ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
(https://www.picz.in.th/images/2018/10/06/hw16Tf.jpg) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36869.msg3723439#msg3723439)
☎>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>☎
「 Heart (hard) Sale 」
☎>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>☎
☎
Heart (hard) Sale
อาชีพอะไรที่ทำแล้วสบาย?
อาชีพอะไรที่ทำแล้วได้เงินเยอะแต่ไม่เหนื่อย ?
อาชีพอะไรที่ได้นอนครบ 8 ชั่วโมงต่อวัน?
อาชีพอะไรที่ไม่ต้องผจญกับลูกค้าที่พูดไม่รู้เรื่อง?
อาชีพอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่นักออกแบบภายใน....
ตอนนี้ผมกำลังนั่งกระดกกาแฟตั้งแต่ยังไม่เที่ยงพลางตีแคดห้องพักไทป์ที่3ของคอนโดแห่งหนึ่งย่านสุขุมวิท
ทำมาสามรอบแล้วก็ยังไม่ลงตัว เพราะเจ้าของคอนโดเล่นเชิญซินแสผู้รู้ทุกทิศมาตรวจฮวงจุ้ยหลังจากที่ส่งแบบรอบที่หนึ่งไป
ทำเอาต้องแก้ใหม่ตั้งแต่แบบสถาปนิก ทุบนั้นเพิ่มนี่วุ่นวายจนหัวหมุน ตอนนี้ผมไม่ได้นอนมาเป็นเวลาสามสิบ
เอ่อ...สามสิบสองชั่วโมงกับอีก...สี่สิบกว่า ๆ นาที
“พี่ฮาร์ทไหวปะเนี่ย”
ผมเงยหน้าขึ้นมองเมื่อได้ยินชื่อตัวเองอยู่ในประโยคคำถาม ก็เจอไอ้หมูยิ้มส่งมาอยู่
สายตามันจ้องไปที่กองแก้วกาแฟที่ทิ้งไว้ตั้งแต่เมื่อวาน จำนวนสี่แก้วถ้วน
“มึงคิดว่าไง”
“ไหวดิ”
ผมหัวเราะ “ไหวไม่ไหวถามงานกูดู”
“งั้นยิ่งกว่าไหว” มันว่า “เดี๋ยววันนี้ผมกะเป้ออกไปวัดไซท์นะพี่”
“เออไปเหอะ วันนี้กูไม่มีนัดไรกะใคร”
“งี้วันนี้ออฟฟิศก็เหลือพี่ฮาร์ทคนเดียวสิ” หวานรุ่นน้องตัวแสบหันมาเอ่ยปากยิ้ม ๆ “เป็นผู้ชายคนเดียวแบบนี้ไม่กลัวถูกกินเหรอคะ?”
ผมยักไหล่ “คิดว่ากินพี่ได้ก็ลองดู”
“เสือยิ้มยากอย่างพี่ฮาร์ทน่ะพวกหนูกลัวจะถูกตะปบเข้าสักวันมากกว่า หล่อแต่กินไม่ได้นี่มีจริงสินะคะ”
“พี่ฮาร์ทน่ะกินได้ แต่หวานไม่มีความสามารถพอมากกว่ามั้ง” เป้มันว่า แล้วสองคนนั้นก็หันไปทะเลาะกันต่อ ให้ผมก้มหน้าทำงานอีกครั้ง
ออฟฟิศผมเป็นออฟฟิศเล็ก ๆ ที่มีพนักงานอยู่ไม่เกินสิบคน ประกอบไปด้วยชายสามหญิงหก นั่งกันแบบหันโต๊ะชนกันเป็นรูปตัวไอยาวๆ
บรรยากาศกันเองเปิดเพลงคลอทั้งวัน แต่ถึงพนักงานจะน้อยแต่จำนวนงานเยอะยิ่งกว่าอะไร
แค่ผมคนเดียวตอนนี้ก็แบกโปรเจคต์อยู่หกงานด้วยกันแล้ว บางทีคุยกันก็ยังงงว่ากำลังพูดถึงงานไหนอยู่กันแน่
“พี่ฮาร์ทลามิเนทยี่ห้อนี้โอเคไหม? แยมจะได้คอนเฟิร์มให้เซลล์เขาเอาตัวอย่างเข้ามาให้ดูบ่ายวันนี้”
ผมหันไปหาแยมที่เดินหอบเอาสมุดแคตตาลอคเล่มใหญ่มากางให้ดู ยี่ห้อแปลกตาที่เพิ่งจะมีโอกาสได้รู้จักและกำลังเริ่มมาแรงในตอนนี้
ราคาและเกรดอยู่ในระดับแนวหน้าชนิดที่ต้องมีกำลังแรงเท่านั้นถึงจะเอามาสเป็คแบบได้
“งานไหน?” ผมถามแล้วเอื้อมมือไปรับแคตตาลอคมาถือดู
“โรงแรมที่พัทยาค่ะ”
“อ๋อ ถ้างั้นก็โอเค ยังไงเอาตัวอย่างมาดูก่อนก็ได้ ขอรายละเอียดราคาด้วยนะ”
“รับทราบค่ะ” คนตรงหน้าผมยิ้ม “เมื่อวานตอนโทรคุยกับเซลล์เสียงงี้น่ารักมากเลยนะคะ พี่ฮาร์ทสนใจเปล่า”
“หึ”
แยมยิ้มทะเล้นเมื่อผมแค่นหัวเราะ “เซลล์มักจะน่ารักนะคะ หน้าตาก็ต้องดี อัธยาศัยก็ต้องดี คุยเก่ง เอาใจเก่ง ไม่สนใจหรือไงพี่ฮาร์ท มาแต่ละคนเขาก็มองกันตาค้างทั้งนั้น หล่อขนาดนี้รีบ ๆ เลือกเถอะค่ะ โสดให้ผู้หญิงใจจะขาดเล่นอยู่นั่น”
“ถ้ามีจะไม่ยิ่งขาดกว่าเหรอไง”
“อยู่แบบนี้มันร้อนรนกว่าค่ะ” แยมหัวเราะ “สู้หมดหวังไปร้อยเปอร์เซ็นเลยสบายใจกว่า”
“พอเลย ใกล้จะเที่ยงแล้วรีบไปโทรไป”
แยมยิ้มแล้วพยักหน้ารับก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะของตัวเอง
หลังมื้ออาหารเที่ยงผมก็มาทิ้งตัวลงที่หน้าคอมพร้อมกาแฟอีกแก้ว สูดลมเข้าปอดลึก ๆ ก่อนผ่อนออกยาวแล้วคลายกล้ามเนื้อบริเวณบ่าลง
มองจอด้วยสายตาล้า ๆ เหลือบตาดูตารางงานที่เขียนไว้แบบยุ่งเหยิงที่ข้างคอมแล้วก็ยิ่งปวดท้องเครียด
ท่าทางเสาร์อาทิตย์นี้คงไม่มีเวลานอนอย่างที่คิดแล้ว
“ฮัลโหลค่า” เสียงแยมรับโทรศัพท์ “ใช่ค่ะ อ๋อ เลี้ยวขวาแล้วตรงมาอีกนิดก็จะเห็นป้ายชื่อบริษัทแล้วค่ะ โอเคค่า ถึงแล้วกดกริ่งได้เลยนะคะ ค่า สวัสดีค่า…หวาน! นิ่ม!!”
“อ- อะไร!!?”
พอแยมวางสายก็หันมาตะโกนเรียกชื่อเพื่อนสาวทั้งสองที่นั่งทำงานอยู่ด้วยท่าทางตื่นเต้น ให้เจ้าของชื่อสะดุ้งแล้วขานรับกลับไปอย่างตกใจ
อย่าว่าแต่สองคนนั้นเลย กาแฟในมือผมก็แทบหก เสียงก้องลั่นห้องขนาดนี้
“เซลล์ผู้ชาย! เสียงหล่อมากกกกกก” โถ้ะ...นึกว่าอะไร “เซลล์ที่ติดต่อไว้มาไม่ได้ คนนี้เลยมาแทน ชาตินึงจะเจอเซลล์ผู้ชายที ไม่อยากจะเชื่อหู”
“ทำเป็นตื่นเต้น หน้าก็ยังไม่เห็น” หวานว่าแล้วส่ายหัว “เดี๋ยวมาถึงหน้าอย่างกับปลาจวดจะหัวเราะให้”
“ไม่รู้ แต่เสียงหล่อมากกก”
นิ่มหัวเราะ “ตั้งแต่ได้รู้จักกับพี่ฮาร์ท ฉันก็ไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนหล่อกว่าสักคน เพราะงั้นไม่สน”
“ก็ดี ถ้าหล่อขึ้นมาอย่ามาแย่งแล้วกัน”
ฟังสามสาวคุยกันแล้วก็ขำดีนะครับ แต่ก็จริงอย่างที่แยมว่า เพราะตั้งแต่ทำงานมาผมเจอเซลล์ผู้ชายนับครั้งได้เลย คิดว่างานแบบนี้ให้สาว ๆ คุยคงจะง่ายกว่า
ปิ๊งป่อง!
ผ่านไปไม่เกินยี่สิบนาทีเสียงออดก็ดังขึ้น ให้คนที่กำลังรอลุ้นลุกพรวดอย่างรวดเร็วเพื่อไปเปิดประตู
“เข้ามาเลย ค- ค่า”
หืม? เสียงกระตุกด้วย หึ แล้วนั่นหวานกับนิ่มลุกจากโต๊ะทำไมน่ะ
ผมคิดในใจแล้วก็หันไปมองที่หน้าประตูก่อนจะเลิกคิ้วแล้วยกมือรับไหว้คนที่กำลังยิ้มแล้วไหว้ส่งมา
“สวัสดีครับ ผมวินมาจากบริษัทลามิเนทครับ”
“เชิญคุณวินนั่งที่โต๊ะทางด้านนี้เลยค่า” แยมเอ่ยปากเสียงหวานแล้วก็เดินพากันไปนั่งที่โต๊ะ
ก่อนที่เซลล์หนุ่มหน้าใสจะหยิบตัวอย่างสินค้าออกจากกระเป๋าขึ้นมาวางเรียงพรีเซนต์ด้วยท่าทางคล่องแคล่ว
สมใจพวกเธอล่ะทีนี้ เพราะเซลล์ผู้ชายที่รอลุ้นมาหน้าตาดีใช่ย่อย แถมบุคลิคและรอยยิ้มก็ถือว่าสอบผ่านในเวลาแรกพบหน้า
ผมเลิกสนใจคนตรงนั้นแล้วหันมาดูหน้าจอของตัวเองต่อ แก้ดีเทลรูปด้านไปสักพักเสียงหวาน ๆ ของแยมก็ดังขึ้นอีก
“พี่ฮาร์ททท”
ผมหันไปมองก็พบว่าคนทั้งโต๊ะกำลังมองมาที่ผมเหมือนกัน “ว่า?”
“คุณวินเขามีลามิเนทแบบกันน้ำแบบที่ติดในส่วนอาบน้ำได้ด้วยนะคะ พี่ฮาร์ทกำลังออกแบบห้องน้ำโรงแรมที่นานาอยู่ใช่ไหม มาฟังไหมคะ?”
“..อือฮึ”
ผมครางรับแล้วเดินมานั่งที่โต๊ะ หวานกับนิ่มลุกขึ้นกลับไปทำงานต่อเพราะผมเอ่ยปากขอแบบก่อนสี่โมง
ให้ทั้งคู่ทำท่าตกใจแล้วถอยทัพกลับไปแทบไม่ทัน
“เดี๋ยวแยมไปเอารายละเอียดโครงการมาให้นะคะคุณวิน” แยมว่าแบบนั้นก็เดินตามสองคนนั้นไปเช่นกัน พอเหลือแค่ผมแล้ว เขาก็หันมายิ้มให้แล้วเริ่มเอ่ยปาก
“ตัวลามิเนทชนิดนี้เพิ่งนำเข้ามาใหม่ครับ เป็นแบบกันน้ำติดตั้งด้วยกาวชนิดพิเศษ ทนต่อแรงกระแทกและรอยขีดข่วน ไม่บวมน้ำด้วยนะครับ มีหลายเฉดสีให้เลือก” เขาว่าแล้วยื่นตัวอย่างหลายแบบมาให้ผมลองจับ “คุณฮาร์ทลองดูสัมผัสกับพื้นผิวมันก่อนก็ได้ครับ”
ผมมองใบหน้าเปื้อนยิ้มของอีกฝ่ายแล้วก็นิ่งไป ทำไมช่างพูดได้เรื่อย ๆ ไม่ติดขัดแบบนี้นะ
เพราะฝึกมาหรือไงท่าทางถึงได้ดูเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมได้ขนาดนั้น สีตาน้ำตาลอ่อนแบบที่โดนแสงทีก็ยิ่งเด่น
ผิวขาวสุขภาพดีที่เหมือนได้รับการบำรุงมาอย่างไม่บกพร่อง ได้นอนเยอะขนาดไหนในแต่ละวันนะสีหน้าถึงได้สดใสขนาดนี้
“คุณฮาร์ทครับ?”
“อ่า...โทษทีครับ” ผมกระตุกเล็กน้อยเมื่อรู้ตัวว่ากำลังเหม่อ ก่อนจะก้มลงสนใจชิ้นตัวอย่างในมือ
“คุณฮาร์ทชอบแบบไหนเหรอครับ”
“ครับ?”
“ผิวหรือสีของลามิเนทน่ะครับ ตอนนี้กำลังมองหาแบบไหนเป็นพิเศษหรือเปล่า”
“อ๋อ..ก็” ผมลากเสียงแล้วเงยหน้าสบตาเขา “แบบที่มองแล้วสบายตา ใช้งานได้นาน ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ดูไม่เบื่อ ประมาณนั้นมั้งครับ”
คนตรงหน้าผมยิ้ม “สินค้าของทางเราทุกชิ้นใช้ได้นาน มองไม่เบื่อ และสบายตาทุกตัวเลยล่ะครับ แคบกว่านี้มีไหมครับ”
“...ขอดู ๆ ก่อนแล้วกันนะครับ”
“ยินดีครับ” อีกฝ่ายยิ้มรับแล้วก้มลงหยิบของในกระเป๋า ก่อนที่จะส่งนามบัตรมาให้ผม “นี่เป็นนามบัตรของผม ถ้าคุณฮาร์ทมีความต้องการจะใช้เมื่อไหร่ติดต่อมาได้ทุกเมื่อนะครับ”
ผมพยักหน้าแล้วล้วงกระเป๋าเสื้อหยิบกล่องนามบัตรบางเฉียบขึ้นมาเปิดแล้วส่งให้อีกฝ่ายกลับไปเช่นกัน “ขอบคุณมากนะครับ”
“ขอบคุณมากครับ”
พอจบบทสนทนาผมก็เดินกลับมาที่โต๊ะ จังหวะเดียวกับที่แยมกลับมาส่งเอกสารให้ฝ่ายนั้น
แล้วไม่นานก็เดินออกไปส่งที่หน้าประตู ก่อนจะกลับมากรี๊ด ๆ กันใหญ่ที่โต๊ะทำงาน
“นามบัตร!” แยมตะโกนแล้วชูบัตรเล็ก ๆ ในมือขึ้น “เอ้า เตรียมเม็ม!”
“ศูนย์ แปด เก้า ห้า สี่ หก สาม สอง สี่ สี่ !”
ผมมองสามสาวนั่งกดเบอร์ลงมือถือยิก ๆ แล้วก็ขำ ก่อนจะนึกอะไรขึ้นมาได้
0895463244?
เดี๋ยวนะ ทำไมเบอร์ในนามบัตรที่ผมได้มันไม่ใช่เบอร์นี้วะ? 0894734734 ไม่ใช่เหรอ?
ที่ให้ผมมานี่...เบอร์ส่วนตัวงั้นสิ?
นั่งมองเบอร์ที่เรียงสวยอยู่บนนามบัตรใบเล็กสีขาวจั๊วะอยู่พักหนึ่ง
ก็ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากรอกตัวเลขสิบหลักลงไปแล้วกดเม็มอย่างไม่รีบร้อน รอเพียงไม่นานคอนแทคไลน์ก็เด้งขึ้นมา
W in:) is now your friend
ผมจ้องอยู่ไม่นานเพื่อนใหม่ในไลน์ก็ทักมา
14:21 W in:) : สวัสดีครับคุณฮาร์ท
14:21 Heart : ครับ
14:21 W in:) : ตกลงเลือกได้หรือยังครับว่าสนใจแบบไหนเป็นพิเศษ
14:22 Heart : คุณนี่ขยันดีนะ
14:22 W in:) : ผมเป็นเซลล์นี่ครับ
14:22 Heart : มีเซลล์ขยันแบบนี้บริษัทคงรวย
14:22 W in:) : จะรวยหรือไม่รวยก็อยู่ที่ดีไซเนอร์อย่างคุณฮาร์ทนี่แหละครับ
14:23 Heart : ฮาร์ดเซลล์มากเลยนะคุณวิน
“ยิ้มอะไรน่ะคะพี่ฮาร์ท เพิ่งรู้นะว่าเวลาเสือยิ้มยากยิ้มกว้างขนาดนี้จะทำเอาใจเต้นเลย”
ผมยิ้มออกมาหลังจากที่อีกฝ่ายตอบกลับข้อความสุดท้ายของผม
และไม่รู้ว่ายิ้มออกไประดับไหน หวานที่นั่งอยู่ตรงข้ามถึงได้เอ่ยปากทักมาแบบนี้
“ไม่มีอะไร” ผมว่า “ทำงานซะ”
14:24 W in:) : ครับ แต่ผมว่าคุณสะกดผิด ไม่ใช่ Hard Sale แต่เป็น Heart Sale ต่างหากล่ะครับ : )
ก้มลงมองข้อความที่ส่งค้างมา ก่อนจะตัดสินใจตอบกลับไป
14:26 Heart : ตกลงจะซื้อหรือจะขายกันแน่
14:26 W in:) : ไม่ซื้อไม่ขาย
14:26 W in:) : แต่ขอแลกเปลี่ยนพอได้ไหมครับ
ผมส่ายหน้ากับคำพูดที่ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะมาไม้นี้มาก่อน นี่ผมโดนผู้ชายจีบอยู่สินะ
หัวเราะขำแล้วคิดลังเลอยู่ไม่นานผมก็จิ้มหน้าจอส่งข้อความกลับไปอีกครั้ง...
14:28 Heart : ก็อยู่ที่ว่าของที่แลกมันคืออะไร
เห็นทีว่าซื้อขายคราวนี้…ผมคงได้กำไร
- The End -
เอาเรื่องสั้นที่แต่งระหว่างช่วงพักทำงานมาฝากค่า เป็นอารมณ์ชั่ววูบจริง ๆ (หัวเราะ)
ไม่มีอะไรมาก อยากให้อ่านเล่น ๆ เอาสบายใจแล้วกันนะคะ คิดว่าน่าจะตอนเดียวจบ แต่ถ้ามีตอนพิเศษจะแวบมาค่ะ ^^
เอาอีกกกกกกกกก
:m3: :m1: :m3: :m1: