-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
**********************************************
(http://image.free.in.th/v/2013/iq/151026092707.gif)
เรื่องสั้นเรื่องอื่นๆในเซตมหา'ลัย...
Special Valentine's day วิศวะสัมพันธ์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45524.0)
คณะที่ 1 วิศวกรรมประสาท (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47597.0)
คณะที่ 2 รักฐศาสตร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47795.0)
คณะที่ 3 พยายามศาสตร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48648.msg3206114#msg3206114)
คณะที่ 4 นิเทศศาสตร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48648.msg3215712#msg3215712)
คณะที่ 5 สถาปัตยกามศาสตร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48648.msg3229370#msg3229370)
คณะที่ 6 นิติสท์ศาสตร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48648.msg3242008#msg3242008)
คณะที่ 7 แพทยสัตว์ PART1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48648.msg3247937#msg3247937) PART2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48648.msg3262021#msg3262021)
คณะที่ 8 ศึกษาดูใจศาสตร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48648.msg3269810#msg3269810)
-
รักฐศาสตร์
“กรี๊ดดดดดดด ใครอ่ะ”
“นั่นสิ ฮือ...หล่อมากเลย แอร๊ย เขาหันมาทางนี้แล้ว >///<”
“ใจเย็นน้อง ใจเย็น หลานรหัสพี่เอง”
เสียงแหบพร่าเหมือนคนมีเสลดติดคอตลอดเวลาเนี่ยชื่อพี่ต่อครับ เป็นลุงรหัสปีสามเพื่อนสนิท ‘อาร์ค’ เหนือเดือนที่ใครๆ ต่างก็พูดถึง เพียงแต่เรียนกันคนละภาค พี่อาร์คเรียนโยธานั่งอยู่โต๊ะข้างๆ เนี่ย แม่งล่อแมนยูมาทั้งเสื้อทั้งกางเกงเลย ส่วนพี่ผมเรียนสิ่งแวดล้อม ก็นั่นแหละครับ แมนๆ เตะบอลกัน
เตะกันในร้านเหล้าเนี่ยแหละ วิศวะก็แปลกครับ ไม่ว่าจะรับน้องหรือเลี้ยงสายอะไรก็ตาม มันพามาเปิดตัวร้านเหล้าหมด เหมือนกับผมในวันนี้ไงแดงเดือด แต่กูล่อเขียวสไตล์ลำปางเอฟซีตั้งแต่หัวจรดตีน แต่เห็นอย่างนี้คนอีกครึ่งร้านเขาก็มองผมนะครับ แหม่...หลงตัวเองอีก
“แดกไรดีมึง”
“อะไรก็ได้พี่ แต่ขอหวานๆ นุ่มลิ้น...”
“แม่งยังไม่หยุดลามกนะมึง มาเป็นหลานรหัสกูได้ไงเนี่ย”
“น้อยกว่าพี่ล่ะมั้ง”
“น้องครับ น่ารักจังเลย มีแฟนยังเอ่ย” แล้วลุงแก่ๆ พวกนี้ก็เริ่มเลื้อย
“ยังค่ะ”
“อู๊ยยยยยย น่ารักขนาดนี้ไม่มีแฟนได้ยังไงครับ”
“เพิ่งเลิกกับผัวค่ะ”
“ตายแล้ววววววว แม่ม่ายกระดังงาลนไฟ สวยจับใจจริงๆ”
-_-
เข้าใจอารมณ์พวกหม้อไม่เลือกป่ะ ทำอะไรไม่เคยมีชั้นเชิง ถามว่าอายมั้ยมีสายรหัสแบบนี้ พูดได้เต็มปากว่าไม่อายครับ เพราะพี่แกน่าจะหาปี๊บคลุมหัวตัวเองซะมากกว่า ผมเป็นแค่เด็กปีหนึ่ง ไม่มีสิทธิ์ออกเสียงอะไรหรอก แต่อย่าให้กูขึ้นปีสองนะ แม่งจะแกรนด์โอเพ่นนิ่งให้หล่อสุดในวิศวะเลย อาร์คก็อาร์คเถอะ
“น้องมีไลน์มั้ยครับ เดี๋ยวพี่ทักไป”
“อยากให้อยู่ค่ะ แต่ไม่ใช่คนหลายใจรักเดียวใจเดียวเท่านั้น”
“งั้นน้องรักใครในโต๊ะครับ พี่หรือเปล่า ฮี้ๆ”
“ชอบคนนี้อ่ะค่ะ”
อ้าว เหี้ยแล้วครับ! ชี้มาทางผมทำไม เข้าใจว่าหล่อว่าหน้าตาดี แต่แบบนี้เสียศักดิ์ศรีรุ่นพี่ฉิบหายเลยนะเว้ย
“อ๋อ ไอ้ธีม มันมีแฟนแล้วครับ” ไอ้พี่ต่อ! ตอบแทนกูอีก มึงเป็นร่างสิงของกูหรือไงวะ!!
“หึๆ” ผมก็เลยได้แต่ยิ้มมุมปาก ไม่คิดโต้ตอบใดๆ
“ใช่มั้ยไอ้ธีม แฟนมึงดุมากใช่มั้ย พยักหน้าสิ” แล้วแม่งก็เอื้อมมือมากดหัวผมอยู่สองสามที ให้ยอมรับว่ามีแฟนแล้ว จะได้ไม่แล่นคว้าสุดสวยของพวกพี่มันไป กูล่ะเกลียดจริง
ที่นั่งนึกนั่งคุยกันมานานคือลืมแนะนำตัวสินะ เอาใหม่ครับ ก่อนบอลคู่เดือดแห่งค่ำคืนนี้จะมา ผมขอสาธยายความฮอตเว่อร์วังของตัวเองอีกครั้ง ผมชื่อ ‘ธีม’ เป็นเด็กปีหนึ่ง เรียนอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ ภาคเครื่องกล วีรกรรมสมัยมัธยมเยอะแยะมากมายจนสาธยายสองหน้ากระดาษยังไม่หมด แต่คนทั้งรุ่นต่างก็เรียกผมว่า…
ธีมโซฮอต
ใช่ครับ ด้วยลุคดิบเถื่อนสไตล์ผู้ชายเจ้าชู้ประตูมุ้งลวด ทำให้หนุ่มน้อยสาวน้อยในโรงเรียนต่างก็คลั่งไคล้ผมเป็นแถบๆ
“กูได้ไลน์มาละ พวกมึงก็แดกเบาๆ หน่อย เบียร์โปรมันแพง” พี่ต่อพูดแทรก
“ได้ข่าวว่าหารกันออก บ่นไรมึง ห่าต่อ”
“สัด เป้าหมายไม่ใช่แดกเบียร์ เป้าหมายคือดูบอลกับเต๊าะหญิงเว้ย ไอ้ห่า”
“งั้นได้ไลน์เขาแล้ว มึงก็กลับดิ”
“จะรีบกลับไปเปลืองไฟห้องทำไม เอ้า แดก!”
เสียงแก้วชนกันดังระงมไปทั่วพื้นที่ ผมที่เป็นแค่ปีหนึ่งซึ่งไม่ได้สนิทสนมกับใครเป็นพิเศษจึงได้แต่นั่งจิบเบียร์เงียบๆ นานครั้งถึงจะหันมาคุยกับเพื่อนร่วมสายรหัสตามประสาเฟรชชี่เท่านั้น
“แอร๊ยยยยยย ผู้ชาย ผู้ชายเขาเดินผ่านหน้ากูเป็นรอบที่สามแล้วอ่ะมึง เขาจะคิดอะไรกับกูหรือเปล่าวะ”
“ก๊อบ...มึงนั่งอยู่หน้าส้วม เขาไม่เดินผ่านมึงไปเข้าส้วมก็บ้าละ”
เนี่ยแหละครับ เพื่อนรหัสที่ถือว่าสนิทกันในระดับหนึ่ง มันชื่อก๊อบ แต่มันให้ผมเรียกว่าก๊อบปี้ เฟอร์บี้อะไรของมันก็ไม่รู้ ตอนแรกก็แอบตกใจว่าทำไมวิศวะสายกูมันรวมแต่สิ่งมีชีวิตประหลาดเข้ามาอยู่ด้วยกันมากมายขนาดนี้ หลังๆ เริ่มทำใจได้เพราะสายอื่นก็เป็นเหมือนกัน
ยิ่งพอมารู้จักมันชีวิตผมก็ถือเป็นสีสันไปอีกแบบ
“ธีม มึงไปขอเบอร์เขามาให้กูหน่อยดิ”
“อยากได้ก็ไปขอเองดิ ทำไมกูต้องทำอย่างนั้นด้วยวะ”
“ไอ้หล่อแต่ใจดำ จิตใจมึงทำด้วยอะไร ไม่เคยเห็นใจคนตัวเล็กตัวน้อยอย่างกูบ้างเลย” พูดไปปากก็เบะใส่ไปจนผมแม่งอยากจะถีบมันร่วงลงจากเก้าอี้ฉิบหาย ตัวเล็กตัวน้อยเหี้ยไรสูงกว่ากูเป็นสิบเซน เดินไปด้วยกันแต่ละทีเขาก็นึกว่าผมมีแฟนมาคุม ถุย!
“มึงไปสงบสติที่ส้วมก่อนไป เผื่อจะเจอคนตรงใจโดยบังเอิญ”
“จริงเหรออีธีม ขอบใจน้า” จากนั้นมันก็โน้มหน้ามาหอมแก้มผมฟอดใหญ่แล้วลุกออกจากโต๊ะไป เกลียดครับ เกลียดที่มันเรียกคนหล่อว่า ‘อี’ แต่ไม่เคยแย้งหรือเถียงทันจึงต้องปล่อยเลยตามเลย
หลังจากก๊อบมันหายไปเข้าห้องน้ำ โต๊ะของเราก็เป็นอันเงียบกริบอีกครั้งเนื่องจากมีผู้หญิงโคตรสวยประมาณ 3 คนเดินเข้ามาที่โต๊ะ ใจผมตอนนี้บอกตรงๆ ว่าแทบเต้นเป็นจังหวะเลิฟมีไรท์ อ่าฮะ!
“ขอโทษนะคะ” หูยยยย เสียงหวานจับใจ
“คะ...ครับ” มีสะดุดอ่ะ เพราะเธอเล่นสะกิดไหล่ผมจนต้องเงยหน้าขึ้นไปสบตาแบบร้อนผ่าวๆ ราวกับมีคนเอาฮีตเตอร์มาแนบไว้ตรงเบ้าตา
“เดือนคณะวิศวะปีนี้ใช่มั้ยคะ”
เธอถาม ผมเลยพยักหน้าพลางส่งยิ้มละลายตับไปให้ หล่อฮอต หล่อเข้าใจ
“พี่ชื่อแซลมอนนะคะ เรียนบัญชีปีสาม คืออยากจะบอกว่า...”
ขอเบอร์กูแน่ๆ แต่คนหล่อต้องไม่เอ่ยถามก่อน
“แซล วอร์มมา”
“ไหนๆ” เธอหันไปคุยกับเพื่อน
“วันนี้วอร์มมาร้านเหล้า”
“จริงดิ ถ้างั้นขอตัวก่อนนะคะ”
“คะ...ครับ”
โอ๊ยแม่! ยังไม่ทันตกปลาแซลมอน เธอก็หนีหายไปโผล่หน้าร้านแล้วเรียบร้อย สรุปจะเข้ามาขอเบอร์หรือถามหาอะไรยังไม่รู้ เลยเป็นอันปล่อยให้หลุดลอยไป
เสียดายฉิบหาย แทนที่คืนนี้จะสานต่อความสัมพันธ์ ผมก็จำเป็นต้องปล่อยให้หลุดลอยไปอย่างเสียดายหมา แม่งโคตรสงสัย ไอ้เหี้ยวอร์มนั่นมันใครวะ!!
“ฮ่าๆ ไอ้กากเอ๊ย หลุดเลย หลุดคาตา โอ๊ยกูขำ”
ผมมีตำแหน่งเป็นถึงเดือนวิศวะปีนี้ แต่ทำไมถึงต้องมานั่งเหี่ยวฟังเสียงหัวเราะของลุงรหัสหน้าหม้อและผองเพื่อนแบบนี้ด้วย ความจริงผมอยากลืมและนั่งแดกเบียร์ดูบอลให้มันจบๆ ไป แต่สุดท้ายก็อดคิดถึงไอ้บุคคลที่สามขึ้นมาไม่ได้อยู่ดี มีอย่างที่ไหน ทำให้หลายต่อหลายคนถ่อไปหามันได้
“เออพี่ แล้วไอ้วอร์มที่พูดถึงมันคือใครวะ” ผมเลือกถามออกไป
“วอร์มเหรอเด็กรัฐศาสตร์ป่ะ”
“อืม น่าจะ รัฐศาสตร์ปีสาม นั่นไงเดินมาละ จองโต๊ะหลังเราซะด้วย โหยยยยยยย” เสียงอื้ออึงไม่พอใจของคนในโต๊ะทำให้ผมรีบหันขวับไปยังบุคคลซึ่งถูกพาดพิงถึง วินาทีแรกที่ได้สบตา หัวใจผมเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ เกิดมาผมไม่เคยเห็นใครมีเสน่ห์เท่านี้ในร้านเหล้ามาก่อน
เพราะไม่ใช่แค่ผมคนเดียวที่ให้ความสนใจ แต่เป็นคนทั้งร้านที่กำลังมองไม่วางตา เพราะร่างสูงราว 185 เซน ผิวขาวออร่าวิ้งๆ ทว่านั่นมันยังไม่สำคัญเท่ากับใบหน้าอันเหนือคำบรรยายของใครคนนั้น
“แม่ง...” พี่ต่อพึมพำ
“ไอ้วอร์ม”
“วอร์มแม่งโคตร...”
“โคตร...”
“โคตร...” แต่ละคนลากเสียงต่อมุกยาว
“มองไร” ก่อนจะถูกตัดฉับโดยคนที่ถูกพาดพิงถึง โวยแม่ง
“เออ อย่าไปมองมัน เชี่ยนี่มันขวางโลก ไม่รู้ไปงานแฟนซีไหนมา หน้าตาไม่รู้จักล้าง เอ้า! แดกๆ เดี๋ยวบอลมา”
จบประเด็น!
ผมเลยได้แต่มองตามร่างสูงที่เดินมาประชิด จนกระทั่งทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ด้านหลังพร้อมกับเพื่อนอีกสามคน เนี่ยเหรอวะไอ้วอร์ม ท่าทางประสาท แถมหน้าตายังเต็มไปด้วยสีทาหน้ายี่สิบสี่เฉดประหนึ่งทีโอเอ เดาจากเสื้อผ้าหน้าผมแล้วมันคงจะไปลุยกับแก๊งนันทนาการรับน้องปีหนึ่งมาแน่เลย เพราะเพื่อนอีกคนก็ถือไม้กลองมาด้วย
แต่สิ่งที่ไอ้วอร์มคนนี้ไม่เหมือนใครเห็นจะเป็นสีผมเทาๆ ล่ะมั้งที่ใครต่างก็จดจำได้ ผมไม่รู้หรอกหน้าตามันเป็นแบบไหน เพราะมันเล่นเขียนหน้าเสือ เสริมหนวด ตวัดหางคิ้ว กรีดตาแบบแคทอายส์สไตล์เซ็กซี่ชนิดไม่เหลือคราบปกติ แต่ถึงอย่างนั้นก็เรียกความสนใจของคนในร้านเข้ามาได้ไม่มีขาด ไม่เว้นแม้แต่แซลมอนคนที่เพิ่งเข้ามาคุยกับผมเมื่อกี้ด้วย
“มองอะไรนักหนาไอ้ธีม ชอบมันเหรอสัด”
“ชอบเหี้ยไรพี่ แค่อยากรู้ว่าทำไมหลายคนถึงสนใจมันนัก” พูดออกไปด้วยเสียงกระซิบ เนื่องจากคู่กรณีนั่งหันหลังติดอยู่
“ประธานสิงห์ครามน่ะ อย่าไปยุ่งกับมันเลย”
ผมเลยไม่ได้ถามไถ่อะไรต่อ นอกจากนั่งแดกเบียร์พร้อมกับใส่อารมณ์ไปกับคู่แดงเดือดที่กำลังเริ่มฟาดแข้งกันอย่างเมามันในสนาม
“เฮ่!!! แมนยูลูกพี่ วู้ววววววววววววววว”
“มาแล้ว มาแล้ว และยะ...ยิง!!! โอ้โห สองศูนย์เน้นๆ”
“ลาก...มาต้าหลบ ลาก...จัดเลยครับ และโอ้วววววววววว”
“4-0 แล้วคร้าบแมนยู”
นี่เป็นเสียงผนึกกำลังของรุ่นพี่โต๊ะผมและโต๊ะไอ้พี่อาร์คเหนือเดือนครับ ลูกสมุนแมนยูดีๆ นี่เอง ถล่มชนิดไม่ถามหาความสำเร็จในชีวิตแฟนบอลหงส์แดงอย่างผมเลยทีเดียว ยิ่งดูยิ่งชอกช้ำเลยกระดกเหล้าผสมเบียร์จากโต๊ะข้างๆ จนมึนหัวไปหมด พวกลุงปีสามเองก็เริ่มยืนเซ ปากพูดแทบไม่รู้ภาษากันไปบางส่วน
“โอ๊ย อีธีม กู...ตะ...ต้องกลับไม่ไหวแน่รุย” เสียงกวัดแกว่งของเพื่อนคู่บุญสายรหัสพูดขึ้น หลังจากหายหัวไปนับชั่วโมง
“ไม่เปนราย เดี๋ยว...เดี๋ยวกูพากลาบหอ...ในเอง”
ใครก็ได้หยิบเครื่องทรานสเลตให้หล่อด้วย หล่อคิดว่าตัวเองกำลังพูดภาษาต่างดาวอยู่
“แม่งฟอร์มดีฉิบหาย เดี๋ยวกูไปคุยกับไอ้อาร์คแป๊บ ส่วนนี่ตังค์หารค่าเบียร์ที่เหลือ พวกมึงรีบจ่ายแล้วแยกย้ายซะ กูต้องรีบไปคุยไลน์กับคนที่กูจีบไว้”
“โอเคๆ ควักมาเลยคนละบาทสองบาท”
ลิเวอร์พูลแพ้ 0-4 พวกลุงๆ แกเลยอารมณ์ดีกันยกใหญ่จ่ายเงินเลี้ยงรุ่นน้องอย่างผมด้วยความใจดี แถมก่อนไปยังตบบ่าปุๆ บอกว่าให้ขับรถดีๆ อีกแน่ะ หึ!
You’ll never walk alone.
เคยได้ยินมั้ย แฟนหงส์แดงต้องรู้จักสิ ใช่เลย...กูไม่มีทางเดินกลับคนเดียวแน่ เพราะต้องแบกเพื่อนตัวสูงกลับไปด้วย นี่มันเหี้ยของจริงเลย สาดดดดดดดดดดด
“อ่อก! ทามมายลุงกลับเร็วจังวะ กะ...กูแม่งยังตื้ออยู่เลย” วินาทีนี้หล่ออยากทิ้งตัวมาก ในสภาวะเมาดิบแทบไม่อยากลุกไปไหนเลยนอกจากเอนหลังพิงไอ้โต๊ะข้างหลังเหมือนขอที่พักอาศัยยามหัวใจเหนื่อยล้า โดยไม่คิดถงถามเรื่องสุขภาพอีกฝ่ายสักคำ
“เฮ้ยวอร์ม กูว่าไอ้น้องโต๊ะนั้นไม่ไหวแล้วว่ะ”
“หวายยยย หล่อขอพิงแป๊บเดววววววว”
“ตัวหนักฉิบหาย พิงลงมาได้”
ถึงเจ้าของแผ่นหลังหนักแน่นดั่งหินปูนในซอกฟันจะพูดแบบนั้น แต่ผมก็ไม่เห็นมันจะทำท่าฮึดฮัดอะไรนอกจากนั่งนิ่งๆ และคุยกับเพื่อนต่อ เนื่องจากได้ยินเสียงอู้อี้แทรกเข้าหูเป็นระยะ เพียงแต่ผมไม่สามารถแปรสารออกมาเป็นภาษาคนให้เข้าใจกันเท่านั้นเอง
แล้วไม่ต้องถามหาไอ้ก๊อบปี้มันนะครับ ตอนนี้ตายคาโต๊ะไปแล้ว ถึงกับน้ำตาไหลพราก คิดในใจ กูจะเอามึงกลับยังไงวะ คิดแล้วช้ำ ขอหลับสักงีบก่อนแล้วกัน เดี๋ยวเราค่อยตื่นมาคิดกันอีกที
คร็อกกกกกกกกกกกกก z Z Z
อูยยยยยยยยยย
นี่คืออาการแรกที่ผมสัมผัสได้เมื่อสะบัดขี้ตาขึ้นมาในเช้าวันใหม่ บรรยากาศรอบข้างคุ้นตามากครับเพราะเป็นห้องนอนของผมกับเพื่อนก๊อบรูมเมทแห่งหอใน แต่อาการปวดกระดูกกระเดี้ยวราวกับผ่านสมรภูมิรบมาทั้งคืนนี่มันคืออะไรครับ
สาบานได้ว่าไอ้คนพากูกลับมามันต้องหิ้วกลับในสภาพอะเมซิ่งเกินมนุษย์มนาแน่ๆ
“อีธีมมมมมมม ฮือ ฮื้อ ฮือ...”
“เป็นอะไร ร้องไห้อย่างกับญาติเสีย” ตื่นขึ้นมามีแต่ความงง นอกจากขยับตัวบนเตียงลำบากแล้ว เพื่อนร่วมสายรหัสมันก็เอาแต่ร้องห่มร้องไห้อย่างหนัก
หรือเมื่อคืน...ผมกับมันจะได้เสียกันแล้ววะ!!
“ก๊อบ มึงเป็นอะไร อย่าบอกนะว่าเมื่อคืน...”
“เมื่อคืนเหี้ยอะไรล่ะ มึงหยิบมือถือขึ้นมากดเข้าไปในกลุ่มเฟรชชี่ปีหนึ่งเดี๋ยวนี้”
“มีอะไร”
“ดูเองค่ะ สวยไม่อยากจะเซด ฮึก!”
แล้วแม่งก็ร้องไห้โฮดิ้นกระแด่วเป็นปลาสลิด ผมที่โคตรมึนหลังจากตื่นขึ้นมาก็ค่อยๆ กระถดสังขารควานหาโทรศัพท์มือถือใกล้ตัว และรีบกดเข้าไปในแอปพลิเคชั่นเฟสบุ๊กทันที
พวกปีหนึ่งจะมีกลุ่มที่รวมสมาชิกประมาณสี่พันคนเอาไว้เพื่ออัปเดตข่าวสารต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นช่วงรับน้อง หรือการเปิดโลกกิจกรรมต่างๆ นานา แต่สิ่งแรกบนหน้าไทม์ไลน์หลังจากกดเข้าไปแทนที่จะเป็นตัวหนังสือของพวกรุ่นพี่เพื่อแจ้งรายละเอียดรับน้อง มันกลับเป็นสภาพย่ำแย่ของผมกับไอ้ก๊อบในสารร่างเมาเละเทะ นอนเรี่ยราดอยู่บนพื้นร้านเหล้าแทน
โอ๊ยยยยยยยยยยย ภาพลักษณ์ของหล่อที่สั่งสมมา
“ไอ้ก๊อบ มึงหยุดร้องไห้”
“ฮือ...อายค่ะ ผู้ชายมาเห็นกูหยำเปขนาดนี้ ใครมันจะมาจีบ”
“แล้วมึงไลค์ทำห่าอะไร นั่นหน้ามึงนะ”
“กูไม่รู้ ไม่รู้อะไรทั้งนั้น” กูล่ะเกลียดการมีมันอยู่ในห้องจริงๆ แต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากรีบเบือนหน้าหนีหันไปจัดการกับไอ้เหี้ยที่มันโพสต์ภาพลงอย่างเลือดเย็น แม่งมันไม่ได้โพสต์เปล่านะครับ ทิ้งแคปชั่นเอาไว้ด้วย
Warm Wanarat
สายรหัสดูแลน้องบ้างนะครับ
นั่นแหละ สั้นๆ ง่ายๆ กวาดไลค์ไปเกือบพัน ดีหน่อยที่ไม่มีการแชร์ออกไป แต่แค่นี้กูก็อายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปมุดไว้ที่ไหนแล้ว ยิ่งตอนที่อ่านคอมเมนต์จากคนน่ารักทั้งหลาย หัวใจของผมเหมือนโดนมีดกรีดแทงราวจะตายซะให้ได้
‘ธีมไม่ใช่เหรอ เดือนวิศวะปีนี้อ่ะ’
‘จริงด้วย ตัวจริงหล่อมาก แต่พอเห็นรูปนี้แล้วเราเสียใจเลยค่ะ จากนิสิตทันตะคนหนึ่ง’
‘ธีมเมาแหลกอย่างนี้มาตั้งแต่ม.ปลายแล้ว เราอยู่โรงเรียนเดียวกันมา’
‘ไม่เป็นไร ให้อภัยได้ แต่สายรหัสที่ทิ้งเขาเนี่ยสิใคร!!’
‘เมื่อคืนแอบเห็นพี่วอร์มแบกมา นึกสงสารพี่เลยครับ ดีหน่อยมีเพื่อนและยามหอในคอยช่วย ไม่อย่างนั้นผมว่าพี่ไม่รอดแน่ๆ’
ไม่พิมพ์เปล่านะครับ แนบรูปผมกับไอ้ก๊อบมาด้วย ตอนนี้รู้เลยว่าอาการปวดแปลบตามร่างกายมันมาจากไหน เพราะไอ้เพื่อนเหี้ยมันเล่นจับข้อเท้าของผมและลากมาตามพื้นหออย่างเมามัน หูยไอ้สัด! บอกเลยแม่บ้านไม่ต้องเหนื่อยถูพื้น เพราะหล่อจัดการจนสะอาดแล้ว
‘ขอบใจพี่วอร์มมากนะ น้องรหัสหนูเอง’
ฮะ!! คิ้วกระตุก
วอร์ม ไอ้วอร์มสิงห์ครามที่ใครต่างพูดถึงน่ะเหรอ?
พอเลื่อนขึ้นไปอ่านชื่อคนโพสต์ดีๆ ถึงได้รู้ว่ามันคือไอ้วอร์มจริงๆ ครับ เพราะผมจำหัวหงอกของมันได้เป็นอย่างดี อยากรู้เหลือเกินว่าหนังหน้ามันเป็นแบบไหน แต่รูปโปรไฟล์เสือกไม่เอื้ออำนวยเนื่องจากเจ้าตัวดันโพสต์รูปเขียนหน้าเขียนตาแบบจัดเต็มยิ่งกว่าเมื่อคืน แถมมันยังล็อกข้อมูลเอาไว้ไม่ให้สามารถเสือกอะไรได้ ถ้าไม่กดเพิ่มเพื่อนเข้าไป
แต่คนอย่างธีมโซฮอตไม่มีหรอกครับมาแอดคนอย่างมัน นอกจากส่งข้อความไปหาทางอินบ็อกด้วยถ้อยคำประนีประนอมสุดขีด
Theme Tanakorn
พ่องตาย
-
กิ่งก้านใบ ชะชะใบก้านกิ่ง กิ่งก้านใบ ชะชะใบก้านกิ่ง ฝนตกลงมาจริงๆ...
ผมกำลังนั่งเท้าคางมองดูรุ่นพี่นันทนาการของมอกำลังเต้นแร้งเต้นกาอยู่หน้าเวทีด้วยอารมณ์ง่วงงุนสุดขีด วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการรับน้องมหา’ลัย ซึ่งรวมเอาปีหนึ่งเกือบสี่พันคนมาไว้ด้วยกัน แต่ดีหน่อยที่เราแบ่งออกเป็นกลุ่มประมาณสิบกลุ่มเพื่อทำกิจกรรมกระชับมิตรต่างๆ
ช่วงแรกที่มารับน้อง หลายคนต่างพูดถึงรูปเมาแหลกของผมในเฟสกลุ่มกันอย่างสนุกปาก แต่ช่วงหลังมานี้กระแสก็ดูดรอปลงไปเนื่องจากงานรับน้องเข้ามาแย่งพื้นที่บนไทม์ไลน์ไปซะก่อน
“ขอบคุณพี่ๆ นันทนาการค่ะ”
พิธีกรประกาศผ่านไมค์ เรียกเสียงปรบมือเกรียวกราวจากพวกปีหนึ่ง เพราะนั่นเป็นสัญญาณว่ากูจะได้แดกข้าวแล้วโว้ยยยยยยยยยยย
“ก่อนที่เราจะให้น้องๆ ได้กินอาหารเที่ยงกัน พี่ได้ข่าวว่าแต่ละคณะคัดดาวเดือนคณะกันแล้วใช่มั้ยคะ”
“ช่ายยยยยยยยยยย”
คราวนี้เสียงตะโกนตอบกลับมาดังกว่าเก่า
“งั้นพี่อยากเห็นดาวเดือนของแต่ละคณะมากเลย ออกมาโชว์ตัวหน่อยเร็ว”
“อ๊ายยยยยยยยยยยย”
เสียงกรีดร้องดังกระหื่มไปทั่วฮอลล์ บวกกับแรงพยักพเยิดของเพื่อนร่วมกลุ่มที่ต่างปรบมือเสริมแรงถีบให้ผมออกไปด้านนอกเต็มกำลัง แต่เพราะหล่อไม่อยากเด่นมากเลยปล่อยให้ดาวเดือนคณะอื่นโชว์ตัวสักพักก่อน แล้วตัวเองค่อยย้ายสังขารเดินตามออกไป
ภาพที่ปรากฏในหัวตอนนี้อย่าคิดว่าจะเห็นธีมคนหล่อเดินเท่ๆ ตามรันเวย์ออกไปเหมือนคนอื่นนะครับ เพราะในมโนของผมมีแต่ภาพสารร่างของตัวเองที่กำลังเมาแหลกอยู่ร้านเหล้าเต็มกบาลไปหมด
“ออกมากันครบแล้วนะคะ ไหนแนะนำตัวให้เพื่อนๆ รู้จักหน่อย”
พิธีกรรมส่งไมค์สู่ปากน้องเริ่มต้นขึ้น หลายคนก็แนะนำชื่อและคณะไปเรื่อยๆ จนสุดแถวล่ะครับ ปิดท้ายด้วยผมซึ่งยืนอุดขบวนแห่อยู่ ทันทีที่ไมค์ถึงปากเสียงกรี๊ดกร๊าดของบรรดาเพื่อนปีหนึ่งก็ดังระงมจนผมแม่งเขินฉิบหายเลยว่ะ
“แนะนำตัวเลยค่ะ”
“สวัสดีครับ ชื่อธีมครับ เรียนวิศวะเครื่องกล ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ”
“กรี๊ดดดดดดดดดด”
“รู้สึกน้องธีมนี่จะมีแฟนคลับเยอะนะคะเนี่ย มีเสน่ห์มากๆ เลย นี่มีคนฝากคำถามถึงน้องธีมด้วย อยากฟังมั้ยเอ่ย”
“อยากกกกกกกก”
ฉิบหายละ มาหย่งมาอยากอะไรกันตอนนี้ ถ้าเป็นเรื่องอื่นจะไม่ว่าสักคำ แต่ตอนนี้กลัวใจมหาศาลว่ามันจะมาตกที่เรื่องร้านเหล้าเมื่อวันแดงเดือด
“น้องธีมคะ เพื่อนๆ อยากรู้ว่าเหตุการณ์ในเฟสบุ๊กกลุ่มมันเกิดขึ้นได้ยังไง เล่าให้ฟังหน่อย”
“TT”
“น้องธีม”
“ครับ...” เลื่อนไมค์จ่อปาก สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ นึกถึงหน้าพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์เข้าไว้ เผื่อว่าบุญกรรมที่เคยทำมาจะนำพาให้ผมผ่านช่วงเวลาโหดร้ายนี้ไปได้อย่างสง่าผ่าเผย แม้รู้ดีว่าตลอดชีวิตที่ผ่านมาผมจะทำความชั่วเอาไว้มากมายก่ายกองก็ตาม
“เล่าขำๆ ก็ได้ค่ะ” มันไม่ขำอ่ะดิ
“คือวันนั้นก็ไปเลี้ยงสายตามปกติน่ะครับ แต่ผมกับเพื่อนดื่มกันหนักไปหน่อยเลยกลับไม่ไหว โชคดีที่มีรุ่นพี่ใจดีพามาส่งหอใน ตรงนี้ผมต้องขอบคุณด้วยนะครับ” ก้มหน้าไหว้อย่างสวยงามสไตล์คนฮอตตัวแทนวิศวะ
“แล้วน้องธีมได้ขอบคุณรุ่นพี่คนนั้นหรือยัง”
“เรียบร้อยแล้วครับ ^^” พูดเสร็จก็ส่งยิ้มแหย
ขอบคุณเห้อะไรล่ะ เพิ่งด่ามันไปเมื่ออาทิตย์ก่อน ตอนนี้คงจะแค้นจัดจนเผาพริกเผาเกลือใส่ซะล่ะมั้ง
“พี่คะๆ อยากเห็นพี่วอร์มคนนั้น” ใครคนหนึ่งตรงแถวหน้าแทรกขึ้น
“อ้อ มีคนอยากเห็นพี่วอร์ม ฮั่นแน่ น้องๆ ปีหนึ่งคงยังไม่รู้จักพี่เขาใช่มั้ยคะ งั้นจัดไปค่ะ วอร์มออกมาหน้าเวทีหน่อย”
“อร๊ายยยยยยยยยยยย”
เสียงหวีดปอบดังขึ้นมาอีกครา ก่อนร่างสูงซึ่งยืนปะปนอยู่กับแก๊งนันทนาการจะรุดเดินมายังหน้าเวที ท่ามกลางสายตาของคนหลายพัน แต่ไอ้วอร์มก็คือไอ้วอร์มล่ะครับ หัวเทาไม่พอ มันยังละเลงสีใส่หน้าจนดูเหมือนตัวตลก พาเอารุ่นน้องปีหนึ่งหัวเราะกันเป็นแถบๆ
“นั่นไงมาแล้ว พี่วอร์มประธานสิงห์คราม แล้วก็เป็นนันทนาการของมหา’ลัยค่ะ”
พิธีกรแนะนำมนุษย์นี่ราวกับรู้จักมักจี่กันมาสิบปี เสียงปรบมือดังขึ้นประมาณสามวิก่อนจะเงียบลงถนัดตาเพราะความกากของมัน
“น้องๆ ปีหนึ่งมักจะเห็นหน้าแต้มสีของพี่เขาประจำ แต่พี่วอร์มวันนี้ช่วยแปลงร่างเป็นคนธรรมดาให้น้องเห็นหน่อยได้มั้ยคะ”
“เดี๋ยวเต้นต่อ” แม่งพูดได้หน้าตาเฉย พวกปีหนึ่งมันเลยหัวเราะคิกคัก
“น่านะ ล้างหน้านิดนึง น้องอยากรู้จัก”
“ไม่เห็นมีใครพูดอย่างนั้นเลย”
“ผมครับ ผมอยากรู้จักพี่” เสียงหล่อวัวตายควายล้มนี่ไม่ใช่ของใคร ธีมเองครัช ฮ่าๆ
เอาความจริงคืออยากเห็นหน้ามันมานานแล้ว เชื่อว่าอีกหลายคนก็อยากเห็นด้วย เพราะตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอจนตอนนี้ ผมยังไม่รู้เลยว่าหน้าตาที่แท้จริงมันเป็นยังไง
“นั่นไงคะ มีน้องๆ ยกมือแล้ว เพราะฉะนั้นตัวแทนนันทนาการคะ จัดการเพื่อนเลยค่ะ”
“-_-”
“วี้ดดดดดดดดดดดด” นกแตกรังครับคราวนี้ ต่างคนต่างมะรุมมะตุ้มร่างสูง ทั้งฉุดทั้งดึงอย่างกับจำเลยรักภาคพิสดาร กลับมาอีกทีนันทนาการก็จัดกลองชุดมาอีกรอบใหญ่ พร้อมกับการปรากฏตัวของไอ้รุ่นพี่หัวหงอกที่หน้าสะอาดเกลี้ยงเกลาไร้สีแต่งแต้ม
หูยยยยยยยยยยย
“แอร๊ยยยยยยยยยยยย หล่ออ่ะ”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด นั่นเหรอประธานสิงห์”
“ทำไมพี่เขาหล่อจัง เมื่อกี๊เขาเต้นตรงไหนนะ”
เป็นอันตกตะลึงอื้ออึงดั่งระลอกคลื่น เพราะไอ้วอร์มที่ผมเกลียดนักเกลียดหนา พอล้างหน้าออกมาแม่งอย่างกับเทวดากลับชาติมาเกิด โคตรพ่อโคตรแม่อึ้งเลยว่ะ ยิ่งสายตาที่มันมองมากับรอยยิ้มกระชากเนื้อเยื่อในหนังกำพร้าช่างแพรวพราวสิ้นดี ถึงขนาดทำให้ใครหลายๆ คนในฮอลล์นั่งแทบไม่ติดพื้นตามๆ กัน
“และนี่ก็คือพี่วอร์มตัวจริงเสียงจริงค่ะ เพราะนอกจากจะเป็นประธานสิงห์ครามแล้ว ยังพ่วงตำแหน่งเดือนมหา’ลัยปีสามไปด้วย”
“ฮื้อออออออ เดือนเลยเหรอ”
“ที่สุดในชีวิต ก่อนหน้านั้นเขาเต้นหน้ากู”
“อ่อก! ตายแป๊บ”
นะ...นี่เหรอเดือนมหา’ลัยปีสาม ตอนแรกเห็นที่รุ่นพี่ในคณะบอกว่าพี่อาร์คหล่อกว่าเดือนมหา’ลัยเห็นจะไม่ใช่ แม่งคนละสไตล์เลย หล่อคนละแบบ แต่ไม่รู้ทำไมถึงไม่สามารถปฏิเสธได้เลยว่ามันดูดีกว่าผมมากจริงๆ ฮึก!
“ทีนี้ก็ได้รู้จักรุ่นพี่เดือนไปในตัวแล้ว น้องๆ ดาวเดือนปีหนึ่งก็ทำความรู้จักกันไว้นะคะ เพราะเดี๋ยวจะมีการเทรนในกองประกวด ส่วนพี่วอร์มมีอะไรอยากบอกกับรุ่นน้องหรือเปล่าเอ่ย”
“พี่ก็...อยากให้ปีหนึ่งทุกคน...”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด” แม่ม พูดยังไม่ทันจบประโยคเลย ไล่ผีซะละ
“พี่อยากให้ทุกคนเต็มที่กับมัน เต้นไปด้วยกัน สนุกไปด้วยกัน เพราะประสบการณ์แบบนี้มีเพียงครั้งเดียวเท่านั้น แล้วก็อย่าลืมกินข้าวให้หมดกล่องนะครับ เดี๋ยวพี่ไปนั่งกินด้วย”
“โอ๊ยมาค่ะ มานั่งตรงนี้”
“พี่วอร์ม!!!”
“ส่วนน้องเดือนวิศวะ” ตึ่ง! เหงือกสั่นอีกรอบหลังจากใบหน้าของมันโน้มออกมาจากหัวแถว พลางจ้องมองผมด้วยสายตาอ่านไม่ออก แต่ผมรู้ว่าพี่มึงฝังใจกับคำสบถของกูล่ะสิ จัดมา! กูพร้อม...
“คราวหลังออกไปที่ไหนกับสายรหัสหรือรุ่นพี่ในคณะ บอกเขาให้ดูแลดีๆ นะ”
“...”
“แต่ถ้าสายรหัสน้องไม่ดูแล”
“...”
“เดี๋ยวพี่ไปดูแลเอง”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด >///<”
กะ...กูตาย
อย่าง สงบ แล้ว ครับ พี่ น้อง
คนอย่างไอ้ธีมไม่ยอมให้ใครมาลบคมง่ายๆ หรอก จะมาดูแลอะไร โตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแถมยังเจ้าชู้ประตูดินอย่างหล่อแล้ว ไม่หวังให้ใครมาดูแลแน่ๆ ผมเองต่างหากที่ต้องไปดูแลอีกหลายคนซึ่งกำลังดาหน้าเข้ามาขอนั่งกินข้าวด้วยเนี่ย
“ขอนั่งด้วยคนนะธีม”
“ได้เลยครับ”
“พี่วอร์มอิ่มมั้ยคะ ของหนูยังเต็มกล่องอยู่เลย ไม่พอบอกได้ค่ะ”
-_- แม่งที่มาถามขอนั่งข้างกัน คือถัดออกไปอีก 25 เซนมีมนุษย์นามว่าวอร์มกำลังนั่งกินข้าวเรียกเรตติ้งอยู่ พาเอาแถวสวยๆ งามๆ แตกออกเป็นวงกว้าง เบียดหน้าเบียดหลังจนหล่อหายใจแทบไม่ออก
มันจะอะไรกันนักหนาวะ แค่ไอ้หัวเทามันล้างหน้าหน่อยทำเป็นตื่นเต้น ของดีนั่งอยู่ตรงนี้แท้ๆ แถมยังเป็นตัวเก็งอีกต่างหากไม่ยักกะสนใจ ผมเลยตักข้าวเข้าปากด้วยอาการเคืองสุดขีด เคี้ยวไปผักก็ติดคอไป ไม่พอรุ่นพี่แม่งดันแจกน้ำเว้นผมไปอีก
“อะแค่กๆ”
“น้อง” แรงสะกิดบางเบาทำให้ผมหันกลับไปมองยังต้นเสียง เห็นไอ้หัวขาวยื่นขวดน้ำมาให้ก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่
“อะไรอ่ะพี่”
“น้ำไง กินซะ เดี๋ยวติดคอ”
“แล้วพี่ไม่กินหรือไง”
“กินแล้ว แต่ขวดนี้เอามาเผื่อ”
“ขอบคุณ”
“เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นขอโทษดีมั้ย”
“ขอโทษอะไร”
“ก็รู้ดีอยู่แก่ใจ ทำไมต้องบอก”
แม่งถ้าไม่ติดว่าคนอื่นเงี่ยหูฟังอยู่ ผมคงเถียงออกมาคอเป็นเอ็นว่ามันต่างหากที่ผิด เสือกเอารูปกูไปลงในกลุ่ม แต่เพราะไม่อยากถูกสาธยายความจัญไรต่อหน้า ผมเลยเลือกพูดออกไปอย่างจำนน
“ขอโทษ”
“ไม่ได้ยินเลยอ่ะ รุ่นน้องพูดกับรุ่นพี่อย่างนี้เหรอ”
“ขอโทษครับ”
“พอพูดอย่างนี้ก็น่ารักดีนี่หว่า”
“เชี่ยไร”
“ลามปาม”
“จะเอาเหรอ”
“นักเลงนี่หว่า แต่พี่เองก็ต้องขอโทษน้องด้วย”
“ช่างมันเหอะ ก็แค่เรื่องขำๆ พี่แค่แชร์ภาพผม แย่งความสนใจจากคนที่ผมเล็งไว้ และก็ทำตัวกวนตีนใส่แค่นั้นเอง”
“เป็นแค่ปีหนึ่ง อย่าไปสนใจมันมากเลยเรื่องเหล้ากับจีบคนอ่ะ เพราะเดี๋ยวอยู่ไปน้องจะรู้ว่ามีเรื่องที่น้องต้องสนใจมากกว่านั้น”
“เช่นอะไร การเรียนอย่างนั้นเหรอ เรื่องนี้ผมรู้อยู่แล้วน่า”
“เปล่า เรื่องของอนาคต”
จนตอนนี้ผมก็ยังสงสัย ว่าอนาคตของรุ่นพี่คืออะไร...
“อีธีมอยู่ใกล้พี่วอร์มเป็นยังไงบ้าง เล่าด่วนๆ” ผมกำลังนอนเล่นไอแพดอยู่ในห้อง เกยขาไว้บนผนัง ส่วนปากก็เคี้ยวหมากฝรั่งรสมิ้นต์จนแทบจืด แถมยังต้องมาทนฟังเพื่อนรหัสส่งเสียงเจื้อยแจ้วถามถึงไอ้รุ่นพี่คนนั้นไม่ขาดปาก
“ใกล้เชี่ยไร ตั้งแต่รับน้องวันนั้นก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย”
“อีหล่อ มึงกั๊กเหรอ”
“เฮอะ! อย่างกูไม่มองสายแกร่งเหมือนกันหรอกเว้ย นี่เพิ่งเจอหนึ่งที่เป็นเชียร์ลีดเดอร์นิเทศอ่ะ โคตรน่ารักเลย ผู้ชายอะไรดึงดูดโคตรๆ”
“มึงไปยืนข้างอีหนึ่ง ออร่าของมึงก็พอกับมันแหละ แตกต่างก็ตรงที่มันตัวเล็กกว่าเฉยๆ ส่วนมึงสูงดันเป็นไม้ค้ำสะพาน” โบกเพื่อนด้วยฟันหน้ามันจะผิดมั้ยวะ นี่ผมต้องอดทนเป็นรูมเมทกับมันถึงหนึ่งปีเต็มจริงเหรอ
“ว่าคนอื่น ดูตัวมึงก่อนไอ้ก๊อบ”
“เอ๊ะไอ้นี่!!”
เถียงกับมันก็เปลืองน้ำลายครับ โฟกัสเรื่องเกมที่กำลังถล่มอย่างเมามันดีกว่า ปล่อยให้อีกฝ่ายได้พล่ามต่อไปเรื่อยๆ เดี๋ยวเหนื่อยมันก็นอนเองแหละ
“นี่เข้าไปส่องเฟสพี่วอร์มมา คนแอดเต็มชัวร์จนกูแอดไม่ได้ถึงขนาดต้องส่งข้อความไปขอร้อง”
“...”
“แล้วมึงรู้อะไรมะ พี่เขาน่ารักมาก รับกูอย่างด่วนเลย กูแม่งเลยไลค์รูปทุกรูปในอัลบั้มเป็นการขอบคุณ แบบคนเหี้ยอะไรจะใจดีขนาดนี้ แถมไม่มีแฟนด้วยนะ เห็นว่าเลิกกับแฟนได้หลายเดือนแล้ว”
“...”
“แฟนเก่าก็ไม่ได้เหนือกว่ากูเลยมึง ก็แค่ดาวมหา’ลัยอ่ะ ธรรมดาเมิ้กกกกก เราสู้ได้สบายๆ เลยนะ”
“จริงดิ”
“จริง กูไม่เคยโกหก”
“งั้นขอเฟสหน่อยสิ”
“ของพี่วอร์มเหรอ”
“เปล่า แฟนไอ้วอร์มอ่ะ กูจะไปจีบเขา”
“โอ๊ย ไอ้เควี่ย! ไปเรียนภาษาคนใหม่ป่ะ พูดอย่างตอบอีกอย่าง”
ผมได้แต่ส่ายหน้าไปมาไม่สนใจท่าทางกระฟัดกระเฟียดของอีกฝ่าย พลิกตัวสองสามครั้งก่อนจะลุกจากเตียง ตั้งใจเดินไปรวมกลุ่มกับเดอะแก๊งนอกห้อง แต่ยังไม่ทันก้าวไปถึงไหน เพื่อนก๊อบก็โพล่งขึ้นซะก่อน
“ตายแล้วมึง พี่วอร์มเขาทักกูมา ไม่น่าเชื่ออออออ”
“แล้วไง”
“ก็ไม่แล้วไง อยากอวด”
“โวะ! กูไปห้องข้างๆ นะถ้ามึงจะหลับก็ปิดไฟด้วย”
“โอเค แล้วมือถือมึงอยู่ไหนเผื่อกูจะเอาไปเล่นเกม”
“บนโต๊ะอ่านหนังสือ เล่นแล้วชาร์จแบตให้กูด้วย ถ้าพรุ่งนี้แบตเตอรี่อ่อนมึงโดนเตะแน่”
“อีโหดดดดดดดดด ไปไกลๆ ตีนกูเลยไป๊!”
ผมเดินออกจากห้องมาเงียบๆ ตรงดิ่งสู่ฐานทัพอิสระของพวกเราชาวแก๊ง แน่ล่ะครับเป็นไปตามคาดหมาย แม่งนอนกองๆ กันอยู่บนเตียงพลางเล่นเกมอย่างเมามันส์ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่พลาดที่จะไปนั่งเชียร์มหากาพย์ความบันเทิงกับพวกมันด้วย
เวลาล่วงเลยเกือบเที่ยงคืนแล้ว เล่นเกมกันจบเพียงไม่กี่รอบก็ถึงกับฟุบตายคามือถือกันไปก่อน ด้วยไม่ไหวกับการใช้ฝ่ามืออรหันต์ตบเรียก ผมเลยรีบหนีกลับห้องปล่อยคนอึดที่เหลือรอดอีกสามสี่ตัวดั้นหน้ากันต่อไป
ไอ้ก๊อบก็หลับไปแล้วเรียบร้อยในชุดคิตตี้สีชมพูของมัน ส่วนผมเองก็กลับมาอาบน้ำแปรงฟันเตรียมเข้านอน แต่แปลกที่มือถือเจ้ากรรมเสือกดังขึ้นมาไม่ขาดสาย จนต้องหยิบขึ้นมาดูว่าใครหน้าไหนมันกล้าทักมาตอนดึกดื่น
Warm Wanarat จริงดิ
Theme Tanakorn อะไรมึง
เฮ้ยพี่ มาได้ไงวะ ผมไปรับพี่เป็นเพื่อนตอนไหน
Warm Wanarat ก็เมื่อกี้ไง (คิดในใจ : ไอ้ก๊อบ!!)
Theme Tanakorn แล้วทำอะไรดึกๆ ดื่นๆ ไม่หลับไม่นอน บ้านพี่ไม่มีหมอนหรือไง
Warm Wanarat ไม่มี พี่เป็นคนไม่ชอบนอนหมอน
โอ๊ยยยยยยยยยยย กูประชดโว้ยไอ้สาด แม่งยังมีหน้ามาตอบแบบกวนตีนอีก
Theme Tanakorn ทักมาเพื่อจะกวนประสาทแค่นี้ใช่มั้ย
Warm Wanarat เปล่า จะบอกว่าพรุ่งนี้นัดซ้อมดาวเดือน มาให้ตรงเวลาด้วย
Theme Tanakorn แล้วพี่มามั้ย
Warm Wanarat ไม่มา
Theme Tanakorn ทำไมวะ
Warm Wanarat ขี้เกียจ
Theme Tanakorn ...
Warm Wanarat ให้ปีสองมันทำเถอะ ปีสามลอยลำแล้วจะไปทำสากอะไร
Theme Tanakorn สรุปคือแก่ ไม่ต้องพูดมาก หัวก็หงอกเต็มทีแล้ว หัดกินคอลลาเจนบ้างจะได้เด็กลง
Warm Wanarat น้องไม่ชอบของแก่?
Theme Tanakorn กวนตีนป่ะเนี่ย ใครมันจะไปชอบแก่ๆ วะ
Warm Wanarat ก็เผื่อชอบไง
Theme Tanakorn ฝัน?
Warm Wanarat ฝันดี
อ้าว! ปิดแชทหายไปหน้าตาเฉย ความจริงผมน่าจะทำใจกับอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ ของไอ้พี่วอร์มคนนี้ได้แล้วนะ ตอนแรกมันมาร้ายฉิบหายจนผมเกลียดเข้าไส้ แต่พอมันพูดดีใส่แบบพี่คำน้องคำ ใจที่มันอยากเกลียดพลันหายไปเลยว่ะ
เหลือแต่ความกวนตีนเท่านั้นแหละที่ให้เต็มอัตรา
“ธีม มึงจ้องมือถือนานแล้วนะ ยังไม่หลับอีกหรา” เสียงเพื่อนรักแหวกหลุมดังกระแทกหูอีกจนได้
“ไหนว่าหลับแล้วไง”
“ก็เห็นมึงทำเสียงจิ๊จ๊ะ แล้วเป็นอะไร...แชทกับผู้เหรอ”
“ก็ผู้ที่มึงรับแอดให้กูไง”
“เปล่า กูไม่ได้รับ แต่กูต่างหากที่แอดไปพร้อมกับส่งข้อความไปหาด้วย เผื่อมึงยังไม่รู้”
“ฮะ!”
“ฝันดีนะ บร๊ายยยยยย”
หน้าสั่นยังไม่หายชา ผมเปิดแชทที่คุยกับรุ่นพี่หัวขาวอีกครั้งก่อนเลื่อนไปจนสุดเพื่อดูบทสนทนาเริ่มต้น และสิ่งที่ปรากฏในม่านสายตาก็ทำเอาหล่อถึงกับอยากตะเกียกตะกายลงจากเตียง เตะไอ้ก๊อบม้วนตัวลงจากเตียงในเสี้ยววินาที
Theme Tanakorn
จีบได้ป่ะ
-
พักกลางวันเป็นช่วงที่หล่ออย่างผมไม่ค่อยอยากออกไปไหนสักเท่าไหร่ เพราะเดินไปไหนก็มีแต่คนจ้อง อย่างว่าแหละครับเกิดมาฮอตตามวิถีเซเลบ อาจจะเหนื่อยหน่อยแต่ไม่นานคงทำใจได้ ชีวิตหลังจากนี้ก็ถือว่าโอเคเลย ไม่ต้องมีไอ้ก๊อบเพื่อนร่วมสายมาเดินตามหลังต้อยๆ เพราะมันเรียนอยู่ภาคเคมี ส่วนผมก็เฮไหนเฮกันไปกับพวกเครื่องกล
“ไอ้ธีมนั่งนี่มึง ว่างพอดีหนึ่งโต๊ะถ้วน” เพื่อนผมกวักมือเรียกยกใหญ่ หลังจากเรากำลังตระเวนหาที่นั่งในโรงอาหารคณะวิศวะทั้งสภาพลิ้นห้อย
แค่เด็กวิศวะเองมันไม่เยอะหรอกครับ จะมีก็แต่เด็กจากต่างคณะนั่นแหละที่ชอบมาหาของกินพ่วงแจกเบอร์โทรไปด้วย ผมนี่หวานเลยสิครับ จ้องไว้คนสองคน เดี๋ยวว่างจากการกินข้าวเมื่อไหร่คงจะแวะไปขอเบอร์มาประดับมือถือตามระเบียบ
คิดแล้วก็ฮึกเหิม รีบโยนกระเป๋าจองโต๊ะก่อนจะแล่นไปต่อคิวซื้อข้าวแดก กลับมาอีกทีก็สนทนาฮาเฮตามประสาหนุ่มฮอตเครื่องกลทั่วไป ไขควงเบอร์สองใช้ดีจึงบอกต่ออะไรประเภทนั้น ถุย!
“ฮื้ออออออออออ” เสียงร้องอื้ออึงของคนในโรงอาหารดังขึ้น พวกผมเลยต้องหันหลังตามเสียงหึ่งๆ ไป เพราะไม่แน่อาจเจอดาราคนดังสักคน แต่ผิดครับ นอกจากไม่ใช่ดาราแล้วมันยังเป็นบุคคลธรรมดาเหมือนเราๆ นั่นแหละ แค่มีรูปเป็นทรัพย์พอให้ยกระดับขึ้นมานิดหน่อย
“ไอ้พี่วอร์มกับแก๊งมันนี่หว่า” เพื่อนในกลุ่มผมโพล่งขึ้น
“แม่งกูนึกว่าพวกวิศวะจะเป็นคณะเดียวที่เท่ แต่พอพวกสิงห์ถล่มโรงอาหารเราถึงถิ่น กูว่างานนี้ต้องมีใส่กันสักตั้ง”
“มึงจะเอาห่าอะไรกับพวกมัน ยิ่งปีสามไม่ต้องพูดถึง ไอ้พี่วอร์มฟาดเรียบหมด”
ผมไม่มีความเห็นในเรื่องนี้ครับ นอกจากมองตามร่างสูงและเพื่อนของมันอีกสามคนเดินอ้อล้อไปตามทางเดิน สังเกตได้ว่าแต่ละโต๊ะพยายามขยับตูดกันแทบบิดเพื่อให้เหลือที่ว่างสำหรับมัน
“ดีน้อง” เพื่อนผมสะกิดแขนยกใหญ่ ทันทีที่ไอ้รุ่นพี่หัว (ดำ) ยืนประชิดตัว
เฮ้ย!! มันย้อมผมดำแล้ว นั่นยิ่งทำให้เจ้าตัวดูดีกว่าเดิมอีก
“อะ...อะไร”
“ขอนั่งด้วยคนดิ โต๊ะเต็ม เห็นว่างพอให้พวกพี่นั่งพอดี”
“ทำไมพี่ไม่ไปกินที่คณะตัวเอง”
“ก็อยากมากินที่นี่ ผิดกฎหมายด้วยเหรอ”
“เออๆ” ผมบอกเสียงฮึดฮัด ไถลตัวไปด้านข้างพร้อมกับเพื่อนๆ จนเหลือที่นั่งสำหรับสี่คนพอดิบพอดี
“ทำไมย้อมผมดำอ่ะ” โพล่งถามคนฝั่งตรงข้ามอย่างสงสัย ทั้งที่เมื่อวานยังหัวอีกสีอยู่เลย
“ก็ใครบางคนบอกหัวขาวแล้วแก่”
“ใครวะ”
“น้องไง”
“...!!”
“น้องบอกไม่ชอบคนแก่ นี่เด็กแล้ว ชอบยัง”
อึ้ง...ไม่ใช่แค่ผม แต่เพื่อนอีกสองสามตัวก็โคตรเงิบกับประโยคก่อนหน้า นี่พูดจริง พูดเล่น หรือเป็นมุกวะสัด แต่ด้วยความที่เกลียดประโยคถูกรุกไล่มาตั้งแต่เด็ก ประกอบกับเพื่อนๆ ก็จ้องจับผิดอยู่ ผมเลยต้องเรียกความเชื่อมั่นให้กับตัวเองด้วยการข่มพี่มันซะ
“มึงกวนตีนป่ะเนี่ย” ไม่ได้ตั้งใจหยาบ แต่โคตรอยากเอาชนะเลย
“พูดไม่เพราะ” ไอ้พี่วอร์มเอ่ยปราม พลางเอื้อมมือมาจับมือกูเฉย
“กูก็พูดธรรมดาตามประสาวิศวะป่ะ”
“ธีม...”
“เป็นเหี้ยอะไรเนี่ย”
“ธีมพูดเพราะๆ”
“ทำไมกูต้องพูดเพราะด้วยวะ”
กรอด! พูดไม่เพราะแล้วมาหักนิ้วกูเนี่ยนะ! แม่งน่าจะรู้แต่แรกแล้วว่าทำไมมึงถึงจับมือกูไอ้เหี้ย แล้วยิ่งสายตามันยิ่งย้ำชัดเป็นนัยๆ ว่าถ้าขืนพูดมึงกูกับมันอีกคำ ง่อยแดกนิ้วกูแน่ๆ ฮึก!
“หายกวนตีนยัง” มีถามย้ำ
“คะ...ครับ TOT”
“แล้วนี่ตอนเย็นต้องไปซ้อมดาวเดือนใช่มั้ย”
“ครับ มีการแสดงสำหรับเฟรชชี่ไนท์ พี่จะไปดูหรือเปล่า...ครับ” ทำไมผมถึงอยากร้องไห้ แต่ไอ้เพื่อนเหี้ยนี่หัวเราะกันคิกคักเชียว ไม่โดนหักนิ้วบ้างให้มันรู้ไป
“ไม่ ก็บอกขี้เกียจ”
“ครับ”
“หลังจากนั้นไปไหนต่อ” พูดพลางกัดฟันแน่นเลย จ้องจิกราวกับว่าถ้าผมไม่ยอมตอบ มันจะหักคอผมโยนให้เหี้ยในสระแดก
“ว่าจะออกไปเที่ยวกับเพื่อนคืนนี้”
“เพื่อนที่ไหน”
“พวกนี้” รีบชี้ไปยังกลุ่มก้อนวิศวะเครื่องกลซึ่งกำลังส่งยิ้มแหยให้กับรุ่นพี่ที่ทำตัวเป็นร่างอวตารของพ่อกูอยู่
“ที่ไหน เมื่อไหร่”
“ร้านเหล้าข้างมอ ตะ...ตอนสามทุ่มครับ”
“ร้านอะไร”
“L ก ฮ”
“กลับกี่โมง”
“นะ...น่าจะประมาณเที่ยงคืน ดะ...เดี๋ยวทหารลงครับ”
“โอเค...”
“โอเคคือ...”
“สามทุ่มเดี๋ยวไปด้วย เฮ้ยมึง! สั่งข้าวกัน”
จากนั้นแม่งก็ลุกออกจากโต๊ะ แล่นไปหาข้าวแดกหน้าตาเฉย ไอ้สาดดดดดดดดดดดด ทีมันยังพูดมึงกูได้เลย ทำเป็นห้ามคนอื่นพูด แล้วมันเป็นใครวะถึงได้ตามจิกตามเช็ดกูขนาดนี้ทั้งที่ไม่ได้เกี่ยวเหี้ยอะไรกันเลย!!
“ไอ้ธีม เดี๋ยวนี้มึงหลงคารมสิงห์แล้วเหรอ”
“หลงพ่องดิ”
“แล้วทำไมมึงหงอขนาดนี้วะ กลัวพ่อเหรอสาด ฮ่าๆ”
ศพแรกก่อนไอ้พี่วอร์มเห็นจะเป็นพวกแม่งเนี่ยแหละ ล้อกูมากเดี๋ยวหักนิ้วโชว์เหมือนเมื่อกี้เลยหนิ อูยยยยย...เจ็บสัด
“ไม่สบายป่ะเนี่ย” ผมกับไอ้พี่วอร์มกำลังเดินไปห้องซ้อมกิจกรรมดาวเดือนด้วยกัน ไม่รู้ผีอะไรเข้าสิงถึงมีใจโผล่ไปทักทายคนในกองประกวด หลังจากอ้างขี้เกียจมานาน
“นิดหน่อย”
“สงสัยเมื่อวานไม่ได้อ่อยคนนั้นคนนี้สินะ”
“ทำเป็นรู้ดี”
“อยากกินอะไรป่ะ”
“ไม่ต้องมาทำดีด้วย ผมไม่เคลิ้มหรอก”
“ไม่กินจริงอ่ะ”
“อืม ไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นขนมปัง แซนด์วิช เลย์ น้ำส้ม โคล่า เฟรนช์ฟรายส์ ไม่อยากกินอะไรเลย”
“เชื่อ เชื่อทุกอย่างจริงๆ”
ผมได้แต่เบะปากใส่อีกฝ่าย ถามว่าเมื่อคืนผมกับเดอะแก๊งเครื่องกลเป็นยังไงในร้านเหล้าน่ะเหรอ ต้องบอกว่าหล่อไม่ได้ทำเหี้ยอะไรเลยแม้กระทั่งเต๊าะสาว เพราะพ่อหัวดำได้ถ่อมาคุมตั้งแต่สามทุ่ม ที่สำคัญมันยังมีหน้าสั่งกูกลับตอนห้าทุ่มเป๊ะอีกต่างหาก แล้วมีเหรอคนอย่างไอ้ธีมโซฮอตจะยอม
เออ กูยอม...
ยอมง่ายๆ โดยไม่สามารถอธิบายได้เลยว่าทำไมถึงได้กลัวมันจนหรรมหด
“หูยยยยยย พี่วอร์มก็มา”
“วอร์ม คิดถึง” ฮ่อลลลลลลลลล รุ่นพี่ปีสามคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายเป็นคนแรก เท่าที่ระลึกชาติได้และสมองยังทำงานได้ปกติอยู่ รุ่นพี่คนนี้มีดีกรีเป็นถึงดาวมหา’ลัยเลยนี่หว่า
และที่สำคัญ...
เคยเป็นแฟนเก่าพี่วอร์มด้วย
“มาด้วยเหรอ” เสียงทุ้มเอ่ยออกมา ผมเลยปลีกวิเวกมาเล่นโทรศัพท์รอรุ่นพี่ออกคำสั่งให้ทำอะไรต่อมิอะไรเท่านั้น
“มาสิ แต่วอร์มเล่นไม่โผล่มาเลย”
“ก็มานี่แล้ว”
“รุ่นน้องรัฐศาสตร์น่ารักทุกปีเลยเนาะ”
“น่ารักทุกคณะแหละ”
“พี่วอร์ม เพื่อนขอถ่ายรูปเซลฟี่หน่อยค่ะ” ปีหนึ่งคณะพยาบาลขึ้น เห็นไอ้หัวดำมันพยักหน้าและส่งยิ้มแพรวพราว พวกดาวเดือนปีหนึ่งเลยวิ่งหน้าตั้งมาขอถ่ายรูปกับมันเต็มไปหมด แหม...ยิ้มร่าเริงเชียว จะมีก็แต่แฟนเก่าเขาล่ะมั้งที่ปลีกวิเวกไปหาของอร่อยกิน แหงล่ะ ได้ข่าวว่าคบกับคนใหม่ไปแล้วพี่วอร์มมันจะไปสำคัญอะไร
“ธีมถ่ายรูปกัน” ใครคนหนึ่งโพล่งขึ้น
“ขอบายละกัน ให้ช่วยอะไรมั้ย นี่ถ่ายภาพสวยมากนะ” แน่ะ! มีอวดตัวเองเล็กน้อย
“งั้นมาถ่ายรูปหมู่ให้เราหน่อย”
“โอเค...”
ผมรีบลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ปราดไปรับโทรศัพท์เครื่องหรูเพื่อกดถ่ายรูปจนนิ้วแทบล็อก คืองานการไม่ต้องถามหาครับเพื่อนพ้อง เรื่องถ่ายรูปต้องมาก่อนเสมอ กว่าจะแยกย้ายมาทำกิจกรรมก็ปาไปเกือบครึ่งชั่วโมง โดยที่สารร่างของไอ้พี่วอร์ม...หายไป
ระหว่างรอเพื่อนๆ คณะอื่นเขาโชว์พลังการแสดงของตัวเองอยู่ ผมก็ได้แต่นั่งนิ่งสูดขี้มูกเข้าปอดฆ่าเวลาไป บอกตามตรงหวัดแดกครับ สงสัยขยันกินแต่อะไรเย็นจัดจนทำพิษ
“น้องๆ พักก่อน พี่ซื้อขนมมาฝาก”
“พี่วอร์มมมมมมมม ฮื้อ ใจดีอ่ะ” โห...ผมก็นึกว่าหายไปไหนตั้งนาน ที่แท้แม่งหนีไปเอาใจรุ่นน้องนี่เอง
“อ่ะ” แต่มีแวบหนึ่งนะครับ ที่ผมเห็นไอ้รุ่นพี่หัวดำยื่นมาการองให้อดีตแฟนเก่า
ถ่านไฟเก่ามันคุสินะ หึ!
เออ แล้วนี่กูเป็นอะไรวะ เป็นตัวอิจฉาในละครเหรอ
“ไง หน้าแดง” จากนั้นคนตัวสูงก็เดินเข้ามาประชิด ทิ้งตัวนั่งขัดสมาธิใกล้ๆ กับผม ขณะที่คนอื่นกำลังแร้งทึ้งยื้อแย่งของอร่อยกันอยู่
“หวัดแดก” ผมตอบ
“ดูก็รู้ อ่ะ” เขายื่นของในถุงพลาสติกให้
“อะไร”
“ขนมปัง แซนด์วิช เลย์ น้ำส้ม โคล่า เฟรนช์ฟรายส์ ซื้อมาให้เลือกกิน แต่โคล่าเก็บไว้ก่อนนะ ถึงจะหยิบกระป๋องที่ไม่เย็นมาก็ยังกินไม่ได้ อ้อ มียาลดน้ำมูกด้วย อย่าลืม”
“ใจดีกับทุกคนเลยสินะพี่น่ะ”
“อืม พูดถูก”
“...”
“ใจดีกับทุกคนนั่นแหละ แต่ใส่ใจเฉพาะบางคน”
“ไปใส่ใจคนอื่นเถอะ ผมดูแลตัวเองได้”
“ดูแลตัวเองได้แล้วคนอื่นจะดูแลบ้างไม่ได้เหรอ”
“เป็นเหี้ยอะไรเนี่ย”
“ธีม...พูดไม่เพราะ” วินาทีนี้ขนแขนลุกซู่ อย่านะมึง อย่าหักนิ้วกู กูแค่ลืมตัวเฉ๊ยเฉย...
“ปะ...เปล่า ไม่ได้ตั้งใจพูด”
“หลอนนิ้วสินะ”
“เออ!”
“ถามหน่อย ถ้าสมมติน้องมีแฟนที่ฮอตมากๆ เดินไปไหนมาไหนด้วยกันก็มีแต่คนเข้ามาทักแฟนน้อง น้องจะโกรธมั้ย”
“ถามอะไรแปลกๆ วะพี่ แดกยาผิดแขนงหรือเปล่าเนี่ย”
“ถามก็ตอบสิ”
“โกรธทำเชี่ยไร ไร้สาระ รู้ว่าฮอต แต่ผมก็ฮอตนะพี่ คนอื่นมาทักก็ไม่เห็นแปลก เข้าใจว่าแฟนคลับเยอะ”
“ถ้ามีคนมาขอถ่ายรูปแฟน”
“เอากล้องมาเดี๋ยวถ่ายให้เลย”
“ถ้าแฟนพูดเพราะกับคนอื่น”
“ตามสบาย อย่าหยาบคายใส่ผมก็พอ”
“ไม่พูดเพราะอย่างเดียว ซื้อขนมให้ด้วย”
“แบ่งมาให้ผมบ้าง ก็อยากกิน”
“ไม่งอแงใส่เหรอ”
“งอแงทำไม ไร้สาระ”
“ถ้าแฟนน้องคุยเรื่องบอล”
“ก็คุยเรื่องบอล”
“ถ้าแฟนน้องคุยแต่เรื่องของตัวเอง”
“ก็ฟังแฟนคุย”
“แฟนทำแต่กิจกรรม”
“ไปทำกิจกรรมกับแฟน”
“แฟนบอกขอความเป็นส่วนตัว”
“ตามสบาย นอนรออยู่ที่ห้อง นี่ก็อยากส่วนตัวเหมือนกัน”
“แล้วถ้า...แฟนไม่มีตังค์ล่ะ”
“ให้แฟนคลับมันเลี้ยง” คำตอบนี้โคตรง่ายเลยเหอะ
“กวนตีน”
ผมเบะปากใส่ มองดูจมูกโด่งๆ ของอีกฝ่ายซึ่งอยู่ใกล้หน้าแค่ไม่กี่เซน
“น้องรู้ป่ะ เหตุผลพวกนี้มันทำให้พี่ต้องเลิกกับแฟน”
“...!!”
“แต่น้องกลับไม่เหมือนใคร พี่ไม่แปลกใจเลยว่าทำไม...”
“...”
“พี่ถึงโคตรชอบน้องเลย”
ความทรหดของสุดหล่อชื่อธีมเดือนวิศวะไม่สามารถบรรยายออกมาให้เข้าใจได้ คือนอกจากเรียนแล้วยังต้องมาทำกิจกรรมตามประสาคนบริหารเวลาเก่ง และแล้ววันนี้ก็มาถึง...
วันสุดท้ายของการเก็บตัวดาวเดือน หลังจากกรำงานหนักมาเกือบห้าสัปดาห์ รอคอยอีกสองวันสุดท้ายในคืนเฟรชชี่ไนท์ทุกอย่างก็จะเสร็จสมบูรณ์ตามระเบียบ ก่อนจะถึงวันนั้นเราเลยจัดกิจกรรมเลี้ยงส่งแบบน่ารักตามประสาคนหล่อคนสวย
นั่นคือการมอบพวงมาลัยดอกไม้คล้องคอให้กับรุ่นน้อง โดยรุ่นพี่ดาวเดือนปีสองถึงปีสี่จะทำพวงมาลัยติดป้ายชื่อตัวเองมาคนละสิบยี่สิบพวงเพื่อมอบให้กับรุ่นน้องที่ตัวเองรักยิ่งชีพ ซึ่งคนหนึ่งอาจจะคล้องพวงมาลัยให้ทุกคนก็ได้ ยิ่งคนอย่างผมด้วยแล้ว งานนี้คงได้เยอะจนนับแทบไม่หวาดไม่ไหว
พอแถวขยับรุ่นพี่ก็เริ่มคล้องพวงมาลัยให้กับรุ่นน้องไปเรื่อยๆ แต่แปลกครับ ทุกก้าวที่ผมเดินผ่านหน้ารุ่นพี่ไป ไม่มีใครคล้องพวงมาลัยให้ผมเลย T_T
แล้วดูไอ้เพื่อนคณะนิตินั่นดิ ล่อไปแล้ว 5-6 พวง ขณะที่หล่อยังคงเดินเปล่าเปลี่ยวใจสบายหนังศีรษะและลำคออยู่เลย ฮึก...หรือเขาจะไม่ชอบกูทั้งกองประกวดวะ
ยิ่งเดินไปจนเกือบสุดแถว ใจก็ยิ่งเต้นระส่ำ ภาวนาในใจ...ไม่มีจริงๆ เหรอ
ให้กันสักพวงจะรักไปจนตายเลยอ่ะ
“ธีม...”
ผมเงยหน้ามองเจ้าของเสียง คนสุดท้ายที่ยืนอยู่ในแถว
เจ้าตัวไม่พูดอะไรนอกจากคล้องมาลัยพวงสุดท้ายไว้ที่คอของผม เชื่อป่ะไอ้พวงมาลัยดอกไม้อันนี้มีแต่ชื่อพี่มันติดเต็มไปหมดเลย คือของคนอื่นหยิบออกมาอ่านต้องมี กิ๊ฟ แมน บูม ชื่ออะไรก็ว่ากันไป แต่ของหล่อมีชื่อเดียวเลยครับ วอร์ม วอร์ม วอร์ม และก็วอร์ม
“วี้ดวิ่วววววววววววววว”
“น้องรู้ป่ะ วอร์มเค้าขอให้น้องคนเดียวเลยนะ กั๊กว่ะ”
“อะไรยังไงเล่าด่วน”
“โหดร้ายยยยยยยย บาดตาบาดใจ”
ผมไม่รู้จะทำยังไงนอกจากเดินก้มหน้าหนี พี่มันเลยเดินตามมาติดๆ
“แล้วทำไมต้องมากอดคอด้วยล่ะเฮ้ย”
“เขินเหรอ”
“จะจีบผมก็ไปฝึกสกิลมาใหม่นะ”
“ไม่ฝึกแล้ว จีบติดแล้วเนี่ย”
ไอ้พี่วอร์มไม่ได้พูดอะไรอีกหลังจากนั้น นอกจากหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาพาดหัวเราทั้งคู่เอาไว้ ก่อนแม่งจะถือวิสาสะจูบผมแบบเนียนๆ แล้วรีบดึงเสื้อคลุมออกเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ไอ้แสรดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“หน้าแดงขนาดนี้ จีบคนมาเยอะจริงเหรอวะ”
“จริง”
“ไม่โกหกดิ”
“เออ”
“เออคืออะไร”
“ไม่เคย”
“...”
“ไม่เคยจีบใครติดเลย เคยแต่คิดอย่างเดียว”
“ฮ่าๆ ไม่เคยจริงดิ”
“อืม เลิกล้อได้ป่ะ”
“เด็กน้อย”
“โอ๊ย เลิกล้อเหอะ เดี๋ยวต่อยคว่ำแม่งเลย”
“เฮ้ย คู่นั้นน่ะเลิกเถียงกันได้แล้ว เมื่อกี้เห็นนะครับทำอะไรใต้ผ้าคลุม อุ๊บร๊ะ” โอ๊ยยยยยย กูเกลียดกองประกวดมอกูฉิบหาย ชงอยู่ได้ ร้อนหน้าจะตายแล้วเนี่ยยยยยยยยยยยยยย
คืนเฟรชชี่ไนท์เต็มไปด้วยความสนุกสนานครึกครื้น แถมแสงสียังอลังการงานสร้างปะปนไปพร้อมกับความตื่นเต้นในอก ผมออกไปทำการแสดงละครเวทีในท้องเรื่องแอนนาเบลกับสโนไวท์ที่หายไปอะไรไม่รู้ เป็นพระเอกที่ต้องเข้าบทกับนางเอกได้พลิ้วไหวดุจสายลมถึงขนาดได้ยินเสียงหัวเราะของเพื่อนปีหนึ่งส่งมาให้เป็นกำลังใจ
สรุปหล่อเล่นบทคอมเมดี้ครับ โปรดเข้าใจ
หลังจากนั้นก็หนีมาพักกายและหัวใจอยู่ด้านล่างเวที เพราะตอนนี้กำลังมีการแสดงของดาวเดือนมหา’ลัยตั้งแต่ปีสองถึงปีสี่อยู่ รู้สึกจะเป็นท้องเรื่องข้าบดินทร์นะครับ เพราะไอ้คุณพี่วอร์มมันล่อชุดไทยสมัย ร.4 แบบจัดเต็มทั้งเสื้อผ้าหน้าผม แถมพี่ดาวแฟนเก่าก็สวยสง่าน่าหลงใหล
ถามว่าอิจฉามั้ยก็มีนิดหน่อย แต่ถ้าถามว่าหึงหรือเปล่า ไม่ครับ พี่มันบอกจบกันด้วยดีเมื่อหลายเดือนก่อนแล้วอย่าเก็บมาคิดให้ปวดหัว ผมก็เออออไปตามมันล่ะครับ กระชากความเจ้าชู้ของผมหายไปไม่พอ ยังมาปล่อยให้ชะเง้อมองมันข้างเวทีเหมือนเห็บอีกต่างหาก
“หมดดวงใจของฉัน พลีให้เธอคนเดียวเท่านั้น แม้ต้องตายจากกัน รักยังคงอยู่กับเธอเรื่อยไป...”
ครั้นเพลงประกอบละครขึ้นโดยไอ้พี่วอร์มเป็นคนร้องทุกอย่างก็เริ่มเงียบลง ตาของผมเริ่มฝ้าฟางจากแสงไฟที่ถูกหรี่ลงจนเหมือนจะมืด แต่ถึงอย่างนั้นฝ่ามือของใครคนหนึ่งก็ฉุดรั้งให้ผมเดินตามขึ้นไปบนเวทีอย่างง่ายดาย
“ต่อให้ดาวหมดแสง หรือฟ้าดินมันจะสลาย...”
พรึ่บ!!
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
ไฟบนเวทีส่องสว่างอีกครั้ง ผมหันซ้ายหันขวาไม่เห็นใครนอกจากไอ้พี่วอร์มที่ถือกุหลาบเอาไว้ในมือข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างก็ถือไมค์ร้องเพลงอย่างตั้งอกตั้งใจ
“รักที่มีต่อเธอนั้นยังอยู่ อยู่เป็นรักของเธอตลอดไป”
“อร๊ายยยยยยยยยยยยยย วอร์มธีม วอร์มธีม วอร์มธีม” เสียงกรีดร้องนั้นอื้ออึงไปทั่วบริเวณจนผมหน้ามืดเหมือนจะหงายหลังซะให้ได้ กระทั่งพิธีกรแทรกเสียงกรี๊ดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น
“โฮ้ยยยยยยย สุดยอดมากจริงๆ กับการแสดงของรุ่นพี่เดือนมหา’ลัยและรุ่นน้องเดือนวิศวะ ขอเสียงปรบมือหน่อยค่ะ”
“กรี๊ดดดดดดดดด วี้ดวิ่ว!!”
“ต้องถามก่อนว่าตอนหลังนี่เป็นการแสดงด้วยใช่มั้ยคะ” ไอ้พี่วอร์มมองหน้าผม ก่อนยกไมค์ขึ้นมาจ่อปาก
“ครับ เป็นการแสดง”
“...”
“แต่ความรู้สึกน่ะของจริงครับ”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด >///<”
อย่าถามหาชีวิตหล่อครับ แค่ข้างล่างก็ดิ้นกันแทบตาย กูจะเหลืออะไรนอกจากล้มทั้งยืน หูดับตับไหม้ไปหมด
“งั้นวอร์มมีอะไรจะบอกน้องมั้ย”
“ที่จะบอกก็คือ...”
“...”
“เด็กวิศวะครับ เป็นแฟนกันนะครับ” พูดพลางยื่นดอกกุหลาบมาให้
“อ๊ายยยยยยยยยย อ๊าย อ๊าย แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย”
อึ้ง ผมอึ้งอยู่ครับโปรดเข้าใจ
ต้องรอคอยให้เสียงตะโกนกรีดร้องอย่างหนักเงียบสงบลงไป ก่อนจะยื่นมือไปหยิบดอกกุหลาบในมือของอีกฝ่าย พร้อมกับก้มหน้างุดทันที
“น้องธีมมีอะไรบอกมั้ยคะ”
“ตะ...ต้องพูดด้วยเหรอครับ”
“ขอนิดหน่อยก็ได้ค่ะ”
“ก็ไม่มีอะไรมากครับ แค่อยากจะบอกว่า...”
“...”
“ดูแลด้วยนะครับพี่รัฐศาสตร์”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
END
-
เปิดเจอพอดี รีเฟรชรอตั้งนานมาแล้ววววจิ้มก่อนอันดับแรกเลย
อ่าไปยิ้มไปฟินตัวแตกกับธีมวอร์มจ้า :ling1: :ling1: :ling1:
รอเรื่องสั้นเรื่องต่อไป
#FCคุณจิตติ
:hao7:
-
อ่านแล้วแอบนึกถึงพี่เหมเบาๆ เขินมากตอนเอาเสื้อมาคลุมแล้วจุ๊บปาก
มันใช่มาก ฮือออออออออ โดนใจเลย
-
กิ้สสสส น่ารักอ่ะ 55555
แตกต่างจากพี่อาร์คสุดๆ
พี่วอร์มรุกธีมแรงมาก 55555
-
อยากจะกรี๊ดให้คอแตก แอร๊ยยยย น่ารักกก :hao7:
สิงห์ครามมีนะคะ รู้สึกว่าจะเป็นม.บูรพา
แฟนเก่าวอร์มชื่อจิตติ มีความเกี่ยวข้อยังไงกับคุณจิตติคะ :m12: 5555
-
โอ้ยเขินคู่นี้สุดดดดดดดด ขำพี่วอร์มหักนิ้วแล้วน้องกลัวมากจุดนี้เราเข้าใจมันเจ็บสุดๆๆๆ555555555555
ปล.สิงห์ครามมีเน้อมอเราเองอ่านตอนแรกแอบคิดว่าเป็นมอตัวเอง55555555
-
เค้าฟินอ๊ะ ขนาดเค๊าหงอกแล้วนะ
-
:hao3: ไม่ยักรู้ว่าจิตติ เป็นดาวมอ !!! :a5:
พี่วอร์มมม แรงกระแทกใจมว๊ากกกก
-
น่าย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เขินแทนค่ะ
:-[ :impress2:
-
อ่านมาเขินเป็นบ้าอยู่คนเดียว มาสะดุดตรงดาวมอที่ชื่อจิตตินี่แหละค่ะ
ออกทุกเรื่อง รับค่าตัวหนักมากนะคะเนี่ย 55555555
เรื่องนี้กวนตีนดีอ่ะ ชอบมากกก กลับมาต่อเถอะค่ะ
ใจหาย วอร์มธีม วอร์มธีม วอร์มธีม จับจูบแม่ม แอร๊ยยย เขินน :impress2:
-
:m20: :m20: :m20: :laugh: :laugh: :laugh: :pigha2: :pigha2: :pigha2:
-
น่ารักมาก พี่วอร์มหล่อมากๆ พี่อาร์คคือใครลืมชั่วคราว 5555
พี่วอร์มรุกหนักแบบมีชั้นเชิง โหดด้วยอยากให้ธีมพูดเพราะๆ
ธีมก็กวนดี แมนๆแต่เจอพี่วอร์มไป 5555
เขาจีบกันขอเป็นแฟนกันบนเวที อิจฉาาาาาา
ชอบมากๆค่ะสนุกมากๆ พี่วอร์มมมมมม
:pig4: :L2:
-
เขินแรงตลอดกาล
แต่อีที่บอกว่าไม่สนใจใครไปหาของแดกเงียบๆนี่ เรื่องจริงปะคุณจิตติ 555555
-
ตลกคุณจิตติ 555555555555555555555555555555
-
กว่าจะอ่านจบ แก้มจะแตกแล้วค่าาาคุณจิตติ เขินนนนนรุนแรงกว่าพี่อาร์คน้องอาร์มอีก
:-[
-
อยากจิรู้ค่ะ จิตติเรื่องนี้กับเรื่องที่แล้ว คนเดียวกันป่ะคะ
เป็นอดีตแฟนวอร์มแต่ไปติ่งอาร์ค?? ;p
-
พี่วอธ์มค่ะ
พี่เปิดเผยมากค่ะ
กล้ามากอ่ะ
-
แหมๆ มีชื่ออะไรก็ไม่รู้โผล่มาให้เห็นแว๊ปๆด้วย
55555
น้องธีมนี่ใจง่ายจังนะค้าาา
แม่ดาวมหาลัยแฟนเก่าคนนั้น ทำไมเป็นคนดีอะไรอย่างงี้
จิตใจดีเหลือเกิน
แฟนเก่าไม่กี่เดือนดันไปขอหนุ่มเป็นแฟนอย่างออกหน้าออกตา ไม่มีโวยวายสักคำ
ฮิ ฮิ
:z2:
-
อ๋ออออยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
น่ารัก อิธีมแพ้ทางพี่วอร์ม
-
ชอบเรื่องสั้นของคุณจิตติทุกเรื่องเลยค่ะ ฟินนาเล่~~~~~ แอร๊ยยยยยยยยยยย :hao7:
-
ตอนแรกดูมาดนิ่งนะคุณพี่แต่ไปๆมาๆความน้่งหายไปไหน o13
-
กรี๊ดดดดด ตอนแรกว่าชอบพี่อาร์คมากแล้วนะ เจอพี่วอร์มเข้าไป น้องดีดดิ้นฟินกระจายจนไม่มีหมอนนอนเลยค่าาาาาาา
-
อ่านนิยายคุณจิตติทีไรยิ้มแก้มแตกทุกที ทำงานไปยิ้มไปมีความสุขมาากกกก เขินมาากก ถ้ามีหมอนคงจิกหมอนขาด
-
กี๊ดดดดดด ดีอ่ะ พี่วอร์มน่ารักมากกกกกก น้องธีมก็น่ารัก
จะขอน้องเป็นแฟนทำไมเดือนมอต้องเล่นใหญ่ขนาดนั้นคะ 55555
ชอบที่ดุไม่ให้น้องพูดคำหยาบอ่ะ อบอุ่นเฟ่อออ :-[
ปล.ถ้าแก้บนเสร็จแล้วพี่จิตติจะรวมเล่มขำๆ(?)กับตอนพิเศษอีกซักหน่อยก็น่าจะดีนะคะ > <
-
:katai2-1: ธีมน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อีพี่วอร์มก็โคตรหล่อ 55555555555555555
รอเรื่องต่อไปเนาะ :hao7:
-
น่ารักอ่ะ อยากอ่านเป็นเซตมหาลัย เป็นแบบซีรีส์เลย แบบนี้สัก 10 คู่
ึอย่างน้อย คู่ละ 3 ตอน 5555555555
ก็ดีนะ :mew2: :mew2: :mew1:
-
ชอบมากกกกก เรื่องนี้ก็สนุกอีกแล้ว แต่อ่านแล้วชอบพี่ดาวม.จิตติมากค่ะ 55555555555555555 ตลกตรงพี่ดาวม.ไปหาของกิน ทำเอาลืมโฟกัสวอร์มธีมเลยยยย น้องธีมก็ยังเป็นคนแมนๆนะคะ แต่พอดีพี่วอร์มเขาแมนกว่า แถมยังทำตัวเป็นจุดเด่นสุดๆ จีบกันกลางงานเลย แอร๊ยยยยยย พีวอร์มแม่งงง ไม่กลัวน้องอายหน่อยหรอ แถมตอนพี่วอร์มหักนิ้วน้อง ขำมาก 55555555
-
มันแบบ โอ้โหววว เฟี้ยวฟ้าวมาก ตอนหักนิ้วขำพีคเลยค่า เจอดาวมอเลิกกับวอร์มอีก ขำแตกเล้ยย 55555555 อยากอ่านอีก จัดมาเยอะๆเลยน้า
-
ใต้เสื้อคลุม ฮรื่อออออออออ. น่ารักมาก พี่วอร์มน้องธีม
-
แดดิ้นมากค่ะ กาสดสวกาดสกากสว
ทั้งเขินทั้งขำ 555555555555555555
ทำไมธีมน่ารักแบบนี้ โากหสดากสด
ขำตั้งแต่พ่องตายของธีมแล้ว 5555555555555
แต่เวลาหงอเพราะกลัวโดนหักนิ้วคือน่ารัก อยากจับธีมมาหักนิ้ว 5555555
-
กรี๊ดดดดดดดดด อิพี่วอร์มน่ารักอ่ะ
ฮืออออออออ อยากได้เค้าต้องทำยังไง
น้องธีมก็หงอได้น่ารักมากกกก
แต่!!!!!! จิตติเทอเปนดาวมอหรออออ ทำไมเราขรรม 555
-
น้องธีมน่าร๊ากกกกกกก >\\< แอบตกใจนิดหน่อยตอนที่ได้รู้ว่า สรรพคุณของน้องที่น้องพูดมาทั้งหมดนั้นมันไม่ใช่เรื่องจริง !!! :laugh: ส่วนพี่วอร์มก็รุกแรงจังนะคะ ^^ ทำเขาเขินกันทั่วบ้านทั่วไปหมดแล้วรู้ตัวบ้างหรือเปล่าคะ
เนี่ยยย >< (แอบชอบผมสีเทาของพี่เบาๆ :-[ )
-
แง้งงงงง รู้สึกพระเอกซีรี่ย์เรื่องนี้จะมีเล่ห์เหลี่ยมหลอกน้องปีหนึ่งแพรวพราวมากนะคะ
หลอกล่อมาเป็นแฟนได้เก่งมากกก ตั้งแต่อิพี่อาร์ค มาถึงพี่วอร์ม
คนหล่อมันร้ายยยยยยยยยยยยยยย :katai2-1:
-
กรี๊ดพี่วอร์มมากกกก
หล่อ ใจดี มีเวลาให้
และความดังอย่างหาที่สุดมิได้
555555
-
จีบแบบนี้เทใจให้หมดเลย อยากได้แบบนี้สักคน
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกก
รอเรื่องต่อไปนะคะ :mew1: :mew1:
-
จิตติคือตามไปหลอกหลอน?ทุกคนและทุกเรื่อง 55555555555
-
จิตติไม่สมควรมีแฟน จิตติไม่เข้าใจผู้ชายอย่างพี่วอร์มเลยยย
-
น่ารักมากกกกกกกก
-
ฮ่าๆๆๆๆ ก็เอะใจอยู่ว่าทำไมดาวมอชื่อจิตติ
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก
วอร์มน่ารักดี เซ็ตมหาลัยนี่น่ารักทุกคู่
มีสเปพี่อาร์คมั้ยยยยยยยยยยยยยย
เหมือนบุคลิกของธีมไม่ค่อยชัด
ชัดอย่างเดียว กวนตีนทั้งคู่เบยยยยยยยย
รอตามเรื่องต่อไปจ้า
-
ห้าๆ สนุกดี เอาอีกๆ เอาปลาบนฟ้าด้วย
-
:m3:
-
ชอบ น่ารักวัยมหา'ลัย :o8:
-
ก็ว่ามันคุ้นๆอีพี่อาร์คเหนือเดือนเนี่ย 555555 สรุปซีรี่ส์เซ็ทนี่นี่เอง โอ๊ยย โคตรน่ารักก น้องธีมน่ารักมาก ป้าว่าแล้วว่าหนูต้องเป็นเคะ ดีแล้วค่ะหนู ได้แฟนหล่อเดือนมหาลัยเชียวนะ แต่ หนูต้องไปขอบอกขอบใจตุ๊ดคู่บุญหนูด้วย เพราะ นางเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาพี่วอร์ม ชอบเวลาพี่วอร์มขู่หักนิ้วธีมเวลาพูดไม่เพราะ กร๊าวจริงๆ โหดได้กรุบกริบมาก ...รอเรื่องหน้านะคะ อยากรู้ว่าเรื่องหน้าคุณจิตติจะมาในบทบาทไหน (ลุ้นยิ่งกว่าใครเป็นพระนางอีกแน่ะ) :m20:
-
น่ารักมาก สรุปธีมนี่มโนว่ารุกหรอลูก :hao7:
-
รอเรื่องต่อไปค่ะ.
-
เจอพี่รุกจีบแบบนี้ ยอมพี่ไปเถอะนนะน้อง อ่านแล้วเขินแทน
-
น่ารักจัง
-
อยากอ่านต่ออออออ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด >///< ฟินไปอีกเรื่อง 555 ชอบตอนที่พี่วอร์มคุยกับน้องธีมจัง น่ารักกก อร๊ายยยยย อิจมากเลยค่ะ!
:m25: :m25: :m25:
-
ฮือออ...โคตรฟินนน~! :o8: :o8: :o8:
-
ตอนอ่านเจอว่าดาวมหาลัยชื่อจิตตินี่ขำก๊ากเลย 55555555 +
ไม่คิดว่าอิพี่วอร์มจะละมุนได้ขนาดนี้ เพราะเจอตอนหักนิ้วน้องธีมเข้าไป 55555
แล้วอิน้องธีมก็น่าจะกวนตีนได้อีก ไม่ใช่หงอให้อิพี่ขนาดนี้ 555555
แอบชอบฉากเอาเสื้อคลุมแล้วแอบจุ้บน้อง น่ารักกกกกกกกกกก
แล้วตอนจะขอเป็นแฟนนี่คือจำเป็นต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้มั้ยยยย
ขอดีๆ ได้ั้ยยย คนอ่านเขินมากกกกกกกก
รอเรื่องต่อไปอยู่น้าา แล้วก็ขอบคุณมากๆ ค่ะะ ( :
-
ฮื้อออออ น่ารักกกกกก ชอบน้องธีมคนแมน 5555555
บุคคลิกอ้อล้อของนางน่ารักก
-
พี่วอร์มเล่นใหญ่มากกกกกกก
เขินแทนธีม >///<
-
เรื่องนี้น่ารักอักแล้ว อยากให้เป็นเรื่องยาวอีกแล้ว ขอหลายๆตอนได้มั้ยตอนเดียวมันไม่จุใจ :hao7:
รอพยายามศาสตร์น้าาาา ต้องน่ารักไม่แพ้กันแน่ๆ
-
นอนจิกหมอน กริ๊ดดดดด
:hao7:
-
:ling1:กี๊ดวอรฒธีมดิ้นตายฟินเวอร์
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก
เอากรี๊ดมาเซ่น เป็นของบน >....< น่ารักเว่อร์
ชอบตั้งแต่ อิพี่อาร์คแล้ว มาเจอ ิพี่เนียนวอร์ม อีก
อุ๊ อิแป้นจิแต๊กกกกกกกก
-
มาอ่านอีกรอบ ชอบมากกกกกกก :mew1:
-
ฟินครับ ขอเป็นแฟนกันน่ารักมาก 5555+
-
มาลงชื่ออ่านแล้วววว
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกก :katai2-1: :katai2-1:
พี่วอร์มนี่ก็อ่อยแรง 5555
-
น่าร๊ากกก ♥♥♥♥♥ :-[ :-[
-
แอร๊ยยยยย น่ารักอีกแล้ว แถมมีอาร์คมาเช็คเรตติ้งด้วย แต่แอบคิดถึงอาร์มอ่ะ ^_________^
วอร์ม มาคนละแนวกะอาร์คเลยอ่ะ อาร์คจะเงียบ ๆ ไม่อยากให้คนรู้จัก
ส่วนวอร์มเนี่ย เล่นใหญ่แบบรัชดาลัยเธียเตอร์มากค่ะ คือจะขอน้องธีมเป็นแฟน
เล่นประกาศต่อหน้าคนทั้งมหาลัยเลย เรียกว่าถ้าไม่ฟินตามก็คืออกหักที่หนุ่มหล่อ 2 คนเค้ากลายเป็นแฟนกัน 555
อาร์คอาร์ม วอร์มธีมไปแล้ว คู่ต่อไปจะเป็นใคร รออ่านในพยายามศาสตร์ค่า :mew1:
-
กัดปาก จิกมือ แน่นมาก :hao7:
ชอบอ๊าาาา :-[
-
พี่วอร์มหล่อมากกกค่ะ ธีมน่ารักมากกก
เปิดเผยสุดๆๆ ไม่เคยคิดว่าเด็กรัฐศาสตร์จะทำเรากรี้ดได้ขนาดนี้
เพราะชีวิตจริง เค้าพาก้นร้องเพลงไม่ใช่ผู้ชาย ไม่ใช่ผู้ชายย~ ใส่เรากันหมดแล้วค่ะ
เลยไม่คิดว่าจะเหลือแนวแมนขนาดนี้ไว้ให้เชยชม 5555555
ขอบคุณค่ะ
-
ฟินตัวแตก วอร์มธีม น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :hao7:
-
พี่วอร์มฮ็อตเว่อร์แซงหน้าน้องธีมละอ่ะ 55
น่ารักจริงๆคู่นี้ แบบเดือนมอภูมิใจน้ำเสนอมากกกก
ชอบเพื่อนตุ๊ดค่ะ ฮาดี เป็นสีสัน ><
ปล. กรี๊ดพี่อาร์คแป้บ หล่อหลบมุม
คิดไว้อยู่ว่าเรื่องแรกเป็นเหนือเดือน เรื่องที่สองคงต้องเป็นเดือนตัวจริงแน่ๆเลย ^^
-
พี่วอร์มมมมมมม :กอด1:
-
ฟินนนนนนนน
-
น่ารักตรงหักนิ้วนี่แหละ
พี่แนวอ่ะ ไม่เหมือนใครดี
-
ตามมาๆๆๆ จากเรื่องนู้นนน 5555 อยากจะบอกว่าเลิกยิ้มไม่ได้ มันทำเราฟินนนนนนนนน :mew1: :mew1:
ว่าแต่นี่ 2 เรื่องมาล่ะ ไอ้ลิเวอร์พูลแพ้ 0-4 นี่ ฮรืออออออออออออออ
-
ธีมเป็นคนตลก !!!
เวลาธีมมันบรรยายอะไรฮาดี
-
ยอดเยี่ยม จิตติเป็นดาวมหาฯลัยด้วย
พี่วอร์มเป็นของธีมสินะ ทำไมเรามองพี่วอร์มรับวะคะ :z2:
-
พี่วอร์มสุดยอดเลย 55555
-
เขินนนนนนนนนนนนนนนนนน>/////<
พี่วอร์มอะงื้อออออออออชอบเด็กรัดสาดเป็นทุนเดิม อยู่แล้วมาเจองี้มันเขินนนนนนนน555555
-
คู่นี้น่ารักอ่ะ
ประกาศขอเป็นแฟนเลยอ่ะ สุดยอดเลยพี่วอร์ม
ขำน้องธีมยังไม่เคย อ้ายเราก็นึกว่าจัด อิอิ
เดี่ยวยุให้พี่วอร์มจัดให้ อิอิ
รอเรื่องต่อไปจร้า
-
โคตรน่ารักเลยอ่ะ. อ่านไปยิ้มไป น้องธีมนี่ใสๆเนาะ
ปล. จิตติรับเชิญเรื่องนี้สวยนะคะ ดาวมหาลัยมาเอง อิอิ
-
อ่านไปยิ้มไป น่าร้ากกกกก :o8:
ธีมกวนตรีนน วอร์มก็โหดเว่อ พูดไม่เพราะแค่นี้ต้องหักนิ้วด้วย 555555
-
กรี๊ดดดดดดดด เค้าจีบกันได้แบบว่า...... :-[ :hao6:
เขิลลลลลล เข้าใจนู๋ธีมเบยยยยยย แต่การมโนน้องนี่สุดยอด!!!!!
อยากอ่านภาคพี่วอร์มบ้างจัง :hao5:
-
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆ :กอด1:
-
:katai2-1: โอ้ยย...น่ารักอ่ะ กวนทั้งคู่ :laugh: :mew5: จบแล้วเหรอ อยากอ่านยาวๆอ่ะ 555 T_T
-
กวนทั้งคู่เลย ชอบ ๆ เรื่องหน้าจะเป็นคณะอะไรน๊อ
-
น่ารักมากเลยค่ะ ชอบๆ
:o8:
-
แหม่ พี่วอร์มจีบน้องอลังการมากค่ะ รู้กันทั่ว เปิดเผยสุดๆ ชอบตอนธีมตอบคำถามว่าจะทำอะไรไม่ทำอะไร โดนใจจริง
แมนชอบแมนไม่ได้เหรอครับ ฮิ้วววว อ่ะจ้า ชอบจ๊ะชอบ ตอนจองน้องขอคล้องพวงมาลัยคนเดียวก็น่ารัก
ขอบคุณค่ะ
-
หึหึ พี่วอร์มนี่รุกหนักมาก เต๊าะธีมแบบเนียนๆ
จนน้องใจอ่อน แมนชนแมน มันเริ่ดคะ
แตน้องธีมหน้าหวานยอมพี่วอร์มหน้าหล่อนะดีแล้วลูก
-
น่ารักมากกกกกกก ตามมาอ่านจาก พี่อาร์ค o13 ^^
-
ขำตอนโดนหักนิ้วอะ สงสารน้องธีม 55
-
พี่วอร์มเอาใจไปเลยยย เขินเว่อออร์
-
โอ้ยยยยยยยยยยย
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :heaven
อยากให้มีต่อค่ะะะ
ฟินที่สุด
รักทุกเรื่องเลย
โนดราม่าสไตล์ :mew1:
-
:L2: เรื่องยาวเถอะ.... pleaseeeee ^^
-
คือฮาธีมมาก ที่โม้ๆ มาคือมโนเองทั้งหมด พี่วอร์มแบบหล่อมากจ้าาา กรี๊ดเลย
-
สนุกกกกกก
พี่วอร์มเท่ห์เว่อๆ
โถน้องธีม ที่แท้ก็มโนว่าฟันมาเยอะ
ชอบบบบบบ เขินอ่าาาา
-
:ling1: :ling1: :ling1:
จบแบบนี้มีเขินจ้าา น่ารักเกินทน
-
:z3: :z3: :z3:
น่ารักอ่าาา ดูแลน้องธีมโซฮอตด้วยนะครับพี่รัฐศาสตร์
-
โอ้ย เขินนนนน น่ารักมากจริงๆ อยากเก็บทั้งพี่วอร์มเเละน้องธีม ใส่กระเป๋าแบ็คแพ็คกลับไปเสียจริง
พี่วอร์มก็นะ ไม่อยากแก่เดี๋ยวเด็กไม่ชอบ ก็เลยทำตัวไม่แก่ด้วยการอ่อยเด็ก งื้อ น่ารักกก
ส่วน ธีมนี่ก็น่ารักน่าขโมย ขำตั้งแต่แต่ชุดเขียวไปนั่งเชียร์บอลกลางดงแดง(?) ฮาาา มีความมั่นใจมากจริงๆ
ขอบคุณที่แต่เรื่องสนุกๆมาให้อ่านนะคะ
-
สนุกมาก ๆ ครับ ธีมเกรียนมาก พี่วอร์มก็น่ารัก
ขอบคุณครับ
-
อ่านกี่ทีๆก็กรี๊ดดดด ไม่ไหวละ หลงรักอิพี่วอร์มมากมาย
-
น่ารักอ่ะ
-
โอ้ยบยย ชอบเรื่องนี้มากค่ะ
คือนายเอกมันโดนใจเราอะ 5555 แบบหน้าหล่อหวานๆ ตัวสูง ตรงเสป๊กนายเอกที่เราชอบเลย
ส่วนพี่วอร์มตอนแรกดูเหมือนร้าย แต่เอาจริงนางน่ารักว่ะ
เขินนน
ชอบมากค่ะ ♥
-
แมนแมนจีบกัน หวานซะล่ะ
-
น่ารักจนอยากให้เป็นเรื่องยาวเลยค่ะคุณจิตติ ><
เขินพี่วอร์มแรงมาก ที่สุดเลยพ่อคุณเอ๊ย >[]<
-
กรี๊ดดดดดด เอาอีกๆๆๆๆ ขอมาเป็นซีรีส์เลยได้มั้ยยย ชอบบบบ 5555555555
-
พี่วอร์ม กรี๊ดดดดดดด
เด็กรัฐศาสตร์น่ารักจริงๆนะเออ :-[
-
ฟินมากคะ :-[ :-[ :-[
-
แวะเข้ามาอ่านแล้วพบว่าพี่วอร์มหล่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
คือแค่ความหล่อของพี่ก็ทะลุดลกละ565555
ชอบตอนที่ให้น้องพูดเพราะๆ มันน่ารักดี
ม่ีกงมีแกล้งด้วย
พอมันเป็นเรื่องสั้น เรื่องเลยต้องกระชับ
คิดว่าถ้าเป็นเรื่องยาวคงมีอะไรให้ได้ฟินยาวๆ
ไปแบบหวานๆนุ่มๆละมุนใจจจ
-
งืออออ เรื่องนี้ทำคนอ่านเขินแรงมากบอกเลยยย :-[
-
เรื่องนี้ก็ฟินอีกแล้ว ตามอ่านเรื่องสั้นของคุณจิตติใหญ่เลยทีเดียว. ดูท่า, ที่บอกว่าตัวเองหล่อ แมน นี่คงคิดไปเองใช่ไหมคะน้องธีม. สุดท้ายก็โดนพี่วอร์มจัดการเสียอยู่หมัด
ปล. จิตติแสนสวยเป็นดาวมอ???
-
เรื่องนู้นว่าแดดิ้นแล้ว เรื่องนี้แด่ดิ้นมากกว่าอีก กรีดร้องหนักมากกกก
โอยยย แล้วคือกรี๊ดก็ไม่ได้ไง ตัวสั่นหมดเลย อยากกรี๊ดดดดดด
ฟินหนักมากจริงๆค่ะ โอยยย ขนลุก อยากกรี๊ดเว้ยยยยยยยย
-
:-[
น่ารักอะ อ่านแล้วเขินลย
-
ชอบมากมายจริงๆคะ ทำไมแต่งได้ดีขนาดนี้
ฟินตัวจะแตกมากเลย
-
ชอบๆ น่ารัก
-
โอ่ยยยย
ขอเซตมหา'ลัยนี้ยาวๆแทนแก้บนได้ไหมคะ
น่ารักมากกกกกก ฮื้อออออ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
อยากอ่านต่อจังอ่ะ :mew2:
-
ยิ้มแก้มจะแตก ฟินกระจุยกระจาย
ฟันแล้วทิ้งคือธีมมโน จริงๆคือฝันแล้วทิ้ง 55
พี่วอร์มโคตรอบอุ่น พูดก็ไม่หยาบ ไม่เลี่ยน
มีบทลงโทษที่ไม่ใช่จูบ แต่หักนิ้วซะงั้น
-
เขินตัวแตกแล้ว :hao7: :hao7:
//อยากให้ยาวเป็นซีรีย์เลยคะ ^^
-
โฮ้ยยยยย น่ารักหลายเด้
อะไรจะเปิดตัวอลังการดาวล้านดวงขนาดน้านนน
ชะนีอิจฉามาก พูดเลยค่ะ 5555+
ปล. รอเรื่องต่อไปนะคะ
ปล.2 เป็นกำลังใจให้คนแต่งจ้า :mew1:
-
สนุกคะ อยากให้มีต่อหรือตอนพิเศษทุกคู่รวมกัน 5555555
สมัครเป็นแฟนคลับคุณจิตติด้วนคนค่า
-
น้องธีมโซฮอต พี่วอร์มสิงห์คราม น่ารัก ชอบมากๆๆๆๆเลยค่ะ ^^
-
ทั้งฟินทั้งขำเลยทีเดียว สนุกมากจนไม่อยากให้จบ
ขอบคุณมากค่า
-
กรี้ดดด ฟินไม่บันยะบันยังกับคู่นี้!! แอร๊ยยยยยฟินไปแปดตลบ >//<
-
โอ๊ยยยยย !! มะโนแปป ว่าเป็นชะนีที่ยืนกรี๊ดอยู่หน้าเวที
วอร์มธีม วอร์มธีม จงเจริญ ฮู้วววววว!!
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะค่ะ รออยู่ มหา'ลัย มาหารัก :katai2-1:
-
ฺฮาแม่จิตติคนงามมากกกกกกกกกกกกกกก
สนุกทุกเรื่องเลยค่ะ คนงาม :-[
-
เพิ่งรู้จริงๆว่าเด็กรัดสาดเรียกตัวเองว่าสิงห์ แอบฮานิดๆตรงเจอชื่อจิตติเป็นดาวมอนี่แหละ มาเป็นเกสต์ทุกเรื่องเลยสินะคะ ฮาา
-
กลับมาอ่านอีกรอบ เจอตอนนี้
5.ไอ้นายเอกเนี่ยนึกถึงเดือนวิศวะที่มอจริงๆ ดูโหดเหร้แต่หน้าหวานสลัด
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เลยไปแอบดูเดือนวิศวะ มอพี่จิตติมา เออ หน้าหวานจริงๆ 55555555
ปล. เดือนคนนั้นใช่คนที่ชื่อเล่นเหมือนนายเอกวิศวะกรรมประสาทใช่มั้ยคะ?
-
กลับมาอ่านอีกรอบ เจอตอนนี้
5.ไอ้นายเอกเนี่ยนึกถึงเดือนวิศวะที่มอจริงๆ ดูโหดเหร้แต่หน้าหวานสลัด
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เลยไปแอบดูเดือนวิศวะ มอพี่จิตติมา เออ หน้าหวานจริงๆ 55555555
ปล. เดือนคนนั้นใช่คนที่ชื่อเล่นเหมือนนายเอกวิศวะกรรมประสาทใช่มั้ยคะ?
ใช่แหละ 5555 กลัวโดนอาร์มต่อยจัง
-
เรื่องน่ารักจังงงงง
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เขิน :o8: :o8: :o8:
-
o13 o13
-
พี่วอร์มรุกน้องธีมได้โหดดีนะคะ แมนๆจีบกัน
ส่วนไอ่เรื่องเจ้าชู้ฟันหญิงนี่คือน้องธีมมโนขึ้นมาเอง? โถ เราก็นึกว่าน้องจะเชี่ยว :m20:
-
งื้ออออออออออออ อยากเป็นน้องวิศวะเลยยยยย
อยากมีพี่รัฐศาสตร์มาดูแลลลลล อร๊ากกก
-
แอร๊ยยยยยยย แมนชนแมนครับพี่น้องงงง
แต่อ่านแล้วฟินมาก ชอบพี่วอร์ม :hao7:
-
อร๊ายยยยยย น่ารักอ่ะ น่ารักมากมาย :ling1:
-
น่ารักมากๆ คะ ปรบมือรัวๆ :mew1:
-
พี่วอร์มนี่จีบโชว์กลางเวทีเลยน่ารัก
เพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่กองประกวดก็เป็นใจด้วยใช่ไหมค่ะ
ว่าแต่นายเอกเหมือนเดือนวิศวะปีไหนคะเราจะไปหาดู
:hao7: :hao7: :hao7:
-
แอบยิ้มงุงิคนเดียวเหมือนคนบ้าเลยค่าาาาาา
:hao7: :hao7:
-
:-[
-
ฟินนนนนนนนนนจิกหมอนเลยฮือน่ารักกกกก
-
มาอ่านเรื่องที่สอง ไม่ค่อยได้อ่านเรื่องสั้น
แต่ชอบงานของคุณจิตติมากๆค่ะ เขียนดีสุดๆ
อ่านไปฮาไป เขินไปกับตัวละคร
อยากอ่านแบบยาวๆเลย
ขอบคุณนะค่ะ จะไปอ่านเรื่องที่สามต่อค่ะ
-
น่ารักอ่ะ ชอบ วอร์มตอนหักจริงๆนั่นแหละ เหอะ เหอะ เหอะ o13
-
ดีใจเดือนได้กัน :katai2-1:
ตลกธีม บางอย่างมันก็คิดไปได้ 555
ขอบคุณจ้า
-
จูบใต้เสื้อ~
#โฮร่วววววววววว
-
ตามอ่านๆ :-[ :-[
-
:-[ “ใจดีกับทุกคนนั่นแหละ แต่ใส่ใจเฉพาะบางคน” :-[ โดนใจ
-
อ่านจบนี่ติดใจที่สุดคือดาวมหาลัยปีสามคนสวยนามจิตติ :o8:
-
น่าร้ากกกก ^^
-
:mew1: น่ารักกินขาดค่ะ ชัดเจน ครั้งเดียวจบ
พี่วอร์มได้ใจน้องธีมไปเต็มๆ เดือนไรไม่ต้องรอผลละ
-
เขินแทน 5555
-
น่ารัก :o8:
-
:กอด1: :pig4:
-
คืออ่านไปยิ้มไปจนเมื่อยปากอ่ะ น่ารักมากๆๆๆๆๆ
-
สิงครามอร้ายยยย ชอบโดยส่วนตัวมานาน รักเลย
-
:pig4:
-
หยากกกกกกกก โง้ยๆๆๆๆๆๆๆ
น่ารักอ่ะ
-
:z1: :z1: :z1: :z1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด
-
กี๊สสสส เขินอ่ะ แง หยักเป็นธีม ความหักนิ้วฮาร์ดคอร์นี้ ฟินนนนน
-
| รักฐศาสตร์ | พี่วอร์มมมมมมมมมม กรี๊ดดดดดดดดดดดด เราเป็นfcพี่วอร์มด้วย และเป็นfcพี่ธีมด้วย สรุปคือเป็น fcวอร์มธีม กรี๊ดดดดดดดดดด เขินมากกกกกกกกกก ชอบที่สุด ไม่มีอะไรจะพูดชอบมากๆ พี่วอร์มธีม รักเลย :กอด1:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ :pig4: :pig4:
-
คำเดียว. ฟิน
-
ชอบมาก :L2:
ดาวมหาลัย เซตมาหารักนี่ค่าตัวคงแพง มาจี๊ดเดียวเอง...น่ารัก :mew1:
-
“คราวหลังออกไปที่ไหนกับสายรหัสหรือรุ่นพี่ในคณะ บอกเขาให้ดูแลดีๆ นะ”
“แต่ถ้าสายรหัสน้องไม่ดูแล”
“เดี๋ยวพี่ไปดูแลเอง”
/// หสีดแรงม่ก ๆ เลยค่ะ :hao7:
-
มาอ่านอีกครั้งก็สนุกเหมือนเดิมเลยยย :mew1:
-
พี่วอร์มกะน้องธีม น่ารัก
-
:3123:
-
โง้ยน่ารักกก น้องธีมคือน่าเอ็นดู ได้แต่คิดไม่เคยทำ ฮื่อเอ็นดูน้องงงง
ขำตอนโดนหักนิ้วมาก55555555555
ขอบคุณคนแต่งนะคะะะ เดี๋ยวไปอ่านเรื่องต่อไปต่อ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
แปะ
Sent from my iPhone using Tapatalk
-
สนุกค่ะ :pig4: :pig4:
-
เป็นแฟนกันแล้ววว อร๊ายยย
-
เขินแทนวิศวะไปเลย :mew3:
-
น่ารักมาก
-
:-[
-
จีบกันน่ารักมากวอร์มธีม
สนุกมากค่ะ♥️♥️
-
ฮื่อออออ น่ารักกกก :impress2:
-
ดูด้วยหรอครับหนังเรื่องนี้ผมโคตรชอบเลย
เพลงเขาก็เพราะด้วยฮื่อออออ