้วสินะ
ผมอดที่จะดึงหนวดเฟิ้มเล่นไม่ได้
นับวันยิ่งน่าเอ็นดู  แต่ก็น่าโมโหพอๆกัน



ใช้เวลาไม่ถึงสองชั่วโมง  ก็มาถึงพัทยา
วันนี้ขับรถทั้งวันเลยก็ว่าได้  แต่ก็สนุกดี
เพราะเราได้คุยกันตลอดทาง  และหลายๆเรื่องเป็นเรื่องดีต่อการอยู่ร่วมกัน ถ้าไม่นับที่เขาอยากมีลูกอ่ะนะ
คุณภพดันได้แรงบันดาลใจจากครอบครัวคุณวิว
ทำให้ผมยืนมึนรอเขาจองห้องพักอยู่แบบนี้ไง

ตลอดเวลาที่ผ่านมา....ผมอาจมีแพลนบ้าๆบอๆกับเขา
และมันก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆจนผมเองยังสับสน ว่าตกลงเราจะทำอะไรกันแน่วะ
แต่สิ่งหนึ่งที่ผมตั้งมั่นและตั้งใจคือ....ผมจะไปอยู่บ้านนอก
เชื่อขนมกินได้เลยว่า...คุณภพไปด้วยไม่ได้หรอก
แล้วเราจะมีลูกด้วยกันได้ยังไง?

“ขึ้นไปดูห้องมั้ย วิวสวยนะ”
ผมยิ้มหน้าบาน  บางทีก็มากไป
 “เคยมาแล้วเหรอครับ”

“เคย”
มือหนากอบกุมมือเราประสานไว้
ผมเดินตามหลังเขาเงียบๆ
ตะลึงกับการตกแต่งของโรงแรมระดับห้าดาว
พนักงานบางคนมองเราแล้วยิ้มให้
บางคนก็ทำหน้าเฉยๆ
ซึ่งผมไม่ได้ใส่ใจเรื่องพรรค์นี้มานานมากแล้ว
เกย์แขวะกันเองในโซเชียลยังรู้สึกแรงกว่านี้ซะอีก  เจอจนชิน
ไม่ว่าเพศไหนก็ชอบนินทาและแขวะกันทั้งนั้น
กับอีแค่มองหน้า  ...บอกเลยไม่สะเทือนคนน่ารักอย่างกระผม


“โห....”
แค่ทางเดินก็ทำเอาผมปากหวอแล้ว
ปลายโถงทั้งสองด้านเป็นกระจกทำให้เห็นวิวทิวทัศน์ของพัทยาทั้งเมือง
พรมเนื้อดี  นุ่มเท้าจนอยากถอดรองเท้าสัมผัสเสียเดี๋ยวนี้
การตกแต่งเน้นไม้เงาวับสีแดงกับน้ำตาล
หรูหราตามสไตล์คนมีเงิน
ห้องพักมีเพียงฝั่งละสองห้องเท่านั้น   ผมไม่อยากจินตนาการเลยว่าข้างในจะอลังการขนาดไหน
“นี่คุณจองห้องประเภทไหนกันเนี่ย”

“ถามจริงหรือถามเล่น?”

“ถามเล่น...โหย  ดูก็รู้แล่ว”

“หลับตาก่อน”
เขาสั่งเมื่อหยุดยืนหน้าประตูห้องริมสุด
วิวคงสวยมาก  ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ทำเซอร์ไพร์ส
คนอย่างคุณภพ หายากที่จะมีสิ่งใดมาทำให้ประทับใจ

แฟนหน้านิ่งปิดตาผมไว้   ผมค่อยๆเดินตามยุกยิก 
จนรู้สึกได้ว่าเข้ามาในห้องแล้ว
ลมหายใจคุณภพสัมผัสอยู่ข้างหู  ขนลุกซู่ด้วยความตื่นเต้น

“ลืมตาสิ”
เขาไม่ลืมประทับรอยจูบแถวต้นคอ

ภาพเลือนรางเพียงเสี้ยววิ...ก่อนจะกลายเป็นวิวมุมโค้งทั่วทั้งเมืองพัทยา
ทะเลจากมุมนี้มันวิเศษจริงๆ
สีเขียวน้ำทะเลเข้ม  ดูสดใส
ผมเผลอเกาะกระจกแล้วมองทะลกับท้องฟ้าสีตัดกัน
วันนี้เมฆอารมณ์ดี   สีขาวเป็นปุยสวย  ไม่มีวี่แววของความเศร้าเลยสักนิด

“ชอบมั้ย”
ร่างสูงยืนประกบหลัง
ผมหันไปจูบปากขอบคุณ
นี่คงเป็นคำขอโทษของเขาสินะที่ทำให้เราทะเลาะกัน

“ขอโทษนะที่ทำตัวไม่ดีอีกแล้ว”

“ไม่เป็นไร  ผมเข้าใจ...คนขี้หึง”

“แต่จริงๆก็ไว้ใจทัช”
เขาพูดเสริม

“จุ๊ๆ เลิกพูดเรื่องอื่นเถอะน่า ...มาทำอย่างอื่นกันดีกว่า”

ผมคล้องคอคนตัวสูง  รั้งเขาให้โน้มลงมาหา
ลมหายใจรินรดใส่กัน  ก่อนที่ริมฝีปากของเราจะทักทายกันอย่างเร่าร้อน

RRRRRRRRRRRRRRRR

เขาจิ๊ปาก  ล้วงมือถือ ทำท่าจะขว้างทิ้ง แต่ผมเสียดายของ
“เดี๋ยวมันพัง  รับไปเถอะ”

“แม่”
เขายิ้มเจื่อน  เปิดลำโพงให้ผมได้ยินด้วย

-“นี่แม่นะ”-

“ครับ  มีอะไรแม่”

-“ได้ข่าวว่าบริษัทมีปัญหาแล้วทำไมยังเที่ยวเล่นอยู่อีก”-
น้ำเสียงแม่คุณภพดูไม่พอใจเอามากๆ
เขาเลื่อนนิ้วกดปิดลำโพง  แต่ผมห้ามเอาไว้
อยากฟังด้วยกัน จะได้ช่วยพูด

-“นัทก็อีกคน  แทนที่จะช่วยกันแก้ปัญหา  กลับพาลูกเที่ยวได้ยังไง  แม่มองคนผิดไปจริงๆ”-
ผมหน้าซีด
มองคนผิดไป
มองคนผิดไป
มองคนผิดไป
มองคนผิดไป...

สะท้อนก้องในหัว

คุณนายคงไม่รู้ว่าผมฟังอยู่...

กว่าจะรู้ตัวอีกที...ก็พบว่าคุณภพกดวางไปแล้ว
สีหน้าเขาไม่ดีเลย
อะไรกัน...
วันนี้มันวันบ้าอะไรวะ!


............................

 :katai5:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 14ธค58 -ตอน23-
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 15-12-2015 00:48:53

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 14ธค58 -ตอน23-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 15-12-2015 01:29:28

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 14ธค58 -ตอน23-
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 17-12-2015 19:07:12

เราไม่มีใจจะอยู่เที่ยวต่อ
ผมแค่ถ่ายรูปอีกสองสามใบเป็นอนุสรณ์ก่อนเดินทางกลับ
เดาว่าคุณภพต้องตรงดิ่งไปบ้านแม่เขาแน่  ผมไม่อยากรับรู้เรื่องราวในตอนต่อไปเลยว่าจะโดนด่าแค่ไหน
บรรยากาศในรถตอนนี้น่ะเหรอ....อย่าพูดถึงมันเลยดีกว่า
คุณภพหน้าดำคร่ำเครียด  บางครั้งก็ทุบพวงมาลัย สบถด่ารถข้างๆ
ช่างเป็นการกระทำที่ผมเกลียดสุดๆสำหรับคนขับรถ
ทำไมไม่ห่วงผมบ้าง  ขับไว ปาดคันนั้นคันนี้ จะรีบไปตายรึไง

เอี๊ยดดดด

ฮึก.... “คุณจะพาผมไปตายหรือไง!”
ผมปาดน้ำตา  ยกมือปิดหน้าหลบเสียงสะอื้น
ทุเรศชะมัดเลย  ไม่อยากขี้แยให้คนไร้อารมณ์เห็น
เขาเบนรถจอดข้างทาง  แตะไหล่ลองเชิงผมก่อน  เมื่อเห็นว่าผมไม่โมโห  จึงรวบกอด

“อย่าเครียดสิ”

“แล้วใครทำผมเครียดเล่า”
ไม่ลืมทุบหน้าอกเขาไปที
พูดมาได้  ตัวเองขับรถบ้าดีเดือดขนาดนั้น

“ก็คนมันเครียดนี่หว่า”

“เออๆ พอเถอะ ผมอยากอยู่เงียบๆ ไม่อยากคิดอะไร”
ผละออกมาจากร่างหนา   แอบเห็นดวงตาคมมีน้ำตารื้นขึ้นมา
มันกำลังบอกผม....
กลัว...
ใช่...คุณภพกลัวว่าแม่จะให้เขาเลิกกับผม

“ถ้าพี่ไม่รักนัท อะไรๆมันคงง่ายขึ้น”

ผมทุบอกไปอีกที
“อย่ามาบอกรักตอนนี้ได้ป่ะ บื้อจริงๆเลย”
เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวยิ้ม
บ้าไปแล้วเรา


“ยังไงก็ไม่เลิกหรอก จะพาหนีตามกันให้รู้แล้วรู้รอด”
ไม่น่าเชื่อว่าคนไร้อารมณ์ขันอย่างเขา จะพยายามหามุกตลกมาปลอบเราทั้งคู่

“ผมขอโทษ....ที่พาคุณเหลวไหล”

“เอาน่า...จุ้บ...ไปเคลียร์กับท่านเลยดีกว่า”

.
.
.
.

นับว่าคุณภพยังพอมีสติอยู่บ้าง  ถึงได้ตระหนักว่าอารมณ์รุนแรงของตัวเองนั้นมันไม่ดี
ร่างสูงลงจากรถ  ยืดอกน่าเกรงขาม
เขากุมมือผมไว้  พาก้าวไปด้วยกัน

ในบ้านเงียบเชียบ
มีเสียงทีวีดังลอดออกมาจากห้องรับแขก
รู้เลยว่ามือตัวเองสั่นมาก  เหงื่อซึมเหนอะ  แต่คุณภพยังคงกุมแน่นอย่างไม่รังเกียจ

“สวัสดีครับ”
นั่นคงเป็นชั่วขณะเดียวที่เขายอมปล่อยมือ
คุณท่านรับไหว้ทั้งคู่  พ่อคุณภพยกยิ้มให้  แต่แม่นี่สิยิ้มเชิดใส่
...ผมรู้สึกว่าตัวเองจะเป็นลม

“มาไวจริงนะ”

“เราสองคนไม่สบายใจที่แม่พูดอย่างนั้น”
แฟนผมเปิดเรื่องทันทีไม่มีอ้อมค้อม
จะว่าดีก็ดี  จะว่ากลัวแม่หมั่นไส้ก็กลัว  แหวนทองที่นิ้วร้อนฉ่า

“แม่เตือนด้วยความหวังดีนะ”

“ค่อยๆคุยกัน”
คุณพ่อพูดปรามเมื่อเจอสายตาสองแม่ลูกส่งถึงกัน


“แม่พอเข้าใจว่าลูกรักกัน  แต่ว่ามันก็ต้องมีขอบเขต เราโตแล้ว เรามีหน้าที่ที่ต้องทำ ถูกไหมจ้ะ?”
ประโยคสุดท้าย คุณแม่ปรายตามองผม  ทำให้เราต้องพยักหน้าอย่างเสียมิได้
อยากจะเถียงนะ  แต่เชื่อเถอะ คุณแม่ชนะแน่นอน
ผมน่ะเอาแต่เล่น  ทำแต่เรื่องที่ตัวเองชอบ
ไม่เคยนึกถึงอีกฝ่าย....

“เอ้า...ดุจนจะร้องแล้ว”
คุณพ่อเอ่ย  ทำให้แม่ขยับเข้ามาลูบหัวผมที่น้ำตารื้นใกล้จะร่วง

“แม่มาคิดดูแล้ว  แม่จะให้หนูเข้าไปศึกษางานทุกอย่างในบริษัทเราในฐานะลูกสะใภ้”

“โถ่แม่”
คุณภพร้องครวญแทนผม
เขารู้ว่าผมไม่ถนัดงานออฟฟิศ

“ไม่รู้แหละ หนูนัทจะมาเป็นลูกแม่ หนูก็ต้องเรียนรู้วิถีชีวิตของครอบครัวเรา 
แม่น่ะยอมให้หนูอยู่นอกบ้านก็ดีเท่าไหร่  แม่อยากให้มาทำงานกับเรา จะได้เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงคู่กับตาภพเขา
ผัวเมียกันมันก็ต้องรู้เรื่องของกันและกันจริงไหมลูก”

“เอ่อ....” แต่ผมชอบชีวิตธรรมดาๆ  ไม่อยากมีตำแหน่งเป็นภรรยาของCEOนี่....

“แม่ให้เราคิดก่อนแล้วกัน  แต่แม่อยากฝากไว้...ให้นึกถึงคนที่เรารักก็มีความสุขแล้วลูก
 ส่วนเรื่องอื่นมันจะตามมาทีหลังเอง”

ผมพยักหน้าหงึกหงัก  อดรู้สึกผิดไม่ได้
มันอาจเป็นเรื่องง่ายของใครหลายคนที่เลือกเส้นทางสบายแบบนี้
แต่กับผมมันไม่ใช่
ความสบายของผมคือสบายจริงๆ
สบายโดยไร้เงินทอง ไม่ต้องตรากตรำทำงานแล้วถึงได้เงินมากๆ
ขอแค่พออยู่พอกิน
ไม่รู้ว่าคุณแม่จะเข้าใจหรือเปล่า


เฮ้อ...
ผมต้องคุยกับคุณภพ



..................................


อือ....
ลิ้นนุ่มชุ่มฉ่ำถูกต้อนให้แพ้ราบคาบ
ผมเอนตัวลงกับเตียงหลังใหญ่ตามแรงโน้มนำของคนข้างบน
เสื้อผ้าถูกปลดไปตั้งแต่ตอนไหนไม่อาจรู้  ผมมัวเมาอยู่กับรสสวาทที่ถูกปรนเปรอไม่เว้นลมหายใจ
แทนที่จะได้คุยกันถึงเรื่องอนาคต  คุณภพกลับปิดปากผมด้วยปากเขา แล้วลากมาที่ห้องนอน
“ลืมเรื่องกวนใจให้หมด” เสียงกระซิบแหบพร่าริมหู อันเป็นจุดอ่อนแห่งความเสียวกระสัน
ผมตัวอ่อนแทบจมไปกับเตียงเมื่อร่างหนาทาบทับ 
เขากัดกินทุกส่วนของร่างกาย  ทำราวกับว่ารสชาติมันหอมหวานอย่างนั้น
“อื้อ...ส..เสียว”  ผมดันหน้าที่จ่อตรงช่องทางนั้นออก
เกลียดเวลาตัวเองทำอะไรไม่ถูก  ดิ้นพล่าน และหัวโล่งเปล่า
“อ๊า! ไม่เอา!”  ตัวเห่อร้อนขึ้นมาด้วยความอาย
ผมปิดหน้า ส่ายหัวไปมา
หายใจแรง เพื่อระบายอารมณ์ที่คุกรุ่น
อวัยวะนุ่มหยุ่นและเปียกชื้นแตะตรงนั้น  มันสะบัดรัวราวกับจะฆ่าให้ตาย
น้ำตาไหล เคล้าเสียงกรีดร้อง
“อึก...ฮ้าๆๆ”  ในที่สุดคนบ้ากามก็ผละออก
ผมพลิกตัวตะแคงด้วยว่าไร้เรี่ยวแรง  อยากซุกตัว  อยากซึมหายไปกับเตียง
อารมณ์มันตีตื้นบ้าบอขึ้นทุกครั้งยามเขาสัมผัสตรงนั้นโดยตรง
นี่ผมโรคจิตหรือเปล่า...
แก้มร้อนไปหมดแล้ว

“จะเอาท่านี้เหรอ”
คำถามไม่อ้อมค้อมจากคนตัวใหญ่ทำให้ผมอายม้วน
คุณภพเลื่อนมาจูบปาก โดยที่ผมยังคงนอนตะแคงอยู่
“คุณนี่...”

“ตกลงจะเอาท่าไหน รีเควสมาเลยครับ”
ผมตีแขนเขาดังปั้ก
วันนี้ตีเขาไปหลายทีมากๆ จำได้เลย

“เอาๆไปเหอะ ถามทำไม!”

“งั้นไม่เกรงใจล่ะนะ”

“อื้อ...”
ริมฝีปากบดเบียด  เขาส่งลิ้นทักทาย  เสียงดูดลามกเหมือนเจ้าของ
ผมพลิกหงายเพื่อจะได้จูบถนัดขึ้น นั่นทำให้ขาอ้าออก
ร่างกายเราทั้งคู่ร้อนผ่าว 
คุณภพส่งอาวุธของตนเข้ามาเมื่อเตรียมช่องทางได้ที่
“อ้ะ..!”
ความจุกซึมแทรก  ก่อนจะตามด้วยความเสียวกระสันเมื่อเขาขยับเข้าออก
ผมดันหน้าท้องแกร่งเป็นสัญญาณให้เบาลง
วันนี้เครียดมาทั้งวัน  อารมณ์จึงยังไม่สุดนักเมื่อเขาโหมกระหน่ำแบบนี้
“พี่รักนัทนะ....พี่จะไม่เลิก! ไม่เลิก! เด็ดขาด!”
ใครจะเชื่อว่าคุณสามภพผู้เงียบขรึมมีอารมณ์รุนแรงขนาดนี้
....กายหนากระแทกตัวตามคำที่ตัวเองพูดออกมาทีละคำ..ทีละคำ
ผมหัวสั่นหัวคลอน  หมดแรงจะพูดใดๆทั้งสิ้น
ร้องครวญครางราวนางเอกหนังเอวี

อดคิดไม่ได้ว่าที่เขาทำไป
.. เพื่อไม่ให้ผมตัดสินใจเลือกคำตอบที่เขาไม่อยากได้ยินหรือเปล่า...



...................

ตอนหน้าจบแล้วจ้า  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 17ธค58 -ตอน24-
เริ่มหัวข้อโดย: GMJeam ที่ 17-12-2015 20:38:27

 :o12:  :o12:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 17ธค58 -ตอน24-
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 17-12-2015 21:44:31

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 17ธค58 -ตอน24-
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 17-12-2015 23:38:46

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 17ธค58 -ตอน24-
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 17-12-2015 23:44:48

จบ#!!!!!

ยังดีที่ผู้ปกครองเข้าใจ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 17ธค58 -ตอน24-
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 18-12-2015 02:57:45

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 17ธค58 -ตอน24-
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 18-12-2015 07:00:50

 :impress2:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 17ธค58 -ตอน24-
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 18-12-2015 11:55:55

คุณภพรักนัทมากเลยนะ
แล้วนัทล่ะรักภพมากแค่ไหน

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 19-12-2015 01:02:03

ตื่นสะลึมสะลือ  สมองยังเบลอๆจากการออกกำลังเมื่อคืน
ข้างกายไร้ร่างคุณภพ  คนตัวใหญ่ไปไหนของเขา บ้านผมใช่ว่าจะใหญ่ แต่มันช่างเงียบกริบ...

อือ....สะโพกระบมนิดหน่อย  ก็ไม่ได้มากอะไรนัก ผมแค่อยากแสดงความอ่อนแอกับตัวเองบ้าง
ลุกขึ้นส่องกระจก  หน้ามันแผล่บ หนังตาบวมนิดๆ ...เอาเป็นว่าดูไม่ได้
ถ้าคุณภพแกจะตกตะลึงจนหนีไปก็ไม่แปลกใจหรอก

เราโละเครื่องสำอางไปเยอะด้วย  ที่มีอยู่ก็แค่บำรุงพื้นฐานเท่านั้น  ไม่ได้ล้วงลึกเหมือนก่อน
ผมจัดการอาบน้ำล้างหน้าให้สดชื่น
กะว่าจะใช้วันหยุดไปกับการนอน  เปิดกระทู้หมาหาบ้าน เผื่อเจอตัวไหนถูกใจจะได้ติดต่อ
ผมอยากได้มานานแล้ว  ไม่ว่าจะหมาหรือแมวก็ชอบทั้งนั้น
เบื่อจะตายอยู่บ้านคนเดียว  อีกเดี๋ยววุฒิก็เลิกจัดผลงานแล้วด้วย 
จึงยังไม่รู้ว่าจะหันไปทางไหน 
จะไปเกาะคุณภพกินอีกเหรอ  มันทำไม่ลงแล้วล่ะ...

แค่ก!  มัวแต่เหม่อนึกถึงเรื่องอื่น ถึงได้โดนกาแฟร้อนลวกปาก
ผมแลบลิ้นห้อย เป่ามันแฮ่กๆ  รสชาติกาแฟห่วยไปโดยปริยาย
เสียงรถอันคุ้นเคยปลุกสติกลับคืนมา
ผมถือถ้วยกาแฟยืนต้อนรับคนหน้าเข้ม  เอนหลังพิงประตู พลางนึกไปว่า นี่เราก็เหมือนภรรยารอสามีเหมือนกันนะเนี่ย


“เคลียร์งานนิดหน่อย”
เขาตอบโดยที่ผมยังไม่ทันถาม

“จะเที่ยงแล้ว กินไรหรือยัง”

“ยังครับ ไม่หิวน่ะ”

“เดี๋ยวก็ปวดท้อง”
เขาบ่นงึมงำ  แต่ทำไงได้  ว่าไปผมก็ไม่กินอยู่ดี
เรานั่งลงพร้อมกัน  ต่างมองหน้ากัน
ผมพอเข้าใจความหมายในดวงตาลึกนั่น
คุณภพคงอยากได้คำตอบ...

“คือนัทไม่ค่อย--”
“เช้านี้อากาศสดชื่นดีนะ”
ผมจิ๊ปาก  ขนาดใช้สรรพนามเป็นชื่อตัวเองเขายังไม่เคลิ้ม

ผมกลั้นยิ้ม

“เราคบกันไปเรื่อยๆไม่ดีกว่--”
“ชงกาแฟให้หน่อยสิ เมื่อคืนมีความสุขจนแทบไม่ได้นอนเลย  อยากอยู่แบบนี้นานๆจัง”
เฮ้อ....ได้ครับพี่ ดีครับผม
สั่งอะไรมาผมทำให้ได้ทั้งนั้น
ขออย่างเดียว  ฟังกันก่อนได้มั้ย
คงไม่ตายหรอกถ้าได้ยินผมปฏิเสธน่ะ  แม่ผัวเขาก็ต้องหาวิธีใหม่อยู่แล้วล่ะน่าถ้าลูกชายจะเอา
ครอบครัวคุณภพตามใจจะตาย
ไม่รู้จะกังวลให้มันโอเว่อร์ทำไม

ผมยื่นกาแฟให้  มันกระฉอกเล็กน้อยด้วยแรงอารมณ์
แม้เขาขมวดคิ้วไม่ชอบใจ  แต่เขายังคงพยายามไม่โมโหเพื่อเอาใจผมอยู่

“น้ำตาลเยอะไปนะ”

“เหรอครับ”
กดรีโมทเปลี่ยนช่อง  รายการช่วงสายมีแต่เมาท์เรื่องชาวบ้าน  น่าเบื่อจัง

“อยากคุยมั้ยตกลง”
เอ้าทีนี้ทำเสียงแข็ง
ตอนเราจะพูดทำไมเปลี่ยนเรื่องให้เซ็งเล่า!

“ผมไม่อยากทำงาน”

“แต่แม่เขาหวังดีกับเราสองคนนะ  ต่อไปนัทจะเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงของพี่”
เขาเปลี่ยนเป็นอ้อน  ขยับนั่งเบียดไหล่ รวบเอวแน่น  แทบจะอุ้มผมไปเกยตัก

“พี่ก็รู้ว่านัทไม่ชอบแบบนั้น อีกอย่าง....นัทกำลังจะไปดูที่ที่สุพรรณ”

“อยู่ที่นั่นใกล้ๆ ขับรถมาทำงานก็ได้  หรือจะให้พี่สร้างโรงงานใหม่แถวนั้นยังได้  ขอแค่อยู่ด้วยกันก็พอ”
ผมหน้าเห่อร้อน
เตรียมใจจะได้ยินเขาด่า  แต่ตรงกันข้าม

“แม่พี่เอาจริงแน่คราวนี้  พี่เลยเครียดกว่าปกติ  แม่ไม่ชอบคนไม่เอาถ่าน หรือพวกขี้เกียจ”
จุกครับจุก
“ก็ไม่ต้องแคร์ผมสิ จะมีนัทหรือไม่มี  โรงงานพี่ก็อยู่ได้”

“นัท....”
เขาเสียงเข้ม  ตาเริ่มฉายแววดุ
เหมือนพี่ชายดุน้องจอมดื้อ

“มันไม่ใช่แนวอ่ะ  ทำไปก็ไม่รุ่งหรอก”
ผมยังคงหาเรื่องไถไปเรื่อย
ไม่รู้ล่ะ  นี่ชีวิตเรา  ความชอบของเรา  ไปฝืนทำให้ไม่มีความสุขทำไม

“นัทรู้ตัวมั้ย....นัททำเหมือนไม่รักกัน”

“ต้องให้พูดกี่ครั้งล่ะถึงจะเชื่อ”

“ไม่ใช่....”
คุณภพลุกหนี  ถอนใจเสียงดัง  จงใจให้ผมได้ยินนั่นแหละ
ผมไม่เดินตามง้อ  หากแต่นั่งจ๋อมเปลี่ยนช่องทีวีไปเรื่อยๆอย่างบ้าคลั่ง
เผลอกัดปากตัวเองจนเจ็บถึงคลายออก

คุณภพทำหน้าเหมือนจะไปต่อยคน 
มือสองข้างกำแน่น
ยืนสูดหายใจอยู่หน้าประตู
“ใครวะ...ที่สอนกูให้รักเป็น....สอนกูให้นึกถึงใจอีกคน  สอนให้ใช้ชีวิตร่วมกัน  แม่ง!!”
พูดพลางต่อยขอบประตู

ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกจุกในใจ
แต่ผมเป็นห่วงเขาจึงต้องกองอารมณ์ขุ่นมัวไว้ข้างหลัง
คว้าแขนคนบ้าขึ้นมาแล้วลากมาทำแผล
เลือดซิบเพราะเสี้ยนตำ  แต่เขากลับไม่ร้องโวยวายสักแอะ
เอาแต่สูดหายใจทบทวนตัวเอง  แต่ที่เจ็บกว่านั้น
.....เขาไม่มองผมด้วยซ้ำ

“อย่าใช้อารมณ์สิ”
ผมพูดในลำคอ
ก็คนกำลังกลัวผสมสะเทือนในอก
มันยังวูบโหวงไม่จางตั้งแต่ได้ยินประโยคนั้น
ให้ด่าว่าเลว เห็นแก่ตัวยังดีกว่านี้เลย

คุณภพยังคงเงียบ 
เขาลุกขึ้นเมื่อผมแปะแผลเสร็จ
“เอ่อ...”

“เดี๋ยวค่อยคุยกัน”

มองแผ่นหลังหนาจนเขาขับรถออกไป  ...ก็ยังนิ่งค้างอยู่อย่างนั้น

ผมสังหรณ์ใจ....
นี่อาจเป็นครั้งสุดท้าย
.
.
ของคำว่าเรา....


.......................................



•ขอโทษ•
กดโพสต์ข้อความบนหน้าวอลล์  แต่ความขี้ขลาดของผมสั่งห้ามไม่ให้แท็กชื่อเขา
ใจจริงอยากจะถ่ายรูปหน้าตัวเองกับคราบน้ำตาด้วยซ้ำ  แต่มันคงน่าสมเพชนะ...ดันทุรังเพื่อเรียกร้องคะแนนสงสาร
ผมเกลือกกลิ้งบนเตียงไปมา  อมยิ้มเวลาแฟนคลับคอมเมนท์ให้กำลังใจ
ใครล่ะจะอยากเลิก
คนอยู่ด้วยกันมาตั้งเท่าไหร่  กว่าจะรักกัน  กว่าจะเข้าใจกัน
แต่จะมาเลิกเพียงเพราะเรื่องงี่เง่าของผมเหรอ

ถ้าจะให้พูดตรงๆ
แฟนคนก่อนๆดีกว่าคุณภพหลายขุม
ทว่าพอโดนบอกเลิก  ผมกลับยอมเลิกง่ายๆ  ตัดใจได้ง่ายๆ  หาเรื่องอื่นทำได้อย่างปกติ
แต่พอมาเป็นคุณภพ....คนนิสัยไม่ดี  ทำไมผมถึงอยากยื้อเขาไว้นะ...
คนบ้า!
อย่าทิ้งผมนะ 
ถ้าคุณบอกเลิก  ผมไม่ยอมหรอกคอยดูสิ...
ฮืออ...  เศร้าโว้ย....
เย็นแล้วทำไมยังไม่มาเคลียร์อีก
หิวข้าว...มากินข้าวด้วยกันนะ
วันนี้ผมทำแกงจืดด้วย

RRRRRRRRRRR
คุณภพโทรมาหรือเปล่า?
ผมรีบกดรับทันที  ไม่ทันดูว่าเป็นใคร

“ฮัลโหล”

-“เป็นอะไรครับ พี่เห็นโพสต์แล้วไม่สบายใจ”-

“อ่าว พี่แทนหรอกเหรอ”

-“หึๆ ทำไมล่ะ นึกว่าพี่เป็นใคร”-
เสียงพี่แทนอบอุ่นอยู่เสมอแม้ในยามหัวเราะ

“เปล่า...”

-“ร้องไห้เหรอนัท”-

“เปล่าครับ”
โกหกไปแม้รู้ว่าหลอกพี่เขาไม่ได้

-“มีอะไรก็คุยกันดีๆ  อย่าใช้อารมณ์”-

“นัทผิดเอง  นัททำให้เขาคิดว่านัทไม่รักเขา”

-“มันคงมีอะไรหลายอย่างที่สะสมมาจนทำให้เขาคิดอย่างนั้นหรือเปล่า”-

“ไม่รู้สิ คงผิดด้วยกันทั้งคู่มั้ง”
คุณภพอาจยังกลัวในสิ่งที่เคยทำกับผม
จะว่าไงดีล่ะ....เรียกว่าเวรกรรมก็ได้
เพราะเคยทำร้าย  ถึงได้กังวลว่าผมจะสามารถรักเขาได้หรือเปล่า
ต่อให้พยายามมากแค่ไหน  วันหนึ่งผมอาจไปได้ง่ายๆ อย่างนั้นหรือเปล่า...?


แต่ผมเสียใจนะ
เสียใจมากที่เขาหาว่าเราไม่รัก....

-“ยังฟังอยู่มั้ย”-

“ค..ครับ  ฟังอยู่”

-“งั้นบอกหน่อยเมื่อกี๊พี่พูดอะไร”-
ผมอืออาในคอ  พยายามนึกว่าพี่แทนสอนอะไรเรา
ก็คนมันไม่ได้ฟังนี่นา  คิดจะแกล้งกันชัดๆ

“พี่บอกอีกรอบดิ”

-“แสดงว่าไม่ได้ฟัง”-

“พี่แทน!”
ผมหลุดโวยวายหน้ายู่
ถ้าจะโทรมาแกล้งกันนะ...

-“ฮ่าๆ ๆ เป็นไง หยุดร้องยัง”-

พี่แทน.....ฮึก...
เป็นห่วงผมขนาดนี้เลยเหรอ
อิจฉาคนข้างๆพี่จัง
ผมที่เป็นคนเก่า  พี่ยังห่วงขนาดนี้ 
ยังดีที่แฟนใหม่พี่เขาไม่ใช่คนขี้หึง

-“เฮ่ยๆ อย่าร้องอีกดิ”-

ผมยิ้มให้กับคนอีกฝั่ง
“ไม่ร้องแล้วก็ได้”

-“เดี๋ยวพี่ต้องทำงานต่อแล้ว แค่นี้ก่อนนะ  สู้ๆนะครับ”-

“ครับ”
พี่แทนวางสายไปแล้ว  พร้อมๆกับที่ผมหยุดร้องไห้
สบายใจขึ้น  หากแต่ในเมื่อปัญหายังไม่คลี่คลาย ..เราจะหลับตาลงได้อย่างไร?



ผมกุมมือถือไว้แนบอก  มองเพดานสีฟ้าพาสเทล มีลายดอกไม้กระจุ๋มกระจิ๋มที่ผมลงมือวาดเอง
ตอนวาดก็จินตนาการว่าตัวเองเป็นไมเคิล แองเจโลกำลังวาดโบสถ์ซิสทีนอยู่นะ
ภาพมันเลยออกมาอลังการงานสร้าง  และเป็นงานเดียวที่ผมทำได้ดีด้วย
คิดแล้วตลกชะมัด
อายุปูนนี้แล้วแต่ยังไม่เอาไหน
ไม่เอาไหนเลย....
ไม่ว่าจะเรื่องงานหรือเรื่องความรัก

ติ๊ง.....
ผมไม่หวังแล้วว่าคุณภพจะติดต่อมา
นี่ก็คงเป็นไลน์จากใครสักคนที่เป็นห่วงเรานั่นแหละ

-สวัสดีน้องนัท-
ว่าแล้วเชียว  พี่กัสที่แทบจะนับคำคุยกันทักมา  ท่าทางวันนี้ฝนคงตกแฮะ
-หวัดดีครับพี่กัส-
-น้องนัทรอภพมันก่อนนะ  มันกำลังคุยกับแม่มันอยู่-
   -แล้วทำไมเขาไม่โทรมาบอกเลยล่ะครับ-
-มันกลัวตัวเองจะโมโหใส่น้องอีกน่ะ-
   -ผมเข้าใจก็ได้-
ตอบพร้อมส่งสติ้กเกอร์หมีนั่งกอดเข่า
-น้องนัทกินข้าวก่อนเลยนะ ไม่ต้องรอมัน-
   -แล้วเขาจะกลับมาเมื่อไหร่ครับ  ฝากบอกด้วยนะว่าขอโทษ-
-เดี๋ยวก็กลับ  มันกำลังพยายามหาวิธีพบกันครึ่งทางอยู่-
   -ขอเคครับ- แนบสติ้กเกอร์หมีโปรยกระดาษวิบวับ

สบายใจไปอีกเปลาะ
ผมเลยต้องกินข้าวอย่างเหงาๆคนเดียว กับแกงจืดรสชืด
ฝืนกินจนหมดเพราะไม่ชอบเศษอาหารเวลาล้างจาน
จริงๆนะถ้าหมักหมมไว้นานๆ ผมจะคลื่นไส้จนล้างไม่ได้ คิดแล้วรู้สึกสังเวชตัวเองชะมัด



•กลับมาไวๆนะ  เหงา คิดถึง รอ•
น้ำเน่าจริงๆเลยเรา
เพียงไม่ถึงนาทีข้อความถามไถ่ว่าผมชอบพี่เสก โลโซก็มากันเต็ม
ขำๆ
หลอกตัวเองว่าชีวิตกำลังดีก่อนนอน

....มันก็ต้องดีน่านัท
คุณเขาไม่ทิ้งเราหรอก



..........................................


เสียงไก่ชนตัวใหม่ข้างบ้านปลุกผมให้ตื่น  ได้ข่าวว่าตัวละเป็นแสน เสียงมันถึงสามารถปลุกผมออกจากความฝันได้  แค่ไก่ชนยังไม่ทำให้ผมประหลาดใจมากไปกว่าการตื่นมาแล้วกลับข่มตานอนไม่หลับ  ผมกระพริบตาปริบๆมองเพดาน จนกระทั่งไก่มันขันขึ้นมาอีกครั้งถึงเป็นเวลาลุกขึ้นล้างหน้าแปรงฟัน
คุณภพยังไม่กลับมา  ซึ่งผมทำใจได้ตั้งแต่ตีสอง
แม้ยามหกโมงเช้าอย่างนี้ จะหมายถึงการที่ผมนอนไปเพียงไม่กี่ชั่วโมง  แต่ผมกลับกระปรี้กระเปร่า...แบบดิบๆพิกล
ไม่แน่เราอาจเป็นวิญญาณที่หลุดออกจากร่าง  ไม่รู้ตัวว่าตายก็ได้

นานๆทีได้สูดอากาศยามเช้าก็ดีเหมือนกันนะ  เฝ้ามองผู้คนผ่านมาและผ่านไป  มองรถคันใหม่เอี่ยมที่ไม่ค่อยได้ใช้ กลัวว่ามันจะน้อยใจจัง
จริงๆแล้วผมไม่ได้ตั้งใจมาสูดอากาศเรียกกำลังใจอะไรหรอก  ผมดักรอครอบครัวคุณวิวต่างหาก

“คุณวิว!”  ผมเรียกพอให้ได้ยิน  เพราะถนนหน้าบ้านไม่ได้ใหญ่อะไร
วันนี้ไร้เงาน้องน้ำหวานยิ่งเป็นการดี  ผมจะได้ถามทั้งคู่อย่างไม่เคอะเขิน

“สวัสดีครับ”
คุณวิวกับแฟนพูดขึ้นพร้อมกัน  ดูน่ารักสมแล้วที่เป็นคู่รักตัวอย่าง

“เหนื่อยไหมครับ พักดื่มน้ำบ้านผมสักหน่อยดีกว่า”
หน้าตาเราคงน่าสงสารมาก   พวกเขาถึงพยักหน้าตกลง  แล้วยิ้มเป็นมิตร
รอยยิ้มสว่างไสวจนผมอดอิจฉาไม่ได้
ด้านมืดในใจหวังให้เขาเคยมีประสบการณ์เลวร้ายบ้าง เห็นคนมีความสุขแล้วเซ็งตามประสาสันดานมนุษย์

“น้ำเย็นชื่นใจจัง”
คุณวิวพูดพร้อมทำเสียงอ้าส์ประหนึ่งถ่ายโฆษณา
ผมรู้ว่าที่คุณแทนสะกิดศอกส่งสัญญาณนั้นคืออะไร  ท่าทางอันประดักประเดิดของคนสองคนทำผมขำไม่น้อย

“ขอโทษนะครับถ้าผมจะขอถามอะไรนิดหน่อย”
เปิดประเด็นเลยดีกว่า 
คุณวิวพยักหน้าหงึกๆรางกับว่ารอจังหวะนี้มานาน

“คุณสองคนคบกันมานานหรือยังครับ”  เกริ่นด้วยคำถามง่ายๆก่อน  การตื่นตอนเช้าทำให้ประสิทธิภาพทางสมองไม่ดีนัก

พวกเขามองหน้ากัน  แก้มคุณวิวขึ้นริ้วแดงเรื่อ
“ก็สิบปีเศษได้มั้งครับ”

“ดีจัง....ผมกับคุณภพ...คบกันยังไม่ถึงปีเลย”

“คุณนัทมีอะไรไม่สบายใจปรึกษาเราได้นะ”

“ไม่เชิงครับ ...แค่ไม่รู้จะทำยังไงต่อไป”
ผมเล่าความรู้สึกอึดอัดจากการถูกบังคับให้ไปทำงาน แต่ไม่อยากไป  นี่มันปัญหาระดับชาติเลยนะ
และถ้าไม่ร้ายแรงจริง  ป่านนี้คุณภพคงกลับมาแล่ว

คุณวิวรับฟังด้วยสีหน้าปกติ  ไม่มีสายตาเชิงดูถูกว่า เฮ่ย!มันง่ายจะตาย อย่าโง่ไปหน่อยเลย
คนน่ารักนิ่งคิดชั่วครู่  เผลอทำปากจู๋ไม่รู้ตัว ที่แม้แต่แฟนตัวเองยังจ้องไม่วางตา
“ผมว่าลองพบกันครึ่งทางดีไหมครับ? อย่างเช่นคุณขอแค่ทำงานด้านที่ถนัด  แล้วก็ซื้อบ้านใกล้โรงงานอีกหน่อย”

“มันจะดีเหรอครับ?”

“มันจะไม่ดีก็ตอนที่คุณนัทไม่ได้รักคุณภพครับ”
คุณวิวพูดเคลียร์ทุกอย่างจริงๆ
ถ้าผมไม่รักเขา  อะไรๆมันคงไม่ดี
เหมือนเช่นตอนแรกที่เจอกัน  จนกระทั่งวันนี้ที่เขาสามารถเอาชนะใจเราได้
ผมรู้สึกมีความสุข  และสบายใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
ยิ่งได้ฟังคำยืนยันว่าจะไม่เลิก  มันยิ่งทำให้ผม...ลืมทุกสิ่ง
เขาพร้อมปรับตัวเพื่อเรา  แล้วทำไมเราไม่ทำเพื่อเขาบ้าง  ในเมื่อทำแล้วไม่ได้ทุกข์อะไร  แค่ไม่ได้ดั่งใจนิดๆหน่อยๆเอง

“ลองสักตั้งสิครับ  คุณภพน่าจะตามใจคุณอยู่นะ”

“แต่ตามใจมากก็ไม่ดีนะ”  ประโยคแรกจากแฟนคุณวิวก็แสดงความเป็นปฏิปักษ์กับผมตามเคย

“พี่แทนอย่าขัดสิ”
ผมกัดปากกลั้นขำ  แต่เมื่อเจอสายตาเหยี่ยวตวัดมาก็ต้องยิ้มแหย
“คุณแทนชื่อเหมือนแฟนเก่าผมน่ะครับ แหะๆ”
เปลี่ยนเรื่องมันซะเลย
เราคุยเรื่องสรรพเพเหระอีกสองสามประโยค ถึงได้ยินเสียงรถยนต์จอดหน้าบ้าน
ผมจำได้ทันทีว่าเป็นรถของใคร 
เราสามคนมองตากันและรู้ว่าถึงเวลาต้องไป  ผมโบกมือลาคู่รักสุขสันต์  ต้อนรับแฟนหน้าดุของตัวเอง
คุณภพก้าวลงจากรถด้วยสีหน้าเอื่อยๆ พร้อมสายตามีคำถามอย่างไม่เจาะจงนัก
ร่างสูงหยุดลงตรงหน้า  สายตามุ่งมั่นสะกดให้เราไม่สามารถเปลี่ยนทิศทางการมอง  ผมสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากร่างกาย  มันถ่ายทอดผ่านร่องนิ้วที่ประสานเข้าด้วยกัน
คุณภพลูบแหวนทองวงหนา
“แต่งงานกันนะ”
แม้ภาพพื้นหลังจะเป็นพยานรักที่ไม่สนิทนักสองคนยืนลุ้นอยู่  กับสายลมเอื่อยเข้ากับสีน้ำตาลของพื้นดินจนดูน่าเบื่อ
แต่มันช่างพร่าเลือนสำหรับผม.....
คนธรรมดาที่ไม่มีอะไรนอกจากเหลวไหลไปวันๆ...
ไม่เคยนึกถึงการลงหลักปักฐานของใคร
 จะแปลกไหม ถ้าผมพูดว่า “ตกลง”



.......................................



เป็นเรื่องบังเอิญของคนจะคู่กันหรือเปล่านะ....เอาเป็นว่าผมขอใช้คำนี้ให้ชื่นใจก่อน
ก็ในเมื่อคุณภพกลับมาพร้อมข้อเสนอ ‘ครึ่งทาง’ อย่างที่คุณวิวแนะนำผมเป๊ะๆ
ที่มากไปกว่านั้นคือคุณภพหาที่ทางเพื่อสร้างบ้านของ ‘เรา’ ไว้แล้ว
ผมชอบใจที่แถวนั้น  มันอยู่ในจังหวัดปทุมธานี  กินพื้นที่ตั้งแต่ถนนใหญ่ไปจนถึงทุ่งโล่งๆ  ซึ่งขับรถไปอีกสิบนาทีก็ถึงโรงงานแห่งใหม่ที่กำลังสร้าง
ด้วยความคาบเกี่ยวระหว่างกรุงเทพฯกับสุพรรณฯ  คุณภพจึงให้ผมซื้อที่ที่เคยดูไว้ที่สุพรรณไปเลย  เอาไว้เป็นบ้านพักตากอากาศอีกแห่ง
ทีนี้เวลาอยากเที่ยวก็เที่ยวสะดวก  อยากกลับกรุงเทพไปเยี่ยมพ่อแม่ย่อมง่าย
ฉลาดที่สุดเลยล่ะแฟนผม!

“ผมว่ามีแต่รูปผมคนเดียวมันดูโล่งๆนะว่ามะ”
ทำนิ้วชี้กับนิ้วโป้งสองข้างมาประกบกันเป็นรูปสี่เหลี่ยมเพื่อส่องโฟกัส และหาความสมดุล
ผมนำรูปพอเทรตแบบอาร์ตๆของตัวเองฝีมือวุฒิมาติดห้องรับแขก ณ บ้านหลังใหม่
แต่ดูยังไงมันก็แปลก
ไม่เข้ากับโซฟาที่คุณภพเลือก คิดว่าถ้าให้วุฒิวาดรูปคุณภพแบบดาร์คๆ  มันน่าจะเข้ากับโซฟาหนังสีดำสนิทตัวนั้น

“ย้ายไปไว้ห้องนอนสิ  ห้องนั้นพี่ให้นัทตกแต่งเองเลย”

“ไม่เอาอ่ะ ห้องนั้นจะวาดผนังเอง  ไม่อยากเอาอะไรมาติด
...แล้วอีกอย่างนะ อย่าเรียกอย่างนั้นต่อหน้าช่างได้ป่ะ  มันดูมุ้งมิ้งจัง”

“เรียกพี่ว่าพี่เนี่ยนะมุ้งมิ้ง?...คิดไปเองน่า  ดูหน้าช่างสิไม่เห็นว่าอะไรเลย”
ไม่ว่าอะไรแต่อมยิ้มกลั้นขำตลอดเวลานี่สิ!

“เอาไว้เรียกกันสองคนดิ”

“ตัวเองงอแงแบบนี้ไม่มุ้งมิ้งตายแหละ”

“เอ๊ะนี่คุณว่าผมเหรอ?!”

“พูดลอยๆ ..อยากรับก็รับไปสิ”

“คุณภพ!!”

ดีกันครึ่งวัน  นอกนั้นเถียงจนเหงือกแห้ง


ผมว่าผมมีเป้าหมายใหม่ละ
ดูคู่คุณวิวเป็นตัวอย่างสิ  คุณแทนเชื่อฟังแฟนจนเจริญเอาๆ
พ่อผมก็เกรงใจแม่ยังอยู่อย่างสุขสบาย
ไหนจะแม่คุณภพอีก
คิดดูสิ  สามีไม่เคารพภรรยา  มีแต่จะทำให้ภรรยาเครียดเปล่าๆ
ถ้าเราไม่อยากเครียดในภายภาคหน้า
ฉะนั้นเราก็ต้องทำให้คุณภพสยบแทบเท้าให้ได้!


........................................

เย่ๆ  ในที่สุดก็จบบริบูรณ์
อย่างที่เกริ่นไปในคราแรก  ข้าพเจ้าแต่งเรื่องนี้มาเพราะอารมณ์เปลี่ยวล้วนๆ
มีพล็อตแค่ตอนแรกกับตอนจบ คือฉากที่นัทฝันว่าได้รับดอกไม้จากอุ้งมือพีช
เราเอามาจากความฝันเราเอง  จำได้สนิทเลย  มันเป็นความฝันที่รู้สึกดีมาก  แบบยืนบนถนนเปลี่ยวๆดูน่ากลัวๆนะ
เหมือนจะโดนหลอก  แต่กลายเป็นว่ามีสาวนางหนึ่งมอบดอกไม้ให้  อบอุ่นมาก  เธอน่ารักมากด้วย
ตื่นมาแล้วมันฝังใจ  ว่าเฮ้ยเธอคนนั้นมาให้ดอกไม้เราทำไมวะ  แล้วทำไมเรามีความสุข อิ่มเอมใจจังวะ
เลยไม่อยากให้มันหายไปจากความทรงจำ  จึงเกิดเป็นนิยายเรื่องนี้ขึ้นมา
และขอสารภาพว่าตอนจบไม่ได้จบงี้ด้วย55555  เราจะให้นัทไปตามทางตัวเอง555
เพราะช่วงแรกๆนึกไม่ออกว่าคนที่รักอิสระอย่างนัทมันจะเอาภพที่นิสัยกดขี่ข่มเหงได้ไงวะ
เป็นเรา เราก็รับไม่ได้  ขอไปดีกว่า!!
แต่สุดท้าย....ชอบตอนจบที่แฮปปี้เอนดิ้ง  เลยสรุปแบบนี้ซะเลย

มาถึงเนื้อเรื่อง....เรารู้สึกว่ามันค่อนข้างกลวงๆอยู่บ้าง  ขอโทษจริงๆ  เพราะไม่มีพล็อตตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
แต่งระบายอารมณ์มากๆ  นึกอยากใส่อะไรก็ใส่
และพยายามฝึกเขียนแนวหวานๆแหววด้วย  แต่มันยากมากๆๆๆๆๆ  ข้าพเจ้าอยากกระอักเลือด!!
แต่งคนรักกันไม่เป็น  ฮืออออ
พยายามฝึก เผื่อเอาไว้ใช้ในเรื่องหน้า  เผื่อมันเข้าสายแมส  แล้วฟลุ้คขึ้นมา  จะได้มีรายได้  ตอนนี้กำลังเก็บเงินแบ็คแพคไปปีนัง-สิงคโปร์ 
ใครมีที่ท่องเที่ยวน่าสนใจแนะนำได้นะคะ  ขอแบบไม่วัยรุ่น ไม่ใช่สวนสนุกยิ่งดีเลย555
เป็นวัยรุ่นที่ชอบอะไรแก่ๆ  หลงยุคมาเกิดอ่ะ

ปล. เชื่อเก่าของเรื่องนี้คือ “ใยแค้น” ฮ่าๆๆ น้ำเน่าสุดๆเลยเปลี่ยนดีกว่า  แต่ไฟล์ในคอมก็ยังคงชื่อนี้อยู่
ไม่รู้จะทำให้ตัวเองสับสนเพื่อ!?
ปัจฉิมลิขิต :  เมาท์ยาวมากกกก  ต้องขอบคุณทุกท่านที่ติดตามกันมาค่ะ  เป็นกำลังใจที่ดีจนนิยายเรื่องนี้จบลงในที่สุด  เข็นเลือดตาแทบกระเด็น  ขอบคุณมากจริงๆค่า

 

(http://images6.fanpop.com/image/photos/35800000/Godfrey-gifs-godfrey-gao-35895793-245-170.gif)

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 19-12-2015 08:55:00

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 19-12-2015 08:56:02

อืม~

แค่นี้คุณภพก็ไปไหนไม่รอดอยู่แล้วน้านัท

รักมากขนาดนี้ นัทหาสกิลเอาอกเอาใจพี่ภพดีกว่า

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 19-12-2015 09:42:35

 :L2:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 19-12-2015 09:58:30

ยังจะให้พี่ภพสยบมากกว่านี้อีกเหรอ
ตอนนี้พี่ภพก็ไปไหนไม่รอดแล้วนะนัท

ขอบคุณคนเขียนนะคะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 19-12-2015 17:52:41

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: yowyow ที่ 19-12-2015 18:13:37

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: Bellze12 ที่ 20-12-2015 21:38:43

ขอบคุณที่มาแต่งนิยายสนุกๆให้อ่านะคะ
เอาตรงๆคือไม่อยากให้จบเลย
คงคิดถึงนัทกับคุณภพแย่เลย

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: farfarneenee ที่ 20-12-2015 23:19:24

ขอตอนพิเศษ~  :pig4: :pig4: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: iamtsubame ที่ 21-12-2015 04:58:29

นัททำเหมือนไม่ได้รักภพจริงๆแหละ  :ling1:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 21-12-2015 15:42:46

สู้เข้าล่ะน้องนัท

ขอบบคุณที่แบ่งปันขอรับ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: natsikijang ที่ 22-12-2015 02:16:44

ขอบคุณนะคะ ที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่าน  นัฐกับภพนี้เป็นอะไรที่คนละขั้วสุด แต่แล้วก็มีพัฒนาการปรับตัวของแต่ละคนจนกลายมาเป็นคู่รักที่ทะเลาะกันบ่อย แต่ก็เข้าใจกัน  อ่านบทสุดท้ายแล้วอ่านคุยกับผู้เขียน ต้องบอกว่า ชื่นชมมากๆค่ะที่มีประเมินข้อดีข้อด้อยแล้วแต่ล่ะอย่างตรงใจมาก

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: TheWanFah ที่ 22-12-2015 21:24:39

ขอบคุณมากๆค่ะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: sunipum ที่ 22-12-2015 23:27:03

ขอบคุณนะค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 23-12-2015 16:01:30

 :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: am_am ที่ 23-12-2015 16:55:44

ขอบคุณค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: nutae or ที่ 24-12-2015 10:36:56

 :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: z9_0 ที่ 26-12-2015 23:36:25

เป็นเรื่องที่เข้าใจอารมณ์ของภพยากมาก เอาเป็นว่าแฮปปี้มีความสุขก็ดีแล้วคริคริ
สนุกมากค่ะ ไม่ดราม่ามากมานชอบนะแนวนี้

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: cartoons ที่ 29-12-2015 14:18:25

ลุ้นทั้งเรื่อง 5555 อ่านเพลินเลย ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ

รอตอนพิเศษ แอบมีวิวกะแทนมาด้วย คิดถึงงงงง

รอตอนพิเศษทั้ง 2 เรื่อง อิอิ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: Raina ที่ 01-01-2016 03:16:19

ตัดสินใจอ่านเพราะชอบชื่อเรื่อง :-) อ่านจบแล้วคิดว่า เออ เจ้าคู่นี้สามวันดีสี่วันไข้ตั้งแต่ต้นจนจบ แต่เข้าใจกันดี มีความสุข ไม่หนักหัวใครก็โอเคแล้ว

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 11-01-2016 21:39:34

ปูเรื่องมานึกว่าจะดราม่าหนัก ไอ้เราก็แอบคาดหวัง แต่ที่ไหนได้....  เอาเป็นว่าอ่านจบแล้วก็แล้วกัน

 :hao4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: นางฟ้าเชียงชุน ที่ 05-08-2016 15:30:37

น่ารักจัง พี่ภพ นี่ นับวันยิ่งเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีจริงๆ แต่น้องนัทหนูต้องหยุดอารมณ์อ่อนไหวแบบศิลปินซักนิสสสนะคะ

แต่แบบนี้แหละ เค้าว่าลูกดก :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 06-08-2016 08:58:53

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 13-08-2016 14:49:02

ขอบคุณฮะ
 :L2: :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 30-08-2016 15:28:17

สนุกดีค่ะ :katai2-1: เสียเลือดไปเยอะ  :haun4:
ชอบตอนนัทเมา แบบว่ารั่วมั่กๆ คิดอะไรเป็นตุเป็นตะ ตลกดี ถือเป็นช่วงที่ผ่อนคลายที่สุดในเรื่องนี้ละ
ภพขี้หึงจริ๊งงงง ทั้งรักทั้งหลงน้อง แต่ทำไมปากร้ายจัง ชอบว่าน้อง /หึ :m16:
ขำตอนมีอะไรกันแล้วสวมบทบาทเป็นโจรอ้ะ เอาชีวิตจริงมาเล่นทำไมจ๊ะคุณภพ ได้น้องนัทครั้งแรกก็ฉุดเขามาไม่ใช่หรอออออ
 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 01-09-2016 23:27:20

ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆให้อ่านค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: nuch-p ที่ 02-09-2016 23:14:31

 :กอด1: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 03-09-2016 20:08:19

นึกว่าจะร้ายแรงกว่านี้

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: meng ที่ 06-11-2016 11:03:53

ขออนุญาตแปะสารบัญนะครับ

อ่านแล้วอยากให้ต่อตอนพิเศษจัง อ่านตอนแรกอ่านแล้วสงสารนัท แต่หลังๆกลายเป็นสงสารคุณภพมากกว่า

จะตามอ่านเรื่องอื่นๆอีกนะครับ



  1  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3169496#msg3169496)
  2  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3170631#msg3170631)
  3  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3172591#msg3172591)
  4  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3173338#msg3173338)
  5  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3175795#msg3175795)
  6  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3178245#msg3178245)
  7  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3178739#msg3178739)
  8  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3179611#msg3179611)
  9  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3180852#msg3180852)
  10  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3183301#msg3183301)
  11  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3187377#msg3187377)
  12  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3192334#msg3192334)
  13  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3197512#msg3197512)
  14  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3200421#msg3200421)
  15  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3203793#msg3203793)
  16  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3208283#msg3208283)
  17  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3212118#msg3212118)
  18  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3216517#msg3216517)
  19  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3225967#msg3225967)
  20  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3234408#msg3234408)
  21  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3255827#msg3255827)
  22  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3256873#msg3256873)
  23  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3257705#msg3257705)
  24  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3260073#msg3260073)
  25 THE END  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48600.msg3261075#msg3261075)

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: cutelady ที่ 27-02-2019 23:42:04

 :z6:
 :bye2:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 01-03-2019 08:02:18

 :กอด1: ขอบคุณคนเขียนน้าาา

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 07-03-2019 13:03:10

 :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 10-03-2019 22:20:22

 :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: nOn†ღ ที่ 16-04-2020 22:04:25

 :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: ปาลี ที่ 26-07-2020 13:46:21

อ่านแล้วงงมาก มันดูขาด ๆ ในเหตุผล กับที่มาที่ไป โดดไปมา พยายามอ่านแล้ว ไม่ไหวจริง ๆ ขอโทษนะคะ

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 26-07-2020 21:40:56

ขอบคุณนักเขียนนะคะ :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: konfaibint ที่ 26-07-2020 23:53:37

อ่านจบแบบง่ายๆงงๆ  :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 27-07-2020 17:09:30

จบแล้ว ตกลงว่ายังไงหนอ จริงๆนัทก็เอาแต่ใจตัวเองไปหน่อย ถ้าภพไม่รักจริงคงเลิกไปแล้ว

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 27-07-2020 21:29:47

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: □■แฟนในปกครอง■□ 19ธค58 -ตอน25♥♥จบแล้วจ้า♥♥
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 01-08-2020 22:36:23

สนุกมากครับ