พิมพ์หน้านี้ - เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 6 30% P.4 6/12/58

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบ => ข้อความที่เริ่มโดย: Pawaree ที่ 17-07-2015 00:39:57

หัวข้อ: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 6 30% P.4 6/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: Pawaree ที่ 17-07-2015 00:39:57
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม









******************************************************************************************


แอบมาเปิดนิยายตอนดึกๆ (อีกแล้ว)

ในที่สุดก็มาถึงคราวของคู่เพื่อนจากเรื่อง เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45051.0) จะมีใครกันบ้าง ...ผมว่าคนอ่านน่าจะเดากันถูก...รึเปล่า?

ฮ่าๆๆๆๆ ก็ไม่อยากจะบอกอะไรมาก เดี๋ยวจะไม่ตื่นเต้น

ไปๆๆๆๆ ไปอ่านกันเลยดีกว่า

อ้อ...เกือบลืมไป จะบอกว่า นิยายเรื่องนี้ยังคงคอนเซ็ปเดิม โน! ดราม่า!!!!!!




FANPAGE (https://www.facebook.com/pages/Pawaree/1548716445345046)
นี่แหละที่เขาเรียกว่า 'ความรัก' (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43692.0)
เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45051.0) จบแล้ว
ซีรี่ย์ เผลอใจ ‘รัก’ หมดใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47829.0)





สารบัญ
เผลอใจ 'รัก' หมดใจ ตอน เผลอใจ...ไปสบตา

บทนำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47829.msg3126265#msg3126265)
ตอนที่ 1 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47829.msg3131262#msg3131262)
ตอนที่ 1 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47829.msg3133410#msg3133410)
ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47829.msg3135149#msg3135149)
ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47829.msg3137415#msg3137415)
ตอนที่ 4 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47829.msg3139395#msg3139395)
ตอนที่ 4 ครึ่งหลัง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47829.msg3141451#msg3141451)
ตอนที่ 5 ครึ่งแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47829.msg3154886#msg3154886)







หัวข้อ: Re: ซีรีย์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I บทนำ 17/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: Pawaree ที่ 17-07-2015 00:45:41
เผลอใจ...ไปสบตา


บทนำ





‘บางคนอาจจะเจอกัน....แล้วรู้เลยว่าใครเป็นคนที่ใช่’
   


คนเรานั่นมักจะมีความสามารถพิเศษแฝงอยู่ในตัว หรือที่คนทั่วไปอาจจะเรียกว่า ‘เซ้นท์’
เวลาที่คนเราถูกจ้องหรือถูกมอง คนเรามักจะรู้สึกได้เองโดยสัญชาตญาณ


และตอนนี้ตัวผมเองก็รู้สึกอย่างนั้น...



“เป็นอะไรดอม?” เสียงของ ‘อลัน’ พี่ชายฝาแฝดของผมเอ่ยถาม เมื่ออยู่ๆผมก็หันหลังกลับมองทางด้านหลังของตัวเอง
ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกจ้อง แต่...เมื่อหันไป ก็ไม่เห็นว่าจะมีใครกำลังจ้องผมอยู่เลย มีเพียงกลุ่มนักศึกษาบางกลุ่มกำลังยืนคุยกันอยู่เท่านั้น


“เปล่า” ผมส่ายหน้าบอกปฏิเสธพี่ชายฝาแฝดของผม ก่อนที่ผมจะเดินนำอลันไป
ผมชื่อ ‘ดอมินิก’ นักศึกษาปี 1 คณะวิศวกรรมศาสตร์ มีพี่ชายชื่ออลัน เป็นนักศึกษาปี 1 คณะวิศวกรรมศาสตร์เหมือนกัน


“นี่...เราไปกินเค้กกันป่ะ อลันอยากกินชีสเค้กกับโกโก้อ่ะ” เสียงอลันชวนผมไปหาอะไรกินครับ เพราะเราเพิ่งจะเลิกเรียนคาบสุดท้ายกัน ไม่แปลกที่อลันจะหิว


“ก็ได้ แต่ซื้อไปกินที่บ้านไม่ดีกว่าเหรอ ป่านนี้มี้คงเตรียมทำกับข้าวแล้วมั้ง” ผมเอ่ยบอกเสียงเรียบ


“โหย แค่นี้เอง อลันกินเค้กแล้วไปกินข้าวที่มี้ทำต่อยังได้เลย” อลันว่าด้วยน้ำเสียงร่าเริง ซึ่งมันก็คงจะจริง เพราะอลันมันกินเก่งหนิ ไม่ว่าจะอะไรอลันก็สามารถยัดลงท้องได้หมด


“ก็แล้วแต่นะ” และสุดท้ายผมก็ยอมตามใจอลันจนได้


“ดอมนี่น่ารักที่สุด ไปกันๆ อลันจะช่วยขุนดอมเอง รู้ตัวป่ะ ว่าผอมเกินไปแล้ว” อลันว่าก่อนจะใช้สองนิ้ว ย้ำนะครับว่าสองนิ้ว นิ้วโป้งกับนิ้วชี้ของอลันหนีบข้อมือของผมขึ้นมาแล้วก็บ่นไม่หยุด ว่าผมผอมไปบ้าง ไม่ค่อยกินข้าวบ้าง ชอบนอนดึกบ้าง


ความจริงร่างกายผมไม่ค่อยจะแข็งแรงเท่าไหร่ ตั้งแต่เกิดแล้ว ผมมีภูมิต้านทานที่ค่อนข้างจะต่ำกว่าคนทั่วไป เลยทำให้ป่วยง่าย และขี้โรค สารพัดโรคตามฤดูกาลนี่ผมเป็นหมด จึงทำให้ผมมีน้ำหนักที่น้อยกว่าเกณฑ์ ถ้าเทียบกับส่วนสูงของตัวเอง


“ดอมไม่ได้กินเยอะแบบอลันนะ” ผมรีบเบรกเขาเอาไว้ ผมเป็นคนกินน้อย จนบางทีอลันก็ประชดผมว่าผมกินอย่างกับแมวดม


“โหย...ดอม ดอมกินน้อยกว่าผู้หญิงบางคนอีกมั้ง” อลันยังไม่หยุดบ่นครับ


“ไปเถอะๆ” ผมผลักหลังอลันให้เดินเพื่อเป็นการตัดบท


แต่อยู่ๆผมก็ต้องชะงักอีกครั้ง เมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกจ้อง


อีกแล้ว...ความรู้สึกแบบนี้อีกแล้ว


“เป็นอะไรดอม ดอมแปลกไปจริงๆนะเนี่ย” อลันหันมาถาม


“เฮ้อ...ดอมรู้สึกเหมือนมีคนจ้องน่ะ” สุดท้ายผมก็ยอมเอ่ยบอกออกไป


“หืม? ใคร ไหน..คนไหน” อลันว่าพลางมองหาไปทั่ว


“เดี๋ยว...ดอมแค่บอกว่ารู้สึก” ผมรีบเอ่ยบอกเมื่ออลันแสดงอาการซะโอเว่อร์


“แค่รู้สึกก็ไม่ได้ น้องชายอลัน อลันหวงนะเว้ยยย” อลันเริ่มโวยวายเสียงดังจนคนรอบข้างหันมามอง


“อลัน อย่าโวยวายสิ อายคนอื่นเขา” ผมเอ่ยบอก ทั้งที่ความจริงผมออกจะชินกับการโวยวายเสียงดังในที่สารธารณะก็เถอะ แต่นี่มันในมหา’ลัย ผมต้องอยู่ที่นี่ไปอีก 4 ปี เชียวนะ ไม่อยากตกเป็นประเด็นขี้ปากชาวบ้านเขา


“ไม่อาย!”


“เออ! อลันไม่อาย แต่ดอมอาย!” ผมว่าก่อนจะเดินหนี


“เฮ้ย! ไม่เอา ไม่เดินหนีดิ” อลันว่าก่อนจะเดินตามผม


“อลันก็อย่าโวยวายสิ ดอมไม่ได้หน้าหนาเหมือนอลันนะ” ผมหันไปบอกหน้านิ่งเสียงเรียบ ถึงผมจะนิ่งๆ ไม่ค่อยพูด แต่ผมก็ไม่ได้เฉยชาจนหน้าหนา ไม่อายกับการกระทำของฝาแฝดของผม


เพราะหน้าเหมือนกัน บางทีก็ทำให้มีคนเข้าใจผิดไปเยอะอยู่เหมือนกัน แต่ถ้าหากผมกับอลันอยู่ข้างกัน ทุกคนจะแยกออก เพราะอลันรูปร่างค่อนข้างสมส่วน และผมก็ออกจะผอมกว่าอลันมากพอสมควร


“เขาเรียกว่ากล้าแสดงออก ...ดอม เอางี้ไหม วิ่งแข่งกันไปที่รถ ใครถึงก่อนชนะ” ว่าจบ อลันก็ออกตัววิ่งโดยไม่ถามถึงสุขภาพผมสักคำ


“เฮ้อ...” ผมได้แต่ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเดินตามอลันไป


ตุบ!


เสียงลูกกลมๆสีส้มเด้งมาก่อนจะกระแทกโดนที่เท้าของผมเบาๆ ผมยืนมองมันสักพักก่อนก้มลงเก็บลูกบาสเก็ตบอลนั่นขึ้นมา ก่อนจะหันมองไปรอบๆ ว่าเจ้าลูกบาสนี้ มันมาจากทางไหน


“เอ่อ...ขอโทษนะครับ ลูกบาสนั่นของผมเอง” เสียงผู้ชายดังขึ้นมาจากทางข้างหลังผม พอหันไปมองก็พบว่าเป็นผู้ชายคนนึง ตัวสูงกว่าผมเล็กน้อย แต่มีกล้ามเนื้อและดูแข็งแรงราวกับคนเล่นกีฬา ใบหน้าดูหล่อเหล่าสะอาดสะอ้าน แม้ว่าจะมีเหงื่อผุดตามใบหน้าและร่างกาย แต่มันก็ไม่ทำให้ดูน่ารังเกียจเลย


เขาใส่เสื้อกล้ามสีขาวซึ่งมันบาง พอเขามีเหงื่อจึงทำให้เสื้อมันแนบตัวเขาจนเห็นกล้ามเนื้อของเขาได้อย่างชัดเจน
เรายืนอยู่ใกล้กันมากเกินกว่าที่มันควรจะเป็น ใบหน้าหล่อเหลาของเขาอยู่ใกล้ผม...มากเกินไป


...สายตาเฉี่ยวคมของเขามองลงมาที่ผม


...มันทำให้ผมหยุดหายใจไปชั่วขณะ รู้สึกเหมือนโลกหมุนจนแทบจะทรงตัวไม่อยู่ แล้วก็...ทุกๆอย่างกลับมืดลง...



อ่า...ผมเป็นลม เพราะแค่สบตากับเขาเนี่ยนะ...








*************************************************************


ทายสิ คู่แรกใครเอ่ย?????????????????????


แอบมาลงนิยายตอนดึกๆอีกแล้ว เรื่องที่แล้วก็ชอบมาย่องอัพตอนดึกๆ ที่คนมักจะนอน แต่ผมไม่หลับไม่นอนฮะ

ยังไม่ได้ตรวจคำผิด มีคำไหนผิดก็บอกๆกันมั้งเน้อ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:



FANPAGE (https://www.facebook.com/pages/Pawaree/1548716445345046)
นี่แหละที่เขาเรียกว่า 'ความรัก' (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43692.0)
เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45051.0) จบแล้ว
ซีรี่ย์ เผลอใจ ‘รัก’ หมดใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47829.0)

หัวข้อ: Re: ซีรีย์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I บทนำ 17/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: jamesnaka ที่ 17-07-2015 01:10:07
 :mc4: ดีใจจัง ในที่สุดก็ได้อ่านคู่อลัน กับคู่ดอม แล้ว

รอตอนต่อไปจ้า  :pig4:
หัวข้อ: Re: ซีรีย์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I บทนำ 17/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: Babelilong ที่ 17-07-2015 01:11:27
อ๊ากกกกกกกกกก

คู่ของแฝดแล้ววววววววววว

 :mc4: :mc4: :mc4:

รอตอนต่อไป  :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: ซีรีย์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I บทนำ 17/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: RoseBullet ที่ 17-07-2015 01:15:19
อันนี้คำผิดเท่าที่เราเห็นจ้า
เรียกว่า ‘เซนท์’ > เซ้นส์
เราพึ่งจะเลิกเรียน > เพิ่ง
ซื้อไปกินที่บ้าง > บ้าน
ตั้งแต่เกินแล้ว > เกิด
ผมผักหลังอลัน > ผลัก
บางทีก้ทำให้ > ก็
มีเหงื่อพุดตามใบหน้า > ผุด
สายตาเฉียวคม > เฉี่ยว

คู่ดอมกับจิน อลันกับเซย์ใช่ไหมนี่
ตอนอ่านเรื่องของโปเต้กับติณณ์ เราก็สนใจสองแฝดนะ อยากรู้ความเป็นไปว่ามาคบกับแฟนได้ยังไง
นี่ได้อ่านสมใจแล้ว สู้ๆค่า รอติดตาม
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ซีรีย์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I บทนำ 17/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: Pawaree ที่ 17-07-2015 01:29:01
อันนี้คำผิดเท่าที่เราเห็นจ้า
เรียกว่า ‘เซนท์’ > เซ้นส์
เราพึ่งจะเลิกเรียน > เพิ่ง
ซื้อไปกินที่บ้าง > บ้าน
ตั้งแต่เกินแล้ว > เกิด
ผมผักหลังอลัน > ผลัก
บางทีก้ทำให้ > ก็
มีเหงื่อพุดตามใบหน้า > ผุด
สายตาเฉียวคม > เฉี่ยว

คู่ดอมกับจิน อลันกับเซย์ใช่ไหมนี่
ตอนอ่านเรื่องของโปเต้กับติณณ์ เราก็สนใจสองแฝดนะ อยากรู้ความเป็นไปว่ามาคบกับแฟนได้ยังไง
นี่ได้อ่านสมใจแล้ว สู้ๆค่า รอติดตาม
 :katai2-1:

แก้ไขเรียบร้อย ขอบคุณครับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
หัวข้อ: Re: ซีรีย์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I บทนำ 17/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 17-07-2015 04:02:04
มารออ่านเรื่องของแฝด
หัวข้อ: Re: ซีรีย์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I บทนำ 17/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 17-07-2015 06:46:05
 o13.  :mew1:   คู่ของแฝดนี่แหละน่าเผือกสุดๆ. ชอบค่ะ

คนเขียนสู้ๆนะ
หัวข้อ: Re: ซีรีย์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I บทนำ 17/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: NOPKAN ที่ 17-07-2015 08:04:43
มาตามอ่านๆๆ

ปล. ซีรี่ส์ สะกดด้วย ส์ ไม่ใช่ ย์ ค่ะ
หัวข้อ: Re: ซีรีย์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I บทนำ 17/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 17-07-2015 10:00:26
ดอมน่ารักอ่ะ :mew1:
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I บทนำ 17/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 17-07-2015 10:19:41
 :mc4: คู่แฝดมาแล้ว
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I บทนำ 17/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: natt lUcky ที่ 18-07-2015 00:46:22
เรื่องของคู่แฝดมาแย้วววว
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I บทนำ 17/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 18-07-2015 01:37:47
เป็นลมเลยหรอลูก
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I แจ้งข่าว 18/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: Pawaree ที่ 18-07-2015 18:33:29
TBL-425-920

ร่วมสนุกกับกิจกรรม

รางวัล แจก! หนังสือ 1 เล่ม เรื่อง เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว

ร่วมสนุกกันได้ที่
Pawaree Fanpage (https://www.facebook.com/1548716445345046/photos/a.1549098331973524.1073741828.1548716445345046/1628750030675020/?type=1&theater)
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 1 ครึ่งแรก 21/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: Pawaree ที่ 21-07-2015 23:26:16
ตอนที่ 1

   





   “นี่ ถ้าน้องกูเป็นอะไรไปนะ กูเอาเรื่องพวกมึงแน่!!”


   
...เสียงใครกัน ทำไมขี้โวยวายแบบนี้วะ



   “จะอะไรนักหนา ก็บอกอยู่ ว่าน้องมึงอ่ะ เป็นลมไปเอง เพื่อนกูยังไม่ทันจะได้ทำอะไรเลยนะเว้ย!”



   ...ใครอีกล่ะเนี่ย เสียงไม่คุ้นเลย



   แล้วพวกเขาจะมาโวยวายใส่กันทำไม...หนวกหู คนจะหลับจะนอน


   ผมขมวดคิ้ว ...ก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมา แต่แล้วก็ต้องหลับตาลงไปอีก เพราะความสว่างของแสงจากหลอดไฟ มันทำให้ผมแสบตาไปหมด


   “คุณ...รู้สึกตัวแล้วเหรอ” เสียงทุ้ม...ที่น่าจะเป็นของผู้ชายดังขึ้น อ่า...เหมือนผมจะเคยได้ยินเมื่อเร็วๆนี้นะ แต่ว่า...นึกไม่ออก ใครวะ??


   “ดอม! ดอมรู้สึกตัวแล้วเหรอ วู้!...Open your eyes, baby.” เสียงที่เหมือนผมแบบนี้ อลันแน่ๆ


   “.....” ผมขมวดคิ้วอย่างเกร็งหน่อยๆ ก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมาใหม่อีกครั้ง เห็นผู้ชายคนนึงที่มีใบหน้าเหมือนผมเป๊ะๆ กำลังก้มหน้าลงมาจนหน้าผากของเราจะชนกันอยู่แล้ว


   “Alan. What are you doing?” ผมวาก่อนจะใช้มือดันหน้าอลันให้ออกห่าง แล้วค่อยๆพยุงตัวเองลุกขึ้น โดยมีอลันคอยประคองตัวผมข้างนึง และก็มีอีกคนนึงที่ประคองตัวผมอีกข้างนึงเหมือนกัน



เอ๊ะ...เดี๋ยวก่อน...



ขวับ!!!



“.....” ผมรีบหันไปมองดัวยความเร็วจนคอแทบเคล็ด ว่าใครกันที่ช่วยประคองตัวผม


“...ไง” เขาเอ่ยทัก เมื่อผมเอาแต่จ้องหน้าของเขา ...จะไม่ให้จ้องได้ยังไง ก็หน้าของเขาเล่นอยู่ใกล้หน้าของผมซะขนาดนี้


“.....” ผมมองเขา ก่อนจะเบือนหน้าหนี ให้ตายสิ...ผมจำได้แล้ว ว่าที่ผมเป็นลมไป มันเป็นเพราะผมบังเอิญไปสบตาของเขา ผมไม่รู้ว่าตอนนั้นผมรู้สึกยังไง แต่พอมาเห็นเขาในระยะนี้ ผมก็กลับไม่รู้สึกอยากจะเป็นลมหรืออะไร เพียงแต่ ...อาจจะจ้องตากับเขาไม่ได้ก็เท่านั้น ...ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน


“Are you OK?” อลันถามผมพลางจับหน้าผมพลิกไปพลิกมา



ตอนแรกก็ไม่เป็นอะไรหรอก จะมาเป็นก็เพราะอลันนี่แหละ


“อืม” ผมตอบก่อนจะใช้มือผลักหน้าอลันให้ออกห่างไปอีกครั้ง มองดูรอบก็พบผู้ชายอีกคนนึง


“น้องมึงไม่ได้เป็นไร กูกับเพื่อนกลับได้แล้วใช่ป่ะ?” ผู้ชายคนนั้นหันไปพูดกับอลันด้วยน้ำเสียงห้วนๆ


“ยัง กูจะพาน้องกูไปตรวจที่โรงพยาบาล” อลันโวยกลับเสียงดังอย่างไม่ยอมแพ้


“อลัน อย่าโวยวายได้ไม่ ดอมไม่ได้เป็นอะไร” ผมรีบห้ามพี่ชายตัวเอง


“ได้ยังไง มันทำให้ดอมสลบนะ ไม่รู้ล่ะ ถ้าไม่ไปโรงพยาบาลกับอลัน อลันจะบอกแด๊ดกับมี้” อลันเอ่ยบอกผมด้วยน้ำเสียงเชียบขาด


“ทำไมต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ด้วย” ผมถามกลับ เพราะถ้าอลันเอาเรื่องนี้ไปบอกแด๊ดกับมี้ มันจะต้องกลายเป็นเรื่องใหญ่มากๆแน่ๆ


“ก็ไอ้บ้านี่มันทำให้ดอมสลบอ่ะ” อลันว่าก่อนจะชี้ไปยังผู้ชายที่นั่งอยู่อีกข้างนึงของผม


“เขาไม่ได้ทำอะไร ดอมเป็นลมไปเอง” ผมรีบแก้ไขความเข้าใจผิด


“ห๊ะ!” อลันทำหน้าเอ๋อจนผมยังแอบขำอยู่ในใจ


“เออ” ผมว่าก่อนจะก้าวขาลงจากเตียง เอื้อมมือไปหยิบรองเท้าผ้าใบของตัวเองที่อยู่ไม่ไกลมาใส่


“อะไร ยังไงเนี่ย” อลันร้องถามเสียงดัง เฮ้อ...ทำไมแฝดผมมันขี้โวยวายขนาดนี้เนี่ย


“สงสัยอากาศมันจะร้อนเกินไป ดอมเลยเป็นลม เขาไม่ได้ทำอะไรดอมสักหน่อย” ผมอธิบายให้อลันฟัง เพราะดูเหมือนอลันจะเข้าใจผิดไปไกล เดี๋ยวคงต้องถามว่าเพราะอะไร แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้


“...จริง?” อลันร้องถาม หน้าออกจะเหวอนิดๆ แสดงว่าไปด่าสองคนนั้นไว้เยอะแน่ๆ


“อืม” ผมว่าก่อนจะลุกขึ้นยืน โดยมีผู้ชายที่ดวงตามีอิทธิพลต่อผมเข้ามาช่วยประคอง


“.....” ผมหันไปมองหน้าเขานิดนึง ก่อนจะค่อยๆเขยิบถอยห่างออกมาจากเขา ซึ่งเขาก็ปล่อยมือจากตัวผมโดยไม่ได้ว่าอะไร
“คุณไม่ได้เป็นอะไรจริงๆนะ” เขาเอ่ยถามผม


“.....” ผมพนักหน้าเบาๆ


“จินเรียนอยู่สถาปัตยกรรม ปีหนึ่ง ถ้าอยากจะให้จินรับผิดชอบอะไร ก็บอกได้เลยนะ” เขาพูดบอกผมพร้อมกับแนะนำตัวไปด้วย ว่าเขาชื่อ ‘จิน’ โดยการพูดแทนตัวเอง ก่อนจะหันไปบอกอลันในประโยคสุดท้าย


“เออ เดี๋ยวกูจะพาน้องกูไปตรวจที่โรงพยาบาล ถ้าน้องกูสึกหรอตรงไหนแม้นิดเดียว กูเล่นงานมึงแน่” อลันว่าก่อนจะจับข้อมือผมแล้วลากผมออกมา จนผมได้รู้ว่าที่ที่ผมอยู่เมื่อกี้มันเป็นโรงพยาบาลของมหา’ลัย


“อลัน ไม่ต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ได้ไหม ดอมแค่เป็นลม จินเขาไม่ได้ทำอะไรดอมสักหน่อย” ผมเอ่ยบอกเมื่อเราเข้ามานั่งนรถของพวกเรา รถคันนี้แด๊ดซื้อให้เมื่อรู้ว่าผมสองคนสอบติดคณะวิศวกรรมของมหา’ลัยแห่งนี้ เขาดีใจมาก บอกว่ากลัวแทบแย่ว่าพวกผมจะไม่มีที่เรียน


“รู้ ก็แค่ขู่พวกมันไปงั้นแหละ ...คาดเข็มขัดด้วย” อลันเอ่ยอย่างลอยหน้าลอยตา ก่อนจะบอกให้ผมคาดเข็มขัดนิรภัย อลันเขามีหน้าที่ขับรถครับ ส่วนผมนั่งอย่างเดียว เพราะผมขับรถยนต์ไม่เป็น รถมอเตอร์ไซด์ด้วยเหมือนกัน ที่เป็นอย่างเดียวคือจักรยาน ที่เคยปั่นไปหน้าหมู่บ้านเพื่อนซื้อของกินในเซเว่น


“แล้วก็ไม่ต้องบอกแด๊ดกับมี้หรอก ว่าดอมเป็นลม”


“ทำไม?”


“ดอมไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่ ไมงั้นดอมจะบอกแด๊ดกับมี้ว่าอลันชอบเก็บถุงยางไว้ในกระเป๋าสตางค์ แถมยังเคยทำตกในเซเว่นด้วย” ผมเอาคำขู่ระดับชาติที่มีผลต่ออลันมาขู่


“เฮ้ย! ก็บอกแล้วไงว่าเก็บไว้เฉยๆ ได้ฟรีมาตอนที่เขาแจกในวันงานเอดส์โลก ไม่ได้ใช้เองสักหน่อย” อลันรีบแก้ตัวพลางหักพวงมาลัยเลี้ยงออกจากมหา’ลัย


“แล้วไง” ผมพูดอย่างลอยหน้าลอยตาแบบที่อลันชอบทำ ความจริงแด๊ดกับมี้ก็ไม่ค่อยว่าอะไรหรอก ถ้สผมสองคนจะมีแฟน แต่ขอให้อยู่ในขอบเขตและอย่างเพิ่งมีอะไรกันจนกว่าจะหางานทำได้ เหตุผลคงเป็นเพราะแด๊ดของผมทำมี้ท้องตั้งแต่ทั้งคู่ยังเรียนอยู่มหา’ลัย ทำให้มี้ต้องดร็อปเรียน แด๊ดก็เรียนและเริ่มหางานทำ แม้ว่าฐานะทางบ้านของแด๊ดในตอนนั้น มันก็ไม่ได้ลำบากอะไรเลย ออกจะมีกินมีใช้เสียด้วยซ้ำ แต่แด๊ดบอกว่า ตอนนั้น...ในใจของมันเกิดคำว่าครอบครัวขึ้นมา เพราะงั้นแด๊ดจึงหางานทำเพื่อที่จะเอามาเลี้ยงครอบครัวของแด๊ด แต่ตอนนี้แด๊ดและมี้ยังเรียนอยู่ มันจึงลำบากมากกับการเลี้ยงลูกไปด้วย เรียนไปด้วย เพราะงั้นแด๊ดจึงพยายามเตือนพวกเราบ่อยๆ ไม่ใช้ว่าไม่ไว้ใจ แต่ความผิดพลากมันเกิดขึ้นได้เสมอ


แต่แด๊ดกับมี้ของผมก็รักกันนะครับ ไม่ได้อยู่ด้วยกับเพราะว่ามีพวกผมเกิดขึ้นมา


“ก็ได้ๆ แต่ต่อไปนี้ห้ามอยู่ห่างจากอลันนะ” อลันหันมาสั่งเสียงเข้ม


“อลันเองไม่ใช่เหรอ ที่วิ่งที่ดอม” ผมถามกลับ ซึ่งมันเป็นความจริงทั้งนั้น อลันวิ่งหนีผมไปที่รถคนเดียว อลันต่างหากที่อยู่ห่างจากผมก่อนน่ะ


“เอ่อ...เออๆ ครั้งนี้อลันผิดเอง” อลันยอมรับผิด ซึ่งมันก็ควรจะเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว


“.....” ผมไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแต่หยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาเช็คนู้นเช็คนี้ไปเรื่อย จนมาสะดุดกับการแจ้งเตือนอันนึงของแอปพริเคชั่นหนึ่งที่ตัวอักษรสีขาวพื้นหลังสีฟ้า



Jirawat Thanasub



มีการแจ้งเตือนว่ามีคนขอเป็นเพื่อนกับผมในเฟสบุ๊ค แต่...จิรวัฒน์ ธนา...ทรัพย์?


จิรวัฒน์ ธนาทรัพย์ ...โอเค มันน่าจะอ่านอย่างนี้ นายจิรวัฒน์นี่ใครวะ ไม่เห็นจะรู้จักเลย ขอดูรูปหน่อยก็แล้วกัน


“.....” ผมแตะนิ้วเบาๆไปที่ชื่อของเขา ก่อนที่มันจะเด้งไปยังหน้าไทม์ไลน์ของนายจิรวัฒน์ แล้วกดไปที่รูปประจำตัว


...เฮ้ย!


นี่มันคนที่เป็นเจ้าของลูกบาสที่เด้งมาโดนผมนี่นา


“.....” ผมนั่งส่องเฟสบุ๊คของเขา ดูท่าว่าเขาเองก็ออกจะดังอยู่ในโลกโซเชี่ยลไม่น้อย ดูจากยอดไลค์และคอมเม้นต์ของแต่ละโพสต์หรือรูปภาพที่เขาโพสต์ลงไป


ผมนั่งคิดอยู่นานว่าจะรับดีไหม ...จนสุดท้ายก็กดตอบรับไปจนได้ ก่อนที่ผมจะออกจากหน้าไทม์ไลน์ แล้วเลื่อนฟีดในเฟสบุ๊คไปเรื่อยๆ ดูความเคลื่อนไหว


แต่ก็ต้องมาชะงักกับสเตตัสหนึ่ง



Jirawat Thanasub



ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร ทำไมผมจะต้องมาชะงักเมื่อเห็นชื่อชื่อนี้ด้วย ผมกดปิดหน้าจอทั้งที่ยังไม่ออกจากแอปพริเคชั่นเฟสบุ๊ค ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ทำไมร่างกายผมถึงเกิดอาการแปลก อะไรบางอย่างกำลังตีวนอยู่อยู่ในท้อง ใบหน้ารู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาเสียดื้อๆ ทั้งที่ผมก็ไม่ได้มีไข้อะไร


“เป็นอะไร ทำไมทำหน้าแปลกๆ” อลันว่าก่อนจะตีไฟเลี้ยว ก่อนจะเลี้ยวเข้าไปยังลานจอดรถของร้านเบเกอรี่ชื่อดัง ที่มันเป็นร้านประจำของเขา


“ดอมไม่ลงไปนะ” ผมเอ่ยบอกเมื่ออลันทำท่าจะดับเครื่อง


“อ่าว เหรอ ...แล้วจะเอาอะไรไหมล่ะ” อลันหันมาถามผม


“มาการองสองกล่อง” ผมเอ่ยบอก


“ไหนเงินล่ะ” อลันทวง เมื่อเห็นว่าผมยังคงนั่งนิ่ง ไม่มีท่าทีจะหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาหยิบเงินให้อลัน


“อลันไม่คิดจะเลี้ยงดอมเหรอ” ผมว่าก่อนจะยิ้มให้อลัน


“ไม่ต้องมายิ้มอ่อย หน้าตาไม่ดี ไม่เห็นน่ารักเลย แบร่!” อลันว่าก่อนจะปิดประตูรถแล้วเดินเข้าไปในร้าน แต่...อลันลืมอะไรไปหรือ ว่าเราเป็นฝาแฝดกัน เขาด่าผม ก็เหมือนเขาด่าตัวเองนะ











*********************************************************************************


มาครึ่งแรกมาฝากก่อน เดี๋ยวคนอ่านจะลืมไปผมเสียก่อน 555555555555555555555

มีคำผิดก็บอกกันหน่อยนะ ช่วงนี้สมองเบลอๆ


เอากิจจกรรมดีๆ มาฝาก

แจกหนังสือจ้า แจกหนังสือ เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว

เข้ามาดูกติกาได้ที่นี่ [/size] Pawaree Fanpage (https://www.facebook.com/1548716445345046/photos/a.1549098331973524.1073741828.1548716445345046/1628750030675020/?type=1&theater)




FANPAGE (https://www.facebook.com/pages/Pawaree/1548716445345046)
นี่แหละที่เขาเรียกว่า 'ความรัก' (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43692.0)
เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45051.0) จบแล้ว
ซีรี่ย์ เผลอใจ ‘รัก’ หมดใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47829.0)

หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 1 ครึ่งแรก 21/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 22-07-2015 05:01:57
ดอมน่ารักจัง    :mew1:  คล้ายหมาใหญ่สุขุมอบอุ่น อยากกอดอยากหาอะไรให้กิน

หล่อสลบมันเป็นแบบนี้เองใช่ไหมดอม  เราว่าจินทำทั้งหมดนี่เอง ทั้งจ้องแอบดูและส่งลูกบาสมา
เพื่อนจินที่มาดูดอมด้วยน่ะเซย์ใช่ป่าว
อลันนี่พูดมากตลอด 555 เหมือนหมาน้อยซนๆเลย
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 1 ครึ่งแรก 21/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 22-07-2015 07:53:25
ดอมน่ารักอ่ะ :mew1:
จินมาอย่างเนียนๆเลยนะ
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 1 ครึ่งแรก 21/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 22-07-2015 09:47:24
จินนี่รีบเปิดตัวเลยนะพยายาม
เอาตัวเองเข้ามาใกล้เพื่อให้
ดอมสนใจตัวเองละสิ
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 1 ครึ่งแรก 21/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: naoai ที่ 22-07-2015 14:26:49
แอบตามมาจากติณกับโปเต้ อินเบาๆ
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 1 ครึ่งแรก 21/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 22-07-2015 15:38:15
รอ
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 1 ครึ่งแรก 21/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 22-07-2015 19:43:11
ติดตามค่าาาาาาา
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 1 ครึ่งหลัง 24/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: Pawaree ที่ 24-07-2015 00:50:36
ตอนที่ 1 ครึ่งหลัง









พวกผมสองคนกลับมาถึงบ้านก็เป็นเวลา 2 ทุ่มเศษๆ และทั้งที่จะต้องเจอมี้ออกมาต้อนรับเมื่อพวกผมกลับมา แต่นี่กลับเปล่าเลย บ้านเงียบเชียบ แถมไฟก็ยังไม่เปิด ความจริงพวกผมเริ่มเอะใจตั้งแต่ต้องไขประตูบ้านเข้าบ้านมาเพราะประตูรั้วและประตูบ้านมันล็อค แม้ว่ารถทุกคันของบ้านนี้จะยังอยู่ดี ประตูก็ไม่มีรอยงัดแงะอะไร แต่มันก็ทำให้พวกผมเริ่มเอะใจขึ้นมาอีกครั้ง




แด๊ดกับมี้หายไปไหน?




“แด๊ด! มี้! ไปไหนอ่ะ อย่าเล่นซ้อนแอบนะ อลันเล่นไม่เก่ง” อลันตะโกนดังไปทั่วบ้าน แต่ยังไงก็ไร้ตอบสนอง ทุกอย่างยังคงเงียบงันอยู่เหมือนเดิม



“แด๊ด! วู้! อยู่ไหน!! แอบเล่นจ้ำจี้กับมี้ในห้องเหรอ!!” อลันว่าก่อนจะวิ่งขึ้นบันไดไปยังชั้นสองของบ้าน ส่วนตัวผมนั้นไม่บ้านจี้วิ่งตามอลันขึ้นไปหรอก โดยส่วนตัวแด๊ดกับมี้ไม่ได้เป็นคนขี้เล่นอะไร ไม่มีทางที่พวกเขาจะเล่นซ้อนแอบกัน



ผมเริ่มรู้แล้วว่าแด๊ดกับมี้ไม่อยู่บ้าน จึงเดินเข้าไปในครัว เพราะคิดว่าน่าจะมีอะไรที่พอจะบอกได้ว่าแด๊ดกับมี้ไปไหน เพราะพวกเขาไม่ได้โทรศัพท์หรือส่งข้อความมาบอกผมหรืออลันเลย



แล้วมันก็ตรงเป๊ะอย่างกับละครเมื่อมีโพสต์อิทแปะอยู่ที่ประตูตู้เย็น




‘...แด๊ดกับมี้จะไปฮันนีมูนครบรอบ 20 ปี คราวนี้ไปยาว ดูแลกันดีๆนะลูก อลันก็ห้ามแกล้งน้องนะ :’)...’




ผมยิ้มนิดๆ ปล่อยเขาไปเถอะ แด๊ดกับมี้จะออกไปหาความสุขกันสองคนแบบนี้ผมก็ไม่ว่าหรอก แต่เล่นไม่บอกล่วงหน้าก่อนมันก็ออกจะเซอร์ไพร์สไปสักหน่อย อีกอย่างผมก็จำไม่ได้หรอก ว่าวันครบรอบของแด๊ดกับมี้มันวันอะไร



“ดอม! ดอม! ทำไงดีไม่เจอแด๊ดกับมี้เลย แต่รถก็อยู่ครบนะ แด๊ดกับมี้หายไปไหนอ่ะ หรือว่า!...จะโดนลักพาตัว!!!”




แปะ




อลันวิ่งลงมาโวยวายตรงหน้าผมชะงักเมื่อผมแปะโพสต์อิทบนหน้าผากเขา



“อะไรว่ะดอม คนกำลังซีเรียส!” อลันโวยวาย แต่แทนที่จะอ่านโพสต์อิทที่ผมแปะไปที่หน้าผากของเขา เขากลับขยำมันแล้วปาทิ้งลงถังขยะที่อยู่ข้างตู้เย็น เออ...ให้มันได้อย่างนี้สิ ฉลาดจริงๆเลยพี่ผมเนี่ย



“ไปเก็บมันแล้วอ่านซะ จะได้รู้” ผมว่าก่อนจะเปิดตู้เย็นดูว่ามีพวกของสดอะไรบ้างที่พอจะมาทำอาหารเย็นให้ตัวเองและพี่ชายจอมโวยวายกิน



“อะไรอ่ะ?” อลันถาม พลางก้มลงไปเก็บโพสต์อิทที่ตัวเองขยำทิ้งซะไม่มีดีขึ้นมาตามที่ผมบอก เออ...นอกจากฉลาดน้อยแล้วยังบ้าจี้อีก



“.....” ผมไม่ได้ตอบอะไร ส่วนมือก็หยิบอาหารแช่แข็งออกมา แกะพลาสติกที่ห่อหุ้มมันอยู่ออก แล้วเอาเข้าไมโครเวฟทันที ความจริงในตู้เย็นก็พอจะมีของสดนะครับ แต่ผมขี้เกียจจะมาทำอะไรกินเอง



“ดอม ...ทำไมอ่ะ” เสียงหงอยๆของอลันดังขึ้น คิดว่าคงจะหลอยที่แด๊ดกับมี้หนีไปเที่ยวกันแค่สองคนโดยไม่บอกพวกเราล่วงหน้า



“ก็ตามนั้น”



“ทำไมมันแกะไม่ออกอ่ะ!” เสียงหงอยๆเปลี่ยนเป็นเสียงโวยวาย




เฮ้อ...ทำไมพี่ชายผมมันถึงติ๊งต๊องแบบนี้วะ




“ไม่ต้องพยายามแกะล่ะ ดอมบอกก็ได้ ...แด๊ดกับมี้ไปฮันนีมูน” ผมเอ่ยบอก



“ห๊ะ! ฮันนีมูน เย้!!!” ผิดคาดแฮะ นึกว่าอลันจะทำเสียงหงอยหน้างอเสียอีก ไหงกลับดีใจซะขนาดนั้น



“ไม่หงอย?” ผมถามอย่างไม่ค่อยเข้าใจอลันนัก



“หงอยทำไม แด๊ดกับมี้ไม่อยู่แบบนี้ก็ดี ตอนนี้เราสองคนเข้ามหา’ลัยกันแล้วใช่ป่ะ เราก็จะได้ใช้ชีวิตนักศึกษาให้คุ้มไง เที่ยว เที่ยว เที่ยววว!!!” อลันตะโกนลั่นบ้านอย่างดีอกดีใจ



“เรียนต่างหาก” ผมเคาะหันอลันเบาๆ ก่อนเดินไปหยิบสปาเก็ตตี้ที่ผมเอาเข้าไปอุ่นในไมโครเวฟออกมา แล้วเดินไปที่ห้องนั่งเล่น หยิบรีโมตขึ้นมาแล้วเปิดโทรศัพท์ดู



“โหยยย ...ดอม ชีวิตในรั้วมหา’ลัย เราต้องใช้มันให้คุ้มสิ จะเอาเรียนอย่างเดียวก็น่าเบื่อจะตาย” อลันกระโดดขึ้นโซฟามานั่งตักผมเฉยเลย ดีนะที่ผมวางสปาเก็ตตี้ไว้บนโต๊ะ



“ลงไป หนัก” ผมว่าพลางดันตัวอลันออกไปจากตักของผม



“หึๆ ...ถ้าอลันไม่อยากใช้ชีวิตให้คุ้มค่า งั้นวันนี้ก็อยู่เฝ้าบ้านไปก็แล้วกันนะ” อลันว่าก่อนจะลุกจากตักของผมแล้วยืนขึ้นเต็มความสูง



“อลันจะไปไหน”



“ความจริงวันนี้พวกไอ้กริมมันนัดอลันไปกินเหล้า อลันก็กะว่าจะมาขออนุญาตจากแด๊ด แต่นี่แด๊ดไม่อยู่ มี้ก็ไม่อยู่ เพราะงั้นอลันจะอนุญาตตัวเอง พี่อลันไปอาบน้ำก่อนนะน้องดอม” อลันว่าก่อนจะวิ่งขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านอย่างอารมณ์ดี ผมได้แต่มองตามพร้อมกับส่ายหัวหน่อยๆให้กับความร่าเริงเกินเหตุของเขา



“......” ผมนั่งดูเรียลลิตี้โชว์พลางนั่งม้วนเส้นสปาเก็ตตี้เข้าปาก กินไปได้ครึ่งจานอลันก็ลงมา



“พี่ไปแล้วนะน้องรัก มีอะไรเป็นอะไรก็รีบโทร.บอก เข้าใจนะ” อลันลงมาพร้อมกับการแต่งตัวที่จัดเต็มมาก สำหรับการไปเที่ยวของเขา



“อืม จะไปไหนก็ไป” ผมไม่อยากจะห้ามเขาหรอก อลันเป็นคนร่าเริง ชอบเที่ยว ชอบที่จะไปเปิดหูเปิดตา ในเมื่อเขามีโอกาส ผมก็ไม่ห้ามหรอก



“เดี๋ยวซื้อขนมมาฝาก” อลันว่าก่อนจะเดินออกจากบ้านไปอย่างอารมณ์ดี



“อย่าเมามากนะ” ผมตะโกนไล่หลัง



“เออ!” เสียงอลันตะโกนกลับมา ผมยิ้มนิดๆก่อนจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาเล่น




Jirawat Thanasub




อ่า...ชื่อนี้อีกล่ะ ผมขอเรียกเขาว่าจินก็แล้วกัน เพราะเหมือนเขาจะแนะนำตัวกับผมแล้ว...มั้ง



คือ...จินเขาส่งข้อความผ่านทางเฟสบุ๊คมา ผมสองจิตสองใจอยู่นานก่อนจะกดเข้าไปดู




Jirawat Thanasub : เราชื่อจินนะ


Jirawat Thanasub : ตอนนี้อาการเป็นไงบ้าง ได้ไปหาหมอไหม?


Jirawat Thanasub : โดนพ่อแม่ว่าอะไรหรือเปล่า?




เขาส่งมาเมื่อ 30 นาทีที่แล้ว เป็นตอนที่ผมออกจากร้านเบเกอรี่พอดี และผมก็ดันไม่ได้เปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ จึงทำให้ไม่รู้ว่าเขาส่งข้อความมา



แล้ว...ผมควรจะตอบเขากลับดีไหม?



แต่...มันก็ขึ้นไปแล้วว่าผมอ่านแล้ว ถ้าไม่ตอบมันก็ยังไงๆอยู่




Dominic Pakin : ผมไม่ได้เป็นอะไรมาก




ผมตอบเขากลับไปแค่นั้น เพราะไม่รู้จะคุยอะไรกับเขา ไม่ได้รู้จักกันมากมาย แถมไม่ได้เรียนคณะเดียวกันอีก




Jirawat Thanasub : ในที่สุดก็ตอบผมสักที




แทบจะทันทีที่ผมตอบกลับเขาไป เขาก็ตอบกลับมา ผมลังเลอยู่สักพักว่าจะคุยกับเขาต่อดีหรือเปล่า แต่อะไรบางอย่างในใจ กลับเรียกร้องให้ผมตอบกลับเขาไป เรียกร้องให้นิ้วของตัวเองพิมพ์ตอบเขา



ซึ่งความรู้สึกแบบนั้น ผมเองก็ยังไม่เข้าใจเลย




Dominic Pakin : โทษที ผมปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ เลยไม่ได้ยิน




Jirawat Thanasub : ไม่เป็นไร


Jirawat Thanasub : นายชื่ออะไรหรอ? ชื่อดอมอย่างที่พี่นายเรียกหรือเปล่า?




Dominic Pakin : ผมชื่อดอมินิก จะเรียกว่าดอมก็ได้




Jirawat Thanasub : อ่า


Jirawat Thanasub : แล้วดอมกินอะไรหรือยัง?




Dominic Pakin : กำลังกิน ...นายล่ะ?




Jirawat Thanasub : ยังเลยน่ะ


Jirawat Thanasub : จินรบกวนดอมหรือเปล่า ดอมกินข้าวก่อนก็ได้นะ




Dominic Pakin : ไม่ ...ใกล้จะหมดแล้ว




Jirawat Thanasub : อ๋อ แล้ว...คุยกับจินแบบนี้ พี่ชายดอมว่าอะไรหรือเปล่า?




Dominic Pakin : อลันไม่อยู่




Jirawat Thanasub : อ๋อ


Jirawat Thanasub : จินขอตัวไปกินข้าวก่อนนะ




Dominic Pakin : อืม




Jirawat Thanasub : คือ...ถ้าจินจะขอทักเฟสบุ๊คดอมไปอีก ดอมจะว่าอะไรจินไหม?




Dominic Pakin : ไม่




Jirawat Thanasub : อ่า ขอบคุณนะ ไว้จนจะทักไป




Dominic Pakin : อืม




Jirawat Thanasub : *ส่งสติ๊กเกอร์*




แล้วผมก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป น่าแปลกที่ผมกลับคุยกับเขาได้อย่างไหลลื่น มันน่าแปลกมากๆสำหรับผมและคนที่พึ่งจะรู้จักกัน
ผมไม่รู้ว่าตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่ ทั้งที่ตัวผมเองก็เป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงและไม่ค่อยอยากจะยุ่งกับใครแท้ๆ แต่กับคนนี้มันไม่ใช่ มันเหมือนกับมีบางอย่างระหว่างผมและเขา ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร



ผมรู้สึกแปลกๆตั้งแต่ที่ได้สบตากับเขาในตอนนั้น ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร



แรงดึงดูดแปลกๆแบบนั้น ...แม้แต่ตัวผมเองก็ยังไม่ค่อยเข้าใจ



มันเกิดอะไรขึ้นกับตัวผม ผมไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับใครเลย



และ...ก็ไม่รู้ว่าทำไมจินถึงได้มีท่าทีเหมือนอยากจะคุยกับผม




ตึกตัก ตึกตัก




อ่า...แค่นึกถึงหน้าเขา ผมก็รู้สึกแปลกๆแล้ว เสียงหัวใจเต้นดังจนมันก้องไปในหูไปหมด




นี่ผม...กำลังเป็นอะไรวะเนี่ย...









*******************************************************************************


มาแล้วๆๆๆๆๆ ครึ่งหลังจ้าาาาาาาาาาาา




FANPAGE (https://www.facebook.com/pages/Pawaree/1548716445345046)
นี่แหละที่เขาเรียกว่า 'ความรัก' (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43692.0)
เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45051.0) จบแล้ว
ซีรี่ย์ เผลอใจ ‘รัก’ หมดใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47829.0)


หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 1 ครึ่งหลัง 24/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: jamesnaka ที่ 24-07-2015 01:03:48
เค้าใจร้อนอ่า ให้ตอนหน้าดอมกับจินเป็นแฟนกันไปได้มิ  :hao7:

รอตอนต่อไปจ้า  :pig4:
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 1 ครึ่งหลัง 24/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 24-07-2015 06:31:05
รุกเข้าไปอีกจิน. ความฟินกำลังมา.
รอเวลาดอมเผลอสบตาจินอีกรอบ. จะสลบอีกไหมนะ
ขอบคุณคนเขียนจ้า
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 1 ครึ่งหลัง 24/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 24-07-2015 09:21:15
ง่อววววววเริ่มรุกหนักขึ้นแล้วนะจิน
มีขอคุยต่อทีหลังอีกด้วย
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 1 ครึ่งหลัง 24/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: RIRIN ที่ 24-07-2015 09:58:00
เมื่อคืนตามมาไม่ทัน ง่วงก่อน
วันนี้ตื่นมานั่งอ่านเลย  :katai2-1:

ชอบอะ  :m3:
จินนนนน
รุกเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอาเลยๆๆๆๆๆๆๆ
ลุ้นจนตัวโก่งเลยอะ  :hao6:

มาต่อไวๆๆ น๊าาค๊า  o13
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 1 ครึ่งหลัง 24/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 24-07-2015 11:17:10
ตามมาจาก เผลอใจรักไปซะแล้วคะ ยังน่ลุ้นเหมือนเดิมเลยว่าจะเป็นยังไงนะ เดาต่อไม่ถูกเลยคะ
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 1 ครึ่งหลัง 24/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 24-07-2015 12:19:16
น้องดอมน่ารักใสซื่อมากอ่ะ  :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 1 ครึ่งหลัง 24/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: Xoxo kuroko ที่ 24-07-2015 12:56:38
 :mew3: น่ารัก ชอบนัองดอม
มาต่อเร็วๆนะ ลุ้นๆ  :-[
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 1 ครึ่งหลัง 24/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-07-2015 16:46:10
ดอมหนูน้อยแสนซื่อ
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 1 ครึ่งหลัง 24/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 24-07-2015 18:48:21
กรี๊ดดดดดดดดด เปิดเรื่องใหม่!!!!!! :mc4:
ดีใจจจจจจจจจจจจจจ
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 2 P.2 25/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: Pawaree ที่ 25-07-2015 21:42:45
ตอนที่ 2












เช้านี้ผมตื่นมาค่อนข้างจะสดใส เนื่องจากนอนเร็วด้วยส่วนนึง อีกอย่างคือไม่มีอลันมาค่อยเล่าเรื่องนู้นเรื่องนี้กรอกหู นั่นเป็นเพราะพอเขากลับมา เขาก็หลับเป็นตายน้ำท่าไม่อาบอยู่ในห้องตัวเอง ผมเองก็ขี้เกียจจะไปเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขา ก็เลยปล่อยเลยตามเลย




ผมลุกขึ้นจากเตียงนอนก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ตอนนี้มันพึ่งจะ 6 โมงเช้า ผมมีเรียนตอน 10 โมง เพราะงั้นผมควรจะออกจากบ้านตอน 9 โมง ดังนั้นผมจึงทำอะไรอย่างเอ้อระเหยได้ 3 ชั่วโมง




จะว่าไป ก็ไม่ค่อยจะได้ตื่นเช้าๆแบบนี้มานานแล้วนะเนี่ย




เมื่ออาบน้ำเสร็จ ผมก็แต่งตัว เพียงแต่ยังไม่ใส่เสื้อนักศึกษา ผมเลือกที่จะหยิบเสื้อยืดมาสวมทับเสื้อกล้ามที่ใส่อยู่ก่อนแล้ว เพราะยังเหลือเวลาอีกมาก ผมจึงคิดว่าจะหาทำนู้นทำนี่ไปเรื่อย แล้วเดี๋ยวเสื้อนักศึกษามันจะยับเอาเสียเปล่าๆ




“ตื่นเช้าจังนะคะ น้อมดอม” เสียงป้านิด ป้าแม่บ้านที่คอยมาทำความสะอาดบ้านผมครับ ทำแบบไปเช้าเย็นกลับ ป้าแกมาทำงานที่บ้านนี้ตั้งแต่ผม 8 ขวบ จนตอนนี้อายุ 19 แล้ว ผมจึงนับถือป้าเขาเหมือนญาติผู้ใหญ่คนนึงเลยล่ะครับ




“เมื่อวานนอนเร็วน่ะครับ” ผมว่าก่อนจะยิ้มให้ป้านิดๆ




“ป้าทำข้าวต้มกุ้งไว้ให้แล้วนะคะ ส่วนของสดป้าก็ซื้อมาให้แล้ว”




“เท่าไหร่เหรอครับป้า” ผมเอ่ยถาม ทุกทีแด๊ดกับมี้จะเป็นคนจ่าย แต่นี่แด๊ดกับมี้ไม่อยู่ อีกอย่าผมก็ไม่ได้ให้เงินป้านิดไว้เลย




“ไม่ต้องหรอกค่ะ แด๊ดกับมี้ของน้องดอมให้เงินป้าไว้แล้ว”




“อ๋อ เหรอครับ” ผมพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนจะเดินเข้าไปในครัว หยิบชามมาหนึ่งใบแล้วเดินมาตักข้าวต้มกุ้งที่ตั้งอยู่บนเตา




“แล้วพี่อลันล่ะคะ” ป้านิดถามถึงอลันครับ




“ยังนอนอยู่เลยครับ เดี๋ยวสักเจ็ดโมงครึ่งป้านิดช่วยไปปลุกอลันให้ทีนะครับ”




“ได้ค่ะ”




ที่ป้านิดเรียกอลันแบบนั้น เพราะว่าเรียกตามแด๊ดกับมี้ครับ ตอนเด็กอลันจะแทนตัวเองว่าพี่อลัน ส่วนผมจะเรียกแทนตัวเองว่าน้องดอม แต่พอโตขึ้นก็เปลี่ยนเป็นอลัน เป็นดอม ตั้งแต่ตอนก็ไม่รู้เหมือนกัน




“.....” ผมนั่งกินข้าวต้มไปพลางเล่นโทรศัพท์ไปด้วย คนสมัยนี้มักจะติดโซเชี่ยลเน็ตเวิร์ก และผมก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่ผมจะเล่นก็ต่อเมื่อผมนั่งว่างๆ ไม่ใช่เดินไปเล่นไป หรือเล่นระหว่างเรียน





Jirawat Thanasub : Good morning





เสียงแจ้งเตือนของเฟสบุ๊คดังขึ้นแทบจะทันทีที่ผมเริ่มจับโทรศัพท์ และก็เป็นคนๆเดิมที่คุยกับผมเมื่อวาน





Dominic Pakin : Good morning





ผมตอบกลับไปพลางตักข้าวต้มเข้าปาก





Jirawat Thanasub : ตื่นเช้าจัง มีเรียนเช้าหรอ?





Dominic Pakin : เมื่อวานนอนเร็ว

Dominic Pakin : จินล่ะ ทำไมตื่นเช้า





Jirawat Thanasub : มีเรียนตอน 8 โมงน่ะ





Dominic Pakin : อ๋อ





Jirawat Thanasub : ไปแต่งตัวก่อนนะ ว่าจะไปกินข้าวที่มหา’ลัย





Dominic Pakin : อืม





แล้วก็เป็นอันสิ้นสุดบทสนทนาทั้งหมด แม้ผมไม่ค่อยจะเข้าใจว่าเพราะอะไร ทำไมเขาถึงมาคุยกับผม อาจะเป็นเพราะเขาคงอยากจะมีเพื่อนเพิ่มหรือไม่ก็ชอบผม...แค่นั้น เพราะมันคิดได้สองกรณี ผมไม่ได้โง่จนไม่รู้ว่าจีบเป็นยังไง เพราะผมเคยถูกจีบมาก็สารพัดรูปแบบ แต่...มันยังไม่ค่อยจะชัดเจนสักเท่าไหร่




...หมายถึงตัวผมน่ะนะ












“ดอมมมมมม อลันปวดหัวมากเลยอ่ะ เรานั่งแท็กซี่ไปกันไหม?” เสียงง้องแง้งของอลันเมื่อตอนนี้มันใกล้จะ 9 โมงแล้ว แต่อลันกลับบอกว่าปวดหัวมาก ไม่อยากขับรถ




“จะนั่งแท็กซี่เหรอคะ ให้ป้าโทร.เรียกให้ไหมคะ?” ป้านิดอาสาครับ




“รบกวนด้วยนะครับ” ผมเอยบอกก็จะเดินเข้าไปในครัว นึกขึ้นได้ว่าป้านิดคั้นน้ำส้มทิ้งไว้ จึงหยิบแก้วมารินน้ำส้มใส่แก้วแล้วเดินเอาไปให้อลัน ผมเคยได้ยินมาว่าวิตามินซีที่มีมากในส้มจะช่วยลดอาการวิงเวียนศีรษะและยังช่วยชดเชยอาการขาดน้ำหลังการดื่มหนักได้อีกด้วย




“ดื่มก่อน” ผมบอกก่อนจะดันหัวของอลันที่นอนซบอยู่บนโซฟา ให้หัวตั้งตรงแล้วเอาแก้วน้ำส้มคั้นไปจ่อปากเขา




“.....” อลันอ้าปากแต่ไม่ยอมถือแก้วเอง ผมจึงต้องป้อนเขา




นี่ตกลงผมมีพี่ชายหรือลูกชายกันแน่เนี่ย




“เป็นไง” ผมถามอาการ




“อร่อยดี ขออีกแก้วดิ”




“.....” เออ นี่แหละ พี่ชายผม




ผมกับอลันรอแท็กซี่อยู่ประมาณ 15 นาที แท็กซี่ก็มาจอดที่หน้าบ้านพอดี




“ฝากดูแลบ้านด้วยนะครับ” ผมหันไปบอกป้านิด




“ได้ค่ะ ไม่ต้องห่วง ดูแลพี่อลันดีๆนะคะ”




“ครับ” ผมว่าก่อนจะเดินไปแทรกตัวเข้าไปในรถแท็กซี่ที่มีอลันเข้าไปนั่งรออยู่ก่อนแล้ว




“ไปมหา’ลัยXXX ครับ” ผมบอกพี่คนขับแท็กซี่ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาเล่นอีกครั้ง แต่อยู่ก็นึกอยากจะถ่ายรูปลงเฟสบุ๊คขึ้นมา มันเป็นอารมณ์ประมาณว่าอยากให้คนรู้ว่าเพราะไอ้พี่ชายตัวมันเมาค้าง ผมจึงต้องระเห็จตัวเองมานั่งแท็กซี่ไปมหา’ลัยเอง





Dominic Pakin

ต้องนั่งแท็กซี่ไปมหา’ลัย เพราะพี่ชายตัวดีดันเมาค้าง ขับรถไม่ไหว :’(





ผมถ่ายรูปอลันที่นั่งหลับตาคอพับไปกับประตูรถอีกฝั่งนึง ก่อนจะกดอัพลงไป ผ่านไปไม่ถึงนาทีก็เริ่มมีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้น คนเริ่มทยอยมากดไลค์ บ้างก็คอมเม้นท์ บ้างก็แชร์รูปอลันไปยังเพจคิ้วท์บอยของมหา’ลัย




“.....” ผมกำลังจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า แต่เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นอีก  ผมจึงปลดล็อคหน้าจอโทรศัพท์และเข้าไปดู ก็พบว่ามีคนเข้ามาคอมเม้นต์ตามปกติ แต่ผมจะไม่อะไรเลย ถ้ามันไม่ใช่...





Jirawat Thanasub ได้แสดงความคิดเห็นต่อรูปภาพของคุณ





จินเขามาคอมเม้นต์รูปภาพของอลันที่ผมพึ่งอัพลงไปในเฟสบุ๊คของตัวเองไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อน





Jirawat Thanasub

ทำไมไม่บอก จะได้ไปรับ





อ่า...ไหนบอกว่าตัวเองมีเรียนตอน 8 โมง เขาจะมารับผมได้ยังไงกัน บ้าหรือเปล่า





Dominic Pakin

ไหนว่ามีเรียนเช้า





Jirawat Thanasub

ก็อยากไปรับไง จะได้ไม่ต้องลำบาก





Dominic Pakin

อยากโดนอลันกินหัวก็ลองดู





Jirawat Thanasub

อุ่ย...ลืมไป พี่ชายหวง ;’)





Dominic Pakin

เรียนไปๆ





Jirawat Thanasub

ครับๆ





แล้วผมก็เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าตามเดิม เมื่อรู้สึกถึงความผิดปกติของตัวเอง




ทำไม...กะอีแค่คุยกับจิน ทำไมหัวใจของผมจะต้องเต้นแรง นิ้วมือสั่นราวกับตื่นเต้นแบบนี้ด้วย อาการประหม่าที่ถาโถมเข้ามา




แบบนี้ ...มันไม่ใช่ล่ะ มันไม่ปกติล่ะ




ยิ่งคำพูดของเขาที่ผ่านทางข้อความมันยิ่งทำให้ผมรู้สึกใจเต้นแรกอีก




ไม่ใช่ว่าไม่รู้




อาการแบบนี้...ไม่ค่อยอยากจะยอมรับแฮะ












“ดอม อยากกินเค้กว่ะ” เสียงอลันพูดขึ้นเมื่อเรากินเที่ยวกันเสร็จแล้วเดินมานั่งแถวๆหน้าคณะ แต่จะเรียกข้าวเที่ยงมันก็ไม่ถูก เพราะพวกผมพึ่งจะได้กินก็ตอนบ่ายโมงนี่เอง อาจารย์ปล่อยเลตมากกก... ผมนี่นั่งหิวจนปวดท้องไปหมด




“หน้ามหา’ลัยไง” ผมเอ่ยบอกในขณะที่กำลังนั่งรับลมเล่นแถวๆโต๊ะไม้หินอ่อนใต้ต้นไม่ใหญ่ในคณะ




“พาไปหน่อย”




“ไม่เอา เหนื่อย”




“แต่อลันอยากกิน”




“เรื่องของอลันสิ”




“ดอมมม”




“อลัน หน้ามหา’ลัยมันไกลจะตาย เดี๋ยวดอมก็หอบขึ้นพอดี” ผมเอ่ยบอกพลางอ้างโรคประจำตัวที่เป็นอยู่




“เออ จริงด้วย โทษๆ อลันลืม” อลันว่าก่อนจะขอตัวไปซื้อขนมที่ร้านค้าที่อยู่ไม่ไกลแทน




“ไง อลัน ได้ข่าว่าแฮงค์” อยู่ๆก็มีเสียงผู้ชายคนนึงเดินมาทักก่อนจะนั่งลงบนโต๊ะเดียวกันกับผม ตามด้วยเพื่อนอีกสองคน




“ผมชื่อดอมินิก” ผมเอ่ยบอกเสียงเรียบ ไม่แปลกที่จะมีคนทักผิด เพราะถ้าหากผมกับอลันไม่ได้อยู่ด้วยกัน ก็มักจะมีคนเข้ามาทักผิดแบบนี้อยู่บ่อยๆ ...บ่อยมากจนนับไม่ถ้วน




“อ่าว หรอ...โทษๆ แล้วทำไมมานั่งคนเดียว อลันมันไปไหน ไม่เคยอยู่ห่างกันไม่ใช่เหรอ” ผู้ชายที่กำลังพูดกับผมอยู่นี่ชื่อ ‘กริม’ คงจะเป็นกริมคนเดียวกันกับที่ไปดื่มเหล้ากับอลันแน่ๆ




“ไปซื้อขนม นั่งรอสิ เดี๋ยวมันมา” ผมเอ่ยบอก




“อ๋อๆ เอ่อ...ชื่อกู เอ้ย! เรา มะ...นายคงรู้แล้ว”




“พูดกูมึงก็ได้ ถ้ามันลำบากขนาดนั้น”




“เออ ดีเลย ...งั้นไม่เกรงใจล่ะนะ กูชื่อกริม มึงคงรู้แล้ว ไอ้นี่ชื่อ ‘ขิม’ ส่วนคนนี้ชื่อ ‘เบส’ เรียนคณะเดียวกันนี่แหละ วิศวกรรมหมด” กริมแนะนำ ผมทำเพียงพยักหน้าสองคนนั้นหน่อยๆ ส่วนทั้งสองคนก็ยิ้มให้ผม




โอเค เป็นอันรู้จักกันแล้ว




“อ้าว ไงไอ้กริม” อลันเดินกลับมาก่อนจะทักกริม




“ไงมึง ได้ข่าวว่าเมาค้าง” กริมรีบถามอลันทันที




“นิดหน่อยเอง ...อ่ะ” อลันตอบกริม ก่อนที่เขาจะยื่นกระป๋องน้ำแดงแฟนต้ามาให้ผม




“เห็นแล้วอยากว่ะ เดี๋ยวกูขอไปซื้อน้ำก่อน” เบสเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นกระป๋องน้ำแดง ก่อนจะชวนขิมไปซื้อน้ำด้วยกัน โดยกริมก็ฝากสองคนนั้นซื้อด้วยเหมือนกัน




“อลัน เลิกเรียนไปกินเอ็มเคกันป่ะ” กริมหันไปคุยกับอลัน ส่วนผมก็...ว่างครับ ไม่รู้จะทำอะไร เพราะมีเรียนอีกทีก็ตอนบ่าย 3 ถึง 6 โมงเย็น




“กูไม่ได้เอารถมาว่ะ”




“ไม่เป็นไร ไปรถกูก็ได้ เบียดๆกันไปห้าคน” กริมว่า




“เอาไงดอม” อลันหันมาถามความคิดเห็นจากผม




“แล้วแต่” แล้วแต่เลย เพราะผมน่ะ ยังไงก็ได้




“งั้นก็ไป ดีเหมือนกัน พ่อกับแม่กูไม่อยู่พอดี” อลันว่าพลางเริ่มแกะห่อขนมที่ซื้อมา




“อ๋อ ถึงว่าทำไมมึงถึงมากินเหล้ากับพวกกูได้”




“จังหวะดีใช่ไหมล่ะ”




“เอ้อ แล้วกูนัดเพื่อนกูอีกสองคนไว้ สนิทกันอยู่เหมือนกัน เพราะตอนม.ปลายอยู่กลุ่มเดียวกัน”




“ใครวะ”




“เออ เดี๋ยวมึงก็รู้จักเอง เรียนสถาปัตยกรรมทั้งคู่เลย อีกอย่างพวกมันก็ไม่ใช่คนเรื่องมากอะไร น่าจะเข้ากันได้”




“เออๆ ดีๆ กูจะได้มีเพื่อนเยอะๆ”




แล้วอลันกับกริมก็คุยกันไปเรื่อยๆ ส่วนผมก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นอีกตามเคย บอกตามตรงว่าว่างมาก เลยเล่นโทรศัพท์ดีกว่า จะได้ไม่ว่าง





Jirawat Thanasub : *ส่งสติ๊กเกอร์*





อ่า...จินส่งข้อความมาอีกแล้ว





Dominic Pakin : *ส่งสติกเกอร์*





Jirawat Thanasub : นึกว่าจะไม่ว่างตอบซะแล้ว





Dominic Pakin : เรียนอีกทีตอนบ่าย 3 น่ะ





Jirawat Thanasub : อ๋อ

Jirawat Thanasub : จินกำลังเรียนอยู่เลย





Dominic Pakin : แล้วเล่นโทรศัพท์ทำไม





Jirawat Thanasub : ก็ลองส่งข้อความหาใครบางคนดู ก็ไม่คิดว่าใครคนนั้นจะตอบน่ะ





Dominic Pakin : ไปเรียนไป





Jirawat Thanasub : อย่าเพิ่งไล่กันสิ





Dominic Pakin : เดี๋ยวก็โดนอาจารย์ด่าหรอก





Jirawat Thanasub : อาจารย์ไม่ด่าหรอก




Jirawat Thanasub : จินแอบเล่น อาจารย์ไม่เห็น





Dominic Pakin : รู้ได้ไงว่าอาจารย์ไม่เห็น





Jirawat Thanasub : ก็จินแอบเล่นไง

Jirawat Thanasub : ก็แอบอยู่ จะเห็นได้ยังไงล่ะ

Jirawat Thanasub : *ส่งสติกเกอร์*





Dominic Pakin : หึหึ





Jirawat Thanasub : เดี๋ยวทักไปใหม่นะ อาจารย์มองมา 2 รอบล่ะ






แล้วจินก็เงียบไป เดาว่าเขาคงจะหยุดเล่นโทรศัพท์ แล้วกลับไปตั้งใจเรียนเหมือนเดิมล่ะมั้ง




“เป็นะไรดอม นั่งยิ้มอยู่ได้” อลันเอ่ยทักผม





แต่...ผมยิ้มเหรอ?





“เปล่าหนิ” ผมเอ่ยเสียงเรียนพลางยกกระป๋องน้ำแดงขึ้นจิบ




“ทำไม ในโทรศัพท์มันมีอะไร ไหนดูหน่อย” อลันว่าก่อนจะทำท่าเข้ามาแย่งโทรศัพท์ในมือผม แต่ผมเบี่ยงตัวหนีแล้วใช้มือนึงยันหน้าเขาเอาไว้




“ไอ้อลัน มึงจะไปเสือกกับดอมินิกทำไมวะ” กริมว่าพลางช่วยดึงอลันออกไปจากตัวผม




“ก็กูอยากรู้”




“ขี้เสือกนะเรา” กริมว่า




“ไอ้กริม!!” อลันแหกปากใส่กริมซะเสียงดังลั่น ไม่อายสายตาคนรอบข้างเลยสักนิด





“เงียบน่า!” ผมเอ่ยบอกเสียงเข้ม ทำเอาทุกคนที่นั่งอยู่ ทั้งในโต๊ะเดียวกันและคนรอบข้างเงียบไปกันหมด




“ขอโทษครับ!” ทั้งกริมและอลันประสานเสียงกันขอโทษผม




“ทะเลาะกันต่อไปก็แล้วกัน” ผมว่าก่อนจะลุกขึ้น




“จะไปไหนอ่ะ” อลันร้องถาม




“ห้องน้ำ” ผมตอบก่อนจะเดินออก ความจริงไม่ได้จะไปห้องน้ำหรอก ว่าจะไปเดินเล่นเสียหน่อย ส่วนอลัน ที่เขาไม่ตามผมมา เพราะกระเป๋าเป้ของผมก็ยังวางอยู่บนเก้าอี้ตัวที่ผมนั่งเมื่อครู่ เพราะงั้น...ผมจึงจะต้องกลับไปอย่างแน่นอน




เฮ้อ...ไปหาเดินเล่นที่เงียบๆดีกว่า











******************************************************************************************



มาแล้วตอนที่ 2

ยังเพิ่งปูเนื้อเรื่องอยู่เลย อย่าพึ่งเบื่อกันน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

มีคำผิดก็ช่วยบอกหน่อยนะ :hao5:





FANPAGE (https://www.facebook.com/pages/Pawaree/1548716445345046)
นี่แหละที่เขาเรียกว่า 'ความรัก' (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43692.0)
เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45051.0) จบแล้ว
ซีรี่ย์ เผลอใจ ‘รัก’ หมดใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47829.0)

หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 2 P.2 25/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 25-07-2015 21:51:51
ดอมรู้ตัวไวก็ดีไป
จะได้ฟินกันในเร็วๆนี้

 :katai2-1:  ขอบคุณค่ะ. เรางงตรงที่อลันแห้วเสียงใส่กริม. เขียนผิดหรือเปล่าคะ. แหวใส่ ?
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 2 P.2 25/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: Xoxo kuroko ที่ 25-07-2015 22:15:53
น่ารัก :กอด1: :กอด1: :กอด1:
รอตอนต่อไป :mew1:
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 2 P.2 25/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 25-07-2015 22:18:34
 :pig4: รอตอนต่อไปจ้า
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 2 P.2 25/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 25-07-2015 22:40:58
ดอมรู้ใจตัวเองดีเนอะ ดีจัง
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 2 P.2 25/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 25-07-2015 22:50:22
คู่แฝดมาแล้ว
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 2 P.2 25/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 26-07-2015 00:07:36
มีประโยคนึงค่ะน่าจะหลุดไปคำนึง
ผมไม่ได้ โง่จนไม่รู้ว่าจีบเป็นยังไง
 :pig4: :pig4: :pig4:มารุ่นลูกก็ยังละมุนเหมือนกัน
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 2 P.2 25/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 26-07-2015 06:54:06
จินน่ารักอะ ให้อารมณ์จีบจริงๆด้วย
รอตอนต่อไปเนาะ
หัวข้อ: Re: ซีรี่ส์ เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 2 P.2 25/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 26-07-2015 23:04:09
รอตอนต่อไปค่าาาาาา

จินนี่ขยันส่งขนมจีบมาให้น้องดอมจริงๆน้าาาาาาา :hao7:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 2 P.2 25/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: RIRIN ที่ 27-07-2015 00:15:23
จินเคยทำงานร้านเซเว่นรึเปล่านะ
แบบว่า รับขนมจีบ เพิ่มมั๊ยครับ แต่ถามเฉพาะน้องดอมนะ  :impress2:

รอตอนต่อไปค่า  o13
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 2 P.2 25/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 27-07-2015 02:37:25
มาตามคู่แฝด


ปล.คิดถึงโปเต้กับติณณ์เลย

หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 3 P.2 27/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: Pawaree ที่ 27-07-2015 21:38:50
ตอนที่ 3












“เลิกเรียนสักที ไปเร็วดอม พวกไอ้กริมรออยู่” อลันพูดสียงดังและเร็วจนผมฟังแทบไม่ทัน ก่อนจะลากผมออกมาจากห้องเรียน
กริมบอกว่าหลังเลิกเรียนให้ไปเจอกันที่ลานจอดรถ มันจะรออยู่ที่นั้น ส่วนอลันก็ไม่รู้จะรีบทำไมนักหนา ยังไงซะกริมมันก็คงไม่หนีไปไหนหรอกมั้ง



“รีบได้ แต่ไม่ต้องวิ่ง มันเหนื่อย” ผมรีบเบรกอลันเมื่อเขาตั้งท่าเตรียมวิ่ง ก็ไม่ค่อยจะเข้าใจว่าจะอเลิร์ทไปกับทุกเรื่องทำไม อยู่นิ่งๆ สงบๆ ไม่เป็นรึไงวะ



“เออๆๆ ไม่วิ่งๆ แต่อย่าเดินอืดอาดได้ป่ะ หิวจะตายอยู่แล้ว”



“ก็เดินปกติ ถ้าอลันรีบก็ไปก่อนเลยไป”



“ไม่เอา เดินไปด้วยกัน” สุดท้ายอลันก็ยอมเดินแบบปกติ




เหอะ ทำแบบนี้ตั้งแต่แรกก็จบล่ะ











“มาแล้ว ไปกันๆๆๆๆๆ” อลันแหกปากทันทีที่มากถึง



“เสียงดีจริงๆเลยมึง ไปๆ ขึ้นรถกัน” กริมว่าก่อนจะเดินนำไปที่รถของเขา ก่อนที่พวกเราทั้ง 5 คน จะไปยังห้างสรรพสินค้าใกล้ๆกับมหา’ลัย



“ไอ้กริม เพื่อนมึงนี่...เป็นคนแบบไหนวะ?” อลันเปิดปากชวนกริมคุย เมื่อพวกเรากำลังเดินไปยังร้านสุกี้ชื่อดังที่อยู่ในห้างสรรพสินค้าแห่งนี้



“ก็...เป็นคนอ่ะ” กริมตอบอย่างกวนๆ



“ไอ้เวร! รู้แล้วว่าเป็นคน กูหมายถึงนิสัยใจคอเว้ยยย!!!”



“กูไม่รู้จะพูดยังไงว่ะ มึงต้องไปดูไปคุยกับมันเอง แต่มันเป็นคนดีนะเว้ย”



“ดีเท่ากูป่ะ?” อลันถามดลับด้วยน้ำเสียงยียวน



“ถ้ามึงดี กูว่าเพื่อนกูแม่งเป็นเทวดาว่ะ กร๊ากๆๆๆๆๆๆ” แล้วทั้งกริม ขิม และเบสต่างพากันหัวเราะซะเสียงดังลั่น แม้แต่ผมเองยังหลุดขำนิดนึงก่อนจะตีหน้านิ่งเมื่ออลันหันมามองผม



“ไปกันก่อนเลย ...จะไปห้องน้ำ” ผมบอกกับทุกคน ก่อนจะหันมาบอกกับอลันเมื่อเห็นเขามองมา



“ไปด้วย” อลันพูดขึ้นแทบจะทันที



“ไปเองได้ ไม่ใช่เด็กแล้ว”



“ก็อยากไปด้วยไง เผื่อเป็นลมเป็นแล้งไปอีกจะว่ายังไงล่ะ”



“ไม่เป็นอะไรหรอก ...สั่งเป็ดย่างกับหมี่หยกให้ด้วยล่ะ” ผมว่าก่อนจะเดินเลี่ยงมาเข้าห้องน้ำคนเดียว ผมก็เข้าใจนะว่าอลันเป็นห่วง แต่บางทีเขาก็เป็นห่วงผมมากไปจนไม่เป็นตัวของตัวเอง



ผมว่าเราอาจจะตัวติดกันเกินไป อลันเขาเป็นคนชอบเข้าสังคม ชอบที่จะไปไหนมาไหนก็เพื่อนฝูง ไปดื่มไปเที่ยวอะไรพวกนั้น แต่ผมไม่ชอบ และอลันก็เลือกที่จะมาอยู่กับผม ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น บางทีอลันก็ควรจะใช้ชีวิตให้ตัวเองมีสีสันบ้าง มามัวแต่อยู่กับผมแล้วคอยตามความเคลื่อนไหวเพื่อนๆทางโซเชี่ยลเน็ตเวิร์กแบบนั้น ผมว่ามันไม่แฟร์ ผมอยากให้เขาเป็นตัวของตัวเองมากกว่านี้



“โอ๊ะ! ...ขอโทษครับ” ผมเอ่ยขอโทษอย่างตกใจเล็กน้อย เมื่อทำธุระในห้องน้ำเสร็จ แต่พอเดินออกมาได้ไม่เท่าไหร่ก็ดันไปเดินชนกับใครก็ไม่รู้ คงเป็นเพราะผมเองที่คิดนู้นคิดนี้จนไม่ทันได้มองทาง พาถึงทางเลี้ยวก็เลยทำให้ไปเดินชนคนอื่นเขาเข้า



“ขอโทษครับ” หืม?...เสียงคุ้นๆ



“...!!!” ผมเบิกตากว้างเล็กน้อยอย่างตกใจ เมื่อเห็นว่าคนที่ผมชนนั้นคือ...



...จิน!!



“ดอม?” จินเรียกผม สีหน้าของเขาฉายความแปลกใจไว้อย่างชัดเจน



“.....” ผมพูดไม่ออก เมื่อใบหน้าหล่อเหลามีเสน่ห์ของเขาอยู่ใกล้ใบหน้าของผมมากเกินไป




ตึกตัก ตึกตัก




อ่า...ให้ตายเหอะ หัวใจมันเต้นแรงเป็นจังหวะแทงโก้แบบนี้ มันเป็นเพราะผมเผลอไปสบตากับเขานั่นแหละ



แววตาของเขา...มันมีอิทธิพลต่อการเต้นของหัวใจผมมากเกินไป



“ดอม ดอม...เป็นอะไรหรือเปล่า?”



“หะ...ห๊ะ!” ผมสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อจินเอื้อมมือมาแตะที่แขนของผม



“เป็นอะไรหรือเปล่า ไม่สบายเหรอ หน้าแดงๆแปลกๆนะ” จินเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล ไม่คุกคามอะไร



แต่...ผมหน้าแดงหรอวะ!!!!



“ป่ะ...เปล่า แล้ว...จินมาทำอะไร?” ผมเอ่ยถามอย่างเปลี่ยนเรื่อง



“อ๋อ...จินนัดเพื่อนมากินข้าวที่นี่น่ะ แล้วดอมล่ะ?”



“ดอม เอ้ย! ...ผมมากินข้าวกับเพื่อน” สติของผมยังมาไม่เต็มร้อย จนเผลอเรียกแทนชื่อตัวเองไปเสียอย่างนั้น



“แทนตัวเองว่าดอมก็ได้นะ น่ารักดี”



“.....” อ่า ...จู่โจมกันแบบนี้เลยเหรอ รู้สึกหัวใจตัวเองเริ่มทำงานหนัก



“เอ่อ...” เหมือนจินจะเริ่มรู้ตัวแล้วเหมือนกัน ว่าเมื่อกี้พูดอะไรออกมา



“.....”



“เอ่อ...เอ้อ จินมีเรื่องจะถาม ว่า...ลำบากใจรึเปล่า ที่...ต้องคุยกับจินในเฟสน่ะ”



“ก็...ไม่” ผมตอบออกไปอย่างไม่ค่อยเข้าใจนัก พึ่งจะมาถามเอาก็ตอนนี้เนี่ยนะ



“เอ่อ...คือ...จินไม่ได้อยากจะเรียกร้องอะไรหรอกนะ คือ...เมื่อสักสิบนาทีก่อนจินทักเฟสไป...แต่ดอมไม่ตอบ จินเลยคิดว่า...บางทีดอมอาจจะรำคาญ” จินเอ่ยออกมาเสียงเบาๆ ดูไม่ค่อยจะมั่นใจเสียเท่าไหร่ แต่...ที่ผมสงสัยคือ เขาทักมาตอนไหนวะ???



“...?” ผมขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมา พบว่า...จินทักเฟสบุ๊คผมมาจริงๆด้วย เพียงแต่...ผมไม่ได้เปิดเสียง ซ้ำยังไม่ได้ตั้งสั่นเอาไว้อีก เลยทำให้ผมไม่รู้ว่าจินทักมา



“.....”



“ผมปิดเสียงเอาไว้ ...โทษที” ผมเอ่ยขอโทษเขา ทั้งที่ผมก็ไม่รู้ว่าจะขอโทษทำไม รู้แต่ว่าจะมาให้เขาเข้าใจผิดไม่ได้ ...ก็เท่านั้น



“อ๋อ...จินก็นึกว่าดอมจะรำคาญจนไม่ตอบข้อความจินเสียอีก” จินว่าก่อนจะยิ้มนิดๆ



“อืม...ผม ...คงต้องขอตัวก่อน”



“แทนตัวเองว่าดอมแบบเมื่อกี้สิ น่ารักจะตาย” จินว่าก่อนจะยิ้มจนตาหยีให้ผม




ตึกตัก ตึกตัก




ไม่ได้การล่ะ หัวใจของผมมันทำงานหนักเกินไปแล้ววว...



“...-////-”



“แล้วนี่จะไปไหนหรอ เดี๋ยวจินเดินไปส่ง”



“ไม่ต้องหรอก จินรีบไปหาเพื่อนเถอะ” ผมเอ่ยบอกเขา กลัวว่าอลันของเขาจะรอนาน



“ไม่รีบ ไปส่งดอมได้”



“เดี๋ยวอลันมันก็โวยวายอีกหรอก มันเสียงดังจะตาย”


 
“เดี๋ยวจินส่งแค่หน้าร้านก็ได้ นะๆๆ”



“อ่ะ..อืมๆ” ให้ตายสิ อยู่ๆมาอ้อนแบบนี้ หัวใจผมมันจะวายเอาง่ายๆเลยนะ



“เอากระเป๋ามาสิ เดี๋ยวจินสะพานให้” จินว่าก่อนจะแบมือมาตรงหน้าผม



“ไม่...เป็นไรหรอก มันหนัก” ผมเอ่ยบอกอย่างเกรงใจ เมื่อเขาอาสาจะสะพายกระเป๋าเป้ให้ผม จะว่าไป...ผมก็พึ่งสังเกตว่าเขาม่ได้อยู่ในชุดนักศึกษา แต่อยู่ในชุดไปรเวทธรรมดา แต่จินกลับดูดีในชุดกางเกงสามส่วน กับเสื้อยืดคอกลมเรียบๆ รองเท้าที่เขาใส่ยังเป็นรองเท้าแตะ...ขอบฟ้า



เอ่อ...ผมหมายถึงรองเท้าแตะหูหนีบยี่ห้อดาวเทียมน่ะครับ



“งั้นจินยิ่งต้องถือให้” จินว่าก่อนจะเอื้อมมือมารูดสายกระเป๋าให้มันหลุดออกจากบ่าของผม



“แต่...เดี๋ยวๆๆ” ผมร้องบอกเมื่อจินแย่งกระเป๋าของผมไปได้สำเร็จ



คือ...เราพึ่งจะเจอกันเมื่อวาน ...แม้ผมจะพอเดาท่าทีของจินออก และผมเองก็ไม่ได้รังเกียจจิน แต่...เอาตรงๆคือผมเกรงใจว่ะ



“ไม่มีเดี๋ยว” จินว่าก่อนจะสะพายกระเป๋าเป้ของผมพลางยิ้มให้



“จิน ...ผมเกรงใจ”



“จินเต็มใจ ไปสิ...นำไป เดี๋ยวเพื่อนดอมรอนาน”



“...ตามใจ” สุดท้ายผมก็ต้องตามใจเขา แต่แค่ครั้งนี้เท่านั้นน่ะ อย่าลืมสิว่าผมเป็นผู้ชาย แม้จะไม่แข็งแรง แต่ก็ไม่ได้อ่อนแอปวกเปียกจนต้องให้คนอื่นมาถือกระเป๋าให้ อีกอย่างผมก็เกรงใจจินเขามากๆ เพราะเรายังไม่รู้จักกันดีเลย



“เชิญครับ” จินทำท่าผายมือ เพื่อให้ผมเดินนำ



“.....”



“เรียนหนักไหม?” จินเอ่ยขึ้นอย่างชวนคุย



“ก็...พอได้ แต่เรียนทีติดต่อสองสามชั่วโมงมันไม่ค่อยเข้าหัวสักเท่าไหร่” ผมตอบไปตามความจริง



“เหมือนกันเลย จินยังเคยหลับในห้องด้วย มันไม่ค่อยเข้าหัว เลยนอนดีกว่า” จินเล่าไปยิ้มไป ทำเอาผมยิ้มตามอย่างขำๆ



“ผมก็เคยนะ แต่หลับได้แป๊บเดียวอลันก็ปลุกผมขึ้นมาฟังเจ้าตัวบ่นเรื่องไร้สาระต่อ” ผมแฉอลันอย่างยิ้มๆ



“พี่ชายดอมนี้...พูดเก่งเหมือนกันนะ” จินว่าก่อนจะหัวเราะอยู่ในที



“มากกก...”



“ฮ่าๆๆ แล้วนี้...กินข้าวกับเพื่อนที่ร้านไหนล่ะ”



“เอ็มเคน่ะ”



“หืม? เอ็มเคเหรอ ร้านเดียวกับจินเลย”



“เหรอ” ทำไมมันบังเอิญจังวะ



“บังเอิญจัง แล้วถ้ากินเสร็จ จะไปไหนกันต่อหรือเปล่า?”



“ไม่รู้ แล้วแต่คนไปส่ง”



“ให้จินไปส่งป่ะ?”



“...ไม่อ่ะ” ผมมองหน้าเขานิดๆ ก่อนจะปฏิเสธออกไป



“ทำไมล่ะ”



“เกรงใจ”



“แล้วใครไปส่ง เพื่อนเหรอ?”



“...ใช่” กริมเป็นเพื่อนของอลัน ...ก็ถือว่าเป็นเพื่อนของผมไปด้วยล่ะกัน



“อ๋อ...อ๊ะ ถึงแล้ว” จินว่าเมื่อเรามาถึงร้านเอ็มเคกันแล้ว



“งั้น...เอากระเป๋าผมมาเถอะ” ผมว่าก่อนจะแบบมือขอกระเป๋าเป้ของตัวเอง



“ผมอีกล่ะ บอกแล้วไงว่าแทนตัวเองว่าดอมอ่ะ น่ารักดี”



“...อย่าเปลี่ยนเรื่อง เอากระเป๋าผมมาเถอะน่า”



“ครับๆ” สุดท้ายจินก็คืนกระเป๋าให้ผม สีหน้าของเขาเจือนลงเล็กน้อย ผมไม่ได้ดุเขานะ เพียงแค่...เสียงอาจจะแข็งไปหน่อยก็เท่านั้น



“เดี๋ยว...จินขอเบอร์ดอมได้ไหม?”



“.....”



“นะครับ” จินว่าเสียงอ้อนเมื่อผมเงียบไป



“ไลน์” ผมเอ่ยเสียงเรียบ จะให้ผมให้เบอร์ ผมว่ามันก็เร็วไป ขอเล่นตัวหน่อย จะได้รู้ว่าผมน่ะ ไม่ง่ายนะ



และผมก็จะขอยอมรับอย่างลูกผู้ชายเลย ...โอเค ผมสนใจจิน



แม้ว่าจะแปลกใจตัวเองอยู่ไม่น้อย เพราะคนที่ไม่เคยสนใจใครอย่างผม ดันมาสนใจผู้ชายด้วยกัน ถ้าแด๊ดรู้นะ คงจะมีการเรียกคุยกันอีกยาวอ่ะ



แต่เดี๋ยวก่อน...อย่าพึ่งคิดไปไกลนะ



ผมยอมรับว่าผมสนใจเขา ใจเต้นแรงเพราะเขา



แต่ผมว่าผมยังไม่ถึงขั้นชอบหรือว่ารักอะไร



ของแบบนี้ผมไม่อยากด่วนตัดสิน ค่อยๆดูกันไป เพราะผมไม่ใช่คนซื้อบื้อที่แม่งจะไม่รู้แม้แต่ความรู้สึกของตัวเอง



ผมรู้ความรู้สึกของตัวเอง และผมก็ยอมรับมัน



“ไลน์หรอ...ไลน์ก็ได้” จินว่าก่อนจะยิ้ม แล้วยื่นโทรศัพท์ของตัวเองมาให้ผม แม้ผมก็ไม่ค่อยจะเข้าใจว่าจินจะดีใจไปทำไม ความจริงคุยกันในเฟสบุ๊คก็ได้ แต่ก็...ช่างเถอะ ขี้เกียจสงสัย



“.....” ผมกดพิมพ์ไอดีไลน์ของตัวเองในเครื่องจิน เมื่อเสร็จแล้วก็ยื่นคืนกลับไปให้เขา



“ขอบคุณครับ” จินว่าก่อนจะยิ้มจนตาหยีให้ผมอีกทีนึง



“งั้นผมเข้าไปก่อนละกัน” ผมว่าจะรีบเดินเข้ามาในร้าน ไม่ใช่อะไรหรอก เพราะถ้าอลันเห็นว่าผมเดินมากับจิน เจ้าตัวก็แหกปากโวยวายไม่เกรงใจชาวบ้าน แถมยังมาถามผมเรื่องจินอีก ...บอกตามตรงว่าผมไม่อยากให้อลันรู้ว่าผมกับจินคุยกับโดยที่เขาไม่รู้ ไม่ใช่อะไรหรอก...หนวกหูเวลาเขาโวยวาย



“ไอ้กริม ยังไงซะกูก็ไม่มีทางญาติดีกับไอ้เวรนี่แน่!” แต่...ดูเหมือนจะมีเรื่องอื่นให้อลันต้องโวยวายเสียแล้วแฮะ



“ใจเย็นเว้ย! นี่เคยมีเรื่องกันมาก่อนรึเปล่าเนี่ย?” เสียงกริมพูดพลางฉุดอลันให้นั่งลง



“มันเคยหาเรื่องกู” อลันว่าก่อนจะชี้นิ้วไปยังผู้ชายที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเขา แต่หันหลังให้ผม



“เฮ้ย! พูดดีๆ กูไปหาเรื่องมึงตอนไหน มีแต่มึงที่แว้ดๆๆอยู่นั้น ถามจริง...ตอนเด็กแม่งแดกโทรโข่งหรือเครื่องกระจายเสียงตามห้างฯป่ะวะ เสียงแม่งดีจริงๆ” ผู้ชายคนที่อลันชี้นิ้วเอ่ยขึ้นเสียงแข็ง ราวกลับกำลังหงุดหงิดใจ



“มึง!!” อลันลุกขึ้นอีกครั้ง



“อลัน” ผมเอ่ยเรียกอลันเสียงเรียบ ก่อนจะเดินไปแล้วใช้มือกดไหล่ของอลันให้นั่งลงตามเดิม



“ดอม...อย่าห้าม”



“Shut up!” ผมเอ่ยสั่งเสียงเข้ม



เมื่อไหร่อลันจะแก้นิสัยใจร้อนขี้โวยวายได้สักทีเนี่ย รู้ตัวบ้างไหมว่ามันจะนำภัยมาให้ ถ้าเกิดคนที่อลันมีเรื่องด้วยเกิดไม่พอใจแล้วยกพวกมากระทืบเขา คราวนี้มันก็จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ทันทีเลยนะ ทำไมทำอะไรถึงไม่คิดถึงตัวเองบ้างวะ เอาแต่อารมณ์เป็นที่ตั้งตลอด



“...Shit!!” อลันสบถอย่างขัดใจ แต่ก็ยอมเงียบลง แม้ว่าหน้าจะบึ้งอยู่ก็ตาม



“โทษที...ที่อลันก่อเรื่อง” ผมเอ่ยขอโทษทุกคนที่นั่งอยู่บนโต๊ะ แต่พอหันไปมองหน้าคนที่อลันทะเลาะด้วยก็พบว่าเป็น...เพื่อนของจิน



เพื่อนของจิน...คนที่อยู่ในห้องพยาบาลเมื่อวาน



“อะ อืม” ผู้ชายคนนั้นพยักหน้าอย่างงงๆ คงจะงงว่าทำไมอลันถึงได้ยอมเงียบไปง่ายๆอย่างนั้น



“เอ่อ...คือ ดอมินิก ...นี่เพื่อนกูตอนมัธยม คนนี้ชื่อเซย์ ส่วนอีกคน...ไอ้จิน มึงจะยืนอีกนานป่ะวะ?” กริมเอ่ยขึ้น ก่อนจะเอ่ยถามจินที่ยืนอยู่ไม่ไกล



“ก็...ดูสถานการณ์ไง เผื่อประกาศเคอร์ฟิวจะได้เตรียมพร้อมทัน” จินว่าด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลอย่างที่เจ้าตัวชอบทำ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ ผู้ชายที่กริมบอกว่าชื่อเซย์



“กวนตีนนะมึง” เบสว่า ส่วนจินก็ทำเพียงยักคิ้วกลับไป



“แล้วนี่...” กริมเอ่ยขึ้นก่อนจะชี้ไปยังผู้ชายที่...หน้าโคตรจะหวาน ที่นั่งอยู่ข้างๆเซย์



“อ๋อ...เพื่อนกู เรียนคณะเดียวกัน ชื่อโป...เอ่อ...ชื่อนภัทร มันพึ่งย้ายมาจากรัสเซีย มันพูดไทยได้นะ แต่อาจจะฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง” จินเป็นคนแนะนำ บรรยากาศภายในโต๊ะเริ่มดีขึ้นเมื่อไม่มีคนมาทะเลาะขึ้นเสียงใส่กัน



“แล้วเรียนเป็นไงบ้างวะ แม่งไม่รู้ว่าตึกแต่ละคณะจะไกลอะไรนักหนา พวกกูกับพวกมึงเลยไม่ค่อยได้คุยกันเลย” ขินเอ่ยถามจิน
“ก็หนักดี กูยังเผลอหลับในห้องบ่อยๆเลย” จินว่าอย่างยิ้มๆ



“เหมือนกันเลยว่ะ กูแม่ง...บางวิชาก็โคตรจะไม่เข้าหัว” เบสว่าพลางทำสีหน้าเหมือนแบกโลกเอาไว้คนเดียว



“อ่ะ...”อยู่ๆจินก็ตักเป็ดย่างที่วางอยู่ในจานตรงหน้าเขามาให้ผม



“...ขอบคุณ” ผมเอ่ยขอบคุณเบาๆ



“ไม่เป็นไร” จินยิ้มให้จนตาหยี นับว่าเขากล้ามากที่ทำแบบนี้โดยไม่กลัวว่าอลันจะแหกปากโวยวาย



“คราวหลังไม่ต้อง น้องกู...กูดูแลเองได้” อลันว่าเสียงเข้มพลางจ้องตาจินเขม่ง ดูท่าจะลืมไปแล้วว่าคนที่ตัวเองควรจะมีเรื่องด้วยคือเซย์มากกว่า



“บังเอิญมันอยู่ใกล้กู...มากกว่า ก็เท่านั้น” จินเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเนิบนาบ มุมปากคลียิ้มเล็กๆ ดูเหมือนว่าเขาแค่อยากจะแกล้งอลันเสียมากกว่าที่จะตั้งท่าจะมีเรื่องด้วย



“งั้นคราวหลังก็ไม่ต้องสะเออะ” อลันว่าอย่างกระแทกเสียงก่อนจะตั้งหน้าตั้งตากิน แล้วพอกริมชวนคุย เจ้าตัวก็หันไปเฮฮาเหมือนเดิม



“.....”ผมคีบเป็ดย่างนึงชิ้นเข้าปาก ก่อนจะเหลือบตามองคนที่ตักเป็ดย่างมาให้ พบว่าจินจ้องมองผมอยู่ก่อนแล้ว



“......” เขาไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ยิ้มจนตาหยีให้ก็เท่านั้น



แปลกนะ ...ผมไม่ค่อยชอบคนเยอะๆ



แต่ว่า...วันนี้กลับไม่รู้สึกอย่างนั้นเลย



มีเพื่อนเยอะแยะเต็มโต๊ะมันก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกแย่สักเท่าไหร่ ถ้ายังมีคนที่นั่งตรงข้ามนี่...ยิ้มให้และคอยเทคแคร์



ผมว่า...มันก็ไม่ได้แย่นะ








**************************************************************

ช่ายๆ มีคนคอยเทคแคร์แบบนี้มันก็ไม่ได้แย่นะ ผมยังอยากมีเลย 55555555555555555555555

วันนี้มาไม่ค่อยดึก และจะพยายามไม่ลงหลังเที่ยงคืน เพื่อจะบังคับตัวเองไม่ให้นอนดึก (แต่ก็แว๊บไปอ่านนิยายเรื่องอื่นยันเช้าตลอด)

มีคำผิดก็ขออภัยแล้วช่วยบอกผมด้วยนะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ



FANPAGE (https://www.facebook.com/pages/Pawaree/1548716445345046)
นี่แหละที่เขาเรียกว่า 'ความรัก' (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43692.0)
เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45051.0) จบแล้ว
ซีรี่ย์ เผลอใจ ‘รัก’ หมดใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47829.0)

FANPAGE (https://www.facebook.com/pages/Pawaree/1548716445345046)

หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 3 P.2 27/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 27-07-2015 21:46:14
ว้าว โปเต้มาเข้ากลุ่มแล้วจ้า
เซย์ตีกับอลันเข้าไปๆรักกันไวๆ จะได้ไม่คอยมาขัดจินกับดอม
 :pig4:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 3 P.2 27/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 27-07-2015 21:59:13
หวั่นไหวสินะคะะะะะะะ ฮิๆๆๆๆๆๆๆ
คู่กัดเดี๋ยวก็กลายเป็นคู่รักกกกกก :hao7:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 3 P.2 27/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 27-07-2015 22:00:14
 :-[ :-[  น่ารักกกกกกก
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 3 P.2 27/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 27-07-2015 22:57:52
อลันนี่ชวนตบตีกับเซย์ไม่เลิกเลยน้าาาาา


พออ่านเจอโปเต้แล้วคิดถึงติณอ่ะ งืออออออออออ
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 3 P.2 27/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-07-2015 23:42:38
หวั่นไหวแล้วซิ
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 3 P.2 27/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: chaotic69 ที่ 28-07-2015 00:01:35
อ่านรวดเดียวจบจากโปเต้มา สนุกมากกก
ไม่ค่อยเจอพระเอกทั้งหน้าหวานและพูดน้อยแบบโปเต้เท่าไร

ตอนนี้ก็ฟินต่อกับจินดอม อิอิ
จินคงต้องร่วมมือกับเซย์จัดการก้างขวางคอที่ชื่ออลันซะแล้วนะ 555
รอตอนต่อไปจ้าาา
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 3 P.2 27/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 28-07-2015 01:15:51
โปเต้โผล่มาแล้วด้วย จินเดินหน้ารุกจีบดอมเต็มที่เลยนะ
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 3 P.2 27/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 28-07-2015 06:58:10
ทีนี้ก็ครบละนะจินต้องขอบคุณเซย์ละนะที่
จะต้องคอยกันพี่อลันไว้เพื่อจะได้คุยกะน้องดอม
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 3 P.2 27/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 28-07-2015 11:29:40
ดอมเริ่มหวั่นไหวมากขึ้นละ มีเล่นตงเล่นตัวด้วย
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 3 P.2 27/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 28-07-2015 12:32:45
ทำไมเราลุ้นคู่อลันกับเซย์
กัดกันไปกัดกันมาเดี๋ยวรักกันจนได้แหละ
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 3 P.2 27/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 28-07-2015 16:58:17
อลันเอ้ยยยยยยยยโวยวายเดี๋ยวก็อดได้น้องเขยหรอก 555
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งแรก P.2 29/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: Pawaree ที่ 29-07-2015 22:48:03
ตอนที่ 4











“ไม่สบาย?”



“อืมมม... ไปเรียนไม่ไหวด้วย”




“...เฮ้อ”



ผมถอนหายใจออกมาอย่างหน่ายๆปนเป็นห่วง เพราะเมื่อเช้าผมนั่งรออลันเพื่อที่จะไปเรียนเหมือนอย่างทุกวัน แต่รอแล้วรอเล่าอลันก็ไม่มาสักที จนป้านิดขึ้นมาดูให้ก็พบว่า... อลันไข้ขึ้นครับ



“น้องดอมคะ ป้าโทร.เรียกรถแท็กซี่ให้แล้วนะคะ” ป้านิดเดินมาบอกผม หลังจากที่แยกตัวไปคุยโทรศัพท์เพื่อเรียกแท็กซี่ให้ผม
“ขอบคุณครับ เดี๋ยวผมจะเช็ดตัวให้อลันนะครับ ถ้าแท็กซี่มา ป้านิดก็ช่วยเรียกผมหน่อยนะครับ”



“ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าจะไปรองน้ำกับหาผ้ามาให้นะคะ”



“ขอบคุณครับ” ผมขอบคุณป้านิด ก่อนจะนั่งลงบนเตียงคนป่วยที่นอนห่มผ้าห่มจนแทบจะคลุมโปงอยู่แล้ว



“เดี๋ยวดอมจะเช็ดตัวให้” ผมว่าพลางเอามือแตะไปทั่วใบหน้าและลำคอของอลัน พบว่าอลันตัวร้อนมากๆ



“ดอมมม...ปวดหัววว” อลันว่าเสียงอ่อนพลางเอามือมาจับมือผมอย่างออดอ้อน



“รู้แล้ว เดี๋ยวจะเช็ดตัวให้ แล้วก็กินข้าวกินยาซะ แล้วก็ไม่ต้องดื้อลุกขึ้นมาอาบน้ำ ...เข้าใจไหม?”



“ไม่เข้าใจได้ไหม?”



“...ก็ลองดูสิ”



“เข้าใจครับบบ...” อลันลากเสียงยาวอย่างกวนอารมณ์ ทั้งที่เสียงก็แหบ ยังจะต่อปากต่อคำอยู่อีก



“วันนี้ไม่ดื้อนะ นอนเฉยๆ พักผ่อนเยอะๆ เข้าใจไหม?”



“อลันไม่ดื้อสักหน่อย”



“ไม่ดื้อเลยยย...” ผมลากเสียงยาวกวนประสาทอลันบ้าง จนกระทั้งป้านิดถือกะละมังใส่น้ำมาให้ผม พร้อมกับยื่นผ้ามาให้เพื่อเช็ดตัวอลัน



“ขอบคุณครับ” ผมเอ่ยขอบคุณป้านิด ก่อนจะหันมาเอาผ้าชุบน้ำ ก่อนจะบิดพอให้มันหมาดๆ แล้วเช็ดตัวให้อลัน



“ไปเรียนก็อยู่กับพวกไอ้กริมนะ อากาศมันเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว” อลันเอ่ยบอกผม



“อืม รู้แล้ว” ผมตอบรับไป เพราะผมรู้ว่าอลันเป็นห่วงผมมาก ยิ่งอากาศแปรปรวนแบบนี้ผมจะยิ่งไม่สบายได้ง่าย



แต่ผมก็เซฟตัวเองพอสมควรนะ เพราะรู้ว่าร่างกายของตัวเองเป็นยังไง



“ข้าวก็กินเยอะๆหน่อย ไม่ใช่กินอย่างกับแมวดม”



“ดอมก็กินเยอะแล้วเหอะ” ผมว่าก่อนจะช่วยใส่เสื้อให้อลันเมื่อเช็ดตัวเสร็จแล้ว



“น้องดอม แท็กซี่มาแล้วค่ะ” ป้านิดเดินเข้ามาตามผม



“ครับ” ผมลุกขึ้นยืน ก่อนจะหันไปพูดกับอลัน



“กินข้าวกินยาแล้วก็นอนซะ อย่าดื้อ”



“อลันไม่ดื้อหรอก ดอมรีบไปเรียนเถอะ”



“อืม เดี๋ยวส่งใบลาให้” ผมว่าก่อนจะเดินออกมาจากห้องอลัน



“ผมฝากดูอลันด้วยนะครับ มีอะไรก็โทร.บอกผมนะ” ผมเอ่ยบอกกับป้านิด



“ได้ค่ะ ...ตั้งใจเรียนนะคะน้องดอม”



“ครับ” ผมยิ้มให้ป้านิดนิดหน่อยก่อนจะเข้าไปนั่งที่เบาะหลังของรถแท็กซี่















วันนี้เลิกเรียนตอนบ่าย 3 เพราะงั้นผมจึงเลือกที่จะมาอ่านหนังสือที่ห้องสมุดแทนที่จะกลับบ้าน แม้ว่าอลันจะป่วยอยู่ แต่เขาก็มีป้านิดคอยดู อีกอย่างผมก็กะว่าถ้าอ่านหนังสือเสร็จ ผมจะไปซื้อของสักหน่อย เพราะป้านิดซื้อมาแต่พวกของสด พวกขนมนมเนยอะไรพวกนั้นป้านิดไม่ได้ซื้อไว้



“ขอนั่งด้วยนะครับ” อยู่ๆก็มีคนมาขอนั่งรวมโต๊ะ ผมไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง เพียงแค่พยักหน้าให้ก็เท่านั้น เพราะเก้าอี้ โต๊ะ ในห้องสมุดมันไม่ใช่ของผม ผมไม่มีสิทธิ์จะให้หรือไม่ให้ใครนั่งสักหน่อย



ผมก็นั่งอ่านไปโดยไม่ได้คิดที่จะหันไปดูคนที่นั่งอยู่ข้างๆและตรงข้ามเลยสักนิด เหมือนจะมากกว่า 1 คน จนกระทั่งผมได้ยินเสียงคนที่นั่งตรงข้ามผมเริ่มพูดคุยกัน



“ยุกยิกอะไรนักหนาวะ” เสียงผู้ร่วมโต๊ะคนที่ 1



“แคะฟัน” เสียงผู้ร่วมโต๊ะคนที่ 2



“แคะนานแล้วนะมึง” เสียงผู้ร่วมโต๊ะคนที่ 1



“มันไม่ออก มองไม่เห็น ไม่มีกระจก” เสียงผู้ร่วมโต๊ะคนที่ 2 เสียงทุ้มๆของเขาฟังดูแล้วคล้ายๆกำลังหงุดหงิด



“ไหน...กูแคะให้ ส่งเสียงจิ๊จ๊ะใกล้หูกูอยู่นั้น ถ้าเหล็กดัดฟันมันเป็นอุปสรรคขนาดนั้นมึงก็บอกให้หมอเอาออกดิวะ” เสียงผู้ร่วมโต๊ะคนที่ 1 กำลังบ่น แต่...ผู้ชายสองคนแคะฟันให้กันเนี่ยนะ สงสัยคงจะเป็นเพื่อนสนิทกันมากๆ



แต่...เสียงผู้ร่วมโต๊ะคนที่ 1 นี่ฟังดูแล้ว คุ้นๆนะ เหมือนเคยได้ยินจากที่ไหนมาก่อน



“พูดมาก เดี๋ยวกูต่อยคว่ำ” เสียงอู้อี้เหมือนกัดฟันพูดของผู้ร่วมโต๊ะคนที่ 2



“ขอโทษครับบบ...”



“.....”



ว่าแต่ว่า...ผมจะมานั่งฟังสองคนนี้คุยกันทำไมวะ???



“ขอโทษนะ ที่เพื่อนจินเสียงดัง” ผู้ร่วมโต๊ะคนที่ 3 ที่นั่งอยู่ข้างๆผมเอ่ยขึ้น



“ไม่เป็นไร...หืม!?!” ผมบอกก่อนจะชะงัก



...จิน?




ขวับ!!




ผมรีบหันหัวไปทางเจ้าของเสียงอย่างเร็วจนหน้าม้าแตก แต่ผมไม่ทันได้สนใจหน้าม้าของตัวเองเสียเท่าไหร่



คนที่นั่งข้างๆผม ...คือจิน!!!



ให้ตายเถอะ ถึงว่าทำไมเสียงมันถึงคุ้นๆ แต่ผมก็ดันไม่เอะใจอะไรเลย



“ไง...เห็นจินสักทีนะ” จินเอ่บอกผมอย่างยิ้มๆ เหมือนเขากำลังตลกในท่าทีของผม



ส่วนผู้ร่วมโต๊ะคนที่ 1 คือเซย์ คนที่มีเรื่องกับอลัน ไม่สิ...คนที่อลันไปหาเรื่องด้วยต่างหาก และผู้ร่วมโต๊ะคนที่ 2 ก็คือนภัทร ผู้หน้าหวานที่ชอบทำหน้าดุ ...ผมเพิ่งสังเกตุว่าเขาใส่เหล็กดัดฟันด้วย



“แล้วทำไมไม่บอกแต่แรก สนุกไหม?” ผมเอ่ยถามจิน



“ดอมเอาแต่สนใจหนังสือเองต่างหาก”



“ผมผิด?”



“เปล่า” จินว่าอย่างยิ้มๆ



“แล้ว...ไม่อ่านหนังสือเหรอ?” ผมเอ่ยถามเมื่อเขาและเพื่อนๆไม่เห็นจะเอาหนังสือออกมาอ่านสักเล่มเลย



“เข้ามานั่งตากแอร์เฉยๆ พอดีเห็นดอมนั่งอยู่คนเดียว เลยเข้ามานั่งด้วย ...แล้วพี่ชายดอมล่ะ” จินว่าก่อนจะเอ่ยถามถึงอลัน



“ไม่มาน่ะ...พอดีไม่สบาย”



“แล้วกลับยังไง ขับรถมาเองเหรอ?”



“แท็กซี่น่ะ ...พอดีผมขับรถไม่เป็น”



“ให้ไอ้จินไปส่งสิ ...จะได้ไม่ต้องลำบาก” อยู่ๆเซย์ก็พูดขึ้น



“ไม่ดีกว่า...เกรงใจ” ผมบอกเซย์ ส่วนประโยคหลังก็หันมาบอกจิน



“เกรงใจอะไร ...ไม่ไว้ใจจินหรือเปล่า” จินพูดคล้ายกับจะแซวๆปนหยอกล้อ



“...ใช่” ผมตอบก่อนจะยิ้มนิดๆ ไม่ใช่ว่าผมไม่ไว้ใจจินหรอก เพียงแค่เราพึ่งรู้จักกันก็เท่านั้น



“โหย...เสียใจอ่ะ” จินว่าเสียงอ่อน แต่ปากนี่ยิ้ม คาดว่าเขาคงจะรู้ว่าผมเพียงแค่แกล้งพูดไปแค่นั้นแหละ



“ทุเรศลูกตาว่ะจิน อย่าทำหน้าแบบนี้อีกนะ” เซย์ว่าอย่างขำๆ



“เงียบไปเลยมึง” จินหันไปทำเสียงแข็งใส่เซย์



“ใช่สิ...กูไม่ได้ชื่อดอมินิกหนิ” เซย์ว่าเหมือนจะประชด



“รู้ตัวก็ดี”



“ชิ...”



“อย่าไปสินใจไอ้เซย์เลย แล้ว...ดอมจะกลับบ้านเลยหรือเปล่า?” จินหันมาถามผม



“ไปซื้อของก่อนน่ะ” ผมตอบพลางปิดหนังสือมือ เพราะดูท่าว่าคงจะไม่ได้อ่านต่อแล้ว เพราะที่อ่านอยู่ ผมก็แค่อ่านฆ่าเวลาก็แค่นั้น



“งั้น...ให้จินไปด้วยนะ”



“จินไม่ต้องรีบกลับบ้านเหรอ?”



“จินอยู่คอนโดคนเดียว กลับไปก็ไม่มีอะไรทำ ...ให้จินไปด้วยนะ” จินว่าเสียงอ้อน ทำเอาผมรู้สึกเห่อร้อนที่หน้า อย่าลืมสิความเขามีเสน่ห์มากแค่ไหน หน้าตาหล่อเหลาของเขาสามารถพิชิตใจผู้พบเห็นได้ไม่ยาก ...อาจจะรวมผมไปด้วยคนนึง



“.....”



“นะ...ให้จินไปด้วย”



“.....”



“นะๆๆๆๆ”



“...ก็ตามใจ” สุดท้ายผมก็ตามใจเขาอีกจนได้



“หึๆ...เราไปกันเลยไหม? เดี๋ยวมันจะค่ำ พี่ชายดอมจะเป็นห่วงเอานะ”



“แล้ว...เพื่อนจิน...” ผมว่าพลางชี้ไปที่สองคนนั่น ที่กำลังเล่นเกมในโทรศัพท์มือถือแข่งกัน



“พวกมันมีรถ เดี๋ยวคงขับกลับบ้านกันเองแหละ”



“แต่...” นี่จินกำลังจะทิ้งเพื่อนแล้วไปกันผมนะ มัน...ดีแล้วเหรอ?



“ไปกันเถอะ อีกอย่างจินก็อยากไปกับดอมแค่สองคน” จินว่าพลางยิ้มจะตาหยีให้ผม




ตึกตัก ตึกตัก




อ่า...ผมจะตายก็เพราะคำพูดของเขานี่แหละ



“อะ..อืม” ผมพยักหน้า ก่อนจะเดินเอาหนังสือไปเก็บไว้ที่เดิม ก่อนจะเดินกลับมาที่โต๊ะเพื่อจะเอากระเป๋า แต่พบว่าจินกลับเอากระเป๋าเป้ผมไปสะพายเรียบร้อยแล้ว



“ผมสะพายเอง” ผมว่าพลางเอื้อมมือไปแย่งกระเป๋าเป้ตัวเองจากจิน



“จินสะพายให้”



“....”



“...เราไปกันเถอะ”




ผม...รู้สึกเหมือนเสียงของตัวเองมันหายไป ใบหน้าเห่อร้อน ใจเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่



ให้ตายเหอะ...จินกำลังจับมือผมแล้วพาเดินออกจากห้องสมุด



เขา...กำลังจับมือผม...






***************************************************************************



FANPAGE (https://www.facebook.com/pages/Pawaree/1548716445345046)
นี่แหละที่เขาเรียกว่า 'ความรัก' (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43692.0)
เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45051.0) จบแล้ว
ซีรี่ย์ เผลอใจ ‘รัก’ หมดใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47829.0)


หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งแรก P.2 29/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: Blue ที่ 29-07-2015 23:07:58
 :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งแรก P.2 29/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 29-07-2015 23:44:01
 :-[ :-[
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งแรก P.2 29/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: P★RiTŸ ที่ 30-07-2015 00:19:44
รุกเร็วเชียวน้าาาาจิน
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งแรก P.2 29/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: chaotic69 ที่ 30-07-2015 00:22:48
จินเริ่มรุกหนักแล้วใช่มั้ยยย  :impress2:

ว่าแต่ดปเต้ใส่เหล็กดัดฟัน?
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งแรก P.2 29/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 30-07-2015 00:33:03
เรื่องนี้โปเต้ดูน่ารักอ่ะดูเปิดเผยกว่าที่คิด
น้องดอมอย่าเพิ่งไปแพ้รอยยิ้มอน่างนั้นจิ
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งแรก P.2 29/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: RIRIN ที่ 30-07-2015 01:56:13
จินใจเย็นๆๆๆ รุกหนักขนาดนี้เสียวแทนดอมเลย  :-[
เอ๊ะ เสียวอะไร  :laugh:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งแรก P.2 29/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 30-07-2015 02:58:46
จินรุกหนักเลยนะ

ว่าแต่โปเต้ใส่เหล็กด้วยเหรอเนี่ย
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งแรก P.2 29/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 30-07-2015 07:20:30
สงสารหัวใจน้อยๆของดอมบ้าง
อิอิ ดอมระทวยตลอดๆ  :mew3: 
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งแรก P.2 29/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 30-07-2015 08:14:29
ดีนะที่จินมีบุคลิกแบบผู้ชายอบอุ่น
เลยเข้ากับดอมเป๊ะเลยเนาะะะะะ
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งแรก P.2 29/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 30-07-2015 08:44:35
ดอมน่ารักอ่ะ
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งแรก P.2 29/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: ::UsslaJlwaJ:: ที่ 30-07-2015 15:07:00
ทำไมเขินนนน
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งแรก P.2 29/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 30-07-2015 15:19:13
จินรุกหนักๆไปเลย เชียร์ๆ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งหลัง P.3 31/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: Pawaree ที่ 31-07-2015 23:03:03
ตอนที่ 4 ครึ่งหลัง









“เราหาอะไรกินกันก่อนไหม แล้วค่อยไปซื้อของ” จินเอ่ยชวน เมื่อเขาหาที่จอดรถได้ ก่อนที่เขาจะดับรถ



“ไม่ดีกว่า จินหิวเหรอ?”



“เปล่าหรอก แต่นี่ก็เย็นแล้วไง”



“คือผมว่าจะไปกินกับอลันน่ะ” ผมเอ่ยบอกไปตามความจริง



“งั้น...เราไปซื้อของกันดีกว่าเนาะ ...เอาไปแค่โทรศัพท์กับกระเป๋าสตางค์ดีกว่าไหม?” ประโยคหลังจินพูดขึ้นเมื่อเห็นผมสะพายเป้ของตัวเองลงไปด้วย



“อ่า...เอาอย่างนั้นก็ได้” ผมพยักหน้าอย่างเห็นด้วย เพราะว่าขี้เกียจสะพายเหมือนกัน



“ดอมจะซื้ออะไรหรอ?” จินเอ่ยถามเมื่อเราเดินเข้ามาในตัวห้างฯ



“พวกขนมนมเนยอะไรประมาณนั้นน่ะ”



“อ๋อ แล้ว...ที่บ้านอยู่กันแค่สองคนเหรอ?”



“แค่ตอนนี้น่ะนะ พอดีพ่อกับแม่ผมไม่อยู่น่ะ” ผมเอ่ยบอกเขา ตอนนี้เราสองคนกำลังเดินไปยังซุปเปอร์มาร์เก็ตที่อยู่ในห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ ผมมาที่นี่บ่อยมาก เพราะผมมักจะมาซื้อของกับมี้ ส่วนอลันชอบที่จะนั่งเล่นเกมกับแด๊ดมากกว่า แต่ก็มีบ้างที่มีไปด้วยกันทั้ง 4 คนเลย



“อืมมม...จะว่าไป อลันดูหวงดอมมากเลยนะ” อยู่ๆจินก็พูดถึงอลัน คาดว่าเขาคงจะสงสัย ครับ...เป็นใครก็ต้องสงสัยในท่าทีที่หวงเว่อร์ของอลันกันทั้งนั้น



“ก็...บางทีเขาก็หวงเว่อร์ไปหน่อยน่ะนะ”



“แถมยังตัวติดกับดอมมากด้วย”



“ก็เป็นแฝดกันนี่ อีกอย่างผมร่างกายไม่แข็งแรงน่ะ มี้จึงชอบย้ำว่าอลันต้องดูแลผมให้ดีๆ อลันจึงคิดว่าการอยู่กับผมตลอดเวลา หมายถึงเขากำลังดูแลผม แต่ผมกลับรู้สึกว่ามันไม่ถูก ผมคิดว่าอลันน่าจะมีโลกส่วนตัว มีสังคมเป็นของตัวเองบ้าง ไม่ใช่เอาเวลาทั้งหมดมาอยู่กับผม” ได้ทีผมก็ระบายให้จินฟัง ทั้งที่ไม่เคยพูดเรื่องนี้กับใคร ไม่รู้สินะ ...อาจจะเป็นเพราะเป็น ‘จิน’ ผมเลยกล้าที่จะพูด กล้าที่จะเล่าเรื่องของตัวเองให้เขาฟัง อีกอย่างนึงคือเราเริ่มสนิทกันมากขึ้น ผ่านตัวหนังสือที่เราคุยตอบโต้กันทุกวันทั้งเช้า กลางวัน และเย็นก็เป็นได้



“ดอมร่างกายไม่แข็งแรงเหรอ?”



“อืม ภูมิต้านทานค่อนข้างต่ำน่ะ แช่น้ำนานๆ หรือโดนฝนก็ไม่ค่อยจะได้ ไข้ขึ้นตลอด เวลาไปทะเลก็ได้เล่นแป๊บเดียว” ผมว่าก่อนจะเอื้อมมือไปเข็นรถเข็นเข้าไปในซุปเปอร์



“เดี๋ยวจินเข็นให้” แต่เข็นได้ 3 ก้าวจินก็อาสาพร้อมยังยื่นมือมาเข็นให้ผมแทนแล้ว



“ผมเข็นเองได้ ของที่ซื้อมันก็เป็นของๆผมนะ” ผมรีบแย้ง



“เอาน่า จินว่าจินจะซื้อของด้วยเหมือนกัน จินเข็น...แล้วดอมหยิบของ โอเคไหม?” จินเสนอข้อตกลง ซึ่งมันก็...



“...ก็ได้” ตกลงก็ได้ ตามใจ อยากทำอะไรก็ทำ ผมไม่ได้ว่าอะไร ดีซะอีก...จะได้เดินตัวปลิว



“ดอมชอบกินช็อคโกแลตไหม?” จินเอ่ยถามเมื่อเราเดินมาถึงโซนขนม



“ชอบ” ผมว่าพลางหยิบช็อคโกแลตกล่องใหญ่ 3 กล่อง แล้ววางลงในรถเข็น



“หยิบให้จินอีกสองกล่องสิ” จินว่า ผมจึงหันหยิบช็อคโกแลตให้เขา



“ปกติดอมชอบกินอาหารแบบไหนหรอ?” จินเริ่มชวนผมคุย



“ดอมยังไงก็ได้น่ะ กินได้หมดแหละ แต่แค่กินไม่เยอะ”



“อยู่ง่ายกินง่ายจังนะ ถ้าวันหลังจินจะชวนดอมไปกินข้าวข้างนอก หรือไปเที่ยวในวันหยุด ...จะได้ป่ะ?” ผมมองหน้าเขานิดหน่อยเมื่อเขากำลังพูดถึงเรื่องที่จะชวนผมไปไหนมาไหนกับเขาอีก



กำลัง ‘จีบ’ ผมอยู่...ใช่ไหมเนี่ยยย...



หึๆ ...ทำไมผมเขินวะ



“ก็...ต้องดูก่อน” ผมว่าอย่างกลางๆ ผมไม่อยากรับปากเขา



“แปลว่าไม่ปฏิเสธสินะ” จินว่าก่อนจะยิ้มให้ผม



“...ก็ตามนั้นแหละ”



“จะว่าไปแล้ว ดอมดูเข้าหาง่ายกว่าที่เห็นภายนอกอีกนะ”



“หืม?” นี่เขาชมหรือด่าผมกันน่ะ



“คือจินหมายถึง...ภายนอกดอมดูเหมือนเข้าหาได้ยาก อาจเป็นเพราะไม่ค่อยพูดไม่ค่อยยิ้มน่ะ”



“แล้วใครจะมายิ้มตลอดเวลาล่ะ” ผมว่าอย่างประชด แต่ก็ไม่ได้จริงจังอะไร ก็พอจะรู้อยู่หรอก ว่าตัวเองเป็นยังไง ยังเคยโดยต่อว่า


ต่อหน้าว่าหยิ่งเลย



“ก็ไม่ใช่นิ่งๆแบบนี้หนิครับ นับครั้งได้เลยนะ ว่าดอมยิ้มให้จินกี่ครั้งน่ะ”



“เว่อร์” ผมว่าพลางอมยิ้ม



“จริงๆ”



“งั้นผมจะไม่ยิ้มให้จินอีก โอเคไหม?”



“ไม่โอเคครับ โหยยย...ไม่เอาแบบนี้ดิ จินก็พูดไปงั้นแหละ ยิ้มเยอะๆนะ”



“มันไม่มีเรื่องที่จะทำให้ผมต้องยิ้มสักหน่อย”



“จินไง ...เวลาเจอหน้าเราก็ควรจะยิ้มให้กันป่ะ?”



“ทำไมต้องยิ้ม?” ผมถามอย่างไม่เข้าใจ เพราะผมไม่เคยทำแบบนั้น ผมว่ามันไม่จำเป็น...มั้ง



“ยิ้มไง รอยยิ้มมันมีพลังพิเศษมากเลยนะ สามารถเสริมสร้างกำลังใจให้ใครหลายๆคนเชียวนะ หรือไม่ก็...ยิ้มให้กัน จิตใจและอารมณ์จะได้เบิกบานไง อย่างนี้..” จินว่าก่อนจะยิ้มจนตาหยีให้ผม



“.....” อีกแล้ว ทำไมยิ้มแบบนี้เนี่ย หวั่นไหวนะเว้ยยย



“หน้าแดงเลย เขินจินใช่ไหม?” จินว่าพลางยื่นหน้าเขามาใกล้หน้าผม



“พอเลย” ผมใช้มือดันหน้าเขาออก ก่อนจะรีบเดินไปซื้อของอย่างอื่น ให้ตายเหอะ...เมื่อกี้หน้าผมต้องแดงมากแน่ๆเลย



“หึๆๆ” ผมได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอของจินตามหลังผม แต่ผมก็พยายามที่จะไม่สนใจอะไรมาก



เออ...ก็ผมเขิน!!












เมื่อซื้อของกันเสร็จแล้ว กินก็ไปซื้อโดนัทและน้ำมาให้ผมรองท้อง เพราะมันเย็นมากแล้ว ก่อนที่เราจะพากันกลับ



“จินไม่กินเหรอ?” ผมเอ่ยถามเมื่อโดนัททีจินซื้อมานั้น เขายังไม่แตะมันสักชิ้นเลย



“ก็จินขับรถอยู่” จินว่าพลางยิ้มนิดๆ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าเขาจะยิ้มเรี่ยราดแบบนี้ทำไม?



“แต่ตอนออกจากมหา’ลัยมา จินก็ขับรถมือเดียวหนิ”



“สังเกตจินด้วยเหรอ หลงเสน่ห์จินแล้วอ่ะดิ” จินแซวพลางยิ้มกว้างโชว์ฟัน



“ก็...ก็เห็นๆอยู่อ่ะ ...ไม่กินก็ไม่ต้องกิน” ผมไม่น่าเปิดประเด็นขึ้นมาเลย



“จินก็หิวนะ” จินว่าเสียงอ่อน...ค่อนไปทางอ้อน



“ก็กินสิ” ผมว่าพลางยื่นกล่องโดนัทไปใกล้ๆเขา



“มือไม่ว่างอ่ะ”



“...แล้วจะเอายังไง” ผมถามทั้งที่ในใจก็รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร



“...ป้อนหน่อย”



“...ไม่”



“โหยยย ...ดอมครับ ป้อนหน่อยนะ จินหิวจนปวดท้องแล้วอ่ะ”



“.....” ผมยังนิ่ง ...หมายถึงหน้าอ่ะนิ่ง แต่มือนี่คือฉีกแบ่งโดนัทแบบพอดีคำเรียบร้อยแล้ว



“ดอมครับ จินหิว”



“โอเคๆ” ผมว่าก่อนจะยื่นโอนัทที่ฉีกแบ่งเรียบร้อยแล้วไปจ่อที่ปากเขา



“หึๆ...ขอบคุณคะ..!” ไม่ทันที่จินจะเอ่ยปากขอบคุณผม ผมก็ยัดโดนัทชิ้นนั้นเข้าปากเขาไปแล้วเรียบร้อย



“ขับรถไป ...เดี๋ยวผมป้อน” ผมว่าเสียงอุบอิบในตอนท้าย อยู่ๆก็รู้สึกประหม่าขึ้นมาเสียเฉยๆ จะว่าประหม่าอย่างเดียวมันก็ไม่ใช่ ...อาจจะมีเขินปนๆอยู่ด้วย



“หึๆ ..หวานจัง”









***************************************************************************************

มาแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

ช่วงนี้สติไม่ค่อยจะเต็มร้อยเท่าไหร่ ง่อวววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว



FANPAGE (https://www.facebook.com/pages/Pawaree/1548716445345046)
นี่แหละที่เขาเรียกว่า 'ความรัก' (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43692.0)
เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45051.0) จบแล้ว
ซีรี่ย์ เผลอใจ ‘รัก’ หมดใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47829.0)


หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งหลัง P.3 31/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 31-07-2015 23:26:17
งื้อออออออออออออออออออออ

เขินตัวแตกแทนน้องดอมเลย

จินรุกเข้าไปลูก พี่สาวเชียร์  :-[ :-[
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งหลัง P.3 31/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 01-08-2015 01:59:04
รุกอีกๆๆๆ
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งหลัง P.3 31/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: jamesnaka ที่ 01-08-2015 02:34:53
 :m3: น่ารักกันจริงๆ คู่นี้

รอตอนต่อไปจ้า  :pig4:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งหลัง P.3 31/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 01-08-2015 06:02:21
จินขี้อ้อนวุ้ย เป็นแบบที่ดอมแพ้ทางสินะ
รออลันรู้ก่อนเถอะว่ามาจีบน้องชายสุดหวง 555555
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งหลัง P.3 31/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 01-08-2015 06:35:23
ไม่ต้องบอกแล้วว่าจีบ ดอมน่ารักอ่า.
คนเขียนสู้ๆ ดูแลสุขภาพด้วยจ้า

มีคำผิดนิดหน่อย
“จะว่าไปแล้ว จินดูเข้าหาง่ายกว่าที่เห็นภายนอกอีกนะ” ควรแก้ชื่อเป็นอลัน

"จินหิน" ควรแก้เป็น จินหิว
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งหลัง P.3 31/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: chaotic69 ที่ 01-08-2015 14:22:22
จินดอมน่าร้ากกกฏ จะฝ่าด่านอลันยังไงดีน้าาาาา
รอตอนต่อไปจ้า  :impress2:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งหลัง P.3 31/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 01-08-2015 14:36:04
จินนายต้องหาแนวร่วมนะเพื่อที่จะได้กัน
พี่อลันไว้แทคทีมกะเซย์ดีๆนะเพื่อที่จะได้
เข้าหาดอมโดยไม่มีก้างอย่างพี่อลัน
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งหลัง P.3 31/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 01-08-2015 14:45:00
 :man1:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งหลัง P.3 31/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 01-08-2015 20:20:47
จินนี่รุกเต็มที่เลยนะ น้องดอมเขินจนจะไปไม่เป็นแล้ว :hao7:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งหลัง P.3 31/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: RoseBullet ที่ 02-08-2015 18:44:24
เห็นดอมนิ่งๆแต่น้องไม่บื้อหรือซื่อจนเกินไปเลยนะ ฉลาดทันคน แล้วยังรู้ทันความรู้สึกของตัวเองอีกด้วย เลอค่ายิ่งนัก
แอบกลับไปอ่านเรื่องโปเต้ติณณ์อีกรอบ เพิ่งถึงตอนที่ไปงานเลี้ยงวันเกิดจินที่คอนโด
เห็นติณณ์บรรยายจินมาว่าดูเป็นคนขี้อายไม่ค่อยพูดเอาแต่ยิ้มอย่างเดียว แต่พอมาดูจินอยู่กับดอมแล้วจินแลดูพูดเยอะนะคะ ฮ่าาาา
ดูไม่น่าจะขี้อายด้วย เห็นรุกเอาๆในเวลาอันรวดเร็ว นี่แสดงว่าเวลาอยู่กับดอมจินจะแสดงตัวตนเฉพาะให้ได้เห็นใช่ไหมคะ
ตอนที่จินอ้อนดอม แลดูปฏิกิริยาของเพื่อนๆแล้วอนุมานได้ว่าน่าจะเป็นสิ่งที่ไม่ได้เห็นบ่อยๆเลยนะ น่าสนใจ
เวลาจินอยู่กับดอมนี่ก่อให้เกิดบรรยากาศน่ารักขึ้นมาทันใด แอบอยากรู้ว่าปกติแล้วเวลาที่ไม่ได้อยู่กับดอม จินเป็นยังไงกันน้า
เราชอบบุคลิกดอมอยู่แล้วด้วยแหละ ดูขี้โรคแต่ไม่ได้อ่อนแอ ไม่ได้ยอมคนจนเกินไป คิดยังไงก็พูดตรงๆ ฉลาดด้วย
รอตอนหน้าจ้าาา
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งหลัง P.3 31/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: RIRIN ที่ 03-08-2015 01:09:45
ชอบดอมอะ น่ารักมากๆ อะ เห็นนิ่งๆ แต่ทันคนนะ
ส่วนจินนายรุกหนักมาก แต่เราชอบ เอาอีกๆๆ  :hao6:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งหลัง P.3 31/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: natt lUcky ที่ 07-08-2015 20:55:15
ดอมน่ารักก
ขอบอกรุกหนักมาก 555
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 4 ครึ่งหลัง P.3 31/7/58
เริ่มหัวข้อโดย: RIRIN ที่ 07-08-2015 22:11:38
 :z13: สะกิดๆ มาต่อได้แล้วค่า  :katai4:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งแรก P.3 15/8/58
เริ่มหัวข้อโดย: Pawaree ที่ 15-08-2015 21:11:52
ตอนที่ 5





   
   วันนี้อลันมาเรียนตามปกติครับ แม้ว่าตัวเขานั้นยังไม่หายดี แต่ก็ยังดันทุรังมา เพราะเมื่อวานเขาดันเดินลงมาเห็นตอนที่จินช่วยถือของลงจากรถมาส่งผมที่หน้ารั้วบ้านพอดี ฉะนั้นวันนี้หัวเด็ดตีนขาดยังไง อลันก็จะมาเรียนให้ได้ ผมก็ห้ามไม่ไหวเลยให้เขามา และแปะเจลลดไข้ที่หน้าผากแทน ซึ่งอลันก็ไม่ขัด เพราะเขาไม่ใช่คนหน้าบางอะไรกับการเดินร่อนไปทั่วมหา’ลัยโดยมีเจลลดไข้แปะอยู่ที่หน้าผาก



   “ไอ้อลัน ไม่สบายไม่ใช่เหรอว่ะ” กริมทัก เมื่อเห็นอลันมาเรียนในวันนี้



   “หายแล้วเว้ย!”



   “หายบ้าอะไร ยังแปะเจลลดไข้อยู่เลย” กริมว่าพลางจิ้มหน้าผากอลัน



   “แปะให้ดอมสบายใจเฉยๆ” อลันพาดพิงมาถึงผม



   “.....” ผมไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่นั่งอ่านหนังสือไปอย่างเงียบๆ ตอนนี้พวกเราอยู่ในห้องเรียน แต่อาจารย์ยังไม่เข้ามาสอนเลย เพราะงั้นคนในห้องเลยส่งเสียงคุยกันราวกลับว่าไม่ได้เจอกันมาสัก 10 ปี ทั้งที่เมื่อวานก็ยังมาเรียนด้วยกันอยู่



   “เอ้อ...ดอมินิก กูว่าจะถามตั้งนานล่ะ แต่ลืมไปเลย” อยู่ๆกริมก็เอ่ยขึ้น ผมจึงละสายตาจากหนังสือที่ถืออยู่ในมือ แล้วหันไปมองเขา



“...?”



   “มึงสนิทกับจิน เพื่อนกูเหรอ”



   “ไม่สนิทเว้ย!!!”



   แน่นอนว่าคนที่ตอบคำถามไม่ใช่ผม แต่เป็นอลันต่างหาก ผมยังไม่ทันจะพูดอะไรเสียด้วยซ้ำ



   
   แต่แปลกนะ...ที่อยู่ๆกริมก็ถามเรื่องนี้ขึ้นมา




   “กูไม่ได้ถามมึง” กริมว่าก่อนจะผลักหัวอลันไม่เบานัก



   “กูจะตอบ ทำไม...มีอะไร” อลันว่าพลางหันมามองหน้าผม แม้ว่าผมจะไม่ค่อยเข้าใจนัก ว่าทำไมอลันต้องกันท่าผมกับจิน ทั้งที่เราก็ไม่ได้ทำอะไรเสียหายนะ ตอนนี้จะเรียกได้ว่าเป็นเพื่อนกันก็ได้...เพราะคุยทุกวัน



   จะบอกว่าเป็นเพราะอลันกำลังมีเรื่องกับเซย์ มันก็น่าจะเป็นไปได้ที่อลันจะพาลไม่ชอบหน้าจินไปด้วย เพราะอลันมักจะใช้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผมเสมอ



   “ก็เปล่า...” กริมมีท่าทางอึกอักเมื่อถูกผมจ้องด้วยสายตาประมาณว่า...หุบปาก



   ไม่ใช่อะไรหรอก แค่ไม่อยากให้เรื่องมันยาว รู้ๆกันอยู่ว่าอลันเป็นคนยังไง



   “เหอะๆ ถ้าอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับดอม มาถามกูก็ได้ กูก็รู้ดีพอๆกับตัวมันนี่แหละ ....”



   ผมขี้เกียจฟังอลันโม้ จึงควานหาไอพอดในกระเป๋าเป้ของตัวเองขึ้นมาเพื่อที่จะหาเพลงฟัง
เพิ่มเสียงในมันดังพอที่จะกลบเสียงพูดของอลันและคนอื่นๆได้ ส่วนในมือก็เปลี่ยนจากหนังสือที่อ่านอยู่เมื่อกี้มาเป็นเล่นโทรศัพท์แทน




Dominic Pakin
น่าเบื่อ :’(




ผมโพสต์เฟสบุ๊คตามปกติของผม เพียงครู่เดียวยอดไลค์ก็พุ่งขึ้นพรวดพราดอย่างรวดเร็ว จนแตะหลักร้อยภายในเวลาไม่ถึง 2 นาที โดยส่วนใหญ่การโพสต์สเตตัสหรือรูปภาพของผมจะอยู่ที่ประมาณพันกว่าไลค์ และขอบอกตรงนี้เลยว่าตัวผมเองกไม่ใช่คนดังอะไรหรอก เพียงแต่ว่าคนส่วนใหญ่แทบจะทั้งหมดชอบเข้าใจผิดคิดว่าเป็นอลันกันทั้งนั้น โดนทักเฟสผิดมาก็บ่อยมาก ทั้งที่ชื่อผมก็เขียนอยู่ตัวออกจะใหญ่ว่า ‘Dominic’ ไม่ใช่ ‘Alan’ ก็เข้าใจว่าส่วนมากก็มักจะมองที่รูปโปรไฟล์เป็นหลัก เพราะงั้นผมจึงได้อนิสงค์ยอดไลค์และคอมเม้นต์ถล่มถลายโดยไม่ต้องทำอะไรเลย




“...ฉันรู้และเข้าใจ ว่าเธอก็รู้และเธอเข้าใจ
ในความเป็นจริงของตัวฉัน ที่วันนี้ยังไม่ดีเท่าไร
ฉันรู้และเข้าใจ ว่าในบางทีเธอนั้นก็ทนไม่ไหว
กับอาการมากมายของตัวฉัน...”




เอ...ผมมีเพลงนี้ด้วยเหรอเนี่ย เพลงออกจะกลางเก่ากลางใหม่ไปสักหน่อย เป็นเพลงที่มีความหมายดีๆ ที่ผมจำไม่เห็นจะได้เลยว่าไปโหลดมาต่อไหน หรือว่า...อลันจะแอบมาโหลดใส่ไอพอดของผมเอาไว้แน่ๆ เพราะเขาชอบเอาไอพอดของผมไปฟังเพลง เพราะของตัวเองนั้นความจำเต็มจากการโหลดเกมเอาไว้มากเกินไป



เดี๋ยววันหลังจะต้องตั้งรหัสผ่านเอาไว้จะดีกว่า




ครืด...




เสียงโทรศัพท์ของผมสั่น เนื่องจากตั้งสั่นเอาไว้เพราะมันถึงเวลาเรียน (แต่อาจารย์ยังไม่เข้ามาสอน)
การแจ้งเตือนจากเฟสบุ๊คครับ มีคนเข้ามาคอมเม้นต์สเตตัสของผม แต่ผมจะไม่หยุดดูเลย ถ้ามันไม่ใช่ชื่อ... Jirawat Thanasub




“...ก็บางที ฉันเป็นตัวเองมากไป
ก็อยากจะขอให้เธอ อย่าพึ่งไปไหน...”




เพลงก็ยังคงเล่นต่อไป และผมก็รู้สึกว่ามันคล้ายๆกับความรู้สึกของผมตอนนี้เล็กน้อย
และสุดท้ายผมก็ตัดสินใจกดเข้าไปดูว่าจินมาคอมเม้นต์อะไร




Jirawat Thanasub
ไม่เรียน?




Dominic Pakin
อาจารย์ยังไม่เข้าสอน




Jirawat Thanasub
มาหาจินดิ




Dominic Pakin
จริงจังไหมเนี่ย???




Jirawat Thanasub
จริงจังแค่ไหน แค่ไหนเรียกจริงจัง




Dominic Pakin
กวน




   Jirawat Thanasub
แค่ดอมแหละน่า




อ่า...ทำไมเขาต้องชอบมาทำอะไรให้ผมเขินด้วยวะ แม้จะไม่ได้หยอดหวาน แต่แค่นี้มันก็ทำให้ผมรู้สึกปั่นป่วนแล้ว




“...อยากจะดีกว่านี้ ให้เธอได้มั่นใจ
ไม่ว่าวันไหนไหน เพื่อเธอ ฉันจะทำได้
อยากจะดีกว่านี้ จะย้ำให้เธอเข้าใจ
ฉันจะเป็นคนที่ดีกว่านี้แน่นอน
ไม่ต้องไปง้องอนหรือขอพรกับสิ่งไหน…”




   Sey Nakkarin
เห็นคนจีบกันแล้วมันคันตีน




อ่า...ผมไม่ได้มีนายคนนี้เป็นเพื่อนร่วมในเฟสบุ๊คแน่ๆ และ...ชื่อเฟสบุ๊คก็ไม่คุ้นเลย ...ใครวะ?



ผมกดเข้าไปดูข้อมูลส่วนตัวของนายคนนี้ ก็ต้องร้องอ๋อในใจ เมื่อพบว่าเป็นนายเซย์ เพื่อนของจิน คู่กัดของอลันนั่นเอง



แต่...ผมกับจินแค่คุยกันนะ ไม่มีประโยคไหนที่แสดงไปในความหมายที่ว่าเขาจีบผมเลย



ยกเว้นในไลน์น่ะนะ ...เพราะเรื่องหยอดเรื่องความเสี่ยวนี่มากเต็ม




Jirawat Thanasub
Sey Nakkarin ให้กูช่วยถีบไหม จะได้หายคัน??




Sey Nakkarin
ที่กับกูนี่หยาบคายเลยนะมึง




Jirawat Thanasub
เออ




แค่นั้น และพวกเขาสองคนก็หยุดเถียงกันในเฟสบุ๊คของผม แปลกนะ... แทนที่ผมจะรำคาญ แต่ผมกลับอมยิ้มเล็กๆ ผมรู้สึกว่ามันตลกมากกว่าที่จะรำคาญน่ะนะ



“ยิ้มอะไรดอม” หูฟังทั้งสองของข้างของผมหลุดออก ก่อนที่จะมีเสียงๆหนึ่ง เป็นเสียงที่เหมือนผมแต่ไม่ใช่ผมเอ่ยขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์



“...เปล่า” ผมตอบก่อนจะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า แล้วเอื้อมมือไปแย่งสายหูฟังของผมคืน



“แอบคุยกับไอ้จินใช่ไหม?” อลันถามเสียงเข้ม



“ถ้าดอมคุย ดอมไม่แอบหรอก” ผมเอ่ยบอกอลัน รู้สึกว่าอลันชักจะหวงผมเกินเหตุไปแล้วนะ ตกลงว่าผมเป็นน้องหรือเป็นลูกของอลันกันแน่



“แปลว่าคุย”



“ก็เพื่อนกัน”



“ทำไมต้องคุยกับมันวะ!” อลันขึ้นเสียงเล็กน้อยราวกลับหงุดหงิดใจ



“อลัน มีเหตุผลหน่อย”



“ก็อลันไม่ชอบ ถ้าไอ้จินอะไรนี่ไม่ได้เป็นเพื่อนกับไอ้เวรเซโรงังอะไรนั่นน่ะ!”



“เขาชื่อเซย์นะ” ผมแก้ชื่อให้นิดนึง



“เออ นั่นแหละ”



“อลัน...” ผมเรียกอลันเสียงเรียบ ผมรู้สึกว่าตอนนี้เขากำลังไม่เหตุผลและเอาแต่ใจมากเกินไป



“ไม่ต้องมาเรียกแบบนี้เลยนะ” อลันยังคงเถียง



“อลัน” ผมเพิ่มความเข้มของเสียงขึ้นมาอีกนิดนึง



“....” และในที่สุดเขาก็ยอมเงียบสักที



“จินกับเซย์เป็นคนละคนกัน”



“เออ รู้...ไอ้คุณชายท่าทางขี้อายกับไอ้เวรปากหมามันเป็นคนละคนกัน”



“ก็รู้หนิ แล้วทำไมดอมจะคุยกับจินไม่ได้ เขาก็เป็นเพื่อนที่ดีหนิ” ผมพยายามใช้เหตุผลพูดกับอลัน อย่างที่น่าจะรู้ๆกันอยู่ว่าผมกับอลันนิสัยต่างกันมาก จนบางทีผมยังคิดเลยว่าบางทีอลันเหมาะที่จะเป็นน้องชาย ที่ต้องให้พี่ชายอย่างผมคอยดูคอยปราม



“มันอยากเป็นเพื่อนกับดอมซะที่ไหน แค่มองดูอลันก็รู้แล้ว”



“แล้วเขาไม่ดีหรือไง?”



“อะไร ถามแบบนี้หมายความว่ายังไง แสดงว่ารู้อยู่แล้วใช่ไหมว่ามันชอบดอม นี่รู้อยู่แล้วยังจะไปคุยกับมันอีกเหรอ”



“ก็จินไม่ได้ทำอะไรที่มันไม่ดีสักหน่อย” ผมเอ่ยบอกไปตามความจริง



“นี่...ดอม คนเรามันรู้หน้าไม่รู้ใจหรอกนะ”



“ดอมแค่คุย... ตอนนี้เป็นเพื่อน เข้าใจไหมว่าเพื่อน” ผมเน้นและย้ำ แต่อลันกลับทำหน้าล้อเลียนผม



“เอ่อ...ขอขัดแบบนึง ไอ้จินมันจีบดอมินิกหรอ?” อยู่ๆ กริมเอ่ยแทรกขึ้นมา



“เออดิ มองที่นี่แบบ...แทบจะตะครุบน้องกูอยู่ล่ะ แล้วน้องกูใช่ย่อยซะที่ไหน แอบไปคุยกันโดยไม่บอกกูสักคำ” อลันกระแทกเสียงในตอนท้ายพลางเหล่ตามองมาที่ผม



แต่...ผมรู้สึกแปลกๆแฮะ



พอสมองเริ่มจะประติดประต่ออะไรบางอย่างได้ ผมก็ยิ้มออกมานิดๆ



ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง...



“งอนเหรอ” ผมเอ่ยถามออกไปตามตรง



“ห๊ะ!” เสียงของอลัน กริม และผองเพื่อน (ที่มีแค่ 2 คน)



“....” ผมยิ้มมุมปากนิดๆ ก็ไม่มีอะไรมาก อลันแค่น้อยใจที่ผมคุยกับจินโดยไม่บอกเขา อย่างที่บอกผมกับอลันสนิทกันมาก อยู่ด้วยกันตลอดเวลา มีเรื่องอะไรเรามักจะบอกกันเสมอ แลไม่ปิดบัง



แต่นี่ผมแอบคุยกับจิน (ยอมรับก็ได้ว่าแอบคุย) เขาคงจะงอนหรือน้อยใจที่ผมให้ความสำคัญกับเขาน้อยลง



ลืมไปว่าไอ้พี่ชายขี้โวยวายคนนี้ มันก็งอนเป็นน้อยใจเป็นเหมือนกัน



“มะ..ไม่ใช่สักหน่อย!!” อลันร้องปฏิเสธซะเสียงดังลั่น



“หึๆ” ผมหลุดหัวเราะออกมานิดหน่อย



“...ไม่ใช่สักหน่อย” อลันพูดอุบอิบ แต่ผมก็ยังได้ยิน



“อลัน...ฟังดอมนะ...”



“.....”



“การที่ดอมไม่บอก ไม่ใช่ว่าความสำคัญของอลันจะลดลงสักหน่อย แต่บางทีมันยังไม่ถึงเวลาที่จะบอก อลันก็รู้ว่าดอมเป็นยังไง อะไรที่มันจริง ดอมไม่เคยปฏิเสธอยู่แล้ว”



“แต่...ทำไมต้องเป็นเพื่อนไอ้ปากหมานั่นด้วย”



“ดอมกับเขายังไม่เป็นอะไรกันสักหน่อย”



“.....” อลันเงียบ...แต่ยังแอบเบะปาก



“อีกอย่าง...ก็บอกไปแล้ว ว่าจินไม่ใช่เซย์สักหน่อย”



“ก็มันเป็นเพื่อนกัน”



“มีเหตุผลหน่อย” ผมดุเขานิดนึง



“เอ่อ...ขอแทรกอีกรอบได้ไหมครับ” กริมยกมือขึ้นราวกลับกำลังขออนุญาต



“.....” ผมเงียบก่อนจะหันไปมองหน้าเขา



“มึง...คบกับไอ้จินเพื่อนกูเหรอ”



“เพื่อนกัน” ตอนนี้น่ะนะ



“แสดงว่ามึงเป็น...”



“เปล่า”



“อ่าว” เสียงทั้งชาย 4 ร้องออกมาพร้อมกัน



“ก็ไม่ได้เป็น ไม่ได้พิศวาสผู้ชายสักหน่อย” ผมไม่ได้พิศวาสผู้ชายทุกคนสักหน่อย มีแค่จินเท่านั้นแหละ ที่ทำให้ผมรู้สึกแบบนี้น่ะ



“แต่ไอ้จินมันก็ผู้ชายนะ”



“ก็...ไม่รู้สิ”



“.....” พวกนั้นมองกัน เหมือนส่งรหัสบางอย่างทางสายตาที่แม้แต่ผมก็ไม่สามารถรู้ได้ว่า ...พวกนั้นส่งสารถึงกันว่าอะไร



“อาจารย์มาแล้ววว...”



และเสียงทุกเสียงที่กำลังคุยกันอย่างเมามันส์ของคนในห้องก็เป็นอันต้องหยุดลง ก่อนที่ทุกคนจะแยกย้านกันไปประจำที่นั่งของตัวเอง






***************************************************************

หายไปครึ่งเดือน เนื่องจากติดกิจกรรมที่มหาลัย บอกเลยว่าเหนื่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

และต้องทำกิจกรรมรับน้องต่อจากนี้อีก ไม่รู้จะหาเวลาว่างมาลงนิยายได้อย่างไร เนื่องจากกลับมาถึงบ้านก็หลับเป็นตาย

ยังไงก็อย่าพึ่งลืมกันนะ ทวงนิยายได้ ไม่เคยว่า เผื่อจะมีแรงฮึดแต่งแล้วเอามาลง

มีคำผิดก็บอกกันด้วยน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา



FANPAGE (https://www.facebook.com/pages/Pawaree/1548716445345046)
นี่แหละที่เขาเรียกว่า 'ความรัก' (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43692.0)
เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45051.0) จบแล้ว
ซีรี่ย์ เผลอใจ ‘รัก’ หมดใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47829.0)


หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งแรก P.3 15/8/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 15-08-2015 21:29:59
ขอบคุณที่มาต่อจ้า    :mew1:

แอบสงสัยแล้วว่าเซย์ไปจีบอลันอีท่าไหนถึงได้กัดกันแบบนี้ 555
แฝดงอนกันเล็กๆน่ารักจัง
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งแรก P.3 15/8/58
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 15-08-2015 22:35:45
พี่อลันงอลน้องดอมเพราะเรื่องแค่เนี่ยหรอ?  :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งแรก P.3 15/8/58
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 16-08-2015 00:04:27
สนุกกกก o13
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งแรก P.3 15/8/58
เริ่มหัวข้อโดย: RIRIN ที่ 16-08-2015 00:25:51
อ้างถึง
“อาจารย์มาแล้ววว...”


ค้างมากเลยค่าาาาาา รออ่านตั้งนานแต่อาจารย์มาซะก่อน  :katai1:
รอต่อไป หมดคาบไวๆ นะอาจารย์  :katai4:

ปล.สู้ๆ นะคะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งแรก P.3 15/8/58
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 16-08-2015 00:45:39
 :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งแรก P.3 15/8/58
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 16-08-2015 00:53:25
อลันนี่น้าาาาาาา เด็กน้อยจริงๆ งอนได้สมกับเป็นพี่ชายมากกกก 5555555555555
รอตอนต่อไปปปป
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งแรก P.3 15/8/58
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 16-08-2015 02:25:19
อลันน่าจะเป็นน้องดอม นิสัยนี่เด็กน้อยมาก
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งแรก P.3 15/8/58
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 16-08-2015 06:24:04
เรื่องกิจกรรม สู้ๆนะคะ  :L2:
ส่วนเรื่องจิน ดอมก็สู้ๆเหมือนกันนะ อิอิ :impress2:
พี่อลันหวงน้องมากเลยนะ รู้สึกเหมือนเห็นตัวเองไงก็ไม่รู้ แฟนน้องกลัวเราอ่ะ :laugh:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งแรก P.3 15/8/58
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 16-08-2015 12:05:57
อลันหวงน้องมากเดี๋ยวก็ไม่มีน้องเขยพอดี
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งแรก P.3 15/8/58
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 17-08-2015 11:57:44
มารอตอนต่อปายยยย  :-[
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งแรก P.3 15/8/58
เริ่มหัวข้อโดย: brave ที่ 02-09-2015 14:18:55
 :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งแรก P.3 15/8/58
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 01-10-2015 16:55:10
ดอมน่าร๊ากกก นภัทรน่าร๊ากกกก ติณณ์อยู่หนายยที่ร๊าก(เอ๊าผิดเรื่องแล้วแกร๊!!!)

จินหยอดก็ได้นะแต่แสดงความจริงใจโดยการออกมาเล่าเรื่องหน่อยสิจ๊ะ ถ้านางเจ้ามาด้วยความจริงใจ คนอ่านจะเชียร์สุดฤทธิ์จ้าาาาาอิอิ

ขอบคุณค่ะ น่าสนุก ติดตามทุกเรื่องเลยจ้า
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งแรก P.3 15/8/58
เริ่มหัวข้อโดย: Wut_Sv ที่ 03-10-2015 08:32:26
อ๊ากกกก ยิ้มแก้มจะแตก มาต่อด่วนเลยนะคร้าบยบบ :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งหลัง P.4 31/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: Pawaree ที่ 31-10-2015 19:27:52
ตอนที่ 5 ครึ่งหลัง (สั้นๆ)
















“มีเรียนอีกทีตอนบ่ายสามถึงหกโมง ...เราไปกินข้าวข้างนอกกันเถอะ” เสียงของขิมเอ่ยขึ้นเมื่อเวลาเรียนของวิชาที่เราเรียนมาตั้งแต่เช้าหมดลง ตอนนี้มันพึ่งจะ 11 โมง และเรามีเรียนกันอีกตอนบ่าย 3 โมง



“ก็ดีเหมือนกัน พวกมึงว่าไง” กริมพยักหน้าอย่างเห็นตัว ก่อนจะหันมาถามพวกผม



“เออ เอางั้นก็ดี” อลันพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ส่วนผมยังไงก็ได้



“ไปกินร้านคาเฟ่แมวเหมียวป่ะ มีข้าวด้วยนะมึง กูจะไปนั่งเล่นกับแมว” เบสว่าพลางทำหน้าราวกลับเคลิ้มๆเมื่อพูดถึงแมว ดูท่าว่าเขาคงจะชอบแมวมากๆ



“มีแอร์ไหม อยากนั่งที่เย็นๆ” ขิมถาม



“มีดิวะ”



“งั้นตามนี้ โอเค??” กริมว่าอย่างสรุป



“ก็ตามนั้นแหละ เอารถมึงไปนะ” อลันหันไปบอกกริม



“เออ งั้นไปกัน” สรุปข้าวเที่ยงของวันนี้ พวกเราไปคาเฟ่แมวที่อยู่ไม่ไกลจากที่นี่มากนัก ตอนแรกที่คิดผมก็นึกว่าจะเป็นร้านเล็กๆ แต่พอเข้ามาก็พบว่าใหญ่เหมือนกัน และมันก็ไม่ได้มีแมวเดินไปเดินมาอย่างที่คิด แต่มันก็อยู่ในมุมของมัน นอนเฉยๆ สามารถให้คนเข้าไปถ่ายรูปได้ แถมร้านนี้เขายังเป็นธุรกิจขายลูกแมวด้วย มีอยู่ 2-3 สายพันธุ์ แต่ราคานี้สามารถออกรถมอเตอร์ไซด์ได้คันนึงหรืออาจจะมากกว่านั้นได้เลยล่ะ มันเหมือนเป็นร้านอาหารที่เอาแมวมาดึงดูดลูกค้าประมาณนั้น แถมร้านก็ไม่ได้เหม็นอะไร แอร์ก็เย็นดี



“ดอมกินอะไร” อลันถาม แต่ตาเขายังคงจ้องไปที่เมนู



“ดูก่อน..” ผมว่าพลางอ่านเมนูไปเรื่อยๆ



“ผมเอาสปาเก็ตตี้ซอสเห็ด กุ้งชุบแป้งทอด แล้วก็บีลักกี้พันเบค่อน” ขิมเอ่ยบอกกับพนักงานเป็นคนแรก ดูท่าทางจะหิวมาก



“ผมเอาต้มยำกุ้งกับข้าวเปล่าจานนึง” เบสสั่งอาหารเป็นคนถัดมา



“ผมเอาสเต็กหมู กับสลัดไก่ทอด” อลันว่าก่อนจะหันไปคุยกับขิม



“ผมเอา...เอาอะไรดีวะ” กริมว่าพลางทำหน้ายุ่ง เหมือนยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะกินอะไรดี



“อย่าชักช้า พี่เขารออยู่” ขิมว่า



“งั้น...ผมเอามักกะโรนีกุ้งกับสลัดกุ้งทอด”



“มักกะโรนีหมูครับ” ปิดท้ายด้วยผม



“ค่ะ รับเครื่องดื่มเป็นอะไรดีคะ?”



“น้ำเปล่าครับ!” ทุกคนยกเว้นผมตอบอย่างพร้อมเพรียง



“ค่ะ” แล้วพนักงานก็เดินจากไป สี่คนนั่นหันไปคุยกันเสียงดัง ส่วนผมก็...เล่นโทรศัพท์เหมือนเดิม



ตัวผมเองก็ไม่รู้หรอกนะว่าคิดอะไรอยู่ แต่มือกลับกดไปที่แอปพริเคชั่นเฟสบุ๊คก่อนที่จะเช็คอินที่ร้านนี้ ทั้งที่ผมไม่เคยทำมาก่อน


แค่คิดว่า...ลองเช็คอิน ลองบอกที่อยู่ของตัวเองตอนนี้ แล้วดูสิว่า...จะมีใครตามมาหรือเปล่า



“ไม่คุยกับไอ้จินมันหรือไง” เสียงไอ้คนที่หน้าตาเหมือนผมเอ่ยถามขึ้นครับ



“อยากให้คุยเหรอ” ผมถามกลับอย่างกวนๆหน่อยๆ



“ก็ไม่ได้อยาก แต่เห็นปกติคุยกันตลอดหนิ หรือว่ามันไปกิ๊กกับคนอื่นแล้ว” อลันว่าพลางจิกจินเล็กน้อย



“จะไปรู้ไหม” ผมตอบไป แต่ในใจก็ไม่ได้กังวลไปตามคำพูดของอลันหรอก ไม่ใช่ว่าผมมั่นใจว่าจินจะชอบผม จีบผมแค่คนเดียวหรอก แต่เรื่องแบบนี้ คิดเองเออเองมากไปก็ทำให้เครียดไปซะเปล่าๆ ไว้ให้เห็นกับตาหรือได้ยินจากปากของจินเองดีกว่า



“ก็ไม่ได้อยากจะพูดให้เครียดหรอกนะ แต่เผื่อใจไว้บ้างก็ดี ดอมยังไม่รู้จักไอ้จินดีเลย” อลันพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง และแสดงความเป็นห่วงผ่านสีหน้าอย่างชัดเจน



“รู้แล้ว” ผมตอบกลับไป เผื่ออลันจะคลายกังวลบ้าง ไอ้โรคหวงน้องนี่เมื่อไหร่จะหายสักทีนะ



“รู้แล้วก็ดี” อลันว่าอย่างยิ้มๆ ก่อนจะยกมือขึ้นว่าโยกหัวผมเบาๆ แล้วหันไปคุยกับขิม



ส่วนผมก็หันกลับมานั่งเล่นโทรศัพท์เหมือนเดิม







Jirawat Thanasub  และคนอื่นๆอีก 378 คน กดถูกใจโพสต์ของคุณ







กดถูกใจ แต่ไม่มีข้อความหรือคอมเม้นต์อะไร บางทีจินอาจจะเรียนอยู่มั้ง








********************************************************************************


มาแบบโคตรสั้น แต่แบบ...กลัวทุกคนจะลืมผมไปเสียไง ต้องรีบมา

ช่วงนี้เรียนหลังครับ งานเยอะ นอนตีสามตีสี่ทุก แล้วต้องตื่นไปเรียนแต่เช้าไง พึ่งรู้ว่าชีวิตมหาลัยมันเหนื่อยขนาดนี้

มาช้า แต่ดีกว่าไม่มาเนาะ อีกเดี๋ยวต้องเตรียมงานกระทงแล้ว อาจจะไม่ว่างจนถึงสิ้นเดือนเลย

แงงงงงง คิดถึงทุกคนจัง



FANPAGE (https://www.facebook.com/pages/Pawaree/1548716445345046)
นี่แหละที่เขาเรียกว่า 'ความรัก' (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43692.0)
เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45051.0) จบแล้ว
ซีรี่ย์ เผลอใจ ‘รัก’ หมดใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47829.0)


หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งหลัง P.4 31/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 31-10-2015 19:33:42
ฟังแล้วเหนื่อยแทนจังเลย. พักผ่อนให้พอดีกว่านะ. อดนอนสะสมมันไม่ดี
เห็นข่าวมีคนตายเพราะพักผ่อนไม่พอมาแล้ว
เอาใจช่วยจ้า

รอคนเขาจีบกันต่อไปค่ะ.
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งหลัง P.4 31/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 31-10-2015 20:21:51
โอ๊ยยยยยยยยย คิดถึงจังเลยค่ะ
เดี๋ยวจินก่ตามมาเนาะ ฮิๆๆๆๆ
สู้ๆกับชีวิตมหาลัยน้าาาาาาา
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งหลัง P.4 31/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 31-10-2015 20:22:30
รอจินตามมาคนเค้าอุตส่าห์เช็คอินอ่อย
ขนาดนั่นแล้วรีบๆตามมานะ...กิกิ
คนเขียนก็อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งหลัง P.4 31/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: natt lUcky ที่ 31-10-2015 20:26:17
สู้ๆ นะคะ
เป็นกำลังใจให้จ้า
นานแค่ไหนก็จะรอเค้าจีบกันต่อ อิอิ
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งหลัง P.4 31/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: GMJeam ที่ 31-10-2015 20:42:32
สู้ๆ นะค่ะ
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งหลัง P.4 31/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 31-10-2015 21:27:06
คิดถึงเลยยย รอดูเค้าจีบกันต่อไป    :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งหลัง P.4 31/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 31-10-2015 22:16:35
สั้นมาก ยังไม่หายคิดถึงเลยอ่าาา  :impress2:
รอนะฮะ :hao7:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งหลัง P.4 31/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: Blue ที่ 31-10-2015 22:34:15
รอตอนต่อไปนะ :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งหลัง P.4 31/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 31-10-2015 22:38:56
 :mew1: สั้นไปหน่อยแต่ก็หายคิดถึงได้ รอต่อไปจ้า
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งหลัง P.4 31/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung Mazo ที่ 31-10-2015 22:46:37
สู้ๆนะคะ คิดถึงน้องดอมกับพี่อลัน
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งหลัง P.4 31/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 02-11-2015 22:33:50
ดอมจ๋าาา พี่อลันเป็นห่วงน้อง จะหวงก็ไม่แปลกเพราะดอมเป็นน้อง และยังเป็นน้องคนเดียวด้วยย จินมันก็พึ่งรู้จักกัน(เอ้า ไม่เชียร์พระเอกเลยรึ5555) คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ ไม่รู้นิสัยจริงๆหร๊อกกก ต้องดูกันต่อไป ว่าจินจะดีขนาดไหน อิอิ

คิดถึงนักเขียนเหมือนกันจ้า เรื่องเรียนพยายามเข้าไว้นะ สู้ๆจ้า
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 5 ครึ่งหลัง P.4 31/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: packy ที่ 03-11-2015 08:46:30
 :m1:  น่ารักอ่ะ น้องดอมกะจิน งั้นอลันก็ต้องคู่เซย์สินะ
ตอนหน้าจินต้องแอบตามมาแน่เลย
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 6 30% P.4 6/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: Pawaree ที่ 06-12-2015 16:48:30
ตอนที่ 6 30%






   [Jin’s part]









Dominic Pakin ได้เช็กอินอยู่ที่ XXX




ผมไล่สายตาตามตัวอักษรที่ปรากฏในโทรศัพท์ของผม ทำเอาผมอยากจะกระโดดอกจากห้องเรียนมาก ถ้าไม่ติดที่ว่าตัวผมตอนนี้ยู่ในห้องเรียน จึงทำได้เพียงกดไลค์ไปเท่านั้น แต่สุดท้ายมันก็อดไม่ได้ที่จะส่งข้อความไปหาเขา แม้ว่าผมจะกลัวดอมรำคาญ แต่ผมห้ามใจตัวเองไม่ได้จริงๆ




Jirawat Thanasub : ทำอะไรอยู่




ผมส่งข้อความไปอย่างอยากรู้จนได้ ก็แน่ล่ะสิ เรื่องของดอมทุกเรื่อง ผมอยากรู้หมดแหละ




Dominic Pakin : เล่นกับแมว




Jirawat Thanasub : แล้วกินอะไรหรือยัง?




Dominic Pakin : ยัง รอเขาเอามาเสริฟอยู่




Jirawat Thanasub : อยากไปจัง




ผมพิมพ์ไปตามความรู้สึกจริงๆ น่าเสียดายที่เราไม่ได้เรียนคณะเดียวกัน เพราะบางทีเวลาว่างอาจจะตรงกันมากกว่านี้




Dominic Pakin : ก็มาสิ




ฮั่นแน่ ...แอบอ่อยเล็กน้อย ผมก็พอจะรู้ว่าดอมต้องมีใจให้ผมบ้างแหละ ไม่งั้นเขาคงจะเมินผมไปเลยก็ได้ แต่นี้ไม่ ผมขอคิดเข้าข้างตัวเองไปแบบนั้นก็แล้วกัน




Jirawat Thanasub : ติดเรียนอ่ะ




Dominic Pakin : งั้นก็เรียนต่อไป




Jirawat Thanasub : อยากกินเค้กจัง




Dominic Pakin : ซื้อ




Jirawat Thanasub : ซื้อมาฝากหน่อยนะครับ




Dominic Pakin : ไม่




Jirawat Thanasub : ใจร้าย




Dominic Pakin : ;’)




แล้วผมก็ไม่ได้ตอบอะไรดอมไป เพราะอาจารย์มองหน้าผม ผมจึงรีบเก็บโทรศัพท์ตัวเองแล้วหันกลับมาตั้งใจเรียน ทั้งที่อยากคุยกับดอมแทบตาย



ดอมครับ...ไว้เลิกเรียนก่อนก็แล้วกันเนาะ จินกลัวถูกตัดคะแนน












“ไอ้จิน ไอ้ภัทร ไปกินข้าวกันเถอะวะ กูโคตรหิวเลย” เสียงไอ้เซย์พูดทันทีที่เราเดินออกมาจากห้องเรียน ซึ่งผมก็เห็นด้วยสุดๆ หิวมากๆ



“มึงอยากกินไรไอ้ภัทร” ไอ้เซย์หันไปถามไอ้ภัทร ช่วงนี้ผมกับไอ้เซย์ให้สิทธิ์ไอ้ภัทรมันตัดสินใจเรื่องอาหาร เพราะมันเพิ่งย้ายมาจากต่างประเทศ ภาษาไทยมันพูดได้แต่ชัดบ้างไม่ชัดบ้าง ส่วนอาหารไทยมันบอกว่าเคยกินต้องแต่เด็ก แต่ตอนนี้จำรสชาติไม่ได้แล้ว



“...พาแหนงหมู” ภาษาและสำเนียงแปลกๆถูกพ่นออกมา ทำผมพวกผมสตั้นกันไปหลายวิ ก่อนที่จะรู้ว่าไอ้ภัทรมันต้องการจะสื่อถึงอะไร



“พะแนงหมู?” ผมคิดว่าน่าจะเป็นคำนี้น่ะ



“เออ นั่นแหละ” ไอ้ภัทรว่าพลางพยักหน้า



“เออ ...แล้วกูจะไปหาให้มึงได้ที่ไหนว่ะ” ไอ้เซย์บ่นออกมา เพราะจให้เรามานั่งนึกร้านว่าร้าไหนมีพะแนงหมูคงยาก คงต้องเป็นพวกร้านอาหารไทยแล้วแหละมั้ง



“ร้านแม่มึงไง” ผมพูดขึ้นพลางผลักหัวไอ้เซย์ มันลืมไปแล้วหรือไง ว่าแม่มันเปิดร้านอาหาร



“เออ...กูลืม” ไอ้เซย์ว่าอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้



“.....” ไอ้คนอยากกินมันไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่มองหน้าไอ้เซย์



“เดี๋ยวกูพาไป มึงไปกับกูละกัน เพราะร้านแม่กูไม่ได้อยู่แถวมหาลัย เดี๋ยวมึงจะหลงทางซะเปล่าๆ” ไอ้เซย์ว่า ซึ่งไอ้ภัทรมันก็ไม่มีปัญหาอะไร มันก็คงจะกลัวหลงทางเหมือนกัน



“มึงล่ะไอ้จิน จะไปรถกูเลยป่ะ”



“ก็ดี กูขี้เกียจขับรถ”



“งั้นก็ไปกัน กูหิวจนจะแดกหัวมึงอยู่ล่ะ”





**********************************************************

มาแบบโคตรสั้น แต่ก็อยากจะมา ก็หัวใจมันเรียกร้องนี่นา อิอิ

ตอนนี้อยู่ในช่วงเร่งทำงานส่งครับ ใกล้จะสอบแล้วด้วย

อีก 2 อาทิตย์ก็จะปิดเทอมแล้วด้วย หูยยยยยยยยยยยยยยยย

จะได้หยุดพักหลังจากที่ใช้ร่างกายอย่างหักโหม

คิดถึงทุกคนนะจ๊ะ จุ้บๆ



FANPAGE (https://www.facebook.com/pages/Pawaree/1548716445345046)
นี่แหละที่เขาเรียกว่า 'ความรัก' (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43692.0)
เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45051.0) จบแล้ว
ซีรี่ย์ เผลอใจ ‘รัก’ หมดใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47829.0)

หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 6 30% P.4 6/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 06-12-2015 16:56:33
เห็นอัพเดทจากเฟส ขออ่านก่อนน้าาาา^^ ขอบคุณค่า
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 6 30% P.4 6/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 06-12-2015 21:44:32
ในที่สุดก็อัพแล้วววววววว

โอ้ คิดถึงดอมมากกกกก :hao5:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 6 30% P.4 6/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: penneeamoon ที่ 06-12-2015 22:18:55
นึกว่าจะไม่มาต่อแล้ว  ดีใจมาก  จะรอที่เหลือนะคะ
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 6 30% P.4 6/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 06-12-2015 22:25:16
รอต่อจ้า
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 6 30% P.4 6/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 06-12-2015 22:41:37
มาอัพแล้ววว  :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 6 30% P.4 6/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 12-12-2015 23:15:08
ทำไมเพิ่งจะมาอ่านเรื่องนี้น้าาา
น่ารักมากเลยย
จินอ่อยแบบไม่รู้จะอ่อยยังไงแล้วจริงๆ  :laugh:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 6 30% P.4 6/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: fannaio ที่ 30-12-2015 22:46:12
จินนี่จีบได้น่ารักดีจัง  :o8:

แอบอยากรู้คู่ของอลันแล้วสิ :hao3:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 6 30% P.4 6/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 31-12-2015 12:10:41
คู่นี้เค้าน่ารักวุ้ย มีจีบๆหยอดๆ5555
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 6 30% P.4 6/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: san ที่ 06-01-2016 06:45:00
 :pig4:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 6 30% P.4 6/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 06-01-2016 15:26:04
มาติดตามเรื่องนี้ด้วยอีกคน :L2:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 6 30% P.4 6/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: Chk~a ที่ 06-02-2016 18:06:57
รอค่ะ
เรื่องน่ารักมาก เต๊าะกันวันละนิด
จีบแบบนี้ก็หวั่นไหวเหมือนกัน
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 6 30% P.4 6/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 18-04-2016 11:48:21
 :mew1:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 6 30% P.4 6/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 28-06-2016 20:33:15
ยังรออยู่น้าาาา
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 6 30% P.4 6/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: Pawaree ที่ 28-06-2016 20:35:24
รอก่อนน้าาาาาาาาาาา

มีแนวโน้มว่าจะรีไรท์ เพราะอารมณ์ไม่ปะติดปะต่อ //หลบตีนแป๊บ :ling3:
หัวข้อ: Re: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 6 30% P.4 6/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 16-09-2019 22:53:08
คุณคนเขียนนนน
ไอเดียที่จะรีไรท์ยังอยู่ไหมค้าาา

รออยู่น้าาา
เป็นกำลังใจให้เสมอค่า