***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
อาณาจักรทุ่งหญ้า กับ เจ้าชายโคนม
ภาพที่สะท้อนในดวงตานั้นคือสถานที่อันแสนคุ้นเคย...สถานที่ที่เขาเกิดและเติบโต
กลิ่นดิน กลิ่นหญ้าและกลิ่นของปศุสัตว์ชวนคิดถึงช่วงเวลาวัยเยาว์ลอยเข้าจมูก
นายน้อยแห่งฟาร์มกานต์ผู้จากบ้านไปไกลตั้งแต่อ้อนแต่ออก กลับมาที่แห่งนี้อีกครั้งด้วยความคิดถึง
ทว่าสิ่งที่รอเขาอยู่ก็คือบ้านเปล่าๆไร้เงาพ่อและพี่ชาย!!
ที่พักเปล่าๆไร้เงาคนงาน!!
คอกเปล่าๆไร้เงาโคนม!!
และผู้ชายปริศนาที่เดินเลือดโชกหัวเข้ามาในช่วงเวลาวิกฤต!!
คดีวัวหายล้อมคอกต้องรีบแก้ไข ไหนจะนมกว่า 4000กิโลกรัมที่ต้องส่งสหกรณ์วันต่อวันอีก
ปิดเทอมใหญ่ครั้งสุดท้ายในฐานะนักศึกษาระดับปริญญาตรีเริ่มต้นด้วยความวุ่นวาย แล้วจะจบลงด้วยอะไร ได้แต่เก็บคำถามนี้ไว้
ในใจและก้มหน้าหยิบสมุดบัญชีออกมากางทั้งน้ำตา...
(http://s23.postimg.org/6agvxbr4r/o_COW_facebook.jpg) (http://postimg.org/image/s9nakj7yv/full/)
image posting (http://postimage.org/)
ʕ ˵ ̿ ౪ ̿ ˵ ʔʕ ˵ ̿ ౪ ̿ ˵ ʔʕ ˵ ̿ ౪ ̿ ˵ ʔʕ ˵ ̿ ౪ ̿ ˵ ʔʕ ˵ ̿ ౪ ̿ ˵ ʔʕ ˵ ̿ ౪ ̿ ˵ ʔʕ ˵ ̿ ౪ ̿ ˵ ʔ
บทนำ
“โอยยยย ถึงสักที”เจ้าของเสียงถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน หันไปมองรถกะป๊อประจำทางสีขาวเคลื่อนตัวออกไปด้วยความเร็วระดับนักบิดฟอร์มูลาวันอายพร้อมจดจำเลขทะเบียนอย่างเคียดแค้น กลับบ้านคราวหน้าจะไม่ขอขึ้นรถคันนี้อีกเป็นครั้งที่สอง นั่งไปเมารถไปกลัวบาดทะยักกินไปจะบ้าตาย
ก็นะ...ถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากนั่งอีกหรอก แต่ฟาร์มของพ่อดันตั้งอยู่หลังเขาห่างไกลจากตัวเมืองเป็นหมื่นลี้ซะขนาดนี้รถดีดีที่ไหนเขาจะแล่นผ่าน
เห็นทีคงได้ฤกษ์หัดขับรถซะแล้ว
เด็กหนุ่มกระชับกระเป๋าบนบ่าก่อนเดินตรงไปตามทางลูกรังซึ่งมีป้ายทางเข้าเปื้อนฝุ่นตั้งเอียงกะเท่เร่เขียนไว้ว่า
‘ยินดีต้อนรับสู่ฟาร์มโคนมกานต์’
แต่ละก้าวผ่านไปอย่างยาวนาน แสงแดดของเมืองไทยวันนี้ยังคงไม่ปราณีนักเดินทางผู้จากบ้านมานานเช่นเคย ทำให้สายลมอ่อนๆยามสายพัดผ่านร่างโปร่งกลายเป็นสหายล้ำค่าของเจ้าตัวซึ่งกำลังทอดสายตามองทุ่งหญ้าเขียวชอุ่มสุดลูกหูลูกตาเบื้องหน้า
ภาพที่สะท้อนในดวงตานั้นคือสถานที่อันแสนคุ้นเคย...สถานที่ที่เขาเกิดและเติบโต
กลิ่นดิน กลิ่นหญ้าและกลิ่นของปศุสัตว์ชวนคิดถึงช่วงเวลาวัยเยาว์ลอยเข้าจมูก ขนาดอยู่แค่ปากทางยังฉุนชัดเจนขนาดนี้ไม่ต้องพูดถึงตัวบ้านที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากคอกวัว
สมควรแล้วที่แม่จะหอบผมหนีไปอยู่กรุงเทพ พ่อหนอพ่อ รู้ไหมว่าแม่บ่นให้ฟังทุกเช้าเย็นเลยว่าก่อนแต่งก็บอกว่าจะเลิกกิจการไปหางานทำในเมืองหลวง แต่แต่งจนแกขึ้นประถมแล้วก็ยังคลุกขี้วัวอยู่นั่นแหละ ผู้ชายพูดจากลับกลอก อย่างงี้สมควรเลิก!
จากนั้นแม่ก็พาผมซึ่งอยู่แค่ชั้นประถมมาตั้งรกรากที่กรุงเทพแดนศิวิไล ทิ้งให้พ่อดูแลพี่ชายและพี่สาวอยู่ที่บ้านนอกคอกวัวและไม่กลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย มีแค่เขาเท่านั้นที่กลับมาที่นี่บางปิดเทอมเพื่อเที่ยวเล่นและปิดเทอมนี้ก็เช่นกัน...
ใบหน้าหล่อปนหวานฉายแววไม่พอใจยามย่ำเท้าไปตามทางอันยาวไกล เม็ดเหงื่อเริ่มผุดพลายเต็มแผ่นหลัง ใจนึกด่าพี่ชายที่เคารพรักผู้ควรขี่รถออกมารับแต่กลับเที่ยวส่องสาวฟาร์มข้างๆจนรถแหกโค้งนอนโรงพยาบาลตั้งแต่เมื่ออาทิตย์ก่อน มันน่าไหมหละ น้องชายที่น่ารักจะกลับบ้านทั้งคนทำไมไม่รักษาสุขภาพ!? ดีนะแค่ขาหัก แต่ไม่ไปเยี่ยมหรอก งอน! เชอะ!
“ทางนี่มันจะยาวไปไหนนิ ทำไมไม่สร้างบ้านติดทางเข้าก็ไม่รู้”น้องเล็กผู้ไม่ชินถิ่นบ่นกระปอดกระแปดให้เศษดินและก้อนหินฟัง
“ฮึบๆ นี่บ้านไงจำไม่ได้เหรอ อดทนไว้นะริน คนหล่อซะอย่างแค่นี้สบายมาก เห้ๆ”ปลุกใจตัวเองจนฮึกเหิม(?)เองเรียบร้อยก็ออกเดินทางมุ่งตรงไปยังทิศทางซึ่งจดจำได้อย่างแม่นยำ
...ทางกลับบ้าน...
ดีนะที่จำทางได้ ถ้าเพิ่มหลงทางเข้าไปอีกอย่างคงได้ขาดน้ำตายข้างทาง
ไม่นานนักแต่นานมากบ้านปูนสองชั้นสีขาวลายวัวขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กก็ปรากฏสู่สายตา สร้างรอยยิ้มแก่นักเดินทาง(กลับบ้าน)ผู้เมื่อยล้า
“ลุงชัย!! ลุงชัย ผมกลับมาแล้ว!!”
ลุงชัยหรือชายแก่ร่างผอมกะหร่องวางไม้กวาดทางมะพร้าวพร้อมหันมองหาต้นเสียงโหวกเหวกเตรียมต่อว่าเพราะคิดว่าเป็นเด็กแถวนี้มาก่อกวน ก่อนจะเจอร่างโปร่งวิ่งโผเข้ากอดอย่างดีใจ ทั้งดีใจที่ได้เจอลุงและดีใจที่ถึงสักที คิ้วที่ขมวดมุ่นของชายชราคลายออก ใบหน้าขุ่นมัวแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม
“คุณน้องกลับมาแล้วทำไมไม่เรียกลุงออกไปรับหละครับ ดูซิเดินซะเหงื่อท่วมตัวเลยเนี่ย”นายชัยคนงานเก่าแก่ของฟาร์มโคนมแห่งนี้กอดตอบลูกชายคนเล็กของเจ้าของฟาร์มอย่างคิดถึงเหมือนได้เจอลูกเจอหลานตัวเอง
“ก็น้องไม่อยากกวนลุงนี่”คนอาวุโสน้อยกว่ากล่าวอย่างออดอ้อน
“แหม่ๆ เดี๋ยวเดียวก็ขึ้นปีสี่แล้วไม่ใช่เหรอครับ ยังแทนตัวว่าน้องอยู่อีก หืม?”ลุงชัยดุแกมหยอกพลางเขกหัวเจ้าตัวดีที่ยิ้มหน้าแป้นแล้นใส่อย่างเอ็นดู
“ทีลุงยังเรียกผมว่าน้องเลยนี่”
ชื่อเล่นที่แท้ของผมคือ ‘ริน’ ไม่รู้ว่าเอามาจากค่ำว่ารินน้ำหรือแค่หาชื่ออะไรก็ได้ให้มันคล้องกับพี่ชายซึ่งมีชื่อว่า’รัน’
“เอ๊า! ก็มันชินปากหนิ เอาเถอะๆเข้าบ้านก่อนเถอะครับ พร!!คุณน้องกลับมาแล้ว เอาน้ำมาเสิร์ฟเร็ว!!”ลุงแกว่างั้นก่อนจัดแจงคว้ากระเป๋าเดินทางใบไม่ใหญ่นักเพราะมีข้าวของจำเป็นอยู่ในบ้านอยู่แล้วไปยื่นให้คนงานที่รินไม่คุ้นหน้ารับไปเก็บที่ห้อง
“แล้วพ่อหละครับ?”เด็กหนุ่มถามลุงเมื่อเข้ามาในตัวบ้านแล้วกลับไม่พบเงาของบุพการี
“แกไปรับขวัญหลานที่เชียงใหม่นู้น กว่าจะกลับก็คงอีกนานแหละครับ แกเห่อหลานเห็นบอกว่ารอส่งเข้าอนุบาลเดือนหน้าถึงจะกลับ”รินพยักหน้ารับรู้
หลานของพ่อก็คือหลานของผมครับ เพราะแม่ของเด็กก็คือพี่สาวคนโตซึ่งแต่งงานย้ายบ้านไปอยู่เชียงใหม่กับสามี
“น้ำค่ะ คุณน้อง”ป้าพรหรือเมียลุงชัยสาวใหญ่วัยห้าสิบปลายร่างท้วมนำน้ำมาเสิร์ฟก่อนจะโดนเด็กน้อยโผเข้ากอดเหมือนที่ลุงชัยโดนตอนแรก“ขี้อ้อนเหมือนเดิมเลยนะคะ ทำไมคุณรันไม่เป็นแบบนี้บ้างก็ไม่รู้วันๆเอาแต่พูดจากวนป้า”
“ก็เพราะพี่รันไม่น่ารัก”รินว่าพร้อมทำหน้าหมั่นไส้คนเป็นพี่...ความแค้นที่ทอดทิ้งให้ตนเดินฝ่ามรสุมคลื่นโฟตอนเข้าบ้านช่างยิ่งใหญ่นัก
.
.
เอ๊ะ เดี๋ยวนะเดี๋ยว !?
พ่อก็ไม่อยู่อีกสักพักถึงจะกลับ พี่ก็ขาเจ็บอยู่โรงพยาบาลแม้จะค้างแค่ไม่กี่คืนแต่กลับมาก็ต้องนั่งรถเข็น...
...แล้ว ใครเป็นคนรับผิดชอบฟาร์ม? ...
“ลุงชัยครับ ใครเป็นคนคุมบัญชีอยู่เหรอครับ?”นายน้อยหันไปถามคนงานเก่าแก่ด้วยสีหน้าลุ้นระทึก ใจนึกภาวนาไม่ให้คำตอบที่กลัวที่สุดหลุดออกจากปากลุงชัยผู้ทำบัญชีไม่เป็น
“ก็คุณน้องไงครับ นี่เลย นี่เลยบัญชีที่ค้างไว้ตั้งแต่อาทิตย์ก่อนฝากจัดการด้วยนะ ตอนเห็นหน้าคุณน้องนะลุงดีใจสุดๆเลยหละครับ”กองกระดาษแผ่นเล็กแผ่นน้อยคาดว่าจะเป็นใบเสร็จจากร้านรวงต่างๆถูกยัดเข้ามาในมือของรินทันทีราวกับลุงชัยรอจังหวะนี้มานาน
ฉากการพบกันอีกครั้งในรอบปีระหว่างนายน้อยคนสุดท้องกับนายชัยคนงานเก่าแก่เป็นเพียงความสวยหรูภายนอก เบื้องหลังคือความดำมืดอันเนื่องมาจากภาระหน้าที่ซึ่งไม่มีใครทำ
ปิดเทอมใหญ่ครั้งสุดท้ายในฐานะนักศึกษาระดับปริญญาตรีเริ่มต้นด้วยความวุ่นวาย แล้วจะจบลงด้วยอะไร ได้แต่เก็บคำถามนี้ไว้ในใจและก้มหน้าหยิบสมุดบัญชีออกมากาง...เห็นทีคืนนี้คงต้องโต้รุ่ง
_______________________________________________________________
ลงบทนำแล้วค่ะ พอดีเมื่อวานคอมสิ้นใจไปก่อนก็เลยได้แค่นั้น
คอมเครื่องนี้เสียบ่อยมากจนร้านซ่อมจำหน้าได้แล้วก็คิดราคาลูกค้าประจำให้เลย 55555
คือบางทีคำว่าลูกค้าประจำควรเก็บไว้ใช้กับร้านส้มตำหน้าปากซอยมากกว่าไหม :z3: :z3: