พิมพ์หน้านี้ - ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: -west- ที่ 22-03-2015 22:13:16

หัวข้อ: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 22-03-2015 22:13:16
อ้างถึง
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม



(http://dl.glitter-graphics.net/pub/1267/1267761pggbvxciek.gif)

งานเขียนที่ผ่านมา
01 - Friend's brother, brother's friend  เมื่อเพื่อนสงสัยว่าพี่ชาย... [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32944.0)
02 - เรื่องสั้น เหนือฝัน [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33691.0)
03 - รักเร่  Dalhia [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36452.0)
04 - เรื่องสั้น หลบรัก [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39195.0)
05 - คำประกาศของความรู้สึกใหม่ Adore you [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40483.0)
06 - Special Happiness ฝากรักไว้ข้างบ้าน [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40617.0)
08 - When the wind blow back [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43545.msg2809650#msg2809650)
09 - โอบตะวัน [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.0)
10 - candy [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.0)
11 - At first sight [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49998.msg3229151#msg3229151)
12 - สู่กลางใจ | a tu co ra zon [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.0)
13 - หลังม่าน | behind the scene [End] ***Ft. Afterday (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53818.0)
14 - กลพยัคฆ์ [Continued] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57275.0)

โ อ บ ต ะ วั น
(http://1.bp.blogspot.com/-a-jvRVrF61U/T4ai4BrkrbI/AAAAAAAAluc/6cQkhiyMT1Q/s1600/704601jrshuu1ia1.gif)


Content
introduction (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg2999635#msg2999635)
ตอนที่ 01 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3005997#msg3005997)
ตอนที่ 02 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3013444#msg3013444)
ตอนที่ 03 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3020753#msg3020753)
ตอนที่ 04 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3025352#msg3025352)
ตอนที่ 05 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3029578#msg3029578)
ตอนที่ 06 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3036466#msg3036466)
ตอนที่ 07 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3040865#msg3040865)
ตอนที่ 08 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3043749#msg3043749)
ตอนที่ 09 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3053367#msg3053367)
ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3057819#msg3057819)
ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3061533#msg3061533)
ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3065019#msg3065019)
ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3069397#msg3069397)
ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3073156#msg3073156)
ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3078032#msg3078032)
ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3080330#msg3080330)
ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3084453#msg3084453)
ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3088220#msg3088220)
ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3091987#msg3091987)
ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3095684#msg3095684)
ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3099500#msg3099500)
ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3103465#msg3103465)
ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3107431#msg3107431)
ตอนที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3110339#msg3110339)
ตอนที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3114032#msg3114032)
ตอนที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3117194#msg3117194)
ตอนที่ 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3120964#msg3120964)
ตอนพิเศษ 01 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3132187#msg3132187)
ตอนพิเศษ 02 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.msg3142491#msg3142491)
***รายละเอียดการเปิดจองนิยาย*** (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48083.0)

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 22-03-2015 22:13:37
Intro.


“คุณกฤช! คุณกฤช! ได้ยินข่าวที่เขาว่านายน้อยหนึ่งตะวันจะกลับจากนอกมาดูไร่แทนนายแล้วหรือยัง”

แสงตะวันยามบ่ายส่องลอดตามร่องรูเล็ก ๆ ของหลังคาใบองุ่นสีเขียวแก่ เมื่อเงยหน้าขึ้น แม้แต่ปีกหมวกสานจากวัสดุธรรมชาติก็ไม่สามารถเป็นร่มเงาป้องกันแสงสว่างจ้าในฤดูร้อนให้แยงเข้าดวงตาคมได้ ผมขมวดคิ้วหนาเข้าหากัน เรื่องนี้ได้ยินมาเมื่อไม่กี่วันก่อน คุณชนินทร์ต่อสายตรงมาจากกรุงเทพเพื่อแจ้งข่าว

เจ้าของร่างเล็กตันวิ่งหน้าตั้งมาหา ใบหน้ากร้านแดดอย่างคนสวนประดับรอยยิ้มที่เป็นมิตร มันชื่อโจ้ ไอ้โจ้ เป็นคนงานอยู่ในโรงบ่มไวน์ของไร่ตะวันฉาย อ่อนกว่าผมห้าปี บุคลิกร่าเริงสดใส สอดรู้สอดเห็นเรื่องของใคร ๆ จนสาว ๆ ในไร่ตั้งให้เป็นเจ้ากรมกระจายข่าว ขาเล็กสั้นหยุดลงเมื่อไม่ห่างจากผมมาก หอบแฮกจนตัวโยน

“คุณกฤชจะโดนคุณชนินทร์เขี่ยทิ้งแล้ว รู้ตัวไหม”

“อ้อ งั้นเรอะ” ผมถามกลับไปอย่างไม่ใส่ใจนัก หันกลับมายังองุ่นพวงสีม่วงแดงที่โน้มเอาเถาของมันย้อยลงมาจากค้างแล้วพูดต่อ “เขาจะให้ลูกชายคนเดียวของเขามาดูแลที่นี่มันแปลกตรงไหนล่ะ”

“แหม ไม่ใจหายบ้างเหรอ วันดีคืนดีก็ตกกระป๋อง ก่อนหน้านี้นายออกจะเอ็นดูคุณกฤชอย่างกับลูกแท้ ๆ เป็นลูกคนงานคนเดียวที่ส่งเรียนปริญญา ไหนจะให้ใคร ๆ เรียกว่าคุณอีก ไอ้โจ้นะอยากจะเป็นคุณโจ้บ้าง เห็นทีจะไม่มีวาสนา”

ผมพยักหน้าลงอย่างใจเย็น ตัดองุ่นที่สุกได้ที่วางลงบนตะกร้าแล้วยืดตัวมาพิจารณาเถาองุ่นพวงเดิมใหม่

“ที่เอ็งเรียกข้าว่าคุณกฤชเพราะข้าเป็นนายเอ็ง อยากถูกเรียกคุณโจ้ก็ไปขอนายน้อยของเอ็งสิว่าอยากเป็นแขนเป็นขา เขาจบจากนอกคงไม่ออกแดดลงไร่เหมือนเรา ๆ หรอก ยังไงก็หาคนทำแทนอยู่ดี”

“อ้าว แล้วคุณกฤชจะไปไหนล่ะ”

ผมขยับปีกหมวกลงพร้อมกับก้าวขาไปทางอื่น แต่ไอ้โจ้ก็ยังวิ่งพันแข้งพันขาจนน่ารำคาญ “ข้าจบมาก็อยากทำงานในสายที่จบบ้างสิวะ นายอุตส่าห์ส่งเสียทั้งที”

“อ๋อ ไม่อยากเป็นคุณกฤชแล้ว อยากเป็นหมอกฤช ป้าสายใจคงภูมิใจคุณกฤชแย่ เลี้ยงมาคนเดียว นอกจากเก่งเรื่องเข้าสวน ทำไวน์ ทำบัญชีแล้วยังเป็นสัตวแพทย์มือฉมังอีก”

“สอพลอข้าก็ไม่ได้อะไรหรอกนะไอ้โจ้” เสียงทุ้มเอ่ยราบเรียบเช่นเดียวกับสีหน้า ผมรู้ดีว่าต่อให้คุณชนินทร์จะไว้ใจถึงขั้นให้อำนาจจัดการไร่ตะวันฉายทัดเทียมเจ้าของอีกคนแต่ผมก็ยังเป็นแค่ลูกจ้าง เป็นลูกชายของหญิงสาวที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นที่รักสมัยที่คุณชนินทร์ยังไม่แต่งงานกับคุณรุ่งฟ้าเท่านั้น

ความสัมพันธ์ของแม่กับคุณชนินทร์จบลงที่ความแตกต่างทางฐานะในสังคม แต่ความอาธรณ์ยังคงกรุ่นในอกไม่เคยจางหาย และนั่นนับเป็นบุญของผมที่แม้จะไม่มีเลือดเนื้อเชื้อไขก็ยังได้รับความกรุณามากกว่าคนอื่น ๆ

“ป้าแววบอกมาว่าเย็นนี้ให้แวะไปที่เรือนใหญ่ก่อนหนึ่งทุ่มด้วยล่ะ นายน่าจะมาถึงราว ๆ นั้น มีเรื่องอยากจะคุยด้วย”

“คงฝากฝังให้สอนงานลูกชายนั่นแหละ”

“คุณกฤชอยู่มาตั้งแต่เกิดนี่ เคยเห็นนายน้อยบ้างไหม กว่าผมจะมานายน้อยก็ถูกส่งเข้าโรงเรียนประจำไปแล้ว ได้ยินมาแต่ชื่อ”

“เคยสิ” แม้ว่ามันจะเลือนรางเต็มทนแต่ภาพของเด็กหนุ่มอายุมากกว่าตัวสูงโปร่งยังเด่นชัด ผิวเขาขาวจัดเหมือนคุณรุ่งฟ้า ใบหน้าหวานจนถูกเด็ก ๆ ที่ไร่ล้อว่าเป็นตุ๊ดตั้งแต่เล็กแต่น้อย

นายหญิงกับนายให้ผมเรียกเขาว่าพี่หนึ่ง แต่เพียงแค่ครั้งเดียวที่ผมรวบรวมความกล้าเอ่ยคำนั้นออกไปได้ก็ถูกต่อว่าเสียจนต้องเงียบ คุณหนึ่งไม่มีน้องชาย ไม่เคยอยากได้น้องชาย เขากลัวว่าผมจะแย่งนายและนายหญิงเป็นของตัวเองเลยตั้งแง่แต่เล็ก
แม่บอกว่าอย่าโกรธคุณหนึ่ง ผมไม่ได้โกรธ ไม่เคยโกรธ เพียงแต่คิดว่าเขาเป็นคนนิสัยไม่น่ารัก

ถึงตอนนี้จะเป็นเหมือนเดิมหรือเปล่า โตขึ้นแล้วจะเปลี่ยนไปมากแค่ไหน
สิบกว่าปีที่ผ่านมาเขาเป็นอย่างไรบ้าง

นั่นเป็นภาพที่ผมไม่เคยจินตนาการถึงเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นเมื่อไอ้โจ้ถามว่าเขาเป็นคนยังไง สิ่งที่ผมทำได้คือแค่ส่ายหน้าแล้วเดินหนีไปโดยไร้ซึ่งคำตอบอย่างที่ไอ้ตัวดีคาดหวังว่าจะได้ยิน




TBC


สวัสดี ทุกคนนนนน อีกไม่ถึง 2 ชั่วโมงก็เข้าวันทำงานแล้วนะ (เอ็งจะพูดให้หดหู่ทำไม) วันนี้มาสั้น ๆ เปิดเรื่องหน่อย คือไม่เคยเขียนแบบพระเอกจนกว่านายเอกเลย ครั้งนี้ครั้งแรก ตื่นเต้นเป็นบ้า กลัวไม่รอด (ฮา) เรามาชี้แจงแถลงไขก่อนเลย เดี๋ยวคนอ่านหายหมด เรื่องนีเหมือนชื่อเรื่องเลยค่ะ แนวอุ่น ๆ ไม่เน้นดราม่า ฝากคุณกฤชกับนายน้อยหนึ่งตะวันซันไชน์ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจเลี้ยงไว้เป็นลูกเป็นหลานอีกคู่นะคะ
เจอกันวันอาทิตย์หน้าา


(ภาพประกอบนิยาย)
(http://f.nanafiles.co.il/upload/Xternal/IsraBlog/14/45/82/824514/misc/27802250.jpg)
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: NINEWNN ที่ 22-03-2015 22:14:17
ขอเจิมนะคะ กรี๊ดดดดดดด  :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 22-03-2015 22:17:29
มารอ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 22-03-2015 22:17:54
แปะป้ายจองที่ คุณเวสสสสสสสสสสสท์
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 22-03-2015 22:24:28
นานๆจะได้มาเจิมเรื่องคุณwest ก่อน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 22-03-2015 22:32:32
มารอด้วยคนสิคะ :katai5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ✿PIERRE ที่ 22-03-2015 22:46:21
เจิมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 22-03-2015 22:47:42
 :กอด1: :pig4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 22-03-2015 22:51:54
เราก็ไม่ได้อะไรนะ แต่เราอยากอ่านต่อละ ฮ่าๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 22-03-2015 22:52:01
เทเล(ตู๊ดดด)ปี้!!! ตื่นได้แล้ววววว อุ๊ฟฟฟฟ! ผิดเรื่อง!
ดีใจอะ พี่westมาเปิดเรื่องใหม่น่าสนใจเช่นเคย
นายน้อยอย่ามาแบบเหวี่ยงวีนนะคะ
ไม่ยกคุณหมอ(สัตว์)ให้ง่ายๆหรอกกก คึคึ
รอตอนต่อไปน้าาาาาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 22-03-2015 22:54:31
รอตอนต่อไป  :hao3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 22-03-2015 23:01:17
มาจิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมม
มาปูถือข้าวโพดนั่งรออ่าน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 22-03-2015 23:01:47
รอรอรอค่ะ
ตามๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 22-03-2015 23:02:23

เห็นชื่อคนเขียนแล้วรีบอ่านเลยค่ะ
 :L2:

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 22-03-2015 23:06:08
มารอค่ะ  :3123:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: nooklepper ที่ 22-03-2015 23:18:07
ภาพประกอบคือแบบ เทเลทับบี้ ใสๆ ป่วนๆ 555 รอเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 22-03-2015 23:19:18
ภาพประกอบมุ้งมิ้งอะะ  :call:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 22-03-2015 23:21:15
เปิดเรื่องใหม่ต้องมายินดีกับแจมอ่าน
อย่ากังวลเลยค่ะคุณ West พระเอกจะจนกว่านายเอกก็ไม่เป็นไร
เชื่อฝีมือคุณค่ะ

ป.ล  พระเอกนายเอกจะชั่วจะเลวจะจนยังไงก็น่าจะดีกว่าพระเอกเรื่องคนเลี้ยงม้าแหละน้า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 22-03-2015 23:23:23
เกาะขอบจอ  :katai4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 22-03-2015 23:35:39
ว้าวๆๆๆๆ เรื่องใหม่ๆๆๆๆ
อ่านแต่ละบรรทัดก็เดาไปต่างๆนานา
แต่พอถึงทอล์ค โอเค กระจ่าง
รอติดตามค่ะ ปูเสื่อๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 22-03-2015 23:37:28
เจิมมมม
อยากยลนายน้อยแล้วง่อววววว เรื่องนี้หวังอย่างสูงสุดนะว่าจะมีดราม่าเพียงน้อยนิด
 :heaven :heaven :heaven
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 22-03-2015 23:41:54
ทู้นี้ มีแต่คนเข้ามาเจิม....... ไรกันเนี่ยะ
แถวหน้าเต็มยังคะ มามุงด้วยคน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 22-03-2015 23:45:19
เข้ามาจิบชารอคุณตะวันตก เรื่องไร่ๆ นี้เป็นสิ่งที่ชอบมากๆ เลยค่ะ จำได้ว่าเคยซื้อหนังสือเรื่องรักประกาศิตของ ก. สุรางคนางค์ มาอ่าน ก็เป็นเรื่องแนวนี้ อิฉันรอติดตามนะคะ คุณขา



ป.ล  พระเอกนายเอกจะชั่วจะเลวจะจนยังไงก็น่าจะดีกว่าพระเอกเรื่องคนเลี้ยงม้าแหละน้า

อยากอ่านมากๆ แต่ทรัพย์ยังไม่เข้าบัญชีเลยค่ะ อิจฉา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 23-03-2015 00:14:11
แอร๊ยยย อยากเห็นคุณพี่ขี้เหวี่ยงค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: BitterSweet~ ที่ 23-03-2015 02:09:01
ปูเสื่อพร้อมป๊อปคอร์น น้ำหวาน ยาลม ยาหม่อง พร้อม!!!!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 23-03-2015 02:35:51
ตามมาปูเสื่อในนี้ด้วย :mc4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 23-03-2015 05:27:10
เอ้ โอ่  :impress2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 23-03-2015 05:50:13
มาแล้วสินะ แนวบ้านไร่ อิอิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Heisei ที่ 23-03-2015 08:29:35
จิ้มเรื่องใหม่ค่ะ
ปกติเราไม่อ่านแนวพระเอกจนกว่าเด็กกว่าเท่าไหร่ แต่มั่นใจว่าเรื่องของคุณwestต้องสนุกแน่ๆ รอติดตามนะคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 23-03-2015 09:06:53
น่าสนุกจังค่ะ รอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 23-03-2015 09:56:00
ชอบแนวอบอุ่นค่ะ

และที่ชอบอีกอย่างคือต่างชนชั้น 555555+
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 23-03-2015 10:51:18

มารอเรื่องใหม่จร่าาา  :pig2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 23-03-2015 11:55:59
ทำไมเกลียดภาพปลากรอบบบบบบบบบบบบบบบบ  :ruready
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 23-03-2015 14:37:34
มาต้อนรับคุณหนูหนึ่งตะวันให้อบอุ่นด้วยยยย
บวกและเป็ด อร๊ายยยยยย
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 23-03-2015 14:56:31
พี่หนึ่งจะเป็นคุณเอาแต่ใจรึป่าว มารอดูกัน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 23-03-2015 15:35:30
ชูป้ายไฟคุณหมอกฤชค่ะ

พี่หนึ่งจะเป็นคนยังไงนะ >_<
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 25-03-2015 13:43:58
นิยายคุณเวสต์อิๆๆๆๆๆ
ติดตามคุณกฤชด้วยตน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: qilarsy39 ที่ 25-03-2015 21:38:52
รอด้วย รอด้วย
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 27-03-2015 17:00:15
ตื่นเต้นไปด้วยเลย พระเอกจนกว่านายเอกครั้งแรกของคุณคนเขียน :m20:
แต่ดูคุณกฤชนิสัยดี๊ดี อย่างนี้คุณหนึ่งจะหนีไปไหน กิกิ :hao6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 28-03-2015 13:33:13
รอตอนต่อไปด้วยครับ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Brow_Ney ที่ 28-03-2015 15:32:51
รอด้วยคนค่ะ ลุ้นเปิดตัวนายเอก ..
หัวข้อ: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 29-03-2015 00:25:54
ตอนที่ 01


ผมชื่อกฤช กฤชที่มาจากคำว่า keris ในภาษามลายู เป็นชื่อที่พ่อตั้งให้ แม่ผมเป็นคนโคราชแต่กำเนิด ส่วนพ่อเป็นคนใต้พลัดถิ่นมาเป็นคนงานในเมืองย่าโม

ในความทรงจำของผม เขาดุดัน มีอารมณ์ขัน ตัวสูงใหญ่และใบหน้าคร้ามคม ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะคิ้วที่หนาดกและเป็นสีดำสนิท มันรับพอดีกับดวงตาที่มีขนตายาวเป็นแพหนาคู่นั้น
ผมมีภาพถ่ายของพ่อเมื่อครั้งยังหนุ่ม หลายคนบอกว่าผมเหมือนท่านมาก ตอนเล็ก ๆ ยังดูไม่ออกเท่าไร แต่เมื่อโตเป็นชายฉกรรจ์เต็มวัยแล้วทุกครั้งที่เห็นก็พาลนึกถึงพ่อทุกที

พระอาทิตย์ใกล้จะลาลับขอบฟ้าเต็มทน ผมอยู่ที่ไร่ตะวันฉายตั้งแต่จำความได้ ที่นี่เป็นที่ที่พ่อและแม่ของผมพบกัน ส่วนเรื่องราวนอกเหนือจากนั้น เป็นต้นว่าความสัมพันธ์ของแม่กับคุณชนินทร์ผมบังเอิญทราบเองเมื่อโตมากพอที่จะรู้ความ
กระนั้น ถึงพ่อและคุณรุ่งฟ้าจากไปแล้วผู้ใหญ่ทั้งสองคนก็ไม่มีทีท่าต่อกันในเชิงชู้สาวแต่อย่างใด นั่นยิ่งทำให้ผมเคารพคุณชนินทร์ในฐานะกัลยาณมิตรคนหนึ่งของแม่เสมอมา

ผมหยุดมือกับงานในไร่แล้วสั่งให้คนงานทำเช่นเดียวกัน ท้องฟ้าเปลี่ยนสีจากสว่างจ้ามาเป็นสีหม่น อีกไม่เกินครึ่งชั่วโมงไร่ตะวันฉายคงเหลือเพียงความมืดครอบคลุมพื้นที่เท่านั้น

ตะวันฉายตั้งอยู่บนที่ดินเกือบ 1000 ไร่ พื้นที่ส่วนมากเป็นส่วนของไร่องุ่น มีด้านหลังที่เป็นโรงบ่มไวน์ ทางฝั่งทิศตะวันออกเป็นบ้านพักคนงานทั้งหมด มีเพียงด้านหน้าที่อยู่นอกเขตรั้วออกไปอีกทีซึ่งเป็นส่วนของที่พักของคุณชนินทร์ และแม่บ้านทั้งสองคน หนึ่งในสองที่ว่าคือสายใจ แม่ของผม เราได้สิทธิพิเศษคือมีเรือนเล็ก ๆ แยกออกมาเป็นเอกเทศแต่ไม่ไกลกันนัก ก่อนหน้านี้เราอยู่กันเป็นครอบครัวกับพ่ออีกหนึ่งคน พ่อผมเสียไปเมื่อแปดปีก่อน ช่วงที่ผมกำลังจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยพอดี

ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ ผมเรียนประถมในละแวกบ้าน แต่เข้าเรียนโรงเรียนมัธยมในตัวเมือง ในขณะที่เพื่อน ๆ สมัยนั้นส่วนใหญ่เรียนสายอาชีพ ระยะห่างและสภาพสังคมที่เปลี่ยนไปทำให้ผมเหลือเพื่อนสนิทเพียงอย่างเดียวแต่ไม่ใช่คน นั่นคือลูกม้าสีน้ำตาลที่คุณชนินทร์ได้มาจากการเล่นพนันกับกลุ่มเพื่อน ซึ่งนั่นเป็นสาเหตุให้ผมเลือกเรียนคณะสัตวแพทย์เป็นอันดับหนึ่ง ส่วนที่เหลือเลือกเรียนคณะเกษตรมหาวิทยาลัยใกล้บ้านไว้ทั้งหมด
ผมไม่อยากทิ้งแม่ ไม่อยากทิ้งไร่ ผมโตมากับที่นี่และมีแม่เพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ โชคดีที่สอบติดและคุณชนินทร์ก็สนับสนุนเต็มที่ เมื่อเรียนจบแล้วถึงได้กลับมาช่วยงานเขาอย่างไม่เคยร้องขออะไรเกินตัว แม้นาน ๆ ทีคุณชนินทร์จะกลับมาที่ไร่แต่ผมก็ไม่คิดว่าตัวเองใหญ่คับฟ้า นายถนัดการเจรจาและสร้างฐานตลาดออกไปเรื่อย ๆ ขณะที่ผมเริ่มจัดการเรื่องอื่น ๆ อยู่ที่ไร่อย่างซื่อตรง
นี่ก็เข้าปีที่สี่แล้วกับงานที่นี่ ผมได้ใช้ความรู้ในแขนงที่เรียนมาบ้าง ส่วนมากก็กับม้าสองตัวที่ชื่อแสงฟ้ากับแสงเพชร นอกจากนั้นก็เป็นตามวาระที่ชาวบ้านช่วยเรียกไปดูอาการเบื้องต้นของวัวควายที่เลี้ยงไว้ล้มป่วยในหมู่บ้านเท่านั้น

ระหว่างทางกลับจากไร่จำเป็นต้องผ่านคอกม้าที่ผมกับไอ้โจ้ช่วยกันตอกตะปูทำที่กั้น ใส่รางเพิ่มเมื่อคุณชนินทร์พาม้าสีขาวอีกตัวมาอยู่ด้วย โดยปกติแล้วเมื่อมีเสียงฝีเท้าผ่านมันจะคำรามเบา ๆ หากแต่วันนี้ยังไม่ทันเดินถึงตัวคอก เสียงร้องของเพื่อนซี้ทั้งสองตัวก็ดังแว่วมา ดูมันตื่นตกใจกับอะไรบางอย่าง ผมเร่งฝีเท้า อย่างแรกที่เห็นคือม้าทั้งสองถอยกรูดไปด้านหลัง ขณะที่คนแปลกหน้าตัวผอมโปร่งกำลังพยายามปีนผ่านคอกเข้าไป

“ทำอะไรน่ะ”

“วะ...เหวอ!”

รองเท้าหนังที่เหยียบไม้กระดานก้าวพลาด ตัวเล็ก ๆ ภายใต้เสื้อเชิ้ตรีดกลีบเนี้ยบหงายมาด้านหลัง โดยไม่ทันคิด สองขาผมก้าวไวกว่าแสง คว้าปกเสื้อชูขึ้นเหมือนแม่แมวคาบลูก คอเสื้อสีขาวรั้นขึ้นจนชิดคางทำให้อีกฝ่ายมีปัญหากับการหายใจ หมอนั่นไอโขลกยกใหญ่ แต่อย่างน้อยก็ดีกว่าล้มลงไปหัวฟาดพื้น

“เชี่ย”

เขาสบถ ผมคิดว่าน่าจะเป็นการสบถมากกว่าด่าแต่ก็ไม่ยักจะหันมาขอบคุณที่ผมช่วยรับไว้ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายทรงตัวได้ผมก็คลายแรงที่ดึงคอเสื้ออีกฝ่ายออก เขาจับปกเพื่อจัดทรงแต่ยังคงสำลักอากาศไม่หยุด ตากลมสีน้ำตาลเข้มมองกลับมาอย่างเอาเรื่อง

“ทำบ้าอะไรของนาย” ชายแปลกหน้าถามเสียงกระแทก ดูทรงแล้วคงคิดว่าความผิดทั้งหมดทั้งมวลเกิดจากผมที่มาทักโจรขโมยม้าผิดเวล่ำเวลา

“ขอโทษที่ทำให้ตกใจ แต่ที่นี่ห้ามคนนอกเข้ามาเล่น”

“ฉันไมได้เข้ามาเล่น” คู่สนทนาเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่นิ่งกว่าในทีแรกนิดหน่อย เมื่อตั้งสติได้อีกฝ่ายก็ชูคอเชิดตั้ง “แค่จะเอาม้าออกมาขี่”

“ไม่ได้ครับ คุณขออนุญาตใคร”

“ฉันเป็นเจ้าของที่นี่ จำเป็นต้องขออนุญาตใครด้วยเหรอ”

“อ้อ” ผมครางรับในลำคอ กวาดตามองตั้งแต่หัวจรดเท้า ลักษณะการแต่งกายแบบนี้ ผิวพรรณอย่างนี้ จากการทำงานมาตลอด 26 ปีเต็มก็ไม่เคยเจอใครอีกเลยนอกจาก

“นายน้อยหนึ่งตะวัน?”

การเรียกอีกฝ่ายอย่างนั้นทำให้คอที่แข็งตรงอยู่แล้วของอีกฝ่ายเกร็งขึ้นมากกว่าเดิม ไหล่ลาดเล็กผายออก มันค่อนข้างเล็กเมื่อเทียบกับผม แต่ถ้าตามมาตรฐานคนเมืองแล้วคงเรียกว่ากำลังดี เขาอาจจะผอมแวบแรกที่สังเกตเห็น แต่เมื่อเสื้อเชิ้ตรัดรึงยามอีกฝ่ายหยัดตัวเกร็งกล้ามเนื้อขึ้นก็จะเห็นว่าพอจะมีมัดกล้ามเป็นสันนูนตามกายภาพของบุรุษเพศบ้าง อย่างเดียวที่แม้ว่าจะพยายามเพ่งมองแค่ไหนแล้วก็แทบจะไม่ต่างจากเดิม แม้ว่าเวลาผ่านไปเป็นสิบปี มันก็เปลี่ยนจากตอนนั้นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

“โรงเรียนประจำเขาไม่มีนมขายหรือไงครับ”

“นาย!”

“ผมชื่อกฤช” ที่หลุดปากถามไปไม่ใช่เพราะต้องการล้อปมของอีกฝ่าย เพียงแต่แปลกใจเพราะความทรงจำสุดท้ายคือนายน้อยตัวสูงชะลูดเสียจนใคร ๆ ก็คิดว่าต้องโตขึ้นมีหุ่นสมบูรณ์เหมือนนายแบบตามนิตยสารเป็นแน่

“คือ....ขอโทษอีกครั้ง เมื่อกี้ผมไม่ได้ตั้งใจจะว่าคุณแบบนั้น คุณแค่....เหมือนเดิมเกินไปหน่อย”

“ขอโทษทีที่ไม่ได้โตมาเป็นยักษ์ปักหลั่น”

“ผมก็ไม่ได้ตัวใหญ่เท่าไร มีคนงานในไร่ตัวสูงกว่าผมอีกหลายคน ผมหมายถึง ถ้าคุณพยายามจะค่อนแคะผมกลับน่ะนะ”

“ยังเป็นคนมารยาทแย่เหมือนเดิม”

“แปลกใจที่คุณจำผมได้โดยไม่ต้องเสียเวลาคิด” ส่วนที่ผมจำได้นอกจากการแต่งตัวและผิวขาวเนียนละเอียดอย่างลูกผู้ดีนั่นก็เป็นแววตา เรียกได้ว่าสบตาเพียงครั้งเดียวภาพในวัยเด็กก็ย้อนกลับมาแทบจะในทันที

เด็กนิสัยไม่ดีที่เอาแต่ใจตัวเองเป็นใหญ่

“คนอย่างนายใครจะไปลืมลง ทั้งขี้ขลาด ทั้งมารยาททราม”

“ไปเรียนนอกมาหลายปี ทำไมสรรหาคำด่าได้เจ็บแสบนักล่ะ ผมคิดว่าจะได้ยินคำด่าอินเตอร์ ๆ เอาเสียแปลไม่ออกกันไปข้างเสียอีก”

“ไอ้เด็กบ้านี่!” เขาคารามในลำคอ แต่สำหรับผมแล้วไม่ได้น่ากลัวสักนิด มิหนำซ้ำยังดูน่ารักเหมือนลูกแมวขู่ฟ่อด้วยซ้ำไป

“เข้าบ้านเถอะครับ เย็นมากแล้ว คุณท่านบอกให้ผมไปพบประมาณหนึ่งทุ่ม”

ผมหยิบโทรศัพท์ราคาเครื่องละไม่ถึงพันออกมาดูเวลา มันใช่งานได้ดีและสมบุกสมบันมากกว่าไอโฟนที่คุณชนินทร์ซื้อให้หลายเท่า เวลาทำงานในไร่ ไม่ว่าจะกลิ้งตกพื้นจนแบตกระจายออกจากเครื่อง โดนละอองน้ำ หรือเปื้อนโคลน เช็ดทำความสะอาดนิดหน่อยก็ใช้งานได้เป็นปกติ นายน้อยหนึ่งตะวันมองด้วยสายตาเหยียด กอดอกอย่างคนไว้มาดก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ

“พ่อเรียกนาย นายก็เข้าไปสิ”

ผมพยักหน้าเข้าใจ คงจะยอมเดินกลับไปลำพังง่าย ๆ ถ้าไม่ห่วงไอ้แสงเพชรกับแสงฟ้าเพื่อนซี้ในคอกที่ยังตื่นกลัวไม่เลิก
“ถ้าคุณอยากขี่ม้าผมมาสอนวันหลังก็ได้”

“ไม่จำเป็น”

“คุณขี่เป็น?”

“ไม่น่ายากหรอกมั้ง” ไหล่เล็กยักขึ้นตอบคล้ายไม่ใส่ใจ ยิ่งเพิ่มความหวาดระแวงให้ผมเป็นเท่าตัว

“ไปฟังด้วยกันเถอะครับ เรื่องที่ท่านจะพูดกับผมน่าจะเป็นเรื่องของคุณนั่นแหละ”

“ฉันจะต้องไปเกี่ยวข้องอะไรกับนายด้วยหรือไง”

“เกี่ยวแน่นอน เพราะคุณจะมาดูแลไร่นี้ในฐานะเจ้าของ ซึ่งก่อนหน้านี้ผมเป็นคนดูแลแทนคุณชนินทร์มาตลอด นั่นหมายความว่าผมต้องเป็นคนสอนงานคุณอยู่แล้ว”

“แต่พ่อบอกว่าจะเป็นคนสอนฉัน”

ผมคิดว่านั่นน่าจะเป็นคำปดของคุณชนินทร์มากกว่า ลูกชายอีโก้สูงแถมยังหัวรั้นขนาดนี้ขืนบอกว่าให้มาเรียนกับชาวไร่ มิหนำซ้ำยังเป็นลูกแม่บ้านอีกคงไม่ยอมกลับมาง่าย ๆ

“คุณชนินทร์มีหน้าที่หลายอย่างครับ ถ้ามีโอกาสคงได้แบ่งไปสอนบ้างบางเรื่อง ช่วงที่ผมเรียนงานจากคุณชนินทร์ก็เรียน ๆ หาย ๆ ตามเวลาว่างของนายท่าน ใช้เวลาหลายปีเชียวกว่าจะเป็นงานขนาดนี้ได้ ถ้าอยากเป็นเร็ว ๆ นายน้อยต้องฟังทั้งผมทั้งคุณพ่อ” ผมเว้นจังหวะช่วงหนึ่งเพื่อดูปฏิกิริยาคู่สนทนาแล้วพูดต่อ “ยังไงผมว่าเข้าไปคุยกับท่านพร้อมผมเถอะครับ มีอะไรอยากแย้งก็จะได้แย้งได้”

จบประโยคสุดท้ายแววตาคู่นั้นก็อ่อนลง ผมผายมือเพื่อให้อีกฝ่ายเดินไปก่อน หนึ่งตะวันเดินเชิดหน้าจากไป โดยที่ผมลอบถอนหายใจให้กับความโชคดีของเจ้าม้าเพื่อนซี้ทั้งสองตัวตามลำพัง




“มากันแล้วเหรอ โต๊ะเพิ่งตั้งเสร็จเมื่อกี้พอดี ว่าจะให้คนเข้าไปตามในไร่เสียหน่อย”

ชายวัยกลางคนแต่ดูภูมิฐานในเสื้อโปโลสีเหลืองอ่อนสบายตาและกางเกงขาสั้นเอ่ยทักทันทีเมื่อประตูบ้านแง้มออก ผมพุ่มมือไหว้ ก่อนอีกฝ่ายจะรับด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความเมตตา ส่วนคนที่เดินตามมาทีหลังทำหน้ามุ่ย ก้าวขาฉับไปที่โต๊ะอาหาร

“นายน้อย ล้างมือก่อนสิคะ”

แม่บ้านที่กำลังตักข้าวใส่จานทั้งสามใบเป็นคนปราม นายน้อยทำหน้าเหนื่อยหน่ายแต่ท้ายที่สุดก็ยอมลุกไปจัดการตัวเองตามคำสั่ง ถ้าเทียบกับทุกคนในบ้าน ไม่รวมคุณชนินทร์ ก็เห็นจะเป็นแม่ผมนี่แหละที่นายน้อยเกรงใจเป็นพิเศษ ไม่ใช่ในแง่ที่กลัวจะถูกนางสายใจดุ แต่ไม่อยากมีปัญหากับบิดาที่เฝ้าเพียรสั่งสอนให้เคารพแม่ผมเหมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งมากกว่า

“ไปเจอกันที่ไหนล่ะ”

“คอกม้าครับ”

“อ้อ จริงสิ เจ้าหนึ่งน่ะอยากขี่ม้าเป็นตั้งแต่สมัยเรียนมอปลายแล้ว เสียดายไม่มีโอกาสมาเยี่ยมบ้านเท่าไร”

ผมพยักหน้ารับรู้ เห็นอาการวันนี้ก็สอดคล้องไปกับคำพูดของคุณชนินทร์ดี

“กฤชยังจำพี่หนึ่งเขาได้ใช่ไหม”

“ตอนแรกก็ยังจำไม่ค่อยได้ครับ แต่คุยสักพักก็นึกออก”

“ใช่สินะ ตอนนั้นกฤชยังเล็กอยู่เลย เรียนชั้นปอสอง-ปอสามได้”

คุณชนินทร์พูดพลางประสานมือไว้ตรงหน้า “นั่งสิ กินข้าวด้วยกัน แม่เราเขาไม่ยอมกินด้วย”

“ไม่ดีหรอกค่ะ” ผู้ถูกพาดพิงกล่าวยิ้ม ๆ ผมเคยชินแล้วกับการร่วมโต๊ะกับเจ้าของบ้าน คุณชนินทร์มาที่ไร่ทีไรก็ชวนกึ่งบังคับให้ผมร่วมโต๊ะทุกที

“มีแต่ของโปรดเจ้าหนึ่ง”

“ดีแล้วครับ นาน ๆ จะได้ทานเยอะ ๆ คุณหนึ่งตัวนิดเดียว”

“เหมือนแม่เขานั่นแหละ” คุณชนินทร์เอ่ยราบเรียบ ไม่มีความรู้สึกใดฉายในแววตา เมื่อลูกขายเดินกลับมาถึงค่อยคลี่ยิ้มออก “มาพอดี หนึ่งจำน้องกฤชได้ไหมลูก”

“จำได้ครับ”

“ดีเลย จะได้ทำความคุ้นเคยกันง่าย ๆ ถ้าอย่างนั้นกินไปคุยไปเลยแล้วกันนะ”

นายน้อยไม่ตอบแต่เลื่อนเก้าอี้นั่งลง ท่าทางสุภาพเรียบร้อยผิดกับคนที่โมโหแวด ๆ ที่คอกม้าราวกับคนละคน

“ช่วงที่หนึ่งเรียนประจำ จนถึงไปต่อที่อังกฤษ พ่อให้น้องกฤชช่วยดูงานที่ไร่ ช่วงกำลังขยายตลาดต้องเจรจากับลูกค้ามาก ไม่ค่อยมีเวลาใส่ใจตรงนี้เท่าไร นี่น้องก็ดูแลมาสี่ปีแล้ว พ่อว่าหนึ่งควรจะมาดูที่นี่ได้แล้ว ตามที่เราตกลงกันไว้”

“ครับ”

นายน้อยตักผัดผักให้บิดาก่อนจัดการกับข้าวในจานของตัวเองโดยที่ไม่แม้แต่จะเหลือบตาขึ้นมองผมแม้แต่น้อย

“ช่วงสองปีแรกพ่ออยากให้หนึ่งเรียนรู้งานในไร่จากน้องกฤชก่อน หลังจากนั้นจะจ้างคนที่ไว้ใจได้มาดูแลสักคนแล้วค่อยมารับช่วงธุรกิจต่อจากพ่อค่อยว่ากัน ถึงเวลานั้นอำนาจตัดสินใจเป็นของหนึ่งเต็มที่”

“ตอนแรกที่คุยกัน พ่อบอกจะเป็นคนสอนงานนี่ครับ”

“หนึ่งก็รู้ว่างานพ่อล้นมือขนาดไหน น้องเป็นคนเก่ง สอนงานหนึ่งได้ดีกว่าพ่อแน่ ๆ”

คราวนี้ลูกชายของคุณชนินทร์เงยหน้าขึ้นสบตากับผม ริมฝีปากบางสีสดคล้ายจะบริภาษแต่ท้ายที่สุดก็เม้มไว้เหมือนเดิม

“น้องกฤชเป็นคนน่ารัก คนงานในไร่ชอบเขาทุกคนแหละ”

“แต่ว่า…”

“ฝึกแค่ปีสองปีก็เป็นแล้วครับ” ผมพูดขึ้นมาบ้าง ตารีเหลือบมองอย่างไม่สบอารมณ์เล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้เถียง “นายน้อยไม่ต้องลงไร่ทุกวันเหมือนผมก็ได้ อาจจะมีช่วงแรก ๆ ที่หนักหน่อย ต่อจากนั้นก็สุ่มตรวจพื้นที่เป็นระยะไม่ให้คนงานถือโอกาสอู้กันก็พอ คุมคนจำนวนมากจะเจอทั้งดีทั้งไม่ดี เรื่องนี้นายน้อยน่าจะเอาความรู้ที่เรียนมาจากนอกประยุกต์ใช้ได้ดีกว่าผม ไม่เหนื่อยมากหรอกครับ”

“ฉันไม่ได้กลัวเหนื่อย”

เขาพูดแล้ววางช้อนลง ขณะที่คุณชนินทร์กลับหัวเราะร่วน “อะไรกัน แค่นี้ก็จะทะเลาะกันเสียแล้ว อย่าถือสากฤชเลยน่าหนึ่ง”

“ไม่มีมารยาท”

“เอาน่า อย่าโกรธน้องเลย น้องไม่รู้ว่าหนึ่งไม่ชอบให้พูดแบบนี้” ถึงจะโอ้โลมปฏิโลมลูกชายอย่างนั้นแต่บิดากลับขยิบตามาทางผม บุ้ยใบ้ในเชิงให้ตามใจนายน้อยหนึ่งตะวันให้มากหน่อย

นายน้อยอายุมากกว่าแต่ชอบทำนิสัยเหมือนเด็กจ้องหน้าผมเขม็ง ยอมหยิบช้อนขึ้นมาทานข้าวต่อ

“คราวนี้จะยกโทษให้แล้วกัน”

“แบบนี้แปลว่ายอมให้น้องสอนงานแล้วใช่ไหม”

“ขอหนึ่งคิดก่อนสักคืนนะครับ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ผมลอบถอนหายใจ มองไปยังแม่ที่ยืนอมยิ้มอยู่ด้านหลังแล้วยกมือขึ้นกุมขมับ

เห็นทีงานนี้จะเป็นงานหินที่สุดของคุณชนินทร์ที่มอบหมายให้ผมเลยทีเดียว




TBC

แว่! โผล่มาตอนเที่ยงคืนกว่า หลังจากรถม้ากลายเป็นฟักทองไปแล้ว อยากเขียนแนวอบอุ่น ไหงกัดกันตั้งแต่ต้นเรื่องล่ะเนี่ย
ฝากเนื้อฝากตัวฝากหัวใจด้วยนะคะ พี่หนึ่งตรงใจใครบ้างไหมเอ่ย ตอนนี้ยังไม่ตรงใจกฤช แต่ต่อไปก็ไม่แน่ล่ะ ฮิฮิ
เจอกันวันอาทิตย์หน้าค่ะ
 :katai5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: rainiefonnie ที่ 29-03-2015 00:42:42
เปิดเรื่องมาก็ตีกันซะละะะะะะะะะะะะะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 29-03-2015 00:44:29
>< ยิ่งอ่านยิ่งน่าสนุก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 29-03-2015 00:47:29
งานนี้กฤชคงต้องพึ่งยาพาราหลายแผงแน่เลยนะคะเนี่ย :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Millet ที่ 29-03-2015 01:24:37
ตีกันตั้งแต่เริ่ม กรี๊ด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 29-03-2015 01:25:55
สงสัยได้สอนทั้งงานในไร่ และสอนกันเรื่องหัวใจด้วยล่ะป่าวววววว ฮิ้ววววว

นายน้อยดื้อมากแน่ๆ น้องกฤชใจเย็นๆ นะคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-03-2015 01:46:05
นิสัยเด็กน้อย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 29-03-2015 01:58:44
อายุมากกว่าแต่นิสัยเด็กน้อย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 29-03-2015 02:07:05
กรี๊ดดดดดดดด เข้ามาสครีมมมม ได้อ่านแนวนี้สมใจแล้ว เลิฟฟฟฟคนเขียนค่ะ

ป.ล.ชื่อเรื่องทำให้นึกถึงเพลงนี้เลย===> *โอบตะวันที่เคยส่องฟ้า? เก็บเอามาเก็บไว้ในใจ*
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 29-03-2015 02:23:12
มาเร็วแฮะ   นึกว่าจะอัพวันอาทิตย์เสียอีก ไม่ได้บ่นน้า

พระเอกอายุน้อย ไม่เป็นไร แต่ตัวใหญ่กว่า - สำคัญ
EQ สูงตามรูปร่าง ตรงกันข้ามกับพี่หนึ่งที่เด็กมากๆ
หรือว่าคิดจะให้เด็กกินก็ต้องละอ่อนตาม
แต่สนุกอ๊ะ

@Wordslinger
คุณแป้งจี่คะ เราก็ยังไม่ได้อ่านหนังสือเรื่องคนเลี้ยงม้าเลยค่ะ
อ่านแต่เท่าที่เคยมีลงไว้
เราต้องรอเดือนมิ.ยโน่นค่ะ ค่อยอ่านทีเดียวทุกเรื่องที่ฝากซื้อไว้

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 29-03-2015 06:27:29
ทะเลาะกันแบบนี้แหละลูกดก :m20:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 29-03-2015 06:51:00
ใครพี่ใครน้องกันหล่ะเนี่ย 5555 นายน้อย น่ารักมากกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 29-03-2015 06:59:14
อายุมากกว่าจริงๆหรอเนี่ยยย :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 29-03-2015 07:01:13
นายน้อยเอาแต่ใจเต็มสตรีมเลย
แบบนี้มันต้องปราบ!!!!! :laugh:
รอตอนต่อไปน้าาาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 29-03-2015 08:55:40
ตามเลย :katai5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 29-03-2015 08:58:01
ทะเลาะกันแบบนี้อ่ะจบกันที่เตียงทุกคู่อ่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 29-03-2015 10:05:46
ทำไมนายน้อยไม่ชอบน้องกฤชล่ะจ้ะ
ออกจะหล่อล่ำขนาดนี้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 29-03-2015 10:30:49
พี่หนึ่งกลับมาแล้ว กฤชคงมีเรื่องปวดหัวเยอะแน่
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 29-03-2015 10:36:50
นายน้อยขี้เหวี่ยง

ขี้วีน แต่ น่ารัก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 29-03-2015 10:41:33
ตลกดี ชอบตอนต่อล้อต่อเถียงอ่ะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 29-03-2015 11:05:10
นี่ขนาดยังไม่ตรงใจ น้องกฤชก็ชมพี่หนึ่งในใจไปแล้วว่าน่ารักเหมือนแมวขู่ฟ่อ
น้องกฤชคงจะอยากเล่นกับแมว กิ้วๆๆๆ

นายเอกรวยกว่าแถมแก่กว่าด้วย
แหวกจากเรื่องก่อนๆหลายอย่างเลยนะคะ
นี่ไม่นับรวมโลเคชั่นที่เป็นไร่องุ่นอีก
เรื่องก่อนๆอยู่ในเมืองกรุงทั้งนั้นเลย
ถือเป็นผลงานแนวใหม่สุดๆไปเลยค่ะ
รอติดตาม พ่อแง่แม่งอนคู่นี้ว่าจะลงเอยกันได้ยังไง
  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 29-03-2015 11:58:20
ฟัดกันนัว ตั้งแต่ต้นเรื่องเลยทีเดียว >o<
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 29-03-2015 12:22:10
เรารุ้สึกได้ว่าคุณกฤษต้องเด็ดแน่ๆ  :ling1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 29-03-2015 12:49:54
เปิดเรื่องมาก็ต่อปากต่อคำกันเลย o18
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 29-03-2015 12:50:47
ชอบบบ นายน้อยอายุมากกว่าแต่นิสัยเด็กมากอ่ะ555
น่ารักดีๆ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 29-03-2015 12:51:56
เขาต้องกุ๊กกิ๊กกันตอนขี่ม้าแน่เลย /มโนไว้ก่อน :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 29-03-2015 14:27:36
ทะเลาะกันบ่อยๆ เค้าว่าจะลูกดก
แบบนี้น้องกฤชกับพี่หนึ่งได้มีลูกหัวปีท้ายปีแน่นแน่

ก๊ากกกกกกกกก

 :laugh:

นายน้อยเด็กมากค่ะ เอาแต่ใจแบบน่าจับฟาด
คุณกฤชสู้เค้านะคะ โบกป้ายไฟเชียร์อยู่ค่ะ รอตอนหน้า ฮรี่ >_<
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 29-03-2015 15:19:03
พี่หนึ่งเหวี่ยงมาก น้องกฤชจัดเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: fangiily ที่ 29-03-2015 15:53:26
แน่ใจว่าน้องกฤชกับพี่หนึ่ง ไม่ใช่พี่กฤชกับน้องหนึ่งนะ 555555

เกรงว่าพี่ เอ้ย น้องกฤชคงต้องเหนื่อยแน่ๆ กับการสอนงานให้พี่หนึ่ง

น้องกฤชสู้ๆ นะคะ ลูกแมวอยากมากก็แค่ข่วนเน๊อะ ดื้อมากๆ ก็ต้องปราบกันสักหน่อย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: april@tbl ที่ 29-03-2015 18:01:11
พี่หนึ่งจะออกฤทธิ์ออกเดช ให้น้องกฤชปวดหัวขนาดไหนน๊า
น่ารักน่าลุ้น ^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 29-03-2015 19:48:18
นายน้อยถึงจะดื้อ แต่ก็ดูไม่เกเร

กัดกันแบบนี้ สนุกคนอ่านล่ะ


รอตอนหน้าค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 29-03-2015 21:20:00
ทะเลาะกันเข้าไป เดี๋ยวอีกหน่อยก็ฟรุ้งฟริ้งสปริงบนเตียงแล้ว กิ้ว~
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: pemiko2012 ที่ 29-03-2015 22:06:43
เดี๊ยวพี่หนึ่งจะโดนน้องกฤชปราบพยศแน่ๆ
 :mew3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 29-03-2015 22:16:45
ทะเลาะขยับความสัมพันธ์
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 29-03-2015 22:55:24
 :a5: นี่เค้าต้องรอตั้งอาทิตย์เลยเเหรอ  ลงแดงพอดี
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 29-03-2015 23:29:01
เราเห็นความน่ารักอยู่ในเรื่องนี้  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: นิรนาม ที่ 30-03-2015 08:43:58
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 30-03-2015 13:26:00
ทะเลาะกันหนัก ๆ แล้วรักกันมาก ๆ นะจ๊ะพี่หนึ่ง น้องกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 30-03-2015 21:23:04
หอมกลิ่นหญ้าอ่อนนนนนนนนนนนนนน  :hao6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 30-03-2015 21:28:37
พี่หนึ่งงเด็กน้อยมากกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 30-03-2015 22:05:24
น่าสนุก
รอติดตามนะค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 31-03-2015 18:48:10
เจอกันก็ทะเลาะกันซะแล้ว นายน้อยช่างเอาแต่ใจจริงๆ กฤชได้ปวดหัวหนักแน่เลย

 :mew1: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 01 (29/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 31-03-2015 22:51:05
แค่นี้ก็น่าสนุกแล้ว ดูซิว่านายน้อยจะหมดท่ายังไง ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 05-04-2015 00:13:34
ตอนที่ 02


อากาศเย็นลงในช่วงเช้าตรู่ ไอ้โต้งจากบ้านละแวกนี้ก็พร้อมกันโก่งคอขันคุยกันรับอรุณ ผมออกมาทำความสะอาดคอกม้าในช่วงที่พระอาทิตย์ยังไม่โผล่พ้นขอบฟ้า แล้วกลับมาอีกครั้งเมื่อแสงแรงของวันมาเยือน

เสียงอุปกรณ์ทำครัวดังกระทบกันสะท้อนออกมายังหลังบ้าน แม่ครัวเริ่มลงมือเตรียมอาหารให้นายและนายน้อยกันแล้ว แม่ผมก็คงอยู่ในครัวเช่นเดียวกับป้าแวว ผมเดินลัดเลาะทางที่ถูกปูด้วยอิฐรูปตัวหนอนมายังบ้านพัก จัดการอาบน้ำให้เหงื่อไคลที่ไหลย้อยย้อนแย้งกับอุณหภูมิยามรุ่งสางจนสะอาดเอี่ยม แล้วค่อยเดินกลับเข้าไปในบ้านใหญ่ของคุณชนินทร์อีกครั้งในช่วงสาย

“ออกไปคอกม้ามาหรือ”

คุณชนินทร์กล่าวยิ้ม ๆ ในมือถือแก้วกาแฟ ส่วนตรงหน้ามีถ้วยข้าวต้มหมูสับวางอยู่ โรยด้วยพริกไทยลอยเคล้ากันกับผักชีหั่นฝอย “ช่วงนี้ไม่มีโอกาสขี่เล่นเสียที ถ้าเราว่างก็พอเจ้าสองตัวนั้นออกวิ่งบ้างสิ”

“ครับ” ผมรับคำในลำคอ ปกติก็พาเจ้าสองตัวนั่นวิ่งวนรอบไร่สลับกันวันละรอบ เย็นบ้าง เช้าบ้าง แล้วแต่เวลาจะอำนวย แต่ช่วงนี้แสงฟ้าดูเหมือนจะเสียดท้อง ผมไม่อยากพาออกมาข้างนอกเท่าไร

“ทานข้าวก่อนสิ แล้วค่อยขึ้นไปปลุกพี่หนึ่ง ขืนขึ้นไปตอนนี้ได้ถูกงอแงใส่แน่”

“ครับ ว่าแต่วันนี้คุณชนินทร์มีธุระหรือครับ”

“อืม นัดคุณสมพงษ์ไว้น่ะ จะฝากวางไวน์ในพลาซ่าของเขา ช่วงสิบโมงนี่ล่ะ แล้วจะเข้าไปกรุงเทพฯ ต่อเลย ยังไงฝากพี่หนึ่งด้วยแล้วกัน”

“เขาโอเคแล้วหรือครับ”

“ก็ไม่น่ามีปัญหาแล้วนะ เมื่อคืนดึก ๆ ฉันขึ้นไปปะเหลาะมาอีกที ดูอ่อนลงกว่าตอนเย็นแล้ว” คุณชนินทร์ตอบโดยมีรอยยิ้มจุดที่มุมปากเช่นเดิม ท่าทางไม่ทุกข์ร้อน ผมพยักหน้ารับรู้พลางถามต่อ

“แล้วนายจะเข้ามาอีกทีเมื่อไรครับ”

ชายวัยกลางคนส่ายหน้า วางกาแฟลง เปลี่ยนมาจับช้อนสั้น คนข้าวต้มในถ้วยจนผักชีเคล้ากับเม็ดข้าวแฉะ ๆ ด้วยกันก่อนตอบ “ยังไม่แน่ ช่วงนี้ไร่จรัสก็เร่งตีตลาดอยู่ งานหนักหน่อยล่ะช่วงนี้”

“แล้วทางนี้จะไม่เป็นอะไรแน่หรือครับ”

เจ้าของไร่ตะวันฉายถอนใจแล้ววางช้อนที่เพิ่งตักข้าวต้มเข้าปากลง แม่ผมเดินมาพร้อมอาหารเช้าในรูปแบบเดียวกันแต่เห็นได้ชัดว่าเยอะกว่าคุณชนินทร์มาก ส่วนมากตอนเช้านายจะทานอาหารเบา ๆ น้อย ๆ ผิดกับคนใช้แรงงานอย่างผมที่กินจุและเน้นหนักเพราะต้องใช้กำลังทั้งวัน

“ฉันก็อยากจะฝึกเขาในหลาย ๆ เรื่อง ตั้งแต่รุ้งตายก็ไม่มีเวลาดูแลเจ้าหนึ่ง โชคดีอย่างที่นิสัยพื้นเพเขาเป็นคนเรียบร้อย ถึงจะดื้อเงียบก็ไม่ใช่ว่าเป็นคนที่กำราบยากเย็น อยากจะสอนอะไรเขามากไปหมด แต่เราก็รู้ ตอนที่รุ้งเสียเพราะฉันมีเงินไม่มากพอที่จะรักษา ฉันจะไม่ยอมให้เหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นกับเจ้าหนึ่งเป็นอันขาด เพราะฉะนั้นกฤชอาจจะเหนื่อยหน่อย แต่ฉันฝากตาหนึ่งได้ไหม”

ช่วงนั้นเศรษฐกิจไม่ดี ผมจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่แม่มักบอกเสมอ ๆ ว่าใช้เงินให้ประหยัดกว่าเดิมแม้ว่าก่อนหน้านี้เงินค่าขนมแต่ละเดือนจะน้อยเต็มกลืน นายหญิงเองก็เริ่มเจ็บออด ๆ แอด ๆ ส่วนนายก็ดูหงุดหงิดใจไปเสียทุกเรื่อง สถานการณ์ของไร่ตะวันฉายกำลังวุ่นวาย มีการวางเพลิงเผาที่ท้ายไร่จนต้องดูแลกันอย่างเข้มงวด ตอนนั้นพ่อกับแม่ก็ไม่มีเวลาให้ผม เราต่างทำหน้าที่ของตัวเองอย่างสุดความสามารถ แม้เดิมนายหญิงกับนายน้อยจะอยู่กรุงเทพฯแต่ก็แวะเวียนมาที่ไร่บ่อยครั้ง จนช่วงหลัง ๆ ก็เว้นระยะห่างมากขึ้นเรื่อย ๆ

นายน้อยไม่ชอบที่นี่ ผมรู้ ภาพสุดท้ายที่ผมเจอเขายังชัดเจนอยู่ในหัวทุกทีที่เอ่ยถึงอดีต นับเป็นโชคร้ายของนายน้อยที่นายหญิงเสีย แต่ก็นับเป็นโชคดีพร้อม ๆ กันที่เขาถูกส่งเข้าโรงเรียนประจำและไม่ได้กลับมาที่ไร่ตะวันฉายสมใจปรารถนา
ดังนั้นการกลับมาอีกครั้ง คงทำให้อึดอัดใจน่าดู

“คุณชนินทร์เองก็พักบ้างเถอะครับ ผมว่านายน้อยอยากใช้เวลากับคุณพ่อมากกว่า”

“พักแล้วใครจะทำต่อล่ะ กฤชเอาไหม ฉันยกไร่ให้”

“ไม่ล่ะครับ” ผมส่ายหน้ายิ้ม ๆ คุณชนินทร์ชอบพูดทีเล่นทีจริงแบบนี้เสมอ

“ฉันรู้ เพราะกฤชก็มีความฝันของกฤช จะให้ฉันใช้เราดูแลที่นี่ตลอดไปก็ไม่ได้ ยังไงเสียก็ช่วยสอนไอ้ลูกชายฉันหน่อยแล้วกัน เป็นการเป็นงานขึ้นมาบ้างเราจะได้ไปใช้ความรู้ที่เรียนมาทำงานที่ชอบได้เสียที ไม่ต้องรับภาระอะไร”

“ผมช่วยคุณชนินทร์ไปได้เรื่อย ๆ ครับ ไม่ได้คิดว่าเป็นภาระ”

“งั้นช่วยฉันอีกเรื่องเถอะ” เขาพูดพลางยิ้มให้ด้วยความเมตตา “ดูแลพี่หนึ่งที ฉันวานล่ะ พี่หนึ่งเขาจบนอก แถมยังถูกเอาใจมาตลอด เป็นคนอีโก้สูง เหมือนจะแข็ง แต่พูดไม่ยากนักหรอก”

ผมหลบตาลง คนถ้วยข้าวต้มให้ควันหอมกรุ่นลอยขึ้นมาในอากาศ

นายพูดถึงขนาดนี้นั่นหมายถึงผมหมดโอกาสที่จะปฏิเสธโดยสิ้นเชิง
   



เสียงเครื่องยนต์ของรถซีอาร์วีแล่นออกห่างไปเรื่อย ๆ จนไร่ตะวันฉายกลับสู่ความเงียบงัน ผมช่วยแม่เก็บจานล้างแล้วค่อยขึ้นมาปลุกคนที่ยังนอนอุตุอยู่ในห้อง เจ้าของหน้าขาวใสเมื่อวานขาวซีดยามตื่นนอน ผมเผ้าสีน้ำตาลเข้มยุ่งเหยิงไม่เป็นทรง ทำหน้ามุ่ยลงเหมือนเด็ก ๆ

“มีอะไร”

“ผมมาปลุก”

“ตั้งแต่แปดโมงเช้า?”

“สายแล้วครับ” ประตูไม้สักเคลือบเงาแลคเกอร์จนวาววับเหวี่ยงกลับมาแทบจะในทันที โชคดีที่ผมใช้มือยันเอาไว้ได้มันจึงไม่ปิดปึง เจ้าของห้องจิ๊ปากหงุดหงิด เดินกลับมาที่เตียงสี่เสา สะบัดมุ้งเพื่อเข้าไปนอนในพื้นที่แคบ ๆ ของตัวเองต่อ

ผมเดินตามเข้ามาในห้องอย่างเหนื่อยหน่าย จับชายมุ้งสะบัดขึ้นพาดด้านบนคานทีละฝั่ง ก่อนเดินไปเปิดผ้าม่านสีขาวม้วนพับให้แสงส่องเข้ามาด้านใน คนนอนตื่นสายตะวันโด่งพลิกตัวหนีไปอีกด้าน ใช้หมอนหนุนสีเดียวกับผ้าปูที่นอนบังดวงตาออกจากแสง

“นายน้อย ตื่นเถอะครับ”

“อย่ายุ่งน่า”

“ถ้าออกไปไร่ตอนเที่ยงแดดจะร้อนนะครับ ออกไปตอนนี้แล้วสักสิบโมงครึ่งกลับเข้ามาดีกว่า”

“ไว้พรุ่งนี้” เขาพูดเสียงอู้อี้ “เมื่อวานฉันนั่งรถมาจากกรุงเทพฯตั้ง4ชั่วโมง”

“อย่าผลัดวันประกันพรุ่งสิครับ” ว่าพลางดึงผ้าห่มออกจากตัวพลาง คนขี้เซายังคงยื้อเอาไว้ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยแต่สุดท้ายก็ต้านแรงของผมไม่ไหว แขนเขาเล็กนิดเดียว ข้อมือขาวนั่นรวบได้ด้วยฝ่ามือเพียงข้างเดียวของผมเลยด้วยซ้ำ

“อะไรนักหนา บอกว่าจะนอนไง!”

“ทำตัวเป็นเด็กเลยนะครับ จะสามสิบอยู่ปีหน้าแล้ว”

“นายว่าใคร!” คราวนี้คนบนเตียงเด้งตัวลุกขึ้นมาเถียงตอเป็นเอ็น ตากลมไม่เจือความง่วงงัวเงียเหลืออยู่ มีเพียงความชิงชังที่ปรากฏให้เห็นเท่านั้น

“ผมไม่กล้าว่าหรอกครับ”

“เมื่อกี้นายพูด”

“ถ้าอย่างนั้นก็ตื่นไปอาบน้ำสิครับ เดี๋ยวผมลงไปเตรียมมื้อเช้าไว้ให้ จะได้ออกไปทำงานแบบที่ผู้ใหญ่เขาทำกัน”

นายน้อยของไร่ตะวันฉายขบฟันจนกระดูกบนสันกรามโปนขึ้นชัด เหวี่ยงขาลงจากเตียงเดินปึงปังเข้าห้องน้ำไป ผมจัดการพับผ้าห่ม เก็บมุ้งและหมอนให้ จากนั้นก็ลงมาเตรียมข้าวต้มอุ่น ๆ ให้คุณหนูตามที่บอกไว้แต่แรก



พระอาทิตย์วันนี้ดูไม่เป็นใจกับชาวไร่มือใหม่เอาเสียเลย แดดที่ส่องผ่านม่านหลังคาไม้เลื้อยและแว่นตาเรย์แบรนด์ขับเหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ให้ซึมออกมาตามไรผม แก้มขาวแดงปลั่ง เห็นทีน่าจะแสบผิวแต่ริมฝีปากเชิดนั่นก็ไม่แม้แต่จะปริปากบ่นแม้แต่คำเดียว
ภาพที่ปรากฏในสายตาคนงานคือคุณหนูตัวเล็กเดินตามหัวหน้าคนงานต้อย ๆ ใช้หลังมือปาดเช็ดเหงื่อบนหน้าผากบ้างแล้วก้มหน้าก้มตาจดความรู้ทั่วไปของไร่องุ่นลงบนสมุดโน้ตเล่มเล็ก ๆ

“ที่บอกไปว่าองุ่นมีหลายพันธุ์ แบ่งตามโซนที่ปลูกในฝรั่งเศส เอาเข้าจริง ๆ เราก็รับมาปลูกแค่ 2 สายพันธุ์ พันธุ์ชีราสกับชนิน บลองก์ ชีราสเนี่ยไว้ทำไวน์แดง จะให้กลิ่นคล้ายดอกไม้ รสชาติหอมหวานเหมือนผลไม้”

พูดพลางเด็ดลูกที่สุกงอมเต็มที่ให้นายน้อย เขารับไว้แล้วโยนเล่นในมือข้างที่ถือปากกาไว้ “ไร่เราจะปลูกพันธุ์นี้ไว้ 80% แบ่งเป็นทั้งขายสดและทำไวน์ ไว้วันหลังผมจะพาเข้าไปดูในโรงบ่มไวน์”

“แล้วที่เหลือเป็นพันธุ์ชนินเหรอ”

“ครับ อีก 20% เป็นพันธุ์ชนิน บลองก์ ไว้ทำไวน์ขาว ซึ่งรสชาติของไวน์ขาวจากองุ่นชนิดนี้ก็ขึ้นอยู่กับการเก็บเกี่ยวผลผลิต ถ้าเก็บตอนสุกเต็มที่ไวน์ที่ได้จะเบา แต่ถ้ารอให้มันงอมจะใช้ทำไวน์หวานซึ่งเก็บไว้ได้นาน ที่เราปลูกน้อยกว่าเพราะตลาดต้องการไวน์แดงมากกว่า คนไทยชอบดื่มไวน์แดงเพราะเข้ากับอาหารไทยได้ดีกว่า อีกอย่างไวน์แดงไม่ค่อยมีปัญหาตอนออกซิเดชั่นกับส่วนผสมอื่น ๆ ด้วย”

ชายหนุ่มพยักหน้าอย่างเข้าใจ เดินตามมาเรื่อย ๆ เอามือเด็ดใบองุ่นเล่นบ้าง ฉีกทิ้งบ้างแก้เบื่อ ผมเองก็ไม่ได้ท้วง การที่พามาเดินได้จนเกือบสิบเอ็ดโมงก็ถือว่าอีกฝ่ายอึดเต็มทน

“คุณจะพักก่อนไหม เย็น ๆ ค่อยมาเดินใหม่ พระอาทิตย์ตรงหัวแบบนี้เดี๋ยวจะไม่สบายเอา”

“คนอื่นยังอยู่ได้ ทำไมฉันจะอยู่ไม่ได้”

หนึ่งตะวันถามเสียงกร้าว ผมไม่เห็นสายตาภายใต้แว่นดำของเขาแต่พอจะเดาออก “งั้นผมต่อเลยนะ จุดได้เปรียบของการเอาองุ่นพันธุ์ฝรั่งมาปลูกในเมืองไทยคือจะสามารถเก็บเกี่ยวได้ถึงปีละ 2 ครั้ง ฝั่งยุโรปปลูกได้ปีละครั้งเพราะอากาศหนาว”

“องุ่นไม่ชอบอากาศหนาวเหรอ”

“ไม่ครับ องุ่นต้องปลูกในสภาพอากาศอบอุ่น ในเมืองนอกวงจรชีวิตขององุ่นจะเริ่มตั้งแต่หิมะละลาย ใช้เวลา5-6เดือนถึงจะเก็บเกี่ยวได้ หลังจากนั้นก็จะวนมาถึงหน้าหนาวอีกที ไม่เหมือนบ้านเราจะเก็บได้ราว ๆ เดือนกุมภาถึงมีนา กับเดือนตุลา แต่ช่วงต้นปีองุ่นจะมีคุณภาพดีกว่าเพราะเป็นหน้าแล้ง อากาศก็ดีกว่า ไม่มีน้ำในดินมาก ไม่มีศัตรูพืชมาก ถ้าเป็นตุลาจะเสี่ยงกับมรสุมมากกว่า”

หนึ่งตะวันพยักหน้า จะเอื้อมมือไปบิองุ่นเล่นอีก ท้ายที่สุดผมก็ต้องรีบปรามไว้บ้าง “อยู่นิ่ง ๆ สิครับ”

“นิด ๆ หน่อย ๆ ได้ไหม เดินฟังอะไรแบบนี้เฉย ๆ น่าเบื่อจะตาย”

“คุณต้องเบื่อแบบนี้ไปอีกนาน ถ้าทนไม่ไหวจนต้องทำลายข้าวของแบบนี้ผมว่าองุ่นคงเสียไปครึ่งไร่” ผมตอบเสียงเรียบ ขณะที่อีกคนมุ่ยหน้าลง

“เป็นเด็กเป็นเล็กทำไมหยุมหยิมแถมยังขี้บ่นนัก”

“ผมไม่ได้ขี้บ่นหรอกครับ แต่นายน้อยหันกลับไปมองสิ ทางที่เดินผ่านมาลูกองุ่นถูกเด็ดทิ้งเด็ดขว้างไปแล้วเท่าไร” ว่าพลางพยักพเยิดกลับไปด้านหลัง คู่สนทนาไหวไหล่ไม่สนใจแต่ก็ยอมรามือแต่โดยดี “หิวหรือยังครับ กลับไปทานข้าวกลางวันกันไหม”

“แล้วคนงานล่ะ”

“เขาห่อกันมาครับ เดี๋ยวหิวก็ไปนั่งหลบร่มไม้แกะกินกันเอง บางคนก็กลับบ้าน อยู่ทางฝั่งโน้น” ชี้นิ้วประกอบเพื่อเป็นข้อมูลให้เจ้าของไร่ หนึ่งตะวันมองเพียงครู่เดียวแล้วก็ละสายตาหันหน้ากลับมา

“บ่ายเราจะมาเดินกันอีกใช่ไหม”

“วันนี้พอแค่นี้ครับ ตอนบ่ายแดดร้อนมาก นายน้อยพักที่บ้านดีกว่า เดี๋ยวจะไม่สบายเอา”

“ถ้านายออกมาฉันก็จะมาด้วย” น้ำเสียงนั่นขึงขังเป็นจริงเป็นจัง ริมฝีปากบางบดเข้าหากันแล้วพูดต่อ “เดี๋ยวคนแถวนี้จะหาว่าทำตัวเป็นเด็ก”

“ผมไม่ว่าแล้วครับ” ดูเหมือนอีกฝ่ายจะฝังใจกับประโยคนั้น ถึงแม้ไม่ได้สบตากัน แต่ผมก็รู้สึกถึงความชิงชังผ่านน้ำเสียง “พรุ่งนี้ค่อยออกมาใหม่นะครับ”

“ฉัน จะ ออก มา พร้อม นาย”

เขาเน้นทุกคำชัดเจน จนผมต้องถอนหายใจหน่าย ไหนว่าคุณชนินทร์บอกว่านายน้อยว่าง่าย ไม่เห็นจะจริงอย่างที่แนะนำในทีแรกเอาเสียเลย




“เป็นยังไงบ้างจ๊ะ หนุ่ม ๆ ไปเที่ยวเล่นในไร่กันสนุกไหม”

ทันทีที่กลับถึงบ้านป้าแวว แม่บ้านคนเก่าคนแก่ก็ทักก่อนโวยวายเมื่อเห็นหน้าขาว ๆ ของนายน้อยแดงก่ำ บริเวณแก้มและจมูกเห็นชัดกว่าที่อื่น นอกจากนั้นก็ยังเป็นบริเวณหน้าผากที่แดงจัดไม่ต่างกัน “ตายแล้วนายน้อย ทำไมหน้าแดงแบบนั้นล่ะคะ พรุ่งนี้ต้องไหม้แน่เลยค่ะ”

“ไม่เป็นอะไรหรอกครับ” เขาตอบเสียงเรียบ ดึงแว่นตาราคาแพงออกมาเหน็บที่คอเสื้อแล้วปรายตามองมาทางผม “กฤชยังไม่เห็นเป็นอะไร”

“เทียบได้ที่ไหนล่ะคะ ตากฤชน่ะหน้าทนแดดทนฝนจะแย่ เอาไปถูกับพื้นยางมะตอยยังไม่เป็นไรเลย ทูนหัวของแวว แสบไหมคะลูก”

“ไม่ครับ” แก้วตาของป้าแววยังคงตอบเหมือนทองไม่รู้ร้อน แค่มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าโกหก  ผมเลือกที่จะไม่พูดอะไร รับน้ำเย็น ๆ จากแม่แล้วยื่นให้นายน้อยอีกต่อ

“น้ำครับ”

“นายกินก่อนเลย”

“นายน้อยดื่มเถอะครับ แม่เอามาให้”

“ฉันเป็นพี่” เขาพูด “เสียสละให้น้องได้”

เห็นท่าทางแบบนั้นแล้วนึกขัน ดูนายน้อยหนึ่งตะวันจะพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะแสดงว่าตัวเองโตมากพอที่จะไม่ให้ใครคอยประคบประหงม ในฐานะผู้ชาย ผมเข้าใจเขาดี เหมือนผู้ชายคนอื่น ๆ ที่อยากเป็นเสาหลักของครอบครัวเมื่อเติบโตขึ้น ถึงแม้สภาพสังคมที่เราเกิดและถูกเลี้ยงดูไม่ต่างกัน แต่ผมก็รู้ว่าลึก ๆ แล้วเขามีความรู้สึกเป็นผู้นำแบบนั้นซึ่งมันฉายชัดออกมาทางแววตา

“ดื่มเถอะครับ ผมมีขวดของตัวเองอยู่ในครัว ไม่ต้องห่วง”

“ใครห่วง” ริมฝีปากบางเหยียดออกมาในทิศทางที่ไม่น่ามอง แต่ท้ายที่สุดเขาก็ยอมรับไปดื่ม ผมมองลูกกระเดือกเล็ก ๆ บนลำคอขาวขยับขึ้นลงไปมาก็รู้ว่าอีกฝ่ายกระหายมากแค่ไหน
ฟอร์มเยอะไม่มีใครเกิน
ดูไปดูมา ถ้าตัดว่าเป็นตัวปัญหาที่ทำให้ปวดหัวเขาก็น่ารักดี

“มองอะไร” หนึ่งตะวันถามเสียงเข้ม ผมไหวไหล่ไม่ตอบก่อนเดินกลับเข้ามาในครัวปล่อยให้เขาอยู่กับป้าแววตามลำพัง




“กฤชก็ไปกวนโมโหนายน้อย”

ผมรู้อยู่แล้วว่าแม่ต้องว่าเรื่องนี้ หญิงวัยกลางคนหน้าตาเกลี้ยงเกลาไม่รู้จักเติมแต่งประทินโฉมเอ่ยพลางถอนหายใจ มือขาวคดข้าวไรซ์เบอรี่สีน้ำตาลแดงออกจากหม้อแต่พอดี บรรจงวางใส่จานแล้วยกทั้งจานใส่ถาดที่มีแกงจืดกับไก่ผัดเม็ดมะม่วงวางอยู่ก่อน ผมช่วยแม่หยิบช้อนส้อม รู้ดีว่านั่นเป็นของคุณหนูคนดีของไร่ตะวันฉาย

“นายน้อยโมโหฟึดฟัดใหญ่เลย”

“ผมไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย”

“เล่นไปมองกวนโอ๊ยเขาแบบนั้นเดี๋ยวจะโดนดี” นางสายใจกล่าวระอา ไม่วายหันมามองค้อนผมอีกต่อ “นายฝากเราดูแลพี่เขา ไม่ใช่ให้ชวนทะเลาะ”

“ผมยังไม่ได้ชวนทะเลาะเลย มองเฉย ๆ ก็โมโหแล้ว เขาต่างหากที่ขี้หงุดหงิด เจ้าอารมณ์”

“ยังจะเถียงอีก ยกถาดไปเสิร์ฟเลยนะ เป็นการไถ่โทษ” ผมถูกหยิกเบา ๆ ที่แขนก่อนแม่จะหันไปจัดการกับถาดกับข้าวของผู้เป็นนายแล้วหันกลับมาบ่นต่อ “แล้วก็นะ ทีหลังจะพานายน้อยเขาเข้าสวนก็หัดหาหมวกหาร่มให้บ้าง สงสารจริงเชียว”

“ผมให้แล้วนะ เขาไม่เอาเอง”

“เขาเหม็นสาบเหงื่อเราน่ะสิ เจ้าลูกคนนี้” ผมรับถาดมาจากแม่และเลิกต่อล้อต่อเถียง เดินกลับเข้ามาในห้องนั่งเล่น เห็นเด็กฝึกงานจอมซนนอนหลับคอพับคออ่อนบนโซฟาตัวยาวก็อมยิ้ม วางถาดใส่จานลงบนโต๊ะทานข้าวที่อยู่ห่างออกมาแล้วเดินเข้าไปปลุก

“นายน้อย”

ดวงตาเล็กปรือเปิดขึ้น ท่าทางงัวเงียคงเพลียแดดเต็มทน ยังจะกล้ารั้นออกไปด้วยตอนบ่าย พรุ่งนี้มีหวังนอนป่วยซมเป็นแน่ “ทานข้าวเสียหน่อยแล้วขึ้นไปอาบน้ำนอนพักเถอะครับ วันนี้ผมจะไม่ออกไปข้างนอกแล้ว”

นายน้อยหนึ่งตะวันลุกขึ้นนั่ง พยักหน้ารับแล้วเอนตัวลงไปใหม่  ผมยิ้ม แตะข้อศอกเขาแล้วเขย่าเบา ๆ คนตัวเล็กอายุมากกว่าครางในลำคอ ท่าทางไม่ค่อยชอบใจที่ถูกกวนเวลานอน

“ทานข้าวก่อนเถอะครับ เมื่อเช้าทานข้าวต้มไปนิดเดียว ไม่อยู่ท้องหรอก ฝืนใจลุกขึ้นมาหน่อยนะครับ”

หนึ่งตะวันถอนใจหน่ายแต่ท้ายที่สุดก็ยอมลุกขึ้นตามคำแนะนำ เดินโซซัดโซเซไปที่โต๊ะอาหารเงียบ ๆ แล้วมองหน้าผม

“ของนายล่ะ”

“เดี๋ยวผมค่อยจัดการครับ”

“ฉันไม่กินข้าวคนเดียวหรอกนะ” ไม่พูดเปล่า มือขาวเลื่อนจานออกห่างตัวแล้วยกขึ้นกอดอก ใบหน้าหล่อเหลาผินหนีไปทางอื่น “วันนั้นนายก็กินพร้อมพ่อนี่”

“ครับ” ผมถูกบังคับให้ร่วมโต๊ะอาหารกับนายตั้งแต่เล็กจนเคยชิน แต่ไม่ได้คิดว่านายน้อยจะอยากให้ร่วมโต๊ะด้วย และไม่แปลกใจเลยที่อีกฝ่ายปั้นปึ่งใส่แทนที่จะเอ่ยชวนกันดี ๆ

“เดี๋ยวผมมาทานด้วยครับ”

“ฉันไม่ได้ขอ”

“นายน้อยทานเป็นเพื่อนผมหน่อยเถอะครับ ผมก็ไม่ชินกับการทานข้าวคนเดียวเหมือนกัน” คนตัวเล็กกว่าพยักหน้าแบบขอไปที เขาเลื่อนจานกลับมาตรงหน้าตัวเองอีกครั้ง

“รีบ ๆ ไปสิ ให้ผู้ใหญ่รอนาน ๆ มันไม่ดีไม่รู้หรือไง”

ผมเดินผ่าน’ผู้ใหญ่’ไปด้านหลัง อมยิ้มกับพฤติกรรมของผู้เป็นนายแล้วสบตากับแม่ที่ยืนมองอยู่หน้าประตูห้องนั่งเล่น “ปะเหลาะพี่เขาก็เป็นเหมือนกันนี่เรา”

“ไม่งั้นไม่ไหวหรอกครับแม่ รับมือยากจริง ๆ”




TBC


หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 05-04-2015 00:19:54
นายน้อยนี่น่ารักดีจัง ปากแข็งไปหน่อยนึง... อย่าลืมทากันแดดน้าพี่ตะวันนนน ไม่งั้นเกรียมแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 05-04-2015 00:34:50
เด็กน้อยมากนิสัย ต้องมีการปะเลาะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 05-04-2015 00:35:20
สงสารกฤช รู้สึกเหมือนตกเป็นเบี้ยล่างอย่างบอกไม่ถูก 555555555555
เอาน่า ปะเหลาะนายน้อยเข้าไว้ ตายใจเมื่อไหร่จับฟาดเลยนะคะคุณหมอ  :o8:

อ่านเรื่องนี้แล้วมีความรู้สึกว่านายน้อยนี่บางก็น่าหมั่นเขี้ยว บางทีก็น่าเอ็นดู

ชอบตอนที่ย้ำว่าตัวเองเป็นพี่แล้วกฤชเป็นน้องมากๆ
อ่านแล้วแบบ โอ้ยยย เอ็นดู นายน้อยจะสามสิบจริงหรอคะ?
ยังดูเหมือนเด็กเก้าขวบอยู่เลย ก๊ากกกก น่ารักกกกกกกกกกกก >_<

สู้นะคะนายน้อย หนทางที่ไร่ยังอีกยาวไกลค่ะ
เอาใจช่วยกฤชด้วยเพราะนายน้อยต้องแสบน่าดู ต้องรับหน้าที่ดูแลทั้งขึ้นทั้งล่องเลยพ่อคุณเอ้ยยย

มาค่ะ ขอกอดให้กำลังใจพระเอกรัวๆ ก๊ากกก รอตอนหน้า  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 05-04-2015 01:58:39
ทำไมรู้สึกเหมือนสั้นๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 05-04-2015 06:27:19
พี่หนึ่งซึน
น้องต้องหลอกล่อ
ตัวเลขอายุกับนิสัยสวนทางกันเลย
คุณพี่ฟอร์มอลังการจริงๆ
รอคุณน้องหมั่นไส้จับคุณพี่กดค่ะ
หรือว่าน้องจะหลอกคนแก่?
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 05-04-2015 06:32:21
ปราบนายน้อนให้อยู่หมัดเลยนะคะ เราอยากเห็นไวๆ
รอตอนต่อไปน้าาาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 05-04-2015 07:19:08
นายน้อยปากแข็งนะคะ แต่น่ารักมากกก…
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 05-04-2015 07:37:14
นายน้อยน่ารักจริงๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 05-04-2015 08:11:24
จะคบกันรอดไหมเนี่ยแต่เอาจริงๆนะหนึ่งถ้าคบกับกฤษรับรองขี้หึงแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: YOSHIKUNI RUN ที่ 05-04-2015 08:53:09
แลดูนายน้อยเหมือนจะเป็นเคะราชินี แต่ทำไมถึงมองเห็นเงาเป็นกวางน้อย??
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 05-04-2015 09:01:00
พระเอกของเราเริ่มรู้ทางนายน้อยซะแล้ว
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 05-04-2015 09:11:57
นายน้อยนี่



อารมณ์ แปรปรวนจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ



กฤช ก็ ตามใจผู้ใหญ่เขาหน่อย





อย่าให้ผู้ใหญ่รอกินข้าวนานนนนนนน





น่ารักเกินไปแล้วนายน้อย (ป้าชอบคนขี้เหวี่ยง คริ คริ ฟิน)






 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 05-04-2015 09:12:27
นายน้อยน่ารัก ?  :hao6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 05-04-2015 09:32:21
นายน่ารักเหมือนเด็กน้อยจริงๆ
กฤชเริ่มจะจับทางนายน้อยได้แล้วใช่ไหม
ต้องมีการหลอกล่อประเหลาเล็กน้อย 5555

 :mew1: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 05-04-2015 09:37:17
เจอแดดเมืองไทยสองสามวันมานี่จะเป็นลม ร้อนมาก แสบหน้าแสบตัว
นายน้อยเจอแดดไปถึงกับเพลียเลย 5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 05-04-2015 09:41:18
นายน้อยนี่น่ารักนะ ปากร้ายแต่ใจดี  :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 05-04-2015 09:49:56
ผู้ใหญ่น่าหยิกจัง หุหุ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 05-04-2015 09:50:57
'ฉันเป็นพี่นะ' :pigha2: นายน้อยนี่น่ารักชะมัด

แต่คนน้องก็หลอกปะเหลาะพี่ได้ทันกันพอดี
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 05-04-2015 10:16:24
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: kautumn ที่ 05-04-2015 10:59:52
นายน้อยหนึ่งตะวัน อายุมากกว่าพระเอกจริงรึ55อ่านแล้วเหมือนให้ความรู้สึกเป็นซีวอนฮีชอลเลยค่ะแอบจิ้นๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 05-04-2015 11:03:33
โอ้ยๆ แอบหยิกนายน้อย

นางน่ารักง่ะ น้องกฤชคะ ปราบค่ะ  :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 05-04-2015 11:10:16
โอบดูน่ารัก น่าถนอม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 05-04-2015 11:20:50
กฤชดูเป็นผู้ใหญ่กว่านายน้อยอีก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: napatty ที่ 05-04-2015 11:21:22
คุณผู้ใหญ่จอมดื้อ อ่านไปยิ้มไป5555 :hao3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 05-04-2015 11:33:39
นายน้อยดื้อแบบน่ารักๆ
กริชเจอแบบนี้ไป คงไม่มีเบื่อเลยแหล่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: b2friend ที่ 05-04-2015 12:15:12
นายน้อยปากแข็ง แต่ก็น่ารักดีค่ะ :impress2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 05-04-2015 12:38:06
หนึ่งตะวันมุ้งมิ้งมากเลอ  :impress2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ข้าวเหนียวหมูปิ้ง ที่ 05-04-2015 13:33:24
นายน้อยน่ารักอะ555555555555555

ดูไปดูมาก็ดูเข้ากันดีนะสองคนนี้  :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 05-04-2015 14:10:44
นายน้อยนิสัยเด็กน้อยมาก น่ารักดี
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 05-04-2015 14:13:50
นายน้อยหนึ่งน่าร๊ากกกก
คู่นี้เค้าเคมีคู่กัน อยากให้รักกันไวๆๆ

รอตอนต่อไปค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 05-04-2015 20:57:36
ใครพี่ใครน้องกันแน่เนี่ย

นายน้อยเอาแต่ใจได้น่ารักสุดๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 05-04-2015 22:52:22
นายน้อยน่าร้ากกก คือจะสามสิบจริงๆเหรอ แทบไม่เชื่อเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 05-04-2015 23:18:33
นายน้อยนี่โตแล้วจริงเหรอ  o22 o22

ปล.สั้นจุง เอาเยอะๆๆๆๆ  :hao5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 05-04-2015 23:23:46
นายน้อย มาแป๊บเดียวก็โดนกฤชจับทางได้แล้วนะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 06-04-2015 00:59:11
โอย...มนุษย์นายน้อย ทำไมทำตัวน่ารักน่าหยิกอย่างนี้นึกว่าเด็กสามขวบ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ender_m ที่ 06-04-2015 20:02:34
มาเจิ่มๆ เพราะชื่อคนแต่ง ยังอึนไม่หายกะพี่เฟย เลยยังไม่อ่าน ฮ่ะๆ ดูๆความอดทน อึบ!!!!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: minjeez ที่ 06-04-2015 20:31:11
จิ้มไว้ก่อนเน้อ ว่างแล้วเดี๋ยวมาอ่าน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 06-04-2015 23:50:16
น่ารักน่าหอมที่สุดเลยนายน้อย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 07-04-2015 02:11:51
ยังกะเด้ก 5555 น่ารักๆนะนายน้อย ติดตามอ่านด้วยคน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 07-04-2015 06:02:13
นายน้อยน่ารักกกกกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 07-04-2015 07:23:31
ถ้าไม่บอกอายุนี่คิดไปเองแล้วว่านายน้อยเด็กกว่าหลายปี  :hao6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Evergreen ที่ 07-04-2015 12:55:18
หยิ่งๆแบบเน้ พี่ชอบบบบบบ!!!
บ้านไร่ด้วย หุหุ
คุณน้องชายก็ดูแลพี่หนีอยค่าาา
อุ้มเดินเลย 55555555

รอตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ~prince™~ ที่ 07-04-2015 19:00:24
สนุกมากครับ รอติดตามนะครับ  :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 08-04-2015 20:31:55
ไม่เชื่อหรอกว่านายย้อนอายุสามสิบ ถ้าบอกสิบสามถึงจะเชื่อ!
หัวข้อ: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 11-04-2015 20:59:04
ตอนที่ 03



เช้าวันต่อมา ผมตื่นตามเวลาปกติของนาฬิกาชีวิต ทำกิจวัตรเดิม ๆ คือออกมากวาดคอกม้า พาแสงเพชรกับแสงฟ้าวิ่งเหยาะ ๆ เมื่อเห็นว่าอาการเสียดท้องมันดีขึ้นแล้วกลับมาให้อาหาร กว่าจะรู้ตัวอีกทีท้องฟ้าก็เริ่มเป็นสีสว่าง ฤดูร้อนพระอาทิตย์โผล่พ้นภูเขาไวกว่าทุกฤดู แต่ให้เดานายน้อยของไร่ตะวันฉายคงยังไม่ลุกจากที่นอน

เสียงกระทะดังสลับกับน้ำมันร้อนฉ่าเมื่ออะไรบางอย่างถูกหย่อนลงไปดังเป็นสิ่งที่ผมเคยชินเมื่อเดินผ่านหลังครัว จัดแจงอาบน้ำ แต่ไม่กินข้าวก่อน มื้อเช้าของเมื่อวานนายน้อยยอมทานคนเดียวแต่โดยดีเพราะเขาโมโหผม แต่ในมื้อถัดมาไม่ใช่ ผมต้องแสดงทีท่ากึ่งอ้อนวอนกึ่งร้องขอที่จะทานข้าวร่วมโต๊ะกับเขาทั้ง ๆ ที่เป็นความต้องการของอีกฝ่ายแต่เพียงผู้เดียว
ถ้าเป็นศัพท์วัยรุ่นสมัยนี้ คงหนีไม่พ้นคำว่าซึนเดเระ
ผมเห็นบ่อย ๆ ตามเว็บบอร์ด หรือฟอรั่มการ์ตูนที่เข้าไปอ่านฟรี ตามแฟนเพจหรือเว็บไซต์ที่เป็นที่นิยมหลาย ๆ แห่งก็พบคำนี้ได้โดยทั่วไป เพียงแต่ไม่คิดว่าจะได้เจอคนอย่างนั้นในชีวิตจริงมาก่อน
เขาน่าปวดหัว แต่ก็ตลก
อันที่จริงก็ต้องยอมรับว่าเขาทำให้ผมกระตือรือร้นที่จะลุกขึ้นมาก่อนแสงตะวันในเช้าวันใหม่จะมาเยือนมากกว่าทุกวันที่ผ่านมาได้อย่างง่ายดายเหลือเกิน

“ทำอะไรกินครับแม่”

“ข้าวผัดอเมริกันจ้ะ เมื่อวานคุณหนึ่งบอกว่าอยากทาน”

“โอ้ วันนี้ได้กินของแปลก” ผมตอบยิ้ม ๆ เดินไปกอดแม่จากด้านหลัง ป้าแววทอดไก่อยู่ใกล้ ๆ กัน หันมายิ้มแซวแต่รุ่งสาง

“อ้อนแม่ใหญ่เชียวกฤช กลัวแม่จะรักนายน้อยมากกว่าหรือไง”

“นั่นน่ะสิครับ ถ้าเป็นเรื่องนายน้อยผมโดนดุตลอดเลย สงสัยแม่ไม่รักแล้ว”

“ก็เรามันกวนโมโห” แม่พูดพลางตบเบา ๆ ที่หลังมือผม ปากยิ้มแย้มอย่างคนอารมณ์ดี “ไปหยิบจานมาเลย เดี๋ยวแม่ตักให้ก่อนแล้วค่อยขึ้นไปปลุกนายน้อย”

“เดี๋ยวผมรอกินพร้อมเขาดีกว่า ไม่เอาใจเดี๋ยวจะโดนคาดโทษอีก”

“ช่างประชดประชัน ถ้าจะปลุกก็ขึ้นไป แล้วไปเรียกพี่เขาดี ๆ ล่ะ ไม่ใช่กวนโมโหให้เขาปึงปังมาแต่เช้า”

ผมไม่ตอบรับ แต่ก็ไม่ปฏิเสธ หอมแก้มแม่หนัก ๆ หนึ่งทีแล้วผิวปากอารมณ์ดีขึ้นมาชั้นบน



ห้องล็อก

ค่อนข้างจะผิดแผนไปนิดหน่อย เพราะเมื่อวานหนึ่งตะวันก็ไม่เห็นจะหวงแหนพื้นที่ส่วนตัวมากเท่านี้ หรือว่าไม่อยากให้ปลุก ไม่น่าเป็นไปได้เพราะก่อนหน้านี้ยังดึงดันจะเป็นผู้ใหญ่ สมกับที่เป็นลูกชายคนเดียวของคุณชนินทร์อยู่เลย

ผมเคาะประตูห้องสองสามครั้งพลางเรียกอีกฝ่ายอย่างสุภาพ นายน้อยไม่ตอบเป็นคำพูด แต่ครางออกมาอย่างคนอารมณ์เสียตั้งแต่หัววัน
จะว่าผมกวนโมโหโดยไม่ตั้งใจอีกก็ไม่ใช่ แค่เคาะประตูห้องเท่านั้นเอง

“นายน้อยครับ ถ้าตื่นแล้วช่วยเปิดประตูให้หน่อยครับ ผมจะช่วยไปเก็บเตียงให้แล้วลงมาทานอาหารเช้ากัน สาย ๆ จะพาไปที่โรงบ่มไวน์ท้ายไร่”

“ไม่ไป” เขาตะโกนตอบกลับมาก่อนพูดต่อ “ข้าวก็เอาวางไว้หน้าห้องนั่นแหละ เดี๋ยวหิวแล้วไปหยิบเอง”

“ไม่สบายหรือเปล่าครับ”

“อือ อยากนอนเฉย ๆ”

“ให้ผมเข้าไปดูหน่อยไหมครับ”

คู่สนทนาไม่ตอบ แต่ก็ไม่มีเสียงคลายล็อก ไม่แม้แต่มีเสียงฝีเท้าเดินย่ำลงบนพื้นไม้เลยด้วยซ้ำ บ้านหลังนี้ปลูกด้วยไม้สักทั้งหลัง เป็นมรดกตกทอดมาหลายรุ่นแล้วแต่หมั่นบูรณะจึงเป็นแบบบ้านที่ร่วมสมัยระหว่างสมัยเก่าและใหม่ได้อย่างลงตัว ผมกับแม่บ้านทั้งสองคนไม่มีปัญหากับการเดินบนพื้นไม้ แต่ไม่ใช่กับคนเดินบนกระเบื้องหรือปูนเป็นประจำอย่างนายน้อยหนึ่งตะวัน เสียงฝีเท้าของเขาจะทำไม้ลั่นออดแอด ยิ่งถ้าโมโห เสียงปึงปังจะชัดเจนยิ่งขึ้นไปอีก

“นายน้อย”

“ไปไหนก็ไป ฉันไม่อยากเจอใคร”

เขายืนยันคำเดิม ผมเองก็เลิกเซ้าซี้ เดินลงมาด้านล่าง มีตู้สำหรับไขกุญแจทุกห้องตั้งอยู่กลางบ้าน มีกุญแจตู้นี้ก็มีแค่ผมกับแม่เท่านั้น อันที่จริงก็ไม่อยากรุกรานความเป็นส่วนตัวหรอก แต่ดื้อแบบนั้นผมก็ต้องใช้ไม้นี้เหมือนกัน

“ทำอะไรน่ะกฤช”

“แก้วตาของแม่ไม่ยอมเปิดประตูให้น่ะครับ ไม่รู้ว่าไม่สบายหรือเปล่า”

“แม่ขึ้นไปดูให้ไหม”

“ผมจัดการเองดีกว่า แม่เตรียมกับข้าวเสร็จก็พักเถอะครับ ทางนี้ผมรับมือเอง”

“อย่าไปกวนโมโหพี่เขาล่ะ” ผมครางรับในลำคอเมื่อถูกย้ำเป็นครั้งที่สองของวัน รื้อหากุญแจห้องนอนของนายน้อยหนึ่งตะวันไปด้วย “ถ้ามีปัญหาหนักหนาอะไรก็รีบลงมาบอกแม่รู้ไหม”

“รับทราบครับ โอเค เจอแล้ว ขอตัวนะครับ”

นางสายใจพยักหน้า ผมเดินผ่านแม่กลับขึ้นมาชั้นบนแล้วจัดการไขกุญแจลูกบิดอย่างเงียบเชียบ เมื่อประตูถูกผลักออกคนที่นอนอุตุอยู่ในมุ้งก็ตวัดผ้าห่มขึ้นคลุมโปงทันที

“เข้ามาทำไม”

“อาการเป็นยังไงครับ เดี๋ยวผมหายามาให้”

“ไม่ใช่หมอ อย่าจุ้นจ้านได้ไหม”

“ที่จริงชาวบ้านแถวนี้ก็เรียกผมว่าหมอกฤช” เพียงแต่ไม่ใช่แพทย์รักษาคนเท่านั้นเอง คนในมุ้งสะบัดผ้าห่มออกลุกขึ้นนั่ง

“อย่ากวนโมโหได้ไหม ไม่อยากคุยกับใคร ออกไป”

“หงุดหงิดอะไรล่ะครับนี่” ผมถามพลางสาวเท้าเข้าใกล้เรื่อย ๆ จับปลายมุ้งแล้วอนุญาตตัวเองเข้าไปในอาณาบริเวณของเตียงสี่เสาขนาดหกฟุต นายน้อยหนึ่งตะวันล้มตัวลงนอน ซุกตัวเข้าไปในผ้าห่มอีกครั้ง

“อย่าวุ่นวาย”

“ประจำเดือนครั้งสุดท้ายมาเมื่อไรครับ”

“ไอ้เด็กเวร กวนประสาท!”

เจ้าของเตียงผุดลุกขึ้นอีกครั้ง คราวนี้มือเล็ก ๆ ผลักอกผมออกห่างไปด้วย หากแต่เรี่ยวแรงคนเมืองไม่มีทางเอาชนะคนงานอย่างผมได้อยู่แล้ว นอกจากไม่สะดุ้งสะเทือน ผมยังสามารถกำข้อมือเล็กนั่นไว้ได้อย่างง่ายดายในเวลาไม่กี่วินาทีด้วยซ้ำ

ตาเขายังดุเหมือนเดิม แต่สาเหตุที่ทำให้อีกฝ่ายไม่ยอมเปิดห้องมาเจอใครปรากฏอยู่บนหน้า รอยสีคล้ำเข้มตามพวงแก้มและหน้าผากบอกชัดว่าสิ่งที่ผมกับป้าแววเตือนไว้เกิดขึ้นจริง ๆ

“แสบหรือเปล่าครับ”

เขาคงอยากด่าผมว่าเสือก แต่ด้วยความเป็นผู้ดีจึงได้แต่เม้มปากไว้แน่น พยายามบิดข้อมือออกจากพันธนาการ แต่ก็ไม่สามารถช่วยให้ตัวเองเป็นอิสระได้แม้แต่น้อย

“วันนี้หลบแดดอยู่ในบ้านแหละครับ ไว้วันหลังค่อยออกไปด้วยกันก็ได้ เดี๋ยวผมไปปรึกษาป้าแววให้ว่าเอาอะไรมารักษาได้”

“ไม่ยุ่งสักเรื่องได้ไหม”

“คุณหนู” ผมเอ่ยด้วยน้ำเสียงเอือมระอา จะทิฐิแรงกล้าไปถึงไหน “ไม่มีใครว่าคุณสำออยหรอกนะ แค่หน้าไหม้แดด มันเป็นเรื่องธรรมดา เมื่อวานผมก็เตือนแล้ว”

“จะซ้ำเติมที่ฉันไม่รับหมวกนายมาใช่ไหม”

“เลิกทีเถอะนิสัยคิดเองเออเองน่ะ คุณอาจจะหมั่นไส้ผม หรืออะไรไม่รู้นะ แต่คุณไม่ได้สำคัญสำหรับผมขนาดต้องเอามาคิดเล็กคิดน้อยจ้องจะเหยียบย่ำความผิดพลาดหรอก”

ผมมองเขาด้วยแววตาที่อ่อนลง แต่หนึ่งตะวันยังดูโกรธเคืองไม่หาย ไม่สิ ดูจะโกรธผมมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ขอโทษเถอะ แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปเหยียบหางเขาเมื่อไรถึงได้จงเกลียดจงชังกันขนาดนี้

“ผมรู้ว่าคุณคงไม่พอใจเท่าไรที่มีพี่เลี้ยงสอนงานยศต่ำกว่าแบบนี้ แต่ช่วยทน ๆ ผมหน่อยเถอะ ผมเองก็กำลังพยายามทนคุณเหมือนกัน”

“ฉันมีอะไรให้ทนด้วยรึไง”

เอาต้นยูคาลิปตัสพันไร่มาผลิตกระดาษก็บรรยายลงไปไม่พอว่าผมต้องทนอะไรกับเขา พยายามมองในแง่ดีก็แล้ว แต่เจอฤทธิ์เดชเข้าไปทีไรก็หงุดหงิดใจทุกที ทำไมไม่หัดทำตัวให้ว่าง่ายบ้างก็ไม่รู้

“โอเคครับ เป็นความผิดผมเอง ช่างมันเถอะ แต่หน้าน่ะวันเดียวก็หาย ผมจำได้ว่าเคยใช้ว่านหางจระเข้ ถ้ายังไงจะไปถามวิธีจากป้าแววว่าต้องมีขั้นตอนยังไงบ้างก่อนเอามาใช้”

“ฉันมีครีมของฉัน”

“ลองวิธีของผมก่อนเถอะครับ ถ้าไม่ได้ผลค่อยใช้ครีมของคุณ หรือจะใช้ควบกันก็ได้ วันนี้ก็ไม่ต้องออกไปไหนหรอก เดี๋ยวผมยกข้าวเข้ามาให้”

“มันก็ต้องแบบนั้นอยู่แล้ว”

ผมรับคำ กวาดตามองแก้มที่สีไม่เสมอกันแล้วนึกเสียดาย นายน้อยเป็นคนผิวพรรณดีมาก นายกับนายหญิงเป็นคนขาวแต่เดิมไม่คิดว่าลูกชายผิวจะขาวสุขภาพดีเสียยิ่งกว่า ทั้งจากกรรมพันธุ์และเครื่องประทินโฉมบนโต๊ะเครื่องแป้ง ผมยอมรับว่าเขาเป็นผู้ชายที่ประหลาด แต่คนอะไรจะใส่ใจผิวพรรณได้ขนาดนี้ ถ้าเป็นไอ้หม่อง เพื่อนในกลุ่มตอนเด็ก ๆ มาเห็นคงล้อว่าอีกฝ่ายเป็นตุ๊ดไม่เลิก

“ไปล้างหน้าล้างตาหน่อยเถอะครับ จะได้สดชื่น เดี๋ยวผมยกข้าวมาทานเป็นเพื่อนข้างบน”

“ใครอยากให้นายมากินกับฉัน”

“ผมอยากทานกับนายน้อยเองครับ”

บอกตรง ๆ เรื่องประจบสอพลอไม่ถนัดเลย แต่ถ้าทำให้เสียงทุ้มที่เอาแต่โวยวายทุกอย่างบนโลกสงบไปได้ ผมก็คงจำเป็นต้องทำต่อไป





“ไม่พานายน้อยออกมาด้วยเหรอ คุณกฤช ผมอุตส่าห์มาแอบมอง”

ไอ้โจ้อู้งานที่โรงบ่มอีกแล้ว มันเดินตามต้อย ๆ เป็นประโยชน์นิดหน่อยที่วันนี้มันช่วยแบกเข่งใส่องุ่นมาด้วย “เมื่อวานผมเห็นแป๊บเดียว ต้องรีบเข้าไปทำงาน แต่เห็นพวกคนงานผู้หญิงชมกันเปาะ”

“มีอะไรให้น่าชมด้วยหรือไง” ผมถามพลางเลือกองุ่นที่ขั้วเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล ใช้กรรไกรตัดแล้วบรรจงวางลงบนเข่งอย่างทะนุถนอม

“เพ้อกันจะตาย อีแดงว่าเหมือนคุณชายในซีรีย์เกาหลีที่ช่อง 7 ฉายตอนสายวันเสาร์”

“แล้วเอ็งว่าไงล่ะ”

“เสียดาย นายน้อยไม่ได้ถอดแว่นกันแดด แต่ท่าทางหล่อเหลาเอาการอยู่นา ตัวเล็กไปหน่อย แต่ก็ไม่ได้ดูเตี้ยม่อต้อ หรือเพราะยืนกับคุณกฤชไม่รู้เลยดูบางไปถนัด”

“หึ นี่ขนาดเห็นผ่าน ๆ นะ” ค่อนแคะพลางใช้กรรไกรเก็บเกี่ยวผลผลิตต่อ ยอมรับว่าไอ้โจ้เก็บข้อมูลจากนายคนใหม่ของมันได้ครบถ้วนทีเดียว

“ผมอยากเห็นใกล้ ๆ มากกว่า ผิวขาวจั๊วะอย่างกับดารา เสียดายไม่เห็นตอนแก้มแดง ๆ คงหน้าตาน่าเอ็นดู”

“เขาแก่กว่าเอ็งอีกไอ้โจ้ แก่กว่าข้าด้วย”

“โกหกน่า หน้าตาเหมือนเพิ่งเรียนจบ”

“เพิ่งจบจริง ปริญญาโท ก่อนหน้านี้ทำงานบริษัทในกรุงเทพหลายปีกว่าคุณชนินทร์จะบังคับให้กลับมาทำงานที่ไร่ได้”

“แหม นายก็ช่างใจร้าย เห็นผิวสวย ๆ แบบนั้นแล้วกล้าให้โดนแดดได้ยังไง” ลูกมือพูดพลางรับองุ่นจากมือผมไปจัดในเข่งแล้วอุ้มตุเลง ๆ ตามมาเรื่อย “ผิวสวยกว่าผู้หญิงอีก”

“ถ้าเอ็งได้เห็นใกล้ ๆ คงเพ้อแย่”

“ใช่ไหม โจ้ก็ว่างั้นแหละคุณกฤช เขาดูดีจะตายไป แหม พูดแล้วก็อิจฉา คุณกฤชอยู่บ้านนั้นคงได้ใกล้ชิดกับนายน้อยบ่อย ๆ ถามจริงเถอะหวั่นไหวบ้างไหม”

“หวั่นไหวอะไรของเอ็ง ข้าเป็นผู้ชาย แล้วเขาก็ไม่ใช่ตุ๊ดด้วย”

“คุณกฤชรู้ได้ไง” เห็นว่าผมไม่ตอบไอ้โจ้ก็พูดต่อ “แต่ผิวสวยแบบนั้นให้ไอ้โจ้เอาก็เอานะคุณ”

“ลามปามใหญ่แล้ว อย่าไปพูดให้ใครได้ยินล่ะถ้ายังไม่อยากตาย”

“แหม กระผมก็ล้อเล่น” มันหัวเราะเสียงเอิ๊กอ๊ากในลำคอ ทำเป็นสนุกปากไปเถอะ ลองเจอฤทธิ์เดชแล้วจะไม่อยากพูดถึงอีกเลย

“ว่าแต่เขาเป็นยังไงบ้างคุณกฤช นายน้อยน่ะ หยิ่งไหม หัวสูงหรือเปล่า เหยียดพวกเราไหม”

ผมหัวเราะในลำคอด้วยเสียงที่เบาแสนเบา ทุกอย่างที่ไอ้โจ้เดาตรงตามนั้นไม่ผิดเพี้ยน แต่ถ้าเขาจะอยู่นานเรื่องแบบนี้ไม่ควรถึงหูคนงานจึงเลี่ยงคำตอบเป็นอย่างอื่น

“แค่เอาแต่ใจมากไปหน่อย คงยังปรับตัวไม่ได้ ต่อไปก็น่าจะดีขึ้นเอง”

“แหงสิ มีคุณกฤชเป็นพี่เลี้ยงทั้งคน”

ไอ้โจ้ยิ้มกว้าง เห็นฟันสีเหลือง ๆ ของมันเกือบครบสามสิบสองซี่ ผมส่ายหัวไม่ใส่ใจในคำสอพลอมันแล้วผูกเถาองุ่นกับค้างให้ยึดเกาะไปด้วย “เอาไว้เขาน่ารักกว่านี้แล้วข้าจะพามาให้เอ็งรู้จัก”

“แค่นี้ยังน่ารักไม่พออีกเหรอ ไอ้โจ้ต้องหวั่นไหวแน่ ๆ ถ้านายน้อยน่ารักมากกว่านี้”

“อ้อ...อีกอย่าง เอาไว้ให้เอ็งหายปากมอมค่อยพามารู้จักด้วย โรงบ่มยังต้องมีคนทำงาน กลัวคนงานตายไปคนหนึ่งแล้วจะหามาแทนกันให้วุ่น”

ลูกมือตัวดีหัวเราะร่วน มันคงคิดว่าผมแซวเล่นถึงยังเฮฮาไม่ทุกข์ไม่ร้อน
ดวงจะถึงฆาตเพราะปากเอ็งนี่แหละ โจ้เอ๊ย



ครั้นพระอาทิตย์ยามฤดูร้อนยังไม่ทันตกดินดีผมก็แบกร่างโซมเหงื่อของตัวเองกลับบ้านเสียแล้ว
ไม่ใช่แค่แม่ แต่ป้าแววก็อดทักขึ้นอย่างแปลกใจไม่ได้เมื่อเห็นผมเลิกจากงานในไร่ก่อนโพล้เพล้ แปลกใจจนถึงขั้นแก้วในมือป้าแววแทบหล่นเมื่อผมยิ้มทักมาแต่ไกล

“โลกวิปริตใหญ่แล้ว วันนี้ตากฤชกลับเข้าบ้านเร็วได้”

“ป้าก็...ช่วงนี้แม่มีลูกคนใหม่ผมก็ต้องเข้ามาออเซาะบ้างสิครับ เดี๋ยวจะได้เป็นหมาหัวเน่าเข้าจริง ๆ” คนถูกค่อนแคะหัวเราะร่วน แม่กำลังร้อยดอกมะลิจากสวนข้างบ้านเข้าด้วยกันเป็นพวง พรุ่งนี้วันพระใหญ่ เห็นทีจะต้องออกไปส่งสองสหายที่วัดตั้งแต่รุ่งสาง ไม่ได้ไปทำความสะอาดคอกม้าเหมือนเคย

“จะเข้ามาดูนายน้อยด้วยน่ะครับ ลงมาจากข้างบนแล้วหรือยัง”

“ยังเลยจ้ะ แต่เมื่อเที่ยงให้แม่เอาถาดอาหารมาวางไว้หน้าห้อง ขึ้นไปอีกทีก็จัดการเรียบร้อย ไม่ดื้อไม่ซน”

“ดูเอาสิครับป้าแวว” ผมบ่นกระปอดกระแปด “ลองให้คนนอนอุตุในห้องเป็นผมบ้าง แม่จะใช้คำว่าไม่ดื้อไม่ซนอีกไหม”

“แหม ตากฤชก็ ความน่ารักน่าเอ็นดูต่างกัน”

“ชัดเลย” ผมพูดพลางนั่งลงบนโซฟาไม้ใกล้ ๆ กัน แต่พอเอี้ยวตัวจะล้มลงนอนตักกลับถูกมือขาวยันห้ามเอาไว้

“เหม็นเหงื่อน่า เราน่ะไปอาบน้ำอาบท่าก่อน จะได้ไปดูนายน้อยสักที เย็นนี้แม่ทำต้มจืดแฟงกับทอดปลาสามรสไว้ให้ จะได้ลงมากินกัน”

“ยังไม่ถึงเวลาอาหารเลยครับ”

“ถึงได้บอกให้ไปอาบน้ำอาบท่าให้เรียบร้อยไง ขึ้นไปคุยกับนายน้อยด้วย วันนี้ไม่ไปไหน คงเหงาแย่”

ผมเลิกค่อนขอดลูกคนใหม่ของแม่สายใจเพราะรู้ว่าไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายหยุดประคบประหงมนายน้อยหนึ่งตะวันได้แม้แต่น้อย ถอนหายใจระอาและยอมแพ้ด้วยการลุกขึ้นยืน

“ถ้าอย่างนั้นผมไปอาบน้ำแล้วครับ ว่าแต่ว่านหางจระเข้ที่ป้าแววทำไปให้นายน้อยทาเมื่อเช้าเขาได้ใช้บ้างหรือเปล่า”

“เอ...อันนี้ป้าก็ไม่รู้สิคะ กฤชขึ้นไปก็ถามนายน้อยดูสิ” ผมรับคำในลำคอ ก่อนยอมเดินกลับบ้านไปอาบน้ำอาบท่าในที่สุด



ประตูไม้สักบานเดิมยังคงถูกล็อกจากข้างใน ผมเคาะประตูสองสามครั้งแล้วค่อยส่งเสียงเรียกเจ้าของห้องจึงยอมลุกมาคลายลูกบิดให้

ภายในห้องสี่เหลี่ยมขนาดกว้าง มีตู้เสื้อผ้าและโต๊ะเครื่องแป้งรวมไปถึงโต๊ะทำงานถูกจัดไว้ตามความสะดวกของการใช้งาน ผ้าม่านสีขาวถูกรวบไว้มุมหนึ่งของหน้าต่าง ทำให้ในห้องสว่างพอไม่ต้องเปิดไฟเมื่อนายน้อยหนึ่งตะวันใช้คอมพิวเตอร์ทำงาน

“ดูบัญชีเหรอครับ”

“อืม กำลังทำความเข้าใจอยู่”

“ขยันจังนะครับ” ตอนแรกนึกว่าจะถือโอกาสนอนอืดอย่างเดียวเสียอีก “มีตรงไหนไม่เข้าใจไหมครับ เดี๋ยวผมช่วยอธิบาย”

“นายทำทั้งหมดเลยเหรอ”

“ครับ?”

“ทั้งงานในไร่ ในโรงบ่ม แล้วก็บัญชีแต่ละเดือน”

“ถ้าโรงบ่มจะมีพี่ก้อยเป็นคนดูแล้วส่งยอดรายรับรายจ่ายแต่ละเดือนให้ผมครับ ส่วนของไร่ผมทำเอง เวลาสั่งปุ๋ย หรือส่งขายผมทำตรงนี้ตลอด รวบรวมส่งรายงานให้คุณชนินทร์อีกทีทุกสิ้นเดือน”

“ทำงานหนักขนาดนี้เอาเวลาที่ไหนไปพักผ่อน” เห็นทีโลกวิปริตอย่างที่ป้าแววว่าจริง วันนี้นายน้อยถึงถามผมด้วยความเป็นห่วงได้ เขาเหยียดแขนยืดแล้วถอนหายใจหนัก ผิดกับผมที่เกาหัวแกรกรู้สึกอึดอัดชอบกล

“จริง ๆ การลงไร่ก็เป็นวิธีผ่อนคลายของผมครับ ไม่ค่อยขอบทำตัวเลขเท่าไร ปวดหัว ว่าแต่นายน้อยเป็นยังไงบ้าง”

“อะไร หน้าเหรอ ยังไม่ดีขึ้นเลย” เขาถอนหายใจ รู้สึกได้ว่าหงุดหงิดขึ้นมาหน่อย ๆ ผมเหลือบตามองถ้วยแก้วที่เป็นว่านหางจระเข้บดวางไว้ ไม่ได้พร่องลงจากเมื่อเช้าแม้แต่น้อย

“ทำไมไม่ลองทาว่านหางจระเข้ล่ะครับ สรรพคุณรักษาผิวดีนะคุณ”

“ลองดมแล้ว ไม่ไหว เหม็นเขียว”

“ของดีเชียวนา นึกว่าอยากจะรีบ ๆ หายจะได้ลงไปดูที่ไร่เสียอีก” เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาเหมือนเกาหลีของไอ้โจ้หันกลับมามองค้อนแล้วเมินใหม่ แก้มเขายังเป็นรอยไหม้อยู่ ชัดกว่าช่วงเช้าด้วยซ้ำ

“แสบมากใช่ไหมครับ”

“เรื่องของฉัน”

“นายน้อยไปล้างหน้าล้างตาเถอะ เดี๋ยวผมช่วยทาให้”

“ไม่ มันเหม็น”

“ทนไม่ได้เหรอครับ หรือหาเรื่องอู้ ไม่ลงไร่ไปตากแดด?” พอถูกถามท้าทายคนตัวเล็กกว่าก็จ้องหน้าผมเขม็ง เลื่อนเก้าอี้ลุกขึ้นเข้าห้องน้ำไป

ผมหมุนตัวรอบห้อง ทุกอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยสมกับที่เป็นห้องของนายน้อยทุกประการ หน้าจอคอมพิวเตอร์เปิดโปรแกรมเอ็กซ์เซลเอาไว้ซ้อนกันหลายหน้า เป็นรายรับรายจ่ายในส่วนต่าง ๆ ของไร่ที่ผมส่งให้นาย แรก ๆ ก็ทำไปตามความเข้าใจของตัวเอง ต่อมาเข้ารูปเข้ารอยขึ้นมาบ้าง คงไม่ยากต่อการทำความเข้าใจเท่าไร

เสียงประตูห้องน้ำปิดลง นายน้อยหนึ่งตะวันในเสื้อยืดพอดีตัวคล้องผ้าขนหนูผืนเล็ก ๆ บนบ่าเดินกลับมาด้วยใบหน้าที่หมาดน้ำ

“นั่งสิครับ”

“ฉันทาเองได้”

“ผมอยากช่วย” เขามองผมด้วยสายตาที่ดูสับสนเล็กน้อย ทีตัวเองมาเป็นห่วงคนอื่นนี่ไม่นึกว่าหัวใจผมจะวายตายบ้างทีคนอื่นจะทำดีให้บ้างทำเป็นงง

ผมยิ้ม กดบ่าเขาให้นั่งบนปลายเตียงแล้วไปหยิบถ้วยว่านหางจระเข้บดละเอียดมา นั่งลงคุกเข่าก่อนบรรจงแตะสมุนไพรลงบนแก้มสีเข้มเบา ๆ

“แสบหรือเปล่าครับ”

ผิวของคุณหนึ่งตะวันนุ่มมาก นุ่มจนผมกลัวว่าถ้าแตะต้องแรงกว่านี้แก้มเขาจะเป็นรอยเพราะมือสาก ๆ ของตัวเอง ชายหนุ่มผิวขาวส่ายหน้า ดวงตาสีน้ำตาลเข้มมองผมหลุกหลิกไปมา
ช่างเหมือนลูกกวางน้อยเหลือเกิน

“ถ้าแสบบอกผมนะ”

“อือ” นายน้อยรับคำ เวลาที่สิ้นฤทธิ์สิ้นเดชนั่งมองผมตาแป๋วแบบนี้ก็น่าคบค้าด้วยหรอก ทำไมชอบทำเรื่องให้ปวดหัวนักไม่รู้ เราสบตากันเป็นระลอก ก่อนเขาจะเบนสายตาไปทางอื่น

แก้มสีเข้มเป็นด่าง ๆ จากรอยไหม้ค่อย ๆ เจือสีอื่นแทรกขึ้นมา ผมรับรู้ได้ถึงอุณหภูมิที่ปลายนิ้วสัมผัสรู้สึกว่ามันอุ่นขึ้นนิด ๆ แต่เช้าตัวก็ไม่ได้โวยวายว่าแสบร้อนแต่อย่างใด

“รอสักยี่สิบนาที พอแห้งแล้วลุกไปล้าง ลงไปทานข้าวกันแล้วลองใช้แตงกวาพอกหน้านะครับ ป้าแววบอกว่าพอช่วยได้อยู่”
หนึ่งตะวันไม่ตอบแต่ก็ไม่เถียง หลังจากไล้จนทั่วรอยไหม้ของผิวแล้วผมก็ผุดลุกขึ้น “ถ้าอย่างนั้นผมลงไปรอข้างล่างนะครับ”

“แต่...”

“ออกไปสูดอากาศบ้างเถอะนายน้อย มืดแล้วไม่มีใครทันสังเกตหรอกครับ”

ผมว่าทิ้งท้ายก่อนยิ้มให้อย่างอ่อนโยน “เดี๋ยวผมพาเดินเล่นรอบ ๆ บ้าน”

เขาพยักหน้า
เป็นอันว่าตกลง



TBC

สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ เผื่อใครอยู่บ้านว่าง ๆ เข้ามาอ่านกัน เราออกต่างจังหวัดอาจจะไม่มีเน็ตเล่น แอบมาอัพก่อน อิอิ
เจอกันอีกทีอาทิตย์หน้าจ้า
มาดูกันใครจะตกหลุมรักใครก่อน ฮี่
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 11-04-2015 21:06:31
orz

หนึ่งตะวันซึนเหรอคะเนี่ย!!!!!!!

ดาเมจช่างหนักหนาแท้


อยากให้ตะวันหลงรักก่อนแฮะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 11-04-2015 21:18:47
 :hao6: นายน้อยนีชอบให้น้องอ้อนเหรอ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Evergreen ที่ 11-04-2015 21:20:31
รอมาหลายวันแล้วววววว
นายน้อยมีหน้าแดงๆด้วยยยย มีแววๆ ไอสีม่วงแพร่กระจาย

อย่าแอบพาคุณพีีไปเที่ยวห้องตัวเองก่อนล้ะ 555555
เดินทางปลอดภัยนะคะ รออ่านเรื่อยๆค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 11-04-2015 21:22:53
หวายๆๆๆๆ มีเขินนะนายน้อย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 11-04-2015 21:37:16
เราว่าพี่หนึ่งจะหวั่นไหวนิดๆ นะ อิอิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 11-04-2015 21:46:34
นายน้อยคิดอะไรกับน้องรึเปล่ามีแอบหน้าแดงด้วย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 11-04-2015 21:47:59
หวั่นไหวแล้วล่ะสิคุณหนึ่ง 555 มาอัพอาทิตย์ล่ะ 2 ครั้งได้ไหมอ่ะครับ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 11-04-2015 21:56:08
ซึนดะเระ น่ารักเชียวพี่หนึ่งงง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 11-04-2015 22:12:47
แม่หนู่หนึ่งตะวัน สงสัยจะตกหลุมรัก คุณหมอสัตว์ก่อนนะ มีอาการอาย หน้าร้อนๆ ด้วย คึคึ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 11-04-2015 22:27:46
นายน้อยน่ารักค่ะ  :katai3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 11-04-2015 22:34:51
นายน้อยมีเครื่องประทินโฉมเยอะ นายน้อยเป็นตุ๊ด! ฮ่าๆๆๆ
นายน้อยแก้มร้อนก่อน ดังนั้นทายว่านายน้อยตกหลุมก่อน
แต่ที่จริงกฤชชมนายน้อยว่าน่ารักมาตั้งแต่ทีแรกนี่เนาะ
เอ๊... ทายใครดี???
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 11-04-2015 22:40:53
คุณหนึ่งเขินหน้าด่าง เอ้ย หน้าแดงเลยน้าา…
หุหุ น่ารักมากเลยค่ะคนซึนๆ เนี่ย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 11-04-2015 22:50:09
เหมือนแข่งกันใครหวั่นไหวก่อน
แต่คาดว่าตอนนี้ นายน้อยของเราหวั่นไหวไปซะแล้วว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 11-04-2015 22:50:36
ซึนโน๊ะะะะะะะะะะะะะ
อ่านเจอประโยคนี้เข้าไปถึงกับขำก๊าก

อ้างถึง
“ประจำเดือนครั้งสุดท้ายมาเมื่อไรครับ”

คือแบบหมอคะ..
ก๊วนนนน กวนน___ค่ะ 555555555

ดูเหมือนพี่หนึ่งจะชอบให้น้องเอาใจนะคะ แหมมมมมมมมม
ทุกคนรุมโอ๋พี่หนึ่งหมดเลย นายน้อยน่ารักใครก็อยากเอาใจเนอะ

นี่แอบเดาเล่นๆ ว่ากฤชต้องตกหลุมรักพี่หนึ่งก่อนแน่นแน่ !!

เดาถูกมีอะไรเป็นรางวัลคะ? ขอหมอกฤชคืนนึงได้ไหม? 55555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: pemiko2012 ที่ 11-04-2015 23:07:42
 :-[ :-[ :-[

งื้ออออออออออออออ น่ารักง่ะ
เขินนนนนนนน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 11-04-2015 23:08:50
ซึนหนักมากอ้ะนายน้อย  :hao6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 11-04-2015 23:52:08
เขินหรอนายน้อยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 12-04-2015 00:05:50
นายน้อยน่าเอ็นดูสุดๆ  :hao7:

ทำไมมีความรู้สึกว่านายน้อยแอบหลงรักกฤชอยู่ล่ะ  :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-04-2015 00:24:38
คุณเขาเขินแหละ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 12-04-2015 00:30:27
พี่หนึ่งเขินน้องอ่ะดิ  :impress2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 12-04-2015 01:05:57
นายน้อยเขินหราาาา o18
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 12-04-2015 01:36:13
อร๊ายยยยยยย  :hao7: :hao7: ชอบนายน้อยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 12-04-2015 01:36:30
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: YOSHIKUNI RUN ที่ 12-04-2015 03:08:29
นายน้อยดู ง้องแง้งๆ แต่ก็ดูมีอารมณ์ผู้ใหญาอยู่ลึกๆ ดูจากการทำงาน แต่มันลึกจริงๆนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 12-04-2015 07:55:42
ตกพร้อมกันไม่ได้เหรอ?
พี่ซึนกับน้องยักษ์
กฤชนี่บางทีเหมือนกันเอ็นดูคุณพี่แบบเด็กๆเลยนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 12-04-2015 08:30:37
นายน้อยน่ารักมากกกกกก



ถึงจะขี้วีนขี้เหวี่ยง แต่เป็นคนมีเหตุผล แบบนี้ป้าชอบบบบบบบ



คุณกฤช ก็ตามใจนายน้อยเยอะๆหน่อยซิ



อย่าขัดใจเขา เดี๋ยวเขางอนยาวหรอก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 12-04-2015 09:48:24
คิดว่านายน้อยนั่นแหล่ะที่เป็นฝ่ายรักก่อน มานานแล้ว

ส่วนหมอสัตว์ก็ ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 12-04-2015 09:54:41
นายน้อยหนึ่งตะวันน่ารัก ต้องมีวิธีหลอกล่อถึงยอมทำตาม
กฤชก็ดูแลดีนะ แล้วใครจะหลงรักใครก่อน  :impress2:

 :mew1: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 12-04-2015 11:03:22
รักกันเร็วๆสิคะ นายน้อยซึนนะเนี่ย  :katai5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: w-for-winnie ที่ 12-04-2015 11:33:09
เราเดาว่านายน้อยจะตกหลุมก่อนนะ เพราะมีแอบเหวี่ยงนิดๆตอนที่กฤชบอกว่านายน้อยไม่สำคัญขนาดที่กฤชจะเอาไปคิดเล็กคิดน้อย กฤชอาจจะเริ่มติดใจนายน้อยเพราะความซึนและหน้าตาของนาง แต่นายน้อยน่าจะเริ่มหวั่นไหวให้กับความอ่อนโยน(ที่ซ่อนอยู่)ของกฤชแล้วนะ เขินจนหน้าแดงเชียวตอนกฤชทาว่าหางจระเข้ให้ :hao3:

ในอนาคตนายน้อยอาจจะพูดว่า "กฤช เอาว่าหางจระเข้มาถูหลังชั้นซิ" ก็ได้นะ 555 :katai3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 12-04-2015 13:15:10
นายน้อยซึนเดเระ :o8:
กฤชเดาทางนายน้อยได้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Panpearwa ที่ 12-04-2015 13:29:06
นายน้อยน่ารักกกกกก :ling1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 12-04-2015 14:53:30
บรรยากาศมุ้งมิ้งสีชมพู
โอ้ยยยย น่ารักทั้งคู่เลย
ให้ตกหลุมรักพร้อมกันเลยก็ดีค่ะ
อยากให้ถึงอาทิตย์หน้าเร็วๆ แล้ววววว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Patronus ที่ 12-04-2015 15:48:33
อยากปราบพยศพี่หนึ่งจังเลยค่ะ   **น่าจับตีก้น
คนแบบพี่หนึ่งน่ารักดีนะคะ ดูน่าแกล้ง น่าแหย่ดี

เดาเอาไว้ว่าทั้งคู่จะตกหลุ่มรักพร้อมกันค่ะ (เอ่า?)  55
แบบว่าต่างคนต่างเห็นความดีของกันและกัน
แต่ก็ขึ้นอยู่กับว่าใครจะสารภาพออกมาก่อนนะคะ

ทีม #ทีมนายน้อย ค่ะ  รอน้องกฤชมาสารภาพก่อนน (เล่นตัว)  :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: april@tbl ที่ 12-04-2015 18:42:29
ต่างคนต่างเริ่มสนใจกันแล้วล่ะ
น้องกฤชก็กระตือลือล้นอยากตื่นเช้าเพราะพี่หนึ่ง แถมคิดว่าเหมือนกวางน้อยอีก น่ารักใช่ไม๊ล่ะ
พี่หนึ่งก็เขินน้องกฤช  ยอมให้พาไปเดินเล่นอีก ^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 12-04-2015 18:53:36
แหมมมมม นายน้อยน่ารักน่าฟัดเป็นที่ซู๊ดดดดดดด
แบบนี้ขี้คร้านพ่อคนงานของเราจะหลงหัวปักหัวปำ
รอตอนต่อไปน้าาาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: 42311266 ที่ 12-04-2015 19:24:13
เป็นอีกหนึ่งเรื่องในใจเรา อ่านแล้วอบอุ่นใจมีความสุข นี่ขนาดผ่านไปแค่สามตอนเอง

ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆ ออกมาให้ติดตามอยู่เรื่อยๆ นะคะ  :L2: :3123: :L1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 12-04-2015 20:27:54
นายน้อยต้องแอบรักกฤชก่อนแน่นอนนนนล่ะ มาแนวนี้ซึนซะไม่มี
น่าเอ็นดูสุดสุดดด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: mafia ที่ 12-04-2015 21:07:53
“ประจำเดือนครั้งสุดท้ายมาเมื่อไรครับ”

“ไอ้เด็กเวร กวนประสาท!”

อ่านประโยคนี้ละขำ ฮ่าๆๆ
น่าสนใจดีไม่ค่อยเห็นนิยายที่พระเอกจนกว่านายเอกเท่าไรแถมพระเอกยังเด็กกว่าด้วย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 12-04-2015 21:51:59
ดูท่านายน้อยจะหลงรักอิตาหมอสัตว์ ก่อนแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 12-04-2015 22:23:11
เดาว่านายน้อยแอบรักกฤชก่อน
ถ้าได้เห็นคนซึนคอยแถเก็บอาการคงน่าแกล้งดี


 :m1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 12-04-2015 23:04:45
นายน้อยมีแก้มแดงด้วย
เขินน้องหรือจ๊ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Ba_wh99 ที่ 13-04-2015 00:19:16
มาเชียร์ค่ะ
ให้ทายนายน้อยของเราน่าจะตกหลุมรักเด็กตัวโตกว่าก่อนนะคะ // ความอยากส่วนตัวของเราเอง 5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 13-04-2015 17:09:15
ละมุนจนจิกขาตัวเอง
มันเขินจนแบบอร๊ายยยย ฆ่าฉันให้ตายดีกว่า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: kautumn ที่ 14-04-2015 11:05:25
คิดว่านายน้อยต้องตกหลุมรักก่อนค่ะคริคริ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: tutu ที่ 14-04-2015 19:41:13
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 14-04-2015 19:42:22
หลงรักผู้ชายแบบกฤชค่ะ  :o8:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 14-04-2015 22:21:52
นายน้อยน่ารักน่าหลงเนอะ ว่าไหมหมอกรช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 15-04-2015 04:38:57
เริ่มอ่อนให้ละสินะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: oss_tw ที่ 15-04-2015 09:14:14
 :laugh: พี่หนึ่ง

ชอบจังแนวนี้
 
ขอบคุณ...สำหรับนิยายน่ารักๆ อบอุ่น(คาดหวัง อิอิ)

  :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 15-04-2015 09:29:02
ชอบพร้อมๆกันน่ะแหละ น้องกฤชรีบกลับบ้านเร็วๆ พี่หนึ่งก็เริ่มว่านอนสอนง่าย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 03 (11/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 15-04-2015 17:57:33
นายน้อยน่ารักนะ ถึงจะดูดื้อ แสนงอน อยากเอาชนะ แต่ที่จริงเป็นคนจิตใจดี
ตัวเล็ก ขาวจั๊ว น่ารักเนอะ อีกไม่นานหมอกฤชต้องหลงแน่ แต่ดูท่าคนพี่ก็มีแววจะหลงน้อง มีเขินๆ
หมอกฤชเก่งนะเรียนจิตวิทยามาป่าว เข้าใจหาคำพูดที่จะปราบนายน้อยเก่งนัก

ขอบคุณค่ะ น่ารักมาก
หัวข้อ: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 15-04-2015 21:05:27
ตอนที่ 04



ช่วงนี้ผมกับนายน้อยหนึ่งตะวันค่อนข้างจะเข้ากันได้ดีเป็นพิเศษ
ผมบอกได้ว่าทั้งแม่และป้าแววพิศวงกับการอยู่ร่วมกันอย่างสันติของผมกับคุณหนึ่ง บางครั้งก็แอบมาถามว่าคุยกันอีท่าไหนถึงนายน้อยถึงไม่อาละวาดเข้าให้ ผมไม่ได้ทำอะไร ไม่ได้ทำอะไรเลย ใช้ชีวิตเป็นปกติเหมือนเดิมทุก ๆ วัน บางทีเผลอกวนประสาทคนอายุมากกว่าไปบ้างเขาก็เงียบแทนที่จะโต้ตอบ กลายเป็นว่าผมเองที่คอยหาเรื่องอีกฝ่ายทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ยอมลงให้ทุกที

จะว่าแปลกก็ไม่เชิง แต่ดูอีกฝ่ายจะปรับตัวกับคนที่ไร่ โดยเฉพาะผมได้ดีขึ้น ก่อนหน้านี้อาจแค่เรียกร้องความสนใจตามประสาคนเอาแต่ใจก็ได้ เป็นผลพวงสืบเนื่องมาจากที่ถูกพ่อหลอกให้กลับมาไร่แล้วทิ้งให้อยู่กับคนงานที่ไม่ชอบหน้าตั้งแต่เด็ก ๆ ผ่านมาสัปดาห์สองสัปดาห์ไม่เห็นว่าใครจะกลับมาก็เบื่อและกลายเป็นเพิกเฉยไป อาการหงุดหงิดยังมีให้เห็นบ้าง แต่ไม่ใช่คนขี้โวยวายเหมือนก่อนหน้านี้ ส่วนนิสัยชอบออกคำสั่งยังเหมือนเดิม เสมอต้นเสมอปลาย ซึ่งไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจ

“องุ่นที่เราปลูกจำเป็นต้องตัดแต่งกิ่งครับ ไม่อย่างนั้นจะไม่ออกดอกออกผล หรือออกน้อยมาก ครั้งแรกที่ตัดแต่งคือหลังลงดิน 10 เดือน งดการให้น้ำล่วงหน้า 7 วัน กิ่งที่ตัดแต่งจะเป็นประมาณนี้ครับ แก่จัด เป็นสีน้ำตาล ตัดให้เหลือความยาวประมาณหนึ่งไม้บรรทัด นายน้อยลองดูสิครับ”

“แบบนี้เหรอ”

“ครับ”

ก้มลงมองผลงานผ่านมือเล็ก ๆ ช่วงนี้ปลายนิ้วของนายน้อยกร้านขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อย สีผิวเองก็ไม่ได้สว่างสดใสเหมือนวันที่มาแล้ว กระนั้นก็ยังนับว่าขาวจนโดดเด่นอยู่ดี

“ถ้าเป็นกิ่งอ่อน ก็ขยับขึ้นมาให้ยาวมากกว่านี้ครับ”

เขาพยักหน้า หมวกสานใบใหม่ที่ป้าแววซื้อให้ในตลาดตกลงมาเนื่องจากเชือกที่มัดอยู่ใต้คางคลายตัวหลวม

“ผมมัดให้ใหม่”

“ไม่ต้อง”

“แบบนี้มันเกะกะนะครับ” พูดพลางจับคนตัวเล็กกว่าให้หันหน้ากลับมา ผมคลายเชือกที่ผูกไว้ใต้คางออก พอยกหมวกออกจากศีรษะ เม็ดเหงื่อพราวระยับที่ติดอยู่บริเวณไรผมก็พร้อมใจกันร่วงกราว

“พักก่อนไหมครับ”

“ไม่เป็นไร” เขาตอบพลางหันหน้าหนี แต่กลายเป็นผมเองทุถอดผ้าขาวม้าที่คาดเอวไว้มาซับเหงื่อให้อีกฝ่าย อันที่จริงแล้วผมพกเอาไว้เพราะสะดวกต่อการใช้สอย วันนี้ยังไม่ได้เช็ดเหงื่อตัวเองถึงกล้าเอามาใช้กับหนึ่งตะวัน อย่างน้อย ๆ นายน้อยจะได้แสดงอาการรังเกียจน้อยกว่าที่ควร

“วันนี้อากาศอบอ้าว ผมดูพยากรณ์มาเห็นว่าฝนจะตก”

“ตกลงมาบ้างก็ดี ร้อนจะแย่”

“จริง ๆ แล้วถ้าเหนื่อยก็พักก่อนได้นะครับ นายน้อยไม่ต้องลุยแปลงเหมือนผม แค่สอนให้รู้วิธีการคร่าว ๆ ก็พอ” ผมพูดตามที่คิด แน่นอนว่าทำให้อีกฝ่ายหน้าตูมขึ้นมาทันที

“นายยังทำได้ ทำไมฉันจะทำไม่ได้ ฉันแก่กว่านายด้วยซ้ำ”

“มีหลายอย่างที่นายน้อยทำได้แต่ผมทำไม่ได้เหมือนกันครับ อย่าฝืนตัวเองมากเลย”

“ฉันไม่ได้ฝืน”

คู่สนทนาเอ่ยเสียงแข็ง ยกมือขึ้นกอดอกขณะที่ผมช่วยโบกหมวกไปมาคอยพัดให้เกิดลม “ทำไมถึงดื้อขนาดนี้ล่ะครับ”
หน้าตาเหมือนคนจะเป็นลมแดดอยู่รอมร่อ ถึงจะไม่ชอบใจนักในทีแรกแต่ผมก็รังแกเขาไม่ลงหรอก

“ที่นี่มันไร่ของฉัน ของครอบครัวฉัน ทำไมฉันต้องพึ่งพานายไปเสียทุกอย่างด้วย”

“นายน้อย”

“ฉันไม่อยากติดบุญคุณคนอย่างนายตลอดไปหรอกนะ”

ผมเข้าใจแล้วว่าที่หลายวันมานี้อีกฝ่ายนิ่งเงียบไป ต่อปากต่อคำน้อยลงเพราะอะไร และมันฟังดูเป็นเหตุผลที่ไม่เข้าท่าเอาเสียเลย

“ฟังผมนะครับ คุณหนึ่งตะวัน”

“คุณหนึ่งกับคุณชนินทร์ไม่ได้ติดหนี้บุญคุณผม ไร่นี้ไม่มีผมก็อยู่ต่อไปได้ คนเป็นนายทุนไม่จำเป็นต้องทำทุกอย่าง เขาสามารถจ้างใครมาทำงานให้ก็ได้ ผมก็เหมือนกัน ผมเป็นแค่ลูกจ้าง ผมต่างหากที่ติดบุญคุณคุณชนินทร์ ท่านส่งเสียผม เขาดูแลแม่ผม ผมต่างหากที่เป็นฝ่ายพึ่งพานายตลอด ที่ผมทำทุกวันนี้ไม่ได้ต้องการทำเอาบุญคุณจากใคร ผมกำลังตอบแทนต่างหาก”

ผมวางหมวกใบเดิมลงบนศีรษะที่แห้งเหงื่อแล้ว โน้มตัวลงผูกเชือกใต้สันคางของอีกฝ่ายเบา ๆ “คุณเห็นตัวเลขบัญชี เห็นงานที่ผมทำแล้วกดดันใช่ไหม เครียดมากใช่หรือเปล่า”

“ไม่เกี่ยวกับนาย”

“คุณจะด่าว่าผมขี้เสือกแค่ไหนก็เถอะ ผมไม่สนหรอก คุณไม่ใช่นายผม นายผมคือคุณชนินทร์ และหน้าที่ผมคือดูแลคุณ”

เราสบตากันเมื่อผมพูดประโยคนั้นจบ แววตาคู่นั้นหยิ่งยโสและดื้อรั้นเหมือนเคย “ค่อย ๆ เรียนรู้ไปครับ ผมเองกว่าจะเป็นขนาดนี้ก็ใช้เวลานับสิบปีเหมือนกัน”

“พูดบ้าอะไรของนาย ฉันไม่ใช้เวลาถึงสิบปีเพื่อเขี่ยนายออกจากที่นี่หรอกนะ”

ผมถอนหายใจแผ่ว วางมือบนบ่าลาดทั้งสองข้าง “เกลียดผมขนาดที่อยากให้ไปไกลหูไกลตาเร็ว ๆ จนทนไม่ได้เลยเหรอ”
เขาไม่ตอบ แต่มองผมด้วยแววตาสั่นไหว นายน้อยหนึ่งตะวันเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรงแล้วสะบัดหน้าหนี

“ผมคิดว่าเราจะญาติดีกันแล้วเสียอีก”

“ใครจะไปญาติดีกับนาย”

“ก็เห็นสงบเสงี่ยมมาตั้งหลายวัน”

“เพราะฉันจะเอาความรู้และรีบเฉดหัวนายไปจากที่นี่ต่างหาก!”

แม้อีกฝ่ายจะพูดด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียวแต่ผมกลับคลี่ยิ้ม โดนลูกแมวไล่กัดมันแสบ ๆ คัน ๆ แต่ก็สนุกแบบนี้นี่เอง

“ถึงคุณจะไม่ชอบหน้าผม แต่ผมชอบคุณนะ”

มองจากด้านข้าง เห็นแก้มของเขาขึ้นสีเลือดฝาดเป็นอันดับแรก ก่อนหูจะแดงเป็นสีระเรื่อตามมา

“มาเถอะครับ ถ้าอยากได้งานผมก็จะสอนให้ต่อ แต่ถ้าไม่ไหวก็รีบบอกนะ ผมเป็นห่วง”

ผมรู้สึกว่ายิ่งผมพูดจาดีกับเขามากเท่าไร นายน้อยก็จะยิ่งสงบปากสงบคำมากเท่านั้น เขาไม่เถียง ไม่โมโห เหลือไว้เพียงแก้มแดง ๆ กับหูสีเดียวกับลูกตำลึงสุก

เขาน่ารัก
เห็นแล้วก็อดนึกเอ็นดูอีกฝ่ายไม่ได้จริง ๆ



หัวค่ำท้องฟ้าร้องไห้อย่างที่คาด

อากาศที่อบอ้าวเป็นพิเศษส่งผลให้ฝนหลงฤดูตกตามความคาดหมายของนักพยากรณ์อากาศ ยังไม่ทันทานข้าวเสร็จผมก็รีบลงมาช่วยแม่เก็บผ้า เมื่อกลับขึ้นไปบนเรือนใหญ่นายน้อยหนึ่งตะวันก็เข้าห้องไปแล้ว

“เห็นฟ้าร้องครืน ๆ แบบนี้แล้วนึกถึงนายน้อยตอนเด็ก ๆ ที่ตามมาเที่ยวเล่นกับคุณรุ้ง”

หญิงวัยกลางคนกล่าว ตอนแรกดวงตาคู่นั้นจับจ้องที่ละครหลังข่าว แต่พอพูดถึงคนโปรดก็เลื่อนลอย ประดับยิ้มที่มุมปาก

“นายน้อยกลัวฟ้าร้องกับไฟดับอย่างกับอะไร ที่นี่ก็บ้านนอกบ้านนา ฝนตกทีไรไฟดับ วิ่งหาเทียนไขกันให้วุ่น คุณรุ้งเธอต้องไปนอนกอดปลอบตลอด”

“เดี๋ยวนี้โตแล้ว คงเลิกกลัวอะไรแบบนั้นแล้วล่ะครับ”

“ไม่รู้สิ แม่ก็ไม่เจอเขามาเป็นสิบ ๆ ปีแล้วเหมือนกัน” นางสายใจทอดสายตาไปยังหน้าต่างบานที่ไม่ได้ปิด ฝนลงแรงขึ้นเรื่อย ๆ จากช่วงเย็นและไม่มีทีท่าว่าจะซาลงแม้แต่น้อย

“ที่จริงกฤชน่าจะไปเผื่อนายน้อยเรียกที่เรือนใหญ่”

“เขาโตแล้วนะครับแม่” ผมแย้ง วันที่ฝนตกหนักแบบนี้ที่เราทั้งสองคนเสียพ่อไป “ให้กฤชนอนกอดแม่ดีกว่า”

“ยังกังวลเรื่องพ่อไม่เลิกอีกเหรอ”

“ผมกลัวแม่เหงา”

“ไม่เหงาหรอกจ้ะ” แม่พูดแล้วยิ้มเมื่อผมเดินมานั่งข้าง ๆ จับมือหยาบไว้แล้วลูบเบา ๆ “แม่ทำใจได้นานแล้ว”

“ผมรู้ แม่สายใจของผมเก่ง”

“ถ้าอย่างนั้นขึ้นไปดูนายน้อยที่เรือนใหญ่หน่อยได้ไหม ขอป้าแววนอนห้องแขกชั่วคราวก็ได้ ฟ้าแรงแบบนี้ประเดี๋ยวถ้าผ่าเสาไฟหน้าหมู่บ้านอีกไฟจะดับเอา”

“แล้วแม่–”

“เดี๋ยวแม่เข้านอนแล้วกฤช ไปดูนายน้อยเถอะ เขาน่าสงสาร”

เมื่อถูกรบเร้า ผมก็ยอมทำตามคำสั่งในที่สุด มีข้อแม้อย่างเดียวคือให้ได้ส่งมารดาเข้านอนและห่มผ้าให้ เมื่อเห็นหญิงวัยกลางคนหลับตาลง ผมก็หยิบไฟฉาย ปิดไฟทั้งบ้านให้เหลือเพียงความมืดมิด

เดินมาถึงกลางทางฟ้าก็ลงแรง ว่ากันว่าคำพูดของแม่ศักดิ์สิทธิ์เสมอ ไฟทั้งบ้านและในไร่ดับพรึบ เหลือเพียงไฟสำรองเปิดหรี่ไว้ตามหน้าที่ของมัน

ผมเร่งฝีเท้าผ่านพื้นเฉอะแฉะ เสียงของเม็ดฝนกระทบหลังคาดังหนักขึ้น กว่าผมจะวิ่งขึ้นเรือนใหญ่ก็เปียกปอนไปทั้งตัว ทั้งบ้านเงียบสงัด ป้าแววคงเข้านอนแล้ว ในคืนที่ฝนตกโคราชจะอากาศดีน่าซุกตัวลงผ้าห่มมากกว่าที่ไหน ๆ

“นายน้อย”

เมื่อมาถึงหน้าห้องที่คุ้นเคยก็ส่งเสียงเรียกก่อนเคาะประตูสอง-สามครั้ง ก็มีเสียงอนุญาตให้เปิดเข้าไป เงาจากแสงไฟสำรองด้านนอกทำให้เห็นเป็นเค้ารางของชายหนุ่มที่กำลังนั่งกอดเข่าชิดหัวเตียง

“ผมเห็นว่าไฟดับ เลยมาอยู่เป็นเพื่อน”

“อืม” เจ้าของห้องตอบเสียงเรียบ ไม่พูดอะไรต่อทำให้ผมเข้าใจไปเองว่าอีกฝ่ายคงโตพอที่จะอยู่คนเดียวในคืนฝนพรำได้แล้ว

“ผมไปนอนที่ห้องแขกนะครับ ถ้านายน้อยมีอะไร...”

“นอนที่นี่สิ” เขาพูดพลางขยับตัวไปอีกฝั่ง เหลือพื้นที่มากพอบนเตียงสี่เสาขนาดคิงไซส์ให้ผู้ชายสองคนนอนด้วยกันได้สบาย ๆ

“จะอึดอัดหรือเปล่าครับ”

“นาย...อึดอัดเหรอ”

น้ำเสียงนั้นดูเว้าวอนแม้จะเป็นเพียงประโยคคำถาม นายน้อยหนึ่งตะวันเหมือนลูกแมวที่สิ้นฤทธิ์ ไม่ขอร้องให้ผมอยู่ด้วยแต่ท่าทีสงบเสงี่ยมตอนนี้ช่างผิดไปกับนายน้อยที่เผลอเมื่อไรก็แผลงฤทธิ์ไปเสียทุกที

“ถ้าอย่างนั้นขออนุญาตนะครับ”

มุ้งสีขาวถูกเปิดออกก่อนผมจะแทรกตัวเข้าไป จัดหมอนที่เคยวางทิ้งไว้คู่กันให้ขยับห่างออกจากเจ้าของเตียงเล็กน้อยก่อนลอบมองใบหน้าหล่อเหลาราวรูปปั้นเซรามิคที่เบนออกไปนอกหน้าต่าง
แสงไฟสะท้อนให้เห็นดวงตาเป็นประกายวาววับ มันฉายความอ้างว้างและขลาดกลัวออกมาชัดเจน

“นายน้อยไม่ชอบฝนตกเหรอครับ”

“ไม่ชอบแค่ตอนกลางคืน”

“ผมก็ไม่ชอบ”

พูดพลางถอนหายใจ คู่สนทนาหันหน้ากลับมา เมื่อสายตาปรับสภาพกับแสงสลัวได้ก็เห็นใบหน้าติดจะหวานที่เต็มไปด้วยคำถาม นึกย้อนไปถึงสาเหตุ ไม่ใช่ว่าผมเกลียดฝนเสียทีเดียว แต่แค่มีความทรงจำที่ไม่ค่อยดีสักเท่าไรเป็นแผลด่างอยู่ในจิตใจเท่านั้น
มันเนิ่นนานมาแล้ว จนไม่รู้สึกว่าเจ็บปวดอีกต่อไป แต่หากจะบอกว่าเม็ดฝนนำพาความชุ่มฉ่ำมาสู่หัวใจได้ก็ไม่อาจพูดได้เช่นกัน

“เมื่อหลายปีก่อนที่ไร่นี้ พ่อผมออกไปซ่อมไฟในโรงบ่ม มันกะพริบติด ๆ ดับ ๆ หลายวันแล้ว แต่วันนั้นมันดับสนิท ฝนตกหนัก แต่ถ้าไม่รีบไปซ่อมก็อันตราย เขาสั่งให้ผมกับแม่เข้านอนแล้วตัวเองก็ตากฝนออกไปที่นั่น ภาพสุดท้ายที่ผมเห็น คือพ่อสวมชุดกันฝนวิ่งออกไปพร้อมกล่องอุปกรณ์ซ่อมไฟ และไม่เคยกลับมา”

“แล้วเขาไปไหน”

“งูกัดระหว่างทางครับ มองจากบ้านที่ผมอยู่ไฟที่โรงบ่มสว่าง เราคิดว่าไม่มีปัญหาอะไรแล้ว ผมกับแม่พากันเข้านอน รู้อีกทีก็ตอนรุ่งสาง พ่อสิ้นลมห่างจากโรงบ่มไม่ไกลนัก”

จู่ ๆ มือนุ่มก็ยกขึ้นวางบนศีรษะ ผมเลิกคิ้วขึ้นนิดหนึ่งแต่ไม่ได้ถามอะไรออกไป เสียงถอนหายใจดังมาจากอีกฝ่ายแผ่วพร้อมกับกลิ่นสะอาดของยาสีฟันที่ลอยมา เพิ่งรู้สึกว่าอีกฝ่ายขยับตัวมาใกล้กันมากกว่าในทีแรกเกือบเท่าตัว

“เสียใจมากใช่ไหม”

ถ้าเป็นตอนนั้นก็ใช่ ผมไม่เคยเผื่อใจ ไม่เคยคิดไว้ว่าวันหนึ่งต้องสูญเสียเสาหลักของบ้านไป แม่ร้องไห้หนักจนเป็นลมล้มพับไปหลายรอบ ผมกับคุณชนินทร์ต่างช่วยกันดูแลอย่างใกล้ชิด สมัยนั้นคุณรุ้งเสียไปนานแล้ว เขาจึงเอาประสบการณ์ที่เสียคู่ครองในอายุที่ยังไม่ควรพรากจากกันมาปลอบประโลมผมและแม่ได้อย่างดี

ตอนนั้นนายน้อยติดสอบ ไม่ได้มางานศพด้วย แต่ถึงเขาว่างก็คงไม่มาเหมือนเดิม ในเมื่อไร่ตะวันฉายและคนที่นี่ไม่ได้เป็นที่ชื่นชอบของหนึ่งตะวันตั้งแต่ไหนแต่ไร

“ไม่ต้องเสียใจแล้วนะ”

เขาพูดกับผม แต่ฟังคล้ายเป็นเสียงละเมอบอกตัวเองมากกว่า ผมถูกลูบหัวอีกสองถึงสามครั้งก่อนสัมผัสอันอ่อนโยนนั่นจะหายไป ดวงตาสีน้ำตาลเข้มสะท้อนความวาววับออกมา ไม่ใช่เพียงจากแสงไฟสำรองด้านนอกที่ไม่สว่างนัก แต่มันเคลือบไปด้วยหยาดน้ำทำให้ดวงตาคู่นั้นเป็นประกายใสแต่เศร้าหมอง

“นี่...ถ้ากลัวก็นอนจับมือฉันไว้นะ”

ฝ่ามือเมื่อครู่วางหงายตรงกลางระหว่างเรา ผมไม่ได้กลัว ไม่ได้รู้สึกโศกเศร้าเสียใจกับเหตุการณ์เมื่อหลายปีก่อน ผมจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่ามันนานแค่ไหน รู้เพียงว่าผมเข้มแข็งขึ้นเรื่อย ๆ หลังจากผ่านคืนที่น่าเศร้านั้นมาได้ หากแต่คนตรงหน้าต่างหากที่ยังมีแววขลาดกลัวฉายออกมาชัดเจน ผมสัมผัสได้ถึงความอ่อนแอ หัวใจที่บอบบางและจดจำเรื่องราวบางอย่างไว้ราวกับเป็นแผลสดที่ยังคงอักเสบเรื้อรังจึงเอื้อมมือมาวางบนฝ่ามือนุ่ม หวังว่าจะปลอบประโลมคนปากแข็งแต่ดวงใจอ่อนเหลวไร้เรี่ยวแรงให้อุ่นซ่านขึ้นมาบ้าง
นิ้วทั้งห้าก็เกี่ยวกระหวัดจับผมไว้แน่นในทันที

“ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องเศร้า” หนึ่งตะวันยังคงพึมพำในลำคอ ก่อนจะขยับตัวเข้ามาใกล้จนผมได้กลิ่นแชมพูบนเรือนผมสีน้ำตาลเข้มนั้นเต็มปอด




รุ่งสางของวันใหม่ผมตื่นสายกว่าปกติเล็กน้อย อากาศตอนเช้าหลังฝนตกตลอดคืนเย็นจนค่อนไปถึงขั้นหนาว แต่ไออุ่นของใครบางคนที่แนบกายอยู่ทำให้ผมเผลอหลับสบาย
ข้อมือขาววางพาดเอวขณะที่หัวทุยยกมาเกยอก ขาเรียวพาดเกี่ยวขาผมไว้จนเห็นความแตกต่างของทั้งผมและเจ้าของห้องชัดเจน นายน้อยหนึ่งตะวันกอดผมไว้เหมือนหมอนข้าง หายใจเข้าออกสม่ำเสมออย่างคนหลับสนิท
อายุก็ไม่ใช่น้อย ๆ แล้ว ทำไมถึงได้ดูเป็นเด็กขนาดนี้ สามวันดี สี่วันร้าย ใครจะไปเอาใจถูก
นึกถึงที่มาของท่ากอดอันพิลึกพิลั่นแล้วก็ต้องเท้าความไปถึงเมื่อคืน เริ่มจากการนอนชิดกันโดยมีมือประสานไว้เมื่ออีกฝ่ายเข้าสู่ห้วงนิทราก็คลายแรงลง แต่ทุกครั้งที่ฟ้าผ่าดังเปรี้ยง ร่างกายของชายหนุ่มกลับมีปฏิกิริยาโดยอัตโนมัติ เขาโผเข้าคว้าอะไรก็ได้ที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดไปกอด แน่นอนว่า ณ ขณะนั้นต้องเป็นผม เกี่ยวกระหวัดรัดทั้งร่างเอาไว้แน่น ตัวสั่นทั้ง ๆ ที่ยังหลับตา บางครั้งก็มีเสียงสะอื้นหลุดออกมา แต่พักเดียวก็หายไปเอง
ผมหันกลับมามองเขาอีกครั้ง ตอนนี้ฟ้าใสและเป็นช่วงสาย นายน้อยคนเก่งคงไม่ต้องการแหล่งพักพิงเหมือนเมื่อคืนอีกแล้ว นึกอย่างนั้นก็บรรจงแกะมืออีกฝ่ายออก แทนที่ตัวเองด้วยหมอนหนุน สะบัดมุ้งออกมานอกห้องเตรียมตัวไปจัดการกับสหายทั้งสองตัวในคอกม้า แต่เมื่อเดินลงบันไดมากลับได้ยินเสียงพูดคุยกันเบา ๆ จากในห้องครัว

“...เลยพากันตื่นสายสิทีนี้”

ผมชะโงกหน้าเข้าไป เจ้าของไร่กำลังดื่มกาแฟกับกางหนังสือพิมพ์อ่านโดยไม่ได้แจ้งล่วงหน้าว่าจะแวะมาที่นี่ ส่วนแม่เพิ่งยกขนมปังปิ้งร้อน ๆ มาเสิร์ฟ

“อ้าว ลงมาพอดี ตากฤช”

“สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าคุณชนินทร์จะมา”

“เดี๋ยวต้องไปขอนแก่นน่ะ ผ่านมาทางนี้เลยแวะดูลูกชายก่อน เห็นว่าเมื่อคืนโคราชฝนหนัก”

“ครับ พายุเข้า”

“เป็นยังไงบ้างล่ะ” คุณชนินทร์ถาม แม้ไม่ได้เอ่ยชื่อผมก็รู้ว่าเขากำลังพูดถึงใคร “งอแงหรือเปล่า”

“ไม่ครับ แต่ดูเงียบ ๆ ซึม ๆ”

“เขาฝังใจน่ะ” เจ้าของไร่กล่าวพลางวางแก้วกาแฟลง เขาตบที่โต๊ะเบา ๆ เป็นสัญญาณให้ผมนั่งคุยด้วยก่อน “พี่หนึ่งเขามักสูญเสียอะไรไปในวันที่ฝนตกหนัก ครั้งแรกก็กระต่ายที่เจ้าตัวอยากเลี้ยงนักเลี้ยงหนา เข้าช่วงหน้าฝนพอฟ้าผ่าเสียงดังมันก็ตกใจตาย แม่เขาต้องคอยมานอนปลอบตั้งแต่เล็ก”

ผมพยักหน้าลงรับรู้ ข้าวไข่เจียวร้อน ๆ ฝีมือแม่ยกมาเสิร์ฟให้ผมแทนที่จะเป็นกาแฟเหมือนเจ้าของบ้าน

“อีกครั้งก็วันที่แม่เขาเสียนั่นแหละ ฉันเฝ้าอยู่ที่โรงพยาบาล ไม่ได้ไปรับหนึ่งจากโรงเรียนประจำหลายสัปดาห์แล้วเพราะยุ่ง ๆ เรื่องที่รุ้งป่วยนั่นแหละ วันนั้นฝนตกหนัก เจ้าดื้อนี่ทั้งกลัวทั้งคิดถึงแม่เลยหนีออกจากโรงเรียน โชคดีที่ครูเขามาเจอก่อน แต่กว่าจะพามาส่งที่โรงพยาบาลก็เปียกมะลอกมะแลกกันทั้งคู่ โชคร้าย มาถึงโรงพยาบาลพอดีกับที่แม่เข้าสิ้นลม ไม่ทันได้ดูใจกัน”

“คงเสียใจมากสินะครับ”

“ถึงขั้นไม่ยอมพูดไปพักใหญ่ ๆ เชียว สมัยเรียนก็ยังดี หอพักเป็นแบบนอนรวม เขาไม่ต้องอยู่คนเดียวในวันที่ฝนตก แต่โตขึ้นแล้วฉันก็ไม่มั่นใจ เห็นว่าหลายครั้งก็โทรเรียกเพื่อนให้มานอนด้วยที่บ้าน ลืมนึกไปว่าถ้าอยู่ไร่เขาคงโทรเรียกเพื่อนไม่ได้”

ถึงอย่างนั้นก็ไม่ขอให้อยู่ด้วยสักแอะ ช่างเป็นคนที่ทิฐิแรงกล้าจริง ๆ

“แต่ถ้ากฤชดูแลพี่หนึ่งได้ก็ดีแล้ว ฉันจะได้หมดห่วง แล้วเรื่องงานเป็นยังไงบ้างล่ะ”

“นายน้อยตั้งใจมากครับ ช่วงนี้ผมก็ยังสอนเรื่องในไร่อยู่ให้จบเป็นอย่าง ๆ ส่วนบัญชีก็กำลังทำความเข้าใจ”

“ดีแล้วล่ะ ถ้าเขาเป็นเร็ว ๆ เราจะได้หายเหนื่อย”

“ผมยินดีครับ”

ถึงแม้พูดจนนับครั้งไม่ถ้วน ชายแก่ก็ยังหัวเราะร่วนแทนคำตอบ

“เรานี่มันเด็กดีจริง ๆ สายใจโชคดีมากเลยนะ”

แม่ผมยิ้ม รับคำหน้าชื่น ยกน้ำเปล่ามาเสิร์ฟนายใหญ่ด้วยท่าทีนอบน้อมเหมือนเคย



TBC

 :hao5: :hao5: ช่วงนี้ไม่ค่อยมีวินัย อัพไวกว่ากำหนด แต่เดี๋ยววันอาทิตย์มาอีกนะ ฮ่าๆๆๆๆ คิดถึงคนอ่าน ท้อใจ หิวโหย เป็นคนกินยากอยู่ต่างบ้านต่างเมืองไม่มีอะไรกิน ไม่รู้จะไปบ่นกับใคร มาๆๆ ไหนๆก็นั่งล้อมวงกันอ่านแล้วขอบ่นหน่อย ฮาาา
ตอนนี้ไม่มีไรมาก ค่อยๆขยับไปเรื่อย ๆ เรื่องนี้หวานๆ ใส ๆ ไร้มลพิษค่ะ เขียนไปเบ้ปากไปตามสไตล์คนโสดมาก อีกฤช อีขี้อ่อย เกลียด!! 5555555555555555

เจอกันวันอาทิตย์ค่ะ สุขสันต์วันสุดท้ายของวันหยุด /เราลาต่ออีกสองวัน  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 15-04-2015 21:15:03
รอวันอาทิตย์นะคะ :)

ตะวันดวงน้อยซึนเหลือเกิน ฮุฮุ

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 15-04-2015 21:15:24
นายน้อยคืออารมณ์แปรปรวนมาก  :katai5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 15-04-2015 21:26:05
นายน้อยน่าสงสารอ่ะ ดีนะที่แม่ให้กฤชมาอยู่เป็นเพื่อน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 15-04-2015 21:26:26
สงสารนายน้อยอิกฤช แกห้ามทำนายน้อยฉันเสียใจนะเว้ยยย



หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 15-04-2015 21:28:17
ถึงนางจะหงุดหงิด อารมณ์แปรปรวน แต่เราก็รักนาง โอ๋ๆ เด็กน้อยยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 15-04-2015 21:29:21
ถูกใจตรง " อิขี้อ่อย เกลียด!!" นี่แหล่ะ //ขำแรง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 15-04-2015 21:33:57
ชอบนายน้อยตรงอยากได้อะไรแต่ก็ฟอร์มเยอะนี่แหละ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 15-04-2015 21:37:03
อ่านตอนนี้แล้วแอบเขิน คิดว่านายน้อยรู้สึกดีๆ ด้วยแล้วแน่เลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Patronus ที่ 15-04-2015 21:37:38
พี่หนึ่งคิวท์มากเลยค่ะ (นี่อายุ 30 จริงหรือเปล่า?)

รอวันอาทิตย์นะคะ ชอบจังเลย อัพอาทิตย์ละหลายตอน  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 15-04-2015 21:46:10
นายน้อยน่าสงสารอ่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 15-04-2015 21:48:10
นายน้อยก็มีอะไรต้องคิดมากมายเหมือนกัน กดดันตัวเองน่ะแหละ แต่กฤชเอาอยู่เข้าใจพูดตลอดอ่ะ
นอนจับมือกัน กอดกัน คชิดไรบ้างไหมกฤช นายน้อยนี่ที่เขินๆ คือชอบเขาป่าวคะ กิ๊วๆ
พระเอกช่างเป็นคนที่พึ่งพาได้ ส่วนนายน้อยเหมือนลูกแมวขู่ฟ่อๆ แต่น่ารัก

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: kautumn ที่ 15-04-2015 21:50:25
นายน้อยกับคุณหัวหน้าคนงานคืบหน้าไปอีกนิดแล้วซินะ รอลุ้นให้อ่อยสำเร็จไวๆค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: makampom_yun ที่ 15-04-2015 22:00:13
 :hao6: :hao6: :hao6:

นายน้อยน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกก
กรี้ดดดดดด ชอบมากเลยยยย
ทั้งนายน้อยพี่หนึ่ง และน้องกฤช  :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 15-04-2015 22:03:35
ถึงจะทิฐิเยอะ แต่ก็เป็นแบบน่ารักน่าใส่ใจนะกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 15-04-2015 22:04:28
หนึ่งตะวัน ดูเป็นคนน่าเอ็นดูทีเดียว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 15-04-2015 22:05:24
กฤชดูแลนายน้อยดีๆนะ
มีนอนจับมือกันด้วย :o8:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 15-04-2015 22:06:40
“ถึงคุณจะไม่ชอบหน้าผม แต่ผมชอบคุณนะ”

อันนี้อะไรอ่ะคุณกฤช นี่คือคิดไปไกลมานะ คิคิ
คือยังไงดี มันมุ้งมิ้งนะ งี้แบบให้ฝนตกทั้งเรื่องเลยได้ป่ะคะ
พี่น้องเขาจะได้นอนด้วยกันทุกคืน 5555

เราว่านายน้อยมีมุมที่เข้าใจยากบ้าง แต่ก็น่ารักมาก
ดูเหมือนเค้าจะเริ่มมีใจให้กันแว่บๆ หรือเปล่า
ให้ตกหลุมรักพร้อมกันเลยค่ะ อยากรู้ว่าใครจะทิ้งมาดก่อนกัน

คุณเวสต์สู้ๆ กินน้ำลูบท้องไปก่อน เดี๋ยวก็เช้าแล้วน่าา
อุ๊ยๆ อยากให้ถึงวันอาทิตย์แล้วอ่ะ ออกตัวเลยว่าหลงนายน้อย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 15-04-2015 22:09:53
พี่หนึ่งเหมือนแมวยังไม่คุ้นคนอ่ะ
น่ารักน่าแกล้ง
ถึงว่าสิกฤชแกล้งเยอะเลย อิอิ

สอนงานกันไป ค่อยๆเข้าใกล้กัน เดี๋ยวก็รักกันเนอะ
จะได้ช่วยกันดูแลไร่ต่อไป
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 15-04-2015 22:14:58
ดูถ้าตาหนูจะติดสามีนะหนูกฤษรับรองโดน
เมียเกาะไปปล่อยแน่แค่คิดก็น่ารักล่ะ.
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-04-2015 22:18:25
ตกลงโดนเขาปลอบซะเอง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Evergreen ที่ 15-04-2015 22:32:30
อัพบ่อยๆ~ คนอ่านนั่งรอตาละห้อยยย :impress2:
เราก็พึ่งกลับจากบ้านกันดาร ไร้สัญญาณ 55555556

พี่หนึ่งนี่เป็นพวกปากแข็งใช่ย่อย
ตากฤชก็อย่าพึ่งน้อยอกน้อยใจนะ
หรืออไม่ก้แอบหนีไปให้คนแถวนี้กระวนกระวายเล่น กิกิ

รอวันอาทิตย์ค่าาาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 15-04-2015 22:52:36
สายฝนมักนำพาความเหงากับความเศร้ามาด้วยเสมอเลยนะคะ.. T^T *กอดนายน้อยแน่นๆ*
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 15-04-2015 22:58:44
โอย....อิกฤชขี้อ่อย!
หมั่นไส้!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: oss_tw ที่ 15-04-2015 23:05:05
 :mew1:

มนต์ฤทธิ์ว่านหางจระเข้

พี่หนึ่งโดนน้องกฤชซะแล้ว

  . :mew4:    :mew4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 15-04-2015 23:07:39
ตกลงใครปลอบใคร
รอวันอาทิตย์ค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 15-04-2015 23:08:23
นายน้อยเป๊คเราเลยย  :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: pedchara ที่ 16-04-2015 02:08:11
เป็นเด็กเกิดใหม่ในเล้าเลยได้มีโอกาสเพิ่งอ่านผลงาน

ชอบมากค่ะ มันง่ายๆ โรแมนติกเล็กๆ ละมุนดี

พี่หนึ่งนี่คิดลึกกับเด็กหรือ...ตามดูๆ :impress2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: w-for-winnie ที่ 16-04-2015 02:17:37
พี่กฤชเข้าบ้านมาตัวเปียกๆไม่ใช่หรอค่ะ ทำไมไม่เห็นมีฉากเปลี่ยนเสื้อเลย  :katai5: :katai5: :katai5:

 :hao3: :hao3: :hao3:
ไอเราก็มโนว่าพี่กฤชกำลังแกะกระดุมเสื้อเชิร์ตสีขาวที่เปียกลู่ผิวสีแทนทีละเม็ดๆล่วงหน้าไปแล้ว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 16-04-2015 02:22:25
ME TOO WRITER. . :sad4: :katai1: :mew6:
I  LOVE  THAILAND. !!!!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 16-04-2015 09:06:27
อร๊างงงงงงงง


นายน้อย น่ารอ๊คอะ


กฤชดูแลนายน้อยดีๆนะ  เธอชอบคนตามใจ


อย่าไปขัดใจเธอมากนัก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-04-2015 09:35:46
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 16-04-2015 09:38:52
เค้ากอดกันแล้ว หุ หุ เราเขินทำไม :o8:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 16-04-2015 09:42:56
โถๆๆๆ นายน้อยปลอบใจตัวเองรึเปล่าคะ
มามะๆ เดี๋ยวเจ๊ปลอบเอง :กอด1:
รอตอนต่อไปปปป
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 16-04-2015 12:23:27
อร๊างงงงงง น่ารักจางงงงง ><
น่ารักทั้งคู่เลยยย นายน้อยนี่ซึนมากจริง
ความทรงจำวันฝนตกไม่ดีทั้งคู่เลย ฮือ
รอตอนต่อไปค่าาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 16-04-2015 15:46:18
เรื่องนี้นี่มันอบอุ่นจริงๆ บรรยากาศบ้านไร่สบายๆ ชอบบบบ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 16-04-2015 16:13:49
ไมนายน้อยน่ารักงี้ เป็นพาร์ทแรกที่เป็นพี่ชายแบบแปลกๆ
แบบคล้ายจะปลอบก็ไม่ใช่ โถ่ว งานนี้ใครปลอบใครกันแน่เนอะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 17-04-2015 10:29:26
เด็กขี้อ่อยยยยยยย  :hao7:
ก็ขี้อ่อยจริง ๆ นั่นแหละ อ่อยแบบเนียน ๆ อ่อยแบบไม่รู้ตัวอะไรงี้ด้วยนะ
มาอ่อยเก๊ามั่ง อ่อยแรกเก๊าไปแล้ว #หัวเราะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 17-04-2015 13:06:20
บรรยากาศระหว่างสองคนเริ่มดีขึ้นแล้ว  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: sittawan ที่ 17-04-2015 16:55:35
ซึนจังเลยน่ะนายน้อยยย :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 17-04-2015 19:43:18
ทำไมพี่หนึ่งต้องไม่ชอบน้องกฤชด้วย
น้องกฤชผิดอะไร
น้องกฤชก็พ่อพระ ไม่มีจะเคืองหรอก น่ารักซะจริง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 17-04-2015 21:10:32
งานปรานีตมาก เขียนได้สวย ฉันชอบนิยายเรื่องนี้ของเธอ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 17-04-2015 21:18:37
พี่หนึ่งแข็งนอกแต่อ่อนในนี่เอง :o12:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujung ที่ 17-04-2015 22:42:02
เรื่องเล่าในคืนฝนตก เศร้าเนอะ  ขอให้คืนฝนตกครั้งต่อๆไปไม่เจอเรื่อวร้ายๆกันอีกน้า :hao4: :hao4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 18-04-2015 08:50:23
กฤชทำงี้พี่หนึ่งจะไปไหนรอดดด !
มานอนจับมงจับมือ อื้อหืออออหวานเว่อวีว่ามาก
เด็กดื้อแบบพี่หนึ่งนี่ยังไงน้องกฤชก็ปราบอยู่นะฮับบบ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: NOPKAN ที่ 18-04-2015 09:43:14
ตอนต่อไปคนแต่งอัพแล้ว ใส่เลขหน้าให้ด้วยนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 18-04-2015 10:50:06
มีปมกับสายฝนทั้งคู่เลยเนอะ แต่แบบนี้ก็ดี
จะได้เข้าใจซึ้งกันและกันมากขึ้น >.,<
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 18-04-2015 22:48:44
นายน้อยน่ารักเหมือนเด็กๆเลย

 :mew1: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 04 (15/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Fujung ที่ 18-04-2015 23:31:17
รู้สึกได้ถึงความอบอุ่น  :katai2-1: โอ๊ยๆๆอยากให้เขาได้กันเร็วๆ Oops!!! :hao6: ลงเอยกันเร็วๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 19-04-2015 14:21:57
ตอนที่ 5



เพราะฝนลงเม็ดหนักเมื่อคืน ใบองุ่นตามค้างไม้ไผ่พากันชูช่อสีเขียวสด โชคร้ายก็แต่ผลองุ่นที่สุกแล้วเสียหายไปบ้าง แต่ไร่ตะวันฉายก็ยังชุ่มฉ่ำชื่นบานไปด้วยน้ำฝนค้างคืน

ผมเดินผ่านตัวไร่เข้าไปในโรงบ่ม ไอ้โจ้นั่งเล่นมือถือใหม่ที่เพิ่งถอยมาเมื่อวันก่อนในเมือง และกลายเป็นมนุษย์โซเชียลมีเดียทันตาเห็น

“เวลางาน เดี๋ยวจะโดน”

“อุ้ย คุณกฤช นึกยังไงมาถึงนี่ได้ครับเนี่ย” ไอ้ตัวดีซุกมือถือไว้ในกระเป๋ากางเกง ยิ้มยิงฟันขาวประจบสอพลอ “แหม ไม่มาตอนโจ้กำลังขยัน เพิ่งหยิบมือถือขึ้นมาเล่นเดี๋ยวนี้เอง”

“เออ” ผมรับคำอย่างขอไปที จะว่ารำคาญก็ไม่เชิง แต่ขี้เกียจจะฟังมากกว่า

“วันนี้นายน้อยไม่มาด้วยหรือครับ”

“ให้เขาพักบ้าง วันนี้พื้นเฉอะแฉะไม่อยากให้ลงมาเดินเล่น เดี๋ยวจะลื่นล้มกันเปล่า ๆ”

“คุณกฤชนี่ห่วงนายน้อยอย่างกับลูก”

“พ่อเขาฝากไว้ก็ต้องดูแลอย่างดีสิวะ” ตอบแล้วเดินไปดูหยิบเอกสารตรวจรอบการทำงาน “เช็คอุณหภูมิบ้างหรือเปล่า”

“เช็คครับคุณท่าน นี่รายงานครับ”

“อืม อย่ามัวแต่เล่นมือถือ เมื่อวานไอ้ก้องมาบอกว่าเครื่องแยกก้านตัวในสุดเสีย ช่างมาดูหรือยัง”

“นัดแล้วครับ มาตอนบ่าย ๆ คุณกฤชจะอยู่ทดสอบด้วยไหม”

“ดูก่อนแล้วกันว่าในไร่มีอะไรหรือเปล่า หรือเอ็งจัดการกับไอ้ก้องไม่ได้”

“โธ่ ทำเสียงแบบนี้ใส่โจ้จะปฏิเสธได้เหรอครับคุณ” มันบ่นกระปอดกระแปด “ทีตอนสอนนายน้อยล่ะเสียงอ่อนเสียงหวาน”

“อะไรของเอ็ง”

“ให้ความหวังเขาบ่อย ๆ ระวังเขาจะหวังจริง ๆ นะครับ”

ผมพลิกแผ่นรายงานการดำเนินงานกลับมาที่หน้าแรก เงยหน้าขึ้นมองคนที่ยังลอยหน้าลอยตาพูด “เลอะเทอะใหญ่แล้ว เดี๋ยวจะฟ้องนายให้ตัดเงินเดือนเอ็งให้เหี้ยน”

“นี่ คุณกฤช ไม่รู้ตัวเลยหรือ” คราวนี้น้ำเสียงของไอ้โจ้เปลี่ยนเป็นจริงจัง มันขมวดคิ้วเข้าหากัน นับเป็นภาพหายากเลยทีเดียว "นายน้อยน่ะเขาตุ้งติ้งเกินผู้ชายทั่วไป”

“ข้าทาสอย่างเอ็งจะไปเข้าใจอะไรพวกคุณหนูวะ อย่าพูดอะไรพล่อย ๆ ใครได้ยินมันจะไม่ดี”

“คนเดียวที่ยังไม่รู้ก็คุณกฤชนั่นแหละ ที่โจ้พูดไม่ได้อยากให้คุณกฤชรังเกียจนายน้อยหรอกนะ แต่คุณกฤชดูแลเขาดีเกินไประวังนายน้อยจะหวั่นไหว คุณกฤชเองก็หน้าตาดีจะตายไป พวกผู้หญิงในไร่ชม้ายชายมองกันตาละห้อย”

ถึงแม้ไอ้โจ้จะพยายามโน้มน้าว แต่ผมก็ยังเถียงคอเป็นเอ็น “ข้าเห็นเขาตั้งแต่ยังเด็กก็เป็นแบบนี้แต่ไหนแต่ไร จะมาเป็นตุ๊ดเป็นเกย์อะไรตอนนี้”

“คุณกฤชไม่รู้หรอกว่านายน้อยชอบฟันดาบตั้งแต่อายุเท่าไร อย่าด่วนตัดสินไปเลย เขาอาจจะเป็นตั้งแต่เล็กแต่น้อยแล้วก็ได้”

ผมใช้แผ่นพลาสติกสำหรับรองรายงานเคาะหัวคนพูดไปหนึ่งทีแล้วยื่นให้มัน “เพ้อเจ้อ เอาคืนไปแล้วตั้งใจทำงานด้วย ถ้าข้าโผล่มาเห็นเอ็งบังเอิญหยิบโทรศัพท์มาเล่นอีกที ริบ!”

พูดจบก็เดินออกมา มีเพียงเสียงบ่นโอดครวญของลูกสมุนปากดีคล้อยอยู่เบื้องหลังเท่านั้น



“กฤช!”

นับเป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่นายน้อยหนึ่งตะวันจะเรียกชื่อผม ถึงมันจะไม่อ่อนหวานและสุภาพแต่ก็นับว่าเป็นเรื่องน่าประหลาดใจไม่น้อย เจ้าของเสียงวิ่งหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสมาจากโซนของบ้านพัก ท่าทางดีใจที่ตื่นมาแล้วได้เจอบิดาก่อนอีกฝ่ายจะไปทำธุระต่อ

“ค่อย ๆ เดินครับนายน้อย พื้นมันเป็นโคลน”

“ทำอะไร”

“จัดพุ่มครับ นายไปแล้วหรือครับ”

“อืม ไปแล้ว”

“ที่จริงวันนี้นายน้อยพักก็ได้นะครับ เมื่อคืนท่าทางหลับไม่สนิท”

“ไม่เป็นไร นายยุ่งหรือเปล่า”

“ก็...ไม่ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ”

“พาเข้าไปในเมืองหน่อยสิ” ไม่พูดเปล่า แต่เดินมาจับต้นแขนผมเขย่าไปมา ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มนิด ๆ ไม่เต็มที่ แต่เห็นได้ชัดว่าอารมณ์ดีจัด “พ่ออนุญาตให้ซื้อเปียโนมาไว้ที่บ้านสักหลัง นี่กำลังให้ป้าสายใจขยับขยายห้องนั่งเล่นเตรียมพื้นที่วางเปียโน พาฉันไปหน่อยสิ ไม่รู้จักเมืองที่นี่เลย อยู่ไกลมากไหม อยู่ไกลแค่ไหน รู้จักร้านขายเครื่องดนตรีดี ๆ หรือเปล่า”

“ใจเย็น ๆ ครับ” ผมรีบปราม เห็นดวงตาเป็นประกายกับท่าทางตื่นเต้นเหมือนเด็ก ๆ แล้วก็ไม่อยากจะเชื่อว่าคนตรงหน้าคือผู้ชายอายุ 29 ปีเต็ม เกิดก่อนผมถึงสามปี

“ขอผมไปอาบน้ำก่อนแล้วเดี๋ยวไปตาม นายน้อยกลับไปรอผมที่เรือนใหญ่เถอะครับ”

เขาพยักหน้าถี่ ผมเส้นเล็กที่ปรกอยู่บนหน้าผากปลิวกระจัดกระจาย เห็นแล้วอดยิ้มไม่ได้ “แล้วอย่าวิ่งนะครับ เดี๋ยวลื่นล้ม”

“รู้แล้วน่า เดินมาจะสามสิบปีอยู่แล้วใครจะล้ม”

“ครับ” ผมต่อคำว่า ‘พ่อคนเก่ง’ ในใจ



ท่าทางจะอารมณ์ดีจริง ๆ

ระยะทางจากบ้านมาถึงตัวเมืองใช้เวลาประมาณ 20 นาที ส่วนสาเหตุที่ยังไม่ถึงห้างสรรพสินค้าที่มีร้านเครื่องดนตรีตั้งอยู่เพราะในตัวเมืองรถค่อนข้างติด นครราชสีมาเป็นหัวเมืองใหญ่ที่นักเดินทางต้องผ่านสัญจรไปมา ไม่ว่าจะวันธรรมดา หรือเสาร์อาทิตย์แบบนี้บนถนนก็เบียดเสียดไม่ต่างจากในเขตกรุงเทพและเมืองท่องเที่ยวอื่น ๆ

นายน้อยหนึ่งตะวันมองออกไปนอกกระจก ฮัมเพลงตามแผ่นซีดีที่เปิดอยู่ เป็นเพลงฝรั่ง ผมไม่ค่อยถนัดเท่าไร แต่ก็รู้จักเพลงนี้ดี

“ฉันชอบเพลงนี้” จู่ ๆ เขาก็พูดขึ้น โคลงหัวไปด้วย เป็นเพลงประกอบหนังรักเมื่อไม่นานมานี้ เนื้อหาเพราะ ฟังดูเหงา ๆ ชอบกล “ปกตินายฟังเพลงแนวไหน”

“ฟังได้หมดครับ ผมชอบเพลงฟังสบาย ๆ”

“ไว้ฉันแกะคอร์ดเพลงนี้เสร็จมาฟังสิ”

เสียงนั่นไม่สามารถปกปิดความตื่นเต้นได้ ท่าทางจะชอบเล่นเปียโนมากจริง ๆ “แม่ฉันเป็นคนสอน แต่ว่าตั้งแต่ไปอังกฤษก็ไม่ได้เล่นเลย กลับมาได้สักพักพ่อก็ส่งมานี่”

“ปกติที่กรุงเทพนายน้อยอยู่กับใครครับ ผมเห็นนายไป ๆ มา ๆ ไม่น่าจะติดบ้านเท่าไร”

“อยู่กับพี่เลี้ยง” เขาว่า ยังไม่ละสายตาออกมาจากกระจกใส “พ่อไม่ค่อยอยู่จริง ๆ นั่นแหละ แต่ในหมู่บ้านมีเพื่อนที่สนิทกันสมัยมัธยมอยู่หนึ่งคน มานอนที่บ้านบ่อย ๆ”

“เพื่อนสนิทเหรอครับ”

“อืม ตอนไปอังกฤษก็ไปเรียนด้วยกัน แต่ทางนั้นขึ้นเป็นCFOแล้ว ไม่ค่อยว่างมาอยู่ด้วยหรอก พอร์ชน่ะ พอร์ช ภูดิศ รู้จักไหม”

“เคยได้ยินชื่อครับ”

“คนดังเลยแหละ” ว่าพลางยืดอกนิด ๆ “มีข่าวควงสาวไม่เว้นแต่ละวัน ถ้านักข่าวรู้ว่ามันเป็นเกย์คงอายแทบแทรกแผ่นดินหนี ไปตั้งฉายามันว่าคาสโนว่าหน้าใหม่ ตลกชะมัด”

ผมพยักหน้ารับรู้ ที่เห็นพาดหัวข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์ดาราก็ประมาณนี้ เป็นลูกหลานไฮโซที่เปลี่ยนดาราควงเป็นว่าเล่น

“เขาก็ดูคาสโนว่าจริง ๆ แหละครับ”

“คบโปรโมทงานให้น้องสาวเพื่อนน่ะ ตัวมันเองก็เจ้าชู้ เปลี่ยนคนควงบ่อยเลยต้องหาเรื่องสาว ๆ มากลบกระแส เป็นผู้ชายนิสัยแย่ แต่เป็นเพื่อนที่ดี”

ถึงจะด่าอีกฝ่ายไม่หยุดแต่ริมฝีปากก็ยังประดับยิ้ม “วันนี้นายน้อยดูอารมณ์ดีจริง ๆ นะครับ”

“อืม...ก็ประมาณนั้นแหละ เมื่อคืนหลับสนิท”

“แต่สะดุ้งตลอด?”

“จริงเหรอ ไม่รู้ตัวเลยนะ ปกติชอบตื่นมากลางดึก อย่างที่รู้ เรือนใหญ่นั่นก็วังเวงอย่างกับอะไรดี กว่าจะข่มตานอนได้ก็ปาไปหลายชั่วโมง ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะคุ้น”

เมื่อถึงทางเข้าห้างสรรพสินค้าผมก็ตีไฟเลี้ยว นายน้อยหนึ่งตะวันยังคงฮัมเพลงไปเรื่อย ๆ สลับกับบทสนทนาที่มากกว่าปกติเป็นเท่าตัว

“นี่ ฉันลองมาคิด ๆ ดูแล้วเรามาสมานฉันท์กันดีไหม ยังไงเสียนอกจากไอ้โจ้แล้วนายก็ไม่ค่อยสนิทกับใคร ถ้าเราผูกมิตรกันไว้น่าจะดี” ผมเลิกคิ้ว คนที่ตั้งแง่ก็ตัวเองแท้ ๆ จะมาชวนคนอื่นสมานฉันท์ทำไม “อีกอย่าง จริง ๆ นายก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร”

“ผมเป็นคนดีครับ”

“ก็ได้” เขาว่า แต่ก็มิวายสำทับ “เป็นคนดีนิดหนึ่ง ฉันอนุญาตให้นายเรียกฉันว่าพี่หนึ่งอย่างที่พ่อพยายามชักจูงให้นายเรียก โอเคไหม”

“ไม่ค่อยคุ้นครับ”

“ก็หัดสิ ฉันจะลดตัวลงมาเป็นพี่ชายคอยดูแลนาย ยังจะเรื่องมากอีก เดี๋ยวก็ไม่ให้เป็นน้องเสียหรอก คนอุตส่าห์เอ็นดูที่เสียพ่อไปตั้งแต่เล็ก ฉันก็เสียแม่ไปตอนเด็ก ๆ เหมือนกัน”

จบประโยคนั้นผมก็เผลอหลุดหัวเราะออกมา คนสั่งยกมือขึ้นกอดอก เริ่มมีสีหน้าแบบที่เห็นบ่อย ๆ อีกแล้ว

“ตลกอะไรของนาย”

“เปล่าครับ กำลังจะตกลง ขอบคุณมากครับ ผมจะพยายามเรียกว่าพี่หนึ่งแล้วกันนะ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ”

“ทำยังไง”

“คิ้วชนกันแล้ว” ขับวนหาที่ทางในลานจอดรถ เหลือบตามองหน้าอีกฝ่ายผ่านกระจกมองหลัง “เวลาคุณหนึ่งอารมณ์ดีน่ารักกว่าตั้งเยอะ”

“อย่ามาเที่ยวชมคนอื่นว่าน่ารักน่า” แก้มของเขาขึ้นสีเล็กน้อย แม้อยู่ในที่แสงสลัวก็ยังสังเกตเห็นได้ หนึ่งตะวันเม้มปากเข้าหากัน เห็นได้ชัดว่าเขากำลังเขิน “แล้วไหนว่าจะเรียกพี่หนึ่ง”

“เอาเป็นคุณหนึ่งจะสะดวกกว่าครับ แค่นี้ก็พิเศษกว่าใครในไร่แล้ว”

จบประโยคเอาใจ สีหน้าเครียดขมึงของอีกฝ่ายก็คลายลง หนึ่งตะวันผิวปากฮัมเพลงเดิม ผมลอบมองผ่านกระจก หลุดยิ้มตามริมฝีปากบางที่ยกมุมขึ้นนิด ๆ นั้นพร้อมกัน



เปียโนสีดำขลับเป็นสิ่งที่นายน้อยตัดสินใจเลือกหลังจากเดินวนอยู่ในร้านเครื่องดนตรีนานนับชั่วโมง ผมนั่งรออยู่ตรงเก้าอี้สำหรับลูกค้า ปล่อยคนอยากมาให้เพลิดเพลินไปกับการเลือกซื้อของเล่นตัวเองจนสาแกใจก็รูดบัตรเครดิตชำระเงินไปอย่างง่ายดาย
ทางร้านแจ้งว่ารถจะเข้าไปส่งเปียโนแบบที่นายน้อยสั่งพรุ่งนี้เช้า สีหน้าเขาตื่นเต้นราวกับจะรอนานกว่านี้สักนาทีก็ไม่ไหว เมื่อได้ของที่อยากได้สมใจก็เดินผิวปากออกจากร้านด้วยอารมณ์ที่เบิกบานกว่าเดิมเป็นเท่าตัว

“แวะซุปเปอร์ก่อน อยากกินต้มยำทะเล”

“ให้แม่กับป้าแววออกไปซื้อที่ตลาดพรุ่งนี้ก็ได้ครับคุณหนึ่ง สองคนนั้นถนัดเลือกซื้ออาหารสด”

“ฉันก็ถนัด” เขาว่า ผมเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความแปลกใจ

“ตอนอยู่อังกฤษแย่หน่อย ไม่ค่อยมีของให้เลือกมาก อยากกินต้มยำต้องไปเด็ดใบที่ขายตามไชน่าทาวน์ว่าถ้าไม่มีวัตถุดิบแบบไทย ๆ ใช้แทนได้บ้าง อย่างมะกรูดนี่ดีสุดก็ใบเลมอน แต่ไม่ไหว รสชาติสู้ของไทยไม่ได้”

“ชอบทำกับข้าวเหรอครับ”

“แล้วแต่อารมณ์” ดูจากนิสัยแล้วก็เป็นแบบนั้น เมื่อถึงซุปเปอร์ผมก็หยิบรถเข็นลากตามเจ้านายมาติด ๆ นายน้อยดูคล่องแคล่ว เลือกซื้อของสดได้อย่างชำนาญผิดกับผมที่ได้แต่ยืนมอง

“กฤช!”

เสียงเรียกที่ดังขึ้นทำให้ผมหันหลังกลับไป เจ้าของเสียงเป็นหญิงสาวรุ่นพี่ เรียนจบที่เดียวกันกับผมโบกไม้โบกมือมาทางนี้ เธอดูสวยขึ้นกว่าสมัยที่เรายังคบกัน ดูสวยสง่ามากกว่าเป็นนักศึกษาสัตวแพทย์ที่ร่าเริงคนเก่า

“โอ๊ะ เพิ่งเห็นว่ามากับเพื่อน”

“ครับ คุณหนึ่งตะวันเป็นลูกชายเจ้าของไร่ที่ผมทำงานอยู่”

“อ้อ สวัสดีค่ะ” พี่นุ่นยกมือไหว้ ถึงเธอจะแก่กว่าผมแต่ก็ยังเด็กกว่าคุณหนึ่ง อีกฝ่ายพยักหน้ารับแล้วหันไปสนใจผักในชั้นวางต่อ “เข้าเมืองมาไม่เห็นบอกกันบ้าง”

“พอดีมาธุระน่ะ ไว้คราวหลังถ้ามาเองผมจะโทรหาพี่นุ่นคนแรกเลย”

“แหม ปากหวาน” หล่อนพูดยิ้ม ๆ ชวนให้ผมยกริมฝีปากขึ้นตาม “ถ้าตอนคบกันหัดปากหวานแบบนี้บ้างก็ดีน่ะสิ”

“อย่าพูดเลยครับ สุดท้ายพี่ก็ทิ้งผมอยู่ดี”

“ล้อเล่นน่า สบายดีไหม ดำขึ้นหรือเปล่า แต่ล่ำขึ้นเยอะเชียว”

“คนสวนก็แบบนี้แหละครับ” ผมพูดกลั้วหัวเราะ ความสัมพันธ์ของผมกับรุ่นพี่จบลงไปหลายปีแล้ว แต่ยังคงเป็นมิตรที่ดีต่อกัน พี่นุ่นเป็นคนน่ารัก และตอนนั้นผมก็รักเขามากเสียด้วย “พี่นุ่นสบายดีนะ”

“ช่วงนี้ระหองระแหงกับปูนน่ะ อย่าให้พูดเลย เซ็ง”

“มีอะไรปรึกษาผมได้นะ ถ้าพี่ปูนไม่หึง”

“คงได้โทรไปร้องไห้ให้ฟังเร็ว ๆ นี้แหละ” ถึงจะพูดแบบนั้นใบหน้าสวยก็ยังยิ้มแย้ม พี่นุ่นเป็นแบบนี้ แม้เลิกกันไปนานแล้วผมก็ยังเป็นห่วง

“ผมพูดจริง ๆ นะ”

“อื้ม ขอบใจมาก แต่ตอนนี้ยังไหวน่ะ กฤชเถอะ ที่ไร่เป็นไง ไหนว่าอยากออกมาเปิดคลินิกเป็นของตัวเอง มาลองงานในโรงพยาบาลก่อนไหม หรือมาช่วยที่คลินิกพี่ก่อนก็ได้”

“ยังไม่ใช่ช่วงนี้หรอกครับ” ผมหันหน้าไปมองนายน้อย เขายังคงเลือกผักจากชั้นวาง ไม่สนใจบทสนทนาของเพื่อนเก่า “ต้องจัดการหลาย ๆ อย่าง”

“ถ้าเป็นเรื่องทุนไม่ต้องห่วงเลยนะ ดูทำเลไว้หรือเปล่า”

“ช่วงแรกอาจต้องมาฝากตัวเป็นหมอในคลินิกพี่นุ่นก่อนครับ ให้ชำนาญกว่านี้หน่อย สักพักน่าจะหาที่ทางในอำเภอ ละแวกนั้นสัตวแพทย์ค่อนข้างน้อย ส่วนเรื่องเงินทุนผมก็พอมีเก็บหอมรอมริบไว้บ้าง”

“อืม ก็ดีนะ มีอะไรก็ปรึกษาแล้วกัน ปูนบอกว่าที่โรงพยาบาลไม่มีหมอหนุ่ม ๆ หล่อล่ำเก่ง ๆ เลย อยากมีสักคนจะได้ดึงดูดเจ้าของสัตว์สาว ๆ มาบ้าง” พี่นุ่นยิ้มจนตาปิด ก่อนยกมือขึ้นดูนาฬิกา  “เดี๋ยวไปแล้ว นัดเพื่อนไว้ เห็นหน้าคุ้น ๆ เลยแวะมาทักทายหน่อย ไว้ค่อยคุยกันนะ มีอะไรก็ทักแชทมา บ๊ายบาย ลาแล้วนะคะคุณหนึ่งตะวัน”

เจ้าของชื่อหันกลับมาพยักหน้าก่อนวางผักสดลงในรถเข็น เมื่อคนแปลกหน้าห่างรัศมีออกไปแล้วถึงได้ชะเง้อคอมองตาม “แฟนเหรอ”

“แฟนเก่าครับ”

“สวย” เขาพูดลอย ๆ ก่อนขยายความ “ทำไมเลิกกันล่ะ”

“หลายอย่างครับ เรื่องแบบนี้ห้ามกันไม่ได้ ถ้าใครคนหนึ่งไม่ได้รักต่อให้พยายามแค่ไหนมันก็ไม่รอด”

“ก็ดูรักกันดีออก”

“ผมเข้าไปจีบตอนที่พี่นุ่นเพิ่งเลิกกับแฟนครับ” นึกแล้วสมเพชตัวเองที่หยิบยื่นความดีแลกกับโอกาสที่พี่นุ่นจะหันมามอง “เธอเป็นดาวคณะ แย่ตรงที่เจอแต่ผู้ชายนิสัยไม่ดี แต่ความดีก็ไม่ใช่ความรัก”

“จะบอกว่าตัวเองเป็นคนดี ว่างั้น?” นายน้อยหนึ่งตะวันเบะปากก่อนถามต่อ “คบกันนานไหม”

“ก็...หลายปีครับ”

“น่าเสียดาย”

“พี่นุ่นโตกว่าด้วย ผู้หญิงส่วนมากต้องการความมั่นคงในชีวิตครับ ช่วงนั้นผมเองก็ยังเรียนไม่จบ แถมวางแผนอนาคตว่าจะทำงานอยู่ไร่พักใหญ่ ๆ กว่าจะออกมาทำงานตรงสายที่จบ ความฝันของพี่นุ่นคืออยากมีคลินิกเป็นของตัวเอง ซึ่งผมคงช่วยสานฝันตอนนั้นไม่ได้”

“นายชอบคนอายุมากกว่าเหรอ” ผมพยักหน้า อีกฝ่ายพูดต่อ “ถามอะไรหน่อยสิ ที่เขาบอกว่าคนอายุมากกว่าจะจัดจ้าน จริงหรือเปล่า”

ผมหัวเราะ นึกถึงบทรักของตัวเองกับหญิงสาวแล้วกกหูทั้งสองข้างก็เห่อร้อน แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมองคู่สนทนาที่หน้าแดงไม่ต่างกันก็ยิ่งหัวเราะมากกว่าเก่า

“นายเคยนอนกับผู้หญิงแล้วจริง ๆ ด้วย”

“คุณหนึ่งหลอกถามอะไรผมครับเนี่ย”

“แค่อยากรู้ไม่ได้หรือไงเล่า”

“ได้ครับ” ผมว่า จากที่เขินตอนนี้กลายเป็นขำเต็มรูปแบบ นายน้อยทำหน้ายุ่งเหมือนที่ถนัด “คุณหนึ่งอย่าบอกนะว่ายังไม่เคย?”

“ต้องเคยสิ! อย่าพูดอะไรให้ฉันดูอินโนเซนท์หน่อยเลยได้ไหม หน้าตาฉันก็ไม่ได้แย่นะ อายุปูนนี้แล้วด้วย”

“ถ้าอย่างนั้นจะเขินทำไมล่ะครับ”

“ไม่ได้เขิน! อย่าพูดมากน่า เดินตามมาเร็ว ๆ สิ จะไปดูขนม” ผมครางรับว่าครับ ๆ ในลำคอ เข็นรถตามอีกฝ่ายอย่างใจเย็น มองจากมุมนี้จะเห็นต้นคอที่ผมซอยสั้นสีน้ำตาลเข้มระลงมาเหนือปกเสื้อ มันเคยขาวจัด และคล้ำลงเมื่อย้ายภูมิลำเนามาอยู่โคราชสักพักหนึ่ง แต่เวลานี้มันค่อนไปในทางที่แดงระเรื่อ
นายน้อยหนึ่งตะวันน่ารัก และช่างเป็นคนที่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเองเสียเหลือเกิน เมื่อหันกลับมาเห็นว่าผมเดินไปยิ้มไปก็ถลึงตาดุกลบเกลื่อนเลือดฝาดที่ฉายชัดอยู่บนปรางค์แก้ม

“เลิกมองได้แล้ว บ้าหรือไง มองไปยิ้มไป กวนประสาท”

“ก็เวลาที่คุณหนึ่งเขินมันน่ามองนี่ครับ เหมือนเด็กสาวเวลาขี้อาย”

“ไอ้เด็กเวร” หนึ่งตะวันคำรามในลำคอ “หุบปาก”

คำสั่งนั้นไม่ได้รับการตอบสนอง ผมกลับฉีกยิ้มมากกว่าเก่า หนึ่งตะวันเริ่มโกรธจริง สีหน้ากลับมาบึ้งตึงอีกครั้ง คราวนี้ผมถึงยอมลดมุมปากลงนิด ๆ เร่งฝีเท้าเข็นรถไปขนาบข้าง

“ไม่ได้แปลว่าไม่ดีสักหน่อย” กระซิบให้พอได้ยินกันสองคน หนึ่งตะวันชะลอฝีเท้า มองผมด้วยหางตา ก่อนจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งหนีไปใหม่เมื่อประโยคสุดท้ายของผมสิ้นสุดลง

“แปลว่าน่ารักมากต่างหาก”





TBC


ท่านคะ นังกฤชมันร้ายมากค่ะท่าน ท่านอย่าไปเอ็นดูมันเชียวนะคะ เอะอะเป็นหยอดตลอด หยอดแล้วทำมึน ฮ่าา
ตอนนี้ตัวละครเพิ่มมาอีกตัว คุณกฤชหล่อล่ำล้ำหน้าแบบนี้ไม่ให้เคยมีแฟนเลยเดี๋ยวจะดูเป็นคนผิดปกติอะไรซักอย่างไป ขนาดหล่อแต่บ้าอย่างตั๊กบริบูรณ์ยังแต่งงานเลยค่ะ /ปาดน้ำตา
ตอนนี้เค้าเริ่มดีกันหน่อยนึงแล้ว เรียกว่าพัฒนามั้ยนะ ไอ้โจ้เองก็เริ่มเห็นอะไรๆแล้ว มีแต่พ่อตัวโตเรานี่แหละยังมึนไม่เลิก
รอดูกันว่าเมื่อไรนางจะพบแสงธรรม
เจอกันใหม่ตอนหน้าจ้าา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 19-04-2015 14:36:38
จิ้มมมมม :z13:

ชอบกฤชชชชช ผู้ชายขี้หยอดด หยอดอีกหยอดเยอะ ๆ  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 19-04-2015 14:37:30
อร๊ายยย หยอดตลอดๆ  :-[ คุณหนิ่งจะน่ารักไปไหน
ถ้าบอกว่าเป็นเด็กมอปลายนี่น่าเชื่อมากกว่าอีก
ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนก็ดูจะน่าลุ้น น่าเชียร์จริงๆ ค่ะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 19-04-2015 14:38:31
ว้ายๆ คุณหนึ่งโดนลูกหยอดของกฤชทำลายล้างล้าวว.. หน้าแดงตัวแดงไปหมดเลย น่าร๊ากกกก >///<
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 19-04-2015 14:41:39
หน้ามึนของแท้เลยนะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 19-04-2015 14:45:22
หยอดหนักขนาดนี้
คิดไรกับนายน้อยปะเนี่ย นายกฤชคนหน้ามึน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 19-04-2015 14:54:17
 :angry2:

อิกฤชแม่มมมม หยอดทุกเม็ดใครมันจะไม่หวั่นไหวว่ะ มาดูแลในช่วงเวลาที่เราแย่มาช่วยแชร์ความทุกข์ในช่วงที่ต้องการใครสักคน โอ้ยยยยยยย ถ้าทำให้นายน้อยฉันเสียน้ำตานะแกรรรรรรรรรรรรรร  :z4: :z4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 19-04-2015 14:56:52
พี่หนึ่งเขินแล้วน่ารักจริงๆ
พนันได้เลยว่าพี่หนึ่งยัง ซิง อะ ซอง อยู่แน่นอน
แหม เล่นเขินกลบเกลื่อนซะขนาดนั้น
กฤต ก็ใช่ย่อยนะ แอบเจ้าเล่ห์เบาๆเหมือนกัน
ยิ่งอ่านยิ่งสนุกค่ะ
แล้วมาต่ออีกนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Evergreen ที่ 19-04-2015 14:57:52
ขอให้นางได้ดวงตาเห็นแสงสีม่วงเร็วๆ
แหม่~~~~ ไม่ได้อะไรเลยค่ะ ชมว่าเขาน่ารักมากเนี้ยยย
พี่หนึ่งก็เริ่มมีอาการฟออินเลิฟแล้วนะคะ เอฟเฟ็คมาเต็ม 5555
สงสัยต้องนอนกอดน้องทุกคืนแล้วล่ะม้างงงง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 19-04-2015 14:58:47
นังกฤชของคุณเวสต์ขี้หยอดจริงๆ ด้วย!
นายน้อยน่ารักอ่ะ เหตุไฉนถึงอยากญาติดีกับน้องได้นะ แถมให้เรียกว่าพี่หนึ่งได้อีก เพราะมนต์น้ำฝนหรือเปล่าน๊าาาา

ไม่รู้ว่านายน้อยพี่หนึ่งเป็นเกย์มาก่อนรึเปล่า แล้วที่ว่า 'เคย' นี่ผู้หญิงหรือผู้ชายนะ แต่เอาเถอะ นังน้องกฤชก็ประคบประหงมเกินเหตุอยู่ดีน่าาาา

แต่ก็ยังยืนยันค่ะ ขอพายุฝนอีกซักคืน ให้เค้าได้มุ้งมิ้งกันอีก นอนจับมือกันไรงี้ นายน้อยพี่หนึ่งจะได้หลับสนิท ฮี่ๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 19-04-2015 15:03:05
พอโจ้พูดก็เพิ่งคิดตามนี่แหละว่าคุณกฤชชอบหยอดจริงๆ แล้วไม่รู้ตัวด้วยนะ 

รอวันคุณกฤชรู้ตัว   :mew1:

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 19-04-2015 15:07:34
อิพี่กฤชช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยยยยยยยยยยย
เอาพี่แกไปเก็บคะะะะ เดี๋ยวยุนายน้อยปล้ำเลยนี่
รอตอนต่อไปปปปป
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 19-04-2015 15:26:00
โยนลูกอีกแล้วฉันจะไม่ไหวกับเธอแล้วนะนายกฤษ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 19-04-2015 15:27:23
จริงอย่างโจ้พูด กฤช ขี้อ่อยให้ความหวังคุณหนึ่ง หยอดเก่ง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 19-04-2015 15:32:53
คุณหนึ่งน่ารัก เหมือนเด็กๆ ไร้เดียงสาแต่ว่าแสบสันต์เลย
กฤชก็ขี้หยอดดดดด เป็นผู้ชายอย่าขี้อ่อยดิ แรดจริงๆ 55555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 19-04-2015 15:35:13
น้องกฤชไม่ได้ผิดไปจากที่คาดค่ะ ที่ผิดคาดน่ะ พี่หนึ่งมากกว่า
ที่อารมณ์ดีเป็นพิเศษ แถมยอมญาติดีกับน้องกฤชนี่ เพราะดีใจจะได้ซื้อเปียโนจริงๆเร้อ

ไอ้ที่บอกว่าเคยมีประสบการณ์มาแล้วเนี้ย คงไม่ใช่กับพอร์ชนะ

รอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 19-04-2015 15:40:07
คุณหนึ่งอารมณ์ดีนี่น่ารักมากเลย ยิ้มแย้มฮัมเพลงน่าเอ็นดู รับกฤชเป็นน้องด้วย แหม่ ดูท่าทางเลี้ยงง่ายนะคะนายน้อยเนี่ย
โจ้นี่เซ้นส์แรงน่าดู เฮ้อ ท่าทางจะไปตกหลุมรักเค้าก่อนนะคุณหนึ่งเนี่ย ใสมาก น่ารักมากอ่ะ
กฤชหยอดเยอะหยอดตลอด จะว่าเป็นคนฉลาดก็ได้นะ แต่มันจะทำให้คนอื่นคิดไกลไหม

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-04-2015 15:40:30
น่ารักขึ้นจริงๆนั้นแหละคุณหนึ่งเนี่ย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 19-04-2015 16:03:32
ค่อยๆเป็น ค่อยๆไปเนาะ ไม่รีบ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 19-04-2015 16:34:57
 :L1: :L1: :L1: :กอด1: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 19-04-2015 16:57:53
กฤชนายอ้อยแรงมาก ไม่ตั้งใจยังขนาดนี้ถ้าตั้งใจจะขนาดไหนเนี่ย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 19-04-2015 16:58:17
นั่นสินะ ถ้าไม่รักก็อย่าไปเที่ยวให้ความหวังใคร
กฤชพูดแต่ละอย่าง ถ้าเราเป็นนายน้อยเราก็คิด เฮ้อออ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: naisojill ที่ 19-04-2015 17:13:00
ชอบบบบบบบ
ชอบแนวเรื่องแบบนี้มากกกกก
ติดตามค่ะติดตาม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 19-04-2015 18:01:51

งื้ออออ พี่หนึ่งน่าฟัดมากเลย

ถ้าเราเป็นกฤชนะ เราไม่ทนจนถึงตอนนี้หรอก

 :impress2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 19-04-2015 18:04:45
เราเห็นรังศีสีม่วง  :katai3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 19-04-2015 18:24:11
น่ารักกกกกก
อ่านเเล้วนึกถึงที่บ้านเลย

เเต่พออ่านเเล้วก็ขัดๆถ้าเป็นเราอยู่ปากช่องไปโรบินสันสระบุรีจะง่ายกว่าเข้าเมือง
เหอะๆๆ อินอีกละ อ่านนิยายที่เป็นสถานที่เเถวบ้านนิอินมากก

รอตอนต่อไปจ้าา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 19-04-2015 19:33:31
หยอดตลอด o13
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 19-04-2015 19:47:50
นังกฤช นังขี้อ่อย แอร๊ยยยยยยยยย!!  :o8:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 19-04-2015 19:53:22
เหยดดด ขนาดโจ้ยังบอกนายน้อยตุ้งติ้ง

ตอนแรกนึกว่าโจ้คิดไปเองคนเดียว ดูท่จะไม่ใช่สินะ :3

รอดูคุณชายเล่นเปียโนดีกว่า :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 19-04-2015 20:42:19
กฤชมึนไปนะ หยอดนายน้อยขนาดนี้แล้ว
ยังจะกล้าบอกตัวเองกับโจ้อีกเหรอ
ว่าเป็นเรื่องเพ้อเจ้อน่ะ จะรอดูๆ

ชอบฉากนี้อ่ะ เหมือนเด็กอนุบาลคุยกัน
อ้างถึง
  “ก็หัดสิ ฉันจะลดตัวลงมาเป็นพี่ชายคอยดูแลนาย ยังจะเรื่องมากอีก เดี๋ยวก็ไม่ให้เป็นน้องเสียหรอก คนอุตส่าห์เอ็นดูที่เสียพ่อไปตั้งแต่เล็ก ฉันก็เสียแม่ไปตอนเด็ก ๆ เหมือนกัน”
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 19-04-2015 21:26:02
คุณหนึ่งเข้มแข็งไว้
กลัวคุณหนึ่งเสียใจ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 19-04-2015 21:33:14
อิตากฤชขยันหยอดเหลือเกิน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 19-04-2015 22:06:17
หยอดตลอดดดดด นายน้อยจะติดเบ็ดแล้วนั่น
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: kautumn ที่ 19-04-2015 22:12:54
ความสัมพันธ์เป็นไปในทางที่ดีแล้ว ตอนหน้าต้องสานสายสัมพันธ์ใช่มิค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 19-04-2015 22:25:48
ดูท่านายน้อยคงตกหลุมก่อน กฤชยังซึนหยอดเขาหน้าตาเฉยเลย

ปล.แล้วถ้ากฤชคบกับนายน้อย นายน้อยก็ต้องจัดจ้าน ใช่ไหม  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: oss_tw ที่ 19-04-2015 22:38:26
 :-[

หยอดตลอดน้องตัวโต. พี่ตัวเล็กก็หวั่นไหวแย่ซิ

  :mew4:   :mew4:

รอต่อตอนหน้านะคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 19-04-2015 22:47:01
หยอดทุกหลุมจริงๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 19-04-2015 22:54:12
หยอดตลอดดดด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 19-04-2015 22:57:05
ว๊ายยยยยยยยยยยยยย กฤชขี้อ่อย 5555555555555555
คุณหนึ่งตะวันนี่คีพลุคต่อหน้าคนอืนหรือแอบหึงคะ กิ๊วๆ ><
อาการนี้ต้องซิงสินะ หว่าวว อิอิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 19-04-2015 23:12:47
คุณกฤชหยอดตลอดดดดดดดดด  อร๊ายยยยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 19-04-2015 23:40:43
กฤชขี้อ่อย นายน้อยไม่ได้คิดไปเอง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 20-04-2015 00:14:31
ร้ายกาจ กินหญิงสาวมาละด้วย โถ่วๆคุณหนึ่ง ดูใสเกิ้น
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 20-04-2015 01:00:19
หือม์     น้องกฤชขยันหยอดเหลือเกินนะ
แต่ก็ดีนะไปข้างหน้านิดหนึ่งแล้ว
มีชื่อหล่นลงมาอีกอันแล้ว ภูดิษ ....

คุณเวสต์คะ

นครราชสีมา ไม่มีห์นะคะ  หรือถ้าหากว่าเป็นชื่อเฉพาะในเรื่องก็ขอโทษด้วยค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 20-04-2015 07:54:11
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Ba_wh99 ที่ 20-04-2015 08:39:50
กฤชนี่มันร้ายจริงๆ
นี่มันเข้าข่ายล่อลวงเลยนะะะะ 5555555
แบบ ดูโปรอ่ะ แต่ละคำที่พูดคนฟังไม่คิดให้มันรู้ไป
เขินแทนคุณหนึ่งอ้ะะะะะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 20-04-2015 10:05:49
 นายกฤช  ผู้ชายขายขนมครก (หยอดตลอด)

 คุณหนึ่ง ทูนหัวของบ่าว น่าร๊ากกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 20-04-2015 11:31:26
คุณกฤชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชชช ! หล่อเหลือร้ายเกินไปละค่ะ
หยอดนี่คิดไรกับคุณหนึ่งของอิชั้นรึเปล่าคะเนี่ยยยย
คุณหนึ่งเวลาอารมณ์ดีนี่โมเอ๊โมเอ้ หรือว่า คุณหนึ่งกำลังอ้อน ?
โจ้นี่มันหลักแหลม มองทะลุปรุโปร่ง ! ดีเยี่ยม เชียร์คุณกฤชกับนายน้อยด้วยนะไอโจ้
รอขนมครกหลุมถัดไปค่ะ อยากดูกฤชหยอดดดด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 20-04-2015 11:38:16
โว๊ะ! นี่มันเกี้ยวพาราสีสินะ
กฤชชอบหยอดว่ะ หมั่นไส้!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 20-04-2015 12:32:06
นายน้อยตะน่ารักไปไหน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 20-04-2015 13:57:03
กฤชหน้ามึนอย่าทำแบบนี้บ่อยๆนะ เราเขิน 5555
นายน้อยหนึ่งตะวันน่ารัก เหมือนเด็กจริงๆ
แต่นายน้อยแอบชอบกฤชรึเปล่า เพราะโจ้ก็เหมือนเห็นอะไรจากตัวนายน้อย
รอให้กฤชหายมึนแล้วรู้ตัว

 :mew1: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 20-04-2015 21:44:16
กฤชหยอดจนนายน้อยเขินไปหมดแล้ว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: ZomZaa^^ ที่ 21-04-2015 10:13:51
หลงพี่หนึ่งคนซึน งื้ออออออออออ :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: mek_it ที่ 21-04-2015 14:08:35
รอตอนต่อไปค๊าบบบ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 21-04-2015 16:50:51
นายกฤชอย่ามาหยอดทิ้งหยอดขว้างนะเว้ย ทำให้คุณหนูหนึ่งติดใจแล้วไม่รับผิดชอบระวังแม่ตีตายเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 21-04-2015 16:59:31
กฤช หยอดตลอด นายน้อยอย่าไปหลงง่ายๆนะ เราต้องนิ่งตามอายุที่มากกว่าสิ  :laugh:

หยอดไปหยอดมา ระวังคนหยอดตกหลุมก่อนโดนนายน้อยฝังกลบไม่ให้ขึ้นมาเชียว หุ หุ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Kaewkaew ที่ 21-04-2015 18:10:05
น้องกฤชร้ายมากจริง ๆ
เอะอะหยอด เอะอะหยอด
ตอดนิดตอดหน่อย เดี๋ยวรู้กัน ฮ่า ๆ
พี่หนึ่งก็ขี้เขิน น้องกฤชหล่อล่ะเส้ ว้ายยย
อ่านละยิ้มตาม ฮือออ น่ารักมาก

รอออออตอนนต่อไป อิอิ ชอบบบบบมากกกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 21-04-2015 22:36:48
น้องกฤชชชช โอ้ยหยอดเก่งกว่าแม่ค้าขนมครกอีกเนอะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: vk_iupk ที่ 22-04-2015 04:45:07
คุณหนึ่งเวอร์จิ้นแน่ๆๆๆๆ เลย ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: fullmoonny ที่ 24-04-2015 17:35:50
กฤชนิก็ขยันหยอดพี่หนึ่งจริ๊งงงง
แล้วจะไม่ให้เขินได้ไง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 05 (19/04/15) p.8
เริ่มหัวข้อโดย: Ninnin ที่ 25-04-2015 11:22:22
รักคุณหนึ่งตะวัน  รู้สึกว่าเค้าเป็นคนน่ารักมากเลย
แบบทำให้ใครๆเอ็นดู   งอแงบ้างแต่เราว่าเท่านี้กำลังดี
น่าอ่าน  หลงรักเรื่องนี้  มาต่อเร็วๆนะคะ  :)
หัวข้อ: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 26-04-2015 00:17:00
ตอนที่ 6


“ฮั่นแน่ วันก่อนไปเดทมาเหรอ คุณกฤช”

เสียงแซวอารมณ์ดีจัดดังขึ้นมาจากเบื้องหลัง ผมกำลังจูงสายฟ้าเข้าคอกหลังจากพามันออกแรงจนตะวันใกล้ขึ้นที่ขอบฟ้า
ไอ้โจ้ปีนรั้ว ช่วยผมจับม้าเข้าคอกพลางหลิ่วตาล้อกวนประสาท ลูบที่เส้นขนสีน้ำตาลลื่นดั่งกำมะหยี่ของม้าศึกไปมา “แสงฟ้า ลูกพี่เอ็งจะมีคู่แล้ว รู้หรือเปล่า”

“เดี๋ยวข้าเตะกระเด็น”

“แหม อารมณ์ไม่ดีเหรอคุณ” คนพูดยังมีหน้ามายวน มันช่วยเอาถุงมือมาให้ ส่วนตัวเองก็ไปหยิบไม้กวาดเตรียมทำความสะอาดคอกม้า แสงเพชรกับแสงฟ้าถูกผูกไว้ที่มุมหนึ่งชั่วคราว ก้มหน้าเลียน้ำจากอ่างด้วยความกระหาย

“ได้ยินเพลงบรรเลงแว่วมาทุกคืน กินอิ่มนอนหลับเลยล่ะสิ นายน้อยนี่ก็แสนโรแมนติก”

“เอ็งจะล้อเล่นไปถึงไหน ถ้าคุณหนึ่งมาได้ยินเข้าจริงข้าช่วยไม่ได้นะ รับมือยากจะตายชัก”

“แหม ชะรอยคุณกฤชพูดคำเดียวจะอ่อนระทวยเป็นขี้ผึ้งลนไฟน่ะสิ” มันยังว่าไม่เลิก ผมเองก็ขี้เกียจจะใส่ใจปล่อยไอ้โจ้เพ้อเจ้อตามความคะนองของปากและวัยไปตามเรื่องตามราว “เดี๋ยวนี้ไม่เห็นจะบ่นให้โจ้ฟัง”

“ข้าเคยบ่นนายน้อยให้เอ็งฟังด้วยเรอะ”

“ไม่เคยหรอก” คู่สนทนาว่า หยุดไปพักหนึ่งเมื่อแสงเพชรร้องขึ้นมา แล้วพูดต่อเมื่ออาชาทั้งสองตัวเงียบเสียงลง “แต่เมื่อก่อนคุณกฤชไม่ค่อยชอบนายน้อย ดูหน้าก็รู้”

“เขาเป็นงานข้า งานที่เพิ่มมาแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว ใครจะชอบ ข้าก็ขี้เกียจเป็นนะโว้ย”

“เหมือนกันเสียที่ไหน คุณกฤชไม่ชอบเพราะเขาไม่ถูกใจคุณกฤชเสียมากกว่า น่าจะยียวนใช้ได้ใช่ไหมล่ะ ไม่อย่างนั้นเวลาโจ้ถามถึงคุณกฤชของโจ้ไม่ทำหน้าซังกะตายขนาดนั้นหรอก”

ไอ้โจ้เป็นคนช่างสังเกต และไม่เคยเดาผิด เถียงไปก็ป่วยการ สิ่งที่มันพูดล้วนเป็นความจริงทั้งหมดผมจึงละความสนใจไป

“เดี๋ยวนี้เขาทำตัวดีใช่ไหม ทำไมถึงดีกันได้ล่ะ”

“ข้าจะไปรู้เขาเหรอ ใจนายน้อยเหมือนเรา ๆ เสียเมื่อไร”

“นั่นปะไร เพราะว่าเมื่อก่อนเขาไม่ชอบถึงได้รวนใส่คุณกฤชไง ตอนนี้เขาชอบแล้วก็อยากทำตัวน่ารัก ๆ ให้คุณกฤชสนใจ”

“เอ็งจะจับคู่ข้ากับนายน้อยให้ได้เลยใช่ไหม” พอถูกถามไอ้โจ้ก็ไหวไหล่ แต่ยังคงกวาดเศษหญ้าตามพื้นให้กองอยู่รวมกัน

“โจ้ไม่ได้รังเกียจนะคุณกฤช แต่ที่พูดนี่เพราะห่วงคุณกฤชจริง ๆ โจ้เตือนเพราะความหวังดีนะ คุณกฤชลองสังเกตเอาเถอะว่าเขาเหมือนโจ้กับคุณกฤชหรือออกแนวคุณนุ่นกับคุณกฤชกันแน่ ถ้าไม่ได้คิดอะไรกับเขาก็อย่าให้ความหวังเขาเลย พูดไปตรง ๆ เถอะ”

“ถ้าเอ็งไม่หยุดพูดเรื่องนี้ก็ไม่ต้องมาคุยกัน ไอ้โจ้ ข้ากับคุณหนึ่งเป็นเหมือนพี่น้อง”

“เอาที่คุณกฤชสบายใจแล้วกัน”

ไอ้เปี๊ยกตัวตันยังไม่เลิกค่อนขอด หลังจากทำความสะอาดคอกม้าเรียบร้อยผมก็ตรงดิ่งกลับบ้านแทนที่จะชวนมันนั่งพักด้วยกันก่อนเหมือนปกติ ไอ้โจ้รู้ว่าผมโกรธเลยไม่ชวนคุยอีก เดินก้มหน้าก้มตาเล่นมือถือแยกกลับไปที่บ้านพักคนงาน เดี๋ยวสาย ๆ ก็มาพันแข้งพันขาเหมือนเคย


ไฟจากห้องนั่งเล่นของบ้านใหญ่เปิดทิ้งไว้ เมื่อตอนออกไปไม่ทันสังเกต ถ้าเป็นห้องครัวที่มีประตูทางเชื่อมจากบ้านหลังเล็กของผมสว่างจ้าก็ไม่แปลก แม่มักจะลุกมาเตรียมอาหารใส่บาตรกับป้าแววตั้งแต่ก่อนไก่ขันเป็นกิจวัตร

สองขาเปลี่ยนทิศทาง จากที่เดิมจะกลับไปล้างตัวที่บ้านก็วกขึ้นมายังเรือนใหญ่ ไม่ต้องกวาดตามองให้เสียเวลา ที่เปียโนสีดำขลับมีร่างของหนึ่งตะวันนอนคอพับคออ่อนอยู่ไปกับแป้นคีย์บอร์ด โชคดีที่ปิดฝาลงมาแล้วไม่อย่างนั้นเสียงจากการที่แก้มแนบเครื่องดนตรีลงไปคงดังสนั่นไปทั่วทั้งไร่

“คุณหนึ่ง”

ผมเรียกอีกฝ่าย สะกิดเบา ๆ ที่บ่าก่อนดึงให้เขาเอนตัวลุก เจ้าของร่างเล็กปรือตาขึ้นมาดันตัวเองลุกอย่างเกียจคร้าน “นอนที่นี่ตั้งแต่เมื่อไรครับ”

“อือ...”

“ไปนอนบนห้องดี ๆ เถอะ อย่างน้อยโซฟาก็ได้”

เจ้าตัวพยักหน้าก่อนจะเลื้อยลงไปอีกครั้ง ผมถอนหายใจ เนื้อตัวเหม็นสาบม้าแต่จะปล่อยให้อีกฝ่ายนอนแบบนี้ก็ใจไม้ไส้ระกำไปหน่อย ขออนุญาตนายน้อยในลำคอแล้วช้อนร่างเล็กขึ้นอุ้มในท่าเจ้าสาว เดินไม่กี่ก้าวก็วางลงบนโซฟาหนังเนื้อนุ่มที่มีกองทัพหมอนอิงวางระเกะระกะ ปัดผมหน้าที่ยาวลงมาระดวงตาทั้งสองข้างออก แต่เพียงอึดใจเจ้าตัวก็พลิกตะแคงข้างให้เส้นผมปรกลงมาระใบหน้าใหม่

“ไม่ปลุกนายน้อยไปนอนบนห้องดี ๆ ล่ะกฤช แม่เพิ่งเตรียมกับข้าวใส่บาตรเสร็จ ว่าจะมาปลุกเสียหน่อย ตรงนี้อากาศมันเย็น”

“เดี๋ยวผมไปเอาผ้าห่มมาให้เขาเองครับ แม่ออกไปรอพระเถอะ”

ผมบอกแม่ และเมื่อท่านเดินไปก็ขึ้นไปเอาผ้าห่มในห้องของนายน้อยโดยวิสาสะ กลับลงมาอีกที เขาก็พลิกตัวหันหน้าเข้าหาพนักพิง หมอนที่หนุนหัวอยู่หมิ่นเหม่จะหลุดร่วงลงมาด้านล่าง ผมจับเขาขยับตัวนิดหน่อยแล้วห่มผ้าให้จนมิดถึงคอ ก่อนจะละไปอาบน้ำก็มิวายแอบขยี้กลุ่มผมเส้นบางสีน้ำตาลเข้มด้วยความมันเขี้ยวไปหนึ่งที




“เมื่อคืนก็เข้านอนตามปกติไม่ใช่เหรอครับ”

ช่วงสาย ผมกลับมาจากไร่เพื่อมาดูนายน้อยหนึ่งตะวันด้วยความเป็นห่วง เขายกโน้ตบุ๊กลงมาชั้นล่าง กินขนมไปเปิดเอกสารสั่งซื้อสินค้าในแต่ละเดือนไปด้วย

“อืม สะดุ้งตื่นแล้วนอนต่อไม่หลับเลยลงมาเล่นเปียโน”

“ยังหลับไม่สนิทอีกเหรอครับ”

เขาพยักหน้าโดยไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมอง คิ้วบางขมวดเข้าหากันแล้วรื้อเอกสารที่กองระเกะระกะอยู่บนโต๊ะทานข้าว

“ไม่คุ้นที่ฉันนอนไม่ค่อยหลับ”

“ไปอยู่อังกฤษได้ตั้งหลายปี ทำไมที่นี่ถึงนอนไม่หลับเสียทีล่ะครับ”

“ฉันมีพอร์ช” ผมคุ้นชื่อนี้ ราวกับนายน้อยเคยเอ่ยถึงแล้วครั้งหนึ่ง “หมอนั่นจะอยู่เป็นเพื่อนตลอด”

“เพื่อนคุณ” พยายามนึกชื่อจนจำได้ว่าไฮโซคนนั้นที่คุณหนึ่งพูดถึงตอนที่ไปเลือกเปียโนด้วยกัน “ที่บอกว่าเป็นเกย์ใช่ไหม”

“อืม ทำไมเหรอ”

เขาเงยหน้าขึ้นมอง เราสบตากันครู่หนึ่งแต่เศษคุกกี้ที่มุมปากทำให้ผมลืมคำพูดที่จะถามต่อ “กินเลอะเทอะครับ คุณหนึ่ง”
คู่สนทนาใช้หลังมือปาดลวก ๆ เห็นแล้วขัดตา ผมหยิบทิชชูที่วางอยู่ไม่ไกลนักมาเช็ดเศษคุกกี้ออก แต่คงแรงไปเพราะเจ้าตัวทำหน้ามุ่ยใส่

“เจ็บ!”

ผมยิ้มรับแล้วเผลอเอื้อมมือไปขยี้หัวคนตรงหน้าเบา ๆ ก่อนจะชะงักเมื่อนึกขึ้นได้ว่าอีกฝ่ายมีสติครบถ้วนไม่ได้หลับสนิทราวลูกแมวขี้เซาเหมือนครั้งก่อน เมื่อดึงมือกลับก็สูดลมหายใจเข้าเต็มที่ว่าอีกฝ่ายคงบ่นยืดยาวตามนิสัย หากแต่ทุกอย่างผิดคาดจากที่คิด นอกจากหนึ่งตะวันไม่โวยวายเสียงลั่นแล้วยังเม้มปากเป็นเส้นตรง สบตากันครู่หนึ่งก่อนผินหน้าไปทางอื่นอย่างคนแพ้ หูเป็นอวัยวะแรกที่แดงก่ำ ก่อนมันจะลามมาที่แก้มนวลลงมาถึงลำคอ

อย่าบอกนะว่า...

เผลอนึกถึงคำลูกสมุนว่า บางทีคุณหนึ่งอาจจะพึงพอใจในเพศเดียวกัน และมันทำให้เราก้าวสู่สถานการประดักประเดิดอย่างไม่ทันตั้งตัว

“...................”

 “ไปทานข้าวกันไหมครับ คุณหนึ่งหิวหรือยัง” ผมถามทั้ง ๆ ที่เพิ่งจะสิบเอ็ดโมงกว่า คู่สนทนารับในลำคอ แล้วก้มหน้าลง พร้อมกับหดมือลงไปใต้โต๊ะ ส่วนผมก็ยืนนิ่งอยู่พักใหญ่แม้จะเสนอแนวทางให้หลุดพ้นจากสถานการณ์บ้า ๆ นี้ไปแล้วก็ตาม

“บ่ายนี้...” หนึ่งตะวันเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาในสถานการณ์ที่ต่างคนต่างกระอักกระอ่วน โดยที่ยังคงก้มหน้าอยู่ในท่าเดิม “สอนขี่ม้าหน่อยสิ”

“อะ...เอาไว้วันอื่นดีกว่าครับ”

“โกรธเหรอ”

เมื่ออีกฝ่ายถามขึ้นมา ผมก็ไล่เรียงความคิดว่ากำลังรู้สึกอย่างและทำอะไร ผมกับเขาเป็นเสมือนพี่น้อง แม้จะเพิ่งมาคุยกันดี ๆ เมื่อไม่นานมานี้แต่อย่างน้อยความสัมพันธ์ก็ไม่ควรจะเป็นอย่างที่อีกฝ่ายแสดงออกมา นึกถึงความใจดี ความอดทนที่มอบให้ แรกเริ่มมันเป็นไปตามหน้าที่ก่อนจะผันเป็นความเอ็นดูตามปกติของเพื่อนมนุษย์ แต่เขากลับหลอกใช้ความใจดีนั่นใกล้ชิดราวกับผมเป็นไอ้งั่งที่ค่อย ๆ ถูกล่อลวงโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว

หัวใจผมเต้นแรงขึ้น กว่าจะรู้ตัว ผมก็เริ่มโกรธอีกฝ่ายเข้าแล้วจริง ๆ กระนั้นก็ยังควบคุม เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบเช่นเดียวกับใบหน้า

“ผมจะไปโกรธคุณหนึ่งเรื่องอะไรล่ะครับ แค่เมื่อคืนเห็นคุณพักผ่อนน้อย ไม่อยากให้หักโหม วันนี้ดูบัญชีดีกว่า จะได้ไม่เพลียมาก”

“ถ้าไม่ได้โกรธ....” คู่สนทนาตอนนี้ต่างจากคนที่เจอกันวันแรกลิบลับ เขาขยับตัวเล็กน้อย แต่ยังคงหลบตาไม่เลิก นั่นทำให้เขาไม่ทันสังเกตว่าขณะพูดผมไม่ได้เจือไปด้วยรอยยิ้มเหมือนก่อน นายน้อยอาจจะเข้าใจว่าใจเราตรงกัน อะไรก็ตามแต่ แต่มันทำให้หนึ่งตะวันร้องขออะไรที่ทำให้ความอดทนเส้นสุดท้ายของผมขาดลง “ตอนกลางคืนมาอยู่เป็นเพื่อนหน่อยได้ไหม อย่างน้อยให้ฉันหลับ...”

“คุณพอร์ช เพื่อนคุณอาจจะใช้โอกาสนี้ในการเข้าหาคุณหนึ่งนะครับ แต่มันไม่ใช่วิสัยปกติของผู้ชายปกติเขาทำกัน”

“ผู้ชายปกติ? นายหมายถึงอะไร”

“คุณหนึ่ง” ผมข่มเสียงให้เรียบ ถอนหายใจทิ้งแล้วมองหน้าอีกฝ่ายที่ยอมสบตากันตรง ๆ ในที่สุด “ชายรักชายไม่ใช่เรื่องที่ยอมรับกันในสังคมต่างจังหวัดนะครับ คนเมืองอาจจะมักง่าย ทำอะไรไม่คิดให้ถี่ถ้วนเพราะวิถีชีวิตที่ดำเนินไวจนเกินไป แต่ที่นี่ไม่เหมือนที่นั่น”

“..............”

“ที่ไร่นี้ไม่มีใครเป็นเกย์”

“เป็นเกย์แล้วมันยังไง”

“ผมไม่รู้ว่าคุณหนึ่งอาจจะเป็นเดือดเป็นร้อนแทนเพื่อนที่ผมพูดแบบนี้ หรือบางทีอาจจะร้อนตัวขึ้นมาเอง แต่ผมอยากบอกคุณด้วยความหวังดีว่าอย่าทำอะไรที่สังคมทที่นี่รับไม่ได้ดีกว่า ใคร ๆ ก็รู้ว่าพวกนี้มักจะหลอกใช้มิตรภาพและความใจดีของเพื่อนผู้ชายคิดสกปรกด้วยทั้งนั้น มันน่ารังเกียจ”

หนึ่งตะวันลุกขึ้นยืน เก้าอี้ขูดครืดกับไม้ปาเก้ เขาจ้องหน้าผมนิ่ง แววตาแดงก่ำด้วยความไม่พอใจ “นายไม่มีสิทธิ์พูดแบบนี้ เป็นเกย์ไม่เห็นน่ารังเกียจตรงไหน ดีกว่าหญิงแท้ชายแท้ที่ลักกินขโมยกินเงียบ ๆ ทั้ง ๆ ที่ต่างฝ่ายต่างมีครอบครัวเป็นไหน ๆ”

“คุณหนึ่งหมายความว่าไง”

“ฉันแค่พูดไปตามที่รู้มา คนที่น่ารังเกียจคือแม่นายต่างหาก!”

“คุณหนึ่งจะพาลคนอื่นก็เอาที่สบายใจเถอะครับ ผมขอพูดแค่ในส่วนของผม ผมไม่ได้เป็นเกย์ ไม่ชอบเกย์ และจะไม่มีวันชอบด้วย”

เราจ้องหน้ากันเนิ่นนาน ก่อนริมฝีปากได้รูปนั่นจะแสยะยิ้มยกมุมปากขึ้นข้างหนึ่ง นายน้อยโกรธจัด โกรธมากกว่าครั้งไหน ๆ นับตั้งแต่เรารู้จักกันตลอดหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา
เขาไม่แม้แต่กะพริบตาเมื่อพูดประโยคนั้น

“จำคำพูดของตัวเองไว้แล้วกัน”

“ผมจำแน่ คุณเองก็เหมือนกัน มองปากผมแล้วอย่าลืม”

“......”

“ผมไม่มีวันชอบผู้ชาย”

“นายจะชอบฉัน” หนึ่งตะวันพูดเสียงนิ่ง ดวงตาแข็งกร้าวยิ่งกว่าคราวไหน “นายจะตกหลุมรักฉันโดยไม่รู้ตัว จำคำฉันไว้ด้วยแล้วกัน!”






ความจริงแล้ว หนึ่งตะวันก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น

ผมถอนหายใจ ทรุดตัวลงนั่งริมสระน้ำกว้างที่ตั้งอยู่ห่างจากไร่และโรงบ่มออกมาอีกที มองดวงตะวันสีส้มค่อย ๆ จมหายไปกับเส้นกั้นของหุบเขา ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีหม่นพลางปาก้อนหินลงน้ำ

หลังจากมีปากเสียงกัน ผมก็เลี่ยงมาทำไร่ จนเห็นว่าเริ่มโพล้เพล้ก็สั่งคนงานให้เลิกแล้วหลบมาอยู่คนเดียวเงียบ ๆ ในมุมที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัว ตรงนี้ไม่ค่อยมีใครมากวนเพราะอยู่ห่างจากย่านของที่พักพอสมควร

ทุกครั้งที่มีปัญหา ผมจะมานั่งตามลำพัง ตกผลึกความคิดตัวเองให้ได้ก่อนกลับไปเจอแม่และป้าแวว หากแต่คราวนี้ทบทวนเท่าไรก็หาทางแก้ไม่เจอ ผมเป็นลูกน้องของคุณชนินทร์ เป็นพี่เลี้ยงชั่วคราวของหนึ่งตะวัน เริ่มแรกเขาพยศเหมือนเด็กดื้อ ไม่นานเลย ท่าทีของเขาก็เปลี่ยนไป เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายจนผมเดาใจไม่ถูกก่อนที่มันจะพัฒนาขึ้นอย่างต่อเนื่องนับจากคืนที่ฝนตกหนักวันนั้น

ผมไม่ได้เกลียดเขา ไม่ได้รังเกียจเกย์อย่างปากว่า จะพูดให้ถูกคือตกใจและผิดหวังมากกว่า ผมเถียงกับไอ้โจ้คอเป็นเอ็น แถมทำมันงอนทุกครั้งที่พูดว่าความสัมพันธ์ของผมกับนายน้อยมีแค่มันเท่านั้นที่คิดไปไกล ไม่ได้ระแวดระวังว่าอีกฝ่ายจะเผลอมีใจให้ตัวเองในฐานะชู้สาวจริง ๆ แม้แต่น้อย

ใช่ หนึ่งตะวันไม่ได้พูดออกมา แต่ดวงตาของนายน้อยซื่อสัตย์เกินไป ประจวบรวมกับปฏิกิริยาอื่น ๆ แล้วผมก็หาข้อโต้แย้งยากเต็มทนว่าหนึ่งตะวันอาจไม่ได้รู้สึกเหมือนที่ตัวเองกังวล
ว่าแล้วก็ถอนหายใจทิ้งอีกที

ความรู้สึกตอนนี้คงเปรียบกับคนถูกหักหลังและไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับมันได้อย่างไร ปรึกษาใครก็ไม่ได้ ยิ่งคุยกับตัวเองยิ่งสับสนว่าเผลอไปทำอะไรให้อีกฝ่ายเกิดพิศวาสขึ้นมา เหตุการณ์ต่าง ๆ เกิดขึ้นเหมือนลักษณะทั่วไปของชีวิตผม แต่เมื่อมองย้อนกลับไป อะไร ๆ ก็เริ่มเด่นชัดขึ้นว่ามันมีความพิเศษบางประการซ่อนอยู่ในการแสดงออกของหนึ่งตะวัน เป็นเหตุการณ์ที่ผมไม่ทันสังเกต หรืออาจจะสังเกตแต่ไม่คิดจะตีความหมายมันให้ลึกซึ้ง

คนเราจะรักใคร่ชอบพอกันง่ายดายขนาดนี้เชียวหรือ?

เมื่อลองทบทวนถึงรักแรก ผมก็ตอบได้ทันทีว่าอาการตกหลุมรักมันเกิดขึ้นง่ายมาก อย่างไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำ ผมเห็นหน้าพี่นุ่นครั้งแรก เขายิ้มให้แฟนตัวเองที่อยู่ด้านหลัง และนั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ผมเริ่มเลียบ ๆ เคียง ๆ เพื่อจะหาช่องทางจีบอีกฝ่ายแม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าหล่อนมีคนรักอยู่แล้วก็ตาม

ความรักคล้ายคนเป็นโรคภูมิแพ้ ไม่รู้ว่าแพ้อะไรเมื่อไร รู้ตัวอีกทีก็จามฟุดฟิดหยุดไม่ได้เสียแล้ว

ผมปาก้อนหินลงน้ำ ภาพผืนน้ำที่กระจายตัวเป็นวงกว้างสะท้อนกับแสงสีส้มยามตะวันรอน มีเงาของผมขยุกขยุยตามระลอกคลื่น ก่อนที่มันจะสงบนิ่งอีกครั้งและมีเงาของใครอีกคนยืนเบื้องหลังอย่างเงียบเชียบ

“ว่าแล้วว่าต้องหนีมาที่นี่” ไอ้โจ้ว่า แต่ไม่นั่งลงด้วยเหมือนเคย “ทะเลาะกับนายน้อยเหรอครับ”

“เรื่องของเจ้านาย”

“ป้าสายใจให้มาตามน่ะครับ นายน้อยแอบเอาแสงเพชรไปวิ่ง ตกม้าแล้วข้อเท้าไม่ค่อยจะดี ลุกเดินไม่ได้ ไม่รู้เอ็นฉีกหรือขาหัก นอนโอดโอยอยู่ที่บ้าน”

ผมเลิกคิ้วขึ้น ถอนหายใจก่อนลุกขึ้นยืน “นานหรือยัง”

“เมื่อครู่เองครับ ป้าสายใจโทรเรียกผมให้ช่วยหาคุณกฤช แต่ไม่มีใครเห็นผมเลยลองมาดูที่นี่ จะขับรถกอล์ฟเองหรือให้ผมขับให้ครับ”

ผมยื่นมือออกไปแทนคำตอบ ที่ไร่ตะวันฉายมีรถกอล์ฟสำหรับใช้ภายในแต่ไม่บ่อยนักที่มันจะมีประโยชน์ ส่วนมากแล้วจะถูกหยิบมาใช้งานเฉพาะเวลาที่คุณชนินทร์อยากเยี่ยมชมทั่วไร่ หรือไม่ก็วันที่มีเหตุเร่งด่วนฉุกเฉินอย่างวันนี้

ไม่มีบทสนทนาใดใดเกิดขึ้นระหว่างผมกับสมุนคนโปรด เมื่อถึงเรือนใหญ่ผมก็โยนกุญแจคืนมัน วิ่งเข้าบ้าน ผมไม่ร้อนรน จะพูดให้ถูกคือไม่รู้สึกว่าตัวเองร้อนรนเลยสักนิดจนกระทั่งยืนหอบแฮกหน้าประตู หนึ่งตะวันนั่งอยู่บนพื้น ที่ขามีแม่คอยประคบน้ำแข็ง ส่วนป้าแววนั่งกอด กดหัวอีกฝ่ายชิดอกเป็นการปลอบประโลมใกล้ ๆ
แม่ผมดีกับเขาขนาดนี้ทำไมถึงได้พ่นถ้อยคำร้ายกาจไม่น่ารักแบบนั้นออกมาได้
ลักกินขโมยกินอะไร บ้าบอสิ้นดี

“ขี่ม้าเป็นหรือไงถึงเอามันออกไปอย่างนั้น!” ผมถามเสียงดุแต่กลับมีคนที่ดุกว่านั้นคอยปราม

“ตากฤช!”

“แม่ไม่ต้องห้ามผม รอบนี้ต้องคุยให้รู้เรื่อง ถ้ายังดื้อไม่เข้าเรื่องแบบนี้แล้วยังคอยหนุนหลังเมื่อไรจะโต คุณไม่ใช่วัยรุ่นอายุสิบต้น ๆ แล้วนะหนึ่งตะวัน เมื่อไรจะหยุดสร้างเรื่องเสียที”

“ฉันขอให้นายสอนแล้ว!”

“ผมบอกว่ามันยังไม่ถึงเวลา!”

“มันไม่มีวันถึงเวลา นายเกลียดฉัน นายรังเกียจฉัน! คิดว่าฉันง้อหรือไง คิดว่าฉันไม่มีศักดิ์ศรีจนต้องพึ่งพานายไปเสียทุกอย่างเลยเหรอ คอยดูเถอะ ฉันจัดการที่นี่ได้เมื่อไรอย่างแรกที่จะทำคือเฉดหัวนายออกไป”

“อย่าอวดดีทั้ง ๆ ที่ไม่มีอะไรให้อวด!”

“พอแล้ว!” แม่ยังคงเป็นคนที่เสียงดังที่สุด เธอลุกขึ้นยืน มองผมด้วยสายตาแข็งกร้าว และออกคำสั่งในลักษณะเดียวกับแววตา “ใช่เวลาที่จะทะเลาะกันหรือไง กฤช ไปเตรียมรถ พานายน้อยเข้าไปหาหมอในเมือง”

ผมถอนหายใจทิ้งด้วยความไม่พอใจแต่ก็ยอมไปหยิบกุญแจรถกระบะออกมาใช้ เลื่อนรถจากโรงจอดมาไว้หน้าบ้านแล้วเดินวนขึ้นมารับนายน้อยที่ยังคงนั่งคอแข็งอยู่

“เดี๋ยวผมไปกับคุณหนึ่งเอง แม่กับป้าแววอยู่บ้านนี่แหละ”

“ห้ามทะเลาะกันอีก เข้าใจไหม”

“ครับ” ผมตอบให้ทุกคนสบายใจ สัญญากับตัวเองว่าจะพยายามทำตามที่รับปากไว้ “เขาจะปลอดภัยกลับมา ผมไม่ฆ่าทิ้งเสียกลางทางหรอก”

“ตากฤช”

“ผมรับปากแล้ว ผมจะสงบปากสงบคำ ตกลงนะครับ ถึงโรงพยาบาลแล้วจะโทรบอกแม่อีกที”

ว่าแล้วก็เดินไปพยุงอีกฝ่ายขึ้นนั่งบนโซฟาแล้วย่อตัวลงนั่งกับพื้นโดยหันหลังให้ หนึ่งตะวันยังตั้งคอตรง เมินไปอีกทาง ผมข่มใจแล้ว ไม่อยากพูดกับอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงที่กระด้างแต่ก็ห้ามไม่ได้ ผมกำลังโมโห เขาทำให้ทุกอย่างมันแย่ และแย่ลงทั้ง ๆ ที่ระหว่างเรากำลังเป็นไปได้สวยในแง่ของมิตรภาพ

“ขึ้นหลังผม”

“ไม่”

“อย่าทำตัวให้เป็นตัวปัญหา”

ผมเอี้ยวตัวกลับไปมอง คู่สนทนาเม้มปากเป็นเส้นตรงก่อนยอมโน้มตัวลงมาสู่แผ่นหลังกว้าง แขนเล็กโอบรอบคอผม ขาทั้งสองแยกออกจากกกันเกี่ยวไว้รอบเอวโดยที่มือของผมรองก้นไม่ให้อีกฝ่ายร่วงหล่น ร่างกายของนายน้อยอุ่น เมื่อแผ่นอกแนบแผ่นหลัง ผมรู้สึกได้ว่าหัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นเล็กน้อย

“ฉันเกลียดนาย”

ผมรู้ว่าเขาโกหก แต่เหมือนหนึ่งตะวันจะพยายามยืนยันด้วยการออกแรงรัดคอผมให้หายใจไม่ออก ได้ผล ผมไอโขลกและหน้าแดงก่ำเพราะเลือดคั่ง เมื่อสาแกใจแล้วเสียงหัวเราะหยันก็ดังขึ้น เขาโน้มตัวลงมาส่งเสียงราวปีศาจนั่นชิดใบหูราวกับได้รับชัยชนะแบบเด็ก ๆ

“ฉันจะเกลียดนาย”

“อย่างน้อยตอนนี้มันก็ตรงกันข้าม”

ผมกระซิบเสียงรอดไรฟัน และแรงรัดที่คอเกิดขึ้นอีกครั้ง รอบนี้ท่าทางจะรุนแรงกว่าเก่า โชคดีที่ผมปรามไว้ก่อน “ถ้าคุณทำผมเจ็บอีก ผมปล่อยคุณร่วงแน่ หนึ่งตะวัน อยากจะเห็นนักว่าขาเดี้ยง ๆ นี่จะมีปัญญายืนได้ถึงวินาทีไหม”

“ฉันเกลียดนาย” คราวนี้เขาทุบอึกบนแผ่นหลัง แต่ผมไม่ได้ปล่อยตามที่ขู่ แม่กับป้าแววส่งสายตากำชับว่าให้เลิกทะเลาะกันเสียที และกลายเป็นผมเหมือนเคยที่ยอมยุติก่อน

หนึ่งตะวัน ไอ้คุณหนูบ้าอำนาจ เอาแต่ใจ ไม่รู้จักโต และจอมฉวยโอกาส
ผมควรจะเป็นฝ่ายพูดว่าเกลียดเขาก่อนแท้ ๆ เชียว



TBC


หราาาาาาาาาาาาาาาา เกลียดเค้าจริงหราาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
สรุปคืออิกฤชนางหยอดคุณหนึ่งน้อยของเราจนได้เรื่องค่ะ ฮาาาา เดี๋ยวคอยดูกันว่าเกลียดลงมั้ย ฮึ ใครมันวิ่งหน้าตั้งมาตอนรู้ว่าคนดื้อบางคนเจ็บหนออออ โอยยย ไม่เคยเขียนพระเอกแบบนี้เลย ทำไมเขียนไปหมั่นไส้นางไป  :katai1:
ตอนต่อไปเจอกันอาทิตย์หน้าค่ะ ไปคิดก่อนว่าคนเกลียดกันอยู่ด้วยกันสองคนแล้วให้ทำอะไรดี อุฮิๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 26-04-2015 00:22:12
อื้อหื้ออออ ตะวันรุ้อะไรเกี่ยวกับแม่กฤชมาคะนี่ ถึงจำฝังใจขนาดนั้น
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 26-04-2015 00:24:08
 :pig4: :pig4:

กฤชน่าจับมาตีปาก ทำนายน้อยโกรธแล้ว
สักวันกฤชจะรักนายน้อยเชื่อสิ  :m16:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 26-04-2015 00:33:23
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 26-04-2015 00:36:47
นังกฤช !! ว่าคุณหนึ่งตะวันแบบนี้ได้ไง ปากแข็ง ไม่ได้เรื่องเลย !
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 26-04-2015 00:55:39
 :a5: :z3: :z13: :ling1: :katai4: อ๊ากกกกกกกก ก ก ก ก มันไม่พอออออออออ ฮื้ออออ กำลังสนุกเลยยยย  :m3: :m3: :m11:

หมั่นไส้ตากฤชแกสิชอบเขาไปแล้วแบบไม่รู้ตัว อีตาบ้าาาาาาาาาา หนึ่งตะวันเค้ายังไม่ได้ทำอะไรเลย
ตแค่ขอให้มาอยู้เป็นเพื่อนเองง  :ling1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 26-04-2015 01:10:27
น้องกฤช!! ว่าเขาแล้วแทบเหาะไปหาตอนเขาเจ็บนี่ยังไงงง
ปากแข็งงี้ต้องตบด้วยปาก ตบให้ช้ำาาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: Ba_wh99 ที่ 26-04-2015 01:11:43
เหลือเชื่อกฤชมากกกกก
เป็นคนที่น่าเหลือเชื่อจริงๆ
ตัวเองทำให้เค้าคิดทั้งหมดขนาดนี้
แถมยังไม่รู้ตัวขนาดนี้
กลืนน้ำลายตัวเองจนสำลักได้เลยเหอะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 26-04-2015 01:34:16
แล้วกัน อะไรละเนี่ย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: w-for-winnie ที่ 26-04-2015 02:15:32
เกลียดเค้าแต่ไปลูบหัวเค้า จ้องหน้าเค้าเวลานอน พอเค้าเจ็บก็รีบวิ่งมาหา
เห็นนายน้อยเป็นลูกแมวหรานายกฤช

สองคนนี่เล่นเกมพูดคำตรงข้ามกันอยู่หรือไง
 :ruready :ruready :ruready
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: ErosAmor ที่ 26-04-2015 05:56:58
อ่านถึงตอนล่าสุด เเล้วอยากถามกฤช ใครกันแน่ที่ซึน
 น่าตีปากดูแต่ละคำที่พูด หมั่นไส้ :katai4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 26-04-2015 06:37:31
 :katai2-1: :hao3:ดูจาากรูปการณ์แล้ว กฤชจ๊ะ ป้าบอกเลย หนูไปไม่พ้นหนึ่งตะวันหรอก เห้อๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 26-04-2015 06:41:29
เดี๋ยวก็รู้ น่าตีจริงเชียว ทั้งคู่เลย
ทิฐิสูงได้อีก นึกภาพตอนรักกันไม่ออกเลย
รอตอนต่อไปน้าาาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 26-04-2015 07:00:28
     กฤชก็พูดกับนายน้อยเกินไป เรื่องของหัวใจใครจะกะเกณฑ์ได้ว่ามันเลือกที่จะรักใคร เป็นชายรักชายแล้วยังไง?? ตราบใดที่ยังมีความรักเป็นตัวขับเคลื่อนระหว่างคนทั้งคู่ ถึงแม้จะเป็นแค่ชายรักชายก็เถอะ..ความงดงามก็ใช่ว่าจะจางหายไปสักหน่อย
     
     เปิดใจสักนิดแล้วกฤชจะรู้นะคะ แล้วอย่ามาดิ้นทุรนทุรายที่หลัง ถ้าเกิดนายน้อยไม่สนตัวขึ้นมาแล้วจริงๆ เสียล่ะค่ะ อีกอย่างพอร์ชนั่นล่ะน่ากลัว ท่าทางจะไม่ได้คิดกับนายน้อยแค่เพื่อนหรอกนะคะ ถ้าเกิดกฤชเสียนายน้อยไปให้กับพอร์ชจริงๆ คราวนี้ล่ะ..กฤชคงเจ็บจนไปถึงกระดองใจแน่ๆ

… o18
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 26-04-2015 07:32:35
 :beat: ปากนี่ไม่ได้ทีหูรูดเลยอิกฤช แล้วที่แกทำให้นายน้อยนี่บางทีมันก็เกินไปเว้ยเค้าเรียกหยอดดดด


ส่วนเรื่องพ่อแม่ เราว่าธรรมดาที่แม่คุณหนึ่งจะคิดแบบนั้น ในเมื่อถูกแม่บอกมาแบบนั้นคุณหนึ่งก็เชื่อ แต่ใจก็สับสนคิดอยู่แหละว่ามันใช่ไหม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 26-04-2015 07:38:56
แต่ละคนนี่ปากตรงกับใจกันสุดๆ แหมมมมมมมม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 26-04-2015 07:56:22
ซึนทั้งคู่
เรื่องผู้ใหญ่ถ้าหากว่าอีกฝ่ายโดนกรอกหูมาก็ไม่น่าแปลกใจอะไรหรอก
เดี๋ยวมีได้รู้ว่าใครได้กลืนคำก่อนใคร
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 26-04-2015 08:57:26
บางที่ก็อยากจะตบปากกฤชนะ
ตบให้หายแข็งไปเลย
ไปพูดยังงั้นกับกนึ่งได้ไง ใจร้ายมากเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 26-04-2015 09:15:18
ลดป้ายนายกฤษหมั่นไส้จริงๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 26-04-2015 09:31:44
 :z6: :z6: :z6: :z6:
หมั่นไส้กฤชมากบอกเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: ZomZaa^^ ที่ 26-04-2015 09:32:11
รอวันที่กฤชจะกลืนน้ำลายตัวเอง หึหึ  ใจร้ายกับนายน้อยได้ไง  :angry2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 26-04-2015 09:37:24
ปากดีพอๆกัน คุณหนึ่งต้องรู้อะไรมาแน่ๆ ถึงได้พูดแบบนี้
กฤชก็พูดแรงไปนะ ไม่พอใจที่พี่หนึ่งพูดถึงพอร์ชรึป่าว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 26-04-2015 09:42:36
อิกฤชชชชชชชชชช
ม่อไม่รู้เรื่อง ได้เรื่องเลยเป็นไงละ !
นายน้อยน่ารักขนาดนี้มาบอกเกลียด
เอ้อออ เกลียดแต่วิ่งหอบแฮ่กมาหาเขา เอ้อออ
สับสนในตัวเองสุดสุดด !
 :angry2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 26-04-2015 10:32:52
พระเอกเรื่องนี้ "ซึน" สินะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 26-04-2015 10:54:28
ถ้าเชื่อคำโจ้เตือนเรื่องไปหยอดไว้กับนายน้อย
คนจิตใจอ่อนโยนแบบนายน้อยคงไม่ตกหลุม
ของกฤชที่ขุดไว้โดยไม่ตั้งใจหรอก
อยากให้นายน้อยตัดใจจากกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 26-04-2015 11:38:18
หยอดจนได้เรื่อง นายน้อยตกหลุมกฤชก่อน  :o8:
 
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 26-04-2015 11:45:26

พอกันเลย ทั้งคู่นั่นแหละ

ปากนี่นะ ช่วยคิดก่อนพูดกันจะได้ไหม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 26-04-2015 11:52:51
นายน้อยคะ พยายามยืนหยัดด้วยตัวเองให้ได้
อย่าไปง้อ อย่าไปยืมจมูกเขาหายใจ
ต่อไปนี้ ไม่ต้องไปพึ่งพาอาศัยใคร ให้เขาลำบากใจ
ทำตัวทำใจให้แกร่ง อย่าให้ใครเขามา ทำท่ารังเกรียจ
เป็นเกย์ แล้วหนักหัวใคร

โมโหกฤช  ต่อไปนี้ ฉันไม่เชียคุณหนึ่งให้นายแล้วนายกฤช
แกจะไปชอบนางฟ้านางสวรรค์ที่ใหนก็เชิญ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 26-04-2015 11:56:38
นังกฤช แกมันร้าย
ปากดีมาก มาทำตัวดี แล้วก็มาด่า นี่ยิ่งว่านกอีกนะคะคู๊ณณณณณ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 26-04-2015 12:04:55
กฤชนะกฤช ทำไมใขร้ายงี้ละ บึบปากใส่แรงๆ

บอกเรอะว่าเชียร์นายน้อย ชิชิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 26-04-2015 12:58:30
อิตากฤชชชชชช
ปากนี่นะ น่าฟาดจริงๆ  :angry2:

เดี๋ยวได้มีคนกลืนน้ำลายตัวเองแน่ๆ  o18
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 26-04-2015 12:58:38
กฤชต้องกลืนน้ำลายตัวเองแน่พูดเลย
นายน้อยคะถึงวันนั้นเอาคืนให้หนัก กฤชปากร้ายมาก.....
แต่พอเค้าเจ็บนี่มาถึงไวเชียวนะะะะะะะ
อยากรู้ว่านายน้อยไปรู้อะไรมาเรื่องแม่ของกฤช งืม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 26-04-2015 13:04:31
อิกฤชคือ บทจะดุนี่ดุจังเล๊ยยย แต่เราชอบตอนที่กฤชดุ

นายน้อยน่ารักมากอ๊ากกก 
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 26-04-2015 13:32:46
หมั่นไส้พระเอกจังเลยค่ะ
แน่ใจนะคะว่าต้องแค่มิตรภาพ ขากกกกกกกกกกกกกก

ชอบให้พี่หนึ่งร้าย ๆ แบบนี้อะดูน่ารักชอบกล
อย่ายอมผู้ชายซึนแบบนี้ ฮึ  :katai3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 26-04-2015 14:09:33
เอาแล้วไง

ฉันเกลียดนาย ฉันเกลียดนาย ฉันเกลียดนาย นายน้อยอย่าไปยอมค่ะ 55555+

หมั่นไส้กฤช ชะมัด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 26-04-2015 14:22:40
ยังไงกันเนี่ยสองคนนี้ ตอนก่อนเหมือนจะเป็นมิตรกันแล้วนี่
จะคอยดูนะว่าใครจะรักใครก่อน
น่าสนุกจริงๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 26-04-2015 14:52:57
เปิดศึกกันแล้วว้อยยยยย 
คุณหนึ่งสู้ๆ!! เอาให้กฤชหลงหัวปักหัวปำเล้ยยยยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: oss_tw ที่ 26-04-2015 15:01:35
 :-[a

ทะเลาะกันแต่ก็ยังน่ารักอ่ะค่ะ

 รอติดตามตอนหน้า

   :mew4:  :mew4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 26-04-2015 15:35:26
กฤชหยอดนายน้อยแล้วมาทำแบบนี้เหรอ :m16:
นายน้อยสู้ๆทำให้ไอ้บ้ากฤชตกหลุมรักให้ได้นะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 26-04-2015 15:46:35
ทะเลาะกันหวานๆ นะคู่นี้ ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 26-04-2015 15:54:09
แหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม  จะรอดู
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 26-04-2015 15:56:36
กรี๊ดดดด ทำไมเราเขิล  :ling1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 26-04-2015 17:49:25
โป้งกฤช มาอ่อยให้คุณหนูหนึ่งหวั่นไหวแล้วตัดเยื่อใยกันซะอย่างนั้น มันน่านัก
ฉันขอแช่งเธอให้รักให้หลงคุณหนูหนึ่งแบบโงหัวไม่ขึ้น
และกว่าจะสมหวังต้องน้ำตาแทบเป็นสายเลือด คลานเข่าไปขอความรัก ชิส์...
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 26-04-2015 17:51:12
เป็นเรื่องแล้วไหมล่ะ ดีๆ กันอยู่ไม่กี่ตอน ตีกันอีกละ! อินังกฤชรู้ตัวไหมเนี่ยว่าอาการเอ็งน่ะ มันเรียกว่าซึนเดเระกว่านายน้อยซะอีกโว้ยยยย คืออะไรไม่รีบร้อน แต่วิ่งหน้าตั้งหอบแฮก! หนอยยยย~ ดูแลนายน้อยดีๆ เลยนะเอ็ง !!

อยากเห็นตอนกฤชยอมแพ้หัวใจตัวเองจริงๆ หมั่นอิพระเอกคนนี้มากเลยยย 55555

แล้วพอร์ชนี่ยังไงคะ เพื่อนกันจริงๆ หรอเนี่ย ต้องมีซัมติงกันบ้างล่ะ

ชอบตอนขี่หลัง!! หูย~ ปากบอกว่าเกลียด แต่ใจเต้นด้วยเนี่ย อินังกฤตก็ไปแซวนายน้อยเค้าอีกกกก

อยากให้เกิดเหตุขัดข้องลัดวงจร ให้คุณเวสต์ลงกลางสัปดาห์เหมือนคราวนั้นอีกจัง แหะๆๆๆๆ

รอตอนต่อไปค่ะ อยากเห็นคนเกลียดกันเค้ากัดกันอีกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: pedchara ที่ 26-04-2015 19:57:29
ไอ้คุณกฤษซึนเวอร์เลยนะนาย หึหึ.......
บอกไม่ชอบคุณหนูหนึ่งตะวันหรอได้ๆ
มีคนมาแย่งล่ะก็
ชั้นจะไม่เชียร์นายเลย
ไอ้ขี้อ่อย!!!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: 42311266 ที่ 26-04-2015 19:58:06
เค้าทะเลาะกันทำไมเราเขิน  :o8:

อาทิตย์ละตอนดูจะไม่พอ ขอสองได้มั้ยค้าาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 26-04-2015 20:31:35
คะแนนความหมันไส้มาเต็ม ก็ไม่น่าจะพูดอย่างมั่นใจขนาดนั้นเลยน้าว่าจะไม่ชอบเขา
นี่เกิดชอบขึ้นมาจะหัวเราให้ ที่จริงคือชอบแล้วล่ะ ทะเลาะพ่อแง่แม่งอนกันยังกะเด็กๆ น่าเอ็นดูนะคะ
ขำกฤชกลัวเหลือเกินว่าเขาจะมารัก พ่อคนเสน่ห์แรง จิ๊ๆๆๆ แต่นายน้อยก็ชอบเขาจริงแหละ
คนนี้น่ารัก ถ้าเปิดตัวเมื่อไรนี่คงอ้อนตายกันไปข้าง เอ็นดูเธอค่ะ แหม่ น่าเอาพอร์ชมาเดี๋ยวนี้เลย
ดูสิ คนใจเย็นจะเย็นได้ไหม #ทีมนายน้อย

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: ก็ไอ้หมอไง ที่ 26-04-2015 21:05:52
จิ้มไว้ก่อน ขอรูปเมจด้วยนะ :z13:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 26-04-2015 21:08:29
หมั่นไส้ตากฤชมากกกกกก
เชอะ! ต่อไปนายได้กลืนน้ำลายตัวเองแน่!!!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 26-04-2015 21:33:52
กฤชปากแข็งนะเรา พอรู้ข่าวล่ะรีบมาเลยนะ
แล้วเป็นไงล่ะ ไปหยอดนายน้อยไว้
นายน้อยก็ต้องหวั่นไหวเป็นธรรมดาสิ
นายน้อยก็น่ารักแบบนี้ อดทนได้นานแค่ไหนกันกฤช~

 :mew1: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 26-04-2015 22:55:02
นังกฤชนี่หลงตัวเองมาจากไหนยะ!?

หนอยๆๆๆ
กล้าพูดแบบนี้กับนายน้อยได้ยังไง
นี่ถือป้ายไฟยืนเชียร์ข้างพี่หนึ่งนะบอกเลย

อย่ามาทำซึนโมโหกลบเกลื่อน โธ่ๆๆๆ พอรู้ว่าเค้าเจ็บก็รีบแจ้นมาหา

ทะเลาะกันไปเถอะ เดี๋ยวก็ลูกดกเอง ก๊ากกกกกกกกก


พี่หนึ่งสู้ๆ นะคะ
ทำให้นังกฤชมันหลงรักเราหัวปักหัวปำให้ได้ค่ะ อย่าไปยอมมม !  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 27-04-2015 07:13:24
หมั่นไส้กฤชมากกกกก จ้าพ่อคุณไม่เคยอ่อยไว้เลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: pim_onelove ที่ 27-04-2015 08:12:29
คือกฤตมันไม่รู้ตัวจริงๆ เหรอที่ตัวเองแซวนายน้อยไปแต่ละคำเขาก็ไม่ได้ใช้กับผู้ชายเช่นกัน
ตัวเองทำตัวให้นายน้อยมีความหวังเองแท้ๆ แต่ตอนนี้ดันทำตัวมีปัญหาเพราะกลัวรักกับเกย์เนี่ยนะ  :angry2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 27-04-2015 10:24:40
กฤษใจร้าย ตัวเองเป็นคนหยอดเค้าเองแท้ๆไปโทษเค้าอีก แล้วมันผิดตรงไหนที่หลงรักความใจดีของคนอื่นอะ นายน้อยไม่ได้รุ่มร่าม อะไรเสียหน่อย ใจร้ายที่สุด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 27-04-2015 21:05:28
ติดตามค่าา
จะลงเอยกันยังไงเนี่ยย :hao6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: kautumn ที่ 27-04-2015 22:55:55
ในที่สุดก็ตกหลุมรักกันแล้วซินะคะ. กัดกันไปมาเดี๋ยวก็หวานกันเองอิอิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 28-04-2015 22:14:40
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 06 (26/04/15) p.10
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-04-2015 09:36:09
ไปกันใหญ่แล้วแต่ละคน
หัวข้อ: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 29-04-2015 20:03:06
ตอนที่ 7



โชคดีที่แค่เอ็นข้อเท้าฉีกตอนที่นายน้อยร่วงลงจากหลังม้า นอกจากนั้นก็มีรอยถลอกและฟกช้ำตรงก้นกบ ข้อศอก และท้องแขน สะบักสะบอมแต่ก็ไม่หนักหนาสาหัส อย่างน้อยก็มีแรงกวนประสาทโทรไปโอดโอยกับป้าแววว่านั่งรถไม่ไหวแล้วต้องขอนอนโรงแรมในเมืองสักวันแผลจะได้ไม่กระเทือน
พอถึงที่พักตามคำปด คว้าไม้ค้ำไหล่ที่ซื้อมาได้ก็ตะเกียกตะกายลงจากรถทั้ง ๆ ที่ยังใช้ไม่เป็น

“นั่งอยู่ข้างบนก่อน”

พูดพลางยื้อไม้ค้ำแขนทั้งสองอันมาปรับระดับ เมื่อคิดว่าความสูงสมดุลกับร่างกายแล้วก็สั่งให้อีกฝ่ายเกาะบ่า นายน้อยเบะปาก แต่ก็ยอมทำตามแต่โดยดี

“ถ้าคุณไม่อยากอยู่กับผมตามลำพังก็ควรจะกลับบ้าน แล้วแยกย้ายกัน ไม่ใช่หาเรื่องนอนโรงแรมแบบนี้”

“ฉันปวดขา ก็บอกไปแล้วนี่ นั่งรถนาน ๆ มันกระเทือน”

“ไม่เท่าไรหรอกคุณ” ผมถอนหายใจหน่าย เอาใจยากเย็นแสนเข็ญเหลือเกิน “เดี๋ยวผมไปจองห้องพักให้ คุณไปรอที่ล็อบบี้โรงแรมก่อนแล้วกัน”

“ฉันไปด้วย”

“จะเดินไปเดินมาทำไม”

“เอาเตียงคู่” หนึ่งตะวันลอยหน้าลอยตาพูด ผมไม่คิดมาก่อนว่าเขาจะยียวนได้ขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่รู้ดีว่าผมไม่ชอบใจเรื่องความรู้สึกที่มันเกินเลยจากสัมพันธภาพของลูกผู้ชายแต่ก็ดึงดันที่จะทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาย้ำคำว่า “เท่านั้น” อีกหน

ห้องพักที่ได้เป็นห้องขนาดกลาง ไม่หรูหรามาก แต่ก็ไม่ถึงกับแย่ โรงแรมสี่ดาวมีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน นายน้อยหนึ่งตะวันดูจะเพลิดเพลินดีกับการนั่งที่ขอบอ่างอาบน้ำแล้วจัดการตัวเอง คงดีกว่านี้ถ้าเขาได้นอนแช่น้ำอุ่นแต่ปัญหาในการลุกนั่งตอนนี้ไม่ปกติ ถ้าหนึ่งตะวันอยากแช่น้ำอุ่น แน่นอนนั่นหมายถึงผมต้องเป็นฝ่ายเข้าไปประคองเขายืนทั้ง ๆ ที่ตัวเปลือยเปล่าและเปียกลื่นไปด้วยหยดน้ำ

เสียงฮัมเพลงเกิดขึ้นเป็นพัก ๆ และเงียบลงในที่สุด ผมนั่งดูทีวีที่โซฟาอย่างคนไม่มีอะไรทำ โดยนิสัยแล้วไม่ชอบดูโทรทัศน์เท่าไร ถ้าว่างไม่ลงไร่ ก็อ่านหนังสือ ไม่ก็เข้าอินเตอร์เน็ตศึกษาหาความรู้อะไรใหม่ ๆ ไปเรื่อย

ครั้งหนึ่งผมมีความฝันว่าจะเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย แต่นึกถึงความเป็นจริงแล้วช่างเป็นไปได้ยากเหลือเกิน ผมมีหน้าที่มากมายที่ต้องรับผิดชอบ ถึงแม้นายจะไม่ได้ผูกมัดไว้ด้วยสัญญา การที่ผมทิ้งไร่นี้ไปตามหาความฝันใด ๆ ก็ตามของตัวเองคงดูเนรคุณกับผู้ส่งเสียไปหน่อย

สุดท้ายแล้วก็ได้แต่ลดหลั่นความปรารถนาของตัวเองลงมาเป็นความฝันอันดับสองเพื่อทำตามเจตนารมณ์ของคุณชนินทร์ที่อยากให้ใครสักคนช่วยดูแลไร่ก่อนลูกชายคนเดียวจะพร้อม อันที่จริงลูกน้องทุกคนไม่มีทางปฏิเสธได้ว่าชายร่างท้วม ผมสีดอกเลาบางเต็มทนนั่นไม่ใช่ผู้ชายที่เต็มไปด้วยเมตตา เขาทำอะไรไม่ได้เพื่อผลประโยชน์ แค่ต้องการสร้างบุญคุณแต่แรกเริ่มเพื่อผูกมัดเป็นสัญญาใจ คุณชนินทร์เป็นคนฉลาด มีวิธีการมากมายที่จะจัดการลูกน้องและลูกค้าให้อยู่หมัด เช่นเดียวกับลูกชายตัวเอง ดังนั้นคุณหนึ่งตะวันถึงจะดูเกเรในสายตาคนนอกทีไรหากเป็นคุณพ่อมาปรามแล้วก็สงบเสงี่ยมลงไปมาก

นึกถึงตรงนี้แล้วผมก็อยากให้คุณชนินทร์กลับมาที่ไร่บ้าง อย่างน้อยก็อบรมลูกชายตัวเองให้ทำตัวสมวัยขึ้นสักนิด ไม่ใช่เที่ยวลอยหน้าลอยตาเอาแต่ใจกวนประสาทคนอื่นแบบนี้ไม่รู้จบ

“กฤช!”

เสียงทุ้มตะโกนเรียกจากห้องน้ำ ผมถอนหายใจทิ้ง หยิบรีโมทปิดทีวีแล้วเดินมารอ พักเดียวลูกบิดประตูก็คลายออกจากด้านใน หนึ่งตะวันสวมเสื้อคลุมของโรงแรมสีขาว แหวกจากส่วนไหปลาร้าลึกลงมาถึงเหนือสะดือ มีหยดน้ำพราวกลิ้งบนผิวเนียนจากที่สูงลงที่ต่ำ คล้ายประกายเพชรประดับร่าง ผมเผลอมองตามน้ำหยดเล็ก ๆ ก่อนอีกฝ่ายจะกระแอมไอขัดจังหวะ

“พยุงหน่อย”

“เช็ดตัวแห้งสนิทก่อนดีไหมครับ”

“ปล่อยไว้เดี๋ยวก็แห้ง นายไปอาบน้ำ เสร็จแล้วมาพันขาให้หน่อย ฉันนั่งรอตรงปลายเตียงนี่แหละ”

ผมพยักหน้า หยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้หนึ่งตะวันใช้ผ้าผืนเล็กซับเส้นผมบริเวณต้นคอที่ยังชื้นน้ำอยู่ เมื่อกลับออกมาอีกครั้งค่อยลงมือใช้ผ้ายืดสีเนื้อพันข้อเท้าอีกฝ่ายไม่ให้ขยับเขยื้อนเกินจำเป็น

“นานไหมกว่าจะหาย”

“ถ้านั่งนิ่ง ๆ ไม่ซนมากสองสามสัปดาห์ก็หายครับ หมั่นทานยาแล้วก็ทายาตามหมอสั่ง”

“อืม มียาทาแก้ฟกช้ำด้วยนี่”

หนึ่งตะวันกล่าวลอย ๆ ผมรู้ว่านั่นหมายถึงอะไรแต่ก็ป่วยการจะเถียง ทำตัวสะดีดสะดิ้งเหมือนสาว ๆ โดนตาเฒ่าฉวยโอกาสก็น่าเกลียด ยังไงผมกับหนึ่งตะวันก็ผู้ชายเหมือนกัน

"นายจะทาให้ฉันเหรอ”

“ยื่นมือมาครับ”

“ไม่ใช่แค่มือกับข้อศอกนะ” เขาย้ำ ผมรู้ มีก้นกบอีกอย่าง แต่จะสนใจไปทำไม สิ่งที่เขามีก็เหมือนที่ผมมี ผมไม่ได้ชอบผู้ชาย ไม่ได้พิศวาสโหยหารสรักในทำนองนั้นอยู่แล้ว

“ไม่รังเกียจเหรอ”

“ตราบใดที่มันอยู่ในฐานะของเจ้านายกับลูกน้อง ผมก็ไม่รังเกียจ”

คนพูดทำหน้าตึงอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่ต่อล้อต่อเถียง ยื่นมือทั้งสองข้างออกมาให้ผมทายา หลังจากนั้นก็ปลดเสื้อคลุมอาบน้ำออกจากบ่า มันไหลร่วงลงมาจนถึงสะโพกเผยให้เห็นผิวขาวจัดสีนวลสะท้อนแสงไฟ กล้ามเนื้อเขามีสมสัดส่วนไปเสียทุกอย่าง ไม่ผอมไป ไม่อ้วนไป ไม่ล่ำไป จัดอยู่ในส่วนของผู้ชายที่มีทรวดทรงสวยงาม ไหล่ค่อนข้างกว้างที่ปกติงองุ้มนิด ๆ เมื่อเพ่งพิศมองรวมกับเอวคอดจะเห็นว่ามันเป็นรูปสามเหลี่ยม ไม่มีไรขนใด ๆ สะดุดตา นวลเนียนเหมือนตุ๊กตาเซรามิค ที่เด่นชัดที่สุดเห็นจะเป็นยอดอกสีชมพูเข้มทั้งสองข้างที่เมื่อปะทะลมหนาวของแอร์คอนดิชั่นก็แข็งเป็นไตขึ้นมา

“หันหลังสิครับ”

เมื่อพูดจบคนตัวเล็กกว่าก็หน้าแดงก่ำ เขาสะบัดหน้าหนีก่อนล้มตัวลงนอนคว่ำ ผมดึงชุดคลุมที่หมิ่นเหม่อยู่ข้างสะโพกลงมาจนถึงกลีบเนินเนื้ออันแน่นตึงก่อนจะหยุดนิ่งที่รอยสีม่วงช้ำบนผิวกาย “เจ็บมากใช่ไหมครับ”

“ไม่เคยตกม้าหรือไง”

“เคยครับ แต่ไม่เคยบอกว่าไม่เจ็บ ไม่เคยบอกว่าไม่เป็นไรเหมือนที่คุณหนึ่งโกหก”

เขาไม่ตอบ ฝังหน้าลงไปกับหมอนนุ่มสีขาวปลอด

“โชคดีนะครับที่กระดูกส่วนไหนไม่หักไม่ร้าวไป คุณรู้ไหมว่าตกม้ามันอันตรายมาก ยิ่งกับคนที่ไม่มีความรู้ด้วยแล้ว...”

“ใครล่ะที่บอกว่าไม่สอน”

เหมือนเรากลับมาที่เรื่องนี้อีกจนได้ ผมบรรจงแตะยาบนเนื้อขาว ก่อนค่อย ๆ ไล่เข้าไปหาวงกลมที่เป็นสีม่วงขนาดใหญ่ ใช้เพียงปลายนิ้วสัมผัส เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะเจ็บขึ้นมาใหม่

“เมื่อกี้น่าจะบอกตรง ๆ ว่าเจ็บสะโพกจนนั่งรถไม่ไหว เห็นโทรบอกป้าแววว่าเจ็บขา ผมก็นึกว่าแกล้งกัน”

“ใครจะไปบอกว่าปวดสะโพก น่าเกลียด” หนึ่งตะวันพูดอู้อี้ พัดเดียวเมื่อนึกขึ้นได้ก็ตวาดแหว “แล้วนายเห็นฉันเป็นคนชั่วร้ายนักหรือไง คิดว่าฉันอยากอยู่กับนายนักเหรอ”

“ถ้าผมบอกว่าใช่ คุณก็คงโกรธ”

“นายนี่มัน!”

เสียงทุ้มคำรามรอดไรฟัน ผมถอนหายใจก่อนหมุนวนปลายนิ้วไปมาบนรอยช้ำนั่นซ้ำ ๆ “ถึงอย่างนั้นผมก็เป็นห่วง ไม่ว่าคุณจะนิสัยเสียแค่ไหน แต่ผมก็ทำร้ายคุณไม่ลงหรอกนะหนึ่งตะวัน เพราะฉะนั้นถ้าเจ็บอะไรตรงไหนบอกผมตรง ๆ เข้าใจไหม”

“เลิกพูดว่าเป็นห่วงคนนั้นคนนี้ซี้ซั้วเสียที! ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ”

“คนที่เป็นเด็กเท่านั้นแหละครับที่เห็นว่าความเป็นห่วงของคนอื่นน่ารำคาญ”

“กฤช!”

นายน้อยหนึ่งตะวันคำรามในลำคอ หยัดตัวลุกขึ้นในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน “เลิกทำแบบนี้สักที นายก็รู้ว่าฉันคิดยังไงกับนาย”

“ก่อนออกจากบ้านมา คุณบอกว่าเกลียดผม” เท้าความถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย แล้วออกแรงกดบ่าเล็กให้ล้มตัวลงนอนกับเตียง หนึ่งตะวันฝืนในทีแรกแต่ก็ยอมโอนอ่อน ผมขยับตัวลง ดึงผ้าห่มให้คลุมหัวไหล่ เปิดไฟสีส้มอ่อน ๆ ที่โคมใกล้ที่นอน รู้สึกว่ากำลังถูกจับจ้อง เมื่อหันหน้ากลับไปตากลมใสสีน้ำตาลเข้มก็มองมาพลางบดริมฝีปากตัวเองอยู่พักใหญ่

“ถ้านายยืนยันจะทำแบบนี้ ฉันก็ไม่ยอมแพ้หรอกนะ ฉันจะทำให้นายรู้สึกแบบเดียวกับฉัน ทำไมฉันต้องเป็นคนที่หวั่นไหวไปคนเดียวด้วย”

ทั้งที่รู้ว่าผมปฏิเสธไปอย่างเด็ดขาดแล้วก็ยังดึงดันจะพูดแบบเดิมต่อ เราสบตากัน แววตาคู่นั้นไม่ได้เด็ดเดี่ยว แต่ก็ไม่พรั่นพรึง เป็นแววตาที่ผมอ่านไม่ออก มันแฝงไปด้วยอะไรบางอย่างที่ย้อนแย้งสับสนกันลึก ๆ ขณะที่หนึ่งตะวันดูเป็นเด็กโยเย เอาแต่ใจ กวนประสาท แต่ผมก็ยอมรับว่าในหลาย ๆ ครั้งที่ใช้เวลาร่วมกันเขาดูน่ารัก บางวันหนึ่งตะวันพูดไม่หยุด บางทีก็เงียบเหมือนคนคิดอะไรอยู่ บางทีราวกับเป็นพระอาทิตย์ที่สดใส แต่บ่อยครั้งก็ทำตัวเป็นสุริยาแผดแสงเจิดจ้าเผาไหม้ให้ผู้คนร้อนรน

เขาเป็นคนแบบไหนกันแน่ และผมกำลังรับมือกับอะไรอยู่

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ผมคงไม่กลัว แต่คราวนี้กลับรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะถูกปั่นหัว บางครั้งก็เห็นว่ารัก บางทีกลับชิงชัง ผมหาคำนิยามให้คู่ต่อสู้ตรงหน้าไม่ได้ว่าเขาคือปีศาจที่เต็มไปด้วยพละกำลังหรือเป็นปีศาจที่ถนัดในการวางแผนอย่างสลับซับซ้อน

“อย่าเสียเวลาเลยครับ” ผมตัดไฟแต่ต้นลม ไม่อยากจะวุ่นวายอะไรทั้งนั้น

“ถ้าไม่มีใจก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน”

“มันเป็นหน้าที่ วันนี้พอเถอะครับ คุณเหนื่อยมามากแล้ว ทานยาไปไม่ง่วงหรือไง”

ผมเองก็ล้าเต็มทนกับการโต้เถียงที่ไม่มีจุดหมาย ลุกขึ้นมาปิดไฟจากสวิตซ์ใกล้ประตู เหลือเพียงเสียงสีส้มนวลที่นำทางให้กลับมายังเตียง เมื่อกระตุกเชือกใต้โคมเบา ๆ ทั้งห้องก็เหลือเพียงความมืดมิด ผมนอนชิดเบาะด้านหนึ่ง หันหลังให้ความสับสนมึนงง หนุนหัวไว้กับแขนของตัวเองพลางคิดไปต่าง ๆ นานา สมัยที่จีบพี่นุ่นเคยว้าวุ่นในอย่างนี้ไหมนะ ที่แน่ ๆ คือมีปากเสียงกันทีไรเล่นเอาผมนอนไม่หลับแบบนี้เหมือนกัน

เสียงยวบของสปริงดังขึ้นเบา ๆ เมื่อคนที่นอนร่วมเตียงขยับ ต้นคอผมร้อนขึ้นด้วยสัมผัสจากลมหายใจอุ่น ๆ ก่อนจะรู้สึกถึงแขนเล็กที่วางพาดเอว อวัยวะบางอย่างที่ผมเข้าใจว่าเป็นหน้าผากวางบนแผ่นหลัง เขาออกแรงกอดแน่นขึ้น แต่ผมก็ไม่ได้ผลักออกหรือปฏิเสธ

“ทำไมต้องนายด้วย”

ผมยังคงเฝ้าถามคำถามเดียวกับหนึ่งตะวัน
ทำไมต้องเป็นผม



ราว ๆ สิบโมง รถกระบะคันโตขับกลับมาถึงที่พัก แม่กับป้าแววยืนรออยู่ตั้งแต่แรก มีโอ้โจ้โผล่เข้ามาในเวลางานด้วยความเป็นห่วงอีกคน จะพูดกันตรง ๆ ในไร่นี้ผมกับมันก็สนิทกันมากที่สุดแล้ว แม้จะเกิดจากความเสนอหน้าของอีกฝ่าย แต่ก็ยอมรับว่าถ้าโจ้ไม่ใช่คนช่างพูดช่างจาผมเองก็คงไม่ข้องแวะกับใคร

“เป็นยังไงบ้างครับคุณกฤช”

“ก็ตามที่เห็น ฟกช้ำดำเขียว เอ็นข้อเท้าฉีก แต่ไม่รุนแรงมาก นับเป็นเคราะห์ดี”

“เจ็บมากไหมครับนายน้อย” ไอ้โจ้หันไปทำหน้าตาเป็นห่วง หนึ่งตะวันยิ้มให้มันพลางส่ายหน้า ขยับไม้ค้ำเก้ ๆ กัง ๆ จนลูกหม้อต้องคอยประกบ “ผมช่วย”

“เอ็งเอารถไปเก็บไอ้โจ้” ผมบอก ก้มหน้าเดินไปใกล้คนเจ็บคอยช่วยประคองจนลูกสมุนต้องถอยออกมา ไอ้โจ้เลิกคิ้ว รับกุญแจไปจากผมแล้วจัดการกับธุระให้เรียบร้อย แม่กับป้าแววสองเพื่อนสาวคนสนิทยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล ห่วงแต่ว่าจะเกะกะทางเดินของนายน้อย ปล่อยให้ผมช่วยดูแลห่าง ๆ ด้านหนึ่งตะวันเองก็ไม่ดื้อไม่ซน พยายามช่วยเหลือตัวเองอย่างเต็มที่นอกเสียจากบริเวณขั้นบันไดที่ให้ผมช่วยพยุงอีกแรง

“ผมจะออกไปดูที่ไร่ คุณอยู่บ้าน ทานข้าว ทานยา แล้วบ่าย ๆ ผมจะเข้ามาหา”

“ไม่ต้อง ฉันดูแลตัวเองได้”

“ช่วงนี้อยู่แค่ชั้นบนไปก่อนได้ไหม เรื่องข้าวปลาอาหารผมจะจัดขึ้นไปให้ คุณไม่ใช่คนตัวเล็ก ๆ ป้าแววกับแม่เอาไม่ไหวหรอก”
หนึ่งตะวันส่ายหน้าแทบจะในทันที “เปียโน”

“ต้องใช้เท้าไม่ใช่เหรอ คุณหนึ่ง ถ้าอยากหายเร็ว ๆ ก็อย่าขัดคำสั่งหมอ”

มีใครบางคนไม่พอใจ แน่นอนว่าไม่ใช่ผม หนึ่งตะวันทำหน้าเบื่อโลก แต่ไม่มีเหตุผลใด ๆ มาขัดเลยจำยอมอยู่แต่ชั้นสองของบ้านโดยผมต้องแปลงร่างเป็นม้า แบกอีกฝ่ายขึ้นหลังไปส่งอีกครั้ง แม่ถือไม้ค้ำตามมา ส่วนป้าแวววิ่งไปเปิดประตูรอ โชคดีที่ห้องหนึ่งตะวันมีห้องน้ำในตัว มีประตูที่เปิดออกไปเป็นระเบียงกว้าง ภาพวิวที่ปรากฏคือไร่องุ่นกว้างไกลสุดลูกหูลูกตาทำให้ไม่อึดอัดเท่าที่ควร

“ถ้ามีอะไรฉุกเฉินก็โทรเรียกผมได้นะ”

หนึ่งตะวันรับคำในลำคอ เขานั่งอยู่บนเตียงสี่เสา พยายามยกขาตัวเองขึ้นมาวางให้สบาย ผมช่วยยกมันขึ้นวางบนหมอนใบเล็ก ๆ วันนี้บวมขึ้นกว่าเมื่อวานอย่างเห็นได้ชัด ท่าทางคงเจ็บไม่ใช่เล่น

“ช่วยยกคอมมาไว้ตรงนี้ให้หน่อย”

“ทานยาแล้วนอนพักเยอะ ๆ ก็ดีนะคุณหนึ่ง จะได้ไม่ขยับมาก”

“ฉันแค่เอ็นฉีกนะ ไม่ใช่ขาขาด อย่าเวอร์ไปหน่อยเลย”

“แล้วใครที่มันร้องโอดโอยเมื่อคืนจนแทบจะเป็นเสียงสะอื้น”

“ใคร?” ยังมีหน้ามาถาม

“ผมมั้ง”

คู่สนทนาแยกเขี้ยวใส่ พึมพำในลำคอแต่ก็ดังมากพอให้คนในห้องได้ยิน “ทำไมนายถึงได้เป็นผู้ชายที่ปากคอเราะร้ายขนาดนี้”

ฟังแล้วอยากจะแย้งว่าผมไม่ใช่ นิสัยดั้งเดิมไม่ได้เป็นแบบนี้เลยสักนิด ผมไม่ใช่คนต่อล้อต่อเถียงเก่งกระทั่งต้องมารับมือกับคนขี้หงุดหงิดและร้ายกาจอย่างหนึ่งตะวันต่างหาก เขาต่างหากที่ทำให้ผมหมั่นไส้เสียจนต้องคอยลับฝีปากด้วยตลอดเวลา

“ไปทำงานสิไป จะโดนเฉดหัวออกอยู่วันนี้วันพรุ่งแล้วยังจะมายืนกรอกตาทำหน้ากวนประสาท”

คนบ้าอะไร ชอบเขาอยู่แท้ ๆ ยังมีหน้าพูดปาว ๆ ว่าจะไล่ไปให้พ้น
ปีศาจชัด ๆ



“เหรอ แล้วจะว่างเมื่อไร”

เสียงทุ้มดังแว่วมาจากระเบียงด้านนอก หลังจากที่ผมเปิดประตูห้องนอนเจ้าของบ้านเข้ามาอย่างถือวิสาสะนั่นเป็นสิ่งแรกที่ได้ยิน ที่เตียงว่างเปล่า มีคอมพิวเตอร์เปิดวางไว้ เก้าอี้ล้อเลื่อนดูเป็นอุปกรณ์ที่นายน้อยหนึ่งตะวันถนัดใช้เพื่ออำนวยความสะดวกมากที่สุด มันหายไปจากที่เดิม ส่วนของที่นอนแอ้งแม้งเป็นหมันกลับเป็นไม้ค้ำช่วยพยุงทั้งสองอัน

“เหงาดิ ยิ่งเล่นเปียโนไม่ได้ยิ่งเซ็ง”

แผ่นหลังของผู้พูดซ่อนอยู่ใต้ผ้าม่าน มันนูนออกมาจากสภาพที่ควรจะอยู่ แปลว่านายน้อยไม่ได้ไสเก้าอี้ออกไปริมระเบียงจริง ๆ หากแต่ติดธรณีประตูทำให้ล้อหมุนหยุดอยู่แค่นั้น

“คิดถึงด้วยก็ได้ เครียด มีเรื่องอยากปรึกษา นะ ขอป๊าเถอะ เสาร์อาทิตย์ก็ยังดี โคราชไม่ไกลหรอก”

เสียงห้าวบีบลงเล็กน้อย ฟังดูเสนาะหู ผมล้มเลิกความคิดที่จะทักอีกฝ่ายเปลี่ยนมาเก็บของที่วางระเกะระกะให้พ้นทาง

“จริงนะ กูจะได้บอกให้คนงานเตรียมห้องให้ ชวนแพทมาด้วยก็ได้ โอเค ศุกร์นี้เจอกัน”

หลังจากได้บทสรุปที่พอใจแล้วก็ตัดสาย นายน้อยสะบัดผ้าม่าน ใช้ขาข้างที่สบายดียันหมุนตัวกลับ เมื่อเราเผชิญหน้ากัน เขานิ่ง ผมก็นิ่ง เกิดความรู้สึกแปลก ๆ ขึ้นมาอีกครั้ง ผมอธิบายว่ามันรู้สึกยังไง คล้ายจะมวน ๆ อยู่ในอก เมื่อเขาเสสายตาหลบ ผมก็กลับเป็นฝ่ายที่อยากค้นหา

“ศุกร์นี้เพื่อนฉันจะมาค้าง”

“เพื่อน?”

“พอร์ชน่ะ มากับแพท น้องสาวมัน”

“ผมจะเตรียมห้องให้สองห้องนะครับ”

“ไม่” หนึ่งตะวันค้าน เขาอึก ๆ อัก ๆ ในลำคอครู่หนึ่งก่อนพูดออกมา “เขาจะนอนกับฉัน”

ความรู้สึกบางอย่างบิดมวนอยู่ในอก แตกต่างจากก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง มันไม่ได้วาบหวาม ชวนละเมอ แต่เหมือนตัวเองถูกจับลงเครื่องซักผ้า บิดปั่นจนหัวใจฟาดกับตัวถังและหมุนติ้ว

“ครับ”

ผมจำไม่ได้ว่า ณ เวลานั้น ผมตอบรับอีกฝ่ายไปด้วยน้ำเสียงแบบใด



TBC


http://www.youtube.com/v/3eSMQBdg0LM 

เอาเพลงประกอบนิยายมาแชร์ให้ฟังกันค่ะ กรี๊ด ๆ ไงล่ะอิกฤช เริ่มรู้สึกตงิด ๆ ยังงง
ตอนหน้าจะเอาคุณพอร์ชของบ่าวมาแซะให้นางสะเทือน คิดว่าไม่มีคู่แข่งรึไงยะ ถูกค่ะ ไม่มีใครเอาหนึ่งตะวันแล้ว /โดนคุณหนึ่งตบ
วันนี้มาเซอร์ไพรส์ กลางสัปดาห์ ตามประสาคนว่างงาน วันอาทิตย์เจอกันอีกที อาจจะโผล่มาวันพุธบ้างประปราย อย่าเพิ่งเบื่อกันนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 29-04-2015 20:05:13
จิ้มมมมม
ทำไมต้องอัพพร้อมเก๊าด้วย คิดไรกับเก๊าใช่ไหมมม  :-[


---------------edit

คุณหนึ่งอ่อยสินะะะ กฤชทนไหวแต่เราไม่ทนนนนน โฮกกกกกกก
คุณพระเอกปากหนักยิ่งกว่าเปียโน2หลังรวมกัน :z6:
เดี๋ยวรอดูคนหึงเก็บอาการดีกว่า หึหึ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 29-04-2015 20:26:04
หมั่นไส้ กฤช

สงสัยคงวุ่นวายทั้ง แพท พอร์ช รึเปล่า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 29-04-2015 20:28:33
สมน้ำหน้าอิกฤช อกแตกตายไปเลยแม่งปากโคตรหมา เชอะ ไม่ง้อหรอกเว้ยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 29-04-2015 20:28:51
 :hao7: :hao7: :hao7: กรี๊ดดดดดด พอร์ชมากแล้ววว อิตากฤช! ไหนบอกไม่ชอบ ไม่คิดอะไรไง แต่การกระทำนี่บ่งบอกมาเลยค่ะ หวงนายน้อยเหลือเกิน คอยดูเถอะ!!! ตอนหน้าแกกระอักเลือดแน่  :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 29-04-2015 20:31:12
แหมมมมมมม ปากบอกไม่ชอบนะกฤช ระวังกลืนน้ำลายตัวเอง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 29-04-2015 20:34:57
กฤชปากน่ะให้มันตรงกับใจหน่อย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-04-2015 20:38:11
เอาเข้าไปแต่ละคน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 29-04-2015 20:39:10
หวั่นไหวก็บอกน่ากฤช ฮ่าๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: gwaiplay ที่ 29-04-2015 20:40:39
กษชนิสัยไม่ดี งอนละ  :ling1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 29-04-2015 20:43:03
ขอเดาว่า พอร์ชจะยุ่งกับคุณหนึ่ง ส่วนแพทจะเกาะแกะกับกฤช หึงกันไปเหอะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 29-04-2015 20:51:44
เมนท์ข้างบนเหมือนมานั่งในใจเราเลย

แต่ว่าถ้าหากว่าพอร์ชสนใจหนึ่งก็น่าจะรุกตั้งนานแล้วนะ
กฤชคงคิดหนักแหละ  นายน้อยก็เป็นลูกชายของนายผู้มีพระคุณ แล้วยังจะมีประเด็นแม่กฤชกับพ่อหนึ่งอีก น้องมันไม่เคยอ๊ะคุณหนึ่งใจเย็นๆก่อน เดี๋ยวค่อยหาทางมอมแล้วปล้าทีหลัง เอ๊ะ...ไงนี่
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 29-04-2015 21:04:43
 :hao3: กฤช จ๊ะ ป้าจะบอกให้นะ อาการของนู่จะ มันตกหลุม นายน้อยหนึ่งตะวันอยู่นะจ๊ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 29-04-2015 21:06:00
นั่งดูคนอ่อยกันสนุกดี
ก๊ากกกกกกกกก

 :hao7:

พี่หนึ่งอ่อยอีกค่ะ อ่อยเยอะๆ เลยค่ะ
นังกฤชมันปากแข็งค่ะ จับมันกดโลยยยย อิอิ

ตอนหน้าพี่พอร์ชมาใช่มั้ย แอร๊ยยยยยยยยย
อยากเจอค่ะ #เขี่ยนังกฤชตกกระป๋อง ทำไมแค่ชื่อก็รู้สึกว่านางต้องหล่อ ก๊ากกกกกก

มาเลยๆๆ ชวนทุกคนมาปั่นหัวนังกฤชให้หมด ดูซิว่าตอนต่อไปพ่อคนปากแข็งจะแสดงอาการอะไรบ้าง ฮี่!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 29-04-2015 21:07:39
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: Rywzaki ที่ 29-04-2015 21:08:28
ิอ่านรวดเดียวเลยยย ตอนแรกนึกว่าแนวใสๆ
พออ่านสองตอนล่าสุด โอ้โหหห ฟีลพิศาลต้องมาแล้ว ต้องตบจูบแล้ว ถถถถถถ
#ทีมคุณหนึ่ง นี่บอกเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: Ba_wh99 ที่ 29-04-2015 21:13:55
หึหึ
เอาให้มันรู้ตัว
ยังไม่เข็ดหลาบนี่นา

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 29-04-2015 21:14:56
ไม่เบื่อเลย มาบ่อยๆได้เลยคะ เค้าชอบบบ

เป็นไงละกฤช พ่อคนปากแข็ง และแกร่งดุจหินผา

แค่นายน้อยจะเอาเพื่อน(ชาย)มานอนห้องเดียวกัน
ถึงกับไปไม่เป็นเลย

ไม่อยากจะสมน้ำหน้าหรอกนะ
เพราะยังไงนายน้อยก็หลงรักนายไปแหละ
แต่จะคอยดูนายหัวปั่น

อย่าคิดว่าคนเค้ารัก แล้วเค้าจะยอมให้ปฏิเสธไร้เยื่อไยเรื่อยๆนะ
คอยดูเถอะ จะคิดมาก 555  :laugh3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 29-04-2015 21:18:44
บอกเลยว่านังกฤชเป็นพระเอกที่หน้าหมั่นไส้ที่สุด!

จำได้ว่านางเคยว่านายน้อยซึน แต่เราบอกได้เต็มปากว่านางโคตรซึน!! ต้องให้นางเจอหนัก เหมือนเอาหัวใจโยนลงเครื่องซักผ้าให้บิดๆ ปั่นๆ ซัน 25.5 ตลบเลย! (เรานี่รุนแรงกับพระเอกมากไปไหม 5555)

แอบสงสารนายน้อยพี่หนึ่งตอนฉากที่นอนกอดอินังกฤชที่โรงแรม ㅠㅠ

อยากฝากถามนังกฤชค่ะว่า ไม่รักไม่ชอบเค้าแล้ว กันนายน้อยจากโจ้ทำไม เอ้ออออ ตอบสิตอบบบ แหมมม หมั่นไส้มากจ๊ะ ไม่รักไม่ชอบกัน บอกว่าทำเพราะหน้าที่ แต่ก็หยอดจังนะยะ สงสารนายน้อย ฮรื่อออ นายน้อยวางแผนกับพอร์ชเลยนะ แกล้งนังกฤชให้เข็ดเลย!!


ปล.ชอบให้คุณเวสต์มาเซอร์ไพร์ค่ะ มาบ่อยๆ นะคะ ไม่เบื่อหรอก ^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 29-04-2015 21:20:56
พอร์ชนี่ที่ไปเรียนอิตาลี มีเด็กข้างบ้านชื่อเพื่อนป่ะ ถถถถถถถถถถถถถ
หยอกๆ พาร์ทนี้ทำไมมันจั๊กจี้หัวใใจแปลกๆ อ่านละอินแบบหน่วงๆ คันๆหัวใจยิบๆ แบบบอกไม่ถูก
นี่มันดราม่าช่องละครหลากสีชัดๆ 55555555555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: kautumn ที่ 29-04-2015 21:22:40
หนึ่งตะวันคุณยั่วให้เขาปล้ำมาก. ยั่วเยอะๆเลยตอนนี้คงมีได้หึงๆกันแน่คริคริ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 29-04-2015 21:24:10
ไม่เบื่อๆ มาบ่อยๆ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: pemiko2012 ที่ 29-04-2015 21:43:04
 :laugh: :laugh: :laugh:

ปากแข็งนักนะคุณกฤช เดี๊ยวจะให้พอร์ชมาช่วยง้าง
แหมมมม ปากทำเป็นบอกไม่ชอบเขา
แต่ใจนี่ไปแล้ว น่าขำจริง
หมันไส้ด้วย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 29-04-2015 21:50:34
กฤชบอกว่าไม่ชอบก็คือไม่ชอบ
นายน้อยบอกว่าต้องชอบก็คือต้องชอบ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 29-04-2015 21:53:27
หึหึ กฤช หึหึ เริ่มมีอาการรร 555555555555
พอร์ชมาต้องมันส์แน่ๆ อิอิอิิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 29-04-2015 22:02:09
เอาเลยตัวเร่งปฏิกิริยามาแล้วเอาให้คุ้มเลยหนึ่ง สมัยก่อนนะชอบอีกฤษมากตอนนี้
ชูป้ายไฟคุณหนึ่ง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 29-04-2015 22:18:34
เริ่มหวั่นไหวหรือยังค่ะคุณกฤช
นายน้อยจะเอาเพื่อนที่สนิทม๊ากมากมานอนห้องเดียวกันแล้วนะ
เอ ยังไง หัวใจตุ๊มๆต่อมๆเลยมั้ยคะ
ต้องให้เวลาคุณกฤชหน่อยอ่ะเนอะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 29-04-2015 22:28:34
ต้องมีตัวมากระตุ้น ปากแข็งจริงๆเลยตากฤช
ขนาดโจ้ ยังหึงเลยใช่ไหม
กว่าจะรู้ใจตัวเองระวัง มคปด นะ จะหัวเราะให้ :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 29-04-2015 22:39:31
เอาเพื่อนมายั่วให้กฤชตกหลุมหรออ  :hao3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 29-04-2015 22:57:06
แหมนังกฤช ไม่คิดไรกับเขาแต่สังเกตร่างกายเขาละเอียดยิบ แหมมม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: pedchara ที่ 29-04-2015 22:58:46
โห พอร์ชมาแล้วอีตากฤชจะเป็นยังไง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 29-04-2015 23:05:53
ดูเหมือนกฤชจะพยายามย้ำกับตัวเองจังนะ ว่าไม่ได้รักชอบเพศเดียวกัน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: Evergreen ที่ 29-04-2015 23:14:28
ไม่เบืีอค่าาา มาทุกวันเลยยิ่งดี อิอิ
เป็นไงลัาาาา เพื่อนพี่หนึ่งมา จ๋อยๆ 55555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 29-04-2015 23:35:38
ไม่เบื่อเลยค่ะยิ่งบ่อยยิ่งดี จะดูน้ำหน้าคนปากแข็งขี้หึง ตอนโจ้ไปช่วยพยุงก็หวง
ดีเลยคุณหนึ่งรีบจัดพอร์ชมาให้ร้อนอก ร้อนใจ พ่อคนดีดูสิจะทนไหมมั้ย

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 29-04-2015 23:49:42
พอร์ชจะมาเป็นตัวกระตุ้นหรือเปล่าแต่แบกน้องสาวมาด้วยไม่ใช่ว่ามาชอบกฤชหรอกนะ
กลัวจะวุ่นกว่าเดิม  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 29-04-2015 23:50:08
อย่าทำตามหน้าที่เพลินจนเผลอใจตามไปด้วยแล้วกันนะคุณกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 29-04-2015 23:52:26
เอาพอร์ชมาประชดกฤชหรือเปล่านะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 30-04-2015 00:00:41
นั่นไง อิตากฤชโดนนายน้อยกดสวิตเปิดเครื่องซักผ้าแล้วไง

เด๋วรอพอร์ชมา เราจะช่วยใส่ผงซักฟอกน้ำยาปรับผ้านุ่มเลย

เผื่อปั่นแห้งเสร็จ อิตากฤชจะคิดอะไรออก  =_____,= หึหึหึ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 30-04-2015 00:29:28
ช่วงแรกๆ รู้สึกหมั่นไส้นายน้อย อายุมากว่าแต่นิสัยง้องแง้งเด็กโคตร กฤชยังสุขุมนุ่มลึกซะกว่า
ไปๆมาๆ ไม่ใช่ล่ะ อิกฤชมันร้าย ปากเสีย ขี้อ่อย หน้ามึนด้วย
จัดไปให้นางหนักๆค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 30-04-2015 05:12:15
เข้าสุภาษิตปากกะใจไม่ตรงกันอย่างแรงนะตากฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 30-04-2015 05:48:58
โอ๊ะๆๆ เดี๊ยวรู้กันค่ะ โฮะๆๆๆๆๆ :laugh:
ไงละ สะอึกไปเลยล่ะซี่!!!! เดี๋ยวโดนแย่งไปแล้วจะรู้สึก
ปากแข็งให้ได้ตลอดเถอะนะ
รอตอนต่อไปน้าาาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 30-04-2015 08:18:14
เรารู้สึกว่าเรื่องของพอร์ชไม่ค่อยน่าเป็นห่วงเท่าไรแล้วสิคะเนี่ย ที่สำคัญนายน้อยก็ยืนยันอยู่แล้วว่าหลงเสน่ห์กฤชเข้าเต็มเปาเลย เพราะฉะนั้น..ถ้าพอร์ชจะรู้สึกหรือไม่รู้สึกอะไรกับนายน้อยเกินกว่าเพื่อนก็คงไม่มีผลอะไรแน่ๆ (ใช่ไหมค้าา??) ลุ้นให้กฤชรู้สึกตัวไวๆ นะคะ เพราะถ้าถึงวันศุกร์เมื่อไรคงมีคนบางคนที่รู้สึกคันยุบยิบข้างในหัวใจแน่นอนเลย :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 30-04-2015 08:48:21
ตัวกระตุ้นกะลังจะมาแล้ว มาแพ็คคู่อีกต่างหาก ดูซิว่าใครจะออกอาการก่อนกัน ชอบนายเอกแก่นเซี้ยวเปรี้ยวซ่าปั่นหัวพระเอก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 30-04-2015 08:57:42
นายน้อยคะ เชิดๆ เริดๆ ค่ะ


อย่าไปสนใจมันมากไอ้คนขี้เก๊ก


รักก็ส่วนรักค่ะ ชอบก็ส่วนชอบ


แต่อย่าให้ใครเขามาดูถูก หัวใจของเราค่ะ


เมื่อนายกฤช มันอยากเป็นแค่คนรู้จัก อยากเป็นแค่คนในบ้าน


คุณหนึ่งก็จัดให้มันไป  เว้นช่องว่างให้ห่าง ทำให้มันรู้ว่าเราก็ลูกผู้ชายเหมือนกัน


ถึงจะเป็นเกย์ ก็ไม่ได้ไปกระโดดใส่ ใครเขาไปทั่ว มีความเป็นมนุษย์เท่าเทียมกัน


ไม่อยากให้คุณหนึ่งต้องพึ่งพาอาศัยอะไร นายกฤชอีกต่อไป
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 30-04-2015 09:24:15
อิกฤชชช จะซึนกับความรู้สึกตัวเองไปไหนนนนนน๊ !
ตอนหน้าอิกฤชนี่จะหงุดหงิดปากเสียหรือเงียบหงอละเนี่ย
เอาให้มันรู้ใจค่ะคุณหนึ่งงงงง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 30-04-2015 10:04:12
มาจุดเชื้อเพลิงในอกหรือเปล่า 555 ลุ้นกันไปปป
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: uchikas ที่ 30-04-2015 19:52:27
ถ้าคุณกฤชลืมคำพูดตัวเอง
กรุณาย้อนกลับไปอ่านตอนที่ 6
โปรดจงใจแข็งและปากหนักต่อไป
เราจะรอสมน้ำหน้า
5555555555555555555555555555555555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 30-04-2015 22:52:24
ให้พอร์ชมาช่วยเร่งหน่อยสิ กฤชจะได้รู้ตัวซักที

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 01-05-2015 00:13:40
ค่ะ จะรอดูวันที่คุณกฤชหลงหัวปักหัวปำนะคะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 01-05-2015 00:18:15
หึหึ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 07 (29/04/15) p.12
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 01-05-2015 07:00:12
เอาอิกฤชไปเก็บค่ะ ตอนหน้าพระเอกตัวจริงมาละ อิอิ
หัวข้อ: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (2/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 02-05-2015 08:37:27
ตอนที่ 8



พอร์ช ภูดิศ เพื่อนหนึ่งตะวันหน้าตาดีกว่าที่คิดเอาไว้มาก

บีเอ็มดับบลิวรุ่นใหม่ล่าสุดแล่นปราดมาจอดหน้าทางเข้าไร่ ก่อนที่ผมจะเป็นคนเอารถกระบะออกไปนำทางเข้าบ้านพักที่ห่างออกมาจากถนนใหญ่พอประมาณแล้วเปลี่ยนกุญแจให้ไอ้โจ้เอากระบะไปเก็บ ส่วนตัวเองก็เอารถหรูของเพื่อนคุณหนึ่งไปไว้ในที่จอดอีกคัน ปล่อยให้ป้าแววเป็นคนรับแขก ส่วนแม่กำลังเตรียมน้ำท่าให้คุณ ๆ อยู่หลังบ้าน

“คุณพอร์ชนี่หล่อมากเลยเนอะ คุณกฤชเนอะ”

ไอ้โจ้พูดทันทีหลังจากเราลงจากรถคนละคันในเวลาไล่ ๆ กัน ผมพยักหน้า ไม่ขยายความ ไม่มีความเห็น หน้าตาดีกว่าที่คิด แตไม่ได้รู้สึกว่าหล่อมากอย่างที่สมุนเยินยอ

“หรือจะเป็นแฟนนายน้อย”

“เขาบอกเป็นเพื่อนกัน”

“เรื่องแบบนี้เชื่อได้ที่ไหน” ไอ้โจ้ว่า มิวายสำทับ “เพื่อนอะไร แค่เอ็นฉีกต้องมาเยี่ยมกันถึงโคราชเชียวหรือ”

“นายน้อยของเอ็งโทรไปอ้อนน่ะสิ” ตอบพลางถอนหายใจ ความรู้สึกแบบวันนั้นมันพูดออกมาได้ยาก ผมไม่อยากใช้คำว่าไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้พอใจเมื่อหนึ่งตะวันให้เตรียมห้องสำหรับหญิงสาวเพียงคนเดียวอยู่ดี

“นั่นปะไร” ลูกสมุนตบมือฉาด เดินเอาแขนล่ำ ๆ ของตัวเองมาเบียดผม “คนเป็นแฟนกัน เจ็บนิด ๆ หน่อย ๆ ก็ต้องอ้อนกันธรรมดา นี่คงร้างมานาน กลับมาก็ให้อยู่ห้องเดียวกัน แหม คืนนี้ได้ฟัดกันให้หายอยาก คนมีคู่ก็ดีแบบนี้ล่ะน้า”

กล่าวพลางลอยหน้า ผมหายใจขัดในลำคอ แต่ยังแสดงออกทางสีหน้าเรียบนิ่ง “นินทานาย เดี๋ยวได้โดนดี จะไปไหนก็ไปไป”

“คุณกฤชอารมณ์ไม่ดีเหรอ”

“เปล่า ปกติ ข้าปกติมาก”

“แต่โจ้ว่าดูหงุดหงิดนา” ว่าพลางยืดตัวใช้นิ้วป้อม ๆ มากดที่เหนือคิ้ว “ขมวดเป็นปมแล้ว”

“สู่รู้จริง ข้าไปช่วยงานแม่แล้ว อย่าลืมไปเอาเอกสารที่พี่ก้อยมาส่งล่ะ ข้าต้องรวบรวมให้นายก่อนสิ้นเดือน”

ไอ้โจ้ตะเบ๊ะรับ วิ่งปรู๊ดหายไปจากสายตา ผมผ่อนลมหายใจออกมา ยกมือนวดขมับที่แข็งเกร็งก่อนเดินกลับบ้านด้วยจิตใจที่ไม่สมปะดี




“กฤชขี้หึงเกินไปแล้ว”

เสียงหวานของหญิงสาวแข็ง แทบจะตะโกน กอดอกสวมเสื้อกาวน์ของสัตวแพทย์ ออกมาจากคลินิกทั้งอย่างนั้น มือยังสวมถุงมือยาง แต่ไม่ได้เปื้อนเลือด เคสไม่เร่งด่วน

“คุณโตนเป็นลูกค้า เขาแค่อยากให้ไปดูวัวที่ไร่ ไม่เห็นจะต้องไปเฝ้ากันเลย”

“แต่พี่นุ่นเป็นผู้หญิง”

“ไม่ได้ไปคนเดียว เดชก็ไปด้วย บอกแล้วนี่”

“พี่นุ่นไม่เคยระวังตัวเลย ไอ้โตนอะไรนั่นมองพี่นุ่นตาเป็นประกาย” ผมกลืนน้ำลาย มันดังมากท่ามกลางความเงียบที่กำลังเถียงกัน “ผมไปช่วย ให้เป็นลูกมือก็ได้”

“กฤช ทำแบบนี้เพื่อนพี่จะไม่ชอบใจ”

“ผมก็เรียนสัตวแพทย์เหมือนพี่นุ่น เหมือนพี่เดช ทำไมถึงไปช่วยไม่ได้ ผมไม่เห็นว่ามันจะเสียหาย เป็นการฝึกงานในตัวด้วย”

“เพราะทุกคนรู้ไงว่ากฤชมาด้วยจุดประสงค์อะไร!” เสียงของอีกฝ่ายดังขึ้นเรื่อย ๆ ดวงตาใต้แว่นกรอบแดงเริ่มคลอไปด้วยน้ำใส ผมรู้สึกผิดที่ทำให้พี่นุ่นไม่สบายใจ แต่ก็ไม่อาจหักห้ามความต้องการของตัวเอง

“ผมจะไปด้วย”

“กฤช!”

“ถ้าพี่นุ่นบริสุทธิ์ใจจะกลัวอะไร”

“หัดไว้ใจกันบ้างได้ไหม! กฤชกำลังทำให้พี่เป็นบ้า! กระดิกตัวไปไหนไม่ได้เลย ไปเที่ยวกับเพื่อนที่มีผู้ชายก็ต้องไปเฝ้า โทรศัพท์เข้าก็นั่งฟัง นี่มันเรื่องงานแล้วนะ ทำไมไม่เข้าใจอะไรบ้าง”

“พี่นุ่นต่างหากที่ไม่เข้าใจ!” ถึงคราวที่ผมขึ้นเสียง แฟนสาวน้ำตาก็ร่วงกรู “ผมเป็นห่วงพี่นุ่น”

“หึงหน้ามืดเสียมากกว่า กฤชกลัว เพราะกฤชแย่งพี่มาจากนิว แล้วก็เป็นกฤชเองที่ไม่ไว้ใจว่าพี่จะถูกใครฉกไปอีก กฤชไม่ให้เกียรติพี่”

“แล้วมันไม่จริงหรือไง! พี่นุ่นจะให้ผมสบายใจได้ยังไงในเมื่อใคร ๆ ก็ชอบพี่นุ่น เดี๋ยว!” ผมคว้าข้อมือเล็กได้ก่อนอีกฝ่ายจะผละหนี พี่นุ่นหันหลัง เสียงสั่นเครือ ในขณะที่ผมเจ็บปวดไม่แพ้กัน

“สงบสติอารมณ์เถอะกฤช โตเป็นผู้ใหญ่ ทำเรื่องแบบที่ผู้ใหญ่จริง ๆ เขาทำได้สักที”

”กฤช...”


“กฤช...”

“ตากฤช!”

เสียงสุดท้ายที่ดังขึ้นทำให้ผมสะดุ้ง ภาพในภวังค์เมื่อครู่หายไป กลายเป็นฝุ่นผงในอากาศ ลอยปนกับควันสีขาวที่ลอยคลุ้งมาจากหม้อหุงข้าวที่ดีดใหม่ ๆ

“แม่บอกให้ตักข้าวไปเสิร์ฟ ทำอะไร”

“ขอโทษครับ วันนี้เพลียนิดหน่อย” ผมปดคำโต มารดาส่ายหน้าแต่ไม่ซักไซ้ พักเดียวก็พากันยกสำรับออกมาที่ห้องนั่งเล่น วันนี้คุณหนึ่งลงมาทานข้าวข้างล่างหลังจากที่หมกตัวอยู่ในห้องให้ผมยกข้าวขึ้นไปทานด้วยตลอดหลายวันที่ผ่านมา

ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงนึกเรื่องที่ตัวเองทะเลาะกับคนรักเก่าขึ้นมาอีก เป็นเวลานานแล้ว ผมเป็นนักศึกษาปีสุดท้าย พี่นุ่นเริ่มทำงานจริง ๆ จัง ๆ กับโรงพยาบาลสัตว์ที่เดียวกับพี่เดชเพื่อนรุ่นเดียวกัน ส่วนลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลตอนนั้นคือคนที่เป็นแฟนกับพี่นุ่นปัจจุบัน เราทะเลาะกัน พี่นุ่นปรึกษาพี่ปูน พี่ปูนมีแฟนอยู่แล้ว ผมไม่คิดอะไรมาก จนพี่นุ่นมาขอเลิก และไม่นานจากนั้นพี่ปูนก็เลิกกับแฟน

เรื่องราวระหองระแหงที่บางครั้งก็เป็นฝันร้าย บางคราวก็เป็นฝันดี เราบอกเลิกกันในร้านกาแฟเล็ก ๆ พี่นุ่นร้องไห้ พร่ำคำว่าขอโทษนับล้าน

ทั้งที่เคยโมโหหึงจนมีปากเสียงกันนับครั้งไม่ถ้วน แต่เมื่ออีกฝ่ายยืนยันว่าจะไป ผมก็ไม่นึกโกรธพี่นุ่นเลย เสียใจมาก แต่ยอมรับสภาพ ไม่คิดว่าวันนั้นตัวเองจะสงบนิ่งเหลือเกิน


“กินด้วยกันสิ”

คุณพอร์ชเป็นคนเอ่ยชวนเมื่อผมเดินเลื่อนลอยไปที่โต๊ะอาหาร ยกจานข้าวทั้งสามออกจากถาดจนมันว่างเปล่า ผมเหลือบตาขึ้นมองคนพูดก่อนตวัดหางตาไปยังคนข้าง ๆ นายน้อยนั่งนิ่ง ไม่หือไม่อือ ไม่ชวนแต่ก็ไม่ปฏิเสธ

“ชื่ออะไรนะ กฤชใช่ไหม ตะวันเล่าให้ฟัง”

“ตะวัน?”

“อ้อ เป็นชื่อที่เรียกกันสองคนน่ะ สมัยมัธยมในห้องมีคนชื่อหนึ่งสองคน โหลชะมัด ตะวันนี่ก็โหล เชยระเบิด ไม่มีพ่อแม่ใครตั้งชื่อเล่นลูกว่าตะวันแล้วมั้ง เอามาเรียกเสียเลย” แค่นี้ก็อธิบายความสนิทชิดเชื้อของแขกใหม่กับเจ้าบ้านได้เต็มที่ ผมพยักหน้า เตรียมจะปฏิเสธแต่คุณพอร์ชก็กวักมือเรียกให้นั่งซ้ำอีกครั้ง

“นั่ง ๆ ยายแพทอยากรู้จัก”

“พี่พอร์ช!”

“เขินอะไรเล่า เมื่อกี้ใครรบเร้าให้พี่ถามว่าเขาเป็นใคร”

เด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับผมหน้าแดงก่ำ เธอมีโครงหน้าคล้ายพี่ชาย อวัยวะทุกส่วนสมดุลกันทั้งซ้ายและขวา นั่นทำให้คุณแพทเองก็ดูงามสง่าไม่ด้อยไปกว่ากัน ว่ากันว่าความสวยหล่อเกิดจากสมดุลของรูปหน้า มันพอดี เหมาะเจาะ ไม่ขาดไม่เกิน บ่งบอกว่าเป็นสายพันธุ์ดีเหมาะที่หนุ่มสาวใด ๆ จะหมายปองโดยธรรมชาติ

ผมยังไม่ทันตอบอีกครั้ง คราวนี้เจ้าบ้านเป็นคนเอ่ยแทรกบทสนทนา “แค่คนงานอย่าไปรู้จักมากเลย แพทน่ะเหมาะกับลูกชายรัฐมนตรีอย่างคุณปริญเป็นไหน ๆ”

“แหม พี่หนึ่งก็” แม้แต่น้องสาวยังเรียกหนึ่งตะวันด้วยชื่อเล่นจริง ๆ ผมเหลือบตามองนายน้อย หัวคิ้วกระตุก “พี่ปริญจืดออกจะตาย ดีแต่รวย อย่างอื่นทื่อมะลื่อเสื้อผ้าหน้าผมใช้แบรนด์เนมเสียเปล่า ไม่มีรสนิยม แพทว่าจะขอพ่อให้ยืดเวลาหมั้นไปอีกนิด”

“จะได้เร้อ” พี่ชายของคุณแพทล้อ น้องสาวเลยได้ทีตวาดแหว

“ใครใช้ให้พี่พอร์ชทำความแตกว่าเป็นเกย์ล่ะ แพทเลยถูกจับคู่ให้ ความผิดตัวเองแท้ ๆ แทนที่จะได้พบรักกับหนุ่มบ้านไร่” เด็กสาวหัวเราะคิกคัก ผมโค้งตัวรับนิด ๆ ตามมารยาท “กลายต้องเป็นว่าที่คู่หมายของตี๋จืดที่มีแค่เงิน”

“ก็ว่าไป” พี่ชายพูดกลั้วหัวเราะ ผมใช้จังหวะนี้เพื่อปฏิเสธ

“ผมไปทานกับแม่สะดวกกว่าครับ”

“เห็นไหม ไปสิ เดี๋ยวป้าสายใจรอ”

ประโยคดังกล่าวไม่ต้องเสียเวลาเงยหน้ามามองให้มากความว่าใครเป็นคนพูด ผมชะงักค้าง เตรียมหมุนตัวกลับแต่คุณแพทเธอรั้งเอาไว้อีกรอบ “นะคะ พี่หนึ่ง ให้กฤชนั่งทานข้าวด้วยกันหน่อย อย่างน้อยเป็นอาหารตาให้แพทชื่นใจก็ยังดี”

“แต่กฤชต้องไปทานข้าวกับแม่” นายน้อยเอ่ยขัด มิวายสำทับด้วยคำปดคำโต “ปกติสองคนเขาทานด้วยกัน แพทจะให้ป้าสายใจทานข้าวคนเดียวจริง ๆ เหรอ”

ผมยืนแน่นิ่งอีกครั้ง คุณหนึ่งจงใจไม่ให้ผมร่วมวงทานอาหาร อันที่จริงก็ไม่ได้โปรดปรานการทานข้าวร่วมกับคนแปลกหน้าอยู่แล้ว แต่ปฏิกิริยาเจ้าของบ้านทำให้ผมเผลอหายใจแรง เพราะเหตุใดที่หนึ่งตะวันอยากให้ผมหลบหลีกหนีห่างไปให้มากที่สุดทั้ง ๆ ที่เมื่อไม่กี่วันก่อนยังพูดได้เต็มปากว่าจะให้ผมรู้สึกแบบเดียวกับตัว

แน่ล่ะ เขาไม่อยากให้ใครรู้ความสัมพันธ์เชิงนั้นระหว่างตัวเองกับคนงานกระจอก ๆ ผมไม่ได้ดูถูกตัวเอง แต่มันเป็นแบบนั้น ยิ่งชัดเจนขึ้นเมื่อมีคนนอกร่วมวงด้วย

หรือบางที...คนนอกที่ว่าอาจเป็นคนในสุด ๆ แบบที่ไอ้โจ้สงสัย

ผมหมุนตัวกลับมา ปั้นหน้ายิ้ม หนึ่งตะวันชอบผม เรื่องนั้นจริงแน่ แต่ไม่อยากให้ภูดิศรู้อาจจะเพราะกลัวแฟนหนุ่มหึงหวงและตัวเองจะอดงาบคนงานระหว่างที่เปลี่ยวเหงา ผมจ้องเจ้าของบ้านด้วยแววตาเย็นเยียบ นึกโกรธอีกฝ่ายขึ้นมาอย่างไม่ทราบเหตุผล
อันที่จริงแล้วผมไม่ควรจะใส่ใจมันด้วยซ้ำ...แต่ก็หักห้ามความรู้สึกขุ่นในใจของตัวเองไม่ลง

“ถ้าเพื่อนคุณหนึ่งอยากให้ร่วมโต๊ะด้วย อันที่จริงผมก็ไม่มีปัญหา”

“จริงเหรอ ดีจัง” สตรีเพียงหนึ่งเดียวปรบมือเบา ๆ ใบหน้ายิ้มแย้ม ดวงตาสุกใสเป็นประกายเหมือนเด็ก “นั่งเลยค่ะ นั่งข้าง ๆ แพท จะได้ไม่เหงา แพทกลัวการทานข้าวร่วมกันสามคนมาก พี่พอร์ชไม่เคยสนใจแพทเลยทุกครั้งที่พี่หนึ่งอยู่ด้วย อย่างดีก็ได้แต่ลากมาไม่ให้ป๊าสงสัยว่าคบกับพี่หนึ่งแบบไหน”

“แล้วคบแบบไหนล่ะครับ?”

“complicated ค่ะ ค่อนข้างอธิบายยาก” สาวน้อยหัวเราะร่วน ผมคดข้าวในส่วนของตัวเอง เลื่อนจานมานั่งเคียงข้างกับคุณแพทอย่างเป็นธรรมชาติ หนึ่งตะวันนั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้าม ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันจนเห็นกรามชัดเป็นสันนูน

“มีแต่ของโปรดพี่พอร์ช ไม่แฟร์เลย”

“คุณหนึ่งสั่งเอาไว้น่ะครับ”

“ไม่แปลกใจค่ะ” แพทกล่าวเซ็ง ๆ ตักเนื้อปลากะพงสีขาวสะอาดใส่จานให้ “ฉะนั้นต้องรีบกินเป็นการแก้แค้น พรุ่งนี้แพทขออะไรเปรี้ยว ๆ เผ็ด ๆ เป็นพวกต้มยำได้ไหมคะ ถ้าไม่รบกวนเกินไป”

“ไม่ครับ” ผมตอบ “ยินดีมาก แม่กับป้าแววจะได้ไม่เหนื่อยคิดว่าจะทำอะไรเอาใจคุณ ๆ ดี”

“คุณกฤชน่ารัก” สาวงามเอ่ยชม ยิ้มจนตาหยี ขณะที่หนึ่งตะวันโมโหจนหน้าดำหน้าแดง ผมหัวเราะในลำคอ เหลือบตามองอีกฝ่ายแล้วตักกุ้งตัวโตให้น้องสาวคุณภูดิศเป็นการตอบแทน




นับเป็นมื้ออาหารที่ไม่ใคร่จะถูกปากนัก

ผมยกจานมาเก็บในครัว ช่วยแม่เช็ดล้างขณะที่ไอ้โจ้พาคุณพอร์ชกับคุณแพทไปเดินเล่น หนึ่งตะวันกำลังอาบน้ำ ผมพยุงไปส่งจนถึงห้องแต่เราไม่ได้พูดอะไรกัน
อารมณ์ขุ่น ๆ ยังลอยฟุ้งอยู่ในใจ เหมือนวิ่งตามรถบรรทุกไปบนถนนลูกรัง มีแต่ฝุ่นสีส้มแดงลอยตลบ มองไม่เห็นทางข้างหน้า ไม่เข้าใจว่าจะทำอย่างไรให้สงบลงเสียที

“ตายจริง เหมือนฝนจะตก” ป้าแววร้องขึ้นมา ผมกำลังเช็ดจานให้แห้งชะโงกหน้าออกไปนอกหน้าต่าง ลมพัดแรงหลังจากร้อนอบมาทั้งวันจริง ๆ “สายใจ เก็บผ้าหรือยัง”

“ยังเลย กฤช แม่จะไปช่วยป้าแววเก็บผ้าเข้าที่ร่มก่อน จัดการที่เหลือในครัวเองได้ไหม”

“ครับ” ผมรับคำ สองสตรีวัยกลางคนหายไปแล้ว คราวนี้ก็เหลือเพียงตัวคนเดียวกับความคิดที่แน่นในอก คืนที่ฝนตกแบบนี้หนึ่งตะวันคงกอดซุกภูดิศเสียจนสมใจ

ไม่รู้ว่าทำไม นั่นสิ ผมยังจมอยู่กับคำถามว่าทำไม ทำไม และทำไมถึงนึกขึ้นมาแต่เรื่องของหนึ่งตะวันไม่หยุดหย่อน คำตอบก็ประโยคแรกที่ตั้งต้น คือไม่รู้ ผมไม่เข้าใจตัวเองสักนิดว่าเพราะเหตุใดถึงมีเพียงความขุ่นหมองในใจเมื่อความสัมพันธ์ของตัวเองกับนายน้อยไม่สู้ดีเท่าไรนัก

มันก็แค่กลับมาที่เก่า เราก็แค่ไม่ชอบหน้ากันเท่านั้นเอง

“เฮ้” เสียงของใครบางคนที่เป็นส่วนประกอบของจินตนาการดังทัก ผมเอี้ยวตัวกลับไปมอง คุณพอร์ชกลับมาก่อนฝนจะลงเม็ด “มีไฟแช็กไหม”

“ไม่มีครับ จุดที่เตาแทนได้ไหม” ผมหมายถึงบุหรี่ที่เจ้าตัวคาบอยู่ เขาพยักหน้า แล้วเดินมาที่เตา บุหรี่คงเหม็นกลิ่นแก๊ส แต่นี่เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

“ตะวันดูดจัดไหม ช่วงนี้?”

“คุณหนึ่งสูบบุหรี่ด้วยเหรอครับ”

“อ้อ ที่บอกว่าเลิกบุหรี่นั่นพูดจริงสินะ” เขาหัวเราะ กระโดดขึ้นไปนั่งบนเคาน์เตอร์ครัว ไขว่ห้าง ยืดตัวโดยใช้แขนข้างซ้ายยันร่างไว้ไม่ให้ล้ม เมื่อมองจากมุมนี้จะเห็นว่าเขาเป็นชายหนุ่มรูปงามและมีเสน่ห์เย้ายวนในแบบของผู้ชายแบบที่สาว ๆ คลั่งไคล้ได้ไม่ยากเย็นตามคำกล่าวอ้างของหนึ่งตะวันทุกระเบียดนิ้ว

ควันสีขาวลอยฟ่อง ภูดิศยื่นมือออกไปเคาะขี้เถ้านอกหน้าต่าง “หมอนั่นเป็นคนสอนฉันสูบแท้ ๆ ไม่คิดว่าจะชิ่งเลิกบุหรี่ก่อน แล้วนายไม่ดูดบุหรี่เหรอ”

“ไม่ครับ”

“เหล้าล่ะ ชอบไหม”

“ดื่มได้” ผมตอบตามจริง “แต่ไม่ชอบเท่าไร”

ภูดิศหัวเราะพลางพูดทะเล้น “ถ้ายายแพทอยู่นานเข้าคงหลงรักนายจริง ๆ อย่างกับพระเอกนิยายยุคโบราณ หล่อล่ำ แข็งทื่อ ยียวน มาดแมน ไม่สำอาง”

ผมไม่ต่อล้อต่อเถียง รู้ว่าคุณแพทแค่แซวเล่นตามประสาคุณหนูปากกล้า ตัวพี่ชายเองก็บุคลิกไม่ต่างกันนัก ดูเขาอารมณ์ดี และขี้เล่นเป็นที่สุด

“ดูแลไอ้ตะวันเหนื่อยเลยสิ”

“ก็นิดหน่อยครับ”

“ช่วงที่ไปอยู่อังกฤษด้วยกัน ฉันช่วยฝึกให้นิสัยดีขึ้นเยอะแล้วนา ไม่งั้นมีหวังนายได้ผูกคอตายใต้ขื่อองุ่นตั้งแต่สองวันแรกที่ต้องรับมือ”

“เขาเรียกค้างองุ่น” ผมแก้ให้ แต่อีกฝ่ายสะบัดมือไปมาราวกับไม่อยากฟังนัก

“รู้ใช่ไหมว่าแม่มันตาย พ่อก็ไม่มีเวลาให้ ลำพังเป็นลูกคนเดียวก็ถูกตามใจจะแย่ อ่อนแอ ดื้อรั้น งี่เง่า ยิ่งโตมาในภาวะที่ไม่รู้สึกว่ามีใครรักอะไร ๆ ก็บิดเบี้ยวเว้าแหว่งไปเสียหมด”

ผมพยักหน้า แต่ไม่กล่าวเสริม ปล่อยให้ภูดิศพูดถึงเพื่อนคนพิเศษของตัวเองต่อ “ช่วงมหาวิทยาลัยจนจบปริญญาตรีมันไม่เป็นโล้เป็นพายเลย เอาแต่เที่ยวเล่น เปลี่ยนแฟนนับไม่ถ้วน ดีที่ปอดแหก ไม่อย่างนั้นติดโรคไปนานแล้ว แปลกใช่ไหม ดูเป็นคนเกเรมากน่าจะรู้ทันใคร ๆ เปล่าหรอก พยายามเกเรไปอย่างนั้นแหละ งี่เง่าจะตาย แต่ก็ร้ายกาจ เจ้าแผนการใช่เล่น”

รอบนี้เห็นด้วยอย่างสมบูรณ์แบบ แต่ผมก็ยังคงไม่สำทับ เช็ดจานชามทีละใบ ช้า ๆ เฝ้าคอยว่าเจตนาที่ภูดิศมาคุยด้วยแบบนี้คืออะไร

“นึกออกใช่ไหม ว่าคนที่พยายามจะโตมาด้วยตัวเองมันเจ็บปวด ไม่ค่อยอยากให้ใครมาบงการชีวิต แต่มันก็กาก ไม่รู้จะใช้คำว่าอะไร ตะวันมันไม่ค่อยได้เรื่องหรอก แต่โกงเก่ง พยายามเก่ง ถ้ามันทำอะไรโง่ ๆ อย่าไปถือสามันเลย คิดเสียว่าสอนเด็กให้รู้จักโต”

ภูดิศเงียบไปเพื่ออัดนิโคตินเข้าปอด เขากระโดดลงมาจากเคาน์เตอร์ครัว ผมเองก็ละสายตากลับมาที่จานชามกองเดิมต่อ

“ที่นี่มีแต่นายที่มันอยากให้ดูแล บนโลกนี้นอกจากฉัน ก็มีนายนี่แหละที่มันอยากให้สนใจมากกว่าใคร กับพ่อมันยังไม่งี่เง่าใส่ขนาดนี้ นายรู้ดี ฝากด้วยแล้วกัน”

แรงตบบนบ่าเกิดขึ้นระยะเวลาสั้น ๆ กลิ่นมินต์จากมวนกระดาษที่เผาไหม้ลอยตลบ ผมหันกลับไป เห็นเพียงแผ่นหลังกว้างของภูดิศที่หายไปจากประตูห้องครัวขึ้นไปชั้นสอง ท่ามกลางความสับสน ผมวางมือจากงานที่ทำลง เหม่อมองเงาดำมืดของยอดไม้ที่ปลิวไหวก่อนพระพิรุณจะหลั่งลงมา

ผมถอนหายใจรอบที่ล้าน ยังคงสับสนและอธิบายความรู้สึกของตัวเองไม่ได้เหมือนเดิม






TBC


ปล่อยนังกฤชงงๆ ก่งก๊งต่อไปค่ะ ให้นางคิดช้าๆหน่อย คิดไวไปเดี๋ยวตามคุณหนึ่งทัน /เอ๊ พอดีพรุ่งนี้จะไม่อยู่ ขอเอาลงก่อนกำหนดอีกรอบ อ่านทันมั้ย นี่แต่งไม่ทันแล้ว มัวแต่ดูออีแย้ม (ธนากับยงยุทธนี่ใครเคะใครเมะคะ) กร๊ากกก ผิดเรื่องนะหล่อน
เจอกันสัปดาห์หน้าค่ะ คนที่สอบก็สู้ ๆ นะ อ่านนิยายเราก่อนแล้วค่อยไปอ่านหนังสือสอบ จะมีพลังมาก ฮาาา
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์ค่า

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 02-05-2015 08:48:32
 :mew1: คุณ west ใจดี แอบมาลงล่วงหน้า ตอนนี้พี่พอร์ชเข้าวินขโมยซีนพระเอกค่ะ รอติดตามคู่พี่พอร์ชดีก่า อิอิ ฮีมาโชว์เหนือโดยเฉพาะเลยอ่ะ อิตากฤชยังมึนอยู่ แต่ก็นะ ลูกแม่บ้านก็คงจะต้องมีปมเป็นธรรมดา คุณหนึ่งก็ประชดแรงเกินไปนะ ระวัวจะโดนลูกแม่บ้านปล้ำในไม่ช้า 555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 02-05-2015 08:52:04

ยิ่งอ่าน ยิ่งอยากอ่านค่ะ
 :L2:


หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 02-05-2015 09:08:01
 :impress2: :impress2: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 02-05-2015 09:16:55
แปลก คือไอ้คุณกฤชเนี่ยแปลก ว่างๆทำความเข้าใจตัวเองบ้างนะ 5555+
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 02-05-2015 09:18:44
ระวังนายน้อยจะไม่สนใจเอานะกฤช
เบื่อจริงๆพวกไม่ยอมรับใจตัวเองเนี่ย กริ๊วๆๆ

รอวันแพ้ใจนายน้อยยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 02-05-2015 09:22:25
สั่นจังเลยอ่านไม่จุใจเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 02-05-2015 09:26:25
เขาหึงกันที่โต๊ะอาหาร ว้ายยยยย  :o8:
รอวันที่สองคนรักกัน ~~
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 02-05-2015 09:41:40
กฤชมีปมนะเนี่ย
ท่าทางชอบคนมีอายุมากกว่า
ว่ากันว่าคนเป็นแฟนกันมีเซ๊นส์แรง
กฤชถึงรู้สึกว่าจะเสียนุ่นแล้วคงจะรู้สึกถึงความสนใจที่ปูนมีให้นุ่นด้วย
แต่ก็ดีแล้วที่กฤชไม่มีแฟนจะได้มาตกหลุมนายน้อย
นายน้อยกะจะกันกฤชกับแพทล่ะสิ
ชอบพอร์ชกับโจ้นะ
โจ้งี้อย่างฮาออกทุกครั้งแย่งซีนกฤชทุกที
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 02-05-2015 09:45:31
ที่พอร์ชบอกว่านายน้อยเจ้าแผนการคงจะจริง ตอนนี้หนึ่งตะวันคิดอะไรอยู่
คิดจะทำให้กฤชรู้ตัวใช่ไหม แต่กฤชยังมึนๆงงๆกับความรู้สึกตัวเองอยู่เลย
แต่อาการมันฟ้องมากนะว่าตัวเองก็แอบมีใจให้นายน้อย คึคึ

 :mew1: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 02-05-2015 09:53:17
โอ้ยชอบบบบ
หึงเข้าไปอีก ไม่พอใจเข้าไปอีกกกก เห็นแล้วคันไม้คันมือ หึหึ

ปล. ผู้ชายแบบกฤชนี่ชอบมากเป็นทุนเดิม ขออนุญาตยืนเรื่องโอนตัวไปเรื่องโน้นให้พี่พอร์ชค่ะ :mc4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-05-2015 10:12:47
คณหนึ่งหวงล่ะสิกลัวโดนสาวแทะโลม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 02-05-2015 10:14:15
มาอ่านบทนี้ นังกฤช นิสัยเด็กกว่าที่คิดแหะ
โจ้นี่ ปากจัดมากอ่ะ พูดถึงเจ้านายได้หยาบมาก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 02-05-2015 10:20:05
ยิ่งอ่านยิ่งติดค่ะ
ปล่อยนางสับสนฝนตัวเองไปก่อนค่ะ
ลืมคำพูดตัวเองไปหมดละม๊ายยยย กิ๊วๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 02-05-2015 10:27:51
คุณพอร์ชอาจจะขั้วเดียวกันกับคุณหนึ่งก็ได้นะคุณกฤช :z1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: Fujung ที่ 02-05-2015 10:53:12
แหมจะแอ่วหนุ่มสักคนต้องเรียกกำลังเสริมเยอะขนาดนี้เลยเหรอคุณหนึ่ง ขนาดยังไม่ได้เป็นไรกันนะเนี่ย ถ้าเป็นขึ้นมาจะขนาดไหน ตามเชียร์ตามลุ้นผู้ชายแบบกฤชนั้นหายากไส จับให้ได้ละ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 02-05-2015 11:08:04
ยังไม่รู้ตัวอีกหรอ
รู้สึกมากขนาดนี้แล้วแท้ๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 02-05-2015 11:15:03
แอร๊ยะ  พอร์ชเปิดทางขนาดนี้ กฤชยัง ง๊าวก็ช่างมัน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 02-05-2015 11:15:31
ไม่รู้เบื้องลึก เบื้องหลังระหว่างนายน้อยหนึ่งตะวันกับคุณพอร์ช
แต่จากประโยคฝากฝังของพอร์ชนี่แอบเดาไว้ลางๆ เลยนะ
พี่หนึ่งนี่แอบคิดอะไรกับน้องตั้งแต่ตอนไหน

ตอนนี้เป็นตอนที่สงสารกฤช นางดูต่ำต้อย 555555
แต่ปมของนางก็น่าสงสาร นังกฤชขี้หึงเอ้ยยยย

งี้พี่หนึ่งกับตากฤช ก็เท่ากับเรียนรู้ความรักไปพร้อมๆ กันเลยสิ
ว๊าวๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 02-05-2015 12:00:12
ถึงกฤชจะคิดช้าแต่หึงเร็วนะ ฮาาาาา หูตาดูจะขวางไปหมดเลยเนอะ
ฟลพอร์ชดูเป็นโอเคนะ แต่พูดกับกฤชงี้คือเปิดทาง ชัดเจนเลยว่าเพื่อนกันกับหนึ่ง
ส่วนนายน้อย ง้อดแง้ดงอแงน่ารักดี

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 02-05-2015 12:20:30
โธ่ๆๆ พ่อคนงานหนุ่มแสนต่ำต้อย ไม่น้อยใจนะคะ โอ๋ๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: Eangoey ที่ 02-05-2015 12:34:28
กฤช ขี้หึง อย่าหึงตะวันเลยเพราะมันแสดงออกว่าสนใจ ตะวัน  :-[ :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: w-for-winnie ที่ 02-05-2015 13:24:39
กฤชขี้มโนมาก จินตนาการได้เป็นตุเป็นตะเชียว
ตอนนี้นายน้อยงอนอยู่หรือกำลังเรียกร้องความสนใจกันแน่
แต่น่าจะเป็นทั้งสองอย่าง

อ่านตอนนี้จบ อยากจะบอกกฤชว่า หยุด-ม-โน

 :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 02-05-2015 13:29:59
โอ๊ะ พระเอกตัวจริงออกแล้ว 555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 02-05-2015 13:45:08
การหวงการหึงของหนึ่งตะวัน
ไม่ช่วยให้กฤชรู้อะไรมากขึ้นเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 02-05-2015 14:19:03
นึกว่าอิกฤชเป็นพระเอกช่องสามก่งก๊งไม่รู้เรื่องรู้ราวเล้ยยยย
เปลี่ยนพระเอกเป็นพอร์ชทันมั้ยยย อิ้อิ้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 02-05-2015 14:23:46
ข้องใจกับ complicated
ฟังจากพอร์ชก็เหมือนเพื่อนอยู่นะ
หรือจะเป็นแบบ sex friend ผลัดกันซะล่ะมั้ง ฮ่าๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 02-05-2015 14:58:58
กฤชเอ้ยย~ ..เข้าใจนายน้อยผิดไปเยอะเลยนะคะ ที่ไม่อยากให้กฤชนั่งทานข้าวด้วย เป็นเพราะนายน้อยหึงและหวงค่าา นายน้อยแค่ไม่อยากให้แพทแทะโลมกฤชแค่นั้นเอ๊งงง.. :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 02-05-2015 15:12:34
คุณ west ขา พระเอกเรารู้ใจตัวเองเร็วจังนิ
คนไม่คิดอะไรไม่หึงหรอกมั้ง 555
พี่หนึ่งบทน้อยแต่แผนสำเร็จนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 02-05-2015 17:28:58
ให้มันอกแตกตายไป เลย  55555555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 02-05-2015 18:44:06
กฤชแกอย่าอยู่ในโหมดสับสนกับตัวเองนานนักนะ :seng2ped:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 02-05-2015 19:09:01
ฮาที่พอร์ชพูดถึงหนึ่งตะวันอย่างนั้น เอาซะไม่เหลือดีเลย5555555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 02-05-2015 19:23:10
พอร์ชไม่ชอบแบบคุณหนึ่งหรอก พอร์ชชอบแบบคุณกฤช...  :ling1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 02-05-2015 20:10:53
พอร์ชนี่สนิทกับนายน้อยมากจริงๆ บอกนิสัยนายน้อยได้ละเอียดยิบ  o18
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 02-05-2015 20:49:55
ให้เวลากฤชอีกหน่อยล่ะกัน

มือใหม่หัดเป็นเกย์ก็งี้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 02-05-2015 21:16:30
นายพอร์ชไม่ทำหน้าที่เล้ย เที่ยวยกให้ง่าย ๆ แบบนี้อิตากฤชรู้เรื่องด้วยไหม คุณหนูหนึ่งสิจะอกแตกตายเสียก่อน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: mahmeow ที่ 02-05-2015 21:19:50
เพื่อนคุณหนึ่งน่ารักมากกกกกกก...ชอบอะ..55+
รู้ทุกเรื่องเลย..คุณพระเอกอาจได้ที่ปรึกษาใหม่..เผื่อจะเข้าใจตัวเองเร็วขึ้น..

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 02-05-2015 21:47:17
อ่านเท่าไหร่ไม่เคยพออออ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 02-05-2015 21:59:53
ทำไมอ่านเท่าไหร่ก็ไม่พอออออ
กฤชนี่หึงแล้วนังไม่รู้ตัวอีกนะ
รอดูต่อไปว่าพอชจะมาช่วยให้ 2 คนนี้เข้าใจกันได้มั้ย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 03-05-2015 21:47:37

อ้างถึง
ผมหมุนตัวกลับมา ปั้นหน้ายิ้ม หนึ่งตะวันชอบผม เรื่องนั้นจริงแน่ แต่ไม่อยากให้ภูดิศรู้อาจจะเพราะกลัวแฟนหนุ่มหึงหวงและตัวเองจะอดงาบคนงานระหว่างที่เปลี่ยวเหงา


หมั่นมากกกกกกกกกกกกกกก
หมั่นไส้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
นังกฤช! หล่อนไปเอาความมั่นใจพวกนี้มาจากไหนยะ!?

โอ้ยยย นี่ทีมพี่หนึ่งนะบอกเลย
ปล่อยให้กฤชสับสนไปนานๆ ก็ได้ค่ะ เห็นพระเอกกระวนกระวายจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วสนุกดี 55555555
หมั่นไส้มาก ควรให้พี่หนึ่งปั่นหัวเยอะๆ

แต่ก็แอบอยากเห็นกฤชหึงพี่หนึ่งบ้างแล้วนะคะเนี่ย
ตอนหึงพี่นุ่นแฟนเก่ายังงี่เง่าขนาดนี้ นี่ถ้ามาลองหึงหนึ่งตะวันกับพี่พอร์ชจะขนาดไหน

แอร๊ยยยยยยยยยย


ปล.อยากได้พี่พอร์ชค่ะ ผู้ชายชื่อพอร์ชนี่มันดีจริงๆ เลย เก๊าชอบหนุ่มแบดบอย แอร๊ยๆๆๆ  :impress2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 03-05-2015 21:56:54
ถ้าคุณกฤชยังไม่เข้าใจความหมายที่คุณพอร์ชอีก ก็ไม่รู้จะว่าอย่างไรนะคะ แต่....ขอหลงตัวเองไปมากกว่านี้เลยเจ้าค่ะ
ทำมาเป็นต่อเค้าบอกชอบเลยหยิ่งผยองลำพองใจ คิดเป็นตุเป็นตะไปทั่วไปทีพจนตอนนี้ในหัวหัวมีแต่นายน้อยแล้ว
หึหึ ตลกจังเลยยยยย ตลกมากๆ เลย ตลกคนไม่รู้ตัวเอง ปากบอกไม่ชอบๆ นะ เห็นแก่ความสัมพันธ์ฉันพี่น้องแบบลูกผู้ชาย
หึ่ยยยยยยยยยยย....ลูกผู้ชายมากกกกกกกกกกก แค่ไอ้โจ้จะเข้าไปช่วยพยุงก็ยัดกุญแจรถให้ไปเก็บกันซีนเบาๆ
ไม่พอใจเขาที่ให้เพื่อนนอนร่วมห้องด้วยกัน เขาจะเม้าท์กันประสาเพื่อนสนิทรึเปล่าก็ไม่รู้ ยังไม่รู้ตัวอีกว่าถ้าเป็นแฟนกัน
เขาคงอ้อนให้คุณพอร์ชอุ้มไปอาบน้ำแล้วเธอออ ง้าวอีก อิอิ หึงมากถึงขนาดปั้นหน้ายิ้มประชดด้วยการนั่งข้างๆ อ่อยน้อง
คุณพอร์ชเบาๆ ใจจริงคืออยากอยู่เฝ้าว่าคุณหนึ่งจะสวีทกับคุณพอร์ชรึเปล่า แหมๆ ไม่รู้จะว่ายังไงอีก บอกได้คำเดียว
รออ่านตอนต่อไปไม่ไหวร้าววววววววววว  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: oss_tw ที่ 03-05-2015 22:53:04
 :laugh:ฟ

โถ...คุณกฤช ตามเกมนายน้อยไม่ทันเลย

  :mew4:  :mew4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixa ที่ 04-05-2015 09:11:10
นายกฤช จำเป็นต้องปากร้ายขนาดนี้มั้ย
ไม่พอ ยังคิดอะไรแต่ละอย่าง มั่วไปนู่นนนนนน
ดูคุณหนึ่งไม่ออกเชียวหรือ
แงงงงงงงงง ให้คุณหนึ่งเหวี่ยงไปเหวี่ยงมาอีกสักสามรอบ เผื่อจะตามคุณหนึ่งทัน
แต่นายโจ้กลับรู้เขารู้เราไปซะทุกคนอ่ะ ฝากแซะกฤชบ่อยๆ หน่อยเหอะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 04-05-2015 10:17:59
คุณพอร์ชคะ แทนที่จะเสียเวลาไปฝากฝังนายน้อยใว้กับคนที่เขารังเกีรยจ นายน้อย
คุณพอร์ช มาดูแลคุณหนึ่งเองเลยดีกว่าค่ะ เพื่อนกันเข้าใจกันเห็นใจกันค่ะ สงสารคุณหนึ่งเธอคาะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 04-05-2015 12:12:21
หมั่นไส้นังกฤช! อย่ากลืนน้ำลายตัวเองแล้วกัน  ฮึ่ย!!
 :fire: :3125:
นายน้อยสู้ๆนะคะ #ทีมพี่หนึ่ง

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 04-05-2015 15:04:38
รอดูว่ากฤชจะหลงพี่หนึ่งตะวันป่าววววหมั่นไส้จิมๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 04-05-2015 16:04:17
หึง หวงชัดๆทำมาเป็นไม่ได้ชอบเค้า กฤช ปากแข็ง  นี่คงยังไม่รู้อะไรสินะ พอร์ชอะ ของเบน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 06-05-2015 16:27:29
โอยยยย ไม่อยากจะบอก ใครกันแน่ยะ ที่ ซึน นะห๊ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: fullmoonny ที่ 06-05-2015 17:44:31
อย่าปล่อยให้กฤตคิดนานมากนะคะเดี๋ยวนายน้อยจะโดนงาบ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 07-05-2015 16:48:06
เข้ามาอ่านรวดเดียวยาวๆเลยครับ พึ่งเข้ามาอ่านครั้งแรกเนื้อเรื่องชวนติดตาม รอตอนต่อไปครับ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 08 (02/05/15) p.14
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 08-05-2015 20:17:20
ที่ชวนเพื่อนมาค้างด้วยแล้วให้อยู่ห้องเดียวกันเนี่ย เป็นแผนหรือเปล่าคะหนึ่งตะวัน
กะยั่วให้กฤชหึงหรือเปล่า จะได้รู้ตัวสักทีว่าคิดเหมือนกัน >\\]]<
หัวข้อ: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 09-05-2015 23:55:21
ตอนที่ 09


ความสับสนของผมยังอยู่ ไม่เลือนหายไปง่าย ๆ ไม่สามารถตกตะกอนจนแยกแยะดีเลว เหตุและผลใด ๆ ได้โดยสิ้นเชิง ท้ายที่สุดก็เลิกใส่ใจ หากแต่บ่อยครั้งก็แวบเข้ามาในหัวในช่วงเวลาที่ไม่ทันตั้งตัว

อาการของหนึ่งตะวันดีขึ้นอย่างรวดเร็วหลังจากเพื่อนชายคนสนิทแวะมาหา แต่เขายังคงไม่พูดกับผม อย่างมากก็ถามคำตอบคำ แม่กับป้าแวว รวมไปถึงไอ้โจ้เลิกถามแล้วว่าทะเลาะกันเรื่องอะไร ทุกคนเห็นเป็นปกติธรรมดา เหมือนนกที่บินออกจากรังไปหาอาหารยามเช้า เหมือนอุณหภูมิสี่สิบองศาในฤดูร้อนของประเทศไทย

ผมถอนหายใจ แบกแฟ้มรวบรวมค่าใช้จ่ายแต่ละส่วนของไร่ตะวันฉายขึ้นชั้นสอง เคาะประตูเบา ๆ บิดลูกบิดเข้าไป เจ้าของห้องกำลังสาละวนกับการดูคลิปยูทูป สวมหูฟังขนาดใหญ่หน้าคอมพิวเตอร์ส่วนตัว

“ผมเอาเอกสารมาให้” ว่าพลางเดินไปหาหนึ่งตะวันพยักหน้าโดยไม่หันมามองผม “ขาเป็นยังไงบ้างครับ”

“เวลาเดินลงเต็มแรงยังเจ็บอยู่นิด ๆ แต่ไม่มาก ที่จริงก็ลงไปดูที่ไร่ได้แล้ว”

“อย่าเพิ่งเลยครับ ให้หายดีก่อน”

“อืม”

เป็นการตัดบทสนทนาอย่างที่เป็นมาหลายวัน ผมถอนหายใจ เดินมาซ้อนด้านหลัง วางมือทั้งสองข้างบนพนักพิงเก้าอี้ล้อหมุน

“เพลงที่เปิดบนรถวันนั้นนี่ครับ”

“อืม”

หนึ่งตะวันยังคงตอบผมเหมือนเดิม แต่ปิดเสียง เมื่อคู่สนทนาถอดหูฟังวางบนโต๊ะคอมพิวเตอร์ผมก็หมุนเก้าอี้หนังให้หันมาเผชิญหน้า ส่วนตัวเองคุกเข่าลงคุยด้วย เนิ่นนานพอแล้ว เขาทำให้ผมอึดอัด ไม่มีเสียงของหนึ่งตะวันตวาดแหวคล้ายชีวิตขาดหาย การเงียบไปเลย หรือเมินใส่นับตั้งแต่อาหารมื้อนั้นก่อมวลความไม่ชอบใจขนาดมหึมาในใจเราทั้งคู่ ผมรู้ว่าเป็นเรื่องที่ต้องสะสาง กวาดล้างให้สะอาด ไม่จำเป็นต้องรักกันกลมเกลียวแต่ไม่ใช่คาราคาซังความสัมพันธ์ปั้นปึ่งแบบนี้ต่อไปไม่สิ้นสุด

แน่นอนมันไม่สิ้นสุดแน่ ถ้าผมไม่ใช่ฝ่ายพูดเรื่องนี้ขึ้นมาก่อน

“คุณหนึ่งโกรธอะไรผม”

คู่สนทนาค้อนขวัก ตอบแทบจะในทันทีโดยปราศจากการใช้เวลาตรอง

“เปล่า”

“โกหก” ผมยกมือขึ้นมาคลายปมที่คิ้วของอีกฝ่ายแบบที่ไอ้โจ้ชอบทำกับตัวเอง ไอ้นั่นมันเด็กกว่าผม ใช้โอกาสความเป็นเด็กปีนเกลียวทำอะไรไร้มารยาท แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าการสัมผัสเป็นวิธีบำบัดความเครียดอย่างหนึ่ง หนึ่งตะวันเบี่ยงตัวหลบ เม้มริมฝีปากเข้าหากันจนเป็นเส้นตรง “ผมขอโทษก็ได้”

ในเมื่ออีกฝ่ายยังแข็งขืน หากผมไม่โอนอ่อนก็มีแต่หัก ด้วยวัยวุฒิ ด้วยตำแหน่งหน้าที่ การลดทิฐิของตัวเองลงก่อนก็ไม่เสียหาย ผมไม่ใช่คนคำนึงถึงเรื่องนี้เท่าไรนัก ลึก ๆ แล้วก็ยอมรับว่าตัวเองมีส่วนผิดที่จงใจยียวนอีกฝ่าย

“ขอโทษทำไม” คู่สนทนายังคงถามเสียงเข้ม ไม่โอนอ่อนตามง่าย ๆ

“ผมไม่อยากให้คุณหนึ่งโกรธ”

“แต่นายก็ทำ”

ผมถอนหายใจ ลึก ๆ แล้วก็รู้ว่าคุณหนึ่งโกรธเรื่องคุณแพท แต่หากให้พูดกันจริง ๆ ผมเองก็มีสิทธิ์โกรธเหมือนกัน ทั้งเรื่องที่ใช้คำพูดจาไม่น่ารัก ไหนจะเรื่องคุณพอร์ชที่อี๋อ๋อกันออกนอกหน้านั่นอีก

“คุณแพทแค่หยอกผมเล่น”

“ฉันไม่ชอบ”

“แค่บนโต๊ะอาหาร”

หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยกันเลย ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่เช้าวันถัดมาเมื่อเจอหน้าน้องสาวภูดิศก็แค่ยิ้มล้อ ไม่เหมือนเจ้าของบ้านกับพี่ชายคนดีที่ยังกระหนุงกระหนิงกันตลอดทั้งวัน ภูดิศเล่นเปียโนตัวนั้น ปลายนิ้วพลิ้วไหว แต่ห้วงทำนองบนโน้ตทั้ง 88 ตัวนั่นยังไม่สะดุดหูราวกับชวนให้คนฟังหลุดไปอีกมิติเช่นเจ้าของเครื่องดนตรีตัวจริง กระนั้น หนึ่งตะวันก็ยังนั่งฟังตาละห้อย ไม่รู้ถูกใจเสียงเครื่องดีดหรือคนดีดกันแน่

ผมกลืนคำที่อยากพูดเรื่องเหล่านั้นลงคอ ไม่รู้ว่าหากหยิบมาเป็นประเด็นผลที่ตามมาคืออะไร ถ้านายน้อยย้อนถามว่าทำไมผมถึงไม่ชอบใจภูดิศเท่าไรนักก็ยังไม่อาจหาคำตอบที่ถูกใจและสมเหตุสมผลให้ได้ กลับมาที่ประเด็นอันทำให้ผมกับหนึ่งตะวันไม่สามารถพูดคุยกันได้อย่างปกติเห็นจะเป็นเรื่องเดียวที่ควรพูดในเวลานี้มากที่สุด

“ผมไม่คิดว่าคุณจะโกรธขนาดนี้”

“สมควรโกรธไหมล่ะ รู้หรอกนะว่าชอบผู้หญิง แต่แพทเป็นน้องสาวของเพื่อนฉัน ฉันที่ชอ– ที่เป็นเจ้านายของนาย”

“คุณชนินทร์เป็นเจ้านายผม” เอ่ยล้อ ๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายหน้าแดงจัด ผมรู้ว่าคำที่ขาดหายไปคืออะไร ซึ่งปฏิกิริยาแบบนี้ทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นเล็กน้อย ชุ่มฉ่ำในอก อธิบายได้ยาก

“คุณหึงผมกับคุณแพทเหรอ”

“เปล่า”

“โธ่ คุณหนึ่ง” เถียงออกมาได้ ทั้ง ๆ ที่แสดงออกมาชัดเจนขนาดนี้แท้ ๆ สีเลือดที่แล่นริ้วจากหน้าลามลงมาถึงลำคอ ผมยิ้ม อยากยีหัวอีกฝ่ายแต่ยังชะงักมือไว้ทันก่อนแก้ตัว “ผมไม่ได้คิดอะไรกับคุณแพท คุณแพทก็ไม่ได้ชอบผมจริง ๆ แค่แซวเล่นตามความคะนองปากเท่านั้นเอง”

“แพทชอบคนแบบนาย”

“แล้วคุณหนึ่งชอบคนแบบผมหรือเปล่า”

จบประโยค หนึ่งตะวันก็ทำหน้าตึง พยายามหมุนเก้าอี้กลับแต่ผมยังยึดไว้ในท่าเดิม เมื่อหลบลี้หนีไม่พ้น ชายหนุ่มก็นั่งหลับตาเพื่อหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้า ผมหัวเราะ เขาตลก น่าขันและน่าเอ็นดูเหมือนเด็ก ๆ

“ถ้าชอบผมก็เลิกงอนกันเสียทีเถอะครับ ลืมตาหน่อยคุณหนึ่ง ถ้าอารมณ์ดีแล้วผมจะสอนงานให้”

“ไม่ต้องมายุ่ง จะไปไหนก็ไป”

“ไม่ให้ยุ่งได้ยังไงล่ะครับ” ผมว่าพลางแตะมือลงบนเข่าอีกฝ่าย หนึ่งตะวันยังหลับตานิ่ง ดวงตาใต้เปลือกตาขาวหลุกหลิกไปมา “ถ้าคุณหนึ่งเป็นงานแล้วจะเฉดหัวผมอย่างที่พูดเมื่อไรก็ได้ ขืนยังทำแบบนี้อยู่คุณเองนั่นแหละที่จะเสียผลประโยชน์นะ”

“ฉันเกลียดนาย”

หนึ่งตะวันย้ำ แต่ผมกลับฉีกยิ้มกว้างเมื่ออีกฝ่ายยอมลืมตาขึ้นมองหน้ากัน

“ผมทราบครับ” เมื่อจบประโยคนั้น หนึ่งตะวันก็หลับตาลงใหม่




ฝนไม่ตกหลายวันแล้ว นับจากคืนที่ภูดิศมาค้างด้วย แต่นายน้อยยังไม่ชินกับที่นี่เพราะบ่อยครั้งที่ยามย่ำรุ่งผมจะเห็นเงาตะคุ่มของร่างหนึ่งนอนสลบสไลคาเปียโนตัวเดิม

ทุกคืนเสียงเมโลดี้ดีดเมื่อปลายนิ้วเรียวจิ้มลงบนคีย์บอร์ดจะดังเป็นเพลงบ้างไม่เป็นบ้าง บ่อยครั้งจะเล่นเป็นบทเพลงเดิม Somewhere only we know ของ Keane มีเพียงพักหลัง ๆ ที่หนึ่งตะวันเริ่มบรรเลงบทเพลงใหม่ ผมยืนเท้าแขนอยู่ที่ริมระเบียง มองเข้าไปยังชั้นหนึ่งของบ้านหลังใกล้ ๆ กันที่เปิดไฟสว่างโร่ ในมือถือน้ำขิงอุ่น ๆ จิบขณะเพ่งสายตาลอดผ่านผ้าม่านเข้าไปด้วย

Please don’t see, Just a boy caught up in dreams and fantasies
Please see me, Reaching out for someone i can see…

“นายน้อยบรรเลงแต่เพลงเศร้า”

เสียงหวานของมารดาเรียกให้ผมที่ฮัมเพลงตามไปด้วยหยุดชะงัก หันไปโอบเอวหญิงวัยกลางคนให้มาอยู่ในอ้อมแขน ใช้คางเกยบ่าเล็ก ๆ ไว้ โยกตัวไปมาตามจังหวะเพลง โศกเศร้า เหงาหงอย เพรียกหา สะท้อนทุกความโดดเดี่ยวไว้ในอก กระนั้นก็ยากที่จะค้านว่าในความเจ็บปวดของถ้วงทำนองนั้นแฝงความรื่นรมย์ของรสดนตรีไว้

“ตั้งแต่ได้เปียโนแม่เลยมีเพลงฟังก่อนนอน”

“ไม่น่าสบายใจนักหรอกกฤช” หญิงคนเดิมกล่าว ถอนหายใจทิ้ง “นายน้อยน่าสงสาร”

“นายกฤชน่าสงสารกว่า มีแม่ แม่ก็รักลูกคนอื่น” ผมโยงเข้าเรื่องอื่น ชวนทำทีเป็นขำขัน แต่มิอสจดึงดูดความสนใจนั้นไปได้

“คนอื่นที่ไหน นายน้อยเป็นลูกของคุณชนินทร์นะ เขามีพระคุณกับเรามาก กฤชก็รู้” ผมเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนแม่จะเอ่ยถึงความสัมพันธ์ของผมกับหนึ่งตะวัน “ช่วงนี้นายน้อยเกเรกับเรามากหรือเปล่า”

“นิดหน่อยครับ แต่น้อยลงมาก”

“กฤชต้องเข้าใจพี่เขานะ”

 เสียงดนตรียังบรรเลงคลอไปกับสายลมไม่หยุด ผมนึกภาพของนิ้วเรียวทั้งสิบและปลายเท้าที่กลับมาใช้งานได้อีกครั้งของหนึ่งตะวันยามทิ้งน้ำหนักลงไป แน่นอน มันอ้างว้างตามที่แม่บอก และมีเพียงคำพูดเท่านั้นที่ขาดช่วงไปเป็นพัก ๆ ของมารดาก่อนพูดต่อเมื่อเรียบเรียงประโยคได้ “นายน้อยไม่ได้วางใจแม่กับคุณชนินทร์เหมือนที่กฤชวางใจ เขาไม่ได้อยู่กับพ่อ เขากลัวตลอดว่าแม่จะแย่งคุณชนินทร์ไปจากเขา นายน้อยเสียคุณรุ้งไปตั้งแต่เล็ก ยากที่จะทำใจ”

“เรื่องมันนานแล้วไม่ใช่เหรอครับ”

“กฤชความฝังใจไม่เกี่ยวกับระยะเวลาหรอก มันอยู่ที่ใจต่างหาก”

ผมเห็นด้วย แต่ไม่ใช่ทั้งหมด “ที่เขาไม่ชอบผมช่วงแรก ๆ อาจจะไม่เกี่ยวกับแม่ก็ได้”

“เด็กโง่ คิดว่าผู้ใหญ่ไม่มีหูมีตาหรือไง”

“แต่ตอนนี้เขาไม่ได้เกลียดแม่แล้ว...”

“เปล่าเลย นายน้อยยังไม่ชอบแม่เหมือนเดิมนั่นแหละ” หญิงวัยกลางคนกล่าว ทอดสายตาไปยังทิศเดียวกัน ไม่มีความขุ่นข้องหมองใจ มีเพียงความเมตตาเท่านั้นที่ฉายออกมาจากดวงจาคู่สวย “เขาแค่รักกฤชเท่านั้นเอง”

“แม่...”

“ดีกับนายน้อยให้มาก ๆ เข้าใจไหมกฤช ถ้าไม่ชอบพอกันอย่างที่เขาคิด ก็พูดจากันดี ๆ หรือถ้ามั่นใจแล้วก็คุยกับคุณชนินทร์ให้รู้ความ แม่อยากให้กฤชมีความสุข”

“ผมไม่ได้คิดอะไรกับคุณหนึ่งทั้งนั้นแหละครับ” ผมกระชับอ้อมแขนที่กอดหญิงคนเดิมไว้แน่น แม่ยิ้ม ไม่บอกว่าเชื่อหรือไม่ แต่ลูบหลังมือผมไปมาเบา ๆ

“ไปส่งคุณหนึ่งเข้านอนเถอะกฤช ดึกแล้ว”

“เขาเข้านอนเองได้น่า”

“แต่ไม่รู้จะยอมหลับกี่โมงกี่ยาม แม่เข้านอนก่อนดีกว่า กฤชก็คิดเอาเองว่าอยากจะทำยังไง”

ผมคลายแขนที่โอบกอดสตรีอันเป็นที่รักออก แม่เดินกลับเข้าไปในบ้าน ทิ้งไว้เพียงผมและบทเพลงlost star ในคืนที่ดวงดาวทอประกายทั่วทั้งท้องฟ้าสีกำมะหยี่ ผมไม่แปลกใจที่แม่ดูออก ความรู้สึกของหนึ่งตะวันชัดเจนจนไม่ว่าใครก็มองเห็น เขาชอบผม ชอบในฐานะชู้รักไม่ใช่น้องชายหรือคนงานคนสนิทอย่างที่ควรจะเป็น

เสียงเพลงบรรเลงยังดังเชื่องช้า ไม่นุ่มนวล ส่วนหนึ่งเพราะนั่นเป็นเพลงที่อีกฝ่ายเพิ่งแกะโน้ตได้ใหม่ แต่ยังคงสะกดหูให้ตกอยู่ภายใต้อำนาจของเพลงบรรเลงได้อย่างแยบยล ภายใต้เสียงที่ขาดห้วง ผมรู้สึกเหมือนหนึ่งตะวันเป็นเด็กน้อยหัดเดินเตาะแตะ พยายามเปล่งเสียงความอ่อนแอออกมาให้ดังที่สุด โอบกอดฉันเถิด ฉันเป็นเพียงดวงตะวันที่อยู่เพียงลำพังมาเนิ่นนานแล้วเท่านั้น

ผมเท้าแขนกับระเบียง ทอดสายตามองออกไป
ปล่อยสมองให้ว่างเปล่าและหลับตาลงเมื่อนึกถึงท่าทางคล้ายเด็กโยเยอยากได้ของเล่นของอีกฝ่าย




รุ่งสาง ก่อนพระอาทิตย์จะโผล่พ้นหุบเขาผมก็มาที่คอกม้าตามนัด ไอ้โจ้กำลังเก็บฟางเข้ากระบะ มาถึงก่อนผมสักระยะได้

“เมื่อคืนคุณหนึ่งเล่นเพลงใหม่”

ผมไม่แน่ใจว่าเป็นประโยคคำถามหรือบอกเล่า พยักหน้าส่ง ๆ “ที่บ้านเอ็งได้ยินด้วยเหรอ”

“เปล่าหรอก โจ้ออกมาคุยโทรศัพท์กับสาว แถวคอกม้าเนี่ย”

“มาไกลนะ”

“พวกนั้นชอบแซว” มันว่า “บอกโจ้คิดจะสอยดอกฟ้า ลูกสาวกำนันสร้อย คุณกฤชเคยเห็นไหม”

ผมพยักหน้า หน้าตาสะสวยแม้ไม่ประทินโฉม “ดูเรียบร้อยดี”

“ใช่ไหมล่ะ น่ารักมากด้วย เจอกันตอนไปซื้อปุ๋ยกับพี่คม” รอยยิ้มของคนมีความรักประดับบนหน้า ไอ้โจ้โคลงหัวไปมา หน้าขึ้นสีเล็กน้อย “โจ้ว่าโจ้มีหวังว่ะคุณกฤช”

“อืม” ผมตอบในลำคอ เปิดตู้เหล็กที่ตั้งไว้ด้านในสุดของคอกม้า อุปกรณ์ขี่ม้าครบชุดที่ไม่ได้หยิบมาใช้เนิ่นนานนอนสงบนิ่งรอวันใครสักคนพามันออกมาพบแสงตะวันใหม่ “เดี๋ยวเอาชุดขี่ม้าไปทำความสะอาดนะ สาย ๆ ข้าจะใช้”

“จะสอนนายน้อยขี่ม้าเหรอครับ”

“ดีกว่าปล่อยให้แอบมาฝึกเอง”

“ก็จริง” ไอ้โจ้ว่า “ผมห่วงคุณหนึ่ง รั้นเหมือนเด็ก ๆ”

“น่าปวดหัวใช่ไหมล่ะ” ไอ้โจ้พยักหน้า เป็นเรื่องที่ปฏิเสธได้ยาก “คุณพอร์ชเก่งมากที่เป็นแฟนกับนายน้อยได้ ท่าทางเอาแต่ใจเป็นเลิศ”

ผมเงียบเสียงไปเมื่อสมุนคนเก่งพูดถึงคนที่ผ่านมาให้ฟัง ผมเชื่ออย่างที่คุณแพทบอก ภูดิศกับหนึ่งตะวันมีความสัมพันธ์บางอย่างที่อธิบายได้ซับซ้อน ในห้องที่อยู่กันเพียงลำพัง คืนฝนตกที่ไฟถูกปิดลงก่อนฟ้าจะผ่าจนหม้อแปลงระเบิดเหมือนคืนที่ผมไปอยู่ด้วยเกิดอะไรขึ้นบ้าง แน่นอน ถ้ามันลึกซึ้งกว่าเพื่อนชายทั่วไปผมก็ไม่แปลกใจนักหรอก ที่สงสัยคือการที่คุณพอร์ชมาพูดแบบนั้นกับผมในช่วงหัวค่ำ

มันผิดวิสัยของคนคบหากันในเชิงชู้สาวมากไปหน่อย

“คุณกฤชเคยได้ยินเรื่องคู่เกย์ที่มักจะเปลี่ยนคู่นอนบ่อย ๆ หรือเปล่า ตอนแรกโจ้กลัวมากเลยว่านายน้อยจะเป็นแบบนั้นไหม ไม่เรียกว่ากลัวสิ ห่วงมากกว่า ยิ่งดูมีความอาทรกับคุณกฤชแปลก ๆ แล้วยิ่งกังวล แต่พอเห็นรักใคร่กันดีกับคุณพอร์ชค่อยวางใจหน่อย”

ไอ้โจ้ฉีกปากยิ้ม แต่กลายเป็นผมเองที่หุบปากฉับ “เขาก็มีความรักเหมือน ๆ เรานี่แหละเนอะ คุณกฤชเนอะ”

เสียงขูดครากของไม้กวาดทางมะพร้าวเมื่อลากกับพื้นซีเมนต์ดังแทนคำตอบ แสงเพชรกับแสงฟ้าคำรามเบา ๆ และบทสนทนาของผมกับไอ้โจ้ก็สิ้นสุดลง




ช่วงสายเมื่อตะวันเอียงทำมุมกับต้นไม้ผมก็กลับจากไร่โดยแวะคอกม้าอันดับแรก หยิบอุปกรณ์ขี่ม้าที่ไอ้โจ้ทำความสะอาด ผึ่งแดดไว้ให้ขึ้นหลังม้าสีขาว ควบออกมายังบ้านไม้เรือนใหญ่หลังเดิม

หนึ่งตะวันยังคงหมกอยู่ในห้องส่วนตัว ดูรายการผลผลิตและอ่านหนังสือเกี่ยวกับไร่องุ่นกองมหึมาที่ผมยกไปให้ แม่บอกว่าเขาขอแค่กาแฟแก่ ๆ กับข้าวต้มร้อน ๆ หลังจากนั้นก็ไม่ได้ลงมาอีก

พักหลัง ๆ ในช่วงเช้าถ้าคุณหนึ่งไม่จำเป็นต้องเข้าไร่ผมก็จะปล่อยเขาไว้คนเดียว นอนให้เต็มตื่น หาความรู้เชิงทฤษฎีหลังจากรู้จักต้นไม้ใบหญ้าจริง ๆ พอสมควร นายน้อยไม่ว่ากระไร เขาใช้เวลานี้เรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วกว่าที่ผมคิดเอาไว้มาก

“คุณหนึ่งครับ”

หลังจากเคาะประตูตามมารยาทผมก็ผลักเข้าไปด้วยความคุ้นชิน กาแฟบนโต๊ะดูเย็นชืด พร่องไปเพียงครึ่ง “ออกไปขี่ม้ากันไหม?”

“ตอนนี้?”

“เดี๋ยวลัดเลาะไปทางข้าง ๆ ไร่ ตรงนั้นถนนเรียบ ไม่มีคนสัญจร ท้ายไร่เป็นลำธารเล็ก ๆ ถ้าเหนื่อยคุณหนึ่งจะพักเท่าไรก็ได้ บรรยากาศร่มรื่น”

“มีลำธารด้วยเหรอ ไปสิ” ดวงตาสีน้ำตาลเข้มเป็นประกายวาววับ ผมเผลอยิ้มเมื่ออีกฝ่ายกดเซฟหน้าจอแล้วปิดคอมพิวเตอร์

“แต่ต้องใส่อุปกรณ์ให้ครบนะครับ ถ้าหล่นลงมาจะได้ไม่เจ็บตัวมาก”

“ไม่หล่นแล้วมั้ง มีนายไปด้วย”

“ไม่แน่หรอกครับ” ผมบอก ถึงสนิทกับแสงเพชรเท่าไรก็ไม่อาจอ่านใจได้ เกิดเจ้าม้าแสนรักพยศหรือตื่นกลัวอะไรขึ้นมาผมเองก็ไม่อาจทำให้มันสงบได้ในทันที ทางที่ดีคือทำทุกอย่างให้ปลอดภัยที่สุดต่างหาก

“เอาน้ำตาลก้อนให้มันก่อนครับ ม้าจะได้เชื่อง”

“มันชอบเหรอ”

“ดูจะโปรดปรานเป็นพิเศษ”

คุณหนึ่งหยิบก้อนน้ำตาลก้อนที่ผมถือติดมือมาจากครัวป้อนม้าสีขาวปลอด มือเล็กแตะเบา ๆ บนสันจมูก ไล้ขึ้นไปด้วยความหลงใหล

“ฉันอยากขี่ม้ามานานแล้ว”

หนึ่งตะวันรำพึง รอยยิ้มหวานผุดขึ้นที่มุมปาก คุณหนึ่งสวมเสื้อเชิ้ต กางเกงขายาว รองเท้าหุ้มส้น สิ่งที่ผมเสริมให้คือหมวก หลังจากทุกอย่างครบชุดเรียบร้อยแล้วผมก็ยื่นมือหาอีกฝ่าย

“มาตรงนี้ครับ นี่เรียกว่าโกลน คุณหนึ่งเหยียบโกลน จับอานกับสายบังเหียนไว้ด้วย แล้วเหวี่ยงตัวขึ้นหลังม้าได้เลย” หลังจากสอนวิธีเบื้องต้นแล้วอีกฝ่ายก็ทำตามอย่างว่าง่าย นายน้อยปีนขึ้นไปบนแผ่นหลังของอาชาได้ในครั้งเดียวและนุ่มนิ่มจนแสงเพชรไม่มีทีท่าตกใจ

“นั่งหลังตรงครับ ให้หู ไหล่ และส้นเท้าอยู่ในแนวเดียวกัน ตามองไปข้างหน้า น่องแนบอยู่ที่ลำตัวม้า น่องกับบังเหียนจะเป็นตัวควบคุมทิศทางของม้า คุณหนึ่งต้องระวังตรงนี้ดี ๆ นั่งชิดหัวอานกว่านี้นิดครับ”

“ได้หรือยัง” เขาถาม ในเวลานี้หนึ่งตะวันดูสง่างามเหลือเกิน

“ครับ ใช้น่องกดน้ำหนักลง สลับข้าง ส่งเสียงกระตุ้นให้แสงเพชรเดินด้วย ถ้าจะเลี้ยวให้ดึงบังเหียนที่จะเลี้ยวเข้าหาตัว แนบขาข้างที่จะเลี้ยวไว้ข้างลำตัวม้า ส่วนอีกข้างก็เคาะเบา ๆ ที่ท้องม้า เอี้ยวตัวถ่ายน้ำหนักข้างที่จะเลี้ยว ส่วนถ้าจะหยุดให้ดึงสายบังเหียนให้สั้นลง ร้องว่าหยุด เอนตัวไปด้านหลัง อย่าดึงสูงหรือแรงไปจะตกม้าได้”

หนึ่งตะวันพยักหน้าหงึกหงัก ผมเดินเลียบข้างไปเมื่อนายน้อยเริ่มบังคับให้แสงเพชรเดินช้า ๆ

“เวลาที่คุณหนึ่งจะขี่ม้า อย่าเริ่มขี่ที่คอกม้าแต่เวลาขี่เสร็จต้องไปลงที่คอกม้านะครับ แล้วก็สังเกตปฏิกิริยาดี ๆ ด้วย ถ้าหูสองข้างแกว่งไปมาสลับกันแปลว่ากำลังอารมณ์ดี ถ้าลู่ไปด้านหลังคือกำลังโกรธ”

“แปลว่าเมื่อกี้มันอารมณ์ดีใช่ไหม”

“ครับ” ผมตอบพลางเดินเคียงไปด้วย หนึ่งตะวันไม่เร่งเร้า เขาค่อย ๆ บังคับให้ม้าเดิน ยังไม่ใช่วิ่ง “คุณหนึ่งต้องทำความคุ้นเคยกับเขามาก ๆ เช้า ๆ ผมจะพาเขาออกไปวิ่งด้านนอก ม้าจำเป็นต้องออกกำลังกายสม่ำเสมอ คนขี่ม้าเองก็ต้องมีกำลังร่างกายที่แข็งแรง”

“ฉันจะพามันออกมาวิ่งทุกวัน”

“ได้เท่าที่คุณหนึ่งอยากตื่นเลยครับ”

“หมายความว่าไง”

ผมหัวเราะ เงยหน้าขึ้นมองคนที่อยู่บนหลังอาน เกลียดจริง ๆ สิน่า เวลาที่ถูกดูแคลนไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม

“ไม่ได้หมายความว่ายังไงครับ ถ้าคุณหนึ่งตื่นมาขี่ม้าด้วยกันทุกเช้าก็ดี มีม้าสองตัวพอดี ผมจะได้ไม่ต้องสลับกันออกมาวิ่ง ไอ้โจ้ก็ไม่ชอบขี่ม้าเสียด้วย”

หนึ่งตะวันแก้มแดงนิด ๆ แต่สมาธิยังดี เขามองตรงไปข้างหน้า เตะน่องตัวเองกับท้องม้าเร่งความเร็วขึ้นเล็กน้อย

“แต่ห้ามมาขี่คนเดียวเด็ดขาดนะครับ คุณหนึ่งยังไม่คล่องพอ”

“รู้แล้วน่า” เสียงทุ้มรับคำตัดรำคาญ หลังจากนั้นเราก็ค่อย ๆ เดินกันไปเรื่อย ๆ รับสายลมแสงแดดของธรรมชาติกระทั่งไปโผล่ยังพื้นที่ชุ่มน้ำที่เป็นปลายทาง

“ไม่อยากจะเชื่อว่ามีที่แบบนี้อยู่หลังบ้านตัวเอง” นายน้อยตาโตเมื่อภาพตรงหน้าปรากฏ ไม่ใช่พื้นที่สวยงามจนสะกดสายตา หากแต่ค่อนข้างเหนือความคาดหมาย หนึ่งตะวันลงจากหลังม้าโดยการช่วยเหลือจากผม แสงเพชรถูกผูกไว้ใกล้ธารน้ำ สะบัดหางไปมาอารมณ์ดี

“เล่นน้ำได้ไหม”

“ไม่ได้เอาชุดมานะครับ”

“แต่น้ำมันน่าเล่นจริง ๆ นะ ใสแจ๋วเลย” หนึ่งตะวันถอดรองเท้ากับถุงเท้า หาที่นั่งใต้ร่มไม้เหมาะ ๆ แล้วยื่นขาลงไปแตะ รอยยิ้มสวยผุดขึ้นบนโครงหน้าในแบบของผู้ชายกลับทำให้มันดูน่ามองยิ่งกว่าครั้งไหน

“เย็นเจี๊ยบ”

“ใส่บ็อกเซอร์มาหรือเปล่าครับ ถ้าใส่มาก็ถอดเสื้อผ้าอย่างอื่นไว้แล้วลงไปเล่นน้ำได้ ขากลับจะได้ไม่เปียก”

“หา! ให้แก้ผ้าน่ะเหรอ ตลก”

“ถอดทั้งหมดเสียเมื่อไร อีกอย่าง ตอนทายานั่น–”

“สถานการณ์มันบังคับหรอก!” หนึ่งตะวันเถียงเสียงสั่น เบือนหน้าหนี “ใครอยากจะแก้ผ้าต่อหน้าคนที่...”

ผมเติมคำว่า’ชอบ’ของอีกฝ่ายในใจ เห็นแก้มเจือสีเลือดฝาดแล้วก็เผลอยิ้ม บ่อยครั้งที่ตัวเองเป็นแบบนี้ มีความสุขกับท่าทางเคอะเขินของคนตรงหน้า หนึ่งตะวันนิ่งเงียบ เชิดหน้ากลับไปอีกฟาก

“ถอดกางเกงขายาวก่อนแล้วเอาขาจุ่มก็ได้ครับ ใส่เสื้อกับบ็อกเซอร์ไม่ถือว่าโป๊หรอก”

ผมช่วยเสนอทางแก้อีกอย่าง ชายหนุ่มมีทีท่าคิดอยู่นาน ลังเลกว่าจะตัดสินใจ น้ำใสไหลเย็นและธรรมชาติอันเงียบสงบขับกล่อมให้หนึ่งตะวันยินยอมที่จะเปลื้องอาภรณ์อันเป็นอุปสรรคต่อการเที่ยวเล่นในที่สุด เขาวางพาดกางเกงตัวนั้นบนเนินดินที่สูงขึ้นจากน้ำ แล้วตัวเองก็เดินย่ำไปบนพื้นแฉะกระทั่งน้ำท่วมมิดหัวเข่า

“เย็นมากกกก” หนุ่มวัย 29 ปีร้องออกมา เขาเดินไปบนก้อนหินในลำธารอย่างระมัดระวังก่อนไปหยุดนั่งที่โขดหิน ผมนั่งเล่นกิ่งไม้ใกล้ ๆ น้ำ มองอีกฝ่ายตื่นตาตื่นใจกับฝูงปลาเล็ก ๆ ที่ว่ายวนมาตอดผิวหนังเพลินตา

ใจหนึ่งนึกอยากลงไปว่ายเล่นด้วย กระโดดลงไปกลางน้ำ ฟัดนายน้อยให้ล้มลุกคลุกคลานไปด้วยกัน ทำเหมือนที่เพื่อนผู้ชายมักจะเล่น แม้ว่าผมจะห่างหายจากพฤติกรรมเหล่านั้นมานานแสนนาน

ครั้งหนึ่งผมก็เคยเป็นที่รักและเข้ากันดีในกลุ่มเพื่อน กระทั่งเจอพี่นุ่น เธอก็เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของชีวิต นอกจากเรียนหนังสือ ดูแลไร่และแม่แล้ว สิ่งที่สำคัญกับผมก็มีเพียงพี่นุ่นเท่านั้น
กระทั่งผมสูญเสียเธอไป
ความสนุกสนานของวัยเด็กก็ถูกลบเลือนโดยไม่อาจย้อนหวนคืนมาได้ใหม่ คล้ายถูกจุดขึ้นเมื่อเห็นท่าทางสดใสของคนตรงหน้า

“ไม่ลงมาเล่นด้วยกันเหรอ”

“ไม่ครับ” ผมตะโกนตอบ นายน้อยมุ่ยหน้าลงเล็กน้อยแต่ก็ก้มตัวลงไปวักน้ำขึ้นมาแตะแขนต่อ

“น้ำเย็นโคตร ๆ ไม่รู้จะอธิบายยังไงเลย เหมือนใส่น้ำแข็ง”

“คุณหนึ่งไม่เคยเล่นน้ำตกเหรอครับ”

หนึ่งตะวันส่ายหน้า เขายิ้มจนตาปิดแต่ประโยคที่พูดออกมากลับฟังแล้วหดหู่ “ฉันเที่ยวแค่ในกรุงเทพกับหอพักเท่านั้นแหละ อ้อ มีช่วงที่ได้เปิดหูเปิดตาตอนไปอังกฤษกับพอร์ชอีกสองปี แต่ไม่เหมือนที่ไทยหรอก อยู่นั่นก็หมกตัวอยู่กับเหล้ายา นายก็รู้ ไลฟ์สไตล์ของลูกคนมีเงินตามเมืองนอก”

“ไม่ดีเลย”

“ตอนแรกก็ไม่ได้คิดว่าจะติดหรอก ลองเทคไปเรื่อย ไม่ได้พอร์ชคงกู่ไม่กลับเหมือนกัน” หนึ่งตะวันยังพูดด้วยน้ำเสียงสดใสเหมือนเคย แต่ผมไม่เห็นดีเห็นงามไปด้วย ไม่เลยแม้แต่น้อย

“จากนี้เป็นคนที่ดีขึ้นได้ไหมครับคุณหนึ่ง”

เขาหันหน้ามามองผม เราสบตากัน ผมไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมโกรธอีกฝ่ายเมื่อรับรู้ถึงเรื่องราวที่ผิดเพี้ยนบิดเบี้ยวจากที่คิดเอาไว้แบบนี้

หนึ่งตะวันไม่ได้ขาวบริสุทธิ์อย่างที่วาดภาพไว้โดยสิ้นเชิง
มันไม่ใช่ความรู้สึกผิดหวัง แม้จะใกล้เคียงกันมากก็ตาม

“ผมเป็นห่วง”





TBC


เอะอะก็เป็นห่วง ๆ  เดี๋ยวให้พี่หนึ่งแปลงร่างเป็นลูกบาสลอดห่วงซักทีเลยนี่
ยังไม่คืบหน้าค่ะ อิกฤชยังงงไม่เลิก ขอเวลานางหน่อย ไปพูดใส่หน้าเค้าไว้ว่าไม่มีทางชอบผู้ชายด้วยกันให้เอะใจสงสัยตัวเองเดี๋ยวเสียฟอร์มหมดพอดี อดใจไว้ค่ะ นางเริ่มสับสนทางเพศแล้ว โถ ๆ
นี่มาลงพร้อมเด็ก58เปิดรับแอดมิดชั่นพอดีเลย ตอนนี้เค้าเรียกอะไรนะ แกทแพทไรไม่รู้ สับสนมาก ใครยื่นคะแนนปีนี้ขอให้โชคชะตานำพาไปสู่อนาคตที่ดีนะคะ วางแผนเลือกให้รอบคอบ ถามใจตัวเองดูว่าจะรับผลกรรมจากสิ่งที่เราก่อได้หรือไม่ (ฮาา) สิ่งที่เลือกวันนี้ชี้ชีวิตไปอีกนานค่ะ นี่ไม่ได้ขู่ เป็นผู้ประสบภัยโดยตรง กร๊ากกก

(ปล. แอบไปส่องแท็ก #โอบตะวัน ในทวิตเตอร์อยู่ค่ะ ตามไปกด Fav.เงียบ ๆ ถ้าเป็นการรบกวนขอโทษไว้ในที่นี้ก่อนเลยน้า)
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 10-05-2015 00:03:43
พอร์ชอยู่ไหนนน  ไมไม่มีพอร์ชชช คุณภูดิสสสส
อดเห็นคนดิ้นแรงเพราะความหึงเลยย  :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 10-05-2015 00:12:30
สกิลภาษาไทยเราไม่แข็งแรง

อ้างถึง
“นายน้อยบรรยายแต่เพลงเศร้า”

ใช้บรรยายหรือบรรเลงคะ? หรือว่าในบริบทนี้ต้องใช้บรรยาย? ปกติถ้าเป็นภาษาพูดเราเคยใช้แต่ว่า เล่น

กฤชนี่ทำเอาคนอ่านงงตามนะคะ
นายน้อยอายุมากกว่าตัวเอง
นางก็มีชีวิตมาก่อนมาเจอตัวเองเหมือนกัน
ใจอยากให้นายน้อยซิงเหรอกฤช?

โจ้ออกมาทีไรขโมย ซีน จากกฤชทุกทีเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 10-05-2015 00:23:53
หึงก็บอกว่าหึง ไม่ใช่บอกว่า ห่วง
เข้าใจมั้ยคะคุณกฤต
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 10-05-2015 00:25:47
สกิลการอ่อยยังแรงเสมอต้นเสมอปลายนะนายกริช
ชิชะ ทำมาหงุดหงิดกับอดีตของพี่หนึ่ง มันน่าหยิกให้เนื้อเขียว!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 10-05-2015 00:49:36
นี่หรอไม่ชอบเขา นายน้อยคิดไปไกลถึงดาวอังคารล่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 10-05-2015 00:56:45
นายน้อยพูดถึงพอร์ชมากเกินไปแล้ว เราเข้าใจว่าสนิทกันมากนะคะ แต่ว่าสนิทแบบไหนกันล่ะ? ไม่มีความชัดเจนเลย เราว่า..ถ้ายังเป็นแบบนี้ความรู้สึกของกฤชก็คงจะไม่เดินหน้าไปมากกว่านี้หรอกค่ะ เพราะสำหรับกฤชก็คงได้แค่คิดว่า ไม่อยากจะยุ่งกับคนที่มีเจ้าของแล้วเหมือนกับอดีตที่เคยผ่านมา + ความซึนส่วนตัวเข้าไปอีก หัวใจเลยเลือกที่จะปฏิเสธความรู้สึกจริงๆ ที่มีต่อนายน้อยไปเสีย ไม่อย่างนั้นป่านนี้กฤชคงจะรู้สึกตัวไปนานแล้วล่ะค่า~ :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 10-05-2015 01:05:08
โฮยยยยยยยยยยยย
แบบนี้เรียกให้ความหวังได้ป่ะเนี้ย
เอะอะหยอด ฝั่งนายเอกนั่นก็ไม่ต้องพูดถึง
ชอบอยู่แล้วหละให้เค้าหยอด

โฮยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
 :ling1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 10-05-2015 01:20:24
เอาให้พี่กฤชแกสบสนยิ่งกว่านี้เลยค่ะ
แหมะ! คำก็หน้าที่ คำก็เป็นห่วง โถ่... พ่อพระเอก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 10-05-2015 01:26:03
ขยันห่วงจริ๊งงงง  o16
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 10-05-2015 01:40:11
เป็นคุณแม่ที่เข้าใจอะไรง่ายดี
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 10-05-2015 01:42:54
บรรยากาศรอบตัวสองคนนี้เวลาดีๆ กันคือฟินมากกก ถ้าหากนังกฤชจะสำนึกตัวได้เร็วๆ จะฟินกว่านี้มากกก บางทีก็อยากเอาไม้เรียวมาตีกฤต ทำดีกับนายน้อยสารพัด แต่พูดว่าไม่ได้รักไม่ได้ชอบ ชิ สงสารนายน้อยยย สิ่งที่เองทำน่ะ มันเลยขั้นของคำว่าชอบแล้วย่ะ

โอ้ยยยย อยากอ่านต่อแล้วค่ะ เร่งวันเร่งคืนเลยได้มั้ยยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 10-05-2015 01:45:04
จริงๆแล้วกฤชอ่อยๆมากเลยนะ  เดี๋ยวก็มีมาคุกเข่าขอโทษ 

เดี๋ยวก็ชวนขี่ม้าด้วยกันทุกเช้า  นี่มาเล่นน้ำตกก็ยังมาบอกว่าเป็นห่วงอีก        ถ้าหนึ่งตะวันจะคิดไกลไปจนย้ายกาแล็คซี่ได้เลยก็คงไม่แปลก      ชอบแม่กฤช คุณแม่ดูออกด้วย แถมสนับสนุนอีกแน่ะ
ปรบมือๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 10-05-2015 02:06:22
เริ่มเบื่อกฤชนิดๆแหละ
นายน้อยก็เขินไปสิ
อิกฤชก็มีแต่หยอด เซ็ง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 10-05-2015 04:49:35
สนุกมากครับบบบบ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 10-05-2015 05:17:19
นายน้อยน่ารักขนาดนี้ คงซึนได้ไม่นานหรอก 5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 10-05-2015 06:45:21

ติดเรื่องนี้มากถึงมากที่สุด

เวลาอ่านเนี่ยไม่อยากเลื่อนลงมาเจอ TBC เลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 10-05-2015 07:14:07
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: oss_tw ที่ 10-05-2015 07:16:57
 :laugh:

โถ...น้องกฤช ยังมึนกับตัวเองอยู่

รอต่อไป อิอิ

  o13
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 10-05-2015 07:55:55
ดีๆให้มันสับสนมากๆ เวลารู้ตัวจะได้ถอนตัวไม่ทันอิอิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 10-05-2015 08:13:44
อ่อยกั๊กๆ อยู่นั่นแหละกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 10-05-2015 08:17:45
โถๆๆ กฤชเอ้ย เป็นห่วงนายน้อย หรือหึงนายน้อยกันแน่จ้ะ 5555
เมื่อไรจะยอมรับสักทีว่าชอบนายน้อยเข้าให้แล้ว เป็นห่วงเขามากขนาดนี้
รู้ตัวและยอมรับหัวใจตัวเองให้ได้เร็วๆก็ดีนะ จะได้ดูแลและเติมเต็ม
ความรู้สึก ความรักที่นายน้อยรู้สึกขาดไปได้ โอบกอดนายน้อยหนึ่งตะวันไว้
แม่ของกฤชคือดีงาม แม่รู้แม่เห็น และแม่เชียร์ 55555 ชอบๆคุณแม่
แล้วโจ้นี่คือพูดให้กฤชหึงเล่นๆ หรือพูดจากใจจริง แอบสงสัย 5555
นายน้อยยังน่ารักไม่เปลี่ยนเลย แต่แอบสงสารนายน้อยนะ
คงรู้สึกอ้างว้างโดดเดี่ยว และต้องการความรักมาเติมเต็มสินะ
แต่อีกไม่นานนายน้อยคงไม่รู้สึกแบบนั้นอีกแล้วล่ะ เพราะคนๆหนึ่งกำลังเริ่มหวั่นไหวขั้นสุด ฮาาาา

 :mew1: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: pedchara ที่ 10-05-2015 08:26:18
กฤษตนี่มีแต่ความเป็นห่วงให้  ส่วนหนึ่งก็เหงาๆนะ ถ้าอิกฤษตเลิกงงๆได้ก็ดี  หนึ่งดูโดเดี่ยวจนน่าสงสารเลยบางที
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 10-05-2015 08:29:08
เอาไรมาง้างปากพระเอกดี ปากแข็งม้าก ขนาดแม่ยังรู้ โจ้นี่คือฮา แหย่ตลอด พอเขาพูดเรื่องคุณหนึ่งเป็นแฟนกับพอร์ช
อีตากฤชถึงกับหุบปากฉับ ตลกกกกก ขี้หึงนะเราอ่ะ
ชอบตอนไปง้อกัน ดูท่านั่งง้อ นี่มันแฟนกันแล้ว ชอบตอนคุณหนึ่งหลับตา ไม่อยากฟัง น่ารักมาก
พระเอกมีคิดว่าจะลงไปฟัดเขาในลำธารด้วยค่ะ ฮั่นแน่~~~~

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 10-05-2015 09:21:50
นายน้อยต้องทำให้มันรัก ให้มันหลง ให้มันเสน่ห์หาแต่น้อยน้อยเพียงคนเดีว หมันไส้นังกฤชมากกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: kautumn ที่ 10-05-2015 09:59:36
อีตาพระเอกยังคงอึนไม่หายระวังคุณหนึ่งตะวันตะโดนคนอื่นคาบไปแดกนะเออ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 10-05-2015 10:23:21
เบื่อคนชอบให้ความหวังงงง
จะงงในตัวเองอีกนานมั้ยอิกฤชชชช
อยากกระโดดลงไปฟัดกับนายน้อยก็รีบไปเร็ววว
ขาขาว ๆ น้ำเย็น ๆ อดใจไงไหวฟร่ะะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 10-05-2015 10:31:28
อยากให้นายน้อยเข้มแข็ง

อยากให้มีเพื่อนใหม่ที่จริงใจและไม่หวังผลประโยชน์ เข้ามาหานายน้อย

เอาคนที่มีเวลามาเทคแคร์ เอาคนที่มีเวลามาใส่ใจ เอาคนที่ไม่รังเกียจนิสัยและพร้อมจะตามใจนายน้อยคนเดียว

เอาคนที่เห็นคุรค่าในความเป็นคุณหนึ่งอย่างเต็มหัวใจ ได้ใหม ไม่เอาคุณกฤช ที่ทำตามหน้าที่ ไม่เอาคุณกฤช ที่แคร์แค่

เพราะนึกถึงบุญคุณ ไม่เอาคุณกฤชที่พูดกับทุกคนที่ถามอยู่ตลอดเวลาว่าไม่คิดเกินเลยกับคุณหนึ่ง  ไม่เอาคุณกฤช

 ที่มองว่าคุณหนึงเป็นแค่เกย์ ที่เปลี่ยนคู่เปลี่ยนคนมีเซ็กส์ได้ไม่เลือกหน้าแบบที่ไอ้โจ้มันพูดให้ฟัง

ส่วนคุณพอร์ช ที่แสดงออกมาแบบนั้นเพราะต้องการเป็นแค่เพื่อนคุณหนึ่งใช่ใหม

ถ้าต้องการเป็นแค่เพื่อนคุณหนึ่ง คุณก็จงเป็นแค่เพื่อนนั่นแหละดีแล้ว

โปรดส่งคนมารักคุณหนึ่งที สงสารเธอ ต้องอยู่กับคนที่เธอรักแต่เขาไม่รักเธอ น่าสงสารเธอจัง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 10-05-2015 10:46:08
เบื่อ อิกฤช แกบอกไม่ชอบเค้า แต่แกหน่ะตัว อ่อย เลย ชิส์

ใครไม่รัก ก็อย่าไปสนค่ะ สงสารนายน้อย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 10-05-2015 11:51:20
อีกนานไหมคะกฤช... ที่เอ็งจะฉลาดซะที  ขัดใจๆ  :m16:

นายน้อยน่าสงสาร รักนางนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 10-05-2015 12:42:53
เบื่อคนหน้ามึน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 10-05-2015 12:50:09
กฤชเอ้ยยยยยยยย 
แกจะรอดม้ายยยยย  ซึนมากกกกกก  5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 10-05-2015 13:22:28
นายน้อยหลุดคำว่าช.. บ่อยนะจ๊ะ
ตากฤชก็ชอบที่คุณหนึ่งเขิน
อีกนานเท่าไหร่ถึงรู้ใจตัวเองเสียที
อยากอ่านตอนหึงพี่หนึ่งแล้วอ่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 10-05-2015 13:52:37
อูยยยยย คนมันกำลังสับสนอ้ะเนาะะะะ
คือนายน้อยน่าสงสารจริงๆแหละ TT โถถถ มากอดกันนะคะนายน้อยโอ๋ๆ
อยากเลนกับเค้าก็ลงไปซิตาบ้าาาา ลังเลอยู่ได้ -_-
นายน้อยคะ สั่งสอนเลยค่ะ เอาหนักๆ กิกิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 10-05-2015 13:56:50
กฤชยังไม่เลิกงงตัวเองอีก
ดูแลนายน้อยดีขนาดนั้น
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 10-05-2015 14:22:35
ไม่เข้าใจกฤช ชอบก็บอกว่าชอบดิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: Ninnin ที่ 10-05-2015 14:23:41
รักคุณหนึ่งค่ะ  รักมากๆเลย
รักแบบต่อให้เกิดเรื่องอะไรขึ้นก็
จะโทษว่าเป็นความผิดของกฤช
ที่เป็นคนหลอกตัวเอง  ทำไมไม่
ซื่อตรงต่อความรู้สึกเหมือนคุณหนึ่ง
บ้างนะ   :ling1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: Mickey199663 ที่ 10-05-2015 14:27:27
หมั่นไส้กฤชมากกกกกกกกกก ห่วงเค้าหึงเค้าขนาดนั้นแล้วนะ
มัวแต่สับสน ชักช้า ระวังจะเสียใจที่หลังนะกฤชนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 10-05-2015 15:06:27
ทำไมนี่ชอบโจ้จังเลย โจ้มันน่ารัก 5555555555555555


ส่วนคุณกฤชนี่น่าตีมากค่ะ
ไปง้อเค้าก็ยังจะอุตส่าห์เต๊าะเค้าเล่นอีก
เดี๋ยวเหอะๆๆ ทำมาเป็นบอกชอบตอนพี่หนึ่งเขิน อ่านแล้วอยากตีมาก
แบบนี้แถวบ้านเรียกให้ความหวัง เราเป็นพี่หนึ่งจะจับปล้ำในน้ำนั่นแหละ 55555  :z6:

ตอนแรกแอบหวังไว้ว่าที่จะสอนขี่ม้าเนี้ย นึกว่าให้พี่หนึ่งขึ้นไปนั่ง แล้วกฤชก็นั่งซ้อนหลัง
สอนกันแบบหนุงหนิงอะไรงี้ กร้ากกกกกกกกกกกกกกก /ไม่ได้คาดหวังอะไรจากจังหวะการเคลื่อนไหวจีจีนะ แอร๊ -/-
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 10-05-2015 18:24:06
กฤชก็เป็นซะอย่างนี้
ทำท่าทำทางให้ความหวัง
พอนายน้อยจะก้าวข้ามมา
ตัวเองก็ถอยไปซะไกลเชียว
พอนายน้อยหยุดนิ่ง ตัวก็ขยับเข้ามา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 10-05-2015 20:42:35
กฤชวาดภาพนายน้อยไว้เป็นยังไงน้อวววว บางทีนางอาจจะใสกว่าที่คิดกะได้ ยู้ฮูววว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 10-05-2015 22:31:47
สงสารหนึ่งจังงงง ชัดเจนอยู่คนเดียวอ่ะ อย่างงี้มันน่าสั่งสอนเน้อออ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: kojibara ที่ 10-05-2015 22:46:33
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

เอ็นดูนายน้อยขนาดนี้ เกินเพื่อนแล้วมั้งพ่อคุณ!!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 10-05-2015 23:21:16
ปากก็บอกว่าไม่ชอบเค้า แต่การกระทำนี่อ่อยมาก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 11-05-2015 00:02:56
ห่วงอะไรคร่ะคุณ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 11-05-2015 00:39:39
กฤชแกสับสนแต่ก็ชอบมาอ่อยนายน้อยนักนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 11-05-2015 14:19:08
ปากแข็งให้ได้ตลอดนะคะคุณกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 11-05-2015 19:00:12
ไม่ดีเลยให้อิกฤชรู้ว่าคุณหนึ่งชอบ กฤชมันยิ่งเล่นตัวเหอะ แบบว่าถือไพ่เหนือกว่า
แต่นางสับสนในชีวิตจิงจัง แหม๋ใช้คำว่า อี๋อ๋อ โหย หึงเขาอยู่ยังทำซึน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 11-05-2015 20:47:30
จะหวังให้ผู้ชายอายุ 29 สะอาดบริสุทธิ์เหมือนเด็กอายุสิบขวบก็คงไม่ได้หรอกนะจ๊ะ กฤช
ยิ่งไปอยู่เมืองนอกเมืองนามา มีสิ่งยั่วตายั่วใจตั้งเท่าไหร่
อดีตแก้ไขไม่ได้ แต่ทำปัจจุบันกับอนาตให้ดีได้นะ
นี่แม่ก็ไม่ว่าอะไรแล้ว หวังว่ากฤชจะรู้ใจตัวเอง และนายจะไม่ว่าอะไร ยอมรับเป็นลูกเขยด้วยความยินดีนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 11-05-2015 21:53:44
อ่อยเหลือเกินนะนังกฤช..คอยดูเหอะวันไหนที่พี่หนึ่งเปลี่ยนใจ แล้วอย่ามาน้ำตาตกล่ะ
#เลิกหายมึนได้แล้ว //ตบเรียกสติ คึคึ
 :angry2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: Meowww ที่ 11-05-2015 23:24:44
อ่านเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เจ็ดของคนเขียนแล้ววว เย้!!!  :z2: :o8:
อยากให้พี่หนึ่งบริสุทธิ์อ่ะ อยากให้กฤชเป็นคนแรกของพี่หนึ่ง ประมาณว่าพี่หนึ่งเนี่ยแอบรักน้องกฤชมาตั้งแต่เด็ก ถึงช่วงวัยรุ่นจะเกเรไปบ้าง แต่ก็เก็บความบริสุทธิ์ของตัวเองเอาไว้ให้รักแรกอย่างนายกฤชคนเดียวอ่ะค่ะ แอร๊ยยย แค่คิดก็ก๊าวใจแล้วววว อยากเห็นพี่หนึ่งเขินเยอะๆเวลาได้เสียตัวครั้งแรกกับคนที่ตัวเองแอบรักมาโดยตลอด โฮกกก พิมพ์ไปเลือดกำเดาจะไหล  :haun4: :z1:
เอาจริงๆแล้วตัวเองเป็นคนชอบอ่านนิยายที่นายเอกบริสุทธิ์ แล้วพระเอกคือคนแรกของนายเอกประมาณนั้น ไม่รู้ดิ เพราะเวลาอ่าน NC มันจะได้อินไง เวลาเขาสองคนคลุกวงในกัน มันทำให้รู้สึกก๊าวๆใจดี และมันก็ทำให้จินตนาการได้ลามกได้ดียิ่งขึ้นไปอีกด้วย ฮ่าๆๆๆๆ  :hao6: :pighaun: :m25:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: aonan5042 ที่ 12-05-2015 02:12:29
อิกฤชชช จะเอายังไงค่ะ? ปากก็บอกไม่เอาผู้ชายแนๆ แหมมมม่ แต่สงสัยว่าพีหนึ่งวางแผนอะไรรึเปล่า เพราะเหมือนพี่หนึ่งเคยพูดว่า จะทำให้กฤชรักให้ได้ หรือไม่มีอะไร? หรือเราคิดมากไปเอง 555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 12-05-2015 04:31:12
กฤชโคตรขี้อ่อยเลยค่ะ :o10:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 09 (10/05/15) p.16
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 12-05-2015 15:54:06
สรุปชอบหนึ่งตะวันแล้วใช่ป่าววว
หัวข้อ: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 13-05-2015 20:41:57
ตอนที่ 10



นายน้อยไม่สามารถตื่นเช้าจัดได้ไหวตามที่ใจปรารถนา เพราะถ้าเทียบกันระหว่างเปียโนกับม้าแล้ว เห็นได้ชัดว่าลูกชายคนเดียวของเจ้าของไร่ชื่นชอบในรสดนตรีมากกว่าขี่ม้าผจญภัย ดังนั้นราวเที่ยงคืนของทุกวันหนึ่งตะวันจะยังคงเล่นบรรเลงเพลงและตื่นไหวราว ๆ เจ็ดโมงเช้าที่ส่วนมากผมจะกลับจากคอกม้าเรียบร้อยแล้วโดยมีช่วงเย็นบางวันเท่านั้นที่จะเอาแสงเพชรออกมาขี่เล่นได้ในบริเวณที่ไม่ไกลนัก

หนึ่งตะวันเรียนงานเร็วกว่าที่คิด ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะที่ไร่ไม่มีแสงสีอะไรให้สนใจนัก ความเพลิดเพลินของเขาที่เป็นเทคโนโลยีเพียงอย่างเดียวคือสไกป์ บ่อยครั้งผมเห็นเขาคุยเล่นกับเพื่อน ๆ หยาบคายหยอกล้อกันเหมือนผู้ชายทั่วไป
นายน้อยมีเพื่อนที่สนิท ๆ กันนับรวมตัวเองด้วยสี่คน เป็นลูกคนใหญ่คนโตทั้งนั้น เรียกได้ว่าเข้าใจคบเพื่อนในระดับเดียวกันทั้งหมดส่วนสนิทที่สุดคือคนเดิม ภูดิศยังคงมีนัดคุยสไกป์กับหนึ่งตะวันช่วงหัวค่ำก่อนเล่นเปียโนบ่อย ๆ แต่ก็ไม่มีแผนจะกลับมาเยี่ยมสหายรักที่โคราชในเร็ววัน

สถานการณ์ของผมกับนายน้อยกลับมาดีขึ้นอีกครั้ง เขาไม่โยเย ไม่กวนอารมณ์ หรือไม่อาจเป็นผมเองที่เคยชินไปแล้ว ทุกคืนผมจะออกมายืนฟังเพลงบรรเลงที่ระเบียง รอจนกว่าไฟห้องนั่งเล่นจะดับค่อยเข้านอน คืนไหนที่เห็นอีกฝ่ายอยู่ดึกเกินจำเป็นจะเข้าไปเตือนบ้างเป็นครั้งคราว

นายน้อยเองก็รู้ว่าผมอยู่ฟัง เขามักจะเล่นเพลงช้า ๆ ฟังสบาย ๆ เก่าบ้าง ใหม่บ้าง สลับกันทุกวัน บางครั้งเป็นเพลงที่ผมไม่รู้จัก ถ้าฟังติดหูรุ่งสางของวันถัดมาจะไปถามว่าเพลงที่เช่นเมื่อคืนชื่ออะไร ผมไม่ใช่คอดนตรี บางทีเป็นเพลงภาษาแปลกๆ ก็จำไม่ได้น้ก รู้แค่ไทยกับอังกฤษระดับสื่อสาร ถ้าเป็นเพลงฝรั่งเศสหรือญี่ปุ่นมาก็ไม่เคยนึกจะจำเสียที


“อ้าวคุณกฤช มาตรวจโรงบ่มหรือคะ”

พี่ก้อย หัวหน้าคนงานประจำโรงบ่มเอ่ยทัก ผมดึงแผ่นกระดาษที่เสียบไว้ข้างผนังออกมาตรวจเช็ค พยักหน้าโดยไม่เงยหน้าขึ้นมองพลางถามถึงไอ้ตัวแสบอีกคน

“โจ้ล่ะครับ”

“ออกไปวิ่งเล่นในไร่เหมือนเคยค่ะ เพิ่งสวนคุณกฤชไปเมื่อกี้เอง”

ผมพยักหน้าอีกครั้ง หลังจากตรวจเช็ครอบการผลิตเรียบร้อยก็เก็บแผ่นกระดาษไว้ที่เดิม พี่ก้อยทำงานที่นี่มาหลายปี เป็นผู้ใหญ่ที่น่าไว้วางใจ ถ้าเทียบกับไอ้โจ้แล้วคนละเรื่อง

"วันก่อนสั่งถังไม้โอ๊คมาลงใหม่แทนที่ชำรุดไม่ทราบว่ามาส่งหรือยังครับ"

"มาแล้วค่ะ ของเจ้าใหม่ใช่ไหมคะ"

"ครับ" ผมว่า "รายนี้นายน้อยให้รายชื่อมา เห็นว่าเป็นเพื่อนของคุณพอร์ชอีกทีเลยได้ราคาถูกหน่อย ต่อไปคงได้ดีลกันนาน"

"ยังไม่เคยเห็นนายน้อยมาที่โรงบ่มเลย เรียนรู้ไวมากเลยนะคะ"

"ยังไม่มากหรอกครับ ผมเป็นคนคุยเอง แต่เร็ว ๆ นี้จะสอนแล้วเหมือนกัน เรื่องในไร่นายน้อยก็เริ่มดูแลเองหลายอย่างแล้ว" ผมว่า ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู "เดี๋ยวผมไปตามมันกลับมา ไอ้โจ้น่ะ เอาแต่เที่ยวเล่น”

พี่ก้อยยิ้มรับ เป็นการส่งผมกลับจากการตรวจตราประจำวัน


ขนาดของไร่องุ่นตะวันฉายไกลสุดลูกหูลูกตา แต่ก็ไม่พ้นสายตาของคนงานที่นี่ ผมเร่ถามไม่กี่คนก็เจอตัวไอ้แสบโหนค้างองุ่นอยู่กลางไร่ ยืนยิ้มแยกฟันขาวกับใครบางคนที่มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นนายน้อยโดยไม่ต้องสงสัย

ที่น่าแปลกใจคือมาทำอะไรที่นี่กับไอ้ลูกสมุนปากเปราะ

“งานของเอ็งอยู่ที่ไร่รึไอ้โจ้”

“อ้าว คุณกฤชนี่เอง” มันหันมายิ้มจนตาปิด ไม่ได้รู้สึกถึงความผิดที่ตัวเองหนีงานมา “โจ้มาหาคุณกฤชนั่นแหละ แต่เจอนายน้อยพอดีเลยพากันเที่ยวเล่น กำลังเล่าให้ฟังเรื่องนกหนู”

“ถ้าคุณหนึ่งอยากรู้ทำไมไม่ถามผม” หันไปทักอีกคนที่ปกติหมกตัวอยู่ในบ้านมากกว่าด้วยอารมณ์ขุ่น เห็นไอ้โจ้ยืนชิดนายน้อยแล้วยิ่งหงุดหงิด “แล้วออกมาแบบนี้หมวกก็ไม่ยอมใส่ เดี๋ยวก็ไม่สบาย”

“อะไรของนาย” หนึ่งตะวันขมวดคิ้วมุ่น “ฉันแค่เบื่อตัวเลขเลยออกมาเดินเล่นเท่านั้นเอง เดี๋ยวก็กลับเข้าไปแล้ว”

“ถ้าจะเดินมาไกลขนาดนี้คุณหนึ่งควรจะเรียกผม”

“ไม่ได้จำเป็นขนาดนั้นสักหน่อย”

“ถ้าผมไม่จำเป็นแล้วใครจำเป็น ไอ้โจ้หรือไง มันทำงานอยู่ท้ายไร่จะไปรู้อะไรมาก แล้วเดินพอหรือยัง กลับเข้าบ้านไปได้แล้ว แดดมันร้อน คุณก็เห็น”

“นาย–“

“ผมอยากให้คุณหนึ่ง กลับบ้าน”

เมื่อย้ำคำสุดท้ายหนึ่งตะวันก็อ้าปากหวอ สบตากับผมท่าทางหัวเสียไม่แพ้กันแต่ท้ายที่สุดก็ยอมทำตามคำสั่ง ผมยกมือขึ้นลูบหน้า รู้สึกฉุนขึ้นมาเมื่ออีกฝ่ายให้ความสำคัญกับคนงานคนอื่นมากกว่าตัวเอง

“คุณกฤชโกรธโจ้มากเลยเหรอ”

ไอ้ตัวดีถาม มันก้มหน้าหงอย ๆ ผมถึงได้รู้สึกตัวว่าหงุดหงิดมากไป เถ้าความรู้สึกบางอย่างที่ข่มลงไปให้ลึกตวัดลอยฟุ้ง ผมไม่รู้ ไม่รู้ว่าตัวเองไม่รู้ว่ามันคืออะไีรจริง ๆ หรือแค่ไม่อยากยอมรับ

“โจ้ไม่ได้สอนอะไรไม่ดีให้นายน้อยนะ แค่พูดเรื่องนกหนูที่มากวนองุ่นเท่านั้นเอง”

“ข้ารู้” ผมบอก ถอนหายใจหนัก ยกมือขึ้นพาดบ่าลูกสมุนที่กำลังขวัญเสีย จะเอ่ยขอโทษก็กลัวมันซักไซ้ต่อ “ช่างมันเถอะ แดดแค่ร้อนเกินไป”

แม้จะพูดแบบนั้น แต่ผมรู้ว่าไม่ใช่ ไม่ใช่เพราะอากาศที่ร้อนแต่ใจผมเองที่เปลี่ยน สิ่งที่วกวนในจิตใจก่อเป็นรูปเป็นร่าง ยากที่จะปฏิเสธ มันชัดเจนทุกขณะ เป็นความรู้สึกไม่ปลอดภัยที่ทำให้ขลาดกลัว มันเคยเกิดขึ้น นานมากแล้ว แต่ไม่เคยหักห้าม ผมปิดกั้นตัวเอง หลบลี้เพราะไม่อยากเผชิญมันอีก เป็นกับทุกคนที่อยู่ใกล้คนสำคัญเกินกว่าเหตุ เหตุที่ถูกกำหนดเขตแดนไว้โดยผมเอง ทั้งกับภูดิศ ไม่เว้นแม้ไอ้โจ้ที่ไม่มีอะไรเหนือกว่าตัวเองแม้แต่น้อย
ความรู้สึกของผม...หงุดหงิดคล้ายคนบ้า มันควบคู่มากับคำบางคำ
คำที่หนึ่งตะวันบอกให้ผมจำให้แม่นมั่น
ผมจะต้องตกหลุมรักเขา

มันค่อนข้างยากถ้าจะให้ผมทำใจยอมรับว่าเกิดความรู้สึกอื่นที่ผิดรูปร่างไป ระหว่างทางที่เดินกลับบ้านถึงได้แต่ง่วนกับการเถียงตัวเองในใจตลอดเวลา เกิดมวลคลื่นหมุนภายในอย่างประหลาด ความรู้สึกนี้เมื่อเกิดขึ้นแล้วจะสามารถลบล้างได้ไหม ผมควรทำอย่างไร มันเพียงชั่วคราว หวั่นไหวเพียงเพราะไม่มีใครมาแรมปีหรือชอบที่จะให้หนึ่งตะวันวิ่งตามแต่ตัวเองต้อย ๆ จริง
บางทีแล้วอาจเป็นเพราะลึก ๆ ผมยังฝังใจในความเย่อหยิ่งของหนึ่งตะวันและร่ำร้องที่จะกำราบเขาอยู่ตลอดเวลา เมื่อตัวเองมีความสำคัญกับอีกฝ่ายหัวใจที่ขาดความชุ่มชื่นมาถึงฮึกเหิม ผมเริ่มดีใจที่เขาเรียกหา งอแงเหมือนเด็ก ๆ หรือกระทั่งยิ้มอ่อนหวานทั้งปากและตา พาลพาโลไปหงุดหงิดคนนั้นคนนี้เมื่อมีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดหนึ่งตะวันราวกับว่าเป้าหมายที่ตั้งไว้อาจบรรลุได้ง่ายดาย

แต่ถ้าคนที่นายน้อยเพรียกหาไม่ใช่ผมอีกต่อไป เวลานั้นจะรู้สึกแบบไหนกัน ถ้าคนที่หนึ่งตะวันต้องการเป็นคนอื่นไป ผมจะทำใจได้หรือไม่

ความรู้สึกคล้ายคนอยู่ยอดผา ขลาดกลัวแต่ก็ไม่อยากจะยอมรับ มั่นใจว่าตัวเองตั้งมั่นอยู่บนผืนหญ้าตลอดมา ทั้งปลอดภัยและนุ่มนวล รู้ตัวอีกทีก็โงนเงนสั่นไหวบนปากเหวไปตามลมพัด

ผมเดินเหม่อจนเข้ามาในตัวบ้าน ไม่มีเงาของคนที่นึกถึง แม่หยิบอัลบั้มรูปเก่า ๆ ครั้งคุณรุ้งยังมีชีวิตอยู่ออกมาปัดฝุ่น นางสายใจไม่เคยหยุดนิ่ง บ้านหลังนี้ไม่เคยทรุดโทรมเลยเพราะมีแม่กับป้าแววคอยทำความสะอาดเหมือนมดงาน เมื่อผมโผล่เข้าไปในห้องนั่งเล่น พับเพียบลงข้าง ๆ แล้วถอนหายใจหนักเสียงหัวเราะเบา ๆ ก็ดังขึ้น

“ทะเลาะกับนายน้อยอีกแล้วล่ะสิ”

“แม่ก็ ผมอาจจะอารมณ์ไม่ดีเพราะเรื่องอื่นก็ได้ครับ”

“เหรอจ๊ะ”

“แม่นี่รู้ทันผมจัง”

ว่าพลางหยิบอัลบั้มรูปบางส่วนที่เช็ดจนสะอาดสะอ้านมาดู นายน้อยคล้ายนายหญิงมาก ไม่ว่าจะรูปหน้าหรือแววตา องค์ประกอบทุกอย่าง คุณรุ้งก็ยังตัวเล็กกว่าหนึ่งตะวันตอนนี้โข

“แม่เกลียดคุณรุ้งไหม ตอนที่รู้ว่าคุณชนินทร์ต้องแต่งงาน”

“ไม่เลย” มารดาผมยิ้มกับภาพถ่าย บรรจงวางมือบนรูปครอบครัวของนายน้อยเมื่อครั้งยังเด็กที่อยู่กันพร้อมหน้า “ทั้งแม่และนายรู้กันแก่ใจว่ามันเป็นไปไม่ได้ คุณหญิงไม่ได้เมตตาแม่ขนาดนั้น แต่ธรรมดาแหละกฤช พ่อแม่ใครก็อยากให้ลูกตัวเองได้ดี”
เสียงถอนใจดังขึ้นก่อนผู้เล่าประสบการณ์จะพูดต่อ “คุณรุ้งเองก็ดีกับทุกคนมาก เสียดายอายุสั้น ชีวิตก็แบบนี้แหละจ้ะ”

“ครับ” ผมครางรับในลำคอ “ชีวิตก็แบบนี้”

เราสองคนนั่งดูรูปเจ้าของบ้านอยู่พักใหญ่ ต่างฝ่ายต่างจมอยู่กับความเงียบ ผมไม่รู้จะปรึกษาใคร เมื่อยอมรับแล้วว่ารู้สึก แล้วจะจัดการยังไงต่อ มันประเดี๋ยวประด๋าว ผมแค่หวั่นไหว หรือถลำลึกเกินจะถอน ไม่มีทาง ผมเพิ่งรับรู้ถึงความหงุดหงิดจำนวนมหาศาลที่ไม่อาจควบคุมได้ไม่นานนี้เอง บางที ผมหมายถึง ยังมีโอกาส ผมยังมีโอกาสหมุนตัวกลับก่อนที่อะไรจะเตลิดเปิดเปิงไปกว่านี้

ภาพของผู้หญิงคนหนุ่งที่เป็นผู้นำและเคียงข้างเสมอมาผุดขึ้น พี่นุ่น...แม้ตอนนี้จะไม่ได้รักกันแบบนั้นแต่ผมเชื่อว่าพี่นุ่นยังพร้อมจะช่วยแก้ปัญหาครั้งนี้ด้วยความเต็มใจยิ่ง

มาหาพี่ได้เสมอ

นั่นเป็นคำพูดที่พี่นุ่นพูดถึงบ่อย ๆ ผมเองก็มีประโยคในลักษณะเดียวกันเอ่ยกับอีกฝ่าย แม้จะช่วยได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ผมกับอดีตคนรักต่างประคองความสัมพันธ์มาในลักษณะนี้

ครั้งนี้ก็เช่นกัน พี่นุ่นเป็นคนฉลาด รับรองต้องให้คำปรึกษาที่แก้ปมทุกความรูิสึก คลายความสับสนในอกให้หายไป ฝุ่นลอยฟุ้งที่เหมือนอยู่บนถนนลูกรังจะสงบนิ่ง รายเรียบอย่างที่มันควรจะเป็นอีกหน

 “แม่ พรุ่งนี้ผมจะเข้าไปในเมืองนะครับ”

“หืม? ซื้อของเหรอ”

“ผมอยากไปคุยกับพี่นุ่น มีเรื่องอยากปรึกษา”

แม่พยักหน้า “ชวนนายน้อยไปด้วยสิ เผื่ออยากเข้าไปเที่ยวเล่น อยู่แต่ในไร่น่าเบื่อแย่”

ผมครางอึกอัก ก่อนปฏิเสธ “คราวหลังเถอะครับ รอบนี้ผมไปธุระจริง ๆ”

“ถ้าอย่างนั้นขึ้นไปถามแกหน่อยก็ดีเผื่อว่าอยากได้อะไรพิเศษ อ้อ ป้าแววต้มบัวลอยอยู่ในครัว ตักขึ้นไปให้นายน้อยด้วยเลยนะ”
ผมพยักหน้ารับก่อนลุกขึ้นไปตักบัวลอยน้ำกะทิร้อน ๆ ในครัวมาหนึ่งถ้วยเล็ก เดินขึ้นชั้นสอง เคาะประตูเรียกเจ้าของห้องก่อนถือวิสาสะเข้าไป หนึ่งตะวันกำลังเล่นสไกป์กับภูดิศที่ทำหน้าระอาในจอ

“คนดีของมึงมาง้อแล้วมั้งนั่น มีอะไรอีกไหม กูจะทำงาน”

“ไอ้พอร์ช!” หนึ่งตะวันตวาดเสียงแข็ง เหลือบตามามองผมแล้วทำหน้ากระเง้ากระงอดใส่คู่สนทนา “ปากหมา”

“เออ ๆ กูผิด ๆ” ชายในจอคอมพิวเตอร์ครางรับอย่างเสียไม่ได้ “คืนนี้นอนไม่หลับไว้ค่อยทักมา งานกูล้นโต๊ะ มึงก็เห็น”

ภูดิศยกแฟ้มที่กองอยู่จำนวนมหึมาขึ้นชู หนึ่งตะวันงอแงได้ไม่นานก็ยอมปิดช่องทางสนทนาเมื่อภูดิศยืนยันว่าจะทำงานต่อจริง ๆ
ผมวางถ้วยแก้วบนโต๊ะถามเสียงเรียบ “ฟ้องคุณพอร์ชที่ผมดุเหรอครับ”

“ยุ่ง”

“แต่ผมก็มาง้อจริง ๆ แหละ” เจ้าของห้องเงยหน้ามองก่อนหันไปทางอื่น ผมถอนหายใจพลางขยายความ “อากาศมันร้อนมาก นายน้อยเดินไปแบบนั้นหมวกก็ไม่เอามา คราวก่อนหน้าไหม้ไปตั้งหลายวันยังไม่เข็ด”

“สรุปจะง้อหรือจะมาด่าซ้ำ”

“ผมแค่เป็นห่วงเท่านั้นเอง”

“นายใช้คำนี้พร่ำเพรื่อไปแล้ว” จริงอย่างที่หนึ่งตะวันพูด ผมเถียงไม่ออก แต่นายน้อยก็ชอบทำตัวน่าเป็นห่วงจริง “วันนี้นายทำอย่างกับหึงฉันกับโจ้”

“ไม่ได้หึง”

“รู้หรอกน่า!” พูดพลางยกมือกอดอก ไม่รู้จะทำยังไงต่อ ผมขยับถ้วยบัวลอยไปใกล้

“ทานหน่อยสิครับ กำลังอุ่น”

“อุ่นบ้าอะไร ควันขึ้นขนาดนั้น” นายน้อยยังหัวเสียไม่เลิก ก็สมควรแล้ว ผมไม่มีเหตุผลใส่เขาก่อน ถ้าหนึ่งตะวันจะโมโหก็ไม่แปลก “อยากง้อก็กินเอง ห้ามเป่า”

“คุณจะบ้าเหรอ”

“ได้เท่าครึ่งของที่นายเหวี่ยงฉันเมื่อกี้หรือเปล่า”

คราวนี้นายน้อยหันกลับมาจ้องหน้าผมใหม่ ตาต่อตา ไม่มีใครถอย ท้ายที่สุดผมก็ต้องยอมยกบัวลอยขึ้นใส่ปาก หนึ่งตะวันตาโต รีบดึงช้อนออกแต่ไม่ทัน ผมเงยหน้าขึ้นฟ้า พ่นควันสีขาวเหนืออากาศหวังว่ามันจะบรรเทาอาการแสบร้อนที่ลวกลิ้นได้ ใกล้มือมีขวดน้ำวางทิ้งไว้ ผมถูกจับกรอกน้ำใส่ปากจนเปียกปอนจากคางลงมาถึงสะดือ

“ไอ้บ้า โว้ย!! โง่หรือไงวะ”

หนึ่งตะวันแผดเสียงลั่น ผมสำลักน้ำก่อนรับผ้าเช็ดตัวมาซับความชื้นแฉะเหนือริมฝีปาก แทนที่จะอารมณ์ดี นายน้อยกลับยิ่งโวยวายหนักกว่าเดิม เรามองหน้ากันอีกครั้ง หนึ่งตะวันถลกเสื้อตัวเองขึ้นช่วยเช็ดน้ำเปล่าที่ไหลซึม ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตาผม

 “ไอ้กฤช ไอ้เด็กบ้า นายมันห่วยบรม!”

“คุณโวยวายเหมือนคนเสียสติ” ผมยิ้ม หนึ่งตะวันไม่เถียง

“ก็เกือบ” เขาว่า “คนบ้าอะไรกรอกบัวลอยร้อน ๆ เข้าปาก”

“เดี๋ยวคุณหนึ่งไม่หายโกรธผม”

“โง่ชะมัด” คนเจ้าแผนการบ่นงึมงำ “ฉันล้อเล่น ไม่คิดว่าจะทำจริง ร้อนหรือเปล่า”

ผมส่ายหัว ก่อนชะงักทั้งร่างเมื่อปลายนิ้วขาวยื่นมาแตะเหนือริมฝีปาก คู่สนทนาจับจ้องกลีบปากผมนิ่ง ส่ายหัวนิด ๆ ก่อนหลุดขำ “มีแต่คนบ้าที่ทำแบบนี้”

“งั้นผมคงบ้า”

“แน่นอน นายมันบ้า” ผมหัวเราะบ้าง ยกมือขึ้นมาจับมือเขาที่แตะกลีบปากผมไว้ เราสบตากันแล้วเสียงหัวเราะก็เงียบลง ใจผมเต้นแปลก ๆ กว่าจะรู้ตัวก็ถือข้อมืออีกฝ่ายไว้นานสองนาน

“เอ่อ...พรุ่งนี้ ผมจะเข้าเมือง”

“อะ...เอ่อ...งั้นเหรอ ไปทำอะไร”

“ว่าจะแวะไปหาพี่นุ่นน่ะครับ” ผมตอบ ขยายความเพิ่มเล็กน้อย “มีธุระต้องคุยด้วย”

“เขาทะเลาะกับแฟนเหรอ”

“ครับ?”

“ก็คราวนั้นที่นายคุยกัน” หนึ่งตะวันเงียบเสียงไป ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าช่วงก่อนหน้านี้พี่นุ่นระหองระแหงกับพี่ปูนอยู่ เห็นหนึ่งตะวันเอาแต่สนใจเลือกซื้อของไม่ได้คิดว่าแอบฟัง กระนั้น เอาเข้าจริงพี่นุ่นก็ไม่เคยโทรหา อาจจะดีกันแล้ว หรือไม่พี่นุ่นก็มีหนุ่มใหม่มาดามใจเรียบร้อย

“ไม่อยากให้ไปเลย” หนึ่งตะวันพูด พักเดียวก็ส่ายหน้า “ไม่..ไม่....ฉันหมายถึง ไปเถอะ”

“คุณหนึ่งไม่สบายใจที่ผมไปเจอพี่นุ่นเหรอ”

“ไม่หรอก ไม่มีอะไร” นายน้อยยังคงปฏิเสธทั้ง ๆ ที่ก้มหน้า “รู้หรอกว่ายังรักอยู่ ไปเถอะ เผื่อจะมีข่าวดีอะไร”

บอกตรง ๆ ว่าผมใจคอไม่ดี หนึ่งตะวันไม่โวยวาย ไม่เรียกร้องเอาแต่ก้มหน้ามองมือที่ประสานกันอยู่ข้างหน้า สักพักก็ยกขึ้นเกาหูแก้เก้อ พอก้มหน้าลงมอง เห็นอีกฝ่ายเม้มปากเข้าหากันก็รู้สึกแย่ เหมือนกำลังทำร้ายความรู้สึกหนึ่งตะวันแม้ว่าจะยังไม่ได้ทำอะไรก็ตาม

 “ผม...” แค่อยากไปปรึกษาเรื่องความสับสนในอกตัวเองเวลาที่อยู่ใกล้คุณเท่านั้น

ประโยคหลังเป็นถ้อยคำที่กลืนลงคอไป เริ่มรู้สึกอยากทำตามความต้องการของอีกฝ่าย หากแต่ถ้ายอมทุกอย่างความรู้สึกผมคงเลิกสับสน ได้คำตอบที่แน่ชัดเกินไปว่ารู้สึกกับอีกฝ่ายอย่างไร และถอนตัวทันหรือไม่ แน่นอนว่าผมไม่พร้อม ไม่อยากยอมรับว่ารู้สึกแบบนั้นจริง

มันต้องมีหนทางดึงตัวเองกลับมาได้สิน่า เกิดมา26ปีเต็มผมยังไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้กับเพศเดียวกันเลยสักครั้ง มันจะเป็นไปได้ยังไง...

“คุณหนึ่งอยากได้อะไรหรือเปล่าครับ”

“ไม่ นายไปเถอะ”

ผมครางรับในลำคอ หนึ่งตะวันกลับลงไปนั่งบนเก้าอี้ เลื่อนถ้วยบัวลอยที่ยังเหลืออยู่มาคน เขานั่งเงียบในขณะที่ผมเริ่มรู้สึกแย่มากขึ้นทุกขณะ

“คุณหนึ่ง”

“หืม?” หนึ่งตะวันเงียบเพื่อฟัง ส่วนผมก็สรรหาคำพูดอยู่ในอกพักใหญ่ ฟังเสียงช้อนขูดกับผิวเซรามิคเมื่อลากวนไปมาในถ้วย

“เมื่อกี้คุณพอร์ชอกว่านอนไม่ค่อยหลับเหรอครับ”

“ก็...ปกติน่ะ ฉันเคยบอกนายแล้วนี่”

“ถ้างั้นคืนนี้ผมมาส่งเข้านอนดีไหมครับ”

หนึ่งตะวันเงยหน้าขึ้น แววตาเขาวูบไหวเล็กน้อยก่อนก้มลงไปใหม่ ผมตีความหมายในแววตาคู่นั้นไม่ออก เรียกได้ว่าเป็นครั้งแรกที่ผมไม่แน่ใจว่านายน้อยรู้สึกอย่างไร

รอยยิ้มนั้นแห้งเหี่ยว แต่อย่างน้อยคู่สนทนาก็แค่นยิ้มออกมาก่อนพูด “ไม่เป็นไรหรอก ฉันก็บอกพอร์ชไว้แล้วว่าถ้านอนไม่หลับจะทักสไกป์ไป”

“เดี๋ยวผมมาอยู่เป็นเพื่อน”

หนึ่งตะวันสบตาผม เขาครางรับในลำคอเมื่อปะทะเข้ากับสายตาที่บ่งบอกว่าไม่ได้มีเจตนาพูดเล่นแต่อย่างใด





หลังอาหารเย็นเสียดนตรีจากเปียโนตัวเดิมลอยฟุ้งในอากาศเหมือนกิจวัตร ผมยกโน้ตบุ๊กของตัวเองมาใช้งานในห้องเดียวกัน เปิดอ่านความรู้ใหม่ ๆ สลับกับแชทคุยกับพี่นุ่นเรื่องนัดแนะของวันพรุ่งนี้

พี่นุ่นยังคงทำงานอยู่ในโรงพยาบาลสัตว์เอกชนของพ่อพี่ปูน เป็นคุณหมอมือฉมังที่ชาวบ้านเรียกหาบ่อย ๆ เวรพี่นุ่นไม่แน่นมาก พรุ่งนี้เกือบจะว่างด้วยซ้ำ ผมเลยนัดในร้านกาแฟที่อยู่ห่างจากโรงพยาบาลออกมาอีกหน่อย ตั้งแต่ช่วงบ่ายถึงพระอาทิตย์ตกดิน คนรักเก่ายินดีมอบเวลาให้ผมปรึกษาปัญหาหัวใจเต็มที่

นึกแล้วขัน พี่นุ่นจะทำหน้ายังไงถ้าได้ยินว่า ‘ผมสงสัยว่าตัวเองจะเป็นเกย์ครับพี่’

แน่นอน แม้แต่ตัวเองยังตกใจ ได้แต่ภาวนาว่าวุฒิภาวะของพี่นุ่นที่เป็นผู้ใหญ่นำผมไปหลายเท่าจะช่วยได้ ผมถอนหายใจ เงยหน้ามองแผ่นหลังและต้นคอของนักดนตรีจำเป็นแล้วถอนใจซ้ำใหม่ หนึ่งตะวันเป็นตัววุ่นวาย ตั้งแต่ปรากฏตัวขึ้นในชีวิตผมก็ไม่เจอความสงบสุขเหมือนเก่าก่อนอีกเลย

นี่เขาทำอะไรกับความรู้สึกของผม

นับตั้งแต่วันที่ยอมรับว่าชอบตอนนั้น เหมือนผมก็ถวิลหาจะฟังถ้อยคำน่ารัก ๆ จากอีกฝ่ายตลอดมา ชอบมองแก้มขาวที่เปลี่ยนสี แววตาซุกซนที่ออดอ้อนในที ท่าทางหยิ่งผยองที่บ่อยครั้งทำให้ผมเป็นห่วงมากกว่าหมั่นไส้

เสียงดนตรีหยุดลงเมื่อจบเพลง ผมหลบสายตาก่อนคนถูกแอบมองจะทันรู้ตัว

“ง่วงแล้ว”

เสียงงอแงของนักดนตรีมือสมัครเล่นเรียกให้ผมเหลือบตามองนาฬิกาแขวน เป็นเวลาเข้านอนของหนึ่งตะวันจริง แต่เจ้าตัวชอบลุกขึ้นมาเล่นเปียโนใหม่หลังจากสะดุ้งตื่นในอีกราว ๆ สองชั่วโมงถัดมา ผมบอกลาพี่นุ่นและย้ำเวลาอีกครั้งก่อนปิดเครื่อง พับคอมพิวเตอร์ขนาดพกพาลงกระเป๋าเก็บ หนึ่งตะวันสวมชุดนอนสีเทา ผ้าแพรมันเลื่อม ส่วนผมเป็นกางเกงยางยืดกับเสื้อยืดไม่มีลายของแถมจากปุ๋ยที่เหลือแจกพวกคนงานอีกที เมื่อเดินคู่กันเห็นได้ชัดถึงระดับที่แตกต่าง

นายน้อยหาวหวอด ยกมือขึ้นปิดปาก ตาขาวแดงก่ำ เดินนำกลับมาที่ห้อง ผมรูดผ้าม่านปิดไม่ให้แสงจากด้านนอกสาดเข้ามา เมื่อชายหนุ่มมุดตัวเข้าไปอยู่ในมุ้งผมก็ปิดไฟแล้วเดินตามมานั่งบนเตียงข้าง ๆ กัน

“ผมห่มผ้าให้ครับ”

“นอนนี่สิ” หนึ่งตะวันขยับตัวไปอีกฝั่ง เขาช่วยจัดแจงหมอนให้วางคู่กันก่อนชะงักในความมืด “เอ่อ...ขอโทษที ลืมไปว่านายรังเกียจ”

“ผมเปล่า”

“ช่างมันเถอะ ขอบใจมาก เดี๋ยวฉันเข้านอนแล้ว”

“คุณหนึ่ง” เจ้าของชื่อล้มตัวลงนอน หันหลังให้ ผมถอนหายใจแล้วเอื้อมมือไปลูบศีรษะ ผมเส้นเล็กเรียบลื่น เมื่อสัมผัสแล้วชวนให้ลูบเล่นต่อเรื่อย ๆ “ผม...”

“นายกลับไปเถอะ”

“คืนนี้ผมนอนที่นี่ด้วยก็ได้”

“ไม่เป็นไร กลับไปเถอะ”

“เดี๋ยวคุณหนึ่งตื่นตอนดึก ๆ แล้วนอนไม่หลับอีก”

หนึ่งตะวันเงียบเสียงไปพักใหญ่ก่อนตอบเสียงเรียบ “มานึกห่วงอะไรตอนนี้ ฉันก็เป็นแบบนี้นานแล้ว ชินแล้วแหละ”

“ขอผมนอนด้วยเถอะนะครับ” คราวนี้ไม่พูดเปล่า ผมล้มตัวลงข้าง ๆ หนึ่งตะวันยังคงแน่นิ่งเหมือนเคย ผมไม่ชอบที่อีกฝ่ายเป็นแบบนี้ ผมเอาใจเขาไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้หนึ่งตะวันพอใจ

“คุณหนึ่ง...”

“ถ้าฉันกอดนาย นายจะเกลียดฉันไหม”

ผมมองเงาของร่างที่นอนตะแคงไปอีกฝั่ง นึกถึงครั้งที่ถูกสัมผัสครั้งแล้วครั้งเล่า “ผมไม่เกลียดคุณหนึ่งหรอกครับ”

หนึ่งตะวันพลิกตัวกลับมา ยังคงรักษาระยะห่างไว้เท่าเดิม กระทั่งกลายเป็นผมเองที่ขยับตัวเข้าหา ดึงอีกฝ่ายเข้ามาใกล้ นายน้อยนิ่งไปอึดใจก่อนยกมือขึ้นวางพาดรอบเอวผม

เมื่อหนึ่งตะวันหลับตาลงในอ้อมแขน ผมกดต้นคอเขาให้ซบลงบนบ่า ใช้คางแตะเหนือศีรษะอีกฝ่ายและคลายกังวลลงทันที

ผมชอบที่เขากลายเป็นลูกแมวเซื่อง ๆ ในอ้อมกอดเสียจริง




TBC


โดนเล่นงานเองแล้วค่ะ นังกฤช หล่อนคิดว่าพี่นุ่นช่วยแกได้จริง ๆ เรอะ นังโง่! (นี่เกลียดอะไรพระเอก) ช่วงนี้ปั่นถี่มากค่ะ จะพยายามลงให้บ่อยกว่าเดิมหน่อย สงสารคุณหนึ่ง รออิกฤชเหงือกแห้งแล้ว

 :katai1:
ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์จ้ะ 
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 13-05-2015 20:55:55
นุ้งกฤชชชชช คนอัลไล หึงออกอาการขนาดนี้แล้วไม่ต้องสงสัยแล้ว!
ของกินอยู่ในมือแล้วทำไมไม่เอาเข้าปากกกกคะะะะะ กอดไว้ทำไมมม!!!
กินเดี๋ยวนี้นะะะะะะะะะ #ผิด
นั่งกด f5 รอตอนต่อไปค่ะ #ผิด2
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 13-05-2015 20:57:56
ไม่บอกไปเลยเป็นเราก็น้อยใจ
แถมยังจะไปหาแฟนเก่า
 :z6: :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 13-05-2015 21:04:32
ไม่ใช่ยัยนุ่นอะไรนั่นมาขอคืนดีประชดแฟนใหม่ของหล่อนนะ แล้วอิน่าโง่กฤชก็ตกปากรับคำเพราะไม่อยากจะยอมรับความรู้สึกอยู่แล้ว


ถ้าทำจริง ขอให้คุณหนึ่งไใ่แลแกอีกเลยยย


ทำร้ายจิตใตมากคนเรา ไม่รู้ว่าตอนหน้าจะเป็นไง ขอ  :beat: :beat: :z6: ล่วงหน้าข้อหาหมั่นไส้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 13-05-2015 21:09:08
ในที่สุดก็จะได้หายสับสนซักทีนะตัวเธอวววว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: kautumn ที่ 13-05-2015 21:10:04
กฤช ตกหลุมรักคุณหนึ่งแล้วอย่าปล่อยให้เธอรอนานนะเออ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Fujung ที่ 13-05-2015 21:11:44
กฤชสู้ๆ  :katai2-1: :katai2-1:  ไม่อยากคิดเลยตอนที่กฤชเป็นแฟนกับนายน้อยจะขี้หึง ขี้เหวี่ยงขนาดไหน :hao6: :hao6: ชอบพระเอกหึงโหด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 13-05-2015 21:12:42
หึหึ เเล้วก็ชอบเขาจนได้
เเต่!!! มันจะง่ายขนาดนั้นเลยหรอ
จะมีเรื่องอะไรตามมาอีกเนี่ยย

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: ooopimmyooo ที่ 13-05-2015 21:13:49
 :angry2:โอ้ยยยยยยย กฤช ไปนอนกอดเขาขนาดนี้ยังจะมาสับสนอีกนะ

ชอบก็บอกว่าชอบเลยเซ่
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 13-05-2015 21:21:45
อย่างน้อยก็น่าจะได้คนยืนยันสถานะเกย์มือใหม่อย่างกฤชล่ะมั้ง
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 13-05-2015 21:24:34
โอ้โหหหหหหหหหหหห พ่อคู๊ณณณณณณณณ มาขนาดนี้แล้วยังต้องปรึกษาไรอีก คือกอดเค้าด้วยนะเนี้ยย รกเองเสร็จสับแต่มาบอกว่ายังสับสน พ่อคุณเอ๊ย สงสารคุณหนึ่งจริงๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 13-05-2015 21:30:13

โถ่กริช เรื่องแบบนี้ต้องถามตัวเองนะ

จะไปให้คนอื่นช่วยตัดสินได้ยังไงกันล่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 13-05-2015 21:32:17
ห๊ะ! ขนาดสับสนกฤชยังอ่อยไม่ขาด หมั่นใส้!

นายน้อยของบ่าวช่างน่าเอ็นดู น่ากอด น่าฟัด น่า....เอิ่ม...ไปดีกว่า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 13-05-2015 21:32:37
ชอบโมเม้นตอนเข้านอนมากกกกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 13-05-2015 21:32:53
 :katai3:วิธีแก้ความสับสนคือ การกดคุรหนึ่ง อร๊างงงงงงงงงงง อร๊ายยยยยยยยยยยยยย #ปาดน้ำลายแป๊บบบ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 13-05-2015 21:36:36
โหยยยยย สงสารนายน้อยจริงๆ
นังกฤชขี้อ่อยนี่ยังไง คือรู้ตัวแล้ว แต่ยังไม่ยอมรับอีก แล้วยังมาอ่อยอีก สงสารนายน้อยจริงเชียว

คุณเวสต์จัดการให้หนักเลยค่ะ เอาให้นังกฤชกลายเป็นแมวเชื่องๆ ของนายน้อยไปเลย 5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 13-05-2015 21:39:59
คงจะกลับตัวไม่ทันแล้วล่ะกฤช

ของแบบนี้เป็นแล้วเป็นเลยน่ะค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 13-05-2015 21:46:26
อ่านละละมุนมากกกก แบบฟินเฟว่อ
ถึงอาจจะไม่สุด แต่ว่าแต่ละคนเริ่มรู้ใจตัวเองกันแล้ววว งุงิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: kojibara ที่ 13-05-2015 21:55:18
หมั่นไส้คุณกฤชจริงๆ ท่ามากเหลือเกิน
เดี๋ยวตอนที่รู้ใจตัวเองแล้ว ระวังให้ดีเหอะ
จะหึงเขาจนบ้าตายแน่ๆ
 :hao3: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 13-05-2015 21:57:45
ยังไม่ยอมรับตัวเองยังขี้หึงขนาดนี้...

ถ้าคบกันขึ้นมา...จะนาดไหนเนี้ยอิกฤช.....


มาเป็นแฟนคลับคุณหนึ่งค่ะ.....!!!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 13-05-2015 21:59:33
ใจตัวเองยังต้องไปถามใครให้วุ่นวาย
แค่ยอมรับความจริงว่าหลงรักคุณหนึ่งเข้าให้แล้ว
แถมหึงออกนอกหน้ามาก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 13-05-2015 22:03:25
กฤชหึงนายน้อยกับโจ้ :laugh:
เรื่องนี้พี่นุ่นก็คงช่วยไม่ได้ กฤชต้องยอมรับตัวเอง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 13-05-2015 22:22:08
ถ้ารู้สึกขนาดนี้แล้ว คงไม่ต้องไปถามความมั่นใจจากใครแล้วล่ะค่ะ แหมๆๆๆ
สงสารหนึ่งตะวันจริงๆน้า มาชอบอะไรคนซึนๆคนนี้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 13-05-2015 22:22:31
ถามใจตัวเองดูกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 13-05-2015 22:33:10
มันน่าให้มีคนมาตัดหน้าซะจริงๆ คิดเยอะดีนัก ขนาดกับโจ้ยังหึงนี่อาการหนักได้ที่แล้วนะกฤช
ถ้าจะหึงจะหวงจะห่วงขนาดนี้จะรอไรอยู่ คนอ่านสงสารคุณหนึ่งแย่แล้วน้า
คุณหนึ่งน่ารัก เวลาจ๋อยๆ นี่น่าสงสารมาก ตากฤชก็แพ้ต้องรีบดูแลด่วนๆ
หมั่นไส้พระเอกวุ้ย

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 13-05-2015 22:33:58
เป็นซะขนาดนี้ยังจะปรึกสงปรึกษาอะไรอีกล่ะพ่อคู๊ณณณณณ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 13-05-2015 22:36:29
โดนของ โดนของซะบ้าง คุณกฤช. น้องหนึ่ง เอ้!!!พี่หนึ่งสินะ เอิ๊กๆ งุงิจนาดนี้
ยังใจแข็งอยู่ได้...ต้องให้คุณหนึ่งมีหนุ่มมาติดพันบ้างแล้ว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Ba_wh99 ที่ 13-05-2015 22:37:10
ใครจะช่วยแกได้นังกฤช
อย่างแกไปแล้วกู่ไม่กลับหรอก นายน้อยน่ารักขนาดนี้ จะกลับทันได้อย่างไร 55555

โอยยยย แมวน้อยของบ่าว ดีใจจังที่คนแต่งจะมาต่อเร็วๆ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ ชอบเรื่องนี้มากเลยยยย :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 13-05-2015 22:38:12
นังกฤชยังไม่โดนใจเท่าไหร่ ให้โอกาสแก้ตัวอีกสองตอน  :hao6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 13-05-2015 22:45:53
หมั่นไส้กฤชจังเลยค่ะ ทำไงดี เอานายน้อยปาใส่หน้ารัว ๆ
รู้สึกนังกฤชจะได้เปรียบกว่าคุณหนึ่งนะ ชอบเค้า แต่เค้าไม่รู้ แถมยังได้มานอนกอดเค้าเอากำไรอี๊ก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 13-05-2015 23:00:04
บอกเลยว่าหมั่นไส้กฤชมาก
จะเลิกได้ ถอนตัวทันอะไร
แค่เค้าไปใกล้ชิดใครนิดเียว
แกก็เม้งแตกแล้วอ่ะกฤช บ้าป่ะ

สงสารนายน้อยจริงๆ ต้องมาได้ยินคำว่าเป็นห่วงจากคนที่ชอบ จนเกือบจะคิดเข้าข้างตัวเอง
แล้วไง อิกฤชก็บ้า อยากเลิกชอบนายน้อยเสียงั้น ชิ!!

ขอคู่แข่งนายกฤชสักสามสี่คนได้มั้ย ะจได้เลิกบ้า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 13-05-2015 23:01:39
นังกฤช นี่สาบานนะ!! ว่าจะไปปรึกษาพี่นุ่นเรื่องหาวิธีที่จะกลับตัวได้ ไม่ให้ชอบหนึ่งตะวัน    แต่แกเล่นมานอนกอดเค้าก่อนขนาดนี้  เหอะๆๆๆๆๆ     ไม่รอดเเล้ว ไม่รอดเเล้ว ไม่รอดเเล้ว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 13-05-2015 23:03:52
คุณกฤชกินข้าวหรือหญ้าเป็นอาหารค่ะ :3125:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 13-05-2015 23:07:22
ใครจะไปให้คำปรึกษาได้ดี
กว่าหัวใจตัวเอง
ความรู้สึกมันบอกว่าไง
ที่เหลือก็แค่ปล่อยใจไปกับความรู้สึกนั้น
คุณหนึ่งรอจนเหงือกแห้งแล้ว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 13-05-2015 23:20:07
ให้เวลาอีก 2 ตอนนะตากฤช คืบหน้าซะที เดี๋ยวนายน้อยจะเหงือกแห้งจริงๆตามที่คุณ west บอก คู่นี้ดูท่าทางรีรอกันไปมา แต่ถ้าถึงเวลาสปาร์คคงจะไปไกลสุดกู่เพราะกั๊กกันนาน นอนรอฉากสปาร์คดีก่า คาดว่าน่าจะอีก 2 ตอน ใช่มั้ยคะ หุหุ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 13-05-2015 23:21:14
ดูท่าแล้ว อิกฤชคงไม่ต้องปรึกษาใครแล้วมั้ง
หลงรักพี่หนึ่งเข้าเต็มๆแล้วเนี่ย มีหึงมีหวง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 13-05-2015 23:36:52
ยอมรับมาเถอะ.กฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 13-05-2015 23:42:52
ฮ้วย!!!  อิกฤช... เอ็งนี่นะ  :ling1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 13-05-2015 23:44:27
หิวบัวลอย :z3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 13-05-2015 23:46:11
ไม่ใช่คุณหนึ่งคนเดียวหรอกทีรออีกฤษจนเหงือกแห้งเราเองก็รอจนจะแห้งตายอยู่แล้ว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 13-05-2015 23:48:14
ตากฤช ตาบ้า -*-  โอเคยังคงสับสนสินะ เอาเลยค่ะนายน้อยจัดให้หนัก
เอาให้กฤชกลายร่างเหมือนตอนโจ้เลยค่ะ  หมันไส้มาก ฮึ่มๆ
แล้วนี่ไปหาพี่นุ่นเดี๋ยวจะสับสนอีกป่ะหรืองะ?  เอาเลยค่ะคุณหนึ่ง งอนเลยค่ะ งอนอีกค่ะ
#ทีมขี้เสี้ยม อิอิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 13-05-2015 23:52:06
อิกฤชอย่าชักช้าลีลาท่ามากสิย่ะ  :m16:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Ninnin ที่ 13-05-2015 23:55:24
อยากจับอิกฤชถ่วงน้ำ  ทำไมเป็นพระเอก
ที่สับสนขนาดนี้  ไม่น่ารักเลยอ่ะ  ไม่ชอบ
นายน้อยไปรักคนอื่นเถอะ  คนนี้ไม่แน่ไม่
นอน  แค่จะเริ่มรักยังไม่มีความกล้าสักนิด
ผู้ชายอะไร... ขอโทษนะคะที่อินมากไป
แล้วก็แค่รักคุณหนึ่งมากเท่านั้นเอง  ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆให้อ่านนะคะ
ปล.พระเอกของคุณ west เราชอบอินทรีที่สุด   งื้อมากกกกกกกกกก ><
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-05-2015 23:56:17
เอาไงค่ะคุณ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 13-05-2015 23:58:42
555 กฤชช่างน่าสงสาร
แต่อย่างว่าแหล่ะมีหลายเรื่องให้กฤชสับสน
ไหนจะสับสนกลัวว่าตนจะเป็นเกย์ มาชอบผู้ชาย
ไหนจะเรื่องที่เคยลั่นว่าจะไม่ชอบนายน้อยอีก
แต่นายน้อยก็ยังน่ารัก ไม่อยากให้ไปแต่ไม่กล้าห้าม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 14-05-2015 00:33:28
โถ อิกฤชฉันว่าแกรู้คำตอบอยู่แล้วล่ะ แค่ไม่อยากยอมรับ กลัวกลืนน้ำลายตัวเองว่างั้นเถอะ
นางขี้อ่อยสุดๆ น่าหมั่นไส้ยิ่ง พระเอกคนนี้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: aonan5042 ที่ 14-05-2015 00:52:43
อิกฤชชชชช ชอบก็บอกพี่หนึ่งเคาไปปปปป สงสารพี่หนึ่งอ่ะ :katai1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 14-05-2015 01:03:28
หมั่นอิกฤชระดับสิบ
 :katai1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 14-05-2015 01:35:55
แล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: pemiko2012 ที่ 14-05-2015 01:52:26
 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

ตาคุณกฤชชชชชชชชชช ไหนไม่ชอบไง หึ!!!!
ไม่พ้นสินะคะ  :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 14-05-2015 02:01:30
ไม่ต้องไปถึงพี่นุ่นหรอกค่ะ น้องกฤชถามน้องโจ้ก็ได้รับรองป้าว่าน้องโจ้จะเชียร์ให้กดคุณหนึ่งเลย  เดี๋ยวช่วยจ่ายค่าตัวน้องโจ้ค่ะ ชอบนางมากๆเชียร์ให้เป็นนายซินของพี่พอร์ชได้ไหมเนี่ย?  แต่เราเข้าใจกฤชนะที่เป็นผู้ชายธรรมดามาตลอดแล้วอยู่ๆก็มาหวั่นไหวกับผู้ชายด้วยกัน ฉะนั้นเพื่อนความสงบและความฟินของส่วนรวมก็เลิกต่อต้านเสียทีทำตามที่ใจปรารถนาเถอะ  น้องโจ้รับประกัน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 14-05-2015 02:07:06
ฮืออออออ ยอมรับเหอะคุณกฤชว่าชอบนายน้อยแล้ว ว๊ายยยยยๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 14-05-2015 02:22:05
ไม่ทันแล้วค่ะกฤช ชอบไปแล้ว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: ErosAmor ที่ 14-05-2015 04:12:02
โอ๊ย กฤช ถ้าจะมีอาการขนาดนี้ รู้ใจตัวเองขนาดนี้เเเล้วก็ปล่อยเถอะ
บอกชอบเถอะ สงสารคุณหนึ่งจะแย่
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Adoreyou ที่ 14-05-2015 05:39:33
เอาที่สบายใจเลยกฤช  :ruready งานนี้ไม่รู้ว่าใครซึนกว่ากัน ถถถถถถถถ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 14-05-2015 06:39:39
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 14-05-2015 06:47:00
กลิ่นอายของความรัก มันหอมหวานเสมอ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 14-05-2015 07:41:08
พี่หนึ่งน่ารัก :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: ZomZaa^^ ที่ 14-05-2015 08:29:21
หึงพี่หนึ่งแรงขนาดนั้น ยอมรับเถอะว่าชอบพี่เค้า 55+
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 14-05-2015 09:02:41
เราว่าที่กฤชต้องการตอนนี้คือ ใครสักคนมาช่วยยืนยันและสนับสนุนว่าความรู้สึกของกฤชที่เกิดขึ้นกับนายน้อยนั้น เป็นสิ่งที่ไม่ผิด มากกว่าสับสนเรื่องความรู้สึกของตัวเองเสียอีกนะคะ อย่างในตอนปัจจุบันนี้กฤชเริ่มที่จะเข้าใจแล้วว่าที่ตัวเองแสดงอาการแปลกๆ ออกมานั้น เป็นเพราะว่าหึงและหวงนายน้อย แต่ด้วยความที่ตัวเองไม่เคยหวั่นไหวให้กับผู้ชายคนไหนเลย ผนวกกับความคิดที่ว่า 'ตัวกฤชกับนายน้อยต่างชั้นกันเกินไป' จึงเกิดเป็นความย้อนแย้งขึ้นในจิตใจ และส่งผลให้กฤชเลือกที่จะปฏิเสธความรู้สึกของตัวเองไปเสียดีกว่าการดึงดันที่จะรู้สึกต่อไป
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 14-05-2015 10:20:31
ระวังหมาคาบไปกินนะ นังกฤช!!
รู้ตัวช้าจริง รอพ่อมาตัดริบบิ้นรึไง!!
:angry2: :angry2: :angry2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: iamtoon ที่ 14-05-2015 10:53:03
นี่เริ่มงงแล้วว่าใครอ่อยใครกันแน่ 555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 14-05-2015 11:46:03
พี่นุ่นคะ ในฐานะที่เราเรียนมาสายวิทย์
ดังนั้นเราต้องพิสูจน์ข้อสงสัย

ถ้าน้องกฤชสงสัยว่า ตัวเองชอบนายน้อยหรือเปล่า
ก็ต้องพิสูจน์สมมมติฐานด้วยตัวเอง
แตะตัวกันก็แล้ว นอนกอดกันก็แล้ว ถ้ายังไม่แน่ใจอีกต้องเพิ่มขั้นขั้นไปอีกค่ะ
เช่นจุ๊บๆ อะไรประมาณนี้ :-[

ขอให้ได้คำตอบในเร็ววันนะคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 14-05-2015 12:10:08
ไปไหนไม่รอด ต้องมีตัวมากระตุ้น กฤษจะได้รวบหัวรวบหางหนึ่งตะวันเร็วๆ :hao6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 14-05-2015 12:17:57
นี่แค่สับสนยังเป็นซะขนาดนี้ กฤช อิขี้อ่อย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 14-05-2015 12:19:38
มารอหนึ่งกฤชต่อค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 14-05-2015 13:14:49
ถึงคราวกฤชอ่อยบ้าง  :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 14-05-2015 15:37:46
ถ้าแกไม่มีใจกับนายน้อย

แกก็อย่ามาให้ความหวังเขา

อย่ามาทำให้เขาหวั่นใหวมากไปกว่านี้

ปล่อยให้เขาชินชากับความเงียบเหงาของเขาไปแบบเดิมเถอะ

หมั่นใส้อิคุณกฤช จนป่านนี้ นางก็ยังบอกตัวเองว่านางไม่มั่นใจ โธ่ อิปึก

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Mickey199663 ที่ 14-05-2015 18:21:23
เดี๋ยวนะกฤช อยากถอนตัวจากความรู้สึกนี้ แล้วแกมานอนกอดเค้าแบบนี้มันจะถอนตัวได้ม้ายยยยย
ขอให้กฤชหลงนายน้อยแบบโงหัวไม่ขึ้น 555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 14-05-2015 18:28:46
กฤชคะ มาขนาดนี้แล้ว อาการออกขนาดนี้ก็ควรรู้ได้แล้วนะไม่ต้องปรึกษาใครแล้วล่ะค่ะ
นายน้อยก็น่ารักขนาดนี้ อย่าไปกลัวเสียฟอร์มจนเสียคนที่รักไปนะคะ บอกไปเลยค่ะ
ดูท่าทางแล้วกฤชนี่น่าจะหลงนายน้อยน่าดูเลยถ้าหากได้เป็นแฟนกันแล้วน่ะ คึคึ

 :mew1: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: oss_tw ที่ 14-05-2015 20:32:03
 :laugh:   :laugh:

น้องกฤช เสร็จแน่

รอๆ ตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 15-05-2015 20:05:28
เพิ่งตามมาอ่านนนนน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: pp_psj ที่ 15-05-2015 22:40:33
โอ๊ยยย อ่านทีเดียว สิบตอนรวดเลย ละมุนละไมมากมาย
ไม่เคยผิดหวังกับนักเขียนคนนี้เลย คุณ west สุดยอดเลยคะ
บางฉากบางตอนก็ทำเรายิ้มแก้มปริ บางตอนก็คันหัวใจยิบๆยิ่งกว่าตากฤชอีกนะ555
อินเกิ้น หวังว่าเรื่องนี้คงไม่ทำเราร้องให้จนสะอื้น เหมือนตอนพี่ตี๋นะคะ 
หนึ่งตะวัน ชอบชื่อนี้จริงเชียว หลงรักคุณหนึ่งสุดใจ
จงพิชิตหัวใจตาทึ่มกฤชมาครอบครองแต่โดยไว555
รอตอนต่อไปค่า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 16-05-2015 01:01:40
อ่านตอนนี้แล้วแบบเขินมากกกก โอ้ยยยย มันชวนอินจริงๆ ค่ะ อินางกฤชชชชช มาขนาดนี้แล้วยังจะไม่ยอมรับตัวเองอีกเหรอ
คือมันชัดมาก ยิ่งตากฤชเผยนิสัยชอบหึงหวงนายน้อยชัดเจนมากขนาดนี้ มันโป๊ะเชะมากเลย
แล้วอะไร๊อะไร มาตื้อให้อยู่กับเขา โอ้ยยยย อ่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แต่เจ้ชอบ  :z1:
คือชอบโมเม้นช่วงสุดท้ายมากค่ะ งื้อออ ตอนี่กฤชคิดว่าตัวเองเอาใจนายน้อยไม่ถูกคือมันสะพรึงมากกกก  :-[
โอ้ยยย...น่ารักอ่ะ ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าลงเอยกันแล้วจะสวีทหวานหวงกันขนาดไหนอ๋าา  :o8:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: Ninnin ที่ 16-05-2015 18:55:55
คิดถึงคุณหนึ่งค่ะ  ><
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 16-05-2015 19:25:00
กฤชจะถามพี่นุ่นไปทำไม ถ้าจะเข้าหาคุณหนึ่งขนาดนี้
รู้ตัวได้เลย ตกหลุมรักคุณหนึ่งไปแล้ว 100% ค่าาาาาาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: natsikijang ที่ 16-05-2015 20:33:14
ติดงอมแงม รอลุ้นเมื่อไหรกฤตจะกล้าบอกชอบคุณหนึ่งสักที
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 17-05-2015 01:51:21
กำไรล้วนๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 10 (13/05/15) p.17
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 17-05-2015 10:11:03
กฤชนายโดนเล่นงานแล้วล่ะ หว๋ายยยยยยยยยยยยยย 
ในที่สุดดดดดดดดด 
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 17-05-2015 11:06:31

ตอนที่ 11



กลางดึก อากาศค่อนข้างเย็นเมื่อผมหลับไปแล้ว แต่ในอ้อมแขนรู้สึกอุ่นเพราะไอร้อนจากกายคนในอ้อมกอด ผมซุกจมูกลงไปในเรือนผม กลิ่นหอมของแชมพูชวนให้ไซ้ลงไปโดยอัตโนมัติ พักเดียวคนในอ้อมกอดก็ขืนตัวออกมาส่งเสียงเชิงรำคาญ

“นอนนิ่ง ๆ ได้ไหม นายทำให้ฉันนอนไม่หลับ”

“ผมมานอนด้วยแล้วยังจะไม่หลับอีกเหรอครับ”

“ก็เล่นอยู่ไม่สุข” หนึ่งตะวันหน้าบูด “อย่าให้ถึงทีฉันยุกยิกบ้างแล้วกัน”

ได้ยินเสียงบ่นกระปอดกระแปดแล้วผมก็หลุดหัวเราะ ตาคมมองค้อนแม้ยังอยู่ในอ้อมกอด

“ถึงทีคุณหนึ่งแล้วจะเป็นยังไง” พูดพลางโน้มตัวลงแนบจมูกตัวเองลงไปที่หลังใบหูคนตรงหน้า หนึ่งตะวันยิ่งซุกตัวเข้าบดเบียดแผ่นอก แต่ไม่วายเงยหน้าขึ้นมองด้วยความสับสน

“ทำไมเล่นแบบนี้”

“ทำแบบนี้แล้วคุณหนึ่งชอบนี่ครับ”

“ไม่ได้บอกเสียหน่อย” นายน้อยยังคงกระเง้ากระงอด สบตากลมแล้วรู้สึกบางอย่างขึ้นมา หมั่นเขี้ยวระคนวุ่นวายใจ อยากกัดแก้มขาวสักที และบดริมฝีปากสีสดให้แนบสนิทสักครั้ง
เราจ้องตากันและกัน หนึ่งตะวันเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน

“ฉันจะจัดการยังไงกับนายดี”

“อยากจัดการยังไงล่ะครับ คืนนี้ผมอนุญาต ตามสบายเลย”

เขาทำเสียงฟึดฟัดในลำคอเหมือนรำคาญใจ จังหวะที่ผมกำลังยิ้มด้วยความเอ็นดูร่างเล็กกว่ากลับยืดตัวมาจูบปากรวดเร็วแล้วหดคอกลับ ผมนิ่ง เหมือนผืนน้ำที่สงบแต่ภายในกำลังแปรปรวน เห็นอีกฝ่ายก้มหน้าลงไปแล้วอยากจะย้ำอีกครั้งว่าที่ทำเมื่อครู่ไม่เรียกว่าจูบจริง ๆ

“คุณหนึ่ง”

 เสียงทุ้มเอ่ยกระซิบ คนในอ้อมแขนเอาแต่ส่ายหัว ผมยิ้มมุมปาก เชยคางเล็กขึ้นเงย ในจังหวะที่หัวสมองว่างเปล่าก็กดริมฝีปากลงไป บดเบียดรุนแรงและดูดดึงจนสาแก่ใจ ผิวเนื้อของมนุษย์ การใกล้ชิดกันราวกับพร้อมจะหลอมรวมเป็นหนึ่งทำเอาผมร้อนรุ่มไปทั้งร่าง หนึ่งตะวันขยับตัวแนบชิด หน้าขาของเราใกล้กันกระทั่งแนบสนิท เกี่ยวกระหวัดให้สะโพกบดเบียดราวจะสิงกายเข้ากับอีกฝ่าย หนึ่งตะวันพลิกผมให้นอนหงาย เขาปีนขึ้นนั่งบนสะโพก กัดริมฝีปากที่แดงช้ำ เชิดหน้าขึ้น ขณะที่กดเปลือกตาหลุบลงมาสบตากับผม
สะโพกบางขยับตัว เสียดสีกับร่างกายผมจนแข็งขืนและปวดหนึบ
ผมจับเอวเขาไว้ ส่ายหน้าไปมา

“คุณหนึ่ง เล่นสนุกเกินไปแล้ว”

“นายบอกเอง” เขาว่าพลางช้อนตามอง “ว่าคืนนี้จะยอมตามใจฉัน”

หนึ่งตะวันโยกเอวให้สะโพกเสียดสีกันและกันมากขึ้น ร่างกายผมตื่นตัวขึ้นขณะที่อีกฝ่ายถอดเสื้อและโยนลงไปข้างเตียง กล้ามเนื้อลอนเล็ก ๆ ไม่จับตัวแข็ง ผิวของเขาเรียบลื่นยามสัมผัส ปลายนิ้วแตะไล่ระดับจากริมฝีปากผมลงไปเรื่อย ๆ และเรื่อย ๆ หนึ่งตะวันโน้มตัวลงมาจูบ บังคับให้ผมถอดเสื้อและถลกกางเกงผมลงไปถึงหัวเข่า
เขาคลานลงต่ำ ไล่ริมฝีปากลงมายังไหปลาร้า ยอดอกและหน้าท้อง ปลายลิ้นแดงเลียตวัดรอบสะดือก่อนครอบครองเรือนร่างผมด้วยริมฝีปาก

อา...

ผมอ้าปากค้างเมื่อความอ่อนนุ่มของช่องปากกลืนกินร่างกายที่ระอุเจียนระเบิดของผมลงไป ลึกจนถึงลำคอ ปลายลิ้นเกี่ยวกระหวัดอย่างชำนิชำนาญ เสียงครางเครือดังมาจากท่อนล่าง ผมเลื่อนมือลงไปตามศีรษะเล็ก สอดปลายนิ้วเข้าเรือนผม ชันขาและกดหัวหนึ่งตะวันลงต่ำอีกนิด

“ชอบหรือเปล่า”

“ทำต่อไปครับ”

“บอกสิว่าชอบไหม”

มือเล็กไต่รูดท่อนกายผมเชิงล้อ แนบแก้มลงไปก่อนแตะลิ้นลงบนโคนขา แสงจากไฟด้านนอกสะท้อนให้เห็นสีหน้ายิ้มแย้มของอีกฝ่าย หนึ่งตะวันจูบเบา ๆ ที่ขาหนีบผมครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ไม่ยอมใช้ริมฝีปากให้อีกครั้ง

ความอดทนผมสิ้นสุดลงเมื่อเราสบตากันและพบอาการยิ้มเยาะทางสายตานั่น “ฉันบอกแล้วว่านายต้องตกหลุมรักฉัน”

ไม่ทันให้นายน้อยพูดอะไรต่อ ผมลุกขึ้น บีบปากเล็กให้อ้ากว้าง สอดใส่ความเป็นชายเข้าไป กดศีรษะอีกฝ่ายให้กลืนลึก บังคับให้ผงกหัวเข้าออกราวเครื่องจักร

บอลลูนยักษ์ลอยขึ้นสูง ผมหลับตาลง ใกล้จะแตกสลายและหลั่งออกมาด้วยความจำนน เสียงโทรศัพท์กลับดังขึ้นแทรก

พับผ่า!


ผมลืมตาขึ้นมา ท้องฟ้ากำลังเปลี่ยนเป็นสีสว่าง นกตัวเล็ก ๆ บินร้องอยู่ด้านนอกเริ่มออกหาอาหารตามธรรมชาติ
ไม่มีนายน้อยที่แสนซน ไม่มีรสรักที่ร้อนเร่า มีเพียงโทรศัพท์เครื่องเก่า ชื่อพี่นุ่นโชว์หรา มีเพียงผมกับร่างกายที่ตื่นตัวเต็มที่ ในอ้อมแขนมีหนึ่งตะวันที่นอนหลับเหมือนลูกกวางสิ้นฤทธิ์
ยกมือขึ้นลูบหน้า เหงื่อกาฬไหลรินออกมาจนชุ่ม ผมถอนหายใจ สะบัดผ้าห่มลุกขึ้น โชคดีที่ยังไม่ได้หลั่งออกมาจริง ๆ
ไม่ใช่เรื่องพิเรนทร์เลยสักนิดที่เมื่อพ้นวัยเยาว์แล้วชายทั่วไปจะมีอาการฝันเปียก
แต่ที่ผมหงุดหงิดจนแทบคลั่งคือคนในฝัน
คนที่ผมกำลังบังคับขืนใจให้ใช้ปากบรรลุความต้องการคือคนที่ผมพร่ำเตือนกับตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าว่าห้ามรู้สึก

คนที่ผมเคยประกาศกร้าวใส่หน้าว่าไม่มีวันจะรักได้!
หนึ่งตะวัน...




“รู้ตัวหรือเปล่าว่าเป็นคนซื่อ”

คำถามแรกเมื่อเอสเปรสโซ่มาเสิร์ฟตรงหน้าหญิงสาววัย 28 เธอกอดอก เอนตัวพิงพนักเก้าอี้แล้วใช้มือดันกรอบแว่นตาขึ้นชิดจมูก วันนี้พี่นุ่นแต่งตัวสบาย ๆ แต่งหน้าบาง ไม่ใส่คอนแท็กเลนส์ แต่ก็ยังสวยอยู่ดี ผิดกับผมที่แต่งตัวดีเป็นพิเศษ นั่งรอ ณ ที่นัดหมายสั่งกาแฟจนเย็นชืดคาแก้ว

“กฤช ถ้าชัดขนาดนี้ไม่ต้องมาถามพี่ก็ได้มั้ง”

“เผื่อว่าจะมีทางแก้”

“พี่ไม่รู้นะ” คู่สนทนาพูดพลางยกแก้วกาแฟขึ้นดื่ม “กฤชอาจจะกำลังเหงาด้วย เลยตกหลุมพรางคุณหนึ่งเอาง่าย ๆ”

“หลุมพราง?”

“โธ่ ตากฤช”

หญิงสาวถอนใจระอาอีกครั้ง เอื้อมมือมาโยกหัวผมไปมาเหมือนครั้งสมัยยังคบกันอยู่ “คุณหนึ่งไม่ใช่เด็กอายุสิบสามแล้ว คิดว่าเขางอแงแบบนั้นเสมอเหรอ โอเค พี่ไม่เถียงหรอกว่าเขาอาจจะโยเยกับคุณภูดิศอะไรนั่น โตมาด้วยกัน แถมยังเฝ้าเอาใจกันมาตลอดก็ไม่แปลก แต่เขามาโยเยกับกฤชทำไมนอกจากเรียกร้องความสนใจ คนดี ๆ ที่ไหนจะคึกขึ้นไปขี่ม้าเองทั้ง ๆ ที่ไม่เคยขี่ จำครั้งแรกที่เรียนได้ไหม ทั้ง ๆ ที่มีอาจารย์คอยคุมเรายังกลัวจะตกม้ากันเป็นทิวแถว แล้วหลังจากนั้นอะไร หาเรื่องอยู่ด้วยกันสองต่อสอง แล้วชวนเพื่อนคนพิเศษมายั่วให้เราหึง ถึงจะผิดแผนไปหน่อยก็เถอะ”

ผมส่ายหน้า “ไม่เข้าใจ คุณหนึ่งเกลียดแม่ผมด้วยซ้ำ”

“ก่อนหน้านี้เขาอาจจะเกลียด กฤชบอกเองไม่ใช่เหรอว่าก่อนที่จะแสดงออกว่าชอบเขาทำตัวเหมือนคนอารมณ์แปรปรวนอยู่ช่วงหนึ่ง เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เดี๋ยวหงอเดี๋ยวตะเพิด หนึ่งตะวันก็คงสับสนตัวเองไม่แพ้กันหรอก แต่เขาไม่ใช่เด็กแล้ว ไม่ได้เป็นเกย์เพราะกฤชด้วย เขามีวิธีจัดการกับอารมณ์ตัวเองและวิธีการจัดการกับสิ่งตัวเองอยากได้ได้ดีกว่าที่กฤชคิดไว้”

“แต่พี่นุ่น...เขาอาจจะเอาแต่ใจ แต่ไม่ใช่คนเจ้าแผนการนักหรอกครับ”

“น้อยไปน่ะสิ” หญิงสาวยังคงพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบไม่ต่างจากเดิม พี่นุ่นถอดแว่นมาเช็ดเมื่อไอสีขาวเกาะบนกระจก “กฤช อย่าดูถูกภาพคนขี้งอแงว่าไร้พิษภัยเหมือนเด็กใสซื่อเชียว พี่เตือนไว้เลย พวกนี้แหละแผนจีบคนอื่นล้ำลึกนัก”

“พี่นุ่นมองคุณหนึ่งแง่ร้ายไป ผมไม่คู่ควรกับแผนการอะไรของหนึ่งตะวันทั้งนั้นแหละครับ”

“รู้ไหมว่าตัวเองเป็นคนกวนประสาท”

“ครับ?”

“พี่ก็ว่าเราไม่รู้ตัวหรอก ชอบกวนใจคนอื่นเรื่อยแล้วก็มาดีกับเขาเหมือนไม่เคยก่อเรื่องให้ใครวุ่นวายใจ” พี่นุ่นสบตากับผม รอบนี้บราวนี่อุ่นร้อนมาเสิร์ฟบทสนทนาจึงเงียบไปครู่หนึ่ง

“แต่นั่นเป็นเสน่ห์ที่ร้ายกาจที่สุดของเราเลย พี่ไม่แปลกใจหรอกถ้าคุณหนึ่งเขาจะชอบ แล้วก็แทบไม่แปลกใจเลยที่แผนการของหนึ่งตะวันจะทำให้กฤชหวั่นไหว เราเป็นคนชอบดูแลคนอื่น ปากมอมบ้างแต่เอาใจเก่ง ถึงจะเอาใจแบบกระด้าง ๆ ก็เถอะ คุณหนึ่งก็แค่ทำตัวว่าอยากถูกเอาใจเท่านั้น hit to the point กฤชไปไหนไม่รอดแล้ว ช่างมันเถอะเรื่องของหนึ่งตะวัน กฤชต่างหาก รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเองบ้าง อย่างน้อยก็ใจ คิดยังไงกับเขา”

ผมอึกอักในลำคอ “ถ้าคุณหนึ่งเป็นผู้หญิง…”

“แต่แม้ว่าคุณหนึ่งเป็นผู้ชาย ใคร ๆ ต่างรู้เรื่องนี้ตั้งแต่ต้น กฤชก็รักไปแล้ว”

“อาจจะไม่ใช่”
“หรืออาจจะใช่” พี่นุ่นเคาะนิ้วกับโต๊ะ ผมหลบตาลงต่ำ มองโต๊ะกระจกสะท้อนภาพไม่แน่ใจในแววตาของตัวเองชัดเจน ทุกอย่างขึ้นอยู่กับคำว่าอาจจะ ไม่มีอะไรแน่นอน ไม่มีใครให้คำตอบได้

“เพศเราก็เหมือนกับชุดที่สวม เหมือนกันกับหมวกที่ใส่ ถอดออกมาเราก็ต่างเป็นคนเหมือนกัน กฤชกังวลอะไร ถ้าเขาเป็นคนดีที่ไม่ทำร้ายกฤชก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ”

“มันก็ใช่ แต่ว่า...” ผมยังคงหาข้อแย้ง ใคร่ครวญถ้อยคำที่หญิงสาวผู้เคยเป็นที่รักเอ่ยอยู่ในอก ผมรู้สึกอย่างไรมันชัดเจน กลายเป็นว่าผมจะสามารถก้าวผ่านเส้นเขตที่มีในใจได้อย่างไรต่างหาก
มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ชายหนุ่มวัยฉกรรจ์จะยอมรับกับตัวเองว่าคนที่ตกหลุมรักไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่เคยเป็น คงยากพอ ๆ กับการสอนให้คุณหนึ่งกลับใจมาชอบเพศตรงข้ามนั่นแหละ ไม่มีอะไรง่าย มันซับซ้อนและสับสนจนผมต้องยกมือขึ้นนวดขมับ

“แนะนำสาวให้เอาไหม ลองคุยกันดู ถ้ากฤชยังไม่แน่ใจว่าที่รู้สึกกับลูกชายเจ้าของไร่คนนั้นคือรักจริง ๆ แค่วูบไหวไปตามประสาคนเหงา หรือถ้ากลัวว่าเป็นเพราะความใกล้ชิดก็ออกจากไร่มาทำคลินิกกับพี่”

หลังจากปล่อยให้ความเงียบงันดำเนินไปพักใหญ่พี่นุ่นก็เสนอทางเลือก ผมไม่สามารถตอบได้ นึกถึงหน้าหนึ่งตะวันยามร้องขอไม่อยากให้มาเจอพี่นุ่นแล้วก็แน่นในอก

“ผม...”

“เป็นห่วงความรู้สึกเขาเหรอ”

ผมพยักหน้า ไม่มีข้อโต้แย้ง คู่สนทนาถอนหายใจวางมือซ้อนบนหลังมือผม ออกแรงบีบเชิงให้กำลังใจ รอยยิ้มของพี่นุ่นยังคงเป็นมิตรและสวยงาม

“เราไม่จำเป็นต้องอยู่กับกฎเกณฑ์ตลอดไปหรอกนะกฤช โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว เรามองอะไรอย่างเป็นเหตุเป็นผล ผู้หญิงไม่จำเป็นต้องคู่กับผู้ชาย ความรักต่างหากที่จะจับคู่ให้กัน”

“ถ้ากฤชแคร์คุณหนึ่งขนาดนี้ไม่ต้องกังวลอะไรแล้วแหละ ปล่อยให้มันเป็นตามธรรมชาติ เชื่อพี่เถอะ เห็นกฤชเป็นแบบนี้แล้วไม่สบายใจเลยแฮะ พ่อหนุ่มคนเก่งของพี่นุ่นหายไปไหน”

“ผมอ่อนแอเสมอกับเรื่องนี้ พี่ก็รู้” หญิงสาวยิ้ม ตีมือผมสองทีก่อนจัดการกับบราวนี่ร้อนที่สั่งมาจนเย็นชืด

“อย่าคิดมากเลย”

สัตวแพทย์หญิงยังคงกล่าวด้วยน้ำเสียงแบบเดิม เพลงรักในร้านกาแฟบรรเลงไปเรื่อย หนึ่งในนั้นเป็นเพลงที่หนึ่งตะวันเคยนำมาเล่นก่อนนอน ผมประสานมือวางตรงหน้าพยายามไม่คิดอะไรอย่างคำแนะนำแต่กลับยิ่งคิด มองออกไปข้างนอกในวันฟ้าใสแต่จิตใจกลับไม่สงบ ไม่ว่าจะยามหลับหรือตื่น ผมก็มีเพียงหนึ่งตะวันในมโนความคิดไม่หายไปไหน

“ผมคงรักเขาจริง ๆ ล่ะครับ”

ท้ายที่สุดก็ยอมรับกับตัวเอง เอนตัวพิงพนักเก้าอี้ แค่นยิ้มอย่างยอมจำนนความจริงที่ประจักษ์แต่ต้น ไม่มีใครหนีหัวใจตัวเองได้
ผมพ่ายแพ้ต่อคำปรามาสครั้งนั้นแล้วจริง ๆ






พระอาทิตย์ตกดิน อากาศในตอนกลางวันที่ร้อนระอุยังส่งกรุ่นไอขึ้นจากพื้นดินไม่หาย ผมจอดรถกระบะไว้ในโรง ถือถุงขนมที่พี่นุ่นฝากให้แม่มาถุงใหญ่

น่าจะใกล้เวลาอาหารเย็นแล้ว ในบ้านของนายน้อยยังคงสงบเงียบ มีเสียงคนอยู่ในครัว แน่นอนว่าเป็นแม่ผมและป้าแววกำลังช่วยกันทำกับข้าวขะมักเขม้น

“ข้าวต้มเหรอครับ”

กลิ่นลอยออกมาจากหน้าประตู แม่หันหน้ากลับมายิ้มให้ ผมชูถุงของฝากเจ้าประจำขึ้นโชว์หรา “พี่นุ่นฝากมาให้แม่กับป้าแวว”

“น้องนุ่นนี่น่ารักเสมอเลยนะจ๊ะ” ป้าแววว่า ส่งสายตาล้อเลียน “มีแววรักเก่าจะรีเทิร์นบ้างไหมตากฤช”

“โธ่ ป้า พี่นุ่นเขาจะแต่งงานวันนี้วันพรุ่งแล้วครับ”

“เห็นห่วงหาอาทรกันดี” หญิงคนเดิมแซวไม่เลิก ผมยิ้มก่อนปฏิเสธ

“ไม่ใช่ในแง่ชู้สาวหรอกครับ แล้วคุณหนึ่งเป็นยังไงบ้างครับวันนี้”

ป้าแววถอนใจหนัก “ไอ้โจ้มันพาไปเล่นน้ำตั้งแต่เที่ยง กลับมาเหมือนจะมีไข้น่ะค่ะ ป้าให้ทานยาพักไปแล้ว ไม่รู้ดีขึ้นหรือยัง”

“เล่นน้ำที่ไหนครับ”

“ลำธารข้างหลังโน่นแหละค่ะ” ป้าแววพูดพลางส่ายหน้า “แดดร้อนแท้ ๆ ป้าห้ามก็ไม่ฟัง กฤชไปอาบน้ำอาบท่าสิ เดี๋ยวป้าวานขึ้นไปดูนายน้อยหน่อย”
ผมพยักหน้า มองขึ้นไปชั้นบนแล้วถอนใจ ก่อเรื่องให้ได้ทุกวันสิน่า




ประตูห้องไม้สีน้ำตาลแก่เป็นภาพที่คุ้นชินในสายตา ผมเคาะประตูไม่กี่ครั้งเหมือนเคยแล้วถือวิสาสะเปิดมันออก ในมือถือถ้วยข้าวต้มร้อน ๆ กับยาแก้ไข้ ลดน้ำมูก เจ้าของห้องนอนหลับสนิทกระทั่งผมเปิดมุ้งเข้าไป เอาหลังมือวางบนหน้าผากหนึ่งตะวันก็ปรือตาเปิด

“ออกไปเล่นน้ำมาหรือครับ”

เขาพยักหน้า พลิกตัวหนี ผมดึงไหล่ไว้ให้หันหน้ากลับมา “ลุกมากินยาก่อนครับ ได้เวลาแล้ว”

หนึ่งตะวันนิ่งเงียบ แต่ยอมทำตาม ชายหนุ่มผุดตัวลุกจากเตียงมายังโต๊ะที่วางถ้วยข้าวต้ม สีหน้าไม่สู้ดีนัก

“ไหวหรือเปล่าครับ”

เขาพยักหน้า ตักข้าวต้มทานไม่กี่คำก็วางช้อนลง ผมได้แต่เฝ้ามองอาการนั้นด้วยความไม่สบายใจ เพราะป่วยหรืองอน เพราะไม่พอใจอะไรหรือเปล่า กระทั่งเขายอมกินยาและวางแก้วน้ำลงผมก็ยังไม่ละสายตาไปไหน

“เดี๋ยวฉันจะอาบน้ำ”

“เช็ดตัวไม่ดีกว่าเหรอครับ”

“ไม่ได้เป็นหนักขนาดนั้น นายเอาถ้วยไปเก็บเถอะ”
หนึ่งตะวันก้มหน้าลง หลุบสายตาต่ำ ผมพยายามค้นหาความผิดปกติจากท่าทางนั้นก็พาลคิดไปว่าหนึ่งตะวันอาจจะเพลีย ยกมือขึ้นลูบหัวอีกฝ่ายโดยปราศจากคำพูดก่อนยกถ้วยข้าวต้มลงมาโดยไม่คาดคั้นให้อีกฝ่ายทานต่อ




“คุณกฤช คุณกฤช!”

เสียงตะโกนเรียกเมื่อผมล้างถ้วยชามที่อ่างล้างในครัวดังขึ้นจากทางหน้าต่าง ชะโงกหน้าออกไปเห็นไอ้โจ้ปีนกระถางต้นไม้โผล่มาหน้าแฉล้ม

“นายน้อยเป็นไงบ้าง”

“ไม่สบาย เอ็งนี่ก็พาคุณหนึ่งไปเล่นไม่รู้เรื่อง”

“คุณกฤชนั่นแหละทิ้งนายน้อยไปหาสาว” ไอ้โจ้บ่นในลำคอแต่ผมได้ยินชัด เดินไปหยิบขนมที่ซื้อมาจากในเมืองแบ่งมันไม่ให้งอนที่หนีเข้าเมืองไปคนเดียวไม่ยอมเรียก “ง้อโจ้น่ะแค่นี้ก็ได้แหละ แต่นายน้อยน่ะเขาไม่งกขนมนา”

“อะไรของเอ็ง”

“นายน้อยงอนตั้งแต่ตื่นแล้ว ไม่รู้เรื่องเลยใช่ไหม เขาว่าผู้ชายซื่อบื้อนี่ท่าจะจริง โจ้เห็นซึม ๆ เลยชวนไปเล่นน้ำ กว่าจะยิ้มได้ เล่นเอาโจ้เหนื่อยไปหลายตลบ”

“งอน?”

“ก็ใช่น่ะซี” มันว่าพลางโดดลงจากกระถางมาแกะขนม “เขาสนิทกับคุณกฤชที่สุด คุณกฤชก็รู้ นอกจากคุณพอร์ชก็มีแค่คุณกฤชไม่ใช่เหรอที่นายน้อยเรียกหาบ่อย ๆ เล่นทิ้งเขาไปหาสาวตั้งแต่รุ่งสางใครบ้างจะไม่น้อยใจ โจ้ยังงอนเลย”

“เลอะเทอะ”

“อ้าว ไม่เชื่อกันอีกแหนะ” ลูกสมุนเอาขนมเข้าปากเคี้ยวตุ้ย พูดต่อทั้ง ๆ ที่ขนมคาปากนั่นแหละ “รีบไปง้อเลย งอนตุ๊บป่อง จะหาว่าโจ้ไม่เตือน”

ผมถอนใจพยักหน้ารับคำ หลังจากล้างจานเสร็จแล้วก็กลับขึ้นไปบนห้องอีกครั้ง หนึ่งตะวันนอนหันหลังตะแคงข้างอยู่บนเตียงเหมือนเดิม มองออกไปนอกหน้าต่าง คิดว่าคงไม่หลับเพราะเปิดเพลงจากมือถือทิ้งไว้ หลายสิ่งผุดพราวขึ้นมาในความรู้สึก หนึ่งตะวันจะรู้สึกแบบไหนเมื่อตื่นมาแล้วพบว่าบนเตียงกว้างไม่มีใคร มื้อเช้าที่เคยมีผมเรียกทานอาหาร ตอนเที่ยงที่แวะเข้ามาหาบ้างกลับไม่มีเหมือนอย่างเคย ที่น่าเจ็บใจยิ่งกว่านั้นคือผมรู้ดีว่าเขารู้สึกอย่างไร นอกจากไม่ตอบรับแล้วยังทำตัวราวกับไม่เคยรับรู้สิ่งเหล่านั้นมาตลอด

ผมเปิดมุ้งเข้าไป เจ้าของห้องยังคงแน่นิ่ง พระอาทิตย์เพิ่งจมผ่านหุบเขาไปเมื่อไม่นานนัก ผมแตะมือบนเอวบาง ล้มกายลงข้าง ๆ ยังไม่ถึงเวลาที่ใครจะเข้านอน แต่เราต่างไม่มีคำพูด เคียงข้างกันและปล่อยให้เงามืดของรัตติกาลคืบคลานเข้ามาเรื่อย ๆ

“คุณหนึ่งครับ”

ผมเรียกเสียงเบาจนแทบจะกระซิบ หนึ่งตะวันพลิกตัวกลับมา ซุกเข้าหาอ้อมอก กอดผมไว้สั่นไปทั้งร่าง ผมยกมือลูบแผ่นหลังกว้าง ซุกสันจมูกลงบนเรือนผมสีอ่อน จูบซ้ำเบา ๆ เหนือขวัญกระชับอ้อมแขนให้อีกฝ่ายสะอื้นในอ้อมกอด

“นายมันไอ้ทุเรศ กล้าดียังไงทิ้งฉันไปหาผู้หญิงคนนั้นจริง ๆ ฉันบอกว่าไปได้ไม่ได้หมายความว่าให้ไปจริง ๆ เสียหน่อย นายกอดฉันไว้ทั้งคืนนะ! ไอ้กฤช ไอ้เฮงซวย! บอกแล้วใช่ไหมว่าถ้าไม่รักก็อย่ามาทำแบบนี้! ไม่ต้องมากอดฉันเลย”

ถึงแม้พูดแบบนั้น หนึ่งตะวันกลับกอดผมแน่นขึ้นราวกับกลัวว่าจะหายไป เขาสะอื้นโดยที่ผมปราศจากซึ่งคำพูดใด ๆ มาปลอบประโลม

“สนุกมากใช่ไหมมาปั่นหัวกันแบบนี้ ไอ้เด็กเปรต”

ผมไม่ตอบ ไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่กำลังถูกปั่นหัว ที่แน่ ๆ คือผมไม่สงบเอาเสียเลยตั้งแต่ดวงตะวันดวงนี้ปรากฏขึ้น

กลิ่นแชมพูลอยหอมติดจมูกเมื่อผมผละใบหน้าออกห่างจากศีรษะ เช็ดน้ำตาที่อาบข้างแก้มชายหนุ่มด้วยมือทั้งสองข้าง สบตากันวูบหนึ่งก่อนนายน้อยจะหลบด้วยการซุกใบหน้าเข้าอ้อมอกของผมใหม่

“ฉันเกลียดนาย ฉันจะเฉดหัวนายทิ้งก่อนนายจะได้ทิ้งฉัน คอยดู”

“ครับ” ผมรับคำในลำคออย่างไม่รู้จะพูดอะไร “ผมจะคอยดู”

หนึ่งตะวันหยุดสะอื้น ทุบลงที่อกผมดังปึ้ก

“ไอ้กฤช ไอ้เด็กกวนตีน!”




TBC


สวัสดีเที่ยงๆ วันอาทิตย์ค่ะ แฮ่~ นังกฤชเลิกซึนแล้วค่ะ เตรียมยกทัพไปตีนายน้อย /เปรมเลยสิหนึ่งตะวัน
เจอกันอีกทีวันพุธค่ะ
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์นะคะ   :man1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: Zurruz ที่ 17-05-2015 11:29:10
โถ่ เผลอใจเต้นที่เขาเกือบได้กัน 555

รอตอนต่อไป เป็นกำลังใจให้ค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 17-05-2015 11:33:11
ไอ้เด็กกวนตีน เตรียมรุกได้ละ !
ขอช็อตนายน้อยเด็ด ๆ เหมือนฝันเปียกของเอ็งด้วยนะ
นายน้อยแบบโซฮอทท โอ้ยยย เซ็กซี่เว่อร์
 :haun4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 17-05-2015 11:35:59
คุณกฤชกวนตีนจริงๆนั่นแหละค่ะนายน้อย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: pemiko2012 ที่ 17-05-2015 11:37:17
 :impress2: :impress2:
เลิกบื้อแล้วอิตาคุณกฤช
 :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 17-05-2015 11:38:04
ยอมรับว่ารักเขาสักทีนะพ่อคุณ  :hao3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: iamtoon ที่ 17-05-2015 11:46:45
ตกลงที่ใครอ่อยใครกันแน่ 55555555 :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: ZomZaa^^ ที่ 17-05-2015 11:47:41
ดีใจที่กฤชรู้ใจตัวเองซักที รอดูต่อไปว่ากฤชจะรุกนายน้อยยังไง  :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 17-05-2015 11:52:39
ตอนแรกลุ้นไปด้วยเลย นายน้อยเซะซี่มว๊ากกก แต่แมะ ฝันซะงั้น คราวนี้ รุกได้แล้วนะ กฤช 5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 17-05-2015 12:18:44
กวนตีนจริงๆอะแหละ  โธ่หนึ่งตะวัน

แต่อิตากฤชรู้ตัวแล้ว ตื่นเต้นๆๆ  รอลุ้น
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: pp_psj ที่ 17-05-2015 12:23:40
แหมเปิดฉากมานี่แบบเกือบเสียเลือด555
กฤชรู้ใจตัวเองแล้วเนาะ เลิกซึนแล้วเวลาพูดก็ให้ปากตรงกับใจเสียบ้างนะ
นายน้อยน่าสงสาร กฤชต้องรีบปลอบใจนะ

โจ้แกทำดีมาก มาจุ๊บที555

ขอบคุณ คุณ west ค่า o13
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 17-05-2015 12:24:02
ทำไมฉันอยากตบกฤชผิดไหม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 17-05-2015 12:43:03
5555555555 คุณหนึ่งน่ารักจัง
แต่ด่าไปพ่อพระเอกแกรู้สึกอะไรบ้างล่ะนั่น
ซึนมา 10 ตอนแล้วพ่อคุณ แทบจะรอคอยวันพุธไม่ไหว
พระเอกเลิกซึนจะเป็นไง  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 17-05-2015 12:48:03
อินังกฤษเลิกซึนแล้วก็ เดินหน้าเลย
อย่าให้พี่หนึ่งน้อยใจบ่อยๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 17-05-2015 13:03:08
ตอนแรกก็ไม่ชอบโจ้นะ ปากไม่ดี แต่ตอนนี้ให้อภัยเพราะพูดแทนความรู้สึกของนายน้อย 5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: kautumn ที่ 17-05-2015 13:09:47
เอ้่มข้าก็ลุ้นนะ ที่แท้ฝันเปียกหรอกรึ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 17-05-2015 13:14:47
เราก็คิดว่าจริง ที่แท้กฤชฝันนี่เอง
จริงๆแล้วกฤชต่างหากที่เป็นคนอ่อยน่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 17-05-2015 13:17:20
เปิดฉากมาใจสั่นมากค่ะ5555
แอร๊ยย เขาเลิกซึนแล้วสินะ ตื่นเต้นนนน รอตอนหน้าใจจดใจจ่อค่ะ!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 17-05-2015 13:20:33
เราว่าแล้วนังกฤชต้องฝัน ดี !! สมหน้า ขอให้นายน้อยเล่นตัวเยอะๆต่อไปนี้ !!!!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 17-05-2015 13:22:48
ฝันสลายแตกดังโพล๊ะ นึกว่าจริง กฤชเลิกซึนแล้วใช่ไหม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 17-05-2015 13:30:16
กฤชทำดีให้สมกับที่ทำร้ายใจคุณหนึ่งนะ 

รอโมเม้นต์หวานๆ เมื่อไหร่จะมี
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: uchikas ที่ 17-05-2015 13:45:39
โถ่ ฝัน
555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555555555555555555
555555555555555555555555 
:katai1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 17-05-2015 13:48:35
ขำกฤชฝัน 5555 กิ๊ววๆ ไม่รักไม่ชอบไม่หื่นเลย จร้าาาา
นายน้อยงอนเลย ทำไมน่ารัก จากลมๆ ชอบมาช้อนมอง โอย คนอ่านยังหลง
บอกจะไล่เขาแต่ก็กอดแน่น คุณหนึ่งนี่ขี้อ้อนเอาจริงๆ น่าเอ็นดูมาก

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 17-05-2015 13:58:20
จะให้โอกาสแก้ตัวนะอิคุณกฤช ชิชิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 17-05-2015 14:21:17
อิบื้อรู้ใจตัวเองแล้ว รอดูต่อไป ว่าอิกฤชจะทำไงต่อ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: kipuuu ที่ 17-05-2015 14:29:35
ทีมนายน้อยสุดตัวเลยค่ะ 0/

ไอ้เฮงซวยแปลว่ารัก
ไอ้เด็กเปรตก็แปลว่ารักเหมือนกัน

อิ้อิ้อิ้

ปล.ฉากเปิดน้านนนนน *////[]////^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: w-for-winnie ที่ 17-05-2015 15:17:29
ตอนอ่านบรรทัดแรกก็รู้สึกตงิดๆว่าทำไมกฤชหลับอยู่แต่ยังได้กลิ่นแชมพูนายน้อยอยู่
อ่านบรรทัดนี้อยู่หลายรอบ อ่านไปอ่านมาก็ ผ่าง!!! กฤชกำลังมโนอยู่นี่เอง
ถถถถถถ กฤชคะ เลือกมโนแล้วรุกนายน้อยซักที นายน้อยอ่อยบ่อยจนจะหมดมุกแล้วนะ 555
สารภาพว่าชอบนายน้อยเวอร์ชั่นฮ็อตมากค่ะ ร้อนแรงสุดๆ
 :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 17-05-2015 15:19:28
โถ กฤช รักเขาแล้วก็บอกเหอะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 17-05-2015 15:20:28
โอ้ยยยยยย ใจเต้นแรงมากนึกว่าจะได้กันแล้ว 55555555555
นายน้อยแซ่บมาก กรี๊ดดดดดดดดดด
ทำไมเลาเขินมาก พี่หนึ่งเจ๋งสุดอะไรสุดค่ะ
นี่ขนาดแค่ในฝันนะ ไม่อยากจะคิดเลยว่าเรื่องจริงจะแซ่บขนาดไหน
แอบคิดเล่นๆ ว่าพี่หนึ่งเป็นเกย์มาก่อนกฤช หึหึ ชั่วโมงบินสูงกว่าเห็นๆ เลยค่ะ ก๊ากกกกกก

กฤชต้องสู้แล้วนะ
ถึงขนาดเก็บเอาพี่หนึ่งไปฝันลามกนี่คืออาการหนักแล้ว
กฤชต้องทำให้ฝันเป็นจริงนะรู้มั้ย 555555555555  :impress2:

อยากให้วันพุธหน้ามาถึงไวๆ แล้ววววววววววว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 17-05-2015 15:30:10
ตาสว่างซักทีพ่อคนซึนเอ๊ย!! ถึงทีเอาคืน อ่อยแบบจัดเต็มเลยนะคะนายน้อย!! เอาให้นังกฤชกระอักเลือดได้ยิ่งดี ถถถถถ
 :hao7: :hao6: :hao7: :hao6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: มะม่วงแรด ที่ 17-05-2015 15:33:29
โธ่ ไอ้เราก้อลุ้น ว่าเค้าจะได้กันไหม ที่ไหนได้ เฮ้อออออ :a5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 17-05-2015 15:52:08
เลิกซึนซักที
อยากเห็นว่ากฤชจะจีบนายน้อยยังไง :hao6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 17-05-2015 16:22:57
น่ารักที่สุด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 17-05-2015 16:27:29
ใช่เลยคำนี้

นายน้อยด่าได้ แบบไม่ต้องแปลซ้ำ

ไอ้เด็กกวนตีน ใช่ มันกวนตีนจริงๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: Mickey199663 ที่ 17-05-2015 16:48:32
กฤชอย่ามัวแต่ฝัน ช่วงทำให้มันเป็นจริงด้วย 555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: pedchara ที่ 17-05-2015 16:48:58
อ่านระทึกปนละมุนมาเรื่อยๆ กฤษตยอมรับแล้วๆ

พอตัดจบว่า เด็กกวนตีนเท่านั้นแหละ

 :z2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: Fujung ที่ 17-05-2015 16:49:36
อ่านตอนนี้รู้สึกเหมือนตาสว่าง แบบที่ผ่านมาตะวันไม่คิคุไรใช่มะ กฤชสินะที่เป็นเด็กใสซื่อ  นายน้อยตะวันนายมันร้ายยยยยยยยย :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 17-05-2015 16:52:31
กฤชกวนตีนมาก รู้ว่าเค้ารักแกก็แกล้งเค้าเต็มที่เลย

ระวังเหอะ แกจะโดนเอาคืน 555555

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 17-05-2015 17:55:11
เอาจริงๆกฤตก็ไม่ซึนนะ  :ling1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 17-05-2015 18:11:58
กฤช กวนตีนค่ะ555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 17-05-2015 18:23:21
คุณหนึ่งด่าแล้วทำไมดูน่ารักจัง อิอิ
งื้อออออออ 
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 17-05-2015 18:43:26
555555555
ไอ้เด็กกวนตรีนเอ้ยยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: fullmoonny ที่ 17-05-2015 18:58:56
กฤตเอ๊ยกว่าจะรู้ใจตัวเองน้าาา แทบแย่ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 17-05-2015 19:00:46
แต่ละคนนี่ช่าง :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 17-05-2015 19:31:18
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: oss_tw ที่ 17-05-2015 19:35:30
 :laugh:   :laugh:

นายน้อยเริ่มแผงฤทธิ์แล้วจ้าาา

น่ารักเวลาหงุดหงิด

อิอิ
 
รอตอนต่อไปค่ะ o13

 
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 17-05-2015 19:46:09
อ่านฉากอัศจรรย์นั่นแล้วก็รู้เลยว่าฝันแน่ๆ ฮ่าๆๆ เกือบฝันเปียกแล้วไง กฤช
ยังไงต่อล่ะทีนี้ พอพี่หนึ่งรู้ว่ากฤชก็มีใจแล้วจะกล้าเฉดหัวกฤชออกจากไร่จริงป่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: MUSIX ที่ 17-05-2015 19:57:26
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ในที่สุดก็เลิกซึนได้ซะทีนะพ่อพระเอก
ตลกนายน้อย ด่าเอาฮามาก อิตากฤชไม่เจ็บเลยสักนิด
ตอนหน้ารอฟินเลยยยย  :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 17-05-2015 20:37:10
ตกลงนายกฤชก็แพ้ใจตัวเองแล้วใช่ม่าา
ดูแลนายน้อยดีๆ อย่ากวนโอ๊ยมากนัก
เดี๋ยวยุให้หาคนอื่นเลย อิอิ

ชอบพี่นุ่นอ่ะ คำแนะนำไม่ต้อง ย้ำมันเข้าไปว่าแกนะชอบนายน้อยแล้วววว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 17-05-2015 20:38:39
กฤชเป็นคนมุ่งมั่น ต้องการทำความฝันให้สำเร็จ ใช่ไหมคะ
รอวันที่ ความฝันเมื่อเช้ากลายเป็นความจริง :o8:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 17-05-2015 20:41:55
กฤช.... หื่นอ้ะ 555555555555555555555555
ก็รู้ใจตัวเองแล้วนี่ 555
อยากให้คุณหนึ่งจัดดการให้สาสม หมันไส้มานาน ฮึ่มๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixa ที่ 17-05-2015 20:42:22
ก็ยังตกใจ ไม่คิดว่านายน้อยจะเชี่ยวขนาดนั้น
ในจินตนากรของนายกฤชนี่น่าตีจริงๆ
ขอนายน้อยแบบใสๆ ดีกว่านะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 17-05-2015 21:07:35
โอ้ยยยย เปิดฉากมาตกใจจริงๆๆ นึกว่าจะถึงไหนๆ ปรากฎว่าเป็นฝันซะง้านนนนน

กว่ากฤชจะเลิกซึนนะ แต่เอาจริงก็แอบสงสาร ดูเป็นเด็กน้อยกับความรักมาก

กฤชกับนายน้อยมีสิ่งที่เหมือนกัน กฤชบอกว่าไม่รู้สึกอะไร แต่ชอบเข้าหาเหมือนให้ความหวัง นายน้อยบอกชอบแต่ก็ไล่กฤชจังเลย

สองคนนี้จะวิ่งๆ ถอยๆ กันทำไมทั้งที่ใจตรงกัน หื้ออออ น่าจับขังคู่! ขอไฟโคราชดับอีกซักคืนสองคืนเถอะ 555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: kojibara ที่ 17-05-2015 21:09:54
โอ๊ยยยยยย คุณกฤช
ในเมื่อรู้ใจตัวเองแล้วอย่าทำให้นายน้อยเสียน้ำตาอีกนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 17-05-2015 21:19:28
ฝันได้ถึงใจจริงๆน่ะกฤช

กว่าจะยอมรับตัวเองได้น่ะ นายน้อยงอแงได้น่ารักมาก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 17-05-2015 22:47:33
อ่อยได้กวนส้นมากกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: minjeez ที่ 17-05-2015 23:00:05
กฤชนี่มันจริงๆเลย ชอบกวนประสาทคุณหนึ่งจัง
เป็นน้องเป็นนุ่งจะจับตีซะเลย มาทำคุณหนึ่งของเราร้องไห้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 17-05-2015 23:21:14
เปิดมานี่เลือดแทบหมดตัวสักพักตัดฉับอารมณ์หมดเลยที่เดียว
กฤชชัดเจนได้แล้วไอ้เด็กเปรต :angry2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 17-05-2015 23:48:27
ดีใจด้วยนะกฤชที่รู้ใจตัวเองซักที
อิชั้นลุ้นมานานนม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: khuan ที่ 18-05-2015 00:04:44
อยากได้อีกซั๊กตอน  เผื่อเค้าจะได้กัน อิอิอิ  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: 。Atlas ที่ 18-05-2015 00:14:27
แว๊บมาอ่านอีกรอบ 5555 ตอนนี้เค้าตลกทั้งนายน้อยทั้งกฤชจริงๆ อ่ะคุณเวสท์

ต่างคนต่างซึนเลย ดีหน่อยที่นายน้อยยอมรับว่าชอบเขาอย่างเต็มปาก เหลือไอ้กฤชไอ้เด็กเปรตเนี่ย 555555
แต่ก็แอบอยากให้กฤชซึนต่อไปนานๆ แฮะ กร๊ากกก  อยากดูปฏิกิริยานายน้อย
 อยากดูว่าจะมีแผนการอะไรมาเรียกร้องความสนใจอีก โคตรน่ารักเลยยยย รักเคะเรื่องนี้มากก ฮื๊อออ  :impress2:
นายน้อยนี่บางทีเหมือนจะมั่นใจ แต่บางทีก็เหมือนกล้าๆ กลัว ๆ น้ารักดีเน้ออ เหมือนแมวขู่อ่ะ 55555555555

แต่ก็เข้าใจกฤชอ่ะเนอะ จากผู้ชายแมนๆ เตะบอลครัช จีบหญิงมาก่อน จะให้มายอมรับความรู้สึกว่าชอบผู้ชายด้วยกันได้นี่คงคิดไม่ถึงเหมือนกัน 55555 ชอบตรงที่อิงความเป็นจริงว่าจากผู้ชายทั้งแท่งแล้วจะกลายมาชอบผู้ชายด้วยกันมันก็ต้องมึน สับสนเป็นธรรมดา อิอิ

ปล.ชอบคำว่าเฉดหัวทิ้งจริงๆ ฟังแล้วสะใจพอลึก  :laugh3:
ปลล. นายน้อยตัวจริงนี่แซ่บบลื้มหว่าในฝันแน่เรยยย รอรอ  o18
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 18-05-2015 00:36:16
ไม่มีโจ้สักคนเรื่องนี้จะเป็นยังไง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 18-05-2015 01:06:21
เคยเห็นลูกโป่งที่โดนอัดลมขยายใหญ่ขึ้นๆแล้วก็ฟีบเพราะว่าหลุดไหม?   ความรู้สึกของอิฉันเลยค่ะตอนที่รู้ว่าเป็นแค่ความฝัน   ป้าอินมากๆแต่ในความฝันนี่กฤช S พอตัวเลยนะ      รู้ตัวแล้วจะจัดการรุกยังไงล่ะ?
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 18-05-2015 01:19:57
เอาเข้าไปคู่นี้ กฤชก็ปากแข็งซะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 18-05-2015 04:00:48
 :hao7: :hao7: :hao7:  อร๊ายยย ย ย ย นี่ขนาดเพิ่งรู้ใจตัวเองนะ อิกฤชขี้อ่อยมาก ไปกอดเค้า หอมเค้า
แล้วยังจะไปพูดจากวนประสนนายน้อยอีก แต่ก็อ่านแล้วเขินสุดๆ ไปเลยค่ะ
แอบตกใจความฝันอิตากฤช  :hao6: :hao6: ไอ้คนลามก ปากบอกไม่ๆ นี่จินตนาการขนาดนี้เลยเหรออ
ตายๆ นายน้อยไม่เสียตัวตอนสองตอนข้างหน้าเหรอเนี่ย  :z1:
ชอบตอนนายน้อยโวยวายอ่ะ คู่นี้มันเหมือนคบกันแล้วจริงๆ นะ  :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 18-05-2015 07:31:08
ถึงขนาดเก็บเอาไปฝันเลยนะกฤชนะ
รู้ใจตัวเองแบบนี้แล้วก็อย่าลืมบอกนายน้อยล่ะ
แล้วอย่ามาแกล้งนายน้อยนะ ดูแลนายน้อยให้ดีๆ

 :mew1: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 18-05-2015 15:19:44
จะเป็นอะไรไหมคะ ถ้าหากว่าตอนนี้เราจะโฟกัสไปที่ 'โจ้' บ้าง คือโจ้เป็นบุคคลที่โผล่มาทีไร ก็เรียกรอยยิ้มและความน่าเอ็นดูจากเราไปได้ทุกทีสิน่า~ :-[ อยากให้โจ้มีคู่กับเขาบ้างจังเลยค่าา ><
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 18-05-2015 15:28:27
ถ้านายน้อยรู้ว่าเด็กกวนตีนเด็กเปรตของนายน้อยฝันอะไร
คิดว่าน่าจะจะโกรธกว่านี้อีก 55555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 18-05-2015 16:04:15
หนึ่งจะวันน่ารักจัง ซึนๆแต่ก็เป็นเด็กดี
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 19-05-2015 20:24:53
น่าสงสารนายน้อย งอแงแล้วๆ
ในเมื่อยอมรับว่ารักนายน้อยแล้ว
ขอให้รุกหนักๆนะค่ะคุณกฤช
ที่สำคัญเลิกกวนตีนได้แล้วนะ 555+
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 19-05-2015 21:29:48
นานๆอ่านนิยายวายแล้วจะชอบผู้หญิงในเรื่อง
พี่นุ่น ชอบความคิด คำพูดคำจาเจ้แก ตอนคบกันกฤช มโนไปว่าคงเหมือนแม่กะลูก
สรุป นังกฤช แค่ไม่อยากกลืนน้ำลายตัวเอง เลยไม่ยอมรับ? กลัวเสียฟอร์มว่างั้น แหม๋ น่าโบกกบาลซักที
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 11 (17/05/15) p.20
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 19-05-2015 21:33:19
มารอคุณตะวันกับนายกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 20-05-2015 09:32:30
ตอนที่ 12



มันเงียบเสียจนได้ยินเสียงลมหายใจชัดเจน พระอาทิตย์ขยับตัวขึ้นจากหุบเขาอย่างเกียจคร้านนานนับชั่วโมงนอนจากในห้องสี่เหลี่ยมขนาดกลางรับรู้ได้เพียงแสงที่แยงเข้าร่องรูหน้าต่างที่ปิดไม่สนิทเท่านั้น ไร้เสียงกรน ไม่มีคำพูด นกด้านนอกก็จงใจเลี่ยงที่จะบรรเลงทำนองขับขานเหมือนทุกวันที่ผ่านมา เรานอนกอดกันแน่น บนเตียงกว้าง ในกองผ้านวมสีครีม ใต้มุ้งของเตียงสี่เสาที่ทำให้พื้นที่แคบลงจากห้องเข้ามาอีก

ผมตื่นนานแล้ว เดิมทีไม่ใช่คนตื่นสาย เมื่อคืนก็นอนเร็วกว่าที่คิด เริ่มจากนอนลูบหลังคนในอ้อมแขนไปเรื่อย ๆ ท้ายที่สุดก็ผล็อยหลับไปหลังจากหนึ่งตะวันดำดิ่งสู่ห้วงนิทราเพราะฤทธิ์ยาไม่นาน ผมไม่รู้ว่า ณ ขณะนี้เขาตื่นหรือยัง ใบหน้าขาวซีดซุกอยู่กับอก ท่าเดียวกับก่อนนอนที่เราโอบกอดกันอย่างนั้น

อุณหภูมิลดต่ำลง ช่วงดึกมีเสียงกระแอมไอเล็กน้อยกับน้ำมูกใส แน่นอนว่าเสื้อยืดตัวที่ผมใส่ถูกใช้เป็นแหล่งถ่ายโอนเชื้อโรคเสร็จสรรพ แต่ไม่มีทางเลือก เขายังคงจมอยู่กับซากอารยธรรมที่ตัวเองทิ้งไว้โดยมีไออุ่นจากอ้อมแขนผมเป็นกำนัล

ผมหลับตาลง ขยับใบหน้าใช้คางเกยศีรษะอีกฝ่าย ลูบแผ่นหลังกว้างราวกับอยากปลอบให้เขาหลับใหลไปชั่วนิรันดร์ ที่ตรงนี้ ในอ้อมแขนผม ในไออุ่นของเช้าวันใหม่ สิ้นฤทธิ์เดช ไม่แสนงอนหรือมองผมด้วยแววตาที่อ่านยากเหมือนก่อนหน้านี้อีก

หนึ่งตะวันรู้สึกตัว ผมรู้เพราะเมื่อบรรจงวางริมฝีปากเหนือกระหม่อมลมหายใจเขาขาดช่วง แต่เราก็ยังสมมติว่าไม่มีใครรู้สึกตัวอย่างนั้น นอนกอดกันแนบแน่น เหมือนนาฬิกาไม่ขยับ สายลมไม่พลิ้วไหว แต่เสียงหัวใจไม่เคยนิ่ง ไม่รู้ว่าใจผมหรือเจ้าของไร่ที่เต้นถี่และดังจนสั่นไปทั้งอกทว่ายังคงปล่อยให้มันเป็นไปโดยปราศจากความคิดที่จะลุกขึ้นมาทำงานทำการเหมือนทุกวัน
เสียงเคาะประตูดังขึ้นหลังจากเรานอนกอดกันเช่นนั้นพักใหญ่ ผมคลายอ้อมแขนออกก่อน ลืมตาขึ้นพร้อม ๆ กับนายน้อยที่ปรือตาเปิดช้า ๆ เหมือนกัน ผมหลบตา เขาเบือนหน้าหนี ที่หางตาเห็นแก้มขาวขึ้นริ้วสีอ่อน ขณะที่ผมก็รู้สึกร้อนผ่าวเมื่อเผลอสบตาเข้าวูบหนึ่ง

“สงสัยแม่จะมาตาม”

หนึ่งตะวันพยักหน้า พลิกตัวไปอีกฝั่ง ดึงผ้าห่มจนรั้นขึ้นมาปิดพวงแก้ม เหลือเพียงดวงตาที่แสร้งเหลียวมองปลอกหมอนสีสะอาดตัวเองเท่านั้น

“อาการดีขึ้นไหมครับ”

“อืม” เขาตอบรับ พยักหน้าหงึกหงักใต้ผ้าห่ม ผมทำอะไรไม่ถูก ยกมือขึ้นเกาท้ายทอยแก้เก้อกระทั่งเสียงเคาะประตูดังอีกครั้ง

“ผมออกไปนะครับ”

“อืม”

“นายน้อยควรจะพักผ่อนต่ออีกสักหน่อย ให้หายขาด”

“ฉัน...” เขาพูดเสียงแหบอย่างคนเพิ่งตื่นนอน เงียบไปครู่หนึ่งก่อนเถียง “...หายแล้ว”

“เดี๋ยวไข้กลับ”

“ไม่เป็นไร ฉันหายแล้ว อยากออกไปข้างนอก”

ผมรับรู้ แต่ยังไม่วางใจ “รอดูช่วงบ่ายก่อนเถอะครับ ถ้าไม่มีอาการแล้วผมจะพาไปดูที่โรงบ่ม”

เมื่อได้ข้อเสนอจนเป็นที่น่าพอใจแล้วหนึ่งตะวันก็ยอมพยักหน้าเป็นครั้งสุดท้ายอย่างว่าง่าย ผมตวัดมุ้งสีขาวขึ้น เมื่อออกมานอกห้องพบหญิงวัยกลางคนยืนกุมมือร้อนใจอยู่

“ตากฤช นายน้อยเป็นยังไงบ้าง”

ผมเอี้ยวตัวกลับไปมองด้านหลัง คนถูกถามถึงใช้ผ้าห่มคลุมโปง เมื่อลืมตาขึ้นมาพบว่าตัวเองอยู่ในสภาพแบบนั้น อีกทั้งงอนง้อกันเมื่อคืนราวคนรักต่างประดักประเดิด เคอะเขินจนทำตัวไม่ถูก ผมยกมือขึ้นเกาหู ยิ้มเก้อ“ดีขึ้นมากแล้วครับ”

“มีอะไรหรือเปล่า”

“ไม่ครับ” ผมส่ายหัว “ก็ไม่เสียทีเดียว”

“ไม่มีอะไรก็ดีแล้วล่ะ โจ้มาตามแต่เช้า เห็นว่าเข้าไปกวาดคอกม้าไม่เจอกฤช แต่แม่บอกไปแล้วแหละว่าเมื่อคืนกฤชขึ้นมาดูนายน้อยทั้งคืนไม่ได้กลับเข้าบ้าน”

ผมพยักหน้ารับคำ ไอ้โจ้คงไม่คิดอะไร มันเข้าใจเสร็จสรรพว่าหนึ่งตะวันมีคนรักเป็นคุณภูดิศอยู่แล้ว ผมไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้ แม้ลึก ๆ แล้วยังคงคาใจอยู่เล็กน้อยก็ตาม

“แม่เตรียมอาหารให้นายน้อยแล้วหรือยังครับ”

“เสร็จแล้วจ้ะ เขาตื่นหรือยัง”

“เพิ่งตื่นครับ” ผมว่า “สักพักเดี๋ยวผมยกขึ้นมาให้ รอคุณเขาเสร็จธุระก่อน แม่ไปพักเถอะ”

นางสายใจพยักหน้า แต่ยังชะเง้อคอเข้าไปในห้องด้วยความเป็นห่วงจนผมต้องโอบเอวมารดากลับลงมาในครัว




ช่วงบ่ายคล้อยของวันเดียวกัน หนึ่งตะวันไม่มีอาการไม่สู้ดีของไข้หวัดแล้ว ผมอนุญาตให้นายน้อยของไร่ตะวันฉายออกมาเดินเล่นในโรงบ่ม ห้องโถงด้านหน้าพร้อมอธิบายลักษณะของไวน์ภายใต้การผลิตและส่งจำหน่ายของไร่

“ทั้งหมดแล้วเราผลิตมี 3 ชนิดครับ ไวน์ขาว ไวน์แดง กับไวน์โรเซ่ ไวน์ขาวกับไวน์โรเซ่มีวิธีการผลิตเหมือน ๆ กัน ถ้าเป็นไวน์ขาวเราจะเริ่มจากเอาองุ่นขาวชนิน กับ โคลอมบาร์ดมาบีบ ผสมยีสต์แล้วหมัก ที่อุณหภูมิ 15 องศาเซลเซียส พอได้ที่แล้วก็กรอง จากนั้นนำไปบ่มในถังไม้โอ๊คนานประมาณหนึ่งปีก่อนจำหน่าย”

เสียงของเครื่องจักรกำลังทำงานสลับกับเสียงของผม คลอไปด้วยเสียงฝีเท้าของคนสามคน หนึ่งในนั้นมีไอ้โจ้ลูกสมุนคอยถือแก้วใส่ไวน์ที่เป็นผลผลิตของไร่เดินตามห่าง ๆ ขณะที่นายน้อยก้มหน้าลงจดความรู้ใหม่ใส่สมุดยิก ๆ

“ไวน์จะมีสีเหลืองใส แอลกอฮอล์ 12.5% ลองชิมนี่ครับ”

ผมหยิบหนึ่งในสามของแก้วในถาดให้ชายหนุ่ม นายน้อยจับก้านแก้ว หมุนไวน์ในแก้วเพื่อรับกลิ่นก่อนจิบอย่างมืออาชีพ “หอมไม้โอ๊คกับกลิ่นผลไม้กับน้ำผึ้ง”

“ครับ” ผมครางรับ ก่อนอธิบายต่อ “ส่วนไวน์โรเซ่ก็คล้ายกัน แต่ใช้องุ่นแดงชีราส”

ไอ้โจ้รับแก้วเปล่าของไวน์ชนิดแรกคืนไปวางบนถาด ก่อนเสนอแก้วเครื่องดื่มสีส้มอมชมพูให้ใหม่ นายน้อยขอน้ำเปล่าก่อนจิบด้วยวิธีการเดียวกัน

“หวานกว่าเมื่อกี้”

“ถูกครับ สองชนิดนี้จะดื่มง่าย กลมกล่อม เสิร์ฟที่อุณหภูมิต่ำ ส่วนไวน์แดงจะต่างกันตรงที่ไม่ได้เอามาแต่น้ำหมักองุ่นพันธุ์ชีราส แต่ต้องสกัดสีจากเปลือกด้วย ตัวทำละลายสีคือแอลกอฮอล์จากการหมักยีสต์ หมักทั้งเปลือกทิ้งไว้สัปดาห์กว่า ๆ เมื่อได้สีและความฝาดแล้วก็เอาแต่น้ำหมักมาบ่มในถังไม้โอ๊คเหมือนกัน ไวน์นี้วิธีการทำซับซ้อนกว่าจะแพงกว่าไวน์ชนิดอื่น”

หนึ่งตะวันจิบไวน์ชนิดสุดท้ายที่ยังเหลืออยู่ในถาดของไอ้โจ้ เขาไม่พูดอะไรขณะที่เดินไปเรื่อย ๆ ในห้องขนาดกว้าง “ไวน์ทั้งหมดมาจากองุ่นไร่เราเหรอ”

“ไม่ครับ การทำไวน์แต่ละครั้งจะคัดองุ่นมาจากหลายพื้นที่ รสชาติจะแตกต่างกันออกไป บางตัวเราก็รับมาจากไร่อื่น โรงงานของเราค่อนข้างใหญ่ มีกำลังมากพอจะผลิตออกในหลายเกรด ส่วนถ้าพูดถึงระยะเวลาแล้ว เวลาในการบ่มไวน์แต่ละชนิดประมาณหนึ่งปีถึงปีครึ่งก่อนเอามาเบลน เดี๋ยวผมพาไปส่วนกลาง เป็นที่ตั้งของห้องบ่ม”

หนึ่งตะวันพยักหน้า แก้มของเขาขึ้นสีนิด ๆ จากฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มไปเมื่อครู่ ช่วยให้ใบหน้าขาวสดใสเล็กน้อย เหมือนผิวเด็กอ่อน

“คุณเมาง่ายหรือเปล่า”

ผมถามพลางยกมือขึ้นจับแก้มอีกฝ่ายโดยพลการ มันร้อนฉ่าและดูจะร้อนขึ้นกว่าเดิมเมื่อผมใช้ปลายนิ้วสัมผัส หนึ่งตะวันหลบตา ขณะที่ไอ้โจ้กระแอมไอในลำคอ

“โจ้ เอาแก้วไปเก็บ”

“แหม ไล่กันเป็นหมูเป็นหมา เห็นเราขวางหูขวางตาล่ะสิ” ไอ้เปี๊ยกจอมประชดประชันเอ่ยแซว ผมหันไปมองดุลูกสมุนก็รีบเดินลิ่วหนีให้พ้น กระทั่งลับสายตาแล้วถึงได้หันกลับมามองคนตรงหน้าใหม่

“ถ้าเมาพักก่อนก็ได้นะ”

“เปล่า” หนึ่งตะวันส่ายหน้าดิก “แค่หน้าแดงง่ายเฉย ๆ แต่ไม่ได้เมา”

“แน่นะ”

“อืม” เขาพยักหน้าลงอีกครั้ง ผมยกมือขึ้นยีหัวอีกฝ่ายก่อนวางมือบนบ่า หนึ่งตะวันยิ่งหน้าแดงขึ้นกว่าเมื่อครู่เป็นเท่าตัว “อย่ารุ่มร่ามน่า เดี๋ยวโจ้มาเห็น”

“ผมกลัวคุณเดินไม่ไหว”

“จะไม่ไหวก็เพราะนายเนี่ยแหละ” เสียงทุ้มบ่นงุบงิบในลำคอ ไหล่เล็กสะบัดนิด ๆ อย่างไม่จริงจังนัก ผมเผลอยิ้ม นึกอยากงับแก้มใสนั่นให้จมเขี้ยว

“ถามจริงเถอะ เป็นคนเจ้าชู้หรือเปล่า”

“ครับ? ผมน่ะเหรอ ทำไมคิดแบบนั้น”

“ก็นาย...” เขาหยุดเสียงที่จะบริภาษไว้แค่นั้น ก่อนสะบัดหัวไปมา “ช่างเหอะ”

“ถ้าเป็นช่วงมัธยมถึงมหาวิทยาลัยก่อนคบพี่นุ่นก็มีบ้าง ผมอยู่กับแม่มาแต่เด็ก ติดนิสัยชอบดูแลผู้หญิง รู้ตัวอีกทีก็มีแฟนทีเดียวพร้อมกันสอง-สามคน ตอนจีบพี่นุ่นนี่แหละถึงได้เลิกหมด ไม่อยากให้คนที่รักเสียใจ”

“เฮอะ” หนึ่งตะวันพ่นลมผ่านลำคอให้เกิดเสียงชวนตี ผมอมยิ้มนิด ๆ เมื่อเห็นปฏิกิริยาของอีกฝ่าย

“แต่หลังจากเลิกกับพี่นุ่นก็เลิกหยอดคนอื่นแล้วเหมือนกัน โตแล้วด้วยมั้ง ไม่อยากให้ใครมาเสียเวลาด้วย”

“นี่ขนาดเลิกแล้วนะ” นายน้อยยังสบถกับตัวเอง แต่ในห้องกว้างที่มีเพียงแค่สองคนผมก็ยังได้ยินอยู่ดี หนึ่งตะวันยกมือกอดอก ผินหน้าหนีไม่ยอมสบตากันดื้อ ๆ “พาไปห้องอื่นได้หรือยัง”

ผมครางรับในลำคอก่อนเดินนำมาอีกห้อง


“ตรงนี้เป็นส่วนกลางครับ เป็นห้องบ่มไว้ควบคุมอุณหภูมิ ตรงหน้านี้เป็นถังไม้โอ๊คฝรั่งเศสขนาด 220 ลิตร ส่วนนั่น 310 ลิตร ถัดมาเป็นห้องบรรจุขวดกับบรรจุกึ่งอัตโนมัติ ส่วนตรงนี้เป็นห้องเก็บสต๊อกสินค้า ควบคุมอุณหภูมิและโกดังเก็บของ ส่วนที่ควบคุมอุณหภูมิทั้งหมดเป็นห้องหมัก และส่วนสุดท้ายเป็นพื้นที่รับองุ่นและแปลรูป เป็นที่ตั้งถังหมักสกัดสีไวน์แดง ห้องเย็น ห้องกลั่น ห้องเก็บของและห้องเก็บบ่มบรั่นดี ทั้งหมดนี้หัวหน้าที่ดูหลัก ๆ คือพี่ก้อยที่สวนกันเมื่อครู่ ส่วนไอ้โจ้เรียกได้ว่าเป็นผู้ช่วยที่อู้งานบ่อย ๆ โดยหลักแล้วคนงานเวลามีอะไรจะปรึกษาพี่ก้อย ถ้าเรื่องใหญ่โตพี่ก้อยจะแจ้งให้ผมคุยกับคุณชนินทร์อีกที”

“ทำไมไม่ให้คุณก้อยโทรคุยกับพ่อเองเสียล่ะ”

“เพราะบางปัญหาผมก็แก้ได้ก่อนถึงมือนายท่านครับ คุณก็รู้ คุณพ่อคุณงานน้อยเสียที่ไหนช่วงนี้ท่านกำลังพยายามกระจายสินค้าไปตามห้างโมเดิร์นเทรดกับโรงแรมใหญ่ ๆ ผมเองก็อยากเบาแรงท่านเหมือนกัน”

หนึ่งตะวันพยักหน้า เดินไปตามถังไม้โอ๊ค สอดส่องสายตาอย่างคนตื่นถิ่น

“เราจะมีตารางตรวจเช็กการทำงาน นาน ๆ ทีผมจะเข้ามาดูว่าเป็นยังไงบ้าง คุณหนึ่งเองถ้าว่างจากงานบัญชีก็ลงมาดูได้นะครับ”

“ไกลจากบ้านอยู่นะ” ผมพยักหน้า ก่อนเห็นรอยยิ้มปีศาจผุดขึ้นที่มุมปากสวย “ขี่ม้ามาได้ไหม”

“คล่องแล้วหรือครับ”

“ขี่บ่อย ๆ เดี๋ยวก็คล่อง”

“ผมว่าถ้าช่วงนี้อยากมาให้ไอ้โจ้พานั่งรถกอล์ฟมาดีกว่า”

คนถูกขัดถึงกับหน้าหงิกลงอีกครั้ง ผมสาวเท้าเดินเข้าไปใกล้ แก้มของเขาสีอ่อนลงแล้ว ช่างเป็นคนที่เลือดลมเดินดีเสียเหลือเกิน

“อ๊ะ!”

ไม่ทันตั้งตัว หนึ่งตะวันพลิกตัวหันกลับเมื่อผมยืนในระยะประชิด เขาร้องก่อนจะก้าวถอยหลังจนขาพันกันโซซัดโซเซ ผมคว้าเอวอีกฝ่ายไว้ไม่ให้ร่วงหล่น ดึงขึ้นมาชิดตัวจนกลายเป็นโอบกอดอีกฝ่ายกลาย ๆ กลิ่นของหนึ่งตะวันหอม หอมเหมือนเด็กหนุ่มวัยแรกรุ่น เมื่อผสมกับกลิ่นเครื่องดื่มหมักแอลกอฮอล์เมื่อครู่กลับเย้ายวนอย่างประหลาด ผมก้มหน้าลง แตะปลายจมูกลงบนต้นคอขาว สูดกลิ่นผิวกายของอีกฝ่ายราวโดนมนตร์สะกด นึกอยากประทับจุมพิตลงไปเพียงผะแผ่วหากแต่เสียงร้องตกใจของใครบางคนดังขึ้นเสียก่อนจึงผละออกด้วยความเสียดาย

ไอ้โจ้ยืนเอามือปิดปากอยู่เบื้องหลัง เบนสายตากลับมายังนายน้อยของมันที่หน้าแดงก่ำลงไปถึงคอ เรียกให้ถูกคือแดงคล้ายกุ้งต้มไปทั่วทั้งตัวแล้วมากกว่า ราวกับเหลือเพียงผมคนเดียวที่นิ่งเฉยกับสถานการณ์เมื่อครู่ได้

“นายน้อยจะล้ม ข้าเลยไปช่วยจับไว้”

ไหวไหล่เบา ๆ ก่อนเดินสวนออกไปด้านนอก ทิ้งให้หนึ่งตะวันยืนรับมือกับไอ้โจ้ต่อ ลูกสมุนมันไม่ถามนายน้อยหรอก แต่ขืนผมอยู่ได้โดนรีดหมดไส้หมดพุงแน่ ๆ





ผมอยู่ที่ไร่องุ่นจนเย็นย่ำ เมื่อบ่ายแก่ ๆ หลังจากพาหนึ่งตะวันทัวร์รอบโรงบ่มแล้วก็ปล่อยให้ไอ้โจ้เป็นคนพากลับ เมื่อเห็นว่าพระอาทิตย์ใกล้จะรอนเต็มทนก็ละมือจากค้างองุ่น เดินปาดเหงื่อกลับบ้านใหญ่อย่างเชื่องช้า กระทั่งเจอคนที่หลบยืนจังก้าเท้าเอวดักไว้ก่อน

ไอ้โจ้หน้าบึ้งเป็นตูด เหงื่อกาฬไหลย้อยหอบหายใจแฮก เห็นได้ชัดว่าวิ่งมาจากที่ไหนสักแห่งเพื่อมารอเจอผมก่อนจะคลาดกัน

“อะไรไอ้โจ้ เย็นแล้วข้าจะกลับบ้าน”

“มันเรื่องอะไรกันคุณกฤช”

“อะไร เรื่องอะไร” ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน เดินเบี่ยงสมุนหลบไปอีกทางแต่เด็กหนุ่มเตี้ยล่ำกลับกระโดดมาขวางได้ทัน

“ไม่ต้องมาหลบโจ้เลย คุณกฤชมีท่าทีกับนายน้อยชัดเกินไปแล้ว เมื่อก่อนโจ้ว่านายน้อยชอบคุณกฤชแน่ ๆ แต่ตอนนี้เหมือนคุณกฤชจะหาทางฉวยโอกาสคุณหนึ่งอยู่เนือง ๆ”

“ข้าไม่คุยกับคนเพ้อเจ้อหรอกนะ”

“นายน้อยเขามีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอคุณกฤช”

“เขาเป็นเพื่อนกัน” ผมตอบ แม้จะไม่แน่ใจอยู่ในที ไอ้โจ้ทำท่าฮึดฮัดขัดใจชั่วครู่แล้วถามต่อ

“สรุปคือคุณกฤชชอบนายน้อยแบบนั้นจริง ๆ ใช่ไหม ตั้งแต่เมื่อไร ไหนบอกว่าไม่สนใจ”

“ไม่รู้โว้ย” ผมบอกปัด “คิดว่าข้าอยากรู้สึกแบบนี้กับผู้ชายด้วยกันหรือไง มันห้ามไม่ได้นี่หว่า รู้ตัวอีกทีก็ชอบไปแล้ว”

"โจ้บอกนายน้อยแล้วว่าจ้างโจ้มากล่อมคุณกฤชไม่เสียตังค์ฟรีหรอก"

เหมือนจะหูแว่ว พอหันกลับไปมองคนพูด อีกฝ่ายก็ทำหน้าเลิกลัก

“เมื่อกี้โจ้บอกว่านายน้อยก็น่ารักจริงนั่นแหละ โจ้ก็ชอบ แต่ไม่คิดว่าคุณกฤชจะชอบ ตอนนั้นยังเถียงคอเป็นเอ็นว่าถ้าโจ้พูดอีกจะโกรธกัน”

ผมถึงกับคอตกเมื่อถูกสมุนท้วงถึงอดีต ไอ้โจ้ถอนหายใจยาวพรวด ยอมหลีกทางให้ แต่ยังพันแข้งพันขาไม่ห่าง “ว่าแต่ถึงขั้นไหนกันแล้วเหรอ บอกโจ้ได้ไหม โจ้อยากรู้”

“ไม่ถึงขั้นไหนทั้งนั้นแหละ”

“อ้าว ป้าสายใจบอกว่าบางคืนไปนอนด้วยกัน”

“ก็นอนเฉย ๆ” ผมพูดตามความจริง “กอดกันบ้างนิดหน่อย”

“กอดแบบไหน”

“กอดเฉย ๆ สิวะ”

“โธ่ คุณกฤช ไหนว่าชอบเขา ทำไมไม่ทำอะไรมากกว่านั้นล่ะ นายน้อยเองก็ดูมีใจ ไอ้นั่นน่ะ ไม่ยอมงัดมาใช้งานเสียบ้างเดี๋ยวก็เป็นง่อยหรอก โอ๊ย!”

ผมเขกกะโหลกไอ้ตัวปากดีไปหนึ่งครั้ง มันร้องเสียงหลงลูบหัวป้อย ๆ “นี่โจ้เตือนเพราะหวังดีหรอกนะ ไม่มีใครหวังดีกับคุณกฤชเท่าโจ้อีกแล้ว”

“เก็บความหวังดีของเอ็งคืนไปเลย ทะลึ่งตึงตัง”

“แหม อย่าบอกนะว่าไม่เคยอยากทำมากกว่านอนกอดกันแบบนั้นเลย นายน้อยก็ผิวขาว ตัวหอมเสียอย่างนั้น เนื้อตัวก็นุ่มนิ่ม ลื่นมือ ผู้หญิงบางคนในไร่ยังสู้ไม่ได้เลย”

“เอ็งไปจับผิวคุณหนึ่งเมื่อไร”

“แหม มันก็ต้องมีโอกาสโดนเนื้อโดนตัวกันบ้างแหละคุณกฤช นายน้อยไม่ใช่ผู้หญิงที่ต้องระมัดระวังไม่ให้ถูกตัวผู้ชายนี่”

ผมแยกเขี้ยวใส่มันแต่ก็ไม่ปฏิเสธ นึกอยากกอดหนึ่งตะวันให้แน่นกว่านี้แต่ก็ยังนึกภาพไม่ออก ที่จารึกอยู่ในสมองคือในฝันเรือนลางที่หนึ่งตะวันใช้ริมฝีปากให้กับตัวเองเท่านั้น

“ถึงเวลาอะไร ๆ มันก็เป็นไปเองแหละน่า อย่าเร่งเร้านักเลย”

“คุณกฤชไม่คิดก็ไม่ได้แปลว่านายน้อยไม่คิดนะ ผู้ชายเหมือนกัน เราก็รู้นี่คุณกฤชว่าเรื่องอย่างว่ามันสำคัญแค่ไหน ให้นายน้อยรอนานเข้าเดี๋ยวก็แห้วจริง ๆ เสียหรอก”

“นายน้อยของเอ็งน่ะเรอะ” ผมหัวเราะหึในลำคอ แค่เข้าประชิดตัวก็แดงเถือกอายม้วนไปร้อยตลบ ถ้าถูกทำมากกว่านั้นจะเขินอายไปขนาดไหน นี่น่ะหรือคนที่ภูดิศบอกว่ามีแฟนมามากจนนับไม่ถ้วน

“อย่างน้อยจูบก็ยังดี”

“แล้วธุระอะไรของเอ็งวะไอ้โจ้ มายุข้าทำนั่นทำนี่ น้องนางของเอ็งที่จีบไว้น่ะถึงไหนแล้ว”

“ก็ไม่ถึงไหนหรอก คุยกันเรื่อย ๆ ไม่เอา โจ้ไม่อยากพูดเรื่องตัวเอง คุณกฤชพูดเรื่องนายน้อยเถอะ รู้ไหม คุณกฤชกับนายน้อยน่ะเป็นคู่จิ้นในดวงใจของโจ้เชียวนะ”

“คู่จิ้นบ้าบออะไรวะ”

“อ้าว เห็นเล่นอินเตอร์เน็ตปร๋อ อย่าบอกนะว่าไม่รู้จัก คุณกฤชของโจ้เป็นคนทันสมัยสุดในไร่แล้วไม่ใช่หรือไงกัน ตกอันดับพ่อหนุ่มสมัยใหม่ไปแล้วหรือนี่”

ผมเขกมะเหงกลงบนหัวไอ้โจ้อีกที คราวนี้มันหดคอทันแลบลิ้นเผล่ “ไม่ได้กินโจ้หรอก”

“ทำทะเล้นไป จะไปไหนก็ไปเลย ข้าจะกลับบ้านไปอาบน้ำอาบท่าแล้ว”

“กลับไปอาบน้ำหรือกลับไปหาใครกันแน่”

ผมหัวเราะ ร้อนวูบวาบขึ้นบนใบหน้า ไอ้โจ้ได้ทียิ่งล้อใหญ่ “คุณกฤชเวลาเขินก็น่ารักดีนะ”

“เดี๋ยวข้าเตะกระเด็น”

“โอ๊ย ออมแรงไว้ใช้กับนายน้อยเถอะครับ อย่ามาเสียเวลากับคนงานกระจอก ๆ อย่างโจ้เลย”

คนว่ายิ้มตาปิด ผมชี้หน้ามันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนเดินกลับไปยังบ้านของดวงตะวันอีกดวงที่ทำให้อุ่นซ่านในใจ




TBC


สัสดี วันพุธ ไม่มีไรมาก มาต่อแล้วววว ลืมไปสนิทเลยว่าวันพุธมาถึง นี่ก็อืดลืมวันลืมคืน ก็ว่าเอ๊ เพิ่งลงนิยายไปแหม่บ ๆ ไม่เคยลงเรื่องไหนไวเท่านี้เลยยย (อวด) ยินดีต้อนรับนักอ่านคนใหม่ ๆ นะคะ ขอบคุณที่ไปแนะนำนิยายเรื่องนี้ทั้งในเล้า ทั้งในทวิตเตอร์เลย ถ้ามีใครไปแปะประกาศชวนเพื่อนอ่านในบอร์ดโรงเรียนก็จะขอบคุณมากเป็นพิเศษ /คงจะมีมั้ง! ตอนนี้ไอ้โจ้ปากดีอีกแล้วค่ะ พ่อกามเทพน้อยของพี่หนึ่ง
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์ วันนี้เอา'ทรอตเตอร์'อิมเมจโจ้มาเรียกคะแนนค่ะ
ด้วยรักและจุ๊บๆ

(https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQ1W2lQdh8ugce36ghJ9m88oUlTg6TO_jUZ44m3efjZWEG31lPF)
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 20-05-2015 09:50:38
หมั่นไส้   นังกฤชค่ะ  หยอดเขาอยุ่ตลอด ปากก็แข็ง แต่เรื่องหาเศษหาเลยนี่ไม่ยั่นสินะ

มามะวันนี้ป้าจะยอมเป็นป๋า ควักกระเป๋าตังค์ออกมาจ่ายค่าตัวน้องโจ้   ขโมยซีนตลอดเลย

จุ๊บๆ คุณ West ค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: nooklepper ที่ 20-05-2015 09:52:23
แปะป๊าป  ยังไม่ได้เริ่มอ่านเลย แต่ติดตามตลอด  เดี๋ยวจะเริ่มอ่านละนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 20-05-2015 10:02:18
ที่แท้ไอ้โจ้ก็รับใต้โต๊ะ นายน้อยนี่แผนเยอะจริงๆ 55555+

อิคุณกฤช ทั้งตอด ทั้งหยอดตลอดเลยนะ เมื่อไหร่จะเอาจริงหล่ะ  :hao6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: pp_psj ที่ 20-05-2015 10:13:17
โอ๊ย อ่านไปเขินไปแก้มแทบปริอยู่แล้วเนี่ย

สรุปแล้วโจ้นี่เป็นสมุนนายน้อยใช่มะ

แผนการนายน้อยทั้งนั้นสิเนี่ย ว่าแล้วนายน้อยไม่ได้ใสซื่อเหมือนที่กฤชเห็นอยู่ทุกวันใช่มะ

แกตกหลุมพรางนายน้อยหนึ่งตะวันแล้วตากฤชเอ้ย555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 20-05-2015 10:16:25
นายน้อยติดสินบนโจ้ด้วยเหรอนี่ 55
คุณภูดิษก็บอกแล้วไง
ว่าคุณตะวันน่ะป๊อด
จำไม่ได้เหรอกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 20-05-2015 10:17:04
ตอนที่โจ้มาตะล่อมถามกฤช น่าจะลากนายน้อยให้มาแอบฟังด้วยกันนะคะเนี่ย นายน้อยจะได้รู้เสียทีว่ากฤชก็มีใจให้ตัวเองเหมือนกานน~ :-[ ..
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 20-05-2015 10:19:45
หมั้นเขี้ยวนายน้อยขนาดไซร์ ซุกแบบนี้
ไม่ทำแบบที่โจ้ยุเสียเลยล่ะ

ปากว่ามือถึงตลอดเลยนะนายกฤช
แถมพูดว่าชอบเต็มปากเต็มคำเลย
หุหุหุ เผด็จศึกนายน้อยเลย

แต่บางีก็ยังหมั่นไส้กฤชนะ ไม่เอาไม่ให้กินนายน้อยตอนนี้หรอก เชอะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 20-05-2015 10:35:34
โจ้คือฮา นายน้อยน่ารัก

เเต่เดี๋ยวนะ มีจงมีจ้าง ยังไงๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 20-05-2015 10:56:24
อู๊ยยยยยย

เห็นเงียบๆ ฉวยเรียบทุกโอกาสนะยะนังกฤช!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 20-05-2015 10:58:29
อ่านตอนนี้รู้เลยว่ากฤชไม่มีทางตามแผนนายน้อยทันแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: fullmoonny ที่ 20-05-2015 10:59:16
นายน้อยจัดการเผด็จศึกกฤตเลย :katai3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: pemiko2012 ที่ 20-05-2015 11:03:43
 :impress2: :-[
กรี้ดดดดดด เขินแทนนายน้อย
ถ้าอิตาคุณกฤชจะเอะอะจับ เอะอะกอดขนาดนี้

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 20-05-2015 11:07:09
รับสินบนมาจากนายน้อยอีกทีสินะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 20-05-2015 11:10:00
นายน้อย กับนายกฤช นี้สูสีกันจริงๆ  o13
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 20-05-2015 11:14:54
เห็นอิมเมจนังโจ้ละฮาไปหลายตลบ
สงสัยจะโดนผึ้งต่อยที่ปากมา ปากถึงบวมได้ขนาดนั้น
แหม่ นังกฤชเอ๊ย รับแล้วล่ะสินะ ว่าชอบนายน้อยจริงๆ
แต่ทำไม ไม่เห็นยอมรับกับนายน้อยมั่ง หยอดไปหยอดมา
คนบางคนเค้าเดาใจเอ็งไม่ถูกหรอกนะนังกฤชนี่
แถมพาร์ทนี้นี่มีบรรยยากาศฟุ้งๆชมพูอมม่วงตลอดเวลา ไม่มากแต่ก็เขินนะเฮ้ย !
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 20-05-2015 11:18:24
ตกหลุมพรางคุณหนึ่งเรียบร้อยนังกฤชชช
โจ้อย่าหลุดนะเว้ย ว่านายน้อยจ้าง ให้เค้าไปเคลียกันเอง
นายน้อยนี่ร้ายน่ารักกกก ร้ายอย่างที่พี่นุ่นว่า อุ้อิ้
ขอให้ได้ขอให้โดนค่ะนายน้อย  :oo1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 20-05-2015 11:23:53
โดนยุขนาดนี้อีกไม่นานพระเอกของเราคงมีแรงฮึดทำอย่างอื่น :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: Eangoey ที่ 20-05-2015 11:59:01
พอรู้ใจตัวเองนิ เอาใหญ่เลยน่ะ ชอบลวนลามนายน้อย :z1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 20-05-2015 12:01:40
อีโจ้นี้ก็ยุจัง อิอิอ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 20-05-2015 12:35:08
ยังกะคู่ข้าวใหม่ปลามันเลย ฮ่าๆ
อิคุณกฤชหาเศษหาเลยกับนายน้อยตลอดอ่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 20-05-2015 12:45:45
 o13 โจ้เยี่ยมมากกกกชอบ 555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 20-05-2015 13:25:46
โจ้วันนี้แกทำดีมาก

ฉันให้อภัยที่แกเคย ปากเสีย นินทานายน้อยเมื่อก่อน

ส่วนอิกฤช  ฉันยังเอาปูนแดงหมายหัวแกอยู่นะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 20-05-2015 13:32:25
แหมๆ ไม่ได้เลยนะคุณกฤช เดี๋ยวนี้นิดๆหน่อยๆก็เอาตลอดดดดด แหมมมมมม
โจ้นี่กวนได้ใจจริงๆ 555555
นายน้อยคือวางแผนทุกอย่างมาอยู่แล้วโนะ ร้ายยยยย 555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 20-05-2015 13:59:55
สรุปนายน้อยร้ายกว่าซินะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-05-2015 14:06:47
ตัวชงชั้นดี  o13 ต้องยกให้โจ้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 20-05-2015 14:27:11
ยิ่งอ่านยิ่งน่ายักกกกกก
ลุ้นความสัมพันธ์ของคู่นี้มาก มันเริ่มจะชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ แล้วนะ
ไม่อยากจะคิดว่าถ้าเปิดตัวนุ้งกฤชจะเป็นขนาดไหน แอบหื่นเงียบเหมือนกันสินะ!
มันไม่พออ่ะ อยากอ่านต่อแล้ววว มาลงต่อเดี๋ยวนี้นะะะะคะะะะะะ  :ling1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 20-05-2015 14:53:13
โจ้นี่น่าจับมาตีตูด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 20-05-2015 15:22:24
ถ้าโจ้จะยุขนาดนี้ แต่งฟิคเลยมั้ยโจ้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 20-05-2015 15:50:47
แนะๆนายน้อยนี่ร้ายจริงๆ ไม่ใช่มีแต่กริชหรอกนะที่ขยันหยอด นายน้อยก็ขยัน อ่อนเหมือนกัน 5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 20-05-2015 17:06:03
น้องกฤชเขินอะไรคะ พี่หนึ่งเขินยังพอเข้าใจนะ เอ้อ แปลกคน

แอบฮาโจ้นะ ถ้าเป็นผู้หญิงก็คงต้องเรียกว่า "สาววาย" แล้วล่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 20-05-2015 17:49:57
อิตากฤชเห็นเค้าหลงหน่อยละได้ใจใหญ่เลยนะ
หมั่นสุดดดดด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 20-05-2015 18:11:22
 :hao7: :hao7: :hao7: กรี๊ดดดดด ตากฤชชชช ทำไมนายถึงเป็นชอบฉวยโอกาสขนาดนี้ นี่เพิ่งรู้ใจตัวเองนะ ยังนัวเนียได้ชวนเขินขนาดนี้ ได้โอเคตกลงปลงใจกันทั้งสองฝ่ายจะขนาดไหนนน ไม่อยากคิดถึงตอนที่กฤชจอมหึงหวงนายน้อยเลย
 :hao6: รอม่ายหวายยยย  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 20-05-2015 18:20:02
 :oo1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: ZomZaa^^ ที่ 20-05-2015 18:24:39
เขิล><
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 20-05-2015 18:25:57
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 20-05-2015 18:32:15
โจ้แก่เป็นผู้ช่วยนางเอกหรือนี่ o18
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 20-05-2015 18:35:40
โจ้ว่าไง เราก็ว่าตามโจ้เลยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 20-05-2015 18:38:37
โจ้ไม่ได้เป็นสมุนของคุณกฤช
แต่โจ้เป็นลูกสมุนของคุณหนึ่งต่างหาก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 20-05-2015 18:53:09
นายน้อยดูแข็งนอกอ่อนใน 
ก่อนหน้านี้พอร์ชเคยเปรยว่า
ตะวันมีแฟนหลายคน แต่ปอดแหก กลัวติดโรค
สรุปคือประตูหลังพี่แกซิง แต่ทำเป็นเชี่ยวชิมิๆ แน่ๆ ใช่แน่ๆ 555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 20-05-2015 18:55:14
กรุ๊บกริบ อะอร๊ายยยยย พี่นี่ เขินมากกๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 20-05-2015 19:17:24
ชอบโจ้อ่ะ เหมือนถามแทนเราตลอดๆๆๆ ฮาาาา กฤชก็ตอบเสียด้วยนะ
นายน้อยนี่แบยเหมือนเด็กน้อย เดี๋ยวเขินๆ น่ากินเนอะ
กฤชบรรยายนายน้อยซะคนอ่านหลงเลยล่ะ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 20-05-2015 19:18:55

โถ่อีคุณกริช ถ้าแกไม่เอาคุณหนึ่งข้าเอาเองก็ได้

คุณหนึ่งน่ารัก น่าฟัดมากเลย

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 20-05-2015 20:27:01
 o18.  หนอยแหนะ ทำเนียนตลอดอิตากฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 20-05-2015 20:53:47
กฤชเริ่มแสดงออกชัดเจน  :o8:
โจ้ชงต่อไป  :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 20-05-2015 21:06:05
เพิ่งมาอ่านจ้า

เรื่องสนุกมากๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 20-05-2015 21:09:25
ตอนนี้น่ารัก แต่ไม่รู้ว่าตอนหน้าเค้าจะน่ารักกันมากกว่านี้รึเปล่าเน้ออออ อิอิ  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 20-05-2015 21:28:16
นายน้อยโดนลวนลามอะ  :hao6: พระเอกเราพอรู้ใจตัวเองนี้ก็หื่นเบาๆเลยนะ ไม่ไหวๆ ยังไงกะขอนายน้อยเป็นแฟนก่อนจิ สงสารนายน้อยเดียวคิดว่าพระเอกเราไม่รักซะที :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixa ที่ 20-05-2015 21:39:26
นายกฤชมาทำหยอดนายน้อยแบบนี้เราว่าเราไม่โอ
ชัดเจนกว่านี้หน่อยดิ๊ๆๆๆๆ มาทำจับนู่นโอบนี่กอดนั่น
แต่ปากหนักเหลือเกิน นายน้อยคงน้อยใจ แต่นายน้อยฉลาด
ตกลงว่าโจ้นี่ได้อามิจสินจ้างมาตลอดสินะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: Junekid ที่ 20-05-2015 21:48:16
ตลกโจ้55555.
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 20-05-2015 21:49:05
จะรอวันที่กฤชฉวยโอกาสกับนายน้อยนะคะ  :-[ :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 20-05-2015 21:54:05
ฮาโจ้สุดๆตั้งใจเผือกจริงๆน่ะ

กฤชนี่ก็เนียนฉวยโอกาสกับนายน้อยอยู่เรื่อย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 20-05-2015 22:24:56
เรื่องนี้ไอ้โจ้เป็นตัวชูโรงจริงๆ

ชอบตอนเพิ่งตื่นนอนที่สุด มันให้ความรู้สึกถึงความรักอบอวลลล โอ้ยยย คนอ่านก็ใจเต้นแรงไปด้วยเลยยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 20-05-2015 22:25:13
555 โจ้ตลกดี น่ารักจริงๆ

อิกฤชเอาใหญ่นะเทอ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 20-05-2015 22:53:05
เขิน:)
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 20-05-2015 22:56:43
อ้างถึง
คุณกฤชกับนายน้อยน่ะเป็นคู่จิ้นในดวงใจของโจ้เชียวนะ

อ่านจบนี่ขำก๊ากเลย 5555555555555555555  :laugh:
โจโจ้มันน่ารว๊อคคคคคคคคคค ! >_<

แซวเลยโจ้ แซวอย่าได้หยุด
ยุมันเข้าไป โจ้ไม่รู้อะไรว่าคุณกฤชของโจ้นะฝันเรื่องลามกกับพี่หนึ่งไปแล้ว ถถถถถถถ

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 20-05-2015 23:18:21
แหม๋ตากฤช พอยอมรับความรู้สึกตัวเองแล้ว จมูกหอม มือกอดตลอดเลยนะ
แต่ว่า ทำตามคำแนะนำของโจ้บ้างก็ดี อิอิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: ordinary_girl ที่ 20-05-2015 23:38:01
งื้ออออออ เราชอบนายน้อยยยยยยย
นายน้อยน่ารัก
ตอนแรกหมั่นไส้กฤตมากกกก
ไปๆมาๆทำไมมันน่ารักวะ 55
อยากบอกว่ากามเทพโจ้ทำงานดีมาก อิอิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: chaotic69 ที่ 21-05-2015 01:02:14
โจ้นี่มันหนุ่มวายชัดๆ :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 21-05-2015 01:13:18
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: 。Atlas ที่ 21-05-2015 02:11:25
อ่าว นี่คืออออ ที่ผ่านๆ มา นายน้อยจ้างอิโจ้มากล่อมตากฤชเลอะะ 555555555555555

โอ้ยย ตอนนี้เขินฉากโอบจังเหลยยย เขินแทนนายน้อยยย

จีบกันนาน ๆ นะ เค้าไม่รีบ แต่นายน้อยรีบ กร๊ากกกกกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 21-05-2015 07:11:15
โจ้นี้เป็นลูกสมุนนายน้อยไปแล้วใช่ไหม
รู้ความรู้สึกคุณกฤษหมดแล้วนิ เอาไปบอกนายน้อยด้วยนะ
คุณกฤชก็บอกกับนายน้อยได้แล้ว เวลานายน้อยน่ารักนะ >\\\<
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 21-05-2015 07:22:41
กฤชนี่พอรู้ตัวก็กอดก็หอมนายน้อยใหญ่เลยนะ
แต่ว่าไม่ได้นายน้อยเองก็แอบอ่อยและยอมด้วย คึคึ

 :mew1: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 21-05-2015 17:11:31
มีโจ้คอยชงขนาดนี้อีกไม่นานหรอกกฤชหลงนายน้อยหนักกว่านี้แน่ๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 21-05-2015 18:52:02
นายน้อยจ้างโจ้มาเท่าไรเนี๊ย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: oss_tw ที่ 21-05-2015 19:18:46
 o13  o13

หนึ่งตะวันน่ารักค่ะตอนนี้

แต่ตอนเหวี่ยงตากฤชก็น่ารัก

 :impress3:

รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 21-05-2015 20:05:09
 :-[ :-[ ได้แทะเล็มทีละนิดก็เอาเนอะคุณกฤช เมื่อไหร่จะกินทีเดียวเลย อิอิ  :z1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: Nathi ที่ 21-05-2015 23:48:04
เหมารวดเดียวถึงตอนล่าสุด พีหนึ่งของเราน่ารักที่สุด  :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 12 (20/05/15) p.23
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 23-05-2015 19:08:09
พึ่งมาอ่านจร้าาา ติดตามๆ
จะรอดูว่ากฤชจะยังลังเลอยู่ไหม
แระอยากให้โจ้ จอมสร้างกระแสโดนแกล้งจิงๆ อิอิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 24-05-2015 00:11:09
ตอนที่ 13



หลังจากพระอาทิตย์ตกดิน ท้องฟ้าของไร่ตะวันฉายก็ไม่ได้เปลี่ยนเป็นสีดำมืดเสียทีเดียวน้ำเงินเข้มเป็นสิ่งที่หลงเหลือหลังจากแสงสุดท้ายลับหายไป ดวงไฟนีออนสว่างจ้าขึ้นมาตามบ้านเรือนและท้องถนนทอดยาวสู่ท้ายไร่ เสียงฝูงนกบินกลับรังสลับกับใบไม้หวีดหวิวเมื่อสายลมพัดผ่าน

หนึ่งตะวันเข้าครัวไม่บ่อย อย่างที่นางสายใจบอก เขาไม่ค่อยชอบใจแม่ผมนัก กับป้าแววยังคุยกันได้ แต่ถามว่าถ้าสนิทใจจริง ๆ แล้วก็มีแค่ผมกับไอ้โจ้มากกว่า ดังนั้นเมื่อผมเดินเข้ามาในครัวแล้วเห็นภาพของนายน้อยใช้มีดแล่เนื้อปลาออกอย่างประณีต ขณะที่แม่ผมล้างหน่อไม้ฝรั่งเตรียมหั่นอยู่ไม่ไกลนักก็อดแปลกใจไม่ได้


“ทำอะไรกันครับ”

ผมถามขึ้น แม่หันมายิ้มเป็นคนแรก ขณะที่นายน้อยยังคงง่วนอยู่กับเนื้อปลากะพง มีอุปกรณ์ประกอบอาหารหลายอย่างวางระเกะระกะ

“สเต๊กปลา” เจ้าของเมนูตอบโดยไม่หันหน้ามอง สักพักเขาก็ละมือจากเนื้อปลาไปหยิบกระทะเทฟลอน ใส่น้ำมันเล็กน้อย “เดี๋ยวป้าสายใจเอาเห็ด กับหน่อไม้ฝรั่งลงย่างเลยนะ โรยเกลือกับพริกไทยนิดหน่อย พอได้ที่ก็ใส่เนยจะได้หอม ๆ”

แม่ผมรับคำ หันไปจัดการตามสั่งอย่างทะมัดทะแมง ถ้าพูดถึงอาหารฝรั่งแล้วต้องยกให้คุณหนึ่ง ก่อนหน้านี้เคยทำพอร์คช็อปก็อร่อยนุ่มลิ้นจนผมติดใจไปหลายวัน

“ผมช่วยดีกว่า”

“เกะกะ” นายน้อยตอบแทบจะในทันที ยังคงไม่มองหน้า “ไปอาบน้ำอาบท่าเถอะ”

“ให้ผมช่วยเถอะน่า”

หนึ่งตะวันเงยหน้าขึ้นมาสบตา ก่อนเบือนหนีไปยังมายองเนสจุขวด เทใส่ถ้วยผสมน้ำตาลเล็กน้อย “แม่ไปพักเถอะ เดี๋ยวผมจัดการกับคุณหนึ่งเอง”

ว่าแล้วก็แทรกตัวเข้าไปในครัว มารดาทำหน้าแปลกใจเล็กน้อยแต่เมื่อถูกแย่งตะหลิวไปก็ปลีกตัวออกมาเงียบ ๆ หนึ่งตะวันเม้มริมฝีปากเข้าหากัน มือยังคนส่วนผสมของซอสที่ใช้ทานคู่สเต๊กไปเรื่อย ๆ

“ล้างมือก่อนสิ”

ผมครางรับ หรี่ไฟลงแล้วผละออกมาล้างมือด้วยน้ำสะอาด กลับมายังกระทะผักย่างอีกครั้งเมื่อเห็นว่าได้ที่แล้วก็ตักขึ้นพัก หนึ่งตะวันถือจานใส่เนื้อปลาดิบ ๆ มาแทนที่ เอาลงทอดอย่างใจเย็น

แววตาเขาทอดมองตรงไปข้างหน้า หากแต่ไหวระยับและเต็มไปด้วยความรู้สึก ผมยืนพิงตู้เย็น มองนายน้อยไม่ละสายตา เมื่อเพ่งพิศดี ๆ ก็พบว่าเครื่องเคราบนใบหน้าเกลี้ยงเกลานั้นช่างดึงดูดสายตาเสียเหลือเกิน คิ้วเป็นทรงสวย จมูกสันไม่สูงไม่ต่ำเกินไป และริมฝีปากฉ่ำน้ำนั่นที่ชวนคิดว่ายามแตะสัมผัสกันนั้นมันจะนุ่มนิ่มสักเพียงไหน

“มองอะไร”

เจ้าของภาพที่ผมยลอยู่เอ่ยถามขึ้นเสียงสะบัด ผมกอดอก ยิ้มที่มุมปาก แก้มขาวขึ้นสีเล็กน้อย เม็ดเหงื่อผุดพราวตามไรผม

“มองคุณหนึ่ง”

“รู้แล้วว่ามอง” เขาย้อน “ที่ฉันถามคือมองอะไรฉันต่างหาก”

“มองคิ้ว มองตา มองจมูก มองปาก” บรรยายให้เสร็จสรรพ ไล่สายตาไปยังส่วนต่าง ๆ ของใบหน้าตามปากเรียก หนึ่งตะวันเคาะตะหลิวกับกระทะถี่ ราวกับเร่งเร้าให้เนื้อปลาสุกเร็วไวเพื่อจะหลุดพ้นจากสถานการณ์ตรงนี้

“ปากคุณหนึ่งน่าจูบ”

ดวงตากลมค้อนขวัก ตวัดลิ้นเลียริมฝีปากโดยอัตโนมัติแล้วหันมาที่กระทะต่อ มือขาวพลิกเนื้อปลาเก้ ๆ กัง ๆ ผิดกับนายน้อยของไร่ตะวันฉายผู้ชำนาญการครัวก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง เห็นได้ชัดว่าเขาเขินและไม่สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้

“ใจเย็น ๆ ครับ ผมยังไม่จูบคุณตอนนี้หรอก”

“ไอ้เด็กบ้า” ชายหนุ่มสบถในลำคอ เมื่อตักเนื้อปลาที่เหลืองได้ที่ได้ก็ถอนหายใจโล่ง ผมหยิบทิชชูใกล้มือ เดินเข้าไปประชิดเพื่อซับเม็ดเหงื่อที่ผุดพราว นายน้อยเบี่ยงตัวหลบ ลุกลี้ลุกลนทำอะไรไม่ถูก

“อย่ามาเล่นแบบนี้นะ เมื่อกลางวันก็รอบหนึ่งแล้ว”

“ครับ?”

“ก็ที่มากอดนั่น แถมยัง...”

“เกือบจะหอม?”

ชายหนุ่มใช้ความเงียบแทนคำตอบ พยายามสะกดลมหายใจ อาการตื่นเต้นลดลงแต่เจ้าตัวยังคงไม่เงยหน้าสบตา โชคดีที่ปิดเตาแก๊สเรียบร้อย ดังนั้นเราต่างใช้เวลานานเท่าไรก็ได้ที่จะเรียบเรียงคำพูดออกมาได้
เสียงลมหายใจผ่อนช้า ๆ ดวงตาคู่นั้นยังหลุบต่ำ มองค้างที่กระดุมสัก

เม็ดบนเสื้อของผม ไม่ทันรู้ตัว ผมเผลอยกมือขึ้นสัมผัสข้างแก้มอีกฝ่ายผะแผ่วเพื่อยืนยันว่าผิวบนใบหน้าของหนึ่งตะวันร้อนฉ่าเพราะเลือดสูบฉีดมากเพียงใด

“นาย...คิดอะไรกันแน่”

“ครับ?”

“นายทำให้ฉันสับสน”

หนึ่งตะวันพูดความจริง ผมเองก็ไม่ต่างกัน ดูท่าจะมากกว่าเขาจนรับมือด้วยตนเองไม่ได้ด้วยซ้ำในช่วงก่อนหน้านี้ ความรู้สึกที่บีบคั้นในจิตใจ โหยหาและเฝ้าฝันว่าจะได้เคียงข้าง มีความสำคัญเหนือกว่าคนอื่นใด

ผมไม่ตอบ จับจ้องไปที่กรอบหน้าคนตัวเล็กกว่า เมื่อความเงียบปกคลุมลูกชายคนเดียวของเจ้าของไร่ก็เงยหน้าขึ้นสบตาในที่สุด ผมยิ้มละมุน วางมือบนศีรษะทุยแล้วหันหลังกลับโดยใช้เพียงความเงียบและสายตาเป็นเครื่องมือสื่อสารให้อีกฝ่ายใช้หัวใจสดับรับฟัง







“นายน้อยทำกับข้าวอร่อย”

หลังจากมื้อเย็นอันเงียบงันของผมกับนายน้อยสิ้นสุดลง หนึ่งตะวันก็ปลีกตัวกลับขึ้นห้องขณะที่ผมยังคงช่วยแม่เช็ดจานชามให้เกลี้ยง หน้าที่หลักในครัวและอาหารเป็นของนางสายใจ ส่วนการทำความสะอาดบ้านเป็นของป้าแวว แน่นอนว่าบ่อยครั้งสองสาวเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยวัยขบเผาะก้าวก่ายหน้าที่กันและกันมากเท่าที่โอกาสอำนวย ช่วยเหลือกันจนไม่รู้หน้าที่ใครเป็นของใคร แต่ถ้าเห็นว่าผมเข้าครัวเมื่อไร ป้าแววมักจะผละไปทำงานอย่างอื่นแทน

สมัยสาว ๆ แม่เคยทำงานอยู่ร้านอาหาร เป็นสถานที่ที่ทำให้เธอพบกับคุณชนินทร์จนย้ายมาเป็นแม่ครัวให้เมื่อทั้งคู่ตกลงปลงใจจะคบหากันในช่วงแรก ส่วนป้าแววเพิ่งย้ายมาจากกรุงเทพ ฯ เป็นแม่บ้านของคุณนายใหญ่หรือหมายถึงคุณย่าของหนึ่งตะวันอีกทีที่ถูกส่งตัวมาคุมความประพฤติ แต่ด้วยความอัธยาศัยดี ไป ๆ มา ๆ กลายเป็นว่าสายสืบของคุณนายใหญ่กลับกลายเป็นเพื่อนซี้กับสาวชาวบ้านไปโดยปริยาย

ผมรู้เรื่องของแม่กับคุณชนินทร์เท่าที่ผู้ใหญ่อยากให้รับรู้ ที่จริงแล้วมันเป็นเรื่องราวที่ถูกถมจนเป็นดินหนา ฝังรากลึกลงไปสุดใจมาแสนนาน ทว่าหลังจากการจากไปของคู่สมรสทั้งฝั่งแม่ผมและคุณชนินทร์ จวบไปจนถึงคุณนายใหญ่จอมบงการละสังขารไปแล้วคนงานก็กลับมาพูดกันหนาหู กระนั้นก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ทุกอย่างดำเนินไปตามทำนองคลองธรรมที่ควรจะเป็น
ผมนึกแปลกใจไม่ใช่น้อยครั้งแรกที่ได้ยินหนึ่งตะวันพูดพาดพิงแม่ผมในทำนองที่ไม่สู้ดีนัก

“ถ้าอาหารฝรั่งล่ะก็ แม่ยอมนายน้อยเลย เจ้าของสูตรเยอะแยะไปหมด ดูทำอะไรง่ายดายไปเสียทุกอย่าง”

ผมพยักหน้าเห็นด้วย หนึ่งตะวันทำอาหารอร่อยมากกว่าที่คิด “แต่อาหารไทยแม่ทำอร่อยกว่า”

นึกถึงต้มยำในคราวนั้นที่นายน้อยเป็นคนลงมือ รสชาติไม่ได้แย่ แต่อย่างที่บอก แม่ผมถนัดมากกว่า คล้ายกับไม่สุดไปสักทาง รสชาติยังจืดชืดติดฝรั่งไม่น้อย

“นายน้อยมาขอสูตรแม่ล่ะ”

“จริงเหรอครับ”

“ใช่ เดี๋ยวนี้ถ้าเบื่อจากงานก็จะลงครัวบ่อย ๆ”

“แม่ว่าไงครับ” ผมถาม เหมือนเราต่างจะเห็นความผิดปกติบางอย่างของคุณหนูเอาแต่ใจกันทั้งคู่ มารดาของผมยิ้ม เป็นยิ้มที่ไม่เคยถือสาหาความอะไรกับชายหนุ่มเป็นยิ้มแบบเดิมเหมือนวันแรกที่หนึ่งตะวันกลับมาไร่นี้ด้วยใบหน้าบูดบึ้ง

“กฤชว่ายังไงบ้างล่ะ”

“ก็...” คำพูดทั้งหมดของผมคงค้างไว้แค่นั้น รู้สึกเลือดสูบฉีดขึ้นมาบนหน้าเมื่อถูกแววตารู้ทันของแม่ล้อเลียน “แม่ไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอถ้าผมเป็นแบบนั้นจริง”

“รู้ไหม ที่จริงแม่กับพ่อเราอยากได้ลูกสาวมากเลย แต่พอกฤชเกิดมาก็ไม่สำคัญแล้วว่าเป็นเพศไหน”

ผมเช็ดจานใบสุดท้ายเสร็จพร้อมกับคู่สนทนาที่เดินเข้ามาใกล้ ฝ่ามือกระด้างยืดมาลูบศีรษะผม ประคองแก้มทั้งสองข้าง แววตาที่มีส่วนคล้ายคลึงกันแม้เพียงน้อยนิดจ้องมองมาด้วยความเข้าใจ

“แค่เป็นลูกแม่แม่ก็รักทั้งนั้น”

ผมยกมือขึ้นประนม กราบลงบนบ่า มือหยาบกร้านและแห้งเหี่ยวตามอายุนั้นโอบกอดไว้เหมือนครั้งที่ผมยังตัวเล็กจิ๋ว ตอนนี้แม่ต้องกางแขนให้กว้างขึ้น เขย่งปลายเท้าให้สูงขึ้น แต่ดูเหมือนรูปร่างที่เปลี่ยนไปของผมไม่เป็นอุปสรรคเลยแม้แต่น้อย

“ถ้ากฤชดูแลนายน้อยได้ แม่เชื่อว่านายท่านก็สนับสนุน”

“แม่คิดแบบนั้นจริง ๆ เหรอครับ”

“กฤช แม่กับคุณชนินทร์ผ่านความรักที่จบเพราะความไม่เข้าใจของผู้ใหญ่มา ดังนั้นไม่มีเหตุผลเลยที่เราจะต้องเดินตามรอยให้คนที่เรารักเจ็บปวด”

แม่สอนผมด้วยประสบการณ์ที่สอนท่านมาอีกที ผมพยักหน้ารับรู้ ฟังมารดาทุกถ้อยคำ “กฤชต้องดูแลนายน้อยให้ได้เข้าใจไหม ไม่ใช่เอาแต่ทะเลาะกันเหมือนเมื่อก่อน นายน้อยเองก็พยายามปรับตัวทำความรู้จักกับแม่เพิ่มขึ้นอยู่”

“ครับ” ผมรับปาก หลังจากเหตุการณ์นั้นที่พลั้งปากพูดเรื่องไม่ดีถึงมารดาผม แม้หนึ่งตะวันจะไม่ขอโทษ แต่การที่เริ่มเข้าหาแม่ครัวที่ตัวเองไม่ชอบใจนักก็นับเป็นนิมิตหมายอันดี “แม่ ผมจะจีบนายน้อยจริง ๆ แล้วนะ”

นางสายใจผุดยิ้ม ตีเข้าที่บ่าผมให้พอแสบ ๆ คัน ๆ “ที่เราทำมาตลอดนี่ยังไม่เรียกจีบอีกเหรอ”

“เปล่าสักหน่อย”

“เรามันช่างให้ความหวังเก่งเหมือนพ่อไม่มีผิด ระวังเข้าเถอะ เดี๋ยวจะโดนดี”

ผมฉีกยิ้มกว้าง ทุกครั้งที่เอ่ยถึงคุณชนินทร์ร่องรอยบนใบหน้าแม่คล้ายกับรำลึกถึงความทรงจำดี ๆ แต่เมื่อไรก็ตามที่พูดถึงพ่อขึ้นมาดวงตาของแม่จะเปี่ยมไปด้วยความสุข

รักครั้งแรกของแม่อาจไม่สมหวัง แต่ผมก็รู้ดีว่าสิ่งที่คงค้างตราบสิ้นลมหายใจของแม่คือรักที่มีให้พ่อ
ความรักที่เกิดขึ้นจริง ๆ ฝ่าฟันและเคียงข้างกันมาจริง ๆ





ตัวโน้ตสุดท้ายถูกบรรเลงจากปลายนิ้วผ่านมาตามสายลม ผมยืนอยู่ที่ระเบียงบ้านจนกระทั่งแม่เข้านอนเมื่อครู่ก็สาวเท้ามายังเรือนใหญ่ ไฟสีสว่างดับลงทีละดวง เหลือเพียงไฟหน้าบ้านเท่านั้นที่สว่างจ้า นายน้อยหนึ่งตะวันใช้แสงจากมือถือคลำหาทางขึ้นชั้นสอง ผมกระโดดผ่านรั้วระเบียงแคบ ๆ แทรกตัวเข้าผ่านหน้าต่างบ้านอย่างเงียบเชียบก่อนปิดล็อกหน้าต่างบานนั้นด้วยตนเอง
เมื่อเจ้าของบ้านเปิดประตูห้องแล้วจึงแตะเบา ๆ ที่ข้อศอก

“เฮ้ย!” หนึ่งตะวันสะดุ้งโหยง ขณะที่ผมยกปลายนิ้วขึ้นจรดริมฝีปากกลั้วหัวเราะขณะที่เจ้าของห้องขึงตานิ่ง “เล่นบ้าอะไร”

“ผมจะมานอนด้วย”

“อะ...อะไรของนายอีก”

“พรุ่งนี้ไปขี่ม้ากันครับ” เอ่ยชวนพลางดันแผ่นหลังเจ้าของห้องเข้ามาด้านใน เมื่อเปิดสวิตไฟเพิ่งเห็นว่านายน้อยหนึ่งตะวันยังคงสวมชุดเดียวกับเมื่อตอนบ่าย

“ยังไม่อาบน้ำอีกเหรอครับ”

“อากาศมันเย็น ๆ ยังไงไม่รู้ ขี้เกียจ”

“น้ำอุ่นก็มี” ผมว่าพลางหัวเราะ หนึ่งตะวันโยเยเหมือนเด็ก ๆ “ผมรองน้ำลงอ่างให้ไหม ถึงอากาศจะเย็นแต่คลุกฝุ่นมาทั้งวันนอนแบบนี้ไม่ดีมั้งครับ”

“ก็ได้” เขาครางรับ ทิ้งตัวลงบนเก้าอี้หน้าคอมพิวเตอร์ “ฉันรออยู่ตรงนี้แหละ นายไปเตรียมให้หน่อย”

ผมยิ้มรับแล้วปลีกตัวเข้าห้องน้ำส่วนตัวของหนึ่งตะวัน



หลังจากน้ำอุ่นรองไว้มีปริมาณมากพอให้เจ้าของไร่นอนแช่แล้วผมก็เดินออกมาเรียก นายน้อยหน้ามุ่ยกับจอคอมพิวเตอร์ โดยมีสีหน้าพออกพอใจของคนที่กรุงเทพ ฯ สะท้อนออกมาจากโปรแกรมแชทที่เจ้าตัวชื่นชอบนักหนา ผมกระแอมไอเล็กน้อย คุณพอร์ชก็ยักคิ้วพลางโบกมือทักทายอารมณ์ดี

“ไง กฤช มาอยู่กับไอ้ตะวันยามวิกาลแบบนี้ไม่กลัวมันปล้ำเอาเหรอ”

“ไอ้ห่าพอร์ช!” หนึ่งตะวันตวาดเสียงลั่น ผมหลุดขำเมื่อเห็นหน้าบึ้งของอีกฝ่าย “หุบปากไปเลย กูจะไปอาบน้ำแล้ว”

“ขอกูคุยกับกฤชหน่อย”

“ไม่ให้คุย”

“ไม่เอาน่า อย่าหึงดิ คุยแบบเพื่อนผู้ชายเขาคุยกัน ไม่มีอะไรหรอก”

“กู ไ ม่ ใ ห้ คุ ย” หนึ่งตะวันยังคงใช้น้ำเสียงแบบเดิมโต้ตอบบุคคลในสไกป์ ผมเห็นรอยยิ้มยวนคลี่ออกมาจากใบหน้าของภูดิศ เขาเท้าคางกับโต๊ะคอมพิวเตอร์ ยักคิ้วส่งมาซ้ำ ๆ “มึงจะไปกินเหล้าไม่ใช่เหรอไอ้พอร์ช ไปเด่ะ”

“ทีงี้มาไล่ เมื่อกี้ใครอ้อนวอนให้กูอยู่ด้วย หืม?”

“ไม่มี” หนึ่งตะวันเถียง เขาเม้มปากเข้าหากันแล้วปิดโปรแกรม

สนทนาลงอย่างไม่ใยดี ผมไม่มีโอกาสทักภูดิศกลับไปด้วยซ้ำ “ไอ้เพื่อนเวร กวนประสาท”

“ทะเลาะอะไรกันครับ”

“ไม่ได้ทะเลาะ” หนึ่งตะวันบอกปัด แก้มแดงขึ้นเล็กน้อยก่อนจะส่ายหน้าสะบัดอย่างรวดเร็ว ความรู้สึกแบบนั้นของผมกลับมาอีก ไม่ชอบใจที่อีกฝ่ายสนทนากับภูดิศบ่อย ๆ มิหนำซ้ำยังมีปฏิกิริยาคล้ายเขินอายคั่งค้างในความรู้สึกแบบนี้

“คุณหนึ่งคุยกับคุณพอร์ชทุกวันเลยเหรอครับ”

“ก็เกือบ ทำไม”

“เปล่าครับ”

ถึงแม้จะติดต่อกับฝ่ายนั้นบ่อย ๆ ผมเองก็ไม่มีสิทธิ์ไปออกคำสั่งให้หยุด หนึ่งตะวันสนิทกับภูดิศ แถมทางนั้นยังมีอิทธิพลมากกว่าผมเยอะ เหมือนนายน้อยจะยอมอยู่ในโอวาทอีกฝ่ายโดยดีแม้จะมีเถียงกันบ้างตามนิสัยก็ตาม

“คุณหนึ่งไปอาบน้ำเถอะครับ เดี๋ยวยิ่งดึกจะยิ่งหนาว”

คู่สนทนาผ่อนลมหายใจยาว เมื่อคลายจากอารมณ์ฉุนเฉียวแล้วก็คว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป ผมมองจอคอมพิวเตอร์ที่ดับลง เผลอกำมือเข้าหากันโดยไม่รู้ตัว


หนึ่งตะวันเดินออกจากห้องน้ำโดยผูกผ้าเช็ดตัวไว้กับช่วงเอวคอด เผยให้เห็นผิวขาวเนียนที่ตึงไปด้วยกล้ามเนื้อไม่มากไม่น้อย ทั่วเรือนร่างพราวไปด้วยหยดน้ำ มีผ้าเช็ดตัวผืนเล็ก ๆ พาดบ่า เจ้าตัวยกขึ้นมาซับใบหน้าเมื่อเดินมายังตู้เสื้อผ้าของตนเอง
ผมมองแผ่นหลังโค้งตามรูปกระดูกเมื่อเจ้าของห้องก้มลงหยิบเสื้อกับกางเกงนอนออกมา ผิวหนังที่หยดน้ำระเหยออกไปบ้าง บางส่วนไหลกลิ้งลงต่ำยังเอวคอดและสะโพกผายที่ถูกบดบังไปด้วยผืนผ้าสีขาวชวนให้ลอบกลืนน้ำลาย เห็นหนึ่งตะวันในสภาพกึ่งเปลือยแบบนี้หลายครั้งแต่กลับไม่รู้สึกว่าครั้งไหนดึงดูดสายตาได้มากเท่านี้ เมื่อหันหน้ากลับมา ยอดอกสีชมพูปลั่งกลายเป็นสิ่งที่ผมไม่อาจละสายตาออกไปได้

“มองอะไรของนาย”

ทันทีที่ถูกทักผมก็หลบสายตาโดยอัตโนมัติ หางตาวูบไหวเห็นเงาของหนึ่งตะวันเดินไปมา เขาไม่ถามต่อ ไม่ซักไซ้ หันหลังให้ หาที่นั่งเหมาะ ๆ ตรงหน้ากระจกได้ก็หยิบครีมบำรุงหน้ามาประทินผิว

ผมค่อย ๆ เหลือบมองเจ้าของร่างขาวอีกครั้ง คราวนี้หนึ่งตะวันสวมชุดนอนหลวมโพรก ต้นคอยังคงชั้นจากน้ำที่อาบ เส้นผมสีน้ำตาลเข้มยาวลงมาถึงปกเสื้อด้านล่าง

“พออาบน้ำแล้วไม่ง่วงเลย ลงไปเล่นเปียโนต่อได้ไหม”

“ดึกแล้วครับ” ผมสบตากับเขาในกระจก หนึ่งตะวันลากปลายนิ้วบนแก้มเนียนของตัวเองไปมา นึกอยากไล่กดริมฝีปากไปตามแก้มนิ่ม ๆ ดูสักครั้ง

"แต่ไม่ง่วงแล้วนี่"

"พรุ่งนี้ผมจะชวนไปขี่ม้า คุณหนึ่งไม่คิดถึงแสงเพชรบ้างเหรอ”

“นอนก็ได้หรอก”

เขาว่าพลางปิดกระปุกครีม เดินนำมาที่เตียงสี่เสา ตลบมุ้งเข้ารอด้านใน เห็นอีกฝ่ายฝังตัวลงในผ้าห่มแล้วผมถึงลุกขึ้นปิดไฟ อาศัยความเคยชินนำทางตัวเองกลับมายังที่นอน เมื่อล้มตัวลงก็พลิกตัวตะแคงข้างโดยอัตโนมัติ เกี่ยวเอวบางที่นอนหันหลังให้เข้ามาประชิด

“อ๊ะ”

คนในอ้อมกอดร้องเสียงหลง พักเดียวก็เงียบไป ผมก้มลง ใช้จมูกซุกลงบนเรือนผม “ไม่ให้ผมกอดเดี๋ยวก็นอนไม่หลับหรอก หันมาสิครับ”

คนในอ้อมแขนแน่นิ่ง พักเดียวหนึ่งตะวันก็พลิกตัวกลับ ใช้แขนผมหนุนแทนหมอน ซุกหน้าเข้าหาอ้อมอก

“กฤช นายไม่รู้สึกแปลก ๆ บ้างเหรอ”

“แปลกอะไรครับ”

“นายรังเกียจเกย์” ผมครางรับในลำคอ ยอมรับว่าเคยแสดงปฏิกิริยาแบบนั้นออกไป

“คุณหนึ่งเกลียดแม่ผม”

“กำลังพยายามทำความรู้จักใหม่อยู่นี่ไง”

“ผมก็เหมือนกัน” เสียงหรีดหริ่งเรไรเป็นเพียงสิ่งเดียวที่สะท้อนก้อง หนึ่งตะวันยกมือขึ้นกอดผมบ้าง ใช้หน้าผากโขกเข้ากับแผ่นอกเบา ๆ หลายครั้ง

“นายไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้ กฤช...” นายน้อยเงียบไปหนึ่งอึดใจ ก่อนที่จะวางหน้าผากลงนิ่ง ๆ เพื่อพูดต่อ “นายไม่จำเป็นต้องใจเต้นแรงเวลาที่ฉันกอดนายคืน”

ผมหัวเราะ ก้มลงซุกจมูกกับเรือนผมนั่นอีกครั้ง กลิ่นหอมอ่อนๆ ของแชมพูไม่น่าดึงดูดมากเท่าคนในอ้อมแขนของผมเป็นใครในขณะนี้

"ได้ยินเหรอครับ"

หนึ่งตะวันพยักหน้า กำเสื้อด้านหลังของผมแน่น

“บางทีผมอาจต้องทำมากกว่าใจเต้นกับคุณหนึ่งก็ได้ครับ”

“หมายความว่าไง”

ผมยิ้มในความมืด มีไออุ่นโอบกอดรอบตัว คนเราสามารถรักใครได้ง่ายดายขนาดนี้เชียวหรือ ยังย้ำถามคำนั้นซ้ำ ๆ หากแต่ก็ยากที่จะปฏิเสธว่ามันเกิดขึ้นแล้วจริง ๆ

ความรู้สึกฟูฟ่องเมื่อหนึ่งตะวันอยู่ในอ้อมแขน ซุกหน้าเข้าแนบสนิทกับผมเหมือนลูกแมวเชื่อง ๆ เฝ้าเคล้าคลอเคลีย บางทีแสบซนไปบ้างแต่ก็ยังไม่เกินจะให้อภัย

ผมไม่รู้ว่าในสายตาของพี่นุ่นคุณหนึ่งจะเจ้าแผนการแค่ไหน หรือสำหรับภูดิศแล้วนายน้อยจะเกเรหรือไม่ ขอเพียงแค่อยู่กับผม เรียกร้องและโหยหาเพียงแค่ผมเท่านั้นทุกอย่างก็ไม่สำคัญอีกเลย

“คุณหนึ่ง” ถึงทีผมร้องขอบ้าง หนึ่งตะวันก็ครางรับคำในลำคอ ผมลูบแผ่นหลังเขา ไล้ลงเรื่อย ๆ จนวางมืออยู่เหนือสะโพก “ถ้าผมมานอนด้วยทุกคืน คุณไม่สไกป์คุยคุณกับคุณพอร์ชได้ไหม”

“ทำไม”

“ผมไม่เข้าใจ คุณชอบผมแล้วทำไมถึงอยากใช้เวลากับคนอื่น”
หนึ่งตะวันตอบอ้อมแอ้ม “พอร์ชไม่ใช่คนอื่น”

“แต่เขาก็ไม่ใช่คนที่จะกอดคุณหนึ่งได้แบบนี้ในเวลานี้”

แม้จะพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่ภายในใจกลับลุกโชนด้วยความรู้สึกบางอย่าง คล้ายกับหัวใจถูกบีบรัดเมื่อคนในอ้อมแขนเอ่ยประโยคนั้น ผมรู้ว่าเขาสำคัญ เผลอ ๆ อาจสำคัญกับหนึ่งตะวันมากกว่าผมด้วยซ้ำ
นั่นทำให้ไม่อาจเอ่ยคำขาดออกมาได้ว่าหากต้องเลือก นายน้อยจะเลือกใคร

“คุณหนึ่ง”

“จะคุยให้น้อยลง”

ชายหนุ่มรับปาก และผมก็กอดเขาแน่นขึ้นแทนคำขอบคุณทั้งหมดทั้งมวล ดวงตะวันของผมครางในลำคอแล้วไล่ปลายนิ้วจากเอวผมขึ้นมายังแผ่นอกที่ตัวเองซบอยู่เมื่อครู่ สัมผัสกล้า ๆ กลัว ๆ ของหนึ่งตะวันอ่อนโยนแต่กลับทำให้ผมอึดอัด ราวกับเรียกร้องให้อีกฝ่ายแตะต้องร่างกายให้มากกว่านี้

“.........”

เราสบตากัน ปราศจากคำพูดใด ๆ เมื่อปลายนิ้วชี้แตะลงบนริมฝีปาก ดวงตาเป็นประกายวาววับในยามราตรีหลุบลงมาจ้องมองที่กลีบปากผม คนในอ้อมแขนกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนก้มหน้าลง ซ่อนแก้มขาวในความมืดไม่ให้เห็นว่ามันขึ้นสีขึ้นมาหรือไม่

“ฝันดี”

เจ้าของเตียงกว้างพึมพำแนบอก ขณะที่ผมครางรับคำในลำคอ ก้มลงจูบที่ขมับของอีกฝ่าย “ฝันดีเช่นกันครับ หนึ่งตะวัน”




TBC

กฤชบอก ก็ไม่รูู้ววว สินะ
ฮาาา หวาน ๆ ละมุนไปเรื่อย ๆ ค่ะ อีกหลายตอนกว่าจะถือดาบมาฟาดฟัน (กรี๊ด)
ไม่มีเวลาพูดเยอะมาก เน็ตบ้านอิช้อยมาห้านาทีตัด ต้องรีบลงรีบไป แต่เหมือนเดิมค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์ จะซึมซับทุกความรักที่คนอ่านมีให้โจ้ติดแน่นตราตรึงใจเลย /กระซิกๆ
เจอกันใหม่วันพุธค่ะ
รักกกกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 24-05-2015 00:24:51
มาแบบเบาๆ และละมุนมากกกก ก ก ก  อิกฤชชชช ทำไมแกคิดลามกกับคุณหนึ่งมากขนาดนี้ หนอยแน่ ยังไม่ทันขอเค้าเป็นแฟนก็เริ่มตีกรอบละ  :katai4:
อยากรู้ว่านางรุกยังไงต่ออีก แค่นี้ถ้าดิฉันเป็นหนึ่งตะวันรับรองลูกสามแล้วค่ะ 5555555  :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 24-05-2015 00:28:56
สั้น TT อิกฤชขี้อ่อย หมั่นไส้ เกลียดดดดด 5555555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 24-05-2015 00:32:44
งู้ยยยย เขินจังเลยค่ะคุณเวสท์
เป็นตอนก่อนนอนที่ละมุนมากถึงมากที่สุด มีหงมีหวงด้วย
แถมแม่นังกฤชก็ไฟเขียวซะขนาดนี้ คงไม่มีปัญหาเรื่องพวกนี้เป็นแน่
ดราม่าเรื่องนี้จึงตัดออกไปได้ 5555555
แต่กฤชนี่อารายยยคะ ทำไมต้องห้ามไม่ให้นายน้อยคุยกับพอร์ชด้วย
ีงี้พอร์ชก้บทน้อยลงน่ะสิ เสียใจจุง จากคนที่รักพอร์ชสุดใจ 5555555
มั่นใจในตัวเองหน่อยเถอะกฤช ว่านายน้อยเค้าเลือกแกตั้งแต่แรกแล้วเว้ยยยย
บายค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะคุณเวสท์  :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 24-05-2015 00:33:47
ได้กันไวๆ  :haun4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 24-05-2015 00:35:28
ไมมมมมมมมมมม่ เอาอีกกกกกกก แงงงงงงง้
อ่านตอนนี้ไปใจก็เต้นตึกตักไป ลุ้นความสัมพันธ์ของคู่นี้ยิ่งกว่าอะไร
นี่คาดหวังมาก คาดหวังกว่าตัวคุณหนึ่งอีกค่ะะ
นุ้งกฤช!!!! ทำไมทำอะไรชักช้าแบบนี้ ไม่ไหวเลยนะ
นี่ถ้าเป็นกฤช หนึ่งตะวันเสร็จเจ้ไปตั้งแต่สองคืนแรกแล้ว ไม่ต้องรอให้ไปนอนฝันอะไรอย่างนั้นเลย
ฮึ้ยยยยยยยยย!
รอด้วยใจคาดหวังค่ะ มาเย็วๆนะ  :hao5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 24-05-2015 00:38:05
พ่อพระเอกใจเย็นก่อนมั้ยล่ะ หึงนำหน้าไปแล้วอะ
ยังไม่ได้ทำอะไรให้เป็นกิจจะลักษณะเลย

เจอฉากที่มีของกินทีไรหิวทุกทีเลย :ling1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 24-05-2015 00:43:57
ตอนนี้หวานนนน หวานมาก ใจเต้นกับหลายประโยค เราเป็นนายน้อย เราก็สับสนเหอะ

เห็นด้วยกับแม่สายใจ ที่แกทำมาทั้งหมด ฉันนึกว่าแกจีบนายน้อยอยู่ซะอีกเหอะนังกฤช แต่เอาเถอะ ตอนนี้คือจีบจริงจังใช่มั้ย อย่าทำพี่หนึ่งเสียใจนะ

ย้ำอีกทีว่าตอนนี้หวาน อ่านแล้วยิ้ม อ่านแล้วเขิน
ขอปุ่ม skip ไปวันพุธเลยได้มั้ยนะ ฮาาาาาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 24-05-2015 00:53:03
อีกฤกษ. มันร้ายมากกก อิอิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 24-05-2015 00:57:00
อืม.........เนตมา 5 นาทีตัดนี่อย่างกะ 56k เมือ่สิบกว่าปีที่แล้ว

ถถถถถถถ+
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 24-05-2015 00:57:35
ขี้อ่อยทั้งคู่เลยง่ะ คุณหนึ่งคือมองปากเขาแล้วไล่นิ้วไปเรื่อยนี่คือไร๊ วุ้ว จูบเลย คนอ่านนี่ลุ้นมาก
พระเอกก็อย่กคิสเขาเต็มทีแต่ก็ทำแค่จูบขมับ สงสัยจะรอรวบยอดจัดหนักทีเดียว
ขำที่หนึ่งตะวันบอกว่าไม่ต้องใจเต้นแรงก็ได้ คนฉลาดในคราบลูกแมวนอนหนุนแขน
แหม่ ตากฤชนี่เล่นมองไม่ละสายตาเลย ขี้หึงด้วยนะ ไม่อยากให้คุยกับพอร์ช เออ หึงไป คนอ่านชอบ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: Ba_wh99 ที่ 24-05-2015 00:58:30
โอยยยย
มันเป็นโมเม้นละมุนอุ่นใจจริงๆ หวานเบาๆ
อิจฉาอ้ะะะะ น่ารักกันเกินไปละนะะะะะ
กฤชนี่จัดว่าโปร ไม่แปลกที่เคยคว้าพี่นุ่นมาได้ สกิลขั้นเทพน่านับถือจริมๆ
เจอแบบกฤชนี่น่าจะจอดสนิททุกราย จีบแบบนี้ใครจะรอดคะ 5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 24-05-2015 01:09:44
ในสุดก็หลงเค้า เหอะๆ อีตากฤช.


รอๆ ฉากขี่ม้าหวานๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: pemiko2012 ที่ 24-05-2015 01:16:07
โอ้ยยยยยยมดไต่เต็มจอ
หมั่นไส้อิตาคุณกฤช ชิ เป็นไงล่ะ
หลงความน่ารักของนายน้อยสะแล้วมั้ย
ห้ามทำเขาเสียใจนะแก!!!

นายน้อยน่ารักมากกกกก กรี้ด
น่าเอ็ยดูสุดๆ เขินนนนน :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 24-05-2015 01:20:40
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: pimBNY ที่ 24-05-2015 01:41:15
 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: Nathi ที่ 24-05-2015 01:46:27
อิตากฤช จีบแบบรุกหนักเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 24-05-2015 01:49:38
ชอบบทภูดิท  อยากให้ออกอีกนอกจากจะทำให้กฤชหึงได้แล้ว   ยังทำให้นายน้อยเขินได้อีก   นี่แอบอยากให้อิตากฤชๆด้คุยสไกด์กับภูดิชจัง ภูดิทจะได้เม้านายน้อยให้ฟัง  =\\\\\=
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 24-05-2015 01:55:17
หวานซึ้งมากค่ะ  ลูกสะใภ้พยายามทำความรู้จักว่าที่แม่สามีที่เปิดไฟเขียวให้แล้ว

เห็นทอลืกแล้วกลัวดราม่าเลยค่ะ   นังกฤชนี่ไม่ทันคุณหนึ่งแน่ๆ ชักกลัวนังกฤชโดนคุณหนึ่งหลอกแล้วสิ ดีกรีความเจนสนามมันต่างกั๊น

คิดถึงน้องโจ้ค่ะ  อยากให้โจ้มาจิ้นคู่คุณหนึ่งกับพี่กฤชอีก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 24-05-2015 01:57:14
ได้แน่ๆไม่นานหรอก 5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-05-2015 02:01:47
หมั่นไส้โวย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: Rywzaki ที่ 24-05-2015 02:10:31
ขำที่คุณพระเอกบอกแม่ว่า จะเริ่มจีบนายน้อยจริงๆละนะ
โอ้โหหหห ก่อนเริ่มจีบยังถึงเนื้อถึงตัวเค้าขนาดนี้
ถ้าจีบติดแล้วไม่อยากจะคิดเลยค่ะคุณกิตติคะ  :z1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 24-05-2015 02:31:46
จัดการเลยค่าคุณหนึ่ง
ปล้ำเลย 5555555555555555555555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: Evergreen ที่ 24-05-2015 03:57:46
นึกว่าจะมีจุ๊บๆกัน 55555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 24-05-2015 05:35:16
หึหึ.......ตอนหน้าตื่นมากลางดึกปบดปล่อยสัญชาตญาณดิบเลย ฉันเชียร
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 24-05-2015 06:02:18
มาแบบละมุนๆเนียนๆ ของกฤช น่ารักมากเลยหนึ่งตะวันเวลาไม่ดื้อเนี่ย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 24-05-2015 06:13:09
ละมุนละไมเชียว~ :heaven ..
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 24-05-2015 06:58:48
 :angry2:  หนอยยยยยยย อิกฤชพอได้ทีเอาใหญ่นะ หื่นใส่นายน้อยตรูตลอด อิเลว หมั่นไส้โว้ยยยย ทีเรื่องหื่นนอกหน้านี่ไว้ใจอิกฤชได้ แต่เรื่องบอกความรู้สึกจริงๆ นี่กลับไม่กล้าแถมมีหน้ามาบอกมห้เค้าคุยกับ ผช. อื่นน้อยลง กล้านะยะ ช่วยกล้าๆจีบเหมือนที่กล้าหื่นหน่อยโว้ยยย  :katai3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 24-05-2015 07:01:08
นายน้อยน่ารักน่าฟัดมาก
อิกฤชขี้อ่อยเนอะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 24-05-2015 07:05:07
กฤชขี้หึงนะเรา 5555
นี่ขนาดเริ่มจีบก็คลุกวงในไปเยอะแล้ว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 24-05-2015 07:29:37
กฤช พอรู้ใจ แล้วลุยยับเลยนะเคอะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: Junekid ที่ 24-05-2015 08:56:16
ตอนนี้หวานมาก แต่สั้นไปหน่อยนะคะ555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 24-05-2015 08:57:27
ขี้อ่อยทั้งคู่ :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 24-05-2015 09:02:50
กรี๊ดดดด นึกว่าคืนนี้จะได้มีฟาดฟันดาบกัน !
ละมุนเฟร่อออออ หมั่นอิกฤช อะไรจะลูบไล้ขนาดนั้นห๊ะ !  :katai1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 24-05-2015 09:04:23
โอ๊ยมดทะลุคอมมากัดเค้าแล้วเนี่ย
กฤชโมเม้นนี้ดีน่าาา
ดูเอาใจใส่ ดูละมุน ไม่กวน
แถมยังมีหึงต่อท้ายด้วยยย

ใกล้ละอีกนิดละน่าาา
พี่หนึ่งน้องกฤช นอนกอดกันๆ ทุกคืนด้วย ย้ำตรงนี้ อิฮิ้ววว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 24-05-2015 09:13:36
อิกฤช อิขี้หวง :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: Eangoey ที่ 24-05-2015 09:31:37
นี้คือเพิ่งจีบใช่ไหม :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 24-05-2015 09:34:30
อิกฤชคุณพอร์ชเขาใจกว้าง ดีใจที่นายน้อยมีคนดูแล แถมยังสนับสนุนแกอีก

แต่แกใจแคบเน๊าะกฤช ขนาดสไกส์คุยกัน แกยังหึง ทั้งที่ยังไม่เป็นแฟนกันเลย

เกลียดอิกฤช อิคนใจแคบ อิคนขี้ยั่ว อิคนขี้อ่อย

โถ๋..คุณหนึ่ง ทูนหัวของบ่าว เป็นแม่ศรีเรือนจังเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 24-05-2015 09:41:27
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หวานละมุนละไมมากค่าคุณ  west
คุณกฤชเจ้าเล่ห์นี่หว่าาาา ฮืออออออๆๆๆๆๆ
คุณหนึ่งโดนจู่โจมม วรั้ยยยๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: fullmoonny ที่ 24-05-2015 09:44:20
งานนี้กฤตรุกหนักจนนายน้อยตั้งตัวไม่ทันกันเลยทีเดียว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 24-05-2015 10:51:47
นังกฤชแร่ดมากกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 24-05-2015 11:01:02
ก็ผมเป็นคนขี้หึงนี่น่า : กฤช
ก็จะไว้ปรึกษาเอาชนะใจนายก็แค่นั้น : หนึ่งตะวัน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 24-05-2015 11:32:50
เล้าเป็ดอวอร์ดนี้มีสาขา พระเอกขี้อ่อยไหมคะ
ส่งอิตากฤชเข้าประกวดไปเลยค่ะ นางควรได้มงนะคะ

แล้วโจโจ้ หนุ่มผิวแทน ตัวเตี้ย ตัน หนูอยากมีสะมีไหมลูกกกก พี่ว่าหนูอาจจะเหมาะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 24-05-2015 11:40:47
โหยยยย แอบย่องขึ้นไปหาแบบนี้ แถวบ้านเรียก ผิดผี
ต้องเสียผีแล้วอยู่กินแบบผัวเมียไปจนกว่าจะตายจากกันเลยนะ

ที่ว่าอีกหลายตอนกว่าจะฟาดฟันกันน่ะ อย่าลืมโล่ด้วยนะคะ เดี๋ยวจะเป็นอันตราย ฮ่าๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 24-05-2015 12:03:10
จะว่าไรมั้ยถ้าจะบอกว่าหมั่นไส้กฤชมาก
แหมๆ เมื่อก่อนไม่เห็นหวงคุณหนึ่งนี้นี่
หึงเค้าก็บอกเค้าตรงๆซิจ๊ะ
หมั่นไซ้ หมั่นไส้จริงๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: biw43 ที่ 24-05-2015 12:25:09
 :z1: :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 24-05-2015 12:47:31
กฤชเป็นเอามาก  ที่ทำก่อนหน้านั้นไม่เรียกว่าจีบนายน้อยเลย  :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: SimplyDelicious ที่ 24-05-2015 14:07:02
ยังจำได้ตอนแรกๆที่อ่านเรื่องนี้ยังคิดอยู่เลยว่ากฤชมันจะไปทันนายน้อยได้ไง
พอมาถึงตอนนี้เท่านั้นแหละะะะะ ฮื่มมมม กฤชอิขี้อ่อยยย อิมาเหนือเมฆ
แต่...ชอบบบบ 5555555 ชอบตอนเค้าละมุนใส่กันจังงงง น่ารักกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 24-05-2015 14:09:27
กฤษไอ้ผู้ชายขี้อ่อย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 24-05-2015 14:23:04
อ่อยทั้งคู่ อู๊ย อ่อยกันไปอ่อยกันมา

หรือเรื่องนี้ควนเปลี่ยนชื่อเป็น อ่อยตะวัน ดีคะ :m20:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 24-05-2015 14:23:44
โอ๊ยยยยยยย ลุ้นไปอ่ะคู่นี้ กลัวว่า3วันดี4วันไข้จริงจิ๊งงงงงงง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: w-for-winnie ที่ 24-05-2015 15:25:39
แอบสั้นนะ 555
สงสัยว่านายน้อยนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาเพื่อแกล้งยั่วกฤชหรือเปล่า
แต่ชอบตอนอธิบายความรู้สึกของแม่กฤชมากสุด แบบมีความรู้สึกดีๆต่อคนหนึ่ง เป็นความทรงจำดีๆที่ไม่มีความอยากครอบครอง  เราเข้าใจนางมากกว่ากฤชหน้ามึนเยอะ

หวังว่าคืนนี้กฤชคงไม่ฝันเปียกอีกนะ :t2: :t2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: 。Atlas ที่ 24-05-2015 15:37:17
คุณเว๊สสสสสสสสสว์ เค้าเขินนนนน กรี้ด ๆๆๆ มีจุ๊บขมับด้วย โอ้ยยยยยย :-[

เขินมากกกก ฮือออออ ขี้อ่อยทั้งคู่เลยเรื่องนี้ แต่แอบตลกตรงกฤชวอกจะเริ่มจีบจริงจัง
แต่คือที่ผ่านมาแกยังไม่จริงจัง หัวใจนายน้อยก็จะวายตายอยู่แล้ว ถถถถถ
ไอ้เด็กบ้าาา นังกฤชมันโปรมากกกก
นายน้อยก็อ่อยมากกก นุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาผืนเดียวนี่ตั้งใจอ่อยใช่ไหม ตอบบบ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: pp_psj ที่ 24-05-2015 15:45:03
หืม...ที่ผ่านมา กฤชยังไม่เรียกว่าจีบอีกเหรอเนี่ย
ถ้าเดินเครื่องจีบเต็มสูบนายน้อยคงเขินตัวแตก555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 24-05-2015 15:57:30
จย้ากฤช 55555555
ตอนแรกบอกไม่ ตอนนี้ยังไง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: บูมพอส ที่ 24-05-2015 15:58:54
   เกลียด กฤช มากกก อีขี้อ่อยยยยยยยย

   คุณหนึ่งอย่าไปยอมมันนะคะ เราต้องอ่อยมันคืนค่ะะะะ 555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 24-05-2015 16:41:35
ได้กัน ได้กัน ได้กันนน  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: oss_tw ที่ 24-05-2015 18:24:47
 :impress2:

มุ้งมิ้งกันไปเรื่อยๆก่อนน้าาา

 o13
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 24-05-2015 20:22:10
แหม เอาใหญ่เชียวนะตากฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 24-05-2015 20:28:07
กฤษทนได้ไง สุดยอดไปเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 24-05-2015 20:56:19
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 24-05-2015 21:26:52
ยังไม่ทันไรเลยนะนายกฤช 55555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 24-05-2015 21:56:06
ด่านแม่ ผ่านได้อย่างง่ายดาย
ออกตัวแรงแบบนี้ อยากให้คุณหนึ่งเล่นตัวนานๆจัง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 24-05-2015 22:06:43
นี่ขนาดยังไม่จีบนะ นึกภาพตอนจีบไม่ออกเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 24-05-2015 22:29:13
เขินแทนจนขนลุก 5555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 24-05-2015 22:31:10
ใจสั่น
อยากดีดหูนายกฤชสักสองทีแรงๆ

ทั้งยั่ว ทั้งอ่อย น่าตบที่สุด!

ลืมชมโจ้ ช่างแซะเหลือเกิ๊น!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 24-05-2015 22:58:40
เอาอีกตากฤช!!!! ฉวยโอกาศนายน้อยอีก!!!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: Brow_Ney ที่ 24-05-2015 22:59:25
แหม อีตากฤชนี่ พอรู้ใจตัวเองก็เริ่มรุกหนักเชียว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 25-05-2015 06:38:28
อินังกฤชมันร้าย! ขนาดไม่ได้จีบนะ แหมมมมมมม พอรู้ใจตัวเองนี่เอาใหญ่เลยนะ น่าหมั่นไส้มากกก ชิชะ!
 :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 25-05-2015 09:19:13
กฤชขี้หวง นายน้อยก็ยอมตามใจจะคุยให้น้อยลง
เขินกับตอนนี้มาก นายน้อยน่ารักตลอด กฤชก็ท่าทางหื่นนะ 5555
ก็นะนายน้อยน่ารักน่ามองขนาดนี้ เราเข้าใจกฤช หึหึ
แม่กฤชก็ไฟเขียวให้จีบได้ นายน้อยก็พยายามรู้จักแม่กฤชให้มากขึ้น
กฤชก็จะมานอนกับนายน้อยทุกคืน อะไรๆก็เริ่มก้าวหน้าขึ้นแล้วนะ

 :mew1: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 25-05-2015 10:47:42
ขี้หึง นายน้อยต้องเข้าใจนะ คิคิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 25-05-2015 14:33:49
คิดถึงโจโจ้.. /ผิด

โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกขัดแย้งในตัวเองยังไงไม่รู้ค่ะ
หมั่นไส้นังกฤชแต่ก็ยิ้มแก้มแตกกกก ทำไม๊ กรี๊ดดดดดดด  :hao5:

กฤชคนบ้ามาก
นี่ขอถามแบบนายแม่ ที่ผ่านมายังไม่เรียกจีบอีกหรอ?
คนอะไรขี้เต๊าะมาก ฮืออออออ /ทุบอกแรงๆ
รู้สึกอยากให้พี่พอร์ชคัมแบคหวนคืนสู่ไร่จังเลยค่ะ ก๊ากกกกก
อยากเห็นกฤชหึงอีก หึงเลยเยอะๆ คิคิ แค่เค้าคุยสไกป์กันนี่ก็มาทำเป็น
ถ้าผมมานอนด้วยทุกวันจะเลิกคุยกับคุณพอร์ชมั้ย? โอ้ยยยย หมั่นไส้มากก
แต่อ่านแล้วทำไมต้องยิ้มตาม ฮืออออออออออ ไม่เข้าจุยยยยยยยยยยย


รอหมั่นไส้อีกตอนหน้า /อยากให้พรุ่งนี้เป็นวันพุธ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 25-05-2015 17:58:25
คืบหน้าไปเรื่อยๆเลยน่ะ ขี้อ่อยด้วยกันทั้งคู่แหละ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 25-05-2015 18:39:22
 :mew1: กฤชจะจีบพี่หนึ่งแล้วววว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 25-05-2015 23:10:00
อิจฉาครับ..555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: napatty ที่ 25-05-2015 23:23:57
นายน้อยอ่อยตากฤชแรงๆเลย
เอาให้หลงไปเลยย :o8:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: Mickey199663 ที่ 26-05-2015 04:28:25
หมั่นไส้อิตากฤชจริงๆ กฤชเราว่านายควรพูดบ้างนะ ไม่ใช่บอกจะใช้การกระทำสื่อ
นายน้อยสับสนหมด บางทีนะนายน้อยคงกลัวว่าจะเปฌนการคิดไปเอง เพราะก่อนหน้านั้นมันก็เป็นแบบนี้
แต่ไม่เป็นไรหรอกมั้ง นายน้อยมีตัวช่วยมือหนึ่งอย่างโจ้อยู่แล้วนี่
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 13 (24/05/15) p.25
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 26-05-2015 09:32:09
ยังไม่ได้เป็นอะไรกันแต่หึงแรงอ่ะ
อย่ายอมง่ายๆสิคุณหนึ่ง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 27-05-2015 01:30:39
ตอนที่ 14



รุ่งเช้าของวันใหม่มาถึงเชื่องช้า เรียกได้ว่าเราต่างนอนหลับตากันลงยากเย็นเหลือเกิน ลมหายใจนายน้อยติดขัด หัวใจเต้นแรง แม้กระทั่งผมเองก็รู้สึกยังสัมผัสได้ และคาดว่าหนึ่งตะวันเองก็ไม่แตกต่างกัน ดังนั้นเมื่อไก่โห่ก่อนอาทิตย์จะขยับตัวพ้นหุบเขา เราสองคนต่างตาลึกโหลกันทั้งคู่

“วันนี้นายน้อยลงมาด้วย”

ไอ้โจ้รออยู่ที่คอกม้าก่อนใคร มันเอ่ยทักแล้วหลิ่วตามองผมยิ้ม ๆ ผมกับหนึ่งตะวันตกลงกันว่าจะช่วยกันทำความสะอาดคอกม้าก่อนแล้วพากันขี่ไปเล่นน้ำท้ายไร่ ก่อนแดดจะแรงก็กลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ทานมื้อเช้าด้วยกันเป็นอย่างสุดท้ายแล้วแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง

นายน้อยครางรับ นับเป็นเช้าวันแรกที่หนึ่งตะวันจะลงมือจัดการกับสิ่งปฏิกูลของแสงเพชรกับแสงฟ้าด้วยตัวเอง เขารับไม้กวาดที่ผมโยนให้ จับด้ามด้วยท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ แต่ก็พยายามสุดตัว

“คุณกฤชแกล้งนายน้อย เดี๋ยวก็เหนื่อยแย่”

“ฉันทำได้” หนึ่งตะวันคนเดินพูด มือไม้ยังวางไม่ถูกที่ ลักจำจากท่าทางจับด้ามไม้กวาดของผมแล้วขยับจัดท่าใหม่ ทะมัดทะแมงมากกว่าก่อนหน้านี้ขึ้นมาหน่อย

“การเลี้ยงม้าในคอกต้องระมัดระวังมากครับ ถ้าม้าไม่ค่อยได้เดิน การเคลื่อนที่ของลำไส้ก็จะลดลง” ผมบอกขณะที่กวาดมูลม้ามารวมกันด้านหนึ่ง หนึ่งตะวันเงยหน้าขึ้นมอง ตากลมใสจับจ้องด้วยความตั้งอกตั้งใจ

“ลำไส้ม้าออกแบบมาเพื่อทานหญ้าเป็นอาหารหลัก แต่อาหารเม็ดเป็นอาหารเสริม แล้วใช้กระบวนการหมักแบคทีเรียในลำไส้แปลงให้เป็นพลังงาน ถ้าให้อาหารเม็ดในปริมาณมาก ระบบการย่อยของม้าก็จะผิดเพี้ยน เกิดสารพิษดูดซึมเข้ากระแสเลือดทำให้ม้าป่วยง่าย”

“ถ้าอย่างนั้นต้องพามันออกวิ่งบ่อย ๆ”

“ใช่ครับ” ผมบอก “แล้วเรื่องสุขอนามัยก็สำคัญมาก โชคดีที่ไร่เราเลี้ยงไว้แค่สองตัว ผมกับโจ้มาดูแลไม่ขาด บางที่ขังม้าแล้วไม่ค่อยใส่ใจ ระบบระบายอากาศไม่ดี ให้ม้ายืนดมมูลของตัวเองปัญหาระบบทางเดินหายใจก็จะตามมา และการมีขี้ม้าในคอกมาก ๆ ก็เป็นแหล่งสะสมเชื้อโรคด้วย”

หนึ่งตะวันย่นจมูก กลิ่นของแอมโมเนียลอยขึ้นจมูกจนต้องนิ่วหน้า “วัน ๆ หนึ่งมันขี้กี่กอง เยอะแยะไปหมด นี่ขนาดนายมาทำความสะอาดบ่อย ๆ แท้ ๆ”

“เป็นสิบนั่นแหละครับ” เห็นทำท่าแบบนั้นแล้วอยากหยิกจมูก แต่มือที่เลอะเทอะก็ทำได้แค่ส่งยิ้มให้ คนตัวเล็กกระโดดเหยงผ่านกองอุจจาระม้าแต่ก็ตั้งหน้าตั้งตากวาดแม้จะทำมันกระจัดกระจายมากกว่าเก่า

“แต่ฉันก็ไม่ได้รังเกียจหรอกนะ”

“ครับ?”

“ขี้ม้าน่ะ เยอะ ไม่น่าเล่น แต่ถ้าให้มาทำความสะอาดทุกวันก็ได้” ไอ้โจ้เงยหน้าขึ้น สบตากับผมโดยบังเอิญแล้วไม่ลืมที่จะยิ้มแซว วันนี้สงบเสงี่ยมมากกว่าปกติ เห็นได้ชัดว่ามันเปิดโอกาสให้หนึ่งตะวันรู้สึกเหมือนอยู่กับผมเพียงลำพัง

“ถ้านายน้อยอยากมาบ่อย ๆ ก็ได้ครับ ผมจะปลุกทุกวัน ห้ามงอแงแล้วกัน มานี่ ผมจะสอนดูขี้ม้า”

เจ้าของไร่ขยับมาใกล้ ผมใช้ไม้กวาดทางมะพร้าวเขี่ยกองอุจจาระที่กวาดรวมกันไว้ออกแล้วอธิบาย “ขี้ม้าสุขภาพดีจะไม่แข็ง ไม่แห้ง เป็นก้อนครับ ถ้าขี้ม้าเหลวแปลว่าภาวะของลำไส้เป็นกรดมากกว่าปกติ พบมากที่สุดเพราะปริมาณอาหารที่ให้ ปกติมื้อหนึ่ง ๆ สำหรับม้าน้ำหนัก 400 กิโลกรัม ลำไส้ใหญ่จะรับได้ประมาณ 2 กิโลกรัม ไอ้โจ้มันรู้ว่าอาหารควรให้เท่าไร แต่ที่คอกนี้เดี๋ยวคุณหนึ่งน่าจะได้มีโอกาสมาบ่อย ๆ ผมเลยจะสอนไว้”

จับจ้องไปบนใบหน้าใส แสงไฟนีออนสะท้อนให้เห็นแก้มขาวที่ค่อย ๆ เปลี่ยนสีเมื่อผมมองค้าง หนึ่งตะวันไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมา เอาแต่จ้องขี้ม้าราวกับมันน่ามองมากกว่าผมเสียเต็มประดา

“ต่อไปผมอาจจะไม่ให้มันมาวุ่นวายที่นี่อีกก็ได้ จะได้อยู่กับคุณหนึ่งแค่สองคน”

ริมฝีปากหยักได้รูปเม้มเข้าหากัน หนึ่งตะวันไม่โต้ตอบอะไรทั้งนั้น เขานิ่งเงียบ แล้วหมุนตัวหนีไปกวาดที่มุมอื่น ผมมองต้นคอขาว เหงื่อเม็ดเป้งพราวผุดจนอยากจะเข้าไปช่วยซับ

“จีบกันกลางกองขี้ม้าโรแมนติกนักล่ะ” เสียงกุมารตัวน้อยกระซิบ มันกระโดดมาอยู่ข้างผมแทนที่หนึ่งตะวันที่เดินห่างออกไปเรื่อย ๆ “นายน้อยเขินจนตัวจะระเบิดอยู่แล้ว”

“อย่าพูดมากน่า”

“แหม ถึงโจ้เงียบโจ้ก็ยังอยู่นะคุณ” ไอ้ตัวดียังคงบังคับเสียงให้แผ่ว ป้องปากพูดกับผมเหลือบไปมองคนถูกนินทาเป็นระยะ ๆ “เดี๋ยวก็ถูกโกรธเอาหรอก ทำเขาเขินต่อหน้าโจ้น่ะ”

“โกรธสิ จะง้อให้ระทวย”

“แหม ช่างมั่นใจเหลือเกิน” เสียงไม้กวาดทางมะพร้าวลากครืดไปบนพื้นดินแข็ง มองแผ่นหลังในเสื้อยืดตัวมอมแล้วก็ส่งไม้กวาดให้ไอ้โจ้

“เอ็งจัดการที่เหลือก่อนได้ไหม”

“อะไร จะอู้เหรอคุณกฤช”

“เออน่า ตีเหล็กต้องตีตอนร้อน”

ไอ้โจ้เหลือบมองไปยังคนใหม่ของคอกม้าที่ก้ม ๆ เงย ๆ กับไม้กวาดของตัวเองแล้วยักยิ้มอย่างคนรู้ทัน ผิวปากหวือพลางรับของที่ผมส่งไปให้อย่างใจเย็น

“เอาที่สบายใจเถอะคุณกฤช ไว้โจ้รอฟังข่าวดีทางนี้แล้วกัน”

ผมหัวเราะในลำคอ เดินไปหาหนึ่งตะวันอย่างเงียบเชียบ จับด้ามไม้กวาดในมืออีกฝ่ายจากด้านหลัง เมื่อนายน้อยหันกลับมาก็สะดุ้งในอ้อมแขนของผมเต็มตัว

“ไอ้เด็กบ้า ชอบเล่นอะไรแบบนี้ ตกใจหมด”

ดวงตาสีน้ำตาลเข้มเหลือบมองไปด้านหลัง ผมหันไปบ้างเมื่อเห็นไอ้โจ้ก้มหน้าก้มตากวาดพื้นหนึ่งตะวันก็ลอบถอนหายใจ “กลัวไอ้โจ้เห็นเหรอครับ”

“จะทำไมเล่า”

“ผมจะชวนออกไปขี่ม้า เผื่อว่าทันพระอาทิตย์ขึ้นผ่านภูเขา มีมุมหนึ่งมองลอดต้นไม้ไปทางทิศตะวันออกพอดี อยากให้ไปด้วยกัน”

“แล้ว...”

“ไอ้โจ้ไม่ไป ผมถามแล้ว”

หนึ่งตะวันมองหน้าผมด้วยท่าทีหวาดระแวง ผมกระชับอ้อมแขนที่ยังโอบอีกฝ่ายอยู่เข้าใกล้คนตัวเล็กกว่าก็เบิกตากว้าง “ไปแล้ว ๆ อย่าแกล้งกันนักได้ไหม”

“ก็ไม่เห็นตอบสักทีนี่ครับ”

“ไอ้เด็กนรก” เขาว่า แต่ก็ยอมไปหาแสงเพชร ม้าตัวโปรด จูงเดินผ่านหน้าผมออกไปนอกคอก พอผมไปจูงแสงฟ้าบ้างไอ้โจ้ก็กระแอมไอ

“อะไรติดคอเอ็งไอ้โจ้”

“มด” มันตอบกวนประสาท ยิ้มแยกเขี้ยวยิงฟันสวย “อย่าไปปล้ำเขาที่น้ำตกล่ะ นายท่านยิงกบาลแยก”

“ข้าจะเตะเอ็งไส้แตกก่อนน่ะสิ”

“อย่าดุกับโจ้นักเลยคุณ นายน้อยรอแล้วนั่น ทางนี้ไม่ต้องห่วงนะ คอกเปล่า ๆ โจ้จัดการเองไหว สบ๊าย”

“ข้าไม่เคยห่วงเอ็ง”

พูดไปยิ้มไป ไอ้โจ้ก็หัวเราะร่วน ไม่ถือโทษ เป็นอันรู้กันของอีกฝ่ายว่าต่างคนต่างเพียงเย้าแหย่ ผมกับมันทำงานด้วยกันมานาน มองตาก็แทบจะรู้ใจ ไอ้โจ้ยักคิ้วให้ มิวายขยิบตาซ้ำอีกครั้งเป็นการอวยพรในแบบของมัน




ฝีเท้าของม้าสองตัวเดินผ่านทางเดินที่เต็มไปด้วยหญ้าเชื่องช้า เงียบเชียบ เสียงที่ดังเป็นเพียงหรีดหริ่งเรไรที่ออกมาดื่มน้ำค้างยามเช้าตรู่สลับกับไก่ขันจากแดนไกล ผมกับหนึ่งตะวันไม่ได้พูดอะไรกัน ต่างตกอยู่ในความคิดของตัวเองกับหัวใจที่อุ่นขึ้นเมื่อรับรู้ถึงการมีอยู่ของอีกคนข้างกาย

ระยะทางจากคอกม้ามาจนถึงลำธารไม่ไกลมากนัก ม้าทั้งสองตัวแข็งแรงพอที่จะรับน้ำหนักผม หรือหนึ่งตะวันไว้ได้ แต่ไม่ใช่สำหรับสองคน แม้นึกอยากให้นายน้อยมานั่งซ้อนหน้าแล้วตัวเองเป็นฝ่ายขับเคลื่อนม้าเพียงลำพังแค่ไหนก็คงไม่ได้ ดีที่สุดคือแบบนี้ ต่างฝ่ายต่างควบม้าเคียงกันไปไม่มีใครนำใคร

เสียงน้ำไหลดังชัดขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อถึงบริเวณที่ไอน้ำล้อมกระจายโรยตัวต่ำให้ดินนุ่มชื้นผมก็กระโดดลงจากแสงฟ้า รับหนึ่งตะวันลงมาเดินด้วยกันก่อนผูกอาชาทั้งสองตัวใต้ต้นไม้ที่กิ่งก้านแข็งแรง ยอดอ่อนของใบหญ้าเป็นที่โปรดปรานของมันเป็นพิเศษ เจ้าสองตัวจึงสะบัดหูซ้ายทีขวาทีสบายอารมณ์

“มาตามผมครับ อย่าออกนอกเส้นทาง”

ว่าพลางคว้ามือนุ่มมาจับ ลัดเลาะผ่านเงาตะคุ่มของพุ่มไม้ออกมาเรื่อย ๆ แสงของวันใหม่เจือลงมาแต่ยังไม่สว่างจ้า แปลว่ายังมีโอกาสที่จะเห็นพระอาทิตย์ตื่นนอนอย่างเกียจคร้านด้วยกัน กระทั่งมาถึงบริเวณที่ป่าชัฏเบาบาง หุบเขาที่โอบล้อมไร่ตะวันฉายก็ปรากฏในสายตา

ผมทรุดตัวลงนั่งบนก้อนหินใหญ่ชื้นน้ำ ดึงหนึ่งตะวันที่ยังคงนิ่งเงียบลงมาตรงหน้าแต่ยังจับมือไม่ปล่อย มองตามสายตาที่จับจ้องอะไรบางอย่างของคนตัวเล็กก็เพิ่งสังเกตเห็นว่าหนึ่งตะวันยังคงเพ่งค้างที่มือซึ่งถูกผมจูงมาจนถึงตอนนี้

“อ้อ...มือนี่....” ผมร้อง แต่ยังไม่ปล่อย เมื่อคนที่ถูกจับโดยวิสาสะไม่มีทีท่าจะทักท้วงก็สอดประสานปลายนิ้วไว้ด้วยกันเสียดื้อ ๆ ตากลมสีน้ำตาลเบิกกว้าง เพ่งพิศไปยังนิ้วเรียวเมื่อผมเกี่ยวกระหวัดคล้ายจะกอดรัดอีกฝ่ายด้วยฝ่ามือสลับกับเอียงคอมามองหน้าผม

“มือนิ่มมากเลยครับ”

“.........”

หนึ่งตะวันนิ่งเงียบ หน้าเขาไม่ได้แดงกว่าส่วนอื่น พูดให้ถูกคือความมืดอำพรางไม่ให้ผมรู้ว่านายน้อยเริ่มเขินอายตั้งแต่ตอนไหน กว่าแสงของวันใหม่จะทอประกายเข้ามาก็แดงเจียนระเบิดเหมือนไอ้โจ้ว่าไปทั้งตัว ผมยักยิ้มมุมปาก ไม่สะทกสะท้านแม้อีกฝ่ายจะสะดุ้งตัวทุกครั้งที่ผมขยับตัวเข้าไปใกล้

รู้ตัวอีกทีก็เอาคางไปวางบนบ่าลาด หนึ่งตะวันจึงผินหน้าออกไป หุบเขาอันไกลโพ้นค่อย ๆ มีจุดสีเหลืองทองทอประกายออกมา เสียงของแหล่งน้ำขับกล่อมให้เราตกอยู่ในห้วงภวังค์ของความรักช้า ๆ จนแทบไม่รู้ตัว

หนึ่งตะวันยังคงนิ่งเงียบ บดริมฝีปากเข้าหากัน ตายังคงจ้องมองพระอาทิตย์ของวันใหม่โผล่จากยอดเขาที่ซ้อนกันอยู่ แสงสีเหลืองเป็นจุดกลมเล็ก ๆ ในดวงตาสีน้ำตาลเข้ม ผมเห็นดวงตะวันทอประกายจากตาของนายน้อย ผ่านม่านขนตาที่ยาวประดับใบหน้าให้ดูน่ามอง

นานนับชั่วนิจนิรันดร์ แต่เวลาผ่านไปรวดเร็วคล้ายสายลมพัดผ่าน ผมมองเสี้ยวหน้าเขา แน่นิ่งอยู่อย่างนั้น กระทั่งแสงแดดไล่มาถึงปลายเท้าก็ยอมละสายตา อาการตื่นเต้นของนายน้อยดีขึ้นมาก ผิวของเขากลายเป็นสีขาวเนียนเหมือนเคย ยามต้องแสงตะวันก็กลายเป็นเหลืองหน่อย ๆ

“ยังไม่อยากกลับ” เขาพูดเมื่อผมขยับตัวเล็กน้อย ดวงตากลมหลุบลงต่ำแล้วลืมขึ้นมองใหม่ “อยากเล่นน้ำ”

“ไม่บอกผม จะได้เตรียมชุดมา”

“ไม่เป็นไร” เขาว่า “ถอดเสื้อกับกางเกงเล่นเอาก็ได้ เหลือบ็อกเซอร์ตัวเดียวไม่น่าเกลียดหรอก เป็นผู้ชาย”

ว่าแล้วก็ลุกขึ้นถอดเสื้อยืดที่สวมไว้ออก ผิวขาวยามมีแสงอาทิตย์ทอประกายจากด้านหลังยิ่งเจิดจรัส หนึ่งตะวันเหลือบตามองผมวูบหนึ่งก่อนขยับตัวไปถอดกางเกงขาสั้นที่สวมไว้อีกฝั่ง

บ็อกเซอร์สีเทาขาสั้นเป็นอาภรณ์ชนิดเดียวที่เจ้าตัวสวมอยู่ กลายเป็นผมที่แน่นิ่งเมื่ออีกฝ่ายขยับก้าว ท่อนขาเล็กเรียว ได้รูปสวยเกลี้ยงเกลาจนไปถึงขาอ่อน เมื่อแช่ตัวไปในน้ำดูคล้ายผ้าเบา ๆ นั่นจะพะเยิบเปิดขึ้นมาอีกเล็กน้อยเผยให้เห็นเนื้อเนียนในส่วนที่ถูกปกปิดเสมอมา

ผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เมื่อละสายตามาจากใต้น้ำใสของลำธารก็เห็นสีน้ำตาลลึกของดวงตาคู่นั้นจับจ้องอยู่ คล้ายจะเย้ายวนแต่พักเดียวก็หลบวูบ

“น้ำเย็นมากเลย” ว่าพลางหันหลัง แล้วหมุนตัวกลับมาใหม่อีกครั้งพร้อมรอยยิ้มสดใส น้ำไม่ลึกเท่าไรแต่เมื่อนั่งลงก็ทำเอาท่วมขึ้นมาใต้อก “ฉันจะลงไปลึกกว่านี้”

“อันตรายนะครับ”

“ไม่เป็นไรน่า วันก่อนมากับโจ้ก็เล่นที่ลึก ๆ เหมือนกัน”

ผมถอนหายใจ ท้ายที่สุดก็ยอมถอดเสื้อผ้าตามลงไปดำผุดดำว่ายด้วย ไม่รู้ว่าหนึ่งตะวันว่ายน้ำแข็งแค่ไหน แต่ในแหล่งน้ำธรรมชาติต่อให้ว่ายน้ำเป็นก็อันตรายอยู่ดี

“คุณหนึ่ง”

เมื่ออยู่ใกล้พอก็คว้าแขนอีกฝ่ายเข้ามาประชิด หนึ่งตะวันสะดุ้งเล็กน้อย แต่ผมก็ลอบเห็นรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปากก่อนจางหายไปเปลี่ยนเป็นสีหน้าหงุดหงิด

“ตามมาทำไม”

“คงอยากเล่นตามเกมของใครบางคนแถวนี้มั้งครับ”

“เกมอะไร ปล่อย”

“ถ้าจะให้ปล่อยก็ขัดขืนให้มันจริงจังสิครับ ไม่ใช่แง้ว ๆ แบบนี้แล้วสะบัดตัวให้มาใกล้ผมมากขึ้น” คู่สนทนาอ้าปากค้าง มองค้อนขวัก ถ้าเป็นก่อนหน้านี้คงเข้าใจว่าหนึ่งตะวันเอาแต่ใจ แต่เอาเข้าจริงก็เอาแต่ใจนั่นแหละ เพียงแต่มีจุดประสงค์ที่ผมคาดไม่ถึงเท่านั้นเอง

“นี่ยั่วผมใช่ไหม”

“ยั่วอะไร”

“ตั้งแต่เมื่อวานแล้วที่นุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาแล้วยังโอ้เอ้ไม่ยอมแต่งตัวไวไว” พาลเพโลนึกถึงตัวเองที่เอาแต่มองแล้วหลบตาอีกฝ่ายเมื่อถูกจับได้ว่าแอบมอง หนึ่งตะวันคงสนุกกับท่าทางผีเข้าผีออกของผมชอบกล “ไม่ยอมเป็นลูกบอลให้เขี่ยเล่นตลอดเวลาหรอกนะครับ คุณแมว”

“แมวอะไรของนาย เพ้อเจ้อน่า แล้วปล่อยได้หรือยัง”

“อยากให้ปล่อยหรือเปล่า” ว่าพลางโอบเอวเข้าประชิด อวัยวะบางส่วนของเราใต้น้ำแนบกัน ผมรู้สึกถึงการขยับตัวใต้บ็อกเซอร์ผืนนั้นเล็กน้อย เมื่อยิ้มเจ้าเล่ห์อีกฝ่ายก็กลับมาหน้าแดงวาบแล้วดิ้นขัดขืนรุนแรง

“ปล่อยก่อน...ปล่อย”

“เพราะผมกอดเหรอครับ”

“เพราะนายเล่นอะไรบ้า ๆ ต่างหาก มากอดทำไมเล่า”

ผมไม่ตอบ หางตาเหลือบไปเห็นดอกหญ้าที่ร่วงลงมาสู่ลำธารแล้วลอยพัดตามน้ำ ใช้มือข้างหนึ่งคว้าแล้วจัดการผูกมันเป็นปมมัดรวบเส้นผมที่ปรกลงมาบนหน้าผากของหนึ่งตะวันเข้าด้วยกัน คราวนี้นายน้อยกลับมานิ่งเงียบอีกครั้ง ดวงตาสีน้ำตาลหลุกหลิกมองการกระทำของผมแล้วเม้มปาก เมื่อละมือออกมาก็ว่ายหนีไปทางอื่นให้ผมต้องว่ายตามไปจับตัวไว้

“ไม่เล่นแล้ว ไม่เล่นแล้ว!”

ดวงตะวันว่า คราวนี้ถูกรวบตัวได้จากด้านหลัง สะโพกด้านหลังของเขาแนบกับอวัยวะบางส่วนด้านหน้าของผม ผิวเนื้อปราศจากอาภรณ์เสียดสีกันในส่วนบน ยิ่งดิ้นความรู้สึกบางอย่างก็ยิ่งปะทุขึ้นมา

“ไอ้กฤช ไอ้เด็กทะลึ่ง ไอ้นั่นนายมัน...”

“อยู่นิ่ง ๆ สิครับ เดี๋ยวมันก็ได้จิ้มผ่านผ้าเข้าไปจริง ๆ หรอก”

“ฉันเกลียดนาย” เสียงนั่นสั่นพร่าอย่างคนไร้ทางสู้ หนึ่งตะวันดูตกใจ ขณะเดียวกันก็ขลาดกลัว “อย่าทำอะไรนะ...ขอโทษที่แกล้ง ขอโทษแล้ว...ปล่อยเถอะนะ”

“กว่าจะยอมรับว่าแกล้งกันได้นะคุณหนึ่ง” ผมหัวเราะในลำคอ ก้มลงมากระซิบชิดใบหู “ยั่วเขาเองทำไมถึงเขินเองเสียล่ะครับ”

“กะ...ก็นายบอกว่านายเป็นผู้ชาย แถมยังไม่มีวันเป็นเกย์ด้วยไม่ใช่หรือไง”

“แต่คุณหนึ่งก็รู้ดีตั้งนานแล้วว่าผมมีอะไรบางอย่างที่เปลี่ยนไป” คนในอ้อมแขนยังคงดิ้นขัดขืนไม่หยุด กระทั่งผมกระซิบปลอบให้นิ่งเงียบ “ผมไม่ทำอะไรหรอก ไม่ต้องกลัว แค่ขอกอดสักพักหนึ่งเท่านั้นเอง”

คู่สนทนายอมฟังแต่โดยดี เสียงหัวใจของหนึ่งตะวันเต้นรุนแรง ขนาดที่ผมซึ่งโอบจากทางด้านหลังยังสัมผัสได้ เมื่อเอาคางเกยบ่าแบบที่ชอบทำอีกครั้ง คนตัวเล็กกว่าก็หลับตาปี๋

“หนวดขึ้นแล้วนะครับ”

“มันใช่เรื่องที่จะมาพูดเวลานี้ไหม”

“แล้วคุณหนึ่งอยากให้ผมพูดอะไร”

“ก็สารภาพรักมาสักทีสิโว้ยไอ้บื้อ!”

ความเกรี้ยวกราดนั้นดังก้องสะท้อนในป่า ก่อนเสียงน้ำไหลจะเป็นสิ่งเดียวที่ดังต่อจากนั้น หนึ่งตะวันหอบหายใจแฮก แก้มปรากฏเส้นทางของเส้นเลือดฝอยเด่นชัด เขายังคงหลับตา คล้ายกับว่าเมื่อภาพตรงหน้ามืดบอดไปแล้วจะเป็นถิ่นสถานที่ตัวเองปลอดภัยที่สุด ผมไม่ตอบในทันที ให้หัวใจสดับฟังเสียงของกันและกันจนชุ่มฉ่ำ มอบกอดที่เต็มไปด้วยไมตรีของความห่วงใย ความผูกพันโอบรัด ภาพแรกที่เจอกันตรงคอกม้า ไม่สิ ก่อนหน้านั้นเห็นทีจะเป็นตอนที่หนึ่งตะวันยังเด็กผุดฉายซ้ำ

เขาเป็นผู้ชายตัวสูงกว่าคนวัยเดียวกัน ทุกคราวที่มาที่ไร่จะหอบขนมมาห่อใหญ่ ปาใส่หน้าผมแล้วบอกว่าเหลือกินเลยเอามาทิ้งที่ไร่
แม่บอกว่านายน้อยเป็นคนขี้อาย และบางทีเขาก็อาจจะอยากเล่นด้วยแต่แสดงออกไม่เป็นเท่านั้น

กาลเวลาผ่านไป เขาเกลียดผม เขาเกลียดแม่ แต่เมื่อสนิทสนมกันระยะหนึ่งกลายเป็นตาลปัตร ส่วนภาพที่อยู่ในใจของผม ที่เคยพูดไว้ว่าไม่เคยเกลียดหนึ่งตะวันนั่นเป็นเรื่องจริง และมันมีความรู้สึกบางอย่างแทรกเข้ามาเรื่อย ๆ จนสามารถสัมผัสได้ชัดเจน

ใจเราตรงกัน

และนับว่าโชคดีเหลือเกินเมื่อผมมีโอกาสได้โอบกอดเขาแนบกาย


“คุณหนึ่งน่ารัก”

ผู้ฟังนิ่งเงียบ ยังคงหายใจติดขัด เวลานั้นผมถือโอกาสกอดรัดอีกฝ่ายแน่นขึ้น อารมณ์ที่ปะทุขึ้นมาด้วยความวาบหวามสงบลง เหลือเพียงความอุ่นใจและอิ่มใจเท่านั้นที่ผุดพราว

ผมจับคนตัวเล็กหมุนตัวกลับใต้ผืนน้ำ บรรจงจูบไปบนหน้าผากขาวที่ร้อนฉ่า จูบซ้ำ ๆ ครั้งแล้วครั้งเล่าจนพอใจถึงได้ผละออก ใช้มือสองข้างคลึงแก้มเนียนไปมาจนย่นย้วย จับจ้องที่ขนตาเป็นแพหนากระทั่งมันปรือเปิดขึ้น

“ผมชอบหนึ่ง จีบได้หรือเปล่า”

“ทำขนาดนี้แล้วยังต้องจีบอีกเหรอไอ้บ้า!”

“โธ่ คุณหนึ่งก็” ผมหัวเราะร่วน ขณะที่นายน้อยเอาแต่หลบตา “รู้สึกเสียเชิงชายยังไงไม่รู้ โดนคุณหนึ่งรวมหัวกับไอ้โจ้ต้มเสียเปื่อย”

“มันบอกเหรอ”

“ที่จริงมันหลุดปากมาเมื่อวันก่อน”

“ไอ้ปากเปราะ” เสียงสบถดังขึ้นผะแผ่วแต่ผมก็ได้ยิน กระนั้นก็ไม่คิดถือโทษโกรธอะไร นิ้วหัวแม่มือยังคงคลึงแก้มขาวมุ่นอย่างเพลินมือ

“อย่าไปว่ามันเลย มันช่วยให้เราใจตรงกันนี่ครับ”

“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ รู้อย่างนี้ไม่ซื้อมือถือเครื่องนั้นให้หรอก”

พูดถึงมือถือของไอ้ตัวแสบแล้วก็นึกย้อนกลับไปถึงช่วงก่อนหน้านี้ที่มันเห่อเครื่องมือสื่อสารชิ้นใหม่ เวลาช่างพอดีเหมาะเจาะกันกับที่ไอ้โจ้เริ่มเตือนเรื่องความสัมพันธ์ของผมกับหนึ่งตะวัน ถึงแม้ไม่ได้ยุยงส่งเสริมแต่ก็เป็นคนชี้ชวนให้ผมเริ่มมองนายน้อยแปลก ๆ นานทีเดียวนับตั้งแต่ตอนนั้นจวบจนวันนี้ ผมมองหน้าคนในอ้อมแขนนิ่ง...ช่างร้ายกาจเหลือเกิน

“ผมอยากกัดคุณสักหนึ่งคำโต ๆ หนึ่งตะวัน”

“อะไรของนาย”

“คุณนี่มันจริง ๆ เลย”

หมดคำจะสรรหา สุดท้ายก็ได้แต่หัวเราะในลำคอเท่านั้น ผมกวาดตามองตลอดทั้งใบหน้า เมื่อเส้นผมบางส่วนถูกรวบมัดด้วยดอกหญ้าและบางส่วนก็เปียกลู่ลงมาระลำคอยิ่งเผยให้เห็นรูปหน้าและส่วนประกอบต่าง ๆ ชัดเจนขึ้นไปอีก
ราวกับมันจะไปช่วยสลักในความทรงจำว่าคนแบบไหนที่ทำให้หัวใจผมเต้นผิดจังหวะได้อีกครั้ง

“ขึ้นเถอะครับ ท่าทางจะหนาวแล้ว”

“นายขึ้นไปก่อน แล้วหันหลังด้วย”

“อ้าว” ผมร้อง “ทีเมื่อกี้ยังแก้ผ้าเดินลงมาโทง ๆ”

“ไม่ได้แก้โว้ย! แค่ถอดเสื้อกับกางเกงเท่านั้นเอง”

“ทำไมจู่ ๆ เขินขึ้นมาล่ะครับ”

“ใครมันใช้ให้นายรู้สึกนั่นกับฉันล่ะ”

รอยยิ้มผมราวกับไม่อาจหุบลงได้อีก หนึ่งตะวันขมวดคิ้วฉับ เมื่อผมหยิบเส้นผมที่แปะติดข้างแก้มทัดใบหูได้ก็เบี่ยงหน้าหลบ สะบัดตัวจากแขนว่ายหนีไปทางอื่น “เร็ว ๆ ซี่ คนหนาวจะตายอยู่แล้ว”

ถึงจะพูดแบบนั้นแต่กลับฝังตัวไปใต้ผืนน้ำ หลบเลี่ยงไม่ให้สายตาผมกวาดมองไปยังผิวเนียน เห็นปากหยักได้รูปเริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วง กระพือสั่นแล้วก็หวั่นใจ เกรงว่าอีกฝ่ายจะไม่สบายเข้าให้จึงเลิกอิดออดทำตามคำสั่งแต่โดยดี

เสียงผ้าสะบัดดังขึ้นเมื่อผมหันหลังให้ จากนั้นไม่นานปลายเท้าของหนึ่งตะวันก็เหยียบเศษหญ้าแห้งดังกรอบมายืนเคียงข้างผมอีกครั้ง

“สว่างแล้ว ยังต้องให้จับมือออกไปจากตรงนี้อีกหรือเปล่าครับ”

แกล้งถามไปแบบนั้น เหล่หางตามองคนถูกถามที่อมยิ้มน้อย ๆ ตรงมุมปาก หนึ่งตะวันแสนซนคนเดิมกลับมา คราวนี้ไม่เจือซึ่งความเขินอายหรือเกรี้ยวกราด ราวกับเงาะป่าถอดรูปเผยให้เห็นตัวตนที่แท้จริง
เขาน่ารัก...น่ารักเกินกว่าจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้

“อยากจับหรือเปล่าล่ะ”

เล่นโยนคำถามมาแบบนี้ จะเหลืออะไรให้ผมตอบได้นอกเสียจากยอมรับ มือนุ่มยินดีถูกกอดอีกครั้งด้วยฝ่ามืออันแข็งกระด้างของผม ดอกหญ้าที่รวบมัดผมเมื่อครู่ยังคงพันเกี่ยวอยู่เหนือหน้าผาก ผมสางให้มันร่วงหล่นลงมา สบตากับนายน้อยคนเก่งอีกครั้ง

“มองหน้าตาเยิ้มอยู่ได้ จะไปหรือยัง ยังไม่หายหนาวหรอกนะ”

“ถ้าอย่างนั้นต้องรีบกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ถ้ายังไม่อุ่นให้ซุกตัวในผ้าห่ม”

ผมว่าพลางผิวปากหวือ จูงแขนเล็ก ๆ ให้เดินออกจากป่าไป

“แล้วถ้ายังไม่หายหนาว ผมจะไปนอนกอด ดีไหมครับ”

นายน้อยยิ้มตาปิด



“ที่สุดเลย”




TBC

มันเป็นฉากสั้น ๆ ที่ไม่สั้นนะเธอออ (กรีดร้องงง) คือเน้นบรรยายความเจ้าเล่ห์ของกฤชกับคุณหนึ่ง จริงๆอีสองคนนี้ควรกระโจนเข้าหากันได้แล้ว พิรี้พิไรจริง น่ามคาน (ฮาา) จริงๆเรื่องนี้พล็อตอยู่ที่ 26-27ตอนจบโน่นแหละ เท่ากับว่าเดินมาครึ่งเรื่องแล้ว สปอยเลย ตอนจบโจ้มันเขี้ยวกฤช กดกฤช แฮปปี้เอนดิ้ง นายน้อยก็ได้กับม้าไป /ถุ้ย
วันนี้เอารูปแสงเพชรกับแสงฟ้ามาให้ดูค่ะ

(http://www.thaipony.net/image/mypic_article/Berm_Buakao_at%20Haet(1).jpg)

กฤช ดูซะนะ แล้วเอาอย่างม้าด้วย ฮี่ๆ
เจอกันใหม่วันอาทิตย์เด้อ ขอบคุณทุกคอมเมนต์ค่ะ
รักกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: rainiefonnie ที่ 27-05-2015 01:37:23
โอ้ยฮารูป55555555555555555

เมื่อไหร่เค้าจะได้กันนน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 27-05-2015 01:48:08
ทำไมในความรู้สึกเราอีกตั้งครึ่งเรื่องกว่าจะจบแต่สวีทกันแล้วนี่มันดูมีแววดราม่าจัง  :a5:
ไม่เอาได้มั้ย กลัว ให้มุ้งมิ้งกันอย่างนี้ไปตลอดได้มั้ย  :ling3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 27-05-2015 01:50:24
แอร๊กกกกกกกกกก ยิ้มมมมแก้มแตกกกก น่ารักกกกกกกกกมากกกกก
นี่คือลุ้นว่าเขาจะได้กันเมื่อไหร่ ที่ไหน ยังไงใครเริ่มอยู่
พออ่านจบเลื่อนมาดูรูป เออ เขาได้กันแล้ว
ไม่ใช่คุณหนึ่งนังกฤช แต่เป็น แสงเพชรกับแสงฟ้า! 55555555
พรุ่งนี้มาอีกใช่ไหมคะ /สบตา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 27-05-2015 01:54:02
ม้าตัวผู้ทั้งสองตัวใช่ไหมคะ? อะไรมันจะขนาดนั้น  เราสิจิกหมอนรอให้นังกฤชปล้ำนายน้อยสักที คุณหนึ่งยิ่งอ่อยๆอยู่

ว่าแต่ขอคุณพอร์ชให้น้องโจ้ได้ไหมคะ?
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: chaotic69 ที่ 27-05-2015 01:56:27
โถ ถ ถ ถ หมอม้าอย่าถึงกับให้ม้ามันสอนเล้ยยยย :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 27-05-2015 02:00:17
เออกฤชหัดเอาอย่างม้าบ้างนะ :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 27-05-2015 02:01:43
 :z13:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 27-05-2015 02:04:24
นี่ถ้าร้องเพลงด้วยนี่คิดว่าเป็นหนังอินเดียแล้วเนี้ย...!!!

หมั่นไส้อิกฤช!!!!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 27-05-2015 02:23:59
หง่าาาา

ที่เเท้ก็ติดสินบนไอ่โจ้ไว้ 55555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 27-05-2015 02:26:59
ตอนนี้ก๊าวใจมากค่ะ ในที่สุดก็บอกออกมากันซะที เหลือได้กันอีกอย่าง 55555 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: Mickey199663 ที่ 27-05-2015 02:49:00
โอ้ยยยย หมั่นไส้กฤช อิหื่นนนนนนนนน
ส่วนนายน้อยก็ยังน่ารักเหมือนเดิมมมม
รอเค้าได้กัน 55555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 27-05-2015 03:01:21
หมั่นไส้กฤชช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-05-2015 03:41:57
ยั่เองก็กลัวเองน่ะนายน้อย หวานกันไปนานๆน่ะดราม่าอย่ามาเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 27-05-2015 04:35:25
55555555555 ตลกรูป
กฤชดูไว้นะ 555
แอบกลัวดราม่าลึกๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 27-05-2015 05:44:19
นายน้อยจอมเจ้าเล่ห์ น่ารักอ่ะ ใจตรงกันตั้งนานแล้ว มัวอ้ำๆอึ้งๆ วางฟอร์มกันอยู่ได้ ซึนดาเระสินะ 5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 27-05-2015 06:19:23
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: oss_tw ที่ 27-05-2015 06:26:31
หวานขนาดนี้

กลัวมาม่าชะมัด

รอตอนต่อไปค่า

  :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 27-05-2015 06:37:00
ตกลงนี่ใครกระโจนเข้าใครกันแน่ อิตากฤช
ได้ใจไปแล้ว ขนาดนี้ ต่อไปก็  :z1:
 เป็นขั้นตอนทำอย่างม้าสิน่าาาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: บูมพอส ที่ 27-05-2015 06:40:04
กรี้ดดดด เขาจีบกันเเล้วเเก

เขาน่ารักมากเลยเเกกกกก 

อิจหนึ่งตะวันมาก บอกเลยจากใจ หุหุ  ได้กันๆๆๆๆ เย้ๆๆ

 :o8:  :o8:  :oo1: :oo1: :oo1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 27-05-2015 06:55:40
รูปนี่มัน 55555
อะไรๆ นายน้อยติดสินบนไอ้โจ้ให้ยุกฤชเรอะ เจ้าเล่ห์นะเรา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 27-05-2015 07:11:41
คุณหนึ่งน่ารักกก งื้ออออออออๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 27-05-2015 07:36:07
รูปประกอบ ได้ใจสุดๆๆ :hao6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 27-05-2015 07:39:14
ต่างคนต่างเต่าเล่ห์
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 27-05-2015 07:52:29
หวานจนมดขึ้นแล้ว

กฤช ไอ้คนมือใว ลวนลามนายน้อยตลอด

นายคงจะชอบบรรยากาศท้องไร่ ปลายสวน ลำธารแล้วนะ

หวังว่าคงไม่มีอะไร ทำให้นายน้อยอยากหนีไปอยู่เมืองนอกอีกหรอกนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 27-05-2015 07:53:31
ตีกฤชให้ตายเลย จับได้ว่าเค้ายั่ว ก้ไม่น่าบอกไป เขิลตาย 55555 :t3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 27-05-2015 08:44:29
หวานมากตอนนี้บิดแล้วบิดอีก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 27-05-2015 08:47:57
กำลังจะบรรยายความรู้สึกของตอนนี้ พอเห็นรูปปลากรอบคือพอเลย หมดคำพูดดดดดดดดดด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 27-05-2015 08:50:53
ลุ้นอยู่อย่างเดียวละตอนนี้. 5555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 27-05-2015 09:15:44
แสงเพชรกับแสงฟ้าอย่าทำแบบนี้ลูก เกินหน้าเกินตาเจ้านายนะ :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 27-05-2015 09:23:23
ตอนนี้อ่านแล้ว วิ้ง วิ้ง~ เหลือเกินค่าา :heaven ละมุนละไมมากเลย โดยเฉพาะตอนที่นายน้อยกับกฤชเขาแช่ตัวอยู่ในน้ำด้วยกันแบบนั้น แล้วกฤชสารภาพความนัยออกมาน่ะค่ะ งื้ออ~โรแมนติกจังเลยน้า น่าร๊ากกก~ >\\<
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 27-05-2015 09:24:35
คือหนาวแทนอะเล่นน้ำตอนพระอาทิตย์ขึ้น
แต่เค้าคงไม่หนาวกันหรอกนัวเนียกันกลางน้ำสะขนาดนั้น
โรแม๊นสุด :ling1:

ถึงตอนนี้นี่นึกไม่ถึงเลยค่ะ ว่าจะร้ายทั้งพระเอกนายเอก
ได้ ๆ กันไปสะเถอะ  :hao3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 27-05-2015 09:31:20
แผนร้ายจริงๆนะนายน้อย

ปล. ขอแย้งตรง "ถ้าให้อาหารเม็ดในปริมาณมาก ระบบการย่อยของม้าก็จะผิดเพี้ยน เกิดสารพิษดูดซึมเข้ากระแสเลือดทำให้ม้าป่วยง่าย" สารพิษที่คนเขียนเขียนนี้หมายถึง toxin จากแบคทีเรียใน cecum รึป่าวครับ จริงๆถ้าระบบย่อยผิดปกตินอกจากจะเกิดปัญหา toxin ได้แต่ปัญหาอื่นที่จะเกิดคือ colic กับ boat เช่นกันนะครับ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 27-05-2015 09:36:47
 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
 :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
 :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 27-05-2015 09:38:06
อ้ากกกกก ฟรินนนนนน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 27-05-2015 09:58:07
เอาหล่ะเดินทางมาถึงครึ่งเรื่องหวานแหววสดใสกรุ๊บกริ๊บอีกครึ่งเรื่องต้มน้ำรอได้เลย  :angry2: ใช่ไหมมมมมม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 27-05-2015 10:24:51
เรายังไม่พออออออ เราว่ามันสั้นไปนะคะคุณเวสต์
บรรยากาศฟุ้งฟิ้งยามเช้าแบบนี้ มันต้องเยอะๆ กว่านี้

หัวใจเราเต้นผิดจังหวะไปหลายครั้งมาก
คู่นี้เค้าทันกันจริงๆๆ มันต้องอย่างนี้สิ

ส่วนไอ้โจ้นี่ตอนแรกก็เห็นใจเพราะกฤชไม่ค่อยออมแรงกับนางเลย
แต่ที่ไหนได้ เกมพลิกจ้าาาาา นางเป็น #ทีมคุณหนึ่ง ตั้งแต่โทรศัพท์เครื่องนั้นแล้ว
เรื่องนี้มีใครไม่ร้ายบ้าง เราว่าร้ายทุกคน กฤช คุณหนึ่ง ไอ้โจ้ คนเขียน คนอ่าน หึหึ

อยากอ่านทุกวันเลยค่ะ มาบ่อยอ่านไม่เบื่อหรอก 55555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: pp_psj ที่ 27-05-2015 10:33:19
โอ๊ยเขินมากค่ะคุณ :-[
สองคนนี้เล่นไรกันเนี่ย หวานจริงนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 27-05-2015 10:54:07
โอ้ย ค้าม้าขี่ม้ากันเร็ว ๆ เถอะค่ะ แหม่ ๆ
กฤชมันยิ่งกว่าเจ้าเล่ห์ นายน้อยก็ร้ายกาจ
รีบกินกันเถ๊อะะะะ   โอ้ยน่ารักอ่านไปยิ้มแก้มปริ
 :oo1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 27-05-2015 11:00:00
เอ็นซีมาด่วน   :hao6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 27-05-2015 11:14:34
ระเบิดตัวตายที่สุดเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 27-05-2015 11:37:26
อ่านละเขินไปหมดเลยค่ะ มันฟินอร๊ายยย ฟินอย่างบอกไม่ถูก
ฉากเล่นน้ำนี่ทำเอาน้ำเดินเลยค่ะ  :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 27-05-2015 11:46:10
จะง้อให้ระทวย อิตากฤช อิบ้าาาาา
เขินแทนคุณหนึ่ง
 :-[
คุณหนึ่งจะรอดเงื้อมือกฤชได้ถึงเมื่อไหร่
เอ๊ะหรือกฤชเองที่ไม่รอด
 :hao6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 27-05-2015 11:46:47
โอ๊ยยยยย ฟินแลนด์ไหมละ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 27-05-2015 12:03:09
5555 นายน้อยว่าร้ายกาจแล้ว เจอโจ้เข้าไปหงายเงิบเลยจ้า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 27-05-2015 12:06:04
ว้ายน่ารักจริงๆเลยคู่นี้

เจ้าเล่ห์ทั้งสองคนเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 27-05-2015 12:39:54
แอร๊ยยยยยยยยยยยย น่ารักอีกแล้ววว
นายน้อยนี่ร้ายตริงๆด้วยวางแผนมานานแล้วสินะะ
ซึนมานานแล้วด้วย 5555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: 。Atlas ที่ 27-05-2015 12:43:14
เลื่อนมาเจอรูปแล้วขำก๊าก 555555555555

งุ้ยยยย นายน้อยนี่น่ารักจริงๆ แหละ อีนังกฤชก็ดูท่าจะหลงเขาไปละเต็ม ๆ 5555

ไม่เอาดราม่าได้มั้ยขุ่นเวสท์ ไม่พร้อมอย่างแรง ภูมิต้านทานต่ำมาก 555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 27-05-2015 14:04:34
พระเอกเรื่องนี้เป็นอะไรที่น่าหมั่นไส้มาก
พอรู้ใจตัวเองก็เอาใหญ่(เอาอะไร?)เลยนะคะะะะะ
แหมมมมมมมม แหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

นี่อยู่ทีมโจ้ ถ้าเราเป็นโจ้เราจะเอาไม้กวาดทางมะพร้าวฟาดคุณกฤชที่คอกม้า
ข้อหาทำตัวหน้าหมั่นไส้ ก๊ากกกกกกกกกกก  :laugh:

พี่หนึ่งเขินแล้วน่ารักมากโลยยย ฮือออออออ TvT
ชอบฉากในน้ำ น้ำหวานหรือยัง? มดแถวนั้นได้มารุมกินน้ำมั้ย?
รู้สึกได้ว่ากฤชกามมาก ก๊ากกกกกกก แอบสงสารพี่หนึ่งล่วงหน้าเลยได้ไหม?

ตอนที่บอกว่าก็สารภาพรักมาสักทีสิโว้ยนี่ทำไมพี่หนึ่งหน้าเอ็นดูวววววววววว  :hao5:

เอาจริงกฤชคือร้ายมาก ถามว่าระหว่างกฤชกับพี่หนึ่งใครร้ายกว่ากันนี่ตอบกฤชแบบไม่ลังเลใจเลย ฮืออออ

รอตอนหน้า /อยากให้พรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์อีก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 27-05-2015 14:20:53
หัวเราะจนเสียสภาพเพราะรูปปิดท้ายนี่แหละ 5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 27-05-2015 15:33:20
แผนช่างแยบยลเลยนะนายน้อย
แต่จะว่ารักเพราะแผนก็คงไม่ใช่
แค่แผนไปช่วยกระตุ้นให้กฤช
รู้ตัวว่ารักนายน้อยเร็วขึ้นเท่านั้นเอง

กฤชเป็นเด็กทะลึ่งจริงๆน่ะแหล่ะ
อ้างถึง
“อยู่นิ่ง ๆ สิครับ เดี๋ยวมันก็ได้จิ้มผ่านผ้าเข้าไปจริง ๆ หรอก”
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 27-05-2015 16:56:11
หนึ่งตะวัน น่าร๊ากกกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: zakimi ที่ 27-05-2015 18:15:13
เรารู้สึกว่า นายเอกแบบนี้ ไม่ใช่แนวเราจริงๆแฮะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: natsikijang ที่ 27-05-2015 18:50:55
สวีทวี้ดวิ้วมากค่า  พี่กฤตจีบนายน้อยอย่างน่ารักอ่ะ  ภาพประกอบจะฮาไปไหมเนี่ย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 27-05-2015 19:08:52
คุณหนึ่งน่ารักจริงๆนั่นแลลล  :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 27-05-2015 20:16:46
คุณหนึ่งขี้อ่อยแต่กฤชก็เจ้าเล่ห์พอตัว
นี่ขนาดเพิ่งจีบนะ  แล้วถ้ามากกว่าจีบล่ะ?????
ฟิน ฟิน ฟิน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 27-05-2015 20:48:57
โอ๊ย มดไต่หน้าจอ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 27-05-2015 20:57:08
แหมมมมมม ใจตรงกันแล้วจะรออะไรอยู่ล่ะคะ หมั่นไส้จริงๆ เอาอย่างม้าซะบ้าง นำหน้าเจ้านายไปแล้วนั่น กร๊ากกกก 5555
 :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 27-05-2015 21:58:32
สนุกมาก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 27-05-2015 22:05:58
อิกฤชมัน...แสบ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 27-05-2015 22:51:57
ฉันจะบ้าตาย ตากฤตคนบ้า  :o8:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 27-05-2015 23:37:39
ตอนนี้น่ารัก ใจตรงกัน ยอมรับกันและกันแล้ว ดีจังงง  :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 27-05-2015 23:38:20
พอกันทั้งคู่ อารมณ์ไม่คงที่ ฮอโมนว้าวุ่น ฮ่าๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: Brow_Ney ที่ 27-05-2015 23:57:47
เห็นรูปม้าละอยากอ่าน nc แฮ่  :z1: :z1:
คิดว่าคงอีกไม่นาน 555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 28-05-2015 01:27:55
สวยไปอีกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: trimo-mo ที่ 28-05-2015 10:37:24
กฤชกับนายน้อยนี้น่ารักจริงๆ > <"
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: inhyung ที่ 28-05-2015 11:21:07
รู้สึกถึงความอีโรติกเล็กๆ

กฤชนี่ดูเหมือนจะเงียบๆ แต่แอบร้ายนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 28-05-2015 12:34:57
รูปนี่ชวนคิดไปไกลละ  :m25:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 28-05-2015 19:58:59
สองคนนี้เค้าทันกัน
อ่าว ที่แท้โจ้อยู่ทีมนายน้อย 
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 29-05-2015 16:11:24
นายน้อยน่ารัก ยั่วเขาแต่เขินเอง
กฤชพอรู้ใจตัวเองก็รุกจีบนายน้อยหนักเลย

 :mew1: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: eern ที่ 31-05-2015 20:09:12
วันนี้นายน้อยยังไม่มาเข้ามาส่อง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 14 (27/05/15) p.27
เริ่มหัวข้อโดย: p9hmiew ที่ 31-05-2015 20:11:10
วันนี้วันอาทิตย์  :mc4:
หัวข้อ: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 31-05-2015 22:01:54
ตอนที่ 15



การปรากฏตัวของคุณชนินทร์มักเกิดขึ้นโดยไม่มีใครได้เตรียมตัวล่วงหน้า มักเป็นแบบนี้เสมอ ในวันที่แดดจ้า บางทีก็เป็นวันที่ฝนตก หรือเมฆหนา

วันนี้ก็เช่นกัน พระอาทิตย์โผล่พ้นเทือกเขาที่รายล้อมรอบไร่ได้ไม่พ้นดี ผมกับหนึ่งตะวันพากันเอาแสงฟ้ากับแสงเพชรเข้าคอกที่คุ้นเคย เมื่อเดินกลับมา ระหว่างที่สนทนาเรื่องสัพเพเหระก็พบซีอาร์วีสีบลอนด์เงินจอดอยู่หน้าบ้าน ไอ้โจ้เองก็คงยังไม่รู้ ไม่อย่างนั้นคงพารถคันเก่งของนายท่านกลับเข้าโรงรถไปแล้ว

หนึ่งตะวันก้มมองมือที่จับผมเอาไว้ ลังเลว่าควรจะถือไว้อย่างนั้นต่อไปหรือปล่อยออกก่อนดีกว่ากัน

“คุณหนึ่งขึ้นไปอาบน้ำอาบท่านะครับ เดี๋ยวผมไปรับนายท่านก่อน”

นายน้อยส่ายหน้าเมื่อผมผละมือออกไป “ขึ้นไปกับฉัน”

“ครับ?”

“ฉันกลัว”

เป็นครั้งแรกที่เขาสารภาพ ดวงตาคู่นั้นหลุกหลิก ลบลี้ ผมไม่ทราบได้ว่าสิ่งที่นายน้อยกังวลคืออะไร ริมฝีปากได้รูปเม้มแน่น ไม่ขยายความ กระทั่งผมเอ่ยถาม “เป็นอะไรครับคุณหนึ่ง”

“แม่นายรู้เรื่องที่...” เสียงนั้นกลืนหาย ผมทราบดีจากสายตาว่าเขาหมายถึงที่ผมเข้ามายุ่งกับหนึ่งตะวันเกินจำเป็นแบบนี้

“ที่ผมคุยกับคุณ แม่ผมทราบดี ทำไมหรือครับ”

“แม่นายบอกพ่อให้มากันนายออกไปหรือเปล่า ไม่รู้สิ นายเอง...”

ผมหัวเราะร่วน เป็นความขลาดกลัวที่ดูน่าขันกว่าเด็กน้อยกลัวผีสาง ผมดึงมือออก โยกหัวของคนอายุมากกว่าเบา ๆ ตากลมตวัดค้อน

“ผมไม่คิดว่าคุณหนึ่งจะชอบผมขนาดนี้”

พูดพลางทำตาเป็นประกายวาววับ จับจ้องคนที่หน้าเห่อแดงขึ้นมาด้วยประโยคง่าย ๆ หนึ่งตะวันไม่ปฏิเสธ เขาไม่โกหก แม้จะไม่เคยพูดมันออกมาจากปากตัวเองสักครั้งก็ตาม

“ฉันกังวลมันแปลกหรือไงล่ะ ใครจะอยากให้ลูกตัวเองเป็นเกย์ อีกอย่าง แม่นายเองก็คงไม่ชอบฉันนัก”

“เปล่าเลยครับ” ผมยิ้มรื่น คุณหนึ่งต่างหากที่เป็นฝ่ายอคติมาตั้งแต่ต้น ตั้งแต่ยังไม่มาเหยียบที่ไร่นี้ด้วยซ้ำ “แม่ผมไม่ว่าอะไรสักคำ มิหนำซ้ำยังกำชับให้ผมดูแลคุณดี ๆ ต่างหาก”

“แม่นายก็พิลึก ฉันเป็นลูกของคนที่แม่นายไม่ชอบด้วยซ้ำ” เขาบ่นงุบงิบในประโยคหลัง ผมไม่ทราบได้ว่าหนึ่งตะวันไปฟังความมาจากไหน แลดูเป็นละครคนละม้วนกับที่ผมทราบมาโดยสิ้นเชิง

“ไม่ต้องกังวลหรอกครับ แม่ผมใจกว้าง กว้างกว่าใจแม่ผมเห็นจะมีแค่ท้องฟ้าเท่านั้นแล้ว”

“นี่ก็เวอร์”

“ผมพูดจริงนะ”

มือที่วางบนศีรษะเลื่อนมาวางบนบ่าลาด ไม่แน่ใจว่าฝ่ามือผมใหญ่ไปหรือไหล่ของหนึ่งตะวันเล็กเกิน ผมถึงสามารถกอบกำหัวไหล่ไว้ด้วยอุ้งมือได้ไม่ยากเย็น

“ไม่มีอะไรหรอกครับ คุณท่านก็แวะมาไร่ตามปกตินี่แหละ”

“รอบก่อนพ่อมาเพราะเห็นว่าฝนตก คราวนี้จู่ ๆ นึกจะมาก็มาน่ะเหรอ”

“ครับ” ผมตอบตามความจริง “นายท่านเป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว คุณหนึ่งไม่ต้องกังวลหรอกว่าผมจะจีบคุณหนึ่งได้ไม่นาน”
แรกเริ่มมันแดงอยู่ที่ปรางแก้ม พักเดียวก็ลามลงมาถึงลำคอและลึกมากไปกว่านั้น ผมชอบที่อีกฝ่ายผิวขาวจัดก็ตรงนี้ เลือดลมเดินดีจนน่าเอ็นดู

“ยังไงครับ จะให้ผมขึ้นไปส่งที่ห้องหรือเปล่า”

“ไม่ต้อง เดี๋ยวพ่อสงสัย”

“อ้าว ที่คุณมาล่อลวงผมนี่ตั้งใจจะปิดเป็นความลับอย่างนั้นเหรอ ไม่ดีเลยนะพี่หนึ่ง”

“ไอ้กฤช” เขาตวาดเสียงลั่น เหมือนว่าปรอทวัดอุณหภูมิในร่างกายจะระเบิดแตก ถูกแซวตรง ๆ เข้าหน่อยหนึ่งตะวันก็อยู่ไม่นิ่ง กำมือแน่นเตรียมลงมือกับผมตามนิสัย

“หุบปากไปเลยนะ จะไปไหนก็ไป”

“เมื่อกี้ยังจับมือผมแน่น รักง่ายหน่ายเร็วหรือครับ”

“ฉันเกลียดนาย!” คล้ายกับคำนี้เป็นประโยคแก้เก้อ ผมหัวเราะ ไม่ถือสาหาความ หนึ่งตะวันเดินชนไหล่เดินปึงปังกลับเข้าไปในบ้านก่อน ขณะที่ผมยังไม่หุบยิ้มเดินตามมาในระยะที่ไม่ทิ้งห่างกันมากนัก





“ยังทะเลาะกันอยู่อีกเหรอ” คุณชนินทร์ถามเมื่อเห็นผมเดินหน้าบานเข้ามาในบ้าน ในมือเขายังคงถือหนังสือพิมพ์ซึ่งเป็นท่าประจำ มีกาแฟดำตั้งอยู่ทางด้านขวา และถุงยาถุงใหญ่ทางด้านซ้ายมือ

“แซวคุณหนึ่งแล้วสนุกดีครับ แต่ไม่ได้โกรธกันจริง ๆ”

“เริ่มสนิทกันแล้วล่ะสิ” ชายวัยกลางคนถามกลั้วหัวเราะ ผมไม่ได้ตอบ รับผ้าชุบน้ำจากแม่มาซับหน้า “มาถึงเมื่อเช้า เห็นสายใจบอกว่าเด็ก ๆ พากันไปขี่ม้าเล่น”

“ครับ” ผมว่า “พักหลัง ๆ คุณหนึ่งทำแต่งานเอกสารไม่ได้ออกแรง เลยชวนกันไปกวาดคอกม้าตั้งแต่รุ่งสาง แล้วก็ขี่แสงเพชรกับแสงฟ้าต่อเลย”

“ดีแล้วแหละ ยังหนุ่มยังแน่น ออกแรงกันเสียบ้างจะได้ไม่ป่วยไข้”

แม่กลับเข้าไปในครัวและมาอีกครั้งพร้อมน้ำอุ่น คุณชนินทร์แกะยาออกจากฟรอยด์ เห็นโดยสายตาแล้วเกือบ ๆ หนึ่งกำมือ กรอกเข้าปากรวดเดียวก่อนดื่มน้ำตามหมดแก้ว

“แก่แล้วก็แบบนี้ สุขภาพไม่ค่อยดีเท่าไร พี่หนึ่งเป็นยังไงบ้างล่ะ งอแงมากไหมเวลาสอนงาน”

“ไม่ครับ” ผมปฏิเสธ “คุณหนึ่งตั้งใจกับงานมาก คราวก่อนคุณพอร์ช มายังชมเปาะว่าเทียบกับจบใหม่ ๆ ไม่ได้เลย”

“เจ้าพอร์ชมาด้วยเหรอ จับห่างกันไม่ได้เลยนะสองคนนี้” คุณชนินทร์ถามกลัวหัวเราะ แววตาเต็มไปด้วยความเมตตาเมื่อเอ่ยถึงเพื่อนคนพิเศษของลูกชายตัวเอง “ฉันยังคิดอยู่ว่าถ้ากลับจากอังกฤษแล้วเจ้าหนึ่งยังติดพอร์ชแจคงลากมาทำงานที่ไร่ไม่ได้ง่าย ๆ นี่ก็ลงทุนธุรกิจกับครอบครัวทางนั้นไปหลายตัว เห็นว่าสนิทกัน ยังไงก็อยากฝากผีฝากไข้ไปด้วย”

ผมไม่แสดงความเห็น นั่งฟังคุณชนินทร์เอ่ยถึงอีกฝ่ายราวกับชื่นชมในตัวลูกเขยก็ไม่ปาน แต่จะว่าไปแล้ว ด้วยฐานะทางครอบครัว ภูดิศเองก็เหมาะกับหนึ่งตะวันอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง ผมถอนหายใจ เริ่มมีความรู้สึกบางอย่างฟุ้งขึ้นมาในอก เป็นความรู้สึกถึงสัญญาณไม่ค่อยจะสู้ดีระหว่างผมกับนายน้อยเท่าใดนัก

“วันก่อนหมอตรวจเจอโรคประจำตัว ตามประสาคนแก่น่ะนะ ไม่รุนแรงมากแต่ได้ยามาโข ไม่รู้จะตายวันนี้วันพรุ่ง” ชายวัยกลางคนพูดต่ออย่างปลง ๆ “เงินทองมากมายมันยื้อชีวิตไม่ได้จริง ๆ เลยสิน่า”

“อย่าพูดอย่างนั้นไปครับ ท่านยังแข็งแรง เดินทางไปไหนมาไหนคนเดียวไม่มีปัญหา”

“มันก็มีวูบบ้างแหละ แต่อาศัยรู้เท่าทันตัวเอง ยังตายตอนนี้ไม่ได้” เขายักยิ้มอย่างคนอารมณ์ดี ถึงแม้จะเอ่ยถึงเรื่องที่ไม่น่าฟังอยู่ก็ตาม “จนกว่าเจ้าหนึ่งจะยืนได้ด้วยตัวเองจริง ๆ นั่นแหละถึงจะสบายใจ ธุรกิจก็ห่วง ลูกชายก็ห่วง นอนไม่ค่อยหลับ”

“เรื่องคุณหนึ่งไม่ต้องกังวลเลยครับ ทางนี้เรียบร้อยดีมาก เผลอ ๆ ผมไม่ต้องช่วยเหลืออะไรก็จัดการทุกอย่างได้เอง คุณหนึ่งตัดสินใจเฉียบขาดมาก แถมในหลาย ๆ เรื่องยังหัวสมัยใหม่มากกว่าผม”

“ถ้าอย่างนั้นเราก็ออกไปเปิดคลินิกตามที่ใจอยากได้แล้วสิ”

ผมอึกอักในลำคอก่อนปฏิเสธ “บางทีอาจจะไม่อยากเปิดแล้วก็ได้ครับ”

“ทำไมเสียล่ะ”

คุณชนินทร์เลิกคิ้วถาม เขาแน่ใจมาตลอดว่าผมอยากทำงานตรงสายที่เรียนมามากกว่าดูแลไร่ที่มีโอกาสได้วิ่งเล่นกับเพื่อนรักบ้างก็เพียงบางครั้งบางคราว “เราจะมาจมกับไร่นี้ไม่ได้นะกฤช ฉันดีใจมากที่นายมีความฝัน หาตัวเองเจอตั้งแต่ยังหนุ่มยังแน่น จู่ ๆ จะมาละทิ้งสิ่งที่ตัวเองรักได้ยังไง ไม่สมกับเป็นนายเลย สู้อุตส่าห์มานะเรียนมาตั้งหลายปี”

“บางทีอาจเพราะผมรักอย่างอื่นด้วยแล้วมั้งครับ”

“เหลวไหล” นายท่านบ่นในลำคอ “ถ้าอย่างนั้นบอกมาซิว่ารักอะไร อยากทำอะไร”

กลายเป็นผมที่ก้มหน้านิ่ง ไม่สามารถพูดออกไปได้ คุณชนินทร์ถอนหายใจยาว “อย่าตามใจพี่หนึ่งมากนัก เขางี่เง่าไปหน่อยไม่ได้หมายความว่าอยู่เองไม่ได้ อะไรกัน เป็นคนบอกเองแท้ ๆ ว่าพี่หนึ่งเก่งแล้ว ตัวเองกลับกังวลไม่กล้าปล่อยมือ ฉันเข้าใจว่าเรารักไร่นี้เหมือนไร่ของตัวเอง เปิดคลินิกแล้วก็กลับมาเยี่ยมบ่อย ๆ ได้ ไม่เห็นต้องละทิ้งอนาคตเลย”

“ผม...”

“ลองกลับไปคิดให้ดีนะกฤช ชีวิตของเราเป็นของเรา ฉันไม่อยากให้นายต้องมาจมกับที่นี่ ออกไปโบยบินเสียเถอะ”

ผมทราบดีถึงความหวังดีที่จริงใจนั่น แต่เมื่อเหลือบตามองขึ้นไปด้านบน สบตากับหนึ่งตะวันที่เท้าแขนมองลงมาจากระเบียงแล้วก็ถอนใจ การออกไปเปิดคลินิกเป็นของตัวเองนั่นหมายถึงระยะห่างระหว่างผมกับเขาที่กำลังดำเนินไปได้ดีต้องชะงัก ผมอาจไม่ได้อยู่กับหนึ่งตะวันตลอดเวลา ซึ่งแม้แต่ตัวเองก็ยังไม่มั่นใจว่าลึกซึ้งกับอีกฝ่ายมากพอให้คุณหนึ่งรอได้หรือไม่

บางที ความหวั่นไหวของนายน้อย อาจเกิดขึ้นเพราะความใกล้ชิด
และหากถึงตอนนั้นคนที่อยู่ข้าง ๆ คนขี้เหงาไม่ใช่ผมแล้ว ผมจะต่างอะไรกับภูดิศกัน





แสงไฟจากฝั่งห้องนอนของนายน้อยยังไม่ดับลงแม้ห้องฝั่งตรงข้ามของคุณชนินทร์จะมืดลงไปนานแล้ว ทั้งวัน ผมออกไปขลุกอยู่ในไร่ ปล่อยให้พ่อลูกได้ใช้เวลาร่วมกันตามลำพัง กลับมากินข้าวกับแม่และป้าแวว มองจากชั้นล่างขึ้นไปคล้ายหมามองเครื่องบิน

ก่อนหน้านี้ไม่ได้คิดกังวลเรื่องความฝัน ฝันของผมบิดเบี้ยวเปลี่ยนรูปร่างเสมอด้วยปัจจัยภายนอก ผมไม่ใช่ชายผู้มีความตั้งมั่นแรงกล้า เป็นแค่คนธรรมดา ๆ ที่อยากใช้ชีวิตให้มีความสุขที่สุด
เรื่องเปิดคลินิก เท่าที่คิดเอาไว้ ผมยอมรับว่าอยากรักษาสัตว์มากกว่าอยู่ที่ไร่ตลอดไป คุณชนินทร์พูดถูก ผมอยากใช้ชีวิตของตัวเองโดยไม่ต้องพึ่งพาครอบครัวท่านแบบนี้ อยากพาแม่ออกไปข้างนอก เปิดโลกกว้าง ใช้ชีวิตบั้นปลายแบบที่ไม่ต้องเหนื่อย
แต่ดูก็รู้ว่าแม่ผมเองรักไร่มากขนาดไหน

ลึกซึ้งกว่าไร่ บางทีอาจรักมิตรภาพของคุณชนินทร์ที่มอบให้มาตลอดนั่นด้วย

“คิดมากอะไรตากฤช” สตรีอันเป็นที่รักถามเสียงนุ่ม ลูบหลังผมไปมาคล้ายปลอบประโลม

“แม่ยังไม่นอนอีกเหรอครับ”

“ไม่ล่ะจ้ะ” หล่อนว่า มองขึ้นไปบนฟ้า วันนี้ไม่มีเมฆบังเงาของดวงจันทร์ยามทอแสงนวลเต็มดวง “แต่สักพักว่าจะนอนแล้ว ยังไม่ถึงเวลานอนของนายน้อยนี่นะ ทำไมวันนี้ไม่เล่นเปียโนก็ไม่รู้”

“ผมอุ่นนมขึ้นไปให้คุณหนึ่งดีกว่า”

“จะลงมาค้างที่บ้านหรือนอนข้างบนเลยล่ะ” รอยยิ้มหยอกล้อยังเป็นสิ่งที่ทำให้ผมยกมือขึ้นเกาต้นคอแก้เก้อได้เสมอ เหลือบมาฝั่งห้องคุณชนินทร์แล้ว ก็เปลี่ยนใจ

“กลับมานอนบ้านเราดีกว่าครับ”





ประตูห้องนอนบานเดิมถูกผลักออก นายน้อยหนึ่งตะวันไม่ชอบล็อกห้อง แต่ทุกครั้งที่ผมเข้ามามือก็จะไปกดล็อกที่ลูกบิดโดยบังเอิญ คนที่ยืนอยู่นอกระเบียงเปิดประตูหลังห้องทิ้งไว้สะดุ้ง หันกลับมามองผมแล้วเท้าแขนทอดสายตามองออกไปไกลแสนไกล

“วันนี้ไม่เล่นเปียโนหรือครับ”

หนึ่งตะวันพยักหน้า รับแก้วนมอุ่น ๆ จากมือผมไปดื่ม

“พรุ่งนี้คุณพ่อไปขอนแก่นต่อ ไม่อยากให้ท่านนอนดึก”

ผมพยักหน้าเห็นด้วย วางมือลงบนลูกกรงเตี้ย ๆ ของระเบียง “นึกว่าจะเข้ามาเห็นคุณคุยสไกป์กับคุณภูดิศเสียอีก”

“ก็อยากอยู่” เจ้าของห้องว่า “แต่เดี๋ยวนายคงขึ้นมา เลยอยู่รอดีกว่า”

“ชักจะรู้ใจผมมากไปแล้วนะครับ”

“ฉันรู้ใจนายก่อนนายจะรู้ตัวเองเสียอีก” เสียงทุ้มค่อนแคะจนผมหลุดหัวเราะ รับแก้วเปล่าเข้ามาวางเก็บบนโต๊ะทำงานในห้อง

“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้รู้หรือเปล่าว่าผมคิดอะไรอยู่”

หนึ่งตะวันเงียบเสียงไป ผมกลับมายืนข้างเขาอีกครั้ง มือเราวางอยู่บนระเบียงเดียวกัน สักพักก็เลื่อนมาใกล้กระทั่งปลายนิ้วก้อยสัมผัส

“นายคิดจะไปจากที่นี่หรือเปล่า”

นายน้อยถาม ถามในสิ่งที่ผมเฝ้าเพียรคิดมาตลอดทั้งวัน ที่บอกว่าเขารู้ใจผม เห็นทีว่าจะจริง

“ถ้านายน้อยทำงานทุกอย่างเป็นโดยไม่ต้องมีผมคอยแนะนำอีกแล้ว จะเฉดหัวผมไปจากที่นี่ตามที่เคยพูดหรือเปล่าครับ”

“อย่าบอกนะว่านายถือคำพูดของฉันจริง ๆ”

“แล้วพูดจริงหรือเปล่า”

“ถ้าก่อนหน้านี้ก็คงเป็นแบบนั้น” หนึ่งตะวันเงยหน้ามองกระต่ายบนดวงจันทร์ สีเหลืองนวลกลมดิกงดงามกว่าคืนไหน “แต่ตอนนี้ฉันอยากให้นายอยู่ที่นี่ตลอดไป”

“ผมเคยคิดว่าอยากออกไปจากไร่ตะวันฉาย ออกไปใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ทำงานที่ตัวเองรัก บางทีอาจจะได้แต่งงานกับสาว ๆ สักคนที่พาสัตว์มารักษา ส่วนใหญ่ผู้หญิงน่ารัก ๆ จะเลี้ยงหมาตัวเล็ก ๆ ไม่ก็ลูกแมวพันธุ์ดี”

ผมพูดลอย ๆ นึกถึงตอนฝึกงานตลอดปีสุดท้ายของการเรียน

“ผมเคยถูกใจกับเจ้าของแมวอเมริกันช็อตแฮร์ ตอนนั้นเพิ่งเลิกกับพี่นุ่นใหม่ ๆ คุยกันได้สองสามสัปดาห์ก็เบื่อเสียก่อน แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าเป็นสัตวแพทย์นี่ดีจริง ๆ”

“สรุปคืออยากเป็นเพราะจะได้หม้อสาว?”

“เปล่าครับ” ผมหัวเราะ “ก็แค่ผลพลอยได้ อยู่ที่ไร่ไม่ได้เจอใคร บางทีมันก็ห่อเหี่ยว”

“นายแม่ง...แย่ว่ะ”

“คุณหนึ่งกำลังหึงอดีตของผม” ว่าพลางยิ้มพราว เมื่อเห็นดวงตะวันหน้างอหงิก ราวกับว่าคุณหนึ่งจะงอแงเป็นเด็กเล็ก ๆ เมื่อถูกผมหยอกเย้า

“แต่มันก็เป็นทางเลือกที่ดีไม่ใช่หรือครับ ถ้าผมต้องการหาคนรักสักคน อยู่แต่ในไร่ มิวายได้ลูกชายเจ้าของไร่มาเป็นคู่”

“ลูกชายเจ้าของไร่มันไม่ดีตรงไหน อ้อ หรือติดที่ฉันเป็นผู้ชายเหมือนนายอีก”

“ก่อนหน้านี้ก็คงอย่างนั้น”

ผมหันมองเสี้ยวหน้าของคนที่เม้มปากแน่นสนิท รู้ชัดว่าหนึ่งตะวันเริ่มโกรธเข้าจริง ๆ “แต่ตอนนี้ไม่แล้ว...”

“...อยู่กับคุณหนึ่งก็สนุกดี”

“ฉันไม่ใช่ของเล่นแก้เบื่อของนายหรอกนะ”

“ผมทราบดีครับว่าไม่ใช่” เมื่อฝ่ามือเลื่อนไปทาบทับ หนึ่งตะวันก็ไม่ใคร่จะเถียงต่อ เขายังคงทอดสายตาไปไกลสุดไกล ไม่สามารถหาที่บรรจบได้ในความมืดมิด “ผมเองเสียต่างหากที่จะเป็นของเล่นให้คุณหนึ่งไม่รู้ตัว”

“พูดอะไรของนาย”

“ก่อนหน้านี้คุณหนึ่งก็ปั่นหัวผมเสียจนไม่เป็นผู้เป็นคน ที่ผ่านมาจงใจใช่ไหมครับ”

“รู้ช้าเอง ช่วยไม่ได้” หนึ่งตะวันมุบมิบตอบในลำคอ แต่ผมกลับไม่ถือโทษโกรธอีกฝ่าย “นายต่างหากที่เดินเข้าแผนฉันไวเสียจนไม่ทันตั้งตัว แทนที่จะเสียหลักสักหน่อย กลับมาจู่โจมกันกลับเสียอย่างนั้น”

ผมยิ้ม กระชับมือจับอีกฝ่ายแน่น

“ถ้าอย่างนั้น ผมจะย้ายออกไปทำไมล่ะครับ จริงไหม”

ท้ายที่สุดเมื่อวกกลับมาเรื่องเดิมได้หนึ่งตะวันก็หันหน้ากลับมามอง ดวงตาคู่สวยมีประกายวาววับ ใต้แสงจันทร์ ท่ามกลางเสียงหรีดหริ่งกลางไพร เสมือนกับโลกนี้มีเพียงผมและเขา กุมมือ มองตา ปล่อยให้สายลมโชยผ่าน

ผมขยับขาเดินเข้าใกล้ นายน้อยหลุบสายตาลง ยกมือขึ้นวางบนอกผม บางทีเขาอาจจะอยากวัดอัตราการเต้นของหัวใจ ผมปกติดี ใจสั่นไหวกว่าเดิมเล็กน้อย แต่คนที่ดูแล้วน่าเป็นห่วงกลับเป็นเจ้าแมวตัวแดงตรงหน้ามากกว่า

“กฤช จูบได้ไหม”

ผมไม่ตอบในทันที แต่ดึงอีกฝ่ายเข้ามากอดแทน ริมฝีปากของหนึ่งตะวันน่าสัมผัส แน่นอนว่าผมเองก็อยากทำอย่างนั้น แต่ทุกอย่างอาจเร็วเกินไป ผมซุกจมูกลงบนเรือนผม ไล่ลงมาต่ำเรื่อย ๆ และบรรจงจุมพิตลงบนแก้มขาว ตัวหนึ่งตะวันอุ่นจนร้อน เลือดฝาดคล้ายเดือดพล่าน เขาหลับตาปี๋เมื่อผมสูดลมหายใจเข้าฟอดใหญ่ สลับกับกดริมฝีปากหนัก ๆ ลงบนผิวนุ่ม
กลิ่นหอมอ่อน ๆ เป็นกลิ่นสบู่ผสมกับกลิ่นกายเฉพาะอย่างของชายหนุ่ม ไม่ได้สาบสางแต่ไม่ได้หวานรันจวนคล้ายเนื้อสาวแต่กลับสะกดให้ผมเฝ้าคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง หลังจากจูบแก้มจนหนำใจแล้วก็ไซ้ลงมาที่ซอกคอ ฝังจมูกดอมดมไว้อย่างนั้นไม่ยอมคลาย

“ฉัน....” หนึ่งตะวันครางในลำคอ อ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขน “จะขาดใจเสียให้ได้”

“ผมแค่หอมเท่านั้นเอง”

นายน้อยซุกหน้าลงกับบ่า หัวใจเต้นแรงจนผมรู้สึก

“คืนนี้ผมลงไปนอนกับแม่นะครับ”

“ทะ...ทำไมล่ะ”

“ผมยังไม่อยากให้คุณท่านทราบ” อย่างน้อยก็ไม่ใช่ในตอนนี้ ที่แม้แต่หนึ่งตะวันก็ยังไม่มั่นใจว่าคำตอบของคุณชนินทร์จะออกมาเช่นไร “เพราะงั้นคงบอกได้แค่ตรงนี้ว่าหลับฝันดีนะครับ”

“ใครมันจะไปนอนหลับ”

“ผมอนุญาตให้คุณคุยกับคุณพอร์ชคืนนี้” ว่าพลางยักยิ้มเจ้าเล่ห์แบบไม่ให้เจ้าตัวสังเกตเห็น

“อย่าลืมเล่าให้คุณพอร์ชฟังด้วยว่าเวลาผมหอม...คุณจะขาดใจ



TBC

วันนี้มาช้าหน่อย หนีเที่ยวมา แล้วฟ้าดินก็ลงโทษหนักมาก ไปทะเลฝนตกงี้ รู้สึกผิดจนต้องมาต่อนิยายเลย TvT
ขอบคุณสำหรับทกคอมเมนต์ค่ะ
สำหรับเรื่องอาการป่วยของม้าพยายามให้คุณกฤชอธิบายโดยคร่าวเกี่ยวกับอาการเสียดท้องของม้าแบบรวบรัดโดยใช้คำว่าป่วยแทนบรรยายอาการของม้าในกรณีที่ให้อาหารมากเกินไปค่ะ (แต่ตอนนี้ข้อมูลที่อ่านมาไม่ได้จดไว้ว่าอ้างอิงจากไหนว่าถ้าให้อาการเยอะแล้วสารพิษจะดูดซึมเข้ากระแสเลือด ทำให้มีปัญหาเกี่ยวกับสุขภาพอื่น ๆ ของม้านอกจากเรื่องเสียดท้องด้วย TvT ถ้าหาไม่เจอจริง ๆ จะแก้ประโยคที่พูดถึงให้ชี้แจงไปในเรื่องของม้าเสียดท้องแทนค่ะ) ขอบคุณคุณหมอตัวเปียกด้วยที่ทักท้วงและให้เกร็ดความรู้มา เรื่องนี้พยายามทำการบ้านค่อนข้างเยอะหากตกหล่นอะไรยินดีรับฟังค่ะ

เจอกันวันพุธหน้านะคะ อย่าเพิ่งขาดใจตามคุณหนึ่งไปก่อน ฮี่
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 31-05-2015 22:12:03
เม้นแรกตามที่ตั้งใจแล้วนะคะ ><
อ่านตอนนี้ละจะขาดใจเสียให้ได้เลย ตอนที่เค้าจูบกัน
เขินจนจิกขาตัวเอา /รีแอคชั่นหล่อนแรงมาก
นังกฤชนี่ยังไม่เลิกระแวงเรื่องคุณพอร์ชอยุ่อีก นายน้อยของเราออกจะชัดเจนขนาดนี้แล้วแท้ๆ
ส่วนเรื่องคุณท่าน แม่เธอพูดแปบเดียวคงได้แล้วแหละ
ที่นี้ทางสะดวกก็ได้กันเลย เชียร์สุดใจค่ะ  :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: Pamaipraewa ที่ 31-05-2015 22:15:05
โอ๊ยยยยยยย อ่านไปเขินไป นายน้อยจะน่ารักไปถึงหนายยยยย

กลัวจังเลยว่าในอนาคตจะมีอุปสรรคอะไรที่ทำให้กฤชไปจากหนึ่งตะวันจริงๆ :sad4: แบบนั้นได้ใจจะขาดจริงแน่

รออ่านต่อวันพุธนะคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 31-05-2015 22:15:22
จะตายแล้วค่ะคุณกฤชขาาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 31-05-2015 22:15:37
กำลังจำขาดใจตามคุณหนึ่งไปแล้วค่ะ ฮื่ออออ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 31-05-2015 22:18:58
แววดราม่าลอยมาตามกลิ้นอึม้า โชยยยๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 31-05-2015 22:21:52
จะขาดใจตามนายน้อย ตากฤชคนบ้า ทำไมไม่จูบบบบบ  :sad4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 31-05-2015 22:27:19
โอ้ยยยย อารมณ์ค้างจนแทบจะขาดใจ

แม่สายใจต้องช่วยลูกๆนะ อย่าให้ผิดหวัง ได้โปรด...
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 31-05-2015 22:32:21
กฤชนี้แกไวไฟมาก ช่ำชองจริงๆ

ปล. สัตวแพทย์ก็อยู่ฟาร์มได้นะ หาม้ามาเลี้ยงเพิ่ม ก็ได้ทำงานที่ตัวเองรักต่อไปแล้ว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 31-05-2015 22:34:14
บอกไปเลยสินายน้อยยยยบอกพ่อเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 31-05-2015 22:39:23
โฮกกกกกกกกกกกกกกกก
จำเป็นต้องอ้อนขนาดนี้มั้ยหนึ่งตะวันนนนนนนน
น่ารักสุด ๆ พระเอกทนได้ไง ยอมใจ
 :katai1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 31-05-2015 22:40:15
ความรักของทั้งคู่ดูเหมือนจะมีอุปสรรคแล้วสินะ
แต่มันจะทำให้ทั้งคู่รักกันมากขึ้นนะ
นายน้อยน่ารัก จะขาดใจ เพราะกฤชแล้วสินะ :-[
ขี้อ่อยทั้งคู่นะคู่นี้ ฮ่าๆๆๆ

 :mew1: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 31-05-2015 22:40:57
ทั้งฟัดพี่หนึ่ง ทั้งกันท่าพอร์ช

นังกฤชมันร้ายยยยยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 31-05-2015 22:44:31
นี่ขนาดแค่หอมนะคะ นานน้อย
จะขาดใจเลยเหรอ  :hao6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 31-05-2015 22:45:52
จะขาดใจแล้ววววว เราว่ามันสั้นไป เลื่อนปื้ดๆ ก็ TBC แล้ว ยังไม่หนำใจเลยค่ะ

ปล.ตอนแรกนึกว่าคุณเวสต์หนีเที่ยว แล้วจะอดคุณหนึ่ง งี้ต้องขอบคุณฟ้าดินและฝน 5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 31-05-2015 22:49:03
นายน้อยขอจูบทีเดียว แต่ว่ากฤชเล่นเอากำไรเสียคุ้มเลยนะค้าา :hao7: พาลพาให้เราจะขาดใจตามไปด้วยเลยเชียวล่ะค่าา~ ><
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 31-05-2015 22:49:29
ไปรายงานตัวเลยกฤชชชช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 31-05-2015 23:01:08
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 31-05-2015 23:15:01
อิกฤชมันร้ายค่ะ :hao3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 31-05-2015 23:20:02
 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

ตอนต่อไปได้กันได้แล้วน้าา โผมรออยู่ววววววววววว

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 31-05-2015 23:20:50
น่ารักแบบนี้สมควรบวกเป็ดให้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 31-05-2015 23:24:06
โอ้ยยย ทำไมเขินนนน คุณท่านก็ช่างมาตัดอารมณ์ แต่เหมือนรู้แล้วป่ะ ?
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 31-05-2015 23:35:50
คล้ายๆ คุณพ่อจะขวางแฮะ อย่าเลยนะคะ ไม่ดีๆ ว่าที่ลูกเขยคนนี้ไม่ต้องทดลองงานค่ะ เป็นคนดีจริง
เริ่มงานได้เลยด้วย กฤชน่ารักมากขึ้นเยอะตั้งแต่ยอมรับตัวเอง สู้ๆ นะทั้งสองคน

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 31-05-2015 23:36:47
จะขาดใจตามนายน้อยค่ะ :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: Fujung ที่ 01-06-2015 00:00:43
อ่านตอนนี้แล้วแบบว่าจิกผ้ากัดหมอนเลยทีเดียว :laugh: :laugh:  อร้ายเมื่อไหร่เค้าจะได้กัน oops!!! :hao7: เราสัญญาว่าจะรอให้ถึงวันนั้นนะ  ส่วนเรื่องขุ่นพ่อมันต้องใช้เวลาอีกไม่นานหรอกเดี๋ยวก็รู้แล้วว่าจะออกหัวหรือก้อย แต่ขอให้สมหวัง :ling3: :ling3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 01-06-2015 00:44:06
กฤชเด็กบ้าาาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 01-06-2015 01:59:32
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: chaotic69 ที่ 01-06-2015 02:28:20
รู้สึกกลิ่นโชยมาม่าจากคุณป๋ารึเปล่านะ  :sad4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 01-06-2015 02:56:40
นี่คือ จะดราม่าใช่ไหม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 01-06-2015 06:08:09
ทำฟาร์มม้าเพิ่มเลยไหมคะนายน้อย กฤชจะได้รักษาสัตว์สมใจ  :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: oss_tw ที่ 01-06-2015 07:04:16
 :-[

เขินด้วยคน อิอิ

รอขาดใจวันพุธนะคะ
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 01-06-2015 07:16:18
อยากจะบวกเป็ดให้ซักร้อยตัว นายน้อยทำตัวน่ารักขึ้นทุกวัน กรี๊ดดด เราคิดว่า คุณชนินทร์อาจจะจับเค้าอะไรได้บางอย่างหรือเปล่าน้าา พูดออกมาแบบนี้เนี่ย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: iamtoon ที่ 01-06-2015 07:21:08
โอ้~ กำลังไปได้ดีแต่ก็มีอุปสรรคสินะะะะ แต่น้องกฤชกัยพี่หนึ่งแคนดูทุกสิ่งอย่างสินะะ :hao3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 01-06-2015 08:28:54
จะขาดใจจจจจจจ อยากอ่านอีกเยอะ ๆ  เมื่อวานกด F5 รัว ๆ
ตอนนี้ถ้าจูบกันนายน้อยจะเสียตัวแน่ ๆ ใช่ม้ัย
กฤชเลยเลือกหอมดีกว่า เดี๋ยวพ่อนายน้อยพักผ่อนไม่เพียงพออะโน๊ะะ
รอวันพุธธธ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 01-06-2015 10:12:12
แค่เค้าหอมกัน ใจสั่นไปทั้งตัว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: หมวกฟาง ที่ 01-06-2015 10:16:50
เหมือนได้กลิ่นใครต้มมาม่า
แต่ก่อนมาม่าจะสุก ให้เขาได้กันก่อนนะ
 :hao7: :hao3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 01-06-2015 10:47:33
อ่านตอนนี้แล้วเขินหนักมาก

กฤชแกนี่มัน คุกวงในตลอด

คุณพ่อ ป่วยเป็นอะไรมากหรือเปล่า

นายน้อยรู้หรือเปล่า ว่าคุณพ่อป่วย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 01-06-2015 10:51:47
หึหึหึ ตากฤชมันร้ายยยยย
ตั้งแต่รู้ว่าตัวเองมีใจให้คุณหนึ่งเนี่ย เอาใหญ่เลยน่าาา
หมั้นไส้วุ้ย คนอะไรเมื่อก่อนนี้แทบจะย้ายออกวันละสามเวลา
ตอนนี้ไล่ก็คงไม่ไปไหน

กลัวคุณหนึ่งหัวใจวายอ่ะ (เขินแทน)
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 01-06-2015 11:03:45
นายน้อยน่ารักมากอ่ะ ดูเป็นแมวน้อยจริงๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 01-06-2015 11:15:14
ถ้าจูบ นายน้อยจะเป็นยังไง :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 01-06-2015 11:25:20
อะร๊าย ไม่ใช่ป่ะป๋า รู้แล้วมั้ง เลยบอกให้ออกไปเร็วๆ
ใจจะขาดตามพี่หนึ่ง อะหึๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 01-06-2015 11:56:44
เขินยังกับตัวเองเป็นหนึ่งตะวันเลยวุ้ย  :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 01-06-2015 12:04:43
ไม่กินมาม่านะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 01-06-2015 12:06:51
เหมือนจะได้กลิ่นมาม่า ไม่เอานะ
ตอนนี้น่ารัก อิกฤชมันร้ายยยยย 
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: beautifuldead ที่ 01-06-2015 12:14:42
ฮือออออ คุณwest เรามาตามอ่านเรื่องนี้ด้วยคนนนน
รู้สึกว่า เหมือนคุณ west โตขึ้นมาอีกขั้นยังไงไม่รู้ค่ะ
เนื้อเรื่องไปสู่ลูปอื่นๆ ที่ไปไกลกว่าเรื่องอื่นๆ ที่เคยแต่งมา (ในความรู้สึกเรานะคะ)
ชอบจัง .. ความจริงแล้ว เนื้อเรื่องแนวๆ บ้านไร่ เจ้าของฟาร์มอะไรทำนองนี้
อ่านมาเป็นรอบที่ร้อย แต่ว่า คุณ west จับพล็อตนี้มาเขียนแล้ว
ถึงจะเป็นแนวๆ นี้ แต่ว่ามันเป็นความเหมือนเดิมที่น่าสนใจ ทั้งตัวละคร
และตัวประกอบอื่นๆ ในเรื่อง ..   เอาเป็นว่าน่าติดตามทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้วว่าจะจบแบบไหน ><

ว่าแต่พอร์ชนี่เคยมีไปโผล่ในเรือ่งก่อนๆ บ้างมั้ยคะ อยากรู้ แต่จำไม่ค่อยจะได้แล้วค่ะ 55
อยากรู้ถึงความแซ่บของพี่พอร์ชบ้าง หึหึ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 01-06-2015 12:51:44
คุณพ่อตาหวงลูกชายหน่อยไหม หมั่นไส้บางคน o3
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: pp_psj ที่ 01-06-2015 12:54:34
คุณพ่ออาจจะเข้าใจก็ได้นา
เห็นจากท่านรู้ว่าลูกชายตัวเองติดเพื่อนมากขนาดไหน
อาจรู้แล้วด้วยมั้งว่าลูกชอบผู้ชายน่ะ (คิดในแง่ดี)
กฤชสู้ๆนะ อย่าเพิ่งถอดใจไปก่อนล่ะ
หนึ่งตะวันน่ารัก :o8:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 01-06-2015 13:49:01
คนอ่านก็เขินใจจะขาด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 01-06-2015 14:19:27
จะขาดใจตายแล้วค่ะ
ฮืออออออออออออออออออ /ฟ้องพี่พอร์ช

 :hao5: :hao5: :hao5:

กฤชร้ายมาก
มีการอนุญาตให้คุยกับคุณพอร์ชได้อีก แสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของมากค่ะ
ร้ายขึ้นทุกวันนะพระเอกคนนี้

นี่แอบสังหรณ์ใจไม่ดี รู้สึกได้ว่าเหมือนจะมีดราม่าในอนาคตอันใกล้ ฮอลลลลลลลลลลล
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: บูมพอส ที่ 01-06-2015 19:40:01
กฤช..จูบได้ไหม

อ่านเเล้วมันเขินๆ หัวใจพองๆยังไงไม่รู้  :-[ :-[ 

ฉัน จะขาดใจอยู่เเล้ว   :impress2: :impress2:

รอวันพุธค่ะ  :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: sodawan1 ที่ 01-06-2015 20:45:52
เพิ่งเข้ามาอ่านนน อ่านมาถึงตอนบัจจจุบันนแล้ววววเขินนนอ่ะะ  :ling1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 01-06-2015 21:22:15
แค่หอมยังจะขาดใจ...แล้วต่อไปนายน้อยคงกระอักตายเลยอิกฤช!!!


รอตอนต่อไปค่ะ...
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 01-06-2015 21:48:05
กฤช นายมันผู้ชายร้ายกาจจจจจจ
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่ากฤชเจ้าเล่ห์ขึ้นทุกวัน
คุณหนึ่งดูเป็นเด็กน้อยไปเลยจะรับมือกฤชไหวไหมเนี่ย
แค่นี้ก็แดงไปทั้งตัวแล้ว 55555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 02-06-2015 16:08:57
จะจาดใจจริงๆแหละคะ  คนเจ้าชู้หยอดแล้วเขิลหยอดใหญ่เลยนะ นายน้อยเขิลจนจะระเบิดตัวเองแล้ว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 15 (31/05/15) p.30
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 02-06-2015 23:26:31
คงไม่มีปันหานะ
หัวข้อ: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 03-06-2015 07:44:44
ตอนที่ 16



ผมได้รับโทรศัพท์จากพี่นุ่นในช่วงสายของวันหนึ่ง ขณะกำลังเดินตรวจในไร่ แดดร้อนจัด ส่วนนายน้อยหนึ่งตะวันง่วนอยู่กับเอกสารที่คุณชนินทร์แบกมาให้ช่วยดูเมื่อหลายวันก่อน

พี่นุ่นมาตรวจวัวของฟาร์มที่อยู่ถัดไปอีกหมู่บ้าน ไม่ไกลจากไร่ตะวันฉายมากนัก มาคนเดียว ตั้งใจจะฝากท้องกับแม่และทักทายนายน้อยเสียหน่อย ผมตอบรับเพื่อนเก่า รีบกลับบ้านมาบอกแม่ครัวให้เตรียมอาหารเพิ่มอีกที่

หนึ่งตะวันนอนอยู่บนพื้น เอาหมอนอิงมาหนุน รอบกายมีเอกสารการซื้อขายและรายละเอียดที่ผมอ่านไม่เข้าใจนักโรยอยู่รอบตัว พาดขายาวลงบนโต๊ะเตี้ย มือข้างหนึ่งหยิบองุ่นแดงเข้าปาก

“นอนกินเป็นหมู”

“ก็มันน่าเบื่อ” นายน้อยไม่แสดงทีท่าแปลกใจเมื่อผมทัก พลิกตัวนอนคว่ำ แนบแก้มไปกับหมอนอิงสีเทา “ทำไมวันนี้เข้าบ้านเร็ว”

“พี่นุ่นจะแวะมาฝากท้องด้วยน่ะครับ”

“ทำไมต้องมาฝากท้องที่นี่”

“อ้อ...ลูกผมน่ะครับ”

จงใจโยงคำว่าฝากท้องไปอีกแบบ หนึ่งตะวันชะงักมือที่กำลังส่งผลไม้เข้าปาก หันมองตาขวาง “ล้อเล่นน่า ผมหมายถึงพี่นุ่นจะมาทานข้าวกลางวันกับเราต่างหาก”

“เรา?”

“โอเค กับผมและแม่”

“ใครอนุญาตให้นายกินข้าวกับคนอื่น”

ผู้ใหญ่โตแต่ตัวลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิ หน้าตาบอกบุญไม่รับ

“ไม่เอาสิคุณหนึ่ง พี่นุ่นเป็นเพื่อนผม”

“เป็นแฟนเก่านาย”

“เลิกกันมานานมากแล้ว”

“แต่ครั้งหนึ่งนายก็เคยรักมาก”

“ไม่ใช่เรื่องที่เราจะมาทะเลาะกันเลยนะครับ”

ผมถอนหายใจ เดินเลี่ยงเข้าไปในครัว ได้ยินเสียงแว่วของเจ้าของบ้านตะโกนเรียกไว้แต่ไม่ได้หยุด ผมไม่อยากทะเลาะกับหนึ่งตะวันเรื่องพี่นุ่น มากพอ ๆ กับที่ไม่อยากหยิบเรื่องภูดิศมาอ้างว่าทีเขายังทำได้แม้กระทั่งนอนห้องเดียวกันกับหนึ่งตะวันด้วยซ้ำไป




มื้อกลางวันมาถึง เราหมายถึงผม แม่ และพี่นุ่นทำอะไรกินกันในบ้านหลังเล็ก เมื่อครั้งที่คบหากันเชิงชู้สาว วันเสาร์อาทิตย์ที่ว่างคนรักเก่าจะแวะเวียนมาพักที่ไร่บ้างนาน ๆ ครั้ง แต่ด้วยความที่ยิ้มง่าย แถมมีขนมติดไม้ติดมือมาตลอดพี่นุ่นเลยเป็นที่โปรดปรานของคนในไร่ได้อย่างง่ายดาย

“กฤชน่าจะชวนโจ้มาด้วย” หญิงสาวบ่น ยกจานชามเข้าไปล้างหลังจากเกี่ยงกับแม่แย่งกันจัดการส่วนนี้ไปพักใหญ่ ขนมถุงใหญ่วางอยู่บนโต๊ะรับแขก หนึ่งในนั้นเป็นของไอ้โจ้ ลูกสมุนจอมสอพลอ ดูดี ๆ แล้วมากกว่าใครในไร่เป็นพิเศษด้วยซ้ำ

“มันวุ่นวายจะตายไป น่ารำคาญ” ผมบอกปัด ขี้เกียจมาฟังมันรบเร้านั่นนี่

“แหม แต่รู้จักกฤชดีที่สุด ว่าแต่ที่รักของเราหายไปไหนเสียล่ะ”

“ทำงานอยู่บนบ้านนั่นแหละครับ” ผมว่า ช่วยเขี่ยเศษอาหารลงถังขยะ พี่นุ่นผิวปากหวือ หลิ่วตาล้อ

“ยอมรับกันโต้ง ๆ แบบนี้เลยเหรอว่าเป็นที่รัก”

“โธ่ พี่นุ่น”

“ไม่แซวแล้วก็ได้” หญิงสาวพูดกลั้วหัวเราะ เทน้ำยาล้างจานลงฟองน้ำ จัดการกับจานที่กองตรงหน้า “ไปกันได้ดีแบบนี้สงสัยปูนจะแห้ว”

“ครับ?”

“ที่จริงที่แวะเข้ามาหาเพราะปูนเห็นว่ามาแถวนี้เลยให้แวะจีบหมอกฤชไปทำงานที่โรงพยาบาลอีกรอบ เดือนหน้าสัตวแพทย์จะลาออกกันหลายคนเชียว เห็นว่ากลับบ้านต่างอำเภอ”

“ถึงผมไปก็ช่วยได้ไม่นานหรอกครับ” ผมว่า “ยังไงก็ต้องกลับมาเปิดคลินิกแถวนี้ แย่งงานพี่นุ่นครับ ชาวบ้านจะได้ไม่ต้องเข้าไปตามหมอที่ตัวเมือง”

“แหม สักสองสามเดือนก็ยังดี หมอที่โรงพยาบาลขาดมาก ยิ่งหน้าร้อนสัตว์ยิ่งป่วยบ่อย ยังไม่รวมกับพวกที่เจ้าของเลี้ยงไม่เป็นอีกนะ วันก่อนมีคนไข้เอากบที่ผ่าท้องแล้วมาให้เย็บ ซื้อมาจากตลาด พอจะกินก็สงสารเลยพามาหาหมอ พี่อยากจะกรี๊ด”

“กลัวกบเหรอครับ”

“กลัวคนมากกว่า” สัตวแพทย์สาวมองตาเขียว “คนเดี๋ยวนี้ก็บ้า คิดว่าหมอว่างนักหรือไง”

“บ่นเท่าที่ใจอยากเลยครับ” ผมว่า รับจานที่ล้างจนเกลี้ยงมาเช็ดแล้ววางลงบนชั้นวางให้เรียบร้อย สัตวแพทย์ตามเมืองใหญ่อาจจะแยกรักษาสัตว์ใหญ่กับสัตว์เล็ก แต่ในภาวะที่บุคลากรขาดแคลนแบบนี้ต้องทำทุกอย่าง เรื่องเหนื่อยเป็นเรื่องธรรมดา เหนื่อยมากจนเอามาเล่าเป็นเรื่องตลกโปกฮากันไปแทน

“ก็มีแค่กฤชแหละที่เข้าใจพี่ เล่าให้ปูนฟังมีแต่หัวเราะ พ่อผู้บริหาร ลองลงมาทำงานกรรมกรบ้างไหมล่ะ”

ผมหัวเราะ เห็นท่าพูดถึงคนรักแบบนี้คงดีกันแล้ว หน้าพี่นุ่นอิ่มเอิบ สี่หรือห้าปีแล้วนะที่สองคนนี้คบกันมา ผมเองก็มัวแต่ทำงานจนลืมวันเวลาเหมือนกัน

“เมื่อไรจะแต่งงานล่ะครับ”

“ก็...” หญิงสาวยิ้มเขิน แก้มนวลแดงเข้มมากกว่าบรัชออนที่ทามา พี่นุ่นงดงามเสมอแม้หน้าจะมันเยิ้มเพราะอากาศที่ร้อนจัด “ที่จริงก็คุยกันไว้ว่าปีหน้า”

“อย่าลืมเชิญผมนะ”

“ใครจะลืมกฤชลง”

เสียงหวานหัวเราะใส ผมล้วงมือสองข้างเข้าไปในกางเกง มองใบหน้าแช่มชื่นด้วยความปิติ ตอนที่คบกันจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าผมเคยทำให้พี่นุ่นหัวเราะได้มากเท่านี้หรือเปล่า

เสียงของหล่นจากตัวบ้านดังขึ้น เมื่อละสายตาก็เห็นนายน้อยหนึ่งตะวันกำลังก้มเก็บโทรศัพท์ของตัวเอง หันรีหันขวางเมื่อโดนจับได้ว่าแอบมายืนฟังตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้

“คุณหนึ่ง”

“คุณหนึ่งสวัสดีค่ะ” พี่นุ่นทักก่อน แต่เจ้าของชื่อไม่ตอบ เขาก้มมองโทรศัพท์ตัวเองแน่นิ่ง

“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”

“เปล่า” หนึ่งตะวันว่า หันหลังกลับทันที เห็นท่าไม่ดีผมรีบเดินมาคว้าแขนไว้ทัน

“คุณหนึ่ง มีอะไรหรือเปล่า”

“หน้าจอแตก” เขาว่า ยกโทรศัพท์ให้ผมดูแล้วก้มหน้าลงใหม่

“แค่ฟิล์มกระจกน่ะ ฉันมีสำรอง เดี๋ยวเอาขึ้นไปเปลี่ยน เมื่อก่อนแตกบ่อย ชอบขว้างมือถือ”

แขนเล็กบิดออกจากพันธนาการ

“ไปนะ” พูดจบก็วิ่งออกจากบ้านหลังเล็กกลับไปที่เก่า ผมยืนแน่นิ่งกระทั่งแขกคนสำคัญมายืนเคียงข้าง

“สงสัยจะงอนล่ะมั้ง”

“ไร้สาระน่ะครับ”

“โธ่ กฤช จำตอนตัวเองหึงพี่กับลูกค้าไม่ได้เลยใช่ไหม เป็นยิ่งกว่านี้อีก มีเหตุผลเสียที่ไหน” คนรักเก่าพูดพลางส่ายหน้า รอยยิ้มล้อเลียนประดับที่มุมปาก แต่ไม่เรียกให้ผมยิ้มตามได้เหมือนก่อนหน้านี้อีกแล้ว “เดี๋ยวพี่กลับเลยดีกว่า ไปลาป้าสายใจก่อน เราก็รีบไปง้อเขาล่ะ แล้วเรื่องงานถ้าเปลี่ยนใจก็โทรมา”

ผมพยักหน้า ถอนหายใจยาวเหยียด “ผมไปส่งครับ”

“ไม่เป็นไร ไปคุยกับคุณหนึ่งเถอะ เข้าใจผิดกันพอดี”

ท้ายที่สุดผมก็ยอมให้พี่นุ่นเดินไปหาแม่อีกห้อง ส่วนตัวเองเมื่อออกจากประตูบ้านแล้วก็หันไปทางทิศของเรือนใหญ่ที่เห็นหลังของอีกคนไว ๆ

“คุณหนึ่ง”

ไม่บ่อยนักที่ผมจะถือวิสาสะเข้าห้องของเจ้านายโดยไม่ขออนุญาตอย่างเช่นวันนี้ ประตูห้องนอนของหนึ่งตะวันยังไม่ทันปิดดีก็ถูกผลักออกเสียก่อน นายน้อยก้มหน้า เมื่อพ่ายแพ้แก่พลกำลังแล้วก็ทำทีเป็นสนใจหน้าจอโทรศัพท์ที่
แตกร้าว

“ผมกับพี่นุ่นกำลังคุยกันเรื่องงานที่โรงพยาบาลของพี่ปูน แล้วก็ถามเรื่องแต่งงานด้วย พี่นุ่นอายุมากแล้ว ถ้ารอนานกว่านี้จะมีลูกลำบาก”

“เล่าให้ฟังทำไม”

“มีคนแถวนี้เข้าใจผิด” ผมว่า “หรือไม่ก็ไม่เข้าใจอะไรเลยแล้วก็หึงไม่เข้าท่า”

“แล้วฉันไม่มีสิทธิ์หรือไง”

“ไม่ใช่แบบนั้น” สองเท้าก้าวเข้าหา เมื่อแตะบ่าไหล่ลาดก็สะบัดหนี เดินเลี่ยงไปอีกฝั่ง ยังคงก้มมองแต่เครื่องมือสื่อสารราคาแพงของตัวเองต่อ “ผมกับพี่นุ่นไม่มีอะไร”

“ก็แค่คนรักเก่าที่ลืมกันไม่ลง”

“คุณจะโยเยเกินไปแล้ว”

“ก็ไม่ต้องสนใจ จะไปไหนก็ไป ไปงอนง้อพี่นุ่นของนายเลย”

“คุณหนึ่ง...อย่าระรานคนอื่น”

“ถ้าระรานจะทำไม”

“หนึ่งตะวัน! ผมไม่คิดว่าคุณจะนิสัยเหมือนเด็กผู้หญิงที่ไม่รู้จักโตแบบนี้เลยนะ”

เจ้าของชื่อมองค้อนขวักตาเขียว เหมือนผมจะไปจี้จุดให้เขาโกรธมากกว่าเก่า โทรศัพท์ในมือลอยมา ถ้ารับไว้ไม่ทันแล้วคงได้แผลกันบ้าง ตัวคนขว้างไม่รอช้า สาวเท้าเข้าใกล้ผลักผมออกจากอาณาบริเวณสุดแรง แม้การกระทำที่เต็มที่แล้วนั่นจะสามารถทำได้เพียงให้ผมเซถอยหลังสองสามก้าวเท่านั้นก็ตาม

“ออกไป! ไปให้พ้น ฉันเกลียดนาย! ฉันเกลียดคนแบบนายที่สุด”

“หนึ่งตะวัน คุณหนึ่ง..เดี๋ยว”

“บอกให้ออกไปไง จะไปไหนก็ไป! ฉันไม่อยากเห็นหน้า ไป!”

“หนึ่งตะวัน สงบสติบ้าง!”

“ฉันไม่ใช่ผู้หญิง! ไม่ใช่คนที่ไม่รู้จักโตด้วย! ออกไปให้พ้น เชิญไปพลอดรำพันกับคนรักเก่าของนายตามใจชอบ ฉันพอแล้ว ฉันเกลียดนาย! ฉัน...”

ก่อนที่อีกฝ่ายจะผรุสวาทถ้อยคำไม่น่าฟังไปมากกว่านี้ มือข้างหนึ่งผมคว้าเอวหนาเข้ามาชิด ส่วนอีกข้างตรึงต้นคอไว้ไม่ห่าง โน้มตัวลงปิดริมฝีปากเก่งกล้านั่นด้วยปากตัวเอง บดเบียดไม่ให้เหลือช่องว่าง ไม่ให้มีโอกาสขยับพ่นคำว่าเกลียดกันให้ฟังอีก คนตัวเล็กกว่าดีดดิ้น แรงกำลังของเขามากกว่าผู้หญิง ผมต้องกัดริมฝีปากนั่นหลายครั้งจนได้กลิ่นของคาวเลือดในโพรงปาก สอดลิ้นลงลึกและดูดดึงเนื้ออ่อนของอีกฝ่ายเข้ามาขบเม้ม ปลายนิ้วหัวแม่มือกดกระพุ้งแก้ม บังคับให้กลืนกินรสจูบจนระทวยไปข้าง
นายน้อยคนเก่งแน่นิ่งหลังจากจุมพิตดุเดือดดำเนินไปได้ไม่นาน เขาไม่ได้อ่อนระทวยเหมือนหญิงสาวคนอื่น ๆ ที่ผมเคยใช้วิธีการนี้จัดการจนสิ้นฤทธิ์ หากแต่ยังคงไหวสั่นสะท้านไปทั้งร่าง กระทั่งผมได้รสเค็มปร่าของน้ำตาที่ร่วงรินมาตามแก้มใส จูบที่เอาแต่ใจจึงถึงกาลสิ้นสุดลง

“คะ...คุณหนึ่ง”

เมื่อเห็นคนในอ้อมแขนร้องไห้กลับกลายเป็นผมเองที่ทำอะไรไม่ถูก ใช้นิ้วหัวแม่มือปาดน้ำตาออกแต่พยายามเท่าไรก็ไม่หมด คล้ายฝนหล่นจากฟ้า ร่วงกรูลงมาเรื่อย ๆ บีบคั้นความรู้สึกผมมากกว่าคำว่าชังของอีกฝ่ายหลายเท่า ผมระล่ำระลัก ห่อปากส่งเสียงห้ามให้นายน้อยคนดีเงียบเสียงลง

“ชู่ว คุณหนึ่ง ผม...”

“ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย...” เจ้าของชื่อเอ่ยเสียงสั่น ริมฝีปากเขาแดงช้ำ เจ่อบวม “ทำไมต้องทำให้จูบแรกของฉันกับนายเป็นแบบนี้ด้วย!”

“ผมขอโทษ” ประโยคนั้นหลุดออกมาในทันทีตามสัญชาตญาณ ผมไม่อยากให้หนึ่งตะวันเสียใจ โดยเฉพาะจากตัวเองแล้วยิ่งไม่ต้องการ

“ผมขอโทษ”

แม้จะเอ่ยพูดอีกกี่ครั้งก็ไม่อาจย้อนเวลากลับไปก่อนหน้าได้ ผมประคองมือลงบนสันกราม บังคับคนร้องไห้ให้เงยหน้า สบตาที่ยังคลอไปด้วยน้ำใสจริงจัง เสียงกระซิบร้องขอการอภัยจากอีกฝ่ายยังคงดังสม่ำเสมอ กระทั่งจรดริมฝีปากลงบนกลีบปากนั่นอีกครั้ง เชื่องช้า อ่อนโยน เต็มไปด้วยความทะนุถนอม ผมเอียงหน้า ปลายจมูกชนกับแก้มชื้นพอดิบพอดี สูดดมกลิ่นน้ำตาระคนกลิ่นผิวกาย บดจูบไปอย่างเนิบช้า แตกต่างจากก่อนหน้านี้โดยสิ้นเชิง

หนึ่งตะวันแน่นิ่งไปอีกครั้ง พักหนึ่งผมก็เป็นฝ่ายขยับกลีบปากนำก่อน เขาหรี่ตาลง แต่ยังปรือปรอย เราจ้องตากันและกัน ใกล้จนเมื่อฝ่ายหนึ่งกะพริบตา อีกฝ่ายยังสัมผัสถึงขนตายาวได้

นายน้อยไม่รอให้ผมเป็นฝ่ายชักนำได้นานนัก เขายกมือขึ้นโอบเอว หลับตาลงด้วยความสมยอม ผมดูดดึงกลีบปากอีกฝ่ายแผ่วเบา เลียแม้กระทั่งแผลที่ปริแตกราวกับปลายลิ้นตัวเองจะช่วยสมานแผล แทรกซึมผ่านฟันเรียง เกี่ยวเนื้ออุ่นให้ความชื้นบดเบียดซึ่งกันและกันอย่างนุ่มนวล

นานนับนาทีหลังจากหนึ่งตะวันจูบตอบ ผมก็ผละออก กลีบปากบนและล่างของคนในอ้อมแขนเป็นประกายวาววับ บวมแดงจนน่าบดจูบลงไปอีกครั้งและอีกครั้ง นายน้อยค่อย ๆ ปรือตาขึ้นเปิดขึ้นเต็มตา หยดน้ำตาเหือดหายไปแล้ว เหลือเพียงริ้วแดงซ่านบนผิวแก้มเท่านั้น

“ผมขอโทษ แต่จูบครั้งนี้พอจะแก้ตัวได้ไหมครับ”

คนขี้อายก้มหน้าลง เขาไม่ตอบ แต่ไม่ปฏิเสธ พักเดียวก็เอาหน้าผากมาชนกับอกผม

“กฤช นายรู้ไหม กฎของการคบกับเกย์มีแค่ข้อเดียว ฉันรู้ว่าฉันเป็นใคร ฉันเป็นแบบไหน ทั้งงี่เง่า เอาแต่ใจ แถมยังขี้หึงไม่เข้าท่า” เสียงทุ้มพูดชิดอก ผมลูบแผ่นหลังอีกฝ่ายเนิบช้า แผ่วเบา

“ฉันก็ไม่อยากเป็นแบบนี้หรอก เพียงแต่การหลงรักผู้ชายแท้ ๆ มันทำให้ฉันกลัว กลัวยิ่งกว่าครั้งไหน”

หนึ่งตะวันยังคงพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่สั่นไหว ผมสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่อีกฝ่ายพร่ำบอก ความกลัวอีกอย่างที่ผมไม่ได้รู้สึก ไม่ใช่กลัวเรื่องกฎเกณฑ์ของรักข้ามเพศ หากแต่เป็นความกลัวที่ไม่อาจอธิบายได้

“ถ้าจะหลอกว่ารักฉันแล้ว ช่วยหลอกต่อไปเรื่อย ๆ อย่าหยุดได้ไหม”

“คุณหนึ่ง”

“ใคร ๆ ก็รู้ทั้งนั้นว่าความรักแบบนี้มันฉาบฉวย จริงอย่างที่นายว่า ฉันไม่ปฏิเสธ ฉันเปลี่ยนคนรักได้ง่ายดาย บางวันแค่มองตาก็มีคนใหม่แล้ว แต่นายเชื่อฉันเถอะ ไม่มีใครปรารถนาจะเป็นแบบนั้น ฉันก็อยากมีรักนิรันดร์เหมือนคู่หนุ่มสาวทั่วไปเหมือนกัน”

“ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณผ่านอะไรมาบ้าง แต่-”

“ช่วยหลอกฉันไปเรื่อย ๆ อย่าเพิ่งหมดรักกันไวเกินไปได้ไหม ถึงผู้หญิงคนนั้นจะบอกว่าไม่มีวันลืมนาย นายอาจจะไม่ลืมเขา แต่ได้โปรด ช่วงเวลานี้อย่าให้ฉันรับรู้เลยว่านายยังรอ-”

“ฟังผม!” เมื่ออีกฝ่ายทำท่าจะร้องไห้ต่อผมก็เอ่ยเสียงดุ “ผมกับพี่นุ่นหมดเยื่อใยกันแล้ว หมดมานานแล้ว ตั้งแต่ก่อนคุณเข้ามา เชื่อใจผมหน่อย เราเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น พี่นุ่นเองก็รู้เรื่องผมกับคุณ ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากได้แฟนที่ไปพบรักกับผู้ชายด้วยกันกลับไปคบหาเชิงชู้สาวหรอกนะคุณหนึ่ง”

คราวนี้ผมดันอีกฝ่ายออกจากอ้อมแขน ก้มหน้าลงจ้องตาแสดงความจริงจัง “คุณไม่จำเป็นต้องกลัวผมขนาดนั้น ผมไม่มีอะไรให้กลัวเลย”

เหมือนกับนั่นเป็นคำมั่นสัญญา หนึ่งตะวันมองผม เม้มริมฝีปากแน่นสนิท ชั่งใจพักเดียว ก่อนพยักหน้าลง

“ขอบคุณ” เสียงทุ้มเอ่ยในลำคอ ซึ่งเป็นที่น่าพอใจสำหรับผม บรรจงจูบลงบนหน้าผากมนก่อนโอบกอดอีกฝ่ายเป็นการยืนยันในคำสัญญา




ช่วงบ่ายหลังจากพี่นุ่นกลับไปแล้วเขาลงมาที่บ้านพักหลังเล็กของแม่บ้าน รื้อขนมถุงใหญ่ที่คนรักเก่าซื้อมาฝากอย่างตรวจตราเพื่อพบว่าส่วนใหญ่แล้วเป็นของไอ้โจ้ ป้าแวว กับแม่ผม ส่วนคนอื่น ๆ พี่นุ่นบอกแค่แบ่ง ๆ กันไป แม้กระทั่งของตัวผมเองก็ไม่มีอะไรพิเศษ ส่วนของคุณหนึ่งไม่ได้ซื้อมาให้เพราะไม่รู้ว่าถูกใจอะไรกันแน่

นายน้อยเจ้าของไร่ตะวันฉายนั่งขัดสมาธิหน้ามุ่ย ก้มลงถูมือกับหน้าจอโทรศัพท์ที่ลอกกระจกกันรอยออกแล้วไปมา จากที่โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงก่อนหน้านี้ รอบนี้ลดระดับที่พี่นุ่นสามารถใช้คำว่างอนได้แล้วจริง ๆ

“เป็นอะไรครับ”

หนึ่งตะวันเงยหน้า พักเดียวก็ก้มลงใหม่ ไม่ยอมตอบแต่โดยดี “นี่คุณหนึ่ง ถ้าเอาแต่เงียบผมก็ไม่รู้จะเอาใจยังไงถูกเหมือนกันนะ”
“ทุกคนชอบพี่นุ่นของนาย” ชายหนุ่มพูดเสียงกระเง้ากระงอด “คงไม่มีใครชอบฉัน”

“ทำไมคิดแบบนั้นล่ะครับ”

“ฉันไม่เคยซื้อของมาให้ใครเลย แถมยังชอบก่อเรื่องให้วุ่นวาย”

“โธ่” ผมหัวเราะ “ไม่มีใครคิดแบบนั้นหรอกครับนายน้อย”

“อย่าเรียกว่านายน้อยได้ไหม ไม่ชอบ”

ผมทำหน้าเหรอหรา ก็เรียกแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร “มันเหมือนฉันกับนายเป็นแค่เจ้านายกับลูกน้องกัน”

“คุณหนึ่ง"

"อะไร" คู่สนทนาถามกลับเสียงเขียว มองค้อนขวัก เมื่อเจอรอยยิ้มและสายตาที่มองค้างไว้แต่แรกก็หลุบตาต่ำ

"น่ารัก"

"ประสาท"

"ก็น่ารักจริง ๆ จะให้ผมชมว่าอะไร"

"อย่าเที่ยวพูดถึงคนอายุมากกว่าแบบนี้ได้ไหม"

นายน้อยถอนหายใจยาว ละมือออกจากถุงของฝากเป็นยันพื้นไว้เมื่อเอนตัวไปด้านหลัง

"นายทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้หญิงขึ้นทุกที"

"ยังไงครับ"

"ไม่รู้สิ"

"ผมอาจคุ้นกับการปฏิบัติกับคนรักผู้หญิง ถ้าทำให้คุณหนึ่งไม่สบายใจก็บอกนะ ผมพร้อมจะปรับตัว"

หนึ่งตะวันเงยหน้ามอง ดวงตาเป็นประกายวาววับ "นายต่างหากที่เหมาะกับคำว่าน่ารัก"

ผมฉีกยิ้มกว้าง ยื่นมือให้อีกฝ่ายจับแล้วดึงลุกขึ้นยืน เกลี่ยปอยผมขึ้นทัดหู ใช้หลังมือไล้ตามกรอบหน้า คุณหนึ่งไม่เหมือนผู้หญิง เขาคือชายหนุ่มทุกสัดส่วน หากแต่รูปหน้าและการบำรุงตัวเองที่ผ่านมาทำให้กายภาพดูอ่อนโยนกว่าผู้ชายวัยเดียวกันชัดเจน ผิวขาวสุขภาพดี ริมฝีปากสีเข้มกว่าปกติ คิ้วและหนวดเคราถูกจัดแต่งเรียบร้อยจนทำให้น่ามองแม้ในสายตาเพศเดียวกัน

"ผมไม่เคยคิดว่าคุณหนึ่งเป็นผู้หญิงนะ เหมือนเด็กผู้ชายที่ผมอยากจะฟาดก้นวันละสามเวลา"

"ตลกแล้ว" หนึ่งตะวันยังคงกระเง้ากระงอด "พอร์ชยังบอกว่าฉันโตขึ้นกว่าเดิมตั้งเยอะ แทบจำไม่ได้"

"จริงเหรอครับ"

"กวนประสาท"

ผมยิ้มแทนคำตอบ ก่อนเสียงตะโกนเรียกจากบ้านหลังโตจะดังขึ้น เป็นเสียงของป้าแวว ขณะที่แม่เปิดประตูเข้ามาตาม

"นายน้อย ป้าแววเรียกค่ะ กฤชด้วย ไม่รู้มีเรื่องอะไร"

ผมผละมือออกจากใบหน้าอีกฝ่าย เดินนำไปยังบ้านใหญ่ ป้าแววหน้าตื่นเมื่อเห็นหนึ่งตะวันก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าหา

"นายน้อยคะ คุณท่านเข้าโรงพยาบาล ป้าจิ๋วแกโทรมาบอก อยากให้นายน้อยเข้าไปเยี่ยมท่านค่ะ"

"พ่อเป็นอะไร"

"เห็นว่าหน้ามืดแล้วลื่นล้ม ตอนนี้ปลอดภัยแล้วค่ะ เพียงแต่ต้องพักรักษาตัวดูอาการไประยะหนึ่งเท่านั้น"

แม้แต่เสียงของผู้รายงานยังสั่นเครือ ดวงตาของลูกชายคนเดียวก็สั่นไหวเช่นกัน

"ผมจะเข้ากรุงเทพ ฯ"

"เดี๋ยวผมขับรถไปให้" พูดสวนขึ้นทันทีก่อนใครจะแสดงความเห็น ผมสบตากับหนึ่งตะวัน "คุณขับรถไม่ไหวหรอก"

"ทำไมจะไม่ไหว ฉัน-"

"ให้กฤชไปด้วยเถอะนะคะ นี่ก็เย็นมากแล้ว ถ้าดึกดื่นเกิดมีปัญหาอะไรกลางทางจะได้ช่วยเหลือกัน นะคะคุณหนึ่ง ป้าขอร้อง" แม่บ้านอีกคนพูดเสริม มีความกังวลฉายบนหน้า หนึ่งตะวันเหลือบมองแม่ผม เม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น ทำสีหน้าแบบที่ผมไม่สามารถอ่านความคิดออก

"ผมจะไปตามโจ้ให้มาอยู่เฝ้าที่เรือน จะได้มีผู้ชายอยู่บ้าง คุณหนึ่ง ขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าของจำเป็นครับ เดี๋ยวผมเอารถมารอหน้าบ้าน"

เมื่อถูกออกคำสั่งขั้นเด็ดขาดหนึ่งตะวันก็พยักหน้าอย่างจำยอม เดินกลับเข้าบ้านด้วยอาการเลื่อนลอย

"แม่ฝากดูนายน้อยด้วยนะกฤช"

ผมพยักหน้า รับรู้ได้ถึงความรู้สึกสั่นไหวในใจทุกคน คุณชนินทร์เป็นเหมือนเสาหลัก เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของไร่ตะวันฉายมาตลอด เกิดเรื่องแบบนี้ทุกคนต่างประหวั่นพรั่นพรึง คล้ายเป็นเรือใหญ่ที่มีพายุซัดสาด โคลงเคลงไม่รู้ทิศทางว่าจะบิดเบี้ยวไปฝั่งไหน
ถ้าคุณชนินทร์ปลอดภัยดีก็ไม่น่ากังวล แต่ถ้าตรงกันข้ามหนึ่งตะวันจะลุกมาขับเรือแทนบิดาได้หรือเปล่า แม้แต่ตัวเองจะพยุงกายหยัดยืนได้หรือไม่

"แม่ไม่ต้องห่วง ไม่มีอะไรหรอกครับ แล้วผมถึงจะรีบโทรหา"

ได้แต่ปลอบโยน แม้จิตใจจะหวาดกลัวไม่แพ้กัน ความกังวลนั้นไม่ได้จับจดอยู่ที่นายท่าน แต่เป็นคนที่เดินขึ้นไปเก็บสัมภาระด้านบนมากกว่า

ผมเพิ่งรู้ตัวเดี๋ยวนี้ว่าหนึ่งตะวันมีผลต่อจิตใจของตัวเองมากเพียงใด




TBC

ทำไมกลัวดราม่ากันนน ยังไม่ดราม่าหรอกค่ะ ยังไม่ทันได้กันเลย ใจเย็นนน ตัวละครยังออกไม่ครบเลยย 55555
ตอนหน้าใครคิดถึงพอร์ช เดี๋ยวพอร์ชกลับมาค่ะ
เจอกันใหม่ตอนหน้าาาา พากฤชเข้ากรุงงง  :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: sarawatta ที่ 03-06-2015 07:50:36
เพิ่งอ่านไปได้หนึ่งตอน เห็นผ่านตาบ่อยๆ ก็เลยลองมาอ่านดู ชอบภาษาครับ
กำลังหานิยายที่คนอื่นๆ เขียนไว้ติดตามสักเรื่องสองเรื่องอยู่พอดี
เดี๋ยวจะพยายามตามให้ทันนะครับ

 :3123: :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 03-06-2015 08:01:46
อ้างถึง
มือข้างหนึ่งผมคว้าเอวหนาเข้ามาชิด
ตรงนี้บรรยายจากมุมมองของกฤชใช่ไหมคะ? ดูผิดขนบดีเพราะว่าส่วนใหญ่นายเอกจะเอวบางกันเป็นส่วนใหญ่

นังกฤชชชชชช
แต่ละอย่างนี่นะ   ฝากท้องงี้  ตบจูบงี้  อย่างว่าแหละกฤชมันชายแท้นี่ ปฏิบัติกับคุณหนึ่งยังกับนางเป็นผู้หญิง   

ท่าทางจะดราม่ากับความรักที่ไม่มั่นคงหรือเปล่านี่?  น้องโจ้มาแต่ชื่อแต่ก็ยังมีอิมแพ็คนะโจ้นะ       อยากให้คุณพอร์ชตามมาจีบโจ้อ๊ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 03-06-2015 08:18:01
นายน้อย งอน น่ารักมุ้งมิ้งจัง

คุณพ่อ อย่าเป็นอะไรมากเลยนะ

เจ็บป่วยอะไรก็บอกลูกตรงๆเดี๋ยวเป็นอะไรมา

ความรู้สึกผิดมันจะตกอยู่ที่ ลูก เขาจะเสียใจว่าไม่ใส่ใจดูแลพ่อ

กฤช ดูแลนายน้อยดีๆนะ อย่าทำให้งอนบ่อยนัก สงสารเทอ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 03-06-2015 08:37:16
นายน้อยงอนน่ารักดีนะ แต่ก็อยากให้นายน้อยเชื่อใจกฤชนะ
เพราะอย่างหนึ่งที่รู้สึกคือกฤชคิดถึงกังวลเกี่ยวกับตัวนายน้อยตลอด
ตอนนี้นายน้อยก็กังวลเรื่องคุณพ่อ กฤชต้องอยู่ข้างๆดูแลนายน้อยดีดีนะ

ตอนหน้าพอร์ชจะมาแล้ว

 :mew1: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 03-06-2015 08:48:28
คู่นี้หึงโหดใช่เล่น ทะเลาะกันแรงด้วย
ใจเย็นกันหน่อยนะ คนอ่านใจไม่ดีเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: Areenzz ที่ 03-06-2015 08:50:28
สงสารหนึ่งตะวัน
ถึงกฤชกับพี่นุ่นจะบริสุทธิ์ใจกัน
แต่โดยส่วนตัวเวลาเลิกกับแฟนเก่าไปแล้วเราจะเกรงใจคนรักใหม่ของอีกฝ่าย แบบใจเขาใจเรา จะพยายามไม่เข้าไปมีบทบาทระหว่างทั้งสองคน ไม่ได้จะว่าพี่นุ่นไม่ดี ความคิดอาจไม่เหมือนกัน แต่จากการกระทำไม่แปลกใจเลยว่าทำไมนายน้อยถึงงอน สองคนนั้นเหมือนไม่เกรงใจคุณหนึ่งเลย ตัวเองหัวโด่อยู่ในบ้าน แต่สองคนนั้นยังมาทำให้เห็นว่าคุ้นเคยกันขนาดไหน
อยากให้นายน้อยงอนนานๆ กลับไปหาพอชเลยยิ่งดี หมั่นไส้กฤชมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยู่ทีมคุณหนึ่ง
แอบน้ำตาซึมตามนางเลยตอนโดนกฤชว่า ตีๆๆไอพระเอก ทำคุณหนึ่ง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 03-06-2015 08:59:48
ขอให้พ่อนายน้อยไม่เป็ฯอะไรมาก
กลัวนายน้อยทรุด

หมั่นไส้อีตากฤชทุกตอนเลย ไม่รู้ทำไม
ขนาดทำดีนะเนี่ยตอนนี้อ่ะ ยังหมั่นไส้เลย
แต่ก็เกลียดไม่ลงแฮะ ผู้ชายกระล่อนเอ๊ยยยยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 03-06-2015 09:01:22
นายน้อยแอบหึงแรง แต่ยังไงก็น่ารัก  :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 03-06-2015 09:17:36
คิดแล้วว่านายน้อยต้องมาได้ยิน
อิตากฤชนี่มันน่าจริงๆ
เป็นใคร ใครก็หึงป่ะ เบื่อพี่นุ่นมาอยู่ได้ ทีมนายน้อย นะรู้ยัง
 :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 03-06-2015 09:19:29
สงสารหนึ่งตะวัน
ถึงกฤชกับพี่นุ่นจะบริสุทธิ์ใจกัน
แต่โดยส่วนตัวเวลาเลิกกับแฟนเก่าไปแล้วเราจะเกรงใจคนรักใหม่ของอีกฝ่าย แบบใจเขาใจเรา จะพยายามไม่เข้าไปมีบทบาทระหว่างทั้งสองคน ไม่ได้จะว่าพี่นุ่นไม่ดี ความคิดอาจไม่เหมือนกัน แต่จากการกระทำไม่แปลกใจเลยว่าทำไมนายน้อยถึงงอน สองคนนั้นเหมือนไม่เกรงใจคุณหนึ่งเลย ตัวเองหัวโด่อยู่ในบ้าน แต่สองคนนั้นยังมาทำให้เห็นว่าคุ้นเคยกันขนาดไหน
อยากให้นายน้อยงอนนานๆ กลับไปหาพอชเลยยิ่งดี หมั่นไส้กฤชมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยู่ทีมคุณหนึ่ง
แอบน้ำตาซึมตามนางเลยตอนโดนกฤชว่า ตีๆๆไอพระเอก ทำคุณหนึ่ง
เราเห็นด้วยสุดๆควรให้ความเห็นนี้ไม่ให้เกียรติกันเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 03-06-2015 09:20:03
ถ้ามาม่ามาเมื่อไรขอเป็นแบบน้ำขลุกขลิกก็พอได้ไหมคะเนี่ย ไม่ต้องจัดเต็มให้เราทั้งเครื่องทั้งน้ำหรอกนะค้าา เกรงใจจุงเบย~ เพราะเรื่องก่อนๆ ที่คุณ west เขียนเอาไว้นั้น เราถึงกับท้องอืดข้ามอาทิตย์กันเลยทีเดียวเชียว~ :m8:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: sodawan1 ที่ 03-06-2015 09:54:16
นายน้อยงอนน่ารักกกอ่ะ  :ling1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 03-06-2015 10:02:51
หมั่นไส้ พระเอกเรื่องนี้มากจะผิดไหม

ใช้คำว่า เรา แล้วบอกแค่แม่กับตัวเอง ไปกินกับแฟนเก่าไม่มีชวนให้กินด้วย

ทั้งที่รู้ว่าหนึ่งก็นั่งหัวโด่อยู่ในบ้าน ไม่น่าไปยอมมันเลย ห่วย

คนแบบนี้ปล่อยแม่งไปเหอะ จะไปรักชอบใครก็ไปเลยป่ะ เซ็ง

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 03-06-2015 10:06:28
ตอนนี้โจ้ก็ออกน้อยอีกแล้ว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: New_Tai ที่ 03-06-2015 10:08:24
เพิ่งเข้ามาอ่านนน ชอบอ่ะ
รอตอนต่อไปอยู่นะคร๊าา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 03-06-2015 10:24:51
คุณขี้หึงมาก แต่ก็นะ คำว่าแหนเก่าเป็นอะไรที่น่ากลัว ถึง้ขาจะเลิกดันแล้วก็เถอะ
ขอให้นายใหญ่ปลอดภัย และคุณหนึ่งเข้มแข็ง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 03-06-2015 10:29:15
ทำไมต้องให้จูบแรกเป็นแบบนี้ >>เสียใจแทนคุณหนึ่ง
ชิชะ นังกฤช ทำโยกโย้ ไม่ยอมจูบ มีแต่หอม
พอจะมาจูบก็มาทำพระเอกตบจูบ เกลียดมานนนน

เอิ่ม พี่หนึ่งคะ หนวดเคราก็ตัดแต่งอย่างดี นี่คือ พี่หนึ่งมีหนวดมีเคราเหรอคะ (กำลังนั่งงึดอยู่ 555 )
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: หมวกฟาง ที่ 03-06-2015 10:29:36
แอบสะดุ้ง แอบเสียวตอนเขาทะเลาะกัน
กลัวจะกลายเป็นโกรธกันใหญ่ ดีนะสุดท้ายเข้าใจกันได้
 :katai5: :hao5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 03-06-2015 10:47:37
เราเพิ่งเข้ามาอ่าน รู้สึกพลาดมาก
เรื่องของคุณเวสด้วย พลาดได้ไงงง
สนุกมากกกกกก  นายน้อยน่ารักอะ
เราลุ้นให้เขาจูบกันตั้งแต่ตอนสิบต้นๆ เพิ่งจะมาจูบกันตอนล่าสุด5555555
เป็นกังวลเรื่องคุณพ่อจัง หวังว่าคงไม่มีอะไรร้ายแรงนะ
รออ่านตอนต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้น้า :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: Pamaipraewa ที่ 03-06-2015 10:52:26
นายน้อยขี้หึงนะเนี่ย=..= จริงๆก็เข้าใจอยู่หรอก แต่ยังไงพี่นุ่นก็กำลังจะแต่งงานนี่นา ดราม่าไม่น่ามาจากพี่นุ่น555

อีตากฤชก็ทำตัวดีๆแล้วกัน เรารอเวลาที่สองคนนี้จะได้กันอยู่#เอ๊ะ

ปล.พ่อนายน้อยอย่าเป็นอะไรน้าาาาา

ปล2.พอร์ชกลับมาแล้ว เย่~
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 03-06-2015 10:56:49
โธ่ บริสุทธิ์ใจ จีบนายน้อยแต่เจ๊าะแจ๊ะแฟนเก่า
 :beat: อิกฤชแทนนายน้อย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: moujay ที่ 03-06-2015 11:20:13
ชอบทุกเรื่องของคุณ west เลยคะ
ว่าจะไม่อ่านๆ กลัวจะติด แต่ลองอ่านไปนิดนึง
มารู้ตัวอีกที อ่านจนตอนปัจจุบันจนได้ 55555+

รอการอัพเดทตอนต่อไปนะคะ
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 03-06-2015 11:22:16
จะตีตูดคุณหนึ่งงงงงง
เข้าใจอารมณ์คุณหนึ่งเลยนะ กลัวจะตายว่าเค้าจะกลับไปชอบผู้หญิงเหมือนเคย
กฤชมันก็คงคิดไม่ถึงว่าผชจะง้องแง้งละมั้ง
ถ้าจะดราม่าขอให้ได้กันก่อนโน๊ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 03-06-2015 11:46:00
รู้สึกกลัวยังไงไม่รุ้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-06-2015 11:55:36
ปากหวานจริงพ่อคุณ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 03-06-2015 12:46:04
ถ้าจะให้กินมาม่า ขอร้องนะคะ
ให้หนึ่งตะวันเข้มแข็งกว่านี้ก่อน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: Eangoey ที่ 03-06-2015 13:22:04
กลัวดราม่า ของคนแต่งมากๆๆๆๆ เอาเบาๆน่ะคะ อย่าหนักเลยสงสารหนึ่งตะวัน  :hao5: :hao5:  :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: Fujung ที่ 03-06-2015 13:28:26
ง้องอลกันได้น่ารักมากเลยอะแบบนี้เดี้ยนชอบ :katai2-1:  แต่ก็หวานกันได้ไม่นานสินะเข้าสู่ช่วงซีเรียส :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 03-06-2015 13:51:40
ตัวละครยังออกไม่ครบ พี่นุ่นกำลังจะแต่งงาน แสดงว่าดราม่าไม่เกิดจากเจ้แก
โฮะๆ ต้มน้ำรอดีกว่า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 03-06-2015 13:56:37
ตอนแรกก็กะไว้แล้วเชียวค่ะ ว่านายน้อยต้องโกรธ
แต่ไม่ได้คิดเลย ว่าเรื่องจะจำเลยรักขว้างโทรศัพท์แล้วจูบอย่างดูดดื่ม
ทำเอาคนอ่านนี่ตัวบิดเป็นหัวน็อตเลย เขินจริงเขินจัง
ตอนหน้านี่อยากเจอพอร์ชจังค่ะ เพื่อนที่แสนดีศิราณีประจำตัวนายน้อย  :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 03-06-2015 14:04:14
หนึ่งตะวันสู้ๆ
ชอบตอนคนเขากระเง้ากระงอดกันจิง คริคริ  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 03-06-2015 14:22:26
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 03-06-2015 15:02:46
นายน้อยน่ารักนะ

เอาใจช่วยคุณพ่อหายป่วยค่า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: Sugar_Halloween ที่ 03-06-2015 15:07:11
ถ้าจะมาม่าขอรสหมูสับนะ ต้มยำมันแสบท้อง  :dont2: :dont2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 03-06-2015 15:16:46
#ทีมคุณหนึ่ง สงสารคุณหนึ่ง คุณเวสต์อย่าแกล้งคุณหนึ่งเยอะ ไปแกล้งกฤชชี่เถอะค่ะ 55555

อยากให้ถึงวันอาทิตย์เร็วๆ แล้ว
คุณเวสต์สู้ๆ ด้วยนะ ^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 03-06-2015 15:35:04
อุ้ยยยยย. จะมีตัวละครไรมาเพิ่มอีกอะ  เอาไม่มาม่ามากนะ. แค่ไม่มีมือที่สามก็ตีกันทุกวันแระ. อิอิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 03-06-2015 15:43:31
อย่าให้คุณชนินทร์เป็นอะไรเลยนะคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 03-06-2015 16:42:49
ต้องต้มน้ำรอมั้ยนี่ :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: pp_psj ที่ 03-06-2015 17:11:31
ขอให้คุณพ่อปลอดภัย
รอดูลูกชายออกเรือนก่อนนะคะ

หนึ่งตะวันหึงแรงมาก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 03-06-2015 17:16:24
ใช่ยังไม่ได้กันเลยยยย
อย่าเพิ่งมาม่านะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 03-06-2015 17:56:28
คุณหนึ่งหึงแรงเหมือนกันนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: oss_tw ที่ 03-06-2015 18:18:27
 :mew1:

ตอนนี้หวานๆนะ
 o13
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 03-06-2015 19:48:06
กฤชเป็นคนชอบอมพะนำอ่ะ
แบบ น่าจะอธิบายนิดนึงให้คุณหนึ่งเข้าใจว่าที่พี่นุ่นพูดว่าไม่ลืมเพราะอะไร
สงสารคุณหนึ่งมากอ่ะตอนนี้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 03-06-2015 20:06:10
หมั่นไส้อิตากฤช  :m16: บางทีเธอก็ดูจะเอาใจคุณหนึ่งนะ แต่ก็ต้องมีซักเรื่องที่ไม่เข้าท่าสิน่าาา  :katai4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 03-06-2015 20:11:39
คุณหนึ่งขี้หึง แต่กฤชก็น่าหึงเพราะเป็นคนอ่อนโยน อัธยาศัยดีเกิ้น
ทนคำว่าเกลียดไม่ได้รีบจับมาจูบปากเลย งึ่ย
คุณพ่ออย่าเป็นไรนะคะ แข็งแรงๆ นะ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 03-06-2015 20:24:17
จะคอยรอดูพ่อกฤชคนแมนแสนใจกว้าง(เรอะ?) ว่าจะหึงแรง อารมณ์สาวน้อย งี่เง่า อย่างที่เคยว่าคนอื่นไว้มั้ย


 :hao3:

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 03-06-2015 20:29:16
คุณกฤชก็ตอดเล็กตอดน้อยทุกวัน  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 03-06-2015 20:47:39
จงได้กันนน #อินี่ก็รออยู่ฉากเดียว 55555
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
 :katai3: :katai3: :katai3:
 :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 03-06-2015 21:00:34
อะไรนะ ยังมีตัวร้ายที่ยังไม่ได้ออกมาอีกเหรอ  :ling3:

ตากฤช หวานกันก่อนมาม่าจะมานะ จะได้มีกำลังใจอ่านต่อ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 03-06-2015 21:12:47
ไอ้คนที่ยังไม่ออกมานี่คงจะเป็นคนทำให้เกิดดราม่าสินะ
เดาว่าต้องเป็นคนทางฝั่งของนายน้อยแหงมๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 03-06-2015 21:19:24
เรื่องแฟนเก่าเป็นประเด็นอ่อนไหวน่ะ

ใครไม่คิดมากสิแปลก กฤชนี่ไม่ไหวเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 03-06-2015 21:55:37
นางชอบเขวี้ยงโทรศัพท์ด้วย เซเลปมากๆ 555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 03-06-2015 22:09:31
สงสารนายน้อย อิกฤชบ้าๆ


คิดถึงโจ้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 03-06-2015 22:23:04
แฟนคลับภูดิท  อิอิ

ชอบเป็นตัวกระตุ้นที่ดีเลย ระหว่างนายน้อยกับกฤช

จะรอคุณภูดิทค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 03-06-2015 23:13:28
ตอนนี้เกือบจะหวานแลเวเชียว นายน้อยหึงได้น่าง้อมากๆ   หวังว่ามาม่าที่กำลังจะได้กินจะชามไม่ใหญ่มากนะคะ เราอยากให้คู่นี่หวายๆกันอีกหน่อย สงสารนายน้อยหว่าจะทำให้พระดอกเราตะบะแตดได้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 04-06-2015 00:54:49
ปลอดภัยอยู่ละเนาะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: sarawatta ที่ 04-06-2015 09:38:22
งานเข้าหลายเรื่องเลย ก็เลยอ่านไปได้แค่สองตอน บุ๊คมาร์คไว้แล้วครับ วันอาทิตย์จะมาตามอ่านต่อให้ทัน
แต่อยากจะบอกว่า ผมอ่านงานเขียนคุณแล้วชอบภาษามากเลย เหมือนอ่านนิยายสมัยก่อนโน้น (ชาย-หญิง)
ผมนึกถึงศรีฟ้า ลดาวัลย์ (สีฟ้า) กฤษณา อโศกสิน โสภี พรรณราย ฯลฯ
ดีใจที่ได้กลับมาอ่านงานที่ใช้ภาษาแบบนี้อีกครั้ง ผมก็โตมากับนิยายคล้ายๆ แบบนี้ครับ

 :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 04-06-2015 14:54:22
โอ๋เอ๋นะคะพี่หนึ่ง
เดี๋ยวตีกฤชให้เองค่ะ หมั่นไส้มานานแล้ว ก๊ากกกกกก

คุณชณินทร์อย่าเป็นอะไรมากเลยนะคะ
สงสารหนึ่งตะวัน กฤชต้องดูแลพี่หนึ่งดีๆ นะคะ
นี่ยังแอบกลัวว่าดราม่าใกล้จะมาอยู่ดีค่ะ คุณท่านมาป่วยแบบนี้ยิ่งกลัวเลย 55555

พูดแบบนี้แสดงว่าจะได้กันก่อนใช่มั้ยค่อยดราม่า ฮาาาา
ตัวละครยังออกไม่หมดนี่แสดงว่าพอไปกรุงเทพแล้วจะเจอใครอีกรึเปล่าเนี้ย? หูยยย ตื่นเต้น

คิดถึงพี่พอร์ชมากเลยค่ะ
คิดถึงโจ้มากด้วย ก๊ากกกกกก ตอนนี้ออกน้อยแต่ได้ขนมไปเยอะเลยนะโจ้

รอตอนหน้า >_<
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 04-06-2015 15:20:12
หายไปหลายวัน กลับมาได้อ่านสองตอนด้วย อิอิ
นังกฤชยังน่าหมั่นไส้เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ยิ่งนานไปยิ่งอยากยึดคุณหนึ่งคืน
จูบแรกก็ร้อนแรงระรานนายน้อยขนาดนั้น งี้ต้องจับตีก้น
ชักช้าร่ำไรเดี๋ยวจะลงไปชิงตัวแล้วนะคะ (หัวเราะ)
รอตอนต่อไปนะก๊ะะ  จุ้บ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 04-06-2015 21:47:11
สนุกมากเหมือนเดิมเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 16 (03/06/15) p.32
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 05-06-2015 08:02:32
ผู้ชายอย่างกฤชนี่ช่างอันตรายต่อหัวใจเสียจริง  :-[

คุณหนึ่งก็น่ารัก ตกหลุมพรางของตัวเองแล้วยังโดนโจมตีกลับอีก

อ่านแล้วได้ความรู้ดีมากเลยค่ะ

อยากดื่มไวน์เลย อิอิ




หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 07-06-2015 00:56:53
ตอนที่ 17



เกือบตีหนึ่ง รถกระบะของไร่ตะวันฉายก็เข้าสู่ตัวเมืองและจอดลงหน้าประตูรั้วสีขาวขนาดยาวสุดลูกหูลูกตา คนที่บ้านเปิดไฟสว่าง รอคอยการกลับมาของนายน้อยด้วยจิตใจกระสับกระส่าย เมื่อได้ยินเสียงรถประตูรั้วก็เปิดออกทันทีโดยไม่ต้องแจ้งว่าใครเป็นผู้บุกรุกยามวิกาลเลยด้วยซ้ำ

ผมเห็นบีเอ็มดับบลิวคันคุ้นตาจอดอยู่ก่อน เมื่อส่งหนึ่งตะวันถึงหน้าประตูบ้านแล้วคนงานผู้ชายก็มารับกุญแจต่ออีกรอบ เสื้อผ้าที่เอามามีไม่มากนัก ไม่ต้องพึ่งแม่บ้านผมก็หิ้วทั้งหมดด้วยตัวเองได้อย่างง่ายดาย หนึ่งตะวันเดินนำลิ่ว เมื่อเห็นภูดิศก็โผเข้ากอดแนบแน่น

“พอร์ช ไอ้พอร์ช กูกลัว”

ตลอดเส้นทางการเดินทางจากโคราชมาถึงกรุงเทพหนึ่งตะวันไม่พูดเลยสักคำ เขาเหมือนสงบ แต่ดูรู้ว่าร้อนรน ผมคิดว่าเขาคงไม่ต้องการพูดมันออกมา ผู้ชายก็แบบนี้ วันที่ผมสูญเสียพ่อไปก็ไม่มีแม้น้ำตาสักหยด ทว่าเมื่อพบเพื่อนพิเศษความอ่อนแอทั้งหมดกลับถูกเปิดเผยง่ายดาย คุณพอร์ชลูบหลัง ผงกหัวให้ผมไม่รู้ว่าเชิงทักทายหรือขออนุญาต แต่เวลานี้ไม่ใช่เรื่องที่จะมาหึงหวงกัน
จนเป็นเรื่องราวขึ้นมาซ้ำ แม้ในอกจะวูบโหวงด้วยความรู้สึกไม่ชอบใจนักก็ตาม

“ให้ผมเอากระเป๋าไว้ไหนครับ”

“คนงานเหรอคะ”

ผมเงียบไปอึดใจ แล้วตอบรับในลำคอ

“อ๋อ งั้นเดี๋ยวลงไปนอนห้อ-“

“นอนกับฉัน” หนึ่งตะวันพูดเสียงอู้ พยายามหยุดน้ำตาที่ไหลยากลำบาก ก่อนเน้นอีกครั้ง “กฤชจะนอนห้องเดียวกับฉัน”

“แล้วคุณพอร์ช...”

“เดี๋ยวผมกลับบ้านครับ ไม่ไกลนี่เอง แค่มารอดูว่าไอ้ตะวันมันมาถึงปลอดภัยแล้ว”

“งั้นป้าไปเตรียมที่นอนสำรองให้นะคะ”

“ไม่ต้อง” หนึ่งตะวันยังคงแย้งกับแม่บ้านคนเดิมเหมือนเก่า เขาซุกหน้าลงในอกกว้างของภูดิศ พูดเสียงแผ่วเสริม “ฉันนอนเตียงเดียวกับเขาได้”

คุณแม่บ้านคนเดิมแสดงสีหน้าแปลกใจแต่ไม่ค้าน กระทั่งนายน้อยสั่งอีกรอบ “ป้าจิ๋วพากฤชไปที่ห้องก่อน ขอฉันอยู่กับพอร์ชสักพัก”

ผมสบตากับภูดิศ ก่อนเดินตามแม่บ้านที่ชื่อจิ๋วขึ้นบ้านไป



"ลูกชายสายใจใช่ไหม"

ระหว่างทาง แม่บ้านเก่าแก่ของคุณชนินทร์เอ่ยถาม เสียงกรุ๊งกริ๊งของลูกกุญแจกระทบกันเป็นเสียงประกอบ ภายในบ้านเดี่ยวหลังโตสามชั้นมีห้องที่ถูกแบ่งมากมายจนน่าเวียนหัว กลิ่นอายของบ้านยุโรปตอนกลาง ดูเหมือนถูกสร้างมาตั้งแต่รุ่นตายายและบูรณะใหม่เรื่อย ๆ

“โตขึ้นเป็นหนุ่มขนาดนี้ หลายปีแล้วนี่เนอะ”

ผมพยักหน้า “ปีนี้ก็ 26 แล้วครับ”

“อ่อนกว่านายน้อยสามปี แต่ตัวโตกว่าโข นายน้อยไม่ได้ไปมีเรื่องมีราวอะไรที่นั่นใช่ไหมคะ”

ผมครางรับพลางสำรวจบริเวณบ้านด้วยสายตา ที่ได้ยินมาว่าคุณชนินทร์เป็นครอบครัวผู้ดีเก่าคงไม่ผิด กลิ่นอายของความหรูหรายุคสงครามโลก หรืออาจจะก่อนหน้านั้นเจืออยู่ เดิมทีครอบครัวนายท่านค้าขาย ไม่แน่ใจว่าขายอะไรแน่ แต่เพิ่งมาบุกเบิกคิดทำไร่องุ่นและไวน์ในรุ่นคุณชนินทร์ แรกเริ่มด้วยความชอบส่วนตัว ทุ่มเงินซื้อที่ดินหลายไร่ พ่วงกับบ้านโบราณไม้สักทั้งหลัง คิดทำเป็นงานอดิเรก ต่อมาขยายกิจการใหญ่โตจนเป็นงานหลักของทางบ้าน

“คุณหญิงกับคุณชายเธอมีลูกชายคนเดียว คุณชนินทร์นั่นแหละค่ะ แกไม่ค่อยชอบใจเท่าไรที่คุณชนินทร์ไปทำสวนทำไร แถมยังติดสาวบ้านป่าจนคิดจะลงหลักปักฐานที่นั่น”

ป้าจิ๋วพูดย้อนไปถึงอดีต ดวงตาเต็มตื้นไปด้วยความทรงจำต่าง ๆ “พอคุณหญิงเห็นว่าคุณชนินทร์เกเรไม่อยู่ในกรอบนานเข้าก็ตกลงใจหมั้นหมายกับครอบครัวคุณรุ่งฟ้า คุณชนินทร์เธอขัดไม่ได้ กับคุณรุ่งฟ้าก็เห็นกันแต่เล็กแต่น้อย”

เราพากันมาหยุดหน้าประตูไม้สีขาวสลักลาย ป้าจิ๋วหันมายิ้ม เท้าความถึงอดีตต่อลื่นไหล“คุณชนินทร์เธอยอมเลิกขาดกับแม่สายใจ แต่เรื่องไร่ก็ทิ้งไม่ลง ไป ๆ มา ๆ กรุงเทพฯ - โคราชตลอด ป้าก็ห่วงว่านายน้อยที่ฟังคำคุณย่ากรอกหูตอนสมัยที่ท่านยังอยู่แล้วไปก่อเรื่อง ถ้าคุณบอกว่าไม่มีปัญหาอะไรค่อยสบายใจหน่อย ทางนี้ห่วงกันทั้งนั้น”

ผมพยักหน้าลง พอจะเดาเรื่องราวก่อนหน้านี้ได้

“คุณหนึ่งเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากแล้วครับ”

ป้าจิ๋วยิ้มรับ “เห็นได้ชัดเลยล่ะค่ะ”



ประตูบานนั้นปิดลงหลังจากป้าจิ๋วรำพันถึงอดีตมากเท่าที่อยาก ผมค้นของที่จำเป็นออกจากกระเป๋าตัวเอง ถือวิสาสะใช้ห้องน้ำระหว่างรอหนึ่งตะวันกลับเข้ามาเมื่อพร่ำพลอดกับภูดิศมากจนพอใจ ใช้สายน้ำเย็นปลอบประโลม ทิ้งตัวเองอยู่ในความคิดที่ขมุกขมัวเพียงลำพัง

“กฤช”

เสียงเรียกจากด้านนอกหลังจากใช้เวลาจมจ่อมใต้สายน้ำอยู่นานดังขึ้น ผมปิดวาล์ว ใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดผมที่เปียกให้พอหมาด และใช้ผืนเดียวกันพันเอวเพื่อเดินออกมาด้านนอก หนึ่งตะวันนั่งอยู่ปลายเตียง แกว่งขาไปมา มองเหม่อไม่สิ้นสุด ดวงตาคู่นั้นบวมเล็กน้อย ปลายจมูกยังแดงอยู่และเสียงก็อู้อี้

“อาบน้ำเหรอ”

“ครับ” ผมตอบห้วน เลี่ยงมาหยิบกระเป๋ารื้อหาเสื้อผ้าสำหรับใส่นอน

“เอาของออกมาเก็บในตู้สิ แขวนดี ๆ”

“ไม่เป็นไรครับ ผมคงมาไม่กี่วัน ถ้าทางนี้ไม่น่าเป็นห่วงแล้วก็กลับ”

“พอร์ชบอกว่าพ่อแขนหัก ช่วงนี้มีงานเยอะด้วย ฉันอาจจะต้องอยู่ช่วยทางนี้ก่อน เขาเข้าไปเยี่ยมเมื่อตอนหัวค่ำ”

ผมพยักหน้า ขณะที่หนึ่งตะวันพูดต่อ “อยู่ด้วยกันก่อนสิ”

“คุณพอร์ชก็อยู่”

“งอนจริง ๆ ด้วย” เจ้าของห้องพูดพลางถอนหายใจ ผมได้ยินเสียงฝีเท้า ยังไม่ได้แต่งตัว มีเพียงผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่างกันอุจาดเท่านั้น “ฉันมีเรื่องต้องคิดนิดหน่อยระหว่างทาง ไม่รู้จะพูดยังไง”

“ถ้าคุณสบายใจจะปรึกษาคุณพอร์ชก็ไม่เป็นไรครับ”

“ไม่เป็นไรได้ไง” คู่สนทนาพูดเสียงอ่อย พักเดียวแขนขาวก็โอบรอบเอวจากด้านหลัง แผ่นหลังเปลือยของผมสัมผัสได้ถึงแก้มเนียนของอีกฝ่ายแนบชิดมา มีเพียงเสื้อยืดบาง ๆ คอวีสีขาวของหนึ่งตะวันที่กั้นกลางระหว่างเรา

“นายงอนนี่”

“ถ้ารู้ว่าตัวเองทำอะไรไม่เหมาะก็อย่าทำสิครับ เวลาแบบนี้ผมไม่อยากงี่เง่าหรอกนะ คุณเครียด ผมรู้ แต่ไม่ใช่เรื่องที่คุณจะ…”

“ขอโทษ” หน้าผากนุ่มซบลงมาบนแผ่นหลังแทนแก้ม หนึ่งตะวันโขกเบา ๆ แล้วยืดตัวเอาคางมาเกยบ่า “ไม่ได้อยากทำให้รู้สึกไม่ดี”

“ช่างมันเถอะครับ”

“กฤช ไม่เอาสิ”

ผมผ่อนลมหายใจ พลิกตัวกลับ เมื่อสบตากับนายน้อยเข้าให้ก็ใจอ่อนยวบ ดวงตาที่มองมาอย่างร้องขอ เว้าวอนและอ่อนกำลัง ผมไม่ควรแสดงกิริยาว่าหึงหวงออกไปทั้ง ๆ ที่คุณหนึ่งมีเรื่องนายท่านให้คิดมากมายขนาดนี้เลย

“ฉันงี่เง่าเอง ฉันคิดว่านายมากรุงเทพ ฯ เพราะแม่นายสั่ง ยิ่งความสัมพันธ์ของแม่นายกับพ่อฉัน…นายก็รู้…ไม่รู้สิ ฉันไม่รู้จะพูดออกมายังไงไม่ให้เหมือนไปดูถูกป้าสายใจเลยเอาแต่เงียบตลอดทาง”

“แล้วก็มาปรึกษาคุณพอร์ชแทน”

“ถ้าฉันพูดว่าแม่นายหวังจะขึ้นมาเป็นแม่เลี้ยงฉันในสถานการณ์แบบนี้โดยการส่งนายมาเป็นทูตสันทวไมตรี นายจะโกรธฉันหรือเปล่าล่ะ”

หนึ่งตะวันเงียบไปอึดใจ เขาก้มหน้าลงเล็กน้อย “ฉันไม่อยากพูดแบบนั้น แต่ก็อดรู้สึกไม่ได้”

คำสารภาพของอีกฝ่ายทำให้ผมย้อนนึกไปถึงเรื่องเล่าของป้าจิ๋ว นายน้อยโตมาด้วยเรื่องเล่าคนละแบบกับผม คุณชนินทร์ในสายตาผมคือคนที่ทั้งไร่ตะวันฉายเทิดทูนสุดใจ ขณะที่สายใจเป็นเพียงหญิงชาวบ้านที่รอจังหวะช่วงชิงสามีของคนตายไปครอบครองเท่านั้น

หากให้มองอย่างเข้าใจ หนึ่งตะวันเป็นเพียงผลิตผลของความชิงชังในอดีต เป็นเพียงผืนผ้าที่ถูกละเลงสีเอาไว้ตามใจของผู้ใหญ่

“แม่ผมไม่คิดจะคบหาคุณชนินทร์แบบนั้น นับตั้งแต่คุณชนินทร์กับคุณรุ่งฟ้าแต่งงานกัน”

“นั่นเป็นแค่เรื่องที่ควรบอกให้คนอื่นฟัง เนื้อแท้ในใจ…”

“เรื่องก่อนหน้านี้คุณถูกปลูกฝังมายังไงผมไม่รู้หรอกนะ แต่ตอนนี้คุณรู้จักแม่ผมแล้ว หนึ่งตะวัน คุณรู้ว่าคนที่คุณคลุกคลีด้วยเป็นคนยังไง เรื่องราวมันเนิ่นนานมาแล้ว เป็นเหมือนนิทานที่เล่าถึงนิยามรักแท้ที่ไม่มีวันเป็นจริง มันจบลงนานแล้ว คุณนึกไม่ออกหรอกว่าแม่รักพ่อผมมากแค่ไหน”

“ใช่ ฉันนึกไม่ออก” คนตัวเล็กกว่าพูดด้วยแววตาสั่นไหว “ฉันจำไม่ได้ว่าพ่อเคยรักแม่ รักฉันบ้างหรือเปล่า ฉันนึกไม่ออกหรอกว่าคนที่ถูกพรากรักมาจะรักคนอื่นเต็มหัวใจได้ยังไง”

“ท่านอาจไม่มีเวลาให้คุณกับคุณรุ้ง แต่เชื่อผมเถอะว่าไม่ได้หมายความว่าท่านไม่รักคุณ” ผมถอนหายใจ คราวนี้กลายเป็นดึงอีกฝ่ายเข้ามากอด “เลิกคิดอะไรแบบนั้นเถอะครับ”

“ไม่รู้สิ” หนึ่งตะวันพูดชิดอก “ฉันรู้สึกเหมือนเป็นลูกที่ไม่ได้ตั้งใจให้เกิด ยิ่งเวลาแม่นายทำท่าเป็นห่วงพ่อแบบนั้น ฉันก็อดคิดไม่ได้ว่าที่จริงแล้วคนที่ไปเยี่ยมพ่อวันพรุ่งนี้คือฉันหรือแม่นายกันแน่”

“คุณหนึ่ง” ผมสัมผัสได้ถึงความสั่นไหว ไม่เคยคิดว่าหนึ่งตะวันจะอ่อนแอและเปราะบางถึงเพียงนี้ ที่ภูดิศเคยบอกว่าเจ้าตัวพยายามทำเป็นเก่งมาตลอดเพื่อเป็นเกราะปกปิดความเว้าแหว่งที่ไม่เคยเต็มภายในก้นบึ้งของจิตใจคงไม่ผิด และน้อยคนนักที่จะมีโอกาสรับรู้ถึงจิตใจที่แท้จริงของหนึ่งตะวัน
แม้กระทั่งผมที่เขารัก ยังไม่ยอมเผยให้เห็นได้ง่าย ๆ
ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวตัวเองจะถูกโกรธก็คงไม่ยอมพูดถึงเรื่องที่คาใจนี่ออกมาแน่ ๆ

“คุณชนินทร์ดีกับผมมาก ดีกับแม่มาก ดีกับทุกคนที่ไร่ คุณชนินทร์รักไร่นั้น ทุกคนที่ไร่นั้นก็รักคุณชนินทร์ ในฐานะผู้มีพระคุณ ฐานะเจ้านาย ไม่มีอะไรนอกเหนือไปกว่านั้นหรอกครับ”

แม้จะเป็นเรื่องที่ทำใจเชื่อได้ยากแต่ผมก็พยายามอธิบายสุดกำลัง ประโยควกไปวนมา ย้ำหลายครั้งว่ารักครั้งนั้นจบลงไปนานแล้วเหมือนต้นไม้ที่ตาย แม้ครั้งหนึ่งจะเคยหยั่งรากลึกและเห็นเศษซากของความมีชีวิตที่ครั้งหนึ่งเคยดำรงอยู่ แต่ ณ ปัจจุบัน มันก็เป็นเพียงซากสิ่งมีชีวิตที่ไร้ลมหายใจเท่านั้น

ทุกคนประจักษ์เห็นว่ามันเคยมี แต่ไม่อาจเติบโตหรือเขียวขจีเหมือนวันเก่าได้อีกแล้ว


“คุณท่านเป็นห่วงคุณหนึ่งมาก ห่วงมากกว่าที่คุณหนึ่งจะคิดถึงเสียอีก” ผมบรรจงจูบที่ขมับ ให้หนึ่งตะวันคลายกังวล “แม่ผมก็ห่วงคุณหนึ่ง ทุกคนเป็นห่วง และรักคุณหนึ่งมากกว่าที่คุณหนึ่งจะเดาได้”

“มีแค่พอร์ชมาตลอด…”

“ผมไม่ยัดเยียดว่าใคร ๆ ห่วงคุณก็ได้” เราสบตากัน ผมประคองแก้มไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง บีบเข้าหากันจนปากย่นแต่ไม่แรงนัก “…แต่ช่วยจำได้ไหมว่ายังมีผมอีกคน”

น้ำตาเอ่อคลอ ผมคลายแรงที่บีบแก้มอีกฝ่ายออกแต่เจ้าของใบหน้าขาวยังคงเอียงคอเข้าหาฝ่ามือผมไม่เลิก นาทีนั้น เราจูบกันอีกครั้ง ไม่รู้ว่าจูบเพราะอะไร ไม่มีเหตุผล ในหัวของผมว่างเปล่า เมื่อริมฝีปากแตะอีกฝ่ายกลับรู้สึกอุ่นขึ้นมาในใจ ผมไม่รู้ว่าหนึ่งตะวันรู้สึกอย่างไร อาจจะคล้ายกับผม กลีบปากบดเบียดแนบชิด ไม่กวาดต้อนลึกคล้ายกับปลอบประโลมซึ่งกันและกัน ราวกับบอกว่าจุมพิตนี้สำหรับคนพิเศษเท่านั้น

“กฤช…”

เจ้าของเสียงเรียกผะแผ่ว ไล่ปลายนิ้วจากแผ่นอกผมลงมายังหน้าท้อง กดช้า ๆ ราวกับสำรวจว่ามันแข็งพอสำหรับรับเรี่ยวแรงน้อย ๆ จากหนึ่งตะวันได้มากแค่ไหน กระทั่งมาหยุดที่สะดือ นายน้อยก็เงยหน้าแดง ๆ ขึ้นถาม

“…ไม่คิดจะห้ามหน่อยเหรอ”

“มันเป็นเรื่องธรรมชาติไม่ใช่เหรอครับ”

“นี่…” เขาทุบอึกให้กลางอก “…นายไม่เคยร่วมรักกับผู้ชาย ทำไมพูดได้หน้าตายแบบนี้ ไม่กลัวหรือไง”

“ผมต้องกลัวอะไร” เลิกคิ้วถาม “ผมไม่ใช่คนถูกทำอยู่แล้ว”

ดูเหมือนคำตอบนี้จะทำให้นายน้อยคนเก่งหน้าแดงยิ่งกว่าเก่า เขาละปลายนิ้ว หมุนตัวกลับไปนั่งที่ปลายเตียง ผมสาวเท้าเดินตาม เมื่อโน้มคอลงหมายจะฉกจูบที่กลีบปากนั่นอีกสักรอบชายหนุ่มกลับผินหน้าหนี

“ไม่ทำเหรอครับ”

“อย่าเพิ่งดีกว่า” จอมยั่วปฏิเสธหน้าตาย “พรุ่งนี้ต้องไปเยี่ยมพ่อแต่เช้า นี่ก็ดึกมากแล้ว นายน่ะ…ไปแต่งตัวให้มันดีเถอะ”

เขาว่าพลางผลักอกให้ผมถอย ไม่ใช่เรี่ยวแรงที่มากมาย ไม่จริงจังนัก แต่ผมก็ยอมกลับไปหยิบชุดนอนที่กองไว้บนกระเป๋าขึ้นมาสวมแต่โดยดี หนึ่งตะวันหยิบผ้าเช็ดตัว เดินเข้าห้องน้ำ เมื่อหันกลับไปมองเพิ่งสังเกตว่าเลือดที่สูบฉีดบนหน้านั่นลามลงมาถึงต้นคอ นายน้อยหยิบชุดนอนเข้าไปด้วยอย่างผิดวิสัย ปกติเขาจะแต่งตัวข้างนอก ไม่ก็สวมชุดคลุมอาบน้ำแสนเย้ายวนเดินร่อนไปมาในห้องสบายใจเฉิบ

เมื่อกลับออกมาอีกครั้งและเห็นว่าเสื้อผ้าทั้งหมดของผมและตนเองถูกแขวนเข้าตู้เรียบร้อยก็ยิ้มแฉ่ง

“ผมอาจจะอยู่กับคุณหนึ่งนานกว่าที่ตั้งใจสักพัก”

ดวงตะวันกอดผ้าเช็ดตัว เดินเฉียดมาใกล้ก่อนกดจมูกลงบนแก้มสากผมหนึ่งครั้ง เขาผิวปาก วางพาดผ้าเช็ดตัวลงบนที่ตากเรียบร้อยแล้วปิดสวิตซ์ไฟ

“ขึ้นเตียงกันเถอะ”

“พูดจาทะเล้นแบบนี้เดี๋ยวจะโดนดี”

“ทะเล้นได้มากกว่านี้อีก” คนโดนดุเล่นไม่เลิก ผมเอนตัวลงบนเตียง สักพักอีกฝ่ายก็ล้มตัวข้าง ๆ กัน ขยับตัวเข้าชิด ผงกหัวขึ้นมานอนบนอกเหมือนลูกแมวตัวโต

“กอดฉันหน่อยสิกฤช”

รอยยิ้มผุดขึ้นในความมืด ไล้แผ่นหลังผะแผ่วตามด้วยจูบเหนือศีรษะอย่างทุกค่ำคืน “ราตรีสวัสดิ์ครับ หนึ่งตะวัน”



ห้องพิเศษของผู้ป่วยในโรงพยาบาลเอกชนเงียบสงบแต่ของเยี่ยมล้นหลาม คุณชนินทร์เป็นที่รู้จักในสังคมกว้างขวาง ผมพอจะเดาได้ ทั้งจากธุรกิจที่ทำอยู่และนามสกุลที่สืบทอดกันมา

กลิ่นยา กลิ่นของโรงพยาบาลไม่เป็นที่ชอบใจสำหรับผมเท่าไรนัก มันบ่งบอกถึงความไม่ปกติ สุขภาพทรุดโทรม กลิ่นของความตระหนก หดหู่ ลอยอยู่ในอากาศ กระนั้นก็เต็มใจพาหนึ่งตะวันเข้าเยี่ยมคุณชนินทร์ตั้งแต่ช่วงเช้า พอดีกับที่คุณชนินทร์ทานมื้อแรกของวันด้วยสีหน้าไม่ค่อยจะสู้ดี

ผมถูกกำชับจากทุกคนในบ้านให้บอกว่าเพิ่งเดินทางมาถึง ออกจากไร่ก่อนไก่โห่ ดีกว่าให้คุณชนินทร์รับรู้ว่านายน้อยกระวีกระวาดจะเข้าเมืองทันทีที่รู้ข่าว การเดินทางตอนกลางคืนและถึงตอนดึกดูน่าเป็นห่วงเกินไป ผมรับปาก เป็นอันรู้กันว่าวีรกรรมของนายน้อยหลาย ๆ ครั้งถูกคนในบ้านช่วยกันปิดไม่ให้นายท่านรับรู้

“พ่อเป็นไงบ้าง”

พยาบาลพิเศษที่จ้างมาดูแลคุณชนินทร์ในช่วงนี้ปลีกตัวกลับไปพร้อมถ้วยอาหารที่หมดเกลี้ยง คุณชนินทร์ท่าทีสดชื่นขึ้นเมื่อเห็นลูกชายลากเก้าอี้มานั่งใกล้ “ต้องจ้างคนดูแลเพิ่มหรือเปล่า ผมไม่อยากให้พ่ออยู่คนเดียวเลย”

“ไม่เป็นอะไรมากหรอก แค่หน้ามืดน่ะ โรคคนแก่”

“พ่อเอาแต่ทำงานหนัก” หนึ่งตะวันว่า และผมก็เห็นด้วย “เพลา ๆ ลงบ้างเถอะ”

คนถูกดุยิ้มกว้าง หนึ่งตะวันจับมือบิดาข้างที่ไม่ได้เข้าเฝือกไว้แม่นมั่น

“ใกล้จะวางมือเต็มแก่แล้วเหมือนกัน หนึ่งพร้อมหรือยังล่ะ”

“ถ้าที่ไร่พ่อไม่ต้องห่วงเลย ผมจัดการได้”

“ถ้าอย่างนั้นช่วงนี้คงต้องเข้ามาเรียนการตลาดกับงานบริหารกับพ่อแล้วมั้ง” คำนั้นเหมือนโยนหินถามทาง ผมเข้าใจนัยยะของมัน คุณหนึ่งเองก็เช่นกัน เขาหันหน้ามามองผม มีความสั่นไหวปรากฏอยู่ชัดเจน

“พ่อจะให้หนึ่งย้ายกลับมากรุงเทพ ฯ เหรอครับ”

“แค่ช่วงนี้น่ะ” คุณชนินทร์ว่า แต่ผมกลับรู้สึกตรงกันข้าม “ติดใจที่ไร่ล่ะสิเรา”

“ก็ดีครับ หนึ่งจะได้ไม่เมาเละเทะกับไอ้พอร์ชอย่างที่พ่อบ่นบ่อย ๆ ก่อนหน้านี้ไง”

เห็นลูกชายออดอ้อนคุณชนินทร์ก็หัวเราะ เขาส่ายหน้า ละมือที่จับกันกับลูกชายอยู่มาลูบหัว นายน้อยก้มหัวต่ำ พักเดียวก็แนบหน้าไปบนเตียงของผู้ป่วย หมอบเหมือนลูกหมาตัวเล็ก ๆ ที่โหยหาฝ่ามืออุ่นเต็มกำลัง

“อยู่ที่ไร่สนุกดี มีอะไรให้ทำเยอะแยะไปหมด”

“ไม่คิดถึงพอร์ชแล้วเหรอ”

“ค่อยสไกป์คุยกันก็ได้ ถ้ามันว่างเดี๋ยวก็ไปเยี่ยมเอง”

บิดาถอนหายใจ มือยังคงลูบไล้ศีรษะลูกชายด้วยความเอ็นดู ผมสงสัยตั้งแต่คราวก่อนที่นายพูดถึงคุณภูดิศในแง่ที่จะฝากฝังกันไว้แล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าคุณชนินทร์น่าจะรู้รสนิยมทางเพศของลูกชายดี ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือความสัมพันธ์ของคุณหนึ่งกับคุณพอร์ชก็ดูเป็นที่ยอมรับในผู้ใหญ่

ถ้าพูดถึงความเหมาะสมและความเข้ากันแล้ว ก็ต้องยอมรับโดยปราศจากข้อกังขาว่าภูดิศเหมาะกว่าผมเป็นไหน ๆ
อา...ความรู้สึกแบบนี้อีกแล้ว...

“ถ้าอยู่กรุงเทพ ฯ ก็ดี ไปไหนมาไหน ทำอะไรมีพอร์ชคอยดูแล แต่ถ้าอยากอยู่ที่ไร่พ่อก็ไม่ห้ามหรอกนะ แต่มันจะมีช่วงที่ต้องเข้ากรุงเทพ ฯ บ้างเหมือนกัน ลูกค้ารายใหญ่อยู่ที่นี่ เพื่อน ๆ ของคุณพ่อเจ้าพอร์ชแหละ ส่วนเรื่องอื่นหนึ่งจะดูแลจากโคราชก็ได้ ไม่เป็นไร พ่อเองก็ทำแบบนั้นมาตลอด สะดวกกว่าด้วย ที่ไร่ปัญหาจุกจิกเยอะไปหมด ลองไม่มีกฤชสักคนหัวปั่นน่าดู”

“กฤชก็ไม่ได้ไปไหนสักหน่อย” หนึ่งตะวันกระเง้ากระงอด “พอดีกว่า ไม่คุยเรื่องงานแล้ว เวลาแบบนี้แท้ ๆ”

แม้ถูกเอ็ดเป็นรอบสองคนถูกดุก็ยังยิ้มระรื่นไม่เปลี่ยน คุณชนินทร์แข็งแรงดี ยกเว้นส่วนแขนที่ยังใส่เฝือกหน้าตาประหลาดอยู่เท่านั้น

“แล้วหมอว่ายังไงบ้างครับ” ผมถามแทรกขึ้นมา คนป่วยละสายตาจากลูกชายมามองผม ก่อนเบือนหน้ากลับไปยังเฝือกของตัวเอง ยกแขนขึ้นขยับ เก้ ๆ กัง ๆ

“ไม่ว่ายังไง โชคดีที่ไม่เป็นอะไรมาก วันนี้เดี๋ยวรอหมอมาตรวจอีกรอบน่าจะกลับบ้านได้ เกะกะนิดหน่อยแต่ไม่มีอะไรน่ากังวล แล้วที่ไร่เรียบร้อยดีใช่ไหม”

“ไม่มีปัญหาอะไรครับ แม่บอกให้ผมขับรถมาให้นายน้อย ตอนนี้ก็ให้ไอ้โจ้มาพักที่บ้านก่อน ตรงเรือนนั้นจะได้มีผู้ชายคอยดูแลบ้าง”

“ดีแล้วล่ะ แจ้งกลับไปทางนั้นด้วยว่าฉันไม่เป็นอะไรมาก จะได้ไม่เป็นห่วงกัน” ผมครางรับคำก่อนคุณชนินทร์จะถามต่อ “แล้วนี่พักด้วยกันที่บ้านเลยใช่ไหม ป้าจิ๋วแกจัดหาห้องให้ทันหรือเปล่า บ้านนี้ไม่ค่อยมีแขกมาต้องรื้อทำความสะอาดกันยกใหญ่เลยล่ะมั้ง”

“กฤชนอนกับหนึ่ง” หนึ่งตะวันพูดแจ้ว ๆ ขณะที่คนฟังเลิกคิ้วประหลาดใจ ผมเองก็นิ่งไปชั่วอึดใจไม่ต่างกัน

“ก็...มากันไม่กี่วันเหนื่อยป้าจิ๋วเปล่า ๆ ผมเลยบอกให้เอาของไปไว้ที่ห้องแล้วพักด้วยกันเสียเลย”

“ดีกันได้ยังไง ประหลาดจริงเชียว”

“พ่อก็” ลูกชายคนเดียวลากเสียงยาวเหยียด ส่วนบิดายังคงตรึงรอยยิ้มไว้ทั้งตาและปาก “หนึ่งโตแล้ว จะทะเลาะกับน้องเป็นเด็ก ๆ ได้ยังไง”

“เมื่อไม่กี่วันก่อนยังเห็นเถียงกันเสียงแหว”

“ดีกันแล้ว” ชายหนุ่มว่าย้ำ หน้าขึ้นริ้วแดงเล็กน้อย ไม่ชัดจนถูกจับสังเกตได้ ขณะที่ผู้ฟังมีสีหน้าแช่มชื่นอย่างเห็นได้ชัด
“ค่อยคุ้มหน่อยที่ส่งไปอยู่ที่ไร่ พ่อขอพูดเรื่องงานอีกเรื่องได้ไหม วันเสาร์นี้มีงานเลี้ยงผู้บริหาร พ่ออยากให้หนึ่งไปแทน ไปกับพอร์ชก็ได้ รายนั้นเขาก็ต้องไปทำงานแทนคุณธเนศเหมือนกัน”

หนึ่งตะวันพยักหน้า บีบนวดไปตามแขนใหญ่ของบิดา “หนึ่งพากฤชไปด้วยนะครับ เผื่อไอ้พอร์ชมันจะชิ่งหนีอีก”

“ทำอย่างกับเขาเคยทิ้งเรา”

“ไม่เคย แต่ก็เกือบหลายรอบแล้ว” หนึ่งตะวันทำหน้างอ “พ่อไม่รู้อะไร มันนะมีโอกาสแกล้งผมได้ก็แกล้งตลอดเลย”

“เขาหยอกแปลว่าเขารักน่า”

คนป่วยแซว คู่สนทนาทำหน้าเหม็นเขียวใส่พ่อตัวเอง ขณะที่ผมก็รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกไม่ต่างกัน...



TBC


ตอนหน้าตัวละครผุดมาอีกตัวค่ะ จะดราม่ามั้ย เราว่ายังนะ ไม่รู้ อันนี้ต้องตัดสินกันเอง ฮ่าๆๆๆ ตอนนี้พอร์ชออกมาจึ๋งนึง ออกมาก็ได้กอดนายน้อยเลย แรงมาก กร๊ากก
ไว้เจอกันอีกทีวันพุธค่ะ
ขอบคุณมากๆสำหรับทุกคอมเมนต์นะคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 07-06-2015 01:07:59
นายน้อยยยย นายน้อยน่าจะยอมๆไปนะคะ
พ่อตาปลื้มใจพอร์ชหรอ กฤชสู้นะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 07-06-2015 01:08:58
ถึงพอร์ชกับหนึ่งไม่ได้คิดอะไรกัน
แต่เหมือนผู้ใหญ่นี่คิดให้เองเสร็จสรรพเลยนะเนี่ย
ทำเอากฤชใจโหวงๆพิกลเลยแฮะ ขนาดคนอ่านยังสัมผัสได้ว่าตลอดเวลาหนึ่งมีแค่พอร์ชจริงๆ
ไม่งั้นผู้ใหญ่คงไม่ปูทางขนาดนี้แน่ๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 07-06-2015 01:18:15
เหมือนคุณพ่อเชียร์พอร์ชเป็นเขยเลย สงสารนังกฤชชชชชชชชชช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 07-06-2015 01:27:40
กฤชต้องรีบทำคะแนน+แสดงตัวกับคุณพ่อแล้วหล่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 07-06-2015 01:36:19
ดราม่าแน่ๆเลย   ความรู้สึกของกฤชนี่เข้าใจเลยนะ  ยิ่งมีเรื่องแม่เป็นภาระด้วย
ไม่เข้าใจว่าทำไมคนอื่นถึงมองไม่ออกว่าเรื่องของคุณชนินทร์กับแม่กฤชมันจบไปแล้ว ถ้าหากว่าสองคนนั้นจะสานต่อก็ไม่น่าที่จะรอมานานจนถึงขนาดนี้

พอร์ช-ตะวันนี่ออกนอกหน้ามากๆ  ทางโล่งตลอด  ไม่เป็นกฤชก็ไม่รู้หรอกว่ารู้สึกยังไง

เอาจริงๆนะ เราห่วงกฤชมากกว่า สนิทกันชอบกันเร็วเกินไป  กลัวใจตะวันกลัวว่าจะมาหลอกกฤชแก้แค้นให้แม่ตัวเอง

อ้างถึง
“ผมต้องกลัวอะไร” เลิกคิ้วถาม “ผมไม่ใช่คนถูกทำอยู่แล้ว”
มั่นใจมากๆนะกฤช  เกิดพลิกล็อค เป็นโดนตะวันกดทำไง? เหมือนเฟยไงหน้าตางามๆสวยๆแต่ล้มหมีได้นะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 07-06-2015 01:47:53
กฤชอย่างเยอะ
ต้องเข้าใจว่าหนึ่งมีพอร์ชแค่คนเดียวที่อยู่ข้างกันตลอด
อย่าเอาเรื่องนี้มาทะเลาะน่ะ
เราว่ากฤชคิดได้น่า อาจจะโหลวงๆคิดมากบ้าง
แต่ใช่ว่ากฤชจะไม่มีอดีตน่ะ
เข้าข้างนายน้อยมาก พูดเลย

ตัวละครใหม่ ของฝั่งไหน มาจีบหนึ่งตะวันป่ะ อิอิ  :m20:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 07-06-2015 02:03:20
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 07-06-2015 02:12:10
ใครจะโผล่มาอีกเนี่ย ผู้หญิงมาเเหล่กฤชรึเปล่า
หรือ คนเก่าของนายน้อย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 07-06-2015 02:22:48
น้อยใจมาเป็นระลอกๆ ตัวใหญ่ใจน้อยขี้งอน น่ารักดี
เอ คุณพ่อนี่ยังไง ดูยุยงส่งเสริมให้รักกับพอร์ชชอบกล หรือมั่นใจว่าชอบกันแค่เพื่อน
เหมือนพยายามจะให้แยกกันด้วย งือ ไม่นะะะ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 07-06-2015 02:27:38
ตอนนี้จะบอกว่าหวานก็หวาน จะขมก็ไม่เชิง
อ่านไปลุ้นไป ปรากฏว่าตัวละครใหม่ออกตอนหน้าจ้า ฮาาาาา

เกรงเรื่องพอร์ชมาก กลัวต่อมหึงของกฤชชี่แตก แต่นางก็ทำได้ดีนะ ดูคู่นี้จะไม่มีซัมติง(รึเปล่า)

#ทีมคุณหนึ่ง เหมือนเดิม
ชอบเวลานายน้อยเรียก "กฤช" ใจมันสั่นทุกที 5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 07-06-2015 02:47:48
รู้สึกกลัวแทนกฤช อาการของคนที่ไม่เท่าเทียมทุกอย่าง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 07-06-2015 04:02:04
กฤชคงต้องหนักแน่นให้มากเลยล่ะ
ต้องเข้าใจล่ะนะว่าหนึ่งตะวันมีแค่พอร์ชที่อยู่ข้าง ๆ มาตลอด
แล้วไหนจะยังเรื่องแม่อีก โดนฝังหัวมาตั้งแต่เด็กก็ไม่แปลกที่จะคิดแบบนี้
เหมือนจะใกล้ได้เวลารับประทานมาม่ากันอีกแล้วละสิ


แต่อีเรื่องบนเตียงนี่แกดูเชี่ยวมากนะกฤช ....
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 07-06-2015 06:44:10
พระเอกตัวจริงออกน้อยจัง5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 07-06-2015 07:03:25
น่ากลัวว่าเรื่องของ 'ความต่างชั้น' จะยิ่งผลักกฤชกับนายน้อยให้ห่างกันออกไปอีกจังเลยค่ะ แถมคราวหน้านายน้อยก็ยังจะเอากฤชไปงานด้วยกันอีกแบบนั้น นายน้อยอาจจะคิด(?)หรือไม่คิดอะไรก็จริง แต่กับกฤชที่เป็นเพียงลูกชายของคนงานในไร่และเป็นแค่คนที่มาทีหลัง ความรู้สึกวูบโหวง กระอักกระอ่วนนี่ต้องมีหนักกว่าเก่าแน่นอนเลย ก็แน่ล่ะค่ะว่าใครจะอยากไปเห็นคนรัก(ของตัวเอง)สนิทสนมแนบแน่นกับเพื่อน(คนพิเศษ)ให้ตำตาตำใจเข้าไปอีกกันล่ะ เฮ้อ~ ราวกับกำลังตอกย้ำกันอยู่ก็ไม่ปาน~
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 07-06-2015 07:05:01
คือ พ่อเข้าใจว่หนึ่งกับพอร์ชนี่รักกันแบบคนรักแน่ๆ
แอบสงสารกฤชเบาๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 07-06-2015 07:42:12
คุณพ่อจะห้ามเหรอคะ คงไม่หรอก คุณพ่อแค่คิดว่าพอร์ชกับนายน้อยอ่ะชอบพอกันอยู่ ถ้ารู้ว่าชอบพอกับอิกฤชก็คงไม่ค้านหรอกเพราะตัวเองเจอมาแล้วผ่านมาแล้ว เจ็บปวดแคไหน คุณพ่อคงไม่ให้มันเกิดกับ ลูกชายคนเดียวของคุณพ่อที่รักมากๆแน่
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: บูมพอส ที่ 07-06-2015 07:44:28
โง้ยยย น้องกฤช ของพี่หนึ่ง ไม่เป็นอะไรนะ อย่าเพิ่งน้อยใจสิ ดีกันๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 07-06-2015 08:31:15
ท้ายตอน กฤชกลายเป็นพระรองเฉย เหอ เหอ

ผู้ใหญ่มองพอร์ชเป็นคนรักกะนายน้อยแน่เรย

กฤช สู้ ๆ นะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 07-06-2015 08:53:37
กฤช...หนักแน่นไว้นะลูก.... :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 07-06-2015 09:10:24
กฤชมีหวั่นใจกับความสนิทสนมของนายน้อยกับพอร์ช ไหนจะคุณชนินทร์ที่เหมือนรู้เห็นเป็นใจจับคู่นายน้อยให้กับพอร์ชอีก
เจองานยากแล้วล่ะกฤช แล้วก็เห็นใจกฤชเรื่องที่หลายๆคนยังมองแม่กฤชไม่ดีอีก นายน้อยก็ถูกปลูกฝังความคิดให้มีอคติกับแม่กฤช
ได้แต่เอาใจช่วยกฤชและให้กฤชหนักแน่นกับความรู้สึกของตัวเองและกับหลายๆเรื่องที่อาจกำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ แค่รักนายน้อยให้มากๆนะ ฮาาาา

 :mew1: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: เอแคร์ไวท์ครีม ที่ 07-06-2015 09:48:47
กฤชหนักแน่นไว้นะ  :m26:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 07-06-2015 09:52:29
ฮ่าๆๆ รู้สึกสะใจชอบกล ที่ตอนนี้ กฤชมันโดนลดความสำคัญลง

แกจะไดรู้ว่าคุณหนึ่งนะไม่ใช่ของตาย คุณหนึ่งนะเขามีคนหนุนเยอะนะ

รู้จักคำว่า ขาดความสำคัญแล้วซิ หึหึ

แต่นายน้อยก็แสนดี รู้ว่าแกน้อยใจ ก็รีบมาง้อ รีบมาอ้อน

ถึงไม่แนะนำว่า มีความสัมพันธ์แบบใหน แต่ก็ให้พักด้วยกัน นอนเตียงเดียวกัน

ย่อมแสดงให้เห็นว่า นายน้อยยกย่องกฤชเทียบเท่าตนเอง

กฤชไม่ควรมาน้อยใจ เพราะการแสดงออกถึงความสนิทสนมพอร์ช

เขาเป็นเพื่อนกันมาตั้งกี่ปี ร่วมทุกร่วมสุขกันมาตั้งเท่าไร แถมคุณพอร์ช เขาก็ช่วยนายน้อย

จีบแกด้วยซ้ำ ที่แกคิดมากนี่ หึงนายน้อย หรือหึงคุณพอร์ชละคะกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 07-06-2015 09:53:49
ความรักมันมักจะมีอุปสรรคเสมอ ขอแค่ให้ทั้งสองคนหนักแน่นพอมันก็จะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 07-06-2015 11:07:33
อารมณ์ไม่สุดสักทาง จะหวานก็นะ จะอีมครีมก็ยังไม่สะทีเดียว รอตอนหน้าเลยแล้วกัน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: pp_psj ที่ 07-06-2015 11:39:01
ต้องสู้เท่านั้นนะกฤช ห้ามยอมแพ้ต่อรักครั้งนี้เด็ดขาด
เราอยู่ข้างนายอยู่แล้ว คุณหนึ่งตะวันต้องเป็นของกฤช (ว่าแต่เมื่อไหร่อะ)

คุณพ่ออาจจะกำลังกระตุ้นกฤชอยู่ก็ได้นะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: Pamaipraewa ที่ 07-06-2015 11:49:10
โห พอร์ชดูไม่คิดอะไรนะ แต่พ่อนายน้อยเชียร์แบบออกนอกหน้ามากอ่ะ=..=

ตัวละครใหม่จะเป็นใครหว่า ตอนหน้ามาม่าใช่มั้ยน้อ

ปล.มันหน่วงๆ...แต่แอบหวังว่าเขาจะได้กัน (อะไรฟะเนี่ย555)
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 07-06-2015 12:05:01
น่ารักอ่าาา นังกฤช โดนต้อนทุกมุมเสียแล้ว คริคริ
 :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 07-06-2015 12:06:34
กฤษสู้ๆนะ
กฤษหนึ่ง
  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 07-06-2015 12:33:21
หึหึ อยากจะหัวเราะใส่นังกฤช 5555 ตอนนี้สะใจมาก หมั่นไส้ทุกตอน ยิ่งเป็นตอนที่แล้วนะ ไม่อยากจะเซด ชิ!
 :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 07-06-2015 13:16:03
หมั่นไส้กฤช มั่นมากว่าจะได้ทำ
แต่มันก็จริงนี่เนอะ นายน้อยจะไปกดกฤชได้ยังไง

ว่าแต่ตอนหน้ามีใครมาให้ลุ้นอีกล่ะ
มาทดสอบหนึ่งตะวันหรือกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 07-06-2015 13:37:00
คุณชนินทร์ปลื้มพอร์ชน่าดู อะไรๆก็พอร์ช
กฤชอ่าอย่ายอมแพ้หนักแน่นเข้าไว้นะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 07-06-2015 14:07:21
อย่าติ๋มนะกฤช อยากให้สู้นะจ้ะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 07-06-2015 14:08:24
ถ้าเราเป็นคุณกฤชเราก็กระอักกระอ่วนใจนะ
ถึงแม้ว่าจะเป็นคนที่คุณหนึ่งรัก ถึงแม้ว่าจะมาทีหลัง
แล้วคุณชนินทร์ดันเชียร์คุณพอร์ชขนาดนี้
แล้วไหนจะเรื่อฝหน้าตาทางสังคมอีก มันก็ต้องคิดบ้างแหละ


รอตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 07-06-2015 15:03:30
น้องกฤชตอนนี้หมาวัดชัดๆ
ชอบนายน้อยจริงๆ
มายั่วให้แล้วนอน555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 07-06-2015 15:19:20
คุณพ่อนี่รู้เรื่องที่คุณหนึ่งเป็นใช่มั้ย แล้วก็คิดว่าคุณหนึ่งนี่รักกับพอร์ช?
หุยยกฤชเอ๊ยยย ต้องสู้จริงๆว่ะ
นายน้อยนี่โดนใครสอนมาเรื่องพ่อตัวเองกับแม่กฤชหรอ หรือจริงๆมีอะไรมากกว่านั้น
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 07-06-2015 15:39:00
สงสารกฤชผู้ใหญ่เค้าเชียร์พอร์ชน่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 07-06-2015 16:03:17
เอาใจช่วยกฤชนะ อย่าคิดถึงความต่างคิดถึงหัวใจหนึ่งตะวันด้วยนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 07-06-2015 17:44:45
สนุก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 07-06-2015 17:52:51
เหมือนนายน้อยเป็นคู่หมายกับพอร์ชเลยอะ พระเอกเราหึงบ้างไหมเนี่ย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: Nathi ที่ 07-06-2015 20:06:11
พ่อเชียร์พอร์ชออกนอกหน้ามาก 
อยากรู้เรื่องพอร์ชกับนายน้อยให้มากกว่านี้ มาไวๆนะค้า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: oss_tw ที่ 07-06-2015 20:26:37
 :mew1:

ให้กำลังใจน้องกฤชเลย

สำหรับตอนนี้

  :impress3: รอวันพุธ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 07-06-2015 21:10:14
งื้อออออ พ่อคนขี้หึงง นายน้อยน่ารักจีจีเลย นี่แอบเชียร์พอร์ชอยู่แวบนึงนะเนี่ย
แต่เห็นคนหงอยแล้วยอม ฮี่ฮี่  รอวันพุธใจจดใจจ่ออออ ><
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 07-06-2015 21:28:53
กรรมตามทันที่ไปอ่อยเขาไว้เยอะ ให้เขาว้าวุ่นใจ

ตอนนี้กฤชก็ว้าวุ่นใจบ้างเนอะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 07-06-2015 21:32:57
ตอนนี้คะแนนสงสารกฤชพุงพรวด แต่ชอบโมเม้นง้องอนคุณหนึ่งง่าาา  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 07-06-2015 22:05:07
ตัวละครอีกตัวจะเป็นพ่อของพอร์ช แฟนของพอร์ช หรือเป็นใครล่ะเนี้ย
ดูเหมือนนายท่านจะหวังให้นายน้อยกับพอร์ชตกลงปลงใจกันจริงๆนะ
นี่ถ้ารู้ว่ากฤชกับนายน้อยใจตรงกัน จะเป็นยังไงน้ออ ดราม่ามั้ย ฮรือออ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 08-06-2015 01:37:19
มีอุปสรรคตลอดเลยเนอะ
แต่ก็เป็นบททดสอบที่ดี
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: Honeyhoney ที่ 08-06-2015 02:56:14
 :mew2:ถ้าพ่อรู้ว่ากฤษกับหนึ่งคบกันหวังว่าจะไม่ดราม่าหนักน้าาาาา สงสารรรหนึ่ง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 08-06-2015 14:28:36
คุณพ่อเชียร์พี่พอร์ชมากเลยค่ะ
ถถถถถถถถถ จากที่หมั่นไส้กฤชมาตลอด ตอนนี้สงสารเลย
ทุกคนแบบ อะไรๆ ก็พอร์ช กฤชเป็นใครรรรรรรรรรรรรรรรรรร /ตบบ่าแรง

พี่พอร์ชเชิญทางนี้นะคะ /ลากเข้าห้อง

นี่อ่านไปก็วูบๆ โหวงๆ แทนกฤชด้วยนะเนี่ย สงสารรรรร  :hao5:
ม่าไม่ม่าไม่รู้ ที่แน่ๆ คือตอนนี้เริ่มได้กลิ่นน้ำซุปหอมหวนแล้ว แงงงงง

สู้นะกฤช! ฮึ๊บ!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 08-06-2015 20:10:20
โอโห้ นี่คงถึงขั้นวางตัวพอร์ชเป็นว่าที่ลูกเขยเลยล่ะมั้งนั้น

กฤช สู้ๆ นะ มาหลังมาก่อนไม่สำคัญ อยู่ที่การกระทำของนายแล้ว   :m15:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 09-06-2015 02:46:33
น้องกฤชเข้มแข็งไว้นะคะ พี่เขารักกันแบบเพื่อนไม่มีอะไรหรอก
อย่าหึง อย่าน้อยใจหนีกลับไร่
ถ้าหึงจนจับกด ก็ว่าไปอย่าง อิอิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 09-06-2015 04:03:43
คุณพ่อดูชงคุณหนึ่งกับคุณพอร์ชมาก555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 10-06-2015 09:36:03
กฤชจะต้องชนะ กฤชจะต้องไม่แพ้ สู้ สู้ !
ก็พอร์ชเค้าสนิทกันมาก่อนอะโน๊ะ อย่าไปคิดมาก
อยากให้คุณหนึ่งชัดเจนขึ้นด้วย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 10-06-2015 11:35:32
อยากจะบอกว่าแอบอ่านมาสักพักเป็นอีกเรื่องที่ประทับใจเลยค่ะ ไม่หวือหวาในอารมณ์คืออ่านแล้วละมุนในใจจริงๆ มาเอาใจช่วยหนุ่มๆ ชาวไร่ที่น่ารักคู่นี้ค่ะ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: mek_it ที่ 10-06-2015 12:33:29
เอาใจช่วยกฤชนะ / อย่ายอมแพ้ละ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: fullmoonny ที่ 10-06-2015 12:37:55
หวานอมขมกลืน
กฤตต้องผ่านอุปสรรคนี้ไปให้ได้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 17 (07/06/15) p.34
เริ่มหัวข้อโดย: Sugar_Halloween ที่ 10-06-2015 12:58:19
นายเอกซึนจัด เอาใจช่วยกฤชละกันเนอะ  :a1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 10-06-2015 18:50:07
ตอนที่ 18



“ที่จริง...”

ท่ามกลางแอร์เย็น ๆ ของห้างสรรพสินค้า ผมพูดขึ้นมาเมื่อหนึ่งตะวันเอาเสื้อตัวที่สามมาทาบกับแผ่นหลัง ในมือพนักงานในชุดยูนิฟอร์มเรียบหรูตามนโยบายของร้านค้าแบรนด์ดังถือค้างไว้อีกหลายตัว ส่วนมากแล้วเป็นเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีอ่อนกับเนกไทลายสวยงาม นายน้อยเลิกคิ้วขึ้น เบี่ยงตัวออกจากแผ่นหลังมาสบตาผม


“อะไร?”

“ผมจะบอกว่าที่จริงคุณหนึ่งน่าจะไปกับคุณพอร์ช”

“ไม่อะ พานายไปด้วยดีแล้ว จะได้เปิดหูเปิดตาบ้าง ไม่มีอะไรมากหรอก กินข้าว พูดคุยเล็ก ๆ น้อย ๆ เมื่อก่อนฉันก็ไปกับคุณพ่ออยู่ช่วงหนึ่ง”

“คุณหนึ่งชินแต่ผมไม่ชินนี่ครับ”

ถึงพูดแบบนั้นก็รับเสื้อกับเนกไทที่ถูกใจคนเลือกมาถือไว้ในมืออยู่ดี ผมถอนหายใจ ความยุ่งยากแบบนี้เห็นจะเกิดขึ้นครั้งเดียวตอนสมัยรับปริญญาหลังจากนั้นก็ไม่แต่งตัวเป็นพิธีการอีก ทำงานในไร่ ถนัดจะสวมเสื้อผ้าสบาย ๆ ซักง่ายจะได้ไม่ลำบากแม่นัก


“ทีฉันยังเข้าไปในโลกของนายเลย ทำไมแค่นี้ทำอิดออดไปได้ ไม่มีผู้หญิงมากรี๊ด ๆ ไล่จับผู้ชายเหมือนในหนังหรอกน่า กลัวอะไร”

“กลัวจะไปทำให้คุณหนึ่งเสียหน้าเข้าน่ะสิ”

“นายทำฉันเสียหน้าตั้งแต่ที่มาหยอดแล้วบอกว่าไม่คิดอะไรแล้วล่ะ แค่นี้ทำเป็นกังวล”

คู่สนทนาถลึงตาใส่ ผลักผมเข้าไปในห้องลองเสื้อผ้าแล้วตามติดมาด้วย ห้องขนาดเล็กเท่าแมวดิ้นตาย เมื่อรูดม่านปิดก็เหลือผมกับเขาที่หายใจรดกันในที่แคบ ๆ

“อีกอย่าง อย่าทำเหมือนเป็นบ้านนอกเข้าเมืองนักได้ไหม ไม่ใช่ชาวไร่ชาวนาไม่มีการศึกษาเสียหน่อย มารยาททางสังคมทั่วไปนายก็รู้ เผลอ ๆ รู้ดีกว่าฉันด้วยซ้ำ เอาล่ะ ถอดเสื้อออก”

“คุณหนึ่งไม่ออกไปรอข้างนอกเหรอครับ”

“จะมาอายอะไร” คนเจ้ากี้เจ้าการพูดเสียงดุ “เมื่อคืนเกือบจะทำกันแล้วแท้ ๆ”

“แต่ก็ไม่ได้ทำ”

“รีบนักหรือไง”

“ถ้าได้ไว ๆ ก็ดีไม่ใช่เหรอครับ”

“ไอ้กฤช”

คราวนี้ผมยิ้มเผล่รับคำแทนโต้แย้ง ระล่ำระลักถอดเสื้อโปโลที่สวมอยู่รวดเร็ว หนึ่งตะวันบังคับให้ผมหันหลัง คอยจับเสื้อให้สวมเข้าทรงแล้วหมุนตัวกลับมาเพื่อผูกเนกไทให้เรียบร้อย ผมมองขนตายาวเป็นแพหนาเมื่ออีกฝ่ายหลุบตาลง คิ้วขมวดเข้าหากัน มือไม้สาละวนกับการจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่

“ค่อยดูเป็นผู้ดีขึ้นมาหน่อย” ว่าพลางเอื้อมมือคล้องคอ จับเส้นผมที่ยาวประบ่าของผมรวบเข้าหากัน

“เหลือกางเกง เสื้อสูท แล้วจะพาไปตัดผม เสื้อสูทคงต้องเช่าเอาแล้ว ไม่อย่างนั้นตัดไม่ทันแน่ ฉันพอรู้จักร้านดี ๆ อยู่ หุ่นอย่างนายยิ่งน่าจะหาง่าย”

“หุ่นอย่างผม?”

“เหมือนหุ่นที่วางหน้าตู้โชว์นั่นไง” หนึ่งตะวันว่าพลางหมุนผมให้กลับไปมองกระจกด้านหลัง เขาสวมกอด แล้วซุกตัวผ่านท่อนแขนให้เหมือนกับผมเป็นฝ่ายล็อกคออีกฝ่ายเข้ากับตัว

“ใส่แล้วดูคุณชายชะมัด ฉันเอาแบบนี้อีกตัวดีกว่า”

“เหมือนกันเลยน่ะเหรอครับ”

“ค่อยไปเลือกสูทคนละแบบเอาก็ได้ ปะ ถอดเสื้อออกได้แล้ว เดี๋ยวฉันออกไปดูกางเกงให้ เอวเท่าไร”

“แล้วจะเข้ามาช่วยผมรูดซิปหรือเปล่า”

“กวนประสาท แต่งเองไม่เป็นหรือไง”

“ทีเสื้อยังเข้ามาช่วยแต่งเลย”

หนึ่งตะวันแยกเขี้ยวแทนคำตอบ เขาปลดม่านเดินออกไปด้านนอก ทิ้งให้ผมมองภาพตัวเองผ่านกระจกเพียงลำพัง




ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็ว ไม่ทันตั้งตัว หมุนไปมาในห้างสรรพสินค้าชื่อดังพักเดียวก็ได้ถุงกระดาษใส่เสื้อผ้ามาเต็มมือ ผมถูกบังคับให้ไปนั่งร้านตัดผมพร้อมคนสั่ง หนึ่งตะวันนั่งเก้าอี้ตัวติดกับผม เขาตัดทรงเดิม แค่ให้สั้นขึ้นมานิดหน่อย ขณะที่ผมยาวประบ่าของผมถูกหั่นจนเห็นต้นคอสะอาดจากด้านหลัง ผมไม่เห็นยอดเงินที่ถูกเผาไปในวันนี้ หนึ่งตะวันเพียงแต่รูดบัตรเครดิตการ์ดสีทองแล้วเซ็นท้ายใบเสร็จด้วยความคล่องแคล่ว เขาช็อปปิ้งอย่างคนบ้า เสื้อผ้า นาฬิกา เข็มขัด แม้กระทั่งรองเท้าถุงเท้าก็ซื้อใหม่ทั้งหมด เกินครึ่งเป็นของผม และนั่นทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจเท่าไรนัก


"วันนี้หมดไปกี่บาทครับ"

เมื่อขึ้นรถมาก็เอ่ยถาม เจ้าของรถเปิดประทุนสองที่นั่งสีขาวปลอดกดเพลงฟังไม่สนใจคำถาม รถคันนี้เป็นของหนึ่งตะวัน เจ้าตัวรักนักหนาแต่ป้าจิ๋วบอกว่าแอบเอาไปแข่งจนชนยับกลับมาหลายรอบ เสียเงินเท่าไรไม่ว่า ขอให้ซ่อมกลับมาเหมือนเก่า เป็นรถคันแรกที่คุณชนินทร์ซื้อให้เป็นของขวัญวันรับปริญญา


"คุณหนึ่งช่วยหักไปจากเงินเดือนแต่ละเดือนของผมได้หรือเปล่า"

"ไม่ ฉันซื้อให้ จะทำไม ไม่อยากรับหรือไง"

"มันไม่ดี" ผมว่า "ไม่มีผู้ชายดี ๆ ที่ไหนอยากถูกแฟนเลี้ยงดูหรอกครับ"

"ช่างคนอื่นสิ ฉันอยากให้แฟนฉันหล่อ ผิดอะไร อีกอย่าง นายก็อายุน้อยกว่า ไม่น่าเกลียดสักหน่อย"

"ผมไม่สบายใจ" ยังยืนยันคำเดิมแม้หนึ่งตะวันจะลอยหน้าลอยตาฮัมเพลงไปกับทำนองเนิบช้าของวิทยุ ดูท่าแล้วจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษหลังจากไม่มีโอกาสได้ใช้เงินฟุ่มเฟือยมาเสียนาน

"ถ้าไม่สบายใจก็ตอบแทนฉันด้วยการเป็นเด็กดีของฉันสิ ไม่เห็นยากเลย ก่อนอื่นเลิกทำหน้างอเดี๋ยวนี้"

"คุณหนึ่งเอาแต่ใจ"

"ไม่เลิกใช่ไหม งั้นจอดรถ ข้างทางนี่แหละ"

ผมถอนหายใจหนัก โชคดีที่พ้นช่วงการจราจรคับขันมาแล้วจึงตีไฟเลี้ยวตามคำสั่งได้ นายน้อยปลดเบลท์ที่คาดไว้ออก เอื้อมมือมาจับผมให้เอียงหน้าหา เราสบตากัน ผมยังคงไม่พอใจที่อีกฝ่ายตั้งท่าจะเลี้ยงดูผมแบบนี้ จะว่าหัวโบราณก็ได้ แต่ผมเป็นผู้ชาย ถูกอบรมมาตลอดว่าอย่าทำตัวเหมือนเกาะใครกิน

"หน้าจะแก่นำฉันไปแล้ว"

"ผมไม่ชอบให้ใครซื้อของให้”

“เรื่องของนาย แต่ฉันชอบซื้อของให้คนที่ฉันรัก แล้วก็ไม่ชอบเห็นนายหน้าบึ้งแบบนี้”

“คุณมันเอาแต่ใจ อยู่กับคุณแล้วผมปวดหัว"

"จริงเหรอ"

คนถามเลิกคิ้วขึ้น จังหวะทีผมจะสะบัดคางออกจากมือเล็กหนึ่งตะวันกลับจู่โจมเสียก่อน ใบหน้าขาวชะโงกมาใกล้ ผมเห็นดวงตาสีน้ำตาลเข้มขนาดโตเมื่อจมูกเราเกี่ยวกันก่อนที่ริมฝีปากจะถูกบดเบียด ความหยุ่นชื้นของกลีบปากอีกฝ่ายแนบแน่น ดูดดึงเป็นเสียงจ๊วบเบา ๆ เมื่อถอนปากออก

"ยังปวดหัวอยู่หรือเปล่า"

หนึ่งตะวันยักยิ้ม เป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์และแสนซน ผมผ่อนลมหายใจ แต่ไม่วายจะบ่นต่อ "คุณนี่มันสุด ๆ เลย ทำไมนับวันยิ่งเป็นปีศาจแบบนี้"

คนถูกติไหวไหล่ เขายังคงไม่แยแสกับอารมณ์ขุ่น ๆ ของผมเหมือนเดิม "ถ้ารู้ตัวว่าพลาดก็ยอมเป็นทาสที่น่ารัก ๆ ของฉันสิ เสื้อผ้าพวกนี้ไม่กี่บาทหรอก ฉันแค่อยากเห็นนายในมาดคุณชายบ้างเท่านั้นเอง ทีนายยังจับฉันใส่หมวกฟางบ้า ๆ นั่นได้เลย อย่าโยเยน่า เราไม่ใช่คนอื่นกันแล้ว ไม่ใช่แค่เจ้านายกับลูกน้องด้วย"

หนึ่งตะวันช้อนสายตามอง ความหมายในแววตาคู่นั้นล้ำลึกและอบอุ่น "ให้ฉันได้ทำอะไรเพื่อนายบ้างอย่าปฏิเสธกันเลย"

ท้ายที่สุด ผมก็ยอมจำนนเลิกคิดเรื่องเงินทองที่สิ้นเปลืองไปวันนี้ได้เสียที




งานเลี้ยงที่จัดขึ้นในช่วงค่ำของวันเสาร์เป็นงานเปิดตัวลูกชายเจ้าของห้างสรรพสินค้าที่ผมกับหนึ่งตะวันไปเผาเงินเมื่อไม่กี่วันก่อน ผู้ร่วมงานล้วนแต่เป็นนักธุรกิจไฮโซชื่อดัง แค่ก้าวเข้ามาในงานก็ดูเหมือนทุกคนรู้จักกันดีอยู่แล้ว แม้แต่หนึ่งตะวันที่บอกว่ามีแค่ช่วงระยะสั้น ๆ เท่านั้นที่ตามติดคุณชนินทร์มาด้วยยังมีคนมาทักทายไม่ขาดสาย

ภูดิศยืนถือแก้วพันช์คุยกับเด็กหนุ่มหน้าตาดีภายในงาน เมื่อผมกับหนึ่งตะวันปรากฏตัวก็ชูแก้วทักทาย ชวนเพื่อนสนิทให้เข้าร่วมวงสนทนาด้วย

“สวัสดีครับ น้องเอ็ม”

“ครับ ดีใจจังพี่หนึ่งจำเอ็มได้ด้วย ขอคุยกับคุณพอร์ชระหว่างรอพี่หนึ่งมาไม่โกรธกันใช่ไหม”

“ไม่โกรธเลย” หนึ่งตะวันหัวเราะ ยิ้มแปลก ๆ ให้ภูดิศกับเด็กหนุ่มที่ว่า “ตามสบายเลยครับ ไม่เจอกันเสียนานเลยแวะมาทักทายหน่อย นี่กฤช ผู้ช่วยผม กฤช นี่เอ็ม ลูกคุณนิวาส ทำธุรกิจเครื่องดื่มเหมือนกัน”

“แต่ไม่ใช่แอลกอฮอล์” เด็กหนุ่มคนดังกล่าวยิ้มทัก ดวงตาเป็นประกายแพรวพราว “พี่หนึ่งเอาคนหน้าตาดีขนาดนี้มาไว้ใกล้ตัวพี่พอร์ชไม่อกแตกตายเหรอครับเนี่ย”

“คนอกแตกตายน่าจะเป็นคุณกฤชมากกว่า” ภูดิศหัวเราะร่วน “เอาตะวันไปเลี้ยง วินาศสันตะโรชัด ๆ”

“พอร์ช เดี๋ยวนี้กูไม่ใช่แบบนั้นแล้วไหมวะ”

“จะไปรู้เหรอ” เพื่อนคนพิเศษไหวไหล่ หลิ่วตามองผมล้อ “เรื่องนั้นต้องถามเจ้าตัวว่าปวดหัวแค่ไหน”

“ว่าแต่ช่วงนี้พี่หนึ่งไปดูแลที่ไร่ตะวันฉายเหรอครับ ไม่ค่อยได้เจอเลย ไม่มีคนคุมพี่พอร์ชนะซนยิ่งกว่าเก่า”

“มันก็ซนแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วล่ะน้องเอ็ม”

“นี่ ช่วงที่พี่หนึ่งไม่อยู่พี่พอร์ชมาอ้อนเอ็มด้วยแหละ”

“อ๋อ เหรอครับ” หนึ่งตะวันแกล้งร้องกลั้วหัวเราะ ดูยียวนอย่างประหลาด “มันก็อ้อนไปทั่วแหละเอ็ม อย่าไปเอาอะไรกับไอ้พอร์ชมากเลย หรือถ้าคิดว่าหยุดมันได้จริง ๆ ก็ลองดู รู้จักมันแค่ไหนล่ะ”

“พี่หนึ่งก็ห่าง ๆ ไปแล้วเมื่อก่อนกับตอนนี้อาจไม่เหมือนพี่พอร์ชที่พี่หนึ่งรู้จักก็ได้”

หนึ่งตะวันทำท่าจะเถียงต่อ แต่ภูดิศยั้งบทสนทนาไว้ จับข้อศอกเล็กของเด็กหนุ่มชวนไปทางอื่น ขณะที่หนึ่งตะวันเบ้หน้าไม่ชอบใจอยู่ข้างผม

“ทำไมทำท่าเหมือนกับหึงคุณพอร์ชอย่างนั้นล่ะครับ”

“ไม่ได้หึง” คนขี้หงุดหงิดเถียงทันที “ฉันไม่ชอบไอ้เด็กนั่น เป็นรุ่นน้องที่มหาวิทยาลัย ไอ้พอร์ชได้มานานแล้ว แต่สลัดไม่หลุดสักที มีโอกาสก็มาแง้ว ๆ ใส่ตลอด”

“เหมือนใคร ๆ ก็เข้าใจว่าคุณกับคุณภูดิศคบหากัน”

“เห็นว่าสนิทกันล่ะมั้ง”

ผมถอนหายใจ ไม่ชอบที่ใครเข้าใจแบบนั้น รู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่แสดงตัวว่าเป็นคนรักของหนึ่งตะวันแทนภูดิศไม่ได้

“ไม่เห็นมีใครเดินมาถามความจริงสักที ก็คิดกันไปเองทั้งนั้น”

“ถ้าอย่างนั้นผมถามได้ไหมครับ คุณกับภูดิศคบกันแบบไหนกันแน่”

หนึ่งตะวันหันกลับมามอง จ้องตาผม มีแววขุ่นเคืองเจืออยู่ในนั้น

“ถามบ้าอะไรของนาย”

“ก็ผมไม่ชอบใจ”

“ถ้าฉันเป็นแฟนกับพอร์ชมันจะปล่อยให้ฉันจีบนายแบบนี้ไหม อย่าซื่อบื้อให้มันมากนักได้ไหม เริ่มเหนื่อยแล้วนะ”

“ก็เลิกสนิทสนมกันแบบนี้เสียทีสิครับ” ผมว่า “เลิกทำตัวเหมือนหึงหวงด้วย แบบนี้จะให้คนอื่นเข้าใจยังไง คุณไม่ต้องประกาศกับใครว่าคบกับผมก็ได้นะหนึ่งตะวัน แต่ผมก็ไม่ชอบให้คนที่ตัวเองคบอยู่ทำตัวเหมือนมีพันธะกับคนอื่นเหมือนกัน”

หนึ่งตะวันเงียบไปอึดใจ สักพักก็ใช้ข้อศอกสะกิด “นี่หึงใช่ปะ”

“เปล่า”

“หึงอะดิ”

“บอกว่าไม่ได้หึงไง” ผมยกมือขึ้นปัดจมูก สักพักคนที่หงุดหงิดไม่แพ้กันเมื่อครู่ก็เปลี่ยนอารมณ์เป็นตรงกันข้าม หนึ่งตะวันหัวเราะคิกคักแล้วใช้หัวไหล่เบียดกระแซะ

“เพิ่งรู้ว่าขี้หึง”

“ผมไม่ได้หึง แต่ไม่ชอบ”

“ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย” หนึ่งตะวันฉีกยิ้ม ดวงตาพราวระยับ “แค่จะบอกว่าน่ารักดี”

ผมเม้มริมฝีปากเข้าหากัน ฝืนตัวเองไม่ให้ยิ้มขณะที่อีกฝ่ายจ้องจะล้อท่าเดียว แววตาวับวับของหนึ่งตะวัน รอยยิ้มเฉิดฉายที่มุมปากเห็นแล้วจะหลุดมาดขรึมไปด้วยจนได้ “ไม่คุยกับคุณหนึ่งแล้ว ออกไปเดินเล่นข้างนอกดีกว่า”

“อื้ม เอางั้นก็ได้ ฉันคุยกับเพื่อนคุณพ่อสักพักแล้วจะออกไปตามแล้วกัน เดี๋ยวไปหาของกินเยาวราชกันไหม ยังไม่ดึกเท่าไร น่าจะกำลังครึกครื้น”

“ครับ”

ผมเลี่ยงออกมาจากห้องบอลลูมใหญ่ของโรงแรมหกดาวมายังแถบระเบียงที่มองเห็นเข้าไปในงาน ผู้คนมากมายในงานส่วนมากเป็นระดับผู้บริหาร มีอายุไล่เลี่ยกับคุณชนินทร์และมาพร้อมบุตรชายบุตรสาว บ้างก็ส่งมาแค่ทายาทเพื่อคุยธุรกิจเท่านั้น หนึ่งตะวันในเวลานี้กลมกลืนกับทุกคนไปหมด เหมือนกับว่านี่คือที่ของเขา ที่ที่นายน้อยควรจะอยู่


“ไง”

ในมุมมืด คนที่พาคุณเอ็มหลบไปอีกฝั่งเมื่อครู่กำลังยืนสูบบุหรี่ เขาดีดขี้เถ้าจากปลายนิ้ว แสงสีส้มสว่างวาบเมื่ออัดอากาศผ่านก้นกรอง “ไอ้ตะวันพลาดฉิบเป๋งพานายมางานนี้”

“ครับ?”

“สาว ๆ จ้องตาเป็นมัน”

ภูดิศกล่าวกลั้วหัวเราะ ผมไม่ทันสังเกต สายตาจับจ้องแต่ชายหนุ่มในเสื้อเชิ้ตสีเดียวกันเท่านั้น “คงไม่อยากให้เป็นอาหารตาเลยถีบกระเด็นมานี่ล่ะมั้ง”

“ผมขอออกมาเองครับ”

“โอ้ ยิ่งเข้าทาง” คู่สนทนายังกล่าวด้วยน้ำเสียงแบบเดิม เขาเงียบไปชั่วอึดใจ อัดควันบุหรี่เข้าปอดอีกครั้ง “ยังหึงฉันกับไอ้ตะวันอยู่ล่ะสิ”

“ก็...”

“เฮ้ย ฉันเข้าใจ ผู้ชายที่ไหนจะยอมรับง่าย ๆ เสียฟอร์มหมด มันเหมือนเราไม่มั่นใจตัวเอง จริงไหม” ผมไม่ตอบ ปล่อยให้ภูดิศเป็นคนกล่าวนำต่อ และดูเหมือนอีกฝ่ายจะถนัดในการโน้มน้าวชักจูงใจเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว “ฉันโตมากับมัน ตั้งแต่ประถม หรืออาจจะก่อนหน้านั้น เหตุผลคล้าย ๆ กัน แต่ไม่เหมือนเสียทีเดียว ของฉันพ่อแม่ไม่ค่อยอยู่ไทย ส่วนไอ้ตะวันคือที่บ้านไม่มีเวลาให้ ที่จริงก็น่าสงสาร อย่างที่บอก มันมีปมของมัน ชอบแอบไปร้องไห้คนเดียวบ่อย ๆ ฉันเห็นก็สงสาร ทำไปทำมาเลยติดกันเป็นตังเม”

“ผมพอจะเห็นอยู่”

“จะให้เทียบ ฉันก็เหมือนเป็นพี่ชายมันนั่นแหละ พี่น้องที่คลานตามกันมา พอจะเข้าใจไหม”

“แต่ก็ไม่ใช่พี่น้องกันจริง ๆ อีกอย่าง...คุณเองก็...”

“เฮ้ย เกย์ก็คบกันอย่างเพื่อนได้นะเว้ย ไม่ใช่เอะอะจะเสียบกันท่าเดียวเสียหน่อย” ภูดิศพูดกลั้วหัวเราะ ผมได้กลิ่นมินต์ออกมาจากลมหายใจ “ที่จริงมันก็น่ารักจริง ๆ นั่นแหละ แถมเข้ากันได้เกือบทุกเรื่อง แต่เห็นกันมาตั้งแต่เจี๊ยวเท่ายาเม็ดแก้อักเสบ เอาอะไรไปพิศวาสมันวะ คนที่นายต้องกังวลน่ะ พระเอกของงานนี้ต่างหาก”

“ครับ?”

“พี่ตุลย์น่ะสิ”

ผมเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย คุณตุลย์ที่ว่าคือลูกชายห้างสรรพสินค้าที่มีสาขาอยู่ทั่วกรุงเทพและมีนโยบายที่จะขยายไปยังหัวเมืองใหญ่เร็ว ๆ นี้ อันที่จริงหนึ่งตะวันก็พูดถึงบนรถบ้างว่าฝ่ายนั้นทำงานมาพักใหญ่ เพียงแต่เร็ว ๆ นี้จะขึ้นมาเป็นประธานบริษัทเต็มตัวเสียที อายุมากกว่าคุณหนึ่งไม่มาก ถือว่าเป็นนักธุรกิจอายุน้อยที่ประสบความสำเร็จมากทีเดียว

“พี่ตุลย์เป็นแฟนคนแรกของตะวัน เป็นคนที่มีอิทธิพลมากเสียด้วย”

“อิทธิพลยังไงเหรอครับ”

“เป็นคนเดียวที่เคยทิ้งมัน”

ภูดิศขยี้มวนบุหรี่ที่ไหม้ไปเกินครึ่งลงบนทรายเหนือถังขยะ ควันสีขาวอมเทายังพวยพุ่งออกมาจากจมูกเป็นสันคม “มันมีแฟนคนแรกตอนมหาวิทยาลัยนี่แหละ พี่ตุลย์มาจีบมัน ทำให้มันรู้ว่าตัวเองเป็นเกย์ อยู่กับฉันตั้งหลายปีมันยังไม่สงสัยว่าตัวเองจะชอบผู้ชายเลยสักนิด จีบมันแค่สามเดือนก็ติดแล้ว คบกันเกือบปีได้ คนอื่นมันชิงทิ้งก่อนตลอด”

“แล้วทำไมถึงเลิกกันล่ะครับ”

สายตาคมมองทอดออกไป เขาพยักพเยิดให้สัญลักษณ์ว่าชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ที่เดินตรงมาหาหนึ่งตะวันตอนนี้คือคนที่กำลังพูดถึง

“เซ็กซ์น่ะ”

“ครับ?”

“มันไม่ยอม” ภูดิศพูดพลางถอนหายใจ “ถึงได้บอกไงว่ามันป๊อด คนเหี้ยอะไรมีแฟนแต่ไม่อยากมีเซ็กซ์ ทะเลาะกันหลายครั้ง ตอนหลังพี่แกก็เบื่อ คบไปก็ไม่ได้เอา ไปหาคนง่าย ๆ ดีกว่า ไม่เสียเวลา”

ผมครางรับ มองภาพของหนึ่งตะวันที่ยืนหันหน้าเข้าหาคนรักเก่าด้วยใบหน้าระรื่น เหมือนอดีตที่ขุ่นมัวไม่อาจทำร้ายเขาได้อีก ในขณะที่โล่งใจ ผมกลับรู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาพร้อม ๆ กัน

หนึ่งตะวันไม่เจ็บปวดกับรักแรกอีกแล้ว แต่ก็ยากเหลือเกินที่จะวางใจได้ว่าความรู้สึกอื่นจะจางหายไปด้วยหรือไม่

“แล้วคุณพอร์ชพอจะทราบไหมครับว่าตอนนี้คุณตุลย์ตอนนี้มีแฟนหรือยัง”

“ได้ยินว่ามีผู้หญิงที่ทางบ้านอยากให้แต่งงานด้วยอยู่หรอกนะ แต่เข้าใจใช่ไหม เขาเป็นเกย์ ยังไงก็ต้องการผู้ชายมากกว่าอยู่แล้ว”

“แล้วคุณหนึ่ง...”

“ถึงได้บอกไงว่าเอาเวลาที่หึงมันกับฉันไประวังทางนั้นดีกว่า”

ภูดิศทิ้งระเบิดไว้เท่านั้น เขาตบบ่าสองครั้งเชิงให้กำลังใจแล้วเดินกลับเข้ามาในงาน ทันทีที่คุณเอ็มเห็นการปรากฏตัวของชายหนุ่มก็เดินเข้าไปหาพร้อมแก้วเครื่องดื่มเย็น ๆ ในทันที

ผมมองภาพของหนึ่งตะวันที่พูดคุยกับคนรักเก่านิ่งเงียบ ปล่อยให้สะเก็ดความไม่พอใจสะกิดอยู่ข้างใน ระหว่างทางหนึ่งตะวันพูดถึงคุณตุลย์หลายอย่าง แต่สิ่งเดียวที่ไม่ปริปากบอกออกมาเลยคือความสัมพันธ์ที่เคยมีกับชายหนุ่ม เขายืนตรงนั้น ส่งแก้วไวน์ให้กัน พูดคุยอย่างสนิทชิดเชื้อและเหมาะสมกันอย่างไม่มีที่ติ เหมาะสมกว่าภูดิศกับคุณหนึ่งด้วยซ้ำ คุณตุลย์ดูเป็นผู้ใหญ่ อารมณ์ดีที่ควบคุมหนึ่งตะวันได้ เขาร่างกายสูงใหญ่ อกผายไหล่ผึ่ง ใบหน้าหล่อเหลาคมสัน กิริยามารยาทก็ดูนุ่มนวลไปหมด ผมเห็นประกายในแววตาคู่นั้น มันหวานเยิ้มและหว่านล้อมเกี้ยวพาราสีอีกฝ่ายในที หนึ่งตะวันเฉไฉ แต่ไม่ยอมเลี่ยงออกมาให้เด็ดขาด
รู้ตัวอีกที ผมก็ไปยืนคู่นายน้อยของไร่ตะวันฉายเสียแล้ว

“คุณหนึ่ง”

“อ้าว เบื่อแล้วเหรอ” หนึ่งตะวันหันมาถาม ส่งแก้วเปล่าให้บริกรมารับ ขณะที่คุณตุลย์ส่งแก้วใหม่ให้ ไม่ลืมที่จะยื่นเผื่อมาทางผมอีกแก้ว

“เพื่อนหนึ่งเหรอ”

“ผู้ช่วยคนสนิทครับ” หนึ่งตะวันตอบยิ้ม ๆ อย่างมีนัยยะ ชายหนุ่มอีกฝ่ายเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แสดงความแปลกใจ

“สนิทมากหรือเปล่า”

“ก็…ครับ พอดีทำงานด้วยกันด้วย”

“ที่เล่าให้ฟังว่าเป็นคนสอนงานที่ไร่ใช่ไหม”

หนึ่งตะวันพยักหน้า สายตาของคุณตุลย์ที่มองผมวูบหนึ่งฉายความรู้สึกหยามเหยียดจากก้นบึ้งจิตใจ แต่ครู่เดียวก็โปรยยิ้มให้อย่างเป็นมิตร คล้ายหน้ากากที่สวมอยู่นั่นไม่เคยเผยความรู้สึกภายในออกมาแม้แต่น้อย

“โชคดีนะ ได้คนฝีมือดีมาข้างกาย ท่าทางทะมัดทะแมงเป็นงานนี่”

“ครับ” หนึ่งตะวันตอบ “ไม่ได้กฤชหนึ่งก็แย่เหมือนกัน แต่ว่าพี่ตุลย์ไม่ไปคุยกับแขกคนอื่นบ้างเหรอ เดี๋ยวคุณเอมอรก็หาว่าหนึ่งกั๊กลูกชายมาไว้คนเดียว”

“ก็บอกแม่ว่าคุยเรื่องไวน์ที่จะเอามาวางเพิ่มในห้างพี่สิ” ตุลย์ส่งยิ้มอย่างมีนัยยะ “พี่มีโครงการจะขยายสาขาไปโคราชอยู่นะ ไว้ถ้ามีโอกาสไปเมื่อไรจะรบกวนไร่ตะวันฉายได้หรือเปล่า”

“พร้อมเสมอครับ มาเถอะ พี่ตุลย์จะได้ชิมไวน์ดี ๆ ที่พ่อเก็บไว้ที่ไร่ด้วย ขนาดหนึ่งยังไม่ได้แตะเลย สงสัยต้องรอแขกคนสำคัญ”

“ได้เลย ถ้างั้นพี่ไปคุยกับคุณเอนกก่อนนะครับ ยังไงพี่จะโทรหาอีกที ฝากบอกคุณพ่อด้วยว่าหายไว ๆ เมื่อวานพี่ส่งกระเช้าไปเยี่ยมแล้ว ของบำรุงทั้งนั้น บังคับคุณพ่อให้ทานให้หมดล่ะ แล้วนี่จะกลับกันเลยเหรอ”

“ครับ ไม่อยากให้คุณพ่ออยู่ที่บ้านคนเดียว”

“เด็ก ๆ ที่บ้านเยอะแยะไป น่าจะอยู่ด้วยกันอีกหน่อย ยังไม่ทันหายคิดถึงเลย แต่เอาเถอะ ไว้จะไปเยี่ยมที่บ้านก็ได้”

หนึ่งตะวันฉีกยิ้มรับคำ ร่างสูงใหญ่เดินเฉียดไหล่ผมไป ใกล้จนได้กลิ่นน้ำหอมราคาแพง ผมถอนหายใจหลังจากยืนแน่นิ่งอยู่นาน

“คุยงานน่ะ นานหน่อย ไปเยาวราชกันไหม หิวรึเปล่า อาหารค็อกเทลไม่อยู่ท้องหรอก”

“ผมอยากกลับบ้านมากกว่า”

“เหนื่อยเหรอ”

“ครับ”

“ก็ได้ งั้นแวะร้านบะหมี่ข้างทางเอาก็ได้ ฉันหิวมากเลย”

หนึ่งตะวันยิ้มตาปิด แตะข้อศอกผมแล้วพากันออกจากงานเงียบ ๆ เมื่อพ้นเขตที่คนพลุกพล่าน แขนขาวก็สอดเข้าคล้องข้อศอกผมไว้ เอนศีรษะซบบ่าออดอ้อนเอาใจ

“กฤช เป็นคนขี้หึงมากหรือเปล่า”

“ถามทำไมครับ”

“ฉันอยากรู้ จะได้รู้ว่าขอบเขตตัวเองทำได้แค่ไหนเราถึงจะไม่มีปัญหากัน”

“อะไรที่คิดว่าทำแล้วไม่เหมาะก็อย่าทำครับ” ผมพูดแค่นั้น และไม่มีการขยายความใด ๆ เพิ่มเติม



TBC

สวัสดี พี่ตุลยยย์ พระเอกมาแล้ว /ผิดด พอร์ชน่ะตัวหลอก พี่ตุลย์นี่แหละของจริง บอกเลย นังกฤชเป็นบ้าแน่ๆ ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์นะคะ เราจะฟันพี่หนึ่ง เอ๊ย ฟันฝ่าอุปสรรคไปด้วยกันน
/กอดแน่น
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 10-06-2015 19:04:37
ออกมากแค่ตอนเดียวก็เหม็นหน้าพี่ตุลย์แล้ววววว!!!
ไม่เห็นจะน่าเชียร์น่าฟัดเหมือนภูดิสเลย หึหึ
เอาตัวหลอกมาน่าโดนหลอกขนาดนี้ก็ยอมค่ะ (หัวเราะ)
เตรียมอ่านนังกฤชเป็นบ้า มาม่าอย่างเพิ่งสุกนะะะ
รอตอนต่อไปค่าา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 10-06-2015 19:07:48
เหมือนงานนี้สรา้งขึ้นมาเพื่อกฤชเลยนะคะ หึงทั้งงาน
คุณพอร์ชโผล่มาทำให้หัวใจกระชุ่มกระชวยเล่น อยากหาคู่ให้เหลือเกิน จะเชียร์โจ้ก็อะไรอยู่ 55555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 10-06-2015 19:09:24
กฤชหึงก็บอกว่าหึงสิ ทำซึนอยู่ได้  :m16:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 10-06-2015 19:09:36
เอากันเลย ไหน ไหน ก้ เป็นแฟนกันแล้ว กฤช หึงก็ควรบอกว่าหึงนะ

แต่พอร์ชแรง เห็นกันตั้งแจ่เจี๊ยวเท่ายากแก้อักเสบ คุณพระ สาบานนั้นเจี๊ยวคุณหนึ่ง ไม่ใช่ไข่แมว 555555555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 10-06-2015 19:11:24
น่ากลัวว เรากลัวเรื่องแฟนเก่าที่สุด  :z3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 10-06-2015 19:12:22
กฤชสู้ๆ กฤชสู้ตาย~ เราต้องนิ่งเข้าไว้นะคะ ปล่อยนายน้อยเขาไปเถอะค่ะ เขาอยากจะทำอะไรก็เชิญเลย~ นายน้อยทำอย่างกับกฤชไม่สำคัญเลยน่ะ เคืองแทนเลยนะคะเนี่ย :ruready นายน้อยกำลังเล่นอะไรอยู่นิ?
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 10-06-2015 19:18:26
กฤชชี่หัวปั่นแน่ๆ เจอแบบพี่ตุลย์เข้าไป กระอักเลือดตายชัวร์!

แต่คุณหนึ่งน่ารักมาก ทั้งอ้อน ทั้งเอาใจ คุณหนึ่งน่ารักมากๆ เอนนี่เวย์ #ทีมคุณหนึ่ง ค่ะ

ไม่ชอบสายตาพี่ตุลย์ นางดูร้ายๆ แล้วอะไร ทิ้งเขาไม่ใช่หรอ อย่าได้หวังจะแอ้มจ้ะ หมั่นกฤชชี่ก็จริง แต่เราหวงคุณหนึ่งให้กฤชนะบอกเลย

ปล.เราว่าพอร์ชมีมุมน่ารัก ตอนคุยกะกฤชดูเป็นกันเองอ่ะ ชอบๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: pp_psj ที่ 10-06-2015 19:19:36
โอ้ยยย กฤชเอ้ย ชอบผู้ชายคนแรกก็อุปสรรคเยอะเหลือเกิน
เอาใจช่วยน้า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 10-06-2015 19:19:51
พ่อคนขี้หึงปากหนัก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 10-06-2015 19:24:27
สู้ๆละกัน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 10-06-2015 19:28:13
ทำไมเริ่มสงสารกฤชชชชชช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 10-06-2015 19:29:47
แล่วๆแล่วแล้ววววว
กริชเจอของจริงเข้าซะแล้ว
เอาใจช่วยทั้งสองคนนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 10-06-2015 19:30:12
นายน้อยยังมีใจอยู่หรือเปล่า
นั่นแหล่ะคือปัญหาใหญ่
เพราะกับกฤชก็เพิ่งจะเริ่ม
แถมฝ่ายโน้นเป็นรักแรกเชียวนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 10-06-2015 19:33:43
กฤชเจอก้างชิ้นใหญ่เข้าแล้ว จะเป็นยังไงต่อไป
กฤชที่บางทีก็ชอบมีความคิดเรื่องฐานะตัวเองกับนายน้อยขึ้นมา
แล้วมาเจอตุลย์ที่ดูมีภาษีกว่าจะไม่ยิ่งคิดมากกว่าเดิมหรอ
แต่หึงก็บอกไปเลยนายน้อยจะได้ไม่เข้าไปทำสนิทกับตุลยามาก
นายน้อยก็บอกแล้วว่าไม่อยากให้การคบกันมีปัญหา มีอะไรก็พูดไปตรงๆเลยกฤช
สู้ๆ

 :mew1: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Nathi ที่ 10-06-2015 19:37:30
ดราม่ากำลังก่อหวอดใช่ม้ายยยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: blackwidow ที่ 10-06-2015 19:39:11
สนุกมากเลยครับ เป็นกำลังใจให้คนเขียนน้า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 10-06-2015 19:41:44
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 10-06-2015 19:42:53
เอ้าาา เอาหน่อย ฟันกันซักตั้ง เอ้ย ! ฝ่าฟันกันซักตั้ง
กฤชตอนก่อน ๆ นางก็เปรย ๆ ว่าขี้หึงมหาโหดนะ
พาร์ทนี้นี่หึงสะบัด เอ้อเอาดิ ๆ จะสู้พี่ตุลย์ได้เปล่า
หรือชิงเปิดซิงนายน้อยไปเลย เจาะ ๆ กันไป
 :oo1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 10-06-2015 19:50:38
ควรรู้ตัวเองเราไม่อยากให้เขาทำขนาดไหน ที่เราหึง
ควรทำเท่านั้นเหมือนกัน
รู้ไว้นะ
ชอบจัง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 10-06-2015 19:53:39
อีพระเอกหึงตาเหลือกแน่แบบนี้
หนึ่งก็ถามมาได้ว่าขี้หึงมากเปล่า
นี่น้องไม่รู้จริง ๆ เหรอมมมมมมมมมมมม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixa ที่ 10-06-2015 20:01:10
นายเป็นใครจะมาดูถูก เหยียดหยามกฤชได้ไง
นี่ทีมคุณหนึ่ง สามารถแซะกฤชได้คนเดียวเฟร้ย

หนึ่งตะวันไม่ซื่อหรอก อยู่ที่ว่าจะแกล้งหรือเปล่า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 10-06-2015 20:05:52
อิกฤชหึง...!!!

เค้าความวุ่นวายมาแล้ว...
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 10-06-2015 20:08:23
ตุลย์พอร์ชแน่ๆ

/เดี๋ยว


ถถถถถถถถถถถถถ กฤชเอ้ยย
สู้นะลูกก คิดจะเด็ดดอกฟ้า ก็ต้องเจออุปสรรคเยอะอย่างนี้แหละ
ช่วงนี้ชูป้ายไฟให้พระเอกเป็นพิเศษ สองตอนมานี่นางน่าสงสารมาก
ปกติทีมพี่หนึ่งนะเนี่ย แต่ช่วงนี้ขอเป็นทีมกฤชไปก่อนแล้วกัน
ชีวิตต้องสู้นะกฤช พี่ตุลย์ก็พี่ตุลย์เถอะ หล่อพ่อรวยแล้วยังไง สู้หนุ่มบ้านไร่ได้มั้ยยย โธ่!

ปล.พี่พอร์ชยังคงดีงามเสมอเลยค่ะ /รัก  :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 10-06-2015 20:09:33
ต๊ายยยยย
กฤชทำเป็นดุ!

มาเลยตุลย์ สะกิดให้ไอ้คนหน้ามึนหน้าดำหน้าแดงไปเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 10-06-2015 20:13:35
สู้ๆนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 10-06-2015 20:14:34
โถถถถ
อิตากฤชชชชช
ึุคุณหนึ่งคงไม่ต้องออกไปข้างนอกห้องนอนละถ้าจะบอกว่าอย่าทำอะไรที่ไม่เหมาะ
5555555555555555555

คนซึนก็ยังเป็นคนซึน
แต่ถึงจะหึงแล้วไม่พูดยังไงก็น่ารักอยู่ดี(ในสายตาคุณหนึ่ง)
แต่เรารู้สึกอยากฟาดให้ก้นลายสักที
เดี๋ยวได้โดนตาตุลย์อะไรนั่นฟาดคอหงายหรอก
รักแรกมันแยกยากนะว้อยยย

รีบเผด็จศึกเดี๋ยวนี้เลยตากฤช
5555555555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 10-06-2015 20:15:40
บอกไปสิว่าขีัหึงมากกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 10-06-2015 20:16:42
สงสารคุณกฤชอะ คนมันขี้หึงจะให้ทำยังไงละ
ขอบเขตของการหึงมีใครทำได้บ้าง ว่าต้องหึงเท่านี้ หึงน้อยกว่านี้ นี่มันแฟนเรานะเฮ้ย

คุณหนึ่งไม่รู้จริงๆเหรอว่าต้องทำยังไง แฟนเราคุยกับแฟนเก่า คุณหนึ่งยังเคยหึงพี่นุ่นกับคุณกฤชเลยนะ

คุณมีหน้ามีตาทางสังคม แต่ก็เนาะจะให้ไม่พูดกับเขา(คุณตุลย์)ก็ดูไม่ดีเท่าไหร่ แต่ก็นะ ไม่รู้อะ #งอแง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 10-06-2015 20:17:31
สงสารกฤช แกต้องหนักแน่นไว้นะ

ตอนเป็นแฟนกันก็คิดว่าคุณหนึ่งแกก็ไม่ได้รักพี่ตุลย์เท่าไหร่หรอก ไม่งั้นยอมไปแล้ว

ความกลัวหรือจะสู้ความรัก มักทำให้คนหน้ามืด 5555 คิดว่าหนึ่งมีกฤชอยู่ในใจมานานแล้วมากกว่า

พี่ตุลย์แกก็ไม่ได้รักหนึ่งมันหรอก ปีเดียวก็ยอมไม่ได้ เซ็กส์ความสุขแค่เดี๋ยวเดียว ยังเอามาเป็นเหตุแห่งการเลิกได้

รักแล้วรอหน่อย จะได้ความสุขที่เต็มอิ่มมากกว่า

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: kojibara ที่ 10-06-2015 20:26:02
เอาแล้ววววววววววววว
งานนี้มีหึงจนเลือดขึ้นหน้ากันบ้างล่ะ
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 10-06-2015 20:29:41
กฤษขี้หึงนะเนี่ยะะะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 10-06-2015 20:37:32
หึหึหึ ท่าทางพี่ตุลย์จะแรงของจริง มีมองเหยียดๆด้วย
คนอะไร เพิ่งพบกันกล้ามองอย่างนี้ ถึงจะแค่แวบเดียวก็เถอะ

หึงแน่นเลยนะกฤช สู้ๆเข้าไว้ (ตบไหล่ปุๆ)
มีให้หึงอีกหลายยกแน่ๆ
แต่มั่นใจในตัวคุณหนึ่งหน่อย
นายเป็นคนที่คุณหนึ่งตามจีบตามวางแผนเลยนะ

จง-มั่น-ใจ-ซะ-กฤช

กฤชที่เคยปากจัดๆคนนั้นอ่ะ เอากลับมาซ่าาาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 10-06-2015 20:45:33
วัตถุดิบมาม่าออกมาแล้ว
รอชมผู้ชายแมนๆหึงเป็นบ้าดีกว่า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 10-06-2015 20:46:35
พอร์ชนางน่ารักอ่ะหาเนืี้อคู่ให้
นางหน่อยตอบแทนความน่ารัก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 10-06-2015 20:51:55
กรีดร้องไปเลยค่าาาาาา  :ling1: :ling1: :ling1:
งื้อออออ อิพี่ตุลย์มาแบบวินๆอ่ะ หน่วงไปกับนังกฤชเลยทีเดียว
 :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 10-06-2015 20:52:48
เสน่ห์แรงจริงๆเพ่หนึ่งของน้องกฤช  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 10-06-2015 20:58:47
 :angry2: อิตุลย์ฉันเกลียด บอกเลย อย่ามาดูถูกนังกฤชนะ เชอะ  คุณหนึงก็อย่าเฟรนด์รี่มากนึกถึงตอนตัวเองว่าชอบไหมที่เห็นแฟนเรา ยิ้มแย้มคุยกับแฟนเก่า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 10-06-2015 21:00:43
กฤชหนักแล้วสิจากนี้  เราว่าเราเข้าใจกฤชนะ พื้นฐานนิสัยกฤชเป็นคนขี้หึงขี้หวงด้วยสิดูจากสมัยคบกับพี่นุ่น

ตัวกฤชเองก็มีปมนะมาคบกับพี่หนึ่งนี่ นางอายุน้อยกว่า ฐานะด้อยกว่า  เห็นชัดจากตอนที่คุณหนึ่งพาไปช็อป ยังกะเสี่ยเลี้ยง กฤชไม่ชอบที่คุณหนึ่งจ่ายให้ กฤชไม่ได้อยากได้ของราคาแพงๆ  เรายังจี๊ดแทนตอนตัดผมแล้วคุณหนึ่งว่าเป็นคนขึ้นมาหน่อย  กฤชตามคุณหนึ่งมาในงานเลี้ยงเหมือนปลาออกนอกน้ำ ไม่คุ้น ไม่ชิน มากกว่าการแปลกที่  ยิ่งตุลย์มามองแบบเหยียดหยามเพราะว่ากฤชด้อยในแง่ของฐานะ  สังคม วัยวุฒิ  หน้าตาอาจจะไม่  เชื่อว่ากฤชแซ่บพอในด้านนั้น  ที่แปลกใจก็คือคุรหนึ่งท่าจะยังซิงอยู่สินะ

ตุลย์รุกหนักแน่ๆเพราะเราว่าหนึ่งคือปลาที่หลุดออกไปไง  ปลาที่ไม่ได้ชิม   แต่ถ้าดูทางสังคมแล้วตุลย์ไม่มีอนาคตให้เลย 

อยู่ที่กฤชแหละว่าจะหนักแน่นได้ขนาดไหน  ความรักของคุณหนึ่งจะทำให้กฤชเชื่อมั่นได้มากเพียงใด  สู้ๆเข้านะลูก  :call:

ป.ล  ฝรั่งว่ากันว่าแฟนที่ซื้อเสื้อผ้าให้นี่คืออยากจะเป็นคนถอดให้ด้วยนะ  เราเก็ทความหมายนะตะเอง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 10-06-2015 21:03:27
อิพี่ตุลย์กิริยาไม่งามตั้งแต่ครั้งแรกเลยนะคะ :mew5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 10-06-2015 21:23:52
พี่ตุลย์นี่ ตัวร้ายสินะ กฤชสู้ๆ อดทนๆ เชื่อใจนายน้อยนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: บูมพอส ที่ 10-06-2015 21:26:32
แอบกรี้ดคุณหนึ่ง ตอนอยู่บนรถ

ไม่เป็นไรนะกฤช ใครๆก็มีความหลังกันทั้งนั้น สู้ๆนะค้าบบบบบบ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 10-06-2015 21:53:27
กฤษสู้ๆนะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 10-06-2015 22:00:30
ยังรักพระเอกคนเดิมนะ... พี่พอร์ชอ่ะ อิอิ

มาฉากแรกก้อเกลียดอิพี่ตุลย์เลย

แอบสงสารอิกฤชเบาๆ ละ นางน่ารักขึ้นเยอะงี้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: kukkikkooka ที่ 10-06-2015 22:10:54
ตอนนี้แอบสงสารกฤชนิดๆ หึงแต่ทำอะไรไม่ได้ โถวววว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 10-06-2015 22:12:49
หนึ่งอย่าอ้อยแฟนเก่ามาก
แฟนปัจจุบันได้มายากไม่ใช่เหรอ คิดก่อนทำนะคะตามที่กฤชบอกเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 10-06-2015 22:20:01
เปิดตัวมาก็ทำให้เกลียดเลยนะอิพี่ตุลย์ ไม่ชอบคนที่เหยียดคนอื่น ดีนักหรือไง โด่ววว ขี่ม้าเป็นป่าว
สู้อิตากฤชก็ไม่ได้ ชิชะ
อินจัด
 :katai1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 10-06-2015 22:21:59
เหตุผลการเลิกเซอร์ไพร์สแฮะ หนึ่งตะวันที่ใสซื่อ น่ารักดีค่ะ ตอนนี้ดูจะเป็นต่อร้ายขึ้นมากทบต้นทบดอกนายกฤชเลยทีเดียว
พี่ตุลย์ก็ดูดีกับหนึ่งนะ แต่รวมๆ นิสัยไม่ดีติดจะชอบดูถูกคน ท่าทางจะดราม่ากันเรื่องนี้แหละ
คนหนึ่งขี้หึง อีกคนก็น่ารักฟุ่มเฟือย ทั้งสองคนต้องปรับตัวกันอีกสักพักเลย ที่จริงคุณหนึ่งก็ขี้หึงนี่เนอะ


ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 10-06-2015 22:23:42
สู้ๆนะกฤษ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 10-06-2015 22:25:33
รักแรกซะด้วยเตรียมใจไว้เลยน่ะกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 10-06-2015 23:02:45
เอาล่ะซิ่ แล้วจะไงต่อล่ะ
กระดูกเบอร์ใหญ่เลยนะเนี่ยตุลย์เนี่ย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Fujung ที่ 10-06-2015 23:06:59
กลัวพลิกล้อคอะคะ  แบบว่าคราวนี้พี่ตุลเข้าหาตะวันเพราะสนใจกฤช  พลิกล้อคกันน่าดูถล่มถลาย ฮ่าๆ  คิดไปนู้นยังไงๆก็เชียร์กฤชน้า :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 11-06-2015 00:11:40
อะไรยังไงไม่รู้ แต่ชอบพอร์ชแฮะ ดูเป็นตัวชงดี
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 11-06-2015 00:56:14
มรสุมเริ่มรุมกฤชแล้ว แต่หึงก็บอกว่าหึงสิ :katai1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 11-06-2015 01:30:54
ที่หนึ่งขี้หึงน่ะ จิ๊บๆ
ของจริงต้องกฤช เดี๋ยวก็รู้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 11-06-2015 01:35:05
ดูแววละ ตากฤชต้องพึ่งยาระงับประสาท
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 11-06-2015 01:43:55
กฤช จะรู้ตัวมั้ยว่าตัวเองเป็นคนขึ้หึงมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 11-06-2015 01:57:02
เปงเรื่องอีกแร้วสินะ 5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: fullmoonny ที่ 11-06-2015 02:13:50
กรี้ดแรง คนแต่งสับขาหลอกเราจนได้
งานนี้คู่แข่งกฤตไม่ธรรมดานะครับ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 11-06-2015 03:16:34
เหยยย พี่ตุลย์อะไรนี่เอาไปเก็บที
กฤชสู้ๆนะแก เป็นกำลังใจให้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: pp4 ที่ 11-06-2015 05:36:05
ปัญหาเรื่องคนรักเก่าที่ต่างคนต่างก็มี
แต่ของนายกฤชนี่มาตึ๋งนึง ให้รู้ว่ามี ส่วนของนายน้อยนี่คงทำนายกฤชกระอักเลยทีเดียวเชียว #ยิ่งมีนายพอร์ชด้วยแล้ว
โอ้ย เหมือนนายกฤชเป็นที่สามที่สี่อ่ะ ไม่ใช่ที่หนึ่งของนายน้อยอ่ะ โถ่ววววว #ผู้บ่าวที่น่าสงสาร
เรื่องก่อนๆนี่มีแต่พระเอกดู...มีอำนาจมากกว่า แต่มาเรื่องนี้นี่...ไม่อยากพูดให้แทงใจนายเลยนะกฤชนะ ถถถถถถถถถถถถ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 11-06-2015 07:45:12

พออ่านดูแล้ว พี่ตุลย์น่ะเหมาะกับการเป็นเมียมากกว่านะ

มาเป็นเมียพอร์ชก็ได้ เอามั้ย พอร์ชตุลย์ น่ารักดีนะ เก๋ๆ

 :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 11-06-2015 07:46:13
ไท่ชอบพี่ตุลย์ ห้ามกูถูกคนอื่นนะ ไม่ว่าตัวเองจะใหญ่มาจากไหนห็เหอะ #ทีมกฤชคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 11-06-2015 08:07:11
อิกฤชหึงแล้ว

นายน้อยน่ารักน่าหยิก

นายน้อย.......ถามว่าหึงใหม

กฤช............ตอบเลยว่า มากกกกกกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 11-06-2015 08:52:32
ทำให้หึงขนาดนี้ เราว่าคืนนี่คุณหนึ่งไม่รอดหรอก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 11-06-2015 08:53:28
ศึกใหญ่นี้จะเริ่มต้นจริง ๆ แล้วซินะกฤช  แต่ที่แน่ๆพี่หนึ่งเลือกปัจจุบันอยู่แล้วล่ะ อย่าคิดมาก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 11-06-2015 09:37:50
ตาย ๆ อิกฤชสนุกแน่เจอคู่ปรับดีกรีแฟนคนแรก เง้อออ รักพอร์ชพ่อสุดเท่ของเจ้ ลุ้นตอนหน้ามากค่ะ อิตาตุลย์ต้องตามมารังควานชัว มาแปปเดียวแววร้ายออกมากง่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: sodawan1 ที่ 11-06-2015 09:58:30
เอาตุลย์ไปเก็บด่วนนนนนนน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: New_Tai ที่ 11-06-2015 10:13:54
นายน้อยน่ารักอ่ะ ชอบๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Pamaipraewa ที่ 11-06-2015 11:16:45
นายน้อยเอาใหญ่แล้ว เดี๋ยวกฤชโกรธขึ้นมาจริงๆแย่เลย :hao4:

อีตาตุลย์นี่เท่ไม่ได้เท่าพอร์ชเลย ฟังจากที่เล่ามาแล้วเชียร์ไม่ลง ชิ!

ก็ขอให้ทั้งสองผ่านอุปสรรคไปได้ด้วยดีนะะะะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 11-06-2015 20:11:51
เยส ว่าแล้วว่านายน้อยต้องยังซิงอยู่(?) 555555
หมั่นไส้กฤชทุกตอน หึงก็บอกหึง ซึนอยู่ได้ ทีตัวเองคุยกับแฟนเก่าพี่นงพี่นุ่นของเธอ นายน้อยก็หึงเหมือนกันแหละ ทีนี้เข้าใจความรู้สึกรึยังล่ะ เชื่อใจในตัวนายน้อยหน่อยเว้ย!!! ชิ น่าหมั่นไส้จริงๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 11-06-2015 21:21:15
อะไรคือตุลย์พอร์ช อ้ายยยย... เมนใหม่ อิกฤษหลบไปก่อน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: oss_tw ที่ 11-06-2015 21:28:25
 :L1:

 ให้กำลังใจกฤช

 สู้ สู้ เพื่อพี่หนึ่งนะ

  o13
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 11-06-2015 23:16:45
ต้องเตรียมถ้วยชามเพื่อรอต้มมาม่าเดือดในอีกไม่กี่ตอนไหมคะ  :a5:
บอกเราก่อนด้วยนะ เราจะได้เตรียมทัน  :katai1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 12-06-2015 00:01:38
พอร์ชนี่ดูเหมือนจะหวังดีกับกฤชนะ คอยบอกอะไรๆ แต่ก็แปลกๆ

หนึ่งก็ขี้อ่อยเหลือเกิน ที่ผ่านมาไม่ยอมใครๆแล้วจะใจอ่อนให้กฤชเร้อ
ขนาดแฟนคนแรกยังไม่ได้แอ้มเลย เพอร์เฟ็คกว่ากฤชเห็นๆ

ตุลย์นี่ โผล่มาไม่นาน แต่ไม่ชอบซะแล้ว
มาดีเลิศกว่าพระเอกของเราได้ไง
ถึงพระเอกเราจะจน แต่ต้องดีที่สุดสิ

หวังว่านายท่านจะไม่เปลี่ยนเป้าหมาย
จากที่เคยพูดเชียร์ๆพอร์ชกับหนึ่งไว้
คงจะไม่เปลี่ยนมาเชียร์ตุลย์แทนนะ

หนักใจกว่าอะไรทั้งสิ้นคือใจนายน้อย
หวังว่าคงจะมั่นคงต่อกฤช
ไม่หวั่นไหวให้แฟนคนแรก
อย่าทำให้พระเอกผู้ต่ำต้อย เกลือกกลั้วขี้ม้าของเราต้องช้ำใจนะคะ นายน้อย
 อกหักจากผู้หญิงก็เคยแล้ว ถ้าต้องอกหักจากนายน้อยอีก
คราวนี้คงไม่กลายเป็นเกย์แล้วค่ะ อาจล้ำไปเป็นตุ๊ดเลย ฮ่าาาาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 12-06-2015 00:13:35
คุณหนึ่งถามเพื่อป้องกันไม่ให้มีปัญหา หรืออยากยั่วให้หึงกันแน่จ๊ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 12-06-2015 07:32:23
เอาแล้ววววววววว กฤชหึงจายแน่อ่ะงานนี้ เราชอบพอร์ชจังเลยตลกดี
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 12-06-2015 07:49:19
ไม่กินมาม่าอะ อืดแล้ว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: loverken ที่ 12-06-2015 13:58:04
ชีวิตบ้านทุ่ง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: แก้วเจ้าจอม ที่ 12-06-2015 19:40:48
กฤชต้องคอยตามหึงไม่ไหวๆ แน่ๆ ผู้ชายรายล้อมหนึ่งตะวันขนาดเนี่ยย >\\\< เสน่ห์แรงนะเรา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 18 (10/06/15) p.36
เริ่มหัวข้อโดย: natsikijang ที่ 14-06-2015 00:12:01
โอ๊ย  หมั้นไส้คนขี้หึง  ตอนนี้คุณหนึ่งน่ารักมากเหมือนอยากแกล้งให้นายกฤตหึง ^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 14-06-2015 02:26:29
ตอนที่ 19



จะว่าไปแล้ว ผมเองก็รู้ตัวดีว่าเป็นคนขี้หึงขั้นรุนแรง อาจเป็นเพราะเมื่อรักใครสักคนแล้วก็ไม่สามารถหักห้ามความรู้สึกไม่ให้ถลำลึกได้ อาการแบบนี้ชัดเจนตอนคบกับพี่นุ่น สมัยนั้นยังเป็นเด็กมหาวิทยาลัย ควบคุมอารมณ์ได้ไม่ดีเท่าปัจจุบันนี้แต่ความรู้สึกหงุดหงิดลึก ๆ เมื่อเห็นคนรักสนิทสนมกับใครก็ไม่เคยจางลงเลยแม้แต่น้อย


กระทั่งภูดิศที่ยืนยันเป็นมั่นเหมาะว่าคิดกับหนึ่งตะวันแค่เพื่อน ทุกครั้งที่แวะมาคุยผมก็อดที่จะมองตามห่าง ๆ ไม่ได้ หลังจากที่เพื่อนคนพิเศษกลับไป นายน้อยก็จะออดอ้อนเอาใจเสียให้ผมแสร้งลืมว่าไม่ชอบใจลงไปทุกที

“กฤช ดูหนังกัน ไอ้พอร์ชเอาแผ่นมาให้”

หนึ่งตะวันเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น ผมเปิดโทรทัศน์ จ้องมองโฆษณาด้วยความรู้สึกว่างเปล่า ช่วงนี้คุณชนินทร์ไปพักผ่อนที่ไร่ ปล่อยให้ผมกับหนึ่งตะวันจัดการที่กรุงเทพ ฯ แทนเป็นการชั่วคราว บางวันนายน้อยต้องออกไปประชุม หรือพบลูกค้าตามตารางนัดเดิมของบิดาบ้าง ส่วนผมก็ทำเพียงแค่ขับรถไปส่งและมองดูอย่างเงียบ ๆ เท่านั้น

ตอนที่อยู่ไร่ไม่รู้สึกว่าหนึ่งตะวันจะโตเป็นผู้ใหญ่เลยสักนิด แต่งานทุกอย่างของนาย นายน้อยหนึ่งตะวันกลับไม่อิดออดที่จะทำ แถมทำได้ดีด้วยซ้ำไป ผมเสียอีกที่ทำตัวไม่เป็นผู้ใหญ่ หงุดหงิดใจทุกทีที่มีใครเข้าใกล้หนึ่งตะวันเกินจำเป็น

“เรื่องนี้เข้าตอนช่วงที่ไปอยู่ไร่แรก ๆ อดดูในโรงเลย ดีที่ไอ้พอร์ชซื้อแผ่นไว้ให้”

นายน้อยกระวีกระวาดไปเปิดเครื่องเล่นซีดีบนชั้นวาง พักเดียวก็มานั่งโซฟาตัวเดียวกัน เอนกายเบียดชิดจนผมได้กลิ่นอ่อน ๆ ของแชมพู เมื่อก้มลงมาหอมเบา ๆ ชายหนุ่มก็เบี่ยงตัวออกเปลี่ยนท่ามาเป็นนอนหนุนตักผมบนโซฟาตัวเดียวกันแทน

“เดี๋ยวมีคนเห็นนะครับ”

“ช่างเขาสิ”

“ไม่กลัวคุณชนินทร์รู้แล้วเหรอ”

“ไม่มีใครบอกพ่อหรอก” คนบนตักพูด พลางลูบหัวเข่าผมไปด้วย “อยากอยู่แบบนี้นาน ๆ จัง”

“ไม่มีใครห้ามเสียหน่อย”

“นี่กฤช” นายน้อยเรียกพลางพลิกตัวนอนเงยหน้า สบตากับผมที่ก้มลงไปพอดีโดยตรง “อยู่ที่นี่อึดอัดหรือเปล่า ดูนายไม่ค่อยชอบ”

“ก็ ประมาณนั้นมั้งครับ” ผมสารภาพตามความจริง ไล้หลังมือไปบนโครงหน้า “ไม่คิดว่าอยู่กรุงเทพ ฯ จะมีคนชอบคุณมากขนาดนี้ รู้อย่างนี้แล้วอยากเก็บไว้ที่ไร่คนเดียว”

คนบนตักหัวเราะคิกคัก พลิกตัวอีกครั้งซุกหน้าเข้าฟัดกับหน้าท้อง ใช้ฟันขาวเรียงสวยงับเบา ๆ แต่สิ่งที่ติดมาด้วยเป็นเพียงเสื้อยืดสวมสบายของผม

“ถ้าเคลียร์งานเสร็จแล้วรีบกลับไปที่ไร่กันเนอะ”

ผมยิ้มรับ เรื่องของหนึ่งตะวันกับคุณตุลย์เป็นเรื่องที่เราต่างไม่พูดมันออกมาหลังจากวันนั้น ที่คาใจก็เป็นลูกค้าแต่ละคนที่ออกไปพบ ในสัปดาห์หนึ่งๆ จะมีโทรศัพท์ที่ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องงานโทรติดต่อเข้ามาไม่น้อยกว่าหนึ่งครั้ง หนึ่งตะวันโดดเด่นและมีเสน่ห์ราวกับคนละคนกับนายน้อยเอาแต่ใจที่ผมรู้จัก บางทีนั่นอาจเป็นเสน่ห์ของนักธุรกิจ เสน่ห์ที่หลอกล่อให้แมงเม่าวิ่งเข้าหากองเพลิงงามตา

ยังไม่ทันขาดคำ เสียงโทรศัพท์ดังก็ขึ้นอีกครั้ง ผมที่จับมือประสานกับคนรักไว้ต้องผละออก ปล่อยให้หนึ่งตะวันลุกไปรับสายโดยได้แต่มองแผ่นหลังเคลื่อนออกห่าง เขาอยู่แค่ตรงนี้ ความอุ่นจากไอร้อนของร่างกายยังตราตรึงอยู่แทบตัก แต่เมื่อเพ่งพิศให้ดีกลับตระหนักได้ว่าผมอยู่ห่างไกล ไกลที่จะโอบกอดดวงตะวันนั้นไว้กับตัว

หากเทียบกันแล้ว กับความรู้สึกเมื่อครั้งเก่าที่คบหากับพี่นุ่น ถ้านั่นเป็นความหึงหวงแบบเด็ก ๆ ที่ไม่อยากให้คนรักห่างกาย กลัวความโลเลของพี่นุ่นจะทำร้าย ครั้งนี้กลับต่างกันโดยสิ้นเชิง ที่นั่น...ไร่ตะวันฉายแห่งนั้นผมกับหนึ่งตะวันเปรียบเสมือนเพื่อนร่วมงาน แต่เวลานี้ ที่นี่ ที่ ๆ ผมไม่เหลือคุณค่าอะไรนอกจากช่วยโอบกอดเขาไว้ยามนิทราความรู้สึกหึงหวงนั่นกลับกลายเป็นว่าใครก็ดูคู่ควรกับหนึ่งตะวันมากกว่าตัวเอง

ผมถอนหายใจ อดคิดไม่ได้ว่ามีสักครั้งไหมที่นายน้อยคนเก่งจะคิดในทำนองเดียวกัน


ผมนั่งที่เดิมมองโทรศัพท์เครื่องใหม่ที่หนึ่งตะวันบังคับซื้อให้เพราะบางครั้งจำเป็นต้องติดต่อกันผ่านอินเตอร์เน็ต หน้าจอเป็นภาพของวันที่เราไปงานเลี้ยงนั่นด้วยกัน เดิมทีอยู่ที่กล้องของนายน้อย ถูกส่งต่อมาให้ผมและขอร้องกึ่งบังคับให้ตั้งเหมือนกัน ใบหน้าหนึ่งตะวันแช่มชื่น สดใส แตกต่างที่พูดคุยกับลูกค้าแค่แววตา แต่ดวงตากลมดิกคู่นั้นจะมีให้เพียงผมแบบนี้เสมอไปหรือไม่

ผมมีอะไรที่รั้งเขาไว้กับตัวได้บ้าง


ดวงตะวันกลับมาอีกครั้ง นั่งเบียดกระแซะผมเหมือนเคย ยิ่งเขาดีด้วยเท่าไรผมยิ่งหวั่นใจ ความรู้สึกไม่ปลอดภัยแบบนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไรกัน

“เดี๋ยวพี่ตุลย์มาหา”

เสียงทุ้มเอ่ยบอก เป็นประโยคที่ผมไม่อยากได้ยินเลยสักนิด “มาทำอะไรครับ นายก็ไม่อยู่แล้ว”

“เพิ่งกลับมาจากฝรั่งเศส ซื้อของมาฝากน่ะ”

“ดูสนิทสนมกันนะครับ”

หนึ่งตะวันเงียบเสียงไป ขณะที่ผมรอให้เขาอธิบายมันออกมา ริมฝีปากสีสดเม้มเข้าหากัน ระบายลมหายใจเล็กน้อยก่อนขยับเปิด
“ก็ลูกค้ารายสำคัญ ไวน์ของพ่อวางที่ห้างของพี่ตุลย์เยอะ องุ่นสดด้วย เขามีเครือญาติทำโรงแรมอีกหลายที่ ช่วงนี้กำลังดีลขอให้ไปเป็นเมนูแนะนำในโรงแรม อีกอย่าง...เป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยด้วย”

“เท่านั้น?”

“อื้ม จะให้มีอะไรอีกล่ะ”

หนึ่งตะวันถูแก้มตัวเองกับบ่าผม เรื่องสำคัญที่บอกว่าเคยคบหากันแบบไหนถูกละไว้ เขากลบเกลื่อนด้วยการชวนคุยเรื่องหนัง ผมนิ่งเงียบ ตั้งคำถามลึก ๆ ว่าทำไมถึงต้องปิดบังกัน แต่กระนั้นก็พยายามข่มอารมณ์ไม่ให้ปะทุออกมา อดีตสอนเรื่องการใช้อารมณ์คุกคามอีกฝ่ายเพราะความหึงหวงมามากพอแล้ว แม้อดไม่ได้ที่จะรู้สึก...

“คุณหนึ่ง” ผมเรียกอีกฝ่ายเมื่อหนังใกล้จบ เจ้าของชื่อเลิกคิ้ว เอาฝ่ามือผมไปเขี่ยเล่น “ทำไมถึงชอบผมเหรอครับ”

แก้มขาวขึ้นสีเล็กน้อย ก่อนถูกบดบังด้วยการเอามือผมวางทาบบนหน้า “จะไปรู้ได้ไง นายล่ะ ทำไมถึงชอบฉัน ตอนแรกบอกไม่มีวันไม่ใช่เหรอ”

“คุณหนึ่งน่ารัก” ผมพูดตามจริง “ผมอยากให้คุณหนึ่งน่ารักแค่กับผม”

“มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว” หนึ่งตะวันพูดเสียงแผ่ว “ฉันก็อยากให้นายทำตัวน่ารักแค่กับฉันเหมือนกัน แต่ใช้ไม่ได้เลย ชอบดุแถมยังทำเหมือนฉันเป็นผู้หญิงด้วยซ้ำ ฉันไม่ได้ต้องการสุภาพบุรุษจุฑาเทพหรอกนะ คนเราต่างก็มีความภูมิใจของตัวเองทั้งนั้น ฉันก็เป็นผู้ชาย นายไม่จำเป็นต้องดูแลฉันตลอดเวลาก็ได้”

“คุณหนึ่งมีแฟนมากี่คนแล้วครับ”

“โหย ใครจะไปนับ ทำอย่างกับนายนับอย่างนั้นแหละ”

“ของผมสี่”

พูดตามความจริง ตอนมัธยมสามคน คบพร้อม ๆ กัน หลังจากนั้นก็เป็นพี่นุ่นที่จริงจังขึ้นมาหน่อย ส่วนหนึ่งตะวันเป็นคนที่จริงจังมากที่สุด เหมือนกับว่าผมสามารถมองเห็นอนาคตที่อยู่ร่วมกับเขา ผลัดกันพะเน้าพะนอเอาใจจนวาระสุดท้ายของชีวิต ถ้านายน้อยบอกว่าฝันที่จะมีรักนิรันดร์กับใครสักคน ผมเองก็ยินดีที่จะเป็นรักครั้งนั้นโดยไม่อิดออดแต่อย่างใด

“ช่างมันเถอะน่า ก็แค่อดีต นายจะหึงอดีตของฉันงั้นเหรอ?”

คนบนตักยักคิ้วยวน ใช้คำที่ครั้งหนึ่งผมเคยถามเขาย้อนกลับมาได้อย่างเจ็บแสบ ผมหัวเราะ บี้จมูกรั้นนั้นด้วยข้อนิ้วกลางกับนิ้วชี้

“ยียวนนักนะ”

“เคยพูดเองไม่ใช่หรือไง”

ผมไม่เถียง พักเดียวก็มีเสียงล้อยางบดถนนหน้าบ้าน หนึ่งตะวันลุกขึ้นนั่งแต่ก็ไม่วายเอาหน้าผากมาถูหัวไหล่ นับวันยิ่งอ้อนเหมือนลูกแมวที่เอาตัวมาสีเจ้าของก็ไม่ปาน กระทั่งป้าจิ๋วเดินเข้ามานายน้อยก็ผละตัวออกห่างโดยทิ้งระยะจากผมพอประมาณ

“พี่ตุลย์หรือเปล่าครับ”

“ใช่ค่ะ”

“อ้อ งั้นเดี๋ยวผมไปรับเอง กฤชไปด้วยกันไหม หรือจะดูหนังต่อ”

“ผมอยู่นี่แหละครับ” พูดพลางส่งยิ้มให้อ่อน ๆ บางทีการเลี่ยงไม่ออกไปเผชิญหน้าอาจเป็นการตัดไฟแต่ต้นลมได้ดีที่สุด ผมห้ามตัวเองไม่ได้ ยิ่งคิดว่าคุณตุลย์เพียบพร้อมมากเท่าไรยิ่งเก็บมารู้สึกไม่สบายใจมากเท่านั้น

“งั้น..เดี๋ยวฉันมา”

ผมครางรับ หันกลับมามองโทรทัศน์ที่เปิดแผ่นหนังทิ้งไว้ จิตใจล่องลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ว้าวุ่นและร้อนรน ภาพที่เหมือนสงบนิ่งแท้จริงแล้วเป็นเพียงสิ่งที่ผมต้องทำ ควรจะทำ
แม้มันจะยากลำบากเหลือเกิน




รถของคุณตุลย์เคลื่อนออกจากรั้วบ้านเดี่ยวของหนึ่งตะวันไปอย่างเอื่อยเฉื่อย ผมยืนมองจากระเบียงห้องนอน เท้าแขนกับลูกกรงปูนทอดสายตาออกไกลกระทั่งรถยุโรปสีดำขลับคันนั้นหายลับไป ความรู้สึกที่หนักอึ้งเบาบางไปทีละน้อย แต่ยังคงขมุกขมัวในใจไม่หายไป

สองชั่วโมงกว่าที่หนึ่งตะวันอยู่ตามลำพังกับคนรักเก่า ผมเก็บตัวอยู่บนห้อง นอนนิ่ง ๆ มองเพดาน นึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมา นึกเอาเองตลอดว่าคุณหนึ่งคือดวงตะวันของผม เป็นแสงนำทางที่อยู่ในอุ้งมือของผมเพียงคนเดียว

มาถึงตอนนี้ก็อดคิดไม่ได้ว่าแท้ที่จริงแล้วไม่เคยมีใครจับต้องพระอาทิตย์ได้

เสียงประตูห้องปิดลงระหว่างผมจมจ่อมอยู่กับความคิดของตัวเอง เมื่อหันหลังกลับไปเห็นถุงกระดาษดีไซน์หรูในมือขาว หนึ่งตะวันหยิบของด้านในออกมาแกะกล่อง และพบว่ามันคือน้ำหอมดีไซน์สวยจากอดีตคนรัก

“พี่ตุลย์ซื้อน้ำหอมมาฝาก”

คนพูดเอ่ยโดยไม่ละสายตาออกจากขวดแก้วเลยสักนิด ฉีดลงบนข้อมือ ดมกลิ่นแล้วยิ้มระรื่น “หอมมากเลย อ้อ แล้วมีขนมน่ารัก ๆ อีกเยอะเลยข้างล่าง ฉันแบ่งแยกไว้ให้โจ้แล้ว คงได้กลับกันก่อนจะหมดอายุ นี่ หอมไหม”

ข้อมือขาวส่งมาให้ ผมเบือนหน้าหนี ปัดมือเล็กออกไม่จริงจังนัก “ผมไม่ชอบน้ำหอม”

“แต่มันหอมจริง ๆ นะ”

“คุณหนึ่งชอบมากเลยเหรอครับ”

“ก็ชอบสิ” เขายื้อมือตัวเองกลับไปดมอีกครั้ง ท่าทางถูกอกถูกใจนักหนา เห็นภาพแบบนั้น ความสุกใสในแววตา ร่างกายที่ติดกลิ่นของคนอื่นอยู่ ก็รู้สึกปวดแปลบขึ้นมาในอก

สองขาก้าวประชิด หนึ่งตะวันเงยหน้าขึ้น สะดุ้งตกใจเมื่อเห็นแววตาวาวโรจน์ที่จ้องมองอยู่

“อะ...อะไร”

“ชอบมากกว่าผมหรือเปล่า”

“พูดอะไรของนาย ไม่เล่นด้วยนะ ทำท่าแบบนั้นนั่นมันอะไร น่ากลัวชะมัด”

“มันไม่เกินไปหน่อยเหรอครับ ที่ลูกค้าจะเอาของมาให้ถึงบ้านแบบนี้”

เขาก้าวถอย วางขวดน้ำหอมไว้ที่เดิม ผมข่มอารมณ์แล้ว แต่ก็อดไม่ได้ที่จะโกรธเมื่ออีกฝ่ายสนอกสนใจของที่ได้รับมาจากชายอื่นเป็นพิเศษ

“ก็...พี่ตุลย์เป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยด้วย เคยบอกแล้วไม่ใช่หรือไง”

ผมหยิบขวดน้ำหอมนั้นขึ้นมา โยนลงถังขยะแทบจะในทันที หนึ่งตะวันหันขวับ มองผมด้วยสีหน้าเอาเรื่อง

“กฤช! มีสิทธิ์อะไรมาทิ้งของของฉันนะ”

“คุณบอกผมแล้วว่าคุณตุลย์เป็นรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัย แต่ที่คุณไม่เคยบอกคือเขาเป็นแฟนเก่า”

ดวงตาของคู่สนทนาอ่อนแสงลง เม้มริมฝีปากเข้าหากันเล็กน้อย

“ที่ต้องปิดบังเรื่องนี้...เพราะอยากกลับไปหาเขาหรือยังไง”

“ไม่ใช่นะ! เพราะเขาเป็นลูกค้าต่างหาก”

“เลิกมองผมเป็นไอ้ซื่อบื้อที่จะยอมให้คุณปั่นหัวไปเสียทุกเรื่องเสียทีเถอะหนึ่งตะวัน”

“ฉันไม่ได้คิดแบบนั้น! แค่ไม่อยากให้นายไม่สบายใจเท่านั้นเอง” เสียงนั้นแข็งกระด้างในท่อนแรก และแผ่วลงในประโยคถัดมา หนึ่งตะวันเดินกลับมาโอบกอดผมด้วยสองแขน ซบหน้าลงบนบ่าอย่างร้องขอ

“ฉันรู้ว่านายขี้หึง แต่จะห้ามฉันไม่ให้คุยกับพี่ตุลย์เลยไม่ได้หรอกนะ มันเป็นงาน”

“ต่อให้ต้องแลกด้วยร่างกายก็จะทำเหรอครับ”

“กฤช!”

“ถ้าอย่างนั้นบอกผมมาสิว่าไม่รู้จริง ๆ ว่าคุณตุลย์ นักธุรกิจหมื่นล้านที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อยเอาเวลาที่แทบจะไม่มีเลยมาก้อร้อก้อติกคุณทำไม”

ผมยกมือขึ้นนวดขมับ พูดออกไปแล้ว ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจจะข่มความรู้สึกนี้ไว้ตั้งแต่ทีแรก หนึ่งตะวันก้มหน้าลง ผมไม่รู้ว่าอีกฝ่ายรู้สึกแบบไหน กำลังรู้สึกผิด เสียใจ หรือกระทั่งไม่รู้สึกอะไรเลยในขณะที่ผมเป็นบ้าอยู่ฝ่ายเดียว

เขาเก่งเรื่องทำให้คนอื่นรัก

ถ้าภูดิศบอกผมเรื่องนี้ตั้งแต่แรก อย่างน้อยก็น่าจะเผื่อใจเอาไว้มากกว่านี้ สักนิดก็ยังดี

“ผมขอออกไปข้างนอกสักพักนะครับ ที่พูดไปก็ช่างมันเถอะ คิดเสียว่าไม่ได้ยิน”

“กฤช!”

“ปล่อยผม” มือเล็กเกี่ยวข้อศอกผม ดึงรั้งไว้ด้วยสองมือ ส่ายหน้าสะบัดแต่ปราศจากด้วยคำพูดใด ๆ

“คุณหนึ่งปล่อยผม ผมแค่จะออกไปสงบสติอารมณ์”

ยิ่งพูดเหมือนยิ่งยุ เรี่ยวแรงของหนึ่งตะวันน้อยนิดเมื่อเทียบกับผมหากแต่เหนียวแน่นเหมือนคีมเหล็ก ผมไม่กล้าสะบัดออกแรง ได้แต่ยื้อยุดแขนกันอยู่อย่างนั้น กระทั่งท้ายที่สุดก็ดึงอีกฝ่ายเข้ามากอด ใช้มือข้างที่เป็นอิสระรวบคางให้เงยเชิด บดจูบลงบนริมฝีปากมากเท่าที่ใจปรารถนา

กลีบปากบดเบียดซึ่งกันและกัน เต็มไปด้วยโทสะ ยิ่งกว่านั้นคือความรู้สึกอยากจะครอบครองเป็นเจ้าของ หนึ่งตะวันก้าวถอย ขณะที่ผมเดินหน้า ขยับริมฝีปากดูดดึงเอาแต่ใจ สอดใส่ปลายลิ้นต้อนกลับมาขบกัดในริมฝีปากตัวเองก่อนตะล่อมลงลึกสู่โพรงปากอีกฝ่าย

เสียงสปริงลั่นเมื่อร่างเราพากันล้มลงบนเตียง ผมผละจูบออกจากปาก แต่ไม่ละความพยายามที่จะช่วงชิมรสผิวเนื้อนุ่มของอีกฝ่ายไปช้า ๆ แก้มขาว กกหู สอดลิ้นลงลึกจนได้ยินเสียงครางเครือจากหนึ่งตะวัน มือที่จับคางไล่ลงมายังลำคอ อีกข้างกดสะโพกเล็กให้จมลงไปในเบาะเตียง เบียดร่างกายตัวเองแนบแน่น ขบกัดซอกคอพลางถลกชายเสื้อขึ้นสูง

“ดะ...เดี๋ยว!”

คนเบื้องล่างร้องห้ามเมื่อปลายนิ้วสะกิดติ่งไต ผมรู้สึกถึงการตื่นตัวของตนเองและหนึ่งตะวัน มันชัดเจนเมื่อท่อนล่างแนบชิดกันเพียงผืนผ้ากั้น นายน้อยระล่ำระลัก หน้าแดงก่ำ แดงลงมาจนถึงลำคอและต่ำกว่านั้น

 “มะ...มันไม่เหมือนกัน ผู้หญิงกับผู้ชาย” เขาพูดทั้ง ๆ ที่หลบสายตา หัวใจเต้นระส่ำ “ฉันต้องเตรียมตัว...รอได้หรือเปล่า”
ผมไม่เข้าใจ โน้มตัวลงไปแต่รอบนี้กลับถูกมือเล็กยกขึ้นมากั้น

“ฉันให้ทำ ให้ทำจนเสร็จแน่ ๆ แต่มันต้องมีอุปกรณ์ นายรอฉัน แค่สิบนาที สิบนาทีเท่านั้น”

“สิบนาทีที่คุณจะหนีผมไป”

“ไม่หนี” หนึ่งตะวันสบตาก่อนหลุบลงต่ำ “ไม่หนีแน่ ๆ ได้โปรด...อย่าทำให้ฉันขายหน้ากับครั้งแรกของเราได้ไหม”
คำพูดของคนรักทำให้ผมหวนนึกไปถึงคราวแรกที่เราจูบกัน หนึ่งตะวันปรารถนาให้ครั้งแรก ไม่ว่าจะสำหรับเรื่องใดระหว่างผมกับเขาเป็นเรื่องที่น่าจดจำ อย่างน้อยก็เกิดจากความพร้อมของทั้งสองฝ่าย ผมถอนหายใจ ผละตัวลุกขึ้นแม้ร่างกายจะปวดหนึบเต็มทน

กลิ่นของผิวเนื้อนุ่มชัดเจนกว่าในฝัน จูบของหนึ่งตะวันเป็นจริง สัมผัสที่อ่อนนุ่มและเร่าร้อนมากกว่าครั้งไหนยิ่งทำให้สงบสติอารมณ์ได้ยาก เมื่อเป็นอิสระ นายน้อยก็รีบคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปในห้องน้ำ ผมนอนแผ่ตัวหราลงบนเตียง เฝ้าคิดถึงสาเหตุที่รักแรกของหนึ่งตะวันไปกันไม่รอด

เซ็กซ์

ถึงป่านนี้คงไม่มีเรื่องงี่เง่าแบบนั้นอีกแล้ว ผมไม่ถือสา ไม่ว่าคนรักจะเคยผ่านอะไรมา มันเป็นเพียงอดีต หากแต่นึกว่าที่คุณตุลย์กลับมาจีบหนึ่งตะวันใหม่รอบนี้คงเพราะกาลเวลาผันผ่านมานาน ความกลัวในครั้งนั้นคงจางหายและเขาสองคนคงไปด้วยกันได้ดี

นายน้อยมีคนรักมามากจนนับไม่ถ้วน นึกถึงบทสนทนาสั้น ๆ ในซุปเปอร์มาเก็ตตั้งแต่ครั้งเก่าก่อนที่เจ้าตัวเคยบอกว่าผ่านประสบการณ์อย่างว่ามาแล้วก็ยิ่งคิดว่าบางที เหตุผลข้อเดียวที่ทำให้ทั้งสองไปกันไม่ได้คงถูกลบล้างไปแล้ว
...และผมก็ไม่มีอะไรที่เหนี่ยวรั้งอีกฝ่ายไว้ได้เลย

แม้กระทั่งความผูกพัน ก็เป็นเพียงรสจูบล้ำลึกและรสรักในความฝันเท่านั้นเอง



Tbc

ดราม่ายังไม่มานะคะะะะ  แฮร่

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 14-06-2015 02:54:03
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 14-06-2015 02:54:35
กรี๊ดดดดดดดดดดดด จะได้กันแล้วววววววววว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-06-2015 02:58:23
จะจ่ำจี้กันทั้งทีเป็นอันมีเหตุมาขวางตลอด   :katai1: คราวนี้หวังว่าจะรอดน่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 14-06-2015 05:02:02
เอ็นดูกฤช สู้ๆนะนาย เป็นกำลังใจให้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 14-06-2015 06:44:58
กฤช อาจจะมองในแง่ลบเกินไปหรือเปล่า แต่ก็เป็นสิ่งที่คิดได้เมื่อมีตัวเปรียบเทียบ อย่างพี่ตุลย์มา ความสมบูรณ์แบบของชีวิตทำให้กฤช ต้องคิด เอาเถอะ สงสารหนึ่งตะวันเหมือนกัน กลืนไม่เข้า คายไม่ออกล่ะนะ ทำธุรกิจกับแฟนเก่า ตอนที่ตัวเองมีปฟนใหม่แล้วด้วย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 14-06-2015 06:56:29
กฤชเอ้ย เราอยู่ข้างนายนะ

สู้ๆเว้ยกฤช ไอ้พี่ตุลย์นั่นจัดการมันซะ

#ทีมกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 14-06-2015 08:05:54
นายน้อยคิดน้อยไปหน่อยนะคะเราว่า ก็รู้อยู่หรอกค่ะว่าเรื่องแฟนเก่ามันก็แค่อดีต แต่ถ้าบอกกฤชออกมาตรงๆ มันก็ดีกว่าการปิดบังไม่ใช่เหรอคะ? นี่นายน้อยเล่นบ่ายเบี่ยงตลอดเลย เป็นใครก็คิดค่ะว่าจะไปงุบงิบทำอะไรลับหลังกันหรือเปล่า เฮ้อ~ เรายังแอบคิดเลยค่ะว่าบางทีนายน้อยก็เฟรนลี่เกินไปนะ ดูทุกคนสำคัญเท่ากันหมดเลยน่ะค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 14-06-2015 08:11:16
เพราะทุกอย่างมันรวดเร็วเกินไป ไม่โทษใคร กฤชก็เพิ่งยอมรับในความรู้สึกตัวเองว่ารัก หลังจากที่ไม่เชื่อมันมานานแถมยังเป็นผช. ที่เป็นเจ้านายของตัวเอง. ยังไม่ทันที่จะผูกความสัมพันธ์ กันให้แน่น ให้มั่นคง ก็ต้องมาเจอ เหตุการณ์ต่างๆมาบั่นทอนความมั่นคงในความสัมพันธ์ที่มันเพิ่งจะเริ่มซะแล้ว

ต้องคุยกันมากกว่านี้ กฤชต้องเชื่อมั่นตัวเองมากกว่านี้ เชื่อมั่นนายน้อยมากกว่านี้ ส่วนหนึ่งตะวันก็ต้องทำตัวเองให้น่าเชื่อใส่ใจความรู้สึกของกฤชมากกว่านี้ คุยกันให้มากกว่านี้ อย่างเรื่องน้ำหอม ถ้าได้รับมาแล้วก็แล้วไปไม่มาแสดงอาการให้เห็นว่าดีใจ พอใจต่อหน้าอิกฤช ไอ้คนไม่รู้ไอ้ขึ้หึงมันก็ไม่ชอบใจอยู่แล้วหล่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 14-06-2015 08:16:15
นี่ขนาดเขาจะมีอะไรกันนะ ยังรู้สึกถึงคลื่นความดร่ามาจะคลืบคลานเข้ามาเลย มันเกิดจากโทสะและความระแวงอะ  :ling3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 14-06-2015 08:16:30
โถๆ น้องกฤชแสนเท่ห์ผู้มั่นใจในตัวเองบทแรกๆหายไปไหนคะ  อิหนุ่มบ้านไร่ขี้ป๊อดสุดคร่ำครวญคนนี้มันเป็นใคร ใจคุณหนึ่งอยู่กับเรามั่นๆหน่อย

ให้กฤช มันหึงกว่านี้อีกค่ะ สนุกดีเห็นตัวเมะดิ้นเร่าๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 14-06-2015 08:36:27
กฤชบ่นเป็นตาแก่เลยตอนนี้ สงสารนายว่ะ
แต่ว่านะกฤช คนเรามีดีในตัวทั้งนั้น
แถมตอนนี้หนึ่งนะรักกฤชน่าเว้ย
มั่นใจในตัวเองหน่อย อย่าเอาตัวเองไปเทียบกับใคร
อดีตก็คืออดีต ไม่มีใครรู้อนาคตเพราะฉะนั้นทำปัจจุบันสิกฤช
อย่าให้อดีตทำให้ปัจจุบันต้องแย่ลงเพราะกังวลแต่อดีต
ถ้าเป็นไงเค้าจะสงสารหนึ่งตะวันมากกว่ากฤชนะ
เพราะมันกลับเป็นแก้ไขให้เป็นอย่างใจไม่ได้หรอก
แค่ตอนนี้มีกันและกัน รักกัน อย่างกังวลมากจนทำให้ทะเลาะกันนะ


จะถึงบทอัศจรรย์ของกฤชกับพี่หนึ่งแล้วเรอะ
ตั้งกล้องละน่าาา
ขอเวลาพี่หนึ่งเตรียมตัวแปบบบ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 14-06-2015 08:46:06
หนึ่งตะวันยอมด้วย
กฤษสู้ๆนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 14-06-2015 09:01:01
หนักใจแทนจริงๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 14-06-2015 09:01:24
นายน้อยจะไม่หนีจริงดิ ? สงสารกฤชให้มันทำเห๊อะะ อิอิ
แต่เป็นกฤชก็น่ากังวลจริง ๆ นะ คุณหนึ่งน่ารักขนาดนี้
พี่ตุลย์ก็ตามติดมาขนาดนี้ กลั๊วกลัววววว
รอออต้มน้ำ  o18
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: บูมพอส ที่ 14-06-2015 09:08:15
อยากให้คุยกันดีๆอะ ไม่ทะเลาะกันได้ไหมเล่าา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 14-06-2015 09:26:41
คือเราก็เข้าใจนะ
ยิ่งคุณหนึ่งดูดีดูเพอร์เฟคมากเท่าไหร่ในสายธุรกิจที่ไม่ใช่แนวของเจ้ากฤช ยังไงมันก็คงมีการเปรียบเทียบเกิดขึ้นกับตัวเองโดยไม่รู้ตัวอยู่แล้ว ยิ่งเป็นคนรักกันแล้วเหมือนมีอะไรมากั้นกลางเรื่องฐานะเนี่ย ที่สำคัญคือกฤชเป็นผู้ชายแท้ๆ(แต่ดันตกหลุมพราง). คนเป็นผู้ชายยังไงเขาก็อยากเป็นผู้นำ อยากเป็นคนรักที่ดีเป็นหัวหน้าครอบครัว แม้คุณหนึ่งจะเป็นผู้ชายก็เหอะ ยังไงในความรู้สึกของตากฤชก็คงคิดเหมือนกับคุณหนึ่งเป็นผู้หญิง(ทั้งที่เจ้าตัวก็รู้ว่าไม่ใช่) เป็นคนที่ต้องดูแลแม้เขาจะดูแลตัวเองได้

พิมพ์ไปก็รู้สึกสับสนเอง
5555555555555555

เอาเถอะ.. แต่ตากฤชเอ้ย จำไว้นะว่าชายได้ชายคือยอดชาย
งั้นก็รีบๆได้กันซะ จะได้เลิกคิดเล็กคิดน้อยคิดมากคิดมายซะที 55555555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 14-06-2015 09:42:01
โอ๊ะ!! ตอนหน้าจะมาใช่มั้ย :z1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 14-06-2015 09:43:00
กลัวอะไร กับอนาคตที่ยังมาไม่ถึง

ขอเพียงทำให้ดีที่สุด อะไรที่จะเกิดก็เกินความสามารถเราแล้ว ก็ปล่อยให้มันเป็นไป
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: Rukki ที่ 14-06-2015 09:46:36
เห็นใจทั้งคู่นะ คุณหนึ่งเองก็ทำตัวไม่ถูก รู้ว่ากฤชขี้หึงเลยไม่กล้าบอกสินะคะ
กฤชเองก็น้อยใจด้วย เพราะตัวเองจะเอาอพไรไปสู้กับพี่ตุลย์ได้
เรารู้ค่ะว่าดราม่ายังไม่มาถึง ดราม่าของคุณเวสต์ต้องมาแบบพายุ มรสุม เฮอริเคน อะไรแบบนี้แน่ กลัววววววว 5555555555
สู้ๆนะค้าบบบบบบ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 14-06-2015 09:49:28
ถ้าหนึ่งตะวัน หว่านเสน่ห์แบบนี้กับทุกคนที่ตัวเองชอบ มั่นทำให้คนอื่นรัก
ครั้งนี้ก้อคงหว่านกับคนชื่อตุลย์ แฟนเก่าอีกครั้งด้วย
ทำไมคุยตั้งสองชม.
ไม่รู้ตัวหรือรู้ตัวดี ... อยากรู้

เข้าใจกฤชนะ
รู้สึกเหมือนกฤชก้อคงเหมือนคนอื่นๆ ที่หนึ่งตะวันปฏิบัติ
ยังไม่เห็นความแตกต่าง

หนึ่งตะวันที่เอาแต่ใจ (จนเกิน?)  กฤชผู้ชายขี้หึงอ่อนไหว (ชอบ)
กลับไปอยู่ที่ไร่เถอะ แล้วค่อยตัดสินใจ

#ทีมกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 14-06-2015 09:52:01
นี่ก็ดราม่าแล้วค่า อีตากฤชนี่จะว่าคิดมากก็ใช่ แต่มันก็มีมูล
นึกถึงว่าตอนตัวเองมีความรักก็เป็นแบบนี้แหละ
ทั้งๆที่รู้ว่ามันอาจไม่ได้เป็นอย่างที่คิด แต่ก็อดรู้สึกไม่ดีไม่ได้

อยากรู้เหตุผลที่หนึ่งตะวันจะยอมมีเซ็กซ์กับกฤช
ถ้าเมื่อก่อนเคยมีแฟนมาตั้งหลายคนแต่ไม่ยอม
ทำไมถึงจะยอมกฤช
ที่บอกไปเตรียมตัวนี่ ไม่ใช่หาทางหนีทีไล่จริงๆใช่มั้ย?

บางทีก็กลัวหนึ่งตะวันกลับไปคบกับตุลย์เหมือนกันนะ
ไอ้ที่ชอบของที่ตุลย์ซื้อมาฝากหนักหนาเนี่ย
มันเกิดเพราะความรู้สึกเก่าๆถูกกระพือขึ้นอีกครั้งมั้ย?
คงไม่ทิ้งกฤชกลับไปคบแฟนคนแรกหรอกนะคะ นายน้อย!!!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 14-06-2015 10:09:04
เค้าสงสารกฤชแล้วอ่า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 14-06-2015 10:10:21
เห็นใจกฤช เลย T T

พี่ตุลย์ ต้องการอะไรเนี่ยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 14-06-2015 10:26:17
ชอบเรื่องนี้เข้าไปอี๊กกกก  รู้สึกเรียลสมจริง  มันไม่เหมือนผชกับผญ.

นายน้อยขี้อ้อนมากเลย   แต่ก็กลัวใจกฤชมาก ถ้าอีกหน่อยหึงกว่านี้อีกกลัวจะเป็นปัญหาเป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: khuan ที่ 14-06-2015 10:33:46
                   :mew2:        ทีมกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 14-06-2015 10:36:32
ขี้หึงจริงจังมากกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: pp_psj ที่ 14-06-2015 11:19:46
อ๋อยยยหน่วงชะมัด :hao5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: Pamaipraewa ที่ 14-06-2015 11:20:32
ก็พอเข้าใจกฤชอยู่หรอก แต่ยังไงก็ไม่ชอบตุลย์ ชิ!!

รออ่านต่อค่ะ ตอนหน้าเขาจะได้กันแล้วใช่มั้ยยย :hao6:

ปล.มาม่ายังไม่มาอีกเรอะ :z6: โหยย ใจหวิวๆเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: Nathi ที่ 14-06-2015 11:24:34
ดราม่ากำลังจะมา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 14-06-2015 12:03:22
คิดว่าเข้าใจกริชนะ
ไม่แปลกที่กริชจะหึงแรงชนาดนี้
ก็นายน้อยหนึ่งตะวัน
ทั้งฮอต ทั้งมีเสน่ห์ ขนาดนี้อ่ะ
ที่สำคัญกริชก็เพิ่งเข้ามาในหัวใจนายน้อยไม่นาน
มานี้เอง ก็อาจรู้สึกกลัวที่จะถูกแย่งไปอ่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 14-06-2015 12:06:48
ตะวันเสน่ห์แรงอ่า พระเอกเราหึงจนน่าสงสารแล้ว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 14-06-2015 12:22:37
เข้าใจความรู้สึกในมุมมองของทั้งสองคน
แต่ไม่รู้จะปลอบจะให้กำลังใจยังไง
เอาเป็นว่าจะคิดมากเป็นเพื่อนละกันนะ

 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: Mickey199663 ที่ 14-06-2015 13:06:17
จากตอนแรกๆหมั่นไส้กฤช แต่ตอนนี้เราอยู่ข้างกฤช เราเข้าใจนายนะกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 14-06-2015 13:08:17
กฤชใจเย็นๆ

นายน้อย

เขารักแกนะ

อย่าคิดมากเลยน่า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 14-06-2015 13:09:04
นังกฤชน่าสงสารร อ่านความคิดหนูแล้วพี่ซึมเศร้า เข้าใจและกอดปลอบนะ #โอ๋ๆ
คิดอะไรรู้สึกอะไรบอกพี่หนึ่งนะลูก จะได้คุยกันนะ
แต่ถึงกระนั้น ก็ยังแอบลุ้นในตอนท้าย ๆ  ถถถถถถ  รอตอนต่อไปนะคะะ (ยิ้มร้าย)
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 14-06-2015 13:11:25
นี่ดราม่ายังไม่มาหรอคะ เราว่ากลิ่นมันโชยแล้ว ปวดหนึบในใจมากกกก ทั้งฝั่งกฤช ทั้งคุณหนึ่ง

กลัวว่าอะไรที่ฝังอยู่ในใจและสิ่งที่เก็บไว้โดยไม่พูดออกมา จะทำให้ทั้งสองแยกทางกัน คือตอนนี้ความรู้สึกเหมือนระเบิดเวลารอมันแตก กลัวใจทั้งคู่ กลัวใจคนเขียนนน

พรุ่งนี้วันพุธใช่มั้ยคะ 55555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 14-06-2015 13:46:44
กฤชใจเย็นๆนะ ตั้งสติ บางทีสิ่งที่กฤชคิดอาจจะไม่ใช่ก็ได้ แค่เชื่อใจกันและกันนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 14-06-2015 13:55:42
ก็มันไม่มั่นใจนี่เนอะกฤช

ถ้านายน้อยบอกเรื่องตุลย์
ว่าเป็นแฟนเก่า กฤชอาจไม่คิดมากแบบนี้ก็ได้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 14-06-2015 14:00:32
นายน้อยต้องยอมล่ะงานนี้....อิกฤชมันหน้ามืดตามัวแล้ว...


สักทีเถอะ!!!!!อิกฤชจะอกแตกตายเพราะอะไรๆก็สู้เค้าไม่ได้เลย!!!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: กาลณัฐ ที่ 14-06-2015 14:26:42
พระเอกของเราขี้หึงขั้นสุด ขั้นกว่า ขั้นรุนแรง 55555555
น้องตะวันจะทำยังไงงงงง  :impress2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 14-06-2015 14:53:09
ตอนนี้ลึกสุดใจเลย สุดใจนายกฤช เหมือนใช้กรรมไงบอกไม่ถูก พอรักเขาชีวิตก็ดูลำบากเนอะ คิดเยอะมากมาย
แต่ก็ใช่จะไม่มีเรื่องให้น่าคิดนี่ เข้าใจกฤชนะ นายน้อยที่นี่กับที่ไร่ไม่เหมือนกันจริงๆ ปกติสถานะสองคนต่างกันอยู่แล้ว
ในแง่คนด้อยกว่าก็ยิ่งต้องคิดว่าจะมีอะไรไปเทียบ ไปมัดใจเขา ยิ่งคู่แข่งนี่มาแบบ อืมม แต่มั่นใจในตัวเองเถอะ
เป็นแบบที่เป็น อีตาพี่ตุลย์นั่นนิสัยไม่เห็นจะดี ดูถูกคน คนอ่านนี่จำฝังใจ #ทีมกฤช สู้ๆ นะคะ ขอให้ได้ ขอให้โดน
นายน้อยนี่น่าฟัดนักกกกก ดวงตะวันช่างร้อนแรง

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 14-06-2015 15:03:47
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixa ที่ 14-06-2015 15:14:43
เข้าใจกฤชเลย ที่ต้องระแวง คิดมากแบบนี้
คุมอารมณ์ไม่ได้ เหมือนไม่เป็นตัวเอง
อยากจะเข้าใจ อยากจะคุยด้วยดีๆ
แต่คนมันหึง หวงมากด้วย
แต่ก็หยุดได้ตามที่หนึ่งตะวันขอ
คุณหนึ่งน่ารักนะ ขี้อ้อน แสดงออกเสมอแหละว่ากฤชเป็นคนสำคัญ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: เก้าแต้ม ที่ 14-06-2015 15:18:50
ทั้งคู่คงต้องปรับตัวเข้าหากันอีกเยอะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 14-06-2015 15:19:48
ตอนต่อไปนี่สวดมนต์ร้องขอเอ็นซีเลยค่ะ  :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 14-06-2015 15:23:17
 :katai1:
ร้องไห้
ไม่เคยอ่านตอนไหนแล้วรู้สึกค้างเท่าตอนนี้เลยค่ะ

ใช่กฤชแกมันไม่มีอะไรดีเพราะฉะนั้นรีบ ๆ จัดการสะ
ได้จะครอบครองทั่งตัวและหัวใจ วะฮะฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 14-06-2015 16:01:51
ทีมคุณกฤชค่ะ เป็นใครจะไม่หึงแฟนเก่ามั้งล่ะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 15-06-2015 09:21:30
กฤชคิดมาก แต่มันก็ต้องคิด นั่นแฟนเก่าของคนรักเราแถมเขายังไม่ยอมบอกอีก สู้ๆนะกฤช
นายน้อยก็ขี้อ้อนน่ารัก แต่มันคือแผนของนายน้อยรึเปล่าที่ไม่บอกว่าตุลย์เป็นแฟนเก่า
กะยั่วให้กฤชหึงใช่ไหมนายน้อย (พยายามมองโลกในแง่ดี ฮาาาา)
รอตอนหน้ากฤชจะได้เป็นเจ้าของนายน้อยทั้งตัวและใจไหม

 :mew1: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: kukkikkooka ที่ 15-06-2015 09:53:58
ตอนนี้เริ่มมีเค้ารางดราม่านิดๆแฮะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 15-06-2015 10:55:40
ก็เข้าใจกฤชล่ะน่ะที่จะรู้สึกไม่มั่นใจ

ก็อีกฝ่ายเป็นถึงรักแรกเชียว แถมยังดีกว่าเราทุกอย่าง

เอาใจช่วยน่ะกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: inhyung ที่ 15-06-2015 11:26:59
คิดมากกันทั้งคู่เลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 15-06-2015 12:47:31
ชอบสำนวนของคุณ -west-
สัมผัสได้ถึงอารมณ์และความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ในใจ

รัก หึงหวง กรุ่นโกรธ น้อยเนื้อต่ำใจ ปราถนา ทะนุถนอม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 15-06-2015 13:10:21
จะได้กันแล้ววววว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 15-06-2015 15:54:02
นายน้อยก็คิดแทนกฤชเกินไปมั้ยคะ
เหมือนไม่อยากให้ความสัมพันธ์พังทลาย
กฤชกลัว ไม่มีใครสู้แฟนเก่าได้ ก็เข้าใจ สู้ต่อไปนะ ฮอลลลลลลลลล :ling1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 15-06-2015 17:08:03
กฤชขี้หึงสุดๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: p9hmiew ที่ 15-06-2015 22:40:38
ค้างไปอีก คุณหนึ่งจะทำอะไร อย่าให้กฤชรอนานนะ อิอิ :katai3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 15-06-2015 23:05:49
น่ากลัวจริงๆ คู่นี้ คนนึงก็ชอบปิดบังเพราะกลัวอีกคนรู้สึกไม่ดี
ส่วนอีกคนก็ขี้หึง แต่เรากลับเข้าใจกฤช ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: mjpnta ที่ 16-06-2015 11:59:40
เค้าเข้าใจกฤชนะ มันน่าหึงจริงๆ เอาเป็นว่าเราอยู่ข้างนายนะเพื่อน *ตบบ่า*
 คุณหนึ่งก็ไม่อธิบายอะไรเล้ยยย :katai1:
ถ้าคุยกันมันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้นาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 16-06-2015 15:48:44
โถ่กฤชคะ พ่อคนคิดเยอะ ตากฤชขี้อ่อยหายไปไหนแล้ว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 16-06-2015 18:57:14
ใจเย็นๆได้แน่ๆกฤษ :hao6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 19 (13/06/15) p.38
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 16-06-2015 19:49:51
ตัดตอนแบบนี้มันคืออะไรกัน :katai1:
หัวข้อ: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 17-06-2015 17:59:39
ตอนที่ 20



เสียงประตูห้องน้ำเปิดออก หนึ่งตะวันเดินกลับออกมา ผ้าเช็ดตัวพันไว้แค่ช่วงเอวเผยให้เห็นหยดน้ำเกาะพราวทั่วทั้งร่าง ผมเหลือบมองก่อนเบือนสายตาไปทางอื่น ตัวเขายังแดงอยู่ แดงเสียยิ่งกว่าตอนเข้าไปในห้องน้ำด้วยซ้ำ


“อาบน้ำหน่อยไหม”

ผมพยักหน้า หยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปจัดการร่างกายที่ร้อนระอุของตัวเองบ้าง ใจผมไม่สงบ ไม่เคยสงบเลยสักวินาที แม้ยามปลดปล่อยตัวเองไปหนึ่งรอบเพื่อระบายความอึดอัดในใจก็ยังคงว้าวุ่นไม่หาย ภาพของผมที่สะท้อนในกระจก ไม่เหมือนคนเดิมที่อยู่ในไร่ตะวันฉาย คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันพยายามปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่างในใจแต่ทำไม่ได้ ความอัดอั้นที่เกิดอยู่ในใจนั่นมันคืออะไร เพียงแค่เพราะกังวลว่าจะไม่สามารถรักษาดวงตะวันไว้กับตัวได้ตลอดไปเท่านั้นหรือ

หลังจากวักน้ำล้างหน้าจนพอใจผมก็กลับออกมาภายในห้องนอนอีกครั้ง หนึ่งตะวันยังอยู่ในผ้าเช็ดตัวผืนเดิม นั่งมองมือที่กุมไว้บนหน้าตักตัวเอง เมื่อผมปิดประตูห้องน้ำ เสียงของบานประตูยามกระทบปิดลงกลับทำให้ร่างขาวสะดุ้งตัวโหยงได้ง่าย ๆ เมื่อสาวเท้าเดินเข้าไปใกล้ วางมือบนบ่าคนตัวเล็กกว่าก็สะดุ้งอีกที


“เป็นอะไรครับ”

“ปะ...เปล่า”

“แล้วทำไมไม่แต่งตัว”

ผมเลิกคิ้วถาม ขณะที่คู่สนทนาทำหน้าเหรอหรา มาแต่งตัวโป๊แบบนี้เดี๋ยวได้ป่วยพอดี ผมเดินมาที่ตู้เสื้อผ้า เลือกชุดนอนใสสบาย เปิดไฟให้สว่างสำหรับห้องที่เริ่มมืดสลัว เย็นมากแล้ว แดดข้างนอกเป็นสีส้ม ตะวันใกล้จะรอนเต็มทน


“ใส่ซะ จะได้ลงไปกินข้าว”

“ดะ...เดี๋ยวสิ”

ผมเลิกคิ้วอีกครั้ง หนึ่งตะวันดูฉุนเฉียว สบถคำหยาบงุบงิบในลำคอแต่ก็ดังพอที่จะได้ยิน

“ไอ้เด็กเปรต”

“อ้าว”

“คนอุตส่าห์เข้าไปเตรียมตัว นั่งเตรียมใจอยู่ตั้งนาน อย่าบอกนะว่าไม่ทำแล้ว!”

คราวนี้กลายเป็นผมเองที่ทำหน้าเหวอ นึกว่าไม่อยากให้แตะต้องมากไปกว่านี้เสียอีก..

 เราเบือนหน้าหนีกันคนละทาง ประดักประเดิดกับความคิดของตัวเองทั้งคู่ หนึ่งตะวันลุกมาดึงชุดนอนตัวเองออกจากมือ รู้ตัวอีกทีผมก็ยื้อกลับไม่ยอมส่งให้อีกฝ่าย ระล่ำระลักกลับคำหน้าตาย


“ทำครับ...ทำสิ”

“ไม่ให้ทำแล้วโว้ย”

“เฮ้ย” ผมร้อง “คุณหนึ่ง เดี๋ยวสิ”

“เดี๋ยวบ้าอะไร เอาคืนมานะ จะแต่งตัวลงไปกินข้าว”

“อย่าเพิ่งอารมณ์เสียสิ ผมคิดว่าคุณไม่พร้อม”

“ไม่พร้อมแล้ว เอาเสื้อผ้ามา เอามา ฉันสั่ง”

“ผมขัดคำสั่งได้หรือเปล่า”

ทุกอย่างนิ่งเงียบ หนึ่งตะวันหยุดกระโดดยื้อชุดนอนที่ผมยกขึ้นสูง มือเล็กเกาะบ่าผมตั้งแต่แรกยิ่งทำให้เราอยู่ในท่าทางที่ล่อแหลม ผู้ชายสองคนในผ้าเช็ดตัวคนละผืน ท่อนบนเปลือยเปล่าสะท้อนแสงไฟ ผมโน้มตัวลงไปข้างหน้า กระซิบขอร้อง ซ้ำ ๆ แผ่วเบาข้างหู จงใจโยนเสื้อให้ไกลมือแล้ววาดวงแขนรวบกอดกระชับเอวเปลือย

“กฤช!”

“...นะครับ” วอนอีกครั้งเสียงแผ่ว ทอดสายตามองอ้อนวอนไม่หลบลี้ ดวงตาของหนึ่งตะวันไหวระริก แม้ในทีแรกจะตวาดเสียงแข็งแต่เมื่อสบตากันแม่นมั่นก็โอนอ่อนง่ายดาย ผมไล่ปลายนิ้วมาตามท่อนแขนที่เกาะบ่าไว้ กระทั่งมาถึงหัวไหล่แล้วค่อยวางฝ่ามือกว้างเต็มมือ ลูบไล้ไปทั่วร่างกายขาวละเอียดของอีกฝ่ายอย่างทะนุถนอม เมื่อหนึ่งตะวันไม่มีท่าทีขัดขืนหลงเหลือ ก็เคลื่อนใบหน้าเข้าใกล้กว่าเดิม ใกล้จนได้กลิ่นลมหายใจของกันและกัน สบตาถลำลึกไปในวงกลมกว้างสีน้ำตาลเข้มลุ่มลึก

เสียงเดียวที่ดังต่อจากนั้นคือเสียงชื้นแฉะ ริมฝีปากบดเบียดอีกครั้ง แต่คราวนี้เสียงหัวใจผมเต้นระส่ำไปด้วยความตื่นเต้น มันรุนแรงกว่าครั้งไหน จากนุ่มนวล เนิบช้า กลายเป็นร้อนแรงขึ้นเหมือนคนขาดออกซิเจน มือเล็กเกร็งบีบที่หัวไหล่ พักเดียวก็เลื่อนมาโอบคอผมให้เบียดกายแนบชิดยิ่งกว่าเก่า

ร่างกายที่เพิ่งสงบลงเมื่อครู่เริ่มร้อนขึ้นอีก คล้ายรสจูบนั่นคือแอลกอฮอล์ที่เราต่างพากันหลงมัวเมา สดับเสียงเงียบสงัด การเคลื่อนไหวอย่างเนิบช้า พากันกอดเกี่ยวมาที่เตียงอย่างเป็นธรรมชาติ


“กะ...กฤช”

“ครับ” ผมขานรับ เวลานี้ทุกอย่างดูเชื่องช้ากว่าปกติ ผมค่อย ๆ ไล่มือผ่านปมหนาของผ้าเช็ดตัวที่มัดไว้อย่างหมิ่นเหม่มาด้านล่าง สอดผ่านสาบช่องว่างระหว่างผ้ามาแตะต้นขา ไล่ปลายนิ้วขึ้นมาผะแผ่วก่อนกระตุกสิ่งกีดขวางให้หลุดออกจากร่าง ลงริมฝีปากหนักบริเวณไหปลาร้า ขบเม้มจนเกิดรอยสีกุหลาบบนผิวขาว

หนึ่งตะวันยกมือขึ้นปิดหน้า เห็นเพียงกลีบปากที่เผยอและสะดุ้งเฮือกเมื่อปลายลิ้นแตะยังยอดอก แบนราบ แข็งเกร็ง ไม่เหมือนที่เคยสัมผัส แต่กลับดูเย้ายวนเมื่อแผ่นอกผวาขึ้นมารับสัมผัสอันอ่อนนุ่มอย่างยากจะหักห้าม

เสียงครางเครือดังผะแผ่ว ตัวของหนึ่งตะวันร้อนขึ้นเรื่อย ๆ ผิวใต้ร่มผ้าที่ขาวจัดเปลี่ยนสี ชมพูแล้วชมพูอีก เลือดลมไหลเวียนดีจนน่าอิจฉา ผมไล่ริมฝีปากชิมทุกส่วนของเขาราวกับไม่ให้เหลือช่องว่างตรงไหนตกหล่นการสำรวจไปได้

พักเดียว ริมฝีปากก็ไล่มาต่ำ จับบังคับขาเพรียวให้ยกชันขึ้น ผมไม่เคยนึกถึงการสอดใส่ในลักษณะนี้แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าช่องทางอ่อนนุ่มของอีกฝ่ายน่ามอง เมื่อแตะปลายนิ้วเคลือบน้ำลายลงไป คนใต้ร่างกลับสะดุ้งเฮือก ผวาตัวมากอดผมไว้


“ดะ...เดี๋ยว”

“ครับ” ผมขานรับ แต่ไม่ปล่อยให้ขาดตอน ดันตัวขึ้นมาดึงหมอนที่หนุนอยู่บนศีรษะอีกฝ่ายออก เกี่ยวเอวคอดให้ลอยขึ้นสูงแล้วสอดหมอนไว้ใต้สะโพก จากตรงนี้จะเห็นภาพร่างกายสมสัดส่วนสะท้อนแสงไฟ กางขาแยกออกจากกันกว้าง สอดตัวไปคุกเข่าระหว่างกลาง

หนึ่งตะวันหอบหายใจ ความต้องการของเขาฟ้องชัดเจนจากอาวุธที่ชูชันเบื้องหน้า และผมเองก็ไม่ต่างกัน


“กฤช!! เดี๋ยว...ดะ...เดี๋ยวก่อน”

เมื่อผมขยับกายเข้าประชิด คนเบื้องล่างก็ระล่ำระลักร้องเสียงหลง เขากระถดตัวขึ้นนั่ง ยกมือยันแผ่นอกผม เม้มริมฝีปากเข้าหากันขณะที่หน้าแดงก่ำ


“ฉะ...ให้ฉันเริ่มดีกว่า นายไม่เคยทำกับผู้ชาย...”

“คุณหนึ่ง”

ผมมองหน้าเหมือนคนจะร้องไห้ของอีกฝ่ายแล้วถอนหายใจ ถ้าพูดว่าไม่ทำก็ได้จะถูกโกรธอีกหรือเปล่า หนึ่งตะวันเวลานี้สับสน และผมเองก็สับสนไม่ต่างกัน อยากครอบครองเป็นเจ้าของ แต่ไม่คิดจะฝืนใจอีกฝ่ายแม้แต่น้อย ถ้าหนึ่งตะวันดึงดันว่าไม่ แม้จะเป็นขนาดนี้...แม้จะถึงขั้นนี้ผมก็ยินยอมหยุดทุกอย่างเพียงเพื่อรักษาหัวใจเขาไว้

ชายหนุ่มตรงหน้าส่ายหน้า ท่าทีหวาดกลัวเล็กน้อยแต่ก็ยื่นข้อเสนอกระท่อนกระแท่น “มะ...มีหลายอย่างที่ต้องทำ มันไม่ได้ง่าย ๆ เหมือนทำกับผู้หญิงนะ ให้ฉันเริ่ม...”

มองความตั้งมั่นในแววตาคู่นั้นแล้วผมก็พยักหน้า ยอมทิ้งตัวลงนอนหงายโดยไม่ลืมเกี่ยวคนที่นั่งตัวขดตัวงอให้ล้มลงทับ เราเริ่มจูบกันอีกครั้ง เร่าร้อนกว่าคราวก่อน อารมณ์ของผมปะทุขึ้นเต็มที่ แข็งขืนจนปวดหนึบแต่ก็รอคอยให้อีกฝ่ายเป็นคนจัดการมันอย่างใจเย็น

ผมไม่อยากทำให้หนึ่งตะวันเจ็บ

เสียงลิ้นชักข้างหัวเตียงเลื่อนออก ถุงยางอนามัยกับเจลหล่อลื่นขวดใหม่เป็นสิ่งที่เจ้าของห้องหยิบออกมา เขาชโลมมันจนทั่วช่องทางของตัวเอง สวมพลาสติกใสบางเฉียบให้ผม ขณะที่ผมนอนเปลือยยกแขนทั้งสองข้างขึ้นรองคอ

หนึ่งตะวันเงอะงะ ผิดกับที่เข้าใจว่าจะเชี่ยวชาญกว่านี้ลิบลับ มองจากตรงนี้ผมเห็นร่างกายของชายหนุ่มทั่วทั้งร่าง สัดส่วนที่สมบูรณ์งดงาม ยามนั่งยองเหนือร่างผมก็อดไม่ได้ที่จะยักยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ

นายน้อยสอดปลายนิ้วเข้าไปในร่างของตัวเอง ผลุบหายไปหนึ่งข้อก็ทำหน้าเหยเก หลับตาแต่ดูสั่นไปทั้งตัว ผมดึงหนึ่งตะวันที่ทรงตัวไม่ดีนักเข้ามากอด ช่วยสอดใส่ปลายนิ้วสู่ช่องทางด้านหลัง ลึกลงไปทีละข้อ และดูง่ายขึ้นเมื่อมีเจลเย็น ๆ ช่วยหล่อลื่นรอบเนื้อนุ่ม


“กฤชช”

เหงื่อจากไรผมเมื่อใบหน้าแนบชิดกันทำให้รู้สึกเหนียว ผมเอียงคอไปจูบกกหูอีกฝ่าย ค่อย ๆ เพิ่มจำนวนนิ้วขึ้นและนวดให้ผ่อนคลาย งอข้อนิ้วเพียงเล็กน้อยคนในอ้อมแขนก็สะดุ้งไหวไปทั้งร่าง


“หายใจเข้าออกลึก ๆ ครับ อย่าเกร็ง”

หนึ่งตะวันทำตามแต่โดยดี พักเดียวก็เข้าไปได้ถึงสามนิ้ว เมื่อเห็นว่าผ่อนคลายพอสมควรแล้วคนเก่งก็หยัดตัวขึ้นนั่งอีกรอบ หลับตาพริ้ม แต่เมื่อปลายนิ้วดึงออกและแทนที่ด้วยอย่างอื่นกลับทำหน้าบิดเบี้ยวยิ่งกว่าเก่า


“อึก...”

ฟันขาวขบกันแน่นจนเห็นกระดูกโปนของกรามชัดเจน สีหน้าแบบนี้ทำให้ผมอดพะวงไม่ได้


“เจ็บหรือเปล่า”

หนึ่งตะวันส่ายหน้า ดึงดันที่จะทิ้งสะโพกลงลึกกว่าเดิม ส่วนหัวผลุบหายเข้าไปหมด แต่ยังสอดใส่ให้สุดได้ยากเย็น ผมมองใบหน้าที่อดทนอดกลั้นของอีกฝ่ายแล้วตัดสินใจพลิกตัวกลับให้หนึ่งตะวันนอนไปกับเตียงแทน คนตัวเล็กกว่าเบิกตาโพลงเมื่อผมใช้จังหวะชุลมุนหมุนตัวของเขาคว่ำ หมอนใบเดิมสอดไว้ระหว่างสะโพก จากตรงนี้จะเห็นช่องทางแดงช้ำลอยเด่น ผมคว้าเอาเจลที่ตกอยู่ข้างตัวบีบชโลมเพิ่ม สอดปลายนิ้วลงไปก่อนค่อย ๆ หยัดตัวดันเข้าไปทีละน้อย


“หายใจลึก ๆ”

ไม่บ่อยนักที่ผมจะเป็นฝ่ายออกคำสั่ง โน้มตัวลงไปจูบกระดูกโปนกลางแผ่นหลัง ดึงสมาธิทั้งหมดของคนเบื้องล่างไปยังปลายลิ้นที่ไล้เลียบนแผ่นผิวแล้วส่งตัวเข้าลึกเรื่อย ๆ

หนึ่งตะวันผ่อนคลายลง แต่ร่างกายยังรัดรึงไปทุกสัดส่วน ผมขยับตัวได้ยาก จำเป็นต้องสั่งให้เขาหายใจหนัก ๆ อีกรอบ


“แน่นชะมัด”

เสียงหอบดังขึ้นท่ามกลางความอึดอัดแม้หนึ่งตะวันกัดริมฝีปากล่าง สะกดกลั้นแล้วก็ตาม เมื่อขยับตัวไปข้างหน้า ปลายนิ้วที่วางบนผ้าปูเตียงยิ่งเกร็งจิกมากกว่าเก่า


“ขยับนะครับ”

เป็นการขออนุญาตที่ไม่คิดจะฟังผลตั้งแต่แรก ผมยืดตัวไปจูบที่แก้มใส สอดใส่ร่างกายเข้าไปจนสุด หัวใจสั่นเทิ้มเมื่อใช้ฝ่ามือลูบไปทั่วผิวกายเมื่อขยับโยก ไม่อยากจะเชื่อว่าผมจะรู้สึกมากขนาดนี้ แม้กระทั่งหยุดตัวเองให้ดำเนินไปอย่างเนิบช้าก็ยากเต็มทน กดจูบซ้ำ ๆ ที่หัวไหล่ ก่อนใช้มือข้างหนึ่งรั้งใบหน้าหนึ่งตะวันให้เอี้ยวหันมา ดวงตาสีน้ำตาลเข้มลึกล้ำกว่าครั้งไหน มันขยายขนาดกว้างเมื่อถูกจูบอย่างออดอ้อนบนริมฝีปาก

ร่างกายหนึ่งตะวันหอบสั่นเมื่อจูบกลับ ความร้อนระอุราวกับยิ่งปะทุขึ้นสูง ผมโถมตัวเข้าหา ท้ายที่สุดคนเบื้องล่างก็ไม่อาจกักเก็บความรู้สึกไว้ได้ เสียงทุ้มครางออกมาด้วยความพอใจ ทั้งร่างเกร็งตัวหากแต่กลับรู้สึกผ่อนคลาย มือข้างหนึ่งผมลูบที่สะโพกแน่น ออกแรงบีบและยึดไว้ไม่ให้โยกหนี

ทั้งกายไหวสะท้าน หนึ่งตะวันเกร็งแขนทั้งสองข้างเหยียดไปอย่างสิ้นท่า ผละจากจูบมากดหน้าเข้าหาแผ่นเตียงร้องเสียงระส่ำ


“กฤชชช ไม่เอาตรงนั้น...มะ....ไม่ไหว”

เมื่อถูกเน้นร่างเข้าสู่บางตำแหน่ง นายน้อยก็วอนขอน่าสงสาร หากแต่นาทีนี้ปราศจากแล้วซึ่งความปรานี ผมเน้นย้ำร่างลงบนส่วนต้องห้ามครั้งแล้วครั้งเล่า ซ้ำด้วยสัมผัสที่ร้อนแรงยิ่งขึ้น ดุดันคล้ายกระทิงเปลี่ยวในป่าใหญ่ กล้ามเนื้อบนแผ่นหลังขาวเกร็งตัวเป็นลูก สายตาจ้องมองภาพนั้น หูสดับฟังเสียงกรีดร้องของคนเบื้องล่างยามวอนขอความเห็นใจ เมื่อหนึ่งตะวันจะละแขนข้างหนึ่งมาจับร่างกายที่แข็งขืนของตัวเองก็รีบตะปบข้อมือเอาไว้ บังคับเหยียดตามท่าเดิม ซ้ำเติมด้วยการกระทั้นร่างหนักหน่วง พักเดียวความร้อนก็แล่นพล่านทั่วร่าง ช่องทางคับแน่นที่โอบอุ้มร่างกายผมไว้กระตุกถี่ รู้ได้ในทันทีว่าอีกฝ่ายถึงฝั่งฝันแล้วแม้จะไม่ถูกสัมผัสเลยแม้แต่น้อย

ผมหยัดตัวขึ้น ลูบฝ่ามือไปตามแผ่นหลังที่ยังคงสั่นไหว เส้นผมสีน้ำตาลเข้มระต้นคอขาวที่ตอนนี้แดงก่ำและชื้นไปด้วยเหงื่อ ขยับโยกไปด้านหน้า ดำดิ่งลึกลงไปสู่ความมืดดำ เวิ้งว้างไม่มีที่สิ้นสุด แสงสว่างวาบขึ้นตรงหน้า เป็นสีขาวของดวงตาก่อนจะมองเห็นสีน้ำตาลเข้มที่เข้มกว่าเส้นผม หนึ่งตะวันหยัดแขนขึ้น หัวเข่าชันโดยไม่ต้องใช้หมอนช่วยหนุน เอี้ยวตัวกลับมา จูบที่ปาก ผมหยุดชะงัก ก่อนพลิกตัวให้อีกฝ่ายนอนหงาย บังคับให้แขนเกี่ยวรอบเอวแล้วสอดกายเข้าลึกอีกครั้ง ท่านี้ทำให้ผมเห็นหน้าของเขาชัด ส่วนปลายที่สะบัดไหวยามเอวขยับโยกยังชื้นอยู่ และดูคล้ายมันตื่นตัวอีกครั้งเมื่อผมโถมกายเข้าอีกรอบ

หนึ่งตะวันหรี่ตาลง มือทั้งสองข้างจับไว้ที่บ่า ขูดลากปลายนิ้วผ่านแผ่นหลัง รู้สึกแสบนิด ๆ แต่เล็กน้อยนักเมื่อเทียบกับความรู้สึกตอนนี้ ยิ่งฝังตัวลงลึกยิ่งรู้สึกว่าได้ครอบครอง ที่แห่งนี้ ที่ตรงนี้ คนที่นอนกรีดร้องใต้ร่างผมคือหนึ่งตะวัน และคนที่ทำให้ชายหนุ่มสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองได้สุดกำลังก็คือผม


“หนึ่ง...”

ผมเรียกชื่อเขา จับข้อเท้าให้ยกสูง จูบที่ตาตุ่มแล้วจับมันพาดบ่าให้สะโพกลอยสูง ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน เวลาเพียงเสี้ยวนาทีที่เราเพ่งพิศมองซึ่งกันและกันยาวนานราวชั่วกัปกัลป์ ในดินแดนที่มีแค่สองคน พลอดรักกันอย่างไม่ต้องปกปิดกระดากอาย

ผมโน้มตัวลงจูบคนเบื้องล่างอีกครั้ง สายตายังจับจ้องไม่ผละละไปไหน หนึ่งตะวันกอดผม ลูบปลายนิ้วไปบนแผ่นหลังชื้นเหงื่อ แม้เหนียวเหนอะหนะแต่ไม่มีใครสนใจ เสียงของริมฝีปากดังสลับกับเนื้อกระทบกันเป็นระลอก ก่อนหนึ่งตะวันปลดปล่อยเป็นครั้งที่สอง ผมหยัดกายเกร็งตัว บีบคั้นความร้อนระอุภายในออกมาเป็นหยาดสาย


“โอ๊ะ...โอยยย”

เสียงร้องหลุดออกมาเบา ๆ ปนกับหอบหายใจต่ำ ความรู้สึกแบบนี้ที่แล่นปราดไปทั่วร่าง คล้ายกับโดนกระแสไฟวิ่งผ่าน คล้ายแม่เหล็กหาขั้วกันเจอ หัวใจสั่นไหวรุนแรงจนได้ยินชัดเจน

หนึ่งตะวันฝังหน้าซุกบนผ้าปูเตียง ภายหลังสงครามเหลือเพียงซากยับเยินยู่ยี่ ของคราบสีขาวหลั่งทิ้งไว้บนปลอกหมอน บางส่วนถะถังอยู่เหนือหน้าท้อง ผมถอนกายออก มัดปากถุงยางให้แม่นมั่น หยิบเอาทิชชูข้างหัวเตียงมาเช็ดทำความสะอาดก่อนล้มตัวลงเคียงข้าง ยื่นมือไปลูบหัวคนที่ยังซุกหนีไม่ยอมสู้หน้า แทรกปลายนิ้วยังเส้นผมแล้วดึงให้มาซุกคลอเคลียที่ต้นคอตัวเองแทน


“หนึ่ง”

ผมเรียกอีกครั้ง เป็นเสียงที่ยังเหนื่อยล้า จูบที่เหนือศีรษะก่อนเจ้าของชื่อจะยอมเงยหน้าขึ้นสบตา

แก้มของเขาแดงเหมือนมะเขือเทศสุก เหมือนเด็กน้อยเพิ่งคลอด น่ารักจนละสายตาออกไปไม่ได้ ผมจ้องมองเขา รู้สึกอบอุ่นในใจ คล้ายกับเป็นหนึ่งเดียวกัน ลึกซึ้งเกินกว่าคำไหนจะบรรยายออกมาได้ คุณหนึ่งยิ้มเล็กน้อย เมื่อถูกบังคับให้เงยหน้าก็หลับตาอย่างรู้งาน ผมจูบที่ปาก จูบเบา ๆ หลายครั้ง ท้ายที่สุดก็จูบลงบนหน้าผากขาว


"ฉันชอบเวลานายเรียกว่าหนึ่ง"

"ถ้าอย่างนั้นผมจะเรียกทั้งคืน"

ดวงตะวันยิ้มจนตาปิด ซุกหน้าลงบ่าและขบที่หัวไหล่ผมแผ่วเบา รอยยิ้มของหนึ่งตะวันคล้ายพระอาทิตย์ในฤดูร้อน สุดสว่าง เจิดจ้า ค่อย ๆ แผดเผาหัวใจให้หลอมละลายไปกับแสงนวล

ผมไม่แน่ใจว่าหัวใจดวงนี้มันแหลกเหลวโดยไร้ซึ่งหนทางป้องปัด หรือแท้ที่จริงแล้ว มันสมยอมให้แสงตะวันแผดเผาสิ้นท่าด้วยความยินดีกันแน่





คุณหนึ่งอาการไม่ดีนักในเช้าวันใหม่ มีพิษไข้อ่อน ๆ และโยเยปวดท้องทั้งวัน ผมเทียวลงไปตักข้าวต้มขึ้นมาให้ ทีละน้อยแต่ค่อนข้างบ่อย สลับกับเช็ดตัวที่พราวไปด้วยร่องรอยแสดงความเป็นเจ้าของทั่วทั้งร่างกาย

ไม่แน่ใจนักว่าสาเหตุมาจากอะไร ผมโทรบอกข่าวคุณพอร์ชเพราะเดิมทีทั้งคู่มีนัดออกไปซื้อของช่วงบ่าย ประมาณเที่ยงวันภูดิศก็มาพร้อมซีดีหนังแผ่นใหม่ ทว่าคนไม่สบายกลับไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย ติดจะโกรธผมด้วยซ้ำไปที่โทรไปบอกให้เพื่อนสนิทมาเยี่ยมโดยไม่ขออนุญาต


"ไง ไอ้ป่วย"

เจ้าของสมญานามไอ้ป่วยมองตาขวาง ยกผ้าห่มขึ้นบังชิดถึงต้นคอ ผมเอาผ้าที่เช็ดตัวอีกฝ่ายส่งให้ป้าจิ๋วไปทำความสะอาด แล้วเดินกลับเข้ามานั่งข้างเตียงอีกครั้ง เฝ้าปัดปอยผมที่ปรกรกลงมาเกะกะบนหน้าผากให้กวาดไปด้านใดด้านหนึ่ง


"ไปทำอีท่าไหนเข้าวะ เดินไม่ได้เลยเหรอ"

"เสือก" คนป่วยพูดเสียงแหบแห้ง พลิกตัวหันหลังให้คนเยี่ยม ภูดิศเห็นท่านั้นยิ่งนึกสนุก ขยับตัวมานั่งอีกฝั่งของเตียง ตรงกันข้ามกับผม ยื้อผ้าห่มออกแต่หนึ่งตะวันจับไว้แม่นมั่น ไม่ยอมปล่อยให้หลุดมือ


"เฮ้ย มีแขกมารับแขกหน่อยดิ"

"มึงมันเจ๊ก บ้านกูไม่ต้อยรับ" เจ้าบ้านตอบเสียงขรม "ไสหัวกลับบ้านไปได้แล้ว"

"เฮ้ย รอบนี้ไม่อ้อนกูแล้วเหรอ"

"ไปให้พ้น กูจะอยู่กับกฤช"

ภูดิศเลิกคิ้ว สายตาสะดุดมาที่ต้นคอคนป่วย ใช้จังหวะเผลอดึงผ้าห่มออก หนึ่งตะวันยื้อไม่ทัน เมื่อลุกขึ้นนั่ง ชุดนอนกลัดกระดุมหลวมก็โชว์ร่องรอยที่ลำคอและต่ำลงกว่านั้นให้คนเยี่ยมเห็น

คุณพอร์ชฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ หันกลับมองมาทางผม ขณะที่หนึ่งตะวันโกยผ้าห่มกลับเข้าหาตัวทันที


“เจ๋งว่ะกฤช ซูฮก ๆ”

“ครับ?”

“แต่ลำบากหน่อยแหละ ครั้งแรกส่วนใหญ่จะไม่สบาย โดยเฉพาะท้อง มันจะปวดเหมือนคนโดนต่อยแรง ๆ เมียเก่ากูบ่นทุกคน”

“ครั้งแรก?”  ผมหันหน้ามองหนึ่งตะวันที่ซุกหายไปในผ้าห่มทั้งตัว

“ผมนึกว่าเพราะคุณหนึ่งห่างหายจากเรื่องนั้นมานานแล้วถึงดูเจ็บขนาดนั้น ทำไมคุณหนึ่งไม่บอกผม”

“ไอ้ห่าพอร์ช ผีเจาะปากมาพูดหรือไง ไปตายที่ไหนก็ไป”

“อย่าบอกนะว่ามันโม้ว่าเคยแล้ว?”

ผมเงียบ และให้ความเงียบเป็นคำตอบโดยปริยาย ภูดิศหัวเราะร่า ยกขาขึ้นถีบก้อนกลม ๆ ใต้ผ้าห่มด้วยความหมั่นไส้ “ตอแหลนะมึง ไอ้ตะวัน ไหนเอาหน้าคนเชี่ยวมาให้กูดูหน่อยซิ ใครมันโยเยกับกูว่าคบกับใครเขาก็จ้องแต่จะเอามึงวะ ไงล่ะรอบนี้ จ้องแต่จะให้ไอ้กฤชเอาล่ะสิ ถึงขั้นหลอกให้เขาเข้าใจว่าตัวเองเคย ฮาว่ะ ไงล่ะ กฤชจัดเต็มไม้เลยสิ ซมเลย โถ ๆ”

“หุบปากแล้วออกไปจากบ้านกูเลยภูดิศ!”

“โอ้โห คราวนี้ขึ้นชื่อจริงด้วย โอเค ๆ ไม่กวนแล้วก็ได้ พักผ่อนเยอะ ๆ นะมึง แล้วอย่าหักโหมมาก ช่วงนี้ก็กินอาหารอ่อน ๆ”

“กูรู้ ไอ้เหี้ย ทฤษฎีกูแน่น”

หนึ่งตะวันตะโกนออกมาจากผ้าห่ม ผมหลุดหัวเราะแต่ต้องหุบปากฉับทันทีเมื่อคนป่วยสะบัดผ้ามาจ้องหน้า แก้มนายน้อยแดงก่ำ น่ารักน่าชังแต่ตายังดุเหมือนเคย

“หัวเราะอะไร”

“เปล่าครับ”

“ออกไปส่งไอ้พอร์ชแล้วไม่ต้องเข้ามาเลย จะนอน”

ผมสบตากับภูดิศยิ้ม ๆ เห็นทีคราวนี้พิษความเขินของคนไข้จะเล่นงานเข้าให้เสียแล้ว



TBC

พี่หนึ่งมาตามสัญญาแล้วค่ะ ไม่เบี้ยวด้วย ฮรี่
จริง ๆ ตอนนี้ค่อนข้างตะกุกตะกัก ต้องเข้าใจหน่อย กว่าจะพากันไปรอดคนพี่แกก็กล้า ๆ กลัว ๆ ทำปากดีเอาไว้มาก สุดท้ายโดนเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดซะงั้น
ยังไม่ดราม่านะ ทำไมบอกว่าหน่วงกันนนน หนึ่งตะวันรักอิกฤชจะต๊ายยย ป่านนี้นางคงเปรมดิ์ปริ่มอิ่มใจอยู่หน้าห้องกับคุณพอร์ชนั่นแหละค่ะ
ตอนหน้าตัวประกอบออกอีกสองตัว ส่วนพี่ตุลย์จะโผล่มาทำให้เนื้อเรื่องเข้มข้นขึ้นนิดหน่อย ไม่ถึงกับดราม่า เอาจริง ๆ ดราม่าเรื่องนี้ไม่ยาวค่ะ เปรี้ยงนี้ดเดียว ไม่ต้องกังวลลล
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์ เจอกันใหม่วันอาทิตย์สีแดงค่ะ  :heaven
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: harumi ที่ 17-06-2015 18:05:47
 :z13:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 17-06-2015 18:13:04
โอ้ยยย อ่านไปบิดไปปปป เลือดลมมันพุ่งพล่านมากจริง ๆ ก่ะะะ
คุณหนึ่งน่ารัก ขนาดครั้งแรกยังพยายามเพื่อกฤชขนาดนี้ ดูไว้นะว่าเขารักแกขนาดไหนนังกฤช!!
แต่ตอนนี้นังกฤชก็น่ารักใช้ได้ พอให้อภัย(?)
แต่คุณภูดิสของน้องนี่ชนะตลอดกาลไม่มีใครเทียบได้นะคะ ออกมาแค่แซวยังน่ารักเลยอะะะะ  :-[
รอตอนต่อไปค่า <3
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 17-06-2015 18:31:13
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 17-06-2015 18:34:17
พอร์ชออกมาน้อยเหลือเกินค่ะคุณเวสท์ น้องต้องการอะไรที่มากกว่านี้
แต่ว่า ตอนนี้ก็ช่างเรียกเลือดเหลือเกิน ขนาดครั้งแรกยังแซ่บขนาดนี้
ขอรีเควสครั้งหน้าเลยนะคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 17-06-2015 18:35:09
ในที่สุดก็...เรียบร้อยกันไปซะแระ อิอิ กฤชจัดเต็ม นายน้อยสะโพกครากเลย แอบปลื้มคุณพอร์ชจัง จะมีตอนคู่ของพอร์ชบ้างมั้ยอ่ะ คิดแล้วคงจะน่ารักกรุบกริบ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: pemiko2012 ที่ 17-06-2015 18:40:58
โอ้ยตายยยยยยยยยยย
อิกฤชคนฟินตายแล้ว
ครั้งแรกค่ะ!!!!!!! โถ่วแล้วมาโม้ว่าเชี่ยวนะนายน้อส :katai2-1: :hao6:
น่ารักอ่ะะะะะะะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: กาลณัฐ ที่ 17-06-2015 18:47:37
มันชุ่มขื่นหัวใตตตตตตต  :impress2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 17-06-2015 18:49:48
ให้อภัยกับความซึนของหนึ่งตะวัน กิ๊บกิ๊ว น้องหนึ่งล่อลวงนายกฤชให้ตกหลุมน้องได้แล้วววว เลยโดนจัดหนักกันเลยทีเดียว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 17-06-2015 18:50:57
อร๊ายยย. ได้กันแล้วววว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: บูมพอส ที่ 17-06-2015 18:51:52
ง่อววว คุณหนึ่งน่ารักก ไหนเอาหน้าคนเชี่ยวมาดูหน่อยซิ :o8: :o8: :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 17-06-2015 18:58:39
นี่อ่านไปเกรงไป กลัวฉากรักจะล่มมากๆ ช่วยอิกฤชชี่ลุ้นสุดๆๆ

นี่โดนคุณหนึ่งต้มจนเปื่อยเหมือนกัน ตอนแรกก็ไม่เชื่อว่าเคย แต่ก็ดูเขาเจนๆ โถๆๆๆ เจนทฤษฎีนี่เองค่ะ อ๊ายยยย

คุณหนึ่งน่ารักอ่ะ ชอบๆๆๆ

ชอบคุณหนึ่งเรียก "กฤช"
แล้วก็ชอบกฤชเรียก "หนึ่ง" ด้วย

เวลาเขาอยู่กัน 2 คนนี่โลกสีสวยมากกก
แต่ตัวประกอบมาเยอะๆ นี่เล่นเอาหน่วงเลออออ

จำตอนพี่ยูได้เลย พอหวานถึงขั้นนี้ ตอนต่อไปนี่มาม่าหนัก คุณเวสต์อย่าทำร้ายเรานะคะ ขอหวานๆ อีกซัก 4-5ตอน เราไม่โลภ 55555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 17-06-2015 19:00:43
นายน้อยน่ารักนะคะตรงนี้นี่แหละค่ะ 'ทฤษฎีกูแน่น' :laugh: หลอกเสียกฤชเชื่อเลยนะคะเนี่ยว่านายน้อยเชี่ยวจริงๆ ^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: loyal_mook ที่ 17-06-2015 19:02:00
ปกติจะชอบพระเอกมากกว่านายเอกนะ แต่เรื่องนี้ยอมใจหนึ่งตะวัน ทำไมหนูน่ารักแบบนี้ งื้ออออออ  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 17-06-2015 19:05:19
คุณหนึ่งเรียบร้อยโรงเรียนอีกฤชแล้ว ร้อนแรงน่าดู :haun4: :haun4:
พี่พอร์ชขายเพิ่อน :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 17-06-2015 19:06:08
โอยยยยยยยยยยยยนายน้อยน่ารักมาก
กูรู้ทฤษฎีกูแน่ #ประโยคแซ่บแคปให้ด้วย
กฤชจะหน้าบานไปกี่วันให้ทาย 55555555

เอ็นซีคุณเวสท์งดงามเหมือนเคยค่ะ <3
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 17-06-2015 19:07:45
พอร์ชสุดยอดเลยอ่ะ...!!5555


หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 17-06-2015 19:09:08
หลอมละลาย.....

ขอให้เป็นตะวันดวงนี้ ไม่ว่าเมื่อไรกฤชก็ยอมให้เสมอ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 17-06-2015 19:15:34
คิดแล้วว่าต้องซิง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 17-06-2015 19:16:36
 :-[
เขินมากกกกกก
ครั้งแรกด้วย งื่ออออออ
กฤชแกพิเศษแค่ไหนรู้ตัวยัง ไม่ต้องคิดน้อยใจอะไรอีกแล้ว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 17-06-2015 19:32:17
หนึ่งน่าร๊ากกกกกกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 17-06-2015 19:33:29
 :hao7:  กฤชแกฟินเลยล่ะสิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 17-06-2015 19:34:18
หนึ่งน่ารักกกกกกกกก น่ารักมากๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: Ba_wh99 ที่ 17-06-2015 19:35:11
โอยยยยย น่ารักๆๆๆ
คนเก่งของเราเสียท่าเข้าแล้ววว เอ้ย ได้ท่าๆ 5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 17-06-2015 19:51:37
เค้าได้กันแล้ว เค้าได้กันแล้ว เค้าได้กันแล้ว  :-[

พี่พอร์ชน่ารัก (เกี่ยวไหม)
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: Rukki ที่ 17-06-2015 20:00:52
เขาได้กันแล้ววววว
คุณหนึ่งโม้ไว้เยอะ อายุจะสามสิบแล้ว เรยอยู่แล้ว แหมๆๆ ฮืออ
ทำไมน่าีักเป็นเด็กน้อยแบบนี้คะคุณหนึ่ง กฤชดูแลคุณหนึ่งดีๆนะ งื้อออ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 17-06-2015 20:01:07
 :กอด1:
 :o8: :-[ :impress2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 17-06-2015 20:02:38
เสร็จกฤชแล้ว อิอิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 17-06-2015 20:03:25
เราขอแคนเซิลดราม่าได้มั้ย ไม่รับแล้ว ไม่ต้องใส่ห่อด้วย ทิ้งไปเลย
เอาแค่นายน้อยนอนอายไปจนจบเรื่อง ยังฟินอ่ะ บอกเลย ฮ่าาาา

น้องกฤชนี่ เข้าใจไรยากจริง
อ่านมาแรกๆก็รู้แล้วว่านายน้อยยังไม่เคยน่ะ
พ่อคุณก็ยังจะยอมให้นายน้อยอำว่าเชี่ยวเนาะ

เปลี่ยนบทจากดราม่า มาเป็นนายน้อยเรียนรู้บทเรียนบนเตียงดีกว่าค่ะ  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 17-06-2015 20:19:36
ทำไมน่ารักจังคุณหนึ่ง  :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 17-06-2015 20:25:55
คนไม่เคย คนไม่เคย อิอิ

ทฤษฎี กับ ปฏิบัติ มันต่างกันนะ อิหนู อิอิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 17-06-2015 20:37:18
โอ้ย ฮาคนแน่นทฤษฎี ตอนแรกนึกว่ามันจะล่มอีกหรือเปล่าว่ะ ฟินเลยซิอิกฤช เล่นเอาป่วยขนาดนี้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 17-06-2015 20:46:58
ทฤษฎีแน่น ปฎิบัติติด F
ต้องให้น้องกฤช แก้ให้
น่ารักอ้ะ พี่หนึ่ง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 17-06-2015 20:47:55
นายน้อยน่ารัก ทฤษฎีแน่นแต่พึ่งได้ลงมือภาคปฏิบัติสินะคะ ฮ่าๆๆๆๆ เขินน่ารัก
ที่นายน้อยยอมกฤชแบบนี้เพราะรักกฤชมากสินะนายน้อย กฤชเองก็เชื่อใจนายน้อยได้เลยตอนนี้
เป็นคนแรกของนายน้อย แล้วจะเป็นคนเดียวของนายน้อยแบบนี้ มันคงทำให้กฤชเลิกคิดมากได้บ้างนะ
ชอบพอร์ชดันมาบอกความลับนายน้อยซะได้ 55555

 :mew1: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 17-06-2015 20:53:31
เอาหว่ะกฤช แกเหนือกว่าใครๆในโลกนี้ ตรงที่ เค้ารักแกมากจนยอมทิ้งความกลัวทั้งหมดที่มีกับแฟนคนก่อน ๆ ให้แก โดยยอมหลอกว่าเคยแล้วเพื่อให้แกไม่ต้องกังวล  :hao4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 17-06-2015 20:57:13
และแล้ว เค้าก็ได้กันจ๊าาาาาา
แถมกฤชคือคนแรกอีกต่างหาก

ขอบคุณพอร์ชมากที่มาบอกข่าวแบบนี้ หุหุหุ
ปลื้มละสิกฤช แหมๆๆๆๆ  :m12:

รอดราม่าตู้มเดียวแล้วหายจริงๆนะ อย่ามากน่ะ (ตาปริบๆ)
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 17-06-2015 21:06:10
 :-[ นายน้อย ยั่วแบบนี้/ม่ดีนะเดียวเด็กใจแตก คิคิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 17-06-2015 21:11:18
ฟินไปเลยสิเรา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: Meowww ที่ 17-06-2015 21:19:26
กรี๊ดดดดดด ครั้งแรกของคุณหนึ่ง เขินๆๆๆ ฟินตัวแตก  :impress2: :-[ :z2:
ชอบคุณหนึ่งแบบนี้น่ารัก ทำเป็นเก่งที่ไหนได้ใสซื่อบริสุทธิ์มากค่ะนายน้อยขาาาา จับฟัดๆๆๆ :hao6: :hao7:
ไม่อยากให้ดราม่าเลยอ่าาาา  :serius2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 17-06-2015 22:04:47
หนึ่งตะวันซิงเหรอเนี่ยยย  กฤษ ดีใจด้วยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 17-06-2015 22:05:20
นั่น!!!!   เห็นมั้ยทุกตอนที่พอร์ชโผล่มาต้องมีอะไรดีๆ เด็ดๆเกี่ยวกับหนึ่งตะวันหลุดมาด้วยเสมอ ครั้งนี้ก็เช่นกัน 555555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: thebennie ที่ 17-06-2015 22:19:07
ได้กัน ได้กัน ได้กัน ได้กัน ได้กัน ได้กัน :pighaun:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 17-06-2015 22:21:26
คิดเหมือนกันว่าคุณหนึ่งอาจไม่เคย ซึ่งจริง กรี๊ดดดด น่ารักมากค่ะ นี่ถ้าไม่รักมาก คงไม่ยอม
กฤชต้องจำวันนี้ไว้แล้วรักคุณหนึ่งมีเหตุผลกับคุณหนึ่งมากๆ นะ พูดยังกับลูกออกเรือน 555 คนอ่านรักคุณหนึ่งค่ะ
จากนี้ความหึงหวงคงเพิ่มอีกหลายเลเวลยิ่งกว่าพายุทอร์นาโด
ตอนก่อนจะมีไรกันที่เธอนั่งรอกุมมือตัวเองอยู่นั่นน่ารักน่าเอ็นดูมาก คนอ่านก็ลุ้นไปด้วยกลัวจะไม่ได้กันเนอะ
สุดท้ายดี๊ดีค่ะ ผูกพันมากขึ้นอีกหนึ่งขั้น

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 17-06-2015 22:25:34
หวานจัง อิกฤชโรแมนติกอยู่นะ  :o8:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 17-06-2015 22:26:29
อ้าววว คุณหนึ่งงงงงงงงงงงงงงง
ครั้งแรกก็ไม่บอกปล่อยให้เดา(แล้วถูก)ตั้งนาน

เอาจริงๆตะขิดตะขวงใจมานานละว่าคุณหนึ่งเนี่ยยังจิ้นอยู่
นี่สงสัยนะ ชอบตากฤชมาตั้งแต่เด็กแล้วใช่หรือไม่คะคุณหนึ่ง
พอกลับมาเจอไอ้เด็กเปรตของคุณหนึ่งเวอร์ชันภาคตัวโตพร้อมทำพันธุ์แล้วก็เลยอ่อยซะเลย
5555555555555555555
ที่สำคัญสำเร็จละ
นี่ว่านางวางกับดักเรื่องพี่ตุลย์เพื่อยกเวอร์จิ้นให้ตากฤชหรือปล่าว
ใช้พี่ตุลย์เป็นหมากเดินเกม แถมเดินเกมได้ดียิงแม่นทุกประตูเลยทีเดียว
5555555555555555555555555

ต่อไปนี้กลัวดราม่าอย่างเดียวคือพอได้เขาแล้วก็มาคิดนั่นคิดนี่คนเดียวนี่แหละตากฤชเอ้ย
ได้เขาแล้วก็รับผิดชอบเขาไป
ึคนอื่นอยากได้แค่ไหนยังไม่ได้เท่าแกเลยนะกฤช เพราะฉะนั้นอย่าดราม่าเล้ยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: kukkikkooka ที่ 17-06-2015 22:30:10
พี่หนึ่งน่ารักกกกก แย้กกกกกกกกก

ทำไมรู้สึกตอนนี้มันสั้นๆอ่าา

อยากให้ถึงวันอาทิตย์ไวๆจุงง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 17-06-2015 22:42:11
โถๆๆๆ นายน้อยโดนเปิดซิง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 17-06-2015 22:54:06
นายน้อยน่ารักกกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 17-06-2015 23:05:42
นายน้อยหนึ่งตะวัน  :mew3: :mew1: :oo1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 17-06-2015 23:24:22
เก็บจิ้นไว้นานมากค่ะคุณหนึ่ง
กฤช ฟินเลยซิแก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 18-06-2015 01:31:04
อุ้ต้ะ!! เขิลลล!!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: Sugar_Halloween ที่ 18-06-2015 01:38:11
ในที่สุดกฤชก็กระชากจิ้นคุณหนูจอมซึนได้สำเร็จ จุดพลุรัวๆ  :haun4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: Mickey199663 ที่ 18-06-2015 01:42:57
โอ้ยยยยยยยยย คุณหนึ่งน่าเอ็นดู๊น่าเอ็นดู ทำไมน่ารักแบบนี้ ฮือออออออ ถ้านี่เป็นกฤชนี่รักตายเลย
กฤชแกเห็นมั้ยว่าคุณหนึ่งเค้ารักแกมากกกกกกกกกกกกก เค้ายอมแกคนเดียวเลยนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 18-06-2015 04:02:16
นายน้อยเสร็จนายกฤชแล้ว 555555
ทฤษฎีเค้าแน่น ยอมใจ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: SheGame ที่ 18-06-2015 09:14:38
 :haun4: :pighaun: :jul1: :haun4: :m25: :m10:
ไม่ม่าได้มั้ย  ฮืออออออกลัวเบาๆ :mew5: :mew5: :mew6: :mew6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 18-06-2015 09:18:33
โถ๋ว...คุณหนึ่ง ทูนหัวของบ่าว



โตเป็นสาาวมีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้วววววว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 18-06-2015 09:26:19
อ๊ากกกกกกกกกก!!!!!!! เลือดลมพุ่ง พี่หนึ่งเสียซิงแล้วนะพี่นะ  :hao5:
คราวนี้เจ้ากฤชเรานอกจากไปไหนไม่รอดแล้วจะตามมาด้วยความหวงและความหึงทะลุเพดาน  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 18-06-2015 10:30:24
เป็นไงล่ะ เป็นไง ไปยั่วเขาดีนัก  :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: inhyung ที่ 18-06-2015 10:32:10
 o22ทฤษฎีแน่น 5555555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 18-06-2015 10:45:07
เรียบร้อยยยยยย 55555 นายน้อยน่ารัก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 18-06-2015 10:56:35
ตามแล้วว พี่หนึ่งเป็นคนแรงแต่ไม่แรดใช่มั้ยคะ
ว๊ากกก น่ารักกกก กฤชเป็นคนแรกของพี่หนึ่ง
แง้งงงงง เขี่ยพี่ตุลย์ให้กระเด็นไปเลยยิ่งดีๆๆๆ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 18-06-2015 11:23:44
หนึ่งตะวันที่ร้อนแรงมีแค่ในฝันสินะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: Eangoey ที่ 18-06-2015 13:22:50
พี่หนึ่งเสร็จกฤชจนได้ไม่น่าเลย :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 18-06-2015 13:58:05
โอ้ยยยยยยย รอมาาาาาาาา 20 ตอน
ฉีดยากันละโอ้ยยยยยย นายน้อยขี้โม้
อิกฤชจะยิ่งได้ใจเลย คนแรกของหนึ่ง
ร้อนแรงเสียยิ่งกระไรของอีกหลาย ๆ ตอนเลยค่า
แบบบรรยากาศบ้านไร่ ให้ไอโจ้มาแซวหน่อยเร็ววว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 18-06-2015 18:20:42
 :hao7:ว้ายยยยยย
สุดท้ายนายน้อยหนึ่งตะวันก็วันก็เสร็จนายกริชจนได้
 :mew3:
ชอบฉากอัศจรรย์นะคะ
มันดูไม่หวือหวามากเกิน แบบว่ากำลังดีๆอ่ะคะ
ดูเป็นศิลปะดีชอบค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixa ที่ 18-06-2015 21:11:10
หนึ่งตะวันน่ารักๆๆๆ
ถึงจะหลอกกฤชไว้ ก็โกรธไม่ลง ให้อภัยคนทฤษฎีแน่น
กฤชฟินไปล่ะดิ๊
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 18-06-2015 21:24:23
คุณหนึ่งน่ารัก
เอ็นดูคุณหนึ่งง่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: i c u ที่ 18-06-2015 21:25:22
 :pighaun:
หนึ่งตะวันน่ารักทุกตอน  แม้แต่ตอน อีโรติก 5555+++
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 18-06-2015 21:58:49
5555ว่าแล้วว่าคุณหนึ่งต้องยังจิ้นอยู่แน่ๆเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: rp.ppch ที่ 19-06-2015 15:51:46
โถ่ ยัยกฤช
ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย

ตามอ่านจนทันแล้ว >_<
แรกๆหมันไส้กฤชมากนะ ปากแข็งเว่ย ชอบทำเป็นดุนักนะ ไงล่ะ :hao3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: evz ที่ 19-06-2015 20:31:07
แอบคิดไว้แล้วเชียวว่าต้องเป็นครั้งแรกของนายน้อยไม่อย่างนั้นไม่ขอเวลาทำใจหรอก 555
ที่เห็นบอกเชี่ยวๆนี่จริงๆรู้แค่ทางทฤษฎีสินะคะนายน้อย ขำตอนพอร์ชมาเผามาก รู้ลึกรู้จรืงเรื่องนายน้อย5555
ป่านนี้กฤชดีใจแย่แล้ว ดีใจด้วยนะกฤชได้เป็นคนแรกนายน้อยก็เลิกหึงมากได้ละ  :z2:

มาตามเก็บ20ตอนรวดทีเดียวอ่านเพลินมากเลยค่ะ แอบกลัวดราม่าเปรี้ยงเดียวของคนเขียนนะคะเนี่ย
ขอเบาๆนะคะ หัวใจดวงน้อยของนายน้อยกับกฤชและคนอ่านบอบช้ำง่าย 555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 20 (17/06/15) p.40
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 19-06-2015 20:40:22
เขินแรง
กว่าจะอ่านจบต้องหยุดเขินเป็นพักๆ ฮือออออ

นังกฤช (กลับมาหมั่นไส้ หลังจากสงสารไปสองตอนถ้วน)
ได้ทีเอา(?)ใหญ่เลยนะ โอ้ยยย ตายๆๆ เขินมาก อ่านแล้วแทบอยากกัดผ้า
พี่หนึ่งน่าเอ็นดูมากเลย ฮืออออออออ นี่คือความเชี่ยวชาญของพี่หนึ่งสินะคะ 5555555
ทฤษฏีแน่นมาก เป๊ะมากค่ะ ก๊ากกกกกกกกก น่ารักกกก

ยืนยันอีกทีว่าเรารักพี่พอร์ช ก๊ากกกกกก
เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดจริงๆ แต่พี่พอร์ชทำดีมากค่ะ  :-[
มาเอารางวัลหน่อยเร็วคนดี อิอิ จุ๊บๆๆ >3<
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 21-06-2015 02:53:18
ตอนที่ 21



นายน้อยคนเก่งอาการดีขึ้นในวันถัดมา เราต่างจงใจที่จะไม่พูดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านไปแล้วราวกับมันเป็นเพียงแค่ความฝันครั้งหนึ่ง มีเพียงรอยเล็บที่แสบเนื้อตอนอาบน้ำกับรอยจูบจาง ๆ บนผิวขาวเท่านั้นที่เป็นสักขีพยานว่าเรื่องคืนนั้นเกิดขึ้นจริง

ผมนั่งเท้าคาง ฝุ่นที่ขะมุกขมัวในใจสูญสลาย มันไม่ใช่เพียงความรู้สึกปรารถนาที่จะครอบครองอีกฝ่าย แต่คล้ายกับได้เป็นหนึ่งเดียวกัน ผมกับหนึ่งตะวัน คนรักที่เอาแต่เขินอายอยู่ในอ้อมแขน
ทั้ง ๆ ที่อายุมากกว่าแท้ ๆ แต่กลับเหมือนเด็กหนุ่มวัยแรกรุ่น

เจ้าของคนที่อยู่ในความคิดบรรเลงเพลงของบีโธเฟ่น สัมผัสลงบนคีย์เนิบช้า ละมุนละม่อม บรรจงกดสัมผัสลงบนคีย์บอร์ดแต่ละตัวอย่างระมัดระวัง คล้ายปลายนิ้วกำลังเริงระบำอยู่บนแป้นเสียง หนึ่งตะวันตอนนี้เหมือนเทพบุตร เขาสวมแค่เสื้อยืดมีราคากับกางเกงขาสั้นประมาณเข่า แต่กลับดูหรูหราเมื่อเล่นเพลงด้วยอารมณ์ที่สุนทรีย์กว่าครั้งไหน ๆ

ดวงตะวันของผมกำลังยิ้มอยู่


แม้เพียงมุมปากเล็กน้อยแต่ก็สังเกตเห็นได้ ความสุขในแววตาคงระบายมันออกมาชัดเกินไป เพลงที่เล่นแม้จะดูเศร้าสร้อยแต่กลับทำให้อิ่มเอม บ้านหลังใหญ่ เหมือนมีเพียงแค่เรา คล้ายกับหยุดความเคลื่อนไหวของภายนอกไว้แน่นิ่ง

“นายชอบเพลงอะไร”

“ครับ?”

“เพลงที่ชอบฟังมากที่สุด” หนึ่งตะวันถาม พักเดียวก็หยุดปลายนิ้วเมื่อมาถึงทำนองห้องสุดท้าย แช่กดอยู่พักใหญ่จนถ้าเป็นเสียงร้องคงหมดลมแล้วจึงผละออก หนึ่งตะวันเดินมานั่งเบียดบนโซฟาเหมือนที่เคยทำ เอาแก้มแนบหัวไหล่ก่อนร่วงลงเล็กน้อยเมื่อผมเบี่ยงตัวดึงเข้ามากอด

“เพลงที่คุณหนึ่งบรรเลง”

“ไหนตอนนั้นคุณนุ่นบอกนายไม่ค่อยปากหวาน”

“ไปฟังคนอื่น” ผมว่า “อยากรู้ให้ชิมเองครับ”

หนึ่งตะวันหัวเราะแต่ก็ยืดตัวมาจูบที่ปาก ดวงตาสุกสกาววาววับ เบียดตัวเข้าหาอีกกระทั่งนั่งบนตักผมทั้งตัว

เจ้าลูกแมวขี้อ้อนคนนี้ น่าฟัดไม่ให้เหลือชิ้นดีจริง ๆ

“นี่คุณหนึ่ง” ผมเรียกชื่อซุกจมูกลงไปตามลำคอ คนบนตักเอียงให้จูบง่ายดาย

“ไม่ได้กอดมาหลายวันแล้วครับ”

“เหรอ แล้วไง”

“วันนั้นผมทำไม่ดีเหรอครับ”

“อะไรของนาย”

“ก็คุณหนึ่งไม่เห็นอยากทำอีก”

หนึ่งตะวันเงียบไป ซบหน้าผากลงบนบ่า คลอเคลียอย่างที่เจ้าตัวถนัด “มันเจ็บ”

“แต่คุณก็เสร็จไปตั้งสองรอบ”

“เพราะนายแกล้งฉันต่างหาก”

“ผมอยากให้คุณหนึ่งมีความสุขต่างหาก”

“โกหก” คู่สนทนาเถียงเสียงขรม “อยากมีความสุขเองหรอก คิดว่าไม่รู้หรือไง”

ผมหัวเราะลงคอ ไม่มีเหตุผลให้ปฏิเสธ “เวลากอดคุณหนึ่งแล้วผมมีความสุขจริง ๆ นี่ครับ”

ว่าพลางช้อนคางสวยขึ้นเงย ก้มหน้าลงจุมพิตบนกลีบปากสวยได้รูป ดวงตามองอีกฝ่ายหวานฉ่ำ อยากจะกลืนกินซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“หนึ่ง” ผมมักจะเรียกด้วยชื่ออย่างเดียวทุกครั้งที่ออดอ้อน ไล่ฝ่ามือลงต่ำมาโอบรอบสะโพก ลูบเบา ๆ ให้พอรู้สึก

“ไอ้เด็กทะลึ่ง มือจับที่ไหนน่ะ”

“ที่ไหนล่ะครับ”

ยังไม่ทันตอบเสียงโทรศัพท์ของหนึ่งตะวันก็ดังขึ้นมาขัด เป็นแบบนี้เสียทุกครั้ง งานที่คุณชนินทร์ฝากฝังไว้ยังไม่จบง่าย ๆ และผมก็ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนทุกอย่างจะลงตัว ผมไม่เข้าใจระบบ ช่วยเหลืออะไรหนึ่งตะวันไม่ได้ และดูเหมือนอีกฝ่ายก็ไม่อยากให้ผมเข้าไปยุ่งด้วยซ้ำ

“วันนี้วันอาทิตย์” ผมพูด กระชับแขนให้แน่นกว่าเก่า ไม่ยอมปล่อยคนในอ้อมแขนไปรับโทรศัพท์ง่าย ๆ “เวลาพักผ่อน ไม่ต้องรับสายไม่ได้เหรอครับ”

“ถ้าเป็นเรื่องงานก็แย่น่ะสิ”

“เรื่องงานผมให้เวลาตั้งหกวันแล้ว แค่วันอาทิตย์วันเดียวเอง นี่มันวันครอบครัวนะคุณหนึ่ง”

“นี่ กฤช ธุรกิจส่วนตัวไม่มีวันหยุดหรอกนะ” หนึ่งตะวันพูดด้วยเสียงระอา ผมไม่ชอบเวลาที่เขาเป็นผู้ใหญ่ ทุกครั้งที่มีเรื่องงานมาเกี่ยวเจ้าแมวตัวเดิมจะไม่ใช่แมวเหมียวขี้อ้อนของผมอีกต่อไป

“ไม่เอาน่า อย่าทำตัวเป็นเด็กนักเลย ปล่อยก่อน ฉันจะไปคุยงาน”

“ถ้าไม่ใช่เรื่องงานล่ะ”

“กฤช อย่างี่เง่า”

พอถูกดุด้วยน้ำเสียงจริงจังผมก็คลายอ้อมแขนลง หนึ่งตะวันลุกไปหยิบโทรศัพท์ที่วางบนโต๊ะ รับสายโดยที่หันหลังให้

“ครับ พี่ตุลย์”

ผมเพิ่งรู้ในนาทีนั้นว่าความขุ่นในใจไม่ได้จางหายไปเพียงเพราะได้ครอบครองหนึ่งตะวัน หากแต่เจ้าของชื่อนั้นห่างหายไปพักใหญ่จนเหมือนไม่มีตัวตนเลยต่างหากที่ทำให้ผมสบายใจอย่างแท้จริง ผมมองแผ่นหลังลาด หนึ่งตะวันเอี้ยวตัวกลับมามองเพียงเล็กน้อยแล้วก็เดินออกไปนอกห้อง ผมนั่งอยู่ที่เดิม กำมือเข้าหากันแน่น อึดอัดเหมือนคนหายใจไม่ออก แต่สิ่งที่ทำได้ก็เพียงทอดสายตามองออกไปอย่างไร้จุดหมาย
 
‘กฤช อย่างี่เง่า’


เสียงนั่นสะท้อนดังมาไกล คล้ายกับเป็นประโยคที่เคยได้ยินเมื่อนานมาแล้ว ไม่ใช่ผมยังรักฝังใจถึงเพียรนึกถึงครั้งคราวคบกับพี่นุ่นอยู่บ่อย ๆ แต่ความเจ็บปวดตอนนั้น ความผิดหวังที่ทำให้ผมแทบจะไม่อยากเริ่มใหม่กับใครเด่นชัดราวกับเป็นแผลเป็นนูนพองให้เฝ้าระลึกถึง

ประโยคนั้นดังขึ้นชัดเจนข้างใบหูเมื่อไม่นานมานี้
สุดท้ายผู้ชายที่ดีกว่าผมทุกอย่างก็พาความรักผมไป
สุดท้าย...ประวัติศาสตร์จะเวียนมมาอีกครั้งหรือไม่
เป็นสิ่งที่ผมไม่อาจหาคำตอบให้ตัวเองได้เลย





“เดี๋ยวพี่ตุลย์จะมาที่บ้าน”

ผมนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องนอนของหนึ่งตะวันเงียบเชียบ เป็นหนังสือที่คุณพอร์ชเอามาให้เมื่อหลายวันก่อน คล้ายหนังสือฮาวทู หนทางนำไปสู่การประสบความสำเร็จที่ผมไม่ค่อยใส่ใจนัก ภูดิศบอกว่าเป็นเรืองที่น่าสนใจ สำหรับนักธุรกิจมือใหม่ควรจะหาอ่านไว้เป็นแนวคิด ผมทิ้งไว้หลายวันแล้วเพิ่งมีโอกาสได้หยิบมาดูจริง ๆ จัง ๆ ก็วันนี้

“ฟังอยู่หรือเปล่า”

ผมได้ยิน แต่ไม่เรียกว่าฟัง ตายังกวาดมองตัวอักษรบนกระดาษสีขาวเชื่องช้า ราวกับอยากให้มันช่วยทำให้ผมหลุดออกไปสู่อีกมิติ มิติที่ไม่มีความหงุดหงิดลอยฟุ้งอยู่ในใจและพาลพาโลทำทุกอย่างพังง่าย ๆ ด้วยมือตัวเอง ทว่าไม่นานนักหนังสือที่ถืออยู่ก็ถูกยื้อออก หนึ่งตะวันโยนมันลงบนเตียง กอดอกอยู่ตรงหน้า

“นายไม่มีสิทธิ์มาเมินฉันนะ”

“ผมได้ยิน”

“พี่ตุลย์ไปคุยกับญาติให้ มีข้อเสนอบางอย่างที่อยากให้ฟังก่อนฉันจะไปเจอครอบครัวเขา”

“ครับ” ผมตอบรับเสียงเนือย มองออกไปนอกหน้าต่าง บรรยากาศระหว่างเราแย่ลงอีกแล้ว ไม่เหมือนก่อนหน้านี้เลยสักนิด คล้ายกับว่าชื่อตุลย์ก่อพายุก้อนใหญ่ ตั้งเค้าของเมฆฝนสีทะมึนมาแม้ไม่ปรากฏตัว

ทำไมผมถึงหงุดหงิดผู้ชายคนนั้นได้มากขนาดนั้น กับภูดิศยังไม่รุนแรงได้ถึงเสี้ยวหนึ่งของความรู้สึกตอนนี้เลยด้วยซ้ำ

“จะให้ฉันทำยังไง มันเป็นงาน”

“ผมไม่ได้ว่าอะไร”

เหมือนกับหนึ่งตะวันกำลังย้ำความจริงที่ว่าผมไม่มีสิทธิ์หึง ต่อให้ลูกค้าคนนั้นเป็นแฟนเก่าที่มีดวงตาพราวระยับ จับจ้องคนรักของผมไม่วางตาก็ไม่มีสิทธิ์รู้สึก ผมกำลังทำความเข้าใจ พยายามทำตัวให้ไม่เป็นปัญหามากที่สุด

“กฤช”

“จะทำอะไรก็ทำเถอะครับ”

ผมได้แต่พูดแบบนี้ เพราะสิ่งที่มากกว่านั้นรู้ดีว่าไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นมา ผมห้ามเขาไม่ได้ ไม่เหมือนหนึ่งตะวันที่จะมาร้องไห้ขอร้องให้ผมเลิกยุ่งกับพี่นุ่นสักที

ทั้ง ๆ ที่คนรักเก่าของผมไม่ได้มีเยื่อใยกันแล้ว แตกต่างกับคุณตุลย์โดยสิ้นเชิง


“เดินหนีอีกแล้ว”

หนึ่งตะวันพูด ครั้งนี้เสียงอ่อนลง พักเดียวก็มีมือมาโอบกอดรอบเอวจากทางด้านหลัง แก้มนิ่มแนบลงผ่านผ้า กระชับแขนเข้ากอดผมไว้แนบแน่น

“ทำกันไหม”

“คุณหนึ่ง”

“ยังพอมีเวลา ทำกันเถอะ”

“เลิกง้อผมด้วยวิธีนี้เถอะครับ เซ็กซ์ไม่ใช่คำตอบของทุกอย่าง”

“ฉันแค่อยากทำให้นายสบายใจ”

“ผมไม่มีวันสบายใจหรอกครับ ตราบใดที่ยังมีคนจ้องจะคาบคนรักของผมไปตลอดเวลาแบบนี้” เว้นระยะช่วงหนึ่งเพื่อถอนหายใจ ผมเองก็ไม่อยากให้หนึ่งตะวันรู้สึกไม่ดี “ทำอะไรก็ทำเถอะครับ ผมไม่ว่าหรอก แค่ไม่อยากรับรู้เท่านั้นเอง”

“ฉันรักกฤชนะ” คนที่กอดอยู่พูดเสียงแผ่ว อ้อมกอดนั้นสั่นไหวเล็กน้อย “รักมากเลยรู้หรือเปล่า”

“ผมทราบ”

เงยหน้ามองเพดาน บางทีอาจเป็นผมเองที่คิดมากไป “ผมก็รักคุณหนึ่งไม่แพ้กันหรอกถึงได้หึงขนาดนี้”

ผมสารภาพ...จากใจจริง




วันนี้รถที่เข้ามารับหนึ่งตะวันไปเป็นเมอร์เซเดส สองที่นั่ง ผมยืนอยู่ที่ระเบียงเหมือนเดิม เหมือนทุกครั้งที่คุณตุลย์มาหา สบตากับเจ้าของรถยามเงยหน้าขึ้นมอง รอยยิ้มอย่างคนชนะ ทั้ง ๆ ที่เขาไม่ได้แม้แต่เคยครอบครองหนึ่งตะวันสักครั้งส่งมาให้ บีบเค้นให้ผมรู้สึกต่ำต้อยและวิ่งตามไม่ทัน

โดยส่วนตัวแล้วผมชอบโลกใบนั้น ไร่ตะวันฉายที่มีเพียงความสงบเงียบ ผมกับหนึ่งตะวันแตกต่างกันเพียงฐานะที่เพียงคนในไร่เท่านั้นจะเข้าใจ เมื่อเดินออกมาข้างนอก ผมกับเขาก็กลายเป็นเพียงมิตรสหายสองคนที่ทัดเทียมกันไปทุกอย่าง

แม้หนึ่งตะวันจะพูดว่าผมเป็นผู้ช่วย แต่สายตาของคนที่นี่ไม่มีใครมองมาอย่างเป็นมิตร แต่ละคนมีกิจการที่ตัวเองดูแล ได้รับการนอบน้อมจากผู้ช่วยคนอื่นเหมือนพระเจ้า ดังนั้นผมจึงถูกกดเหยียดจากการกระทำของมิตรสหายในแวววงธุรกิจของคนรักไปโดยปริยาย

ผมไม่โกรธหนึ่งตะวันที่บอกใคร ๆ แบบนั้น มันควรจะเป็นเช่นนั้นตราบใดที่ยังไม่ขออนุญาตคบหากันเปิดเผยจากคุณชนินทร์ ผมไม่รู้ว่าที่นี่เป็นอิสระเรื่องเพศสภาพส่วนบุคคลมากแค่ไหน ผมยินดี ไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้นถ้าเรื่องระหว่างเราจะเกิดขึ้นอย่างลับ ๆ

ขอเพียงอย่างเดียว คือการกระทำนั้นเป็นไปโดยบริสุทธิ์ใจ


เมื่อรถคันหรูแล่นหายไปจากสายตาก็ทอดถอนหายใจ ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงกว้าง รู้สึกพ่ายแพ้ยับเยิน

“คุณกฤชคะ”

เสียงเรียกนั่นดังก่อนป้าจิ๋วจะเคาะประตู หนึ่งตะวันขอให้ทุกคนเรียกผมอย่างนั้น และจากความสัมพันธ์ที่ไม่มีใครเอ่ยปากพูดผมก็กลายเป็นคุณกฤชของบ้านนี้อีกครั้งเมื่อเปิดประตูรับโทรศัพท์บ้านไร้สายในมือของแม่บ้านก็ส่งมาให้ ผมไม่มีเพื่อนที่กรุงเทพฯ ดังนั้นจึงอดแปลกใจไม่ได้ เมื่อรับสายแล้วเป็นภูดิศที่โทรเข้ามา

“คุณหนึ่งไม่อยู่ครับ”

“อ้อ รู้แล้วแหละ นายทำอะไรอยู่หรือเปล่า จะชวนออกไปซื้อของน่ะ”

“ชวนผม?”

“อืม วันนี้วันเกิดไอ้หนึ่งมัน ไม่ได้บอกล่ะสิ”

“ขอโทษครับ ผมไม่ทราบจริง ๆ”

“จะออกไปหรือเปล่า เดี๋ยวไปรับ”

ผมเงยหน้าขึ้นมองนาฬิกา “สักสิบนาทีได้ไหมครับ ขอแต่งตัวก่อน”




หนึ่งตะวันมีเพื่อนสนิทอีกสองคนนอกเหนือจากภูดิศ ชื่อดินกับโน่ หนึ่งในสองคนนี้เป็นลูกชายรัฐมนตรีที่ไปเจอกันที่อังกฤษ ผมมีโอกาสเจอครั้งแรกเพราะภูดิศนัดทั้งสองไว้ที่ห้างสรรพสินค้าของคุณตุลย์ด้วย

“นี่กฤช ผัวไอ้ตะวัน”

“ผัวเลยเหรอวะ”

“เออ” ภูดิศพูดกลั้วหัวเราะ “ไอ้ตะวันอยากได้จะลงแดงตาย”

“คุณพอร์ช”

“เฮ้ย เลิกเรียกคุณได้แล้ว เป็นเพื่อนกันหมดนี่แหละ” เจ้าของชื่อตบบ่าผมเบา ๆ

“กฤชเด็กกว่าเราสามปี ทำงานให้พ่อไอ้ตะวัน”

“หุ่นโคตรดี” คุณโน่พูดพลางชกที่อกผม “ไอ้หนึ่งมันชอบแบบนี้อยู่แล้วนี่”

“แต่คนนี้ท่าทางจะชอบมาก ถึงขั้นยอมเสียซิง”

“อย่าให้กูเมาท์เพื่อนเลยว่ะ” ภูดิศเป็นคนที่พูดขึ้นมาอีกครั้ง “ร่ำ ๆ งอแงทุกวันว่าไอ้กฤชแม่งไม่ยอมทำอะไรสักที”

เสียงตบมือดังฉาดเมื่อเพื่อน ๆ ได้ยินประโยคนั้น ผมมองหน้าคนนั้นนคนนี้ ไม่มีบทที่จะพูดขึ้นมา “ไอ้โน่กับไอ้ดินไม่ใช่เกย์ ไม่ต้องห่วง ถึงเนื้อถึงตัวกับมันได้”

“ส่วนไอ้พอร์ชก็เป็นรุก” ข้อนั้นผมทราบดี “แล้วนี่ไอ้หนึ่งไปไหน”

“พี่ตุลย์มารับ”

“พี่ตุลย์ แฟนเก่ามันน่ะนะ” บดินทร์พูดพลางทำหน้าแหยง คนนี้เป็นเพื่อนของหนึ่งตะวันกับภูดิศตั้งแต่มหาวิทยาลัย เป็นเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ชื่อดัง “ไหนว่าจะหมั้นกับคุณเอื้องแล้ว”

“หมั้นก็ส่วนหมั้น เสียดายก็ส่วนเสียดาย ไอ้หนึ่งมันน่ารัก ใคร ๆ ก็ชอบ”

ผมเห็นด้วยโดยปราศจากข้อโต้แย้ง

“ว่าแต่จะเซอร์ไพรส์อะไรมันดี”

“ถุงยางลายคุมะ” บดินทร์เป็นคนเสนอ หัวเราะร่วนลงคอ “แล้วให้ไอ้กฤขเป็นคนใส่ ตอนเอาคงมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้ง”

“ตะวันได้มาด่าพ่อมึงถึงบ้าน”

“เอ้า กูหวังดีนะ”

“เขาอาจจะสดกันก็ได้” ลูกชายรัฐมนตรีกล่าวยิ้ม ๆ ยักคิ้วแซวกระทั่งตัวตั้งตัวตีของงานต้องดึงกลับมาเรื่องเดิม

“เอาดี ๆ หน่อย ไม่ค่อยว่างมารวมกันแบบนี้แล้ว ไปทำเค้กบ้านมันกันไหม แล้วก็ของเล็ก ๆ น้อย ๆ ถ้าอยากโดนด่าพ่อมึงก็ซื้อถุงยางที่ว่านั่นก็ได้”

“ไอ้หนึ่งยังใส่นาฬิกาที่พี่ตุลย์ให้อยู่หรือเปล่าวะ”

“โยนทิ้งไปตั้งแต่เลิกกันแล้ว แทบปาใส่หัวพี่เขาด้วยซ้ำ แต่มันเป็นพวกโกรธง่าย หายเร็ว ตอนนี้ให้กลับมาคุยแบบพี่น้องใหม่ก็ไม่มีปัญหา ต่อให้พี่ตุลย์อยากเขมือบมันแค่ไหนก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก จะถูกมันหลอกขายของให้เปล่า ๆ"

“นึกถึงมันแล้วฮาว่ะ แฟนเก่ากลับมาง้อ นอกจากไม่โกรธแล้วยังฮาร์ดเซลล์กลับไปอีก แม่งเหี้ยจริง” บดินทร์พูดกลั้วหัวเราะ “แล้วนี่มึงไปจีบมันยังไงวะ”

โยนกลับมาที่ผมแต่ผมไม่ได้เป็นคนตอบเหมือนเคย
“ไอ้กฤชจีบที่ไหนล่ะ เพื่อนเราแม่งอ่อยแล้วอ่อยอีก จ้างเด็กที่ไร่มาช่วยพูดให้คิดด้วย ถึงขั้นถามกูว่าถ้าตกม้าจะเจ็บไหม อยากเรียกร้องความสนใจจากน้องมัน พอตกจริงแล้วเจ็บ เสือกมาด่ากู”

นึกถึงช่วงนั้นที่หนึ่งตะวันคุยกับภูดิศบ่อย ๆ

“โคตรทุ่มทุนสร้าง”

“มึงก็รู้ว่ามันเอาแต่ใจ อยากได้อะไรก็ต้องได้ ทำยังไงให้ได้มาก็ทำทั้งนั้น” ภูดิศหันมายิ้มให้ผม “ชะตาขาดแล้วว่ะกฤช ได้ไอ้ตะวันมาเป็นเมีย”

หลังจากฟังมานาน สุดท้ายผมก็หลุดหัวเราะ
ขอให้ชะตาขาดตลอดไปก็แล้วกัน





เพื่อน ๆ ของหนึ่งตะวันเป็นคนน่ารักกว่าที่ผมคิดไว้ บ่ายวันนั้น ผู้ชายสี่คนในห้องครัวลงมือทำเค้กอย่างทุลักทุเลโดยมีป้าจิ๋วเป็นคนคอยกำกับห่าง ๆ ผมทราบในเวลาถัดมาว่าถ้ามีเวลาทั้งสามคนชอบมาขลุกตัวอยู่ที่นี่ ดูทีวีจอใหญ่ กินเบียร์และสูบบุหรี่โดยที่ไม่มีใครห้าม

การเติบโตโดยไม่มีผู้ใหญ่คอยควบคุม เป็นอิสระ สนุกสนาน แต่ขณะเดียวกันก็น่าเศร้า

“ไอ้หนึ่งเกลียดหอมใหญ่ มึงใส่ลงไปเยอะ ๆ”

ผมกำลังผัดผักสำหรับอาหารคาวหลังจากคุณโน่เอาเค้กไปอบ คุณพอร์ชตีครีมจนกล้ามขึ้น ฟูฟ่องเป็นโฟมสีขาว

“วันนี้วันเกิดคุณหนึ่งไม่ใช่เหรอครับ”

“เออ วันเกิดแปลว่าเกิดมาโดนแกล้ง”  บดินทร์ยุหนัก ท่าทางเป็นพวกชอบแหย่คนอื่น สุดท้ายเขาก็เป็นคนเดียวที่ซื้อของขวัญวันเกิดที่เป็นถุงยางอนามัยลายหมีคุมะให้หนึ่งตะวันจนได้

“ป้าจิ๋วช่วยชิมให้ผมหน่อย”

ด้วยความที่ไม่ถนัดเรื่องลงครัวผมต้องขอคำแนะนำเป็นระยะ ส่วนคนอื่น ๆ คงฝึกมือมาดีช่วงที่ไปเรียนนอกด้วยกัน อาหารหน้าตาประหลาด มีอะไรก็จับโยนลงไปไม่มีสูตรเฉพาะ รสชาติดีบ้างแย่บ้าง แต่ผมอยากจะทำอะไรสักอย่างที่มันกินได้จริง ๆ

“เค้กได้แล้ว” ภูดิศร้อง ใส่ถุงมือดึงถาดอบออกจากเตา ควันลอยหอมฟุ้ง เค้กนั่นดูจะเป็นอย่างเดียวที่ทุกคนตั้งใจให้ออกมาดี “นิ่มไปปะวะ”

“เดี๋ยวมันก็แข็ง ครีมมึงได้ยัง”

“ได้แล้ว”

“กูแต่งหน้า ๆ”

“เฮ้ย กูอุตส่าห์ตีครีม”

“มึงเมื่อยแล้วไปนั่งเถอะไอ้พอร์ช”

“กูบอกเหรอ” เสียงทุ้มเถียงกันล้งเล้ง คราวนี้คุณโน่ขัด “มัวแต่ทะเลาะ เดี๋ยวไอ้หนึ่งก็กลับมาก่อน”

“พี่ตุลย์พามันไปดูหนัง คงอีกนาน ไอ้ตะวันไลน์มาบ่นกับกูอยู่”

“รุกหนักจริง”

“มึงก็รู้ว่าพี่เขาเอาใจเก่งขนาดไหน” บดินทร์พูดพลางถือไม้พายรอไว้ เมื่อนภดล หรือคุณโน่ควักครีมขาวลงแปะก็กระวีกระวาดปาดลงบนเนื้อเค้กสนุกสนาน

“อีกคนก็เอาแต่ใจเสียด้วย”

ผมชะงักมือที่กำลังผัดผักอยู่ เงยหน้าขึ้นเห็นป้าจิ๋วมองด้วยแววตาสงสารก็ก้มหน้าลงต่อ นิ่งเงียบ แต่ไม่สงบนิ่ง ผมยังคงพูดน้อยที่สุดเมื่ออยู่กับจอมทโมนทั้งสาม

ไม่แปลกใจเลยที่หนึ่งตะวันจะซนเหมือนเด็ก ๆ ดื้อรั้น เอาแต่ใจ มองเพื่อน ๆ ที่โตมาด้วยกันแล้วผมก็เข้าใจดี

“พวกคุณโน่ก็พูดไปอย่างนั้นแหละจ้ะ” เสียงหวานของหญิงวัยกลางคนกล่าวแผ่วเบาให้พอได้ยินกันสองคน “อย่าเก็บไปคิดมากเลย”

ผมครางรับคำ แต่ไม่อาจทำตามคำแนะนำของป้าจิ๋วได้เลย





ประมาณสองทุ่ม ป้าจิ๋วก็เดินมาบอกเพื่อน ๆ คุณหนึ่งที่นอนเล่นเกมอยู่หน้าทีวีว่าหนึ่งตะวันกลับมาแล้ว เสียงรถของคุณตุลย์เบาจนแทบไม่ได้ยิน กระทั่งหนึ่งตะวันโทรเรียกให้ป้าจิ๋วเปิดประตูให้ถึงรู้ ผมเดินออกไปรอที่โต๊ะหินอ่อนใต้ต้นกันเกราสูงใหญ่ใกล้รั้วแต่ไม่เปิดประตูให้ ป้าจิ๋วเป็นคนไขกุญแจ เลื่อนประตูรั้วสูงใหญ่ยินยอมให้รถยุโรปราคาแพงแล่นปราดมาจอดในบ้าน

นายน้อยลงจากรถคนแรก เวลาไล่เลี่ยกัน เจ้าของรถก็ตามลงมา ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่จับมือคนรักของผมไว้ จากมุมนี้ทำให้ผมไม่เห็นแววตาคู่นั้นของหนึ่งตะวันตอบกลับความวาววับหวานเชื่อมของอีกฝ่ายเช่นไร ผมไม่รู้ ไม่ได้ยินว่าบทสนทนาของคนรักเก่าเป็นแบบไหน ได้แต่มองห่าง ๆ ด้วยความเจ็บปวดเท่านั้น

หนึ่งตะวันยืนแน่นิ่ง พักเดียวก็ยกมือไหว้แล้วเดินเข้าไปในบ้าน กลุ่มคุณเพื่อน ๆ เจ้าของบ้านพร้อมใจหลบกันในครัว รองเท้าถูกซ่อนอย่างมิดชิดเช่นเดียวกับรถหรูที่พากันไปจอดทิ้งไว้ที่บ้านของภูดิศ ตกลงใจว่ารอเวลาให้รุ่นพี่คนสำคัญกลับไปก่อนค่อยปรากฏตัว ผมซาบซึ้งในความมีน้ำใจที่เพื่อน ๆ ของหนึ่งตะวันที่นึกถึงงานวันเกิดที่ไม่ต้องมีหนามยอกอกมาร่วมแสดงความยินดี

แค่เวลาทั้งวันกับหนึ่งตะวัน คุณตุลย์ก็ได้ไปมากเกินพอแล้ว

ผมลุกขึ้นยืนในความมืด ทว่ากลับไปสบตาเจ้าของเมอร์เซเดสคันนั้นโดยบังเอิญ

“มานั่งแอบมองเครื่องบินอยู่ตรงนี้นี่เอง”

ผมนิ่งเงียบเมื่อร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาใกล้ เขาสวมเสื้อเชิ้ตมียี่ห้อ กางเกงขาเดฟยาวกับรองเท้าหนัง

 “มองแล้วยังไงล่ะ รู้สึกเจ็บปวดแบบนี้ทำไมถึงไม่เลิกมองเสียที”

“ขอโทษนะครับ แต่ผมไม่รู้จักคุณ”

“งั้นเหรอ” ตุลย์กล่าวยิ้ม ๆ “ฉันเป็นคนที่เคยทำปลากระป๋องหล่นไว้แล้วกำลังจะมาทวงคืนน่ะสิ”

ผมเผลอกำมือเข้าหากัน รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่ายผุดขึ้นที่มุมปาก

“ปลากระป๋องไม่ใช่ของนายหรอกนะ หมาน้อย ต่อให้พยายามกัดแทะเปิดมันเท่าไรก็คงทำไม่ได้ อย่าเสียเวลาเลย”

“คนที่ตอบคำถามนี้ได้มีแค่คุณหนึ่งครับว่าเขาอยากเป็นของใคร”

“ถึงได้พยายามหลอกล่อน้องหนึ่งอย่างนั้นเรอะ” ตุลย์เลิกคิ้วขึ้นเยาะ

“นายเป็นคนฉลาดมากกฤช ไม่ต้องใช้ความรู้ ไม่ต้องมีความสามารถ คิดจะชูคอขึ้นมาเหนือน้ำด้วยวิธีง่าย ๆ แค่เอาใจคนมีฐานะ นี่...ฉันยื่นข้อเสนอให้ไหม ฉันมีพวกป้าแก่ ๆ ที่อยากได้แมงดาอย่างนายมาดูแลเยอะเชียวล่ะ เอาใจง่ายกว่าหนึ่งตั้งเยอะ”
เขาเดาะลิ้น โน้มตัวลงมาพูดเสียงกระซิบ “คนนี้ยกให้ฉันเถอะ”

“คุณควรกลับไปได้แล้ว”

“เพิ่งรู้ว่าคนงานของบ้านนี้ไล่แขกได้ด้วย”

“คุณก็รู้ว่าผมไม่ใช่แค่คนงาน” น้ำเสียงนั้นราบเรียบ แต่แฝงไปด้วยความเกรี้ยวกราด ผมจ้องหน้าคู่สนทนา ไม่ลดละ “ผมคิดว่าคุณคงตาไวมากพอที่จะสังเกตเห็นรอยช้ำบนต้นคอด้านหลังของหนึ่งตะวัน”

“แค่หมาเลีย”
เขายิ้มมุมปากข้างเดียว “จะบอกให้นะ ฉันไม่ถือหรอก”

แผ่นหลังกว้างนั่นห่างออกไป ตุลย์สอดตัวเองขึ้นไปบนรถ เมื่อขับผ่านผมก็ลดกระจกลงมาส่งนิ้วกลางให้ ป้าจิ๋วเห็นเหตุการณ์ ถอนหายใจแผ่วพลางเดินมาแตะแขนเป็นการปลอบประโลม



TBC


พี่ตุ่นมาค่ะ พร้อมผองเพื่อน ตอนหน้าสวีทหวานฟรุ้งฟริ้งมุ้งมิ้งไปกับหมีคุมะ อย่าลืมมาอวยพรวันเกิดพี่หนึ่งกันนะคะ จะร้องเพลงสามสิบยังแจ๋วให้นางฟัง

เจอกันใหม่วันพุธ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์ค่ะ!!

ปล. คุณหนึ่งศึกษาทฤษฎีมาจากแอพพลิเคชั่น me sexค่ะ ไปเจอมา ขอโอกาสแบ่งปัน
(http://www.macthai.com/wp-content/uploads/2014/02/me-sex-app-3.png)
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 21-06-2015 03:03:28
หาผัวให้ตุลย์ไหม รำคาญแม่ง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: rainiefonnie ที่ 21-06-2015 03:16:19
หาผัวให้ตุลย์ไหม รำคาญแม่ง
 

คิดเหมือนกันเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 21-06-2015 03:53:20
จะหวานได้จริงหรือ หนามยังทิ่่ใจอยู่อย่างนี้ ม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 21-06-2015 03:57:01
ไอ้คุณตุลย์มึงไปตายซะ!!! :angry2: :m16: :z6: :beat:
จะบอกว่าชอบเพื่อนๆคุณหนึ่งมากแต่ละคนกวนได้ใจ :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 21-06-2015 04:00:15
พอร์ช-ตุลย์ค่ะ    พอร์ชท่าจะเอาตุลย์อยู่  คือแบบกดแล้วทำไม่รู้ไม่ชี้แล้วให้ตุลย์ดิ้นเอง 
ตุลย์มาแบบนางร้ายเลย   (ชวนนึกว่านางเคยเป็นแฟนเฮียอี้มาหรือเปล่า 55555)
ร้ายแบบหน้าด้านมาก แต่ลึกๆเราพาลคิดว่าตุลย์นางโคตรเสียดายปลากระป๋องที่นางคิดว่าตัวเองทำตกไว้  ถึงได้พ่นพิษออกมาเป็นลาวาภูเขาไฟ  เสียดายที่ไม่ได้แกะกินเป็นคนแรก  เสียดายที่ทิ้งน้องไปแล้วน้องไม่คลานไปง้อ

คนที่กฤชควรกลัวที่สุดก็คือตัวกฤชเองนั่นแหละ  เพราะว่าใจกฤชเองคิดระแวงสารพัด  เหมือนแพ้อิตุลย์ตั้งแต่ยังอยู่ในมุ้งเลย

เราฉุนนะที่ตะวันออกไปอยู่กลับอิตุลย์ทั้งวัน กลับมาแล้วยังปล่อยให้มันมาวาจาราวีกับน้องกฤชสามีหนุ่มที่กว่าจะได้มาด้วยยากเย็นอีก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 21-06-2015 04:14:06
อีตุลย์ออกตัวแรง   กฤชสู้ๆๆๆๆๆ.  อย่ายอมแพ้นะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 21-06-2015 06:33:45
กฤชไม่มีความมั่นใจ เจอแบบนี้ยิ่งเสียศูนย์ หนึ่งตะวันคิดจะทำอะไรน่ะ ไม่รู้เหรอว่า ตุลย์จ้องจะงาบ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 21-06-2015 06:54:59
ฟังจากแก๊งค์เพื่อนก็ดูไม่มีอะไรหรอก ถ้าหนึ่งกำลังกอบโกยผลประโยชน์จากตุลย์อยู่จริงก็คงดี
สงสารก็แต่กฤช มันเลิกน้อยเนื้อต่ำใจไม่ได้สักทีสินะ แล้วคนรัก ใครจะไม่หึง ด้อยกว่าเค้าซะอีกไง
ตุลย์นี่ก็รวยซะเปล่า มารยาททรามจริง หนึ่งจะรู้ธาตุแท้มั้ยว่าเป็นคนยังไง
อยากให้แก๊งค์มาช่วยกฤชจัดการตุลย์จัง คงแสบใช่ย่อย

หวังว่ากฤชจะไม่น้อยใจและหึงจนดราม่านะ รอดูคุมะ ฮ่าๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 21-06-2015 07:10:29
ความรู้สึกที่อ่านตอนนี้เหมือนหนังคนละม้วนมาก
ช่วงแรกเป็นแบบ..
แหนะ ไอ้กฤช(ขออนุญาตเรียก)
ได้เขาแล้วยังคิดมากอีกแหนะ แต่เข้าใจแกนะเว้ย เอาใจช่วยว่ะเฮ้ย แต่หมั่นไส้จริงๆเลิกคิดมากเสียทีเด้

ช่วงสองเป็นแบบ..
ไม่มีอะไรนอกจากคำว่าฮา
ผัวไอ้ตะวันบ้างล่ะ หมีลายคุมะงี้ แฉหมดไส้หมดพุง รู้สึกสงสารคุณหนึ่งขึ้นมา ที่คุยกะคุณพอร์ชตอนอยู่ไร่คือถามวิธีการอ่อยนี่เอง 55555555555

ช่วงท้ายคือแบบ..
(ขออนุญาตหยาบเพื่อบอกความรู้สึก)
กรูเข้าใจแล้วว่ะกฤชว่าทำไมเอ็งถึงชอบง้องแง้ง
โอ้โหววววววววววววว อิพี่ตุลย์คือเหร้มาก
คนอะไรสันดานเสียสุดตรีน
มันน่าจะเอาตีนตบนะแบบนี้

ตอนหน้าคุณหนึ่งควรปลอบโยนสุดอะไรสุดหลายคุมะสุด

เจ็บปวดแทนไอ้หมากฤช(ที่อิพี่ตุลย์พูดไว้)มากกกกกกกกกกกกกกกกก

เพราะไม่ใช่คนจากแวดวงธุรกิจ
แต่อยู่ๆขึ้นมาเป็นคนสำคัญของคุณหนึ่งที่เป็นที่ต้องตาชายในแวดวงนี้ ไอ้กฤชแกเอ้ยยย~ ถ้าไม่เข้มแข็งสติสตังไปหมดแน่ แต่อย่าลืมนะว่า ที่ไร่เอ็งเป็นหัวหน้า เป็นผัวคุณหนึ่งแล้ว อย่าไปยอม ลองเอาอิพี่ตุลย์ไปกวาดขี้ม้าค่ะ
 :angry2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 21-06-2015 07:15:43
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: Ba_wh99 ที่ 21-06-2015 07:18:09
อิตุลย์นี่ไม่ไหวจริง
รีบๆหายหัวไปจากชีวิตหนึ่งกะกฤชได้แล้ว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 21-06-2015 07:19:15
น่าถีบกว่าอิตุลย์มีมั้ย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 21-06-2015 07:23:39
ฉันเข้าใจอิกฤช สิ่งที่ทำกันอยู่ ก็ไม่ต่างจาก ที่ไอ้เหี้ยตุลย์พูดเท่าไหร่


นายน้อยควรนึกถึงใจกฤชมากกว่านี้ ถามใจตัวเองว่ารับได้ไหมถ้าโดนกับตัว ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป เราว่ายังไงก็คงไม่เหมาะกันหรอกคู่นี้

โลกมันต่างกันมากไป หนึ่งตะวันกลับไม่ยอมย่นย่อโลกของตัวเองให้เล็กลงจนกฤชมันเข้าไปได้ แล้วจะให้มันเอาความมั่นใจ เชื่อใจมาจากไหน

ถ้าพอร์ชไม่มาชวนกฤชไป วันนี้ กฤชจะรู้จักใครๆรอบๆตัวนายน้อยมากขึ้นไหม เล่าได้นิว่า ว่าที่ทำไปเพราะอะไร เล่าความไม่พอใจหรือแสดงท่าทีว่าไม่ชอบใจให้มันเห็นได้ แต่นี่กลับไปเล่าให้แต่พอร์ชฟัง พอร์ชรู้ แล้วอิกฤชอ่ะคนที่เป็นแฟนเป็นคนรัก ไม่รู้ห่าไรเลย มันนั่งทางในหรอถึงจะรู้ได้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: phrase ที่ 21-06-2015 07:49:29
เข้ามาอ่านรวดเดียวเลย งานเขียนมีมิติมากค่ะ ขอให้กฤชกับหนึ่งตะวันผ่านอุปสรรคไปได้นะคะ ปล.อยากจระเข้ฟาดหางใส่อีพี่ตุลย์มากค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: loyal_mook ที่ 21-06-2015 08:17:08
พอร์ชและผองเพื่อนแม่งฮาสัส
กฤชสู้ๆ เรื่องนี้มีป้าจิ๋วช่วยเป็นพยาน  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 21-06-2015 08:20:01
ขอต่อยตุลย์ที นิสัยไม่ดีว่ะ เลวเลยล่ะ !!!!! จึ๊ปากทันทีเวลามีบทขึ้นมา แต่ก็นะเอามาช่วยทำให้สองคนรักกันมากขึ้น
หรือจะเลิกกันเลยก็ไม่รู้

ด้านคุณหนึ่งบ้าง คุณหนึ่งรักกฤช รักมาก อยากให้กฤชเชื่อใจ แต่ออกไปกับตุลย์ในวันเกิดทั้งวัน ซึ่งกฤชยังไม่รู้ด้วยซ้ำ
ถ้ามาคิดก็น่าน้อยใจคิดมากนะ ถึงจะหวังผลทางธุรกิจก็เถอะ คิดกลับกันถ้ากฤชทำคุณหนึ่งจะอยู่นิ่งได้ไหม ไม่แน่นอน

กฤช เป็นช่วงโคตรทดสอบระหว่างความรักกับความทุกข์ ความทำใจได้กับความต่าง รักมันทำให้ใจร้อนรนเนอะ
คิดไปมากมายสารพัด ที่ไร่กฤชมีบทบาทมาก ที่นี่ทำไมถึงจิ๋วหลิวนัก น่าสงสารอ่ะ แต่ก็ยังอยากให้สู้ต่อ
นายน้อยรักกฤชมากนะ

เพื่อนคุณหนึ่งนี่น่ารักทะเล้นทุกคนเลยนะ มีเพื่อนดีๆ ทั้งนั้น โชคดีจัง

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixa ที่ 21-06-2015 08:31:33
คิดว่าที่ตุลย์ทำกร่างขนาดนี้เพราะรู้ดีว่าสู้กฤชไม่ได้ตะหาก
คุยกับหนึ่งเองก็น่าจะรับรู้ได้บ้างแหละว่าจับต้องไม่ได้ หนึ่งตะวันไม่เหมือนเดิมแล้ว

เพื่อนๆ คุณหนึ่งแต่ละคนน่ารักมาก ดูจริงใจกันดี
สนิทกันมาก พูดแทงใจกฤชไปหลายดอก แต่เราเห็นด้วยนะ
กฤชก็เป็นกฤชไง จะเปรียบเทียบอะไร ทำไม หาสิ่งที่ตัวเองทำได้ดีแล้วสู้ซะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 21-06-2015 08:39:53
น่าจะจัดให้พี่ตุลย์หน่อย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 21-06-2015 08:49:11
เกลียดอิตุลย์อะไรนี่ของจริงเลย
นางแย่ นางมาว่ากฤชอย่างงี้ได้ไง
นี่ตัวจริงโว๊ย บอกนายใหญ่ได้เมื่อไหร่
เค้าก็เปิดตัวกันแล้วย่ะ
เกลียดดดดด

เพื่อนอีกสองคนน่ารักอ่ะ แบบว่าดูเป็นเพื่อนที่ดีของหนึ่งตะวัน
คุยกันเยอะๆนะ ขะได้ไม่หึงหันเข้าใจผิดกัน
เค้าเชื่อว่าคุณหนึ่งไม่ได้อะไรกับอิพี่ตุลย์หรอก
อย่าคิดมากนะกฤช มีไรถาม แต่หนึ่งตะวันต้องพูดบอกมากกว่านี้
ถ้าคิดว่าบอกแล้วกฤชจะเกลียด ให้คิดว่าถ้าไม่บอกกฤชจะคิดมากๆกว่านี้เยอะ
คนไม่รู้มักจะคิดแง่ลบได้เยอะ
คุณหนึ่งก็น่าจะรู้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 21-06-2015 08:54:38
คนอย่างตุลย์ต้องมีคนปราบ ทำตัวเป็นนางร้าย
เดี๋ยวให้พอร์ชจัดการเลย

คุณหนึ่งรีบไง้อกฤชเลยนะ น้อยใจหมดแล้ว
ยิ่งโดนเขาดูถูก ยิ่งเจ็บ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 21-06-2015 08:57:24
อย่างว่าตุลย์มั่นใจในตัวเอง
แถมดูหนึ่งตะวันเองก็ไม่ได้โกรธเคือง
ก็เป็นธรรมดาที่จะมีการข่มคู่ต่อสู้เกิดขึ้น
แต่คงไม่รู้ล่ะซิ ว่าหนึ่งตะวันไม่เหมือนเดิมแล้วนะ
ถ้าไม่ใช้เล่ห์กบ คงจะจัดการได้ยากขึ้นนะบอกเลย
เพราะหนึ่งตะวันรักกฤชมมากมายเลยนะ ขอบอก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 21-06-2015 09:09:13
เพื่อนนายน้อยน่ารักและฮามากแต่ละคน ดูแสบสันเหมาะสมที่เป็นเพื่อนนายน้อยมาก 5555

แต่สงสารเห็นใจกฤช จะคิดมากก็ไม่แปลกหรอกนะมาเจอแบบนี้
พอร์ชรู้เรื่องทุกอย่างที่นายน้อยไปปรึกษา เพราะเป็นเพื่อนอันนี้เข้าใจ
แต่นายน้อยทำไมไม่บอกอะไรกฤชบ้างเลยนะ ปล่อยไว้แบบนี้กฤชก็ต้องคิดมากเป็นธรรมดา
ยิ่งมาเจออิคุณตุลย์มันพูดใส่แบบนี้อีก อยากตบมัน :beat: :z6:

เป็นช่วงเวลาแห่งการทดสอบความรัก ความเชื่อใจที่ทั้งคู่มีให้กันจริงๆ
เอาใจช่วยกฤชนะ มั่นใจในตัวเองให้มากกว่านี้ อ่านหนังสือที่คุณพอร์ชซื้อมาให้เยอะๆ ฮาสาเผื่อมันจะได้ใช้ในอนาคต
รอตอนหน้า นายน้อยจะปลอบใจกฤชกี่ครั้งดีนะ คึคึ  :z1:

 :mew1: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: Nathi ที่ 21-06-2015 09:21:38
เกลียดอีตุลย์ เกลียดนนิสัยแบบนี้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 21-06-2015 09:32:49
ไม่แปลกใจนะที่กฤชจะคิดแบบนั้น...คนที่แตกต่างกันทั้งฐานะ ชื่อเสียง คนหนึ่งเป็นเจ้านาย อีกคนเป็นลูกน้อง ต่อให้ไม่คิดแต่มันก็จะสะกิดอยู่ในใจลึกๆ ยิ่งมาเจอตัวเปรียบเทียบแบบตุลย์อีก ใครไม่คิดก็บ้าแล้ว

แต่ชอบที่กฤชบอกหนึ่งนะ เซ็กส์มันไม่ได้ช่วยให้สบายใจขึ้นได้หรอก สิ่งที่จะช่วยให้สบายใจขึ้นคือการพูดคุยปรับความเข้าใจกันมากกว่า รู้สึกได้เลยว่าทั้งสองคนคุยกันน้อยลง กฤชไม่รู้เรื่องสังคมของหนึ่งเลย และหนึ่งก็ไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับกฤช เมื่อคนสองคนไม่พูดกัน ไม่บอกกัน มันก็จะเกิดความอึดอัดได้ ทางที่ดีลองหันหน้ามาคุยกันสักทีคงจะดีกว่า

กฤชก็พยายามสู้ๆนะ ขึ้นไปให้ถึงดาว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 21-06-2015 09:36:42
ภูดิส จับ ตุลย์เป็นเมียทีสิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 21-06-2015 09:49:58
 :katai4: อิพี่ตุลย์ น่าตบมาก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 21-06-2015 09:51:16
เอ้ะ สงสารกฤชแหะ ทำไมหนึ่งไม่บอกว่าวันนี้วันเกิด
แล้วแทนที่จะอยู่กับกฤช ออกไปกะตุลย์ซะงั้น
ถึงตุลย์จะเอาเรื่ิงงานมาบังหน้า หนึ่งก็น่าจะรู้สิ่ เห้อออ
อิตากฤชผู้น่าสงสาร
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 21-06-2015 09:53:06
กฤช มันใช่เวลาจะมาน้อยอกน้อยใจใหม

คู่แข่งเราเขาเทพ เขาเท่ เขาเพอเฟค แล้วไง ก็คุณหนึ่งเขาเลือกแกไงกฤช

แทนที่จะมัวนั่งน้อยใจ แกเรียนรู้ แกพัฒนาตัวเองให้ทัดเทียมเขาสิ

ปรึกษาคุณพอร์ชก็ได้นะ เขาเอ็นดูแกยังกะน้องชายเขาเลยนะ

คุณหนึ่งไม่เคยทำไร่ทำสวนเขายังพยายามเรียนรู้

แล้วแกไม่คิดจะเรียนรู้ช่วยเหลือด้านธุรกิจเขาเหรอ

อิพี่ตุลย์ ก็แค่คนรักคนเก่า แต่แกคือปัจจุบันนะ พยายามหน่อยกฤชอย่าแหย มันน่ารำคาญ

นายน้อยน่ารัก ถึงจะชอบเอาแต่ใจ แต่ก็ยังพยายามเอาใจกฤชแคร์กฤชตลอด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 21-06-2015 09:53:08
อ่านไปก็สงสารกฤชไปอย่างไรก็ไม่รู้ค่ะ เหมือนตอนนี้เป็นกฤชเพียงแค่ฝ่ายเดียวที่ 'รัก' ที่สนใจอีกฝ่ายหนึ่งมากๆ และถึงแม้ว่านายน้อยจะยอมมีอะไรกับกฤชแล้วเราก็ยังไม่รู้สึกถึงความรักที่นายน้อยมีให้กับกฤชสักเท่าไรเลย

ส่วนเรื่องที่กฤชหวั่นไหวนั้นเราเข้าใจนะคะ และไม่ได้คิดว่ากฤชงี่เง่าเลยด้วย..
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: pemiko2012 ที่ 21-06-2015 09:55:38
โอ้โหหหหหหหหหห อิตุลย์
จัดใหญ่มากกกกกกกก เดี๊ยวจะเงิบนะคะบอกเลย
ปลากระป๋องนี้เค้าเปิดกินอร่อยไปแล้วข่า ไม่ได้แค่เลีย
เกลียดๆๆ เป็นผู้ชายนิสัยไม่ดีอย่างแรง
คำพูดคำจาน่าเอาเท้าไปอยู่บนหน้ามาก  :laugh:

กฤชต้องสู้มันนะ หนักแน่สิแก!!!! อย่าให้มันมาปั่นได้
มีแต่คนเอาใจช่วย เพื่อนหนึ่งก็อยู่ข้างนี้อยูแล้ว
จัดหนักๆ ให้ตุลย์สักหน่อย จะได้รู้
ใครกันแน่ที่เป็นได้แค่หมาเลียกระป๋อง  :m31:

รอคุมะอยู่นะ คริคริ
หนึ่งง้อกฤชเลยยยยย ทำน้องคิดมากตลอดๆ

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 21-06-2015 10:04:37
สนับสนุนให้อิตุลย์โดน เอา ด้วยอีกคน โคตรของโคตรลำคาญ

ชอบเพื่อนคุณหนึ่ง ทั้งฮา ทั้งเจ้าเล่ห์ คุณหนึ่งโตมากับเพื่อนกลุ่มนี้ ไม่กลัวเลยว่าจะตามใครไม่ทัน 55555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: Sugar_Halloween ที่ 21-06-2015 10:07:44
กฤชน่าจะมั่นใจในตัวเองหน่อยนะ หนึ่งอุตส่าห์ให้ใจแล้วแท้ๆ แต่ก็อย่างว่าแหละ แตกต่างกันก็ใช่ว่าจะรักกันไม่ได้หนิ อย่ามาปอดเอาตอนนี้นะกฤช สู้นังตุลย์สิ สู้สิ! :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 21-06-2015 10:28:06
อ่านตอนนี้แล้ว แอบเคืองคุณหนึ่งแหะ

กฤช สู้ ๆ นะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 21-06-2015 10:30:05
เอาอิตุลย์ไปเก็บด่วน

สู้นะกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: Rukki ที่ 21-06-2015 10:39:50
โอ้ยอิพี่ตุลย์ น่ามคาญมาก ปากนี่น่าโดนเอาเกลือสาดใส่
กฤชชชชช คิดมากสินะ ฮือ พอเข้าใจนะ รู้สึกสงสารเห็นใน คุณหนึ่งก็ทำไรไม่ได้นอกจากฮาร์ดเซลกลับไปเยอะๆ -___-
หาผัวให้อีพี่ตุลย์ซิ เผื่อจะสงบปากสงบคำมากขึ้น
แก๊งค์เพิ่อนคุณหนึ่งฮาาาาาามากก กกกกกก ถุงยางคุมะ คุณหนึ่งแหวใส่แน่ 55555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 21-06-2015 10:52:20
นังตุลลลลลลย์ แกมันนางมารร้าย
คอมเม้นตอนนี้ทุกคนล้วนไปทิศทางเดียวกัน คือหาผัวให้นาง ตลกมาก 555555555555555
ตอนนี้หมั่นนางมากกว่านังกฤชอีกค่ะคุณเวสท์ อยากให้กลับบ้านไร่ไปหาโจ้แล้ว คิดถึงโจ้ งื้อออ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: kukkikkooka ที่ 21-06-2015 11:33:46
ตอนนี้ลายของนังตุลย์เริ่มออกแล้วววว

เอาเป็นว่ารอดูหมีคุมะตอนหน้าแล้วกัน55555555555555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 21-06-2015 11:46:12
อิพี่ตุลย์นี่มันกวนโิอ้ยจริงๆเลย  :beat:

น่าน้อยใจแทนกฤชจริงๆวันเกิดทั้งที

หนึ่งตะวันกับไปเที่ยวกับคนอื่นซะได้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: Pamaipraewa ที่ 21-06-2015 11:51:22
สงสารกฤช แต่อยากให้กฤชตอบโต้มากกว่านี้ ยอมให้มันด่าทำม้ายยยย หนึ่งตะวันย้ำแล้วย้ำอีกว่ารักกฤช มั่นใจกว่านี้หน่อยเซ่!

คือก็เข้าใจว่าจะให้ไปตาอยก็ไม่ใช่ แต่อย่างน้อยก็ไม่น่าจะยืนเฉยๆให้เขาด่า :katai1:

นายน้อยก็นะ จะยอมออกไปกับเขาทั้งวัน ไปดูหนังด้วยกันทำไมฟะ ไม่เห็นจำเป็นต้องทำเลย ขอตัวออกมาก่อนก็ได้ ธุรกิจกับชีวิตส่วนตัวมันแยกกันได้เหอะ ยิ่งอ่านยิ่งหมั่นส้ายยยยยย  :ling1:

ปบ.เห็นด้วยกับความเห็นแรกค่ะ ถ้าพี่ตุลย์ไม่ทำเรื่องให้มันใหญ่ถึงขั้นติดคุกอะไรงี้ ควรหาสามีให้โดยด่วน

ปล2. รออ่านต่อค่ะะะะะะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 21-06-2015 12:04:39
เกลียดไอ้ตุลย์มาก ปากดีอย่างนี้ โค้งหน้าไม่น่ารอดนะ
สาธุ ขอให้โดนรุมโทรม
#อินมากไปมั้ย
 :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 21-06-2015 12:09:19
เอิ่ม คือหนึ่งเอาเรื่องใต้สะดือไปปรึกษาเพื่อนด้วยเหรอเนี่ยะ ตายๆถูกแฉหมดไม่มีเหลือ
อิพี่ตุลย์ นิสัยไม่ดี   
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 21-06-2015 12:23:36
หืมมมม เกลียดอิพี่ตุลย์เดอะแม็กซ์ อัลไลลล นางบ้ามากป่ะ! ฮึ่มๆ ของขึ้น กฤชอย่าไปสน เมินไป ก็แค่หมาเห่านะ คนรอบข้างเชียร์อยู่เยอะมากกก ชอบแก๊งคุณหนึ่ง น่ารักทุกคน ชอบคุณพอร์ช เราบอกแล้ว กฤชเปลี่ยนใจเถอะ #ทีมพอร์ชกฤช ดีไหม 55555


ตอนหน้าขอหมีคุมะฟุ้งฟิ้งมุ้งมิ้งซักโหลเลยนะคะ

ยัดอิพี่ตุลย์ลงถังขยะ
ปล.ตัวละครใหม่อีก 2 ตัวน่ารักกก

รีบพาราชสีห์ของเรากลับไร่เถอะค่ะ เดวนางจะอกแตกตายซะก่อน

อ้ออออ อีกอย่าง คุณหนึ่งนี่แผนการเยอะมว๊ากกก นี่หลงรักกฤชมาก่อนที่จะกลับไร่อีกรึเปล่าเนี่ยยย

อยากให้ถึงวันพุธเร็วๆ จัง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 21-06-2015 12:28:57
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 21-06-2015 12:48:23
เลี้ยงหมาไว้เต็มปากเลยนะ พี่ตุลย์
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 21-06-2015 13:13:19
ตุลย์ปากอย่างนี้น่าจะเอาไปให้คนงานในไร่ลุม  :z6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 21-06-2015 13:17:09
วอนชาวแก็งค์พี่พอร์ชช่วยปราบตุลลี่ทีค่ะ ทรามมาก หมั่นไส้มาก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: khuan ที่ 21-06-2015 13:37:16
คืนนี้ขย่ำเลย แก้โมโห 555 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 21-06-2015 14:09:51
กฤชมัวแต่มาน้อยใจไม่ได้นะ ต้องสู้สิ รำคาญอิตุลย์มาก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 21-06-2015 14:40:36
พี่ตุลย์มันร้าย

กฤชกับพี่หนึ่งคงต้องปรับตัวปรับใจกันอีกมาก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 21-06-2015 14:54:51
เค้าเปิดศึกกันแล้วสินะ :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: allegiant1994 ที่ 21-06-2015 15:31:43
เข้ามาเชียร์พอร์ชตุลย์อีกเสียงค่า555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 21-06-2015 16:21:31
หมั่นไส้ตุลย์มากอ่ะ
คงไม่รู้ตัวล่ะสิว่าหนึ่งไม่เอา
คุณกริชก็ช่างสมเป็นพระเอกจริงๆ
สุภาพมาก ตุลย์พ่นอย่างหยาบ กริช
ตอกกลับได้แผ่วมากลูก
อยากต่อยปากตุลย์มากบอกเลย
อุปสรรคคู่นี้ช่างเยอะจริงๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 21-06-2015 19:54:14
แก๊งนี้เค้าตลกอ่ะ!!! :katai3: :katai3: :katai3:


สู้ต่อไปกฤช....เรามีดีกว่าที่เค้าว่า!!!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 21-06-2015 20:28:06
อะไรที่ทำให้คุณหนึ่งอยากได้กฤชขนาดนั้นคะ /ยื่นไมค์

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 21-06-2015 20:30:04
รักกฤช เชียร์กฤชเสมอ ตอนหน้าก็หวานแล้วน้าาาาา  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 21-06-2015 20:31:20
หลากหลายอารมณ์มากค่ะตอนนี้ ทั้งแอบเอ็นดูววความน้อยใจของกฤช ทั้งชอบความเฮฮาของพรรคเพื่อนพี่หนึ่ง
ทั้งงอนที่พี่หนึ่งไปดูหนังกับไอ้ตุลย์ในวันเกิด และที่สำคัญ เกลียดไอ้ตุลย์จับจิตจับใจจจจจจจจจจ!
ดักตี!!!!!!!! ตอนต่อไปมาเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นจะถล่มเล้า #คำราม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: evz ที่ 21-06-2015 20:44:44
พี่ตุ่นมาทำเอาบรรยากาศฮาๆตึงเครียดเลยทีเดียว
ควรเอานางไปเก็บไม่ต้องโผล่มมาแล้วววว 5555

เพื่อนๆนายน้อยนี่ก็เฮฮาหรรษากันประหนึ่งวัยมัธยม
ดูท่า30ยังแจ๋วกันทุกคน ขอให้เดอะแก๊งมาบ่อยๆได้มั้ยคะเนี่ย 555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 21-06-2015 21:20:43
 :z4:  ตุลย์ แกเลวอ่ะ มาทำบรรยากาศเบิดเดย์ของเราหงุดหงิดไม่พอ ทำตัวน่ากระทืบ

ส่วนกฤษใจเย็นๆ วันนี้เบิดเดย์ที่รัก อึ๊บค่ะอึ๊บไว้ก่อน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 21-06-2015 22:20:49
ถึงคุณตุลย์ ...ฐานะก็ดี การศึกษาก็ดี
แต่ก็เนาะการศึกษามัรไม่ได้พัฒนาคนให้ดีขึ้นเท่าไหร่
ไม่รู้ว่าจะบอกยังไง ตุลย์เป็นคนที่ทรามมาก (ขอโทษที่หยาบคาย หาคำอื่นมาเปรียบไม่ได้จริงๆ)
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: newpaper ที่ 21-06-2015 22:46:35
ตุลย์ร้ายกาจมาก :z6: น่าจะจัดให้ตุลย์สักคนนะ

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 21-06-2015 23:53:16
กว่าจะได้กฤชมา นายน้อยลงทุนไปเยอะจริงๆ รบกวนนายน้อยเอาตุลย์ไปเก็บด่วน หมั่นไส้เหลือเกิน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 22-06-2015 00:38:02
ถถถถถ อิตุลย์ไม่ได้แอ้มเค้าแล้วมาทำผยอง หึ !!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: ender_m ที่ 22-06-2015 07:37:08
แวะมาเยี่ยม กลัวใจคนเขียนอย่างแรว๊ง

ปล.นอนกอดพี่เฟยอย่างปวดใจอยู่
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 22-06-2015 11:53:17
ขออนุญาตหยาบค่ะ
ไอห่าตุลย์นี่ทำกร่างเนาะ แกว่งปากหาเสี้ยนมากๆ
คิดว่าหนึ่งตะวันคงรู้เนาะว่าต้องทำตัวยังไงงง
มาบอกกฤชดีกว่าว่าจะวางแผนยังไง ไม่ใช่ไม่ให้กฤชไม่รู้อะไรเลยเค้าก็ระแวงนะคุณหนึ่ง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 22-06-2015 14:43:20
เพื่อนๆคุณหนึ่งน่ารักดี 555555

แต่ว่า เบื่อพี่ตุลย์ชิบหาย
น่ารำคาญที่สุดเลยจ้ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 22-06-2015 15:45:38
สนับสนุนอีกเสียงให้พี่ตุลย์มีผัวค่ะ 555555555
อย่ามาทำร้ายหัวใจน้องกฤชของเรานะ!
ถึงเราจะหมั่นไส้กฤชแต่เราก็รักกฤชนะบอกเลย

ตอนนี้รักเดอะแก๊งค์ของหนึ่งตะวันมาก
ทุกคนน่ารักมุ้งมิ้ง ไม่น่าเชื่อว่าจะมาช่วยกันทำเค้กแบบนี้ อ่านแล้วรู้สึกเอ็นดู 55555555

พี่หนึ่งต้องดีใจมากแน่ๆ อดใจรอของขวัญวันเกิดเป็นหมีน้อย(?)มุ้งมิ้งไม่ไหวแล้ว ก๊ากกกกก
คิดภาพกฤชใส่มันสิคะ!!! 5555555555555555555555 ขำแรงมาก กฤชคงน่ารักน่าดู ฮืออววว  :hao5:

รอตอนหน้า

ปล.รักพี่พอร์ช จะบอกรักทุกตอนที่นางออกมา /จูบบบบส์
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 22-06-2015 20:57:58
^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 22-06-2015 23:55:18
พี่หนึ่งลงทุนอ่อยไว้เยอะเมื่อได้มาแล้วก็รักษาไว้ให้ดี
น้องกฤชก็อย่ามัวแต่หึง มาคลายเครียดด้วยหมีคุมะ กันดีกว่า ^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 23-06-2015 00:32:47
ิออกตัวแรงแบบนี้ ระวังแหกโค้งนะคุณตุลย์ หึหึ
ให้มันรู้ไปสิ ว่า ใครเป็นใคร ชิ!

ปล. สุขสันต์วันเกิดคุณหนึ่งนะคะ :)))
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: Kaewkaew ที่ 23-06-2015 02:36:32
กฤชชชชชชชชชชชชชช!!!!!
ทำดีมากค่าาาาาาาา!!!!
ให้ร้อยคะแนนเต็ม!!! เก่งที่สุด 5555
ในที่สุด ครั้งแรกของคุณหนึ่ง ก็ตกอยู่ภายใต้อาณานิคมของกฤช
ตลกภูดิศ แซวเสียเลย หุหุ

รอติดตามตอนต่อไปงับบ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 24-06-2015 02:41:38
รอตอนหน้าๆ หวานๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 21 (21/06/15) p.43
เริ่มหัวข้อโดย: 42311266 ที่ 24-06-2015 19:35:52
 เป็นนิยายที่เราตั้งตารอทุกวันพุธกับวันอาทิตย์ วันนี้มารึเปล่าเอ่ย  :hao5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 24-06-2015 19:56:48
รอๆๆๆๆๆๆ
กำลังจะนอน
เห็นหัวเปลี่ยน
รีบเข้ามาเลย 555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-06-2015 20:00:20
อยู่ไหนอะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 24-06-2015 20:00:44
ตอนที่ 22



“HAPPY BIRTH DAY!”


เสียงประสานตะโกนก้องเมื่อหนึ่งตะวันบ่นหัวเสียเมื่อไม่เจอผมในห้องนอนลงมาด้านล่าง อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอนลายหมีสีซีดที่ใส่จนขาสั้นเต่อกับรองเท้าหัวโตลายหมีพูห์ที่นาน ๆ หยิบมาสวมที ผมสีน้ำตาลเข้มเปียกน้ำหมาด ๆ ทำหน้าเหรอหราเมื่อพลุกระดาษถูกจุดขึ้นจากด้านล่าง

“พวกมึงมาทำเหี้ยอะไรกันเนี่ย”

“อ้าว มาเซอร์ไพรส์ไง” ภูดิศกล่าว ขณะที่บดินทร์เป่าแตรเสียงหนวกหู ในมือของนภดลยังถือพลุกระดาษที่กระจัดกระจายคาไว้ ตากลมมองเลยมาทางผม ทำหน้าง้ำ

“นายด้วยเหรอกฤช”

“จะขาดมันได้ไง”

“จะเล่นอะไรก็อย่าวุ่นวายกับคนของฉันได้ไหม” เจ้าของวันเกิดเดินมากอดแขนผม ดึงออกไปให้ห่างกลุ่มเพื่อน

“ทำคนดี ๆ เสียหมด”

“เสียตั้งแต่ไปคบกับมึงแล้วไอ้หนึ่ง”

“ปากเสีย” หนึ่งตะวันด่าบดินทร์ แต่กลับมีเสียงหัวเราะตามมา “แต่ก็ขอบใจ นึกว่าลืมกันแล้ว แต่ถึงลืมก็ช่างเถอะ ที่จริงคืนนี้กูแค่อยากอยู่กับกฤช”

“เห่อผัว”

“ไอ้พอร์ช”

“คร้าบบบบ” ภูดิศรับคำเสียงทะเล้น ผมยิ้มเมื่อหนึ่งตะวันยิ้ม รอยยิ้มที่แบ่งปันกันในบรรยากาศอบอุ่น

“คุณหนึ่งน่าจะบอกผมว่าเป็นวันเกิด”

“ก็ว่าจะบอก” เจ้าของงานพูดเสียงแผ่ว “แต่ออกไปข้างนอกก่อน โทรบอกไอ้พอร์ช คิดว่ามันจะมาอยู่เป็นเพื่อนเฉย ๆ ไม่คิดว่าจะยกกันมาทั้งโขยง”

“ให้คุณพอร์ชมาอยู่กับผม?”

“ก็ไม่อยากให้เครียด” หนึ่งตะวันพูด เอนศีรษะเข้าซบ “รู้ว่าไม่ชอบที่ฉันออกไปกับพี่ตุลย์”

“เฮ้ย ๆ พวกกูก็อยู่นี่ อย่าทำเหมือนโลกนี้มีมึงกันแค่สองคนได้ไหม”

หนึ่งตะวันถูกภูดิศผลักจนหงายท้อง คนตัวเล็กมองค้อน กระชับกอดที่แขนผม

“เจ็บจังเลยกฤช”

“ตอแหล”

“เสือก” เสียงนั่นหันกลับตวาดเพื่อนดังลั่นก่อนหันมาทำหน้างอใส่ผม “เป่าให้หน่อย”

ผมยิ้ม แต่ไม่เป่า ก้มลงจูบเบา ๆ ที่หน้าผาก เสียงโห่ร้องแซวเซ็งเซ่ ดูเหมือนหนึ่งตะวันจะไม่เขินถ้ากลุ่มเพื่อนสนิทจะเป็นคนหยอก คล้ายกับอยากอวดเพื่อนนิด ๆ ว่าคบหากับผมแบบไหนเสียด้วยซ้ำ

“ไปกินข้าวเถอะครับ เพื่อน ๆ ช่วยกันทำเยอะแยะเลย”

“นายทำด้วยหรือเปล่า”

ผมพยักหน้า รอยยิ้มหวานฉีกกว้างสดใส เป็นประกายของความสุข ผมโอบเอวเข้าหาตัว เดินนำทุกคนไปที่ห้องอาหาร ทุกอย่างจัดวางบนโต๊ะตัวยาว ตบแต่งสวยงามคู่กับถังใส่ขวดไวน์แช่เย็น

“ไวน์ของพ่อนี่”

“กูโทรไปขออานินทร์มา” ภูดิศยักคิ้วให้ “เป็นของขวัญวันเกิด วันนี้เมาให้เละไปเลย”

“อย่าเละให้มันมาก มึงนอนห้องกูเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้วนะไอ้พอร์ช”

“ผมให้ป้าจิ๋วช่วยจัดห้องสำหรับเพื่อน ๆ คุณหนึ่งไว้แล้วครับ”

คิดเอาไว้ว่าท่าทางน่าจะหนัก นอกจากไวน์ขวดนี้คุณบดินทร์ยังขนเบียร์มาอีกเป็นลัง หนึ่งตะวันเอียงคอ เขาแทบจะไม่ห่างจากผมเลยสักนาที

“กฤชน่ารักจัง”

เพื่อนอีกสามคนพร้อมกันประสานเสียงอ้วก ผมเลื่อนเก้าอี้ให้หนึ่งตะวัน ป้าจิ๋วตักข้าวให้คนละพอประมาณ ไม่มากไม่น้อย กับข้าวส่วนใหญ่เป็นของโปรดเจ้าของงาน ถึงเพื่อน ๆ จะจงใจแกล้งใส่ของที่ไม่ชอบลงไปในอาหารแต่ก็นับว่าเป็นการหยอกล้อที่น่ารักที่สุด หนึ่งตะวันทานข้าวได้มากกว่าทุกวัน มีเสียงด่าท่อสลับกับหัวเราะสลับกันไป เป็นบรรยากาศน่ารัก ๆ ในวันเกิดอายุครบสามสิบ

นั่นสินะ หนึ่งตะวันอายุสามสิบแล้ว ไม่ใช่เด็กเล็ก ๆ แบบที่ผมเข้าใจฝ่ายเดียว


“ถ้าอิ่มแล้วยกเค้กมาเลยไหม เค้กนี่พวกกูทำเองเลยนะเว้ย”

“จะแดกได้ไหม”

“ไอ้พอร์ชตีครีมจนเหงื่อจากรักแร้หยดลงครีมติ๋ง ๆ” บดินทร์พูดกลัวหัวเราะ “ดูความทุ่มเทของมัน มึงกล้าหยามมันเหรอไอ้หนึ่ง”

“กูจะอ้วก”

“ท้องเหรอ”

“ขยะแขยง”

บดินทร์หลบทิชชู่ที่เจ้าของงานปาใส่ไปใต้โต๊ะ ผมเป็นคนลุกขึ้นจากโต๊ะไปยกเค้กในตู้เย็นออกมา จุดเทียน ปิดไฟ เมื่อเดินออกมาอีกครั้งหนึ่งตะวันก็ยิ้มกว้างรออยู่แล้ว


“วันนี้ต้องเป็นวันที่ฉันเมื่อยแก้มที่สุด”

“ก็เล่นยิ้มเสียขนาดนั้น”

“มีความสุขนี่” เขาตอบตามจริง เช่นเดียวกับแววตาที่สื่อออกมาอย่างซื่อสัตย์ “อธิษฐานแล้วนะ”

“เดี๋ยว ๆ ร้องเพลงก่อนสิวะ”

ภูดิศขัดขึ้นมา พักเดียวเสียงแหบห้าวของชายหนุ่มทั้งสี่ก็ร้องเพลงวันเกิดผิด ๆ เพี้ยน ๆ หนึ่งตะวันหลับตาลง เมื่อสุดคำร้องก็เป่าเทียนรวดเดียวจนดับสนิท ไฟในห้องอาหารสว่างขึ้นอีกครั้ง ไวน์ถูกเปิด รินใส่แก้วใสทรงสูง หนึ่งตะวันตัดแบ่งให้เพื่อนแต่ละคนเท่า ๆ กัน เผื่อแผ่ไปยังป้าจิ๋ว กระทั่งคนสวน แก้วเครื่องดื่มชนกัน ผมลืมเรื่องที่คาใจไปราวกับไม่เคยเกิดขึ้น รอยยิ้มของหนึ่งตะวัน แก้มใสที่เริ่มขึ้นสีเมื่อหมดไปแค่สองแก้วเท่านั้นก็สามารถก่อความอบอุ่นในใจให้เกิดขึ้นอย่างง่ายดาย กล้องโพลารอยด์ของนภดลถูกหยิบมาใช้งาน ถ่ายกันจนฟิล์มหมด แจกจ่ายกันมากน้อยไม่เท่ากัน


“ไอ้ตะวันมันคออ่อน” ภูดิศบอก หลังจากเราย้ายสัมมะโนกันมาที่ห้องนั่งเล่น เปิดเพลงเสียงดัง คุณโน่กับคุณดินผลัดกันปาถั่วเข้าปากอีกฝ่าย  บางครั้งก็ลุกขึ้นเต้นเมื่อดนตรีวนมาถึงเพลงที่ชอบ


"ดูมันดี ๆ เดี๋ยวก็เมาแล้ว”

ผมพยักหน้า มองคนที่ลงไปนั่งบนพื้นกับเพื่อนทั้งสองคน คอยดักถั่วที่โยนข้ามฝั่งด้วยมือเปล่า คุณพอร์ชสูบบุหรี่ในบ้าน กลิ่นของกระดาษไหม้ลอยฟุ้งแต่เจ้าของบ้านไม่ได้ขัดอะไร ซ้ำร้ายยังหันมาขอดูดต่อจากภูดิศอีกหลายครั้ง กระทั่งโดนผมดุผ่านสายตาเลยยอมหยุดอ้อนขอแต่โดยดี

"พวกเราห่วงไอ้ตะวันมาก ทุกคน”

คนข้าง ๆ พูดอีกครั้ง ยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่ม ไวน์หมดไปแล้ว ผมเองก็ดื่มไปไม่น้อย ส่วนคนที่ดื่มน้อยสุดแต่กลับเมาสุดกลับเป็นเจ้าของงาน ภูดิศทอดสายตามองไปยังคน ๆ เดียวกับผม คนที่โวยวายกระโจนใส่บดินทร์เมื่อพูดจาไม่เข้าหูจนล้มลุกคลุกคลานลงไปทั้งคู่

“ที่จริงกูไม่คิดว่ามันจะจริงจังกับมึงขนาดนี้นะ”

“ครับ?”

“ไอ้ตะวันน่ะ” ภูดิศยักยิ้ม แววตาเหม่อลอยเมื่อนึกถึงอดีต “มันคบ ๆ เลิก ๆ หลายคน พวกกูคิดว่าคนที่จะเอามันอยู่ต้องเป็นคนแบบพี่ตุลย์ พอมันบอกว่ามันชอบมึง กูเลยคิดว่าจะเล่น ๆ เหมือนเคย”

“คนแบบคุณตุลย์?”

“หล่อ รวย เอาใจเก่ง เป็นผู้ใหญ่ เข้าใจไหม ไอ้ตะวันมันเป็นพวกเอาแต่ใจ เกิดวันดีคืนดีอยากบินไปเที่ยวเวนิช มึงทำให้มันได้เหรอ”

ผมพยักหน้าอีกครั้ง ยอมรับอย่างหาข้อโต้แย้งไม่ได้

“แต่บางทีพวกกูก็มองผิด มันไม่เคยให้คนอื่นโดนตัวได้ขนาดนี้ เคยเมา ๆ แล้วหลอกถามไปครั้งหนึ่งว่าคบไอ้พวกนั้นแบบไหน แฟนคนเก่า ๆ น่ะ มากสุดก็ใช้ปากให้ ถ้าขอมากกว่านี้มีเลิก มันไม่ได้รักนวลสงวนตัวหรอก แต่ไม่เคยอดทน จะให้มาเจ็บกับเรื่องแบบนั้น...ไม่มีทาง แค่มดกัดยังร่ำ ๆ ฟ้องกูได้เป็นวัน”

“ผมไม่อยากรู้เรื่องพวกนั้นหรอกนะครับ อดีตของคุณหนึ่ง”

“แค่จะบอกว่ามึงพิเศษกว่าใคร แต่มันก็เป็นแบบนี้ นิสัยพื้นฐาน...จะพูดตรง ๆ ก็สันดานน่ะแหละ เอาแต่ใจ คิดแต่เรื่องของตัวเอง ไม่ใช่ไม่รักนะ แต่มันดันคิดว่าคนอื่นจะเข้าใจความคิดของมันไปเสียหมด เรื่องพี่ตุลย์มันอาจจะทำอะไรเกินไปบ้างก็อย่าคิดมากเลย ตะวันมันแค่ปั่นหัวทางนั้นขายของน่ะ” ภูดิศมองหน้าผม ตบบ่าปุ “อย่าเบื่อนิสัยเสีย ๆ ของมันเข้าล่ะ มีอะไรไม่เช้าใจก็ถามมันตรง ๆ ไอ้หนึ่งมันเล่าไม่เก่ง บางทีก็ต้องสังเกตเอาเองบ้าง"

ผมแน่นิ่ง จ้องหน้าอีกฝ่ายกลับ “กลัวเขาจะเบื่อผมเสียก่อนน่ะสิครับ แล้วก็ไม่รู้ว่าผมเองจะเป็นคนถูกปั่นหัวแทนคุณตุลย์เข้าให้สักวันหรือเปล่า”

เป็นประโยคที่จริงจัง แต่กลับเรียกเสียงหัวเราะจากคู่สนทนาได้ดังลั่น หนึ่งตะวันหันหน้ากลับมา แดงก่ำตั้งแต่แก้มลงไปถึงคอ แดงไปทั้งตัวเลยก็ว่าได้

“คุยอะไรกัน”

ผมส่ายหน้า คนเมาคลานขึ้นมานั่งบนตักโอบรอบคอแล้วซบผมออเซาะ “ไปนอนกันเถอะ ง่วงแล้ว”

ผมครางรับ พยุงเจ้าของวันเกิดลุกขึ้นยืนทุลักทุเล ไม่รู้ว่าเมาจริงหรือเมาหลอก ฟังเรื่องราวอีกฟากที่ตัวเองไม่คิดว่าจะได้ยินจากภูดิศแล้วเริ่มระแวง หนึ่งตะวันร้ายกาจอย่างที่พี่นุ่นเคยบอกไว้ไม่มีผิด

“เออ ขึ้นไปเลย ตามสบาย พวกกูกินอีกสักพักก็จะไปนอนแล้วเหมือนกัน ไอ้โน่เริ่มไม่ไหวแล้ว”

ผมพยักหน้า พยุงเจ้าของบ้านขึ้นห้องมาเพียงลำพัง





“นายไม่มีของขวัญวันเกิดให้ฉันเหรอ”

หลังจากผมเช็ดหน้าเช็ดตาให้คนเมาหนึ่งครั้งแล้วเลี่ยงมาอาบน้ำ หนึ่งตะวันก็นั่งอยู่ปลายเตียง เตะเท้าไปมาในอากาศ มองกล่องของขวัญที่ยังไม่แกะจากเพื่อน ๆ ตาไม่กะพริบ ภูดิศซื้อหนังสือเพลงบรรเลงของต่างประเทศจากเอเชียบุ๊คให้ ผมคิดว่ามันเข้าท่าไม่น้อย ส่วนนภดลดูจะเป็นกระเป๋าสตางค์รุ่นใหม่มีราคา ส่วนบดินทร์ก็อย่างที่ว่า ถุงยางอนามัยลายหมีคุมะ

“คุณหนึ่งไม่แกะของขวัญเหรอครับ”

“ยัง อยากได้จากนายมากกว่า”

“อยากได้อะไรจากผม”

เจ้าของวันเกิดยิ้มตาปิด แก้มยังเป็นสีแดงด้วยฤทธิ์ของน้ำเมาที่ดื่มไป “กฤชผูกโบว์นอนแก้ผ้าบนเตียงล่ะมั้ง”

“ทะเล้นนะครับ ถ้าได้จริง ๆ จะทำยังไง”

“ฟาดให้เรียบ” หนึ่งตะวันพูดเสียงใส เรียกเสียงหัวเราะได้ผมไม่สวมเสื้อผ้า ยังอยู่ในผ้าเช็ดตัวสีขาว ท่อนบนเกาะพราวด้วยหยดน้ำที่กลิ้งหลุน ๆ ตามแรงโน้มถ่วงและการขยับเขยื้อนของกล้ามเนื้อ

“ตอนแรกผมว่าจะซื้อแหวนให้ แต่ไม่แน่ใจขนาดนิ้วเลยซื้อมาเป็นสร้อยดีกว่า ใส่ตอนอยู่ไร่ก็ไม่หาย ทองคำขาวนะครับ ถ้าเป็นสร้อยทองกลัวว่าจะอันตราย”

ผมหยิบซองกำมะหยี่จากถุงกระดาษที่ซ่อนไว้ สร้อยสีเงินประดับด้วยจี้รูปเครื่องบินกระดาษ ไม่ได้มีความหมายอะไรสลักสำคัญ เพียงแค่อยากให้มันไม่เรียบไปเท่านั้น

“ไว้คราวหน้าผมจะซื้อแหวนให้ใส่แทนจี้อันนี้”

“แล้วทำไมไม่ซื้อทีเดียว”

“วันนี้วันเกิดคุณหนึ่ง” ผมแกะสร้อยแล้วเหยียดให้เป็นเส้นยาวตรง โอบแขนรอบคอไปด้านหลังเพื่อสวมให้คนตัวเล็กกว่า “อันนี้เป็นของขวัญวันเกิด ส่วนของขวัญสู่ขอค่อยว่ากันอีกที”

หนึ่งตะวันเอนกายลงซบบ่า ลมหายใจร้อนปะทะกับผิวเนื้อโดยตรง ดูเหมือนจะร้อนกว่าก่อนหน้านี้ด้วยซ้ำ ผมกอดเขาไว้ จูบที่ศีรษะแล้วไล่จมูกมาข้างแก้ม กดจูบย้ำ ๆ หลายครั้ง ไม่หนักนัก เพียงแผ่วเบาให้เหมือนออดอ้อนขอความเห็นใจจากคนในอ้อมแขนเสียมากกว่า

“หนึ่ง...” เสียงเรียกคล้ายเป็นสัญญาณวอนขอ ทั้ง ๆ ที่เป็นวันเกิดของหนึ่งตะวันแท้ ๆ แต่ผมกลับรู้สึกอยากเป็นฝ่ายได้ของขวัญจากเขา มองริมฝีปากสีสดแน่นิ่ง โหยหาจุมพิตอ่อนหวานอีกสักครั้ง “เมื่อกี้ว่า...ถ้ามีผมนอนเปลือยอยู่บนเตียง จะทำอะไรนะครับ”

เราสบตากันระยะใกล้ ใกล้กันขนาดนี้เสียงพูดเลยกลายเป็นกระซิบ คู่สนทนากัดปาก แต่ไม่หลบสายตา วันนี้ดูนายน้อยของผมจะกล้ามากกว่าทุกวัน ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะฤทธิ์ของไวน์ที่เป็นของขวัญวันเกิดจากบิดา

“ฟาดให้เรียบ” หนึ่งตะวันกระซิบเสียงแหบพร่า หรี่ตามองท้าทาย

“ตอนนี้อยากฟาดแล้วหรือยัง”

ผมหลุบตาลงมองริมฝีปากนั้นอีกครั้ง เสียดายที่อีกฝ่ายใช้ฟันขาวงับไว้ พักเดียวก็แทนที่ฟันเรียงด้วยปากของตัวเอง กลิ่นเมนทอลอ่อน ๆ ผสมกับไวน์ชั้นดีเด่นชัดที่ปลายลิ้น ลมหายใจของเขามีกลิ่นบุหรี่ เย้ายวนกว่าครั้งไหน ๆ

เตียงนอนยวบลงตามน้ำหนัก ผมวางมือบนแก้มชายหนุ่มทั้ง ๆ ที่ยังจูบกันอยู่ หนึ่งตะวันเองก็ไล้ฝ่ามือลงเหนือแผ่นหลัง ลูบไปมาจนทั่วทุกที่ ผมกอดเขาไว้ เกี่ยวรัดทั้งตัวไม่เว้นแม้กระทั่งขาไม่ยอมปล่อยให้ห่าง

“เดี๋ยวสิ...อึก...” ไม่ปล่อยให้อุทธรณ์ ผมผละให้หนึ่งตะวันหายใจครู่เดียวก็จูบใหม่ “...ไหนว่าจะให้ฉันฟาด ทำไมทำเหมือนจะเขมือบกันทันทีแบบนี้”

“เหมือนกันแหละครับ” ผมว่า ปลดกระดุมเสื้อนอนตัวโปรดของคนเบื้องล่างไปด้วย “ไม่อย่างนั้นเขาจะเรียกว่าได้เสียเหรอ”

“พูดมากว่ะ”

“หนึ่งชวนผมคุยเองนะ”

“จะทำก็ทำเถอะ”

ผมดึงมือเขามาจูบ จ้องตาจริงจัง “เต็มใจหรือเปล่า”

“ถ้าฉันขัดนายไม่ได้มานอนทับเอาไอ้นั่นจิ้มฉันแบบนี้หรอก”

ผมหัวเราะ งับปลายจมูกไปหนึ่งที “มันแข็งเพราะคุณ”

“รู้แล้ว” หนึ่งตะวันว่า “ก็จะช่วยให้ลงอยู่นี่ไง”

ทุกสรรพเสียงของเราสลับกันพูดแหบพร่า หนึ่งตะวันเลื่อนมือไปหยิบ รีโมทแอร์ ปรับอุณหภูมิให้ลดลงอีกนิด “ร้อน”

ผมพยักหน้า ไซ้ไปตามลำคอ วนเวียนกลับมาที่ริมฝีปากอีกครั้ง หนึ่งตะวันบิดตัวไปมาเมื่อปลายนิ้วผมเขี่ยที่ยอดอก ทันทีที่ริมฝีปากเผยอออกก็ฉกลิ้นเข้าสำรวจอย่างรวดเร็ว เสียงครางเกิดขึ้นแผ่วเบา ผมนวดเฟ้นไปบนผิวลื่น ทีละจุด ทีละจุด ตามด้วยริมฝีปากที่จูบไปตามผิวร้อน ๆ อย่างเนิบช้า เมื่อได้จังหวะก็สอดกายที่ตื่นตัวอยู่ก่อนเข้ามา กดไหล่ทั้งสองข้างของคนเบื้องล่างให้แน่นิ่ง กระซิบเรียกชิดใบหู

“หนึ่ง”

เจ้าของชื่อแน่นิ่ง เขาหลับตาลง ใบหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อยแต่ไม่ทุลักทุเลเหมือนครั้งก่อน ผมจูบอีกครั้ง และอีกครั้ง พักเดียวขนตาเป็นแพหนาก็ขยับ เปลือกตาเผยอขึ้นเปิดให้ผมพบสีน้ำตาลเข้มของดวงตา ผมยิ้ม แม้เหงื่อโซมกาย เมื่อขยับตัวเข้าลึกอีกหน่อยหนึ่งตะวันก็ผวาตัวขึ้นกอดผมไว้แนบแน่น

“กฤชชช”

“ครับ”

“มันแน่น”

ดวงตะวันร้องบอก น้ำเสียงอ้อนวอนอย่างคนสมควรถูกรังแกเป็นที่สุด ผมจูบที่หัวคิ้วสองสามครั้ง เม็ดเหงื่อไหลลงมาจากลำคอโดนแก้มอีกฝ่าย ผมไล่ลงมากวาดเก็บด้วยกลีบปาก ทั้งแก้ม ปลายจมูก ริมฝีปาก เมื่อนายน้อยเคลิบเคลิ้มก็ใช้จังหวะที่ว่าดันตัวเข้าไปอีกที

“กะ...กฤชชช”

ผมขอบเวลาที่เขาเรียกชื่อ กระซิบแผ่วเบาและสั่นพร่าคล้ายคนใกล้ร้องไห้ ผมละริมฝีปากลงมายังลำคอ ตลอดจนไปถึงหัวไหล่ สัมผัสบางเบาแต่ล้ำลึก เน้นส่งอารมณ์ถึงอีกฝ่ายมากกว่าทำให้เสร็จลุล่วงเหมือนครั้งก่อน

ร่างกายแทบเป็นตะคริวเมื่อต้องอดทนให้อีกฝ่ายปรับสภาพได้ หนึ่งตะวันจับหัวไหล่ผมแน่น ท่านี้ทำให้เราจูบกันได้ถนัด ผมจูบเขาครั้งแล้วครั้งเล่าคล้ายกับจะกลืนกินริมฝีปากคู่นั้นไปเสียเลย

“กฤช...” เรียกสลับกับหอบ มีบางครั้งที่หลุดครางออกมาเสนาะหู ผมมองร่างที่มันวาวไปด้วยเหงื่อไคล กล้ามเนื้อแต่ละสัดส่วนที่เห็นชัดเจน บิดนูนได้รูปทุกครั้งที่เกร็งตัว เว้าโค้งในรูปแบบของผู้ชาย สวยงามจนไม่อาจละสายตาไปทางไหน
ถ้าเป็นรูปปั้น ก็นับเป็นปะติมากรรมชั้นเยี่ยม

ไหล่ลาดของหนึ่งตะวันคลื่อนขึ้นลงเป็นจังหวะ สั้นบ้างยาวบ้างเมื่อผมขยับสะโพก เส้นผมสีน้ำตาลตกสยายไปบนปลอกหมอน ใบหน้างดงามแดงก่ำ แม้กระทั่งผิวนวลก็เป็นสีเดียวกัน หนึ่งตะวันปรือตาคล้ายคนใกล้หลับ ริมฝีปากเผยอขึ้นร้องขอชีวิตเมื่อถูกแทรกซึมลึกลงไปเรื่อย ๆ

หัวใจผมเต้นระส่ำ

ภาพตรงหน้าแทบทำให้ผมเป็นบ้า ไม่อาจหักห้ามตัวเองได้ ยิ่งหนึ่งตะวันทรมานเท่าไรก็ยิ่งปริ่มเปรมในอก เขาบิดตัวร้องร่ำเรียกชื่อผม บีบรัดและคลายออกจนสติที่มีพังภิณท์ เราจ้องตากันยามขยับเคลื่อนสลับกันเรียกชื่ออีกฝ่ายเมื่อความสุขพุ่งเข้าทะลักทลาย สุดท้ายก็กลั่นกรองออกเป็นหยาดสาย ผมปลดปล่อยในกายเขาโดยปราศจากเครื่องป้องกันเลยด้วยซ้ำ

“กฤช”

เสียงนั่นเรียกปนหอบ ผมครางรับคำ ไม่ถอนตัวออกในทันที ได้แต่จูบซ้ำ ๆ บนโคนผมชื้นเหงื่อ ก้มลงเอาหน้าผากชนแล้วหัวเราะกันทั้งคู่

“คราวนี้เสร็จพร้อมกันเลยแฮะ”

“ผมแย่ลงหรือหนึ่งเก่งขึ้น”

“ทั้งสองอย่าง” คนว่าอมยิ้ม ผมเลยจิ้มแก้มแดงไปหนึ่งครั้ง

“คราวนี้ไม่เขินแล้วเหรอ”

“นิดหน่อย” ดวงตะวันตอบเอียงอาย “แต่ไม่เท่าครั้งก่อน”

“ที่ไล่ผมออกจากห้อง”

“ก็มันทำตัวไม่ถูก”

“หนึ่ง” ผมเรียกเสียงจริงจัง มองสร้อยที่เหนียวเหนอะบนตัวอีกฝ่ายแล้วก้มลงไปจูบทับ “เป็นเมียผมแล้วนะ”

“พูดอะไรอีโรติกชะมัด”

“ผมพูดความจริง ปล่อยลูก ๆ เข้าไปข้างในเลยด้วยครั้งนี้ จะท้องหรือเปล่าก็ไม่รู้”

“ตลกแล้ว อยากโดนไล่ออกจากห้องอีกหรือไง”

ผมหัวเราะ มองหน้าอีกฝ่ายเจ้าเล่ห์ “ออกไปตอนนี้เพื่อนคุณหนึ่งได้ล้อแย่”

“ไอ้พวกนั้นก็อย่าไปสนิทด้วยมากเลย นิสัยเสีย”

ผมไม่ตอบ จูบอีกครั้งที่ปาก “ยังไม่หนำใจเลย”

“พอแล้ว พรุ่งนี้ทำงาน”

“ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ทำอีกได้หรือเปล่า”

หนึ่งตะวันไม่ตอบ ไล่ปลายนิ้วมาบนบ่าผม เขายิ้มแต่ไม่ห้าม เมื่อจูบกันอีกครั้งอีกฝ่ายก็ครางอือเบา ๆ

“นี่กฤช ฉันว่าฉันรู้แล้วนะว่าทำไมถึงชอบนาย”

ผมเลิกคิ้ว มองแววตาสีน้ำตาลเข้มที่จับจ้องอยู่ที่กลีบปากผมแน่นิ่ง

“บางทีฉันอาจจะเรียกร้องการยอมรับว่าสามารถทำอะไรได้จากใครสักคนมานานแล้วก็ได้ พอได้อยู่กับนายแล้วสบายใจ เหมือนกับว่าฉันไม่ใช่น้องเล็กที่ต้องมีคนดูแลตลอดเวลา นายด่าฉัน ดูถูกฉัน บอกว่าฉันไม่สำคัญ แต่ก็ไม่เคยปล่อยมือให้ฉันเจอเรื่องแย่ ๆ คนเดียวสักที ทั้ง ๆ ที่ถูกทำตัวไม่ดีใส่ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันก็ยังหน้าด้านหน้าทนมาสอนนั่นนี่อยู่ได้ แถมหลังดุก็ชอบมาง้อฉันเหมือนเด็ก ๆ ที่รู้สึกผิดหลังเผลอก้าวร้าวใส่ผู้ใหญ่ด้วย ใครจะไปโกรธลง”

ดวงตาคู่นั้นละจากริมฝีปากมาสบตาผมในที่สุด

“นายน่ารัก...และฉันอาจจะตกหลุมรักนายเพราะแบบนั้นล่ะมั้ง” แก้มคนพูดเป็นสีระเรื่อ เขาหลบตาวูบหนึ่งเพื่อพูดประโยคนั้นแล้วกลับมาสบตาใหม่

“ขอบคุณนะ ทุกเรื่องเลย” มือเล็กวางลงบนแก้ม ยิ้มจนตาปิด หนึ่งตะวันตอนนี้น่าหยิกยิ่งกว่าคราวไหน ร่างกายที่ยังร้อนด้วยอุณหภูมิร้อนขึ้นอีก เสียงทุ้มพูดเบา แต่ได้ยินทุกถ้วนถ้อยคำ

“นายเป็นของขวัญที่ดีที่สุดของฉันเลยกฤช”

ผมจูบฝ่ามือนั้น ไม่มีคำพูดอื่นโต้แย้ง ที่ส่งต่อไปให้อีกฝ่ายคือแววตา

สิ่งที่สื่อสารว่าหนึ่งตะวันก็เป็นของขวัญที่ดีที่สุดของผม....ไม่ต่างกัน



TBC

ตอนต่อไปจะเริ่มกรุ่น ๆ ดราม่าแล้วค่ะ แต่ยังไม่พีค หน่วงๆประมาณ 4-5 ตอนก่อนจบสไตล์เวสต์เวสต์ (แง) ใครรออ่านตอนจบเลยก็ได้น้าา หรือจะช่วยกฤชฟันฝ่าอุปสรรคไปด้วยกันก็จักขอบพระคุณอย่างสูง
อนึ่ง ทุกคำแนะนำเราเอามาคิดเพื่อปรับบทให้สมเหตุสมผลค่ะ เพราะฉะนั้่นกลิ้งตัวสามตลบก่อนกราบแนบตัก ยินดีรับฟังทุกความเห็นนะ
แล้วเจอกันใหม่วันอาติ๊ด พร้อมมาม่าสิ้นเดือนค่ะ แฮร่  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: บูมพอส ที่ 24-06-2015 20:06:16
งื้อ คุณหนึ่งงน่ารักมาก เหมือนจะเก่งขึ้นมั้ยตามคำชมของน้องกฤช

ไม่เอาาา มาม่าอย่าพึ่งสุกได้ไหม เขายังหวานกันอยู่เลยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 24-06-2015 20:15:05
 :serius2: แงงงงงง กลัวมาม่าสิ้นเดือนค่ะะะ โถวอุตส่าห์ถุงยางคุมะของดิน ไม่มีซะนี้ แต่แค่นี้ก็หวานฟินสุดๆ ละ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 24-06-2015 20:16:16
ึคุณหนึ่งน่ารักมากเลย

กฤชไม่ต้องห่วงหรอก คุณหนึ่งจะสามสิบแล้ว ผ่านร้อนผ่านหนาวมาเยอะพอที่จะมองคนออก

วัยนี้แหล่ะ กำลังเขี้ยวลากดินเลย 5555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 24-06-2015 20:16:28
เพื่อนหนึ่งนี่ช่วยกฤชได้เยอะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 24-06-2015 20:17:33
คุณหนึ่งน่ารักก ยิ่งนานวันยิ่งเผยความน่ารักออกมา เกลียดอิพี่ตุลย์
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 24-06-2015 20:19:17
กฤชสู้ตายยยยย ไม่หวั่นไหวนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 24-06-2015 20:20:23
หวานๆๆๆๆๆ....

แก๊งค์นี้เค้าขายเพื่อน....หนึ่งโดนรุม!!!!


รอกินมาม่าค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 24-06-2015 20:24:08
นี่เพิ่งเหรอ เค้าว่าดราม่ามานานแล้วเหอะ


มันเหมือนตะกอนในใจที่รอวันคนไ ปกวน ให้มันขุ่นขึ้น มา ปัญหาของทั้งคู่ไม่ได้จางหายไป คนนึงคิดเอาเอง อีกคนคิดไปไกล

สู้ไปด้วยกันนั


หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: i c u ที่ 24-06-2015 20:30:56
คุณหนึ่งตั๊ลลักอ่ะ  มาม่าอย่าเยอะนะคะเดี่ยวคนอ่านท้องอืดดดดดดดดดด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 24-06-2015 20:31:03
คุณหนึ่งน่ารัก นี่อับจนคำพูดมากอ่ะ มีแต่คำว่าน่ารักๆๆๆๆ ซ้ำไปซ้ำมา

คือมันดีเมื่อไม่มีพี่ตุลย์ 55555

พี่พอร์ชเป็นคนดีมากๆๆ เหมือนเป็นพี่ชายแท้ๆ คุณหนึ่งเลยอ่ะ

แล้วตะม๊ายยยย ทำไมคุณเวสต์ไม่ปล่อยหวานๆ อีกซัก 4-5ตอนค่อยดราม่าล่ะคะ 5555 #นี่ไม่โลภนะ


ถึงอยากให้พี่ตุลย์โดนรุก แต่ก็ไม่อยากให้พี่พอร์ชคู่กะพี่ตุลย์นะบ อกเลย 555555

เจอกันวันอาทิตย์ ^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 24-06-2015 20:31:40
ชอบตอนหนึ่งอยู่กับเพื่อนๆจังเลย พี่อ้อนแฟนอวดเพื่อนน่ารักน่าชังที่สุด

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 24-06-2015 20:33:19
มันใกล้สิ้นเดือนแล้วเลยต้องกินมาม่าไปพร้อมกันทั้งทู้ชิมะ 555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: patchamai28 ที่ 24-06-2015 20:35:24
มาม่าหรอ ม่ายยยย :serius2: :ling3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 24-06-2015 20:40:11
ง่าาาา ไม่อยากจิดราม่าเลย เฮ่อออออ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 24-06-2015 20:40:51
จะได้กิน :mew2:มาม่าแล้ววววว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 24-06-2015 20:41:50
ถุงยางคุมะไม่ต้อง  :oo1:
หวานมากๆ  :haun4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 24-06-2015 20:49:01
คือมันกรุ่นๆมาตั้งนานแล้วนะสำหรับผมน่ะ มันเป็นตะกอนขุ่นๆ ตราบใดที่คนสองคนไม่หันมาคุยกันแล้วร่วมกันฝ่าฟันมันก็จะเป็นมาม่านั้นล่ะ

ได้แต่ภาวนาให้คู่นี้ผ่านไปได้อย่างเจ็บน้อยที่สุดละกัน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 24-06-2015 20:49:25
นายน้อยน่ารัก กฤชเองมีอะไรก็ถามก็บอกนายน้อยไปเลยนะ
เราจะเป็นกำลังใจให้กฤชและคุณเวสต์นะคะ สู้ๆ
ปล.กฤชลืมหมีคุมะไปแล้วหรือไงนะ :z1: เหอๆ

 :mew1: :pig2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 24-06-2015 21:11:02
หวานวิ้วมากกกกกก เขินดิ้นๆๆๆๆๆ
เค้าเขินน

กฤชกับพี่หนึ่ง เคมีเข้าก๊ันเข้ากัน

เค้าจะอยู่ข้างกฤชนะ ต้องผ่านทุกอย่างไปได้แน่ๆ

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixa ที่ 24-06-2015 21:21:33
ใครเขาจะใช้ถุงยางกัน
ยังคงชอบเพื่อนๆ ของหนึ่งตะวัน
เฮฮา จริงใจสุดๆ
มีการแจ้งเตือนก่อนจะต้มมาม่าด้วย
อ่านตอนหน้าจะได้เตรียมใจ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 24-06-2015 21:40:07
หวานกันล้นห้องแล้ววววววววว
น่ารักอ่ะ คุณหนึ่งขี้อ้อนอย่างน่ารักอ่ะ
จะเริ่มมาม่าแล้วหรอ แง๊ๆๆๆ กฤชสู้ๆนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 24-06-2015 21:41:48
หวานเวอร์ๆ. อิอิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 24-06-2015 21:43:51
เป็นกำลังใจให้เสมอ  :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 24-06-2015 21:45:29
อยากจะบอกว่าสิ้นเดือนนี้หนูรวยค่ะ หนูไม่ต้องการมาม่า  :ling3:

นี่ฉลองวันเกิดกันมันส์หยด (บนเตียงน่ะนะ)
ชอบเดอะแก๊งค์จัง
อย่ามาม่าเลยค่ะ ขอเดอะแก๊งค์เป็นตัวช่วยได้มั้ย

ฉีกกฎเวสต์เวสต์บ้างก็ได้นะ
ไม่มีมาม่าสักเรื่อง จะดีมาก :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 24-06-2015 21:45:34
สมกับที่เราระแวงเลยนะคะเนี่ย ^^ เอาความหวานมาล่อหลอกกันแบบนี้ดีน้าาที่เรายังไม่ตายใจ :laugh: แต่ความจริงสิ้นเดือนก็เงินเดือนออกนี่นา.. ทำไมเราถึงได้กินมาม่าล่ะค้าา o9
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 24-06-2015 21:51:36
หวานกันได้ไม่กี่ตอนก็ต้มมาม่ามารอแล้ว T_T
มาม่าสักหน่อยก็ดี เมื่อพี่ตุลอกหักช้ำรัก จะได้สะใจ เต็มที่  o18
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 24-06-2015 22:07:15
ขี้อ่อยนะคุณหนึ่ง

มาม่าคัพจะมาแล้ว เตรียมใจรอเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-06-2015 22:25:34
ฟินส่งท้ายก่อนมาม่าจะมาใช่ไหม สู้ๆน่ะกฤชจะปักหลักตั้งกองเชียร์อยู่ตรงนี้น่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: kukkikkooka ที่ 24-06-2015 22:28:49
คุณหนึ่งงงงงงงงง น่ารักกกโอ้ยยยยยยย

อิจฉากฤชค่ะ 555555555555555

แต่ตอนหน้านี่ทำใจแป๊ปปป
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: napatty ที่ 24-06-2015 22:35:57
หวานเว่อไปเลยย :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: Pamaipraewa ที่ 24-06-2015 22:39:15
กร๊าซซซซ ดราม่า4-5ตอนเหรอคะะะ ตับไตไส้พุงพังกันพอดี :katai1:

แต่ก็จะเอาใจช่วยสองคนนี้ค่ะ

เดาว่าเป็นเรื่องพี่ตุลย์+พ่อตะวัน

รออ่านต่อค่าาาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 24-06-2015 22:57:31
เตรียมตัวกินมาม่า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 24-06-2015 23:20:06
 :-[ เขินเลยย เป็นภรรยาเเล้ว อย่าดื้อนะหนึ่งตะวัน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 24-06-2015 23:22:52
ตอนนี้น่ารักก ยืนยันว่าชอบเวลากลุ่มเพื่อนคุณหนึ่งรวมตัวกัน รู้สึกชอบบรรยากาศแบบนี้มาก ๆ เลยยย
นังกฤชได้ทีนี่เอาใหญ่เลยนะ ฉวยโอกาสตอนคุณหนึ่งเจอฤทธิ์แอลกอฮอลตะล่อมเลยนะยะ (จิกกัด) ฮ่า ๆ
ตอนต่อไปจะม่าแล้วเหรอออ T T  ฮึบ! ฝ่าฟันไปพร้อมกันนนน รอตอนต่อไปค่า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: Kaewkaew ที่ 24-06-2015 23:26:59
มาม่าหม้อหน้า คงจะเป็นคุณชนินทร์สินะ...
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 24-06-2015 23:33:49
ดราม่าของผู้เขียนกระช่กอารมณ์เราได้เสมอทุกเรื่องเลยที่ผ่านมาอ่ะ เพราะฉะนั้นจะทำใจตั้งรับนะคะ ฮึบบบบ
ตอนนี้น่ารักมาก บรรยากาศดีมาก ทั้งกับเพื่อนๆ คุณหนึ่งและตอนอยู่กันสองคน
คุณหนึ่งก็จะน่ารักน่าปล้ำไปไหน เด็กหลงจะแย่แล้วนะคะ กฤชสู้ๆ นะ กฤชพิเศษที่สุดแล้ว

ขอบคุณค่า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: jaynos ที่ 24-06-2015 23:39:50
คุณหนึ่งน่ารักอ้ะ  :m1: :m1: :m1: :m1:

เอาจริงๆ นี่ก็เห็นหน่วงนำ มาเรื่อยนะ

นี่ยังจะเอามาม่ามาเสิร์ฟอีก  :a5: :a5: :a5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: evz ที่ 25-06-2015 00:24:21
คุ้มกว่าเจ้าของวันเกิดก็กฤชนี่ะล่ะ 55555

หนึ่งตะวันก็ดูจะรักกฤชขนาดนี้ เหตุผลที่ตกหลุมรักก็พูดแล้วชัดเจน
ไม่ว่าใครจะมาเป่าหูอะไรก็ไม่อยากให้กฤชไปตามเกมส์เขามากนะ เดี๋ยวจะเครียดเปล่าๆ
ดูแลนายน้อยให้ดีๆก็พอ ส่วนพี่ตุ่นก็ปล่อยนางไปปปป :z2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 25-06-2015 00:43:39
หูยยย เรารึก็อุฒส่าห์รอตอนเขาใช้หมีคุมะกัน     เล่นสดเลยเหรอกฤช?
กลุ่มเพื่อนๆพี่หนึ่งนี่น่ารักกันมากๆ   ทุกคนรักกันโดยเฉพาะพี่พอร์ช
กราบแล้วนะคะพี่พอร์ชช่วยไปกดนังตุ่นหน่อยเถอะ

เดาเอาว่านังตุ่นจะไปมาม่าเอากับพ่อตะวันแล้วมาไซโตกับกฤช  เรื่องคนที่คู่ควร
แต่ก็นะไอ้หนูของเรายิ่งมันคิดมากอยู่  ตะวันเองก็ชอบคิดว่าตัวเองจัดการได้ไปสุมหัวกับอิตุ่นบ่อยๆ น้องกฤชมันยิ่งขี้หึงอยู่
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 25-06-2015 01:05:48
นายน้อยน่ารัก เเต่จะมีดราม่า TT
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 25-06-2015 01:20:58
อาวววววววคุมะเราโดนลืมไปแล้วอะงานนี้
/เก็บไว้ใช้หลังดราม่า

กลับไปอ่านคอมเม้นของตอนที่แล้ว
คิดเหมือนหลาย ๆ คน ที่ว่าหนึ่งตะวัน
น่าจะพูดเรื่องตุลย์กับกฤชบ้าง
ไม่ใช่รู้จากพอร์ชตลอด เชื่อว่าเรื่องแบบนี้
คนเราจะรู้สึกมั่นใจขึ้นถ้ามันยืนยันจากปากคนรักเอง

สู้นะกฤชนะ เราจะกินมาม่าไปด้วยกัน /ตะเกียบพร้อม  :3123:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: rp.ppch ที่ 25-06-2015 02:45:12
เอาจริงตอนตกม้านี่อ่อยจริงๆเราะ โอ๊ย55555555
ลงทุนมาก ชอบอะที่ไม่กลับไปรักแต่ยังขายของอีก ฮาร์ดเซล ขำ5555555555 :m20: :m20:
ดูแอบร้ายอะคุณหนึ่งแต่ชอบ o13
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 25-06-2015 04:03:22
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 25-06-2015 05:23:53
นั่งทำใจรอมาม่าค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 25-06-2015 07:19:52
อู้ว...เขากินกันอีกแล้ว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 25-06-2015 08:19:51
มาม่า :mew5:

แค่นึกถึง ก้ออิ่มเล้ยยยยย =_=
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 25-06-2015 08:51:22
 :z1: ฟาดของขวัญกันแบบเลือดพุ่ง นอนตายซิคะคนอ่าน "เป็นเมียผมแล้วนะ" ชวนเป็นอีกเย๊อะๆ ก็ได้นะกฤชนะ เลือดเรามีมากพอ  o13
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 25-06-2015 08:53:49
รักกันมากขนาดนี้ มาม่าจะมาได้ไง ฮืออออ
เอาอิพี่ตุลย์ออกไปที
 :hao5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: Sugar_Halloween ที่ 25-06-2015 08:58:48
คุณหนึ่งน่ารักน่าหลงขึ้นทุกวัน แค่นี้น้องกฤชก็ไปไหนไม่รอดแล้ว :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 25-06-2015 09:49:46
โอ๋ยยยยยยย ตอนนี้หวานแหววแต๋วจ๋ามากกกกก
มาม่าเริ่มจะมาแล้วสินะ เค้าจิทำใจรออ่านน้า
รักคนเขียนจังงงงงง จุ๊บๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: inhyung ที่ 25-06-2015 10:41:37
หวานมากกกกก มากเกินไป ถ้านี่เป็นหนึ่งก็คงไม่เลือกพี่ตุลย์จริงๆนั่นแหละ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 25-06-2015 10:43:32
คุณหนึ่งเห่อผัว 55555 :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: New_Tai ที่ 25-06-2015 11:17:55
ต้มน้ำรอมาม่าเลอไง   :ling1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 25-06-2015 12:37:11
มาเลยๆ จะกี่ซองกี่คัฟก็มา
เราได้ตักตวงน้ำตาลจากตอนนี้
ไว้เต็มหลายคันรถสิบล้อแล้วแหล่ะ
เพราะนายน้อยหนึ่งตะวันช่างน่ารักน่าฟาด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: ZomZaa^^ ที่ 25-06-2015 12:39:01
ฟินก่อนม่าใช่มั้ยครัช :sad4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 25-06-2015 13:13:19
เสร็จไปอีกรอบสินะ ระวังท้องนะคุณหนึ่งงง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 25-06-2015 17:52:51
ดราม่าส่งท้ายนี่คุณหนึ่งท้องสินะ
...


ไม่ใช่และ
55555

สงสัยต้องมาจากคุณชนินทร์หรืออินังพี่ตุลย์ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
กฤชเอ้ยยย
แกตายแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 25-06-2015 19:40:54
 :o8: so sweet~  :-[ หวานไม่ทน

มาม่าอย่าอึดนานๆน่ะค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: kautumn ที่ 25-06-2015 20:33:39
เพิ่งได้อ่านละแล้วเขาก็ได้กันแล้ว แต่ดราม่ากำลังมาซินะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 25-06-2015 21:11:36
ช่วงคนอวดผัวจริงๆ
หนึ่งขี้อ้อนมากแบบนี้กริชคงไม่ไปไหนแล้วล่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 25-06-2015 22:10:01
สุขสันต์วันเกิดกันไปจ้า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 25-06-2015 23:25:39
อยากไปแอบฟังเขาคุยกันใต้เตียงงงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 26-06-2015 00:35:04
สุขสันต์สันเกิดนะค่ะคุณหนึ่ง :haun4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: am_am ที่ 26-06-2015 12:59:11
ไม่อยากให้โลกนี้มีมาม่า
แต่ชั้นชอบกินอ่ะ  ร้องไห้หนักมากกกกก :hao5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: dekeepstar ที่ 26-06-2015 19:06:11
นายน้อยกับกฤชกำลังหวานแหวว
อย่าเพิ่งมาม่าเลยยยยย *กอดขา*
 :hao5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 22 (24/06/15) p.45
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 26-06-2015 19:36:40
นายน้อยทำไมไม่เปิดของขวัญ อดใช้ถุงยางคุมะเลยอะ :z1:
หัวข้อ: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 28-06-2015 11:13:08
ตอนที่ 23


ความมันวาว แวววับของวัตถุบางอย่างบนซอกหลืบของโต๊ะเครื่องแป้งเป็นสิ่งสะท้อนสายตาผมเมื่อแสงแดดจากด้านนอกลอดผ่านผ้าม่าน วัสดุนั้นทำจากเงิน มีเพชรเม็ดเล็ก ๆ ฝังอยู่สะดุดตา มันเรียบง่าย หรูหรา ราคาแพง และขนาดก็น่าจะพอดีกันกับนิ้วนางของใครสักคนราวกับหยิบวาง มันน่าจะเป็นของหนึ่งตะวัน แน่นอนล่ะ เพราะมันไม่ใช่ของผม และห้องนอนนี้ก็มีเพียงผมกับเขาที่ใช้ร่วมกันเท่านั้น

มันไม่เคยปรากฏตัวให้เกิดคำถามมาก่อน กระทั่งเมื่อวานนี้ วันเกิดของเจ้าของห้อง

ผมเดินห้างสรรพสินค้านั่นจนขาลาก กว่าเพื่อนอีกสามคนของหนึ่งตะวันจะได้ของขวัญที่พอใจ ไม่มีใครให้แหวน ของแบบนั้นไม่สามารถสื่อความหมายอะไรได้นอกจากนัยยะเชิงชู้สาว

มีอีกคนที่ผมลืมถามเสียสนิทใจว่าที่นายน้อยออกไป คุณตุลย์ให้อะไรเป็นของขวัญ

สิ่งที่เกิดคำถามต่อจากนั้นคือของแบบนี้ไปรับมันมาได้ยังไง


“อืออ...”

เสียงบิดขี้เกียจของคนบนเตียงดังขึ้น ผ้าห่มที่ปกปิดร่างเปลือยเปล่าร่วงหล่น คนตัวขาวหยัดกายลุก ขยี้ตาเมื่อเห็นผมยืนแน่นิ่งอยู่หน้ากระจกเงา

“กี่โมงแล้ว”

“แปดโมงครับ คุณหนึ่งนอนต่อเถอะ เมื่อคืนก็ดึก” ผมหันไปบอก กำแหวนวงนั้นซุกซ่อนใต้ผ้าเช็ดตัวที่เดิมทีเอาพาดบ่า สองเท้าก้าวเข้ามาหาคนรัก ดึงผ้าห่มให้ชิดคอ “สักเก้าโมงผมปลุกอีกที นัดลูกค้าไว้ตอนสิบโมงครึ่งใช่ไหม”

“นายก็อย่าเพิ่งลุกสิ หนาว”

“เมื่อคืนคุณหนึ่งปรับอุณหภูมิไว้เสียต่ำ”

“ก็ตอนนั้นมันร้อน” เขาว่าเสียงงัวเงีย ดึงแขนผมด้วยแรงที่ไม่มากนัก “กฤชครับ ลงมานอนกอดหน่อย ยังปวดหัวอยู่เลย”

เมื่ออีกฝ่ายวอนขอด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ผมก็วางผ้าเช็ดตัวและแหวนออกห่าง ทิ้งตัวนอนเคียงข้างดวงตะวัน ดึงเขาเข้าอ้อมแขนอย่างที่เจ้าตัวต้องการ ดวงตายังคงมองเหม่อ รอบนี้คุณตุลย์ทำเกินไป ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่าหนึ่งตะวันมีเจ้าของแต่ก็ดึงดันที่จะประกาศศึก หนึ่งตะวันเองก็รู้ เขารู้ดีว่าคนรักเก่าพยายามทำตัวสนิทสนมอีกครั้งเพราะอะไร

...แต่ก็ยังนิ่งเฉย...

ความอดทนของผมแน่นตึง คล้ายจะขาดผึงอยู่รอมร่อ

เมื่อลมหายใจของคนในอ้อมแขนสม่ำเสมอ ผมก็ขยับตัวลุกช้า ๆ หยิบโทรศัพท์ตัวเองกับหนึ่งตะวันออกมา กดเซฟเบอร์ของผู้ชายคนนั้นเข้าเครื่องก่อนเลี่ยงออกไปโทรนอกประตู


“สวัสดีครับคุณตุลย์ ผมกฤชเอง...สะดวกพบหรือเปล่าครับ พอดีผมมีธุระจะขอคุยด้วยสักหน่อย”





รถยนต์สองที่นั่งคันเก่งของหนึ่งตะวันส่งเจ้าของมันที่ตึกสูงใหญ่ นายน้อยในชุดสูทพอดีตัว แบรนด์เนมตลอดหัวจรดปลายหอบเอาโน้ตบุกตัวเดียวลงจากรถ ผมขออนุญาตเขาไปทำธุระส่วนตัวระหว่างรอ เอาไอ้โจ้มาอ้างว่ามันวานซื้อหนังสือการ์ตูนก่อนกลับโคราช

หนึ่งตะวันหายลับไปบนตึก ผมขับรถมาห้างสรรพสินค้าใหญ่ใจกลางเมือง ระหว่างทางแวะซื้อหนังสือการ์ตูนโง่ ๆ สักเล่มไว้ตบตาแล้วเลยต่อไปยังร้านกาแฟเรียบหรูสไตล์คนเมือง

ด้วยราคาที่แพงหูฉี่ ทำให้บรรยากาศสีสลัวด้านในไม่ค่อยครึกครื้นนัก ผมสั่งเครื่องดื่มง่าย ๆ หนึ่งแก้ว ส่วนเป้าหมายกดไอแพดนั่งรออยู่ก่อน


“ผมไม่ได้มาสายใช่ไหมครับ”

“เปล่า” ตุลย์ยักยิ้มแค่เพียงมุมปาก “นี่เป็นห้างของฉัน เผื่อนายไม่รู้ ตื่นเต้นที่จะได้เจอนายจนต้องลงมานั่งรอก่อนเวลาเกือบครึ่งชั่วโมง”

“ขอบคุณที่สละเวลาครับ” ผมตอบ เสียงไม่แข็งแต่ก็ไม่เป็นมิตร “ขอเข้าเรื่องเลยนะครับ ผมเอานี่มาคืน คิดว่าคงไม่เหมาะ”

“แหวนน่ะเหรอ ถ้าหนึ่งไม่อยากได้น้องเขาคงไม่รับไว้ตั้งแต่เมื่อวาน”

“ผมไม่ทราบหรอกนะครับว่าหนึ่งเกรงใจอะไรคุณ” สบตากับอีกฝ่ายไม่ลดละ “แต่ผมไม่จำเป็นต้องเกรงใจ และผมคิดว่านี่มันมากเกินไป”

“เกินไปอะไร กฤช ความหมายของฉันก็สื่อไปในนี้อยู่แล้ว”

“คู่หมั้นของคุณคงไม่ชอบใจถ้ารู้ว่าคุณซื้อของแบบนี้ให้คนรักเก่า”

“แต่ถ้าเป็นคนรักในอนาคตก็ไม่ใช่ของที่ไม่เหมาะสมตรงไหนนี่”

“คุณเลิกยุ่งกับหนึ่งดีกว่า” ผมว่าเสียงเรียบ พนักงานยกกาแฟมาเสิร์ฟด้วยท่าทีนอบน้อมแต่ไม่มีใครสนใจ ปล่อยให้ควันสีขาวลอยขึ้นสู่อากาศส่งกลิ่นหอมตลบอบอวล

“ผมจะไม่ว่าเลยถ้าคุณบริสุทธิ์ใจ แต่นี่คุณก็รู้ว่าผมกับหนึ่งคบกันแบบไหน เลิกยุ่งกับหนึ่งเถอะครับ”

“ฉันก็คงไม่ว่าอะไรเหมือนกันถ้าผู้ชายที่หนึ่งคิดจะเล่นสนุกด้วยเป็นผู้ชายดี ๆ ไม่ใช่พวกเกาะคนอื่นกินตลอดเวลา”

ตุลย์ยกกาแฟขึ้นจิบ เขายิ้มเย็นแต่แววตาดุดัน

“ถามจริงเถอะนะ มีศักดิ์ศรีบ้างไหม หรือแม่นายเกาะคุณชนินทร์ไม่ได้เลยส่งนายมาแทน ผู้หญิงทำฉันว่าน่าอายแล้ว แต่นี่นายเป็นผู้ชายแท้ ๆ ไม่ละอายบ้างเหรอ อยู่ใต้ร่มบารมีของเมีย เฮอะ ใช่สินะ เมียที่ว่านี่รวยเหลือเฟือ รสชาติของข้าวสารที่นายตกลงไปมันอร่อยไม่รู้ลืมเลยล่ะสิ ถึงไม่รู้จักกระดากอายเสียบ้าง”

“ผมไม่ได้คิดกับหนึ่งแบบนั้น มีแต่คนจิตใจสกปรกเท่านั้นแหละครับที่จินตนาการได้ถึงเรื่องแบบนี้”

“พูดได้ดี” เขาปรบมือ “สมกับที่พยายามเป็นพระเอก แต่ขอโทษเถอะ เรื่องแบบนี้มันใครดีใครได้ว่ะ ถึงนายจะเอาแหวนมาคืนฉัน ฉันก็จะเอาไปให้หนึ่งอีก ถึงนายจะมาขอร้อง ต่อให้กราบตีนฉันเลยก็เถอะ...แต่ฟังให้ดีนะไอ้หนู คนที่ไม่คู่ควรกับหนึ่งตะวันแบบนาย...”

“กูแย่งเมียมึงมาได้ไม่ยากเลย”

บางทีนั่น เป็นสิ่งที่ผมกลัวที่สุด





หนึ่งตะวันกลับจากพบลูกค้าหลังจากผมจอดรถรอในลานกว้างไม่นานนัก หน้าตายิ้มแย้มแต่มีร่องรอยเหนื่อยล้าในแววตา ผมช่วยคาดเข็มขัดนิรภัย หอมแก้มขาวไปหนึ่งครั้งแล้วยีเส้นผมสีน้ำตาลที่เซ็ทเป็นทรงสวยให้ยุ่งเหยิง

“เรียบร้อยไหมครับ”

“อืม ดีเลยล่ะ” เขาว่า “แต่เงื่อนไขเยอะไปหน่อย ถ้าจะให้เชียร์ลูกค้าต้องเพิ่มเปอร์เซนต์ให้อีก ที่กุ๊กบอกว่างานหินเห็นทีจะจริง ถึงว่า ให้มาร์เก็ตติ้งคุยไม่ได้ เจ้าของแม่งเค็มชะมัด นี่ขนาดฉันมาเองยังเก็บทุกรายละเอียด ไม่มีใครคุยง่ายเหมือนพี่ตุลย์แล้ว”

ผมชะงัก แต่ก็พยักหน้ารับคำ รถเคลื่อนตัวออกจากตึกสูงเชื่องช้า การจราจรยามเย็นเป็นไปอย่างติดขัด หนึ่งตะวันยังคงพูดถึงงานวันนี้ไปเรื่อย ๆ เหมือนเล่ากิจวัตรในแต่ละวันให้ฟัง เสียงวิทยุเปิดคลอ ผมไม่ได้ขัด เรียกให้ถูกคืออาจจะไม่ได้ฟังด้วยซ้ำว่านายน้อยกำลังกล่าวถึงเรื่องอะไรอยู่

“กฤช...เป็นอะไรหรือเปล่า”

“ครับ...เปล่า กำลังคิดว่าคุณหนึ่งหิวไหม แวะทานอะไรกันก่อนกลับบ้านไหมครับ”

“ไม่อะ อยากกลับไปอาบน้ำนอนมากกว่า เครียดมาทั้งวันเลย ขนาดตอนเที่ยงยังต่อราคาไม่เลิก ขนาดพาไปเลี้ยงของหรู ๆ แล้วนะ”

“ไปทานอะไรกันมาครับ”

“อาหารญี่ปุ่น” คนข้าง ๆ ว่า “ปลาดิบ แพงโคตร แต่อร่อยดี ไว้วันหลังไปกัน”

“ผมไม่ชอบอะไรแบบนั้น” ว่าพลางนึกถึงที่ภูดิศพูด ผมพร้อมแค่ไหนที่จะดูแลหนึ่งตะวัน อารมณ์ขุ่น ๆ ของผมถ่ายทอดออกผ่านลมหายใจ ถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่าภายใต้การสังเกตการณ์ของอีกฝ่าย

“นี่ มีอะไรไม่สบายใจก็เล่าให้ฉันฟังได้นะ”

“ไม่มีหรอกครับ”

“เห็นถอนหายใจตั้งแต่ขึ้นรถแล้ว”

“คงนอนน้อยไปหน่อย” ผมว่า ไม่อยากพูดเรื่องที่ไปพบกับใครบางคนแล้วทำให้หงุดหงิดใจตลอดทั้งวัน แต่พักเดียวโทรศัพท์ของหนึ่งตะวันก็เข้า เจ้าตัวมีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อยก่อนกดรับ

“ครับ พี่ตุลย์”

ผมแน่นิ่ง มองยาวออกไปบนถนนเบื้องหน้า ไฟสีแดงของรถคันที่เพิ่งแซงไปกลายเป็นสิ่งน่ามองกว่าการสบสายตาเอาผิดจากคนที่นั่งข้างกัน

ผมรู้ว่ามันไม่ควร
แต่ก็รู้สึกว่าอยู่นิ่ง ๆ ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

“ครับ ขอโทษด้วยครับ ไว้วันหลังค่อยนัดเจอกันอีกทีก็ได้ เดี๋ยวหนึ่งคุยกับกฤชเองครับ”

เสียงท้ายอ่อนลง รถแล่นเช้าสู่ถนนเส้นรอง ไม่ติดเท่าทีแรก เคลื่อนตัวไปอย่างช้า ๆ ตามความเร็วที่สามารถทำได้

“ครับ สวัสดีครับ”

เวลาไม่ถึงสิบนาทีแต่กลับรู้สึกเหมือนนานชั่วกัปชั่วกัลป์ โทรศัพท์เครื่องเดิมถูกสอดลงกระเป๋า หนึ่งตะวันถอนหายใจ หลับตาเองตัวเอาหัวพิงกระจกอย่างเหนื่อยล้า ไม่มีคำพูดระหว่างเรา แม้เสียงเพลงที่เปิดคลอจะเป็นเพลงรักหวาน แต่ในความรู้สึกที่ไม่ได้เอ่ยออกมากลับกระอักกระอ่วนใจไม่ต่างกัน

“ถึงแล้วขึ้นไปคุยกันบนห้องหน่อยนะ”

ผมพยักหน้า ภาวนาจะยืดเวลาให้เส้นทางยาวกว่าเดิม...สักนิดก็ยังดี





คล้ายกับตอนเด็ก ๆ ที่แอบกินขนมก่อนเข้านอนแล้วถูกแม่จับได้ ยืนถือก้านมะยมสีเขียวสดรูดใบทิ้งตลอดความยาว รอลงทัณฑ์รับโทษที่ทำผิดไว้ สายตามองมาเต็มไปด้วยความมผิดหวัง เหนื่อยอ่อน ย้อนนึกไปถึงเมื่อครั้งที่ทะเลาะกับพี่นุ่นด้วยเรื่องราวทำนองนี้แต่รุนแรงกว่านี้หลายเท่าตัวนัก

ผมยืนนิ่งหน้าประตู หนึ่งตะวันถอนหายใจ หันหลังให้ ถอดเสื้อสูทโยนลงบนเตียงตามด้วยเนกไท ปลดกระดุมที่ข้อมือเพื่อพับแขนเสื้อขึ้น

“ไปหาพี่ตุลย์ทำไม”

“เอาแหวนไปคืน”

หนึ่งตะวันนิ่งไป เขาพลิกตัวมาเผชิญหน้า “นายไม่ควรทำแบบนั้น พี่ตุลย์เป็นลูกค้า”

“ที่อยากได้คุณหนึ่งจนตัวสั่น”

“งานก็ส่วนของงาน”

“แล้วแหวนนั่นเกี่ยวอะไรกับงานเหรอครับ” ผมถามกลับ แม้รู้ตัวว่าผิดแต่ก็ไม่อาจรู้สึกเสียใจที่ทำอะไรไปโดยพลการ “ถ้าผมไม่เข้าไปคุย หนึ่งจะพูดตรง ๆ กับเขาหรือเปล่าว่ามีผมแล้ว”

“พี่ตุลย์ก็รู้”

“ไม่ได้หมายความว่ายอมรับ”

“กฤช ฉันไม่ได้คิดอะไรกับพี่ตุลย์จริง ๆ”

“ตอนที่รับแหวนนั่นมา รู้สึกแบบไหนเหรอครับ ทำไมหนึ่งถึงรับของแบบนั้นจากคนรักเก่าได้ทั้ง ๆ ที่มีผมอยู่แล้วทั้งคน”

“มันก็แค่สิ่งของ ฉันไม่ได้สนใจด้วยซ้ำ”

“ไม่สนใจกระทั่งความรู้สึกของผม” นั่นคือสิ่งที่เป็นสัจจริง ถ้าเขาเพียงนึกสักนิดว่าผมจะรู้สึกแบบไหนเรื่องก็คงไม่เกิดขึ้นตั้งแต่แรก

“แหวนนั่นมีความหมายมากกว่าของขวัญทั่วไป คุณก็รู้ แต่ก็ยังรับมันมา พอผมเอาไปคืนก็กลายเป็นว่าผมที่ผิด ผิดที่ประกาศตัวเป็นเจ้าของโดยไม่ปรึกษาคุณสักคำ”

“เรื่องนี้มันมีผลกับงาน นายเข้าใจไหม นี่เป็นงานแรก งานที่พ่อมอบหมายให้ฉันทำด้วยตัวเอง งานแรกที่พ่อไว้ใจว่าฉันจัดการได้โดยไม่ต้องพึ่งพาใคร ฉันจริงจังกับมันมาก ฉันอายุ30แล้วนะกฤช!”

“คุณหนึ่งหมายถึง...ต่อให้เอาตัวเข้าแลกเพื่องานก็ยอมอย่างนั้นเหรอครับ”

ผมได้ยินเสียงของอะไรบางอย่างแตกหัก กระทบกันดังพลั่ก! ก่อนความชาจะแล่นริ้วไปทั่วสันกราม
หน้าผมแทบไม่กระดิกเลยด้วยซ้ำ แต่กำปั้นที่กระทบลงมาเมื่อครู่แดงก่ำ เช่นเดียวกับกรอบตาที่จับจ้องตอนนี้ เมื่อเอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้ม กลิ่นคาวของเลือดก็ลอยคลุ้ง รสเค็มปร่าเกิดขึ้นในทันที

ไม่อยากจะเชื่อว่าหนึ่งตะวันจะชกผมด้วยเรื่องนี้

“ดีครับ...ชัดเจนดีว่าคุณเลือกใคร”

“อย่างี่เง่...”

“ผมฟังมาพอแล้ว! นายน้อย! อย่างี่เง่าน่ะกฤช! แต่ขอโทษเถอะ ผมใช้ความอดทนที่มีมากที่สุดแล้ว ผมใจเย็นมามากพอแล้ว ลองถามดูเถอะว่ามีใครจะนั่งฟังผู้ชายคนอื่นประกาศใส่หน้าว่ากูจะแย่งเมียมึงแล้วเดินออกมาอย่างสงบนิ่งแบบผมบ้าง!”

“พี่ตุลย์ไม่มีทางพูดแบบนั้น แต่ถึงพูดแบบนั้นมันจะสำคัญอะไรในเมื่อ–”

“ใช่สิครับ พี่ตุลย์ของคุณไม่ใช่คนงี่เง่า”

“หยุดเถียงนะ!”

ผมกระตุกยิ้มมุมปาก ยกข้างที่ไม่ถูกชกขึ้นหยัน ความรู้สึกแบบนี้ เจ็บปวดเสียยิ่งกว่าเห็นหนึ่งตะวันขึ้นรถหายไปกับผู้ชายคนนั้นเสียอีก

ความรักของเราทำไมเปราะบางยิ่งนัก
หรือเพราะผมไม่มีอะไรจะเหนี่ยวรั้งเขาไว้ตั้งแต่แรกแล้วกันแน่

“คงไม่ต้องการผู้ช่วยที่นี่แล้วมั้งครับ เก่งแล้วนี่ ผมอยู่ไปก็ทำอะไรไม่ได้ เกะกะขวางทางเสียเปล่า ๆ”

“ต้องการจะพูดอะไรกันแน่”

“ผมจะกลับไปที่ไร่”

เราสบตากัน ไม่มีคำพูดต่อจากนั้น เสียงลมหายใจ ความโกรธเกรี้ยวลอยฟุ้งในอากาศ ที่แห่งนี้เคยมีความรัก เตียงกว้างหลังนั้นเราเคยกอดก่ายกันด้วยหัวใจสู่หัวใจ เป็นรักที่ยากจะอธิบาย มันยังสดร้อน กรุ่นไปด้วยอุ่นไอของความอบอุ่นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนแท้ ๆ แต่ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าตอนนี้ยังพอมีหลงเหลืออยู่หรือเปล่า

หนึ่งตะวันกลืนน้ำลาย เสียงดังจนได้ยิน คราวนี้เขาไม่เดินมากอดผม ไม่ออเซาะร้องขอให้อยู่เหมือนทุกครั้ง ราวกับว่า เมื่อเทียบกับผู้ชายคนนั้นแล้วผมพ่ายแพ้อย่างราบคาบ

“ฉันไม่ให้นายกลับ” เสียงทุ้มของอีกฝ่ายสั่น ดวงตาไหวระริก มือขาวกำเข้าหากัน ผมรู้ว่าหนึ่งตะวันยังโกรธ “นี่คือคำสั่ง”

และผมก็ยังคงเป็นเบี้ยล่างที่ต้องทำตามความปรารถนาของอีกฝ่ายอยู่ดี





ดวงอาทิตย์อัศดงยามหกโมงกว่า ๆ ผมนั่งภายในห้องรับรองของแขก ย้ายเสื้อผ้าทั้งหมดมาใส่ตู้อีกห้องโดยไม่หวังจะกลับไปที่เดิมอีก ตราบใดที่หนึ่งตะวันยืนยันว่าจะคบหากับตุลย์ ไม่คิดจะฟัง ผมเองก็อ่อนแรงจะมองหน้าเพื่อพบความเปลี่ยนแปลงในแววตาของแต่ละวัน

พอได้อยู่ลำพังแล้ว หนังสืออย่างThe one thing ที่สอนการพัฒนาตัวเองของภูดิศที่หยิบมาฝากเมื่อวานก็เป็นทางออกเดียวที่นึกออก แก่นของหนังสือเกี่ยวกับการจัดการลำดับความสำคัญของชีวิต เป็นหนังสือน่าเบื่อที่ในเวลานี้กลายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด
ผมรู้สึกเทอะทะ เมื่ออยู่ที่นี่ ความอึดอัดนี้พอกพูนขึ้นเรื่อย ๆ นับตั้งแต่วันที่มีปากเสียงกับหนึ่งตะวัน กรุงเทพฯ ไม่ใช่ที่ของผม น่าจะพอ ๆ กับความอึดอัดแรกเริ่มเมื่อนายน้อยไปเรียนงานที่ไร่องุ่น

มันค่อนข้างลำบากเมื่อพยายามข่มตานอน ยิ่งเมื่อข้างกายเคยมีคนเคียงแล้วกลับไม่มี อย่างน้อยคนที่เถียงกันจนหน้าดำหน้าแดงก็ได้ ทุกอย่างก็ว่างเปล่าอย่างบอกไม่ถูก

ผมอาศัยอยู่ในห้อง เหมือนราพันเชลที่ถูกขังไว้ในหอคอย คล้ายกับนกที่ถูกหักปีก ไร้การสื่อสาร ไม่ได้พูดคุย อันที่จริงแล้วล้วนแต่เป็นความต้องการของตัวเองทั้งสิ้น การประท้วงแบบเด็กขี้น้อยใจ รอคำตอบของหนึ่งตะวันจะเปลี่ยนสถานการณ์ตอนนี้ให้ดีกว่าเก่า

แต่ก็ไม่เลย

ผมถอนหายใจ ยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก มองฝ้าเพดานอย่างเลื่อนลอย พักเดียวเสียงเปียโนบรรเลงเศร้าก็ลอยมา เราแทบไม่มองหน้า ไม่สบตากันเลยด้วยซ้ำ

ไม่รู้ว่าผ่านมากี่วันแล้ว

แต่หัวใจผมคล้ายกับจะขาดอยู่รอน ๆ

การตัดขาดกับตุลย์มันยากนักหรือ การที่เราไม่คุยกัน ปั้นปึ่งใส่กันแบบนี้มันชวนทำกว่าตรงไหนหนึ่งตะวันถึงรั้นนัก วันนั้นผมไม่ขอโทษ ยิ่งไม่กี่วันหลังจากนั้นเห็นแหวนสีเงินวาวบนนิ้วนางข้างซ้ายแวบ ๆ ยิ่งไม่คิดจะปริปากขอโทษที่พูดไปแบบนั้น

เมื่อเทียบกับตุลย์แล้ว ราคาของผมมีสักเท่าไรเชียว

ยิ่งคิดยิ่งเจ็บปวด คล้ายกับเป็นหนูติดจั่น โดนปั่นหัวโดยไม่มีใครมาเห็นใจ เจ้าหนูโง่ หากเขามีแมวตัวใหญ่จะมาสนใจไอ้สัตว์ซื่อบื้ออย่างนายทำไมกัน

ผมถอนหายใจ ความคิดฟุ้งซ่านไม่เลือนหาย บางทีแล้วผมอาจจะแพ้พ่ายมานานแต่ดันทุรังที่จะไม่รับฟังเสมอมา

หนึ่งตัววันสาแก่ใจหลังจากปั่นหัวผมมาเนิ่นนานแล้วหรือยัง

ที่เก็บผมไว้ตรงนี้ คล้ายตุ๊กตาปั้นที่ไร้หัวใจ เพื่ออะไร





เสียงบรรเลงเพลงหยุดลงเมื่อผมเดินลงมาชั้นล่าง กระเป๋าเป้ใส่สัมภาระไม่มากนักพาดอยู่เบื้องหลัง ตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าไม่อาจฝืนรั้งทนอยู่ได้ ไม่เห็นหน้ากันเลยยังดีเสียกว่า บางทีความเจ็บปวดของผมมันอาจบรรเทาเมื่อระยะทางเข้ามาช่วย
หากมันจะจบ ก็คงต้องปล่อยให้เป็นไป

อย่างที่บอกว่าผมไม่มีอะไรรั้งเขาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว นั่นคือเรื่องจริง

“จะไปไหน” เสียงทุ้มถามห้วนคล้ายคนหมดเยื่อใย ดวงตาสีน้ำตาลเข้มมองออกไปด้านหลัง ใต้ตาเขาโทรมคล้ำ หน้าหมองลงเล็กน้อย ไม่แน่ใจว่าผอมลงหรือเปล่า แต่ช่วงนี้กินข้าวนับคำได้ ผมไม่คะยั้นคะยอ ป่วยการจะพูด อายุสามสิบแล้วคงโตพอที่จะเรียนรู้การดูแลตัวเอง

ไม่ใช่ไม่เป็นห่วง...แต่ไม่อยากจุดชนวนให้ทะเลาะกันอีกครั้ง แค่นี้ก็มากเกินพอแล้วด้วยซ้ำ

“ผมจะกลับไร่”

“ฉันสั่งไปแล้ว”

“ต่อให้คุณล่ามโซ่ไว้ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นหรอกครับ”

ในเมื่อหน้ายังไม่มองกันแบบนี้...

“ผมตัดสินใจแล้ว ถ้าคุณอยากกลับไร่ก็โทรมาเรียกอีกที”

“นายจะยอมแพ้พี่ตุลย์แบบนี้น่ะเหรอ กฤช...”

“ผมไม่ได้ยอมแพ้” ผมว่า “สิทธิ์การให้รางวัลผู้ชนะอยู่ที่คุณตั้งแต่แรก ไม่รู้ว่าจะดิ้นรนอะไรไปต่างหาก”

“ฉันไม่ได้คิดกับพี่ตุลย์แบบนั้น”

“ผมฟังมามากพอแล้วครับ”

นั่นคือเรื่องจริงที่ไม่อาจเลี่ยงได้ หนึ่งตะวันพูดแต่ว่าไม่ได้คิดอะไร เขาบริสุทธิ์ใจ พร่ำบอกว่ารัก ออดอ้อนผมเหมือนลูกแมวเชื่อง ๆ ผมเชื่อสนิทใจ คงเชื่อมากกว่านี้ถ้าไม่มีเรื่องแหวนบ้า ๆ วงนั้นเข้ามา

“ถ้าคุณไม่คิดว่าคุณตุลย์เป็นคู่แข่งผม คงไม่ถามว่าผมจะยอมแพ้คุณตุลย์หรือเปล่า”

“ไม่...ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น กฤช แหวนนั่นฉันก็ทิ้งไปแล้ว แค่รับมาอีกครั้งเพราะทนรบเร้าไม่ไหวเท่านั้นเอง กฤช..ขอร้อง..ฉันรัก–”

“ผมไม่ต้องการเป็นที่หนึ่ง ผมไม่อยากให้ใครเป็นที่สอง หนึ่งตะวัน”

“.......”

“ผมต้องการเป็นคนเดียว ถ้าเลือกผม ก็เลิกติดต่อกับผู้ชายคนนั้นซะ”

นั่นอาจจะเห็นแก่ตัว
แต่คือความจริงทั้งหมดที่ผมกลั่นกรองออกเป็นคำพูด ก่อนน้ำตาของคนตรงหน้าจะร่วงหล่นลง



TBC

เดาไม่ถูกเลยค่ะว่ากฤชกับหนึ่งควรตีใครมากกว่ากัน แต่อิพี่ตุ่นไม่น่ารอด ฮาาา
ตอนต่อไปน่าจะเป็นอีกตอนที่ดราม่ายังอยู่ แต่หลังจากนั้นจะดีขึ้นเรื่อย ๆ แล้วค่ะ
ใครคิดถึงโจโจ้ เดี๋ยวโจโจ้มา จะช่วยได้มั้ยนั่นอีกเรื่อง (กร๊ากก)
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์นะคะ ไว้เจอกันใหม่วันพุธค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 28-06-2015 11:30:40
กฤชทำถูกแล้วล่ะ  ทำธุรกิจด้วยการเอาตัวเองเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของรางวัลมันไม่ยืนยาวหรอก
เพราะสุดท้ายคู่ค้าก็จะเรียกร้องมากขึ้นเรื่อย ๆ วันหนึ่งก็ต้องให้ตัวเองกับเขาไป
เรื่องบางอย่างต้องมองกันยาว ๆ กฤชคตงอยากให้หนึ่งตะวันใช้ความสามารถล้วน ๆ มากกว่า
... มากกว่าที่เอาความสัมพันธ์ส่วนตัวมาเป็นส่วนหนึ่งของข้อตกลงกัน
พี่ตุลย์มีชั้นเชิงมากกว่า  เจ้าเล่ห์มากกว่า  ไม่มีทางพอใจแค่นี้หรอก
... กลับไร่ก็ดี  เพื่อหนึ่งตะวันจะคิดได้ว่าสุดท้ายแล้วอยากได้อะไรกันแน่
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 28-06-2015 11:37:26
ตอนนี้เศร้า แต่ขอเข้าข้างกฤช
มันน่าอึดอัดมาก ในสภาพเป็นงี้
ไอ้อยากมันก็อยากอยู่ แต่สิ่งที่หนึ่งพูดมา มันเหมือนไม่มีน้ำหนักพอจะสื่อถึงกฤชเลย
เข้าใจทั้งสองฝ่าย แต่ตอนนี้เอาใจช่วยกฤชมากกว่า
ส่วนอีพี่ตุลย์ !!  :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 28-06-2015 11:38:37
อยากวาปไปวันพุธ!!!!!!!!!!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 28-06-2015 11:42:08
คุยกันดีๆนะ มาม่ามาอีกแล้ว.....  :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 28-06-2015 11:43:08
ความชัดเจนคือสิ่งหนึ่งที่ไม่ว่าใครต่อใครก็ต้องการนะคะ   ตอนนี้คุณพ่อหนึ่งเองก็ยังไม่รู้ใช่ไหมคะ?   หนึ่งเองเปิดตัวกฤชกับเพื่อนๆปละคนที่บ้านแต่ไม่ใช่คุณพ่อที่ดูปลื้มกับอิตุ่นเสียเหลือเกิน  ความรักของคุณหนึ่งเป็นความรักของผู้ใหญ่ที่ดูซับซ้อนในขณะที่ของกฤชดูเป็นเด็กที่อิงความเรียบง่าย    กฤชเองก็เป็นคนขี้หึงอยู่แล้วอยู่ด้วยกันตอนนี้ก็ยากแถมมีปมเก่าๆมาพัวพันอีก  อิตุ่นก็จี้น้องกฤชได้ตรงจุดเป๊ะ

สำหรับเรากฤชกลับไร่ไปก็ถูกแล้วค่ะ เพราะว่าในลักษณะที่กฤชอยู่ทุกวันอยู่นี้กฤชเหมือนกับว่ามาเกาะหนึ่งและด้อยกว่าหนึ่งทุกทาง   ที่จริงกฤชควรพาแม่แยกแแกมาตั้งตัวเองข้างนอก   ทำให้หนึ่งรู้ตัวเองสักทีว่าต้อการกฤชแบบไหน   ไร่ที่มีกฤชอยู่นั้นเหมือนกับบ้านของหนึ่งหรือเปล่า

ไม่เห็นด้วยกับการที่กฤชไปหาอิตุ่นเอง  เรื่องรับแหวนกฤชควรคุยกับหนึ่งสองคนเพราะว่าหนึ่งคือคนกลางไม่ใช่ไปคุยกับอิตุ่น   แล้วการที่หนึ่งไปรับแหวนกลับคืนมาก็เป็นเรื่องที่ไม่ควร ถึงต้องอาศัยคนอื่นในการตลาดหรือวางสินค้าแต่ก็สมควรที่จะแสดงออกให้ชัดเจนไม่งั้นก็ไม่กระจ่างอยู่นั่นแหละ  ที่กฤชถามหนึ่งว่ายอมนอนเพื่อแลกกับการช่วยเหลือจากอิตุ่นไหมอาจจะแรงแต่เราว่ามันตรงจุดและชัดเจนค่ะ     ไม่ได้ให้กฤชสะบัดบ็อบกลับบ้านนอกเพื่อให้คุณหนึ่งไปง้อ  แต่อยากให้คุณหนึ่งคิดนิดหนึ่งว่ากฤชเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับหนึ่งไหม   ถ้าหากว่าการทำกิจการสำคัญกว่าก็อย่าเหนี่ยวรั้งน้องเขาไว้เป็นผัวเก็บไว้ที่กรุงเทพเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 28-06-2015 11:48:12
แอบเข้าข้างกฤชอ่ะ นายน้อยทำไรไม่ชัดเจนเลย อ้างว่าใช้วิธีนี้เพื่อสานต่อธุรกิจ เอิ่ม ถ้ากลับกัน ให้กฤชไปดี๊ด๊ากะพี่นุ่น คุณหนึ่งยังจะยิ้มร่าอยู่ไหวมั้ย หุหุ เปลี่ยนแนวมาเป็นนายเอกตามง้อพระเอกก็ดีเหมือนกันนะ ปกติเห็นแต่นายเอกฐานะรันทดต้องเจียมตัวกับความเลือกได้ของพระเอก แต่เรื่องนี้กลับสถานะกัน ได้รสชาติไปอีกแบบ รอให้ถึงวันพุธค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: kukkikkooka ที่ 28-06-2015 11:50:55
ย้ากกกกกกกก ตอนนี้หน่วงๆ อึนๆนะคะ

ไม่รู้จะสงสารใครมากกว่ากันนนน  :hao5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: kautumn ที่ 28-06-2015 11:53:34
กดดันสุดๆ อีตุลย์เลวจริง. หนึ่งต้องเด็ดขาดนะจะเลือกชั้นหรือเขาตัดสินใจมาอย่างเร็วรี่เลยนะ. มีกฤต ต้องไม่มีตุลย์ยะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: snowice ที่ 28-06-2015 11:55:32
อ่านแล้วถอนหายใจยาวว...รอวันพุธอย่างเดียวตอนนี้ :serius2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 28-06-2015 12:00:20
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 28-06-2015 12:02:20
นี่อยู่ #ทีมอินังเด็กบ้ากฤช

ไม่รู้จะเขียนจะพิมพ์จะกลั่นกรองออกมาเป็นประโยคยังไงดี

การที่คุณหนึ่งทำแบบนั้น ออกไปกับเขาเกือบทุกวัน แม้จะอ้างบอกว่าเป็นงาน รับของเขามาแล้วบอกแต่ว่าทนเขารบเร้าไม่ไหว แล้วมาอ้อนมาง้อทีหลังมันไม่ช่วยอะไรให้ดีขึ้น

ุถึงจะไม่ใช่คนขี้หึง แต่ถ้ามีแฟนเก่าของคนที่เรารักมาพูดต่อหน้าว่ากูจะแย่งเมียมึงคงไม่ใช่เรื่องยากอะไร แบบนี้หากจะเชื่อใจคนรักตัวเองอย่างเดียวคงไม่ได้หรอกค่ะ เชื่อใจเธอแต่ไม่เชื่อใจเขา ที่สำคัญคืออิกฤชมันขี้หึงนี่สิคะคุณหนึ่งขาาา

อิกฤชเอ้ย
แต่ถ้าแกเข้มแข็งกว่านี้อีกสักนิดก็คงดี แต่มันก็คงถึงที่สุดแล้วจริงๆ ใครจะไปทนไหววะ นี่ยังทนไม่ได้ แถมโดนต่อยเพราะเรื่องคนอื่นอีก แกเอ้ย ไป กลับไร่ ไปกวาดขี้ม้าต่อกะโจ้ไป 55555

นึกถึงที่ภูดิศพูดไว้
มันก็จริงนะ คุณหนึ่งเอาแต่ใจ ใช้ชีวิตแบบคนเมืองเต็มที่ จะให้กฤชหรือคุณหนึ่งมาเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตที่เป็นมาก็คงยาก ชีวิตที่แตกต่างกันละเจอคำพูดส่อเสียดแบบนี้อีก จะไม่สนคำพูดของคนข้างนอกก็เป็นไปได้ยาก เพราะชีวิตก็ไม่ได้มีแค่สองคนบนโลก แต่ก็อยากให้เข้มแข็งและผ่านมันให้ได้ ความรักชนะทุกสิ่งนะ #LoveWins


แต่ตอนนี้..
ไป กลับไร่ค่ะ
(นี่ก็เชียร์จังแม่คุณ 555555)
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 28-06-2015 12:10:29
ตอนนี้เข้าข้างผัวเด็กของนายน้อยมากค่ะ
ถ้านายน้อยยังเป็นแบบนี้ต่อไป เราก็มองไม่เห็นอนาคตของทั้งคู่
บางทีหนึ่งตะวันอาจจะเหมาะกับไอ้นั่นจริงๆก็ได้ (กระดากปากจะพิมชื่อมันจริงๆ - เกลียดเข้าไส้)

ถอยออกมาเถอะกฤช เราทำดีที่สุดแล้วเว้ย (ตบบ่าเบาๆ)
กลับไปเลี้ยงม้า ปลูกองุ่นที่ไร่
หรือไม่ก็เปิดคลีนิกที่ไกลๆซะเลย
(โหมดงอนนายน้อยแทนพระเอก)
 :m16:
 
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 28-06-2015 12:19:02
น้ำตาแทบไหล

ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ราวกับตั้งอยู่บนโคลนเลน 
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 28-06-2015 12:30:56
อ่านแล้วได้แต่ เฮ้อ วุ่นวายดีแท้ๆ

จริงๆแล้วอยากให้กฤชย้ายออกมาจากไร่ ออกไปทำอะไรของตัวเองซะที ลบคำครหา สบประมาทไปซะ

เคยบอกแล้วว่าตราบใดที่ยังไม่คุยกัน ปัญหาแบบนี้ก็จะตามมา ไม่ว่าเมื่อไหร่ ก็ขอให้มันผ่านไปได้เร็วๆละกันนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 28-06-2015 12:31:46
กฤชตัดสินใจดีแล้วค่ะ เพราะสำหรับเรื่องของความรักแล้วไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือจะเป็นผู้ใหญ่ที่ความซับซ้อนในรักจะมีมากสักแค่ไหนก็ตามแต่ เราก็ต่างต้องการ 'ความชัดเจน' ด้วยกันทั้งนั้น

และก็เข้าใจนะคะที่นายน้อยอยากจะทำงานชิ้นแรกที่คุณพ่อมอบหมายมาให้ให้ดีที่สุด แต่ที่เราคิดว่าความจำเป็นไม่มีเลยก็คือ 'การใช้ตัวเองเป็นของสมนาคุณ' ด้วยนี่ล่ะ ไม่เข้าท่าสักนิดเลย -*- เพราะยิ่งนายน้อยยื่นของที่เขาต้องการให้ไม่หยุดแบบนั้น ตุลย์ก็ยิ่งไม่จบ และสุดท้ายก็เรียกร้องต่อไปเรื่อยๆ อยู่ดี

ที่สำคัญนายน้อยไม่แคร์ความรู้สึกของกฤชบ้างเลย เอะอะก็งาน เอะอะก็ตุลย์ จนดูเหมือนกับว่ากฤชเป็นแค่ของเล่นแก้เหงาอย่างที่ถูกตุลย์ตอกหน้ามาจริงๆ นั่นล่ะค่ะ

สุดท้าย..เราว่าไม่ใช่เพราะกฤชไม่เข้าใจนายน้อยนะคะ แต่เป็นเพราะนายน้อยเองต่างหากล่ะคะที่แม้แต่ 'พยายาม' ก็ยังไม่คิดที่จะทำ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: puengmimsweety ที่ 28-06-2015 12:33:15
อยู่ข้างกฤชสุดใจ กลับไร่ไปก็ดีนะ ห่างๆกันจะได้เห็นอะไรชัดขึ้น
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: inhyung ที่ 28-06-2015 12:36:41
จริงๆเราก็เข้าใจกฤชนะ หนึ่งดูไม่มั่นใจอะไรเลย ถ้าจะทำธุรกิจจริงๆ ก็คสรบอกตุลย์ให้แน่ชัดไปเลย

ทำอยางนี้เหมือนว่าให้ความหวังตุลย์สุดๆ ตุลย์แม่งก็รู้นะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 28-06-2015 12:38:02
ตุลย์นี่มั่นหน้าเกินไป
ผู้ชายไทป์นี้เป็นอะไรที่แบบ …

ต่างคนก็ต่างมีเหตุผลของตัวเองนะ
แต่ถ้าตัวคนเดียวนี่ไม่เป็นไรไง พอมีสองคน
ก็ยิ่งต้องคิดให้มาก เฮ้ออออออ ดราม่าเอาเรื่องเลย

ตอนกฤชมันเทียบตัวเองเป็นราพันเซลนี่ภาพมาเลยอะ
5555555555555555 (เค้าดราม่ากันอยู่เว้ย)
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: snoopy ที่ 28-06-2015 12:38:41
ร้องไห้เลย หนึ่งตะวันทำไมเธอใจร้ายวะ

ไม่ให้เค้าไปแต่ก็ยังทำร้ายเค้าอยู่อีก เดี๋ยวแม่จะเสกให้กฤช มีชะนีซะเลย  :katai3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 28-06-2015 12:39:52
ตอนนี้ขอเข้าข้างกฤชแล้วกัน เพราะการที่นายน้อยรู้ว่าตุลย์มันคิดยังไงกับนายน้อยทแต่ยังไปรับแหวนเขามาอีก แม้จะอ้างว่าทนรบเร้าไม่ไหว แต่มันสมควรแล้วหรือ #ถามใจตัวเอง
แล้วนายน้อยรู้ไหมว่าตุลย์ว่า ดูถูกกฤชไว้ขนาดไหน แล้วคิดจะตกลงทำธุรกิจกันแต่มันก็ไม่ถึงกับต้องไปรับของแบบนั้นมาหรอกนะ มันมีวิธีการอื่นอีกตั้งมาก เคืองนายน้อยมากๆตอนนี้
กฤชกลับไร่ไปแบบนี้ก็ดี ลองห่างกันสักพักให้แต่ละคนได้คิดทบทวนว่าต้องการอีกฝ่ายแค่ไหน ให้นายน้อยจัดการกับธุรกิจของนายน้อยไป กฤชก็กลับไปดูแลไร่ตามที่ตนถนัดเถอะเนอะ เฮ้อ :เฮ้อ:
เรื่องของความรักไม่มีใครอยากเป็นที่หนึ่งหรือที่สองหรอก ต่างก็อยากเป็นเพียงแค่หนึ่งเดียวเท่านั้นล่ะ  :katai1:

หมันหน้าอิคุณพี่ตุลย์จริงๆ  :z6: :beat:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: gwaiplay ที่ 28-06-2015 12:45:29
 :mew3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: evz ที่ 28-06-2015 12:46:33
นายน้อยผิดจริงๆที่รับแหวนมาถึงจะบอกว่าทนรบเร้าไม่ไหวก็เถอะ
แต่การที่รับมาแล้วมาวางไว้ให้กฤชเห็นได้นี่เหมือนไม่คิดถึงจิตใจกฤชจริงๆ
ไม่ได้หมายความรับมาแอบซ่อนๆไว้แล้วมันจะดี แต่มันก็ไม่ควรเป็นแบบนี้

กฤชเองก็ผิดที่ทำอะไรโดยพลการ บางทีถ้าคุยกับนายน้อยก่อนไม่ไปหาพี่ตุ่นให้นางพูดว่า
"กูจะแย่งเมียมึง"ใส่ เรื่องก็อาจจะไม่แย่ขนาดนี้

แยกกันอยู่ไกลๆสักพัก อาจมองเห็นอะไรชัดเจนขึ้น อยากให้ทั้งคู่สู้ค่ะ :katai4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 28-06-2015 12:59:06
เห้อออออ อึดอัดแทน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 28-06-2015 13:22:24
นี่เป็นไม่กี่เรื่องเลยค่ะที่ดิฉันไม่เข้าข้างฝ่ายรับ..

คุณหนึ่งขา อย่าว่าแต่อิขี้หึงกฤชมันไม่ทน นี่เคยโดนแฟนเก่าด่าว่ามีหัวใจบ้างไหมยังคิดว่าถ้าเจอเองฉันก็ไม่ทนค่าาา

รับแหวนมานี่น่าเกลียดมากหนึ่งตะวัน น่าเกลียดมากๆ เธอรับแหวนเขามาแบบไม่คิดถึงใจกฤชแต่บอกกฤชว่าอย่างี่เง่า... เราว่าคนงี่เง่าคือหนึ่งตะวันแล้วนะ.. แยกงานกับเรื่องส่วนตัวจริงๆเหรอคะ? อิแหวนนี่มันเรื่องส่วนตัวนะคะหนึ่งตะวัน...

ธุรกิจกะการให้แหวนนี่คนละเรื่องค่ะ ถ้าเรื่องแค่นี้คิดไม่ได้แยกไม่ออกก็เสียผัวไปเถอะค่ะ ปล่อยมันกลับไร่ไปมีอนาคตดีดีกับผู้หญิงสักคน อิกฤชมันจบหมอหมาค่ะไม่ใช่เป็นหมา ที่แค่เลี้ยงไว้แก้เหงามาเล่นด้วยตอนตัวเองอยาก 
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 28-06-2015 13:29:56
พี่พอร์ชคะ มันใช่เรื่องใหม ที่พี่พอร์ช ทิ้งใว้แค่หนึงสือให้กฤชอ่าน แต่คำปรึกษา

หรือคำแนะนำ สำหรับที่จะรับมือผู้ชายร้ายๆ(ทำเสียงและหน้าแบบพี่โน๊ต) อย่างอิพี่ตุลย์

ไม่มีให้ โทรมาถามอิกฤชมันหน่อยว่ามันรับมือใหวใหม เอ็นดูมันเหมือนน้องชายไม่ใช่เหรอช่วยมันหน่อยซิ

คุณหนึ่งนะเขาเป็นคนเจ้าอารมณ์ และ เจ้าคิดเจ้าแค้น รับรองร้อยทั้งร้อย เขาไม่กลับไปหลงคารมย์ อิพี่ตุลย์หรอก

แต่อิพี่ตุลย์นะมันเล่นสงครามมมกดดัน อิกฤช อยู่ตลอดเวลานี่ซิ มันไม่แฟร์ แถมข้อนี้นายน้อยก็ไม่เคยรู้

เพราะใครจะไปคิดว่าคนระดับนั้นจะ นิสัยมายารัสมีขนาดนี้ แล้วตอนนี้กฤชกับคุณหนึ่งก็ไม่เข้าใจกัน

คิดไปคนละทาง จะทำไงนี่กฤชถึงขั้นจะหอบผ้าหนีกลับไร่แล้วนะ พี่พอร์ชต้องรีบมาจัดการอิพี่ตุลย์ด่วนเลย

ก่อนจะโดนคนแถวนี้ไปรุมสะกรัมให้จมดิน โมโหนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 28-06-2015 13:43:18
หนึ่งแมร่งโคตรทุเรศเห็นแก่ตัวว่ะ กฤชทำถูกแล้วไปเหอะอย่าอยู่เป็นควายให้พวกมันขี่เล่นเลย
คือปกติจะชอบเชียร์และเข้าข้างนายเอกมากกว่านะไม่ว่าเรื่องไหนๆก็ตาม แต่เรื่องนี้เชียร์นางไม่ไหวจริงๆกับการกระทำของนาง
คือยากกลับไปโง่โดยไม่นึกถึงใจอีกคนก็เชิญตามสบาย ถ้าสุดท้ายนางไม่เหลือใครเลยจะสมน้ำหน้าเป็นที่สุด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-06-2015 13:47:52
 :seng2ped:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 28-06-2015 13:48:11
สงสารกฤชมากขึ้น
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 28-06-2015 13:55:55
ดราม่าสุดๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: khuan ที่ 28-06-2015 13:58:47
อีพี่ตุ่นนนนน    :z6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 28-06-2015 14:02:07
ไม่รู้จะสงสารใครดี
บางครั้งการกระทำหรือการแสดงออกมันก็มีค่ามากกว่า ลมปาก นะ
เอาใจช่วยทั้งสองคนให้ผ่านไปให้ได้นะ
 :o12:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 28-06-2015 14:12:08
อิพี่ตุลย์นี่ต้องจัดผัวมาเฟียโหดๆให้ซักคนจะได้หายซ่า
ส่วนคุณหนึ่งนี่ไม่มีอะไรจะพูด สอบตกหมดทั้งเรื่องการดูนิสัยคน การทำธุรกิจ แล้วก็การถนอมความสัมพันธ์
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: chaotic69 ที่ 28-06-2015 14:28:00
ควรสำเร็จโทษพี่ตุ่นก่อนใครเพื่อน!!!  :angry2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 28-06-2015 14:30:48
เอาจากใจนะ หนึ่งตะวัน รักกฤชหรือเปล่า หรืแค่อยากแก้แค้นแม่ของกฤช เลยถึงกับยอมเอาตัวเข้าแลก หึหึ ขอโทษที่คิดแบบนี้ แต่หนึ่งตะวัน ก็แย่เกินจะทน การให้เวอร์จิ้น ไม่ได้หมายความว่า เรารักอีกคนมาก บางคนแค้นมาก ก็ให้ได้เหมือนกันแหละ ดูจากตุลย์ นางคงทำได้ทุกอย่าง เพื่อผลสำเร็จ กฤช หายไปนะดีแล้ว เราไม่เข้าใจเหตุผลหนึ่งตะวัน แต่ถ้ากลัวพ่อรับไม่ได้ ก็จบกับกฤชเถอะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 28-06-2015 14:49:50
กฤช หึงไม่แปลก เพราะอิพี่ตุลย์มันแสดงให้เห็นว่า จะแย่ง แต่ หนึ่งน่ะสิ เห็นแก่ ธุรกิจมากเกินไปมั้ย ทั้วๆที่รู้ว่า เค้าไม่บริสุทธิ์ใจอ่ะ คือ เข้าใจอยู่ว่าเป็นงานแรก เป็นผลงานชิ้นสำคัญ แต่ ถ้าบางอย่างมันดูล่ำเส้น มันแฝงความหมายพิเศษ หนึ่งก็น่าจะตัดไฟแต่ต้นลมซะ น่าตีนัก หนึ่งตะวัน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 28-06-2015 14:51:21
สะเทือนใจทุกครั้งที่มีคนด่า ว่าอิพี่ตุ่น ฮือออออ มันดันชื่อเดียวกับเค้า ฮาาาาาา :laugh:


หนึ่งตะวัน คนที่คิดถึงแต่ตัวเอง เอาแต่ใจหวังให้คนอื่นเข้าใจ แต่กับไม่เคยเข้าใจคนอื่น

เอาแหวนมาทำไมคะยั้นคะยอแล้วไง ธุรกิจก็คือธุรกิจ ให้มันมาก้าวเกินมาในเรื่องส่วนตัวทำไม หรือทุกอย่างที่จะได้มาต้องเอาตัวเอาความรู้สึกเข้าแลกเสมอ

เอาที่หนึ่งตะวันสบายใจนะ อิกฤชมันเจ็บแค่ไหนมันก็ต้องทนหนิ ต้องเข้าใจหนิ ทนไม่ไหวมันจบเองแหละ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 28-06-2015 15:05:55
ผมคิดว่ากฤษทำถูกแล้วที่ออกมาและพูดออกไปแบบนั้น
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 28-06-2015 15:21:08
เดอะแก๊งค์หายไปไหน มาช่วยเพื่อนหนึ่งด่วน ผัวจะทิ้งแล้วววว

นี่ห่วงไปถึงนายชนินทร์ละ กลัวดราม่าคนพ่อมากกว่าอีก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 28-06-2015 15:28:28
เฮ้อออ.  หนึ่งเห็นแก่ตัวมากกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Kaewkaew ที่ 28-06-2015 15:46:08
มาแปะไว้ก่อนนน หนึ่งตะวันมาแล้ว...
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: dekeepstar ที่ 28-06-2015 15:54:13
สงสารทั้งคู่ อีกคนก็ทำเพื่อธุรกิจที่เพิ่งไดรับมอบหมายไว้วางใจเป็นครั้งแรกก็เลยอยากทำให้ได้ ให้ดีที่สุด
แต่อีกคนก็ไม่ไว้ใจเพราะได้เจอตุลย์พูดแบบนั้นมากับตัวเอง พอมาพูดให้หนึ่งฟังก็ไม่เชื่อ
เลยยิ่งไปกระตุ้นความรู้สึกเคลือบแคลงของกฤชได้เป็นอย่างดี

จะโทษก็ต้องโทษตุลย์ *กระโดดถีบ* 55555555
เกลียดดดดดดดดดด

อยากให้มาม่าหมดไป อยากให้เข้าใจกัน
นายน้อยอย่าบังคับกฤชนักเลยย แค่นี้กฤชก็ไม่ไหวแล้วT^T

 :ling1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Ba_wh99 ที่ 28-06-2015 16:06:34
จริงๆต้องยอมรับว่ามันเหมือนเกาะเมียกินจริงๆ
กฤชควรทำงานอย่างอื่นไปเลยดีไหม สัตวแพทย์นี่ก็ดีนะ
คือยิ่งอยู่แบบนี้ยิ่งทำให้คิดมาก รุ้สึกว่าตัวเองด้อยค่าจนกดดันเครียดเปล่าๆ ตอนนี้ตะวันก็ทำงานเป็นแล้วด้วย
ถ้ามองมุมมองคนนอกนี่ ทั้งเด็กกว่า จนกว่า(มาก) เป็นลูกน้อง หนึ่งคอยเอาอกเอาใจ เคยเป็นผชมาตลอด
อืมมมมม....มันน่าแย่งจริงๆนะ เหมือนโดนหลอกจริงๆแหละ
แต่ตะวันก็เกินไป ถ้าจะต้องยอมเพื่องานแบบนี้ มันต้องยอมๆๆๆๆๆไปเรื่อยๆจนเอาตัวเข้าแลกจริงๆไหมนั่น
คือแบบ  ใครจะไปยอมทนเห็นคนที่ตั้งใจมาแย่ง เป็นคนรักเก่า ไปไหนมาไหน แถมคนรักเราก็ยอมเค้าตลอด ใครจะทนได้วะะะะ
เป็นเราเราก็ไม่ยอมมมม
///สรุปว่าอินมากๆ 55555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 28-06-2015 16:08:32
ตอนนี้คุณหนึ่งผิดเต็มๆ แบบแก้ตัวแทนไม่ถูกเลย โดยเฉพาะตอนแก้ตัวแทนตุลย์
สงสารกฤชอ่ะ อยู่ที่นี่ดูไีร้ค่าจริง กลับไร่เถอะ ถ้าคุณหนึ่งยังคิดไม่ได้ก็คงต้องเลิกกัน อาจเป็นทางออกที่ดีที่สุด
สำหรับหนึ่งตะวัน คนเก่งแบบคุณหนึ่ง คงไม่ต้องใช้ความสัมพันธ์ส่วนตัวทำให้ธุรกิจดีขึ้นมั้ง
มันต้องมีวิธีการที่ดีกว่านี้สิ ทำแบบนี้ต่อไปก็จะไม่เหลือใครนะคะ ขายให้คนอื่นถึงจะขายยากแต่ก็น่าจะภูมิใจกว่านะ
วิจารณ์แรงไปมะ แต่คำพูดตุลย์แบบโคตรขึ้น เลวมาก อ่านแล้วจะร้องไห้อ่ะ
หนึ่งตะวันไม่น่าระกติดกันหลายตอน คนอ่านงอนแล้วค่ะ

ขอบคุณค่ะ น้ำตาซึมหนักมากตอนนี้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 28-06-2015 16:11:47
เราเข้าใจกฤชนะ!!!!


สู้ๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 28-06-2015 16:12:33
ไม่รู้หรอกว่าใครผิดใครถูกอะ แต่เป็นแบบนี้ไม่ดีเลยอะ  :sad11: สงสารกฤช บอกตรงๆเลย มาต่อทุกวันเลยนัาา รอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 28-06-2015 16:19:46
นายน้อยคิดน้อยไปไหม  :hao5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 28-06-2015 16:21:09
กลับไร่เลยกฤช ให้หนึ่งได้สัมผัสสันดานธาตุแท้ตุลย์ หนีไม่รอดก็ช่วยไม่ได้ บอกแล้วเตือนแล้วไม่ฟัง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Junekid ที่ 28-06-2015 18:06:21
เอาใจช่วยทั้งคู่ ตอนนี้มันอึมครึมมากแต่แอบเชียร์กฤชเป็นพิเศษ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: New_Tai ที่ 28-06-2015 18:31:47
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ค่ะ  :ling1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: NOPKAN ที่ 28-06-2015 18:52:09
สงสารกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 28-06-2015 18:56:06
คุณหนึ่งไปแก้ตัวแทนอิพี่ตุลย์ทำไม
กฤชฟังก็เสียใจ แทนที่จะแคร์คนของตัวเอง กลับไปแคร์คนอื่น
ตอนนี้มันหน่วง คงต้องให้คุณหนึ่งทบทวนความรู้สึกและการกระทำของตัวเอง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 28-06-2015 19:01:34
เราว่าพอกันทั้งคู่อ่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 28-06-2015 20:05:43
เห็นใจทั้งคู่
เข้าใจความรู้สึกของหนึ่งตะวันนะ นี่เป็นงานแรกก็อยากทำให้ดีที่สุด ทุ่มเทเท่าที่ทำได้
มองข้ามเรื่องที่ตัวเองคิดว่าเล็กๆบางเรื่องเพื่อให้งานออกมาดี จนลืมไปว่าเรื่องเล็กๆของตัวเองแต่อาจเป็นเรื่องใหญ่ของใครบางคน
การเลือกระหว่างงานกับคนรักมันยากนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixa ที่ 28-06-2015 20:08:22
ทำไมเราเห็นต่างจากเสียงส่วนใหญ่ (หัวเราะ)
งงมาก มันไม่น่าจะเป็นเรื่อง แต่กฤชก็ทำให้เป็นเรื่อง
ทัศนคติของพี่หนึ่งกับกฤชไม่ตรงกันอย่างมาก
เข้าใจว่ากฤชเห็นพี่หนึ่งแต่ตอนอยู่ในไร่มาตลอด
แต่นั่นไม่ใช่โลกของหนึ่งตะวันนะ
กฤชเรียกร้องให้หนึ่งตะวันปรับตัวให้เข้ากับคนงานกับงานในไร่
พอหนึ่งตะวันกลับสู่โลกของตัวเอง กฤชกลับไม่พยายามทำความเข้าใจโลกที่หนึ่งตะวันเติบโตมา ใช้ชีวิตมาเลย

ในไร่มันไม่มีใครไง แต่ในเมืองหนึ่งตะวันมีวงสังคมมากมาย และกฤชไม่ชิน
ถึงอิตุลย์จะคิดไม่ซื่อ แต่ใช่ว่าคนอื่นที่ไม่ถูกกล่าวถึงคิดดีกับหนึ่งตะวันเหรอ

แล้วกฤชก็ช่างใจเสาะเลือกเกิน เปรียบตัวเองกับตุลย์ไม่พอ ยังเอาตัวเองไม่เทียบกับหนึ่งตะวันอี๊กกกกกก
หนึ่งตะวันใช้ชีวิตแบบนี้มาตลอดชีวิตนะ กฤชเรียกร้องให้หนึ่งตะวันปรับตัวให้เข้ากับวิถีชีวิตของกฤช แต่กฤชไม่ปรับทัศนคติเลยเพื่อเข้าใจหนึ่งตะวันเลย

หนึ่งตะวันปล่อยกฤชกลับไร่ไปตบจิตก่อนเหอะ
โลกของหนึ่งตะวันไม่ได้มีแค่งานในไร่และคนงานนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 28-06-2015 20:13:02
คิดว่าหนึ่งเห็นผลประโยชน์ในเรื่องงานมากเกินไปนี่แหล่ะ ความจริงอาจจะไม่คิดอะไรก็จริง แล้วไอ้ตุลย์ก็ใช้เหตุผลบังคับกลายๆ ให้หนึ่งทำตามตัวเองทุกอย่าง แล้วยังฉลาดมายุให้กฤชคิดมากจนออกตัวจนออกตัวแรง เพราะเก็บนี้ใครอดทนต่ำคนนั้นลำบาก กฤชที่เป็นคนรักแรงหึงมากอยผุเป็นคนรักแรงหึงมากอยู่แล้วก็เลยตามเกมตัวร้ายเลยจริงๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 28-06-2015 20:44:59
ฮืออออออ นุ่งกฤชอย่าคิดมาก อ่านความในใจกฤชแล้วอยากกอดแรง ๆ  แต่พอเห็นน้ำตาคุณหนึ่งก็ใจอ่อนก่อนพระเอก
แต่ตอนนี้ขอเข้าข้างนุ้งกฤชหนึ่งตอนนะคะ คนน้อยเนื้อต่ำใจ แถมยังโดนอีกฝ่ายนั้นคอยมาด่ามาว่ามาบอกจะแย่งตลอดเวลาอีก
เรื่องแหวนคุณหนึ่งก็ดันรับมาใส่อีกครั้งด้วย เป็นเรานะจะงอนให้ง้อนาน ๆ เลย #ผิด
มาต่อไว ๆ นะ ฮึกกกกก T T
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Sugar_Halloween ที่ 28-06-2015 20:46:52
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Baitaew ที่ 28-06-2015 21:03:50
 :katai1: :katai1: :katai1: :m15:


ตายแล้วๆๆๆๆ ปวดร้าวหัวใจ งืออออออ สงสารพี่กฤชด้วย คุณหนึ่งด้วย

 แต่เกลียดตุลย์ เลววววววว :z6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 28-06-2015 21:12:39
กลายเป็นตอนนี้เรารู้สึกว่าหนึ่ง คิดถึงใจกฤช บ้างรึป่าว

กฤชค่ะ กลับไร่ค่ะอันนี้เห็นด้วย ทางที่ดีแยกออกมาเลยค่ะ

เผื่อนางจะคิดถึงคุณมากกว่าคิดถึงตัวเอง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 28-06-2015 21:35:33
ก่อนกลับไร่วานกฤชเอาหนังสือThe one thing ให้หนึ่งตะวันอ่านที
ดูเหมือนคนบางคนที่ได้ใจจนเคยตัวจะไม่รู้วิธีการจัดการลำดับความสำคัญของชีวิต
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 28-06-2015 21:41:59
คนเราต้องการความชัดเจน ไม่มีใครอยากเป็นตัวเลือกหรอก
รอบนี้อยู่ #ทีมกฤช แล้วกันนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 28-06-2015 21:54:59
อยากร้องห้ายยยยย ฮืออออ อิบ้าพี่ตุลย์ โกรธธธธ!!!

ทั้งหนึ่งตะวันและกฤช ควรเจอบททดสอบแบบนี้แหละ สิ่งที่ติดอยู่ในใจของทั้งสองคนจะได้หลุดไปซะที แต่ด้วยทั้งหมดทั้งมวล อาจจะต้องมีมือที่สามสี่ห้ามาช่วยบีบสองคนนี้ให้กลับมาแน่นแฟ้นกันอีก โจ้จะถูกคุณหนึ่งจ้างอีกหรือไม่ 55555

ความรู้สึกของคนที่รักกัน แต่ไม่เข้าใจกันมันเจ็บปวดมากเน้ออ คุณเวสต์อย่าทรมานคนอ่านที่น่ารักๆ อย่างเรานานนะคะ 55555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 28-06-2015 22:22:18
คนที่งี่เง่าที่สุดอาจจะเป็นหนึ่งตะวัน
อะไรทำให้มั่นใจว่าตุลย์จะไม่พูดจาแบบนั่นใส่กฤช ถ้าเป็นแบบนั้นคือกฤชโกหกสินะ
ถ้าธุรกิจมันสำคัญมากขนาดนั้น บางทีโลกของกฤชกับหนึ่งตะวันมันคงต่างกัยมากเกินไป
ความอดทนของคนเรามีขีดจำกัด ถ้ายังแยกไม่ได้ว่าอะไรสำคัญในชีวิตก็ปล่อยกฤชไปเถอะ
ป่วยการจะพูดจากับคนที่ไม่เห็นความสำคัญในตัวเรา

บอกเลยว่ารู้สึกแย่กับหนึ่งตะวันมาก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Kaewkaew ที่ 28-06-2015 22:38:09
กะ...กะ...กำลั... กำลังดี

ดราม่าแบบนี้ กำลังดี ซับน้ำตาแปป  :mew4:

อื้อหือ สงสารกฤชสุดใจ แต่ชอบบทเล่นแบบนี้ เอาตุ๊กตาทองไป #ใช่เวลามั้ยแกรรร สงสารกฤชเถอะ
เข้าใจหนึ่งตะวันนะ แต่กฤชทนไม่ได้ให้ทำไง คงจะแย่เหมือนแหละ
ที่ให้เลือกระหว่างงานกับแลกตัวขนาดนี้ แต่มันก็ไม่ใช่ปะวะ...

ถ้าจะเอาเรื่องงานมาอ้าง อิพี่ตุลย์แม่งเลวระยำ #อารมณ์พาไป
โอ้ฮ่อย ขอดราม่าก่อน ให้กฤชกลับไร่เถอะ เลิกติดต่อกันสักพัก

หมั่นไส้หนึ่งตะวัน .... #ใคร ใครจะตีเรา อย่านะ อารมณ์พาไป  ฮือ
.........

ขอให้กฤชได้ไปดราม่าก่อน หนึ่งตะวันทบทวนตัวเองเถอะ ว่าจะเอาตัวแลกจริงรึเปล่า

อิพี่ตุลย์นี่ก็.... ไม่รู้จะพูดยังไง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: 8X ที่ 28-06-2015 22:38:18
ดราม่าๆๆ งานนี้ 3 สหายเพื่อนซี้ต้องแสดงฝีมือช่วยน้องกฤชนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: @Iriz ที่ 28-06-2015 22:39:52
สงสารหนึ่งเล็กน้อย แต่เห็นด้วยกับการกระทำของกฤชนะ เพราะหนึ่งเองก็ทำเกินไปป
ส่วนอิพี่ตุลย์นี่ก็ตอแยไม่เลิกจริงงงงง :z6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Pamaipraewa ที่ 28-06-2015 22:43:39
เฮ้ออออ อ่านแล้วเหนื่อยใจ นายน้อยทำแบบนี้คือผิดเต็มประตู

กฤชพูดถูกนะ แค่ทำสัญญากันต้องยอมตุลย์ขนาดนี้? มีการเอาแหวนมาใส่ด้วย? เกิดวันนึงต้องร่วมงานแบบจริงจังกว่านี้ไม่ต้องยอมเสียตัวให้เลยรึไง?

แถมนายน้อยก็เอาแต่พูดว่าพี่ตุลย์รู้อยู่แล้วว่าฉันมีนายอยู่ ถามหน่อยว่าคุณเคยบอกตุลย์อย่างตรงไปตรงมามั้ยว่ากฤชเป็นแฟน เคยปกป้องเวลากฤชโดนดูถูกมั้ย เราไม่แปลกใจเลยว่าทำไมตุลย์ถึงคิดว่านายน้อยเล่นๆกับกฤช

กฤชทำถูกแล้วล่ะ ทางที่ดีคือกลับไร่ไปเลย ถ้านายน้อยใจมั่นคงจริงเขาต้องจัดการและตามมาได้

แต่ใจจริงเราอยากให้กฤชลาออกไปทำคลินิคเลย555

รออ่านต่อค่ะ มาม่ากำลังอืดเชียว=..=
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 28-06-2015 22:44:00
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 28-06-2015 22:46:28
สงสารหนึ่งอะ แบบงานที่พ่อให้ก็อยากทำให้ดี
แต่มองแง่ของกฤตก็สงสารหนึ่งทำเหมือนแคร์พี่ตุล เฮ้ย เครียดเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 28-06-2015 22:47:49
 :pig4: 
รอวันพุธ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 29-06-2015 10:10:35
 :hao5: กะลังฟินกะตอนนั้นหมาดๆ มาเจออิตอนนี้หน่วงเลย  :hao5: 
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 29-06-2015 10:58:26
กฤชก็บอกอยู่ ว่าจะซื้อแหวนให้
แต่ในเมื่อนิ้วนายน้อยไม่ว่าง
กฤชก็คงต้องถอย
ถ้านายน้อยจะไม่รับแหวนมา
ก็คงไม่ต้องเลือกงานกับคนรักแบบนี้หรอก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 29-06-2015 11:09:18
ไม่มีใครชอบความไม่ชัดเจน
โคตรเข้าใจกฤชเลย ทำดีแล้วทำดีมากๆ
กฤชไม่ผิดเลยโฮ แต่แบบอยากให้กฤชไปไกลกว่านี้
แบบมีธุรกิจมีรากฐาน รำคาญตุลย์มากๆค่ะ
มาพร่ำเพื่อพูดอยู่นั้น ถ้ากฤชรวยละจะเอาเงินมาฟาดปาก
แต่ตอนนี้พอเห็นหนึ่งตะวันเราไม่มีความสงสารเลย
ทำตัวเองแท้ๆ เข้าข้างตุลย์อีก บ้าไปใหญ่เลย
กฤชดีแล้วที่ออกมาจากจุดนั้น กลับไร่เรานะพ่อ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 29-06-2015 12:53:10
สุดยอดมากกกก
ต้องเด็ดขาด
กอดดดด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 29-06-2015 12:54:47
คุณหนึ่งจะอะไรมากมายกับพี่ตุลย์อีกนานมั้ย :m16: #ทีมกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 29-06-2015 19:16:12
ไปเที่ยวมาค่าาา
ขอเม้นรวบยอดดดด
โอ้ยยยยย หวานยันมาม่าต้มยำกุ้งบิ๊กแพ๊คเลยค่ะ
#ทีมกฤชช  จริง ๆ ก็เข้าใจนายน้อยนะคะ งานแรกก็อยากให้พ่อภูมิใจ
และวางใจว่าจะดูแลไร่ต่อได้ แต่ว่าอิพี่ตุลย์เนี่ยยมันหน้าเสือใจเสือกลางชูนิ้วกลางใส่กฤช
เดี๋ยวปั๊ดเอามีดตัดนิ้วเลยนิ   รอวันพุธธธธธธ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 29-06-2015 19:51:37
เชียร์กฤษ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: am_am ที่ 29-06-2015 20:31:57
ถอยออกมาค่ะกฤช  ความจริงไม่อยากให้กลับไร่เลยด้วยซ้ำ
ไปทำงานที่ไร่ ก็เหมือนไปเกาะเค้ากินอยู่ดี :เฮ้อ:
อยากให้แยกตัวออกมาเลยอ่ะ เราก็มีการศึกษานะ
ติดอยู่ที่แม่ กับ บุญคุณ คุณชนินทร์ เนี่ยแหละ
ไม่อยากพูดถึงหนึ่ง เคืองมากมาย #ทีมกฤชค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: Mickey199663 ที่ 29-06-2015 23:19:31
เราไม่ใช่คนขี้หึงแบบกฤช เราก็ทนไม่ได้ คราวนี้คุณเกินไปจริงๆ รับของเข้ามารอบสองไม่เท่าไหร่ แต่มาปกป้องแทนกันคืออะไร
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 30-06-2015 01:03:11
ประเด็นมันอยู่ที่ หนึ่งปกป้องตุลย์ กริชบอกว่ามันพูดอะไรก็ไม่เขื่อ เชื่อตุลย์มากกว่า แถบเรื่องแหวน รับมาไม่เท่าไหร่ ยังเอามาใส่อีก

เจริญละพ่อ นี่ขนาดแค่เริ่ม ดีลธุรกิจนะ ขั้นกว่าถ้ามันเรียกร้องให้นอนด้วย ก็ต้องทำไม๊ ความสามารถไม่มีแล้วหรือไง ถึงต้องใช้วิธี ขอโทษนะ หลอกแดก

กริชกลับไปก็ขอลาออกเหอะ แยกตัวออกมาได้ละ อยู่ไร่ ก็เหมือนยังเกาะอนู่ดีแหละ แต่ติดอยู่ที่ว่าถ้า กริชออก ไร่ล้มจะเกิดอะไรขึ้นนี่ดิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 30-06-2015 02:38:07
อยู่ทีมกฤชนะ
นายน้อยควรชัดเจนมากกว่านี้
ไม่ใช่พูดแค่ว่าพี่ตุลย์เป็นอดีต ที่ทำเป็นก็แค่งาน
พี่ตุลย์พูดอะไรก็ฟังเค้าหมด
การกระทำก็ควรจะชัดเจนด้วยนะนายน้อย
นายน้อยไม่คิดแต่พี่ตุลย์คิด
สู้ๆนะกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 30-06-2015 06:36:10
คุณหนึ่งคงอยากประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน ให้สมกับที่พ่อไว้วางใจให้ทำงาน
เลยเลือกวิธีล่ะมั้ง อีกอย่างนางตุลย์ก็คงเสนอด้วย นายโจ้มาจัดการนางตุลย์ทีดิ :oo1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: mpp ที่ 30-06-2015 16:37:37
ตอบได้เลยว่าในส่วนของเรา หนึ่งตะวันน่าตีที่สุด

เรื่องครั้งนี้กฤชไม่ผิดที่จะเลือกทำแบบนี้เลยนะ
เราว่ากฤชใจเย็น อดทน ไม่บุ่มบ่ามทำตามอารมณ์
ทั้งที่โดนยั่วโมโห โดนพูดจาดูถูกดูหมิ่นแรงๆไปตั้งหลายครั้ง
ถ้าเราเป็นกฤช เราคงกลับไร่ไปนานแล้วอ่ะบอกเลย
โกรธคุณหนึ่งนะคะครั้งนี้ โตกว่าแท้ๆแต่เอาแต่ใจตัวเองมาก
โอเค กฤชยอมตามใจข้อนี้ไม่เถียง แต่ไม่ชอบมากๆ ที่นายน้อยบอกกฤชว่าอย่ามางี่เง่า
ทั้งๆที่ครั้งก่อนตอนเรื่องพี่นุ่น เราว่าหนึ่งตะวันงี่เง่ากว่านี้อีก -..-
พี่นุ่นบริสุทธิ์ใจไง ฝ่ายนั้นมีแฟนอยู่แล้ว ผิดกับอิพี่ตุ่น อิเศรษฐีใจทราม มารยาทก็ทราม

คนที่รับแหวนจากแฟนเก่าทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าแฟนคนปัจจุบันยังระแวงเรื่องนี้อยู่
บอกเลยว่าไม่ควรละเว้นโทษค่ะ นายน้อยต้องเรียนรู้ที่จะเอาใจกฤชมาใส่ใจตัวเองให้มากกว่านี้
ความรักอาศัยความเชื่อใจ เรารู้ว่าคุณหนึ่งอยากบอกอิตากฤชแบบนี้
แต่ถ้าลองมองในมุมกฤช ถามจริงๆเลยว่าจะเอาความเชื่อใจจากไหนมาสู้
ถ้าคนกลางยังไม่ยอมตัดบัวไม่เหลือไย ยังทำอะไรครึ่งๆกลางๆ แล้วเอาเรื่องงานมาอ้างแบบนี้

ถ้ายังสำนึกผิดไม่ได้ ยังคิดอยู่แต่ในมุมของตัวเอง สนใจแต่เรื่องของตัวเอง
คุณหนึ่งก็อยู่กรุงเทพฯดูแลลูกค้าคนสำคัญไปนะคะ
แฟนงี่เง่าๆ ระแวงอะไรเป็นเด็กๆ พูดไม่รู้ฟังแค่คนเดียว ช่างมันเถอะค่ะ

#ประชดแรง #โกรธคุณหนึ่งแรง #โอ๋อิตากฤชแรง #อินแรงงงงงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 30-06-2015 21:52:46
หนี่งผิดที่
ไม่ชัดเจน
ใส่แหวนนิ้วนางข้างซ้าย
เอาตุลย์มาเปรียบเทียบ
การกระทำสวนทางกับคำพูด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 23 (28/06/15) p.48
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 30-06-2015 23:10:32
สงสารทั้งคู่เลย ที่คุณหนึ่งทำไปก็คงมีเหตุผลเรื่องงาน
แต่กฤชก็ไม่ผิดที่จะคิดแบบนั้น เขาประกาศศึกมาขนาดนั้นกฤชก็อยากจะได้ความชัดเจน
สู้ๆนะทั้งคู่ มาม่าประมาณนี้พอรับได้ ตอนหน้าอย่ามาม่าหนักไปมากกว่านี้เลยนะคะ เอาแบบพอดีๆนะ ^^
หัวข้อ: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 30-06-2015 23:56:04
ตอนที่ 24



"นี่ คุณกฤช ทะเลาะกับนายน้อยมาเหรอ”

เม็ดฝนของฤดูใหม่ตกลงมาโดยไม่ทันตั้งเค้า คนงานบางส่วนหลบอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ บางส่วนเมื่อเห็นลงเม็ดหนักขึ้น ลมเย็นพัดหอบเอาเมฆก้อนหนามาจากทิศตะวันตกก็พากันกลับบ้านไปก่อน ช่วงนี้ฟ้าแรง ฟังจากคำบอกเล่าของคนงานแล้ว เมื่อสัปดาห์ก่อนก็เพิ่งผ่าควายท้ายหมู่บ้านตายไปสองตัว

ผมไม่ตอบ ยังคงหลบใต้ร่มไม้ ไม่ได้กันฝนได้เสียทีเดียวแต่ก็ไม่เปียกปอน ตั้งแต่กลับมาพร้อมขนมถุงโต ไอ้โจ้ก็ชะเง้อมองหาคนที่ไปด้วยกันไม่ห่าง

“ไม่ได้ทะเลาะ”

เมื่อสายตาใคร่รู้นั่นจับจ้องแน่นิ่ว ท้ายที่สุดผมก็ยอมตอบ ถอนหายใจปากิ่งไม้ที่หักเล่นออกไปด้านนอก กลิ่นของดินชื้นลอยขึ้น มันหอมชวนหวนระลึกถึงวันคืนเก่า ๆ

“แล้วทำไมนายน้อยไม่กลับมาด้วยกัน”

“เขาทำงาน” ผมว่า “คุณชนินทร์มีออฟฟิศที่นั่น แต่อะไรยังไม่ลงตัวเท่าไร นายน้อยต้องคอยไปพบลูกค้าใหญ่ ๆ เอง รอให้ได้ฐานลูกค้ามั่นคงกว่านี้คงให้ฝ่ายเซลกับการตลาดเป็นคนดูแล”

“ฟังดูงง ๆ ไม่เห็นเข้าใจ”

“เราไม่เข้าใจกันหรอก” ผมว่า “เอาเป็นว่าถ้าเขาจัดการเรื่องงานเสร็จเมื่อไรคงจะกลับมาล่ะมั้ง ข้าบอกไว้แล้วว่าถ้าอยากกลับให้บอก เดี๋ยวไปรับ”

“แล้วทำไมคุณกฤชไม่อยู่เป็นเพื่อนคุณหนึ่ง”

ผมถอนหายใจ ยังคงทอดสายตามองออกไปยังสายฝนที่ลงเม็ดหนักจนเห็นเป็นม่านสีขาว

“เพราะเขาไม่ได้ต้องการไงล่ะ เซ้าซี้จริง”

ไอ้โจ้ทำหน้าเศร้า ตาละห้อย มันเบียดกระแซะผมเมื่อโดนฝนสาดไปซีกหนึ่ง “โจ้คิดถึงนายน้อย”

“เขาไม่คิดถึงเอ็งหรอก ที่นั่นมันที่ของเขา เรามันคนละสังคม”

“คุณกฤชพูดจาใจร้ายชะมัด” มันว่า ก้มหน้าลงเขี่ยพื้นหญ้าสีเขียวที่ชุ่มน้ำ “นายน้อยต้องคิดถึงโจ้บ้างแหละ โจ้เป็นเพื่อนนายน้อยนา”

“คิดไปเองฝ่ายเดียวหรือเปล่า”

...เหมือนที่ผมคิดว่าตัวเองสำคัญกับอีกฝ่ายมากมายเสียเหลือเกิน





ผมนั่งเป็นเพื่อนระหว่างมื้ออาหาร แขนของคุณชนินทร์ดีขึ้นมาก เปลี่ยนโรงพยาบาลมารักษาที่โรงเรียนแพทย์ในขอนแก่นจะได้ไม่ใช้เวลาเดินทางมากนัก อีกทั้งมีเพื่อนเป็นหมอออโธพิดิกส์ที่สนิทกันคอยดูแลโดยเฉพาะ แต่การจับวางอะไรยังเป็นไปได้ยาก กระดูกสมานตัวกันไม่ดีนักเหมือนเด็ก ๆ

บ่อยครั้งคุณชนินทร์จะโทรหาคุณหนึ่ง ผมนั่งฟังเงียบ ๆ ทางนั้นมีถามถึงผมบ้างแต่ไม่ได้ขอสายคุยด้วย ส่วนตัวเองก็เก็บมือถือปล่อยให้แบตหมดคากระเป๋าเดินทาง ไม่ได้สนใจ ผมพยายามลืมความหงุดหงิดใจทุกอย่าง แต่เมื่อนึกถึงว่าป่านนี้คุณตุลย์คงเข้ามาดูแลหนึ่งตะวันเต็มตัวก็อดไม่ได้ที่จะปวดแปลบในส่วนลึก

งานของหนึ่งตะวันยังไม่มีทีท่าว่าจะจบสิ้นเร็ววัน ผมได้เพียงภาวนาไม่ให้มีคนประวิงเวลาอยู่ที่นั่น และความห่างเหินจะทำให้เราคิดถึงกันมากขึ้นกว่าเก่า

แต่ทำไปทำมา...ดูคล้ายจะเป็นตัวเองที่อดรนทนไม่ไหว


“คุณกฤชโกหกโจ้ใช่ไหม”

ขณะที่กำลังเติมน้ำใส่รางให้แสงเพชรกับแสงฟ้าในวันหนึ่ง ลูกสมุนตัวดีก็เอ่ยถาม ผมไม่ได้ตอบในทันที พักนี้กลายเป็นคนพูดน้อยลงกว่าเก่า ไม่ได้เอาปัญหาออกมาเล่า แต่จากสีหน้าท่าทางไอ้โจ้คงเดาได้ไม่ยาก

“ทะเลาะกับนายน้อยจริง ๆ ใช่หรือเปล่า”

ผมไม่ตอบ ลากรองเท้าบูธเดินไปหยิบกองฟาง ทำทุกอย่างให้เป็นธรรมชาติแม้จะยากเต็มที ไอ้โจ้ก้าวติด พันแข้งพันขาวุ่นวายเหมือนที่ถนัด

“คุณกฤชไม่คิดถึงนายน้อยบ้างเหรอ”

“เดี๋ยวเขาก็กลับมา”

“คุณกฤชเอาแต่รอให้นายน้อยทำนั่นทำนี่ ทำไมคุณกฤชไม่เคยง้อนายน้อยเสียบ้างเลย”

“ข้าง้อนายน้อยของเอ็งมาตลอด ไอ้โจ้”

“ถ้าง้อนายน้อยก็หาย ไม่ผูกใจเจ็บหรอก เขาไม่ใช่คนคิดมาก”

“แต่ข้าเป็นคนคิดมาก”

“ทะเลาะเรื่องหึงหวงล่ะสิ” ไอ้โจ้เดาตรงประเด็น ผมหันหน้ามองมัน คนตัวเล็กหลบตาวูบ

“เอ็งโทรหานายน้อยใช่ไหม”

“กะ...ก็ มันผิดสังเกต จู่ ๆ คุณกฤชก็กลับมาคนเดียว แล้วซึมกะทือ เสียอย่างกับคนอกหัก”

“วุ่นวายไม่เข้าเรื่อง”

“โจ้เป็นห่วงหรอกน่า” มันว่าพลางตบสะโพกม้าเบา ๆ เสียงคำรามของแสงฟ้าดังขึ้นแผ่ว ไม่ได้หงุดหงิดแค่ครางประท้วงว่ามีคนมาวุ่นวายกับมันเท่านั้น

“คุณหนึ่งคิดถึงคุณกฤชนา ร้องไห้ให้โจ้ฟังด้วยว่าคุณกฤชไม่เข้าใจ”

“ถ้าเขาคิดถึงคงรีบกลับมา”

“ตอนแรกว่านายน้อยเป็นเด็ก” ไอ้โจ้ว่า “ตอนนี้กลายเป็นคุณกฤชเสียแล้วที่ไม่เข้าใจความจำเป็นของผู้ใหญ่”

“เอ็งอย่าพูดดีกว่า”

“เครียดอีกแล้วใช่ไหมล่ะ” เสียงถอนหายใจดัง ไอ้โจ้เขย่งตัวขึ้นบีบบ่าผมจากทางด้านหลัง “โจ้รักทั้งคุณกฤช ทั้งนายน้อยนาถึงได้มาวุ่นวายแบบนี้ อยากเห็นลงเอยกันด้วยดี ต่างคนต่างใจตรงกันแท้ ๆ”

“ข้าจะออกไปขี่ม้าเล่น เอ็งไปด้วยกันไหม”

“ไปก็ได้” เสียงทุ้มบอก “ขอแสงเพชรนะ ขี่ง่ายกว่า ไอ้แสงฟ้าเดี๋ยวนี้ขี้พยศ”

ผมพยักหน้าตกลง ลูบขนสีขาวเรียบของแสงเพชรไปตามเส้นแนว ดวงตากลมโตสีดำขลับของมันหลุบลง ไม่รู้ว่าจะคิดถึงคนเคยพาออกไปเดินเล่นริมน้ำตอนนั้นบ้างไหม





พักนี้ฝนตกเกือบทุกวัน น้ำในธารน้ำเล็ก ๆ หลังไร่เย็นฉ่ำแต่ค่อนข้างขุ่นกว่าในฤดูร้อน ผมนั่งบนขอนไม้ชื้น ๆ วันนี้ฝนไม่ตกแต่ครึ้มตลอดทั้งวัน ท่อนไม้ที่อมน้ำจากพายุเมื่อวานเลยยังไม่ระเหยออกไปบ้าง

“นึกถึงนายน้อยคราวนั้น ถอดเสื้อแสงได้ก็กระโจนลงน้ำตูมเหมือนเด็ก”

ไอ้โจ้พูดขึ้น หักกิ่งไม้มาเขี่ยใบไม้ที่ลอยอยู่เหนือน้ำเล่น “วันนั้นโจ้ก็เล่นด้วย แข่งกันจับลูกปลาเล็ก ๆ ที่มาตอดขา นายน้อยโกรธใหญ่ แพ้โจ้หลายขุม”

“ก็เอ็งมันเจ้าถิ่น”

“แต่สนุกดี ไม่ได้เล่นเป็นเด็ก ๆ แบบนี้นานแล้ว มาทีไรก็ได้แต่เอาขาหย่อน”

“อยากเล่นก็เล่นสิ” ผมว่า นึกถึงภาพของคนตัวขาวกับใบหน้าตื่นเต้นเมื่อแตะขาลงบนแอ่งน้ำ รอยยิ้มที่ประดับบนหน้าขาว เส้นผมสีน้ำตาลเข้มพัดพลิ้วไปกับแรงลมจนต้องเอามือข้างหนึ่งจับทัดหู

ผมเส้นนั้นยามสยายไปกับปลอกหมอน ยามคลอเคลียอยู่บนบ่า ยามจรดปลายจมูกเข้าดอมดม

คิดถึง...


“คุณกฤช...”

ไอ้โจ้เรียก มันเอียงคอมองหน้า “เหม่ออีกแล้ว เป็นอะไรน่ะ”

“เปล่า”

“คิดถึงเขาก็ไปหาเขาเถอะ จะสัปดาห์อยู่แล้ว ไม่เหงาบ้างหรือไง”

ผมไม่ตอบแต่มองเหม่อออกไป ภาพของหนึ่งตะวันชัดอยู่ในอก ที่โหยหาคือกลิ่นกายและสัมผัสแนบเนื้อช่างเอาใจจากอีกฝ่าย รสรักที่ฝังใจ เสียงกระเง้ากระงอดและออดอ้อนอยู่ในที

ใช่...คิดถึง

คิดถึงเหลือเกิน




ผมเพิ่งรู้ตัวว่าไม่อาจใจแข็งกับนายน้อยได้จริงเมื่อถัดมาได้ขออนุญาตคุณชนินทร์ไปกรุงเทพฯ นายไม่ได้ว่าอะไร พยักหน้ารับรู้ ครบรอบหนึ่งสัปดาห์พอดีที่ห่างหายนายน้อยมาโดยไม่ได้ติดต่อ

โทรศัพท์ถูกชาร์จไฟ ไม่มีสายที่ไม่ได้รับ แปลว่ามันสงบนิ่งตลอดมานับตั้งแต่ผมก้าวออกจากที่นั่น ทั้ง ๆ ที่ติดต่อกับคุณชนินทร์ทุกวัน คุยกับไอ้โจ้บ้างแต่ไม่มีกะจิตกะใจจะโทรมาง้อบ้างเลยหรือ ผมถอนใจแต่ก็ไม่เก็บเอามาคิด นึก ๆ ดูวันนั้นตัวเองก็พูดแรงจนน่าโมโหเหมือนกัน

หนึ่งตะวันคงโกรธมาก
...แต่ถึงโกรธขนาดนั้น เขาก็ยังอยากให้ผมอยู่ข้าง ๆ อยู่ดี

ผมเก็บกระเป๋า เอาเสื้อผ้าไปไม่กี่ชุด ไม่ได้จำเป็นต้องออกไปพบใครหรืองานสังสรรค์ที่ไหน หรือถ้ามีอาจให้นายน้อยไปกับคุณพอร์ชคงสะดวกใจมากกว่า ผมไม่ชอบกรุงเทพฯ ไม่ชอบแสงสี ไม่ชอบงานเลี้ยง แต่เกลียดชีวิตที่ไร้ซึ่งดวงตะวันมากกว่าสิ่งไหน ท้ายที่สุดก็ยอมอ่อนให้คนเอาแต่ใจอีกคนจนได้

รถกระบะคันเดิมเป็นพาหนะพาผมออกเดินทางจากไร่ตะวันฉาย ไอ้โจ้โบกมือหย็อย ๆ ย้ำว่าอย่าลืมของฝาก พาคุณหนึ่งกลับมาหามันให้ไวที่สุดด้วย มันอยากไปเล่นน้ำที่ลำธารนั่นกับนายน้อยเต็มแก่ ผมรับปาก ก่อนเหวี่ยงตัวเองขึ้นรถกระบะสี่ล้อยกสูงตามถนัด มองกระจกหลังเห็นไอ้โจ้ตัวหดเล็กลงเรื่อย ๆ กระทั่งหายลับไป ทอดสายตามองบนถนนยาว นึกถึงใบหน้าของหนึ่งตะวันยามเจอกันอีกครั้ง เขาจะยิ้ม ร้องไห้ โผเข้ากอด หรือด่าทอ ล้วนเป็นสิ่งไม่อาจคาดเดาได้เลย

หากแต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมมั่นใจว่าจะรับมันด้วยรอยยิ้มของความคิดถึงแน่นอน





ล้อยางเบียดถนน เมื่อรถคู่ใจพาเดินทางมาถึงเป้าหมาย ประตูรั้วเปิดอยู่ แต่ผมไม่ได้เอารถเข้าไป ป้าจิ๋วกำลังจะเลื่อนปิดเมื่อเห็นรถทะเบียนคุ้นก็ชะโงกคอออกมาดู

“อ้าว คุณกฤช ไม่เห็นมีใครบอกว่าจะมา เอารถเข้าบ้านค่ะ”

“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพักไว้ตรงนี้ก่อน ถ้าเอารถเข้าไปแล้วคุณหนึ่งจะรู้ตัว”

“ไม่ได้บอกนายน้อยไว้ใช่ไหมคะ” ป้าจิ๋วว่า “เล่นอะไรเหมือนเด็ก ๆ เลยสองคนนี้ ถ้าอย่างนั้นเข้ามาค่ะ นายน้อยเพิ่งกลับเข้าบ้านเมื่อครู่เอง”

ผมพยักหน้าช่วยป้าจิ๋วปิดประตู ก่อนชะงักขาเมื่อเมอร์เซเดสคันคุ้นตาจอดอยู่หน้าประตู ขาทั้งสองแน่นิ่ง เกร็งแข็ง ไม่อาจขยับได้ในทันที

“คุณตุลย์เหรอครับ”

“ค่ะ”

“เขามาบ่อยไหมครับ”

“ตั้งแต่คุณกฤชไม่อยู่นายน้อยไม่ยอมออกไปไหนค่ะ ซึมกะทือจนน่าเป็นห่วง คุณตุลย์เลยมาหาเกือบทุกวัน” คำตอบนั้นทำให้ผมกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ชะเง้อผ่านหน้าต่างไปในห้องนั่งเล่นคุณตุลย์กำลังก้ม ๆ เงย ๆ อยู่กับเครื่องเล่นซีดี ผมก้าวต่อไปเงียบเชียบ มองลอดผ้าม่านที่ผูกมัดด้านหนึ่งเอาไว้ หนึ่งตะวันผอมลง สงบนิ่ง นั่งมองหน้าจอโทรทัศน์หรือบางทีอาจจะแค่เหม่อลอย

“คุณหนึ่งสบายดีไหมครับ”

“ทานน้อยกว่าช่วงที่คุณอยู่เยอะเลยค่ะ” ป้าจิ๋วบอก โดยที่ผมได้แต่พยักหน้า พักเดียวคุณตุลย์ก็เดินกลับมานั่งที่โซฟาตัวเดียวกัน วาดแขนพาดโซฟาทำให้คนที่นั่งอยู่ก่อนเกร็งตัวลุกขึ้นหลังตรง ไม่ยอมให้อีกฝ่ายโอบกอดแนบกาย

“คุณตุลย์เธอพยายามมาดูแลเต็มกำลัง”

“เขาดีกับคุณหนึ่งมากใช่ไหมครับ” ผมถาม แม้คำถามนั้นจะทำให้เจ็บปวดก็ตาม รอยเหี่ยวย่นบนใบหน้าของคนสูงอายุกว่าพร่าเลือนเล็กน้อย ผมรู้สึกแสบตา แต่ไม่เกินจะอดทน

“อย่าหาว่าป้างั้นงี้เลยนะคะคุณกฤช” เสียงของหญิงวัยกลางคนทอดราบเรียบ ถอนหายใจสั้น “คุณตุลย์เธอดูรักนายน้อยมาก แล้วก็เหมาะสมกันมาก ป้าว่าไม่ดีเลยถ้านายน้อยจะมีคนพูดถึงว่าทำตัวเป็นสมภาร เมื่อครั้งคุณชนินทร์ก็ทีหนึ่งแล้ว กว่าจะผ่านเรื่องนั้นมาได้ก็หนักหนา อย่าให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเลยนะคะคุณ แค่ความรักมันไม่พอหรอกค่ะ คุณจะอยู่ข้างนายน้อยได้ยังไง คุยกันคนละภาษา นายน้อยเป็นนักธุรกิจ คุณเป็นคนไร่ คุณอึดอัดที่อยู่กรุงเทพฯ ยังไงนายน้อยก็อึดอัดตอนอยู่ที่ไร่แบบนั้น คุณมันคนตรง ไม่ซับซ้อน แต่โลกของนายน้อยวกวนกว่าที่คุณจะเข้าถึง จะไปกันรอดได้ยังไง”

ผมพยักหน้ารับรู้ กำมือแน่นเข้าหาตัว “ถ้าหวังดีก็ปล่อยมือเถอะค่ะ ป้าก็อยากส่งเสริมอยู่หรอกนะ เห็นทีแรกก็รักกันดี แต่พอคุณตุลย์เธอกลับมาดูแลนายน้อยไม่ขาดตกบกพร่องเลยแบบนี้ป้าก็เห็นใจแก แถมยังพูดจากันรู้เรื่องดีอีกต่างหาก”

“คุณหนึ่งน่ะ อยู่ใกล้ใครก็รักคนนั้นแหละค่ะ แกต้องการความรักอยู่แล้ว ช่วงนี้อาจจะยากหน่อย แต่คุณห่าง ๆ ไปนายน้อยก็ลืมเอง”

ป้าจิ๋วถอนหายใจทิ้งอีกครั้ง “ป้าเลี้ยงคุณหนึ่งแกมา สงสารเถอะค่ะ ป้าก็อยากให้แกมีความสุข คุณดูแลนายน้อยไม่ได้หรอก เป็นแค่เจ้านายกับลูกน้องก็เหมาะสมแล้ว”

ผมครางรับคำ ส่งยิ้มอ่อน ๆ ให้คู่สนทนา “ถ้าอย่างนั้นช่วยอย่าบอกคุณหนึ่งนะครับว่าผมมาหา”

ป้าจิ๋วแตะบ่าคล้ายปลอบใจ “ขอบคุณนะคะคุณ...”

ไม่มีคำพูดใดหลุดมา คล้ายกับหนักอึ้งอยู่บนริมฝีปากไล่ไปยังอก ผมก้าวเดินเงียบเชียบ เสียงฝีเท้ายามเหยียบย่ำลงไปบนผืนหญ้ายังดังเสียกว่า





ถนนช่วงบ่ายวันธรรมดายังไม่รกไปด้วยรถรามากนัก ผมจำไม่ได้ว่าเหยียบคันเร่งไปเท่าไร หรือบางทีอาจจะไม่ได้แตะเลยด้วยซ้ำ ความรู้สึกตอนมากับกลับแตกต่างกันลับ หัวใจที่พองโตเหมือนลูกโป่งถูกเจาะให้แตกสลาย เมื่อดวงตะวันคล้อยต่ำ ผมตบไฟข้างจอดรถริมทาง ซบหน้าบนพวงมาลัยและปล่อยให้ความอัดอั้นทั้งหมดละลายลงมา

หยดน้ำที่ไหลรินจากตาผ่านร่องแก้ม ไหลหยดลงบนหน้าขาทีละหยด น่าขัน ผมกับคนที่บอกว่าไม่มีวันรัก ไม่มีวันแล ท้ายที่สุดแล้วก็เป็นตัวเองที่หลั่งน้ำตาด้วยความชอกช้ำ ความสุขวันวานเป็นเพียงความฝัน เมื่อตื่นลืมตาความจริงที่ปรากฏก็ตอกย้ำว่ามันเป็นไปไม่ได้ ใช่ว่าใจเสาะ ไม่ยอมลุกขึ้นสู้ หากแต่ก็ไม่อาจเถียงว่าในสายตาทุกคนแล้ว สิ่งที่ผมกับคุณหนึ่งถูกพูดถึงอยู่ มีส่วนเสี้ยวของความจริง

ไม่คู่ควร

แม้แต่ตัวเองก็ยังสัมผัสได้ว่าไม่คู่ควรจริง ๆ


ผมกดโทรศัพท์ ใช้หลังมือเช็ดหยดน้ำสูดลมหายใจ ในช่วงจังหวะที่สมองอื้ออึงนึกถึงเพียงคนเดียว รอสายไม่นานนักอีกฝ่ายก็กดรับ

“พี่นุ่น...”

“ฮัลโหล กฤชเหรอ เป็นอะไร เสียงไม่ค่อยดีเลย”

“เปล่าครับ” ผมว่า “ที่โรงพยาบาลพี่ปูนยังรับสมัครหมอม้าร้างวิชาอยู่หรือเปล่า”

“รับสิ จะมาช่วยเหรอ”

ผมเงียบไปชั่วอึดใจ ตอบคำถามด้วยหัวใจที่ตั้งมั่น

“ครับ”

หมดเวลารักลวงของคนงานกับนายน้อยแสนซนสักที





“เกิดอะไรขึ้นเหรอคุณกฤช ทำไมกลับมาเร็วจัง”

ไม่แปลกใจเลยสักนิดที่ไอ้โจ้จะวิ่งมาถามเมื่อรถกระบะคันเดิมที่ออกไปจากไร่ในช่วงสายกลับมาอีกครั้งในค่ำวันเดียวกัน ผมไม่ตอบ หยิบสัมภาระบางส่วนลงจากรถแล้วเดินหนี ใบหน้าเรียบนิ่ง ไม่มีเค้าของความเสียใจหลงเหลืออยู่

“คุณกฤช แล้วนายน้อยล่ะ ได้ไปหานายน้อยมาหรือเปล่า”

เสียงทุ้มถามไม่ห่าง มันวิ่งตามจนทัน ผมยังคงไม่มีคำตอบ เดินกลับขึ้นบ้าน ยกมือไหว้แม่หนึ่งครั้งแล้วโยนกระเป๋าลงบนพื้น ทิ้งตัวนอนหงายบนเตียงกว้าง มองเพดานฝ้าแบบที่ชอบทำเวลาใช้ความคิด

มันจบลงแล้ว

ผมถอนหายใจ ยอมรับกับตัวเองว่าไม่ว่าจะเป็นที่ไหนก็ไม่อาจดึงความรู้สึกกระปรี้กระเปร่ากลับมาได้อีกเมื่อใครบางคนขาดหายไปจากชีวิต ไม่ว่าจะเป็นกรุงเทพฯ หรือที่นี่ ทุกอย่างไม่มีความหมาย ว่างเปล่า เคว้งคว้าง เหมือนเรือลอยลำบนทะเลกว้างไกล
ใช้ความคิดเพียงลำพังไม่นานนักก็ตามไอ้โจ้ที่นั่งจ๋อยอยู่ตีนบันไดบ้านให้ขึ้นไปหาคุณชนินทร์ด้วยกัน





“จะออกไปทำคลินิกอย่างนั้นเหรอ”

คุณชนินทร์ถาม แม่กับไอ้โจ้หน้าถอดสี ขณะที่ผมสงบนิ่งกว่าที่คิดไว้มาก นายท่านขมวดคิ้ว ถามต่อ “ทำไมปุบปับแบบนี้ล่ะ”

“พอดีที่โรงพยาบาลของพี่นุ่นคนขาดด้วยครับ รบเร้ามาหลายรอบแล้วแต่ยังคิดไม่ตก ช่วงนี้เลยว่าจะออกไปช่วยที่โรงพยาบาลในเมือง กับเป็นลูกมือให้ที่คลินิก”

“แต่ไป ๆ กลับ ๆ จากตัวเมืองมาที่นี่เหนื่อยแย่เลย บางวันรถติดอย่างกับอะไร ทำไมไม่เลือกทำที่คลินิกอย่างเดียวล่ะ ให้พอมีความรู้ ไว้ฟื้นวิชาได้มากพอก็มาเปิดคลินิกแถวบ้านเราเอา”

“ผมร้างมาหลายปี รักษาแค่เล็ก ๆ น้อย ๆ มาตลอด ถ้าอยากเปิดคลินิกของตัวเองคงต้องกลับไปฝึกอีกมาก” ว่าพลางหลบตาคู่สนทนา กลัวว่าความจริงที่ซุกซ่อนอยู่จะหลุดรอดออกไปได้ “อีกอย่าง พี่นุ่นก็บอกว่าถ้าประจำอยู่ที่นั่นตลอดให้ไปค้างที่คลินิกของพี่นุ่นได้ครับ”

“ก็เลิกรากันไปนานแล้วไม่ใช่เหรอ ไปอยู่แบบนั้น...”

“พี่นุ่นพักอยู่กับครอบครัวคุณปูนครับ อยากได้คนช่วย ถ้าผมอยู่เป็น ปีอาจขยายกิจการให้รับฝากสัตว์เลี้ยงได้จะได้มีคนเฝ้า”

“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ” คุณชนินทร์ถอนหายใจ “ฉันไม่ได้ห้ามหรอกนะ แล้วจะพาแม่ออกไปอยู่ด้วยกันเลยหรือเปล่า”

ผมเหลือบตามองมารดา มีความไม่สบายใจปรากฏในนั้น “อันนี้แล้วแต่ความกรุณาของนายกับความสมัครใจของแม่ครับ”

“ถ้าอย่างนั้นให้สายใจอยู่ที่นี่ได้ไหม คนแก่อย่าให้เปลี่ยนที่อยู่เลย มันคิดถึงบรรยากาศเก่า ๆ อย่างน้อยก็อยู่เป็นเพื่อนกัน”

ผมพยักหน้ารับคำ คุณชนินทร์ถอนหายใจ เรียกไอ้โจ้เข้าหา “ว่าจะฝึกไว้ชั่วคราว เห็นทีรอบนี้จะต้องดูยาว ๆ แล้วไอ้โจ้”

มันสูดน้ำมูก น้ำหูน้ำตาไหล คุณชนินทร์หัวเราะ แต่ก็มีทีท่าไม่สบายใจเล็กน้อย “อย่าโยเยน่าไอ้โจ้ คุณกฤชเขาไปทำงาน ดึงตัวแม่เอาไว้เดี๋ยวเขาก็กลับมา”

“ครับ” มันว่าเสียงสั่น เห็นแล้วก็ขำนิด ๆ ไอ้โจ้มองค้อนขวัก ท่าทางจะโกรธเอาเรื่อง

“เอาล่ะ จะจัดการยังไงก็ลองวางแผนดี ๆ เรื่องนี้ฉันเองก็อยากให้กฤชสานฝันตัวเองมานานแล้ว ส่วนแม่ไม่ต้องห่วง ฉันเลี้ยงดูคนงานทุกคนดีไม่ขาดตกบกพร่องหรอก ที่เหลือก็โทรบอกพี่หนึ่งเขาหน่อยแล้วกัน พักนี้เห็นสนิทกันไม่ใช่หรือ”

“ครับ” ผมขานรับ ก่อนจะปลีกตัวออกมา




แสงสว่างวาบบนหน้าจอติด ๆ ดับ ๆ หลายรอบแล้ว อากาศที่โคราชเย็นลงทุกขณะ จากพื้นดินเฉอะแฉะ เมื่อตอนบ่ายฝนคงจะลงเม็ดหนักอยู่พักใหญ่

เดิมทีไม่คิดว่าจะยากเย็นอะไร ผมตัดสินใจชั่ววินาทีหลังจากที่คิดเรื่องนี้มานาน ความเหมาะสมของผม ศักดิ์ศรีลูกผู้ชายแบบที่คุณตุลย์เคยพูดถึง แม้มันไม่น่าฟัง แต่เมื่อได้ยินหลายครั้งก็อดเอามาคิดไม่ได้ว่าทำไมถึงถูกมองแบบนั้น

ผมพึ่งบารมีของไร่ตะวันฉายมาตลอด

แม้ในขณะนี้ ทุกสิ่งก็ยังต้องพึ่งพาคุณชนินทร์และหนึ่งตะวัน กระนั้น แม้ตัดสินใจได้เด็ดขาดแล้วการโทรไปร่ำลาอีกฝ่ายเป็นครั้งสุดท้ายกลับดูยากเย็น


“คิดดีแล้วใช่ไหมกฤช”

เสียงหวานของมารดาเอ่ยก่อนก้าวท้าวเข้าหา เสื้อกันหนาวทาบทับลงมาพร้อมกับฝ่ามืออุ่น

“มีปัญหาอะไรกับนายน้อยหรือเปล่า”

“ก็ไม่เชิงครับ” ผมว่า “แค่คิดว่ามีคนที่เหมาะสมกว่าผมเคียงข้างหนึ่งตะวันอยู่แล้วเท่านั้นเอง”

“นายน้อยเธอว่าอย่างนั้นเหรอ”

“เปล่าหรอกครับ” ผมตอบ หนึ่งตะวันไม่เคยพูดอะไรด้วยซ้ำ เขามีความสุขกับการอยู่ด้วยกันไปวัน ๆ มีผมวนเวียนไม่ห่าง เป็นคนคอยดูแลและช่วยเหลือเท่าที่จะทำได้ “เพียงแต่ว่า บางทีศักดิ์ศรีของผู้ชายมันก็จำเป็นอยู่เหมือนกัน”

“ก็เอาเถอะ” หญิงวัยกลางคนว่า

“แม่จะไปกับผมหรือเปล่า”

“ไปอยู่ด้วยก็เกรงใจหนูนุ่นเปล่า ๆ อยู่ที่นี่พอได้หยิบได้จับอะไรเป็นประโยชน์บ้าง ไว้เราแวะมาเยี่ยมแม่บ้างก็พอ”

ผมพยักหน้า กอดแม่เอาไว้ พักเดียวก็ผละออก

“ลูกชายแม่โตเป็นหนุ่มแล้วนี่เนอะ”

การยิ้มรับเหมือนเป็นวิธีเดียวที่ทำให้การสนทนาไม่น่าใจหาย ผมไม่เคยห่างจากไร่ จากแม่ไปไหน ไอ้โจ้เองก็เหมือนกัน ถึงตอนนี้คงโมโหปึงปังงอนกลับไปบ้านแล้วแน่นอน

ถอนหายใจ มองฟ้าที่ไร้แสงดาว เมฆกลายเป็นสีขาวเมื่อเทียบกับผืนฟ้าสีดำกำมะหยี่ นึกถึงคราวที่ดนตรีบรรเลงลอยมากับสายลม คราวที่ได้โอบตะวันไว้แนบกาย อุ่นในใจจนไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งเมื่อดวงตะวันหายไป จะเหน็บหนาวเปล่าเปลี่ยวได้ถึงเพียงนี้

ผมกดโทรศัพท์ในที่สุด
...ช้าเร็วก็ต้องเอ่ยคำลาอยู่ดี

“ฮัลโหล”

ปลายสายรับเสียงเอื่อย ผมจำเสียงเขาได้ราวกับไม่เคยลบเลือน ยามตวาดเสียงลั่น ออดอ้อนเสียงอ่อน หรือแม้กระทั่งร้องครางเสียงหลง

“นายน้อย...”

“กะ...กฤช”

“ครับ”

“ทำไมเพิ่งโทรมา” เสียงเขากระตือรือร้น ผมหลับตา จินตนาการถึงใบหน้าที่กึ่งดุกึ่งยิ้มของคนรักออก

“ผมโทรมาลา”

“ลา?”

“ครับ...ลา”

ความเงียบผุดขึ้นระหว่างเรา มีเสียงลมโชยพัดในอากาศกอรปกับจิ้งหรีดร้องเรไร จากฝั่งนั้นทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหว ไม่มีแม้เสียงของการขยับเขยื้อน

“ผมได้งานโรงพยาบาลสัตว์ในเมือง แล้วก็ช่วยพี่นุ่นทำคลินิก อาจจะกะทันหันไปหน่อย แต่เพิ่งมานึกได้ว่าอายุ 26 แล้วยังทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอันเสียที ช่างเป็นผู้ชายที่ไม่ได้เรื่องจริง ๆ”

"แล้วฉันล่ะ..."

"คุณหนึ่ง...ก็เป็นคุณหนึ่งเหมือนเดิม"

"ถ้าฉันไม่ให้ไป กฤช...ฉันคิดถึงนาย คิดถึงมาก...เรื่องพี่ตุลย์ฉันขอโทษ ฉันจะไม่ยุ่งกับเขาแล้ว ไม่เอาแล้ว กฤช....อย่าทิ้งฉัน ได้โปรด...จะให้...ให้ทำอะไรก็ได้ แต่กลับมาได้ไหม ให้ทำอะไรก็ได้ อย่าทิ้งฉันไปแบบนี้ ฉัน–"

"ผมรักหนึ่งนะ...รักมาก..แต่เราก็รู้ ลึก ๆ คุณเองก็รู้ดีว่าระหว่างเรามันมีอะไรมากกว่านั้น ผมหวังว่าพอเวลาผ่านไป เดี๋ยวทุกอย่างก็ดีขึ้น" คำพูดนั้นคล้ายปลอบประโลมตัวเอง รู้สึกคัดขึ้นมาในจมูก ความคิดถึงโหยหา ความรักที่ยิ่งใหญ่ในหัวใจ ไม่อาจถมช่องว่างที่กว้างใหญ่ของกันและกันได้แม้แต่น้อย

หนึ่งตะวันเงียบไปอึดใจ ก่อนเอ่ยถาม

“ไม่ว่าฉันจะพูดอะไร...นายก็ไม่เปลี่ยนใจอย่างนั้นเหรอ”

เสียงจากปลายสายสั่น ผมเม้มกลีบปากเข้าหากันก่อนตอบรับในลำคอ หลังจากนั้นเราต่างสื่อสารกันด้วยความรู้สึก ยามเริ่มต้นเราไม่มีถ้อยคำขอคบหากันจริงจัง พอมาถึงตอนนี้ผมก็ไม่รู้ว่าควรใช้คำว่าอะไร

“ไม่ว่าฉันจะอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีนาย...”

“คุณหนึ่งของผมเก่งจะตาย ทำไมจะอยู่ไม่ได้ครับ”

“กฤช...ฉันผิดเอง ฉันผิดไปแล้ว ฉันยอมทุกอย่างแล้ว ได้โปรด...ฟังฉัน อีกครั้งเดียว แค่ครั้งเดียวฉันพร้อมจะอธิบายทุกอย่าง...”

“ไม่ต้องหรอกครับ” รู้สึกคล้ายดวงใจใกล้แหลกเหลว หนึ่งตะวันไม่เคยร้องขอมากขนาดนี้ เสียงเขาสั่น ไม่มีความมั่นใจ เต็มไปด้วยความรู้สึกหวาดกลัวเสียจนไม่เหมือนตะวันดวงเดิมที่ผมเคยรู้จัก กระนั้น สิ่งที่ผมทำได้ก็เพียงยืนยันในสิ่งที่ตั้งใจไว้แต่แรก

“ขอให้...มีความสุขนะครับ”

ต่อไปนี้ไม่สามารถใช้คำว่าดวงตะวันของผมได้อีก เสียงอวยพรนั้นสั่นเครือ แต่จำเป็นต้องพูด อย่างน้อยให้หนึ่งตะวันรู้ว่าไม่จำเป็นต้องรอผม อยากให้เขาก้าวไปสู่อนาคตที่ดีกว่า หากวันหนึ่งพบว่าหัวใจไม่อาจเป็นของใครได้ค่อยกลับมาทบทวนความสัมพันธ์ของเราก็ยังไม่สาย ผมไม่เปลี่ยนใจ ไม่มีทางเปลี่ยนไป หนึ่งตะวันคือคนที่ผมรักที่สุด รักแม้จะไม่ควรค่าที่จะให้รักแม้แต่น้อย

ปลายสายเงียบเสียงไปพักใหญ่ ก่อนเสียงสะอื้นฮักจะตามมา ขอบตาผมร้อนผ่าว พักเดียวก็ปล่อยน้ำตารินไหล กำโทรศัพท์เข้าหากันแน่นเมื่อเสียงสูดลมหายใจของอีกฟากสายดังกระชั้นเรื่อย ๆ

“จะไปไหนก็ไปเลย ไม่ต้องสนใจฉัน ไม่ต้องโทรมาลาแบบนี้ก็ได้ นายจะฆ่าใคร ไม่จำเป็นต้องบอกว่าเขากำลังจะตาย! มันทรมานรู้ไหม!”

สองขาคล้ายหมดแรง ผมทรุดตัวนั่งลง ยกมือขึ้นเสยผมไปด้านหลัง แม้จะเงยหน้าสู้ฟ้าแต่น้ำตาก็ไม่ไหลย้อนกลับ
หัวใจบีบอัดคล้ายแหลกสลาย ลมหายใจที่สูดเข้าไม่อาจเติมเต็มให้อิ่มในปอด

ครั้งสุดท้ายที่เสียใจมากขนาดนี้มันเมื่อไรกัน

เราเงียบเพื่อฟังเสียงสะอื้นของอีกฝ่าย ไม่ได้ปล่อยโฮสุดกำลังแต่ก็ไม่อาจกลั้นความทรมานจากการปริแตกของหัวใจได้ เราต่างกันเกินไป ผมไม่เข้าใจเขา และหนึ่งตะวันก็ไม่อาจทำความเข้าใจถึงความคิดของผม เรามีปากเสียงกันบ่อย ไม่ถึงกับบ่อยจนทนไม่ได้ แต่มักจะเป็นเรื่องเดิม ๆ ที่ไม่อาจมีใครยอมใครได้สักที

หนึ่งตะวันมีเรื่องที่อยากทำ ส่วนตัวผมก็มีเรื่องที่ต้องทำ

เราต่างมีเหตุผลของเราที่ไม่เคยเข้าใจความคิดของอีกฝ่าย และไม่สามารถทำให้ใครสักคนคล้อยตามอีกคนได้ ยิ่งประดังประเดมาด้วยส่วนประกอบอื่น ๆ ที่ทำให้ผมไม่อาจยืนเคียงข้างเขาอีกต่อไปแล้ว นี่อาจเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้คุยกันในฐานะคนรักแบบนี้
น้ำตาไหลรินออกมาราวกับไม่มีวันสิ้นสุด ร้องไห้อย่างพ่ายแพ้ ปวดร้าว ไม่หลงเหลือความกระดากอายซึ่งกันและกัน
ร้องไห้ครั้งสุดท้าย ปล่อยให้หัวใจได้ซาบซึมรสของบาดแผลเหวอะหวะยับเยิน



...ก่อนที่สุดท้ายดวงตะวันจะหลุดมือหายไป...



http://www.youtube.com/v/UqzndIwoAb4? 



TBC


ถ้วยสุดท้ายแล้ว ไม่ม่าแล้ววว เพลงทิ้งท้ายเป็นเพลงแสดงความรู้สึกของพี่หนึ่งค่ะ นางก็น่าสงสารนะ อย่าดุนางมากเลย เป๋ไม่เป็นท่าแล้วเนี่ย ฮาาา
ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นค่ะ ตอนแรกนึกว่ากฤชจะโดนด่า ผิดคาด ฮาาา ยังคงลุ้นต่อไปว่าตอนนี้ฟีดแบคจะเป็นยังไง
ใกล้จะจบแล้วอะ ใจหายจัง TvT แต่ยังไม่ได้เขียนตอนพิเศษเลย เคี๊ยกกก
ไอ้โจ้พย่ายามช่วยเต็มที่แล้วนะคะ แง รอบนี้ไม่ได้ผล เงินคุณหนึ่งไม่ถึง ฮาาาา
เจอกันใหม่ตอนหน้าน่้า
รักกก.
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 01-07-2015 00:00:00
กฤชอย่าไปเลย จะไปทำไม ไม่เอา ไม่ยอมนะ :ling1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 01-07-2015 00:10:24
ไม่เอาาาา!!!! ทำไมทำแบบเนนนน้!!!!!
เห็นทวีตว่าอัพพุ่งเข้ามาอย่างไวด้วยใจเริงร่า พออ่านแล้วน้ำตาตกแงงงงงงงงงงงงงง ไม่รักแล้วไม่จูบแล้วด้วย
พี่เวสต์ไตร้ายยยยยยยยยยยย ///วิ่งออกไปจากทู้ TT^ TT ;;;;;;
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 01-07-2015 00:12:26
รักอย่างเดียว ไม่พอซินะ
หน้าตา สังคม ความเหมาะสม อะไรนี่ จะบอกว่าไม่สนใจเลยคงไม่ได้
คนนอก เข้าใจว่าหวังดี แต่ความรักควรเป็นเรื่องของคนสองคน ทำอย่างกับว่าจะอยู่กับเขาตลอด 24 ชม ไปจนตายงั้นแหล่ะ ถึงได้บอกว่าต้องอย่างงี้ดี เหมาะสม คู่ควร
ห่างๆกันซักพักก็ดี แต่รอบนี้ คุณหนึ่งคงต้องกลับมาตามเองแล้วล่ะ ก็อิกฤชมันป๊อดหนีไปแล้ว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 01-07-2015 00:15:59
ทำไมรู้อะ.. ไม่รู้....
คุณป้าตอนแรกทำไมเรารู้สึกว่าเธอเชียร์คุณกฤช
ตอนงานวันเกิดคุณหนึ่ง คุณป้าก็เห็นไม่ใช่เหรอว่สพฤติกรรมของไอ้ตุยล์มันเป็นยังไง

เราว่าคุณกฤชยอมแพ้ง่ายไปมั้ย
...แต่ก็นะ อย่างที่คุณกฤชว่า อย่างน้องน่าจะเหลือศักดิ์ศรีไว้(ถึงแม้ว่าจะกินไม่ได้) ทุ้มไปเท่าไหร่ ยอมไปเท่าไหร่
คุณหนึ่งมีเรื่องที่อยากทำ ส่วนคุณกฤชก็มีเรื่องที่อยากทำเช่นกัน

แต่ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ผ่านอุปสรรคและเข้าใจกันได้เร็ววัน บางทีแค่รักกันมันยังไม่พอ..
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 01-07-2015 00:16:56
มาม่าถ้วยสุดท้ายจริงใช่ไหมคะ สำลักเส้นจะออกจมูกแล้ว T______T
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 01-07-2015 00:19:25
แบบนี้ดีแล้ว เป็นแบบนี้ดีแล้ว ในเมื่อมันต่างกันคิดว่าปรับหากันไม่ได้แล้ว ก็ถอยออกมาแบบนี้แหละ เผื่อทุกคนจะมองเห็นมุมกว้างมากกว่านี้

ป.ล ส่วนคุณป้า เป็นคนขอกฤชเองก็ดูแลนายน้อย เรียกอิตุลย์มาด้วยละอย่าลืม สมใจอยากแล้ว ป้าอยากทำอะไรตามสบายเลยจ๊ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: s.mosis ที่ 01-07-2015 00:20:07
 เรื่องนี้คนที่จะโดนเยอะสุดคือไอ้ตุลย์นะคะ :fire:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 01-07-2015 00:29:23
เราว่าแล้วว่าป้าจิ๋วต้องเป็นตัวละครหนึ่งที่ขับเคลื่อน แล้วดันเป็นคนขับเคลื่อนมาม่าถ้วยสุดท้ายซะด้วย เผ็ดจี๊ดเลยจ้ะป้าจ๋าาา ป้ามองอิพี่ตุลย์ว่าเหมาะสมได้ยังง๊ายยย โถๆๆๆ ป้าโดนหลอก!!

ตอนที่แล้วสงสารกฤชมากกว่า แต่ตอนนี้สงสารทั้งคู่เลย เลิกกันทั้งที่ยังรัก มันโคตรเจ็บปวด แต่เราเชื่อว่ามันจะดี เพียงแต่ว่าใครจะมาเป็นกาวที่ย่นระยะทาง ในเมื่อไอ้โจ้เงินไม่ถึงแล้ว เราก็คงต้องหวังพึ่งพี่พอร์ชแล้วล่ะ ฮาๆๆๆ

อย่าเพิ่งรีบจบค่ะ ซัก 30 ตอนกำลังเหมาะเลย ฮี่ๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: pemiko2012 ที่ 01-07-2015 00:29:51
 :sad4: :sad4: :sad4:

โถถถถถถถถถถถถถ กฤช
รู้นะว่าคิดมากมาตลอด
แล้วยังไปได้ยินอีป้าแม่บ้านพูดแบบนั้นอีก
มีใครบ้างจะทนไหว
สงสารรรรรรร  เจ็บแทน

ใครก็ได้เอาอีป้าไปเก็บที
นายน้อยจะรักใคร มันใช่เรื่องแกมั้ยย
มองคนแต่ภายนอกจริงๆนะป้า!!!
อีตุลย์ดี๊ดีย์~~~~ โอ้ยยย ตาตุ่มหรอที่เอามามอง
แล้วคุณหนูป้าดูมีความสุขเท่าตอนอยู่กะกฤชมั้ย
คนไร่แล้ว ไงจบหมอสัตว์โว้ยยยย ชิ
เกลียดคนแบบนี้ ปากก็พูดดี แต่ความหมายที่สือก็ดูถูกเค้าอ่ะ
โกรธแทน เพราะกฤชไม่โกรธ มัวแต่คิดมาเศร้าใจ  :hao5:

แต่ที่กฤชออกไปสานฝันตัวเอง
ทั้งๆที่แทบไม่อยากไปปล้วตอนรักกันดี
มันก็ดีนะ ไปทำตัวให้มันคู่ควร
ในเมื่อคนอื่นมันมองว่สไม่คู่ควร!!

หนึ่งก็อย่าร้องเลยนะะะะะ
กฤชไม่เปลี่ยนใจไปรักคนอื่นหรอก
กว่านางจะยอมรับตัวเองได้ก็ใช้เวลา
แล้วนี่รักไปแล้ว ใครจะเลิกรักลง
คนเรารักกัน พอเวลามันใช่ ก็กลับมา
 :mew4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 01-07-2015 00:30:28
เราไม่มองว่ากฤชหนีนะ  กฤชมองไม่เห็นทางแล้วก็เลยตัดใจ  ความที่ด้อยกว่าอีกฝ่ายทุกทางก็เป็นปมที่ติดตัวกฤชมาตลอด  มาเจอคนเลี้ยงคุณหนึ่งที่คิดแทนนายไซโคตอกย้ำเข้าจะเหลือหรือ  แถมกฤชยังมาเจอภาพบาดตาอีกด้วย ปากบอกว่าเจ็บเสียใจที่กฤชทิ้งไปแต่กลับปล่อยตัวให้ตุลย์ตามมาเฝ้า  เป็นเราๆก็ตัดใจ ระยะห่างมันกว้างมากขึ้นทุกที หนึ่งจะรอให้กฤชมาง้อฝ่ายเดียวหรือ? ทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้ให้ความมั่นใจชัดเจนอะไรกับกฤชเลย  เรารู้สึกเหมือนกับว่าหนึ่งมายอมกฤชตอนโทรก็แค่เริ่มรู้แล้วว่ากฤชเอาจริง   หนึ่งต้องทำอะไรเองแล้วล่ะ   เป็นผู้ชายเหมือนกันจะเอาแต่รอให้อีกฝ่ายมาหางั้นหรือ  เอาแต่ใจมากๆนะคุณหนึ่ง

ที่ทำเอาเราหงุดหงิดก็คือหนึ่งยอมตุลย์ตลอดนี่แหละ  ขนาดเสียใจที่กฤชกลับบ้าน รอให้กฤชมาง้อก็ยังให้อีกฝ่ายมาวอแว  น่าหงุดหงิดมากๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 01-07-2015 00:31:03
อ่านดราม่าแนวนี้มาก็หลายเรื่อง
แต่เรื่องนี้อยู่ในแรงค์สูงสุดของความเจ็บปวดแล้วค่ะ

ไม่คิดเลยว่าเรื่องนี้จะดราม่าได้ถึงขนาดนี้
เปิดเรื่องมาใส ๆ แบ๊ว ๆ ที่ไหนได้ ...
น้ำตาแตก คุณเวสท์เขียนบทบรรยายได้ดีมาก ๆ
อารมณ์ยังค้างอยู่ในอก นี่ขนาดแค่ของฝั่งกฤชคนเดียวนะ

ไม่รู้จะสงสารใครดี
คำถามมันถึงเกิดขึ้นอยู่บ่อย ๆ ว่าแค่รักไม่พอเหรอ
อืม ... คงไม่พอจริง ๆ

ช่วงนี้ไม่ค่อยมีอะไรมาทำให้เจ็บปวดได้
แต่ตอนนี้ทำได้  :katai2-1:

ออ ป้าแกรับใต้โต๊ะมาจากตุลย์รึเปล่า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 01-07-2015 00:32:25
แหม่ อีป้าเลี้ยงเขามาตั้งแต่เด็ก ไม่รู้เหรอว่าเขาต้องการอะไร
ขี้เสือกจริงๆนะ
อ่าว อินไปเนอะ โทษๆ

งานนี้ใครจะง้อใครก่อนเนี่ย มองไม่เห็นทาง
 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 01-07-2015 00:32:30
เอาอีป้าจิ๋วไปทิ้งทีคระ อีแก่หัวหงอกแล้วไม่รู้จักคิด จะเข้าใจอะไรคุณหนึ่งอีแก่ปัญญาอ่อน ตายๆห่าไปเลย อยู่ไปก็สร้างความเข้าใจผิดให้คนอื่น
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: jungjiyoo ที่ 01-07-2015 00:35:47
สม! ความรักน่ะ ถ้าเอาแต่พูด ไม่แสดงออก ไม่อยู่บนพื้นฐานของความเชื่อมั่น มันก็เปราะบางแบบนี้แหละ.... จริงๆอยากให้ปั่นให้จี๊ดกว่านี้อีก นายน้อยยังไม่เยินระดับอินทรีย์เลย ขนาดพี่เฟยยังต้องทิ้งตัวลงคุกเข่ากอดขาเธอเอาไว๊ .... ย๊ากส์ส์ส์ ขอหน่วงๆแบบน้ำตาแตกอะเกนจะทีนม๊ายยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 01-07-2015 00:36:44
โยนความเกลียดชังทั้งหมดไปให้ป้าจิ๋วเลยค่ะ
บางทีป้าก็...จะใช้คำว่าอะไรดี นี่เหรอ ความห่วงใยที่มีให้หนึ่งตะวันที่เลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก
อยากให้หนึ่งตะวันมารู้ถึงสาเหตุที่กฤชตัดสินใจแบบนี้
อยากให้หนึ่งตะวันได้ฟังคำพูดของนางแต่ละคำเลยล่ะ
แล้วนี่เดอะแก็งค์ไม่มีบทแล้วเหรอคะ
ทำไมวิกฤตขนาดนี้ หายเงียบกันหมด พอร์ชไปไหน ทำไมไม่มาช่วยเพื่อน ฮรืออออ :katai1:
แล้วนี่เค้าจะกลับมาดีกันได้ยังไง ตัดขาดกันซะแล้ว
หวังว่าระหว่างนี้หนึ่งตะวันจะไม่คิดสั้นด้วยการหันไปให้ความสนใจอีตุลย์นะ
ผู้ชายตอแหลคนนั้น อย่าไปหลงกลมันล่ะ โอ๊ย อึดอัด คืนนี้ต้องนอนไม่หลับแน่เลย  :z3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 01-07-2015 00:43:14
กฤชทำถูกต้องแล้วล่ะ ถ้าหนึ่งตะวันรักกฤชจริงๆก็ต้องรอได้ สิ่งที่กฤชทำมันก็เพื่อหนึ่งตะวันทั้งนั้น

จากกันทั้งที่ยังรักมันเจ็บจริงๆแหละ

แต่ยอมรับว่าเกลียดคนรอบตัว ขอมอบให้แก่ป้าจิ๋ว "เสือก"
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 01-07-2015 00:44:45
ขอโอ๋กฤชหน่อยน้าา :กอด1: น้ำตาไหลตามไปด้วยเลยค่ะ T^T ต่างคนต่างคอยโทรศัพท์สินะคะ แต่ตามหลักความจริงแล้วคนที่ควรโทร.ก่อนต้องเป็นนายน้อยมิใช่หรือ? ทั้งๆ ที่กฤชก็ให้เวลานายน้อยได้อธิบายแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เฮ้อ~ สายไปแล้วจริงๆ หลังจากนี้ก็คงทำได้แค่ปล่อยให้เวลาช่วยเยียวยาทุกๆ อย่างให้ดีขึ้นนั่นล่ะเน้อ~ 

ปล. ตุลย์จ้างป้าจิ๋วกี่บาทคะเนี่ย? ทุ่มสุดตัวเลยเนอะ ใส่ความคิดเห็นของตัวเองเข้าไปสุดฤทธิ์ ทั้งๆ ที่มันเป็นเรื่องของคนสองคนแท้ๆ~
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Eangoey ที่ 01-07-2015 00:51:51
ถ้วยสุดท้ายจริงๆใช่ไหม สงสารทั้งคู่ :mew4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 01-07-2015 00:52:27
ตอนนี้มันมีแต่โลกของหนึ่งตะวัน โลกของกฤช
ยังไม่มีโลกที่เป็นของเรา
ความรักอย่างเดียงคงไม่พอ เพราะความเข้าใจก็สำคัญ
ห่างกันดี อย่างน้อยๆก็ให้กฤชเหลือศักดิ์ศรีของตัวเองไว้บ้าง
น่ารำคาญที่สุดก็คือสายตาที่คนอื่ยมองว่าตุลย์เหมาะสม ?? เหมาะสมแล้วยังไง ??เหมาะสมแล้วจำเป็นต้องรักไหม น่าเบื่อนะป้าจิ๋ว รู้ว่าหวังดีแต่บางทีก็ไม่ต้องมั้ย

ตอนนี้หนึ่งตะวันจะยอมทุกอย่าง แต่ก็คงต้องร้องเพลงของสงกรานต์ คงไม่ทัน ...

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 01-07-2015 00:55:04
เข้าใจทั้งสองคนนะ
คนนึงก็ทิฐิแรง อีกคนก็กินศักดิ์ศรีแทนข้าว
ต่างคนต่างไปเถอะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 01-07-2015 00:55:25
นึกถึงเพลงนี้เลย "ต้นเหตุของความเสียใจ ก็คือความจริงที่สองเราไม่เข้าใจ"
คือแบบๆๆๆ คนเขียนใจร้ายยยย บีบอารมณ์สุดๆๆ
แต่ทั้งรักทั้งสงสารทั้งคู่เลย แงๆๆๆ :m15:
รอตอนต่อไปน้าาาา ลุ้นๆๆๆ :monkeysad:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 01-07-2015 00:59:43
สงสารนายน้อย แต่เข้าใจกฤช หวังว่าวันที่ยืนได้ด้วยตัวเองจะไม่สายเกินไปที่จะกลับมา หรือไม่ก็นะ ยัยป้าจิ๋วอาจจะคิดได้ซักทีว่า ไม่ควรพูดประโยคแบบนั้นออกไป นี่ไม่โทษใครเลย โทษยัยป้านั่นคนเดียวบอกเลย หงุดหงิดดดดดดดดดดดดดด ฮึ๋ยยยยย  :katai4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 01-07-2015 01:02:07
คุณหนึ่งใจแข็งมากไม่โทรมาง้อเลย ประโยคแรกก็ #ทีมกฤช อีกแล้วจ้า 5555 ไม่รู้สิ คิดว่าคนผิดก็ควรขอโทษ
คุณหนึ่งผิดก็ต้องขอโทษก่อน ปกติแสนจะอ้อน แต่นายน้อยก็คือนายน้อยจะให่เขามาตามใจเราได้ไงเนอะ
ประกาศๆๆๆ !!!! คนอ่านมีศัตรูเพิ่มนอกจากอีพี่ตุลย์คือป้าจิ๋ว ป้ามีสิทธิ์อะไรถึงไปตัดสินคงามสุขของคนอื่น
ปล่อยเขาเคลียร์กีชันเองได้ป่ะล่ะอย่าเพิ่งยุ่ง นี่แบบกันกฤช แต่เชียร์ตุลย์ออกนอกหร้า เพื่อไรคะะะ อารมณ์เสียมาก
กฤน่าจะฟังนายน้อยบ้างนะที่เขาจะพูดอ่ะ แต่ส่วนหนึ่งกฤชก็คงรู้ว่าคนเรามันเปลี่ยนกันยาก นานไปก็เรื้อรัง
เลิกกันตามปากคนอ่านเลยจ้า เฮ้อ ตอนร้องไห้ทั้งสองคนนี่น่าสงสารนะ
โหวตป้าจิ๋ว ตุลย์ ออกจากเรื่องจ้า

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 01-07-2015 01:05:45
ใกล้จะจบ???
อึ้งเเปป
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 01-07-2015 01:07:39
ร้องไห้เลย เหตุผลหนึ่งตะวัน แค่อยากให้กฤชหึง แก้แค้นแม่กฤช รอฟัง ดีละกฤช ศักดิ์ศรีกินไม่ได้ก็จริง แต่มีบ้างก็ดีกว่าไม่มี
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 01-07-2015 01:08:30
น้ำตาซึม
เหตุผลที่แตกต่างกับมุมมองที่ต่างกันของคนสองคน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 01-07-2015 01:26:59
เศร้า :hao5:
ซดมาม่าจนจะบ้าแล้วค่ะแหม่ช่วงสิ้นเดือนด้วยนะคะ อิ่มเชียว :katai1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 01-07-2015 01:48:23
เฮ้อ ทำไมมันเป็นแบบนี้
คุณหนึ่งต้องกลับมาตามกฤชเองแล้วล่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 01-07-2015 01:54:13
จุกอก ไปไม่เป็นเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Mickey199663 ที่ 01-07-2015 01:59:24
โหป้าจิ๋ว.... ป้าอย่ามาคิดแทนนายน้อยได้มั้ย มีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้ถึงจะเป็นคนเลี้ยงมาแต่ก็ไม่ใช่พ่อแม่ นี่ถ้าคุญชนินรู้ว่าสองคนนี้รักกันเค้าคงไม่ขัดขวางแต่จะสนับสนุนด้วยซ้ำ ป้าทำตัวเหมือนคุณย่าเลย หรือเพราเคยเห็นคุณย่าเคยทำในอดีตกับคุณชนินตัวเองเลยอยากทำแบบนี้บ้าง อยู่กับนายน้อยมาตั้งแต่เด็กก็น่าจะรู้นะว่าแบบไหนนายน้อยมีความสุขอ่ะป้า เป็นแค่แม่บ้านแท้ๆ.. นี่อยากให้นายน้อยรู้มากว่าป้าไปพูดอะไรกับกฤช อยากให้คุณชนินรู้ด้วย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 01-07-2015 02:15:04
เอิ่มมมมม ... หมดคำจะช่วย กฤช หาเหตุผลเพื่อรักคุณหนึ่งต่อเลย.. .

แต่ป้าจะได้รู้ว่า ความรักของป้า ทำร้ายคุณหนึ่งอย่างไม่รู้ตัว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Fujung ที่ 01-07-2015 02:29:57
ป้าจิ๋วนี่ตัวดีเลย มานิ่งๆแต่ทำกฤชน้อค  ตุลย์นี่ก็ขยันจังเลยหน้าด้านหน้าทนชั้นยอด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoTal2o ที่ 01-07-2015 03:28:48
เพิ่งจะได้อ่านเรื่องนี้จนมาถึงตอนล่าสุด อดไม่ได้ที่จะแสดงความคิดเห็น
คือเราหมั่นไส้หนึ่ง นางเยอะ ไม่ชัดเจนอะไรสักอย่าง น่าเบิ๊ดกระโหลก ประเด็นนี้คือนางผิดเต็มๆ จะดันทุรังและทิฐิเพื่อ... ก็เข้าใจนะว่านางเป็นลูกคนเดียวถูกพ่อ บริวาร และเพื่อนสปอยล์มาตลอด จักรวาลหมุมรอบตัวนางอะไรประมาณนี้ ก็รู้นะว่ากฤชรักและหึงหวง แต่ก็ยังจะดันทุรังทำแบบนั้น เราเห็นด้วยกับความรู้สึกของกฤชคือคุณจะทำธุรกิจแล้วจำเป็นต้องทำขนาดนี้เหรอ ตอนนี้เขาเรียกร้องแค่นี้ แต่ต่อไปเรียกร้องมากกว่านี้คุณก็จะให้เขาเหรอ มันไม่ใช่ไง

ความรู้สึกเรายังไม่ซาบซึ้งในความรักของคุณหนึ่งที่มีต่อกฤชสักเท่าไร คือถ้าหนึ่งรักกฤชและแคร์ความรู้สึกก็คงจะไม่ถาม
 “นายจะยอมแพ้พี่ตุลย์แบบนี้น่ะเหรอ กฤช...”  ความรักของคุณมันเป็นเกมส์กีฬาเหรอคะคุณหนึ่ง เลือดเย็นนะเกินไปแล้วคะ
"เมื่อเทียบกับตุลย์แล้ว ราคาของผมมีสักเท่าไรเชียว" ออกจะเห็นด้วยกับกฤช ใจมันโหวงเจ็บแปล๊บๆ น่าน้อยใจ เศร้าเสียใจ พยามยามเท่าไรก็ไม่เคยที่จะอยู่ข้างหนึ่งเป็นคนที่หนึ่งไว้วางใจเชื่อใจ รักและให้ความสำคัญได้

ถ้าหนึ่งรักกฤชจริงก็ต้องคิดแล้วว่า เห้ยแฟนเรามันขี้หึงนะ น้องมันบอกแล้วว่าไม่ชอบ หนึ่งก็ต้องระวังตัว ต้องเว้นระยะห่างจากตุลย์หละ แต่นี่ไม่หนึ่งยังทำเหมือนมองไม่เห็นความรู้สึกของกฤชยังเอาความคิดของตัวเองเป็นที่ตั้ง แม้กระทั่งในวันหยุดที่ควรอยู่ด้วยกันเพียงแค่อิพี่ตุลย์โทรมาก็รีบแจ้นออกไปกับเขาเพียงเพราะกลัวไม่ได้ขายไวน์?? ไม่พอยังจะรับของกำนัลจากคนรักเก่า รับมาแล้วไม่บอกคนรักใหม่รุ้อีกปิดบังซ่อนเร้นจนเค้ารุ้เอง พอน้องเอาไปคืนกลับโมโหโกรธา กลายเป็นประเด็นมึนตึงกัน
แล้วยังจะรับมาครั้งที่ 2 แล้วอ้างว่าทนคำรับเร้าไม่ไหว ..ถึงแม้จะรับมาแล้วทิ้งไปตามที่บอกกฤชไป แต่มันก็ไม่ใช่ไง ความรู้สึกกฤชเสียไปแล้วไง มันเหมือนกับหนึ่งไม่สนใจไม่ใส่ใจความรู้สึกของกฤชเลย ที่หนึ่งแสดงออกมันยังไม่ใช่ความรักหรอกคะ

ห่างกันไปเป็นอาทิตย์เราก็นึกว่าหนึ่งจะทบทวนสิ่งที่เป็นเหตุให้ทะเลาะกัน ปรับตัวเข้าหากัน แต่ไม่ใช่ หนึ่งยังคงอยู่กับพี่ตุลย์ไม่พยายามที่จะเว้นช่องว่าง มันเหมือนตอกย้ำคำพูดของกฤชที่บอกว่าหนึ่งเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ธุรกิจประสบผลสำเร็จ ทำไมหละหนึ่งในเมื่อบริษัทรับซื้อมันไม่ได้มีแค่ที่นี่ที่เดียวนี่ ที่นี่ไม่รับก็ยังมีมันทางอื่นอีกเยอะแยะที่จะขยายตลาด ส่งออกต่างประเทศไรงี้หรือไม่ก็ทำไร่แบบครบวงจร ขายเองเลยทำไร่ให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวมีให้หน่วยงานประชาชนเข้าดูงาน เที่ยวชม ทำเป็นโฮมสเตย์ รีสอร์ท ห้องอาหาร ศูนย์แสดงสินค้าของไร่ ฯลฯ แต่ถ้าหนึ่งยังจะเดินทางแนวทางที่หนึ่งทำอยู่ขณะนี้ (พึ่งพาพี่อิ๊ตุลย์) ปัญหาหาเดิมๆ มันก็จะวนลูปอยู่แบบนี้แหละ ปัญหาของทั้งคู่คือไม่เปิดใจคุยกัน ใช้ความรู้สึกในการดำเนินชีวิตมากเกินไปทั้งสองฝ่าย การใช้ชีวิตคู่ไม่คิดแทนกันนะค่ะ มีอะไรให้เปิดใจคุยกัน ไม่เปิดใจเค้าก็ไม่มึทางรู้หรอกว่าเราคิดหรือรู้สึกยังไง..

ที่จริงห่างกันไป ถอยกันคนละก้าวก็ดีเหมือนกัน ค่อยคิดกันไปว่ามีอะไรที่ทำให้เราจูนกันไม่ติด เคยรักกันจริงรึเปล่าทบทวนใจของตัวเองให้ชัดเจน ที่ผ่านมาเคยคิดถึงความรู้สึกของอีกคนรึเปล่า มีสิ่งใดหรือจุดใดที่ละเลยไปรึเปล่า เมื่อคิดได้แล้วก็เปิดใจคุยกัน เอาให้ชัดเจนกันไปเลย

สุดท้ายป้าค่ะ อย่าคิดแทนคุณหนึ่งคะ ถึงจะเลี้ยงมาแต่ป้าไม่ใช่คุณหนึ่งไม่ต้องคิดแทนคุณหนึ่งนะค่ะ คุณหนึ่งโตแล้วมีผัวแล้วคิดเองได้ อย่าทำให้ครอบครัวเค้าแตกแยกไม่ดีคะมันบาป

#ทีมกฤช#ปลอบใจกฤช#อินแรงงงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: P★RiTŸ ที่ 01-07-2015 04:11:39
แก่แล้ว ก็น่าจะอยู่ส่วนแก่นะคะ #ยิ้มแรง o18
ดราม่า ร้องไห้ก่อนนอนซะงั้น
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 01-07-2015 04:14:59
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 01-07-2015 04:25:14
ร้องไห้ สงสารหนึ่งตะวัน สงสารกฤช มันยากอะไรขนาดนี้ที่จะอยู่ด้วยกัน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหญิง ที่ 01-07-2015 04:26:14
รำคาญหนึ่งมาก ทำธุรกิจ ขายสินค้า หรือขายตัว?
อายุก็เยอะแล้วทำไมคิดไม่ได้นะ สำหรับเราการกระทำของนางคือการนอกใจอ่ะ
ทำไมกฤชต้องทนเรื่องแบบนี้ด้วย แล้วคือเคยคบอิตุลย์ก็น่าจะรู้สันดานฮีป่ะว่าเป็นยังไง
ยอมให้คนอื่นดูถูกคนที่เรารักขนาดนี้ได้เหรอ หนึ่งแค่หลงป่ะไม่ได้รักกฤชอ่ะ

อ่านแล้วอยากให้จบแบบกฤชมีแฟนใหม่ไปเลย ปล่อยให้นางอยู่กับอิป้าและอิตุลย์ต่อไป เหมาะกันดี
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 01-07-2015 05:23:05
 :z3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 01-07-2015 05:30:06
เป็นบทเรียนกันไป เรื่องทั้งหมดเกิดจาก ความรักที่เร็วเกินไป ขาดการสื่อสาร คาดหวังว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจ เรื่อง ฐานะ อะไรต่างๆ มันก็แค่อุปสรรค ที่มาขวางให้ทั้งคู่ถ้ามั่นคงพอมันก็จะผ่านไปได้อยู่แล้ว


จบวันนี้เพื่อ เริ่มต้นใหม่ที่ดีกว่าคือหนทางที่ดีที่สุด ให้อิกฤชได้พิสูจน์ตัวเอง ให้นายน้อยได้ทบทวนความคิดในใจที่มันขัดแย้งกันอยู่เนอะ พรุ่งนี้ไม่สายที่จะรักกัน

ปอลิง ปร้าคะปร้าเสือกไรคะ หวังดีจริงดูไม่ออกเหรอคะ ว่าคนดีเลว มันต่างกันยังไงคนแบบนี้ ที่เคยทิ้งคุณหนูของปร้าไป มีคู่หมั้นคู่หมาย  คนที่มาแย่งของคนอื่นหน้าด้านๆแบบนี้ นี่เรียกว่าคนที่เหมาะสมกับคุณหนูที่รักยิ่งของปร้าเหรอคะ เหอะๆ แก่จนจะลงโลง ยังมองว่าคนมีเงินแปลว่าจะเป็นคนดี
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: kautumn ที่ 01-07-2015 06:45:03
ด่าใครดีด่าป้าที่เลี้ยงคุณหนึีงดีกว่าแกรับสินบนอีตุลย์มาใชีไหม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 01-07-2015 07:09:41
รักก้เจ็บ เลิกก็เจ็บ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixa ที่ 01-07-2015 07:11:05
งงกับกฤชและยายป้ามาก
ป้ารู้อะไรมั้ย ทางนี้แค่เด็กในไร่ แต่ทางอิพี่ตุลย์นี่จะแต่งงานอยู่แล้ว
แบบไหนน่าเกลียด ถามใจป้าซิ
กฤชก็ไม่คุย ไม่พูด ไม่ฟังพี่หนึ่งเลย มโนล้วน
ถ้าอิตุลย์มันทำดี นายน้อยจะผ่ายผอม ตรอมใจเหรอ
ไอ่บ้าๆๆๆๆๆๆๆ โกรธแกว่ะ
สงสารนายน้อย นี่ก็คิดถึง แต่ก็ไม่กล้าโทร
เข้มแข็งไว้นะ นายน้อย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: kojibara ที่ 01-07-2015 07:13:22
เจ็บกันทั้งสองฝ่าย สงสารทั้งคู่
นายน้อยก็อ้อนวอนไม่ให้ไป คำพูดน่าสงสารมาก
กฤชก็เจ็บช้ำจากลมปากคนอื่นมาเยอะ
บางทีเวลาช่วงนี้มันอาจทำให้ทั้งคู่เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
แล้วเมื่อมาเจอกันอีกครั้ง คงเข้มแข็งพอที่จะอดทนไปด้วยกันได้

อิ่มมาม่าก่อนไปทำงานเลย  :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 01-07-2015 07:17:04
 :m15:  :m15: ไม่รู้จะเม้นยังไงจุกอก  :m15: กฤชพูซะเศร้าเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Malimaru ที่ 01-07-2015 07:31:55
เพิ่งมาตามอ่านรวดเดียวจนถึงตอนล่าสุด
อยากจะบอกว่าไม่เคยผิดหวังกับการตามอ่านนิยายของคุณ -west- สักเรื่อง (แหม่...ได้ข่าวว่ายังตามอ่านไม่หมด ฮ่า ฮ่า)

ชอบภาษาและการบรรยายมากจริงๆค่ะ ไหลลื่น เห็นภาพ...
อ่านบางฉากแล้วอาการหนักมากถึงขนาดได้กลิ่นและรู้สึกชื้นตาม (ฮ่า ฮ่า ฮ่า...งานมโนนี่ถนัด - อุ๊ย! หมายถึงฉากไร่นาอะไรเทือกนั้นนะคะ หาใช่ฉากเข้าพระเข้านายไม่ กรั่ก กรั่ก กรั่ก)

เราจะติดตามงานเขียนของคุณ -west- ต่อไปเรื่อยๆค่ะ...
ก็หลงรักตัวอักษรของคุณ -west- เข้าแล้วนี่เนอะ ก็ต้องเป็นกำลังใจให้กันและกันไปนานๆ ^^

เอาใจช่วยหนึ่งให้ต่อสู้เพื่อพ่อพระเอกด้อยวาสนาของอิชั้นจนสำเร็จค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 01-07-2015 07:39:53
สงสารทั้งคู่ กลายเป็นรักกันไม่ได้ซะงั้น
กฤชก็กลัวคนอื่นจะมองหนึ่งตะวันไม่ดี
หนึ่งก็อาจจะเอาแต่โทษว่าตัวเองผิดก็ได้

ส่วนป้าจิ๋ว ไหนว่าเลี้ยงกนึ่งตะวันมา
ไม่รู้เหรอว่าแบบไหนที่หนึ่งตะวันสุข
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 01-07-2015 07:47:21
บอกตรงๆค่ะ
ว่าถ้าไม่มีอิป้าจิ๋วเรื่องมันจะไม่เป็นแบบนี้
#ร้องไห้หนักมาก

โถ กฤชเอ้ย
แม่งโดนตอกย้ำซ้ำซากซ้ำคำ
มาจากอิพี่ตุลย์ไม่เท่าไหร่
นี่มาจากคนในบ้านซะนี่
ชิบหายค่ะ คำเดียว

 :katai1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 01-07-2015 07:49:44
เห้อออออออ ป้ามาเชือดนิ่มๆ แบบนี้ แม่มมมม คุณตุลให้มาเท่าไหร่ ตอบบบบบ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 01-07-2015 08:57:58
โอ๊ย....ตูเศร้า


แงๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 01-07-2015 09:20:51
อ่านซ้ำอีกรอบ เพื่อไม่ให้ใจความอะไรตกหล่นไป และเกิดแว่บความคิดใหม่

หรือป้าจิ๋วจะพูดกระตุ้นให้กฤชได้คิด ไม่ได้มีเจตนาไม่ดีอะไร
เพราะป้าน่าจะดูออกว่าคุณหนึ่งรักหรือชอบใครมากกว่า และจะมีความสุขเมื่ออยู่กับใครมากกว่า

แล้วเราคิดว่าพ่อของคุณหนึ่ง น่าจะพอทราบเรื่องนี้อยู่บ้าง เพียงแต่ไม่ได้พูดหรือช่วยอะไรเป็นกิจลักษณะ เพราะทั้งสองคนก็โตแล้ว แต่พ่อของคุณหนึ่งพยายามผลักดันให้กฤชเติบโตไปในทางที่ควรเป็น เราว่าพ่อของคุณหนึ่งก็รักกฤชมากเหมือนกันนะ

และสุดท้าย เราว่าไอ้คุณตุลย์ควรจะเจออะไรที่เจ็บปวดมากกว่านี้มั้ย ร้ายมาซะขนาดนี้อ่ะ!

ปล.คุณหนึ่งจะเฉลยมั้ยคะ ว่าหลงรักกฤชตอนไหน นี่อยากรู้อ่ะ 55555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: inhyung ที่ 01-07-2015 09:26:47
จังหวะและเวลามันตลาไปหมด  ป้าคนนั้นก็เหลือเกินจริง ถึงจะเลี้ยงกันมาแต่เด็กแต่พูดขนาดนี้ก็นะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 01-07-2015 09:31:08
ม่ายยยยยยยยย
มาก่อนวันอาทิตย์เดี๋ยวนี้เลยน้าา *คุณหนึ่งสั่งมาา*
โอ้ยยเจ็บกระดองใจจจจ
สงสารกฤช สงสารนายน้อยยย
ป้านี่ก็ยุแยง ตุลย์ให้เงินรึ๊ ?

อยากให้นายน้อยมาง้อกฤช
กลับมาจากกรุงเทพเลยคุณหนึ่งงง !
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: evz ที่ 01-07-2015 09:40:46
บรรยากาศในเรื่องก็เศร้า ตอนที่อ่านอยู่นี่ฝนก็ตกพรำๆ เศร้าหนักไปอีกพาลจะร้องไห้ตาม :hao5:

เอาจริงๆตอนนี้แอบหงุดหงิดกฤชนิดหน่อย ทั้งที่ตั้งใจขับรถข้ามจังหวัดไปถึงขนาดนั้น
กับนายน้อยก็ยังไม่ได้คุยแม้แต่คำเดียว ดูจากสภาพก็น่าจะรู้ว่านายน้อยกินไม่ได้นอนไม่หลับขนาดไหน
ป้าจิ๋วก็เข้าใจว่ารักนายน้อย แต่ไม่ต้องพูดขนาดนั้นก็ได้นี่คะ คนเขาจะกลับมาง้อกัน ไปกันใหญ่แล้ว
ป้าจิ๋วที่หวังดีกับนานน้อยรู้มั้ยคำทำนายน้อยร้องไห้ขนาดไหน กฤชก็ด้วย :serius2:

ตอนหน้าไม่มาม่าแล้วใช่มั้ยคะ ขอให้ดีกันสักที เปิดการ์ดเรียกเดอะแก๊งมาช่วยได้มั้ยคะ
การ์ดโจ้รอบนี้ช่วยได้ครึ่งทาง เจอการ์ดกับดักป้าจิ๋วไป กฤชร่อแร่เลย 555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 01-07-2015 09:57:15
อย่าเลิกกันนนน อย่าทำแบบนี้ๆๆๆๆ :m15:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 01-07-2015 10:18:03
 :sad4: :hao5: :o12: ป้าจิ๋วนี้  :z3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 01-07-2015 10:21:29
บีบหัวใจมากเลยจ้าา
ถึงเวลาที่หนึ่งตะวันจะกล้าทำอะไรสักทีเนอะ
เข้าใจกฤชเลยอะ ถ้าพยายามคนเดียวมันก็คงต้องจบแบบนี้
ตบอีป้าแม่บ้านแม่นมนั่นได้มั้ยนะ  :katai4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 01-07-2015 10:29:41
 :sad4: ทำไมมันออกมารูปแบบนี้ รักกันแต่ไม่เข้าใจกัน คนที่ทำให้เกิดเป็นเรื่องเป็นราวขนาดนี้เราว่าป้าจิ๋วจุดชนวนที่สุดการแตกหักนี้ถึงได้เกิด โอ้ยยยย  :hao5:

 :pig4: คุณwest ค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 01-07-2015 10:31:44
ป้าจิ๋วยุ่งไรด้วยนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Kaewkaew ที่ 01-07-2015 10:48:16
ก็ทีแรกว่าจะเชียร์ให้ห่างกันนั่นแหละ

พอเป็นแบบนี้แล้ว มันไม่ได้ต่างอะไรกับเลิกเลย
กฤชฟังป้าจิ๋ว แกพูดถูก ตอนนี้ยังคิดเหตุผลค้านแกไม่ออก
แต่ป้าแกต้องเข้าใจว่าความเหมาะสมกับความรักมันต่างกัน
เหมาะสมแต่ไม่จำเป็นต้องรักกัน

พูดตามตรงว่าสงสารกฤช สงสารหนึ่งด้วย
หม้อยักษ์เลยแหละ มาม่ามื้อนี้ :hao5:

ตอนหนึ่งตะวันร้องขอกฤชนี่แบบ สะเทือนใจโคตร
สงสารอะ.. อาทิตย์ที่กฤชกลับไร วันต่อมาดันกลายเป็นว่าลา
ตายอะ ไม่อกแตกตายก็ช้ำในตาย

แล้วจะทำยังไงกันต่อ... รอ...
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: kukkikkooka ที่ 01-07-2015 10:56:35
โอ้ววว รอดูตอนต่อไปปปป

 :hao5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 01-07-2015 11:01:40
ป้าจิ๋วอยากให้คุณหนูตัวเองเป็นเมียน้อยตุลย์เหรอคะ
แล้วป้าก็ไม่ได้บอกว่ากฤชมาหาด้วยใช่ไหม เฮ้อออออ
ป้านะป้า สงสัยป้าคงจะไม่ชอบครอบครัวกฤช
คราวนี้จะทำไงล่ะคุณหนึ่ง ให้ป้าจิ๋วหาทางออกให้นะคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 01-07-2015 11:12:59
นายน้อยเสียใจไม่น้อยกว่ากฤชนะ สงสารทั้งคู่เลย

หาจุดลงตัวของชีวิตคู่ต่อไป สู้ๆ ค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 01-07-2015 11:29:47
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 01-07-2015 11:38:39
สงสารทั้งคู่เลย คุณหนึ่งคงรอกฤชไปง้อ
แต่พอกฤชเงียบหาย คงมีเวลาคิดเรื่องที่ผ่านมา
สุดท้ายมันก็ช้าไป
การที่กฤชถอยมาตั้งหลักให้ตัวเอง คงดีกว่าจะดันทุรัง
แล้วเก็บมาคิดมาก สะสมไว้เรื่อยๆ คงระเบิดออกมายิ่งกว่านี้

แล้วใครจะมาเป็นกาวใจช่วยทั้งคนคืนดีกัน

ส่วนคุณป้าจิ๋ว คือไรค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: am_am ที่ 01-07-2015 13:03:05
เพิ่งจะได้อ่านเรื่องนี้จนมาถึงตอนล่าสุด อดไม่ได้ที่จะแสดงความคิดเห็น
คือเราหมั่นไส้หนึ่ง นางเยอะ ไม่ชัดเจนอะไรสักอย่าง น่าเบิ๊ดกระโหลก ประเด็นนี้คือนางผิดเต็มๆ จะดันทุรังและทิฐิเพื่อ... ก็เข้าใจนะว่านางเป็นลูกคนเดียวถูกพ่อ บริวาร และเพื่อนสปอยล์มาตลอด จักรวาลหมุมรอบตัวนางอะไรประมาณนี้ ก็รู้นะว่ากฤชรักและหึงหวง แต่ก็ยังจะดันทุรังทำแบบนั้น เราเห็นด้วยกับความรู้สึกของกฤชคือคุณจะทำธุรกิจแล้วจำเป็นต้องทำขนาดนี้เหรอ ตอนนี้เขาเรียกร้องแค่นี้ แต่ต่อไปเรียกร้องมากกว่านี้คุณก็จะให้เขาเหรอ มันไม่ใช่ไง

ความรู้สึกเรายังไม่ซาบซึ้งในความรักของคุณหนึ่งที่มีต่อกฤชสักเท่าไร คือถ้าหนึ่งรักกฤชและแคร์ความรู้สึกก็คงจะไม่ถาม
 “นายจะยอมแพ้พี่ตุลย์แบบนี้น่ะเหรอ กฤช...”  ความรักของคุณมันเป็นเกมส์กีฬาเหรอคะคุณหนึ่ง เลือดเย็นนะเกินไปแล้วคะ
"เมื่อเทียบกับตุลย์แล้ว ราคาของผมมีสักเท่าไรเชียว" ออกจะเห็นด้วยกับกฤช ใจมันโหวงเจ็บแปล๊บๆ น่าน้อยใจ เศร้าเสียใจ พยามยามเท่าไรก็ไม่เคยที่จะอยู่ข้างหนึ่งเป็นคนที่หนึ่งไว้วางใจเชื่อใจ รักและให้ความสำคัญได้

ถ้าหนึ่งรักกฤชจริงก็ต้องคิดแล้วว่า เห้ยแฟนเรามันขี้หึงนะ น้องมันบอกแล้วว่าไม่ชอบ หนึ่งก็ต้องระวังตัว ต้องเว้นระยะห่างจากตุลย์หละ แต่นี่ไม่หนึ่งยังทำเหมือนมองไม่เห็นความรู้สึกของกฤชยังเอาความคิดของตัวเองเป็นที่ตั้ง แม้กระทั่งในวันหยุดที่ควรอยู่ด้วยกันเพียงแค่อิพี่ตุลย์โทรมาก็รีบแจ้นออกไปกับเขาเพียงเพราะกลัวไม่ได้ขายไวน์?? ไม่พอยังจะรับของกำนัลจากคนรักเก่า รับมาแล้วไม่บอกคนรักใหม่รุ้อีกปิดบังซ่อนเร้นจนเค้ารุ้เอง พอน้องเอาไปคืนกลับโมโหโกรธา กลายเป็นประเด็นมึนตึงกัน
แล้วยังจะรับมาครั้งที่ 2 แล้วอ้างว่าทนคำรับเร้าไม่ไหว ..ถึงแม้จะรับมาแล้วทิ้งไปตามที่บอกกฤชไป แต่มันก็ไม่ใช่ไง ความรู้สึกกฤชเสียไปแล้วไง มันเหมือนกับหนึ่งไม่สนใจไม่ใส่ใจความรู้สึกของกฤชเลย ที่หนึ่งแสดงออกมันยังไม่ใช่ความรักหรอกคะ

ห่างกันไปเป็นอาทิตย์เราก็นึกว่าหนึ่งจะทบทวนสิ่งที่เป็นเหตุให้ทะเลาะกัน ปรับตัวเข้าหากัน แต่ไม่ใช่ หนึ่งยังคงอยู่กับพี่ตุลย์ไม่พยายามที่จะเว้นช่องว่าง มันเหมือนตอกย้ำคำพูดของกฤชที่บอกว่าหนึ่งเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ธุรกิจประสบผลสำเร็จ ทำไมหละหนึ่งในเมื่อบริษัทรับซื้อมันไม่ได้มีแค่ที่นี่ที่เดียวนี่ ที่นี่ไม่รับก็ยังมีมันทางอื่นอีกเยอะแยะที่จะขยายตลาด ส่งออกต่างประเทศไรงี้หรือไม่ก็ทำไร่แบบครบวงจร ขายเองเลยทำไร่ให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวมีให้หน่วยงานประชาชนเข้าดูงาน เที่ยวชม ทำเป็นโฮมสเตย์ รีสอร์ท ห้องอาหาร ศูนย์แสดงสินค้าของไร่ ฯลฯ แต่ถ้าหนึ่งยังจะเดินทางแนวทางที่หนึ่งทำอยู่ขณะนี้ (พึ่งพาพี่อิ๊ตุลย์) ปัญหาหาเดิมๆ มันก็จะวนลูปอยู่แบบนี้แหละ ปัญหาของทั้งคู่คือไม่เปิดใจคุยกัน ใช้ความรู้สึกในการดำเนินชีวิตมากเกินไปทั้งสองฝ่าย การใช้ชีวิตคู่ไม่คิดแทนกันนะค่ะ มีอะไรให้เปิดใจคุยกัน ไม่เปิดใจเค้าก็ไม่มึทางรู้หรอกว่าเราคิดหรือรู้สึกยังไง..

ที่จริงห่างกันไป ถอยกันคนละก้าวก็ดีเหมือนกัน ค่อยคิดกันไปว่ามีอะไรที่ทำให้เราจูนกันไม่ติด เคยรักกันจริงรึเปล่าทบทวนใจของตัวเองให้ชัดเจน ที่ผ่านมาเคยคิดถึงความรู้สึกของอีกคนรึเปล่า มีสิ่งใดหรือจุดใดที่ละเลยไปรึเปล่า เมื่อคิดได้แล้วก็เปิดใจคุยกัน เอาให้ชัดเจนกันไปเลย

สุดท้ายป้าค่ะ อย่าคิดแทนคุณหนึ่งคะ ถึงจะเลี้ยงมาแต่ป้าไม่ใช่คุณหนึ่งไม่ต้องคิดแทนคุณหนึ่งนะค่ะ คุณหนึ่งโตแล้วมีผัวแล้วคิดเองได้ อย่าทำให้ครอบครัวเค้าแตกแยกไม่ดีคะมันบาป

#ทีมกฤช#ปลอบใจกฤช#อินแรงงงงงงงงงง
เม้นได้โดนใจเรามาก เราทีมเดียวกัน ตอนนี้ทำเราเสียน้ำตามาก
ไม่ได้เสียให้หนึ่ง แต่เสียให้กฤช กฤชทำถูกแล้ว ที่ถอยออกมา
ความรู้เราก็มี ทำไมต้องไปทนให้เค้าดูถูก #ทีมกฤช#
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 01-07-2015 14:31:32
ตอนที่แล้วถึงกับไม่กล้าเม้น
มาตอนนี้พีคจุกอกตายไปเลย
สงสารหนึ่งตะวัน ทำไมเรารู้สึกว่ากฤชไม่ฟังอะไรเลย
ทุกครั้งที่หนึ่งพยายามจะบอก
กฤชจะบอกว่า ไม่อยากฟัง ,ไม่เป็นไรครับ ,พอแล้ว, ผมเข้าใจแล้ว
ทั้งๆที่คิดเองทั้งหมด หนึ่งอาจจะผิดที่ยังติดต่อ
แต่มันผิดขนาดนี้มั้ย ทุกต้องเจ็บขนาดนี้

เครียดดดดดอดดดดดดดดดด (อินจนกัดกร้าม ปวดหัวตุบๆเลยอ่ะ แง)
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Ba_wh99 ที่ 01-07-2015 14:52:48
อืม สู้ๆนะทั้งสองคน
พูดไม่ออก รักกันแล้วต้องเลิกกันมันแบบนี้นี่เอง
เป็นสภาพสังคมบังคับสินะ
กฤชทำได้ดีมากเลย ออกไปทำงานอื่นแหละ หมอหมาดีจริงๆนะ ดูดีจะตายยยย
ส่วนคุณหนึ่ง เข้าใจแล้วยัง ที่เหลือคือคุนหนึ่งต้องทำต่อละ ทำไรดีอ้ะ รอดูอยุ 55555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 01-07-2015 15:40:52
ดราม่าจังเลย โอ้ยยยยยบีบคั้นหัวใจ
 :sad4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: thelittlemaster ที่ 01-07-2015 16:01:13
กฤช ฮือๆๆๆๆๆๆๆ มาซบอกเราก็ได้  :hao5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: kosmos ที่ 01-07-2015 16:31:55
จะว่าแปลกไหมที่เราสมน้ำหน้าหนึ่งตะวัน
กฤชพูดให้พอกับตุลย์แต่หนึ่งก็ไม่ฟัง เป็นไงล่ะ พอเขาไปก็ฟูมฟาย
มาม่าอีกสักถ้วยได้ไหมอ่ะ หมั่นไส้หนึ่งตะวัน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 01-07-2015 17:41:40
สงสารทั้งคู่นะ นายน้อยคงจะคิดได้มากขึ้นแล้วนะคะ
แต่มันก็คงช้าไป กฤชตัดสินใจออกไปอยู่ข้างนอกแล้ว
มันคงดีกับทั้งคู่ ถอยออกมาให้กฤชได้ไปทำตามความฝันที่ตั้งใจไว้มานาน
ให้นายน้อยได้ลองคิดทบทวนเยอะๆว่ารักกฤช ต้องการกฤชมากแค่ไหน
ให้กฤชได้ใช้เวลาได้ทำงานที่เป็นของตัวเอง คนอื่นจะได้ไม่มาว่าได้อีกว่าเกาะนายน้อย

 :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: mpp ที่ 01-07-2015 18:16:44
นี่เมื่อตะกี้เพิ่งไปอ่านพี่มินน้องเจนมา รายนั้นก็จัดมาม่าขั้นหนัก คุณป๋าสั่งเลิก
เหตุผลเพราะความไม่เหมาะสมทางสังคมมา ไอเราก็ช้ำใจหนักมาก ออกจากกระทู้นั้นมาแบบอ่อนเปลี้ย
ลากกายหยาบมาทู้นี้ เห็นคุณเวสสึบอกว่าใกล้จะเลิกมาม่าละ
ไอเราก้ลั้นลาเข้ามาอ่านอย่างสบายใจ คิดว่าอะไรๆคงดีขึ้นแล้วล่ะ
พาร์ทก่อนโกรธคุณหนึ่งแรง พิมพ์คอมเมนท์ด้วยสีหน้าประหนึ่งโดนไอโจ้กระโดดดีดหู
มาพาร์ทนี้ เม้นไปสูดน้ำมูกไป ร้องไห้แรงกว่าไปอี๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!

คือคนอ่านนี่เจ็บกระดองใจขั้นสุด ไปตัดพ้อในเฟสมารอบนึงละ (ฮา)
อะไรมันจะประจวบเหมาะ โดนประเด็นคนนอกมองเรื่องความเหมาะสมเป็นหลักโจมตีทั้งคู่
ถือว่าหน้าตาฐานะบริบททางสังคมสำคัญ มากกว่าความรัก มากกว่าความรู้สึก มากกว่าความสุข
เข้าใจความคิดเห็นของผู้ใหญ่นะคะ (ทั้งป้าจิ๋ว ทั้งป๋าเตเรื่องโน้นด้วย)
แต่ที่ข้องใจคือทำไมไม่คิดถึงความสุขเป็นสำคัญ
ทำแบบนี้ก็เหมือนยื่นมีดให้เค้าฆ่าตัวตายทั้งเป็นนี่แหละค่ะ


นาทีนี้ อับจนคำพูดใดใด กฤซก็ยอมจำนนกับเรื่องนี้แล้ว
นี่ก็ได้แต่หวังว่าคุณหนึ่งจะทำอะไรสักอย่างสักที #ยังโกรธคุณหนึ่งอยู่ 555555555555
ตอนนี้คงต้องบัยยยยยยยยยยยยยยยยยยข่ะ
เราต้องลบไปรักษาแผลใจสักพัก จะกลับมาเมื่ออะไรๆดีขึ้น(จริงๆ)นะคะ #ผ่างงงง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: แก้วเจ้าจอม ที่ 01-07-2015 18:33:05
เฮ้อ ความรักของผู้ใหญ่มันช่างน่าสับสน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: manowdino ที่ 01-07-2015 19:06:55
ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน ถ้าไม่ำด้ไปทำร้ายใคร
ก้ตัดสินด้วยตัวเองเถอะ คนไทยยึดเกียรติยศมากกว่าความพยายาม
บางคนขยันทำงาน และประสบความสำเร็จ น่าชื่นชมกว่าตั้งเยอะ
ไม่เกี่ยวเลยจริงๆ ;_;
ไม่เอานะกฤชอยาายอมแพ้ง่ายๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: TR ที่ 01-07-2015 19:18:23
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ อยากจะด่าตัวเองว่าพล่ดไปได้ไง
ปกติเราชอบทุกเรื่องของคุณเวสต์อยู่แล้ว แต่เรื่องนี้คลาดสายตาไปได้ไง?!

มาอ่านก็มาเจอตอนมาม่าหนักหน่วงเลยทีเดียว
ตอนต้นเรื่องใสๆ แบ๊วๆ มาตอนนี้แบ๊วไม่ออกแล้ว

ตอนนี้อิตุลย์ผิดเต็มประตูน่ะใช่ แต่อิป้าคะ อิป้าก็ผิดไม่แพ้กันค่ะ!!!
เข้าใจกฤชนะ เราไม่คิดว่ากฤชหนีปัญหา
เราว่ากฤชพยายามแล้วเห็นจากก่อนหน้าที่ยอมอยู่เฉยๆที่กรุงเทพ อยู่เป็นผัวเก็บของหนึ่ง
แต่จะให้กฤชอยู่อย่างนั้นไปตลอด มันไม่ได้หรอกนะ
ยิ่งหนึ่งไม่เปลี่ยนตัวเอง ยังยอมอิตุลย์อยู่ตลอดๆๆ และนอกจากนั้นก็ไม่คิดหาวิธีที่จะทำให้อยู่กันได้อย่างไม่โดนครหา
หนึ่งทำแค่ปล่อยทุกอย่างไปเรื่อยๆ ตุลย์เข้ามาก็เออออ แต่อีกมือนึงก็ดึงกฤชไว้
ขนาดกฤชหนีกลับ หนึ่งไม่มีมาสักมิสคอล! ถึงแม้จะหมดอาลัยตายอยากแต่ก็ยังยอมปล่อยให้อิตุลย์เข้ามาหาทุกวัน
หนึ่งไม่เด็ดขาด หนึ่งไม่ชัดเจน ถึงแม้กฤชจะทำยังไง พุ่งชนขนาดไหน ก็ไม่มีผลอะไร
ดีแล้วที่กฤชถอยออกมา

เข้าใจนะว่าจากกันทั้งที่ยังรักมันเจ็บปวด
แต่มันควรถึงเวลาแล้วที่หนึ่งควรจะแสดงออกถึงความต้องการกฤชด้วยตัวเอง
ก่อนหน้า หนึ่งยืมมือคนอื่นตลอด ใใช้ไอ้โจ้บ้างล่ะ ใช้พอร์ชบ้างล่ะ
ควรมีสักครั้งที่หนึ่งพุ่งชนด้วยตัวเองได้แล้ว
ขีดเส้นแบ่งความสัมพันธ์กับตุลย์ให้ชัดเจน วิ่งตามกฤชด้วยตัวเองบ้าง!

การที่กฤชถอยไปก็ดีแล้ว หนึ่งจะได้รู้ตัวสักที จะได้เรียนรู้ที่จะจัดการความสัมพันธ์สักที
งานนี้ขออยู่ #ทีมกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Pamaipraewa ที่ 01-07-2015 19:50:29
ทำไมเราโมโหยัยป้าจิ๋วววววว อีกนิดเดียวเอง!! อีกนิดเดียวกฤชก็จะเข้าไปแล้วววววว!! :katai1:

ตับไตไส้พุงระเบิดไปแล้วค่ะ ต้องการตอนหน้าแบบด่วนๆ

รออ่านต่อนะคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 01-07-2015 19:58:31
ความจริงอันแสนโหดร้ายที่ต้องยอมรับ เข้าใจกฤชที่คิดแบบนั้นนะ อดทนมานาน ที่เหลือก็อยู่ที่นายน้อยแล้ว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 01-07-2015 21:32:25
ถูกต้องทุกคำพูดของป้าเลย  แต่ความรักชนะทุกสิ่ง
   :hao5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 01-07-2015 22:37:21
อยากอ่านต่อแล้ว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 01-07-2015 22:42:18
เรื่องมันเศร้า  :o12:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 01-07-2015 22:54:39
พี่ตุลย์กับป๋าจิ๋วนี่ได้กันก็ดีนะคะ เข้าอกเข้าใจกันดีเหลือเกืน ฮึ!!

นี่สงสารกฤชมาก อ่านแล้วจะร้องตาม จุก หน่วง หายใจไม่ออก ฮืออออออ  :hao5:
ส่วนตัวคิดว่าดีแล้วที่กฤชตัดสินใจแบบนี้ เอาให้เด็ดขาดไปเลยสักที เพราะถ้ามัวแต่ตามง้อพี่หนึ่งแล้วปล่อยให้เขาจับมือกับธุรกิจแบบที่คนอื่นก็พยายามจะแทรกแซงเข้ามาในความรักเนี่ย รู้สึกว่าสุดท้ายแล้วความสัมพันธ์มันก็อาจจะวนลูปอยู่แบบนั้น ถึงตอนนี้พี่หนึ่งจะบอกว่าจะไม่ยุ่งกับพี่ตุลย์แล้วก็เถอะ ส่วนตัวรู้สึกว่ายิ่งกฤชโอ๋พี่หนึ่งมากเท่าไหร่ ก็เหมือนกับเป็นการเปิดโอกาสให้ทำร้ายกันได้เรื่อยๆ นี่ปกติเราทีมพี่หนึ่งมาตลอดนะ แต่พอแบบนี้ขอย้ายฝั่งชั่วคราวค่ะ 55555555555555 ตอนนี้ทีมกฤชแบบเต็มตัว สงสารมากอะไรมาก มาเจอป้าจิ๋วพูดไปแบบนั้นอีก โอ้ยป้าขาาาาาาาาาาาาา  :katai1:

เห็นกฤชร้องไห้แล้วมันเกินไปจะทน ฮืออออออออออ  :hao5:

ถ้าเป็นเรื่องของความเหมาะสมกฤชก็สู้พี่ตุลย์ไม่ได้อยู่แล้วแหละ
แต่ถ้าเป็นเรื่องความรักเชื่อมั่นมากกว่ากฤชไม่แพ้ แต่ชีวิตมันต้องเดินหน้าต่อนะ
จะให้ความสัมพันธ์แบบรักๆ หึงๆ หวงๆ วนเวียนอยู่แบบนั้นมันก็ไม่มีความสุขสักทีอ่ะ
กฤชต้องทำอะไรสักอย่างบ้าง นี่เราเชื่อการตัดสินใจของกฤชมากว่าทุกอย่างมันจะออกมาดี TvT

อันนี้มาม่าหมดถ้วยแล้วใช่มั้ยคะ? จะรอตอนหน้านะ /หันไปกอดโจ้  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 01-07-2015 23:09:31
โอย

ประโยคต่อว่าของหนึ่งบาดใจจริงๆ

ใครๆ ก็หวังดี แต่ทำร้ายกันอย่างเลือดเย็น

เห็นใจทั้งหนึ่งทั้งกฤชเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 01-07-2015 23:39:37
พูดไม่ออก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: MUSIX ที่ 02-07-2015 00:00:22
เป็นอะไรที่ปวดใจมาก ทุกอย่างต่างมีเหตุผลในตัวของมันเองอยู่แล้ว
อยากรู้ว่าหนึ่งตะวันจะทำยังไงต่อไป สงสารทั้งคู่เลยอ่า T__T
 :z3: :hao5: :mew6: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: ลูกกุญแจ ที่ 02-07-2015 01:18:08
 :hao5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 02-07-2015 11:19:24
^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: p.spring ที่ 02-07-2015 18:50:33
แค่รักกันคงไม่พอสินะ แต่บางทีความรักก็เป็นเรื่องของคนสองคนนะ

กฤช ไปคราวนี้กลับตั้งทัดเทียมนายน้อยให้ได้นะ นายจะได้ไม่คิดมากอีก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: New_Tai ที่ 02-07-2015 19:47:53
โอ้ยยย มันพูดไม่ออกเลอไง  :z3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 02-07-2015 20:50:45
หน่วงได้ใจมากกกก ฮือออ ไอ้เราก็ชอบฉากหน่วง อินจัดดดด  :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
 :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 02-07-2015 20:53:30
ร้องไห้หนักมาก ฮือออ สงสารทั้งสองเลย อยากกรีดร้องโอ้ยยย ทรมานนนน ต่อมาม่าอีกถ้วยสิ 5555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Ink ที่ 02-07-2015 21:41:11
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน #โอบตะวัน เป็นครั้งแรก อ่านทีเดียว 24 ตอนเลย อินมาก นอนอ่านจนแม่ต้องเรียกไปกินข้าว
เป็นหนึ่งในไม่กี่เรื่องเลยที่เราอ่านแล้วเราอินมากขนาดนี้ การบรรยาย บทสนทนาต่างๆ อ่านแล้วอินมากจริงๆ
ซีนไหนที่อึดอัดอึมครึม เรารู้สึกอึดอัดตาม ซีนจีบกันเขินๆยิ้มๆ เรายิ้มเราเขินตาม ซีนไหนดราม่าเศร้าร้องไห้ เราร้องไห้ตาม
ขอบคุณ คุณ west มากจริงๆ ที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆ แบบนี้ให้เราได้อ่านและชื่นชม

พูดถึงตัวละครบ้างดีกว่า ตอนเริ่มอ่านก็รักคุณกฤชแล้ว 555555 สเป็คเราต้องเหมือนน้องแพทแน่ๆ >///<
สู้งาน กตัญญู รักครอบครัว จริงจัง แต่ก็ไม่เคร่งขรึม ฮืออออออออ ฉันรักเค้า 55555555
แอบหงุดหงิดที่คุณกฤชให้ความหวังนายน้อย แต่ก็เข้าใจคุณกฤชอีกว่าคนไม่เคยชอบผู้ชายน่ะเนอะ แต่ก็หงุดหงิดอยู่ดี 55555
สำหรับนายน้อย ไม่ชอบนิสัยแบบนี้จริงๆ 555555 หรือด้วยความที่เราเป็นลูกคนกลางด้วยรึเปล่าก็ไม่รู้ เลยไม่ชอบ
แต่เวลานายน้อยทำตัวน่ารักก็น่ารักจริงๆ น่ารักมากจนเราก็รัก ฮืออออออออออ รักอีกแล้ว 5555555
หมายเหตุ หนูอุส่าห์รักป้าจิ๋วที่คอยอยู่ข้างคุณกฤช เสียแรงที่หนูไว้ใจ ฮือออออออออออ ไม่รักป้าแล้ว

และปัญหาที่เกิดตอนนี้ไม่อยากตัดสินเลยว่าใครผิดใครถูก นายน้อยก็ต้องทำงาน เราเข้าใจ แต่รับแหวนมาก็ไม่ใช่เรื่อง
คุณกฤชเองหึง เราก็เข้าใจ แต่น่าจะหันหน้าคุยกันดีๆ รู้ว่าอดทนมานาน แต่มาระเบิดทีเดียวแบบนี้ก็... แงงงงง
อยู่บ้านเดียวกันตั้งหลายวัน ทำไมไม่มีใครหันหน้าคุยกันเลย อารมณ์ก็น่าจะเย็นลงทั้งคู่แล้ว คุณกฤชดันกลับไร่อีก
ห่างกันไปอีกตั้งหนึ่งอาทิตย์ ยังมีป้าจิ๋วที่วิญญาณคุณหญิงย่าเข้าสิงมาขวางอีก เรื่องเลยไปกันใหญ่กว่าเดิม
ฮือออออออออออออออออออออออ ร้องไห้หนักมากจริงๆ บทสนทนาสุดท้ายเราสงสารนายน้อยมากจริงๆ สงสารมาก T_T

สุดท้าย คุณ west คะ รักนะคะ 5555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 03-07-2015 10:04:57
กฤช ดราม่าเยอะเหลือเกิน ไม่พยายามเท่าทีควรเลย แค่เจออิป้าพูดก็ถอยแหล่ะ

หนึ่ง ก่อนทำอะไรก็ควรคิดก่อน ธุรกิจก็ควรทำให้เป็นเรื่องธุรกิจจะยืนยาวกว่า อย่าพยายามให้ความความหวังเพื่อความราบรื่น

ทางธุรกิจ ไม่ได้เกิดจากความสามารถจริงๆ แล้วพอเราตัดความหวังทีหลังจะเป็นเรื่องใหญ่กว่า

คู่ชีวิตคืออะไร ถ้ายังเป็นแบบนี้ทั้งคู่ เลิกกันอ่ะ ดีแล้ว // เอาโจ้ไหมนายน้อย เข้าใจอะไรง่ายดี
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 03-07-2015 14:36:09
จุกมาก ตอนนี้ บอกเลยยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: ender_m ที่ 03-07-2015 18:15:42
แวะมาเยี่ยมอีกแล้ว แฮะๆ ใกล้จบแล้วยัง อ่านเม้นท์แล้วปวดจิต
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 03-07-2015 19:22:47
รักอย่างเดียวไม่พอจริงๆ
มันห่างกันเกินไปทั้งความรู้สึกและหน้าที่ คือเข้าใจกฤชทุกอย่าง
อารมณ์แบบคนไม่มีศักดิ์ศรี สงสัยจัง ทำไมนายน้อยยังให้คุณตุลย์มาวุ่นวาย
ที่จริงจะปฏิเสธไปเลยก็ยังได้ แต่นี่กลับเหมือนยื้อไว้
อีตุลย์นี่ก็เหลือเกิน แต่คิดนะ ถ้านายน้อยปฏิเสธไปตรงๆอาจจะไไปก็ได้
แต่นายน้อยก็กลัวเรื่องธุรกิจอีก ไม่อยากให้ใครสักคนเป็นฝ่ายง้อเลย เพราะเรื่องนี้เหมือนไม่มีใครผิด
บริสุทธิ์ใจทั้งคู่ แค่การกระทำมันก็นะ
อยากให้ความรู้สึกสองคนนี้มันตกตะกอนไปแล้วค่อยมาเจอกันอีกทีในวันที่โตแล้ว
เป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ แล้วที่สำคัญ ป้าแกมาจุ้นทำไมวะ โมโห
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: butter.juliet ที่ 03-07-2015 19:47:30
ขะขะขะขะขะขอตอนต่อไปโดยไวค่ะ #มาพร้อมเสียงสะอื้น ฮือออออออออ น้ำตาไหลเต็มโอ่งแล้ว  :sad4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 24 (1/07/15) p.50
เริ่มหัวข้อโดย: nung ที่ 04-07-2015 11:33:18
 :mew2:  :sad4:
หัวข้อ: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 04-07-2015 23:55:09
ตอนที่ 25



หนึ่งปีมีสามร้อยหกสิบห้าวัน

หนึ่งวันมียี่สิบสี่ชั่วโมง

หนึ่งชั่วโมงมีหกสิบนาที

ขี้คร้านจะนับเป็นวินาที เพราะแค่คิดว่านับจากครั้งสุดท้ายที่ได้ยินเสียงนั่นมันนานเท่าไรแล้วก็ท้อในอก ความฝันที่เลือนรางก่อเป็นรูปเป็นร่าง แต่ดูไร้ค่าเหลือเกินเมื่อยืนโดดเดี่ยวลำพัง




สายลมพัดเอาฤดูร้อนและแสงแดดจากพระอาทิตย์ดวงเดิมหายไป เหลือเพียงท้องฟ้าสีครึ้มฝน และใบไม้ที่งอกออกจากกิ่งก้านที่เคยแห้งแล้งขึ้นมาใหม่ นกตัวเดิมยังบินออกจากรัง ผมยังคงใช้ชีวิตต่อไปกับน้ำตาที่ไหลแทนเลือดในใจราวกับไม่หลงเหลือร่องรอยของความเจ็บปวด

แม้หัวใจจะแตกสลาย สิ่งหนึ่งที่ต้องยอมรับคือมันยังคงเต้นเป็นจังหวะเดิม
จังหวะที่เชื่องช้า สม่ำเสมอ คงที่ราวกับเพื่อขับเคลื่อนให้ผ่านพ้นไปวันต่อวัน


“หมอกฤช!”

เสียงหวานเอ่ยทัก พี่นุ่นยิ้มร่า เดินอุ้ยอ้ายยกมือข้างหนึ่งดันหลัง อายุครรภ์หกเดือนกว่าแต่ท้องโตไม่สมดุลกับตัวผอม ๆ เลยสักนิด หลังจากงานแต่งไม่นานของขวัญชิ้นเล็ก ๆ ก็จุติขึ้นมาด้วยความรัก ความรักที่ผมยังคงมีแต่ไม่อาจเคียงข้างได้เหมือนรุ่นพี่คนสนิทและสามี

“ช้า ๆ ก็ได้ครับคุณแม่”

“ไม่ได้หรอก เดี๋ยวปุบปับ ๆ หายอีก” ผมยืนรอ ส่งยิ้มกลับไป “ไปอบรมมาเป็นยังไงบ้าง ดีไหม”

“ก็ดีครับ สอนการจัดการธุรกิจเกี่ยวกับสัตว์ วิทยากรเป็นอาจารย์จาก คณะบริหารกับผู้ประกอบการบำบัดโรคสัตว์ ที่จริงพี่นุ่นก็น่าจะไป”

“โอ๊ย ไม่ไหวหรอก ปูนบ่นแย่” คุณแม่มือใหม่โบกมือปฏิเสธ “กฤชไปแหละถูกแล้ว เป็นประโยชน์เวลาเปิดคลินิก แล้วยาที่สั่งไว้ได้หรือยังล่ะ เปิดร้านแล้วจะได้ไม่ฉุกละหุก”

“ได้แล้วครับ ขาดเครื่องมืออีกนิดหน่อย แต่สั่งไว้แล้วเหมือนกัน ไม่น่ามีปัญหา”

“ถ้ามีอะไรก็รีบบอกเลยนะ ใกล้วันเข้ามาทุกที”

ผมพยักหน้า สามปีที่ผ่านมาจะว่าเร็วก็เร็ว จะว่าสั้นก็สั้น ผมลาออกจากไร่ตะวันฉาย ช่วยงานที่คลินิกของพี่นุ่น งานหลักคือเป็นสัตวแพทย์ของโรงพยาบาลสัตว์เอกชนในเมือง เงินเดือนไม่ดีนัก แต่ไม่แย่ มีมากพอที่จะตั้งตัวและส่งให้แม่ได้สบาย ๆ

“พี่ดีใจนะที่กฤชมีวันนี้”

พี่นุ่นตบบ่า ผมแจ้งทางโรงพยาบาลเมื่อไม่กี่เดือนก่อนว่าตั้งใจจะไปเปิดกิจการของตัวเองที่บ้านเสียที แม่เองก็แก่ลงทุกวัน ถึงแม้จะยังแข็งแรงเดินเหินได้ปกติแต่ถ้าเกิดเหตุฉุกเฉินก็ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงกว่าจะเดินทางจากตัวเมืองไปถึงได้ พี่นุ่นกับพี่ปูนรู้อยู่แต่ต้น ให้การสนับสนุนเต็มที่เหมือนเคย

“ไว้บอกวันงานทำบุญเปิดร้านก็ได้ครับ ไม่เห็นต้องรีบ”

“ก็บอกไว้ก่อน เผื่อวันนั้นไอ้หนูเกิดอยากออกมาส่องโลกขึ้นมาทำไง”

มือขาวลูบบนหน้าท้องตัวเองไปมา ผมหัวเราะร่วน “เพิ่งหกเดือนกว่าเอง อีกตั้งสามเดือนถึงจะแข็งแรงดี”

“ประมาทไม่ได้หรอก มีลูกตอนแก่แล้ว แล้วนี่จะไปไหนล่ะ เพิ่งเข้าโรงพยาบาลมาไม่ใช่เหรอ”

“ออกไปดูม้าที่ฟาร์มรสรินครับ” ผมว่า “เห็นลุงกึ้งแกโทรมาบอกว่าม้าที่ฟาร์มทางไม่ค่อยดี น่าจะเสียดท้องตามเคย”

“ไม่ใช่ว่าเสียวแข้งอีกล่ะ เตือนว่าให้ม้าพักบ้างก็ไม่ค่อยฟัง เอ้า รีบไปรีบกลับแล้วกัน สงสารสาว ๆ ที่นี่บ้าง ขาดหมอกฤชไปคนไม่มีอะไรให้มองเลย เดี๋ยวพี่ขึ้นไปหาปูนก่อน โทรตามสักพักแล้วไม่รู้มีอะไรมาให้กินอีก”

“ทานเยอะ ๆ เผื่อหลานผมด้วยครับ ผมเห่อหลาน”

พี่นุ่นฉีกยิ้มรับ

“จ้ะ” ตอบกลับด้วยน้ำเสียงประชดประชัน




“ลุงเอาอะไรให้มันกินไปครับ”

ผมบ่นเสียงหน่าย ม้าที่ฟาร์มนี้รักษาด้วยอาการคล้ายกันหลายครั้ง ลุงคนดูแลเป็นชาวบ้านทั่วไปที่ได้รับค่าจ้างเดือนละไม่กี่พันบาท ทำหน้าเศร้าสร้อยเมื่อถูกหมอดุ

“ถ้าสังเกตอาการว่ามันเสียดท้องเบื้องต้นให้จูงเดินนะครับ อย่าให้มันนอน กรดมันจะได้ไม่ไหลย้อนมากกว่าเดิม รอบที่แล้วผมห้ามน้ำมันพืช ไม่ให้กรอกเข้าไป ยาธาตุก็ไม่ได้นะลุง ม้ามันเรอหรือสำรอกไม่ได้ ถ้ายิ่งกินกระเพาะมันจะแตกเอา ถึงตอนนั้นผมก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้วนา”

ว่าพลางเหลือบตามองขวดยาสามัญประจำบ้านที่วางทิ้งระเกะระกะบนกองฟาง หยิบถุงมือขึ้นมาสวม ถอนหายใจหนัก

“คราวหลังถ้าม้ามีอาการอย่างที่ผมบอก เบื้องต้นให้จูงม้าเดินนะครับ ถ้ายังไม่ดีขึ้นก็เรียกผู้เชี่ยวชาญ แค่มือมันล้วงขี้ออกมาไม่หมดหรอก”

“ช่วยมันด้วยนะหมอ ตัวนี้มันตัวโปรดของคุณรสด้วย”

“ครับ” ผมว่าพลางล้วงมือเข้าล้วงของเสียที่ถะถังอยู่ในตัวม้าออก สอดมือเข้าไปคลำตรวจในลำไส้

“ได้ยินมาว่าคุณกฤชจะไม่ได้ประจำอยู่ที่โรงพยาบาลแล้วหรือครับ”

ผมพยักหน้าแทนคำตอบ “แต่ก็ยังมาช่วยที่โรงพยาบาลบ้างนะครับ สัปดาห์ละวันสองวัน”

“เสียดาย ที่จริงคุณรสเธออยากให้หมอมาประจำอยู่ที่ฟาร์มเลย ไอ้ผมก็ไม่มีความรู้ เห็นมันป่วยก็ไม่สบายใจ”

“ไม่สบายใจก็ต้องตามหมอครับ” ผมว่า “ม้ามันไม่เหมือนคนนะลุง อย่าคิดว่าอะไรก็ได้ มันเปราะบางกว่าคนเยอะ”

“ถ้าเป็นหมอคนอื่นดุผมแย่”

“นี่ผมก็ดุลุงอยู่นะ” ชายวัยชราขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย นับตั้งแต่พี่นุ่นท้องก็ไม่ได้ออกพื้นที่ กลายเป็นผมที่ดูแลงานนอกสถานที่เป็นประจำ

“หมอกฤชดุไม่เหมือนหมอนุ่น หมอนุ่นดุทีผมกลัวมาก”

“ผู้หญิงน่ะลุง” ผมหัวเราะ “เดี๋ยวหมอนุ่นคลอดก็คงกลับมาดูตรงนี้แล้ว เตรียมใจได้เลย แต่ถ้าทำตามที่ผมบอกอาจจะไม่ต้องเจอหมอนุ่นบ่อย ๆ ก็ได้นะ”

“ผมจะทำอย่างเคร่งครัดเลยครับ” ลุงกึ้งแกตอบ หน้าตาไม่สู้ดีเท่าไรนัก





ผมกลับโรงพยาบาลมาอีกครั้งในช่วงบ่าย รับเคสสุนัขมดลูกอักเสบมาดูแลกับเคสยิบย่อยอีกไม่กี่เคสก็เลิกงาน ส่งยิ้มให้เจ้าหน้าที่การเงินที่สนิทสนมกันดีระหว่างทาง

“รีบกลับจังเลยค่ะ หมอกฤช ไปอบรมมาหลายวันยังไม่ทันเห็นหน้าให้หายคิดถึงเลย”

ผมหัวเราะเป็นการตอบรับ “เดี๋ยวอาทิตย์หน้าอยู่โรงพยาบาลให้พี่จ๋าเบื่อเลยครับ”

“พี่จ๋าไม่เบื่อหรอกค่ะ เดี๋ยวก็ไม่ได้เจอแล้ว เสียด๊ายเสียดาย ถ้าพี่ยังไม่แต่งงานนะหมอกฤชไม่ได้เดินหล่อ ๆ โสด ๆ แบบนี้มาสามปีหรอกค่ะ”

“แหม ออกตัวแรงนะคะพี่จ๋า” ผู้ช่วยสัตวแพทย์อีกคนที่เดินผ่านมาพอดีทำเสียงแซว “หมอกฤชเขาเลือกหรอกค่ะถึงได้โสดจนป่านนี้ นี่หมอ จะสามสิบแล้วนะ ไม่รีบ ๆ หาแฟนเดี๋ยวป้าแถวนี้แกก็สิงเอาหรอก”

“เอ๊ ยายอิ๋ว” พี่จ๋าลากเสียงยาวแล้วหันมาคุยกับผมในประโยคหลัง “คุณฐาที่เอาลูกหมาปั๊กมาบ่อย ๆ ก็น่ารักนะคะหมอ ดูเหมือนจะชอบหมอด้วย พี่ติดต่อให้ไหม”

“นี่ก็ยุ่งเรื่องคนอื่นเขาจัง”

“แกอยากได้หมอกฤชเองก็บอกเถอะ”

คุณอิ๋วเดินมาเกี่ยวแขน ทำหน้าตาทะเล้นใส่พี่จ๋า พักเดียวเมื่อคุณนายภรรยาเจ้าของโรงพยาบาลเดินผ่าน เสียงต่อล้อต่อเถียงก็เงียบสงบลง

“หมอกฤช เดี๋ยวพี่ฝากซื้อของเข้าร้านหน่อยนะ ค่ำ ๆ จะรีบตามไป แล้วสองคนนี้ไม่มีงานทำหรือไง” สิ้นเสียงวงสนทนาก็แตกฮือ ผมรับกระดาษมาจากพี่นุ่น รับมาก่อนกลับมายังรถวีโก้ถอยใหม่เมื่อปลายปีก่อนลำพัง




พระอาทิตย์อัสดงไปแล้ว

ชีวิตของผมยังคงดำเนินไปเหมือนเคย ตื่นมา ทำงานให้ยุ่งไว้ก่อน ทั้งที่โรงพยาบาล ทั้งคลินิกของพี่นุ่น เก็บหอมรอมริบเงินได้ก้อนใหญ่กับประสบการณ์ล้นมือ พี่ปูนส่งผมไปลงอบรมหาความรู้ไม่เคยได้ใช้เวลาว่างเปล่าประโยชน์จนกระทั่งวันเวลาที่เหมาะสมเดินทางมาถึง ผมเหลือบมองปฏิทิน ฤกษ์งามยามดีของคลินิกรักษาสัตว์ชานเมืองถูกวงไว้ด้วยปากกาสีแดง วันนั้นอาจเป็นวันที่ผมได้เจอใครบางคนอีกครั้ง คนที่ยังเป็นเจ้าของหัวใจดวงเดียวที่ผมมี

นาน ๆ ครั้งผมจะกลับไปที่ไร่ เยี่ยมแม่ เยี่ยมไอ้โจ้ รู้มาว่าหลังจากผมออกมาเกือบปีคุณหนึ่งก็กลับมาเฝ้าไร่ตะวันฉายเป็นการถาวร แต่คล้ายโชคชะตาเล่นตลก ทุกครั้งที่กลับไปไอ้โจ้ก็บอกว่าคุณหนึ่งติดงานที่กรุงเทพฯ คลาดกันครั้งแล้วครั้งเล่า

เหมือนกับพระจันทร์ ที่ไม่อาจพบเจอดวงตะวันได้อีกต่อไป

เสียงถอนหายใจดังขึ้นในห้องสี่เหลี่ยมแคบ ๆ หนังสือกองพะเนินเทินทึกแทบถล่มทับร่าง นึกขอบคุณภูดิศที่ยกหนังสือธุรกิจให้อ่านเป็นการเปิดหูเปิดตา ความคิดที่จะมีธุรกิจเป็นของตัวเองสักอย่างเริ่มขึ้นหลังจากใช้เวลาอ่านหนังสือของเขาจบ ส่วนแรงกระตุ้นต่อจากนั้นก็เป็นหนึ่งตะวันล้วน ๆ

ผมเอนกายกับที่นอน ภาพใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มของอีกฝ่ายยังปรากฏชัดเจนอยู่ในความทรงจำ

ความรักก็เช่นกัน...ไม่เคยจืดจางลงสักวินาที

ป่านนี้จะมีคนอื่นไปแล้วหรือยัง ยังหลงเหลือความรู้สึกนั้นให้กันอยู่บ้างไหม
เป็นสิ่งที่ผมคร่ำครวญถามเพียงในใจของตัวเอง





งานเลี้ยงเปิดร้านจัดขึ้นในเขตตำบลเล็ก ๆ ที่ตั้งห่างจากตัวเมืองพอสมควร จากตรงนี้จะอยู่ท่ามกลางฟาร์มโคนมและไร่องุ่นตะวันฉาย เดินทางจากตัวเมืองไม่ลำบากนัก ติดถนนใหญ่ เรียกได้ว่าเป็นทำเลทองที่พี่นุ่นกับพี่ปูนช่วยเฟ้นหา

ช่วงแรกผมวางแผนใช้เวลาส่วนใหญ่ที่คลินิก อาจมีเข้าไปรักษาเคสต่อเนื่องของลูกค้าเก่าที่โรงพยาบาลบ้าง มีผู้ช่วยมือฉมังที่ฝึกปรือฝีมือที่คลินิกย้ายมาด้วย ปิ่นเป็นคนแถวนี้ ดังนั้นการย้ายกลับบ้านเกิดถือเป็นเรื่องที่น่ายินดีสำหรับทุกฝ่าย

แม่ คุณชนินทร์ กระทั่งไอ้โจ้มาร่วมแสดงความยินดี มีเมนูอาหารฟรีให้เลือกตามใจชอบ ส่วนโปรโมชั่นเปิดร้านวันนี้แจกอาหารเม็ดสำหรับสุนัข บรรยากาศค่อนข้างวุ่นวายกว่าที่คิดไว้นิดหน่อย ทว่าสายตาก็ยังสอดส่องหาใครบางคนที่อยากเจออีกสักครั้งให้ชื่นหัวใจ

“ไม่มาเหรอ?” ผมถามไอ้โจ้ มันดูดเส้นขนมจีนน้ำยาป่าเต็มกระพุ้งแก้ม ทำหน้าเลิกลักถาม

“ใครครับ?”

“ก็...” ผมเว้นช่วง “...นายเอ็งน่ะ”

“คุณชนินทร์ก็มานี่ครับ”

“อย่ากวนตีนน่าไอ้โจ้” เริ่มหงุดหงิด “เอ็งก็รู้ว่าข้าถามถึงใคร”

“โจ้ไม่รู้จริง ๆ”

“อยากโดนเตะหรือไง” ผมมองค้อน ไอ้โจ้เบะปากน่าหมั่นไส้

“เขาจะมาทำไมล่ะ ก็คุณกฤชทิ้งเขาอย่างไร้เยื่อใยขนาดนั้น”

“ก็มาแสดงความยินดี” ผมว่า “อย่างน้อยก็คน...เคยรักกัน”

“ตอนนี้ไม่รักแล้วก็ไม่เห็นต้องมา” มันว่า ยังทำหน้ายียวนเก่งเหมือนเก่า ผมถอนหายใจหนัก เอนตัวพิงกับเบาะ เขี่ยเส้นขนมจีนบนจานไปมา อย่างไร้จุดหมาย

“อ้าว พระเอกของงาน ทำไมทำหน้าซึมกะทืออย่างนี้ล่ะ” คุณชนินทร์ทัก เมื่อเห็นว่าไม่มีเก้าอี้ว่างไอ้โจ้ก็อัปเปหิตัวเองพร้อมจานขนมจีนไปที่อื่น ผู้มีพระคุณนั่งแทนที่ ท่าทางสมบูรณ์แข็งแรงกว่าครั้งสุดท้ายที่เจอกันโข

“พี่หนึ่งเขาบอกไม่ค่อยสบายเมื่อเช้าเลยไม่ได้มาด้วย แต่ฝากความยินดีมาด้วยนะ ไม่ต้องน้อยใจไป”

“ขอบคุณมากครับ” ผมว่า พี่นุ่นเดินผ่านด้านหลัง ยกมือไหว้ ชายวัยกลางคนยิ้มรับ

“หนูนุ่นนี่ก็แต่งงานช้าไปหน่อย กว่าจะมีลูกก็สามสิบกว่าแล้ว”

“บ้างานกันทั้งคู่น่ะครับ”

“เราก็ด้วยแหละ” คุณชนินทร์ว่า “บ้านก็มี รถก็มี การงานก็มั่นคง ทำไมไม่หาคู่ชีวิตเสียล่ะ”

“ยังไม่อยากมีครับ”

“ตอบเหมือนกันเลยทั้งเราทั้งพี่หนึ่ง” คู่สนทนาว่า หัวเราะร่วนลงคอ “เจ้าลูกคนนั้นก็ 32 จะ 33 แล้ว ฉันก็ไม่ได้คิดว่าจะแต่งงานแต่งการหรอก รู้อยู่เต็มอกว่าชอบแบบไหน แต่จะหาแฟนเอาไว้ดูแลกันยามแก่ก็ไม่เอา เมื่อก่อนก็เข้าใจว่าคบหากันกับเจ้าพอร์ช แต่หลัง ๆ นี่เถียงคอเป็นเอ็นว่าคบกันแบบเพื่อนเฉย ๆ ฉันก็ระอาใจ”

“คุณหนึ่งไม่มีแฟนเหรอครับ”

“ไม่มีน่ะสิ จะว่าหน้าตาขี้ริ้วก็ไม่ใช่ ฉันล่ะห่วงจริง”

เสียงถอนหายใจหนักหน่วงดังมาจากคู่สนทนา ขณะที่หัวใจผมกลับรู้สึกพองโตอีกครั้ง ฟูฟ่องคล้ายลูกโป่งอัดแก๊สไว้เต็มที่ ภาพของหนึ่งตะวันเมื่อสามปีก่อนยังคงเด่นชัด พระอาทิตย์ที่สวยสง่าและร้อนแรง ความรักที่ถูกกลบด้วยสีหน้านิ่งเรียบราวกับหัวใจเป็นเพียงนิทานปรัมปราที่ไม่มีจริง

ความเจ็บปวดที่แสร้งทำเป็นไม่รู้สึก แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าแผลนั้นยังสดใหม่ แสบร้อนจนกลั่นออกมาเป็นน้ำตาได้ทุกครั้งที่นึกถึง

ถ้าอย่างนั้น ผมจะพอเข้าใจว่าตัวเองยังสามารถไขว่คว้าดวงตะวันดวงเดิมกลับมาได้หรือเปล่า?

หนึ่งตะวันยังไม่มีใคร ดวงใจดวงนั้นแช่แข็งไว้เพื่อรอวันที่ผมพร้อมจะโอบกอดให้อุ่นหัวใจอีกทีหรือไม่

เหม่อมองไปอย่างหมายมาด แม้หนึ่งตะวันไม่ต้องการ แต่แค่เพียงครั้ง อีกสักครั้งให้ผมได้พยายามอย่างสุดแรงเพื่อที่จะบอกกับเขาเต็มปากเต็มคำว่าเวลาพร้อมจะรักอีกฝ่ายแล้วจริง ๆ คุณหนึ่งยังรอผมอยู่ไหม

ผม...ยังมีโอกาสอยู่หรือเปล่า





ไร่ตะวันฉายยังคงเขียวชอุ่มไปด้วยใบของต้นองุ่นที่เลื้อยไปตามค้าง คนงานหลายคนเข้ามาใหม่ แต่ส่วนมากก็ยังคุ้นหน้า ยกมือขึ้นไหว้ผมทักทายเมื่อเห็นว่ากลับมาเยี่ยมที่ไร่

ไอ้โจ้กำลังผูกเถาองุ่นกับค้าง เพิ่งสังเกตว่าตัวดำขึ้นกว่าก่อนหน้านี้เยอะ แขนล่ำกล้ามโต รวม ๆ กับตัวเตี้ย ๆ แล้วดูตัน ๆ ยังไงชอบกล


“ที่จริงเอ็งเปลี่ยนไปเยอะเลยนี่หว่า” ผมทัก คนที่เคยทำเป็นเล่นไปหมดกับงานไร่สะดุ้งโหยง มันหันหน้ากลับมา สอดส่องสายตาไปทั่ว

“คุณกฤช! จะมาที่ไร่ทำไมไม่บอก!”

“ต้องแจ้งล่วงหน้าด้วยเรอะ”

“ปกติก็บอกทุกครั้ง” มันว่า “แล้วมีอะไรหรือเปล่าครับ ที่คลินิกไม่มีลูกค้าหรือไง”

“ปากมอม” มะเหงกเข้าให้ ไอ้โจ้รีบหลบตัวพลิ้ว “มาธุระที่นี่สองสามวัน ช่วงนี้ยังไม่มีลูกค้ามากหรอก คุณหนึ่งอยู่หรือเปล่า”

“โอ๊ย ไปกรุงเทพฯ ตั้งแต่เมื่อวันก่อนยังไม่กลับมาเลยครับ” ไอ้โจ้ทำหน้าเสียดายอย่างสุดซึ้ง ผมเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย จับโกหกไอ้เตี้ยได้เสียที

“เมื่อวานคุณชนินทร์บอกข้าว่านายน้อยอยู่ที่ไร่”

คนตัวเล็กถึงกับหน้าถอดสี มันใช้หลังมือเปื้อนฝุ่นปาดเหงื่อที่หน้าผากตัวเอง “กะ...ก็”

“เอ็งโกหกข้ามาสามปีเต็มเลยสินะ”

“ก็คุณกฤชจะอยากเจอนายน้อยทำไมล่ะ” อดีตลูกสมุนบ่น ทำปากงุบงิบไปด้วย “สงสารนายน้อยจะตาย”

“สงสารทำไม”

“ก็คุณกฤชทำอะไรไว้ก่อนไปล่ะ คนอื่นเขาก็มีหัวจิตหัวใจ ไม่ได้มีไว้ให้คนอื่นขยำเล่น นายน้อยน่ะ คิดถึงคุณกฤชมาก แล้วก็เสียใจมากที่คุณกฤชไม่ฟังนายน้อยสักอย่าง ถึงนายน้อยจะทะเลาะกับคุณกฤชยังไง ไม่คุยกันนานแค่ไหนก็ไม่คิดจะปล่อยมือเลยนะ คุณกฤชเห็นแก่ตัว ทำอะไรเอาตัวเองสบายใจคนเดียว"

“ข้าแค่อยากพิสูจน์ตัวเอง พิสูจน์ความรู้สึกของคุณหนึ่งเท่านั้นเอง”

“เฮอะ” มันทำเสียงกระเง้ากระงอด มองผมค้อน “พิสูจน์ด้วยการทำร้ายจิตใจคนอื่น คิดว่าตัวเองมีเรื่องต้องพิสูจน์คนเดียวหรือไง นายน้อยวิ่งตามคุณกฤชมาตลอดตั้งแต่แรก คนเขาก็เหนื่อยเป็นรู้ไหม”

“ข้ารู้” ผมตอบด้วยใจจริง “กำลังจะมาขอโทษอยู่นี่ไง”

“ไม่ต้องหรอก คุณกฤชจะรื้อแผลของคุณหนึ่งให้เจ็บขึ้นมาเสียเปล่า” คนงานตัวเล็กว่าพลางถอนหายใจ “โจ้ไม่ให้คุณกฤชเจอนายน้อยของโจ้หรอก”

“ไอ้โจ้”

“โจ้พูดจริง” มันว่า มองผมเขม็ง “คุณกฤชเลิกยุ่งกับนายน้อยเสียทีเถอะ”





แสงฟ้าเป็นม้าตัวเดียวที่อยู่ในคอกกว้าง ตัวสะอาด สุขภาพแข็งแรง สุขอนามัยที่อยู่ถูกดูแลดีเหมือนตอนที่ผมอยู่ไม่ผิดเพี้ยน สามปีที่ผ่านมาทำให้มันชราลงบ้างแต่ไม่ถึงกับวิ่งไม่ไหว ส่วนแสงเพชร ม้าสีขาวคู่ใจเจ้าของไร่หายไป เดาได้ไม่ยากว่าหนึ่งตะวันคงเอาไปขี่เล่นที่ไหนสักที่โดยที่ไอ้โจ้ไม่ปริปากบอก

ผมเดินเข้าคอกม้า จูงมันออกมาด้านนอก เห็นทีจะดึงไอ้โจ้แปรพักตร์กลับมาอยู่ด้วยกันคงไม่ไหว หนึ่งตะวันเก่งนักที่จะทำให้คนรัก ผิดกับผม ที่ทำอะไรก็ไม่ได้ดั่งใจคนรอบตัวไปเสียหมด

ผมปีนขึ้นหลังม้า พยายามนึกถึงพื้นที่กว้างใหญ่ของไร่ตะวันฉายว่าจะมีตรงไหนให้หนึ่งตะวันออกไปเที่ยวเล่นได้บ้าง ภาพของลำธารท้ายไร่ก็ผุดขึ้น ควบม้าไปยังปลายทางอย่างเชื่องช้าแม้จิตใจกำลังร้อนรน

ใต้ฟ้าผืนเดียวกันแท้ ๆ แต่กลับหลบลี้หนีหน้าได้ถึงสามปี

ไม่รู้ว่าเพราะเขาไม่ต้องการพบเจอ หรือผมเองที่ไม่พยายามไถ่ถามจริงจังกันแน่


นึก ๆ ดูแล้ว ก่อนหน้านี้ ถ้าเจอกันตอนที่ผมไม่มีอะไร ไม่มีความสำเร็จติดมือมา หรือแม้กระทั่งหากหนึ่งตะวันมีคู่รักอยู่แล้วการพบเจอหน้าอีกครั้งคงก่อให้เกิดความรู้สึกกระอักกระอ่วนใจใช่เล่น

การอำลาครั้งสุดท้ายไม่ใช่เรื่องน่าประทับใจเท่าไร เราต่างสัมผัสถึงความเจ็บปวดของกันและกัน แต่เหมือนนกเจ็บที่ต่างไม่อาจลุกขึ้นบินไปเยียวยาอีกฝ่ายได้ทั้งคู่



เสียงของน้ำไหลดังชัดเจนขึ้นเมื่อแสงฟ้าเดินทางมาถึงช่วงดินอ่อน ผมผูกมันไว้ใต้ต้นไม้แถบนั้นแล้วเดินเท้ามายังคนที่นั่งห้อยขาลงลำธาร เดินเข้าไปอย่างเงียบเชียบ กระทั่งใกล้พอก็ยกมือขึ้นแตะบ่าลาดด้วยปลายนิ้ว

“คุณหนึ่ง”

“อ๊ะ!”

เจ้าของชื่อสะบัดตัวแทบจะในทันที เขาผุดลุกขึ้นในน้ำทำให้ร่างเอนไหว หนึ่งตะวันผอมลงกว่าเมื่อก่อน ผิวขาวเหมือนหยวกกล้วยอีกครั้งเมื่อไม่ต้องตากแดดตากลมลงไร่ ผมช้อนตัวอีกฝ่ายเข้าหา แต่ความลื่นของโขดหินก็ทำให้เราต่างร่วงหล่นสู่ผืนน้ำกันทั้งคู่ ร่างกายเปียกแฉะ แต่ไม่ถึงกับบาดเจ็บรุนแรง

“กฤช!”

“ครับ ผมเอง คุณชนินทร์บอกว่าไม่ค่อยสบายไม่ใช่เหรอ ทำไมมาเล่นน้ำแบบนี้”

หนึ่งตะวันจ้องหน้าผมตาไม่กะพริบ ไม่ตอบคำถาม ไม่มีความยินดีฉายออกมาจากแววตา ริมฝีปากเม้มเข้าหากันแน่น เมื่อผมเอียงตัวหมายจะดึงอีกฝ่ายเข้ากอดก็เบี่ยงตัวหนี

“ทำไมโจ้ไม่บอกว่านายจะมา”

“ผมไม่ได้บอกมันล่วงหน้า” ผมว่า ยังคงจับจ้องไปยังเจ้าของเสียงแข็งกระด้างด้วยแววตาเว้าวอน “คุณจะได้ไม่หนีผมไปอีก”

“เรื่องงานบุญเปิดคลินิกเมื่อวาน ขอโทษที...พอดีรู้สึกไม่ค่อยสบาย แต่ยินดีด้วยนะ”

“ไม่น่ายินดีเลยสักนิดครับ”

สายตาเย็นชาของอีกฝ่ายทำให้ผมปวดแปลบ ยังสายเกินไปแล้วหรือยังที่จะขอดวงตะวันมาโอบกอดไว้อีกครั้ง

“ผมอยากมีคุณหนึ่งข้าง ๆ”

“ไม่ตลกเลย”

“หนึ่ง...คือ...ผม...”

หนึ่งตะวันลุกขึ้นยืนพรวดพราด เดินขากะเผลกเพราะมีแผลจากการลื่นล้มเมื่อครู่บนหัวเข่า ผมลุกเดินตาม แต่ดูเหมือนจะเป็นการเร่งเร้าให้อีกฝ่ายขยับก้าวเร็วขึ้นอีก

“คุณหนึ่ง ขาคุณเจ็บ อย่าเดินเร็วสิ”

“ฉันดูแลตัวเองได้” หนึ่งตะวันว่า เขาตอบโดยที่ไม่เหลียวหลังกลับมามองเลยสักนิด แก้ปมที่มัดแสงเพชรออก เหวี่ยงตัวขึ้นหลังม้าด้วยความคล่องแคล่ว ไม่เงอะงะไม่รู้ประสาเหมือนครั้งเก่าก่อน

“ไม่จำเป็นให้นายต้องมาเป็นห่วงอีก”

สิ้นเสียงนั้นชายหนุ่มก็ควบอาชาจากไป เสียงที่บ่งบอกว่าไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกแล้ว ผมเดินได้สองก้าวก็เอนตัวพิงกับต้นไม้ใหญ่ ก้มลงมอง เพิ่งเห็นเลือดสีแดงฉานไหลซึมจากคมของก้อนหินเมื่อบาดลึก ความปวดแปลบที่เกิดขึ้นเดินทางมาถึงช้าเหลือเกิน

กว่าจะรู้ตัว แผลนั้นก็เหวอะหวะเกินเยียวยา




TBC


เกร้สสส มาต่อแล้ววว รอบก่อนพี่หนึ่งโดนหนักมากค่ะ หนักจริง ๆ แต่อยากขอความเห็นใจให้หนึ่งตะวันผู้โง่เขลาด้วย ท้าย ๆ จะมีเฉลยค่ะว่าทำไมเรื่องราวถึงเป็นแบบนี้ อย่าไปไหนกันนะเธอวว์
เราว่าตอนนี้หายดราม่าแล้วนะ พระนายเค้าจะคุยกันแล้ว โจโจ้ #ทีมหนึ่ง นะ อย่าว่า 555555555555
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์นะคะ เป็นแรงใจให้กลับไปทบทวนปรับบทตามสมควรจริง ๆ เหมือนทุก ๆ คนช่วยกันแต่งเรื่องนี้ไปด้วยกันโนะ /ใครแต่งเรื่องนี้กับแกนังเวสต์
อีกสองตอนจบแล้ววว เดี๋ยวจะมีตอนพิเศษของพี่หนึ่งมาแก้ต่างนิดนึง..
เจอกันอีกทีวันพุธนะคะ ฮือออ คิดว่าเรื่องนี้จบแล้วต้องเหงาแน่ ๆ เลยยยย #งอแงหนักมาก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 05-07-2015 00:09:21
อ่านแล้วใจหวิวๆเหลือเกินค่ะคุณเวสท์ ลองนึกถึงมีคนที่รักอยู่เต็มอกแต่ไม่ได้เจอกันสามปีนี่มันทรมาณไปมั้ย
แต่พอถึงเวลาจวนจะเจอกัน ทำไมนายน้อยไม่อยากเจอกฤชขนาดนั้นเชียว
น่าจะอธิบายเรื่องราวต่างๆสักหน่อยเนอะ อย่างน้อยจะได้รุ้ว่าอะไรเป็นอะไร
ปล่อยให้เรื่องมันยาวนานมาสามปี แต่อย่างน้อยก็คงโตขึ้นเยอะแล้ว
ยังไงก็คุยกัน ปรับความเข้าใจกันดีๆนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: GETIIZ ที่ 05-07-2015 00:10:55
อ้าววววววววว ไปๆมาๆคือหนึ่งตะวันโกรธกฤชแทนเรอะะะ ??? งงที่ว่าสามปีผ่านไปกฤชกลายเป็นคนผิดคนเดียวงี้หรอ
เวลาตั้งสามปีหนึ่งตะวันไม่คิดจะหามางแก้ไขในเรื่องที่ทำให้ต้องเลิกกันเลยหรอ อย่างน้อยก็แสดงความจริงใจด้วยการพยายามหาทางอธิบายหน่อยไหม


แล้วนี่ไอ่โจ้นี่คือไรร สงสารแต่หนึ่งตะวันเจ้านายแกรึไง ผู้บาดเจ็บจากรักครั้งนี้มันก็ทั้งคู่ไหมไอ่โจ้  อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกหงุดหงิดกับโจ้มาก มีสิทธิ์อะไรไปตัดสินว่าใครควรรักกันไม่ควรรักกัน อย่าทำตัวเหมือนป้าจิ๋วนะไอ่โจ้ เพียงเพราะแกเห็นหนึ่งตะวันร้องไห้แค่นั้น กฤชมันก็ไม่ต่างกัน มันต่างหากที่โดนเค้าทำร้ายใจม่ก ฮึ่ยยยย โมโหไอ่โจ้สุดละตอนนี้  :katai4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: ลูกกุญแจ ที่ 05-07-2015 00:13:29
สามปีเลยหรอ ดูนานจัง

จะจบแล้วต้องเหงาแน่ๆเลย อัพตอนพิเศษเยอะๆนะค้าบ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: allegiant1994 ที่ 05-07-2015 00:17:39
คือเราอ่านตอนนี้แล้วงงจริงๆค่ะคุณ west               ทำไมกลายเป็นกฤชผิดอะ อาจเพราะเดินเรื่องเร็วไปด้วยมั้งคะ ตอนนี้เราเลยไม่เข้าใจตัวละครอย่างหนึ่งตะวันเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 05-07-2015 00:19:21
หมอกฤชชชชชชชชชชช

 :hao5: :hao5: :hao5:

ดีใจอ่ะ เหมือนเห็นลูกชายประสบความสำเร็จบอกไม่ถูก แงง TvT
กฤชสู้มาก คราวนี้ต้องเอาพี่หนึ่งกลับคืนมาให้ได้นะ

ดูก็รู้อยู่ว่ายังรัก อย่าเพิ่งยอมแพ้ง่ายๆ นะกฤช
ถึง #ทีมพี่หนึ่ง จะมีโจโจ้รวมไปด้วยก็เถอะ แต่เรา #ทีมกฤช นะบอกเลย


พอคนเขียนบอกใกล้จบแล้วก็ใจหายเหมือนกันนะนี่
งั้นเอางี้ ถ้าไม่อยากเหงาก็เอาเรื่องใหม่มาลงต่อเลยนะ ก๊ากกกกก  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 05-07-2015 00:22:14
หลบหน้ากันได้สามปี เพราะโจ้ช่วยแท้ๆ
กฤชพยายามเข้านะ ถ้าง้อไม่สำเร็จ โสดไปเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 05-07-2015 00:22:20
เศร้าอีกแล้ว...
ดาวน์ระดับสุดแล้ว แงงง T T 3ปีเลยนะ3ปี...
ทำไมเรารู้สึกว่าคุณหนึ่งต้องเป็นฝ่ายไปง้อกฤชบ้างยังไงไม่รู้
เสียใจอ่ะ ฮึกกก มาต่อไวๆนะคะ #ร้องไห้หนักมากที่สุด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 05-07-2015 00:23:39
ทำไมดิฉันถึงรู้สึกว่ามันสั้นจังคะคุณขา ตัดตอนโรงบาลกับคลีนิกออกแล้วเพิ่มตอนพระนายคุยกันได้มั้ย

นี่ดราม่ายังไม่หมด? นี่เค้ายังทะเลาะกัน ยังไม่เข้าใจกันอยู่เลย

หวังว่าอีกสองตอนที่ว่าจะมีฉากแฉป้าจิ๋วด้วย

เราไม่ได้โจมตีหนึ่งตะวันนะ ออกจะเห็นใจนาง ฮ่าๆๆๆ

นี่ต้องรอถึงวันพุธ โอ้ย ใจจะขาดรอนๆ

พี่หนึ่ง 33 หัวเข่าถลอก กับน้องกฤช กำลังจะ 30 เท้าโดนหินบาด

ใครควรไปหาหมอมากกว่ากัน?
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 05-07-2015 00:24:13
เดวๆ เราว่าคุณเวสต์เข้าใจผิด นี่มาม่ายังไม่หมดเลย โถๆๆ กฤชเอ๋ยยยยย ยังน่าสงสารอยู่เลย คือเขายังไม่ดีกันค่ะ อีก 2 ตอนมันไม่น่าจบนาาาา 5555 ยืดอีกได้นะคะ

ตอนอ่านที่แรกว่า 3ปี นี่แบบ หูยยย กฤชทนได้ไง แต่พออ่านมาเจอว่าคุณหนึ่งกลับไร่มาตั้งแต่ปีแรกแล้ว แต่ไม่เคยเจอกันนี่หูยกว่า คุณหนึ่งทำได้ไงงงงง ลองให้คุณหนึ่งกับโจ้อยู่ทีมเดียวกัน ตอนไหนตอนนั้นเลย แนบเนียนตลอดดดดด !!

กฤชสู้ๆ นะ

ชอบเวลากฤชเรียกคุณหนึ่งว่า 'หนึ่ง' ค่ะ อ่านแล้วใจสั่น #เดวๆเค้าไม่ได้เรียกแกมั้ย 55555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Pamaipraewa ที่ 05-07-2015 00:24:38
นายน้อยโดนมาเยอะเรอะ...ทำไมเรารู้สึกว่ากฤชดูโดนมาเยอะกว่า!!

จริงอยู่ที่กฤชเป็นฝ่ายทิ้งมาดื้อๆ แต่ก็เพราะนายน้อยแก้ปัญหาส่วนตัวไม่ได้เลย เรื่องตุลย์นี่ตกลงยังไง? 

แล้วถ้ากลับไปคบกัน ยัยป้าจิ๋วอะไรนั่นจะว่ายังไง? บอกว่ากลับมารักกันเถอะค่ะ ป้าดูคนผิดเอง เงี้ยเรอะ!?  //เพลีย

แหะๆ อินไปหน่อย เอาเป็นว่ารออ่านต่อนะคะ รักคนเขียนน้าาาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 05-07-2015 00:27:52
เห็น TBC แล้วก็ห๊ะเลย
ไม่อยากเม้นว่าค้างเลยแต่มันค้างจริง ๆ ค่ะ

ขอยืดออกไปอีกได้มั้ยยยยยยยยยยยยยย
จบเรื่องนี้คนอ่านก็เหงาเหมือนกัน #งอแงด้วย  :mew2:

สามปีนี่นานใช่เล่นเลยนะ กลัวหนึ่งตะวันไม่ใจอ่อนจังเลย
หรือเรื่องนี้จะหักมุม ...
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 05-07-2015 00:30:37
รักจะรีเทิร์นแบ้วววววววว กฤชสู้ๆนะ
อดสงสารนายน้อยไม่เลิก เวลาตั้ง3ปี มันทรมานมากจริงๆนะ
 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 05-07-2015 00:34:42
ใกล้ปิดเรื่องแล้ว เชียร์พี่เวสต์มาให้รีเควสหน้าเพจอีกน้าาว่าอยากให้แต่งแนวไหน อิอิ
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 05-07-2015 00:43:44
อ้าว ทำไมน้องกฤชเรา บทจะไปหาพี่หนึ่ง ก็ไปหาดื้อๆ ทั้งงี้
3 ปีผ่านไป ไวเหมือนคนแต่งมาอัพ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: followme ที่ 05-07-2015 00:45:16
เฮลโล่ว เธอเข้าใจผิดอะไรไปหรือเปล่าหนึ่งตะวัน!!!!!
เรื่องทั้งหมดที่เกิดไม่ใช่เพราะเธอเหรอ
เรื่องทั้งหมดนี่มันมาจากตัวเธอโดยตรงเลยแหล่ะ


หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 05-07-2015 00:49:41
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 05-07-2015 00:54:37
ที่สงสัยคือจากวันนั้น ทำไมไม่มีใครทำอะไรเลยจนเวลาผ่านมาตั้งสามปี
ทนได้ยังไง จิตใจทำด้วยอะไร
 :hao5:
นี่กลายเป็นกฤชต้องง้ออีกแล้ว
ไม่เข้าใจ ใครๆก็เข้าข้างหนึ่ง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 05-07-2015 00:57:43
คือ พอกฤช บอกเลิก ถึงได้รู้ว่าควรวางตัวอย่างไรกับพี่ตุลย์เหรอคุณหนึ่ง
อ่านแล้ว งงๆ อารมณ์ไม่ค่อยต่อเนื่องกับตอนก่อน
เสียเวลาในชีวิตกันไปสามปีนะ ถ้าช่วงที่ผ่านมามีใครล้มหายตายจากไปนี่ จะเสียใจไปจนตายไหม รีบๆปรับความเข้าใจเถอะ อายุคนมันสั้น
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 05-07-2015 01:01:39
ขอตัวใหญ่ๆว่าทีมกฤชเลย คืออารมณ์ยังค้างจากตอนที่แล้วอยู่เลย เฮ้อ ละตอนนั้นอะที่กลายเป็นต้องเลิกกันเพราะอะไรทำไมหนึ่งไม่ลองคิดดู ละไม่ได้เจอกันสามปีเต็ม แสดงว่าหลังจากตอนนั้น ก็ไม่ได้ทำอะไรอีกเลยสินะ เลิกก็เลิกงี้ใช่มะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Baitaew ที่ 05-07-2015 01:01:52
ผ่านไปสามปีเชียวหรือ

อยู่กันแบบนี้สามปี ทรมานใจแย่เลย


หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Mickey199663 ที่ 05-07-2015 01:08:07
ตอนนี้เราไม่พอใจนายน้อยกับโจ้เลย ตกลงกฤชต้องเป็นคนง้ออีกแล้วจริงๆเหรอ โอเคกฤชง้อ แต่เราอยากเห็นน้อยรู้สึกผิดด้วย เรื่องนี้มันผิดทั้งคู่อ่ะ จะให้กฤชรู้สึกผิดคนเดียวได้ไง อยากให้นายน้อยรู้บ้างว่าก่อนหน้านั้นกฤชโดนอะไรมาบ้าง โดนใครพูดอะไรใส่มาบ้าง กฤชมันอยู่กับความกดดันแค่ไหน แล้วโคตรหงุดหงิดโจ้เลย บอกสงสารนายน้อยแล้วกฤชไม่น่าสงสารเลยว่างั้น เอ็งยังไม่รู้ยังไม่รู้ว่าคุณกฤชเจออะไรมาบ้างเลย ฮือออ ทำไมตอนนี้เราอ่านแล้วร้องไห้ เราสงสารกฤช แบบทำไมไม่มีใครเข้าใจนาง ทำไมเข้าข้างนายน้อย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 05-07-2015 01:08:27
เข้าใจอะไรผิดกันหรือเปล่า?  เท่าที่รู้มาก็คือที่คุยกันทางโทรศัพย์ครั้งสุดท้าย   คนเลี้ยงคุณหนึ่งพูดอะไรหรือเปล่า?   ตุลย์หยอดอะไรไว้?   เราสงสัยคนเลี้ยงคุณหนึ่งมากกว่า  เพราะว่าที่ผ่านมาหนึ่งอคติกับแม่ของกฤชกับกฤชมากๆ ส่วนหนึ่งอาจจะมาจากแม่ตัวเองอีกส่วนอาจจะมาจากคนเลี้ยงดูก็ได้

ท่าทางหนึ่งจะมองไม่ออกเลยหรือว่ากฤชถอยออกไปเพราะอะไร? มองไม่เห็นสิ่งที่ตัวเองทำว่าไม่วามเลยหรือ? ชอบน้องโจ้มาตลอด แค่ตอนนี้ชักอยากจะตบกระโหลกโจ้เสียที

ทำไมกฤชเป็นฝ่ายผิด? สะดวกดีเกินไปค่ะโยนให้กฤชรับหมด  การที่กฤชมุ่งมานะทำงานโดยที่ไม่แสดงออกว่าเจ็บก็ไม่ได้หมายความว่านางไม่เจ็บ  คนอยู่ใกล้ก็คิดแต่ว่าหนึ่งเจ็บเจียนตาย  การที่กฤชไม่ได้กลับไปหาหนึ่ง 3 ปีก็ไม่ใช่เพราะว่านางเชื่อว่าหนึ่งมีคนอื่นหรอกหรือ?   ชอบกันจังเลยการคิดแทนคนอื่นเนี่ย ทั้งโจ้ทั้งคนเลี้ยงหนึ่งทั้งตุลย์

เราชอบผลงานคุณเวสต์มาตลอดนะคะ  การเขียนของคุณเวสต์ค่อนข้างชัดเจนในส่วนที่ต้องการจะสื่อ ต้องการจะคลุมเคลือ  คนอ่านส่วนใหญ่จะไม่ค่อยแบ่งแยก  ที่สำคัญที่สุดคุณเวสต์เป็นนักเขียนที่ให้ความรู้สึกในการพูดคุยตอบโต้กับคนอ่านแบบ aimable โดยตลอดค่ะ 
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: nice_zaa ที่ 05-07-2015 01:09:05
เรางงค่ะ หนึ่งตะวันผิดป่ะค่ะ เหตุผลของการเลิกกัน เพราะนาง 3 ปีที่ผ่านมา นางควรทำยังไงก็ได้ พิสูนจ์ความจริงใจสิ ว่ายังรักพระเอกของเราจริง นี่คืออะไรค่ะ ง้อก็ไม่มี มีแต่หนี จนเกิดคำถามว่า นางรักพระเอกอย่างที่ปากนางบอกหรือเปล่า บอกเลย ว่าขึ้นมาก  :fire: #ทีมกฤษ ตัวโตๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 05-07-2015 01:13:24
โอ้วววว 3 ปีเชียวเหรอ สงสารนายน้อยจัง
มอบทุกอย่างให้กฤช ทั้งตัว ทั้งใจ ทั้งศรี
หนึ่งตะวันมองข้ามว่ากฤชเป็นแค่คนงาน
ยอมโน้มตัววางแผนมาอย่างดี เพื่อพิชิตใจ
แต่ดูเหมือนจะไร้ค่า (หนึ่งคงคิดอย่างนี้)
เหมือนกฤชหลอกเจาะไข่แดงหนึ่งแล้วชิ่ง
ยังดีนะที่หนึ่งเริ่มก่อน ถ้ากฤชเริ่มก่อนมีเคืองหนัก

จะจบแล้วเหรอ ขอน้ำตาลด่วน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 05-07-2015 01:20:32
ถ้าบอกว่าดราม่าเรื่องนี้ดูเบากว่าเรื่องยาวเรื่องอื่นของคุณเวสต์จะผิดมั้ย 55555555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 05-07-2015 01:21:56
สงสารพี่หนึ่ง แงๆๆๆ  :ling1:
ตั้งสามปีเบยยยยย  :monkeysad:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: manowdino ที่ 05-07-2015 01:27:17
งงว่าทำไมกฤชถึงยอมให้คนนอกมาตัดสินความรักของตัวเองดื้อๆ
ถ้ารักจริงควรจะพยายามอะไรสักอย่างรึเปล่า ?
ถ้ายอมง่ายๆอ่อนแอขนาดนี้ ก็สงสารหนึ่งตะวันนะเอาจริงๆ

แล้วจะกลับมาง่ายๆงี้ สามปีควรมีค่าอะไรมากกว่านี้ไหม?
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Kaewkaew ที่ 05-07-2015 01:32:32
แปะะะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: P★RiTŸ ที่ 05-07-2015 01:47:37
3 ปีที่จากกัน หนึ่งยังไม่รู้ตัวเลยหรอว่าทำไรไว้
ทำไมทุกคนทำเหมือนกฤษผิดอยู่คนเดียว
ทำไมคนนอกที่ยืนมองปัญหาของคนอื่นอยู่ไกลๆ
กลับมาตัดสินใจแทนคนอื่นเค้าไปซะหมด
ทั้งไอ้โจ้ ทั้งยัยป้า กฤษไม่เจ็บไม่เสียใจเลยเนอะ
มีแต่นายน้อยหนึ่งผู้เดียวนี่แหละที่เจ็บ เหอะๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 05-07-2015 03:06:29
โอ่โอ่ววว!! สามปีไหวเหมือนโกหก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 05-07-2015 03:26:25
คนดื้อก็คือคนดื้อออออ หลีกเลี่ยงได้ถึงสามปีเลยเหรอคุณหนึ่ง โจ้นี่ร้ายจริงๆ
กฤชไปสร้างตัวครับพี่หนึ่ง เพื่อจะกลับมาอย่างภาคภูมิ คุณหนึ่งบอกว่างอนนะ ง้อด้วย! โอเคไหมกฤช
สู้ๆ นะกฤช

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 05-07-2015 03:38:29
เราชอบโจ้มาตลอดน่ะ แต่มาตอนนี้รู้สึกผิดหวังจริงๆ มีสิทธิ์อะไรไปตัดสินว่าคู่ควรไม่คู่ควรกันระหว่างหนึ่งตะวันกับกฤช เห็นแต่นายน้อยร้องไห้เสียใจแล้วมาว่ากฤชผิดนี้ไม่คิดว่าเขาเองก็เสียใจเป็นหรือ ไม่รู้อะไรจริงอย่ามาพูดดีกว่า
ทั้งกฤชทั่งหนึ่งตะวันได้คุยกันแบบเปิดอกนานกว่านี้อีกสักนิดคงไม่ต้องมาเสียเวลาถึงสามปีอย่างนี้หรอก แล้วกว่าจะต่อติดน่ะ เหนื่อยแทน  ** สั้นมากเลยค่ะคุณ ระหว่างสามปีหรือก่อนหน้านี้มีเรื่องให้เคลียร์อีกเยอะน่ะคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 05-07-2015 06:08:33
กฤชเป็นอะไร ไม่สบายทำให้หนึ่งต้องกลับมาดูแล
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixa ที่ 05-07-2015 06:23:46
ยินดีกับกฤชด้วยยย
ประสบความสำเร็จได้อย่างที่มุ่งมั่น ทุ่มเท
แต่สมน้ำหน้า คุณหนึ่งเมินก็สมควรแล้ว
ทำอะไรไว้บ้างล่ะ ทิ้งเขาเอาไว้ อยู่ดีๆ คิดจะกลับมาก็มาเลย
หนึ่งตะวันไม่มีความรู้สึกเหรอ เขาก็เจ็บเป็นนะ


หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 05-07-2015 06:31:17
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 05-07-2015 06:46:54
ทั้งคู่ต้องปวดใจมานานเหลือเกิน กลับมารักกันเร็วๆ นะ เราหน่วงงงงงงงงง ฮรือๆๆๆๆ

เรื่องจะจบยังไม่ใจหายเท่าจะไม่ได้อ่านความคิดของคุณเวสต์บ่อยๆ อีกจนกว่าคุณจะเปิดเรื่องใหม่
ชอบสำนวนของคุณมาก เราหลงรักเรื่องของอิน-พี่ยู แบบถอนตัวไม่ขึ้นเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 05-07-2015 07:06:12
อ้าว สรุปอิกฤช เป็นฝ่ายผิดเหรอ บอกกงๆ งงนิดนึง

นึกว่าผิดทั้งคู่ซะอีก


เราเข้าใจว่า อยากให้กฤชเปลี่ยนไป เข้มแข็งขึ้น เชื่อมั่นในตัวเองมากขึ้น ว่าดีพอ แล้วเดินหน้าเข้าหา คุณหนึ่งบ้าง แต่คุณหนึ่งก็ต้องไม่เล่นตัวหรือ เล่นใหญ่จนมากเกินไป เพราะเหตุผลตอนนั้น ที่เลิกกัน มันมาจากความผิดของทั้งคู่ 3 ปี ที่ห่างกัน มันก็เจ็บทั้งสองฝ่าย ถ้าโกรธจนเกินพอดี เท่ากับคุณหนึ่งไม่ได้เรียนรู้อะไรจากกันเลิกกันเลยนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Malimaru ที่ 05-07-2015 08:51:31
มันต้องมีอะไรบางอย่างที่ขาดหายไป
ทำให้เรื่องราวบานปลายแบบเหงาๆมาได้ตั้งสามปี...

เรางี้ตั้งตารอตอนต่อไปเลยค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 05-07-2015 09:12:59
โจ้อย่าออกตัวแรงค่ะ เอาจริงๆ หนูเป็นแค่คนนอกและฟังความจากคุณหนึ่งฝ่ายเดียวมาตลอด ฉะนั้นแล้วหนูอย่าเพิ่งตัดสินสิคะว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเพราะกฤชที่ผิดทุกอย่าง

ซึ่งเราไม่เห็นด้วยกับโจ้เลยสักนิดเดียวและจะไม่เข้าข้างคุณหนึ่งด้วย #ทีมกฤช ค่ะ ^^

อย่างตอนที่คุยโทรศัพท์กันครั้งสุดท้าย ถึงแม้ว่าคุณหนึ่งจะยังไม่ได้อธิบายความจริงอะไรเพราะว่ากฤชไม่อยากฟัง แต่ตลอด 3 ปีที่ผ่านมา โอกาสที่จะอธิบายก็มีตั้งเยอะแยะนี่นา ทั้งวิธีพูด หรือไม่ก็วิธีเขียน

แต่เราไม่ได้หมายความว่าอธิบายปุ๊บก็ให้กลับมาคบกันปั๊บนะคะ ก็ในเมื่อยืนยันว่าตัวเองไม่ผิดก็แค่ไปบอกกับกฤชมันจะตายหรือยังไงก็ไม่รู้ ทีนี้พอบอกไปแล้วกฤชจะเชื่อหรือไม่ก็ต้องให้เขาไปคิดเอาเองก็แค่นั้น ขนาดเรื่องง่ายๆ แค่นี้ยังไม่คิดที่จะทำ ก็ไม่มีสิทธิ์มาโกรธอะไรกฤชหรอกนะคะ

เพราะเรื่องทั้งหมดมันก็เพราะคุณหนึ่งเองนั่นล่ะ สนใจแต่ความรู้สึกของตัวเอง รักที่จะมีกฤชอยู่ข้างๆ แต่ไม่เคยเปิดตามองเลยว่ารอบๆ ตัวกฤชมีแววตาแบบไหนบ้างที่จ้องมองอยู่..

รอตอนต่อไปนะค้าา ><
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 05-07-2015 09:15:20
ยินดีกับความสำเร็จของกฤชน่ะ
แต่พี่หนึ่งไม่มานะถูกแล้ว
ทิ้งเค้าไปตั้งนาน อยู่บนแผ่นดินแผ่นฟ้าใกล้ๆกันนตั้งสามปี
สงสารกฤชนะ แต่น้อยกว่าพี่หนึ่งมาก พูดเลย

กฤชยังไม่เข้าใจอีกเรอะว่าคนที่โดนทิ้งไว้มันเจ็บมากน่ะ
นายน้อยอย่ายอมง่ายๆน่า
ทิ้งไปตั้งสามปี ไม่มีการรับฟังอะไรเลย
ดีแล้วที่โจ้อยู่ข้างนายน้อย
เชื่อว่านายน้อยเสียใจมาตลอดสามปีแน่ๆ
#ทีมหนึ่งตะวัน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 05-07-2015 09:23:45
กฤชไม่ได้ผิดเลยนะ แล้วยังยอมมาง้อ หนึ่งทิฐิสูงมาก ผิดแต่ไม่ยอมมาง้อ มาปรับความเข้าใจกัน

กฤชหลีกหนีทำทุกอย่างเพื่อสักวันจะได้ขึ้นมาเทียบเคียง อยู่เคียงข้างกันได้อย่างไร้ข้อครหา แต่กลับกลายเป็นว่าผิดไปซะได้

น่าสงสารจริงๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 05-07-2015 09:28:03
กฤชผิดซะงั้น ช่วงเวลาระหว่าง 3 ปี มันต้องมีอะไร
รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 05-07-2015 09:39:54
โอ้ยยยย สามปี !
อ่านมาถึงตอนนี้ก็สงสารนายน้อยซะงั้น
คุณกฤชช รีบง้อให้ได้นะคะ มีป้ายไฟ พร้อมเงินโหวต
ไม่อยากให้จบเลยย ใครกันแน่ที่จะคิดถึง
ปล. พรุ่งนี้วันพุธ
อิอิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Junekid ที่ 05-07-2015 09:49:35
3ปีเลยหรอ นานมาก สงสารคุณหนึ่ง. แต่ใกล้จบแล้วหรอคะคุณเวสต์ ต้องคิดถึงคุณหนึ่งมากแน่ๆ ยังไงก็มาต่อตอนพิเศษเรื่อยๆด้วยนะคะ. หรือไม่ก็เปิดเรื่องใหม่ต่อเลย55555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: am_am ที่ 05-07-2015 10:07:31
หนึงตะวันคืออะไร เป็นอะไรมากป่าวเนี่ย นอกจากไม่สำนึกในความผิดตัวเอง
ยังนิสัยเสียไม่เลิก คิดว่าตัวเองเป็นจักรวาลรึไง คนอื่นต้องหมุนตามตัวเองตลอด
กรี๊ดดดดดดดด (อินมาก บอกเลย) แต่ยิ่งกว่านั้นคือโจ้ ไม่ชอบมาตั้งแต่เริ่มเรื่อง
นิสัยไม่ดี ลามปาม ไม่มีการเคารพหัวหน้า ที่กฤชเศร้าอยู่ทุกวันนี้ จุดเริ่มต้นก็เพราะมันนี่แหละ
ถ้าไม่หน้าเงินไปรับค่าจ้างหนึ่งตะวันมาเป่าหูกฤชนี่ จะไม่มีเหตุการณ์นี้เลย
สงสารนายน้อย พูดมาได้ รู้จักกับเค้าแป๊บ ๆ เข้าข้างเค้าทุกอย่าง ไม่พอใจมาก ๆ #ทีมกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: primmi ที่ 05-07-2015 10:08:52
เรื่องนี้ยุ่งยากขึ้นเยอะเพราะบรรดาคนใช้ผู้หวังดีจริงๆ ทั้งป้าทั้งโจ้

กฤษผิดที่อ่อนไหวไป เหมือนมีปมเรื่องฐานะ กับเรื่องที่แม่เคยถูกคนมองว่าเกาะพ่อหนึ่งมาก่อน
ส่วนหนึ่งก็นะ คุณหนู ชีวิตคุณหนู คิดน้อย ไม่มีความเข้าใจความรู้สึกคนอื่น
พอจะได้พูดกัน ก็มีบรรดาคนใช้มาขัดขวางอีก

คนบอกกฤษผิดที่ทิ้งหนึ่งไป แต่ 3 ปีนี้หนึ่งได้พยายามที่สุดแล้วหรือยัง
สรุปก็ทั้งคู่แหละ อีกฝ่ายใจแข็ง อีกฝ่ายหัวแข็ง จะไปง้อเขาก็คงไม่ทำ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 05-07-2015 10:13:43
อิกฤชทิ้งคุณหนึ่ง หายหัวไปสามปี ไม่เคยได้พูดคุยกัน

ยังรัก อยากสร้างตัวเพื่อใคร ก็ไม่เคยบอก ไม่พยายามที่จะไปพบทั้งที่รู้ว่าอยู่ไหน อยู่ท่ามกลางสาวๆตลอด

คุณหนึ่งยังรักอยู่ ยังไม่มีแฟนใหม่ก็ดีถมไปแล้ว แต่จะให้กลับไปคืนดีง่ายๆ

คนเราเจ็บแล้วก็ต้องจำ ให้ไปหมดแล้วทั้งตัวทั้งใจ มันก็ยังทิ้งแล้วต่อไปจะรู้ได้ไง

อยู่ดีๆ อิกฤชอาจนอยด์อะไรขึ้นมาแล้วทิ้งไปอีกก็ได้ ความมั่นคงไม่มีเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: evz ที่ 05-07-2015 10:16:44
ตอนแรกก็ไม่ได้เลือกทีม แต่พออ่านตอนนี้แล้วรู้ได้เลยว่าตัวเองเป็นทีมนายน้อย5555
แบบว่าเข้าใจอารมณ์โจโจ้ที่ไม่อยากให้กฤชเจอนายน้อยอะไรแบบนี้ ไม่อยากให้นายน้อยเจ็บอีก
ช่วง3ปีที่กฤชไม่อยู่โจ้ก็คงเห็นว่านายน้อยเจ็บขนาดไหน
ถึงกฤชเองก็คงจะเจ็บไม่ต่างกันแต่พื้นฐานแล้วนายน้อยดูจะอ่อนไหวและอ่อนแอเรื่องความรักมากกว่า
3ปีที่ผ่านมาถูกปล่อยไว้ทั้งอย่างนั้นคงสร้างกำแพงไว้สูงมากแล้วและน่าจะยังเจ็บปวดอยู่
เพราะระหว่าง3ปีกฤชมีเป้าหมายว่าถ้าประสบความสำเร็จแล้วจะกลับไปหานายน้อยในระหว่างนั้นกฤชมีความหวังอยู่ตลอดเวลา
ในขณะที่นายน้อยที่ถูกบอกเลิกร้องไห้อ้อนวอนแล้ว ระหว่าง3ปีนั้นคงเจ็บปวดและยาวนาน
3ปีที่ยังคงมีความหวังอยู่กับ3ปีที่คิดว่าตัวเองไม่น่าจะมีหวังแล้วของนายน้อย
แค่คิดทีมนายน้อยก็ปวดใจ :hao5:
แต่เอาใจช่วยกฤชนะ เพราะต้นเหตุที่ทำให้กฤชตัดสินใจแบบนี้ก็นายน้อยนั่นแหละ5555
แถมดูก็รู้ว่านายน้อยยังรักแหละ ไม่งั้นคงไม่หลบมาตลอด3ปีคงไม่อยากให้ตัวเองเจ็บไปมากกว่านี้

หลังจากนี้จะดีกันแล้วใช่มั้ยคะ ดราม่ามันปวดใจเหลือเกินค่ะ 5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: zaturday ที่ 05-07-2015 10:17:18
ไม่รู้จะสงสารใครดี แต่ที่รู้ๆนี่ มาม่าอืดเต็มท้องละ
แงงงงงงงงง เมื่อไหร่เขาจะได้คุยกันดีๆ :m15:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: kautumn ที่ 05-07-2015 10:25:07
อ่าก็ต้องง้อคุณหนึ่งกันต่อไป ฮึ่บๆสู้ๆนะตากฤต
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: pemiko2012 ที่ 05-07-2015 10:25:57
 :hao5: :hao5:
ทำไมกฤชถึงปล่อยเวลาให้ผ่านมาตั้งสามปี
มันนานากมากเลย เพิ่งจะมา
นานมากพอที่หนึ่งจะวันจะรู้สึกว่ากฤชไม่รักแล้ว
กฤชจะไม่รู้เลยหรอว่าไอ้โจ้โกหกตั้งแต่แรก

แล้วไม่ใช่ว่าหนึ่ง ไปเข้าใจผิดเรื่องนุ่นอีกนะ
มันต้องมีอะไรรรรร

โอ้ยยยยยย ไม่รู้จะสงสารใคร

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 05-07-2015 10:39:31
กินมาม่าจะอืดพุงจะแตกแล้วววววว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 05-07-2015 10:40:51
นายน้อยคงเจ็บปวดไม่ต่างกันนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 05-07-2015 10:52:19
3 ปีนี่มันนานมากเลยนะ แล้วระหว่างนั้นถ้าหนึ่งอยากติดต่อกฤชเพื่อปรับความเข้าใจจริงๆ มันก็ทำได้นะ แต่นี่กลับปล่อยไว้เฉยๆ
เฮ้ออออ ไม่รู้จะสงสารใครดี
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: kukkikkooka ที่ 05-07-2015 10:56:34
กฤชชชช โถวววว อย่าเพิ่งท้อนะ #ทีมกฤช

 :hao5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 05-07-2015 11:03:04
รีบๆ ได้คุยน้า ฮือ ทำไมถึงปล่อยให้ค้างคามาตั้งสามปีนะ  :katai1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหญิง ที่ 05-07-2015 11:13:06
ตอบจบโจ้น่าจะได้กับนายน้อยที่ทำตัวเด็กน้อยนี่ซะเลยนะ เหมาะกันดี
งงว่ากฤชผิดตรงไหน กลายเป็นหนึ่งเป็นฝ่ายถูกกระทำทั้งๆที่ทำอะไรไม่เห็นหัวผัวตัวเองมาตั้งนาน
อ่านแล้วไม่ชอบหนึ่งขึ้นเรื่อยๆ

คนรับใช้เรื่องนี้เป็นอะไรมากป่ะ เผือกเรื่องเจ้านายตลอด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: inhyung ที่ 05-07-2015 11:13:48
กฤชผิดอะไร? ที่จริงหนึ่งน่าจะแสดงให้เห็นไปเลยว่าไม่ได้อะไรกับตุลย์แล้ว นี่ยังจะรับชองเขามา แล้วบอกเกรงใจ ตลกน่า ก็รู้ว่าเขาไม่บริสุทธิ์ใจ แล้วยังจะเข้าข้างคนอื่นโดยที่ไม่เชื่อใจกฤชเลย

สามปีที่หายไป ก็ไม่รู้ว่าทั้งหนึ่งและกฤชทำอะไรกันอยู่ โจ้ก็ดูห่วงไม่เข้าเรื่อง  ที่จริงมันควรจะขอโทษกันทั้งสองฝ่ายสิ ทำอย่างนี้เหมือนกฤชผิดอยู่คนเดียว

อินเกินไปแล้วเรา 55555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoTal2o ที่ 05-07-2015 11:33:49
สามปีเหมือนเวลาผ่านไปอย่างไร้ค่า คุณหนึ่งก็ยังเป็นคุณหนึ่ง เหมือนคุณหนึ่งจะไม่ได้ทบทวนสิ่งที่ทำให้ทั้งคู่ต้องห่างกันไป
เหมือนทิฐิของคุณหนึ่งมันทำให้คุณหนึ่งมองแค่เห็นความเจ็บปวดของตัวเองว่ายิ่งใหญ่ แต่ไม่มองความเจ็บปวดของคนอื่น (กฤช) ว่าเจ็บปวดยิ่งกว่า แต่ชีวิตเราไม่ได้มีแค่ความเจ็บ ชีวิตมันต้องเดินต่อความเจ็บวันนั้นมันเป็นแรงผลักดันให้กฤชต้องเดินต่อเพื่อที่จะทำยังไงก็ได้ให้ตัวเองสามารถยืนและหายใจในพื้นที่เดียวกันกับคุณหนึ่งได้อย่างภาคภูมิใจ นั่นคือความผิดจนมิอาจให้อภัยเหรอหนึ่งตะวัน ไม่ทบทวนและหาสาเหตุว่าอะไรทำให้กฤชถึงยอมปล่อยมือจากคุณหนึ่ง เราว่าคุณหนึ่งรักกฤชแค่ฉาบฉวยไม่ได้รักที่ตัวตนของกฤช ไม่ได้มองว่าน้องมันก็มีศักดิ์ศรี หลายครั้งน้องมันก็แสดงให้เห็นว่าตัวมันต่ำต้อยแค่ไหน น้องมันก็ต้องการที่จะทำตัวให้คุณหนึ่งภูมิใจ สามารถเดินเคียงข้างกันไปด้วยความภาคภูมิใจ (มองมุมนี้น้องมันถือเป็นหัวหน้าครอบครัว เป็นสามีก็ต้องดูแลภรรยาให้ได้รับความสุขมากที่สุดเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำได้เพื่อคนที่เขารัก)
เราไม่รู้คุณหนึ่งเคยรู้ เคยมองสิ่งแวดล้อมข้างๆ ตัว (คุณตุลย์ ป้าจิ๋ว ฯลฯ) รวมไปถึงตัวคุณหนึ่งเองรึเปล่า คำพูดของคุณหนึ่งในวันนั้น  “นายจะยอมแพ้พี่ตุลย์แบบนี้น่ะเหรอ กฤช...”   แค่นี้มันก็ทำให้น้องไปไม่เป็นแล้วแหละหนึ่ง คำพูดที่ไม่ได้คิดก่อนพูดมันก็เป็นมีดที่ค่อยทิ่มแทงเราดีๆ นี่เอง แต่ถ้ามองในมุมหนึ่งถ้านี่คือการสร้างเกราะความเข้มแข้งให้กฤชมันก็ไม่ใช่หละหนึ่ง เพราะเราว่าคนแบบกฤชมันต้องพูดความจริงออก ถ้ามัวแต่อ้ำอึ้งบางทีกฤชมันก็ไม่เข้าใจหรอกนะ ความรักของทั้งคู่มันยังเปราะบางแต่หนึ่งทำยังงั้นมันก็ย่อมที่จะแตกสลายได้โดยง่าย เราว่านี้ก็เป็นอีกหนึ่งแรงผลักดันให้กฤชต้องถอยออกมาตั้งหลัก หนึ่ง ไม่ได้มองมุมกลับว่าน้องมันมีความรู้สึกสึกต้อยแค่ไหน แต่ถ้าคิดก็คงจะไม่ปล่อยเวลาให้หายไปทั้งที่ยังรักโดยเปล่าประโยชน์ตั้งสามปี

ถ้าจะว่าน้องมันไม่พยามยามง้อก็ไม่น่าจะใช่ เพราะเป็นกฤชเองที่ทนไม่ได้ยอมเข้ากรุงเทพเพื่อไปง้อหนึ่งตั้งแต่อาทิตย์แรกที่ห่างกันด้วยซ้ำ แต่ไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้เจอ เพราะหนึ่งยังคงพี่ตุลย์ดูแล และบริวารคอยกีดกัน พร้อมคำพูดให้ถอยห่างออกจากวงโคจรของหนึ่ง (ณ จุดนี้ไม่รู้ว่าหนึ่งเคยรู้รึเปล่า เข้าใจว่าหนึ่งคงไม่รู้ หรืออีกแง่หนึ่งนี่อาจจะเป็นแผนการของบริวารที่ต้องการแยกกฤชออกจากหนึ่งเพราะไม่ปลื้มที่กฤชเป็นเพียงเด็กในไร่ เรื่องของความรักใครกันเป็นผู้กำหนดว่านั่นเหมาะสมนี่ไม่เหมาะ ไม่มีหรอกรักก็คือรัก มันไม่มีสูงหรือต่ำ ดำหรือขาว รักก็คือรักมันไม่มีเหตุผลก็แค่รัก) และเวลาที่น้องเข้าไปในไร่หนึ่งไม่เคยเปิดโอกาสให้น้องเจอ โอกาสปิดโดยบริวารที่โคจรอยู่รอบๆ หนึ่ง และตัวหนึ่งเองที่ปิดโอกาสไม่ให้กฤชได้พบเจอ เพราะหนึ่งจะรุ้ว่ากฤชจะมาไร่ตอนไหนและให้บริวารบอกฤชว่าไม่อยู่ไปติดต่อธุรกิจที่กรุงเทพ มันก็เหมือนกับว่าหนึ่งเองนั่นแหละที่ปิดโอกาสที่จะไม่พบน้อง ไม่ฟังเหตุผลว่าทำไมกฤชถึงทำแบบนั้น และที่ทำให้กฤชน่าน้อยใจและเสียใจเป็นที่สุดคือ ตลอดระยะเวลาสามปีที่กฤชมารู้ภายหลังว่าหนึ่งไม่เคยย่างกรายออกไปจากไร่เลย แต่กลับโกหกว่าไม่อยู่เวลากฤชมาที่ไร่ เอาจริงๆ คือ หนึ่งขี้ขลาดมากวะ ไม่มีความชัดเจนอะไรเลย มันเหมือนกับหนึ่งไม่ได้รักฤชจริง เอาเหตุผลร้อยแปดประการมาอ้างเพื่อลดความรู้สึกผิดในใจตัวเองและผลักดันให้คนอื่น (บริวาร) เข้าใจว่ากฤชทิ้งหนึ่งไป และถ้าหนึ่งรักกฤชจริงๆ รักจากใจ รักโดยไม่มีเหตุผล รักในกฤชที่เป็นกฤช (ประเด็นแม่กฤชที่เป็นคนรับใช้ในบ้านและเคยเป็นคนที่พ่อหนึ่งเคยคบช่วงหนึ่งของชีวิตน่าจะทำให้หนึ่งตะขิดตะขวงใจความคลางแคลงใจหนึ่งกลัวว่าแม่ของกฤชยังมีใจให้คุณชนินทร์ รวมถึงความเชื่อที่ว่าแม่และกฤชหวังตกถังข้าวสาร ซึ่งมันเป็นความเชื่อที่เกิดจากคนรอบข้างทำให้หนึ่งเชื่อเช่นนั้น ฝ่ายกฤชเองรู้ว่ารักหนึ่งนะ รักมาก แต่ยังมีความรู้สึกว่าตัวต่ำต้อย ประจวบเหมาะกับหนึ่งก็แสดงพฤติกรรมที่ไม่ชัดเจน ยังทำตัวเหมือนให้ความหวังคนรักเก่า จึงทำให้รักของทั้งคู่เป็นรักที่หวาดระแวงกัน) ความรักเมื่อไม่มีความเชื่อใจเชื่อมั่นในกันและกัน มันก็แตกสลายได้โดยง่าย
ตลอดสามปีถ้ารักกันจริงทำไมหนึ่งปล่อยผ่านไม่พยายามอธิบายเหตุผลให้กฤชเข้าใจ (ทั้งๆ ที่กลับมาไร่ตั้งแต่ปีแรก) ไม่แสดงความชัดเจนออกไปว่าคิดยังไง นั่นก็เพราะ "ทิฐิ" ความถือตัวมองเห็นแค่ตัวเอง ไม่พยายามเข้าใจคนอื่น
 
พอกฤชมาง้อทำไมจะต้องทำเหมือนไม่ได้รักกันแล้ว แสดงอาการโกรธไม่ต้องการจะเห็นหน้ากฤช เหมือนกับว่าฉันสั่งให้นายอยู่กับฉันแล้วนะแต่นายไม่อยู่เองงั้นก็ไม่ต้องอยู่ไม่ต้องมาง้ออะไรยังงี้เหรอหนึ่ง ตกลงคือความผิดทั้งหมดตกที่กฤชเพราะดันทิ้งหนึ่งไปทั้งๆ ที่หนึ่งสั่งให้อยู่ด้วยกันแล้ว ณ จุดนี้ มันบ้าไปแล้ว มันใช่รักเหรอนั่น มันคงเป็นแค่ความอยากเอาชนะของเด็กที่เอาแต่ใจอยากได้อะไรก็ต้องได้เพราะมีคนสปอยล์มาตลอด แต่ก็คือไม่เข้าใจหนึ่งจะอะไร ตกลงคือ กฤชผิดใช่ปะ คือหนึ่งฟังเสียงคนรอบข้างมามากใช่ปะ กฤชมันเลวใช่ปะ กฤชมันไม่เหมาะสมกับหนึ่งเลยใช่ปะ รึเหตุผลห่าเหว (ขอโทษถ้าหยาบคายคืออินมากไปหน่อย55) อะไรก็แล้วแต่ที่หนึ่งสรรหามาเพื่อมิให้ตัวเองดูเลวร้ายในสายตาของคนรอบข้างหนึ่ง ก็เอาที่หนึ่งสบายใจ

แต่ทำไมหละหนึ่ง ทำไมต้องฟังเสียงคนอื่น ทำไมไม่ฟังเสียงหัวใจตัวเองหละ ความรักมันเป็นเรื่องของคนสองคน ความรักมันไม่มีสูงมีต่ำ มีแค่เรารักกัน ชีวิตมันไม่ได้ยืนยาวนะ ทำวันนี้ให้มีความสุขมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะเราไม่รู้ว่าจะได้ลืมตาตื่นเพื่อพบกับพรุ่งนี้รึเปล่า ถ้าการที่ได้รักกันแล้วมันเป็นความสุขก็ให้ทำมันซะในวันนี้ขณะนี้ที่ยังมีชีวิตอยู่ ก็อย่างที่บอกเราไม่รู้ว่าจะมีพรุ่งนี้มั้ย...

ไม่รู้สินะเราว่ากฤชเป็นผู้ชายที่แมนมากกกกกก มีศักดิ์ศรีเป็นของตัวเอง มีความคิดที่จะสร้างเนื้อสร้างตัวให้ทัดเทียมกับคุณหนึ่ง จากคนที่ต่ำต้อยจนได้มาถึงขนาดนี้เราว่ากฤชน่ายกย่อง 

การที่หนึ่งเป็นลูกคนเดียว จึงมีนิสัยเอาแต่ใจ พ่อแม่ บริวารที่หมุนรอบตัว ตามใจมาโดยตลอด เลยทำให้หนึ่งคิดว่า ทุกคนต้องเข้าใจนาง อะไรต้องเป็นไปตามนางบัญชา การที่นางจะรักใครสักคนจึงทำให้นางแสดงออกไม่เป็น แต่การไม่พูดเลยคนข้างเขาก็ไม่รู้หรอกนะว่าคุณคิดยังไงกับเขา จะให้เขาคิดเอง เออเองก็ไม่ได้ไง ไม่คิดแทนกันกัน...อยากให้คนที่เรารักรู้ว่าเราคิดยังไงก็พูดออกไปนะค่ะ เดียวถ้าไม่พูดสักวันที่ห่างกันไปจริงๆ แล้วจะเสียใจว่าทำไมตอนนั้นเราไม่ทำอะไรเลย

ขอบคุณคุณ west สำหรับนิยายที่เขียนดีมาก อินจัดจนอดไม่ได้ที่จะแสดงความคิดเห็น ใจหายเหมือนกันถ้าเรื่องนี้จะจบแล้ว T__T

ปล.  1. ขอยืนยันว่ายังเป็น "ทีมกฤช" เพราะชีวิตเรามันเคยพังมาแล้วเพราะฟังเสียงคนอื่นมากกว่าเสียงใจตัวเอง
2. อยากให้คุณหนึ่งง้อน้องมากกว่าจะให้น้องง้อ แต่ก็คงจะยากเพราะนางเป็นที่หนึ่ง เป็นดวงตะวันที่มีดาวบริวารหมุนอยู่รอบตัว55+
3. รึถ้าจะสองคนนี้จะไม่ได้อยู่ด้วยกัน ก็ไม่ว่าเพียงแต่หาเหตุผลดี เพื่อให้จากกันด้วยดีก็โอเค "รักไม่จำเป็นต้องครอบครอง รักย่อมต้องการให้คนที่เรารักมีความสุขมากที่สุดในสิ่งที่เขาเลือก"
4.เม้นท์ยาวมากไปหน่อยเพราะอดไม่ได้ที่จะแสดงความคิดเห็น อินจัดมากกกกกกกกกกกกกกก 

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Wereena ที่ 05-07-2015 11:36:05
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่ะ แงงงอ่านกีนข้ามวันข้ามคืนเลยทีเดียวเชียว ตามทันแล้ว และพบว่าเรื่องนี้กำลังจะจบ :hao5: แถมจังหวะมาม่าอืด ดีนะที่โดนคนอ่านก่อนหน้าช่วยกันกินจนน้อยลงแล้ว เลยไม่ค่อยค้างเท่าไหร(หราาาาา)  ติดตามรอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 05-07-2015 11:55:23
ยังไม่อยากให้จบเลยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 05-07-2015 12:00:34
ตั้งสามปีมันนานไปนะกฤษ ที่จะกลับมา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 05-07-2015 12:17:53
นายน้อย ทำถูกแล้วคะ อย่าไปคืนดี เพราะไม่รู้ว่า คุณหมอกฤชเขาจะเกิดคิดมากเจียมตัวเจียมใจ

ขึ้นมาตอนใหนอีก ตลอดมาก็อยู่โรงเรียนประจำ ไม่เคยได้อยู่กับพ่อ ตั้งแต่ เสียแม่ไป อยู่แต่กับตัวเอง

มีเพื่อนก็คือคุณพอร์ชกับเดอะแก๊งส์เท่านั้น พ่อเรียกตัวกลับมาจากเมืองนอก ให้มาดูงานในไร่ และชื่นชมในตัวของหมอกฤช

ให้คุณหนึ่งฟัง และคุณหนึ่งก็ได้เห็นและพยายามเรียนรู้งานจากหมอกฤชและเผลอตัวเผลอใจรักและชื่นชมหมอกฤช

ตามคุณพ่อเพราะลึกๆแล้วนายน้อยรักพ่อและอยากอยู่ใกล้พ่อตลอดมาเมื่อมาเจอหมอกฤชที่มีอะไรหลายๆอย่าง

ที่ถูกถ่ายทอดสั่งสอนโดยนายใหญ่นายน้อยเลยหลงรักกฤชเข้าเต็มหัวใจ และคงหวาดกลัวในใจลึกๆมาตลอด

ว่าจะถูกทิ้งเพราะความรัก เหมือนที่พ่อทำ ให้ไปอยู่ใกลๆห่างเพราะความรัก และเพราะรักมากเลยไม่มีเวลาให้ลูกเพราะต้องสร้าง

เนื้อสร้างตัว และมาถึงความรักที่มีให้หมอกฤช อุตส่าห์ยอมเสียจิ้นให้ด้วยความรักและอยากให้หมอกฤชมั่นใจว่ารักมาก

แต่หมอกฤชแคร์คนอื่นมากกว่า แคร์คำพูดใครต่อใครทุกคน ยกเว้น คุณหนึ่ง ทิ้งกันไปตั้งแต่คุณหนึ่งยังไม่ได้พิสูจน์

ถึงศักยภาพการบริหารงาน บริหารไร่ ให้พ่อให้หมอกฤชเห็นถึงความ มุมานะมุ่งหวังทำให้คนที่เทอรักได้เห็นว่าเทอทำได้

มาถึงตอนนี้แล้ว คุณหนึ่งคะ ป้ารู้ว่าคุณหนึ่งอยู่ได้ทำได้ ไม่ต้องหาความทุกข์มาใส่ตัวเองอีกแล้วค่ะ

ถ้ากลับไปคบกลับไปคุย และคุณหนึ่งยังต้องบริหารงาน และเจอะเจอผู้คนอีกเยอะ ไม่รู้ว่าคุณหมอเขาจะคิดมากอะไรขึ้นมาอีก

หรือเปล่า ไม่ต้องกลับไปคบให้จิตใจมัวหมองอีกหรอกค่ะเชื่อป้า ไอ้โจ้ก็น่ารักนะ นายน้อย เมื่อชีวิตมีผัวแล้วเป็นทุกข์

มีเมียเป็นไอ้โจ้ก็น่าจะมีความสุขใจ และไม่เหงาดีนะนายน้อย คิดเหมือนป้าใหม ป้าเชียร์ให้นายน้อยมีเมียนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 05-07-2015 12:41:26
เดี๋ยวๆนี่คนที่ต้องตามง้อคือกฤชหรือเนี่ย นึกว่าคุณหนึ่งจะตามง้อ เห้อมมมมมมมม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 05-07-2015 12:45:28
ยินดีกับกฤชด้วยที่ทำความฝันของตัวเองเป็นจริงได้แล้ว มีคลินิกเป็นของตัวเองแล้ว
สามปีที่ผ่านมามันไม่ได้เสียเปล่า กฤชพยายามทำงานหนักเพื่อยืนด้วยขาของตัวเองได้แล้ว
ไม่ต้องให้ใครหน้าไหนมาดูถูกต่อว่าว่าไม่คู่ควรกับนายน้อยได้อีกแล้ว กฤชเก่งมาก o13

แต่สามปีที่ผ่านมามันมีเรื่องอะไรใครไปพูดเป่าหูนายน้อยอะไรรึเปล่าถึงมาโกรธกฤชหนักแบบนี้
กฤชอาจผิดที่ตอนนั้นทิ้งนายน้อยมาก่อน แต่นายน้อยก็ผิดนะที่ทำแบบนั้น ไปรับของของตุลย์
แล้วไม่ยอมอธิบายอะไรให้กฤชได้รู้บ้าง นายน้อยลืมจุดนี้ไปหรือยังว่าตัวเองก็มีส่วนผิดเหมือนกัน
ไม่รู้ว่าสามปีที่ผ่านมาทำไมนายน้อยถึงไม่ยอมเจอกฤช เพื่อจะได้คุยกันให้รู้เรื่องไปเลยไม่ต้องค้างคาปล่อยให้เวลาผ่านมานาน

มันก็ผิดทั้งคู่ และเจ็บทั้งคู่ไม่ต่างกัน ได้แต่หวังว่านายน้อยจะยอมคุยกับกฤชดีๆ
และอยากรู้เหตุผลของนายน้อยว่าตอนนั้นทำแบบนั้นทำไม (ลองใจกฤชหรอ ฮ่าๆๆๆ เดามั่วอีกละ)
รอคุณเวสต์มาเฉลยและรอตอนหวานๆบ้าง อืดท้องมานานแล้ว ฮาาา

ปล.โจ้ะจ้ะ โจ้อย่าพึ่งฟังความข้างเดียวให้มากเลย กฤชอยู่กับโจ้มานานกว่านายน้อย
แต่ไม่รู้นิสัยใจคอของกฤชเลยหคือไงนะว่ากฤชเป็นคนแบบไหน

 :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 05-07-2015 12:53:29
 :serius2: กฤษณ์คนบ้า แกนี้สุดๆเลย สามปีเชียวไม่คิดจะมาง้อหนึ่ง แค่ปีเดียวก็น่าจะคิดได้ละน่ะ #ทีมหนึ่ง ด้วยคน สมควรโดนคุณหนึ่งเมินละล่ะ  :angry2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า ที่ 05-07-2015 14:14:28
ไล่อีป้าแม่บ้านออกเลย ปากดีนัก

อย่าเพิ่งจบเลยค่ะ อยากได้หวานหยดย้อยเยอะๆอ่ะค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 05-07-2015 14:15:42
 :mew2: สามปีที่ทรมานจะดีขึ้นมั๊ยอ่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 05-07-2015 14:28:56
เข้าใจทั้งคุณหนึ่งทั้งเจ้ากฤช
ต่างคนต่างมีแผลอยู่ในใจ
ระยะห่าง3ปีมันนานนะ เพราะก่อนห่างมันจบไม่ดีไง มันมีตะกอนของความขุ่น พอมีคนมากวนมันก็ขุ่นขึ้นมากว่าเดิม

เข้าใจกฤชว่ายังรัก เลยมาง้อ
เข้าใจคุณหนึ่งว่าทำไมถึงโกรธ ถึงเล่นตัว เพราะตอนนั้นก็ขอร้องแล้วว่าอย่าไป

เจ็บทั้งสองฝ่าย

แต่.....!!!!!!!
เราอยากให้กฤชเล่นตัวว่ะ
ง้อแล้วไม่ยอมใช่มั้ย
คุณหนึ่งเจ็บใช่มั้ย แต่กฤชก็เจ็บเหมือนกัน
คุณหนึ่งโดนทิ้งจากคนที่รัก(และยังคงรักอยู่)
แต่กฤชทิ้งเพราะยังรักและโดนคนรอบตัวคุณหนึ่งบอกให้เลิกรักเพราะไม่คู่ควร

ไปกฤช ไปเล่นตัวบ้าง

5555555555555555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 05-07-2015 16:19:43
ไม่ตลกเลยทั้งกฤชทั้งนายน้อย  :o12:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 05-07-2015 18:20:56
แอบสะใจเล็กๆ โฮ่ะ โฮ่ะ โฮ่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: jungjiyoo ที่ 05-07-2015 19:01:05
#ทีมกฤชรัวๆ  ลูกชายช้านนนนนนนน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: i c u ที่ 05-07-2015 19:36:25
#ทีมหนึ่งตะวันนะ ไม่รู้อ่ะก็ตั้งแต่แรกคุณหนึ่งพยายามเข้าหากฤชก่อนตลอดยอมกฤชทุกอย่าง แต่กฤชกลับตัดสินใจไปเองทั้งๆที่คุณหนึ่งก็ขอร้องแล้วแท้ๆ ผ่านไป3ปี กฤชก็ไม่เคยพยายามเข้าหาคุณหนึ่งอย่างสุดความสามารถเลยสักครั้ง ผ่านไป3ปี ถึงบังเอิญรู้ว่าคุณหนึ่งไม่มีใครเลยจะกลับมา เล่นตัวเยอะๆเลยนะหนึ่งตะวัน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 05-07-2015 22:10:45
ถ้าได้อ่านมุมมองของหนึ่งก็คงจะเจ็บมากมายเลยล่ะ
ถึงทำให้เป็นแบบนี้...


กับสามปีที่ผ่านมา...
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: puengmimsweety ที่ 05-07-2015 22:58:08
นี่ก็ยังไม่เห็นว่ากฤชผิดตรงไหน ไปๆมาๆกลายเป็นกฤชเป็นคนผิดซะงั้น สรุปว่ากฤชผิดที่เดินจากมา ทิ้งหนึ่งตะวันให้อยู่อย่างเดียวดายงี้หรอ เหอๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 05-07-2015 23:39:15
คือขอโทษคนเขียนล่วงหน้าอย่าโกรธเราเลยนะ เราอินล้วน ๆ เราชอบมากอะ

หนึ่งตะวัน คุณหนึ่ง คุณตุ๊ดมากคะ นิสัย แบบ เป็นผช ที่แบบ พูดไม่ออกอะ ถูกตามใจจนเคยตัวสินะ โอเคคะ กฤชอาจผิดที่ทิ้งคุณหนึ่ง คนแบบคุณหนึ่งตะวันผู้ซึ่งไม่เคยถูกใครทิ้งคงเจ็บปวด เอ๊ะหรือเปล่า หรือแค่เสียหน้าคะ สรุป เราก็ยังไม่เข้าใจคุณอยู่ดี แก้แค้นคุณตุลย์เรียบร้อยแล้วหรอคะ หรือเจ็บใจที่แก้แค้นกฤชกับแม่ไม่สำเร็จ ถามจริงเถอะ บอกตรง ๆ นะ คนรักกันอะ จากกันแย่ขนาดนั้นไม่แปลกที่จะเจ็บ แต่คุณเองก็ไม่คิดจะอธิบายอะไรกับกฤชเลย หรือถือว่าตัวเองดีพอ ไม่จำป็นต้องง้อใคร หรือที่ผ่านมาไม่ได้รักกฤช หรือยังไงคะ เจอกัน มันไม่มีเยื่อใยเหลือกันบ้างเลยหรอไง ถ้ารักมากขนาดที่พูดที่บอกกับไอ้โจ้ ยังคงไม่ชอบคุณหนึ่งอย่างมั่นคง และพาลเกลียดโจ้ คือหนึ่งตะวันมีหัวใจคนเดียว เจ็บเป็นคนเดียวหรอไงวะไอ้โจ้
แล้วพอชร์ไม่พูดมั่งหรอว่าที่หนึ่งทำมันไม่ถูก อยากจะบอกสมน้ำหน้าวะ และอยากยุ กฤช ไม่ต้องง้อก็ได้มั้ง เขาคงไม่เคยรักกฤชหรอกมั้ง ถ้ารักมันต้องมีหวั่นไหวบ้างมะ ตามหลักความเป็นจริง นี่นิ่งขนาดนี้ อย่าไปง้อเลย อยู่หล่อ ๆ โสด ๆ ไปเถอะกฤช ง้อไป ถ้าคุณหนึ่งยังเป็นแบบนี้ ก็เหมือนเดิม หมดจากตุลย์เดี่ยวก็มีคนใหม่
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 06-07-2015 00:19:04
เริ่มวางแผนจีบเป็นจริงเป็นจังได้แล้ว
โจ้ย้ายไปอยู่ทีมคุณหนึ่ง เราก็เข้าทางพ่อตาเสียเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: manami_01 ที่ 06-07-2015 07:34:26
เราขออยู่ทีมกลางแล้วกัน 555

เห็นคนเลือกทีมแล้วเราไม่ลงทีมไหนอ่ะ เห็นใจทั้งสองทีม ต่างฝ่ายต่างก็เจ็บพอ ๆ กันนั้นแหละ

แต่อีกฝ่ายรู้ตัวเร็วกว่าก็เท่านั้น เฮ้ยอ่านแล้วหน่วงมาก อยากให้สมหวังกันเร็ว ๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 06-07-2015 08:26:27
คนที่ไม่ฟูมฟายไม่ใช่คนที่ไม่เจ็บนะคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 06-07-2015 10:57:58
ยังไงดีล่ะกฤช
ยอมแพ้หรือสู้ต่อ
สู้ๆนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: RinNam ที่ 06-07-2015 12:00:47
คือบอกเลยว่า#ทีมกฤช แต่ก็ยังสงสัย สามปีที่ผ่าน หนึ่งเจออะไรมาบ้าง

มันก็เสียใจกันทั้งสองฝ่ายผิดกันทั้งสองฝ่าย เขามาง้อไม่ดีใจหรอ

คืออยากเห็นกฤชเล่นตัวมากกกก แต่ไม่น่าได้เห็นสินะ TT

โจ้ แกก็เป็นคนปรกตินั้นแหละ เข้าข้างคนที่อยู่ใกล้ๆ เห็นนายน้อยเศร้าก็เสียใจแทน กางปีกปกป้อง
 
แต่มันใช่ปะ  แม่ง คือโกรธมากกกกกก อยู่กับกฤชมาหลายปี เข้าใจอะไรในตัวกฤชบ้าง

ในขณะที่หนึ่งตะวันเศร้ายังมีคนอยู่รายล้อม

กฤชมีใคร คือแบบ นายเก่งมากจริงๆ

#ทีมกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 06-07-2015 12:42:53
หยุดดราม่าเถอะน๊าาาาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 25 (5/07/15) p.54
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 07-07-2015 20:10:47
ถ้าตอนนั้นไม่มัวแต่ห่วงตุลย์
ก็คงไม่เป็นงี้หรอก
หัวข้อ: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 08-07-2015 08:26:39
ตอนที่ 26


“ไปทำอีท่าไหน ได้แผลมาทั้งคู่”

ไอ้โจ้เป็นคนมาตามที่ท้ายไร่ มันเห็นผมนั่งรีดเลือดออกจากเท้าได้ก็ลากพากลับมาบ้าน ช่วยทำแผลหน้างอง้ำ

“ดีนะที่นายน้อยแค่เขาถลอก”

“เอ็งมาดูข้าแล้วใครดูคุณหนึ่ง”

“ป้าแววกับป้าสายใจพากันขึ้นไปทำแผลบนห้องแล้วครับ” มันว่า จุ่มแอลกอฮอล์จนชุ่มมาขยี้แผล ผมกัดปาก จ้องหน้ามันเขม็ง “ทนหน่อยนะครับเดี๋ยวก็หาย”

“เอ็งรวนอะไรข้านักวะ”

“ก็คุณกฤชพูดไม่รู้เรื่อง” มันว่า “โจ้บอกว่าอย่าไปยุ่งกับนายน้อยก็ไม่ฟัง พากันเจ็บตัวมาแบบนี้โจ้ไม่ชอบเลย”

“ข้าไม่ได้ตั้งใจ”

“ไม่เคยตั้งใจทำให้นายน้อยเจ็บหรอกครับ แต่ก็ทำตลอด”

ผมก้มหน้า ถอนหายใจ ไอ้โจ้เปลี่ยนมาหยอดเบตาดีน หยดยาสีส้มแดงแทรกผ่านเนื้อที่เป็นรอยบาก ผมย่นคิ้วเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นมองเปียโนสีดำขลับที่วางอยู่ใกล้กัน ความเจ็บปวดที่กายหายไป สิ่งที่บีบคั้นคือความรู้สึกในอก

“คุณหนึ่งเล่นเปียโนอยู่หรือเปล่า”

“ทุกคืนแหละครับ” ไอ้โจ้ว่า “เล่นไปทำหน้าเศร้าไป ช่วงปีแรกที่กลับมาเล่นเสร็จก็ฟุบลงไปร้องไห้ทุกคืน คุณกฤชไม่เข้าใจหรอกว่าคุณหนึ่งน่าสงสารแค่ไหน ตัวเองไปอยู่สบายนี่นา”

“ใครบอกเอ็งว่าข้าสบาย” ผมพูด พลางถอนหายใจยาว “ไม่มีวันไหนที่หลับเต็มตาหรอก”

“แล้วทำไมไม่กลับมา”

“ข้ามีอะไรคู่ควรกับนายน้อยบ้างวะ” ก้มลงมองมือตัวเอง มือเปล่า ๆ ที่ตัดเล็บสั้นกุด “ไม่มีอะไรเลย”

“นายน้อยก็ไม่ได้ต้องการอะไร นายน้อยต้องการแค่คุณกฤชอยู่ข้าง ๆ กัน คุณหนึ่งชอบคุณกฤชก่อน เป็นคนเริ่มจีบคุณกฤชก่อน ยอมลดตัวลงมาทั้ง ๆ ที่เป็นลูกเจ้าของไร่ เขาเสียสละทุกอย่างเพียงแค่ต้องการให้คุณกฤชอยู่ด้วย ดูเอาเถอะคุณกฤชทำอะไรลงไป จะไม่ให้โจ้สงสารคุณหนึ่งได้ยังไง จู่ ๆ ก็ทิ้งไปแบบนั้น โจ้ถามก็ไม่ยอมบอกว่าเพราะอะไร พอนึกจะให้โจ้ช่วยก็กลับมาบอกให้ช่วยง่าย ๆ ฮึ! ใจร้ายใจดำ”

“เฮ้อ ความรักมันไม่ได้สวยงามแบบนั้นหรอกนะโจ้”

ผมโยกหัวคนที่นั่งทำแผลไปมา สมุนเก่าทำหน้าไม่เข้าใจ “เอาเป็นว่า ข้าไม่อยากเป็นคนไม่เอาไหนที่ยืนข้างคุณหนึ่ง ทำให้คุณหนึ่งแปดเปื้อนไปด้วย”

เมื่ออธิบายเพิ่ม ไอ้โจ้ก็พยักหน้ารับส่ง ๆ วางผ้ากอซพันแผลให้เบามือกว่าทีแรก

“เอ็งรู้จักคุณตุลย์ไหม”

“คุณตุลย์ รุ่นพี่คุณหนึ่งน่ะเหรอ”

“อืม” ผมรับคำ “เขามาที่ไร่เหรอ”

“ช่วงคุณหนึ่งมาแรก ๆ ก็เทียวไปเทียวมาเกือบสองเดือนได้ แต่คุณหนึ่งดูอึดอัด ตอนอยู่กันตามลำพังถึงจะคุยด้วยสีหน้าปกติแต่ระมัดระวังมาก คุณตุลย์น่ะพยายามจะแตะนิดแตะหน่อยตลอด แต่ทันกัน ไม่เคยไล่จับได้สักที ตอนหลังจู่ ๆ ก็หายไป โจ้ว่าเขาน่าจะจีบนายน้อยแหละ เสียดายที่หัวใจนายน้อยไม่อยู่กับตัวแล้ว นายน้อยก็แสดงออกชัดเจนว่าไม่ได้รู้สึกอะไรด้วยเสียขนาดนั้น”

ผมถอนหายใจยาวอีกครั้ง เรื่องหนักอกดูคล้ายคลี่คลายลงอย่างประหลาด

“ทะเลาะกันเรื่องคุณคนนั้นด้วยเหรอ”

“ก็ไม่เชิง”

“คุณกฤชปากแข็งตลอด แต่ถ้าเป็นคนนั้นจริง ๆ โจ้ก็เข้าใจนะ น่าหมั่นไส้ คนอะไรวางท่าขัดหูขัดตาไปเสียหมด คุณหนึ่งจะไล่ก็ไม่ได้ เป็นแขกของคุณชนินทร์ โจ้เคยได้ยินเขาพูดกับนายน้อยว่าคุณกฤชน่ะไม่ได้รักนายน้อยหรอก เป็นไปไม่ได้ที่ผู้ชายแท้ ๆ จะมาชอบเกย์ เขาใส่ร้ายว่าคุณกฤชน่ะเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว คิดอยากได้ไร่เอาไว้เองเลยทำทีมาเป็นรักเป็นชอบ ที่ทิ้งไปเพราะเห็นว่ามีคู่แข่งเป็นคุณตุลย์ ไม่มีวันสู้ได้เลยไม่อยากเสียเวลาต่อ โจ้ฟังแล้วโมโห คุณหนึ่งก็ฟังเงียบ ๆ ไม่เถียง แต่ไม่ได้เชื่อหรอกนะ ตอนโจ้ถาม ถึงจะดูไม่มั่นใจแต่นายน้อยก็ยังบอกว่าวันหนึ่งคุณกฤชจะพิสูจน์ให้ทุกคนเห็นเองว่ามันไม่จริง เดี๋ยวคุณกฤชจะต้อง– อ๊ะ! โจ้พูดมากไปแล้ว พอดีกว่า”

ผมรับฟังนิ่งเงียบ เม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น ระหว่างที่ผมเจอคำสบประมาทต่าง ๆ นานา หนึ่งตะวันเองก็พบเจอมาโชกโชนไม่ต่างกัน ผมถูกพูดถึงในเรื่องที่ไม่คู่ควร แต่หนึ่งถูกใครต่อใครเอาหัวใจไปเป็นหลักประกัน ฟังดูแล้วไม่รู้ว่าใครหนักหนาสาหัสกว่ากันในครานั้น

แต่ที่เสียใจ...คือการที่ผมทิ้งเขาไปคล้ายกับเป็นการตอกย้ำว่าความรักระหว่างเราคือภาพลวงตาอย่างที่คนอื่นกล่าวหาจริง


ไอ้โจ้แปะเทปปิดแผลเป็นอย่างสุดท้าย มันไม่พูดต่อ อมน้ำลายจนแก้มตุ่ยก่อนเดินไปหยิบยาแก้ปวดมาให้ค่อยกลืนน้ำลายเพื่อถาม “ว่าแต่จะนอนที่โซฟานี่จริงเหรอคุณกฤช”

“อืม เผื่อนายน้อยลงมาเล่นเปียโนดึก ๆ ข้าจะได้มีโอกาสคุย”

“ไม่เลิกล้มความตั้งใจอีกนะ”

“ข้ามาเพื่อพิสูจน์คำพูดของคุณหนึ่งอย่างที่เอ็งว่านี่หว่า” เมื่อตอบเสียงอ่อน ไอ้โจ้ก็มีทีท่าขึงขังน้อยลง "ไม่รู้ว่าสามปีมันจะนานเกินไปหรือยัง"

“คุณกฤชนะคุณกฤช” มันพ่นลมหายใจออกจมูก ยีผมสั้นของตัวเองจนยุ่งเหยิง “เอาเถอะ อย่าทำให้นายน้อยเสียใจอีกแล้วกัน”





รุ่งสางของวันใหม่ ผมตื่นก่อนตะวันจะโผล่พ้นขอบฟ้า ออกมากวาดคอกม้าเป็นเพื่อนไอ้โจ้เหมือนก่อน พลางนึกถึงวันที่จูงม้าสองตัวออกไปขี่กับหนึ่งตะวัน สีหน้าตื่นเต้น หวาดกลัว แต่เชื่อมั่น นายน้อยน่ารักและสง่างามจนไม่อาจละสายตาไปไหน
เมื่อคืนนายน้อยไม่ได้ลงมา ผมพลิกตัวหลายครั้ง ได้ยินเสียงฝีเท้าบ้าง ไม่ใกล้นักแต่คล้ายเดินวนเวียนอยู่บนระเบียง ถ้าเดาไม่ผิดหนึ่งตะวันอาจจะนอนไม่หลับแล้วอยากลงมาเล่นเปียโนแต่เจอผมนอนดักอยู่ในห้องโถงเลยหยุดฝีเท้าที่ตรงนั้น เงาจากแสงไฟที่เปิดไว้ส่องให้เห็นเป็นเงาจากด้านบน ไม่ใช่คุณชนินทร์แน่ เพราะท้ายที่สุดเจ้าตัวก็ปิดไฟกลับไปในห้องตัวเองใหม่ แต่ความฝันบางอย่างในกลางดึกสงัดคลับคล้ายคลับคลาว่าได้ยินเสียงสะอื้นและแรงกอดรัด บรรจงจูบอีกครั้ง ทว่าเมื่อลืมตาตื่นทุกอย่างก็จางหายไป ผ้าห่มผืนเดิมถูกดึงขึ้นจนมิดคอ อุ่นพอให้หลับต่อสบายจวบจนไก่ขันไล่พระจันทร์ไปจากท้องฟ้ายามราตรี
ผมรวบกองหญ้าสีเขียวสด โยนลงรางให้อาหารแล้วมากวาดเศษไม้ที่ตกรายทาง ไอ้โจ้เองก็ช่วยเหมือนกัน เหนื่อยหอบกันยกใหญ่ กว่าจะเสร็จสิ้นดวงอาทิตย์ก็สว่างจ้า แสงแดดสีทองฉายสาดส่องมาให้ม้าทั้งสองตัวสะบัดหางโบกอารมณ์ดี

“คุณหนึ่งพามันออกกำลังบ่อยไหม”

“เกือบทุกวันแหละครับ” ไอ้โจ้ว่า “สลับ ๆ กัน แต่พาแสงเพชรออกไปบ่อยกว่า”

“ตัวโปรดเขานี่”

“เพราะคุณกฤชเป็นคนสอนล่ะมั้ง” พูดพลางลูบขนสั้นสีขาวไปตามแนว “บ่าย ๆ โจ้จะเข้ามาอาบน้ำให้มัน บางทีนายน้อยก็มาช่วยแปรงขน แต่ไม่ค่อยได้ลงไร่เท่าไรนัก งานนายน้อยเยอะมาก”

“คุณชนินทร์ไม่ได้ดูแล้วใช่ไหม”

“วางมือเกือบทุกอย่างเลยครับ นายน้อยแย่งไปหมด เหมือนทำ ๆ ไม่ให้ตัวเองว่างเท่านั้นเอง”

ผมพยักหน้า เข้าใจความรู้สึกนั้นดี เมื่องานที่คอกม้าเสร็จสิ้นก็กลับบ้านมาอาบน้ำอาบท่า คุณชนินทร์กับหนึ่งตะวันนั่งที่โต๊ะกินข้าว เมื่อเห็นผมเดินผ่านหลังเสร็จธุระส่วนตัวก็เรียกมานั่งด้วยกัน นายน้อยมีท่าทีกระอักกระอ่วนอย่างเห็นได้ชัด เขาก้มหน้ากัดขนมปังชุ่มแยมโดยไม่คิดจะทักทายเลยสักนิด

“มาที่ไร่แทนที่จะพักผ่อนนะเรา”

ผมยิ้มแทนคำตอบ เหลือบตามองชายหนุ่มที่นั่งฝั่งตรงกันข้ามแล้วก้มลงหยิบขนมปังของตัวเองบ้าง เช้านี้เป็นอาหารง่าย ๆ แม่กับป้าแววไปทำบุญวันพระกันตั้งแต่รุ่งสาง

“แล้วขานั่นเป็นแผลอยู่ไม่ใช่เหรอ”

“ครับ แต่ไม่เป็นอะไรมาก ล้างทำใหม่เรียบร้อยแล้ว”

“ไปคอกม้าเดี๋ยวก็ติดเชื้อ” คุณชนินทร์ว่า รอบนี้หนึ่งตะวันเหลือบตาขึ้นมามองวูบไหว เมื่อสบกับผมก็หลุบตาลงใหม่ “ดูแลตัวเองบ้างคุณหมอ คู่ครองก็ไม่มี”

“เรื่องคู่ครอง...ที่จริงแล้วก็มีที่ดู ๆ อยู่ครับ”

“อ้าว วันนั้นบอกว่าไม่อยากมีอยู่เลย”

ผมมองหนึ่งตะวันแม้สายตาเขาจะเฉไฉไปที่อื่น พูดตอบเจ้าของไร่ด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง “พอดีรู้ว่าคนที่อยากให้อยู่ด้วยกันยังไม่มีใคร เลยอยากจะลองขอโอกาสเขาใหม่อีกสักครั้งน่ะครับ”

“หืม?” คุณชนินทร์ส่งเสียงเชิงถาม ผมเบือนหน้ากลับมาส่งยิ้มให้แทนคำตอบ หางตาเห็นแก้มสีขาวเปลี่ยนสีเล็กน้อย แม้ใบหน้าจะบึ้งตึงไม่รับแขกเหมือนเคย

“เด็ก ๆ สมัยนี้อะไรกัน ฉันล่ะไม่เข้าใจ ไอ้โจ้เอาหนังสือพิมพ์มาให้หรือยังก็ไม่รู้ ว่าจะเอาไปหาที่นั่งอ่านในไร่ อยู่แต่บ้านทั้งวันเบื่อแย่”

“หนึ่งบอกไม่ให้พ่อลงไร่แล้วไง อายุเยอะแล้วมันอันตรายนะครับ”

“ไปนั่งกินลมชมวิวเฉย ๆ”

“เดี๋ยวไอ้โจ้ก็วิ่งโร่กลับมาฟ้องว่านายท่านลงไปช่วยคนงานเก็บองุ่นอีก” หนึ่งตะวันดุ แต่บิดากลับยิ้มแย้มหน้าระรื่น

“นิด ๆ หน่อย ๆ น่า ให้คนแก่ออกกำลังบ้าง ไอ้โจ้มันคอยดูอยู่ ไม่เป็นไรหรอก”

เสียงขูดครากของเก้าอี้ดังขึ้นเมื่อชายวัยกลางคนลุกยืน คุณชนินทร์เรียกหาไอ้โจ้ สมุนตัวเล็กล่ำวิ่งเข้าบ้านพร้อมหนังสือพิมพ์รายวัน มันเหลือบตามองผมกับคุณหนึ่งก่อนเฉไฉทำเป็นวิ่งตามนายท่านดุ๊ก ๆ ครั้นเมื่ออยู่กันตามลำพังแล้วหนึ่งตะวันก็ผุดลุกขึ้นทันที

“คุณหนึ่ง โอ๊ย!”

ผมร้องเสียงหลงเมื่อลุกขึ้นตาม นายน้อยชะงัก เหลือบตามองแผลที่เท้า ผมใช้ศอกยันพนักพิงเก้าอี้ไว้พอดิบพอดีทำให้ร่างกายไม่ร่วงหล่น เลือดไหลซึมจากแผลที่พันปิดไว้เล็กน้อย

“ใครทำแผลให้”

“ทำเองครับ” ผมตอบ หลังจากอาบน้ำก็จัดการใส่ยาพันผ้าเอง เห็นตั้งแต่กลับจากไร่แล้วว่าแผลฉีกแต่ไม่คิดว่าจะหนัก
หนึ่งตะวันถอนหายใจ เดินมาพยุงผมเข้าบ่าแล้วพาไปนั่งโซฟาใกล้ ๆ อย่างทุลักทุเล

“ทำไมไม่ให้ไอ้โจ้ช่วย ทำแผลเองแล้วถนัดหรือไง”

“ก็ไม่น่าเป็นอะไรมาก”

“แล้วเป็นไหมล่ะ” หนึ่งตะวันค้านเสียงดุ เขาลุกไปหยิบกล่องปฐมพยาบาล ใช้กรรไกรตัดผ้ากอซเดิมของผมออก “แผลขนาดนี้ไม่ต้องเย็บหรือไง”

“ไม่ต้องหรอกครับ เมื่อวานมันไม่ลึกมาก”

“ออกไปทำความสะอาดที่คอกตั้งแต่เช้า มันเลยฉีกมากกว่าเดิมน่ะสิ สมน้ำหน้า”

ผมพยักหน้ารับคำบ่นโดยดุษณี คนที่ทำแผลให้ถอนหายใจยาว มือขาวบรรจงเช็ดล้างด้วยแอลกอฮอล์รอบแผล หยดยาใส่อย่างทะนุถนอม ก่อนวางผ้าลงเนิบนาบเชื่องช้า ไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด

“คุณหนึ่ง เมื่อคืน–"

“กินยาหลังอาหารหรือยัง”

“ยังครับ”

คู่สนทนาลุกขึ้นยืน เอากล่องปฐมพยาบาลเก็บเข้าที่ กลับมาใหม่พร้อมยาแก้ปวดและน้ำเปล่า ผมรับมาดื่ม ส่งแก้วคืนแล้วใช้จังหวะนั้นจับข้อมือกระตุกดึงให้หนึ่งตะวันล้มลงบนตัก

“กฤช!”

“ยังเป็นห่วงผมอยู่เหรอครับ”

“ฉันแค่ทำตามหน้าที่เจ้าของบ้าน” หนึ่งตะวันบอกเสียงแข็ง “ปล่อย!”

“ถ้าผมปล่อย หนึ่งก็หนีผมไปอีก”

“ฉันไม่เคยไปไหน”

“ทำไมเดี๋ยวนี้ดุจังเลยล่ะครับ” ผมถามเสียงอ้อน ใช้คางเกยกับบ่าลาด กลิ่นของหนึ่งตะวันยังเป็นเหมือนเดิม กลิ่นของเด็กแรกรุ่นที่หอมหวาน ที่เปลี่ยนไปคืออาการแข็งขืน คล้ายทรมานเมื่ออยู่ในอ้อมแขนกัน

“คุยกับผมสักหน่อยได้หรือเปล่า”

“ไม่มีอะไรจะคุยแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นช่วยฟังผมหน่อยได้ไหม ผมอธิบายได้”

“แล้วตอนที่ฉันอยากอธิบาย ตอนที่ฉันขอร้อง นายคิดจะฟังฉันบ้างหรือเปล่า ตอนที่ฆ่าฉันให้ตายทั้งเป็นตอนนั้นเคยเห็นใจกันบ้างไหม” เสียงนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกตัดพ้อ คนในอ้อมแขนดิ้นขลุกขลัก ผมยิ่งกอดรัดเอาไว้แน่น “ไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้วกฤช วันนี้ฉันไม่ต้องการนายแล้ว มันนานเกินไปแล้ว”

“แต่ผมต้องการหนึ่ง”

“เลิกพูดจาหว่านล้อมคนอื่นแบบนี้แล้วก็หนีปัญหาไปเสียที! นายไม่รู้หรอกว่าทุกคืนฉันต้องอยู่กับความรู้สึกแบบไหน!”

“ผมผิดเอง” ผมว่า อ้อนวอนขอโอกาสอีกครั้ง “ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากอยู่ข้างหนึ่ง แต่ผมไม่คู่ควรมาตลอด ไม่ใช่ว่าผมไม่สบายใจที่ทิ้งหนึ่งไปตอนนั้น เสียงสะอื้นของหนึ่งยังฝังอยู่ในใจผมตลอด ผมรู้สึกผิด แต่ผมก็อยู่ตรงนั้นในฐานะนั้นไม่ได้”
หนึ่งตะวันแน่นิ่ง ผมหลับตาลง ฝังหน้าผากลงไปกับต้นคอขาว

“ผมอยากเป็นคนที่คู่ควรกับหนึ่ง ถึงผมทำได้ไม่ดีเท่าคุณตุลย์ แต่ผมก็ไม่อยากเป็นไอ้ขี้แพ้ที่อยู่กับคุณเพราะไปไหนไม่รอด ผมไม่อยากให้ใครมองว่าคุณจ่ายเงินให้ผมอยู่ ผมไม่อยากให้ใครดูถูกความรักของเราว่ามันตีราคาได้ ผมแค่อยากพิสูจน์ตัวเองเท่านั้น ไม่เคยรักหนึ่งน้อยลงเลยตั้งแต่วันที่บอกว่าชอบพอกัน”

“แต่ก็ทิ้งฉันไว้โดยไม่บอกอะไรสักคำ ทั้ง ๆ ที่สัญญาแล้วว่าจะอยู่ด้วยกัน แทนที่จะผ่านมันไปกับฉัน คิดว่าฉันไม่ต้องเจอความกดดันอะไรพรรค์นั้นเลยหรือไง! นายรู้ไหม ไม่ว่าใครจะพูดอะไร ไม่ว่าใครจะทำอะไร ฉันก็ยังเชื่อนาย เชื่อทั้ง ๆ ที่นายไม่เคยพูดอะไรให้ฉันอุ่นใจเลยว่าจะไม่ทิ้งฉันไป แล้วนายก็ทำลายทุกความเชื่อใจของฉัน ไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น”

“หนึ่ง ไม่ใช่แบบนั้น...ผมกับพี่นุ่นไม่มีอะไีร ไม่มีอะไรจริง ๆ” เสียงนั้นอ่อนราวกับดวงดาวที่แพ้แสงจันทร์นวล แต่มั่นคงและจริงจังกว่าครั้งไหน “ที่ผมไม่บอกอะไร เพราะผมไม่อยากปิดโอกาส ผมอยากให้หนึ่งลองค้นหัวใจตัวเองดูว่าที่หนึ่งรักผม เพียงเพราะเราใกล้ชิดกันแค่นั้นหรือเปล่า”

“มีอะไรในหัวผมไปหมด...ผมที่พูดออกมาไม่ได้”

“แล้วถ้าฉันเปลี่ยนใจ...”

“ผมก็จะจมอยู่กับความรักที่หนึ่งเคยมีให้ผมแค่คนเดียว...ผมจะยินดีกับหนึ่ง แม้ในส่วนลึกจะไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลยก็ตาม”

ผมสารภาพความจริงทั้งหมด กระชับแขนที่โอบกอดอีกฝ่ายไว้แน่นราวกับกลัวว่าหากคลายแรงแล้วดวงตะวันจะหลุดลอยหนีไป
ความเงียบเข้าปกคลุมเราพักใหญ่ ผมโหยหาเขา ยากที่จะอธิบาย ความรู้สึกของกอดที่เมื่อกอดแล้วยังไม่อาจเติมเต็มความรู้สึกในใจ

ทั้งที่เฝ้าคิดมาตลอดว่าหากเจอกันแค่สักครั้งคงชุ่มฉ่ำหัวใจไปอีกนาน แต่แท้จริงแล้วเมื่อได้พบหน้า เมื่อได้สัมผัส ผมถึงเพิ่งรู้ว่าไม่มีอะไรเพียงพอที่จะทำให้หัวใจอิ่มเอมได้เลยสักนิด

ต้องการเคียงข้าง โอบกอดเขาไว้นานเท่านาน ตราบเท่าคำว่านิจนิรันดร์จะสูญสลายไป


“ผมคิดถึงคุณ”

“คิดจะไปก็แค่โทรมาลา คิดจะมาก็แค่กลับมาง้อเท่านั้นเหรอ นายให้ฉันเชื่อนายที่ทิ้งไปอยู่กับคุณนุ่นสามปี ในขณะที่ไม่เคยเชื่อฉันเลย...ไม่เคยเลย...”

“ผมขอโทษ จะให้ผมชดใช้ยังไงก็ได้ แต่ได้โปรด ขอโอกาสผมอีกครั้ง อยากให้กลับมา ผมอยากให้เรากลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อนจริง ๆ ผมชอบที่หนึ่งยิ้ม เวลาที่อ้อน เวลาที่ร้องไห้โวยวายเหมือนเด็ก ๆ เวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ชอบแม้แต่ตอนที่หนึ่งชกผมตอนนั้น อย่างน้อยเราก็มีกัน...”

ความกลัวเข้ากัดกินใจ หนึ่งตะวันแน่นิ่งไปคล้ายใช้ความคิด ผมยังคงกอดเขาไว้อย่างนั้น สัมผัสชีพจรจากต้นคอขาว หากเป็นไปได้ ผมอยากจะจูบ กลืนกินคนรักทุกสัดส่วนให้มากเท่าที่ใจโหยหา

ความทรมานทั้งหมดมวลที่คล้ายกับตกตะกอนนอนแน่นิ่งอยู่ก้นบึ้ง ตีรวนกลับมาอีกครั้งจนหัวใจเป็นสีขุ่นขลัก แดงฉานหลั่งเลือดรินบ่งบอกว่าความรักครั้งนั้นยังคงเป็นแผลสดเสมอไม่เลือนหายไป

เพียงสักครั้ง แค่สักครั้ง...

“หนึ่งไม่คิดถึงผมบ้างเหรอ”

“คิดถึงแล้วมันได้อะไรขึ้นมา ในเมื่อนายเป็นคนตัดสินใจไปจากฉันเอง นายทิ้งฉัน...ทิ้งฉันไว้คนเดียว ทิ้งให้ฉันรออะไรก็ไม่รู้ นายจะกลับมาจริง ๆ หรือเปล่าก็ไม่รู้...”

เสียงที่ตอบมาสั่นเครือ บีบหัวใจ ผมลืมตาขึ้น สิ่งที่เห็นลอดลงไปจากคอเสื้อคือสีเงินของทองคำขาววาววับ ลายของสร้อยที่เฟ้นเลือกกับภูดิศคราวนั้น

ผมยังจำได้ดี ของขวัญวันเกิดที่ผมให้ไว้ หนึ่งตะวันยังสวมติดกายไม่เคยห่าง
หัวใจฟูฟ่องขึ้นเล็กน้อย คล้ายกับเห็นแสงสว่างที่ปลายทาง

“หนึ่งครับ...”

“ฉันเหนื่อยมากแล้ว ฉันไม่อยากต้องกลับมารื้อฟื้นว่าต้องเยียวยาหัวใจที่แตกสลายของตัวเองวันที่ความรักจากฉันไปยังไงอีก ฉันพอแล้ว ฉัน...”

“ผมสัญญา จะไม่ทิ้งหนึ่งอีก”

“ฉันเกลียดคำสัญญาของนาย”

“แต่ผมรักหนึ่ง” แม้จะเคยผิดคำสัญญามาก่อนหน้านี้ แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่ไม่อยากเคียงข้างหนึ่งตะวันเลยสักครั้ง
น้ำตาที่กลั้นไว้ไหลรินลงมา ผ่านร่องจมูก มายังปลาย หยดลงบนต้นคอขาวอย่างห้ามไม่ได้ หนึ่งตะวันเสียงสั่น เขาเริ่มสะอื้นเมื่อโต้ตอบอีกครั้ง

“ฉันไม่รู้...ไม่รู้....ฉันเชื่อที่นายบอกว่าไปเพื่อสร้างตัวแต่ฉันไม่รู้ว่าจะเชื่อนายอีกได้ยังไงว่าถ้ามีคนมาพูดไม่ดี หรือมีคนพยายามเข้ามาแทรกตรงกลาง นายจะปล่อยมือฉัน ทิ้งฉันเหมือนตอนนั้นอีกไหม ฉันไม่รู้ต้องทำยังไงแล้ว...ฉันขอร้อง ขอโทษยังไงนายก็ไม่กลับมา ฉันสมเพชตัวเองเหลือเกิน ไขว่คว้าหานายมาตลอด ต้องการนายอยู่ฝ่ายเดียว...ฉันรู้สึกเหมือนมีแต่ฉัน...แค่ฉันที่เชื่อมั่นในรักของเราตอนนั้น...ฉันไม่อยากเจอหน้านายเพราะรู้ว่าถ้าเจออีกคงใจอ่อน แต่ฉันก็เจ็บ เจ็บเหลือเกิน เจ็บจนรู้สึกว่าจะหยุดหายใจเสียให้ได้...ฉันไม่รู้ ไม่รู้ต้องทำยังไง...ฉัน...อึก..”

“ขอโทษ แต่ผมรักหนึ่งนะ รักมาตลอด ไม่เคยเลิกรักได้สักวินาที ถ้าใจหนึ่งยังเหมือนเดิม...ขอโอกาสผมอีกครั้งได้ไหมครับ...หมดรักผมแล้วจริง ๆ หรือ”

ผมร้องขอ และแม้จะสะกดกลั้นความรู้สึกไว้มากแค่ไหนเมื่ออยู่กับดวงตะวันดวงเดิมผมก็กลับเปราะบาง ครั้งสุดท้าย คล้ายคนร้องขอชีวิต ผมมีทุกอย่างพร้อมที่จะอยู่เคียงข้างหนึ่งตะวันแล้ว ขาดเพียงแค่ส่วนสำคัญคือหัวใจของเขาที่ไม่รู้ว่ายังยินดีให้โอกาสและกลับมาอยู่ในอ้อมกอดของกันและกันอีกครั้งหรือเปล่า

เชื่อในคำสัญญาของผมอีกไหม

เชื่อว่าผม...จะไม่ทำร้ายหัวใจตัวเองอีกแล้ว



TBC


ทำไมเทียบกับคอมเมนต์ตอนที่แล้วรู้สึกมันสั้น ๆ แต่มันก็ไม่สั้นนะนาย 555555 ตอนหน้าจบแล้วเอาะ #ทีมกฤช มีเปลี่ยนใจบ้างมั้ยคะ แง

คือนังหนึ่งโดนถล่มเยอะมว้ากกก ถ้าถามว่าทำไมกฤชต้องมาง้อ สำหรับเราที่ให้เป็นแบบนี้เพราะกฤชเป็นคนปล่อยมือ ความกดดันที่กฤชเจอ ในมุมของหนึ่งเองก็เจอเหมือนกัน กับตุลย์เหมือนหนึ่งสบาย ๆ แต่ก็มีความอึดอัดที่คนหึงมองไม่เห็น พอเรื่องที่บรรยายมาทางกฤชทำให้ดูเหมือนหนึ่งสบายดี ไม่มีอะไรหนักอก ส่วนหนึ่งเพราะไม่เคยพูดกันตรง ๆ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเองบ้าง กฤชของเราก็เป็นผู้ชายอมพะนำอยู่แล้ว กว่าจะบอกรักบอกชอบได้ก็ปาไปครึ่งเรื่อง ส่วนหนึ่งก็มีความมั่นใจในแบบที่ฉันจัดการได้ จวบกับเหตุผลบางอย่างที่จะเฉลยในตอนหน้าว่าทำไมหนึ่งถึงไม่กลับไปง้อตั้งแต่แรก ๆ
อีกเหตุผลคือไม่อยากให้ออกมาในแบบที่พอกฤชได้ดีหนึ่งก็มาหา อยากให้รู้สึกว่า แม้จะได้ดีแล้วแต่ก็ยังรักหนึ่งตะวันเหมือนเดิม ไม่นอกใจ (โคตรของโคตรพระเอก)
ส่วนด้านไอ้โจ้ มันโกรธกฤชตั้งแต่ที่กฤชทิ้งไร่ทิ้งมันไปแล้วค่ะ 555555555555 ตอนนั้นนางก็ร้องห่มร้องไห้เหมือนกัน โจ้เป็นเด็กซื่อๆ ปากเปราะไม่รู้ผิดรู้ถูก แต่เป็นคนที่พูดจาตรงไปตรงมาที่สุดในเรื่อง
ถ้าถามว่าใครผิด สำหรับเราไม่มีคนผิดนะ แต่ที่นายน้อยหนีตอนที่กฤชกลับมาง้อเพราะกฤชเตรียมใจแล้วว่าจะเจอ ขณะที่นังหนึ่งยังนั่งรำพันอกหัก โผทิ้ง ทำใจไม่ได้ ไม่พร้อมออกมาให้สัมภาษณ์กับสื่อ เจอเซอร์ไพรส์นางก็สับสนเหมือนกัน
อนึ่ง ขอบพระคุณทุกคอมเมนต์งาม ๆ เลยค่ะ ทั้ง#ทีมกฤช #ทีมหนึ่ง #ทีมโจ้ แต่ให้อภัยพี่หนึ่งเถอะค่ะ อย่าทิ้งนางไว้กลางคาน แก่แล้ว ขบวนสุดท้ายแล้ว น่าสงสารเขานะคะ

ขอให้เป็นวันพุธที่ดีของทุกคน แล้วเจอกันตอนจบ วันอาทิตย์พร้อมแก๊งบาบิก้อนเพื่อนรักค่ะ : )
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: kipuuu ที่ 08-07-2015 08:48:44
ตื่นนอนปุ๊บ รู้สึกอยากอ่านเรื่องนี้เลยแว้บเข้าเล้ามา แทบเด้งตัวจากเตียงลุกขึ้นมากรี้ดดดดดดดดค่ะ นายน้อยมาแล้ววว

เรารักนายน้อยนะ แต่ชอบนายน้อยเวลาร้องไห้งอแงประชดประชันเอาแต่ใจเหลือเกิน มันน่ารักน่าขยุ้ม หัวใจนี่จั๊กจี้ไปหมด >////<

แต่งอนนานๆก็ไม่ดีนะตัว แก่แล้วมาทำหน้างอง้ำร้องไห้งอแง ส่องกระจกอีกทีตีนกาก็มาก็ไม่ตลกนะ

ถึงแม้กฤชจะน่าฟาดมาก แต่ตอนหน้าก็หายน้อยใจแล้วกลับมารักกันเหมือนเดิมได้แล้วนะคนดี ' 3'

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Eangoey ที่ 08-07-2015 08:50:20
สงสารทั้งสองคนเลย รีบๆคืนดีกันน่ะ :mew4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 08-07-2015 08:52:12
ขอให้ความรักชนะทุกอย่าง เอาใจช่วยทั้งคู่ เริ่มต้นกันใหม่ ไม่สายหรอก :L1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 08-07-2015 09:00:50
คุณหนึ่งใจอ่อนเหอะ ต่างก็เจ็บปวดมานาน

คิดในมุมกฤช ก็อยากสร้างตัวให้คู่ควรกับคุณหนึ่ง ไม่ใช่มาเกาะคุณหนึ่ง แต่ปากหนักไปนะอิกฤช
ไม่ถามความสมัครใจคุณหนึ่งสักคำ (แอบเอนใจไปทางอิกฤชนิดหนึ่ง)

คุณหนึ่งเองก็มีเหตุผลของคุณหนึ่งที่ทำแบบนั้น แต่อิกฤชมันไม่เข้าใจ
เราว่าคุณหนึ่งเองก็วางแผนอะไรไว้บ้าง ในช่วงสามปีที่ผ่านมา มีโจ้เป็นสาย เป็นผู้ร่วมขบวนการด้วยแน่
( โจ้ องครักข์พิทักษ์คุณหนึ่ง)
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 08-07-2015 09:05:46
เฮ้อ เค้าสงสารหนึ่งอยู่ดีล่ะ
ถ้าหันหน้าคุยกัน ไม่มีทิฐิตั้งแต่แรกก็คงไม่เป็นแบบนี้
แต่เรื่องความรักมันพูดยาก อาจจะไม่มีใครผิดจริงๆ
เพราะตอนนั้นเหตุการณ์แบบนี้ ถ้าเจอกับตัวก็ไม่รู้จะแก้ปัญหาแบบไหน จะแบบกฤชหรือแตกต่าง ก็ไม่แน่ใจ
แต่ตอนนี้ ความรักมันยังอยู่ตรงนี้ ก็เปิดใจคุยกันซะให้หมด จะได้ไม่เหมือนในอดีต
ถ้ายังรักกัน ต้องหันหน้าเข้าหากันและหาจุดที่ทำให้เราไม่เข้าใจกันมาคุยกันให้จบ


ตอนหน้าจบแล้วเรอะ ยังอยากอ่านอีกเยอะๆเลยอ่าาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 08-07-2015 09:17:39
ไม่รู้สิเราว่าการที่กฤชมันเลือกทิ้งไป ไม่ใช่แค่ว่ามันคิดว่ามันไม่คู่ควร
แต่เพราะอะไรหนึ่งก็รู้ดี การกระทำของหนึ่งเองเป็นส่วนใหญ่ด้วยซ้ำ
เราไม่รู้ว่าหนึ่งเจอกับอะไรมาบ้าง พอๆกับที่เรารู้ว่ากฤชมันโดนดูถูกอะไรมา
อีตุลย์ทำอะไร อีป้าทำอะไร
โจ้มันรู้อะไรบ้าง นอกจากเห็นหนึ่งตะวันร้องไห้คร่ำครวญ

ทีมกฤชตลอดกาล
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 08-07-2015 09:19:23
ต้นเหตุของความเสียใจ คือความจริงที่ทั้งสองไม่พูดคุยบอกเล่ากัน
ต่างก็เสียใจทั้งคู่เจ็บทั้งคู่ เมื่อกลับมาเจอกันอีกครั้งก็อย่ามัวแต่ถือทิฐิไปเลยนะนายน้อย
กฤชไปสร้างตัวมาได้แล้ว พร้อมที่จะยืนเคียงข้างดูแลนายน้อยแล้ว
นายน้อยเองก็ยังรักกฤช กลับมาเจอกันอีกครั้งก็คุยกันให้มากขึ้นนะ

 :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 08-07-2015 09:20:07
สามปีที่ปล่อยมือกัน มันก็นานนะ แต่ก็นานพอที่จะพิสูจน์ความมั่นคงของใจได้ ถ้าต่างคนต่างยังไม่มีใคร ก็คงเหลือแค่ทิฐิที่ยังอยู่ในใจ เอาช่วยให้ทลายลงให้ได้ กลับมารีเทิร์นกันหวานชื่นฝุดๆ จบด้วยการฉลองบนเตียงสัก 3 วัน 3 คืนละกัน 555 อยากให้วันอาทิตย์มาถึงไวๆจัง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: evz ที่ 08-07-2015 09:23:42
ตอนนี้อ่านไปก็น้ำตาจะไหลไป คือเรื่องเล่าผ่านมุมกฤชเราก็รู้แต่สิ่งที่กฤชเจอ กฤชคิด
พอนายน้อยพูดออกมาบ้างว่าจริงๆเจออะไร คิดอะไรทีมนายน้อยอย่างเรานี่ยิ่งสงสารไปกันใหญ่
นายน้อยคงทั้งหวังทั้งกลัวการกลับมาของกฤช หวังว่าจะกลับมารักกันอีกครั้ง กลัวการจะต้องถูกทิ้งอีกครั้ง
แต่ก็มั่นใจว่านายน้อยยังรักกฤชมากแน่ๆ ต่อไปอยู่ที่กฤชแล้ว ทำให้นายน้อยเชื่อใจให้ได้นะ
ไม่อยากให้นายน้อยเจ็บปวดไปมากกว่านี้แล้ววว :hao5:

ตอนหน้าจะจบแล้วเหรอคะะะะะ เหมือนเพิ่งมาถึงครึ่งเรื่องเองงง :o12:
รอเจอเดอะแก๊งบาบิก้อนค่ะ เอฟซีพวกนางแก๊ง30+นิสัยเด็ก 5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 08-07-2015 09:29:43
หน่วง เก็บอยู่นั่นแหละ พูดๆออกไปบ้าง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 08-07-2015 09:29:50
ทำไมเรารู้สึกว่ากฤชไม่ควรกลับมาขอคืนดี
เรื่องที่มันเกิดเพราะหนึ่งไม่เลิกยุ่งกับตุลย์
จนเรื่องบานปลาย ตุลย์มาพูดดูถูกกฤช
แต่หนึ่งไม่เชื่อว่าตุลย์จะพูดแบบนั้นไม่ใช่เหรอ
กฤชคิดมากเรื่องฐานะ เรื่องความเหมาะสม
กลัวว่าหนึ่งจะดูไม่ที กลัวจะมีคนมาว่าหนึ่ง
จนต้องกลับไปเป็นหมอสร้างเนื้อสร้างตัว
เอาตรงๆเลยตอนนี้เรายังไม่หายโกรธหนึ่ง
โกรธหนึ่งแทนกฤชด้วยซ้ำ
คิดว่าสามปีที่ผ่านมาหนึ่งเจ็บคนเดียวหรือไง
กฤชเขาก็เจ็บเหมือนกันนั่นแหละ ตัดสินใจหันหลังให้ความรัก เดินออกจากจากหนึ่ง
หรือกฤชผิดอย่างนั้นเหรอ ที่บอกเลิกหนึ่ง ?

...





หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 08-07-2015 09:31:28
คำสัญญาปากเปล่า เชื่อถืออะไรไม่ได้หรอก

ดูที่การกระทำละกัน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 08-07-2015 09:31:57
คุณหนึ่งอย่าเล่นตัวถ้าไม่เอากฤชเราจะเอาเอง เราอยากมีแฟนเป็นหมอ เดี๋ยวๆหลังๆนี่เริ่มไม่ใช่
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 08-07-2015 09:33:32
เริ่มกันใหม่เถอะ สำหรับเราทุกคนได้รับบทเรียนกันมากพอแล้ว

ถ้ายังรักกัน อย่าเสียเวลากันต่อไปอีกเลยยยเนอะ


เชียร์ทุกคน # ทีมเวสต์ 5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 08-07-2015 09:34:29
เจอกันคนละครึ่งทางไหมล่ะคะคุณหนึ่ง? ต่างคนต่างก็ลดๆ นิสัยบางอย่างลงบ้าง ถึงแม้จะต้องใช้เวลานานสักหน่อย แต่ก็ไม่ยากเลยจริงๆ กับการเชื่อใจกันอีกสักครั้ง สำหรับปัญหาเรื่องของมือที่สามคุณหนึ่งก็แค่มีขอบเขตที่จะติดต่อพูดคุยกัน (ในกรณีที่อีกฝ่ายเข้ามาในรูปแบบของคู่ค้าของบริษัท) ไม่ใช่เอะอะก็ไปตามคำขอของเขาเสียทุกครั้ง ถึงแม้จะเอาเรื่องงานมาอ้างก็ต้องพิจารณาดูว่าเวลาไหนที่สมควร

และที่ส่วนมากเราลำเอียงว่าไปทางฝั่งของคุณหนึ่งมากกว่าอาจเป็นเพราะว่า พี่นุ่นไม่ใช่คนตัวเปล่าและชอบทำหน้ามึนเหมือนกับตุลย์ด้วยน่ะค่ะ เราเลยคิดว่าที่น่าห่วงก็ทางคุณหนึ่งนั่นล่ะ ว่าจะชัดเจนได้ยิ่งกว่านี้อีกไหมถ้าหากมีใครเข้ามาแทรกระหว่างกันอีกจริงๆ

จากกันตั้ง 3 ปีเชียวน้าา เวลาที่ผ่านมาก็น่าช่วยให้ต่างฝ่ายต่างก็คิดอะไรได้มากขึ้น และตอนนี้กฤชก็ยอมลงให้คุณหนึ่งแล้ว คุณหนึ่งก็อย่าถือทิฐิเอาไว้เลยนะคะ ^^ ถ้ายังรักกันก็คุยกันดีๆ อะไรที่เคยทำพลาดไปในอดีตให้นำมาเป็นบทเรียนในการเริ่มต้นใหม่ดีกว่าเน้อ..
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 08-07-2015 09:35:09
 :hao3: เข้าใจความรู้สึกของหนึ่งที่จะไม่มั่นใจ กฤชทำไปเอง คิดเองคนเดียว โดยไม่เคยบอกอะไร งั้นมีคนรักไว้ทำไมหว่า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 08-07-2015 09:54:46
สรุปคือโจ้แค่งอนใช่ไหมคะ โถพ่อคุณ5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 08-07-2015 09:58:49
เหอ ๆ ทำไมเราสงสารกฤช อ้ะ แล้วทำไมกฤชต้องเป็นฝ่ายมาง้อ

แล้ว 3 ปี ที่ผ่านมาหนึ่งทำไรอยู่ ตอนนี้มีแต่คำว่าทำไม ??????

รอเฉลยจ้าาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 08-07-2015 10:02:09
อ่านแล้วอยากให้หนึ่งใจแข็งสะบัดสะบิ้งให้กฤชตามง้อไปอีกหลาย ๆ ตอนเลยค่ะ
ไม่อยากให้จบบบบบบบบบบบบบบบบ !
โอ้ย แอบอ่านที่ทำงานละน้ำตาคลอ กฤชนี่มันง้องอนได้สุดติ่ง ร๊ากกกรักคุณหนึ่งสุดดวงใจ
คุณหนึ่งก็ใจอ่อนอยู่ดีอ่ะแหละ อิอิ เดี๋ยวนี้กฤชเค้ารวยละนะคุณหนึ่ง พี่นุ่นก็มีลูกละ สบายใจได้
มีซีนร้อนแรงในไร่ได้ละ รออออออออ

พรุ่งนี้วันอาทิตย์ใช่มั้ยนะ 555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 08-07-2015 10:08:22
 :hao4: ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน ใจแค่สองดวงกับสมองกลวงๆอีกสองใบ ..อุ๊ต๊ะคมเนอะ5555

ที่หนึ่งคงจะให้โอกาสอีกครั้ง อีหมอเป็นพระเอกที่น่าหมั่นไส้มาก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: allegiant1994 ที่ 08-07-2015 10:13:07
อ่านตอนนี้แล้วเเทนที่เราจะสงสารนายน้อยเรากลับรำคาญที่หนึ่งตะวันเล่นตัวมากกว่า5555  อะไรของเธอ ไม่คิดจะเปลี่ยนนิสัยอะไรเลยหรอ  ทำเหมือนว่ากฤชผิดคนเดียวที่ทิ้งหนึ่งตะวันไป จริงๆแล้ว เหตุผลที่ทิ้งไปเพราะความไม่ชัดเจนของตัวเองต่างหาก  ถ้าเปลี่ยนจากนายน้อยกับตุลย์เป็นกฤชกับพี่นุ่น เชื่อเหอะว่านายน้อยคงยอมไม่ได้เหมือนกัน เราว่ากฤชทำนี่ซอฟต์สุดละ เราเป็นกฤชเราจะไม่ง้อเลย ไม่จนกว่าหนึ่งตะวันจะมองความผิดของตัวเองบ้าง                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: am_am ที่ 08-07-2015 10:26:03
เข้ามารอตั้งแต่เช้าค่ะ ขอยืนยันว่า#ทีมกฤช เหมือนเดิม

คืออ่านยังไง ก็ไม่สงสารหนึ่งตะวัน เกลียดโจ้เหมือนเดิมค่ะ
ต้นเหตุของเรื่องนี้เกิดจากคุณไม่ชัดเจนค่ะ หนึ่งตะวัน
ถึงหลังจากนั้น คุณจะเจอเหตุการณ์อะไร มันก็เป็นเพราะคุณค่ะ
มาหึงนุ่นกับกฤช  ว่ากฤชไปอยู่กับผู้หญิง ? ที่มีผัวคา_อยู่เนี่ยนะ
ไม่อยากให้กฤชไปง้อเลยจริง ๆ  เหมือนกฤชผิดอยู่คนเดียวเลยนะ
ที่นางพูดมานี่มีแต่ความผิดของกฤช รู้สึกถึงความผิดตัวเองบ้างมั๊ยคะ?
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 08-07-2015 10:34:29
คุณหนึ่ง อย่ายกโทษให้นายกฤชง่ายๆนะ คิดจะทิ้งก็ทิ้ง คิดจะมาก็มา ถึงจะอ้างว่ารักแต่มันก็ไม่ใช่เหตุผล นายกฤชหนีปัญหาปล่อยหนึ่งตะวันไว้กับความทุกข์ แล้วเป็นไง กลับมาง้อทำไม ควรปล่อยให้ หนึ่งตะวันเจอคนที่พร้อมจะอยู่ต่อสู้ปัญหาด้วยกันดีกว่า คนขี้ขลาด #อินเนอร์มาแรง #ทีมหนึ่งตะวัน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 08-07-2015 10:37:27
 :impress2:ร
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Malimaru ที่ 08-07-2015 10:47:04
อา...มาม่าชามสุดท้ายแล้วสินะ

เอาใจช่วยทั้งหนึ่งทั้งกฤชเลยค่ะ...
หากก้าวข้ามช่วงเวลานี้ไปได้ ที่เหลือก็สบายแล้วเนอะ ^^

รออ่านตอนจบค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 08-07-2015 10:57:41
อ้างถึง
“นายน้อยก็ไม่ได้ต้องการอะไร นายน้อยต้องการแค่คุณกฤชอยู่ข้าง ๆ กัน คุณหนึ่งชอบคุณกฤชก่อน เป็นคนเริ่มจีบคุณกฤชก่อน ยอมลดตัวลงมาทั้ง ๆ ที่เป็นลูกเจ้าของไร่ เขาเสียสละทุกอย่างเพียงแค่ต้องการให้คุณกฤชอยู่ด้วย ดูเอาเถอะคุณกฤชทำอะไรลงไป จะไม่ให้โจ้สงสารคุณหนึ่งได้ยังไง จู่ ๆ ก็ทิ้งไปแบบนั้น โจ้ถามก็ไม่ยอมบอกว่าเพราะอะไร พอนึกจะให้โจ้ช่วยก็กลับมาบอกให้ช่วยง่าย ๆ ฮึ! ใจร้ายใจดำ”
เจอประโยคนี้ของโจ้ไปว่าสงสารนายน้อยแล้วนะ

อ้างถึง
แต่ความฝันบางอย่างในกลางดึกสงัดคลับคล้ายคลับคลาว่าได้ยินเสียงสะอื้นและแรงกอดรัด บรรจงจูบอีกครั้ง ทว่าเมื่อลืมตาตื่นทุกอย่างก็จางหายไป 
แต่พอมามโนว่าเป็นหนึ่งตะวันแน่ๆ เล่นเอาน้ำตาร่วง

หนึ่งตะวันยอมกฤชมาเยอะแล้ว ยอมมาตลอดเลย
และแต่ล่ะเรื่องที่หนึ่งยอม เป็นเรื่องใหญ่ทั้งนั้น
ส่วนที่ว่ากฤชง้อ เป็นง้อเพราะหนึ่งงอน
แต่คราวนี้มันไม่ใช่แค่ง้อแบบงอน
เพราะหนึงไม่ได้งอนแบบนั้น
แต่ตอนนี้หนึ่งตะวันกลัว
กฤชต้องทำให้หนึงหายกลัวนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 08-07-2015 10:58:16
โอ๊ยยยยย ร้องกันไปครึ่งค่อนตอน น้ำท่วมไร่องุ่นแล้ว เจ้าข้าเอ้ย
อีกฤชเลิกเก๊กแล้วค่ะ นางออดอ้อน ออเซาะก็เป็น
แหมๆๆๆ มีร้อง โอ๊ย ด้วยนะ
นี่เพื่อนหนึ่งโดนแย่งความมมารยาไปแล้วค่ะ

เพื่อนหนึ่งๆ อย่าเล่นตัวมาก เดี๋ยวไม่มีโผนะ
ด้วยความหวังดีของสาววายวัยเดียวกัน ผู้อาศัยอยู่บนคานทอง ฮ่าๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 08-07-2015 11:06:59
คือจริงๆปัญหาเรื่องนี้คือคนสองคนไม่ยอมคุยกัน ต่างฝ่ายต่างคิดเอาเองว่าปัญหานี้ฉันจัดการได้ ฉันไม่อยากให้อีกคนไม่สบายใจ

แต่กลับหลงลืมไปว่าการที่ไม่ยอมคุยกัน ไม่อธิบายปัญหาต่างๆให้กันและกันฟัง ไม่ยอมปรับความเข้าใจกัน ผลมันก็เลยออกมาในรูปแบบนี้

เข้าใจทั้งสองคนนะ

หนึ่ง คงไม่พ้นโดนข้อหาเปย์ผู้ชาย เลี้ยงผู้ชาย คว้าเอาผู้ชายที่ไม่เหมาะสมกับตัวเองมา

กฤช ก็โดนข้อหาเกาะ ไม่เหมาะสมกับหนึ่ง หมามองเครื่องบิน

คิดแล้วได้แต่ปวดหัว เป็นปัญหาที่แก้ได้ง่ายๆหากยอมหันหน้ามาคุยกัน ตอนนี้โอกาสยังมี อย่ารอจนไม่มีโอกาสที่จะได้อยู่คู่กันเลย ชีวิตมันสั้น
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoTal2o ที่ 08-07-2015 11:12:08
เฮ้อ.... เหนื่อยใจแทนทั้งคู่เลยนะเนี่ย ต่างคนต่างคิดในมุมของตัวเอง แต่ไม่เคยที่จะหันหน้าคุยกันอย่างจริงจัง
"โกธรให้เคลียอย่าให้ข้ามวัน เหนื่อยให้พัก รักให้กอด และบอกรักกันทุกวัน" เวลาก็คงจะไม่ผ่านไปตั้งสามปี
"เปิดใจ" อยากให้เค้ารู้อะไร อยากให้ทำยังไง บอกกัน พูดกัน ถ้าไม่พูดเค้าไม่มีทางรู้ได้หรอกว่าเราอยากจะได้อะไร

อ่านตอนนี้วิเคราะห์ได้ว่าหนึ่งนางก็มีโมเม้นท์ "หึงและหวง" ก็คงจะรักมากจึง "หึง" กฤชเป็นคนสำคัญจึง "หวง"
ในเมื่อรั้งไว้แล้วไม่อยากอยู่ก็ไม่ต้องอยู่ตรงนี้คืออารมณ์ของ "คนเอาแต่ใจ" "งอน" (แต่งอนนานมากเนอะ)
อารมณ์ผู้หญิงวัยทองมากคะคุณหนึ่ง กับพี่นุ่นน้องมันจบแล้วคะถ่านไปเก่าไม่มีทางคุกรุ่นอีกแน่นๆ

ฝากถึงทั้งคู่ อะไรที่อยากจะทำก็ทำเถอะคะถ้าทำแล้วมีความสุขให้รีบทำ อย่ามัวแต่ใช้ทิฐิฉุดรั้ง
ความต้องการอยู่เลย ชีวิตคนเรามันสั้นนัก อย่ากลัวที่จะก้าวไปข้างหน้า ปัญหาและอุปสรรคมีไว้แก้ไขด้วยกัน
เอาความผิดพลาดที่ผ่านมาเป็นบทเรียนตรงไหนที่เราทั้งคู่ผิดพลาดก็แก้ไขมันซะ แล้วก้าวข้ามปัญหาอุปสรรคไปพร้อมๆ กัน

อายุเยอะแล้วนะหนึ่ง อย่าคิดเยอะเดี๋ยวตกรถนะเออ

ขอบคุณ คุณ west  สำหรับเรื่องดีๆ (ถึงแม้ตอนนี้จะสั้น55)

ปล. ยืนยันเหนียวแน่  "ทีมกฤช"  ไม่เปลี่ยนแปลง  นายแมนมากกกกกฤช ยอมเมียเจริญก้าวหน้าทุกราย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 08-07-2015 11:15:18
รอแก๊งบาบิก้อนนนนน ชอบแก๊งนี้ รักแก๊งนี้ ฮี่ๆๆๆ

เราว่าคุณพ่อชนินทร์ต้องรู้ ต้องรู้แน่ๆๆ ไม่งั้นไม่ลุกเปิดโอกาสงี้หรอกกกก

ไอ้โจ้นี่เราว่านอกจากตรงที่สุดในเรื่องแล้ว ยังเป็นคนที่กุมความลับไว้เยอะที่สุดในเรื่องด้วยมั้ง ขอตอนพิเศษโจ้ด้วยค่ะ #กราบแนบตัก

คิดเหมือนคุณเวสต์ เราว่าไม่มีใครผิด อยู่ที่ว่าเรามองจากมุมใครเท่านั้นเอง

มองจากมุมกฤชเหมือนความรักจากคุณหนึ่งเบาบางมาก แต่ถ้าฟังจากโจ้ เราเห็นด้วย คุณหนึ่งเริ่มชอบก่อน ทิ้งทุกอย่างเพื่อกฤชก่อน ก็ไม่ได้แปลว่าคุณหนึ่งรักกฤชแบบฉาบฉวยรึเปล่า

สงสารทั้งสองคนเลยค่ะ

อยากรู้ว่าคนมากท่าแบบคุณหนึ่ง จะให้โอกาสกฤชยังไง 55555

แล้วคุณหนึ่งทำอะไร ไอ้คุณตุลย์ถึงยอมล่าถอย หรือว่านางต้องไปแต่งงานแล้ว 55555

นี่ยังเกลียดนังคุณตุลย์อยู่เลย ชอบใส่ไฟกฤช

อ้อออ เราว่าคุณหนึ่งมั่นคงกับความรู้สึกมากนะ นางเป็นลูกคนเดียวที่ทุกคนตามใจ แต่จิตใจนางแข็งแกร่งกว่ากฤชอีก แต่เราก็เข้าใจกฤชนะ 55555


ตอนหน้าจบแล้ว ต้องคิดถึงมากแน่ๆๆๆๆ
 :z3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 08-07-2015 11:24:27
อ่านตอนนี้รู้สึกค่อยยังชั่ว เข้าใจนายน้อยมากขึ้น
ว่านายน้อยต้องรับความกดดันขนาดไหน เหมือนกับทุกคนมีเหตุผลกันหมด
แค่ไมไ่ด้ฟังกันตอนนั้น ไหนๆก็มากันขนาดนี้ละ
ก็รีบคืนดีเนอะ หายไปตั้งสามปี อยากให้คืนดีกันเร็วๆ
ตอนหน้าจบ / me ตีพุงรอเรื่องใหม่  : 222222: : 222222:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 08-07-2015 11:25:47
งื้อออ อ อ อ  ง้อๆๆๆ หน่วงจิตหน่วงใจ ลุ้นไปกับนายกฤช คือรู้แหล่ะว่าต้องคืนดีกัน ตอนนี้แอบเขินที่กฤชง้อ บอกรัก พูดหวานๆ แต่มันเศร้าอยู่งายยย  :mew6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 08-07-2015 11:33:06
จะจบแว้ววววว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 08-07-2015 11:36:04
คุณหนึ่งใจแข็งนานๆหน่อยนะ ตอนหน้าจะได้ยังไม่จบ 55555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: kukkikkooka ที่ 08-07-2015 11:38:57
อ่านแล้วน้ำตาซึมม ฮือออ

ทั้งคู่ต่างเจอปัญหากันคนละแบบอ่ะเนอะ

รอตอนหน้าค่าาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-07-2015 11:50:16
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: phrase ที่ 08-07-2015 12:24:53
นิยายของคุณwestนี่จนจะจบแล้วก็ยังบีบหัวใจสุดๆเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 08-07-2015 12:28:24
สามปีมันนานไปนะผมว่า ที่จะมาง้อแบบนี้แต่ก็อยูที่นายน้อยแล้วว่าจะเอายังไง
ความรักมันเปราะบาง อยู่ที่จะเลือกละนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 08-07-2015 12:32:58
คืนดีกันเถอะๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 08-07-2015 12:45:31
คุณหนึ่งใจแข็งนานๆหน่อยนะ ตอนหน้าจะได้ยังไม่จบ 55555


ู^
^
^

เห็นด้วยกับความเห็นนี้ค่ะ

กฤชอดทนอีกหน่อยได้มั้ย คนอ่านอยากอ่านเยอะๆๆๆ

คุณหนึ่งใจแข็งหน่อยค่ะ

#ทีมโจ้ #ทีมบาบีก้อน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: manami_01 ที่ 08-07-2015 12:51:37
อร๊ายยยยย มาตัดฉับแบบนี้ลุ้นอ่ะลุ้นนนนนนนนนนน


ฮือออออออ   แดดิ้น ๆ อยากอ่านต่อมาต่อด้วยน้าาาาาาา  :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: TR ที่ 08-07-2015 12:57:18
ออกตัวแรงๆว่ายังคงอยู่ #ทีมกฤช

พอได้รู้ว่าหนึ่งเองก็เจอคำพูดแย่ๆ จากคนรอบข้างไม่ต่างกับกฤช ก็อภัยให้หนึ่งได้ ถือว่าเจ๊ากันไป
แต่ใจจริงก็ยังแอบเคืองหนึ่งอยู่หน่อยๆ นะ

จริงๆ เหตุเกิดจากทั้งคู่ต่างไม่พูดสิ่งที่ตัวเองถูกพูดไม่ดีใส่ให้กันฟัง
แต่เมื่อ3ปีก่อน กฤชก็พยายามบอกหนึ่งแล้วไง
ที่กฤชบอกหนึ่งว่าตุลย์มันพูดอะไรใส่กฤชบ้าง แต่หนึ่งไม่เชื่อเอง
หนึ่งบอกว่า ตุลย์ไม่มีทางพูดอย่างนั้น จุดนี้ทำให้รู้สึกยังเคืองหนึ่งอยู่บ้าง จนแอบอยากให้หนึ่งเป็นฝ่ายมาง้อ

หนึ่งไม่เชื่อกฤชในขณะที่กฤชพยายามบอกว่าถูกพูดอะไรใส่
ในส่วนที่หนึ่งกลับไม่ได้คิดจะบอกกฤชว่าตัวเองก็ถูกพูดไม่ดีใส่เช่นกัน
ถ้าจะใช้ชีวิตคู่ ก็ควรแชร์เรื่องราวต่างๆด้วยกันสิ
หวังว่าหนึ่งและกฤชจะปรับตัวเอง แชร์ความคิความรู้สึกและก้าวไปด้วยกัน ;)

ไม่รู้สิ เราไม่รู้สึกว่ากฤชหนีปัญหา กฤชแค่ออกไปตั้งตัวเพื่อจะไดไม่มีใครมาว่าอีกว่าเกาะหนึ่งกิน
เพราะฉะนั้น หนึ่งก็เข้ามจกฤชด้วย อภัยให้อิหมอหมาเถอะ นะๆๆ

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 08-07-2015 12:59:39
สงสารหนึ่งตั้งแต่แรกอยู่แล้วอ่า รักกันไรฟะไปเฉย
ยังไงก็สงสารหนึ่งอยู่ดี รีบๆกลับมาคืนดีกันนะ
อีพี่กฤชสู้ๆหน่อย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 08-07-2015 13:06:25
ก็ยังคงเป็นทีมกฤษนะคะ แต่ใจอ่อนกับน้อยน้อยด้วยระยะเวลา 3 ปีคงได้พิสูตรอะไรหลายๆอย่างแล้วละ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: RinNam ที่ 08-07-2015 13:07:08
#ทีมกฤช ที่ว่าหนึ่งตะวันยอมมาตลอด ยอมอาไร๊ฟร้าา เป็นหนึ่งไม่ใช่หรอที่ล่อหลอกกฤช

เปรียบดังหนึ่งตะวันเป็นนายพราน กฤชเป็นกวางน้อย นายพรานขุดหลุมไว้เพื่อให้กวางน้อยติดกับ

แต่กวางน้อยมาโซ กระโดดลงไปเองซะอย่างนั้น

ถ้าเรื่องนี้จบแต่นี้ก็ดี แต่ยังมีพ่อนายพราน แฟนเก่านายพราน บลาๆๆ

กวางน้อยรู้สึกด้อยค่า เป็นเพียงกวางจะมาบังอาจมาทัดเทียมคนได้เช่นไร

ฝ่ายนายพรานก็ถูกคนในหมู่บ้านดูแคลน อาไร๊มีคนรักเป็นกวางบ้าเปล่า

กวางน้อยกดดัน นายพรานก็กดดัน แล้วยังทะเลาะกันอีก

ฐานะทางสังคม ความคิด สิ่งต่างๆ ทำให้ต่างคนเริ่มอึดอัด รักไม่สุขเหมือนเช่นเคย

แถม แฟนเก่านายพรานผู้เหี้ยมโหดปากคอเลาะร้ายใจดำอำมหิต ยังเป็นตัวแปรสำคัญ

รักเพียงแค่นั้นไม่พอ ก็เลิกกันไปโดยที่กวางน้อยลาขาดไปบำเบ็จเพียร จะแปลงการเป็นมนุษย์

ครบสามปี กวางน้องแปรกายเป็นหนุ่มรูปงามกลับมาง้อนายพราน

เล่นตัวโว้ยยย นายพรานเล่นตัว #เรื่องของคุณหนึ่งเลย

เรื่องนี้เจ็บคู่ แต่ถึงกระนั้น กวางน้อยรูปงามก็ยังรักแลอดทนง้อต่อไป

ตำนานรักของนายพรานผู้เล่นตัวและหนุ่มรูปงามกวางน้อยก็คงอวสารด้วยดี

แต่นายพรานคุณหนึ่งน่าหมั่นไส้เป็นที่สุด

จริงๆถ้ามีกวางน้อยเล่นตัวสบัดสบิ้งกะนายพรานจะชอบมาก

แต่เห็นทีคงมีไม่ได้ นายพรานแลดูไม่ง้อก่อนแน่นอน

ฤ นี่อาจจะเป็นแผนที่นายพรานวางเดิมพันไว้ว่า กวางน้อยต้องมาง้อตูแน่นอน

ยืนยันอย่างที่สุด

#ทีมกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: primmi ที่ 08-07-2015 13:07:51
ยังคงแค้นหนึ่งเรื่องตุลย์อยู่ ที่ตอนนั้นทำเหมือนเข้าข้างตุลย์มากกว่ากฤช

แต่ก็นะ ผิดทั้งคู่ ดีกันไวๆแล้วเคลียร์อดีตกันไปเลยก็ดี
อยากให้กฤชบอกหนึ่งว่าเจอไรมาบ้าง ทั้งป้าทั้งตุลย์
หนึ่งก็เล่าบ้างว่าตอนนั้นเพราะอะไร ตัวเองต้องเจอกับอะไรบ้าง
ไม่ใช่ไร คนอ่านอย่างเราจะได้เคลียร์ความรู้สึกที่ไม่ดีที่มีต่อหนึ่งหน่อย หมั่น
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 08-07-2015 13:12:33
คุณหนึ่งคะ เฉิดๆเริดๆเข้าใว้ค่ะ

เราเป็นเกย์ที่มี่ศักดิ์ศรีค่ะ

กฤชเขาเป็นชายแท้ๆ เขาอยากจะไปใหน คิดอะไรก็ปล่อยเขาไปค่ะ

คุณหนึ่งก็อยู่ดูแลธุรกิจให้พ่อ แบบเฉิดๆเริดๆไปค่ะ

อย่าไปใจอ่อนง่ายๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-07-2015 13:17:08
วางทิฐิลงแล้วจูบคืนดีกันซะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 08-07-2015 13:26:12
คือ ขอโทษคนเขียนอีกรอบ

เห้ยหนึ่งตะวัน เหตุผลนายห่วยแตกมาก ฉันรับไม่ได้วะ เหใอนข้อแก้ตัว จริง ๆ นี่พยามทำความเข้าใจกับความเจ็บปวดของคุณ ที่คุณหนึ่งเจอ เออวะ คุณนุ่นนี่แต่งงานมีลูกมีผัวไปแล้ว ยังคิดได้เนอะ เหอะ คืออะไรวะ อันนี้แบบ ตลกอะ จากใจ สารภาพเลย คือ ตอนแรกนึกว่าอ่านแล้วจะโอเค สงสารคุณหนึ่ง แต่ทำไมอ่านไปอ่านมา แล้วรู้สึกเบื่อคุณหนึ่งมากกว่าเดิม เห้อ ส่วนโจ้ เอาเถอะ ไอ้เด็กปากเปราะ ส่วนกฤช นิสัยผช จริง ๆ ปล.ขอตบอิคุณตุลย์สักรอบนะ กับอินังป้านุ่น ตอนนี้เบื่อหนึ่งตะวัน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 08-07-2015 13:27:51
แปลกดี เป็นคนรักกัน มีอะไรไม่เข้าใจ ปากหนักไม่พูดปรึกษากัน คิดไปเองฝ่ายเดียว
แต่คนอื่น (ป้าที่เลี้ยงคุณหนึ่ง ไอ้โจ้ ) กลับพูดไม่คิด เรื่องของตัวรึก็ไม่ใช่ ไปนอนแทรกกลางระหว่างเขาสองคนหรือไงถึงกล้าพูดว่า อะไรดี อะไรเหมาะ ใครคู่ควร

เสียเวลาในชีวิตกันไปเปล่าๆ3ปี 
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: i c u ที่ 08-07-2015 13:42:50
ยังยืนยันเหมือนเดิม#ทีมคุณหนึ่งนะ อยากให้หนึ่งตะวันเล่นตัวนานๆ ให้สมกับที่กฤชหายไปโดยไร้ความพยายามตั้ง3ปี ตอนหนึ่งพยายามพูดก็ไม่คิดจะฟังเลยอ่ะ สงสารนายน้อย โสดๆสวยๆรวยๆ ดีกว่าเนอะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 08-07-2015 14:47:20
ในแง่ของหนึ่งตะวัน 3 ปีก็นานจริงๆแหละ  3ปีที่กฤชไม่ได้มากลับมาดูหรือเช็คหนึ่งเลยนะ  ให้อธิบายตอนนั้นกฤชก็ไม่ได้พูดอะไรมาก  ไม่ได้ฟังหนึ่ง ไม่ได้เคลียร์กันก่อน  เหมือนอยู่ๆก็ตัดใจทิ้งหนึ่งไปเลย  อย่าลืมนะว่าเราอ่านจากมุมมองของกฤชเข้าใจว่ากฤชเจออะไรแต่หนึ่งไม่ทราบ     เรื่องของตุลย์นั้นเราว่ารับมือลำบากเพราะว่าเข้าทางธุรกิจกับทางพ่อหนึ่ง  อีกอย่างหนึ่งไม่ได้คิดที่จะเล่นด้วยก็เลยมั่นใจและมองไม่เห็นว่ากฤชจะคิดมาก   คนที่ไม่คิดอะไรก็ไม่คิดจริงๆนะ

ลองถ้าหากว่ากฤชพูดกับคุณหนึ่งไว้เหมือนที่พูดตอนนี้ผลมันคงไม่ออกมาแบบนี้หรอก    อีกอย่างถ้าหากว่ากฤชกลับมาเช็คหนึ่งบ้างก็น่าจะรู้ว่าตุลย์มันหายไปนานแล้ว  แต่นี่ 3 ปีไม่มีมาเลย แถมกฤชไม่ได้ทิ้งหนึ่งคนเดียวนะ  ทิ้งน้องโจ้ไปด้วย  ตามความคิดหนึ่งก็เหมือนกับว่ากฤชไม่ได้รักจริง   หนึ่งไม่ได้งอนนะ  แต่น่าจะกลัวแล้วก็ไม่แน่ใจในความรักของกฤช  นี่ยังไม่ได้พูดถึงนุ่นนะ

ช่วงก่อนทีมกฤชเพราะอ่านจากมุมมองกฤช แต่ตอนนี้อยากให้คู่นี้มาเคลียร์กันเพราะเรามองตามมถมมองของหนึ่งแล้วก็เข้าใจ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 08-07-2015 16:29:54
อ่านตอนนี้แล้วเริ่มหายงอนคุณหนึ่งมานิดนึง...
เข้าใจว่าความจริงแล้วไม่ว่าจะใครก็ล้วนมีความคิดในส่วนของตัวเอง และได้รับผลกระทบแตกต่างกันไป
ถ้าได้รับรู้ความรู้สึกในส่วนของนายน้อยมากกว่าของกฤช อาจจะเข้าใจนายน้อยมากกว่านี้ก็ได้

และตอนล่าสุดทำให้เข้าใจอารมณ์ทั้งหวาดกลัวและเฝ้ารอของนายน้อยได้ขึ้นมา คงทรมาณมา และทั้งคู่ก็ทรมาณไม่ต่างกัน
ต่างฝ่ายต่างทรมาณและอดทนกันนานแล้ว ต่อไปนี้ก็มีความสุขกันสักทีนะคะ ฮือออออ

รอตอนต่อไป และรอตอนพิเศษด้วยนะ ไม่อยากให้จบเลย T T
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 08-07-2015 16:37:27
หหนึ่งตะวันเล่ยตัวนิดนะคะ อย่ายอมพ่อพระเอกของเราง่ายๆนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 08-07-2015 16:37:38
ก็สงสารหนึ่งนะ กฤชเล่นทำแบบนี้
แต่ก็นั่นแหละ ตอนนั้นถ้าคิดจะคว้ากฤชไว้ หนึ่งก็มีทางทำได้
แต่ทั้งหนึ่งทั้งกฤชเลือกที่จะปล่อยมือ
เอาจริงๆ กลับมาง้อทั้งทีอิคุณกฤช ช่วยทำให้ตัวเองดูมีอะไรหน่อยได้ไหมง่ะ
แบบนี้ เหมือนทิ้งเวลาผ่านไปเฉยๆ แล้วบทอยากจะมาง้อ ก็มา
เง้ออออ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหญิง ที่ 08-07-2015 16:41:41
สรุปคือหนึ่งตะวันมีสกิลนายเอกคอยปกป้อง จะงี่เง่า แย่แค่ไหนพระเอกก็ต้องง้อ :hao3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Kamidere ที่ 08-07-2015 17:11:06
#ทีมกฤช
ไม่เปลี่ยนใจนะ ไม่เปลี่ยนใจ
เราอินไปนิดนึง แต่ว่าเพราะคุณเวสต์เขียนดี ก็เลยอินขนาดนี้
เอาละหนึ่ง คือถึงหนึ่งจะอะไรบลาๆมานะในอดีต โอเค สงสารหนึ่ง เห็นใจหนึ่ง แต่เรื่องของพี่ตุลย์นี่มันไม่ใช่นะ คือทำอะไรลงไป ต้องคิดถึงใจคนที่เรารักบ้าง ก็ใช่ ที่พอมองจากมุมกฤช หนึ่งดูสบายๆ แต่มันก็แสดงให้เห็นไงว่าหนึ่งไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าลำบากใจอะไรเลยกับพี่ตุลย์ แล้วแบบนี้จะให้กฤชคิดยังไงหรอ มันเป็นจุดที่วางใจไว้ใจอะไรไม่ได้แล้วอ่ะ คนรักกันยืนอยู่บนความหวาดระแวงนี่มันไม่ได้หรอก มันคือความทุกข์ทั้งนั้น เป็นเรา เราก็เดินออกมาเหมือนกฤชน่ะแหละ เราอยู่กับความเจ็บปวดตำตาไม่ได้ เราไม่รับรู้เรื่องของหนึ่ง ก็เพราะหนึ่งไม่ได้แสดงออกเลยว่าอะไรคืออะไร ฉะนั้น เราบอกเลยว่าตรงจุดนี้หนึ่งไม่โอเค หนึ่งจะพิสูจน์อะไรก็ช่วยดูคนอื่นด้วยว่าเขารู้เรื่องกับตัวเองมั้ย แค่บอกซักหน่อยมันคงไม่ถึงตายหรอก
หนึ่งปรับปรุงตัวเถอะ ความรักมันต้องอยู่บนความไว้วางใจซึ่งกันและกัน แต่ก็ต้องสื่อสารให้อีกฝ่ายเข้าใจด้วย บางครั้งอีกฝ่ายเขาก็ไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่เราทำให้พิเศษขนาดไหน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 08-07-2015 17:29:24
 :o12:
ทั้งกฤชทั้งคุณหนึ่งโดนมาพอกันสินะ
อิฉันก็ลืมคิดถึงจุดนี้ไป
ต้องกราบขออภัยคุณหนึ่งอย่างแรง

แต่กฤชนี่มาทัน #ทิ้งไว้กลางทาง ของคุณปั๊บโปนะคะ 55555
เอาจริงๆก็ยังสงสารกฤช
แต่ก็สงสารคุณหนึ่งด้วย
แต่ในโลกของความเป็นจริงความรักของคนสองคนมันไม่ได้มีแค่สองคนนี่สิ

แต่ก็อย่างที่คุณหนึ่งว่า.. ทิ้งไว้กลางทาง มีแต่คุณหนึ่งที่ยังคงเชื่อมั่นในตัวกฤชแต่กฤชไม่เคยมองเห็น

นี่อยากเห็นคุณหนึ่งงอนนะ งอนยาวๆแต่อ่อยนิดนึง
หยอดคุณเวสต์ไว้ อย่าพึ่งจบเลยนะ

5555555555555555555555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Areenzz ที่ 08-07-2015 17:31:29
เราก็ว่าเรื่องควรเป็นแบบนี้ กฤช เป็นฝ่ายปล่อยมือ เป็นฝ่ายไม่มั่นใจในความรัก
ถ้าหนึ่งผิดเรื่องตุล ที่ยังคุยยังติดต่อกับตุลก็เพราะเรื่องงาน งั้นอย่างกฤชกับนุ่นไม่ผิดหรอ
ในเมื่อกฤชยังเป็นเพื่อนกับนุ่นได้ ทำไมหนึ่งจะเป็นเพื่อนร่วมธุรกิจกับตุลไม่ได้ ถึงตุลจะคิดมากกว่าเพื่อน แต่หนึ่งไม่ได้คิด จะให้หนึ่งห้ามความคิดใครได้ เอาความเป็นจริงบางทีมันก็ต้องอดทนเพราะเป็นเรื่องงานเรื่องผลประโยชน์ กฤชเองที่ไม่มั่นคงพอ
บอกให้หนึ่งเชื่อว่าระหว่างตัวเองกับนุ่นไม่มีอะไร แต่ทีเป็นหนึ่งบ้าง กลับทำแบบนึ้ ทิ้งกันไป เราสงสารหนึ่งมากจริงๆ
แล้วยิ่งหนีไปอยู่กับนุ่นอีก ถึงฝ่ายนั้นจะมีแฟนใหม่ไปแล้ว แต่หนึ่งควรจะรู้สึกยังไง ที่แฟนตัวหนีไปอยู่กับคนรักเก่า แต่ทีหนึ่งร่วมธุรกิจกับตุล หนึ่งผิด!!!!!

ที่หนึ่งไม่ยอมใจอ่อนง่ายๆมันก็สมควรแล้วค่ะ ถ้ากลับไปรักอีก จะมีอะไรมารับประกันว่าหนึ่งจะไม่โดนทิ้งอีก เดี๋ยวกฤชเกิดโดนสะกิดอะไรขึ้นมา คิดมาก ทิ้งไปอีก อ้างเหตุผลไม่คู่ควรละ คนเราเจ็บแล้วต้องรู้จักจำ ถ้ากฤชอยากกลับมา อยากให้หนึ่งรัก เราก็อยากให้พิสูจน์ตัวมากกว่านี้ หายไปสามปีอยู่ๆมาพูดไม่กี่คำแล้วจะกลับมาหวานเหมือนเดิมมันเป็นไปได้หรอ ความรู้สึกที่เสียไปสามปี มันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแค่เพราะพูกคุยไม่กี่คำ

เราไม่ได้เข้าข้างหนึ่งนะ แต่เทียบแล้ว ถ้ากฤชไม่ทำตัวแบบนี้เหมือนกัน ในเรื่องของแฟนเก่าเราก็จะคิดว่าหนึ่งผิด แต่ในเมื่อตัวเองทำได้ โดยอ้างเหตผลแบบผู้ใหญ่ให้เชื่อใจกัน ทำไมไม่เชื่อหนึ่งบ้าง การกระทำกับคำพูดกฤช สวนทางกันนะ

ถ้าอยากเป็นเหมือนเดิมก็พยายามเข้านะกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 08-07-2015 19:49:39
อีกตอนนึงก็จะจบแล้ว คิดถึงไอ้โจ้จัง #ผิดดด

เปิดเรื่องใหม่เร็วๆนะคะ รอติดตามผลงานของพี่เวสต์ตลอดเลย

#รีเควสอินทรีภาคสอง
#คิดถึงนุ้งอินพี่ยูววว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 08-07-2015 19:58:37
ใคร๊จะกล้าทิ้งคุณหนึ่งไว้กลางคานล่ะค้า ออกจะน่ารักน่าใคร่น่าปล้ำซะขนาดนี้ ตัวเล็กขี้อ้อนเอ๊ย
ใจอ่อนหนักตอนแอบมากอดมาหอมเขาตอนหลับนี่ล่ะค่ะ โถ คุณหนึ่งของบ่าว น่ารักจริงจัง
ง้อเข้ากฤช ง้อๆๆๆ คนรักกันยังไงก็รัก คนสวยเขางอนที่กว่าจะมาง้อก็น้านนานอ่ะ
โจ้น่ารักดี รางวัลนักแสดงประกอบดีเด่นจัดไปค่ะ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 08-07-2015 20:02:15
อ่านไปรู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวใจไป
พูดถึงตอนนั้น ตอนที่กฤชทิ้งหนึ่งไปมันก็ไม่แฟร์เลย ไม่แฟร์กับหนึ่งมากๆ
แอบรู้สึกหมั่นไส้กฤชด้วยซ้ำ พอมาตอนนี้จะมาทำดีด้วยอีก อยากบอกกฤชว่า
หนึ่งก็มีหัวใจนะ ปล่อยให้รออยู่ได้ แล้วเวลาที่ผ่านมาล่ะใครจะรับผิดชอบ
มาทิ้งหนึ่ง ไว้กลางทางแบบนี้ได้ไง อินจัดมาก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 08-07-2015 20:09:33
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 08-07-2015 20:19:30
จากตอนนี้ ที่กฤชพูดอธิบายต่างๆ
ก็เอามาคิดกลับไปกลับมา ว่าแล้วทำไมไม่พูดไปตรงๆตั้งแต่แรก
ว่าคิดอะไรอยู่ จะจากลากันไปเพื่อไปทำตัวให้คู่ควรนะ อะไรงี้ มันยากตรงไหน มันง่ายยิ่งกว่าการไม่พูดอะไร แล้วไปเฉยๆ
ให้เจ็บให้ปวด กันอยู่หลายปี เพื่ออะไร
อันนี้มันทำให้รู้สึกแปลกใจจริงๆ
(นิยายหลายๆเรื่อง ตัวละคร มักจะเป็นแบบนี้ คนอ่านพยายามจะเข้าใจ แต่ก้ไม่เข้าใจซักที)

แต่ปรับความเข้าใจกันได้ ก็ดีแล้วอ่ะนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: kautumn ที่ 08-07-2015 20:36:47
อ่าสู้ๆกฤชต้องทำให้คุณหนึ่งใจอ่อนให้ได้เวลาสามปีเชียวนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Mengjie_JJ ที่ 08-07-2015 21:15:05
นิดนึงนะคะเรื่องกฤชมาง้อ

ไทม์สคิปไปนานเกิน ไม่ติดต่อจนรู้สึกเหมือนจะจุดไฟไม่ติด

มันทำให้เรื่องไม่ลื่นไหลเหมือนแรกๆ

แต่ถ้าวางโครงเรื่องไว้แบบนี้ก็เคารพการตัดสินใจของนักเขียนค่ะ

 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 08-07-2015 21:20:21
นายน้อยใจอ่อนเร็วๆนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 08-07-2015 21:22:47
อ่านแล้วก้อยังหงุดหงิดหนึ่งตะวัน มากๆๆ
แค่คำขอโทษ และความเชื่อใจมันไม่พอนะ ถ้าไม่มีการกระทำไปช่วยยืนยัน มันก้อแค่ลงปาก
จะให้กฤษ หลับหูหลับตาสู้ได้ยังไง
การที่กฤษจากไปเราค่อนข้างเหนด้วยนะ ปต่ดูเหมือนมันจะไม่ช่วยอะไร กฤษก้อยังต้องมากง้อๆๆ หนึ่งก้อทิฐิจนน่ารำคาญ (คือแกก้อผิดกึ่งนึงไง จะงอนเอาโล่เรอะ) #ทีมกฤษ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 08-07-2015 23:00:07
จะเปงไงน้อววว!! กลับมาแหละเนาะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 08-07-2015 23:32:50
ไม่เข้าใจความคิดของตากฤชเลย ทำไมไม่คุยกันตั้งแต่แรก
แต่ก็ยังอยากให้คนที่รักกันได้อยู่ด้วยกันนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 08-07-2015 23:46:33
 :katai1:ขอตบกฤช สักทีสองที ก่อนส่งให้คุณหนึ่ง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 09-07-2015 01:01:45


ป้าจิ๋วต้องได้รับโทษในเรื่องนี้ !!  :fire:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 09-07-2015 10:11:11
รอตอนจบค่ะ......
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Pamaipraewa ที่ 09-07-2015 10:59:21
จริงๆก็สงสารทั้งคู่นั่นแหละ ถึงจะหมั่นไส้นายน้อยก็เถอะ555

แต่นายน้อยก็น่าสงสารจริงๆ โดนทิ้งไว้กลางทาง เรื่องมันเกิดขึ้นเพราะต่างฝ่ายต่างมีทิฐิ ไม่ยอมแก้ไขส่วนที่ตัวเองผิด

ปล.ตอนหน้าจบแล้ววววว เรายืนยันด้วยคนว่ายังไงต้องเคลียร์เรื่องยัยป้าจิ๋ว!  ปัญหาสำคัญอีกข้อที่ทำให้กฤชทิ้งนายน้อยไป :hao3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 09-07-2015 11:26:38
กฤษหาเมียใหม่เชื่อเรา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 09-07-2015 16:01:02
สงสารคุณหนึ่งอ่ะ อย่าใจอ่อนง่ายๆนะ ให้อิตากฤชง้อยาวๆไป
หายไปตั้ง 3 ปี คิดอยากจะทำอะไรก็ไม่บอกไม่เคลียร์ให้เขัาใจ
อยากจะไปก็ไปง่ายๆ ไม่สนใจความรู้สึกคนรักกันเลยอ่ะ
กว่าคุณหนึ่งจะผ่านมาได้ขนาดนี้ คงเจ็บจนชา
อิตากฤชต้องชดเชยเวลาที่ผ่านมาให้หนัก หึหึ จัดไปยาวๆ ค่ะคุณหนึ่ง!!! :m26:

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Mickey199663 ที่ 09-07-2015 20:49:18
เราก็ยังทีมกฤชอยู่ดี โอเค กฤชมันผิดเพราะทิ้งคุณหนึ่งไปแบบนั้น แต่หนึ่งไม่ผิดเหรอ? สามปีที่ผ่านมาหนึ่งคิดอะไรไม่ไดเลยเหรอ เรื่องนี้มันก็ผิดทั้งคู่มั้ย แต่ทำไมหนึ่งถึงทำว่าตัวเองไม่ผิด กฤชเป็นคนผิดฝ่ายเดียวอย่างนั้น คุณหนึ่งคุณก็ไม่ยอมอธิบายให้กฤชมันเข้าใจตั้งแต่แรกเหมือนกันนั่นแหละ คุณไม่มีความชัดเจนในเรื่องอิพี่ตุลให้กฤชมันไดเห็นเลย แล้วที่บอกว่าหนึ่งยอมกฤชมาตลอดเราว่าไม่ใช่นะ หนึ่งชอบก่อนหนึ่งจีบก่อน แต่คนที่คอยยอมคอยง้อดันเป็นกฤชตลอด แล้วคราวนี้กฤชยังต้องง้ออีกเหรอ กฤชสำนึกผิดแล้ว แล้วคุณหนึ่งล่ะ คุณรู้สึกผิดบ้างมั้ย รู้ว่าเสียใจแต่ก็ช่วยมองย้อนกลับมาด้วยว่าคุณก็ไม่ถูกเหมือนกัน แล้วเราก็ยังรู้สึกหงุดหงิดโจ้เหมือนเดิม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 10-07-2015 03:18:48
ไม่รู้จะพูดอะไร
สู้ๆนะคุณหนึ่ง กฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 26 (8/07/15) p.56
เริ่มหัวข้อโดย: Teaw_HC+MJ ที่ 10-07-2015 20:24:42
ฮึกกกกกกกกกกกก จะจบแล้วหรือนี่ ฮือออออออ
หัวข้อ: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 12-07-2015 00:37:03
ตอนที่ 27


เงียบงันคือคำตอบของหนึ่งตะวัน ไม่ตอบรับ ไม่ปฏิเสธ แน่นิ่งอยู่ในอ้อมกอด ไม่ไหวติง ไม่แม้กระทั่งบิดกายหนีเมื่อผมฝังจมูกลงไป

กลิ่นของความรักยังคงหอมตลบ เช่นเดียวกับความเจ็บปวดที่ไม่เคยซัดสาดหายไปตามกาลเวลา คล้ายกับเป็นการยืนยันว่ามันยังมีอยู่จริง


“ที่คลินิกเป็นไงบ้าง”

ช่วงวันที่อากาศร้อนจัด โรงพยาบาลสัตว์ใจกลางตัวเมืองเปิดแอร์เย็นฉ่ำ ผมเงยหน้าขึ้นจากเข็มฉีดยาที่กำลังไล่ลมออกจากสลิงค์เมื่อได้ยินเสียงทัก หมอนุ่นยืนพิงกำแพง ยักคิ้วให้เป็นการทักทาย


“เรื่อย ๆ ครับ ส่วนใหญ่ออกไปรักษาที่ฟาร์มเลยมากกว่า”

“ได้ข่าวว่าไปดูม้าที่ไร่ตะวันฉายบ่อย”

“ปิ่นฟ้องเหรอครับ” ผมหัวเราะ จิ้มเข็มไปบนสะโพกสุนัขที่กอดเจ้าของแน่น กดด้านท้ายส่งวัคซีนเข้าร่างแล้วดึงออก “ก็ไปบ้างครับ ถ้ามีเวลา แต่ไม่ได้ไปหาม้าหรอก”

“หาอะไรที่ดุกว่าม้า”

“ประมาณนั้น”

พี่นุ่นหัวเราะ เมื่อเจ้าตูบตัวโตแต่ขี้กลัวได้รับยาเสร็จเรียบร้อยเจ้าของก็พาเดินเลี่ยงออกไป เหลือเพียงผมกับภรรยาเจ้าของพยาบาลท้องโตตามลำพัง

“แล้วเป็นไง มีข่าวดีหรือยัง หมอกฤชของพี่ดูหน้าตาสดใสขึ้นนะ”

“แรก ๆ ไม่ยอมคุยด้วยเลยครับ ไปหาบ่อย ๆ ค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย หลุดคุยด้วยบ้าง แต่ยังโกรธอยู่”

“ก็เล่นทิ้งเขามาตั้งสามปี”

“ตอนนั้นกลัวไปหมด” ผมพูดพลางถอนหายใจ “คู่แข่งผมธรรมดาเสียที่ไหน หนึ่งตะวันเองก็ดูลังเล”

“คุณหนึ่งรำคาญที่กฤชหึงงี่เง่าหรือเปล่า”

“โธ่ ทีเขายังหึงผมกับพี่นุ่นเลย”

“ยังจะเถียงอีก ไปยุคุณหนึ่งให้โกรธนาน ๆ ดีกว่า”

“ทำงี้เอาเข็มแทงผมให้ตายเถอะครับ” ผมฉีกยิ้มกว้าง กวาดขยะบางส่วนลงถัง เก็บอุปกรณ์ที่ไม่ใช้แล้วเข้าที่ “วันนี้ผมขอกลับเร็วหน่อยนะครับ”

“จะโดดไปไหนอีกพ่อคุณ”

“น่า...ไว้ผมง้อคุณหนึ่งเสร็จเมื่อไรจะใช้เวรใช้กรรมให้พี่นุ่นเบื่อเลย”

“ปากดี” หญิงสาวพูดกลั้วหัวเราะ “จะไปไหนก็ไปเถอะ เคลียร์เคสที่นัดเขาไว้ให้เสร็จก็พอ”

“เมื่อกี้รายสุดท้ายแล้วครับ”

“วางแผนมาแบบนี้ฉันคงขัดอะไรไม่ได้แล้วแหละย่ะ” คุณหมอยังสวยประชดประชัน ผมยิ้มเผล่ให้แทนการแก้ตัว





ไร่ตะวันฉายยามพระอาทิตย์อัศดงถูกสาดด้วยสีส้มอบอุ่น ผมใช้เวลาไม่นานนักสำหรับแวะร้านทองแล้วตรงดิ่งกลับมายังเป้าหมาย ไฟในบ้านเปิดสว่างตั้งแต่หัววัน ไม่เห็นไอ้โจ้วิ่งมารับเหมือนทุกทีแต่ก็ไม่ติดใจกระทั่งเสียงเอ็ดตะโรดังลั่นออกมาด้านนอก เป็นเสียงทุ้มของกลุ่มผู้ชาย พอเดินก้าวเข้ามาถึงเพิ่งเห็นกลุ่มของเพื่อนหนึ่งตะวันดวลเกมกันอยู่อย่างเมามัน ภูดิศยืนสูบบุหรี่ริมหน้าต่างเหมือนเคย ขณะที่นายน้อยนั่งหน้ามุ่ยอยู่บนโซฟา


“อ้าว ไอ้กฤช” คุณบดินทร์เป็นคนยกมือทัก ผมผงกหัวลงเล็กน้อย “ยังไม่โดนไอ้หนึ่งฆ่าตายอีกเหรอวะ”

“หุบปากไปไอ้ดิน”

“ตอนนั้นเห็นโกรธเผาพริกเผาเกลือ ร้องห่มร้องไห้ไม่เหลือชิ้นดี”

“ไอ้เหี้ยดิน”

“เฮ้ย อย่าไปล้อมัน” ภูดิศปราม พ่นควันสีขาวเทาออกไปด้านนอก “พอดีได้ลาพักร้อน เลยพากันมาถล่มที่ไร่ ไม่คิดว่าจะได้เจอ”

“ครับ” ตอบรับในลำคอ เดินมานั่งใกล้ ๆ กับเจ้าของบ้าน หนึ่งตะวันผุดลุกหนีอย่างเคย และผมก็รวบข้อมือขาวไว้ได้ทันใจ “หนีอีกแล้ว”

“จะไปนั่งที่อื่น”

“งอนให้เพื่อน ๆ เห็นเดี๋ยวก็ถูกล้อหรอกครับ” ผมว่า ดึงอีกฝ่ายเข้าหาจนแทบนั่งตัก หนึ่งตะวันฟึดฟัดอยู่ในอ้อมแขนไม่นานก็ยอมสงบนิ่งลง “วันนี้เหนื่อยมากเลย เมื่อเช้าไปดูวัวที่ฟาร์มแล้วยังกลับไปที่โรงพยาบาลอีก”

"เหม็นเหงื่อ"

"เออ ไอ้หนึ่งทำทับทิมกรอบไว้ให้ตั้งแต่บ่าย" เสียงของบดินทร์ดังแทรกขึ้นมาทำให้เพื่อนคนอื่นหัวเราะคิกคัก ขณะที่คนถูกเผามองเพื่อนรักตาขวาง

"เงียบไปก็ไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอกนะไอ้ดิน"

"เห็นลีลาอยู่นั่น รำคาญลูกตา จะวิ่งแจ้นมาง้อเขาตั้งแต่สามวันแรกแล้วยังท่ามาก ไม่ได้ไอ้พอร์ชห้ามน้องมันไม่มีวันได้ตั้งตัว ที่จริงก็ดีใจแท้ ๆ ยังทำหยิ่งไม่เลิก"

"ใครจะง้อวะ! ไอ้เด็กกวนประสาทแบบนี้ใครจะอยากได้"

“ไม่มี๊" ภูดิศแทรกเสียงยกเสียงสูงในตอนท้าย หนึ่งตะวันบิดตัวออกจากการเกาะกุมขณะที่ผมเพิ่มแรงกอดรัดแน่นกว่าเก่า

“ขอเติมพลังหน่อยสิครับ”

ผมกดจมูกลงไปบนบ่า นายน้อยเอี้ยวตัวหนีแต่ก็ไม่พ้น ใบหน้าเรียบบึ้งตึง แต่มีริ้วแดงปรากฏอยู่บนแก้ม

“วันนี้หายโกรธผมหรือยัง”

“ถามทุกวัน ไม่เบื่อหรือไง น่ารำคาญ”

“ถามจนกว่าหนึ่งจะหายโกรธ” ผมว่า เอนคอลงซบ ดึงมือขาวมากางออก เขี่ยเล่นที่ฝ่ามือเป็นคำว่ารัก

“ถ้าหายโกรธไปอยู่กับผมที่ร้านไหม เช้า ๆ จะมาส่งที่ไร่”

“วุ่นวาย อยู่ที่ไร่เสียก็จบเรื่อง”

“อยู่ห้องหนึ่งได้หรือเปล่า” ผมถามเสียงอ้อน กระชับกอดอีกฝ่ายแน่น “ผมจะบอกคุณชนินทร์นะว่าเราคบกัน”

“ใครคบกับนาย”

“ให้กำลังใจหน่อยสิครับ จะโดนกระสุนพ่อตาหรือเปล่าก็ไม่รู้”

ริมฝีปากได้รูปเม้มเข้าหากันเป็นเส้นตรง ดวงตาสีน้ำตาลเข้มทอดมองออกไปแต่มีแววสั่นไหว ผมรู้ หัวใจของหนึ่งตะวันไม่ใช่หินผา ไม่เคยแข็งแกร่งเหมือนเหล็กกล้า ตราบใดก็ตามที่ยังมีรักหล่อเลี้ยงอยู่

“ผมจะขอหนึ่งกับคุณชนินทร์ ขอให้เป็นดวงตะวันของผม ไม่ว่าจะร้อนหรือสว่างจ้าแค่ไหนก็จะไม่ปล่อยมือ ผมไม่ใช่ต้นไม่ที่รอแสงจากคุณหนึ่งแต่ฝ่ายเดียว จะโอบอุ้มกอดไว้ด้วยสองมือไม่ห่างไปไหน ไม่ยอมให้โดดเดี่ยวบนฟ้าอีกแล้ว”

“ไปหัดพูดจาแบบนี้มาจากไหน”

“กลั่นออกจากใจทุกคำเลยครับ” ผมยิ้มรับ เอ็นดูเมื่ออีกฝ่ายมีทีท่าขวยเขินขึ้นมาทีละนิด

"นายนี่มันหน้ามึนชะมัด"

"เฉพาะกับหนึ่งเท่านั้นแหละ"

"ไอ้..."

“หนึ่งตะวัน มองตาแล้วตอบตามความจริงได้หรือเปล่าว่ายังรักกันอยู่บ้างไหม” ทอดปลายเสียงด้วยท่าทีออดอ้อน มือข้างหนึ่งจับปลายคางให้เอี้ยวหันกลับมา เมื่อสบตากันเจ้าของชื่อก็ผินหน้าหนีไม่รีรอ เขาไม่ตอบ ยังคงนิ่งงันผิดกับหนึ่งตะวันเมื่อสามปีก่อนลิบลับ

"บอกไปแล้ว" เสียงนั้นแข็ง แต่ก็สั่นไหว

"บอกว่าโกรธ เสียใจ แต่ไม่ได้บอกว่าไม่รัก ถ้าอย่างนั้นผมติ๊ต่างเอาเองว่าเรายังรักกันเหมือนเดิมนะ"

ความเย็นเยียบจากมือผมถ่ายลงบนฝ่ามือที่กางอยู่ คิ้วบางขมวดเข้าหากัน ผมจับปลายนิ้วของอีกฝ่ายหดกำก่อนผละออกมา เมื่อมันคลายออก สีอร่ามของแหวนทองฝังเพชร ราบเรียบก็ปรากฏขึ้น ดวงตาสีน้ำตาลเข้มจับจ้องมันแน่นิ่ง สูดลมหายใจเข้าพักใหญ่ก็เงยหน้าขึ้น กะพริบตาปริบไม่ให้น้ำตาร่วงหล่นลงมา

“จำได้ไหมว่าผมเคยบอกว่าวันหนึ่งจะซื้อนี่ให้ วันที่ขอให้หนึ่งมาใช้ชีวิตด้วยกัน” ผมกระซิบถาม จมูกซุกอยู่ที่ใบหู ไม่มีคำตอบรับ แต่กลายเป็นหยดน้ำสีใสรินเอื่อยเฉื่อย ฟันขาวเรียงกัดริมฝีปากล่างเล็กน้อย พูดด้วยเสียงสั่นเทา

“ไอ้เด็กบ้า...ใครบอกว่าฉันให้อภัยนาย อยากไปไม่ใช่เหรอ จะกลับมาอีกทำไม”

“หัวใจผมอยู่ตรงนี้เสมอ ไม่ว่าตัวจะอยู่ที่ไหนก็ตาม หนึ่ง...รับแหวนผมไว้ได้หรือเปล่า รับด้วยความเต็มใจ เป็นคำตอบให้ผมว่าผมยังมีโอกาสครั้งสุดท้ายไหม”

หนึ่งตะวันปาดน้ำตาด้วยหลังมือแต่มันก็ร่วงหล่นซ้ำ ๆ ราวกับก็อกน้ำที่ปิดไม่สนิท

"ฉันเกลียดนาย เกลียดที่นายทำให้ฉันเป็นแบบนี้ เกลียด ได้ยินไหมว่าเกลียด!"

"ได้ยินครับ" ผมจับมือขาวมา กางนิ้วทั้งห้าออกแล้วบรรจงสวมใส่ "แต่ไม่เชื่อหรอกนะ"

"ฉันอยู่ได้แล้วแท้ ๆ"

"แต่ผมอยากอยู่ด้วย"

“ไอ้บ้ากฤช...รู้ตัวบ้างไหมว่าใจร้ายแค่ไหน ไม่เคยมีใครทำให้ฉันเสียใจมากเท่านายแล้ว...อีกครั้ง...แค่ครั้งเดียว ถ้านายทำให้ฉันเสียใจ ฉันจะฆ่านาย ฆ่าหมกท้ายไร่นั่นเลย ไม่ให้เหลือแม้แต่ซากให้กลับมาขอโทษฉันอีกแล้ว”

“ยอมแล้วครับ ยอมทุกอย่าง”

ผมดึงเขาเข้ามากอด ไม่รู้ว่าเสียงเอ็ดตะโรจากเพื่อน ๆ เงียบไปเมื่อไร เมื่อเจ้าของบ้านซุกตัวเข้าอ้อมอก ทุบหนัก ๆ ที่ไหล่ ผมก็จูบที่ศีรษะนั่นเบา ๆ แล้วเงยหน้าสบตากับภูดิศที่ยืนมองอยู่นาน

ริมฝีปากได้รูปยกยิ้ม ชูนิ้วหัวแม่มือให้ เมื่อเหลือบไปมองเพื่อนอีกสองคนก็มีทีท่ายินดีไม่ต่างกัน


“ห้ามทิ้งฉันอีก เข้าใจไหม ที่ผ่านมา...ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ ขอโทษที่ทำให้เจ็บ ขอโทษที่ทำให้เสียใจ ขอโทษที่ไม่ฟังนาย ขอโทษที่นิสัยไม่ดี แต่ห้ามทิ้งฉันอีกนะกฤช...วันที่ตื่นมาไม่มีนาย เหมือนมันจะตายให้ได้เลย..อึก...”เสียงทุ้มดังแผ่ว นายน้อยเลิกวางมาดเหมือนตอนที่เราเจอกันใหม่ ๆ กลับมาเป็นหนึ่งตะวันยอดดวงใจคนเดิมของผม ผมคลี่ยิ้ม กอดกระชับเขาเข้าหา แรงสะอื้นหนักขึ้นเรื่อย ๆ กระนั้น ท้ายที่สุดแล้วมือที่กำแน่นบนบ่าก็วางลงและ โอบกอดผมกลับเช่นเดียวกัน





มื้ออาหารวันนี้ หนุ่ม ๆ ลงครัวกันทุกคนยกเว้นผมที่กว่าจะอาบน้ำแต่งตัวก็เลยเวลาเล่นสนุกของคนอื่น แม่กับป้าแววช่วยกันจัดโต๊ะ คุณชนินทร์นั่งรอ เรียกไอ้โจ้มาช่วยกันกินด้วย ผมเข้าไปตรวจในครัวอีกครั้งว่าไม่มีอะไรขาดตกบกพร่องก็เดินกลับมาที่โต๊ะ ทว่าแขกคนสำคัญของคุณหนึ่งกลับยืนกอดอกพิงกรอบประตูเพื่อดักคุย


"ขอบใจนะเว้ย ที่กลับมาหามัน"

"ครับ?"

“ก็...ไอ้ตะวันน่ะ”

ผมพยักหน้า สบตากับภูดิศ มีคำถามบางอย่างค้างคาอยู่ในใจ นานมากแล้วแต่ไม่เคยเอ่ยปากออกไป “ผมถามอะไรอย่างสิครับ ที่คุณพอร์ชเอาหนังสือมาให้ผมอ่านน่ะเพราะอยากให้ผมคิดถึงความแตกต่างระหว่างผมกับคุณหนึ่งให้มาก ๆ หรือเปล่า”

“โอ๊ะ” ภูดิศอุทาน ก่อนเดาะลิ้นกับเพดานปาก “ที่ตะวันว่ามึงซื่อ ๆ คงไม่ซื่อเท่าไรมั้ง ถึงกับจับแผนของกูได้ เจ้าตัวมันยังโง่ ๆ งง ๆ อยู่เลยแท้ ๆ”

ผมจ้องตาคนพูดจริงจัง ทุกอย่างลงตัวเกินไป หลังการกลับมาอีกครั้งของคุณตุลย์ จากนั้นไม่นานภูดิศก็แนะนำหนังสือเชิงธุรกิจให้ผม คุณตุลย์รุกคืบหนักขึ้น ขณะที่หนึ่งตะวันจริงจังกับงานแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนจนทำให้มีปากเสียงกันกับผม นายน้อยเป็นคนขี้อ้อนช่างเอาใจ เห็นผมอารมณ์เสียนิด ๆ หน่อยๆ ก็มาออเซาะให้หายโกรธเสียทุกครั้ง แต่กับเรื่องตุลย์กลับแข็งขืนเสียจนน่าหงุดหงิด ยิ่งไปกว่านั้นคือป้าจิ๋วที่เปลี่ยนเป็นคนละคนเพียงแค่เพราะผมกลับมาที่ไร่ได้สัปดาห์เดียว


“มึงต้องเข้าใจว่ะกฤช ที่เคยบอกว่าพวกกูห่วงตะวันน่ะเรื่องจริง มึง เองก็มาแต่ตัว กูรู้ว่ามึงมีดี ไม่งั้นไอ้ตะวันไม่หลง คุณชนินทร์ไม่รักขนาดนี้หรอก แต่โลกแห่งความจริงมันไม่ใช่นิทาน กูรู้มึงทำได้...เป็นกฤชที่ทุกคนยอมรับได้”

“เป็นแผนของคุณพอร์ชทั้งหมดเลยสินะครับ”

“อย่าไปโกรธป้าจิ๋วเลย กูเป็นคนขอให้แกพูดแบบนั้นเอง ส่วนเรื่องที่ตะวันมันอี๋อ๋อกับพี่ตุลย์น่ะกูก็บอกมันเองว่ามึงไม่ว่า กูคุยให้แล้ว แค่กระฟัดกระเฟียดนิดหน่อยแต่มึงเข้าใจ มึงโอเค ไม่มีปัญหา แต่ก็แอบคิดไว้แล้วแหละว่ามึงคงไม่ไหว พี่ตุลย์ก็ร้ายเสียขนาดนั้น”

ภูดิศไหวไหล่ มองหน้าผมอย่างไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด “ถึงอย่างนั้นกูก็อยากให้มึงทำตัวให้ดีก่อนค่อยมาเอามันไปดูแล ตะวันก็มีเรื่องหนักใจเหมือนกัน ทั้งเรื่องที่มึงหึง ไหนจะเรื่องพ่อ มันไม่อยากให้พ่อรู้ว่ามึงกับมันคบกันจนกว่ามันจะคุมไร่ทั้งหมดด้วยตัวเองได้ มันอยากให้เขาเชื่อว่าที่คบมึงเพราะรัก ไม่ใช่หลอกใช้ให้ดูไร่ต่อมันถึงได้ทุ่มสุดตัวเรื่องพี่ตุลย์ขนาดนั้น มันตั้งใจว่าถ้าเซ็นต์สัญญาเสร็จก็จะกลับมาบอกอานินทร์เรื่องที่คบกับมึงด้วยตัวเอง พอเห็นมันจริงจังขนาดนั้นกูก็ห่วง เข้าใจกูหน่อย...กูก็รักมันไม่ต่างจากมึงหรอก มันเหมือนน้องชายแท้ ๆ ของกู เคยบอกแล้วใช่ไหม”

ผมพยักหน้ารับรู้ ก่อนภูดิศจะถอนหายใจยาวเหยียด พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังกว่าทุกครั้ง จริงจังแบบที่เห็นได้จากแววตาว่าเขาทั้งรักและห่วงเพื่อนตัวเล็กของตัวเองมากเพียงใด

“ตะวันมันรักมึงมากนะเว้ย มากจนกูลังเลเลยว่าจะสารภาพเรื่องที่วางแผนให้มึงออกจากไร่ไปสร้างเนื้อสร้างตัวดีหรือเปล่า ตอนนั้นอยู่ได้วันเดียวก็จะกลับมาง้อแล้ว แต่กูห้ามไว้ก่อน ให้มันลองคิดว่าถ้ากลับมาแล้วมีอะไรดีขึ้นไหม หรือทะเลาะกันแบบเดิม เรื่องพี่ตุลย์ก็ตัดขาดไม่ได้อยู่แล้ว ครอบครัวพี่ตุลย์เป็นมาเฟียการตลาดแค่ไหนคนวงในเขารู้กันหมด แม้แต่อานินทร์ยังเกรงใจเลย ถึงเวลานั้น เวลาที่มึงตั้งตัวได้ ตะวันมันก็จะได้พิสูจน์ตัวเองเพื่อมึงเหมือนกันว่ามันไม่ได้คิดอะไรกับพี่ตุลย์ มันจะรอมึงแบบนี้ ต่อให้มึงไม่กลับมา มันก็จะรอ”

ผมนิ่งเงียบ มือใหญ่วางลงบนบ่า ตบเบา ๆ สองสามทีแล้วพูดต่อ “ถึงได้ขอบใจมากที่กลับมา กูเองก็กลัวว่าจะทำลายความสุขของเพื่อนตลอดชีวิตแล้วเหมือนกัน”

“ผมแค่ทำตามหัวใจของตัวเอง ผมทนคิดถึงมานานพอแล้ว นานเกินกว่าจะหาคำตอบว่าเรื่องราวทั้งหมดใครถูกหรือผิด ใครเป็นต้นเหตุ นานควรให้อภัยความไม่พร้อมของเราในตอนนั้นได้แล้ว แต่ที่มีวันนี้ได้ก็คงต้องขอบคุณคุณพอร์ชนะครับ ไม่อย่างนั้นผมก็คงเป็นไอ้ขี้ขลาดที่เฝ้าจับตามองหนึ่งตลอดเวลา ขอบคุณที่ดูแลหนึ่งมาตลอดช่วงที่ผมทิ้งเขาไว้คนเดียว” ยกมือขึ้นไหว้ แม้จะน่าเจ็บใจแต่ก็ยอมรับว่าวิธีการของภูดิศสะกิดเสี้ยนเล็ก ๆ ที่เป็นปมในใจให้หลุดหายไป ทำให้กลายเป็นผมในวันนี้ ผมที่ยืนข้างหนึ่งตะวันที่แข็งแกร่งคนนั้นได้ ผมคนที่โอบกอดดวงตะวันได้ด้วยสองมือของตัวเอง

“ตะวันมันไม่เคยโกรธมึงจริง ๆ หรอกรู้ไหม มันก็รู้สึกผิดเรื่องพี่ตุลย์ ตอนมึงไม่อยู่ มันด่าตัวเองไม่น้อยไปกว่าที่เอาแต่ด่ามึงที่ทิ้งมันไปเลย”

ผมยิ้ม พยักหน้า นอกจากภูดิศแล้ว คนท่ามากแบบนั้นก็คงมีเพียงแค่ผมที่จับได้ถึงความอ่อนไหวในน้ำเสียงตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันอีกครั้ง

หนึ่งตะวันเป็นคนที่รักผมเต็มหัวใจ




อาหารมากมายวางเรียงกันบนโต๊ะกว้างในเวลาถัดมา หน้าตาดูดีบ้าง แย่บ้าง เป็นงานเลี้ยงจำเป็นเล็ก ๆ ที่จัดขึ้นด้วยวัตถุดิบในครัวไม่กี่อย่าง คุณชนินทร์แปลกใจเล็กน้อยเมื่อนภดลขอเปิดไวน์ราคาแพงแต่ก็ไม่ขัด ผมทราบมาว่าสามหนุ่มสามมุมจะมาเยี่ยมหนึ่งตะวันบ่อย ๆ เท่าที่ทำได้ ส่วนหนึ่งเพราะเป็นห่วงว่าหลังจากเลิกรากับผมไปครั้งนั้นนายน้อยคนเก่งจะทำใจไม่ได้ ซึ่งจากการสอบถาม ถ้าผมเห็นภาพหนึ่งตะวันเซื่องซึมด้วยตาตัวเองคร้านจะทนไม่ได้ไม่ต่างกัน

คุณตุลย์เข้าพิธีหมั้นหลังจากเลิกจีบหนึ่งตะวันราว ๆ สามเดือนจากนั้น เมื่อปีที่แล้วจัดงานแต่งใหญ่โต นายน้อยก็ไปร่วม แม้จะมีทีท่าว่าคล้ายเหลือเยื่อใยอยู่แต่ความเมินเฉยตลอดหลายเดือนของคนรักเก่าก็ทำให้คุณตุลย์ถอดใจ เปลี่ยนไปจีบนายแบบหนุ่มที่เข้าถึงง่ายมากกว่า เรื่องนี้เป็นที่รู้กันในวงแคบ ๆ

ผมนั่งข้างนายน้อย ฝั่งตรงกันข้ามกับคุณชนินทร์ พักเดียวไอ้โจ้ก็ลากป้าแววกับแม่มานั่งด้วยกันจนครบ นับเป็นอาหารมื้อใหญ่ที่สุดเท่าที่ไร่ตะวันฉายเคยมีมาทีเดียว


“นั่นแหวนอะไรน่ะ”

ประมุขของบ้านเอ่ยถามเมื่อเห็นความแวววาวบนนิ้วนางข้างซ้ายของลูกชาย หนึ่งตะวันหน้าแดงฉาน อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ไม่ตอบในทันที


“แหวนแทนคำขอดูแลไปตลอดชีวิตน่ะครับ”

“หืม?” สายตาคมจากคุณชนินทร์เหลือบมองมาทางผมที่เป็นคนพูด “เจ้าหนึ่งไปมีแฟนกับเขาตั้งแต่เมื่อไร”

“นานแล้วครับพ่อ สามปีกว่า ๆ ได้”คราวนี้ภูดิศเป็นคนตอบ ตักต้นหอมให้บดินทร์ที่หัวเราะคิกคัก

“เจ้าของเดียวกับโทนาฟ”

“โทนาฟพ่อมึงสิไอ้ดิน” นภดลตบหัวเพื่อน “เจ้าของเดียวกับสร้อยบนคอมันนั่นแหละครับ”

คุณชนินทร์เหลือบตามองไปมา เล่นโยนคำตอบใส่กันไปเรื่อยแบบนี้สุดท้ายสายตาคาดคั้นก็กลับมาที่ลูกชายตัวเองอีก หนึ่งตะวันยังคงนิ่งเงียบ ตักหอมหัวใหญ่เข้าปากทั้ง ๆ ที่ตัวเองเกลียดนักหนา


“เอ้า ไม่มีใครเฉลยสักคนเลยหรือ”

“ผมครับ”

เสียงวางช้อนของหนึ่งตะวันวางลง หดมือเข้าหน้าตัก ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นสบตาบิดาเมื่อผมตอบคำถามนั้นสั้น กระชับ ผมเอื้อมมือไปจับฝ่ามือนุ่มใต้โต๊ะ บีบเบา ๆ เรื่องที่หนึ่งตะวันเป็นแบบไหน คุณชนินทร์ทราบดี แต่เรื่องที่จะตกลงใจมอบลูกชายให้ผมหรือไม่ยังเป็นสิ่งที่เราต่างไม่อาจพบคำตอบ


“ผมคบกับหนึ่งตะวันเมื่อสามปีก่อน ช่วงที่คุณหนึ่งมาที่ไร่ใหม่ ๆ”

“ตอนนั้นก็เห็นทะเลาะกันทุกวันนี่”

“ครับ” ผมตอบ สบตากับนายท่านแม่นมั่น “ก็ทะเลาะกัน จนเข้าใจกัน แล้วก็เข้าใจกันดีไปหน่อย”

“แล้วหลังจากนั้น?”

“ผม...” อึกอักในลำคอเล็กน้อยเมื่อต้องพูดถึงตรงนี้ “...ผมไม่อยากให้มีคำครหาเกี่ยวกับความรู้สึกของผมกับหนึ่งว่าคบกันเพราะความรู้สึกฉาบฉวย แล้วก็ไม่อยากคบกับหนึ่ง ทั้ง ๆ ที่ตัวเองไม่มีอะไรเลยถึงได้ลาออกไปช่วยงานที่โรงพยาบาลสัตว์ เอาความรู้มาเปิดร้าน...ผมอาจจะไม่มีเงินทองมากเท่าคุณชนินทร์ แต่ว่า...”

“ต้นทุนคนเรามันต่างกัน” ชายวัยกลางคนกล่าว เขาก้มหน้าทานข้าวต่อสบาย ๆ เมื่อเห็นภาพนั้น มือที่จิกเกร็งแน่นของนายน้อยก็คลายลงเล็กน้อย

“ฉันไม่ถือหรอก ทั้งเรื่องที่เป็นผู้ชาย ทั้งเรื่องที่ฐานะด้อยกว่า แค่มีความรับผิดชอบกับดูแลเจ้าหนึ่งได้ก็พอใจแล้ว”

“หนึ่งไม่ได้ต้องการคนดูแลนะพ่อ หนึ่งก็พิสูจน์แล้วว่าหนึ่งดูแลตัวเองได้ ดูแลน้องก็ได้”

“ดูแลกันและกัน” คุณชนินทร์ว่า เขายิ้มให้ลูกชายอย่างอบอุ่น หนึ่งตะวันสบตาบิดาในที่สุด “พ่อจะตายวันนี้วันพรุ่งก็ไม่รู้ ขออย่างเดียวคือลูกมีความสุข ถ้าตกลงใจกันแล้วก็ฝากไว้ด้วยแล้วกัน สายใจว่ายังไงล่ะ”

“ไม่ว่าอะไรทั้งนั้นค่ะ แค่อยากให้เขามีความสุข”

“อดีตเราผิดพลาดกันมาพอแล้ว ไม่ใช่ว่าพ่อไม่รักแม่หนึ่งนะลูก แต่กว่าจะถึงขั้นนั้นได้ต่างฝ่ายต่างทรมานใจกันทุกคน”

เสียงถอนหายใจดังออกมา ผมผละมือที่กอบกุมอีกฝ่ายออกมายกขึ้นขอบคุณ คุณชนินทร์ยิ้มรับ ยังคงเปี่ยมไปด้วยเมตตาเหมือนทุกครั้ง

“จะหนักจะเบาก็ขอให้อดทนกันหน่อยแล้วกัน กว่าจะคบหากันได้ สามปีกว่าแล้วใช่ไหม ทุกครั้งที่ทะเลาะกันก็นึกถึงวันนี้ไว้ วันที่รวบรวมความกล้ามาบอกพ่อ”

ผมครางรับ หนึ่งตะวันเองก็เช่นกัน ภูดิศลุกขึ้นยืน ใช้ช้อนเคาะกับขวดไวน์ดังแกร๊งกรั๊ง หนึ่งตะวันจิ๊ปาก หงุดหงิดที่เพื่อนรักทำอะไรบ้า ๆ ไม่ปรึกษาตนเหมือนเคย


“ถ้าอย่างนั้นเรารออะไรครับ วันแต่งงานลูกชายคนเดียวของไร่ตะวันฉายแท้ ๆ ฉลองครับฉลอง”

“อย่าบ้าน่าไอ้พอร์ช”

“อะไรวะ วันดี ๆ ทั้งที”

“หาเรื่องเมามากกว่า” หนึ่งตะวันค่อนขอดเพื่อน แต่คุณชนินทร์กลับเห็นดีเห็นงาม วานป้าแววไปหยิบแก้วทรงสูงสำหรับใส่ไวน์แจกทุกคน

หนึ่งตะวันทำทีเป็นดุ แต่แท้ที่จริงกลับกลั้นยิ้มจนน่าตึง ผมเอื้อมมือไปหยิกเท่านั้นก็หลุดหัวเราะออกมา


“ขอบคุณครับพ่อ”

คุณชนินทร์ขยิบตา ไวน์ที่ถูกหมักบ่มไว้หลายปีเปิดออก ส่งต่อให้สู่มือถึงมือ เสียงของความสุขเกิดขึ้นอีกครั้ง รอยยิ้มของไร่ตะวันฉาย หัวใจที่ชุ่มฉ่ำ

ผมสบตากับนายน้อยหนึ่งตะวัน นึกถึงภาพวันที่เจอกันครั้งแรกบนคอกม้า ภาพยามกระเง้ากระงอดเอาแต่ใจ แม้กระทั่งภาพตอนเอียงอาย หรือโกรธเกรี้ยว เราใช้เวลานานแค่ไหนที่จะตกหลุมรักคนคนหนึ่ง ใช้เวลาแค่ไหนที่จะยอมรับว่าไม่อาจถอนตัวได้แล้ว ใช้เวลาแค่ไหนเพื่อพิสูจน์มันว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็จะข้ามผ่านมันมาได้

สำหรับผม คำตอบของสิ่งเหล่านั้นคือตลอดชีวิต

หนึ่งตะวันหันไปหัวเราะกับเพื่อน มุกตลกสัปดนของคุณบดินทร์ยังใช้ได้ดีเสมอมา แอลกอฮอล์ทำหน้าที่ของมัน แม้แต่อาหารที่ไม่อร่อยที่สุดยังนุ่มลิ้นในเวลานี้

ผมเอื้อมมือไปจับฝ่ามือขาว แก้มของนายน้อยไร่ตะวันฉายแดงก่ำ พิษของเครื่องดื่มมึนเมาคงเล่นงานเข้าให้ เขาหันหน้ากลับมา ดวงตาสีน้ำตาลหวานหยดเมื่อตกอยู่ในความเมา เสียงพูดคุยหยอกล้อยังดังเอ็ดตะโร แต่เมื่อผมสบตากับเขา ทุกอย่างกลับคล้ายดูเงียบงัน

ใบหน้าขึ้นสีของอีกฝ่ายเคลื่อนเข้ามาใกล้ ผมกระซิบถามว่าไหวไหมหลายครั้งแต่ไม่ได้คำตอบ ไม่ทันได้นับ ลมหายใจร้อนก็ปะทะกัน ผมหลุบตาลงมองกลีบปากนั่น ใกล้จนเรามองไม่เห็น
รสจูบรสปร่าด้วยไวน์องุ่นคลุ้ง ริมฝีปากบดเคล้าอย่างเป็นธรรมชาติ ผมเอื้อมมือไปโอบรอบต้นคอ บังคับให้เอนเอียงเพื่อลิ้มรสของจุมพิตให้แนบแน่นกว่าเก่า ปลายเล็บจิกลงบนบ่า หนึ่งตะวันผละออกมา ปากวาวมันวับ


“คิดถึงเหลือเกิน”

หนึ่งตะวันสารภาพในที่สุด ผมยิ้มรับ ลูบนิ้วหัวแม่มือบนแก้มเนียน สายตาเว้าวอน น้ำเสียงร้องขอ หนึ่งตะวันกลับมาเป็นแมวน้อยในอ้อมแขนผมอีกครั้ง

“หนึ่งเมาแล้ว”

“ฉันชอบให้นายเรียกว่าหนึ่ง”

“ครับ” ผมขานรับ ยืดตัวไปจูบบนหน้าผากกว้าง

“จากนี้ไป จะเรียกจนกว่าชีวิตจะหาไม่เลย...”

รอยยิ้มนั้นผุดขึ้นที่มุมปาก ละอองของความรักซัดสาดปกคลุม จากนี้ ตลอดไป ความรักที่เคยหลุดลอยหวนกลับมาอีกครั้ง ในเวลาที่เหมาะเจาะ บนความเหมาะสมและยินดีของทุกฝ่าย เรากระชับมือเข้าหากันแน่น ระหว่างช่องว่างของนิ้วสัมผัสได้ถึงความเย็นเยียบของโลหะ หากแต่ความอบอุ่นแผ่ซ่านลงลึก

...ลึกไปถึงส่วนที่ลึกที่สุด ของหัวใจ





- จบบริบูรณ์ -


 :hao5:

จบแล้วค่ะ พยายามเต็มที่แล้ววว แง ลุ้นกระแสมาก ไม่มีเรื่องไหนลุ้นเท่าเรื่องนี้เลย 55555555555 ธีมของเรื่องนี้คือใส ๆ เลยไม่อยากยืดดราม่าให้นาน ตอนจบคีย์แมนคนสุดท้ายออกมาปรากฏตัวแล้ว ความผิดทั้งหมดในครั้งนี้โยนไปที่เขาได้เลยค่ะ อย่าด่ากฤชกับหนึ่ง พระนายของเราไม่ได้ทำอะไรผิด ด่าเขาเลยค่ะ
ส่วนป้าจิ๋วเคลียร์เนอะว่าทำไมนางแปรพักตร์  มันมีตัวเสี้ยมค่ะ กลับไปด่ามันค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามมาจนถึงตอนนี้ อาจมีตอนที่ถูกใจ ไม่ถูกใจบ้าง ที่หนึ่งยังคงท่ามากเพราะนิสัยของนางตั้งแต่แรกเริ่ม ถ้างอน ไม่ได้ดั่งใจ นางจะดูกวนประสาทสำหรับคนอยู่ใกล้นิด ๆ อย่าคิดว่าสามปีจะทำนางเปลี่ยนค่ะ นางสามสิบแล้ว ไม้แก่ย่อมดัดยาก เรื่องพี่ตุลย์ต้องยอมรับว่าในวงการธุรกิจจริง ๆ เราไม่สามารถหักหน้า หรือตัดสัมพันธ์กับใครคนหนึ่งได้โดยสิ้นเชิง ที่หนึ่งทำได้คือทำให้ตุลย์เห็นว่าพยายามต่อไปก็ไม่ได้อะไร ที่นัยยะต้องเป็นแฟนเก่ากันเพราะจะให้หนึ่งรู้นิสัยตุลย์ว่าทำแบบไหนเจ้าตัวถึงจะถอย เป็นต้นว่าหลอกให้อดทนแต่ไม่ได้สมประสงค์เหมือนครั้งก่อน
เป็นถอล์กที่ยาวมากเลย ราวกับสั่งเสียก่อนตาย เดี่ยวมีตอนพิเศษในส่วนของหนึ่งมาค่ะ เรื่องนี้ตั้งใจจะรวมเล่ม ราคาไม่เกิน 450 บาท บอกไว้ก่อน ยังไม่เปิดจองเผื่อใครอยากหยอดกระปุกหมู(ฮา) เป็นช่วงเดินทางสู่ความยุ่งเหยิงในชีวิตค่ะ สามารถติดตามได้ทางแฟนเพจเน่อ
จนกว่าจะพบกันใหม่ค่ะ คิดถึงรอไว้เลย ขอบคุณสำหรับทุกความเห็น จะเก็บไว้พัฒนางานเขียนชิ้นต่อไปนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: Kaewkaew ที่ 12-07-2015 00:46:20
จบแล้ว

พอร์ชทำดีแล้ว วางแผนทุกอย่างเลย แลดูเหนือทุกคน ถถถถ
ทุกอย่างเป็นแผนการณ์
ในเมื่อสุดท้ายแล้ว เข้าใจกันดีทุกอย่างก็ดี

  o13

ไว้จะรอตามตอนพิเศษค่ะ  :mew1:  :bye2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 12-07-2015 01:06:23
ฮือออออออ จบแล้วววววว ใจหายมาก และรู้สึกโหวงสุด ๆ  รออ่านทุกวันพุธและอาทิตย์ชนิดที่ถ้าไม่ได้อ่านคือยังไม่นอน TvT
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่ารักมาก ๆ  แรก ๆ นี่ด่ากฤชด้วยความรักและหมั่นไส้สุดขีด อ่อยไม่รู้ตัวแล้วยังทำซึน หึหึ
พอมาสักพักก็เริ่มหลงรักความร้ายแต่น่ารักของนายน้อย จนมาถึงวันที่สงสารกฤชมากจนลืมความหมั่นไส้ไปเลย

บทบรรยายของพี่เวสต์ยังเป็นที่สุดจริง ๆ ทำเอาอินและเคลิ้มตามไปได้ทุกฉาก
ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ อีกเรื่องนะคะ รอติดตามเรื่องต่อไปอย่างเรียลไทม์
ไม่อยากให้จบเลย อยากอ่านต่อเรื่อย ๆ ๆ ๆ ๆ  ไม่รู้แหละนี่เหงามาก และซึมมาก

ออกเรื่องใหม่มาเดี๋ยวนี้นะะะะะ เริ่มมมมมมมมมมม !


<3
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 12-07-2015 01:10:29
จบซะแล้ว ขอตอนพิเศษฉ่ำๆหน่อยน้า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: Ba_wh99 ที่ 12-07-2015 01:13:09
เออออออ ก็เหมาะดีนะ
ทั้งโกรธทั้งขอบคุณพอร์ชจริงๆ
ดีแล้วที่ได้มีโอกาสพิสูจน์ตัวเอง
แต่แอบคืดนิดนึงว่ายุ่งจริงๆ ความรักเป็นเรื่องคนสองคน.....ที่คนรอบข้างมีส่วนเกี่ยวข้องเสมอ
แล้วก็คนรอบข้างทำให้วุ่นวายเสมอ ก็คนเราอาศัยอยู่ร่วมกับสังคมนี่นะ
เห้ออออ แต่ดีอ้ะ ดีแล้ว ดีกว่าเป็นนายน้อยกะกฤชนะ เป็นหนึ่งกะกฤชแหละ หนึ่งชอบแบบนี้นี่นา~~~
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 12-07-2015 01:19:14
อื้อหือออ ไอ้เราก็หลงด่าคนผิดไปซะหลายตอนเลย

คือไอ้พี่ตุลย์นี่ยังไงก็ไม่ชอบ คือยังไงก็จะด่านางค่ะ เพราะนางด่ากฤชด้วยความจริงใจมาก 5555

ส่วนป้าจิ๋วนี่ขอกราบขอโทษแนบตัก คือหนูก็ตะขิดตะขวง แต่หนูก็ต้องเข้าข้างพระเอกไว้ก่อนโน๊ะป้า ป้าเข้าใจหนูใช่มั้ยคะ

คุณพ่อชนินทร์ผิดคาดนิดหน่อย นึกว่าแอบรู้อยู่แล้ว แต่เอ้ออ ไม่ผิดคลาดตรงที่ยอมรับง่ายๆ เราว่าเป็นพ่อที่น่ารักมากๆๆ

เดอะแก๊งน่ารักเหมือนเดิม ที่เพิ่มเติมคือนายพอร์ช!!! นายแรงมากเลย ณ จุดนี้ แต่เราเดาคร่าวๆ เรื่องหนังสือไว้ เพราะเห็นคุณเวสต์ย้ำถึงหลายที เดาว่ามันน่าจะเป็นจุดเชื่อมอะไรซักอย่าง แต่ไม่คิดว่านายพอร์ชจะเป็นตัวการ! ไอ้เราก็อุส่าชื่นชมในความน่ารักมาหลายตอน!! จับตีเลย ตีๆๆ แล้วไอ้โจ้นี่แผนคุณพอร์ชมั้ย หึ

เป็นเรื่องที่ 2 จากน้องเน็ตที่ติดตามแบบเรียลไทม์ (กันต์ตามได้ครึ่งทางแล้วมาเก็บทีหลัง ส่วนที่เหลือตามเก็บทีหลังรวดเดียว) ยังชอบสำนวนอยู่เหมือนเดิมค่ะ ขอบคุณที่สละเวลามาลงเรื่องน่ารักๆ แบบนี้ให้ค่ะ ตรงเวลา น่ารักตลอด

เก๊ารอน้องแคนต่อเลยน้าาาาา คิคิ

เดวกลับมาอ่านรวดเดียวทั้งเรื่องอีกรอบ แล้วมากรีดร้องใหม่นะ คิคิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 12-07-2015 01:21:46
ถึงแม้ว่าสิ่งที่พอร์ชทำลงไปจะน่าโกรธอยู่ไม่ใช่น้อย แต่ทั้งหมดก็เพื่อกฤชและคุณหนึ่งล้วนๆ เราจะยอมลดโทษทัณฑ์ให้ครึ่งนึงก็แล้วกันนะคะ ^^ สงสารก็แต่ป้าจิ๋วนั่นล่ะ..ถูกว่าไปเสียเยอะเลย ขออภัยด้วยเน้อ :m5:

ซึ้งเลยค่ะตอนที่กฤชให้แหวนคุณหนึ่งเล่นเอาน้ำตาซึมตามเลยเชียว ใจอ่อนเสียทีนะค้าา~ แถมคุณพ่อยังเปิดทางให้ผ่านได้ตลอดเลยด้วย โชคดีจริงๆ เลยค่ะ ^^ เวลาสามปีที่เสียไปคุ้มค่ากับความสุขที่จะได้มีมากกว่าสามปีหลังจากนี้เหลือเกินนะค้าาา.. :heaven

ปล. คุณหนึ่งที่กลายร่างเป็นแมวน้อยแบบนี้น่าหยิกจังเลยนะคะ >\\<

ขอบคุณค่าา o1 
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-07-2015 01:28:15
Happy Ending  :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: Zurruz ที่ 12-07-2015 01:28:41
นังภูดิศ!!!!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 12-07-2015 01:45:21
สรุปแล้วคุณภูดิษเป็น เดอะ บอส ว่างั้นเถอะ
วางเนื้อเรื่องได้เป๊ะตามเดิมค่ะ   อธิบายความน่ากลัวของครอบครัวตุลย์ได้ภายในประโยคเดียว ว่ากันง่ายๆล้มหมีได้ในหมัดเดียว ว่าตระกูลตุลย์เป็นมาเฟียทางการตลาด  ความพยายามของตุลย์ยาวนานถึง 3 เดือนที่ทำให้กฤชหายไปถึง 3 ปี  เสี่ยงน่าดูเหมือนกันนะ   พอร์ชจะทำไงถ้าหากว่ากฤชหายไปแล้วใช้ชีวิตแบบผู้ชายตามเดิม ไปเจอผู้หญิงเข้า   สงสัยต้องวางแผนอัญเชิญหนึ่งให้ไปกระชากกฤชกลับมาเสียกระมัง   ไอ้เรารึก็มโนเต็มสเกลความร้ายกาจ  แต่ไม่ดราม่ามากแบบนี้ก็โอเคค่ะ  ตามลุ้นเสีย........

อ้างถึง
คราวนี้ภูดิศเป็นคนตอบ ตักต้นหอมให้บดินทร์ที่หัวเราะคิกคัก

อิฉันจิ้นไปไกลแล้วค่ะ แค่ประโยคนี้

เอาน้องโจ้มาสารภาพผิดในตอนพิเศษด้วยนะคะ

ยินดีด้วยค่ะ ที่จบอีกเรื่องหนึ่ง  ภาษาสำนวนการบรรยายยังนุ่มนวลเหมือนเดิม  รักกฤช-หนึ่งอีกคู่ค่ะเหมือนที่รักคู่เฟย-วิน  ขอบคุณมากค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 12-07-2015 02:01:09
พระเอกเรื่องนี้คือพอร์ชนี่เองไม่ใช่กฤช
55555555555555555
คิดไม่ถึงกันเลยทีเดียว แต่ดีชอบวิธีการของพอร์ช
ต้องลองได้รอคอยหรืออดทนกับอะไรสักอย่าง
แล้วความสุขที่ได้รับหลังจากนั้นมันจะหอมหวาน
(อันนี้ขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคลอีกละนะว่าจะทนได้แค่ไหน)

ตอนสุดท้ายนี่ทำให้รู้ว่ากฤชแกก็เน่าได้นะ
คำพูดคำจาไม่เบาเลยทีเดียว
ไม่ใช่อะไรอิจฉาหนึ่งตะวันค่ะที่มีสามีเป็นตัวเป็นตนแล้ว
/พาล

รออุดหนุนเหมือนเคยค่ะ
ต่อไปจะไม่มีนิยายตรงต่อเวลาให้อ่านแล้ว
/หว่าเว้
รอคอยเรื่องใหม่ด้วยใจจดจ่อค่ะ 5555555
ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ อีกหนึ่งเรื่องค่ะ
เยิฟ ๆ <3
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: Baitaew ที่ 12-07-2015 02:23:10
จบแล้ววววว

ถึงจะรู้ว่าพอร์ชเป็นคนต้นเรื่องคิดแผนนี้ขึ้นมา

แต่สามเดือนนี่นานไปไหม มันคงเป็นสามปีที่หน่วงหัวใจอย่างมากแน่ๆ

ไม่ว่ายังไงก็ตาม สุดท้ายความมั่นคงของใจทั้งคู่ก็เอาชนะมันได้อ่ะนะ :)

 แต่เหมือนรีบจบไปหน่อยนึง คงมีตอนพิเศษใช่ไหมคะแบบนี้ ;)

ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องสนุกแบบนี่ให้อ่าน :mew1: 
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 12-07-2015 02:25:27
จริงๆตอนจบไม่อยากด่าใครเลยค่ะ
จบอย่างสวยงาม ตอนง้อก็น่ารัก ยังไงหนึ่งก็แพ้ทางกฤชวันยันค่ำ
ตอนสารภาพกับพ่อตาก็ดีงาม
 :กอด1:
.
.
.
.
แต่ อดไม่ได้จริงๆ
งั้นขอคำเดียวสั้นให้อิคุณภูดิศเจ้าแผนการ

"ขี้เสือก!"

จบ...
 :laugh:

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 12-07-2015 02:41:40
จบแว้ววววว ขอบคุณคนแต่งครับบบ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: Mickey199663 ที่ 12-07-2015 04:00:33
โห พอร์ช...... ขอโทษหนึ่งตะวัน โจ้ ป้าจิ๋วด้วยที่ก่อนหน้านี้เราว่าไว้เยอะ แต่บอกตามตรงว่าตอนนี้โคตรไม่พอใจพอร์ช 5555555 รู้ว่ารักว่าห่วงเพื่อน หวังดี แต่มันไม่ใช่เรื่องของตัวเองมั้ยอ่ะ มันเรื่องของคนสองคนตัวเองเป็นคนนอกมีสิทธิ์อะไรไปทำแบบนี้ ถ้าเราเป็นหนึ่งแล้วรู้ว่าเพื่อนตัวเองทำแบบนี้เราจะโกรธมากกกก ถึงจะทำเพราะหวังดีก็เถอะ แต่มันไม่ใช่เรื่อง ก่อนหน้านั้นที่บ่นว่าโจ้กับป้าจิ๋วมีสิทธิ์อะไรไปตัดสินความรักของคนอื่น เราขอโทษนะ เพราะเราต้องด่าพอร์ชมีสิทธิ์ไรวะะะะะ แถมไม่รู้สึกผิดสักนิด ทำตัวน่าหมั่นไส้จริงๆ เห็นแล้วหงุดหงิด ทำไมเป็นคนขี้เสือกแบบนี้คะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 12-07-2015 04:13:54
ขอบคุณมากค่ะะ :L1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหญิง ที่ 12-07-2015 04:22:28
ถ้าเพื่อนเราทำแบบพอร์ชทำมีสิทธิ์เลิกคบอ่ะ คือมายุ่งอะไรกับชีวิตคนอื่นขนาดนี้
ต่อให้เพื่อนคบกับคนที่เลวมากๆ ก็ทำได้แค่เตือน ไม่ใช่ไปบงการชีวิตแบบนี้


 :seng2ped: :z6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 12-07-2015 06:26:00
จบแล้ววว #ด่าพอร์ช ตัวแผนการอยู่นี่เอง ถ้านายกฤชไม่รักหนึ่งตะวันมากขนาดนี้ล่ะก็ แกได้ทำลายชีวิตเพื่อนไปแล้ว และถ้าหนึ่งตะวันเจอคนอื่นล่ะก็ แกทำลายชีวิตกฤชเลยนะเนี่ย ไอ้คุณพอร์ชชชช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: Malimaru ที่ 12-07-2015 06:38:02
ในที่สุดทั้งสองก็ได้ครองคู่... เย่!
ดีจังเลยที่ปริศนาทั้งหลายคลี่คลายแล้ว ทีนี้ก็ไม่มีเรื่องคาใจแล้วเนอะ

รออ่านตอนพิเศษนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 12-07-2015 06:45:09
 o13 พอร์ชทำดี เหมือนพ่อห่วงและหวังดีกับลูกสาว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 12-07-2015 07:23:44
ขอบคุณคนแต่งค่า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: NOoTuNE ที่ 12-07-2015 07:24:47
จบแล้วสนุกมากๆๆๆ ขอบคุณค่ะ

มีความสุขแล้วทุกคนจนไม่อยากด่าว่าใครแล้วรวมถึงพี่พอร์ช ที่เสือกชีวิตคนอื่นมากเกินไป ไม่ว่าดีกว่าเนอะ ถึงจะรักเพื่อนยังไงความรักก็ไม่ใช่เกมส์ที่จะมาวางแผน ให้มันจบแบบไหนได้ ดี่ที่คราวนี้มันไปตามแผน แต่คราวหน้าไม่เสือกนะคะ

อย่าว่าพี่พอร์ชกันเลยนะเดี๋ยวพี่เค้าจะเสียใจ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: แก้วเจ้าจอม ที่ 12-07-2015 08:05:07
จบแล้ววว
คาดไม่ถึง ไม่เคยคิดว่าพอร์ชจะเป็นผู้อยู่เบื้องหลัง
ไอ้หนังสือนั่นก็นึกว่าเอามาให้อ่านเเก้เบื่อธรรมดาที่ไหนได้ ทุกอย่างมันถูกกำหนดไว้แล้ว(โดนพอร์ช)
ปล. รอตอนพิเศษน้าาาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 12-07-2015 08:06:19
จบแบ้ววววว

เราชอบเรื่องนี้มากเลยยย
จะติดตามคุณเวสต่อไปนะคะ

ป.ล.มีตอนพิเศษนิดๆไหมคะ5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 12-07-2015 08:06:28
หึหึหึ อิคุณพอร์ช เกือบทำเพื่อนเสียใจตลอดชีวิตแล้วมั้ยล่ะ
มีตัวการแบบนี้ ความผิดโยนให้เต็มๆ
หน๊อยยยย วางแผนมาทุกทางแบบนี้
แถมเราจับไม่ได้ นายแน่มาก

จบแล้ว แฮปปี้ รอตอนพิเศษนะค๊าา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 12-07-2015 08:19:49
พี่พอร์ชคือพระเอกตัวจริงต่างหาก อิอิ (เรื่องหน้าจัดให้เค้าเถอะ)

พี่หนึ่งน้องกฤชน่ารักค่ะ มีเหตุมีผลมีเรื่องราวที่เหมาะสม ลงตัว

ขอบคุณที่พากันเดินทางมาจนจบ รอตอนพิเศษจ้า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 12-07-2015 08:23:27
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 12-07-2015 08:45:46
ตบเข่าฉาดใหญ่ ร้องอุทาน กุว่าแล้ว ว่าต้องคุณพอร์ช



คือสงสัยว่า ทำไมให้ แต่หนังสือ ไม่ให้คำแนะนำอะไร



แต่ไม่คิดว่าคุณพอร์ช จะร้ายไปกว่านั้น ขนาดนี้ พ่อเล่นวางหมากใว้ทุกจุด



อิป้าก็คิดตามไม่ทัน ได้แต่สงสัยไปซิว่า ทำไม อิกฤชทิ้งคุณหนึ่งไปตั้งสามปี



คุณพอร์ชที่เป็นเพื่อนรัก ก็เห็นอยู่แล้วว่าคุณหนึ่งช้ำใจขนาดใหน ทำไมไม่ไปต่อยเบ้าหน้าอิหมอกฤช



สักหมัดสองหมัด  ทีใหนได้ แผนพ่อคุณล้วนๆ  ขอโทษนะคะคุณพอร์ช :z6: สักทีเถอะ หมั่นใส้ ฮ่าๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: am_am ที่ 12-07-2015 08:59:03
ตอนจบน่ารักค่ะ  ซาบซึ้งน้ำตาไหล น่ารักจริง ๆ นะ
แต่ความอาฆาตในตัวเราก็ยังไม่คลายยย
เรายังโกรธอยู่ค่ะ ทำใจไม่ได้จริง ๆ  :mew2:
ขอตัวไปให้หมอปอ ของอิพี่ธันรักษาก่อนนะคะ
สรุปชั้นเป็นตัวอารายยยย  :o8:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 12-07-2015 09:00:24
กฤชเองก็มีคำพูดเสี่ยวๆหวานๆเหมือนกัน นายน้อยก็ปากแข็งใจอ่อนตั้งแต่วันแรกแล้ว
ในที่สุดก็เข้าใจกัน ได้อยู่ด้วยกัน คุณชนินทร์ก็เข้าใจยอมรับ
กว่าจะถึงวันนี้เพราะคุณพอร์ชเลย ก็อยากโกรธมากๆอยู่หรอกว่าทำแบบนี้ไม่กลัวเพื่อนเสียใจหรอ
แต่ทำไปก็เพราะรักเพื่อนมาก ห่วงเพื่อนมาก เรายอมลดให้ก็ได้ เฮ้อ ทุกอย่างผ่านไปแล้วนะ
รักกันดูแลกันให้ดีนะนายน้อยคุณกฤช ต่อไปก็ขอหวานๆบ้างนะคะ คึ :-[

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆแบบนี้นะคะ และที่สำคัญคุณเวสต์เก่งมากเลย ไม่รู้สึกสงสัยเลยว่าผู้บงการคือพอร์ช
ความสนใจมุ่งไปที่ตัวกฤชกับนายน้อยหมดเลย ไม่คิดว่าจะมีคนเบื้องหลังทำให้ทุกอย่างออกมาแบบนี้ เก่งมากค่ะ o13
ขอบคุณมากๆอีกครั้งนะคะ :mew1:

 :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 12-07-2015 09:15:13
มาถึงปลายทางแล้วอ่ะแอบเสียดายเล็กๆแต่ก็ต้องบอกว่าขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่แต่งมาให้อ่านกันนะครับจะคอยติดตามผลงานเรื่องอื่นอีกนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 12-07-2015 09:17:57
แหม่ะ คุณหนึ่งนี่ได้เพื่อนดีๆแบบคุณพอร์ชช่วยเหลือตั้งแต่ต้นจนจบเลยจริงๆ  :katai2-1:
จบแล้ววววว เคลียร์ดีค่ะ เอาเป็นว่า  :pig4: คนเขียนมากมายค่ะเรื่องนี้น่ารักๆไม่มีปมให้หน่วงจิตมาก
ให้อารมณ์สบายๆ ผ่อนคลายกับบรรยากาศที่ไร่ (มโนว่านั่งจิบกาแฟในไร่ ฝนตกปรอยๆ)ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 12-07-2015 09:18:34
 :pig4:  มีความสุขทุกคนทั้งกฤชหนึ่งและคนอ่าน   :3123:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: snowice ที่ 12-07-2015 09:23:05
อ่านจบแล้วอยากขอรีเควสให้ลงโทษตัวการโดยจับตัวการไปเป็นเมียคนอื่นค่ะ ขอสามีแบบเจ๋งเอานางอยู่ด้วยนะคะ เหอะ!!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: RinNam ที่ 12-07-2015 09:39:57
อยากจะถาม ภูดิศ ว่าถ้าเรื่องไม่เป็นไปตามแผนจะเป็นเช่นไร

ถ้ามีอะไรผิดพลาด จะบอกว่า เป็นโชคชะตาที่ไม่ได้สร้างกฤชมาคู่หนึ่ง งี้

สามปีไม่นานนะ แต่เปลี่ยนอะไรได้หลายอย่าง ตัวแปรคือเยอะมาก

ตัดเรื่องความรัก ยังมีความตาย โรคภัย ความคิด สารพันปัจจัย

ภูดิศ ทุกอย่างจบดีเธอดีใจ จบไม่ดีเธอเสียใจ แค่นี้

การที่ทุกอย่างจบดีไม่ได้เป็นข้อแก้ตัวในวิธีการนี้เลย

ใจยักษ์กว่าพี่ตุล ก็ภูดิศนี่เอง

เปลี่ยนโหมด

ดีใจด้วยน้ากฤชในที่สุดก็มีความสุขจริงๆสักที

ขอบคุณคุณเวสต์มากๆ แต่งนิยายได้สง่างามฝุดๆ

 ผมนี่อินสุดชีวิตเลยคร่าาาา

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 12-07-2015 09:42:43
จบได้สวยงามครับ

แต่ผมมองว่าการกระทำของพอร์ชไม่ได้ถูกต้องนะ ถึงจะเป็นการวางหมากไว้ แต่ถ้ามันผิดพลาดขึ้นมานี้ทุกอย่างพังหมดเลยนะ

การที่คนสองคนต้องแยกย้ายกัน ต้องจากกันไปเพื่อทำให้ตัวเองได้ขึ้นมาเคียงข้างอีกคนมันสวยงามครับ แต่จะสวยงามกว่าถ้าเป็นการร่วมมือร่วมใจกันฝ่าฝันอุปสรรค์ไปด้วยกัน

แต่การจบลงแบบนี้ก็ถือว่าลงตัวแล้วล่ะครับ

คู่หน้าขอ ตุลย์ x พอร์ช (รุกกับรุก) ดูท่าจะมันและทันกันสุดๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 12-07-2015 09:45:49
แหม่!! พอร์ชนี่เองเจ้าแผนการ

อยากเห็นคู่ของพอร์ชจัง ว่าถ้าเป็นเรื่องของตัวเอง
จะเจ้าแผนการแค่ไหน และจะเอาตัวรอดไหม :laugh:

กฤชหนึ่ง น่ารัก จริงๆคือชอบทั้งคู่ เลยชอบด่าพวกมัน5555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 12-07-2015 09:50:30
ว้า! จบซะแล้ว
เรื่องนี้คือเรื่องสั้นใช่มั้ยคะ รู้สึกว่ามันสั้นจัง อยากให้ยาวกว่านี้ แต่ไม่เอาดราม่านะ

ถึงจะรู้แล้วว่าตัวการคือใคร
แต่เราเกลียดพอร์ชไม่ลง
พอร์ชคือเกย์โมเดลที่เราชอบมาก
ตอนแรกๆที่มีบทพูดถึงพอร์ช เราคิดว่านางเป็นรับนะ
พอโผล่มาเป็นรุกก็ยังรู้สึกขัดๆ

นี่ตอนจบ มาพูดถึงแต่พอร์ชได้อย่างไร
เห็นทีมกฤชเยอะเชียว เราก็เชียร์ทั้งสองคน เข้าใจทั้งสองฝ่าย
แต่เอนเอียงมาทีมหนึ่ง เพราะเข้าใจคนวัยเดียวกัน ฮ่าๆๆๆ
โหยยยย โดนหนึ่งทิ้งให้อยู่บนคานคนเดียวอีกแล้ว เหงาเลย
ไปหาไวน์มาฉลองความโสดบ้างดีกว่า

ขอบคุณสำหรับผลงานดีๆอีกเรื่องที่แต่งมาให้อ่าน
ถ้ารวมเล่มเมื่อไหร่ อย่าลืมมาแถลงไข เตือนกันด้วยนะคะ จะหยอดกระปุกรอ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 12-07-2015 09:52:31
โอบตะวันตอนนี้หวานมากกก หวานจนน้ำตาลเรียกพี่
อ่านแล้วมันก๊าวแบบบอกไม่ถูก 5555555555555
ป้าจิ๋วจ๋า หนูขออโหสิกรรมป้าจิ๋ว มา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
ส่วนพี่พอร์ชคดีพลิก ทำไมไม่ใครด่าพี่พอร์ชเลย !!!
ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้นะเออ สนุกมาก ดราม่างานดีมาก ฮืออออออออออ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 12-07-2015 10:06:39
โอเคเคลียร์ รู้ล่ะ 3 ปีนายน้อยก็พยามไม่แพ้กัน

ขอบคุณสำหรับนิยายจ้าาา รอผลงานต่อไปนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: andaseen ที่ 12-07-2015 10:08:04
จบซะแล้ววววว  :z3: กินมาม่ามานาน ขอน้ำตาลอีกหน่อยได้ม๊ายยย :mew2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 12-07-2015 10:32:34
พอร์ชทำหน้าที่พี่ชายได้ดีมาก ดีเกินไป 555
ขอโทษทุกๆตัวละครที่ลงมือร่วมแผนการณ์
เรื่องนี้ทำให้รู้ว่ากฤชช่างเป็นคนใจแข็งน่าดู
และให้รู้ว่าหนึ่งรักและใจอ่อนกับกฤชมากมาย

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ เรื่องนี้นะคะ
หวังว่าจะมีตอนพิเศษออกมาบ้างนะคะ
เพราะรู้สึกว่าตอนหลักยังมีตะกอนหน่วงๆในใจ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 12-07-2015 10:40:39
ฮรื่ออออออ ไม่อยากให้จบเลยย
พอร์ชคะะะะะ *ตบบบบบ*
เป็นตอนสุดท้ายที่เม้นไม่ค่อยออกเลยค่ะ
รู้สึกอบอุ่นมาก ง้องอนกันได้น่ารักแบบน้ำตาคลอ งื่อ
สัญญาจะหยอดกระปุกรอรวมเล่มนะคะ
 :hao5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 12-07-2015 11:10:10
พอร์ชนี่คราวหน้าแยกให้ถูกนะ"ห่วง"กับ"เสือก"มันห่างกันแค่เส้นคั่นบางๆ ต้องใช้สติให้มาก

ยินดีกับความรักที่ได้คืนกลับมา ยินดีที่ทั้งคู่มีความสุข
ขอบคุณคุณwestนะคะ รอตอนพิเศษด้วย งื้อออ

 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 12-07-2015 11:25:04
คุณพอร์ชคะเป็นความหวังดีที่เจ็บทุกฝ่ายจริงๆ แต่สุดท้ายก็แฮปปี้เอนดิ้ง

ตอนพิเศษขอหวานน้ำตาลเรี่ยราดเลยนะคะทดแทนสามปีที่เสียไป :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: evz ที่ 12-07-2015 11:46:46
จบลงด้วยดี ปลื้มอกปลื้มใจค่ะ :hao5:
ต่างคนต่างก็ยังรัก จะโกรธกันทำไมนานเนาะ ชีวิตสั้นนิดเดียวเอง :กอด1:

เบื้องหลังความร้าวฉานนี่ไม่น่าเชื่อว่าจะมาจากคุณพอร์ชนี่เอง
แต่เพราะเป็นคุณพอร์ชเราให้อภัยค่ะ แอบรักนาง แอบเชียรให้นางได้มีเรื่องของตัวเอง
นางจะมีเรื่องของตัวเองมั้ยคะ ส่งสายตาอ้อนวอนคนเขียน 5555 :katai2-1:

รอตอนพิเศษนะคะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: Pamaipraewa ที่ 12-07-2015 11:55:00
จบแล้วววววว

จริงๆหนึ่งตะวันก็น่ารักดีแหละ เชื่อเลยว่ารักกฤชมากจริงๆ

คุณพอร์ชคะ-.-สรุปมันเป็นแผนของคุณเรอะ!?  แต่พอคิดว่าเป็นพอร์ชแล้วโกรธไม่ลง555 //หนึ่งตะวันบอกทำม๊ายยย ทีฉันนี่ด่าเอาๆ

แฮปปี้เอนดิ้งก็ดีแล้วค่า ขอบคุณสำหรับนิยายอบอุ่นน่ารักนะคะ

รอตอนพิเศษนะคะ อุอิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 12-07-2015 12:13:10
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: kukkikkooka ที่ 12-07-2015 13:04:27
กรี๊ดดดดด จบแล้ว แฮปปี้มากกก

ว่าแล้วคุณชนินทร์ต้องใจดี พี่พอร์ชร้ายมาก

ต้องหาคู่ให้พี่แกแบบสมน้ำสมเนื้อนะคะ อิอิ

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกนะคะ ชอบคุณหนึ่งมากกกกเป็นคนซื่อสัตย์กับความรู้สึกดีชอบบบบ

รอตอนพิเศษค่าาาาาา 

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 12-07-2015 13:40:28
จบแล้วด้วยความงดงาม ขอบคุณมากๆค่ะ  :heaven
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 12-07-2015 14:58:35
#ทีมพี่พอร์ช

นี่ไม่ด่า นี่เข้าข้าง รักนางมาทั้งเรื่อง กร๊ากกกกกกก
พี่พอร์ชทำดีแล้วค่ะ (กอดแรง)

ว่าแต่พอร์ชดินนี่มาไง เดี๋ยวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  o22


แต่จบแล้วมีความสุขซะทีเนอะ สามปีจะว่านานก็นานจะว่าสั้นก็สั้น
แต่เห็นกฤชมีความสุข นายน้อยมีความสุขแล้วเราก็สุขใจ *ซับน้ำตา*
จากนี้ไปก็ดูแลกันและกันดีๆ อย่าปล่อยมือกันอีกนะคะ me/ รดน้ำสังข์

พี่พอร์ชนี่ตัวแปรสำคัญเลยนะ 555555555 ไม่อย่างนั้นปมดราม่าของกฤชเรื่องที่ไม่คู่ควรในคราวนี้
อาจจะมีคนมาสะกิดอีกทีในตอนที่คบกันไปนานมากกว่านี้แล้วก็ได้ ไม่อย่างนั้นมันคงดราม่าหนักมากกว่านี้
ต้องขอบคุณจริงๆ นะคะ #กองอวยพี่พอร์ช  :กอด1:

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ เรื่องนี้ค่ะ
เป็นเรื่องที่ทำให้เราเปลี่ยนทีมได้บ่อยมาก 55555555555 จากตอนแรกทีมพี่หนึ่ง มาทีมโจ้ แล้วก็ทีมกฤช
จนตอนนี้ทีมพี่พอร์ชแล้ว กร้ากกกกกกกกกกกก ชอบเรื่องนี้มาก จะรอติดตามผลงานเรื่องอื่นๆ ต่อไปนะคะ อิอิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 12-07-2015 15:11:23
จบแล้วววว
ปรบมือออออ
แล้วคุณพอร์ชไม่คิดจะมีคู่กับเค้าบ้างหราาา
คนใกล้ตัวไรเงี้ย ฮ่าๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: Teaw_HC+MJ ที่ 12-07-2015 16:01:28
ขอบคุณคนเขียนที่เขียนเรื่องแบบนี้มาให้อ่านนะคะ ฮือออ

คุณภูดิศ ร้ายกาจจจจจจ แหม่ เกลียดดดด

แต่เราก็ต้องขอบคุณเขา ที่ทำให้ทั้งสองมีวันนี้ได้

สามปีที่ห่างกัน มันต้องทรมานมากแน่เลยยยย

ได้มาอยู่ด้วยกันอีกครั้งแล้วว ก็อย่าปล่อยมือกันอีกนะคะ

 :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: inhyung ที่ 12-07-2015 16:22:25
หืมมมมมมม หวานมากไป

และพอร์ชร้ายมาก 55555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 12-07-2015 16:32:09
 :mew1: :pig4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 12-07-2015 17:27:41
จบซะแล้ว ขอบคุณมากค่าสำหรับนิยายสนุกๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 12-07-2015 17:53:52
ตัวละครยอดเยี่ยม ขอมอบให้คุณภูดิศ ช่างวางแผนเสียจริง
เราก็เอะใจที่ป้าจิ๋วอยู่ดีๆก็ร่วมวงดรามาเสียอย่างนั้น คิดว่าคงได้รับอิทธิพลจากอุปทานหมู่ ไม่คิดว่าจะมีผู้ชักใยอยู่เบื้องหลัง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 12-07-2015 18:20:53
ฮือออ คุณเวสท์
ไม่จบได้ไหมคะ ต่อไปคงคิดถึงกฤชดับนายน้อยเป็นแน่แท้
มาค่ะ รวมเล่มกัน เราจะรอ(ทำเสียงอังศุมาลิน)

ทวดาและซาตานสินะ
ขอตบตีหน่อยค่ะ
ปล่อยให้ด่าคนอื่นสิเยอะ
นี่มันเป็นแผนทำคนอื่นแตกแยกชัดๆ
รู้มั้ยว่า #ทีมหนึ่ง #ทีมกฤช จะตีกันตาย
555555555555555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 12-07-2015 18:26:53
พอร์ช จุ้นจ้านไปนะ ถ้าพ่อเขายังไม่ว่าไร จะเจ้ากี้เจ้าการไปทำไม
ให้กฤช พิสูจน์ตัว ไปตั้งตัว เอิ่ม จริงๆ ทำคลินิกไปด้วย ช่วยงานไร่ไปด้วยมันก็ได้นะ
ใช่ว่ากฤชจะไปทำธุรกิจใหญ่โตอะไรเป็นร้อยล้านซักหน่อย
หนึ่ง/กฤช ความรักของตัวเอง ความสุขของตัวเอง มันต้องให้คนอื่นช่วยพิสูจน์วางแผนอะไรนัก ตอนเราร้องไห้โศกเศร้าจะขาดใจ คนอื่นมาร้องด้วยไหม ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาระหว่างที่ห่างกันนี้ พอร์ชจะได้ชื่อว่าทำลายความสุขเธอสองคนทั้งชีวิต
-----
จบซะแล้ว ยังอินอยากด่าพอร์ชอยู่เลย 555
ขอบคุณ คุณ west นะคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 12-07-2015 19:30:20
สรุปแล้วคุณพอร์ชนี่เป็นตัวการของเรื่องทั้งหมดนี่เอง แต่ก็เข้าใจนะ เข้าใจทุกฝ่าย พอร์ชทำเพราะหวังดีอยากให้กฤชยืนได้เหมาะสมจริงๆ เพราะถึงวันนี้ไม่เกิดเรื่องซักวันอาจจะเกิดก็ได้ เพราะคนรอบข้างเค้าก็คอยมองอยู่ มันต้องมีคนมาพูดบ้างแหละ เรื่องความเหมาะสมอะไรนี่ สู้ให้เกิดวันนี้ และมีเพือนๆ อยู่เคียงข้างจะดีกว่า ส่วนกฤชเองก็พยายามทำเพื่อให้ตัวเองมีความมั่นใจที่จะยืนอย่างทัดเทียม และสามารถดูแลกันและกันได้ คุณหนึ่งเองก็พยายามอยากให้พ่อยอมรับกฤช สุดท้ายแล้วทุกคนก็ปรารถนาดีต่อคนที่ตัวเองรัก แต่ก็แค่ไม่เข้าใจกัน ซึ่งสุดท้ายแล้วมันก็สำเร็จไปได้ด้วยดีอ่ะเนอะ แม้จะต้องทนเหงา ทนไม่เข้าใจ ต้องร้องไห้ถึง 3 ปี แต่มันก็คุ้มค่าที่เฝ้ารอ สุดท้ายแล้วเพราะความรักจึงผ่านเรื่องต่างๆ ด้วยกันมาได้สำเร็จ

เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องของคุณ west ที่ชอบมากๆ ค่ะ :)
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: natsikijang ที่ 12-07-2015 19:43:23
อ่านรวดเดียวจนจบเลยค่ะ  ปกติเป็นโรคจิตชอบอ่านนิยายที่จบแล้วเสียส่วนใหญ่ เพราะกลัวอารมณ์ค้างมาก  แต่เรื่องนี้อดใจไม่ไหวมาตามอ่านเรื่อยๆค่ะ  เพราะเห็นพล็อตเรื่องนี้แล้วชอบมากค่ะ ใสๆน่ารักดี  หน่วงตอนกฤษทะเลาะกับนายน้อยจนหนีไปเปิดคลินิกเอง   แต่รู้สึกแปลกตอนเฉลยว่าเป็นพอร์ช  อ่านแล้วงงค่ะ  เพื่อนกันไม่น่าจะกล้าวางแผนขนาดนี้ แล้วเวลาสามปีมันนานเกินไปค่ะ  สำหรับเพื่อนที่หวังดีต่อเพื่อนแค่เดือนสองเดือนค่อยเฉลยจะดูสมจริงกว่าค่ะ  อันนี้ความเห็นส่วนตัวนะคะ  นอกนั้นสนุกมากค่ะ ^^ ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆมาให้อ่านนะคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 12-07-2015 20:45:15
จบแล้วหรออออออออออ :a5:
รอตอนพิเศษน้าาา รอรวมเล่มด้วย
สนุกมากค่า คนอ่านก็ลุ้นมากเหมือนกัน ขอบคุณคนแต่งด้วยค่ะ
 :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 12-07-2015 21:09:25
ยินดีด้วยกับทุกตัวละคร เป็นตอนจบที่สวยงามสมจริง

สำนวนภาษาและท่วงทำนองการเล่าเรื่องของคุณ -west- ตรึงใจเราตั้งแต่คำประกาศฯ
ในเรื่องนี้ก็ได้เห็นพัฒนาการขึ้นไปอีก

ขอบคุณสำหรับนิยายอบอุ่นหัวใจเรื่องนี้

จะรอติดตามเรื่องต่อๆ ไปนะ :)
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: kautumn ที่ 12-07-2015 21:12:00
จบแล้วความรักของคุณหนึ่งกับกฤชคนโง่55 ขอบคุณที่เขียนน้ยายสนุกๆมาให้อ่านนะคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 12-07-2015 21:59:08
 :mew1: :mc4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 12-07-2015 22:19:28
ไม่อยากให้จบเลยค่ะ ฮืออออ พอเห็นคำว่าจบมันไม่อยากอ่านเลย  :hao5:  :ling1: อยากอยู่กับหนึ่งและกฤชให้นานกว่านี้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 12-07-2015 22:38:07
*กราบแบบเบญจางคประดิษฐ์ให้ป้าจิ๋ว*
ด่าป้าจิ๋วตั้งแต่อ่านจบจนก่อนจะมาอ่านตอนนี้ ป็นเวลาหลายวันได้ ก็พอร์ชทำเราเข้าใจผิด! พอร์ชต้อวมาเป็นแฟนเราเลย! #ไม่เกี่ยว

...
สุดท้ายก็จบแบบมีความสุขกันทุกฝ่าย
ขอให้หนึ่งกับกฤชรักกันนานๆนะคะ

...
ใจหายมากเลยที่นิยายของคุณ west  จบ
เราจะรอติดตามเรื่องต่อๆไปนะคะ #รัก





หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 13-07-2015 00:55:56
ขออภัย ไว้ก่อน
คุณพอชร์ อยากถามประโยคนึงคะ คุณพอร์ช อิจฉากฤช ที่หนึ่งรักจนยอม เสียครั้งแรกให้หรือเปล่าคะ อันนี้สงสัยคะ แบบ มีเสี้ยวหนึ่ง หวงไรงี้ เต๊าะมาตั้งนาน ดูมาตั้งนาน ยังไม่เคยแอ้ม หึหึ

อ่านจบ ถึงกับเงิบ โอเคคะ แผนลึกล้ำมาก เอาจริงนะ กฤช ก็ยังคงมีไม่เท่าหนึ่งมั้งคะคุณพอชร์ ทำไมยอมให้กลับมาคืนดีกันง่ายจังเลย น่าจะไม่ต้องกลับมาคืนดีกันเลยไหม วางแผนแบบนี้ น่าจะได้รู้สึกไปอีกสักห้าปี รีบลับมาทำไมก็ไม่รู้นะกฤช ทำให้ตาย สร้างให้ตาย คงมีไม่เท่าหนึ่งตะวัน ถ้าพูดกันตรง ๆ แต่เอาเถอะ ถือว่านะ นิดนึง อึ้งอยู่

อย่างคุณชนินท์ว่า ต้นทุนคนไม่เท่ากัน
คราวนี้ ก็ ขอให้ มีความสุขในชีวิตคู่สักทีนะคู่นี้ เสียเวลาสามปีไปเปล่า ๆ เลยไหมนั่น หรือได้อะไรกลับมาอยู่ ???
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 13-07-2015 01:50:12
อีคุณพอร์ชนี่ต้องจัดให้หนัก ต้องมีคนเอาให้อยู่ สักเรื่องสำหรับคุณพอร์ช 5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 13-07-2015 07:29:23
เรื่องหน้าหรือตอนพิเศษคนเขียนจัดการพอร์ชนะค่ะ :mew2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 13-07-2015 07:33:39
จบซะแล้วยังไม่ค่อยได้หวานๆกันเท่าไหร่เลย อ่า :impress2:  อยากเห็นฉากแต่งงานหวานๆของสองหนุ่มแห่งไร่ตะวันจังคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 13-07-2015 11:53:12
 :L1: :L1: :L1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 13-07-2015 12:35:19
พี่พอร์ชวางแผนไว้ทุกอย่างเลย 5555
น่ากลัวนะเนี่ย
ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: peary ที่ 13-07-2015 13:26:45
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ
สงสารกฤช ไม่ค่อยสงสารหนึ่งเท่าไหร่ ฮ่าๆๆๆ อ่านผ่านมุมมองใครก็ต้องเข้าข้างคนนั้นเป็นธรรมดา ฮี่ๆ
อยากให้เรื่องหน้า เป็นเรื่องของพอร์ชจังค่ะ แหม่ นางรู้ทุกเรื่อง เจ้าวางแผน ดูรู้ทันทุกอย่างไปหมด อยากรู้ว่าคนที่จะมาหยุดนางได้เป็นคนยังไง หึๆ
รออ่านตอนพิเศษผ่านมุมคุณหนึ่งนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 13-07-2015 13:57:03
เราเข้าใจพอร์ชหนะ แต่มันก็นะกว่าจะถึงจุดนี้ได้ ทรมานกันไปตั้งนาน แต่มันก็คุ้มนะ เพราะมันพิสูตรอะไรได้หลายๆอย่างเลยละ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 13-07-2015 14:02:44
 :mew1: จบแล้ว ดีใจที่สองคนนี้กลับมาดีกันเหมือนเดิม เศร้ามาสามปีพอแล้วเน้อ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 13-07-2015 16:38:19
ถึงจะรู้ว่าพอร์ชหวังดี แต่ทำแบบนี้ใจร้ายไปหน่อยนะ  :hao5:

ดีนะที่เค้ายังรักกันตลอด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 13-07-2015 19:13:41
แงงงงงงงงงง ค้างไว้ตั้งแต่ตอน 17 มาไล่อ่านจนจบหมดน้ำตาไปเป็นปี๊บ
จะดราม่าย้อนหลังก็ตกขบวนซะแล้ว 555555
สรุปทุกอย่างเกิดจากคุณพี่พอร์ชเลย นังร้ายยยยยยยยยยยยยยยย 555555
กว่าจะมาถึงตอนวันนี้ผ่านอะไรมาเยอะกันทั้งคู่  ดีที่คุณพ่อเข้าใจ
แต่มันคือเรื่องจริงว่าการใช้ชีวิตคู่มันไม่ได้มีแค่เรื่องความรัก มันต้องมีปัจจัยอื่นด้วย
ถ้ามองในมุมของพอร์ช เพื่อนที่รัก ที่สนิทกันมานานขนาดนั้นเป็นเราก็อยากให้มันมีความสุข ให้มันสบาย ฝากฝังไว้กับคนที่มั่นคงเนาะ
เห้อออออ อยากอ่านอีก 555555
ขอบคุณค่าาาาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: ender_m ที่ 13-07-2015 19:46:22
โยวววว จบแล้วรึ หึหึ ควรตั้งใจอ่านแล้วเนอะ แต่ว่าเม้นท์มันแปลกๆน้าาาา เหมือนพระนายคู่นี้ไม่มีใครชื่อพอร์ช แต่ทำไมทุกคนต่างกล่าวถึง หืมมมม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 13-07-2015 22:49:04
ใสๆ ไม่ดราม่า? หรออออคะ :m29:
อยากอ่านภูดิศมากกกก ฉลาดเกินไป หาใครที่รับมือยากๆมาปราบหน่อย เอาให้ไปไม่เป็นเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 13-07-2015 23:28:34
จบแฮปปี้แตืยังคงคิดว่าสามปีนี้กฤชใจร้ายอ่ะ
ไม่มีมาแอบมองหนึ่งเลย ขณะที่เพื่อนหนึ่งน่ารักทุกคน

เฉลยมาเรากลับชอบภูดิศ แต่งอีกเรื่องให้เป็นพระเอกที 555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 14-07-2015 00:02:24
ในที่สุดก็happy ending เนอะ
ลุ้นอยู่นานว่าเค้าจะดีกันมั้ย
แหมมาเฉลยตอนจบว่าคนเสี้ยมคือใคร
ทำเอาอิชั้นรู้สึกผิดต่อกฤชเลย แหะๆ
จัดไว้ซะเยอะด้วย
แต่ก็ต้องปรบมือให้กับแผนการณ์ของคุณพอร์ชนะเนี่ย
ถ้าไม่ได้คุณพอร์ชกฤชคงไม่ได้แต่งเมียแน่ๆ
รอตอนพิเศษตอนต่อไปนะคะ
ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆให้อ่าน
และจะรอติดตามเรื่องต่อๆไปด้วยค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: M.J. ที่ 14-07-2015 16:16:43
สนุกมากๆเลยค่ะ แต่ตอนจบรวบรัดไปหน่อยนึง หนึ่งน่ารักมากๆๆๆๆๆ  :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 15-07-2015 19:48:22
เราเจอตัวการใหญ่แล้ว ต้องจัดหนัก :z6:
แต่เข้าใจนะ เพราะเป็นห่วงหนึ่งแหละเลยทำแบบนี้
สามปีผ่านไปกฤชก็สร้างตัวได้แล้ว ได้แต่งงานกันแล้ว ฮิ้ววววว!!!
55555555 รักกันไดนานๆน๊าาา ทนคิดถึงกันมาตั้งสามปี
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ introduction (22/03/15)
เริ่มหัวข้อโดย: chaWice ที่ 16-07-2015 11:22:23
  :mew1:  :กอด1:
คิดถึงนักเขียน -WEST-
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 16-07-2015 17:09:29
จบแล้วววววววววววววววววววววว
 :hao7:
สนุกมากเลยค่ะ ติดตามผลงานพี่เวสต์มาทุกเรื่องไม่เคยมีเรื่องไหนไม่สนุก พี่เวสต์เขียนเรื่องราวได้แบบกินใจจริงๆ คำพูดเรียบเรียงได้สวยมาก อ่านแล้วไม่ดูขัดอารมณ์ ถ้าจะพัฒนาฝีมือก็คงไม่มีเรื่องที่เป็นจุดแก้แล้วค่ะ เราคอนเฟิร์ม ><

 ยังไงก็รอเปิดเรื่องใหม่อยู่นะคะ เยิฟยูวววววววววววว
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: tulakom5644 ที่ 17-07-2015 20:17:42
อ่านรวดเดียวจบนี่มันได้ความอุ่นซ่านอย่างนี้นี่เอง  หยุดไม่ได้เลยยยยยยยยยยยยย
ขอบคุณนะค้าาาา สนุกมากกกกกค่ะ มีความสุขเมื่ออ่านจบ เหมื่อนทุกเรื่องของ คุณ -west- เลยค่าาาาาา
 :pig4: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 18-07-2015 05:57:08
^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: Fish129 ที่ 19-07-2015 20:44:25
สรุป ชอบพอร์ชที่สุด
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 19-07-2015 21:07:10
แต่งตอนของพอร์ชได้ไหมค่ะ อยากเจอคนที่มาปราบมัน เจ้าแผนการ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 20-07-2015 22:38:01
โอ้โหหหหหเฮียพอร์ชเจ๋งอ่ะ เราชอบนายว่าแต่คนจะมาคู่เฮียเนี้ยก็เก่งกาจทันเล่ห์เหลี่ยมเฮียขนาดไหนคะเนี้ยยยยย

จบแล้วขอบคุณนะคะเราเสียน้ำตาไปเลยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 27 [จบ] (12/07/15) p.59
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 20-07-2015 23:19:37
 :katai2-1: รอให้จบก่อนแล้วอ่านทั้งเรื่องทีเดียว  คือ สนุกมากกก o13 ชอบคุณหนึ่งนะ มี Character ที่ให้ความรู้สึกเซ็กซี่ ชวนให้หลงใหล  นางอยากได้กฤชซะจนต้องวางแผนการมากมาย สุดท้ายกฤชก็ตกหลุมนาง  :-[ (ตอนที่อ่านเราก็หลงพี่หนึ่งไปก่อน อิตากฤชแล้วล่ะ  o18)
กฤชก็น่ารัก เหมือนจะนิ่งๆ แต่หวาน เข้าถึงเนื้อถึงตัวตลอด...แบบนี้ก็ฟินสิคะ   :impress2:

อีกตัวละครที่มีเสน่ห์มาก คือ พอร์ช ภูดิศ...คนนี้ออกมาทีไร ดึงดูดตลอด อยากอ่านเรื่องที่มีพอร์ชเป็นตัวเอกบ้างอ่ะ  :m12:

ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายสนุกๆ  :L2:
หัวข้อ: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 22-07-2015 21:22:54
ตอนพิเศษ 01


เสียงของฝีเท้าเหยียบพื้นแฉะ ๆ ดังหนัก ๆ จากด้านหลัง ผมนั่งบนโขดหิน มองเหม่อออกไปในธารน้ำเล็ก ๆ ท้ายไร่สะดุ้งตัวเล็กน้อย เมื่อหันหน้ากลับไปก็พบว่าเป็นไอ้โจ้หิ้วปิ่นโตมาฝาก มันยิ้มกว้าง กระโดดข้ามก้อนหินแล้วทิ้งตัวลงนั่งด้วยกันใกล้ ๆ


“เห็นว่าเลยเที่ยงแล้วนายน้อยยังไม่กลับ โจ้เลยเอาข้าวมาส่ง”

อดีตคนสนิทของกฤชยื่นเถาปิ่นโตสองชั้นเล็ก ๆ ให้ ข้างในเป็นปลาทูทอดกับผักนึ่ง มีถ้วยน้ำพริกไว้กินกับข้าว เมนูง่าย ๆ ที่เห็นแล้วชวนน้ำลายสอ

“นายน้อยกินเป็นหรือเปล่า เห็นป้าสายใจทำให้คุณกฤชไปกินที่โรงพยาบาล ปลาทูตัวโต๊โต โจ้เห็นแล้วอยากให้คุณหนึ่งได้กิน”

“เออ กินได้น่า” ผมว่า “ทำไมต้องกินไม่ได้”

“เอ้า ก็ของมันบ้าน ๆ”

“เลิกมองฉันเป็นคุณหนูตีนแดงได้แล้ว อยู่นี่มาสามจะสี่ปีอยู่แล้ว เดี๋ยวก็หักเงินเดือนเสียเลย”

“ที่พูดนี่โจ้เป็นห่วงนา ยังจะมาหักเงินเดือนกันลงคอ ใจร้ายเหมือนที่คุณกฤชว่าจริง ๆ ด้วย”

ผมลอยหน้าลอยตาไม่ตอบ ไอ้โจ้เป็นสมุนที่ถูกซื้อตัวหลังจากผมมาอยู่ที่ไร่ได้ไม่นาน แรก ๆ ทำตัวเป็นนกสองหัว วิ่งโร่หาคนโน้นทีคนนี้ที หลังจากที่ทะเลาะกับกฤชจนถูกทิ้งครั้งนั้นมันก็ผันตัวมาอยู่ทีมผมเต็มรูปแบบ

มันโทรมาหาผม หลังจากที่กฤชกลับมาไร่ได้สักพัก พอป้าจิ๋วบอกว่ามีโทรศัพท์จากไร่ตะวันฉายหัวใจที่ห่อเหี่ยวก็โลดแล่นพองโต ทว่าเมื่อพบว่าปลายสายคือไอ้โจ้ ไม่ใช่คนที่รออยู่แต่แรกก็ร้องไห้ให้มันได้ยินจนได้


“คุณกฤชเองก็ซึมกะทือเหมือนคนป่วย”

คำบอกเล่าของไอ้โจ้ตอนนั้นชวนโมโห ผมคิดเสมอว่าถ้ายังรักกันอยู่ก็น่าจะโทรมาง้อบ้าง ไม่ว่ากฤชจะพูดจาไม่ดีกับผมกี่ครั้งต่อกี่ครั้ง เขาก็มาขอโทษทีหลังไม่ใช่เหรอ

ความเคยชินครั้งก่อนเก่าถือเป็นทิฐิที่พอกหนาขึ้นเรื่อย ๆ ผมอดทน รอคอย กฤชต้องเข้าใจ ต้องเคารพการตัดสินใจของผมเพราะผมเป็นพี่ ไม่มีอะไรที่ทำโดยไม่ไตร่ตรองล่วงหน้าอยู่แล้ว พอร์ชเองก็บอกว่าคุยให้แล้ว ตกลงกันได้ มันไม่ได้บอกกฤชเรื่องที่ผมคิดจะบอกพ่อเรื่องที่คบกันแต่คนรักของผมก็เข้าใจดี

กระทั่งวันที่เขาโทรมาลา...ความมั่นใจทั้งหมดก็ดับสิ้นมลายสูญไป


“นี่คุณหนึ่ง โจ้ถามอะไรหน่อยสิ” เสียงของเด็กหนุ่มตัวอวบล่ำดังขึ้นเมื่อผมตักข้าวเข้าปากพลางนึกถึงเรื่องก่อนเก่า เมื่อพยักหน้าอนุญาตมันก็ถามเสียงแผ่ว ไอ้โจ้เป็นคนช่างซัก บางทีก็ถามในเรื่องที่ไม่ควรถาม แต่พอมองตาใส คู่นั้นแล้วก็ไม่เคยโกรธลง

“ทั้ง ๆ ที่เสียใจมากที่คุณกฤชทิ้งไปตอนนั้น ทำไมถึงยอมให้เขาง้อง่ายดายเสียล่ะ โจ้นึกว่าคุณหนึ่งจะโกรธมากกว่านี้เสียอีก แค่ให้แหวนก็อ่อนยวบเป็นขี้ผึ้งลนไฟเชียว”

“ซื่อบื้อทั้งนายทั้งบ่าว” ผมบ่นพลางใช้ช้อนสั้นอันเดิมคลุกน้ำพริกให้เข้ากับข้าวสวยในปิ่นโต “เพราะว่าอยากได้รักครั้งนั้นคืนมามากน่ะสิ ยิ่งได้ยินเรื่องที่กฤชเคยรับปากไว้แล้วยิ่งคิดถึง ถึงจะทิ้งกันไปตั้งนาน ยังอุตส่าห์จำได้ว่าเคยรับปากอะไรกัน”

“อ้าว แล้วจะไปงอนเขาทำไม ไม่ไปง้อเสียตั้งแต่ตอนนั้น”

“อยากง้อนะ แต่พอร์ชมันพูดให้คิด ตอนนั้นทั้งฉันทั้งกฤช ต่อให้กลับมาคุยกันก็ทะเลาะกันเรื่องเดิม ๆ กฤชคาใจกับคำสบประมาท ฉันเองก็ต้องพยายามเป็นคนที่ดีไม่ให้ถูกพ่อว่าไม่เอาไหนจนต้องมีกฤชคอยดูแลตลอดเวลาให้ได้ อีกอย่าง...พอกฤชทิ้งไปแบบนั้น ฉันก็ไม่มั่นใจเลยว่ากฤชรักกันจริง ๆ ไหม นายเข้าใจหรือเปล่า ฉันเองก็เจอแต่ความรักจอมปลอมมาตลอด”

“แต่คุณหนึ่งก็เชื่อว่าคุณกฤชจะกลับมา สุดยอดเลย แต่โจ้ไม่คิดว่านายน้อยจะคิดเรื่องคุณกฤชเยอะขนาดนี้เลยนะ”

“คิดสิวะ” ผมถอนหายใจยาวเหยียด “คิดแต่ว่าจะทำยังไงให้ยืนคู่กับกฤชได้ เขาไม่ใช่แค่คนงานทั่วไป เป็นถึงคนโปรดของพ่อ เป็นลูกชายของผู้หญิงที่พ่อเคยรัก ไม่รู้สิ เรื่องพวกนี้นอกจากพอร์ชแล้วฉันก็ไม่เคยเล่าให้ใครฟังหรอก”

“โถ โจ้เอ็นดูคุณหนึ่งจัง แต่ถ้าเปิดใจพูดกันตรง ๆ ตั้งแต่ตอนนั้นเรื่องก็ไม่ยืดเยื้อบานปลายมาขนาดนี้”

“แต่มันก็ดีไม่ใช่เหรอ” ผมมองสายน้ำที่ไหลพาใบไม้แห้งลอยห่างออกไป วันเวลาเหล่านั้นผ่านมาแล้ว ไม่คิดว่าจะผ่านมาได้ แต่ก็กล้ำกลืนฝืนทนด้วยความหวังอันริบหรี่ว่าปลายทางว่าสักวันหนึ่ง กฤชอาจจะกลับมา

“อย่างน้อยมันก็พิสูจน์ทั้งตัวฉันและตัวกฤชว่าเราต่างมีคุณค่าในตัวเองแบบที่ไม่ให้ใครมาดูถูกได้อีกแล้ว กับเรื่องที่เกิดขึ้น มันก็เป็นเรื่องดี ๆ ที่ทำให้ฉันกับกฤชรักและเข้าใจกันมากขึ้นล่ะนะ”

ไอ้โจ้พยักหน้าเห็นด้วย ถอดรองเท้าเพื่อหย่อนปลายเท้าลงในน้ำ ลูกปลาตัวเล็ก ๆ กระเจิงหนีในทีแรก ก่อนวนกลับมาตอดส้นเท้าดำ ๆ ของเด็กหนุ่มในเวลาถัดมา


“แต่จริง ๆ เลิกกันไปตอนนั้นโจ้ก็ว่าดี คุณหนึ่งเปลี่ยนไปตั้งเยอะ อย่างน้อยก็แคร์ความรู้สึกคนรอบข้างเป็นบ้าง”

ผมตวัดหางตามองมัน ไอ้คนไร่ปากเปราะยังสนุกอยู่กับตีเท้าในน้ำไม่รู้ร้อนรู้หนาว

“ฉันแย่ขนาดนั้นเลยหรือไง”

“โห แย่กว่าคุณหนึ่งจะคิดถึงตัวเองได้เลยครับ อุ้ย...โจ้ไม่ได้หมายความอย่างนั้นนะ”

“ไม่ทันแล้วมึง”

ไอ้โจ้หดคอเข้าหากันราวกับเต่าที่ซุกตัวในกระดองเพื่อหาความปลอดภัย ผมจิ๊ปาก ตักข้าวทานต่อจากนั้นเพียงไม่กี่คำก็ส่งคืน หยิบกระติกน้ำเล็ก ๆ ที่พกมาด้วยขึ้นดื่ม ระหว่างนั้นเสียงฝีเท้าของบุคคลที่สามก็ดังขึ้นจากด้านหลัง สมุนตัวล่ำหันกลับไปก่อน แล้วกระทุ้งศอกใส่ผมจนน้ำหก ตั้งใจจะด่าสักรอบแต่เงาที่ทอดลงมายังผืนน้ำก็ทำให้ผมหันกลับไปมองตามมัน

“ไหนว่ามีเคสด่วนที่โรงพยาบาล”

“พี่นุ่นจัดการไปแล้วครับ”

ผมพยักหน้า หลิ่วตาเชิงสัญลักษณ์เพื่อไล่ไอ้โจ้ มันอ้าปากค้าง พักหนึ่งก็กระวีกระวาดลุกจนเซล้มไปในน้ำ กฤชเลิกคิ้วมอง ไอ้โจ้รีบปัดมือเป็นพัลวันว่าไม่เป็นไร ใส่รองเท้าสลับข้างหลังจากลุกยืนด้วยท่าทางทุลักทุเล เห็นแล้วหงุดหงิดลูกตา ไอ้ห่านี่ ไม่เนียนเอาเสียเลย


“โจ้...โจ้นึกขึ้นได้ว่าทำงานค้างไว้ คุณกฤชมาก็ดีแล้ว โจ้เอาปิ่นโตกลับเลยนะครับ”

“อือ” ผมยื่นคืนให้มัน สมุนตัวเล็กวิ่งปรู๊ดหายไปจากบริเวณในทันที นายเก่าได้แต่มองตามแผ่นหลังแล้วหันหน้ากลับมาหาผมอีกครั้ง

“เป็นอะไรของมัน พิลึกคน ว่าแต่มานั่งที่นี่ตั้งแต่เช้าแล้วไม่ใช่เหรอครับ ผมตื่นมาก็ไม่เห็นแล้ว ยังไม่กลับบ้านอีก”

“อืม ตื่นเช้าจนติดเป็นนิสัยน่ะ เห็นนายหลับสบายเลยไม่ปลุก เมื่อคืนเพิ่งปิดบัญชีเสร็จด้วยเลยอยากมาพักผ่อน”

“ทีหลังเรียกผมมาด้วยก็ได้”

“ก็อยากให้นอนเยอะ ๆ ทำทั้งคลินิก ทั้งโรงพยาบาล ไหนจะงานที่ไร่อีก ไม่เหนื่อยบ้างเหรอ”

ปลายเท้าของชายหนุ่มขยับเข้ามาเรื่อย ๆ ผมเงยหน้าขึ้นจนสุด กระทั่งอีกฝ่ายนั่งยอง ๆ ก็ลดองศาคางที่เงยแหงนลงตาม กฤชวางมือลงบนศีรษะผม โยกเบา ๆ แล้วโน้มตัวเอาหน้าผากมาชน

“ใครจะยอมให้หนึ่งเหนื่อยคนเดียว”

“ก็นั่นแหละ แล้วคุณนุ่นไม่บ่นแย่เหรอ เห็นโจ้ว่าตอนคุณนุ่นโทรมาเจ้าของหมาจะไม่ยอมให้ใครรักษานอกจากกฤชเลยนี่”

“มัวแต่รอก็ตายพอดีแหละครับ” สัตวแพทย์สุดหล่อว่า ไม่ทุกข์ร้อน “ไม่ยอมเข้าบ้านสักทีเพราะหึงที่พี่นุ่นโทรตามผมหรือเปล่า”

“บ้าน่า” ผมปฏิเสธ มานั่งดูพระอาทิตย์ของวันใหม่ขึ้นตั้งแต่รุ่งสาง เดิมทีว่าสาย ๆ จะเข้าไปชวนกฤชมาเดินเล่นที่ไร่ด้วยกัน แต่ม้าเร็วรีบมาบอกเสียก่อนว่าหมอหมาโดนตามตัวด่วนเลยใช้เวลาช่วงที่เหลือนั่งเรื่อยเปื่อยเพื่อนึกถึงครั้งแรกที่ถูกกุมมือไว้ทั้งสองข้างไว้ด้วยกัน ณ ที่แห่งนี้

“มาถึงจุดนี้แล้วยังต้องตามหึงหวงอีกเหรอ ปล่อยให้นายไปอยู่กับคนอื่นตั้งสามปี”

“ผมไปทำงานจริง ๆ เคยบอกแล้วนี่”

“รู้แล้วน่า ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้หึงไง” อ้อมแอ้มตอบในลำคอ ความรู้สึกปลอดภัยแบบนี้เกิดขึ้นเมื่อกฤชกลับมาหาและพูดว่าที่ผ่านมาไม่เคยมีใคร ไม่ได้นอกใจผมแม้แต่นาทีเดียว

ลมหายใจอุ่นกระทบข้างแก้ม ปลายจมูกคมไล้ผ่านผิวผมไปช้า ๆ ก่อนเจ้าของสันจมูกจะพูดเสียงแผ่ว “แต่ผมยังหึงหนึ่งกับคุณตุลย์อยู่นะ”

ผมพยักหน้าเข้าใจ กฤชเป็นคนขี้หึง ขี้หึงขั้นรุนแรงแบบที่ผมไม่อาจประเมินได้ว่าต้องรับมือแบบไหน ที่ผ่านมา จากที่เคยคบใคร ๆ ผมไม่เคยแคร์ ไม่ชอบการถูกแสดงความเป็นเจ้าของ ผมไม่ใช่สัตว์เลี้ยงที่จำเป็นต้องอยู่ในโอวาท หากแต่กับผู้ชายตรงหน้า น่าแปลกที่ผมยอมศิโรราบให้อย่างไม่มีข้อแม้

“ฉันเข้าใจว่ากฤชไม่สบายใจ แต่จะให้พูดตรง ๆ ฉันกับพี่ตุลย์คงเลิกติดต่อกันไปเลยไม่ได้ โลกของธุรกิจ ฉันคือหนึ่งตะวันที่มีเขี้ยวคมในแบบของตัวเอง แต่ฉันจะทำให้กฤชไว้ใจ ไม่รับของหรือความสัมพันธ์อะไรแปลก ๆ มาอีกเด็ดขาด”

“ผมเชื่อ” เจ้าของเสียงทุ้มเอ่ยอย่างอ่อนโยน “ถ้ารอมาตลอดสามปีผมก็ควรหมดทุกข้อกังขาแล้วเหมือนกัน ผมจะให้เกียรติหนึ่ง เชื่อคำพูดของหนึ่งที่ว่าจะซื่อสัตย์กับผม”

ผมพยักหน้า เมื่อเงยขึ้นสบแววตาคู่นั้นก็เผลอหลบตาลงอีก ดวงตาสีดำนิลดุดัน เหี้ยมเกรียม ไม่ทันพูดถึงบทลงโทษหากผมเผลอทำอะไรทำร้ายจิตใจอีกฝ่ายเป็นครั้งที่สองไรขนอ่อนก็ลุกขึ้นเกรียว ผมเอนตัว หนีสายตาคาดโทษนั่นด้วยการซบลงบนบ่า เอาหน้าผากถูเสื้อเชิ้ตเนื้อดีไปมาอย่างออดอ้อน

“อย่าทำหน้าดุแบบนั้นสิ กลัวแล้ว”

“เฮ้อ...ให้ตาย ผมก็แพ้หนึ่งเวลาอ้อนแบบนี้ทุกที”

เมื่อได้ยินเสียงถอนหายใจนั่นก็กล้าเงยหน้าขึ้นมาหน่อย ใช้คางเกย โอบกอดอีกฝ่ายด้วยสองมือ ขณะที่กฤชทำกลับมาในลักษณะเดียวกัน เสียงของน้ำไหลริน ใบไม้เสียดสี ความรักเป็นสิ่งเดียวที่คั่นกลางระหว่างใจสองดวง นกร้องแม้แดดจะจ้า ใต้ดวงตะวันสุกสว่างเราสองคนก็ไม่คิดจะผละจากกันไปไหน

“จำได้หรือเปล่าว่าที่นี่กฤชบอกชอบฉันครั้งแรก”

“จำได้ทุกอย่างครับ”

“บอกอีกครั้งได้ไหม”

อ้อมกอดเดิมกระชับแน่นขึ้น หัวใจของเราแนบสนิทกันคนละฝั่งของอกฝ่ายตรงข้าม ผมสูดกลิ่นธรรมชาติ กลิ่นของไอรัก ความรู้สึกทุกอย่างแล่นพล่านทั่วสรรพางค์กาย ความรู้สึกรักแบบไม่ต้องใช้ถ้อยคำใด ๆ

แสงที่ลอดจากรูโหว่ของใบไม้กระทบแหวนเพชร เจิดจรัสสว่างจ้าจนแสบตา ผมจูบที่บ่า กกหู ก่อนกระซิบเสียงพร่า


“อยากมีความทรงจำดี ๆ ที่นี่อีกครั้งจัง”

“ครับ?”

“ทำกันไหม”

“คุณหนึ่งงงง” คนที่กอดอยู่ผละออกมาลากเสียงยาว กฤชหัวเราะต่ำ หยิกแก้มผมที่ยิ้มตาปิดจนย้วยติดมือ “ทำไมเป็นคนทะเล้นแบบนี้ครับ”

“พูดเล่นหรอกน่า เฮ้ย ๆ ถอดเสื้อทำไม”

“อย่ามาล้อเล่นกับผมนะ ผมคิดจริง”

“ไม่เอา ๆ เกิดไอ้โจ้มาเห็นจะทำยังไง”

“มันกลับไปแล้ว”

“ใช่ ๆ โจ้กลับไปแล้ว” เสียงสุดท้ายดังจากพุ่มไม้ไม่ไกลกันนัก ผมกับกฤชเหลือบตาไปมอง เริ่มเห็นจากปลายเท้าที่โผล่ออกมาแม้ทั้งตัวจะใช้ต้นไม้บังจนมิด กฤชลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก้าวเท้าไปเล็กน้อยไม้พุ่มเดิมสั่นไหว ก่อนเสียงเท้าย่ำกับพื้นดินแฉะจะดังกระชั้น ชะเง้อคอมองออกไปด้านนอกเห็นแผ่นหลังไอ้โจ้ไกลออกไป เผลอทำหน้าบูดบึ้งเมื่อไอ้สมุนตัวดีเผลอทำแผนล่มอีกจนได้

“ไอ้โจ้นี่มันกวนใจจริง เฮ้อ กลับกันเถอะครับ”

“อ้าว”

ไหนเมื่อกี๊ยังบอกว่าคิดจริงอยู่เลย จับได้ว่าโดนแอบมองหน่อยก็ถอยแล้วเหรอไอ้เด็กบ้า

“หรือหนึ่งอยากให้ผมทำที่นี่จริง?”

“เหอะ! ใครจะอยาก”

“นั่นน่ะสิครับ” กฤชว่า ดึงข้อมือผมให้เดินตาม ไอ้เด็กเปรต ถ้าไม่อยากจะพูดทำไมล่ะ ต้องให้ตรงไปถึงไหน เหลือยางอายให้กันบ้างไม่ได้เลยหรือไงเล่า!

“ถ้าทำที่นี่คุณหนึ่งจะเจ็บหัวเข่ากับมือ หินตรงนี้มันคมมาก”

“ก็อย่าใช้ท่าหมาสิ”

“ท่าเบสิคก็จะเจ็บหลังเอา หรือถ้าเป็นยืนก็กลัวว่าจะลื่นล้ม” กฤชหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ ตวัดแขนรอบเอวผมไว้แล้วงับเบา ๆ ที่บ่า
“กลับไปทำที่ห้องเถอะครับ ปลอดภัยสุด จะเอาใจจนถึงรุ่งเช้าของวันใหม่เลย”

เมื่อเจอสายตารู้ทันจับจ้องเข้าให้ก็รู้สึกเห่อร้อนไปทั้งหน้า หยิกเอวแข็ง ๆ แก้เขินไปหลายทีแม้จะไม่มีเสียงโอดครวญมาให้ได้ยิน เบียดกระแซะเข้าหาร่างใหญ่มากขึ้น รู้สึกเหมือนถูกโอบกอดไว้ทั้งร่างด้วยความรักจากอีกฝ่าย

“ไอ้เด็กเวร” สบถในลำคอด้วยความหมั่นไส้ แต่ดูเหมือนจะดังเกินไป ไอ้เด็กเวรที่พูดถึงเลยได้ยินเต็มสองหู

“แล้วหนึ่งรักไอ้เด็กเวรคนนี้หรือเปล่า”

“ยังต้องให้พูดอีกหรือไงเล่า!”

เสียงหัวเราะดังคลอ หนทางจากลำธารสู่ตัวบ้านทอดยาวออกไกล แสงแดดร้อนแรงแผดจ้า แต่ผมรู้ว่าเราจะไม่ห่างกันไปไหนอีก
หัวใจดวงนั้นพองโตและอุ่นซ่าน กฤชทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้ หากผมหวังจะมีรักนิรันดร์ ความรักของเขาก็จะเป็นนิรันดร์ตามที่ผมพร่ำหา

“นี่กฤช”

“ครับ”

“อยู่แบบนี้ไปจนแก่ตายเลยเนอะ”

ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่หัวเราะร่วน เอนตัวเพียงน้อยนิดเพื่อจูบบนเส้นผมเหนือศีรษะ “คิดว่าผมจะไปไหนรอดล่ะครับ ใจอยู่ที่ไร่ อยู่ที่เจ้าของไร่เสียขนาดนี้”

“ขอบคุณนะ”

ผมยิ้มจนตาปิด ยิ้มจนแสงจ้าของพระอาทิตย์ตอนเที่ยงวันมืดหายไป กฤชเองก็ไม่ต่างกัน เขายิ้มจนเห็นฟันขาวที่ซ่อนไว้ใต้ริมฝีปากได้รูป สองมือเกี่ยวกระชับ จับกันไว้ไม่ห่างหาย

เรารู้โดยดุษณีว่าจะไม่มีความรักของใครเปลี่ยนไป


ตราบจนกว่าความนิรันดร์จะสิ้นสลายไปตลอดกาล






End of special

สวัสดีย์ วันนี้วันอะไรรรร

เอาตอนพิเศษสั้น ๆ มาเส้นค่ะ เดี๋ยวจะมาอีกทีวันเปิดจองโนะ ตอนนี้จัดหน้าเสร็จแล้วแหละ ตอนพิเศษทั้งหมดมี 6 ตอน จะลงให้อ่านกัน 2 ตอน ที่เหลือไปเจอกันในเล่มโนะะะะ แต่ช่วงนี้ยุ่งมากเลยค่ะ ไม่มีเวลาทำอย่างอื่นเลย เวิ่นเว้อวันๆก็หมดวันแล้ว แงๆ
พาร์ทนี้เป็นตอนของพี่หนึ่งพูดบ้าง ขอบคุณสำหรับคำแนะนำทุกคำค่ะ รู้สึกเหมือนกันว่าตอนจบรวบรัดไปหรือเปล่า แต่ตามพล็อตมันก็ประมาณนี้ ไม่งั้นดราม่ายาวเกินไปแน่นอน

เจอกันใหม่ตอนหน้านะคะ ยังไม่กำหนดวันน้า ขอเคลียร์อะไรๆให้ลงตัวก่อนจ้า
คิดถึงมากกก กอดหน่อยยยยย :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: Zalzah_iP ที่ 22-07-2015 21:30:38
เขินนนน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 22-07-2015 21:32:15
คิดถึงกฤชคิดถึงคุณหนึ่ง คิดถึงคนเขียนนนน  :impress2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 22-07-2015 21:39:36
น่ารักกก น่ารักกกก น่ารักกกกกกก
มีแต่คำว่าน่ารักก ฮือออออออออ คิดถึงมากเลย ไม่ได้อ่านหลายวันก็คิดถึงแล้ว TvT
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษน่ารัก ๆ แบบนี้ค่ะ #กอด
ลงเรื่องใหม่เร็ว ๆ นะก๊ะ ใจจิขาด

ปล. ทำไมตัดฉาก จะดูตอนเอาใจ!  ถถถถถถ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 22-07-2015 21:39:50
เรื่องมันเกือบจะหวานน้ำตาลเรียกพี่ละค่ะ ถ้าไม่ติดคุยเรื่องท่าซะก่อน 55555555555555555555555555
มีหลายท่าด้วยนะ แอบเสียดาย นึกว่าจะมีเอ็นซีกลางขุนเขาลำเนาไพร  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 22-07-2015 21:41:47
มามะขอจูบที    :pig4:  สำหรับตอนพิเศษค่ะ

โจ้นี่น่าตีจริงๆเลย  ขัดโอกาสเขาจู๋จี๋กัน

ป.ล   รอวันเปิดจองค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 22-07-2015 21:42:33
ขำโจ้มาก แกทำแผนแตกตลอด 555555555

คุณหนึ่งน่ารัก อ้อนอย่างเก่ง กฤชไม่รอดแน่ :hao6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 22-07-2015 21:50:39
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 22-07-2015 21:50:47
แนะนำที่นอนปิ้กนิคค่ะ คุณหนึ่งจะได้ไม่เจ็บหลัง อร๊ายยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 22-07-2015 21:54:42
ตอนนี้น่ารัก อบอุ่นมาก :-[ ทั้งคู่ต่างก็เข้าใจกันและรักกันมากขึ้น รู้สึกมีความสุขอมยิ้มเลยตอนนี้ ^^
แต่โจ้ทำให้นายน้อยอดเปลี่ยนสถานที่เลย 5555 ไม่เป็นไรนะนายน้อยที่ห้องสะดวกกว่าเนอะ คึคึ :z1:

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 22-07-2015 22:00:09
น่ารักจัง ฟีลลิ่งรำลึกคงามหลังของคุณหนึ่ง หลังจากผ่านมรสุมไปความรักของสองคนก็หนักแน่นมาก
ถือว่าไม่เสียเวลาเปล่าเลย ถ้าตอนนั้นดันทุรังคบมีแต่ทะเลาะแน่ๆ
ขำโจ้ แหม่ ไปแล้วตรงไหน ตัวแสบเอ๊ย ฮาผัวเมียคุยกันถึงเรื่องท่าทางการทำอะไรๆ กัน 555
กลับห้องเถอะเนอะ ยาวไปๆ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: manami_01 ที่ 22-07-2015 22:03:00
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย

หวานอ่ะหวานหยดมดขึ้นไต่ตรอมมมมมมม


กรี๊ด ๆ กรี๊ดจนลั่นบ้านเลย


การกลับมาที่แสนน่ารัก รักกันนาน ๆ นะจ๊ะคุณหนึ่งหมอกฤต อิอิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 22-07-2015 22:05:30
กฤชกับคุณหนึ่งพูดถึงท่งถึงท่าอะไรกันค้าา >\\\\\< เขินนนนน.. สงสารใจเราบ้างเถอะค่ะ จะต้านทานความหวานเอาไว้ไม่ไหวแล้วนะคะเนี่ย :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 22-07-2015 22:05:58
น่ารักสุด 555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 22-07-2015 22:06:35
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 22-07-2015 22:10:13
คุณหนึ่งดูแก่นเซี๊ยวเปรี้ยวซ่ามากขึ้นนะ
ว่าแต่กฤชก็ใช่ย่อย
อ่านไปเขินไป
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: ichnuan ที่ 22-07-2015 22:12:59
 :pig4:เกือบละค่ะ เกือบได้กันท่ามกลางธรรมชาติร้าวววววว
ไอ้โจ้ !!! เนียน ๆ หน่อยสิวะ โหย อดดูเลยเอ็ง  :katai1: :katai1:
คิดถึงคุณหนึ่งกับกฤชมากเลยยย
รอตอนยาวตอนหน้าน้าาา
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 22-07-2015 22:20:14
ย้อนอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น ก็รู้ตัวว่า #ทีมคุณหนึ่ง มาตลอดด
คุณหนึ่งน่ารักกกกก

ตอนนี้เป็นแบบโรแมนติกคอมมาดี้ใช่มั้ยคะ ฮาโจ้มากกก น่ารักอ่ะ
ชอบตอนแอบอยู่หลังพุ่มไม้ 55555 ก็ทำไมได้นะ

/กอดคุณเวสต์
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 22-07-2015 22:20:58
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 22-07-2015 22:32:41
นี่มันคือตอน "อีโรแมนติกคอมมาดี้"
ไม่ได้หยาบคาย ไม่ได้ใช้คำผิด แค่รวมทุกฉากในตอน
ก็มันมีทั้งคอมมาดี้ ฮาไอ้โจ้เนี้ย ทำไมจิ้นออกมาเป็นก๊อบลินก็ไม่รู้
มันโรแมนติกนะ เมื่อพูดถึงความรักของทั้งสองคน
และมันอีโรติกมากกกกกก ที่พูดถึงท่าหมา ท่าเบสิค และท่ายืน
ถถถถถถ คุณหนูหนึ่ง และพ่อพระเอกกฤช ผู้มีมาดขรึมแสนขี้หึงเอ้ย หื่นกันไป๊
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 22-07-2015 22:34:48
นายน้อยทะเล้น&ทะลึ่ง
ทำเอาเด็กกฤชหลงหัวปักหัวปำ  ฮิ้วววว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 22-07-2015 22:40:29
เขินมาก แงงงงง  :hao5:

โจ้นะโจ้ ไม่น่าส่งเสียงออกมาเลย
ไม่งั้นพี่หนึ่งกับกฤชก็คงไม่รู้หรอกว่าถูกมองอยู่
นี่อุตส่าห์ว่าจะแอบมองอยู่ตรงพุ่มไม้ด้วยสักหน่อย อดเลย โธ่!

แต่ตอนพิเศษนี้หวานมากจริงนะ
อ่านแล้วมันอุ่นๆ อ่ะ แอร๊ยยย อยากอ่านอีกกกกกกกกกกก >_<
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: b2friend ที่ 22-07-2015 22:48:45
จบได้อบอุ่นมาก :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 22-07-2015 22:52:50
ละมุน เอาอีก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 22-07-2015 23:05:39
นึกว่าจะได้เห็นฉากบอกรักกลางน้ำ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 22-07-2015 23:35:49
น่ารัก :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 23-07-2015 00:24:03
 :m20:
ไอสองคนนี้ชื่อท่าเท่อมาหมด
อยากไปแอบดูบ้าง  :z3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 23-07-2015 00:38:23
น่าอิจฉาาา
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: ลูกกุญแจ ที่ 23-07-2015 01:18:28
น่าร้ากกกกกกกก เขินแทน ทั้งหนึ่งทั้งกฤช :katai2-1: :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-07-2015 01:30:49
ไม่น่ามาขัดเลยโจ้ อดดูฉากเด็ดเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 23-07-2015 01:43:12
พี่หนึ่งอ่ะคิดอะไรก็ไม่รู้  :hao6: ชอบบบบ นังน้องกฤชก็ใช่ย่อย รอบคอบดีจริงๆ รู้ข้อเสียของทุกกระบวนท่า :laugh: เกือบได้เห็นฉาก outdoor แล้วไหมล่ะ
โจ้นะโจ้ทำกันได้  o9

จบได้อบอุ่น น่ารักมากจ้า  :L1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 23-07-2015 02:08:39
โจ้ ขัดจังหวะมากก มาให้ป้าหยิกสิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 23-07-2015 03:10:21
น่ารักกกก เข้าใจกันและกันก็ดีแล้ว
 ตลกโจ้ 55555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 23-07-2015 03:37:00
แค่สองคนเข้าใจกัน เค้าก็ดีใจมากกกก
ขำก็แต่โจ้ แอบดูไม่เนียนเลย ดูสิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 23-07-2015 04:27:54
คุณหนึ่งแร๊งส์ :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 23-07-2015 06:33:20
คราวหน้าเตรียม ที่นอนปิคนิค ผ้าห่ม หมอน มาด้วย จะได้ไม่เจ็บ แขน ขา หลัง เข่า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 23-07-2015 06:46:45
น่ารักกก คุณหนึ่ง แอบมีทะเล้นๆด้วย พอกันเลยทั้งคู่นะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-07-2015 06:57:15
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 23-07-2015 08:38:00
โจ้นิ ไม่ได้ดั้งใจเลย อยากดูเวอร์ชั่น แอดเวนเจอร์ในป่าบ้าง 5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 23-07-2015 08:52:26
..... นุงโจ้ ทำเสียเรื่องเอาฉากความทรงจำนั้นกลับมาไม่ทันเลย อดทั้งเล้า  :impress3:
แต่แหมๆๆ ท่าที่บอกมามีแค่ 3 เอง อยากให้มาสรุปว่ามีกี่ท่าจัง  :hao7:
ขอบคุณคนเขียนค่าสำหรับตอนพิเศษ  :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 23-07-2015 09:16:01
ว๊ายยยย หวานเวอร์~~~
โจ้นี่มาขัดจังหวะจริงๆเลย 5555
ไปที่ห้องก็สะดวกดีน๊านายน้อยยยยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 23-07-2015 12:40:05
เอาอีกๆๆๆ ชอบๆๆๆ
เอาโจ้คู่พอร์ชเลยดีมะ 5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 23-07-2015 13:18:47
คุณหนึ่ง น่ารักตลอดๆ


แบบนี้กฤชจะไม่หลงได้ไง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 23-07-2015 16:50:24
โอ้ยยยยย เขิน นึกว่าคุณหนึ่งจะชวนนายกฤชเอ้าท์ดอร์เสียแล้ว ไอ้โจ้แอบมองอยู่นะ 55555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 23-07-2015 16:51:53
ฮาตรงท่าหมานี่แหละ โถ่เอ๊ยยยยย แต่น่ารักมากกกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: kukkikkooka ที่ 23-07-2015 17:48:44
คุณหนึ่งแอบร้ายตลอด 55555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 23-07-2015 18:23:16
นิยายบางเรื่อง นายเอกด่าพระเอก คนบ้า ไอ้เด็กบ้า เจอเรื่องนี้ ไอ้เด็กเปรต ไอ้เด็กเวร ผมนี่กรี้ดครับบบบ ชอบอ่ะ ด่าทีหน้าสั่นเลย 555555555555 ขนมาอัพอีกนะฮ้ะะะ คู่นี้ฉากเรทรู้สึกน้อยจัง รึเปล่า ขอรีเคสเพิ่มได้มะ คริ
 :katai3:  :katai2-1: :katai5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 23-07-2015 18:45:00
อิโจ้ๆๆๆๆๆๆ
ทำเสียเรื่อง!

อยากมีรักแบบหนึ่งกับกฤชบ้างจัง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 23-07-2015 18:52:05
ขอบคุณค่า คุณหนึ่งน่ารัก  :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: kasarus ที่ 23-07-2015 20:25:50
เอาท์ดอร์เหรอ ก็ดีนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 24-07-2015 22:34:20
ตามอ่านจนจบละ ฮือออออ
รักกฤชมากๆเลยแง ,__,
สนุกมากค่าาาา  o13
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: Malimaru ที่ 24-07-2015 22:39:36
โจ้...หมูเขาจะหาม โจ้อย่าเอาคานมาสอดสิลูก
แล้วไง...อดชื่นชมการแสดงความรักแบบเอาท์ดอร์ของเจ้านายทั้งสองเลยเป็นไงล่ะ?!!

ฮืออออออออออ! แม่ป้าเสียดายจังฮู้!!!
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 26-07-2015 07:07:22
^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: 4life ที่ 26-07-2015 19:23:54
อ่านถึงตอนที่6 อยากตบหน้าอิกฤช เป็นhomophobic เดี๋ยวได้กลืนคำพูดตัวเอง  o18
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: lahlunla ที่ 26-07-2015 22:02:12
อยู่กันไปนานๆ รักกันอย่างยั่งยืน
อุตส่าห์พิสูจน์ตัวเองมาตั้ง 3 ปีอย่าให้มันไร้ค่านะตากฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: white feather ที่ 28-07-2015 22:39:33
อยู่แบบนี้ไปจนแก่เลยนะ น่ารักอ่ะ
เราจะแก่ไปด้วยกันนะ ๆๆๆ ^3^ เขินนนนนน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 01 (22/07/15) p.62
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 28-07-2015 23:03:11
ดีงามสามชัยไก่ย่างมากแกร์
หัวข้อ: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 01-08-2015 21:06:28
ตอนพิเศษ 02


“ไม่ขาดตกบกพร่องอะไรกันนะ ที่ชาร์จโทรศัพท์ แปรงสีฟัน แว่นกันแดด โลชั่น เตรียมมาครบแล้วใช่ไหม”


กลางฤดูร้อนที่อากาศร้อนจัดแม้กระทั่งยามดวงตะวันไม่ทันพ้นขอบฟ้า พ่อถามกำชับเมื่อผมลากกระเป๋าลงมาจากชั้นสอง พวกไอ้พอร์ชลาพักร้อน จองโรงแรมบนเกาะช้างให้เสร็จสรรพ โทรมาบอกเมื่อวานให้ขอพ่อ ส่วนกฤชถูกซื้อตัวให้ปิดคลินิกหนึ่งสัปดาห์ตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้ว
ผมพยักหน้า นึกถึงของจำเป็นที่ต้องติดตัวไปด้วย ถึงให้กฤชช่วยตรวจอีกรอบก็ยังไม่วางใจ ไปอยู่เกาะตั้งสามวันสี่คืนขืนลืมอะไรไปคงลำบากแย่

“ไม่น่ามีแล้วครับ”

พ่อพยักหน้า หันไปตบบ่าลูกเขยเชิงฝากฝัง “ขับรถกันดี ๆ นะ แล้วจะเอาข้ามฟากไปทั้งสองคันเลยหรือเปล่า”

“คงเอาขึ้นเกาะไปด้วย” ผมบอก “แต่ไปไหนมาไหนกับซีอาร์วีของไอ้โน่ ไหน ๆ ก็ไปด้วยกัน แยกรถขับกลัวว่าจะแกร่ว”

“อืม ระมัดระวังล่ะ กฤช ฝากดูพี่หนึ่งด้วยนะ”

“ครับ” เด็กหนุ่มรับคำก่อนช่วยถือกระเป๋าเดินทางผมขึ้นรถไป





ผมไม่ค่อยได้เที่ยวทะเลเท่าไร พูดให้ถูกคือไม่ค่อยได้ไปไหนมากกว่า ครั้งแรกที่ได้เห็นแอ่งกว้างสุดลูกหูลูกตา น้ำสีสวยสดใสแต่เค็มปะแล่มก็ตอนปัจฉิมนิเทศชั้นมอหก ถึงกับเก็บความตื่นเต้นไว้ไม่อยู่ ร่ำ ๆ ชวนไอ้พอร์ชกระโดดลงน้ำทุกห้านาที หลังจากนั้นก็นาน ๆ ครั้ง ตอนมหาวิทยาลัยคบกับพี่ตุลย์ ไม่ค่อยได้มีโอกาสไปไหนมาไหน ส่วนมากก็เดินห้าง ดูหนัง นอนเล่นกันที่คอนโด พี่ตุลย์ไม่ชอบธรรมชาติ เกลียดความไม่สะดวกสบาย เวลาคบกันเลยไม่ค่อยมีกิจกรรมร่วมกันเท่าไร

“ไงไอ้หนึ่ง” ดินทัก เราเจอกันที่ท่าเรือเฟอรี่ สามตัวนั้นมาจากกรุงเทพฯ ในมือถือเลย์เคี้ยวแหง่บ ๆ สวมเสื้อยืดพอดีตัว กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะ สบาย ๆ เหมือนเรากลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง

“ไม่เป็นไง” ผมว่า ปาดน้ำลายที่ยืดติดแก้มด้วยหลังมือ ไอ้บ้ากฤชยิ้มอย่างเดียว ไม่เตือนกันสักคำ

“หลับตลอดทาง”

“ก็ง่วงนี่ ออกมาแต่เช้า”

“เลยปล่อยให้ผมขับคนเดียว” กฤชยักคิ้วล้อ ฟ้องเพื่อนผมยกใหญ่

“ง่วงก็จอดนอนสิ ใครห้าม”

“ไม่ง่วงหรอกครับ” ทีงี้มาเถียง “หนึ่งเล่นกรนตลอดทาง”

“ไอ้กฤช”

เดี๋ยวนี้เล่นข้ามหัวไม่รู้จักเด็กรู้จักผู้ใหญ่ ไม่รู้ใครผัวใครเมีย พอผมทำเสียงเขียวใส่ก็ยิ้มแป้น แสร้งเดินมากอดกันหนีความผิดเฉย

“เฮ้ย ๆ ใจเย็นพวกมึง ที่สาธารณะ”

“ก็ไม่ได้จะเอากันนี่หว่า” หันไปเถียงไอ้โน่ มันยักยิ้มมุมปาก จุดบุหรี่สูบไปด้วย

กลุ่มผมดูดบุหรี่ทุกคนครับ ไอ้ดินเป็นคนเริ่มก่อน ดูดตั้งแต่มัธยมแล้ว  ส่วนผมเพิ่งเริ่มตอนรู้จักไอ้โน่ที่อังกฤษ เป็นกลุ่มนักเรียนไทยที่เรียนยูเดียวกันเลยสนิทกันง่าย ไม่เคยเจอตอนอยู่ไทย แต่ก็พูดกันหนาหูว่าไอ้นี่เกเรจนพ่อต้องส่งไปชุบตัวที่ต่างประเทศตั้งแต่ปริญญาตรี ไปอยู่นอกก็ไม่ได้ดีขึ้นเท่าไร ไปอยู่ในกลุ่มมั่วสุม ผมจับพลัดจับผลูไปสนิทด้วยก็ลองทุกอย่างไปกับกลุ่มมัน ทั้งยา ทั้งเหล้า แต่ไม่กล้าบอกไอ้พอร์ชมาก มันทำตัวเหมือนพ่อ ไม่เข้าใจชีวิตวัยรุ่น กระทั่งมันจับได้คืนที่ผมหายไป วิ่งตามกันจ้าละหวั่นกระทั่งมาทุบประตูห้องไอ้โน่ที่ผมกำลังนัวเนียกับเด็กฝรั่งรูปร่างสูงใหญ่ จำไม่ได้ว่าชื่ออะไร จะพูดให้ถูก ตอนนั้นไม่มีอะไรในหัวเลย รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่สร่างแล้วพบว่าโดนยาปลุกเซ็กซ์เข้าให้

ไอ้พอร์ชขอให้ผมเลิกยุ่งกับไอ้โน่ แต่ตอนนั้นก็สนิทกันไปแล้ว ชีวิตโน่มันคล้าย ๆ ผม พ่อแม่แต่งงานกันตามความเหมาะสม พ่อเป็นรัฐมนตรี แม่เป็นคุณหญิง สร้างภาพว่ารักกันกลมเกลียวแต่ในบ้านด่าทอกันทุกวัน

ผมยื่นข้อเสนอว่าออกจากกลุ่มนั้นก็ได้ แต่ต้องเลิกด่าถ้าเห็นผมสูบบุหรี่ หรือถ้ามันเหม็นก็ต้องมาสูบด้วยกัน

ภูดิศมันคนจริง ยอมสูบบุหรี่กับผม และผมก็รักษาสัญญาคือปลีกตัวออกห่างจากกลุ่มนั้น แต่ไอ้โน่ไม่หายไปด้วย มันตามผมออกมา แรก ๆ หมั่นไส้ไอ้พอร์ชบ้างแต่ตอนหลังก็สนิทสนมกันดี

“มอง’ไร”

คนคีบบุหรี่ดีดขี้เถ้าลงพื้น ถ่มน้ำลายตามไปด้วย ผมเลิกบุหรี่ได้หลายปีแล้ว เป็นพวกดูดบุหรี่นอก ไม่ชอบของไทย พอไปอยู่ไร่ก็หาซื้อยาก จะตุนเอาไว้เยอะ ๆ ก็กลัวพ่อจับได้อีก

พ่อน่ะ เป็นคนที่ผมกลัวมากที่สุดแล้ว กลัวตั้งแต่เด็ก ๆ ตั้งแต่จำความได้เลยล่ะมั้ง

กลัวว่าเขาจะไม่รัก...


“ขอหน่อยดิ สักจื๊ด”

เห็นแล้วมันเปรี้ยวปาก ไอ้โน่หัวเราะแล้วเมินไปทางอื่น ส่วนผมก็ถูกนิ้วหยาบของกฤชดีดปากจนได้

“อะไรเล่า”

“ไม่ชอบครับ”

“มาดูดด้วยกันดิ”

“บุหรี่น่ะเหรอ” กฤชถาม ผมยิ้มมีเลศนัย ถ้าหลอกให้กฤชดูดบุหรี่ด้วยกันได้ก็จะซื้อเข้าบ้านได้ พ่อถามว่าของใครก็โยนขี้ให้มันเสีย ว่าแล้วก็กอดแขนอ้อน

“ถ้าเครียด ๆ อยู่หายเลยน้า อีกอย่าง จูบรสเมนทอลก็เซ็กซี่ดีว่าไหม”

“ไม่ครับ” ไอ้เด็กใจร้าย มันตอบหน้าตาย หน้านิ่งมากด้วย “ถ้าจับได้ว่ากลับไปสูบบุหรี่อีกจะไม่คุยด้วยเลย”

“อะไรเล่า ทีตอนวันเกิดฉันยังขอไอ้พอร์ชสูบได้”

“นั่นมันเมื่อสามปีที่แล้ว” มือใหญ่วางบนหัว กฤชกดสายตาลงมองด้วยความเป็นห่วง ผมสัมผัสได้ “ตอนนี้อายุมากแล้วต้องดูแลตัวเองนะครับ”

“อะไร ก็แค่สามสิบกว่า ๆ”

“นั่นแหละครับ จะได้อยู่ด้วยกันไปนาน ๆ ไง”

พอเจอแบบนี้ ใครจะไปดื้อด้วยลงคอ




ประมาณ 20 นาที เรือเฟอรี่ก็พาเรามาถึงเกาะ ความจริงแล้วผมอยากไปเกาะหมาก เกาะกูด เกาะขาม เคยอ่านในรีวิวเห็นว่าสงบเงียบเหมาะแก่การฮันนีมูนมาก แต่ไอ้พอร์ชบอกรีสอร์ทที่จองไว้เป็นของเพื่อนมัน สงบเงียบเหมือนกัน ส่วนห้องพักเป็นบังกะโลติดทะเล ห้องหนึ่งนอนได้สองคน ไอ้พวกนั้นจองกันไปคนละห้อง มีแค่ผมที่นอนกับกฤชหลังริมสุด

“จะว่าไปตั้งแต่ตอนนั้นยังไม่ได้ฮันนีมูนเลยเนอะ” ว่าพลางยิ้มตาปิด 

กฤชเหลือบตามองผมผ่านกระจก ยักยิ้มนิด ๆ อย่างไว้ท่า ไอ้เด็กนี่มันท่ามาก นึกถึงตอนที่ง้อผมคราวนั้นแล้วอยากงอนอีกนาน ๆ

“เกาะช้างนี่ขับรถยากเนอะ”

“เห็นว่าที่รีสอร์ทที่เราจะไปอยู่ทางขึ้นลงเป็นผาลึกลงไปด้วยครับ แต่ติดทะเล น่าจะสวย”

“นายเที่ยวบ่อยไหม”

“ผมเหรอ” กฤชถาม โคลงหัวไปมา “ไม่นะครับ อยู่ไร่เป็นส่วนมาก”

“เหรอ งั้นดีใจเลยสิได้มาเที่ยว”

กฤชละมือที่จับพวงมาลัยข้างหนึ่งมาคว้ามือขวาผมไปวางบนตัก ดวงตาคมเข้มมองออกไปเบื้องหน้า ยังมีรอยยิ้มปรากฏในสายตาคู่นั้น

“ดีใจที่หนึ่งมีความสุข”

เขาพูดเหมือนเป็นเรื่องปกติ เป็นเพียงประโยคบอกเล่า แต่มันก็ทำให้ผมหัวใจเต้นแรงเหมือนครั้งแรกที่เคยฟังจากปากแข็ง ๆ นั่นทุกที






เสียงของคลื่นทะเลสาดเข้าฝั่งดังชัดเจนแม้เราจะอยู่ในบังกะโลไม้ กฤชรื้อเสื้อผ้า ของใช้จำเป็นออกมาวางให้สะดวกต่อการใช้งาน ห้องพักที่นี่ไม่แพงมาก ถือว่าถูกทีเดียวเมื่อเทียบกับการเที่ยวครั้งอื่น ๆ ของผมกับไอ้พวกนั้น แต่ก็ได้บรรยากาศไปอีกแบบไม่เน้นความหรูหรา มีร้านอาหารของรีสอร์ท แต่ตั้งใจว่าจะพากันขับรถเที่ยวให้รอบเกาะ แวะทานอาหารที่เจ้าถิ่นแนะนำไว้ ไอ้พอร์ชทำการบ้านมาดี ลิสต์ของดีเกาะช้างไว้แน่น แต่เอาจริง ๆ คงตะลอนเที่ยวกันแค่วันเดียว อยากนอนอาบแดดริมทะเล นอนดูฝรั่งมากกว่า

“หนึ่ง เตรียมชุดอะไรมาน่ะ”

กฤชถาม ผมกำลังถอดเสื้อทาครีมกันแดดอยู่บนเตียง เสื้อกล้ามสีขาวแขนยาวเว้าถูกเกี่ยวขึ้นมาด้วยปลายนิ้ว เห็นสีหน้าถมึงทึงของคนถือแล้วลอยหน้าลอยตาไปทางอื่น ว่าแล้วเชียวว่าต้องถูกดุ แต่ทะเลนะโว้ย เที่ยวทะเลมันต้องเอ็กซ์แตกสิ

“หนึ่ง”

“ก็ชุดเดินเล่นริมหาด”

“ใส่แบบนี้แก้ผ้าเลยไหม”

“ก็อยากอยู่ แต่กลัวคนแถวนี้จะโกรธ”

“ชุดนี้ผมก็โกรธ” กฤชว่า “เดี๋ยวพาไปหาซื้อเสื้อยืดสวม”

“ไม่เอา จะใส่”

“ถ้าใส่ผมโกรธ”

“ก็โกรธไปสิ” ผมกระโจนลงจากเตียง คว้าเสื้อสีขาวมาจากมือ เด็กหนุ่มชักสีหน้าชัดเจน ก็ทำไมล่ะวะ นาน ๆ ที แถมแถวนี้ก็มีแต่ต่างชาติเสียด้วย

“ออกไปรอข้างนอกนะ”

หลังจากสวมเสื้อเสร็จก็เดินออกไป แดดตอนบ่ายแรงชะมัด แต่ถึงทีได้สีผิวแทน ๆ ก็คราวนี้แหละ ช่วงนี้ผมขี่ม้าบ่อย มีซิกซ์แพ็กหลวม ๆ ด้วย ไม่ได้หุ่นขี้ก้างเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

“อ้าว ไอ้ตะวัน” พอร์ชนั่งอยู่ก่อน มันเปลี่ยนชุดเป็นกางเกงลายต้นมะพร้าวสีฟ้า ยาวถึงเข่า ส่วนเสื้อเป็นเสื้อกล้ามสีขาวรัดรูปไม่ต่างกัน บนหน้ามีแว่นเรย์แบนด์สีดำสนิท เมื่อเดินไปใกล้จะเห็นเงาของตัวเองสะท้อนออกมา

“ใส่ชุดแบบนี้เด็กมันไม่โวยวายเอาเหรอ”

“ช่างสิ” ผมว่า “ก็อยากใส่”

“เอาแล้วเหวย” ไอ้พอร์ชแซว นั่งลงบนผืนทรายสีขาว ไม่มีร่ม ไม่มี เตียงผ้าใบ สักพักก็ล้มตัวลงนอนใช้แขนขวาที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นตึงหนุนหัว “ได้คุณหนูเอาแต่ใจคืนมาแล้ว”

“งี่เง่า กูก็ผู้ชาย ทำเป็นหวงนั่นหวงนี่ มึงก็เหมือนกัน ชอบทำเหมือนกูเหมือนเป็นลูกสาว พ่อกูยังไม่หวงกูเหมือนพวกมึงเลย”

“ก็พ่อมึงไม่หวงไงพวกกูเลยต้องหวงแทน มึงมันเหมือนคนอื่นเสียที่ไหน”

“กูมีแปดตาหรือไง”

“โว้ย” ไอ้พอร์ชโวยวาย แต่ก็หัวเราะไปด้วย “ขี้เกียจจะเถียง”

“ก็หุบปาก”

เสียงถอนหายใจดังจากคนที่นอนอยู่บนทราย มือซ้ายของภูดิศยังว่าง มันดึงไหล่ผมให้ล้มลงไปด้วย พอได้นอนบนทรายนุ่ม ๆ อุ่น ๆ ค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย แต่ไอ้แดดนี่ร้อนชะมัด ร้อนยิ่งกว่าตอนเที่ยงวันในไร่เสียอีก

“มึงกับพี่ศินเป็นไง”

“ก็ไม่เป็นไง ยังรออยู่ เหมือนเดิม ใจแข็งชะมัดยาก”

“จะกลับมาไทยอีกเมื่อไร”

“ไม่รู้ว่ะ” ภูดิศพูดอย่างเหนื่อยอ่อน พี่ศินเป็นพี่ชายของคุณปริญ ว่าที่น้องเขยมัน เป็นรักแรก และเหมือนจะเป็นรักเดียวที่ภูดิศจะมี “ถ้าเดือนหน้ายังไม่มาคงไปหาแล้ว”

“เดี๋ยวก็โดนตะเพิดกลับมา ระวังเถอะ เขาไม่มาเพราะมีใครซุกไว้หรือเปล่าว้า”

“ไม่ต้องมาทำตัวเป็นบ่าง ไอ้ตะวัน เดี๋ยวจะโดน พี่ศินไม่ใช่มึง”

“กูทำไม”

“มึงมันอ่อนไหวง่ายไปกับทุกเรื่องไง ใคร ๆ เขาถึงเป็นห่วง เหมือนกับว่าที่ไหนอุ่น ๆ มึงก็จะกระโจนตัวไปซุกแบบนั้นแหละ เข้าใจหรือยังว่าทำไมถึงบอกว่ามึงมันไม่เหมือนคนอื่น”

“มึงก็ต้องเข้าใจกูเหมือนกัน ไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว”

“มึงยังเด็กมาก ในสายตากู ยกเว้นเรื่องงาน กูไม่เคยเห็นมึงโตสักอย่าง ถามจริง ถ้ากฤชไม่กลับมามึงจะทำไง”

“มันต้องกลับมาดิ กูรอมันอยู่นี่”

“กลับมาแล้วก็ทำตัวให้มันดี ๆ หน่อยเถอะ ที่กูเตือนเพราะอะไร ไหนตอบซิคุณหนู กูที่เลี้ยงมึงมาตั้งแต่เข้าโรงเรียนประจำจนมีผัวเนี่ย”

“เพราะเป็นห่วง กูรู้น่าว่ามึงหวังดี มึงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของกู นอกจากมึงก็มีแค่กฤชกับพ่อนั่นแหละที่รักกูได้ขนาดนี้ ไม่ได้ตั้งใจจะเป็นคนแย่ให้เกลียดกันนี่ แต่บางทีมันก็เผลอ”

ภูดิศเอามือหนา ๆ มาผลักหัวให้ผมไถลไปกับผืนทรายเบา ๆ “ถ้าอย่างนั้นก็เพลา ๆ เรื่องดื้อบ้าง โยเยไปเสียทุกเรื่อง น้องมันก็เหนื่อย”

“เหนื่อยอะไร อยู่กับกูสบายจะตายชัก ไม่เจ้าชู้ ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่”

“ยังจะเถียงอีก ไม่นับเรื่องขี้เถียง ฟอร์มเยอะ กับเอาแต่ใจไปด้วยล่ะ”

“ไม่เคยเหอะ”

“ผิดอะไรก็ไม่เคยยอมรับ ดีแต่แถ ดีแต่อ้อน เรื่องพี่ตุลย์ตอนนั้น พอเขาไม่อยู่ล่ะหงอ ได้ทีกลับมาง้อ ยังมีหน้าไปงอนมันนะ”

“ก็มันทิ้งกู กูเหงานะ คิดถึงด้วย มึงเองก็บอกกูเองให้ว่าให้ปล่อยมันไปก่อน ทำไมตอนนี้มาโทษกันวะ”

“ตะวัน” ไอ้พอร์ชเรียกเสียงเนือย ๆ “มึงคิดว่าถ้ามึงเป็นแบบนี้กฤชมันจะทนได้ตลอดไปเหรอวะ จากใจจริงเลย มึงไม่รู้เหรอว่ามึงมีข้อเสียอะไรบ้าง”

“กูก็เอาใจมันคืนแล้วไง มึงก็เห็นว่ากูอ้อนกฤชมากกว่าใคร ๆ แถมยังทนเรื่องที่ไม่คิดว่าจะทนให้คนอื่นอีก”

“เซ็กซ์อะนะ”

“มันเจ็บนะโว้ย”

“แล้วเสร็จไหม ไอ้เหี้ย เรื่องนี้ได้ทั้งคู่ ยังมีหน้ายกมาเป็นความดีความชอบของตัวเองอีก ไอ้หน้าด้าน”

“พ่อมึงสิ มึงยอมให้กูกดบ้างไหมล่ะ” ว่าพลางพลิกตัวขึ้นคร่อมไอ้พอร์ช ภูดิศหัวเราะ ผลักผมกลับกลิ้งกันไปมาบนทราย สุดท้ายก็เป็นผมที่นอนพังพาบโดนมือใหญ่รวบเอาไว้ทั้งสองข้าง เหนื่อยหอบพักใหญ่ ตัวเหนียว ๆ ดูดทรายติดจนมอมแมมไปหมด

“ไอ้กาก”

“มึงตัวใหญ่กว่าเฉย ๆ หรอก”

“หึ..” ภูดิศหัวเราะ พักเดียวก็กลิ้งตัวลง ผมลุกขึ้นนั่ง ปัดทรายบบนตัวออก พวกไอ้โน่ส่งเสียงเรียกพอดี เมื่อหันกลับไปก็เห็นเด็กหนุ่มตัวใหญ่ยืนกัดฟันกรอดเบื้องหลัง

“เด็กมึงขี้หึงน่าดู”

“ก็ดี” ผมว่า ยกมุมปากขึ้นยิ้มหนึ่งข้าง ยักคิ้วให้ไอ้พอร์ชอย่างไม่ยี่หระ “กูชอบ”






ดวงตะวันตกดินเมื่อเวลาผ่านไป ผมรู้สึกแสบยิบ ๆ ตลอดทั้งตัวจนถึงหน้า เล่นน้ำกับพวกไอ้โน่ ไอ้พอร์ช ไอ้ดิน โดยที่กฤชอาสาเฝ้าทรัพย์สินไว้ให้จนเหนื่อยหมดแรง เมื่อขึ้นฝั่งมาก็ทิ้งตัวลงบนเสื่อ กลิ้งไปหยิบน้ำแข็งจากกระติกเข้าปาก

“หนาวชะมัด”

ผมว่า กระถดตัวขึ้นไปนอนบนตักกว้างของเด็กหนุ่ม กฤชนิ่งเงียบ ไม่ถอยหนีแต่ก็ไม่มีรอยยิ้ม อย่าบอกนะว่ายังโกรธไม่หาย

“เป็นไร” ว่าพลางยกมือขึ้นเกาคาง สัตวแพทย์หนุ่มเบือนหน้าหนีเล็กน้อยไม่สบตาผมที่นอนแอ้งแม้งอยู่ เสื้อกล้ามสีขาวบางแนบไปกับลำตัว เมื่อเปียกน้ำก็ยิ่งแนบผิวไปมากกว่าเก่า เขาทอดสายตามอง พักเดียวก็ผินหน้าไปทางอื่น “หนาวจัง พาไปอาบน้ำหน่อย”

“ไปสิครับ เดี๋ยวผมรอตรงนี้” กฤชว่า เอนตัวไปด้านหลัง ไอ้พอร์ช ไอ้โน่ กับไอ้ดินพากันขึ้นจากน้ำแล้ว ไล่ผมไปอาบน้ำอีกคน กลัวว่าถ้าดึกครัวของโรงแรมจะปิด

“มีแสดงควงไฟตอนสองทุ่มด้วย” บดินทร์ว่า ผมเลยลุกขึ้นไปอาบน้ำคนเดียวในที่สุด






ร้านอาหารของรีสอร์ทตั้งอยู่ริมทะเล มีลมพัดโกรกจนผมที่สระมาใหม่เหนียวเหนอะไปด้วยไอของน้ำเค็ม อาหารทะเลจำนวนมากพอสำหรับผู้ชายห้าคน และสี่จากทั้งหมดนั้นกำลังหิวโฮกตั้งวางในเวลาไม่นานนัก กลุ่มผมได้รับบริการดีเป็นพิเศษเพราะเป็นแขกที่เจ้าของรีสอร์ทโทรมากำชับแล้วว่าให้ดูแลดี ๆ เนื้อปูสดใหม่ กุ้งตัวใหญ่เนื้อหวานจึงทยอยกันมาตั้งเรียงรายจนเต็มโต๊ะ
กฤชนั่งริมนอก สละให้ผมนั่งติดฝั่งที่เป็นชายทะเล เขาสวมเสื้อยืดขนาดพอดีตัวกับกางเกงเล กล้ามเนื้อแน่นตึงกับผิวสีน้ำผึ้งชวนมองสะดุดตา ฝรั่งหลายคนมองมา โดยเฉพาะผู้หญิง ทำตาวิบวับส่งมาให้แฟนผมไม่กระดากอาย

“แกะปูให้หน่อย”

ผมวางปูนึ่งตัวโตที่ทุบกระดองจนทานง่ายให้กฤช ชายหนุ่มไม่พูด แต่ก้มหน้าใช้ส้อมเขี่ยส่วนเนื้อใส่จานผมว่าง่าย หน้าตายังนิ่งเรียบเหมือนตอนมาถึงใหม่ ๆ

“สั่งเบียร์มากินได้ไหม”

“เอาดิ” บดินทร์รีบสมทบ กฤชเหลือบตามองผมแต่แค่นิดเดียว ก่อนการแสดงจะเริ่ม เบียร์ขวดเย็น ๆ ยกมาเสิร์ฟหลังจากไอ้พอร์ชหันไปเรียกบริกร ถือกันคนละแก้ว จิบไปด้วยระหว่างดู

“โคตรเจ๋ง”

ไฟสีส้มหมุนควงที่ปลายกระบอง สวยงามในยามราตรีที่พระจันทร์ไม่ส่องแสง วิ่งวนเป็นวงกลม ร่ายรำไปในท่วงท่าต่าง ๆ งดงาม ผมขยับเก้าอี้ไปชิดกฤช ใช้ความมืดเพื่อเบียงตัวเข้าพิงอกกว้าง แสงรำไรจากดวงไฟเห็นแววตาล้อเลียนจากไอ้พอร์ชแต่ผมไม่สน นาทีนี้ไออุ่นของคนรักเป็นสิ่งที่โหยหาที่สุด

กฤชเวลาโกรธนี่ผมรู้สึกหนาว ๆ ในอกยังไงชอบกล เหมือนถูกทิ้งไว้บนภูเขาน้ำแข็ง หาทางลงไม่ได้

“การแสดงจะจบแล้วครับ” เสียงกระซิบดังชิดหู ชั่วจังหวะนั้นผมรู้สึกอยากอยู่ในอ้อมแขนของกฤชให้มากกว่านี้แต่ก็ยอมผละออก ไฟนีออนเปิดขึ้น เราก็นั่งหลังตรงบนเก้าอี้ของตัวเอง เพียงแต่เก้าอี้ของผมมันชิดเด็กหนุ่มมากเกินไปเท่านั้น

“กูเห็นนะ”

ไอ้พอร์ชบุ้ยปาก ผมยกนิ้วกลางให้มัน เหลือบไปมองโต๊ะด้านหลังเห็นจ้องกฤชอีกแล้ว

“ไอ้พอร์ช แลกที่กับกฤชหน่อย”

“อะไรวะ”

“เออน่า อยากมองหน้ากฤชตอนกินข้าว เห็นมึงแล้วแดกไม่ลง”

“อยากนั่งใกล้กูก็บอก”

ผมเบ้ปาก แต่ขี้เกียจจะเถียง กฤชทำหน้าอึดอัดเล็กน้อยแต่ก็ยอมลุกเปลี่ยนที่ สาวเจ้าทำหน้าเซ็งอย่างเห็นได้ชัด แต่ใครจะสน นี่แฟนผม ไม่ใช่อาหารตาของใครนี่หว่า

“เป็นไรวะ” ภูดิศกระซิบถาม ผมก้มลงกินเนื้อปูที่กฤชแกะให้ พักเดียวมันก็หัวเราะออกมาเอง กระหยิ่มยิ้มย่องมองเลยไปด้านหลังที่สบตากับสาวฝรั่ง 

รู้มาก แสนรู้ รู้ดี

“ก็ว่า...”

ภูดิศทำเสียงหัวเราะกวนประสาท กฤชเงยหน้าขึ้นมองผมสลับกับพอร์ช พักเดียวก็ขอตัวไปล้างมือ ผมพยักหน้า แต่พอเห็นผู้หญิงโต๊ะถัดไปลุกขึ้นบ้างก็วางช้อนส้อมลงแทบไม่ทัน ปีนข้ามไอ้พอร์ชวิ่งตามกฤชไปที่ห้องน้ำ แซงหน้าสาวฝรั่งไปคว้าหัวไหล่โต ๆ ของคนรักไว้ทันอย่างฉิวเฉียด กฤชเลิกคิ้วขึ้น วินาทีถัดจากนั้นผมก็กดมันชิดกำแพง ยืดตัวไปกดจูบหนัก ๆ ที่ริมฝีปากหยักนั่นไม่ขยับไปไหน

กฤชแน่นิ่งไป วางมือบนสะโพกผม จูบกลับเล็กน้อยแล้วเบี่ยงตัวออก

“เป็นอะไร”

ผมไม่ตอบ แต่วางหน้าผากลงบนบ่า กอดเอวหนาไว้ไม่ยอมปล่อย กฤชไม่กอดผมกลับ แต่ใช้จมูกไซ้บนเรือนผมเบา ๆ

“กอดหน่อย”

“ผมยังไม่ล้างมือเลย ถ้ากอดหนึ่งเดี๋ยวจะเลอะเทอะ”

“ช่างมันเถอะน่า”

เวลาแบบนี้ยังจะคิดถึงเรื่องนั้นอีกหรือไง ผมพร่ำบอก วอนขอ จะใช้คำว่าอะไรก็ได้ แต่อยากให้กฤชกอด ที่นี่ เดี๋ยวนี้ ตอนนี้ กระทั่งมือใหญ่วาดมาโอบรอบเอว ก็เผลอร้องไห้ออกมาจนได้ ความรู้สึกในส่วนลึก คำพูดของไอ้พอร์ช ความเย็นชาของกฤช ผมรับรู้ทุกอย่าง ถึงจะทำเป็นนิ่งเฉยแต่จริง ๆ แล้วก็หวั่นไหวหวาดกลัวไปเสียหมด

“อย่าทิ้งฉันนะ ถ้าเจอคนที่ดีกว่าก็อย่าทิ้งฉันนะ”

“ผมไม่ได้ทิ้งเสียหน่อย แค่จะมาล้างมือเอง”

“กฤชเบื่อฉันไหม” ผมถาม แม้จะดูงี่เง่าแต่ก็อยากถามให้มั่นใจอีกสักครั้ง ผมมันแย่ ทั้งพูดยาก เอาแต่ใจ เถียงคำไม่ตกฟาก แถมยังไม่เคยทำตัวให้ชื่นใจสักอย่าง แต่มันก็เลิกไม่ได้ ยิ่งกับกฤช ยิ่งอยากถูกตามใจ ถึงจะดุว่าก็ไม่เป็นไร ห้ามนั่นนี่สารพัด แต่ผมก็อยากให้กฤชทั้งหวงและห่วงตัวเองไปตลอด

ไม่รู้ว่าที่ทำลงไปน่าเบื่อแค่ไหน
กฤชจะทนผมได้ไปตลอดหรือเปล่า


“เบื่อมากครับ โดยเฉพาะเวลาพูดไม่รู้ฟัง”

“กฤชชช”

“แต่ผมไม่เคยคิดจะทิ้งหนึ่งหรอก ถึงโกรธแค่ไหนก็เถอะ เพราะฉะนั้นเลิกร้องไห้ได้แล้ว เมาอีกแล้วใช่ไหม”

“ไม่ได้เมา” ผมเถียง เผลอเถียงไปอีกแล้ว

“ไม่ได้เมาก็เช็ดน้ำตาแล้วกลับไปรอที่โต๊ะ ผมล้างมือเสร็จแล้วจะตามไป ไม่หนีขึ้นฝั่งไปหรอกครับ”

“มันไม่ใช่เวลาจะมากวนประสาทนะ” ผมเริ่มดุ “อยากคุยกับผู้หญิงคนนั้นหรือไง”

“ผู้หญิง?”

“ฝรั่งฝั่งตรงข้าม”

“โธ่ หนึ่งตะวัน” คนมือเลอะเอามือมายีหัวผม หัวเราะออกมาด้วย ตลกนักหรือไง น้ำตากูยังไม่แห้งเลยไอ้เด็กเวร “หึงเหรอครับ”

“เปล่า” ผมปฏิเสธเสียงแข็ง ตามด้วยอ่อยลงในทีหลัง “แค่ไม่ชอบ”

“แล้วทีตัวเองเล่นกับคุณพอร์ชแบบนั้นคิดบ้างหรือเปล่าว่าผมรู้สึกยังไง”

“ไม่มีอะไรเสียหน่อย”

“ก็รู้ว่าไม่มี แต่ไม่ชอบ คนรักของเรา เราก็อยากเก็บไว้กอด เก็บไว้มองคนเดียวใช่ไหมครับ หนึ่งน่ะ ถ้าคิดถึงใจผมบ้างผมก็ไม่งอนแบบนี้หรอก”

ผมพยักหน้า สบตาสีดำสนิทคู่นั้นแน่นิ่ง

“แล้วหายงอนหรือยัง”

“เรื่องคุณพอร์ชน่ะ ผมก็พอเข้าใจได้อยู่หรอก” เสียงทุ้มเอ่ยราบเรียบ จริงจัง ไม่มีวี่แววของการหยอกล้อปรากฏอยู่ “แต่เสื้อผ้าแบบนั้นไม่ชอบเลย จะใส่ไปโชว์ใครที่ไหน เก็บไว้ให้ผมดูคนเดียวไม่ได้เหรอ”

“ก็ใส่ให้นายดูนั่นแหละ” งุบงิบตอบในลำคอ แต่ก็เรียกรอยยิ้มของอีกฝ่ายได้มากขึ้นนิดหน่อย

“คนอื่นเห็นด้วย ผมก็หวงนะ”

“รู้แล้วน่า”

“ต่อไปนี้จะใส่หรือเปล่า”

“เดี๋ยวกลับบังกะโลไปเผาทิ้งเลย” ผมตอบด้วยสีหน้าจริงจัง คราวนี้กฤชเลยยอมฉีกยิ้มเต็ม ๆ หน้า มือขาววางลงบนใบหน้าหล่อเหลา เคราคร้ามคมเขียวกว่าปกติเล็กน้อย ครั้งสุดท้ายที่โกนก็เมื่อสองวันก่อน กฤชนอนหลับตาพริ้มบนตัก ส่วนผมค่อย ๆ ลากใบมีดโกนผ่านลำคอ สันกราม และใต้จมูกช้า ๆ

กฤชเซ็กซี่เสมอไม่ว่าจะเป็นตอนมีหนวดหรือไม่ รูปร่างสูงใหญ่ กล้ามเนื้อแน่นตึงแบบนี้ถูกใจต่างชาตินัก

ผมขยับตัวเข้าใกล้คางคมสันมากขึ้น กระทั่งรู้สึกสาก ๆ ที่ริมฝีปาก ก็กดจูบไปซ้ำ ๆ หลายครั้งแต่ยังคลอเคลียไม่ห่างไปไหน

“กฤช กลับห้องกันไหม”

“ตั้งแต่สองทุ่มเลยเหรอครับ”

“อือ” ผมกระซิบ “แล้วไม่ต้องไปเที่ยวกับไอ้พวกนั้นหรอก เรายังไม่ฮันนีมูนกันเลยไม่ใช่เหรอ”

“ผมไม่ได้เตรียมเจลมานะ ต้องออกไปซื้อที่เซเว่นนอกรีสอร์ทหรือเปล่า ตอนแรกเข้าใจว่าไม่น่าจะไกลมากน่ะครับ”

ผมส่ายหน้า จูบอีกครั้งที่ปลายคาง ทำตาหวานมองอีกฝ่ายอย่างเว้าวอน “ฉันเอามา”

“พูดจริง?”

“จะโกหกทำไม กลับห้องเถอะ น่า...อย่าลีลา”

“อ้อนจังเลย ไม่เจ็บแล้วหรือไง”

เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง เด็กหนุ่มก็ทำตาเป็นประกายวาววับ ผมกดปลายนิ้วลงบนอกที่นูนขึ้นมาเล็กน้อย พอกฤชใส่เสื้อคอวีแบบนี้แล้วน่าฟัดชะมัดยาด

“เจ็บก็ช่างมัน อยากกอดมากกว่า”

เสียงหัวเราะดังขึ้นในลำคอ เด็กหนุ่มก้มลงมาจูบที่ปาก ไม่ลึกซึ้งแต่ใช้คมเขี้ยวงับซ้ำ ๆ มือใหญ่เลื้อยลงมาที่สะโพก ลูบไปมาก่อนบีบเบา ๆ ให้ผมดันตัวเข้าหา

รอยยิ้มของกฤชเจ้าเล่ห์ เลิกราที่จะถามนั่นนี่ให้หงุดหงิดใจ โอบมือกอดเอวผมพาเดินออกไปด้านหลังร้านอาหารที่มีทางเชื่อมกลับไปบังกะโลเล็ก ๆ ริมหาด

เจอกันอีกทีพรุ่งนี้เช้าว่ะพวกมึง

ผมหมายถึง...ถ้าไม่ถึงขั้นที่ไอ้กฤชต้องออกมายกถ้วยข้าวต้มเข้าไปหยอดในห้องพักอะนะ!



END


เข็นออกมาแล้วค่ะ ตอนพิเศษตอนที่สอง กับเปิดประเด็นคนรักของพอร์ชไว้นิดหน่อยพอเป็นกษัย ตอนนี้เปิดจองนิยายแล้ว สองเดือนเต็ม ๆ เลย ฮรือออ สำหรับรายละเอียดเข้าไปอ่านได้ที่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48083.0
นะคะ
ตอนนี้เป็นตอนซน ๆ ของหนึ่งตะวัน กับพอร์ชได้ออกมาพูดนิด ๆ หน่อย ๆ เป็นการส่งท้าย ต่อจากนี้, นาน ๆ ที, จนกว่าฟ้าจะมีเวลา อาจได้เขียนตอนพิเศษสั้น ๆ ลงในเพจเหมือนเรื่องอื่น ๆ ขอบคุณมาก ๆ ที่ติดตามกันมาจนถึงตอนนี้
สำหรับเรื่องหน้าคิดพล็อตไว้แล้ว อยากจะแต่งแนวฮา ๆ เลว ๆ เกรียน ๆ สักเรื่อง ไม่รู้จะรอดมั้ยยยย แต่คงต้องสักพักใหญ่ ๆ เลยค่ะ ช่วงไฟกำลังมอดไหม้ หวังว่าจะกลับมาฮึดในเร็ววัน
ขอบคุณทุกกำลังใจ คำติชม และการแวะมาเยี่ยมเยียนของทุกคน ไว้เจอกันในโอกาสหน้านะคะ
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Malimaru ที่ 01-08-2015 21:19:35
ขอบคุณมากค่ะสำหรับนิยายเรื่องนี้...
น่ารักจนหยดสุดท้ายเลย

เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
ขอให้มีไฟกลับมาเขียนนิยายเรื่องหน้าให้ทุกๆคนได้มีความสุขกันอีกครั้งนะคะ  :pig4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 01-08-2015 21:25:33
ว่าแต่กฤชหึงพี่หนึ่งก็ใช่ย่อย   ยายแหม่มนั่นรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำเพราะห้องเสียหรือเปล่าคุณหนึ่ง   ถึงกับลนลานเชียว

พอร์ชกับแฟน   ไอ้เรารึก็ตาโตจ้องมโนพอร์ช-โน่แล้วนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 01-08-2015 21:34:20
นายน้อยโชคดีที่สุดที่มีเพื่อนอย่างพอร์ชและแฟนอย่างกฤช
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 01-08-2015 21:45:43
มีแฟนอายุมากกว่าแต่ยังทำตัวเป็นเด็กๆ แก่นเซี้ยว แถมยังพยศเล็กๆ แบบนี้ก็ต้องทำใจหน่อยนะคะกฤช >< แต่จะว่าไปแล้ว บางครั้งคุณหนึ่งก็น่าเคืองอย่างที่กฤชว่าจริงๆ นั่นล่ะเน้ออ.. :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 01-08-2015 21:55:20
ขี้หึงพอกัน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 01-08-2015 21:58:43
น่ารักก ซึนได้อย่างน่ารักจริงๆหนึ่งตะวัน
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 01-08-2015 22:06:22
หนึ่งขี้อ่อย หรือกฤชกันแน่น่าาา
พอร์ชมีคนที่รักแล้วด้วย น่าลุ้นจัง
ทะเลเกือบจะไม่หวานละ เพราะการหวงๆ
แต่ว่าในที่สุด...ก็หวานๆและร้อนแรง หุหุ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: kukkikkooka ที่ 01-08-2015 22:07:29
คุณหนึ่งน่าตีให้ก้นลายจริงๆเชียวววววว  :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 01-08-2015 22:20:02
นายน้อยเองก็ขี้หึงไม่แพ้กฤชหรอกนะ
หวังว่าจะลุกขึ้นมาเที่ยวต่อพรุ่งนี้ได้นะนายน้อย เตรียมพร้อมมาดีจริงๆ :z1:

 :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 01-08-2015 22:20:52
ยังไงซะก็ต้องไว้ลายหนึ่งตะวันบ้าง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 01-08-2015 22:21:48
พี่หนึ่งซนมากกกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 01-08-2015 22:22:09
นั่นแน่ มีแอบเผยชื่อคนรักพอร์ชมาแล้ว
รอเรื่องใหม่เลยดีกว่า ฮ่าๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 01-08-2015 22:42:04
ตอนพิเศษทั้งสองตอนที่ผ่านมา พี่หนึ่งเป็นคนชวนทั้งนั้น?
ไหนบ่นว่าเจ็บ ไหนบ่นว่าต้องยอม
นี่ขนาดว่าเจ็บ ชวนยิกๆ มีเตรียมเจลมาเอง พร้อม! ฮ่าๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Memindbucker ที่ 01-08-2015 22:57:31
ชอบคู่นี้มากเลย พี่หนึ่งนี่เด็กน้อยยังไงก็เด็กน้อยยังงั้น แต่พี่หนึ่งก็รักกฤชแค่คนเดียว
น่ารักกกกกกกกก อยากให้มีตอนต่อไปเรื่อยๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 01-08-2015 23:03:05
 :o8: สองคนนี้ขี้หึงพอกันเลย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 01-08-2015 23:35:46
คุณหนึ่งถึงกับพกมาเองเลย หว่าวววว~
โอยยยยย น่าระกอะไรขนาดนี้ หงากกกกก
เขินแรงมาก คุณหนึ่งก็อ่อนไหวกับเรื่องนุ้งกฤชจริงๆ เค้ารักของเค้าอะโนะ
อยากรู้เรื่องของพอร์ชเลยยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 01-08-2015 23:40:05
คุณหนึ่งดื้อ และเอาแต่ใจ
แต่นายกฤชก็รักของเขาแหละ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: เก้าแต้ม ที่ 01-08-2015 23:44:20
คุณหนึ่งนี่เหมาะกับเพลง ปากดี ขี้เหงา เอาแต่ใจ ปต่ก็น่ารักดี
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 02-08-2015 00:04:17
น่ารักค่ะ ขำคุณหนึ่ง ดื้อได้ไม่ตลอดหรอก เพราะขี้หวงแฟนมากเหมือนกัน
อ่านตอนแรกๆ แอบหงุดหงิดที่คุณหนึ่งไม่ตามใจกฤชบ้างเลย ก็บอกว่าไม่ชอบๆ ยังจะทำ
แต่พออ่านเหตุผล อืม เขาก็อยากดื้อ ให้ใส่ใจ ให้หวง ให้ห่วงงี้ตลอด เด็กน้อยจริงๆ
กฤชโตขึ้นมากเหมือนกัน หึง แต่ยังคุมตัวเองได้ ส่วนคุณหนึ่งวิ่งปรู้ดดดดไปจูบกันซีนสาวฝรั่งค่า
ฮาไปไหน

ขอบคุณค่ะ รอเรื่องใหม่นะคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 02-08-2015 00:05:30
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: QXanth139 ที่ 02-08-2015 00:28:12
เรื่องขี้หึงนี่พอกันทั้งคู่
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 02-08-2015 00:46:50
ถึงใกล้จะสามสิบเเต่นางก็ยังเหมือนเด็กน้อยอยู่ดี 5555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 02-08-2015 01:17:12
ดื้อที่หนึ่งสมชื่อเลยจริงๆ ดีนะที่อ้อนเก่งที่หนึ่งด้วย รอดไป 5555555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 02-08-2015 03:50:09
ร้ายนักนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 02-08-2015 07:46:15
เดี๋ยวนี้พี่หนึ่งเค้าชวนกอดตลอดนะ อิอิ

รอไฟคนเขียนกลับมาลุกโซนจ้า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 02-08-2015 10:58:03
นั้นแน่ คุณหนึ่งนิ อยากให้กฤชเห็นชุดsexyก็บอกกันดีๆสิ ทำกฤชหึงอีกแล้ว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Mengjie_JJ ที่ 02-08-2015 12:21:50
ขอบคุณค่ะ สำหรับนิยายเรื่องนี้ ละมุนดีค่ะ

ช่วงนึงแอบนอยด์ คุณหนึ่ง แต่จบแฮปปี้ มีความสุขค่ะ

ถ้ามีเวลาเขียนเรื่องดีๆมาให้อ่านอีกนะคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: alternative ที่ 02-08-2015 12:49:02
หนึ่งเซี้ยวมาก น่ารักน่าฟัด

กฤชยังคงขี้หึง ขี้หวงเสมอต้นเสมอปลาย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 02-08-2015 13:16:57
จะหวานกันเกินไปแล้ว  :o8: :-[ อิจฉาน๊าาาาาา  :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 02-08-2015 14:41:07
คุณหนึ่งนี่น่าตีจริงๆ เป็นเด็กเหมือนที่พ่อพอร์ชบอกเลย 555
กฤชรักแล้วก็ยอมๆไปเถอะ คราวหน้าไปฮันนีมูนหวานๆกันสองคนนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: ender_m ที่ 02-08-2015 19:58:14
เปิดจองแล้ว หรือไม่ต้องอ่านรอในเล่มเลยดี อะหรือไม่ดี หึหึ

ปล. ดีใจที่จะเขียนเรื่องฮาและเกรียนนะ เครียดหลายเรื่องแล้วโนะๆ
ปล.2 ช่วยจุดไฟฝุดๆๆ พัดๆๆๆ โหมเลย ฟิ้วววว
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 02-08-2015 21:19:31
หวานกันจริ๊งงงง มดไต่ขึ้นจอหมดละ
อ่านไปบิดไป กฤชนี่น่ารักเสมอต้นเสมอปลาย ชอบอ่ะ รักนะ 55555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: evz ที่ 03-08-2015 12:43:05
ทีมนายน้อยนะคะ แต่ตอนนี้แอบสงสารกฤช นายน้อยดื้อจริงๆ5555
นายน้อยนี่ก็นะ พูดไม่ฟังแต่แรกพอกฤชหึง กฤชงอน เย็นๆใส่ สุดท้ายตัวเองต้องมาร้งไห้เอง
เอ็นดูนะคะนายน้อย แต่แอบหมั่นไส้นิดๆ ตัวเองทำไรไม่ค่อยนึกถึงจิตใจกฤชเท่าไหร่
แต่สาวมองกฤชนิดเดียวนี่ทนไม่ได้เลยยยย 5555
แค่เชื่อฟังกฤชมากกว่านี้ กฤชก็ไปไหนไม่รอดละค่ะะะะ

ตอนนี้แอบมีเปรยๆถึงรักแรกรักเดียวของพอร์ช
ตอนแรกแอบเชียร์ให้ได้กับเพื่อนในกลุ่มสักคน สรุปเป็นคนนอกแก๊งเหรอคะเนี่ยยย
อยากอ่านเรื่องพอร์ชด้วย จะรอนะคะะะะะะ
ขอบคุณคนเขียนสำหรับนิยายน่ารักขำขันปนเศร้าเคช้าน้ำตาเรื่องนี้มากๆค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: paenggiz ที่ 03-08-2015 15:05:49
อรั้ยยยย ร้ากกกกกกกกกกกกกกจังเลยยย คุณหนึ่งน่าร้ากกกกก แอบอยากอ่านเรื่องของพอชเต็มเรื่องจังงงง เป็นแค่ตอนสั้นหรอเนี้ย แงงๆๆ รอติดตามผลงานต่อไปนะฮะะะะ เยิฟฟ
 :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 03-08-2015 16:28:08
นายน้อยเซี้ยวจริงเชียว
ต้องให้กฤชทำโทษสัก 3 ยก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 03-08-2015 19:39:50
ฉากที่บังกะโลหายไปไหนแล้วคะะะะะะะะะะะะ

 :laugh:


คุณหนึ่งนี่แสนซนจังเลยค่ะ
ว่าแต่ไม่คิดว่าพี่พอร์ชจะปักใจกับใครแล้วแบบนี้ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

อุตส่าห์เต๊าะมาตั้งแต่โผล่ในเรื่องแล้วแท้ๆ ฮรึกกก ;___;

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: lahlunla ที่ 04-08-2015 09:28:26
ยั่วอีกเยอะๆ เลยพี่ตะวัน
ช๊อบ ชอบ o18
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: manowdino ที่ 04-08-2015 18:20:41
 สนุกมากค่าาา ขอบคุณคนเขียนนะคะ
แต่งเรื่องราวดีๆ55
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: loveromance ที่ 04-08-2015 23:56:07
หนึ่งตะวันน่ารักกกกก เจ้าวางแผนให้เขามารัก กฤชก็ช่างเอาใจ ถึงจะมีดราม่าแต่ก็ไม่เยอะนัก ชอบจังเลยค่ะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 05-08-2015 02:55:44
อ่านจบแล้วประทับใจมากค่ะ  o13
เราชอบที่นักเขียนปูเรื่องตั้งแต่เริ่มต้น ทุกอย่างมีเหตุมีผล
เรื่องนี้ดราม่าหน่วงๆ แบบรักกันแต่อยู่ด้วยกันไม่ได้
เป็นอะไรที่ประทับใจนะคะ ถือว่าเหตุผลใช้ได้เลย
คุณหนึ่งเองก็ร้ายไม่เบา ชอบที่เป็นแบบนี้มาก
พออ่านคำบรรยายคุณหนึ่ง ก็นึกถึงคนๆนึงขึ้นมาเลยค่ะ
ดีใจจริงๆนะคะที่ได้มาอ่านเรื่องนี้ ขอบคุณมากๆที่รังสรรค์เรื่องนี้ขึ้นมา
รู้สึกเสียใจที่ตอนยังไม่จบไม่ได้อ่าน แต่ถึงจบแล้วก็ยังสนุก อุ่นๆในอกอยู่ดีค่ะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 05-08-2015 16:32:12
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: pp_psj ที่ 05-08-2015 21:25:06
โอ๊ย หนึ่งตะวันนะ หนึ่งตะวัน ยั่วตลอดๆ  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 06-08-2015 21:56:24
ตอนมาม่า นี่ก็ทำเราน้ำตาหยดติ๋งๆเหมือนกันน๊า    แต่ว่ามีตอนพิเศษมาหวานๆก็พอให้อภัยค่ะ  ^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: cartoons ที่ 06-08-2015 22:39:49
 :hao7: อร๊ายยยยย ชอบๆๆๆๆ แบบไม่หวือหวา แต่อบอุ่น ชอบมากมายเลยอ่าาาาาา ชอบทุกเรื่องเลย ไปตามอ่านเรื่องอื่นก่อน อิอิ

ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ น่ารักทั้ง คุณกฤช คุณหนึ่ง และผองเพื่อน ^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: after.day ที่ 07-08-2015 01:58:23
น่ารักกก คุณหนึ่งนี่แซ่บขึ้นเยอะเลยนะคะ ยิ่งแก่ยิ่งแซ่บสินะ
ืทำเอาโผเด็กนี่ควันออกหู ถถถถถถถถถถถ
มันเขี้ยวจริง ๆ ค่ะ อยากจะกัดให้ฟันจม

ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ นะคะ รอตอนต่อไปน้า คิดถึงงงงง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 08-08-2015 13:05:41
น่ารักฟรุ้งฟริ้งเบยยยยย :heaven :heaven :heaven :impress2: :impress2: :impress2: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: mymicky ที่ 08-08-2015 14:54:45

 :L2: พอรู้ว่าเรื่องนี้ ใครแต่ง ก็ไม่รีรอที่จะเปิดเข้ามาอ่านเลยค่ะ ไม่ผิดหวัง ภาษาไหลลื่น ดีสมราคา ... สำหรับเรื่องนี้ เราชอบที่มันเหมือนชีวิตจริงของคนที่รักเพศเดียวกัน "นายเอกเป็นเกย์" ง่ายๆ แต่อาศัยความเข้าใจจากคนรอบข้าง การพิสูจน์ตัวเองให้คนอื่นมั่นใจในการใช้ชีวิต ชอบค่ะ  :mew1:

เป็นกำลังใจให้กับเรื่องใหม่ด้วยนะคะ  :bye2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: sunipum ที่ 09-08-2015 18:20:35
อ่านรวดเดียวจบเลยคะ มีครบทุกรสชาติจริงๆ  ช่วงที่มีปัญหากัน อ่านแล้วแบบน้ำตาซึมในหลายตอนเลยละ  แต่ก็มีทั้งหวาน อ้อนๆ น่ารักทั้งคู่อ่ะคะ  ขอบคุณนะคะ^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 09-08-2015 21:40:39
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 10-08-2015 19:00:32
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 10-08-2015 20:28:18
สนุกสุดๆ ชอบอ่ะ รักมั่นคงมากๆๆๆ นู๋หนึ่งน่าฟัดสุดๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: DREAM COME TRUE ที่ 11-08-2015 18:04:42
สนุกมากกกกก
ชอบมากครับ
สมกับเป็นนักเขียนในดวงใจเลย
ชอบผลงานทุกเรื่องเลยครับ
สำนวนดี กินขาด กินใจ เนื้อเรื่องมีความสนุก

เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่สนุกมากครับ
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆครับ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: duckka ที่ 13-08-2015 19:15:52
อ่านรวดเดียวจบเลย คุณหนึ่งน่ารัก ว่าแล้ว
กฤชต้องตกหลุมรักดีนะที่รู้ตัวเร็ว แอบมีหน่วง
ครบทุกรสเลย ดราม่านิดๆ เรื่องไปเร็วมากไม่
ยืดยาว ขอบอกเลยว่าเสียดายถ้าพลาดเรื่องนี้
ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: litlittledragon ที่ 15-08-2015 11:45:25
พึ่งได้อ่าน หนึ่งตะวันช่างเจ้าเล่ห์ แต่เพื่อนพอร์ชเจ้าเล่ห์กว่า
ห่างกันไปสามปี ดีที่ยังหวนกลับมาใหม่ได้ ถ้าต่อกันไม่ติดแล้ว
ท่าทางจะช้ำมากกว่านี้เยอะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Rhythm ที่ 18-08-2015 20:51:57
ยกนิ้ว  o13 ให้พี่หนึ่ง ชวนกฤชกลับห้องแต่หัววันเลยน้าาา  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: naamsomm ที่ 25-08-2015 16:57:21
เพิ่งได้รู้จักเรื่องนี้
น่ารักมากๆๆๆค่ะเรื่องนี้
อบอุ่นมากๆๆๆๆ
กฤชหยอดตลอดๆๆๆๆ
จะไม่ให้นายน้อยแอบชอบแอบรักก่อนได้ไง
ชอบที่นายน้อยแผนเยอะตลอดๆๆ

หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Ningg.Destiny ที่ 29-08-2015 10:03:47
ขอกฤชกลับบ้านถุงนึงค่ะ!!!!!!!!!
จะหาแบบนี้ได้ที่ไหน แกรักใครรักจริงมากกฤช
คุณหนึ่งโคตรโชคดีเลย จริงๆ นะ
นึกถึงตอนแรกๆ ที่กฤชโดนคุณหนึ่งปั่นหัว
โดยมีโจ้เป็นลูกสมุน เป่าหูกฤชอีก
แล้วแบบนี้กฤชจะไปไหนรอด

แต่ตอนที่ไม่เข้าใจกันเป็นอะไรที่หน่วงมาก
กฤชรับแรงกดดันเยอะ พี่ตุลย์รวยกว่า เหมาะสมกว่า
หนึ่งอยากได้อะไรก็หามาให้ได้หมด
เราเป็นกฤชเราก็โคตรเจียมตัวเลยนะ
พอร์ชนี่ตัวดีเลย โกรธไม่ลงจริงๆ วางแผนทุกอย่าง
ที่ถ้า 3 ปีที่ผ่านมากฤชเผลอใจไปหาสาวน่ารักๆ
คุณหนึ่งเป็นม่ายได้เลยนะยะ

สุดท้ายอยากบอกคุณเวสต์ว่าชอบนิยายที่คุณแต่ง
ชอบทุกเรื่องที่ได้อ่านเลยค่ะ ภาษาสวย ละมุน
จะติดตามผลงานไปเรื่อยๆ นะคะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: โซดาหวาน ที่ 31-08-2015 13:48:36
อ่านจบแล้ววววว สนุกมากกกกก
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องหนึ่งคร๊าาา
จะรอติดตามเรื่องต่อไปเนอะ  กอดแรงง :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: care_me ที่ 31-08-2015 19:44:42
อ่านแล้วเหมือนได้ฟีลลิ่งแบบยัยตัวร้ายมากเลย :katai2-1:

หนึ่งตะวันนี่แสบซนมาก

พระเอกเราก็ใช่ย่อย ตอนแรกๆนี่ขี้อ่อยสุดๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: nutae or ที่ 01-09-2015 01:40:11
มีต่อๆๆๆ  ตอนพิเศษเรื่อยๆนะ :pig4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 08-09-2015 20:54:44
ได้กินเด็กแล้วเป็นอมตะสินะคุณหนึ่ง เรื่องนี้หลายรสชาติดีจัง  :-[  บอกกงๆแอบด่า :angry2: ป้าจิ๋วต้องหลายรอบก่อนที่จะมารู้ว่าเป็นแผนของพอร์ช อิอิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: fabaceae ที่ 11-09-2015 12:34:04
สวัสดีค่ะ เป็นแฟนนิยายของคุณเวสท์อ่านทุกเรื่องเลยค่ะ ชอบเกือบหมด
เรื่องนี้ก็ชอบค่ะสบายๆใสๆ น่ารักดีอ่านรวดเดียวจบเลยนะเนี่ย  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: up2goo ที่ 12-09-2015 01:46:30
คุณ west. ไม่เคยทำให้เราผิดหวังเลยค่ะ /  รัก :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: tummy22 ที่ 13-09-2015 03:50:40
อ่านจบแล้ว
เข้ามาสารภาพว่าเสียน้ำตาตามไปด้วย
ยังไงก็ยินดีกับกฤชและหนึ่งด้วย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: littlepink ที่ 14-09-2015 22:38:35
ในที่สุดก็อ่านจบแล้วว ชอบๆๆ นายน้อยดื้อๆ สนุกจ้า ดีนะดราม่าไม่มาก อิอิ หวานกำลังพอดี :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Pisoi ที่ 27-09-2015 02:08:53
คุณหนึ่งตะวันน่ารักมาก
ตอนมาม่านี่อึนมาก เกลียดตุลย์สุดๆ
แต่จบแบบแฮปปี้ ฟินคะ ^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Quipblur1994 ที่ 28-09-2015 06:31:37
อ่านจบแล้ว อยากพูดอะไรกับพี่พอร์ชสักสี่คำ

อี เหรี้ย พี่ พอร์ชชชชชชชชชชชชชช

โอ้ยๆๆๆ ร้ายนักนะ นางคือพระเอกตัวจริงเลยค่ะ อ่านจบแล้วเหมือนโดนตบหน้าด้วยกระดานหมากรุก นังกฤชกับพี่หนึ่งคือหมากในเกมส์ของนาง ยังไม่หมด!! อิคนอ่านเนี่ยก็พลอยตกหลุมพรางนางไปด้วย!! ไม่ได้เอะใจเลยแม้แต่นิดว่าจะร้ายกาจขนาดเนนนน้ นางคือเชี่ยวที่สุดแล้ว คือเกลียดมากตอนมาเฉลยว่านางวางแผนไว้ทั้งหมด นี่อยากให้คุณเวสต์แต่งเรื่องใหม่แล้วยำนางให้เละเลยค่ะ หมั่นไส้ กี๊ดๆๆๆ5555555555

แต่ก็ถือว่ามองการณ์ไกล อ่านเกมส์ออกทุกอย่าง  แต่ยังไงก็หมั่นไส้อยู่ดี ชริ อยากให้นางได้ลงเอยกับอิพี่ตุ่นซะจริ๊งงงง ขอสาปให้เป็นรับด้วย แม่ม55555555555

ความรู้สึกหลังที่อ่านจบเลยนะ ยังไงเราก็ทีมพี่หนึ่งอ่ะค่ะ ในนี้มีแต่คนเชียร์นังกฤช ด่าพี่หนึ่ง ทำไมเป็นงี้เล่าาา พี่หนึ่งนางน่าสงสารออกนะ เราว่านางเป็นคนกลัวความรัก คืออยากได้ความรักจากคนอื่นมากๆแหละ แต่ตัวเองน่ะไม่กล้าที่จะรักใครแบบให้ไปทั้งใจ เพราะมีปม แล้วพอยิ่งมาเจอกฤช คนที่คิดจะฝากชีวิตที่เหลือไว้ด้วยเพราะตัวเองรักจริงๆ เป็นความรักที่รักที่รักแบบหมดใจครั้งแรก แล้วดันมาเจออุปสรรคครั้งใหญ่ที่มันต้อง challenge มากขนาดนี้อีก นางน่าสงสารมากนะ เอาจริงๆเราว่าที่กฤชมาง้อแล้วคืนดีกันนี่เร็วไปหน่อยนะ อยากให้กฤชง้อมากกว่านี้ หมั่นไส้นังกฤชค่ะ นังใจร้ายมาก ถึงบอกว่าคนที่เชียร์นางนี่เชียร์ไปได้ยังง๊ายยยย นายน้อยของเราน่าสงสารกว่าอีก *สยายปีกปกป้องนายน้อย*

อยากให้มีตอนพิเศษอีกสักสิบตอน อยากรู้ว่าหลังจากหายไปสามปีกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้งมีอะไรเปลี่ยนไปบ้าง อย่างน้อยวุฒิภาวะก็ต้องเพิ่มมากขึ้นด้วยล่ะ ทั้งคู่เลย ยุให้เขียนภาคสองเลยค่ะ กร้ากกกก (โดนคุณเวสต์กระโดดถรีบ) :z6:

แต่ยังไงก็ตามนะคะ ขอบคุณที่เขียนนนิยายน่ารักๆ แบบนี้ให้อ่านกัน เราชอบมากๆ เลย รู้สึกว่ามันครบรส น่ารัก อบอุ่น ดราม่า คอเมดี้(ฉากนั่งยอง ทฤษฎีกูแน่น กร้ากกกกกกกก) แถมยังก๊าวอีกต่างหาก เออเราจะบอกว่า เวลาที่นังกฤชบรรยายความงาม(?)ของร่างกายนายน้อยเนี่ย คือมันกามมากเลยนะ คือแบบ ยังไงดี มันก๊าวอ่ะ เราอ่านละเขินมากยิ่งกว่าฉากได้กันซะอีก รู้สึกมันอีโรติกมาก5555555 :m25: :jul1: ต้องยกความดีความชอบให้คุณเวสต์เลยค่ะ อิอิ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 28-09-2015 14:05:50
อ่านรวดเดียวจบ สนุกมากเลย อยากมีแบบนี้บ้าง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: AgotoZ ที่ 29-09-2015 09:06:43
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 30-09-2015 01:38:08
โอยยยยย อยากได้อีกกกกกก
เค้าอยากรู้ฉากต่อจากนี้ หุหุ :haun4: :haun4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: หมวยลำเค็ญ ที่ 30-09-2015 12:37:57
สนุกมากกกกค่ะ ไม่ผิดหวังที่ตามอ่าน เห็นชื่อคนแต่งนี่ก็รีบคลิกๆๆ  ขอบคุณมากค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 06-10-2015 13:08:43
สนุกมากกกก ชอบมากกกก น่ารักมากกกก ชอบทุกคนบอกเลยยย

ตะวันนี่น่ารักแบบแอบแซ่บอ่ะ ชอบบบบบ

ชอบกฤชอ่ะ พูดเพราะมากกกกกกก

รอเล่มๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 08-10-2015 20:25:06
ดองไว้นาน นน
และแล้วก็อ่านจบจนได้
เรื่องนี้ที่หนึ่ง ยกให้กับนายน้อยเลย
ความอ้อนอ้อน เจ้าแผนการนี่ไม่มีใครเกิน
เวลาน้องมันลูบหัว หรือน้องมันดุ นายน้อยเหมือนลูกแมวตัวเล็กๆมาก5 555 5
ตอนที่เขาบอกว่าให้หลอกว่ารักไปเรื่อยๆ หรือยามที่นายน้อยอ่อนแอมากๆ
นี่ชอบอ่านตรงนั้นมากกก มันจี๊ดๆหัวใจ
คนที่อ่อนแอ แต่พยายามว่าเข้มแข็ง มันน่าเอ็นดูมากๆๆๆๆ
ตอนใกล้จบ นี่คิดเข้าข้างนายน้อยมาก5555
กฤชทำเกินไปอ่าาา  ทิ้งแมวตัวก้อนไปได้ไง
พอเขาทำทาว่าจะเข้มแข็งได้ก็กลับมาหาเสียอย่างนั้น 
ไม่อยากจะนึกว่าสามปีหนึ่งตะวันผ่านมาไดอย่างไรกัน
ถึงอย่างนั้นเหอะ ก็อยากจะบอกเหลือเกินว่า ความขี้หึงของทั้งคู่ไม่มีใครกินใครลงจริงๆ
แต่ความน่ารัก ยกให้นายน้อยนะ  ก๊ากกกกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: GF_pp ที่ 09-10-2015 08:32:11
 :pig4:     :pig4:   :pig4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 16-10-2015 20:31:15
คุณหนึ่งไม่ได้ออกจากห้องแน่  :o8:
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: painture ที่ 18-10-2015 00:22:05
กฤชน่ารักกก หนึ่งงอแงดี แต่เข้าใจอะ

โอยแต่งดีงาม แว้บมาส่งตอนพิเศษบ่อยๆนะคะ 55555
เดี๋ยยวจะไปติดตามเรื่องอื่นๆของคุณคนเขียนน้า
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: ice-cream ที่ 19-10-2015 22:45:00
น่ารักอ่ะ ทั้งสองคนนี้ขี้อ่อยอะ กฤชก็หยอด หนึ่งก็อ่อย เขินแทนนนน
ตอนที่ต้องรอ3ปีนี่มันทรมานนะ แอบคิดเหมือนกันว่าถ้ากฤชไม่กลับมาจะทำยังไงเนี่ย แต่สุดท้ายก็กลับมาจนได้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 24-10-2015 01:50:48
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: You MakeMe ที่ 01-11-2015 01:45:01
ไม่ชอบนิสัยพระเอกเรื่องนี้เลย งี่เง่า มีแต่หนึ่งเป็นคนไล่ตามก่อนตลอด
นิสัยแบบนี้กลับไปคบกับน้องนีซะไป
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 01-11-2015 19:53:40
สนุกมากครับ

เมื่อคืนอ่านจนเช้าเลย
ตอนหลังน้ำตาไหลพราก

เพิ่งมาอ่านตอนพิเศษ ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 07-11-2015 09:37:53
 o13
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Pithchayoot ที่ 12-11-2015 03:56:12
ขอบคุณครับ 
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: chainoflove ที่ 17-11-2015 01:11:01
นายน้อยน่ารักมากเลยอ่ะ  :mew2:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: runrunna29 ที่ 23-11-2015 09:16:29
น่ารัก
คนแต่งนะ

ชอบเรื่องนี้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 24-01-2016 22:06:43
กว่าจะลงตัว นานมากๆต้องเสียเวลาไปถึงสามปี เจ้าพอชนี่น่าจับตีก้นนัก
 :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 31-01-2016 09:58:06
สนุกมากๆๆๆ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หลงรักเรื่องนี้
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: ปุยหมาม่วง ที่ 02-02-2016 17:51:37
อ่านถึงตอน 21

ปกติอยุ่ข้างคุณหนึ่งมาตลอด จนถึงตอนนี้
ตอนที่มากรุงเทพ ตอนที่มาเจอไอ้ตุลย์ ตอนวันเกิด

คุณหนึ่งรักกฤชจริง แต่ในขณะเดียวกันกลับคิดแต่เหตุผลฝั่งตัวเอง มองอยู่มุมเดียว ว่าทำเพื่อธุรกิจ เพื่อขายของ
แต่ไม่เคยนึกกลับกันว่า หากเป็นกฤชทำแบบนั้นกับนุ่นบ้าง หนึ่งจะทนได้มั้ย

ขนาดนุ่นกับกฤช ไม่ได้มีเยื่อใยกันแล้ว หนึ่งยังอดระแวงไม่ได้ แล้วกับตุลย์ที่มีเยื่อใย จ้องจะงาบและจีบหนึ่งอยู่ แถมสูงส่งกว่าในทุกๆด้าน กฤชมีสิทธ์จะระแวง มีสิทธิ์จะคิดมาก น้อยใจเสียใจบ้างได้มั้ย

ทีตัวเองคิดมากได้ แต่พอเป็นกฤชทำ กลับว่ากฤชงี่เง่า

คุณหนึ่งนึกถึงตรงนี้น้อยเกินไปจริงๆ เราโกรธคุณหนึ่ง สงสารกฤช อยากให้กฤชร้องไห้เสียใจและให้คุณหนึ่งรู้สึกตัวเองว่าผิดบ้าง
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: kaow ที่ 11-02-2016 11:52:18
เห้อๆๆๆ บอกเลยเกลียดคนแบบพอร์ช พอมาตอนใกล้จบแล้วความรู้สึกไม่ชอบพอร์ชเข้าขั้นรุนแรง ถึงจะทำเพราะหวังดี แต่โคตรทำร้ายคนอื่น
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: pornwicha ที่ 22-02-2016 08:57:11
เป็นเรื่องที่อุ่นจนร้อนนน o13 ชอบมากกกน่ารักทั้งคู่เลยยย
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 05-03-2016 10:43:43
บางทีก็แยกไม่ออกว่าจริงๆใครโตกว่า
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Acacha ที่ 06-03-2016 17:35:39
น่ารักดี อ่านตอนแรกๆแอบหงุดหงิดหนึ่งนิดหน่อย แต่พอมองว่านางนิสัยเด็กก็พอเข้าใจได้อ่ะนะ
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: PinIn ที่ 08-04-2016 19:54:27
   กฤช งี่เง่ามากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก สงสารหนึ่งมากอ่ะ 3 ปีเลยน่ะเฟ้ยยยยยย หายงอนเร็วเกิ๊นนนนนนนนนน
 :fire: :fire: :fire:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 18-04-2016 04:04:50
อ่านถึงตอนก่อนจบแล้วตั้งใจว่สอ่านจบจะขอด่าหนึ่งตะวันสักหน่อย...

แต่พอตอนจบเจอคนชักใย...ทำไมเรารักเค้า...

จริงๆรักตัวละครนี้ตั้งแต่ออกฉากแรก..

แต่ก็นะ...คนแบบนี้แหล่ะย่ำเหยียบเราจนไม่เป็นคน

เพราะเราไม่ใช่คนสุดท้าย..(หยุดเพ้อ...เม้นนิยายต่อ)

อบอุ่นดีครับ...รัก มันไม่มีใครผิดหรือถูก

แต่มันชอบสร้างบาดแผลให้กับคนที่ยังไม่เจอปลายทางเสมอ...


ขอบคุณครับ  :L2: :pig4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 28-04-2016 11:04:08
เราว่านายน้อยน่ารักดีนะ ปากแข็งนิดๆแต่นิสัยเด็กเอามากๆ :hao3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 28-04-2016 11:56:32
ระวังจะกลืนน้ำลายตัวเองนะกฤช :call:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: leemmm ที่ 28-04-2016 12:05:40
ชอบมากๆๆคะ :katai5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 28-04-2016 13:05:23
โจ้นี่กามเทพดีๆนี่เอง ได้ค่าจ้างไปหลายตังค์อ่ะดิ :hao3:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 28-04-2016 15:05:37
โอ๊ยย เป็นบทรักที่อ่านแล้วอิชั้นจะตายซะให้ได้ ฟินมากฟินมาย ดีงามเหลือเกินค๊าา :haun4: :m25: :o8: :oo1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 28-04-2016 15:52:54
“นายจะยอมแพ้พี่ตุลย์แบบนี้น่ะเหรอ กฤช...” อืมม จุกแทนกฤชเลยที่หนึ่งถามแบบนี้ ไหนบอกว่าไม่คิดไรกับไอ้ตุลย์ แล้วทำไมถึงถามแบบนี้  นี่มันเป็นเกมหรอถึงต้องมีแพ้มีชนะ คิดน้อยไปนะหนึ่งคิดถึงแต่ตัวเองเกินไปจริงๆ :katai1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 28-04-2016 17:20:09
แหมๆกฤช เอ้าดอร์ก็ดีนะ ยังมีอีกตั้งหลายท่าที่ไม่เจ็บตัวอ่ะ หรือให้กฤชเจ็บคนเดียว อย่างออนท็อปงายย :impress2: :oo1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: panipak ที่ 30-04-2016 20:41:35
จริงๆส่วนตัวก็คิดว่าเรื่องนี้จะใสๆ แต่ก็ไม่ค่ะ ร้องไห้ได้มากอยู่ค่ะ ฮือออออ 55555 ภาษาก็ให้บรรยากาศของไร่มาก ชอบ อ่านแล้วก็รู้สึกอินไปด้วย ขอบคุณมากๆนะคะ ติดตามงานเขียนไปตลอดๆค่ะ :)
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 07-02-2017 12:04:47
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 17-04-2017 11:46:10
คิดถึงนายน้อยเลยกลับมาอ่านอีกรอบ แฮร่ :o8:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: basza2x ที่ 26-04-2017 10:27:56
 :ruready สนุกมากครับ อ่านรวดเดียวจบเลยยยยย น่ารัก :)
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: NooMary ที่ 28-04-2017 01:31:13
เพิ่งอ่านจบจ้า

เง้อตั้ง3ปี  ดีนะยังรอกันและกันอยู่ อยากให้พีพอร์ชสารภาพทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำลงไปจัง  เพื่อทั้งสองจะได้เข้าใจกันให้มากขึ้น
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: b02290 ที่ 20-05-2017 20:11:57
 :pig4: :3123: :pig4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 04-06-2017 09:47:12
เพิ่งได้มาตามอ่าน สนุกก
คุณหนึ่งเจ้าแผนการจริงๆ เลย  :hao7:
เล่นเอากฤชหลงหัวปักหัวปำ 55555
ปวดหัวกะพอร์ชด้วย
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆนี้ขึ้นมานะคะ  ^^
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: khunchoq ที่ 31-07-2017 21:25:20
โอะ..... เขิน ตอนแรกนึกฝ่าจะทะเลาะกันจนเลิกหายไปเลย เจ็บปวดแทน ค่อยยังชั่วที่กลับมาคืนดีกัน แต่หายไปสามปีนี่น่าจะหวดซักทีนะ 555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: สุนิสา ที่ 01-08-2017 20:32:48
 :katai1:น่ารักกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: lnwgreankak ที่ 02-08-2017 02:58:53
ขี้หึงทั้งคู่ 555555
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: +MooN+ ที่ 05-08-2017 14:52:27
พี่ตะวันช่างยั่ว เฮ้ย.....น่ารักขนาดนี้ กฤชจะไปไหนรอด  :laugh:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: hey_sloth ที่ 12-08-2017 19:43:56
สนุกมากกกกกก ดีงามอ่ะ กลับมาอ่านรอบ2 :-[
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: jeabjunsu ที่ 21-10-2017 08:36:57
55555 พี่หนึ่งมีความปั่นป่วนน้องกฤชมากเจ้าค่าาาา
เป็นคนที่มีปมมากเลยนะเจ้าคะ น่าสงสารมากเลย อยากบอกว่าแอบด่าป้าแม่บ้านพี่หนึ่งในใจไปอย่างรุนแรงเลย ที่มาพูดแบบนั้นกับน้องกฤช แต่พอร์ชมาเฉลยทีหลังละโล่งใจ
เรื่องนี้น้องโจ้น่าร้กมากนะ  เด็กแสบของพี่ๆ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 31-03-2018 22:42:13
ขอบคุณค่ะ ชอบจังหนุ่มบ้านไร่เนี่ย ^^
ดราม่าทำเราเจ็บปวดไปกับพระเอกมากเลยค่ะ
คือเราไม่ได้ทำธุรกิจอ่ะเนอะ เลยไม่ค่อยเข้าใจหนึ่ง
แต่สุดท้ายก็จบด้วยดีล่ะนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 08-05-2018 13:03:23
จบแล้วววว คืออ่านตอนแรกแบบหวานมากกกก พอเริ่มกลางๆ เอาแล้ว มันมาแล้วดราม่า พอตอนจบก็ฟินนนนน  :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 02-06-2018 09:33:30
 o13
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: mab ที่ 04-06-2019 23:57:49
เราอ่านยิงยาวรวดเดียวจบ
แต่มาสะดุดตรงจากกัน 3 ปี
แล้วไม่มีการมาง้อ มาเคลียร์กันเลย
พอร์ชวางแผนเพื่อพิสูจน์กฤชอีกตางหาก
คือเรางงอ่ะ พอร์ชบอกว่าหนึ่งรอ รอไปเรื่อยๆ เหรอ
ถ้า 3 ปี กฤชมีเมียขึ้นมาละ จบเห่เลยนะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: hey_sloth ที่ 28-06-2019 12:26:50
กลับมาอ่านรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ รู้แต่ว่าชอบมากกกกกกก
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Malibu ที่ 28-09-2019 00:59:22
กลับมาอ่านอีกรอบก็ยังงงว่าทำไมกฤชต้องเป็นคนกลับมาง้อขนาดนี้ ก็เป็นไปตามแผนของพอร์ชที่วางไว้ไม่ใช่หรอ ทำไมถึงมาหาว่ากฤชเป็นคนผิดที่ทิ้งไปอ่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 04-10-2019 18:45:16
 :pig4:  :pig4:  o13 o13
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: Tonson777 ที่ 06-11-2019 13:22:13
 :กอด1:ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: TaddyC ที่ 17-08-2020 21:17:09
 o13 o13 o13 ขอบคุณครับ   เกือบหยุดอ่านตอนมาม่า แต่ก็ ผ่านจนจบ  :katai2-1: :katai4:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: SeventeenCarat ที่ 25-09-2020 17:32:33
สนุกกกก แต่ก็ไม่ชอบตอนดราม่า
 :hao5:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: newannlyf7 ที่ 26-09-2020 12:05:20
ละมุนมากกกก ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆให้อ่านนะค้าาา  :-[:กอด1:
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนที่ 02 (05/04/15)
เริ่มหัวข้อโดย: Musashi ที่ 27-09-2021 02:27:52
ถ้าเก็บตอนสุกเต็มที่ไวน์ที่ได้จะเบา แต่ถ้ารอให้มันงอมจะใช้ทำไวน์หวานซึ่งเก็บไว้ได้นาน
งอมกับสุกเต็มที่ไม่เหมือนกันเหรอ บ้านเราเรียกสุกเต็มที่ว่างอม
หัวข้อ: Re: ☼ โอบตะวัน ☼ ตอนพิเศษ 02 (01/08/15) p.64 **แจ้งข่าว**
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 28-09-2021 00:05:58
 :pig4: