-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
ให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่า
แอบรัก ภาค ปอนด์-เท็น
รอยยิ้มหวานที่ฝังใจเพียงแค่ได้พบเห็นในความฝัน เขาคนนั้นเป็นใครกันแน่นะ ดวงตาคมจ้องมองเพดานห้องนอนสีฟ้าอ่อนแล้วนึกคิดถึงรอยยิ้มหวานฉ่ำที่เหมือนจะคุ้นเคยว่าเคยได้พบเห็นที่ใด......
“ใครกัน?” เสียงนุ่มสถบเบาๆก่อนจะยันตัวลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวออกไปเรียน ก่อนออกจากห้องชายหนุ่มไม่ลืมที่จะหยิบของสำคัญที่ทุกวันมังจะต้องมีติดมือไปด้วยเสมอ ปึกกระดาษเอสี่ที่เข้าปกอย่างสวยงามถูกบรรจงนำเข้ากระเป๋าอย่างเบามือ......
“เฮ้ย!!ปอนด์ นั่งอ่านไรวะ ขยันนะมึง” เสียงเพื่อนสนิททักขึ้นพร้อมกับคว้าปึกกระดาษจากเพื่อนไป อ่านหน้าตาเฉย ก่อนจะรีบรนเปิดอ่านเนื้อหาข้อความข้างในอย่างใจจดใจจ่อ ไม่เห็นมีไรเลยนี่หว่าแค่นิยายไอ้นี่บ้าเห็นนั่งอ่านทุกวันที่แท้มันนั่งอ่านนิยายนี่เอง กรูก็นึกว่าจะอ่านตำราเรียน เพื่อนกรู ขยันฉิบ....
“เอาไปของมึงไม่เห็นมีเหี้ยไรเลยวะ ไอ้เราก็นึกว่าแนวข้อสอบจะได้ขอยืมไปก๊อปบ้าง แล้วนี่ใครวะ aoikyosuke เนี่ย... คนแต่งหรอ” เพื่อนหันมาถามอย่างไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่ แต่คนตอบกับยิ้มรับเมื่อได้ยินชื่อที่ตนเองชอบ
“ใช่คนแต่ง เห็นว่าชื่อเท็น กรูว่าเขาแต่งนิยายน่ารักดีกูชอบ วะ คนไรไม่รู้แต่งนิยายน่ารักชิหายทำเอากรูไม่ออกไปไหนมาหลายวันแล้ววะนั่งอ่านแต่นิยาย มันเหมือนถูกมนต์สะกด” ใบหน้าหล่อพูดพลางยิ้นจนแก้มแทบปริ
“เออ เออ ไอ้นี่ท่าจะบ้า นะมึงไปเช็คสมองบ้างนะเว้ยเพื่อน ว่าแต่สรุปมึงชอบนิยายหรือชอบคนแต่งกันแน่วะไอ้ปอนด์” ดวงตาเรียวคมของเพื่อนจ้อมมองอย่างคาดคั้น จนคนถูกถามต้องก้นหน้าหนี้เพราะความเขินอาย
“ฮ่า.. ฮ่า... ฮ่า.... เป็นเอามากนะมึงไอ้ห่าปอนด์ดูแค่นี้ก็รู้แล้วว่ามึงชอบอะไรกันแน่ มึงนะมึง แอบหลงรักคนแต่งนิยายเข้าซะได้กรูหละ อยากจะขำให้ฟันร่วง เอาเถอะ เอาเถอะ ไงก็ขอให้รักมึงสมหวังแล้วกันกรูไปหละเชิญอ่านนิยายมึงต่อกูไม่กวนและ โชคดีเพื่อน” เพื่อนชายตัวแสบเดินจากไปแล้วหลังจากอวยพรไอ้ปอนด์หน้าหล่อจนสมใจ ผิดรึไงวะที่กูจะชอบนิยาย กะ.. กับคนแต่งนิยาย ทำเป็นมาหัวเราะกูเอาเถอะมึงไปบอลไม่เป็นบ้างมึงไม่รู้หรอกว่าแอบรักคนไม่มีตัวตนมันทรมานแค่ไหน
วันทั้งวันไอ้ปอนด์ก็นั่งเรียนไปแอบอ่านนิยายไปอย่างเพลิดเพลินเวลาช่างผ่านไปเร็วเสียเหลือเกิน แต่ก็ดีหนะสิจะได้กลับไปอ่านนิยายเรื่องอื่นๆของคุณเท็นอีก หนุ่มหน้าเข้มมีรอยยิ้มจุดที่มุมปากแค่นึกว่าจะได้อ่านนิยายของเท็นมันก็ทำให้เขามีความสุขอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิต ......คนมีความรักมันเป็นแบบนี้หรือป่าววะ กรูจะบ้ารึป่าวที่แอบหลงรักคนแต่งนิยาย แต่ยังไงก็รักไปแล้วนิหว่า ใครจะว่าไงก็ไม่สนถึงจะบ้าก็บ้ารัก ใครจะทำไม555กรูมีความสุขโว้ย มีความสุข.....
TBC…
ฝากด้วยนะครับนิยายเรื่องแรกของผม นายปังปอนด์ครับ
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
:L2: มาเป็นกำลังใจให้จ๊ะ
-
ก๊ากกกก :laugh: :laugh: มีคนมาแอบรักด้วย คุณเท็นได้ยินเข้าดีใจตายเลยนะเนี่ย :m4: :m4:
-
หุ หุ หุ ถ้าเท็นมาได้อ่านเข้าคงช๊อคแน่ๆๆ :m32:
-
:o8: :o8: :o8: :o8:
ขอบคุณครับ
-
ผมแต่งเองแหละครับ ชื่อในบอร์ดนี้ซากุระ คับในบอร์ดเท็นคุงที่โพส์ใช้ชื่อจิงหนะครับ ปังปอนด์
-
เห็นจั่วหัวว่าเรื่องสั้น สั้นมากมั้ย อิอิ :o8:
ห้องสำหรับลงเฉพาะเรื่องสั้นก็มีเน้อคุณหนมปัง
:m23:
-
โอ้เย้ เอามาลงที่นี่ด้วย :m4:
เอาตอนต่อมาลงด่วนๆๆ :oni3:
-
เห็นจั่วหัวว่าเรื่องสั้น สั้นมากมั้ย อิอิ :o8:
ห้องสำหรับลงเฉพาะเรื่องสั้นก็มีเน้อคุณหนมปัง
:m23:
ตอนแรกคิดว่าจะสั้นๆนะครับแต่อาจจะยาวก็ได้ยังไม่รุ้เรื่องแต่ไปเรื่อยๆจนกว่านายเท็นจะยอมแต่งนิยายที่ดองออกมา :m31: :m31: :m31: :m31:
-
โอ้ววววว มีสั้นมียาว ยืดได้หดได้ ดีๆชอบๆๆ จะรออ่านต่อเน้อออ :oni1:
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ เรื่องจริงรึเปล่าคะเนี่ย คุนปังปอนด์แอบชอบคุนเท็นหรอ อิอิ :m1: เราก้อชอบอ่านนิยายที่คุนเท็นแต่ง :m4: ลุ้นๆ จะเปนไงต่อไป :กอด1:
เปนกำลังใจให้นะคะ :L2: :กอด1:
-
:L2: :L2: :L2:
:oni2: :oni2:
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ตามเท็นมาอ่านหน่อยจิ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
ปล.ช่างคิดเนอะ..+ ให้คนแต่ง
-
แอบอู้งาน..เข้ามาแปะฮะ :oni1:ชะแว้บ.. :a4:
-
“อ่าเหนื่อยชิบ คนเยอะจังวะวันนี้แถมแม่งฝนก็ตกลงมาได้กูเปียกหมด” หนุ่มร่างสูง บ่นงึมงำก่อนจะปลดเสื้อนักเรียนตัวเก่งพาดไว้กับพนักพิงเก้าอี้ ก่อนจะนั่งลงตามมา นิ้วเรียวแกร่งกดเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ก่อนจะเข้าไปในเว็ปบอร์ดของเท็นคุง ที่จิงน่าจะเรียกว่าเท็นจังมากกว่า แบบนี้น่ารักกว่าเป็นไหนๆ จิงมะครับคุณผู้อ่าน
“งืมๆ” ดวงตาคมจ้องมองหน้าจอนิ้วมือกดค้นหา เรื่องที่ตนเองต้องการจะอ่าน
“แล้วก็รักเข้าจนได้ ชื่อเรื่องนี้น่ารักดีแฮะ น่าจะสนุก” ถึงจะพูดออกมาแบบนั้นแต่ในใจก็คิดแทบไม่ถูกว่าจะเลือกอ่านเรื่องไหนก่อนดี มันสนุกไปหมด สงสัยคืนนี้ได้นอนดึกดื่นอีกเป็นแน่ เท็นจังนี้แต่งนิยายแล้วเสกคาถาเป่ามนต์อะไรลงไปด้วยรึป่าวน๊า อ่านแล้วลุกแทบไม่ได้เลย มีแต่อย่างอื่นที่ลุก [เฮ้ยไรลุกวะ ]
สายตาคมจ้องมองไปตามตัวหนังสืออย่างตั้งใจไม่อยากพลาดเลยสักบรรทัดเดียว ในเวลาไม่กี่อึกใจนิยายเรื่องนี้ก็จบลง ....
“อ่า น่ารักจัง คนไรวะแต่งเรทได้อารมณ์จัง ตัวจิงจะหื่นกามแบบนี้ป่าวหว่า” ก็คงได้แค่คิดเพราะถึงยังไงไอ้ปอนด์หนุ่มบ้ารักก็คงจะตามหาเท็นจังไม่เจอ
“เรื่องต่อไปอ่านเรื่องไหนดีวะกู เลยไม่ถูกเลย ทำไมเท็นจัง แต่งนิยายน่ารักๆแบบนี้น๊าทำพี่เลือกไม่ถูกเลย เรื่องไหนดี เรื่องไหนดี” ปากเรียวพ่นคำพูด บ้าบออยู่คนเดียวสลับก็ยิ้มหวานไปมา แม่ง ไอ้ห่าปอนด์นี้น่ากัววะ พูดคนเดียวก็เป็นเอากับมันสิ ....
“เรื่องรักต้องใช้ใจศึกษา เออชื่อเรื่องน่าสน บางทีอาจจะมีไรดีๆแทรกอยู่เพื่อสอนเราได้ คนไม่เคยรักนี่หว่าพึ่งนิยายก็ดีเหมือนกันแฮะ มันจะพึ่งได้จึงหรือป่าวหว่า แต่ยังไงก็คงต้องลองดูสักตั้ง เอาไงเอากัน”
นิ้วเรียวคลิ๊ก เปิดเรื่องที่ว่าขึ้นมาอ่านอย่างใจจดใจจอตามเดิม มุมปากจุดยิ้มไม่มีทีท่าว่าจะหายไปได้ง่ายๆ บางครั้งก็เผลอหัวเรอะออกมาเสียงดัง เหมืนคนบ้าไม่มีผิด เดียวยิ้ม เดี๋ยวหัวเราะ ไอ้นี่ท่าจะบ้าจิงๆแฮะ
รอยยิ้มยังคงไม่หุบเมื่ออ่านคำหวานในจอนั้นต่อไปเรื่อยๆ
“จะให้บอกว่ารักกี่พันคำก็ได้.....แต่คืนนี้ต้องมีอะไรเป็นของตอบแทนด้วยนะ....ถ้าตอบแทนแล้วไม่พอใจ...คอยดูเถอะจะไม่พูดอะไรเลย”
TBC…
“อ้าวหมดแล้วหรือวะ กำลังอิน เลยกรู” นิ้วเรียวกดค้นหาไปทั่วแต่มันก็จบแค่นี้จิงๆ
ค้างสิคร๊าฟฟฟฟฟฟฟ ค้างอย่างแรงคร๊าฟท่านผู้อ่านทำไมถึงทำกันได้ เอาน้องแคนกับพี่ชายคืนมานะ หนู๋ไม่ยอม...หนู๋ไม่ยอม...เท็นจังใจร้าย ใจร้ายที่สุด แง.. แง..
“อะไรไอ้บ้า” เออเอาสิด่าตัวเองก็เป็นกรูบ้าจิงป่าววะ ไหนจะบ้าแอบรักคนแต่งนิยายแล้วยังมานั่งอาลัยนิยายที่ไม่จบอีก.... เอ้ากรูสงสัยจะหิวข้าวมั้งกลับมาข้าวปลายังไม่ได้ตกถึงท้องเลย หิ้วโว้ย หาไรกินดีก่า “เดี๋ยวพี่ปอนด์กลับมาอ่านิยายน้องเท็นนะครับคนดีของพี่หาของเติมพลังก่อนนะครับอย่างอลพี่หละ ไปและเดี๋ยวพี่มาแป๊บเดียว”
ร่างสูงเดินเปลือยอกออกมาก่อนจะไปเปิดตู้เย็นหาอะไรกินประทังชีวิต อ่ะ มีนมกับหนมปังแผ่น รอดตายแล้วกรู ฮ่า ฮ่า ฮ่า
ร่างบึกบึนเดินกลับมานั่งหน้าจอคอมอีกครั้งพร้อมยัดขนมปังเข้าปากทั้งแผ่นก่อนจะซดนมทั้งขวดลงท้องรวดเดียวหมด ไอ้นี้คนป่าววะ *-*
“มันมีแค่นี้จิงๆรึ ทำไงดีวะกรูยิ่งอยากๆอยู่ด้วย” ร่างสูงหน้าจอถอนหายใจยาวก่อนใบหน้าคมจะหลับตาลงช้าๆเพื่อจะพักสายตาสักครู่
แล้วมันก็เผลอหลับ อี้สกปรกน้ำยังไม่ได้อาบเลยมึงไอ้บ้าปอนด์
“จะให้บอกว่ารักกี่พันคำก็ได้.....แต่คืนนี้ต้องมีอะไรเป็นของตอบแทนด้วยนะ....ถ้าตอบแทนแล้วไม่พอใจ...คอยดูเถอะจะไม่พูดอะไรเลย”
แล้วเท็นจะให้ปอนด์ทำไรให้หละก๊าบ ปอนด์ไม่มีของตอบแทนหรอกมีแค่ร่างกายนี้แหละเอาปะ ร่างสูงที่ดูยังไงก็ต้องคิดว่าหลับสนิท แต่ดันบ่นงืมงำอะไรเหมือนคนกำลังคุยกัน แต่มันคุยคนเดียว เออเก่งชิบหายเลยมึงขนาดหลับยังพูดได้อีก
“เขาเรียกว่าละเมอโว้ย.....”
“เสียงใครวะ???” ตูจะรู้มั๊ย
ร่างสูงที่ละเมอพูดแค่นั้นยังไม่พอ ลุกพาตัวเองเดินดุ่มๆมาที่เตียงก่อนจะล้มตัวนอนแล้วซุกใบหน้าคมลงกับหมอ แต่เอ้ มันไม่ซุกธรรดามีชอนไชด้วย ไอ้นี่กำลังฝันไรวะ
“เท็น ตัวเบาจังหละ หืม?” ใบหน้าคมยิ้มหวาน ส่งสายตาหื่นกระหายให้กับร่างเล็กอย่างไม่ลดละ พร้อมกับตั้งท่าจะซุกไซร้ ใบหน้าคมลงที่ซอกคอยั่วยวนนั้นทันทีแต่มือเรียวก็ดัดหน้าเขาเอาไว้เสียก่อน
“อย่าสิ ผมยังไม่รู้จักคุณเลยนะ” เสียงหวานใสเอ่ยค้าน แต่กระนั้นก็ไม่ได้ทำให้คนที่สติกระเจิดเปิดเปิงไปแล้วยอมลดละใบหน้าออกสักนิด
“เท็นจ๋า อย่าขัดพี่ปอนด์สิ ไหนว่าอยากได้ของตอบแทนไง พี่ปอนด์คนนี้พร้อมพลีกายถวายตัวให้น้องเท็นแล้วจ่ะ คนดีมามะ เรามาเล่น ผัวเมียกันเถอะ”
ไม่ทันที่อีกฝ่ายจะคัดค้านได้อีกกลีบปากเรียวบางก็ถูกบดเบียดลงอย่างโหยหา ริมฝีปากร้อนๆ บดเบียดขบเม้มดุนดันให้กลีบปากบางเผยออกก่อนจะส่งเรียวลิ้นซากเข้าไปตักตวงความหอมหวานอย่างสมใจ มือหนากดท้ายทอยของอีกฝ่ายไว้พร้อมคลึงเคล้าอย่างเบามือเพื่อสร้างอารมณ์และความอ่อนโยนให้กับอีกฝ่าย
กลีบปากบางถูกปล่อยให้เป็นอิสระเมื่อคนตัวเล็กทำท่าจะขาดอากาศหาย
หึ เด็กจังนะเท็นจัง ทีแต่งนิยายซะเรทเชียว ไอ้เราก็นึกว่าจะแน่ที่แท้ก็ไก่อ่อน ฮ่า ฮ่า เสียงหัวเราะแผ่วๆไม่ได้จงใจให้อีกฝ่ายน่าแตกก้แค่ล้อเล่นนิดดๆหน่อยๆ แต่กลับทำให้อารมณ์ของร่างบ้างเยเอาง่ายๆ ลูกผู้ชายฆ่าได้หยามไม่ได้โว้ย ไม่กี่อืดใจ หนุ่มร่างใหญ่ก็ลงไปนอนหรา หน้าเหวอ แล้ว อ้าวไหงเป็นงั้น ถ้าไม่ใช่แรงของน้องเท็น
“ดูถูกกันไปแล้วนะนายหนะ แล้วจะได้รู้ว่าใครหมู่หรือจ่า” เสียงเสียง ปากเรียวบางก้ประกบลงมาอย่างรุ่นแรงบดขยี้แรงแค้นที่ถูกล้อเรียนอย่างลืมตัวว่ากำลังทำเรื่องน่าอายอยู่
ร่างสูงใต้ร่างได้โอกาสเหมาะ เผยอ ปากรอรับสัมผัสที่อีกฝ่ายมอบให้อย่างเต็มใจ เรียวลิ้นหวานกระหวัดกันไปมาอย่างไม่มีลดละ ไม่มีใครจะเป็นฝ่ายยอมใคร จนเมื่ออยู่ๆร่างเพรียวสวยนั้นก็ถอดถอนริมฝีปากหวานออกแล้วส่งเสียงครางอย่างถูกใจ เมื่อ นิ้วหัวแม่มืออุ่นๆคลึงเคล้นไปมาที่ยอดอกทั้งสองข้างสลับไปมาอย่างรู้ใจ
เพียงแค่สัมผัสไม่นอนร่างเล็กก็ถึงกับอ่อนแรงทรุดลงซบอกกว้าง ก่อนจะซุกไซร้ใบหน้าเข้าหากับยอดอกของอีกฝ่ายเช่นกัน
“โอ้ เท็นจังนี้ไม่เบาเรยนะ ร้ายนักต้องเจอแบบเน้..”
ร่างเล็กด้านบนถูกพลิกลงข้างล่างก่อนที่จะ......
TBC...
-
ก่อนที่จะ.....จะไรอ่ะ :serius2: ค้างคาอีกละ
-
:o8: ก่อนที่จะฝันค้างอ๊ะป่ะ คิคิ
-
:m13: :m13:
แอบเข้ามาอ่านอย่างจริงๆ จังๆ
-
ร่างเล็กด้านบนถูกพลิกลงข้างล่างก่อนที่จะ......
:a5: ตื่น ... (รีเปล่า?) o7
ป.ล. ตกลงทู้นี้เป็นทู้บอกรัก หรือ ทู้ทวงนิยายอ่ะ ชักสงสัย :m23: :m23:
-
:laugh: ถ้าเรื่องจะไม่สั้นซะแระ คึคึ รออ่านต่อนะ ขอให้สมหวังกะเท็นนะ :a2: :a2:
-
เข้ามาให้กำลังใจคับผม........ :L2:
-
ทำไมตัวหนังสือมันเล็กจัง
สงสารเจ้ บ้างนะเคอะนู๋ขา
:sad2:
ปล. ถ้าแก้ไม่เป็นบอกเจ้ด่วน เด่วเจ้จัดการให้
สงสารตัวเองมากมาย
-
ต่อกันเลยครับ o7
ตุบ..เสียงร่างนุ่มนิ่ม ปะทะกับฟูกนอน ก่อนที่ใบหน้าหวานจะมองค้อนตาเขม็ง ดูไปหน้านี้ชักไม่หวานซะแล้วมันโหดมากกว่าม้างงงง แต่ยังไงก็ร๊ากกกกกกกก
ใบหน้าคมเริ่มซุกไซร้ ตามซอกคอ ละเลื่อยมายังกกหู เรียวลิ้นไล่เลียทิ้งความร้อนไปทุกที่ที่ไล่ผ่าน เรียกเสียงครางหวานๆจากร่างน่ารักตรงหน้าได้เป็นอย่างดี
“คิโมจี้ หืม รู้สึกดีมั๊ยเท็น” ใบหน้าหล่อที่จ้องมองมาพร้อมกับสายตาที่ยั่วเย้า นั้นทำให้ร่างบางไม่อาจจะสู้หน้าได้อีกต่อไป ทำไมหนะหรอ ก็เขินสิก๊าบบบบบ
“เท็นมองหน้าปอนด์สิ” มืออุ่นประคองใบหน้าเนียนให้กลับมาสบตากันอีกครั้ง และจรดริมฝีปากลงมอบจุมพิตที่แสนอ่อนโยนให้ ก่อนจะค่อยๆเร่งเร้าและรุนแรง
“อื่อ..อ๊ะ....” เสียงครางประท้วงถูกกลืนหายไปในลำคอของร่างสูงจนหมด ร่างเบื่องใต้เริ่มหมอแรง เพราะรสจูบที่ทำให้มัวเมา
นิ้วมือแกร่งยังคงวนเวียนอยู่กับยอดอกสีหวานไม่ยอมห่าง ไล่ปากละเลื่อยจากซอกคอไล่มาตามแนวลาดไหล่มน ขบกัด ย่ำเตือนไว้ว่าร่างกายนี้จะเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว ลิ้นอุ่นๆสะกิดเลียส่วนปลายยอดอกที่แข็งขืนอย่างยั่วยุ สร้างความเสียวซ่านได้ไม่น้อย
“อืม อ่ะ. ยะ อย...” เสียงหวานใสที่จะเอ่ยบอกกลับถูกกลืนหายไปอีกครั้งเมื่อยอดอกถูกขบกัดรุนแรงมากขึ้น ทั้งมืออีกข้างก็ซอดแทรงเข้าไปภายใต้กางเกงผ้าเนื้อดีอย่างเบามือลูบไล้สิ่งที่ค่อยๆตุงดันเสื้อผ้าผื่นบางอย่างห้ามใจไม่อยู่
มือหนายังคงลูบไล้อย่างแผ่วเบา ปากอุ่นยังคงดูดดุนขบเม้ม กับยอดอกไม่ยอมปล่อย ร่างเล็กเริ่มอยู่ไม่สุข ดินรนไปมาเพราะความต้องการที่อัดอั้นและทรมานนั้นต้องการที่จะปลดปล่อย มือเล็กเริ่มผลักไสใบหน้าหล่อให้ทำหน้าที่ให้ได้ดั่งใจตัวเอง
“บอกสิเท็น พูดมาสิว่าต้องการให้ปอนด์ทำให้ พูดมาสิ หึ...” ใบหน้าหล่อของคนตรงหน้าช่างเจ้าเลห์เหลือเกินแต่เพราะอามรณ์ที่ถูกฉุดกระชากนั้นไม่อาจจะระงับได้อีกต่อไป ปากบางที่แดงอิ่มขบกัดกันจนขึ้นสีเลือกก่อนจะค่อยๆพูดถ่อยคำที่ตนอายแสนอายออกมา อย่างยากลำบาก
“ทะ ทำ ให้ทีสิ ตรงนั้นช่วยปลดปล่อย มันทีขอร้องทนไม่ไหวแล้ว .......อ๊า อ่าส์.........” เสียงใสครางกระเส่าดังไปทั่วห้องเมื่อมือหนานั้นกอบกุมและขยุ้มมือกับส่วนนั้นอย่างรุ่นแรง แต่กลับทำให้ร่างบางเสียวซ่านเสียเหลือเกิน
ใบหน้าคมมองดูอาการน่ารักของคนตรงหน้าไม่ว่างตา ใบหน้าหวานที่มีหยดเหงื่อเกาะพราว ช่วงอกที่มีแต่จุดสีแดงเข้มแต่งแต้มไปทั่ว และดูตรงนี้สี หึ ปากเรียวเยียดยิ้มก่อนจะใช้หัวแม่มือขยี้ลงกับส่วนปลายของแก่นกายของร่างบางอย่างรุนแรง
“อ่า อ๊า จะ เจ็บ.....” ร่างสูงนั่งนิ่งดูอาการน่ารักจนพอใจอยากจะเก็บภาพเหล่นนี้ไปให้นานแสนนานเก็บไว้ในห้องหัวใจที่ลึกที่สุดและจะไม่มีวันลืม
“อ๊า..............อ่าส์..........” .เสียงครางกระเส่าดังขึ้นอีกครั้งมือรับรู้ถึงความอบอุ่นที่ครอบครอบลงมาที่แก่นกายของตนเอง พร้อมทั้งเรียวลิ้นซากที่ไล่เลียวกวนไปมาดูดดื่ม้ำหวานเยิ้มที่ปริ่มอยู่ตรงส่วนยอดจนหมด
เรียวปากร้อนห่อเกร็งก่อนจะรูดรั้งส่วนน่ารักนั้นอย่างรวดเร็วแล้วรุ่นแรงขึ้น เพียงไม่นาน ชายหนุ่มก็รู้ถึงอาการเกร็งหน้าท้องแน่น สะโพกมนลอยสูงขึ้นจากเตียงมือเล็กๆนั้นกดศีรษะชายหนุ่มแน่นพร้อมกับประปล่อยน้ำรักรสหวานๆออกมาจนหมดสิ้น ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนหอบหายใจรวยริน เสร็จแล้วสินะหนุ่มน้อยน่ารักของผม ต่อไปก็ตาผมแล้วหละสิ ปอนด์นึกในใจก่อนจะควานนิ้วมือเข้าไปในปากและดึกกลับออกมา
นิ้วมือที่ถูกเชื่อมไปด้วยขอเหลวข้นใสค่อยๆกดสอดเข้าไปที่ช่องทางทับแคบช้าๆ แต่นายเท็นคนนี้มันยอมง่ายๆซะที่ไหนดิ้นกระแด่วๆเชียว ดูอิ แด่ว แด่ว แด่ว
เท็น หายใจลึกๆไม่เกร็งนะ จะได้ไม่เจ็บรู้มัย “ไอ้บ้า มึงเป็นใครเนี้ยอยู่ดีๆจะมาฟันกู ชื่อเสียงเรียงนามก็ไม่บอกแล้วจะมาฟันกูมึงบ้าป่าววะ ไอ้หื่น”
“หึหึ เสร็จแล้วผมจะบอก” นิ้วที่จดจ่ออยู่แล้วกดลงรวดเร็วพร้อมทั้งควักควานไปมาหาจุดสยิวของอีกฝ่าย ไม่นานนัก หนุ่มน้อยหน้าหวานก็ดิ้นกาแด่ว กาแด่ว อีกแล้วแต่ครั้งนี้เป็นเพราะ ไปกดจุดเสียงเข้านะงับ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
“หืม” นิ้วเรียวยังคงวกวนไปมาก่อนจะเพิ่มจำนวนเข้าไปเรื่อยๆจนรู้สึกว่าช่องทางดังกล่าวน่าจะกว้างพอกับขนาดของเขาแล้ว ร่างสูงจึงชักนิ้วออกก่อนจะสอดใส่ความเป็นชายให้อย่างรวดเร็ว มือหนาโอบอุ้มแก้มก้นอิ่มน้ำสองข้างออกจากกันเพื่อให้รับความรู้สึกของเขาให้มากยิ่งขึ้น ใบหน้าคงก้มลงมอบจูบรสหวานให้กับคนตรงหน้าเพื่อดึงความสนใจไม่ให้ร่างบางต้องเจ็บปวด แก่นกายขนาดพอตัวยังคงส่งสูบเข้าออกอย่างเป็นจังหวะ
และฝังลึกลงไปส่วนในสุดของคนน่ารักที่นอนหอบหายใจหนักขึ้น แก่นกานน้อยๆเสียดสีไปมากับหน้าท้องจนกลับมาตั้งชันอักครั้ง นอกจากปากที่ขบเม้นให้ร่างบางได้สุขสมแล้ว มือเกร็งก็ยังรูดรั้งให้อย่างพึงพอใจ
“อ่า อ๊าส์ งะ กะ ใกล้เสร็จรึยัง จะไม่ไหวแล้ว” สิ้นเสียงร่างสูงก้รับรู้ถึงแรงบีบตัวแน่นของช่องทางน่ารัก และความรู้สึกอุ่นๆที่เปื้อนอยู่ที่หน้าท้องของตนเอง เพียงไม่นานชายหนุ่มก็เร่งจังหวะตามมาติดๆ ใบหน้าคมซบลงที่ข้างหูกระซิบเสียงแหบพร่า ที่ทำให้ร่างบางถึงกับลบหน้าหนีเพราะเขินอาp
“อืม อ่า เท็น ปอนด์จะไม่ไหวแล้วนะ ปอนด์ ขอปล่อยในตัวเท็นได้มั๊น หืม ตอบมาสิเท็น” เสียงถามที่สั่นสะท้านเพราะแรงกระทำของตน นั้นทำให้เท็นจังน่ารักเลือกไม่ตอบเป็นคำพูดแต่พยักหน้ารับน้อยๆแทน เพราะอามรณ์ขออะไรก็ให้หมดนั้นแหละ เสียวจะตายอยู่แล้วยังจะมาขออะไรบ้าๆอีก ไอ้นี่....
“อ่ะ อืม อ๊า เท็น ปะ ปอนด์ อืม............ สะ เสร็จแล้วววววว” ร่างสูงกระตุกถี่ๆปลอปล่อยน้ำรักสีข้นเข้าไปในร่างกานของอีกฝ่ายจนหมดสิ้นก่อนจะซบหน้าลงกับอกอุ่นของอักฝ่าย
เหนื่อยจังวะ.....พึ่งจะรุ้นะเนี้ยว่าการทำรักมันเหนื่อยแบบนี้ เฮ้ยยยยยยยยยยไม่เวอร์จิ้นแล้วโว้ยยยยย ฮ่า ฮ่า ฮ่า
แต่งเรทครั้งแรกอาจจะไม่ดีเท่าไหร่นะครับ :m23:ผมไม่ถนัดเรื่องการเขียนเท่าไหร่หัวไม่ค่อยเดินอ่ะ ถนัดแต่ทำจิงๆ :m13: :m13:
หนุ่มคนไหนจะใจดีสอนผมเขียนฉากเรทๆมีบ้างมั๊ยอ่ะครับผมอยากเขียนเป็นจัง ไม่รู้ต้องไปหาเรียนที่ไหน
หุหุ
ไปแล้วครับ... :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
-
:m25: :m25: :m25: :m25:
ฝันเปียกอะจิ
เชอะ
:m14:
-
:o8:อ่ะมาแล้ว...อะหุ.หุ.หุ. o13
เดี๋ยว..ทำงานก่อนฮะ :กอด1:
-
“ปอนด์ ......” อ่า เสียงใครวะหวานเชียว จะเป็นเสียงใครได้หละอยู่กับเท็นจังก็ต้องเสียงเท็นจังสิ จิงปะ หนุ่มหล่อยิ้มพร้อมกับปรับสายตาช้าๆรับแสงแรกของวันใหม่ที่สาดส่องเข้ามายังห้องนอน
“เท็นจ๋า...คิดถึงจัง ” เสียงนุ่มกระเส่าบ่นงึมงำก่อนจะความหาร่างที่นอนอยู่ข้างๆ แต่กลับพบกับความว่างป่าว
“ ไม่มี..... เท็นหละ ” ไว้กว่าความคิดหนุ่มร่างสูงยันร่างขึ้นหันไปมองอีกมุมของเตียงเพื่อหาร่างบางสุดที่รักที่พึ่งจะกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันเมื่อคืน
ดวงตาคมพบแต่ความว่างป่าว หึฝันสินะถึงว่าอะไรๆมันก็ง่ายไปหมด กูฝันซะได้แถมไม่ฝันธรรดาเปียกอีกต่างหาก มือหนาจับที่เป้ากางเกงของตัวเองก็รับรู้ถึงความอุ่นๆที่ชื่นอยู่กับเนื้อผ้า ทุเรศชิบหายกรู โตป่าวนี้แล้วเสือกมาฝันเปียก อยากจะเอาหัวโขกหมอนตาจิงๆวะ แล้วเสียงหละ เสียงใคร ในเมื่อไม่มีเท็นแล้วใครเรียกกรูวะ
ปรึ๊ยยยยยยย....ผีป่าววะบ้านนี้อยู่คนเดียวนี่หว่าผีแน่เรย ไอ้ปอนด์กระชากผ้าห่มขึ้นมาคุมตัวเมื่อคิดถึงเร่องผี ตัวโตอย่างกับความเสือกกัวผีไปได้ บ้าจิง
“ไอ้ปอนด์ ปอนด์ ปอนด์โว้ย.....เปิดประตูที” เสียงเรียกเย้วๆนั้นยังคงไม่หายไปแล้วก็ต้องไม่ใช่ผีแน่ๆเรียกจิกหัวขนาดนั้นใครวะมาหากูแต่เช้าเชียว ร่างสูงลุกจากเตียง เดินไปเปิดประตูทั้งกางเกงตัวนั้นแหละ ก็ใครจะรู้จิงมะมันอยู่ในกางเกง
ร่างสูงหยุดอยู่ที่หน้าประตูบ้าน มือหน้าหมุดลูกบิดช้าๆก่อนที่ประตูจะถูกดึกออกไปอย่างสุดแรงพร้อมกับใครคนหนึ่งที่พุ่งเข้ามาในบ้านอย่างรวดเร็ว และกระโดดเข้าใส่ไอ้ปอนด์จนล้มคว่ำ กันไปทั้งคู่ ใบหน้าหล่อถูกหอมแก้มหนักๆไปมาด้วยความคิดถึงของอีกฝ่าย ก่อนที่อะไรๆมันจะมากไปกว่านี้ไอ้ปอนด์ก็ต้องยันมือให้อีกฝ่ายถอยออกเสียก่อน ไอ้ห่าแบบนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร หมาเชานี้เอง มาทำไมแต่เช้าวะ
“มาไม” เมื่อดันไอ้ตัวป่วนออกได้แล้วก็ถามออกไปอย่างอารมณ์เสียสุดๆ แม่งเซ็งชิหายมาทำไมวะกูยิ่งเบื่อๆมึงอยู่
“ผมคิดถึงปอนด์ก็มาหาสิ ไม่ได้หรอ” เสียงทุ้ม นุ่นนั้นเอ่ยบอกก่อนจะลูบไล้ใบหน้าของอีกฝ่านเล่นอย่างเบามือ
“เฮ้ย ปล่อย.... จับหน้ากูทำไมเนี้ย รำคาญวะไปๆลุกได้แล้วกูจะไปอาบน้ำ” ไอ้ปอนด์คนบ้าทำท่าไม่สนใจคนที่มาเยือนสักกะติ๊ด เดินดุมๆ เข้าห้องน้ำไปเฉยเลย ปล่อยหนุ่มหน้ามนที่อุตส่ามาหาแต่เช้ายืนหน้าสลด
ก็รู้ตัวว่า ทำตัวไม่ดี ก็ไม่แปลกหรอกที่ปอนด์จะโกรธ แต่ทำเป็นไม่สนใจกันเลยแบบนี้มันไม่มากไปหน่อยหรอ
ก็แค่มองสาวๆมันผิดมากมายถึงขนาดขับไล่ไสส่งกันเลยรึไง ปอนด์ นะปอนด์ ทำพี่ได้ ไม่รักไอ้พ่อหมีอ้วนคนนี้แล้วสิ แม่กระต่ายน้อยใจร้ายชะมัด ค่อยดูเถอะจะเอาคือให้เข็ดเลย หึหึ ร่างสูงที่ยืนคิดบ้าบออยู่เดินเข้ามาในบ้านก่อนจะนั่งรอที่โซฟาหน้าทีวี ไม่ได้มาบ้านปอนด์ตังหลายวัน คิดถึงจะแย่ ใบหน้าคมผุดยิ้มขึ้นมาเมื่อนึกถึงใบหน้าบึ้งตึงของอีกฝ่ายที่หนีไปแอบในห้องน้ำ
คบกันมาตั้งนานทำไมจะไม่รู้ปอนด์ขี้อายจะตายไป ไหนบอกว่าจะอาบไหนกลับเงียบสนิทแบบนี้ สงสัยเข้าไปคิดแผนเล่นงานเราอีกแน่ๆเรย
“นั้นอะไรหนะ” สิ้นเสียงพูด ผู้มาเยือนก็เอื้อมมือไปหยิบบึกกระดาษ ที่วางอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟาออกมาอ่าน
ดวงตาหรี่เรียวนั้น จองอ่านไปทั่วตั้งแต่ปกที่พิมพ์อย่าสวยงาม นิยายนี้หว่า ปอนด์แต่งนิยายด้วยหรอ หรือไม่ใช่ นิ้วแกร่งเปิดแผ่นหน้าปกอ่านส่งสายตาทอดอ่านไปเรื่องๆ อ่านไปอ่านมาแม่งนิยายเกย์นี่หว่า เดี๋ยวนี้อ่านแบบนี้ด้วยหรือฟระแฟนกรู สงสัยเป็นเอามาก ห่างกันนิดเดียว มาติดนิยายซะแล้ว สงสัยกรูจะถูกทิ้งจิงๆแล้วหละมั้ง
ชายหนุ่มถอนหายใจหนักๆ จะไม่กัวได้ไงดูดิ ยายรักหวานเยิ้มขนาดนี้ใครอ่านไม่ติดก็บ้านแล้ว คนแต่งเป็นผู้ชาผู้หญิงวะเนี้ยไม่ได้ๆต้องตัดไฟเสียแต่ต้นลม ขึ้นไปติดนิยาย แล้วทอดทิ้งความรักของเรา เชาเชาก็ซวยสิครับบ
แม่กระต่ายน้อยจอมดื้อรอให้ออกมาก่อนเถอะเราจะได้เห็นดีกันแน่ๆ พ่อหมีตัวเน่จะเล่นให้อ่วม เลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า หัวเรากับความคิดชั่วร้ายก่อนจะนั่งคอยอย่างสบายใจเฉิบ
ส่วนไอ้คนในห้องน้ำก็ยื่นไว้อาลัยอยู่นั้นแหละไม่อาบน้ำหละ (เสียงคนแต่งเองด่าเรียกสติมันหน่อย)
มาได้ไงวะกูอุตส่าจะลืมแล้วแท้ๆ แม่งเอ้ย กรูหละเครียด ฆ่าตัวตายในห้องน้ำเลยดีมั๊ยวะเนี้ย เซ็งชิบหายคนไร วะตามติดอย่างกับนกเอี้ยง อ้างงี้กูก็เป็นควายอะดิ
“ เบื่อ ” เสียงกรนบ่นเบาๆที่หลุดออกมานั้นคงบอกอารมณ์ของไอ้ปอนด์ได้เป็นอย่างดี จะไม่ให้เบื่อได้ไง อุตส่าอยู่อย่างสงบมาได้ไม่กี่อาทิต ก็กลับมาตามอีกและ ทำผิดเองแท้ๆยังด้านกลับมาอีก หน้ามันฉาบด้วยยางมะตอยรึไงวะหนาเชียวด่าก็ไม่สำนึก เอาเหตุผลบ้าๆ บอๆมาอ้าง คนเป็นแฟนกันเหี้ยไร คิดแต่จะฟัดกูเช้ายันค่ำ ไปไหนด้วยก็มองแต่สาวๆพอด่าก็ทำเนียนไม่สำนึก กรูหละปวดหัว จะมีใครโชคร้ายได้แฟนกวนประสาท หื่นกาม แบบกูบ้างมั๊ยวะเนี้ย กรูเซ็งโว้ยยยยยเซ้ง...... :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
และแล้วชีวิตของผมก็ต้องกลับมาพบกับโลกแห่งความเป็นจริง ชีวิตที่เน่าเบื่อหน่าย กับผู้ชายหื่นกาม เซ็งจัง
-
ตอนพิเศษ ผมเป็นแมวน้อยของคุณนะ
อืม.............เสียงหวานใสกรนบ่นๆมือเรียวเล็กดึงคอชายหนุ่มที่นอนอยู่เคียงข้างเข้ามากอดประชิดตัวพรางซุกซบใบหน้าหวานลงกับช่วงอกที่แข็งแกร่ง อ่าหอมจังกลิ่นกายชาย น่าหลงจิงๆผู้ชายอะไรน๊า เหอๆๆมึงไม่ไช่ผู้ชายรึไงวะไอ้ปอนด์
“เท็น จ๊ะ” เสียงหวานยังคงไม่เลิกพึมพำ ดวงตาหวานลืมขึ้นช้าๆจ้อมมองผ่านในความมือ บนเตียงกว้างที่แสนอบอุ่น ร่างเล็กๆยันตัวลุกนั่งก่อนจะจะมองชายหนุ่มที่หลับอย่างไม่รู้สึกตัว
เห่อ ฝันอีกแล้วสิเรา นี้มันไอ้เจ้าเชานี่หว่า คิดว่าเป็นเท็นได้ไงวะ กูนี่ชั่วชิบหายนอนอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งกลับไปฝันถึงผู้ชายอีกคน เลวรำยำจริงๆกู ถ้าเชารู้มีหวังกูตาย
วันนี้สินะที่เราตกลงปรงใจยอมเป็นของเชาเชา คบกันมาตั้งหลายปี มันก็มีความอดทนเหมือนกันนี่หว่า ทนมาได้ต้องนาน ถึงจะชอบมองสาวก็เถอะ แต่ก็ไม่เคยนอกลู่นอกทาง หึหึ น่ารักจิงๆพ่อหมีของแม่กระต่ายน้อย แล้ววันนี้กูก้ได้เป็นแม่กระต่ายน้อยสมใจมันจิงๆเล่นกูซะ ระบมไปหมด แต่จะไปว่าอะไรมันได้หละยอมเขาเอนี่หว่า จะว่าไป เป็นฝ่ายรับ มันก็ เออ เอ่อ รู้สึกดีเหมือนกันนะ เสียวดี เหอๆ
นั่งคิดอะไรเพลินๆไอ้ปอนด์ก็ล้มตัวลงนอนอีกครั้งรู้สึกปวดหัวตุบๆ แล้วมันก็กลับเข้าอีหรอบเดิม ฝันเฟื้องเรื่องรักอีกแล้วครับทุกท่าน
จากที่คนนอนข้างๆเป็นหนุ่มตัวโตสูงใหญ่กลายเป็นใครคนอื่นไปซะแล้ว เชาเชาปอนด์ขอโทษ ห้ามใจไม่ได้จิงๆวะ กูขอนอกใจมึงแค่ในฝันคงไม่เป็นไรหรอกนะ ยกโทษให้กูด้วยแล้วกัน เชาเชา
“เท็นงับ ปอนด์หนาวจังเลย” ใบหน้าหวานนวล ซุกไชร้กับออกของชายหนุ่มเพื่อนหาไออุ่น อ่าส์แบบนี้สิ อุ่นจังเลย ตอนนี้กูฝันรึป่าวน๊า คงจะฝันจิงๆนั้นแหละเท็นจะมานอนให้กูกอดอยู่แบบนี้ได้ไง แต่ยังไงขอแค่ฝันแค่นี้ก้พอแล้ว แค่นี้กูก็มีความสุขแล้วไม่ขอออะไรอีก เหอๆ
ร่างเล็กๆรู้สึกถึงอ้อมกอดแกร่งที่โอบรัดก็ห่อตัวให้เล็กเพื่อรอรับอ้อมกอดนั้น ก่อนจะถูไถหัวไปมากับอกอุ่นๆเหมือนกับลูกแมวตัวน้อยๆที่อ้อนเจ้าของ
ราตรีที่พ้นผ่านถูกแสงจากขอบฟ้าเริ่มขับไล่ แสงสีส้มทองเริ่มสอดผ่านเข้ามาในห้องนอนสีฟ้าอย่างช้าๆเพิ่มความสว่างให้กับห้องเพิ่มขึ้น เจ้าแมวปอนด์ตัวน้อย ลืมตาแบ๊ว กรอกลูกตาไปมามองเพดานห้องก่อนจะหันมามองชายที่นอนข้างๆตัวเอง
“เฮ้ย!!!! ใครวะ เท็นนิหว่ามาได้ไง” เสียงหวานใสอุทาน จนหนุ่มหล่อลืมตาขึ้นมอง พร้อมรอบยิ้มที่จุดขึ้นที่มุมปาก
“ตื่นแล้วหรอปอนด์” ชายหนุ่มขยี้ตาสองสาม และลูบผมไอ้ปอนด์ที่นั่งอ้าปากค้างไปมาก่อนจะลุกลงจากเตียงแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปต่อหน้าต่อตา ไอ้ที่ว่าต่อหน้าต่อตาอ่ะก็คือ มันไม่ได้ใส่เสื้อผ้านิ เช้าแล้วด้วย เห็นจะๆ เหอๆ กูจะเป็นลม ใหญ่จัง ....( มึงนี่ฝันลามกจังวะ )
ร่างเล็กๆลุกลงตามลงมาเดินออกไปในครัวหยิบขนมปังแผ่นใส่เตรื่องปิ้งก่อนจะเดินไปเสียบน้ำร้อนเพื่อ เตรียมชงกาแฟดื่มตอนเช้า ไม่นานกาแฟร้อนๆสองแก้วก็มาวางอยู่บนโต๊ะ พร้อมกับขนมปังปิ้ง ที่ส่งกลิ่มหอมกรุ่น
“เท็นมากินขนมปังสิ ปอนด์ทำไว้ให้แล้วนะ” ร่างบางร้องบอกร่างสูงที่กำลังแต่งตัวหลังจากที่อาบน้ำอาบท่าเรียบร้อยแล้ว
ร่างๆเดินหายเข้าห้องน้าไป ไม่นานก็กลับออกมา และมานั่งดื่มกาแฟกับชายหนุ่ม มือนุ่มนิ่ม บิขนมปังให้พอคำและทาเนยก่อนจะส่งให้กับชายหนุ่มที่อ้าปากรอรับ
“งืม อร่อยมั๊ย” เสียงหวานใสใบหน้าหวานเอยถามพรางซบหัวลงกับไหล่ของชายหนุ่มพลางถูไถเล่นไปมา
“อร่อยสิปอนด์ทำให้เท็นนิ อะไรก็อร่อย หึหึ” เสียงนุ่มของชายหนุ่มหำเราะอย่างมีความสุข มือแกร่งเกาคางเล็กมนเล่นไปมาเรียกเสียงหำเราะจากร่างเล็กได้ไม่น้อย
“ไม่เอาแล้วเท็น ปอนด์ จักจี้ อ่าส์” จากมือเริ่มเปลี่ยน เป็นจมูกคนที่ซุกไซร้กับซอกคอหอมกรุ่น ลิ้มร้อนๆลากไล้ไปมาจนร่างบางต้องส่งเสียงครางกระเส่า โอ้ววววแต่เช้าเลย
ร่างเล็กๆถูกโอนเอนให้นอนลงกับโซฟาก่อนที่ชายหนุ่มจะตามทาบทับลงมาช้าๆ ริมฝีปากประกบกันแนบชิด เรียวลิ้นส่งเข้าไปกวาดเก็บความหอมหวาน มือแกร่งลูบไล้เข้าไปใต้เสื้อตัวบางของร่างเนอย่างเบามือ ลูบไล้ ยอดอกแข็งขืนไปมาอย่างอ่อนโยน
“อาส์ อ่าส์...เท็น หะ หยุด ก่อน..เดี๋ยวไปทำงานสายนะ” มือเล็กเรียวผลักไส ให้ชายหนุ่มออกห่างถึงจะรู้สึกเสียดายอยู่ไม่น้อยแต่ก็ไม่อยากจะเสียการเสียงาน ชายหนุ่มยันตัวลุกก่อนจะจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ มือเรียวเอื้อมมาขยับรูดรั้งเน็กไทให้เข้าที่เข้าท่าง ก่อนจะฉุดมือชายหนุ่มเดินออกจากห้องครัวกันสองคน
ตั้งใจทำงานนะ มือเล็กลูบสัมผัสใบหน้าที่โหยหาอย่างอ่อนโยน ดวงตาใสจ้องมองอย่าอาลัยดุจดังชายตรงหน้าจะลาจากกันอย่างไม่มีวันจะได้พอเจอกันอีก ไม่อยากให้ไปเลยกัวเท็นจะไม่กลับมาอีก กลัวเหลือเกิน
“ผมไปแล้วนะครับ” เสียงทุ้มเอ่ยบอกพร้อมจรดจมูกคมสูดดมกลิ่นหอมจากแก้มคนตรงหน้าก่อนจะก้าวขาออกจากประตูบ้านไป
ประตูไม้บานใหญ่ปิดลงแล้ว ในหน้าหวานใสแดงก่ำเหมือนจะร้องไห้รู้สึกไม่ดีเลยไม่อยากให้เท็นไปทำงานเลย อยากจะอยู่ด้วยกันทั้งวัน นอนเล่นด้วยกัน นั่งคุยกัน ดูหนัง ฟังเพลง อ่านการ์ตูน อยากอยู่ด้วยกันตลอดไป[/size]
-
เร็วกว่าความคิด ร่างเล็กรีบคว้าประตูแล้วเปิดออกอย่างรวดเร็ว วิ่งออกไปจากตัวบ้าน นอกบ้านบรรยายกาศยามเช้าชั่งน่ากลัวเสียเหลือเกินมันขาวโพล่นไปหมด หมอกควันพวกนี้มาจากไหนนะ แล้วเท็นหละหายไปไหนแล้ว
ถนนยาวซะขนาดนี้เป็นไปไม่ได้ที่คนเราจะเดินเร็วขนาดนั้น ร่างเล็กที่ยังอยู่ในชุดนอนออกวิ่งทั้งน้ำตาเพื่อนตามหาคนที่รัก ถึงแม้จะไม่มีวันที่จะได้พบกันอีกแล้วก็ตาม
“เท็น ....เท็น หายไปไหนแล้ว อย่าทิ้งผมไปนะเท็น” เสียงหวานใสละเมอ ส่งเสียงเบาๆแต่กระนั้นก็ทำให้ร่างสูงข้างๆรับรู้ได้
“หึ คิดถึงคนที่แต่งสิยายสินะปอนด์” ใบหน้าคมจ้องมองคนรักที่หลับใหลแต่ก็มีน้ำตาไหลรินออกมาทั้งที่ดวงตาปิดสนิท อยากให้ปอนด์มีความสุขเลยไม่ห้ามที่ปอนด์จะอ่านนิยาย อยากจะไม่ให้ปอนด์ไม่ต้องตื่นจากฝันหวานๆ หลายต่อหลายครั้งที่ปอนด์ละเมอเพ้อถึงคนที่ชื่อเท็น
หลายต่อหลายครั้งที่ลุกขึ้นนั่งแล้วเรียกเราว่าเป็นคนอื่น เพราะปอนด์มีความสุข เลยไม่อยากจะปลุกให้ตืนถึงในหัวใจมันเจ็บปวดเสียเหลือเกิน ที่คนที่เรารัก ละเมอหาชายคนอื่นที่ไม่ใช่เรา ถ้าจะเจ็บจะปวดแต่ก็ทนเพราะเชารักปอนด์ เพราะปอนด์ เพราะปอนด์ อะไรเชาก็ยอมได้เสมอ จะให้เป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหนเชาก็จะ ทนได้ เพราะเชารักปอนด์
ถึงปอนด์จะรู้หรือไม่รู้แต่เชาก็รักปอนด์คนเดียว
ที่ชอบมองสาวๆก็แค่อยากให้ปอนด์สนใจ อย่างให้ปอนด์ด่า อยากให้ปอนด์บ่น มันรู้สึกว่าปอนด์สนใจในตัวเชามากขึ้น อยากมาหาทุกวันถึงปอนด์จะไม่ต้อนรับ ถึงปอนด์จะปิดประตูใส่หน้าก็ยังอยากจะมา เพราะรักเท่านั้นแหละที่เชามีให้ปอนด์
ไม่รุ้ว่าปอนด์จะรู้บ้างหรือป่าว ใบหน้าหล่อเหลาเศร้าลงนิดๆที่ร่างตรงหน้ายังคงเพ้อถึงชายอีกคนแต่ใบหน้าที่กำลังเศร้าก็ยิ้มรับได้อีกครั้งเมื่อริมฝีปากบ้างนั้นหลุดชื่อชองตัวเองออกมา
“เชา เท็นทิ้งปอนด์แล้วเชา เท็นหายไปแล้ว เชา อย่าทิ้งปอนด์ไปอีกนะ ห้ามทิ้งปอนด์นะ มึงห้ามทิ้งกูรุ้มั๊ยไอ้เชา ถ้ามึงทิ้งกูมึงตายแน่ๆ กูจะไม่ให้อภัยมึงเลยเชา ห้ามทิ้งปอนด์นะ ฮือ ฮือ” ทั้งเสียงร้องไห้เสียงเรียกและอะไรอีกมากมายที่พ่นออกมาจากคนที่หลับไม่รุ้เรื่อง นั้นก็ทำให้ไอ้เชาเชานั่งหัวเราะคนเดียวได้ เออเอาสิเมียกูฝันห่าอะไรของมันว่าบ้าชิบหาย สังสัยตอนเข้าต้องร่วรักรับอรุณ สะแว้ว น่ารักขาดนี้
ไอ้ปอนด์เอ๋ย ไอ้ปอนด์ ทำไมทำตัวน่าร่วมเพศด้วยจังวะมึง กูจะทดได้อีกนานมั๊ยเนี้ย ปล้ำคนหลับบปากรรมป่าววะ
เอาเถอะยังไงตอนตื่นค่อยว่าไง มึงนี้มันน่ารักจิงๆแบบนี้กูจะทิ้งึงได้ยังไงไอ้ปอนด์บ้านิยายหึหึ
ผมจะทิ้งมันได้ไงดูดิน่ารักขนาดนี้ ก็คงต้องรักมันไปจนตายแหละครับท่านผู้ชม.......................
Fin.....................
ตอนพิเศษครับไม่รู้ว่าจะได้แต่งอีกเมื่อไหร่เพราะผมมีคนข้างกายซะแล้วเอาเรื่องอุบายๆของตัวเองมาแทรงลงในนิยายเหอๆๆจิงๆจะแต่งเป็นนิยายทวงนิยายหนะครับไปๆมาๆมีปุนหานิดนุงเลยตัดให้มันจบไปซะ คุณเท็นน่ารักดีนะครับ :m1: :m1: :m1:
คุยกันแล้วก็น่ารักดีชวนผมปวดหัวนิดหน่อยเหอๆ จิงๆแล้วผมเป็นแบบไหนก็ได้แต่อิมเมจ ที่อยากได้จิงๆของเท็นคือหนุ่มน้อยวัยทำงานที่น่ารักแต่ก็แต่งออกมาแบบนี้อ่ะ ผมไม่ถนัดแต่งนิยายเท่าไหร่ เปงไงบ้านก็ติชมได้นะครับหวังว่าโอกาสหน้าจะเจอกันใหม่วันนี้ต้องลากันแล้ว
ไปแล้วนะครับสวัสดี :m14:
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านแล้วให้กำลัวใจนะครับ
ขอบคุณเล้านี้ที่มีพื้อนที่ดีๆให้กับนิยายของผม
ขอบคุณความรักที่มันทำให้ผมต้องแต่งนิยายเรื่องนี้ขึ้นมา :L1:
และขอบคุณๆเท็นที่เกิดมาให้ผมได้แอบรัก และคงได้แต่แอบรักต่อไปเหอๆแต่จิงๆเจ้าตัวก็รุ้แล้วแหละแต่แบบนี้ก้ดีแล้ว :m23:
ไปแล้วนะครับว่างๆผมจะกลับมาใหม่ขอบคุณครับ ขอบคุณ :m15: :m15:
-
อืมมมม
แจ้บๆๆๆ
งับๆๆๆ
:oni1:
-
เจ้ย :o จบซะแล้ว แต่แอบงง ตอนแรกเหมือนจะให้น้องเท็นเป็นมะใช่เรอะ ตอนหลังไหงสลับกันได้หว่า :laugh: :laugh:
-
ขึ้นต้นกับลงท้าย เหมือนคนละเรื่องเลย :m32: :m32: :m32:
-
จบแบบงงๆ เหอๆ o2
-
:oni2: จบไปซะแระ แอบรักเท็นทั้งที่มีเชา อยู่แล้ว สงสารเชาจังเลย
มาเขียนอีกนะจะรออ่านจ้า :a1: :a1:
-
ถ้าได้แต่งบ่อยๆ
รับรองเียี่ยมยอดเลยละหลาน
-
:m32: :m32: :mc4: :mc4: :mc4:
-
:a11:
-
สนุกมากเลยครับ o13 o13
-
:a5: