พิมพ์หน้านี้ - นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: huskyhund ที่ 16-12-2014 21:07:48

หัวข้อ: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 16-12-2014 21:07:48
อ้างถึง
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

สารบัญ

บทนำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg2905201#msg2905201)
Chapter 1 : นักเปียโนอัจฉริยะ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg2905247#msg2905247)
Chapter 2 : พรหมลิขิต (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg2910800#msg2910800)
Chapter 3 : แรกพบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg2917391#msg2917391)
Chapter 4 : ผู้ร่วมทาง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg2923298#msg2923298)
Chapter 5 : ผู้ชายแห่งทะเลทราย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg2930102#msg2930102)
Chapter 6 : กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg2941546#msg2941546)
Chapter 7 : หวั่นไหว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg2948429#msg2948429)
Chapter 8 : ความรัก? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg2955165#msg2955165)
Chapter 9 : จูบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg2961364#msg2961364)
Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg2968804#msg2968804)
Chapter 11 : พายุทราย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg2973938#msg2973938)
Chapter 12 : ความหึงหวง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg2979856#msg2979856)
Chapter 13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg2989332#msg2989332)
Chapter 14 : นิสรีน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg2996048#msg2996048)
Chapter 15 : หัวใจที่บาดเจ็บ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg3003584#msg3003584)
Chapter 16 : อานา อูฮิบบูกา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg3010756#msg3010756)
Chapter 17 : อับบา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg3017407#msg3017407)
Chapter 18 : พี่ชาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg3027496#msg3027496)
Chapter 19 : ทัชอัลดิน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg3034103#msg3034103)
Chapter 20 : การเดินทาง (ทาริค) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg3041984#msg3041984)
Chapter 21 : คืนวันในทะเลทราย (ทาริค) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg3055338#msg3055338)
Chapter 22 : ทาริคขี้มโน (ภาคต่อ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg3072543#msg3072543)
Chapter 23 : สิ้นสุดการเดินทาง (ทาริค) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg3080816#msg3080816)
Chapter 24 : ทิฐิ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg3090215#msg3090215)
Chapter 25: คืนดี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg3109668#msg3109668)
Chapter 26 : คู่รัก END (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44832.msg3124541#msg3124541)


อ้างถึง
นิยายทั้งหมดของฮัสกี้ค่ะ

เงาจันทร์ในม่านหมอก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45116.msg2931321#msg2931321)
เบลอ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45395)
เหนือเมฆ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48008)
แต่กาลก่อน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56263.msg3500268#msg3500268)
ภูสอยเดือน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62103)

 :mew1:

husky's page (https://www.facebook.com/huskyhund?ref=hl) :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [ปฐมบท - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 16-12-2014 21:11:45


**นิยายทุกเรื่องของฮัสกี้ ไม่อนุญาตให้นำออกจากเล้า และไม่อนุญาตให้นำไปโพสต์ที่บอร์ดอื่นๆ เด็ดขาดค่ะ


บทนำ :สวรรค์แห่งทะเลทราย


ท่ามกลางทะเลทรายอาหรับกว้างใหญ่เวิ้งว้าง เนินทรายสีทองสูงต่ำสลับกันเรียงรายไปไกลจนสุดลูกหูลูกตา แสงแดดร้อนแรงราวกับจะแผดเผาทุกสิ่งทุกอย่างภายใต้ผืนฟ้าให้มอดไหม้เป็นเถ้าถ่าน สายลมที่พัดผ่านแห้งผาก ส่งผลให้เม็ดเหงื่อที่ซึมออกมาบนผิวหนังเหือดแห้งไปภายในพริบตา ทว่าใบหน้าของชาวเมืองเฟอร์โดสแห่งโอเอซิสขนาดใหญ่กลางทะเลทรายที่ไม่ได้ถูกปิดบังมิดชิดไปด้วยเสื้อผ้ายาวรุ่มร่ามมากชิ้นเฉกเช่นตามลำตัว ก็ยังเต็มไปด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

ต้นไม้เขียวชอุ่มซึ่งส่วนใหญ่เป็นพืชตระกูลปาล์ม มะเดื่อและมะกอกเติบโตงอกงามสร้างร่มเงาไปทั่วพื้นที่ในโอเอซิสแห่งนั้น และยังมีลำธารขนาดเล็กซึ่งเชื่อมต่อจากน้ำตกที่ไหลลงมาจากภูเขาหินสูง คอยลำเลียงส่งน้ำชุ่มฉ่ำผ่านตัวเมืองเป็นเสมือนเส้นเลือดสำคัญ ก่อนจะไหลลงสู่ผืนน้ำสีน้ำเงินของทะเลสาบกว้างใหญ่ ทำให้เมืองเฟอร์โดสเปรียบเสมือนสรวงสวรรค์สมดังชื่อ บริเวณเนินหินเชิงเขาเป็นที่ตั้งของป้อมและกำแพงสูงตระหง่าน ล้อมอาณาเขตของพระราชวังหินอ่อนสีขาวซึ่งเป็นสถาปัตยกรรมแบบผสมผสานศิลปะของแถบเอเชียตะวันออกกลางและแถบเมดิเตอร์เรเนียนไว้ด้วยกันอย่างงดงามลงตัว พระราชวังแห่งนี้ถูกก่อสร้างมานานนับร้อยปี เป็นมรดกอันล้ำค่าแห่งดินแดนอันแสนบริสุทธิ์ที่ผู้คนจากโลกภายนอกยากจะมีโอกาสได้ย่างกรายเข้าไปถึง

กาลเวลาภายในเมืองราวกับหยุดนิ่งอยู่กับที่ ชาวพื้นเมืองเฟอร์โดสสืบเชื้อสายมาจากชาวเบดูอินซึ่งอดีตเคยร่อนเร่ไปในทะเลทราย หากพวกเขาละทิ้งชีวิตเสรีมารวมตัวกันเป็นกลุ่มก้อน และก่อสร้างเมืองขึ้น ณ โอเอซิสขนาดใหญ่แห่งนี้ แม้กาลเวลาผ่านพ้นไปเนิ่นนาน หากชาวเมืองโดยทั่วไปยังคงใช้ชีวิตความเป็นอยู่แบบง่ายๆ ปราศจากเทคโนโลยีล้ำสมัย และคงความมีน้ำใจล้นหลามไว้ตามแบบฉบับของบรรพบุรุษ

ตึกรามบ้านช่องของชาวพื้นเมืองก่อสร้างจากอิฐโคลน มีตลาด โรงเรียน พื้นที่ทำไร่นาและเลี้ยงสัตว์ ถนนหนทางทำจากหินและดินอัดแน่น พาหนะที่พวกเขาใช้กันโดยทั่วไปคือม้าและอูฐ หากในครอบครัวที่ร่ำรวยและกองทหารก็มีรถจี๊ปบ้างแต่ก็เป็นจำนวนน้อย เอาไว้สำหรับใช้สอยในยามจำเป็น

ชาวเมืองเฟอร์โดสอาศัยอยู่กันอย่างสุขสงบภายใต้ผู้นำที่สืบเชื้อสายมาจากผู้ครองเขตแดนอาหรับตะวันออก ซึ่งมีเมืองดัมมัมเป็นศูนย์กลาง ทั้งยังเป็นเมืองหลวงและเมืองอุตสาหกรรมน้ำมันขนาดใหญ่ที่มีเทคโนโลยีและตึกรามบ้านช่องแบบทันสมัยตรงข้ามกับเมืองเฟอร์โดสโดยสิ้นเชิง ฝั่งขวาของเมืองดัมมัมอยู่ชิดอ่าวเปอร์เซียร์ ฝั่งซ้ายติดทะเลทรายอาหรับ และห่างจากทางใต้ของเมืองออกไปในทะเลทรายกว่าสองร้อยกิโลเมตร ก็จะเป็นที่ตั้งของเมืองเฟอร์โดส เมืองโอเอซิสอันเงียบสงบกลางทะเลทรายนี่เอง

ชายหนุ่มสูงศักดิ์ผู้เป็นบุตรชายของชีคชารีฟ อิสมาเอล ฟาเยส อัช ชะกิยาห์ แห่งอาหรับตะวันออก นั่งอยู่ในห้องพักผ่อนส่วนตัวขนาดใหญ่และโอ่โถงภายในวังหินอ่อนสีขาวซึ่งถูกขนานนามว่า นิสรีนแห่งทะเลทราย (กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย) ฝ่าเท้าอันเปลือยเปล่าวางอยู่บนพื้นห้องที่ปูไว้ด้วยพรมเปอร์เซียร์ผืนหนา รอบๆ ข้างตัวเขามีภาพวาดสีน้ำมันวางกองอยู่ประปราย สายลมอุ่นที่พัดผ่านช่องว่างของบานหน้าต่างเข้ามาหอบกลิ่นสีน้ำมันให้อบอวลไปทั่ว และตรงหน้าของเขาก็มีผ้าแคนวาสขึงกับเฟรมไม้วางไว้บนขาตั้งรองภาพวาด
 
พู่กันในมือใหญ่เคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่ว พลิ้วไหวสง่างามราวกับวาทยกรผู้คุมวงออร์เคสตร้า มือข้างที่ว่างถือถาดผสมสี เขาใช้เวลาในยามพักผ่อนตลอดวันอยู่กับภาพวาดชิ้นนี้ จนเมื่อดวงตะวันคล้อยลงต่ำประหนึ่งว่ากำลังจะมุดลงไปใต้ผืนทราย ภาพวาดที่เขาบรรจงสรรค์สร้างและทุ่มเทกายใจก็เสร็จสิ้นลง ชายหนุ่มจรดปลายพู่กันเซ็นชื่อกำกับ แล้วจึงถอยหลังออกไปหนึ่งก้าวเพื่อตรวจสอบผลงานของตน

เด็กหนุ่มในภาพดูอ่อนเยาว์ ใบหน้ารูปไข่สวยได้รูป ประดับไปด้วยจมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากงดงามอิ่มเอิบที่กำลังอมยิ้มน้อยๆ พวงแก้มมีสีเลือดฝาดเปล่งปลั่ง ดวงตาสีอ่อนกับเส้นผมสีน้ำตาลเป็นเงา ร่างโปร่งบางอยู่ในชุดทักซิโด้ ท่ามกลางแสงไฟสปอตไลต์ที่สาดส่องลงมายังตัวเขา นิ้วเรียววางอยู่บนคีย์บอร์ดของแกรนด์เปียโนสีขาว ซึ่งท่วงท่าอันงดงามนั้นสะกดทุกสายตาและโสตสัมผัสไว้ที่เขาเป็นจุดเดียว

ชายหนุ่มยิ้มให้กับผลงานของตน ก่อนลงมือเขียนข้อความไว้ข้างใต้ภาพ


Vienna State Opera,  DEC 20 XXXX


(จบบทนำ)

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 16-12-2014 21:17:55
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 16-12-2014 21:36:58


Chapter 1 : นักเปียโนอัจฉริยะ

 
กรุงเวียนนา

ค่ำคืนหนึ่งในฤดูร้อน พระราชวังเชินบรุนน์อันโด่งดังแห่งกรุงเวียนนาดูคึกคักกว่าทุกครา เนื่องจากเป็นคืนที่มีการจัดแสดงดนตรีพิเศษประจำปีในสวนด้านหลังของวัง โดยมีนักแสดงเป็นนักดนตรีชั้นนำ นักเรียนการดนตรีจากโรงเรียนชื่อดังหลายแห่งในเวียนนา และวงดนตรี Vienna Philharmonic Orchestra ทั้งยังมีการแสดงเต้นรำและบัลเล่ต์ ปิดท้ายด้วยดอกไม้ไฟสวยงามตระการตา คืนนี้จึงถูกจัดให้เป็นคืนสำคัญสำหรับนักดนตรีและนักแสดงทุกคน ซึ่งพวกเขาต้องพยายามต่อสู้กันมาตลอดปี เพื่อให้มีโอกาสได้รับคัดเลือกเข้ามาแสดงในงานสำคัญเช่นนี้

เมื่อแขกระดับสำคัญซึ่งมีทั้งเจ้าชาย เจ้าหญิง แขกพิเศษจากต่างเมือง นายกรัฐมนตรีของออสเตรียและผู้ว่าประจำเมืองเวียนนาเข้าประจำที่นั่ง การแสดงดนตรีก็เริ่มขึ้น เสียงเพลงคลาสสิกอันไพเราะดังกระหึ่มไปทั่วพระราชวังและบริเวณใกล้เคียง ทุกตารางของพื้นที่ในสวนเนืองแน่นไปด้วยชาวเมืองผู้รักใคร่ในเสียงดนตรี ทุกคนนิ่งเงียบและฟังเพลงกันอย่างตั้งใจ เพราะสำหรับชาวเวียนนาแล้ว ดนตรีคลาสสิกคือส่วนหนึ่งของชีวิตพวกเขา

ศตคุณ เด็กหนุ่มวัยสิบแปดปีเป็นหนึ่งในนักเปียโนจากโรงเรียนดนตรีชื่อดังที่ได้รับคัดเลือกให้ขึ้นแสดงบนเวทีอันทรงเกียรติแห่งนี้ ร่างโปร่งบางในชุดทักซิโด้สีดำยืนเตรียมความพร้อมอยู่ที่ด้านข้างเวทีเพื่อรอขึ้นเวทีเป็นคิวถัดไป ครั้งนี้ไม่ใช่การแสดงเปียโนครั้งแรกสำหรับเขา แต่ถึงอย่างนั้น เด็กหนุ่มก็รู้สึกประหม่าทุกครั้งที่เขาได้เข้าร่วมในการแสดงพิเศษ

...ทำไมน่ะหรือ... ก็เพราะทุกครั้งที่เขาได้รับเลือกให้ขึ้นแสดงในงานใหญ่ๆ จะมีแขกคนสำคัญที่เดินทางมาจากดินแดนห่างไกลเพื่อชมการแสดงของเขาเสมอ

“ศตคุณ เดี๋ยวเพลงนี้จบ สตาฟจะเคลื่อนเปียโนของนายไปไว้กลางเวที พอได้ยินเสียงพิธีกรประกาศชื่อแล้วค่อยเดินออกมานะ”

เปียโนของนาย นั่นหมายถึงเปียโนยี่ห้อชิมเมล (Schimmel) สีขาวสะอาดตาซึ่งเป็นของศตคุณเอง เปียโนหลังนี้ถูกขนย้ายมาจากห้องพักในคอนโดมิเนียมของเขามาเพื่อใช้ในการแสดงครั้งนี้โดยเฉพาะ และเด็กหนุ่มก็เป็นนักดนตรีเพียงคนเดียวที่ได้รับสิทธิพิเศษมากมายถึงขนาดนี้

“ครับ!” ร่างโปร่งขานรับเสียงใส หัวใจเต้นตึกตัก เขาลอบมองจากตรงหลังฉากไปยังบริเวณที่นั่งของแขกพิเศษ หากที่นั่งสำหรับแขกคนสำคัญที่มีศักดิ์เป็นผู้ปกครองของตนก็ยังคงว่างเปล่าเหมือนอย่างทุกครั้ง ทว่าเด็กหนุ่มรู้ดี เมื่อใดที่เขาก้าวขึ้นเวทีไป พอชำเลืองมองดูอีกที ที่ตรงนั้นก็จะมีชายในชุดสูทสีดำถือช่อดอกกุหลาบสีขาวช่อใหญ่นั่งอยู่เพื่อรอฟังการแสดงเปียโนของเขา

...เราจะได้พบกันอีกแล้วนะครับ อับบา (Abba แปลว่า พ่อ)

ศตคุณประสานสองมือเข้าหากันแล้วปิดตาลงเพื่อตั้งสมาธิ ใบหน้าอันอ่อนเยาว์ของเขาเด่นเป็นที่สะดุดตา เส้นผมสีน้ำตาลถูกหวีจัดเป็นทรงเรียบ ริมฝีปากสีแดงสดดูอิ่มเอิบชุ่มฉ่ำอยู่ตลอดเวลา แม้เด็กหนุ่มจะเป็นชาวเอเชียโดยกำเนิด แต่ก็มีรูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาวเฉกเช่นหิมะทำให้เขาดูงดงามราวกับรูปปั้นหินอ่อนแกะสลักที่ชาวโรมันได้บรรจงสรรค์สร้างขึ้นมา


“Und der neste Klavierspieler für diese special Nacht ist...!!!”


เสียงพิธีกรประกาศเรียกชื่อของเด็กหนุ่มดังก้อง ตามมาด้วยเสียงปรบมือต้อนรับดังกระหึ่ม ร่างโปร่งบางจึงก้าวขึ้นเวทีไป จากนั้นก็ค้อมคำนับวาทยกร วงดนตรีและผู้ชม พลางเหลือบมองที่นั่งของแขกคนสำคัญ ริมฝีปากสีสดคลี่ยิ้มออกมาอย่างเป็นสุขเมื่อเห็นชายในชุดสูทที่ถือกุหลาบขาวช่อใหญ่อยู่ในมือ เขารู้ได้โดยไม่ต้องนับว่าช่อดอกไม้นั้นจะมีดอกกุหลาบสีขาวอยู่สิบแปดดอก... เป็นจำนวนเท่ากับอายุของเขาตอนนี้พอดิบพอดี

นิ้วเรียววางลงบนคีย์บอร์ดอย่างอ่อนช้อย เคลื่อนไหวไปมาด้วยความเร็วตามจังหวะของเพลง Symphony No.40 ซึ่งเป็นหนึ่งในผลงานชิ้นสำคัญของโมสาร์ต เบื้องหลังด้านในสุดของเวที มีวงออร์เคสตราชื่อดังของเวียนนาร่วมบรรเลงคลอ และช่วยส่งเสริมเสียงเปียโนให้โดดเด่นไพเราะยิ่งขึ้น ประจวบกับเด็กหนุ่มที่ทุ่มเทและใส่ใจกับทุกตัวโน้ต นั่นทำให้การแสดงของเขาเป็นที่น่าจับตามอง เมื่อบทเพลงบรรเลงมาจนถึงจุดสิ้นสุด ศตคุณก็กระแทกปลายนิ้วลงไปบนคีย์ไม้สีขาวอย่างแรงแล้วยกมือขึ้นสูง เขายืดหลังตรงสูดหายใจเข้าปอดแล้วลดมือลงต่ำ ก่อนจะลุกขึ้น หันหน้าไปทางผู้ชมเพื่อค้อมคำนับ ดวงตาสีอ่อนเพ่งมองไปยังที่นั่งของผู้ปกครองตน แต่เขาไม่สามารถมองเห็นได้ถนัดนัก เพราะทุกคนต่างกำลังลุกยืนปรบมืออยู่

ศตคุณสาวเท้ากลับเข้าไปด้านหลังของเวทีอย่างรวดเร็ว แต่เสียงปรบมือเรียกร้องการอังกอร์ยังคงดังกึกก้อง ใจเขาอยากจะวิ่งไปดักรอพบผู้ปกครอง หากถูกพิธีกรรั้งตัวเอาไว้เสียก่อน

“คุณศตคุณ! คุณต้องออกไปอังกอร์นะ ผู้ชมปรบมือเรียกร้องขนาดนี้!”

“แต่...” ...เด็กหนุ่มอิดออด เพราะถ้าเขาออกไปช้า คงจะคลาดกับอับบาเหมือนอย่างทุกครั้งแน่ๆ

“คุณจะเสียมารยาทไม่ได้นะ ยังไงคุณก็ต้องออกไป เร็วเข้า!” พิธีกรหนุ่มทั้งฉุดทั้งดึง แล้วดันแผ่นหลังของร่างโปร่งให้กลับขึ้นไปบนเวที

เด็กหนุ่มจำใจต้องทำตามมารยาทที่ถูกฝึกสอนมาอย่างเคร่งครัด ขาเรียวพาเจ้าของให้เดินไปหยุดหน้าเปียโนสีขาวของตนอีกครั้ง ขณะที่เขาค้อมศีรษะลงก็ชำเลืองมองไปยังบุคคลสำคัญ ชายในชุดสูทสีดำที่เขายังไม่เคยได้เห็นหน้าค่าตาชัดๆ เลยสักครั้งยังคงนั่งอยู่ที่นั่น ร่างโปร่งจึงพยายามสงบจิตใจ แล้วนั่งลงบนเก้าอี้หน้าเปียโน

ศตคุณเลือกเล่นเปียโนเพลง Eine Kleine Nachtmusik ซึ่งเป็นเพลงสั้นๆ แต่มีชื่อเสียงโด่งดังมากเพลงหนึ่งของ Mozart ระหว่างที่ปลายนิ้วเรียวรัวกระแทกคีย์เปียโน เขาก็เหลือบไปเห็นชายในชุดสูทกำลังลุกขึ้นจากที่นั่ง

...อับบากำลังจะทิ้งเขาไปอีกแล้ว

หัวใจดวงน้อยสั่นไหว แต่จะให้ลุกขึ้นแล้ววิ่งตามไป ก็ผิดวิสัยนักดนตรีที่ดีที่เขาถูกปลูกฝังมาตั้งแต่วัยเยาว์ ศตคุณอดทนบรรเลงจนจบเพลง แล้วลุกขึ้นค้อมศีรษะ เด็กหนุ่มส่งยิ้มให้กับผู้ชมที่พากันลุกขึ้นยืนปรบมือให้ จากนั้นจึงวิ่งออกไปจากเวทีทันที

“ศตคุณ จะรีบไปไหนกันนัก!”

“เดี๋ยวผมจะรีบกลับมาครับ!” ร่างโปร่งเบี่ยงตัววิ่งผ่านนักแสดงที่ยืนอออยู่บริเวณหลังเวทีออกไป เขาวิ่งเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนจะถลาเข้าไปในบริเวณที่นั่งที่ถูกจัดไว้สำหรับแขกสำคัญ

...หัวใจร่วงวูบไปอยู่ใต้ฝ่าเท้า เพราะบนเก้าอี้ของคนที่เขาเฝ้ารอคอย มีเพียงช่อดอกกุหลาบสีขาววางไว้เท่านั้น

มือเรียวประคองช่อดอกไม้ซึ่งตรงที่จับยังอุ่นๆ ขึ้นมาอย่างระมัดระวัง แล้ววิ่งต่อไปยังลานจอดรถของแขกพิเศษ ศตคุณก้าวยาวๆ ต่อไปอย่างมีความหวัง... ว่าบางที... อับบาอาจจะยังอยู่ที่นั่น

“อับบา!” เด็กหนุ่มตะโกนลั่น หากบริเวณลานจอดรถนั้นเงียบกริบ ไม่มีเสียงรถหรือบุคคลใดเคลื่อนไหว

“อับบา!!”

แขนเรียวกระชับช่อดอกไม้ไว้ในอ้อมกอดแน่น พยายามกักเก็บความกลัวและวิตกกังวลไว้ภายใน... เขาผิดหวังแบบนี้มาหลายครั้งหลายครา แต่ก็ยังอยากที่จะหวัง เพราะตามสัญญาที่เคยตกลงพูดคุยกันไว้ อับบาบอกว่าจะมาพบเขาเมื่ออายุครบสิบแปด ตอนนี้เขาก็อายุสิบแปดและกำลังจะเรียนจบแล้ว เด็กหนุ่มได้แต่ภาวนาและหวังว่าอีกไม่นาน การรอคอยคงจะสิ้นสุดลง เขาจะได้พบหน้าอับบาและได้อยู่เป็นครอบครัวอีกครั้ง ไม่ต้องใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวเดียวดายอีกต่อไป

ร่างโปร่งเดินคอตกกลับไปยังด้านหลังเวที พอมาถึงตรงทางเข้าห้องแต่งตัวของนักแสดงก็เห็นเควินเพื่อนรักของตนซึ่งรับหน้าที่เป็นสตาฟฟ์ในงานยืนรออยู่ก่อนแล้ว

“แห้วอีกแล้วสิ ไอ้ลูกหมา” เด็กหนุ่มร่างหนาทักด้วยน้ำเสียงจริงใจ ก่อนจะเดินเข้าไปโอบไหล่

ศตคุณพรูลมหายใจออกด้วยท่าทางหงุดหงิดเล็กน้อย “อือ อับบาไม่รอเจอฉันอีกแล้วน่ะ”

“บางทีอาจจะยังไม่ถึงเวลา นายยังมีกำหนดการขึ้นแสดงเวทีใหญ่อีกเวทีไม่ใช่รึไง Winter Waltz ตอนเดือนธันวาน่ะ” มือใหญ่ลูบศีรษะเล็กเพื่อปลอบโยน

ร่างโปร่งพยักหน้าหงึกหงัก “ก็จริง... งานนั้นเป็นงานสุดท้ายก่อนที่ฉันจะเรียนจบจากโรงเรียนดนตรีนี่... ทำไมอับบาจะต้องรอจนงานสุดท้ายด้วยก็ไม่รู้ เจอกันก่อนไม่ได้รึไง... ทำไม เพราะอะไรกันวะ”

เขาจะรู้มั้ยล่ะ... เควินคิดในใจ แต่ถ้าเขาพูดแบบนั้นออกไป ศตคุณคงได้ครางหงิงยืดยาว “...เขาคงอยากให้นายเรียนจบก่อนละมั้ง ถ้าเกิดเจอกันตอนนี้แล้วนายงอแง จะกลับไปกับเขาด้วย ก็แย่น่ะสิ”

“นายคิดว่างั้นเหรอ...” เด็กหนุ่มพยักหน้าหงึกหงัก แต่สีหน้าที่แสดงออกมาไม่ค่อยสู้ดีเท่าไหร่ “อือ... ฉันก็หวังว่าอย่างนั้น”

“เออ เลิกคิดมากได้แล้วน่า” เควินพูดตัดบท ก่อนที่ศตคุณจะสลดไปมากกว่านี้ “เสร็จงานแล้วก็รีบกลับคอนโดฯ ซะนะ ไปนอนพักให้ตาหายบวมสักหน่อย นี่หมดเวลาพักของฉันแล้ว ต้องไปทำงานต่อล่ะ” ฝ่ามือหนาเปลี่ยนเป็นยีกลุ่มผมนุ่มพร้อมกับผลักไปมา

ศตคุณขมวดคิ้วไม่พอใจพร้อมกับปัดมืออีกฝ่ายออก “อื้อ เห็นหัวคนอื่นเป็นที่เช็ดมือรึไง... งั้นฉันเข้าไปพักข้างในละ รู้สึกเหนื่อยๆ ยังไงก็ไม่รู้” เด็กหนุ่มบอกลาเพื่อนสนิท หากเขายังกลับไม่ได้เพราะต้องรอออกไปโค้งอำลาผู้ชมในตอนเลิกงาน ร่างโปร่งบางก้าวเท้าออกไปอย่างอ่อนแรง โดยที่เควินยังคงมองตามหลังไปด้วยความเป็นห่วง

ศตคุณและเควินเข้าศึกษาในชั้นจูเนียร์ไฮสคูลพร้อมกันในโรงเรียนประจำเก่าแก่ชื่อดังแห่งหนึ่งของเวียนนา เด็กหนุ่มสองคนมีอะไรหลายอย่างที่คล้ายคลึงกัน ศตคุณเป็นเด็กกำพร้า ส่วนเควินนั้นครอบครัวของเขาอยู่ที่ประเทศไต้หวัน แต่เพราะเรียนดีและได้รับทุนของโรงเรียน เขาจึงกลายมาเป็นนักเรียนประจำเช่นเดียวกันกับศตคุณ ซึ่งพวกเขาเป็นนักเรียนต่างชาติเพียงสองคนในหมู่นักเรียนชาวออสเตรียที่ส่วนมากมีฐานะดีหรือไม่ก็มาจากตระกูลเก่าแก่

จนเมื่อจบชั้นปีสาม ศตคุณก็ได้รับคัดเลือกให้ศึกษาต่อในโรงเรียนดนตรีซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยเวียนนา ส่วนเควินเข้าเรียนต่อในชั้นไฮสคูลที่โรงเรียนเดิม เนื่องจากเขาต้องการจะเรียนต่อสาขาแพทย์ในมหาวิทยาลัยต่อไป แม้ทั้งคู่จะไม่ค่อยมีเวลาเจอกันมากนัก แต่ความผูกพันแบบเพื่อนสนิทก็ยังไม่เคยจางหายไป

เปียโนคือส่วนหนึ่งของชีวิตศตคุณ เขาเริ่มหัดเล่นมันตั้งแต่อายุสี่ขวบ ในตอนนั้นใครๆ ต่างก็ขนานนามเขาว่าเป็นโมสาร์ทตัวน้อย ครอบครัวของศตคุณจึงเปลี่ยนสัญชาติและย้ายภูมิลำเนามาอยู่ที่ออสเตรียตั้งแต่เขายังเล็ก เพื่อให้เด็กหนุ่มได้มีโอกาสเรียนเปียโนในโรงเรียนดนตรีที่ดีที่สุดในยุโรป หากชีวิตกลับไม่ได้สวยงามเฉกเช่นเสียงดนตรี ร่างโปร่งสูญเสียบิดามารดา และคุณลุงจีรุฒน์ ซึ่งเป็นพี่ชายของบิดาแท้ๆ และเป็นญาติสนิทคนสุดท้ายไปตั้งแต่ยังเยาว์ ซ้ำยังไร้ซึ่งญาติมิตรที่อยากจะรับเขาไปเลี้ยงด้วยความจริงใจ หากในความมืดมนก็ยังมีแสงสว่างอยู่บ้าง อนาคตทางดนตรีของศตคุณไม่จำต้องดับมืดลง... เมื่อชีคชารีฟ อิสมาเอล ฟาเยส อัช ชะกิยาห์ ผู้ปกครองดินแดนอาหรับตะวันออกและทะเลทรายอาหรับอันกว้างใหญ่ (ในที่นี้คือภาคตะวันออกของประเทศซาอุดีอาระเบีย) ผู้ซึ่งเขาเคยพบเพียงครั้งเดียวในวัยเยาว์ ได้เสนอรับเขาเป็นบุตรบุญธรรม

ชีคชารีฟกับจีรุฒน์ คุณลุงของศตคุณสนิทสนมกันมาตั้งแต่สมัยที่เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยปารีส (ซอร์บอนน์) ในฝรั่งเศส ซึ่งเมื่อยังเยาว์จีรุฒน์เองก็เป็นนักเปียโนที่มีฝีมือเก่งกาจคนหนึ่ง ครั้นเมื่อเรียนจบ คุณลุงก็เข้าทำงานกับชีคชารีฟในตำแหน่งผู้ช่วยคนสนิท และรับใช้ท่านจนถึงแก่กรรมด้วยโรคหัวใจ

ระหว่างที่คุณลุงทำงานรับใช้ชีคชารีฟอยู่ในวังหลวงแห่งกรุงดัมมัม เมืองหลวงของดินแดนอาหรับตะวันออก ครอบครัวของศตคุณมีโอกาสได้เดินทางไปเยี่ยมเยียนประเทศในกลุ่มอาหรับเป็นครั้งแรก ซึ่งในตอนนั้นเขามีอายุเพียงแค่หกขวบ มาถึงตอนนี้ ภาพของชีคชารีฟในความทรงจำอันรางเลือนของเด็กหนุ่ม เหลือเพียงแค่ชายอาหรับในชุดโต๊ปสีขาว มีเสื้อคลุมสีดำสวมทับ และน้ำเสียงใจดีเท่านั้น

ร่างโปร่งบางสะพายเป้ขึ้นหลัง แล้วขี่จักรยานไปตามถนนที่สองข้างทางปลูกต้นไม้ไว้เรียงราย ระหว่างทางก็แหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้า เวลาค่ำคืนที่มีเพียงแสงสลัวแบบนี้ ถนนทั้งสายช่างดูเหงาหงอยพิกล

...ทั้งที่ความจริงแล้ว อับบาเคยจัดการส่งรถพร้อมคนขับไว้ให้คอยรับส่ง แต่เขาปฏิเสธไปเพราะเห็นว่าไม่จำเป็น ก็คอนโดมิเนียมอยู่ห่างจากมหาวิทยาลัยไปเพียงสองบล็อกถนนเท่านั้น แล้ววันๆ เขาก็ไม่ได้ออกไปไหนซะด้วย

“เฮ้อ...” ศตคุณเหวี่ยงช่อดอกไม้และกระเป๋าเป้ใบเขื่องลงบนโซฟาในห้องพัก จากนั้นจึงเอนหลังตาม ดวงตากลมเหลือบมองไปยังเปียโนสีขาวยี่ห้อชิมเมลของเขาซึ่งมีราคาพอๆ กับรถคันโตหรูหรา มันถูกเคลื่อนย้ายกลับมาตั้งอยู่ในที่เดิมของมันเรียบร้อยแล้ว เปียโนหลังนี้เป็นของขวัญเพียงสิ่งเดียวที่เขาเคยเอ่ยขอจากอับบา แต่จะว่าอย่างนั้นก็ไม่เชิง เนื่องจากเขาขอแค่เปียโนธรรมดาๆ ไว้ฝึกซ้อมเท่านั้น ไม่ใช่ของมีราคาแพงเกินตัวแบบนี้สักหน่อย

กลิ่นอาหารบางเบาลอยมาเตะจมูก เป็นความสะดวกสบายอีกอย่างหนึ่งที่เด็กหนุ่มไม่เคยเรียกร้อง แต่เพราะอาเหม็ด... ชายชาวอาหรับซึ่งเป็นเลขาของอับบาและทำหน้าที่รับผิดชอบดูแลเขา จัดการแม้กระทั่งแม่บ้านซึ่งมาทำงานแบบไปเช้าเย็นกลับ รวมถึงการเตรียมอาหารมื้อต่างๆ ตามแต่วาระไว้ให้เสร็จสรรพ  อาเหม็ดบอกกับเขาว่าบิดาบุญธรรมอยากให้เขาใช้เวลาว่างในการฝึกเปียโนมากกว่า ชีวิตเขาก็ดูเหมือนสุขสบายอยู่หรอกนะ แต่ใครเล่าจะเข้าใจว่า บ้าน ที่มีตัวเขาตามลำพังคนเดียว ทำให้รู้สึกโดดเดี่ยว อ้างว้างมากเพียงไหน

นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนชำเลืองมองนาฬิกาบนฝาผนัง เวลานี้เพื่อนรักของเขาน่าจะเสร็จงานแล้ว มือขาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกไป “เควิน วันนี้ไปทำงานที่ไหนอีกรึเปล่า กินข้าวด้วยกันมั้ย”

“เหงาอีกแล้วสิ ไอ้ลูกหมา ขอโทษทีว่ะ วันนี้เหนื่อยมาก ว่าจะกลับหอนอนเลย พรุ่งนี้มีเรียนเช้าด้วย”

“เหรอ...”

ทำเสียงจ๋อยๆ แบบนี้อีกแล้ว เพื่อนรักที่อยู่ปลายสายได้แต่ทอดถอนใจ เขาก็อยากไปอยู่เป็นเพื่อนหรอกนะ ถ้าไม่ติดว่าวันนี้เหนื่อยจนแทบไม่อยากกระดิกตัวทำอะไรไปมากกว่าการกลับบ้านแล้วล้มตัวลงนอน “อย่าทำเสียงเหมือนเพิ่งถูกตอนมาหมาดๆ อย่างงั้นสิวะ ข้าวปลามีให้กินก็กินๆ ไปเถอะ แล้วนอนซะ เวิ่นเว้อเพ้อเจ้ออะไรอยู่ได้”

ศตคุณตวาดใส่หูโทรศัพท์กลับไปทันที “ใครเวิ่นเว้อกันวะ”

น้ำเสียงใสแจ๋วนั้นพอทำให้เพื่อนรักคลายความห่วงลงไปได้บ้าง ก็ยังมีแรงขึ้นเสียงได้แบบนี้ แปลว่ายังไม่เศร้าเท่าไหร่ “ไม่เวิ่นเว้อก็ไปกินข้าวแล้วนอนซะ ไปไป๊”

“นายเป็นเพื่อนหรือเป็นพ่อกันแน่วะ” ศตคุณบ่นพึมพำใส่คนที่วางหูไปแล้ว เขานั่งหน้ามุ่ยอยู่สักพัก คิดไปพลางว่าสิ่งที่เพื่อนรักพูดมันก็จริง เพราะเขาชอบคิดอะไรเพ้อเจ้อเรื่อยเปื่อย ระยะหลังนี่ออกไปทางคิดมากจนเข้าขั้นวิตกจริตเสียมากกว่า ยิ่งคิดเยอะก็ยิ่งกลุ้มและหดหู่ไปเปล่าๆ เท่านั้น เด็กหนุ่มจึงตัดสินใจเดินเข้าครัวเพื่ออุ่นอาหาร เมื่อจัดการกับมื้อค่ำเสร็จแล้วเขาก็จะได้เตรียมตัวเข้านอนสักที

มือขาวรวบผ้าม่านไปด้านข้างแล้วดึงบานหน้าต่างให้เปิดออกกว้าง ใบหน้าเรียวเล็กรูปไข่เงยขึ้นรับสายลมอบอุ่นพัดผ่านเข้ามาแผ่วเบา เขาชอบอากาศในฤดูร้อนแบบนี้มากที่สุด หากในเวียนนานี่ มีระยะเวลาของฤดูร้อนเพียงสั้นๆ เท่านั้น เด็กหนุ่มไม่ชอบฤดูหนาว แล้วก็ไม่ชอบหิมะ เพราะมันทำให้เขาย้อนนึกไปถึงความทรงจำอันเลวร้าย ซึ่งเป็นบาดแผลที่ยังคงฝังลึกอยู่ในใจ

ศตคุณกลายเป็นเด็กกำพร้าเมื่ออายุย่างเข้าสิบสามปี ซึ่งในตอนนั้น บิดามารดาของเขาจำเป็นต้องเดินทางอยู่บ่อยๆ ด้วยเหตุผลทางธุรกิจ ส่วนตัวเขาเข้าศึกษาในโรงเรียนเก่าแก่และมีชื่อเสียงโด่งดังในด้านดนตรีของเวียนนา ซึ่งเป็นโรงเรียนประจำตั้งแต่อายุสิบขวบแล้ว


(ย้อนกลับไปเมื่อหกปีก่อน)

ในคืนที่เกิดอุบัติเหตุเครื่องบินตกเป็นคืนก่อนช่วงวันหยุดยาวในเทศกาลคริสต์มาส ปกติแล้วนักเรียนประจำจะเดินทางกลับบ้านเพื่อไปใช้เวลาร่วมกับครอบครัว เด็กชายก็เช่นกัน เขาเก็บเสื้อผ้าจัดกระเป๋ารอให้บิดามารดามารับ รอตั้งแต่เช้าจรดเย็น จนกระทั่งท้องฟ้ามืดสนิท ด้านนอกหน้าต่างมีหิมะร่วงโปรยปรายลงมาอย่างไม่ขาดสาย อาจารย์ที่อยู่เวรจึงบังคับให้เขากลับไปยังห้องพัก คืนนั้นศตคุณทั้งกลัวและสังหรณ์ใจว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น ทำให้เขาไม่สามารถข่มตาให้หลับได้ มือขาวรวบกอดกระเป๋าเดินทางไว้แน่นพลางเหลือบมองนาฬิกา เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้าโดยไร้ข่าวคราวใดๆ จากบิดามารดา ศตคุณรอนานจนหลับไป... และตื่นมาพบกับความจริงอันโหดร้าย

ทางอาจารย์รีบติดต่อไปยังญาติสนิทของศตคุณ ทว่าความโชคร้ายของเด็กชายไม่ได้จบสิ้นลงแค่นั้น เมื่อคุณลุงจีรุฒน์ทราบข่าวเข้าก็เกิดอาการช็อก ยังไม่ทันจะเดินทางมาหาหลานชายที่แสนรัก เขาก็สิ้นลมตามน้องชายและน้องสะใภ้ไปเสียก่อน... ศตคุณต้องสูญเสียคนที่รัก ซ้ำยังผิดหวังกับการรอคอยครอบครัวของเขาอีกเป็นครั้งที่สอง ในฤดูหนาวเดียวกันนั่นเอง

ชีคชารีฟผู้เป็นทั้งเจ้านายและเพื่อนสนิทของคุณลุงจีรุฒน์ทราบดีว่าหลานชายตัวน้อยของคนสำคัญต้องเผชิญความโหดร้ายตามลำพัง เขาจึงสั่งให้

อาเหม็ดซึ่งดำรงตำแหน่งเป็นเลขาประจำตัวไปดูแล จัดการธุระและดำเนินการด้านนิติกรรมต่างๆ ในออสเตรียให้จนเสร็จสรรพ อาเหม็ดจึงเป็นผู้ไปรับศตคุณกลับบ้านแทนครอบครัวที่จากไป พร้อมทั้งอยู่ดูแลจนเด็กชายรู้สึกดีขึ้น

อาเหม็ดบอกว่าเขากับศตคุณเคยพบกันมาก่อนแล้ว และถึงแม้ศตคุณจะจำเขาไม่ได้ หากเมื่อฟังผู้เป็นเลขาของอับบาคนนี้เล่าถึงเรื่องราวในอดีต เด็กชายก็พอรู้สึกคุ้นเคยอยู่เล็กน้อย หลังจากหลายสัปดาห์ที่ผ่านพ้นไป บวกกับความพยายามปลอบโยน ให้กำลังใจและเอาใจใส่ดูแลอย่างเต็มที่ของอาเหม็ด ก็พอจะทำให้ความโศกเศร้าของศตคุณทุเลาลงไปบ้าง หากอีกไม่นานโรงเรียนก็กำลังจะเปิดเทอมใหม่อีกครั้งแล้ว อาเหม็ดจึงจำเป็นต้องพูดคุยกับอีกฝ่ายถึงเรื่องสำคัญ

“คุณศตคุณอย่าคิดว่าไม่เหลือใคร ชีคชารีฟประสงค์จะรับคุณเป็นบุตรบุญธรรม คุณศตคุณจะได้เรียนต่อที่โรงเรียนดนตรีซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยเวียนนาจนจบตามที่ตั้งใจไว้ และเมื่อคุณอายุครบสิบแปดปี เวลานั้นคุณจะต้องตัดสินใจว่าจะเลือกใช้นามสกุลของท่าน หรือจะคงนามสกุลของคุณไว้เช่นนี้ก็ได้ แต่ถ้าคุณไม่ขัด ท่านก็อยากให้คุณเปลี่ยนนามสกุล แล้วย้ายไปอยู่ที่ดัมมัมด้วยกันกับท่านครับ”

“ทำไมชีค... ถึงจะรับผมเป็นบุตรบุญธรรมละครับ ท่านจำผมได้อย่างนั้นเหรอ... เราเคยพบกันแล้วก็จริง แต่นั่นก็นานมากแล้ว ผมยังจำท่านแทบไม่ได้”

อาเหม็ดยิ้มอย่างอ่อนโยน “คุณจีรุฒน์เล่าเรื่องของคุณให้ท่านฟังเป็นประจำ รูปถ่ายและวิดีโอมากมายที่ส่งมาจากเวียนนา ท่านก็เคยได้ดูด้วย แล้วอีกอย่าง ท่านสนิทกับคุณจีรุฒน์มาก คุณศตคุณเองก็เคยเรียกท่านว่าอับบาด้วยนะครับ จำไม่ได้หรือครับ”

“อับบา?” เด็กชายขมวดคิ้ว

“อับบา ภาษาอาหรับแปลว่า พ่อ น่ะครับ ชีคชารีฟเอ็นดูคุณศตคุณมาก ท่านอยากขอเพียงสิ่งเดียว อยากให้คุณศตคุณเขียนจดหมายรายงานท่านเดือนละหน เพียงแค่นี้ทำได้มั้ยครับ”

“รายงาน? เรื่องอะไรครับ”

“เรื่องอะไรก็ได้ครับ เรื่องที่โรงเรียน คุณครู เพื่อนๆ หรือถ้าคุณศตคุณอยากได้อะไร ก็เขียนไว้ในจดหมายเลยครับ แล้วผมจะเดินทางมารับจดหมายทุกวันที่ 25 ของเดือน”

“เอาล่ะ คุณศตคุณครับ ผมจำเป็นต้องเดินทางกลับดัมมัมแล้ว พรุ่งนี้ผมจะพาคุณกลับไปส่งที่โรงเรียน แล้วผมจะมาหาคุณศตคุณอีกนะครับ”

หลังจากชีคชารีฟรับเด็กชายให้เป็นบุตรบุญธรรม เขาก็ทำตามข้อตกลงที่ให้ไว้ นั่นก็คือ... เขียนจดหมายหาผู้เป็นบิดาบุญธรรมในทุกๆ เดือน ทีแรกเขาก็รู้สึกประหลาดอยู่หรอก ไม่รู้จะเขียนอะไรลงไปด้วยซ้ำ แต่ต่อมาก็เริ่มชิน เขียนเล่าอะไรไปเรื่อยเปื่อย ตั้งแต่เล่าถึงเรื่องเพื่อนในห้องเรียน เพลงใหม่ที่ฝึกซ้อม อาหารและขนมที่ทานเป็นประจำ นินทาคุณครูก็มีบ้าง บ่นถึงอาหารในโรงอาหารยาวไปถึงอากาศที่เดี๋ยวก็ร้อนบ้าง เย็นบ้าง ทว่าจนเกือบปีแล้ว เด็กชายก็ยังไม่เคยได้รับจดหมายตอบจากอับบาเลยแม้เพียงฉบับเดียว


(มีต่อนะคะ)

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 16-12-2014 21:42:31


เวลาปีกว่าผ่านพ้นไป อาเหม็ดซึ่งปกติแล้วจะเดินทางมาพบศตคุณในทุกๆ วันที่ 25 ของเดือน ในเดือนนี้กลับมีเหตุจำเป็นต้องมาเร็วกว่าทุกที เพราะมีจดหมายจากทางโรงเรียนแจ้งไปว่าเด็กชายมีปัญหากับเพื่อนในชั้นเรียน จนต้องลงโทษให้พักการเรียนเป็นเวลาสามวัน

“คุณศตคุณ เป็นอะไรรึเปล่าครับ!” ชายวัยกลางคนที่เพิ่งเดินทางข้ามน้ำข้ามทวีปมาถึงถลาเข้าไปหาเด็กชายที่นั่งแกว่งขาสบายใจอยู่กับเพื่อนรักในห้องอาหารของหอพักนักเรียน

“คุณอาเหม็ด!” ร่างโปร่งกระเด้งตัวลงจากเก้าอี้ ใบหน้าใสยังคงดูน่ารักเช่นเดิม ไม่ได้มีร่องรอยขีดข่วนหรือบวมช้ำใดๆ ให้อาเหม็ดไม่สบายใจ

มือหยาบจับหัวไหล่เล็กแล้วหมุนตัวเด็กชายไปรอบๆ เพื่อตรวจหาร่องรอยหรืออาการบาดเจ็บ “เกิดอะไรขึ้นครับ ทั้งชีค ทั้งผมเป็นห่วงแทบแย่เลยรู้มั้ยครับ” เขาพูดพลางจับมือเล็กที่มีรอยช้ำขึ้นดู “แย่แล้ว มือ! เจ็บรึเปล่าครับ”

ศตคุณส่ายหน้า “ไม่มีอะไรมากมายหรอกครับ ผมจัดการเรียบร้อยไปแล้วล่ะ”

ชายวัยกลางคนกล่าวเสียงเข้ม “...คุณศตคุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ เดี๋ยวผมจะพาไปโรงพยาบาล”

“เฮ้ย! ผมไม่ได้เป็นอะไรขนาดนั้นสักหน่อยนะครับ!!”

“มือช้ำขนาดนี้จะไม่เป็นไรได้ยังไงครับ! ชีคสั่งให้พาคุณศตคุณไปตรวจร่างกายด้วย ยังไงผมก็ต้องนำผลการตรวจไปรายงานท่าน”

“...แต่... เรื่องแค่นี้เอง” เด็กดื้อเถียงตาใส

“ไม่ได้ครับ ผมจะรออยู่ตรงนี้นะครับ รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรีบมาครับ”

อาเหม็ดนั่งลงข้างเพื่อนสนิทตัวโตของศตคุณที่ในตอนแรกเอาแต่นั่งหน้ามึนไม่พูดไม่จา ทว่าพอร่างโปร่งบางคล้อยหลังไปเท่านั้น เควินก็เปิดปากเดินหน้าฟ้องทันที “ไอ้พวกห้อง E มันชอบแกล้งคุณ ตอนแรกพวกมันเรียกคุณว่าเป็นเจ๊กผิวเหลืองแต่คุณไม่สนใจ วันนี้พวกมันเลยเปลี่ยนมาเรียกคุณว่าไอ้กำพร้าครับ คุณเลยกระโดดต่อยปากพวกมันเลย”

“อา...” ...ช่างเป็นคำพูดที่ร้ายกาจสำหรับเด็กชายมากจริงๆ

“แต่คุณเท่มากเลยนะครับ เขาคนเดียวเล่นซะหัวหน้าไอ้พวกนั้นคางเหลืองไปเลย”


“เควิน ไม่ต้องมาทำหน้าสงสารฉันเลยนะ! ฉันก็มีพ่อกับเขาเหมือนกัน ถึงจะเป็นพ่อบุญธรรมก็เถอะ... เขาอยู่ไกล... แต่เราจะได้พบกันสักวัน แล้วฉันก็จะมีครอบครัวเหมือนคนอื่นเขา ไม่ใช่เด็กกำพร้าอีกต่อไป”


เควินจำคำพูดของเพื่อนรักได้ดี เขารู้อยู่เต็มอกว่าครอบครัวสำคัญกับศตคุณมากเพียงไหน “คุณบอกผมว่าพ่อบุญธรรมเขาอยู่ไกล เขาไม่ใช่เด็กกำพร้า ผมเลยเข้าไปช่วยคุณตั้นหน้าไอ้พวกนั้น... เราสองคนเลย...”

“ถูกพักการเรียนทั้งคู่สินะครับ ขอบคุณคุณเควินมากนะครับที่ช่วยเหลือคุณศตคุณ”

“พ่อบุญธรรมของคุณจะมารับเขาไปอยู่ด้วยจริงๆ ใช่มั้ยครับ... คุณพูดถึงอยู่บ่อยๆ” เควินถามไปตามประสาเด็ก

อาเหม็ดยิ้ม “อันนี้ต้องแล้วแต่คุณศตคุณด้วยนะครับ ว่าอยากไปอยู่กับท่านรึเปล่า”

“อยากแน่ๆ คุณพูดถึงพ่อบุญธรรมของเขาเสมอๆ เลยครับ... ผมอยากให้พ่อบุญธรรมของคุณมาสักที ไอ้พวกห้อง E นั่นจะได้หงายเก๋งไปเลย”

มือหยาบลูบศีรษะเพื่อนสนิทของร่างโปร่งเบาอย่างเอ็นดู “ไม่ต้องห่วงครับ เดี๋ยวผมจะไปจัดการให้เรียบร้อยเอง”

หลังจากอาเหม็ดพาเด็กชายไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายเรียบร้อยแล้วก็พากันกลับมายังหอพักอีกครั้ง เขาบ่นอุบจนใบหน้าน่ารักต้องเบือนหนีหลายต่อหลายหน

“อาวุธของจอมยุทธก็คือดาบ พวกเขาย่อมดูแลลับดาบเป็นอย่างดี คุณศตคุณจะเป็นนักเปียโน แล้วไปเกเรจนนิ้วบวมช้ำ คุณหมอสั่งงดฝึกเปียโนเป็นอาทิตย์แบบนี้ คุณศตคุณขาดความรับผิดชอบมากเลยนะครับ”

“โธ่ คุณอาเหม็ด ผมก็ขอโทษแล้วไง ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้น จะไม่มีครั้งต่อไปอีกแล้วครับ” เด็กชายโอดครวญ

อาเหม็ดพยักหน้า “ไม่มีครั้งที่สองแน่ครับ” ...เพราะพวกนักเรียนห้อง E คงต้องไปหาที่เรียนเอาใหม่ คงไม่มีโอกาสได้พบได้พูดจาให้ร่างโปร่งได้เจ็บช้ำอีก “ชีคท่านรู้เข้าคงเสียใจ”

นั่นเป็นสิ่งเดียวที่ศตคุณกังวล เด็กชายทำหน้าสลด แล้วเอ่ยเสียงเศร้า “ผมขอโทษจริงๆ ครับ ต่อไปผมจะระวัง... ผมจะเป็นนักเปียโนให้อับบาชื่นใจนะครับ”

“ดีมากครับ... เอาล่ะ ถึงหอพักแล้ว เดี๋ยวผมจะไปคุยธุระกับทางฝ่ายอธิการ แล้วก็จะกลับดัมมัมเลย พบกันใหม่วันที่ 25 นะครับ อย่าลืมทานยาแก้อักเสบให้ครบด้วยนะครับ”

ศตคุณพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะเดินกลับเข้าตัวตึกไป คืนนี้เขาตั้งใจว่าจะเขียนคำขอโทษไปในจดหมาย พร้อมทั้งสัญญาว่าจะเป็นเด็กดี ส่วนเรื่องของพวกห้อง E เขาจะไม่เอามาใส่ใจให้รกสมองและอารมณ์เสียอีก เด็กชายเดินคิดไปเรื่อยเปื่อย โดยไม่ได้รู้ว่าเมื่อเขากลับไปเรียน ก็จะไม่ได้พบกับใครๆ ที่มาจากห้อง E อีกแล้ว

..

....

..

เวลาสองปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว จากเด็กชายกลายเป็นเด็กหนุ่ม ศตคุณตัวโตขึ้นมาก รูปร่างสูงเพรียว ใบหน้ายิ่งสวยหวานกว่าในตอนเด็กเสียอีก ทว่าสำหรับอาเหม็ด ทุกครั้งที่พบกัน ศตคุณก็ยังคงเป็นเด็กน้อยคนเดิมของเขาเสมอ

“คุณอาเหม็ดครับ สมัยนี้น่ะ ใครๆ เขาก็ใช้อีเมลกันแล้วนะครับ จริงๆ คุณไม่ต้องเดินทางมาตั้งไกลเพื่อจดหมายฉบับเดียวก็ได้” เสียงใสบ่นอุบ เนื่องจากช่วงนี้เขายุ่งกับการฝึกซ้อม จดหมายก็ยังเขียนคาไว้ไม่ทันเสร็จ อาเหม็ดก็มาเร่งทวงเอากับเขาซะแล้ว

ชายวัยกลางคนอมยิ้ม เขาคิดว่าเด็กหนุ่มช่างเจรจาที่นั่งทำปากพองลมแก้มป่องอยู่ตรงหน้าแบบนี้ก็ดูน่ารักดีไปอีกแบบ “ผมเดินทางมาเพื่อดูว่าคุณศตคุณสุขสบายดี และบางทีคุณศตคุณอาจจะไม่รู้ การเขียนหนังสือด้วยลายมือ สามารถตีความบ่งบอกถึงลักษณะเฉพาะตัวของแต่ละคน ไปจนถึงบุคลิกและลักษณะนิสัยได้ด้วยนะครับ”

ศตคุณบ่นพึมพำ “เรื่องแบบนั้นใครจะไปรู้กัน... แล้วจดหมายของผมนี่ ไปถึงอับบาบ้างรึเปล่าก็ไม่รู้”

“ชีคท่านอ่านจดหมายของคุณศตคุณทุกฉบับครับ” อาเหม็ดก็ยังคงตอบเหมือนทุกครั้งที่เด็กหนุ่มกล่าวถึงเรื่องนี้

ศตคุณเบ้ปาก ก่อนพูดประชดออกไปอย่างไม่พอใจนัก “ผมจะรู้ได้ยังไง”

“...ลองขออะไรจากท่านดูสิครับ แล้วคุณศตคุณจะทราบว่าท่านอ่านจริงหรือไม่”

“งั้นผมขอให้อับบาตอบจดหมายผมได้มั้ยล่ะ”

“นั่นคงเป็นสิ่งเดียวที่ท่านให้ไม่ได้นะครับ” อาเหม็ดพูดกลั้วหัวเราะ

เด็กหนุ่มพ่นลมหายใจออกแรงๆ ด้วยความหงุดหงิด ถ้าอย่างนั้นที่อับบาไม่ยอมเขียนจดหมายมาหาเขา คงเพราะกลัวเขาจะรู้ว่าอับบาเป็นคนอย่างไรละมั้ง โทรศัพท์มีก็ไม่ยอมพูดคุยด้วยสงสัยกลัวเขาจะได้ยินเสียง อีเมลมีก็ไม่ใช้ สงสัยกลัวโดนแฮก การติดต่อสื่อสารต้องผ่านอาเหม็ดซึ่งเป็นเลขาเท่านั้น “แต่ผมไม่อยากได้อะไรนี่นา ผมอยากพบกับอับบา”

“งั้นคุณศตคุณต้องรอจนอายุสิบแปดก่อนนะครับ”


กาลเวลาดำเนินต่อไป อีกไม่กี่เดือนข้างหน้าศตคุณก็กำลังจะจบการศึกษาชั้นจูเนียร์ไฮสคูล พร้อมกับจบหลักสูตรจากโรงเรียนดนตรีเพื่อเข้าศึกษาต่อใน Musik Academy Wien ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยเวียนนา และสำหรับการจบการศึกษาในครั้งนี้ เขาได้รับเชิญให้ขึ้นแสดงเปียโนร่วมกับวงออร์เคสตราชื่อดังของประเทศ (Vienna Philharmonic Orchestra) เป็นครั้งแรกที่โรงละครโอเปร่าในกรุงเวียนนา ในฐานะนักเรียนดนตรีที่สอบได้คะแนนสูงสุด

มือขาวเหวี่ยงจดหมายเชิญผู้ปกครองมาเยี่ยมชมงานแสดงเปียโนลงบนเตียงในหอพัก แล้วทิ้งตัวลงนั่งเคียงข้างเพื่อนร่างหนาที่นั่งอยู่ในห้องของเขาด้วย

“เควิน นายไปเป็นพ่อในงานแสดงเปียโนให้ฉันหน่อยสิ”

“เฮ้ย ไอ้ลูกหมา พ่อที่ไหนจะละอ่อนขนาดนี้กันเล่า” เควินเถียงทันควัน

“ฉันคงรู้สึกแย่มาก ถ้าเก้าอี้ที่นั่งของผู้ปกครองของฉันว่างเปล่า” ศตคุณพูดเสียงอ่อย

“...ขออับบานายสิ” เพื่อนรักซึ่งรู้เรื่องของบิดาบุญธรรมของร่างโปร่งดีเสนอขึ้น “ยังไม่เคยขออะไรเขาเลยไม่ใช่เรอะไง เรียนจบทั้งที ลองขอดูสิ”

เด็กหนุ่มกัดริมฝีปากครุ่นคิด “อือ... น่าสน ลองดูก็ได้”

ศตคุณแนบจดหมายเชิญนี้ไปกับจดหมายของเขาแล้วส่งต่อให้กับอาเหม็ด เขาขอให้อับบามาชมการแสดงเปียโนครั้งแรก และขอให้อับบานำช่อดอกกุหลาบสีขาวเท่ากับจำนวนอายุของเขามาให้เป็นของขวัญ

เมื่องานแสดงเปียโนมาถึง เด็กหนุ่มกระวนกระวายหัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ เขาฝากเควินให้คอยเฝ้าอยู่นอกงาน ถ้าเห็นใครถือช่อกุหลาบสีขาว ก็ให้แอบถ่ายภาพมาให้กับเขาด้วย

ร่างโปร่งกำลังจะได้ขึ้นเวทีสำหรับมืออาชีพเป็นครั้งแรก เขาอยู่ในชุดทักซิโด้สีดำมีหางยาว เพื่อที่จะได้ใช้มือสะบัดหางนั้นไปด้านหลังของเก้าอี้บุผ้ากำมะหยี่ ยามเมื่อเด็กหนุ่มนั่งลงเบื้องหน้าแกรนด์เปียโนสีดำเป็นเงาวับที่มีความยาวถึงเก้าฟุต ซึ่งตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่บนเวทีของโรงละครโอเปร่าอันเก่าแก่ที่อยู่คู่เมืองแห่งเสียงดนตรีมานานนับศตวรรษ

มือขาวแหวกผ้าม่านออกเล็กน้อยแล้วกวาดสายตามอง ที่นั่งสำหรับอับบาอยู่ที่ชั้นสองของโรงละคร ในบล็อกด้านซ้ายชิดกับเวทีซึ่งจากที่ตรงนั้นจะสามารถเห็นการแสดงของเขาได้เป็นอย่างดี แต่ที่นั่งในบล็อกนั้นยังคงว่างเปล่า ทั้งที่ใกล้เวลาเริ่มแสดงเข้าไปทุกที พวกแขกเหรื่อในงานก็ทยอยเข้ามานั่งประจำที่กันเกือบหมดแล้ว

ขาเรียวพาเจ้าของให้เดินกลับเข้าไปในห้องแต่งตัวนักแสดง พลางหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรออกไปหาเพื่อนที่เฝ้าอยู่ทางด้านนอก

“เห็นอับบามั้ย”

“...ฉันก็ไม่แน่ใจอะ มีคนถือช่อกุหลาบสีขาวเป็นสิบๆ คนเลย สงสัยเขาจะฮิตเอากุหลาบขาวมาให้นักแสดงกัน ทำไมนายไม่ขอดอกไม้อะไรที่หายากๆ หน่อยวะ แต่ฉันก็ถ่ายรูปไว้หมดนะ ในหลายๆ คนนี่คงจะมีอับบาของนายสักคนล่ะ”

คำตอบที่ได้รับทำให้ร่างโปร่งใจชื้นขึ้นเล็กน้อย บางทีตอนนี้อับบาอาจจะมาแล้ว และคงจะนั่งอยู่ที่บล็อกนั้นเมื่อถึงเวลาที่เขาออกไปแสดงบนเวที

แล้วก็เป็นอย่างที่เด็กหนุ่มคาดไว้ เมื่อเขาขึ้นไปบนเวทีและโค้งให้วาทยกรกับผู้ชม นัยน์ตากลมใสชำเลืองมองไปยังที่นั่งของอับบา ซึ่งมีชายร่างสูงในชุดสูทสีดำถือกุหลาบสีขาวช่อใหญ่อยู่ในมือ ริมฝีปากสีแดงเรื่อคลี่ยิ้มออกมาอย่างเป็นสุข ขณะที่นั่งลงและเริ่มต้นบรรเลงเพลงที่ฝึกปรือมาเป็นอย่างดี ซึ่งนั่นก็คือเพลง Piano concerto No. 21 ของโมสาร์ต ระหว่างนั้นก็มีหลายต่อหลายครั้งที่ดวงตาสีอ่อนละจากคีย์ไม้สีขาวสลับดำเพื่อมองขึ้นไปหาคนที่นั่งอยู่ในที่ผู้ปกครองของตน แม้ไม่อาจเห็นใบหน้าได้ชัดเจน หากรู้สึกได้ถึงสายตาอบอุ่นที่มองย้อนกลับมา อบอุ่นยิ่งกว่าแสงไฟจากสปอตไลต์ที่สาดส่องลงมาที่ตัวเขาซะอีก ทำให้การแสดงในคืนนั้นสุดแสนพิเศษสำหรับศตคุณ ทว่าเมื่อการแสดงจบสิ้นลง ชายผู้นั้นก็หายตัวไปจากที่นั่งเสียแล้ว

เด็กหนุ่มเดินไปตรวจดูที่นั่งของอับบา บนเก้าอี้ซึ่งอับบานั่งอยู่ก่อนหน้ามีช่อดอกไม้ขนาดใหญ่วางอยู่ มือขาวประคองช่อกุหลาบที่ประกอบไปด้วยดอกกุหลาบสีขาวจำนวนสิบห้าดอกตามอายุของเขาในตอนนั้นขึ้นมาช้าๆ กลิ่นหอมอ่อนๆ ชวนให้เขาจรดปลายจมูกลงไปสูดดมอยู่หลายครั้ง แม้ไม่ได้พบกับอับบา แต่หัวใจก็เปี่ยมสุข เขาคิดว่าอับบายอมปลีกตัวจากหน้าที่และธุรกิจที่แสนจะรัดตัวมาเพื่อชมการแสดงครั้งแรกบนเวทีของเขานั่นก็ดีมากแล้ว

หลังการแสดงเสร็จสิ้นไป ศตคุณและเควินเดินทางกลับไปถึงห้องพักที่โรงเรียนประจำในตอนค่ำๆ จากนั้นเควินก็โหลดรูปจากกล้องดิจิตอลใส่คอมพิวเตอร์เพื่อให้เพื่อนรักได้พิจารณาดูว่าใครคืออับบาของเขา

“ไม่มี... ไม่เห็นมีเลย... ไม่มีคนไหนในรูปที่ถือช่อกุหลาบแบบที่ฉันได้มานี่...” ศตคุณเอ่ยเสียงอ่อย

“แต่ฉันเฝ้าทุกคนตรงทางเข้าฮอลแล้วนะ หรือมันมีทางเข้าที่อื่นอีก?”

“...นั่นน่ะซี... โรงละครโอเปร่าเก่าแก่ อาจมีทางเข้าสำหรับแขกวีไอพีก็ได้ บ้าจริง!”

“เอาน่ะ อย่างน้อยเราก็รู้ว่าอับบาของนายมา นี่เพิ่งเป็นการแสดงครั้งแรกของนายเอง ยังมีครั้งต่อๆ ไปอีกหลายครั้ง แล้วฉันจะไปคอยถ่ายรูปให้ทุกงานเลย”

“ขอบใจนะ”

เควินรู้สึกเห็นใจเพื่อนรักอยู่ไม่น้อย สำหรับตัวเขาน่ะ เมื่อคิดถึงที่บ้านก็แค่ยกหูโทรศัพท์โทรไป ปิดเทอมพ่อแม่ก็บินมาเยี่ยม แต่สำหรับศตคุณนี่สิ อีกฝ่ายอยู่ตัวคนเดียว ในชีวิตมีเพียงอับบาเป็นที่พึ่ง เป็นเสมือนเสาหลักให้เกาะยึด “นี่... นายลองขออย่างอื่นดูสิ ขอรูปหรือคลิปจากอับบาไว้ดูอะไรแบบนี้ อ้างว่านายอยากเอาไว้ดูต่างหน้า”

ร่างโปร่งเห็นดีกับเพื่อนด้วย เขาเริ่มเขียนจดหมายขอรูปถ่าย โดยอ้างเหตุผลว่าเอาไว้ดูต่างหน้าอับบา ไม่กี่วันหลังจากนั้น เขาก็ได้รับรูปถ่ายจริงๆ เป็นรูปถ่ายของชีคชารีฟในชุดโต๊ปสวมผ้าคลุมเต็มยศ หนวดเคราสีเทารุงรัง

“นี่ไม่ใช่คนที่ฉันเห็นในงานนี่”

“...รูปนี่อาจจะไม่ใช่รูปของอับบานายจริงๆ หรืออาจจะใช่ก็ได้ แบบว่าพ่อบุญธรรมของนายส่งคนอื่นให้มาดูการแสดงแทนไง เขาคงมาเองไม่ได้ เพราะถ้าในรูปนี่เป็นอับบาของนายจริง... ดูท่าทางอายุมากแล้วด้วยนะ สงสัยว่าจะมือสั่น จับปากกาเขียนจดหมายไม่ไหวแล้วด้วยล่ะมั้ง”

“งั้นเหรอ... แต่ให้คนอื่นเขียนให้ก็ได้นี่”

“เขาอาจจะไม่อยากให้คนอื่นเขียนจดหมายส่วนตัวให้ก็ได้”

“อือ... ก็คงอย่างนั้น” ศตคุณรู้สึกผิดหวัง เขาเข้าใจเหตุผลที่ว่าให้เขาตัดสินใจเลือกใช้นามสกุลเมื่ออายุสิบแปด นั่นคงเป็นเพราะอับบาอยากให้เขาเป็นผู้ใหญ่เสียก่อนค่อยตัดสินใจ แต่ไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใดต้องรอจนอายุสิบแปดถึงจะได้พบกันไปด้วย จนแล้วจนรอดก็ยังหาคำตอบให้ตนเองสบายใจไม่ได้

หลังจากจบการศึกษาชั้นพรีไฮสคูลแล้ว ศตคุณก็ย้ายออกมาอยู่ในคอนโดมิเนียมติดกับมหาวิทยาลัยซึ่งอับบาจัดการให้กับเขา... เขาก็รู้สึกขอบคุณอับบาอยู่หรอกนะ แต่มีสิ่งหนึ่งที่เขามุ่งมั่น ต้องการมากกว่าสิ่งใดทั้งหมด คือการได้พบกับอับบา และได้รับความอบอุ่นแบบที่ครอบครัวพึงจะมี


เด็กหนุ่มเติบโตเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น ด้วยความที่เป็นคนมีหน้าตาและผิวพรรณดีเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว บวกกับรูปร่างที่สูงโปร่ง และดีกรีนักเปียโนอัจฉริยะ ส่งผลให้ศตคุณยิ่งเนื้อหอม จนได้ชื่อว่าเป็นคนดังของโรงเรียน เขาเริ่มคบหาเพื่อนต่างเพศบ้าง และหนึ่งในเพื่อนหญิงที่สนิทที่สุดมีชื่อว่าไอด้า เธอเป็นเด็กสาวชาวเอเชียที่เรียนอยู่ในเวียนนาเช่นกัน เด็กสาวได้พบกับเขาครั้งแรกที่โรงเรียนดนตรี และตามติดแจมาตั้งแต่ตอนนั้น

“คุณ... ดูสิคะ เกรซมีแฟนใหม่อีกแล้วล่ะ แฟนใหม่รักเกรซมากๆ ซื้อให้หมดทุกอย่างที่เธอขอเลย” เด็กสาวกระเง้ากระงอด เป็นเชิงบอกใบ้กับศตคุณให้ซื้อของขวัญให้กับเธอบ้าง

“อืม... ตกลงความรักนี่ต้องซื้อของปรนเปรอให้รึไง ถ้างั้นคงจะมีแต่คนรวยๆ เท่านั้นที่จะมีความรักได้งั้นสินะ” ศตคุณตอบไปทั้งสายตายังจดจ่ออยู่กับหนังสือเรียนในมือของเขา

“คุณอ้ะ ไม่เข้าใจเลยรึไง คนรักกันเขาก็อยากเอาอกเอาใจกัน ซื้อนู่นนี่ให้กัน คนที่ได้รับของขวัญก็จะได้ดีใจยังไงล่ะ”

คิ้วเรียวขมวดมุ่น เนื่องจากเขาไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องความรักมาก่อน เด็กหนุ่มจึงเงยหน้าขึ้นสบสายตากับหญิงสาว “เอาใจ? เวลาได้ของขวัญแล้วจะดีใจงั้นเหรอ”

ไอด้ายิ้มหวาน “อย่างไอด้าเนี่ย แค่คุณซื้อสร้อยหรือแหวนถูกๆ ข้างถนนให้ ไอด้าก็ดีใจจะตายแล้วน้า”

ศตคุณหัวเราะ “รวยขนาดไอด้า คงไม่อยากได้ของข้างถนนละมั้งครับ”

“อื้ออออ คุณนี่ไม่เข้าใจเลย มันไม่ได้สำคัญที่ของ แต่สำคัญที่คนให้ต่างหากล่ะคะ”

“งั้นไว้วันเกิดไอด้า ผมจะซื้อของขวัญให้ก็แล้วกัน” เด็กหนุ่มเพียงแค่อยากตอบแทนที่เธอทำอาหารกลางวันมาให้เป็นประจำ เขาเอ็นดูเธอเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง หากสำหรับเด็กสาว เธอคิดเรื่องความสัมพันธ์ไปไกลกว่านั้นมากโข

คืนนั้นศตคุณกลับมาที่ห้องพักของตนในคอนโดมิเนียม เขานั่งลงบนโซฟาในห้องและมองไปยังพื้นที่โล่งข้างหน้า... ของขวัญงั้นหรือ... จริงอยู่ที่ว่าอับบาจัดหาทุกสิ่งทุกอย่างมาให้พร้อมสรรพ เขาจึงแทบไม่เคยขออะไรจากอับบาเลย แต่ตัวเขาเองก็อยากให้มีคนเอาใจ อยากให้ซื้อของขวัญเหมือนกันนะ เมื่อคิดแล้วก็จัดการลงมือเขียนจดหมาย เขาบอกกับอับบาว่า อยากได้เปียโนหลังเล็กๆ ไว้ฝึกซ้อมสักหลัง เพราะตั้งแต่ย้ายออกมาอยู่คอนโดมิเนียม ก็ไม่มีเปียโนให้ซ้อมเหมือนสมัยตอนที่อยู่หอพักของโรงเรียน

เมื่อวันที่ 25 ของเดือนมาถึง ร่างโปร่งส่งจดหมายฉบับนั้นให้กับมือของอาเหม็ดเหมือนอย่างเคย และเช้าตรู่ของสามวันถัดมา เด็กหนุ่มก็ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นด้วยเสียงกดกริ่งที่ดังรัวติดๆ กัน

“เอาเปียโนมาส่งครับ”

ศตคุณขนลุกซู่ เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าจะได้ของขวัญจากอับบาจริงๆ แถมยังไวปานจรวดขนาดนี้

พอบานประตูห้องเปิดออก พนักงานสี่ห้าคนก็เริ่มทยอยขนชิ้นส่วนเปียโนเข้ามาประกอบในห้อง ดูจากชิ้นส่วนเหล่านั้นศตคุณก็พอจะรู้ได้ว่านั่นไม่ใช่เปียโนธรรมดาๆ ทว่าเป็นแกรนด์เปียโนขนาดกลางทำด้วยมืออย่างดีจากร้านชิมเมล (Schimmel) ของประเทศเยอรมัน ตัวเปียโนทำจากไม้ Macassar เคลือบสีขาวนวลสะอาดตา มีตัวอักษรสีทองสวยงามสลักอยู่บนฝาครอบคีย์บอร์ดว่า Satakhun ซึ่งเป็นชื่อของผู้เป็นเจ้าของ

มือขาวเอื้อมไปสัมผัสเปียโนอย่างไม่เชื่อสายตา เขาเดินวนรอบๆ เปียโนตัวนั้นอยู่หลายครั้งด้วยหัวใจที่เต้นดังรัวราวกับเสียงตีกลองใหญ่

“คุณศตคุณจะให้ทางเราจูนเสียงให้ หรือคุณจะจูนเองดีครับ” หนึ่งในพนักงานถามอย่างนอบน้อม

“ผมทำเองได้ครับ ขอบคุณมาก เปียโนหลังนี้สวยสุดยอดไปเลย”

พนักงานคนนั้นยิ้มกว้าง “พวกเราดีใจที่คุณศตคุณชอบครับ ออเดอร์เข้ามาเมื่อสามวันก่อน พวกเราเร่งงานกันแทบแย่ งั้นขอตัวก่อนนะครับ”

หลังจากพนักงานทยอยกันกลับไป ร่างโปร่งจึงนั่งลงบนเก้าอี้บุผ้ากำมะหยี่หน้าเปียโน เขาค่อยๆ ยกฝาครอบขึ้น ดึงผ้ากำมะหยี่ที่คลุมทับคีย์ไม้เคลือบเงาไว้ออก แล้วลองกดดูไล่เสียงดูทีละคีย์

เสียงของตัวโน้ตแต่ละตัวดังก้อง ทั้งทุ้มลึกและสดใส เด็กหนุ่มมั่นใจว่าเปียโนตรงหน้าเขานี่ คือเปียโนที่ดีที่สุดและคงจะมีราคามหาศาลเลยทีเดียว

“อับบา... ขอบคุณครับ”...ทั้งๆ ที่ใจคิดว่า ถ้าอับบาจะใจดีซื้อเปียโนให้เป็นของขวัญ ก็คงเป็นเปียโนอัปไรท์ราคาย่อมเยาที่หาซื้อได้ง่ายๆ แต่ใครจะนึกล่ะ ว่าเขาจะมีโอกาสได้เป็นเจ้าของสุดยอดเปียโนจากร้านชิมเมลแบบนี้


เวลาสามปีผ่านพ้นไปแล้ว อีกเพียงเทอมเดียวศตคุณก็จะจบหลักสูตรเปียโนอีกขั้น จากนั้นเขาอาจจะออกไปทำงานในฐานะนักเปียโนมืออาชีพ หรือเรียนต่อเพื่อระดับที่สูงขึ้นไปอีก ทว่าร่างโปร่งมีคำตอบให้กับตัวเองแล้วว่าเขาต้องการจะทำอะไรต่อไป

เด็กหนุ่มได้รับคัดเลือกให้ขึ้นเวทีใหญ่ในทุกๆ เทอมที่ผ่านมา และทุกครั้ง ชายในชุดสูทสีดำพร้อมช่อกุหลาบขาวที่มีจำนวนดอกเท่ากับอายุของเขาก็จะมาทำหน้าที่ชมการแสดงในฐานะผู้ปกครอง ศตคุณเองก็ไปรอพบชายหนุ่มเมื่อการแสดงคอนเสิร์ตจบสิ้นลง หากก็ไม่เคยได้พบกันเลยแม้สักครั้งเดียว


(มีต่อนะคะ)


หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 16-12-2014 21:42:59


(ห้าเดือนหลังจากงานแสดงประจำปีของพระราชวังเชินบรุนน์ ภายในห้องพักในคอนโดมิเนียมของศตคุณ)

แตร๊งงงงง... มือขาวกระแทกลงบนคีย์เปียโนอย่างแรงจนเสียงแปร่งดังก้อง

“เฮ้อ... จะเอายังไงดีหนอ” ร่างโปร่งโอดครวญ แล้วเหวี่ยงกระดาษเขียนตัวโน้ตในมือลงบนโต๊ะ นั่นคือโพรเจกต์สุดท้ายที่เขาต้องทำส่งโรงเรียนดนตรี นักเรียนทุกคนจะต้องแต่งเพลงเพื่อเป็นผลงานเริ่มต้นให้กับตนเอง

เด็กหนุ่มเดินไปเอนตัวพิงกับกรอบหน้าต่าง พร้อมกับทอดสายตามองออกไปด้านนอกซึ่งถูกปกคลุมไปด้วยหิมะจนขาวโพลน เพลงสำหรับฤดูหนาวงั้นหรือ เขาไม่ชอบฤดูหนาว มันดูเงียบเหงา เศร้าสร้อยและว้าเหว่ ถ้าแต่งเป็นเพลงก็คงจะเป็นเพลงช้าๆ เศร้าๆ ฟังดูน่าเบื่อหน่าย

มือขาวดึงผ้าม่านปิดบานหน้าต่าง “เฮ้อ...” เขาคิดว่าตัวเองช่างเป็นคนที่ไร้ซึ่งความฝันและจินตนาการเอาเสียจริง

ร่างโปร่งบางเดินวนไปวนมาอยู่ภายในห้องหลายรอบ ดวงตากลมเหลือบมองไปยังปฏิทิน อีกไม่กี่วันก็จะถึงกำหนดที่เขาจะต้องเขียนจดหมายหาอับบาอีกแล้ว... คราวนี้เขาจะเขียนเรื่องอะไรดีละนี่

“อ๊ะ... จริงด้วย” ศตคุณร้องลั่นเหมือนคิดอะไรออก ขาเรียวก้าวยาวๆ ไปยังโต๊ะหนังสือ ก่อนเด็กหนุ่มจะนั่งลงเพื่อเริ่มต้นเขียนจดหมาย

ผมจะแต่งเพลงเกี่ยวกับอะไรดีครับ อับบา... ช่วยผมคิดหน่อยได้มั้ย

หลังจากร่างโปร่งได้ฝากจดหมายให้กับอาเหม็ดไปตามปกติ ไม่กี่วันถัดมาเขาก็ได้รับแผ่นดีวีดีมาหนึ่งแผ่น เด็กหนุ่มจึงเอาไปใส่เครื่องเล่นเพื่อดูเนื้อหาข้างใน

ภาพทะเลทรายเวิ้งว้าง กว้างไกลสุดลูกหูลูกตาปรากฏขึ้นบนจอโทรทัศน์ เนินทรายสีทองเป็นลอนราวกับเกลียวคลื่นในทะเล ดูลึกลับน่าพิศวง เขาเห็นเงาของคนที่ถือกล้องถ่ายวิดีโอนั่งอยู่บนหลังอูฐซึ่งเดินย่ำเท้าไปเรื่อยๆ และที่ปลายฟ้าไกลลิบๆ นั่น... เขาเห็นกลุ่มของสีเขียวรำไร ในคราวแรกเด็กหนุ่มก็นึกว่าตาฝาดไป แต่เมื่อกล้องวิดีโอเดินต่อไป สีเขียวที่เขาเห็นก็เริ่มแปรเปลี่ยนเป็นภาพที่ชัดเจนขึ้นทีละน้อย จนกลายเป็นโอเอซิสสีเขียวชอุ่มขนาดใหญ่ในที่สุด ภายในโอเอซิสมีทะเลสาบกว้าง ท้องน้ำสีฟ้ามองเห็นทรายขาวละเอียดเบื้องล่าง ภาพบนจอยังคงเคลื่อนต่อไป เข้าสู่ตัวเมืองที่ตั้งอยู่ใจกลางโอเอซิส ซึ่งหนาแน่นไปด้วยตึกรามบ้านช่องทรงสี่เหลี่ยมสีหม่นๆ มีตลาดที่ขายของแบบวางกับพื้นดิน ซึ่งดูเผินๆ คล้ายกับตลาดนัดขายของเก่าในเวียนนา นอกจากนั้นก็ยังมีร้านค้าและเพิงขายอาหารอีกมากมาย เจ้าอูฐยังคงพาเจ้านายของมันเดินต่อไป ผ่านผู้ชายในชุดโต๊ปแขนยาวที่กำลังเลี้ยงสัตว์ ส่วนพวกผู้หญิงในชุดอาบาญ่าสวมผ้าคลุมศีรษะและปกปิดใบหน้าจนเหลือแต่ดวงตากำลังนั่งถักทอผ้าจากขนแกะกองใหญ่

ริมฝีปากอิ่มคลี่ยิ้ม เด็กหนุ่มจ้องมองภาพบนทีวีไปอย่างเพลิดเพลิน หัวใจเต้นระส่ำกับบ้านเมืองที่ดูแปลกตา ทั้งยังรู้สึกอัศจรรย์ใจกับสิ่งก่อสร้างและวัฒนธรรมที่แตกต่างออกไป... ณ สถานที่ไกลโพ้นที่คุณลุงของเขาหลงใหล... สถานที่ที่เป็นบ้านเกิดของอับบา

ใจย้อนนึกไปถึงอดีตที่เขาเคยได้ไปสัมผัสบ้านเมืองแบบอาหรับพร้อมกับครอบครัว พ่อแม่และคุณลุงจีรุฒน์อยู่ด้วยกันพร้อมหน้า ช่วงเวลาที่มีแต่ความสุข เวลาที่เขาอยากย้อนกลับไป

กล้องวิดีโอยังคงถ่ายต่อไปเรื่อย กระทั่งไปหยุดอยู่ที่วังสีขาวสะอาดตาเป็นแห่งสุดท้าย ก่อนหน้าจอจะกลายเป็นสีดำสนิท

ร่างโปร่งอ้าปากค้าง มือขาวกดรีโมตให้เล่นคลิปอีกครั้งแล้วสั่งให้หยุดอยู่ที่ภาพสุดท้าย วังขนาดใหญ่ในเมืองโอเอซิสที่เขาเห็นนั้นสวยงามราวกับกุหลาบขาวที่เบ่งบานอยู่กลางทะเลทราย สะกดสายตาจนทำให้เด็กหนุ่มเผลอเพ่งพิศอยู่เป็นเวลานานราวกับต้องมนตร์

หลังจากศตคุณได้ซึมซับความงดงามของภาพในทะเลทรายจนพอใจแล้ว เขาก็ลุกเดินกลับไปที่เปียโนของตนอย่างสติสตังไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ใจของเขาล่องลอยไปยังดินแดนไกลแสนไกล ข้ามมหาสมุทรและทะเลทรายกว้างใหญ่ ปลายนิ้วเรียวที่วางลงบนคีย์ไม้เริ่มขยับไปเอง เป็นเสียงทุ้มต่ำที่มีท่วงทำนองเชื่องช้าแบบ Adagio คล้ายจังหวะการเดินของอูฐ วังเวงราวกับสายลมที่พัดผ่านเม็ดทรายสีทองละเอียด ก่อนจะค่อยๆ เปลี่ยนเป็น Andante ที่เร็วขึ้นอีกนิด เมื่อย้อนนึกไปถึงตอนที่มองเห็นเมืองใหญ่ท่ามกลางโอเอซิสสีเขียวสดใส ยิ่งใกล้ตัวเมืองเข้าไป ภาพผู้คนและบ้านเมืองที่แตกต่างออกไปก็ปรากฏแจ่มชัดขึ้นในความทรงจำ ส่งผลให้ปลายนิ้วเรียวเร่งกระแทกลงบนคีย์ไม้ระรัว เป็นทำนองแบบ Presto รวดเร็วเช่นเดียวกับอัตราการเต้นของหัวใจที่กำลังเต้นระส่ำ จนสายตาของเขาไปหยุดที่วังสีขาวเด่นสง่าชวนให้หลงใหล ดึงดูดทั้งความสนใจและตราตรึงจิตวิญญาณของร่างโปร่งไว้ ซึ่งเขาส่งผ่านความรู้สึกนั้นออกมาเป็นเสียงโน้ตสดใส ในท่วงทำนองแบบ Allegro เฉกเช่นความรู้สึกเบิกบานที่ผุดขึ้นในหัวใจ

มือขาวละออกจากคีย์เปียโน แล้วคว้าสมุดโน้ตขึ้นเขียนมาอย่างว่องไว ริมฝีปากสีแดงสดพึมพำ “ขอบคุณครับ อับบา” เขาจรดปลายปากกาเขียนชื่อเพลงไว้ตรงมุมกระดาษ


...Paradise


เดือนสุดท้ายของปีมาถึงในที่สุด ปกติศตคุณจะเกลียดเดือนธันวาคมมาก ทำไมน่ะหรือ... ก็เพราะเทศกาลคริสต์มาส คือเทศกาลที่ทุกคนจะได้ใช้เวลาร่วมกับคนในครอบครัวอย่างมีความสุขยังไงล่ะ... ยกเว้นตัวเขา ที่ผ่านมาทุกปีเขาใช้เวลาในช่วงคริสต์มาสกับอาเหม็ด และวันหยุดที่ว่างก็รับอาสาไปเล่นเปียโนตามโบสถ์ แต่ปีนี้จะไม่เหมือนปีก่อนๆ และจะไม่เหมือนปีไหนๆ ต่อจากนี้ไปอีกแล้ว

วันที่ 24 ธันวาคม เป็นวันที่เขาจะได้ขึ้นแสดงเปียโนด้วยเพลงที่เป็นผลงานการประพันธ์ของตนเองบนเวทีโรงละครโอเปร่าของเวียนนา เป็นการแสดงครั้งสุดท้ายก่อนจบการศึกษา ซึ่งเขามั่นใจว่า อับบาจะเดินทางมาพบและรอรับคำตอบจากเขา

เด็กหนุ่มเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ริมหน้าต่างในร้านฟาสต์ฟู้ดย่านใจกลางเมือง พร้อมกับอมยิ้มและฮัมเพลงอย่างมีความสุข ภาพของทะเลทรายเวิ้งว้าง โอเอซิสสีเขียวชอุ่ม และวังสีขาวนั่นยังคงวนเวียนอยู่ในความคิด เขาอยากไปที่นั่น อยากเห็นสิ่งเหล่านั้นด้วยตาของตนเองจนแทบจะอดใจรอไม่ไหวอยู่แล้ว

“อารมณ์ดีจริงนะ” เพื่อนร่างหนาที่ถือถาดซึ่งมีอาหารวางจนพูนล้นพูดขึ้น

“อือ... ใกล้จะได้พบอับบาแล้ว จะได้ไปทะเลทรายแล้ว” ใบหน้าน่ารักฉายแววเปี่ยมสุขจนใครๆ ก็สังเกตเห็นได้ “...ถ้ามีโอกาส ฉันอยากจะไปเที่ยวในทะเลทราย จะได้เห็นพระจันทร์เต็มดวง ดวงใหญ่ๆ ในทะเลทรายจริงๆ สักที ที่นั่นมันต้องยอดเยี่ยมมากแน่ๆ”

“แน่ใจเร้อ ว่าอับบาของนายจะมาแน่” เควินแกล้งกระเซ้า

ศตคุณพยักหน้า “ฉันถามคุณอาเหม็ดแล้ว! คุณอาเหม็ดบอกว่าอับบาจะมาพบฉัน และถ้าฉันต้องการจะไปอยู่ดัมมัม ก็ให้เก็บของรอไว้เลย”

“แหม จะไปไม่ห่วงกันเลยนะ”

“......” เด็กหนุ่มชะงัก

มือใหญ่ขยี้เส้นผมสีน้ำตาลบนศีรษะเล็กแรงๆ “เฮ้ย! ฉันล้อเล่นน่า ไอ้ลูกหมา... แค่นายจะไปดัมมัม ไม่ได้ตายไปจากฉันซะหน่อย เดี๋ยวเรียนจบจะบินไปของานทำนะ”

“เควิน.. ฉัน... จะต้องคิดถึงนายมากแน่ๆ”

เควินนั่งลงข้างๆ ร่างโปร่ง พลางโอบไหล่เล็กไว้หลวมๆ “อีเมล สไกป์ โปรแกรมในอินเทอร์เน็ตกับมือถือมีตั้งมากมาย นายอยากโทรมาเมื่อไหร่ก็โทรมาได้ ฉันอยากโทรไปเมื่อไหร่ก็จะโทรไป แต่ฉันว่า ขี้คร้านพอได้ไปที่เมืองนั่น นายคงจะสนุกจนลืมทุกสิ่งทุกอย่างหมดแล้ว”

“บ้าเรอะไง ฉันไม่มีทางลืมเพื่อนรักคนเดียวในชีวิตของฉันไปได้หรอกเว้ย”

เควินยิ้ม เขามองเห็นน้ำใสๆ เอ่อคลอดวงตาสีน้ำตาลอ่อน จึงรีบชวนเปลี่ยนเรื่องคุย “ฉันดีใจ... ไม่เคยได้เห็นนายยิ้มหน้าบานแบบนี้... อ้อ แล้วก้อ อาหารมื้อนี้ ดูๆ ฉันเลี้ยงเอง ฉลองให้กับความสำเร็จของเพลงที่นายแต่ง ได้ข่าวว่าเป็นที่ฮือฮามากเลยนี่”

“ฮึ รู้ได้ไง”

“ไอด้ากับเกรซบอก เอ้า กินๆ”

ศตคุณรับแฮมเบอร์เกอร์อุ่นๆ อันโตไว้ในมือ “อ้อ... จริงสิ นี่ใกล้วันเกิดไอด้าด้วยนี่นะ งั้นเดี๋ยวขากลับแวะซื้อของหน่อยดีกว่า นายช่วยฉันเลือกของขวัญที สัญญาไว้ว่าจะให้เป็นของขวัญวันเกิด”

เควินพยักหน้าหงึกหงักพร้อมตอบเสียงอู้อี้เพราะในปากเขาเต็มไปด้วยไก่ทอด “อือ ไอ้ เอย” (อือ ได้เลย)


To be continued


เอาตอนแรกของนิสรีนมาลงแว้วววว เรื่องนี้ฮัสกี้เขียนจบไปนานแล้วค่ะ แต่มีการแก้ไขจากฉบับเดิมเล็กน้อย ตอนนี้ก็กำลังทยอยแก้ไขอยู่ มีทั้งการแก้ไขตัวละคร คำที่เขียนผิดแล้วยังใช้คำผิดมากมาย โดยเฉพาะการเรียงลำดับญาติ T^T ฮัสกี้มั่วมาก ต้องขออภัย แถมภาษาก็ไม่ค่อยจะได้เรื่อง แต่จะพยายามให้มากที่สุดนะคะ มีอะไรจะติติงหรือบอกกล่าว บอกกันได้เสมอค่ะ ฮัสกี้จะพยายามปรับปรุงนะคะ

คำว่า Nisreen นั้นแปลว่ากุหลาบสีขาวค่ะ ฮัสกี้ก็เลยตั้งชื่อเรื่องว่ากุหลาบขาวแห่งทะเลทราย แต่ที่หมายถึงกุหลาบขาวนั้นไม่ได้มีเพียงแค่วัง แต่หมายถึงตัวนายเอกของเราด้วยค่ะ

เรื่องนี้หวานและน้ำเน่ามาก 555555555555555555 แต่ก็หวังว่าทุกคนที่ผ่านมาอ่านจะชอบนะคะ

สำหรับสองตอนแรกยังไม่ออกทะเลทรายค่ะ เป้นการกล่าวถึงนายเอกของเราก่อน ส่วนพระเอกนั้น ขออุบไว้จนกว่าจะถึงเวลานะคะ ขอกำลังใจจากชาวเล้าด้วยนะค้าาา เยิฟๆ <3

husky's page (https://www.facebook.com/huskyhund?ref=hl)

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 16-12-2014 21:56:59
แค่เปรยมาก็หลงรักซะแล้ว  :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: zoochi ที่ 16-12-2014 22:24:43
ยาวเว่อร์ค่ะ ชอบแนวทะเลทราย
ให้กำลังในนักเขียนค่ะ รออ่านค่ะ

By หนูน้อยใจ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 16-12-2014 22:29:22
เท่าที่อ่านดู, ภาษาดีมากเลยนะคะ. แต่ดิฉันชอบที่มันเป็นนิยายแนวทะเลทรายและปนไพรัชนิยายหน่อยๆ ด้วย. ขอสมัครเป็นแฟนคลับด้วยคนนะคะ. :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 16-12-2014 23:17:00
เจอผิดที่นึงค่ะ



ทางอาจารย์รีบติดต่อไปยังญาติสนิทของศตคุณ ทว่าความโชคร้ายของเด็กชายไม่ได้จบสิ้นลงแค่นั้น เมื่อคุณลุงจีรุฒน์ทราบข่าวเข้าก็เกิดอาการช็อก ยังไม่ทันจะเดินทางมาหาหลานชายที่แสนรัก เขาก็สิ้นลมตามหลานชายและหลานสะใภ้ไปเสียก่อน... ศตคุณต้องสูญเสียคนที่รัก ซ้ำยังผิดหวังกับการรอคอยครอบครัวของเขาอีกเป็นครั้งที่สอง ในฤดูหนาวเดียวกันนั่นเอง


น่าจะเป็นสิ้นลมตามน้องชายและน้องสะใภ้นะคะ



นอกจากนี้คือเราติดเรื่องนี้แน่นอนแล้ว รออ่านต่อนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-12-2014 23:18:35
เรื่องใหม่มา ยินดีจ้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: nunuchhh ที่ 16-12-2014 23:19:53
ชอบๆมากๆเลยคะ รอมาลงอีกนะนอนรอ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 16-12-2014 23:21:59
อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆจัง ศตคุณจะได้เจออับบาแล้วใช่มั้ย(จะได้เจอจริงๆใช่ป่ะ) ทำไมไม่เคยมีจดหมายตอบกลับจากอับบาเลย
ลุ้นว่าพระเอกเป็นใคร
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: dark-soleil ที่ 16-12-2014 23:25:07
ฮืออออ ชอบบบ
แนวนี้ที่รอคอย  ชอบแนวนี้อ้ะ แบบชีคกับคนธรรมดา
ศตคุณน่ารักมาก  มาปูเสื่อรอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: Memindbucker ที่ 16-12-2014 23:57:47
ศตคุณจะได้เจออับบามั้ย อับบาลึกลับมากเลย
ยาวจุใจสุดๆ. อ่านแล้วเคลิ้มมาก
มาเป็นกำลังใจให้ ค่า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: aorpp ที่ 17-12-2014 02:03:37
อ่านแล้วอยากจะกรีดร้อง ด้วยความดีใจ ชอบอ่านท่านชีสแนวทะเลทรายมากค่ะ
แถม Daddy long legs ก็เป็นนิยายในดวงใจอีกต่างหาก ได้ 2 อย่างจับมารวมกันในนิยายเรื่องนี้
 o13 o13 o13

คนแต่งเขียนและบรรยายได้ดีมากจริงๆค่ะ แอบใจเต้นไปกับศตคุณ ลุ้นตอนเจออับบาตัวจริง

+1 เป็นกำลังใจให้นะคะ  :กอด1:

ปล.ชื่อ ศตคุณ อ่านว่ายังไงคะ สะ ตะ คุน หรือเปล่า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: Orrdy ที่ 17-12-2014 08:14:38
รัก เลยค่ะ ใช้คำได้สวยๆ ผิดบ้าง ไรบ้าง ก้ไม่เปนไรค่ะ เนื้อเรื่อง น่าติดตามมาก อยากให้เจอ อับบา เร็วๆค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 17-12-2014 09:09:19
เนื้อเรื่องดูจะหวานๆนะแบบหวานมากๆ
ชอบนะน่ารักดี
อับบานี่ลึกลับจริงนะ
รอติดตามครับ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: Paracetamol ที่ 17-12-2014 09:34:25
น่าสนุกมากๆ รอตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 17-12-2014 10:11:12
ชอบนะ ผมชอบนิยายแนวทะเลทรายเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เลยยิ่งชอบ แต่ไม่รู้มันจะทำให้ผิดหวังรึเปล่า ผมไม่ชอบดราม่านะ ถ้าจะดรามม่าในอุปสรรค อันนี้ไม่ว่า แต่เกี่ยวกับความรักที่ไม่สมหวังนี้คงเศร้านะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 17-12-2014 13:11:29
 o13 เยี่ยมเลยค่ะ จะติดตามชมตอนต่อไปนะคะ  o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: lollita ที่ 17-12-2014 13:46:55
คุณพ่อขายาวคือพระเอกใช่มั๊ย :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 17-12-2014 14:50:02
หลงเสน่ห์เรื่องนี้แล้ว <3
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 17-12-2014 15:21:53
>< อยากอ่านต่อแล้วง่า สนุกมากๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 17-12-2014 18:52:41
น่าติดตามมากค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: ฝัullล้วlv ที่ 17-12-2014 19:37:42
ทำไมอับบาดูลึกลับจัง สงสัยตามเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 17-12-2014 21:03:40
รับรู้ได้ถึงบรรยากาศพรุ้งพริ้ง5555 อยากอ่านต่อแล้วอ่า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 17-12-2014 22:23:43
 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[เข้ามารอตอนต่อไปอิอิ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 17-12-2014 23:15:44
บางส่วนให้บรรยากาศ แดดดี้ลองเลกนิดนึงนะคะ แต่เป็นเวอร์ชั่น yaoi อิอิ น่ารัก และอบอุ่นใจมากๆค่ะ อับบาคงรักเเลเเคร์นายเอกมากๆ ดูเเลเป็นอย่างดีเลย แต่จะพรากผู้เยาว์คงมิเหมาะ  :laugh: ต้องรอเรียนจบก่อนเนาะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 18-12-2014 00:18:10
มารอลุ้นไปกับคุณค่ะ>
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 18-12-2014 00:49:00
เราชอบแนวท่านชีค   ดูเท่ห์ดีอ่ะ

จัดมาหวานๆ เลยนะ  คนเขียน    :mew1:


ติดตามค่าาาาาาาาาาาาาาาา     :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: kaway ที่ 18-12-2014 01:05:19
มารอจ้า แค่บทนำก็สนุกแล้วค่า   o13  :-[
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 18-12-2014 10:18:12
รีบมาต่อนะคะ ชอบค่ะชอบแนวนี้ไม่ค่อยมีคนเขียนเกี่ยวกับทะเลทรายเลย รีบๆมาต่อนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: khunkun91 ที่ 18-12-2014 15:03:23
หูววววววว ยาวมากเลยข่ะ อ่านตาแฉะ

รอลุ้นว่าเด็กหนุ่มจะได้เจออับบาไหม
 :katai5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 18-12-2014 16:19:18
ท่านชีคนี่อาจจะไม่ใช่อับบาแต่เป็นลูกชายของอับบาแล้วหรือเปล่าคะ
เดามั่วเดาไปเรื่อย 55555555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 18-12-2014 17:35:33
อับบาเหมอนนินจาเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: sanfran ที่ 18-12-2014 20:14:23
ยาวมากกกกกกกกก
อ่านลื่นมากๆๆๆๆๆ
รอตอนต่อไปน้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 18-12-2014 20:34:16
รอค้าบรอ หุๆๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: moneza ที่ 18-12-2014 21:44:28
สนุกมากเลยค่ะ บรรยายเรื่องดีมากๆ ชอบบรรยากาศในนิยายของคุณทุกเรื่องเลย อบอุ่นอ่อนหวานยังงัยไม่รู้ อ่านแระรู้สึกถึงควมฟรุ้งฟริ้งมุ้งมิ้งกุ๊งกิ๊งมาก 555555

เมื่อไหร่เค้าจะเจอกัน ท่านชีคลึกลับจัง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 18-12-2014 23:08:18
 :mew1: อับบ้า...มายัง..เค้ารออยู่..น้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: Poppy29 ที่ 19-12-2014 20:51:17
 :mc4: จุดพลุๆแสดงความดีใจกับฮัสกี้ด้วยค่า   :mew1: เห็นกระแสคอมเม้นท์แล้วก็อดปลื้มใจตามไปด้วยไม่ได้อ่านไปอมยิ้มไปเลยค่ะ ขออวยพรให้เรื่องนี้ดังเป็นพลุแตกในเล้าเลยนะคะ เรื่องนี้เป็นหนึ่งในเรื่องโปรดเลยค่ะ  เล่มที่มีนี่คืออ่านแล้วอ่านอีกจนมันจะเก่าแล้วค่ะ55 หวานซึ้งน่ารัก ภาษาสวย ข้อมูลแน่น บรรยายได้แบบเหมือนกำลังดูสารคดีทะเลทรายอะไรสักอย่าง คือได้ความรู้ไปด้วย พร้อมๆกับความสุขใจตอนอ่านเนื้อหาและเรื่องราวของตัวละคร เรื่องนี้ดีจริงๆค่ะทุกคนนนนน อย่าลืมบอกต่อนะคะ  รับรองว่าจะต้องหลงรักเรื่องนี้แน่ๆค่ะ :impress2:
ปูลู : เป็นกำลังใจให้ฮัสกี้นักเขียนในดวงใจของเค้าเสมอนะคะ กอดๆๆ :กอด1:  อยากให้คนอื่นๆได้อ่านผลงานของฮัสกี้อีกหลายๆเรื่องที่มันน่ารักและสนุกมว้ากกกกกกกกกกก อ่านไปยิ้มไปจนแก้มจะฉีก5555 คือฟินทุกเรื่องจริงๆค่ะ  :katai2-1: คุณ☆สู้ๆน๊าาาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 19-12-2014 22:12:36
 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:เข้ามารอออออออออออ :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 19-12-2014 22:45:11
สนุกดี น่าติดตาม
ตอนนึงนี่ยาวมากกกกกกก
แอบง่วงตรงช่วงเวลา

ต่อๆๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: paladin.kn ที่ 20-12-2014 07:22:03
ชอบบบบบบบบบบบบบบ

อ้ายยย ท่านชีค ยังไม่ทันเจอก็ฟินละ

ปูเสื่อรอจ้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 20-12-2014 08:43:50
เป็นบทนำและบทที่ 1 ที่ยาวนานมากค่ะ (หมายถึงการเกริ่นนำน่ะค่ะ) ก็ชอบนะคะ ไม่ใช่ไม่ชอบ เนื้อหายาวๆแบบเนี๊ย อ่านจุใจดี ^^

รอจ้าาาา ลุ้นไปด้วยเลยนะเนี่ย ว่าคีตคุณจะได้เจออัลบาไหม เรื่องนี้แนวคุณพ่อขายาวสินะ 555+
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: KS.F ที่ 20-12-2014 13:01:39
ชอบๆ รอๆ  :hao5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: pipoo ที่ 20-12-2014 13:29:54
ชอบแนวนี้ปักไว้ก้อนนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 20-12-2014 18:21:41
ชอบมากเลยค่ะ บรรยากาศแบบคุณพ่อขายาว

มหากาพย์การเลี้ยงต้อยอันยิ่งใหญ่ :hao7:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 20-12-2014 20:15:35
ยาวเวอร์ และบรรยายได้ดีมากกกกกกกกกก
ชอบมากๆเลยน้าาาาา
น้องตะวันงับหนอนแล้ว มาต่อน้องคุณด้วยเน้ออออ
รอตอนต่อไปเนาะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: pagg ที่ 21-12-2014 10:48:08
ศตคุณเป็นเด็กน่าสงสารนะคะ พ่อแม่ลุงจากไปพร้อมกัน  ไม่เหลือใครเลย ดีนะที่มีอับบารับเป็นลูกบุญธรรม ถึงจะไม่เจอแต่ก็มีอาเหม็ดที่คอยมาส่งข่าวให้ทุกเดือน
แต่อับบานี่ช่างลึกลับ เวลามาดูศตคุณเล่นเปียโนก็ไม่เคยได้เจอหน้า เจอแค่กุหลาบขาว
การแสดงครั้งสุดท้ายของศตคุณ ขอให้ได้เจออับบานะ

สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่าเตรงงง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 22-12-2014 21:05:23


Chapter 2 : พรหมลิขิต


เสียงเพลงคริสต์มาสดังแว่วไปทั่วทุกมุมถนนในตัวเมืองเวียนนา หิมะเม็ดกลมโปรยปรายลงมาจากท้องฟ้าสีหม่นตลอดวัน ทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างราวกับถูกปกคลุมไว้ด้วยสำลีหนา

ร่างโปร่งบางอยู่ในชุดทักซิโด้สีขาวสะอาดตา มีโค้ตขนสัตว์สีเทาดำสวมทับ เส้นผมจัดแต่งเป็นทรงเรียบ เขายืนอยู่ตรงหน้าทางเข้าโรงละครกับเพื่อนรักที่ในวันนี้จะได้เข้าร่วมชมการแสดงด้วยเป็นครั้งแรก เควินทั้งตื่นเต้นและปลาบปลื้มใจ จนถึงกับลงทุนไปหายืมชุดสูทแบบสามชิ้นมาใส่ ไปร้านบาร์เบอร์เพื่อตัดผมและจัดทรงให้เรียบร้อย ดูหล่อเหลาไม่แพ้ศตคุณเลยทีเดียว 

“หยุดหัวเราะซะทีได้มั้ย!” เควินส่งเสียงดุเพื่อนรักที่เอาแต่หัวเราะ ซึ่งตั้งแต่พบกันเมื่อสิบห้านาทีที่แล้วจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ยอมหยุด เขาอายจนหน้าแดงไปหมดแล้ว ใช้ข้อศอกถองสะกิดเบาๆ อยู่หลายรอบ แต่อีกฝ่ายก็ไม่สนใจ

“ก็ตกใจอ้ะ! ไม่เคยเห็นนายแต่งตัวหล่อขนาดนี้”

“ถ้าไม่แต่งแบบนี้ เค้าจะให้ฉันเข้าไปดูนายมั้ยเล่า สูทนี่ยืมรุ่นพี่ที่ร้านที่ฉันไปทำงานพิเศษมาเชียวนะเว้ย”

ขณะที่สองหนุ่มยืนคุยกันอย่างออกรส เสียงฝีเท้าหนักๆ ที่ดังแทรกขึ้นมาก็เรียกความสนใจจากทั้งสองให้หันไปยังต้นเสียง ชายวัยกลางคนกำลังเดินเข้ามาหาร่างโปร่งช้าๆ พร้อมกับช่อบูเก้ดอกไม้สำหรับติดหน้าอกและกล่องของขวัญขนาดเล็กในมือ “สวัสดีครับ”

“สวัสดีครับคุณอาเหม็ด งั้นผมเข้าไปข้างในแล้วดีกว่า เดี๋ยวเสร็จงานเจอกันนะคุณ” เควินรีบปลีกตัวให้กับคนที่เพิ่งเดินเข้ามาใหม่ตามมารยาท เพราะเขาเห็นว่าทั้งคู่คงจะมีธุระต้องคุยกันก่อนการแสดง

ศตคุณพยักหน้ากับเพื่อนรัก แล้วหันกลับมาชะเง้อมองไปด้านหลังของอาเหม็ด “...คุณอาเหม็ด แล้ว...”

“ฮะๆ ชีคให้ผมนำของขวัญมาให้คุณศตคุณก่อน เพื่อเป็นกำลังใจในการแสดงครับ” มือกร้านช่วยติดช่อดอกไม้ซึ่งประกอบไปด้วยดอกกุหลาบสีขาวสองดอก แซมด้วยใบสีเขียวบนแผ่นอกด้านซ้ายให้กับเด็กหนุ่ม แล้ววางกล่องกำมะหยี่ลงบนฝ่ามือนุ่ม “เปิดดูสิครับ”

ศตคุณแง้มฝากล่องออกทีละน้อย ดวงตากลมเบิกกว้างกับเหรียญตราที่ทำจากทองคำบริสุทธิ์ซึ่งแกะสลักเป็นลายกุหลาบอ่อนช้อย เกสรของมันฝังเพชรเม็ดใหญ่เป็นประกายแวววาว ดูเหมือนกับเป็นเครื่องประดับประจำตำแหน่งอะไรสักอย่าง

“สำหรับความสำคัญและความหมายของเหรียญนี้เอาไว้คุยกันหลังจากงานแสดงจบลงละกันนะครับ”

“ของขวัญอะไรกันขนาดนี้...” เด็กหนุ่มเอ่ยเสียงสั่น

“นี่แค่ของรับขวัญเท่านั้นนะครับ ของขวัญที่เหลือคงต้องให้ชีคเป็นคนมอบให้กับคุณศตคุณเอง” อาเหม็ดยิ้มกว้าง “อ้อ ผมจะบอกอะไรให้นะครับ ชีคท่านตื่นเต้นกับเพลงที่คุณศตคุณแต่งเองมากเลยล่ะครับ”

“ผมอยากพบอับบาเหลือเกิน” แววตาใสสั่นระริก เขาอยากพบ อยากให้บิดาบุญธรรมโอบกอดตนเองไว้ในอ้อมแขนแทนช่อดอกไม้สีขาวนั่น อยากจะมี ครอบครัว มีใครที่คอยดูแลและใส่ใจ

การรอคอยเนิ่นนานกำลังจะจบสิ้นลงไปแล้ว ศตคุณกำกล่องกำมะหยี่ไว้ในมือแล้วยกขึ้นแนบอก

ชายวัยกลางคนวางมือประกบบนหลังมือขาว “อีกไม่นานครับ อีกแค่ไม่กี่อึดใจเท่านั้น... ขอให้เต็มที่กับการแสดง และเมื่อคุณแสดงเสร็จ ท่านจะรอคุณอยู่ที่ห้องโถงด้านหน้า แล้วพบกันนะครับ คุณศตคุณ”

หลังจากอาเหม็ดเดินออกไป ศตคุณก็ยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิม หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวจนลืมความเย็นเยือกของฤดูหนาวไปเสียสนิท

เด็กหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาเป็นควันขาว เขาซุกมือและกล่องกำมะหยี่ลงในกระเป๋าเสื้อโค้ต ใบหน้าสวยหวานมีรอยยิ้มน่ารักประดับขณะที่กวาดสายตามองไปรอบๆ อดนึกสงสัยไม่ได้ว่าอับบาจะเป็นใครสักคนที่ยืนอยู่แถวนั้นรึเปล่า แล้วพอได้ยินเสียงออดเรียกนักแสดงให้เตรียมความพร้อม เขาจึงหันหลังกลับเข้าไปยังด้านในของโรงละคร

“คุณ!” เสียงเรียกของเด็กสาวหยุดร่างโปร่งไว้เสียก่อน ไอด้าอยู่ในชุดราตรียาวสีฟ้าอ่อน ท่อนบนมีเพียงแค่ขนกระต่ายฟูฟ่องห่มช่วงไหล่ไว้เท่านั้น

“ไอด้า ผมนึกว่าคุณเข้าไปในงานตั้งนานแล้ว”

ไอด้ายิ้มรื่น เธอหมุนตัวช้าๆ แล้วขยับเข้าไปหาร่างโปร่ง “เป็นไงคะ”

“หืม?” ศตคุณขมวดคิ้ว ก่อนนึกขึ้นได้ “อ้อ... สวยครับ วันนี้คุณสวยเป็นพิเศษเลย”

“เพราะเป็นวันพิเศษของคุณน่ะสิคะ” เธอบิดตัวไปมาด้วยความขวยเขิน“ฮัดชิ้ว!... บรื๋อออออ~”

เด็กหนุ่มหัวเราะ แต่พอเห็นว่าอีกฝ่ายยืนตัวสั่นแล้วก็นึกสงสาร เขาจึงถอดเสื้อโค้ตของตนสวมทับให้กับเด็กสาว “ใส่ซะ เดี๋ยวไม่สบายนะครับ”

เพียงแค่นั้น ใบหน้าของเด็กสาวก็เปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มในทันที เธอยิ้มเอียงอาย “ขอบคุณค่ะ”

“คุณศตคุณ!! อยู่ที่นี่เอง เข้าไปเตรียมพร้อมได้แล้ว! เร็วเข้า!” สตาฟฟ์ของโรงละครที่กำลังวิ่งตรงเข้ามาส่งเสียงเรียก

“อ๊ะ ครับ จะรีบไปเดี๋ยวนี้ละครับ” ร่างโปร่งตอบรับ แล้วหันไปบอกกับเด็กสาว “ไอด้าเข้าไปข้างในเถอะครับ ผมต้องรีบไปหลังเวทีแล้ว”

“งั้นเดี๋ยวไอด้าเอาโค้ตของคุณไปฝากให้นะคะ พอคุณแสดงจบค่อยมาเอา”

“ครับๆ ขอบคุณครับ” ศตคุณโบกมือลา ก่อนจะหันหลังวิ่งเข้าไปในตัวตึกทันที โดยที่ลืมนึกไปเสียสนิทว่า... ของขวัญที่เขาเพิ่งได้รับมาจากอับบานั้น ยังอยู่ในกระเป๋าเสื้อโค้ตด้วย


ไม่นานเสียงออดซึ่งเป็นสัญญาณว่างาน Winter Waltz ประจำปีได้เริ่มขึ้นแล้วก็ดังขึ้น ผ้าม่านหนาเปิดออกพร้อมกับเสียงเพลงบรรเลงจากวงออร์เคสตร้าที่ตั้งอยู่ด้านในสุดของเวที โดยเบื้องหน้ามีกลุ่มนักแสดงบัลเล่ต์รุ่นเยาว์ในชุดหลากสีสันที่แสดงถึงความสดใสร่าเริงในวันคริสต์มาสเปิดการแสดงขึ้นเป็นกลุ่มแรก เสียงดนตรีดังกระหึ่ม ผู้ชมเต็มไปด้วยรอยยิ้มและรู้สึกเอ็นดูไปกับความน่ารักของเด็กๆ การแสดงถัดมาเป็นการแสดงดนตรีในเพลง Nutcracker อันเป็นที่นิยมสำหรับเทศกาลนี้ ตามมาด้วยการแสดงเต้นรำเพลงวอลซ์ และเมื่อโปรแกรมดำเนินมาถึงช่วงกลางของงาน ก็เป็นเวลาสำหรับการแสดงเดี่ยวเปียโนของศตคุณ

เพลงที่เป็นผลงานการประพันธ์ของเด็กหนุ่มทำให้ภายในโรงละครอบอุ่นขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ ราวกับมีแสงอาทิตย์เฉกเช่นในทะเลทรายสาดส่อง ผู้ชมหลายคนที่เผลอหลับตาและจินตนาการตามท่วงทำนอง เมื่อถึงตอนที่จังหวะเร็วและรุนแรง บางคนก็เผลอกลั้นลมหายใจตามไปด้วย และเมื่อท่วงทำนองเปลี่ยนเป็นสดใสร่าเริง พวกเขาก็ถอนหายใจออกมากันอย่างลืมตัว

การบรรเลงจบสิ้นลงไปแล้ว ร่างโปร่งลุกขึ้นค้อมศีรษะให้กับผู้ชม ก่อนจะเบี่ยงตัวไปทางซ้ายมือของเวที เพื่อค้อมศีรษะให้กับผู้ปกครองของตนเป็นพิเศษ จากนั้นจึงเงยหน้าขึ้นช้าๆ ศตคุณได้สบสายตากับชายในชุดสูทสีดำนั่นเป็นครั้งแรก หากระยะทางและแสงไฟทำให้เห็นใบหน้าของชายผู้นั้นได้ไม่ชัดเจนนัก ทว่าเด็กหนุ่มก็รู้สึกได้ถึงสายตาอันอบอุ่นและรอยยิ้มนั่น หัวใจดวงน้อยเต้นรุนแรงจนเหมือนจะกระเด็นออกมานอกอกอยู่รอมร่อ ริมฝีปากอิ่มยิ้มกว้าง ก่อนจะรีบรุดออกจากเวทีไป เพื่อให้การแสดงถัดไปได้เริ่มขึ้นตรงตามกำหนดการที่วางไว้

“ศตคุณ Congratulations!!!” ...เสียงไชโยโห่ร้องแสดงความยินดีจากสตาฟฟ์ด้านหลังเวทีดังสนั่น ซึ่งเด็กหนุ่มก็ค้อมให้กับทุกคน แล้วกล่าวขอบคุณ

“เรียนจบแล้วจะทำอะไรต่อล่ะ!”

“วันนี้จะไปฉลองกันหน่อยมั้ย!”

ศตคุณถูกรุมล้อมและถามคำถามมากมาย เขาหัวเราะ พลางบอกปฏิเสธกับทุกคนอย่างอารมณ์ดี วันนี้เขาไม่ต้องรีบออกไปเพื่อดักหน้าและรอพบกับอับบาอย่างเช่นทุกครั้ง นั่นก็เพราะอับบาจะรออยู่เพื่อพบและฟังคำตอบจากตน

ขาเรียวพาเจ้าของเดินจากด้านหลังของเวทีออกไปยังห้องโถงส่วนหน้าของโรงละครโอเปร่าตามที่นัดไว้ ริมฝีปากอิ่มฮัมเพลงอย่างสุขใจ ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเพราะนึกขึ้นได้... กล่องกำมะหยี่... ของขวัญที่เขาได้รับมาจากอับบา!! เขาลืมมันไว้ในเสื้อโค้ต! รวมทั้งของขวัญวันเกิดที่เขาเตรียมไว้ให้ไอด้าด้วย! พอนึกได้เช่นนั้นก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดโทรหาอีกฝ่าย

..

......

..

ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่อยู่ในชุดสูทสีดำสนิทมีผิวสีน้ำผึ้งเข้ากับโครงหน้าคมสันหล่อเหลา หากแฝงไปด้วยความน่าเกรงขาม ดวงตาสีเข้มดูลึกลับ ท่วงท่าการก้าวเดินสง่างาม จนทุกคนที่เดินสวนกับเขาไปเผลอมองตามจนเหลียวหลัง

“ผมถือดอกไม้ให้มั้ยครับ” อาเหม็ดถามเจ้านายของเขา

“ไม่ต้องหรอก ฉันให้เขาเองกับมือดีกว่า”

อาเหม็ดอมยิ้ม ก็เพราะท่าทางของเจ้านายดูประหม่าอยู่ไม่น้อย “ตื่นเต้นหรือครับ”

“...ก็นิดหน่อย ฉัน...” ร่างสูงชะงัก เพราะห่างออกไปเพียงไม่กี่เมตร เด็กสาวร่างเล็กในชุดราตรีสีฟ้ายาวกรุยกรายกำลังคุยโทรศัพท์และสาวเท้าอย่างเร่งรีบ พอกดวางสายก็เอาแต่มองบนหน้าจอโทรศัพท์จนสะดุดส้นสูงของเธอเสียหลักล้มลง

ใบหน้าสวยหวานเปลี่ยนเป็นสีแดงจัด เธออับอายจนแทบจะร้องไห้ออกมาเดี๋ยวนั้น “ฮึก...”

ชายหนุ่มก้าวเข้าไปหาเธออย่างรวดเร็ว เขาส่งมือให้เธอใช้ยึด แล้วพยุงตัวเธอขึ้นมา “เป็นอะไรรึเปล่า”

เด็กสาวส่ายหน้า เธอสูดหายใจเข้าปอดลึก แล้วพยายามทำจิตใจให้สงบ “ขอบคุณค่ะ อ๊ะ” ร่างเล็กรีบผละออก แล้วก้มหยิบกล่องกำมะหยี่ที่กลิ้งหลุนๆ ไปบนพื้นหินอ่อนตอนที่เธอเสียหลักล้มลง “แย่จริง เปื้อนหมดเลย เอ้อ... ขอบคุณนะคะ แต่ว่าดิฉันต้องรีบไปแล้วล่ะค่ะ” เธอค้อมศีรษะลงต่ำพร้อมกล่าวเจื้อยแจ้ว จากนั้นจึงถอดรองเท้าส้นสูงของเธอออกมาถือไว้ในมือ แล้วก้าวฉับๆ จากไป

หากเมื่อชายหนุ่มเห็นกล่องกำมะหยี่อันคุ้นตาที่อยู่ในมือของเด็กสาวนั่น เขาก็ขมวดคิ้ว ยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนราวกับรูปปั้น

“ชีคครับ...” อาเหม็ดเอ่ยเสียงอ่อย ดูท่านายของเขาจะตกใจไม่น้อยที่เห็นกล่องกำมะหยี่กล่องนั้นอยู่ในมือของคนอื่น... ก็มันเป็นกล่องที่ใส่ของขวัญชิ้นสำคัญที่เจ้านายเพิ่งให้เขาเอาไปให้ศตคุณเมื่อตอนก่อนเริ่มงานนี่นา

ผู้เป็นนายก้าวเท้ายาวๆ ตามเด็กสาวไป ก่อนจะหยุดอยู่ไม่ไกลจากระเบียงทางเดินด้านข้างของโรงละครมากนัก


เด็กหนุ่มที่ได้ชื่อว่าเป็นนักเปียโนอัจฉริยะวิ่งไปบนระเบียงเพื่อตามหาเพื่อนหญิงอย่างรีบเร่ง ทว่าเมื่อเห็นเธอเดินกระย่องกระแย่งเข้ามาพร้อมกับถือรองเท้าส้นสูงอยู่ในมือ เขาก็หลุดหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น “ไอด้า! ทำไมเดินเท้าเปล่ามาแบบนี้! ผมว่าแล้วเชียว”

เด็กสาวเบ้ปาก “คุณอ้ะ ไอด้าอุตส่าห์แต่งตัวสวยมาเพื่อคุณนะ เอาเสื้อโค้ตคุณคืนไปเลย อุตส่าห์ไปเอามาให้”

“อ๊ะ จริงสิ ขอบคุณมากครับ” มือขาวรีบควานหากล่องกำมะหยี่ทันที

“อ้อ คุณหาไอ้นี่อยู่รึเปล่า ไอด้าเจอมันก่อนเอาเสื้อคุณไปฝาก กลัวว่าจะเป็นของสำคัญเลยเก็บไว้ให้” ใบหน้าสวยซับสีเลือด ก็เพราะเธอคิดว่านั่นเป็นของขวัญที่เด็กหนุ่มจะให้กับเธอน่ะซี นี่ถึงขนาดอดใจไว้ไม่เปิดดูเลยนะ

“ขอบคุณครับ เฮ้อ... โล่งอกไปที” ศตคุณรับกล่องกำมะหยี่คืนมาแล้วรีบเก็บใส่กระเป๋ากางเกง

ไอด้าขมวดคิ้วและกัดริมฝีปาก “...กล่องนั่น...” ...ไม่ใช่ของขวัญสำหรับเธอหรอกหรือ

“อ้อ นี่เป็นของขวัญจากพ่อบุญธรรมของผม ส่วนของขวัญของไอด้าอยู่นี่” เด็กหนุ่มหัวเราะเบาๆ ก่อนล้วงเข้าไปรูดซิปเสื้อโค้ตด้านใน  แล้วหยิบกล่องของขวัญขนาดเล็กออกมาส่งให้กับเธอ “Happy Birthday นะครับ”

เด็กสาวยิ้มอย่างขวยเขินขณะรับกล่องของขวัญมาเปิดออกดู “ว้าย สวยจังเลยค่ะ” ดวงตาของเธอเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าของขวัญนั้นคือสร้อยคอน่ารักจากร้านชื่อทิฟฟานี่ที่สาวๆ ต่างก็ฝันถึงอยากได้มาครอบครอง ศตคุณเลือกของขวัญสุดพิเศษนี้ให้กับเธอ ไม่อยากเชื่อเลย

มือที่ถือกล่องของขวัญสั่นระริก เธอปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใคร “ฮือ โฮ...”

“เอ้า ไม่ถูกใจเหรอ ผมว่าเหมาะกับไอด้าออกนะ”

ไอด้าโผเข้ากอดเด็กหนุ่ม พลางร้องไห้สะอึกสะอื้นเสียงดัง “ขอบคุณค่ะ ขอบคุณ”

ศตคุณกอดเธอไว้หลวมๆ รอจนเธอสะอื้นน้อยลง เขาจึงผละออก “ผมก็ขอบคุณไอด้าเหมือนกันที่คอยช่วยเหลือดูแลผม คุณเป็นน้องสาวที่น่ารักของผมมาตลอด นี่... ผมใส่ให้นะ” พร้อมกับหยิบสร้อยขึ้นมาสวมให้กับเธอ

คำพูดของเด็กหนุ่มไม่ต่างกับการปฏิเสธความรู้สึกของเธอ ทำให้ไอด้าสะอึก หัวใจราวกับถูกแทงด้วยของแหลมมีคม แต่ถึงอย่างนั้น เด็กสาวก็ยังฝืนยิ้มทั้งน้ำตา “...ไอด้ารักคุณนะคะ” เธอเอ่ยด้วยเสียงที่เบาหวิว

ร่างโปร่งลูบศีรษะเธอเพื่อปลอบโยน ก่อนโน้มใบหน้าเข้าไปจูบแก้มของเธออย่างแผ่วเบา “ขอบคุณครับ... แล้วร้องไห้ทำไมล่ะ ดูซิ ร้องไห้จนหน้าสวยๆ เลอะเทอะหมดแล้ว”

...ศตคุณอ่อนโยนและใจดีกับเธอเสมอ นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอคิดเกินเลยไปไกลแสนไกล และถึงแม้เขาจะบอกปัดความรู้สึกจากใจของเธอ แต่ยังไงเธอก็เกลียดเขาไม่ลง

“งั้น... ไอด้าขอไปห้องน้ำก่อน... นะคะ” เธอเอ่ยเลี่ยง ก่อนจะเบี่ยงตัวเดินออกไป

“โอเคครับ เดี๋ยวผมมีธุระ แล้วค่อยเจอกันนะ”

หลังเด็กสาวเดินจากไป ศตคุณก็ยังคงยิ้มอย่างอารมณ์ดี หัวใจของเขาเต็มตื้น เนื่องด้วยวันนี้เป็นวันที่รอคอยมาแสนนาน ต่อจากนี้ไป เขาจะไม่ต้องอยู่อย่างเดียวดายอีกต่อไปแล้ว เขาจะได้อยู่ร่วมกับครอบครัวอย่างที่หวังซะที... ขาเรียวเดินต่อไปยังห้องโถง เขายิ้มกว้างให้กับชายวัยกลางคนที่ยืนรอเขาอยู่ที่นั่นพร้อมกับช่อกุหลาบในมือ

“คุณอาเหม็ด ผมมาแล้วครับ”

สีหน้าของอาเหม็ดดูไม่สู้ดีนัก ซ้ำไม่ยอมสบตากับเขา ท่าทางมีพิรุธจนเด็กหนุ่มนึกเอะใจ “เป็นอะไรรึเปล่าครับ... แล้ว... อับบาล่ะ”

“ชีคท่าน... เอ่อ... ติดธุระด่วนน่ะครับ... ท่านกลับไปแล้ว”

รอยยิ้มบนใบหน้าหวานจางลงไปทีละน้อย “อย่าล้อเล่นแบบนี้สิครับ คุณอาเหม็ด” ทว่าชายวัยกลางคนยังคงอึกอัก จะเอ่ยปากพูดอะไรก็พูดไม่ออก คล้ายน้ำท่วมปาก

“คุณอาเหม็ด... อับบาอยู่ที่ไหนครับ”

“...ผมขอโทษ...” อาเหม็ดกล่าวเสียงสั่นเครือ

หัวใจของเด็กหนุ่มกระตุกวูบ ใบหน้าหวานหันมองไปรอบๆ หลายๆ ครั้ง... ที่ตรงนั้นไม่มีใครคนอื่นอีกเลยนอกจากเขากับอาเหม็ด “...ไม่จริง... ไม่จริงใช่มั้ยครับ”

มือหยาบยัดเยียดดอกไม้ช่อใหญ่ใส่มือขาว “ท่านฝากช่อดอกไม้ไว้ให้คุณศตคุณครับ... วันนี้ผมต้องขอตัวก่อน แล้วยังไงผมจะรีบติดต่อคุณศตคุณมาอีกที”

“เดี๋ยวสิครับ เกิดอะไรขึ้น ต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับอับบาแน่ๆ เดี๋ยว!!! คุณอาเหม็ด!!”

อาเหม็ดไม่ฟังเสียง เขาหันหลังแล้ววิ่งออกไปทันที

“ส่งเสียงดังเอะอะอะไรน่ะ?” เพื่อนสนิทของร่างโปร่งที่เพิ่งเดินออกมาจากโรงละครร้องถาม

“ฝากของที” ศตคุณโยนช่อดอกไม้และเสื้อโค้ตใส่มือเพื่อนรัก ก่อนจะวิ่งตามหลังอาเหม็ดออกไป

ขาเรียวพาเจ้าของวิ่งออกไปจากตัวตึกของโรงละคร ท้องฟ้าข้างนอกมืดมิด มีเพียงแสงไฟสลัวจากเสาไฟพอให้เห็นทางเดินได้เท่านั้น เด็กหนุ่มก้าวยาวๆ ไปบนทางเดินที่เต็มไปด้วยหิมะหนา เขาหมุนตัวมองหาชายวัยกลางคนที่เพิ่งวิ่งออกมา หากก็ไม่พบแม้แต่เงา อาเหม็ดหายไปไหนได้รวดเร็วถึงขนาดนี้

ร่างโปร่งหยุดหอบ สองมือกำเข้าหากันแน่นแล้วตะโกนลั่น “ไม่จริงใช่มั้ย อับบา!! วันนี้อับบาบอกว่าจะมาพบผมไม่ใช่เหรอ!! โกหกผมทำไม!!” จากนั้นก็วิ่งต่อไปจนถึงลานจอดรถ หากที่นั่นเงียบสงัด ไร้การเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตใดๆ เช่นกัน

ศตคุณพ่นลมหายใจออกเป็นควันโขมง เขาไอแค่กๆ เพราะความเย็นของอุณหภูมิ แต่ก็ยังพยายามส่งเสียงเรียก “อับบา!!” มือขาวกระชากเข็มกลัดดอกไม้ที่ติดเสื้อออก แล้วเหวี่ยงลงไปบนพื้นที่เต็มไปด้วยหิมะ เด็กหนุ่มตะโกนจนเสียงแหบแห้ง พลันน้ำตาใสๆ ก็พาลเอ่อล้นออกมาโดยไม่รู้ตัว

“อับบา!”

ภาพในอดีตอันเลวร้ายวนเวียนเข้ามาเป็นฉากๆ ภาพของตัวเขาที่ยืนเกาะกระจกรอคอยครอบครัว ความหวังที่กลับกลายเป็นความโศกเศร้าครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก่อนที่ร่างโปร่งบางจะทรุดตัวลงบนพื้นที่เต็มไปด้วยหิมะ มือของเพื่อนรักก็ฉุดรั้งเขาไว้

เควินวิ่งเข้าไปประคอง พลางรีบเอาเสื้อโค้ตมาคลุมให้กับเด็กหนุ่ม “คุณ!! นี่มันเกิดอะไรขึ้น!”

ใบหน้าหวานหันมาทางเพื่อนรักช้าๆ “เควิน... อับบาทิ้งฉันไปอีกแล้ว เขาไม่อยู่รอเจอฉันตามสัญญา”

เควินตกตะลึงอยู่ไม่น้อย เขาไม่เคยเห็นน้ำตาของศตคุณมาก่อนเลย ไม่ว่าจะเจ็บปวด ท้อแท้ เหงาหงอย หรือสิ้นหวังขนาดไหน ศตคุณก็ไม่เคยร้องไห้ต่อหน้าเขา แขนแกร่งดึงร่างโปร่งบางเข้ามากอด “คุณ...”

ศตคุณกอดเพื่อนรักแน่นราวกับเป็นที่พึ่งสุดท้ายก่อนที่เขาจะถูกกระแสน้ำเชี่ยวพัดพาตัวไป ร่างโปร่งสะอื้นฮักๆ อย่างน่าสงสาร เขาปรับตัวไม่ทัน  เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา เขายังมีความสุข มีความหวังในการเฝ้ารอคอยที่จะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่กับครอบครัว ทว่าทุกสิ่งทุกอย่างกลับพังทลายลงภายในชั่วพริบตา “ฮือ... อับบาทิ้งฉัน... ฉันรู้... เขาไม่ได้สนใจจะรับฉันเป็นคนในครอบครัวแต่แรก... ฮือ... ฉันมันก็แค่เด็กกำพร้า” ความเสียใจและปวดร้าวพรั่งพรูออกมากับคำตัดพ้อ ราวกับเก็บกักไว้ในใจมาเนิ่นนาน

“ไม่จริงหรอกไอ้คุณ ใจเย็นๆ เรากลับกันก่อนนะ ไอด้ารออยู่ข้างในน่ะ เขาเป็นห่วงนายมาก”

ใบหน้าหวานส่ายไปมา “ปล่อยฉันให้อยู่ตรงนี้แหละ ให้ฉันตายอยู่ตรงนี้ ฉันจะได้ไปอยู่กับพ่อกับแม่สักที... ฮือ...”

“อย่าพูดอะไรงี่เง่าน่า!!” เควินดุเสียงลั่น ก่อนจะฉุดกระชากเพื่อนรักจนแทบอุ้มให้ไปด้วยกันกับเขา

ค่ำคืนนั้นวุ่นวายโกลาหล ศตคุณเอาแต่ร้องไห้จนสลบไป เมื่อตื่นขึ้นมาก็เอาแต่นิ่งเงียบ แล้วร้องไห้อีกครั้ง ส่วนเควินก็เป็นห่วงเพื่อนมากเสียจนต้องมาเฝ้าและนอนค้างที่คอนโดมิเนียมด้วย

“ฮึก...” เสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมาจากคนที่นอนอยู่บนเตียง

“ตื่นมาก็ร้องไห้ก่อนเลย ไอ้ลูกหมา” เควินถอนหายใจ นี่ก็เช้าแล้ว เขาคอยดูแลเพื่อนรักที่เอาแต่ร้องไห้จนหลับๆ ตื่นๆ อยู่ตลอดทั้งคืน

กิ๊งก่อง เสียงกริ่งดังขึ้น

“ใครมากันหว่า... เดี๋ยวฉันออกไปดูให้นะ” เควินลุกไปเปิดประตู แล้วจึงพบว่าเป็นอาเหม็ดที่ยืนอยู่พร้อมกับซองเอกสารในมือ เด็กหนุ่มเห็นผู้มาเยือนมีสีหน้าไม่ค่อยจะสู้ดีนัก เขาแทบจะปิดประตูเพื่อปิดกั้นและป้องกันเพื่อนตัวขาวไว้จากเรื่องราวร้ายๆ ที่รุมประดังเข้าใส่

เควินกลืนน้ำลายฝืดลงคอ สีหน้าของอาเหม็ดบ่งบอกหมดทุกสิ่งทุกอย่าง “เขาอาการไม่ค่อยดี” ...อย่าเพิ่งซ้ำเติมเขาด้วยข่าวร้ายเลยได้มั้ย...

อาเหม็ดเสตาหลบ ดวงตาของชายวัยกลางคนลึกโบ๋ ราวกับอดนอน ดูอ่อนล้าไม่แพ้กันกับคนที่อยู่ในห้อง “...ผม... ฝากเอกสารนี่ให้กับคุณศตคุณด้วย”

เด็กหนุ่มรับซองสีน้ำตาลนั้นมา “ผมจะเอาให้คุณดูเมื่อเขาสงบใจได้สักหน่อยก่อนนะครับ”

ผู้มาเยือนพยักหน้า... “ฝากดูแลเขาด้วยนะครับ... ผมขอโทษ”

คำพูดของอาเหม็ดไม่เพียงทำให้หัวใจของเควินร่วงวูบ หากของคนที่เพิ่งเดินสะโหลสะเหลเข้ามาด้วย

“ขอโทษทำไมครับ” ศตคุณถามเสียงสั่น

อาเหม็ดพูดไม่ออก เขารู้สึกเหมือนมีก้อนแข็งจุกอยู่ที่ลำคอ ชายวัยกลางคนค้อมศีรษะลงต่ำ ก่อนจะหมุนตัวเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

“คุณอาเหม็ด!” ร่างโปร่งถลาตามไป ทั้งๆ ที่เพียงแค่ก้าวเดินธรรมดาก็ยังไม่มั่นคงนัก

เควินคว้าแขนเรียวไว้ ออกแรงเพียงนิดเดียวเขาก็สามารถต้านขืนแรงอันน้อยนิดของเพื่อนรักได้ “ไม่ต้องตาม มันไม่มีประโยชน์อะไรแล้วไอ้ลูกหมา”

“...หมายความว่ายังไง” ดวงตากลมบวมช้ำ เขาร้องไห้เสียจนน้ำตาไม่ยอมไหลออกมาอีกแล้ว “ซองนั่น...”

มือใหญ่ลังเลที่จะส่งซองเอกสารสีน้ำตาลให้อีกฝ่าย แต่ศตคุณก็ดึงออกไปจากมือเขา “...ฉันว่า ในซองนี้คงไม่ใช่ข่าวดีนัก”

ศตคุณประสานสายตากับเพื่อนรัก แล้วจึงค่อยๆ เปิดซองนั้นออกดู “...หึ...” เขาหัวเราะในลำคอเบาๆ จากนั้นจึงก้าวขาช้าๆ ไปยังโซฟาในห้อง มือขาวโยนเอกสารทั้งหมดลงบนโต๊ะตัวเล็กหน้าโซฟา พร้อมกับทิ้งตัวลงนอน

“ไอ้ลูกหมา...” เควินพูดไม่ออก เขาเดินตามร่างโปร่งไปนั่งบนโซฟาอีกตัวข้างๆ กัน “ฉันขอดูได้มั้ย”

“ตามสบาย” เสียงที่ตอบกลับมาแหบพร่า

เควินเอื้อมไปหยิบเอกสารมาดู จดหมายร่างที่ดูเป็นทางการ ระบุว่าให้อิสระกับศตคุณทุกอย่าง ไม่ว่าเขาจะศึกษาต่อในชั้นมหาวิทยาลัยหรือทำงาน พร้อมบัญชีซึ่งมีจำนวนเงินให้ใช้จ่ายต่อเดือนเป็นจำนวนไม่น้อย แต่นั่นคงไม่ทำให้เพื่อนของเขาหัวใจสลายเท่า... ข้อความที่ระบุว่า ขอยกเลิกข้อตกลงที่เคยเจรจาไว้เมื่อหกปีก่อน ศตคุณไม่จำเป็นต้องเลือกที่จะใช้นามสกุลหรือเดินทางไปดัมมัม ไม่จำเป็นต้องเขียนจดหมายรายงานในทุกๆ เดือนอีกแล้ว และสำหรับอาเหม็ด... เขาไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเดินทางมาพบกับศตคุณอีก

...นี่มัน ไม่ต่างกับการตัดหางปล่อยวัดเลย ถึงจะดูดีกว่าก็เถอะ เควินครางในลำคอ หลังมือใหญ่ปาดน้ำตาออกจากใบหน้าของตน เด็กหนุ่มไม่อยากเชื่อว่าเขากำลังร้องไห้ ถ้าเขายังเสียใจถึงขนาดนี้... แล้วเพื่อนรักของเขาล่ะ

เควินกำมือแน่น นึกอยากจะไปตั้นหน้าไอ้ชีคชารีฟอะไรนั่น คนที่ศตคุณเฝ้ารอคอยมาตลอดหกปีเสียเดี๋ยวนั้น เขาจ้องมองเพื่อนรักที่นอนคว่ำหน้าไม่กระดุกกระดิกอยู่บนโซฟาแล้วผ่อนลมหายใจออกมาหนักๆ เวลาหกปีกับการเติบโตขึ้นมาอย่างเดียวดาย ความหวังของศตคุณมีเพียงสิ่งเดียวคือการได้ใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัวอีกครั้งและได้ชื่อว่ามีบิดาเหมือนคนอื่นเขา เด็กหนุ่มเฝ้ารอให้อายุครบสิบแปด ไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง ตั้งใจฝึกเปียโนจนสอบได้คะแนนสูงสุดทุกเทอม เพียงเพราะอยากให้บิดาบุญธรรมได้ภูมิใจและยอมรับ เขารู้ว่าลึกๆ ในใจของศตคุณไม่เคยรู้สึกมั่นคงเลย ร่างโปร่งกลัวว่าจะถูกทอดทิ้งอยู่ตลอดเวลา

ถ้าหากเป็นเด็กคนอื่น คงดีใจกับข้อตกลงในการให้อิสระแบบนี้ แต่เควินมั่นใจว่าไม่ใช่ศตคุณเพื่อนรักของเขาแน่


“ฉันก็มีพ่อกับเขาเหมือนกันนะ ถึงจะเป็นพ่อบุญธรรมก็เถอะ... เขาอยู่ไกล... แต่เราจะได้พบกันสักวัน แล้วฉันก็จะมีครอบครัวเหมือนคนอื่นเขา”


กี่ครั้งแล้วนะ ที่เขาได้ยินประโยคนี้จากร่างโปร่ง... ตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกันเลยก็ว่าได้

“คุณ...”

“......” ศตคุณยังคงนอนนิ่ง

“นายอยากพบเขามากใช่มั้ย... ก็บินไปพบเขาเองเลยซี่ แล้วตั้นหน้าแรงๆ ให้สมกับที่ต้องรอคอยมานาน เอาหลายๆ ทีให้หายแค้นเลย”

ร่างโปร่งเงยหน้าขึ้นช้าๆ แล้วหันกลับมาหาเพื่อนรัก “...บินไปพบเขา”

สายตาของเควินดูแข็งกร้าว ด้วยนึกอยากให้เพื่อนรักเลิกทำตัวเหลาะแหละแล้วลุกขึ้นสู้ “ใช่ พบกับอับบาของนายไง เงินทองนายก็มีตั้งมากมาย อายุสิบแปดก็ถือว่าโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ตัดสินใจทำอะไรด้วยตัวเองได้แล้ว ถ้านายจะอยากบินไปดัมมัม มันก็เป็นสิทธิของนายไม่ใช่เรอะไง”

“......” ศตคุณสับสน จริงอยู่ที่เขาอยากพบอับบา แต่อีกฝ่ายไม่ได้อยากพบเขาด้วยนี่ แล้วมันจะดีหรือ หากเขาจะดั้นด้นไปยังดินแดนอันแสนไกลนั่น “...มันสายไปแล้ว พบกันแล้วได้อะไร...” เขาตอบเสียงเบาหวิว

“นายจะได้หายค้างคาใจ เมื่อได้พบเขา ก็บอกความรู้สึกของนายไปซี่ ด่าไปแรงๆ ต่อยให้คางเหลืองไปเลย! เสร็จแล้วก็กลับมาที่นี่ มาเรียนต่อมหาลัย เริ่มต้นชีวิตใหม่ ไม่ต้องไปสนใจอับบาอะไรนั่นแล้ว”

“นั่นสินะ...” ศตคุณสบสายตาที่จ้องมายังเขาเขม็ง เควินพูดถูก... เสียใจร้องไห้ไปก็เท่านั้น ชีคชารีฟอะไรนั่นก็ไม่ได้จะเปลี่ยนใจหรือมาสงสารอะไรเขาเสียหน่อย เวลานี้เขาควรจะสะสางสิ่งที่ยังค้างคาในใจ แล้วเริ่มต้นใหม่ เลิกหวังลมๆ แล้งๆ เลิกฝันถึงครอบครัวอะไรนั่นเสียที หกปีที่ผ่านมานี่ เขาก็อยู่มาคนเดียวได้ไม่ใช่หรือ และอีกอย่าง เขาจะได้ถือโอกาสนี้ท่องเที่ยวทะเลทราย แค่ทริปสั้นๆ ให้เขาได้สัมผัสกับทะเลทรายของจริงอีกสักครั้ง... “พรุ่งนี้ฉันจะไปทำพาสปอร์ต”

“ดี! อยากให้ช่วยอะไรก็บอก ฉันจะช่วยนายเต็มที่เลย”


(มีต่อนะคะ)


หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทนำ - บทที่ 1][161214]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 22-12-2014 21:06:57


วันรุ่งขึ้นศตคุณเดินทางไปขอทำพาสปอร์ตที่กระทรวงการต่างประเทศแต่เช้า ส่วนเควินมีเรียนที่โรงเรียนตามปกติ ทว่าดูท่าจะไม่ได้เรียนอย่างเป็นสุขสักเท่าไหร่ เพราะว่าเพื่อนตัวขาวส่งข้อความมาเป็นระยะๆ แทบจะทุกๆ สิบนาที เขารอจนถึงเวลาพักจึงรีบเข้าห้องน้ำไปอ่านดูข้อความ

ฉันทำพาสปอร์ตเล่มใหม่ไม่ได้

คิ้วหนาขมวดมุ่น พลางกดโทรศัพท์ออกไป “เฮ้ย ทำไมวะ!”

“...ฉันก็ไม่รู้ กระทรวงปฏิเสธที่จะออกพาสปอร์ตให้กับฉัน” ปลายสายตอบกลับมาเสียงสั่นพร่า

“เดี๋ยวๆ ใจเย็นๆ รออีกสามชั่วโมงได้มั้ย เลิกเรียนจะรีบไปหา!”

หลังเลิกเรียน เคนวินตรงไปหาเพื่อนรักของเขาทันที ขายาวก้าวฉับๆ ไปในตึกคอนโดมิเนียมอย่างคุ้นเคย แล้วใช้คีย์การ์ดที่ศตคุณให้ไว้เปิดประตูเข้าไปในห้อง

ศตคุณหมอบศีรษะอยู่บนฝาเปียโนสีขาว นัยน์ตากลมที่มองไปทางทีวีในห้องซึ่งเปิดค้างไว้ดูเหม่อลอย บนจอภาพเป็นคลิปวิดีโอเกี่ยวกับทะเลทรายที่เขาป้อนคำสั่งทิ้งไว้ให้คลิปเปิดวนไปวนมาไปเรื่อยๆ

“ไอ้คุณเอ๊ย เฮ้อ...” เควินเดินไปหยุดอยู่ข้างร่างโปร่ง แล้วลูบศีรษะเล็กเบาๆ

“ฉันไม่ได้ร้องไห้” เสียงที่เปล่งออกมาฟังดูอ่อนแรง แต่กลับไม่ได้แฝงไปด้วยความเศร้าสร้อยเหมือนเมื่อวาน

ผู้มาเยือนหันมองไปรอบๆ ห้อง หน้าต่างทุกบานมีผ้าม่านปิดไว้มิดชิด เครื่องทำความร้อนก็เปิดไว้แรงจนสุด เขาถอนหายใจเบาๆ ศตคุณคงจะเกลียดฤดูหนาวมากจริงๆ หากเขาก็เข้าใจเหตุผลดี... “ก็ดี... แล้ววันนี้เกิดไรขึ้นวะ มีด้วยเหรอวะ กระทรวงไม่รับทำพาสปอร์ต”

“เขาว่า... ฉันมีชื่ออยู่ในลิสต์ที่ห้ามออกพาสปอร์ตให้ชั่วคราว”

“...ลิสต์?”

“อับบาคงกลัวว่าฉันจะไปหาเขา...”

“นายคิดว่านี่เป็นฝีมือของอับบานายเหรอ... ถ้าเป็นจริง เขา... ก็ใจร้ายมากเลยนะ”

ศตคุณหัวเราะขื่นๆ ในลำคอ “...นั่นสินะ... เขาคงมีเงินทองเหลือใช้ พอที่จะซื้อชีวิตใครต่อใครไว้เป็นของดูเล่นได้”

“แล้วนายจะเอาไงต่อไป” เควินทิ้งตัวลงนั่งตรงที่ว่างข้างๆ กัน

“...ฉัน... ไม่ว่ายังไง... ก็ต้องไปที่นั่นให้ได้ ฉันจะต้องพูดกับเขา... ฉันจะไม่ยอมเป็นของเล่นให้ใครอีกแล้ว”

“อือ...”

“นายต้องช่วยฉันนะ”

“ช่วยยังไง”

“ฉันจะทำพาสปอร์ตปลอม”

เควินมองลึกเข้าไปในดวงตาสีอ่อนที่ฉายแววจริงจัง “เอาจริง?... ถ้าอย่างนั้น ร้านอาหารที่ฉันทำงานพิเศษอยู่อาจจะพอมีใครช่วยนายได้”

“ขอบใจนะเควิน... กินอะไรมารึยังล่ะ คืนนี้ค้างที่นี่มั้ย”

เด็กหนุ่มรู้สึกสงสารและเห็นใจเพื่อนรัก เขาอยากจะอยู่เป็นเพื่อน แต่ก็ไม่สามารถทำได้เพราะยังมีงานพิเศษที่ต้องไปทำ เขาไม่ได้มีเงินใช้เหลือเฟือ แล้วยังต้องเก็บเงินไว้สำหรับเรียนต่อ เควินลูบศีรษะเล็กเบาๆ แล้วเลื่อนลงมาบีบหัวไหล่ “โทษทีว่ะ เดี๋ยวต้องไปทำงาน”

ศตคุณพยักหน้า “อือ...”

หงอยอีกแล้ว... เควินเป็นห่วงเพื่อนรักของเขามากเหลือเกิน แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ “อย่าคิดมากน่ะ กินข้าวแล้วนอนซะ พรุ่งนี้ไปหาฉันที่โรงเรียนแล้วจะได้พานายไปที่ร้านอาหารที่ฉันทำงานพิเศษพร้อมกันเลย”

“อือ... แล้วเจอกันนะ”

..

....

..

ณ ร้านอาหารอิตาเลียนหรูหราในย่านเซนต์สเตฟานใจกลางกรุงเวียนนา

เสียงไวโอลินบรรเลงเพลงแผ่วๆ เพื่อขับกล่อมแขกผู้มาเยี่ยมเยียนที่ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันมาอยู่ตลอดวัน ร้านอาหารแห่งนี้มีชื่อเสียงโด่งดังไม่น้อย เพราะอาหารที่มีคุณภาพและรสชาติอร่อย แถมยังตั้งอยู่ในทำเลดีเสียด้วย

เควินพาเพื่อนของเขาไปแนะนำให้กับเจ้าของร้านรู้จัก “เพื่อนผมครับ คนที่ผมเล่าให้ฟังบ่อยๆ”

“โอ้ ที่ว่าเป็นนักเปียโนใช่มั้ย อุ๊ยตายจริง! หน้าตาน่ารัก หน่วยก้านดี สนใจมาเล่นเปียโนให้กับร้านของน้ามั้ยจ๊ะ” หญิงวัยกลางคนถามทีเล่นทีจริง

ดวงตากลมเบิกกว้าง “เอาสิครับ ผมอยากทำงานพิเศษ กำลังหาอยู่พอดีเลย”

“ฮะ” เควินหันขวับ ทำไมเขาไม่เคยได้ยินจากปากเพื่อนรักมาก่อนเลยล่ะเนี่ย?

แล้วศตคุณก็ได้งานทำอย่างง่ายดาย พร้อมค่าจ้างสมกับราคาค่าตัวของเขา แต่เพียงแค่สามชั่วโมงต่อวันเท่านั้น เด็กหนุ่มจึงเสนอขอทำงานเสิร์ฟอีกสองชั่วโมง แม้รายได้จะไม่มากเท่ากับการเล่นเปียโน แต่คนจนตรอกที่กำลังต้องการเงินอย่างเขา ก็พร้อมที่จะทำงานสุจริตทุกอย่าง

“นึกยังไงมาทำงานร้านอาหาร ฉันว่าถ้านายไปแสดงคอนเสิร์ต น่าจะได้รายได้ดีกว่าเยอะนะ”

“คอนเสิร์ตไม่ได้มีให้ไปเล่นบ่อยๆ นี่หว่า... แล้วเงินที่ฉันต้องใช้จ่ายค่าที่พัก ค่ากินค่าอยู่ ค่าทำพาสปอร์ตปลอม ค่าเดินทางก็ไม่ใช่น้อย”

“ค่าที่พัก?? ที่พักอะไรของนาย แล้วคอนโดฯ ล่ะ”

“เมื่อไหร่ที่ฉันได้เงินพอสำหรับเช่าห้องพักใหม่ ฉันจะย้ายออก... แล้วจะไม่กลับไปเหยียบที่นั่นอีก”

“เฮ้ย แล้วข้าวของของนาย เปียโนอีก”

“ฉันจะเอามาแค่สิ่งที่จำเป็น... ทุกสิ่งทุกอย่างในห้องนั้น ฉันจะคืนให้กับ... ชีคชารีฟ... ทั้งหมด ฉันจะไม่ใช้เงินของเขาอีกแม้แต่เซนต์เดียว” ...ร่างโปร่งไม่คิดจะเรียกอีกฝ่ายว่า อับบา ซึ่งแปลว่าบิดาอีกแล้ว

“คุณ...” เควินตกใจกับการตัดสินใจของศตคุณไม่น้อย เพราะเพื่อนเขาน่ะ มีคนดูแลเป็นอย่างดีมาตลอด ไม่เคยทำอะไรเองเลย เนื่องจากตามปกติแล้ว ที่คอนโดมิเนียมของศตคุณมีแม่บ้านมาทำความสะอาด ซักผ้ารีดผ้า และเตรียมอาหารเช้าเย็นให้เป็นประจำทุกวัน

ริมฝีปากอิ่มคลี่ยิ้มบาง “ที่จริง ฉันก็มีเงินมรดกมากพอที่จะคืนให้กับชีคชารีฟเท่าที่เขาเคยจ่ายให้ฉันมา เมื่อได้พบเขา ฉันจะคืนเงินกับข้าวของทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้รับมาให้กับเขา ถึงหลังจากนั้นฉันจะไม่มีอะไรเหลือติดตัวมากนักก็ตาม”

“แล้วนายจะไหวเหรอวะ...”

“ไหวสิ ทำงานเก็บเงินเอาใหม่ก็ได้ วันเสาร์อาทิตย์มีโบสถ์ชวนฉันไปเล่นคอนเสิร์ต เงินที่ได้จากค่าตั๋วก็แบ่งกันกับทางโบสถ์... วันธรรมดาฉันก็สอนเปียโนตามบ้าน ไปเล่นเปียโนที่ร้าน... ฉันน่าจะเก็บเงินได้สักก้อน พอที่จะเป็นค่าใช้จ่ายกับค่าเดินทางไปดัมมัมได้สบายๆ”

“ทำไมไม่ไปเป็นครูที่โรงเรียนดนตรีที่นายจบมา ฉันว่าพวกเขาต้องยินดีต้อนรับนายอยู่แล้ว”

“ฉัน... อยากจะหนีไปให้พ้นจากที่เดิมๆ ละมั้ง” ร่างโปร่งเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าแล้วถอนหายใจยาว “อ้อ! แล้วก็... ไม่ต้องบอกเรื่องนี้กับไอด้านะ”

“นายกับไอด้า... เอ่อ...” เควินเองก็ไม่แน่ใจเรื่องความสัมพันธ์ของเพื่อนตนกับเด็กสาว แต่ก็เห็นคบหาสนิทสนมกันอยู่เป็นปีๆ

ศตคุณยิ้มบาง “ฉันรู้ว่าไอด้าชอบฉัน แต่คนอย่างฉัน... ก็ให้ได้แค่ความเอ็นดูเหมือนน้องสาว ฉันไม่เคยเล่าเรื่องส่วนตัวให้เขาฟัง ถ้าจู่ๆ ฉันหายไป เขาคงตัดใจได้ แล้วจะได้พบกับคนอื่นที่ดีๆ สักที”

“ฮะ!”

“ถ้าหาฉันไม่เจอ เขาต้องมาถามนายแน่ๆ นายไม่ต้องบอกเขาว่าฉันย้ายไปอยู่ที่ไหน หรือทำอะไร...”

“นายใจร้ายไปหน่อยรึเปล่า คนรู้จักกันมาตั้งหลายปี... ไอด้าก็เป็นเหมือนเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง”

“เพราะเขาเป็นเพื่อนที่ดีน่ะสิ ฉันถึงไม่อยากให้ยึดติดอยู่กับคนอย่างฉัน”


ศตคุณทำงานแบบไม่หยุดพักถึงหกเดือนเต็ม เงินที่เขาสั่งสมมาได้มีจำนวนมากกว่าที่คาดไว้ในคราวแรกไม่น้อย ด้วยความสามารถทางเปียโนของเขา ทำให้มีงานเข้ามาอยู่เรื่อยๆ บางทีก็มีคนจ้างไปแสดงตามงานแต่งงาน งานวันเกิด ไม่ว่าจะงานเล็กหรือใหญ่ขนาดไหน เขาไม่เคยเกี่ยงเลยสักงาน ส่งผลให้ชื่อเสียงในแง่ดีถูกบอกต่อไปเรื่อยแบบปากต่อปาก นับวันงานที่เข้ามาก็เพิ่มขึ้น มากมายจนเด็กหนุ่มต้องวิ่งรอกตลอดวัน ห้องพักขนาดเล็กที่เขาหาเช่าได้ เขาได้ใช้เพื่อพักผ่อนในยามค่ำคืนเท่านั้น

วันนี้ก็เหมือนทุกวัน ร่างโปร่งไปทำงานตามกำหนดการของตน หากเริ่มเอะใจ เมื่อเห็นชายวัยกลางคนหน้าเดิมๆ ในสถานที่หลายๆ แห่งที่ไปทำงาน ราวกับว่าสะกดรอยตามเขาอยู่อย่างนั้นล่ะ เขาสังเกตมาหลายสัปดาห์แล้ว

เย็นวันนั้น ศตคุณไปทำงานที่ร้านอาหารตามปกติ พอเควินซึ่งอยู่ที่นั่นก่อนแล้วเห็นเข้าก็เดินยิ้มร่าเข้าไปหา “เฮ้ย! ไอ้คุณ! ของที่นายอยากได้ ส่งมาถึงแล้วนะเว้ย!”

“เฮ้ย จริงอ้ะ ไหนเอามาดู”

ทั้งสองพากันเข้าไปในห้องพักของพนักงานในร้าน มือขาวรับซองสีน้ำตาลที่ปิดผนึกเป็นอย่างดีมาเปิดออก ของที่เขาอยากได้มากเหลือเกิน... พาสปอร์ตปลอมที่ใช้ชื่อจริงว่าจีรุฒน์... ชื่อของคุณลุงของตน

“เดี๋ยวไปขอบคุณคุณน้าเจ้าของร้านเค้าซะด้วย เพราะคุณน้ารู้จักกับพวกมาเฟียถึงได้ทำไอ้นี่มาให้นายได้ เหมือนของจริงเป๊ะเลยใช่มั้ยล่ะ”

“สุดยอดไปเลย” ศตคุณพยักหน้าหงึกหงัก แต่พอเควินเดินนำออกไป เขาก็คว้าข้อมือไว้ “เดี๋ยว! เควิน! ฉันคิดว่า ฉันกำลังถูกสะกดรอยตามอะ”

เควินหยุดกึก แล้วหันกลับไปสบสายตาตากับเพื่อนรัก “เฮ้ย... แน่ใจเหรอ”

“ฉันคิดว่าชีคชารีฟอาจเริ่มรู้ตัวแล้วว่าฉันวางแผนอะไรอยู่... แต่เขาไม่อยากพบฉันถึงขนาดนี้เลยเหรอ นี่ฉันจะเอาเงินไปคืนเขานะเว้ย หรือเพราะเงินเขามีมากจนเห็นว่าเงินที่ให้ฉันมามันเป็นแค่เศษเงินกัน”

“เฮ่ย... ใจเย็นก่อน” เควินตบหัวไหล่เล็กเบาๆ พลางกัดริมฝีปากครุ่นคิดอีกชั่วครู่ “ถ้าเป็นงั้นจริง... ฉันว่าไปปรึกษาคุณน้ากันดีกว่ามั้ย ไม่ต้องเล่าเรื่องละเอียดหมดหรอก เอาแค่คร่าวๆ คุณน้าแกรู้จักคนเยอะ คงช่วยอะไรได้มากโขอยู่”

เป็นอย่างที่เควินคิด หญิงวัยกลางคนผ่านเรื่องร้อนหนาวมาไม่น้อย แล้วเธอก็เห็นอกเห็นใจและเอ็นดูเด็กหนุ่มๆ มากเสียด้วย

“กะว่าจะเดินทางเมื่อไหร่ น้าว่าถ้าจะไม่ให้อีกฝ่ายไหวตัวทัน คุณก็น่าจะเดินทางให้เร็วที่สุด แต่ว่า... เอ... ดัมมัมเหรอ... ถิ่นของพวกอาหรับน่ะ มันอันตรายนา คนอาหรับที่ดีก็มีอยู่ แต่พวกที่ใจคอโหดร้าย พวกกองโจรก่อการร้ายก็เยอะ แต่ละเมืองก็ฮึ่มๆ ใส่กันอยู่บ่อยๆ... น้าไม่อยากให้คุณไปเสี่ยงเลย”

“คุณน้าจะช่วยหรือจะขู่ไอ้คุณกันครับเนี่ย ดูสิ หน้าซีดหมดแล้ว”

“ไม่ต้องห่วงผมหรอกครับ ผมแค่อยากไปพบ... คนคนหนึ่ง อยากเห็นทะเลทรายกับตาสักครั้ง แล้วก็จะกลับมาที่นี่ครับ”

หญิงวัยกลางคนถอนหายใจ แม้ไม่เห็นด้วยนัก หากเธอก็ยอมช่วย โดยออกความเห็นว่า ถ้าจะให้อีกฝ่ายตั้งตัวไม่ทันหรือคาดไม่ถึง ศตคุณก็ควรจะเดินทางมันซะคืนนี้เลย เธอจัดการยกหูโทรศัพท์ไปหาคนรู้จักเพื่อติดต่อซื้อตั๋วเดินทาง สั่งให้เควินแอบไปเก็บข้าวของที่ห้องพักของศตคุณ แล้วพวกเขาจะไปพบกันที่สถานีรถไฟ เธอวางแผนให้ศตคุณเดินทางไปกับรถไฟความเร็วสูง ซึ่งวิ่งจากเวียนนาไปยังโรม และจากที่นั่นค่อยขึ้นเครื่องบินต่อไปยังดัมมัมอีกที

ศตคุณใจเต้นระส่ำ ทั้งกังวลและใจหาย หากนี่เป็นสิ่งที่เขาตัดสินใจ เขาจำเป็นต้องได้พบกับคนที่เขาเคยเรียกว่าอับบาเพื่อที่จะได้คืนทุกสิ่งทุกอย่างที่ติดค้างไว้ แล้วเขาจะได้ก้าวเดินต่อไปได้โดยไม่ต้องย้อนกลับไปมองอดีตอีก ภาพทะเลทรายที่เขาจะได้ไปเห็นและสัมผัส จะเป็นความทรงจำเพียงสิ่งเดียวที่เขาใช้ยึดติดกับคำว่าครอบครัว... ครอบครัวที่มีเพียงบิดา มารดา และลุงจีรุฒน์เท่านั้น

หญิงเจ้าของร้านพาเด็กหนุ่มไปยังสถานีรถไฟอย่างเงียบๆ ไม่นานหลังจากที่พวกเขาไปถึง เควินก็ตามมาสมทบพร้อมกระเป๋าเดินทางใบใหญ่

“ฉันเก็บใส่มาเท่าที่จะเก็บได้ ส่วนของที่เหลือ... เดี๋ยวจะเอาไปเก็บไว้ห้องฉัน แล้วค่อยแคนเซิลห้องพักละกัน”

ใบหน้าสวยพยักหน้าหงึกหงัก “ขอบใจ... แต่ไม่ต้องแคนเซิลห้องพักหรอก ฉันกะว่าจะไปแค่อาทิตย์เดียวเท่านั้น”

เควินกัดริมฝีปากแน่น ก่อนจะดึงเพื่อนรักเข้ามากอด... พอเอาเข้าจริงๆ เขาก็สังหรณ์ใจไม่ดีเลย เขาคิดถูกรึเปล่านะที่กระตุ้นให้ศตคุณทำแบบนี้ “ระวังตัวด้วยนะ”

กำมือขาวชกลงไปเบาๆ บนกล้ามท้องของอีกฝ่าย “เฮ้ย... ไม่ต้องทำท่าร่ำลาเหมือนฉันจะไปแล้วไปลับ!”

“...เออ กลับมาเมื่อไหร่ก็โทรบอก จะได้ไปรับ”

“อือ... ขอบใจนายมาก แล้วเจอกัน... อีกไม่นานฉันจะกลับมาเป็นคนใหม่... ที่เข้มแข็งกว่าเดิม”

เควินยิ้ม... ที่จริงสำหรับเขา คิดว่าศตคุณเองก็แข็งแกร่งไม่แพ้หินผาอยู่แล้ว “ใกล้เวลาละ”

ร่างโปร่งหันไปสวมกอดหญิงวัยกลางคนผู้ให้การช่วยเหลือ “ขอบคุณคุณน้ามากครับ”

“ระวังตัวดีๆ พวกชาวคนเมืองน้ำมัน รักใครก็รักจริง เกลียดใครก็เกลียดจริง ตาต่อตา ฟันต่อฟัน บ้านเมืองของเขาต่างจากเรามาก อาจไม่ค่อยสงบ มีการรบราฆ่าฟันกันอยู่เรื่อย ถ้าไม่จำเป็นก็อย่าไปเกี่ยวข้องมีเรื่องกับใคร อย่าไว้ใจใครนะคุณ”

ศีรษะเล็กพยักขึ้นลง “ครับ คุณน้าไม่ต้องห่วง ฝากเควินด้วยนะครับ”

เสียงประกาศของนายสถานีดังขึ้นแทรก รถไฟด่วนกำลังเข้าเทียบชานชาลาแล้ว ถึงเวลาที่ศตคุณต้องบอกลาจากบ้านเมืองที่เขาอยู่มาเกือบตลอดทั้งชีวิต ร่างโปร่งยกกระเป๋าเดินทางขึ้นเตรียมพร้อม เขาใช้มือข้างที่ว่างโบกลา แล้วก้าวขึ้นรถไฟไปโดยไม่หันกลับมาด้านหลังอีก

เด็กหนุ่มทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตามเลขที่นั่งบนตั๋วในมือของเขา พร้อมกับค้อมตัวลงต่ำแล้วยกสองมือขึ้นประกบใบหน้าอยู่สักพัก ก่อนจะเงยขึ้นมามองออกไปนอกหน้าต่าง ใบหน้าของเพื่อนรักดูเป็นกังวล เขายิ้มบางพลางโบกมือลาอยู่นาน จนรถไฟเคลื่อนออกจากชานชาลาไปช้าๆ ไม่นานก็ลับสายตาไป


“ศตคุณ... ขอให้ปลอดภัย ขอให้นายได้เจอกับเขา...” เควินพึมพำกับตัวเองเบาๆ


To be continued


พาน้องคุณมาส่งแล้วค่ะ แต่ยังส่งไม่ถึงมือพระเอก T^T แต่ตอนหน้าน้องคุณจะออกทะเลทรายไปตามหาหัวใจแล้วล่ะค่ะ

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์และทุกกำลังใจนะคะ ฮัสกี้ดีใจมากเลยค่ะ ตกใจด้วย 55555 เปิดมาดูแล้วน้ำตาแทบจะไหล ฮือๆๆๆ ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ

ขออนุญาตตอบข้อความสักเล็กน้อย ฮัสกี้อยากตอบทุกคนแต่กลัวว่าจะยาวไป ขอโทษด้วยนะคะ T^T
 
คุณWordslinger ขอบคุณสำหรับคำชมนะคะ จะพยายามให้มากขึ้นค่ะ
คุณfuku ขอบคุณมากค่ะที่ช่วยชี้ที่ผิดให้ 55555555 เขินจุง ฮัสกี้แก้แล้วนะคะ /กราบรัวๆ
คุณB52 ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่า มีให้กันทุกเรื่องทุกตอนเลย /ดึงเข้ามาจูบ
คุณsirin_chadada T^T ขออภัยที่ทำให้ผิดหวังเบาๆ อีกนานเลยค่ะกว่าน้องคุณจะได้เจอกับอับบา อดใจรออีกนิดดดดนะคะ
คุณaorpp ศตคุณ อ่านว่า สะ ตะ คุน เข้าใจถูกแล้วค่ะ ชื่อนี้แปลว่า ผู้มีความรู้ดีมาก ฮัสกี้เปิดหามาจากเว็บโหรดูดวงค่ะ 55555
คุณชัดเจนกาบ เรื่องนี้พระนายของเราหวานมากค่ะ จบแฮปปี้สุดๆ แน่นอน ไม่ต้องกังวลน้า

husky's page (https://www.facebook.com/huskyhund?ref=hl) :กอด1:

ปล. ในเรื่องนี้ครอบครัวศตคุณย้ายมาอยู่ที่ออสเตรียเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นศตคุณจึงถือสัญชาติออสเตรียนะคะ เลยไปทำพาสปอร์ตที่กระทรวงค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 22-12-2014 21:25:44
สงสารน้องคุณ  :monkeysad:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 22-12-2014 21:36:06
แทบอยากโดดถีบ ไม่คิดบ้างรึไงว่าเด็กจะเสียใจ มันต้องมีอะไรผิดพลาดอยู่แล้วแหละ แทนที่จะอยู่สอบถามกัน กลับตัดขาดกันเลยซะงั้น น่าแค้นใจจริงๆ หัวใจสลายเลยนะเว้ย!  :m31:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: andear ที่ 22-12-2014 21:45:00
วัยทองเรอะท่านชีค คุยกันให้รู้เรื่องก่อนไม่ได้เรอะงายยยยย   :m16: :m16:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 22-12-2014 21:46:15
ทำไมอับบาอ่อนไหวเช่นนี้ โกรธน้องรุนแรงไปไหม
สงสารน้องคุณ คนที่ไม่มีครอบครัวมาหกปีแล้วรอวันนี้มาตลอด ช่างทำกันได้
ชอบเควิน พึ่งพาได้ นายมันสุดยอดจริง ๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 22-12-2014 21:49:12
คุณณณณณณ :mew4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: ฝัullล้วlv ที่ 22-12-2014 22:01:49
สงสารน้อง
ทำไมอับบา ไม่ๆๆ ชีคทำแบบนี้
เพราะเรื่องเหรียญเหรอ มันสำคัญกว่าตัวคนเหรอ!!
อินจัดมากตอนนี้ 555
คนเขียนแต่งได้ยาวจุใจมาก ปลื้มมมม มาจุ๊บที ฮาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 22-12-2014 22:21:27
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:สงสารน้องคุณ :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 22-12-2014 22:42:15
ไม่รอฟังอะไรเล้ยยย  :hao4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: nunuchhh ที่ 22-12-2014 22:45:16
สาสารน้อง ทำไมไม่ฟังเหตุผลก่อนน๊าาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: Memindbucker ที่ 22-12-2014 23:10:54
สงสารน้องคุณ;________; อับบาใจร้ายมากไม่มีแม้แต่จะถามเหตุผล
คุณดูอยากเจออับบา อยากมีครอบครัวจะตาย
ขอให้เจออับบาไวๆนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: Paracetamol ที่ 22-12-2014 23:18:50
คิดเองเออเองแล้วจะไปรอดหรอคะเนี่ย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 23-12-2014 00:03:06
อับบาใจร้ายยยยยยยย :katai1:
สงสารน้องคุณ สู้ๆนะลูกนะ :hao5:
เดี๋ยวเจอหน้าเมื่อไหร่ มันต้องเจอแบบนี้ๆๆ :beat: :beat:
รอตอนต่อไปเนาะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 23-12-2014 00:22:12
 :z6: ชีคคะะะะะะะะ

โอยดิฉันเพลียกับเขาคนนี้เหลือเกิน ดูสิ ทำน้องคุณเสี่ยงอีก นี่ปลอมพาสปอร์ตไปแทนที่จะให้น้องได้ไปแบบถูกกฏหมายก็ไปสั่งระงับพาสปอร์ตเขาอีก

นี่แทบจะนั่งเครื่องวิ่งไปกรี๊ดใส่ชีค
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 23-12-2014 00:30:53
 ศตคุณไม่จำเป็นต้องเลือกที่จะใช้นามสกุลหรือเดินทางเดินทางไปดัมมัม ไม่จำเป็นต้องเขียนจดหมายรายงานในทุกๆ เดือนอีกแล้ว และสำหรับอาเหม็ด... เขาไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเดินทางมาพบกับศตคุณอีก

ของฝากค่ะ


แล้วก็อับบา.... หัวล้านใช่มะ ขี้ใจน้อยล่ะเกิน ยังไม่รู้อะไรคิดเองเออเองเสร็จสรรพ

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: paladin.kn ที่ 23-12-2014 01:27:17
โอ้ยท่านชีค เบิ้ดกระโหลกที

นี่ยังไม่ทันรู้เรื่องอะไรเลย ฮ่วยยย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 23-12-2014 05:53:38
อยากจะกรี๊ดอัดหน้า ทำกับน้องคุณแบบนี้ได้ไง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 23-12-2014 06:43:52
โธ่ ท่านชีคทำไมไม่ถามฮะ ถึงเห็นกับตาอย่างนั้นก็ต้องถาม ไหนจะสัญญาที่ให้ไว้อีก ไม่รักษาสัญญากันเลย สงสารน้องคุณมาก อ่านไปน้ำตาซึมไป ท่านชีคใจร้าย ฮือๆๆๆ :sad4: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 23-12-2014 07:51:34
มาต่อไวๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 23-12-2014 09:03:22
แม้มันจะจริงหรอกครับ จากที่อ่านตอนนี้ท่าทางจะอุปสรรคเยอะนะ เหมือนจะมีใครสักคนจะจับตัวคุณไปทำอะไรสักอย่าง ตอนแรกจะยุติการอ่านซะแล้ว แต่เห็นคนแต่งบอกว่าชอบแฮปปี้เลย จะทำใจอ่านแล้วกัน ที่บอกว่าทำใจนะเพราะผมไม่ชอบดราม่าเอามากๆถึงขั้นเกลียดกันเลยที่เดียว แม้แบบว่าถ้านายเอกผมเก่งกว่าการเล่นดนตรีนะ ผมจะไม่คิดมากเลย ผมชอบนายเอกที่เก่ง สู้คน และที่สำคัญฉลาดนะ ถ้าจะมาแบบนางเอกละครหล้งังข่าวเนี้ยผมไม่ปลื้มเอามาก ถ้านายเอกเก่งซะอย่าง ขอบอกว่ามันคงจะมันอ่ะ ก็คือ ถึงจะมีอุปสรรคจะดราม่า ขออย่างเดียวนายเอกอย่างอ่อนแอ่ไม่สู้คนพอ อย่าเก่งแต่ปากพอ แบบนั้นมันก็ไม่ดี แต่ก็แล้วแต่คนแต่งนะครับ เอาตามใจคนแต่งนั้นแกละดีที่สุดแล้ว ถ้าตอนไหนผมไม่ชอบผมก็จะเปิดผ่านไปอ่านตอนใหม่เอา เรื่องประติดประต่อเนี้ยผมเก่ง จินตนาการพอได้อยูจากการอ่านเนื้อเรื่อง คึคึ คนแต่งสู้ๆนะครับ อย่าถือคนบ้านิยายอย่างผมนะ ผมอินมาก เหมือนเป็นตัวละครซะเอง ไม่ได้อย่างใจแล้วมันหงุดหงิดโมโห
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-12-2014 10:06:48
เป็นผู้ใหญ่แน่หรือวุฒิภาวะทางอารมณ์และเหตุผลแทบจะไม่มีเลย เวลาหลายปีที่รู้จักกันมากับภาพที่เห็นแค่ไม่กี่นาทีนี่ไม่ช่วยอะไรเลยหรือ สงสารคุณจังถ้าต้องมาเจอมาอยู่กับคนแบบนี้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: Poppy29 ที่ 23-12-2014 16:31:05
 :o12: สงสารน้องคุณจัง แต่ก็ยังโชคดีที่มีเพื่อนรักที่ดีและจริงใจมากๆอย่างเควินคอยอยู่ข้างๆและช่วยเหลือตลอด ชอบตอนที่เควินเปิดจดหมายออกอ่านแล้วเสียใจแทนเพื่อนจนร้องไห้ออกมา แล้วคิดแทนว่าเจ้าตัวจะเสียใจขนาดไหนกัน ซึ้งมากเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 23-12-2014 17:27:32
สงสารน้องคุณอ่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 23-12-2014 18:03:04
มาเป็นกำลังใจให้น้องคุณ  :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: pasallatel ที่ 23-12-2014 18:30:13
ท่านชีค ไม่รอฟัง ไม่รอคุยกันเลยซักนิด
เอาแต่ใจตัวสุดยอดเลยอะ สงสารคุณชะมัด
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: AoMSiN555 ที่ 23-12-2014 18:34:42
ชอบนายเอกที่เข็มแข็งนะ ใจถึงอย่างนี้ละชอบ เอาใจช่วยนักเขียนนะคะ รอติดตามผลงานนะ

มาไวๆเด้อ อยากอ่านว่านายเอกของเราจะเจอดอะไรอีกก่อนที่จะพบ กับ......  จะโหดร้ายแค่ไหน  :katai1:

แล้วนายเอกจะโตอีกมาก

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: QueenPedGabGab ที่ 23-12-2014 20:28:53
ชอบเรื่องนี้อ่าาาาาา ชอบชอบ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 23-12-2014 21:34:32
เป็นเหรอชีค? ทอดทิ้งคุณ งั้นชั้นจะดูแลเอง ที่ผ่านมามันเหมือนแค่ละครสินะ เหอะ ผิดหวัง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 23-12-2014 22:13:40
เราเข้าใจชีคนะ......ไม่ใช่จะต้องมาคอยถามอะไร อุสาหมอบเครื่องราชพิเศษให้ ทั้งรักทั้งให้เกียรติยศ ยิ่งอยู่ในฐานะผู้ที่ไม่ต้องมาแคร์ใคร กลับเห็นมันตกลงพื้นแถมยังอยู่ในมือเด็กสาวที่ไหนก็ไม่รู้

ทำไมเจ้าฟ้าอย่างชีค ต้องมาใยดีอีก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 23-12-2014 22:40:29
ชีคค่ะ ดูขี้น้อยใจเกินไปนะคะ ตกลงชีคจะเป็นเคะเหรอค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 24-12-2014 00:25:51
จะมีอะไรที่ดีใจไปกว่าการที่จะได้เจออับบาเหรอคุณ

ก็เหมือนกับว่าเป็นการรอคอยของคุณทั้งชีวิตเลยนะ

แล้วไม่รีบไปเจออีก

คนอ่านคิดว่าก็สมน้ำสมเนื้อกันดีแล้วหนิ

ก็เข้าใจอับบาเลยว่ารู้สึกยังไงที่เจอเข้าไปแบบนั้น

รักมากก็แคร์มาก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 24-12-2014 06:09:25
ไม่รู้เรอะว่าน้องรอคอยวันนี้แค่ไหน  ทำไมทำแบบนี้ จู่ๆก็จะทิ้งไปดื้อๆ  ไม่คิดจะถามเลยยยยย 

ส่งน้องไปจัดการ   :m16:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 24-12-2014 08:11:45
แล้วเมื่อไหร่จะได้เจออับบาหล่ะ แล้วถ้าเจอเขาต้องโหดร้ายกับคุณแน่ๆ ผู้ใหญ่ภาษาอะไรเนี่ยไม่ฟังไม่ถามอะไรเลยฮึ่ย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: monster_narak ที่ 24-12-2014 17:49:56
ลุันค้าาาอยากรุ้เขาจะเจอกันแบบไหน

บรรยายฉากสวยมากค่ะชอบๆๆๆๆ

รอตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 24-12-2014 17:54:12
 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: สงสารน้องคุณ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 24-12-2014 17:58:56
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: สงสารน้องคุณ (ด้วยคน)
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 25-12-2014 06:55:16
มาลุ้นค่ะว่าคุณจะเจออับบาไหม
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 25-12-2014 11:34:31
ทำไมไม่รอฟังน้องอธิบายยยย :hao5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: pagg ที่ 26-12-2014 06:55:42
สงสารน้องคุณจัง สิ่งที่คาดหวังไว้ตลอด ว่าจะได้เจออับบา ตั้งใจเรียนเปียโน แต่งเพลงเพื่อรอวันนี้ จะได้เจอพ่อสักที
แต่ทุกอย่างกลับผิดคาด ไม่ได้เจอแถมยังเหมือนทอดทิ้ง ไม่รักษาสัญญา ฮืออออสงสารน้องคุณ

อับบา คิดเองเออเอ เฮ้อออออ น้องคุณใช้พาสปอร์ตปลอมเดินทาง เป็นห่วงจัง ขอให้ได้เจออับบานะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 26-12-2014 15:08:53
ฮากะบางคอมเม้นต์์..อ่านแล้วปล่อยกร๊ากก..เลย.ชีควัยทอง เห็นด้วยอย่างแร๊วง.
ตื่นเต้นจัง..น้องคุณออกเดินทางละนั่งรถไฟด้วย..ชอบอ่ะ. :impress2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: AoMSiN555 ที่ 26-12-2014 19:44:14
โหดร้ายจริง :m15:

สงสานนายเอกเรา มาดันๆเรื่องนี้นะ~~~ ติดตามๆ

นักเขียนสู้ๆ :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: pagg ที่ 28-12-2014 10:12:54
คิดถุงน้องคุณจังเลย รอ รอ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 29-12-2014 17:48:37
ว้าว น่าติดตามมากๆๆๆๆๆๆ
ชอบอ่ะ เนื้อเรื่องชวนฝันมากมาย
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆให้ได้อ่านเสมอนะฮะ

Happy New Year 2015
All the best to you!!!
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 29-12-2014 20:06:26


Chapter 3 : แรกพบ


การเดินทางออกนอกทวีปคนเดียวเป็นครั้งแรกของศตคุณเป็นไปอย่างราบรื่น จากเวียนนาไปกรุงโรมด้วยรถไฟด่วนกินเวลาเกือบสิบสี่ชั่วโมง เด็กหนุ่มทั้งเหนื่อยและอ่อนล้า แต่พอหลับตาลงแล้วได้ยินเสียงคนเดินไปเดินมา เขาก็สะดุ้งตื่นทุกทีไป ร่างโปร่งตรงไปยังสนามบินทันทีหลังจากที่รถไฟเดินทางมาถึงจุดหมายในตอนสายของวัน เมื่อถึงเวลาผ่านด่านตรวจหนังสือเดินทาง เขานึกกังวลอยู่ไม่น้อย หากก็ผ่านขึ้นเครื่องบินไปได้อย่างสบายๆ โดยไม่มีปัญหาอะไร

การเดินทางโดยเครื่องบินจากโรมไปถึงสนามบินนานาชาติของดินแดนอาหรับตะวันออกใช้เวลาหกชั่วโมง พอใกล้ถึงที่หมาย เครื่องบินจึงค่อยๆ ลดระดับต่ำลง ผ่านปุยเมฆหนาสีขาวลงไปจนกระทั่งเห็นทะเลทรายกว้างใหญ่เบื้องล่าง ซึ่งมีแต่ทรายและเนินทรายกว้างไกลจนสุดลูกหูลูกตา ศตคุณใจเต้นระส่ำแทบรอให้เครื่องบินร่อนลงไม่ไหว เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าท่ามกลางความแห้งแล้งเช่นนี้จะมีเมืองเขียวชอุ่มอย่างที่เคยได้เห็นในดีวีดีนั่นอยู่จริง

ดวงสุริยันคล้อยลงต่ำจนจรดปลายฟ้า ส่งผลให้ภายนอกตัวเครื่องมืดลงทีละน้อย หลังจากนั้นไม่นาน เด็กหนุ่มก็ไม่สามารถมองเห็นทิวทัศน์เบื้องล่างได้อีก ใจเขากระวนกระวายทำให้นั่งไม่เป็นสุข พอกวาดสายตามองไปภายในเครื่องบินก็เห็นชายชาวอาหรับหลายคนกำลังจ้องมองมาทางตนด้วยสายตาแปลกๆ ใบหน้าหวานเบือนหนี เขารู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก แต่แล้วริมฝีปากสีแดงสดก็คลี่ยิ้มได้เมื่อได้ยินเสียงกัปตันกล่าวแนะนำเมืองดัมมัม บอกเล่าเล็กน้อยถึงทะเลทรายแห่งดินแดนอาหรับตะวันออกซึ่งอุดมไปด้วยน้ำมันดิบอันล้ำค่า อุณหภูมิภายนอกซึ่งร้อนระอุแตกต่างจากโรมโดยสิ้นเชิง ปิดท้ายด้วยคำขอบคุณผู้โดยสาร

ร่างโปร่งหัวใจเต้นไม่เป็นส่ำเมื่อรู้สึกว่าเครื่องบินลดระดับลงอีกเรื่อยๆ ใกล้สนามบินที่เปิดไฟไว้สว่างไสวเข้าไปทุกที เสียงประกาศจากแอร์โฮสเตสสาวดังขึ้นเพื่อแจ้งให้ทุกคนคาดเข็มขัดให้เรียบร้อย และท้ายที่สุด ล้อของเครื่องบินก็กางออกเพื่อร่อนลงจอดบนรันเวย์

ศตคุณเสียเวลาอยู่ที่ด่านตรวจคนเข้าเมืองพักใหญ่ เพราะถูกเจ้าหน้าที่ซักถามด้วยคำถามมากมาย แล้วยังตรวจหนังสือเดินทางเขาอยู่หลายรอบพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคุยด้วยสีหน้าเครียด ใบหน้าของเด็กหนุ่มซีดเผือด ใจนึกว่าคงจะต้องถูกส่งตัวกลับออสเตรียแน่แล้ว หากในที่สุด เขาก็ผ่านด่านตรวจนั้นไปได้ เด็กหนุ่มเดินตรงไปยังจุดรับกระเป๋าเดินทาง ดวงตาสีอ่อนกวาดมองไปรอบๆ กายอย่างระมัดระวัง บริเวณนั้นมีพวกผู้โดยสารแต่งกายแบบพื้นบ้านหลายคน ผู้ชายใส่เสื้อตัวยาวแขนยาวสีขาวที่เรียกว่าชุดโต๊ป สวมผ้ากุตราบนศีรษะ ส่วนผู้หญิงทุกคนสวมอาบาญ่า สีอ่อนบ้าง สีดำบ้าง มีผ้าฮิญาบผืนยาวเป็นสีเดียวกันสำหรับใช้คลุมศีรษะปิดใบหน้าและไหล่ เผยให้เห็นเพียงแค่ดวงตา ร่างโปร่งเสตาหลบเวลาที่เดินสวนกับพวกเธอ เขาคิดว่าไม่ควรเสียมารยาทลอบมอง ก็ในเมื่อพวกเธอถึงขนาดปกปิดตลอดทั้งตัวแบบนี้แล้ว หากขณะที่ก้าวไปอย่างรวดเร็วตามทางเดิน เขาจำต้องหยุดชะงักอยู่หลายครั้ง เพราะรู้สึกราวกับว่ามีใครบางคนกำลังสะกดรอยตาม

...คนของชีคชารีฟงั้นหรือ... ไม่น่าเป็นไปได้

ร่างโปร่งหันมองไปรอบตัวอีกหลายครั้ง จากนั้นจึงหยุดนั่งลงบนม้านั่งซึ่งทางสนามบินจัดวางไว้เป็นระยะๆ ให้ผู้ที่เดินผ่านไปมาได้พักผ่อน นิ้วเรียวประสานกันไว้พอหลวม ขณะกวาดสายตามองไปทั่วอย่างหวาดระแวง เขาเดินทางมาแต่ตัวกับเสื้อผ้าและของใช้จำเป็นเพื่อความปลอดภัย ส่วนเงินทองนั้น เขานำมาแค่บัตรเดบิตและเงินสดที่หญิงเจ้าของร้านอาหารอิตาเลียนให้ลูกน้องไปแลกมาให้อีกเล็กน้อย สำหรับเงินที่จะคืนให้กับชีคชารีฟ ก่อนหน้าเขาจัดการโอนเข้าไปในบัญชีค่าใช้จ่ายที่ชีคชารีฟให้กับเขาไว้เรียบร้อยแล้ว ซึ่งเขาวางสมุดบัญชีเล่มนั้นไว้บนเปียโนสีขาว รวมกับของขวัญที่ได้รับมาไว้ในคอนโดมิเนียมนั่นเอง เด็กหนุ่มนั่งอยู่นานจนมั่นใจว่าบริเวณนั้นไม่มีใครน่าสงสัย เขาจึงลุกเดินต่อไปยังจุดรับกระเป๋าเดินทาง

“ร้อนเหมือนกันแฮะ” ศตคุณแต่งกายแบบง่ายๆ ด้วยเสื้อยืดสีอ่อนเนื้อบาง กางเกงผ้าฝ้าย และรองเท้าแตะที่ทำจากหนังสาน อากาศของทะเลทรายในยามค่ำคืนของช่วงเดือนพฤษภาคมกำลังสบายๆ แต่ก็ถือว่าอบอุ่นกว่าที่ยุโรปมาก เขาลากกระเป๋าเดินทางไปตรงจุดเรียกรถแท็กซี่ ส่งแผนที่ของโรงแรมให้กับคนขับแล้วจึงเข้าไปนั่งในรถที่เปิดแอร์ไว้เย็นฉ่ำ

คนขับแท็กซี่เป็นชายวัยกลางคนท่าทางสุภาพ เขาช่วยศตคุณยกกระเป๋าเดินทางใส่กระโปรงหลังรถ ก่อนจะเดินอ้อมไปที่นั่งคนขับ แล้วขับออกไปอย่างไม่รีบร้อน

King Fahd เป็นชื่อของสนามบินนานาชาติที่เด็กหนุ่มเดินทางมาถึง สนามบินแห่งนี้ตั้งตระหง่านอยู่บนทะเลทรายและอยู่ห่างจากตัวเมืองดัมมัมไปประมาณสามสิบกิโลเมตร หากการเดินทางจากสนามบินไปจนถึงตัวเมืองดัมมัมนั้นมีถนนตัดผ่านสะดวกสบาย ร่างโปร่งทอดสายตามองออกไปนอกบานหน้าต่าง น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถมองเห็นทะเลทรายได้ชัดเจนทั้งๆ ที่อยู่ใกล้แค่เอื้อม เนื่องจากสองข้างทางมืดมิด แต่ก็ทำให้เห็นดวงดาวกะพริบระยิบระยับประดับฟากฟ้าได้ชัดเจน... ในที่สุดเขาก็มาอยู่บนผืนแผ่นดินเดียวกันกับชีคชารีฟเสียที

“มา... ทำงาน... รือคับ” หลังจากรถวิ่งไปบนถนนที่เงียบงัน ไม่ค่อยมีรถผ่านไปมาบ่อยนักอยู่สักพัก ชายวัยกลางคนก็ถามขึ้นด้วยสำเนียงแปร่งๆ

“เปล่าครับ ผมมาเที่ยวเฉยๆ”

คนขับแท็กซี่ขมวดคิ้ว แล้วชำเลืองมองเด็กหนุ่มผ่านกระจกมองหลัง “แปลก...”

“แปลกยังไงครับ” ศตคุณหัวเราะ

“ดัมมัม มีแต่... ทะเลทราย กับนิคมอุตสาหกรรม... นาคับ”

“ก็มาเที่ยวทะเลทรายไงครับ น่าเที่ยวจะตายไป”

ชายคนขับส่ายหน้า “แบบคุณ... แถวนี้... อันตราย... คับ... ต้อง... ระวัง!”


เอี๊ยดดด!!


“โอ๊ย!” จู่ๆ คนขับรถแท็กซี่ก็เหยียบเบรกอย่างกะทันหัน ส่งผลให้ร่างโปร่งกระแทกกับเบาะด้านหน้ารถเข้าอย่างจัง “เกิดอะไรขึ้นครับ!”

ศตคุณได้ยินเพียงแค่ชายคนขับพึมพำเป็นภาษาอาหรับ พอเขาเงยหน้าขึ้นก็เห็นคนในเครื่องแบบคล้ายทหาร สวมผ้าคลุมสีดำปิดหน้าปิดตากลุ่มใหญ่พร้อมรถจี๊ปอีกสองสามคันจอดรถขวางถนนขาเข้าเมืองเอาไว้ เด็กหนุ่มชาวาบ เพราะดูจากท่าทางของคนพวกนี้แล้ว ไม่ได้หวังดีกับเขาหรือใครๆ แน่

“%$&(&”+’#§$” ชายคนขับเอ่ยเสียงแผ่ว เขาตัวสั่นงกๆ ด้วยความกลัว

คนในผ้าคลุมสีดำสองสามคนเดินมาหยุดตรงฝั่งคนขับ ดวงตาดุดันหรี่มองคนที่นั่งอยู่ที่เบาะรถด้านหลัง สบสายตากับดวงตากลมโต ก่อนจะหยิบปืนขึ้นมายิงชายคนขับแบบไม่ให้ทันรู้เนื้อรู้ตัว

เปรี้ยง! เสียงปืนดังลั่นจนเด็กหนุ่มหูอื้อ ใบหน้าอุ่นวาบเพราะเลือดอุ่นๆ ของชายคนขับรถกระเซ็นเข้ามากระทบบนผิวหน้า ศตคุณเบิกตากว้าง อ้าปากค้างด้วยความตกใจ ทว่ายังไม่ทันขยับตัว ประตูด้านที่เขานั่งอยู่ก็ถูกเปิดออก แขนเรียวถูกกระชากอย่างรุนแรงให้ตัวเขาถลาออกมาจากรถ

“=$&(%(Z\#($” มือหยาบกร้านราวกับกระดาษทรายบีบคางมนแล้วจับให้เงยขึ้น พลางหันไปพูดคุยกับพวกที่มาด้วยกันเป็นภาษาอาหรับ ก่อนจะเริ่มถกเถียงกันยกใหญ่ จากนั้นชายในชุดคล้ายทหารอีกสองสามคนก็ตามมาเปิดค้นกระเป๋าเดินทางของเด็กหนุ่มเพื่อตรวจสอบดู

“.....” นัยน์ตาสีอ่อนไหวระริก เขากลัวจนตัวสั่น ไม่รู้จะพูดอะไรออกไป บอกว่าเขาเป็นนักท่องเที่ยวธรรมดา ไม่มีเงินทอง เขาก็คงจะถูกฆ่าเหมือนกับคนขับแท็กซี่เป็นแน่ แล้วถ้าคนพวกนี้ต้องการจับเขาไปเรียกค่าไถ่ แล้วใครจะยอมเสียเงินจ่ายค่าไถ่ตัวเขา?

“โอ๊ย! จะลากฉันไปไหน!!” ศตคุณรั้งแขนกลับพร้อมกับส่ายหน้าเมื่อชายชุดดำกระชากแขนแรงๆ ให้เขาเดินตามไป “ไม่!” ร่างโปร่งดิ้นสุดแรง แต่ก็ไม่เป็นผล มือหยาบที่พันธนาการเขาไว้แน่นหนาราวกับกรงเล็บเหยี่ยว

“$P%)=#$“(T“T/$R)§#)§Z(+#!!!!” ชายอีกสองสามคนถือผ้าคลุมสีดำปราดเข้ามา พวกเขาเอาผ้านั้นคลุมใบหน้า ปิดตาและคาดปากเด็กหนุ่มไว้ ตามด้วยมัดมือทั้งสองข้างเข้าไว้ด้วยกัน แล้วอุ้มศตคุณขึ้นใส่ไว้ท้ายรถจี๊ป ก่อนจะรีบขับออกไป

ร่างโปร่งยังคงช็อกกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นกับตนหมาดๆ ภาพคนถูกยิงตายต่อหน้า เขายังรู้สึกได้ถึงรอยเลือดอุ่นๆ นั่น แล้วยังพวกชายในชุดคล้ายทหารแบบพวกผู้ก่อการร้ายที่เห็นในข่าวบ่อยๆ และตัวเขาที่ถูกจับมัดไว้แบบนี้... ทั้งหมดเกิดขึ้นรวดเร็วจนเขาจับต้นชนปลายไม่ถูก... คนพวกนี้เป็นคนของชีคชารีฟหรือเปล่า? แล้วทำไมต้องฆ่าคนขับแท็กซี่นั่น?   

ศตคุณหลับตาลง เขารู้สึกว่ารถวิ่งเร็วขึ้นและเหวี่ยงโยนไปมาจนตัวเขาโคลงเคลงไปปะทะตัวรถอย่างแรงหลายต่อหลายครั้ง ดูเหมือนรถกำลังวิ่งไปบนเส้นทางที่ไม่ค่อยดีนัก เสียงไซเรนดังแว่วมาเป็นระยะๆ อาจเป็นตำรวจที่ตามมา พวกคนที่จับตัวเขามาจึงต้องรีบหลบหนี

แรงสั่นสะเทือนทำให้เด็กหนุ่มคลื่นไส้จนแทบอาเจียน ทั้งเวียนศีรษะและอ่อนแรง เจ็บตามเนื้อตัวที่กระแทกเข้ากับตัวรถจนชาดิก ริมฝีปากและคอแห้งผากไปหมด เมื่อขยับตัวไม่ได้ก็ได้แต่นอนพิงตัวรถจี๊ปไว้ ซึ่งรถคันนั้นยังคงวิ่งต่อไปเรื่อยๆ อย่างไม่มีวี่แววว่าจะหยุดพัก หากเขาก็ทำได้แค่ภาวนาขอให้ความโชคร้ายนี้จบสิ้นลงไปสักที

ราวกับเวลาผ่านไปนานเป็นวัน ภายในปากขมฝาดไปหมดด้วยความที่อยากอาเจียนเพราะเมารถ แต่ก็ทำไม่ได้ มือที่ถูกมัดเจ็บและชา ทรมานจนน้ำตาไหลซึมเปื้อนผ้าที่ผูกปิดตาไว้

...หยุดสักทีเถอะ ได้โปรด ทำไมเขาต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้กันนะ

จู่ๆ เสียงพูดคุยกันดังโล้งเล้งของพวกชายในชุดคล้ายทหารที่อยู่ในรถก็ดังขึ้น เหมือนกับว่าพวกเขากำลังปรึกษาอะไรกันสักอย่าง จากนั้นรถที่วิ่งอยู่ก็ค่อยๆ ชะลอความเร็วลง ก่อนจะจอดสนิท

เด็กหนุ่มได้ยินเสียงเปิดประตูรถแล้วปิดดังปังใหญ่ รู้สึกได้ว่าพวกคนในรถทยอยกันลงไป... ทิ้งเขาให้นั่งอยู่ด้านหลังของรถจี๊ปตามลำพัง

“อื้อ” ศตคุณสะดุ้ง รีบขืนตัวหนีเมื่อถูกอุ้มลงจากท้ายรถจี๊ป ผ้าคลุมสีดำและผ้าที่มัดปากของเขาอยู่ถูกดึงออกไปอย่างแรง เหลือทิ้งไว้เพียงรอยช้ำสีแดงบริเวณดวงตาและริมฝีปาก

ร่างกายบางส่วนหลุดพ้นจากพันธนาการ หากยังเหลือสองมือที่ถูกมัดติดกันไว้ เท้าที่สัมผัสกับพื้นทรายพาเจ้าของให้เดินโซเซออกไปสองสามก้าว เด็กหนุ่มค้อมหลังแล้วอาเจียนทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในท้องออกมาจนหมด

ดวงตาฉ่ำน้ำกะพริบปริบๆ พอภาพเบื้องหน้าปรากฏชัดเจนขึ้น ร่างโปร่งจึงหมุนตัวมองไปรอบๆ แสงจากตะเกียงสลัวไม่ได้ช่วยบ่งบอกว่าเขาถูกพาตัวมาที่ไหน รอบกายมีแต่ความมืดมิด แต่ก็พอเห็นกระโจมขนาดใหญ่ที่ตั้งไว้ติดๆ กันหลายหลัง อยู่ด้านหลังของชายหนวดเฟิ้มในชุดโต๊ปสีขาว มีเสื้อคลุมสีน้ำเงินและผ้าคลุมผม ที่กำลังเดินเข้ามาประจันหน้ากับเขา

ชายคนนั้นหยุดอยู่ตรงหน้าเด็กหนุ่ม มือหยาบจับคางเรียวเงยขึ้น ก่อนหันไปพูดคุยกับพวกชายในผ้าคลุมสีดำซึ่งกำลังยกหีบใหญ่วางแทนที่ที่ศตคุณเพิ่งจากมา

ร่างโปร่งใจหายวาบ... ไม่จริงน่า เขาคงไม่ได้ถูกนำมาแลกกับของในหีบนั้นหรอกใช่มั้ย

“ไป!” ชายหนวดเฟิ้มคนนั้นออกคำสั่งพร้อมกับผลักให้ศตคุณเดินออกไป เขาพาเด็กหนุ่มเข้าไปในกระโจมข้างคอกเลี้ยงสัตว์ แล้วสั่งให้นั่งลงกับพื้นตรงมุมของกระโจม ก่อนจะหยิบขันน้ำกับขนมปังแห้งมาวางไว้ให้

เวลาแบบนี้ใครเขาจะกินอะไรลงกัน... ศตคุณเงยหน้าขึ้นมอง แต่เขาไม่อยากทำตัวมีปัญหา ให้ท้องอิ่มมีแรงไว้ก่อนเป็นดีที่สุด มือขาวที่ยังคงถูกมัดติดกันอยู่เอื้อมไปหยิบขันใส่น้ำมากลั้วปาก หากพอจะบ้วนทิ้ง ผู้ชายคนนั้นก็ตะคอกใส่เป็นภาษาอาหรับเสียงลั่น
เด็กหนุ่มกลัวจนตัวสั่น จำต้องกลืนน้ำลงคอไป

“*‘?“§=$()?$%/T)“%/?)”  ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงฉุนๆ จากนั้นจึงหันหลังเดินจากไป

ศตคุณนั่งนิ่งอยู่นานเพื่อตั้งสติ เขาอยู่ที่ไหน? พวกคนที่จับตัวเขามาเป็นใคร? แล้วคนพวกนี้เป็นใคร? จะทำอย่างไรกับเขาต่อไป?... ในสมองเต็มไปด้วยคำถามมากมาย ใบหน้าหวานหันมองไปรอบๆ ตัว พอได้ยินเสียงท้องตัวเองร้องโครกครากก็จำต้องเอื้อมไปหยิบขนมปังมาลองชิม เด็กหนุ่มเบ้ปาก เพราะขนมปังที่แห้งราวกับค้างคืนมาแล้วเป็นเดือน เขากลืนมันลงคออย่างลำบากจนต้องรีบดื่มน้ำตามลงไปอีกหลายอึก

ฟืดดด!

ศตคุณสะดุ้งเฮือกเพราะเสียงดังแปลกๆ ใกล้ตัว เขาหรี่ตามองเงาตะคุ่มที่อยู่ไม่ไกลจากตนนัก กระทั่งเงานั้นเริ่มขยับเขยื้อน แล้วคืบคลานมาทางตนทีละน้อย

“ว้าก!” เด็กหนุ่มร้องลั่น สองขาถีบตนเองให้ถอยกรูดไปจนชิดมุมกระโจมด้านใน แล้วจึงเห็นว่าเงาตะคุ่มๆ นั้นคืออูฐตัวเบ้อเริ่ม
เจ้าอูฐเดินหาที่เหมาะสมแล้วจึงย่อตัวลงนอน มันไม่สนใจเด็กหนุ่มที่นั่งตัวสั่นงกๆ เลยสักนิด

ดวงตาคู่สวยร้อนผ่าวขึ้นมาอีกครั้งพลางก้มสำรวจรอยช้ำจากแรงกระแทกตามเนื้อตัว นึกเกลียดตัวเองไปสารพัดที่ดั้นด้นมาถึงที่นี่ เขาควรจะยอมรับข้อตกลงของชีคนั่น แล้วอยู่อย่างสุขสบายในเวียนนาไม่ใช่หรือ ทำไมถึงได้ดื้อรั้น อยากพบคนที่ทอดทิ้งเขาไปกันเล่านี่

หยดน้ำตาอุ่นๆ ไหลผ่านแก้มใส ร่วงหล่นลงไปบนผืนทรายแล้วหายวับไปทันที เด็กหนุ่มทอดสายตามองไกลออกไป จนกระทั่งเห็นแสงสว่างที่ปลายฟ้าไกลลิบ ดวงตะวันค่อยๆ ผุดขึ้นมาจากผืนทรายอันกว้างใหญ่ไพศาล กระไอแดดเริ่มร้อนและสายลมแห้งผาก เขารู้สึกร้อนอบอ้าว หากก็คิดว่าแปลกที่ไม่เห็นเม็ดเหงื่อของตนเองผุดขึ้นมาเลย

ศตคุณลุกขึ้นแล้วก้าวออกมายืนด้านหน้าของกระโจม ภาพเบื้องหน้าที่ชัดเจนขึ้นทำให้เขาถึงกับเข่าอ่อน ทราย... เนินทราย... ภูเขาหิน ไม่ว่าจะหันมองไปทางไหนก็มีแต่ความแห้งแล้ง ไม่มีหยดน้ำ ไม่มีต้นไม้เลยแม้สักต้นเดียว จริงอยู่ว่าเขาเคยนึกอยากเห็น อยากสัมผัสทะเลทรายมาตลอด ทว่าเวลานี้ เขาดีใจหรือตื่นเต้นไม่ออกเลย

“§%$§%/$&%(/&)=*‘#+§$%%!!!!”

ร่างโปร่งสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงใครสักคนตะโกนกร้าว พอหันหน้าไปทางต้นเสียง ก็พบกับชายคนที่เขาเห็นเมื่อคืนกำลังเดินตรงมาทางตน

“โอ๊ย!” แขนเรียวถูกกระชากอย่างแรง ก่อนจะโดนลากเข้าไปในกระโจมอีกกระโจมหนึ่งซึ่งมีผ้าคลุมปิดมิดชิด ภายในกระโจมมีพรมหนาปูไว้บนพื้น มีขนมปังแบบเมื่อคืนกับน้ำในขันใบใหญ่จัดวางใส่ถาดไว้ให้กับเด็กหนุ่ม

“ไม่หนีหรอกน่ะ” ศตคุณบ่นพึมพำกับคนที่จ้องมองเขาอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ พลางก้มมองตามลำแขนที่เป็นรอยแดงจากฝ่ามือเมื่อครู่

เด็กหนุ่มแหวกกระโจมผ้าออกเล็กน้อยเพื่อลอบมองสิ่งที่เกิดขึ้นภายนอก ชายคนนั้นเดินออกไปหาพรรคพวกที่แต่งกายคล้ายคลึงกัน ทุกคนมีหนวดเคราเฟิ้ม มีผ้าคลุมศีรษะปิดหน้าปิดตา พูดภาษาที่เด็กหนุ่มฟังไม่เข้าใจ พวกเขาชี้มาทางกระโจมที่ศตคุณอยู่ ก่อนจะมีสองคนแยกมานั่งเฝ้าอยู่ทางด้านนอกกระโจม ร่างโปร่งนั่งนิ่งอยู่ภายในกระโจมนั้น คิดว่าอย่างน้อยเขาก็มีที่หลบให้พ้นจากแสงอาทิตย์อันร้อนแรง หากเมื่อเวลาผ่านไปจนถึงเวลากลางวัน อากาศภายนอกร้อนระอุราวกับเปลวเพลิง ทำให้เด็กหนุ่มต้องจิบน้ำไปเรื่อยๆ จนแทบจะหมดขัน การหายใจเป็นไปได้ยากเข้าไปทุกที ราวกับว่าตัวเขากำลังโดนย่างอยู่บนตะแกรงเตาเผายังไงยังงั้น

อากาศร้อนและแห้งแล้งทำให้ร่างกายของเด็กหนุ่มสูญเสียน้ำไปโดยไม่รู้ตัว เหงื่อที่ผุดออกมาจากผิวหนังนั้นระเหยเป็นไอไปในทันที เขาจึงไม่รู้สึกว่าเหงื่อออก ซึ่งเป็นอันตรายมากสำหรับคนที่ไม่เคยสัมผัสชีวิตในทะเลทรายมาก่อนเฉกเช่นศตคุณนี่

ร่างโปร่งเอนหลังลงนอนบนผ้าผืนบางอย่างอ่อนแรง หายใจลำบากจนต้องเปิดปากช่วยหายใจไปด้วย ทว่านั่นกลับทำให้ริมฝีปากแห้งผากไปจนถึงลำคอ ส่งผลให้การหายใจเข้าออกแต่ละครั้งเจ็บแสบไปหมด

กว่าจะรู้ตัวว่าไม่ควรเปิดปากหายใจ ศตคุณก็ดื่มน้ำไปจนหมดขันแล้ว ดวงตากลมปรือปรอย การรอดนอนและร่างกายที่อ่อนเพลียสั่งสมทำให้เด็กหนุ่มผล็อยหลับไปในที่สุด

เสียงผู้คนพูดคุยกันด้านนอกกระโจมปลุกศตคุณให้ตื่นขึ้น ภายในกระโจมมืดมิด ดูเหมือนว่าเขาจะหลับไปเป็นเวลานาน ด้านนอกคงจะมืดแล้ว อากาศก็ไม่ร้อนเหมือนเมื่อตอนกลางวันแล้วด้วย

ผ้าที่ปิดกระโจมไว้ถูกตลบเปิดออก พวกกลุ่มคนเดิมๆ ที่เขาเห็นเมื่อตอนเช้าทยอยยกผืนฟูก ตะเกียงและโต๊ะอาหารขนาดเล็กเข้ามาจัดวางไว้ในกระโจมนั้น เด็กหนุ่มถอยไปนั่งคุดคู้อยู่มุมกระโจมอย่างมึนงง คนพวกนี้น่ะหรือจะจัดที่หลับนอนและอาหารให้กับเขา ไม่น่าจะใช่ แต่สักพักเขาก็เข้าใจ เมื่อชายวัยกลางคนร่างอ้วนเตี้ย ผิวสีเข้มดูหยาบกร้าน สวมใส่เสื้อคลุมสีน้ำตาลตัวยาวดูมีราคากว่าใครเพื่อนก้าวเข้ามาภายใน โดยที่ด้านนอกที่เขามองออกไป มีร่างเล็กของหญิงสาวสองสามนาง ซึ่งมีผ้าสีดำคลุมตลอดกาย หากประดับด้วยเหรียญเงินแวววาวจากหูลงมาถึงไหล่ พวกเธอคงจะเป็นภรรยาของผู้ชายคนนี้ สักพักผ้าของกระโจมก็ถูกปิดลง

นัยน์ตาคู่สวยจ้องมองชายที่เพิ่งก้าวเข้ามาภายในกระโจมเดียวกันกับตน ใบหน้าสีคร้ามแดดมีหนวดยาวรกรุงรัง ชายคนนั้นก้าวเข้ามาใกล้พลางฉีกยิ้มกว้างให้กับเด็กหนุ่ม ทว่ารอยยิ้มนั้นทำให้ศตคุณขนลุกซู่ ก็ฟันทั้งเหลืองทั้งดำราวกับว่าไม่ได้แปรงมาเป็นสิบๆ ปีแบบนั้น

“หิวรึเปล่า กินอะไรสักหน่อยมั้ย” ชายวัยกลางคนถาม มือหยาบกร้านคลายเชือกมัดข้อมือขาวออก จากนั้นก็คว้าแขนเด็กหนุ่มแล้วดึงให้มานั่งบนผืนฟูกด้วยกัน

“คุณ... พูดภาษาต่างชาติได้งั้นเหรอ” ศตคุณถอนหายใจอย่างโล่งอก เขาขยับเข้ามานั่งข้างๆ โดยไม่ทันสังเกตเห็นสายตาของอีกฝ่ายที่กำลังจ้องมองตนอยู่อย่างจาบจ้วง มือขาวเอื้อมไปยกขันน้ำขึ้นดื่มอย่างกระหาย พลางหยิบอาหารมาลองชิม แล้วดื่มน้ำต่ออีกหลายอึกใหญ่

“...แหม... สวยจริงๆ”

เด็กหนุ่มชะงักกึก ขมวดคิ้วแล้วหันขวับไปทางต้นเสียง “สวย?”

“สมราคาที่ซื้อมา” ชายผู้นั้นใช้ฝ่ามือลูบไล้ใบหน้าหวาน แล้วลากผ่านลำคอระหง

“ซื้อ... มา...” ศตคุณขนลุกเกรียว เขาแทบจะปล่อยขันน้ำในมือ ขาเรียวถีบตัวเองให้ถอยหนี “เฮ้ย! จะทำอะไร!”

ซ่า... น้ำในขันหกรดเสื้อผ้าของเด็กหนุ่ม ความเปียกชื้นทำให้ผ้าเนื้อบางแนบไปกับลำตัวจนมองเห็นตุ่มไตสีระเรื่อบนแผ่นอกสีขาวราวกับงาช้าง

“หึหึ” เสียงหัวเราะในลำคอชวนให้คนฟังเย็นสันหลังวาบ มือหยาบจับข้อขาเรียวพร้อมกับกระชากให้ร่างโปร่งล้มลง แล้วพาตัวขึ้นไปคร่อมทับ

“ออกไป ไอ้บ้า ฉันเป็นผู้ชายนะเว้ย” ศตคุณสะบัดขาให้หลุดจากการเกาะกุม ใช้ทั้งมือทุบ ขาถีบใส่คนบนร่าง

“แหม แรงดี... ได้เมียแบบนี้สักคนก็ไม่เลว” มือหยาบรวบข้อมือขาวแล้วกดลงเหนือศีรษะ ก่อนโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ แล้วใช้ปลายลิ้นสากลากผ่านลำคอขึ้นไปถึงใบหู

เด็กหนุ่มรู้สึกสะอิดสะเอียนจนแทบอาเจียน กลิ่นร่างกายที่หมักหมมมาเป็นเวลานานจนเหม็นหืน ประกอบกับหนวดเครารกรุงรังที่ซุกไซ้ลำคอทำให้รู้สึกขยะแขยงขนลุกขนพอง ดวงตากลมปิดแน่นแล้วกรีดร้องลั่น “ปล่อย! ปล่อยฉัน!!! ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยผมด้วย!” ศตคุณยิ่งออกแรงดิ้นเร่า เมื่อมือที่หยาบกร้านราวกับกระดาษทรายสอดเข้าไปลูบสัมผัสภายในเสื้อตัวบาง “ปล่อย!!!” เขารังเกียจสัมผัสกักฬขะแบบนี้จนอยากจะกลั้นหายใจตายเสียตรงนั้น

“ฮือ...” ...อยากจะร้องเรียกให้ใครสักคนมาช่วย แต่ว่าใครกันล่ะ? ร่างโปร่งบางสั่นสะท้านอย่างสิ้นหวัง


“ใครก็ได้... ฮือ... ช่วยผมด้วย...” เขาเอ่ยออกไปเสียงแผ่ว


“อั่ก...”


เสียงร้องกระอักแบบแปลกๆ ส่งผลให้ศตคุณลืมตาขึ้น เห็นภาพใบหน้าน่าเกลียดของคนบนร่างอยู่ใกล้แค่คืบ ดวงตาที่โปนแทบถลนออกมาจากเบ้ายิ่งทำให้ดูน่ากลัวมากขึ้นไปอีก ทว่าแรงที่กดข้อมือและลำตัวเขาอยู่อ่อนลง เด็กหนุ่มจึงสะบัดและถีบตัวสุดแรงให้หลุดพ้นจากชายน่ารังเกียจคนนั้น

ร่างโปร่งลูบตามเนื้อตัวอย่างรู้สึกแขยง หากรู้สึกเหนียวเหนอะหนะผิดปกติจึงพลิกฝ่ามือขึ้นดู บนฝ่ามือและตามเนื้อตัวเขาเปรอะเปื้อนสีแดงเต็มไปหมด พอเงยหน้าขึ้นมองจึงสังเกตเห็นกริชด้ามสั้นที่ปักอยู่กลางหลังของอีกฝ่าย

เพียงแค่สองคืนที่เขามาเหยียบดินแดนแห่งทะเลทรายนี้ ก็ได้เห็นคนตายต่อหน้าติดกันถึงสองคนแล้ว เด็กหนุ่มร้องลั่นด้วยความกลัวทั้งตกใจแทบสิ้นสติ “อ๊า!!!...”


(มีต่อนะคะ)


หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 2: พรหมลิขิต][221214]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 29-12-2014 20:07:30


เสียงฝีเท้าสวบสาบที่ตรงเข้ามาทางตนทำให้ร่างโปร่งสะดุ้งเฮือก เขาเงยหน้าขึ้นมองชายร่างสูงในชุดดำที่ปิดหน้าตาไว้ด้วยผ้าคลุมสีดำผืนใหญ่ ราวกับบุรุษลึกลับแห่งราตรีกาล ดวงตาคมกริบดูน่ากลัว สะกดทุกสรรพสิ่งรอบกายให้หยุดนิ่ง เด็กหนุ่มรู้สึกชาวาบไปทั้งร่าง ขยับไม่ได้แม้เพียงปลายนิ้ว เขานั่งค้างอยู่ในท่าเดิม จนกระทั่งถูกแรงกระชากบังคับให้ลุกขึ้น

“ยะ... อย่า! ปล่อย... ผมไปเถอะ!” น้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาจากนัยน์ตาสีอ่อน รู้สึกกลัวจนทำอะไรไม่ถูก ชะตากรรมของเขาจะเป็นอย่างไรต่อไป จะถูกพาตัวไปขายให้ใครที่ไหนอีกกันเล่านี่

ชายคนนั้นไม่ฟังเสียง เขาอุ้มศตคุณขึ้นพาดบ่า แล้วพาออกมาด้านนอกของกระโจม

เปรี้ยง! เปรี้ยง!

เสียงปืนดังลั่นราวกับอยู่ชิดติดใบหู ศตคุณมั่นใจว่าเป็นฝีมือการยิงของผู้ชายชุดดำคนที่อุ้มเขาพาดบ่าอยู่แน่ๆ ร่างโปร่งบางยิ่งกลัวจนตัวสั่น “ฮือออ... ปล่อยผมไปเถอะ”

ระหว่างที่เอาแต่ร้องคร่ำครวญ เด็กหนุ่มรู้สึกถึงกระไอร้อนผ่าววูบวาบฉาบใบหน้าจนต้องหยุดชะงัก แล้วปรือตาขึ้นมอง เขาจึงเห็นว่ากระโจมอื่นๆ รวมทั้งกระโจมที่เขาเพิ่งจากออกมากำลังถูกไฟลุกโชนแผดเผา พอก้มหน้าลงมองพื้น ตามทางซึ่งคนที่อุ้มเขาเดินไปมีพวกลูกน้องของคนที่ซื้อตนเองมานอนตายระเกะระกะ

แกว๊กกกก....

เหยี่ยวตัวเขื่องที่บินอยู่เหนือบริเวณนั้นแผดเสียงร้องลั่น ก่อนจะร่อนลงมาเกาะบนที่รองไหล่ซึ่งทำจากหนังสัตว์บนไหล่อีกข้างที่ว่างของชายชุดดำด้วยความเร็วสูง ตัวของมันเป็นสีน้ำตาลแต่ตรงท้องเป็นสีขาว จะงอยปากงุ้มคมกริบ ท่วงท่าของมันดูสง่างามราวกับเป็นผู้ยิ่งใหญ่แห่งทะเลทราย

แกว๊กกกก....

“ฮือออ...” ศตคุณหลับตาปี๋ด้วยความกลัว แต่แล้วคนที่อุ้มเขาอยู่บนไหล่ก็ค่อยๆ วางตัวเขาลงกับพื้น

เมื่อเท้าสัมผัสกับพื้นทรายนุ่ม ดวงตากลมจึงลืมขึ้นมองทีละข้างอย่างกล้าๆ กลัวๆ คนตรงหน้าตัวสูงใหญ่กว่าเขามาก ดวงตาดุดันไม่ต่างกับเหยี่ยวบนหัวไหล่ ทว่ายังไม่ทันหายใจหายคอได้สะดวก อีกฝ่ายก็ยกปืนในมือขึ้นพร้อมกับเล็งมาทางตน

เปรี้ยง!

“ว้ากกกก!!” รู้สึกราวกับลูกกระสุนวิ่งตัดสายลมเฉียดพวงแก้มไปเพียงเล็กน้อย ร่างโปร่งทรุดฮวบลงกับพื้น พร้อมยกมือทั้งสองข้างขึ้นปิดหู ตัวเขาสั่นสะท้าน ดูบอบบางและน่าสงสาร ทั้งๆ ที่เขาไม่ใช่คนอ่อนแอ ที่ผ่านมาเคยร้องไห้นั้นนับครั้งได้ หากตั้งแต่เดินทางมาถึงดินแดนทะเลทรายแห่งนี้ เขาก็มีเรื่องให้ร้องไห้ได้ทุกวัน วันละหลายๆ รอบเสียด้วย

พอได้ยินเสียงฝ่าเท้าสวบสาบเดินห่างออกไป เด็กหนุ่มก็ค่อยๆ เปิดตาขึ้นดู แล้วหันขวับไปด้านหลังเตรียมออกวิ่ง แต่ศพลูกน้องของผู้ชายที่ซื้อเขามาซึ่งยังกำมีดยาวไว้ในมือแน่น นอนจมกองเลือดอยู่ห่างออกไปเพียงแค่ก้าวเดียว ทำให้ศตคุณหยุดชะงัก หันรีหันขวางอย่างลังเล หรือว่า... ผู้ชายคนเมื่อกี้ ที่ยิงปืนนั่นเพื่อช่วยเขาอย่างนั้นหรือ... หากเขาจะหนีไปคนเดียวตอนนี้ แล้วถ้าดันไปเจอกับพวกลูกน้องของไอ้คนน่าขยะแขยงนั่นอีกล่ะ คราวนี้คงต้องถูกฆ่าฝังทะเลทรายแน่ๆ ความกลัวทำให้เด็กหนุ่มเปลี่ยนใจ ขาเรียวพาเจ้าของวิ่งตามชายร่างสูงไป พลางเอื้อมมือไปยื้อผ้าคลุมสีดำเอาไว้

“เดี๋ยว เดี๋ยวครับ!”

ชายคนนั้นหยุดกึก แล้วหันกลับมาหาร่างโปร่ง ดวงตาคมกริบของเขาไม่บ่งบอกความรู้สึกใดๆ ให้ศตคุณคาดเดาได้

“เอ่อ... ได้โปรด... พาผมกลับไปดัมมัม... ได้โปรดเถอะครับ”

หากไม่มีคำตอบใดๆ จากอีกฝ่าย เขาหันหลังกลับ ดึงผ้าคลุมออกจากมือขาว แล้วเดินออกไป

ศตคุณยืนนิ่ง เขาไม่รู้จะทำอย่างไร หากต้องใช้ชีวิต เอาตัวรอดคนเดียวในทะเลทราย วันเดียวเขาก็คงไม่รอดแน่ เด็กหนุ่มจึงเดินตามหลังชายในชุดดำคนนั้นไปเรื่อยๆ

“คุณจะไปไหนเหรอครับ... กรุณา... ให้ผมไปด้วยเถอะนะครับ”

ชายร่างสูงหันกลับมาทางที่ศตคุณยืนอยู่อีกครั้ง จากนั้นก็เดินตรงไปยังคอกเลี้ยงสัตว์ ส่วนเจ้านกตัวโตบนไหล่นั้นเกาะอยู่นิ่งราวกับรูปปั้น

ระหว่างทางที่ศตคุณเดินผ่านมีร่างไร้ชีวิตนอนเกลื่อนกลาด ส่งกลิ่นเลือดเหม็นคาวไปทั่ว จนเขาต้องยกแขนขึ้นกอดลำตัวด้วยความกลัว นี่คือฝีมือของผู้ชายคนเดียวอย่างนั้นหรือ ไม่น่าเป็นไปได้เลย แล้วพวกผู้หญิงที่เขาเห็นเมื่อก่อนหน้าล่ะ ก็ถูกฆ่าหมดเลยรึไงนี่ ถ้าผู้ชายตรงหน้าใจคอโหดเหี้ยมขนาดนี้ เขาคิดถูกแล้วหรือที่จะขอให้ช่วยเหลือ

ไม่นานนักชายในชุดดำก็เลือกอูฐตัวโต โหนกใหญ่แข็งและท่าทางสมบูรณ์แข็งแรงจำนวนห้าตัวออกมาจากในฝูง เพราะการเดินทางไกลในทะเลทรายจำต้องมีอูฐสมบูรณ์หลายตัวไว้ผลัดเปลี่ยนหน้าที่กัน อูฐส่วนหนึ่งใช้แบกข้าวของ ร่างสูงจัดของใช้จำเป็นใส่กระเป๋าหนังที่ห้อยแนบลำตัวอูฐทั้งสองข้าง ซึ่งประกอบไปด้วย ตะเกียง พรม ผ้าใยสังเคราะห์ผืนหนากันแดดได้ดีแต่มีน้ำหนักเบา ด้านนอกสีขาวไว้สะท้อนกับแสงแดด ส่วนด้านในสีดำเพื่อรักษาอุณหภูมิภายใน พร้อมขาตั้งสำหรับทำกระโจมขนาดเล็ก กับอาหารแห้งและน้ำซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญในการดำรงชีวิตในทะเลทราย อูฐอีกสองตัวที่เหลือใช้เป็นพาหนะ เขาเอาแคร่สำหรับนั่งผูกไว้บนหลังโหนกอูฐ เสร็จแล้วจึงคล้องเชือกของอูฐทั้งห้าตัวไว้ด้วยกัน จากนั้นก็เดินมาหาศตคุณ พร้อมทำท่าบุ้ยใบ้ให้ขึ้นหลังอูฐไป

“ผะ... ผม... ผมขี่อูฐไม่เป็นหรอกครับ”

อีกฝ่ายแลดูจะไม่สนใจ พอเขาออกคำสั่งเป็นภาษาอาหรับ เจ้าสัตว์พาหนะตัวโตก็นั่งลง มือใหญ่ดันหลังให้ศตคุณปีนขึ้นไปบนที่นั่งบนหลังอูฐ

“คุณครับ ผมไม่เคยขี่อูฐ ผมกลัว มันสูงนะครับ” เด็กหนุ่มพูดเสียงสั่น พอปีนขึ้นไปนั่งก็คว้าข้อมือของชายชุดดำเอาไว้แน่น

มือกร้านจับมือขาวออกแล้วเอาไปวางบนแท่งโลหะสำหรับใช้จับยึดซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของแคร่บนหลังอูฐ ก่อนออกคำสั่งกับอูฐให้มันยืนขึ้น

ร่างโปร่งบางโคลงเคลง สูงก็สูง รู้สึกไม่มั่นคงเอาเสียเลย อูฐยังไม่ทันจะออกเดิน เขาก็รู้สึกเหมือนตนเองกำลังจะร่วงจากหลังอูฐเสียแล้ว เด็กหนุ่มโน้มตัวลงกอดลำตัวเจ้าอูฐไว้แน่น ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน ริมฝีปากเม้มแน่นราวกับจะห้ามไม่ให้ตนเองส่งเสียงใดๆ ออกมา มือขาวขยุ้มไปบนขนอูฐ ทว่าไม่นานความอดทนก็ขาดสะบั้นลง ศตคุณร้องไห้ออกมาเสียงลั่น “ว้าก! ไม่เอาแล้ว! ปล่อยผมลง ฮือ...”

อีกฝ่ายถอนหายใจพร้อมกับส่ายหน้าไปมา เขาสั่งให้อูฐนั่งลง ทว่าเพียงแค่อูฐย่อเข่า คนบนหลังก็เสียการทรงตัว ด้วยความตกใจเด็กหนุ่มจึงกระโจนใส่เขาสุดแรง จนทั้งสองคนล้มลงไปกองบนพื้นทรายด้วยกันทั้งคู่

แกว๊กกกก... เจ้าเหยี่ยวเองก็ตกใจจนต้องบินหนี

“ฮือ ไม่เอาแล้ว น่ากลัว ผมต้องตกลงมาคอหักตายแน่” แขนเรียวโอบร่างสูงแน่นด้วยความกลัว พร้อมกับสะอึกสะอื้นจนตัวโยน

“เฮ้อ...” ชายชุดดำพ่นลมหายใจออกหนักๆ อีกครั้ง เขาปล่อยให้ร่างโปร่งนั่งร้องห่มร้องไห้ไปบนตัวเขาจนพอใจ

เมื่อรู้สึกว่าปลอดภัยและไม่เจ็บปวดตรงไหน ศตคุณจึงได้สติกลับคืนมาทีละน้อย เขาค่อยๆ ผละออกจากคนที่ตนโอบรัด แล้วพบว่านั่งทับอยู่บนลำตัวของอีกฝ่าย

“อ๊า! ขอโทษครับ!” ร่างโปร่งผลุนผลันพลิกตัวออก ไม่ทันระวังว่ามือขาวเกี่ยวเอาผ้าสีดำที่อีกฝ่ายใช้คลุมหน้าหลุดติดมือมาด้วย

ใบหน้าสีน้ำผึ้งคร้ามแดดมีหนวดเคราปกคลุม หากดูไม่รุงรังเหมือนชาวอาหรับทั่วไป ผมเผ้าตัดเป็นทรงจนดูไม่เหมือนคนที่อยู่ในทะเลทรายเท่าไรนัก หากดวงตาสีเข้มล้ำลึกฉายแววแข็งกระด้างดลใจให้ศตคุณนึกไปถึงซีรี่ส์ฆาตกรรม ที่ว่าถ้าเห็นหน้าคนร้ายเข้าจะต้องถูกฆ่าปิดปาก เขาจึงก้มหน้าหลุบต่ำ พลางละล่ำละลักขอโทษ “อะ... ผมขอโทษ ผมไม่เห็นอะไรเลยจริงๆ นะครับ อย่าทำอะไรผมเลย”

ร่างสูงไม่พูดอะไร หากลุกขึ้นยืน เขาเดินไปหยิบถุงใส่ขนมปังแห้งๆ และถุงน้ำใส่กระเป๋าหนังเพิ่มอีกใบ แล้วนำมาจัดวางบนหลังอูฐ มือใหญ่หยิบผ้าคลุมผืนใหม่ออกมาคลุมใบหน้าและร่างกายจนเหลือเพียงแค่ดวงตาเท่านั้น จากนั้นก็ดึงผ้าสีดำผืนใหญ่ที่อยู่ในมือศตคุณขึ้นมาพันรอบศีรษะเล็ก ปิดหมดจนเหลือแต่ดวงตา แล้วทำท่าทางบอกให้ศตคุณขึ้นไปบนหลังอูฐตัวเดียวกันกับเขา

“ไม่! อย่าให้ผมขึ้นไปอีกเลยนะครับ!” เด็กหนุ่มเบิกตากว้าง ยื้อแขนที่ผลักเขาขึ้นไปนั่งเป็นพัลวัน

“#+*$=%?T&Z“$#§“%!!!” ชายหนุ่มดุเสียงเข้ม มือหยาบดึงแขนเรียวเป็นเชิงบังคับให้ขึ้นไปนั่งบนหลังอูฐอีกครั้ง

ศตคุณสะดุ้งด้วยความกลัว ตอนนี้เขาเองก็แยกไม่ออกเช่นกัน ว่าระหว่างการปีนขึ้นหลังอูฐกับผู้ชายตรงหน้านี่อะไรจะน่ากลัวกว่า แต่ก็ยอมปีนขึ้นไปนั่งหน้าซีดบนเบาะหลังอูฐโดยดี

“คะ... คุณ... จะไม่เอาผมไปขายใครใช่มั้ยครับ จะพาผมไปดัมมัมใช่มั้ยครับ...”

ร่างสูงไม่ตอบ เขาก้าวขึ้นมานั่งด้านหลังของเด็กหนุ่ม ขายาวเตะสีข้างของเจ้าอูฐเบาๆ ให้มันยืนขึ้น ในมือข้างหนึ่งของเขามีไม้สำหรับใช้ตีไปเบาๆ บนคออูฐเพื่อออกคำสั่งให้มันเดินออกไปจากที่ตรงนั้น

แกว๊กกก... เจ้านกเหยี่ยวกางปีกกว้าง แล้วโผบินไปในท้องฟ้าสีดำสนิท จนดูราวกับว่ามันจะเป็นผู้นำทางให้เจ้านาย

“อ๊ะ อ๊า!” ร่างโปร่งโคลงเคลงไปตามจังหวะการเดินของอูฐ เขาเอนหลังไปกระแทกแผ่นอกของคนที่อยู่ข้างหลังหลายต่อหลายครั้ง “ขอโทษครับ”

ท่อนแขนแกร่งข้างหนึ่งสอดเข้าไปโอบเอวบาง แล้วกอดแนบกายกำยำไว้แน่นเพื่อช่วยให้เด็กหนุ่มรู้สึกมั่นคงขึ้น

“คุณ! จะทำอะไร!” ศตคุณสะดุ้งเฮือก

“§$&?#)%$/&+#$/)“$?!!!”  ชายหนุ่มส่งเสียงดุกลับมาทำให้ร่างโปร่งปิดปากสนิท เขาชี้บอกให้เด็กหนุ่มหันมองทางเบื้องหน้า

“ขะ... ขอโทษครับ”     

เพราะความกลัวเด็กหนุ่มจึงไม่กล้าโต้เถียงอะไร ในคราวแรกเขาก็นั่งตัวเกร็งแข็ง ทว่าหลังผ่านสักพักก็เริ่มปรับตัวได้ ความกลัวจางหายไปทีละน้อย หากมีความรู้สึกบางอย่างเข้ามาแทนที่ หัวใจดวงน้อยกลับมาเต้นเป็นปกติอีกครั้ง รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเด็กตัวน้อยๆ ในอ้อมแขนแข็งแรง ปลอดภัยและอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก

...เขาคงไม่ถูกผู้ชายคนนี้พาไปขายหรอกมั้ง ก็คนคนนี้ ช่วยเขาไว้ไม่ให้ถูกทำร้ายไม่ใช่หรือ

“แล้ว... แล้วก็... ขะ... ขอบคุณ... นะครับ” ศตคุณเริ่มรู้สึกคุ้นเคยกับร่างสูงทีละน้อย ถึงจะท่าทางดูน่ากลัวโหดร้าย แต่อย่างน้อยผู้ชายคนนี้ก็มาช่วยเขา แล้วก็ไม่ใจร้ายทิ้งให้เขาอดตายกลางทะเลทรายล่ะ

อูฐตัวเขื่องทั้งห้าตัวเยื้องย่างไปบนผืนทรายในทะเลทรายกว้างใหญ่ ดวงจันทร์เสี้ยวส่องแสงสีนวลอวดผืนทราย ดวงดาวที่สุกกระจ่างเต็มท้องฟ้าช่วยทำหน้าที่นำทางให้แก่ผู้คนในทะเลทรายมาเนิ่นนาน

“เราจะไปไหนกันเหรอครับ ไปดัมมัมใช่มั้ย”

“§P)%%=&“/§!#+!§“%” เสียงทุ้มตอบกลับมาเป็นภาษาอาหรับที่ร่างโปร่งฟังไม่เข้าใจ

...คุยกันไม่รู้เรื่อง คนคนนี้ฟังภาษาที่เขาพูดออกมั้ยก็ไม่รู้ ส่วนเขาเองก็ไม่มีความรู้ทางภาษาอาหรับเลยสักนิด แล้วจะสื่อสารกันยังไงล่ะนี่ เด็กหนุ่มถอนหายใจเบาๆ อย่างรู้สึกปลง เขาเหนื่อยมากจนไม่อยากคิดอะไรอีกแล้ว


...ช่างเถอะ อะไรจะเกิดมันก็คงต้องเกิด ปล่อยให้โชคชะตานำพาเขาไปก็แล้วกัน


To be continued~*


หลังจากที่โชคชะตาพาไปตกระกำลำบาก น้องคุณของฮัสกี้(?)ก็ได้พบกับฮีโร่ซะที แต่คุยกันไม่รู้เรื่องจะไหวมั้ยเนี่ย 5555 แล้วฮีโร่คนนี้จะรู้จักกับอับบา หรือมีอะไรเกี่ยวข้องกันมั้ยเนี่ย  :o12:

ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่แวะมาอ่าน ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์นะคะ  :กอด1:

Happy New Year 2015 ล่วงหน้ากับทุกคนเลยค่ะ ขอให้มีความสุข สมหวังโดยทั่วกันเลยน้า  :L2:

แล้วพบกันที่เพจค่ะ  :mew1: husky's page (https://www.facebook.com/huskyhund)


หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: sanfran ที่ 29-12-2014 20:16:39
อ่านแล้วน้าาาา เข้ามารอทั้งวันเลยยย
ที่รัก ทำไมมันสั้นๆล่ะ หรือรู็สึกไปเอง T^T
ค้างคามากอะ
โง่ยยยยยเมื่อไหร่น้องจะได้เจอชีคล่ะ
อยากอ่านต่อแล้ววววว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 29-12-2014 20:38:54
คนนี้ใช่พระเอกรึเปล่า คนเขียนเคยบอกว่าอีกนานนนนนน...กว่าศตคุณจะได้เจออับบา แสดงว่าอับบาไม่ใช่พระเอกเหรอ
ลุ้นมาก...ว่าพระเอกคือใคร
จะว่าไปอับบาไม่น่าเป็นคนขี้ใจน้อยอย่างงั้นเลยนะ น่าจะรอถามกันให้รู้เรื่องซะก่อน
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-12-2014 21:03:00
สงสาร
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 29-12-2014 21:10:56
คำถามต่อมาาคือใครคือพระเอกคะ รุ้สึกสีบสนมากค่ะ5555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 29-12-2014 21:27:31
โหยยยยยย ใครมาช่วยน้องอะ!!! :katai1:
ตื่นเต้นจังงงงงง รอตอนต่อไปน้าาา
มีความสุขวันปีใหม่จ้าาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 29-12-2014 21:37:47
ใช่อับบาไหม แต่ทำไมมาคนเดียว สงสารน้องคุณมาก็เจอเรื่องระทึกขวัญเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: spy_dummy ที่ 29-12-2014 21:52:52
ถถถถ น้องคุณน่าสงสารจริงๆ ต้องตกระกำลำบาก เจอทั้งโจรใจทราม ทั้งการต่อสู้ แล้วนั่นคนที่มาใหม่จะดีร้ายกันนะ ขอให้ไปถึงดัมมัมอย่างปลอดภัยนะ สู้ๆนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 29-12-2014 22:32:44
การผจญภัยของศตคุณโลดโผนเอาเรื่อง
กว่าจะเจออับบาสงสัยจะงอม
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 29-12-2014 22:33:43
ชอบๆ รออ่านต่อค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 29-12-2014 22:42:15
 :katai5: :sad4: :sad4:น้องคุณของพี่สู้ๆนะหนู :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 29-12-2014 23:20:40
คนนี้พระเอกเลยดีมั้ย เท่เชียว 555 อับบาคะแนนตก  :ling3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: Memindbucker ที่ 29-12-2014 23:50:06
คนนี้เท่จัง แต่จะคุยกันรู้เรื่องมั้ย น้องคุณก็ดไม่หยุดเลย
ตื่นเต้นๆลุ้นๆ สงสารน้องคุณเจอแต่เรื่องน่ากลัว
มาเป็นกำลังใจให้คนเขียนค่า มาต่อไวๆนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: PoppyPrince ที่ 30-12-2014 05:57:12
อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว ลุ้นๆ สนุกมากเลยครับ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 30-12-2014 06:49:46
แอบตามดูมาตลอด.ทาง
นะคะคุณอับบ้าขี้ใจน้อย
ไปช้าอีกนิดเดียวล่ะแย่เลย
ขอบคุณที่มาช่วยไว้ได้ทัน
อิน้องของเราก็มีรูปกายเป็นอันตรายต่อตนนักใครเห็นเป็นต้องหลงรัก
จากนี้ไปห่อให้มิดอย่าให้ใครเห็นเลยนะ..เค้าหวง.ت
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 30-12-2014 07:41:56
คือที่มาช่วยน้องคุณคืออับบาใช่มั้ย รู้เรื่องเลยรีบมาช่วยใช่ป่ะ โอ๊ยยยค้างคาอย่างแรงอ่ะ ไรท์รีบมาต่อเลยจะได้ไขข้อข้องใจอ่ะ    :serius2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 30-12-2014 08:16:32
ใครที่มาช่วยล่ะเนี่ย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 30-12-2014 09:59:14
รวบรัดดี อ่านแร้วแบบงงๆ คนที่ช่วยจะเป็นใครนะ เฮ้อ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 30-12-2014 13:02:46
อับบามาช่วยใช่มั้ย
แต่ว่าคุยกันไม่รู้เรื่องแบบนี้
ยังไงคุณก็คงไม่รู้ว่าใคร

เดาว่าอับบาน่าจะพูดได้ แต่เล่นตัว 555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 30-12-2014 14:07:49
 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

สงสารน้องคุณ

 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 30-12-2014 15:56:05
มาให้กำลังใจก่อนจ้า

เดี๋ยวมาอ่าน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 31-12-2014 00:49:49
ไม่ใช่ว่าพี่ฮีโร่คนนี้จะเป็นพระรองนะคะ

เท่แบบนี้ เป็นพระเอกเถอะค่ะ

ป.ล. แอบคิดว่าฟังออก แต่แกล้งไม่พูดให้น้องเข้าใจ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 31-12-2014 08:05:36
คนนี้จะเป็นคนของอับบารึเปล่า
ชิช้ะแต่ยังไงก็โกรธอับบาแล้ว(คุณต้องโกรธไม่ใช่หรอ)
ให้คนนี้เป็นพระเอกเนอะคนแต่ง
อับบาก็ให้มันเฝ้ามองต่อไป กร๊ากกกก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: pagg ที่ 01-01-2015 14:43:06
เหยียบเมืองทะเลทรายวันแรกก็ได้เรื่องเลยนะน้องคุณ น่าสงสารจังเจอทั้งคนโดนฆ่าไปต่อหน้าต่อตา
ทั้งยังโดนจับแถมยังโดนขายให้ใครก็ไม่รู้ ดีนะที่มีฮีโร่มาช่วย แต่จะคุยกันยังไงนะ อีกคนพูดอาหรับด้วยสิ
หวังว่าฮีโร่คนนี้จะพาน้องคุณไปดัมมัมไปเจออับบานะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 05-01-2015 15:25:55


Chapter 4 : ผู้ร่วมทาง


แสงสีทองของดวงอาทิตย์โผล่พ้นผืนทรายขึ้นมาเป็นลำสวย เมื่อมีแสงอบอุ่นแยงตาก็ทำให้ศตคุณรู้สึกตัว เนื่องจากก่อนหน้านั้นเขานั่งสัปหงกบนหลังอูฐอยู่นานจนผล็อยหลับไปในอ้อมแขนของชายชุดดำที่เข้ามาช่วยตนไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

“อ๊ะ แย่จริง! ขะ... ขอโทษนะครับ”

ไม่มีคำตอบจากคนที่นั่งประชิดอยู่ข้างหลัง ชายหนุ่มยังคงบังคับอูฐให้เดินหน้าต่อไปเรื่อย จนถึงบริเวณภูเขาหินสูงใหญ่ เขาจึงออกคำสั่งให้พวกอูฐหยุดอยู่แถวนั้น

ใบหน้าน่ารักแหงนมองขึ้นไปยังยอดเขาซึ่งไม่มีต้นไม้ใดๆ ขึ้นอยู่เลยสักต้น รอบกายดูเวิ้งว้าง มีแต่หินและทราย ความร้อนจากกระไอแดดเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนเขาเริ่มหอบเพราะรู้สึกหายใจได้ลำบาก

ชายชุดดำกระโจนลงจากหลังอูฐ ส่งมือให้ศตคุณใช้จับยึดตามลงมา ก่อนจะพาทั้งคนทั้งอูฐเดินเข้าไปในซอกหินผาแคบๆ
ในยามเช้า ร่มเงาของซอกหินผาช่วยบรรเทาความร้อนจากแสงแดดได้เป็นอย่างดี หากเมื่อดวงตะวันเคลื่อนสูงขึ้น อากาศก็ยิ่งร้อนมากขึ้นตามไปด้วย ขาเรียวก้าวช้าลงทีละน้อยเพราะรู้สึกหนักราวกับมีหินถ่วงไว้ เขาเริ่มมีอาการวิงเวียน ภาพเบื้องหน้าพร่ามัว เด็กหนุ่มจึงหยุดเดินแล้วเอนตัวพิงกับก้อนหินใหญ่

คนที่เดินนำอยู่คอยสังเกตและหันมองรอบๆ กายไปด้วยอย่างระมัดระวัง พอเห็นท่าทางของร่างโปร่งก็หยุดกึก มือกร้านเอื้อมไปหยิบถุงน้ำส่งให้กับเด็กหนุ่ม

“ขอบคุณครับ” ศตคุณรู้ดีว่าในทะเลทรายนั้นหาน้ำได้ยากขนาดไหน เขาจึงดื่มเพียงพอให้ความกระหายทุเลาลง แล้วส่งคืนให้

ชายชุดดำดื่มน้ำต่อจากเด็กหนุ่ม เขาตัดสินใจหยุดพักเนื่องจากอากาศที่ร้อนขึ้นเรื่อยๆ มือใหญ่ปลดสัมภาระทั้งหมดลงจากหลังอูฐ เพื่อให้พวกมันได้พักผ่อนเช่นกัน จากนั้นก็หยิบผ้าผืนหนาสำหรับทำกระโจมขนาดเล็กมากางออก ขึงเข้ากับเสาที่เตรียมมา เอาพรมขนสัตว์ปูบนพื้นทรายแล้วดึงให้ศตคุณตามเข้าไปข้างใน

กระโจมมีขนาดเล็ก แต่ก็พอให้ผู้ชายสองคนใช้เป็นที่กำบังแสงแดดอันร้อนแรงได้ ริมฝีปากอิ่มเผยอหอบถี่ อาการเช่นเดียวกับเมื่อวาน คงเป็นเพราะเขายังไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับความร้อนของทะเลทรายได้ มือขาวดึงผ้าคลุมสีดำของตนเองออกแล้ววางลงข้างตัว

ชายชุดดำเอื้อมไปเปิดถุงอาหารถุงหนึ่ง หยิบเอาผลอินทผลัมแห้งๆ แต่มีรสหวานชุ่มออกมาใส่ปากของเด็กหนุ่ม แล้วดันกรามให้ปิดปากสนิท

“อื้อ”

“$?=&%UI“§“$&Z” เขาพูดรัวๆ พลางหยิบผ้าคลุมที่เด็กหนุ่มเพิ่งถอดออกกลับไปพันศีรษะให้จนเหลือแต่ใบหน้า พร้อมทำท่าทางบอกไม่ให้ร่างโปร่งอ้าปากหายใจ ให้หายใจทางจมูกเท่านั้น

ศตคุณพยักหน้าหงึกหงักอย่างเชื่อฟัง ดวงตากลมใสจ้องมองอีกฝ่ายที่ยังคงมีทั้งผ้าคลุมและเสื้อคลุมกายดูรุ่มร่ามเช่นกัน นี่คงมีความสำคัญอะไรสักอย่าง และผลไม้แห้งที่ชายหนุ่มให้เขาอมไว้ก็ช่วยให้ชุ่มคอ ไม่ปวดแสบในลำคอเหมือนเมื่อวาน แต่ถึงอย่างนั้น กระไอแดดก็ยังร้อนแรง ทำให้หายใจติดขัด และรู้สึกอึดอัดอยู่เช่นเดิม

ร่างสูงเอนตัวลงนอน โดยเว้นที่ว่างข้างๆ ให้กับเด็กหนุ่ม แล้วพลิกตัวไปอีกทาง

ศตคุณนั่งคุดคู้ คอยสังเกตการณ์อีกฝ่ายต่อไปอีกครู่ใหญ่ หากพอนั่งนานๆ ไปก็เริ่มจะปวดเมื่อยบริเวณหลัง... ก็นั่นสินะ เขานั่งอยู่บนหลังอูฐมาตลอดตั้งแต่เมื่อคืน จนถึงตอนนี้ก็มานั่งจุมปุ๊กในกระโจมนี่ เมื่อคิดแล้วเขาจึงตัดสินใจเอนตัวลงนอนข้างๆ ชายหนุ่ม เพราะอย่างไรก็ตามในเวลากลางวันอากาศก็ร้อนชนิดฆ่าคนได้แบบนี้ เขาควรจะออมแรงไว้เดินทางต่อเมื่อความร้อนของดวงอาทิตย์ลดลงดีกว่า

การที่ต้องสูญเสียน้ำและเกลือแร่ไปกับเหงื่อเป็นจำนวนมากส่งผลให้ร่างกายอ่อนเพลีย หลังจากเอนหลังไปได้ไม่นาน ร่างโปร่งก็หลับไปอย่างเหนื่อยอ่อน หากความร้อนที่ไม่ต่างกับอยู่ในเตาเผาส่งผลให้เขาหอบหายใจเสียงดังอย่างทรมาน ภาพเศร้าสลดและโหดร้ายน่ากลัวที่เขาได้ประสบย้อนกลับมาปรากฏขึ้นในความฝันเป็นฉากๆ ตั้งแต่ช่วงเวลาในวัยเยาว์ที่ถูกทิ้งให้เฝ้ารอคอยครอบครัวในเวียนนาครั้งแล้วครั้งเล่า คนขับแท็กซี่และผู้ชายชาวอาหรับที่ถูกฆ่าต่อหน้า เลือดสีแดงฉานอาบผืนทราย... เด็กหนุ่มขยับตัวอย่างกระสับกระส่าย

“อืออ... ฮือออ...” จู่ๆ ก็รู้สึกราวกับว่ามีของหนักกดทับตามร่างกาย เสียงซอกแซกริมใบหูทำให้คนที่กึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่รู้สึกรำคาญ พอจะขยับใบหน้ากลับมีบางสิ่งบางอย่างตรึงไว้ให้อยู่นิ่ง จนดวงตาสีอ่อนจำต้องเปิดขึ้นดู

ร่างโปร่งสะดุ้งเฮือกพร้อมเบิกตากว้างเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ในชุดดำเฉกเช่นมัจจุราชทับอยู่บนตัวเขา มือกร้านข้างหนึ่งปิดปากอิ่มแล้วกดเอาไว้แน่น ส่วนมืออีกข้างเงื้อขึ้นสูง จนเขามองเห็นปลายแหลมของโลหะยาวงุ้ม ดวงตาคมกริบช่างดูดุดันราวกับตาสิงห์ “อื้อ!!!” ศตคุณปิดตาทันทีที่กริชปลายแหลมนั้นพุ่งแทงลงมาทางตนอย่างรวดเร็ว


ฉึก!!!


หัวใจดวงน้อยแทบจะหยุดเต้น เขาปรือตาขึ้น... ไม่เจ็บ... เขายังไม่ตาย... หากมือหยาบที่ตรึงใบหน้าไว้ค่อยๆ คลายออก แล้วคนบนร่างก็เคลื่อนออกจากบนตัวเขาไปช้าๆ โดยไม่ลืมที่จะดึงกริชในมือติดขึ้นมาด้วย

“ว้ากกกก!!!” ศตคุณร้องลั่น ตกใจแทบสิ้นสติเมื่อเห็นงูตัวลายสีน้ำตาลไหม้ดิ้นพราดอยู่ตรงหน้า ส่วนหัวของมันถูกแทงติดอยู่ตรงปลายแหลมของมีดโค้งด้ามนั้น

ชายหนุ่มขยับตัวไปเปิดกระโจมออก ก่อนจะสะบัดกริชอย่างแรงให้ซากงูตัวนั้นหลุดออกไป

“....” ร่างโปร่งลุกนั่งแล้วมองไปรอบตัวอย่างหวาดกลัว ตัวสั่นเป็นลูกนกตกรัง ทั้งช็อกทั้งตกใจจนทำอะไรไม่ถูก แวบหนึ่งเขาคิดว่ากำลังจะถูกฆ่า นั่นก็ทำให้กลัวมากพอแล้ว ซ้ำยังมาเจองูในระยะใกล้ขนาดนี้ เขานึกไม่ออกเลยว่าถ้าอีกฝ่ายไม่ทันเห็นเสียก่อน ตัวเขาจะเป็นอย่างไร “ฮึก... ฮือ...” แขนขาวยกขึ้นกอดลำตัวที่สั่นสะท้าน

ใบหน้าคมสันที่มีหนวดเคราปกคลุมเบือนหนี ทว่าพอเขาทำท่าจะลุกขึ้น เด็กหนุ่มก็กระโจนเข้าใส่ มือขาวขยุ้มเสื้อคลุมของเขาเอาไว้แน่น แล้วร้องไห้โฮ

“อย่าไป! อย่าทิ้งผมไว้คนเดียว ฮือ...”

ชายหนุ่มหยุดกึก ก่อนจะนั่งลงตรงที่เดิมแล้วถอนหายใจเบาๆ

พออีกฝ่ายนั่งลงเท่านั้น ศตคุณก็ก้มหน้าก้มตาร้องไห้ ราวกับอัดอั้นมาเป็นเวลานาน เขาปล่อยโฮออกมาจนรู้สึกเหนื่อย ได้สติกลับคืนมาทีละน้อย จึงปล่อยมือออกจากเสื้อคลุมสีดำ ใบหน้าหวานเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อยาวไปถึงใบหู

มือหยาบวางลงบนศีรษะเล็กแล้วลูบเบาๆ เพื่อปลอบใจ จากนั้นก็ดึงกลับ

ศตคุณก้มหน้างุด รู้สึกเบาใจขึ้นมาอย่างประหลาด ขณะเดียวกันก็ลอบมองคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าที่หันหน้าออกไปทางด้านนอกกระโจม เขาไม่รู้หรอกว่าผู้ชายคนนี้กำลังคิดอะไร แต่ก็เป็นไปได้ว่า ใบหน้าที่หันหนีไปอีกทาง อาจเป็นเพราะกลัวว่าเขาจะอายที่ร้องไห้เหมือนเด็กๆ หรืออาจจะรู้สึกรำคาญเขาก็ได้ แต่อย่างไรก็ตามอีกฝ่ายก็นั่งอยู่เป็นเพื่อนให้กับเขา คล้ายกำลังรอให้เขารู้สึกสบายใจ “...ขอบคุณนะครับ”

ยามบ่ายแก่ๆ ดวงสุริยันคล้อยลงต่ำ อุณหภูมิในทะเลทรายก็ลดลงตามไปด้วย ทั้งสองนั่งอยู่ในกระโจมต่ออีกสักพักใหญ่ เมื่อชายหนุ่มเห็นว่าท่าทางของศตคุณกลับเป็นปกติแล้ว เขาจึงเปิดกระโจมออกแล้วก้าวพรวดออกไป

“คุณจะไปไหนเหรอครับ!!” ศตคุณกระโจนตามออกไปด้วยอย่างรวดเร็ว

ชายหนุ่มม้วนเก็บผ้าคลุม ถอดขาตั้งกระโจมและเก็บสัมภาระกลับไปวางบนหลังอูฐเพื่อเตรียมออกเดินทางต่อ ส่วนร่างโปร่งก็เดินชิดติดหลังเขาไปราวกับลูกเป็ดที่เพิ่งออกจากไข่ ใบหน้าหวานหันมองไปรอบตัวอย่างกล้าๆ กลัวๆ

แกว๊กกก... ระหว่างนั้น เจ้าเหยี่ยวตัวเขื่องก็บินกลับมาหานายของมันพร้อมกับเศษไม้ในกรงเล็บ มันบินวนรอให้ชายหนุ่มหยิบถุงมือหนังที่เหน็บไว้กับเข็มขัดขึ้นมาใส่แล้วยกขึ้นสูง แล้วจึงบินถลาลงมาหาเจ้านายของมันทันที

มือหยาบรับเศษไม้จากกรงเล็บของเหยี่ยวสีน้ำตาลมาดู เขาเอ่ยปากคุยกับมันเป็นภาษาอาหรับ แล้วใช้ปลายนิ้วหยอกล้อกับจะงอยปากของมัน จากนั้นก็ลูบไปบนเส้นขนสีน้ำตาลตามลำตัว เจ้าเหยี่ยวเอียงหัวไปมา พลางส่งเสียงร้องแกว๊กๆ เบาๆ ดูท่ามันจะมีความสุขอยู่ไม่น้อย สายตาของชายหนุ่มที่มองเจ้านกตัวโตซึ่งเกาะอยู่บนถุงมือของเขาช่างดูอ่อนโยน ทำให้ศตคุณเผลอจ้องมองไปอย่างลืมตัว

“§%€@§$/&(#??”

“อ๊ะ ขอโทษที่เสียมารยาทครับ ผม... ผมแค่เห็นว่าเจ้านกนี่มันเชื่องกับคุณดีจัง ดูแล้วน่ารักดี” ศตคุณโบกไม้โบกมือ ชี้ไปที่นกแล้วชี้กลับมาที่แขนของตนอย่างต้องการที่จะอธิบายให้คนตรงหน้าเข้าใจ

ชายหนุ่มขมวดคิ้ว เขาหันไปคุยกับเหยี่ยวสีน้ำตาลอีกสองสามประโยค ก่อนจะโยนมือส่งให้มันบินขึ้นไปในอากาศ แล้วจึงเดินเข้ามาหาร่างโปร่งพร้อมกับสวมถุงมือหนังหนาเตอะอีกข้างให้กับเจ้าของมือขาวที่ยืนทำหน้างงๆ แต่แล้วก็เข้าใจเหตุผลว่าทำไม เมื่อเจ้านกบินถลาไปเกาะบนถุงมือที่ตนใส่

“ว้ากกก!!” ตัวของเจ้าเหยี่ยวนั่นหนักไม่ใช่เล่น พอมันทิ้งน้ำหนักลงไปบนมือที่เกาะ เด็กหนุ่มก็ยืนเอียงกระเท่เร่ตามน้ำหนักของมันไปด้วย “อะ... เอามัน... มาให้ผม... ทำไมครับ”

แกว๊กกก... เจ้าเหยี่ยวรู้สึกไม่มั่นคงเพราะศตคุณเดินเซไปเซมา มันกางปีกออกแล้วกระพือพั่บๆ พร้อมทั้งร้องเสียงแหลมบาดแก้วหูดังลั่น

“ว้าก!! จะร้องทำไมเล่า ตกใจนะรู้มั้ย!!” 

แกว๊กๆๆๆๆ

“เฮ้ย! จะตีปีกไปถึงไหนกัน จะเอาฉันบินไปด้วยรึไง”

คนที่ยืนมองหนึ่งคนกับอีกหนึ่งนกทะเลาะกันอยู่จำต้องส่ายหน้าไปมา เขายกมือขึ้นคลึงขมับเบาๆ ก่อนร้องเรียก “ฟาร์ฮา!” (Farha แปลว่า ความสุข)

เจ้าเหยี่ยวหยุดร้องทันควัน จากนั้นก็บินถลาเข้าไปเกาะบนถุงมือของเจ้านาย

“ฟาร์ฮา? ชื่อของนกนี่เหรอครับ”

ชายหนุ่มไม่ตอบ แต่ดันหลังให้ศตคุณเดินไปขึ้นอูฐ พลางยกแขนขึ้นเป็นสัญญาณให้เจ้าเหยี่ยวสีน้ำตาลบินออกไปก่อน

ทั้งสองคนออกเดินทางกันอีกครั้ง ท้องนภาในยามเย็นเปลี่ยนเป็นสีส้มดูเข้ากันได้ดีกับผืนทราย สายลมที่พัดผ่านพาเอาเศษฝุ่นทรายมากระทบผิวหน้าอ่อนบาง มือขาวจึงต้องคอยจับผ้าคลุมศีรษะให้ปิดบริเวณจมูกและปากเอาไว้ด้วย

ขาเรียวของเจ้าอูฐก้าวย่ำลงไปบนพื้นทราย แสงจากอาทิตย์อัสดงที่ทอดผ่านทำให้เกิดเป็นภาพเงาบนผืนทรายละเอียด ซึ่ง ณ บริเวณนั้นมีกอหญ้าแห้งๆ อยู่ประปราย การเดินทางยังคงดำเนินต่อไปอย่างเนิบช้า กระทั่งท้องฟ้าถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมนอนธการ จันทร์เสี้ยวทอแสงสีนวลลอยเด่น รายล้อมไปด้วยแสงดาวระยิบระยับ สำหรับศตคุณนั้น เขารู้สึกว่าเมื่อมองดูดวงจันทร์และดวงดาวที่อยู่เหนือทะเลทรายเวิ้งว้างแห่งนี้แล้ว ทำให้รู้สึกว่าดวงใหญ่และสวยกว่าเมื่อมองจากในเมืองเสียอีก

ชายหนุ่มหยุดการเดินทางไว้ชั่วครู่หลังเวลาหลายชั่วโมงผ่านพ้นไป เพื่อให้อูฐได้พักผ่อน เขาปลดผ้าคลุมออกพอหลวม หยิบพรมปูลงกับพื้นทราย พลางเรียกให้เด็กหนุ่มนั่งลง หลังจากนั้นตัวเขาจึงเดินไปหยิบถุงน้ำกับถุงผ้าเล็กๆ ที่มีขนมปังและอินทผลัมตากแห้งมาส่งให้ ก่อนจะนั่งลงข้างๆ กัน

ศตคุณรับมาอย่างว่าง่ายเพราะเขากำลังรู้สึกหิวอยู่พอดี เด็กหนุ่มรีบปลดผ้าคลุมออกแล้วหยิบขนมปังและผลไม้แห้งใส่ปาก ผลไม้แห้งแบบเดียวกับที่ร่างสูงหยิบใส่ปากเขาเมื่อตอนสาย “ขอบคุณครับ หวานชุ่มคอดีจัง... คุณก็ทานด้วยกันสิครับ” มือขาวหยิบผลอินผลัมแห้งไปจ่อปากอีกฝ่าย แต่พอเห็นชายหนุ่มขมวดคิ้ว ดวงตาคมกริบฉายแววแข็งกร้าวจึงนึกขึ้นได้ เขารีบชักมือกลับทันที “อ๊ะ ขอโทษครับ ผมเคยชินไปหน่อย” ...เพราะเมื่อก่อนตอนอยู่ที่เวียนนา ตัวเขากับเพื่อนรักก็มักจะป้อนอาหารหรือขนมให้กันอยู่บ่อยๆ แต่เขาไม่รู้จักวัฒนธรรมของคนที่นี่ การกระทำเช่นเมื่อครู่อาจเป็นการกระทำที่หยาบคายก็เป็นได้

ชายหนุ่มลุกพรวดจากที่นั่ง จากนั้นก็เดินตรงไปยังที่ที่พวกอูฐนั่งอยู่ เขาหยิบถุงเก็บมูลอูฐออกมาเทกองไว้เพื่อก่อกองไฟสำหรับป้องกันอันตรายจากสัตว์ในทะเลทรายที่ออกหากินในยามค่ำคืน

ศตคุณลดถุงอาหารในมือลง เขาไม่กล้ารับประทานต่อหากอีกฝ่ายไม่ร่วมทานด้วยกัน เมื่อกี้เขาคงทำอะไรไม่ดีออกไป ร่างสูงถึงได้ดูเหมือนไม่สบอารมณ์แบบนั้น ต่อไปเขาต้องระวังการวางตัวให้ดีกว่านี้

ขณะที่เด็กหนุ่มนั่งหน้าสลดอย่างเป็นกังวล พอร่างสูงจัดการจุดไฟเสร็จแล้วก็เดินกลับมานั่งลงเคียงข้างกันเช่นเดิม ทว่าเบือนหน้าหนีไปอีกทาง

ร่างโปร่งไม่รู้ว่าควรจะทำเช่นไรต่อไป เขานั่งนิ่งอยู่พักใหญ่ จึงเอื้อมหยิบถุงผ้าไปวางตรงหน้าชายหนุ่ม “ทานด้วยกันเถอะนะครับ เมื่อกี้ผมขอโทษ สมัยก่อนที่อยู่กับเพื่อน ถ้าใครยุ่งกับการทำงานอยู่ คนที่ว่างก็จะช่วยป้อนให้ ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คุณรู้สึกไม่ดี...”

เมื่ออีกฝ่ายยังคงนั่งนิ่ง ศตคุณก็ได้แต่จ้องมองถุงผ้าทั้งที่หิวจนไส้กิ่ว

หากดูเหมือนร่างสูงจะสังเกตเห็น เขาเอื้อมไปหยิบผลอินทผลัมแห้งออกมาสี่ห้าผล แล้วส่งถุงกลับคืนให้กับเด็กหนุ่ม

“...ขอบคุณครับ” ร่างโปร่งยิ้มบาง รับถุงกลับมาแล้วหยิบผลไม้แห้งใส่ปากทันที

หลังจากจัดการกับผลอินทผลัมไปเป็นสิบชิ้น ขนมปังอีกหลายแผ่น ตามด้วยน้ำหลายอึกใหญ่ ศตคุณก็รู้สึกอิ่มท้องขึ้นมาบ้าง เขาเริ่มชวนร่างสูงพูดคุยให้บรรยากาศดีขึ้น มือขาวหยิบผลไม้แห้งชูขึ้นถาม “อร่อยจังนะครับ นี่ใช่ลูก... ที่เขาเรียกว่าอินทผลัม... รึเปล่าครับ”

“ตัมรุน” (อินทผลัม)

เสียงทุ้มต่ำฟังดูไพเราะ หากชายหนุ่มพูดออกจะเร็วไปสักหน่อย ทำให้ฟังแล้วจับเป็นคำยาก “ตะลุม?”

อีกฝ่ายส่ายหน้า “ตัมรุน”

“ตัม-รุน?” ศตคุณทำปากตาม เขาอ้าปากกว้างๆ แล้วพูดช้าๆ

ร่างสูงพยักหน้า ดวงตาสีเข้มอ่อนแสงลง รอยยิ้มตรงมุมปากปรากฏขึ้นเล็กน้อย แต่เพียงแค่นั้นก็ทำให้คนที่นั่งด้วยกันยิ้มกว้าง

“ตัมรุน? เหรอครับ ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยครับ... ชื่อแปลกดี” รอยยิ้มแรกจากชายหนุ่มทำให้ร่างโปร่งใจชื้นขึ้นไม่น้อย หากเพราะยังรู้สึกไม่คุ้นเคยกันสักเท่าไหร่ เขาจึงไม่รู้จะสานต่อบทสนทนาไปอย่างไรดี ศตคุณหลุบตาลงต่ำมองไปบนพื้นทรายละเอียด ใช้เมล็ดของอินทผลัมเขี่ยทรายไปมา แล้วเงี่ยหูฟังเสียงปะทุจากกองไฟ ปล่อยเวลาให้ผ่านไปอย่างเอื่อยเฉื่อย


ฮี้ๆๆ ฮ้าๆๆ ฮ่าๆๆ


“ฮื้ยยยย!!” เสียงหัวเราะแหลมสูงแว่วมาในสายลมชวนให้สะดุ้งและขนลุกซู่ เด็กหนุ่มหันหน้ามองซ้ายขวา แล้วเขยิบเข้าไปชิดร่างสูง “เสียงอะไรน่ะครับ น่ากลัวชะมัด”

“ฏ็อบอุ” (ไฮยีน่า) ร่างสูงตอบพลางลุกขึ้นยืน ใช้มือปัดเศษทรายตามตัว แล้วจัดผ้าคลุมสีดำให้เข้าที่ ทว่ายังไม่ทันต้องบอกให้ศตคุณลุกขึ้น เด็กหนุ่มก็ลุกพรวดมาเกาะแขนเขาไว้แน่นเรียบร้อยแล้ว

“เสียงเหมือนที่เคยได้ยินในทีวี ใช่ไฮยีน่ารึเปล่าครับ มันจะทำร้ายพวกเรามั้ย” แววตาสีอ่อนไหวระริก เสียงหัวเราะของไฮยีน่าฟังดูน่ากลัวมากกว่าชวนให้หัวเราะไปด้วย ใบหน้าหวานเหลียวมองรอบข้างเลิ่กลั่กอย่างหวั่นใจ เพราะที่เขาเคยดูในสารคดี สัตว์พวกนี้เป็นสัตว์กินเนื้อไม่ใช่หรือ

พอชายหนุ่มชี้ไปยังอูฐเป็นเชิงบอกให้เตรียมตัวออกเดินทางต่อ ศตคุณก็วิ่งตื๋อไปยืนรออยู่ข้างอูฐอย่างรวดเร็ว


อูฐตัวเขื่องย่ำเท้าต่อไปในความมืด ห่างออกจากจุดที่หยุดพักไปเรื่อยๆ จนไม่ได้ยินเสียงแปลกๆ ของพวกไฮยีน่าแล้ว ทว่าเด็กหนุ่มก็ยังคงพะว้าพะวัง

“มันจะตามเรามามั้ยครับ” ศีรษะเล็กหันกลับไปถามคนที่นั่งอยู่ข้างหลัง หากไม่ได้รับคำตอบ อีกฝ่ายชี้นิ้วขึ้นคล้ายจะบอกให้เขาสนใจมองแต่ทางเดินข้างหน้า

“ก็มันน่ากลัวนี่ครับ แล้วมืดตึ๊ดตื๋อแบบนี้มองทางไปก็ไม่เห็นอะไรอยู่ดี” ศตคุณบ่นพึมพำ พลางถอนหายใจ เขาทอดสายตามองไกลออกไป ปล่อยร่างกายให้โอนเอนไปตามจังหวะการเดินของอูฐ สักพักก็พอสงบจิตใจลงได้บ้างและเริ่มรู้สึกเมื่อย เขาจึงเอนหลังพิงคนข้างหลังราวกับเป็นพนักพิงเสียอย่างนั้น เด็กหนุ่มไม่อาจรู้เวลาได้ ถ้าไม่มีกลางวันกลางคืนในทะเลทราย เขาก็คงนึกว่ากาลเวลาหยุดนิ่งไปแล้ว

บรรยากาศรอบๆ คนทั้งสองเงียบสนิท ร่างโปร่งเงี่ยหูฟังเสียงฝีเท้าอูฐสัมผัสพื้นทรายเป็นจังหวะเนิบช้า ใบหน้าสวยหวานเงยขึ้นมองจันทร์เสี้ยวที่ลอยเด่นกลางนภาแห่งยามราตรี แวบหนึ่งเขานึกถึงภาพในคลิปวิดีโอที่ชีคชารีฟเคยส่งมาให้ ซึ่งก่อนหน้านั้นเด็กหนุ่มไม่ทันนึกถึง เพราะความวุ่นวายและเรื่องน่ากลัวที่เกิดขึ้นติดๆ กัน ทำให้เขามองข้ามความสวยงามอย่างเร้นลับของทะเลทรายไปเสียสนิท ริมฝีปากสีแดงอิ่มเอิบคลี่ยิ้มบาง แล้วฮัมเพลงเสียงเบา

ศตคุณเงยหน้าขึ้นถาม “เพลงเหมือน lullaby (เพลงกล่อมเด็ก) เลย ฮะๆ ผมทำให้คุณง่วงนอนรึเปล่า... แต่ว่าเห็นผมแบบนี้ ผมเป็นนักดนตรีนะครับ ผมมาจากออสเตรีย ไกลจากที่นี่เยอะอยู่เหมือนกัน”

“.......”

เมื่อเห็นว่าคนข้างหลังไม่ว่าอะไร ศตคุณจึงพูดต่อไปเรื่อย “พระจันทร์แห่งทะเลทราย... ถึงจะมีแค่เสี้ยวเดียว แต่ก็สวยจังนะครับ ตอนเด็กๆ ผมอยากเห็นพระจันทร์เต็มดวงในทะเลทรายมาก แต่ไม่มีโอกาส...” จากนั้นก็เริ่มฮัมเพลงใหม่อีกครั้ง

“เพลง Moonlight Sonata เหมาะกับบรรยากาศแบบนี้ดีนะครับ...”

“§$%&#+*#!“§$°%&” ชายหนุ่มที่นั่งนิ่งอยู่นานกระซิบตอบ พลางชี้ไปข้างหน้า ซึ่งเป็นเงาดำๆ ในแสงสลัว

“นั่นอะไรน่ะครับ ภูเขาเหรอ?” ศตคุณหรี่ตามอง เพ่งพิจารณาอยู่นานก็ยังไม่มั่นใจว่าเงาที่เขาเห็นอยู่ไกลลิบนั่นเป็นเงาของอะไร

แกว๊ก... เสียงเจ้าเหยี่ยวร้องดังก้อง คล้ายกับส่งสัญญาณสื่อสารกับนายของมัน

เด็กหนุ่มแหงนหน้าขึ้นมองไปบนฟ้าตามต้นเสียง แล้วจึงกลับมาให้ความสนใจกับเงามืดตรงปลายฟ้าในทิศทางที่อูฐถูกสั่งให้เดินไป ร่างสูงหยิบไม้มาตีเบาๆ ไปบนไหล่และคอของอูฐเพื่อให้มันเร่งฝีเท้าเร็วขึ้นอีก หลังจากเดินทางกันต่อไปอีกครู่ใหญ่ แสงสีส้มที่ปลายฟ้าเริ่มปรากฏขึ้นทีละน้อย ทำให้เงามืดที่เด็กหนุ่มเพ่งพิศอยู่นานมองเห็นได้ชัดเจนขึ้น ภาพที่ปรากฏตรงหน้าคือกลุ่มสีเขียวชอุ่มกลางทะเลทราย ซึ่งเป็นสีเขียวของต้นปาล์มใหญ่เล็กที่ขึ้นรวมกันเป็นกระจุก ถึงไม่ได้มีจำนวนมากมาย แต่สำหรับในทะเลทรายแล้ว ก็ถือว่าเป็นสิ่งที่หาได้ยากมากเลยทีเดียว

“โอเอซิสเหรอครับ ว้าว... ของจริงซะด้วยสิ” นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนเบิกกว้าง ตื่นเต้นจนนั่งไม่อยู่สุข ใจนึกอยากสัมผัสกับโอเอซิสที่เคยเห็นแต่ในรูปและคลิปวิดีโอด้วยตนเองให้เร็วที่สุด “แต่ว่าเล็กจังเลย จะมีน้ำมั้ยครับที่นั่น” ร่างโปร่งชะโงกหน้ามองดู ซ้ายทีขวาอีกที จนคนที่นั่งอยู่ด้านหลังต้องโอบเอวเขาเอาไว้แน่น เพราะกลัวว่าจะร่วงลงไปให้อูฐเหยียบเล่นเสียก่อน

ดวงอาทิตย์โผล่พ้นขอบทะเลทรายขึ้นมาทีละน้อย ความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วผืนทรายอีกครั้ง หากเป็นโชคดีของทั้งสองคนที่พวกเขามาถึงสถานที่ที่จะใช้หลบแดดและพักผ่อนหลังจากการเดินทางยาวนานตลอดคืนแล้ว

“ให้ผมลงนะครับ” ศตคุณดิ้นดุ๊กดิ๊กเมื่อเห็นแอ่งน้ำสีเขียวใสขนาดเล็กเบื้องหน้า พอชายหนุ่มออกคำสั่งให้เจ้าอูฐหยุดและนั่งลง คนที่เอาแต่กลัวและร้องไห้ขี้แยที่ตลอดเวลาก็กระโดดแผล็วลงไปบนพื้นทราย วิ่งตรงไปยังแอ่งน้ำแห่งนั้นทันที

เด็กหนุ่มนั่งลงข้างๆ แอ่งน้ำ พลางเอื้อมมือไปแตะผิวน้ำเบาๆ “โอ้! เย็นเจี๊ยบเลย ไม่น่าเชื่อ!” เขารีบถอดผ้าคลุมผืนใหญ่ออกวางกองไว้ ก่อนจะวักน้ำขึ้นมาล้างหน้าล้างตาหลายๆ ครั้ง ตามด้วยถอดรองเท้าออกแล้วจุ่มเท้าลงในน้ำอย่างรวดเร็ว

ร่างสูงปล่อยอูฐให้นั่งอยู่แถวใต้ต้นปาล์มใหญ่บริเวณที่ร่มริมแอ่งน้ำ จากนั้นก็หยิบเอาผ้าออกมาตั้งกระโจมสำหรับพักผ่อน  เขาหยิบชุดโต๊ปผ้าฝ้ายสีขาวกับกางเกงออกมาจากกระเป๋าหนัง แล้วเดินเอาไปส่งให้คนที่นั่งยิ้มกว้างอยู่ที่ริมน้ำ

ศตคุณหันหน้าไปสบสายตากับชายหนุ่ม “ให้ผมเปลี่ยนเหรอครับ” เขาก้มลงมองเสื้อผ้าของตนเองที่เลอะเทอะเปรอะเปื้อนทั้งคราบโคลนและเลือดมาตั้งแต่เมื่อวาน แล้วยิ้มแหยๆ “ขอบคุณครับ”

พออีกฝ่ายหันหลังไป มือขาวก็คว้าชายเสื้อคลุมของร่างสูงไว้ มืออีกข้างชี้ลงไปในแอ่งน้ำ “เอ้อ คุณครับ ผมลงไปเล่นน้ำได้มั้ย”
ชายหนุ่มพยักหน้าหงึกหงัก แล้วโบกมือไล่ พลางชี้บอกเป็นเชิงว่าเขาจะไปรออยู่ที่กระโจม

 “แต่...” ...กลัว... เพราะมีเรื่องที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นติดๆ กันมากมาย ไอ้แอ่งน้ำนี่ก็ดูตื้นๆ อยู่หรอก แต่ทรายสีขาวก้นบ่อนั่น ถ้าหากมันหลอกตา พอเขาเหยียบแล้วจมยวบลงไปขึ้นมาไม่ได้เลยล่ะ จะทำยังไง

“เฮ้อ...” ร่างสูงถอนหายใจ เขาดึงผ้าที่คลุมหน้าตนออกพอหลวม ก่อนจะยืนกอดอกนิ่งอยู่ตรงที่แห้งบนตลิ่งข้างๆ เด็กหนุ่ม

“ขอบคุณครับ เอ่อ... แล้วคุณไม่อาบด้วยกันเหรอครับ”

ชายหนุ่มขมวดคิ้วพร้อมส่ายหน้า “$§%#/%&($”

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายทำหน้าดุใส่ ร่างโปร่งจึงไม่กล้าต่อรองอะไรอีก เขาค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้นต่อหน้าชายหนุ่ม จนเหลือแค่กางเกงชั้นในแบบบ็อกเซอร์ตัวเดียวเท่านั้น ศตคุณไม่ได้รู้สึกเขินอายกับสายตาคมกริบที่จ้องมองเขาอย่างไม่วางตา ก็สำหรับคนที่เติบโตขึ้นมาในต่างประเทศอย่างเขา เวลาอยู่ในหอพักหรือไปว่ายน้ำก็ถอดเสื้อผ้าเดินกันจนชิน ผู้ชายด้วยกัน มีเหมือนๆ กันไม่ใช่หรือ แล้วเขาจะอายไปทำไม

“อ๊ะ มีอะไรเหรอครับ” ร่างโปร่งชะงักเมื่ออีกฝ่ายรั้งข้อมือตนไว้ แล้วมองตามมือหยาบที่เอื้อมมาสัมผัสร่องรอยสีแดงจางๆ จากการถูกมัดด้วยเชือกตรงข้อมือ ซึ่งปรากฏให้เห็นชัดเจนขึ้นเมื่ออยู่ในที่ที่มีแสงสว่างเพียงพอ ก่อนจะเคลื่อนไปสัมผัสรอยช้ำบนหัวไหล่เล็ก

“§$%“$%&%/&T%???”

“ไม่เจ็บแล้วล่ะครับ” ถึงแม้ไม่เข้าใจคำพูดของอีกฝ่าย แต่ศตคุณก็พอจะเดาได้ หลังจากเขาส่ายหน้าช้าๆ พร้อมกับยิ้มบาง ชายหนุ่มจึงดึงมือกลับไป

ขาเรียวก้าวลงไปในแอ่งน้ำอย่างระมัดระวัง ผิวสีน้ำนมแทบจะกลืนไปกับพื้นทรายสีขาวเบื้องล่าง ความฉ่ำเย็นของน้ำทำให้ติ่งไตสีชมพูบนแผ่นอกแข็งชูชัน สวยงามราวกับบัวหลวงที่เบ่งบานประดับผืนน้ำ มือขาววักน้ำลูบตามเนื้อตัว ขัดถูคราบเลือด เหงื่อไคลและสิ่งสกปรกออก แล้วดำผุดหลายๆ ครั้งจนพอใจ จึงว่ายกลับมายังตลิ่งตรงที่ชายหนุ่มยืนอยู่ ริมฝีปากสีกุหลาบคลี่ยิ้มรื่น แสงสีเหลืองทองของดวงสุริยันอาบผิวเนียนให้ยิ่งส่องประกาย สะกดให้คนที่จ้องมองเขาอย่างไม่ไหวติงแทบลืมหายใจ

“น้ำเย็นสดชื่นมากเลยครับ คุณน่าจะลงมาเล่นบ้าง” ร่างโปร่งเงยหน้าขึ้นสบสายตา ทว่าคนที่จ้องมองเขาอยู่กลับเบือนหน้าหนีทันควัน

“เดี๋ยวผมซักเสื้อผ้าที่เปื้อนพวกนี้ก่อน แล้วจะรีบขึ้นครับ ขอบคุณมาก” มือขาวเอื้อมไปหยิบเสื้อกับกางเกงที่ถอดวางไว้ลงมาซัก ขณะที่อีกฝ่ายหันหลังเดินกลับไปยังกระโจมที่ตั้งไว้


(มีต่อนะคะ)
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 3: แรกพบ][P.4][291214]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 05-01-2015 15:27:05


ร่างโปร่งสวมชุดโต๊ปสีขาวแบบชาวอาหรับ ตัวใหญ่โคร่งดูรุ่มร่าม คลุมผ้าคลุมสีดำมิดชิดเสร็จแล้วจึงเดินไปยังกระโจม เขาเอาเสื้อผ้าของตนตากไว้แถวๆ นั้น ก่อนจะคลานเข้าไปในกระโจมซึ่งอีกฝ่ายนั่งรอเขาอยู่ที่นั่นแล้ว

เบื้องหน้าของชายหนุ่มมีถุงผ้าใส่ขนมปังและผลไม้แห้งๆ วางอยู่ เขากวักมือเรียกให้เด็กหนุ่มไปรับประทานด้วยกัน

อาหารในทะเลทรายจัดเป็นของหายาก พวกเขามีเพียงเท่านี้ก็ดีถมเถไปแล้ว ศตคุณเองก็ไม่ใช่คนเรื่องมาก เขาหยิบขนมปังและผลอินทผลัมแห้งใส่ปากไปเรื่อยจนอิ่ม “ขอบคุณนะครับ คุณช่วยผมไว้ตั้งหลายหน” นัยน์ตากลมใสลอบมองคนตรงหน้าที่ในตอนแรกเขาคิดว่าน่ากลัว ใบหน้าสีคร้ามแดดมีหนวดเครา ดวงตาคมกริบฉายแววดุดัน ทว่าก็เป็นคนที่ช่วยเหลือเขาเอาไว้ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง คงไม่ใช่คนไม่ดีหรอก

เด็กหนุ่มรู้สึกคุ้นเคยกับร่างสูงมากขึ้น หากสองวันผ่านไปแล้วเขายังไม่รู้แม้กระทั่งชื่อของอีกฝ่าย ใบหน้าหวานเปลี่ยนเป็นสีระเรื่อเล็กน้อย พร้อมกับยกมือเกาศีรษะอย่างเขินๆ “เอ้อ... ผมชื่อศตคุณนะครับ สะ-ตะ-คุน สะ-ตะ-คุน สะ-ตะ-คุน สะ-ตะ-คุน”

“....”

“สะ-ตะ-คุน ชื่อผมไงครับ” ใบหน้าน่ารักเงยขึ้น แล้วชี้ไปที่ตนเอง “สะ-ตะ-คุน”

“.....”

“เรียก คุณ เฉยๆ ก็ได้ครับ คุณ คุณ คุณ คุณ”

“คุณ” อีกฝ่ายเอ่ยอย่างรำคาญ ก่อนที่เด็กหนุ่มตรงหน้าจะย้ำกับเขาเป็นครั้งที่ร้อย

“แล้วคุณล่ะ คุณ คุณ คุณ คุณ” นิ้วเรียวชี้ไปทางร่างสูงบ้าง

“...ทาริค” 

“ทาริค... ผมเรียกคุณว่าทาริคเฉยๆ ได้มั้ยครับ ทาริค?”

ร่างสูงพยักหน้า จากนั้นก็รวบเก็บถุงอาหารไปกองรวมที่มุมกระโจม แล้วเอนกายลงนอน

“ทาริค ขอบคุณนะครับ” เด็กหนุ่มเอนหลังลงนอนข้างๆ กัน พลางเอนศีรษะแนบแผ่นหลังกว้าง ในยามนี้เขาไร้ที่พึ่ง มีเพียงผู้ชายที่ไม่รู้จักกัน แต่มีบุญคุณต่อเขาคนนี้คนเดียวเท่านั้น “ผมเล่นเปียโนเก่งนะ ทาริค... ที่ออสเตรียน่ะ ผมเป็นนักเปียโน ถ้ามีโอกาส ผมอยากจะเล่นเปียโนตอบแทนความใจดีของคุณ” เขาเอ่ยปากพูดไปเรื่อยเปื่อย ทั้งๆ ที่คิดว่าอีกฝ่ายฟังไปก็คงไม่เข้าใจ ดีไม่ดีจะรำคาญเขาเอาซะก็ไม่รู้

“...ถ้าผมพูดมากไป แล้วคุณรำคาญละก็ บอกให้ผมหยุดได้นะ... เรียกชื่อผมก็ได้”

“.....”

เมื่อเห็นว่าเจ้าของแผ่นหลังอบอุ่นที่เขาอิงแอบนิ่งเงียบ เด็กหนุ่มจึงพูดพึมพำต่อไปอีก “ผมมาที่นี่เพราะอยากพบคนคนนึง...” เขาหยุดไปสักพัก แต่ความอัดอั้นตันใจทำให้ต้องเปิดปากพูดต่อ “ผมก็แค่... อยากจะเผชิญหน้ากับเขาจังๆ อยากเห็นหน้าของคนที่ใช้เงินล้อเล่นกับชีวิตของคนอื่น ผมอยากเห็นสีหน้าของเขาตอนที่รู้ว่าผมคืนเงินทั้งหมดที่ยืมมาเป็นค่าเรียนให้ อยากจะบอกเขาว่าเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก และผมไม่ได้เป็นหนี้บุญคุณใคร”

ดวงตากลมใสเหม่อมองหลังคากระโจมไปอย่างเลื่อนลอย “ตอนแรกที่มาถึงที่ทะเลทรายนี่ ผมรู้สึกว่าตัวเองคิดผิด จะดั้นด้นมาถึงที่นี่ทำไมกันนะ แต่ว่าทาริค... พอได้พบกับคุณแล้ว ผมคิดว่าทะเลทรายนี่มันก็ไม่ได้เลวร้ายไปซะทีเดียว ทั้งๆ ที่คุณจะพาผมไปไหนผมก็ยังไม่รู้ แต่ก็น่าแปลกที่ผมไม่ได้รู้สึกกระวนกระวายอยากกลับเวียนนา... คงเพราะที่ไหนๆ ก็ไม่มีบ้าน ไม่มีครอบครัวสำหรับผม... ผมเป็นเด็กที่ถูกทิ้ง... พ่อแม่ คุณลุง... ญาติๆ ก็ไม่มี... กระทั่งพ่อบุญธรรมก็ยังทอดทิ้งผม...”

“ทาริค... แต่คุณไม่ได้ทิ้งผมไว้คนเดียวกลางทะเลทราย คุณคงไม่เหมือนคนอื่นๆ หรอกใช่มั้ย คุณคงไม่เอาผมไปขายให้กับใครใช่มั้ยครับ” ศตคุณพูดเสียงสั่นพร่า เขาเองก็ไม่แน่ใจหรอกว่าชายหนุ่มมีจุดประสงค์อะไรแอบแฝงไว้หรือไม่ แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากลองเสี่ยง พึ่งพาและเชื่อใจอีกฝ่าย

ดวงตาสีอ่อนร้อนผ่าวเมื่อนึกถึงชะตากรรมของตน “ผมน่ะ... คงจะหลงใหลทะเลทรายตั้งแต่ที่เคยเห็นเมื่อตอนเด็กๆ แล้วละมั้ง... ทาริครู้มั้ย... ผมเคยแต่งเพลงเกี่ยวกับทะเลทรายด้วยนะ เป็นเพลงที่ผมว่าเพราะมากเลย” ศตคุณฮัมเพลงที่เขาแต่งในลำคอเบาๆ

เสียงฮัมเพลงเบาบางลงทีละน้อย แล้วเงียบไปในที่สุด ร่างสูงจึงค่อยๆ พลิกตัวกลับมาเผชิญหน้ากับคนที่หลับสนิทไปเรียบร้อยแล้ว ปลายนิ้วหยาบเคลื่อนไปเกลี่ยคราบน้ำตาบนแก้มที่มีสีเลือดฝาดอยู่เสมอ ก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาแรงๆ อย่างอ่อนใจ


แกว๊กกก... แกว๊กกก...


“อืม...” เสียงร้องดังบาดหูทำให้คนที่หลับอยู่สะดุ้งตื่น หากเขาไม่ได้หลับลึกแบบนี้มาหลายวันแล้ว จึงยังไม่ค่อยอยากลุกขึ้นเท่าไรนัก เด็กหนุ่มพลิกตัวไปมา ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง “ทาริค... หายไปไหน?”

พอรู้สึกตัวว่าอีกฝ่ายหายตัวไป ร่างโปร่งก็ผลุนผลันออกมาจากกระโจมทันที เขาหลับไปเสียนาน พระอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบฟ้าไปแล้ว “ทาริค!!” เด็กหนุ่มตะโกนลั่น ขาเรียวก้าวยาวๆ ไปเรื่อย สายตาสอดส่ายมองหาร่างสูงในชุดดำ

“ทาริค!!” เด็กหนุ่มตะโกนไปกี่ครั้งก็ไม่ได้ยินเสียงตอบ พอเขาหันไปมองดูพวกอูฐที่ควรจะมีห้าตัวอยู่แถวนั้น ก็เหลือเพียงแค่สี่ตัวเท่านั้น

ศตคุณใจหายวาบ ร่างกายสั่นเทิ้มไปด้วยความกลัว... ทาริค... เอาเขามาทิ้งไว้ที่นี่หรือนี่

ใบหน้าหวานเงยขึ้นมองท้องฟ้าที่มืดลงเรื่อยๆ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเริ่มมีน้ำใสเอ่อคลอ “ทาริค! คุณอยู่ที่ไหนน่ะ!”

ภาพวันเก่าๆ ในความทรงจำแวบผ่านขึ้นมาซ้อนทับ ภาพของตัวเขาที่ยืนเกาะขอบหน้าต่างรอบิดามารดา และคุณลุงซึ่งจากไปอย่างไม่มีวันหวนคืน ภาพของเขาที่เคยต้องวิ่งตามหาเพื่อให้ได้พบกับคนที่เขาเคยเรียกว่า อับบา ไม่รู้กี่ครั้งกี่หน แต่แล้วทุกคน... ก็ทอดทิ้งเขาไป

มือขาวกุมเหนือแผ่นอกซีกซ้าย เจ็บหน่วงในหัวใจที่ถูกทำร้ายให้บอบช้ำ เขาปล่อยให้หยดน้ำตาไหลรินผ่านพวงแก้มสีชมพูหยดแล้วหยดเล่า

“ทาริค!”

แกว๊กกกก!! เสียงร้องของเจ้าเหยี่ยวตัวโตดังก้อง เรียกสติของเด็กหนุ่มให้กลับคืน เขาเงยหน้าขึ้นมอง มันบินวนๆ อยู่เหนือกลุ่มต้นปาล์มที่อยู่อีกฝั่งของแอ่งน้ำ ราวกับกำลังบอกถึงที่อยู่ของผู้เป็นเจ้านาย

ศตคุณใจชื้นขึ้นมาทันที เขาวิ่งอ้อมแอ่งน้ำไปตรงจุดที่เหยี่ยวสีน้ำตาลบินถลาลงไป

ชายหนุ่มในผ้าคลุมสีดำยืนอยู่ใต้ต้นอินทผลัมขนาดไม่สูงนัก หากมีผลดกเต็มต้น เขาปลิดผลสดๆ เหล่านั้นใส่ถุงผ้าซึ่งแขวนไว้กับอูฐตัวเขื่องที่ยืนอยู่ข้างๆ กัน

“ทาริค!” เด็กหนุ่มพุ่งตรงเข้าไปสวมกอดร่างสูงทันที ใบหน้าน่ารักเปียกชื้นไปด้วยน้ำตา เขาร้องไห้เสียงลั่นเหมือนเด็กตัวเล็กๆ สองแขนกอดยึดอีกฝ่ายไว้แน่นราวกับกลัวว่าชายหนุ่มจะเป็นภาพลวงตาที่เลือนหายไปได้ เขากลัวและอ่อนแอมากเหลือเกิน เพราะในทะเลทรายอันเวิ้งว้างแห่งนี้ มีทาริคเพียงคนเดียวที่เป็นที่พึ่งของเขา

ทาริคปล่อยให้ร่างโปร่งร้องไห้ไปเรื่อยๆ มือใหญ่ลูบศีรษะเล็กเบาๆ เพื่อปลอบโยน

“จู่ๆ คุณก็หายไป ฮึก... ผม... ผม... คิดว่าถูกทิ้งซะแล้ว ฮือ...”

“...อย่าหายไปแบบนี้... อย่าทอดทิ้งผม... ฮือ... ฮึก... คุณรู้รึเปล่า... ใครๆ ก็ทิ้งผม... ผมไม่อยากอยู่คนเดียว... ฮืออออ...” ศตคุณปล่อยโฮอย่างไม่อายใคร ราวกับต้องการจะปลดปล่อยความอัดอั้นตันใจออกมาให้หมด

ทว่าเวลาผ่านไปครู่ใหญ่ เด็กหนุ่มที่ไม่รู้ว่ากลายเป็นคนขี้แยไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ยังคงร้องไห้ไม่หยุด จนอีกฝ่ายเองก็เริ่มเป็นกังวล ทำอะไรไม่ถูก มือหยาบเอื้อมไปหยิบผลอินทผลัมที่เพิ่งเด็ดมาจ่อริมฝีปากสีแดงสด “...คุณ”

พอร่างโปร่งอ้าปากเพื่อร่ำไห้โวยวายต่อ ทาริคก็ดันผลปาล์มเข้าไปในปาก

“...อุ๊บ...”

ได้ผล... ศตคุณหยุดร้องไห้แล้วหันมาสนใจกับผลอินทผลัมสดรสหวานชุ่มคอที่อยู่ในปากแทน

“#+!“§$%#&/§$+§&” มือใหญ่ตบไหล่เล็กเบาๆ แล้วชี้ให้ไปนั่งลงบนพรมที่เขาปูไว้ให้ ก่อนจะวางถุงใส่ผลปาล์มสดไว้ตรงหน้าเด็กหนุ่ม

มือขาวหยิบอินทผลัมใส่ปาก ทั้งยังสะอื้นฮั่กๆ เหมือนเด็กๆ “ตัมรุน อร่อย...”

ทาริคส่ายหน้าแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน “รุเฎาะบุน”

นั่นเป็นรอยยิ้มแรกที่ทำให้หัวใจของศตคุณเต้นไม่เป็นส่ำ “รุเฎาะบุน?”

ชายหนุ่มลุกไปหยิบผลไม้แห้งที่พวกเขารับประทานในตอนแรกมาเปรียบเทียบกัน เขาหยิบผลอินทผลัมตากแห้งขึ้นมา “ตัมรุน” แล้วจึงหยิบผลสดมาบ้าง “รุเฎาะบุน”

ร่างโปร่งพยักหน้าหงึกหงัก ผลไม้ทั้งสองแบบดูคล้ายกันน่าจะเป็นผลของต้นอินทผลัมเหมือนกัน แต่ผลสดและผลตากแห้งคงจะมีชื่อเรียกไม่เหมือนกัน ริมฝีปากสีแดงคลี่ยิ้มอย่างน่ารัก “ขอบคุณครับ อร่อยทั้งสองแบบเลย”

มือหยาบบีบหัวไหล่เล็กแผ่วเบา จากนั้นก็ลุกยืน เพื่อจัดการเก็บผลปาล์มใส่ถุงตุนไว้เป็นเสบียงอาหาร

ศตคุณจัดการกับอินทผลัมสดตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อย ผลไม้รสหวานซึ่งหลังจากเขารับประทานเข้าไปได้ไม่นานร่างกายที่เหนื่อยล้าก็รู้สึกมีเรี่ยวแรงขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ ช่างสมกับที่เป็นหนึ่งในสิ่งมหัศจรรย์ของทะเลทรายจริงๆ เด็กหนุ่มจ้องมองอีกฝ่ายที่กำลังวุ่นกับการเก็บเสบียงอาหาร อดทึ่งไม่ได้กับทักษะการเอาตัวรอดของคนในทะเลทราย ทาริคดูเก่งกาจไม่น้อย ทั้งฝีมือการยิงปืน การใช้กริช น่าเสียดายที่พวกเขาทั้งสองคุยกันไม่เข้าใจ ไม่อย่างนั้น เขาคงได้ชวนอีกฝ่ายคุยกันทั้งวันทั้งคืนไม่ต้องหลับต้องนอนเป็นแน่

เมื่อท้องอิ่มแล้วศตคุณก็ลุกขึ้น หยิบพรมที่ใช้ปูนั่งมาพับให้เรียบร้อย ก่อนเดินไปหาชายหนุ่ม “ผมช่วยนะครับ”

ทาริคพยักหน้า พวกเขาช่วยกันเก็บผลปาล์มสดจนเต็มถุงใหญ่ จึงจูงอูฐกลับไปยังกระโจมที่ตั้งไว้ในคราวแรก จากนั้นจึงจัดการเก็บข้าวของขึ้นหลังอูฐเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางกันอีกครั้ง

“มืดตื๋อเลยนะครับ... แย่จังที่ต้องเดินทางตอนมืดๆ แบบนี้...”

ทาริคแหงนหน้ามองฟ้า สายลมยามค่ำคืนหวีดหวิว อากาศกำลังเย็นสบาย มือหยาบจัดผ้าคลุมสีดำพันรอบศีรษะเล็กก่อนจะมาจัดการกับผ้าคลุมของตน การเดินทางบนทะเลทรายของทั้งสองยังคงดำเนินต่อไป ซึ่งสำหรับศตคุณแล้ว เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะต้องเดินทางอีกไกลขนาดไหน และจุดหมายปลายทางจะอยู่ที่แห่งใดเช่นกัน


TBC~*


อรั้ยยยยยย น่ารักกุ๊กกิ๊ก กระจุ๊กกระจิ๊กจุงเบยนะคู่นี้  :-[

น้องคุณยังอยู่ในช่วงที่สับสน หวาดกลัว อาจจะขี้แยไปสักหน่อย แต่ก็เพราะประสบการณ์แย่ๆ ที่เพิ่งพบมาน่ะค่ะ ถึงปากจะบอกว่าเค้าโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่ที่จริงก็คือเด็กหนุ่มอายุสิบแปดเท่านั้นเอง 55555 แถมเคยใช้ชีวิตแต่ในเมืองกรุงสบายๆ ซะด้วยสิ

มาถึงตรงนี้ หลายคนคงสังเกตเห็นแล้วว่า น้องคุณเป็นคนที่ช่างพูด ช่างเพ้อฝัน ช่างจินตนาการ 55555 คงเพราะน้องคุณเป็นนักดนตรีล่ะมั้ง (อันนี้ฮัสกี้มโนเอง กร๊าก)

แล้วเราก็ได้รู้จักชื่อของฮีโร่ของน้องคุณกันแล้ว ^^ ทาริคจะได้เป็นพระเอกของน้องคุณมั้ยนะ อันนี้ก็ต้องติดตามอ่านกันต่อไปนะค้า ขอบคุณนักอ่านทุกคนและทุกคอมเมนต์ค่ะ จุ๊บๆ  o13

[พื้นที่แอบโฆษณา] ตะวันเคียงเดือน  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43206.0)ใกล้จบแล้วล่ะค่า อยากให้ลองอ่านกันดูนะคะ >.< ส่วน แกนีมีด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41765.0) จบแล้วล่ะค่ะ ถึงฟิลในเรื่องจะคนละฟากกับนิสรีน แต่ก็สนุกน้า 55555

แล้วแวะมาเม้ามอยกับฮัสกี้นะคะ husky's page (https://www.facebook.com/huskyhund)

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 05-01-2015 17:23:40
คุยกันไม่รู้เรื่องแต่ก็ยังเข้าใจกันได้ แอบคิดน่ะว่่าทาริคคงจะเข้าใใจในสิ่่งที่คุณพูดมาทั้งหมด
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 05-01-2015 17:35:27
น้องน่ารักมาก :mew1: :mew1: :mew1:
++ค่า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: nunuchhh ที่ 05-01-2015 17:46:48
น่าสงสารเด็กน้อยเนอะร้องไห้เยอะเลยอัดอั้นมานาน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 05-01-2015 18:08:32
แอบมโนว่าทาริคคืออับบา (ที่อยู่ในระหว่างพักร้อน 55)
แต่ถ้าไม่ใช่ก็ต้องแสดงความเสียใจกับอับบาจริงๆจะที่ขี้ใจน้อยจนพลาดโอกาสใช้เวลาร่วมกับเด็กน้อยศตคุณผู้น่ารัก
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 05-01-2015 18:18:25
 :impress2:เค้าคิดว่า ทาริค คืออับบา เค้ามั่นใจ เค้ามโน เค้าหวัง แต่ตอนนี้ อับบา ทำเก๊ก ฟอร์มทำเป็นพูดไม่ได้ไม่เข้าใจ คึคึ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: noksamsee ที่ 05-01-2015 19:01:04
 :mew6:ทาริค คือพ่อบุญธรรม   พระเอกเรื่องนี้ ฟันธง แอบทำเป็นพูดไม่รู้เรื่อง แต่ฆ่าคนได้โหดมาก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 05-01-2015 19:11:28
ทาริคคงจะใช่อับบานะ อิอิ
น้องคุณพูดๆๆๆ ระบายๆๆๆ ไปเลยค่ะ เชื่อค่ะว่าทาริคฟังออก 5555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: wavalove ที่ 05-01-2015 19:46:50
 :really2: :really2: :really2:

ทาริค จะใช้ อับบา รึเปล่า

..........

อับบาจะรู้ยังว่าน้องมา

 :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: spy_dummy ที่ 05-01-2015 20:11:34
น่าสงสารน้องคุณจริง ชีวิตที่พบเจอกับการสูญเสียหลายครั้งหลายหน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า สร้างบาดแผลให้ใจดวงน้อยเอาไว้อย่างสาหัส ก็ได้แต่หวังว่าสักวันจะมีคนมารักษาแผลใจนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 05-01-2015 20:16:24
เชื่อว่าทาริคกับอับบาจะคนละคนกันเพราะเรื่องนี้มันมีกลิ่น3P
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 05-01-2015 20:37:29
 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 05-01-2015 20:56:12
น่ารักมากอ่ะ โรแมนติกมากๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 05-01-2015 21:05:59
 :o8: :o8: :o8: :o8:น้องคุณน่ารักที่สุดเลยยยยย :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 05-01-2015 22:02:11
น้องคุณจะพูดเก่งไปไหนค๊าพพพ 555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 05-01-2015 22:16:28
ขนาดคุยกันไม่ค่อยรู้เรื่องนะเนี่ย  :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 05-01-2015 22:20:56
ชัเนหลงรักผู้ชายชาวอาหรับ จะเอาคนนี้อ่ะ คุยไม่รู้เรื่อง แต่สื่อความรู้สึกถึงกันได้ แค่นี้ก็อบอุ่นแล้ว อ๊ายยยยน เราชอบนิยายเรื่องนี้มากกกกกก
เราว่าที่คุณบ่นๆมาเนี้ย ทาริคเค้าเข้าใจนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: Paracetamol ที่ 05-01-2015 22:33:43
ขอให้ทาริคคืออับบาเต๊อะ สาธุ!
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 05-01-2015 22:49:10
ไม่ไหวละ..มัยน่ารักยังงี๊
งอแงงุ้งงิ้งง๊องแง๊ง
นึกภาพออกเลย.ตอนน้องคุณร้องไห้
พี่ทาริคอึ้งอ่ะดิที่เพิ่งเคยเห็นอีกด้านหนึ่งของน้อง..เป็นไงล่ะขาวจั๊วน่าเจี๊ยะช่ายยม้าแต่แอบนอยส์แทนน้องนะคะพูดปะกิดได้ก็ไม่ยอมพูด.ปล่อยให้น้องเผยความในใจ
เป็นไงล่ะพี่ทารีคคนขี้น้อยใจ ใจน้อยจนได้เรื่องเลย..ว่าแต่.อ่านไปอ่านมาชักอยากกินอิทผารัมมั่งซะแล้ว..แต่แพงโพดๆอ่ะ..กำลังไปกันได้ด้วยดีละ.นั่งซบอกอุ่นขี่อูฐกลางทะเลทรายยามค่ำคืน..  :-[
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 05-01-2015 23:06:33
อับบงอับบาอะไรไม่สนแล้ว ให้ทาริคเป็นพระเอกเหอะ
เข้าใจความรู้สึกของศตคุณเลยนะ ตลอดชีวิตที่อยู่อย่างโดดเดี่ยวแล้วมาเจอเหตุการณ์อกสั่นขวัญแขวน
ที่พึ่งเดียวคือชายหนุ่มแปลกหน้า ยังไงก็ต้องยึดไว้ มีคนนี้ยังไงก็ต้องรอด
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 05-01-2015 23:33:12
อ่านแล้วอะไรบางอย่างมันตีกันในหัวอ่ะ บอกไม่ถูก
ทาริคกับอับบาเกี่ยวข้องอะไรกันมั้ย?
แล้วทาริคมาช่วยคุณได้ยังไง? เดินทางมาทางทะเลทรายอ่ะนะ? ขี่อูฐมาช่วยอ่ะนะ? OMG 555555
ถ้าใช่แล้วนี่กำลังเดินทางไปไหนกันล่ะเนี่ย?
แล้วทำไมทาริคถึงพูดภาษานั้นล่ะ พูดอังกฤษไม่ได้หรือไม่พูด เราว่าไม่ยอมพูดแน่ๆ
แต่เหตุผลล่ะ?

เดาจนเพื่อนบอกว่ามึงเลิกเดาเถอะ เดี๋ยวคนแต่งก็เฉลยเอง
5555555555555
ชอบค่ะ เมื่อก่อนเราไม่ชอบทะเลทรายเลย เรากลัวแมงป่อง กับเกลียดอากาศร้อนๆ
แต่พอมาอ่านเรื่องนี้แล้วเหมือนมันเป็นทะเลทรายในอีกมุมมองเลย
อธิบายดีมาก ภาษาก็ดี พล็อตก็น่าติดตาม
โอ๊ย บอกสั้นๆ เลยว่าชอบค่ะ
รอตอนต่อไปอยู่น้าาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 06-01-2015 09:42:46
เราก็คิดว่าทาริค (อาจจะ) เป็นอับบาใช่ไหม ใช่ไหม ใช่ไหม
แต่คนแต่งก็บอกอีกนานจะเจออับบา(ไม่เจออับบาแต่เจอทาริคในร่างอับบา555)

ทาริคเป็นพระเอก ทาริคเป็นพระเอก ซ้ำอีก500รอบ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: Memindbucker ที่ 06-01-2015 10:39:15
น้องคุณน่าสงสาร คงจะฝังใจกับเรื่องที่เคยถูกทิ้งมาเลย อ่อนไหวเป็นพิเศษ
ทาริคก็ดูเป็นคนดุๆขรึมๆ แต่ชอบตอนเอามือลูบหัวน้องคุณ ได้ฟีลอบอุ่นมากๆๆ
พูดเก่งน่ารักขนาดนี้เดี๋ยวทาริคก็หวั่นไหวววว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 06-01-2015 11:29:37
สงสารน้องคุณ
แอบคิดว่าทาริคเป็นอับบาเหมือนกัน ไม่งั้นก็เป็นทหาร/องครักษ์ที่อับบาส่งมา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 06-01-2015 15:33:40
มีคนสงสัยเหมือนผมเลยทาริคจะเป็นใครนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: khunkun91 ที่ 06-01-2015 16:05:54
สงสารหนุ่มน้อย แค่จะมาดูหน้าอับบากลับมาเจอเรื่องร้ายๆ
ถ่าไม่ได้ทาริคจะเป็นไงก็ไม่รู้
ขอให้น้องคุณได้กับทาริค 55555555555
 :hao3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 06-01-2015 16:54:15
เค้าคิด เค้ามโน เค้าตั้งหวัง ให้อับบากับทาริคคือคนๆเดียวกันอ่ะ 
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: pagg ที่ 07-01-2015 18:38:16
สงสารน้องคุณ ดีนะที่ทาริคมาช่วย ไม่งั้นแย่แน่ๆ แต่เพราะฝังใจเรื่องถูกทอดทิ้งตลอดพอไม่เจอทาริคที่เป็นที่พึงที่เดียวเลยกลัวเข้าใจเลยค่ะ น่าสงสารจริง
น้องคุยเก่งน่ารักนะคะ ขนาดพูดกันคนละภาษาน้องยังคุยจ้อเลย น่ารักดี
มีเหยี่ยวด้วย ทาริคคงไม่ธรรมดาแน่ๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 08-01-2015 01:14:45
ทะเลทรายก็น่ากลัวอยู่นา
มองไปสุดตาก็มีเเต่ฟ้ากับทราย

เมื่อไหร่น้องคุณจะพบกับชีคเนี่ย
เอ๊ะ รึพบไปเเล้ว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: subbeau ที่ 09-01-2015 05:40:10
เรื่องนี้สนุกน่าติดตามมากเลยค่ะ เราคิดว่าทาริคต้องฟังออกแน่ๆ แต่แกล้งทำเป็นพูดไม่ได้  :katai5: แล้วทาริคจะพาน้องคุณไปไหนน้า หรือจะท่องทะเลทรายกันไปเรื่อยๆ รออ่านตอนต่อไปนะคะ :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 09-01-2015 13:13:48
ทาริคฟังเข้าใจค่ะมั่นใจ แต่ฮีแอ๊บ(..)
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 09-01-2015 16:10:30
คุณไม่น่ามาเลย สยองอ่ะ มีแต่เรื่องซวยดีนะมีคนมาช่วยหรือบังเอิญก็ไม่รู้
ทาริคเป็นคนละคนกับท่านชีคใช่ไหมจะได้ยกป้ายไฟเพราะถ้าเป็นคนเดียวกันนี่รีบลดป้ายไฟทันที 555+
โทษฐานทำคุณเสียใจ ที่จริงน้องคุณจะต้องศึกษาประเทศที่จะเดินทางไปให้แน่นกว่านี้นะ ร้องไห้เก่ง เชื่อใจคนง่ายอีก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 12-01-2015 11:17:59


Chapter 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย


จันทราสีนวลลอยเด่นบนท้องฟ้าที่ราวกับถูกปูไว้ด้วยแพรไหมสีดำสนิท มีหมู่ดาวนับล้านทอแสงสุกสกาวอยู่เป็นเพื่อน เสียงฝีเท้าอูฐย่ำไปบนผืนทรายท่ามกลางความเงียบสงัดในยามค่ำคืนราวกับเสียงดนตรีขับกล่อม ทำให้ศตคุณย้อนนึกไปถึงบทเพลงบรรเลงที่ตนเคยประพันธ์ไว้... ท่วงทำนองแบบ Adagio เป็นจังหวะที่เชื่องช้า เนิบนาบคล้ายจังหวะการก้าวเดินของอูฐ เด็กหนุ่มจึงอดไม่ได้ที่จะฮัมเพลงคละเคล้าไปด้วย

ทาริคเกยคางบนไหล่เล็กของคนที่ใช้ตัวเขาแทนพนักพิง พลางนิ่งฟังเสียงนุ่มขับกล่อมให้เพลิดเพลินไปกับการเดินทางในยามค่ำคืน “§$%§&#??” เขากระซิบชิดใบหูนิ่ม

เด็กหนุ่มเอ่ยตอบกลับไปทั้งที่ไม่ได้เข้าใจคำถาม “เพลงนี้ชื่อ Paradise ครับ ผมแต่งขึ้นมาจากคลิปวิดีโอที่ถ่ายสถานที่แห่งหนึ่งไว้ ทาริค... ไม่รู้ว่าคุณเคยไปหรือเปล่า เมืองใหญ่ๆ ในโอเอซิสที่มีวังสีขาว สวยมากเลยล่ะครับ ผมว่าถ้าสวรรค์มีจริง ก็คงจะเป็นอย่างในเมืองนี้ อืม... ผมไม่รู้ชื่อเมืองนี้หรอกนะครับ แต่ถ้ามีโอกาส ผมก็อยากจะไปเห็นที่นั่นกับตาตัวเองสักครั้ง” จากนั้นก็ฮัมเพลงต่อไปเรื่อยๆ

แขนแกร่งข้างหนึ่งยังคงทำหน้าที่โอบเอวบางเช่นเดียวกันกับการขี่อูฐในคืนแรกของพวกเขา แม้ศตคุณจะคุ้นเคยกับการเดินทางด้วยอูฐมากขึ้นแล้ว แต่เขาก็ยังชอบให้อีกฝ่ายโอบตนเองไว้แบบนี้ อาจเป็นเพราะรู้สึกปลอดภัยและอบอุ่น หรืออาจเป็นเพราะเขาไม่ได้อยู่ในอ้อมกอดของใครๆ มานานมากแล้วก็ได้

“ทาริค...” ใบหน้าหวานแหงนเงยซบบ่ากว้าง แล้วชำเลืองมองหนวดเคราที่ปกคลุมบริเวณคางและรอบปากของชายหนุ่ม “เคยคิดจะโกนหนวดบ้างมั้ยครับ”

“......” ทาริคขมวดคิ้ว

“ผมยังไม่เคยเห็นหน้าคุณเลย มีหนวดแบบนี้จะให้ผมเดาอายุก็คงยาก... ผมน่ะ อายุสิบแปดแล้วนะครับ”

ชายหนุ่มยังคงนิ่งเงียบ เขาปล่อยให้ร่างโปร่งพูดจ้อต่อไป ส่วนตัวเขาก็คอยบังคับอูฐให้เดินไปในทิศทางที่ตนต้องการ

“ที่ยุโรปน่ะ อายุสิบแปดก็ถือว่าเป็นผู้ใหญ่แล้วนะครับ ว่าแต่... ทาริคจะอายุเท่าไหร่กันน๊อ... ยี่สิบ ยี่สิบห้า สามสิบ... หรืออาจจะหกสิบก็ได้... ที่ไว้หนวดเครายาวๆ อาจจะเอาไว้ปิดรอยย่นก็ได้” เพราะคิดว่ายังไงอีกฝ่ายก็คงฟังไม่เข้าใจ ศตคุณจึงพูดจ้อต่อไปเรื่อยเปื่อยตามที่เขาคิด “...ถ้าให้ผมเดานะ  ทาริคคงมีภรรยาครบสี่คน ลูกอีกสักโหลแล้วแน่ๆ แล้วออกมาเดินทางแบบนี้ ที่บ้านคุณคงคิดถึงกันแย่เลยนะครับ”

“แต่จะว่าไป... ไม่ยุติธรรมกับผู้หญิงเลยเนอะ ถ้าผู้ชายมีภรรยาได้สี่คน ผู้หญิงก็น่าจะมีสามีได้สี่เหมือนกัน” พูดไปพลางเบ้ปาก แต่แล้วบางสิ่งบางอย่างก็สะกิดหัวใจดวงน้อยๆ “น่าอิจฉาคนที่มีครอบครัวจังเลยนะครับ ผมเองจะมีโอกาสได้มีครอบครัวอย่างคนอื่นรึเปล่าก็ไม่รู้”

“หิวอีกแล้วล่ะครับ” มือขาวดึงผ้าคลุมหน้าออกพอหลวม แล้วเอื้อมไปหยิบอินทผลัมสดจากถุงผ้าเล็กๆ ที่ห้อยไว้กับตัวอูฐใส่ปาก เคี้ยวหยุบหยับไปบ่นไป “มันก็อิ่มอยู่หรอกนะครับ อร่อยด้วย แต่กินนานๆ ไปมันก็เซ็งนะครับ ผมอยากกินอาหารอร่อยๆ บ้าง... แต่ในทะเลทรายแบบนี้คงหายาก”

ระหว่างที่กำลังจัดการอินทผลัมในมือไป นัยน์ตากลมใสก็เหลือบมองคนข้างหลังไปพลาง คิดว่าร่างสูงเองก็คงหิว เขาจึงส่งผลไม้ที่อยู่ในมือให้ “ทาริคกินมั้ย”

ชายหนุ่มพยักหน้า หากมือเขาข้างหนึ่งถือไม้ อีกข้างก็โอบรอบเอวบาง เขาจึงมองหาที่พอจะวางไม้ในมือลงได้

“ผม... ป้อนก็ได้นะ ผมจะแกะเมล็ดออกให้ ถ้าคุณไม่ว่าอะไร” เด็กหนุ่มส่งอินทผลัมให้อย่างพะว้าพะวัง เพราะไม่อยากทำอะไรให้อีกฝ่ายเคืองใจอีก

ทาริคไม่ปฏิเสธ เขาเผยอปากเล็กน้อยเพื่อรับน้ำใจจากร่างโปร่ง

ศตคุณอมยิ้ม นัยน์ตาสีอ่อนจับจ้องใบหน้าสีคร้ามแดดไปพลาง พร้อมกับป้อนผลไม้ไปด้วย “ดวงตาคุณสวยมากเลยรู้มั้ย ถ้าไปจ้องสาวๆ ที่โรงเรียนเก่าของผมละก็ มีหวังได้ละลายต่อหน้าคุณเป็นแถบแน่ๆ นี่ขนาดผมเป็นผู้ชาย... เวลาที่คุณมองจ้องมา บางครั้งยังอดใจเต้นไม่ได้เลย”

“.....” ร่างสูงเคี้ยวผลไม้ไปอย่างเงียบเชียบ สีหน้าของเขานิ่งเฉยเสียจนศตคุณต้องพรูลมหายใจออกมาเบาๆ

“...น่าเสียดายนะครับ ที่เราคุยกันไม่รู้เรื่อง...”

สายลมกระโชกมาจากทางด้านข้างวูบใหญ่ พัดพาเศษฝุ่นผงให้ล่องลอยไปกระทบทุกสิ่งทุกอย่างในบริเวณนั้น เด็กหนุ่มหลับตาปี๋ สองมือควานหาที่สำหรับใช้จับยึด “อ๊ะ!” ผ้าคลุมผืนใหญ่ที่ศตคุณใช้คลุมศีรษะถูกลมพัดแรงจนปลิว ดึงรั้งร่างโปร่งบางให้โอนเอน

“อ๊า!!” ศตคุณร้องลั่นด้วยความตกใจ ด้วยคิดว่าเขาคงจะหล่นตุ้บลงไปนอนแอ้งแม้งบนพื้นทรายแน่แล้ว

ทว่าไม่เป็นอย่างที่เด็กหนุ่มคิด เมื่อเปิดตาขึ้นมองก็พบว่าเขายังคงปลอดภัยอยู่ในอ้อมกอดแข็งแกร่งที่กอดรัดตนเอาไว้แน่น “...ยังไม่ร่วงลงไป... อา...” ก่อนจะหันกลับไปหาคนที่นั่งอยู่ด้านหลัง แล้วรู้สึกตัวว่าผ้าคลุมของตนนั้นปลิวหลุดไปแล้ว “ขอบคุณครับ... อ๊ะ ผ้าคลุมของผม”

“$%&#+*€&%§$” เจ้าของอ้อมกอดตอบ สั่งให้อูฐหยุดเดินแล้วนั่งลง จากนั้นจึงกระโดดลงมา พร้อมกับทำท่าบอกกับศตคุณเป็นเชิงว่าพวกเขาจะหยุดพักอยู่แถวนี้ ชายหนุ่มปลดเชือกที่คล้องอูฐทั้งห้าตัวออก เพื่อให้พวกมันได้เดินไปมาหาเศษหญ้าแห้งๆ กิน ส่วนตัวเขาหยิบตะเกียงออกมาจุดไฟ ก่อนจะก้าวฉับๆ ออกไปทางทิศที่ลมพัดเอาผ้าคลุมของศตคุณไป

ร่างโปร่งกระโดดลงจากหลังอูฐแล้วจับเชือกคล้องอูฐไว้ ใบหน้าน่ารักหันมองไปรอบๆ ตัวซึ่งถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมนอนธการแล้วก็หวั่นใจ เขาตั้งใจว่าจะยืนรอชายหนุ่มอยู่กับที่ ทว่าเจ้าอูฐที่เขาคิดว่าพวกมันควรจะนั่งรออยู่นิ่งๆ กลับลุกขึ้นยืน แต่ละตัวพากันเดินไปตัวละทิศละทาง และเจ้าอูฐที่ศตคุณถือเชือกคล้องไว้ในมือก็ทำท่าจะเดินหนีไปจากเขาเช่นกัน ทำเอาเด็กหนุ่มตกใจจนหน้าเสีย “เฮ้ย จะไปไหนน่ะ” มือขาวฉุดรั้งเจ้าอูฐตัวเขื่องไว้ทันที พลางหันหน้าไปตะโกนเรียกพวกอูฐที่เหลือ “เฮ้ยๆ กลับมา! กลับมาก่อน จะไปไหนกันน่ะ”

ศตคุณพยายามจะยื้อเจ้าอูฐที่เขาถือเชือกคล้องไว้ ยิ่งเมื่อเห็นว่าตัวอื่นๆ เดินหายไปในความมืดหมดแล้วก็ยิ่งใจเสีย เขาจะทำอย่างไรดีละนี่ “ทาริค!! ทาริคครับ!!”

ชายหนุ่มเดินออกไปไม่ไกลจากจุดที่เด็กหนุ่มยืนอยู่นัก เขาก้มลงเก็บผ้าคลุมของศตคุณไว้ในมือ หากพอได้ยินเสียงร้องเรียกชื่อตนดังลั่น ก็วิ่งกลับไปทางต้นเสียงอย่างรวดเร็ว

ใบหน้าหวานซีดเผือด แววตากลมใสสั่นระริก ขณะที่มือขาวกระชับเชือกคล้องอูฐไว้ในมือแน่น “ทาริค ผมขอโทษ... พวกอูฐ มันหนีไปหมดแล้ว”

เจ้าอูฐส่ายหัวไปมาอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย ก็เหลือมันเพียงตัวเดียวที่ไม่ได้ออกไปเดินหาอะไรกินอย่างตัวอื่นๆ บ้าง มันพ่นลมออกทางจมูกฟืดฟาด

“ผมขอโทษ... เราจะทำยังไงกันดีครับ” ศตคุณเอ่ยเสียงอ่อย เมื่อร่างสูงก้าวเข้ามาใกล้ เขาก็ก้มหน้างุดเหมือนเด็กที่กลัวว่าจะถูกดุ

ทาริควางตะเกียงลงบนพื้น จากนั้นก็คลี่ผ้าคลุมที่ถืออยู่ในมือออกมาคลุมศีรษะให้กับเด็กหนุ่มแล้วพันทบไว้ เขาดึงเชือกในมือขาวออก ปล่อยเจ้าอูฐที่ศตคุณรั้งไว้ให้เดินออกไป

“ทาริค! แล้วเราจะเดินทางกันยังไงต่อ” ดวงตาสีอ่อนเบิกกว้าง จะคว้าเชือกจูงอูฐไว้ก็ไม่ทัน

มือหยาบลูบศีรษะเล็กเบาๆ “#*+?=)/&%$§+*#”

 “....” เขาไม่เข้าใจหรอกว่าอีกฝ่ายพูดว่าอะไร แต่น้ำเสียงทุ้มต่ำฟังดูใจดี กับแววตาที่ฉายแววอ่อนโยนนั่น เหมือนกำลังบอกเขาว่าไม่เป็นไร อย่าเป็นกังวล ช่วยปลอบโยนและทำให้ใจของเด็กหนุ่มสงบลงได้อย่างไม่น่าเชื่อ เขาก้มหน้าลง แล้วใช้มือสัมผัสผ้าที่ทาริคอุตส่าห์ไปเก็บกลับมาให้ “ผ้านี่... ขอบคุณนะครับ”

ชายหนุ่มปลดผ้าคลุมของตนเองออกแล้วปูลงบนพื้นทรายใกล้ๆ กับบริเวณที่วางตะเกียงไว้ ก่อนจะนั่งลงแล้วดึงแขนเรียวให้อีกฝ่ายนั่งลงด้วยกัน

“แต่... ผ้าคลุมของคุณ ให้ผมนั่งทับจะดีเหรอครับ” ศตคุณทำท่าเงอะงะ แต่ก็ยอมนั่งลงตามแรงดึงของมือหยาบ เขาทิ้งระยะห่างจากทาริคเล็กน้อย ชันเข่าขึ้นแล้วเอาแขนกอดไว้ พลางกวาดสายตามองไปบนพื้นทรายที่ฉาบไว้ด้วยแสงบางเบาจากตะเกียง เขาสังเกตเห็นว่าทาริคใช้ตะเกียงน้ำมันก๊าดเป็นครั้งแรก พวกอูฐที่เดินหายไปในความมืดก็ยังคงแบกข้าวของไว้บนหลัง ถ้านี่คือการหยุดพักก็น่าจะเพียงแค่ชั่วคราวเท่านั้น เพราะถ้าพักนานๆ อีกฝ่ายคงจะตั้งกระโจมผ้าแทน

มือขาวเลือกหยิบก้อนหินมาวาดเล่นบนผืนทรายตรงหน้า จากนั้นจึงสะกิดคนข้างๆ ให้มองดู “ทาริคครับ ดูสิ ผมมาจากออสเตรียอยู่ตรงนี้... แล้วก็ขึ้นเครื่องบินมาที่ดัมมัมนี่ ไกลเหมือนกันนะครับ” จากนั้นเขาก็วาดแกรนด์เปียโนตัวเล็กๆ แล้วพูดต่อ “นี่คือเปียโนยังไงล่ะครับ ผมเป็นนักเปียโน... หากินกับไอ้นี่ล่ะ”

ศตคุณวางนิ้วลงตรงคีย์บอร์ดบนภาพเปียโนที่ตนวาดไว้ “ผมเล่นแบบนี้...” พร้อมกับฮัมเพลงคลอไปด้วย “เพลงนี้มีชื่อว่า Für Elise ของ Beethoven (เบโธเฟ่น) นะครับ... เป็นเพลงที่ดังมากเลยล่ะครับ”

ทาริคเอียงคอมองอย่างสนใจ เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย “#@€§$%&” แล้วลูบศีรษะเล็กเบาๆ

...เสียงทุ้มต่ำกับสัมผัสอันนุ่มนวล ราวกับชายหนุ่มกำลังเอ่ยปากชมเสียงเพลงของเขาอย่างนั้นล่ะ แม้ไม่เข้าใจ แต่ก็ทำให้ศตคุณยิ้มได้ ช่างน่าแปลก... ทั้งๆ ที่เขาเคยแสดงเปียโนต่อหน้าผู้คนมากมาย ได้รับเสียงปรบมือตอบรับดังกึกก้อง หากไม่ทำให้หัวใจอิ่มเอิบอย่างในตอนนี้เลย

“...ผมอยากเล่นเปียโนของจริงให้ทาริคฟังจังเลยครับ” มือทั้งสองข้างดึงกลับมาประสานกันไว้หลวมๆ “รู้มั้ยครับ Für Elise น่ะแปลว่า แด่ Elise (ชื่อคน ภาษาเยอรมันอ่านว่า เอลีเซอะ) ว่ากันว่าเพลงนี้เบโธเฟ่นแต่งให้กับภรรยาอันเป็นที่รัก เธอมีชื่อว่า Therese  (อ่านว่า เธเรเซอะ) แต่คนที่มาค้นพบเพลงหลังจากเบโธเฟ่นตายไปแล้วดันอ่านลายมือชื่อผิด จาก  Therese เลยกลายเป็น Elise... ผมว่าถ้าภรรยาของเบโธเฟ่นยังอยู่ละก็ เธออาจจะเข้าใจผิดแล้วโกรธแย่เลยนะครับ อาจจะปลุกผีของเบโธเฟ่นขึ้นมาจับถ่วงน้ำเลยก็ได้” เด็กหนุ่มเล่าไปพลางหัวเราะเบาๆ พอสบตากับคนที่นั่งอยู่ด้วยกัน อีกฝ่ายก็ดูเหมือนกำลังฟังเขาอย่างตั้งใจ

“แต่ว่าซึ้งจังเลยนะครับ แต่งเพลงบอกรัก... คงจะโรแมนติกมากเลยทีเดียว” ใบหน้าหวานซบลงบนหัวเข่าที่ตั้งชันขึ้นพร้อมยิ้มบาง “ผมจะมีโอกาสได้บอกรักใครแบบโรแมนติกอย่างนี้มั้ยน้า”

ลมเย็นในยามค่ำคืนพัดเอื่อย ส่งผลให้เด็กหนุ่มรู้สึกหนาว แตกต่างกับเวลาที่เขานั่งอยู่บนหลังอูฐ ตากลมเหลือบมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ กัน คงเป็นเพราะเวลาที่นั่งอยู่บนหลังอูฐนั้น เขามีอ้อมแขนแข็งแกร่งและร่างสูงใหญ่ช่วยบังลมและให้ความอบอุ่นกับเขาอยู่ตลอดเวลา

สองมือขาวลูบไปตามลำแขน ไหล่เล็กสั่นน้อยๆ เขาชักนึกอยากจะกลับขึ้นไปหลังอูฐแล้วเดินทางต่อซะแล้วซี... “อ๊ะ... ทาริค”

มือหยาบจับสาบเสื้อคลุมให้เปิดออก โอบไหล่เล็กแล้วดึงให้เด็กหนุ่มเข้ามาแนบชิดอยู่ภายในเสื้อคลุมของเขา ร่างสูงไม่ได้พูดอะไร สีหน้าของเขานิ่งเฉยเช่นเดิม

“ขะ... ขอบคุณครับ” ใบหน้าน่ารักที่ซบบนแผ่นอกกว้างร้อนผ่าว หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ เขาหลุบตาต่ำอย่างเขินอายแล้วแอบสำรวจภายใต้เสื้อคลุมของชายหนุ่ม มีเข็มขัดหนังคล้องกริชโค้งงองุ้มหลบไว้ทางด้านข้างของเอว เขาจึงมองเห็นได้เพียงแค่บางส่วนของด้ามจับเท่านั้น เหนือแผ่นอกมีสายหนังคล้องพาดเป็นรูปกากบาท บนสายหนังมีกระเป๋าใส่ปืนเล็กๆ ไว้สองกระบอก

“...ในทะเลทรายต้องพกอาวุธกันขนาดนี้เชียวเหรอครับ” ศตคุณชะงักไปเล็กน้อย ก็อาวุธพวกนี้ไม่ใช่หรือ ที่เขาเห็นชายหนุ่มใช้ยิงพวกผู้ร้ายเพื่อช่วยเหลือเขา

“#+‘*#$§%&§$#+§%&”

เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของอ้อมกอด ศีรษะเล็กส่ายไปมา “เปล่านะครับ ผมไม่ได้กลัว...” เขาตอบไปแบบนั้นเพราะสายตาที่มองมาแลดูเป็นกังวล รอยยิ้มบางผุดขึ้นบนใบหน้าหวาน “...ก็ทาริคเป็นคนช่วยเหลือผมไว้ตั้งหลายครั้งหลายหนนี่นา”

“.....” ดวงตาสีเข้มจับจ้องริมฝีปากสีแดงสดที่คลี่ยิ้มให้กับเขาอย่างลืมตัว ก่อนจะค่อยๆ เคลื่อนไปประสานสายตากับคนในอ้อมกอด แล้วใช้ปลายนิ้วหยาบลูบไล้แก้มสีชมพูระเรื่อแผ่วเบา

ศตคุณรู้สึกได้ถึงก้อนเนื้อใต้แผ่นอกกว้างที่เต้นแรงขึ้นผิดปกติ แม้ใบหน้าคมเข้มไม่แสดงสีหน้าใดๆ ออกมาให้เขาจับอารมณ์หรือคาดเดาความคิดได้ ทว่าจู่ๆ อีกฝ่ายก็ผละออก แล้วลุกขึ้นยืน “ทาริค... ครับ?”

ชายหนุ่มก้าวออกไปสองสามก้าว แล้วผิวปากลั่น จากนั้นเพียงแค่อึดใจเดียวเท่านั้น พวกอูฐทั้งห้าตัวที่ถูกปล่อยให้เดินหาอาหารแถวๆ นั้น ก็เดินตรงกลับมาหาเขา

“อ๊ะ เรียกกลับมาได้ง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอเนี่ย” ร่างโปร่งลุกตามพร้อมกับขมวดคิ้วและบ่นพึมพำ... ไอ้พวกอูฐบ้านี่ ตกใจหมดเลย นึกว่าจะหนีไปเสียอีก ทำให้เขาปล่อยไก่เต็มทะเลทรายเลยเห็นไหม... ศตคุณก้มหยิบผ้าคลุมของทาริคขึ้นมาปัดเศษฝุ่นทรายออก แล้วเอาไปส่งคืนให้กับเจ้าของ “ตอนแรกผมไม่รู้นี่นาว่าปล่อยพวกมันเดินไปไหนมาไหนเองได้แบบนี้น่ะ” ...เนื่องจากทุกทีที่หยุดพัก ทาริคจะเป็นคนจัดการกับพวกอูฐเองเสมอ

มือหยาบรับผ้าคลุมจากเด็กหนุ่มมา แล้วจัดการพันรอบศีรษะตนให้เรียบร้อย เขาจัดการคล้องเชือกอูฐทั้งห้าตัวไว้ด้วยกัน ก่อนจะเรียกเด็กหนุ่มให้กลับขึ้นไปบนหลังอูฐ จากนั้นการเดินทางในยามค่ำคืนของพวกเขาก็ดำเนินต่อไป


ดวงจันทร์เสี้ยวเคลื่อนไปลอยเด่นอยู่กลางท้องฟ้า ซึ่งนั่นก็หมายความว่าทั้งสองคนเดินทางกันไปกว่าครึ่งคืนแล้ว ร่างโปร่งบางนั่งนิ่งอยู่ในอ้อมแขนอบอุ่นเช่นเดิม หัวใจของคนที่นั่งอยู่ด้านหลังเต้นเป็นจังหวะหนักๆ สม่ำเสมอ จนทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกว่า บางทีก่อนหน้านั้นเขาอาจคิดไปเองก็ได้ ดวงตากลมใสชำเลืองมองใบหน้าที่มีหนวดเคราปกคลุมอยู่หลายครั้ง สีหน้าของอีกฝ่ายก็ยังคงไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ...แต่จะว่าไปชายหนุ่มจะหัวใจเต้นแรงเวลาที่อยู่ใกล้เขาทำไมกัน ศตคุณจึงสรุปเอาว่าเขาคงคิดไปเองจริงๆ
 
“เฮ้อ...” พอถอนหายใจไปแล้วตัวเขาเองก็ขมวดคิ้ว... แล้วเขาจะถอนหายใจทำไม?

“%$§*&€#+$§%&” เสียงทุ้มกระซิบจากทางด้านหลัง ก่อนเขาจะละมือข้างที่ถือไม้สำหรับใช้ในการควบคุมอูฐขึ้นมาลูบศีรษะเล็ก

ศตคุณหันขวับกลับไปสบตากับอีกฝ่าย “...เปล่าครับ ผมไม่ได้เบื่อหรอก...” ร่างโปร่งเม้มริมฝีปากพร้อมกับขมวดคิ้ว เขาคิดว่าควรจะหาเรื่องคุยสักหน่อย เพราะไม่อยากให้ทาริคเป็นกังวล “เอ้อ... ผมแค่กำลังคิดว่า ทะเลทรายนี่แปลกดี กลางวันร้อนแทบตาย กลางคืนกลับเย็นลงได้ขนาดนี้.... แต่ตอนต้นกับตอนปลายฤดูร้อนที่เวียนนาก็เป็นแบบนี้เหมือนกันนะครับ ถึงกลางวันจะไม่ร้อนเท่าที่ทะเลทรายนี่ก็เถอะ แต่อุณหภูมิกลางวันกับกลางคืนก็ต่างกันเยอะ”

...แล้วเขาจะพูดทำไมนัก ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ได้เข้าใจที่เขาพูดสักหน่อย

“แย่จังนะครับที่เราคุยกันไม่รู้เรื่อง ผมอยากให้ทาริคเล่าเรื่องของคุณ เรื่องของทะเลทรายให้ฟังบ้าง เสียงของคุณออกจะเพราะขนาดนี้แท้ๆ”

ดวงตาสีอ่อนจ้องมองใบหน้าคมสัน เพ่งพิเคราะห์แล้วก็พยายามจินตนาการหน้าตาของชายหนุ่มเวลาที่เกลี้ยงเกลา ไร้หนวดเคราปกคลุม... แต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออก “ทาริค... ไม่คิดจะโกนหนวดบ้างเหรอครับ” แล้วเขาก็วกกลับมาที่คำถามเดิมๆ

มือกร้านสะกิดไหล่เล็ก แล้วชี้ให้มองไปด้านหน้า ซึ่งที่ไกลลิบออกไปมีแสงไฟดวงเล็กๆ รวมกันอยู่เป็นกระจุก เมื่ออูฐก้าวเดินใกล้เข้าไป ภาพตรงหน้าก็ชัดเจนขึ้นทีละน้อย ตรงที่มีแสงไฟที่เขาเห็นในตอนแรกนั้น คือที่ตั้งของเมืองเล็กๆ ในทะเลทราย ตรงประตูทางเข้าเมืองมีแสงไฟจากตะเกียงน้ำมันสลัวๆ พอให้เห็นบ้านทรงสี่เหลี่ยมที่ปลูกติดๆ กันอย่างหนาแน่นอีกฝั่งหนึ่งของประตู

“อ๊ะ เมือง... มีเมืองในทะเลทรายด้วย แล้วจู่ๆ จะเข้าได้เหรอครับ ผมไม่มีพาสปอร์ตซะด้วยสิ” ร่างโปร่งชะงักไปชั่วครู่ ก่อนหันไปถามต่อ “ทาริค คุณคงไม่เอาผมไปขายให้ใครใช่มั้ยครับ”

ร่างสูงจับผ้าคลุมศีรษะปิดใบหน้าหวานให้เหลือเพียงแค่ดวงตา ทว่าเปิดผ้าคลุมศีรษะของเขาออกเพื่อให้พวกทหารที่เฝ้าประตูเมืองมองเห็นและยอมให้ผ่านเข้าไปได้ ก่อนจะพาเด็กหนุ่มไปยังบ้านหลังหนึ่งซึ่งมีรั้วไม้เตี้ยๆ กั้นไว้โดยรอบ เขาเจรจากับผู้ดูแลอยู่สักพัก แล้วปล่อยพวกอูฐไว้บริเวณรางน้ำใต้ที่ร่มข้างหน้าบ้านพักนั่นเอง

พอมือหยาบใส่ถุงมือหนังแล้วยกขึ้นในอากาศพ ร้อมกับผิวปากเรียก เหยี่ยวสีน้ำตาลที่บินวนอยู่ในท้องฟ้าก็บินถลาลงมาหาเจ้านายทันที

แกว๊กกก...

จากนั้น ชายหนุ่มก็จับเหยี่ยวของเขาวางลงบนขอนไม้ข้างๆ รางน้ำสำหรับอูฐ คล้ายกับสั่งการกับมันว่าให้รอเขาอยู่ที่นี่ แล้วจึงเดินนำเข้าบ้านพักไป

บ้านแบบพื้นเมืองทรงสี่เหลี่ยมแบบง่ายๆ สร้างขึ้นจากอิฐโคลนผสมฟางวางซ้อนๆ กัน โบกทับด้วยดินโคลน แล้วยาด้วยยางสนอีกชั้น มันอาจไม่แข็งแรงทนทานเฉกเช่นบ้านที่ทันสมัยในเมืองใหญ่ หากก็ช่วยให้ลมถ่ายเท และปกป้องชาวเมืองจากแสงแดดในยามกลางวันได้เป็นอย่างดี

ภายในบ้านไม่มีห้องหับและเฟอร์นิเจอร์อะไรมากมาย เป็นเพียงห้องโล่งๆ ที่มีพรมถักปูไว้บนพื้นกับใช้ประดับข้างฝา ส่วนของเตียงมีแค่ขนแกะปูไว้หนาเหนือพื้นขึ้นมาเพียงเล็กน้อย

“ในบ้านเย็นดีจังครับ แต่ไม่รู้ว่าพอแดดออกแล้วจะร้อนรึเปล่า” เด็กหนุ่มมองไปรอบๆ ห้องอย่างสนใจ “พรมสวยจัง ที่นี่ดูมีพรมเยอะจนเหลือเฟือนะครับ ใช้ปูทั้งพื้นทั้งแขวนผนัง ไม่รู้ว่าจะเหลือเพดานไว้ทำไมนะครับเนี่ย”

ทาริคปลดผ้าคลุมสีดำออกแล้ววางกองไว้บนโต๊ะไม้ตัวเล็กๆ ก่อนจะเอนตัวลงนอนบนขนแกะ เมื่อเห็นดังนั้นศตคุณก็ทำตามทันที เขาจัดการดึงผ้าคลุมผืนใหญ่ออกวางไว้ คลานไปนั่งบนขนแกะทั้งชุดโต๊ปรุ่มร่าม แล้วล้มตัวลงนอนข้างๆ กัน

นัยน์ตากลมจ้องมองชายหนุ่มที่นอนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน คิดว่าคงจะหลับไปแล้ว ร่างโปร่งพยายามจะข่มตาให้หลับบ้าง หากใจก็เอาแต่พะว้าพะวัง... กลัวตื่นมาแล้วจะต้องอยู่คนเดียว เขาเอื้อมไปสัมผัสกรอบหน้าคมเข้มอย่างเบามือ

“ทาริค อย่าทิ้งผมนะครับ” เด็กหนุ่มกระซิบเสียงค่อย พลางพลิกตัวหันเข้าหาร่างสูง สองมือขาวขยุ้มเสื้อคลุมสีดำของอีกฝ่ายไว้แน่น ไม่นานก็ผล็อยหลับไป

 สองหนุ่มที่เดินทางข้ามวันข้ามคืนในทะเลทรายต่างเหนื่อยอ่อน พวกเขาหลับกันเป็นตายชนิดลืมความหิว จนถึงเวลาสายๆ ที่เสียงดังจ้อกแจ้กจากทางด้านนอกปลุกพวกเขาให้ตื่นขึ้น

“ข้างนอกมีอะไรน่ะครับ เสียงดังลั่นเลย” ศตคุณลุกพรวด แล้วหันไปเขย่าปลุกคนที่นอนข้างกัน

ทาริคลุกขึ้นนั่งทั้งยังงัวเงีย “$&§%/%(&?” เขาเอ่ยถามพลางทำท่าลูบท้องไปด้วย

เด็กหนุ่มพยักหน้าหงึกหงัก “หิวครับ ที่นี่จะมีอาหารขายมั้ยครับ... อ่า... แต่ผมไม่มีเงิน...”

มือใหญ่ลูบศีรษะเล็กเบาๆ เขาลุกขึ้นยืนพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบผ้าคลุมศีรษะมาส่งให้

“...เราจะออกไปข้างนอกกันเหรอครับ”

เสียงดังจากทางด้านนอกคือเสียงตะโกนขายของกันในตลาดยามเช้า เนื่องจากบ้านที่พวกเขาเข้าพักอยู่ละแวกนั้นพอดี ในช่วงเวลาที่อากาศยังไม่ร้อนมาก ตลาดขนาดเล็กแห่งนี้จึงคึกคักเป็นพิเศษ

ร้านค้าบางส่วนวางสินค้ากองอยู่บนผ้าที่ปูไว้กับพื้น บ้างก็มีโต๊ะใหญ่ไว้จัดวาง พวกอาหารที่มีขายก็จะเป็นพวกขนมปังย่างร้อนๆ เนื้อแกะ ชีส นมแพะ และผลไม้จำพวกมะเดื่อ อินทผลัม หรือทับทิม บางร้านขายมีดดาบ บางร้านขายตุ๊กตาปั้นและจานชามที่ทำจากดินเผา และก็มีร้านที่ขายเสื้อผ้าสิ่งถักทอทั้งหลายให้เลือกซื้อด้วย

ร่างสูงเดินนำออกไป โดยมีเด็กหนุ่มตามไปอย่างกระชั้นชิด เขาหันมองซ้ายขวาด้วยความตื่นตาตื่นใจ ตลาดที่ดูราวกับพาย้อนกลับไปในโลกแห่งอดีต เพราะของในตลาดส่วนใหญ่เป็นของทำมือจากวิถีของชาวเมืองทะเลทราย

มือหยาบกระตุกแขนเรียวของคนที่เอาแต่มองตามร้านขายของให้ตามเขาเข้าไปในเพิงขายอาหาร พวกเขานั่งลงบนเบาะรองนั่งที่ปูอยู่บนพื้นพรม โดยมีโต๊ะตัวเล็กตั้งระหว่างกลาง  ทาริคเจรจาพร้อมจ่ายเงินไปไม่นานก็มีคนนำอาหารมาเสิร์ฟให้

อาหารที่จัดวางอยู่บนโต๊ะเป็นอาหารพื้นเมืองแบบง่ายๆ ประกอบไปด้วยเนื้อแพะย่างวางอยู่บนขนมปังซึ่งถูกตีเป็นแผ่นกลมกว้างบางๆ ขนาดเท่ากับจานที่ใช้รอง ราดด้วยซอสครีมเปรี้ยวผสมโยเกิร์ตและสมุนไพร กลิ่นหอมชวนให้เด็กหนุ่มท้องร้องเสียงดัง ต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ ทั้งๆ ที่เจ้าตัวยังไม่รู้ว่าเป็นเนื้ออะไรเลยด้วยซ้ำ

พอทาริคหยิบอาหารใส่ปากให้ดูเป็นตัวอย่าง ร่างโปร่งก็ทำตามทันที เนื้อแพะที่หมักสมุนไพรนุ่มหอม รสชาติละมุนนุ่มลิ้น ทานกับขนมปังอุ่นๆ เข้ากันได้เป็นอย่างดี มือขาวหยิบใส่ปากราวกับอดอยากมาแสนนาน โดยไม่ทันสังเกตคนที่ลอบมองตนแล้วหัวเราะอยู่หลายหน

“อร่อยมากเลยครับ อร่อยจนน้ำตาไหลเลย ขอบคุณมากนะครับ” เมื่อท้องอิ่มเด็กหนุ่มจึงได้เปิดปากเอ่ยชม แล้วยกแก้วน้ำชาขึ้นจิบ

“#+*!“§“$%/&” ร่างสูงยิ้มมุมปาก เขาหยิบผ้ามาเช็ดมือให้สะอาดแล้วลุกเดินไปหาคนขาย สักพักก็กลับมาพร้อมถาดใส่ถ้วยดินเผาขนาดเล็กๆ ในมือ

ศตคุณชะโงกมองสิ่งที่อยู่ภายใน กลิ่นคล้ายนมเปรี้ยวเหมือนกับ... “โยเกิร์ตเหรอครับ”

มือใหญ่หยิบเหยือกเล็กๆ ที่บรรจุน้ำผึ้งไว้เทใส่ถ้วยดินเผา แล้วส่งให้เด็กหนุ่มได้ลองชิม

“...ขอบคุณครับ” ร่างโปร่งไม่รอช้า เขาหยิบไม้พายอันเล็กจ้วงโยเกิร์ตใส่ปากทันที “อื้อออ... อร่อย!!” สามวันแล้วที่ไม่ได้มีอาหารดีๆ และของหวานตกถึงท้อง เด็กหนุ่มก้มหน้าก้มตาจัดการกับของหวานเหล่านั้นไปจนแทบลืมหายใจ


(มีต่อค่ะ)

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 4: ผู้ร่วมทาง][P.4-5][050115]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 12-01-2015 11:21:47


หลังจากท้องอิ่มแล้ว สองหนุ่มก็ไปเดินเล่นต่อในตลาด เมื่อถึงร้านขายกริชขนาดเล็ก ร่างสูงจึงสะกิดให้เด็กหนุ่มเดินตามเข้าไป กริชที่จัดวางโชว์ไว้บนผ้าขนสัตว์ทำจากโลหะธรรมดาๆ ที่หาได้ทั่วไป ไม่ได้แข็งแรงทนทานและคมกริบ หากก็เป็นสิ่งที่ชายหนุ่มในทะเลทรายจำเป็นต้องมีเหน็บไว้กับเข็มขัดหนัง เนื่องจากเป็นส่วนหนึ่งของเครื่องแต่งกายพื้นเมือง ส่วนราคาและความหรูหราของกริช หรือที่เรียกอีกชื่อว่าคันจาร์ (Khanjar) นั้นขึ้นอยู่กับฐานะของผู้เป็นเจ้าของ

“ทาริคจะซื้อมีดใหม่เหรอครับ แล้วอันเก่าล่ะ หรือว่าที่ทิ่มหัวงูไปเมื่อตอนนั้นทื่อซะแล้วครับ” ศตคุณถามขึ้น เขาเคยเห็นกริชของชายหนุ่มชัดๆ เพียงแค่ครั้งเดียว เพราะปกติแล้วอีกฝ่ายจะใส่เสื้อคลุมสีดำปกปิดไว้อยู่เสมอ

ร่างสูงไม่ตอบ มือหยาบเลือกหยิบคันจาร์อยู่ครู่ใหญ่ สุดท้ายก็ตัดสินใจเลือกคันจาร์ในปลอกโลหะสีเงินกับเข็มขัดหนัง ขณะที่กำลังเจรจาต่อรองและจ่ายเงิน เด็กหนุ่มก็เดินออกไปยืนรออยู่แถวด้านหน้าร้าน ดวงตาสีอ่อนทอดมองมองไปยังร้านขายเสื้อและพรมจากขนแกะ มีเครื่องประดับทำจากเงินและหินสี ผ้าสีดำมีลวดลายถักทอด้วยมือสวยงาม ซึ่งน่าจะเป็นร้านเสื้อผ้าสำหรับผู้หญิง

“อ๊ะ...” ศตคุณชะงัก เมื่อเห็นเด็กตัวน้อยที่มีมือเหลือเพียงข้างเดียวเอื้อมไปกระตุกสร้อยเงินจากแผงที่วางขาย แล้ววิ่งหนีออกไปทันที

“$§&§“§#+“§%!!” พ่อค้าที่เป็นเจ้าของร้านตะโกนลั่น พร้อมกับคว้ามีดเล่มยาววิ่งตามหลังเด็กคนนั้นไปด้วย โดยมีทหารวิ่งตามหลังไปอีกสองสามนาย

ผู้คนในตลาดต่างแตกตื่น ทั้งเบียดทั้งผลักกันไปมาจนร่างโปร่งบางโดนกระแสคนเบียดให้ออกห่างจากหน้าร้านขายกริชไปทุกที

“ทาริค!!!” ศตคุณร้องเรียกด้วยความตกใจ พอจะเดินสวนผู้คนกลับไป เสียงกรีดร้องโหยหวนก็ทำให้เขาหยุดชะงัก

นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนเบิกกว้างขณะที่มองผ่านผู้คนไปยังลานโล่งท้ายตลาด ซึ่งที่ตรงนั้นมีร่างไร้วิญญาณของใครบางคนที่เขาเองก็ไม่มั่นใจว่าเป็นชายหรือหญิงถูกมัดติดไว้กับเสา ผิวเนื้อเป็นสีดำแห้งติดกระดูก เด็กคนที่เขาเห็นกำลังวิ่งตรงไปที่นั่น โดยมีพ่อค้าคนเดิมวิ่งตามไปติดๆ ก่อนจะเงื้อมีดฟันลงไปบนแผ่นหลังของเด็กน้อยคนนั้นเต็มแรง

“อย่า!” ศตคุณร้องห้าม ทว่าไม่ทันเสียแล้ว

เด็กน้อยที่มีมือเพียงข้างเดียวถูกปลายมีดกรีดผ่านเข้าตรงกลางหลังเป็นรอยลึก เลือดสีแดงฉานไหลทะลักออกมาจากบาดแผล ร่างเล็กทรุดลงตรงปลายเท้าศพที่ถูกมัดไว้กับเสา รอบๆ กายมีก้อนหินใหญ่เล็กวางอยู่ประปราย มือน้อยที่เปรอะคราบสีดำสกปรกเอื้อมไปกอดขาของร่างไร้วิญญาณ ก่อนจะแน่นิ่งไป

หากพ่อค้าใจโหดยังไม่หนำใจ เขาก้มหยิบก้อนหินใหญ่ปาใส่ทั้งสองร่างก้อนแล้วก้อนเล่าพร้อมสบถเสียงลั่น จนตัวเองหอบตัวโยนก็ยังไม่ยอมหยุด

ศตคุณอ้าปากค้าง ในยุโรปนั้นถือว่าการทำร้ายผู้เยาว์เป็นเรื่องที่เลวร้ายและมีความผิดฉกรรจ์ เขาเติบโตมาในดินแดนที่มีกฎหมายปกป้องสิทธิให้กับผู้เยาว์ แต่พอมาเห็นภาพการทำร้ายเด็กแบบนี้ ก็อดคิดไม่ได้ว่าที่นี่เป็นบ้านป่าเมืองเถื่อนหรืออย่างไรกัน

“พอได้แล้ว! ทำไปขนาดนี้ยังไม่พออีกรึไง!” เด็กหนุ่มตะโกนลั่น

พ่อค้าคนนั้นหยุดชะงัก ใบหน้าสีคร้ามแดดเป็นสีแดงก่ำ ดวงตาที่จ้องมองมาทางศตคุณดูราวกับเกลียดชังกันเสียเหลือเกิน ทั้งๆ ที่เพิ่งเคยเจอกันแท้ๆ เขาชี้มือไปทางที่ร่างโปร่งยืนอยู่ แล้วหันไปตะโกนเรียกพวกทหารด้วยเสียงกร้าว

ผู้คนรอบๆ ตัวเด็กหนุ่มแหวกออกเป็นวง ก่อนทหารหลายนายจะตรงเข้ามาพร้อมกับปืนกระบอกยาวในมือ

“ไอ้เด็กนี่มันบังอาจคัดค้านกฎหมายของเมืองเรา!!”

“มาจากไหน เป็นคนต่างชาตินี่! รึจะเป็นพวกเดียวกันกับไอ้โจรพวกนี้”


ศตคุณใจหายวูบ ใบหน้าสวยซีดเผือดด้วยความตกใจกลัว เขาไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ เหตุการณ์ถึงพลิกผัน ทุกคนมองมาราวกับว่าเขาเป็นคนร้ายไปด้วย แล้วยังพวกทหารที่ก้าวฉับๆ ตรงเข้ามาทางตน ท่าทางไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย

“แกมาจากไหน!!”

หนึ่งในทหารตะคอกถามคำถามเสียงดังลั่น พลางเดินเข้าไปหาเด็กหนุ่ม หากพอไม่ได้รับคำตอบและเห็นว่าร่างโปร่งถอยหนี พวกเขาก็ปราดเข้ามารุมล้อม พร้อมกับเอื้อมมือไปคว้าแขนเรียวไว้

ผัวะ!!!

“อย่าแตะต้อง!! เขาเป็นคนของฉัน!!” ทาริคใช้กริชทั้งฝักที่อยู่ในมือฟาดไปบนลำแขนของทหาร แล้วดึงศตคุณให้มาหลบอยู่ข้างหลัง “คุณ! มานี่”

เด็กหนุ่มตัวสั่นสะท้าน พอเห็นร่างสูงใหญ่ของคนที่คุ้นเคยก็แทบจะร้องไห้ออกมาทันที “...ทาริค”

“มีธุระอะไรก็คุยกับฉันนี่” ชายหนุ่มหันไปบอกกับพวกทหารด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว ดวงตาคมเปล่งประกายเฉกเช่นราชสีห์หนุ่มผู้นำฝูง

พวกทหารถอยกรูด เพราะใบหน้าซึ่งเป็นที่รู้จัก พร้อมทั้งดวงตรากุหลาบสีขาวบนฝักกริชซึ่งเป็นสิ่งที่ยืนยันให้แน่ชัดว่าชายผู้นี้ไม่ใช่คนที่พวกเขาควรจะต่อกรด้วย ต่างคนต่างค้อมศีรษะลงต่ำ ก่อนจะละล่ำละลักตอบ 

“ไม่มีครับ ขออภัยครับท่าน”

พ่อค้าใจโหดยิ่งฉุนหนัก เขาเต้นผางเมื่อไม่ได้อย่างใจ “ไม่มีได้ยังไง จัดการไอ้เด็กหน้าขาวนั่นซี่ มันเป็นพวกของนางโจรนี่!!” เมื่อเห็นว่าพวกทหารพากันล่าถอย เจ้าตัวก็แกว่งมีดเล่มยาวเดินเข้าไปหาร่างสูงเสียเอง

“ฉันจะจัดการแกเอง!!”


ฉัวะ!!

ทาริคกระตุกยิ้มให้กับคนที่พุ่งเข้าใส่ แขนแกร่งตวัดอย่างรวดเร็วจนมองแทบไม่ทัน เพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้นที่คันจาร์ด้ามสั้นปาดเข้าตรงคอหอยของพ่อค้านิสัยเสีย แต่ไม่ลึกพอที่จะทำให้ถึงแก่ชีวิตได้ ก่อนจรดปลายกริชแหลมลงบนจมูกเหนือหนวดเคราสีเทารกรุงรัง

“โทษของขโมยคือตัดมือ... แล้วโทษของคนที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง คืออะไร”

พ่อค้าถึงกับหน้าซีด เขาเพิ่งสังเกตเห็นดวงตราบนฝักคันจาร์ในมือของคนตรงหน้า แล้วก็ถึงกับเข่าอ่อน... เพราะโทษของคนที่อาจเอื้อมนั้นคือการประหาร!

มือหยาบกร้านกุมลำคอตรงที่เลือดไหลทะลัก ทรุดกายลงกับพื้นแล้วเปล่งเสียงออกมาอย่างลำบาก “กระผมขออภัยครับท่าน”

“ในทะเลทรายแห่งนี้ ชีวิตพวกแกเป็นของฉัน จำเอาไว้ให้ดี”



เมื่อทาริคเก็บกริชเข้าฝัก พวกทหารก็ปราดเข้ามาประคองพ่อค้าออกไปจากบริเวณนั้น ส่วนพวกคนที่หยุดมุงดูก็พากันก้มหน้าก้มตาเดินออกไปราวกับไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น นัยน์ตาคมกริบเหลือบมองศพของหญิงสาวกับเด็ก แล้วถอนหายใจ ก่อนจะหันกลับไปหาคนที่ยืนนิ่งราวกับถูกสาป ใบหน้าสวยหวานซีดไร้สีเลือด

“คุณ เราไปจากตรงนี้กันเถอะ”

ทันทีที่เสียงทุ้มอันคุ้นเคยดังแว่วเข้ามาในโสตประสาท น้ำตาก็เอ่อล้นออกมามากมาย ไหล่เล็กสั่นเทา สองมือขาวประสานกันไว้แน่น “ผม... ผม...” เนื่องจากศตคุณยังคงช็อก สติสตังไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เขาจึงไม่ได้เอะใจแม้แต่น้อยว่าตนเองนั้น เข้าใจ คำพูดของชายหนุ่ม 

“กลัวใช่มั้ย ไปเถอะ ไปจากตรงนี้ก่อน” มือใหญ่คว้าแขนเรียวแล้วกึ่งลากกึ่งจูงให้เดินไปพร้อมกันกับเขา เพราะไม่อยากให้เด็กหนุ่มต้องทนเห็นภาพแม่ลูกอันน่าสลดนานต่อไปกว่านี้อีก

“ทาริค... ฮือ...” เจ้าของท่อนขาเรียวก้าวออกไป พลางร้องไห้ไปด้วยราวกับเด็กเล็กๆ

“เดินไหวมั้ย หรือจะให้อุ้ม” ร่างสูงหันกลับมาถาม

ศตคุณส่ายหน้า ใบหน้าหวานเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา “ผม... อยากอาเจียน... ครับ” พูดจบเขาก็ทำท่าพะอืดพะอม รีบยกมือขึ้นปิดปาก “ไม่ไหว... แล้วครับ” ร่างโปร่งสลัดแขนให้หลุดจากมือใหญ่ จากนั้นก็ก้าวไปหลบตรงมุมตึก แล้วโก่งคออาเจียนเอาอาหารที่เพิ่งรับประทานไปออกมาจนหมด

ทาริคเข้าไปช่วยลูบหลังบางให้อย่างเป็นห่วง เด็กหนุ่มในเวลานี้ดูบอบบางและอ่อนแอมากเหลือเกิน “ค่อยยังชั่วขึ้นรึยัง”

มือขาวยกขึ้นปาดคราบน้ำตา เขารู้สึกขมในลำคอจนแสบไปหมด “...ทาริคครับ... ผมไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ฮึก... เราออกไปจากที่นี่กันเถอะครับ”

“ใจเย็นๆ กลับที่พักกันก่อนแล้วค่อยคุยกัน”

“ผมกลัว... คนที่นี่ป่าเถื่อน... โหดร้าย... ฮือ...”

“...เดินไหวมั้ย...” ร่างสูงพยายามพยุงเด็กหนุ่มให้ลุกขึ้นอยู่หลายครั้ง แต่พอดึงศตคุณให้ยืนขึ้นมาได้ แวบเดียวอีกฝ่ายก็ทรุดลงไปนั่งอีก จนชายหนุ่มอ่อนใจ เขาจึงอุ้มเด็กหนุ่มขึ้นพาดบ่า แล้วก้าวยาวๆ กลับไปยังที่พักที่อยู่ไม่ไกลออกไปนัก

ทาริคค่อยๆ วางร่างโปร่งบางลงบนผ้าปูขนแกะภายในห้องพักที่ปิดทึบ มีเพียงช่องอากาศขนาดเล็ก หากก็ถูกปิดไว้ด้วยผ้าม่านไม่ให้แสงส่องเข้ามาได้ ขณะนั้นเสียงผู้คนจากตลาดทางด้านนอกเงียบหายไป เพราะพวกชาวเมืองต่างพากันกลับเข้าไปอยู่ในบ้านกันหมด เนื่องจากต้องหลีกเลี่ยงช่วงเวลากลางวันที่กระไอแดดร้อนจนแทบจะแผดเผาทุกสิ่งทุกอย่างให้ไหม้เป็นจุณ

“เป็นยังไงบ้าง”

เด็กหนุ่มสงบใจลงได้มากแล้ว ทว่าภาพอันน่าสลดและสยดสยองที่เพิ่งเห็นมาหมาดๆ ยังคงตราตรึง มันไม่ใช่ภาพที่ใครจะลืมไปได้ง่ายๆ แน่ “รู้สึกแย่... มากเลยครับ”

“รอเดี๋ยวนะ” ร่างสูงลุกออกไปทางหลังบ้าน สักพักก็กลับมาพร้อมกับขันน้ำดื่มและผ้าชุบน้ำหมาดในมือ เขาส่งขันให้ศตคุณได้ดื่มน้ำ แล้วใช้ผ้าช่วยซับใบหน้าให้ “ดีขึ้นรึยัง”

“เราออกไปจากที่นี่กันเถอะครับ เดี๋ยวพวกนั้นตามมาทำร้าย”

“เขาไม่มายุ่งกับเราหรอก”

“แน่ใจเหรอครับ ขนาดเด็กตัวเล็กๆ พวกเขายังฆ่าได้หน้าตาเฉย” ยิ่งพอนึกถึงดวงตาก็ร้อนผ่าวขึ้นมาอีก เด็กหนุ่มเม้มปากอย่างพยายามข่มใจ อดกลั้นไม่ให้น้ำตาไหลออกมาได้

“กฎของคนที่นี่คือตาต่อตา ฟันต่อฟัน... ที่เธอว่าป่าเถื่อน ก็คงใช่... สองคนที่ตาย ฉันคิดว่าคงจะเป็นแม่ลูกกัน เพราะความยากจน ไม่มีสามีเลี้ยงดู ทำให้ผู้หญิงคนนั้นต้องกลายเป็นโสเภณี หรือไม่ก็ไปเป็นชู้กับคนที่มีภรรยาแล้ว พอถูกจับได้เธอจึงถูกลงโทษ ส่วนเด็กคนนั้น มือที่กุดไปข้างนึงนั่นก็แสดงว่าเคยลักขโมยแล้วถูกจับได้ และนี่ก็คงจะเคยขโมยมาหลายครั้งแล้ว”

“แต่นั่นก็เป็นผู้หญิงกับเด็กนะครับ ทำไมต้องลงโทษกันขนาดนี้ด้วย... โหดร้ายเหลือเกิน...”

มือหยาบลูบศีรษะเล็กเบาๆ “มันโหดร้าย แต่ก็เป็นวิถีของคนที่นี่น่ะ”

“น่ากลัว”

“...แล้วกลัวฉันด้วยรึเปล่า”

“ทาริคไม่เหมือนคนพวกนั้นนี่ครับ” ศตคุณตอบทันควัน แล้วคว้าท่อนแขนแกร่งหมับ “เราไปจากที่นี่กันนะครับ ผมไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว”

“...ตอนนี้เรายังไปไหนไม่ได้หรอก อาทิตย์ขึ้นแล้ว... นอนเอาแรงสักหน่อยดีกว่า” ทาริคตอบอย่างใจเย็น

เด็กหนุ่มนิ่งไปสักพักเมื่อนึกถึงความร้อนที่แทบจะฆ่าคนได้ในเวลากลางวัน “จริงด้วยสินะ... ตอนกลางวันแบบนี้ ข้างนอกคงจะร้อนมากแน่ๆ”

“อยู่ในบ้านปลอดภัยที่สุดแล้ว ถ้าขืนออกไปตอนนี้ เธออาจจะเป็นอันตรายได้”

เด็กหนุ่มพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะเอนตัวลงนอนช้าๆ พร้อมกับยกมือประกบใบหน้า “แย่ชะมัดเลย ทำไมผมถึงต้องมาเจอเรื่องโหดร้ายแบบนี้ด้วยนะ ไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว”

“...แย่มากขนาดนั้นเลยหรือ”

น้ำเสียงเจือความเศร้าที่ได้ยินทำให้ศตคุณลดมือลงเพื่อประสานสายตากับชายหนุ่ม “...ผม...” ...ที่จริงก็ไม่ได้ถึงกับแย่หรอก... ร่างโปร่งยังไม่ทันตอบ หากจู่ๆ ก็รู้สึกสะกิดใจแบบแปลกๆ แล้วพอนึกได้ มือขาวก็ยันตัวลุกขึ้นพรวด “ทาริค! คุณเข้าใจที่ผมพูดนี่!! เอ๊ย!! ไม่ใช่สิ คุณพูดภาษาเดียวกับผมก็ได้นี่!!”

ร่างสูงตีหน้าซื่อ “ฉันก็ไม่เคยบอกว่าไม่เข้าใจหรือพูดไม่ได้สักหน่อย”

ใบหน้าหวานเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อ นัยน์ตากลมเบิกกว้างพลางนึกย้อนไปว่าตนเคยพูดอะไรกับคนคนนี้ไปบ้าง เพียงเพราะเข้าใจไปเองว่าอีกฝ่ายไม่เข้าใจภาษาของตนแท้ๆ


“นี่ขนาดผมเป็นผู้ชาย... เวลาที่คุณมองมา บางครั้งยังอดใจเต้นไม่ได้เลย”

“ทาริค อย่าทิ้งผมนะครับ”



“อ๊า!! ทาริค! คุณนี่มัน!” ศตคุณอายจนไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหน ไม่รู้จะทำสีหน้าเช่นไร หัวใจเจ้ากรรมก็เอาแต่เต้นรุนแรงไม่เป็นจังหวะ เขาจึงเอนตัวลงนอนบนขนแกะแล้วหันหน้าหนีจากร่างสูงไปเสีย

ชายหนุ่มขยับเข้าไปใกล้แล้วกระซิบถาม “หิวมั้ย เมื่อกี้เธอคงอาเจียนเอาอาหารที่เพิ่งกินเข้าไปออกมาหมดแล้ว”

“...ไม่... ไม่ครับ” เสียงของเนื้อผ้าที่เสียดสีกันดังซอกแซกเรียกให้ร่างโปร่งรีบหันขวับกลับมาทางคนที่กำลังจะลุกออกไป มือขาวตะครุบเสื้อคลุมอีกฝ่ายไว้อย่างรวดเร็ว “ทาริคจะไปไหนครับ!”

“จะไปอาบน้ำหลังบ้าน จะได้นอนได้สบายตัวหน่อย”

“......” ...กลัว... ไม่อยากอยู่คนเดียว แต่ก็ไม่กล้ารบกวนชายหนุ่มกับเรื่องไร้สาระแบบนี้

มือหยาบลูบศีรษะเล็กอย่างอ่อนโยน “ไม่ต้องกลัวหรอก ไม่มีใครกล้าเข้ามาในนี้หรอกน่ะ”

“แน่ใจเหรอครับ”

“อื้อ”

ศตคุณยอมปล่อยมือออกจากเสื้อคลุมช้าๆ แล้วล้มตัวลงนอนกะพริบตาปริบๆ หากความกังวลมีมากเกินกว่าที่เขาจะข่มตาให้หลับลงได้ “....”

ทาริคเห็นว่าร่างโปร่งยังคงใจเสีย เขาจึงนั่งลงข้างๆ เด็กหนุ่ม แล้วตบลงเบาๆ บนตัก “มานี่สิ”

ร่างโปร่งผงกศีรษะขึ้นเล็กน้อย สบตากับเจ้าของตัก ก่อนจะขยับศีรษะขึ้นไปวางบนตักอย่างเชื่อฟัง ศตคุณปล่อยให้อีกฝ่ายลูบเส้นผมสีน้ำตาลไปเรื่อยๆ ฝ่ามืออันอบอุ่นทำให้เขาใจสงบลงได้อย่างไม่น่าเชื่อ

“...นอนพักเถอะ”

ดวงตาคู่สวยปิดลงตามที่เจ้าของเสียงทุ้มกระซิบบอก ไม่นานก็หลับไปอย่างง่ายดาย ร่างกายของคนที่เติบโตขึ้นมาในเมืองหนาวเฉกเช่นศตคุณยังคงต้องใช้เวลาในการปรับตัวให้ชินกับอากาศร้อนแบบทะเลทรายเช่นนี้ พอถึงช่วงที่พระอาทิตย์ลอยเด่นอยู่กลางท้องฟ้าทีไร เด็กหนุ่มก็อ่อนล้าหมดแรงไปได้ทุกที

ทาริคค่อยๆ ขยับตัวออก ก่อนจะลุกเดินไปยังบริเวณที่ใช้อาบน้ำหลังบ้าน เขาเหลือบมองเงาของตนเองในบานกระจกมัวๆ แล้วลูบหนวดเคราของตนเองไปมาพร้อมกับขมวดคิ้ว... เขาดูเหมือนอายุหกสิบเชียวรึนี่?? ช่วงหลายเดือนที่ผ่านมาเขาไม่ค่อยมีเวลาว่าง จึงไม่ได้ใส่ใจกับหนวดเคราบนใบหน้ามากนัก เลยปล่อยให้ยาวจนโดนว่าเป็นลุงไปซะได้ ในที่สุดชายหนุ่มก็ตัดสินใจ หยิบคันจาร์ของตนขึ้นมาล้างทำความสะอาด แล้วจัดการกับหนวดเคราของตน

สายน้ำอุ่นจากแหล่งน้ำใกล้ๆ ไหลเอื่อยมาตามรางที่ชาวบ้านสร้างขึ้น ชาวอาหรับในทะเลทรายแม้จะดูล้าหลังไปสักหน่อย หากบรรพบุรุษของพวกเขาก็ใช้ชีวิตอย่างสุขสงบอยู่ในทะเลทรายกันมานานนับพันปี จึงมีการคิดค้นระบบการจัดการน้ำเพื่อใช้ในชีวิตประจำวันไว้เป็นอย่างดี

ร่างสูงถอดเสื้อคลุมออก ก่อนจะปลดเข็มขัดหนังที่เขาใช้เหน็บคันจาร์ กับสายหนังซึ่งพาดทับชุดโต๊ปเป็นรูปกากบาทบนแผ่นอกสำหรับไว้ใช้คล้องปืนพกกระบอกเล็กวางกองลงกับพื้น แล้วจึงถอดโต๊ปสีดำราวกับสีของปีกนกกาออกมาซัก เขาคิดว่าผึ่งไว้ไม่นานก็คงจะแห้งสนิท หลังจากอาบน้ำเสร็จ เขาก็หยิบผ้าคลุมสีดำมาพันร่างกายท่อนล่าง แล้วเดินกลับมาเอนหลังลงนอนบนขนแกะเคียงข้างเด็กหนุ่ม

ความร้อนระอุในเวลากลางวันทำให้ศตคุณกระสับกระส่าย พลิกไปพลิกมาอยู่หลายหน ชนเข้ากับกำแพงบ้าง คนที่นอนอยู่ข้างๆ บ้าง ทว่าเขาก็ยังคงข่มตาหลับต่อไปจนถึงเวลาเย็น ที่ตลาดด้านนอกเริ่มคึกคักขึ้นมาอีกครั้ง

“อือ...” ร่างโปร่งสะดุ้งตื่นเพราะเสียงท้องร้องของตนเอง มือขาวยกขึ้นกุมท้อง ก่อนจะใช้ยันตัวลุกขึ้น

พอคนข้างๆ ขยับ ทาริคก็ลุกนั่งตาม เขาตื่นอยู่ก่อนสักพักแล้ว “หิวแล้วล่ะสิ”

ดวงตาสีอ่อนกะพริบปริบๆ พลางขมวดคิ้ว พอภาพตรงหน้าชัดเจนขึ้นความง่วงก็หายเป็นปลิดทิ้ง เด็กหนุ่มร้องเสียงลั่น “เฮ้ย!” ...ใครมานอนแก้ผ้าอยู่ข้างๆ เขากันนี่!!

“เอ้า เป็นอะไรไป”

น้ำเสียงทุ้มๆ แบบนี้เขารู้จักดี ศตคุณอ้าปากค้าง “ทาริค... เหรอครับ”

มือหยาบปาดไปมาบริเวณคางของเขาซึ่งมีรอยแผลจากคมของกริชบ้างเล็กน้อย “ทำไม แก่กว่าที่คิดไว้มากรึไง”

“เปล่านะครับ ผมแค่แปลกใจ คุณดูเป็นคนละคนไปเลย” ร่างโปร่งรีบตอบปฏิเสธ ทว่าฉุกคิดขึ้นมาได้จึงเอ่ยถาม “แต่ว่า... ที่คุณโกนหนวดเคราออกไปนี่ อย่าบอกนะครับว่า... ฮ่าๆๆๆ” ยังพูดไม่ทันจบเด็กหนุ่มก็หัวเราะจนตัวงอ หอบฮั่กๆ แล้วพูดต่อ “...ว่าเป็นเพราะผมบอกไว้ว่าคุณดูแก่ ฮ่าๆๆๆ”

ร่างสูงยิ้มตามไปด้วย เขาเพิ่งเคยเห็นศตคุณยิ้มกว้างและหัวเราะได้แบบนี้ ทาริคขยับตัวเข้าไปหาเด็กหนุ่มช้าๆ แล้วโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ “หยุดหัวเราะได้แล้ว”

สายตาที่สบประสานกันส่งผลให้ใบหน้าหวานร้อนวาบ พวงแก้มเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อในทันที หากอีกฝ่ายก็ยังเคลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้อีกเรื่อยๆ จนปลายจมูกชนทั้งสองกัน “ทะ... ทาริค...” เขาเพิ่งเคยได้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลา คมเข้มแบบชาวอาหรับใกล้ๆ แบบนี้เป็นครั้งแรก ดวงตาสีเข้มที่คมกริบราวกับตาของเหยี่ยวดูลึกลับ หากจับจ้องมายังตัวเขาด้วยแววตาที่ฉายแววอ่อนโยน เรียวปากหยักบางได้รูป จมูกโด่งสวย ชายหนุ่มจัดว่าเป็นคนที่หน้าตาดีมากเลยทีเดียว

ทาริควางมือลงบนแผ่นอกด้านซ้ายของศตคุณ เขารู้สึกได้ถึงก้อนเนื้อในอกที่เต้นแรงราวกับกลองที่ถูกตีรัว “นี่เป็นเพราะกลัวฉัน หรือว่าเพราะถูกฉันจ้องกันแน่”

ใครจะยอมรับกันล่ะ ว่าถูกผู้ชายด้วยกันจ้องแล้วใจเต้น... มือขาวดุนดันแผ่นอกกว้างที่เปลือยเปล่าให้ออกห่าง พร้อมกับเสตาหลบ “กลัว... กลัวสิครับ... จู่ๆ ก็เข้ามาใกล้แบบนี้”

“กลัว? กลัวอะไรฉัน?”

เด็กหนุ่มรีบคิดหาข้อแก้ตัวพัลวัน “ก็... ก็... คุณ... คุณไม่ได้ใส่เสื้อผ้า...”

“อ้อ... ฉันเอาเสื้อผ้าตากไว้ข้างนอกน่ะ”

“อะ... เอ่อ... งั้น... ผมไปอาบน้ำบ้างดีกว่า” ...อยากจะหลบไปจากทาริคสักครู่ ทำไมตัวเขาถึงได้รู้สึกแปลกๆ ขนาดนี้ก็ไม่รู้ คนตรงหน้านี่ก็เป็นผู้ชายแท้ๆ ร่างกายใหญ่โตเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่น แต่กลับทำให้หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ

“มาสิ ฉันจะออกไปเอาเสื้อผ้าเหมือนกัน” ทาริคลุกยืน แล้วฉุดแขนเด็กหนุ่มขึ้นมาด้วย


สถานที่อาบน้ำเป็นที่โล่งๆ มีรางน้ำไหลผ่านให้ตักขึ้นมาอาบได้โดยง่าย ในขณะที่ศตคุณถอดเสื้อผ้าออกวางกองไว้ อีกฝ่ายก็เก็บเสื้อผ้าที่ตนตากไว้มาใส่ ปิดท้ายด้วยเข็มขัดหนังสำหรับอาวุธของเขา

“...ทาริค... จะยืนมองผมอยู่อย่างนี้เหรอครับ” เด็กหนุ่มอดถามไม่ได้ เขาถอดเสื้อผ้าออกหมดจนเหลือแต่ชั้นในแล้ว ชายหนุ่มเองก็ใส่เสื้อผ้าเสร็จแล้ว แต่ทำไมยังยืนมองมาทางเขาอยู่อีก

“อายรึ” ทาริคถามซื่อๆ

รู้สึกเหมือนโดนตบหน้ากลางตลาดนัดบาซาร์ เขาไม่ได้อายนะ แค่ไม่ชอบสายตาที่มองมา แต่แก้ตัวอะไรออกไปอีกฝ่ายก็คงไม่เชื่อ เด็กหนุ่มจึงตัดสินใจถอดชั้นในตัวสุดท้ายออก... อยากมองก็มองไป ของของเขา ยังไงก็เอาไปไม่ได้ก็แล้วกัน “ว่าแต่... เราจะไม่ค้างคืนกันในเมืองนี้ใช่มั้ยครับ เดี๋ยวเราจะออกเดินทางกันใช่มั้ย”

“...ยังหรอก เราจะอยู่แถวนี้อีกสักวัน เพราะเมื่อออกเดินทาง ต่อไปก็จะไม่มีที่ร่มให้หยุดพักแล้ว”

มือขาวที่หยิบขันตักน้ำรดตัวหลายๆ ครั้งหยุดกึก แล้วหันกลับมาถาม “...เดินทางต่อไป... เราจะไปไหนกันเหรอครับ”

“...เดี๋ยวก็รู้เอง”

ศตคุณอ้ำอึ้ง เขาวางขันในมือลงแล้วก้าวเข้ามาหาชายหนุ่ม “...คุณคงจะไม่เอาผมไปขายให้ใครใช่มั้ยครับ”

เพียงชั่วพริบตาที่นัยน์ตาสีเข้มฉายแววไม่พอใจ แต่แล้วก็เสหลบ “อาบเสร็จแล้วก็ใส่เสื้อผ้าซะ เดี๋ยวเข้าตลาดไปหาอะไรกิน จะได้ซื้ออาหารตุนไว้สักหน่อย”

“ทาริค...”

“ถ้าไม่ไว้ใจฉันละก็ เธอจะแยกออกไปเมื่อไหร่ก็ได้นะ” ร่างสูงตอบเพียงแค่นั้น แล้วเดินกลับเข้าไปในบ้าน

หัวใจเจ็บแปลบราวกับถูกของมีคมทิ่มแทง ที่ทาริคเลี่ยงไม่ตอบคำถามเขาเช่นนี้ หมายความว่าอย่างไรกัน

ดวงตากลมใสจ้องมองน้ำในรางไหลเอื่อย ก่อนจะตักขึ้นมารดตัวและศีรษะอีกหลายๆ ครั้งอย่างต้องการให้ความกังวลหลุดลอยตามสายน้ำไปด้วย สักพักก็ตัดสินใจหยิบเสื้อผ้าที่ถอดทิ้งไว้กลับมาใส่ แล้วเดินตามชายหนุ่มเข้าไปภายในบ้าน

...ถึงแม้เขาจะมีทางเลือกอื่น หากส่วนลึกของหัวใจบอกกับตัวเองว่าให้เชื่อ และติดตามผู้ชายแห่งทะเลทรายคนนี้ต่อไป แต่จะเป็นด้วยเหตุผลอะไร เขาก็ไม่เข้าใจตนเองเช่นกัน


TBC~*


555555 ในที่สุดทาริคก็เผยไต๋ซะแล้ววว เดาถูกกันหลายคนเลยค่ะ ทาริคจอมเก๊ก ทำเป็นไม่เข้าใจไปอย่างนั้น แกล้งน้องคุณนี่นาาาา มันน่าจับดีดนัก!!!

และตอนนี้ทาริคของเราก็เผยโฉมหล่อล่ำให้น้องคุณได้ใจสั่นแล้วนะคะ ^^ แบบนี้ สงสัยว่าทาริคจะเป็นพระเอกแน่แล้วละม้างงง  :impress2:

สำหรับฉากในตอนนี้ หลายคนอาจจะมองว่าโหดร้ายไปสักหน่อย แต่ฮัสกี้ขอให้มองว่า เพราะบ้านเมือง ชีวิตความเป็นอยู่และสิ่งแวดล้อมของคนเรานั้นต่างกัน กฎระเบียบต่างๆ จึงต้องปรับให้เข้ากับสภาพ เพื่อที่จะได้ควบคุมชาวเมืองให้อยู่ภายใต้กฎระเบียบได้ค่ะ

การเดินทางของทั้งสองยังคงจะดำเนินต่อไป ทาริคเป็นใคร มาได้อย่างไร และจะพาศตคุณไปไหนนั้น อันนี้ถ้าฮัสกี้บอกก็คงจะเป็นการสปอยล์ เดี๋ยวจะไม่มันส์นะคะ ขอให้ติดตามอ่านกันต่อไปน้า ขอบคุณนักอ่านทุกคนมากค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์นะคะ *แจกจูบรัวๆ*

แวะมาพูดคุยกับฮัสกี้ได้เสมอนะคะ >.< husky's page (https://www.facebook.com/huskyhund?ref=hl)

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 12-01-2015 11:46:30
 :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:มาต่อแล้วววววววววววววว :z2: :z2: :z2: :z2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: dariganae ที่ 12-01-2015 12:08:32
สนุกมากๆๆๆๆค่ะ
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อเลยค่าาาา

อ่านแล้วละมุนละไมมากค่ะ
เรากำลังจะสอบวันมะรืน อ่านเรื่องนี้แล้วผ่อนคลายเยอะเลย
ขอบคุณนะคะ^^ :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: moneza ที่ 12-01-2015 12:27:11
กรี๊ดๆๆๆๆๆ เค้ามีการใจเต้นใส่กันด้วย  :hao7:

หวังว่าทาริคคืออับบา ไม่อยากหลงผิดแบ่งใจให้พระรอง เพราะงั้นขอนะคะ ถ้ามีตัวเด่นหลายคนเรามักเชียร์ผิดข้างทุกที เพราะงั้นขอให้ทาริคเป็นคนคนเดียวกัอับบาเถอะ สาธุ :call: :call: :call:

สนุกมากค่ะ ไว้จะไปเม้นในเฟสอีกนะตัว(เฟสเค้าคือ nupoonเอ๊งง 55555)
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 12-01-2015 12:39:38
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: wavalove ที่ 12-01-2015 12:48:03
 :3123: :3123: :3123:


เย้ๆๆ มาแล้ว   แล้วทาริค  คือ อับบา  รึเปล่านิ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-01-2015 13:07:32
ในที่สุดก็หลุดนะทาริก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 12-01-2015 15:04:48
น้องคุณฉันดูแหว๋วมาก 555+
เรียกหาทาริคเป็นลูกเป็ดเลย สงสัยจะหลงเสน่ห์หนุ่มทะเลทรายซะแล้ว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 12-01-2015 15:15:58
มีน้อยใจด้วยนะทาริค น้องคุณน่่ารักมีอ้อนด้วยอ่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 12-01-2015 15:29:18
♡!!! เม้นไม่เก่งค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: khunkun91 ที่ 12-01-2015 15:41:37
 :ling1: :ling1:
อยากอ่านต่อแล้ววววววววววววววว
สงสัยทาริคมากเลย จะใช่อับบารึป่าวคะ
ทาริคต้องหล่อมากแน่ๆ ขนาดน้องคุณเห็นแค่แววตายังทำให้ใจสั่น
แล้วนี้เห็นหน้าแบบไร้หนาดเครา ><
ใจเต้นแรงเพราะกลัวจะหลงรักเขาใช่ไหม น้องคุณ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 12-01-2015 15:54:56
งั้นทาริคก็ไม่ใช่คนเดียวกับคนที่ไปดูคอนเสิร์ตสิเพราะว่าไม่ได้โกนเครามานานแล้ว


หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 12-01-2015 17:01:49
ปิดบังตัวเองอยู่ตั้งนานพอถูกแซวว่าแก่ยอมไม่ได้เลยทีเดียว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 12-01-2015 17:24:00
ขอให้ทาริคเป็นพระเอกทีเถอะ คำพูดส่งไปทางนั้น เจ้าชีวิตก็คือกษัตริย์ ไม่ผิดตัวแน่ๆคุณณณ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: maxiyorka ที่ 12-01-2015 17:50:19
ชอบเรื่องนี้จริงๆๆๆเลย คุณน่ารักน่าฟัดอะไรอย่างนี้ :-[ :o8:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: jamlovenami ที่ 12-01-2015 18:26:37
 :z2:   :z2:   :z2:    :z2:    :z2:    :z2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 12-01-2015 18:38:56
กรี๊ดดดด fc ทาริค ค่าาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: ปันฮัก ที่ 12-01-2015 18:59:16
ทาริค นี้น้องขอเป็นFcเลย :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 12-01-2015 19:25:54
ทาริคเท่มาก น้องคุณก็ต้องหวั่นไหวเป็นธรรมดา แต่ทาริคจะไม่หวั่นไหวก้บน้องคุณเลยเหรอ น่ารักขนาดนี้

รอตอนต่อไปนะคะ  :L2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 12-01-2015 20:06:48
ฟมัวแต่กรี๊ดทาริค จนแบบ เฮ้ย อ่านนานมากเกือบสองชม. 5555 ทาริคหล่อค่ะ หลงรัก -/-

ทาริคคงเป็น....สินะ อ๊ายยยย คุณ ยกทาริคให้เราเหอะ =[ ]=
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 12-01-2015 20:14:43
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าศตคุณก็พูดเก่งเหมือนกันนะเนี่ย 55
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: waiman ที่ 12-01-2015 20:23:25
 :impress2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 12-01-2015 21:42:46
เราชอบทาริคนะ หวังว่าคงไม่ใช่พระรองนะ อิอิ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 12-01-2015 22:30:38
ทาริค พระเอก เพราะมีมีดตรากริชกุหลาบขาว หุหุ แถมชื่อตอนมาแต่ละตอน พรหมลิขิต แรกพบ อะไรเงี๊ย
จะยังไงเค้าก็ขอมโนต่อ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: title ที่ 13-01-2015 00:01:52
ขอให้ทาริคคืออับบาด้วยเถอะ ไม่อยากเชียร์ผิดคน  :call:  :call:  :call:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 13-01-2015 01:55:34
ทาริคหลุดละ 5555 เป็นห่วงน้องมากล่ะซี
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 13-01-2015 02:02:51
ให้ทาริคเป็นพระเอกนะ คนเขียน ขอร้องงงง!!!ไม่งั้นเราจะฆ่าปิดปากคนเขียน 55555 ชอบทาริคพี่แกเหมาะจะเป็นพระเอกมากกว่าพระรองแถมหล่อด้วย 55555555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: GUNPLAPLASTIC ที่ 13-01-2015 08:20:53
แหนะทาริค เอะอะไล่น้องเอะอะก็เข้ามาไกล้ ฮึ้ยยยยยย มันน่านัก ก็น้องถูกขายมาก่อนนี่ก็ไม่ไว้ใจนิ เหอะ
เดี๊ยวไม่เชียร์ซะเลยนี่! เเต่ว่าก็ว่าเถอะค่ะ คุณคนเเต่งค่ะ ถ้าทาริคไม่ได้เป็นพระเอกนี้มีเคืองกันทั่วหน้านะค่ะ
อยู่ๆมาทำหล่อเเล้วจากไปนี้ไม่ได้นะค่ะ เห็นเรื่องนี้ยู่หลายวันเพิ่งเข้ามาอ่าน ไม่ผิดหวังเลยยยยยย
ปกติชอบอ่านพวกชีคทะเลทรายอยู่เเล้ว ถึงกับกรี๊ด รอตอนต่อไปอย่างตั้งใจนะค่ะ คุณฮัสกี้สู้ๆค่ะ :กอด1: :กอด1: :L2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 13-01-2015 09:27:19
พระเอกๆๆๆ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: `ลoงสิจ๊ะ™ ที่ 13-01-2015 10:26:57
ทาริคคือใคร พระเอก นายเอก #ผิด
ทาริคคือใคาก็แล้วแต่ จะอัมบาหรือไม่ใช่
อิป้าคนนี้ก็เชียร์ให้เป็นพระเอก
ก็แหม ! ทั้งหล่อ เท่ แถมยังน่ารักกับคุณอีก
เชียร์ๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 13-01-2015 12:46:46
น้องใจเต้นด้วยขนาดนี้ไม่ใช่พระเอกคงแปลกๆละค่ะ555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: gneuhp ที่ 13-01-2015 13:37:49
ทาริค นี่ใช่ อับบา รึเปล่าอย่าทำให้ คุณ เสียใจอีกน้าฟัง คุณ อธิบายก่อนนะ ^^
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 13-01-2015 16:14:35
ไม่ยอมน้าา ถ้าไม่ใช่ทาริค  :o12: หล่อ อบอุ่น กล้าหาญเฉียบขาด โดนดันไปเป็นองครักษ์ เป็นพระรอง คงเหวอมากอ่ะ  o22
 แล้วช่วงเวลาที่ยากลำบากของคุณ อับบาไปไหน คะแนนตก 555  :laugh:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: Memindbucker ที่ 13-01-2015 16:41:18
กรี๊ดด ทาริคเท่มากกกกกกก ทาริคต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ ไม่งั้นจะกลัวกันหัวหดขนาดนั้นหรอ
ชอบตรงที่พูดว่า โทษของคนไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงคืออะไร เท่มากกกกก คือปกป้องน้องคุุณได้ ดี๊ดี
ในที่สุดเขาก็พูดกันแล้ว ทาริคยิงพูดยิ่งดูหล่อ หลงงงง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: rose_mary ที่ 13-01-2015 19:40:17
ทาริค อย่าถือสาน้องคุณเลย น้องเขามีแต่เรื่องเศร้า เข้าใจน้องเขาหน่อย แต่แหมเล่นทำเนียนพูดไม่รู้เรื่องตั้งแต่ต้น เรื่องนี้มันช่างน่าติดตามเยี่ยงนัก รอตอนต่อไปจร้าาาาาา ขอแบบคอมโบ หลายๆตอนด่วนๆเลยนะจ๊ะ :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 13-01-2015 21:26:37
กริชของทาริคมีตราดอกกุหลาบสีขาวด้วย ก็คงจะใช่อับบาแหละ  :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 13-01-2015 23:21:31
สนุกอ่ะ ติดตามๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: maicy ที่ 14-01-2015 02:18:47
นั่นแน่...ทาริคพาน้องคุณเดินทางตามรอย DVD ใช่ไหมเนี่ย พ้นจากเมืองก็จะได้เจอวังสีขาวแล้วสินะ  รอตอนต่อไปค่ะ :L2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: miya_pp ที่ 14-01-2015 03:50:24
หึหึ. รอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 14-01-2015 16:09:01
กุหลาบขาว ของคนอ่าน แก้ผ้าอาบน้ำต่อหน้าผู้ชายยยยยย
อ๊ายยยย เพราะงั้นทาลิค นายต้องรับผิดชอบ :katai5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 14-01-2015 18:24:11
เสียเซลเลยอ่ะดิ..
โดนเด็กบอกว่าแก่หน่อยเดียวรีบโกนหนวดเลยแฮะ..ว่าแต่ยืนดูน้องอาบน้ำนี่คิดไรป่่าว..อย่าบอกนะว่าไม่คิด..นี่ขนาดแค่อ่านนะยังคิดไปไหนต่อไหนละจ้า.คิคิ
แต่กฏหมายท้องถิ่นนี่มันก็โหดใช่เล่นจริงๆนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 14-01-2015 21:05:55
ทาริค เป็นอับบา ชัวร์ๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: ❝CHŌN❞ ที่ 14-01-2015 23:27:19
อร้ายยยย ท่านชีคกลางทะเลทราย
นานๆจะมีแนวนี้มาให้อ่าน ถูกใจมากเลยค่ะ
ทาริคเป็นอับบาของน้องคุณแน่ ฟันธง555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: Evergreen ที่ 15-01-2015 01:58:18
รู้สึกตกหลุมรักหนุ่มทะเลทรายบ้างแล้วเหมือนกันค่ะ
หาอ่านแบบนี้ยากมากกกก
ภาษาสวยมากค่ะ จิ้นตามได้เป็นตอนๆ
ทาริคจะใช่ปะป๊ารึเปล่าน้าาาาา

อัพอีกๆ รออ่านอยู่ค่าา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: AiiSoul ที่ 15-01-2015 04:20:08
เชียร์ทาริคให้เป็นพระเอกกกกกกก
น้องคุณดูตัวน้อยนึง ดูบอบบางสุดๆ
ชอบบรรยากาศทะเลทรายในเรื่องจังเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: candy sweet ที่ 18-01-2015 05:57:40
 :mew1:
สวัสดีค่ะคุณดาว ตามมาให้กำลังใจค่ะ
เรื่องนี้หวนาน่ารักมากๆๆๆค่ะอ่านกี่รอบก็ยังอมยิ้มค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: candy sweet ที่ 18-01-2015 06:14:37
ตอนนี้น่าสงสารน้องคุนจังค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: pagg ที่ 18-01-2015 12:19:39
น้องคุณน่ารักมาก ขนาดคุยกันไม่รู้เรื่องน้อก็คุยจ้อเลย เพราะคิดว่าทาริคฟังไม่ออก

ทาริคคงไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน ทหารแค่เห็นคันจาร์ลายกุหลาบก็ถอยแล้ว

แอบสงสารน้องต้องมาเจอเหตุการณ์ป่าเถื่อนก็นะ บ้านเมืองเค้ามีกฎต่างกัน

อรั้ยยย ทาริคพูดกับน้องแล้ว ทำน้องอายเลยเพราะน้องเผลอพูดอะไรไปตั้งเยอะ ฮ่าา

โอวว โกนหนวดแล้วหล่อเลยนะ เป็นใครก็หวั่นใหว มีหนุ่มทะเลทรายคอยอยู่เคียงข้าง

น้องอย่าคิดมากนะ ทาริคเค้าคงไม่เอาน้องไปขายหรอก ทานิคคงแอบน้อยใจที่น้องไม่เชื่อใจเขา เขาเลยพูดแบบนั้น
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 20-01-2015 15:35:55
ทาริคเป็นพระเอกเถอะค่ะถ้าจะเผลอใจสั่นกันขนาดนี้. :ling1: ได้กำไรไปก็ตั้งเยอะ.
รอตอนต่อไปค่ะ. :hao3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 21-01-2015 15:01:08
คนแต่งหายไปไหนนนนน ตามตัวด่วนนนน ><'
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 21-01-2015 17:36:21
เข้ามาตามหาคนแต่งด้วยคน คนแต่งหายตัว คนอ่านรอครับ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 21-01-2015 19:53:33
ความรักกำลังก่อตัวท่ามกลางทะเลทรายที่ร้อนระอุ เอาจริงๆนี่ร้อนตามเลยนะคะ คนเขียนบรรยายเก่งจัง  :katai2-1:
ทาริคจะเป็นคนเดียวกับอับบาแสนใจร้ายคนนั้นหรือเปล่านะ แต่สงสารคุณน้อยมากๆ เจอแต่เรื่องโหดร้าย :katai1:
สู้ๆนะน้องคุณ อย่าเพิ่งยอมแพ้ จนกว่าจะเจออับบานะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 22-01-2015 14:11:28
อุ๊บแจกรักรัวๆ แจกดอกไม้ให้กำลังใจรัวๆคืนค่า
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

มาต่อไวๆน๊าติดหนึบหนับเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: minminmin ที่ 22-01-2015 18:48:46
อยากอ่านต่อแล้วค่าาาาาาาคุณฮัสกี้
ทาริคเป็นพ่อบุญธรรมน้องชัว์!!!! หึหึหึ :impress2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: pagg ที่ 23-01-2015 01:01:13
ทาริคเมื่อไหร่จะมาน้อ คิดถุง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 23-01-2015 14:55:50


Chapter 6 : กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน


พอเด็กหนุ่มเดินกลับเข้ามาในตัวบ้าน คนที่เข้ามาก่อนก็ยืนรออยู่แล้ว “เสร็จแล้วใช่มั้ย มานี่ซิ”

ขาเรียวพาเจ้าของให้ก้าวเข้าไปหาร่างสูง “ครับ”

มือหยาบหยิบกริชที่เขาเพิ่งซื้อมาจากตลาดเมื่อยามเช้าส่งให้กับร่างโปร่ง แล้วเอาเข็มขัดหนังคาดรอบเอวบางให้ “เอาไว้ป้องกันตัว อันนี้อาจไม่ดีนัก แต่เอาไว้ฉันจะหาอันใหม่ให้”

“...ขอบคุณครับ” ศตคุณปรับสีหน้าไม่ถูก ด้วยไม่แน่ใจว่าทำไมชายหนุ่มถึงดีกับเขานัก เพราะสงสาร? หรือเพราะต้องการนำเขาไปส่งต่อให้กับใครๆ ในขณะที่ยังมีอวัยวะครบทุกส่วน? นัยน์ตาสีอ่อนลอบมองใบหน้าหล่อเหลาเกลี้ยงเกลาที่อยู่ห่างเพียงแค่คืบ จมูกโด่งเป็นสันรับกับใบหน้า ริมฝีปากหยักบางเฉียบ บวกกับผิวสีน้ำผึ้งทำให้ชายหนุ่มดูโดดเด่น น่ามองกว่าใครๆ ที่เขาเคยพบเจอมาก่อน

หลังจากใส่เข็มขัดให้เสร็จ ชายหนุ่มหยิบกริชจากในมือของเด็กหนุ่มแล้วชูขึ้น “นี่เรียกว่าคันจาร์ เอาสอดไว้ใต้เข็มขัดหนังแล้วเกี่ยวไว้แบบนี้”

“ครับ...” ร่างโปร่งพยักหน้าหงึกหงัก พลางลูบเข็มขัดหนังที่มีขนาดพอดีกับเอวตนอย่างไม่น่าเชื่อ “เข็มขัดนี่... พอดีเป๊ะเลย”

“ก็แน่ล่ะซี กอดอยู่เป็นวันๆ ไม่รู้ขนาดก็แย่แล้ว เอวเล็กจนแทบจะหัก จะอยู่ในทะเลทรายได้อีกสักกี่วันก็ไม่รู้” ทาริคผละออกแล้วเดินนำไปยังประตูบ้าน

“ผมไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นสักหน่อย”

“ฉันจะคอยดู... ปิดหน้าซะแล้วไปกันได้แล้ว”

ศตคุณเดินตามชายหนุ่มออกจากบ้านพักไปพร้อมกับบ่นพึมพำในใจ... ทีตอนแรกล่ะทำเป็นเล่นตัวไม่ยอมพูดจาภาษาเดียวกัน... พอมาตอนนี้พูดคุยกันรู้เรื่องก็เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน

ตลาดยามเย็นเนืองแน่นไปด้วยผู้คนอีกครั้ง ร่างสูงพาเด็กหนุ่มไปร้านอาหารที่อยู่ในตลาดอีกร้าน มื้อนี้ร่างโปร่งจะได้ลองชิม มักลูเบห์ (Maglubeh) อาหารพื้นบ้านของชาวเบดูอินที่ทำจากข้าวใส่เนื้อไก่ เครื่องเทศ และผักต่างๆ ที่หาได้ในละแวกนั้นต้มรวมกันในน้ำซุปจนแห้ง และมีผลมะกอก ขนมปังพิต้า กับชีสที่ทำจากนมอูฐเป็นเครื่องเคียง 

...เพราะเมื่อเช้าอาเจียนเอาอาหารที่รับประทานเข้าไปออกมาจนหมด พอมาถึงเวลานี้ศตคุณจึงรู้สึกหิวมากเป็นพิเศษ มือขาวใช้ช้อนตักอาหารในจานที่ร้อนฉ่าจนควันฉุยขึ้นมาเป่าลมเบาๆ ความร้อนของมันทำให้ริมฝีปากสีแดงยิ่งแดงมากขึ้นไปอีก “อร่อยจัง...”

ใบหน้าคมเข้มดูเฉยชาตามปกติ “กินให้อิ่มนะ หวังว่ามื้อนี้คงไม่เสียเปล่าอีก”

เด็กหนุ่มค้อนขวับ “...ผมขอโทษ แต่ว่านั่นน่ะ ไม่ใช่ความผิดของผมสักหน่อย ผมก็เสียดายของที่กินเข้าไปเหมือนกันนั่นล่ะ”

“งั้นก็ดี” ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบ “เดี๋ยวเราจะไปซื้อเสบียงกันสักหน่อย คงต้องตุนพวกอาหารแห้งๆ ที่ไม่หนักมากติดไว้สำหรับการเดินทางบ้าง”


หลังเสร็จจากมื้ออาหารเย็น ทาริคก็เดินนำเข้าไปในตลาดเพื่อหาซื้อขนมปัง อาหารกระป๋อง ผลไม้แห้งๆ และเนื้อตากแห้งที่ย่างไว้แล้วเป็นเสบียง แต่ว่ากว่าจะได้มาแต่ละอย่างก็ลำบากพอดู นอกจากนั้นก็ยังไปขอแบ่งซื้อเมล็ดกาแฟป่นและชาสำหรับทำเครื่องดื่ม ปิดท้ายด้วยการเดินไปที่เพิงขายผ้า เพื่อเลือกซื้อเสื้อคลุมและผ้าคลุมใหม่ให้กับร่างโปร่ง เสร็จแล้วจึงกลับมายังบ้านพักอีกครั้ง แล้วจัดของที่ซื้อมารวมไว้ด้วยกัน

ดูจากอาหารและน้ำที่ร่างสูงตระเตรียมไว้ หรือว่าพวกเขาจะต้องไปร่อนเร่อยู่ในทะเลทรายอีกเป็นสัปดาห์ หากศตคุณก็ไม่กล้าเอ่ยปากถามอะไร เพราะกลัวจะได้รับคำตอบที่ทำให้เขาใจเสียอีก

“สวมเสื้อคลุมซะ แล้วพันผ้าคลุมให้เรียบร้อย” มือใหญ่ส่งเสื้อผ้าที่เพิ่งซื้อมาให้

“ขอบคุณนะครับ... แต่... มันร้อน... ผมไม่ใส่เสื้อคลุมได้มั้ยครับ”

“ในทะเลทรายตอนกลางวันร้อนมาก เหงื่อเธอจะออกแล้วระเหยไปโดยที่เธอไม่รู้ตัว ส่วนตอนกลางคืนอากาศเย็น เสื้อใส่ไว้หลายๆ ชั้นจะช่วยรักษาน้ำและอุณหภูมิได้ เพราะงั้นทุกครั้งที่ออกไปข้างนอกบ้านพักหรือกระโจม เธอต้องใส่เสื้อคลุมและผ้าคลุมไว้เสมอ”

“...ครับ” เด็กหนุ่มจำยอมด้วยเหตุผล เขาสวมเสื้อคลุมสีดำตัวยาวทับชุดโต๊ปสีขาว แล้วหยิบผ้าคลุมมาคลุมศีรษะและพันร่างกาย “แต่นี่ก็อยู่ในบ้านแล้ว” หากก็ยังไม่วายบ่นพึมพำ

“เดี๋ยวเราจะออกไปข้างนอกกัน”

“ไปไหน... ครับ”

“ไปทุ่งกุหลาบ”

“หือ... กุหลาบ ในทะเลทรายเนี่ยนะครับ” ศตคุณขมวดคิ้ว เพราะตั้งแต่เขามาถึงที่ทะเลทรายนี่ ต้นไม้นอกเหนือจากต้นปาล์มสักต้น เขาก็ว่าหายากแล้ว

“ไปกันเถอะ” ทาริคเดินนำออกประตูไป ทว่าที่ด้านหน้าประตูนั้น มีกลุ่มของนายทหารกับชายท่าทางสูงศักดิ์ซึ่งแต่งกายแตกต่างออกไปดักรออยู่

ร่างโปร่งที่ก้าวตามออกมาหยุดกึก ใจหายวาบ หรือว่าคนพวกนี้จะเป็นพวกเดียวกันกับเมื่อเช้า แล้วจะตามมาเอาเรื่อง หรือว่าจะมาเจรจาซื้อตัวเขาจากชายหนุ่ม “...ทะ... ทาริค”

“รออยู่ตรงนี้ก่อน” ร่างสูงบอกกับเด็กหนุ่ม ก่อนจะเดินเข้าไปหาชายที่แต่งกายดูดีกว่าใครเพื่อน พวกเขาพูดคุยกันสี่ห้าประโยค เป็นภาษาอาหรับที่ศตคุณไม่เข้าใจ ทว่าอีกฝ่ายดูพินอบพิเทาชายหนุ่มไม่น้อย หลังพูดคุยกันเสร็จ ชายคนนั้นก็ผายมือไปยังพวกทหารด้านหลังซึ่งถือกล่องใหญ่มีสีสันสวยงามอยู่ในมือ

เมื่อศตคุณเห็นดังนั้นก็สะดุ้งเฮือก หรือกล่องพวกนั้นคือของที่นำมาแลกกับตัวเขา เด็กหนุ่มถอยกรูดเข้าไปหลบในบ้านพักอย่างรวดเร็ว ขาเรียวที่อ่อนแรงพาเจ้าของให้ไปนั่งกอดเข่า ซุกตัวอยู่ตรงมุมห้อง ร่างกายสั่นเทาด้วยความกลัวจนทำอะไรไม่ถูก นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนมีน้ำตาขึ้นมาเอ่อคลอ

แอ๊ด... เสียงประตูห้องที่เปิดออกทำให้ร่างโปร่งสะดุ้งเฮือก เขาก้มหน้าซุกกับหัวเข่าทันที

“คุณ?” ร่างสูงเปิดประตูเข้ามาภายในห้อง พลางชะโงกหน้าเข้ามาดู แล้วจึงเดินไปหาคนที่ขดตัวนั่งอยู่ตรงมุมห้อง “เป็นอะไรไป”

“...ฮึก...” ศตคุณเอาแต่สะอึกสะอื้น กลัวความจริงอันโหดร้ายจนไม่กล้าแม้กระทั่งจะเงยหน้าขึ้นมองดู

มือหยาบวางลงบนหัวไหล่เล็กแล้วบีบเบาๆ “จู่ๆ ก็เป็นอะไรไปน่ะ ลุกเถอะ เราจะไปข้างนอกกัน”

“ไม่! ไม่เอา! ผมไม่ไป” ร่างโปร่งขยับหนี พร้อมกับปัดมืออีกฝ่ายออกจากตัว

“เธอเป็นอะไรน่ะ!” ทาริคชักไม่สบอารมณ์ พอเขาคว้าข้อมือขาวไว้ได้เด็กหนุ่มก็ทั้งสะบัดทั้งดิ้นอย่างแรงจนเขาต้องรวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างไพล่หลัง “คุณ! ผีเข้ารึไงกัน”

“ฮึก... ปล่อย! ปล่อยผม! ผมไม่ใช่สิ่งของนะ! จะได้ส่งต่อให้กับใครต่อใครได้ง่ายๆ”

“ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย!” ชายหนุ่มอยากจะดุศตคุณแรงๆ ที่ดื้อดึงไม่ยอมฟังเหตุผลอะไร หากก็เข้าใจว่าจิตใจของร่างโปร่งคงจะบอบช้ำมากจากประสบการณ์ที่เพิ่งผ่านมาไม่นาน

แขนแกร่งรวบศตคุณเข้ามากอด จากนั้นก็ลูบแผ่นหลังบางอย่างแผ่วเบาเพื่อปลอบโยน เขาปล่อยให้ศตคุณร้องไห้จ้าเหมือนเด็กๆ จนหยุดไปเอง

“รู้สึกดีขึ้นแล้วใช่มั้ย ร้องไห้จนเหนื่อยแล้วล่ะสิ”

“ฮึก... ฮือ...” ใบหน้าน่ารักยังคงซุกอยู่กับแผ่นอกกว้าง มือขาวขยุ้มเสื้อคลุมของชายหนุ่มเอาไว้แน่น “ผมไม่อยากไปกับใคร...”

“กับฉันก็ไม่อยากไปหรือ”

“...ฮึก...”

“เราจะไปดูทุ่งกุหลาบด้วยกันไง”

ศตคุณส่ายศีรษะทั้งดวงตายังปิดสนิท เขาไม่อยากรับรู้ ไม่อยากรับฟังอะไรอีกแล้ว “ฮือ...”

มือหยาบดันไหล่บางทั้งสองข้างออกจากตัว “คุณ... ลืมตาสิ ดูสิที่นี่มีแค่ฉันกับเธอเท่านั้น” ทาริคเอ่ยด้วยน้ำเสียงกึ่งดุ

ร่างโปร่งลืมตาขึ้นทีละน้อย กะพริบปริบๆ แล้วหันหน้ามองไปรอบๆ ห้อง “ฮึก... พวกทหาร...”

“พวกเขากลับไปกันหมดแล้ว” ชายหนุ่มตอบพลางดึงให้ศตคุณลุกขึ้น จากนั้นจึงจูงอีกฝ่ายเดินออกไปทางด้านนอก “ดูสิ ไม่มีใครแล้ว หยุดร้องไห้ได้รึยัง”

ดวงตากลมใสกวาดมองไปรอบๆ แล้วไปหยุดอยู่ที่กล่องหลากสีสันกองโตที่วางกองรวมกันอยู่บริเวณหน้าบ้าน “แล้ว... ของพวกนี้”

“อาหารกับเสื้อผ้าน่ะ พวกเขาเอามาขอโทษเรื่องเมื่อเช้า”

“ขอโทษ? พวกเขา... เป็นใครเหรอครับ”

“เจ้าเมืองกับทหารของเขาน่ะสิ... เห็นมั้ยล่ะ ไม่มีอะไรอย่างที่เธอโวยวายเลยสักหน่อย” ปลายนิ้วหยาบช่วยเกลี่ยคราบน้ำตาออกจากพวงแก้มนุ่มให้ พร้อมกับยิ้มมุมปาก “ทีนี้จะไปกันได้รึยัง”

“ผม... ไม่อยากไปไหนแล้วล่ะครับ” ศตคุณยังคงปฏิเสธ เพราะคิดว่า ชายหนุ่มอาจจะหลอกพาเขาไปส่งให้กับพวกคนเหล่านั้นก็เป็นได้

“ไปเถอะน่ะ... โอ้เอ้จริง ไปขึ้นอูฐกันได้แล้ว” ทาริคดันไหล่เล็กให้ขึ้นไปนั่งบนหลังอูฐ ส่วนเขาก็จัดถุงน้ำ อินทผลัมสด และตะเกียงน้ำมันกับแกลลอนน้ำมันใส่ในกระเป๋าหนังที่ห้อยติดอยู่กับลำตัวอูฐไปด้วย

“ฟาร์ฮา!” เมื่อชายหนุ่มใส่ถุงมือแล้วยกขึ้นในอากาศ เจ้าเหยี่ยวสีน้ำตาลก็ร้องแกว๊ก ขานรับเสียงดัง มันบินถลามาเกาะบนถุงมือนั้น ก่อนร่างสูงจะโยนแขนขึ้นอีกครั้งเพื่อส่งให้มันบินนำออกไป

ร่างโปร่งมองตามฟาร์ฮาไป เขาอิดออดอยู่สักพัก แต่ก็ยอมทำตามที่ชายหนุ่มบอกอย่างไม่เต็มใจนัก พอเขาปืนขึ้นไปนั่งบนหลังอูฐ ชายหนุ่มก็ตามขึ้นมานั่งประกบหลัง แล้วสั่งให้อูฐลุกขึ้น จากนั้นทั้งสองจึงเดินทางออกจากตัวเมืองแล้วเข้าไปในเขตทะเลทรายอีกครั้ง

จันทร์ครึ่งดวงสีนวลประดับอยู่บนผืนนภาที่ถูกความมืดของรัตติกาลปกคลุม ส่องแสงบางเบากระทบผืนทรายสีเหลืองทองที่อูฐตัวโตย่างกราย ฝากรอยเท้าเอาไว้ หากไม่นานรอยเท้านั้นก็เลือนหายไป เพราะสายลมที่พัดผ่านพาเม็ดทรายมากลบร่องรอยของการเดินทางไว้ได้อย่างมิดชิด

คืนนี้ศตคุณนั่งเงียบไม่ฮัมเพลงเหมือนทุกครั้งที่อยู่บนหลังอูฐ หากเอาแต่ก้มหน้านิ่ง เกร็งตัวหนีจากแผ่นอกกว้างของคนที่นั่งอยู่ทางด้านหลัง จนอีกฝ่ายอดสงสัยไม่ได้

“เป็นอะไรไป ออกมาจากเมืองอย่างนี้ ยังคิดว่าฉันจะเอาเธอไปขายให้ใครอีกรึ” เจ้าของท่อนแขนแกร่งที่โอบเอวบางไว้ถามขึ้น

“.....”

“เอ้า จิบน้ำสักหน่อย” มือหยาบหยิบถุงน้ำที่ติดมาด้วยส่งให้

“ขอบคุณครับ”

“ดีขึ้นรึยัง...”

“ดีขึ้นแล้วครับ” ศตคุณจิบน้ำเล็กน้อย แล้วถือถุงน้ำคาไว้ในมือ จากนั้นก็นั่งนิ่งไปเช่นเดิม

“แน่ใจหรือว่าดีขึ้นแล้ว”

“ทำไมเหรอครับ”

“ก็เห็นทุกทีพูดจ้อ”

“...ถ้าพูดมาก ผมก็กลัวว่าคุณจะรำคาญ” เด็กหนุ่มตอบเสียงอ่อย

มือหยาบขยี้ศีรษะเล็กเบาๆ “ถ้ารำคาญละก็ ฉันคงปล่อยเธอไว้กลางทะเลทรายตั้งแต่วันแรกแล้ว”

ร่างโปร่งอมยิ้มน้อยๆ คำพูดที่ได้ยินทำให้เขาพอสบายใจขึ้นบ้าง

“พิงมาสิ ไม่เมื่อยรึไงกัน”

ศตคุณยอมทำตามอย่างว่าง่าย เขาเอนหลังพิงแผ่นอกอบอุ่น แล้วแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าอันมืดมิด “คืนนี้มืดจังนะครับ เมฆบังพระจันทร์จนเหลือเสี้ยวเล็กนิดเดียว แทบมองไม่เห็นเลย”

“อืม...” ชายหนุ่มลอบมองแพขนตายาวบนนัยน์ตากลมที่ปิดลงสนิท ใบหน้าหวานเงยขึ้นเล็กน้อยรับสายลมผะแผ่ว และกลีบปากสีแดงซึ่งดูอิ่มเอิบอยู่เสมอ เขาแตะริมฝีปากบนใบหูนิ่มเบาๆ แล้วกระซิบถาม “วันนี้ไม่ฮัมเพลงอะไรรึ”

 “...ยังนึกไม่ออกเลยครับ... ดึกๆ กลางทะเลทรายแบบนี้ ทำให้นึกถึงเพลง Arabian Nights” ...ศตคุณฮัมท่อนสร้อยสั้นๆ ให้อีกฝ่ายได้ฟัง จากนั้นก็แหงนหน้าขึ้นถาม “เพลงนี้ดีมั้ยครับ”

“เพลงอะไรก็ได้... ดีกว่าอยู่เงียบๆ”

รอยยิ้มน่ารักจางหายไปในทันที พร้อมกับคิ้วเรียวที่ขมวดเข้าหากันจนเป็นปม “...งั้นก็ฟังฟาร์ฮาร้องแกว๊กๆ ไปแล้วกันครับ”

พอเห็นเด็กหนุ่มงอนจนแก้มป่อง ทาริคก็หัวเราะออกมาเบาๆ “อย่าเข้าใจผิดสิ ฉันหมายถึงว่าเวลาเธอฮัมเพลง ดูมีความสุข ดูดีกว่าตอนอยู่เงียบๆ”

“ความสุข...” ริมฝีปากสีแดงสดเอ่ยทวนคำ แล้วทอดสายตามองออกไปบนผืนทรายละเอียด... ความสุขงั้นหรือ... เขาเคยมีความสุขจริงๆ รึเปล่ายังไม่รู้เลย หากจะมีบ้างก็คงเป็นความสุขในตอนเด็กๆ ที่เคยอยู่กันเป็นครอบครัวพร้อมหน้า แต่มาจนถึงตอนนี้เขาลืมมันไปหมดแล้ว

เมื่อเห็นศตคุณเงียบไป ร่างสูงจึงเป็นฝ่ายชวนคุยบ้าง “เธอ... บอกว่ามาจากยุโรป... อยู่ที่นั่นเป็นยังไงบ้าง”

“...ก็ดีครับ... อากาศที่นั่นต่างกับที่นี่เยอะอยู่เพราะมีสี่ฤดู มีฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน ฤดูใบไม้ร่วง แล้วก็ฤดูหนาว ผู้คน บ้านเมือง การแต่งกาย ภาษา ทุกสิ่งทุกอย่างแตกต่างกันไปหมดเลย แต่ผมชอบทะเลทรายนะครับ ถึงจะร้อนไปสักหน่อย แต่ว่าก็ดูสวยงาม... เร้นลับ น่าหลงใหลไปอีกแบบ”

“......”

“ที่จริง... ผมมาที่นี่เพื่อจะไปพบกับคนคนหนึ่ง ผมมีธุระที่จะต้องคุยกับเขา แต่พอมาคิดดูอีกทีแล้ว ช่างมันไปดีกว่าครับ” เด็กหนุ่มทอดถอนใจเสียงเบา “เมื่อตอนเด็ก ผมฝันอยากจะเห็นพระจันทร์เต็มดวงในทะเลทราย ตอนนี้แค่ได้เห็นดวงจันทร์ในทะเลทรายแบบนี้ก็พอใจแล้วล่ะครับ”

“...ถ้าได้พบกับคนที่ว่า แล้วก็จะกลับอย่างนั้นหรือ”

“...ผม... ก็ยังไม่รู้เหมือนกันครับ”

“ถ้าฉันไม่ให้เธอกลับล่ะ”

“หือ...” ศตคุณหันขวับกลับไปหาคนพูดทันที “หมายความว่ายังไงครับ”

ทาริคนิ่งไปสักพัก “...ก็หมายความอย่างที่พูด”

ร่างโปร่งเองก็หยุดครุ่นคิดไปด้วยกับคำพูดนั้น... หมายความว่ายังไง?  “จะให้ผมเป็นผู้ติดตาม หรือไม่ก็คอยรับใช้คุณอยู่ที่นี่อย่างนั้นเหรอครับ”

ชายหนุ่มหัวเราะ “มักน้อยจริงนะ”

“มักน้อย? ...ผมทำอาหาร ทำความสะอาดก็ไม่เก่ง ใช้อาวุธอะไรก็ไม่เป็น... มีอย่างเดียวที่พอจะทำได้ก็คือการเล่นเปียโน แต่คุณคงไม่มีเปียโนให้ผมเล่นหรอกใช่มั้ยครับ...” พูดไปพูดมา ศตคุณก็เริ่มใจเสียซะเอง ก็เขาไม่ค่อยได้เรื่องเช่นนี้ อีกฝ่ายอาจไม่คิดเก็บเขาไว้ และแทนที่จะปล่อยเขาไป เอาไปขายให้ได้เงินจะไม่ดีกว่าหรือ “เอ้อ... แต่ผมหัดได้นะ คุณอยากให้ผมทำอะไร ผมจะหัดครับ เพราะงั้น... อย่าเอาผมไปขายให้กับใครเลยนะครับ”

“...กลัวฉันจะเอาไปขายมากขนาดนั้นเลยรึ”

...กลัวที่สุด... ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่นจนเป็นเส้นตรง แววตาใสไหวระริก

“ทำอะไรก็ไม่ได้แบบนี้ ยังไงก็ขายไม่ออกหรอกน่า” ร่างสูงพูดพลางหัวเราะในลำคอเบาๆ

“แต่ถ้ามีคนมาขอซื้อ ทาริคจะขายผมมั้ยครับ”

ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปาก “อืม... นั่นสินะ ถ้าได้ราคาดีก็น่าสนใจอยู่”

“ทาริค....” คิดมากไปเองแล้วก็เป็นกังวลเสียเอง ใบหน้าน่ารักหันกลับไปหาคนข้างหลัง แล้วทำสีหน้าเหมือนจะร้องไห้อีกหน “ได้โปรด... อย่าขายผมเลยนะ” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

ตอนแรกทาริคคิดว่าอยากจะแกล้งแหย่ศตคุณเล่นๆ แก้เผ็ดที่ชอบมองตนในแง่ร้าย แต่เด็กหนุ่มแสนซื่อกลับยิ่งคิดเป็นจริงเป็นจัง คงจะเจ็บปวดและกลัวจะโดนขายมาก พอเห็นแบบนี้แล้วร่างสูงเองก็ชักจะสงสาร “เธอเห็นฉันเป็นคนยังไงกัน เห็นฉันเป็นคนเลวขนาดขายคนเป็นสินค้าได้เชียวหรือ”

คำพูดนั้นเสียดแทงตรงกลางหัวใจดวงน้อย ศตคุณหลุบตาลงต่ำอย่างรู้สึกผิด ทาริคช่วยเหลือเขาไว้ตั้งหลายครั้งหลายหน แล้วทำไมตนถึงยังมองอีกฝ่ายในแง่ร้ายเช่นนี้ได้ “ผมขอโทษ”

มือใหญ่ลูบศีรษะเล็กอย่างแผ่วเบา “...ช่างเถอะ หันไปมองทางเถอะ ใกล้จะถึงแล้ว”


หลังจากอูฐเดินต่อไปอีกพักใหญ่ ทาริคก็สั่งให้มันหยุดเดินแล้วนั่งลง ก่อนจะก้าวลงมา จากนั้นจึงหันไปส่งมือให้เด็กหนุ่มเพื่อใช้ยึด ทันทีที่เท้าเรียวแตะลงบนพื้น ใบหน้าน่ารักก็หันซ้ายขวาไปมา กวาดสายตามองไปรอบๆ ซึ่งเขาเห็นเพียงแค่ทรายและเนินทรายเท่านั้น “ถึงแล้วเหรอครับ ทุ่งกุหลาบ? ผมยังไม่เห็นกุหลาบสักต้นเลย”

ร่างสูงอมยิ้ม “ดูให้ดีนะ” เขาหยิบตะเกียงน้ำมันออกมาจุดไฟ แล้วถือตะเกียงนั้นระไว้เหนือพื้นทรายเพียงเล็กน้อย พอให้แสงจากตะเกียงตกกระทบบางสิ่งบางอย่างที่โผล่พ้นขึ้นมาเหนือผืนทรายให้ส่องประกายระยิบระยับตอบกลับมา

“อะไรน่ะครับ” ศตคุณค้อมตัวลงเล็กน้อยแล้วพยายามเพ่งมองไปตามแสงไฟ

ชายหนุ่มถือตะเกียงส่องไปเรื่อยๆ ทุกย่างก้าวที่เขาเดินผ่าน จะมีบางสิ่งบนพื้นทรายส่องประกายตอบรับ “เห็นกุหลาบรึยัง”

ร่างโปร่งส่ายหน้า “ยังครับ เห็นแต่ก้อนอะไรวิบวับอยู่บนพื้นก็ไม่รู้”

ทาริคเดินมาหยุดตรงหน้าเด็กหนุ่ม เขาวางตะเกียงลงบนพื้นทราย แล้วเลือกหยิบสิ่งที่ทอประกายอยู่บนพื้นขึ้นไว้บนฝ่ามือหยาบ “นี่ยังไงล่ะ”

“อ๊ะ เหมือนกุหลาบจริงๆ ด้วย! นี่มันคืออะไรครับ ฟอสซิล? หินเหรอ?” นัยน์ตาสีอ่อนจับจ้องผลึกคริสตัลที่มีรูปร่างคล้ายดอกกุหลาบอย่างสนใจ

“แร่ยิปซัมกับแบไรต์น่ะ ที่มีรูปร่างเป็นแบบนี้ก็เพราะทรายและลมในทะเลทรายนี่ บริเวณนี้มีมาก พวกชาวเมืองเลยเรียกที่ตรงนี้ว่าทุ่งกุหลาบ” 

“อา เป็นอย่างนี้นี่เอง” กลีบปากสีสดคลี่ยิ้มออกมาได้ในที่สุด “สวยแล้วก็แปลกดีจริงๆ ครับ”

มือใหญ่วางผลึกแร่ลงบนฝ่ามือขาว “กล่าวกันว่า คนที่พบกุหลาบทะเลทรายจะได้รับคำอวยพรให้โชคดี ปกติแล้วจะต้องขุดลึกลงไปในทรายหลายฟุตกว่าจะเจอ แต่เพราะพื้นที่บริเวณนี้เป็นที่ลาด และด้วยลมฟ้าอากาศก็เลยทำให้มันผุดขึ้นมาเหนือทรายได้เหมือนกัน”

“พวกเราเจอเยอะแยะขนาดนี้ แปลว่าจะต้องโชคดีมากๆ เลยใช่มั้ยครับ” ศตคุณเอ่ยเสียงระรื่น นัยน์ตากลมสุกใสเป็นประกายแวววาวราวกับกักเก็บผลึกคริสตัลมากมายไว้ในนั้น ริมฝีปากอิ่มเผยอออกเล็กน้อยยามเจ้าตัวพิจารณาชิ้นแร่บนฝ่ามือ จากนั้นเด็กหนุ่มก็ย่อตัวลงนั่ง เอียงคอและหรี่ตามองไปบนผืนทราย

มือขาวเอื้อมไปเก็บผลึกรูปร่างคล้ายกุหลาบมาวางรวมกันเป็นกระจุกใหญ่ “หนึ่ง สอง สาม... สิบเจ็ด... อืม...”

“สิบแปด” ชายหนุ่มหยิบผลึกกุหลาบทะเลทรายชิ้นสุดท้ายมาช่วยสมทบ “ครบแล้วใช่มั้ย”

ศตคุณหัวเราะ พลางหยิบก้อนหินมาวาดตัวช่อให้กับกลุ่มผลึกรูปกุหลาบกลุ่มนั้น “ครบแล้วครับ ช่อกุหลาบเท่ากับอายุของผมพอดีเลย”

ทาริคย่อตัวลงข้างๆ กัน เขาเผลอจ้องมองใบหน้าหวานซึ่งแม้ภายใต้แสงจันทร์สลัวก็ยังคงงดงามเปล่งปลั่งอย่างลืมตัว เมื่อเห็นพวงแก้มสีชมพูระเรื่ออยู่ใกล้แค่เอื้อม ก็ห้ามตัวเองไม่ให้เอื้อมมือไปสัมผัสและใช้ปลายนิ้วลูบไล้ไปมาไม่ได้ “เธอเหมาะกับกุหลาบสีขาวมากที่สุด”

ขณะเดียวกันร่างโปร่งก็เหลือบตาขึ้นมอง พอประสานสายตากับดวงตาคมกริบที่ดูฉ่ำหวาน หัวใจก็พาลเต้นผิดจังหวะ ใบหน้าร้อนผ่าวทันที “ทะ... ทาริค... เอ่อ...”

ท่าทางเงอะงะเคอะเขินของเด็กหนุ่มทำให้ร่างสูงพอใจอยู่ไม่น้อย เขาดึงมือกลับแล้วลุกขึ้น “เดินดูรอบๆ แถวนี้กันหน่อยมั้ย”

“ครับ...” ...ไอ้หัวใจบ้านี่ จะเต้นดังทำไมนัก! ...ศตคุณบ่นกับตัวเองอยู่ในใจ พร้อมกับชำเลืองมองตามชายหนุ่มในชุดเสื้อคลุมสีดำที่เดินห่างออกไป แผ่นหลังกว้างช่างดูอบอุ่น ร่างกายสูงใหญ่กำยำ ทำให้เวลาที่อยู่ใกล้กันนั้น ตนเองราวกับเป็นเด็กเล็กๆ แล้วก็รู้สึกปลอดภัยในยามที่อยู่ในอ้อมแขนแข็งแรง ขาเรียวก้าวตามทาริคไปช้าๆ

...อืม... แต่ว่า กุหลาบสีขาว กับจำนวนสิบแปดดอก บังเอิญรึเปล่านะ...  ระหว่างที่เด็กหนุ่มกำลังก้าวเดินไปเพลินๆ เขาก็รู้สึกเอะใจอยู่บ้างเล็กน้อย

แต่จู่ๆ คนที่เดินนำหน้าก็หยุดกึก เขาหันหลังกลับมาส่งมือให้กับร่างโปร่ง “ส่งมือมาสิ”

“ครับ” ศตคุณวางมือบนฝ่ามือกร้าน แล้วก้มหน้าเพื่อซ่อนรอยยิ้มเอาไว้ ทาริคจูงมือเขาเดินไปเรื่อยๆ อย่างเนิบนาบ เพื่อให้เขาได้มองผลึกแร่ที่สะท้อนแสงจากไฟของตะเกียงได้ถนัด หากหัวใจที่เต้นรัวอยู่ในอก ส่งผลให้เจ้าตัวลืมสนใจกับผลึกแร่ไปเสียสนิท

“คุณ... คุณ...”

“คุณ!!”

เด็กหนุ่มสะดุ้ง “อ๊ะ! ครับ”

“ทำไมเดินก้มหน้าก้มตาแบบนั้นล่ะ เบื่อรึ”

“เปล่านะครับ พอดีมันมืด แล้วพื้นก็ไม่เท่ากัน” เด็กหนุ่มรีบหาข้อแก้ตัว

แกว๊กกกก... ฟาร์ฮาร้องเสียงแหลมดังลั่นแล้วบินวนอยู่ไม่ไกลจากจุดที่ร่างสูงยืนอยู่ คล้ายกับว่ามันกำลังร้องเตือนเจ้านาย

“คุณ มานี่เร็วเข้า” ทาริคชะงัก ทำให้คนที่เดินตามอยู่ห่างๆ ใจหายวาบ แล้วสาวเท้าเข้าไปประชิดตัวชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว

“มีอะไรเหรอครับ”

“ดูนั่นสิ เห็นมั้ย ตรงนั้น... มองตามรอยตัวอักษรเอส (S) บนทรายไป”

“หวา... เห็นแล้วครับ งูตัวเบ้อเริ่มเลย ทำไมเลื้อยตะแคงแปลกๆ” มือขาวคว้าท่อนแขนแกร่งหมับด้วยความกลัว

“นี่เขาเรียกว่างูไวเปอร์มีเขา เป็นงูพิษอันตรายมาก ถ้าเห็นรอยเป็นรูปตัวเอสบนทรายแบบนี้เมื่อไหร่ แปลว่ามันอาจซุกตัวอยู่ในทรายหรือพุ่มไม้แห้งใกล้ๆ ต้องระวังให้ดี”

เด็กหนุ่มเขย่าท่อนแขนแกร่ง “ครับ... ทาริค... มันจะมีตัวอะไรอีกมั้ยครับเนี่ย มืดๆ แบบนี้มองไม่ค่อยเห็นซะด้วยสิครับ”

“สัตว์ในทะเลทรายจะออกหากินในตอนกลางคืน พวกแมงป่อง งู ตะขาบ ไฮยีน่า เพราะงั้นถ้าไม่จำเป็น เธอก็ไม่ควรออกมาเดินในทะเลทรายคนเดียว”

“งั้น... งั้นเรากลับกันเถอะนะครับ” ศตคุณหันมองซ้ายขวาอย่างหวาดๆ เวลานี้เขาไม่สนใจกุหลาบทะเลทรายแล้ว เพราะห่วงสวัสดิภาพของตัวเองมากกว่า

ทาริคอดหัวเราะกับหน้าตาตื่นๆ ของเด็กหนุ่มไม่ได้ เขาหันไปทางเด็กหนุ่มแล้วโอบเอวบางไว้แนบกาย “ขี้ขลาดจริง”

มือขาวขยุ้มเสื้อคลุมรุ่มร่ามของชายหนุ่มไว้ทันควัน “ทาริคก็ลองมาเป็นผมบ้างสิครับ ที่เวียนนาไม่มีทั้งงู แมงป่อง ตะขาบ แล้วก็ไฮยีน่าเลยนะครับ”

“โอเค กลับก็กลับ เดินดูพื้นดีๆ นะ” ใบหน้าคมสันเงยขึ้นแล้วตะโกนเรียก “ฟาร์ฮา!” เพียงเท่านั้นเจ้าเหยี่ยวก็บินถลากลับไปยังทิศทางที่ตั้งของเมืองเล็กๆ ที่พวกเขาเพิ่งจากมา

ร่างโปร่งพยักหน้าหงึกหงัก เขาปล่อยให้อ้อมแขนแข็งแรงโอบตนไว้เช่นนั้นแล้วก้าวเดินไปพร้อมๆ กัน ดวงตาคู่หวานเอาแต่ระแวดระวังกับสิ่งแปลกปลอมบนผืนทราย จึงไม่ทันสนใจว่าร่างกายแนบสนิทกับอีกฝ่ายจนไร้ช่องว่างระหว่างกัน ส่วนทาริคเองก็แทบจะอุ้มศตคุณอยู่แล้ว เพราะเด็กหนุ่มเกาะเขาแน่นไม่ยอมออกห่าง กว่าทั้งสองจะมาถึงอูฐก็ถึงกับหอบแฮก จนร่างสูงคิดว่าถ้าหากเขาอุ้มศตคุณมาซะแต่แรก คงจะไม่เหนื่อยขนาดนี้ด้วยซ้ำ

“ทาริค รีบขึ้นอูฐสิครับ จะได้ไปจากตรงนี้กันสักที” คนที่ปีนขึ้นไปนั่งอยู่บนหลังอูฐหน้าซีดเผือด

ชายหนุ่มส่ายหน้าพร้อมหัวเราะเบาๆ “นี่น่ะนะ ผู้ใหญ่อายุสิบแปดที่ว่า”

“ผู้ใหญ่ก็กลัวเจ็บกลัวตายเป็นนะครับ”


(มีต่อค่ะ)


หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 23-01-2015 14:56:41


เจ้าอูฐเยื้องย่างผ่านผืนทรายกลับไปยังตัวเมืองที่เพิ่งจากมาอีกครั้ง การเดินทางในยามค่ำคืนแม้จะลำบากอยู่สักหน่อย หากอากาศเย็นสบาย ร่างกายไม่สูญเสียน้ำและเกลือแร่โดยไม่จำเป็น ทุ่งกุหลาบทะเลทรายอยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองที่พวกเขาพัก นั่งบนหลังอูฐไปไม่ถึงชั่วโมง ทั้งสองก็กลับมาถึงที่พักแล้ว

“อ๊า!” ร่างโปร่งที่ยืนอยู่ตรงทางเข้าบ้านพักเอามือตบๆ ไปตามลำตัว ปกติเขาเคยใส่แต่เสื้อยืดหรือเชิ้ตกับกางเกงยีนส์หรือกางเกงผ้า พอมาใส่ชุดโต๊ปกับเสื้อคลุมรุ่มร่ามก็ไม่ชินเอาเสียเลย

“หืม มีอะไร?” เพราะเด็กหนุ่มร้องลั่น คนที่กำลังให้น้ำและหญ้ากับพวกอูฐจึงรีบหันกลับมาถาม

“ผมว่าผมเก็บกุหลาบทะเลทรายอันที่คุณหยิบให้มาด้วย นึกว่าเอาใส่กระเป๋ากางเกงมาแล้ว แต่เพิ่งจะเห็นว่ากางเกงนี่มันไม่มีกระเป๋าน่ะสิครับ แย่จัง”

“ฮะๆ มีอีกถมเถ ไว้เดี๋ยวก็เจออีก ในทะเลทรายที่นี่มีมากมาย”

...มีในทะเลทรายมากมาย แต่มันก็ไม่ใช่อันที่ทาริคหยิบส่งให้กับเขานี่นา... ศตคุณนึกเถียง แต่ก็ไม่กล้าที่จะพูดออกไป

“จะเข้าไปรอข้างในก่อนก็ได้นะ”

เด็กหนุ่มส่ายหน้าแทนคำตอบ เขายืนมองร่างสูงดูแลจัดการกับพวกอูฐอย่างคล่องแคล่ว คิดไปพลางว่าอีกฝ่ายช่างชำนาญพื้นที่และรู้จักแม้กระทั่งเมืองในทะเลทรายที่คงไม่มีใครเดินทางผ่านมาพบได้ง่ายๆ แห่งนี้ “ทาริคดูรู้จักทะเลทรายที่นี่ดีจังเลยนะครับ”

“ก็ฉันเกิด แล้วก็โตที่นี่” ชายหนุ่มเดินเข้ามาทางที่ศตคุณยืนอยู่ แล้วยกกล่องใบโตหลากสีที่วางกองอยู่เข้าบ้านไปทีละกล่อง

“ผมช่วยครับ... แต่ว่า ทาริคก็พูดภาษาต่างชาติได้ดีมากเลยนะครับ น่าแปลก...”

“....แปลกรึ... ที่นี่มีคนพูดภาษาต่างชาติได้มากมาย”

“......” เท่าที่เขาได้พบมา ก็เห็นมีแต่ทาริคนี่แหละที่พูดได้... ศตคุณคิดอยู่ในใจ “ว่าแต่... เมืองนี้มีชื่อมั้ยครับ ผมยังไม่รู้จักชื่อเมืองเลย”

“อัคบราห์...”

“อัคบราห์... อือ... ชื่ออาหรับดีจริงๆ...” เด็กหนุ่มพึมพำ

ไม่นานนักกล่องนับสิบก็ถูกนำเข้าไปวางเรียงอยู่ในห้อง ทำให้ภายในนั้นดูแคบไปถนัดตา เหลือเพียงทางเดินกับส่วนของที่นอนซึ่งปูไว้ด้วยขนแกะเท่านั้น

“...ของเยอะขนาดนี้ เราจะขนไปกับอูฐไหวเหรอครับ” ร่างโปร่งที่กำลังถอดเสื้อคลุมและผ้าคลุมออกขมวดคิ้วเป็นปม ก่อนจะนั่งลงบนขนแกะ

“คงต้องเลือกเอาเฉพาะของจำเป็นไป ที่เหลือก็ทิ้งไว้ที่นี่ล่ะ” ชายหนุ่มพูดพลางเปิดฝากล่องออกดูของข้างใน เมื่อเห็นว่าศตคุณชะโงกมองดูอยู่ห่างๆ จึงกวักมือเรียกเข้ามาใกล้ๆ “อยากดูก็มาดูสิ กล่องนี้เป็นอาหารน่ะ”

ร่างโปร่งบางปราดเข้ามานั่งลงข้างๆ คนที่เอ่ยปากเชิญชวนอย่างรวดเร็ว “อาหารกระป๋องเยอะแยะเลย มีปลากระป๋องด้วย!” ตากลมโตเบิกกว้างอย่างสนใจ มือขาวหยิบอาหารกระป๋องขึ้นมาดูทีละกระป๋อง “ชีส ผักดอง ซุป... ว่าแต่ ทำไมเขาถึงเอาของมาให้ทาริคมากขนาดนี้ล่ะครับ”

“...พ่อฉันกับพวกผู้ใหญ่ที่ดูแลเมืองนี้รู้จักกันดี” ร่างสูงตอบพลางเปิดกล่องถัดไปออกดู “หืม... อาบาญ่า”

“อาบาญ่า?  คืออะไรครับ”

“ชุดของผู้หญิงน่ะ ชุดแบบที่เธอกับฉันใส่เรียกโต๊ป ส่วนผู้หญิงที่นี่ต้องใส่อาบาญ่ากับผ้าคลุมฮิญาบ”

เด็กหนุ่มนั่งฟังอย่างตั้งใจ เขาเดินทางข้ามทวีปมาไกล โดยไม่รู้อะไรเกี่ยวกับดินแดนแห่งนี้เลยแม้แต่น้อย “ผ้าปักเป็นลายหลายสีแบบนี้ก็สวยดีนะครับ แต่ถ้าเป็นที่ยุโรป ผมว่าพวกผู้หญิงน่าจะชอบพวกผ้าลูกไม้มากกว่า” ศตคุณคลี่ผ้าผืนสวยในมือออก แล้วอมยิ้ม “ผมเพิ่งเคยเห็นอาบาญ่าสวยๆ แบบนี้เป็นครั้งแรก”

“......” ทาริคพลอยยิ้มไปด้วยกับท่าทางน่าเอ็นดูของอีกฝ่าย เขาคิดว่าศตคุณกำลังสนุก เลยจะเปิดโอกาสให้เด็กหนุ่มได้เปิดกล่องเลือกดูของตามใจชอบ ส่วนเขานั้น เพื่อไม่ให้ศตคุณต้องรู้สึกเกรงใจ ชายหนุ่มจึงเลือกหยิบกล่องที่เล็กที่สุดในบรรดากล่องทั้งหมดติดมือไปนั่งดูบนขนแกะที่ปูไว้

“อ้าว ทาริคไม่ดูแล้วเหรอครับ”

“เธอเปิดดูแล้วบอกฉันทีละกันว่าข้างในมีอะไร”

สิ่งของภายในกล่องส่วนใหญ่เป็นเสื้อผ้า รองเท้า เครื่องดื่มกับอาหารแห้ง ศตคุณรายงานกับชายหนุ่มไปพลาง พร้อมกับพิจารณาข้าวของแบบพื้นบ้านของอาหรับไปด้วย

ดวงตาคมกริบจับจ้องคนที่กำลังเลือกหยิบดูของในกล่องอย่างเพลิดเพลิน ท่าทางตื่นเต้นเหมือนเด็กๆ ที่ได้ของเล่นชิ้นใหม่ เขาส่ายหน้าแล้วหัวเราะเบาๆ พลางเปิดกล่องที่หยิบติดมือมาดู “คุณ มานี่ซิ”

“หืม... ครับ” ร่างโปร่งบางคลานกลับไปหาคนที่เรียกชื่อตน

“ดูซิ ชอบมั้ย” มือหยาบหยิบสร้อยแบบทำมือซึ่งตัวสร้อยทำจากหินอะมีทีสต์ที่มีขนาดไล่เลี่ยกันเรียงร้อยสลับกับลูกปัดเงิน ห้อยจี้ผลึกคริสตัลกุหลาบทะเลทรายขึ้นมาให้เด็กหนุ่มดู “เมื่อกี้บอกว่าอยากจะเก็บไว้เป็นที่ระลึกไม่ใช่รึ”

ศตคุณรับสร้อยมาดูอย่างระมัดระวัง “ว้าว... สวยจังครับ”

“ขยับมาใกล้ๆ ฉันสิ” ทาริคหยิบสร้อยคืนมาจากมือขาว แล้วแกะตะขอเกี่ยวออก

“แต่...”   

แขนแกร่งวาดโอบร่างโปร่งบางจากทางด้านหน้า แล้ววนไปติดตะขอเกี่ยวให้ที่ด้านหลังตรงต้นคอขาว “เหมาะกับเธอดี”

หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำ ศตคุณก้มหน้าลงมองจี้หินรูปกุหลาบ พร้อมกับลูบสัมผัสมันเบาๆ แวบแรกเขาก็รู้สึกพอใจอยู่หรอก แต่ของแบบนี้... ควรจะให้เขาอย่างนั้นหรือ “ทาริค ผมว่า... คุณเก็บไว้ให้คนที่บ้าน เอ้อ... ภรรยาของคุณจะ ไม่ดีกว่าเหรอครับ เอามาให้ผมแบบนี้ พวกเธอคงเสียใจ” แม้ที่จริงแล้วเขาก็ชอบ แล้วก็ดีใจที่ทาริคให้สิ่งนี้กับเขาอยู่หรอกนะ เพียงแต่คิดว่าตนเองไม่คู่ควร “หรือเพราะมีเส้นเดียว แล้วทาริคมีภรรยาหลายคนกันครับ กลัวพวกเธอแย่งกัน ถึงได้เอามาให้ผม”

“.......”

เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มไม่ตอบ ศตคุณก็คิดว่าคงจะเป็นจริงอย่างที่เขาพูด ใบหน้าหวานสลดลง พลางบ่นพึมพำ “มีภรรยาหลายๆ คน ไม่ทะเลาะกันแย่เหรอครับ”

“.......” ทาริคยังคงนิ่งเงียบ ราวกับจะรอฟังให้ร่างโปร่งบ่นจนพอใจเสียก่อน

“ทำไมต้องมีภรรยามากมายกันด้วยนะ ผมได้ยินว่าพวกเจ้านายชั้นสูงนี่ ถึงกับมีฮาเร็มกันเลย... น่าสงสารผู้หญิงนะครับ ถ้าสมมติว่าเป็นผมที่ต้องแบ่งปันคนรักกับอีกหลายๆ คน ผมคงทนไม่ได้แน่ๆ ...ทาริค คุณรักภรรยาของคุณทุกคนเท่ากันรึเปล่า”

“.......”

“พวกเธอคงจะแข่งกันเอาใจคุณน่าดู” ร่างโปร่งถอนหายใจ เขาชำเลืองมองคนที่นั่งเงียบ แล้วพูดเสียงอ่อย “คุณเบื่อที่จะฟังผมแล้วสินะ”

“...เธอคิดว่า คนอย่างฉันจะมีคนมารุมล้อม แย่งกันรักฉันขนาดนั้นเชียว”

เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นช้าๆ “...คุณมีครอบครัว ครอบครัวของคุณก็ต้องรักคุณอยู่แล้วละครับ... ภรรยาของคุณก็รักคุณ พี่น้องก็รักคุณ... น่าอิจฉาจะตายไป” ...ต่างกับตัวเขา ที่ไม่มีครอบครัว ไม่มีใครเลยสักคน

“งั้นรึ... แต่แย่จังนะ คนที่อยู่ไม่เป็นหลักแหล่ง ร่อนเร่ไปมาในทะเลทรายอย่างฉัน ไม่มีใครเขาอยากจะแต่งงานด้วยหรอก”

“ทาริคยังไม่เคยแต่งงานเลยสักครั้งเหรอครับ” จู่ๆ หัวใจดวงน้อยก็เต้นไม่เป็นจังหวะ ศตคุณอมยิ้มน้อยๆ โดยที่เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงรู้สึก... ดีใจ... ทั้งที่ก่อนหน้ายังรู้สึกห่อเหี่ยวอยู่เลยแท้ๆ

“...ฉันก็กำลังมองหาเจ้าสาวอยู่สักคนเหมือนกัน” ใบหน้าหล่อเหลาอยู่ห่างจากพวงแก้มที่มีสีเลือดฝาดเพียงแค่คืบ จนทำให้อีกฝ่ายนั่งตัวเกร็ง

“ไม่น่าเชื่อ... ทาริคดูเหมือน...” ริมฝีปากที่เผยอตอบถึงกับชะงักค้าง เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นประสานสายตากับนัยน์ตาสีเข้มที่ดูลึกลับ

“เหมือนอะไร?”

ศตคุณอึกอัก ในสายตาของเขา ชายหนุ่มเป็นคนที่ดูพร้อมสรรพไปหมดซะทุกอย่าง ทั้งเก่งกาจและอบอุ่น ส่วนรูปร่างหน้าตา ก็ชนิดเป็นนายแบบได้สบายๆ แต่จะให้พูดความจริงออกไป เขาว่ามันก็ดูแปลกๆ นะ ที่ผู้ชายจะชมผู้ชายด้วยกันแบบนี้ เด็กหนุ่มจึงตัดสินใจตอบไปแบบเลี่ยงๆ “...ก็... ทาริคดูอายุไม่ใช่น้อยแล้ว ผมเลยคิดว่าน่าจะแต่งงานมาแล้วหลายหน มีฮาเร็มซุกเอาไว้ทุกเมือง แถมมีสาวๆ ซ่อนไว้ทุกๆ โอเอซิสอะไรแบบนี้ อ๊ะ!!!”

ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเบิกกว้าง เขาผละตัวออกจากร่างสูงทันทีที่รู้สึกถึงริมฝีปากหยักที่แนบลงมาบนพวงแก้มของตน “ทาริค!” จากนั้นก็นิ่งอึ้งทำอะไรไม่ถูก ใบหน้าน่ารักเปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับเมล็ดทับทิมสุก ทั้งร้อนผ่าวจนควันแทบพุ่งออกจากใบหู

ชายหนุ่มยิ้มมุมปาก “ในที่สุดก็ทำให้เธอหยุดพูดได้เสียที ถ้าที่พูดมาเป็นเรื่องจริง ฉันจะไม่ว่าอะไรเลยนะ”

“......” มือขาวยกขึ้นประกบแก้มข้างที่เพิ่งถูกอีกฝ่ายฉกจูบ เขาได้แต่อ้าปากค้าง ไม่มีคำพูดใดๆ เล็ดลอดออกมาจากกลีบปากชุ่มชื้นอีก

“เอาล่ะ เตรียมตัวเข้านอนได้แล้ว พรุ่งนี้เย็นๆ เราจะออกเดินทางกันละ” ทาริคเหลือบมองคนที่ยังนั่งนิ่งสนิท “...เราจะต้องเดินทางอีกสักพัก กว่าจะถึงเมืองใหญ่อีกแห่ง”

“เมือง... อะ เอ่อ... ทาริคจะพาผมไปไหนเหรอครับ”

“...เมืองในโอเอซิสที่เธอพูดถึงยังไงล่ะ ชื่อเมืองคือ เฟอร์โดส หรือที่มีชื่อเรียกภาษาอังกฤษว่า Paradise  ชื่อเดียวกับเพลงที่เธอฮัมในทะเลทรายเมื่อวันก่อน”

ศตคุณถลาเข้าไปเกาะกุมท่อนแขนแกร่ง “เมืองที่ว่านั่น! ที่มีวังสีขาว! เฟอร์โดส! มีจริงๆ เหรอครับเนี่ย!!”

“เมืองนั้นอยู่ห่างจากที่นี่เป็นร้อยกิโล การเดินทางด้วยอูฐน่ะค่อนข้างจะช้าอยู่สักหน่อย เราต้องเตรียมน้ำกับอาหารให้พอ หวังว่าเธอคงจะอดทนไหว”

การเดินทางด้วยอูฐนั้นเป็นไปอย่างเชื่องช้า เพราะวันหนึ่งอูฐจะเดินทางได้ติดต่อกันประมาณหกชั่วโมง ซึ่งเป็นระยะทางประมาณ 25 กิโลเมตรเท่านั้น พวกเขาจึงต้องหยุดพักเป็นระยะๆ เพราะถ้าอูฐเหนื่อยเกินไป มันจะล้มตัวลงนอน แล้วไม่ยอมเดินต่อไปอีกจนกว่าจะหายเหนื่อย

“ไหวสิครับ! อา... ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าจะได้ไปเมืองที่ว่านี่จริงๆ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณ... ขอบคุณมากเหลือเกิน ผมไม่รู้จะตอบแทนคุณยังไงดี”

“...ตอบแทนยังไงน่ะหรือ” ปลายนิ้วหยาบเกลี่ยเส้นผมสีน้ำตาลที่ปรกรกกรอบหน้าหวาน พร้อมสบสายตากับดวงตากลมโตราวกับตากวางที่ฉายแววสดใส “ฉันก็บอกแล้วไง ว่ากำลังหาเจ้าสาวอยู่สักคน”

“...จะให้ผมไปหาให้คุณเหรอครับ แต่ผมไม่มีญาติ ไม่รู้จักใครที่นี่ ผมจะไปหาเจ้าสาวให้คุณได้จากที่ไหนกันครับ อ๊ะ!” เด็กหนุ่มสะดุ้งเฮือก เมื่อจู่ๆ ริมฝีปากบางหยักนั่นแนบลงมาบนแก้มเขาอีกข้าง

“ทาริค!”

“ไม่ต้องไปหาที่ไหนไกลหรอก ก็เธอนั่นล่ะ จะเป็นเจ้าสาวของฉันได้มั้ย”

“ผะ... ผมเป็นผู้ชาย อื้ยยย! ทาริค!” มือขาวดันไหล่หนาออกจากตัว เมื่ออีกฝ่ายฉกจูบที่แก้มเขาอีกครั้ง

“ฮ่าๆ” ชายหนุ่มหัวเราะลั่น

“ไม่ตลกเลยนะครับ!” เด็กหนุ่มถอยกรูดออกไปตั้งหลัก ใบหน้าน่ารักเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำยาวไปจนถึงใบหู

“นอนกันเถอะ” ร่างสูงเอนหลังลงนอน หากมีเสียงหัวเราะแว่วมาเป็นระยะ

ศตคุณมองค้อน ก่อนจะคลานกลับไปล้มตัวลงนอนข้างๆ กัน เขาพลิกตัวหันหลังให้กับคนช่างแกล้ง แกล้งกันแบบนี้ ไม่ดีกับหัวใจเขาเอาเสียเลย... เพราะคนที่ขาดความรักอย่างเขา อาจจะคิดเป็นจริงเป็นจังเอาได้ เด็กหนุ่มพยายามข่มตาให้หลับลง พลางถอนหายใจหนักๆ อย่างรู้สึกอึดอัดในอก... ความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยมีมาก่อนเลยในชีวิต เขาเป็นเช่นนี้เพราะอะไรกันหนอ


TBC


ขออภัยที่ทำให้รอนานนะคะ /ลงโทษตัวเองรัวๆ  :z3:

เพราะงั้นตอนนี้ลงให้ยาวๆ เลยน้า หวานมุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้งสุดๆ 55555 ขอให้ชงชาขมๆ มากลั้วคอระหว่างอ่านไปด้วยนะคะ

มาขนาดนี้แล้ว ทุกคนคงไม่สงสัยกันแล้วเนอะว่าใครเป็นพระเอกเนอะ *เอานิ้วจิ้มๆ กัน*

แต่ว่า ถ้าทาริคเป็นพระเอกแล้ว... อับบาล่ะ  :a5:

สำหรับรูปภาพประกอบในตอนนี้ แวะไปดูที่เพจละกันนะค้า เผื่อใครสนใจอยากจะเห็นว่า กุหลาบทะเลทราย ในเรื่องนั้นหน้าตาเป็นอย่างไร กุหลาบทะเลทรายที่ว่านี่ เกิดจากแร่ยิปซัมหรือแบไรต์ จริงๆ ที่ฮัสกี้เคยเห็นนั้นมันก็ไม่ได้ส่องประกายวูบวาบอะไรมากมายหรอกค่ะ อาจจะเป็นเพราะส่วนผสมของแร่ที่แตกต่างกันออกไป ในรูปที่กูเกิลมานั้นมันดูวิบวับหน่อยๆ ฮัสกี้เลยมโนเอาว่าเมื่อต้องกับแสงไฟน่าจะเป็นประกายเล็กน้อย เพราะงั้นตรงนี้ก็แล้วแต่จะจินตนาการกันนะคะ 55555 husky's page (https://www.facebook.com/huskyhund?hc_location=timeline)

ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่ติดตาม และขอบคุณทุกคอมเมนต์นะค้า ยังไงก็ตาม ฮัสกี้ขอฝากน้องเร็นใน "เงาจันทร์ในม่านหมอก" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45116.msg2931321#msg2931321) ไว้อีกสักเรื่อง แวะไปอ่านและให้กำลังใจฮัสกี้กันหน่อยน้าาาา /อ้อนสุดๆ

 :mew1: แล้วพบกันตอนหน้าค่ะ

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 5: ผู้ชายแห่งทะเลทราย][P.6][120115]
เริ่มหัวข้อโดย: nicedog ที่ 23-01-2015 15:13:32
สนุกจังเลยค่ะ

น้องคุณน่ารักมากๆอ่าค่ะ

จะคอยติดตามนะค่ะ

แต่สนุกทุกเรื่องเลยนะค่ะ

เราตามอยู่ทุกเรื่อง

ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆมาให้อ่านกันนะค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 23-01-2015 15:17:36
นาทีนี้ ชาจีนมะลิค่ะ ฝาดดับหวานกันไปข้างหนึ่ง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: minminmin ที่ 23-01-2015 15:29:07
มุ้งมิ้งกันดีจริงๆเลยตอนนี้ :-[
แล้วพอน้องคุณรู้ความจริงเข้าพ่อทาริคจะทำไงหนอ? หึหึหึ
อยากอ่านต่อไปจังเลยยยยยยย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: gneuhp ที่ 23-01-2015 15:37:50
ทาริคนี่คืออับบาใช่มั้ยเนี่ย....หวานกันมากค่าา มดขึ้นทะเลทรายแล้วว ^^
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 23-01-2015 15:56:32
 :m7: :m7: :m7: :m7: :m7: :m7: อับบาเป็นคุณพ่อของทิริค ฟันธง !!!
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 23-01-2015 15:57:28
อร๊ายยยยยย~  :-[ :-[ :-[

เค้าหยอกกันได้น่าเอ็นดูสุดๆ.หนูคุณกำลังตกหลุมรักทาริคอยู่ค่ะ.อย่าได้สงสัยไปเลย.อ่า~ บอกเลยว่าฟินโฮกกกกก ^_________^

ใกล้จะเป็นเบาหวานแล้วค่าาาา. :impress2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 23-01-2015 16:00:28
ลุ้นต่อไป 55 ถ้าทาริคไม่ใช่อับบา คงมีอะไรุให้ลุ้นต่อไป เอิ๊ก
 คุณเข้มแข็งหน่อยเอะอะร้องไห้อย่างเดียวเลยหรือเพราะเป็นนักดนตรีอารมณ์อ่อนไหวง่าย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 23-01-2015 17:07:14
วุ้ย เพลงจูบเย้ยจันทร์ควรขึ้นประกอบตอนนี้ 555 :-[
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: ฝัullล้วlv ที่ 23-01-2015 17:57:14
ทาริคคือพระเอก แล้วอับบาล่ะ
อับบาคือทาริค ไม่ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกันแน่เลยย~

สำหรับตอนนี้อยากจะบอกน้องคุณเหลือเกินว่าทาริคพูดจริงนะจ๊ะ ฮิฮิ จัดการเลย!!!
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 23-01-2015 18:11:14
น้องคุณน่ารัก ทาริคนี่แต๊ะอั๋งใหญ่เลยนะ  :hao7:
ทาริคดูไม่ใช่คนธรรมดา เป็นอับบาของน้องคุณหรือเปล่า ยังสงสัยอยู่เลยเนี่ย :katai1:
มาต่อน้องคุณบ่อยๆนะคะ :impress2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 23-01-2015 18:29:15
อิประโยค เธอเหมาะกับกุหลาบขาวที่สุดนี่ไม่ใช่เฉลยแล้วเหรอคะ :hao7:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 23-01-2015 19:21:56
 :-[อับบา กับทาริค คนเดียวกันไง คึคึ คุณของเราจะได้มีความสุข มี สามีและพ่อบุญธรรมเป็นคนเดียวกัน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 23-01-2015 20:26:44
มุ้งมิ้งสุดๆ   :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-01-2015 20:32:49
พอพููดกันรู้เรืื่่องก็รุกใหญ่เลยน่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 23-01-2015 21:00:00
รุกจนน้องอายม้วนแล้วค่ะ 55555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: GUNPLAPLASTIC ที่ 23-01-2015 21:03:36
แหนะคุณอัสกี้ ไม่ต้องทำอะไรมากค่ะ เพราะอับบากับทาริคนี่คนเดียวกันเถอะ ไม่งั้นเรื่องใหญ่เเน่ๆ :katai1:
โอ้ยยยยย ทาริคนี้นะ พอพูดรู้เรื่องก็รุกน้องใหญ่เลย ใจเย็นๆค่ะ คุณเขาตามไม่ทันเเล้ว เเล้วดูคิดมากอีก
ฮือ คุณน่ารักมากเลย ทาริคอย่าใจร้ายกับน้องนะ ยอมๆน้องเขาไป เเต่ตอนนี้บอกเลยว่าหวานจริงๆ ฮึ้ย
อ่านไปกรี๊ดไปจริงๆ เเต่ถ้าเข้าเมืองไปฉันว่ามาม่าเเน่ๆ เฮ้อ ยังไงก็รอคุณฮัสกี้นะค่ะ กอดๆสู้ๆนะค่ะรอตอนต่อไปนะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 23-01-2015 21:19:10
แหมมมมมม อย่าแกล้งเด็กสิคะ เดี๋ยวก็ใจแตกหรอก!! :-[
รอตอนต่อไปน้าา สนุกมากๆเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: miya_pp ที่ 23-01-2015 21:37:22
 :L2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: title ที่ 23-01-2015 21:43:10
โอม ทาริค จงเป็น อับบาด้วยเทอญ
 :laugh:  :laugh:  :laugh:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 23-01-2015 22:15:17
ทาริคหยอดซะขนาดนั้น เป็นอิฉันไม่ได้ จะปล้ำให้หนำใจซะคืนนี้เลย คุคิ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: howru ที่ 23-01-2015 23:05:12
ในที่สุดก็มาต่อสักที อิอิ
ตอนนี้หวานแหววกันจริงๆ
 :-[
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 23-01-2015 23:12:53
หวานขึ้นจอแล้วค่าาาาาาาา
^^
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: Foey ที่ 23-01-2015 23:29:40
สนุกมากเลยค่ะน้องคุณน่ารัก :-[ :-[
ทาริกคืออับบาสินะ :serius2: :serius2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: José_Gil ที่ 24-01-2015 00:40:43
ให้ทาริคขึ้นแท่นพระเอกไปเลย
อับบาก็เป็นอับบาไปนะดีแล้ว :hao7:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 24-01-2015 00:58:55
ทาริคนี่หยอดน้องคุณใหญ่เลยน้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: wavalove ที่ 24-01-2015 00:59:22
 :hao6:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 24-01-2015 01:31:13
อับบาก็คือทาริคไงคะคนเขียน แต่ก่อนอื่น ขอ 'กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด' ทาริคขี้แกล้งง่า แถมแกล้งกันน่ารักซ่ะด้วย แอร๊ยยย เขิลแทนคุณ >//<

ปล. ทาริคเหมาะสมละที่จะเป็นพระเอก อิอิ ต่ออีกคะ ต่อบ่อยๆนะ อย่าหายไปหลายวมันคิดถึง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 24-01-2015 01:35:15
ตอนนี้หวานกันจัง อิจฉาน้องคุณเลยนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 24-01-2015 01:50:51
โอ๊ยยย จิสมัครเป็นเมียน้อยค่ะ ชอบเป็นรองงง
#ยอมแล้วทูนหัวอยากมีสามีเป็นชาวอาหรับ -,,-
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 24-01-2015 08:39:23
รุกใหญ่เลยนะ :o8:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 24-01-2015 09:23:48
ใสซื่อจริงๆ   :z1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: Memindbucker ที่ 24-01-2015 09:56:38
ตอนนี้หวานเว่ออออออออ
ทาริคตั้งแต่พูดได้นี่หยอดเอาๆๆๆๆๆเลยนะ
มาขอให้เป็นเจ้าสาว น้องคุณก็ยังใส่ซื่ออีก เขาขอแต่งงานทางอ้อมเลยนะนั่น
ทาริคอบอุ่นมากอ่านแล้วเขินสุดๆ ชอบตอนที่หาเข็มขัดมาได้พอดีเอวแล้วบอกว่าก็กอดอยู่ั้งวันจะไม่รู้ได้งายย หัวานมากกกก
รอตอนต่อไปค่า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 24-01-2015 11:50:06
แม้ที่แท้ก็มีจุดประสงค์แอบแฝงนะทาริค ทาริคเริ่มรักคุณตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ ถ้าทาริคเป็บอับบาร์ละก็นะ คุณของเราจะไม่แย่หรอเนี้ย แต่ก็เอาใจช่วยนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 24-01-2015 13:16:58
รอๆๆๆๆความหวานตอนต่อไป   
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 24-01-2015 18:54:30
รับผิดชอบเลยนะ
น้องคุณหวั่นไหวซะแล้ว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 24-01-2015 22:56:02
 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[หวานเวอร์ :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 25-01-2015 01:47:03
มาลงชื่อว่าติดตามค่าาา เนื้อเรื่องน่าสนใจมากๆ ชอบเรื่องเกี่ยวกับอาหรับๆ ทะเลทรายแบบนี้มากๆ เลย
ว่าแต่ทาริคก็คืออับบาของคุณใช่ไหม
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: pagg ที่ 27-01-2015 01:29:36
โรแมนติกมากค่ะ อรั้ยๆไปดูกุหลาบกลางทะเลทราย ชอบบบบ
แหมๆ มีถามเรื่องภรรยาด้วยน้าน้องคุณ เข้าทางทาริคเลยนะ กำลังหา อิอิ
หอมแก้มน้องด้วยยย น่ารักอ่ะ ตอนนี้หวานกันมากค่ะ ชอบ พอออกไปท่องทะเลทรายจะเป็นยังไงนะ

ขอให้ถึงที่หมายเร็วๆนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 27-01-2015 22:50:19
ขอกันแบบนี้เลย น้องคุณว่าไงคะ  :-[
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 27-01-2015 22:57:12
ขอสารภาพว่าอ่านชื่อเรื่องแบบผ่านๆจาก นิสรีน เป็น นิชริน
อิตัวสีขาวๆที่อยู่หน้ารถบรรทุก....... ขออภัยจริงๆ 555555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: werty ที่ 28-01-2015 09:52:13
โอ่ยยยย อยากอ่านต่อแล้ว
อิจฉาน้อง อยู่ใกล้หนุ่มหล่อทั้งวันทั้งคืน :hao6:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [บทที่ 6: กุหลาบทะเลทรายเบ่งบาน][P.7][230115]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 29-01-2015 16:55:06


Chapter 7 : หวั่นไหว


เช้ามืดของวันใหม่เริ่มขึ้นอย่างคึกคักเช่นเคย เสียงดังเอะอะโวยวายจากทางด้านนอกทำให้เด็กหนุ่มที่แทบไม่ได้หลับได้นอนตลอดคืนขยับตัวไปมาอย่างกระสับกระส่าย ทั้งๆ ที่เมื่อคืนพวกเขากลับมาถึงที่พักในตอนดึกมากแล้ว ร่างกายควรจะอ่อนเพลียและเหนื่อยล้า หากเพราะเอาแต่คิดกังวลวนไปเวียนมา เขาจึงไม่ได้พักผ่อนอย่างที่ควร

แกว๊กกกก

เสียงฟาร์ฮาร้องลั่น ส่งผลให้ร่างโปร่งบางที่เอนหลังนอนอยู่สะดุ้งเล็กน้อย เมื่อพลิกตัวไปมองคนข้างๆ อีกฝ่ายดูกำลังหลับสบาย เขาจึงย่องออกจากบ้านพักไปอย่างเงียบเชียบ

“ฟาร์ฮา... ทำอะไรอยู่น่ะ” ศตคุณย่องเข้าไปหาเจ้าเหยี่ยวตัวโตซึ่งกำลังสาละวนอยู่กับเหยื่อที่มันเพิ่งจับมาได้ “ไปเอามาจากไหนกันเนี่ย” ก่อนจะเดินไปนั่งลงบนขอนไม้ข้างรางน้ำสำหรับสัตว์ แล้วทอดสายตามองไปยังตลาดที่เต็มไปด้วยชาวเมืองมากมาย

...เขาจับพลัดจับผลูมาอยู่ในทะเลทรายหลายวันแล้วสินะ ชีคชารีฟ... จะรู้บ้างหรือเปล่าหนอ ว่าเขามาอยู่ที่นี่แล้ว แต่ช่างเถอะ ตอนนี้เขาปลงได้แล้วล่ะ จะได้เจอหรือไม่ได้เจอชีคชารีฟก็ช่าง ถ้าได้กลับไปเวียนนา เขาจะหาทางติดต่อกับทนายเพื่อบอกกล่าวถึงการคืนเงิน แล้วจะได้จบๆ เรื่องไปสักที

 “...ถ้าฉันไม่ให้เธอกลับล่ะ”

จู่ๆ คำพูดของทาริคเมื่อคืนก็แล่นแวบเข้ามาในศีรษะ เพียงแค่นึกถึงก้อนเนื้อในอกก็เต้นระรัว

“เธอนั่นล่ะ... จะเป็นเจ้าสาวของฉันได้มั้ย”

มือขาวยกขึ้นประกบแก้มทั้งสองข้างที่ถูกร่างสูงขโมยจูบ ซึ่งเขายังรู้สึกร้อนๆ อยู่เลย ถ้าหากชายหนุ่มไม่ได้เพียงแกล้งล้อเขาเล่น... เขา... จะลองเก็บมาคิดดูบ้างดีมั้ยนะ จริงอยู่ว่าการอยู่ในทะเลทรายในช่วงแรกๆ คงจะลำบากพอตัว และที่นี่ก็ไม่มีเปียโนที่เขารัก... แต่...

แกว๊กกก

ตุ้บ!

“ว้าก! ฟาร์ฮา!” ศตคุณร้องลั่น ก็จู่ๆ เจ้าเหยี่ยวตัวเขื่องก็โยนเศษชิ้นเนื้อของตัวอะไรสักอย่างมาหล่นตุ้บบนตักของเขา เลือดยังฉ่ำ ไหลซิบๆ ออกมาตามชิ้นเนื้อที่ยังเต้นตุบๆ อยู่ราวกับมีชีวิต

เด็กหนุ่มนิ่งอึ้งทำอะไรไม่ถูก ส่วนฟาร์ฮาก็ตีปีกพั่บๆ ส่ายหัวไปมาแล้วร้องแกว๊กๆ

“ฟาร์ฮา! มาเอาคืนไปเลยนะ!” ถ้าทำได้ เขาอยากจะจับเจ้านกมาเขย่าคอแล้วทุบซ้ำสักสองสามที เล่นอะไรน่ากลัวเป็นบ้า ทว่าเมื่อเขานั่งนิ่งไม่ขยับเขยื้อน เจ้าเหยี่ยวก็กระโดดแผล็วเข้ามาใกล้ มันใช้จะงอยปากเขี่ยชิ้นเนื้อนั้นให้กับเด็กหนุ่ม “ฟาร์ฮา... นาย... เอาไอ้นี่มาให้ฉันงั้นเหรอ” เขาเอ่ยพลางเอื้อมมือไปลูบหัวของมันอย่างกล้าๆ กลัวๆ

แกว๊กก แกว๊กก

ริมฝีปากสีสดคลี่ยิ้ม เมื่อเหยี่ยวที่ดูหยิ่งผยองและสง่างามยอมให้เขาลูบหัวมันได้โดยง่าย “นายก็น่ารักดีเหมือนกันนะนี่... ทาริคสอนนายได้ดีเกินคาดแฮะ แต่ว่า... ไอ้เนื้อนี่... ขอบใจนะ นายกินเถอะ ฉันไม่ค่อยชอบของดิบๆ เท่าไหร่”

ฟาร์ฮายังคงไม่ยอมแตะต้องชิ้นเนื้อบนตักของศตคุณ มันผงกหัวคล้ายจะจิกอยู่หลายหน แต่ก็หักใจกระโดดออกห่าง

ร่างโปร่งเห็นว่าเจ้าเหยี่ยวผู้ซื่อสัตย์คงจะไม่ยอมมาจิกออกไปเองแน่แล้ว เขาก้มลงมองชิ้นเนื้อสีแดงชุ่มเลือดบนตัว หยิบมันขึ้นมาวางบนฝ่ามือ จากนั้นก็ยื่นให้กับฟาร์ฮา หัวใจของเขาเต้นตึกตัก... ก็กลัวเหมือนกันนะ ถ้ามันจิกมือของเขาแหว่งจะทำยังไง “เอ้า กินเถอะ เนื้อนะ ไม่ใช่มือฉัน”

แกว๊กกก เจ้าเหยี่ยวค่อยๆ จิกจะงอยปากลงบนชิ้นเนื้ออย่างแผ่วเบาที่สุด พอได้เศษชิ้นเนื้อบางส่วนมาอยู่ในปากแล้วมันก็สะบัดหัวไปมา กลืนลงท้องไปช้าๆ จากนั้นจึงเริ่มต้นจิกชิ้นใหม่ เล่นเอาเจ้าของฝ่ามือทั้งเสียวทั้งสยิว ไม่กล้าขยับเขยื้อนเลยทีเดียว

“บะ... เบาๆ นะ... ปากนายแหลมขนาดนั้น ถ้าจิกโดนเนื้อฉันต้องหลุดติดปากนายแน่ๆ”

ไม่นานฟาร์ฮาก็จัดการกับเนื้อชิ้นสุดท้ายหมด มันกระโดดแผล็วมายืนติดกับตรงที่ศตคุณนั่ง เด็กหนุ่มจึงใช้มือลูบตามเส้นขนของมันไปเบาๆ พอเริ่มกล้าขึ้นหน่อย เขาก็ลองลูบจะงอยปากของมันแบบที่ทาริคทำดู ซึ่งมันก็ชูคอยินยอมให้ลูบสัมผัสมันได้ตามใจ
“นายรู้มั้ย ฉันมีเพื่อนรักคนนึงที่เวียนนา เขาชอบทำปากแหลมๆ เหมือนนายเลย”

แกว๊ก!!

“ฟังฉันรู้เรื่องด้วยเหรอ ฮะๆ เริ่มเข้าใจทาริคซะแล้วสิว่าทำไมไปไหนมาไหนก็ต้องพานายไปด้วย” ศตคุณนั่งเล่นหยอกล้อกับฟาร์ฮาอยู่อีกสักพัก จนปลายฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี มีแสงสีทองส่องเป็นลำสวย ความอบอุ่นแผ่ไปทั่วพื้นที่ทีละน้อย

บานประตูบ้านเปิดออกช้าๆ พร้อมกับร่างสูงที่ก้าวเดินออกมา “คุณ ออกมาทำอะไรข้างนอกนี่ อะ!” ดวงตาคมกริบเบิกกว้าง เมื่อเห็นว่าเนื้อตัวของเด็กหนุ่มเปื้อนไปด้วยเลือดสีแดงฉาน “เกิดอะไรขึ้น!”

“ทาริค ตื่นแล้ว อ๊ะ!”

แกว๊กกกก ฟาร์ฮาบินกลับไปเกาะบนขอนไม้ของมันทันที

“เลือดนี่มาจากไหน!” มือกร้านจับศตคุณให้ยืนขึ้นแล้วสำรวจหาร่องรอยบาดแผล สีหน้าของชายหนุ่มดูเป็นกังวลอยู่ไม่น้อย

“ทาริค เลือดนี่ไม่ใช่ของผม อ๊ะ เฮ้ย!” ร่างโปร่งยังไม่ทันตอบ อีกฝ่ายก็อุ้มตนให้ลอยหวือ แล้วตรงไปยังที่อาบน้ำหลังบ้านโดยไม่รีรอ

“ผมไม่ได้เป็นอะไรนะครับ!” ศตคุณร้องลั่นเมื่อทาริคถลกชุดโต๊ปที่เขาใส่อยู่ขึ้นสูง กระตุกกางเกงลงไปกองอยู่บนพื้น จากนั้นก็ใช้น้ำลูบไปตามหน้าขาเพื่อล้างเลือดออกหารอยแผล

“ไม่มีรอยแผลนี่...” แต่ถึงอย่างนั้น ร่างสูงก็ยังลูบไล้หาร่องรอยไปเรื่อยๆ

ร่างโปร่งสะดุ้งราวกับฝ่ามืออุ่นๆ ที่สัมผัสผิวกายขาวเนียนเป็นของร้อน ทั้งอายจนใบหน้าร้อนผ่าวไปหมด เขาทรุดตัวลงนั่งแล้วดึงชุดโต๊ปลงมาปิดร่างกายท่อนล่างไว้ “ทาริค! เลือดนั่นฟาร์ฮาทำเปื้อน! ไม่ใช่เลือดผม!”

“อ้าว... งั้นรึ... ค่อยยังชั่ว” พอได้ยินอย่างนั้น สีหน้าตื่นๆ ของทาริคก็ค่อยผ่อนคลายลงได้ “ตกใจหมดเลย” เขาจับมือขาวพลิกดู แล้วใช้น้ำล้างออกให้

ทั้งๆ ที่คิดว่าควรจะโกรธ ที่ร่างสูงมาจาบจ้วงถอดเสื้อผ้าเขาแบบนี้ แต่ศตคุณกลับนึกขำและหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ “ทาริคดูตกใจมากเลยครับ”

“ตกใจสิ ตื่นมาเธอก็หายไป พอเดินออกมาจากบ้าน ก็เจอตัวเธอเปื้อนเลือด จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงกัน ทีหลังจะไปไหนมาไหนก็บอกกันก่อน อย่าทำให้ฉันเป็นห่วงแบบนี้”

คำพูดของชายหนุ่มทำให้หัวใจดวงน้อยพองโต ซึ่งนัยน์ตาคมสีนิลราวกับสีของรัตติกาลนั้นช่วยยืนยันคำพูดของอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี ศตคุณยิ้มบาง มือขาวยกขึ้นสัมผัสปลายคางของคนตรงหน้า แล้วโน้มใบหน้าเข้าไปแต้มจูบบนแก้มตอบ “ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ”

“.....” ทว่าทาริคดูจะตกใจกับการกระทำของเด็กหนุ่มอยู่ไม่น้อย เขาผละออก ก่อนจะผลุนผลันลุกขึ้น

“ทาริค...” หัวใจร่วงวูบ พอเห็นอีกฝ่ายทำท่าทางแบบนั้น ร่างโปร่งก็พลอยนิ่งอึ้งไปด้วย “เอ่อ... ผมขอโทษ”

“...รออยู่ตรงนี้ล่ะ เดี๋ยวฉันจะไปเอาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยน แล้วเราจะได้ออกไปตลาดกัน นี่ก็สายมากแล้ว” เมื่อพูดจบ ร่างสูงก็ก้าวฉับๆ หายเข้าไปในบ้านพักทันที

ความเจ็บปวดแล่นวาบในอก จนมือขาวต้องยกขึ้นมากุมเหนือแผ่นอกไว้ เขาทำพลาดไปอีกแล้ว ทำให้ทาริคไม่พอใจอีกจนได้ แต่เพราะท่าทางของชายหนุ่มเมื่อก่อนหน้า ทำให้ร่างกายของเขาขยับไปเอง

สักพักทาริคก็เดินออกมาจากในบ้านพร้อมกับเสื้อผ้าในมือ “ในกล่องเมื่อวานมีโต๊ปอยู่หลายชุด เอ้า เปลี่ยนซะ ใส่เสื้อคลุมให้เรียบร้อยด้วย”

“ครับ” ศตคุณไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นสบสายตากับชายหนุ่ม เขาเอื้อมมือไปรับชุดโต๊ปตัวใหม่พร้อมกับเสื้อคลุมมาแล้วรีบเปลี่ยนใส่ทันที จากนั้นก็คว้าผ้าคลุมศีรษะมาคลุมปิดหน้าตาไว้ “ทาริค... ผม... เอ่อ... เสร็จแล้วครับ”

เมื่อร่างโปร่งพูดจบ คนที่ยืนหันหลังให้กับเขาก็เดินล่วงหน้าออกไปช้าๆ พอให้เด็กหนุ่มเดินตามทัน พวกเขาเดินไปในตลาดแห่งเดิม แต่เปลี่ยนเพิงร้านอาหารใหม่ เพราะทาริคอยากให้ศตคุณได้ลองอาหารอาหรับหลายๆ แบบ ในช่วงเวลาที่ยังมีโอกาสรับประทานอาหารดีๆ ในเมืองนี่ เพราะเมื่อออกไปกลางทะเลทรายแล้ว อาหารของพวกเขาจะมีแต่พวกอาหารกระป๋องและอาหารแห้งๆ เท่านั้น

อาหารเช้าแบบอาหรับของทั้งสองในเช้าวันนี้คือชัคชูก้า (Shakshuka) ทำจากไข่ต้มพอสุกในน้ำซุป ใส่มะเขือเทศ หัวหอม รับประทานคู่กับขนมปังพิต้า ความร้อนของชัคชูก้าทำให้ริมฝีปากสีแดงยิ่งบวมเจ่อ เป็นสีแดงฉ่ำมากขึ้นไปอีก

“กินช้าๆ หน่อยก็ได้” ทาริคติง “ตลาดยังเปิดอีกสักพัก เธออยากได้อะไรอีกรึเปล่า อยากได้อะไรก็บอก ฉันจะซื้อให้”

“ไม่... ไม่ล่ะครับ...” ศตคุณตอบเสียงอ่อย พลางหลุบตาต่ำ

“จริงสิ หลังกินอาหารเสร็จ ฉันจะพาไปเดินดูในเมือง”

“.....”

“ยังกลัวอยู่อีกรึ”

“ก็... นิดหน่อย... ครับ”

มือหยาบลูบศีรษะเล็กอย่างแผ่วเบา แล้วเคลื่อนลงมาบีบหัวไหล่ “ไม่ต้องกลัวหรอก จะไม่มีเรื่องแบบเมื่อวานอีกแล้ว”

เด็กหนุ่มเหลือบมองคนตรงหน้า แล้วพยักหน้าตอบรับ “ครับ”

มื้ออาหารของพวกเขาผ่านไปอย่างเงียบเชียบ จากนั้น ทั้งสองก็ออกมาเดินทอดน่องกันในตลาด ระหว่างนั้น นัยน์ตาสีอ่อนเหลือบไปเห็นก้อนสบู่สีเขียวๆ ที่ดูไม่เป็นทรงเท่าไหร่ วางขายอยู่บนผ้าที่ปูอยู่กับพื้น เขาอดไม่ได้ที่จะหยุดมองอย่างสนใจ... ก็ตั้งแต่มาถึงที่ทะเลทรายนี่ เขาอาบน้ำและสระผมด้วยน้ำเปล่าๆ เท่านั้น ร่างกายไม่ได้ถูกสบู่เลย การอาบน้ำด้วยน้ำปล่าก็ยังทำให้รู้สึกเหนียวเหนอะหนะตามเนื้อตัว พอเห็นสบู่อยู่ตรงหน้าแล้วก็อดที่จะอยากได้ไม่ได้

“อยากได้รึ”

“อะ... เอ่อ...”

ทาริคไม่ได้รอคำตอบ เขาตรงเข้าไปเจรจาขอซื้อสบู่เล็กน้อย แล้วถือห่อกระดาษกลับมาส่งให้กับเด็กหนุ่ม “เอ้า... อยากได้อะไร ขาดเหลืออะไรอีกก็บอก เย็นนี้เราจะออกเดินทางกันแล้วนะ”

ร่างโปร่งยิ้มบาง พลางส่ายหน้าไปมา “ขอบคุณครับ... แต่ผมไม่อยากได้อะไรแล้วครับ”

ชายหนุ่มเดินนำออกไปจากเขตตลาด ภายในเมืองมีทางเดินที่ทำจากดินอัดแน่นแคบๆ ตัดกันมากมาย บ้านช่องที่ทำจากอิฐโคลนตั้งติดๆ กันดูคล้ายกับตึกแถวในเมืองใหญ่ มีช่องหน้าต่างรูปสี่เหลี่ยม ซึ่งมีผ้าม่านคลุมไว้ป้องกันกระไอร้อนจากแสงแดด

ใบหน้าน่ารักหันมองซ้ายขวา บางทีก็เงยหน้าขึ้นมองตึกสูงสามสี่ชั้นด้วยความฉงนกับสถาปัตยกรรมแปลกตา สายลมอุ่นๆ พัดพากลิ่นขนมปังหอมกรุ่นจากตึกใดตึกหนึ่งลอยมาเตะจมูก เขาเงี่ยหูฟังเสียงพูดคุยเป็นภาษาที่ตนฟังไม่เข้าใจ เสียงเด็กร้องไห้โยเย สลับกับเสียงร้องเพลงพื้นเมือง เด็กหนุ่มอารมณ์กลับเป็นปกติทีละน้อย ทุกสิ่งทุกอย่างดูแปลกใหม่และน่าสนใจไปหมด

“สร้างตึกได้สูงจัง เหมือนในเมืองใหญ่ๆ เลย” ศตคุณเปรย

ร่างสูงยิ้มมุมปาก “คิดว่าตึกพวกนี้อายุเท่าไหร่แล้ว”

“อืม... สักเกือบๆ สิบปีละมั้งครับ”

ชายหนุ่มส่ายหน้า “เมืองนี้มีอายุหลายร้อยปีแล้ว ตึกที่เธอเห็นนี่ก็เช่นกัน... ตึกพวกนี้สร้างจากอิฐโคลนวางซ้อนๆ กันทั้งหลัง ทำให้แข็งแรงและรับน้ำหนักได้มาก”

“หวา... ยอดไปเลย... รวมทั้งบ้านที่เราพักด้วยใช่มั้ยครับ ว่าแต่ทำจากอิฐโคลน ฝนตกแล้วไม่ละลายเหรอครับ”

“ไม่ละลายหรอก แต่ต้องคอยทายางสนทั้งด้านในและด้านนอกไว้กันน้ำเป็นประจำทุกปีน่ะ”

ศตคุณเดินเข้าไปพิจารณาผนังด้านนอกของตึก สัมผัสเบาๆ แล้วมองตามแนวผนังจากระดับสายตาขึ้นไปถึงหลังคาด้วยความทึ่งกับภูมิปัญญาของคนในทะเลทราย ทั้งรางน้ำที่เขาใช้อาบหลังบ้านพักก็เช่นกัน เมืองทะเลทรายแห่งนี้มีสิ่งแปลกใหม่หลายอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

ทั้งสองเดินต่อไปจนสุดถนนแคบๆ ซึ่งบริเวณนั้นเป็นที่ว่างขนาดใหญ่ ฝั่งซ้ายมือมีเพิงไม้ชั่วคราวที่หลังคามุงด้วยฟางตั้งอยู่หลายหลัง ภายในเพิงนั้นมีอิฐก้อนสี่เหลี่ยมสีเทาตั้งวางเรียงราย ตรงพื้นที่กลางแจ้งมีชาวเมืองนับสิบคนกำลังช่วยกันผสมโคลนกับหินกรวดและฟาง หล่อลงในบล็อกอิฐ ผึ่งให้แห้ง แล้วนำไปเรียงเก็บไว้ภายใต้เพิงไม้ขนาดใหญ่แห่งนั้น ฝั่งขวามีเพิงไม้อีกหลังซึ่งมีโต๊ะไม้ขนาดเล็กตั้งเรียงอยู่นับสิบ มีกระดานดำขนาดย่อม และเด็กเล็กๆ หลายคนที่กำลังนั่งเรียนหนังสือ

“ที่นี่คงจะเป็นโรงเรียน” ทาริคชี้มือไปยังก้อนอิฐสีเทา “นั่นไงล่ะ อิฐโคลน พวกเขาคงกำลังเตรียมการก่อสร้างตึกเรียนกันอยู่”

ณ บริเวณนั้นมีทหารอาหรับอยู่ประปราย เมื่อพวกเขาเห็นร่างสูงใหญ่ในชุดสีดำสนิทเดินเข้ามา ก็พากันเข้ามาทำความเคารพและทักทาย ชายหนุ่มหยุดพูดคุยด้วยอยู่พักใหญ่ โดยมีศตคุณคอยยืนสังเกตการณ์อยู่ห่างๆ เขาเห็นว่าในตอนแรกพวกทหารดูมีสีหน้าท่าทางเครียดๆ แต่พอได้คุยกับทาริคเท่านั้น ก็แสดงสีหน้าดีอกดีใจกันออกมายกใหญ่ ทหารคนหนึ่งวิ่งไปหยิบม้วนกระดาษมากางตรงหน้า

ร่างสูงหันมาบอกกับเด็กหนุ่ม แล้วชี้ไปยังเพิงๆ หนึ่ง “ฉันจะช่วยพวกเขาดูแบบแปลนการก่อสร้างสักหน่อย พวกเขากำลังเร่งก่อสร้างโรงเรียนให้เด็กๆ กันน่ะ เธอเข้าไปนั่งรอในเพิงตรงนั้นก่อนนะ”

ศตคุณพยักหน้าหงึกหงัก “ครับ” ...ทาริครู้เรื่องการก่อสร้างด้วยงั้นหรือนี่... เด็กหนุ่มคิดในใจ ขณะเดินไปนั่งลงบนก้อนอิฐโคลนใต้เพิง ตรงที่ไม่เกะกะใครๆ นัก เขายกสองมือขึ้นเท้าคาง อมยิ้มเล็กน้อย ดวงตากลมจ้องมองตามชายหนุ่มในชุดดำที่เดินเข้าไปในบริเวณสถานที่ก่อสร้าง ซึ่งที่ตรงนั้นมีชาวพื้นเมืองนับสิบคนกำลังช่วยกันก่ออิฐโคลนขึ้นเป็นกำแพงอย่างขยันขันแข็ง

เด็กหนุ่มคอยมองตามร่างสูงไปอย่างเพลิดเพลินจนลืมสนใจเวลา จู่ๆ ก็มีเสียงเล็กๆ ดังขึ้นข้างตัว ร่างโปร่งจึงหันขวับไปยังต้นเสียง เจ้าของเสียงเหล่านั้นเป็นเด็กๆ นับสิบคน คงเป็นนักเรียนที่อยู่ในเพิงฝั่งตรงข้ามที่เขาเห็นเมื่อก่อนหน้า พวกเขายืนมองศตคุณอยู่ห่างๆ พอเห็นว่าเด็กหนุ่มยิ้มให้ ก็พากันกรูเข้ามารุมล้อมทันที

“ใจเย็นๆ ครับ พูดทีละคน” ...ศตคุณพูดออกไปแบบนั้น ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าต่อให้พูดทีละคน เขาก็คงไม่เข้าใจ ก็นี่มันเป็นภาษาพื้นเมืองนี่นา!

“เด็กๆ อย่ารบกวนคุณเขาสิจ๊ะ คุณเขาเป็นแขกคนสำคัญของเรานะจ๊ะ”

ใบหน้าหวานเงยขึ้นมองตามเสียงนุ่มของหญิงวัยกลางคน เธอคงจะเป็นคุณครูของเด็กๆ เหล่านี้

“สวัสดีค่ะ เด็กๆ ไม่เคยเห็นชาวต่างชาติ พวกเขาเลยตื่นเต้นกันน่ะค่ะ”

ศตคุณลุกขึ้นพรวด แล้วค้อมศีรษะลงตามมารยาท เขาทักตอบไปอย่างแปลกใจที่มีคนพูดภาษาเดียวกันกับเขาด้วย “สวัสดีครับ”

เด็กๆ ส่งมือให้กับร่างโปร่งเพื่อเชื้อเชิญ พวกเขาดูกังวลเล็กน้อย แต่พอเด็กหนุ่มเอื้อมมือไปจับตอบก็พากันยิ้มกว้าง แล้วจูงให้เดินไปด้วยกัน ศตคุณทำหน้างุนงง แต่ก็เดินตามไปช้าๆ

“เด็กๆ เห็นคุณนั่งคนเดียว กลัวจะเหงา เลยอยากชวนไปหล่ออิฐโคลนน่ะค่ะ”

“อ๋อ... ฮะๆ เอาสิครับ น่าสนุกดีเหมือนกัน”

ฝ่ายชายหนุ่มที่กำลังช่วยตรวจเช็กแผนผังให้กับเหล่าทหาร เมื่อกวาดสายตากลับไปยังทางที่ร่างโปร่งอยู่ก็หลุดหัวเราะออกมาเบาๆ ศตคุณนั่งอยู่ท่ามกลางเด็กเล็กๆ หน้าตาและเนื้อตัวเปรอะเปื้อนไปด้วยโคลน ริมฝีปากสีแดงคลี่ยิ้ม ดูสดใสราวกับดวงตะวัน และดูเหมือนว่าเด็กๆ ที่แม้จะพูดคุยต่างภาษากันก็ยังพลอยสนุกสนานไปกับเด็กหนุ่มด้วย

ศตคุณช่วยเด็กๆ หล่ออิฐโคลนไปอย่างอารมณ์ดี “เด็กๆ จะสร้างอะไรกันเหรอครับ” เขาหันไปถามคุณครูซึ่งยืนคุมเชิงอยู่ห่างๆ

“พวกเขาอยากจะสร้างอ่างเลี้ยงปลาเล็กๆ น่ะค่ะ แต่วันนี้เราจะหัดหล่ออิฐโคลนกันก่อน”

มือขาวเอาอิฐโคลนที่เขาหล่อไว้และเพิ่งแห้งหมาดๆ มาวางเรียงกัน แล้วโบกโคลนทับเป็นทรงสี่เหลี่ยม จากนั้นก็หยิบไม้มาวาดลายเป็นคีย์เปียโนขนาดย่อม โดยมีพวกเด็กๆ ล้อมวงมุงดูกันอย่างสนใจ

“นี่เรียกว่าเปียโนนะครับ เวลากดตรงนี้แล้วจะมีเสียงเพลงดังออกมา” เด็กหนุ่มอธิบาย แล้วหยุดให้คุณครูของพวกเขาแปลเป็นภาษาที่เด็กๆ เข้าใจ “ผมจะสอนร้องเพลงให้ ทุกคนหัดร้องตามนะครับ” เขาวางมือลงไปทำท่าเล่นเปียโน แล้วร้องเพลงสำหรับเด็กที่มีจังหวะสนุกสนานให้ทุกคนฟัง

“Twinkle, twinkle, little star. (กะพริบ พร่างพราว ดาวดวงน้อย)
How I wonder what you are. (ฉันสงสัยเหลือเกินว่าสิ่งนั้นคืออะไร)
Up above the world so high, (อยู่เหนือผืนโลกขึ้นไปสูง)
Like a diamond in the sky. (ราวกับเป็นเพชรประดับฟากฟ้า)
When the blazing sun is gone, (เมื่อแสงอันร้อนแรงของดวงสุริยันผ่านพ้นไป)
When there's nothing he shines upon, (เมื่อไม่มีแสงใดๆ สาดส่อง)
Then you show your little light, (แล้วสิ่งนั้นก็จะเปล่งแสงอันน้อยนิดออกมา)
Twinkle, twinkle, through the night. (กะพริบ สุกสกาว ตลอดราตรี)”

เสียงหัวเราะดังลั่น ภาษาต่างชาติไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเด็กๆ แม้คุณครูจะช่วยแปลและเขียนคำอ่านไว้ให้แล้วก็ตามที หากพวกเขาก็พยายามท่องเนื้อเพลงราวกับนกแก้วนกขุนทอง หลังทวนประโยคกันไปทวนประโยคกันมาอยู่พักใหญ่ เด็กๆ ก็จำได้ และร่วมกันร้องเพลงเสียงดัง เรียกทุกสายตาและรอยยิ้มให้มารวมอยู่ที่พวกเขาเป็นจุดเดียว

ทาริคเองก็ยิ้มตามไปด้วยอย่างเอ็นดู ทั้งเด็กน้อยของเขาและเด็กเล็กๆ ที่รายล้อม ชายหนุ่มบอกลาพวกทหารหลังจากเสร็จธุระ แล้วเดินมาหยุดอยู่ด้านหลังโดยที่ร่างโปร่งไม่ทันรู้ตัว มือหยาบวางลงบนศีรษะเล็กเบาๆ

“ไง สนุกใหญ่เชียว”

“อ๊ะ ทาริค เสร็จธุระแล้วเหรอครับ”

“เสร็จแล้ว เดี๋ยวเด็กๆ ก็ต้องไปเรียนต่อกันแล้ว เรากลับกันเถอะ” ชายหนุ่มหัวเราะกับใบหน้าหวานที่เปื้อนโคลนมอมแมม พร้อมกับส่งมือให้อีกฝ่ายใช้ยึด

“ครับ” ศตคุณหันไปกล่าวลากับคุณครูและเด็กๆ เขาเช็ดมือกับเสื้อผ้า จากนั้นจึงจับมือหยาบเพื่อใช้ยึดและดึงตัวเองให้ลุกขึ้น ก่อนจะนึกได้ว่า ตัวเขามีแต่โคลนเต็มไปหมด “หวา!! เลอะเทอะหมดเลย”

“ดีแล้วที่ซื้อสบู่มานะ กลับไปเตรียมเก็บของกันแล้วจะได้อาบน้ำให้สบายตัว”

ทั้งสองเดินกลับไปบ้านพักช้าๆ ด้วยอารมณ์ที่แตกต่างกับในตอนแรกที่เดินมาโดยสิ้นเชิง ศตคุณอมยิ้ม ก้าวเดินไปพลางหันไปคุยกับชายหนุ่ม “ผมรู้สึกผิดจังครับที่ว่าที่นี่เป็นบ้านป่าเมืองเถื่อน ทั้งๆ ที่เด็กๆ ออกจะน่ารักขนาดนั้น”

“เป็นธรรมดา เพราะเธอเป็นคนต่างชาติต่างถิ่น วัฒนธรรมและประเพณีที่สืบทอดกันมาก็แตกต่างกัน คนต่างชาติทุกคนที่มาที่นี่เป็นครั้งแรกก็มักจะเจอ Culture Shock กันทั้งนั้น”

“นั่นสินะครับ... น่าเสียดายที่เย็นนี้เราต้องเดินทางกันแล้ว”

ทาริคยิ้มมุมปาก แล้วลูบศีรษะเล็กเบาๆ “ฉันดีใจนะที่เธอปรับตัวได้ไวขนาดนี้”


TBC~*


 :hao5: เหมือนอ่านหนังสือสารคดีเบาๆ มั้ยคะ ฮาาาาา ถือซะว่าเป็นช่วง ฮัสกี้พาท่องเมืองทะเลทรายละกันน้า

สำหรับความสัมพันธ์ของน้องคุณกับทาริค ก็ยังคงไม่แน่ไม่นอน ทำไมกันหนออออ... คริคริ

ขอบคุณนักอ่านทุกคนและขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์นะคะ  :mew1: ยังไงก็ ระหว่างรอนิสรีนตอนใหม่ แวะไปอ่านน้องตะวัน ((ตะวันเคียงเดือน) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43206.0) บ้างนะค้า แล้วก็เรื่องใหม่ของฮัสกี้ (เงาจันทร์ในม่านหมอก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45116.0)) ค่ะ ตอนนี้เจ้านายกับน้องเร็นกำลังเริ่มจูนคลื่นเข้าหากันติดแล้ว อิอิ

ส่วนเรื่องที่จบแล้วตอนนี้มี (แกนีมีด) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41765.0)เป็นเรื่องของมาเฟียกับลูกชายของตำรวจใหญ่นะคะ ^^

husky's page (https://www.facebook.com/huskyhund)

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 29-01-2015 17:15:08
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: ทาริคอายป่าวอ่ะ โดนน้องคุณจุ๊บแก้ม  :katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 29-01-2015 17:25:32
เริ่มหลงรักทะเลทรายตามน้องคุณแล้วแหละ :o8:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 29-01-2015 17:35:10
อาการยั่งงี๊เค้าเรียกเจ้าชู้ยักษ์นะ..เล่นจู่โจมบับไม่ให้ตั้งตัวงี๊อ่ะ..ชิ๊ส์
เล่นขอกันหน้าตาเฉยเลยแฮะ.ใครจะตั้งตัวทันล่ะเนี่ย..คิคิ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 29-01-2015 18:27:54
 :hao3: พี่เฝ้ารอ วันที่น้องคุณจะเสียตัว 5555555 #เกี่ยว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 29-01-2015 18:33:00
หนุกดีค่ะ...นอกจากได้รับความบันเทิงจากการอ่านและวก็ยังได้ความรู้ไปด้วยอยากเห็นอาบาญ่าสวยๆผืนนั้นจังเลยค่ะ. :impress2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-01-2015 18:34:50
ทาริคเขินหรือ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 29-01-2015 19:21:17
เริ่มชอบทะเลทรายเหมือนน้องคุณแล้วค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 29-01-2015 19:23:00
ทาริคนี่พอโดนน้องคุณหอมแก้มไปไม่เป็นเลยนะ 5555+
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 29-01-2015 19:42:47
อิอิ คนแต่งทิ้งปมเอาไว้ให้คิดมากอีกแล้ว มันลุ้นอ่ะว่าจะเป็นยังไงต่อ  คึคึ เหมือนเรื่องอื่นมันจะดราม่าเกินนะสิเลยไม่กล้าไปอ่าน เดี่ยควบคุมอารมณ์ไม่อยู่
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 29-01-2015 19:44:15
 :hao6: :-[ชอบอะ อ่านกี่ทีก็ชอบบบบบ
เราชอบทะเลทรายมากๆ
น้องคุณจะตัดสินใจยังไงน้อออออ
รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 29-01-2015 19:55:05
 :mew1: :mew1: o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: minminmin ที่ 29-01-2015 20:12:22
น้องคุณชักติดใจที่นี่แล้วสินะ หึหึหึ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 29-01-2015 21:15:45
ชั้นอยากย้ายไปอยู่ทะเลทรายเลยอ๊าาาาาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: parn11 ที่ 29-01-2015 21:28:55
ชอบเรื่องนี้สุดๆๆๆๆๆๆๆๆ
หลงเสน่ห็หนุ่มทะเลทรายเข้าแล้วว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: wavalove ที่ 29-01-2015 21:29:41
 :o8: :o8: :o8:

ทาริค คือ ใคร  โอ้ยย ใช่  อับบา  รึเปล่า 


ลุ้นๆๆ

 :mew6: :mew6:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 29-01-2015 21:46:25
เตรียมตัวเดินทางในทะเลทรายต่อค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 29-01-2015 21:52:23
ปรับตัวได้เร็วเพราะต้องอยู่อีกนาน หรือจะอยู่ถาวรนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 29-01-2015 22:57:20
 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ยังน่ารักเหมือนเดิมอิอิ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 29-01-2015 23:53:56
ยังไงก็เถอะ ขอขู่คนเขียนไว้ก่อนนะ พระเอกต้องทาริคเท่านั้น!!!!!ที่จะคู่กับน้องคุณ อาร์ยูโอเค๊?? (เคไม่เคก็ต้องเคละนะคะ) ไม่งั้นคนเขียนไม่มีที่อยู่แน่ เราจะปลุกระดม FCทาริค ไปเผาประท้วงที่บ้านคนเขียน (ซึ่งอยู่ที่ไหนเราก็ไม่รู้ รู้แค่ประเทศไทยนี่แหละ) ฮา
าาา

ปล.ต่ออีกกกกกกก..ทาริคเขิลละซิ ฮิฮิ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 30-01-2015 00:04:22
ตอนที่แล้วทาริคอ่อยน้องเอาไว้ พอตอนนี้นุ้งคุณเผลอตัวตอบสนอง นิดนุง แกหันหลังให้น้องเลยหราา :m16: ชิชะ!

ปล.เราตามอ่านทุกเรื่องจ้าา หนุกฝุดๆเบย  o13 o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 30-01-2015 00:36:41
เด็ก ๆ มักจะน่ารักเนอะ

นึกภาพตามแล้วหลงเลยค่ะ

ทาริกเองก็คงหลงจนหาทางไม่เจอแล้วใช่ไหมนะ?
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 30-01-2015 01:35:37
ทาริคหลงเด็กนะ :katai3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 30-01-2015 07:55:22
โดนน้องหอมแก้ม เขินอะดิ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 30-01-2015 08:38:38
ติดตามค่าาา :mew3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: gneuhp ที่ 30-01-2015 10:02:10
เรื่องนี้ทำให้รู้สึกว่า ทะเลทรายมีเสน่ห์สุดๆอ่ะ รักเลย ^^
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 30-01-2015 10:40:32
คิดว่าทาริคน่าจะไม่ใช่อับบา แต่คงจะเป็นหลานของอับบามากกว่า เพราะวัยค่อนข้างใกล้เคียง อาจจะเป็นลูกก็ได้แต่คิดว่าไม่น่าใช่
ทาริคคงได้รับการขอร้องจากปู่หรือตาให้ช่วยดูแลศตคุณต่อ และเป็นคนสำคัญ หรือหน่อเนื้อเชื้อพระวงศ์อะไรทำนองนี้
 ดูจากคำพูดที่พูดกับทหารที่ตลาดว่าชีวิตของพวกนั้นเป็นของเขา และกริชที่ใช้ ใหนจะพวกทหารที่กำลังสร้างโรงเรียนนี่อีก ที่สำคัญคือฟาร์ฮา ไม่คิดว่าคนสามัญธรรมดา จะมีเหยี่ยวไว้ครอบครอง อันนี้เราคิดไปเองหรือเปล่าก็ไม่รู้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 30-01-2015 15:42:47
น่ารักค่ะ แต่อยากรอดูตอนความสัมพันธ์ของทั้งคนที่จะก้าวหน้าไปมากกว่านี้. ^^
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 30-01-2015 22:19:20
รอวันอับบาปรากฎตัว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: yaoisamasang ที่ 30-01-2015 23:28:50
อืม.....เรื่อยๆจังเบย
ลุ้นจนตัวงอแย้วนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: candy sweet ที่ 31-01-2015 03:21:16
ไม่ได้เข้ามาชะเลยค่ะ
น้องศตคุนน่ารัก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: candy sweet ที่ 31-01-2015 03:32:49
 :mew2:น่ารักเริ่มจะคุ้นเคย
 :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: candy sweet ที่ 31-01-2015 03:38:24
 :mew4: :mew4:
เริ่มแล้วแพ้ความน่ารัก :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 31-01-2015 04:13:35
เค้าจะเอาฟาร์ฮา :hao5:

อยากได้ โอ๊ยน่ารักก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 31-01-2015 07:05:25
ทาริคโดนจูบตกใจหรอ  :laugh:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: tawanna ที่ 31-01-2015 10:11:10
น่ารักมากๆเลย การเดินทางยังยาวไกล พอๆกับหัวใจที่ที่ได้อยู่ชิดใกล้กัน :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: KS.F ที่ 31-01-2015 11:05:43
 :L2:  :L2:  :L2:
น่ารักกันฟุตๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 31-01-2015 22:50:14
หลงรักกกกกกกก :katai2-1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: Memindbucker ที่ 03-02-2015 09:03:44
ทาริคนะกล้าขอเขาไปเป็นเจ้าสาว แต่เขาจุ๊บนิดจุ๊บนหน่อยทำเป็นตกใจ
อาจเป็นเพราะต่างวัฒนธรรมกัน เด็กยุโรปคงสนิทกับคนง่ายเข้าถึงตัวง่าย แต่หนุ่มอาหรับต้องหวงตัวหน่อยเนอะ
สนุกค่า รอตอนต่อไปน้าาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 03-02-2015 11:31:29
สนุก!
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 03-02-2015 17:18:57
งานนี้คนที่หวั่นไหวคือทาริคสินะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 03-02-2015 18:30:07
ตามมาอ่านเรื่องนี้ด้วยยยย
น่ารักมากๆเลย
แต่ทาริค เอ๊ย!! อับบา จิงๆก้อน่าจะฟังน้องก่อนบ้างอะไรบ้าง ดูซิวุ่นวายเลย อิอิ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: pagg ที่ 04-02-2015 12:17:19
ฟารฮาก็มีมุมน่ารักเนอะ แบ่งเน้ือให้น้องด้วย น้องเลยตัวเปื้อนเลือดทำเอาทาริคตกใจไปเลย
อิอิ แอบหอมแก้มทาริค แต่ทำไมทาริคทำหน้าแบบนั่นล่ะ ไม่ชอบเหรอ
น้องอยู่กับเด็กๆแล้วดูน่ารักมากเลยค่ะ ถึงเวลาต้องออกเดินทางแล้ว ผจญภัยในทะเลทรายต่อ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 04-02-2015 18:00:11
เข้ามารอทุกวันอ่ะ รีบๆมาต่อน๊า  รอๆๆๆต่อไป
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 04-02-2015 20:13:28
พึ่งได้เข้ามาอ่าน ตามมาจากตะวันเคียงเดือน ยังไงก็สู้ๆนะรอติดตามต่ออยู่
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: benzdekba ที่ 04-02-2015 22:04:22
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 05-02-2015 02:10:56
ตามมาหลงเสน่ห์ทาริค คุณ เข้าอย่างจัง

ชอบจังค่ะ บรรยายได้น่าติดตาม
อ่านแล้วรู้สึกถึงฉากรอบๆตัว ผู้แต่งเก็บรายละเอียดมาบอกเล่าได้เยอะมาก
แค่ไม่กี่ตอนแต่รู้สึกเหมือนได้ผจญภัยในทะเลทราย ขี่อูฐ ไปพร้อมๆ กับคุณ อ้อ หัวใจก็เต้นตึกตักไปด้วยนะ ....จะใช่อย่างที่คิดไหมหนอ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 7 : หวั่นไหว][P.9][290115]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 05-02-2015 16:09:41


Chapter 8



สองหนุ่มตรงกลับมายังบ้านพักเพื่อจัดข้าวของสำหรับเตรียมออกเดินทาง พวกเขาเลือกอาหารกระป๋องจากกล่องที่ได้รับเป็นของขวัญมาเมื่อวานไว้เพียงบางส่วน เสื้อผ้าอีกอย่างละชุด รองเท้าหนังสาน ผ้ากันแดดและฝนสำหรับทำกระโจม อาหารและน้ำเป็นปัจจัยสำคัญที่ต้องเตรียมไปให้มากพอ

“ถ้าอาหารกับน้ำหมดก่อนจะเดินทางไปถึง เราจะเป็นยังไงครับ” ศตคุณถามอย่างเป็นกังวล... ระยะทางร้อยกิโล หากเดินทางด้วยรถ แค่ชั่วโมงเดียวก็ถึงแล้ว แต่นี่พวกเขาต้องเดินทางด้วยอูฐผ่านทะเลทรายที่ร้อนจนฆ่าคนได้

“เราก็มีอูฐอีกตั้งหลายตัวนี่ไง”

“หือ?” ร่างโปร่งขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

“ถ้าอาหารและน้ำหมด เราก็ยังมีอูฐตัวเมียอีกสองตัว แค่นมของมันก็พอจะช่วยให้เราเดินทางต่อได้ แต่ถ้าหิวมากจริงๆ ก็คงต้องฆ่าอูฐสักตัว...”

“อา...” มือขาวลูบตัวอูฐตรงหน้าไปมา “ขอให้เราไปถึงไวๆ เจ้าพวกนี้จะได้อยู่รอด”

“อูฐน่ะ รอดได้สบายๆ แน่ ห่วงตัวเองเสียก่อนเถอะ”

เด็กหนุ่มบ่นพึมพำ “...ผมก็รอดมาตั้งหลายวันแล้วนี่ไง”

ทาริคเดินไปตรวจโหนกของอูฐทุกตัวดูว่าเป็นก้อนแข็งดีหรือไม่ จากนั้นก็ย่อตัวลงเพื่อตรวจดูตามกีบเท้าของอูฐ ระหว่างนั้นศตคุณก็จ้องมองด้วยดวงตาใสแจ๋วอย่างสนใจ

เมื่อชายหนุ่มเงยหน้าขึ้น เห็นว่าเด็กหนุ่มกำลังจ้องมองตนอยู่ตาไม่กะพริบ เขาก็กระตุกยิ้มมุมปาก “วิธีดูว่าอูฐสมบูรณ์พอสำหรับการเดินทางหรือเปล่า ต้องดูที่โหนก มาลองจับดูซิ”

“อือ... แข็งโป๊กเลยครับ”

“อืม ในนี้เป็นที่สะสมไขมัน อูฐที่แข็งแรงสมบูรณ์ดีโหนกจะแข็ง ส่วนกีบเท้านี่ แค่ดูว่ามันไม่มีบาดแผลเท่านั้น” ทาริคพูดพลางเงยหน้าขึ้นมองดวงอาทิตย์ที่เคลื่อนสูงขึ้นเรื่อยๆ “เอาล่ะ เธอไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวฉันให้อาหารกับน้ำอูฐเสร็จจะตามไป”

“ครับ” เด็กหนุ่มรับคำแล้วจ้ำอ้าวไปบริเวณที่ใช้อาบน้ำหลังบ้านทันที ที่เขารีบไม่ใช่เพราะอยากอาบน้ำซะเต็มประดา แต่เพราะที่อีกฝ่ายบอกว่า จะตามมา ต่างหาก สำหรับผู้ชายและยิ่งในทะเลทรายด้วยแล้ว การอาบน้ำด้วยกันคงไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ระยะหลังนี่สำหรับเขากับทาริคแล้ว เขารู้สึกว่ามันน่าอายอย่างบอกไม่ถูก

หลังจากถอดเสื้อผ้าออกหมดแล้ว มือขาวก็รีบแกะสบู่ออกมาจากห่อกระดาษ สบู่สีเขียวมีกลิ่นหอมบางเบา เขาเดาว่าน่าจะทำมาจากน้ำมันของผลมะกอกนั่นเอง ศตคุณตักน้ำรดตัวหลายๆ ครั้ง ขัดคราบโคลนออกจากตัว แล้วใช้สบู่ถูตามร่างกายและสระผมให้สะอาด เพราะเมื่อเดินทางออกไปในทะเลทรายแล้ว เขาคงต้องทนเหม็นตัวเองอีกหลายวัน หลังชำระร่างกายเสร็จสรรพเรียบร้อย ร่างโปร่งก็คว้าผ้าคลุมศีรษะมาพันร่างกายท่อนล่างของตน แล้วหยิบเสื้อผ้าที่ใช้แล้วมาซักด้วยอย่างรวดเร็ว... เสียงฝีเท้าที่เดินตรงมายังด้านหลังของบ้านพักนี่ ทำให้หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นส่ำ

“หืม... เสร็จแล้วรึ” ร่างสูงที่เพิ่งเดินออกมาจากตัวบ้านเอ่ยทัก พลางถอดเสื้อผ้าของเขาออกทีละชิ้น

“เอ้อ... ให้ผมซักเสื้อผ้าของทาริคด้วยมั้ยครับ” ศตคุณถามทั้งยังก้มหน้างุด ก็เขาไม่กล้ามองอีกฝ่ายตอนโป๊นี่ เห็นแล้วรู้สึกแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้

“เอาซิ ฝากหน่อยนะ” มือหยาบหยิบเสื้อผ้าของตนส่งให้

“ครับ... อ๊ะ!” เพราะมัวแต่ก้มหน้าก้มตาเขิน พอขาเรียวก้าวออกไปหาร่างสูงพร้อมกับเอื้อมมือไปรับเสื้อผ้า เจ้าตัวก็ลื่นพรืด ถลาไปหาคนที่ยืนเนื้อตัวเปล่าเปลือยอยู่เต็มแรง

แขนแกร่งคว้าเอวบางไว้ได้ทันพอดี ก่อนจะดึงเข้ามาแนบกาย “เอ้าๆ เดินระวังหน่อย พื้นเปียกมันลื่นนะ”

“คะ... ครับ... ขอบคุณ อะ...” ใบหน้าหวานร้อนผ่าวเหมือนถูกไฟลน ร่างกายของตนแนบสนิทกับอีกฝ่าย มือขาวก็วางอยู่บนแผ่นอกกว้างสีน้ำผึ้ง เขารู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของร่างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อสมชาย ช่างแตกต่างกับตนเสียเหลือเกิน “ปละ... ปล่อยผม... ได้แล้วครับ”

ทว่าแขนแกร่งกลับยิ่งรัดแน่น ใบหน้าหล่อเหลาโน้มเข้ามาจนใกล้ พร้อมกับจรดปลายจมูกลงบนลำคอระหง “อื้ม หอมดีนะ”

ศตคุณขนลุกซู่ เขารีบดันตัวเองออกจากอ้อมกอดแข็งแรง “ทาริค...” พอนัยน์ตาคู่สวยช้อนขึ้นประสานสายตากับดวงตาสีเข้ม ตัวเขาก็แทบละลายอยู่ตรงนั้น

ฝ่ามือกร้านลูบไล้ตามแขนเรียว ไล่ขึ้นไปจนถึงหัวไหล่เล็ก แล้วเชยคางมนขึ้นเล็กน้อย “มีใครบอกเธอบ้างรึเปล่า ว่าผิวของเธอสวยมากจริงๆ... แล้วนี่ สร้อยที่ฉันให้ ไปไหนซะล่ะ”

“ผม... ผมกลัวว่ามันจะเปียก... เลยถอดเก็บไว้ครับ”

ทาริคใช้หลังมือไล้ไปตามลำคอขาวอย่างแผ่วเบา “น่าเสียดาย ถ้าเธอใส่อยู่ตอนนี้คงจะยิ่งดูสวยมาก”

ใบหน้าน่ารักเปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับลูกสตรอว์เบอร์รี ร่างกายร้อนวูบวาบ รู้สึกเขินจนต้องทำตัวเกร็ง “ทาริค อย่าล้อเล่นแบบนี้สิครับ อื้อ...” เด็กหนุ่มเบือนหน้าหลบเรียวปากหยักที่เคลื่อนเข้ามาใกล้ ก่อนจะถูกริมฝีปากนั้นแตะลงเบาๆ บนพวงแก้มที่มีสีเลือดฝาด

ร่างสูงจรดปลายจมูกตามแล้วสูดดมความหอมของผิวเนียนเข้าไปเต็มปอด ทว่าเมื่อรู้สึกถึงร่างโปร่งบางที่สั่นสะท้านอยู่ในอ้อมกอด เขาก็อดสงสารไม่ได้ แขนแกร่งที่โอบรัดเอวบางไว้แน่นในคราวแรกจึงค่อยๆ คลายออกทีละน้อย “...เข้าไปพักเถอะ นอนให้พอจะได้มีแรงเดินทางเย็นนี้ เสื้อผ้านี่ เดี๋ยวฉันซักเอง”

ทันทีที่หลุดออกจากพันธนาการ เด็กหนุ่มก็เบี่ยงตัวหลบ แล้ววิ่งเข้าบ้านพักไป

ขาเรียวพาเจ้าของไปนั่งลงบนขนแกะที่ปูไว้ สองมือขาวประกบใบหน้าหวานไว้ชั่วครู่ ก่อนจะลดมือลงกอดเข่า หัวใจยังคงเต้นระรัวอยู่ในอกจนเจ็บหน่วง เขาไม่ได้รู้สึกไม่ดีกับอ้อมกอดของอีกฝ่าย ตรงกันข้าม เขากลับชอบมากซะอีก เด็กหนุ่มรู้ใจตนเองดีว่าอยากอยู่ใกล้ๆ อยากให้อีกฝ่ายคอยดูแลปกป้อง อยากอยู่ในอ้อมกอดนั้นไปอีกนานๆ อ้อมแขนที่กอดกระชับทำให้เลือดในกายเขาเดือดพล่าน ปฏิเสธไม่ได้ว่าตนเองก็ต้องการสัมผัสอบอุ่นของชายหนุ่ม

ริมฝีปากหยักที่สัมผัสเพียงแผ่วเบายังคงทิ้งร่องรอยของความอบอุ่นไว้ เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกแบบนี้กับใครสักคน... แม้ไม่เคย แต่ก็คิดว่าใช่...


...มันคงเป็นความรัก


ศตคุณอยากจะทึ้งเส้นผมของตัวเองแรงๆ เพราะความรู้สึกที่ฝังอยู่ในส่วนลึกของหัวใจปรากฏชัดเจนขึ้น เขา... คงจะหลงรักผู้ชายแห่งทะเลทรายคนนี้เข้าซะแล้ว


เมื่อเวลาหลายชั่วโมงผ่านพ้นไป ความร้อนจากดวงสุริยันที่ฉายแสงแรงกล้าทั่วดินแดนแห่งทะเลทรายเบาบางลงไปทีละน้อย บ้านพักของทั้งสองหนุ่มที่ทำจากอิฐโคลนช่วยเป็นเกราะต่อต้านความร้อนได้เป็นอย่างดี แม้จะยังร้อนอบอ้าวสำหรับคนที่เติบโตมาในเมืองหนาว แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้ร่างกายของศตคุณปรับตัวได้ทีละน้อย และถึงแม้เขาจะมีเหงื่อออกมาก แต่ความชื้นก็ถูกกักเก็บไว้ภายใต้ชุดโต๊ปและเสื้อคลุมตัวหนา ซึ่งช่วยรักษาอุณหภูมิของร่างกายไว้ได้เป็นอย่างดีทีเดียว ประกอบกับที่เมื่อคืนเขานอนไม่ค่อยหลับ ช่วงกลางวันก่อนออกเดินทาง เด็กหนุ่มจึงหลับลึกไม่รู้เรื่องรู้ราว

เมื่อรู้สึกว่ากระไอความร้อนจากด้านนอกลดลง คนที่คุ้นเคยกับการดำรงชีวิตในทะเลทรายก็ตื่นขึ้นก่อน เขาใช้โอกาสในช่วงเวลาที่อีกฝ่ายยังคงหลับใหลเพ่งพิศใบหน้าหวาน ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงราวกับทับทิมล้ำค่า พวงแก้มใสจนเห็นเส้นเลือดฝอยเล็กๆ เบาบาง ขนตายาวเป็นแพบนดวงตากลมที่ปิดสนิท ทาริคใช้ปลายนิ้วสัมผัสกรอบหน้าหวานเพียงแผ่วเบา ทะนุถนอมราวกับแก้วเจียระไนเนื้อบาง จากนั้นจึงเคลื่อนมากดคลึงกลีบปากที่เผยอออกเล็กน้อยเพื่อหายใจ

แต่สักพักร่างสูงก็จำใจชักมือกลับ แม้ดวงตาเขายังคงจ้องมองริมฝีปากอวบอิ่มนั้นอย่างเสียดาย ชายหนุ่มถอนหายใจหนักๆ อย่างอ่อนใจ ก่อนจะเอื้อมมือออกไปประคองมือขาวผ่องขึ้นมาพิจารณาดู

ฝ่ามือนุ่มนิ่มและนิ้วยาวเรียวช่างสมกับที่เป็นนักเปียโน เวลาที่พลิ้วไหวไปบนคีย์ไม้สีขาวดำนั่นคงจะสวยงามอยู่ไม่น้อย ทาริคแนบจูบตรงปลายนิ้วทีละนิ้วอย่างแผ่วเบา จนครบทุกนิ้วเขาจึงแต้มริมฝีปากลงบนฝ่ามือขาว จากนั้นจึงวางมือของอีกฝ่ายลงที่เดิม ก่อนจะลุกขึ้นไปจัดการเก็บข้าวของใส่หลังอูฐเพื่อเตรียมออกเดินทางเมื่อดวงอาทิตย์เคลื่อนลงจรดผืนทราย

“อื้อ...” หลังจากร่างสูงลุกออกไปครู่ใหญ่ เด็กหนุ่มก็ปรือตาขึ้น ภายในห้องที่เขานอนอยู่ค่อนข้างมืด อากาศก็เย็นสบาย เด็กหนุ่มจึงพลิกตัวไปมาอย่างเกียจคร้าน

แต่ว่า... คนที่นอนอยู่ข้างๆ กันหายไปไหนซะแล้วล่ะ “ทาริค?” ร่างโปร่งบางลุกขึ้นพรวด แล้วปราดออกจากบ้านพักไป

“ทาริค!!!”

“อ้าว ตื่นได้แล้วรึ ฉันนึกว่าเธอจะนอนไปถึงวันมะรืนซะแล้ว”

ศตคุณรีบเดินเข้าไปหาชายหนุ่ม พร้อมกับยกมือขึ้นลูบท้ายทอยอย่างเขินๆ “ขอโทษครับ ผมนอนเพลินเลย เพราะอาบน้ำแล้วรู้สึกสบายตัวมากไปหน่อย เอ้อ... มีอะไรให้ผมช่วยมั้ยครับ”

“ไปล้างหน้าล้างตาเถอะ เดี๋ยวเราจะได้ออกเดินทางกัน”

ทั้งสองจูงอูฐเดินผ่านตัวเมืองไปช้าๆ ระหว่างทางที่เดินผ่าน พวกเขาก็แวะซื้ออาหารมื้อค่ำใส่ห่อพกไปด้วย และเมื่อพ้นประตูเมืองออกไป การเดินทางข้ามทะเลทรายไปสู่เมืองเฟอร์โดสก็เริ่มขึ้น

ทาริคหมุนร่างโปร่งให้หันมาเผชิญหน้ากับเขา แล้วช่วยจัดผ้าคลุมศีรษะปิดให้มิดชิดจนเหลือแต่ดวงตา “เวลาอยู่ในทะเลทราย ไม่ว่าจะเป็นกลางวันหรือกลางคืน เธอต้องปิดหน้าตาให้มิดชิดแบบนี้ ผ้าที่คลุมจมูกและปากไว้จะช่วยไม่ให้คอและจมูกแห้งจนเจ็บ”

“ครับ” เด็กหนุ่มพยักหน้าหงึกหงัก ดวงตาสีเข้มช่างดูอ่อนโยน จนศตคุณแอบยิ้มอย่างพอใจ

มือหยาบแหวกเนื้อผ้าสีดำขลับออกเล็กน้อย แล้วลูบสัมผัสลำคอระหง ลงมาจนถึงสร้อยคอ “ฉันดีใจที่เธอใส่มัน... เอาไว้ไปถึงเฟอร์โดส ฉันจะซื้อของที่ดีกว่านี้ให้”

หัวใจดวงน้อยพองโต เขาวางมือประกบหลังมือใหญ่ แล้วจับขึ้นมาแนบแก้ม ดวงตาใสที่จับจ้องใบหน้าหล่อเหลาสั่นไหวเช่นเดียวกับความรู้สึกจากส่วนลึกของตนที่มันไม่มั่นคงเอาเสียเลย “ทาริค... ผม...” ...มีบางสิ่งบางอย่างที่อยากได้มากกว่าเครื่องประดับเหล่านั้น

ชายหนุ่มชักมือออก แล้วเบือนหน้าไปทางอูฐที่นั่งลงรอให้เจ้านายของมันขึ้นไปบนหลัง “ไปกันเถอะ”

ความเจ็บปวดแล่นแปลบในอก ศตคุณไม่เข้าใจการกระทำของทาริคเลยจริงๆ ท่าทางที่อ่อนโยนใจดี ความใกล้ชิดและการสัมผัสเนื้อตัว กับคำพูดหวานๆ ที่ทำให้เขาเผลอไผลคิดเข้าข้างตัวเอง แต่พอเขาจะแสดงความรู้สึกตอบกลับ ชายหนุ่มกลับแสดงท่าทีแปลกๆ พร้อมกับทำสีหน้าบอกไม่ถูก แล้วถอยห่างจากเขาไปซะทุกครั้ง

กลุ่มของอูฐตัวเขื่องทั้งห้าตัวพาเจ้านายของมันก้าวเดินไปบนผืนทรายละเอียดโดยไม่แยแสต่อความมืดรอบด้าน ท้องฟ้าแห่งรัตติกาลยังคงประดับไปด้วยดวงดาวพร่างพราว และจันทราครึ่งดวงทอแสงนวลบางเบาเฉกเช่นทุกคืนที่ผ่านมา

หลังการเดินทางผ่านไปสักพักใหญ่ เด็กหนุ่มยังคงนั่งซึมไม่พูดไม่จา จนกระทั่งทาริคสังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายเงียบไป เขาจึงชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้า แล้วกระซิบบอกคนที่นั่งเงียบอยู่ข้างหน้า “ดูนั่นสิ นั่นเรียกว่ากลุ่มดาวหมีใหญ่ มีเจ็ดดวง ถัดลงมา กลุ่มเจ็ดดวงตรงนั้นคือดาวหมีเล็ก แล้วตรงนั้นก็คือดาวเหนือยังไงล่ะ”

ศตคุณเงยหน้าขึ้นมองตามที่ปลายนิ้วชี้ “ทาริคดูดาวเป็นด้วยเหรอครับ”

“อยู่ทะเลทรายก็ต้องรู้จักไว้บ้าง เผื่อเวลาหลงทางยังไงล่ะ เราเดินทางตามดาวเหนือไปเรื่อยๆ สักเจ็ดสิบกิโลเมตรก็จะเจอภูเขาหิน หลังจากนั้นก็ต้องอ้อมภูเขาหินไปทางทิศตะวันตก อีกสักห้าสิบกิโลเมตรได้ก็จะถึงเฟอร์โดส”

“แต่ว่า เราเหมือนเดินย่ำอยู่กับที่เลยนะครับ” ใบหน้าน่ารักหันมองไปรอบๆ ซึ่งไม่ว่าที่ไหนๆ ก็แลดูเหมือนกันไปหมด มีแต่ทรายกับเนินทราย ถ้าหากเป็นเขาที่หลงอยู่ในทะเลทรายตามลำพัง คงจะถอดใจและนอนรอให้ไฮยีน่าหรือเหล่าแร้งมาแทะเล่นไปแล้วแน่ๆ

“ที่จริง เนินทรายพวกนี้เปลี่ยนรูปร่างไปอยู่เสมอ เพราะแรงลมทำให้มันเคลื่อนที่ได้เหมือนคลื่นในทะเลน่ะ”

“.....” ดวงตาสีอ่อนทอดมองออกไป พลางเอนหลังพิงแผ่นอกอบอุ่น ท่อนแขนแกร่งที่โอบกอดเขาไว้เหมือนอย่างเคย ส่งผลให้หัวใจที่แห้งผากของเด็กหนุ่มกลับชุ่มชื้น เขาชอบเวลาในยามนี้มากเหลือเกิน จนอยากจะหยุดไว้ให้เป็นแบบนี้ตลอดไป... เด็กหนุ่มไม่กล้าแม้แต่จะคิดว่าเมื่อไปถึงเฟอร์โดส ชีวิตของเขาจะเป็นอย่างไรต่อไป ทาริคเองก็ไม่ปริปากพูดถึงเลยสักคำ “...ทาริค... คุณมีบ้านอยู่ที่เฟอร์โดสรึเปล่าครับ”

“บ้านรึ... ไม่มีหรอก”

“คุณเปลี่ยนที่อยู่ไปเรื่อยๆ งั้นเหรอครับ”

“ก็ไม่เชิง... แต่ฉันรักอิสระ รักทะเลทรายแห่งนี้ คงเพราะฉันมีเชื้อสายของชาวเบดูอิน”

เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มพูดถึงเรื่องเกี่ยวกับตัวเอง ศตคุณจึงหันขวับกลับไปมองอย่างสนใจ “เบดูอิน?”

“เบดูอินคือชื่อของชาวเผ่าที่ร่อนเร่ไปในทะเลทรายน่ะ มีหลายเผ่า ทั้งที่รักสงบและเป็นโจร ถึงแม้ประเทศและเทคโนโลยีจะก้าวหน้าไปมากแล้ว แต่ก็ยังมีคนอีกหลายกลุ่มที่อยากจะรักษาวิถีการดำรงชีวิตตามแบบบรรพบุรุษไว้ ทั้งๆ ที่ใต้ผืนทะเลทรายแห่งนี้เต็มไปด้วยน้ำมันและขุมทรัพย์ราคามหาศาล”

“...อย่างเช่นเมืองที่เราเพิ่งเดินทางออกมาใช่มั้ยครับ”

ร่างสูงพยักหน้า “พวกเขาเป็นหนึ่งในกลุ่มชาวอาหรับในทะเลทรายที่ค่อนข้างจะอนุรักษนิยม พอใจที่จะอยู่อาศัยในเมืองเล็กๆ ที่ไม่มีไฟฟ้าเข้าถึง และไม่ค่อยมีคนต่างชาติหลงเข้าไปสักเท่าไหร่”

“ทาริค... รู้มั้ย บางทีคุณก็ไม่เหมือนคนที่ใช้ชีวิตอยู่ในทะเลทรายตลอดเวลาเลย”

“......” ชายหนุ่มนิ่งอึ้งไปสักพัก ก่อนจะชวนเปลี่ยนเรื่องคุยกันดื้อๆ “เราเดินทางมาพักใหญ่แล้ว หิวรึยัง พักกินอะไรสักหน่อยค่อยเดินทางต่อดีมั้ย”

“หือ คุณนับเวลายังไงเหรอครับ” เด็กหนุ่มขมวดคิ้ว 

“ดูจากตำแหน่งของดวงจันทร์ จากทิศตะวันออกไปตะวันตก”

“ว้าว! เจ๋งไปเลย”

รอยยิ้มน่ารัก กับดวงตาที่ส่องประกายแวววาว ทำให้ชายหนุ่มนึกอยากจะจรดปลายจมูกลงบนแก้มใสที่อยู่ใกล้เพียงแค่คืบแรงๆ สักสองสามที แต่เขาก็หักใจไว้แล้วออกคำสั่งให้เจ้าอูฐนั่งลง

ร่างสูงก้าวลงมาก่อน แล้วส่งมือให้กับเด็กหนุ่ม ซึ่งอีกฝ่ายก็จับยึดโดยไม่ลังเล “ขอบคุณนะครับ”

ทาริคหยิบพรมผืนหนาจากบนหลังอูฐมาปูลงบนพื้นทราย หยิบห่ออาหารออกมาจากกระเป๋าหนัง แล้วเรียกศตคุณให้นั่งลงด้วยกัน “อาหารที่ซื้อไว้คงเย็นหมดแล้ว”

“ไม่เป็นไรหรอกครับ บรรยากาศดีๆ แบบนี้ อะไรก็อร่อยครับ” มือขาวดึงผ้าคลุมศีรษะออกพอหลวม “มื้อนี้เป็นอะไรครับเนี่ย”

“ไก่ย่างกับขนมปังพิต้า แต่หลังจากมื้อนี้ไปเราคงต้องกินแต่อาหารกระป๋องแล้วล่ะนะ เพราะงั้นกินซะให้อิ่มๆ”

“ครับ”

ดวงตาสีเข้มจับจ้องร่างโปร่งที่กำลังก้มหน้าก้มตาจัดการกับมื้ออาหารค่ำ อดคิดไม่ได้ว่าศตคุณช่างเลี้ยงง่ายดีเสียจริง เชื่อฟังเขาจนดูน่าสงสาร คงเป็นเพราะเด็กหนุ่มไร้ที่พึ่ง และในทะเลทรายแห่งนี้ก็มีเพียงเขาเท่านั้น

“เฮ้อออ อิ่มจังเลย” เมื่อรับประทานอาหารของตัวเองจนหมดเกลี้ยง เจ้าของคำพูดนั้นก็เอนหลังลงนอนไปบนพรม

“นั่งพักกันสักครู่แล้วคงต้องเดินทางต่อ เธอยังนอนไม่ได้หรอกนะ” ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ

ศตคุณกระเด้งตัวขึ้นนั่ง “จริงสิ! ทาริค สอนภาษาของคุณให้ผมบ้างสิครับ อย่างไอ้นี่เรียกว่าอะไร” เขาชี้ไปยังพื้นทราย

“...เอาซิ” ร่างสูงเริ่มจากสอนคำง่ายๆ ที่ใช้เรียกสิ่งของที่อยู่รอบตัว เช่น ทราย ทะเลทราย ดวงจันทร์ ดวงดาว ก้อนเมฆ น้ำ หิน ภูเขา อูฐ ให้เด็กหนุ่มพูดตามหลายๆ หน การออกเสียงแบบชาวอาหรับเป็นเรื่องยากสำหรับชาวต่างชาติอยู่ไม่น้อย แถมคำที่ไม่คุ้นเอาเสียเลยยิ่งทำให้จำได้ยาก

ทาริคเอื้อมไปจับปอยผมสีน้ำตาลเส้นเล็กๆ “นี่... ผม

“ผม”

“จมูก” ใบหน้าคมโน้มเข้าไปใกล้ พลางบีบปลายจมูกโด่งอย่างแผ่วเบา

เด็กหนุ่มส่ายหน้า “จมูก อื้อ...”

“แก้ม” ปลายนิ้วหยาบเคลื่อนไปลูบผิวแก้มเปล่งปลั่ง พร้อมกับยิ้มมุมปาก เขาคิดว่าศตคุณช่างน่ารัก หัดพูดเหมือนเด็กเล็กๆ

“แก้ม” ดวงตากลมโตจ้องมองคนที่เป็นคุณครูชั่วคราวซึ่งขยับเข้ามาหาตนทีละน้อยอย่างไม่ไหวติง

“ปาก” นัยน์ตาคมหลุบลงต่ำ ขณะเลื่อนปลายนิ้วไปกดคลึงกลีบปากอิ่มที่ดูชุ่มฉ่ำ

ศตคุณเผยอริมฝีปากออกเล็กน้อย “ปาก”

ทาริคกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก ก็ในเมื่อมีของหวานน่าลิ้มลองอยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อม เขาจะอดใจได้หรือ... ปลายนิ้วของเขายังคงลูบไล้ริมฝีปากอวบอิ่มอย่างอ้อยอิ่ง พร้อมกับโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้อีกอย่างลืมตัว

หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวจนแทบจะหลุดออกมานอกอก เต็มตื้นไปด้วยความหวัง... บางที... คนตรงหน้านี่อาจรู้สึกเช่นเดียวกัน

“ทาริค”

ชายหนุ่มชะงักเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงนุ่มเรียกชื่อตน อีกเพียงนิดเดียวริมฝีปากของเขาก็จะสัมผัสกับเรียวปากสีแดงสดอยู่แล้ว ในขณะที่ทาริคกำลังลังเล สองแขนเรียวก็วาดโอบลำคอใหญ่ แล้วโน้มชายหนุ่มเข้าไปหา อาจดูเป็นการกระทำที่กล้าหาญมากไปสักหน่อย แต่ร่างโปร่งก็แค่ทำตามเสียงเรียกร้องจากหัวใจเท่านั้น

กลีบปากนุ่มแนบจูบเรียวปากหยักบางเพียงแผ่วเบา แล้วบดเบียดเข้าหาทีละน้อย เด็กหนุ่มปิดตาลงอย่างเชื่องช้า อย่างต้องการจดจำจุมพิตแรกในทะเลทรายแห่งนี้ไว้ให้ตราตรึง “ทาริค...” ศตคุณละริมฝีปากออกชั่วครู่ เขาเริ่มเป็นกังวล เพราะคนที่ถูกจูบดูนิ่งเฉยเสียจนเขากลัวว่าจะถูกโกรธเอาอีก


“เธอ... ทำแบบนี้บ่อยหรือ”


TBC~*


หวานง่ะ หวานจุงตอนนี้ 555555555555555555 อย่าเพิ่งเลี่ยนกันนะคะ บอกไว้เลยว่ายังมีแบบนี้อีกหลายตอน กร๊าก

เราจะเบาหวานขึ้นตาไปพร้อมๆ กัน ฮือออออ /จิบชาจีน

อย่าเพิ่งเบื่อกันนะค้า การเดินทางของทาริคกับน้องคุณยังอีกไกล อีกไม่นานก็จะได้รู้กันว่าไผเป็นไผ คริ...

#พื้นที่โฆษณา
ฮัสกี้เพิ่งเอานิยายเรื่องใหม่มาลงชื่อเรื่อง "เบลอ" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45395) เป็นแนวเฮฮาค่ะ ยังไงก็ขอฝากฝังนิยายของฮัสกี้ไว้อีกเรื่องนะคะ แล้วก็ตอนนี้ "ตะวันเคียงเดือน" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43206.0) จบแล้วค่ะ ย้ายไปอยู่ห้องนิยายจบแล้วพร้อมประกาศแจ้งข่าวสำหรับคนที่อยากได้รวมเล่มด้วยนะคะ

ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่แวะมาอ่านและคอมเมนต์ให้กำลังใจฮัสกี้ ฮี่ๆ  :mew1: แล้วพบกันที่เพจนะค้า husky's page (https://www.facebook.com/huskyhund)
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 05-02-2015 16:26:27
ทาริคเป็นผู้ชายคิดเล็กคิดน้อยนะ...555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 05-02-2015 16:33:06
จูบเองซะเลย o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 05-02-2015 16:36:43
ค้างค่า. แต่ทาริคพูดแบบนี้.  ดูถูกหนูนะคะ. ศตคุณ.
อย่าได้ยอม

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 05-02-2015 16:40:22
 :mew1: :hao6: น้องคุณเราแรด จูบทาริคก่อน ทำให้โดนถามแบบหึงว่าทำแบบนี้บ่อยหรือ กรี๊ดดดดดดดดดด เค้าอยากเห็นหน้าทาริคตอนถามคงแบบชอลใจที่ถูกจูบกับสงสัยว่าคุณเคยไปจูบคนอื่นหรือเปล่า  :hao3: มาบ่อยๆๆน้า เค้าชอบ วันเว้นวันเลยก็ได้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 05-02-2015 16:54:22
 :hao7: :hao7: :hao7: ทาริค ต้องให้เวลาน้องคุณหน่อยนะ น้องคุณเริ่มรักแล้ว อิอิ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 05-02-2015 16:58:13
ทาริค! น้องคุณไม่ได้ง่ายนะคะ. :hao3:
น้องแค่ทำตามเสียงหัวใจที่เรียกร้อง. :-[
ก็เท่านั้นเอง. :hao5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 05-02-2015 17:11:43
แสดงออกตรงๆไม่ได้เหรอ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 05-02-2015 17:21:33
สั้นไปไหมอ่ะตอนหน้าอยากได้ยาวๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 05-02-2015 17:43:24
"เธอทำอย่างนี้บ่อยเหรอ"
ทาริค..ตาแก่ขี้ใจน้อยคิดมาก..อยากจะรู้จังว่าหัวล้านป่ะ  :z3:
กะลังหวานเพลินๆไปกับรสจูบ..เล่นถามมางี๊..หมดมู๊ดเลยอ่ะ  :z3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 05-02-2015 17:43:48
น้องคุณรุกจูบทาริคเว้ยเห้ย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 05-02-2015 18:17:55
โอ๊ยยยยย มาถามแบบนี้ได้ไง
เดี๋ยวตีทาริคเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 05-02-2015 18:56:46
ทาริคคิดไรอยู่

คุณรุกเองเลยยยย  :hao3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 05-02-2015 19:37:00
ไม่เบื่อเลยหวานอีกๆๆๆ

ทาริคเป็นอะไรอ่ะ ชอบมาทำอะไรให้ชวนคิด แต่พอคุณจะสนองกลับ(?)กลับตีตัวออกห่าง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 05-02-2015 19:46:13
ทาลิคกั๊กน่ะ ไม่ยอมแสดงออก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: minminmin ที่ 05-02-2015 19:57:38
ทาริคหึงล่ะสิ ใช่มั้ย ใช่มั้ย 555555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 05-02-2015 20:11:38
เกือบจะฟินสุดละ ถ้าทาริคไม่ถามแบบนั้นอ่านะ :katai1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 05-02-2015 21:03:52
ตอนนี้เหมือนจะสั้นเลย ....ชอบเรื่องนี้จัง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 05-02-2015 21:12:50
 :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:รอตอนต่อไป :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 05-02-2015 21:16:40
บ่อยอาไร๊ น้องเพิ่งทำกับคุณพี่นี่แหละค่ะ
แหมมมมมมมมมมม :hao7:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: MESAAAAA ที่ 05-02-2015 22:42:32
โอ้ยยยยยยยยยย คือดีงามมมมมมากอ่ะคู่นี้!
ขอร้อง อย่าได้มีดราม่าใดๆมาแผ้วพาน
หวานกันจนให้เบาหวานขึ้นตาอิฉันไม่เลยค่ะ เจ้ไม่โกรธธธ
ยิ่งอ่านยิ่งฟิน ฟินจนต้องเม้น ปลื้มใจยิ่ง ><
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่ะ /meปูพรมขนแกะนอนรออัพ

muah~
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 05-02-2015 22:51:43
ทาริคเาเป้นผู้ชายที่ใส่ใจมากกกกกก ชอบอ่ะ กรี๊ดดด
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: GUNPLAPLASTIC ที่ 05-02-2015 22:56:50
ถามงี้เดี๊ยวให้คุณงอนเลย ฮึ้ยยยยยย ตอนรุกเขาก็รุกเอาๆ พิเขาตอบกลับเเกลังเลซะงั้น
หักคะเเนนทานิคเบาๆค่ะ หมั่นไส้นาง 5555555 :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 05-02-2015 22:59:04
ทะเลทรายมันแห้งแล้งต้องหมั่นเติมความหวานสดชื่นบ่อย ๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: parn11 ที่ 05-02-2015 23:04:02
สั้นหงะ สั้นจุง หรือว่ายาวเท่าไหร่ก็ไม่พอหว่า 55555
สนุกมากๆเลยค่า ชอบบบบ :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 05-02-2015 23:07:15
ทาริคอย่าคิดไรมากสิ คิดเยอะทำไม ต้องเหมือนคุณนี่ทำตามเสียงหัวใจ5555555555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 05-02-2015 23:21:21
ทั้งเขิน หวาม และหงุดหงิดไปพร้อมกันค่ะ
เวลาที่เขาหลับ ก็แอบดมดอมหอมเนื้อ
เวลาเขาเขินอายก็กลับรุกเร้า ไล่ต้อน สูดดมแก้มเนียน
แต่พอเวลาที่เขาอยากแสดงออก ตอบสนอง ก็ดันถอยหลังหนี เป็นอะไรมากไหมคะทาริศศศศศ !!!!!

เป็นคนมีลับลมคมใน ไม่ว่าจะตอนโผล่ไปช่วย
มอบกุหลาบขาวตรงตามอายุเป้ะๆ
เหมือนรู้จัก แต่กำลังทำความรู้จักกับความเป็นศตคุณ้ และเหมือนคนสับสน อยากเอื้อมมือไปคว้ามากอด พอๆ กับอยากวางไว้แล้วเพียงชื่นชม


รอติดตามค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 06-02-2015 00:49:21
ประโยคสุดท้ายนี่คืออะไรคะ ทาริค!?
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 06-02-2015 01:11:33
ทาริค ต่อยตาแตกเลยหนิ :m16:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: wavalove ที่ 06-02-2015 02:46:04
 :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 06-02-2015 07:37:38
น้องตอบไปเลย ผมไม่เคยทำแบบนี้กับใคร ทำกับคุณคนเดียว  :laugh:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: Paracetamol ที่ 06-02-2015 09:41:31
นั่น ทาริคนางคิดไปนู่นเเล้ว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: Final_love ที่ 06-02-2015 11:00:48
จะผิดไหมถ้าจะบอกว่าหมั่นไส้ ทาริค นิดๆ :beat:

ไม่ได้ดั่งใจเล้ย  :z6:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: Robinhood.ha ที่ 06-02-2015 12:55:12
เพิ่งเข้ามาอ่านครั้งแรก ติดเลย o13 ภาษาสวย ดำเนินเรื่องได้ดี เค้าจะติดตามเรื่อยๆจ้า ชอบเบน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 06-02-2015 14:37:11
เป็นผู้ชายที่หัวโบราณจริงๆเลย ทาริคของเรา
น้องคุณยังบริสุทธิ์ใสๆย่ะหล่อน เลิกหงิดหงุดได้แร้วเฮีย รีบๆกลืนน้องลงกระเพาะไป อิอิอิ -.,-
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 06-02-2015 15:53:59
ทาริคทำให้เสียความรู้สึกอีกแล้วกำคำพูดแบบนี้ ก็เข้าใจทำเนียบคนทะเลทรายนะว่าผู้หญิงต้องรักษาพรมจรรย์ไว้ให้สามีก่อนแต่งงานอ่ะ ก็น่าจะพูดรักษาน้ำใจกันบ้าน ก็น่าจะพูดว่าสำหรับชาวทะเลทรายแล้วมันผิดประเพณีอะไรทำนองนี้ก็ได้อธิบายเหตุผล ไม่ใช่แบบนี้ เดียวก็เสียใจแย่
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: waiman ที่ 06-02-2015 17:48:39
 :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: orangesmooty ที่ 06-02-2015 21:42:58
ถามแบบนี้ คุณน่าจะถามกลับว่าต่อยกันไหมครับ
แหม!!
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 06-02-2015 23:27:50
หัดกล้าๆอย่างน้องคุณบัางนะ
เฉยแบบนี้เดี๋ยวน้องไม่รุกอีกจะเสียดายทีหลังหรอก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 07-02-2015 00:31:00
ชอบบบบบบบบบ ทาริค

มาต่อไวๆนะคะ //ขอให้ทาริคเป็นพระเอก

ถ้าจะดีขอให้เป็นคนเดียวกับชีคไปเลย โฮะ :-[
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 08-02-2015 08:58:29
ทาริคทำไหมพูดแบบน๊านนนน น้องคุณไม่ง่ายนะ รอตอนต่อจ้าาา   :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 08-02-2015 18:36:53
ทาลิค จะชอบหรือจะหึง เอาให่แน่สิลูก แหมๆๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: jamlovenami ที่ 08-02-2015 18:58:41
แหม่ะ หวานจริงเชียว แต่ไอ้คำถามสุดท้ายที่ว่า 'เธอทำแบบนี้บ่อยเหรอ' เป็นชั้น ชั้นก็ตึงนะคะหล่อน  :hao3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 08-02-2015 20:17:36
หื้อออ อยากรู้จิงว่าทาริคนี่แท้จิงคือใคร  :ruready
รอนะฮะ  :')
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: MESAAAAA ที่ 08-02-2015 22:22:03
เก๊าอยากอ่านต่ออออออ  เก๊าติดเรื่องนี้ แงงงงงงงงงงง :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 09-02-2015 18:17:20
ชอบเรื่องแนวทะเลทรายมากเลยค่ะ
แล้วคุณคนเขียนก็บรรยายฉากทะเลทรายได้ดีมาก
รอตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: José_Gil ที่ 10-02-2015 00:18:19
 :jul1: น้องคุณรุกซะทาริคไปต่อไม่ถูกเลย
 
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 11-02-2015 03:31:35


            ตามมาอ่านเรื่องนี้ด้วยอีกคน      :impress2:  รอตอนต่อไปนะคะ        :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: pagg ที่ 11-02-2015 10:05:27
อรั้ยยย ทาริครุกบ่อยนะ หอมแก้มน้องด้วย แถมยังมีหยอดเรื่องสร้อยอีก
เริ่มออกเดินทางกันแล้ว จะเป็นยังไงต่อนะ ต้องเดินทางอีกตั้งไกลเลย
แหมทาริคพอตัวเองรุกน้องนี่ไม่เป็นไร พอน้องรุกนิดรุกหน่อยนี่ทำเป็นขรึม เฉยเมยใส่น้องอีก กลัวอะไร
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 8 : ความรัก?][P.10][050215]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 11-02-2015 17:38:30


Chapter 9


“เธอ... ทำแบบนี้บ่อยหรือ”

เสียงที่ตอบกลับมาฟังดูล่องลอย หากแทงลึกตรงกลางใจดวงน้อย... นี่ทาริคเห็นเขาเป็นคนยังไงกันนี่? คิดว่าเขาจะจูบใครต่อใคร ถึงแม้จะเป็นผู้ชายก็ได้ง่ายๆ อย่างนั้นหรือ? ใบหน้าสวยร้อนวาบขึ้นมาทันควัน มือขาวผลักอีกฝ่ายให้ออกห่างอย่างแรง

“คุณพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงกัน!” ร่างโปร่งตะโกนลั่นพลางลุกหนี

มือใหญ่รั้งข้อมือขาวไว้ แล้วดึงเข้าหาตัว จนคนที่กำลังโกรธจนหน้าแดงร่วงตุ้บลงบนตักเขาพอดี “เดี๋ยวสิ”

“ปล่อยผม!” เด็กหนุ่มขืนตัวออก ไม่นึกว่าร่างสูงจะดูถูกตนมากถึงขนาดนี้... เขาไม่ควรทำลงไปเลย ไม่ควรปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือสติ คิดแล้วก็เกลียดตัวเองมากเหลือเกิน

แขนแกร่งทั้งสองข้างรวบเอวบอบบางเข้าหาตัวแล้วยึดไว้แน่น พร้อมกับถามออกไปเสียงเรียบ “ทำไมต้องโกรธขนาดนี้ด้วย”

แววตาใสไหวระริก สองมือผลักอีกฝ่ายออกจากตัว “คุณดูถูกผม! คิดว่าผมจะจูบใครๆ ก็ได้งั้นเหรอ!”

“แล้วเธอจูบฉันทำไมล่ะ”    

“...ฮึก!...” ศตคุณชะงัก ไม่รู้จะตอบว่าอย่างไรดี เขาช้อนตาขึ้นมองใบหน้าคมเข้ม ซึ่งก็ไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ ให้เขาคาดเดาได้ว่าอีกฝ่ายกำลังคิดอะไรอยู่

“ถ้างั้น ตอบฉันได้มั้ย ว่าเธอเคยทำแบบนี้กับใครบ้าง”

ร่างโปร่งเสตาหลบ “...ก็หลายคน... แต่มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะครับ ตอนที่อยู่เวียนนา ผมจูบแบบนี้เวลาทักทายหรือร่ำลา”

“แต่ที่นี่ เราทักทายกันด้วยการสัมผัสแก้ม เฉพาะกับคนที่สนิทหรือญาติเท่านั้น”

“ไม่ใช่นะ ผม...” ...ที่จูบคุณไม่ใช่เพียงแค่การทักทาย

ชายหนุ่มถามแทรกขึ้นโดยไม่รอให้อีกฝ่ายพูดจบ “แล้วจูบแบบอื่นล่ะ เธอเคยทำกับใครบ้างรึเปล่า”

ศตคุณรู้สึกเหมือนเด็กที่ทำผิด แล้วกำลังถูกคุณครูซักถาม “...เคยครับ ผมอายุสิบแปดแล้วนะครับ ก็ต้องมีบ้าง”

“กับใคร?”

ดวงตากลมหลุบต่ำ “เพื่อนหญิง... ที่โรงเรียน... ครับ”

“เพื่อนหญิง? เธอมีคนรักอยู่ที่เวียนนาอย่างนั้นรึ”

ร่างโปร่งส่ายหน้าทันควัน “ไม่มีนะครับ ผม... ไม่เคยคบกับใครจริงจัง”

“จริงจัง?” ทาริคขมวดคิ้ว ชายหนุ่มยิ่งดูขรึมมากขึ้นไปอีก “...แปลว่าที่ไม่จริงจังนี่มีใช่มั้ย”

ไม่ต่างลูกหนูตัวน้อยที่ถูกสิงโตต้อนจนจนมุม ศตคุณตอบเสียงอ่อย “ก็มีบ้าง อย่างที่บอก ผมอายุสิบแปดแล้วนะครับ”

“แล้ว... ถ้ามากกว่าจูบล่ะ เธอเคยบ้างรึเปล่า”

ใบหน้าหวานร้อนวูบ “ทาริค! คุณถามอะไรกันเนี่ย!” 

“ตอบสิ... ฉันอยากรู้” มือกร้านจับหัวไหล่ทั้งสองข้างแน่น พลางเขย่าเบาๆ เป็นเชิงเร่งให้ตอบคำถาม

ดวงตาสีนิลฉายแววจริงจัง จนเหมือนกับบังคับให้ตอบอยู่กลายๆ หากเด็กหนุ่มเองก็ไม่คิดปิดบังอะไรอยู่แล้ว เขาไม่อยากให้ทาริคเข้าใจตนเองแบบผิดๆ อีก “ไม่เคย... ครับ... ผมเคยคบกับเพื่อนหญิงบ้าง แต่ผมไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับใคร”

ร่างสูงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก แล้วโอบร่างโปร่งบางไว้ในอ้อมแขนแกร่ง “ค่อยยังชั่ว”

“...มันสำคัญกับคุณมากเลยรึไง”

“ฉันอยากได้เจ้าสาวที่ยังบริสุทธิ์... แปลกรึ”

“ฮะ!? ทาริค! คุณอย่าล้อผมเล่นแบบนี้!!” คำตอบที่ควรจะทำให้คนฟังหัวใจเต้นเป็นลิงโลด แต่ความวิตกกังวลนั้นมีมากเกินกว่าที่จะเชื่อว่าอีกฝ่ายหมายความอย่างนั้นจริงๆ มือขาวผลักตัวเองให้หลุดออกจากอ้อมกอดที่รัดแน่นราวกับโซ่ตรวนในห้องคุมขัง แต่ทาริคเองก็ไม่ยอมปล่อยให้ร่างโปร่งหลุดออกไปได้ง่ายๆ เช่นกัน

“ฉันไม่ได้ล้อเล่น” เสียงทุ้มฟังดูหนักแน่น จนคนที่ดิ้นอยู่ชะงักกึก

“ทาริค ผมไม่เข้าใจคุณเลย ผม... เป็นผู้ชายนะครับ” ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำเบี่ยงหลบ

“แล้วยังไง หรือว่าเธอรังเกียจที่จะเป็นเจ้าสาวของคนที่ร่อนเร่อยู่แต่ในทะเลทรายอย่างฉัน” มือหยาบจับคางมนให้หันหน้ากลับมาทางเขา “ไม่ต้องกังวลไปหรอก ฉันไม่ได้อยากบังคับขืนใจเธอ เมื่อไปถึงเฟอร์โดส... ถ้าเธอต้องการ เธอก็จะได้กลับบ้าน”

บ้านงั้นหรือ... ตัวเขาไม่มีบ้านให้กลับสักหน่อย เขาไม่มีครอบครัวที่ไหน ถ้าเช่นนั้นแล้วเขาจะอยู่ที่ใดก็ไม่สำคัญหรอก ขอแค่ให้เป็นที่ที่เขาจะได้รับความรัก ความเอาใจใส่จากคนเพียงคนเดียว... ทาริค... นั่นคือสิ่งที่เขาต้องการมากที่สุด “แต่ว่า ผม... จะต้องไปแอบซ่อนอยู่ในฮาเร็มของคุณรึเปล่า”

“ฮาเร็ม? ฉันไม่มีฮาเร็ม ถ้าเธอยอมเป็นเจ้าสาวของฉัน ฉันก็มีเธอเพียงคนเดียว และจะพาเธอไปด้วยทุกหนทุกแห่ง... แต่เธอจะอยู่ได้หรือเปล่า ในที่กันดาร อากาศร้อนแบบนี้ มือนุ่มๆ ของเธอจะหยาบกร้าน สีผิวขาวเหมือนน้ำนมนี่ก็จะหมองคล้ำ... และที่สำคัญ ถ้าเธอไม่ได้เล่นเปียโนอีกล่ะ”

“ทาริค...” พอริมฝีปากสีแดงสดเผยอเพื่อจะตอบ ทาริคก็วางนิ้วลงบนกลีบปากเป็นเชิงห้าม

“อย่าเพิ่งตอบฉัน... คิดดูให้ดีเสียก่อน เมื่อไหร่ที่เราไปถึงเฟอร์โดส ฉันจะถามคำถามเดียวกันนี้กับเธออีกครั้ง”

“ก็ได้ครับ” สำหรับศตคุณแล้ว เขามั่นใจว่าความรู้สึกของตนเองจะไม่เปลี่ยนไปง่ายๆ แน่

ชายหนุ่มชักมือกลับอย่างอ้อยอิ่งแม้ใจไม่อยาก ทว่าพอได้สบสายตากับดวงตาสีน้ำตาลอ่อนใสแจ๋วนั่น หัวใจก็อดหวั่นไหวไม่ได้ เขาโน้มใบหน้าเข้าไปจรดปลายจมูกโด่งลงบนแก้มสีระเรื่อ แล้วแต้มริมฝีปากลงเบาๆ ตรงมุมปาก

ร่างโปร่งถึงกับกลั้นหายใจเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาโน้มเข้ามาใกล้ เมื่อรู้สึกถึงเรียวปากร้อนและลมหายใจอบอุ่น เด็กหนุ่มก็ค่อยๆ ปิดตาลงทีละน้อย หัวใจของเขาเต้นระส่ำเพียงแค่คิดว่าอีกฝ่ายกำลังจะประทับริมฝีปากเข้ามาหา ตื่นเต้นราวกับจุมพิตครั้งแรกยังไงยังงั้น

“ไปเถอะ เดินทางกันต่อดีกว่า”

...หือ? พอเด็กหนุ่มเปิดตาขึ้น อีกฝ่ายก็ลุกไปแล้ว

“นั่งทำอะไรอยู่ ลุกสิ” ร่างสูงถาม พร้อมกับส่งมือให้ศตคุณใช้ยึด

ก็นึกว่าจะจูบ... สงสัยว่าเขาก็คงต้องรอจนกว่าจะถึงเฟอร์โดสเหมือนกัน... ร่างโปร่งบ่นอยู่ในใจพลางพ่นลมหายใจออกหนักๆ ก่อนจะลุกตาม “ครับ”


ทั้งสองกลับขึ้นไปนั่งบนหลังอูฐเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางกันต่อ มือขาวจับแขนแกร่งมาโอบรอบเอวตน แล้วจึงหันหน้าไปหาคนข้างหลังพร้อมด้วยรอยยิ้มน่ารัก “รัดเข็มขัดนิรภัยก่อน” พอพูดจบเขาก็จับผ้าคลุมพันรอบศีรษะเพื่อเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับออกเดินทาง

ชายหนุ่มหัวเราะพลางกระชับอ้อมกอดแน่น จากนั้นก็ออกคำสั่งให้เจ้าอูฐยืนขึ้น และเริ่มเดินออกไปช้าๆ ไต่ไปบนเนินทรายสูงต่ำอย่างเนิบนาบ ร่างสูงเกยคางบนหัวไหล่เล็กพร้อมกระซิบถาม “ชอบขี่อูฐมั้ย”

ศตคุณพยักหน้า แล้วเหลือบมองใบหน้าคมสันที่อยู่ใกล้เพียงปลายนิ้วกั้น “ชอบครับ ถึงจะช้าไปสักหน่อย แต่ว่าก็สนุกดี”

ทาริคดึงผ้าคลุมที่ปิดหน้าตาออกพอหลวม เพื่อที่เขาจะได้พูดได้สะดวกขึ้น “อยากลองขี่คนเดียวมั้ย”

“อื้อ! ไม่เอานะครับ”

“กลัวรึ” ชายหนุ่มยิ้มมุมปาก

“.....” ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่น ทีแรกน่ะ เขาก็กลัวอยู่หรอก เพราะไม่เคยขี่อูฐมาก่อน ทว่าตอนนี้ที่ไม่อยากขี่อูฐคนเดียว ก็เพราะจะไม่ได้อยู่ในอ้อมกอดอบอุ่นน่ะสิ

“ขี่ไม่ยากหรอก”

เด็กหนุ่มหันขวับกลับไปยังคนที่นั่งอยู่ทางด้านหลัง “แต่ผม... ไม่อยากขี่อูฐคนเดียวนี่ครับ อยากให้ทาริคช่วย...” หากศตคุณยังพูดไม่ทันจบ อีกฝ่ายก็พูดแทรกขึ้นมาทันควัน

“อยากให้ฉันกอดไว้แบบนี้?”

ใบหน้าหวานร้อนวาบ โชคดีที่เขามีผ้าคลุมปิดบังไว้ทั้งใบหน้าจนเหลือเพียงแค่ดวงตา ไม่อย่างนั้นทาริคคงจะเห็นว่าคำถามนั้นแทงใจเขามากขนาดไหน

“ใช่มั้ย?”

ดวงตาหวานหลุบต่ำ ก่อนจะพยักหน้ายอมรับ “ใช่... ครับ”

มือหยาบเชยคางมนให้เงยขึ้น นัยน์ตาสีเข้มจ้องมองลึกเข้าไปในแววตาที่สั่นไหว เขาแต้มจูบแผ่วเบาบนริมฝีปากที่อยู่ภายใต้ผ้าคลุม พลางปล่อยลมหายใจอุ่นๆ ประสานกัน

จูบบนหลังอูฐในยามราตรีที่มีดวงดาวนับล้านเป็นพยานให้ แม้เพียงสัมผัสเบาๆ ก็ทำให้เด็กหนุ่มอ่อนยวบไปทั้งร่าง เขาปิดตาลงเพื่อกำซาบความนุ่มละมุนของจุมพิตจากชายหนุ่มแห่งทะเลทราย เท่านี้ก็ทำให้หัวใจเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังอีกครั้ง

“หันไปมองทางเถอะ”

ร่างโปร่งพยักหน้ารับอย่างเชื่อฟังแล้วหันหน้ากลับ ทว่าไม่ได้มีกระจิตกระใจจะสนใจมองทาง หัวใจดวงน้อยพองโต เขายิ้มระรื่นอยู่ภายใต้ผ้าคลุมหน้านั้น

อีกไม่กี่ชั่วโมงบนพื้นทะเลทรายผืนเดียวกันนี้ จะร้อนผ่าวราวกับอยู่ในเตาอบเพราะดวงสุริยันที่ขึ้นมาแทนที่จันทราในยามค่ำคืน ศตคุณยังไม่เคยสัมผัสกับความร้อนกลางทะเลทรายแบบไม่มีร่มเงาของหินผาหรือโอเอซิสบดบัง เขาไม่อาจคาดเดาได้เลยว่าจะร้อนมากถึงเพียงไหน มือขาวแตะลงบนท่อนแขนแกร่งที่คอยอุ้มชูช่วยเหลือตนเองอยู่ตลอด แต่เพราะมีทาริคอยู่ใกล้ๆ เขาจึงไม่เป็นกังวลกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปหลังจากนี้

ร่างโปร่งเอนหลังพิงกับแผ่นอกกว้างด้วยหัวใจที่ชุ่มชื่น พร้อมกับฮัมเพลงที่ฟังดูครึกครื้นกว่าทุกครั้ง ใบหน้าน่ารักเงยขึ้นมองดวงดาวจรัสแสงแข่งกัน กะพริบระยิบระยับไปทั่วท้องนภา จันทราลอยเคว้งคว้าง... ทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆ ตัวดูสวยงามไปหมด นี่หรือเปล่านะ ที่เขาเรียกว่าความสุข

“เพลงอะไรน่ะ” ทาริคแนบแก้มชิดกับพวงแก้มนิ่ม

“Liebeslieder (เพลงรัก)... ครับ ทาริคเคยได้ยินมาก่อนรึเปล่า”

“ไม่แน่ใจ... แต่ก็เพราะดีนะ”

“ผมยังไม่เคยเล่นเปียโนเพลงนี้หรอกครับ แต่เคยได้ยินวงออร์เคสตราเล่นกันบ่อยๆ ในงานประจำปีที่เวียนนา... ตอนนั้นก็คิดว่าไม่ค่อยเข้ากับตัวเองสักเท่าไหร่...” เด็กหนุ่มฮัมเพลงต่อไปอีกสักพัก แล้วจึงหันกลับไปถาม “ทาริคชอบเพลงนี้มั้ย”

“ก็ดี... แต่ฉันชอบเพลงที่เธอแต่งมากกว่า... Paradise น่ะ”

“เพลงนั้นกับเพลงนี้ ความหมายแตกต่างกันอยู่นะครับ”

“ต่างยังไงหรือ”

ศตคุณไม่ตอบ เขาฮัมเพลงต่อไปเรื่อยๆ ดวงตากลมโตทอดมองไปบนผืนทรายที่ต้องกับแสงจันทร์เป็นสีขาวนวล “ตอนกลางคืนแบบนี้ มองออกไปเห็นทรายเป็นสีขาวหมดเลย เหมือนเวลาที่หิมะตกที่เวียนนา... ทาริคเคยเห็นหิมะมั้ยครับ”

“ในทะเลทรายก็มีหิมะตกเหมือนกันนะ”

“หือ? ร้อนๆ แบบนี้น่ะเหรอครับ”

“ตอนหน้าหนาว เวลากลางคืนที่นี่อากาศเย็นเฉียบไม่แพ้เมืองหนาวเลยทีเดียว ในทะเลทรายมีทั้งฝน ลูกเห็บและหิมะ เพียงแต่เวลากลางวันร้อนมากจนหิมะกองอยู่บนทรายได้เพียงชั่วครู่ แล้วก็จะละลายไป”

เด็กหนุ่มขมวดคิ้ว “...ถ้าตอนกลางวันฝนตกก็คงดี ตกให้หนักๆ เลย จะได้ไม่ร้อนมากนะครับ”

ทาริคหัวเราะหึๆ “ไม่ดีหรอก เพราะเวลาฝนตกหนักๆ พื้นทรายบริเวณที่ระบายน้ำไม่ทันก็จะกลายเป็นโคลน แล้วไอ้เจ้าพวกนี้” เขาชี้ไปยังพวกอูฐ “จะไม่ยอมเดินเอาดื้อๆ”

“ทาริค... คุณรู้เรื่องในทะเลทรายเยอะจริงๆ เลยครับ”

“ฉันก็รู้พอที่จะเอาตัวรอดได้เท่านั้น...”

ศตคุณชำเลืองมองใบหน้าหล่อเหลาซึ่งเริ่มมีไรหนวดบางๆ ปกคลุมเล็กน้อย เขาไม่รู้เรื่องส่วนตัวใดๆ ของชายหนุ่มเลย และดูอีกฝ่ายก็ไม่ค่อยอยากจะเอ่ยถึงเท่าไรนัก แต่เขาก็อดสงสัยไม่ได้... ทาริคเกิดที่ไหน โตที่ไหน... เรื่องเรียนหนังสือ น่าจะเรียนสูงอยู่ เพราะพูดภาษาต่างชาติได้คล่องแคล่ว ท่วงท่าการวางตัวที่ดูสง่างามเหมือนได้รับการอบรมสั่งสอนมาเป็นอย่างดี

“ทาริค... ปกติแล้ว... คนในทะเลทรายทำงานอะไรน่ะครับ” ที่จริงร่างโปร่งอยากรู้ว่าคนที่นั่งอยู่ข้างหลังเขานี่ ทำงานอะไรต่างหาก

“...พวกเบดูอินก็เลี้ยงสัตว์หรือค้าขาย... พวกที่ไม่ทำงานก็มี พวกโจร ปล้นฆ่า... ถ้าในเมืองทะเลทรายก็มีทั้งค้าขาย เพาะปลูก และเลี้ยงสัตว์”

“แล้วทาริค... เอ้อ... คุณทำงานอะไร”

ร่างสูงนิ่งอึ้ง คล้ายกับกำลังนึกคำตอบ “...หลายอย่าง”

“หลายอย่างนี่... มันมีอะไรบ้างละครับ”

“ก็ทำได้ทุกอย่าง มีอะไรให้ทำก็ทำ...” ชายหนุ่มตอบแบบขอไปที “แล้วเธอล่ะ” เขาชิงเป็นฝ่ายถามบ้าง

เด็กหนุ่มขมวดคิ้ว คำตอบของทาริคไม่ได้ช่วยทำให้อะไรกระจ่างขึ้นเลย แล้วทำไมไปๆ มาๆ กลายเป็นเขาที่ถูกซักถามไปได้ล่ะเนี่ย “ก่อนมาที่นี่... ผมเพิ่งเรียนจบครับ ก็มีไปทำงานที่ร้านอาหาร สอนเปียโน แล้วก็แสดงเปียโน”

“ลำบากมั้ย”

“...ก็... ไม่ลำบากหรอกครับ แต่เพราะผมต้องเก็บเงินเพื่อเดินทางมาที่นี่ งานก็เลยหนักหน่อย วันๆ แทบไม่ได้นอน ตะลอนๆ ไปทุกที่ที่มีคนจ้าง... แต่เพื่อนผมสิครับ ทั้งทำงานแล้วก็เรียนหนักเสียด้วย”

“เพื่อนหรือ?”

ศตคุณพยักหน้า “ผมมีเพื่อนสนิทคนนึง เราซี้กันมาตั้งแต่เข้าเรียนใหม่ๆ จนถึงตอนนี้ก็หลายปีแล้วครับ เราสองคนเป็นกะเหรี่ยงหัวดำในโรงเรียนที่มีแต่ชาวยุโรปเหมือนๆ กัน ก็เลยสนิทกันตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา”

“ชีวิตผมก่อนหน้านี้ ไม่มีอะไรน่าสนใจหรอกครับ... นอกจากเรียนแล้วผมก็ฝึกแต่เปียโน ฝึกจนเวลานั่งเฉยๆ นิ้วยังขยับไปเองเลยด้วยซ้ำ”

“เธอคงชอบเปียโนมาก”

“...ก็คงใช่นะครับ ตั้งแต่ผมจำความได้ ทุกคนก็คอยปลูกฝังกับผมว่าต้องเล่นเปียโน จนมันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมไปแล้ว”

ทาริคประคองมือขาวขึ้นมาตรงหน้า แล้วเปรยเบาๆ “รอสักหน่อยนะ เมื่อเราไปถึงเฟอร์โดสแล้ว ฉันจะพยายามหาเปียโนที่เธอถูกใจให้”

คำพูดของชายหนุ่มราวกับเป็นคำสัญญา ซึ่งทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นรัวแรง ริมฝีปากอิ่มภายใต้ผ้าคลุมศีรษะคลี่ยิ้มกว้าง มือขาวรั้งผ้าที่ปกปิดใบหน้าออกเล็กน้อย แล้วยืดตัวขึ้นไปจูบเบาๆ บนแก้มตอบ “สัญญานะครับ”

เด็กหนุ่มประสานสายตากับนัยน์ตาคมกริบ “บอกซะก่อน ผมไม่ได้ทำแบบนี้กับทุกๆ คน และโดยเฉพาะกับผู้ชาย... คุณเป็นคนแรก”

ศตคุณไม่ได้ตาฝาดไป หากดวงตาสีเข้มลึกล้ำนั้นดูอ่อนโยนขึ้นไม่น้อย อ้อมแขนแกร่งยิ่งกระชับเอวบางแนบแน่น จากนั้นชายหนุ่มก็ค่อยๆ โน้มศีรษะเข้ามาจุมพิตกลีบปากสีแดงราวกับกลีบกุหลาบ หากแตะอยู่ภายนอกเพียงบางเบา คลึงเคล้าราวกับภมรหนุ่มยามดอมดมเกสรดอกไม้ ก่อนจะถอนออกอย่างเชื่องช้า

สัมผัสนุ่มละมุนจนร่างโปร่งแทบหยุดหายใจ เขาอยากจะโอบกอดและเหนี่ยวรั้งอีกฝ่ายไว้ อยากจะหยุดเวลาแสนพิเศษเช่นนี้เอาไว้เนิ่นนาน ฝ่ามือนุ่มประกบบนแก้มของชายหนุ่ม แล้วใช้ปลายนิ้วโป้งไล้เบาๆ โดยไม่ยอมละสายตาจากใบหน้าคมเข้มเลยแม้แต่น้อย


...ความสุข... เป็นอย่างนี้นี่เอง หัวใจที่อิ่มเอมแบบนี้ เป็นเพราะคำว่า รัก... อย่างนั้นใช่มั้ย


TBC~*


อรั๊ยยยยยยยยยยยย หวานเนอะะะะ /หยิบทรายปาใส่
บ้าๆๆๆ จีบกันไม่อายอูฐเลย 55555
น้องคุณแย่แล้ววว ตกหลุมรักหนุ่มทะเลทรายเต็มเปา เตรียมสินสอดทองหมั้นกันเถอะค่า
บรรยากาศหวานๆ แบบนี้ เหมาะกับวันวาเลนไทน์ดีนะคะ ฮัสกี้ก็ขอสุขสันต์วันแห่งความรักทุกคนไว้ล่วงหน้าเลยละกันค่ะ
 :mew1:
ขอบคุณนักอ่านทุกคน ขอบคุณทุกคอมเมนท์ แล้วก็ขอบคุณที่แนะนำนิยายของฮัสกี้ในกระทู้แนะนำนิยายนะคะ รักมากเลยยยย  /จับจูบบบบ ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจเลยค่ะ
#พื้นที่โฆษณา แล้วแวะไปอ่าน "เบลอ" กับ "เงาจันทร์ในม่านหมอก" บ้างนะค้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: wavalove ที่ 11-02-2015 17:55:58
 :z13:

อยากรู้จัก ทาริคเป็นใคร 

 :z13:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 11-02-2015 18:01:09
 :o8: :-[ เขินนนนนอายยยยย เหมือนโดนจีบเอง อร๊ายยยยถ้าจะหวานขนาดนี้กางกระโจม เอากันเลยเหอะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: baipai_bamboo ที่ 11-02-2015 18:08:38
อรั๊ยยยยย เขินมว๊ากกกกกก :-[
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 11-02-2015 18:14:03
ทาริคนี่ยังไงนะ จะแสดงออกก็ไม่แสดงออกมาให้สุด ครึ่งๆกลางๆ เดะจะแอบยุให้น้องคุณกลับบ้านซะเลย แถมความลับเยอะอีกตะหาก พ่อหนุ่มคนนี้...
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: hobazaki ที่ 11-02-2015 18:23:39
ผมนี่ลุกขึ้นกรี๊ดเลยครับบย ฮืออ หวานไปปปป อิจฉา >3<
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 11-02-2015 18:26:09
หวานจริงงงงงงงงงงงงงง
อยากได้แบบนี้บ้างงงงงง
รอถึงเมืองแทบไหวววว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 11-02-2015 18:31:20
แหมะ หวานอย่างนี้ อยากยืดทะเลทรายไปสุดขอบโลก ไม่อยากให้ถึงเฟอร์โดสเลยเชียว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-02-2015 18:54:05
ตะลอนๆๆมาหลายตอนแล้วยังไม่รูู้อะไรเกี่ยวกับทาริคดีเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 11-02-2015 19:12:05
อยากจะยืดความหวานออกไปนานๆ


หวานกันสุดๆอ่ะ  :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 11-02-2015 19:42:51
โอ๊ยยย//ร่วมหยิบทรายปาใส่ด้วย
มันหวานซะจนทรายกลายเป็นน้ำตาล อูฐที่ขี่กลายเป็นก้อนน้ำตาลปิ๊ปเดินได้
มันหวานจนหลังจะดราม่าหนักแบบน้ำตา(ท่วม)ทะเลทราย งี้ป่าวคะ (คิดไปไกล)
แต่ก่อนจะงั้นขอหวานอีกซัก20ตอนพอเนอะ(ฮา)
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 11-02-2015 20:02:20
จูบเพียงเบาๆ ทำเอาสะท้านถึงหัวจายยยย~  :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 11-02-2015 20:03:37
ตามทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องนี้อ่านรอตอนต่อไป อย่างน้อยสองรอบ งือไม่ใช่ทะเลทรายแล้วนะ ฮัสกี้แต่เป็นน้ำตาลทรายตังหาก
แวะไปอ่านเบลอ แล้วเบลอขอตั้งหลักก่อนนะคะ(เม้นต์ข้ามเรื่องกันเลยทีเดียว)
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 11-02-2015 20:25:23
 :o8: น่ารักมากมาย จีบกันกลางหมู่ดาว โรแมนติกกกกกกอ๊า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: minminmin ที่ 11-02-2015 20:33:47
จะละลายแล้ววววววววววววววววว  หวานกันซ้าาาาาาาาาาาาาาาา :-[
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 11-02-2015 20:38:32
ได้เป็นเจ้าสาวแน่  :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: phana_qbz ที่ 11-02-2015 20:40:39
หวานจังเลย


กินทรายแปบ งื้อออออ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: princessrain ที่ 11-02-2015 20:43:50
โอ้ยยยยย หวานละมุนละมัย
นี่เขิลเหมือนโดนจีบเองเลยอ่ะ
ผิดกับตอยแรกๆที่มี ปล้นฆ่า ประหนึ่งหนังคนละม้วน
แต่ม้วนไหนก้น่ารักทั้งนั้นเพราะมีน้องคุณ ว้ายยยยยๆ  :mew1: :mew1:

จะรอตอต่อไปอย่างใจจดจ่อนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 11-02-2015 20:50:54
 :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:เขินแทน :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 11-02-2015 21:01:10
เอาอีก ๆๆๆๆๆๆๆ :hao6:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 11-02-2015 21:13:48
หวานมากกกพพ ขออีก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 11-02-2015 21:14:37
มันหวานนนนนนน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 11-02-2015 21:15:13
ไม่ไหวแล้ว ทำไมมดบานเลยล่ะ เต็มทะเลทรายเลย -//-
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: jamlovenami ที่ 11-02-2015 21:25:12
เอ้ยยยยยยยย หวานอ่ะะะะ  :impress2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 11-02-2015 21:31:40
อ๊ายยยยยยย จูบกันๆ
ฟินนะเนี่ย
แต่เมื่อไหร่อับบาจะบอกความติงกะคุณอ่าาา
เด๋วเกิดมาม่า หนีกันไปวิ่งตามกันมา นา!!!
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 11-02-2015 21:32:12
แหม พอหายข้องใจ ก็หวานเลยนะ
ทาริคตอบปัดๆ น้องรู้ทีหลังคงเสียใจ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 11-02-2015 21:33:19
จุ๊บๆๆๆๆๆ กัน จนคนอ่านเขินแทน  :mew3:
สนุกมากๆๆจ้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 11-02-2015 21:38:49
เขิน :mew3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 11-02-2015 21:53:52
อ่านแล้วเขินจังงงงงงงงงงงงง
^^
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 11-02-2015 22:07:50
อูฐจะเขินบ้างไหมหนอ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: gneuhp ที่ 11-02-2015 22:17:59
หวานกันไม่แคร์สื่อเลยอ่าา อร๊ายยยยย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 11-02-2015 22:27:47


               ทาริคต้องเป็นลูกของชีคชารีฟแน่ๆเลย? รักกันเบาเบา หวานกันเรื่อยๆ :-[ รอตอนต่อไปนะคะ :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 11-02-2015 22:30:54
เค้าขำคุณคนเขียนมากอ่ะ ที่บอกว่าสองคนนี้จีบกันไม่อายอูฐ :m20:
ไม่รู้จะพูดอะไร นอกจากเขินบิดตัวไปมา แอร๊ยย หวานมากเลยอ่า
พอไปถึงเมืองเฟอร์โดสคงจะมีข่าวดี  :o8:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 12-02-2015 00:04:44
หวานมากแต่มาต่อเร็วๆนะรออยู่นะครับ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 12-02-2015 00:18:59
ชอบเรื่องของคุณฮัสกี้ทุกเรื่องเลย
ตอนนี้อ่านเบลอแล้ว
ตะวันเคียงเดือนได้ครึ่งเรื่องล่ะ
จบแล้วจะต่อด้วยม่านหมอกนะจ๊ะ

ชอบมาก ภาษาสวยทุกเรื่องเลย  o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 12-02-2015 09:57:11
ถ้าน้องคุณรู้ความจริงเกี่ยวกับทาริค จะเป็นงัยนะ  :katai5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: waiman ที่ 12-02-2015 10:57:26
หวานจัง :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 12-02-2015 11:21:32
เพิ่งเข้ามาตามอ่านจ้า
แอบคิดอยู่หน่อยๆว่าทาริคคือลูกของอัลบาหรือป่าว
แล้วคนที่คอยมาดูคุณแสดงคือทาริคไหม?
....เดาไปเรื่อย 555
รอตอนต่อไปจ้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 12-02-2015 12:30:14
 :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 12-02-2015 12:37:34
แอร๊ยยย ถ้าจะหวานกันขนาดนี้>< '
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: Cream A ที่ 12-02-2015 15:01:51
ตามมาอ่านเรื่องนี้ต่อ หาข้อมูลมาแต่งได้ดีมากเลยเหมือนเราหลุดไปอยู่ในทะเลทรายด้วยจริงๆ

ชอบความน่ารักของน้องถึงแม้ว่าช่วงแรกจะง๊องแง๊งไปสักนิด แต่ไม่เป็นไรเราเข้าใจว่ายังเสียศูนย์อยู่

มาตอนล่าสุดดูเหมือนทั้งคู่จะเปิดใจให้กันแระ คาดว่าเลเวลความหวานคงจะพุ่งทะยานขึ้น  :hao6:

คงเป็นที่แน่นอนแล้วว่าทาริคเป็นพระเอก เราเดาว่าตาทาริคเนี่ยแหละที่สวมรอยอุปการะโดยใช้ชื่อชีคชารีฟ มั้งง :laugh:

แต่ถึงแม้ทาริคจะเป็นใครน้องก็ไม่เปลี่ยนใจแล้วล่ะ เพราะบุคลิกนายเอกของคนแต่งจะรักเดียวใจเดียว <3
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 12-02-2015 15:20:51
หวานจนน้ำตาลหยดเลยค่าน้องคุณณ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 12-02-2015 17:53:50
เงื่อนงำยังไม่ได้เปิดเผยเลย เดียวก็มีอะไรให้ระทึกขวัญกันอีกหรอก ยิ่งกลัวมาม่าอยู่ด้วย เพราะความสุขมันอยู่กับเราได้ไม่นาน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 13-02-2015 10:11:50
กลับมาแบ้วจ่ะ
ห่างหายไปนาน
เจอตอนที่สองเข้าไปถึงขั้นเกลียดอับบาเข้าไส้แล้วไม่ยอมอ่านอีก
แอบเข้ามาอ่านเม้นเรื่อยๆ คอยดูสถานการณ์ เห็นว่าดีขึ้นเลยกลับมาอ่านรวดเดียวเลย
ร้องไห้หนักมาก
สงสารน้องคุณ แต่ก็ชอบมากเหมือนกัน
ชอบที่จะได้เห็นนายเอกเจ็บ แล้วพระเอกจะได้เจ็บบ้าง 555 สะใจดีนะคะ

เรื่องนี้อ่านแล้วนึกภาพตามได้ตลอดเลยเพราะเราชอบดูสารคดี
ทึ่งในความสามารถของคนแต่งนะ ข้อมูลแน่นมาก ทำการบ้านมาดีจริงๆ
ขึ้นแท่นนิยายในดวงใจไปอีกหนึ่งเรื่องละกันนะ
ขอบคุณสำหรับนิยานดีๆนะคะ :pig4:
ปล.ขอหวานเยอะๆ ชอบบบบบ :hao7:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 13-02-2015 13:36:10
ถึงเฟอร์โดสแล้ว
จะเป็นยังไงนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 13-02-2015 14:12:00
 :o8: :-[ อ่านไปเขิลไป อร๊ายยยย อยากได้หนุ่มทะเลทราย ทาริคคคคคค
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 13-02-2015 22:11:29
ตามมาจากนิยายแนะนำค่ะ สนุกเหมือนที่บอกจริงๆ  :กอด1:

ลุ้นว่าทาริคจะใช่คนเดียวกับอับบาเปล่า ขอให้ใช่เถอะ  :impress2:  :-[ :o8:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 14-02-2015 07:49:59
หวานกันท่ามกลางทะเลทราย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 14-02-2015 08:42:04
กริ้ดดด เย้ๆๆๆ อ่านทันแย้วว มาตามอ่านเรื่องของคุณฮัสกี้จ้าาาา

ปล. หวานไปไหนนนนคะ ชอบจัง หวานทุกเรื่องเลย(ติดใจเพราะเหตุผลนี่แหละจ้า) ตลกที่บอกว่า จีบกันไม่อายอูฐเลย อะ555555 คิดได้ไง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 14-02-2015 22:13:05
สนุกมาก รอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: Evergreen ที่ 15-02-2015 17:47:03
จุ้บแบบใสๆ ยังไม่จุ้บแบบผู้ใหญ่เขาทำกันเลยน้าาา
ชอบภาษาที่ใช้แต่งมากำ

รอตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: lovenadd ที่ 15-02-2015 17:53:45
เฝ้าคุณแม่อยู่ รพ. พร้อมกับรออ่าน นิสรีน ไปด้วย    :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 15-02-2015 20:24:47
อยากให้ถึงเฟอร์โดสเร็วๆ จังค่ะ
อยากรู้ว่าทาริคจะเป็นคนเดียวกับที่เราคิดไว้มั้ยยย

>_<
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 15-02-2015 23:15:23
ยังอ่านไม่ทัน

เอากำลังใจมาส่งจ้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 16-02-2015 00:06:35
 :-[   อ๊ากกก...ทะเลทรายกลายเป็นน้ำตาลทรายละจ้า...จูบหวาน หวาม  :impress2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: pagg ที่ 16-02-2015 13:51:26
อรั้ยยยยยยยยย หวานละมุนละไมมาก หยอดกันไปหยอดกันมา จูบท่ามกลางแสงจันทร์ โรแมนติกจริงๆ
ทาริคดูเป็นคนหัวโบราณนิดๆนะ รึอาจจะเพราะวัฒนธรรมของทาริคทำให้พอน้องจูบก็ถามอะไรแปลกๆ

ตอนนี้ดูมีความสุขกันมาก น่ารักกันทั้งคู่ ถ้าถึงฟอร์โดวจะเป็นแบบนี้มั้ยน้อ หวั่นใจจริงๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 16-02-2015 20:58:17
มาตามอ่าน

ยังอ่านไม่ทัน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: RELAXED ที่ 16-02-2015 22:05:12
มาปูเสื่อรอ :katai3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: Memindbucker ที่ 16-02-2015 23:47:07
มดเต็มทะเลทรายแล้วหวานมากกกกกกกก
ทาริคอบอุ่นมากก จูบเบาๆบนหลังอูฐ จะละลายแทนน้องคุณแล้ว
น้องคุณรักทาริคเข้าไปเต็มๆแต่อยากให้ทารืคชัดเจนกับน้องมากกว่านี้
สนุกมากค่าาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: nomo9 ที่ 17-02-2015 01:03:48
ให้ทาริคเป็นอับบาเหอะนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 17-02-2015 21:01:17
หลงมาอ่าน...รออยู่นะค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 18-02-2015 09:58:41
หวานอะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: pipoo ที่ 18-02-2015 10:41:02

หวานมากอ่านไปเขินไปน่ารักสุดๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 19-02-2015 17:02:21


Chapter 10


กระไอแดดจากดวงสุริยันที่เพิ่งโผล่พ้นขอบฟ้าเริ่มแรงกล้าขึ้นทีละน้อย หากก็มากพอที่จะทำให้เห็นว่ารอบๆ ตัวพวกเขานั้นมีเพียงทรายและเนินทรายเวิ้งว้าง มีกอหญ้าที่ใบกรอบแห้งจนเป็นสีน้ำตาลอยู่ประปราย เบื้องหน้าที่ไกลลิบๆ มีภูเขาหิน และอีกฝั่งของภูเขาหินนั่นคงจะเป็นที่ตั้งของเมืองเฟอร์โดส ซึ่งเป็นที่หมายของทั้งสองคน

อากาศที่อบอ้าวส่งผลให้ศตคุณเริ่มรู้สึกปวดศีรษะหน่วงๆ ไม่สามารถหายใจเข้าได้ลึกเต็มปอดเหมือนอย่างเคย แต่เด็กหนุ่มก็พยายามรักษาท่าทางของตนเองไว้ให้เป็นปกติ เขาไม่อยากให้ทาริคเห็นว่าตนเองอ่อนแอเหลาะแหละ

“เราหยุดพักกันตรงนี้ล่ะ หลังภูเขาตรงโน้น คือเมืองเฟอร์โดส... บริเวณนี้มีแต่ทะเลทราย ไม่มีร่มเงาอะไรเลย เธอต้องอดทนสักหน่อยนะ” ชายหนุ่มพูดพลางลูบศีรษะเล็กเบาๆ ก่อนจะหันไปยกข้าวของลงมาจากหลังอูฐเพื่อให้พวกมันได้พักผ่อนบ้าง

“ครับ ให้ผมช่วยนะ”

ทาริคยิ้ม “เอาซิ”

สองหนุ่มช่วยกันตั้งกระโจมเล็กๆ บนที่โล่ง ผ้าสำหรับทำกระโจมเป็นผ้าต่างผืนกับทีแรกและมีขนาดใหญ่กว่า ดูเหมือนว่าทาริคจะเปลี่ยนมาใช้ผ้าที่ได้มากับของขวัญจากเมืองที่พวกเขาเพิ่งจากมา ผ้าที่มีน้ำหนักเบาและหนา ด้านนอกเป็นสีอ่อน แต่ภายในเป็นสีเข้ม ศตคุณช่วยจับแท่งโลหะสำหรับใช้ยึด ไม่นานพวกเขาก็ประกอบกระโจมที่พักสำเร็จ จากนั้นก็ปูพรมบนพื้นด้านใน

“แดดเริ่มแรงแล้ว ต้องเอาพวกอาหารใส่กระโจมไว้ก่อน”

“ส่งมาเลยครับ สบายมาก” ทาริคส่งต่อข้าวของให้เด็กหนุ่มจัดใส่กระโจม โดยทั้งคู่ต่างลืมไปเสียสนิทว่าร่างกายของคนที่เกิดในเมืองหนาวนั้นไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาให้ทนความร้อนและแห้งแล้งได้ ไม่ควรจะออกเรี่ยวแรงมากจนเกินพอดี ไม่อย่างนั้นจะสูญเสียน้ำออกจากร่างกายมากเกินความจำเป็น


อุณหภูมิสูงขึ้นพรวดทันทีที่ดวงอาทิตย์เคลื่อนที่สูงขึ้น แม้ภายในกระโจมจะช่วยปกป้องให้พ้นจากแสงแดดอันร้อนแรงได้ แต่ความร้อนระอุของทะเลทรายก็ไม่ได้จางหายไปมากนัก สำหรับเด็กหนุ่มแล้ว เพียงขยับตัวแค่เล็กน้อยก็รู้สึกเหนื่อยจนเหมือนกับจะเป็นลม เจ้าตัวเองก็ไม่อยากเชื่อว่าเขาจะอ่อนแอขนาดนี้ การหายใจก็ติดขัดมากขึ้นเรื่อยๆ จนรู้สึกเจ็บในอก ดวงตาเริ่มพร่ามัว ปวดศีรษะเหมือนกับกำลังจะระเบิด

ร่างโปร่งบางที่คลานเข้าไปนั่งในกระโจมหอบหนักๆ เขาไม่ได้อยากรบกวนอีกฝ่ายที่กำลังยุ่งอยู่กับพวกอูฐทางด้านนอก “ทาริค... ผม...” ใบหน้าหวานซีดเซียว เรี่ยวแรงของเขากำลังหายไปทีละน้อย จนเจ้าตัวต้องเอนตัวลงนอนราบบนพื้นพรม ร้อนและทรมานจนเหมือนถูกไฟเผา

ชายหนุ่มเพิ่งก้าวเข้ามาในกระโจม เมื่อเห็นศตคุณทิ้งตัวลงนอนอย่างอ่อนแรงก็ถลาเข้าไปดูอาการ แล้วรีบคว้าถุงน้ำมาจ่อริมฝีปากที่แห้งผาก “คุณ! ดื่มน้ำก่อน”

ศตคุณดื่มน้ำไปเพียงเล็กน้อย ด้วยกลัวว่าถ้าหากน้ำหมดไป พวกเขาจะต้องแย่แน่ๆ การเดินทางจะต้องใช้เวลาอีกยาวนานสักเท่าไหร่ก็ไม่รู้

“ดื่มน้ำอีกสักหน่อยสิ ไม่ต้องห่วงว่าน้ำจะหมด เรามีน้ำตั้งมากมาย” ร่างสูงเริ่มเป็นกังวล เพราะเด็กหนุ่มหอบหนักมากกว่าทุกที มือหยาบลูบศีรษะเล็กอย่างอ่อนโยน “อย่าขยับตัว นอนเฉยๆ... ฉันไม่ควรให้เธอยกของหนักๆ แบบนั้นเลย”

 ใบหน้าหวานส่ายไปมาเล็กน้อย เขาไม่มีแรงแม้กระทั่งจะผงกศีรษะขึ้นจิบน้ำด้วยซ้ำ

“คุณ ขอโทษนะ” ทาริคดื่มน้ำเข้าไว้ในโพรงปาก ก่อนจะแนบริมฝีปากของเขาบนปากอิ่ม ใช้ปลายลิ้นแง้มกลีบปากให้แยกออกจากกัน แล้วส่งผ่านน้ำเข้าไปให้

“อือ...”

ชายหนุ่มทำซ้ำๆ แบบเดิมอีกสองสามครั้ง จนศตคุณปรือตาขึ้นมองเขาได้ “ดื่มน้ำอีกนิดนะ” เขาป้อนน้ำผ่านริมฝีปากให้กับร่างโปร่งอีกครั้ง ส่วนปลายของลิ้นชื้นสัมผัสโดนกันเพียงบางเบา หากเขาก็รู้สึกได้ว่ามันนุ่มหวานมากขนาดไหน แต่แล้วก็ต้องจำใจผละออกมาช้าๆ

เด็กหนุ่มหายใจสะดวกขึ้นเล็กน้อย หากความอ่อนเพลียทำให้ผล็อยหลับไปอย่างง่ายดาย ทาริคได้แต่จ้องมองด้วยความเป็นห่วง เขาเทน้ำลงบนผ้าให้เปียกพอหมาด แม้รู้ว่าไม่ควรใช้น้ำฟุ่มเฟือยในทะเลทรายเช่นนี้ แล้วแตะลงเบาๆ บนกรอบหน้าสวย เพื่อช่วยคลายความร้อนให้กับอีกฝ่าย

“อดทนอีกนิดนะ” เขาพร่ำกระซิบบอก พลางแนบจูบบนผิวแก้มเนียน


แสงแดดในยามกลางวันแผดเผาราวกับจะทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างภายใต้ผืนฟ้ามอดไหม้เป็นจุณ สายลมที่พัดผ่านส่งผลให้กระโจมสั่นไหวเพียงเล็กน้อย แต่ไม่ได้ช่วยให้ความอบอ้าวผ่อนคลายลงไปสักเท่าไหร่ ส่วนชายหนุ่มที่อยู่ภายในกระโจมนั้นก็แทบจะไม่ได้พักผ่อน เนื่องจากเขาตื่นขึ้นมาตรวจเช็กดูอาการของศตคุณเป็นระยะๆ ด้วยความเป็นห่วง

สีหน้าของเด็กหนุ่มดูดีขึ้นมาก แม้การหายใจจะยังดูไม่ค่อยคล่องนัก มือหยาบประคองมือนุ่มขึ้นมาแนบจูบเบาๆ เขาได้แต่ภาวนาให้หมดวันไปสักที

หลังจากช่วงเวลาที่เลวร้ายของวันจบสิ้นลง ปลายฟ้าสาดสีแดงไปทั่ว ลมที่พัดผ่านเย็นสบายขึ้นบ้างเล็กน้อย ปลุกร่างสูงให้ตื่นขึ้นจากการหลับใหลอีกครั้ง เขาโน้มตัวไปตรวจดูอาการของศตคุณซึ่งตัวร้อนรุมๆ เหมือนว่าจะเป็นไข้ จากนั้นจึงขยับไปค้นหายาในกองสัมภาระที่ขนมา

“คุณ ตื่นมากินยาสักนิด”

“อือ...” ร่างโปร่งปรือตาขึ้นเล็กน้อย ร่างกายอ่อนแรงจนขยับได้ลำบาก “ทาริค... ผม... ปวดหัว”

“เธอมีไข้นะ กินยาสักหน่อย จะได้รู้สึกดีขึ้น”

ภาพเบื้องหน้าที่ศตคุณมองเห็นพร่ามัว เขาพยายามยกมือขึ้นสัมผัสคนที่ประคองศีรษะของตนขึ้นช้าๆ แล้วเพ่งมองยาเม็ดแคปซูลที่ทาริคหยิบใส่ปากให้... อดสงสัยไม่ได้ว่ายาแผนปัจจุบันแบบนี้ชายหนุ่มไปหาซื้อมาจากไหน แปลว่าทาริคเคยเข้าไปในเมืองใหญ่ด้วยอย่างนั้นหรือ?

“ลุกมาดื่มน้ำไหวมั้ย”

เด็กหนุ่มกะพริบตาปริบๆ ยังไม่ทันให้คำตอบ อีกฝ่ายก็ป้อนน้ำผ่านริมฝีปากให้ก่อนแล้ว “อือ...” มือขาวขยุ้มเสื้อคลุมของอีกฝ่ายไว้ทันทีที่เรียวปากของทั้งคู่สัมผัสกัน

“พักก่อนนะ เดี๋ยวฉันจะทำอาหารให้กิน” ท่อนแขนแกร่งค่อยๆ ประคองร่างโปร่งบางให้นอนราบลง

“ทาริค... ข้างนอกมืดรึยังครับ”

“ยังหรอก แต่อาทิตย์กำลังตกดินแล้ว”

“อา... เดี๋ยวเราต้องเดินทาง...”

“ไม่ต้องห่วงหรอก เมื่อคืนเราเดินทางมาเยอะพอดู เธอไม่สบาย ต้องพักผ่อนก่อน ไว้รู้สึกดีขึ้นค่อยเดินทางต่อ” ร่างสูงวางมือประกบหลังมือขาวแล้วตบลงเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นเพื่อออกจากกระโจมไปเตรียมการทำอาหารแบบง่ายๆ

“ทาริค ผมขอโทษ...” ศตคุณพูดเสียงแผ่ว

คนที่กำลังเปิดกระโจมออกหันกลับมาทางคนที่นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่ทันที “ฉันเองที่ผิด ฉันไม่ควรให้เธอเคลื่อนไหวมากหลังจากดวงอาทิตย์ขึ้นแล้ว เพราะงั้นเธอไม่ต้องคิดมากหรอก” ก่อนจะก้าวออกจากกระโจมไป

ดวงตากลมค่อยๆ ปิดลงทีละน้อย ทั้งพิษไข้และฤทธิ์ยาส่งผลให้ร่างโปร่งหลับไปแทบจะในทันที ส่วนชายหนุ่มที่เพิ่งปลีกตัวไปนั้น เขาตั้งใจให้ศตคุณได้พักผ่อนอีกสักหน่อย ถ้าหลังจากมื้ออาหารแล้วอาการดีขึ้น เขาก็จะพาเดินทางต่อ ทาริคหยิบเอาเศษไม้และหญ้าแห้งๆ เท่าที่หาได้กับมูลอูฐมาก่อกองไฟเพื่อต้มน้ำและอุ่นซุปในกระป๋อง หากด้วยความกังวลและเป็นห่วง ทำให้เขาต้องเดินไปเดินมาระหว่างกระโจมกับกองไฟหลายต่อหลายครั้งเพื่อเช็กดูอาการของเด็กหนุ่ม เมื่อเห็นว่าอุณหภูมิร่างกายของอีกฝ่ายลดลงและดูหายใจสะดวกขึ้น เขาก็โล่งใจ พอเตรียมอาหารเสร็จแล้วร่างสูงจึงกลับเข้าไปในกระโจมเพื่อปลุกคนที่หลับสนิทให้ตื่นขึ้น

“คุณ ตื่นมากินอะไรสักหน่อยก่อนนะ”

“อืม...” ศตคุณยันตัวลุกขึ้นทั้งดวงตายังไม่เปิดเต็มที่ “ผมหลับไปนานแค่ไหนกันนี่”

ทาริคประคองร่างโปร่งขึ้น แล้วจับให้นั่งเอนหลังพิงบนแผ่นอกเขา “ชั่วโมงกว่าๆ เท่านั้น เอ้า ดื่มซุปหน่อย”

 เด็กหนุ่มอมยิ้ม เขาไม่ได้ย่ำแย่ถึงขนาดไม่มีเรี่ยวแรงจะลุกนั่ง ยาที่ทาริคป้อนให้ช่วยเขาได้มากจริงๆ สมองปลอดโปร่ง ไม่ปวดศีรษะอีกแล้ว แต่ว่าในเมื่อชายหนุ่มจะเอาอกเอาใจกันทั้งที เขาก็ไม่ปฏิเสธล่ะ “ครับ”
 
ร่างสูงประคบประหงมศตคุณราวกับเด็กอ่อน เขาป้อนอาหารให้ทีละน้อย ช่วยเช็ดคราบอาหารที่หกเลอะ จนเด็กหนุ่มหลุดยิ้มออกมาอยู่หลายครั้ง

“ผมอิ่มแล้วล่ะ ขอบคุณนะครับ” เมื่อเห็นว่าทาริคไม่ได้แตะต้องอาหารเลย เพราะมัวแต่คอยดูแลตนอยู่ฝ่ายเดียวก็เกรงใจ คิดว่าอีกฝ่ายคงหิวเช่นกัน “ผมรู้สึกดีขึ้นมากแล้วล่ะ” ก่อนจะขยับไปนั่งพิงกองสัมภาระที่ปลดออกมาจากหลังอูฐ มือขาวเอื้อมไปแหวกกระโจมออกเล็กน้อย แล้วมองออกไปยังท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวมากมาย เพื่อเปิดโอกาสให้ร่างสูงได้จัดการกับอาหารบ้าง

สายลมเย็นสบายพัดผ่านช่องว่างเข้ามาภายในกระโจม มือขาวปลดผ้าคลุมออกให้ลงไปกองอยู่บนหัวไหล่ พลางปิดตาแล้วเงยหน้าขึ้นรับแสงนวลจากจันทรา “ลมเย็นดีจัง”

ดวงตาคมกริบเพ่งพิศใบหน้าอันงดงามราวกับถูกสะกด ริมฝีปากนุ่มหยุ่นที่วันนี้เขามีโอกาสได้สัมผัสอยู่หลายครั้ง ยิ่งได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นทุกวัน ก็ยิ่งหลงใหลและถลำลึกลงไปทุกที หรือนี่เป็นโชคชะตาของเขา

...ทั้งที่พยายามหักห้ามใจแล้วแท้ๆ

“ทาริค... หน้าผมมีอะไรผิดปกติอย่างนั้นเหรอ”

“เปล่า...” คนถูกทักเสตาหลบ แล้วหันไปเก็บภาชนะใส่อาหารที่พวกเขาจัดการกันจนหมดเกลี้ยงแล้วลงในกระสอบ

“แต่ผมเห็นนะ ทาริคชอบจ้องหน้าผม” ศตคุณขยับกายไปทางที่ชายหนุ่มนั่งอยู่ช้าๆ แล้ววางมือขาวชิดติดกับมือใหญ่พอให้ปลายนิ้วแตะกันเล็กน้อย จากนั้นก็เอี้ยวคอหันหน้าเข้าหาอีกฝ่าย “ผมไม่ได้หมายความว่าไม่ชอบให้คุณจ้องหน้าผมหรอกนะครับ... ขอบคุณมากที่ช่วยดูแลผม ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นมากแล้วละครับ”

ร่างสูงใช้หลังมือแตะเบาๆ ตามกรอบหน้าสวยเพื่อวัดอุณหภูมิ “เธอรู้สึกดีก็เพราะฤทธิ์ยาเท่านั้น ฉันเป็นห่วงเธอเหลือเกิน พรุ่งนี้เราก็ต้องตั้งกระโจมกันกลางทะเลทรายแบบนี้อีก”

“ผมไม่เป็นไรหรอกครับ พรุ่งนี้จะระวังให้มากกว่าวันนี้” เด็กหนุ่มวางมือประกบกับมือสีน้ำผึ้งที่สัมผัสใบหน้าตน เขาหลุบตาลงต่ำพร้อมกับกัดริมฝีปากเบาๆ อย่างชั่งใจ เขาจะทำยังไงดีนะ จะบอกคนตรงหน้านี้อย่างไร ว่าอยากให้จูบเขาอีกสักครั้ง อยากให้แสดงออกมาว่า รัก กันอีกสักนิด

ทาริคชักมือออก แล้วลุกออกไปจากกระโจม “งั้นเราเตรียมออกเดินทางกันเถอะ เธอรออยู่ในนี้ก่อน ฉันจะเอาของขึ้นหลังอูฐ คืนนี้คงไม่ต้องหยุดพักกลางทาง เราจะเดินทางรวดเดียวเลย คงได้สักยี่สิบกิโล น่าจะเกือบถึงภูเขาหินนั่นแล้ว อีกสองวันเราก็น่าจะถึงเฟอร์โดส”

นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนมองตามแผ่นหลังชายหนุ่มไป อีกครั้งแล้ว... ที่ทาริคกลับมาเป็นแบบนี้ ทั้งที่เขาคิดว่าเมื่อตอนที่ขี่อูฐมาด้วยกันเข้าใจกันดีแล้วแท้ๆ ศตคุณถอนหายใจออกยาว เพราะอีกฝ่ายเป็นเช่นนี้ ทำให้เขาไม่มั่นใจเอาเสียเลย ที่ว่าจะให้เขาเป็นเจ้าสาวน่ะ หมายความอย่างที่พูดจริงๆ หรือเปล่า


TBC~*


สุขสันต์วันตรุษจีนนะคะทุกคน <3

แล้วทาริคก็ยังคงยังไม่ทำอะไรให้แน่ชัดสักที... ทำไมกันหนอ~ หลอกให้น้องคุณรอเก้ออยู่เรื่อยเลย 5555 คนใจฮ้ายยยย

ตอนนี้ไม่หวาน ขอเก็บสะสมเอาไว้ตอนอื่นๆ บ้างนะคะ เดี๋ยวจะเป็นเบาหวานกันไปซะหมด ฮาาาา

วันนี้ฮัสกี้ลงสองเรื่องพร้อมกันเลย อ่านนิสรีนแล้วแวะไปอ่าน "เบลอ" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45395.0) กันบ้างนะค้า (ส่วนน้องเร็นกับเจ้านาย ฮัสกี้ขอยกยอดไปอาทิตย์หน้าละกันนะคะ)

ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่แวะมาอ่านค่ะ ตอนนี้สั้นไปนิด งั้นไว้จะลงตอนต่อเร็วขึ้นนะคะ  :mew2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 9 : จูบ][P.12][110215]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 19-02-2015 17:14:38
ทาริคทรมานใจน้องคุณจริงเลย. :hao5: ฮอร์โมนว้าวุ่นสินะ!  :hao3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 19-02-2015 17:31:50
ทาริคคะ.  ขอความชัดเจนนะคะ
^^
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 19-02-2015 17:32:26
 :m17: :m17: :m17: :m17: :m17:  ทาริคดูแลน้องคุณด้วยยย อย่าแอบมอง แอบจุ๊บบ่อยล่ะ คริคริ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 19-02-2015 17:42:38
ทาริคชัดเจนหน่อยยย อย่ามัวแต่ลังเลสิ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 19-02-2015 17:48:09
ค่อยๆเป็น ค่อยๆไปจ้านู๋คุณ  แหมๆ นายเอกเรา นี่ไวไฟ แท้ๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 19-02-2015 17:49:15
ทาริค ควรซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเองสิ
คุณน่าสงสารอ่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-02-2015 17:58:59
ไดด้แต่หลบไปเลี่ยงมา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 19-02-2015 18:06:55
ทาริค...มีปมอะไรหว่า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 19-02-2015 18:15:00
ทาริคเอ้ยย  :mew4: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 19-02-2015 18:18:06
คงอยากให้มั่นใจกว่านี้มั้ง  :impress2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: Memindbucker ที่ 19-02-2015 18:31:40
หมันไส้ทาริคแล้ว ไม่ได้ดั่งใจเลยยยยยยย
ตอนนี้สั้นจังเลยค่ะ ไม่จุใจฮือออออ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 19-02-2015 18:35:48
เอาน่า....ใจเย็นๆนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: minminmin ที่ 19-02-2015 18:46:26
อืม....................รอความชัดเจนของทาริคนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 19-02-2015 18:53:01
ทาริคผีบ้า
ตามใจตัวเองหน่อยไม่เห็นจะเป็นไรเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 19-02-2015 19:02:19
น้องคุณน่ารัก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 19-02-2015 19:05:35
สงสารคุณ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 19-02-2015 19:35:03
ทำไมทาริคต้องหักห้ามใจขนาดนี้นะ น้องคุณยิ่งคิดมากอยู่ :katai1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 19-02-2015 19:40:33
รอถึงเวลาความจริงกระจ่าง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 19-02-2015 20:47:07
เฮ้อ ทำไมไม่ชัดเจนสักที ถ้านายเอกเปลี่ยนใจไปจะรู้สึก หึ!

ปล. กำลังจะไปอ่านเบลอต่อจ้าาา คิดถึงเงาจันทร์อ่า ชอบเป็นพิเศษ รอน้าา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: Nunng ที่ 19-02-2015 21:03:15
สนุกกกกก :hao7:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: mink2538 ที่ 19-02-2015 21:25:31
น้องคุณอุตส่าห์อ่อยขนาดเน้
ทาริคจะอดทนไปทำไมค้า
เรื่องนี้สนุกมาก มาต่อไวๆนะค้า ><
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 19-02-2015 21:41:30
อยากรู้ว่าจะใช่คนเดียวกันรึป่าว รอคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 19-02-2015 21:46:53


              น้องคุณน่าสงสาร ป่วยด้วย  :mew5: รอตอนต่อไปนะคะ :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: wavalove ที่ 19-02-2015 22:01:35
 :L1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 19-02-2015 22:09:52
น้องคุณอ่อยตลอด ทาริคเป็นใครเนี่ย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: pare_140 ที่ 19-02-2015 22:36:41
 o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 19-02-2015 22:38:30
โห่ยหาเกินไปรึเปล่าคุณ รู้อยู่หรอกว่าเป็นคนขาดความรักมาตั้งแต่เด็ก แต่ก็น่าจะมีภูมิต้านทานบ้างนะอยู่มาตั้งขนาดนี้ ทำให้ตนเองมีค่าหน่อยสิ ทำแบบนี้เดียวเขาก็ยิ่งหนีนะสิ รอตอนต่อไปกับเหตุผลของทาริคนะ อยากรู้จะแย่แล้วว่ามันคืออะไรกันแน่
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 19-02-2015 22:42:10
ช่วยชัดเจนสักทีเถอะพ่อพระเอกสุดซึน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 19-02-2015 22:54:14
ทาริคช่วยชัดเจนทีเถอะ~~~~
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 19-02-2015 23:03:01
น้องคุณณณณณ :ling1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: Adoreyou ที่ 20-02-2015 02:55:17
ทาริค พ่อเจ้าประคุณเดี๋ยวพี่เข้าเดี๋ยวผีออก ฮ่วยยยย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 20-02-2015 05:55:22
ชัดเจนให้น้องหน่อยเห้อะะะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 20-02-2015 08:06:57
หมั่นไส้ทาริคมากคร้าาาาา
เปนห่วงน้องคุณขนาดนี้ ก้อยังท่ามาก ทำเป๋นห้ามใจอยู่ได้ ชิ๊!!!
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 20-02-2015 08:16:18
ทาริคทำไรให้น้องมั่นใจบ้างเนี่ยยยยย
นอกจากปากหวานเป็นครั้งคราวแล้ว เราก็ไม่มั่นใจอะไรเลย
ยังไงก็ รอตอนต่อไปน้ออออ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 20-02-2015 08:36:50
ทาริคคงกลัวอดใจไม่ไหวมากกว่าน่ะ  :laugh:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 20-02-2015 10:06:37
คนหนึ่งอยากอ้อน  คนหนึ่งเก็บงำความรู้สึกซะลึกสุดใจ
คุณคงต้องเรียนรู้ที่จะทำใจ  .... ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 20-02-2015 17:41:49
ติดเทอร์โบให้อูฐซะสิทาริค 55+
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: `ลoงสิจ๊ะ™ ที่ 20-02-2015 18:17:23
เฮ้อ~ เป็นแบบนี้แล้วเมื่อไหร่จะมีความสุขละทาริค
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 20-02-2015 18:20:24
ทาริคซื่อสัตย์กับใจตัวเองหน่อย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 20-02-2015 22:18:20
ทาริคเค้าพยายามหักห้ามใจหรือเปล่า อีกคนพยายามอยากให้รัก แต่อีกคนพยายามหักห้ามใจไม่ให้รัก อุปสรรคนี้ช่างแก้ยาก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย
เริ่มหัวข้อโดย: rose_mary ที่ 20-02-2015 22:21:53
มาสั้นจุง เค้าจะเอาอีก :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: Cream A ที่ 20-02-2015 23:20:45
น้องคู๊ณณณอ่อยเข้าไปลูก เดี๋ยวทาริคก็ใจอ่อน

หนูออกจะน่ารักและชัดเจนขนาดนี้ ทาริคหนีไม่พ้นอยู่แล้ว :hao3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 20-02-2015 23:36:08
ทาริค ไม่มีความชัดเจน เอาแน่เอานอนไม่ได้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 21-02-2015 08:12:09
ทาริคคค ชัดเจนหน่อยสิค้าา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 21-02-2015 11:12:40
คนเขียนขี้โกงงงงงงง
ตอนแรกจะอัพแบบสองรีพลาย อ่านยาวๆ เต็มอิ่ม
แต่พอมาหลังๆสั้นลงเหลือรีพลายเดียวแถมไม่อิ่ม   o9
แล้วที่อยากรู้คือ.. ที่แรกที่ศตคุณถูกจับตัวไปมันที่ไหนเนี่ย(หรืออ่านไม่ละเอียดเลยข้ามไปหว่า)
คือเอ็งงงง การเดินทางยาวนานมากกกกกก เหมือนอยู่คนละฟากทวีปเลย

ปล.ชอบคนเขียนมาตั้งแต่แกนีมีด ชอบมากกกก แนะนำคนอื่นให้อ่านเรื่องนี้ไปหลายคน 5555
นี่มาเจอเรื่องแนวชีคที่ชอบอีก มันบรรยายไม่ถูกเลยเจ้าค่า
ยังไงก็ขอตอนหน้าแบบยาวๆสองรีพลายแบบอิ่มๆอย่างที่คนเขียนเสิร์ฟให้นะๆๆๆ


 :m5: :m5: :m5: :m5:

อ้อ...ช่วงที่พูดรบกวนขึ้นเป็นบรรทัดใหม่ได้มั้ยคะ เช่น

อ้างถึง
คนที่กำลังเปิดกระโจมออกหันกลับมาทางคนที่นอนหมดเรี่ยวแรงอยู่ทันที “ฉันเองที่ผิด ฉันไม่ควรให้เธอเคลื่อนไหวมากหลังจากดวงอาทิตย์ขึ้นแล้ว เพราะงั้นเธอไม่ต้องคิดมากหรอก” ก่อนจะก้าวออกจากกระโจมไป

ให้ประโยคที่พูดว่า “ฉันเองที่ผิด ฉันไม่ควรให้เธอเคลื่อนไหวมากหลังจากดวงอาทิตย์ขึ้นแล้ว เพราะงั้นเธอไม่ต้องคิดมากหรอก”
ขึ้นเป็นบรรทัดใหม่แล้วค่อยใส่บรรยายต่อด้านหลัง เพราะถ้ารวมไปบางทีข้าเจ้ามึน (อินี่ก็เรื่องมากเหลือเกิน) 55555


รักคนเขียนนะ จุ๊บๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 21-02-2015 13:49:38
ทาริคงกลัวห้ามใจไม่อยู่
เด่วจะผิดประเพณี ก่อนแต่งงาน  :z1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 21-02-2015 17:07:44
แงๆๆๆ ทาริคง่า ชัดเจนกับคุณหน่อยสิ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 21-02-2015 23:03:47
อ่านทันแล้วจ้า

ผู้ชาย2คนนี้นิสัยเหมือนกันเลย

คนคนเียวกับอับบาหรือเปล่า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: kangteuk1995 ที่ 22-02-2015 18:07:49
น้องคุณอยากได้ความชัดเจน ทาริคก็เเสดงให้น้องเห็นหน่อยสิ
เอาใจน้องหน่อยสิ น้องไม่สบายจิตใจมันอ่อนแอนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 22-02-2015 22:15:06
ทาริคหลบทำไมเนียยยย  :hao7:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 23-02-2015 21:25:12
รอต่อนะค๊าาาาาาาาาาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: pagg ที่ 24-02-2015 07:21:00
มีป้อนน้ำด้วยปากด้วยอ่า ดีจัง อยากให้น้องป่วยนานๆเลย  เอ้ยย ไม่ใช่แล้ว
ทาริคดูไม่ค่อยมั่นใจอะไรเลยนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 10 : ความร้อนของทะเลทราย][P.14][190215]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 24-02-2015 17:41:39


Chapter 11


ร่างสูงทยอยเอาข้าวของขึ้นวางบนหลังอูฐ แล้วจึงเก็บกระโจมเป็นอย่างสุดท้าย โดยทิ้งให้เด็กหนุ่มนั่งอยู่บนพรมขนสัตว์ที่ปูไว้ เมื่อทุกอย่างพร้อมสำหรับการออกเดินทางอีกครั้ง เขาก็เดินมาหาศตคุณ

“ฉันจะพาเธอไปขึ้นหลังอูฐนะ” แล้วช้อนร่างโปร่งให้ลอยหวือ

“เฮ้ย! ทาริค! ผมลุกได้ ไม่ถึงกับต้องอุ้มแบบนี้ก็ได้” คนที่ถูกอุ้มตั้งตัวไม่ทัน เขาร้องออกมาด้วยความตกใจ

ชายหนุ่มไม่ฟังเสียง เขาพาศตคุณไปนั่งบนแคร่ที่อยู่บนหลังอูฐ ก่อนจะกลับมาเก็บพรมขนสัตว์เอาไปวางบนหลังอูฐอีกตัว แล้วจึงค่อยกลับไปขึ้นหลังอูฐตัวเดียวกันกับเด็กหนุ่ม

“เอนหลังพิงฉันไว้แล้วนอนซะ”

“ผมยังไม่ง่วงเลยครับ” ร่างโปร่งเถียงทันควัน

“ฉันบอกให้นอนก็นอน อย่าดื้อสิ ไว้ไปถึงเฟอร์โดสเสียก่อน...” ทาริคพูดเสียงเข้ม จนคนที่นั่งอยู่หน้าเขาพ่นลมหายใจออกแรงๆ อย่างไม่พอใจนัก

...ทำไมต้องรอให้ถึงเฟอร์โดสก่อนค่อยดื้อด้วยเล่า... หากเพราะไม่อยากทำให้ร่างสูงโกรธ เด็กหนุ่มจึงปิดตาลง แล้วเอียงศีรษะซบกับซอกคอใหญ่

...แต่เอาเถอะ อยู่ในอ้อมแขนอบอุ่นแบบนี้ ก็ยังดีล่ะนะ

เวลาบนผืนทรายผ่านไปเชื่องช้าราวกับกาลเวลาและทุกสิ่งทุกอย่างหยุดนิ่ง คนดื้อที่บอกว่าไม่ง่วงกลับสัปหงกเป็นระยะๆ เพราะฤทธิ์ยาที่รับประทานเข้าไป ประกอบกับการเคลื่อนไหวโอนเอนน้อยๆ บนหลังอูฐที่เหมือนกับอยู่ในเปล

ศตคุณไม่แน่ใจว่าตนเองฝันไปหรือเปล่า หลายครั้งที่เขารู้สึกว่าริมฝีปากหยักแนบจูบแก้ม พร้อมกับลมหายใจอุ่นๆ รดผิวหน้า สลับกับปลายนิ้วหยาบที่ลูบไล้กลีบปากอวบอิ่มของตน ก่อนจะถูกแต้มด้วยจุมพิตแผ่วเบา “อือ... ทาริค”

“หืม? ปวดหัวหรือเปล่า” เจ้าของเสียงทุ้มกระซิบตอบ

เด็กหนุ่มปรือตาขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าหล่อเหลาไม่ได้อยู่ชิดติดกับใบหน้าของตนอย่างที่คิดไว้ อีกทั้งศีรษะก็มีผ้าคลุมพันปิดหน้าปิดปากไว้อย่างมิดชิด สงสัยเขาจะฝันไปจริงๆ “เปล่าครับ แต่มึนๆ นิดหน่อย”

“เดี๋ยวฟ้าสางค่อยกินยาอีกครั้ง ตอนนี้อดทนไปก่อนนะ”

เจ้าอูฐทั้งห้าตัวก้าวเท้าไปเอื่อยเฉื่อย ฝากรอยกีบเท้าเป็นทางไว้บนพื้นทรายนุ่ม พวกมันรับหน้าที่เป็นพาหนะให้เจ้านายและแบกหามสัมภาระเช่นนี้มาตั้งแต่เมื่อครั้งอดีตกาล จนได้ชื่อว่าเป็นสัตว์และเพื่อนที่สำคัญสำหรับชาวทะเลทราย หลังจากสองหนุ่มเดินทางต่อไปอีกพักใหญ่ ท้องฟ้าเริ่มกระจ่างขึ้นเล็กน้อย พอให้มองเห็นทิวทัศน์ได้ง่ายขึ้น เช้าตรู่ของวันนี้สายลมเย็นกระหน่ำพัดรุนแรงกว่าทุกที เม็ดทรายถูกพัดพาให้ลอยล่อง มือใหญ่จึงช่วยจับผ้าคลุมศีรษะปิดปากและจมูกของเด็กหนุ่มไว้ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นและทอดสายตามองออกไปไกล ก็สังเกตเห็นหมอกสีเทากลุ่มใหญ่แผ่กว้างราวกับกำแพงตรงปลายฟ้า บดบังภูเขาหินจนมิดชิด มองดูเหมือนมีม่านผืนหนาปกคลุม แรงลมกระชากรุนแรงจนเขาเกือบเสียหลัก ชายหนุ่มรู้ได้ทันทีว่าปรากฏการณ์ธรรมชาติกำลังนำภัยมาสู่พวกเขา

ทาริคสั่งให้พวกอูฐหยุดเดิน เขากระโดดลงจากหลังอูฐแล้วรีบอุ้มศตคุณลงมาด้วย “คุณ! ตื่นเร็ว พายุทรายกำลังมาทางนี้แล้ว!”

“อื้อ! เกิดอะไรขึ้นครับ” เด็กหนุ่มลืมตาขึ้นอย่างงุนงง รอบๆ ตัวเขามืดไปหมด ลมกระโชกแรงจนเหมือนจะพัดพาตนให้ปลิวไปด้วย

ร่างสูงสั่งให้พวกอูฐนั่งลงรวมกันไว้ แล้วดึงศตคุณให้ไปนั่งลงปะปนกับพวกมันเพื่อจะได้ใช้เป็นที่กำบัง เขาโอบร่างโปร่งบางเข้ามาแนบกาย เอาผ้าคลุมปิดหน้าตาแล้วหมอบลงกับพื้นทราย ลมพายุพัดโหมเข้ามาทางพวกเขาอย่างรวดเร็ว จนแทบจะหอบเอาทั้งคนและอูฐให้ลอยลิ่วไปกับมันด้วย แขนแกร่งยิ่งกอดรัดร่างโปร่งบางกระชับแน่นจนแทบจะจมหายเข้าไปในกาย ราวกับกลัวว่าส่วนหนึ่งของร่างกายตนจะหลุดลอยไป 

ดวงตากลมปิดสนิท เขาได้ยินแต่เสียงดังหวีดหวิว ราวกับคนนับร้อยกรีดร้องกันด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าหวานแนบอยู่กับแผ่นอกกว้างภายใต้เสื้อคลุมตัวหนา จนเขารู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนของก้อนเนื้อในอกแกร่ง

เวลาผ่านไปเนิ่นนานจนคนที่เกร็งตัวอยู่ในท่าเดิมปวดเมื่อยไปหมด หากก็ไม่อาจขยับตัวได้ เม็ดทรายละเอียดที่แทรกผ่านผ้าคลุมเข้ามาได้บ้างส่งผลให้รู้สึกระคายเคือง ศตคุณจึงไอแคกๆ อยู่หลายครั้ง และทุกครั้ง ชายหนุ่มก็จะจรดปลายจมูกที่อยู่ภายใต้ผ้าคลุมหน้าเช่นกันลงบนศีรษะเล็ก พลางช่วยลูบแผ่นหลังให้อย่างต้องการปลอบประโลมคนในอ้อมแขน แทนคำกระซิบบอกให้อดทน

แรงลมอ่อนกำลังลงทีละน้อย แต่ก็ยังมีพัดกระโชกมาบ้างเป็นระยะๆ

ทาริคคลายอ้อมแขนออก พร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองผ่านผ้าคลุมศีรษะออกไป ดวงสุริยันเจิดจ้าลอยเคว้งอยู่บนท้องฟ้าสว่างไสว เขาต้องรีบตั้งกระโจมแล้ว ก่อนที่ศตคุณจะไม่สบายหนักกว่าเดิม

ร่างสูงลุกขึ้นพรวด แล้วรีบไปปลดสัมภาระออกจากพวกอูฐ “คุณ นั่งอยู่ตรงนี้นะ อย่าขยับ!”

เพียงเสี้ยววินาทีหลังจากพายุทรายผ่านพ้นไป อากาศบริเวณนั้นก็กลับมาร้อนอบอ้าวแบบในเวลากลางวันทันที ศตคุณลืมตาขึ้นมองแล้วกะพริบตาปริบๆ ให้เข้ากับแสงสว่างจ้า เมื่อมองไปรอบๆ ก็ถึงกับชะงัก ดวงตากลมเบิกโพลง เพราะพื้นทรายรอบๆ ตัวแบนราบราวกับถนนที่ปูไว้เป็นอย่างดี อย่างกับว่าพวกเขาโดนลมหอบมาทิ้งไว้ที่ไหนสักแห่งอย่างนั้นล่ะ เจ้าอูฐทั้งห้ายังคงนั่งนิ่ง เนื้อตัวพวกมันเต็มไปด้วยเม็ดทรายละเอียดเช่นเดียวกับเขา

มือขาวเอื้อมไปช่วยชายหนุ่มปลดสัมภาระออกจากหลังอูฐ แต่ก็โดนอีกฝ่ายดุเอาจนต้องรีบชักมือกลับ

“อยู่นิ่งๆ อย่าขยับเขยื้อน รอให้ฉันตั้งกระโจมก่อน” ทาริคจัดการตั้งกระโจมอย่างคล่องแคล่ว เขาหอบหนักๆ เพราะอากาศที่ร้อนเจียนตาย เสร็จแล้วก็รีบพาศตคุณเข้าไปนั่งด้านใน

“ทาริค คุณหอบหนักมากเลย” ดวงตากลมโตจ้องมองชายหนุ่มด้วยความเป็นห่วง

“ฉันไม่เป็นไรหรอก ชินแล้ว เธอล่ะ เป็นยังไงบ้าง หายใจได้รึเปล่า ตัวร้อนๆ นะ ต้องกินยาก่อน” ร่างสูงหันไปควานหาถุงเก็บยา ก่อนจะส่งถุงน้ำในมือให้คนป่วยดื่ม จากนั้นจึงประคองร่างโปร่งบางให้นอนลง

“ผมไม่เป็นไรครับ”

“รอเดี๋ยวนะ ฉันไปเอาข้าวของเข้ามาข้างในก่อน” ร่างสูงผลุนผลันออกจากกระโจมไปอีกครั้ง เขาผลุบเข้าออกนำสัมภาระบางชิ้นเท่านั้นเข้ามาไว้ภายใน ก่อนจะทรุดตัวลงนอนข้างร่างโปร่งอย่างอ่อนแรง

“ทาริค ดื่มน้ำก่อนนะครับ” เด็กหนุ่มรีบหยิบถุงน้ำส่งให้

“ขอบใจ” ชายหนุ่มนอนนิ่งอยู่พักใหญ่จนลมหายใจของเขาเป็นปกติ จึงพลิกตัวไปทางคนที่นอนตาแป๋วอยู่ข้างๆ นิ้วหยาบช่วยเกลี่ยเศษทรายตามเส้นผมและกรอบหน้าสวยออกให้ “กลัวรึเปล่าที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้”

ศตคุณยิ้มบาง “กลัวครับ... แต่เพราะมีทาริคอยู่ด้วย”

ดูเหมือนคำพูดของเด็กหนุ่มจะถูกใจอีกฝ่ายมากพอตัว ทาริคยิ้มมุมปาก แล้วจูบบนหน้าผากมนอย่างแผ่วเบา“นอนพักซะ จะได้มีแรงเดินทางต่อเย็นนี้ เราใกล้เฟอร์โดสเข้าไปทุกทีแล้ว”

“ครับ” ...ราวกับว่าใจของร่างสูงจะลอยไปอยู่ที่เมืองเฟอร์โดสก่อนแล้ว ศตคุณแอบคิดเข้าข้างตัวเอง คงเพราะชายหนุ่มกำลังรอคำตอบของเขา เมื่อไปถึงที่นั่น เขาจะบอกความรู้สึกของตัวเองให้ทาริคได้รู้ และหวังว่าอีกฝ่ายก็คงคิดเช่นเดียวกัน หัวใจของเด็กหนุ่มอิ่มเอม เมื่อนึกถึงชีวิตใหม่ของเขาที่จะเริ่มต้นในทะเลทรายแห่งนี้ เคียงข้างคนที่ตนรัก


เมื่อดวงตะวันคล้อยลงต่ำ สายลมพัดพาอากาศเย็นสบายไปมอบให้แด่ทุกสรรพสิ่งบนผืนทราย พวกอูฐลุกขึ้นเดินยืดเส้นยืดสายและหาหญ้าแห้งๆ กินเป็นอาหาร เสียงฝีเท้าของพวกมันดังซอกแซก ปลุกร่างโปร่งบางให้ตื่นขึ้นช้าๆ

แกว๊ก... เสียงฟาร์ฮาร้องอยู่ใกล้ๆ แม้มันบินล่วงหน้าไปไกลลิบ แต่ก็ยังย้อนกลับมาวนเวียนเป็นครั้งคราว และจะบินถลาลงมาทันทีที่เจ้านายส่งสัญญาณเรียก

“อื้ม ลมเย็นแบบนี้ ค่อยยังชั่วหน่อย” ศตคุณรู้สึกสดชื่นกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาก ยาที่ทาริคให้เป็นยาที่ดีมากจริงๆ มือขาวแหวกผ้ากระโจมออก ให้ลมเย็นๆ ผ่านเข้ามาภายในได้ ก่อนจะชะโงกหน้าไปมองดูร่างสูง พร้อมกับแตะหน้าผากเพื่อตรวจดูอุณหภูมิร่างกาย

“อืม... ไม่มีไข้ แต่นอนหลับแบบนี้ ทาริคคงจะเหนื่อยมากแน่ๆ เลย” แต่พอดึงมือกลับ มือใหญ่ก็คว้าข้อมือขาวเอาไว้อย่างรวดเร็ว “หือ ทาริค อ๊ะ!”

คนที่เพิ่งตื่นดึงร่างโปร่งบางไปทางตนอย่างแรง แล้วโอบกอดเอาไว้แน่น “อืม...” ก่อนจะพลิกให้อีกฝ่ายกลับไปอยู่ใต้ร่าง พร้อมกับพึมพำเบาๆ เป็นภาษาอาหรับที่ศตคุณไม่เข้าใจ

“ทาริค อื้อ...” นัยน์ตาสีอ่อนเบิกกว้าง เมื่อจู่ๆ คนบนร่างประกบปิดริมฝีปากตน บดเบียดรุนแรงอย่างกระหายหิว ลิ้นอุ่นรุกรานเข้าไปในโพรงปาก เร่งเร้ากอดรัดลิ้นเล็กราวกับจะกลืนกิน ศตคุณตกใจในตอนแรก หากก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าตนเองนั้นต้องการรสสัมผัสจากอีกฝ่ายเช่นกัน เขาเงยหน้ารับจูบอันหนักหน่วง ริมฝีปากกระชับแน่นเนิ่นนานจนลมหายใจเริ่มติดขัด

“อือ...” ใบหน้าหวานเบี่ยงออกเล็กน้อย มือขาวขยุ้มเสื้อของชายหนุ่ม แล้วทุบลงไปเบาๆ เพราะหายใจไม่ทัน “ทาริค!”

“อ๊ะ...” เสียงที่ได้ยินเรียกสติให้กลับคืนสู่ร่าง เมื่อชายหนุ่มเห็นว่าตนเองทำอะไรลงไป ก็ถึงกับผงะ รีบผละออกจากร่างโปร่ง “แย่จริง... ฉันขอโทษ”

ศตคุณหอบหนักๆ แต่ใบหน้าหวานก็มีรอยยิ้มระบาย “ขอโทษทำไมกันครับ”

ทว่าทาริคยังคงตกใจกับการกระทำของตนเองอยู่ไม่น้อย เขายกมือขึ้นปิดริมฝีปาก “ฉันไม่ควรทำแบบนี้เลย ขอโทษนะ” ก่อนจะลุกออกจากกระโจมไป ปล่อยให้เด็กหนุ่มมองตามไปอย่างงุนงง

...ทำไม? จูบคนที่ตัวเองขอให้เป็นเจ้าสาว มันแปลกนักหรือ? ทำไมต้องขอโทษขอโพย? ...คิดไปพลางเจ็บหนึบอยู่ในอก... อาจจะแปลก ถ้าหาก... เขาไม่ได้หมายความอย่างที่พูดจริงๆ

“ทาริค คุณกำลังคิดอะไรอยู่? หรือมีอะไรที่คุณพยายามปิดบังอยู่กันแน่?”

หลังจากนั่งนิ่งอยู่สักพัก ศตคุณก็ตัดสินใจเดินออกจากกระโจมไป เขาคิดว่ากลุ้มใจไปก็เท่านั้น ออกไปถามอีกฝ่ายให้รู้เรื่องกันไปเลยดีกว่า พอก้าวขาออกมานอกกระโจมแล้วมองไปรอบๆ ก็เห็นทาริคยืนอยู่ไม่ไกลนัก ดูเหมือนว่ากำลังเรียกพวกอูฐให้กลับมายังกระโจมเพื่อเตรียมตัวออกเดินทาง เด็กหนุ่มเดินผ่านพื้นทรายนุ่มออกไป การเดินบนทรายสำหรับคนที่ไม่เคยชินนั้นไม่ง่ายเลย แม้ระยะทางใกล้ๆ ก็รู้สึกเหมือนไกลได้

“ทาริค”

เมื่อชายหนุ่มได้ยินเสียงเรียก เขาก็รีบเดินกลับมาหา “ฉันกำลังเรียกพวกอูฐน่ะ เดี๋ยวเราจะได้เดินทางกันต่อ”

ใบหน้าหวานเงยขึ้นสบสายตากับดวงตาคมกริบ ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่น เขาเอื้อมมือไปเพื่อเกาะกุมท่อนแขนแกร่ง หากต้องชะงัก เมื่อคนตรงหน้าเบี่ยงหลบอย่างจงใจ ศตคุณจึงรีบชักมือกลับ หัวใจหนักอึ้งเหมือนมีหินถ่วง “เอ่อ...”

“อูฐของเราเดินมากันแล้ว อ๊ะ นั่น”

ห่างออกไปจากบริเวณที่พวกเขาตั้งกระโจมอยู่ไม่ไกลนัก อูฐกับม้าอาหรับนับร้อยตัวซึ่งมากับกองคาราวานกำลังเคลื่อนเข้ามาตรงที่พวกเขายืนอยู่อย่างเชื่องช้า

“ดูเหมือนจะเป็นพวกกองคาราวานที่เพิ่งเดินทางออกมาจากเฟอร์โดส เธอไปรอในกระโจมก่อนไป” ทาริคหันไปบอกกับเด็กหนุ่ม พลางเดินออกไปจูงพวกอูฐกลับมา

ร่างโปร่งอ้ำอึ้ง แต่ก็ยอมทำตามที่ชายหนุ่มบอก เขารีบเดินกลับไปยังกระโจม แล้วเข้าไปนั่งรออยู่ภายใน


TBC~*


อย่าเพิ่งปาเกือกใส่ทาริคค่าาา 5555 เก็บเกือกไว้ปาทีหลัง /ผิด  :hao5: เค้าล้อเล่งงงง

การเดินทางเหมือนว่าจะยาวนาน(รึเปล่า) แต่จริงๆ ก็ไม่กี่วันเองนะคะ ฮาาา การเดินทางด้วยอูฐค่อนข้างจะกินเวลานานค่ะ ฮัสกี้ว่าโรแมนติกดีออกน้า ขี่อูฐเบียดๆ กัน มองท้องฟ้าดูดาว อยากเป็นอูฐเลยค่ะ (ขอเป็นตัวที่ทาริคกับน้องคุณนั่งอยู่นะคะ แฮกกก แฮกๆๆๆ)

ช่วงนี้ฮัสกี้คงจะลงตอนสั้นๆ ทุกเรื่อง เพราะว่า edit ไม่ทันค่ะ กร๊ากก ตอนนี้ที่ลงอยู่มีสามเรื่อง คือฮัสกี้อยากให้คนอ่านได้ลองอ่านนิยายหลายๆ แนวของฮัสกี้น่ะค่ะ (ตอนแรกบ้าพลัง ตอนนี้เริ่มจะหมดพลัง 5555) แล้วก็ต้องทำเล่มของ "ตะวันเคียงเดือน" กับ "แกนีมีด" ให้เรียบร้อยด้วยน่ะค่ะ แต่ก็ไม่อยากนานๆ ลงที เดี๋ยวคนอ่านจะลืมกันหมด เพราะงั้นฮัสกี้ขอลงสั้นหน่อย แต่ลงเป็นประจำแทนนะคะ อย่าว่ากันน้า  :hao5:

ปล. ตอนหน้าจะลงยาวก่านี้ สัญญาาาา

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 24-02-2015 17:53:23
ขอจิ้มก่อนน้า~  :-[
อ๊า~ ทาริคทำน้องคุณปวดใจอีกแล้ว. :ling1:
นี่แน่ะๆ  :beat:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 24-02-2015 18:11:18
 :sad4: :sad4: :sad4:  พอน้องคุณไปถึงเฟอร์โดสแล้ว ต้องต้มมาม่าอีกหลายหม้อแน่ ๆ เลย  :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 24-02-2015 18:22:22
รับทราบค่า สู้ๆนะะะ
อยากให้ถึงเฟอโดสไวๆๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 24-02-2015 18:22:38
ทาริคทำไมทำแบบนี้ล่ะ !!  :katai1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 24-02-2015 18:27:54
จะลงสั้น ลงยาว เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรน้าาาา แต่อยากให้ลงบ่อยๆแหละค่ะ เพราะเค้าคิดถึงน้องคุณและทาริค :o8:
เมื่อไหร่จะถึงเฟอร์โดสอ่า สงสารคุณตัวน้อยจะแย่แล้ว เป็นเค้าคงแห้งตายตั้งแต่สองวันแรก :katai1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: cookie_ ที่ 24-02-2015 18:46:15
ทาริคน่าสงสัยเป็นอย่างยิ่ง หรือว่าจะมีเมียเก็บอยู่แล้วจริงๆ
 :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 24-02-2015 18:58:08
 :katai1:เค้าเริ่มกลัวว่า ทาริคจะไม่ใช่ชีค ไม่นะไม่
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 24-02-2015 19:03:21
จะโดนงอนมั้ยเนี่ย  :katai5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 24-02-2015 19:08:20
ทาริคนี่ยังไง  :hao4:

รอตอนหน้านะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: nanazaa002 ที่ 24-02-2015 19:27:46
รอ รอ รอ  :katai5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 24-02-2015 20:14:38
โถ พ่อคุณ ทำน้องเข้าใจผิดอีกแล้ว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: pipoo ที่ 24-02-2015 20:31:13
รอ รอ รอ รอ ชอบชอบอยากอ่านอีกกก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 24-02-2015 20:34:28
ทาริคเป็นอะไรอ่า ไม่ชอบเลยเหมือนปิดบังอะไรสักอย่าง เฮ้ออออออ (คล้ายๆเรื่องตะวันเคียงเดือนเลยย กว่าจะเปิดใจกว้างๆ ก็เล่นเอาเราเหนื้อยเกือบจบเรื่อง) อย่าทำให้คุณเสียใจเยอะเลยน้าทาริค

ปล.รอ.........เงาจันทร์ในม่านหมอกค่ะ ชอบเรืองนี้ที่สู๊ดดดดด
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 24-02-2015 20:34:57
รู้สึกพลาดที่มาอ่านก่อน กว่าคุณฮัสกี้จะมาก็อีกสามสี่วัน  :ling3:
แต่ทาริคคะ ที่ให้น้องไปรอในกระโจมนี่เพราะไม่อยากให้น้องรู้สถานะตัวเองรึเปล่าคะ
ทำน้องเข้าใจผิดหลายครั้งแล้วนะเออ จะขอให้น้องได้อยู่กับคนอื่นไม่ต้องสนทาริคเลย

 :hao6: :hao6: :hao6:

ปล.คุณฮัสกี้สัญญาแล้วนะว่าจะลงยาวๆ  :katai4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 24-02-2015 20:52:58
คือทาริคนี่อะไรยังไง ชักจะหงุดหงิดละนะ หึ๋ยยยย สรุปชอบคุณจริงรึเปล่า จะมาทำคุณเจ็บอีกคนมั้ยนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 24-02-2015 21:04:14
จะเอาไงแน่ทาริค เฮ้อออ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 24-02-2015 21:32:19
อืมมมมม ทาริคดูมีความลับเยอะจัง
กองคาราวานที่ผ่านมาจะเป็นไงน้ออออ
รอตอนต่อไปปปปป
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 24-02-2015 22:05:20
ทาริคจะเอายังไง ไหนตอบมาซิ  :angry2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 24-02-2015 22:13:52
ทาริคคือใครโอ้ยปวดหัวแทนน้องจริง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 24-02-2015 22:22:31



                  สับสนกับอารมณ์ของทาริคจริงๆ :serius2: รอตอนต่อไปนะคะ :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: Paracetamol ที่ 24-02-2015 22:26:38
งงกับทาริคว่ะ หรือมันมีธรรมเนียมไรอีก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: Cream A ที่ 24-02-2015 22:39:57
ชิส์ เริ่มหมั่นไส้ทาริคเบาๆ ปฏิเสธน้องตลอด เด๋วน้องเข้าใจผิดหนีกลับซะหรอก :katai1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 24-02-2015 23:09:56
เค้าอาตจะหักห้ามใตอญุ่ก้ได้ เพราะตัวตนของทาริคอาจจะสูงเกินไปกว่าที่คิดก้ได้ #เข้าข้าง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 24-02-2015 23:31:43
ยังคงคลุมเครือ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 24-02-2015 23:39:26
รอถึงเฟอร์โดส จะได้รู้ความจริงเนอะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 25-02-2015 00:34:47
รอ!!!!
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 25-02-2015 00:36:07
ทาริคคคคคคคคค :katai1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 25-02-2015 00:56:41
ขอโทษนี้คือละ? เพราะคุณเป็นคนของอับบา
หรือว่าเพราะตัวเองเป็นอับบาที่อยู่ในฐานะพ่อบุญธรรมของคุณมาตลอดเลยรู้สึกผิดงี้??
เอาให้แน่ค่ะทาริคคคคคคคคคคคคคค ถ้าทาริคปักธงเป็นพระเอกแล้ว
ก็โปรดบอกค่ะ ยังหวังว่าทาริคกะอับบาจะเป็นคนเดียวกัน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 25-02-2015 02:18:46
เคลียรด่วน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 25-02-2015 02:36:22
อยากให้ถึงเมืองไวๆ  :hao7:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 25-02-2015 08:47:38
ทาริคขี้เก๊ก เก๊กจนคุณไม่มั่นใจแล้วเนี่ยยยยยย
ชักจิโมโห -_-^^^
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 25-02-2015 08:49:40
ง่ะ... ก็คิดว่าอัพ
ทำไมวันที่มันถึงเปลี่ยนล่ะคุณฮัสกี้

 :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 25-02-2015 09:45:31
ทาริคนิรู้สึกจะแปลกๆขึ้นทุกวันนะ เหมือนจะเปิดเผยความลับที่เก็บไว้เรือยๆล่ะ จะเป็นในทางที่ดี หรือไม่ดีนะ รอๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: khunkun91 ที่ 25-02-2015 10:00:08
 :hao5:
ซุ่มอ่านมาหลายตอน แฮ่ๆๆ
น้องคุณ งอนๆทาริค
ทาริคก็ให้น้องเข้าใจผิด คิดไปเองอีก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 25-02-2015 10:05:47
ทาริคจะตอดเล็กตอดน้อยอีกนานป่ะคะะะะ55
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 25-02-2015 10:43:34
เพิ่งเข้ามาอ่านนนน คัณมุ้งมิ้ง มากกก 55555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 25-02-2015 10:47:06
 :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: Memindbucker ที่ 25-02-2015 22:51:18
ทาริคอาจจะหักห้ามใจตัวเองไม่ให้ปล้ำน้องคุณกลางทะเลทรายก็ได้นะ
นี่เข้าข้างทาริคสุด5555555
ชอบตอนบนหลังอูฐ ทาริคแอบจุ๊บน้องใช่มั้ยยย เขินนน
อยากใฟ้ถึงเฟอโดสไวๆ รอตอนต่อไปค่า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 26-02-2015 15:05:22
 :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:ทาริกมีอะรัยปิดบังอะ :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 26-02-2015 21:02:16
เข้ามาตาม
มาได้แล้วน้า

 :call: :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 28-02-2015 06:56:48
 :undecided: :undecided: :undecided: :undecided: :undecided:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: plugie ที่ 28-02-2015 22:28:38
ชอบนิยายแนวนี้มากเลย สนุกไม่พอแถมมีความรู้สอดแทรกด้วย
จะรอฟินค่ะ :haun4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: subbeau ที่ 28-02-2015 23:46:50
ทาริคนี่ จูบแล้วขอโทษทำไมมมม ดูสิน้องคุณเริ่มนอยด์เลย  :katai1: ตั้งตารออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะะะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 28-02-2015 23:59:04
ทาริคความลับเยอะล่ะสิเลยทำให้ต้องครึ่ง ๆ กลาง ๆ อย่างนี้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: £.Ma|e¥ ที่ 01-03-2015 23:11:21
ทาริคแปลกๆล่ะนะ เค้าหมายถึงเจ้าสาวของใครกันแน่เนี่ย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: pagg ที่ 02-03-2015 05:50:31
แหม พอน้องหลับก็แอบจุ๊บแกัมนัองนะ ตัวเองเผลอจูบก็มาขอโทษน้องบอกไม่ตั้งใจ ทาริคนะทาริคแบบนี้จะให้น้องคิดยังไง
มีกองคาราวานผ่านมาด้วย รอติดตามต่อว่าจะะเป็นยังไง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 11 : พายุทราย][P.16][240215]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 02-03-2015 19:39:00


Chapter 12


ท้องฟ้ามืดลงอีกแค่ไหนก็ไม่อาจรู้ได้ ศตคุณได้แต่รออยู่ในกระโจมแบบนั้น หากเวลาผ่านไปครู่ใหญ่แล้ว อีกฝ่ายก็ยังไม่กลับมาสักที จนเด็กหนุ่มเริ่มรู้สึกหิว

เสียงสวบสาบของฝีเท้าอูฐและม้านับร้อยตัวบนผืนทรายละเอียดสลับกับเสียงพูดคุยภาษาต่างชาติดังแว่วมาจากทางด้านนอก เด็กหนุ่มคิดว่าพวกกองคาราวานคงจะแวะพูดคุยกับทาริคอยู่แน่ๆ เขาจึงไม่กล้าโผล่หน้าออกไป เพราะกลัวว่าจะไม่ปลอดภัยหากพวกกองคาราวานไม่ชอบคนแปลกหน้าอย่างตน 

สักพักผ้าคลุมทางเข้ากระโจมก็ถูกตลบเปิดออก “คุณ ออกมานี่สิ มาพบกับท่านโอมาน หัวหน้าคาราวานสักหน่อย”

ศตคุณสะดุ้งเฮือก ก็ทำไมจะต้องให้เขาไปพบหัวหน้ากองคาราวานด้วยล่ะ “...ผม...”

ชายหนุ่มหัวเราะ “ฉันไม่เอาเธอไปขายหรอกน่า ออกมาพบเขาตามมารยาทเท่านั้นล่ะ”

เด็กหนุ่มพยักหน้า เขาก้าวออกจากกระโจมไปอย่างเสียไม่ได้ แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นผู้คนมากมายรายล้อม น่าจะเป็นร้อยคนได้ พวกเขากำลังตั้งกระโจมขนาดใหญ่หลายๆ กระโจมอยู่ไม่ไกลจากกระโจมขนาดเล็กของทั้งสองหนุ่ม

เสียงพูดคุยเป็นภาษาอาหรับดังลั่น ศตคุณจึงหันมองไปยังต้นเสียง เจ้าของเสียงนั้นเป็นชายร่างท้วมในชุดรุ่มร่ามแบบชาวอาหรับพื้นบ้าน ใบหน้าสีคร้ามแดดและหนวดเฟิ้มดูสูงวัย ท่าทางเป็นมิตรและใจดี แต่ประสบการณ์ของเด็กหนุ่มบอกว่าให้ระวัง เพราะที่ผ่านมาเขาไม่ได้เจอกับคนที่ไว้ใจได้มากนัก

ทาริคหันมาบอกกับร่างโปร่ง “นี่ท่านโอมาน พวกเขากำลังมองหาที่ตั้งกระโจมพักผ่อน เห็นพวกเราอยู่ตรงนี้พอดี เลยว่าจะพักอยู่แถวนี้ด้วยสักวัน”

ศตคุณพยักหน้า แล้ว...? เขาควรทักทายกับหัวหน้ากองคาราวานนี่อย่างไรกันล่ะ “เอ่อ... สวัสดีครับ”

โอมานหัวเราะลั่นอย่างอารมณ์ดี เขาดึงร่างโปร่งเข้าไปกอดแล้วแตะแก้มทีละข้างกับแก้มของเด็กหนุ่ม พร้อมกับเอ่ยเป็นภาษาอาหรับรัวๆ

ศตคุณยืนตัวแข็ง เขาได้ยินทาริคพูดอะไรสักอย่างกับหัวหน้าของกองคาราวานคนนี้ แล้วชี้มาทางเขา นัยน์ตาใสไหวระริก ด้วยความรู้สึกหวั่นในอก

...กลัว... หวังว่าทาริคคงไม่ได้กำลังเจรจาขายเขาให้กับผู้ชายคนนี้หรอกนะ

“คุณ ท่านโอมานชวนพวกเรากินข้าวด้วยกัน พวกเขาเพิ่งออกมาจากเฟอร์โดส ยังมีอาหารและของสดมากมาย เดี๋ยวพวกเราจะไปนั่งในกระโจมใหญ่กระโจมนั้นด้วยกัน”

“เอ่อ ผม... ไม่ไปไม่ได้เหรอครับ” ศตคุณกวาดสายตามองไปรอบตัว ซึ่งมีผู้หญิงมากมายอยู่ในชุดอาบาญ่าหลากสีสัน มีผ้าคลุมศีรษะและปิดบังใบหน้า พวกเธอยืนออกันอยู่ไม่ห่างจากตรงที่เขายืนอยู่นัก และสายตาทุกคู่กำลังจ้องมองมาทางเขา

ทาริคตอบคำถามอะไรบางอย่างที่พวกเธอเอ่ยถาม หลังจากนั้น จากท่าทีที่ดูลังเลที่จะเข้ามาหาเด็กหนุ่ม จึงเปลี่ยนเป็นโถมกันเข้ามาแทน

“ทาริค! คุณบอกอะไรพวกเธอ!?” ศตคุณร้องลั่นเมื่อเหล่าหญิงสาวพากันเข้ามารุมล้อม พวกเธอจับต้องเนื้อตัวเขาแล้วหัวเราะกันคิกคัก เสียงเหรียญเงินเหรียญทองที่ร้อยตามผ้าคลุมของพวกเธอดังกรุ๋งกริ๋ง

“ก็พวกเธอถามว่าเธอเป็นคนจริงๆ รึเปล่า ฉันก็เลยตอบว่า เธอเป็นคนไม่ใช่ตุ๊กตา ไม่เชื่อลองจับดูได้”

โอมานหัวเราะ พลางโอบไหล่ของทาริค แล้วชักชวนให้เข้าไปในกระโจมหลังใหญ่ที่เพิ่งตั้งเสร็จ พวกคนของคาราวานกำลังช่วยกันยกเบาะและขนแกะมาปูวางไว้สำหรับนั่ง

ร่างสูงนั่งลงบนเบาะที่นั่งซึ่งปูไว้ตรงกลางพอดี จากนั้น ชายผู้เป็นหัวหน้ากองคาราวานก็นั่งลงข้างๆ กัน ส่วนที่นั่งอื่นๆ ถูกจัดเรียงตั้งฉาก ชิดผนังกระโจมทั้งสองข้าง ชายหนุ่มปล่อยให้ศตคุณอยู่กับพวกผู้หญิงสาวๆ กลุ่มใหญ่

ศตคุณหันซ้ายขวาเลิ่กลั่ก ไม่รู้จะพูดอะไร หรือทำตัวอย่างไรดีแล้ว เขามองค้อนคนที่นั่งสบายอยู่ในกระโจมกับผู้เป็นหัวหน้า ที่ต่างมองมาทางเขาแล้วหัวเราะกันสนุกสนาน

“เอ่อ จะพาผมไปไหนครับ” พวกเธอพูดอะไรบางอย่างกับร่างโปร่ง ก่อนจะกึ่งลากกึ่งจูงให้เข้าไปในกระโจมใหญ่ หากพวกเธอนั่งอยู่ตรงที่นั่งห่างจากทาริคและโอมานออกไป

ศตคุณเองก็ไม่เข้าใจ หญิงสาวกลุ่มที่นั่งรายล้อมเขาแต่งตัวแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ ในกองคาราวาน อาจเป็นลูกสาวของท่านโอมานละมั้ง เพราะคนอื่นๆ ทำงานอยู่ด้านนอกกระโจมหลังใหญ่นี้กันทั้งนั้น แต่ว่าเป็นสิบคนเชียวหรือ? พอเขานั่งนิ่ง พวกเธอก็หยิบผ้าและเครื่องประดับมาวางเรียงให้เขาดู... ทำไม? เขาไม่ใช่ผู้หญิงสักหน่อย

“เอ่อ...” หรือพวกเธอจะถามว่าชิ้นไหนสวย เขาเองก็ไม่มีความรู้เรื่องเครื่องประดับของหญิงสาวซะด้วยซี ทว่าหญิงสาวนางหนึ่งในกลุ่มหยิบหินสีก้อนเล็กๆ มีรูเจาะอยู่ตรงกลางให้เขาดู เธออาจจะถามว่าให้ช่วยเลือกให้เธอหน่อยได้มั้ย?  ศตคุณจึงพยักหน้าหงึกหงัก เขาชี้ไปที่หินสีออกน้ำตาลทอง เพราะดูเข้ากับดวงตาของเธอดี

“อ้าว... ไม่ใช่ให้ผมเลือกให้คุณหรอกเหรอ” เพียงแค่เขาชี้ พวกเธอก็หัวเราะคิกคัก รีบเอาเม็ดหินสีที่เขาเลือกร้อยเข้ากับเส้นผมของเขาทันที เมื่อร้อยเสร็จก็กระวีกระวาดเอากระจกมาให้ดู

“เอ่อ...” สายตาของพวกเธอดูจะคาดหวังเอาคำตอบจากเขามาก  เด็กหนุ่มจึงพยักหน้าหงึกหงัก “ครับ สวยครับ”

หนึ่งในหญิงสาวยกกล่องเฮนน่าผงและกระดาษกรวยสำหรับวาดเมห์นดิมาให้ดู ศตคุณไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร เขาก็พยักหน้าหงึกหงักไปตามเรื่อง

พวกเธอร้องวี้ดว้ายดีใจ พลางช่วยกันปลดเสื้อคลุมของเขาออก แล้วถลกแขนเสื้อโต๊ปขึ้นสูง ต่างพากันชื่นชมผิวสีขาวผุดผ่องราวกับน้ำนม เนียนสวยลื่นมือกันไม่หยุดปาก

“อ๊ะ จะทำอะไรน่ะครับ” ศตคุณชักมือกลับเพราะรู้สึกกลัว ก็พวกเธอกำลังจะทำอะไรบนมือเขาก็ไม่รู้

“พวกเธอจะโชว์ฝีมือการวาดเมห์นดิโดยใช้เฮนน่าน่ะ ไม่ต้องกลัว เดี๋ยวค่อยไปล้างออก” ทาริคตะโกนบอก ทำให้ศตคุณพอโล่งใจ อย่างน้อยชายหนุ่มก็ยังสนใจเขาอยู่บ้างล่ะ

หญิงสาวจรดปลายกรวยกระดาษ แล้วบรรจงวาดลวดลายอ่อนช้อยอย่างคล่องแคล่ว โดยมีพวกหญิงสาวที่เหลือเป็นกองเชียร์ เมื่อเธอวาดเสร็จ ก็หยิบผงสีทองมาโรยเบาๆ ลายเส้นสีดำเป็นเงามีประกายเหลือบทองบนผิวขาว ดูงดงามอยู่ไม่น้อย

ศตคุณยกมือของเขาขึ้นดู อดทึ่งกับความสามารถในการวาดเมห์นดิจากกรวยกระดาษไม่ได้ “ว้าว ขนาดใช้กรวยกระดาษยังวาดได้ละเอียดสวยขนาดนี้ สุดยอดไปเลย... อ้าวๆ ทำอะไรกันอีกน่ะครับ”

ยิ่งเมื่อได้เห็นสีหน้าพอใจของเด็กหนุ่ม พวกเธอก็ยิ่งดีใจ พวกเธอจัดแจงถอดรองเท้าของเขาออก แล้วหยิบผ้ามาเช็ดฝุ่นออกให้ จากนั้นก็ลงมือวาดลวดลายเมห์นดิกันอย่างสนุกสนาน

ร่างโปร่งอดหัวเราะไปกับพวกเธอไม่ได้ เอาเถอะ... จะทำอะไรก็ทำ เขาก็ว่าสนุกดีเหมือนกัน

สักพักกลิ่นอาหารก็โชยเข้ามาเตะปลายจมูก ศตคุณท้องร้องโครกคราก ส่งผลให้สาวๆ รอบๆ ตัวเขาหัวเราะกันเสียงดังลั่น พวกเธอหันไปบอกกับโอมาน ขอให้เริ่มมื้ออาหารเย็นได้แล้ว

หัวหน้ากองคาราวานหัวเราะ เขาตะโกนสั่งเสียงดัง จากนั้นพวกคนในกองคาราวานก็ช่วยกันหอบอาหารมาตั้งบนโต๊ะตรงกลางกระโจมให้ ส่วนคนอื่นๆ นั้นนั่งล้อมวงอยู่ด้านนอก จนเมื่อโอมานลุกขึ้นกล่าวอะไรบางอย่าง ศตคุณคิดว่าคงเหมือนประธานกล่าวเปิดงาน พอชายสูงวัยนั่งลงและส่งอาหารให้กับทาริคแล้ว ทุกคนจึงเริ่มรับประทานอาหารร่วมกัน

หญิงสาวสองสามคนลุกไปยกอาหารมาตั้งบนโต๊ะเล็กข้างหน้าศตคุณ แต่เพราะมือและเท้าของเขายังถูกสาวๆ ตรึงไว้เพื่อวาดเมห์นดิ พวกเธอจึงคอยป้อนอาหารกับน้ำให้กับเขาแทน เมื่อหญิงคนใดใจดีป้อนให้ เขาก็จะตอบแทนน้ำใจด้วยการสบสายตาและยิ้มให้กับเธอแทนคำขอบคุณ

แขนและขาที่ต้องเกร็งตลอดเวลาเพื่อให้พวกผู้หญิงวาดลวดลายเมห์นดิ นานเข้าก็เริ่มปวดเมื่อย แต่ดูเหมือนพวกเธอจะเข้าใจ จึงหยุดพักกันชั่วครู่ แล้วเปลี่ยนมาช่วยนวดแขน ไหล่ และขาให้กับศตคุณแทน

“ขอบคุณครับ” ร่างโปร่งยิ้มหวาน ก็พวกเธอใจดีกับเขาขนาดนี้

...ศตคุณเพลิดเพลินไปกับเหล่าหญิงสาว จนแวบหนึ่งเขาแอบลืมนึกถึงทาริคไป เด็กหนุ่มอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าหากเขามีฮาเร็มเป็นของตัวเอง ก็คงจะเป็นแบบนี้ละมั้ง มาถึงตอนนี้ก็ชักจะเริ่มเข้าใจหัวอกพวกผู้ชายอาหรับซะแล้วซี

สักพักแขนขาของเขาก็เป็นอิสระ ลวดลายเมห์นดิที่พวกเธอบรรจงวาดให้ช่างดูอ่อนช้อยสวยงาม ร่างโปร่งเอ่ยปากขอบคุณพวกเธออย่างจริงใจ แต่เพราะไม่สามารถคุยกันรู้เรื่องได้ เขาจึงทำท่าทางเอ่ยชมพวกสาวๆ บ้าง มือขาวชี้ไปที่ดวงตาของพวกเธอ แล้วชูนิ้วโป้งขึ้นเป็นเชิงบอกว่า ดวงตาของพวกเธอช่างสวยงามมากเหลือเกิน

...เล่นเอาสาวๆ หน้าแดงก่ำ บิดตัวเขินอายกันเป็นแถบ

เสียงดนตรีจากวงดนตรีพื้นบ้านดังก้องเมื่อคนในกองคาราวานจัดการกับอาหารเสร็จ จากนั้นพวกหญิงสาวทรวดทรงสะคราญ มีเสื้อผ้าบางน้อยชิ้นก็กระโจนออกมาร่ายรำตรงหน้าที่หัวหน้ากองคาราวานนั่ง ดวงตากลมเบิกกว้าง เพราะไม่นึกว่าจะมีหญิงสาวชาวอาหรับที่กล้าแต่งตัวอย่างเปิดเผยถึงขนาดนี้

เด็กหนุ่มเหลือบมองร่างสูง ทาริคกำลังถูกล้อมไปด้วยสาวสวยเสื้อผ้าน้อยชิ้นเหล่านั้น พวกเธอกอดแขนแล้วเอาทรวงอกบดเบียด จากนั้นก็ใช้ผ้าผืนบางโน้มลำคอเขาให้เข้ามาใกล้

เสียงเชียร์จากผู้ชายในกองคาราวานดังลั่น เธอจับมือของทาริคให้โอบรอบเอวเล็กของเธอ แล้วจูบตรงมุมปากเขาเบาๆ

วินาทีนั้นร่างกายศตคุณชาวาบ สายตาของชายหนุ่มไม่มองมาทางเขาเลย หากเอาแต่ไล่ตามท่วงท่าการเคลื่อนย้ายสะโพกของหญิงสาวในเสื้อผ้าน้อยชิ้นเหล่านั้น

เมื่อเพลงแรกจบลง โอมานก็กล่าวอะไรสักอย่างที่ทำให้หญิงสาวนักเต้นรำสองสามคนนั้นกรี๊ดกร๊าดกันด้วยความดีใจ เขาโยนเงินในห่อผ้าให้กับพวกเธอ ก่อนที่พวกเธอจะปราดเข้าไปสวมกอดชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆ กันอย่างแนบแน่น

...และทาริคก็ปล่อยให้พวกเธอกอดจูบ โดยไม่มีท่าทีปฏิเสธเลยเสียด้วย... แตกต่างจากที่แสดงออกกับเขาโดยสิ้นเชิง

ศตคุณชักสีหน้าไม่พอใจชั่วครู่ แล้วรีบปรับเปลี่ยนกลับเป็นปกติ เขาแตะมือลงบนแขนของหญิงสาวข้างตัวเขา แล้วคลึงขมับของตนเองเบาๆ “ผมขอโทษนะครับ แต่ผมปวดหัว ขอตัวไปพักก่อน” พลางลุกขึ้นยืน

พวกเธอทำหน้าสลด ทำท่าทางจะเข้าไปบอกกับโอมาน แต่เด็กหนุ่มห้ามไว้ เขาค้อมศีรษะอำลาพวกเธออย่างนอบน้อม พร้อมกับก้าวถอยหลังออกไปจากกระโจมช้าๆ ผ่านพวกกองคาราวานที่ทุกสายตายังจดจ่ออยู่กับเหล่านางรำ ไม่ต่างกับทาริคและโอมานเลยแม้แต่น้อย

ดวงตากลมโตร้อนผ่าว มือขาวยกขึ้นกุมแผ่นอก... ความรักทำให้รู้สึกเจ็บปวดแบบนี้เองหรือ เขาไม่พอใจ ไม่ชอบใจทาริคกับพวกผู้หญิงนั่นเลย ก็ไหนชายหนุ่มว่าอยากให้เขาเป็นเจ้าสาวยังไงกัน ทำไมคำพูดช่างสวนกับการกระทำแบบนี้ล่ะ

ขาเรียวพาเจ้าของก้าวเดินดุ่มๆ ไปบนผืนทรายเรื่อยเปื่อย ด้วยความโมโหจนไม่ทันนึกว่าตัวเองอาจจะออกมาไกล แล้วหลงทางในทะเลทรายเอาง่ายๆ

สายลมเย็นพัดวูบทำให้ศตคุณรู้สึกหนาว เขาออกมาโดยไม่ได้ใส่เสื้อคลุมและผ้าคลุมศีรษะ เพราะตอนแรกกะว่าจะกลับไปยังกระโจมเล็ก เด็กหนุ่มทิ้งตัวลงนั่งบนพื้นทราย มือขาวกำเม็ดทรายขึ้นมาแล้วเขวี้ยงออกไปจนสุดแรงอย่างต้องการระบายอารมณ์ ก่อนจะชันเข่าขึ้นแล้วซบใบหน้าลงบนหัวเข่า

...เขาเองก็เป็นผู้ชาย ก็เข้าใจความรู้สึกของทาริคล่ะ ร่อนเร่ในทะเลทรายมานาน เมื่อได้พบกับหญิงสาวนุ่งน้อยห่มน้อย เรือนร่างนุ่มนิ่มหอมกรุ่นต่างจากเขา ก็ย่อมจะสนใจเป็นธรรมดา

แล้วทาริคเอง... ก็ไม่เคยบอกสักหน่อยว่ารักเขา ทีกับเขาทำท่าเหมือนไม่อยากให้แตะต้อง แต่กับผู้หญิงพวกนั้น ปล่อยให้พวกเธอกอดจูบได้ง่ายๆ

ระหว่างที่กำลังนั่งโมโห หงุดหงิดอยู่คนเดียวนั้น ศตคุณได้ยินเสียงซอกแซกคล้ายบางสิ่งบางอย่างเคลื่อนเสียดสีกับเม็ดทรายไปช้าๆ เด็กหนุ่มได้สติกลับคืนมาทีละน้อย เขาจึงเงยหน้าขึ้นมองไปรอบๆ ซึ่งไม่ว่ามองไปทางไหนก็มีแต่ทรายกับเนินทรายเต็มไปหมด เขาเดินออกมาไกลแค่ไหนก็ไม่รู้ แล้วทิศทางของกระโจมอยู่ทางไหนกัน ร่างโปร่งพยายามสงบใจ ทว่ายังไม่ทันลุกขึ้นยืน เสียงซอกแซกก็ดังชัดเจนขึ้นทุกที เขาเพ่งมองไปบนพื้นทราย แล้วหัวใจเขาก็แทบจะหยุดเต้น เมื่อเห็นรอยตัว S บนพื้นทรายที่อยู่ไม่ไกลจากตัวเขานัก

...งูไวเปอร์มีเขา... แปลว่ามันอยู่แถวนี้งั้นหรือ

“ทะ... ทาริค...” ใบหน้าหวานซีดเผือด กลัวจนทำอะไรไม่ถูก เขาเอ่ยชื่อคนที่เขาคิดว่าตอนนี้ก็อาจจะยังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าเขาหายไป


แกว๊กกกก...


เสียงเหยี่ยวตัวเขื่องร้องลั่น ตามมาด้วยเสียงฝีเท้ากุบกับของม้า ศตคุณอยากจะหันหน้าไปมองแต่ก็ไม่กล้าขยับเขยื้อน “ทาริค...”

“คุณ! อย่าขยับนะ!”

“อ๊ะ!” เด็กหนุ่มรู้สึกถึงแรงสะเทือนของฝีเท้าม้าที่เคลื่อนเข้ามาใกล้ ก่อนร่างกายจะถูกท่อนแขนแกร่งโอบรอบ แล้วดึงขึ้นไปนั่งบนหลังม้าที่ควบออกไปด้วยความเร็ว

“ทำไมออกมาไกลขนาดนี้ มันอันตรายนะ! ฉันบอกแล้วใช่มั้ยว่าไม่ให้ไปไหนมาไหนคนเดียวตอนกลางคืน!”

เสียงทุ้มที่ตะคอกข้างใบหูทำให้เลือดในกายพลุ่งพล่าน ศตคุณตวัดสายตามองชายหนุ่ม มือขาวผลักตัวเองออกจากแผ่นอกกว้างอย่างรุนแรง จนแทบจะตกจากหลังม้า “ปล่อย! ผมจะไปไหนก็เรื่องของผม!”

“คุณ!” ทาริคดึงม้าให้หยุดก่อนที่เด็กหนุ่มจะร่วงลงมา เขาเหลือบมองฟาร์ฮาที่บินวนอยู่เบื้องบนโดยไม่ส่งเสียงอะไร นั่นหมายความว่าบริเวณนั้นปลอดภัยจากพวกสัตว์ที่กำลังออกหากินในยามค่ำคืน

เมื่อม้าหยุด เด็กหนุ่มก็กระโดดลงจากหลังม้าทันที หากร่างสูงที่กระโดดตามลงมาคว้าแขนเรียวเอาไว้ได้ทัน “จะไปไหน!”

“โอ๊ย! ผมเจ็บนะ!” ศตคุณสะบัดแขนอย่างแรง ก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับชายหนุ่ม “ตามผมมาทำไมกัน! มายุ่งกับผมทำไม!”

ร่างสูงถอนหายใจ พลางยื้อข้อมือเล็กไว้ “เป็นอะไรของเธอน่ะ กินอาหารผิดเข้าไปรึไง!”

“ปล่อยผมนะ! อย่ามาแตะต้องตัวผมอีก”

แขนแกร่งรวบร่างโปร่งเข้ามาแนบกาย “ไม่ปล่อย! เธอเป็นอะไรของเธอ ทำตัวไม่น่ารักเอาเสียเลย”

ศตคุณมองค้อน ทั้งทุบทั้งดันตัวเองออก แต่ท่อนแขนของชายหนุ่มแข็งแรงราวกับโซ่เหล็ก เด็กหนุ่มเชิดหน้าขึ้นสบสายตากับนัยน์ตาคมสีนิล “ใช่สิ! ผมมันไม่น่ารัก ถ้างั้นก็เชิญคุณไปหาพวกสาวๆ ที่น่ารักพวกนั้นสิครับ แล้วไม่ต้องมายุ่งกับผมอีก!”

ทาริคกระตุกยิ้ม แววตาของเขาเป็นประกาย “หึงหรือ”

“.....” ดวงตากลมฉายแววขุ่นเคือง เขาอยากจะหนีไปให้พ้นๆ จากคนตรงหน้าเหลือเกินแล้ว

“แย่ล่ะซี โดนว่าที่เจ้าสาวโกรธเอาซะแล้วสิ”

พอเห็นว่าชายหนุ่มทำเป็นไม่ทุกข์ร้อน หนำซ้ำน้ำเสียงยังฟังดูยั่วเย้าปนขบขัน ก็ราวกับราดน้ำมันลงไปบนกองไฟ ศตคุณผลักอีกฝ่ายออกอย่างแรง แล้ววิ่งหนี “ผมเกลียดคุณ เกลียดคนอย่างคุณ ใครจะเป็นว่าที่เจ้าสาวของคุณกัน เมื่อไปถึงเฟอร์โดส ผมจะกลับเวียนนา!”

คำพูดที่เชือดเฉือนเปรียบเสมือนสายฟ้าฟาดลงตรงกลางหัวใจ ทาริควิ่งตามร่างโปร่งที่วิ่งหนีออกไปจากเขา อดสบถเบาๆ ไม่ได้ว่าศตคุณเวลาโกรธนี่ก็วิ่งไวอยู่เหมือนกัน ขายาวก้าวออกไปบนผืนทรายนุ่ม แล้วกระโดดตะครุบตัวเด็กหนุ่มไว้จนทั้งคู่ล้มลงกลิ้งหลุนๆ ไปตามเนินทรายที่ไม่สูงมากนัก

“ปล่อย! จะมารั้งผมไว้ทำไมกัน!” คนที่ล้มกลิ้งจนตกไปอยู่ใต้ร่างสูงใหญ่ดิ้นเร่า เนื้อตัวเปรอะเปื้อนฝุ่นและทรายเต็มไปหมด

“คุณ! ฟังก่อนได้มั้ย หยุดดิ้นเสียที”

“ไม่ฟัง ผมเกลียดคุณ ไม่อยากเห็นหน้าคุณอีกแล้ว! อุ๊บ!”

ริมฝีปากนุ่มถูกจูบปิด จนต้องกลืนคำพูดคำจากลับลงคอไป เรียวปากหยักเบียดบดหนักหน่วง รุนแรงเสียจนเจ็บ เขาพยายามทุบและดันชายหนุ่มออก แต่มือใหญ่ก็รวบข้อมือเขาไปกดไว้เหนือศีรษะ

“อื้อ...” ศตคุณพยายามเบี่ยงใบหน้าหนี แต่ก็ไม่เป็นผล พอเขาเผยอริมฝีปากเพื่อหายใจ อีกฝ่ายก็รุกล้ำเข้ามาในโพรงปาก ลิ้นสากกวาดต้อนไปทุกซอกมุมอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ จนน้ำใสๆ ไหลล้นจากมุมตรงปาก

ร่างโปร่งหอบถี่ เขาจะขาดลมหายใจตายอยู่แล้ว ทาริคก็ยังคงบดริมฝีปากเข้ามาซ้ำๆ จนเขารับรู้รสชาติของเลือดที่ปะปนเข้ามาในปาก เจ็บจนน้ำตาไหล

“ฮือ... คนใจร้าย” ทันทีที่คนบนร่างผละออก ศตคุณก็ต่อว่าพลางสะอื้นฮัก

มือหยาบจับคางมนที่เปียกชื้นไปด้วยน้ำตาให้หันกลับมาทางเขา “ใครกันแน่ที่ใจร้าย พอมีสาวๆ ห้อมล้อมเอาใจ ก็ไม่สนใจฉันเลยสักนิด”

น้ำเสียงที่ฟังดูเจ็บปวดนั่นทำให้เด็กหนุ่มชะงัก หยุดดิ้นไปชั่วครู่ ก่อนจะเถียงต่อ “แล้วคุณล่ะ ให้พวกสาวๆ ทั้งกอดทั้งจูบ ไม่แย่กว่าเหรอ”


“ก็เธอทำให้ฉันหึงก่อนทำไมล่ะ”


TBC~*


งานนี้การทะเลาะกันนี่ จะทำให้ทาริคกับน้องคุณยิ่งใกล้ชิดกันขึ้นมั้ยน้า ทะเลทรายจะกลายเป็นทะเลน้ำตาลมั้ยยยย โปรดเตรียมบอระเพ็ดกันไว้สักลังค่ะ 5555 <-- สปอยล์ที่สุด  :z6:

ทาริคคุยอะไรกับโอมานกันหนอ 555 สำหรับนักอ่านที่ชอบอ่านนิยายแนวทะเลทราย น่าจะพอเดากันได้ใช่มั้ยคะ วรั้ย... ไม่สปอยล์แล้วววว

ตอนนี้เอามาลงให้เร็วแล้วก็ยาวขึ้นด้วยน้า ชมฮัสกี้หน่อยค่า กรีซซซ /เดี๋ยวตอนหน้าก็คงสั้นอีก กร๊ากก

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านนะคะ ขออภัยที่ฮัสกี้อาจจะลงได้ไม่เร็วนัก อย่าโกรธกันน้า  :mew1:

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 02-03-2015 19:44:20
น้องคุณเขาไม่ได้อยากโดนสาวล้อมสักหน่อย.ทาริคมั่วแล้วเปล่า?  :hao3: มีกอดมีจูบกับสาวงี้.น้องคุณจะน้อยใจบ้างก็ไม่แปลกนี่ค้า.แถมยังมาปล้นจูบน้องอีก.อรั๊ยย~  :o8:
ทาริคคนบ้า :m3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: PiSCis ที่ 02-03-2015 19:58:08
ต่างคนต่างหึงงงง  :-[
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 02-03-2015 20:00:22
 :rureadyน้องคุณ นี่พอหึงแล้วสติหายนะคะ ไม่ดีไม่ดี
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 02-03-2015 20:03:46
หึงทำไม สาวๆเขาแต่งให้คุณสวยนะเออ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: ployyuki ที่ 02-03-2015 20:04:07
หึงกันไปหึงกันมา... ต่อไปก็หวานชิมิคะ แฮ่  :z1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 02-03-2015 20:05:36
อ่ะน๊า พร้อมรับความหวานฮ่ะง

ว่าแต่ อยากจะมีฟาร์ฮาเป็นของตัวเองสักตัว ฮรืออ ชอบบบ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: minminmin ที่ 02-03-2015 20:06:20
หึงกันคนละทีสองที คึคึคึ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 02-03-2015 20:10:25
คุณหึงได้น่ารังแกมาก :o8:
แบบอยากจับฟัดๆเด็กชี้หึงน่ะ :man1:
ทาริคน่ะ บอกชอบร้องหน่อยสิ คุณจะได้สบายใจ :katai1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 02-03-2015 20:17:34
หึงกันไปหึงกันมา 5555+
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 02-03-2015 20:19:59
อร๋ายยยย นึกว่าทาริคจะไม่หึงซะแล้ว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-03-2015 20:25:15
อย่างนี้มีเคลีย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 02-03-2015 20:31:28
ทะเลหวานนนนนนนน // ฮัสกี้น่าร๊ากกกกก ><
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 02-03-2015 20:32:16
อยากได้อีก T_T
ไม่พอ ฮัสกี้หายไปนาน มาต่อแค่นี้ ไม่พอๆๆๆๆๆ

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

แต่ก็ได้แค่รอต่อไป  :katai1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 02-03-2015 20:39:15
ตอนนี้ผลัดกันหึง  น่ารักค่ะ  แต่ทาริคน่ะถึงขั้นกอดจูบเลย  อย่าไปยอมค่ะน้องคุณ  งานนี้ป้าว่าพ่อหนุ่มทาริคทำเกินไป  หนูต้องให้เค้าเคลียร์ค่ะ  แล้วยังมาจูบแลกเลือดอีก  รุนแรงนะคะเนี่ย  แต่คนเขียนสปอยซะขนาดนี้ ป้าว่าหนูคงยอม คงใจอ่อนกับคำหวานของบุรุษท่ามกลางทะเลทรายแล้วสินะ  เฮ้อออออ  งั้นป้าขอตัวไปเตรียมบอระเพ็ดซักสวนไว้กินแกล้มตอนหน้าแล้ว 
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 02-03-2015 20:48:55
หึงงั้นเหรอ

แล้วเป็นคนจูบก่อนด้วยนะ

แบบนี้จะน่ารักเกินไปแล้วทาริค
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 02-03-2015 20:51:37
ต่างคนต่างหึง :hao3:

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 02-03-2015 20:59:54
ตอนแรกใครแนะนำน้องให้สาวๆก่อนล่ะ เค้าก็แค่เป็นที่เพ้นท์ลวดลายของสาวๆเอง ไม่เหมือนใครบางคน ทั้งกอดทั้งจูบ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 02-03-2015 21:01:19
ทำไมทาริคทำกับคุณอย่างนี้ละคะ ถ้าน้องน้อยใจมากๆจะหนีออกจากอกกลับประเทศแล้วไม่ต้องมาคร่ำครวญเลยนะยะ เชอะ ร้ายกาจจีงจริ๊งงง รักเขาแต่ผลักไสเขาก็น่าตื้บแล้วนะ นี่ทำให้น้องรู้สึกไม่ดีอีก ฮึ่ยยยยยย (อยู่ทีมน้องคุณค่ะ เลยอินเกิ้น555555)


รอตอนต่อไปจ้าาาาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 02-03-2015 21:01:51
ต่างคนต่างหึง 55555
ยังสั้นค่ะะะะะะะะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 02-03-2015 21:12:47
ตอนนี้ทาริคค่ยแสดงอาการออกมาหน่อยแระ  :impress2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 02-03-2015 21:16:48
คนเขียนเยี่ยมมาก อิอิ
ทาริคไม่บอกไม่รู้นะเนี่ยว่าหึงเป็นกะเขาด้วย 555 น้องคุณหึงแล้ววิ่งหนีไม่ดีนะค่ะ ถ้าหึงมากก็ซัดหน้าทาริคไปเลยวิ่งหนีอย่างนี้อันตราย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 02-03-2015 21:19:56
 :-[ เอาอีกๆ เกียมน้ำชาแก่ไว้แก้เลี่ยนแล้ว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 02-03-2015 21:36:49
หึงกันเอง หวานกันเอง

คนอ่านก็ฟินไป
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 02-03-2015 21:39:17
รอค่าาาาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 02-03-2015 21:45:40
ผลัดกันหึง
น่ารักเว่อร์อ่า
^^
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 02-03-2015 21:54:44
หวานซะ  :o8: :-[
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 02-03-2015 22:02:10
แหม หึงกันไปหึงกันมาแบบนี้ อิจจจจจจจจมากกกกกกค่ะ!
รอตอนต่อไปปปปป
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 02-03-2015 22:08:09
ทาริคบอกโอมานว่า
"เดี๋ยวฉันจะแต่งงานกับคนนี้"//เรียกคุณให้ออกมาพบ
โอมานเห็นเลยชอบใจ "งั้นฉันจะเลี้ยงข้าวละกัน"

555555 #หัวเราะอย่างหนัก มโนเป็นเริศ

เขาหึงกันแล้วววว แต่ยังไงก็เข้าข้างคุณ!! ทาริคนั่นแหละผิด คุณเขาพูดภาษาไม่ได้ไงจะให้ปฏิเสธยังง๊ายย

ตัวเองนั่นแหละทาริคที่ต้องปฏิเสธหญิฃเอวบางอ่ะ ฮึ่ยยย

เปล่าเข้าข้างอย่างออกนอกหน้าเล้ย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: noksamsee ที่ 02-03-2015 22:20:24
ทะเลทราย เบาหวานน้ำตาลเรียกพี่ สั้นๆๆง่ายๆๆ
ตอนหน้า ยาขมบอระเพ็ด ขอขมเหมือนยาเด็กพอไม่เอาขมมากน่า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 02-03-2015 22:32:53
ทาริคทำผิดก่อน อยากแนะสาวให้มาเพ้นท์ก่อนเองนี่ คุณไม่ได้เป็นคนผิดซักหน่อย  :angry2: :angry2: :angry2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 02-03-2015 22:48:04
ทาริคหึงน้องคุณหรอเนี่ยโอ้ นึกว่ารู้สึกเฉยๆเสียอีก น่ารักเกินไปล่ะ 555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 02-03-2015 22:57:19
ทำไมชอบตอนนี้ ไม่ได้โรคจิตนะ แต่มันทำให้เห็นว่าทาริคก็รักน้องคุณมากเหมือนกัน
จริงๆ จนถึงตอนนี้ก็ยังรู้สึกว่า ทาริคนีดูมีปริศนาอักษรไขว้ในชีวิต คือ จริงๆ ก็คิดแหละว่าเป็นเจ้าชาย แต่ทำไมโอมานทำตัวปกติใส่อ่ะ มันน่าจะต้อนรับอลังการงานสร้างมากกว่านี้ ยังไงก็ไม่รู้
อืมมมมม เดี๋ยวถึงเฟอร์โดสคงรู้ละนะ

ว่าที่เจ้าสาวหึงแล้ว รีบง้อเร็วๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 02-03-2015 23:14:41
ทาริคใจเย็นๆ 
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: £.Ma|e¥ ที่ 02-03-2015 23:16:02
ตอนแรกก็แอบเคืองทาริคนะ  :hao4:
แต่ แหม๊ มีหึงก่อน แล้วเอาคืน อิอิ น่ารักค่าาาา :hao7:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: fancat ที่ 03-03-2015 00:36:42
โอยย เขินไปอีก หึงกันไปมาอย่างน่ารักน่าชัง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 03-03-2015 01:35:51
โอ้ยหมั่นไส้ทาริค :katai1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: khunkun91 ที่ 03-03-2015 07:41:22
 :hao5:
งื้ออออ
ต่างคนต่างหึงกันด้วย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 03-03-2015 07:44:00
แล้วอะไรที่จะทำให้ข่มขืนเหมือนบอระเพ็ดล่ะ ทาริคต้องได้พวกผู้หญิงพวกนั้นไปปนนิบัติคืนนี้เหรอ ยังไงคนทะเลทรายฝ่ายเมียก็เสียเปรียมอยู่วันยังค่ำ คงหาความสุขยากนะคุณท่าเธอไม่ทำใจให้ชินนะ เพราะผู้ชายแบบทะเลทรายเขาชอบเรื่องพวกนี้เป็นปกติยุแล้ว หาคนรักเดียวได้ยากมากนะ ทาริคเรื่องผู้หญิงก็ไม่ใช่ขี้ไหรอก คงเชี่ยวชาญอ่ะ เพราะชอบเดินทางเจอสาวสวยๆคงได้มันทุกสถานที่แหละ ก็รอกันไป ถ้าทาริคทำใก้เสียใจมากมอบควสมรักให้ไม่มากพอก็ปล่ิยทาริคมันไปเถอะ จะติดก็แต่เรื่องบุญคุณที่ช่วยชีวิต พวกนี้เขาจริงจังเรื่องแบบนี้ซะด้วยมิ ไม่ผิดที่จะข่มขืนอะนะ ยิ่งไม่ชอบก็ก็ต้องอ่านเพราะติดมันไปหละ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 03-03-2015 08:03:28
ผลักกันหึงไปมา น่าร๊ากกกกก -/////-
ตอนหน้าก้อของใก้หวานเรยน๊า
ใก้คุณแต่ชุดหญงอาหนับได้ป้ะ *0*
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: gneuhp ที่ 03-03-2015 08:44:05
หึงกันไปมา สรุปน่ารักอ่าาาา อิอิ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 03-03-2015 10:09:33
พ่อแง่แม่งอน เอิ้ว ๆ ง้อกันให้ทะเลทรายเป็นน้ำเชื่อมไปเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 03-03-2015 10:37:19
คุณนี่สมกับที่โดนเลี้ยงมาแบบไม่ใกล้ชิดแต่มีให้ทุกอย่างเลยค่ะ

เอาแต่ใจแบบไม่รู้ตัว แล้วก็ไม่ประมาณตน ตั้งแต่ที่ฝืนจะมาที่นี่เองทั้งๆที่ไม่รู้อะไรสักอย่างด้วย

รู้ก็รู้ว่าอันตรายแต่วิ่งซี้ซั้ว เพราะรู้น่ะสิว่าเขาจะง้อ น่าจับมาตีจริงๆเด็กคนนี้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 03-03-2015 10:40:18
ตายล่ะจะพูดไงดีมันขำดี
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 03-03-2015 12:43:47
ว๊ายๆ ผลัดกันหึง 555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 03-03-2015 12:57:01
 :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 03-03-2015 14:53:44
 :oo1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 03-03-2015 15:45:44
ฮ่าๆๆ ว่าที่เจ้าสาว..หึงลมออกหู.. :z2:
ใครจะทนนั่งมองอยุ่ได้ล่ะ..ชิ๊ส์
ปล.ลงมาให้กะจึ๋งเดี๊ยะ..
ยั่งงี๊เค้าเรียกว่า..มาแหย่ให้อยากแล้วก็จากไป..นะคะ. 
***ดูดู๊ดู.ดูเธอทำ.มันค้างงงง..นะเออ  :z3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 03-03-2015 16:05:08
นึกภาพน้องคุณมีฮาเร็มแล้วตลก หน้าตากลมกลืนกับสาวๆมาก  ทาริคก็นะมาทำให้หึงอีก น่าตีจริงๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: Memindbucker ที่ 03-03-2015 17:07:45
ทาริคก็หึงมั่งอะไรมั่ง
น้องคุณตอนอยู่กับสาวๆยังบอกว่าแอบลืมทาริคไปแวบนึงเลยยย
นี่ช่วยทาริคสุดๆเลยนะ #ทีมพี่ทาริค
น้องคุณนี่ดื้อๆ ทาริครีบปราบพยศไวๆเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 03-03-2015 17:38:15
ผิดพอกันละกัน
แต่ทาริคก็ไม่ควรประชดขนาดนั้นนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: Cream A ที่ 03-03-2015 18:00:31
ชิส์ ตีทาริคแรงๆ 1 ที  :beat: หึงน้องแล้วมาเอาคืนโดยทำให้หึงแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ

สงสารน้อง อย่าให้ถึงทีน้องจะเชียร์ให้เอาคืนให้สาสม  :z13:  :z13:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: newone ที่ 03-03-2015 18:13:22
กรี๊ดดดดด น่ารักอ่าาาาา  :impress2:หึงกันไปมา
แต่แอบรุนแรงเนอะ จุ๊บกันยังไงให้เลือดออกอะคะ ไม่ถนอมกันบ้างเลยอ่ะ
ชอบๆ รอต่อรัวๆค่ะ  :katai5: หวานมาเต็มที่ล่ายเลย เรายินดี ฮ่าๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: jamlovenami ที่ 03-03-2015 21:41:26
เอ้าาาา หึงกันไปหึงกันมาา หนุกหนานเลยล่ะสิเธอเอ๋ยยยย 55555  :hao7:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: Mississippi ที่ 03-03-2015 21:57:45
หนูคุณอยากเป็นนางเอกอินเดียก็ไม่บอกนะคะ มาวิ่งไล่กันบนเนินทราย กิกิ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 03-03-2015 22:03:00
นึกว่าเอาจริง ที่แท้แกล้งให้หึงนี่เอง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 03-03-2015 22:13:04
รอ!!!!
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: nomo9 ที่ 03-03-2015 22:30:27
วาดลายแบบนี้ ปกติเค้าแต่งให้เจ้าสาวไม่ใช่เหรอ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: pipoo ที่ 04-03-2015 10:03:38
โอ้ยเศร้ากว่าตอนต่อไปจะมา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 05-03-2015 05:39:26
ในที่สุดก็ตามอ่านจนทัน
อ่านแบบนอนสต๊อป 55+
ขอบ่นก่อน บางทีคุณ ก็ดูเวิ่นเว้อเหรือเกิน
ผ่านมาขนาดนี้แล้วยังจะกลัว ทาริคเอาไปขาย บางทีก็ รำคาญ
มาขนาดนี้กันแล้วยังจะคิดอีก
ก็เข้าใจว่ามาแดนไกลเจอเรื่องร้ายๆ
แต่ปากกับใจก็คิดแล้วว่าเชื่อใจทาริคได้ เขาช่วยขนาดนี้แสดงออกขนาดนี้
ยังจะเวิ่นเว้อทำยังกะเด็ก 2 ขวบ มันน่าตบสักป๊าปเรียกสติ จะอะไรหนักหนา (ที่บ่นๆนี้ไม่ใช่ไรนะ อิจฉาล้วนๆ ....555+)
เห่อ ดูท่าต่อไปการคิดไปเองแบบไร้สาระนี้จะนำพาความเดือดร้อนมาไห้ในภายภาคน่าแน่ๆ
ไงก็มาต่อเร็วๆนะ ติดสะแล้วเรื่องนี้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 05-03-2015 13:00:08
หึงได้น่าจับฟัดมากอ่ะคุณ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 05-03-2015 15:50:27
 :katai2-1 :hao6:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: tiktok ที่ 05-03-2015 20:46:44
สนุกจนหยุดอ่านไม่ได้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: pagg ที่ 06-03-2015 21:57:56
หึงกันไปหึงกันมา ก็แหมน้องก็แค่อยู่กับสาวๆ สาวๆเพ้นท์เฮนน่าให้ ไม่เหมือนทาริคมีสาวทั้งกอดทั้งจูบ น้องต้องน้อยใจอยู่แลัว
ให้เตรียมบอระเพ็ดจะได้ไม่หวานเกินไปใช่มั้ยคะ ฮ่าาาา หวังว่าตอนต่อไปจะหวานนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 06-03-2015 22:03:34
 :m21: :m21: :m21:
:onion_asleep: :onion_asleep: :onion_asleep:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: stuart_nana ที่ 07-03-2015 12:46:06
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่าาาาาาา

ทาริคนี้จะบอกนายเอกของเราไหมเนี่ยะ ว่าตัวเองเป็นใคร

ลุ้นลุ้น  o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 07-03-2015 19:03:31
น้องคุณมุ้งมิ้งมาก ๆ ค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 11-03-2015 11:39:58

ยังไม่ได้อัพเดตตอนใหม่นะคะ ขอโทษด้วย ฮัสกี้ยังเฟลไม่หายค่ะ

หลายคนคงรู้แล้ว ว่ามีบล็อกหนึ่งก๊อบนิยายของฮัสกี้ไป เรื่องตะวันเคียงเดือนทั้งเรื่องกับนิสรีน

โกรธมาก โมโหมาก เสียใจมาก เฟลมาก... ทำไมคะ ทั้งที่ลงนิยายให้อ่านได้เป็นประจำ ยังไม่พออีกเหรอคะ ทำไมจะต้องก๊อปไปแปะไว้ที่บล็อกของคุณ โดยที่ไม่ใส่ชื่อคนเขียน ก๊อปไปแม้กระทั่งปกนิยาย ถ้าหากคุณได้กลับมาอ่าน มาเจอข้อความนี้ ฮัสกี้ขอร้องให้คุณลบนิยายของฮัสกี้ออกจากบล็อกของคุณด้วยค่ะ

นิยายทุกเรื่องของฮัสกี้ ไม่อนุญาตให้นำไปโพสต์ที่อื่น นอกจากฮัสกี้นำไปโพสต์เอง ฮัสกี้ตั้งใจและใช้เวลาเขียนแต่ละเรื่องนานหลายเดือน นิยายทุกเรื่องฮัสกี้รักมากค่ะ ยินดีแบ่งปันให้กับทุกคนได้อ่านเสมอ ขออย่าให้ฮัสกี้ต้องหยุดเขียนเพราะความเห็นแก่ตัวของคนบางคนเลย

#ร้องไห้หนักมาก

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง][P.18][020315]
เริ่มหัวข้อโดย: beautifuldead ที่ 11-03-2015 11:42:52
เป็นกำลังใจคนเขียนนะคะ ><

สำหรับคนมักง่าย นี่ไม่รู้จะพูดอะไรเลย .. เหอๆ
ถ้าชื่นชมผลงานคุณHusky จริงๆ น่าจะคิดถึงใจคนแต่งบ้างนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง]//[แจ้งข่าว][P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 11-03-2015 12:15:05
สู้ๆนะคะ ให้กำลังใจฮัสกี้น๊าาาา
 :man1: :man1: :man1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง]//[แจ้งข่าว][P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 11-03-2015 12:17:09
เป็นกำลังใจให้คุณฮัสกี้นะคะ :กอด1:
สู้ๆ ค่ะ คนนิสัยไม่ดีแบบนั้น เดี๋ยวก็แพ้ภัยตัวเองเข้าสักวันนั่นล่ะ เนอะ!
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง]//[แจ้งข่าว][P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: nunuchhh ที่ 11-03-2015 13:09:10
เฮ้ย! ใครทำคนเขียนที่รักของเค้า ไรเนี่ย สู้ สู้ อย่าร้อง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง]//[แจ้งข่าว][P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 11-03-2015 17:55:20
กอดคุณฮัสกี้แน่นๆ :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง]//[แจ้งข่าว][P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 11-03-2015 18:36:22
สู้ๆนะคะ คนอ่านทุกคนรักและเป็นกำลังใจให้ค่ะะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง]//[แจ้งข่าว][P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 11-03-2015 19:13:17
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง]//[แจ้งข่าว][P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 11-03-2015 20:20:53
จะเป็นกำลังใจคนเขียนนะคะ สู้ๆๆๆๆๆๆๆ  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง]//[แจ้งข่าว][P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 11-03-2015 20:29:36
 :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง]//[แจ้งข่าว][P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 11-03-2015 20:34:59
เป็นกำลังใจคนเขียนนะคะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง]//[แจ้งข่าว][P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: rose_mary ที่ 11-03-2015 20:58:26
เศร้าค่ะ บอกเลยว่าถ้าเป็นคนแต่งคงเสียใจอย่างมาก
นอกจากไม่จิตสำนึกว่าเอาของคนอื่นมาเป็นของตัวเองก็ว่าด้านสุดแล้วนะค่ะ(ปล.ขออนุญาติใช้คำไม่สุภาพ)นี่ก็ยังไม่ลบ :m31: :m31:
 

แต่เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะค่ะสู้ต่อไป เพื่อคนอ่านที่รออยู่นะค่ะอิอิ :mew6: :mew6:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง]//[แจ้งข่าว][P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 11-03-2015 21:19:34
เราก็เป็นคนเขียนคนหนึ่งค่ะ
เข้าใจความรู้สึกคุณฮัสกี้เลย
จัดมันเลยค่ะฮัสกี้ นิสัยแย่แบบนี้ทุเรศที่สุด
บอกทาริคให้จัดการเลยค่ะ!!

(สั่งอูฐกระโดดถีบหน้าเอาให้หงาย)

 :z6: :z6: :z6:
 :beat: :beat: :beat:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง]//[แจ้งข่าว][P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 11-03-2015 21:52:10
เป็นการกระทำที่แย่มากเลยอ่ะ ที่เอาผลงานที่มาจากความคิด แรงกาย แรงใจของคนอื่นไปเผยแพร่โดยไม่แม้แต่จะขออนุญาตจากเจ้าของผลงาน
น่าเห็นใจคุณฮัสกี้
เป็นกำลังใจให้นะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง]//[แจ้งข่าว][P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: noksamsee ที่ 11-03-2015 22:37:20
คนเขียนสู้น่า ถือว่าเราชดใช้ให้เค้าชาติก่อนเราอาจเอาของเค้าไปด้วยไม่ได้ตั้งใจ วันนี้ถ้าเค้าได้กลับมาอ่านเราก่อคงได้แค่ขอร้องขอให้เค้าลบทีก๊อบไป(เราปลอบใจไม่เหมือนคนอื่นแอบสร้างความแตกต่าง)ยิ่งเครียดเรายิ่งทุกข์ปล่อยวาง :mew6:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง]//[แจ้งข่าว][P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 11-03-2015 22:55:11
สู้ๆนะคะ เราเข้าใจความรู้สึก
เห็นใจฮัสกี้มากกๆ
มากอดดดดด :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง]//[แจ้งข่าว][P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: zizits ที่ 11-03-2015 23:34:48
สู้ๆน้าเป็นกำลังใจให้ :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง]//[แจ้งข่าว][P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 12-03-2015 00:59:47
เป็นกำลังใจให้นะค๊า
คนทำนี้เป็นคนที่เห็นแก่ตัวจริงๆ
สู้ๆน๊า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง]//[แจ้งข่าว][P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 12-03-2015 06:48:49
สู้ๆนะครับ ถึงว่าทำไหมหายไปนานจัง ยังไงก็สู้ๆนะครับ ก็ลองแจ้งผู้คุมกฏของเหล้าดูนะครับ เผื่อจะช่วยได้ครับ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง]//[แจ้งข่าว][P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: pipoo ที่ 12-03-2015 07:38:32
สู้ๆนะคะเป็นกำลังใจให้ มาต่อเร็วๆนะคะ ตามตลอด
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Chapter 12 : ความหึงหวง]//[แจ้งข่าว][P.20]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 12-03-2015 10:05:14


Chapter 13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย


“ก็เธอทำให้ฉันหึงก่อนทำไมล่ะ”

...หึง... เหรอ... ใบหน้าหวานเบือนหนี ฟันซี่เล็กที่กัดลงบนริมฝีปากอย่างครุ่นคิด หัวใจเต้นระส่ำและเริ่มย้อนคิดทบทวน เขารู้ตัวว่าตนเองก็มีส่วนผิดที่ลืมนึกถึงชายหนุ่มไปชั่วครู่ แต่ทาริคก็ไม่ได้ทักท้วง หรือเรียกเขาให้ไปนั่งด้วยเองนี่ “ก็คุณไม่แสดงออก แล้วผมจะรู้มั้ยว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ แถมยังปล่อยให้ผมนั่งอยู่คนเดียวกับพวกสาวๆ แบบนั้นทั้งๆ ที่คุยกันไม่รู้เรื่อง ส่วนตัวคุณเองก็ดูจะมีความสุขกับพวกนางรำซะเหลือเกิน” ศตคุณพูดไปทั้งน้ำตาที่ยังคงไหลพรั่งพรูออกมาจากดวงตาคู่สวย

ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บหน่วงไปกับใบหน้าเปื้อนน้ำตานั้นด้วย เขาไม่ควรทำอะไรประชดประชันร่างโปร่งเหมือนเด็กๆ ทาริควางหน้าผากของเขาบนไหล่เล็ก พร้อมกับพึมพำเสียงค่อย “ที่ฉันปล่อยให้พวกนางรำกอดจูบ ฉันขอโทษ อย่าพูดว่าเกลียดฉันอีกเลยนะ”

เสียงทุ้มที่กระซิบบอกส่งผลให้แววตากลมใสไหวระริก สั่นคลอนเหมือนจิตใจของผู้เป็นเจ้าของ แต่ศตคุณก็ยังไม่ยอมสบสายตากับคนบนร่าง

มือหยาบปล่อยข้อมือเล็กให้เป็นอิสระ แล้วใช้ปลายนิ้วเกลี่ยน้ำตา เส้นผมและทรายออกจากใบหน้าให้ “ฉันขอโทษ หยุดร้องไห้เถอะนะ”

“.....”

“ถ้าพวกผู้หญิงนั่นไม่ใช่ลูกสาวของหัวหน้ากองคาราวาน ฉันคงไม่ยอมให้แตะต้องตัวเธอได้ง่ายๆ แล้วดูซิ ทั้งๆ ที่ฉันบอกแล้วว่าเธอเป็นว่าที่เจ้าสาวของฉัน พวกเธอก็ยังจะมาทำท่าทางเขินอายเวลาที่ว่าที่เจ้าสาวของฉันชมพวกเธออีก”

“เธอเสน่ห์แรงเกินไปแล้วนะ” ร่างสูงบีบตรงปลายจมูกโด่งสวยเบาๆ

...ทาริคมองเขาอยู่ตลอดเวลาจริงๆ ด้วย    

ศตคุณยังคงทำหน้าบูดบึ้งแม้ความเจ็บปวดในอกจะคลายไปบ้างแล้ว เขาเม้มปากแน่นไม่ยอมพูดอะไร “.....”

“ยังโกรธอยู่อีกหรือ ฉันขอโทษที่ใช้อารมณ์กับเธอ... พอได้ยินเธอบอกว่าจะกลับเวียนนา ฉันก็เลยโมโหมากไปหน่อย” ปลายนิ้วหยาบกดคลึงริมฝีปากที่บวมช้ำอย่างอ่อนโยน “...อย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจ อย่างน้อยขอให้ไปถึงเฟอร์โดสก่อนได้มั้ย”

ดวงตากลมช้อนขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาทีละน้อย เมื่อสบตากัน หัวใจดวงน้อยก็อ่อนยวบ เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นความอ่อนแอ ความหวั่นไหวในนัยน์ตาสีเข้มนั่น

“อย่าบอกว่าเกลียดฉัน ตรงนี้มันเจ็บนะ” ทาริคจับมือขาวไปวางบนแผ่นอก เหนือก้อนเนื้อที่เต้นรุนแรงอยู่ภายใน

“...ผม... ขอโทษก็ได้”

เสียงตอบเพียงแผ่วเบาของคนแสนงอนทำให้ร่างสูงยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เขาคิดว่าศตคุณช่างน่ารักเหลือเกิน ไม่ว่าจะเวลาอยู่เฉยๆ ยิ้ม ร้องไห้ หรือแม้จะหน้าบึ้งอย่างในตอนนี้

“ออกไปได้แล้วครับ เราจะได้กลับกระโจมกันสักที” มือขาวดันไหล่หนาให้ออกห่าง

แต่แรงผลักเพียงแผ่วเบาเช่นนั้นไม่ได้ทำให้คนบนร่างขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย ชายหนุ่มพลิกมือที่ผลักไสเขามาพิจารณาดูลวดลายเมห์นดิ ที่จริงแล้วเขาไม่ค่อยชอบการทำเฮนน่าบนร่างกายเท่าไรนัก แต่สำหรับศตคุณนั้น ไม่ว่าอะไรก็ดูงดงามไปเสียหมด “รู้มั้ย จริงๆ แล้ว การวาดเมห์นดินี่น่ะ... เป็นที่นิยมมากของพวกเจ้าสาว”

“ไม่รู้หรอกครับ ก็ไม่เคยเป็นเจ้าสาวนี่” คนพูดเบ้ปากและพองลมจนแก้มป่อง

ทาริคหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วจรดปลายจมูกโด่งบนแก้มที่มีสีเลือดฝาดอย่างมันเขี้ยว “ยังโกรธฉันอยู่อีกเหรอ”

“โกรธ... ผมก็เจ็บเหมือนกันนะ คุณไม่ได้เจ็บอยู่คนเดียวสักหน่อย”

“คุณ...” ชายหนุ่มโน้มใบหน้าไปกระซิบชิดใบหูขาว “Ana Ooheboka (อานา อูฮิบบูกา)”

ลมหายใจอุ่นๆ ที่กระทบผิวแก้ม ทำให้ใบหน้าร้อนผ่าว เปลี่ยนเป็นสีระเรื่อทันที “พูดอะไร ผมไม่เข้าใจหรอกครับ”

“อีกไม่นานเธอก็จะรู้เอง” คนบนร่างพรมจูบใบหน้าหวานเพียงผะแผ่ว คล้ายกำลังอ้อนวอนขอให้หายโกรธเคืองเขาเสียที ริมฝีปากหยักเคลื่อนไปช้าๆ จากหน้าผากมน ผ่านสันจมูก แล้วแตะลงเบาๆ ตรงมุมปาก เมื่อเห็นว่าศตคุณไม่ขัดขืน ก็รุกล้ำเข้าไปครอบครองเรียวปากชุ่มฉ่ำไว้จนหมด จุมพิตอันอ่อนโยน นุ่มนวลราวกับปุยนุ่น
 
“Habibi (ฮาบีบี)” ริมฝีปากที่คลอเคลียอยู่บนเรียวปากนุ่มพร่ำกระซิบ สลับแต้มจูบบางเบา

“คุณพูดอะไร...” ถึงจะฟังไม่ออก แต่ท่าทีที่ชายหนุ่มแสดงออกมา ก็ทำให้ศตคุณอ่อนไปทั้งใจแล้ว

ทาริคผละออกเล็กน้อย เขารู้ตัวว่าได้ล่วงเกินศตคุณไปมากแล้ว แต่เมื่อได้ใกล้ชิด ได้สัมผัส มันก็ยากเหลือเกินที่จะห้ามใจ ความอดทนของเขาดูเหมือนจะเหลือน้อยลงทุกที “หนาวรึเปล่า... อยากจะกลับกระโจมแล้วใช่มั้ย”

ร่างโปร่งประสานสายตากับชายหนุ่มบนร่าง ซึ่งไม่อาจปิดบังความปรารถนาในแววตาคมกริบนั้นได้ เด็กหนุ่มยกมือขึ้นลูบปลายคางและแก้มสาก ก่อนจะค่อยๆ เคลื่อนไปโน้มลำคอใหญ่เข้ามาใกล้ “จูบผมอีกหน่อยได้มั้ย”

นัยน์ตาสีเข้มจ้องมองริมฝีปากอวบอิ่มที่เผยอรออย่างไม่ไหวติง หัวใจของเขาเต้นแรงจนเจ็บแน่นในอก ความรู้สึกที่กักเก็บไว้มันท่วมท้น แทบจะล้นออกมาอยู่แล้ว ชายหนุ่มกำมือแน่นอย่างพยายามระงับอารมณ์ให้ถึงที่สุด

“จูบผม...”

เสียงหวานเชื้อเชิญและลมหายใจอุ่นๆ ของคนใต้ร่างทำให้เส้นความอดทนของร่างสูงขาดผึง เขาแนบเรียวปากบนกลีบปากนิ่มหยุ่น ความนุ่มนวลและหอมหวานส่งผลให้ผู้ที่ได้เสพไปแม้เพียงนิดมัวเมา จนต้องสอดปลายลิ้นเข้าไปลึกในโพรงปากอุ่นอย่างยับยั้งตัวเองไว้ไม่ได้

“...อืม...” ศตคุณยกศีรษะขึ้นเล็กน้อยเพื่อรับจุมพิตหวานละมุนที่ชายหนุ่มมอบให้ สองแขนเรียวเกี่ยวกอดลำคอใหญ่ มือขาวกดคลึงท้ายทอยของคนบนร่างเบาๆ พลางส่งเสียงครางในลำคออย่างพอใจ

สัมผัสของกลีบปากนุ่มชุ่มชื้นทำให้เลือดในกายของร่างสูงวิ่งพล่าน เขาคิดว่ามันนุ่มนิ่มยิ่งกว่าสำลี หวานฉ่ำยิ่งกว่าอินทผลัมชั้นยอด ลิ้นเรียวแทรกซอนเข้าไปทักทายลิ้นเล็ก จากกอดก่ายพันพัวอย่างหลวมๆ ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นเกี่ยวกระหวัดแนบแน่นตามอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูงของผู้เป็นเจ้าของ  มือหยาบลูบไล้หัวไหล่เล็กไปพลาง ก่อนจะเคลื่อนมายังแผ่นอกที่มีเสื้อโต๊ปตัวบางขวางกั้น แล้วสะดุดกับตุ่มไตที่แข็งขึง

“อื้อ!” ศตคุณสะดุ้งตัวเล็กน้อย แวบหนึ่งรู้สึกราวกับมีกระแสไฟแล่นแปลบปลาบไปทั่วทั้งร่าง เด็กหนุ่มลืมตาขึ้นมองคนบนร่างอย่างฉงน ทาริคทำอะไรกับร่างกายของเขากัน?

ใบหน้าหวานที่เปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับลูกมะเขือเทศช่างน่ารัก เมื่อชายหนุ่มละจากริมฝีปากอิ่มเพื่อให้อีกฝ่ายได้พักหายใจ เขาก็พรมจูบบริเวณคางมน ผ่านสันกรามลงมายังลำคอระหง ส่วนฝ่ามือกร้านก็ลูบไล้ไปตามลำตัวบอบบาง ก่อนจะขยับขึ้นมาบดขยี้ยอดอกที่เต่งขึ้นจนมองเห็นผ่านเสื้อผ้าได้ชัด พลางแทรกกายลงตรงระหว่างขาของร่างโปร่งบาง แล้วใช้ต้นขากดลงไปเบาๆ ตรงจุดไวสัมผัส

“อะ... อา... ทาริค...” ร่างกายที่ไม่เคยมีใครได้ล่วงล้ำสั่นไหว ความต้องการที่ซ่อนเร้นอยู่ในหัวใจถูกปลุกให้ฮึกเหิม จนเขารู้สึกวูบวาบไปทั่วบริเวณท้องน้อย

เสียงหวานที่ครวญอยู่ใกล้ๆ ทำให้สติของคนบนร่างกระเจิดกระเจิงไปไกล เขาเคลื่อนฝ่ามืออุ่นเข้าไปภายใต้ชุดโต๊ป รั้งกางเกงลงเล็กน้อย แล้วกดคลึงส่วนร้อนผ่าวที่ขยายขนาดจนเต็มมือ

“อา...” ริมฝีปากสีแดงเม้มแน่น หัวใจเต้นระรัวราวกับตีกลองใหญ่ สองขาหนีบเข้าหากันด้วยความรู้สึกอึดอัดและทรมานเพราะต้องการปลดปล่อย

“ฉันจะช่วยเธอเอง” ทาริคโน้มใบหน้าไปกระซิบชิดใบหูสีแดงก่ำ ก่อนจะขยับตัวลงต่ำ แล้วถือวิสาสะเข้าครอบครองส่วนที่แข็งเกร็งของอีกฝ่ายไว้ในโพรงปาก

“ทาริค! คุณจะ... อ๊า...” ดวงตากลมเบิกโพลง หากไม่ทันได้เอ่ยปากห้าม คนบนร่างก็ขยับริมฝีปากรูดรั้ง ลิ้นเรียวไล้วนส่วนปลายที่ไวต่อการสัมผัสอย่างนุ่มนวล เนิ่นนานจนศตคุณดิ้นเร่า ร่างกายร้อนผ่าวราวกับกำลังจะหลอมละลาย

เสียงชื้นแฉะของความแข็งขึงในโพรงปากเปียกชื้นราวกับดังอยู่ข้างใบหู เด็กหนุ่มได้ยินมันชัดเจน เขินอายจนใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ มือขาวขยุ้มเส้นผมสีรัตติกาลแล้วดึงทึ้งอย่างต้องการจะหาที่ระบาย

ทาริคยิ่งขยับศีรษะเร็วขึ้น ห่อกระชับริมฝีปากแล้วดูดเม้มหนักหน่วง จนศตคุณครางไม่เป็นภาษา

“อ๊า... ทาริค... ปล่อย!” มือขาวทุบลงบนไหล่กว้าง พลางยกสะโพกขึ้นด้วยความเสียวกระสัน ใบหน้าหวานสะบัดไปมาจนเส้นผมนุ่มเปรอะเปื้อนไปด้วยเม็ดทราย ร่างกายกระตุกเกร็ง อารมณ์และความปรารถนาถูกฉุดกระชากขึ้นสูง จนสมองขาวโพลน

“อ๊า...” ศตคุณกรีดร้องลั่น แล้วทรุดฮวบลงบนพื้นทราย นัยน์ตาคู่สวยปรือปรอย ร่างกายอ่อนแรงจนแทบขยับไม่ได้ เขาหอบหายใจหนักๆ ปล่อยให้ชายหนุ่มใช้ปลายลิ้นซอกซอน ไล้เลียของเหลวสีขุ่นที่ตนปลดปล่อยออกมาตามอำเภอใจ

ทาริคจัดเสื้อผ้าของเด็กหนุ่มกลับเข้าที่ จากนั้นจึงขยับตัวขึ้นมาคร่อมอีกฝ่ายไว้ “คุณ... เป็นยังไงบ้าง รู้สึกดีมั้ย”

ใบหน้าน่ารักเบือนหนี ก็เล่นถามอะไรก็ไม่รู้ เขาอายจะตายอยู่แล้ว “....”

“โกรธฉันรึเปล่า”

“ปละ... เปล่าครับ...”

มือหยาบดันคางมนให้หันกลับมาทางตนช้าๆ “แล้วทำไมต้องหันหน้าหนีกันด้วยล่ะ”

“โธ่ ทาริค... ผมอายนะครับ คุณทำอะไรก็ไม่รู้”

ทาริคหัวเราะอย่างพอใจ ก่อนจะแต้มจูบบนเรียวปากสีแดงสดเบาๆ “คุณ... น่ารักที่สุดเลยรู้มั้ย” หัวใจของร่างสูงพองโต เต้นระส่ำ เขาแทบจะรอให้ถึงวันที่จะได้เป็นเจ้าของเรือนร่างอันสวยงามของศตคุณไม่ไหว แต่ก็ต้องหักห้ามใจไว้ ชายหนุ่มผละออกแล้วลุกขึ้นนั่งเคียงข้างร่างโปร่ง

ศตคุณลุกตาม เขาสะบัดหน้าไปมาแรงๆ เพื่อให้เม็ดทรายหลุดออกจากเส้นผม “อื้อ... ทรายเต็มไปหมดเลย”

ทาริคช่วยปัดทรายตามเสื้อผ้าออก “เดี๋ยวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่กระโจมนะ  เธอคงต้องอดทนจนกว่าจะถึงเฟอร์โดส ถึงจะได้อาบน้ำล้างพวกฝุ่นทรายออก”

“เพราะใครก็ไม่รู้ ทำให้ผมเปื้อนแบบนี้” ร่างโปร่งบ่นอุบอิบ

ร่างสูงยิ้มมุมปากเล็กน้อย แล้วโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ “แต่ฉันก็ช่วยทำความสะอาดให้แล้วนะ ตรงนั้นไง”

มือขาวผลักคนตรงหน้าออกสุดแรง “...บ้า...”

“ฮ่าๆๆ” ชายหนุ่มหัวเราะเสียงดัง สักพักจึงสงบลง ดวงตาสีเข้มเหลือบมองคนที่นั่งหน้าแดงอยู่ข้างๆ กัน ซึ่งบนลำคอระหงยังคงมีสร้อยคอห้อยจี้ผลึกกุหลาบทะเลทรายที่เขามอบให้ประดับไว้ เขาเอื้อมมือไปปัดเศษทรายออกเบาๆ “รู้มั้ย พระราชวังที่อยู่ในเฟอร์โดส มีชื่อเรียกว่านิสรีน หรือ กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย”

ศตคุณเอียงคอฟังอย่างสนใจ “นิสรีน ชื่อเพราะจังนะครับ แล้วที่วังนั้นมีคนอยู่มั้ยครับ”

“มีสิ ก็ชีคที่ปกครองเฟอร์โดสยังไงล่ะ”

“ชีค?”

“ผู้สืบเชื้อสายของชีคชารีฟซึ่งเป็นผู้ปกครองดินแดนอาหรับตะวันออกทั้งหมด เป็นคนรับหน้าที่ปกครองดูแลเฟอร์โดส”

เด็กหนุ่มพยักหน้าหงึกหงัก ชีคชารีฟฟังดูท่าจะเป็นบุคคลสำคัญ แต่จะยิ่งใหญ่ขนาดไหน ก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเขา ไม่ใช่เรื่องของเขาอีกต่อไปแล้ว ร่างโปร่งเอนตัวพิงไหล่กว้าง ใบหน้าหวานแหงนมองท้องฟ้าที่มีแสงสลัวจากดวงจันทร์ค่อนดวง อีกสักสัปดาห์คงจะเต็มดวง คงจะยิ่งทำให้ทะเลทรายแห่งนี้สวยงามมากขึ้นไปอีก

“คุณ” แขนแกร่งโอบไหล่เล็กไว้แนบชิดกับลำตัว

“ครับ”

“ถ้าสมมติ... ชีคที่ปกครองเฟอร์โดสมาหลงรักเธอเข้า เธอจะว่าอย่างไร”

ศตคุณขมวดคิ้ว แล้วหันหน้าไปสบสายตากับคนถาม “หือ... ทำไมถามอะไรแปลกๆ แบบนี้ล่ะครับ คนใหญ่โตแบบนั้นคงมีผู้หญิงมากมายรายล้อม เขาจะมาหลงรักผมทำไมกัน”

แปลกอย่างนั้นหรือ... มือหยาบประกบพวงแก้มสีชมพูเบาๆ เขามั่นใจว่าในสายตาของหลายๆ คนคงจะมองว่าศตคุณเป็นผู้ชายที่สวยงามราวกับรูปแกะสลักหินอ่อนของโรมัน ใบหน้าเรียวเล็กรูปไข่ ผิวพรรณที่ขาวผ่องราวกับหินอ่อนแห่งคาร์เรร่า... และสำหรับชายหนุ่มนั้น เมื่อครั้งที่เขาได้พบกับศตคุณ เพียงแค่เสี้ยวของใบหน้าหวานที่เขาได้เห็น ตัวเขาก็ราวกับตกอยู่ในมนต์สะกดของอีกฝ่าย นานวันไปยิ่งถอนตัวขึ้นได้ลำบาก และเมื่อได้ใกล้ชิดกัน ก็เหมือนกับเป็นการตอกย้ำให้มั่นใจว่าเขาคงไม่มีวันตัดใจจากเด็กหนุ่มได้แน่ๆ

“ทาริค” ร่างโปร่งจับมือกร้านวางลงบนแผ่นอกด้านซ้าย “ในนี้... มีแต่คุณอยู่เท่านั้น... ผมไม่ได้ต้องการเงินทอง ไม่ต้องการชีวิตที่สุขสบาย ผมมีบางสิ่งบางอย่างที่ต้องการมากกว่านั้น ผม... รัก...”

ทาริคยิ้มบาง พลางใช้ปลายนิ้วแตะริมฝีปากอวบอิ่มไว้เป็นเชิงห้าม “เก็บไว้ก่อนเถอะ เอาไว้ฉันจะถามเธออีกครั้ง”

“ทำไมครับ ผมอยากจะพูด อยากจะบอกคุณ”

“ฉันจะเสียใจมาก ถ้าหากเธอเปลี่ยนใจทีหลัง”

ศตคุณชักสีหน้าไม่พอใจ ก่อนจะลุกขึ้นพรวด มือขาวปัดทรายออกจากเสื้อผ้า พร้อมกับจ้ำอ้าวออกไป “ผมจะรอจนถึงเฟอร์โดสก็ได้ ผมจะพิสูจน์ให้คุณดูว่าผมไม่ใช่คนที่จะเปลี่ยนใจง่ายๆ ต่อให้ชีคอะไรนั่นมาคุกเข่าขอความรัก ผมก็ไม่สนหรอก”

“คุณ เดี๋ยวสิ”

“ผมไม่ใช่คนเห็นแก่เงิน ทาริค คุณมองผมผิดไปแล้ว”

ร่างสูงยื้อแขนเรียวเอาไว้ “ขี่ม้ากลับดีกว่า เดินไปมันอันตรายนะ”

เด็กหนุ่มชะงักกึก เพียงแค่นึกถึงงูกับไฮยีน่าก็ขนลุกเกรียว เขายอมหันหลังกลับไปหาคนที่รั้งไว้ “อ๊ะ!”

ทาริคดึงร่างโปร่งบางเข้าไปสวมกอด จากนั้นจึงกระซิบชิดใบหูขาว “Ana Ooheboka (อานา อูฮิบบูกา)”

“Ana Ooheboka?” ศตคุณทวนคำพูดที่ตนไม่เข้าใจความหมายอีกครั้ง

“ไปเถอะ กลับไปที่พักก่อน ฉันจะได้เอาม้าไปคืนพวกคาราวาน... อีกสักพักเราจะออกเดินทาง จะได้ใกล้เฟอร์โดสเข้าไปอีกสักหน่อย”

เมื่อทั้งสองกลับไปถึงกระโจมที่พัก งานเลี้ยงฉลองของพวกกองคาราวานกำลังดำเนินอยู่อย่างครื้นเครง งานเลี้ยงที่ไร้เครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ดูท่าจะไม่เลิกราไปง่ายๆ พวกเขาพูดคุย สูบบารากุและเล่นเกมบนกระดาน คงจะสนุกสนานเฮฮากันได้จนถึงเช้า แล้วหยุดพักผ่อนต่อในตอนกลางวัน จากนั้นจึงค่อยออกเดินทางกันต่อในตอนเย็น


TBC~*


 :mew1: อิอิ ถามทาริคดูว่าอร่อยม้ายยยย~*

เล็กๆ น้อยๆ สำหรับสองหนุ่มนะคะ ขอโทษที่ทำให้รอตอนนี้กันนาน แต่ว่าวันนี้ฮัสกี้มีข่าวดีแหละ

ฮัสกี้ได้แจ้งไปกับทางกูเกิลซึ่งเป็นเจ้าของบล็อกที่ก๊อบนิยายไป หลังจากติดต่อกันสักระยะ (จนเกือบท้อแล้วเชียว) แต่ในที่สุดทางกูเกิลก็ลบนิยายทั้งหมดของฮัสกี้ออกจากบล็อกนั้นให้เรียบร้อยแล้วล่ะค่ะ  :hao5: ดีใจมาก ฮือๆๆๆ

และสำหรับเจ้าของบล็อกนั้น ถ้าหากคุณผ่านมาเห็น ขอร้องว่าอย่าทำอีก นิยายทุกเรื่อง ของนักเขียนทุกคน ฮัสกี้เชื่อว่าทุกคนรักและทุ่มเท เอาใจใส่กับนิยายของพวกเขา อย่าเอาความมักง่ายของคุณมาทำให้นักเขียนคนอื่นๆ ต้องเสียใจและหมดกำลังใจค่ะ

ขอย้ำที่ตรงนี้อีกครั้ง นิยายของฮัสกี้ทุกเรื่อง ไม่อนุญาตให้ใครนำไปโพสต์ที่อื่น นอกจากฮัสกี้จะเป็นคนโพสต์เองเท่านั้นค่ะ

ขอบคุณทุกๆ คนสำหรับทุกความเห็นและทุกกำลังใจ วันนี้ฮัสกี้ดีใจสุดๆ ขอแบ่งความสุข (จากน้องคุณ) ให้กับทุกคนด้วยนะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: harumi ที่ 12-03-2015 10:10:07
 :z13:  :z13:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 12-03-2015 10:20:25
โฮ่วว~ ขนาดทาริคหักห้ามใจแล้วนะคะเนี่ย จุ๊ จุ๊ ร้ายไม่เบานะจ๊ะตัวเธอ :fox2: ว่าแต่ทาริคใบ้เป็นนัยๆ ว่าตัวเองคือท่านชีคช่ายม้ายย~
ดีใจกับคุณฮัสกี้ด้วยนะจ้าาา :L2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: zizits ที่ 12-03-2015 10:47:05
 :pighaun: :pighaun: สรุปทาริคนี่คือชีค หรือคนที่ชีคส่งมากันแน่นะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 12-03-2015 10:52:39
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: nunuchhh ที่ 12-03-2015 10:53:19
ทาริค หวานมั้ย โอ๊ยยยยย ทิชชู่มาเดี๋ยวนี้ :pighaun:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 12-03-2015 11:02:36
 :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 12-03-2015 11:07:58
ใกล้ถึงโฟลโดสแล้ว..
นี่รุ้สึก จะเป็นครั้งแรกมั้งที่พี่ทาริคทำตามหัวใจตัวเอง เล่นเอาน้องหมดเรี่ยวหมดแรงเลย คิคิ :jul1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 12-03-2015 11:32:17
ทาริคต้องเป็นชีคแน่ๆเลย คาดว่านะ  เพราะคำพูดที่ทาริคบอกว่าคุณอาจเปลี่ยนใจเนี้ยแหละ  หรือเป็นน้องชายกันนะ รอลุ้นต่อไป  คนแต่งก็สู้ๆต่อไป
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 12-03-2015 11:38:40
แสดงความยินดีกับคุณฮัสกี่ด้วยนะคะเรื่องนิยาย
แสดงความยินดีกับทาริคด้วยนะคะเรื่อง.....55555
เค้าแอบไปหาคำพูดของทาริคด้วยแหละ(อย่าโกรธเค้าน้า)

ว๊ายยยยยยยยยยยย กรี๊ดดด><

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-03-2015 11:45:59
บอกใบ้กลายๆหรือเปล่า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 12-03-2015 11:52:57
ถึงเฟอร์โดสต้องเตรียมต้มน้ำรอซินะ ทาริคคงไม่ใช่คนธรรมดา 555+
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 12-03-2015 12:09:16
อุตะ !!! ตอนนี้แอบหวิววววว รอให้ถึงที่หมายจิงเชียววว

สงสัยมาก ทาริค คือใคร
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 12-03-2015 13:10:35
อยากให้ถึงเฟอร์โดสเร็วๆจัง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 12-03-2015 13:44:50
ทาริคคือชีคแน่ๆๆ
แล้วคุณจะโกรธทาริคมั้ย


หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 12-03-2015 14:00:59
ขอบคุณมากครับอุตสาห์มาต่อให้สนุกมากเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 12-03-2015 14:06:52
ทาริคนี่คือลูกของชีคชารีฟสินะ ถ้าน้องคุณรู้ตกใจแย่เลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 12-03-2015 14:12:18
ถึงเฟอร์โดสแล้ว จะมีอะไรให้ดราม่าไหมนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 12-03-2015 14:17:02
ฉันรักเธอ กริ๊ดดดดดดด ด้วยความที่ว่าร้อนใจมากเลยไปหาคำนั้นมา อกอีแป้นจะแตกจ้าาาาา เขินแทนน้องคุณฝุดๆ นี่ก็คงเขินแก้มแเงแน่นอนที่ทำ......บนทะเลทรายแบบโจ้งแจ้ง อิอิ

ดีใจกับคุณฮัสกี้ค่ะเรื่องที่พี่กูแกลบนิยายนั้นออกไปแล้ว สู้ๆนะคะเราเป็นกำลังใจให้ อยากจะให้แต่งนิยายดีๆต่อไปค่ะ ^__^
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 12-03-2015 14:30:42
ทาริคเหมือนจะออกตัวนิด ๆ แล้วนะ
คงเป็นอะไรสักอย่างกับชีคชารีฟ
น้องคุณอย่างอนมากนะ ดูสิเขาหลงหนูจะแย่ล่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: Evergreen ที่ 12-03-2015 14:37:00
น่ารัากกกกก
เกือบไปแล้วนะคะ 555555555

รอให้ไปุึงก่อนเถอะ เดี๋ยวงอนอีกตอนรู้ความจริงร
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: crosentmaxcis ที่ 12-03-2015 15:30:01
อ่านแล้วฟินอะ คือแบบ อร๊ายยยย อยากเป็นน้องคุณ
คิดละเขิล >//////<
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: Memindbucker ที่ 12-03-2015 15:33:19
ทาริคแซ่บไม่เบา อยากให้ถึงเฟอโดสไวๆจังเลย
ทาริคนี่ความลับเยอะจริงๆ อยากให้เปิดเผยทุกอย่างและรักกันๆ

เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ ดีใยด้วยที่นิยายถูกลบจากบล็อคไปแล้ว อย่าเพิ่งหมดกำลังใจในการแต่งนะค้าา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 12-03-2015 15:34:22
เมื่อไหร่จะถึงเฟอร์โดสเนี่ยยยย
จะได้รู้กันไปซะที ว่าคุณจะรับได้ไหมว่า ทาริค นีทแหล่ะคือ อับบา -_-???
ทาริคจิได้เลิกลีลา หมั่นไส้นางมากกกกก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 12-03-2015 15:40:37
ดีใจด้วยฮะที่เรื่องผ่านไปด้วยดี
ขอให้คุณฮัสกี้มีความสุข ผลิตผลงานดีๆให้คนอ่านอีกเยอะๆนะฮะ  :L2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 12-03-2015 15:44:43
ดนไๅมผยผฟาดจจำาแ
รักฮัสกี้ รักทาริค รักคุณ ฮือ.....
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 12-03-2015 15:49:19
 :z1: :haun4: เค้าอยากถามทาริคจัง กินแค่นั่นอิ่มเหรอ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 12-03-2015 16:04:57
กำไรของทาริคเค้าล่ะ  :z1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 12-03-2015 16:15:15
ดีใจด้วยนะคะ ที่แก้ปัญหาได้สำเร็จ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 12-03-2015 16:25:49
       


              ตอนนี้ก็หวานกันเข้าไป :o8:  รอตอนต่อไปนะคะ :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 12-03-2015 16:31:46
ชิมน้องคุณเกือบหมดตัวละทาริค :haun4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 12-03-2015 17:11:45
ถ้ารู้ความจริงจะโกรธไหมนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: beautifuldead ที่ 12-03-2015 18:03:19
ดีใจที่ทางgoogle ลบออกไปให้นะคะ

--------------

ทาริคคือท่านชีคใช่มั้ย ใช่มั้ย ใช่มั้ยยย โฮกกกกก
ตอนนี้เค้าง้อกันน่ารักจริงๆ หึหึ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: Cream A ที่ 12-03-2015 18:06:04
นับวันทาริคยิ่งร้อนแรงพอๆกับทะเลทรายแระเนี่ย  :m25:

น้องคุณก็น่ารัก รอ ร๊อ  รอ  ถึงเฟอร์โดสเมื่อไหร่จะได้คลี่คลายความสงสัยของเราได้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 12-03-2015 18:47:27
มาให้กำลังใจทั้งคู่เลยค่ะ!!!


เค้าง้อกันน่ารักเนอะ!!!

รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 12-03-2015 19:52:29
ค้างมากมายยยยยย  :hao7:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 12-03-2015 20:06:36
ดีใจกับน้องฮัสกี้ด้วยค่ะ  :L2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 12-03-2015 21:08:11
แอบและเล็มนะคะคุณพี่ทาริค
แบบนี้ถ้าไม่รับน้องคุณเป็นเจ้าสาวนี่ไม่ยอมจริงๆด้วย
รอตอนต่อไปน้าาาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: KS.F ที่ 12-03-2015 22:04:34
ชิมแล้วอร่อยมะจร้า
ถ้าไปถึงคงมีเรื่องวุ้นๆแน่เลย :hao4:
รอๆต่อปายคร้่าาา  :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: PiSCis ที่ 12-03-2015 22:30:13
 :mew1: o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 12-03-2015 23:56:55
หรือจะมีดราม่าที่เฟอร์โดส :katai5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 13-03-2015 00:54:55
ดีใจจังในที่สุดก็มาต่อแล้ว
เกือบไปแล้วนะน้องคุณ งอนรอบหน้านี่เสร็จทาริคแน่ๆ ฮ่าๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 13-03-2015 12:28:38
 :mew3: :mew3: :mew3:ทำอะรัยกันนะเขินนะ :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 14-03-2015 00:01:28
ชีคทาริคจริงๆ ด้วย ธ่อ คุณจะช็อคมั้ยอะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 15-03-2015 00:46:53
ทะเลน้ำตาลแล้วค่ะ ไม่ใช่ทะเลทราย 5555

เรื่องนิยาย สู้ๆนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 15-03-2015 09:15:04
หวานๆขมๆ ดีอ่ะ ชอบๆๆ มาต่อเร็วๆ นะคร้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 15-03-2015 10:50:12
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: crosentmaxcis ที่ 16-03-2015 01:18:32
กลับมาอ่านซ้ำอีก อยากอ่านต่อเร็วๆอะ :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: newone ที่ 16-03-2015 22:15:51
เรื่องนี้สนุกมากค่ะ ดีงามมาก แต่ขาดไปนิดว่าฉากแบบตอนเนี้ยะ มันน้อยไปนิด ท่านชี้ค อดทนมากเกินไปนะคะ
ไม่ต้องทนขนาดน้านนนก็ได้ คนอ่านละลายรอมานานแล้วคร่าาาาาา
ตอนนี้คือน่ารักมากๆ ง้องอนๆอ้อนๆ และ แซ่บ :haun4:

ดีใจที่กูเกิ้ลเข้าใจแล้วก็ลบบล๊อกแย่ๆนั้นออกไปซะทีค่ะ  :katai2-1: คนดีๆเขาไม่มีใครก๊อบงานคนอื่นไปแปะวางแบบนั้นนะคะ โปรดจำใส่ใจไว้ ทำแบบบล๊อกนั้นคือแย่มากๆค่ะ คนปกติเขาไม่ทำกัน  :fire:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 17-03-2015 07:12:24
ไม่ต้องเดาเลย
ว่า ชีค คือใคร เหอะๆ
แล้วคุณจะทำไงละ เมื่อเจอคนที่อยากจะเจอ คนที่อยากจะคืนของทั้งหมด เหอะๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: kms ที่ 18-03-2015 15:41:14
ทาริคเปนลูกชีคเหรออ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch13 : ความร้อนรุ่มบนผืนทราย][P.20][120315]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 19-03-2015 09:43:14


Chapter 14


ร่างสูงพาศตคุณไปกล่าวอำลากับหัวหน้ากองคาราวาน พวกเขาต้องการจะออกเดินทางไปก่อน อย่างน้อยก่อนฟ้าสาง ทั้งสองคนคงจะไปถึงแถบเชิงภูเขาหินพอดี ซึ่งพวกเขาจะได้อาศัยร่มเงาจากภูเขาหินนั้นในบางช่วงของวัน ทำให้กระโจมไม่ร้อนมากจนเกินไปนักสำหรับศตคุณ พอร่ำลากันเสร็จแล้ว สองหนุ่มจึงพากันไปเก็บข้าวของ แล้วออกเดินทางกันในทันที

เสียงของวงดนตรีพื้นบ้านและเสียงขับร้องเพลงยังคงดังตามหลังมาแว่วๆ พวกอูฐย่ำเท้าเดินไปอย่างขยันขันแข็งแม้จะต้องแบกสัมภาระที่มีน้ำหนักมาก ไต่เนินทรายละเอียดซึ่งมีหินก้อนใหญ่น้อยปะปน จนถึงเมื่อยามดวงสุริยันผุดขึ้นจากปลายฟ้า ทั้งสองคนก็เบี่ยงเส้นทางไปทางทิศตะวันตก การเดินทางของพวกเขาจึงมีร่มเงาจากภูเขาหินช่วยบดบังแสงอบอุ่นยามรุ่งอรุณได้เป็นอย่างดี

“เราหยุดพักกันก่อนมั้ย เดี๋ยวตอนเย็นค่อยออกเดินทางต่อ”

แกว๊กกก ฟาร์ฮาส่งเสียงร้องให้เจ้านายของมันรู้ว่ามันยังคงคอยเฝ้าบินวนอยู่ ณ บริเวณนั้นด้วย ชายหนุ่มจึงหยิบเอาถุงมือหนังมาใส่ แล้วผิวปากเรียกมันลงมา

เหยี่ยวสีน้ำตาลบินถลาลงมาด้วยความเร็วสูงจนน่ากลัว ท่าทางของมันดูจะดีใจที่เจ้านายเรียกหา มันกระพือปีกพั่บๆ แล้วร้องแกว๊กๆ เสียงดังก้อง

“คุณ เล่นกับฟาร์ฮาไปก่อนนะ ฉันจะตั้งกระโจมก่อน”

ศตคุณยิ้มรับ “ครับ” เขารับถุงมืออีกข้างมาจากร่างสูง แล้วเรียกเจ้าเหยี่ยวตัวเขื่องเบาๆ “ฟาร์ฮา มานี่สิ”

แกว๊กๆ ฟาร์ฮาไม่ปฏิเสธ มันกระโดดแผล็วมาหาเด็กหนุ่ม พร้อมกับกระดกหัวเป็นเชิงบอกให้ลูบตามลำตัวของมัน

“นายนี่น่ารักจริงๆ เลย” มือขาวลูบไปตามเส้นขนบนปีกสีน้ำตาล

“ปกติแล้วฟาร์ฮาไม่เชื่องกับใครนอกจากฉัน” คนที่กำลังก้มหน้าก้มตาสร้างกระโจมเงยขึ้นบอก

“ทาริคอิจฉารึไงครับ”

ชายหนุ่มหัวเราะ เขาเดินไปปลดสัมภาระลงจากหลังอูฐ ทำงานไปพลางก็เหลือบมองร่างโปร่งบางกับนกตัวโตไปพลาง แล้วอมยิ้มเมื่อเห็นศตคุณกับเจ้าเหยี่ยวคุยกันเป็นเรื่องเป็นราว... ก็ดูเข้าสิ แม้กระทั่งนก ยังหลงรักศตคุณเลย

ฟาร์ฮาบินขึ้นไปบนท้องฟ้ากว้างอีกครั้งเมื่อถึงเวลาที่เจ้านายของมันต้องเข้าไปหลบร้อนในกระโจมขนาดเล็ก สองหนุ่มเอนหลังลงนอนเคียงข้างกัน ทาริคกางแขนออกให้ร่างโปร่งใช้ท่อนแขนของเขาแทนหมอน ซึ่งศตคุณก็ใช้หนุนนอนไปอย่างว่าง่าย

“ทาริคดีใจมั้ยครับ อีกไม่นานเราจะถึงเฟอร์โดสแล้ว”

“อืม” ชายหนุ่มแนบจูบบนศีรษะเล็กอย่างอ่อนโยน “เธอคงเหนื่อยกับทะเลทรายมากแล้ว”

ศตคุณส่ายหน้า “ไม่เหนื่อยเลยครับ สนุกดี... เหมือนได้มาอยู่ในนิทานอาหรับเรื่องพันหนึ่งราตรียังไงยังงั้นเลย” ก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบสายตากับเจ้าของท่อนแขนแกร่ง “ทาริครู้จักนิยายเรื่องนี้รึเปล่าครับ กว่าพระราชาในเรื่องจะรู้ว่าตนเองหลงรักหญิงสาว ก็ฟังนิทานที่เธอเล่าไปนานตั้งพันหนึ่งราตรีแล้ว”

“แต่ถ้าเปรียบเทียบเราเป็นอย่างในเรื่อง แล้วให้ผมฮัมเพลงแทนเล่านิทานให้ทาริคฟังละก็ ผมจะฮัมเพลงให้ได้เป็นหมื่นหนึ่งราตรีเลย ผมจะได้อยู่ในทะเลทรายกับคุณนานๆ”

คำพูดหวานรื่นหูจนคนฟังหัวใจพองโต เขาพึมพำเสียงค่อย “สำหรับฉันคงไม่ต้องรอถึงพันหนึ่งราตรี...”

“ครับ?”

ไม่มีคำตอบจากชายหนุ่มที่กำลังพลิกตัวมาคร่อมร่างโปร่งบางช้าๆปลายนิ้วหยาบลูบไล้ไปตามกรอบหน้าสวยอย่างแผ่วเบา

“ทาริค” แววตาใสแจ๋วสั่นระริก ก่อนศตคุณจะค่อยๆ ปิดตาลง ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอออกเล็กน้อยอย่างรอคอย

“อืม...” หัวใจดวงน้อยเต้นแรงเหมือนจะระเบิดออกมาจากในอก เมื่อเด็กหนุ่มรู้สึกถึงเรียวปากอุ่นๆ ที่แนบจูบลงมาบนริมฝีปากตน บดเบียดเข้ามาทีละน้อย แล้วสอดลิ้นเข้ามาเกี่ยวกอด

จุมพิตนุ่มนวลจนเหมือนล่องลอยอยู่ในความฝัน สุขจนล้นใจและไม่อยากจะหยุด แขนเรียวจึงเคลื่อนไปเหนี่ยวรั้งคนบนร่างไว้

ร่างสูงถอนริมฝีปากออกพลางกระซิบ ขณะที่มือหยาบลูบศีรษะเล็กอย่างแผ่วเบา “นอนเถอะ เย็นนี้กินข้าวเสร็จเราจะออกเดินทางกันต่อ” แล้วดึงศตคุณเข้ามากอดแนบกาย

ใบหน้าหวานซุกลงบนแผ่นอกแกร่งพร้อมกับรอยยิ้มน้อยๆ “ครับ”


เมื่อถึงเวลาเย็น ทาริคตื่นขึ้นก่อน เขาจึงแหวกกระโจมออกเล็กน้อยให้สายลมเย็นพัดผ่านเข้ามาภายใน ก่อนจะเหลือบมองดูคนที่นอนหลับสบายไม่รู้เรื่องรู้ราว แล้วก้าวออกจากกระโจมไปเพื่อเตรียมทำอาหาร

แกว๊กกกก ฟาร์ฮาดูลุกลี้ลุกลน มันบินวนๆ แล้วบินถลาลงมาเกาะบนหัวไหล่กว้าง เสื้อคลุมของทาริคนั้นเสริมผืนหนังไว้ที่ไหล่หนาเป็นพิเศษ เอาไว้สำหรับรองรับกรงเล็บของเจ้าเหยี่ยวโดยเฉพาะ มันกระดกหัวร้องแกว๊กๆ

“ฉันรู้แล้วฟาร์ฮา... อีกไม่นานแล้ว แกเบื่อทะเลทรายมากแล้วรึไง”

แกว๊กกกก

“ชู่ววว อย่าส่งเสียงดังสิ เขาหลับอยู่รู้มั้ย” ทาริคพูดกับเหยี่ยวของตน พลางเทมูลอูฐแห้งๆ ที่เก็บไว้ในถุงออกมากองเพื่อใช้ก่อไฟ เขาเทน้ำลงในหม้อสนามขนาดเล็กเพื่อหุงข้าว เปิดอาหารกระป๋องอีกหลายอย่าง แล้วจัดวางเรียงไว้บนพรมขนสัตว์อีกผืน จากนั้นจึงลุกไปปลุกศตคุณ

เด็กหนุ่มคลานงัวเงียออกมาจากกระโจม จากนั้นจึงลุกเดินโซเซมานั่งลงบนพรมที่อีกฝ่ายตระเตรียมไว้ “ฮ้าว... ทาริค ทำไมวันนี้ทำอาหารเยอะจังครับ”

“ก็อีกไม่นานจะถึงเฟอร์โดสแล้ว อาหารพวกนี้แบกไปก็หนัก”

“แล้วหอบมาทำไมเยอะแยะกันครับ”

“เผื่อฉุกเฉินน่ะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นโดยไม่คาดฝัน เราจะได้ยังมีน้ำและอาหารมากพอ” โดยเฉพาะสำหรับคนที่ไม่เคยเดินทางในทะเลทรายอย่างศตคุณ ชายหนุ่มจึงต้องเตรียมตัวเป็นอย่างดี

“ถ้าอย่างนั้นเราก็โชคดีมากเลยนะครับ... ผมเองก็โชคดี ที่ได้พบคุณ” เด็กหนุ่มหลุบตาต่ำ อีกไม่กี่ชั่วโมง พวกเขาก็คงจะเดินทางถึงเฟอร์โดสแล้ว และเมื่อนั้นก็จะถึงเวลาที่เขาจะได้บอกความรู้สึกของตนเองให้อีกฝ่ายรับรู้... เขาจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้กับทาริคฟัง ทั้งเรื่องของเขาสมัยเด็ก เรื่องพ่อบุญธรรมที่เป็นคนใหญ่โต เรื่องของผู้ชายในชุดสูทสีดำที่เขาเห็นตรงที่นั่งผู้ปกครองในการแสดงเปียโนที่เวียนนา สาเหตุทั้งหมดที่ทำให้เขาเดินทางมาถึงดินแดนทะเลทรายอาหรับนี่

“ทาริคครับ เอาไว้ผมจะหัดทำอาหาร... แล้วจะทำให้คุณกินทุกวันเลย”

ชายหนุ่มยิ้ม “ฉันจะคอยดูนะ เอาล่ะ มากินอาหารกันได้แล้ว”

ทั้งสองนั่งพักกันอีกครู่ใหญ่เพื่อรอให้อาหารย่อย ก่อนจะลงมือเก็บข้าวของ เตรียมตัวมุ่งหน้าเข้าสู่เป้าหมายที่เป็นทั้งโอเอซิสเขียวชอุ่มและเมืองใหญ่อุดมสมบูรณ์กลางทะเลทราย

ระหว่างที่รอให้ทาริคเก็บของขึ้นใส่บนหลังอูฐ ร่างโปร่งบางเดินไปเดินมาเพื่อฆ่าเวลาอยู่ไม่ไกลจากชายหนุ่มนัก เขามองตามรอยกีบเท้าของอูฐที่หลงเหลืออยู่บนพื้นทราย แล้วจึงงอเข่าลงนั่งยองๆ ตรงบริเวณนั้น

ร่างสูงคล้องเชือกจูงอูฐทั้งห้าตัวไว้ด้วยกัน เสร็จแล้วก็หันหน้ากลับไปทางเด็กหนุ่ม เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนั่งเอียงคอมองพื้นและอมยิ้ม เหมือนได้พบอะไรบางอย่างที่ถูกใจ ชายหนุ่มจึงเดินเข้าไปหา

“มองอะไรอยู่หรือ?”

ศตคุณเงยหน้าขึ้นตอบ “มองรอยเท้าอูฐครับ... ทาริคดูสิ เหมือนรูปหัวใจเลยนะครับ”

ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ “อืม นั่นสินะ ฉันเองก็เพิ่งสังเกต... ถ้าอย่างนั้น...” เขาชี้ไปตามทางที่อูฐทั้งห้าทิ้งรอยกีบเท้าเรียงกันเป็นแนวยาว “เวลาพวกเราเดินทาง ไปทางไหนก็จะมีทางเดินที่เต็มไปด้วยรูปหัวใจ เหมือนกับคู่รักฮันนีมูนเลยนะ”

“ฮะ... ฮันนีมูน...” แก้มใสเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อ

ทาริคส่งมือให้ร่างโปร่งใช้จับยึด “ไปเถอะ เราเดินทางกันต่อดีกว่า อีกไม่นานเราก็จะไปถึงที่หมายแล้ว” จากนั้นก็เดินนำออกไปยังที่ที่พวกอูฐนั่งรออยู่

“ครับ” เพราะไม่บ่อยนักที่อีกฝ่ายจะพูดคำหวานให้ได้ยิน ถึงแม้ใบหน้าคมสันนั่นจะดูเรียบเฉยก็ตามที ศตคุณยกมือขึ้นตบแก้มของตนเบาๆ เพื่อเรียกสติให้กลับคืนมา พร้อมกับเดินตามหลังชายหนุ่มไป

การเดินทางด้วยอูฐเป็นครั้งสุดท้ายก่อนถึงเมืองเฟอร์โดสเริ่มขึ้นอีกครั้ง ศตคุณแทบจะรอให้ถึงจุดหมายไม่ไหว หัวใจของเขาเต้นแรงไม่เป็นส่ำ พอหลับตาลงแต่ละครั้งก็นึกถึงแต่ภาพในดีวีดีที่เขาเคยได้รับมาจากชีคชารีฟ เด็กหนุ่มหันมองไปรอบๆ อยู่หลายครั้ง หากเพราะมีภูเขาหินใหญ่ขวางกั้น เขาจึงยังไม่สามารถมองเห็นตัวเมืองได้

“ตื่นเต้นมากเลยหรือ” ทาริคหัวเราะเบาๆ

“ตื่นเต้นสิครับ... โอเอซิสที่นี่ใหญ่กว่าที่เราไปเมื่อครั้งก่อนใช่มั้ยครับ”

“ใหญ่กว่ามากเลยล่ะ เฟอร์โดสมีทั้งน้ำตก ทะเลสาบขนาดใหญ่ ลำธาร และคลองส่งน้ำไปทั่วตัวเมือง พวกชาวเมืองก็เป็นมิตรมากกว่าเมืองที่เราผ่านมามากเลยทีเดียว”

“พอถึงเฟอร์โดสแล้ว... เรา... จะทำยังไงต่อไปครับ” ศตคุณหันหน้ากลับไปถาม นัยน์ตากลมใสประสานสายตากับดวงตาสีดำขลับ

“เธอจะเป็นคนตัดสินใจ”

เด็กหนุ่มไม่เข้าใจคำตอบของอีกฝ่ายเท่าไรนัก เขาหันกลับมานั่งนิ่ง จู่ๆ ก็ไม่รู้เกิดจะกังวลอะไรขึ้นมา... ทำไมทาริคถึงพาเขามาที่เฟอร์โดสนี่?  ชายหนุ่มจะพาเขามาเพียงเพราะเขาพูดว่าอยากจะมาเท่านั้นน่ะหรือ? จริงอยู่ที่เขารู้สึกสะดุดใจบ้าง แต่ก็เลือกที่จะมองข้ามไป เนื่องจากวันเวลาที่พวกเขาได้ใช้ร่วมกันในทะเลทรายทำให้เขามีความสุข... จนมอบทั้งใจให้กับอีกฝ่ายไปแล้ว

“วันนี้ไม่ฮัมเพลงแล้วรึ” เจ้าของท่อนแขนแกร่งที่โอบกอดเอวบางไว้กระซิบถาม

“ผม...” ทั้งตื่นเต้นแล้วยังกังวลแบบแปลกๆ เช่นนี้ เขาคงจะมีอารมณ์ฮัมเพลงอยู่หรอก “อ๊ะ...” ศตคุณห่อไหล่เข้าหาตัว เมื่อคนที่อยู่ด้านหลังแต้มจูบพวงแก้มใส

“Ana Ooheboka (อานา อูฮิบบูกา)”

“คุณพูดประโยคนี้หลายทีแล้ว ไม่บอกคำแปลแล้วผมจะเข้าใจคุณมั้ยครับ” ร่างโปร่งบ่นพึมพำ

“แล้วเธอก็จะรู้เอง” แล้วอีกฝ่ายก็ตอบแบบเดิมๆ ได้ทุกทีไป

พวกอูฐย่ำเท้าต่อไปอย่างขันแข็ง เลียบภูเขาหินไปเรื่อยๆ สายลมเย็นพัดเอื่อยพอให้ผ้าคลุมของทั้งสองคนที่อยู่บนหลังอูฐปลิวไสว จันทราค่อนดวงทอแสงสีนวลตา ส่องกระทบเม็ดทรายสีขาวละเอียด

ทาริคชี้ให้เด็กหนุ่มมองกลุ่มของแสงไฟที่ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าของคนทั้งสอง “ดูสิ เฟอร์โดสไงล่ะ”

ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนหรี่มอง ในแสงสลัวของยามค่ำคืนเช่นนี้ ไม่น่าจะมองเห็นอะไรได้ชัดเจนนัก แต่แสงไฟจากในเมืองส่องสว่างราวกับมีไฟฟ้าใช้ “แสงไฟ?”

“ใช่แล้ว เฟอร์โดสมีไฟฟ้าและน้ำประปาใช้ สุดยอดไปเลยใช่มั้ยล่ะ”

“ว้าว! ทาริค เร่งเจ้าอูฐอีกสักหน่อยได้มั้ยครับ ผมอยากเห็นตัวเมืองจะแย่แล้ว” ร่างโปร่งบางตื่นเต้นจนนั่งไม่อยู่สุข เมื่อเจ้าอูฐเร่งฝีเท้าเข้าไปใกล้ ภาพตัวเมืองที่บ้านเรือนถูกสร้างให้ตั้งลดหลั่นอยู่บนภูเขาหินก็ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ จนเห็นป้อมกำแพงสูงล้อมวังสีขาวที่มีไฟเปิดไว้สว่างไสว

“นั่นไงล่ะ นิสรีน”

“สมกับเป็นกุหลาบขาวแห่งทะเลทรายจริงๆ ครับ” ศตคุณอ้าปากค้าง

ทาริคสั่งให้อูฐหยุดเดินเมื่อพวกเขามาถึงประตูทางเข้าเมือง ชายหนุ่มก้าวลงมาจากแคร่ แล้วอุ้มศตคุณลงมาด้วย “เราเดินเข้าเมืองกันดีกว่านะ”

“ครับ” มือขาวช่วยจูงเชือกคล้องอูฐอีกแรง ใบหน้าหวานเงยขึ้นมองภาพเมืองยามค่ำคืน วังสีขาวที่มีแสงไฟส่องสว่างท่ามกลางทะเลทรายดูงดงามไม่แพ้จันทราที่ลอยเคว้งบนท้องฟ้าสีดำสนิท สวยงามราวกับภาพฝัน สวยกว่าที่เคยได้เห็นในดีวีดีเสียอีก หัวใจดวงน้อยเต้นระรัว ริมฝีปากสีแดงสดคลี่ยิ้ม แล้วหันไปหาชายหนุ่มที่ยืนอยู่อีกข้างของเจ้าอูฐ

“ทา...” ศตคุณชะงัก เมื่อเห็นชายในชุดทหารหลายสิบคนที่ยืนเรียงแถวหน้ากระดานอยู่บริเวณประตูทางเข้าเมือง หนึ่งในทหารที่ดูมียศสูงกว่าใครเดินเข้ามาหาร่างสูงด้วยท่าทีนอบน้อม

ทั้งสองคุยกันด้วยภาษาอาหรับ สีหน้าของชายหนุ่มเคร่งเครียด ท่าทางครุ่นคิดอย่างหนักจนคิ้วหนาขมวดเป็นปม แล้วจู่ๆ ทาริคก็ตะโกนเสียงลั่นคล้ายสั่งการอะไรสักอย่าง จากนั้น พวกทหารที่ยืนเรียงต่างก็วิ่งแยกย้ายกันออกไป

ใบหน้าหล่อเหลาดูหงุดหงิดจนศตคุณไม่กล้าเอ่ยถามอะไร ทว่าระหว่างนั้น เขาก็ได้ยินเสียงรถจี๊ปหลายๆ คันเคลื่อนขบวนเข้ามาใกล้ และเมื่อรถพวกนั้นจอดนิ่ง ก็มีชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินนำออกมา

วินาทีที่เห็นใบหน้าของชายคนนั้น เด็กหนุ่มรู้สึกชาวาบ “...อาเหม็ด” เขาหันหน้าไปสบสายตากับดวงตาสีเข้ม “ทาริค หมายความว่ายังไงกันครับ เกิดอะไรขึ้น”

ทาริคก้าวเข้าไปหาเด็กหนุ่ม โน้มใบหน้าเข้าไปจูบพวงแก้มนิ่มสีชมพูระเรื่อ แล้วผละออก “ฉันต้องแยกกับเธอตรงนี้ก่อน...”

“ทาริค! ทำไม!?” หัวใจดวงน้อยร่วงวูบ ราวกับจะหยุดเต้นไปชั่วครู่... มันไม่ใช่อย่างที่เขาคิดใช่มั้ย แววตาที่ฉายแววผิดหวังสั่นระริก เช่นเดียวกับร่างโปร่งบางที่สั่นไหวเล็กน้อย

“อาเหม็ดจะพาเธอไปพบชีคชารีฟ เธอเดินทางมาที่ดินแดนอาหรับนี่ ก็เพื่อมาพบกับท่านไม่ใช่หรือ ไปพบท่านก่อนแล้วฉันจะรีบกลับมาหา”

ริมฝีปากอวบอิ่มบนใบหน้าซีดเผือดเผยอค้าง เพียงแค่ได้ยินชื่อชีคชารีฟ ในศีรษะของเขาก็มึนตึ้บไปหมด “...คุณรู้...” เขาพูดพลางหันไปมองอาเหม็ด ซึ่งกำลังเดินตรงมาที่ที่ตนยืนอยู่ แล้วหันกลับไปหาทาริคอีกครั้ง “เพราะอย่างนี้สินะ... คุณรู้อยู่ตลอดเวลา ถึงได้พาผมมาที่นี่ คุณ...” น้ำตาหลั่งไหลพรั่งพรูออกมาจากดวงตาคู่สวย ล้นประดังออกมาพร้อมกับความผิดหวัง

“เท่าไหร่...” ร่างโปร่งถามเสียงสั่น หัวใจราวกับถูกกรงเล็บขย้ำอย่างไม่ปรานี “คุณได้เงินจากเขาเท่าไหร่กัน...” ปลายนิ้วเรียวที่เย็นเฉียบลูบสัมผัสลำคอของตน จนไปหยุดอยู่บนสร้อยคอที่ทำจากอะมีทิสต์และผลึกกุหลาบแห่งทะเลทราย จากนั้นจึงกระชากมันออกมา

“ของของคุณ เอาคืนไป!!” มือขาวปาออกไปที่ร่างสูงอย่างแรง

“คุณ มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิด” ชายหนุ่มพยายามก้าวเข้าไปใกล้เพื่ออธิบาย หากพอเขาเอื้อมมือออกไป ศตคุณก็เบี่ยงตัวแล้วถอยหนี “เธอไม่เชื่อใจฉันหรือ ไหนว่า...” เขาเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงที่แฝงไว้ด้วยความเจ็บปวด

ในเวลาเดียวกันนั้นก็มีเสียงดังกระหึ่มบนท้องฟ้าพร้อมกับสายลมแรงจากใบพัดของเฮลิคอปเตอร์ลำมหึมาที่กำลังบินเข้ามาใกล้ ก่อนจะร่อนลงจอดบนผืนทรายช้าๆ เรียกให้ทาริคเงยหน้าขึ้นมอง

“คุณ!” เพียงแค่ชั่วพริบตาที่ร่างสูงหันไปทางเฮลิคอปเตอร์พร้อมกับพูดอะไรบางอย่างกับหัวหน้านายทหารที่กระโดดลงมา ร่างโปร่งบางก็หันหลังวิ่งหนีจากเขาไปเสียแล้ว “เดี๋ยวก่อน!!!”

ฝ่ายอาเหม็ดเองก็รีบตะโกนออกคำสั่งเสียงลั่น เขาสั่งให้พวกทหารกรูกันเข้าไปจับตัวศตคุณไว้ ส่วนตนเองก็วิ่งตามไปเช่นกัน  ระหว่างนั้นเขาก็หันไปพูดคุยกับทาริคเป็นภาษาอาหรับ ทำให้ชายหนุ่มหยุดชะงัก ดวงตาคมฉายแววแข็งกร้าว ใบหน้าเคร่งขรึม เขากำมือแน่นแล้วสบถเสียงลั่น จากนั้นจึงหันหลังเดินไปยังเฮลิคอปเตอร์ที่จอดรออยู่

ศตคุณไต่ขึ้นไปบนเนินทรายสูงชัน พลางหันกลับมามองหมู่ทหารที่วิ่งตามมาทางด้านหลัง ทว่าในกลุ่มคนพวกนั้นไม่มีชายหนุ่มซึ่งเป็นคนพาตนมายังที่แห่งนี้ เขาจึงกวาดสายตามองหาร่างสูง แต่แล้วหัวใจก็แทบแตกสลาย เมื่อเห็นอีกฝ่ายหันหลังให้กับเขาและกำลังเดินไปขึ้นเฮลิคอปเตอร์

...ทาริคต้องการเพียงแค่นำเขามาส่งต่อให้ชีคชารีฟจริงๆ หรือนี่... ถ้าเช่นนั้น คำพูดและสัญญาที่มีให้กัน... ก็เป็นเพียงแค่คำลวงอย่างนั้นหรือ

เสียงเครื่องยนต์และใบพัดของเฮลิคอปเตอร์ดังกึกก้อง ทำให้ร่างโปร่งบางที่วิ่งอยู่หยุดกึก เงยหน้าขึ้นมองตามเสียงเฮลิคอปเตอร์ที่ค่อยๆ บินขึ้นไปบนท้องฟ้า พุ่งออกไปด้วยความเร็วสูง แล้วหายไปบนท้องฟ้าอันมืดมิด... ทาริคอยู่ในเฮลิคอปเตอร์ลำนั้นแล้ว ชายหนุ่มทิ้งเขาไปแล้ว ทิ้งเขาไปเหมือนกับทุกๆ คนที่เขารัก... แม้ตัวเขาจะวิ่งหนี แต่ลึกๆ ในใจก็อยากให้ชายหนุ่มตามมาง้อ มาอธิบายและแก้ตัวให้ตนเข้าใจเหมือนคราวก่อน

เด็กหนุ่มปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายใคร ชีวิตนี้จะต้องพบกับความผิดหวังอีกมากแค่ไหน อีกสักกี่ครั้งกัน เจ็บที่หัวใจด้วยถูกคนที่ทั้งรักและไว้ใจหลอกลวง ความสุขที่ได้สัมผัสหมดสิ้นไปกับสายลมแห้งแล้งของทะเลทราย สองขาเรียวพาเจ้าของวิ่งออกไปอย่างไม่คิดชีวิต ปีนหนีขึ้นไปบนยอดของเนินทรายที่มีก้อนหินใหญ่เล็กมากมาย แต่คนที่ไม่คุ้นเคยกับพื้นทรายเช่นเขา มีหรือจะสู้ทหารที่ถูกฝึกปรือมาในทะเลทรายแห่งนี้ได้

“ปล่อยผมไปเถอะ! ปล่อยผมให้พ้นจากเรื่องบ้าๆ พวกนี้สักที!” เด็กหนุ่มตะโกนลั่นทั้งใบหน้าเปื้อนน้ำตา เขาหนีไปไหนไม่ได้เสียแล้ว เพราะพวกทหารที่กรูกันเข้ามารุมล้อมทุกทิศทาง หากดูเหมือนว่าพวกทหารเองก็พะว้าพะวัง จะถูกเนื้อต้องตัวร่างโปร่งบางก็ไม่กล้า

ศตคุณทรุดตัวลงนั่งกับพื้นทราย ดวงตาพร่ามัวไปด้วยม่านน้ำที่บดบัง เขาหันซ้ายขวา พลันสายตาของเด็กหนุ่มไปหยุดอยู่ที่ก้อนหินใกล้ๆ ตัว ซึ่งบนก้อนหินนั้นมีสัตว์มีพิษที่ลำตัวเป็นปล้องๆ และมีปลายหางงองุ้ม

...มันคือ... แมงป่อง

“คุณศตคุณ!” เมื่ออาเหม็ดวิ่งตามเข้ามาถึงตัวเด็กหนุ่ม เขารู้สึกเย็นวาบ เพราะสายตาที่ฉายแววสิ้นหวังของอีกฝ่ายทำให้ความกลัวแล่นไปถึงขั้วหัวใจ “คุณศตคุณ อย่าขยับนะครับ อยู่เฉยๆ”

“ปล่อยผมให้เป็นอิสระจากการล้อเล่นของพวกคุณเสียที!” ศตคุณไม่ฟังเสียง มือขาวข้างซ้ายเอื้อมไปคว้าแมงป่องตรงหน้า ถ้าเขาโชคดีและมันมีพิษมากพอ เขาก็คงจะได้หลุดพ้นจากวงจรแห่งความทุกข์นี่เสียที บิดา มารดา และคุณลุง คงจะรอเขาอยู่นานแล้ว

“อย่า!!!” อาเหม็ดกระโจนเข้าไปดึงตัวศตคุณออกมา ทว่าไม่ทันการณ์ มือขาวปัดไปโดนตัวแมงป่องที่กำลังชูหางขู่อย่างเก่งกล้า มันไม่รอช้า รีบปล่อยพิษจากตรงปลายหางให้แล่นปราดเข้าสู่กระแสเลือดของร่างโปร่งบางอย่างรวดเร็ว

“อื้อ...” ฉับพลันความเจ็บปวดก็แล่นริ้ว แขนทั้งแขนชาจนไร้ความรู้สึก ท้องไส้ก็ปั่นป่วน คลื่นไส้จนอยากอาเจียน ศตคุณทรุดกายลงในอ้อมแขนของอาเหม็ด ลำคอและริมฝีปากแห้งผากจนไม่สามารถเอ่ยปากพูดอะไรออกไปได้

“คุณศตคุณ!!! ทำใจดีๆ ไว้ก่อนนะครับ!”

เสียงของอาเหม็ดแล่นเข้ามาในโสตประสาท หากเด็กหนุ่มเริ่มลมหายใจติดขัด ใบหน้าสวยหวานเปลี่ยนเป็นสีซีดเผือด เขารู้สึกอึดอัดในอกมากขึ้นเรื่อยๆ พิษของแมงป่องร้ายแรงและรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ

ชายวัยกลางคนตะโกนออกคำสั่งกับพวกทหารเสียงลั่น กลุ่มหนึ่งรีบจับแมงป่องตัวนั้นเพื่อที่จะได้รู้ชนิดและพิษของมัน อีกสองสามคนช่วยกันจับรั้งร่างโปร่งให้อยู่นิ่ง แล้วใช้ผ้ามัดเหนือข้อมือ

“เอามีดมาเร็ว!” อาเหม็ดจรดปลายมีดลงบริเวณแผล แล้วกรีดให้เปิดออก “เอาน้ำด่างทับทิมมาล้างก่อน!

โชคดีที่เหล่าทหารต้องมีเครื่องมือปฐมพยาบาลเตรียมพร้อมอยู่แล้ว และในทุกครั้งของการเฝ้าเวรยาม ก็จะมีแพทย์ทหารคอยอยู่ยามด้วยเช่นกัน พวกเขาเร่งส่องไฟ ใช้คีมคีบเหล็กในออก แล้วใช้น้ำเกลือทำความสะอาดแผลเพื่อปฐมพยาบาลเบื้องต้น

หลังจากนั้นอีกเพียงครู่เดียว รถจี๊ปก็ถอยเข้ามาจอดบริเวณที่ใกล้ที่สุด พวกทหารช่วยกันอุ้มร่างโปร่งบางที่หายใจรวยรินขึ้นไปบนรถ แล้วขับกระชากออกไปทันที


TBC~*


กรีซซซซ /ตีแมงป่องงงง~*

ตอนนี้น้องคุณอาจจะทำอะไรน่าตีไปสักนิด อย่าว่าน้องเลยยยย สงสารน้องน้าาา  :hao5: น้องกำลังเสียจายยย

แต่ว่าในที่สุดก็มาถึงนิสรีนแล้วนะคะ เดินทางกันจนเหนื่อยเลย ฮี่ๆๆ

ขอบคุณทุกคนที่แวะมาอ่านค่ะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: ppoi ที่ 19-03-2015 09:56:15
เพิ่งเข้ามาอ่าน... ละก็ค้างงงงมากกกกกกกกกกกกกก  :z3: :z3: :z3:

โหดร้ายที่สุดดดดดดด  :o12: :o12: :o12: งืออออออออออ

จุดธูปเรียกตอนต่อไปรัวๆ  :serius2:

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 19-03-2015 09:57:28
อยากตีคุนสักที หัดฟังอะไรบ้างก้ดีนะลูก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 19-03-2015 10:14:52
น้องคุณ ทำไมคิดสั้นแบบนี้ ><
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: rose_mary ที่ 19-03-2015 11:03:08
น้องคุณทำไมทำอย่างงี้ :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

ทาริครีบมาอธิบายเลยน้าาาาาาา :m31: :m31: :m31: :m31:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 19-03-2015 11:16:17
เราไม่รู้ว่าทาริครออะไร ทำไมไม่ค่อยๆบอกคุณระหว่างทางที่เดินทางด้วยกันมา
และเราไม่รู้ว่า ทำไมคุณต้องหนี น่าจะรู้แล้วว่าตัวเองไม่สามารถใช้ชีวิตในทะเลทรายได้
แถมอาจจะโดนจับไปขายอีก เฮ้อ ก็นะ นายเอกคงต้องประมาณนี้
ไม่ว่ายังไง ก็รออ่านตอนต่อไปนะฮะ (ขออนุญาตบ่นล่ะกัน 555+)
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 19-03-2015 11:26:46
เพลียแปบ  :katai1:

แต่ รออ่านต่อนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: nirun4 ที่ 19-03-2015 11:31:36
 :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 19-03-2015 11:32:35
อือหือ อยากจะบอกว่ามันค้างมาเลยค่ะคุณ  :hao5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 19-03-2015 11:36:50
ทาริคจะแก้ตัวยังไงน้าาาาา ค้างมากมายยยย  :z3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 19-03-2015 11:37:28
 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: น้องคุณเข้าใจผิดหมดแล้ววว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 19-03-2015 11:44:23
ค้างอ่ะ แง้  :hao5:

จะเป็นไงต่อเนี่ยยย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 19-03-2015 11:54:45
สงสารน้องคุณ :m15: :m15:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: cancan ที่ 19-03-2015 11:56:55
เป็นกำลังใจให้คนเขียนขอรับ  ตอนนี้รู้สึกสงสารน้องคุณอย่างบอกไม่ถูก  แถมมองเห็นเค้าลางแห่งความยุ่งยากนิดๆ 
 :L1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 19-03-2015 12:07:48
ทำไมตัดบทได้ทำร้ายจิตใจกันมาก ตอนหน้าต้องยาวๆมาชดเชยนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: beautifuldead ที่ 19-03-2015 12:11:42
คุณ ใจร้อนมากนะหนู แต่เข้าใจน้องนะ เพราะคุณไม่ได้รู้อะไรเลย
และยังมีประสบการณ์แย่โคตรๆ มาก่อนที่มาถึงประเทศนี้งะนะ
จะคิดก็ไม่แปลก

แต่ขุ่นพี่ทาริค ขุ่นพี่จะอธิบายหรือบอกอะไร
มากกว่านี้ไม่ได้หรือไงน้ออ >< #ทีมคุณ 5555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: ★KVH™★ ที่ 19-03-2015 12:16:18
 :katai4:
ค้างเลยยย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 19-03-2015 12:27:36
เหตุการณ์ชวนให้น้องคุณคิด คนที่ตัวคนเดียวเวลาที่ผิดหวัง
จากคนที่ไว้ใจมันเจ็บปวด ขอให้น้องคุณปลอดภัยมาฟังพ่อคนปากหนักอธิบาย

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 19-03-2015 12:46:44
โกรธทาริคมากนะตอนนี้ ส่วนน้องคุณ ก็ไม่ได้เสียความรู้สึกนะที่ทำแบบนั้น คือน้องแกก็เจออะไรมาเยอะ เจอแต่คนหลอกลวง จะคิดสั้นชั่ววูบก็ให้อภัยได้ครั้งนึง (ครั้งทั่2ไม่ให้แล้วนะ55555)

เปลี่ยนพระเอกทันไหม 555555 รอตอนต่อไปจ้า สู้ๆจ้าคุณฮัสกี้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 19-03-2015 12:48:03
สงสารน้องคุณ  :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: Cream A ที่ 19-03-2015 12:49:55
เห็นใจคุณน้องน่าสงสาร ทั้งรัก ทั้งเชื่อใจทาริค แต่พอเขาจากไปแบบไม่อธิบายอะไรให้กระจ่าง

มันคงปวดใจ แถมสถานการ์ณบีบคั้นขนาดนั้นเลยทำอะไรลงไปโดยไม่คิด เฮ้อออ

ดังนั้นเราโยนความผิดให้ทาริคละกัน  :laugh: กลับมาแก้ตัวเร็วนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 19-03-2015 12:58:45
ฟังทาริคก่อนสิคุณ!!!!
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: noksamsee ที่ 19-03-2015 13:27:17
3:ทาริคทำใจหน่อยน่ะได้ว่าเมียเด็ก มันเลือดร้อนนิดหนึ่งอิอิ ทำใจน่ะจะเด่วพอท้องมีลูกสักคนก็หายเลือดร้อนแล้วอิอิคิดเองฟินเอง.#### :katai5: เอาหระมาเข้าเรื่องกันที่ทาริคขึ้นฮอหนีคุณมานะเค้ามาหาฉันย่ะน้องคณ จ๊ากกกกกวิ่งหนีดีกว่า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 19-03-2015 13:58:01
//ตบตีทาริค ทำไมไม่บอกน้องงงง :m31:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 19-03-2015 13:59:22
มาถึงนิสีรีนพร้อมน้ำตาแห่งความปิติยินดี...ตรงไหนกันเล่า!!!

สงสารคุณ คุณอย่าเป็นอะไรนะ เชื่อใจทาริคนะ ทุกอย่างมันไม่ใช่เรื่องโกหก TT
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-03-2015 14:02:26
อ๊ากกกกกก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: GUNPLAPLASTIC ที่ 19-03-2015 14:59:01
โอ้ยยยยยย คุณฮัสกี้ ค้างเหลือเกิน บีบใจจริ๊งงงงงง สงสารน้อง :hao5: :hao5:
ทาริคอธิบายได้ยาวเเน่ๆค่ะ สามตอนไม่รู้จะหายงอนกันไหม เเต่ก็รอออ่านนะค่ะ
รอตอนต่อไปค่ะคุณฮัสกี้ ค้างเหลือเกิน เเหม่เพิ่มอีกสักหน้าก็ไม่ได้  :z3: :z3: :z13:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: Apitchaya ที่ 19-03-2015 15:02:58
โทษทาริกคนเดียวเลยงานนี้
ก็รู้อยู่ว่าคุณรู้สึกไง กลัวโดนหักหลังมากแค่ไหน
รีบมาปรับความเข้าใจด่วนๆเลย
 
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin_23 ที่ 19-03-2015 15:17:43
ค้างอ่าาาาาาาาา อยากอ่านอีก :hao6:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 19-03-2015 15:55:06
แล้วก็ปล่อยให้เราค้าง  :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: pipoo ที่ 19-03-2015 16:05:03
อย่ามาต่อช้านะคะ มันค้างงงง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 19-03-2015 16:10:56
น้องคุณ ใจเย็นๆก่อนลูก  :hao5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 19-03-2015 17:37:24
โหยยย ค้างมากอ่ะ ฮือออออ
อย่าให้น้องคุณเป็นอะไรไปเลยนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 19-03-2015 17:56:44
น้องคุณคะ อะไรของหนูคะลูกก
 :katai5:

บางทีเราก็ต้องใช้ชีวิตอย่างมีสตินะคะน้องคุณ เราจะหน้าตาดีไปวัยๆไม้ได้ เราต้องหน้าตาดีและสติดีด้วย


หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 19-03-2015 18:09:40


                   อ่านตอนนี้แล้วแอบน้ำตาซึมสงสารน้องคุณอ่ะ  ขอกระโดดถีบทาริค3รอบ  รอตอนต่อไปนะคะ :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 19-03-2015 18:18:44
โอ้ น่าสงสารน้องคุณ แต่ยังไงก็ไม่แนะนำให้ฆ่าตัวตายนะคะ
รอตอนต่อไปปปป มาต่อไวๆน้าาาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 19-03-2015 19:10:02
เฮ้อ สำหรับผมไม่โกรธเลยสักนิด  มีแต่ผิดหวังกลับทาริคมากขึ้น ถ้าลองคุณเจอคนที่ตัวเองรักมากทำแบบนี้ซึ่งความรักมันบังตาอยู่ ผมว่าก็คงไม่ต่างจากคุณเลย นี้หรือเปล่าเหตุการณ์ฆ่าตัวตายเมื่อคนรักจากไป อืม ทาริคก็รู้อยู่ว่าจริงๆคุณมาที่นี้เพื่ออะไร คนที่ขาดความอบอุ่นอยู่แร้วเจอเรื่องแบบนี้บ่อยๆถ้าภูมิต้านทานไม่เยอะก็คงเป็นแบบคุณเนี้ยแหละ คิดสั้้น อืม จะดีใจมากที่สุดคือทาริคจะเสียใจไหมที่ทำแบบนี้ และคุณจะเข้าใจเหตุผลที่ทาริคทำลุงไปไหม  คนแต่งจงรีบมาต่อ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: nanazaa002 ที่ 19-03-2015 19:16:48
สนุกมาก ขอบคุณค่า :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 19-03-2015 20:24:08
เราเข้าใจนะ น้องเพิ่งสิบแปด เองนะ โลกของน้องแคบและมีเพียงเปียโนกับเพื่อนรักแค่คนเดียวเอง
เพราะงั้นถ้าคิดอะไรสั้นในวูบหนึ่งของอารมณ์ ก็สมเหตุผลแล้วล่ะค่ะ
อินและลุ้นไปกับน้องมาก คนแต่งเก่งจังเลย o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 19-03-2015 20:25:29
 :katai1: เสียใจแทนน้องคุณ เสียใจที่ฮัสกี้ใจร้ายกะคุณ  :z6: สักทีนะคะฮัสกร้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 19-03-2015 20:31:17
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
บางทีคุณก็เหมือนจะทนไม่ไหว
เหมือนไว้ใจใครไม่ได้
น่าสงสาร
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: waiman ที่ 19-03-2015 20:40:16
รออ่านต่อจ้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 19-03-2015 20:42:46
น้องคุณ..คิดเป็นตุเป็นตะ.เป็นเรื่องเป็นราวเลยแฮะ..อะไรมันช่างประจวบเหมาะซะจริง..
แมงป่องตัวใหญ่ๆพิษมันร้ายแรงมากเลยนะ..
เราเคยโดนตัวเล็กๆต่อยมือยังบวมเลยอ่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 19-03-2015 21:11:54
อยู่ตัวคนเดียว อยากเจอหน้าผู้มีพระคุณก็ไม่เคยได้เจอ
อุตส่าห์ดั้นด้นมาต่างบ้านต่างเมืองก็มาเจอเรื่องร้าย ๆ
คนเดียวที่พอจะเป็นที่ยึดเหนี่ยวก็ทำเหมือนทรยศหักหลัง
ถึงจะไม่ได้ทำ ก็เหมือนทิ้งกัน ไม่มีคำอธิบาย ความลับเยอะกันจริง
เจ็บกันเสียให้พอ ถ้าน้องเป็นอะไรไปละก็ กับคนที่บอกว่ารัก ๆ แต่ทิ้งน้องให้โดดเดี่ยวเดียวดาย
อินค่ะอิน เข้าข้างน้องคุณสุด ๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 19-03-2015 21:21:00
ทำไมทาริคไม่ยอมอธิบายอะไรให้น้องรู้บ้างเลยล่ะ  ???

ก็เข้าใจอยู่ว่าทาริคอาจมีเหตุผลของทาริค แต่แบบ สงสารน้องคุณอ่ะ   :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 19-03-2015 21:27:06
อ้าว  :a5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 19-03-2015 21:30:39
อยากจะจับผู้แต่งฝั่งกลบเป็นปุ๋ยใต้ทะเลทราย.....ค้างมากมาย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 19-03-2015 21:42:59
ทารีครีบกลับมาดูแลหัวใจตัวเองโดยด่วน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: £.Ma|e¥ ที่ 19-03-2015 21:48:02
โอ้ยยย ทาริคมัวแต่เงียบ ไม่รีบอธิบาย :serius2:
สมน้ำหน้าทาริคถ้ารู้ว่าคุณโดนแมลงป่องต่อย :hao4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 19-03-2015 22:13:15
รอ!!!!! ต่ออย่างเร่งด่วน...
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 19-03-2015 22:16:40
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: มะม่วงแรด ที่ 19-03-2015 22:30:29
น้องคุณณณณณ น่าตีจริงๆ :katai4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 20-03-2015 00:43:42
น้องคุณอย้าเป็นอะไรไปนะค้าาาาาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 20-03-2015 20:07:28
มาค้างตอนนี้ไม่ดีเลยนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: `ลoงสิจ๊ะ™ ที่ 20-03-2015 20:44:42
ค้างมากก แงๆ
มาต่อนะคะ ทำเอาน้ำตาไหล
สงสารน้องคุณ เจอแต่ความผิดหวัง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 20-03-2015 20:48:21
เห้อ...จะเข้ามาบอกว่าคิดถึงอีกล่ะ
ได้แค่นั่งรออยู่หน้าเล้าเป็ดอ่ะเนอะ

 :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: duck-ya ที่ 20-03-2015 20:48:59
ค้างมากถึงมากที่สุดดดด
ม่ายยย
สารภาพว่าเคยเลิกอ่านไปช่วงหนึ่ง แต่ทนคิดถึงไม่ได้
ลุ้นมากๆ ทาริคทำงี้กับน้อง คุณอ่อนไหวจะตาย โฮฮฮฮฮ
 :sad4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: yupa ที่ 20-03-2015 20:52:42
มาต่อด่วน  ขอร้อง   :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:ขอบคุณล่วงหน้าจ้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: vevi ที่ 20-03-2015 21:26:22
 :serius2: ไม่ไหวแล้วน๊าาาาาา  โกรธๆๆทาริค
ท่านชีครู้มั๊ยว่าได้ทำร้ายน้อง ทำให้น้องคุณเสียใจ เจ็บปวดกับปมเดิมของตัวเองอีกแล้ว
ทาริคใจร้ายที่สุด เดินดงชมทะเลทรายมาตั้งหลายวัน ต้องมารีบร้อนอะไรตอนนี้่ฟร่ะ 

อ่านแล้วอินมาก ชอบ สนุกค่ะ หมั่นไส้พระเอกมากกกกกกก นายเอกน่ารัก น่าทะนุถนอม
ขอบคุณผู้เขียน รอติดตามนะคะ  :L2:

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 20-03-2015 23:25:58
ไม่ตีน้องคุณ แต่โป้งฮัสกี้แล้ว
 :m15: สงสารน้องคุณมากกกกกกก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 20-03-2015 23:41:22
ทาริคทำไมไม่บอกไปล่ะ แล้วก็ ชั้นอยากจะจับคุณมาตีสักสองสามที ทำอะไรคิดบ้างสิ เพื้อนที่รอที่เวียนนาล่ะ ถ้าตัวตายแล้ว พวกเค้าจะรุ้สึกยังไง ทำอะไรเคยคิดถึงคนข้างหลังบ้างไหม บ้าที่สุดเลยคุณ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: PRiiNZE ที่ 21-03-2015 00:13:35
ตามทันแล้วววว
อะไรกัน
ตอนแรกก็นึกว่าชีคกับทาริตจะเป็นคนเดียวกัน
สรุปไม่ใช่หรอกหรออออออ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: goldentime ที่ 21-03-2015 10:14:29
พึงคิดได้เรื่องคล้ายๆกับเรื่อง daddy long legs หรือเปล่า แล้วคุณจะเป็นไรไมเนี่ย  ทาริคมาดูคุณไวๆนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: night-nnc ที่ 21-03-2015 11:48:18
ใจกล้าจัง นายเอกเรา...
 o22 o22 o22
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: pamnana ที่ 21-03-2015 13:30:05
อ้าก!!! //เอาไม้ไล่ทุบแมงป่อง
น้องคุณใจร้อนชะมัด ไหนบอกว่ามานี่เพื่อมาเจอชีคจะได้จบเรื่องไง  :ling1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 21-03-2015 13:35:15
สงสารคุณ น้ำตาไหล ฮือออออ
 :o12:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 21-03-2015 13:36:39
 :katai1: :katai1: :katai1:
 :katai4: :katai4: :katai4:
 :call: :call:  :call:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 21-03-2015 17:45:40
คุณอย่าเป็นอะไรน่ะ
ส่วนทาริคแก้ตัวดีๆๆล่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 23-03-2015 00:17:26
สงสารน้องคุณอ่ะ เข้าใจว่าทาริคอาจจะมีเรื่องด่วนอะไร แต่ตามมาง้อหน่อยเดียวก็คงไม่เป็นไรรึเปล่า ถ้าคุณเป็นอะไรไป ทาริคจะเสียใจมั้ย?  :hao5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: Memindbucker ที่ 23-03-2015 20:56:57
ตอนนี้เข้าข้างน้องคุณ ทาริคอ่ะจะรีบไปไหน เดินอ้อยอิ่งในทะเลทรายได้ตั้งนาน
พอถึงเมืองถึงจุดสำคัญกับหนีขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไปเฉย เกลียดด
เข้าใจน้องคุณนะคะ เหมือนโดนหลออกโดนหักหลังโดนทิ้ง ยิ่งมีปมเรื่องโดนทิ้งอยู่แล้ว จะคิเสั้นก็ไม่แปลก
ทาริครีบๆกลับมาอธิบายเลยยยย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 24-03-2015 11:57:36
รอคนแต่งอยู่นะ   เมื่อไหร่จะมา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 24-03-2015 13:25:51
จะแจ้งสน.ไหนดีคะ
พอดีคนแต่งหาย
555555555555555555555

ยังไงก็รอ... ดันๆ ฮึ๊บๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 25-03-2015 00:59:57
แก้ตัวยาวแน่ ง้อยาวแน่ โดนดุยาวแน่
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 25-03-2015 01:14:09
เข้ามาบอกว่ารออยู่นะคะ อยากอ่านต่อแล้ว ตอนต่อไปขอยาวๆๆๆๆ เอาให้ชื่นฉ่ำใจไปเลย ><
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch14 : นิสรีน][P.22][190315]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 26-03-2015 13:51:45


Chapter 15


เด็กหนุ่มที่สลบไสลไปด้วยพิษของแมงป่องถูกนำตัวไปยังวังนิสรีนอย่างรวดเร็ว ซึ่งพวกแพทย์ที่ได้รับแจ้งข่าวเตรียมพร้อมการรักษาอยู่ที่นั่นแล้ว พวกเขาพาร่างโปร่งบางไปนอนบนเตียงใหญ่ในห้องพักห้องหนึ่งซึ่งอยู่ในเขตวังหน้าฝั่งขวา แล้วเร่งทำการรักษาทันที

ศตคุณที่จมลึกอยู่ในภวังค์สะดุ้งตัวเบาๆ เพราะรู้สึกเจ็บจี๊ดเหมือนโดนเข็มแหลมแทงที่มืออยู่หลายหน ก่อนจะปรือตาขึ้นมอง ภาพเบื้องหน้าพร่ามัว เขาเห็นแต่สีขาว... ขาวโพลนไปหมด หรือเขาอยู่บนสวรรค์แล้วกันนะ

“อือ...” แต่ทำไมยังปวดหัวและร้อนผ่าวไปหมดทั้งตัว... ทำไมหายใจได้ลำบาก บนสวรรค์เขาไม่ควรจะรู้สึกทรมานอีกไม่ใช่หรือ
เสียงคนพูดคุยกันดังอยู่รอบๆ ตัว แต่เป็นภาษาที่เด็กหนุ่มฟังไม่เข้าใจ สักพักก็เจ็บที่มืออีกแล้ว เจ็บจี๊ดอยู่อีกหลายครั้ง หากไม่นานก็เริ่มหายใจได้สะดวกขึ้น ความร้อนในกายลดลงทีละน้อย

“พ่อ... แม่...” ริมฝีปากที่แห้งผากส่งเสียงครางอย่างน่าสงสาร ทำไมพ่อกับแม่จึงยังไม่มาหาเขาล่ะ ที่นี่คือบนสวรรค์ไม่ใช่หรือ

“ใคร?” ร่างโปร่งถามเสียงแผ่ว เมื่อรู้สึกว่ามีใครบางคนประคองตัวเขาให้ลุกนั่ง เสื้อผ้าที่สกปรกเลอะเทอะถูกถอดออกไปทีละชิ้น เขาสะดุ้งตัวน้อยๆ เมื่อรู้สึกถึงผ้านุ่มชื้นที่กำลังเช็ดไปบนผิวกาย ตามด้วยผ้าแห้ง เสร็จแล้วแผ่นหลังบางจึงได้สัมผัสกับฟูกหนาอีกครั้ง

ศตคุณผล็อยหลับไปเมื่อรู้สึกสบายตัว เขาพลิกตัวหนีคนที่บ่นพึมพำอยู่ข้างตน

“คุณศตคุณ ดูสิ ต้องฉีดยาจนพรุนเป็นสิบเข็มแบบนี้... เพราะคุณดื้อจริงๆ ไม่ฟังอะไรเลย ดีนะที่คุณไม่เป็นอะไรมาก คอยดูเถอะ ฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่ผมจะต่อว่าให้หูชา นี่ถ้าชีครู้เข้า พวกเราจะโดนลงโทษกันหมดทั้งฝูงซะก็ไม่รู้”


เวลาหนึ่งวันเต็มผ่านพ้นไป จันทราหมุนเวียนกลับมาลอยเด่น ณ จุดเดิมบนท้องฟ้าตรงตำแหน่งเดียวกันกับเมื่อวาน ร่างโปร่งยังคงนอนซมด้วยทั้งพิษไข้และฤทธิ์ยา ตลอดทั้งวันมีแพทย์สลับกันมาตรวจดูแลอาการเป็นระยะๆ

บนท้องฟ้าแห่งรัตติกาล เฮลิคอปเตอร์ลำใหญ่ซึ่งบินข้ามทะเลทรายมายังเมืองโอเอซิสอันเงียบสงบค่อยๆ ร่อนลงจอด หากผู้ที่โดยสารมาด้วยร้อนใจจนไม่อาจรอให้มันจอดสนิทได้ เขากระโจนลงมาแล้ววิ่งเข้าตัววังสีขาวสะอาดไปอย่างรวดเร็ว ถัดมาไม่นานประตูห้องพักของศตคุณก็ถูกกระแทกให้เปิดออกเสียงดังปังใหญ่ จนทุกคนในห้องสะดุ้งเฮือก พากันก้มหน้าหลบสายตาอันดุร้ายเกรี้ยวกราดของคนที่ก้าวเดินเข้ามาด้วยท่วงท่าราวกับราชสีห์ ชายหนุ่มในชุดทหารสีน้ำตาลคล้ายกับสีของผืนทรายตรงไปยังเตียงใหญ่ที่ศตคุณนอนอยู่ เขาไม่ได้เอ่ยคำพูดใดๆ แต่หมู่ทหารและสาวใช้ภายในห้องก็เงียบกริบ แม้แต่อาเหม็ดเองก็ยังไม่กล้าพูดอะไร และจำต้องถอยไปยืนก้มหน้านิ่งอยู่ตรงมุมห้อง

ท่อนแขนแกร่งประคองเด็กหนุ่มขึ้นมาเล็กน้อยแล้วกอดแนบแผ่นอก เขาซุกใบหน้าลงตรงซอกคอขาวแล้วกระซิบบอก “อย่าเป็นอะไรไปเลยนะ Ana Ooheboka (อานา อูฮิบบูกา)”

“อือ...” ศตคุณครางในลำคอเบาๆ เมื่อถูกรบกวน ส่งผลให้เจ้าตัวกึ่งหลับกึ่งตื่น ทว่าลืมตาไม่ขึ้น... ใครกันที่โอบกอดเขา อ้อมกอดอันอบอุ่น หากมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ปะปนกับกลิ่นของดินปืนจางๆ

“ทาริค...” มือขาวยกขึ้นไขว่คว้าในอากาศ ราวกับต้องการหาสิ่งยึดเหนี่ยว

เมื่อชายหนุ่มเหลือบไปเห็น เขาก็คว้ามือนั้นมาแนบจูบ “ฉันอยู่ที่นี่แล้ว ทำไมถึงทำร้ายตัวเองแบบนี้ จะฆ่าฉันให้ตายทั้งเป็นรึไงกัน”   

“ฮือ... เจ็บ... ผมเจ็บ...” ดวงตากลมปรือปรอย ความโศกเศร้าในหัวใจถูกขับออกมาพร้อมกับน้ำตาเม็ดใสๆ ซึ่งหลั่งรินออกมาไม่ขาดสาย

ริมฝีปากอบอุ่นช่วยจูบซับน้ำตาให้ แล้วกระซิบปลอบ “ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เกิดเรื่องเข้าใจผิดแบบนี้ ฉันไม่ได้อยากทำให้เธอเจ็บปวด... ฮาบีบีของฉัน”

“ฮือ...” คำพูดของชายหนุ่มดูจะเข้าไปไม่ถึงโสตประสาทของอีกฝ่าย ดวงตากลมที่เปียกชื้นไปด้วยน้ำตาหรี่ปิดลงทีละน้อย

“อย่าร้องไห้ ฮาบีบี... เมื่อธุระเสร็จแล้วฉันจะรีบกลับมา ฉันจะบอกความจริงกับเธอทุกอย่าง ได้โปรด... อย่าเป็นอะไรเลยนะ”

“...คนโกหก... หลอกลวง...” เสียงที่เปล่งออกมาแหบพร่า แล้วค่อยๆ เบาบางลง จากนั้นเด็กหนุ่มก็สลบไสลไปด้วยฤทธิ์ยาอีกครั้ง

“เธอไม่เชื่อใจฉันหรือ... คุณ คุณ!” มือหยาบเขย่าร่างโปร่งบางในอ้อมกอดเบาๆ ใจเขาไม่ดีเอาเสียเลยที่เห็นเด็กหนุ่มเป็นแบบนี้ พอได้รับรายงานจากอาเหม็ด เขาเป็นกังวลสารพัด จนต้องทิ้งหน้าที่และความรับผิดชอบมาดูเด็กหนุ่มให้เห็นกับตา

“คุณศตคุณหลับเพราะฤทธิ์ยาน่ะครับ” นายแพทย์ผู้รับผิดชอบดูแลร่างโปร่งรายงานผู้เป็นนาย

ชายหนุ่มยังโอบกอดศตคุณไว้ในอ้อมแขน เขาไม่อยากปล่อยศตคุณไว้คนเดียว แต่ตัวเขายังมีหน้าที่ที่ต้องทำ และงานการที่ต้องสะสาง “ดูแลเขาให้ดี เฝ้าเขาไว้ทุกฝีก้าว แล้วฉันจะรีบกลับมา”

“จำคำพูดของฉันเอาไว้ให้ดี! ถ้าปล่อยให้เขาเป็นอะไรไปอีก ทุกคนจะต้องชดใช้ด้วยชีวิต!” เสียงทุ้มฟังดูมีอำนาจดังก้องไปทั่วทั้งห้อง ก่อนผู้พูดจะวางร่างโปร่งบางในอ้อมแขนลงช้าๆ อย่างระมัดระวัง เขาแนบจูบบนหน้าผากมน มือหยาบลูบผิวแก้มบนใบหน้าที่ไร้สีเลือด ก่อนจะหักใจลุกเดินออกจากห้องไป

..

......

..

สายลมเอื่อยลอดผ่านบานหน้าต่าง พาความเย็นสดชื่นในยามสุริยันกำลังจะลาลับขอบฟ้าเข้ามาสัมผัสเรือนกายขาวผ่อง ปลุกคนที่หลับใหลมาเกือบสองวันให้ตื่นขึ้นอย่างอ่อนโยน

ดวงตาสีอ่อนลืมขึ้นช้าๆ กะพริบปริบๆ ให้เข้ากับแสงสว่างจากโคมไฟระย้าภายในห้อง ที่ส่องกระทบเพดานและกำแพงสีอ่อน ยิ่งทำให้ภายในห้องดูสว่างมากขึ้นไปอีก

ใบหน้าหวานอยู่นิ่งเพื่อรอจนภาพเบื้องหน้าชัดเจนขึ้น เพดานโค้งสีขาวแกะสลักเป็นลวดลาย ดูเหมือนกับดอกกุหลาบดอกใหญ่ที่มีกลีบซ้อนกันนับร้อยกลีบ ผนังห้องทำจากหินอ่อนสีฟ้าอมเทา เมื่อมองเพลินๆ ก็เหมือนล่องลอยอยู่ท่ามกลางปุยเมฆ

...สวย... สมกับเป็นสวรรค์เสียจริง... ศตคุณคิดอยู่ในใจ

“อืม...” ร่างโปร่งผงกศีรษะขึ้นเล็กน้อย สบสายตากับคนที่นั่งเฝ้าเขาอยู่พอดี “คุณอาเหม็ด” เขากวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง อีกฝั่งของเตียงมีชายในชุดขาวนั่งอยู่ข้างกล่องเครื่องมือ ดูท่าจะเป็นแพทย์ และที่ด้านหลังของชายคนนั้นมีสาวใช้นับสิบนางนั่งอยู่บนพื้นห้อง “นี่ผมยังไม่ตายหรอกเหรอเนี่ย” เขาเอ่ยราวกับผิดหวัง

“พวกผมน่ะสิครับจะตายก่อน” อาเหม็ดพูดเสียงดุ ขณะโน้มตัวไปหาเด็กหนุ่ม “เป็นยังไงบ้างครับ เจ็บปวดตรงไหนอีกหรือเปล่า ให้คุณหมออัสลันตรวจดูสักหน่อยนะครับ”

“สวัสดีครับ ผมอัสลัน ขออนุญาตนะครับ” นายแพทย์เข้ามาตรวจดูอาการเบื้องต้นของร่างโปร่ง แมงป่องที่ต่อยศตคุณเป็นชนิดที่พิษไม่ร้ายแรงมาก แต่เพราะศตคุณมีอาการแพ้เข้าร่วม ก็เลยทำให้ร่างกายทรุดหนัก เขาตรวจดูหู จมูก ปาก ตา อัตราการหายใจ เสร็จแล้วจึงเปิดผ้าที่พันมือไว้ออก เพื่อตรวจดูรอยแผล ก่อนจะสรุปอาการคร่าวๆ ให้เด็กหนุ่มฟัง “แผลยังอักเสบ คุณศตคุณคงจะยังมีไข้เป็นระยะๆ ผมจะคอยฉีดยาแก้ปวดให้นะครับ ส่วนมือข้างนี้อย่าเพิ่งขยับมาก นอกนั้นก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงครับ”

ดวงตาสีอ่อนจ้องมองรอยแผลบนมือซ้ายที่บวมเป่ง แวบหนึ่งในยามที่สมองยังมึนงง เขานึกห่วงว่าตนเองจะเล่นเปียโนต่อไปอีกได้หรือเปล่า แต่แล้วร่องรอยเมห์นดิจางๆ ที่หลงเหลืออยู่ก็ทำให้ความทรงจำของเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นผุดขึ้นมาแทนที่ความกังวล เจ็บจี๊ดในหัวใจราวกับถูกมีดปลายแหลมทิ่มแทงเข้าไปทีละน้อย

...ใช่... เขาเพิ่งถูกทอดทิ้งมาหมาดๆ ถูกคนที่รักและไว้ใจหักหลัง เอาเขามาทิ้งไว้ที่วังแห่งนี้

เด็กหนุ่มปล่อยมือลงข้างลำตัว ไม่สนใจร่างกายที่ไร้อาภรณ์ใดๆ ปกปิดด้วยซ้ำ เขาเอนศีรษะลงบนหมอนช้าๆ แล้วปิดตาลงสนิท หยดน้ำตาแห่งความเสียใจถูกกลั่นออกมามากมาย เปรอะเปื้อนพวงแก้มนิ่ม

“คุณศตคุณ... รู้สึกไม่ดีหรือครับ คุณหมอ... แน่ใจเหรอว่าคุณศตคุณปลอดภัยแล้วน่ะ” อาเหม็ดถลาเข้าไปหาด้วยความเป็นห่วง  แล้ววางมือลงบนหัวไหล่เล็ก

ร่างโปร่งพลิกตัวหนี เสียงที่ถูกเปล่งออกมาจากลำคอที่แห้งผากสั่นสะท้าน “ทำไมไม่ปล่อยให้ผมตาย... ฮึก... ผมคิดถึงพ่อ คิดถึงแม่... พวกคุณจะใจร้ายกับผมไปถึงไหนกัน ฮือ...”

“คุณศตคุณ ใจเย็นๆ ก่อนสิครับ ฟังผมก่อน”

“ไม่!! ผมไม่ต้องการจะฟังอะไรจากพวกคุณอีกแล้ว ออกไป!! ออกไปให้หมด!!” เด็กหนุ่มสร้างเกราะป้องกันหัวใจที่แตกสลาย เขาสะอื้นไห้จนตัวโยน ดูบอบบางและน่าสงสาร หากอาเหม็ดก็ไม่อาจปล่อยเด็กหนุ่มไว้คนเดียวได้ เพราะเกรงว่าจะทำอะไรบ้าบิ่นลงไปอีก เขาเข้าใจจิตใจของศตคุณดี แต่สำหรับเขา คำสั่งของเจ้านายต้องมาก่อนสิ่งอื่นใด

“ผมจะไม่ไปไหน ผมจะอยู่กับคุณศตคุณตรงนี้” อาเหม็ดเอื้อมมือไปแตะแขนเรียวเบาๆ

“อย่าแตะต้องตัวผม!!” ศตคุณตะโกนลั่น เขาพยายามตะเกียกตะกายลุกออกจากเตียงกว้างด้วยเรี่ยวแรงเท่าที่มี มือขาวทั้งสองข้างฉุดกระชากผ้าปูที่นอนโดยไม่สนใจความเจ็บปวด พวกสาวใช้ก็ได้แต่ยืนมองอย่างพะว้าพะวัง เพราะพวกเธอเองก็ไม่กล้าแตะต้องคนสำคัญของผู้เป็นนาย

“คุณหมอ! ทำอะไรสักอย่างสิครับ ปล่อยให้คุณศตคุณเป็นแบบนี้จะดีหรือ! ช่วยกันจับตัวไว้เร็วเข้า”

อัสลันรีบเปิดกระเป๋ายา แล้วเตรียมยาเป็นพัลวัน “เดี๋ยวผมจะให้ยาระงับประสาท คงต้องให้คุณศตคุณพักผ่อนอีกสักหน่อยครับ”


หลังจากพยายามปราบคนที่ทั้งดื้อทั้งดิ้นเร่าไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ให้สงบลงได้สำเร็จ ทุกคนในห้องก็แทบหมดแรงตามไปด้วย ศตคุณนอนนิ่งไปแล้ว ดวงตากลมฉ่ำน้ำยังคงปรือปรอย มีหยดน้ำตาร่วงหล่นลงมาอีกเป็นระยะๆ

อาเหม็ดสะอื้นตาม พลางสั่งให้สาวใช้ช่วยกันสวมเสื้อผ้าให้กับศตคุณ เขาสงสารเด็กหนุ่มมากเหลือเกิน มือหยาบคอยประคองมือขาวข้างที่ไม่เป็นแผลแล้วบีบเบาๆ เพื่อให้เด็กหนุ่มรู้ว่ามีคนอยู่เคียงข้างเสมอ ส่วนมืออีกข้าง นายแพทย์อัสลันกำลังตรวจดูแผลและพันผ้าให้ใหม่

“ผมคิดว่าคงต้องให้ยาระงับประสาทควบคู่ไปกับการรักษาอีกสักพัก คุณศตคุณจะหลับๆ ตื่นๆ แต่เมื่อได้พักผ่อนอย่างเพียงพอ ก็จะเป็นผลดีต่ออารมณ์ของคุณศตคุณนะครับ”

..

.....

..

สองวันเต็มๆ ผ่านไป อาการไข้ของศตคุณลดลงมากแล้ว แผลที่ถูกแมงป่องต่อยเอาก็ยุบลงไปมาก อัสลันจึงลดปริมาณยาลงทีละน้อย จนเขาตัดสินใจงดให้ยาระงับประสาทกับเด็กหนุ่ม

เมื่อถึงเวลาเย็น ศตคุณเริ่มขยับตัวมากกว่าปกติ เขากำลังจะตื่นจากการหลับใหลในไม่ช้า แต่อาเหม็ดที่คอยเฝ้าอยู่ตลอดนั้น เตรียมตัวพร้อมรับสถานการณ์อยู่แล้ว ทันทีที่ดวงตาสีอ่อนลืมขึ้น เขาก็ปราดเข้าไปกุมมือเด็กหนุ่มไว้ทันที “คุณศตคุณ”

“.....” ร่างโปร่งบางไร้เรี่ยวแรง ร้องไห้จนดวงตาคู่สวยบวมช้ำไปหมด อีกทั้งหลายวันมานี่ได้รับแต่น้ำเกลือผ่านทางเส้นเลือดเพียงอย่างเดียว พอลืมตาขึ้นพบอาเหม็ดเข้า เขาก็ปิดตาลงทันที

“ผมเตรียมโจ๊กไก่ไว้ให้คุณศตคุณ ตำรับคุณจีรุฒน์เชียวนะครับ คุณศตคุณชอบไม่ใช่หรือครับ” อาเหม็ดคิดว่าเขาควรต้องดึงความสนใจของศตคุณไว้กับครอบครัวในอดีตที่มีแต่ความสุข ซึ่งเป็นสิ่งที่เด็กหนุ่มยึดติดก่อนเป็นอย่างแรก พอเด็กหนุ่มมีสติและยอมรับฟังเหตุผล เขาก็จะค่อยๆ อธิบายถึงสาเหตุที่พาอีกฝ่ายมายังสถานที่แห่งนี้

เมื่อได้ยินชื่อของคุณลุงจีรุฒน์ผู้ล่วงลับ คุณลุงซึ่งเป็นพี่ชายคนเดียวของบิดาแท้ๆ ของตน เด็กหนุ่มก็อดลืมตาขึ้นมองไม่ได้... สมัยเด็กๆ ตอนที่บิดามารดายังอยู่ เวลาไม่สบาย มารดามักจะทำโจ๊กให้เขารับประทานเป็นประจำ เช่นเดียวกับตอนที่อาเหม็ดเดินทางไปพบกับเขาหลังจากบิดามารดาประสบอุบัติเหตุ ผู้ชายคนนี้ก็ทำอาหารชนิดเดียวกันนี่ให้เขารับประทานทุกเช้า

“คุณจีรุฒน์น่ะ รักคุณศตคุณมาก ท่านเล่าถึงคุณอยู่บ่อยๆ อยากให้คุณมาที่วังนิสรีนแห่งนี้สักครั้ง ทุกคนที่นี่ ทั้งชาวบ้านชาวเมืองต่างก็รู้จักคุณจีรุฒน์กันหมดเลยนะครับ”

ดวงตาที่ชุ่มไปด้วยน้ำตากะพริบปริบ... คุณลุง... ก็เคยมาที่นี่ด้วยอย่างนั้นหรือ

สาวใช้ที่ดูอายุมากกว่าใครเพื่อนคลานเข้ามาถึงขอบเตียง เธอส่งกรอบรูปถ่ายขนาดเล็กที่เธอกอดไว้อยู่นานให้กับเด็กหนุ่ม พร้อมกับรอยยิ้มอ่อนโยน

ภายในภาพถ่ายเก่าแก่ น่าจะสักยี่สิบกว่าปีที่แล้วได้ มีคุณลุงที่ร่างโปร่งรู้จักดียังดูหนุ่มแน่น นั่งอยู่กับเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ อีกสองคนบนโซฟาหรูหราขนาดใหญ่ในห้องซึ่งอาจจะเป็นห้องใดห้องหนึ่งในวังแห่งนี้ ส่วนด้านหลังมีผู้ชายอาหรับที่ดูแก่กว่าเล็กน้อยยืนโอบไหล่ของคุณลุงอยู่ มือขาวข้างที่ไม่เจ็บยื่นออกไปรับกรอบรูปมาเพ่งดูอย่างสนใจ

...ผู้ชายคนนี้... ถึงจะดูหนุ่มกว่ามาก แต่เขาจำได้แม่นว่าคือคนเดียวกับคนในรูปถ่ายที่ตนเคยได้รับเมื่อตอนอยู่ที่เวียนนา

“อยากรู้มั้ยครับ ในรูปนี้มีใครบ้าง... ผมจะเล่าเรื่องคุณจีรุฒน์ต่อก็ได้ แต่คุณศตคุณต้องทานโจ๊กไปด้วย ตกลงมั้ยครับ” พออาเหม็ดพูดจบ สาวใช้อีกสองสามคนก็ยกถาดเข้ามารอ ชายวัยกลางคนเอื้อมมือไปประคองแผ่นหลังบอบบางให้ลุกขึ้นนั่งช้าๆ เขาเองก็หวั่นใจว่าศตคุณจะพยศอยู่เหมือนกัน

ร่างโปร่งเอนหลังพิงหมอนรองหลังที่วางซ้อนๆ กันอยู่หลายชั้น เขาเผยอริมฝีปากรับโจ๊กที่สาวใช้ป้อนให้ แล้วเหลือบมองอาเหม็ดคล้ายจะทวงสัญญา

“ผู้ชายคนที่ยืนข้างหลังนี่ คือชีคชารีฟยังไงล่ะครับ” อาเหม็ดหยุด เพื่อเปิดโอกาสให้สาวใช้ป้อนโจ๊กให้กับเด็กหนุ่มต่อ “แล้วนี่คือลูกชายคนโตของชีคชารีฟ ท่านคือ ชีคจาร์ซี ชารีฟ อิสมาเอล อัช ชะกิยาห์”

“และนี่คือลูกชายคนที่สอง ชีคทัชอัลดิน ชารีฟ อิสมาเอล อัช ชะกิยาห์”

อาเหม็ดลอบถอนหายใจอย่างโล่งอกที่เขายังพอจะรับมือศตคุณได้ เด็กหนุ่มดูสงบและยอมรับประทานอาหารแต่โดยดี หากสบายใจได้ไม่นานเท่าไหร่

“อื้อ...” ศตคุณยกมือขึ้นปิดปาก “ผม... จะอาเจียน...”

พวกสาวใช้ถลาไปหยิบกระโถนมาส่งให้ ก่อนเด็กหนุ่มจะอาเจียนเอาอาหารที่เพิ่งรับประทานเข้าไปออกมาจนหมด ร่างโปร่งบางหอบหนัก น้ำตาไหลนองใบหน้า ในปากขมไปหมด ทั้งยังมวนท้อง รู้สึกพะอืดพะอมและทรมาน สองแขนที่กอดลำตัวไว้สั่นเทา

“ดื่มน้ำหน่อยนะครับ” อาเหม็ดช่วยลูบหลัง พลางหยิบแก้วน้ำส่งให้ จากนั้นจึงสั่งให้สาวใช้ไปตามแพทย์มาอย่างเร่งด่วน เขาโอบกอดเด็กหนุ่มไว้หลวมๆ “อดทนหน่อยนะครับ คงเป็นเพราะคุณศตคุณไม่ได้มีอะไรตกถึงท้องมาหลายวันก็เลยเป็นแบบนี้”

สักพักอัสลันก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในห้อง เขาพุ่งตรงเข้าไปตรวจดูอาการของเด็กหนุ่ม ตรวจซ้ำไปซ้ำมาอยู่นานจนแน่ใจ แล้วจึงสรุป “เป็นไปได้ว่าอาจจะยังมีพิษของแมงป่องหลงเหลือในกระแสเลือด แต่เดี๋ยวผมจะส่งอาเจียนของคุณศตคุณไปตรวจในแล็บอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ และอีกอย่าง คุณศตคุณไม่ได้ทานอะไรมาหลายวัน ผมคิดว่าหลังจากอาเจียนแล้วก็น่าจะรู้สึกดีขึ้นนะครับ”

อาเหม็ดพยักหน้า พลางหันไปซับน้ำตาให้กับร่างโปร่ง “คุณศตคุณอดทนหน่อยนะครับ อย่างน้อยคุณก็ต้องทานอะไรไว้ให้อยู่ท้องบ้าง” เด็กหนุ่มในอ้อมกอดเขายังคงนั่งนิ่งราวกับตุ๊กตา เขาจึงต้องหาเรื่องใหม่ๆ มาล่อหลอกต่อไปอีก “...ผมจะเล่าเรื่องของคุณจีรุฒน์ต่อ ตกลงมั้ยครับ”

ร่างโปร่งหลุบตาลงต่ำ เขาจะปฏิเสธได้เชียวหรือ ในเมื่อเป็นเรื่องของคนในครอบครัวของเขา ทำไมจะไม่อยากรู้กันเล่า เด็กหนุ่มจำใจอ้าปากรับโจ๊กที่สาวใช้ป้อนให้อีกครั้ง

“อื้อ...” ศตคุณคลื่นไส้จนต้องหลับตาปี๋ แต่อาเหม็ดก็ส่งเสียงเชียร์ให้เขากลืนลงท้องไปช้าๆ

“จะอาเจียนอีกมั้ยครับ... ไหวมั้ย”


ไหวมั้ย... เดินไหวรึเปล่า...


ร่างโปร่งบางสั่นสะท้าน คำพูดและสถานการณ์ที่คล้ายคลึง ทำให้เขานึกถึงเสียงทุ้มของใครบางคนที่ยังคงวนเวียนอยู่ในความทรงจำ มือขาวยกขึ้นกุมตรงอกซีกซ้าย ซึ่งความเจ็บปวดยังไม่จางหายไปเลยแม้แต่น้อย

“คุณศตคุณ เป็นอะไรไปครับ”

เด็กหนุ่มส่ายหน้า “ไม่เป็นไรครับ” พลางอ้าปากรับโจ๊กที่สาวใช้ป้อนให้อีกครั้ง

เมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มกลืนอาหารลงท้องได้บ้าง อาเหม็ดจึงเล่าต่อ “...ภรรยาของชีคชารีฟ ท่านเสียไปตอนที่คลอดบุตรคนที่สองนะครับ ต่อจากนั้น คุณจีรุฒน์ก็เป็นคนดูแลบุตรทั้งสองของชีคชารีฟมาโดยตลอด เหมือนเป็นคุณแม่คนนึงเลยทีเดียว ชีคจาร์ซีและชีคทัชอัลดินน่ะ รักคุณจีรุฒน์มากเลยล่ะครับ” อาเหม็ดหันไปเรียกสาวใช้ให้หยิบผ้าคลุมศีรษะที่ทำจากผ้าไหมสีดำสนิทมาส่งให้กับศตคุณ “ผ้าไหมแบบไทยๆ กลางทะเลทรายอาหรับ สุดยอดไปเลยใช่มั้ยครับ คุณจีรุฒน์สอนพวกชาวพื้นเมืองให้ทอผ้าไหม เรามีต้นหม่อนเลี้ยงเองในเรือนกระจก ส่วนผ้าผืนนี้น่ะ คุณจีรุฒน์สั่งทอให้กับชีคทัชอัลดินครับ”

ร่างโปร่งฟังเรื่องเล่าไปเรื่อยอย่างตั้งใจ สมัยยังเยาว์ ตัวเขาได้พบกับคุณลุงปีละสองหน โดยที่คุณลุงจะเป็นฝ่ายเดินทางไปยังเวียนนาเสียส่วนใหญ่ มีเพียงครั้งเดียวที่เขาเป็นฝ่ายได้มาเยี่ยมคุณลุงที่ดินแดนอาหรับนี่... แต่เพราะยังเด็กจึงจำไม่ได้ว่าคุณลุงสนิทกับครอบครัวของชีคชารีฟมากถึงขนาดนี้

“อิ่มแล้วครับ” ศตคุณส่ายหน้าเมื่อเห็นสาวใช้กำลังใช้ช้อนตักโจ๊กในชาม แล้วช้อนตาขึ้นสบสายตากับอาเหม็ด “ผมอยากพัก... อยากอยู่คนเดียว”

“ไม่ได้หรอกครับ... ผมต้องขอโทษด้วย” ชายวัยกลางคนสั่งให้สาวใช้ถอยออกไป ก่อนจะประคองเด็กหนุ่มให้นอนลง “พักอีกสักหน่อย จะได้มีแรงนะครับ”

ดวงตากลมปิดลงสนิท พอหลับตา... ภาพใบหน้าของทาริคก็ผุดขึ้นมาทำให้หัวใจเจ็บปวดอีกแล้ว ทั้งๆ ที่เขาพยายามไม่นึกถึง แต่อ้อมกอดอันอบอุ่น เสียงทุ้มอันอ่อนโยนก็ยากที่จะลืมเลือน... เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าชายหนุ่มจะหลอกลวงเขามาทิ้งไว้ที่นี่จริงๆ ถ้าหากว่านี่เป็นเพียงแค่ฝันร้ายก็คงจะดี

อาเหม็ดนั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียงหลังใหญ่ เขาผ่อนลมหายใจหนักๆ นึกสงสารศตคุณจับใจ แต่เขาก็ไม่อาจขัดใจเจ้านายได้เช่นกัน ได้แต่เฝ้ารอให้คนสำคัญของศตคุณกลับมาช่วยรักษาบาดแผลในใจของเด็กหนุ่มสักที


TBC~*


เอามาลงยาวๆ แล้วน้า จะได้อ่านกันแบบว่าไม่ค้างคานะคะ (หรือค้างกว่าเดิม 5555)

หลังจากตอนนี้ไป ความจริงทั้งหมดจะค่อยๆ เปิดเผยออกมาทีละน้อย หลายคนที่คาดเดาไว้ว่าทาริคเป็นใคร ก็มีถูกบ้างหลายคนเลยล่ะค่ะ 55555

ฮัสกี้ไม่ได้หายไปไหนน้า ยังมีชีวิตอยู่ 5555 ช่วงนี้ยุ่งๆ นิดหน่อยค่ะ เพราะทำเล่ม "ตะวันเคียงเดือน" กับ "แกนีมีด" อ่าค่ะ เพิ่งทำเสร็จแล้วส่งโรงพิมพ์ไปหมาดๆ เอง เหนื่อยมากกกกก ขอบคุณทุกคนที่ให้การสนับสนุนนะคะ ^^ ติดตามข่าวสารของทั้งสองเรื่องนี้ได้ที่เพจของฮัสกี้น้า

แล้วก็ ฮัสกี้ของฝากเรื่อง Blurred (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45395) & เงาจันทร์ในม่านหมอก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45116.0) ไว้ในอ้อมอกของเพื่อนๆ ด้วยนะคะ สองเรื่องนี้ไม่ค่อยมีใครอ่านเลย 55555 ฮัสกี้เศร้า  :mew6:

ขอบคุณทุกคนมากค่ะ รักน้าาาา จุ๊บบบบ  :mew1:

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 26-03-2015 14:04:46
ตามอ่านทั้งสองเรื่องค่ะ
แต่ชั่งน้ำหนักใจแล้ว ชอบมากกว่าสองเรื่องที่จบอีกนะ :L2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 26-03-2015 14:20:49
 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: ทาริคกลับมาเร็ว ๆๆๆนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 26-03-2015 14:21:38
น้องคุณอดทนไว้ก่อนน้าา... ทาริคไปทำภารกิจกู้ชาติอยู่..อยู่ว..วู..วู..~ :sad4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 26-03-2015 14:26:32
ก็ชอบทุกเรื่องที่ฮักกี้แต่งนะครับแต่ชอบเรื่องตะวะนเคียงเดือนกับเรื่องนี้ที่สุด
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 26-03-2015 14:39:09
ทาริค..กลับมาเร็วๆนะ..
กลับมาแก้ปัญหานี้อย่างด่วน..
คนตัวเล็กขี้ใจน้อย..นะเออ.  :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 26-03-2015 14:45:47
สงสารน้องคุณ ไม่ฟังอะไรดีๆก่อนลูกเอ๊ย
รอทาริคกลับมานะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: Apitchaya ที่ 26-03-2015 14:48:26
ทาริคคคคคคค
รีบกลับมาาา
ว่าที่เจ้าสาวเธอจะตรอมใจตายแล้ววววว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 26-03-2015 14:55:25
รอทาริคคัมแบ็คเต็มตัวนะคะ ตอนนี้เฮียแกโผล่น้อยมาก 5555

อยากให้เปิดอกคุยกับน้องคุณจริงๆจังๆ สงสารน้อง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 26-03-2015 15:04:45
น้องคู๊นนนนนน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 26-03-2015 15:14:42
รักฮัสกี้มากกกกก
ไม่รู้สึกว่าคุณไร้เหตุผลเลย
และรอทาริคมาเฉลยคำตอบให้คุณ
แต่ประเด็นคือ...แค่ฮัสกี้ไม่มาอัพหนึ่งวันก็จะขาดใจ
 :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 26-03-2015 15:15:51
 :z6: อุ๊ยตาย เผลอเดินสะดุด คนแต่ง  หรี่ตามองเล็กๆ น้องคุณยังร้องไห้นะเธอ สะบัดมือตบหลังคนแต่งเบาๆ พลั๊กๆ รีบเอาทาริคมาปลอบด่วนๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: Memindbucker ที่ 26-03-2015 15:16:16
ทาริครีบๆกลับมาาาาา น้องคุณเสียใจแย่แล้ว
สงสาร ฮืออออ มาโอ๋น้องเลยย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 26-03-2015 15:54:12
ทาริครีบกลับมาหาคุณเร็วๆน้าาาา  :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: noksamsee ที่ 26-03-2015 15:57:34
 :hao5:เข้าใจน้องคุณน่ะ แต่น้องคุณต้องใจเย็นฟังคนรอบข้างเพราะอีกหน่อยน้องคุณต้องรับตำแหน่งเจ้านายพวกเค้า(จิ้นเอาเอง).  น้องคุณมีแฟนเป็นชีคต้องทำใจ หน้าที่ต้องมาพร้อมความรับ น้องคุณสู้ๆๆ ส่วนทาริค รีบทำภารกิจให้เสร็จ แล้วมาอธิบายเสีย ถ้าเด็กมันดื้อมากก็ปราบผยศเสียหน่อย คิดแล้วฟินเวอร์
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 26-03-2015 16:16:21
อยากรู้ความจริงทาริคคือคร๊ายยย
คือฮาบีบีของคุณไง อรั๊ยยยยย<<<<ยังจะมาเล่นอีก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 26-03-2015 16:21:20
จะไปจิ๊กน้องคุณมากกที่บ้านแล้วนะ
ถ้าทาริคยังไม่มาดูแลด้วยตัวเองอยู่แบบนี้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: whistle ที่ 26-03-2015 16:22:47
ทั้งหน่วงทั้งสงสารคุณจัง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 26-03-2015 16:34:11
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 26-03-2015 16:44:14
ชอบทั้ง 3 เรื่องเลย น่ารัก 5555  ทาริคน้าาา บอกความจริงเร็วๆสิ สงสารน้องคุณ น้องคุณก็ยอมฟังซักหน่อยนะ ใจเย็นๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 26-03-2015 16:49:46
โอะโหคุณฮัสกี้.......แค่เห็นชื่อตอนก็แทบช็อคแล้ว ฮือออออออออออออ ขอเตรียมทิชชู่ไปอ่านเคล้าน้ำตาก่อนนะคะ T0T

.......

สงสารน้องคุณมากกกกก ขนาดอาเหม็ดยังสงส่รเลยคิดดู ทาริคใจร้ายไปไหมเนี่ย โกรธแทนน ฮึ่ยๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 26-03-2015 16:56:38
ค้างงงงง เมื่อไหร่ท่านชีคจะรีบกลับมาหาน้องคุณ :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 26-03-2015 17:22:56
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 26-03-2015 17:38:02
ทาริค กลับมาคลายปมด่วนนนน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 26-03-2015 17:53:04
คุณคะ ป้าขอเถอะค่ะ หนูอย่ามโนเองลูก...

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 26-03-2015 18:05:03
น้องคุน หนูคิดไปเองอีกแล้วลูกกกก
 :ling1:
หนูควรฟังเฮียอาเหม็ดพูดบ้างไรบ้างเนอะ
รอทาริคกลับมาจัดการเด็กดื้อค่ะ
 :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 26-03-2015 18:06:09
รอทาริคกลับมาดูแลน้องคุณนะค้าาาาา
^^
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-03-2015 18:08:23
เมื่อไรจะมาอธิบายสักที งานยุ่งมากหรือ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 26-03-2015 18:09:07
น้องคุณเป็นหนักเลย กว่าจะหาย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: hamony ที่ 26-03-2015 18:20:45
 :mew2:มาต่อไวไวนะ  รออ่านอยู่นะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 26-03-2015 20:39:40
กว่าทาริคจะกลับมา คนป่วยเสียใจแย่เลยมั้ง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 26-03-2015 21:00:02
ทาริคกลับมาเร็วๆนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: Cream A ที่ 26-03-2015 21:13:43
น้องคุณตอนนี้กำลังโกรธทาริคอยู่ จะตัดพ้อต่อว่ายังไงก็ได้

แต่ถ้าทาริคอธิบายความจริงให้ฟังแล้ว ต้องหายงอนน้า

อยากฟินฉากหวานๆท่ามกลางวังนิสรีนในทะเลทราย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 26-03-2015 21:37:20
 :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:สงสารน้องคุณอะ :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: maxiyorka ที่ 26-03-2015 22:21:04
น่าสงสารน้องคุณ~  ร้องไห้เป็นเผาเต่าเลยTT
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 26-03-2015 22:36:38
ค้าง มาต่อไวไวนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 26-03-2015 22:46:16
 :กอด1: สงสารคุณจับใจ เป็นใครๆก็โกรธอะ อยู่ใจที่ที่ไม่คุ้นเคยแล้วคนที่ไว้ใจที่สุดก็ทำเหมือนจะทิ้ง  :เฮ้อ: ลุ้นตอนต่อไปน้องคุณดื้นให้ถึงทีีสุดเลยนะ ทาริคใจร้ายย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 26-03-2015 23:12:26
ทาริค มาไวๆ เลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 26-03-2015 23:23:07
 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 27-03-2015 00:02:31
โถ่น้องคุณของเค้าาาาา ฟังเฮียทาริคก่อนน๊าาาาาา อย่าเพิ่งฟุ้งซ่านนน #นี่ร้องไห้หนักมากกกกกกกกกก :o12:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: KS.F ที่ 27-03-2015 00:26:15
อยากอ่านอีก ต่อเร็วๆน่าคร้า่
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: PRiiNZE ที่ 27-03-2015 02:13:47
รีบๆกลับมาเสะ ทาริค!!!
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 27-03-2015 06:32:05
อืม แต่ชื่อทาริคนะ เขาเป็นใครกันล่ะ รอเฉลยละกันครับ คนแต่งก็สู้ๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 27-03-2015 08:34:09
น้องคุณไหนบอกโตแล้วไง
ฟังเหตุผลของคนอื่นบ้างสิหนู
แต่ก็สงสารน้องนะ
ทาริคแกไสร่างตัวเองกลับมาอธิบายด่วนๆเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: `ลoงสิจ๊ะ™ ที่ 27-03-2015 10:09:18
น้องคุณน่าสงสารมากเลย
เจ็ปวดจนไม่อยากอยู่
แต่อยู่เถอะคุณ แล้วน้องจะพบความสุข
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 27-03-2015 15:03:55
ทาริคต้องเป็น 1 ในเด็ก 2 คนในรูปแน่ๆ แต่จะเป็นคนพี่หรือคนน้องกันแน่นะ
เราเดาว่าเป็นคนน้องงงง


มาต่อไวๆ นะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 27-03-2015 15:19:32
เป็นทีของเราแล้ว วีนเหวี่ยงให้เต็มที่เลยค่ะน้องคุณ
แต่สงสารอาเหม็ดเนาะ ไม่ใช่ตัวต้นเหตุเสียหน่อย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: duck-ya ที่ 27-03-2015 15:36:39
บางทีน้องคุณอาจจะต้องเหวี่ยงให้ทาริคกลัวไปเลย
ไม่ใช่กลับมาเจอแวบเดียวสั่งให้คนเฝ้าเสร็จแล้วก้จากไป
คุณเค้าอยากอยู่อยากคุยด้วย นี่ไม่รู้เลยหรอออ
 :sad4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 27-03-2015 20:13:31
เข้าใจคุณนะ การถูกทิ้งมาหลายครั้งมันเจ็บแค่ไหน อยากให้ทาริครีบมาอธิบาย ไม่ว่ายังไงก็ต้องให้คุณฟังให้ได้ สงสารคุณอ่ะ คือเรื่องนี้ทาริคมีส่วนผิดนะ ไม่ยอมบอกอะไรเลยนิ ปกปิดอยู่ได้ เห้อ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: tiktok ที่ 27-03-2015 20:51:06
ติดตามต่อไปปมต่างๆเริ่มคลายแล้วรึเปล่า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 28-03-2015 17:04:55
แหม่ จังหวะมันไม่ให้เนอะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: lovenadd ที่ 28-03-2015 18:37:48
รักคุณ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: RinNam ที่ 28-03-2015 19:32:59
ทาริคเคลียงานไวๆๆๆ กลับมาง้อคุณด่วนนน

น้องกำลังต้องการทาริคนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 28-03-2015 23:10:29
รีบกลับมาไวๆสิทาริค
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 29-03-2015 00:10:27
รอค่ะรอออออออ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 29-03-2015 00:45:56
จะเข้ามาบอกว่าเราติดแท็กในทวิตเตอร์ให้เรื่องนี้กว่า #นิสรีน ด้วย (บอกเพื่อ?)

คิดถึงนะ  :hao6:

 o3 o3 o3 o3 o3 o3 o3
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 29-03-2015 03:38:35
โอ้เย่~หนูตามอ่านทันเเว้วววว

คุณลูก...ไม่ต้องเศร้านะลูกเอ้ยเศร้านานๆมันไม่ดี เดี๋ยวหมดสวย(?)นะ พอทาริคมันกลับมาก็เจื๋อนทิ้งแม่มเลย!! //ผิด
#ฮ่าๆๆๆรอค่า o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: marisa9397 ที่ 29-03-2015 22:24:45
เข้ามาอ่านรวดเดียวจบเลย ถ้าเป็นหนังสือก็วางไม่ลงเลยค่ะ สนุกมากกกกก

น้องคุณน่ารัก ทาริคก็อบอุ่น รอติดตามนะคะ  :mew2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 30-03-2015 00:45:59
คิดถึงน้องคุณ มาเร็วๆ น้าาาาา พี่รออยู่ ><
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 01-04-2015 22:43:18
อยากปักป้ายแขวนขึ้นแผ่นเท่าฟ้า
ประกาศให้คนรู้ว่า เรื่องนี้น้ามีคนรออยู่...


 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch15 : หัวใจที่บาดเจ็บ][P.25][260315]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 02-04-2015 15:40:50


Chapter 16 :  อานา อูฮิบบูกา


อีกหนึ่งวันผ่านไป ร่างโปร่งเริ่มมีเรี่ยวแรงมากขึ้น แต่ใบหน้าหวานยังคงแฝงไปด้วยความโศกเศร้าเช่นเดิม ส่วนอาเหม็ดก็ยังคงคอยเฝ้าดูแล ป้อนน้ำป้อนอาหารให้เด็กหนุ่มอยู่ไม่ยอมห่าง

“คุณศตคุณ ผมพาใครมาแนะนำให้รู้จักน่ะครับ” เขาเอ่ยกับคนที่นั่งนิ่งเป็นรูปปั้นอยู่บนเตียง ร่างโปร่งเอาแต่แหงนเงยมองเพดาน ไม่ยอมพูดจา ถ้าหากเขาถามอะไรไป ศตคุณก็จะตอบกลับมาแค่สั้นๆ ทว่านั่งอยู่สักพักก็ร้องไห้ จนอาเหม็ดอ่อนใจ ไม่รู้จะแก้ไขสถานการณ์ยังไงดี เขาส่งเรื่องไปปรึกษากับผู้เป็นนาย แต่ชีคก็ไม่สามารถปลีกตัวมาได้ด้วยภารกิจอันใหญ่หลวงที่ต้องแบกรับไว้ หากส่งนายทหารคนสนิทสองนายมาจากดัมมัมเพื่อช่วยอาเหม็ดดูแลศตคุณอีกแรง

นายทหารสองนายที่ว่าเป็นพี่น้องกัน มีใบหน้าคล้ายคลึงกันราวกับฝาแฝด ทั้งสองแลดูเป็นคนอารมณ์ดี ยิ้มแย้มให้กับทุกคน พวกเขาเดินทางมาถึงเฟอร์โดสในยามเช้าตรู่ แล้วตรงไปรายงานตัวกับเจ้านายคนใหม่ทันที

“จามิลกับจีฮาลครับ พวกเขาจะมาทำหน้าที่องครักษ์ให้กับคุณศตคุณ” อาเหม็ดกล่าวแนะนำ ซึ่งนายทหารทั้งสองก็ค้อมศีรษะทักทายเจ้านายคนใหม่โดยพร้อมเพรียง

จามิลและจีฮาลไม่ใช่นายทหารธรรมดาทั่วไป หากได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี มีฝีมือเก่งกาจและยังมีความรู้ทางด้านจิตวิทยาประกอบด้วย พวกเขาจึงได้รับการไว้วางใจให้มาดูแลแขกคนสำคัญของชีคผู้ครองเมือง

ใบหน้าหวานหันไปสบสายตากับนายทหารที่อยู่ในชุดโต๊ปพื้นเมืองทั้งสองนาย ในตอนแรกเขาก็รู้สึกไม่พอใจอยู่หรอกนะ ที่มีคนมาคอยนั่งเฝ้า จ้องมองเขาทุกการกระทำเพิ่มขึ้นอีก แต่พอเห็นหน้านายทหารทั้งสองนายนี้แล้ว... กลับไม่รู้สึกอึดอัดใจ คงเพราะพวกเขาดูไม่เหมือนทหารสักเท่าไหร่ ดูท่าอายุก็ไม่น่าจะต่างกับเขามาก แล้วยังมีบรรยากาศแบบเป็นกันเองรอบๆ กาย ชวนให้เด็กหนุ่มนึกไปถึงเพื่อนรักที่เวียนนา

“คุณศตคุณ เช้าๆ แบบนี้ อากาศในสวนหย่อมด้านหลังดีมากเลยล่ะครับ ออกไปเดินเล่นมั้ยครับ” จามิลเอ่ยชวนเจ้านายพลางย่อตัวลงนั่งข้างเตียงนอนทางด้านซ้าย

“...ขอบใจ แต่ฉันไม่อยากไปไหน” เด็กหนุ่มเอนหลังพิงหมอน แล้วปิดตาลง

จีฮาลเดินไปนั่งลงบนพื้นตรงข้างเตียงฝั่งขวา “แต่ในสวนมีลำธารที่เชื่อมมาจากน้ำตกด้วยนะครับ”

“ตกปลาก็ได้”

“เล่นน้ำก็ได้”

“หรือคุณศตคุณมือเจ็บจนเดินไม่ไหวกันครับ”

“แต่มือก็ไม่บวมแล้วนี่นา” ทหารหนุ่มทั้งสองพูดสลับกันไปมา ซ้ายทีขวาที ราวกับลำโพงแบบสเตอริโอ จนร่างโปร่งบางรู้สึกรำคาญ ลืมตาขึ้นแล้วส่งสายตาดุๆ ใส่ หากนั่นก็ไม่อาจทำให้อีกฝ่ายหยุดพูดได้

“หรือคุณศตคุณจะกลัวน้ำ”

“ว่ายน้ำไม่เป็นหรือครับ ไม่ต้องห่วงครับ ผมมีพร้อม” จามิลล้วงหยิบห่วงยางพลาสติกสีสะท้อนแสงที่เตรียมมาด้วยออกมาเป่าลมเตรียมไว้ให้กับเจ้านาย

ศตคุณเหลือบมองจามิลที่กำลังเป่าลมเข้าห่วงยางสุดแรง แก้มพองบวมเป่ง ใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ พอเห็นแล้วก็หลุดหัวเราะออกมาเบาๆ

รอยยิ้มบางของเด็กหนุ่มทำให้คนทั้งห้องโล่งอก ใจชื้นขึ้นมาทันที พออาเหม็ดพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาตนายทหารทั้งสองให้พาศตคุณออกไปในสวนได้ จามิลและจีฮาลค่อยๆ ประคองเจ้านายของพวกเขาให้ลุกขึ้น

“ถ้าเดินไม่ไหว จะขี่หลังผมก็ได้นะครับ” จีฮาลเสนอตัว

“ฉันเดินไหว... ไปเถอะ... พวกนายพาฉันไปที”

ทหารทั้งสองเดินขนาบซ้ายขวา จากห้องพักของศตคุณ เมื่อเปิดประตูออกไปก็เจอกับทางเดิน และประตูทางออกสวนพอดิบพอดี เด็กหนุ่มจึงไม่ต้องเสียแรงเดินมาก

พวกสาวใช้และทหารอีกกลุ่มเดินตามหลังไปช้าๆ พวกเขายกเก้าอี้ที่ปูฟูกนุ่มไปวางริมธารน้ำในสวน เพื่อให้ศตคุณได้นั่งเอนหลังรับลมและแสงแดดอบอุ่นของยามรุ่งอรุณ

สวนสวยซึ่งไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นสถานที่แห่งหนึ่งในทะเลทรายเลยแม้แต่น้อย พื้นหญ้าสีเขียวชอุ่ม มีต้นไม้ใหญ่มากมายให้ร่มเงา สลับพุ่มไม้เตี้ยๆ และไม้ดอกที่จัดไว้อย่างสวยงาม เสียงน้ำในลำธารไหลกระทบโขดหินดังก้อง ฟังดูสดชื่นรื่นหู

“คุณศตคุณอยากทานปลามั้ยครับ ผมจะลงน้ำไปจับให้”

“ในน้ำนี่มีปลาด้วยเหรอ” ศตคุณถามอย่างสนใจ

“มีสิครับ ก็เหมือนแหล่งน้ำทั่วไปล่ะครับ แต่ชีคทัชอัลดินท่านมีโครงการเพาะพันธุ์ปลาด้วย ไว้ให้พวกชาวบ้านได้จับเป็นอาหาร”

“...งั้นฉันจะลงไปจับด้วย”

“ไม่ได้หรอกครับ แผลที่มือคุณศตคุณยังไม่หายเลย ลงน้ำสกปรก ไม่ดีครับ” จามิลปฏิเสธเสียงแข็ง

“อ้าว ไหนชวนฉันมาเล่นน้ำไง” ศตคุณขมวดคิ้ว

“ชวนเล่นๆ ครับ ไม่นึกว่าจะออกมาจริงๆ” จามิลตอบอย่างซื่อๆ ทำให้พวกทหารและสาวใช้ที่มาด้วยกันพากันก้มหน้าแล้วลอบหัวเราะเบาๆ

“พวกนายลงไปจับปลาเลยนะ ถ้าไม่ได้ปลามาให้ฉัน ก็ไม่ต้องขึ้นมา! แช่น้ำกันให้ตะไคร่ขึ้นไปเลย”

“คร้าบ~” จีฮาลและจามิลรับปากอย่างทะเล้น

“ติ่ด ตี่ ดิด ตี้~ ~ ~” พวกเขาจัดแจงถอดชุดโต๊ปออกช้าๆ แบบที่คิดว่าเซ็กซี่สุดๆ ถอดกันไปทีละชิ้นจนเหลือแต่กางเกงขายาวที่พับชายขึ้นถึงหัวเข่า ในขณะที่ทุกคนที่อยู่รอบๆ รวมทั้งศตคุณด้วยหัวเราะกันเสียงลั่น สักพักสองหนุ่มก็ก้มหยิบคันจาร์ไว้ในมือคนละเล่ม แล้วกระโจนลงลำธารใสไปทันที

“อา... ปลาตอดดด~” จามิลยืนตัวสั่นอยู่ในน้ำพร้อมส่งเสียงครางแบบแปลกๆ

ทว่าทหารที่ท่าทางเหมือนจะไม่ได้เรื่องทั้งสองคนกลับเก่งกาจอยู่ไม่น้อย หลังจากเล่นตลกให้เจ้านายได้หัวเราะจนพอเพียงแล้ว ท่าทางของพวกเขาก็แปรเปลี่ยนเป็นขึงขัง ต่างยืนนิ่งไม่ไหวติงอยู่สักพัก ดวงตากวาดมองไปบนผืนน้ำ แล้วจึงเหวี่ยงคันจาร์ในมือลงไปตรงเป้าหมายอย่างรวดเร็วจนมองแทบไม่ทัน

“จับปลาได้แล้วคร้าบ” จีฮาลดึงด้ามคันจาร์ขึ้นมาพร้อมกับปลาตัวโต โดยมีจามิลเดินตามขึ้นมาติดๆ พวกเขาส่งปลาในมือให้กับสาวใช้ “เอาไปย่าง สดๆ แบบนี้รสชาติดี คุณศตคุณจะได้เจริญอาหาร”

นัยน์ตาสีอ่อนจ้องมองทหารสองบุคลิกอย่างสนใจ พร้อมกับเอ่ยชม “พวกนายเก่งมากเลย”

ทั้งสองค้อมศีรษะรับ “ขอบคุณครับ” เสร็จแล้วพวกเขาก็หันไปชมกันเอง “เวรี่กู๊ดมากบัดดี้  Ana Ooheboka (อานา อูฮิบบูกา)”

ศตคุณชะงัก... ประโยคนี้ ที่ทาริคกระซิบบอกกับเขาอยู่บ่อยๆ “Ana Ooheboka (อานา อูฮิบบูกา)? จริงสิ... มันแปลว่าอะไร”

“Ana Ooheboka (อานา อูฮิบบูกา) ก็ I love you ยังไงละครับ”


“Ana Ooheboka (อานา อูฮิบบูกา)”

“แล้วเธอก็จะรู้เอง”



ไม่จริง... ใช่มั้ย... ทั้งที่พยายามตัดใจ แต่ไอ้หัวใจบ้านี่ก็กลับมีหวังขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ทั้งๆ ที่โดนคนคนนั้นพามาทิ้งไว้ที่นี่แล้วแท้ๆ


“คุณ มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิด”

“เธอไม่เชื่อใจฉันหรือ”



เด็กหนุ่มหลับตาลง แล้วเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ในตอนที่จากกันอย่างฉุกละหุกนั่น ทำไมเขาไม่หยุดฟังคำอธิบายจากทาริคก่อน เขายังจำดวงตาคมกริบที่ฉายแววเจ็บปวดของชายหนุ่มได้อย่างแม่นยำ


“...แล้วฉันจะรีบกลับมาหา”


แล้วตอนนี้ทาริคอยู่ที่ไหนกันล่ะ เขาเจ็บปวดเจียนตายขนาดนี้แล้วทำไมไม่มาหากันสักที ปล่อยให้เขาฝันถึงอย่างลมๆ แล้งๆ อยู่ฝ่ายเดียว


แกว๊กกกก... เสียงร้องของเหยี่ยวสีน้ำตาลดังก้อง เรียกความสนใจจากทุกสายตาให้ไปหยุดอยู่ที่มัน


“ทาริค...” ใบหน้าหวานเงยขึ้นมองบนท้องฟ้าทันที “ฟาร์ฮา!” พอศตคุณร้องเรียก เจ้าเหยี่ยวก็บินถลาลงมาหาอย่างรวดเร็ว มันตรงไปเกาะอยู่บนพนักเก้าอี้ที่ร่างโปร่งนั่ง ในอุ้งเท้าของมันมีดอกกุหลาบสีขาวติดมาด้วย

“ฟาร์ฮา... นายจริงๆ ด้วย”

แกว๊กกก... ฟาร์ฮากระพือปีกพั่บๆ พร้อมกับผงกหัวไปมา แล้วขยับเข้าไปใกล้เด็กหนุ่ม มันจิกกุหลาบขาวที่ติดมาเหวี่ยงลงไปบนตักของคนที่นั่งอยู่

มือขาวหยิบกุหลาบไว้ในมือ ส่วนมืออีกข้างใช้ลูบขนสีน้ำตาลของมัน... แล้วเจ้านายของมันล่ะ... ปกติฟาร์ฮาจะอยู่กับทาริคเสมอไม่ใช่หรือ... เพียงแค่คิดหัวใจก็เต้นไม่เป็นส่ำ จริงอยู่ที่ความเจ็บปวดในใจยังไม่จางหายไป แต่เขาก็ห้ามใจไม่ให้คิดถึง หรืออยากพบไม่ได้

“นายเอากุหลาบนี่มาจากไหน...” ...ถามไปทั้งๆ ที่ก็ไม่คิดว่าเจ้านกตัวโตจะตอบคำถามของเขาได้หรอกนะ

“เจ้านายของนายล่ะ อยู่ที่ไหนกัน... ฝากไปจิกหัวแรงๆ สักสิบทีได้มั้ย”

แกว๊กกก... ฟาร์ฮาร้องลั่นคล้ายรับคำสั่ง ก่อนจะกางปีกออกกว้าง แล้วบินจากไป

นัยน์ตากลมมองตามเจ้าเหยี่ยวสีน้ำตาลไปจนสุดสายตา มันไม่ได้บินวน หรือบินถลาลงไปที่ไหน แปลว่าเจ้านายของมันคงไม่ได้อยู่แถวนี้ ก่อนจะก้มลงมองกุหลาบสีขาวในมืออย่างข้องใจ เพราะเขาก็ไม่คิดว่าฟาร์ฮาจะเกิดนึกพิศวาส เอากุหลาบมาให้เองหรอกนะ

“คุณศตคุณครับ” เสียงเรียกจากอาเหม็ดที่เพิ่งตามเข้ามาสมทบทีหลัง “ผมมาตามคุณศตคุณไปอาบน้ำ แล้วผมจะพาคุณศตคุณไปพบกับชีคชารีฟครับ”

รอยยิ้มน่ารักบนใบหน้าสวยหวานจางหายไปแทบในทันที ถึงแม้นั่นจะเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาเดินทางข้ามน้ำข้ามทวีปมาไกลขนาดนี้ก็ตาม “...ยังไม่ไปไม่ได้เหรอครับ”

อาเหม็ดคุกเข่าลงตรงหน้าเด็กหนุ่ม “ไปเถอะครับ... สิ่งที่คุณศตคุณข้องใจและสงสัยมานาน จะได้กระจ่างขึ้น”

ริมฝีปากสีสดเม้มแน่น ยังไงเขาก็คงปฏิเสธไม่ได้อยู่แล้ว ไปพบให้สิ้นเรื่องสิ้นราว แล้วเขาจะได้ถามให้รู้เรื่องกันไปเลย ว่าชีคชารีฟต้องการอะไรจากเขากันแน่ “...คุณอาเหม็ด ก่อนไปอาบน้ำ ผมมีเรื่องอยากขอร้อง... คือว่า ที่นี่มีโทรศัพท์มั้ยครับ ผมจะขอใช้สักหน่อย ป่านนี้เควินคงเป็นห่วงผมแย่แล้วน่ะครับ ตั้งแต่มาที่นี่ ก็ยังไม่มีโอกาสได้ติดต่อกลับไปเลย”

ชายวัยกลางคนพยักหน้าเข้าใจ เขาหันไปออกคำสั่งกับหนึ่งในทหารที่ยืนรักษาการณ์อยู่บริเวณนั้น นายทหารคนนั้นรับคำสั่งเสร็จก็วิ่งออกไป และกลับเข้ามาพร้อมกับโทรศัพท์ในมือ

“เชิญครับ คุณศตคุณ”

มือขาวรับโทรศัพท์มาแล้วกดโทรออกไป “เควิน!”

คนที่อยู่ปลายสายร้องลั่น “เฮ้ย! ไอ้ลูกหมา เป็นยังไงบ้าง กว่าจะส่งข่าวมาได้นะ เมื่อตอนเย็นฉันเพิ่งคุยกับคุณน้าเรื่องของนาย เกือบจะไปแจ้งตำรวจแล้วรู้มั้ย! ไปหลงทางในทะเลทรายมารึไงฮะ!”

“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงล่ะ ฉัน... สบายดี ไม่ต้องห่วงนะ โทรมาบอกว่ายังมีชีวิตอยู่เท่านั้นล่ะ ฝากหวัดดีคุณน้าด้วย”

“เฮ้ย! เดี๋ยวก่อน แล้วจะกลับมาเมื่อไหร่”

...กลับอย่างงั้นหรือ... ร่างโปร่งนิ่งไปสักพักก่อนตอบ “...แล้วจะโทรไปบอกอีกที”

เควินที่อยู่ปลายสายจับได้ถึงกระแสเสียงซึ่งเจือปนไปด้วยความกังวล เขารู้จักศตคุณมานาน เวลาที่อีกฝ่ายไม่สบายใจก็มักจะโทรมาหาเขาด้วยน้ำเสียงแบบเดียวกันนี้ “...เจอกับชีคนั่นรึยัง อย่าปล่อยให้มีอะไรค้างคาใจอีก อย่างน้อยต้องต่อยเขาให้ได้สักสามสี่หมัดนะ นายต้องสู้เข้าใจมั้ย เข้มแข็งนะไอ้ลูกหมา”

...จริงอยู่ที่ว่าในตอนแรกเขาต้องการจะต่อยชีคชารีฟนั่นสักหมัด อยากจะต่อว่าต่อขานที่ทำร้ายจิตใจกัน ทว่า... นั่นจะทำให้ความขุ่นเคืองใจหมดสิ้นไปอย่างนั้นหรือ

ศตคุณอมยิ้ม เขาตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “อือ... แล้วค่อยคุยกันนะ” เมื่อเขาส่งโทรศัพท์คืนให้กับนายทหารแล้ว จามิลกับจีฮาลก็ช่วยพยุงผู้เป็นนายให้ลุกขึ้น จากนั้นก็ประคองให้เดินไปยังห้องอาบน้ำช้าๆ

เหล่าสาวใช้เตรียมน้ำใส่อ่างอาบน้ำไว้ให้กับเด็กหนุ่ม ผสมสมุนไพรและดอกไม้กลิ่นหอมละมุน พวกเธอนั่งหน้าสลอนรอเขาอยู่ในห้องอาบน้ำขนาดกว้างขวาง จนเมื่อเขาเดินเข้าไป พวกเธอก็ปราดเข้ามาช่วยถอดเสื้อผ้าออกให้

“เอ่อ... ผม... ขออาบเองได้มั้ยครับ เฮ้ย!” ศตคุณปัดมือไม้ของพวกเธอออกจากตัว จนสาวใช้ที่ดูสูงวัยกว่าใครเพื่อนต้องออกหน้า เธอพูดกับร่างโปร่งเป็นภาษาอาหรับเร็วๆ แล้วใช้โอกาสในขณะที่เด็กหนุ่มหยุดคิด ถอดเสื้อผ้าของเขาออก

“เฮ้ย! ผมอาบเองได้ครับ!” แต่ไม่ว่าจะตะโกน ดิ้น และหลบหนีขนาดไหน เหล่าหญิงสาวก็จะตามไปทั้งลากทั้งจูงตัวเขามาลงอ่างจนได้ พวกเธอชโลมสบู่บนฟองน้ำนุ่ม ช่วยกันขัดถูผิวขาวละเอียด ขณะที่อีกนางช่วยสระผมให้

“....” ศตคุณดิ้นจนอ่อนแรง ในที่สุดก็ยอมแพ้ ปล่อยให้พวกสาวใช้ขัดถูตัวเขากันไปได้อย่างเต็มที่ หลังอาบน้ำเสร็จและลุกขึ้นมาจากอ่าง พวกเธอก็ยังไม่ยอมล่าถอย “คราวนี้อะไรอีกล่ะครับ” เด็กหนุ่มถามอย่างเหนื่อยหน่าย

หนึ่งในสาวใช้ผายมือไปบนเตียงที่ปูฟูกหนาไว้พร้อม แล้วตบลงเบาๆ เป็นเชิงบอกให้ร่างโปร่งนั่งลงไปบนนั้น

“...ไม่ต้องเช็ดตัวก่อนเหรอครับ”

เธอดึงเด็กหนุ่มให้นั่งลงบนเบาะ แล้วจับให้เอนตัวลงนอน

“เฮ้ย! พอแล้วๆๆ ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้” ศตคุณร้องลั่น เมื่อพวกเธอชโลมน้ำมันมะกอกกลิ่นหอมละมุนลงบนเนื้อตัวเขาให้

กว่าจะแต่งตัวเสร็จ ทั้งเด็กหนุ่มและสาวใช้ก็แทบจะหมดแรงไปตามๆ กัน เสื้อผ้าที่พวกเธอเตรียมไว้ให้กับเขาเป็นเสื้อสีขาวแขนยาว ตัวยาวคลุมถึงสะโพกหากไม่มีกระดุม สาบเสื้อด้านซ้ายวางซ้อนทับด้านขวาดูคล้ายเสื้อคลุม มีผ้าผูกเอวสีน้ำตาลทอง กับกางเกงขายาว เนื้อผ้าทำจากผ้าฝ้ายเนื้อละเอียดนุ่มบางเบา ช่วยบรรเทาและระบายความร้อนได้เป็นอย่างดี เส้นผมสีน้ำตาลของเขานุ่มสลวย พวกเธอชโลมน้ำมันมะกอกไว้เล็กน้อย จึงทำให้เป็นประกายเงางาม พอเขาก้าวออกมาจากห้องน้ำ ก็เจอจามิลและจีฮาลยิ้มเผล่

“ยิ้มอะไร” ศตคุณขมวดคิ้ว

“คุณศตคุณดูดีขึ้นเยอะเลยครับ”

“หอมด้วยครับ ผมไม่ต้องกลั้นหายใจตอนเข้าใกล้คุณแล้ว”

“พวกนาย!” เด็กหนุ่มนึกอยากจะเตะนายทหารจอมกวนทั้งสองนัก “นี่เขาส่งพวกนายมาดูแลฉัน หรือมากวนประสาทกันแน่”

จามิลและจีฮาลหัวเราะแหะๆ “ทั้งสองอย่าง... เอ๊ย... คือปลาที่พวกผมจับได้ ปรุงเป็นอาหารเสร็จแล้วครับ เชิญคุณศตคุณไปทานอาหารก่อน แล้วจะได้ไปพบชีคนะครับ”

มื้ออาหารมื้อนี้ควรจะอร่อยกว่าทุกวัน เนื้อปลาย่างหอมกรุ่น สดและอร่อย ศตคุณนึกอยากอาหารมากกว่าทุกที ทว่าเมื่อนึกถึงว่าหลังจากมื้ออาหารนี้จะต้องไปเจอชีคชารีฟ พ่อบุญธรรมใจร้าย... ก็เกิดเบื่ออาหารขึ้นมาดื้อๆ

“ขอโทษนะ มันก็อร่อยดี... แต่ฉันกินไม่ลง”

จีฮาลย่อตัวนั่งลงข้างๆ “คุณศตคุณอย่าคิดมากเลยครับ ปลานี่พวกผมไปจับเมื่อไหร่ มากแค่ไหนก็ได้”

“กังวลที่จะพบชีคชารีฟหรือครับ” จามิลถามบ้าง

ศตคุณพยักหน้า ใบหน้าหวานดูเคร่งขรึม “...พวกนายจะรู้อะไร”

“ผมเชื่อว่าการพบกับชีคชารีฟ จะทำให้คุณศตคุณรู้สึกดีขึ้นอย่างแน่นอน ถ้าคุณอิ่มแล้ว ก็รีบไปเถอะครับ” จีฮาลยิ้มให้กับผู้เป็นนาย

“ฉันมีทางเลือกอื่นรึไงกัน” ร่างโปร่งพึมพำ “พวกนายนำไปซิ”

จามิลและจีฮาลค้อมศีรษะ “พวกผมเป็นบ่าว ไม่อาจเดินนำหน้าเจ้านายได้ เชิญคุณศตคุณก่อนครับ ผมจะบอกทางให้”

เป็นครั้งแรกที่ศตคุณได้เห็นพื้นที่อื่นๆ ในวังนิสรีน นอกจากห้องของตัวเอง เขาเดินไปตามทางเดินที่ปูพรมเปอร์เซียผืนหนา กำแพงสองข้างทางเป็นหินอ่อนที่มีลวดลายตามธรรมชาติสวยงาม เช่นเดียวกับเพดานโค้งที่ถูกขัดจนเงาวับ จนเขาอดสงสัยไม่ได้ว่าวังแห่งนี้จะมีราคามหาศาลขนาดไหน และใช้เวลาในการก่อสร้างนานเท่าไร... ถึงได้สวยงามจับใจได้ถึงเพียงนี้

“สวยชะมัดเลย”

“ตัววังหลักสวยกว่านี้อีกนะครับ” จามิลชี้แจง ตามมาด้วยเสียงของ

จีฮาล “คุณศตคุณเห็นแล้วจะต้องอ้าปากค้าง”

เด็กหนุ่มขมวดคิ้ว “วังหลัก?”

“ใช่ครับ วังหลักอยู่ทางด้านหลัง ตัววังทำจากหินอ่อนสีขาวทั้งวังเลยนะครับ ส่วนที่คุณศตคุณพักคือวังหน้าซีกขวา ปกติใช้สำหรับรับแขกน่ะครับ”

“งั้นเหรอ” เด็กหนุ่มตอบรับไปอย่างไม่ใส่ใจนัก ใบหน้าหวานหันมองซ้ายขวาไปเรื่อย ขณะที่ขาเรียวก้าวผ่านห้องหับและเสาหินอ่อนมากมายนับไม่ถ้วน จนถึงห้องโถงทรงกลมที่มีเพดานสูงลิบ จากนั้นจึงขึ้นบันไดไปยังปีกบนด้านซ้ายของตัววังส่วนหน้า

“เมื่อออกมาถึงห้องโถง ก็แปลว่าเราออกมาจากเขตวังฝั่งขวาแล้วครับ จะสังเกตได้ว่าที่นี่เป็นวังหน้าซีกซ้าย ไม่ได้ทำด้วยหินอ่อนเป็นสีๆ อย่างวังซีกขวา ที่นี่เป็นที่ซึ่งชีคชารีฟมาพักอยู่เพียงชั่วคราวน่ะครับ” จามิลอธิบาย

“แล้ววังหลักด้านหลังนี่ใครอยู่กันล่ะ?” ศตคุณหันไปถาม

“วังหลักเป็นส่วนของชีคทัชอัลดินครับ ท่านเป็นเจ้าของวังและเป็นผู้ครองเมืองเฟอร์โดสแห่งนี้”

“หือ... แล้วท่านไปไหนซะล่ะ”

“ช่วงนี้ท่านต้องประจำการอยู่ที่ดัมมัมครับ”

“เออ... แปลกดี มีวังสวยๆ ไม่ยักมาอยู่” ศตคุณบ่นพึมพำ

ที่ตรงสุดทางเดินของชั้นสอง อาเหม็ดยืนรอเด็กหนุ่มอยู่ที่นั่นแล้ว เขายิ้มบาง รอจนศตคุณเดินมาหยุดด้านหน้าห้อง จึงค่อยเปิดประตูออก “เชิญครับ”


TBC~*



ตอนนี้... ฮัสกี้หมดงบจ้างพระเอกค่ะ 555555555 ขอทุ่มให้น้องคุณผู้น่าสงสารก่อนนะคะ

ตอนหน้าเราจะได้พบกับอับบาของน้องคุณกันแล้วล่ะค่าาาา เย้เย... ปริศนาทั้งหมดกำลังจะคลี่คลายแย้ว แต่จะเป็นอย่างที่หลายๆ คนคาดไว้มั้ยน้าาาา อิอิ

ขอบคุณทุกคนที่เอ็นดูน้องคุณนะคะ อีกไม่นานทาริคจะกลับมาเป็นพระเอกให้ทุกคนเอ็นดูบ้างค่ะ 5555  :mew1:

ปล. แอบไปเสิร์ชหา tag #นิสรีน ตามที่บอกแล้วน้าคุณtong_pub แต่ฮัสกี้ไม่กล้าทักอ่า กลัวผิดคน เดี๋ยวเงิบ 555

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 02-04-2015 15:47:49
 :L2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 02-04-2015 15:57:55
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  จะเจอชีคแล้วๆๆๆๆ   เป็นกำลังใจให้ค่าาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 02-04-2015 15:59:16
ทาริคอยู่ไหนน รีบออกมาทำคะแนนเร็วๆเข้า
ชอบตรงให้ฟาร์ฮาไปจิกทาริคแรงๆซะ สิบที นี่แหล่ะ
^^
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-04-2015 16:00:52
จะได้รู้แล้วสิน่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 02-04-2015 16:03:36
ลุ้นมากกกกก :impress2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 02-04-2015 16:09:46
 :m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11:  ตอนหน้าก็จะรู้เรื่องแล้ว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 02-04-2015 16:10:56
 คนพี่คือ อาบา คนน้องคือทาริค คือคนที่ส่งกุหลาบขาวให้ทุกปี คึคึ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: candy sweet ที่ 02-04-2015 16:21:13
 :L1: :L1: :L1:
 :pig4:กลับมาแล้วค่ะตามติดๆค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: candy sweet ที่ 02-04-2015 16:26:23
 :mew6:

ม่ายยยยย น่าสงสารคนเค้ารอมานาน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 02-04-2015 16:31:05
และแล้วทาริคก็ไม่มา
มีแต่เจ้าฟาร์ฮา ฮือ...

ปล.ทักเลยๆๆ เค้ายะกรี๊ดๆทาริคโอปป้าอยู่ในแท๊กอ่ะแหละ 5555
ตอนหน้าอย่าปล่อยนานนะ เค้ารอเตงทุกวันเลย
 :hao5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 02-04-2015 16:32:49
จะได้รู้ความจริงแล้วสิน้าา…~ รอตอนต่อไปจ้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: candy sweet ที่ 02-04-2015 16:38:08
 :mew4:
น่ารักอ่า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: KS.F ที่ 02-04-2015 16:39:56
อดใจรอตอนหน้าไม่ไหวอ่าาา
รีบๆมาต่อน่าาา่่ ^0^
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: Memindbucker ที่ 02-04-2015 16:42:30
ทำไมตอนนี้สั้นจุงเบยคะะะะะะ
พระเอกหายไปนานเขียว แต่ปั๊ดหาพระเอกใหม่ให้เลย
ทาริครีบๆกลับมาเถอะ มาข้าขิให้โดนฟาฮาร์จิกหัวสิบทีจริงๆ
น้องคุณจะได้เจอซีคแล้ว ตื่นเต้นแทน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: candy sweet ที่ 02-04-2015 16:43:32
 :hao5:เขินแทนน่ารัก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 02-04-2015 16:47:12
ลุ้นมากจ้าาาา

ฮาตรงฝากไปจิกหัวเจ้านาย 10 ที 5555555555555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 02-04-2015 16:49:01
โอ๊ยยยยย เมื่อไหร่จะได้เจอกันสักที ลุ้นๆๆๆๆๆ :katai1: :ling1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 02-04-2015 16:53:01
ตัดฉับกันแบบนี้ มาฆ่ากันเหอะ :mew4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: candy sweet ที่ 02-04-2015 16:59:23
 :mew2:ทาริดจอมแกล้ง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: rose_mary ที่ 02-04-2015 16:59:42
จิกลากทาริคมาด้วยซิค่ะน้องคุณ จิกแค่หัวไม่พอหรอกคร้าาาาาาา o18 o18 o18 o18
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 02-04-2015 17:01:26
จะเจออับบาแล้ววววววว

อยากอ่านต่อแล้วอ่า

ชิชะทาริคมาแค่ดอกไม้อย่าหวังว่าจะยกโทษให้(แกไปเกี่ยวอะไรด้วย)
คุณบอกว่าแค่เห็นหน้าก็หายโกรธแล้ว กิ๊วๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 02-04-2015 17:14:06
อยากจะเป็นสาวใช้ในวังอ่ะ.. :z1:
ตื่นเต้น..จะได้พบชีคราชีฟแว๊วว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: candy sweet ที่ 02-04-2015 17:19:06
 :mew3: :mew3: :mew3:
ทาริดจอมแกล้ง น่ารักเขิลๆๆๆจิกหมอน  :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 02-04-2015 17:19:57
ทาริคหายไปไหนหลายตอนแล้วนะ คิดถึงจัง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: candy sweet ที่ 02-04-2015 17:31:30
 :hao5: นั้งนับนิ่วรอน้องคุนเสียสาว คิคิ
ขอบคุณมากนะค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 02-04-2015 17:33:44
รอครับ :katai5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: candy sweet ที่ 02-04-2015 17:43:06
 :mew2:เอ้าอย่าซึ่งชิ ท่านทาริดดด
ขอบคุณมากนะค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: miya_pp ที่ 02-04-2015 17:45:02
ค้างงงงง

รอตอนต่อไป มาต่อเร็วๆน้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 02-04-2015 17:47:28
ทาริคต้องเป็นเจ้าของหวังแน่ๆเลยอ่ะ หรือเราเดาผิด แล้วชารีฟคือใคร ตอนหน้าต้องรีบมาไวๆล่ะกัน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: candy sweet ที่ 02-04-2015 17:56:23
 :mew6:ง่ะ ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ
ขอบคุณมากนะค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: candy sweet ที่ 02-04-2015 18:01:10
 :mew6:มันเกิดไรขึนนนน ทาริด
ขอบคุณมากนะค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: candy sweet ที่ 02-04-2015 18:11:54
เอ้าชะงั้นหึงกันไปมาทั้งคู่เลย
ขอบคุณมากนะค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: candy sweet ที่ 02-04-2015 18:14:11
 :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 02-04-2015 18:16:03
ทำไมเรารู้สึกว่าคนที่เป็นอับบาไม่ใช่ชีค
คนที่ทำให้หนูคุนเสียใจจริงๆแล้วเป็นชีคคนลูก
อาจจะเป็นชารีคที่เหมือนจะเป็นนายอาเหม็ด..
ง่ะ.......
ลุ้นเลย
 :serius2:
 :pig4: ขอบคุณมาจ้า
รอตอนต่อไปอย่างจดจ่อ 555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 02-04-2015 18:32:42
จะได้เจออับบาแล้วนะคุณ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 02-04-2015 18:47:11
ไม่กล้าเดาอะไรเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: tawanna ที่ 02-04-2015 18:55:21
ตัดฉับได้น่าเตะมากกกกกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: zizits ที่ 02-04-2015 19:11:52
ค้างมากกกก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 02-04-2015 20:14:16
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:ตัดจบเฉยเลยยยย :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 02-04-2015 20:24:07
อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

ค้างอ่า มาต่อเร็วๆน้าาาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: Cream A ที่ 02-04-2015 20:25:35
เราจะสนับสนุนทุนให้คุณฮัสกี้จ้างทาริคกลับมาเป็นพระเอกเหมือนเดิม

คิดถึงฮีแล้วอ่า กลับมาสวีท มุ๊งมิ๊งกับน้องคุณสักที  :hao5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 02-04-2015 20:31:12
อีกนิดเดียว หวังว่าจะปรับความเข้าใจกันได้นะจ๊ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 02-04-2015 20:40:21
ช่วยออกเงินจ้างพระเอกค่ะ กลับมาไวๆ เถอะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 02-04-2015 20:46:09
อย่าลืมทำตามที่น้องคุณสั่งนะ จัดการมันฟาร์ฮา!!/นุงทาริคผิดไม่ผิดไม่รู้ รู้แต่ถ้าทำจริงนี้สะใจมาก กร้ากกกก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: Autonomyz ที่ 02-04-2015 20:47:08
ป่านนี้ฟาร์ฮาคงบินไปจิกหัวทาร์ริคให้แล้วสินะ
จิกแรงๆด้วย
ทาร์ริคอยู่ ดัมมัม ใช่ไหมตอนนี้
ใช้ฟาร์ฮาบินมาสะไกลเชียวนะ ...
มโนแปป
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 02-04-2015 20:58:41
จะได้เจอแล้ว
ไม่ต้องฝากฮาฟาไปจิกหรอก พอเจอหน้าแล้วก็ต่อยแรงๆเหมือนที่เควินบอกไปเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 02-04-2015 21:23:31
คาดว่าเป็นคนพี่คืออาบานะ เดะไม่ใช่ประตูเปิดไปเป็นชีคชารีฟจริงๆแล้ว เงิบเลยนะ 5555555555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: waiman ที่ 02-04-2015 21:28:56
รออ่านต่อจ้า :impress2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 02-04-2015 22:18:46
ลุ้นๆ มาต่อไวไวน๊า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 02-04-2015 22:46:44
ทาริคเมื่อไหร่จะมา ค่าตัวแพงเหลือเกินนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 02-04-2015 23:18:52
ทาริคค่าตัวแพงเกินนนน คิดถึงจังเลยพ่อคุณณณ~
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 02-04-2015 23:24:21
 :z13:  :z13:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: Apitchaya ที่ 02-04-2015 23:35:41
ฮือออออ ทำไมรู้สึกรอนานมาก
แต่พระเอกเรายังไม่โผล่
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 02-04-2015 23:42:19
#ตบทาริค #อยากน่วมสมทบทุนจ้างทาริค #บทน้อยมาก

เป็นกำลังใจให้เจ้า รอวันที่ทาริคทำตัวดีๆกว่านี้ (ตอนนี้เบื่อนางมากก เพราะสงสารน้องคุณสุดๆ TT)
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 03-04-2015 01:25:46
ทัชอัลดินคือทาริค ? ลุ้นต่อไป
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 03-04-2015 01:28:23
เงื่อนงำเยอะจริง
แต่ตอนหน้าคงคลี่คลาย
ตกลงชีคชารีฟ นี้คือพ่อของทาริค หรือว่า ทาริค คือชีฟ 555+
อ่านไปแล้วงงๆ (หรือเราง่วงอยู่)
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 03-04-2015 05:08:33
มโนจนป่วยใจหนัก ไม่รู้จะเครียดกับนางดีหรืออะไรดี..

ถูกดูแลดีขนาดนี้หนูเครียดอะไรลูก...
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: crosentmaxcis ที่ 03-04-2015 06:04:55
รออออออ  :impress2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 03-04-2015 06:41:19
ปมจะคลายแล้วววววววว
น้องคุณสู้ๆ รอตอนต่อไปน้าาาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 03-04-2015 09:59:57
มาต่อไวๆนะครับ กำลังลุ้น
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: PRiiNZE ที่ 03-04-2015 11:38:14
จะเจอท่านชีคแล้ววววววววววว
เมื่อไหร่พระเอกจะกลับมาคะ
5555555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 04-04-2015 02:26:15
ลุ้นชะมัดจะได้เจอท่านชีคแล้วอ่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: dark-soleil ที่ 04-04-2015 03:06:10
ทาริคคือเจ้าเมืองเฟอร์โดสรึเปล่า?
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 04-04-2015 08:56:27
ตอนที่อ่านตอนที่แล้ว แอบเดาในใจว่า 'ชีคทัชอัลดิน' คือทาริค
ตอนนี้เหมือนว่าจะชัดเจนมาขึ้นอีกนิดว่าใช่ แต่ก็ต้องรอดูต่อไป กลัวโดนคนเขียนหลอก 55555

.
.
รอลุ้นตอนต่อไปค่ะ ใกล้ความจริงๆ แล้วๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: j123 ที่ 06-04-2015 21:48:54
รีบมาต่อ please  :call:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 06-04-2015 23:27:40
จะเจอกันแย้ววววว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch16 : อานา อูฮิบบูกา][P.27][020415]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 08-04-2015 19:26:44


Chapter 17


“เชิญครับ”

หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำ เด็กหนุ่มสูดลมหายใจลึก ก่อนจะก้าวขาผ่านบานประตูเข้าไปอย่างเชื่องช้า ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนกวาดมองไปโดยรอบห้องที่ทำจากหินแกรนิตขัดเงา ซึ่งดูแปลกตาออกไปจากส่วนของวังซีกขวาที่ตนพักอยู่ แต่การวางลวดลายสลับกันของแผ่นหินก็ทำได้สวยงามและละเอียดลออมาก ที่ตรงกลางห้องเป็นที่ตั้งของเตียงหลังใหญ่ ถัดออกไปมีแกรนด์เปียโนลายไม้ตั้งอยู่ไม่ไกลจากบานหน้าต่างที่ปิดผ้าม่านไว้ทึบนัก และมีโคมไฟคริสตัลระย้าซึ่งเปิดไฟไว้สว่างห้อยลงมาจากเพดานตรงกลางห้อง

เตียงตรงกลางห้องเป็นเตียงแบบสี่เสา ขึงผ้าม่านหนาบดบัง ทำให้ศตคุณไม่สามารถมองเห็นคนที่นอนอยู่บนเตียงได้จากจุดที่ยืนอยู่ อาเหม็ดจึงกระซิบบอกเขาให้เดินเข้าไปที่เตียง เด็กหนุ่มใจตุ้มต่อม... ก็ทำไมจะต้องไปพบกันที่เตียง ไม่แปลกไปหน่อยหรือ
แต่เพราะไม่มีทางเลือก จะถอยหนีก็คงไม่ได้ ร่างโปร่งจึงจำใจเดินไปหยุดที่ข้างเตียง เมื่อได้เห็นคนที่นอนอยู่บนเตียงนั้นเต็มๆ ตา หัวใจก็ร่วงวูบ... ชีคชารีฟคนที่เขาเคยเห็นในรูปดูแข็งแรงสมชาย ใบหน้าสีคร้ามแดดดูสดใส ทว่าคนตรงหน้าเขานี่ มีเพียงหนังหุ้มกระดูก นอนหลับนิ่งอยู่บนเตียงโดยมีนายแพทย์อัสลัน สาวใช้และพยาบาลคอยเฝ้า

 “...ชีคชารีฟ...” ศตคุณอ้าปากค้าง

อาเหม็ดที่ยืนอยู่ข้างๆ กันเอ่ยขึ้น “ชีคชารีฟ ท่านเป็นอัมพาตครับ ครั้งแรกที่เป็น ท่านถูกนำส่งโรงพยาบาลและเข้ารับการผ่าตัดรักษาแล้ว แต่อาการยังไม่ทันดีขึ้น ท่านก็เครียดจนเส้นเลือดในสมองแตกเป็นครั้งที่สอง...ท่านเข้ารับการผ่าตัดหลายครั้งแล้วละครับ และอีกไม่นาน ก็จะถึงกำหนดผ่าตัดของท่านอีกครั้ง หลังจากเลื่อนไปแล้วหลายทีครับ”

“ท่าน... เป็นมานานเท่าไหร่แล้วครับ”

“หลังจากคุณจีรุฒน์เสียไป ชีคท่านก็ล้มป่วยมาโดยตลอด... ชีคจาร์ซีกับชีคทัชอัลดินจึงต้องออกหน้า ทำงานแทนชีคชารีฟทั้งหมดครับ”

ความกระจ่างชัดผุดขึ้นในหัวใจดวงน้อยที่เคยสับสน เพราะอย่างนี้เองสินะ ชีคชารีฟถึงไม่เคยเขียนจดหมายตอบ ไม่เคยบินมาพบตัวเขาเองเลย... แต่ถ้าอย่างนั้นแล้ว ผู้ชายในชุดสูทที่นำดอกกุหลาบสีขาวมาให้เขาในการแสดงทุกๆ ครั้งคือใครกันล่ะ

...แล้วทำไม... คุณลุงถึงมีความสำคัญกับครอบครัวนี้มากถึงขนาดที่ชีคชารีฟต้องล้มป่วย

“...คุณศตคุณอาจสงสัย...”

ใบหน้าหวานเงยขึ้นประสานสายตากับอาเหม็ด พลางมองออกไปยังเปียโนที่ตั้งอยู่อีกฝั่งของห้อง บนผนังที่รายล้อม มีภาพถ่ายและภาพวาดขนาดใหญ่ของคุณลุงคู่กับชีคชารีฟเต็มไปหมด “ครับ”

“ใช่ครับ คุณจีรุฒน์เป็นคนรักของชีคชารีฟครับ”

นัย์ตาของศตคุณร้อนผ่าว ก่อนน้ำตาจะรินไหลออกมาช้าๆ ความรัก... รักถึงขนาดแทบจะทนมีชีวิตอยู่ต่อไปตามลำพังไม่ได้ เขาเข้าใจความรู้สึกเช่นนั้นดี ความโกรธเกลียดที่ค้างคาในใจพลันจางหายไป เด็กหนุ่มทรุดกายลงข้างเตียง แล้วจับมือผอมบางของคนที่นอนปิดตาสนิท

“ชีคชารีฟครับ”

ร่างผอมบนเตียงปรือตาขึ้น ดวงตาฉายแววฉงน ทว่าไม่อาจเอื้อนเอ่ยหรือแสดงท่าทีอะไรได้

“ผมศตคุณครับ หลานของคุณลุงจีรุฒน์”

มือผอมที่เด็กหนุ่มกุมไว้กระตุก ดวงตาที่ดูอ่อนล้ามีน้ำตาขึ้นมาเอ่อคลอ ริมฝีปากบิดเบี้ยว คล้ายพยายามจะส่งเสียง

ริมฝีปากอิ่มคลี่ยิ้มบาง “ไม่ได้พบกันนานเลยนะครับ”

อาเหม็ดเม้มริมฝีปากเพื่อกลั้นน้ำตา ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ชีคชารีฟอยากจะรับคุณศตคุณมาเป็นลูก... เพราะคุณจีรุฒน์ไม่สามารถมีลูกเองได้ ท่านจึงอยากได้ลูกที่มีเชื้อสายของคุณจีรุฒน์มาโดยตลอด ชีคเคยเอ่ยปากขอคุณศตคุณกับคุณพ่อคุณแม่ของคุณด้วยนะครับ...”

“คุณจีรุฒน์เคยเป็นนักเปียโน ชีคท่านจึงชอบเปียโนมาก ที่วังของท่านในดัมมัมมีเปียโนตั้งอยู่แทบทุกห้องเลยทีเดียว ส่วนห้องนี้ เป็นห้องของคุณจีรุฒน์เมื่อยามมีชีวิตอยู่ ชีคท่านไม่ยอมนอนไปนอนที่โรงพยาบาล จะมาอยู่แต่ที่ห้องนี้ล่ะครับ”

...ห้องที่เต็มไปด้วยความทรงจำแห่งความสุข

“อับบา...” ศตคุณเรียกชื่อที่เขาไม่คิดว่าจะได้เรียกอีกครั้ง ก่อนจะร้องไห้โฮเสียงดังลั่น เขาโอบกอดชายสูงวัยร่างผอมที่นอนนิ่ง หากน้ำตารื้นขึ้นมาเอ่อคลอหน่วยตา มือผอมพยายามขยับเขยื้อน ราวกับอยากจะโอบกอดเด็กหนุ่มไว้ในอ้อมแขนเช่นกัน
เป็นครั้งแรกที่ชีคชารีฟแสดงความต้องการอยากเคลื่อนไหวร่างกาย เขาผงกศีรษะและกระตุกมืออยู่หลายครั้ง

อาเหม็ดโน้มตัวไปกระซิบ “ทีมแพทย์ที่ดีที่สุดของเราแนะนำให้ท่านผ่าตัดเส้นประสาทไขสันหลัง เพื่อที่จะได้ขยับเขยื้อนได้อีกครั้ง แต่ท่านไม่ยอม”

ศตคุณพยักหน้าเข้าใจ เขาบีบมือผอมของชีคชารีฟเบาๆ... “ผมเรียกท่านว่าอับบาได้ใช่มั้ยครับ” ก่อนจะยิ้มออกมาอีกครั้ง เมื่อชายสูงวัยผงกศีรษะ “คุณลุงคงเสียใจ ถ้ารู้ว่าอับบาไม่รักตัวเอง เหมือนอย่างที่คุณลุงรักท่าน”

คำพูดของเด็กหนุ่มกระทบตรงกลางใจที่อ่อนล้า ทำให้น้ำตาของชีคชารีฟพรั่งพรูออกมาเปื้อนใบหน้า

มือขาวรับผ้าผืนนุ่มจากสาวใช้มาช่วยซับน้ำตาออกจากใบหน้าที่ซูบผอมให้ “ผมรอที่จะได้พบกับอับบามาตั้งนาน... รู้มั้ยครับ”

“ที่จริง ชีคท่านก็ต้องการจะรับคุณศตคุณมาอยู่ที่นี่ด้วยกันตั้งแต่เมื่อครั้งที่เกิดเรื่องแล้วล่ะครับ แต่เป็นความประสงค์ของคุณจีรุฒน์ ที่อยากให้คุณศตคุณเรียนให้จบและโตพอที่จะตัดสินใจด้วยตนเองได้เสียก่อน แล้วต่อมาท่านเองก็ป่วยแบบนี้ เลยไม่สามารถไปเยี่ยมเยียนดูแลคุณศตคุณด้วยตนเองได้ ผมจึงรับหน้าที่นั้นแทนยังไงล่ะครับ”

...เพราะอย่างนี้นี่เอง อับบาไม่เคยทอดทิ้งเขาเลยสักหน่อย... ร่างโปร่งพยักหน้าพลางยิ้มเล็กน้อย “ผมอยากเล่นเปียโนให้อับบาฟังจังเลย ผมน่ะ เล่นเปียโนเก่งมากเลยนะครับ อับบาต้องทึ่งฝีมือผมแน่ๆ”

ริมฝีปากที่บิดเบี้ยวกระตุก อย่างพยายามจะยิ้ม

“ผมแต่งเพลงเกี่ยวกับเมืองในโอเอซิสแห่งนี้ไว้ด้วยนะครับ” ศตคุณฮัมเพลงเบาๆ ให้อับบาของเขาฟัง คล้ายจะกล่อมให้อีกฝ่ายได้รู้สึกสบายใจ

เสียงใสนุ่มละมุนแผ่วเบา ส่งผลให้ชายสูงวัยที่นอนอยู่บนเตียงค่อยๆ ปิดตาลงช้าๆ ให้เสียงเพลงกำซาบลึกซึ้งถึงหัวใจที่แห้งผาก

“อับบา...”

“คุณศตคุณครับ ชีคท่านคงจะง่วงแล้ว ก่อนหน้าที่คุณศตคุณจะมา ท่านเพิ่งทานยาหลังอาหารไป” อัสลันซึ่งนั่งอยู่อีกฝั่งของเตียงลุกเดินมาหาศตคุณพร้อมกระซิบตอบเบาๆ “เราออกไปคุยกันข้างนอกดีกว่านะครับ”

ร่างโปร่งเดินตามนายแพทย์และอาเหม็ดออกไปจากห้องอย่างอาลัยอาวรณ์ เขาอยากจะใช้เวลากับผู้มีศักดิ์เป็นบิดาบุญธรรมต่ออีกสักหน่อย

“ยังมีเวลาอีกมากมายเลยครับ คุณศตคุณ คุณอยากจะมาที่ห้องนี่เมื่อไหร่ก็ได้ แต่ต้องรอให้ชีคท่านตื่นก่อนนะครับ” อาเหม็ดพูดขึ้นอย่างรู้ใจ

“เมื่อกี้คุณอาเหม็ดบอกว่า อับบาไม่ยอมเข้ารับการผ่าตัดงั้นเหรอครับ”

“...ครับ ทั้งชีคจาร์ซีกับชีคทัชอัลดินก็พยายามขอร้องท่านแล้ว แต่ก็ไม่สำเร็จ”

เด็กหนุ่มพยักหน้าเข้าใจ ชีคชารีฟคงจะเสียใจกับการจากไปของคุณลุงมาก เลยไม่มีกระจิตกระใจ ไม่มีเรี่ยวแรงจะสู้และใช้ชีวิตต่อไป... อับบาที่เขาได้พบ ดูไม่ต่างกับร่างกายที่ถูกยื้อชีวิตไว้เท่านั้น ศตคุณนึกอยากทำอะไรเพื่ออับบาสักอย่าง และมีอยู่สิ่งเดียวที่เขาพอจะทำได้ “...ผมอยากเล่นเปียโนให้อับบาฟัง... สมัยก่อนคุณลุงจีรุฒน์เคยเล่นเพลง Four Seasons ด้วยกันกับผมบ่อยๆ ทุกครั้งที่ท่านไปเยี่ยมผมที่เวียนนาเลย เราฝึกกันเช้ากลางวันเย็น เพลงนี้เป็นเพลงที่คุณลุงชอบมากๆ ผมคิดว่าบางทีอับบาก็อาจจะชอบเพลงนี้ด้วยเหมือนกัน”

“ผมทราบครับ... บทเพลงแห่งฤดูหนาว... ผมเคยเห็นคุณศตคุณเล่นเปียโนเพลงนี้กับคุณจีรุฒน์ที่วังในดัมมัม” อาเหม็ดเปรยเสียงเบา

“หือ? ฤดูหนาวที่ว่า หมายถึงท่อน Winter ของ Four Seasons เหรอครับ” ศตคุณขมวดคิ้ว “...ผมเนี่ยเหรอครับ”

“...ตอนนั้นคุณศตคุณเพิ่งหกขวบเองครับ แต่ว่าเล่นเปียโนเก่งมากเลยทีเดียว”

ศีรษะเล็กโยกไปมา “...ผมจำไม่ได้แฮะ...”

“แต่คุณศตคุณยังเจ็บแผลอยู่ไม่ใช่หรือครับ ถึงมือจะหายบวมแล้วก็เถอะ” ...ถึงเพลงนี้จะเป็นเพลงพิเศษอย่างที่ว่าจริงๆ แต่นายแพทย์อัสลันก็อดเป็นห่วงเด็กหนุ่มไม่ได้

“เอ้อ... ก็ให้คุณหมอฉีดยาแก้ปวดให้ผมไงครับ”

“รอดูอาการไปก่อนดีกว่านะครับ พรุ่งนี้มือของคุณศตคุณคงจะดีขึ้น ยังไงตอนนี้ก็ยังเล่นไม่ได้อยู่ดีล่ะครับ กว่าชีคท่านจะตื่นก็ตอนเย็นๆ นะครับ”

ร่างโปร่งพรูลมหายใจออกแผ่วเบา “ถ้างั้นวันพรุ่งนี้ อับบาตื่นเมื่อไหร่ก็ไปตามผมด้วยนะครับ”

อัสลันยิ้มรับ “ครับ ชีคท่านคงจะดีใจมากเลยละครับ ตอนนี้คุณศตคุณควรกลับไปพักผ่อน ระวังอย่าใช้มือข้างที่เจ็บนะครับ พรุ่งนี้จะได้เล่นเปียโนได้”

“ครับ” ศตคุณพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินไปตามทางเดินในวัง กลับไปยังห้องพักของตนพร้อมกับอาเหม็ด จามิล และจีฮาล ซึ่งพวกเขาเดินตามหลังร่างโปร่งไปอย่างกระชั้นชิด

เมื่อกลับมาถึงห้องพัก ศตคุณพบว่าบนเตียงนอนของตนมีห่อผ้าเล็กๆ วางอยู่ เด็กหนุ่มจึงเดินเข้าไปหยิบมาดูด้วยความแปลกใจ

ภายในห่อผ้านั้นมีสร้อยหินอะมีทิสต์ห้อยจี้ผลึกกุหลาบทะเลทราย เส้นเดียวกับที่เขากระชากออกจากลำคอ แล้วปาคืนให้กับทาริคไปเมื่อตอนที่เดินทางมาถึงเมืองเฟอร์โดส ที่ข้างๆ กันมีดอกกุหลาบสีขาววางอยู่ “...ใครเป็นคนเอามาวางไว้กันนี่” ใบหน้าหวานหันกลับไปถามพวกสาวใช้ในห้อง ซึ่งพวกเธอก็เอาแต่ส่ายหน้า เป็นเพราะไม่รู้คำตอบ หรือไม่อยากจะตอบก็ไม่อาจเดาได้

“หึ...” ศตคุณง้างมือขึ้นเพื่อจะปาสร้อยเส้นนั้นออกไปทางหน้าต่าง ทว่าเสียงทุ้มนุ่มที่แล่นแวบเข้ามาในศีรษะ ทำให้เขาหยุดชะงักแล้วลดมือลงช้าๆ


“ฉันดีใจที่เธอใส่มัน...”

“Ana Ooheboka (อานา อูฮิบบูกา)”



เด็กหนุ่มก้มหน้าลงมองสร้อยในมือ ก่อนจะเอาไปวางไว้บนตู้ตัวเล็กข้างหัวเตียงแทน “ใครเป็นคนเอาของพวกนี้เข้ามาวางบนเตียงผม พวกคุณเฝ้าอยู่ในห้องตลอดเวลา ไม่เห็นรึไงกัน”

เมื่อไม่มีใครยอมตอบคำถาม ร่างโปร่งจึงพ่นลมหายใจแรงๆ อย่างไม่สบอารมณ์นัก จากนั้นก็เอนตัวลงนอนบนเตียง พลางหยิบดอกกุหลาบสีขาวขึ้นมาพิจารณาดู... คงเป็นดอกกุหลาบที่ฟาร์ฮาเอามาให้ ส่วนสร้อยเส้นนั้นพวกสาวใช้คงจะไปเจอหรือเก็บได้ที่ไหน เลยเอามาวางไว้ให้กับเขา

ดวงตากลมปิดลงช้าๆ พลางย้อนนึกไปถึงเรื่องอันไม่คาดฝัน การพบกันอีกครั้งของเขากับอับบา... อับบาผู้น่าสงสารที่ป่วยจนขยับเขยื้อนไม่ได้ แต่ถ้าเช่นนั้นแล้ว ใครกันนะ คนที่เขาเห็นในงานแสดงเปียโนทุกครั้ง...  ศตคุณลุกพรวดขึ้นนั่ง แล้วหันมองไปรอบๆ “อ้าว คุณอาเหม็ดไปไหนแล้วล่ะครับ”

จีฮาลและจามิลที่นั่งเฝ้าอยู่ตรงมุมห้องก้าวเข้าไปหาเจ้านาย “คุณอาเหม็ดออกไปเมื่อกี้ครับ นึกว่าคุณศตคุณจะนอนแล้วน่ะครับ”

“งั้นเหรอ” ...ถ้าเช่นนั้นแล้วก็คงต้องเอาไว้ถามเอาจากอาเหม็ดทีหลัง “ว่าแต่... พวกนายช่วยอะไรฉันหน่อยสิ ฉันอยากได้โน้ตเพลง Four Seasons น่ะ”

“แต่ว่าคุณหมอสั่งไว้ให้คุณศตคุณพักผ่อนไม่ใช่หรือครับ” จีฮาลแย้งทันควัน

“ฉันแค่อยากจะเอามาอ่านทบทวนดู ไม่ได้จะเอามาเล่นตอนนี้สักหน่อย น่านะ... จีฮาล จามิล...”

ทหารทั้งสองมองหน้ากันก่อนจะตอบตกลง มีหรือที่พวกเขาจะขัดใจเจ้านายผู้น่ารักคนนี้ได้ จามิลเดินออกจากห้องไปเพื่อตามหาโน้ตเพลง ไม่นานเขาก็กลับมาพร้อมกับแผ่นกระดาษในมือ “โน้ตเพลงส่งผ่านดาวเทียมมาเพื่อคุณศตคุณเชียวนะครับ”

“ขอบใจ” เด็กหนุ่มยิ้มรับ เขาหยิบโน้ตเพลงมาอ่านแล้วฮัมเพลงตาม พลางขยับมือไปด้วย สักพักเขาก็หันไปหานายทหารที่ยืนเฝ้าตนอยู่ “พรุ่งนี้ฉันจะเล่นเพลงนี้ให้อับบาฟัง ไม่ได้เล่นมาตั้งนานแล้วล่ะ ครั้งสุดท้ายที่ได้เล่น ก็เล่นพร้อมๆ กับคุณลุงตอนช่วงวันอีสเตอร์ที่เวียนนา... ฉันไม่ค่อยมั่นใจเลย”

จามิลและจีฮาลตอบทันควัน “คุณศตคุณต้องทำได้ดีแน่ๆ ครับ”

ศตคุณอมยิ้ม แล้วหันกลับมาสนใจกับโน้ตเพลงในมือตน เขาอ่านทวนวนไปวนมา เสียงนุ่มฮัมเพลงไปเรื่อย ขณะย้อนนึกไปถึงความทรงจำในอดีต


“คุณลุงครับ ทำไมคุณลุงถึงชอบเพลงนี้ล่ะครับ”

“อืม... ก็คงเพราะ... ปีหนึ่งมีสี่ฤดูที่แตกต่าง และทั้งสี่ท่อนที่แสดงถึงสี่ฤดูของเพลงนี้ ก็บอกเล่าถึงเสน่ห์ของแต่ละฤดูได้เป็นอย่างดี”

“แต่คุณลุงชอบท่อน Winter มากที่สุดใช่มั้ยครับ ทำไมละครับ”

“เพราะ... ลุงมีความทรงจำที่แสนพิเศษในฤดูหนาวละมั้ง... ฮะๆ น้องคุณนี่ช่างซักจริงๆ เลย”



...นานเหลือเกินแล้วที่เด็กหนุ่มไม่ได้เล่นเปียโนเพลงนี้ ตั้งแต่การพบกันกับคุณลุงจีรุฒน์ครั้งสุดท้ายจนถึงปัจจุบัน นั่นก็หกปีมาแล้ว สมัยก่อนนั้น เพลงเพลงนี้จะเป็นเพลงที่เขากับคุณลุงบรรเลงคู่กันทุกครั้งเมื่อคุณลุงเดินทางไปเยี่ยมเขาที่เวียนนา และโดยเฉพาะท่อนของฤดูหนาว เป็นท่อนโปรดที่พวกเขาจะบรรเลงเพลงประสานกันได้ทั้งวันเมื่อวันคริสต์มาสเวียนมาถึง... แต่เมื่อเหลือตัวเขาเพียงคนเดียว เขาก็ไม่คิดจะหยิบเพลงนี้ขึ้นมาเล่นอีก เพราะมันทำให้เขานึกถึงอดีตที่เต็มไปด้วยความสุขยามที่ครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา

แต่ครั้งนี้หัวใจกลับไม่เจ็บปวดเมื่อย้อนนึกถึงเหตุการณ์นั้น และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ศตคุณจะกลับมาเล่นเพลงนี้อีกครั้ง... เพื่ออับบา

..

.....

..

วันถัดมา เด็กหนุ่มมีโอกาสได้ไปพบชีคชารีฟในช่วงเช้า เขาเข้าไปทักทายชายสูงวัยที่นอนอยู่บนเตียง พูดเจื้อยแจ้วเหมือนเมื่อครั้งที่เคยเขียนจดหมายถึงอับบา ก่อนจะคุยอวดถึงความสามารถในการเล่นเปียโนของตน

“วันนี้ผมจะเล่นเปียโนให้อับบาฟังนะครับ เพลง Four seasons (สี่ฤดู), Spring (ฤดูใบไม้ผลิ) กับ Summer (ฤดูร้อน) ผมอาจจะเล่นช้า และทำนองแปร่งๆ อับบาอย่าว่ากันนะครับ ไม่ใช่เพราะผมฝีมือตก แต่เพราะผิดพลาดทางเทคนิค มือซ้ายของผมเลยยังเจ็บอยู่นิดหน่อย อาจจะกดคอร์ดติดๆ ขัดๆ ไปบ้าง”

อัสลันกับอาเหม็ดไม่ค่อยเห็นด้วยนักที่ศตคุณจะเล่นเปียโน พวกเขาห่วงว่าจะทำให้มือของเด็กหนุ่มเจ็บและหายช้าลง แต่ร่างโปร่งก็ไม่ฟังเสียงทักท้วง เขาเดินไปเปิดฝาเปียโนในห้อง แล้วกดไล่คีย์ไม้ทีละตัวไปช้าๆ

“เปียโนไม่ได้จูนเลย เสียงแปร่งๆ ผมคงต้องจูนเสียงก่อน” ขาเรียวเดินกลับไปหาคนที่นอนอยู่บนเตียง “อับบาครับ ผมจะจูนเสียงเปียโน อับบาคงไม่รำคาญใช่มั้ย ให้ผมจูนได้มั้ยครับ”

“อือ...” ริมฝีปากของบิดาบุญธรรมกระตุกเล็กน้อย พลางผงกศีรษะ

“ผมจะรีบจูนนะครับ รอแป๊บเดียว”

ระหว่างที่ศตคุณจูนเสียงเปียโนไป แพทย์และพยาบาลก็คอยบีบนวด จับแขนขาของชีคผู้ยิ่งใหญ่ให้ขยับเขยื้อนเพื่อทำกายภาพบำบัดไปด้วย ทุกคนต่างอารมณ์ดี เพราะวันนี้ชีคชารีฟให้ความร่วมมือดีกว่าทุกครั้ง และยังอารมณ์ดีมากซะด้วย

เด็กหนุ่มสาละวนอยู่ที่เปียโนกว่าชั่วโมง พอเสร็จแล้วจึงหันไปบอกกับบิดาบุญธรรม “เสร็จแล้วครับ อับบารอนานมั้ย ผมจะเริ่มเล่นเพลงเดี๋ยวนี้ละครับ” เขานั่งลงบนเก้าอี้บุผ้ากำมะหยี่ที่ถูกเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี มือซ้ายที่กดลงบนคีย์ไม้ทำให้รู้สึกเจ็บจี๊ดจนขนลุก แต่โชคดีที่เปียโนนั้นเก่าแล้ว คีย์ไม้จึงนุ่มกว่าเปียโนใหม่ๆ มาก เพียงแค่กดลงไปเบาๆ ก็เกิดเสียงไพเราะดังกังวาน

มือขาวพลิ้วไหวไปบนคีย์สีขาวดำเป็นท่วงทำนอง Allegro ที่ฟังดูสดใสร่าเริง เฉกเช่นฤดูใบไม้ผลิ ร้อนแรงราวกับแสงตะวันในฤดูร้อน ท่วงท่าการขยับมือและแขน ร่างกายที่โยกไหวกลืนไปกับเสียงเพลงคล้ายคลึงกับคุณลุงของเขา ทำให้แววตาอันอ่อนล้าของคนที่เอนหลังมองสั่นระริก มีน้ำตาขึ้นมาเอ่อคลอหน่วยตา

เมื่อเสียงเพลงหยุดลง เด็กหนุ่มจึงลุกเดินกลับไปยังเตียงนอนของอับบา “เพราะมั้ยครับ นี่ถ้ามือผมหายดีแล้วละก็ จะเพราะกว่านี้อีกนะครับ”

ริมฝีปากของชายสูงวัยบิดเบี้ยว คล้ายอยากจะพูดคุยกับบุตรบุญธรรม แต่ก็ทำไม่ได้ จึงได้แต่ส่งเสียงครางออกมาเพียงแผ่วเบา

ศตคุณนั่งลงตรงข้างเตียง แล้วประคองมือของบิดาบุญธรรมไว้ “พรุ่งนี้ผมจะมาเล่น Autumn (ฤดูใบไม้ร่วง) กับ Winter (ฤดูหนาว) นะครับ” ที่จริงเขาอยากจะบรรเลงต่อให้จบ หากเนื้อเพลงในแต่ละฤดูของ Four Seasons นั้นมีความยาวไม่ใช่น้อย เพียงแค่เริ่มต้นบรรเลงเพลงไปสักพัก มือซ้ายก็รู้สึกเจ็บจนแทบขยับไม่ได้ แต่เขาก็กัดฟันอดทนไปจนจบเพลง

อัสลันก้าวเข้ามาหาเด็กหนุ่ม เขาแตะลงเบาๆ บนแขนเรียว “ผมจะฉีดยาแก้ปวดให้ มือของคุณศตคุณบวมนิดหน่อยนะครับ”

“อือ...” ชีคชารีฟครางในลำคอเสียงแผ่ว

หยดน้ำตาอุ่นๆ ของบิดาบุญธรรมหยดเผาะลงบนหลังมือขาว ใบหน้าน่ารักจึงเงยขึ้นสบสายตากับอับบา “...เป็นห่วงผมเหรอครับ อับบา มือผมไม่เป็นอะไรมากหรอกครับ เดี๋ยวก็หายแล้ว ผมอยากให้อับบาได้ฟังเสียงเปียโนของผมมากกว่า” แม้มือจะเจ็บหากหัวใจนั้นอุ่นซ่านอย่างประหลาด อาจเป็นเพราะนี่คือช่วงเวลาที่เขารอคอยมาแสนนาน ความรู้สึกที่ว่าเขามีบิดา มีครอบครัวอีกครั้ง

หลังจากที่ให้นายแพทย์จัดการตรวจรักษาแผลบนมือแล้ว เด็กหนุ่มก็มานั่งพูดคุยกับอับบาต่อ เขาเล่าเรื่องสมัยที่อยู่โรงเรียนกับเรื่องของเพื่อนรักตัวโตที่ชื่อว่า เควิน ให้อับบาฟัง จนกระทั่งถึงเวลาบ่าย ซึ่งเป็นเวลาอาหารและพักผ่อนในช่วงกลางวันของชีคชารีฟ ศตคุณจึงจำต้องจากลากลับไปยังห้องพักของตน

ร่างโปร่งเอนหลังลงนอนบนเตียง ยาแก้ปวดที่อัสลันจัดให้ทำให้เขารู้สึกอ่อนเพลีย แต่พอกำลังจะหลับ เขาก็เหลือบไปเห็นเหยี่ยวตัวโตที่เกาะอยู่ตรงบานหน้าต่างซะก่อน

“ฟาร์ฮา! เข้ามาถึงนี่ได้ยังไงเนี่ย” เด็กหนุ่มกระเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง

แกว๊กๆ ฟาร์ฮาผงกหัวหงึกหงัก ที่จะงอยปากของมันมีกุหลาบสีขาวเหมือนเช่นเมื่อวันก่อน พอได้ยินเสียงเด็กหนุ่มเรียกชื่อ มันก็บินปร๋อเข้ามาเกาะอยู่บนหัวเตียง

“เอาดอกไม้นี่มาให้ฉันเหรอ... ถามจริงเถอะ แล้วคนที่ใช้ให้นายเอามาให้ฉันน่ะ หายไปไหน” มือขาวเอื้อมไปรับดอกไม้มา แล้วลูบลำตัวของเจ้าเหยี่ยวอย่างเคย

“จีฮาล จามิล พวกนายรู้จักฟาร์ฮามั้ย” เด็กหนุ่มหันไปถามนายทหารทั้งสองที่ยืนประจำอยู่ตรงมุมห้อง

นายทหารทั้งสองมองหน้ากันก่อนตอบ “เอ้อ... อ่า... ไม่รู้จัก... ดีกว่า เอ๊ย... ไม่รู้จักครับ”

“ตกลงรู้จักหรือไม่รู้จัก”

“ไม่รู้จักครับ” สองทหารหนุ่มส่ายหน้ายิก

“แล้วถ้างั้นพวกนายปล่อยให้ฟาร์ฮาบินเข้ามาในนี้ได้ยังไงกัน”

“...หน้าต่างเปิดอยู่ มันก็บินเข้ามาได้น่ะสิครับ” จีฮาลตอบแบบขอไปที

ศตคุณขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่ได้ซักถามอะไรต่อ เขาหันกลับไปเล่นกับ

ฟาร์ฮาสักพัก จนมันบินกลับไป ร่างโปร่งจึงเอนหลังลงนอนอีกครั้ง หากมือขาวก็ยังถือดอกกุหลาบดอกใหญ่คาไว้ในมือ เขายกขึ้นสูดดมกลิ่นหอมละมุน พลิกดูไปมาพร้อมกับยิ้มตรงมุมปาก ก่อนจะผล็อยหลับไปในที่สุด


TBC~*


เย้ ในที่สุด อับบาก็เปิดเผยตัวแล้วค่า ตรงกับที่หลายๆ คนคิดไว้มั้ย??? 555555

ตอนนี้อบอุ่นเหมือนอากาศในกรุงเทพฯ เลย ในที่สุด น้องคุณก็ได้พบกับอับบาซะที

แล้วทาริค? ฮัสกี้ยังสติลไม่มีเงินจ่ายค่าตัว เพราะงั้นก็ขอให้รอกันอีกสักหน่อยนะคะ ฮ่าๆๆๆ /วิ่งหนีอย่างเร็ว

ใกล้วันหยุดเทศกาลสงกรานต์แล้ว ใครที่จะเดินทาง ก็ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะค้า เที่ยวเผื่อฮัสกี้ด้วยน้า

ขอบคุณทุกคนที่แวะมาอ่านค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: harumi ที่ 08-04-2015 19:42:40
 :z13: :z13:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 08-04-2015 19:43:54
โอ้ะโอ้ะ อัพ2เรื่องติดเลย ฟิตมากค่ะคุณฮัสกี้ 5555น่าร๊ากกค่ะ

จมก่อนน้า เดี๋ยวไปอ่านค่าาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 08-04-2015 19:47:40
ตอนนี้อบอุ่นจนน้ำตาไหลเลยล่ะค่ะ :hao5:
ชีคชารีฟหายไวๆ นะค้าา… 
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 08-04-2015 19:49:22
 :hao5: ฮือ ๆๆๆ อับบาหายเร็วๆนะ
ฮัสกี้รีบจ่ายค่าตัวทาริคได้แล้ว เค้าคิดถึง o18
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 08-04-2015 20:01:06
สงสารอับบา อับบาหายไวๆนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: magarons ที่ 08-04-2015 20:02:54
แอบอ่านมานานนนน

แต่ทนไม่ไหวแล้ว

สนุกมากกกก เมื่อไหร่ทาริคจะมาอ่ะ :m21:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 08-04-2015 20:06:40
ทาริคนี่ค่าตัวแพงจริงๆ :katai1:

เอาใจช่วยชีคชารีฟน้า :mew4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 08-04-2015 20:12:47
ซาบซึ้งมากๆค่า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: Apitchaya ที่ 08-04-2015 20:16:45
ฮรึกกก ดีใจด้วยนะน้องคุณ ขอให้ชีคชารีฟหายไวๆ
และ! ทาริค อย่าเล่นตัว! ออกมาได้แล้ว!!!!
ไม่งั้นจะลักพาตัวน้องคุณ 55555555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 08-04-2015 20:17:18
อยากเห็นฉากหวานๆแล้ววววววว  :mew3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 08-04-2015 20:26:48
อยากให้อับบาเดินได้ไวๆจังเลย
กล่อมอับบาหน่อยนะน้องคุณ
รอตอนต่อไปน้าาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 08-04-2015 20:32:20
อับบาไม่ใชช่ทาริค เดาผิด :laugh:
แต่รู้สึกอบอุ่นมากเลย ขอให้อับบาหายเร็วๆนะคะ กลับมามีชีวิตที่ดีเพื่อน้องคุณและคุณลุงจีรุฒน์ต่อไปด้วยนะคะ :hao5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 08-04-2015 20:33:24
พระเอก สถานะ : หายสาบสูญ หากเกินห้าปีให้คิดว่าตายได้เลยค่ะ
เรื่องนี้...ศตคุณหม้ายขันหมากแน่ๆ

 :laugh:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-04-2015 20:34:42
น้ำตาซึมเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 08-04-2015 20:37:29
เด็กน้อยพบอับบาแล้ว ..
ว่าแต่ทาริคนี่หายหน้าหายตาไปนานเกินแล้วนะอย่ามาอ้างเรื่องค่าตัว..ชิ๊ส์
ทาริคหนีเที่ยวแอบมาไทยเล่นสงกรานต์อ๊ะดิ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 08-04-2015 20:37:56
 :katai2-1: จ่ายเช็คเงินสดให้ อัสกี้ จะได้เอาไปจ้างทาริค มาออกได้แล้ว คึคึ รอมานานแระ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 08-04-2015 20:45:18
เศร้ามากค่ะ

เราเคยอ่านนิยายฝรั่งเรื่องนี้ พระเอกถามแม่ว่าทำใจที่เสียพ่อไปได้ยังไง เเม่ของพระเอกจึงบอกกับพระเอกที่ยังทำใจเพราะเสียพ่อไม่ได้ว่า "ความรักที่แท้จริงคือการรู้จักปล่อยวาง" วันนี้ก็เพิ่งอ่านเสตตัสของเพจๆนึง มา ว่าด้วยเรื่องการจากไปของคนที่เรารัก มันทำให้ทุกคนหัวใจสลาย แต่เป็นแบบฝึกหัดที่ทุกคนต้องได้ทำ ไม่เราก็เขา สักวันนึงต้องไป และไม่มีข้อบ่งชี้ด้วยว่าจะเป็นเมื่อไร และเมื่อเวลานั้นมาถึงจริงๆ คงไม่มีทางใดจะดีกว่าการปล่อยวางลง เราในฐานะคนมีชีวิตอยู่ ควรจะมีชีวิตอยู่ต่อไป อย่างมีความสุขเพื่อคนที่จากไปก่อน คนที่เรารักคงไม่อยากนั่งมองเราทุกข์โศกจากบนสวรรค์หรอก

เป็นตอนที่สวยงามอีกตอนนึง น้องคุณน่ารัก สดใจ บริสุทธิ์ หวังว่าน้องคุณคงจะช่วยเยียวยาให้อับบาลุกขึ้นมาเดินและสู้อีกครั้ง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 08-04-2015 20:48:32
 อับบาหายไวๆ คุณก็อย่าฝืนมากน้าาา :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 08-04-2015 20:57:33
พระเอกมาซักทีเถอะ  :katai5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 08-04-2015 21:06:17
คลี่คลายได้ดีกว่าที่คิด ไม่นึกโกรธอับบาที่ทิ้งขว้างศตคุณ
เดาถูกด้วยว่าคุณลุงของศตคุณต้องเป็นคนสำคัญมาก ๆ ของอับบา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 08-04-2015 21:06:42
สงสารอับบา หายเร็วๆ นะคะ แล้วก็ทาริค!! กลับมาซักที!!!! ><
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 08-04-2015 21:11:09
อับบาป่วยอยู่ แล้วใครไปดูน้องคุนเล่นเปียโน
ผู้ใดน้อ  :confuse:
 :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 08-04-2015 21:33:46
 :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 08-04-2015 21:49:00
 :pig4:    :pig4:    :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: มายาป่าฝน ที่ 08-04-2015 21:56:50
สมทบค่าตัวทาริค 2บาท!!! บอกทุ่มสุดๆแล้วนะเนี่ย :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 08-04-2015 22:11:20
ค่าตัวทาริคเท่าไหร่คะ

ปล. ตอนนี้อบอุ่นมาก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: rabbit-orange ที่ 08-04-2015 22:17:15
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 08-04-2015 22:20:36
ความรักของอับบามั่นคงมากอ่ะถ้าได้เจอกับคนที่รักเรามากๆๆๆแบบนี้ตายไปคงไม่เสียดายเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 08-04-2015 23:40:36
น้ำตาไหลตอนพบอัลบาเลย คือสงสารอัลบาอ่ะ อยากให้ลุกขึ้นมาได้อีกครั้ง อยากให้มีชีวิตเพื่อลูกหลานแทนลุงของคุณที่เสียไป มันน่าเศร้านะ

ทาริค นายเมื่อไหร่จะออกล่ะ โอ๊ยยยยยย คุณจะไม่หายใจแข็งถ้าทาริคยังไม่มาเคลียรนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 08-04-2015 23:42:55
ทาริคเขาหายโกรธแล้ว กลับมาๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: Cream A ที่ 08-04-2015 23:54:18
ทาริคเป็นพระเอกที่ค่าตัวแพงสินะ #วิ่งหนีไปร้องไห้  :o12:

แต่อ่านตอนนี้ก็เปิดเผยความจริงไปได้เยอะแล้วนะเนี่ย รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 09-04-2015 00:19:16
กรี๊ดดดด แสดงว่าคนที่คอยให้ดอกกุหลาบคุณมาตลอดคือทาริคสินะ แอร๊ยยย รอตอนต่อไปปป
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: PRiiNZE ที่ 09-04-2015 08:04:21
อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึมเลยค่ะ5555
คิดถึงคุณยาย ท่านก็ป่วยเป็นอัมพฤกษ์ แถมเป็นคนป่วยที่ดื้อด้วย
น้องคุณสู้ๆนะ
อยากให้น้องคุณเธอกล่อมอับบาของเธอให้เข้ารับการรักษาจังค่ะ
อยากเห็นน้องคุณมีครอบครัวอย่างที่น้องหวังมาตลอด
สู้เขานะน้องคุณ
ส่วนอิตาพระเอก
หึ! มองแรงรัวๆ
เชิญนอนมุดทรายในทะเลทรายต่อไปเลยจ่ะเดี๋ยวนี่หาพระเอกคนใหม่ให้น้องคุณเอง!
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 09-04-2015 08:05:27
ร้องให้ให้อับบากับคุณลุงของคุณเลยอ่ะ
สงสารอ่ะ อับบาสู้ๆนะคะ ขอย้าย FC แป๊ปนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 09-04-2015 08:15:09
หายไวไวนะค่ะชีค
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 09-04-2015 08:43:06
ซึ้งจริงๆ คนรักจากไปก็ไม่อยากทำอะไรอีก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: miya_pp ที่ 09-04-2015 08:47:09
อยากให้ชีคหายเร็วๆจัง
น้องคุณน่ารักมากกก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 09-04-2015 08:58:16
อืมท่าอับบาป่วยคนที่ไปคงเป็นทาริคแน่ๆเลย ถ้าไม่ก็คงจะเป็นอีกคน แล้วทำไหมทาริคถึงต้องทำร้ายจิตใจคุณด้วยล่ะ มีเกตุผลอะไรนะ มีชีคสามคนเป็นพี่น้องกันใช้ป่ะเนี้ยรอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: tawanna ที่ 09-04-2015 09:10:49
ยังงี้น้องคุณเป็นบุตรบุญธรรมอับบา ก็ต้องเป้นน้องของชีคทั้งสองล่ะซิเนี่ย ถ้าชีดอับบาหายจะไม่หวงน้องคุณยังกับไข่ในหินเลยหรือ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 09-04-2015 09:14:06
ตอนนี้น่ารักก อับบาน่าสงสารจังค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: Kimkibog ที่ 09-04-2015 10:31:38
น้องคุณน่ารักกกก  :mew1:
ถ้าทาริคไม่มาจะปล้ำน้องคุณแล้วนะ!
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 09-04-2015 10:43:46
เรื่องของอับบาไม่ค่อยต่างจากที่เดาไว้ค่ะ แต่ที่แอบตกใจคือเรื่องที่อับบากับคุณลุงจิรุฒน์เป็นคนรักกัน หวังว่าคุณจะทำให้อับบาแข็งแรงขึ้นค่ะ

วิธีง้อหนุ่มของทาริคน่ารักจัง ทาริครีบกลับมาง้อด้วยตัวเองเร๊ววว

ทาริค ต้องเป็นคนใดคนหนึ่งในลูกของชีคชารีฟแน่นอน เชียร์ว่าเป็นคนน้อง

ลุ้นๆ ตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: Evergreen ที่ 09-04-2015 12:27:18
ทาริคอยู่ไหนนนนนนน
อับบาน่าสงสาร ~~

ติดตามตอนต่อไปค่า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 09-04-2015 13:37:49
ทาริคอาจติดสงกรานต์ 5555+
สุขสันต์วันสงกรานต์นะฮะ คุณฮัสกี้  :L2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: Memindbucker ที่ 09-04-2015 16:13:53
ตอนนี้ซึ้งมากเลย สงสารอับบา น้องคุณน่ารักขนาดมือเจ็บยังมุ่งมั่นที่จะเล่นเปียโนให้อับบาฟัง
ทาริคหายไปนานเกินไปละ หาพระเอกใหม่ดีกว่า  :m31:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 09-04-2015 16:51:36
 :mew2: :mew6:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 09-04-2015 21:15:51
ฮ่าๆ เดาผิดคิดว่าทาริคเป็นอับบา ขำตัวเอง
เดี๋ยวช่วยจ่ายค่าตัวเอาพ่อพระเอกเราออกมาเถอะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: £.Ma|e¥ ที่ 09-04-2015 21:59:20
ซึ้งมากเลย :mew6:
สงสารอับบาสุดๆ
คุณน่ารักมากค่ะ อ่านไปยิ้มไป
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 09-04-2015 22:03:16
รีบๆจ่ายค่าตัวให้ทาริคได้แล้วน๊า 555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: poisongodx ที่ 09-04-2015 22:04:47
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 09-04-2015 22:59:24
ค่อยๆไปเรื่อยๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 10-04-2015 17:45:48
สงสารอับบาอะ

สงสัยว่าทาริคล่ะมั้งที่เป็นคนไปตลอด ๆ อะ ถึงได้รู้จัก(และชอบ)คุณ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: pagg ที่ 13-04-2015 20:11:42
ไม่ได้อ่านหลายตอน เพิ่งจะมีเวลาได้ตามอ่าน
ตอนก่อนๆสงสารน้องคุณมากๆเลยค่ะ น้องเจอแต่เรื่องแย่ๆ ทาริคก็หายไปใหนไม่รู้
มาตอนนี้อบอุ่นนมากๆ สงสารอับบามากที่ต้องเสียคนที่รักไป  หวังว่าน้องคุณจะทำให้อับบามีกำลังใจและดีขึ้นเร็วๆ
ทาริคหายไปใหนหนอ เมื่อไหร่จะออกมา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 14-04-2015 08:31:41
อ่านสองวันตามมาถึงปัจจุบันเบยยยยยย   

หวานมาก ชอบมาก ยิ่งสองตอนสุดท้ายนี่ แอบน้ำตาซึมมมมมมม
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: ayo ที่ 17-04-2015 00:11:58
มาดันเย่เย้
ฝากฟาร์ฮาบินไปโฉบตัวเจ้านายมาให้น้องคุณที
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 17-04-2015 07:03:06
นานแล้วนะเนี้ยคิดถึงคุณแล้ว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 17-04-2015 07:44:34
 :hao4: :hao4: :hao4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 17-04-2015 13:59:48
รอตอนต่อไปครับ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch17 : อับบา][P.29][080415]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 17-04-2015 19:48:14


Chapter 18 : พี่ชาย


เช้าวันใหม่เริ่มขึ้น ท้องฟ้าของวันนี้เป็นสีฟ้าสดใส เด็กหนุ่มและทหารประจำตัวทั้งสองออกไปเดินเล่นในสวน ก่อนจะไปพบกับอับบาในตอนสายของวัน ซึ่งเมื่อไปถึง ชีคชารีฟก็นั่งเอนหลังพิงหมอนรอการมาของเขาอยู่ก่อนแล้ว

“สวัสดีครับ อับบาตื่นแล้วทำไมไม่ให้คนไปตามผมละครับ” มือขาวสัมผัสมือผอมของคนที่นั่งอยู่บนเตียงเบาๆ “เมื่อเช้าผมไปเดินเล่นมาน่ะครับ อากาศกำลังดี จีฮาลกับจามิลลงไปจับปลาในลำธารอีกแล้วล่ะครับ” เขาชวนอับบาพูดคุยอยู่สักพัก จึงค่อยๆ ลุกขึ้น “พูดมากแล้ว เดี๋ยวผมจะเล่นเปียโนให้อับบาฟังบ้างดีกว่านะครับ Four Seasons,  Autumn กับ Winter ท่อนของฤดูหนาวเป็นท่อนที่คุณลุงชอบที่สุด ทุกๆ คริสต์มาสที่เราได้พบกัน พวกเราก็จะหาเวลาไปเล่นท่อน winter นี้ด้วยกันในโบสถ์ด้วยล่ะครับ...”

ศตคุณยิ้มตอบให้กับริมฝีปากที่บิดเบี้ยวอย่างเข้าใจ ก่อนจะเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้หน้าเปียโนของรักของจีรุฒน์ แล้วลงมือบรรเลงเพลง เขาพยายามเล่นให้ราบรื่นมากที่สุดแม้จะยังรู้สึกเจ็บที่มืออยู่บ้าง หากก็อยากให้อับบาได้ฟังเพลงอันไพเราะแบบที่เคยได้ฟังจากคุณลุงอยู่บ่อยๆ

เมื่อบทเพลงของฤดูใบไม้ร่วงจบสิ้นลง เด็กหนุ่มหยุดพักเพียงเล็กน้อย เขาหันไปส่งยิ้มให้กับอับบา ก่อนจะเริ่มบรรเลงบทเพลงของฤดูหนาว เพลง Four Seasons นั้นแบ่งออกเป็นสี่เพลงย่อยตามแต่ละฤดู ในแต่ละเพลงของฤดูนั้นๆ จะถูกแบ่งออกเป็นสามส่วน เมื่อรวมกันแล้วจึงมีความยาวไม่น้อย การที่จะเล่นให้ไม่ติดขัดเลยจนจบเพลงนั้นก็เป็นเรื่องยากพอตัวแม้สำหรับคนปกติทั่วไป ทว่าศตคุณก็ทำได้ดี ดียิ่งกว่าเมื่อวานเสียอีก

ท่วงทำนองแห่งฤดูหนาวเริ่มต้นขึ้นอย่างสนุกสนานและสดใส ตามมาด้วยส่วนที่สองซึ่งเนิบช้า และปิดท้ายด้วยจังหวะรัวเร็วอีกครั้ง เป็นบทเพลงที่ราวกับพาเสียงกระซิบมาบอกผู้ที่รับฟังอย่างอ่อนโยน ว่าอย่ายอมแพ้ต่อความหนาวเหน็บของฤดูหนาว ให้ลุกขึ้นสู้และสนุกไปกับมัน และนั่นก็ทำให้ดวงตาอ่อนล้าของคนที่จ้องมองร่างโปร่งบางอยู่สั่นไหว น้ำตาไหลพรั่งพรูออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ บทเพลงแห่งความสุขนี้ ไม่ใช่สำหรับศตคุณเพียงคนเดียว หากทำให้ความทรงจำเก่าๆ และความรักอันสวยงามของชายสูงวัยหมุนเวียนเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย

มือขาวกระแทกลงบนคีย์เปียโนอย่างแรง ก่อนจะยกขึ้นสูงแล้ววางลงข้างลำตัวเมื่อเสียงเพลงสิ้นสุดลง จากนั้นจึงลุกมาหาอับบาที่เตียง “อับบาร้องไห้ทำไมกันครับ ผมเล่นไม่ดีรึไงกันครับ” เด็กหนุ่มยิ้มบาง ที่จริงเขาก็รู้ดีว่าอับบาหลั่งน้ำตาเพราะเหตุใด ท่านคงจะคิดถึงคุณลุงจีรุฒน์มาก “...อับบาครับ ผมอยากให้อับบาเล่าเรื่องของคุณลุงให้ฟังบ้างจังเลย”

ดวงตาของชายสูงวัยอ่อนแสงลง เขากระตุกมือเล็กน้อย ศตคุณจึงเอื้อมมือไปประกบมือนั้นไว้

อัสลันลุกขึ้น แล้วเดินอ้อมมายืนด้านหลังของร่างโปร่ง เขาเห็นว่าเป็นโอกาสดีที่จะเกลี้ยกล่อมให้ชีคชารีฟพิจารณาเรื่องการผ่าตัดอีกครั้ง นายแพทย์ชะโงกหน้าไปหาผู้เป็นนาย “นั่นสินะครับ คุณศตคุณมาพบท่านถึงที่แบบนี้แล้ว ท่านจะไม่กรุณาทบทวนเรื่องเข้ารับการผ่าตัดอีกสักครั้งหรือครับ”

“อับบา” ศตคุณรู้สึกได้ว่านิ้วผอมในมือเขากระดุกกระดิก เขาจึงประคองมือนั้นขึ้นแนบแก้ม “ผมขอบคุณในความเมตตาของอับบา ที่รับเด็กกำพร้าอย่างผมไว้ ให้ผมได้เรียนเปียโนในโรงเรียนดีๆ แต่ตอนนี้ผมอยากให้อับบาคิดถึงสุขภาพของตัวเองบ้าง” ใบหน้าน่ารักหันกลับไปถามนายแพทย์ “ถ้าอับบาผ่าตัดแล้ว จะอาการดีขึ้นใช่มั้ยครับ”

อัสลันพยักหน้า “การผ่าตัดมีความเสี่ยงสูงก็จริง แต่ถ้าประสบผลสำเร็จ ท่านก็จะขยับเขยื้อนได้มากขึ้น อาจจะพูดได้อีกครั้งครับ”

“อับบา... จะไม่ลองพิจารณาดูสักหน่อยเหรอครับ ผมคิดว่าคุณลุงก็คงอยากให้อับบาเข้ารับการรักษา... นะครับ”

ชีคผู้ยิ่งใหญ่และแข็งแกร่งในอดีต กลับต้องพ่ายแพ้ให้กับคำร้องขอของเด็กหนุ่มธรรมดาๆ คนหนึ่ง เขากระตุกมืออีกสองสามครั้ง แล้วพยักหน้า

ศตคุณยิ้มกว้าง “ขอบคุณครับ!! เมื่ออับบาหายดี ผมสัญญาว่าจะมาเล่นเปียโนให้อับบาฟังบ่อยๆ เลยครับ”

ทั้งอาเหม็ดและอัสลันกระโดดกอดคอด้วยความดีใจ พวกเขาพยายามขอร้องชีคอยู่นับร้อยครั้งร้อยหน อีกทั้งชีคทั้งสองที่เป็นบุตรเองก็คะยั้นคะยอ แต่ชีคชารีฟก็อิดออดอยู่ตลอด หากกลับรับปากเด็กหนุ่ม ผู้มีสายเลือดเดียวกันกับจีรุฒน์ คนรักของตนอย่างง่ายดาย ราวกับเวลาเนิ่นนานที่ผ่านมา ไม่เคยทำให้ความรักของชีคชารีฟที่มีต่อจีรุฒน์จางหายไปเลยสักนิด

“ผมจะรีบเรียนชีคจาร์ซีกับชีคทัชอัลดิน และติดต่อไปยังโรงพยาบาลเพื่อปรึกษากับทีมแพทย์เรื่องการผ่าตัดอย่างเร็วที่สุดครับ”

“อับบา... พอหายดีแล้ว เรากลับมาอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวอีกครั้งนะครับ... ผมจะรออับบาอยู่ที่นี่”

ชายผู้สูงศักดิ์พยักหน้ารับ เขาเหลือบมองรูปของจีรุฒน์ที่อยู่ด้านหลังของเด็กหนุ่ม ก่อนหยดน้ำตาจะร่วงหล่นออกมาจากนัยน์ตาอ่อนล้าช้าๆ แล้วจึงเคลื่อนสายตาไปสบประสานกับศตคุณราวกับให้สัญญา... ว่าสักวัน... พวกเขาจะกลับมาอยู่ร่วมกันเป็นครอบครัวอีกครั้ง

ศตคุณจำต้องถอยออกมาก่อน เพื่อให้พวกสาวใช้และแพทย์เตรียมการเคลื่อนย้าย อาเหม็ดบอกว่าเย็นวันนี้ชีคจาร์ซีจะส่งเฮลิคอปเตอร์มารับ และจะพาชีคชารีฟเปลี่ยนขึ้นเครื่องบินส่วนตัว ไปเข้ารับการผ่าตัดที่ประเทศอเมริกา ร่างโปร่งกล่าวลาอับบาอย่างอาลัยอาวรณ์ เขาคงจะไม่ได้พบกับอับบาอีกนาน หรืออาจจะไม่ได้พบอีกเลยก็เป็นได้... เพราะเขายังไม่รู้ชะตากรรมของตนเองต่อจากนี้ไปเลยแม้แต่น้อย ถึงเขาจะสัญญาไปว่าจะรออับบาอยู่ที่เมืองเฟอร์โดสแห่งนี้ แต่ถ้าหากชีคเจ้าของวังไม่อยากให้เขาอยู่ และส่งตัวกลับเวียนนา เขาก็คงไม่ได้พบกับอับบาอีก

...รวมทั้งอีกคน... ที่เขายังคงเฝ้ารอคอย

ร่างโปร่งเดินออกมาจากห้องอย่างเหม่อลอย เขาเดินไปตามทางเดินในวังซีกซ้าย โดยมีจามิลและจีฮาลเดินตามหลัง

“คุณศตคุณสุดยอดไปเลยนะครับที่พูดให้ชีคชารีฟยอมผ่าตัดได้”

ศตคุณส่ายหน้า... นั่นไม่ใช่เพราะเขา แต่เป็นเพราะความรักมากมายท่วมท้น ที่ชีคชารีฟมีให้กับคุณลุงของเขาต่างหาก ความรักมั่นคงจนเขารู้สึกอิจฉา อยากจะมีความรักแบบเดียวกันบ้าง “...ฉันรู้สึกเหนื่อยๆ ยังไงก็ไม่รู้”

“กลับห้องไปพักก่อนมั้ยครับ ตอนแรกผมว่าจะพาคุณศตคุณเดินดูวังให้ทั่วเสียหน่อย”

“นี่คุณอาเหม็ดจะเดินทางไปกับหมออัสลันใช่มั้ย แล้วฉัน... จะเป็นยังไงต่อไปกันนะ” ศตคุณพึมพำกับตนเองเบาๆ เขาแทบไม่ได้ฟังที่จามิลและจีฮาลพูดเลยด้วยซ้ำ

ทันทีที่เดินกลับมาถึงห้องพัก เด็กหนุ่มก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงแล้วคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ตั้งแต่ฟื้นขึ้นมามีแต่เรื่องที่ทำให้สับสนจนปรับตัวไม่ทัน เขาไม่รู้ว่าควรจะเป็นกังวลกับเรื่องไหนก่อนดีแล้ว พอพลิกตัวไปมาบนผืนฟูก ตาก็เหลือบไปเห็นดอกกุหลาบสีขาวแบบที่ได้รับมาจากฟาร์ฮาทุกวัน... เขาเอื้อมไปหยิบกุหลาบดอกนั้นมาสูดดมกลิ่นหอมอ่อนๆ แล้วจู่ๆ น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างง่ายดายอีกครั้ง

...ป่านนี้ทาริคจะกำลังทำอะไรอยู่ที่ไหนนะ จะคิดถึงเขาบ้างสักนิดรึเปล่า... คิดจะย้อนกลับมาหาเขาอย่างที่เอ่ยปากไว้บ้างมั้ย

ทำไมเขาถึงอ่อนแอได้ขนาดนี้กันนะ ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น เกลียดตัวเองที่ใจเอาแต่นึกถึงอ้อมกอดมั่นคงอบอุ่น และคำสัญญาเลื่อนลอยของคนที่ทำให้เจ็บช้ำ

“หือ...” นัยน์ตาสีอ่อนเหลือบไปเห็นกล่องกำมะหยี่สีครีมที่วางอยู่ข้างหมอนหนุน เขาจึงเอื้อมไปหยิบมาพิจารณาดู “กล่องนี่ มาจากไหน ใครเอามาวางไว้ที่นี่กัน” พอหันไปถามพวกสาวใช้ในห้อง ทุกคนก็เอาแต่ส่ายหน้า

“จามิล จีฮาล”

นายทหารทั้งสองส่ายหน้ายิก “โธ่ คุณศตคุณ พวกผมติดตามคุณศตคุณอยู่ตลอดนะครับ”

ร่างโปร่งขมวดคิ้ว แต่แล้วก็ตัดสินใจเปิดกล่องออกดู “อะ...” ศตคุณเผยอริมฝีปากค้าง เมื่อเห็นของขวัญล้ำค่าที่นอนนิ่งอยู่ภายในกล่องใบนั้น ซึ่งก็คือสร้อยเพชร ห้อยจี้สตาร์แซฟไฟร์สีน้ำตาลเม็ดโตขนาดเท่ากำปั้นเด็กอ่อนล้อมไปด้วยเพชรที่ส่องประกายวูบวาบ วินาทีนั้นคำพูดของทาริคแล่นแวบเข้ามาในความคิดของเขาทันที


“...เอาไว้ไปถึงเฟอร์โดส ฉันจะซื้อของที่ดีกว่านี้ให้”



“ไม่จริงน่า...”

“โอ้โห! สีเหมือนดวงตาของคุณศตคุณเลยนะครับ” จามิลเอ่ยทักขึ้น


“Ana Ooheboka (อานา อูฮิบบูกา)” เสียงทุ้มที่กระซิบคำหวานยังคงดังก้องอยู่ในศีรษะ


ศตคุณปิดกล่องแล้วเอื้อมเอาไปวางไว้บนหัวเตียง จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนซุกใบหน้าเข้ากับหมอน... ถ้าของขวัญชิ้นนี้มาจากทาริคจริงละก็ แล้วทำไมคนที่ให้นี่ถึงไม่มาหาเขาสักทีล่ะ

...เขายังหวัง ยังรอให้ทาริคกลับมาหาเขาได้ใช่มั้ย

ทาริค... กลับมาซะทีเถอะ คราวนี้เขาจะไม่ดื้ออีกแล้ว จะรอให้ชายหนุ่มกลับมาอธิบายและถามคำถามที่เคยสัญญากันไว้

“คุณศตคุณจะนอนแล้วหรือครับ” จีฮาลถาม เมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มนอนนิ่งก็ส่งสัญญาณบอกพวกสาวใช้ให้ไปปิดม่านในห้องให้มืดสนิท แล้วพวกเขาก็ถอยกลับไปยังที่นั่งตรงมุมห้อง เพื่อคอยเฝ้าเด็กหนุ่มทุกการเคลื่อนไหว

ศตคุณหลับไปนาน จนสาวใช้มาปลุกเพื่อรายงานว่า เฮลิคอปเตอร์ที่มารับชีคชารีฟเดินทางมาถึงแล้ว เด็กหนุ่มจึงรีบลุกขึ้นทั้งยังงัวเงีย เพราะเขาต้องการจะไปส่งอับบาออกเดินทาง

ขาเรียวก้าวยาวๆ อย่างรวดเร็วจนเกือบจะวิ่ง โดยมีทหารองครักษ์คอยติดตามไปอย่างกระชั้น ทว่าเมื่อไปถึง ที่ห้องโถงใหญ่มีทหารอยู่เต็มไปหมด ศตคุณจึงหยุดมองดูอยู่ห่างๆ

“เอ่อ... สงสัยฉันจะเข้าไปไม่ได้ซะแล้ว” เด็กหนุ่มก้าวเข้าไปหลบหลังเสาหินอ่อน จากนั้นจึงชะโงกมองไปยังห้องโถงส่วนกลาง ที่ตรงนั้นมีคนอยู่มากมาย หากมีชายคนหนึ่งที่โดดเด่นเป็นสง่าแม้มองจากที่ไกล ซึ่งเขาเดาได้ไม่ยากว่าจะต้องเป็นคนที่มีอำนาจและยิ่งใหญ่มากแน่ๆ

ชายคนนั้นตัวสูงใหญ่ อยู่ในชุดโต๊ป สวมเสื้อคลุมสีดำขลิบทองซ้อนทับไว้อีกชั้น บนศีรษะมีผ้ากุตราสีขาวโดยมีอากาลสีดำวางทับผ้ากุตราไว้อีกชั้น บนอากาลนั้นประดับไว้ด้วยเข็มกลัดสีทองเปล่งประกายเพื่อใช้บอกตำแหน่งอันสูงส่งของผู้สวมใส่

...นั่นคงเป็นลูกชายของชีคชารีฟ ภาพที่เห็นทำให้ศตคุณคลางแคลงใจ อดคิดไม่ได้ว่าในเมื่อชีคชารีฟมีลูกชายตั้งสองคนแล้ว ยังรับเขาเป็นลูกบุญธรรม ลูกชายทั้งสองคนอาจจะไม่ชอบขี้หน้าเขาสักเท่าไหร่

ขาเรียวก้าวถอยหลังไปโดยอัตโนมัติ เขาไม่กล้าจะออกไปพบหน้าใครๆ เสียแล้ว

“อ๊ะ คุณอาเหม็ด”

อาเหม็ดอยู่ในชุดสูทเพื่อเตรียมตัวเดินทาง เขายิ้มให้กับเด็กหนุ่ม “ผมขอโทษที่ต้องละเลยหน้าที่ จามิลกับจีฮาลจะอยู่ดูแลคุณศตคุณนะครับ”

“เอ่อ... จะเกิดอะไรขึ้นกับผมต่อไปครับ”

“นั่นคุณศตคุณคงต้องตัดสินใจด้วยตัวคุณเอง หลังจากพูดคุยกับชีคทั้งสองแล้วนะครับ”

“...ท่านจะส่งผมกลับเวียนนามั้ยครับ”

“คุณศตคุณอยากกลับเวียนนาหรือครับ” อาเหม็ดย้อนถาม

“...ผม...” ...อยากอยู่กับอับบา ซ้ำไอ้หัวใจที่เจ็บแล้วไม่จำนี่ ก็ยังคงแอบหวังว่าทาริคจะย้อนกลับมาหา... เขาจึงยังไม่อยากกลับไปเวียนนาสักเท่าไหร่

“คุณศตคุณรู้มั้ยครับ ชีคชารีฟท่านล้มป่วยไม่นานหลังจากทำเรื่องสัญญารับคุณเป็นบุตรบุญธรรมเสร็จเรียบร้อย ชีคทัชอัลดินจึงเป็นผู้เข้ามารับหน้าที่ดูแลคุณศตคุณแทน ท่านเป็นผู้ขอให้คุณศตคุณเขียนจดหมายถึงอับบาทุกๆ เดือน”

จริงสิ... เขาว่าจะถามเรื่องนี้จากอาเหม็ดอยู่พอดี แต่เพราะมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย ทำให้เขาลืมไปเสียสนิท... “ชีคทัชอัลดินเหรอครับ...”

“ท่านเป็นคนที่เดินทางไปดูการแสดงของคุณศตคุณทุกๆ ครั้งด้วยนะครับ”

ศตคุณชะงัก แล้วเงยหน้าขึ้นสบสายตากับอาเหม็ด “ถ้าอย่างนั้น คนที่ยกเลิกสัญญาที่จะให้ผมมาอยู่ที่นี่และใช้นามสกุลร่วมกัน ก็คือชีคทัชอัลดินด้วยรึเปล่าครับ”

“ใช่ครับ แต่ท่านมีเหตุผล คุณศตคุณอย่าเพิ่งด่วนตัดสินท่าน”

...เหตุผล... ที่ไม่อยากจะให้เด็กกำพร้าอย่างเขาเข้ามาร่วมสกุลด้วยอย่างนั้นน่ะหรือ คนใจร้ายคนนั้น

“คุณศตคุณจะออกไปส่งชีคชารีฟไม่ใช่หรือครับ”

ศตคุณยิ้มบาง แล้วส่ายหน้า “ผมฝากคุณอาเหม็ดไปบอกท่านดีกว่าครับ ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพ... ผมขอตัวกลับห้องก่อน”

อาเหม็ดคว้าแขนเรียวไว้ “คุณศตคุณ... ชีคทั้งสองท่าน ตอนนี้อยู่ที่วังแห่งนี้แล้วนะครับ”

นั่นไม่ได้ทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกดีขึ้นเลย ใบหน้าหวานซีดเผือด ปิดบังความกังวลไว้ไม่อยู่ “ครับ... ผมขอตัวก่อนนะครับ”

ร่างโปร่งตัดสินใจไม่ออกไปส่งชีคชารีฟ เขาวิ่งกลับไปที่ห้องพัก พร้อมๆ กับองครักษ์ประจำตัว พอศตคุณนั่งลงบนเตียงในห้อง ทหารทั้งสองนายก็ถอยเข้าไปประจำที่ราวกับหุ่นยนต์ที่ตั้งโปรแกรมไว้

“พวกนายไม่ต้องถอยไปไกลขนาดนั้นก็ได้”

“มันเป็นหน้าที่ของพวกผมที่ต้องประจำอยู่ตรงนี้ครับ”

“พวกนาย... รู้จักชีคทัชอัลดินใช่มั้ย”

ทั้งสองพยักหน้า “ครับ แต่เดิมพวกผมเป็นทหารองครักษ์ของท่าน”

“ขอโทษนะที่ต้องมาดูแลฉันแบบนี้ เหมือนพวกนายถูกลดตำแหน่งเลย”

“ไม่จริงหรอกครับ พวกผมคิดว่าเป็นเกียรติที่ชีคเลือกพวกผมให้มาดูแลคนสำคัญของท่าน”

ศตคุณขมวดคิ้ว แล้วหัวเราะในลำคอเบาๆ “...คนสำคัญ... หึ...” เขาเอนตัวลงนอนบนเตียง แล้วถามคำถามอีกครั้ง “แล้วพวกนายรู้จักคนที่ชื่อทาริคมั้ย”

“ทาริค... เอ ไม่นะครับ นายรู้จักมั้ย” จามิลหันไปถามคู่หู ซึ่งส่ายหน้ายิกแทนคำตอบ

“เขาน่าจะรู้จักกับทหารของที่นี่หลายคน... ฉันเห็นเขาขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไปเมื่อวันก่อน”

“เฮลิคอปเตอร์... เอ... อาจเป็นตำรวจที่มีหน้าที่ตรวจตราดูแลความเป็นไปในทะเลทราย หรืออาจจะเป็นทหารที่ประจำการในดัมมัมก็ได้นะครับ”

ริมฝีปากสีแดงสดเม้มแน่น... หรือทาริคจะเป็นตำรวจที่ดูแลทะเลทราย? เพราะเห็นว่าต้องร่อนเร่อยู่ในทะเลทรายบ่อยๆ?

ระหว่างนั้นมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นแทรก จามิลจึงลุกขึ้นไปเปิดประตู ที่ด้านหน้าประตูมีสาวใช้คนหนึ่ง เธอพูดคุยกับจามิลเป็นภาษาอาหรับ สักพักก็เดินจากไป

“มีอะไรเหรอ”

“ท่านชีคให้มาเชิญคุณศตคุณไปพบครับ”

หัวใจของศตคุณร่วงไปอยู่ที่ตาตุ่ม... โดนเรียกพบซะแล้ว เร็วชนิดที่เขายังไม่ทันได้มีเวลาตั้งตัวเลย

“ไปเถอะครับ ท่านรออยู่ที่ห้องโถงส่วนตัวของท่านแล้วล่ะครับ”

“...อือ” ขาเรียวก้าวลงจากเตียงช้าๆ สองมือกำแน่น เด็กหนุ่มไม่อาจรู้ได้หรอกว่า การเผชิญหน้ากันกับชีคผู้เป็นเจ้าของวังนิสรีนอันงดงามในครั้งนี้ อาจจะเปลี่ยนชะตาเขาไปตลอดชีวิตเลยก็เป็นได้


เป็นครั้งแรกที่ร่างโปร่งได้ย่างกรายเข้าไปในเขตวังหลัง เขาเดินออกจากห้องโถงตรงกลางที่เชื่อมระหว่างวังซีกขวาและซีกซ้าย ผ่านสวนที่จัดแต่งไว้สวยงาม ตัววังหลักซึ่งทำจากหินอ่อนคาร์เรร่าสีขาวสวยสะดุดตาแม้มองจากระยะไกล จีฮาลและจามิลบอกให้เขาเดินตรงไปเรื่อยๆ จนเข้าไปในเขตของวังหลัง ผ่านหมู่ทหารเฝ้ายามที่ค้อมศีรษะคำนับเมื่อเดินผ่าน ขาเรียวก้าวไปบนพรมที่ปูอยู่บนพื้นหินอ่อนสีขาวสะอาดตาด้วยหัวใจที่เต้นตุ้มๆ ต่อมๆ อย่างเป็นกังวลกับเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ไป เขากวาดสายตามองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง กลิ่นสีน้ำมันลอยมาเตะปลายจมูก และพอย่างก้าวเข้าไปใกล้ห้องโถงที่ว่านี่มากเท่าไหร่ ก็จะได้กลิ่นสีน้ำมันแรงขึ้นทุกที ศตคุณยังคงเดินตามทางเดินต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งทหารองครักษ์ทั้งสองหยุดอยู่ที่ด้านหน้าซุ้มประตูหินอ่อนแกะสลัก ซึ่งมีผ้าม่านปิดไว้แทนบานประตู

“พวกผมจะรออยู่ตรงนี้นะครับ คุณศตคุณเดินตรงไปจนสุดทาง ห้องสุดท้ายนั้นคือห้องโถงส่วนตัวของท่านชีคครับ”

ศตคุณพยักหน้า พร้อมกับก้าวเดินต่อไปช้าๆ เท้าเปลือยเปล่าของเขาสัมผัสไปบนพรมเปอร์เซียร์หนานุ่มที่มีลวดลายถักทอไว้อย่างละเอียด ระหว่างทางที่ก้าวเดินไป ผ่านเสาหินอ่อนที่แกะสลักไว้อย่างประณีตบรรจง เด็กหนุ่มจึงหยุดยืนพิจารณาดูอยู่หลายครั้ง ก่อนจะเดินต่อ ใบหน้าหวานเงยขึ้นมองเพดานโค้งซึ่งแกะสลักเป็นกลีบกุหลาบซ้อนๆ กันรวมเป็นดอกใหญ่อันงดงามวิจิตร เขาหมุนตัวช้าๆ มองรอบๆ ตัวไปพลาง แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อสายตาไปสะดุดอยู่ที่ภาพเหมือนของใครบางคนนับสิบๆ ภาพที่แขวนไว้บนกำแพง เรียงรายตลอดทางเดินที่เขาเดินผ่าน

“รูปนี่มัน... เหมือนฉันเลย” เท้าเรียวก้าวเข้าไปหยุดยืนหน้ารูปรูปหนึ่ง เขามั่นใจว่านี่เป็นรูปวาดของเขา เพราะชุดทักซิโด้อันคุ้นตากับเปียโนยี่ห้อชิมเมลสีขาว

สีของภาพวาดเป็นโทนสีที่ดูแล้วรู้สึกอบอุ่น ลายเส้นฟุ้งราวกับภาพฝัน ดวงตากลมใสของคนในภาพเปล่งประกายสวยงาม ริมฝีปากเผยอน้อยๆ หรืออมยิ้มในบางภาพ ชวนให้ศตคุณอดนึกไม่ได้ว่าคนที่วาดภาพเหล่านี้ วาดภาพเขาด้วยความรู้สึกเช่นไร

เด็กหนุ่มก้าวเดินไปตามทางช้าๆ สลับหยุดดูรูปของตนเองไปเรื่อยๆ จนก้าวเข้าไปในห้องโถงซึ่งมีเพดานโค้งสูง ผ้าม่านหนาปิดหน้าต่างจนหมดทุกบาน เหลือเพียงแสงสว่างจากดวงไฟสลัวๆ บนพื้นพรมมีภาพวาดวางกองระเกะระกะเต็มไปหมด... ล้วนแต่เป็นภาพวาดของเขา

ด้านในสุดของห้องโถงมีโซฟานอนขนาดใหญ่ ซึ่งใครบางคนนั่งอยู่ที่นั่น หากศตคุณไม่กล้าเดินเข้าไปใกล้มากกว่านั้น “เอ่อ... สวัสดีครับ ผมศตคุณ”

“เข้ามาใกล้ๆ สิ ศตคุณ”

“ครับ” ร่างโปร่งเดินไปหยุดอยู่ไม่ไกลจากโซฟานัก เขาก้มหน้าหลุบตาต่ำ แต่ก็ชำเลืองมองคนที่นั่งอยู่บนโซฟาเป็นระยะๆ

“น้องพี่ กลัวพี่รึ”

น้ำเสียงฟังดูอ่อนโยน หากทำให้เด็กหนุ่มขนลุกเกรียว “...ผมไม่บังอาจ”

“พี่ได้ข่าวว่าน้องไม่สบาย เป็นอย่างไรบ้าง”

“ผม... เอ่อ... สบายดีแล้วครับ ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ”

“ทุกคนดูแลน้องดีรึเปล่า”

ศตคุณพยักหน้า “ครับ”

“แล้วนี่... ชอบวังนี้มั้ย”

“...ชอบครับ... วังนี้สวยมาก...”

ชายผู้นั้นผายมือไปยังรูปวาดมากมาย “แล้วรูปพวกนี้ล่ะ เห็นแล้วคิดอย่างไร”

“...รูปพวกนี้...” ใบหน้าหวานหันมองไปรอบๆ ไม่ว่าจะเป็นบนพื้นห้อง บนกำแพง มีแต่ภาพวาดของเขาขณะที่กำลังเล่นเปียโนเต็มไปหมด “ทั้งหมดนี่... เป็นรูปของผมเหรอครับ”

“ใช่... เป็นรูปของน้อง”

“เอ่อ... ใครเป็นคนวาดเหรอครับ”

“ก็คงเป็น... คนที่รักน้องจนหมดหัวใจน่ะสิ”

“.....” ...ใครกันล่ะ... ขาเรียวถอยหลังกรูด จนไปชนกับโต๊ะตัวเล็ก เขาหันหลังขวับกลับไปมอง บนโต๊ะนั้นมีช่อบูเก้แห้งๆ ที่เขาคุ้นตา มันคือช่อบูเก้ที่เขาได้รับในงานแสดงเปียโนครั้งสุดท้าย ซึ่งเขาเขวี้ยงมันทิ้งไปบนหิมะที่ตรงลานจอดรถของโรงละครโอเปร่า

“ถ้าพี่จะขอให้น้องไปอยู่กับพี่ที่วังในดัมมัม... น้องจะว่าอย่างไร”

“ผม... เอ่อ”

“เข้ามาใกล้ๆ พี่หน่อยซิ”

ศตคุณหันรีหันขวาง ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะทำอย่างไรดี แต่ก็ใช่ว่าจะหนีออกไปจากที่นี่ได้ง่ายๆ “.....”

“มาหาพี่หน่อยซิ กลัวพี่รึ”

“เปล่า... ครับ” เด็กหนุ่มสูดลมหายใจเข้าปอดลึก แล้วตัดสินใจเดินไปหยุดอยู่เบื้องหน้าคนที่นั่งอยู่บนโซฟานอนตัวนั้น ในที่สุด... เขาก็ได้เห็นใบหน้าของคนที่เรียกตัวเองว่า พี่ อย่างชัดเจน แต่ว่าพี่คนไหนกันล่ะ ก็ชีคชารีฟมีลูกชายสองคนไม่ใช่หรือ

ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ ใบหน้าสีคร้ามแดด ดวงตาฉายแววอ่อนโยน จมูกโด่งได้รูป รับกับริมฝีปากเรียวบาง ท่าทางจะมีอายุมากกว่าเขาอยู่ไม่น้อย เขาสวมชุดรุ่มร่ามแบบอาหรับ โดยมีกุตราและอากาลประดับเหรียญตราทองคำบนศีรษะ ผู้ชายคนนี้คือคนที่เขาเห็นในห้องโถงที่วังส่วนหน้าเมื่อตอนก่อนหน้านั่นเอง

“ไหนเข้ามาให้พี่ดูหน้าน้องใกล้ๆ หน่อยซิ”

ศตคุณเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าคนที่เรียกตนเองว่าพี่ชาย แล้วคุกเข่าลง

“ขอบใจนะ ที่ช่วยเกลี้ยกล่อมท่านพ่อให้”

เด็กหนุ่มส่ายหน้า “ไม่หรอกครับ ผมไม่ได้ทำอะไรเลย... ชีคชารีฟท่านตัดสินใจด้วยตัวท่านเอง”

มือหยาบจับคางเรียวให้เงยขึ้นมาสบสายตากับตน “...น้องพี่ ช่างน่ารักจริงๆ ในที่สุดเราก็ได้พบกัน ต่อไปนี้ชีวิตของน้องจะสุขสบาย ขอแค่ไปอยู่กับพี่ ไปอยู่ที่วังของเราในดัมมัม”

ร่างโปร่งยิ้มบาง คำพูดหวานหูของผู้เป็นเสมือนพี่ชาย อย่างที่เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้ยิน แต่ พี่ชาย ก็ไม่ใช่คนที่หัวใจของเขาเรียกร้อง “ผมเป็นเพียงเด็กกำพร้า... ขอบคุณท่านชีคที่กรุณา แต่ผม...”

“แต่อะไร”

“ผมชอบทะเลทรายแห่งนี้ ผม... เอ้อ บอกกับชีคชารีฟไว้ว่าจะรอท่านอยู่ที่เฟอร์โดสนี่”

“รอท่านพ่อ? อย่างเดียวเลยหรือ?”

ดูเหมือนคำพูดเด็กหนุ่มคงจะดูไม่มีน้ำหนักมากสักเท่าไหร่ คนตรงหน้าถึงมองเขาออกได้ทะลุปรุโปร่งแบบนี้ “...เอ่อ... ยังมีอีกคนครับ เขาบอกว่าจะมาหาผมที่นี่” เด็กหนุ่มตอบไปอย่างซื่อๆ เขาคิดว่าถ้าเขาเฝ้ารออยู่ที่นี่ต่อไปเรื่อยๆ อาจมีสักวัน ที่คนคนนั้นจะกลับมา... กลับมาทวงถามคำตอบอย่างที่เคยกล่าวไว้

“ใครกัน? คนรักของน้องงั้นหรือ?”

ศตคุณส่ายหน้า “เราไม่ได้เป็นคนรักกันหรอกครับ เขาเป็นคนที่ช่วยเหลือผมไว้หลายอย่าง เราพบกันในทะเลทราย...”

“หืม? แล้วตอนนี้เขาไปอยู่ที่ไหนกันล่ะ”

คำถามที่ราวกับเป็นมีดปลายแหลมซึ่งทิ่มแทงเข้าไปในหัวใจดวงน้อยอย่างแรง ศตคุณก้มหน้าลงเพื่อซ่อนดวงตาที่หวั่นไหว แล้วตอบออกไปเสียงสั่น “...ไม่ทราบครับ แต่... ถ้าชีคเห็นว่าไม่ควร ผมก็อยากจะขอกลับเวียนนาครับ”

“เอ... ไปอยู่กับพี่ที่ดัมมัมสบายๆ ก็ไม่เอา แปลกดี... แต่ถ้าน้องอยากจะอยู่ที่นี่ ลองถามเจ้าของวังนี้ดูก่อนมั้ย”

...เจ้าของวังแห่งนี้... ถ้างั้นก็แปลว่าคนคนนี้คือชีคจาร์ซีสินะ ส่วนชีคทัชอัลดินเจ้าของวังแห่งนี้ คือคนที่ปฏิเสธ พร้อมทั้งยกเลิกสัญญาไม่ให้เขาเกี่ยวข้องใดๆ กับตระกูล อัช ชะกิยาห์ และเป็นคนที่ทำให้เขาช้ำใจ “ผมไม่บังอาจ... ผมตัดสินใจแล้ว... ผมจะไปหาเช่าบ้านอยู่ในเมือง ถ้าไม่ได้ผมก็จะกลับเวียนนาครับ” เด็กหนุ่มลุกขึ้นพรวด แล้วหันหลังเดินหนี

“เดี๋ยวซิ... เจ้าของวังเขาอยู่ที่นี่แล้ว คุยกับเขาก่อนซี่” ชีคหนุ่มหัวเราะ พลางหันไปถามคนที่ยืนพิงกำแพงอยู่ในเงามืด ใกล้ๆ กับโซฟาตัวที่เขานั่งอยู่

“ว่าไง... ทัชอัลดิน”


“ศตคุณ”


TBC~*



/ตัดจบแบบไม่หวั่นเกรงต่อรองเท้านานายี่ห้อที่ทุกคนเขวี้ยงมาให้

ก็คงไม่ต้องสปอยล์อะไรกันมาก ฮัสกี้พาพระเอกกลับมาส่งแล้วนะคะ ทุบกระปุกหมูที่หยอดเงินไว้ ทุ่มค่าตัวพระเอกมาได้แค่นี้ล่ะค่ะ 55555555555

ชีคชารีฟผู้น่าสงสาร จมอยู่กับความทรงจำในอดีต เดินหลงอยู่ในความมืดมิดมาแสนนาน การเฝ้ารอคอยคนรักที่เป็นทั้งชีวิต แต่เขาไม่มีวันหวนกลับคืนมา อับบาของศตคุณเป็นคนที่น่าสงสารที่สุดจริงๆ แต่ในครั้งนี้ศตคุณนำความหวังกลับมาให้อับบาอีกครั้ง ความทรงจำเก่าๆ อาจะเป็นสาเหตุที่ทำให้อับบาท้อแท้ สิ้นหวังกับชีวิต แต่ก็เป็นความทรงจำเก่าๆ นี่แหละ ที่ทำให้อับบาตัดสินใจสู้ต่อ เพื่อที่จะได้มองเห็นความทรงจำในอดีตนั้น ผ่านตัวศตคุณ

ตัวศตคุณเองก็ได้พบกับครอบครัว ครั้งนี้ได้พบกับพี่ชาย และในตอนหน้า... คงได้พบคนรักสักทีนะคะ 55555

ขอให้อ่านให้สนุกนะค้า  :mew1:

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: baipai_bamboo ที่ 17-04-2015 19:58:37
ตัดจบได้ทำร้ายยยยยยยยยยย :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 17-04-2015 20:08:10
ทัชอัลดิน = ทาริค ใช่แน่ๆชัวร์แน่ๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 17-04-2015 20:09:15
เรามารอเรื่องนี้ทู๊กกกกกกกวันเลยยยยยยย
อยากบอกว่าชอบชีคจาร์ซีแหละ!!!!
เอาอิตาพระเอกทิ้งไป จะเอาท่านจาร์ซี~~~~
รอตอนต่อไปน้าาาาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 17-04-2015 20:17:18
ฮืออออออ  :katai1:

ได้เจอกันแล้ววววว
คุณอย่าเพิ่งไป รอคุยก่อน
รอฟังเหตุผลของคนที่เฝ้ารอ และวาดรูปคุณจนเต็มไปหมด
ยกเลิกเรื่องเป็นลูกบุญธรรม เพราะอยากให้มาอยู่ในฐานะอื่นหรือเปล่า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: monalism ที่ 17-04-2015 20:23:03
งือออออออออ ค้าง :serius2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 17-04-2015 20:29:27
 :m31: วิ่งไปตู้เก็บรองเท้า กวาดรองเท้าออกมาทั้งหมด ทุ่มตู้ใส่ฮัสกี้ แหมๆๆๆตัดแับ บาดอารมณ์  เดินไปเก็บตู้ โยนใส่ฮัสกี้อีกรอบ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 17-04-2015 20:29:54
อ้ากกกกก มาตัดจบได้ไงงงงงงง
รุ้มั้ยว่ารอฉากนี้นานมากกกกก :katai1:
จะไปเผาบ้านคนเขียน :fire: :fire: :fire:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 17-04-2015 20:30:08
ร้องไห้กรีดร้องหนักมาก.......หยิบตุ็กตาวูดูพร้อมเข็มเล่มโตขึ้นมา.......แม่นางฮักกี้ใยเจ้าทำร้ายข้าได้เพียงนี้....ก่อนจะปักเข็มลงตุ็กตาวูดูอย่างกระหน่ำสุดแรงเกิด
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 17-04-2015 20:33:51
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงง :fire:

ค่าตัวพระเอกเท่าไหร่เชียว เดี่ยวขายเล้าไปจ่ายค่าตัวให้  :laugh:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 17-04-2015 20:46:31
ทำไมคนเขียนทำงี้อ่ะ  :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 17-04-2015 20:47:19
เขินอ่ะ  พูดหวานมากกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 17-04-2015 20:49:03
ฮัสกี้น่ารักจังเลยค่ะ ..อุตส่าห์ทุบกระปุกหมูน้อยเอาเงินมาจ่ายค่าตัวให้กับทาริคด้วยอ่า
>< คิดถึงทาริคที่ซู้ดดดดดด~~
 
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 17-04-2015 20:56:38
หงุดหงิด
แล้วคือกว่าจะมาอีกเป็นอาทิตย์ ตัดจบแบบนี้คือแบบ... อืม หมดคำพูด
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 17-04-2015 20:58:33
พระเอกเรื่องนี้คงจะเป็นพระเอกที่ค่าตัวแพงที่สุดล่ะมั้งเนี่ย  โผล่มาคำเดียว ศตคุณ  อื้อหือออออออ 

นี่อยากจะเอาบ้านพร้อมที่ดิน(ของพ่อแม่ปู่ย่าตายาย)ไปจำนองจำนำแล้วเอาเงินมาสบทบทุนซื้อตัวพระเอก  นี่อยากให้อยู่แบบถาวรเริ่มตั้งแต่ตอนหน้าเป็นต้นไป  น้องคุณเหงามาหลายตอนแล้ว  ฮัสกี้ใจร้าย กะจะโก่งค่าตัวพระเอกแน่ๆ  ออกมาทีจี๊ดเดียว   ตอนต่อไปจะมีฉากงอนง้อกันไหม น้องคุณคะ  ขอหนักๆหน่อยนะคะ  พี่หมั่นไส้พระเอกมาหลายตอนแล้ว  ฮรื้อออ หรือเห็นแล้วพาลใจอ่อนไม่งอนเลย 5555555555555 ไม่ได้นะ อย่างน้อยก็ทำให้เขารู้ว่าเราไม่ใช่ของตาย ที่จะทิ้งๆขว้างๆ อยากมาก็มาอยากไปก็ไป ไม่บอกกล่าว  ขอเหตุผลดีๆ สักสี่ห้าข้อสำหรับการหายตัวไป  ขอแบบที่ฟังขึ้นด้วย  สำหรับทาริคก็จัดการง้อหนักๆเลยนะคะ  5555555 เชียร์ให้งอนและเชียร์ให้ง้อค่ะ  ถึงจะไม่พอใจพระเอกอยู่มาก แต่ก็อยู่ #ทีมพระเอก ทุกเรื่อง 5555555555

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 17-04-2015 20:59:46
เอากระปุกลูกหมูที่สะสมเหรียญบาทไว้ เขวี้ยงใส่คนเขียน

ทุนน้อยจริงๆ  กว่าพระเอกจะออกทีนี่ต้องใช้เม็ดเงินมหาศาลจริงๆ

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: ayo ที่ 17-04-2015 21:03:00
มันใช่เวลามาทำตัวเป็นนายแบบพิงกำแพงอยู่ไหมคะพระเอกคะะะะะะะะ
น้องจะหนีละค่ะะะะะะะะะะะะะ ซึนนะคะพระเอกเนี่ย
ให้เขาอยู่ในวังตัว ให้องครักษ์ตามดูแล ส่งเหี่ยวประจำตัวมาโฉบดูบ่อยๆ
พี่พิงกำแพงรออะไรอยู่คะะะะะะะะะ ต้องจัดละค่ะต้องจัด
ปอลอ ค่าตัวพระเอกแพงสมเป็นชีค สามัญชนอย่างอิฉันปาดเหงื่อ
ว่าแต่ที่เดาๆไปนี่มันถูกใช่ไหมมมมมมมมม
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: rabbit-orange ที่ 17-04-2015 21:05:51
 :-[....รอตอนหน้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: fancat ที่ 17-04-2015 21:05:58
ค้างงงงงงง  :z3:
คนเขียนใจร้ายยยยยยย อยากอ่านต่อแล้วววว  :hao5:
อยากรู้ว่าน้องคุณจะทำยังไงต่อไป
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 17-04-2015 21:09:02
ท่านชีค คค คคค  :katai4:

น้องคุณ  :katai4:

คืนนี้คงนอนไม่หลับ อยากรู้ตอนต่อไป  :ling2: :ling3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 17-04-2015 21:15:23
ไม่อยากได้เป็นน้องแต่อยากได้เป็นเมียใช่ไหมละ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 17-04-2015 21:21:20
ค้างจริงจัง  :katai4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: yupa ที่ 17-04-2015 21:22:54
อยากอ่านต่อจ้า  อย่าหายไปนานน่ะจ๊ะ :L2: :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 17-04-2015 21:29:00
โอ้ยยยย อยากจะกรี๊ดดดด อย่างแรกคือตัดจบได้ค้างมากค่ะ! อย่างที่สองคือเราเดาถูกด้วย ชีคทัชอัลดินคือทาริคจริงๆ ดีใจง่ะ >_<

น้องคุณจะว่ายังไงนะ จะยิ่งโกรธหรือเปล่า เอาใจช่วยชีคทัชอัลดินค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 17-04-2015 21:29:09
ชีคจาร์ซี.....ใจดีจัง อิอิ
แหม...ชีคทัชอัลดินกว่าจะออกมานะ โผล่มาแค่สียงซะงั้น
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 17-04-2015 21:33:20
พบกันซักกกกกกทีหลังจากหายหน้ากันไปนานมากกก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 17-04-2015 21:40:51
อ๊าาาาา  โหดร้ายยยยยย ปล่อยเราค้างอีกแล้ว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 17-04-2015 21:44:16


       เค้าจะเจอกันแล้วววว :ling1:  รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: Cream A ที่ 17-04-2015 21:46:50
กรีดร้องโหยหวน ตัดฉับได้ทำร้ายจิตใจมาก ทาริคมาแค่เสียงก็ดีใจแล้ว

แต่ถ้าตอนหน้าคุณฮัสกี้ไม่ปล่อยทาริคออกมาทั้งตอน เราจะงอนตามน้องคุณแล้วนะ  :monkeysad:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: Apitchaya ที่ 17-04-2015 21:48:20
สกรีมลั่นบ้านนนนน
ฮัสกี้จ๋า ทำกันได้ลงงงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: pamnana ที่ 17-04-2015 21:56:20
มาให้ค้างแล้วจากไป พระเอกเรื่องนี้ก็หน้าเลือดจัง!!!! แหมะค่าตัวลดหน่อยก็ไม่ได้   :mew5:
เลยไม่ค่อยได้เห็นเลย (หรือยังไม่เห็นหว่า.....)
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 17-04-2015 22:03:13
เอื้ออออออออ   เหมือนโดนทำร้าย 55555
ค้างงงงงง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 17-04-2015 22:04:31
ค้างเหลือคณาาาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 17-04-2015 22:08:53
ได้เจอกันซะที
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 17-04-2015 22:19:14
อยากจะสมทบทุนค่าจ้างพระเอกมากมาย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 17-04-2015 22:28:37
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 17-04-2015 22:36:10
ทาริคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค ตัดได้ค้างมากกกกกกกกกก
โฮรวววว อยากเห็นน้องคุณมีความสุขอ่ะ!!
คนเขียนกลั่นแกล้งป่าวเนี่ย  :ling1:

ฮ่าๆๆๆๆๆ

มาต่อเร็วๆ นะคะ อยากอ่านตอนต่อไปมากๆ จริงๆ นี่คนอ่านก็รอนานพอๆ กับน้องคุณเลยนะ  :monkeysad:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 17-04-2015 22:37:50
พระเอกค่าตัวแพงจริง ๆ ชริ :laugh:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 17-04-2015 22:43:20
ฮัสกี้..ลูกเล่น..เล่นลูก..เยอะอ่ะ  :hao3:
ทำงี๊ได้ไง...เค้า..ค้างงงงงงงงงงงง..นะ :mew2:
รีบมาต่อเลย..ถ้ามาช้าขอให้ท้องผูก..อึไม่ออก..เพี๊ยงงง  :call:
น้องคุณรออีกแป๊บนะ..จะได้รู้แล้วว่า..อีตาบ้าทาริคคือใคร  :o8:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 17-04-2015 22:53:58
ทำไมซื้อหวยไม่เคยถูกแบบนี้ รู้ว่าทาริคคือชีคตั้งแต่อยู่ทะเลทรายแล้ว รู้ว่าทาริคต้องเป็นเจ้าของวังนีสรีน พอมีชื่อ ก็รู้โดยทันทีว่าบุตรคนที่สองของชีคชารีฟก็คือทาริค ทำไมเราซื้อหวยไม่ถูกแบบนี้บ้าง
แล้วทาริคคะ หลบหลังเสาไม่ช่วยอะไรนะคะ มาสู้หน้าคุณดีกว่า อย่าให้พี่จาร์ซีออกตัวแทนสิคะ กล้าๆหน่อย =0=

#ขว้างบัตรเครดิตใส่คนเขียน เอาไวจ่ายค่าตัวชีคทัชอัลดินนะคะ มัวแต่ลีลา =_=
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: เฉื่อย ที่ 17-04-2015 22:55:19
ตัดจบแบบที่อยากจะเอาหัวโหม่งโลกกันเลยทีเดียว
อ่อ..ไม่นิยมเขวี้ยงรองเท้าใส่คนเขียนนะครับ
เพราะเดี๋ยวคนเขียนเจ็บหนักแล้วมาต่อนิยายไม่ได้จะยุ่ง



พระเอกมาแล้วววววววววววววววววว
(พระเอกผู้มีบทพูดอันน้อยนิด)

รอครับ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 17-04-2015 23:11:34
และแล้วพระเอกที่ได้รับการกล่าวขวัญถึงในฐานะนักแสดงค่าตัวสูง(มากกกกก) ก็ได้ปรากฎกายขึ้นแล้วนะคะท่านผู้ชม..(เอคโค่)..
ทั้งนี้เขาก็ไม่ทำให้คนรอต้องผิดหวัง ด้วยการแสดงตัวที่คงคอนเซป จากการพูดทั้งสิ้น 1 คำเต็มๆ ในบทนี้.... 55
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

ปล.รู้สึกว่าทุกคนแทบจะรวบรวมเงินทอง บ้าน รถ บัตรเครดิต เพื่อสมทบทุนกับคุณฮัสกี้สำหรับใช้เป็นค่าตัวพระเอกของศตคุณกันแล้ว ฮา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 17-04-2015 23:16:23
ค่าตัวชีคคงแพงที่ให้ออกมาได้แค่ครั้งล่ะ2 คน...
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 17-04-2015 23:20:58
ค้างเป็นที่สุดค่า

เอามาต่ออีกเลยได้มั้ยคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 17-04-2015 23:27:48
 :serius2: :katai1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 17-04-2015 23:28:13
//เขวี้ยงปาข้าวของ ตัดจบได้ทำร้ายมาก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 17-04-2015 23:29:32
ทำไมตัดจบแบบค้างขนาดนี้อ่ะ  :ling1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: GUNPLAPLASTIC ที่ 17-04-2015 23:33:23
ตอนเเรกเห็นคนอื่นบนค้าง เราก็คิดว่าจะสักเเค่ไหนกันเชียว พออ่านจบนี้เเบบ อื้อหือออออ คุณฮัสกี้
ตัดจบได้ ทำร้ายเรามากกกก :katai1: :katai1: :mew4: โอ้ย ค้าง ถ้าไม่ได้มาต่อในเร็ววันนี้เราจะประท้วงจริงๆนะค่ะ ฮึ้ยยย พระเอกเรื่องนี้ก็เหมือกัน เล่นตัวนักนะ รอดูตอนหน้า น้องคุณไม่ดราม่าเเล้วนะค่ะ ถ้ายังเสียใจอีก
หนีไปอยู่วังที่ดัดมัมสวยๆก่อนนะคะ น้องสวย น้องมีทางเลือกนะ ก๊ากกกก รอคุณคะคุณฮัสกี้ รอตอนต่อไปนะค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 17-04-2015 23:35:41
พระเอกกลับมาแย้ววววววว
ป.ล. ตอนหน้าขอออกแบบจัดเต็มนะคะ หนูทุบให้ทั้งกระปุกเลย อิอิ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 17-04-2015 23:39:11
ทำไมฮัสกี้ตัดจบได้น่ารักอย่างนี้เนี่ยะ รีบมาต่อให้เร็วไวเลยนะ ไม่งั้นเค้าจะโกรธแล้วนะ

ตอนหน้าน้องคุณจะได้เจอพระเอกแล้ว อยากให้เจอกันไวๆ จัง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: Memindbucker ที่ 17-04-2015 23:43:36
ทัชอัลดินก็คืิอทาริคใช่มั้ยยยย กว่าจะมาได้ ละก็มาแค่เนี้ย พ่อพระเอกค่าตัวแพงงงงง
ชอบพี่จาร์ซีจังเลยค่ะ ดูอบอุ่นมากกกกกน้องคุณไปอยู่วังพี่เขาก็ได้นะ ทื้งทาริคไปเลยยย
น้องคุณงอนหนักๆไปเลยนะ สู้วๆ
รีบมาต่อนะคะค้างมาก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 17-04-2015 23:55:02
จะได้เจอแล้ว
มาต่อไวๆนะค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: noksamsee ที่ 17-04-2015 23:56:11
ฆ่ากันให้ตายเถอะแบบนี้ เจ้อยากตาย เงินไม่พอมาเอาที่เจ้ม่ะ  (น้องคุณเจ้ มีเรื่องจะบอกว่า อะฮึม ที่ทาริคหายไปนั้นอ่ะเค้าไปอยู่กับเจ้มาจ๊ะ 5555 เจ้ เบื่อแล้วเลยปล่อยตัวมา โฮฮฮฮกกกก)ไปหระเหมือนเห็นรองเท้าหลายคู่กำลังวิ่งมาหาเจ้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: fahhee_zeze ที่ 18-04-2015 03:14:15
โฮ่ยๆๆๆ คุณกลับไปเวียนนาเลยยย #เป่าหูคุณ...ฟู่ววว~~

ที่ชีคตัดขาดที่เวียนนาเพราะความเข้าใจผิด....ไม่ชอบเลยยย

ฉะนั้นคุณเล่นตัวให้หนักหน่วงมาม่าขึ้นอืดเลยยย กลับเวียนนาโลดด  :hao7:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: miya_pp ที่ 18-04-2015 03:41:15
ค้างงงงงงงง
อย่างเเรงเลยนิ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 18-04-2015 05:09:38
ตอนนี้ไม่ขอเม้น ขอถามประโยคเดียว"ตอนหน้าจะมาวันไหนนนนนนน"
คนแต่งใจร้ายมาก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 18-04-2015 05:55:29
ชักจะหมั่นไส้ทาริคแล้วนะ รีบออกมาทำคะแนนได้แล้ว  :katai3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 18-04-2015 07:26:48
ทำร้ายกันได้ลงคอ ขอซื้อเวลาต่อได้ไหมพระเอกอ่ะ

เราสมทบทุนช่วยออกให้สักห้านาที
ถ้าไม่งั้นก็เปลี่ยนพระเอกไปเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 18-04-2015 07:33:00
ไม่เคยอยากเอาแต่ใจขนาดนี้เลย แต่คุณคนเขียนคะ ตอนหน้ามาเร็วๆนะคะ ได้โปรด :impress2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: KS.F ที่ 18-04-2015 08:12:47
อยากอ่านต่อแล้วว
ิอิอิ จะใช่ไหมน่าาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 18-04-2015 08:22:49
ค้างมากกกกก!! ตัดจบได้ขาดตอนสุดๆ :katai1: :hao5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: tawanna ที่ 18-04-2015 08:36:38
ฉับ เกือบถอดรองเท้าแล้วเชียว เดี๋ยวเอาน้องคุณกลับเวียนนาเลย อยากเล่นตัวดีนัก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 18-04-2015 09:51:14
มาแค่คำเดียวเองอ่าาาา =_=
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 18-04-2015 10:17:57
อืม ค่อยดูกันต่อไปว่าคุณจะเอายังไงต่อกลับชีวิต และความรัก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 18-04-2015 10:19:07
เขามาอ่านเป็นรอบที่ 2 อยากถามว่ามีรูปสร้อยเพชรให้ดูไหมครับ
จินตนาการไม่ออกเลยครับ 555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 18-04-2015 15:22:17
ท่านทาริคค่าตัวแพงนะคะท่าน สองตอนแล้วพูดแค่คำเดียว "ศตคุณ"
น้อยใจแทนน้องคุณได้ไหมเนี๊ย รีบเคลียร์ใจด่วนเลยค่ะท่าน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 18-04-2015 15:26:43
ในที่สุดก็เจอกันนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 18-04-2015 16:00:01
โถน้องคุณ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: Kimkibog ที่ 18-04-2015 20:52:19
กรี๊ดดดดดดด  :hao7:
ทาริคนี่เล่นตัวนะกว่าจะออกมา  :katai1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: vevi ที่ 18-04-2015 21:09:04
อดใจรอไปพร้อมๆกับน้องคุณ จะได้เจอได้คุยกันซะทีเน้อ
ปล่อยไว้น้องคุณยิ่งคิดมาก

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 18-04-2015 21:23:07
กริ๊ดดดด เจอกันแล้ววววว แต่ค้างมากมายยยยยย  :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 18-04-2015 22:50:36
ง่อววววววววววววมาแค่นี้เรอะ โผล่มาแค่นี้เรอะ!!!
#ไม่เป็นไรคุณฮัสกี้ เราให้ยืมตังค์อีกกระปุก เอ้ารับ! :L2:  :กอด1: :กอด1: :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 19-04-2015 00:33:59
รูปภาพเต็มผนัง...

เป็นเรานี่เราสยองนะ เราไม่มาโรแมนติกอะ 555555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 19-04-2015 00:53:34
โอย...ลุ้นการเปิดตัวของพระเอก ยากยิ่งกว่าเบ่งคลอด
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: โซ อึน ที่ 19-04-2015 08:19:11
มาต่อเร็วๆนะคร้า
โอ้ย
ใจจะขาดแล้วคร่า
อยากรู้จะมมาม่ามั้ยหลังจากนายเอกรู้ความจริง
มาเร็วๆเลยน้า
 :ling1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 19-04-2015 19:29:30
ค้างมากค่ะ พูดเลยยยย
 :ling3:
ติดตามและเป็นกำลังใจให้นะคะ
 :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: noina ที่ 19-04-2015 21:07:37
 :a5: :a5: :a5:  ถ้าจะตัดบทกันขนาดนี้ขอเอามีดมาแทงเลยเถอะ  ขอบคุณมากค่ะเรื่องน่ารักมากๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 19-04-2015 21:27:38
ใจร้ายยยย. มาต่อเลยนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 21-04-2015 01:06:51
อ๊าคคค ทาริค มัวช้าอยู่ทำไมเล่า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: goldentime ที่ 21-04-2015 13:04:22
ผู้เขียนค่า คนอ่านจะช่วยออกทุนให้พระเอกด้วยค่า พระเอกจะได้ออกมาไวๆสักที นั่งรอนอนรอเลยค่ะ ว่าเมื่อไรท่านพระเอกค่าตัวราคาเเพงจะมา  :ruready
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch18 : พี่ชาย][P.31][170415]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 23-04-2015 18:50:59


//ผุดขึ้นมาจากกองรองเท้าและตู้ใส่รองเท้า  :m15:


Chapter 19 : ทัชอัลดิน



“ศตคุณ”


เสียงทุ้มอันแสนคุ้นหูทำให้คนที่กำลังก้าวฉับๆ ไปยังทางออกของห้องต้องหยุดชะงัก... เขาหูฝาดไปหรือเปล่า ร่างโปร่งหันขวับไปทางต้นเสียง พลางหรี่ตามอง แต่ในแสงสลัวแบบนั้น เขาไม่สามารถมองเห็นเจ้าของน้ำเสียงนั้นได้ชัดเจนเท่าไรนัก

“พี่จาร์ซี ออกไปก่อนได้มั้ย”

ผู้เป็นพี่ชายลุกจากโซฟาตัวใหญ่ แล้วบ่นพึมพำ “พวกนี้นี่ ไม่มีอารมณ์ขันกันเลย ก้างชิ้นใหญ่ไปก็ได้” ชีคจาร์ซีเดินผ่านศตคุณออกไป แล้วตะโกนบอกพวกทหารและสาวใช้ทางด้านนอก “เอ้าๆ มานั่งหน้าสลอนอะไรกันตรงนี้ ไปรอข้างนอกไกลๆ นู่นเลย แล้วปิดม่านให้เรียบร้อยด้วย” พร้อมเคลียร์ทางให้เสร็จสรรพ

...ชีคทัชอัลดิน ทำไม... เสียงเหมือนกันกับทาริคยังกับคนคนเดียวกันเลยล่ะ ศตคุณยังคงยืนตัวแข็งอยู่ที่เดิม หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำ สับสนจนทำอะไรไม่ถูก ในขณะที่คนในเงามืดก้าวออกมายืนตรงหน้าเขา

“คุณ”

เสียงทุ้มตอกย้ำให้ยิ่งแน่ใจ ใบหน้าหวานเงยขึ้นช้าๆ สบสายตากับดวงตาสีเข้ม ใบหน้าหล่อเหลาที่คุ้นเคยภายใต้ผ้ากุตรา มีอากาลประดับเหรียญทองเช่นเดียวกันกับชีคจาร์ซี เหรียญทองอันคุ้นตา เหมือนว่าเขาเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

“ทาริค... ไม่จริง...” ดวงตากลมเบิกกว้าง ขาเรียวพาเจ้าของให้ถอยหลังออกไปทันที

ท่อนแขนแกร่งโอบเอวบางไว้แล้วดึงเข้าหาตัว ก่อนที่เด็กหนุ่มจะหนีจากเขาไปได้อีกเป็นครั้งที่สอง “ฉันกลับมาแล้ว ขอโทษที่ทำให้เธอต้องรอนาน”

“คุณ... คุณเป็นใครกันแน่” มือขาวพยายามดันตัวเองให้หลุดออกจากอ้อมอกแข็งแกร่ง หากมันอ่อนแรงเสียจนศตคุณรู้สึกหงุดหงิด “ปล่อยครับ!”

“ถ้าฉันปล่อย เธอก็จะหนีไปจากฉันอีก” ทัชอัลดินกระชับอ้อมแขนแน่นราวกับโซ่ตรวนที่ทำจากเหล็กกล้า “ฟังฉันอธิบายก่อนนะ เธออยากรู้อะไร ฉันจะตอบคำถามหมดทุกข้อที่เธอสงสัย”

ศตคุณเบือนหน้าหนี “ทั้งทหารทั้งคนรับใช้ตั้งมากมายขนาดนี้ ขนาดแมลงวันจะบินเข้าออกยังลำบาก ถึงผมจะอยากหนีก็คงไปไหนไม่รอดในเมื่อถูกล้อมไปด้วยทะเลทรายแบบนี้... ต่อให้ผมตาย พวกคุณก็คงจะปลุกวิญญาณของผมขึ้นมาจนได้น่ะล่ะ”

“อย่าพูดเล่นกับความเป็นความตายแบบนี้!” ร่างสูงดุเสียงดังลั่น จนคนในอ้อมกอดสะดุ้ง แล้วหันกลับมาสบสายตากับเขา “รู้รึเปล่าว่าที่เธอทำลงไป ฉันห่วงจนใจแทบขาด... ได้โปรด... อย่าทำแบบนั้นอีก”

เสียงที่เปล่งออกมาจากลำคอของชีคหนุ่มผู้ยิ่งใหญ่แหบแห้ง ทำให้คนฟังเจ็บในหัวใจไปด้วย เขาลดมือลงและหยุดดิ้น แล้วเอ่ยขอร้องกับเจ้าของอ้อมกอดดีๆ “ปล่อยผมก่อนได้มั้ย คุณรัดแน่นจนผมหายใจไม่ออกแล้ว ผมไม่หนีไปไหนหรอกครับ อื้อ!”

ร่างสูงอุ้มเด็กหนุ่มลอยหวือ แล้วพาไปวางบนโซฟานอนตัวใหญ่ ส่วนตัวเขานั่งลงบนเข่าข้างหนึ่งบนพื้นพรมใกล้ๆ กัน ชีคหนุ่มประคองมือขาวไว้ในมือแล้วแนบจูบลงไปเบาๆ “ชื่อของฉันคือ ทัชอัลดิน ชารีฟ อิสมาเอล อัช ชะกิยาห์ ส่วนทาริคน่ะ เป็นชื่อที่ท่านตา อดีตเจ้าเมืองเฟอร์โดส ซึ่งสืบเชื้อสายมาจากชาวเบดูอินโดยตรงเป็นคนตั้งให้ ฉันจึงใช้ชื่อนั้นเวลาที่อยู่ในทะเลทราย”

ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยคำถาม คำถาม และคำถามมากมายจนเจ้าตัวไม่รู้ว่าจะเริ่มถามคำถามไหนก่อน ซ้ำยังสับสนและตกใจไม่สร่าง จากผู้ชายในทะเลทราย ที่ถึงแม้เขาจะแอบระแวงว่าคงไม่ใช่คนธรรมดาอยู่หลายครั้งหลายหน แต่ใครมันจะไปนึกกันเล่า ว่าชายคนนั้นจะกลายมาเป็นชีคผู้นำของชาวอาหรับกลุ่มใหญ่ไปซะได้

“อย่างแรกที่ฉันอยากจะบอกกับเธอ จุดประสงค์ที่ฉันพาเธอมาที่เมืองเฟอร์โดสนี่ ไม่ใช่เพื่อส่งต่อให้ท่านพ่ออย่างที่เธอเข้าใจ ฉันพาเธอมาที่นี่เพื่อตัวฉันเองต่างหาก แต่เพราะพวกเราใช้เวลาในทะเลทรายกันไปหลายวัน พี่จาร์ซีต้องรับหน้า ทำงานทั้งส่วนของเขาและของฉัน และช่วงนี้ก็มีปัญหาพวกโจรก่อการร้ายที่แฝงตัวอยู่ในทะเลทรายออกมาอาละวาดปล้นฆ่า สร้างความวุ่นวายอย่างหนักในแถบชานเมืองดัมมัม จึงเป็นหน้าที่ของพวกเราที่จะต้องเร่งปราบปรามพวกมันให้สิ้นซาก พวกมันคือพวกเดียวกับที่ลักพาตัวเธอไปจากสนามบินยังไงล่ะ” ร่างสูงพูดพลางสัมผัสแก้มใสที่ดูซูบไปเล็กน้อยเมื่อเทียบกับเมื่อครั้งที่พบกันในวันแรก “เมื่อตอนที่เราเดินทางมาถึงเฟอร์โดส ทางการของเรากำลังเร่งนำกองทหารบุกเข้าไปปราบพวกมันในทะเลทราย ฉันจึงต้องรีบเดินทางไปสมทบกับพี่จาร์ซี...”

“งะ... งั้นเหรอครับ” ศตคุณเสตาหลบเพราะไม่รู้จะทำสีหน้าหรือพูดจาเช่นไร

“ขอโทษที่ต้องปล่อยเธอไว้คนเดียวแบบนั้น” มือหยาบพลิกฝ่ามือข้างที่ยังมีผ้าพันแผลห่อหุ้มขึ้นมาพิจารณา “แล้วนี่... ยังเจ็บอยู่รึเปล่า”

“นิดหน่อยเท่านั้นครับ”

“เธอรู้มั้ย หัวใจของฉันแทบแหลกสลายตอนที่รู้ข่าวจากอาเหม็ด ทำไมเธอถึงทำอะไรแบบนั้น... ทำไมถึงทำร้ายตัวเอง... ไม่คิดถึงใจของฉันบ้างเลยหรือ” ทัชอัลดินซบใบหน้าลงบนฝ่ามือนั้นเบาๆ น้ำเสียงของเขาแหบพร่า แฝงไปด้วยความเจ็บปวด

ดวงตาสีอ่อนหลุบต่ำ “ผม... ขอโทษครับ... ที่ทำอะไรบ้าบิ่นลงไปแบบนั้น แต่ก็เพราะคุณ...”

“...เพราะฉัน หรือเพราะเธอไม่เชื่อใจฉันกัน”

ศตคุณเม้มปากแน่น แต่ทัชอัลดินก็หลอกลวงและปิดบังเขาเองอยู่หลายเรื่องเช่นกัน เขาไม่ยอมรับผิดคนเดียวหรอกนะ “เพราะคุณไม่บอกอะไรผมเลยตั้งแต่แรก จะให้ผมไว้ใจคุณร้อยเปอร์เซ็นต์ได้ยังไงกัน แล้วทั้งๆ ที่ไม่รู้อะไรเลย ผมก็ยัง...” ร่างโปร่งชะงัก...

...ก็ยังหลงรักเข้าไปเต็มๆ แบบนี้

“ก็ยัง?”

“...ก็ยังเชื่อใจคุณน่ะสิ”

ทัชอัลดินอมยิ้ม เพราะแก้มป่องๆ ของคนแสนงอนช่างน่ารัก “ที่ฉันไม่ได้บอกอะไรกับเธอแต่แรก เพราะอยากรู้จักเธอให้มากขึ้น อยากรู้ว่าเธอเป็นคนยังไง”

“แล้วเป็นคนยังไงล่ะครับ คุณรู้รึยัง”

“ก็เป็นคนช่างพูด ช่างคุย น่ารัก ดูบอบบางแต่ก็เข้มแข็ง ใสซื่อบริสุทธิ์ราวกับหยาดน้ำค้างในทะเลทราย... จนฉัน... หลงรักเธอมากขึ้นไปอีก ถอนตัวไม่ขึ้นอีกเลยทีเดียว”

ศตคุณขมวดคิ้วอย่างสงสัยในคำพูดของชีคหนุ่ม... มากขึ้นไปอีก? ถอนตัวไม่ขึ้นอีกเลย? ร่างสูงพูดเหมือนกับ...

“เธอคงไม่รู้ แต่... หัวใจของฉันเป็นของเธอมานานแล้ว ฉันหลงรักเธอ... รักอยู่ฝ่ายเดียว ลุ่มหลงเหมือนคนบ้า” ชีคหนุ่มโน้มไปกระซิบ พร้อมกับไล้ปลายจมูกไปบนแก้มนิ่มอย่างแผ่วเบาราวกับสัมผัสจากขนนก

ใบหน้าหวานเงยขึ้นประสานสายตากับดวงตาสีเข้ม หัวใจของเขาเต้นระรัว คำว่า รัก นี่ช่างมีอิทธิพลมากมายเสียจริง “.....”

ทัชอัลดินขยับขึ้นไปนั่งบนโซฟานอนเคียงข้างเด็กหนุ่ม “คุณ ดูรูปนั้นสิ” ชีคหนุ่มสะกิด แล้วชี้ไปยังรูปในกรอบสีทองที่แขวนอยู่บนฝาผนังห้องรูปหนึ่ง “การแสดงบนเวทีครั้งแรกในโรงละครโอเปร่าของเวียนนา เพลง Piano concerto No. 21 ของ Mozart เพียงแค่เห็นเธอแวบแรก ฉันก็ตกหลุมรักเธอซะแล้ว”

เสียงทุ้มที่พร่ำบอกคำรักชิดใบหู ส่งผลให้ใบหน้าหวานเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ “...รูปทั้งหมดนี่ คุณวาดเองเหรอครับ”

ปลายนิ้วหยาบไล้ไปมาบนพวงแก้มที่มีสีเลือดฝาด แล้วยิ้มอย่างพอใจ “ใช่... ทุกครั้งที่ได้ไปดูการแสดงของเธอ ทุกครั้งที่คิดถึงเธอ ฉันก็ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่จับพู่กันขึ้นมาแล้วก็วาดรูปของเธอ ภาพทั้งหมดนี่ คือความทรงจำของฉันที่มีแต่เธออยู่ตลอดเวลา”

ศตคุณลุกขึ้นจากโซฟา ขาเรียวก้าวไปช้าๆ เพื่อพิจารณาดูรูปภาพของตนเองภายในห้อง นี่คือภาพของตัวเขาในสายตาของชีคหนุ่ม ในแต่ละเวทีการแสดงมีภาพเขาในหลายๆ อิริยาบถ บางภาพก็เป็นภาพในตอนที่เขาก้มหน้าก้มตาเล่นเปียโน บางภาพเป็นภาพที่เขาหันไปสบสายตากับผู้ชม และบางภาพ เป็นภาพที่เขาเงยหน้าขึ้นมอง... คนที่นั่งอยู่ตรงที่นั่งของผู้ปกครอง

ดวงตาสีเข้มมองตามร่างโปร่งบาง พลางเล่าเรื่องราวย้อนไปในอดีต “ที่จริง เราเคยพบกันเมื่อสิบสองปีก่อน ช่วงนั้นฉันปิดเทอมฤดูร้อนและกลับจากอังกฤษมาพักที่วังในดัมมัม ส่วนเธออายุแค่หกขวบ เล่นซ่อนหากับอาเหม็ดแล้วมาหลบอยู่ในห้องฉัน ครั้งนั้นฉันได้เห็นเธอเล่นเปียโนเป็นครั้งแรก เพลง Nessun Dorma ของ Puccini”

ใบหน้าน่ารักหันกลับมาสบตากับชีคหนุ่ม เขาขมวดคิ้วมุ่นแล้วชี้ไปที่ตนเอง “ผมน่ะเหรอ” ในความทรงจำอันรางเลือน เขาจำได้เพียงแค่ว่าเคยไปเยี่ยมคุณลุงจีรุฒน์ที่ดัมมัมพร้อมกับครอบครัวเท่านั้น ได้เห็นทะเลทรายแวบเดียว ซึ่งภาพในศีรษะก็เหมือนกับในรูปของทะเลทรายทั่วไป ส่วนอับบาหรือชีคชารีฟ เขาก็นึกออกเพียงว่าคือชายหนวดเฟิ้มในชุดอาหรับ ที่จำได้รางๆ ก็เพราะดูแปลกตาออกไปจากชาวยุโรป แต่ก็จำหน้าตาและทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในตอนนั้นไม่ได้เลย

ทัชอัลดินยิ้มบาง เขารู้อยู่แก่ใจว่าศตคุณจำไม่ได้ เพราะตอนนั้นอีกฝ่ายยังเด็กมากเหลือเกิน “คุณลุงของเธอพูดถึงเธอเป็นประจำ สมัยที่เรายังอยู่ด้วยกัน เขาเอารูปของเธอให้ท่านพ่อ ฉันกับพี่จาร์ซีได้ดูด้วยนะ เมื่อตอนที่ได้ยินข่าวการจากไปของพ่อแม่เธอ วังที่ดัมมัมเต็มไปด้วยความโศกเศร้า ท่านพ่อต้องการจะพาตัวเธอมาที่ดัมมัม แต่แจ็ค... เอ่อ เราเรียกคุณลุงของเธอว่าแจ็คน่ะ แจ็คอยากให้เธอได้เรียนต่อที่เวียนนาจนจบ พวกท่านเลยมีปากเสียงกัน แจ็คเสียใจมาก ฉันยังจำได้แม่น คืนนั้นที่ฉันเดินทางไปดัมมัม... แจ็คซึ่งมีโรคหัวใจเป็นโรคประจำตัวอยู่แล้วล้มลง เขานอนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนอยู่ในอ้อมแขนของท่านพ่อ พวกเรารีบพาเขาส่งโรงพยาบาล... แต่ไม่ทันเสียแล้ว”

เรื่องราวในอดีตดูเหมือนจะทำให้ชีคหนุ่มสลดไปด้วยเช่นกัน เขาประสานมือทั้งสองข้างเข้าหากันไว้หลวมๆ “ท่านพ่อเสียใจมาก ท่านโทษว่าเป็นความผิดของตัวเอง... ท่านกินไม่ได้นอนไม่หลับ บวกกับความเครียดที่สั่งสม ในที่สุดก็ล้มป่วยไปอีกคน”

...เพราะอย่างนี้นี่เอง ชีคชารีฟจึงดื้อรั้นไม่ยอมรักษาตัวให้หาย ท่านคงรู้สึกผิดมาก ครอบครัวของทัชอัลดินเองก็เต็มไปด้วยความเศร้าโศก ไม่ต่างกับเขาเลย

“ตอนนั้นฉันโกรธท่านพ่อมาก เพราะฉันเองก็รักแจ็คเหมือนคนนึงในครอบครัว ท่านพ่อสั่งให้ทนายของเราจัดการเรื่องรับเธอเป็นลูกบุญธรรม แต่หลังจากนั้นไม่ทันไรท่านก็ป่วย... ฉันจึงเข้ามารับหน้าที่ดูแลเธอแทน”

ปลายนิ้วเรียวไล้สัมผัสตรงลายเซ็นชื่อของเจ้าของภาพ พลางเอ่ยถาม “ถ้าอย่างนั้น... ทำไมคุณไม่ตอบจดหมายผมเลยสักครั้ง”

“ก็ฉันไม่ใช่อับบาของเธอนี่ แต่ฉันอ่านจดหมายของเธอให้ท่านพ่อฟังทุกฉบับ” ...ยิ่งอ่านก็ยิ่งสนใจ ฝันลมๆ แล้งๆ ถึงเด็กน้อยของอับบาไปวันๆ... “ศตคุณที่ฉันพบในทะเลทราย กับเด็กน้อยคนที่เขียนจดหมายนั่น ช่างคุยเหมือนกันเลยทีเดียว”

ขาเรียวก้าวเดินต่อไปช้าๆ วนดูรูปวาดทั้งหมดที่ติดอยู่บนกำแพงและวางระเกะระกะบนพื้นห้องนับร้อยรูป ภาพจากทุกๆ เวทีการแสดง ยกเว้น... การแสดงครั้งสุดท้ายของเขา เด็กหนุ่มกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง จนไปหยุดอยู่ที่ตรงมุมห้องด้านในสุด ซึ่งตรงนั้นมีขาตั้งสำหรับวางกรอบรูปขึงผ้าแคนวาสตั้งอยู่ แต่ถูกผ้าคลุมเอาไว้ ศตคุณจึงเดินไปเปิดดู

...ภาพที่น่าจะเป็นการแสดงครั้งสุดท้ายของเขา ดูจากชุดและบูเก้ที่ติดอยู่บนเสื้อ แต่วาดไม่เสร็จ มีแค่เค้าโครงที่วาดไว้บางๆ เท่านั้น

“ทำไมภาพนี้ถึงวาดไม่เสร็จล่ะครับ การแสดงครั้งสุดท้ายของผม... ไม่น่าประทับใจสินะครับ” มือขาวจับกรอบขึงผ้าแคนวาสเอาไว้แน่น เรื่องราวที่แสนเจ็บปวดในคราวนั้นยังคงชัดเจนอยู่ในความทรงจำ คืนวันคริสต์มาสอีฟที่ความหวังและหัวใจซึ่งเฝ้ารอคอยที่จะได้มีครอบครัวอย่างคนอื่นๆ เขามาตลอดหกปีเต็ม พังทลายลงทั้งหมดในคืนนั้น “คุณไม่ยอมพบผมตามสัญญา แล้วยังยกเลิกข้อตกลงทั้งหมดด้วย”

ทัชอัลดินนิ่งเงียบเสมือนรูปปั้น เขาสัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่คุกรุ่นขึ้นทีละน้อยของเด็กหนุ่มจากน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความแข็งกระด้าง... มันเป็นความเห็นแก่ตัว และความเข้าใจผิดของเขาเอง ที่ทำให้ศตคุณต้องเสียใจ

ไหล่บอบบางสั่นสะท้าน ขณะที่เจ้าตัวหันกลับไปสบสายตากับคนที่นั่งอยู่บนโซฟานอนตัวใหญ่

“ผมอยากรู้เหตุผล...”


ย้อนเวลากลับไปเมื่อฤดูหนาวปีที่แล้ว

เสียงเพลงเฉลิมฉลองเทศกาลคริสต์มาสดังกระหึ่มไปทั่วเมืองเวียนนา ไม่เว้นแม้แต่สนามบิน ทุกหนแห่งถูกปกคลุมไปด้วยหิมะสีขาวสะอาดตา ต้นไม้ที่ปลูกไว้สองข้างถนนประดับประดาไปด้วยดวงไฟเล็กๆ มากมายนับไม่ถ้วน เช่นเดียวกับตามต้นคริสต์มาสที่ตั้งวางไว้ตามตึกรามบ้านช่อง แม้จะเป็นเวลากลางคืนก็ยังสว่างไสวไปทั่วทั้งเมือง

ชีคหนุ่มในชุดสูทสีดำราคาแพงระยับนั่งอยู่ในรถลีมูซีนของโรงแรมระดับหกดาว ในมือประคองช่อดอกกุหลาบขาว ดอกใหญ่เท่ากำมือจำนวนสิบแปดดอก บนเบาะนั่งข้างๆ กันมีกล่องใสใส่ช่อบูเก้ขนาดเล็กสำหรับติดเสื้อให้กับคนพิเศษสุดแห่งค่ำคืนวางอยู่ ส่วนคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับชีคหนุ่ม คือชายวัยกลางคนที่ปัจจุบันทำหน้าที่เป็นหนึ่งในเลขาประจำตัวของเขา

“ดูชีคตื่นเต้นมากกว่าทุกทีเลยนะครับ” อาเหม็ดกระเซ้า

ริมฝีปากหยักบางกระตุกยิ้ม “ก็นิดหน่อย... วันนี้จะได้พบกันซะที”

“คุณศตคุณคงดีใจ เห็นอยากพบท่านมานานแล้ว”

หัวใจของทัชอัลดินเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง จากที่จีรุฒน์เคยบอกเล่าถึงเด็กหนุ่มให้ฟังเป็นประจำในสมัยเด็ก รวมถึงจดหมายของเด็กหนุ่มที่เคยได้อ่านมาทุกฉบับ ทำให้รู้สึกราวกับว่าพวกเขารู้จักคุ้นเคยกันมาแสนนาน จนเกิดเป็นความผูกพัน ศตคุณคงรอคอยที่จะได้พบกันกับเขาเช่นกัน และในวันนี้... ศตคุณเรียนจบสมกับที่จีรุฒน์ปรารถนาไว้แล้ว เขาตั้งใจจะคุยเรื่องข้อตกลงในสัญญากับเด็กหนุ่ม หากศตคุณพอใจที่จะใช้นามสกุลร่วมกัน และไปอยู่ด้วยกันที่ดัมมัมแล้วละก็ เขาก็จะพากลับไปด้วยทันที


“...อับบา คุณอยากไปเที่ยวทะเลทรายบ้าง ยิ่งในคืนพระจันทร์เต็มดวง คงจะสวยมากเลยนะครับ”


ข้อความที่ร่างโปร่งมักเขียนลงท้ายในจดหมายถึงอับบาอยู่บ่อยๆ ข้อความเดียวกันกับคำพูดที่เด็กน้อยวัยหกขวบเคยร่ำร้องให้เขาฟัง นั่นทำให้ชีคหนุ่มตัดสินใจว่า เมื่อไปถึงดัมมัมแล้ว ก่อนสิ่งใดทั้งหมด... เขาจะพาศตคุณท่องเที่ยวไปในทะเลทรายพร้อมกับกองคาราวานที่เขาจัดขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวก ศตคุณจะได้เห็นจันทราเต็มดวงที่ทอแสงกระทบผืนทรายสีทองอันงดงาม พวกเขาจะเดินทาง ค้างแรมไปด้วยกันจนถึงเมืองสวรรค์ในโอเอซิส จากนั้นเขาจะพาร่างโปร่งไปยังห้องโถงส่วนตัวที่ทำจากหินอ่อนชั้นเลิศในวังนิสรีน ที่ที่เขาใช้สำหรับเก็บภาพวาดทั้งหมดของเด็กหนุ่ม... และสุดท้าย เขาก็จะบอกความในใจที่เก็บไว้มาแสนนานให้ศตคุณได้รับรู้ พร้อมกับความหวังที่ว่าช่วงเวลาที่เขาจะได้พาอีกฝ่ายท่องทะเลทรายไปด้วยกันนั้น... คงจะทำให้เด็กหนุ่มมีใจปฏิพัทธ์ต่อเขาบ้างไม่มากก็น้อย

“ชีคครับ ถึงแล้วครับ”

รถลีมูซีนคันหรูแล่นเข้าไปเทียบจอดด้านข้างของตึก ตรงทางเข้าสำหรับแขกระดับวีไอพีเท่านั้น เมื่อรถจอดสนิท บริกรก็ปราดเข้ามาเปิดประตูออก แล้วค้อมศีรษะลงต่ำ ชีคหนุ่มก้าวเดินไปยังห้องพักที่ทางโรงละครโอเปร่าจัดไว้ให้กับตนด้วยหัวใจพองโต

ร่างสูงสง่าถือกล่องกำมะหยี่อยู่ในมือ เขาสัมผัสเหรียญทองฝังเพชรอย่างแผ่วเบา ก่อนจะตัดสินใจปิดกล่องแล้วส่งต่อให้กับเลขาของตน “อาเหม็ด เอาบูเก้กับของในกล่องนี้ไปให้เขาที”

ชายวัยกลางคนค้อมศีรษะน้อมรับคำสั่ง “คุณศตคุณคงจะดีใจมากนะครับ”

“ฉันก็หวังเช่นนั้น” ...เหรียญทองประดับเพชรสลักลวดลายดอกกุหลาบ เป็นตราประจำของคนในตระกูล อัช ชะกิยาห์ ที่ใช้สำหรับติดบนอากาล เขาหวังว่าศตคุณจะเก็บรักษามันไว้เป็นอย่างดี

เมื่อการแสดงในคืนนั้นเริ่มขึ้น ศตคุณที่อยู่ในชุดทักซิโด้สีขาวช่างดูงดงาม ราวกับอยู่ในชุดของเจ้าสาวยังไงยังงั้น ชีคหนุ่มได้แต่จ้องมองร่างโปร่งบางจนแทบไม่กะพริบตา ความรู้สึกที่เขามีให้กับเด็กหนุ่ม สั่งสมมานานปีจนอัดแน่นอยู่ในอก ภาพของศตคุณเมื่อครั้งที่เขาได้เห็นบนเวทีครั้งแรกก็ยังคงตราตรึง จนเกิดเป็นความรัก... รักได้มากมายถึงเพียงนี้


“อับบาครับ เพลงเพลงนี้คุณแต่งขึ้นจากดีวีดีที่อับบาส่งมาให้... เพราะใช่มั้ยล่ะครับ”


ข้อความในจดหมายฉบับสุดท้ายที่ชีคหนุ่มได้รับ พอนึกถึงแล้วก็รู้สึกเต็มตื้นในหัวใจ... ยิ่งเมื่อได้เห็นร่างโปร่งบางที่เขารักมากเหลือเกิน บรรเลงบทเพลงแห่งเมืองสวรรค์ในทะเลทรายต่อหน้า หัวใจของเขาก็ยิ่งเต้นรัวแรง แทบจะรอพบกันหลังการแสดงไม่ไหว

หลังจากการแสดงของเด็กหนุ่มจบสิ้นลง ร่างสูงรีบประคองช่อดอกกุหลาบช่อใหญ่ขึ้นไว้ในอ้อมแขนแล้วเดินออกไปยังจุดนับพบ เขาตั้งใจจะส่งมอบมันให้กับศตคุณเองกับมือ

ทว่า... หัวใจของเขาแหลกสลายเป็นผุยผง วินาทีที่เห็นศตคุณกับหญิงสาวในชุดราตรีสีฟ้า พวกเขาช่างสมกัน ดูงดงามราวกับภาพวาด ใบหน้าน่ารักของเด็กหนุ่มเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข... ซึ่งทำให้เขาตื่นจากฝันหวานเพื่อกลับเข้าสู่โลกแห่งความเป็นจริง และพึงสำนึกได้ว่า... ศตคุณ เป็นคนที่เขาแอบหลงรักอยู่ฝ่ายเดียว แม้ว่าเขากับเด็กหนุ่มจะเคยพบกันมาก่อนในสมัยเด็ก แต่ในตอนนั้นศตคุณยังเล็กมาก และก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ร่างโปร่งคงไม่มีเขาอยู่ในความทรงจำ ดังนั้นสำหรับตัวเขา เด็กหนุ่มไม่เคยรู้จักตัวตน ไม่รู้ว่ามีเขาอยู่ในโลกนี้เลยด้วยซ้ำ

“คุณศตคุณคงดีใจ เห็นอยากพบท่านมานานแล้ว” คำพูดของอาเหม็ดแล่นแวบเข้ามาในศีรษะ

ไม่ใช่... คนที่ศตคุณอยากพบมาตลอด ไม่ใช่ตัวเขาที่เข้ามารับหน้าที่แทนบิดา แต่เป็นอับบาของเด็กหนุ่มต่างหาก

ชีคหนุ่มยืนนิ่งเสมือนถูกสาป หัวใจของเขาเจ็บปวดราวกับถูกหนามแหลมรุมทิ่มแทง ของขวัญชิ้นสำคัญที่เขานำมาให้กับศตคุณ ตกไปอยู่ในมือของหญิงสาวอย่างง่ายดาย เธอคงเป็นคนที่ได้หัวใจของเด็กหนุ่มไป

“ชีคครับ” อาเหม็ดถามเสียงแผ่วด้วยรู้สึกกลัว เพราะใบหน้าหล่อเหลาถมึงทึง ดวงตาคมกริบฉายแววดุดันราวกับตาเสือ

“ฉัน... ควรจะกลับก่อนดีกว่า” ร่างสูงส่งช่อดอกไม้ในมือให้กับเลขา แล้วเดินออกไปจากที่ตรงนั้นอย่างต้องการจะหลีกหนี ทิ้งความเจ็บปวดไว้เบื้องหลัง

ระหว่างที่เดินทางกลับไปยังดัมมัม ชีคหนุ่มโทรปรึกษากับทนายประจำตระกูลอย่างเร่งด่วน เพื่อแก้ข้อตกลงในสัญญาที่เคยทำไว้เมื่อหกปีก่อน เขาไม่ควรคิดเอาแต่ได้อยู่ฝ่ายเดียวแบบที่ผ่านมา ความจริงที่เพิ่งกระจ่างทำให้เขาตัดสินใจ... ปล่อยศตคุณให้เป็นอิสระจากพันธะทั้งปวง

...เจ้านกน้อย จงบินไปอย่างอิสระ ไปทำทุกสิ่งทุกอย่าง ตามที่ใจของเจ้าปรารถนา

เขาเลือกทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับหัวใจ เพื่อให้ศตคุณมีความสุข... กับคนที่รัก

“ผมจะรีบร่างสัญญาใหม่ให้เสร็จภายในวันนี้ครับ” ทนายประจำตระกูลตอบรับ แต่ก่อนจะวางสายไปก็ถามขึ้นอีก “ชีคมีอะไรจะเพิ่มเติมในสัญญาอีกมั้ยครับ”

ร่างสูงหยุดไปชั่วครู่ แล้วพูดต่อ “ติดต่อไปยังกระทรวงต่างประเทศของออสเตรีย ฉันขอเวลาหนึ่งปี ให้งดออกพาสปอร์ตให้กับศตคุณ” เพราะเขารู้ว่าเมื่อศตคุณเป็นอิสระ เด็กหนุ่มคงจะเดินทางมาเยี่ยมดินแดนทะเลทราย อาจจะมาด้วยกันกับคนรัก เพราะที่แห่งนี้เป็นที่ซึ่งศตคุณใฝ่ฝันถึงและยังเป็นสถานที่ที่คุณลุงของอีกฝ่ายเคยอยู่อาศัย ทว่าพวกผู้ก่อการร้ายที่กำลังฮึกเหิมทำให้การเดินทางไม่ปลอดภัยนัก ในเมื่อเขาไม่อาจอยู่เคียงข้างเพื่อปกป้องดูแลศตคุณได้ ก็ห้ามไม่ให้มาเสียเลยจะดีกว่า


TBC~*


ในที่สุดดดด~ ฮัสกี้ก็ได้จำนวนรองเท้ากับตู้รองเท้ามาพอต่อทุนจ้างพระเอกกลับมาแล้วนะคะ หงุงงงง~  :hao5:

เลยรีบเอามาลงต่ออย่างด่วนๆ ก่อนที่คุณแอ็ดมินจะขายเล้ามาช่วยสมทบทุน เดี๋ยวฮัสกี้ไม่มีที่ลงนิยาย 5555555  :mew5:

กราบขอบพระคุณทุกคนมากค่า ทาริคกลับมาเต็มๆ ตัวแล้ว ต่อจากนี้จะขอเล่าเรื่องคร่าวๆ จากฝั่งของทาริคบ้างนะคะ

แล้วจะกลับมาต่อเหตุการณ์ในห้องทีหลังค่ะ ขอทาริคคิดแป๊บว่าจะง้อเด็กยังไงดี

 :mew1: รักทุกคนเยยย ม้วฟฟฟ

ปล. เพลง Nessun Dorma จริงๆ แล้วเป็นเพลงในละครโอเปร่า แต่แบบว่าฮัสกี้ชอบเพลงนี้ เลยเอามาให้น้องคุณเล่นซะงั้นค่ะ แฮ่ๆ


หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: baipai_bamboo ที่ 23-04-2015 19:00:48
งุ่ยยยยยยย!!! เพราะความเข้าใจผิดของคนแก่แท้ๆ หนูคุนเลยเสียใจ :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: tandodee ที่ 23-04-2015 19:08:18
 :mew1:หึงเค้าล่ะสิอับบาปลอม
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 23-04-2015 19:21:42
Sอยากข้ามไปตอนปรับความเข้าใจกันเลยคึคึ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 23-04-2015 19:22:25
ถ้ารอเจอน้องคุณตั้งแต่แรกก็คงไม่ต้องเสียเวลานานขนาดนี้หรอกค่ะทาริค  :katai1:
แต่ก็อย่างวว่า เห็นภาพบาดใจ เป็นใครก็คงสติแตกสินะ :hao5:
เอาเป็นว่าง้อน้องคุณให้สำเร็จนะฮะทาริค :impress2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 23-04-2015 19:24:18
จะสงสารทาริคดีมั้ยเนี่ยยยย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 23-04-2015 19:29:57
 :กอด1: :L2: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: Cream A ที่ 23-04-2015 19:42:33
จับชีคทัชอัลดินมาตี 2 ที  :m16:  โธ๊ะ ทีแท้แค่คนแก่ขี้น้อยใจนั่นเอง

แก้ตัวกับน้องคุณเองเลยนะ ง้อจนกว่าน้องจะใจอ่อน คนอ่านอยากฟิน  :heaven
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 23-04-2015 19:49:03
ทาริค.. ทั้งอบอุ่น ทั้งโรแมนติกมากเลยค่ะ :m1: แถมความรักที่มีให้กับน้องคุณยังมั่นคงมากขนาดนี้อีกต่างหาก เพราะฉะนั้น น้องคุณอย่าโกรธทาริคเลยน้าา ทาริคแค่เข้าใจผิดไปเท่านั้นเอง..
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 23-04-2015 19:50:46
คนแก่ช่างมโน แล้วเป็นยังไงล่ะ ทำน้องคุณเราเสียใจ
และเป็นอันตรายเกือบตาย เพราะโดนผู้ก่อการร้ายจับไปน่ะ

ปล. อยากเห็นคนแก่ช่างมโน ง้อเด็กเร็วๆ จัง น้องฮัสกี้จ๋า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: poisongodx ที่ 23-04-2015 20:01:21
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 23-04-2015 20:08:57
คิดไปเองแท้ๆเลยนะเนี่ย ทาริค
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 23-04-2015 20:09:23
ทาริคออกมาแล้ววววว อิอิ :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 23-04-2015 20:12:19
ของอนหนักๆ ง้อหนักๆ ค่ะ   :hao7:   

ทาริคนี่แอบรักแอบมองมานาน  แต่มีไรไม่บอกนะ  งืมๆ 
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 23-04-2015 20:16:40
ต่อไปจะหวานกันแล้วใช่มั้ย  :impress2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 23-04-2015 20:19:16
 :z3:  :z3:  :z3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 23-04-2015 20:20:40

 ทาริคกับน้องคุณ  กว่าจะเข้าใจกันได้ต้องเสียน้ำตาไปกี่ปี๊บเนี่ยฮะ  :เฮ้อ: รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 23-04-2015 20:23:48
 :katai1: :katai1: โอ๊ยยยยยย.... ฮัสกี้เพิ่มค่าตัวให้ทาริคอีก
อยากอ่านอีกกกกกกก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 23-04-2015 20:24:00
คนแก่เข้าใจผิดเลยทำผิดใจกันสินะ แบบนี้แล้วคนแก่ก็สมควรจะง้อนะ ให้เข้าใจกันเร็วๆละ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 23-04-2015 20:30:33
น้องคุณกับชีคมาน้อยจังเลยยย ยังไม่หายคิดถึง  :mew2:
อยากให้คุยกันให้เข้าใจทุกอย่าง จะได้แฮปปี้ๆเนาะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: miya_pp ที่ 23-04-2015 20:39:01
เฮ่อคนแก่นี้ ชอบคิดเองเออเองเนอะ ว่ามะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 23-04-2015 20:39:54
ทาริค นายผิด!!!! #ชี้หน้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 23-04-2015 20:43:12
สั้นเหลือเกิน แป๊บเดียวก็คั่นโฆษณาเเล้ว  :ling1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 23-04-2015 20:47:50
เพราะทาริคคิดไปเองทำให้น้องคุณต้องเสี่ยงภัยหรือนี่
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-04-2015 21:08:49
เก่งเนอะพ่อคุณคิดเองเออเองทำเองคนเดียวก็เป็น  :m16:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: ayo ที่ 23-04-2015 21:11:15
ชีคๆๆๆ ยังไม่ทันเปิดตัวกะเขาเลย ชีคมโนเป็นหนัง3Dละอ่ะ
แต่ก็นะคงรักมาก แบบเฝ้ามองไกลๆมานาน พอไปเจอแบบนั้นก็เป๋ใช่ป่ะล่าาา
เข้าใจๆ ง้อดีๆ น้องมีใจก็มีชัยไปกว่าครึ่งแล้ว
ขอบคุณสำหรับตอนนี้ค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: goldentime ที่ 23-04-2015 21:12:20
ในความรู้สึกของคนอ่านนี้มันชั่งสั้นเหลือเกิน น้องคุณงอนทาริคให้หนักๆเลยะค่ะ ผู้เขียนรักษ์สุขภาพด้วยนะค่ะ ตอนนี้อากาศร้อนจนตับจะแตกแล้วเดี๋ยวจะไม่สบายเอาน่า.... :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: magarons ที่ 23-04-2015 21:18:36
ทาริคมาแล้ววววว
ในที่สุดก็มาแล้ว
รอคอยมานานเหลือเกิน
ค่าตัวพระเอกช่างแสนแพงนักกกกกก :dont2: :dont2: :dont2: :dont2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 23-04-2015 21:22:26
กว่าจะมาได้นะแม่คุณรออ่านแบบนับวันนับคืนเลยทีเดียว 555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: lolata ที่ 23-04-2015 21:28:45
ไม่ถามเค้าไปตรงๆละทาริค คิดไปเองคนเดียวอยู่ได้

มาต่อเร็วๆนะจ๊ะ เรื่องยังไม่คลี่คลายเลย อยากรู้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: Kamidere ที่ 23-04-2015 21:36:26
ทาริคเอ๋ย ทำไมค่าตัวแพงนักยะ! กั๊กมากกกกกกกก  :m16:
ค้างอ้ะทาริค กลับมาแก้ตัวให้จบเลยนะยะ
จะขายบ้านไปออกค่าตัวให้ทาริค
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 23-04-2015 21:46:33
นี้ท่าพระเอกใจเย็นอีกนิดคงได้เลิฟๆกันไปแล้วนะ :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: noksamsee ที่ 23-04-2015 22:08:34
เราว่าน้องคุณไม่งอนหลอก น้องเค้ามีเหตุผลเข้าใจง่ายเป็นเราแค่เห็นรูปทั้วห้องใจอ่อนแล้ว แต่ที่กำลังจะงอนคือคนเขียนเพราะเมื่อไหร่จะมาต่อตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: โซ อึน ที่ 23-04-2015 22:34:09
เอาอีกเอาอีก
อร๊างงงง
อยากรู้จะเป็นไงต่อ
มาต่อเร็วเร็วนะคร้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: Lbibo4k ที่ 23-04-2015 22:39:05
โถ่ คนแก่คิดไปเองรึเนี้ย   :ruready
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 23-04-2015 22:48:48
ต้องจ้างทาริคต่อนะ 5555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 23-04-2015 22:49:14
คิดเองเออเองนาาา
เกือบพลาดไปแล้ว
คราวหน้าต้องง้อดีๆน้าาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 23-04-2015 22:52:28
เข้าใจกันก็ดีแล้ว  :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 23-04-2015 23:02:51
ฟังความฝ่ายชีคทัชอัลดินแล้วก็เจ็บจี๊ดๆ สงสารท่านชีค แต่อย่างว่า ความเข้าใจผิดที่ไม่พูดออกมา ก็กินเวลานานและสร้างบาดแผลให้ทั้งคู่ ยังดีที่ได้กลับมาเจอกันใหม่นะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 23-04-2015 23:06:11
หึยยยยยย อิตาทาริคขี้งอน :laugh:
ทำน้องคุณเจ็บปวดซะได้ ชอบเข้าใจผิดจริงๆ
รอตอนต่อไปเนาะ ส่งรองเท้าทั้งตู้ให้เป็นทุนจ้างพระเอก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 23-04-2015 23:13:17
เราลุ้นหลายตอนแล้วน้าา... แล้วนียังไงเนี่ย คุณให้อภัยคนใจร้ายง่ายๆงี้ได้ไงง่ะ ไม่ได้นะลูก เห็นคุณเจ็บมาหลานตอน(ไม่สิ ทั้งเรื่องนะ55555) ให้คุณได้แกล้งคนด่วนตัดสินใจ(ตาพระเอก)หน่อยเถอะะะนะคุณฮัสกี้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 24-04-2015 01:02:11
ทาริคทำไมคิดเองเออเองอยู่ได้

ไม่ถามเค้าไปละ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 24-04-2015 02:11:03
ในที่สุดพระเอกก็มาซะที  :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 24-04-2015 02:22:11
พอรู้เหตุผลก็ซึ้งกันเลยทีเดียว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: GUNPLAPLASTIC ที่ 24-04-2015 06:56:03
ไม่ถงไม่ถามน้องคุณสักกกกกกกกกคำ น่าตีจริงๆ ฟังถึงตอนนี้น้องคุณคงอยากจะตีทาริคสักป๊าปสองป๊าป ฝากของเราด้วย 5555
เเต่ทาริคค่ะ นายก็ได้ทำตามความฝันนะ ที่จะท่องทะเละทรายกับน้องคุณมาที่เฟร์โดสนะ เเล้วมาสารภาพรักที่นิสรีน
รอตอนหน้ามาเฉลย ว่ามาเจอน้องคุณพอดีๆได้ยังไง เเต่ว่าก็ว่าเถอะนะค่ะคุณฮัสกี้ คนอ่านรู้สึกว่ามันสั้นเหลือเกิน
นี้ถ้ามีต่ออีกหน้าหนึ่งก็จะฟินมากกว่านี้นะค่ะ ก๊ากกก ไม่โลภคะไม่โลภ เราจะรอตอนต่อไปนะค่ะ
วานน้องคุณตีทั้งคนเเก่ทั้งคุณฮัสกี้ให้เราหน่อย ว่ามาเร็วๆๆๆ สู้ๆนะค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 24-04-2015 08:50:24
พระเอกออกแล้ว ปลื้มปริ่มแผล่บบบ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 24-04-2015 09:39:43
พระนายเรื่องนี้เก่งเรื่องคิดไปเองจริงๆค่ะ :เฮ้อ:

น่าตีก้นทั้งคู่ ขี้น้อยใจเหมือนกันไม่ผิด
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 24-04-2015 10:51:00
คิดมากทั้งคู่เลยอ่ะ จินตนาการแต่ละคนล้ำเลิศจริงๆ :serius2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 24-04-2015 12:48:09
ทาริค... :z6: รีบตัดสินใจจริงจริ๊ง ทำลูกชายฉันเสียใจได้นะ!!
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: PRiiNZE ที่ 24-04-2015 13:42:14
อ่าวววพี่พระเอกเรากลับมาซะทีนะคะ
5555555
คนเขียนคงมีเงินจ่ายค่าตัวแล้วใช่ไหมคะ
ทาริคกลับมาแล้ว น้องคุณจะว่าไงล่ะคะ อิอิ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: monalism ที่ 24-04-2015 15:06:04
คนแก่ขี้งอน :hao3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: Apitchaya ที่ 24-04-2015 17:14:33
ชอบมากเลยยย
อภัยให้ทาริครัวๆ
ชูป้ายเลิฟๆ คือนางดูรักน้องคุณมาก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 24-04-2015 17:48:22
รอมาตั้งหลายปี ยอมแพ้ง่าย ๆ ได้ไงท่านชีค ขี้ใจน้อยนะเราน่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: ycrazy ที่ 24-04-2015 18:07:20
ตามอ่านทันจนได้ :katai2-1:
โอ๊ย ทัชอัลดินคือขี้งอนมากอะ หมั่นไส้
ปล.เราชอบนิยายแนวอาหรับทะเลทรายมากเลย ดีใจที่เจอ :impress2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 24-04-2015 19:02:34
สวัสดีคร้า คือแบบ...ไม่ได้เม้นต์มานานมากกกกก
(เราเปนคนที่ไม่ชอบเม้นต์ตอนเรื่องมันมาม่าอยู่ ขอโทษน๊าาา >/|\<)
ในที่สุดเรื่องก้อคลี่คลายซะที คุณอับบาของศตคุณ ถึงจะเป็นตัวแทนก้อเหอะ แต่ก้อขี้งอล คิดเองเออเองเหมือนคนแก่ 5555
ห่วงก้อแต่คุณจะงอลไหมน๊าาาาาา รอตอนต่อไปจร้า ^3^
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: Kimkibog ที่ 24-04-2015 19:03:10
ในทะเลทรายจะร้อนเหมือนกรุงเทพไหมนะ.. 555555555
ทาริคนี่คิดมาก คิดไปเองอีก  :katai1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 24-04-2015 21:30:18
ง้อน้องเยอะ ๆ เลยนะ

แต่แบบว่า ยังรู้สึกว่ามันสั้นง่ะ ค่าตัวทาริคสูงขึ้นหรือเปล่าคะ? ฮา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 24-04-2015 22:44:38
ลุ้นๆๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: minnin ที่ 25-04-2015 01:11:50
สนุกจ้ารอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 25-04-2015 12:12:32
ทาริคก็ยังไม่แก่เท่าไรนะ ยังหนุ่มๆ อยู่ ทำม๊าย ทำไม มโนไปโน้นนน ทำน้องคุณเสียใจ
น้องคุณคะให้ทาริคง้อซะให้เข็ด
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 25-04-2015 13:26:14
ในที่สุดความจริงก็ได้เปิดเผย  และทั้งคู่ ก็ได้พบกันแล้ว
ขอบคุณผู้แต่ง ที่ไม่ปล่อยดราม่าให้ยาวนานไปยิ่งกว่านี้
สงสารน้องคุณ  เพราะน้องคุณไม่รู้ ไม่เข้าใจ ตกอยู่ในสภาวะผิดหวัง เหมือนโดนหลอก และทำลายความหวัง
ทั้งที่จริงสาเหตุมาจากความเข้าใจผิดด้วย 

เป็นอีกเรื่องที่อ่านมาตลอดค่ะ ชอบ เหมือนได้เดินร้อนอยู่ในทะเลทราย ได้หวาน และปวดใจไปพร้อมๆ กัน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 27-04-2015 23:28:07
ตาทาริคเป็นโรคมโนนี่เอง ธ่อออ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: pagg ที่ 28-04-2015 18:23:12
แอบเข้าใจทาริคนะคะ คงเพราะหลงรักน้องมาตลอด คิดว่าน้องก็อาจจะมีใจบ้าง แต่พอเจอน้องก็หญิงน่ารักก็ต้องเฟลมากเป็นธรรมดา ก็หลงรกมาตั้งนานเนิะ เจอแบบนั้นก็คงเจ็บมาก เข้าใจว่าทาริคหวังดีไม่อยากให้น้องมาเสี่ยงอันตรายที่เมืองทะเลทราย ที่ใหนได้รู้จักน้องน้อยไปเลยมีเรื่องใหัตื่นเต้น
ฝหวังว่าน้องคงหายงอนเร็วๆนะคะจะได้หวานกันสักที
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: aaoo ที่ 30-04-2015 05:03:57
 :-[ :-[
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch19 : ทัชอัลดิน][P.34][230415]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 30-04-2015 19:56:00


Chapter 20 : การเดินทาง (ทาริค)


ในเย็นของวันเดียวกันนั้น ทัชอัลดินเดินทางไปเฟอร์โดสเพื่อเข้าพบบิดา ใบหน้าคมเข้มดูเคร่งขรึม ด้วยรู้ดีว่าข่าวที่ตนนำมาจะทำให้ผู้เป็นบิดาเสียใจ ชีคหนุ่มหยุดยืนนิ่งอยู่ข้างเตียงนอนหลังใหญ่ ก่อนจะคุกเข่าลงพร้อมกับประคองมืออุ่นๆ ของบิดาขึ้นมาไว้ในมือ “ท่านพ่อ ลูก... มีข่าวมาบอกครับ เรื่องของศตคุณ”

แววตาของคนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงไหวระริก ทุกครั้งที่ลูกชายนำข่าวของเด็กหนุ่มมาบอกเล่าให้ฟังจะทำให้ชายสูงวัยอารมณ์ดีขึ้นมาก เพราะนอกจากจะได้อยู่ใกล้ชิดกับลูกชายซึ่งปกติงานยุ่งรัดตัวแล้ว เขายังได้รับรู้เรื่องราวของหลานชายสุดที่รักของจีรุฒน์ด้วย

“ศตคุณเรียนจบแล้วนะครับ เขาเป็นนักดนตรีเต็มตัวแล้ว แจ็คคงจะภูมิใจมากเลยล่ะครับ” ทัชอัลดินยิ้มบาง พยายามเก็บกักความรู้สึกผิดหวังไว้ให้ลึกมากที่สุด “...และ... ลูกสั่งให้ยกเลิกข้อตกลงทั้งหมดไปแล้ว ลูกคิดว่าข้อตกลงของเรานั้นไม่แฟร์กับศตคุณนัก เขาควรจะได้มีชีวิตอยู่อย่างอิสระ ไม่ต้องกังวลหรือห่วงว่าติดหนี้บุญคุณใคร และควรจะย้ายมาที่นี่หรือไม่”

“อือ...” ชีคชารีฟครางเสียงแผ่วในลำคอ พลางกระดิกปลายนิ้วเล็กน้อย

ชีคหนุ่มบีบมือของบิดาเบาๆ “...ลูกรู้ว่าท่านพ่อเสียใจ ลูกเองก็เช่นกัน” เขาสูดหายใจเข้าลึกเพื่อปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติ “ศตคุณมีคนรักแล้วนะครับ เป็นหญิงสาวสวยน่ารัก ลูก...” เขาหยุดไว้เพียงแค่นั้น

ผู้เป็นบิดาปิดตาลงช้าๆ แล้วนิ่งไป ส่วนทัชอัลดินก็ยังคงก้มหน้านิ่ง สักพักเขาจึงลุกขึ้นยืน “แล้วลูกจะมาเยี่ยมท่านพ่อใหม่นะครับ วันนี้ขอตัวกลับไปช่วยพี่จาร์ซีสะสางงานที่ดัมมัมก่อนครับ” จากนั้นก็สาวเท้าออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว เนื่องจากชีคหนุ่มกลัวว่าจะไม่อาจทนเห็นสายตาอันเศร้าสร้อยของชีคชารีฟเมื่อลืมตาขึ้นมาอีกครั้งได้ บิดาคงเสียใจกับการตัดสินใจของเขาไม่ใช่น้อย เพราะท่านเองก็รอที่จะได้พบกับศตคุณมานานแล้วเช่นกัน

ร่างสูงหยุดยืนอยู่ภายในสวน ไม่ไกลจากเฮลิคอปเตอร์ที่จอดรออยู่นัก เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีน้ำเงินดุจไพลินล้ำค่า พร้อมกับถอนหายใจหนักๆ

...เขาทำถูกแล้วที่ให้อิสระกับเด็กหนุ่มไป เพราะนกน้อยในกรงจะเป็นสุขไปมากกว่านกที่ได้สยายปีกกว้าง โบยบินท่องเที่ยวไปในท้องฟ้าได้ตามใจชอบได้อย่างไรกันเล่า... ทัชอัลดินบอกกับตนเองเช่นนั้น



“ชีคครับ บางทีอิสระ อาจไม่ใช่สิ่งที่คุณศตคุณต้องการ” อาเหม็ดพยายามคัดค้านตั้งแต่เมื่อครั้งที่เดินทางกลับมาจากเวียนนา จนกลับมาปฏิบัติหน้าที่ตามปกติ เขาวางช่อบูเก้ดอกกุหลาบที่ศตคุณใช้ติดหน้าอกในการแสดงครั้งสุดท้ายลงบนโต๊ะทำงานของเจ้านาย

ร่างสูงเงยหน้าขึ้นสบสายตากับเลขา “ยังมีอะไรที่ฉันจะให้เขาได้อีกหรือ เงินทอง บ้าน รถ ถ้าหากเขาจะแต่งงานและมีครอบครัว ต้องการเงินมากมายแค่ไหน ฉันก็จะให้”

“...คุณศตคุณอยากพบอับบา อยากอยู่กับครอบครัว” อาเหม็ดเห็นว่าผู้เป็นนายไม่ได้ปัดช่อบูเก้ทิ้งหรือสั่งให้เขาเก็บไป ถ้าเช่นนั้นแล้วก็คงมีเยื่อใยที่ยังตัดไม่ขาด เจ้านายของเขาก็คงเจ็บปวดกับการตัดสินใจในครั้งนั้นมากเช่นกัน

ชีคหนุ่มหัวเราะขื่นๆ “ที่นี่มีครอบครัวให้เขาอย่างนั้นหรือ ท่านพ่อป่วยหนักจนขยับเขยื้อนไม่ได้ มีแต่ฉันกับพี่จาร์ซี พี่ชายที่เขาไม่ได้รู้จักว่ามีตัวตนอยู่เลยด้วยซ้ำ”

“แต่ว่า...”

“ออกไปได้แล้ว ฉันจะทำงาน” ชีคหนุ่มทำเป็นก้มหน้าลงสนใจกับเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานของตน ทั้งที่เขาไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรเลยแม้แต่น้อย

ผู้เป็นเลขาก้าวออกไปช้าๆ พลางย้อนนึกไปถึงเมื่อครั้งที่เขานำเอกสารรับบุตรบุญธรรมของชีคชารีฟไปให้กับทัชอัลดินดูเป็นครั้งแรก ตอนนั้นชีคหนุ่มอยู่ที่โรงพยาบาล เนื่องจากบิดาล้มป่วยกะทันหันด้วยโรคเส้นโลหิตในสมองแตก

ดวงตาอันอ่อนล้าจ้องมองชีคหนุ่มในชุดประจำชาติเต็มยศที่นั่งนิ่งอยู่ด้านหน้าห้องพักฟื้นของผู้เป็นบิดา ใบหน้าคมดูเคร่งขรึมจนน่ากลัว มือหยาบกร้านของเขาที่ถือแฟ้มเอกสารการรับรองบุตรบุญธรรมสั่นไหวด้วยความกังวล แต่เมื่อนึกถึงอีกชีวิตน้อยๆ ของครอบครัวจีรุฒน์แล้ว เขาก็จำเป็นที่จะต้องลองเสี่ยงดู

ทว่าผิดจากที่วิตกไว้มากมาย เพียงแค่เอ่ยถึงชื่อ ศตคุณ เท่านั้น สีหน้าของทัชอัลดินกลับดูอ่อนโยนขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ ชีคหนุ่มรับเอกสารจากเขาไปแล้วพลิกอ่านดู


“ฉันจะดูแลเขาแทนท่านพ่อเอง” คำพูดหนักแน่นของเจ้านายยังคงชัดเจนอยู่ในความทรงจำ


อาเหม็ดไม่เชื่อว่าเจ้านายของเขาจะตัดใจจากเด็กหนุ่มได้ ทั้งความผูกพันระหว่างเขากับศตคุณที่สั่งสมมานานหลายปี ส่งผลให้ตนยังคงรู้สึกเป็นห่วงเป็นใย ไม่รู้ศตคุณจะเศร้าสร้อยมากเพียงไหน เขาใช้เงินส่วนของตนเองจ้างนักสืบคอยติดตามข่าว และเก็บเป็นความลับ จนกระทั่ง ทางสนามบินนานาชาติ King Fahd แจ้งเข้ามาว่ามีคนที่ชื่อและนามสกุลเดียวกันกับคนรักของชีคชารีฟเดินทางมาถึง

เลขาผู้ซื่อสัตย์วิ่งกระหืดกระหอบไปหาเจ้านาย “ชีคครับ! คุณศตคุณเดินทางมาถึงสนามบินที่นี่แล้ว!” เขาส่งรูปถ่ายจากกล้องวิดีโอวงจรปิดให้กับชีคหนุ่มได้ตรวจดู

“มาที่นี่ทำไมนะ” มือหยาบเหวี่ยงรูปถ่ายพวกนั้นลงบนโต๊ะอย่างอารมณ์เสีย  หัวใจเขาเจ็บปวด ยังไม่พร้อมจะเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย

“ชีคครับ! คุณศตคุณมาคนเดียว ยิ่งตอนนี้สถานการณ์ไม่ค่อยดี จะไม่เป็นอันตรายหรือครับ”

“ส่งทหารไปคอยติดตามดูแลเขาอยู่ห่างๆ ก็แล้วกัน” ชีคหนุ่มลุกขึ้นพรวด แล้วเดินอาดๆ ไปจากเลขาของตน

“แล้วชีคจะไปไหนครับ”

“ฉันมีประชุม”

ทว่าหลังจากนั้นไม่นาน อาเหม็ดก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามารายงานเรื่องของพวกโจรที่บุกเข้ามาปล้นจี้แท็กซี่ และลักพาตัวนักท่องเที่ยวซึ่งใช้ชื่อในพาสปอร์ตว่าจีรุฒน์ไปก่อนที่เหล่าทหารที่ถูกส่งไปเพื่อติดตามเด็กหนุ่มจะเดินทางไปถึง

“ชีคครับ พวกมันจับตัวคุณศตคุณไปแล้ว!”

ใบหน้าหล่อเหลาเบือนหนี เขากำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ ทั้งเป็นห่วง ทั้งโกรธ ความรู้สึกของเขาปะปนกันวุ่นวายไปหมด

“โธ่เว้ย! ไปเตรียมกองกำลังทหารพร้อมอาวุธแล้วเอารถออก ใช้ดาวเทียมตามหาที่หลบซ่อนของพวกมันในทะเลทราย สืบมาให้ได้ว่าพวกมันเอาตัวศตคุณไปไว้ที่ไหน!” ชีคหนุ่มสั่งการกับหัวหน้าทหาร แล้วก้าวเดินออกจากห้องไปอย่างหัวเสีย

อาเหม็ดรู้ดีว่าทัชอัลดินกำลังอารมณ์พลุ่งพล่าน เพราะตลอดเวลาชีคหนุ่มสั่งให้ตามจับพวกโจรโดยละม่อม เพื่อหลีกเลี่ยงการเสียเลือดเนื้อ ระหว่างทาง แม้อาเหม็ดจะกลัวเกรงเจ้านายมากขนาดไหน แต่เขาก็คิดว่าควรจะเสนอความคิดเห็นของตนออกไป “ชีคครับ นี่อาจเป็นโอกาสดี คุณศตคุณดั้นด้นเดินทางมาถึงที่นี่คนเดียว ก็น่าจะมากพอที่จะพิสูจน์ความตั้งใจของเขาแล้วไม่ใช่หรือครับ นี่อาจเป็นโชคชะตาก็ได้ ถ้าอย่างนั้นแล้ว ท่านจะไม่ลองทบทวน ทำตามที่ท่านตั้งใจไว้แต่แรกสักหน่อยหรือครับ”

ร่างสูงที่ก้าวฉับๆ อยู่หยุดกึก “......”

“ผมจะเตรียมกองคาราวาน...”

“ไม่ต้อง” ชีคหนุ่มปฏิเสธทันควัน

น้ำเสียงทุ้มต่ำกึ่งดุทำให้อาเหม็ดชะงัก แต่เขาก็ยังรั้นพูดต่อ “...แต่ชีคครับ คุณศตคุณอยากเห็นทะเลทราย นี่เป็นโอกาสดีที่ชีคกับคุณศตคุณจะได้ใช้เวลาตามลำพังร่วมกันนะครับ”

“มันจะมีประโยชน์อะไร”

“มีสิครับชีค ชีคกับคุณศตคุณจะได้รู้จักตัวตนของกันและกันมากขึ้น”

“.......”

แม้เจ้านายไม่ตอบ แต่อาเหม็ด ผู้เคยเฝ้ารับใช้ชีคชารีฟและดูแลรับใช้ทัชอัลดินมาตั้งแต่เด็กก็พอจะคาดเดาความคิดของเจ้านายได้ “ผมจะรายงานชีคจาร์ซีให้นะครับ แล้วจะเตรียมอูฐสมบูรณ์ อาหารพร้อมถุงน้ำ และกระโจมอย่างดีสำหรับใช้เดินทางในทะเลทรายไว้ให้ท่านนะครับ”


 
คืนนั้นชีคหนุ่มพากลุ่มทหารซึ่งมีความเชี่ยวชาญสูงบุกไปยังที่หลบซ่อนของพวกเบดูอินในทะเลทรายที่ลักลอบขายอาวุธเถื่อนให้กับพวกกองโจรก่อการร้าย ซึ่งพวกมันซื้อตัวศตคุณโดยแลกเปลี่ยนกับปืนเถื่อนจำนวนหนึ่ง ไอ้หัวหน้าของพวกเบดูอินกลุ่มนั้น มันบังอาจแตะต้องศตคุณ  ในตอนนั้น ถ้าหากเขาลังเล ตัดสินใจที่จะจัดการกับไอ้คนชั้นต่ำชั่วช้าคนนั้นช้าไปแม้เพียงเสี้ยววินาที เขาคงจะต้องโทษว่าเป็นความผิดของตัวเองและเสียใจไปจนตลอดชีวิต

เมื่อทัชอัลดินเข้าไปในกระโจมเพื่อจัดการกับไอ้หัวหน้าโจรนั่น ทหารทุกคนทางด้านนอกก็เคลียร์พื้นที่และล่าถอย ส่วนเขา... ไม่รู้ว่ามีอะไรดลใจ... ให้เขาตัดสินใจพาร่างโปร่งเดินทางข้ามทะเลทรายไปยังเมืองเฟอร์โดสอย่างที่เคยตั้งใจไว้ แตกต่างตรงที่ศตคุณจะไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร และการเดินทางจะไม่สะดวกสบายอย่างที่คิดไว้ในตอนแรก

เขาจะขอเห็นแก่ตัวทำตามความต้องการของตน... ถ้าหากสวรรค์ส่งศตคุณมาให้กับเขาจริง ก็ขอให้หัวใจของพวกเขาตรงกันยามที่เดินทางผ่านทะเลทรายไปยังเมืองเฟอร์โดสด้วยเถิด

ชีคหนุ่มก้าวเข้าไปหาร่างโปร่งบางที่นั่งงองุดอยู่บนพื้น เนื้อตัวสั่นราวกับลูกนกเปียกฝน เขาไม่แน่ใจว่าเด็กหนุ่มเป็นอันตรายหรือเปล่า แต่พอขยับเข้าไปใกล้ ศตคุณก็ร้องไห้จ้า โวยวายเหมือนเด็กๆ

“อย่า! ปล่อยผมไปเถอะ!”

พอแขนแกร่งอุ้มร่างโปร่งขึ้น อีกฝ่ายก็ยังเอาแต่ร้องไห้ คงจะกลัวอยู่ไม่น้อย สายตาของศตคุณที่จ้องมองเขา บ่งบอกชัดเจนว่าไม่ไว้ใจ ทำเหมือนกับว่าเขาเป็นคนร้าย เด็กหนุ่มดูเปราะบางและน่าสงสารมากเหลือเกิน จนเขาแทบจะยกเลิกการเดินทางร่อนเร่ไปในทะเลทรายเสีย แต่เมื่อย้อนนึกไปถึงคำพูดของอาเหม็ด ในเมื่อศตคุณเป็นฝ่ายดั้นด้นเดินทางมาถึงดินแดนอาหรับแห่งนี้แล้ว ก็เหมือนกับชะตาลิขิตให้ทั้งเขาและอีกฝ่ายได้ใช้โอกาสเรียนรู้ ทำความเข้าใจซึ่งกันและกัน ทำให้ชีคหนุ่มฝืนทำใจแข็ง เลือกอูฐและของใช้จำเป็นจากหลายสิ่งหลายอย่างที่อาเหม็ดเตรียมไว้ให้ และพาเด็กหนุ่มร่วมเดินทางออกไปในทะเลทรายด้วยกันในที่สุด

ทัชอัลดินทำเป็นสื่อสารกับศตคุณไม่ได้ เพื่อที่จะลองใจ เขาอยากรู้ว่าเด็กหนุ่มจะมีนิสัยและการพูดจาเช่นไร เพราะตัวเขาเองไม่เคยได้มีโอกาสใช้ชีวิตร่วมกันกับอีกฝ่ายมาก่อนเลย

ครั้งแรกที่ร่างสูงใช้แขนแกร่งโอบรอบเอวบางเพื่อช่วยไม่ให้เด็กหนุ่มกลัวจนตกจากหลังอูฐ เขารู้สึกได้ว่าศตคุณตัวเล็กกว่าเขามาก เนื้อตัวนุ่มนิ่มราวกับเด็กอ่อน ขี่อูฐไปสักพักก็หลับไปในอ้อมแขนของเขาง่ายๆ คงจะอ่อนล้ามากเต็มที

เด็กหนุ่มเดินทางมาที่แผ่นดินอาหรับนี่โดยไม่มีความรู้อะไรเกี่ยวกับทะเลทรายเลย ทั้งขี่อูฐไม่เป็น ไม่รู้จักการแต่งกาย ไม่รู้วิธีการเอาตัวรอดในทะเลทราย แต่ก็ยังดื้อรั้นจะมา... ชีคหนุ่มจึงคิดว่า ศตคุณคงเป็นคนที่มีนิสัยดื้อรั้นและบ้าบิ่นอยู่พอตัว

สถานที่ที่ทัชอัลดินเลือกใช้สำหรับตั้งกระโจมครั้งแรกอยู่ภายในซอกหินผา ซึ่งพวกเขาจะได้ใช้ร่มเงาช่วยผ่อนคลายความร้อนของช่วงเวลากลางวันไปได้บ้าง ทว่าแม้จะอยู่ในร่มเงา อากาศและลมร้อนที่พัดผ่านก็ทำให้ศตคุณหายใจติดขัด เด็กหนุ่มช่างดูเปราะบางมากเหลือเกิน เขาสอนวิธีการเอาตัวรอดจากอากาศที่แห้งผากแบบง่ายๆ ให้กับอีกฝ่าย ซึ่งก็คือการใช้ผ้าคลุมปกปิดเนื้อตัว การปิดปากให้สนิทและอมผลไม้รสหวานไว้ในปาก จากนั้นก็เอนตัวลงนอนเพื่อให้ศตคุณทำตาม

ร่างโปร่งดูลังเลในคราวแรก คงเป็นเพราะยังไม่ค่อยอยากไว้ใจคนแปลกหน้าสักเท่าไหร่ แต่พอเอนตัวนอนได้ไม่นาน ก็หลับไปอย่างง่ายดาย

ระหว่างที่กำลังนอนหลับกันอยู่นั้น ชีคหนุ่มสะดุ้งตื่นขึ้นเพราะเจ้าเหยี่ยวแห่งทะเลทรายร้องเตือนเสียงดังลั่น จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงสะอื้น จึงหันกลับไปมองดูอีกฝ่ายซึ่งคงกำลังฝันร้าย และไม่ไกลจากศีรษะเล็กออกไป มีงูตัวเขื่องกำลังคืบคลานเข้ามาอย่างเงียบเชียบ

ทัชอัลดินดึงคันจาร์ออกจากฝักช้าๆ พร้อมกับเคลื่อนมือไปปิดปากและกดศีรษะเล็กไว้ เพราะเขากลัวว่าถ้าเด็กหนุ่มเกิดตื่นขึ้นมาแล้วขยับตัวจะเป็นอันตราย ซึ่งเขาคาดการณ์ไว้ไม่ผิด ระหว่างที่เงื้อมือขึ้นสูงเพื่อเตรียมจัดการกับงูตัวนั้น ศตคุณก็ตื่นขึ้น ดวงตากลมเบิกโพลง เด็กหนุ่มคงตกใจอยู่ไม่น้อย หลังจากที่เขาจัดการกับงูไปได้ อีกฝ่ายก็เอาแต่ร้องไห้ ร้องหนักจนตัวโยน

ชีคหนุ่มเบือนหน้าหนี เขาไม่รู้ว่าควรจะทำตัวเช่นไร ไม่รู้จะปลอบอย่างไรให้เด็กหนุ่มรู้สึกดีขึ้น เขาคิดว่าบางทีศตคุณอาจจะอายที่มาร้องไห้ต่อหน้าคนแปลกหน้าเช่นเขา ร่างสูงจึงจะออกไปรอทางด้านนอกกระโจม หากร่างโปร่งกลับกระโจนเข้าใส่แล้วขยุ้มเสื้อผ้าของเขาเอาไว้แน่น

“อย่าไป! อย่าทิ้งผมไว้คนเดียว ฮือ...”

ทัชอัลดินหยุดกึก นัยน์ตาสีเข้มจ้องมองคนที่เอาแต่ร้องไห้ไม่หยุด เขาถอนหายใจแรงๆ อย่างหนักใจ แล้วปล่อยให้ศตคุณร้องไห้ไปเรื่อยๆ จนหยุดไปเอง

หลังจากร่างโปร่งหยุดร้องไห้แล้ว ใบหน้าน่ารักก็เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ... คงจะอายที่ปล่อยโฮต่อหน้าคนไม่รู้จักไปแบบนั้น มือหยาบจึงวางลงบนศีรษะเล็กเบาๆ เพื่อปลอบใจ ใบหน้าหล่อเหลาหันไปอีกทาง เพื่อรอให้เด็กหนุ่มรู้สึกดีขึ้นอย่างใจเย็น

“ขอบคุณนะครับ”

เพียงแค่ได้ยินเสียงนุ่มเอ่ยเช่นนั้น หัวใจของร่างสูงก็หวั่นไหวจนเกือบจะยิ้มออกมา เขาพยายามซ่อนความรู้สึก และก้าวออกจากกระโจมที่พักไป

สำหรับสัตว์เลี้ยงแสนซื่อสัตย์และชาญฉลาดของชีคหนุ่ม ฟาร์ฮา มันเป็นเหยี่ยวราชาที่ถูกฝึกมาอย่างดี นิสัยของมันดุร้ายไม่ค่อยเป็นมิตรนัก แต่มันคงรับรู้ได้ถึงความรู้สึกในหัวใจของเจ้านาย มันจึงยอมศิโรราบให้กับเด็กหนุ่มผู้เป็นที่รักของเขา

คืนที่สองที่พวกเขาใช้เวลาพักระหว่างการเดินทางร่วมกัน จู่ๆ มือขาวๆ นั่นก็ส่งผลอินทผลัมมาจ่อที่ริมฝีปาก ทัชอัลดินนึกฉุน เพราะเขาคิดว่าศตคุณคงทำไปด้วยความเคยชิน เด็กหนุ่มมักจะถึงเนื้อถึงตัวคนอื่นง่ายๆ แบบนี้น่ะหรือ? เขาไม่พอใจเอาเสียเลย
เส้นทางที่ชีคหนุ่มเลือกใช้ในการเดินทางไปยังเฟอร์โดสเป็นเส้นทางที่ใกล้และปลอดภัยมากที่สุด เพราะเขารู้ดีว่า ร่างกายที่บอบบางและเติบโตมาในเมืองหนาวอย่างศตคุณคงไม่สามารถทนต่อความร้อนและแห้งแล้งของทะเลทรายได้มากนัก เขาจึงเลือกเดินทางไปยังโอเอซิสที่อยู่ใกล้ที่สุดก่อน

ศตคุณดูตื่นเต้นมากที่ได้เห็นแหล่งน้ำชุ่มฉ่ำในทะเลทรายที่แห้งแล้ง ใบหน้าน่ารักแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้ม เขาวิ่งไปที่แอ่งน้ำขนาดเล็กนั่นแล้วกวักน้ำขึ้นล้างหน้าตา น้ำเสียงของเขาฟังดูสดใส จนร่างสูงลอบยิ้มด้วยความเอ็นดูอยู่หลายต่อหลายครั้ง

“เอ้อ คุณครับ ผมลงไปเล่นน้ำได้มั้ย”

เมื่อทัชอัลดินพยักหน้าและชี้บอกว่าจะไปรอที่กระโจม มือขาวๆ ก็พุ่งเข้ามายื้อชายเสื้อเขาไว้

“ขอบคุณครับ เอ่อ... แล้วคุณไม่อาบด้วยกันเหรอครับ”

...ถ้าหากศตคุณอ่านใจเขาออกละก็ คงไม่กล้าถามเช่นนี้แน่

ภาพของเรือนร่างที่สวยงามไม่มีที่ติในแอ่งน้ำใสของโอเอซิสยังคงตราตรึง ผิวละเอียดสีขาวนมสด หัวใจของร่างสูงเต้นรัวราวกับตีกลองใหญ่ จนกลัวว่าเด็กหนุ่มจะได้ยิน เขาเผลอจ้องมองศตคุณอย่างลืมตัว ใจทั้งอยากตีตราเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ อยากกกกอด อยากทำให้ร่างอันงดงามนั่นเป็นของเขา แต่มันจะมีประโยชน์อะไรเล่า ถ้าเขาได้มาเพียงร่างกาย ยังมีสิ่งสำคัญกว่าที่เขาต้องการ นั่นก็คือหัวใจของศตคุณ

ภายในกระโจมที่ตั้งอยู่ใต้ร่มของต้นปาล์ม ร่างโปร่งเริ่มคุ้นเคยกับชีคหนุ่มขึ้นทีละน้อย และอาจเป็นเพราะคิดว่าอีกฝ่ายไม่เข้าใจที่ตนพูด เด็กหนุ่มจึงเอ่ยปากเล่าเรื่องของตนออกมามากมาย ทั้งสาเหตุที่มายังดินแดนทะเลทรายแห่งนี้ ความอัดอั้นตันใจที่เป็นฝ่ายถูกทอดทิ้ง เล่าไปด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า ทำให้คนฟังเจ็บแปลบอยู่ในหัวอก เพราะความมุทะลุทำให้เขาด่วนตัดสินใจ เขาย้อนนึกไปถึงคำพูดของอาเหม็ด ศตคุณไม่ได้ต้องการเงินทองหรืออิสระ หากต้องการอับบา ต้องการครอบครัว ทว่านั่นก็เป็นสิ่งที่เขาไม่อาจมอบให้เด็กหนุ่มได้เช่นกัน

"...ผมเป็นเด็กที่ถูกทิ้ง... พ่อแม่ คุณลุง... ญาติๆ ก็ไม่มี... กระทั่งพ่อบุญธรรมก็ยังทอดทิ้งผม...”

“ทาริค... แต่คุณไม่ได้ทิ้งผมไว้คนเดียวกลางทะเลทราย คุณคงไม่เหมือนคนอื่นๆ หรอกใช่มั้ย... คุณคงไม่เอาผมไปขายให้กับใครใช่มั้ยครับ...”

มือหยาบยกขึ้นสัมผัสเหนือแผ่นอก หัวใจปวดร้าวจนแทบจะหยุดเต้นเสียเดี๋ยวนั้น แม้เขาไม่ได้ทอดทิ้งเด็กหนุ่ม แต่ศตคุณไม่ได้คิดเช่นเดียวกัน ชีคหนุ่มเริ่มหนักใจและเป็นกังวล ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว เมื่ออีกฝ่ายรู้ความจริงว่าเขาคือใคร จะโกรธเคืองเขามากมายถึงเพียงไหนกันนะ

ทัชอัลดินปิดตาลงพร้อมกับพรูลมหายใจออกอย่างแผ่วเบา แต่ก็ยังเงี่ยหูฟังเจ้าของเสียงนุ่มฮัมเพลง... เพลงที่เด็กหนุ่มแต่งขึ้นจากดีวีดีที่เขาส่งต่อให้อาเหม็ดจัดการส่งไปให้ เวลาผ่านไปสักพัก เสียงนั้นก็เบาบางลงและเงียบไป ศตคุณคงหลับไปแล้ว ชีคหนุ่มจึงพลิกตัวเข้าหาคนที่หลับไปทั้งใบหน้าเปียกชื้นไปด้วยน้ำตา

ปลายนิ้วหยาบช่วยเกลี่ยทางน้ำตาบนใบหน้าหวานออกให้ แล้วโอบร่างโปร่งเข้ามาไว้ในอ้อมกอดของตน ทัชอัลดินจูบศีรษะเล็กเบาๆ เพราะไม่ต้องการให้อีกฝ่ายรู้ตัว “ขอโทษที่ทำให้เธอเสียใจ”

ร่างสูงนึกฝันอยากจะกอดเด็กหนุ่มไว้ในอ้อมแขนเช่นนี้มานานแล้ว ทว่าร่างอุ่นๆ ในอ้อมกอดนี้คือความจริง เขาบอกกับตัวเองว่าจะใช้เวลาในช่วงก่อนที่จะเดินทางไปถึงเฟอร์โดสนี้ทำให้ใจดวงน้อยๆ โอนเอนมาทางเขาบ้างสักนิด และจะไม่ล่วงเกินเด็กหนุ่ม จนกว่าศตคุณจะรู้ความจริงทุกอย่าง

...เพราะเมื่อเวลานั้นมาถึง ศตคุณคงจะเกลียดและโกรธเขามาก หากเขาก็จะทุ่มเท ทำทุกสิ่งที่เด็กหนุ่มต้องการ จนกว่าเด็กหนุ่มจะยอมยกโทษให้กับคนใจร้ายอย่างเขา

เมื่อลมเย็นพัดผ่านเข้ามาในกระโจม ชีคหนุ่มที่นอนหลับๆ ตื่นๆ อยู่นานก็ลุกขึ้นนั่ง เขาเห็นว่าร่างโปร่งกำลังหลับสบายจึงปล่อยให้นอนต่อไปอีกสักพัก ส่วนตัวเขาลุกออกจากกระโจมไปเดินยืดเส้นยืดสาย ระหว่างนั้น ดวงตาคมกริบก็เหลือบไปเห็นลูกอินทผลัมสดสีเหลืองสุก เขาคิดว่าศตคุณคงจะชอบ และถ้าเก็บไว้เป็นเสบียงในการเดินทางไปด้วยก็คงดี เขาจึงจูงอูฐมาตัวหนึ่งแล้วเดินไปยังบริเวณที่มีต้นอินทผลัมเตี้ยๆ หากออกลูกดกเต็มต้น

ทว่าจู่ๆ เด็กหนุ่มก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหา แล้วกระโจนเข้ามากอดเขาไว้แน่น

“...อย่าหายไปแบบนี้... อย่าทอดทิ้งผม... ฮือ... ฮึก... คุณรู้รึเปล่า... ใครๆ ก็ทิ้งผม... ผมไม่อยากอยู่คนเดียว... ฮืออออ...”

ทัชอัลดินยืนตัวแข็ง ก่อนจะยกมือลูบศีรษะเล็กเบาๆ เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าได้สร้างบาดแผลในใจให้กับศตคุณถึงเพียงนี้

“คุณ” เมื่อชีคหนุ่มเรียกชื่อ ร่างโปร่งก็ชะงัก แต่เพียงครู่เดียวเท่านั้น ศตคุณก็ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ต่อ ชีคหนุ่มไม่รู้จะรับมือเด็กน้อยอย่างไรดี เขาจึงเอื้อมไปหยิบผลอินทผลัมสดมาป้อนให้

...อินทผลัมรสหวานๆ คงจะทำให้ศตคุณอารมณ์ดีขึ้นบ้าง

แล้วก็เป็นอย่างที่ทัชอัลดินคาดไว้ เขาทำให้เด็กหนุ่มกลับมายิ้มได้อีกครั้ง


TBC~*


ยังค่ะ ภาคทาริคยังไม่จบนะคะ 55555 จะย้อนเล่าคร่าวๆ เพื่อให้เข้าใจพระเอกขึ้นสักนิดน่ะค่ะ  :impress2:

พระเอกผู้น่าสงสาร ใครๆ ก็ไม่เห็นใจ 5555555555555555

ขอบคุณทุกคนที่แวะมาอ่านนะคะ วันหยุดยาวนี้ไปเที่ยวไหนกันรึเปล่า  :fire: /ไฟอิจฉาคนไปเที่ยวพลุ่งพล่าน

เดินทางกันดีๆ นะค้า  :mew1:


หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 30-04-2015 20:10:11
มาให้กำลังใจก่อนจ้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: baipai_bamboo ที่ 30-04-2015 20:11:33
อยากอ่านตอนต่าไปล้าววววว :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 30-04-2015 20:13:53
ทาริคนี่ชอบคิดเองเออเองตลอดด :hao6:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 30-04-2015 20:16:37
 :z6: ทั้งค้าง ทั้งสั้น ไม่มันส์ไม่เร้าใจ แต่ก็นะ ต้องติดตามกันตอนต่อไป รักแล้วนี่
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: Kamidere ที่ 30-04-2015 20:17:34
ในที่สุดค่าตัว(?) ที่คนอ่านทั้งหลายพากันทุ่มจ่ายก็เรียกพระเอกออกมาได้เต็มตอนซะที  :impress2:
มิน่าทำไมพระเอกค่าตัวแพง เพราะจะหาพระเอกที่คิดไปเองเก่งขนาดนี้ไม่ได้ง่ายๆนะ  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 30-04-2015 20:22:53
ที่ต้องระหกระเหินกลางทะเลทรายเป็นนาน เพราะความคิดของอาเหม็ดนี่เอง :z1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 30-04-2015 20:29:48
หลังจากที่โดน ถล่มค่าตัว... พระเอกก็ออกมาแบบจัดเต็มเลยนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: magarons ที่ 30-04-2015 20:33:25
ไม่มีอะไรจะพูดนอกจากคำว่า
รักทาริคคคคคคคคค อ้ากกกกกกกกกก ไม่ใช่
รอตอนต่อไปต่างหากกกกก รอๆๆๆๆ
 :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 30-04-2015 20:34:28
ทาริคนี่เป็นพระเอกขี้มโนจริงๆ :hao7:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 30-04-2015 20:36:53
 :L2:ชีค
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 30-04-2015 20:38:54
ทาริคออกมาเต็มที่เลยยยย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 30-04-2015 20:39:42

     จะสงสารทาริคดีมั้ยเนี่ย  :hao3:  ทำน้องคุณร้องไห้เสียใจมาซะขนาดเน้ :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 30-04-2015 20:39:49
ทาริคแค่คิดมากไปหน่อยเท่านั้นเองน้าา..(หราาาา) น้องคุณอย่าโกรธทาริคนานนักนะค้าา~ :hao5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 30-04-2015 20:43:02
ทาริคก็ออกแนวคิดเองเออเองค่ะ
รอตอนต่อไปเนอะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: jeeu ที่ 30-04-2015 20:52:39
เป็นยังไงล่ะท่านชีค
ถ้าน้องโกรธจะสมน้ำหน้าให้
แสดงออกก็ไม่เก่งแล้วยังชอบคิดเองเออเองอีกนะท่าน
แหม  :laugh:
มาให้กำลังใจค่ะ กอดกันๆๆๆ :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: tawanna ที่ 30-04-2015 20:53:19
งานนี้ออกมาเต็มตัวแล้ว พระเอก :o8:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 30-04-2015 20:57:58
ขออ่านความในใจของทาริคต่อคร่าาาาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 30-04-2015 21:14:56
น่าโกรธนักทาริคขี้มโน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 30-04-2015 21:23:17
ไม่ได้ไปเที่ยวไหนยินยอมจ่ายค่าตัวทาริคเพิ่มให้ออกมา 3 ตอนรวดเลย แบบว่าอยากอ่านมากๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 30-04-2015 21:54:03
ทาริคเอ๋ย สงสัยค่าตัวได้มาเยอะมาอีกหลายๆตอนนั มาตลอดเลย (ก็พระเอกหนิ)
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 30-04-2015 21:54:33
ได้อ่านจากมุมของทาริคบ้าง คงจะช่วยกู้คะแนนนิยมได้บ้างเนาะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 30-04-2015 22:06:11
 :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 30-04-2015 22:08:51
ทาริคไม่เห็นจะน่าสาสารยน้องคุณต่างหากที่น่าสงสารรรไม่รู้เรื่องอะไรแถบโดนเข้าใจผิดอีก ดีนะที่อาเหม็ดฉลาดดดด  o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 30-04-2015 22:20:29
ช่วงนี้คงต้องให้คนแก่ช่างมโนได้เล่าแจ้งแถลงไขว่าเรื่องราวเป็นมาอย่างไร

ต้องให้เล่าและแก้ตัวกับน้องคุณก่อน และค่อยตามง้อน้องคุณเยอะๆ นะ

ทาริคเอาแบบหวานๆ ด้วยล่ะ 
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: โซ อึน ที่ 30-04-2015 22:55:27
เมื่อไรจะแต่งงานกันน้อ
จะมีมาม่ามาทีหลังมั้ยอ่า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 30-04-2015 23:04:31
ดีที่ไม่ด่วนตัดใจไปก่อน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 30-04-2015 23:11:23
ค้างงงงงงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 30-04-2015 23:15:20
โอ๊ยกลัวจะมีมาม่าทีหลังอ่ะ :katai5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 01-05-2015 00:13:31
อันนี้ฮีมาเต็มอะ จะว่าน่ารักก็น่ารักนะ แต่ยังแอบเคืองอยู่หน่อยๆ หวังว่าความมุทะลุของทาริคจะลดลงนะ ไม่งั้นอะไรแบบนี้ก็คงเกิดขึ้นอีกอะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 01-05-2015 00:29:40
 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 01-05-2015 00:33:23
ทาริคผิดเต็มๆ สร้างบาดแผลในใจให้คุณ ลองนึกหน้าตอนคุณรู้แล้วฉุนกึกเลย คือแบบหลอกกันและทิ้งกัน ทีงี้จะมารักกัน โอ๊ยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 01-05-2015 06:41:35
แม้คิดว่าตนเองมอบสิ่งที่ดีให้แต่กลายเป็นทำร้ายนะทาริค คุณก็ผิดอยู่ดีในการคิดไปเองคนเดียวโดยไม่ถามความจริงของอีกคน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 01-05-2015 10:44:38
ให้โอกาสพระเอกแก้ตัว จะสารภาพผิดอะไรก็ว่ามา รอฟังอยู่
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 01-05-2015 11:25:09
ตาแก่ขี้น้อยใจ จอมวางแผนนนนน 55555
พอรู้ว่าเข้าใจผิดน้องคุณ เห็นท่าว่าน้องคุณอาจเกลียดตัวเองเข้า ก้อวางแผนนู่นนี่ใหญ่เรยเชียวนะ อิอิ
ก้อหวังว่าคุณจะตกลงหลุมพราง ยอมยกโทษให้ปหล่ะน๊าาาาาาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 01-05-2015 12:04:30
เค้า อยากอ่านต่ออ่าาาาา  :ling1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 01-05-2015 20:02:36
นี่..ยิ่งอ่านก็ยิ่งมะโห  :katai1:
ท่านทาริคคะ..อุส่าห์ผ่านการศึกษาจากเมืองนอกเมืองนามาแล้วนะคะ
ยังไม่ชินกับวัฒนธรรมตะวันตกอีกหรือคะท่าน..
หรือว่าเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเรียนอย่างเดียว..ชิ๊ส์
หมัน...ไส้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 01-05-2015 20:08:54
สุดยอดนักมโนแห่งปี //มอบมงฯ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 01-05-2015 23:57:44
ขอฟังความข้างจำเลยอย่างท่านทาริคให้ครบความก่อน แล้วจะพิจารณาอีกทีนะท่านนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 02-05-2015 08:27:02
ยังคงสมทบทุนค่าตัวพระเอกต่อไป 555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 02-05-2015 11:07:15
ก็เข้าใจทั้งสองฝ่ายอ่ะนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: `ลoงสิจ๊ะ™ ที่ 02-05-2015 12:01:48
ทริคคคค
อย่ามโน มากไปนะ
แงๆ น้องคุณก็เสียใจไปแล้วอ่า ชิชิ
ไปง้อด่วนๆเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 02-05-2015 23:58:13
ทาริคช่างแสนดี
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: KS.F ที่ 05-05-2015 15:28:03
รอๆคร้าฟฟฟ คิคิ
ทาริคนี้น่า คิดเองเออเองเก่งจริง
ไม่ได้เที่ยวมากมายหรอคร้าาาา ^^
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: subbeau ที่ 06-05-2015 06:09:12
ทาริคนี่น่าให้เหยี่ยวจิกสะกิดซักนิด ทำคุณร้องไห้ขนาดนั้นได้ยังไง คิดไปเองล้านแปดอีกต่างหาก   :z3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: larynx ที่ 06-05-2015 08:57:34
เพิ่งเข้ามาอ่าน ตอนแรกๆนี่คิดในใจแล้ว จะคุยภาษามือแบบนี้ตลอดเลยเหรอ  พอรู้ว่าทาริคพูดภาษาอื่นได้นี่นั่งขำเลย นายเอกเราฝอยแตกบนหลังอูฐไว้ซะเยอะเชียว 55555555  :m20:

มาอ่านตอนล่าสุดนี่บอกได้คำเดียว ร้ายกาจ 555555555555555  :hao6:  ร้ายกาจจริงๆ แล้วตอนแรกก็มาทำเก็กโด่วววว  :man1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 09-05-2015 00:46:07
 :t3:
 :o211:
:amen:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch20 : การเดินทาง (ทาริค)][P.36][300415]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 11-05-2015 19:14:22


Chapter 21 : คืนวันในทะเลทราย (ทาริค)


จากโอเอซิสขนาดย่อมที่ทั้งสองใช้เป็นสถานที่พักผ่อนเพื่อหลบเลี่ยงจากแสงแดดร้อนแรงในเวลากลางวันนั้น ชีคหนุ่มเลือกพาศตคุณเดินทางต่อไปยังเมืองอัคบราห์ เมืองเล็กๆ ในทะเลทรายอันแห้งแล้งซึ่งอยู่ไม่ไกลออกไปนัก เพราะที่นั่นมีบ้านพักที่ผู้ปกครองเมืองอัคบราห์มอบไว้ให้สำหรับพวกทหารของตระกูล อัช ชะกิยาห์ ได้เข้ามาใช้งาน การเดินทางผ่านผืนทรายละเอียดในยามราตรีเป็นไปอย่างเนิบช้า มีเสียงฮัมเพลงไพเราะรื่นหูของร่างโปร่งดังแว่วมาเป็นระยะๆ จนทัชอัลดินรู้สึกราวกับกำลังอยู่ในความฝัน เด็กหนุ่มที่เขาหลงรักมาแสนนานนั่งนิ่งอยู่ในอ้อมกอด คุยจ้อและฮัมเพลงให้ฟัง มีความสุขจนอยากจะให้พวกเขาหลงอยู่ในทะเลทรายไปด้วยกันชั่วกัปชั่วกัลป์

ดูเหมือนว่าศตคุณจะยังไม่ค่อยไว้ใจในตัวทัชอัลดินนัก เมื่อมาถึงอัคบราห์ เด็กหนุ่มที่คุยจ้ออยู่ดีๆ ก็กลับเงียบไป สักพักก็ถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงสั่นเล็กน้อย “ทาริค คุณคงไม่เอาผมไปขายให้ใครใช่มั้ยครับ” จากประสบการณ์ที่ผ่านมา คงจะทำให้ศตคุณหวาดผวาอยู่พอสมควร ซึ่งชายหนุ่มก็พยายามจะเข้าใจ

ชีคหนุ่มเลือกที่จะเดินเข้าไปในเมืองอย่างเงียบๆ โดยไม่เปิดเผยตนเอิกเกริก แล้วพาร่างโปร่งตรงเข้าไปพักผ่อนในบ้านพักก่อนที่ดวงตะวันจะขึ้นสูง ทั้งคู่เอนหลังลงนอน หากระหว่างที่กำลังนอนอยู่นั้น มือขาวๆ ก็ยื่นมาสัมผัสใบหน้าเขาเบาๆ พร้อมกระซิบบอก “ทาริค อย่าทิ้งผมนะครับ”

...ฉันไม่มีวันทอดทิ้งเธอ แล้วก็ไม่เคยคิดจะทอดทิ้งเลยสักครั้ง... หากร่างสูงก็ได้แต่ตอบอยู่ในใจเท่านั้น

เนื่องจากศตคุณเพิ่งเดินทางมาถึงดินแดนแห่งทะเลทรายนี้ได้ไม่นาน แล้วตั้งแต่มาถึงก็เจอแต่เรื่องร้ายๆ ร่างสูงจึงอยากจะปลอบใจ ด้วยการให้อีกฝ่ายได้พักผ่อนในที่สะดวกสบายและรับประทานอาหารอร่อยๆ เมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มรู้สึกดีขึ้น จึงจะพาไปชมเมืองเก่าแก่ในทะเลทรายแห่งนี้สักหน่อย อีกฝ่ายจะได้มีความทรงจำดีๆ ก่อนที่พวกเขาจะออกเดินทางต่อ

ระหว่างที่เดินชมตลาดและทดลองชิมอาหารอาหรับพื้นเมือง ศตคุณดูอารมณ์ดีขึ้นมาก ใบหน้าหวานมีรอยยิ้มน่ารักประดับอยู่เสมอ ซึ่งเป็นรอยยิ้มที่ทัชอัลดินอยากจะรักษาไว้ให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้

ทว่าเพียงแค่ชั่วพริบตาที่ชีคหนุ่มละสายตาไปจากร่างโปร่ง เหตุการณ์วุ่นวายในตลาดก็เกิดขึ้นอย่างฉุกละหุก เนื่องจากพ่อค้าพื้นเมืองที่ลงโทษเด็กยากจนและไร้ทางสู้จนถึงแก่ชีวิต แต่เพราะเป็นขโมย... ถึงจะขโมยเพื่อความอยู่รอดก็ตามที แม้เขาจะไม่เห็นด้วยกับศาลเตี้ยของพวกชาวพื้นเมืองอัคบราห์ แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่ชาวเมืองปฏิบัติสืบทอดกันมา ด้วยความเชื่อ ตาต่อตา ฟันต่อฟัน  หากไอ้พ่อค้ากักขฬะไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงนั่นไม่ยอมหยุด บังอาจคิดทำร้ายศตคุณของเขา มันทำให้รอยยิ้มที่เขารักจางหายไป

คันจาร์ของชีคหนุ่มต้องเปรอะเปื้อนเลือดของคนชั่วอีกครั้ง เมื่อเขาตวัดส่วนคมของมันกรีดลำคอพ่อค้าแล้วจรดปลายแหลมไว้เหนือจมูก “โทษของขโมยคือตัดมือ... แล้วโทษของคนที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง คืออะไร”

ตัวเขาคือชีคทัชอัลดิน ชารีฟ อิสมาเอล อัช ชะกิยาห์ ผู้ปกครองดูแลเมืองเล็กใหญ่ในทะเลทรายทั้งหมด ถึงแม้เมืองอัคบราห์จะมีผู้ปกครองเมืองอยู่แล้ว แต่ก็อยู่ภายใต้การดูแลของเขา “ในทะเลทรายแห่งนี้ ชีวิตพวกแกเป็นของฉัน จำเอาไว้ให้ดี” น้ำเสียงของชีคหนุ่มยิ่งกราดเกรี้ยว เมื่อนึกถึงว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี่จะทำให้ศตคุณตกใจและกลัวมากเพียงไหน

“คุณ เราไปจากตรงนี้กันเถอะ”

เด็กหนุ่มยืนนิ่งเป็นรูปปั้น ใบหน้าซีดเซียว พอได้ยินเสียงของร่างสูง ไหล่เล็กก็เริ่มสั่นน้อยๆ

“กลัวใช่มั้ย ไปเถอะ ไปจากตรงนี้ก่อน” ชีคหนุ่มจูงมือแล้วรีบพาศตคุณเดินไปให้ห่างจากบริเวณนั้น

ร่างโปร่งเดินตามแรงจูงไปช้าๆ พร้อมกับร้องไห้เสียงดังลั่น สักพักก็วิ่งไปอาเจียน น้ำตาเอ่อล้นจนนองใบหน้า แข้งขาอ่อนแรงไปหมด จนทัชอัลดินต้องอุ้มเด็กหนุ่มขึ้นพาดบ่า แล้วรีบพากลับไปยังบ้านพักโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

ชีคหนุ่มวางร่างโปร่งบางลงบนขนแกะที่ปูไว้ ศตคุณดูสงบขึ้นบ้างแล้ว ทว่านัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนยังคงแฝงไว้ด้วยความหวาดกลัว “เราออกไปจากที่นี่กันเถอะครับ เดี๋ยวพวกนั้นตามมาทำร้าย”

ทัชอัลดินพยายามใช้เหตุผลปลอบโยนให้เด็กหนุ่มใจเย็นลง หากอีกฝ่ายยังคงกังวลและหวาดกลัวมากเสียจนไม่ทันได้เอะใจว่ากำลังพูดคุยโต้ตอบกับเขาอยู่

มือขาวยกขึ้นปิดหน้า แล้วเอ่ยเสียงสั่น “แย่ชะมัดเลย ทำไมผมถึงต้องมาเจอเรื่องโหดร้ายแบบนี้ด้วยนะ ไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว”

...ไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว... คำพูดที่ทำให้ชีคหนุ่มจุกเจ็บ จนไม่อาจปิดบังทั้งสีหน้าและน้ำเสียงไว้ได้ “...แย่มากขนาดนั้นเลยหรือ”

ร่างโปร่งชะงัก ดูเหมือนเพิ่งจะเอะใจว่าตนเองเข้าใจที่อีกฝ่ายพูด แล้วจู่ๆ พวงแก้มนิ่มก็ซับสีเลือด เด็กหนุ่มโวยวายเสียงลั่น “ทาริค! คุณเข้าใจที่ผมพูดนี่!! เอ๊ย!! ไม่ใช่สิ คุณพูดภาษาเดียวกับผมก็ได้นี่!!” ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนแล้วหันหนีไปจากร่างสูง

ชีคหนุ่มอมยิ้ม เขานึกขันกับอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปมาอย่างรวดเร็วของเด็กหนุ่ม รวมทั้งท่าทางน่ารักและเขินอายของศตคุณ พลางเอนตัวเข้าไปถามด้วยความเป็นห่วง “หิวมั้ย เมื่อกี้เธอคงอาเจียนเอาอาหารที่เพิ่งกินเข้าไปออกมาหมดแล้ว”

ร่างโปร่งส่ายศีรษะไปมาแล้วก้มหน้างุด “...ไม่... ไม่ครับ”

ทัชอัลดินคิดว่าเขาควรจะปล่อยให้ศตคุณได้พักผ่อนตามลำพัง หากพอจะปลีกตัวไปอาบน้ำ มือขาวก็ตะครุบชายเสื้อคลุมของตนไว้

“ทาริคจะไปไหนครับ!” สีหน้าของเด็กหนุ่มบ่งบอกชัดเจนถึงความหวาดหวั่น และไม่อยากอยู่ตามลำพัง ร่างสูงจึงนั่งลงข้างๆ กัน

“ไม่ต้องกลัวหรอก ไม่มีใครกล้าเข้ามาในนี้หรอกน่ะ”

“แน่ใจเหรอครับ” ร่างโปร่งตอบเสียงอ่อย เขาเอนหลังลงนอนช้าๆ แล้วกะพริบตาปริบๆ

ชีคหนุ่มเองก็ไม่เคยมีน้อง เขาไม่เคยดูแลหรือปลอบโยนใครมาก่อน แต่สมัยที่เขาเป็นเด็ก หากมีเรื่องกังวลในใจ จีรุฒน์... ผู้คอยดูแลเอาใจใส่เขาก็มักจะเรียกให้ไปนอนหนุนตัก ความอบอุ่นจากร่างกายช่วยให้ผ่อนคลายได้ ทัชอัลดินเห็นว่าศตคุณเป็นหลาน วิธีของลุงก็น่าจะเอามาใช้กับหลานได้ เขาจึงตบลงเบาๆ บนตัก “มานี่สิ”

ศตคุณขยับศีรษะมาหนุนนอนบนตักเขาอย่างว่าง่าย เพียงแค่ลูบเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนนุ่มไปมาเบาๆ เด็กหนุ่มก็หลับไปอย่างง่ายดาย ร่างสูงจึงปลีกตัวออกไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายและจัดการกับหนวดเครา ก่อนจะกลับมานอนข้างๆ กัน

เมื่อดวงสุริยันคล้อยลงต่ำ เด็กหนุ่มตื่นขึ้นมาพบกับเขาแล้วก็ร้องโวยวายด้วยความตกใจ ชีคหนุ่มเองก็แปลกใจไปด้วยเช่นกัน เขาแค่โกนหนวดเองนะ ดูแปลกไปมากเชียวหรือนี่

“ทาริค... เหรอครับ”

“ทำไม แก่กว่าที่คิดไว้มากรึไง”

หลังจากนั้นศตคุณก็หัวเราะลั่น เป็นเสียงหัวเราะที่ทัชอัลดินได้ยินจากร่างโปร่งเป็นครั้งแรก แล้วจู่ๆ เขานึกถึงคำพูดของเด็กหนุ่มขึ้นมา “นี่ขนาดผมเป็นผู้ชาย... เวลาที่คุณมองมา บางครั้งยังอดใจเต้นไม่ได้เลย” ทำให้เขานึกอยากพิสูจน์ว่าตนเองนั้นทำให้หัวใจดวงน้อยๆ หวั่นไหวบ้างสักเล็กน้อยหรือยัง

ร่างสูงโน้มใบหน้าเข้าไปจนปลายจมูกสัมผัสกับอีกฝ่าย ประสานสายตากับดวงตากลมใสราวกับตากวางไว้นิ่ง... “หยุดหัวเราะได้
แล้ว” จากนั้นก็วางมือบนแผ่นอกบาง หัวใจของศตคุณเต้นแรงมากจนเขารู้สึกได้

ชีคหนุ่มยิ้มกริ่มอยู่ในใจ “นี่เป็นเพราะกลัวฉัน หรือว่าเพราะถูกฉันจ้องกันแน่”

ร่างโปร่งเสตาหลบ นั่นคือคำตอบชัดเจนว่าสายตาของชีคหนุ่มทำให้หัวใจของเขาเต้นระส่ำ “กลัว... กลัวสิครับ... จู่ๆ ก็เข้ามาใกล้แบบนี้” ศตคุณตอบแล้วรีบเบี่ยงความสนใจออกไป “อะ... เอ่อ... งั้น... ผมไปอาบน้ำบ้างดีกว่า”

ทัชอัลดินตามออกไปยังลานอาบน้ำด้านหลังของบ้าน เขายอมรับว่าในตอนแรกคิดเพียงแค่จะไปเอาเสื้อผ้าที่ตากทิ้งไว้ หากเมื่อภาพเรือนร่างอันงดงามปรากฏต่อสายตา ชีคหนุ่มก็ไม่อาจละสายตาออกไปได้ เขาหยุดนิ่ง เพ่งพิศผิวกายสีขาวนมสด จนอดที่จะจินตนาการถึงความเนียนนุ่มลื่นมือเมื่อได้สัมผัสไม่ได้

“...ทาริค... จะยืนมองผมอยู่อย่างนี้เหรอครับ”

“อายรึ”  ร่างสูงถามออกไปตรงๆ เขาไม่ได้จะท้าทาย แต่นั่นกลับทำให้อีกฝ่ายตัดสินใจถอดชั้นในตัวสุดท้ายต่อหน้าเขา ชีคหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก เขาจ้องมองร่างขาวที่มีหยดน้ำเกาะประปราย ดูสวยงามราวกับมีเพชรล้ำค่าประดับ ยอดอกสีชมพูเล็กๆ ดูน่ารัก ประดับเด่นอยู่บนแผ่นอกสีงาช้าง แขนและขาเรียวยาวนั่นจะให้ความรู้สึกแบบไหนกันนะ หากเด็กหนุ่มจะใช้มันกอดเกี่ยวร่างกายเขา ขณะที่เขาสัมผัสก้อนเนื้อสะโพกที่ดูนุ่มหยุ่นมือ...

ศตคุณถามคำถามเกี่ยวกับการเดินทางไปเรื่อย ส่วนทัชอัลดินก็ตอบกลับไปอย่างเลื่อนลอย

“เราจะไปไหนกันเหรอครับ”

“...เดี๋ยวก็รู้เอง”

ขณะที่ชีคหนุ่มกำลังจินตนาการภาพของตนกับเด็กหนุ่มอยู่ในศีรษะ อีกฝ่ายก็ก้าวเท้าเข้ามาใกล้... แล้วถามคำถามที่ทำให้เขาหลุดออกจากความเพ้อฝันของตนเองอย่างฉับพลัน

“..คุณคงจะไม่เอาผมไปขายให้ใครใช่มั้ยครับ”

...ร่างสูงไม่รู้ว่ามีเหตุผลใดจากการกระทำของเขา ที่ทำให้ศตคุณไม่ไว้ใจกันถึงเพียงนี้

“ถ้าไม่ไว้ใจฉันละก็ เธอจะแยกออกไปเมื่อไหร่ก็ได้นะ” นัยน์ตาสีเข้มเสหลบเพื่อปกปิดความรู้สึกเจ็บแปลบที่แล่นวาบเข้ามาในอก แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ว่า สิ่งที่ตนเองเอ่ยออกไปนั้นคงจะทำร้ายจิตใจของศตคุณไม่น้อย ชีคหนุ่มกำมือเข้าหากันแน่น อยากจะดึงร่างโปร่งเข้ามาไว้ในอ้อมกอด แล้วแนบจูบแบบที่จะทำให้เด็กหนุ่มลืมคำพูดใจร้ายแบบนั้นไปเสีย แต่ถ้าหากเขาได้สัมผัสเรือนร่างนุ่มๆ ในเวลานี้ละก็ เขาคงห้ามใจไม่ให้ล่วงเกินศตคุณไม่ได้แน่ๆ ร่างสูงจึงตัดสินใจเดินกลับเข้าบ้านพักไป

ภายหลังมื้ออาหารเย็นและกลับจากเดินตลาด ในตอนแรกชีคหนุ่มนึกอยากจะพาศตคุณไปเดินดูความเป็นอยู่ของคนในทะเลทราย ทว่าเพราะเรื่องร้ายๆ ที่เพิ่งเกิดขึ้นไปหมาดๆ คงจะทำให้เด็กหนุ่มไม่มีกระจิตกระใจจะเดินดูในเมืองนัก เขาจึงเปลี่ยนเป็นพาอีกฝ่ายไปดูทรัพยากรที่ธรรมชาติสรรสร้างให้กับทะเลทรายแห่งนี้แทน

ทุ่งกุหลาบที่ชาวเมืองอัคบราห์เรียกกันจนติดปากไม่ได้มีต้นกุหลาบที่มีชีวิต หากเป็นผลึกแร่ที่มีรูปร่างคล้ายคลึงกับดอกกุหลาบ ทัชอัลดินคิดว่าศตคุณคงไม่เคยเห็นมาก่อนและคงจะชอบ  แล้วก็อาจจะทำให้ความทรงจำร้ายๆ เลือนรางไปได้บ้างไม่มากก็น้อย

ทว่ายังไม่ทันจะออกเดินทางจากที่พัก ดูเหมือนว่าพวกทหารที่ชีคหนุ่มพบในตอนเช้าจะปราดเข้าไปรายงานผู้ปกครองดูแลเมืองในทะเลทรายแห่งนี้ถึงการมาเยือนของเขาเรียบร้อยแล้ว ท่านเจ้าเมืองถึงได้เดินทางมาดักรอพบเขาด้วยตนเองเพื่อขอโทษขอโพยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พร้อมกับนำของขวัญมาให้มากมาย และเชื้อเชิญไปพักที่คฤหาสน์ด้วย แต่เขาปฏิเสธไป เพราะต้องการให้ศตคุณได้สัมผัสกับวิถีชาวเมืองทั่วๆ ไปมากกว่า

เมื่อพูดคุยกับเจ้าเมืองอัคบราห์เสร็จ ร่างสูงก็เดินกลับเข้าไปตามเด็กหนุ่มในห้องพัก เขาหรี่ตามองหาร่างโปร่งบางในความมืด ศตคุณหายไปไหน? จนเมื่อสายตาคุ้นชินกับความมืดภายในห้องนั้น นัยน์ตาคมกริบจึงมองเห็นคนที่นั่งกอดเข่าอยู่ตรงมุมห้องได้รางๆ

“คุณ?” พอชีคหนุ่มขยับเข้าไปใกล้พร้อมกับวางมือลงบนหัวไหล่เล็ก อีกฝ่ายก็ปัดมือเขาออกแล้วร้องลั่น

“ไม่! ไม่เอา! ผมไม่ไป” เด็กหนุ่มดิ้นสุดแรง มือขาวเอาแต่สะบัดหนีไปมาจนร่างสูงต้องจับข้อมือทั้งสองข้างไขว้หลัง

“เธอเป็นอะไรน่ะ!”

ศตคุณร้องไห้จนตัวโยน “ฮึก... ปล่อย! ปล่อยผม! ผมไม่ใช่สิ่งของนะ! จะได้ส่งต่อให้กับใครต่อใครได้ง่ายๆ”

ตอนนั้นทัชอัลดินถึงเข้าใจ หัวใจดวงน้อยๆ คงบอบช้ำมาก พอเห็นพวกทหารกับข้าวของมากมาย ก็คงกลัวว่าจะเอามาเพื่อแลกเปลี่ยนกับตน มือหยาบจึงดึงร่างโปร่งเข้ามาไว้ในอ้อมกอด ปล่อยให้เด็กหนุ่มร้องไห้จนกว่าจะพอใจ ระหว่างนั้นเขาก็ช่วยลูบแผ่นหลังเพื่อปลอบโยนไปพลาง เมื่ออีกฝ่ายใจเย็นลง เขาจึงค่อยๆ อธิบายเหตุผลที่ผู้ปกครองเมืองกับพวกทหารมาที่นี่

ศตคุณสงบลงไปมากแล้ว หากดวงตากลมใสยังคงฉายแวววิตกกังวล ทัชอัลดินจึงกึ่งบังคับกึ่งชักชวนให้ออกไปยังทุ่งกุหลาบทะเลทรายด้วยกัน ระหว่างทางก็คอยชวนคุยไปเรื่อยๆ และในที่สุดเมื่อเด็กหนุ่มได้เห็นผลึกกุหลาบทะเลทราย เขาก็ลืมเรื่องที่กังวลไปเสียหมด เหมือนกับเด็กเล็กๆ ที่ได้ของเล่นชิ้นใหม่

พอกลับมาถึงที่พักอีกครั้ง เด็กหนุ่มก็อารมณ์ดีขึ้นมากแล้ว เขาพูดเจื้อยแจ้ว ยิ่งเมื่อทัชอัลดินปล่อยให้เปิดกล่องของขวัญดู เด็กหนุ่มก็ชะโงกหน้ามองเข้าไปในกล่องอย่างสนใจ มือขาวเลือกหยิบของจากในกล่องขึ้นดูแล้วพลิกไปพลิกมา เอียงคออ่านฉลากที่พอมีภาษาอังกฤษอยู่บ้าง ท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูจนชีคหนุ่มยิ้มออกมาอย่างพอใจ ขณะที่มองดูร่างโปร่งไปอย่างเพลิดเพลิน

มือหยาบเปิดกล่องของขวัญขนาดเล็กจากในกองที่เขาหยิบติดมือมาด้วย ภายในกล่องนั้นมีเครื่องประดับที่ทำจากหินอะมิทีสต์และผลึกกุหลาบทะเลทราย มันไม่ใช่ของมีราคา แต่เพราะเมื่อตอนก่อนหน้าเด็กหนุ่มเปรยไว้ว่าอยากเก็บผลึกแร่นี้ไว้เป็นของที่ระลึก

“คุณ มานี่ซิ”

ศตคุณละสายตาจากข้าวของภายในกล่อง แล้วคลานเข้าไปหาคนที่เรียกชื่อตน “...ครับ”

“ดูสิ ชอบมั้ย เมื่อกี้บอกว่าอยากจะเก็บไว้เป็นที่ระลึกไม่ใช่หรือ” ทัชอัลดินส่งสร้อยคอให้อีกฝ่ายดู เขาเห็นว่าแววตาใสแจ๋วนั่นเปล่งประกายระยิบระยับราวกับเก็บดวงดาวนับล้านเอาไว้ในนั้น

“สวยจังครับ”

ชีคหนุ่มยิ้มมุมปาก ก่อนจะปลดตะขอเกี่ยวออก “ขยับมาใกล้ๆ ฉันสิ” พอร่างโปร่งขยับตัวเข้ามาหา เขาก็โน้มใบหน้าเข้าไปใกล้จนพวงแก้มสีระเรื่ออยู่ห่างออกไปแค่ปลายนิ้วกั้น แล้วจับตะขอเกี่ยวเข้าหากันอย่างเชื่องช้า

ศตคุณดูจะพอใจกับของขวัญชิ้นนั้น เขาก้มมอง พลางลูบไล้ผลึกกุหลาบทะเลทรายเบาๆ แต่แล้วรอยยิ้มก็ค่อยๆ จางลง “ทาริค... ผมว่า... คุณเก็บไว้ให้คนที่บ้าน เอ้อ... ภรรยาของคุณ ไม่ดีกว่าเหรอครับ เอามาให้ผมแบบนี้ พวกเธอคงเสียใจ”

ทัชอัลดินขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างฉงน อะไรที่ทำให้อีกฝ่ายคิดว่าเขามีภรรยาแล้วกันได้ล่ะนี่

เด็กหนุ่มกะพริบตาปริบๆ ราวกับกำลังรอให้ร่างสูงตอบปฏิเสธ หากชีคหนุ่มกลับนิ่งเฉย เขาจึงบ่นพึมพำเสียงแผ่ว “มีภรรยาหลายๆ คน ไม่ทะเลาะกันแย่เหรอครับ”

“ทำไมต้องมีภรรยากันมากมายด้วยนะ...”

“...ทาริค คุณรักภรรยาของคุณทุกคนเท่ากันรึเปล่า” เสียงนุ่มยิ่งสลดลงเรื่อยๆ “คุณเบื่อที่จะฟังผมแล้วสินะ” ใบหน้าสวยหวานแฝงไปด้วยความเศร้าสร้อย ร่างโปร่งช่างซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกและความคิดของตน เขาคิดเช่นไรก็แสดงออกมาทางใบหน้าและน้ำเสียงอย่างชัดเจน

“...คนที่อยู่ไม่เป็นหลักแหล่ง ร่อนเร่ไปมาในทะเลทรายอย่างฉัน ไม่มีใครเขาอยากจะแต่งงานด้วยหรอก”

เสียงของศตคุณกลับสดใสขึ้นมาทันควัน “ทาริค ยังไม่เคยแต่งงานเลยสักครั้งเหรอครับ”

“...ก็กำลังมองหาเจ้าสาวอยู่สักคนเหมือนกัน” ชีคหนุ่มกระซิบชิดใบหูนิ่มอย่างจงใจ พร้อมกับพ่นลมหายใจกระทบแก้มสีระเรื่อ แล้วสังเกตท่าทางเขินอายของร่างโปร่ง ศตคุณลนลานจนมือทั้งสองข้างที่ประสานกันอยู่บิดไปมาเป็นเกลียว นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนไหวระริก

“...ก็... ทาริคดูอายุไม่ใช่น้อยแล้ว ผมเลยคิดว่าน่าจะแต่งงานมาแล้วหลายหน มีฮาเร็มซุกเอาไว้ทุกเมือง แถมมีสาวๆ ซ่อนไว้ทุกๆ โอเอซิสอะไรแบบนี้ อ๊ะ!!!”

ทัชอัลดินอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ ในสายตาของร่างโปร่งเห็นเขาเป็นคนยังไงกัน ทั้งๆ ที่ตลอดเวลาที่ผ่านมา ในหัวใจเขามีเพียงเด็กหนุ่มคนเดียวเท่านั้น... ร่างสูงจึงแตะริมฝีปากลงบนพวงแก้มของคนช่างพูดตรงหน้า เพื่อบอกเป็นนัยๆ ให้อีกฝ่ายรู้ตัวสักทีว่า เจ้าตัวคือคนคนเดียวที่เขาต้องการ

ทว่าการกระทำของชีคหนุ่มนั้นทำให้ศตคุณตกใจมากพอดู ดวงตากลมเบิกกว้าง ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอค้าง ร่างสูงจึงทำเฉยแล้วเปลี่ยนเรื่องคุย “เอาล่ะ เตรียมตัวเข้านอนได้แล้ว พรุ่งนี้เย็นๆ เราจะออกเดินทางกันละ... เราจะต้องเดินทางอีกสักพัก กว่าจะถึงเมืองใหญ่อีกแห่ง”

“...อะ เอ่อ... ทาริคจะพาผมไปไหนเหรอครับ” เด็กหนุ่มถามเสียงเบา

“เมืองในโอเอซิสที่เธอพูดถึงยังไงล่ะ ชื่อเมืองคือ เฟอร์โดส หรือที่มีชื่อเรียกภาษาอังกฤษว่า Paradise  ชื่อเดียวกับเพลงที่เธอฮัมในทะเลทรายเมื่อวันก่อน

ร่างโปร่งถลาเข้าไปเกาะแขนแกร่ง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “เมืองที่ว่านั่น! ที่มีวังสีขาว! เฟอร์โดส! มีจริงๆ เหรอครับเนี่ย!! อา... ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าจะได้ไปเมืองที่ว่านี่จริงๆ ขอบคุณนะครับ ขอบคุณ... ขอบคุณมากเหลือเกิน ผมไม่รู้จะตอบแทนคุณยังไงดี”

ชีคหนุ่มไม่อยากเชื่อเลยว่าศตคุณจะดีใจถึงขนาดนี้ ใบหน้าหวานแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้ม ศตคุณช่างน่ารักมากเหลือเกิน เขาเอื้อมมือไปเกลี่ยเส้นผมที่ปรกบริเวณกรอบหน้าออก “ตอบแทนยังไงน่ะหรือ ฉันก็บอกแล้วไง ว่ากำลังหาเจ้าสาวสักคนอยู่”

“...จะให้ผมไปหาให้คุณเหรอครับ แต่ผมไม่มีญาติ ไม่รู้จักใครที่นี่” ร่างโปร่งตอบเสียงเบาหวิว สายตาของเขาจับจ้องใบหน้าหล่อเหลาที่อยู่ใกล้ชิดกัน “อ๊ะ!”

ทัชอัลดินจูบเบาๆ บนแก้มสีชมพูระเรื่ออีกครั้ง เพื่อตอกย้ำถึงความต้องการของเขา หากศตคุณก็ยังคงไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพยายามสื่อออกไป

...ดูซิ ยังไม่รู้ตัวอีก สงสัยเขาจะต้องบอกให้รู้ตรงๆ ซะแล้วละมั้ง “ไม่ต้องไปหาที่ไหนไกลหรอก ก็เธอนั่นล่ะ... จะเป็นเจ้าสาวของฉันได้มั้ย” ใบหน้าน่ารักที่เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำยิ่งทำให้ชีคหนุ่มรู้สึกอยากแกล้ง เขาจูบแก้มของคนที่กำลังเขินจนพูดจาไม่รู้เรื่องอีกครั้ง

“ผะ... ผมเป็นผู้ชาย อื้ยยย! ทาริค!”

ร่างสูงหลุดหัวเราะเสียงดังลั่น เขาอยากจะดึงร่างโปร่งบางเข้ามาในอ้อมกอดแล้วบดจูบริมฝีปากชุ่มฉ่ำนั่นหลายๆ ครั้ง แต่ก็ยับยั้งตนเองไว้เพียงแค่นั้น ก่อนจะเอนตัวลงนอนแล้วหัวเราะต่อไปเบาๆ

...ท่าทางเขินอายของเด็กหนุ่ม นั่นก็คงหมายความว่าหัวใจดวงน้อยๆ เอนเอียงมาทางเขามากขึ้นอีกนิดแล้ว

เสียงของฟาร์ฮาปลุกชีคหนุ่มให้ตื่นขึ้นในเช้าของวันใหม่ แขนแกร่งปาดป่ายหาร่างโปร่งบางที่ควรจะนอนหลับอยู่ข้างๆ กัน หากพบแต่ความว่างเปล่าเท่านั้น

ทัชอัลดินลุกขึ้นแล้วหันมองไปรอบๆ... ศตคุณหายไปไหน หรือว่าที่เจ้าฟาร์ฮาส่งเสียงดังนั่นเพื่อเรียกเขากัน! ร่างสูงจึงรีบรุดออกไปยังบริเวณหน้าบ้าน ดวงตาสีเข้มเบิกกว้าง เมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มเนื้อตัวเปื้อนเลือดสีแดงฉาน ใจเขาร่วงวูบ ตกใจจนถลาเข้าไปอุ้ม พาร่างโปร่งบางไปด้านหลังบ้านแล้วจัดการถลกเสื้อผ้า ล้างหาร่องรอยแผลที่มาของเลือดพวกนั้น

“ทาริค! เลือดนั่นฟาร์ฮาทำเปื้อน! ไม่ใช่เลือดผม!” เด็กหนุ่มทรุดตัวลงนั่ง แล้วดึงเสื้อโต๊ปลงมาปกปิดร่างกายไว้

“...งั้นรึ ค่อยยังชั่ว ตกใจหมดเลย” ชีคหนุ่มถอนหายใจอย่างโล่งอก

“ทาริคดูตกใจมากเลยครับ”

ดูซิ... ยังมีหน้ามาหัวเราะ ทำหน้าทะเล้นใส่เขา ทัชอัลดินนึกอยากจะดุคนตรงหน้าแรงๆ “ตกใจสิ ตื่นมาเธอก็หาย พอเดินออกจากบ้านมา ก็เจอตัวเธอเปื้อนเลือด จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงกัน ทีหลังจะไปไหนมาไหนก็บอกกันก่อน อย่าทำให้ฉันห่วงแบบนี้”

ทว่าเสียงดุๆ ของร่างสูงกลับทำให้ศตคุณพอใจ เด็กหนุ่มโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ แล้วจูบลงเบาๆ บนแก้มของชีคหนุ่ม “ขอบคุณที่เป็นห่วงครับ”

ทัชอัลดินชะงักก่อนจะผละออก เขาไม่ชินกับการแสดงความรู้สึกออกมาตรงๆ แบบนี้ ใจอดสงสัยไม่ได้ว่าร่างโปร่งทำแบบนี้กับใครต่อใครเป็นประจำหรือเปล่า เพราะครั้งหนึ่งเขาก็เคยเห็นกับตาเช่นกัน

“เอ่อ... ผมขอโทษ” ท่าทางนิ่งอึ้งไปของอีกฝ่าย ส่งผลให้ศตคุณหยุดกึกแล้วหลุบตาลงต่ำ

“...รออยู่ตรงนี้ล่ะ เดี๋ยวฉันจะไปเอาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยน แล้วเราจะได้ออกไปตลาดกัน นี่ก็สายมากแล้ว” ทัชอัลดินเอ่ยตัดบท ก่อนจะสาวเท้าเข้าบ้านพักไป

จากนั้น ทั้งสองก็เข้าไปหาซื้ออาหารในตลาด ศตคุณดูเซื่องซึมไปมาก พอชีคหนุ่มชวนให้ไปเดินดูในเมือง เขาก็ยิ่งอ้ำอึ้ง... ภาพเหตุการณ์ร้ายๆ ที่เกิดขึ้นในวันแรกคงยังติดตา “ยังกลัวอยู่อีกหรือ”

เด็กหนุ่มพยักหน้า “ก็... นิดหน่อย... ครับ”

ทัลอัลดินเอื้อมมือไปลูบศีรษะเล็กเบาๆ “ไม่ต้องกลัวหรอก จะไม่มีเรื่องแบบเมื่อวานอีกแล้ว” เขาพูดอย่างหนักแน่นเพื่อให้ศตคุณสบายใจ หากใบหน้าหวานใสนั่นก็ยังคงดูหม่นหมอง ร่างสูงจึงพยายามเอาใจ คอยสังเกตว่าเด็กหนุ่มอยากได้อะไร พอเห็นว่าอีกฝ่ายจ้องมองสบู่ที่ทำจากน้ำมันมะกอก เขาก็รีบเข้าไปซื้อให้ แต่ร่างโปร่งบางก็ยังคงดูสลดอยู่เช่นเดิม

ชีคหนุ่มพาคนที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาเดินออกไปจากเขตตลาด เพื่อที่ศตคุณจะได้เห็นบ้านเมืองเก่าแก่ในทะเลทรายใกล้ๆ และนั่นก็ทำให้เด็กหนุ่มอารมณ์ดีขึ้นทีละน้อย เขาพาอีกฝ่ายไปดูการทำอิฐโคลน การก่อสร้างโรงเรียน  และความเป็นอยู่ของผู้คนในทะเลทราย

นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนสุกสกาวอย่างสนใจกับตึกรามบ้านช่องที่แปลกตาและวิถีของชาวบ้านจนลืมสนใจกับความร้อนของอากาศในช่วงสายของวันไปเสียสนิท และทั้งที่สื่อสารกันได้อย่างยากลำบาก ศตคุณก็ยังกลายเป็นที่สนใจของเด็กๆ ในตอนที่เด็กหนุ่มสอนพวกเด็กๆ ให้ร้องเพลงนั้น ยิ่งดูน่ารักและน่าเอ็นดูมากเสียจนสะกดทุกสายตารอบๆ ตัวไว้นิ่งอยู่ที่เด็กหนุ่มเพียงคนเดียว

ศตคุณอารมณ์ดีขึ้นมาก เขาเปรยว่า “ผมรู้สึกผิดจังครับ... ที่ว่าที่นี่เป็นบ้านป่าเมืองเถื่อน ทั้งๆ ที่พวกเด็กๆ ออกจะน่ารักขนาดนั้น”

ทัชอัลดินยิ้มอย่างพอใจ เขาลูบศีรษะเล็กอย่างอ่อนโยน “ฉันดีใจนะที่เธอปรับตัวได้ไวขนาดนี้” ...โดยเฉพาะเมื่อเขาหวังอยู่เสมอว่าศตคุณจะเลือกที่จะอยู่ในดินแดนทะเลทรายแห่งนี้ต่อไปกับตน


TBC~*


ขออภัยที่เอามาลงช้าค่ะ

ส่วนภาคทาริคเวิ่นก็ยังไม่จบนะคะ 55555555555555 แต่ได้รู้ความคิดพระเอกบ้างก็ดีชิมิค้า ทาริคน่ารักเน้ออออ  :o8:

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 11-05-2015 19:33:31
ทาริค ทาริค ทาริค อร๊าาาาาาายย ผช.แบบนี้ หาซื้อได้แถวไหนเนี๊ย ป้าจะเหมา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 11-05-2015 19:35:28
 :z13: :z13: :z13:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 11-05-2015 19:50:17
แลดูเป็นคนเก็บกดนะทาริค
น้องคุณในสายตาเฮียน่ารักสุดๆ
รอตอนต่อไปน้าาาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 11-05-2015 19:55:59
แหม ทาริคได้ทีออกมาเรียกคะแนนกับคนอ่านใหญ่เลยนะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 11-05-2015 20:04:42
มาอ่านพาร์ททาริคแระ จิกหมอนอ่าาาาาา
แต่ก้อยังเป็นตาแก่ขี้น้อยใจอยู่ดีแหล่ะ 555555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 11-05-2015 20:09:31
ทาริคน่าร๊ากกก :-[ .. ถึงจะแอบคิดหื่นกับน้องคุณไปบ้างนิดหน่อยก็เถอะนะค้าา หุหุ เป็นผู้ชายที่อบอุ่นดีจังเลยค่ะ ที่สำคัญยังมั่นคงในรักมากๆ อีกด้วยเน้ออ~ :heaven
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 11-05-2015 20:32:45
อยากอ่านที่สุดพาร์ทของทาริคเนี้ย

ตอนนี้ก็สมใจอยากแล้ว

รออ่านตอนต่อไปจ้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 11-05-2015 20:34:09
อิตาชีคทึ่ม...
คิดเองเออเองตัลหลอดแหละ
หมันไส้..ชิ๊ส์
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: larynx ที่ 11-05-2015 20:44:58
แงงงงงงงงงงงง
ทำไมเขินทาริคละเนี่ยยย  :hao6:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 11-05-2015 20:45:25
ชอบเรื่องนี้มากอ่ะ ทาริคดูอ่อนโยนมากเลย น้องคุณก็น่ารักมาก อ่านกี่ครั้งๆ ก็อบอุ่นและแอบอมยิ้มตามไปด้วยทุกครั้งเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 11-05-2015 20:46:14
ในที่สุดพระเอกเราก็มาซะที 555555555555555

เอาเป็นว่าพระเอกเรานี่โคตรรักโคตรหลงน้องคุณอ่ะ มีแอบหื่นด้วย คึคึ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 11-05-2015 20:49:11
ปูเสื่อรอพาร์ทปัจจุบัน

 :m26:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-05-2015 20:58:07
ช่วงนี้ก็ให้ทาริกเขาเล่าความไปก่อนแล้วกัน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 11-05-2015 21:07:02
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 11-05-2015 21:26:49
คนแต่งหายไปนานเลยนะครับ อิอิ ก็รอกันต่อไปกับการเรียกคะแนนของทาริค
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 11-05-2015 21:27:51
ตอนต่อด่วนค่ะ อยากฟังความรู้สึกทั้งฟมดที่พบเจอกันมายันปัจจุบัน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 11-05-2015 21:32:15
รอตอนต่อไปครับบ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 11-05-2015 21:32:26
จ่ายเงินค่าตัวพระเอกแล้วสินะ 55555+   :hao7:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 11-05-2015 21:34:25
น่ารักสุดๆอ่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 11-05-2015 21:52:01
รอฉากทาริคเข้าโหมดหื่นอย่างใจจดใจจ่อ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 11-05-2015 22:09:53
อยากเห็นบทโรแมนติกของศตคุณกะทาริคจุงงงงงง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 11-05-2015 22:22:43
ชอบความคิดทาริคในการดูแลคุณอ่ะ

อ่านแล้วให้ความรู้สึกเหมือนไอ่หนุ่มนักรักผู้อบอุ่นไรงี้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 11-05-2015 22:40:57
มุมทาริคนี่มัน... มุมคนหลง(ว่าที่)แฟนชัด ๆ !
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 11-05-2015 23:05:33
ต่อๆๆๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 11-05-2015 23:27:54
ทาริคเป็นนักมโนจริงจังมาก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: KS.F ที่ 11-05-2015 23:48:52
ทาริคน่ารักอะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: Cream A ที่ 12-05-2015 00:17:09
หลังจากหายไปนานคุณฮัสกี้อัพค่าตัวให้ทาริคแล้วสินะ

ฮีถึงออกมาเพ้อถึงความน่ารักของน้องคุณ จนคนอ่านอิจฉาตาร้อนผ่าว :z2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 12-05-2015 00:46:36
ทาริคหลงน้องอย่างรุนแรง 5555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 12-05-2015 00:54:56
ยกให้ทาริคเป้นพระเอกขี้มโนแห่งปี

ว่าตอนนี้หวานมาก :o8:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: ycrazy ที่ 12-05-2015 01:38:11
หลงน้องสุดๆๆ :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 12-05-2015 03:14:31
 :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 12-05-2015 07:32:11
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 12-05-2015 10:01:05
ทาริค มาโกยคะแนนนน 555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 12-05-2015 22:34:54
สองคนนี้ต้องใช้เวลาเรียนรู้กันให้เยอะๆ
ทาริคเข้าใจการสื่อสารของน้องคุณผิดหลายเรื่องแล้วนะ
รักอย่างเดียวไม่พอ ต้องรู้จักตัวตนของอีกฝ่ายให้ดีด้วย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 12-05-2015 22:52:07
แหมๆ ทาริคนี่ คิดตอดเล็กตอดน้อยกับน้องคุณตลอดเลยน้าาา :z1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: Cc-kun ที่ 13-05-2015 19:27:47
รออ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: PRiiNZE ที่ 13-05-2015 21:17:21
แหมมมมมม ในสายตาท่านชีคน้องคุณทำอะไรก็ดีงามไปหมดแหละค่ะ 5555555555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: neverland ที่ 15-05-2015 03:04:41
ขุ่นท่าชีคคะ.. ขอตื้บที  :z6:  :z6:  :z6: ขอหาทำน้องคุณเจ็บ  :o12:
นี่ให้อภัยเพราะเห็นว่ารักน้องนะ คึคึ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: noksamsee ที่ 15-05-2015 19:13:18
 :mew2:เมื่อไหร่มาอีก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: Memindbucker ที่ 15-05-2015 23:47:20
ทาริคน่ารักกกก เป็นผชที่น่าอยู่ใกล้มากๆ คงอบอุ่นน่าดู อยากสิงน้องคุณ
ทาริคดูระกน้องคุณมากเลย แอบหื่นใส่ด้วย
รอให้ปัจจุบันกลับมาเข้าใจกันสักที :katai2-1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: janeyuya ที่ 17-05-2015 15:02:36
ทาริคกับศตคุณ นี่เขาเกิดมาเป็นเนื้อคู่กันจริงๆนะ
ขี้มโนเหมือนกันเลย  :-[
อิพี่ก็น้อยใจมโนไปว่าเขาไม่รัก อิน้องก็มโนว่าจะโดนขาย555555555555
สรุปเกิดมาเพื่อกันและกันอ่ะแน่นอน555555555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: magarons ที่ 17-05-2015 15:51:22
ยังคงปักหลักเชียร์ทาริค
อิอ๊างงงงงง
น่ารักจังเลยทาริค :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค
เริ่มหัวข้อโดย: rose_mary ที่ 17-05-2015 18:56:13
เอาน้องคุณมา o11 o11 :amen: :amen: :amen: o9 o9 o9
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 20-05-2015 21:58:41
Doneeeeeeeeeeeeeeeeeee ค่า คิดถึงๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 21-05-2015 08:32:23
:dont2: คิดถึงน้องคุณกับทาริค (พ่อเทพบุตรผู้มั่นคงในรัก) เหลือเกินค่าา ..รอน้า~
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 22-05-2015 23:37:12
 :เฮ้อ:
 :เฮ้อ:
 :เฮ้อ:
 :เฮ้อ:
 :เฮ้อ:
 :เฮ้อ:
 :เฮ้อ:
 :เฮ้อ:
 :เฮ้อ:
 :เฮ้อ:
 :เฮ้อ:
 :เฮ้อ:
 :เฮ้อ:


มาเห๊อะ รอจนทาริคขึ้นราแล้วค่ะ... เห็นอัพเรื่องอื่นแต่ไม่อัพเรื่องนี้เลย...  :hao4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: Chocobear ที่ 26-05-2015 02:11:05
ทาริค...การเดินทางของเจ้าช่างยาวไกลนัก
เหมือนกรอหนังรัวๆดูฉากเก่าๆอีกรอบเลย
มาต่อไวๆนะครับ ติดตาม
.
.
-Zobear-
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)]
เริ่มหัวข้อโดย: ordinary_y ที่ 26-05-2015 10:07:35
ไล่อ่านเรื่องของคุณฮัสกี้จนหมดสต็อกแว้ววววววว รอตอนใหม่จ้า :hao5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch21 : คืนวันในทะเลทราย(ทาริค)][P.37][110515]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 26-05-2015 17:24:37


Chapter 22 : ทาริคขี้มโน (ภาคต่อ)



หลังจากกลับมาถึงบ้าน ชีคหนุ่มก็เข้าไปตรวจดูความพร้อมของอูฐไว้สำหรับการเดินทาง เขาเห็นว่าศตคุณกำลังจ้องมองด้วยความสนใจ จึงใช้โอกาสนั้นสอนอีกฝ่ายให้รู้จักการเอาตัวรอดในทะเลทรายเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย แล้วจึงบอกให้เด็กหนุ่มที่เนื้อตัวมอมแมมเลอะเทอะไปอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวเข้านอน

ร่างสูงจงใจเว้นระยะเวลาให้ศตคุณได้ชำระล้างร่างกายอย่างเต็มที่ ทว่านั่นไม่ใช่เหตุผลเดียว อีกเหตุผลก็เพราะเขาชักไม่ไว้ใจตัวเอง หากได้เห็นเรือนร่างอันสวยงามนั่นเต็มๆ ตาอีกครั้ง ชีคหนุ่มถอนหายใจยาว ก่อนจะนั่งลงบนขอนไม้ข้างรางน้ำสำหรับสัตว์ แล้วเล่นกับเจ้าเหยี่ยวสีน้ำตาลไปพลาง

เวลาผ่านไปพักใหญ่ เสียงน้ำจากด้านหลังของบ้านเบาลงไปแล้ว ชีคหนุ่มจึงค่อยเดินไปที่นั่น หากเขาคงคาดการณ์ผิดไปนิด เพราะร่างโปร่งยังยืนอยู่ที่นั่น โดยมีผ้าคลุมศีรษะพันรอบสะโพกไว้อย่างหมิ่นเหม่ ภาพที่เห็นทำให้หัวใจเขาเต้นรัว ทว่าพอเขาเงยหน้าขึ้น ก็สบตากับคนที่ทำสีหน้าตื่นๆ เข้าพอดี

“หืม... เสร็จแล้วหรือ” ทัชอัลดินปรับสีหน้าและทำตัวให้เป็นปกติ

เมื่อชีคหนุ่มถอดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น ศตคุณก็ก้มงุด “เอ้อ... ให้ผมซักเสื้อผ้าของทาริคด้วยมั้ยครับ” ก่อนจะพุ่งตรงมายังทางที่ร่างสูงยืนอยู่ แล้วลื่นพรืด

แขนแกร่งรวบเอวบางไว้ได้ทันควัน เขาดึงร่างโปร่งบางเข้ามาแนบกาย “เอ้าๆ เดินระวังหน่อย พื้นเปียกมันลื่นนะ”

ท่อนบนที่เปล่าเปลือยของทั้งสองแนบชิดกันสนิท กลิ่นหอมอ่อนๆ ของสบู่ชวนให้ทัชอัลดินจรดปลายจมูกลงตรงหน้า มือหยาบลูบไล้แผ่นหลังบอบบางอย่างแผ่วเบา ผิวของศตคุณช่างนุ่มลื่นมือ

เด็กหนุ่มย่นคอและห่อไหล่เข้าหาตัว ริมฝีปากสีแดงราวกับทับทิมเอ่ยเรียกชื่อชีคหนุ่มด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า “...ทาริค”

หากพอทัชอัลดินคลายอ้อมกอดเล็กน้อย เพื่อที่จะได้มองเห็นใบหน้าหวานชัดๆ เขาก็คล้ายกับต้องมนต์ที่ศตคุณร่ายไว้ มือหยาบลูบไปตามท่อนแขนเรียวขาว ขึ้นมายังหัวไหล่ พอเขาเชยคางมนขึ้น ก็สังเกตเห็นลำคอระหงที่เปลือยเปล่า

“มีใครบอกเธอบ้างรึเปล่า ว่าผิวของเธอสวยมากจริงๆ... แล้วสร้อยที่ฉันให้ ไปไหนซะล่ะ”

“...ผมกลัวว่ามันจะเปียก... เลยถอดเก็บไว้ครับ” ศตคุณตอบเสียงแผ่ว

ชีคหนุ่มใช้หลังมือไล้ไปตามลำคอขาวผ่อง “น่าเสียดาย ถ้าเธอใส่อยู่ตอนนี้คงจะยิ่งดูสวยมาก” พอเขาเงยหน้าขึ้นสบสายตากับร่างโปร่ง ซึ่งกำลังเขินอายจนใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำยาวไปถึงใบหู ร่างกายก็เหมือนขยับไปเอง เขาแต้มจูบลงบนแก้มนิ่ม แล้วสูดดมกลิ่นหอมละมุนเข้าเต็มปอด

“ทาริค อย่าล้อเล่นแบบนี้สิครับ อื้อ...”

เด็กหนุ่มในอ้อมแขนแกร่งตัวสั่นจนน่าสงสาร ทัชอัลดินจึงผละออก “...เข้าไปพักเถอะ นอนให้พอจะได้มีแรงเดินทางเย็นนี้ เสื้อผ้านี่ เดี๋ยวฉันซักเอง” ซึ่งอีกฝ่ายก็วิ่งก้มหน้างุดเข้าไปในบ้านพักทันที

ทัชอัลดินพลิกดูฝ่ามือที่เมื่อก่อนหน้าใช้ลูบสัมผัสผิวนุ่ม เพียงแค่ชั่วระยะเวลาสั้นๆ เท่านั้นที่ร่างกายของทั้งสองสัมผัสกัน หากปลุกความต้องการจากก้นบึ้งของหัวใจให้ปะทุขึ้น จนเขาไม่อยากปล่อยเด็กหนุ่มออกจากอ้อมกอดไปเลย อยากจะใช้ริมฝีปากตีตราจองเรือนร่างขาวผ่องให้ทั่วและทำให้เป็นของตนเพียงคนเดียวเท่านั้น มือหยาบทั้งสองข้างกำเข้าหากันแน่นจนเกร็งไปทั่วทั้งแขน

...อย่าล่วงเกินศตคุณจนกว่าจะถึงเฟอร์โดส อย่าเอาเปรียบเด็กหนุ่มที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเขาเลย... ชีคหนุ่มบอกกับตนเองซ้ำๆ ไปแบบนั้น

การเดินทางจากอัคบราห์ไปยังเฟอร์โดสเริ่มต้นขึ้นในตอนเย็นของวันเดียวกัน ทัชอัลดินจับไหล่เล็กให้หมุนมาเผชิญหน้ากับตน แล้วช่วยพันผ้าคลุมศีรษะปกปิดใบหน้าจากลมและฝุ่นให้ “...ผ้าที่คลุมจมูกและปากไว้จะช่วยไม่ให้คอและจมูกแห้งจนเจ็บ” เขาใช้ปลายนิ้วแหวกผ้าคลุมออกเล็กน้อยและสัมผัสกับสร้อยคอที่เด็กหนุ่มสวมไว้ พลางสบสายตากับดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่ชีคหนุ่มคิดว่าสวยมากเหลือเกิน ถ้าหากเด็กหนุ่มได้สวมใส่สร้อยเพชรและอัญมณีที่เหมาะสมกับดวงตา คงจะยิ่งงดงามมากขึ้นอีก ริมฝีปากที่อมยิ้มอยู่น้อยๆ ทำให้เขายิ้มตามไปด้วย “ฉันดีใจที่เธอใส่มัน... เอาไว้ไปถึงเฟอร์โดส ฉันจะซื้อของที่ดีกว่านี้ให้”

แววตากลมโตไหวระริก มือขาวประคองมือหยาบไว้แนบแก้ม “ทาริค... ผม...”

นัยน์ตาคู่นั้นทำให้ใจของร่างสูงพลอยหวั่นไหวไปด้วย เขารีบชักมือกลับแล้วเบือนหน้าหนี “ไปกันเถอะ”

แม้การเดินทางจะไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ศตคุณก็ไม่เคยปริปากบ่น เด็กหนุ่มพยายามปรับตัวเข้าหาเขา ทำตัวน่ารักเสียจนชีคหนุ่มอยากจะดึงเข้ามาบดจูบหลายต่อหลายครั้ง ทัชอัลดินรู้ว่าหัวใจของร่างโปร่งเริ่มโอนเอนมาทางเขา ซึ่งศตคุณเองก็ไม่ได้คิดที่จะปิดบัง เด็กหนุ่มช่างซื่อตรงต่อความรู้สึกของต้วเอง

สำหรับทัชอัลดินแล้ว ศตคุณราวกับมีเวทมนตร์ ซึ่งได้ผลดีมากโดยเฉพาะกับเขา และนั่นก็อาจจะทำให้เขาทำอะไรลงไปโดยไม่รู้ตัว ต่อไปนี้เขาจะต้องระวังตัวและเพิ่มความอดทนให้มากกว่าเดิม... แต่เขาจะทำได้อย่างนั้นหรือ เขาจะทนได้อีกสักกี่น้ำกัน กับร่างกายนุ่มๆ ในอ้อมกอดยามที่อยู่บนหลังอูฐ ใบหน้าสวยหวานที่อยู่ชิดติดกับใบหน้าเขา ร่างสูงถอนหายใจหนักๆ อย่างอ่อนใจ

หลังจากเดินทางกันไปได้ไกลพอสมควรแล้ว ทั้งสองก็หยุดพักรับประทานอาหารและให้พวกอูฐได้พักกันชั่วครู่ ชีคหนุ่มจุดตะเกียงหรี่ไว้พอให้เห็นแสงสลัว เขาปูพรมลงกับพื้นทรายเพื่อใช้นั่งด้วยกันกับร่างโปร่ง ท้องนภามีจันทราสีเหลืองนวลประดับ ห้อมล้อมไปด้วยหมู่ดาวที่ทอแสงระยิบระยับ สวยงามจนบรรยายเป็นคำพูดไม่ได้เลย ทำให้เขาอยากจะหยุดเวลาที่มีเพียงเขาและศตคุณตามลำพังเอาไว้แบบนี้

ระหว่างที่หยุดพักผ่อนกันนั่นเอง ศตคุณขอให้เขาสอนภาษาอาหรับแบบง่ายๆ และพยายามท่องจำราวกับเด็กๆ ทว่าเหตุการณ์กลับนำพาไปสู่การประกบริมฝีปากกันและกันเป็นครั้งแรก วินาทีนั้นชีคหนุ่มนึกถึงภาพที่ทำให้หัวใจตนเจ็บปวดมากเหลือเกิน ภาพของเด็กหนุ่มที่เขารักซึ่งกำลังโน้มใบหน้าเข้าไปจูบหญิงสาวร่างสะโอดสะองในงานแสดงเปียโนครั้งสุดท้ายที่เวียนนา ทำให้เขาต้องถามคำถามที่ค้างคาใจมากเหลือเกินออกไป

“แล้วจูบแบบอื่นล่ะ... เธอเคยทำกับใครบ้างหรือเปล่า”

“...เคยครับ... ผมอายุสิบแปดแล้วนะครับ ก็ต้องมีบ้าง”

“กับใคร?”

“เพื่อนหญิง... ที่โรงเรียน... ครับ”

“เพื่อนหญิง? เธอมีคนรักอยู่ที่เวียนนาอย่างนั้นรึ”

“ไม่มีนะครับ”

“ผมเคยคบกับเพื่อนหญิงบ้าง แต่ไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับใคร”

คำตอบอันแสนซื่อและตรงไปตรงมาของเด็กหนุ่มทำให้หัวใจของร่างสูงพองโต และอดที่จะคิดเข้าข้างตัวเองไปไม่ได้ว่าสวรรค์คงส่งศตคุณมาให้กับเขาจริงๆ

ทั้งสองเริ่มออกเดินทางกันต่อ ร่างกายโยกไหวน้อยๆ ไปตามจังหวะการก้าวเท้าของอูฐ ชีคหนุ่มโอบกอดร่างโปร่งบางแนบแน่นไว้ในอ้อมแขน เจ้าของดวงตากลมใสที่ราวกับมีเพชรงามล้ำค่าอยู่ภายในหันมาพูดคุยกับเขาด้วยถ้อยคำหวานหู

“ผม... ไม่อยากขี่อูฐคนเดียวนี่ครับ อยากให้ทาริคช่วย”

“อยากให้ฉันกอดไว้แบบนี้? ...ใช่มั้ย?”

ใบหน้าน่ารักเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่อ เด็กหนุ่มตอบกลับมาตามอย่างที่ใจคิด “ใช่... ครับ”

หัวใจของร่างสูงเต้นไม่เป็นจังหวะ ศตคุณช่างน่ารัก... น่ารักเสียจนขีดความอดทนของเขาลดลงเรื่อยๆ ทัชอัลดินจับคางมนให้หันมาทางตน แล้วจุมพิตเบาๆ ผ่านผ้าคลุมที่ปกปิดใบหน้าเด็กหนุ่มไว้ มือหยาบไล้ไปตามกรอบหน้า หากก่อนจะดึงผ้าคลุมที่ขวางกั้นริมฝีปากของทั้งสองออกนั้น เขาก็ยั้งตนเองไว้ ชีคหนุ่มกำมือแน่นแล้วผละออก

“หันไปมองทางเถอะ” เมื่อร่างโปร่งหันหน้ากลับไปมองทาง เขาก็แต้มจูบศีรษะเล็กเบาๆ โดยไม่ให้อีกฝ่ายได้รู้ตัว

ศตคุณเอนหลังพิงแผ่นอกกว้าง เขาฮัมเพลงอย่างมีความสุข ใบหน้าสวยแหงนขึ้นมองท้องฟ้า ปล่อยให้แสงนวลของจันทราฉาบไล้ ขนตายาวเป็นแพบนดวงตาซึ่งเป็นประกายไม่แพ้นภาแห่งราตรีกาลที่มีดวงดาวประดับ งดงามจนคนที่นั่งอยู่ด้านหลังลอบมองไปอย่างเพลิดเพลิน บางครั้งพวกเขาก็หยุดพูดคุยกันบ้าง พลางสบประสานสายตาสองคู่ไว้ด้วยกัน

“เธอคงชอบเปียโนมาก”

“...ก็คงใช่นะครับ ตั้งแต่ผมจำความได้ ทุกคนก็คอยปลูกฝังกับผมว่าต้องเล่นเปียโน มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมไปแล้ว”

ชีคหนุ่มประคองมือขาวขึ้นตรงหน้า ฝ่ามือนุ่มนิ่ม นิ้วเรียวยาว เด็กหนุ่มเกิดมาเพื่อเป็นนักเปียโนโดยแท้ “รอสักหน่อยนะ เมื่อเราไปถึงเฟอร์โดสแล้ว ฉันจะพยายามหาเปียโนที่เธอถูกใจให้”

ร่างโปร่งหันกลับมาทางเขาพร้อมกับรั้งผ้าคลุมที่ปกปิดใบหน้าออก ก่อนจะยืดตัวขึ้นมาจูบแก้มตอบ “สัญญานะครับ”

“บอกซะก่อน ผมไม่ได้ทำแบบนี้กับทุกๆ คน และโดยเฉพาะกับผู้ชาย... คุณเป็นคนแรก”

เมื่อได้ยินคำพูดหวานหูเช่นนั้น ทัชอัลดินแทบจะซ่อนรอยยิ้มไว้ไม่อยู่ ความรู้สึกที่มีต่อเด็กหนุ่มซึ่งเขาใช้โซ่ตรวนหนาพันธนาการและกักเก็บไว้ลึกในหัวใจเริ่มผุดขึ้นมาทีละน้อย

...นิดเดียว ขอเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้นแล้วเขาจะหยุด... ทัชอัลดินบอกกับตนเองขณะโน้มใบหน้าเข้าไปประทับจูบริมฝีปากอวบอิ่มตรงหน้า บดคลึงแผ่วเบาเพราะกลัวว่าเรียวปากสีแดงราวกับกลีบกุหลาบจะบอบช้ำได้ จากนั้นก็หักใจถอนริมฝีปากออก

ชีคหนุ่มยิ้มบาง เขาปล่อยให้ปลายนิ้วเรียวลูบสัมผัสแก้ม พลางเบี่ยงใบหน้าให้ริมฝีปากตนแตะฝ่ามือนุ่ม และค่อยๆ ปิดตาลง

...ถ้าหากศตคุณรู้ความจริง ความรู้สึกของเด็กหนุ่มที่มีต่อเขาจะเปลี่ยนไปมั้ยนะ

การเดินทางเป็นไปอย่างราบรื่น ทว่าแสงแดดอันร้อนแรงแห่งทะเลทรายอาหรับก็ทำให้เด็กหนุ่มล้มป่วยไปจนได้ โชคดีที่อาเหม็ดช่วยเตรียมยาที่จำเป็นมาให้ในสัมภาระด้วย ในกระโจมที่ทั้งสองหยุดพักช่วงเวลากลางวัน แสงสุริยันร้อนแรงราวกับเตาเผา ตอนที่ชีคหนุ่มเห็นใบหน้าหวานซีดเซียวแล้วหอบหนักๆ อย่างทรมาน เขาเป็นห่วงศตคุณแทบขาดใจ ยิ่งเมื่อเห็นเด็กหนุ่มทรุดกายลงนอนต่อหน้า ใจเขายิ่งเจ็บเหมือนถูกมีดกรีด ทัชอัลดินนึกโกรธตนเองที่พาอีกฝ่ายมาลำบากลำบนและเจ็บป่วยไปแบบนี้ จนคิดว่าถ้าหากร่างโปร่งอาการไม่ดีขึ้นหลังจากรับประทานยาเข้าไปแล้วสักพัก เขาคงจะต้องยกเลิกการเดินทางแล้วสั่งให้ทหารนำเฮลิคอปเตอร์มารับ

ถึงแม้ศตคุณจะไม่เป็นอะไรมาก หลังจากรับประทานยาเข้าไปก็อาการดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ร่างสูงก็ยังคงประคบประหงม ดูแลศตคุณราวกับอีกฝ่ายเป็นเด็กอ่อน เขาสัญญากับตัวเองว่าจะไม่ปล่อยให้เหตุการณ์แบบก่อนหน้าเกิดขึ้นอีก

ใบหน้าสวยหวานกลับมามีสีเลือดฝาดอีกครั้ง ขณะที่เด็กหนุ่มขยับไปเปิดกระโจมออกเพื่อรับลมเย็นในช่วงค่ำของวัน ทัชอัลดินก็เพ่งพิศเสี้ยวหน้าอันงดงามไปอย่างลืมตัว ภาพตรงหน้าซ้อนทับกับเมื่อครั้งที่ได้เห็นศตคุณบนเวทีการแสดงครั้งแรก ที่หัวใจของชีคหนุ่มตกเป็นของร่างโปร่งเพียงวินาทีแรกที่ได้เห็น

“ทาริค... หน้าผมมีอะไรผิดปกติอย่างนั้นเหรอ”

“เปล่า...”

“แต่ผมเห็นนะ ทาริคชอบจ้องหน้าผม” ศตคุณคลานกลับเข้าไปหาชีคหนุ่ม เขาสบประสานสายตาคมกริบ ก่อนริมฝีปากสีแดงสดจะเผยอเอ่ย... “ผมไม่ได้หมายความว่าไม่ชอบให้คุณจ้องหน้าผมหรอกนะครับ... ขอบคุณมากที่ช่วยดูแลผม ตอนนี้รู้สึกดีขึ้นมากแล้วละครับ”

นัยน์ตาสีเข้มหลุบต่ำ พลางจับจ้องกลีบปากอิ่มชุ่มฉ่ำโดยไม่ไหวติง ชีคหนุ่มบอกกับตัวเองซ้ำๆ อยู่หลายหน ว่าอย่าล่วงเกินร่างโปร่ง เขาอยากทะนุถนอมศตคุณให้มากที่สุด แต่มันก็ช่างยับยั้งชั่งใจได้ยาก ยิ่งเมื่อได้ลิ้มลองริมฝีปากนิ่มหยุ่นเพียงสักครั้ง เขาก็คิดว่าจะห้ามใจตัวเองได้ยากขึ้นไปทุกที จนต้องบอกว่า เวลาที่สั่งเจ้าฟาร์ฮาให้อยู่นิ่งๆ คอยเฝ้าอาหาร มันยังอดทนได้เก่งกว่าเขาเสียอีก

ร่างสูงรีบลุกออกไปจากกระโจมที่พัก “งั้นเราเตรียมออกเดินทางกันเถอะ เธอรออยู่ในนี้ก่อน...” เขาสูดหายใจเข้าปอดลึก จากนั้นก็พ่นออกมาแรงๆ อย่างหนักใจ

อูฐทั้งห้าก้าวย่างต่อไปบนผืนทรายท่ามกลางความมืดมิด ศตคุณหลับใหลไปด้วยฤทธิ์ยา ดวงตากลมปิดสนิท ทั้งที่ในคราวแรกเจ้าตัวบอกว่ายังไม่ง่วง แต่กลับนอนนิ่งอยู่ในอ้อมแขนแข็งแกร่ง

“อืม” เวลาผ่านไปสักพักร่างโปร่งก็ส่ายหน้าไปมาแล้วบ่นพึมพำ คงจะรำคาญผ้าที่ปิดปากและจมูกไว้ ทัชอัลดินจึงดึงผ้าคลุมที่ปิดใบหน้าหวานไว้มิดชิดออกให้พอหลวม แล้วโน้มใบหน้าเข้าไปฟัง

“.....”

ชีคหนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากัน เด็กหนุ่มเงียบไปแล้ว เมื่อกี้คงจะเป็นเพราะอึดอัดกับผ้าคลุมนั่นเอง ทว่าเมื่อเขาผงกศีรษะขึ้น ใบหน้าน่ารักที่อยู่ใกล้เพียงแค่ปลายนิ้วกั้นก็ทำให้เขาต้องชะงัก

นัยน์ตาคมกริบจ้องมองริมฝีปากสวยได้รูปซึ่งในวันนี้เขาเพิ่งเคยได้สัมผัส ความนุ่มนวลเมื่อครั้งที่ริมฝีปากแนบชิดกันยังคงชัดเจนอยู่ในความทรงจำ ก่อนจะขยับมือไปประกบพวงแก้มที่ใสจนมองเห็นเส้นเลือดเล็กๆ แล้วจุมพิตลงไปเบาๆ พร้อมกับปล่อยลมหายใจอุ่นๆ ประสานกับลมหายใจแผ่วเบาสม่ำเสมอของคนในอ้อมกอด

เพราะอีกฝ่ายยังคงหลับไม่รู้เรื่องรู้ราว ชีคหนุ่มจึงรุกรานต่อไปอย่างย่ามใจ ปลายนิ้วหยาบกดคลึงกลีบปากสีแดงสด จากนั้นจึงค่อยๆ แต้มจูบ บดเคล้าอย่างเชื่องช้า ปลายลิ้นเรียวสอดแทรกเข้าไปตามช่องว่างของริมฝีปากที่เผยออยู่เล็กน้อย แล้วแตะลงเบาๆ ตรงปลายลิ้นสีชมพู “อืม...” ความหอมหวานทำให้ร่างสูงครางในลำคออย่างพอใจ มือหยาบบีบหัวไหล่เล็กไปอย่างลืมตัว

“อือ... ทาริค”

ทัชอัลดินสะดุ้งเฮือก ได้สติกลับคืนมาอีกครั้ง เขารีบผละออกแล้วจัดผ้าคลุมให้เด็กหนุ่มเช่นเดิม “หืม? ปวดหัวหรือเปล่า”

ศตคุณปรือตาขึ้นแล้วยกมือแตะบนใบหน้าเหนือผ้าคลุม “เปล่าครับ แต่มึนๆ นิดหน่อย”

“เดี๋ยวฟ้าสางค่อยกินยาอีกครั้ง ตอนนี้อดทนไปก่อนนะ” 


ระหว่างการเดินทางเกิดพายุทรายขึ้นมาอย่างกะทันหัน ทั้งสองจึงต้องหยุดเพื่อรอให้ภัยธรรมชาติที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันผ่านพ้นไปเสียก่อน ซึ่งกว่าสายลมที่พัดพาฝุ่นทรายรอบๆ ตัวจะสงบลงก็เป็นเวลากลางวันซึ่งพวกเขาไม่สามารถเดินทางต่อได้ จำเป็นต้องตั้งกระโจมพักผ่อนอยู่บริเวณนั้น ความเหน็ดเหนื่อยและอ่อนเพลียทำให้ต่างคนต่างจมลึกอยู่ในห้วงนิทรา

เมื่อถึงเวลาเย็น อุณหภูมิที่ลดต่ำลงมากส่งผลให้ชีคหนุ่มเริ่มขยับตัว กึ่งหลับกึ่งตื่น จนเกิดภาพเลือนรางขึ้นมาในศีรษะ...

ร่างสูงในชุดสูทสีดำเป็นเงาเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปรอบๆ ตัว เขายืนอยู่ตรงใจกลางของโรงละครโอเปร่า ณ กรุงเวียนนาตามลำพัง ก่อนเสียงเปียโนแผ่วเบาจะดึงความสนใจของเขาไปยังต้นเสียง ร่างโปร่งบางอยู่ในชุดทักซิโด้สีขาว มีช่อบูเก้ดอกกุหลาบสีขาวติดอยู่ตรงหน้าอก เขานั่งอยู่บนเก้าอี้กำมะหยี่ถัดจากเปียโนบนเวที... ทัชอัลดินจำได้แม่น นี่คือการแสดงเปียโนในฐานะนักเรียนครั้งสุดท้ายของศตคุณ

เสียงดนตรีของเด็กหนุ่มช่างฟังดูเศร้าสร้อย ชวนให้คนฟังปวดหนึบในอก ขายาวพาร่างสูงก้าวเข้าไปหาคนที่นั่งเล่นเปียโนอยู่ช้าๆ

“คุณ...” เขาวางมือลงบนหัวไหล่เล็ก

ใบหน้าน่ารักที่หันมาทางเขาเปื้อนทางน้ำตา น้ำเสียงที่ตอบกลับมาสั่นพร่า “ทำไมครับ... ทำไมถึงทิ้งผมไป”

ทัชอัลดินชะงัก แล้วเสตาหลบ “เธอรู้แล้วหรือ...”

มือขาวเอื้อมขึ้นรั้งสาบเสื้อสูทสีดำทั้งสองข้าง แล้วดึงให้ร่างสูงโน้มเข้าไปหา “ทำไมถึงทิ้งผม...”

“ฉันไม่ได้ทิ้ง... ฉัน...”

“คนใจร้าย... ฮือ...”
ศตคุณปล่อยมือแล้วหมุนตัวหนี พอจะขยับออกห่าง อีกฝ่ายก็รั้งข้อมือไว้แล้วดึงเขาเข้าไปกอด

ชีคหนุ่มกระชับอ้อมแขนแน่น เขาพลิกร่างโปร่งบางไว้ใต้ร่างพลางกระซิบบอก “ฉันไม่เคยคิดจะทิ้งเธอ Ana Ooheboka (อานา อูฮิบบูกา) หัวใจของฉันมีแต่เธอเสมอ” หัวใจเขาเจ็บปวดและเป็นกังวลอยู่เสมอว่าเมื่อเด็กหนุ่มรู้ความจริงแล้วคงจะโกรธเคืองตนอยู่ไม่น้อย จนถึงกับเก็บมาฝัน


“ทาริค”


ทัชอัลดินลืมตาขึ้นมอง เห็นใบหน้าน่ารักอยู่ตรงหน้า และร่างโปร่งบางที่อยู่ใต้ร่างตน... ชีคหนุ่มเข้าใจว่าเขายังอยู่ในความฝัน “Ana Ooheboka (อานา อูฮิบบูกา)” เขาพูดเสียงค่อย ก่อนจะบดจูบริมฝีปากนุ่ม สอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวกอดลิ้นเล็กพร้อมกระชับริมฝีปากเข้าหา แนบแน่นราวกับจะหลอมรวมกันเป็นหนึ่ง

“อื้อ! ทาริค!” จุมพิตหวานเนิ่นนานจนคนใต้ร่างแทบหมดลมหายใจ มือขาวจึงทุบลงเบาๆ บนหัวไหล่ของคนบนร่าง เพื่อขอเวลาให้ตนได้สูดลมหายใจเข้าปอดสักนิด

ทว่านั่นทำให้ชีคหนุ่มตื่นขึ้นจากความฝัน เขาตกใจกับการกระทำของตนเองอยู่ไม่น้อย จนต้องยกมือขึ้นปิดปาก... เขาทำอะไรลงไป ล่วงเกินเด็กหนุ่มไปขนาดไหนกัน!

“ฉันไม่ควรทำแบบนี้เลย ขอโทษนะ” จากนั้นก็ผลุนผลันออกจากกระโจมไป

มือหยาบวางลงบนแผ่นอกเหนือก้อนเนื้อที่กำลังเต้นระรัว พลางสบถเบาๆ “บ้าจริง!” ขีดความอดทนของเขาใกล้จะขาดสะบั้นลงทุกทีแล้ว ก็เพราะเขาไม่ใช่พระอิฐพระปูน หากมีเลือดมีเนื้อเฉกเช่นมนุษย์ทั่วไป ถึงแม้เขาตั้งใจจะเป็นสุภาพบุรุษให้มากที่สุด ตั้งใจจะรอจนกว่าศตคุณจะรู้ความจริง แต่เมื่อได้ใกล้ชิดกันเช่นนี้ ก็ช่างยากเหลือเกินที่จะห้ามใจ


TBC~*


ขอโทษที่เอามาลงช้าค่า ฮัสกี้หนีไปเที่ยวมา แฮ่ๆๆๆ

ตอนนี้ก็ยังคงเป็นของพระเอกต่อไปก่อนนะคะ ย้อนใกล้ถึงปัจจุบันแล้วค่ะ

อดทนอ่านความในใจของพระเอกขี้มโนกันไปก่อนนะคะ 555555 เผื่อจะเปลี่ยนใจมาเอ็นดูทาริคบ้างงงง ฮี่ๆๆๆ

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่า อานา อูฮิบบูกา จุ๊บบบบบ :mew1:

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 26-05-2015 17:32:58
ชื่อตอนนน555555555555555555555555555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 26-05-2015 17:33:08
โถ~ :กอด1: ทาริคมโนได้น่ารักเหลือเกินค่าา.. บุคลิกเหมือนพ่อหนุ่มบ้านนาคนซื่อเลยเน้อ~ >\\<
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 26-05-2015 17:39:07
ยอมรับว่าเปิดผ่านเพราะเห็นว่าเป็นการย้อนอดีต

รอตอนต่อไปจ้า ^^v
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 26-05-2015 17:42:26
อยากอ่านตอนปัจจุบันเร็วๆจัง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 26-05-2015 17:45:53
ท่านชีคมโนถึงอดีตอยู่นานมากกกกก
 
ปัจจุบันคุณกับคนอ่านยืนรอจนเหน็บกินแล้ว  55555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 26-05-2015 17:59:25
มโนจริงมโนจัง 555 รออ่านตอนปัจจุบันจ้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: ice.sp0211 ที่ 26-05-2015 18:33:19
รอตอนต่อไป

 :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 26-05-2015 18:43:41
ทานิคขี้มโนจริงๆด้วย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 26-05-2015 19:07:59
สงสารท่านทาริคจังค่ะ  :katai3:
โถๆๆๆๆ..จ้อง.ทนอด.อดทน.ที่จะไม่จับกดน้องคุณ..ฮิ้ววว.  :mew4:
สงสารท่านทาริคจริงนะคะกลัวจะเป็นตะคริวซะ อ่ ท่านทาริคคะได้โปรดช่วยทำให้โลกสวยด้วยมือเราไปพลางๆก่อนนะคะ #จิ๊กมาจากทวิตค่ะ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: larynx ที่ 26-05-2015 19:22:15
 :a2: มาอัพแล้วววว

ขำชื่อตอนนานมาก 5555555555555555  :katai3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 26-05-2015 19:53:07
เหมือนจะรอถึงเฟอร์โดสอย่างเดียว  :laugh:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 26-05-2015 20:03:03
รอจนได้เรื่องนะคะพระเอก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 26-05-2015 20:35:29
สงสารน้องคุณจัง ทาริคนี่ล่ะก็
ระหว่างที่หักห้ามใจตัวเอง ก็ทำร้ายจิตใจน้องคุณไปด้วยนะรู้ไหม
รอตอนต่อไปเนอะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 26-05-2015 20:42:24
คิดถึงน้องคุณ กอดดดดดดด
ป่านนี้จะเป็นอย่างไร
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 26-05-2015 20:49:09
เดี๋ยวๆ ชื่อตอนนี่ทำร้ายทาริคมาก 5555555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: b2friend ที่ 26-05-2015 21:49:10
สรุปว่าเมื่อไรทาริคจะเล่าจบซะที  :hao3:
แล้วน้องคุณจะรับเป็นเจ้าสาวให้รึเปล่า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 26-05-2015 22:16:48
อยากอ่านต่อเร็วๆ จนจะอดใจไม่ไหว คือพาร์ททาริคไม่เท่าไหร่นะ แต่อยากรู้ว่าแล้วระหว่างทั้งสองคนจะเป็นยังไงต่อ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: natsikijang ที่ 26-05-2015 22:19:57
ทาริคนี่ชอบคิดไปเองอยู่เรื่อยเลย ไม่ถามความรู้สึกน้องคุณสักคำ มาทำอย่างนี้ใครๆเขาก็คิดว่า ไม่จริงจัง TT สงสารน้องคุณเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 26-05-2015 22:31:56
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: อยากอ่านต่อแล้วววว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 26-05-2015 22:40:39
ตรงกับทาริคจริงๆ ชื่อตอนเนี่ย  o13 :laugh: :m20:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: KS.F ที่ 26-05-2015 22:56:58
รอๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 26-05-2015 23:02:10
มโนขั้นเทพ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 27-05-2015 00:24:50
เอากำลังใจมาส่งจ้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 27-05-2015 00:55:26
ทาริคขี้มโน :m20:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: Forever_Love ที่ 27-05-2015 05:46:32
อยากให้ถึงตอนปัจจุบันเร็วๆแล้วอ่า น้องคุณจะว่ายังไงนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 27-05-2015 06:33:27
โธ่ พ่อคนช่างมโน ช่างน่าสงสารนัก ต้องอดทนไม่ทำอะไรน้อง แต่ก็ทำไม่ได้เผลอจูบน้องไปซักแล้ว เฮ้อ...อย่าเผลอบ่อยก็แล้วกันนะ เพราะยังไม่ได้บอกความจริงกับน้องเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: Memindbucker ที่ 27-05-2015 09:15:33
ทาริคใช้ความอดทนมากเลยนะที่จะไม่ปล้ำน้องกลางทะเลทรายไปซะก่อน
แต่ก็ขี้มโนจริงๆ
รอตอนกลับเข้าสู่ปัจจุบันนะคะ ลุ้นๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 27-05-2015 10:55:12
รอตอนต่อไปค่ะ... ทาริคมโนเก่งจริงๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 27-05-2015 11:45:19
อยากอ่านต่อแล้วอ่าาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 28-05-2015 01:02:47
ชื่อตอนถูกต้องที่สุดค่ะ 55555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 28-05-2015 08:02:23
ผมว่ามันก็ชื่อตินดีๆนี้เอง ก็คนมันรักจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: Cream A ที่ 28-05-2015 11:54:56
หมั่นไส้คนแก่ ตอดเล็กตอดน้อยน้องตลอด ชิชะขนาดยังไม่ได้เป็นอะไรกันนะ

นี่ถ้าน้องตกลงปลงใจจะอยู่ด้วย ไม่อยากจะนึกภาพ :o8: อร๊ายยย รอฟินดีกว่า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 28-05-2015 13:02:42
 :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 28-05-2015 13:42:29
 :katai1: :katai1: :hao7: :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 29-05-2015 00:52:58
ได้เห็นความคิดในมุมมองของทาริคก็เข้าใจเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch22 : ทาริคขี้มโน(ภาคต่อ)][P.39][260515]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 03-06-2015 19:12:02


Chapter 23 : สิ้นสุดการเดินทาง (ทาริค)


หัวค่ำของวันนั้นทั้งสองหนุ่มไม่ได้ออกเดินทางกันต่อ เหตุเพราะกองคาราวานของโอมานที่เดินทางผ่านมา โอมานกับบิดาของทัชอัลดินรู้จักคุ้นเคยกันดีมาตั้งแต่สมัยที่เขายังเป็นเด็ก เมื่อชายสูงวัยรู้ว่ากระโจมขนาดเล็กที่ตั้งอยู่ระหว่างทางเป็นของชีคหนุ่มก็ปราดเข้ามาพูดคุยด้วยความคิดถึง และสั่งให้ตั้งกระโจมเพื่อจัดงานฉลองอยู่บริเวณนั้น

“จริงสิ ว่าแต่ท่านออกมาทำอะไรในทะเลทรายตามลำพังกันนี่” โอมานถามด้วยความสงสัย “อ้อ... เราพาลูกสาวมาด้วยมากมาย ท่านอยากรับไว้เป็นภรรยาสักคนมั้ย” เขาเอ่ยพลางหัวเราะลั่น

ทัชอัลดินยิ้มบาง “ไม่ได้หรอก เรา เอ่อ... เราพาว่าที่เจ้าสาวมาท่องทะเลทรายอยู่น่ะ”

“โอ้ว! ข่าวดีอะไรเช่นนี้ ไหนล่ะท่าน”

ชีคหนุ่มลังเล... แม้ในดินแดนแห่งทะเลทรายตะวันออกนี้ ผู้ปกครองเมืองมีสิทธิ์เลือกคู่ครองได้ตามใจชอบ แต่ว่า... คนที่เขาอยากให้เป็นคู่ครองน่ะ เมื่อรู้ความจริงแล้วจะยังยอมเป็นเจ้าสาวของเขารึเปล่าก็ไม่รู้น่ะซี ทัชอัลดินคิดไปพลางเดินไปเรียกศตคุณให้ออกมาทักทายกับโอมาน

“เขายังไม่รู้ว่าเราเป็นใคร เพราะงั้นไม่ต้องมีพิธีรีตองอะไรมากหรอกนะ”

โอมานพยักหน้า “โอ... ว่าที่เจ้าสาวของท่านช่างงดงาม คนหรือตุ๊กตากันนี่” เขาชมเปาะ พร้อมกับเรียกพวกลูกสาวให้มาพบกับเด็กหนุ่ม ซึ่งพวกเธอก็ดูตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย เพราะไม่เคยเห็นใครผิวขาว หน้าตาสะสวยราวกับตุ๊กตาพอร์ซเลนถึงเพียงนี้

จากนั้น ผู้นำของกองคาราวานจึงสั่งให้จัดงานเลี้ยงขึ้น เขาพาทัชอัลดินเข้าไปนั่งในกระโจม แล้วปล่อยให้พวกลูกสาวช่วยกันดูแลศตคุณ ตลอดเวลาของการสนทนา ชีคหนุ่มไม่ยอมละสายตาไปจากคนรักของตนเลยแม้แต่น้อย หากพอเวลาผ่านไปสักพักเขาก็เริ่มไม่สบอารมณ์ เพราะดูเหมือนเด็กหนุ่มจะเพลิดเพลินกับการที่มีหญิงสาวรายล้อมมากเหลือเกิน

หลังมื้ออาหารค่ำจบลงและการแสดงเต้นระบำหน้าท้องเริ่มขึ้น ในที่สุดสายตาของร่างโปร่งก็ชำเลืองมองมาทางทัชอัลดินบ้าง ชีคหนุ่มนึกอยากจะเอาคืน เขาจึงแกล้งนิ่งเฉย ปล่อยให้พวกนางรำโอบกอดและจูบแก้มเพื่อดูอาการของศตคุณบ้าง

และในคืนสุดท้ายก่อนจะเดินทางไปถึงเฟอร์โดสนั่นเอง... ศตคุณแสดงความรู้สึกทั้งหมดที่มีต่อร่างสูงออกมาอย่างชัดเจน ทั้งหึงหวงผู้หญิงที่เข้าใกล้เขา จนหนีเตลิดออกไปในทะเลทราย

พอชีคหนุ่มตามไปถึงตัว ก็โดนเด็กหนุ่มต่อว่าเป็นการใหญ่ “ใช่สิ ผมมันไม่น่ารัก ถ้างั้นก็เชิญคุณไปหาพวกสาวๆ ที่น่ารักพวกนั้นสิครับ แล้วไม่ต้องมายุ่งกับผมอีก!” ร่างโปร่งตะโกนลั่น

“หึงหรือ... แย่ล่ะซี โดนว่าที่เจ้าสาวโกรธเอาซะแล้วสิ” ทัชอัลดินยิ้มมุมปากอย่างพอใจ ทว่าอีกฝ่ายไม่สนุกด้วย ศตคุณดิ้นเร่า ผลักเขาให้ออกห่างแล้ววิ่งหนีไปบนเนินทราย

“ผมเกลียดคุณ เกลียดคนอย่างคุณ ใครจะเป็นว่าที่เจ้าสาวของคุณกัน เมื่อไปถึงเฟอร์โดส ผมจะกลับเวียนนา!”

หัวใจของชีคหนุ่มชาวาบ คำพูดที่เขากลัวอยู่ตลอดเวลา กลัวว่าเมื่อศตคุณรู้ความจริงแล้วจะพูดคำเหล่านี้กับเขา ขายาววิ่งตามร่างโปร่งบางออกไป ก่อนจะกระโดดตะครุบตัวไว้ ทำให้ทั้งสองกลิ้งหลุนๆ ลงไปตามเนินทราย

“คุณ! ฟังก่อนได้มั้ย หยุดดิ้นเสียที”

“ไม่ฟัง ผมเกลียดคุณ ไม่อยากเห็นหน้าคุณอีกแล้ว! อุ๊บ!”

ทัชอัลดินจูบปิดริมฝีปากที่ช่างพูดจาทำร้ายจิตใจกัน เขาบดเบียดหนักหน่วงอย่างลืมตัวด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน จนคนใต้ร่างหยุดดิ้นและแน่นิ่งไป เขาจึงผละออก

“ฮึก...”

ใบหน้าเปื้อนน้ำตาทำให้ชีคหนุ่มหยุดกึก ได้สติกลับคืนมาอีกครั้ง... เขาทำอะไรลงไปกันนี่ ทั้งๆ ที่น้ำตาของศตคุณเป็นสิ่งที่เขาไม่อยากเห็นที่สุดแล้ว

ไหล่บอบบางสั่นสะท้าน ดวงตากลมใสมีน้ำตาเอ่อคลอ “ฮือ... คนใจร้าย”

มือหยาบจับคางมนที่เปียกชื้นไปด้วยน้ำตาให้หันกลับมาทางเขา “ใครกันแน่ที่ใจร้าย พอมีสาวๆ ห้อมล้อมเอาใจ ก็ไม่สนใจฉันเลยสักนิด”

“แล้วคุณล่ะ ให้พวกสาวๆ ทั้งกอดทั้งจูบ ไม่แย่กว่าเหรอ” ศตคุณเถียงกลับมาทันควัน

“ก็เธอทำให้ฉันหึงก่อนทำไมล่ะ” ร่างสูงตอบไปตามตรง หากนั่นคงไม่ใช่คำตอบที่ดีนัก เพราะคนที่อยู่ใต้ร่างเขายังคงสะอื้นฮักๆ คำพูดน้อยใจพรั่งพรูออกมาพร้อมกับหยดน้ำตาไม่หยุดหย่อน

เด็กหนุ่มเบือนหน้าหนี “ก็คุณไม่แสดงออก แล้วผมจะรู้มั้ยว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ แถมยังปล่อยให้ผมนั่งอยู่คนเดียวกับพวกสาวๆ แบบนั้น ทั้งๆ ที่คุยกันไม่รู้เรื่อง ส่วนตัวคุณเองก็ดูจะมีความสุขกับพวกนางรำซะเหลือเกิน”

ชีคหนุ่มรู้ว่าเขาเองก็ไม่ดีที่ปล่อยให้ร่างโปร่งอยู่กับพวกหญิงสาวตามลำพัง หากก็จำเป็นต้องนั่งแยกกันแบบนั้น ตามที่ผู้นำกองคาราวานจัดให้ แล้วตัวเขาก็ไม่ควรหึงหวงประชดประชันเหมือนเด็กๆ จนทำให้อีกฝ่ายต้องเสียน้ำตาแบบนี้

“ที่ฉันปล่อยให้พวกนางรำกอดจูบ ฉันขอโทษ อย่าพูดว่าเกลียดฉันอีกเลยนะ”

หากศตคุณปิดตาลง ราวกับว่าไม่ยอมรับคำขอโทษจากชีคหนุ่ม เขาปล่อยให้หยดน้ำตาไหลไปตามร่องแก้มแล้วร่วงหล่นลงบนพื้นทราย

ทัชอัลดินยิ่งเจ็บในอก มือหยาบช่วยเกลี่ยเส้นผมไปทางด้านหลัง พลางเช็ดน้ำตาออกให้ “ฉันขอโทษ หยุดร้องไห้เถอะนะ” ร่างสูงพยายามง้องอน แต่คนใต้ร่างก็คงยังไม่ยอมหันหน้ากลับมาสบตากับตน

“ยังโกรธอยู่อีกหรือ ฉันขอโทษที่ใช้อารมณ์กับเธอ... พอได้ยินเธอบอกว่าจะกลับเวียนนา ฉันก็โมโหมากไปหน่อย... อย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจ อย่างน้อยขอให้ไปถึงเฟอร์โดสก่อนได้มั้ย” ...ความเจ็บปวดในหัวใจเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ เมื่อชีคหนุ่มคิดว่าเขาอาจจะต้องเผชิญกับสถานการณ์แบบนี้อีกครั้งเมื่อศตคุณรู้ความจริงทุกอย่าง นัยน์ตาสีเข้มอ่อนแสงลง “อย่าบอกว่าเกลียดฉัน ตรงนี้มันเจ็บนะ”

ร่างโปร่งหันมาเผชิญหน้ากับชีคหนุ่มช้าๆ “...ผม... ขอโทษก็ได้”

คนบนร่างเผลอยิ้มออกมาด้วยความดีใจ บวกกับท่าทางของคนแสนงอนช่างน่ารัก ถึงปากจะบอกว่าขอโทษ หากยังทำปากพองลม พร้อมกับส่งสายตาดุๆ ให้กับเขาอีก

“ออกไปได้แล้วครับ เราจะได้กลับกระโจมกันสักที” มือขาวผลักอีกฝ่ายออกจากตัว

ทัชอัลดินเหลือบไปเห็นลวดลายเมห์นดิบนหลังมือขาว เขาจึงจับข้อมือนั้นพลิกดู “รู้มั้ย จริงๆ แล้ว การวาดเมห์นดินี่น่ะ เป็นที่นิยมของพวกเจ้าสาว” ...ถ้าหากเขาจะได้เห็นศตคุณเป็นเจ้าสาวของเขา โดยที่เด็กหนุ่มแต่งกายในชุดประจำชาติเต็มยศ แขนและขาเรียวขาวถูกวาดลวดลายเมห์นดิไว้อย่างวิจิตรบรรจง ชีวิตเขาก็คงไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว

...แต่คงเป็นเรื่องยาก ความหวังของเขาช่างสวนทางกับความรู้สึก ยิ่งเมื่อเด็กหนุ่มรักเขามากเท่าไหร่ ก็คงยิ่งโกรธมากไปกว่านั้นอีกหลายเท่า เขาไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะบอกรักศตคุณ ทั้งที่รักมากถึงขนาดนี้ หากอย่างน้อย... ก็ขอให้ได้พูดออกไป

ชีคหนุ่มโน้มใบหน้าไปกระซิบ “Ana Ooheboka (อานา อูฮิบบูกา)”

“พูดอะไร ผมไม่เข้าใจหรอกครับ” ศตคุณตอบว่าไม่เข้าใจ หากแววตากลมใสไหวระริก

“อีกไม่นานเธอก็จะรู้เอง” ทัชอัลดินแนบริมฝีปากบนหน้าผากมน เคลื่อนผ่านสันจมูกไปช้าๆ แล้วจูบผะแผ่วตรงปลายจมูกโด่ง เขาจรดปลายจมูกบนแก้มนิ่มแล้วสูดดมเบาๆ จากนั้นก็ค่อยๆ คืบคลานเข้าไปรุกรานกลีบปากอวบอิ่มทีละน้อยอย่างใจเย็น

“Habibi (ฮาบีบี)” ชีคหนุ่มกระซิบชิดใบหูที่เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ

แม้ศตคุณไม่เข้าใจที่คนบนร่างพูด หากหัวใจสองดวงสื่อถึงกัน มือขาวยกขึ้นโน้มลำคอใหญ่เข้ามาหาตัว พร้อมกับยกศีรษะขึ้นรับ “จูบผมอีกหน่อยได้มั้ย”

หัวใจของชีคหนุ่มเต็มตื้น ดีใจจนห้ามไว้ไม่อยู่ ความรักที่กักเก็บอยู่ในอกเต็มเปี่ยมจนล้น... บนพื้นทรายภายใต้แสงจันทร์นั่น เขารุกล้ำเข้าตีตราจับจอง ซึ่งเด็กหนุ่มก็ยินยอมเขาแต่โดยดี

สองหนุ่มนั่งอิงแอบบนผืนทรายละเอียดสีทอง สายตาทอดมองออกไปบนท้องฟ้าแห่งยามราตรีกาล ซึ่งมีเสียงเพลงจากงานเลี้ยงของกองคาราวานดังมาแว่วๆ

“คุณ ถ้าสมมติว่า... ชีคที่ปกครองเฟอร์โดสมาหลงรักเธอเข้า เธอจะว่าอย่างไร”

“ทาริค” ศตคุณจับมือหยาบวางเหนือแผ่นอกด้านซ้าย “ในนี้... มีแต่คุณอยู่เท่านั้น... ผมไม่ได้ต้องการเงินทอง ไม่ต้องการชีวิตที่สุขสบาย ผมมีบางสิ่งบางอย่างที่ต้องการมากกว่านั้น ผม... รัก...”

...ทำไมหัวใจเขาถึงเจ็บเหมือนมีมีดกรีดแบบนี้กันนะ... ทัชอัลดินยิ้มบาง “เก็บไว้ก่อนเถอะ ไว้ฉันจะถามเธออีกครั้ง”

“ทำไมครับ ผมอยากจะพูด อยากจะบอกคุณ”

“ฉันจะเสียใจมาก ถ้าหากเธอเปลี่ยนใจทีหลัง” ชีคหนุ่มพูดเสียงเศร้า ทว่าทำให้อีกฝ่ายเข้าใจเขาผิด และยิ่งไม่พอใจ

“ผมไม่ใช่คนเห็นแก่เงิน ทาริค คุณมองผมผิดไปแล้ว”

...ไม่ผิดหรอก... เพราะเขาได้รู้แล้วว่าศตคุณเป็นคนอย่างไร และต้องการอะไร หากเขาไม่อาจย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตได้ ชีคหนุ่มพรูลมหายใจออกเบาๆ ...เขาก็ได้แต่หวัง... หวังว่าเด็กหนุ่มจะให้อภัยกับการตัดสินใจมุทะลุของตนในอดีตเท่านั้น

ยิ่งใกล้เฟอร์โดสมากเข้าไปเท่าไหร่ หัวใจเขาก็ยิ่งหวั่นไหว ใจหนึ่งก็ดีใจที่ความสัมพันธ์ของตนกับร่างโปร่งคืบหน้าไปมาก แต่อีกใจก็ยังเป็นกังวลว่า ความรู้สึกของศตคุณจะเปลี่ยนแปลงไป เมื่อได้รู้ความจริงว่าเขาคือใคร

“Ana Ooheboka (อานา อูฮิบบูกา)” เขาพร่ำบอกคำรักกับเด็กหนุ่มหลายต่อหลายครั้ง เพื่อย้ำให้ศตคุณจำไว้แม่นมั่น เมื่อถึงวันที่อีกฝ่ายจะต้องตัดสินใจ ถ้าหากพวกเขาจะไม่ได้พบกันอีก บางทีสักวันศตคุณอาจจะได้รับรู้ความรู้สึกจากหัวใจของเขา
 

หลังจากการเดินทางข้ามทะเลทรายกว่าสัปดาห์ ทั้งสองคนก็มาถึงเมืองแห่งโอเอซิสอันอุดมสมบูรณ์ เมืองที่มีชีคทัชอัลดิน ชารีฟ อิสมาเอล อัช ชะกิยาห์เป็นผู้ปกครอง เมื่อเข้าใกล้ตัวเมืองมากขึ้นเท่าไหร่ ความกังวลและอาการเจ็บปวดในอกก็ทวีมากขึ้นทุกที หากตัวเขาก็ยังหวัง ในความมืดมิดนั่นอาจจะยังมีแสงสว่างเล็กน้อย ศตคุณอาจจะยกโทษให้กับคนที่เคยใจร้ายอย่างเขาก็ได้... อีกไม่กี่อึดใจแล้ว... ชีคหนุ่มก็จะพาคนรักของตนไปยังวังนิสรีนเพื่อสารภาพความรู้สึกที่กักเก็บมาเนิ่นนาน พร้อมกับบอกเล่าทุกสิ่งทุกอย่างให้ร่างโปร่งบางเข้าใจ

ทว่าใช่ว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามที่เขาคาดการณ์ไว้... เนื่องจากมีเหตุด่วนเข้ามาแทรก ด้วยภาระหน้าที่ที่ต้องแบกรับไว้ ทำให้เขาต้องรีบแยกจากศตคุณไปเสียก่อน
 
“อาเหม็ดจะพาเธอไปพบชีคชารีฟ เธอเดินทางมาที่ดินแดนอาหรับนี่ ก็เพื่อมาพบกับท่านไม่ใช่หรือ ไปพบท่านก่อนแล้วฉันจะรีบกลับมาหา”

หากอีกฝ่ายคงกำลังตกใจมาก ทั้งยังคงค้างคาใจกับประสบการณ์เลวร้ายที่ถูกขายเหมือนผักปลา ส่งผลให้ศตคุณเข้าใจชีคหนุ่มผิด แล้วก็ไม่ยอมฟังเหตุผลใดๆ จากเขาเสียด้วย เมื่อเด็กหนุ่มวิ่งหนีไป ทัชอัลดินก็กำลังจะวิ่งตามไปเพื่ออธิบาย แต่อาเหม็ดหยุดเขาเอาไว้โดยอ้างเหตุผลสำคัญซึ่งคนที่มีตำแหน่งเช่นเขาไม่อาจปฏิเสธได้

“ชีคครับ! ท่านไปทำหน้าที่ของท่านก่อน ผมจะดูแลคุณศตคุณให้เอง!”

ร่างสูงสบถเสียงดังลั่น พลางมองตามร่างโปร่งบางที่วิ่งหนีไกลออกไปทุกที เขาจำใจต้องฝากศตคุณไว้กับอาเหม็ดก่อน เพื่อที่จะปลีกตัวไปทำหน้าที่ของตน แต่ถ้าหากเขามองเห็นอนาคตได้ เขาคงไม่ปล่อยมือจากเด็กหนุ่มไป... หัวใจเขาเจ็บปวด เกลียดตัวเองที่ปล่อยให้ศตคุณวิ่งหนีไปจนต้องเจ็บตัวเจียนตายเช่นนั้น


TBC~*


จบภาคทาริคแล้วค่า หวังว่าทุกคนคงเข้าใจท่านชีคกันแล้วไม่มากก็น้อย

ตอนหน้าเราจะกลับมาเหตุการณ์ปัจจุบันแล้วนะคะ  :mew1: น้องคุณจะว่าอย่างไรกันน้อออออ

ขออภัยที่ทำให้รอนาน ^^ แต่ว่าฮัสกี้(มโนไปเอง)ว่า ภาคของทาริคก็ช่วยทำให้เนื้อเรื่องสมบูรณ์ขึ้นน่ะค่ะ งุงิ

ขอบคุณทุกคนที่ยังติดตามการเดินทางของทาริคและน้องคุณนะคะ  :bye2:

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 03-06-2015 19:24:49
เพราะความขี้มโนของตัวเองแท้ๆนะคะทาริค อุอิ :hao7:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 03-06-2015 19:27:25
เป็นท่านชีคที่มั่นใจหมดทุกสิ่งแต่ไม่มั่นใจในความรักเลยให้ตายเหอะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน. กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย[Ch.23:สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: nunuchhh ที่ 03-06-2015 19:28:51
หักอารมณ์ แต่เข้าใจน๊าาาาา :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 03-06-2015 19:32:54
อัพ ตอนหน้าเลยต่อดีมั๊ย คิคิพูดจริงนะ เค้าค้างมานานแระ อยากให้สานต่อไวๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 03-06-2015 19:38:42
ขี้มโนของแท้ 55555555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 03-06-2015 19:41:55
เอาอีกๆๆ   :z3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: Blue ที่ 03-06-2015 20:02:56
 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 03-06-2015 20:08:07
#ทาริคขี้มโน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 03-06-2015 20:45:45
มโนมากนะคะ. ท่านชีค. ^^
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 03-06-2015 20:48:46
มาให้กำลังใจทาริค จ้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 03-06-2015 20:50:24
ทาริคนี่ ขี้มโนนะ จริงๆ เข้าไปถามน้องคุณตั้งแต่แรก เรื่องก็กระจ่าง แล้วมั้ย 555 แอบอยากให้น้องคุณเอาคืนนิดๆแฮะ หมั่นไส้มากกก 555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 03-06-2015 20:50:30
น้องคุณยกโทษให้กับทาริคเถอะนะค้าา~ :hao5: .. ได้โปรดเห็นแก่หัวจิตหัวใจดวงน้อยๆ ที่เฝ้าคอยแต่จะภักดีต่อหนูคนเดียวตลอดมาด้วยเถอะค่า~
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 03-06-2015 20:51:41
ก็ยังสงสารน้องคุณอยู่ดี
แก้ตัวกับน้องดีๆนะ รอตอนต่อไปเนาะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 03-06-2015 21:09:20
ตอนหน้าปัจจุบันเเล้ว ยอมให้คุณงอนทาริคเล็กๆน้อยๆพอน่ารักให้ท่ริคง้อก็ได้ แล้วก็อย่าโกรธคนขี้มโนเลยน้าา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 03-06-2015 21:17:42
ทาริคขี้มโน  :katai5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: sodawan1 ที่ 03-06-2015 21:20:42
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 03-06-2015 21:21:32
นายได้สร้างบาดแผลในใจให้คุณไปแล้ว คิดว่ามันจะลบออกเหรอ คิดว่าจะลบสิ่งที่ตนเองทำผิดพลาดกับคุณออกเหรอ รักของทาริค ทาริคไม่มั่นใจเอาซะเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 03-06-2015 21:21:56
อย่าหายไปนานแบบนี้อีกเลยนะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 03-06-2015 21:27:20
 :katai1:  :katai1:  :katai1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: DESZCZ ที่ 03-06-2015 21:28:17
แบบว่าห่างหายจากนิยายเรื่องนี้ไปนานมากกกกกก พอกลับมาอ่านอีกที โอ้ว!!แม่เจ้าสิบกว่าตอนเลยเรอะ o22
กราบขออภัยเป็นอย่างยิ่งที่ไม่ได้เข้ามาอ่านเสียนาน
แต่การที่ได้มาอ่านสิบกว่าตอนแบบจัดเต็มทำให้รู้ว่า ฉันพลาด! พลาดมาก! ทำไมถึงได้ลืมตัวไม่เข้ามาอ่านกันนะ ตอนแรกแอบเศร้าเสียใจไปกับคุณที่โดนปล่อยทิ้งไว้ แต่ตอนหลังแอบหมั่นไส้ทาริคเหลือเกินรักขนาดนั้นแล้วยังไม่บอกอีก มัวอมพะนำจนคุณร้องไห้เสียใจขนาดนั้นเลย แต่ก็ดีใจในที่สุดก็จะแฮปปี้กันซะที :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 03-06-2015 21:29:27
กรี๊ดดด อยากอ่านภาคปัจจุบันต่อใจจะขาดดดดดดด
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 03-06-2015 21:35:56
เข้าใจทั้งสองฝ่ายมากขึ้น
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: `ลoงสิจ๊ะ™ ที่ 03-06-2015 21:48:37
จะบอกครึ้งนะว่า .... แก้ตัวกับของคุณดีๆละ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-06-2015 22:03:30
หาทางรอดเอาเองน่ะทาริค
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 03-06-2015 22:19:51
พ่อคนช่างมโนเป็นไงบ้างล่ะคิดเองเออเองจนเรื่องมันเป็นอย่างงี้ อย่างว่าละคนมันไม่กล้าเผชิญหน้านี่แค่เห็นเค้าคุยกับเพื่อนหญิงยังคิดไปไกลจนเรื่องใหญ่โตซะ แบบนี้ต้องให้ง้อน้องคุณนานๆ ให้น้องคุณโกรธสักสัปดาห์ก็พอสงสารเห็นว่ารักน้องหรอกนะ เอาแค่สัปดาห์เดียวพอเนอะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 03-06-2015 22:20:23
#ทาริคขี้มโน
ด้วยคน 555555555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 03-06-2015 22:32:30
ก็ยังไม่น่าให้อภัยอยู่ดีย่ะะะ น้องคุณเล่นตัวให้หนักๆเลยขอร้องเถอะ ทาริคนางขี้มโนเกินไปอ่า ตั้งแต่เริ่มจนจบ เฮ้อออออออออ สงสารน้องคุณจัง ยุให้กลับเวียนนาเลยจ้า ให้นางตามมาง้อเอง กรั้กกกๆๆ

ขอบคุณค่ะ ^_^
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 03-06-2015 22:34:49
ทาริคนี้พูดน้อยจนน่ากลุ้มใจ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: natt lUcky ที่ 03-06-2015 22:39:51
รอตอนปัจจุบันต่อ ทาริคจะทำไงละทีนี้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: b2friend ที่ 03-06-2015 23:36:11
มาต่อภาคปัจจุบันเร็วๆ นะ  :impress2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: noksamsee ที่ 03-06-2015 23:36:53
เปิดอกพระเอกแล้ว ยอมรับว่าทาริคมีมุมเด็กน้อยชอบมโน อนาคตเหมือนจะกลัวเมียเบาๆๆ ชอบอ่า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 04-06-2015 01:39:48
 :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
ต่อไปเจอน้องคุณเเเล้วววววววว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 04-06-2015 07:27:19
ก็รอดูกันต่อไป ใครทำอะไรไว้ก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำนะทาริค แต่คุณก็รักคุณมากเหมือนกันนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: Cream A ที่ 04-06-2015 11:05:55
น้องคุณจ๋างอนพอเบาะๆ อย่าเคืองคนแก่นานเลยเนอะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 04-06-2015 13:01:47
ถ้าทาริคเป็นแค่ผู้ชายธรรมดา เรื่องคงจะง่ายกว่านี้
ทาริคจะได้ไม่เครียด และน้องคุณจะได้ไม่ต้องเสียใจแบบนี้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 04-06-2015 19:06:17
มโนขั้นสูงงงงง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 04-06-2015 20:36:55
การตัดสินใจของทาริคผิดพลาดเยอะเลยนะ
คิดเองเออเองก็เป็นอย่างนี้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: KS.F ที่ 04-06-2015 21:01:03
รอรอ คุณ  :o8:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 05-06-2015 00:30:28
เป็นท่านชีคที่เราคิดว่าน่าจะโดนว่าที่แฟนเมินมาก ๆ มีอะไรก็เก็บเงียบเนี่ย 5555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: Chocobear ที่ 05-06-2015 01:01:31
ในที่สุด....ก็กลับมาตอนปัจจุบัน
รอน้องคุณตอบรับเป็นเจ้าสาวทาริคนะครับ  :hao3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 06-06-2015 19:34:43
ตอนหน้าจะได้รู้ความในใจของศตคุณแล้ววว ตื่นเต้นอ่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 12-06-2015 19:18:51


Chapter 24 : ทิฐิ


(กลับมาภายในห้อง)

ร่างโปร่งบางยืนนิ่งข้างขาตั้งสำหรับวาดภาพ ซึ่งบนนั้นมีภาพร่างของตนบนผ้าแคนวาสในกรอบขึงวางอยู่ เขายังคงรอฟังคำอธิบายจากชีคหนุ่มซึ่งไม่ยอมเปิดปากพูดอะไร ทำให้ภายในห้องเงียบสงัด บรรยากาศชวนอึดอัดจนหายใจลำบาก

"คุณบอกว่าจะบอกผมทุกอย่างไม่ใช่เหรอครับ"

ทัชอัลดินลุกขึ้นจากโซฟานอนที่เขานั่งอยู่ แล้วเดินเข้าไปหาศตคุณอย่างเชื่องช้า ก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าอีกฝ่าย "เพราะฉัน... คนที่หลงรักเธอ รักอยู่ฝ่ายเดียวนี่... ตั้งใจจะไปพบเธอในการแสดงครั้งสุดท้าย แต่ว่า... เธออยู่ที่นั่นกับคนรักของเธอ"

ดวงตากลมใสกลับขุ่นมัว เขาเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว "คุณพูดอะไรของคุณ! คนรักที่ไหนกัน"

"ก็ผู้หญิงที่อยู่กับเธอที่นั่น เธอให้ไปกระทั่งของขวัญชิ้นสำคัญจากฉัน"

ศตคุณชะงัก "ไอด้า? คุณหมายถึงผู้หญิงชุดสีฟ้าคนนั้นเหรอ เธอเป็นเพื่อนของผม!"

"แต่จากการกระทำของเธอ ในประเทศฉันเขาทำกับคนที่รักเท่านั้น"

...มันก็จริง ร่างโปร่งรู้ได้จากการวางตัวของอีกฝ่ายในยามที่อยู่ในทะเลทรายด้วยกันตามลำพัง "...อีกอย่าง ของขวัญที่คุณให้ ผมไม่ได้ให้เธอไป ของขวัญชิ้นนั้นยังอยู่ในห้องพักที่เวียนนา บนเปียโนสีขาวที่คุณให้กับผมนั่น"

“ฉันเข้าใจว่าเธอมีคนรักแล้ว คนทั่วๆ ไปก็คงดีใจที่เป็นอิสระ ไม่ต้องมีพันธะใดๆ กับใคร แถมยังมีเงินมีทองใช้สบายๆ ไม่ใช่หรือ... แล้วสำหรับฉัน ก็มีเพียงแค่นั้นที่จะให้กับเธอได้”

แววตาของเด็กหนุ่มสั่นระริก เขาพูดออกไปเสียงสั่น “คุณไม่ถามความต้องการของผมเลย คุณมันใจร้าย เห็นแก่ตัวที่สุด” จากนั้นก็เบี่ยงตัว เพื่อเดินหนีออกไปให้ห่างๆ จากคนตรงหน้า

มือหยาบคว้าข้อมือขาวไว้อย่างรวดเร็ว “แล้วตอนนั้นเธอต้องการอะไรกันเล่า ครอบครัว? ฉันเป็นให้เธอได้รึไงกัน เธอยังไม่รู้ว่าฉันมีตัวตนอยู่เลยด้วยซ้ำ ท่านพ่อก็ป่วยหนักจนขยับตัวไม่ได้แบบนั้น แล้วฉันก็คงจะทนพบกับเธอและคนรักของเธอไม่ได้”

ร่างโปร่งหยุดกึก ใบหน้าหวานยังคงไม่ยอมหันกลับมาทางชีคหนุ่ม ดวงตาของเขาร้อนผ่าว “......”

“ฉันขอโทษ... ที่เธอว่าฉันเห็นแก่ตัว... มันก็จริง...”

ไหล่บอบบางสั่นสะท้าน ก่อนศตคุณจะปล่อยให้ความโศกเศร้าที่กักเก็บไว้หลั่งรินออกมากับน้ำตา “คุณไม่รู้หรอกว่าทำให้ผมเสียใจมากขนาดไหน ฮึก...”

ทัชอัลดินดึงเด็กหนุ่มที่กำลังสะอื้นไห้เข้ามาในอ้อมกอด แล้วลูบแผ่นหลังเบาๆ เพื่อปลอบโยน “รู้สิ ตอนนี้ฉันรู้แล้ว แต่ฉันไม่อาจย้อนเวลากลับไปแก้ไขได้ ฉันขอโทษ ฉันเสียใจที่ด่วนตัดสินเธอไปแบบนั้น”

“ผมรอ... รอที่จะได้พบกับคุณมาตลอด ฮือ... ผมรอคอยการแสดงทุกครั้ง รอที่จะได้เห็นคุณยืนอยู่ที่นั่น”

“...ฉันไปในฐานะท่านพ่อ เพราะฉันคิดว่าเธอคงจะเสียใจ ถ้าหาก อับบา ไม่ไปดูการแสดงของเธอ แต่ฉันก็ไม่ใช่อับบาคนที่เธอรอคอย”

มือขาวทุบแผ่นอกกว้างอย่างไม่เบานักอยู่หลายครั้ง “ฮือ... คุณทำร้ายจิตใจของคนที่รอคอยความหวังมาตลอดหกปีเต็ม คุณมันใจร้ายที่สุด”

“ฉันขอโทษ” ริมฝีปากหยักกระซิบข้างใบหูนิ่ม  “Ana Ooheboka (อานา อูฮิบบูกา) ฉันรักเธอ... ให้โอกาสฉันแก้ตัวสักครั้งจะได้มั้ย เธอต้องการอะไร ฉันจะไม่ขัดเธอเลย ขอเพียงแค่ยกโทษให้ฉัน...”

ร่างโปร่งเบี่ยงใบหน้าหลบปลายจมูกโด่งที่คลอเคลียอยู่บนผิวแก้ม พลางดันตัวออก “จริงเหรอครับ ผมต้องการอะไรคุณก็จะไม่ขัดงั้นเหรอ!”

น้ำเสียงที่ตวัดขึ้นสูงนั้นทำให้ชีคหนุ่มผละออกเล็กน้อย เขาประสานสายตากับดวงตาคู่สวยที่ฉายแววแข็งกระด้างและแฝงไปด้วยความเจ็บปวด... วินาทีนั้นหัวใจของเขาร่วงวูบ พร้อมกับปิดตาลงอย่างยอมรับความจริงที่กำลังจะเกิดขึ้น สิ่งที่เขาเลือกทำลงไปคงจะสร้างบาดแผลลึกจนร่างโปร่งไม่อาจให้อภัย ชีคหนุ่มถอนหายใจหนักๆ ก่อนจะพยักหน้า “ใช่ ไม่ว่าเธอต้องการอะไร ฉันจะไม่ขัด”

หยดน้ำตาอุ่นๆ ไหลพรั่งพรูออกมาพร้อมกับความเจ็บปวดที่สั่งสมอยู่ในอกมาแสนนาน ทั้งขุ่นเคืองและน้อยใจ สิ่งเหล่านั้นส่งผลให้ศตคุณเอ่ยคำพูดที่เชือดเฉือนใจร่างสูงมากที่สุด “ผมไม่อยากเห็นหน้าคุณอีกแล้ว... ผมจะกลับเวียนนา”

“คุณ” ใจเขาอยากจะขอร้อง ยื้อให้เด็กหนุ่มคิดทบทวนอีกสักครั้ง แต่เพราะเขาเอ่ยปากสัญญาไปแล้วว่าจะไม่ขัด และถ้านั่นเป็นสิ่งเดียวที่เขาจะทำให้ศตคุณเลิกโกรธเคืองเขาได้ เขาก็จะยอมทำตามอย่างที่อีกฝ่ายต้องการ ร่างสูงกลืนคำพูดอ้อนวอนทั้งหมดกลับลงคอ  แล้วหักใจ... ปล่อยมือออกจากเด็กหนุ่มตามที่เจ้าตัวประสงค์

ทัชอัลดินยิ้มบางทั้งที่หัวใจเจ็บราวกับมีมีดกรีด เขาเดินกลับไปยังโซฟานอนพลางยกมือขึ้นคลึงขมับหนักๆ ก่อนจะเอื้อมไปยกหูโทรศัพท์ “เรียกตาฟาเข้ามาซิ”

เพียงชั่วครู่ ชายวัยกลางคนร่างผอมในชุดโต๊ปก็วิ่งเข้ามาในห้อง ตาฟาเป็นหนึ่งในทีมเลขาของชีคทัชอัลดิน ซึ่งมีอาเหม็ดเป็นหัวหน้า เขาค้อมศีรษะให้กับเจ้านาย แล้วหันไปค้อมศีรษะให้กับเด็กหนุ่ม

“ตาฟา ช่วยจัดการเรื่องตั๋วเครื่องบินกับพาสปอร์ตให้ศตคุณเดินทางกลับเวียนนาด้วย”

“ครับ เมื่อไหร่ดีครับ”

ชีคหนุ่มลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินไปหยุดตรงประตูห้อง “เดี๋ยวพาเขากลับไปห้องพักแล้วถามเอาจากเขานะ เขาต้องการอะไรก็จัดหาให้เขาให้เรียบร้อย นายมีหน้าที่ดูแลเขาจนกว่าเขาจะเดินทางกลับถึงเวียนนา... ระหว่างรอเครื่องที่ดัมมัม จัดโรงแรมกับรถรับส่ง และคอยดูแลเขาให้ดีด้วย” จากนั้นจึงหันไปสบสายตากับศตคุณ เด็กหนุ่มยืนนิ่งราวกับรูปปั้น ใบหน้าสวยเบือนหนีไปจากเขาทันทีที่สายตาประสานกัน

ทัชอัลดินยื่นมือออกไปเล็กน้อย แต่แล้วก็ชักกลับ เขาฝืนยิ้มให้กับศตคุณ “ฉันดีใจ... ที่ในที่สุดเราก็ได้พบกัน”

“.....” สองมือขาวกำเข้าหากันแน่น นัยน์ตาสีอ่อนหลุบต่ำ แม้ท่าทีที่แสดงออกมาจะดูเหมือนว่าเขาโกรธเคืองคนตรงหน้ามากเต็มที แต่ภายในใจกลับสับสน และยิ่งเจ็บปวดมากกว่าเดิมเสียอีก

“ขอให้เธอรู้ไว้เพียงแค่ว่า ทุกคำพูดที่ฉันพูดกับเธอในทะเลทราย... เป็นความรู้สึกจากใจจริงของฉัน”

...ชีคหนุ่มพรูลมหายใจออกอย่างแผ่วเบา พยายามกดเก็บความเจ็บปวดเจียนตายไว้ภายใน “...ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะ ศตคุณ” แล้วเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

เด็กหนุ่มน้ำตาร่วงเผาะ พอหันกลับมาทางที่ทัชอัลดินยืนอยู่ในคราวแรก ร่างสูงก็เดินจากเขาไปเสียแล้ว... ริมฝีปากสีสดเผยอค้าง บทจะปล่อยเขาไปก็ปล่อยไปง่ายๆ อย่างนี้จริงๆ น่ะหรือ เขาไม่อยากเชื่อเลย นี่หรือคือคนที่บอกว่ารัก... หลงรักเขาจนแทบบ้า

“เอ่อ... คุณศตคุณ จะกลับเวียนนาเมื่อไหร่ดีครับ” ตาฟาถามอย่างนบนอบ

ร่างโปร่งตัวแข็งราวกับหิน เพราะความจริงแล้วเขาไม่ได้อยากกลับเวียนนา แต่อารมณ์ที่พลุ่งพล่านบวกกับทิฐิและความดื้อรั้นทำให้เขาอยากเอาชนะ อยากเห็นอีกฝ่ายเจ็บปวดบ้าง อยากจะให้ชีคหนุ่มงอนง้อ อ้อนวอนขอให้เขาอยู่ที่นี่ด้วย จึงพูดโดยไม่ยั้งคิดไปแบบนั้น

แล้วตอนนี้เขาจะทำยังไงดีละนี่ “คุณตาฟา ผม... ฮือ... โฮ...”

ตาฟาสะดุ้ง เขาแค่ถามเองนะ! หรือภาษาเขาไม่ดี ไม่ชัดเจน ฟังดูไม่สุภาพกัน ทำไมจู่ๆ เด็กหนุ่มถึงปล่อยโฮออกมาเช่นนั้น “เอ่อ... ยังไงตอนนี้คุณศตคุณกลับไปที่พักของคุณก่อนดีมั้ยครับ แล้วมีอะไรที่พอจะให้ผมรับใช้...”

ศตคุณสะอื้นฮักๆ ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปดี เขาเดินนำตาฟาออกจากห้องไปอย่างเลื่อนลอย ผ่านภาพวาดของตนนับสิบภาพ ที่บัดนี้เขาได้รู้แล้วว่าคนที่วาดภาพเหล่านั้น ทัชอัลดิน... วาดมันด้วยความรู้สึกแบบไหน

...Ana Ooheboka (อานา อูฮิบบูกา)

หัวไหล่เล็กสั่นน้อยๆ เขาหยุดสะอื้นไห้อยู่หลายครั้ง สลับเดินต่อไปตามทางเดินที่ปูพรมไว้ไปเรื่อยๆ จนพบกับจามิลและจีฮาลที่นั่งรออยู่ด้านนอกตรงสุดทางเดิน

“คุณศตคุณ! เกิดอะไรขึ้นครับ” นายทหารทั้งสองถลาเข้ามาหาเจ้านาย

“ฮือ...” ร่างโปร่งโผเข้ากอดทหารหนุ่มทั้งคู่แล้วร้องไห้โฮ จนจามิลและจีฮาลหันมองหน้ากันเลิ่กลั่ก พอหันไปทางตาฟา รายนั้นก็หน้าซีดเป็นไก่ต้ม ก่อนหน้าทัชอัลดินก็เดินผ่านพวกเขาไปด้วยท่าทางเคร่งขรึม แล้วตอนนี้กลับเป็นศตคุณที่เอาแต่ร้องไห้ พวกเขาจึงรีบพาเด็กหนุ่มกลับไปยังห้องพักก่อน

สาวใช้ในห้องพักของศตคุณต่างพากันหน้าเสีย เมื่อเห็นใบหน้าน่ารักเปื้อนไปด้วยน้ำตา พวกเธอก้มหน้าหลุบตาต่ำ นิ่งเงียบจนแทบไม่ได้ยินเสียงลมหายใจ

เด็กหนุ่มคว่ำหน้าลงกับเตียง ซุกใบหน้าไว้กับหมอนหนุน “ฮือ... ทาริค คนบ้า... งี่เง่าที่สุด”

ตาฟาที่ติดตามมาถึงห้องด้วยก็ไม่รู้จะทำเช่นไร จะให้เขาถามศตคุณว่าต้องการจะกลับเวียนนาเมื่อไหร่ ตอนนี้ก็คงไม่ใช่เวลาแน่ๆ เขาจึงถอยหลังไปยืนอยู่ตรงมุมห้องกับพวกสาวใช้ ส่วนจามิลและจีฮาล ทั้งสองคนยืนอยู่ข้างเตียง คอยดูแลผู้เป็นนายอย่างใกล้ชิด

“เอ่อ คุณศตคุณ... ดื่มอะไรสักหน่อยมั้ยครับ” เวลาเช่นนี้ จีฮาลนึกอยากจะเหาะไปตามอาเหม็ดกลับมาจริงๆ เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะรับมือศตคุณอย่างไร ในเมื่ออีกฝ่ายเอาแต่ร้องห่มร้องไห้จนตัวโยนขนาดนี้

“มีเรื่องอะไรหรือครับ บางทีถ้าคุณศตคุณได้ระบายออกมา อาจจะรู้สึกดีขึ้นนะครับ”

ใบหน้าน่ารักเงยขึ้นเพื่อประสานสายตากับผู้พูด ดวงตากลมโตเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำจนดูน่าสงสาร เขานึกถึงเพื่อนรักขึ้นมาได้เป็นคนแรก อยากจะพูดคุยและขอคำปรึกษา “ผมขอโทรศัพท์หน่อยได้มั้ย ผมจะโทรไปเวียนนา ฮึก...”

“ครับๆ” ตาฟารีบอาสารับคำ ก่อนจะวิ่งฉิวออกไปข้างนอกห้อง สักพักก็กลับมาพร้อมกับโทรศัพท์ในมือ เขานำมันมาส่งให้กับเด็กหนุ่ม

ศตคุณลุกขึ้นนั่ง ยื่นมือออกไปรับโทรศัพท์มา แล้วกดโทรออกไปยังปลายทาง... ที่ปรึกษาสุดท้ายของเขา “ฮือ... เควิน”

“เฮ้ย! ไอ้ลูกหมา! ทำไมทำเสียงเป็นหมาหงอยแบบนี้!” คนที่อยู่ปลายสายร้องเสียงหลง

“ฉันจะทำยังไงดี โฮ...” ร่างโปร่งปล่อยโฮใส่เพื่อนรัก

“เกิดอะไรขึ้นน่ะ!”

เด็กหนุ่มเล่าถึงเรื่องราวตั้งแต่เมื่อครั้งคริสต์มาสที่ผ่านมาจนถึงการเดินทางในทะเลทรายมายังเมืองเฟอร์โดสให้เพื่อนรักที่อยู่ปลายสายฟังจนหมดเปลือก ทั้งเรื่องของอับบา พี่ชาย และชายหนุ่มคนสำคัญ... ทัชอัลดิน พลางร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่นานเป็นชั่วโมง ระหว่างนั้น ทหารประจำตัวทั้งสองและตาฟา แม้ไม่ได้ตั้งใจจะฟังแต่ก็ได้ยินไปด้วย

“ไอ้คุณเอ๊ยย... วุ้ย... ไม่รู้เหมือนกันว่ะ แต่ฉันว่า เขาก็น่าสงสารนะ... เพราะเรื่องของนายกับไอด้า ฉันเองยังเข้าใจผิดเลย ใครๆ ก็คิดว่านายกับไอด้าเป็นแฟนกันนะ ฉันว่ามันก็ไม่แปลกที่เขาจะเข้าใจผิด”

“บ้าน่ะ!” ศตคุณตวาด แล้วชะงัก

...ถ้าขนาดเพื่อนรักคนที่รู้จักตัวเขาดีที่สุดยังพูดแบบนี้... เด็กหนุ่มจึงตอบไปเสียงอ่อย “...จริงเหรอเควิน ฉัน...”

“คิดดูดีๆ สิ คนที่มีทั้งเงินทองและอำนาจมากมายอย่างนั้นน่ะ ถ้าเขาอยากจะลักพาตัวนายเอาไปขังไว้ดูเล่นที่วังของเขา ก็ยังทำได้... แต่เขากลับเลือกที่จะเสียสละ เป็นฝ่ายจากไปเสียเอง ถ้ามองในแง่ของเขา ก็ถือว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษมากเลยนะ”

“.....”

“แต่เหตุผลอะไรๆ มันก็ไม่สำคัญหรอก... ถามหัวใจนายดูสิ รักเขารึเปล่า อยู่โดยไม่มีเขาได้รึเปล่า”

“ฉัน...” ...รักเขา... คำตอบนั้นชัดเจนอยู่ในอก

“ไม่มีใครรู้คำตอบดีเท่ากับตัวนายเอง นายเสียใจมาก ฉันรู้ แต่ฉันว่าเขาก็คงเสียใจกับเรื่องทั้งหมดเหมือนกัน... เฮ่ย ไอ้ลูกหมา ความสุขมาอยู่ตรงหน้าแล้วนะเว้ย ทำไมไม่คว้าไว้ อย่ามัวแต่ทิฐิ ระวังนา... มัวแต่งอน เดี๋ยวเขาตัดใจจากนายไปหาคนอื่น คราวนี้จะทำไง”

เพียงแค่นึกถึงหัวใจก็เย็นวาบ “ฉัน...”

“ถ้าคิดว่าช่างมัน ก็กลับมาเวียนนามามะ แล้วลืมทะเลทรายไปซะ”

กลับไป... แล้วลืมความรัก ความอบอุ่นของผู้ชายแห่งทะเลทรายคนนี้นะหรือ... เขาจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไรหากไร้ซึ่งหัวใจ “ฉัน... ลืมไม่ได้...”

“ก็ได้คำตอบแล้วนี่ ถ้างั้นก็ไปคุยกับเขาให้รู้เรื่องซะนะ”

“ขอบใจนะ นาย... เอ่อ ไม่ตกใจใช่มั้ย เรื่องที่ฉัน...”

“นายคือเพื่อนรักเพียงคนเดียวของฉัน นายจะรักกับสาวออสเตรียหรือหนุ่มอาหรับที่ไหน นายก็ยังเป็นเพื่อนของฉัน... ไอ้ลูกหมา ฉันขอแค่ให้นายมีความสุขกับสิ่งที่นายเลือกก็พอแล้ว”

“เควิน... ขอบใจนายมากนะ” ศตคุณเอ่ยเสียงสั่น... ในชีวิตเขา แม้จะมีเพื่อนเพียงคนเดียว แต่สำหรับเขาก็มากเพียงพอแล้ว
ทั้งสองนิ่งเงียบอยู่ชั่วครู่ แต่จู่ๆ ปลายสายก็พูดขึ้นอย่างกวนๆ “...แล้วจะแต่งงานเมื่อไหร่ ส่งการ์ดมาให้ฉันด้วยนะเว้ย ไอ้ลูกหมาจะแต่งงานแล้ว แต่งก่อนฉันอีก นายนี่มันแก่แดดเป็นบ้า”

“ฮื้ยยย! ไอ้บ้า! คนกำลังซึ้ง หมดมู้ดเลย!” ก่อนพวกเขาจะหัวเราะออกมาพร้อมๆ กัน

ปลายสายวางหูโทรศัพท์ไปแล้ว เด็กหนุ่มทรุดตัวลงนั่งแล้วชันเข่าขึ้น ซบใบหน้าลงกับหัวเข่าตนอยู่สักพักใหญ่จึงค่อยๆ เงยหน้าขึ้น แล้วพบกับตาฟาที่ยืนยิ้มโชว์ฟันขาวอยู่ตรงหน้าพอดี “เอ่อ...”

“ตกลงว่า... จะกลับเวียนนาเมื่อไหร่ดีครับ”

ศตคุณค้อนขวับ เพราะตาฟาก็ยืนฟังคำพูดคุยของเขากับเพื่อนที่ปลายสายจนหมดเปลือก แล้วยังจะถามอีก “...ผมจะอยู่ที่นี่อีกสักพัก ผมยังมีเรื่องที่ต้องคุยกันกับชีคทัชอัลดิน”

“ครับ” ตาฟาผงกศีรษะหงึกหงัก พลางเกาท้ายทอยแกรกๆ ในเมื่อชีคสั่งให้เขาคอยดูแล และจัดการทุกสิ่งทุกอย่างตามที่ศตคุณต้องการให้ เขาก็จะผันตัวมาเป็นเลขาให้กับศตคุณชั่วคราว คอยอยู่ดูแลรับใช้ไปเรื่อยๆ จนกว่าเด็กหนุ่มจะกลับเวียนนาก็แล้วกัน
ใบหน้าหวานเหม่อมองออกไปทางหน้าต่าง เขาไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงดื้อรั้นและพูดคำพูดร้ายกาจออกไปแบบนั้น จริงอย่างที่เควินว่า... ทั้งๆ ที่ความสุขที่เขารอคอยมาอยู่ตรงหน้าแล้วแท้ๆ ทำไมเขาจึงผลักไส ปล่อยมือจากความสุขนั้นไป

ทันทีที่ขาเรียวก้าวลงจากเตียง นายทหารทั้งสองก็ถลาเข้ามาช่วยประคองเจ้านาย “คุณศตคุณจะไปไหนหรือครับ”

“ฉัน... อยากจะไปพบชีคทัชอัลดินอีกครั้งน่ะ... พวกนายพาไปหน่อยได้มั้ย”

“เอ่อ... คุณศตคุณ การที่จะเข้าพบชีคได้ ต้องได้รับอนุญาตจากท่านก่อนนะครับ แล้วเมื่อกี้ชีคท่านก็ออกไปข้างนอกแล้วด้วย”

“งั้นฉันจะไปรอเขาที่ห้องโถงเมื่อกี้...”

จามิลกระตุกแขนเรียวเบาๆ “ไม่ได้หรอกครับ เขตวังหลังนั้นเป็นพื้นที่ส่วนตัวของชีค ถ้าไม่ได้รับอนุญาตก็เข้าไปไม่ได้”

ร่างโปร่งขมวดคิ้ว “อะไรกัน ก็พวกนายเคยเป็นทหารของชีคไม่ใช่รึไง ทำไมจะพาฉันเข้าไปไม่ได้ล่ะ”

“โธ่ คุณศตคุณ... ก็ตอนนี้พวกผมไม่ได้รับใช้ชีคแล้วนี่ครับ”

“ฮื้ยย...” เด็กหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ด้วยความหงุดหงิด “...แล้ว เอ่อ... ชีคน่ะ ท่านออกไปไหนเหรอ ยังไม่กลับไปดัมมัมใช่มั้ย”

“วันนี้ท่านจะออกไปตรวจแถวโครงการฟาร์มเลี้ยงสัตว์ของชาวบ้านน่ะครับ ปกติแล้วชีคท่านจะอยู่ที่เฟอร์โดสหนึ่งอาทิตย์ ดัมมัมหนึ่งอาทิตย์ สลับกันไปครับ” ตาฟาตอบ

“งั้นฉันจะไปฟาร์มเลี้ยงสัตว์ที่ว่านั่น” หลังจากพูดจบประโยค เหล่าสาวใช้ก็ถลาเข้ามาพร้อมกับเสื้อคลุมและผ้ากุตรา เพื่อช่วยสวมให้กับเด็กหนุ่ม แล้วยังคลุมทับด้วยผ้าคลุมผืนใหญ่อีกผืน

“จะคลุมทำไมหลายชิ้นกันเนี่ย”

“เอาไว้กันแสงแดดนะครับ ถึงนี่จะเย็นแล้วก็ตามที แต่ก็คลุมไว้ดีแล้วล่ะครับ” จามิลจับผ้าคลุมพันศีรษะให้กับเด็กหนุ่มจนเหลือแต่ดวงตา

“เดี๋ยวขี่อูฐไปละกันนะครับ ถ้าขับรถไปบริเวณเลี้ยงสัตว์ เสียงดังของเครื่องยนต์จะทำให้พวกสัตว์ตื่นกลัวได้” จีฮาลหันไปพูดคุยกับตาฟา เพื่อให้ชายวัยกลางคนช่วยเป็นธุระจัดหาพาหนะให้

ศตคุณเดินนำหน้านายทหารทั้งสองและสาวใช้อีกสามสี่คนออกไปจากห้องพัก จนมาหยุดอยู่ที่ห้องโถงที่เชื่อมวังฝั่งซ้ายกับฝั่งขวาเข้าไว้ด้วยกัน บนโซฟาตัวใหญ่ในห้องนั้น ชีคจาร์ซีกำลังนั่งพูดคุยเรื่องงานอยู่กับผู้ใต้บัญชาของเขา เมื่อเห็นร่างโปร่งบางเดินเข้ามาภายในห้องโถง เขาจึงส่งเสียงทักทาย

“อ้าว น้องพี่ กำลังจะออกไปไหนหรือ”

เด็กหนุ่มค้อมศีรษะทำความเคารพ พร้อมกับปลดผ้าคลุมที่ปิดหน้าปิดตาไว้ออกพอหลวม “เอ่อ... ผม...”

“จะไปหาทัชอัลดินรึ” ชีคจาร์ซีถามทั้งที่รู้อยู่แก่ใจ

“ครับ”

“แวะคุยกับพี่สักนิดก่อนค่อยไปได้มั้ย”

“เอ่อ...” ศตคุณขมวดคิ้ว แต่เขาก็ไม่กล้าขัด “ครับ”

“นั่งสิ” ผู้มีศักดิ์เป็นพี่ชายผายมือเป็นเชิงบอกให้เด็กหนุ่มนั่งลงตรงที่ว่างข้างๆ กัน เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนั่งลง เขาก็ประสานมือเข้าหากันไว้หลวมๆ พลางส่งสายตาบอกคนอื่นๆ ที่นั่งอยู่ในห้องให้ถอยออกไปก่อน แล้วรอจนเหลือเพียงแค่เด็กหนุ่มกับผู้ติดตามเท่านั้น

“พี่ไม่รู้หรอกนะ ว่าน้องคุยอะไรกับทัชอัลดินไปบ้าง แต่พี่คิดว่า มีบางสิ่งบางอย่างที่ควรบอกให้น้องรู้ไว้... ทัชอัลดินน่ะ เขาเป็นคนตรงๆ ทื่อๆ เพราะพวกเราไม่มีแม่ ทัชอัลดินไม่เคยมีแม่ เขาเลยขาดความอ่อนโยนไปบ้าง จีรุฒน์สอนพวกเราให้เป็นสุภาพบุรุษ คำพูดและคำสัญญาของเรา เมื่อเอ่ยออกไปแล้วก็จะต้องทำให้ได้อย่างที่พูด... ทัชอัลดินเองก็บอกกับพี่ไว้ว่าเมื่อพาน้องมาถึงวังนิสรีนนี่ และได้บอกความจริงทุกอย่างกับน้อง เขาจะเคารพการตัดสินใจของน้องทุกอย่าง เพราะฉะนั้น... ก่อนจะพูดอะไรออกไป อย่าลืมคิดให้ดี”

ร่างโปร่งหน้าเสีย ก่อนจะก้มหน้าลงเพื่อซ่อนแววตาที่หวั่นไหว “....”

“หรือว่าทะเลาะอะไรกันน่ะฮึ”

คำถามของชีคจาร์ซีช่างตรงประเด็น “ผม... ผมพูดจาไม่ดีออกไปครับ”

ผู้มีศักดิ์เป็นพี่ชายสังเกตเห็นว่าไหล่เล็กสั่นน้อยๆ เขาจึงเอื้อมมือไปบีบเบาๆ อย่างต้องการช่วยปลอบใจ “ทัชอัลดินรักน้องมาก รู้ใช่มั้ย” แล้วจึงเอนหลังพิงพนักโซฟา “...เพราะรัก เขาจึงยอมเป็นฝ่ายปล่อยมือจากน้องไป ตั้งแต่เมื่อครั้งที่เวียนนานั่นแล้ว ทุกสิ่งที่เขาเลือก ที่เขาตัดสินใจ ก็เพื่อน้องทั้งนั้น ลองคิดดูให้ดี”

ทั้งชีคจาร์ซีและเควินต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน ยิ่งทำให้ศตคุณรู้สึกผิด เขาเม้มริมฝีปากแน่นเพื่ออดกลั้นไม่ให้ร้องไห้โฮออกมา ก่อนสูดลมหายใจเข้าปอดลึก “ผมพูดไปว่า... ไม่อยากเห็นหน้าเขาแล้ว และจะกลับเวียนนา... ผม... ผมไม่ทันคิดให้ดีก่อนจะพูด...”

“อืม...” น้ำเสียงเป็นกังวลของชีคจาร์ซียิ่งทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกย่ำแย่มากขึ้นไปอีก ซ้ำชีคหนุ่มยังนิ่งเงียบไปเสียด้วย

“ผมควรจะทำยังไงดีครับ”

ดวงตาเรียวจ้องมองผู้เป็นเสมือนน้องชายด้วยความสงสาร เขาก็อยากจะช่วยหรอกนะ แต่เรื่องส่วนตัวของทัชอัลดิน เขาเองก็ไม่อยากจะเข้าไปก้าวก่ายสักเท่าไร คงต้องให้ทัชอัลดินตัดสินใจด้วยตัวเอง น้องเขาก็ช่างซื่อบื้อ จะเถรตรงอะไรนักก็ไม่รู้ แต่ยังไงก็ตาม เขาก็จะพยายามช่วยอยู่ห่างๆ ก็แล้วกัน “น้องจะออกไปพบทัชอัลดินไม่ใช่หรือ... พยายามหน่อยแล้วกันนะ เรื่องที่ผ่านมาก็เก็บไว้เป็นบทเรียน”

...พยายาม?... คำพูดของผู้มีศักดิ์เป็นพี่ชายไม่ได้ช่วยให้รู้สึกดีขึ้นเท่าไรนัก ศตคุณกล่าวลา แล้วเดินออกจากห้องโถงไปพร้อมกับผู้ติดตามกลุ่มใหญ่

ร่างโปร่งขึ้นนั่งบนหลังอูฐคนเดียวเป็นครั้งแรก เจ้าอูฐก้าวเดินไปอย่างเชื่องช้าโดยมีทหารสองนายคอยจูงและเหล่าสาวใช้เดินตามหลัง ขบวนเคลื่อนไปช้าๆ ตามทางเดินที่ทำจากดินและหินอัดแน่น ไปยังบริเวณฟาร์มเลี้ยงสัตว์ของชาวบ้านที่ตั้งอยู่แถวเชิงเขา ซึ่งบริเวณนั้นมีคลองขนาดเล็กที่ถูกขุดแยกออกมา และปันน้ำมาจากทะเลสาบใหญ่ของเมือง เพื่อไม่ให้กลิ่นและมูลสัตว์ไหลปะปนไปกับน้ำสำหรับบริโภคได้

บริเวณใกล้ๆ กันเป็นที่โล่งสำหรับทำการเพาะปลูกผักนานาชนิด ซึ่งเป็นอาหารของทั้งคนและสัตว์  มีต้นไม้ให้ผลปลูกห่างๆ กันไว้สำหรับให้ร่มเงา

เด็กหนุ่มบนหลังอูฐมองตรงไปเบื้องหน้าอย่างเหม่อลอย เขาไม่ได้ให้ความสนใจกับบ้านเรือน ร้านค้า และชาวพื้นเมืองระหว่างทางที่ผ่านไปเท่าไรนัก เพราะใจเขามีแต่ความกังวล นี่เป็นครั้งแรกที่เขานั่งบนหลังอูฐเพียงคนเดียว มันก็ไม่ได้ยากเย็นอะไร หากทำให้เขานึกถึงแต่อ้อมแขนมั่นคงที่คอยยึดร่างกายของตนไว้แนบชิดแผ่นอกอบอุ่น

มือขาวขยุ้มเชือกคล้องอูฐในมือแน่น... คิดวนไปเวียนมาอยู่เพียงว่าเขาควรจะทำอย่างไร เพื่อให้ได้วันและเวลาเฉกเช่นเมื่อครั้งที่อยู่ในทะเลทรายกลับคืนมา

“คุณศตคุณครับ ดูเหมือนว่าชีคจะอยู่แถวนู้นนะครับ ตรงที่มีคนยืนออกันอยู่เยอะๆ” จามิลพูดแทรกเข้ามาในความคิดของผู้เป็นนาย

“อืม งั้นเราไปตรงนั้นกันนะ”

นัยน์ตาสีอ่อนมองเห็นคนรักอยู่ไกลๆ ร่างสูงที่แสนสง่างามยืนอยู่ท่ามกลางผู้ชายในชุดพื้นเมืองนับสิบคน ดูจากการแต่งกายแล้วคงจะเป็นพวกที่มียศตำแหน่งสูง และมีหน้าที่รับคำสั่งโดยตรงจากผู้นำเพื่อไปทำหน้าที่บริหารดูแลบ้านเมืองต่อไป

“ชีคท่านน่าทึ่งไปเลยใช่มั้ยครับ” จีฮาลพูดอย่างภูมิใจ “ท่านขึ้นรับตำแหน่งผู้ครองเมืองเฟอร์โดสเมื่อตอนที่เรียนจบกลับมาจากอังกฤษใหม่ๆ ตอนนั้นท่านเพิ่งอายุยี่สิบเองครับ”

เรื่องที่ศตคุณไม่เคยรู้มาก่อนเลย เขาหันไปหาจีฮาลอย่างสนใจ “งั้นเหรอ แล้วตอนนี้ทา... เอ่อ ชีคทัชอัลดินอายุเท่าไหร่”

“ยี่สิบเจ็ดครับ ส่วนชีคจาร์ซี ท่านอายุสามสิบแล้วละครับ”

เด็กหนุ่มหันกลับไปมอง ชีคหนุ่มกำลังก้มหน้าอ่านเอกสารในมือ พร้อมกับฟังรายงานจากพวกรัฐมนตรีที่ยืนอยู่ข้างกาย เขาเงยหน้าขึ้นสำรวจพื้นที่ตรงหน้า ปรึกษากับบรรดาที่ปรึกษาทั้งหลายและออกคำสั่ง หลังจากที่ยืนอยู่บริเวณนั้นนานพอสมควร พอร่างสูงกำลังจะก้าวเดินออกไปจากที่ตรงนั้น เขาก็บังเอิญสบสายตากับศตคุณพอดี

มือขาวดึงผ้าคลุมหน้าออก ก่อนจะยกมือขึ้นเรียก ทว่าก็ได้แต่ชะงักค้างไว้เช่นนั้น เมื่อชีคหนุ่มเบือนหน้าหนี แล้วหันหลังเดินออกไปจากที่ตรงนั้นอย่างรวดเร็ว

“...ทาริค...”

“สงสัยชีคท่านจะไม่ทันเห็น เดี๋ยวผมจะไปบอกชีคให้ว่าคุณศตคุณมาหานะครับ” จามิลวิ่งเข้าไปยังกลุ่มของรัฐมนตรีและทหารกลุ่มนั้น ก่อนจะวิ่งกลับมาหาเจ้านาย “ชีคท่านกำลังยุ่งนะครับ ท่านกำลังประชุมกับพวกรัฐมนตรีน่ะครับ เห็นว่ามีเรื่องต้องพูดคุยกันยาว กว่าจะเสร็จก็คงค่ำๆ”

“งั้นเหรอ...” ศตคุณเอ่ยเสียงอ่อย

จีฮาลแหงนมองท้องฟ้าที่ครึ้มลงทีละน้อย “ผมว่า คุณศตคุณกลับไปดักรอชีคที่วังดีมั้ยครับ นี่ก็เริ่มเย็นแล้ว”

“...เอางั้นก็ได้”

เด็กหนุ่มกลับมาปักหลักรออยู่ในห้องโถงของวังส่วนหน้า เพราะเขาคิดว่า อย่างไรก็ตามเมื่อชีคหนุ่มกลับมาก็ต้องเดินผ่านจุดนี้ คืนนี้เขาจะต้องคุยกับทัชอัลดินให้รู้เรื่อง ไม่เช่นนั้นเขาคงนอนไม่หลับแน่ๆ


(มีต่อค่ะ)

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.23: สิ้นสุดการเดินทาง(ทาริค)][P.40][030615]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 12-06-2015 19:19:38


ภายในวังยามค่ำคืนสงบเงียบ ชีคจาร์ซีเข้าไปพักผ่อนเรียบร้อยแล้ว เหลือเพียงตัวเขา ตาฟา ทหารองครักษ์ทั้งสอง และสาวใช้อีกกลุ่มหนึ่ง

“ถ้าง่วงแล้วจะไปนอนกันก็ได้นะ ฉันจะอยู่รอชีค” ศตคุณยกขาทั้งสองข้างขึ้นบนเบาะ แล้วนั่งชันเข่ากอดขาไว้ เขาเกยคางบนหัวเข่าตน พลางทอดถอนใจ

ตาฟาหันซ้ายหันขวา เขาไม่แน่ใจว่าควรจะถามออกไปมั้ย แต่ถ้าเขาโดนว่าว่าไม่ใส่ใจคำสั่งของนายล่ะ “เอ่อ... คุณศตคุณจะกลับเวียนนาเมื่อไหร่ก็บอกผมนะครับ”

เด็กหนุ่มมองค้อน “ก็ผมบอกว่ายังมีเรื่องต้องคุยกับชีคไงครับ”

เมื่อเห็นว่าศตคุณมีท่าทีขุ่นเคือง ตาฟาก็หัวเราะแห้งๆ “ครับๆ แหะๆ”

“ชีคไปไหนกันนะ ทำไมป่านนี้แล้วยังไม่กลับ อ๊ะ!” ร่างโปร่งลุกขึ้นพรวดเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าจากทางด้านนอก หัวใจเขาเต้นระส่ำ รอคอยให้คนที่เฝ้ารอเดินเข้ามาข้างในสักที

ทว่าคนที่เดินเข้ามาเป็นทหารของชีคทัชอัลดินสองสามคน จามิลและจีฮาลจึงส่งเสียงทักออกไป
 
“อ้าว แล้วชีคล่ะ”

“ชีคไปงานเลี้ยงที่คฤหาสน์ของท่านฮาซีมน่ะครับ แล้วก็อาจจะค้างที่นั่นเลย” ทหารซึ่งมียศน้อยกว่าตอบอย่างนบนอบ

“แล้วท่านหญิงซาฟียาก็อยู่ด้วยล่ะสิ ถ้างั้นคืนนี้ทัชอัลดินคงจะค้างที่นั่นน่ะล่ะ” เสียงนั้นดังมาจากทางด้านหลัง เรียกทุกคนให้หันขวับไปตามต้นเสียง “ฮาซีมยังไม่เลิกหวังจะยกลูกสาวให้ทัชอัลดินรึไงนะ”

...ท่านหญิงซาฟียา... ยกลูกสาว... หัวใจดวงน้อยร่วงวูบ ใบหน้าหวานถอดสีขณะหันไปสบสายตากับชีคจาร์ซีที่กำลังเดินเข้ามาสมทบ

“ใครๆ ก็อยากให้ลูกได้เป็นภรรยาชีคกันทั้งนั้น เจ้าทัชอัลดินก็ดูดีน้อยซะเมื่อไหร่ เฮ้อ... ถ้างั้นก็ไปนอนเถอะน้องพี่ คืนนี้เจ้าทัชอัลดินไม่กลับมาหรอก เสียเวลารอเปล่าๆ น่ะ”

“.....” เด็กหนุ่มก้มหน้านิ่ง หากในใจร้อนรน อยากจะวิ่งออกไปตามหาทัชอัลดินซะเดี๋ยวนั้น


“มัวแต่งอน เดี๋ยวเขาตัดใจจากนายไปหาคนอื่น คราวนี้จะทำไง”


คำพูดของเพื่อนรักที่อยู่ในแดนไกลแล่นแวบเข้ามาในความคิด ส่งผลให้ศตคุณแสดงท่าทีกังวลออกมาจนเห็นได้ชัด “ผม... ยังไม่ง่วงครับ”

“งั้นหรือ...” ชีคจาร์ซียิ้มมุมปาก เหลือบมองใบหน้าหวานแล้วกระเซ้าแหย่ “เขาไม่สนใครหรอกน่ะ” ก่อนจะเดินมานั่งลงบนโซฟาตัวโต “งั้นพี่จะคอยเป็นเพื่อนนะ”

“เอ่อ... พรุ่งนี้ชีคไม่ต้องทำงานเหรอครับ” จามิลกระซิบถาม

“ก็ฉันจะอยู่เป็นเพื่อนน้องฉัน จะเป็นไรไปเล่า... เอ้า น้องพี่ มานั่งนี่สิ” ผู้มีศักดิ์เป็นพี่ชายตบลงบนที่ว่างข้างๆ ตัว

ร่างโปร่งสบสายตากับพี่ชายต่างสายเลือด ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ “...ขอบคุณครับ”

“ไม่ต้องทำตัวเกร็งขนาดนี้ก็ได้ พี่ไม่กัดหรอกน่ะ”

“ผม... เอ่อ ขอโทษที่ทำให้ชีคพลอยลำบากไปด้วยครับ”

“เรียกพี่สิ! น้องเป็นลูกบุญธรรมของชีคชารีฟ ซึ่งเป็นพ่อของพี่ ก็เท่ากับว่าเราเป็นพี่น้องกัน” ชีคจาร์ซีพูดกึ่งดุ

“ครับ... พี่จาร์ซี”

“ดีมาก ว่าแต่... น่าเสียดายนะ ที่พี่ไม่เคยมีโอกาสได้ไปดูน้องแสดงเปียโนเลยสักครั้ง น้องคงรู้ว่าพี่กับทัชอัลดินต้องทำงานแทนท่านพ่อ เวลาว่างแทบจะไม่มี แต่ว่านะ ใครบางคนก็ถึงกับอดหลับอดนอนทำงาน เพื่อให้ได้ไปเวียนนาเพียงแค่สักคืนเดียวก็ยังดี”

คำพูดของผู้มีศักดิ์เป็นพี่ชายเรียกรอยยิ้มบางให้ผุดขึ้นมาได้

“เอาไว้เล่นเปียโนให้พี่ฟังบ้างได้มั้ย”

ศตคุณรีบตอบ “เล่นตอนนี้เลยก็ได้นะครับ”

“ดึกแล้วน่ะ เอาไว้ตอนกลางวันดีกว่านะ” ชีคจาร์ซียิ้มอย่างอ่อนโยน เขาบีบไหล่เล็กเบาๆ แล้วเอนหลังพิงกับพนักโซฟา “เฮ้อ... ถ้าพี่รู้ว่าจะได้น้องชายน่ารักขนาดนี้ละก็นะ ตอนนั้นน่าจะช่วยท่านพ่อเกลี้ยกล่อมแจ็คให้พาตัวน้องมาแต่แรกแล้ว เจ้าทัชอัลดินน่ะ เป็นน้องชายที่ไม่น่ารักเท่าไหร่เลย... เอ้อ พวกเราเรียกจีรุฒน์ว่าแจ็คน่ะนะ”

เด็กหนุ่มพยักหน้าหงึกหงัก พลางโน้มตัวไปทางผู้เป็นเสมือนพี่ชายอย่างสนใจ

“ที่จริง ฉันก็เคยช่วยแจ็คดูแลทัชอัลดินอยู่หลายปี แต่ว่าพอฉันเรียนจบชั้นประถม ก็ต้องไปเรียนโรงเรียนประจำที่อังกฤษน่ะ พอทัชอัลดินเรียนจบชั้นประถมต้น เขาก็ตามไปเรียนที่โรงเรียนประจำเดียวกันกับฉัน เขาเป็นคนนิ่งๆ ไม่ค่อยแสดงอารมณ์เท่าไหร่ เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก เมื่อก่อนพวกเราไม่มีโอกาสได้เที่ยวเล่นหรอกนะ วันๆ ก็เอาแต่เรียนแล้วก็ออกงานกับท่านพ่อกับแจ็ค”

“แต่ว่าชีคทัชอัลดิน... ดูคุ้นเคยกับทะเลทรายมากเลยนะครับ”

“เพราะแจ็คพาเขามาเลี้ยงดูในเมืองเฟอร์โดสนี่ และเขาก็ได้ใกล้ชิดกับท่านตา อดีตเจ้าเมืองเฟอร์โดสจนถึงเวลาต้องเข้าเรียนชั้นประถมปลายน่ะสิ และทุกครั้งที่ปิดเทอมเราก็จะกลับมาพักที่ดัมมัมกับเฟอร์โดสนี่”

“ผมก็ต้องอยู่โรงเรียนประจำเหมือนกันนะครับ”

ชีคจาร์ซีลูบศีรษะเล็กอย่างอ่อนโยน “งั้นเราก็เหมือนกันเลยนะ น่าเสียดายที่เราไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกัน... เพราะฝีมือทางดนตรีของพวกพี่ๆ ไม่เอาไหนเลยน่ะสิ ทั้งๆ ที่แจ็คก็พยายามเคี่ยวเข็ญสอนแล้ว”

สองหนุ่มคุยกันอย่างถูกคอ อีกครั้งที่ศตคุณรู้สึกถึงความอบอุ่นของครอบครัว แม้จะเป็นจากพี่ชายต่างสายเลือดที่เพิ่งได้พบกัน แต่ก็ช่วยเติมเต็มช่องว่างที่ขาดหายไปในชีวิตได้ เด็กหนุ่มฟังเรื่องเล่ามากมายจากชีคจาร์ซีไปเรื่อยๆ โดยลืมสนใจเวลา จนค่ำมากแล้ว เมื่อมองออกไปทางด้านนอกวังก็เห็นเพียงแค่แสงไฟจากกำแพงสูงใหญ่ที่รายล้อมกับความมืดมิดเท่านั้น ถึงแม้จะได้ใช้เวลาร่วมกับผู้มีศักดิ์เป็นพี่ชายอย่างสนุกสนาน แต่ความง่วงซึมก็คืบคลานเข้ามาช้าๆ ไม่นานเด็กหนุ่มก็เอนหลังพิงพนักโซฟา แล้วผล็อยหลับไปโดยไม่รู้ตัว

ชีคจาร์ซีดึงศตคุณเข้าหาตัว แล้วจับศีรษะเล็กให้นอนหนุนลงบนตัก ก่อนจะหันไปพูดกับจามิลและจีฮาล “...เลี้ยงง่ายจริงๆ เลยนะน้องฉัน พวกนายว่ามั้ย”

“ก็ชีคเล่นพูดไม่หยุดเลยนี่ครับ ต่อให้ซนเป็นลิงก็ยังหลับ” จามิลพึมพำ

“ก็คนเพิ่งเคยเจอกัน ไม่คุยกันแล้วจะสนิทกันได้ยังไงล่ะ อ้าว นั่น!” หลังจากศตคุณหลับไปเพียงชั่วครู่ คนที่ทุกคนรอคอยกันมานานก็กลับเข้ามาในวังอย่างเงียบเชียบ “ดูซิ ใครกลับมาน่ะ”

“ชีคกลับมาแล้ว! คุณศตคุณรออยู่นานจนหลับไปแล้วน่ะครับ” จีฮาลปราดเข้าไปรายงาน

ชายร่างสูงในชุดอาหรับยังคงใบหน้าเคร่งขรึม เขาชำเลืองมองร่างโปร่งบางที่นอนเอาศีรษะหนุนตักพี่ชายอยู่บนโซฟา ความหึงและหวงทำให้เขาโกรธจนกำมือแน่น แล้วเบือนหน้าหนี “...ตาฟา จัดการเรื่องตั๋วให้เขารึยัง”

ตาฟาละล่ำละลักตอบ “คุณศตคุณบอกว่ายังมีเรื่องต้องการจะคุยกับชีคครับ”

“งั้นรึ” ทัชอัลดินเบี่ยงใบหน้าไปทางพี่ชายเล็กน้อย “แล้วทำไมพี่จาร์ซียังไม่นอนละครับ พรุ่งนี้มีงานไม่ใช่หรือ”

“ก็เห็นศตคุณอยู่คนเดียว กลัวเขาจะเหงา พี่ก็เลยนั่งคุยเป็นเพื่อน... เขาน่ารักดีนะ พี่อยากพากลับไปดัมมัมด้วยจริงๆ เลย” พี่ชายแกล้งตอบแบบยั่วโทสะ ก็น้องเขาทั้งสองคนนี่น่ะ ระดับความซื่อบื้อพอๆ กัน เขาเลยต้องช่วยกระตุ้นสักหน่อย

ร่างสูงส่งสายตาขุ่นๆ ใส่พี่ชาย จากนั้นก็เดินอาดๆ เข้าไปอุ้มศตคุณขึ้นมาแนบกาย เขาแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของออกมาโดยที่คนหลับลึกไม่รู้ตัวเลยสักนิด “น้องจะพาเขาไปนอน” แล้วเดินจากไปอย่างรวดเร็ว

“หึๆ ฮะๆๆ”

“ท่าทางชีคทัชอัลดินโกรธมากเลยนะครับ” ...จามิลพูดเสียงอ่อย ส่วนจีฮาลกับคนอื่นๆ วิ่งตามหลังชีคทัชอัลดินไปกันหมดแล้ว

“ฉันล่ะสงสารศตคุณจริงๆ พรุ่งนี้พวกเราต้องหาทางให้เขาคุยกันให้ได้ จามิล! ฉันมีแผน แล้วนายก็ต้องช่วยฉันด้วย”

จามิลคลานเข้าไปหาชีคหนุ่มเพื่อรอรับฟังแผนการ “ครับๆ ได้เลยครับท่าน”


TBC~*


ใกล้จบแล้วค่ะ ใจหายเนอะ 555555 ขอโทษที่ทำให้รอนานนะคะ

เดี๋ยวเขาก็จะกลับมาหวานกันละค่ะ อย่าเพิ่งเฟี้ยงเกือกใส่ฮัสกี้ *กรีดร้องเหมือนโดนน้ำมนต์*

ตอนหน้าเตรียมชาเขียวไว้จิบตอนอ่านได้เลยค่ะ #หลอกล่อ

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะคะ เยิฟๆ จุ๊บๆ  :mew1:

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 12-06-2015 19:42:20
เอาใจช่วยให้เข้าใจ เพลาๆทิฐิลงบ้างทั้งคู่
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 12-06-2015 19:45:55
เรียกหนอนน้อยมาช่วยเก็บยอดชาเขียว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: haemin ที่ 12-06-2015 19:56:45
แว๊กกกก มาก็งอนก็อีก โถๆๆ คนเรา อารายยยยยยยยยยยยยย คนหนึ่งซื่อบื้อ อีกคนปากแข็ง จะรอดม่ายยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 12-06-2015 20:04:14
คุณนั่นแหละปากไม่ตรงกับใจ
สงสารทาริค  โฮ ดึงทาริคมากอดปลอบ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 12-06-2015 20:05:07
โอ้ยยย ชีคคะ จะงอนนานไปไหน คิดบ้างว่า ตัวเองก็ผิดมั้ย หายงอนเร็วๆนะ สงสารน้องคุณ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: little_pig ที่ 12-06-2015 20:07:39
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
รอดูแผนการจองพี่จาร์ซีค่ะ หวังว่าจะช่วยน้องทั้งสองคนได้นะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 12-06-2015 20:15:01
เฮ้อ ซื่อบื้อพอกัน แต่ยังไงก็เชียร์ให้สองบื้อนี้เข้าใจกันเร็วๆนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 12-06-2015 20:27:45
คุณผีบ้าๆๆๆๆทีสุดเลย!
ทาริคเป็นสุภาพบุรุษมากเลยนะ(คำพูดคุ้นๆ)
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 12-06-2015 20:29:36
ตอนน้องคุณปฏิเสธทาริคนี่เล่นเอาน้ำตาซึมเลยเชียวค่ะ T^T.. ดีนะคะที่น้องไม่หุนหันพลันแล่นกลับเวียนนาเสียวันนี้เลย :heaven รอบคอบมากเลยล่ะค่าา ^^

ปล. 'ตาฟา' นี่น่ารักจังเลยนะคะ ปฏิบัติหน้าที่ได้ไม่บกพร่องเลยจริงๆ โชคดีมากเลยค่ะที่น้องคุณไม่กระโดดแง่มคอเอาน่ะ :laugh:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 12-06-2015 20:43:38
 :katai1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 12-06-2015 20:46:04
พี่จาร์ซีมีแผนอะไรหรือคะ ขอเจ๊ฟังด้วยได้มั้ย อยากมีส่วนร่วมด้วยจังเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 12-06-2015 20:49:49
โธ่ ทาริคก็ทำไมซื่อบื้อแบบนี้น้องคุณแค่อยากให้ง้อนิดง้อหน่อยแค่นี้เอง ถึงน้องคุณจะผิดที่มีทิฐินิดๆหน่อยๆ น่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 12-06-2015 20:56:14
แสดงว่าตอนหน้าต้องหวานแน่เลยยยยยยย มีชาเขียวละ
ชอบพี่จาร์ซีจัง มีเมียรึยังคะะะะะะะ
รอตอนต่อไปเนาะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: ยินดีที่ได้รู้จัก ที่ 12-06-2015 20:57:47
ท่านพี่จาร์ซีของน้องงง~ :-[ ตอนนี้ใครจะดูทาริคกับคุณก็ชั่งแต่นี่โฟกัสแต่พี่ละมุนเหลือเกินนน รีบหาคู่ในพี่จาร์ซีได้แล้ว ส่วนเรื่องผู้สืบสกุลค่อยว่ากันนน :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 12-06-2015 20:58:14
 :hao7:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 12-06-2015 20:58:47
อ้างถึง
เด็กหนุ่มมองค้อน “ก็ผมบอกว่ายังมีเรื่องต้องคุยกับชีคไงครับ”

ไม่คิดว่าคุณจะทำกิริยาแบบนี้ =_____=!?

อยากให้เขางอนง้อกันอีกสักหน่อย รู้ว่าเป็นการเข้าใจผิดแต่ศตคุณมีสิทธิ์งอนบ้าง
อยากให้ทาริคอกแตกตายเพราะแรงหึงหวงอ่ะบอกเลย

ปล.แบดฯแพ้ คือหงุดหงิดมากถึงมาที่สุด แต่มาเจอนิยายที่ชอบอัพพอได้หายหงุดหงิดหน่อย ^^v
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 12-06-2015 21:12:36
ชีคจาร์ซีน่ารักค่ะ

ส่วนทัชอัลดินกับศตคุณนี่เขาซึนกันจริงๆ
อยากรู้แผนการณ์ของพี่จาร์ซีแล้วววววว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 12-06-2015 21:20:36
โอ๊ยยยยย ผมนี่จะบ้าาาาาาา

เมื่อไหร่จะเข้าใจกานนนนนนนนน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 12-06-2015 22:12:57
รอตอนหน้าเลยดราม่ามาหลายตอนแระขอหวานมั่งเห๊อะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 12-06-2015 22:27:08
 o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: sakurako12 ที่ 12-06-2015 22:27:42
อ้างถึง
เด็กหนุ่มมองค้อน “ก็ผมบอกว่ายังมีเรื่องต้องคุยกับชีคไงครับ”

ไม่คิดว่าคุณจะทำกิริยาแบบนี้ =_____=!?

อยากให้เขางอนง้อกันอีกสักหน่อย รู้ว่าเป็นการเข้าใจผิดแต่ศตคุณมีสิทธิ์งอนบ้าง
อยากให้ทาริคอกแตกตายเพราะแรงหึงหวงอ่ะบอกเลย


เห็นด้วย บ้างทีก็รู้สึกว่าทาริคนอกจากจะมโนเก่งแล้วยังงี่เง่าไปนะ  :m16:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: b2friend ที่ 12-06-2015 22:45:23
ขอให้คืนดีกันไวๆ นะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 12-06-2015 22:50:10
มีน้องซื้อบื้อสองคน คนเป็นพี่เหนื่อยแย่เลยเนอะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 12-06-2015 23:10:09
กำลังงงว่าทำไมต้องให้น้องคุณเป็นคนที่น่าสงสารที่สุดนะ... -*- โน่นก็โดนเข้าใจผิด นี่ก็โดนทิ้ง ตอนนี้ยังต้องมาง้ออี๊ก โอยยยยย ทาริคหัดง้อบ้างเถอะ เชอะ สงสารน้องคุณที่สุดเลย

ขอบคุณค่ะ ติดตามอยู่ตลอดค่า ^^
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: rose_mary ที่ 12-06-2015 23:14:30
นอกจากขี้มโนยังขี้งอนอีกนะทาริค

เดี่ยวให้พี่ชายพาน้องคุณหนีไปซะเลย :a14: :a14: :a14: :a14:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 12-06-2015 23:16:58
โอย งอนกันไปงอนกันมา อยากหยิกทั้งทาริคและน้องคุณให้เนื้อเขียวเลยเชียว
และถ้าไม่มีผู้ช่วยพระเอกนายเอกนี่อยากรู้นักว่าเมื่อไหร่จะได้ลงเอย ขัดใจแม่ยก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 12-06-2015 23:20:36
ขังไว้ด้วยกันเลยป่ะง่ายดี!!!!
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 12-06-2015 23:29:06
คือปากแข็งทั้งคู่ ต้องให้พี่จาร์ซีกระตุ้นซักหน่อย กว่าจะรู้ตัวกันนะ โถ่
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: Cream A ที่ 13-06-2015 00:51:30
อยากจะเขย่าทาริคแรงๆ ทำกับเค้าขนาดนี้จะให้น้องงอนมั่งไม่ได้เลยหรอ

คนแก่แกชิงงอนก่อนตลอด หมั่นไส้ หึงให้อกแตกตายไปเลยนะทาริค ชิส์
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 13-06-2015 00:54:30
ดีกันไวๆ น๊า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 13-06-2015 01:49:22
แหม....ทาริคจะมาทำตัวเป็นสุภาพบุรุษรักษาสัญญาอะไรตอนนี้ คุณเค้างอนน่ะ ทำไมรู้จักตื้อสักหน่อย เนี่ย...ทำเหมือนไม่รักเค้าเลยนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 13-06-2015 06:57:29
ทำไมไม่หันหน้าคุยกันดีๆน้า
งอนกันไป งอนกันมา
แล้วจะได้คืนดีกันเมื่อไหร่ละเนี่ย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: noksamsee ที่ 13-06-2015 07:59:14
 :really2:  ท่านพี่ ต้องช่วยน้องทั้งสองให้ แสดงความรักออกมาเยอะๆๆ น่า ไม่งั้น งอนกันไปก้องอนกันมา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 13-06-2015 08:24:49
ตอนนี้ไม่มีไรจะขอนอกจากมาต่อตอนต่อไปเร็วนะครับ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 13-06-2015 08:26:41
อยากจับทั้งคู่มัด แล้วจับมานั่งคุยกัน !!!!!!!
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 13-06-2015 08:45:15
อืมโทษใครไม่ได้ ทาริคนี้ก็สุภาพบุรุษเกินไปป่ะ รักมากก็ทำทุกทางเพื่อให้ได้เขาสิ ส่วนคุณก็อยู่ด้วยกันมาก็น่าจะรู้นิสัยกันบ้าง  รอต่อไปว่าแผนจะเป็นยังไง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 13-06-2015 11:18:29
ขี้งอนกันจริงๆเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 13-06-2015 11:54:16
กำลังมันส์ มาต่อๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: DESZCZ ที่ 13-06-2015 12:14:50
รีบๆเข้าใจกันนะ อย่ามัวแต่งอนกัน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: KS.F ที่ 13-06-2015 13:54:48
รอต่อไป
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 13-06-2015 16:45:34
ชีคจาร์ซีมีแผนอะไรน้อออออ

ลุ้นๆ  :mew3: :mew3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: gibichan ที่ 13-06-2015 16:48:50
ซื่อบื้ิอทั้งคู่เลย 5555 เอาใจช่วยนะค๊ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 13-06-2015 19:29:46
คืนดีกันเร็วๆนะฮะ :impress2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 13-06-2015 19:38:11
ดีกันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :hao7:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 15-06-2015 23:32:17
พ่อแง่แม่งอนมากค่ะคู่นี้ รอดูแผนของพี่ใหญ่จาร์ซีค่ะ 555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 15-06-2015 23:37:48
ตื่นเร็วๆๆๆ ทั้งสองคนเลย เราอยากรู้แผนของพี่จาร์ซีแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ
อยากอ่านต่อแล้วอ่า คิดถึงน้องคุณ คิดถึงทาริค
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 16-06-2015 01:01:56
จริงๆก็น่าให้คุณกลับเวียนนาไปนะ อยากเห็นบางคนอกแตกตาย5555555+
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 16-06-2015 08:07:05
นิดหนึ่ง ประเทศทางอาหรับ ผู้ชายเค้าไม่คลานกันนะเธอ...FYI
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 17-06-2015 17:50:08
โห คุณฮัสกี้ใจร้ายยยยย นึกว่าตอนนี้จะหวานจนมดขึ้นซะแล้ว กลับเจอความขมแทน เฮ้อ
ถ้างั้นก็ลุ้นน้ำตาลในบทต่อไปล่ะกันนะฮะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 17-06-2015 20:31:06
อย่างอนกันอีกเลย กว่าจะใจตรงกัน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: Chocobear ที่ 20-06-2015 02:12:38
ไม่อยากให้จบเลยครับ
อ่านต่อได้เรื่อยๆนะ ไม่รีบ 5555
ชอบอ่านอะไรหวานๆกรุบกริบแบบนี้
เอาใจช่วยทาริคครับ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: FollowingTK ที่ 20-06-2015 23:25:57
ฮึ  :z13: *ทีมทาริค
อยากให้ทาริคเล่นตัวข่ะ =*=  *ชูป้ายไฟ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: MESAAAAA ที่ 22-06-2015 21:56:49
อยากอ่านตอนหน้าจังเงยยยยยยยยยย :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: PRiiNZE ที่ 23-06-2015 00:02:05
เห้ยยยยอะไรกันนน อย่าเพิ่งรีบจบซิ!
ยังอยากอ่านน้องคุณต่ออยู่เลยนะ แงงง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 23-06-2015 00:05:37
เข้ามารอทาริคคนขี้มโนเจ้าค่ะ..^^

อยากอ่านต่อแล้ว :katai5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: holyhilly ที่ 23-06-2015 23:06:54
 :hao5: อ่านรวดเดียวเลย ติดตามๆ :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: MESAAAAA ที่ 24-06-2015 23:29:23
แอบเข้ามาส่อง น้องคุณกับทาริคมาอะยังน้าาาาาา

 :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryu7801 ที่ 25-06-2015 23:17:04
รออยู่นะ อยากให้คืนดีกันเร็วไไ :mew2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: tong_pub ที่ 28-06-2015 18:50:49
เหมือนเรื่องนี้จะเว้นนานนะคะเพราะเห็นอัพเรื่องอื่นได้ตลอด 555
ตกลงไม่มาอัพแล้วใช่มั้ยคะเรื่องนี้
รอจนจะเหี่ยวแล้ว T_T

ไว้จบแล้วค่อยอ่านทีเดียวแล้วกัน
ขอบคุณค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: subbeau ที่ 30-06-2015 02:03:55
ขอให้แผนของชีคจาร์ซีได้ผลนะคะ จะได้เลิกงอนกันซักที  :katai5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.24: ทิฐิ ][P.41,42][120615]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 30-06-2015 12:38:57


Chapter 25



แสงแห่งอรุณรุ่งสาดส่องกระทบผืนทรายสีทองแห่งดินแดนอาหรับตะวันออก พร้อมกับความอบอุ่นที่แผ่กระจายไปจนทั่ว ศตคุณขยับตัวทีละน้อยเมื่อได้ยินเสียงน้ำไหล กลิ่นอ่อนๆ ของต้นหญ้าลอยกรุ่น ดวงตากลมปรือขึ้นอย่างเชื่องช้า แล้วกะพริบปริบๆ ให้เข้ากับแสงสว่าง

“อือ มึนหัวจัง” เขารู้สึกเหมือนกับว่าเพิ่งนอนหลับไปได้ไม่กี่ชั่วโมงนี่เอง

สาวใช้ต่างพากันลุกไปเปิดผ้าม่านในห้องพักของเด็กหนุ่มออก เพื่อให้แสงอาทิตย์ยามเช้านำความสดใสเข้ามาภายใน

“สวัสดีครับ คุณศตคุณ” เสียงทักจากตาฟาดังขึ้นก่อนใครเพื่อน เขายืนยิ้มเผล่ รอให้ศตคุณลุกขึ้นนั่งแล้วจึงพูดต่อ “จะกลับเวียนนาเมื่อไหร่ก็บอกผมนะครับ”

ร่างโปร่งซึ่งยังงัวเงีย แต่เมื่อได้ยินคำถามก็ชักสีหน้า มือขาวคว้าหมอนหนุนแล้วปาใส่ตาฟาทันที “เอ๊ะ! ก็ผมบอกว่าจะคุยกับชีคทัชอัลดินก่อนยังไงล่ะ เซ้าซี้จริง!” ใบหน้าหวานหันมองออกไปทางบานหน้าต่าง “หือ เสียงน้ำ...”

“คร้าบบบ” ตาฟาหัวเราะแหะๆ เขาหยิบหมอนของเด็กหนุ่มกลับไปคืนที่เตียง “ข้างนอกกำลังรดน้ำต้นไม้กับตัดหญ้าในสวนน่ะครับ”

ศตคุณพยักหน้าหงึกหงัก “แล้วนี่ จีฮาลกับจามิลล่ะ ไปไหน”

ตาฟาอ้าปากจะตอบ ทว่าเสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน พอบานประตูเปิดออก นายทหารองครักษ์หนุ่มทั้งสองก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าตื่นๆ ในมือหอบห่อผ้าขนาดใหญ่ “คุณศตคุณตื่นแล้ว พอดีเลยครับ! พวกผมได้รับคำสั่งจากชีคจาร์ซีให้มาปลุกอยู่พอดี พวกเราต้องรีบแล้วละครับ”

“หือ รีบอะไร เกิดอะไรขึ้น” พอได้ยินเช่นนั้น หัวใจดวงน้อยก็กระตุกวูบ เป็นห่วงว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับชีคหนุ่ม

จามิลตอบพลางเรียกพวกสาวใช้ให้เข้ามาช่วยกันถอดเสื้อผ้าของเด็กหนุ่มออก “ชีคทัชอัลดินจะต้องไปประชุมกับพวกหัวหน้าเผ่าในทะเลทราย เห็นว่าจะไปหลายวัน แล้วก็ไปกับท่านฮาซีมกับท่านหญิงซาฟียาซะด้วยสิครับ”

“ไปในทะเลทราย” ร่างโปร่งทวนคำพูดอย่างเป็นกังวล ในทะเลทราย ขนาดเขาซึ่งไม่รู้อะไรเลยยังตกหลุมรักทัชอัลดินได้ง่ายๆ แล้วนี่พวกเขาจะไปค้างอ้างแรมด้วยกัน เขาช้าอีกไม่ได้แล้ว ก่อนที่จะสูญเสียคนรักไปตลอดกาล

“ฉัน... จะทำยังไงดี ฉันจะไปหาชีคทัชอัลดิน... ต้องไปหาเขาเดี๋ยวนี้” ศตคุณเอ่ยเสียงสั่น

จีฮาลจับแขนเรียวไว้แน่น “คุณศตคุณ! ก็เพราะพวกผมจะพาคุณศตคุณไปพบกับชีคยังไงล่ะครับ ถึงได้ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”

“...เอา... เอาสิ... เร็วเข้า” แขนเรียวกางออกให้พวกสาวใช้จัดใส่เสื้อผ้าให้กับเขาได้ถนัด แต่ก็อดสงสัยอยู่บ้างไม่ได้ ว่าทำไมเสื้อผ้าพวกนี้ถึงไม่เหมือนชุดที่เขาเคยใส่อยู่ทุกวันเลยล่ะ จะว่าเป็นชุดโต๊ปก็ไม่น่าจะใช่  ถึงจะเป็นสีขาวแล้วตัวยาวเหมือนกันก็เถอะ แต่เนื้อผ้าบางเบาชอบกล แขนยาวกรุยกรายแล้วปักระบายลูกไม้... แม้ไม่มาก แต่เขาก็ไม่เคยเห็นเสื้อผ้าผู้ชายมีลูกไม้มาก่อนเลยนะ “นี่มัน... ชุดอะไรกันเนี่ย”

จามิลจับสาบเสื้อทั้งสองข้างให้ซ้อนทับกัน เพื่อให้สาวใช้นำผ้าคาดเอวสีขาวปักลูกไม้สีทองมาคาด แล้วจึงตอบ “เพราะนี่คือชุดอาบาญ่าของผู้หญิงน่ะสิครับ คุณศตคุณต้องปลอมตัวเป็นสาวใช้เข้าไปในวังหลัง ”

“...แต่ฉันไม่เคยเห็นใครใส่เสื้อผ้าบางๆ ที่นี่เลยนะ” ศตคุณพึมพำ พลางหยิบกางเกงผ้าขายาวมาสวมไว้ข้างใน

“ไม่เคยเห็นก็ไม่แปลกหรอกครับ เพราะพวกผู้หญิงสวมอาบาญ่าไว้ข้างใน แล้วก็มีผ้าคลุมผืนใหญ่คลุมทับน่ะสิครับ” จามิลตอบ

...แต่ว่าทำไมเขาต้องปลอมตัวเพื่อลอบเข้าไปหาด้วยล่ะ “เขา... เอ่อ... ชีคทัชอัลดิน... ไม่อยากพบฉันงั้นเหรอ ถึงต้องปลอมตัวเข้าไปแบบนี้” ร่างโปร่งพูดเสียงอ่อย

“...ชีคจาร์ซีบอกว่าถ้ารอให้ชีคทัชอัลดินอนุญาตจะเสียเวลา ลอบเข้าไปเจอกันซึ่งๆ หน้าเลยจะดีกว่าครับ” จีฮาลหยิบผ้าคลุมผืนใหญ่ที่ดูเหมือนๆ กับของพวกสาวใช้มาคลุมศีรษะเล็ก และปล่อยชายให้คลุมยาวลงมาถึงพื้น “แต่ผมว่า ชีคทัชอัลดินก็คงอยากพบกับคุณศตคุณ ถ้าไม่ติดว่า...”

ใบหน้าหวานสลดลง “...เพราะฉันพูดไปว่าไม่อยากเห็นหน้าเขาแล้วสินะ...”

จีฮาลบีบมือขาวเบาๆ เพื่อให้กำลังใจ “แต่ว่า เมื่อคืนชีคกลับมาหลังจากคุณศตคุณหลับไปไม่นาน แล้วชีคก็เป็นคนอุ้มคุณศตคุณมานอนในห้องนี่ด้วยตัวท่านเองเลยนะครับ”

“จริงเหรอ!” ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเปล่งประกายสดใส เขารู้สึกราวกับได้รับน้ำเย็นฉ่ำมาช่วยปลอบประโลมหัวใจที่แห้งผาก

“เพราะอย่างนี้ คุณศตคุณรีบไปพบชีคแล้วคุยกันให้รู้เรื่องเถอะนะครับ... พวกผมไม่สามารถเข้าไปในเขตวังหลังพร้อมกับคุณศตคุณได้ คุณต้องปะปนไปกับพวกผู้หญิงที่ทำงานในวังหลัง ปิดหน้าตาให้มิดชิด แล้วอย่าสบตากับใคร  อย่าให้ใครเห็นคุณจนกว่าจะถึงห้องของชีคนะครับ”

เด็กหนุ่มพยักหน้า เขาสูดหายใจลึกพร้อมกับกำมือแน่น “อื้ม! จะไปกันได้รึยัง อ๊ะ... เดี๋ยวนะ” ศตคุณก้าวยาวๆ ไปยังโต๊ะตัวเล็กข้างเตียง มือขาวเอื้อมไปหยิบกล่องกำมะหยี่มาเปิดออก แล้วหยิบสร้อยที่ได้รับเป็นของขวัญมาใส่ พร้อมกับซ่อนไว้ใต้ผ้าคลุมให้เรียบร้อย เสร็จแล้วจึงเดินกลับมาหานายทหารองครักษ์ทั้งสอง “พร้อมแล้ว”

จามิลเดินไปเปิดประตูออก แล้วผายมือไปทางสาวใช้นับสิบคนที่ยืนรออยู่ทางด้านนอก พวกเธอมีผ้าคลุมผืนใหญ่คลุมศีรษะและร่างกายเช่นเดียวกันกับศตคุณ “พวกเธอกำลังจะไปเปลี่ยนเวรครับ คุณศตคุณจะเดินอยู่ตรงกลางของพวกเธอเสมอนะครับ ก้มหน้ามองพื้นไว้ แล้วเดินตามพวกเธอไปนะครับ”

จีฮาลประคองมือขาวทั้งสองข้างที่เย็นเฉียบไว้แล้วบีบเบาๆ “คุยกันให้เข้าใจนะครับ ขอให้คุณศตคุณโชคดี”

“ฉัน... จะพยายามนะ... ขอบใจพวกนายมาก”

จามิลและจีฮาลเดินตามไปช้าๆ ก่อนจะหยุดอยู่ที่หน้าทางเชื่อมไปยังวังหลัง ต่างยืนมองศตคุณเดินจากไปพร้อมกับกลุ่มของสาวใช้ด้วยความเป็นห่วง



“ไปแล้วสินะ”

เสียงนั้นเรียกทหารทั้งสองให้หันขวับ “ชีคจาร์ซี แล้วประชุมล่ะครับ!”

ชีคหนุ่มส่ายหน้า “ยังไม่เสร็จหรอก แต่ฉันทนลุ้นไม่ไหว เลยพักงานเอาไว้ก่อน... น้องฉันใส่อาบาญ่าเป็นไงบ้าง สวยมั้ย ชุดนี้ฉันสั่งตัดพิเศษเชียวนะ แหม... ตอนแรกว่าจะเอาไว้ให้เป็นของรับขวัญน้องและว่าที่น้องสะใภ้สักหน่อย”

“คุณศตคุณก็สงสัยเหมือนกันครับ แต่ดีที่มีผ้าคลุมผืนใหญ่ปิดทับนะครับ เลยพอจะแถไปได้” จีฮาลตอบเจ้านายใหญ่ไปเช่นนั้น หากนึกบ่นอยู่ในใจ... อย่างกับว่าถ้าให้เวลาปกติ คุณศตคุณจะยอมใส่งั้นล่ะ เจ้านายเขานี่ คิดอะไรแผลงๆ

จามิลพูดต่อ “ดีนะครับที่คุณศตคุณกำลังเป็นกังวล เลยยอมใส่ชุดผู้หญิงง่ายๆ โดยไม่ถามอะไร”

“เอาน่ะ จะให้ทัชอัลดินใจอ่อนแบบสุดๆ ก็ต้องทำแบบนี้แหละ พวกเขาจะได้เข้าใจกันสักที”



ศตคุณก้าวเดินไปพร้อมๆ กับสาวใช้ที่รายล้อมตนเองอยู่ เขาก้มหน้าและจ้องตามชายผ้าคลุมของคนที่เดินนำหน้าไว้อยู่ตลอดเวลา เมื่อสาวใช้คนนั้นหยุดพูดคุยกับพวกทหาร หัวใจเขาเต้นระส่ำอย่างหวาดหวั่นว่าจะโดนจับได้ มือขาวกระชับผ้าคลุมศีรษะ พลางกัดริมฝีปากแน่น เขาได้ยินสาวใช้พูดคุยกับทหารเป็นภาษาอาหรับอยู่สักพัก จากนั้นขบวนของสาวใช้ก็เริ่มเดินต่อไปตามทางเดินที่ปูไว้ด้วยพรมผืนหนา เขาเองก็ไม่รู้หรอกว่าพวกเธอจะเดินกันไปถึงไหน เพราะว่าวังหลังแห่งนี้ เขาเคยมีโอกาสได้เข้ามาครั้งเดียวเท่านั้น แล้วก็ไปที่ห้องโถงเพียงแห่งเดียวซะด้วย

เท้าเปล่าเปลือยก้าวขึ้นไปบนบันไดหินอ่อนสีขาวสะอาดซึ่งสูงเพียงแค่สี่ห้าขั้น เข้าไปในเขตห้องนอนของชีคทัชอัลดินในวังหลัง บริเวณนั้นไม่ได้ปูพรม พื้นหินอ่อนเย็นสบายเท้าและถูกขัดจนเป็นเงางดงาม เด็กหนุ่มยังคงเดินตามสาวใช้ต่อไปเรื่อยๆ เขารู้สึกว่าเขตวังหลังช่างกว้างใหญ่เสียเหลือเกิน

กลุ่มของสาวใช้หยุดอยู่ด้านหน้าประตูไม้แกะสลักบานใหญ่ พวกเธอพูดคุยกับทหารที่เฝ้าอยู่หน้าห้อง ก่อนจะทยอยเข้าไปภายในอย่างเชื่องช้า

หัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนแทบระเบิดออกมาจากในอก เขายืนนิ่งอยู่เพียงคนเดียว ขณะที่พวกสาวใช้พากันเดินไปเปิดม่านหน้าต่างในห้องนอนขนาดใหญ่โอ่โถง เขาทำอะไรไม่ถูก ดวงตากลมโตจับจ้องไปยังเตียงนอนแบบสี่เสาหลังใหญ่ซึ่งขึงผ้าม่านหนาเอาไว้ แล้วจึงเคลื่อนสายตาไปยังบริเวณโต๊ะทำงานและตู้หนังสือ เก้าอี้นอนตัวยาวริมหน้าต่างบานใหญ่ กำแพงฝั่งหนึ่งมีผ้าม่านปิดเอาไว้มิดชิด อีกฝั่งมีประตูเชื่อมไปยังห้องอาบน้ำ เขากวาดสายตามองไปรอบๆ ห้องเพื่อตามหาผู้เป็นเจ้าของ

เสียงน้ำไหลดังมาจากห้องที่อยู่ข้างๆ กัน หลังจากที่สาวใช้อีกกลุ่มเปิดประตูอีกบานภายในห้องออก แล้วเข้าไปตระเตรียมน้ำให้พร้อมสำหรับผู้เป็นนาย ศตคุณมองตามพวกเธอไป ห้องนั้นทั้งห้องเป็นสระน้ำทรงแปดเหลี่ยม จากบานประตูเข้าไปเป็นบันไดสี่ห้าขั้นสำหรับให้ก้าวเดินลงไปในสระ มีขอบโดยรอบ ซึ่งทั้งห้องทำจากหินอ่อนชนิดเดียวกันกับตัววังซึ่งมีสีขาวสะอาดตา ตรงขอบอ่างทั้งสองข้างมีหินอ่อนแกะสลักเป็นรูปสิงโตตัวเขื่องที่ดูเหมือนกำลังพ่นน้ำออกมาจากปาก ไอร้อนของน้ำอุ่นลอยกรุ่น

“เสร็จแล้วก็ออกไปได้” เสียงทุ้มอันคุ้นหูดังมาจากทางที่เตียงหลังใหญ่ตั้งอยู่ ทำให้ศตคุณสะดุ้งเฮือกแล้วก้มหน้านิ่ง เขาไม่เข้าใจภาษาอาหรับ แล้วก็ไม่รู้ว่าควรจะทำตัวอย่างไรต่อไป

เหล่าสาวใช้เดินกลับมารวมกันอีกครั้งตามเสียงนั้น จากนั้นก็พูดคุยกับผู้เป็นนายสองสามประโยค ก่อนจะค้อมศีรษะแล้วพากันออกจากห้องไป

ศตคุณถึงกับหน้าเสีย บางทีทัชอัลดินอาจจะต้องการพักผ่อนต่ออีกสักนิด หรืออาจจะต้องการอยู่คนเดียว แต่ว่าเวลานี้เขาควรจะตามพวกสาวใช้ออกไปหรือรีบแสดงตัวดีละนี่

ระหว่างที่ร่างโปร่งกำลังหันรีหันขวาง เจ้าของห้องก็ลุกขึ้นจากเตียง เขาเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำที่พวกสาวใช้เตรียมน้ำอุ่นไว้ให้ พลางถอดเสื้อผ้าออกช้าๆ แล้วก้าวลงบันไดไปแช่ตัวอยู่ภายในสระ

ศตคุณได้ยินเพียงแค่เสียงน้ำดังสะท้อนก้อง มือขาวกำแน่น... เขาถอยไม่ได้! ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ นี่เป็นโอกาสของเขาแล้ว! ขาเรียวพาเจ้าของให้เดินเข้าไปหยุดอยู่บริเวณขอบอ่าง เขาสูดหายใจลึก แล้วก้าวลงบันไดไปสองสามขั้นช้าๆ

“ใคร!!!”

เสียงทุ้มฟังดูดุดันดังขึ้นทันทีที่เจ้าตัวเห็นเงาของใครบางคนกำลังก้าวลงมาในสระ ส่งผลให้คนที่กำลังเดินลงไปสะดุ้งเฮือก “...ทะ... ทาริค” เขาเรียกชื่ออีกฝ่ายออกไปเสียงสั่น พร้อมทั้งก้มหน้าหลุบตาต่ำ ยังไม่ทันเห็นว่าเจ้าของเสียงอยู่ที่ไหนเลยด้วยซ้ำ

ร่างสูงชะงักค้าง เขายืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน จนภายในห้องอาบน้ำเงียบกริบมีเพียงเสียงของสายน้ำที่ไหลออกมาจากตัวรูปแกะสลัก เวลาผ่านไปสักพักใหญ่โดยที่ทั้งสองเอาแต่นิ่งเงียบ จนในที่สุด เจ้าของห้องก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อนโดยไม่หันหน้าไปทางคนที่ส่งเสียงเรียก “...มีอะไรอย่างงั้นหรือ”

หัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะ เสียงทุ้มที่แสนคิดถึง ฟังดูอ่อนโยนรื่นหู ทำให้เด็กหนุ่มใจชื้นขึ้นเล็กน้อย... อีกฝ่ายเปิดโอกาสให้เขาแล้ว เขาจะต้องพูดในสิ่งที่เขาตั้งใจไว้

“ผม... ขอโทษ... ที่วันนั้นพูดจาไม่ดีออกไป”

“...เธอไม่จำเป็นต้องขอโทษ ฉันเข้าใจดี”

“ทาริค... ผมไม่ได้หมายความอย่างที่พูดออกไปเมื่อตอนนั้นหรอกนะครับ ผมขอโทษจริงๆ” ...ยิ่งอีกฝ่ายใจดีกับตนมากเท่าไหร่ หัวใจเขาก็ยิ่งเจ็บปวด จะทำเช่นไรกันดีเล่า ทัชอัลดินจึงจะกลับมาเป็นเหมือนอย่างเคย กลับมาเป็นทาริค คนที่เขาได้พบในทะเลทรายคนเดิม “แล้วก็ ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณนะครับ”

“...ไว้ทีหลังได้มั้ย ฉัน...”

ศตคุณไม่ฟังเสียงอีกฝ่าย เขาพูดแทรกขึ้นทันที “ไม่นะครับ! ผมไม่รออีกแล้ว จะให้ผมรอไปถึงเมื่อไหร่ จนคุณไปท่องทะเลทรายกับสาวๆ แล้วค่อยกลับมาอย่างนั้นเหรอ”

“เธอพูดอะไร” ชีคหนุ่มพรูลมหายใจออกหนักๆ เขาเพียงแค่จะบอกว่าขอเวลาให้เขาอาบน้ำเสร็จก่อนเท่านั้น “แต่เอาเถอะ มีอะไรก็พูดมาสิ ฉันจะฟัง”

สองมือขาวกำแน่นจนไหล่เล็กสั่นไหวเพราะร่างสูงยังคงไม่ยอมหันหน้ามาทางตน เขาเม้มปากอยู่ครู่หนึ่ง แล้วตะโกนออกไป “คุณ... คุณมันงี่เง่าแล้วก็ทึ่มที่สุดเลยรู้มั้ย! คนบ้า!”

“ผมไม่ได้อยากกลับเวียนนา... ผมแค่อยากให้คุณอ้อนวอนขอร้องให้ผมอยู่กับคุณที่นี่ต่างหาก! ไหนว่ารักกันมากมายนักไงล่ะ ทำไมปล่อยผมไปง่ายๆ หรือคำว่ารักของคุณมันไม่มีค่าอะไรเลย!”

ทัชอัลดินหันกลับมาทางเด็กหนุ่ม ใบหน้าของเขาเคร่งขรึม “เพราะฉันรักเธอน่ะสิ ในเมื่อฉันพูดว่าจะตามใจเธอทุกอย่าง ฉันก็ต้องรักษาคำพูด” ...เขายอม ทั้งที่หัวใจเจ็บเจียนตาย... ชีคหนุ่มเอ่ยพลางเบือนหน้ากลับไปทางเดิมช้าๆ

ศตคุณย่อตัวลงนั่งบนขั้นบันไดโดยไม่สนใจชายเสื้อที่จุ่มลงในน้ำจนเปียก “Ana Ooheboka (อานา อูฮิบบูกา) ทาริค... คุณลืมที่เคยพูดกับผมไปแล้วเหรอ หรือ... หรือว่า... คุณกับผู้หญิงคนนั้น... เมื่อคืน...”

น้ำเสียงสั่นพร่าตะกุกตะกักเรียกชีคหนุ่มให้หันไปทางร่างโปร่งอีกครั้ง  “ผู้หญิงอะไร เธอพูดอะไรแปลกๆ”

“.......”

เมื่อเด็กหนุ่มเงียบไป อีกฝ่ายก็เริ่มกังวล เขาก้าวมายังบันไดตรงที่เด็กหนุ่มกำลังนั่งก้มหน้านิ่ง ไหล่เล็กสั่นน้อยๆ อย่างน่าสงสาร ด้วยความเป็นห่วงมือหยาบจึงเอื้อมไปปลดผ้าคลุมศีรษะของเด็กหนุ่มออก แล้วเชยคางมนให้เงยขึ้นเล็กน้อย “ฉันให้ทุกอย่างที่เธอต้องการ... ยังไม่พอสำหรับคำว่ารักหรอกหรือ”

ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนสั่นระริก “ถ้างั้น... ผมจะขอคุณอีกสักครั้งได้มั้ย”

ทัชอัลดินยิ้มบาง “ขอมาสิ ฉันจะให้เธอทุกอย่าง”

“ผมต้องการทาริคคนที่อยู่ในทะเลทรายกับผมกลับคืนมา”

“.......”

“ลืมคำพูดเอาแต่ใจของผมไปนะครับ ผมอยากให้คุณจำคำนี้ไว้มากกว่า... Ana Ooheboka (อานา อูฮิบบูกา) ผมรักคุณ”

ชีคหนุ่มหัวใจอ่อนยวบ เด็กหนุ่มที่เขาทุ่มเทความรักให้มาแสนนานกำลังบอกรักตนอยู่ตรงหน้า “...ศตคุณ”

มือขาวประคองมือหยาบขึ้นมาแนบแก้ม แล้วช้อนตาขึ้นมองใบหน้าคมเข้ม “...ถามสิครับ ถามคำถามที่ทาริคสัญญาว่าจะถาม เมื่อเรามาถึงที่เฟอร์โดสนี่”

“แน่ใจแล้วหรือ”

“นั่นไม่ใช่คำถามที่คุณสัญญาไว้สักหน่อย” เด็กหนุ่มยกแขนขึ้นคล้องลำคอใหญ่ แล้วโน้มอีกฝ่ายให้เข้ามาใกล้

“...ถามสิครับ”

หัวใจของชีคหนุ่มเต้นระส่ำ เมื่อใบหน้าน่ารักอยู่ใกล้เพียงแค่ปลายนิ้วกั้น เขาเอ่ยออกไปราวกับต้องมนต์ “เธอ... จะเป็นเจ้าสาวของฉันได้มั้ย”

ศตคุณอมยิ้ม “ทาริค... ต้องสัญญาว่าจะไม่มีฮาเร็ม ไม่มีภรรยาสี่คนก่อนนะครับ”

ทัชอัลดินหัวเราะเบาๆ “งั้นสามคนได้มั้ย”

“ทาริค!!”

ดวงตาคมกริบอ่อนแสงลง เขายิ้มมุมปากเล็กน้อย “ฉันจะไม่มีใคร ฉันจะมีศตคุณเพียงคนเดียว”

ริมฝีปากสีแดงสดเคลื่อนไปคลอเคลียอยู่บนเรียวปากหยัก ปล่อยให้ลมหายใจของพวกเขาเป่ารดกัน “บอกรักผมอีกสิครับ”

“Ana Ooheboka (อานา อูฮิบบูกา) จะให้ฉันพูดอีกสักร้อยครั้งร้อยหนก็ยังได้”

ศตคุณแนบจูบริมฝีปากหยัก บดเบียดเบาๆ แล้วสอดลิ้นเข้าไปทักทายลิ้นเรียวในโพรงปากของอีกฝ่าย ใช้ลิ้นนุ่มสีชมพูเกี่ยวรัดอย่างอ่อนโยน พลางกระชับริมฝีปากแนบแน่น ดูดกลืนปลายลิ้นอุ่นแผ่วเบา แล้วจึงผละออก

“ตกลงครับ” มือขาวเคลื่อนมาประกบบนแก้มตอบทั้งสองข้าง “ผมจะเป็นเจ้าสาวของคุณ”

ชีคหนุ่มยิ้มกว้าง เขาดึงแขนเรียวเพียงเบาๆ เด็กหนุ่มที่นั่งอยู่บนบันไดอย่างหมิ่นเหม่ก็เสียหลักหล่นลงไปในอ่าง เข้าไปในอ้อมแขนแข็งแรงที่รอรับอยู่พอดี


ซ่า


“อื้อ! ทาริค เล่นอะไรกันครับเนี่ย อุ๊บ!”

ร่างสูงจูบปิดกลีบปากอวบอิ่มอีกครั้ง มอบจุมพิตอันหวานหอมยิ่งกว่าน้ำผึ้ง ชุ่มชื้นยิ่งกว่าน้ำใสแห่งโอเอซิสให้กับร่างโปร่งบาง จนอีกฝ่ายอ่อนปวกเปียกเป็นขี้ผึ้งลนไฟ ในขณะที่แขนแกร่งทั้งสองข้างก็ยังโอบรัดจนเด็กหนุ่มแทบจะจมหายเข้าไปในอ้อมกอดนั้น
“อือ... อื้ม! ผมเปียกหมดแล้ว!” มือขาวทุบลงบนแผ่นอกแกร่งแผ่วเบา

น้ำในอ่างสูงเหนือเอวของทั้งสองขึ้นมาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น อุณหภูมิของน้ำอุ่นกำลังดี ใสจนมองเห็นหินอ่อนสีขาวสะอาดก้นสระ ทัชอัลดินหัวเราะ ก่อนปลดผ้าคลุมผืนใหญ่ออกให้เหลือเพียงแค่อาบาญ่าสีขาวภายใน “ก็เพราะอยากให้เปียกน่ะซี” พลางใช้สายตาโลมเลียร่างขาวในชุดอาบาญ่าเนื้อบางที่เมื่อเปียกน้ำก็แนบสนิทไปกับผิวเนื้อ จนเห็นเรือนร่างภายในได้ชัดเจน

มือหยาบไล้สัมผัสไปตามสร้อยเพชรบนลำคอขาว แล้วจึงหยิบจี้สตาร์-แซฟไฟร์เม็ดใหญ่อันคุ้นตาขึ้นมาไว้ในฝ่ามือ “ฉันดีใจที่เธอใส่มัน เหมาะกับเธอมากจริงๆ ...ฉันพยายามเลือกสีที่ใกล้เคียงกับดวงตาของเธอมากที่สุด แต่สีน้ำตาลในดวงตาของเธอสวยงามมากเกินกว่าจะเอาอัญมณีใดๆ มาเปรียบเทียบได้” เขาก้มลงจูบสตาร์แซฟไฟร์สีน้ำตาลล้ำค่า ก่อนจะวางลงบนแผ่นอกของเด็กหนุ่มแล้วยิ้มมุมปาก

“ทาริคปากหวานเกินไปแล้วครับ”

“งั้นรึ... ก็คงจะจริง เธอได้ชิมไปหลายครั้งแล้วก็คงจะรู้”

....อื้ยย... คนบ้า... พูดอะไรก็ไม่รู้ เขาเขินจะตายอยู่แล้ว เด็กหนุ่มเสตาหลบแล้วผลักคนตรงหน้าให้ออกห่าง

“.......” ทว่าทัชอัลดินกลับเงียบไปจนผิดสังเกต ร่างโปร่งจึงหันกลับไปสบสายตากับอีกฝ่ายช้าๆ คิ้วเรียวค่อยๆ ขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย เพราะนัยน์ตาของชีคหนุ่มช่างดูวิบวับ แพรวพราวชอบกล ส่งผลให้ใบหน้าเขาร้อนผ่าวไปหมด “ทาริค... จ้องอะไรนักครับ”

“แค่คิดว่า... เธอก็เหมาะกับชุดอาบาญ่าดีเหมือนกัน”

...น่าเชื่อตายล่ะ ตาหวานเยิ้มแบบนี้ เหมือนเมื่อครั้งที่ยืนมองเขาอาบน้ำไม่มีผิด “ผมถามหน่อยเถอะ เมื่อตอนที่คุณยืนดูผมแก้ผ้าอาบน้ำน่ะ คุณคิดอะไรอยู่”

“หืม ตอนไหนกันล่ะ”

“แต่ละครั้งคิดไม่เหมือนกันรึไงครับ”

“...ก็คิดว่า... เธอเป็นคนที่สวยหมดจด ฉันอยากจะกอดเธอไว้ในอ้อมแขน ใช้มือลูบไล้ให้ทั่วร่าง แล้วกดจูบไปตามเนื้อตัวของเธอ อยากจะลองชิมว่าส่วนไหนจะหอมหวานมากที่สุด...”

ใบหน้าหวานร้อนราวกับถูกไฟลน ทัชอัลดินพูดออกมาหน้าตาย ไม่รู้จักคำว่าอายบ้างหรือไงนะผู้ชายคนนี้ และก่อนที่ชีคหนุ่มจะได้พูดอะไรต่อ มือขาวก็ยกขึ้นปิดปากอีกฝ่ายทันที “พอๆ พอแล้วครับ ไม่อยากรู้แล้ว”

“ฮะๆ”

ศตคุณเบ้ปาก แล้วทุบลงไปบนไหล่กว้าง “ทาริค! คุณแกล้งผมอีกแล้ว!”

ร่างสูงโน้มใบหน้าไปชิดพวงแก้มสีแดงระเรื่อ พลางจรดปลายจมูกลงไปหนักๆ อย่างมันเขี้ยว “เรียกพี่ซิ... แล้วเรียกตัวเองว่าน้อง”

“ไม่เอาหรอกครับ”

“ฮื้ม... ทำไมล่ะ” พอชีคหนุ่มผละออกเล็กน้อย เขาถึงสังเกตเห็นว่าใบหน้าน่ารักนั้นเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ “เขินหรือ”

“...มันแปลกๆ” ศตคุณเสตาหลบ เขาไม่สามารถสบสายตากับนัยน์ตาคมกริบที่ดูร้อนแรงนั่นได้อีกแล้ว

“แต่น้องกำลังจะมาเป็นภรรยาของพี่ ต้องหัดไว้ให้ชินนะ”

“ไม่เอา ภรรยาอะไรกัน”

“เป็นเจ้าสาวแล้วก็ต้องเป็นภรรยาสิ แปลกตรงไหนกัน ที่เฟอร์โดสนี่ ใครแต่งงานกับผู้ครองเมืองก็จะต้องทำหน้าที่ภรรยาทั้งนั้น” ชีคหนุ่มยิ้มมุมปาก พลางโน้มไปจูบใบหูที่เปลี่ยนเป็นสีลูกเชอรี แล้วขบลงไปเบาๆ “คุณ... เรียกพี่สิ”

เสียงทุ้มนุ่มที่กระซิบคำหวานช่างฟังดูรื่นหู ทำให้ร่างโปร่งบางอ่อนระทวยไปหมด เขินจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว เขาจึงพูดชักชวนให้อีกฝ่ายเปลี่ยนเรื่อง “ทาริคอาบน้ำในอ่างขนาดเบ้อเริ่มแบบนี้ทุกวันเลยเหรอครับ เปลืองน้ำแย่” ร่างโปร่งพึมพำให้เจ้าของสถานที่ได้หัวเราะเบาๆ พร้อมกับหมุนตัวหนี ทว่ายังไม่ทันได้ก้าวออกไป ทัชอัลดินก็เอื้อมมือมาโอบเอวตนแล้วดึงกลับไปแนบชิดลำตัว แผ่นหลังของเด็กหนุ่มที่อิงแอบอกอุ่นร้อนผ่าว “ทาริค!” มือไม้ของอีกฝ่ายก็ช่างซุกซน ลูบไล้ไปทั่วแผ่นอก แล้วยังสอดเข้าไปภายในสาบเสื้อของเขา

ชีคหนุ่มจรดปลายจมูกลงตรงซอกคอขาวผ่อง มือหยาบปลดผ้าผูกเอวของเด็กหนุ่มพร้อมกับแหวกสาบเสื้อออก แล้วกดจูบบนหัวไหล่เนียน ขบเม้มแรงๆ จนศตคุณสะดุ้งเฮือก “ไม่ยอมเรียกพี่ ต้องลงโทษซะแล้ว”

“ไม่เอา... ไม่เอาแล้วนะครับ ไม่เล่นแบบนี้” หัวใจดวงน้อยเต้นระรัว ร่างกายร้อนวูบวาบ ร้อนเสียยิ่งกว่าอากาศในเวลากลางวันกลางทะเลทรายเสียอีก “อ๊ะ... อื้อ...” เด็กหนุ่มสะดุ้งวาบ เมื่อปลายนิ้วหยาบย้ายไปกดคลึงยอดอกสีชมพู

“ถ้าไม่เรียกพี่ละก็ จะต้องถูกลงโทษนะ” ริมฝีปากหยักขบเม้มสร้างรอยสีกุหลาบบนผิวสีขาวนมสด บนลำคอและไหล่ทั้งสองข้าง ขณะถอดชุดอาบาญ่าออกกองไว้ตรงขอบสระ

“ครับๆ เรียกแล้วครับ พี่... แล้วจะให้เรียกทาริค หรือทัชอัลดินดีละครับ” ศตคุณพยายามขืนตัวออกจากอ้อมแขนแข็งแรง “อ๊ะ!” ใบหน้าน่ารักเปลี่ยนเป็นสีแดงจัด ก็เพราะอะไรบางอย่างที่แข็งขึงของ พี่ เสียดสีอยู่กับสะโพกของตน

“เรียกทาริคสิ ชื่อนี้... พี่จะให้น้องเรียกเพียงคนเดียวเท่านั้น”

“พี่ทาริค... ปล่อยผม อ๊ะ! อื้อ!” พอเด็กหนุ่มหันหน้าไปหาคนข้างหลัง ริมฝีปากอิ่มก็ถูกจุมพิตปิดทันที “อื้อ...”

เรียวปากหยักกดจูบ สอดลิ้นเข้าไปรุกล้ำ กวาดต้อนลิ้นเล็ก มือหยาบทั้งสองข้างก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน ข้างหนึ่งกดเคล้นบนแผ่นอกบาง อีกข้างเคลื่อนลงไปคลึงเคล้นส่วนไวสัมผัสของอีกฝ่าย ปลุกเร้าจนขยายตัวเต็มฝ่ามือ

“พี่รักน้อง... รักมากเหลือเกิน” ทัชอัลดินกระซิบเสียงกระเส่า เลือดในกายของเขาเดือดพล่าน ความเร่าร้อนส่งผ่านไปเร่งเร้าร่างโปร่งบาง ให้ทุกอณูตอบรับกับความรู้สึกที่มีให้แก่กัน

“อะ... อา... พี่... ผมจะยืนไม่ไหวแล้ว อ๊ะ!” กางเกงผ้าชิ้นสุดท้ายถูกชีคหนุ่มกระตุกหลุดออกไปแล้ว

“พูดอีกทีซิ”

“อา อืม...” ใบหน้าหวานที่แหงนเงยซบบ่ากว้างส่ายไปมา พลางส่งเสียงเบาๆ ในลำคอ ฝ่ามือที่ขยับปรนเปรอส่วนร้อนอย่างรู้งานทำให้ร่างโปร่งบางถูกโน้มน้าวให้คล้อยตามไปกับทุกสัมผัส ทว่าจู่ๆ มือนั้นก็หยุดขยับเสียดื้อๆ

ขาเรียวทั้งสองข้างหนีบเข้าหากันแน่น เขาอึดอัดเพราะอารมณ์ที่ถูกกระตุ้น ทว่ายังไม่ได้รับปลดปล่อย “พี่... อย่า... หยุด...”

“เรียกให้ถูก แล้วพี่จะให้รางวัล”

ดวงตากลมปรือปรอย เด็กหนุ่มเม้มริมฝีปากอยู่สักพัก ก่อนจะพ่ายแพ้ให้กับความต้องการของตน “พี่ทาริค... ช่วยน้องหน่อยเถอะครับ”

“อยากให้พี่ช่วยยังไง” มือกร้านขยับขึ้นลงหยอกล้อ ให้คนที่อารมณ์พุ่งขึ้นสูงทรมานไปกับความสุขสมที่ยังคั่งค้างอยู่ในกาย

“อา... พี่ทาริค... ขยับมือ... ขยับเร็วอีกสิครับ”

ทัชอัลดินเพิ่มแรงกดจูบตามลำคอระหงให้หนักหน่วงขึ้น พลางเร่งขยับฝ่ามือถี่กระชั้น มืออีกข้างบีบคลึงยอดปทุมถันที่ชูชันจนบวมเต่ง ดวงตาคมชำเลืองมองใบหน้าสวยที่เต็มไปด้วยความต้องการ ศตคุณเวลานี้ก็ช่างน่ารัก น่ารักมากเสียจนเขาอยากรังแก

“อื้อ... อ๊า...” สะโพกเล็กขยับไปตามจังหวะของมือใหญ่ ร่างโปร่งดิ้นเร่าจนน้ำใสในสระกระเพื่อมเป็นลูกคลื่นใหญ่ๆ ก่อนจะร้องออกมาลั่น เมื่อชีคหนุ่มพาก้าวผ่านปลายทางแห่งความสุขสม

“ฮ้า... ฮ้า...” ร่างโปร่งบางหมดเรี่ยวแรง เขาทิ้งกายลงในอ้อมอกแข็งแกร่ง แล้วเอาแต่หอบหายใจหนักๆ

“คุณ... น้องพี่... รู้สึกดีมั้ย” เจ้าของอ้อมกอดกระซิบถาม พร้อมกับจรดปลายจมูกโด่งบนแก้มสีแดง สูดดมความหอมละมุนบนผิวเนียนอย่างย่ามใจ เมื่อได้สัมผัส ความต้องการก็มีมากขึ้น เขาอุ้มเด็กหนุ่มขึ้นแนบกาย ก้าวขึ้นบันไดจากอ่างน้ำ แล้วตรงไปยังเตียงหลังใหญ่ในห้องนอน


TBC~*


ขอโทษที่ทำให้รอนานกันนะคะ พอดีฮัสกี้มีปัญหากับเรื่องนี้นิดหน่อยน่ะค่ะ  :hao5: ตอนที่เอามาลงนี่ก็ยังไม่ได้ตรวจสอบคำผิดกับดูรูปประโยคอีกรอบเลย /กราบขออภัยทุกคน

เรื่องนี้เขียนยากมากค่ะ เวลา edit ยิ่งยากเป็นสองเท่า บางทีอารมณ์ไม่มา ปจดมาช้า <-- เกี่ยวอะไร 555555 อุปสรรคเยอะมากค่ะ ที่เห็นว่าฮัสกี้อัพเรื่องอื่นได้ เพราะ edit ไว้ล่วงหน้าแล้วค่ะ อีกอย่าง เบลอ กับ เงาจันทร์ฯ ไม่ยากเท่านิสรีนค่ะ บางทีคนที่ช่างมโนอย่างฮัสกี้ก็หมดแรงมโนเป็นพักๆ เหมือนกันนะคะ 555555

อาห์ ตอนนี้พระนายเขาก็คืนดีกันแล้ว หวานสมกับที่รอมานานมั้ยคะ ต่อจากนี้ไป ทรายในแผ่นดินอาหรับตะวันออกจะกลายเป็นน้ำตาลแล้วค่ะ ฮาาาา จะมีแต่แฮปปี้ๆๆ กันเท่าน้าน

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนิสรีนมาจนถึงตอนนี้ และคอยให้กำลังใจฮัสกี้เสมอมานะคะ  รักทุกคนมาก ไม่นอกใจดัวะ ม้วฟ :mew1:

หัวข้อ: Re: นิสรีน.กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: nunuchhh ที่ 30-06-2015 13:04:05
 :mew3: อ่านไปเขินไปนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 30-06-2015 13:11:14
ในทีสุดก็ดีกันซะที
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 30-06-2015 13:17:57
ทาริคยังรังแกน้องคุณในอ่างอาบน้ำไม่พออีกเหรอคะเนี่ย ถึงได้คิดที่จะอุ้มน้องไปวางบนเตียงต่ออีกน่ะค่าา >\\\\\< เขินนนนน.. :-[ ให้ได้อย่างนี้สิ~ ทั้งสองคนทำเราหน้าร้อนผ่าวไปหมดแล้วน้าา..
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 30-06-2015 13:19:49
เรียบร้อยโรงเรียนทะเลทราย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 30-06-2015 13:22:16
พี่-น้อง :-[
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 30-06-2015 13:36:41
เย้!!! ดีที่ไม่มีใครเล่นตัวนะคราวนี้
น้องคุณจะถูกกินแล้ววววว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: holyhilly ที่ 30-06-2015 13:39:41
 :pighaun: เย้ มาต่อแร้ว  :katai1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 30-06-2015 13:41:04
คืนดีกันแล้ววว เย้ๆ :katai2-1: :mew1:

ทาริคอย่าแกล้งคุณเยอะน้าา เดี๋ยวคุณหมดแรงงง อิอิ :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 30-06-2015 13:48:38
รอฉากต่อไป  :mew3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 30-06-2015 14:04:04
 :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: beautifuldead ที่ 30-06-2015 14:11:16
คนพี่ คนน้องในที่สุดก็ดีกันซะที T___T
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 30-06-2015 15:04:23
เย้ ทาริคจะได้สมหวังซะที รอมาน้านนนนนนน 555+
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 30-06-2015 15:06:48
แม้จะคืนดีกันทั้งทีร้อนแรงกันจังรีบๆมานะจะรอ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: aiyuki ที่ 30-06-2015 15:21:04
หวานล้ำ กรี๊ดดดด  ทาค เจ้าเล่เกินไปแล้ว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 30-06-2015 15:38:30
ชีคจาร์ซีทำดีนะคะงานนี้
ง้อแบบนี้สำเร็จทุกราย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: ice.sp0211 ที่ 30-06-2015 15:42:52
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 :impress2: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: smmikie ที่ 30-06-2015 15:43:13
 :z6:มันจะหวานเลี้ยนอะไรแบบนี้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 30-06-2015 16:01:40
อยากรู้จักฉากต่อไปจะเป็นยังไง :hao3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 30-06-2015 16:29:52
จากนี้จะกลายเป็นทะเลน้ำตาลแล้ว เย้ ดีจายยยย แต่ทาริคน่าจะโดนแกล้งให้เข็ดนะ น้องต้องตามหา ตามง้องู้นงี้เองตลอด สงสารน้องคุณทุกตอนอ่า หลังจากนี้ต้องโดนแก้เผ็ดบ้างแล้วละ เช๊อะะะะ

ขอบคุณค่ะ แต่งดีมากๆค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: magarons ที่ 30-06-2015 16:45:51
อ่านแล้วเขิลมากก หวานมากก เบาหวานจะขึ้น ๕๕๕๕
รอตอนต่อไปค่าา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: Chocobear ที่ 30-06-2015 17:21:01
 :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: Cream A ที่ 30-06-2015 17:26:16
สำลักความหวานของพี่ทาริคกับน้องคุณ  อร๊ายยย เราจิไม่ทนน่ารักกันขนาดนี้  :-[
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 30-06-2015 18:16:50
พี่ทาริคคคคค ไปตรวจเบาหวานมั่งนะค๊าา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 30-06-2015 18:25:03
นี่เค้าง้อกันสำเร็จยัง เหมือนๆจะไปง้อกันต่อบนเตียงด้วยแหละ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: milkteabeige ที่ 30-06-2015 18:46:47
เหมือนพี่จาร์ซีส่งน้อง 2 คนเข้าเรือนหอ ฮิฮิ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 30-06-2015 18:57:51
ทะเลทรายน้ำตาล อ๊ายยย~~~~!!! ^////^
รอตอนต่อไปม๊ากๆแบบว่าอุ้มไปบนเตียง กริบกริ้ววว
 :hao6: :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: natt lUcky ที่ 30-06-2015 19:37:19
เย่ๆ คืนดีกันแล้ววว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: little_pig ที่ 30-06-2015 19:46:38
 :-[ :-[ :-[ :-[ ตอนนี้อ่านเเล้วหุบยิ้มไม่ได้เลยอ่ะ เขิลแทน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 30-06-2015 20:19:50
 :m25: :interest: แอร้ยยยย Happy Happy Happy
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 30-06-2015 20:43:07
 :z1: :z1: :z1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: poisongodx ที่ 30-06-2015 20:44:36
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 30-06-2015 21:50:00
ต้องไปขอบคุณชีคจาร์ซีเลยนะ


 :z1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 30-06-2015 21:57:02
โอ้ยยย เขินมากตอนนี้ ทาริคอ่อนโยนสุดๆ ขนาดตอนรังแกยังเขินตามเลย  :-[
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 30-06-2015 22:11:47
หวานนนนนนมาก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 30-06-2015 22:17:29
ชั้นจะเกลียด TBC ก็วันนี้ล่ะ
พี่จาร์ซีเจ้าแผนการ กะแล้วว่าชุดนั้นต้องไม่ธรรมดา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: Memindbucker ที่ 01-07-2015 00:08:08
คืนดีกันสักที ตอนนี้หวานมากกกกกก
มีเรียกน้องเรียกพี่ โอ่ยเขินแทนน้องคุณ
ลุ้นตอนต่อไปน้องคุณจะโดนพี่ทาริคหวานต่อยังไง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 01-07-2015 02:02:14
Yes Yes.... ได้แต่ร้องออกมาด้วยความดีใจ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 01-07-2015 02:43:59
อ่านจบตอนนี้นี่อมยิ้มแก้มแตก :o8:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 01-07-2015 07:47:09
ฉากต่อไปจะต้องรอนานไหมครับเนี่ย  สำคัญซะด้วย 5555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ]
เริ่มหัวข้อโดย: rose_mary ที่ 01-07-2015 12:45:20
อ๊ายยยยยยยยยยมาแล้วววววววววววว

ต่อบนเตียงเลยซินะทาริค

รอตอนต่อไป :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 01-07-2015 14:47:29
โอ๊ย เขินทาริค
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 01-07-2015 15:47:23
เล่นมาง้อกันถึงห้องนอนส่วนตัวแบบนี้
ร้อยทั้งร้อยก็ไม่รอดหรอกกกกก แอร๊ยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: larynx ที่ 01-07-2015 20:26:33
โอ๊ยยยย เขินชีคค  :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][30061
เริ่มหัวข้อโดย: £.Ma|e¥ ที่ 01-07-2015 23:07:42
แย๊กกกกกก ค้างงงง ตัดฉับบ  :o12:
 :haun4:  :z1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: D-Dream ที่ 01-07-2015 23:35:49
น่าร๊ากกกกก อ่านไปเขินไป 

ปล. รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจอ  :hao6: :hao6: :hao6:  :laugh:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 01-07-2015 23:56:48
เขินนนนนนน  :-[ :o8: :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 02-07-2015 02:18:27
ง้อกันเสร็จแล้วก็....

ว้าย เขิล //เอามือปิดตาถ่างนิ้วเตรียมส่องเต็มที่
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: FollowingTK ที่ 05-07-2015 14:00:14
 :pighaun:  อยากให้พี่แกล้งหนักๆค่ะ ให้สาสมกับที่น้องคุณพูดไม่ถนอมน้ำใจ แกล้งคืนให้หนักๆๆๆอีกค่ะ  :katai2-1: กร้าก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: zaturday ที่ 08-07-2015 18:12:10
เจ้าของอ้อมกอดกระซิบถาม พร้อมกับจรดปลายจมูกโด่งบนแก้มสีแดง สูดดมความหอมละมุนบนผิวเนียนอย่างย่ามใจ เมื่อได้สัมผัส ความต้องการก็มีมากขึ้น เขาอุ้มเด็กหนุ่มขึ้นแนบกาย ก้าวขึ้นบันไดจากอ่างน้ำ แล้วตรงไปยังเตียงหลังใหญ่ในห้องนอน

กริ้ดดังมากกับตอนนี้ แอร้ยยนน เขาจะได้กันมั้ยยยย ทำไมตัดฉับได้ค้างแบบแดดิ้นขนาดเน้ คือลุ้นแบบตีขาพับๆเลย จนเพื่อนถาม มึงเปนไร วรั้ยยย เขิลรอออ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: DESZCZ ที่ 11-07-2015 23:00:16
ในที่สุดทั้งสองก็คืนดีกันจนได้ ทาริคคราวนี้อย่าปล่าคุณไปนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: subbeau ที่ 12-07-2015 01:58:30
คืนดีกันแล้วว แผนของชีคจาร์ซีได้ผลดีมากๆ งานนี้กว่าถึงรุ่งเช้าน่าจะเหนื่อยกันทั้งคู่    :katai2-1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 12-07-2015 09:54:15
ทาริคใจเย็น ๆ ยังไม่แต่งพาเข้าห้องหอเลยหราาาา 5555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 13-07-2015 01:43:48
สนุกมาก....ยังอ่านไม่จบ แต่เม้นก่อน

อิจฉาคุณอ๊าาาา อยากมีแฟนเป็นชีคจัง อิอิ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 13-07-2015 12:14:16
:) :)
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 14-07-2015 14:48:45
หวานมาก ในที่สุดก็คืนดีกันแล้ว
เย้ๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: pattapong200320 ที่ 15-07-2015 00:49:39
ถ้ารอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อนะค้าาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: tawanna ที่ 15-07-2015 06:47:31
หายเงียบไปเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 15-07-2015 14:34:38


Chapter 26 : คู่รัก



“พี่...” ศตคุณปรือตาขึ้นมองเมื่อแผ่นหลังสัมผัสกับฟูกนุ่ม ภาพตรงหน้าคือชีคหนุ่มผู้งามสง่าแม้ไม่ได้สวมใส่อาภรณ์ราคาแพงใดๆ ร่างกายสีน้ำผึ้งที่เปลือยเปล่าเต็มไปด้วยมัดกล้ามสมชาย ชวนให้คนที่จ้องมองอย่างชื่นชมต้องใจสั่น “อ๊ะ” มองได้เพียงครู่เดียวก็ต้องเบือนหน้าหนี เพราะไม่ทันไร อีกฝ่ายก็ขึ้นมาคร่อมอยู่บนตัวเขาซะแล้ว

แสงอาทิตย์อ่อนๆ ลอดผ่านบานหน้าต่างเข้ามาจับต้องเรือนร่างขาวที่เปียกชื้นให้เป็นประกายระยิบระยับราวกับมีเพชรน้ำงามประดับ ตามหัวไหล่และแผ่นอกมีร่องรอยสีกุหลาบที่ชีคหนุ่มตีตราจองไว้ประปราย เส้นผมสีน้ำตาลแนบลู่ไปตามกรอบหน้าสวยหวาน ริมฝีปากอวบอิ่มสีทับทิมชวนให้ทุกคนที่ได้เห็นอยากจะเข้าไปลองสัมผัส ความงามของเครื่องประดับล้ำค่าบนแผ่นอกสีขาวน้ำนมดูด้อยค่าลงไปทันใดเมื่อเทียบกับความงดงามของผู้สวมใส่

“น้องของพี่สวยเหลือเกิน” ทัชอัลดินประคองมือขาวขึ้นจูบ ดวงตาสีเข้มที่โลมไล้เรือนร่างขาวผ่องเปี่ยมล้นไปด้วยความต้องการอย่างไม่ปิดบัง “ถ้าหากพี่ไม่อาจรอให้ถึงคืนแต่งงานของเรา น้องจะว่าอะไรมั้ย” แล้วเอามือนั้นไปสัมผัสส่วนร้อนใหญ่โตกลางร่าง ที่ร้อนผ่าวราวกับแท่งเหล็กเผาไฟ

“พะ... พี่... ทาริค” ร่างโปร่งใจร่วงวูบ ก็ขนาดมันไม่ใช่น้อย จะเอาเข้าไปในตัวเขาทั้งหมดนี่เลยได้หรือ

“พี่จะอ่อนโยน คุณ... เป็นของพี่เถอะนะ” ชีคหนุ่มพูดเสียงออดอ้อนชิดพวงแก้มนิ่ม

“น้อง... กลัวครับ... กลัวเจ็บ”

“ทีแมงป่องน้องยังไม่กลัวเลย”

“แต่... แต่แมงป่องหางมันเล็กนิดเดียวเองนะครับ” ศตคุณเถียงทันควัน

ทัชอัลดินหลุดหัวเราะออกมาด้วยความรู้สึกเอ็นดู “ไม่เจ็บเท่าแมงป่องหรอก” แล้วใช้ฝ่ามืออุ่นฟอนเฟ้นไปบนผิวเนียนละเอียด ปลุกเร้าอารมณ์ของคนใต้ร่างให้ปั่นป่วน “แต่ก็ทำให้สุขเจียนตายได้เช่นกัน”

ใบหน้าสวยร้อนราวกับถูกไฟลน “บ้า... พูดอะไรก็ไม่รู้” แต่เขาก็ยอมให้คนบนร่างจับขาเรียวแยกออกจากกัน แล้วแทรกกายเข้ามาอยู่ตรงระหว่างขาทั้งสองข้าง

ทาริคแนบหน้าท้องแข็งแกร่งกับส่วนไวสัมผัสของเด็กหนุ่ม กดคลึงเบาๆ แล้วแนบจูบอัญมณีบนแผ่นอกขาว จากนั้นจึงไล่พรมจูบบนแผ่นอกบางไปอย่างเชื่องช้า

“...เดี๋ยว... อ๊ะ!” ศตคุณสะดุ้งตัวเป็นระยะๆ ราวกับร่างกายถูกลนด้วยเปลวไฟ หากเพราะเป็นสัมผัสของคนรัก ทั้งที่ใจกลัว แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ “แต่... แต่ว่า... ไหนพี่ว่า... อยากได้เจ้าสาวที่บริสุทธิ์ยังไงล่ะครับ”

“ก็บริสุทธิ์สำหรับพี่ยังไงล่ะ... ขอแค่ให้พี่เป็นคนแรกและคนเดียวของน้องก็พอ” ร่างสูงเอ่ยไปพลางซุกไซ้ลำคอระหง ปลายลิ้นเรียวไล้เลียสร้างรอยชื้น แล้วพ่นลมหายใจร้อนแรงๆ ตกกระทบ ก่อนจะเคลื่อนลงมาบนแผ่นอกที่นูนขึ้นเล็กน้อย นิ้วหยาบเคลื่อนไปเวียนวนบนยอดทับทิมข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างเขาครอบครองและดูดดุนด้วยริมฝีปาก

“อะ... อา... พี่... พี่ทาริคครับ” มือขาวทุบลงเบาๆ บนหัวไหล่กว้าง หัวใจเขาเต้นรัวแรง เลือดในกายวิ่งพล่านจนทั้งร่างร้อนผ่าวไปหมด

“หืม?” ใบหน้าหล่อเหลาเงยขึ้นสบแววตาที่สั่นไหว ในขณะที่อีกฝ่ายจับต้นแขนทั้งสองข้างของตนเอาไว้แน่น

“น้อง... รักพี่... รักมากที่สุด”

ชีคหนุ่มยิ้มอย่างอ่อนโยน “พี่ก็รักน้อง... รักยิ่งกว่าสิ่งใด”

“น้องจะเป็นของพี่... เป็นของพี่ทาริคคนเดียว... แต่... ต้องสัญญาว่าจะทะนุถนอมกัน... อย่าทิ้งกันอีก... นะครับ”

...หัวใจของชีคหนุ่มแทบจะระเบิดออกมาจากในอก ทำไมศตคุณถึงได้น่ารักมากถึงเพียงนี้... ความรักที่เฝ้าฟูมฟัก รอคอยมาเป็นเวลานาน เขาไม่เสียดายเลยแม้สักวินาทีที่ทุ่มเทให้ไป

“น้องพูดแบบนี้... ยิ่งทำให้พี่อยากรังแก รู้บ้างรึเปล่า” เขายืดตัวขึ้นไปคลอเคลียริมฝีปากนิ่มหยุ่น ใช้ปลายลิ้นเลียไปตามกลีบปากบนแล้วย้ายลงมาล่างอย่างเชื่องช้า “...ก็น้องน่ารักขนาดนี้... หวานไปทั้งตัวแบบนี้... จะทำให้พี่คลั่งตายรึไงกัน”

แขนเรียววาดโอบลำคอใหญ่ แล้วยกศีรษะขึ้นเล็กน้อย “สัญญา... แล้วกอดน้องหน่อยสิครับ... กอดแน่นๆ” ศตคุณเรียกหาอ้อมกอดอบอุ่นที่นำความสุขมาให้ เขาตามหาและรอคอยมาแสนนาน ในที่สุดก็ได้พบที่ที่เป็นของตนแล้ว

ชีคหนุ่มสอดแขนแกร่งเข้าไปใต้แผ่นหลังแล้วดึงร่างโปร่งบางขึ้นมากอดรัด พลางจุมพิตเรียวปากนุ่ม บดเบียดบางเบา แล้วกระชับแน่นขึ้นทีละน้อย ลิ้นร้อนแทรกเข้าไปในช่องว่างที่อีกฝ่ายเปิดรับ แล้วเกี่ยวกระหวัดแลกเปลี่ยนความหวานล้ำราวกับรวงผึ้งให้แก่กัน “พี่สัญญา... ว่าจะรัก จะทะนุถนอมศตคุณของพี่ให้เป็นเหมือนแก้วตาดวงใจ”

“ขอบคุณครับ อ๊ะ... อื้อ...” ใบหน้าหวานเบี่ยงออกเล็กน้อยพอให้คนบนร่างเข้ามาซุกไซ้ซอกคอได้ถนัด ฝ่ามืออุ่นร้อนที่ลูบไล้ไปบนเรือนกายก่อให้เกิดความหวามไหว แล่นริ้วบริเวณท้องน้อย... เขาคงโกหกตัวเอง ถ้าจะบอกว่าเขายังไม่พร้อมที่จะเป็นของอีกฝ่าย

ทัชอัลดินพรมจูบ ตีตราความเป็นเจ้าของทั่วแผ่นอก ลงมายังหน้าท้องแบนราบ ก่อนจะจับร่างโปร่งบางให้พลิกคว่ำหน้าลง แล้วยกสะโพกเล็กขึ้น มือหยาบแหวกก้อนเนื้อสะโพกทั้งสองข้างออก แล้วสอดลิ้นเข้าไปให้ความชุ่มฉ่ำกับช่องทางบริสุทธิ์

“พี่! อ๊ะ...” ร่างโปร่งสั่นสะท้าน รู้สึกแปลกแสนแปลก ทั้งอายจนไม่รู้จะวางตัวยังไงแล้ว “อ๊ะ! อื้อออ!!” ดวงตาสีอ่อนเบิกโพลง เมื่อรู้สึกถึงปลายนิ้วที่ค่อยๆ รุกรานเข้ามาในร่าง

“อา... อย่าเกร็งสิน้องพี่... ให้พี่เข้าไปข้างในสักหน่อย หายใจเข้าลึกๆ” ช่องทางคับแน่นโอบรัดนิ้วยาวจนเจ้าของต้องกัดฟันกรอด เขาพยายามใจเย็น ทั้งที่อยากจะเป็นเจ้าของศตคุณใจจะขาดอยู่แล้ว

“อ๊า!” ศตคุณส่ายหน้าไปมาบนผืนฟูก สองมือจิกผ้าคลุมเตียงเนื้อนุ่มไว้แน่น พอช่องทางที่จะใช้ในการร่วมรักขยับขยายมากพอสำหรับจำนวนนิ้วที่เพิ่มขึ้นจนถึงสาม ปลายนิ้วยาวนั่นก็กดเน้นย้ำอยู่ตรงจุดที่ทำให้เขาเสียววาบไปทั่วท้องน้อย

ทัชอัลดินดึงนิ้วออก ก่อนจะพาแก่นกายที่ส่วนปลายชุ่มไปด้วยน้ำหล่อลื่นไปจ่อตรงปากทางสีหวาน แล้วกดเข้าไปช้าๆ

“เจ็บ! พี่ทาริค! น้องเจ็บ! ฮ้า...” เด็กหนุ่มกรีดร้องลั่น รู้สึกตึงแน่นไปหมด เจ็บร้าวราวกับร่างกายจะถูกแยกออกจากกัน เจ็บจนน้ำตาร่วงเผาะลงมาโดยไม่รู้ตัว

“อดทนอีกนิด คุณของพี่” ชีคหนุ่มกระชับสะโพกเล็กไว้ในมือแน่น เขาแช่กายค้างไว้ในท่าเดิมแบบนั้นเพื่อให้อีกฝ่ายได้ปรับตัว ก่อนจะโน้มตัวลงไปแนบแผ่นหลังบาง มือกร้านประคองแก้มสีแดงเรื่อแล้วดันให้หันมาทางด้านหลังเล็กน้อย จากนั้นจึงประกบจูบกลีบปากสีแดงสด ขบเม้มสลับบดเบียดจนบวมช้ำ ลิ้นเรียวเกี่ยวรั้ง รูดจากโคนลิ้นสู่ปลายครั้งแล้วครั้งเล่า ดูดซับความหวานฉ่ำราวกับหิวกระหายมาแสนนาน สองมือคืบคลานไปเคล้นคลึงติ่งไตที่ชูชัน พลางแทรกกายลึกเข้าไปอีกเรื่อยๆ

“อื้อ... ฮือ...” ศตคุณไม่มีโอกาสได้เปิดปาก จุมพิตหวานที่ทำให้เมามัว ความเจ็บปวดบนสะโพก อารมณ์รักที่ท่วมท้น มันปนเปสับสน จนเขามึนงงไปหมดแล้ว

“อา...” ร่างสูงครางกระเส่า มือหยาบเคล้นคลึงหนักหน่วงบนผิวละเอียด เขากัดกรามแน่น ก่อนจะกระแทกกายเข้าไปลึกจนสุดความยาว

“อ๊า... ฮึก... ฮือ... เจ็บ! น้องเจ็บ!” ศตคุณร้องไห้จ้าเหมือนเด็กๆ อยากขยับหนี หากอ้อมแขนที่กอดรัดก็แน่นราวกับกรงขัง เขารู้สึกถึงของเหลวอุ่นๆ หลั่งไหลออกมาเปื้อนระหว่างสองขา เจ็บจนชาดิก

“พี่รักน้อง Ana Ooheboka (อานา อูฮิบบูกา) รัก... รัก... รักที่สุด” แขนแกร่งกอดรัด ผิวกายเสียดสีกันจนร้อนรุ่ม เขาเริ่มขยับสะโพกเข้าออกช้าๆ กดเน้นย้ำตรงจุดที่จะทำให้คนใต้ร่างสุขจนลืมความเจ็บปวด

เมื่อปรับตัวได้ ร่างโปร่งจมลึกลงไปในห้วงแห่งอารมณ์รักทีละน้อย ก่อนสติสตังจะกระเจิดกระเจิงไปไกล เขารู้เพียงแค่ว่าอยู่ในอ้อมอกของคนที่โหยหา และร่างกายของพวกเขาสอดประสานเป็นหนึ่ง “อา... อา... อืม...”

“ดีขึ้นมั้ย ที่รัก” ทัชอัลดินกระซิบถามเสียงกระเส่า เขาเลื่อนมือไปช่วยปรนเปรอส่วนร้อนของอีกฝ่าย เพื่อเร่งให้ศตคุณลืมความเจ็บปวด แล้วมีความสุขไปกับการร่วมรักกับตน

“พี่ทาริค... น้อง... น้องรัก... พี่... อะ... อา...” เด็กหนุ่มเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า ความรู้สึกหวามไหวเข้ามาบดบังความเจ็บปวดไปจนเกือบหมด เสียงผิวเนื้อกระทบกัน เร่งเร้าความต้องการของเขาให้เพิ่มมากขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ

ร่างสูงสอดแก่นกายเข้าไปจนลึกสุดแล้วถอนออกซ้ำไปมาอยู่หลายครั้ง เร่งจังหวะถี่รัวขึ้นเรื่อยๆ เบียดเสียดผิวกาย ร้อนผ่าวจนคนในอ้อมแขนแทบหลอมละลายอยู่ตรงนั้น

“อ๊า... ฮ้า...” ศตคุณบิดเร่า ซ่านเสียวและสุขสมจนเหมือนจะขาดใจ สะโพกเล็กขยับโต้ตอบแรงสอดแทรกตามสัญชาตญาณ เลือดในกายกรูกันมาจ่อรวมอยู่ที่ส่วนปลาย เขารู้สึกราวกับร่างกายถูกฉุดกระชากขึ้นสู่สรวงสวรรค์ เด็กหนุ่มจึงส่งเสียงครางหวานหูดังลั่น

ทัชอัลดินยิ้มอย่างพอใจ เขาโถมกายเข้าใส่จนคนใต้ร่างเกร็งกระตุก ช่องทางรักตอดรัดถี่กระชั้นและฉีดพ่นน้ำสีขุ่นข้นออกมาเป็นหลักฐานแห่งความสุขล้น จากนั้นเขาจึงกระแทกกายแทรกลึก ขยับออกช้าๆ แล้วกระแทกเข้าไปอีกครั้ง ชีคหนุ่มกัดฟันกรอด พลางปลดปล่อยอารมณ์รักออกมาพร้อมกับของเหลวอุ่นร้อนมากมาย

ทั้งสองร่างที่ชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อทรุดลงทาบทับกันบนเตียงนอน เสียงหอบหายใจดังประสานกัน โดยที่ร่างสูงยังคงกอดรัดคนรักของเขาเอาไว้แนบแน่น ทั้งคู่นิ่งค้างอยู่ในท่าเดิมจนศตคุณหายใจเป็นปกติ เด็กหนุ่มจึงหันหน้าไปหาอีกฝ่ายช้าๆ

“พี่ทาริค...”

ริมฝีปากหยักคลอเคลียพวงแก้มสีชมพูอยู่ไม่ห่าง พร้อมกระซิบคำหวาน “Habibi (ฮาบีบี)... Ooheboka ya haayatee (อูฮิบบูกา ยา ฮายาที)”

“ฮาบีบี อะไรนะครับ? พี่ทาริคชอบพูดคำที่น้องไม่เข้าใจอยู่เรื่อยเลย” ศตคุณทำปากพองลม... ก็เพราะคราวที่แล้ว อีกฝ่ายบอกรักเขาอยู่หลายครั้ง แต่เขาก็ไม่เคยเข้าใจ จนแทบจะตัดใจจากกันแล้วนั่นล่ะ

ชีคหนุ่มยิ้ม แล้วจรดปลายจมูกลงไปบนผิวอ่อนแรงๆ อย่างมันเขี้ยว “ฮาบีบี แปลว่า ที่รักของพี่...” แล้วเลื่อนไปแต้มจูบเรียวปากนุ่ม “อูฮิบบูกา ยา ฮายาที ฉันรักเธอ ที่รักของฉัน”

ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนจ้องมองคนที่ช่างป้อนคำหวาน จนเขาแทบจะสำลักน้ำตาลอยู่แล้ว ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบนะ แต่เพราะเขินจนทำตัวไม่ถูกเลยต่างหาก “.....” เด็กหนุ่มเม้มริมฝีปากแน่น อยากจะบอกรักกลับไปก็เห็นท่าไม่ค่อยจะดี ก็เพราะร่างกายของ พี่ ยังค้างอยู่ในตัวเขาเลยน่ะสิ จะให้เริ่มยกสองตอนนี้ เขาก็คิดว่าคงจะไม่ไหวแน่ๆ

มือหยาบลูบไล้ลำแขนเรียวเบาๆ “เป็นอะไรไป” พลางแต้มจูบไปตามลำคอระหง

“คือว่า... พี่ทาริค... เอ่อ...” ใบหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำซุกลงบนฟูกหนา “...เอาออกไปก่อนได้มั้ยครับ”

มือหยาบลูบเส้นผมสีน้ำตาลนุ่มลื่นมือ... เขารู้สึกว่ายังไม่พอเลย แต่เพราะเด็กหนุ่มยอมให้เขามากมายถึงขนาดนี้แล้ว เขาจึงไม่อยากขัดใจ ร่างสูงจำใจต้องถอนกายออกมาช้าๆ

“อะ... อื้อ...”

ดูซิ... ยังมาทำครางเสียงหวาน เขาละอยากจะต่ออีกสักยกสองยก เอาให้เด็กหนุ่มลุกไม่ขึ้นเลยเชียว... หากทัชอัลดินก็ได้แต่คิดอยู่ในใจเท่านั้น ก่อนจะเอนกายลงนอนเคียงข้างร่างโปร่งบาง เขาเท้าแขนข้างหนึ่งกับศีรษะ มืออีกข้างที่ว่างลูบไล้แผ่นหลังเนียน

ศตคุณเงยหน้าขึ้นสบตากับดวงตาสีเข้มอีกครั้ง แต่แล้วก็ต้องเสหลบ ก็ดูทำตาเข้า... หวานฉ่ำจนเหมือนร่างกายเขาถูกเอกซเรย์ไปถึงไหนต่อไหน

“เป็นอะไรไป”

“...ก็พี่จะจ้องน้องแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่กันละครับ”

“ขนาดนี้แล้วยังจะเขินอีกหรือ” ชีคหนุ่มยังคงใช้ฝ่ามือเขาลูบไล้ไปตามลำแขนเรียว จากข้อมือขึ้นมาหัวไหล่ แล้วต่อไปยังลำคอ

ศตคุณขมวดคิ้ว “พี่กำลังคิดอะไรอยู่แน่ๆ”

“...คิดว่า... ทับทิมสีแดงคงจะเหมาะกับน้อง แต่บางทีน้องอาจจะชอบเพชรมากกว่า”

“ของพวกนั้นมันเหมาะกับผู้หญิงมากกว่านะครับ”

“น้องจะให้พี่เอาไปให้ผู้หญิงอื่นงั้นหรือ”

“ก็ลองดูสิครับ!” เด็กหนุ่มพูดเสียงแข็ง พร้อมกับทุบลงไปบนไหล่หนาอย่างแรง “จริงด้วย พี่ทาริคยังไม่ได้บอกน้องเลย เรื่องผู้หญิงคนนั้น ท่านหญิง
ซาฟียาอะไรนั่น”

ชีคหนุ่มขมวดคิ้ว “ท่านหญิงซาฟียา? ทำไมหรือ?”

“ก็พี่จาร์ซีบอกว่า ท่านพ่อของท่านหญิง... จะให้พี่ทาริคแต่งงานกับเธอ”

“ฮ่าๆๆ” ทัชอัลดินหัวเราะลั่น พลางจูบแก้มใสที่พองลมอยู่อย่างไม่พอใจเท่าไรนักที่เขายังไม่ได้ให้คำตอบ “ท่านหญิงน่ะ มีลูกตั้งสามคนแล้ว จะมาแต่งงานอะไรกับพี่อีก... เรื่องที่พี่จาร์ซีเล่าน่ะ มันเป็นเรื่องเมื่อสมัยพวกเรายังเด็กๆ ต่างหาก”

“อ๊า!!” ...โดนต้มจนเปื่อยเลย พี่จาร์ซีนะพี่จาร์ซี... แต่เดี๋ยวก่อน จามิลกับจีฮาลก็น่าจะรู้เรื่องนี้นี่ ทุกคนรวมหัวหลอกเขากันหรือเนี่ย

ชีคหนุ่มแต้มจูบริมฝีปากสีแดงสดเบาๆ แล้วคลอเคลียพร้อมกระซิบถาม “หึงหรือ...”

“พี่ทาริคคิดว่าน้องยอมใส่เสื้อผ้าผู้หญิงบุกมาถึงที่นี่เพราะอะไรกันล่ะครับ ก็พี่จาร์ซีน่ะสิ บอกว่าพี่กำลังจะไปค้างคืนในทะเลทรายกับท่านหญิง น้อง... ทั้งกลัวทั้งกังวลแทบแย่”

“พี่ดีใจที่น้องมาหาพี่ที่นี่... ฮาบีบี... ที่รักของพี่”

ใบหน้าหวานร้อนผ่าวขึ้นมาทันควัน แม้จะได้ยินซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็ไม่ทำให้ชินเอาเสียเลย คำพูดหวานๆ กับนัยน์ตาเชื่อมแบบนี้เนี่ย

“พี่จาร์ซีก็พูดถูกนิดหน่อย พี่ต้องเข้าร่วมประชุมกับพวกหัวหน้าเผ่าในทะเลทราย แต่เราจะประชุมกันที่วังนี่ต่างหาก” มือหยาบเอื้อมไปดึงมืออีกข้างที่ยังมีผ้าพันแผลไว้ขึ้นมาดู “ชื้นหมดเลย เดี๋ยวจะต้องให้หมอตรวจดูสักหน่อย”

“หมออัสลันไม่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอครับ”

“พี่เรียกหมอคนใหม่จากดัมมัมมาประจำที่นี่ด้วยแล้ว”

“ทำไมต้องมีหมออยู่ประจำด้วยละครับ”

“ก็น้องของพี่ซนแบบนี้ ถ้าไม่มีหมอประจำ เกิดอะไรขึ้นไม่มีใครดูแล พี่ก็แย่น่ะซี”

“อื้อ ไม่เอานะครับ พี่ทาริคจะทิ้งน้องไว้ที่นี่เหรอ!”

“ไม่ใช่อย่างนั้น ถ้าน้องไม่ว่าอะไร พี่ก็อยากให้น้องเดินทางไปทุกหนทุกแห่งด้วยกัน... ตอนนี้พี่จาร์ซีทำหน้าที่ส่วนใหญ่ของท่านพ่อ พี่เองต้องช่วยพี่จาร์ซีดูแลดัมมัม เฟอร์โดส และธุรกิจน้ำมันของเราด้วย เราคงต้องเดินทางกันอยู่เป็นประจำ หวังว่าน้องคงเข้าใจ”

“น้องช่วยอะไรพี่ไม่ได้เลย... น้อง... เป็นเพียงแค่นักเปียโนธรรมดาๆ เท่านั้น”

“ธรรมดาหรือ... น้องคือคนเดียว... ที่กุมหัวใจของพี่ไว้ และเป็นกำลังสำคัญให้กับพี่” ทัชอัลดินโน้มใบหน้าไปจูบหน้าผากมน แล้วเลื่อนริมฝีปากผ่านสันจมูก ลงมาแต้มจูบริมฝีปากอิ่ม “เวลาที่เราเดินทางไปด้วยกัน น้องจะได้ฮัมเพลงให้พี่ฟังเหมือนตอนที่เราอยู่ในทะเลทรายไงล่ะ”

ศตคุณอมยิ้ม แล้วเอ่ยออกไปอย่างไร้เดียงสา “น้องจะไปกับพี่... จะขอติดตามพี่ไปทุกแห่งด้วย น้องไม่อยากอยู่คนเดียวอีกแล้วครับ”

ชีคหนุ่มยิ้มกริ่มอย่างเจ้าเล่ห์ “พี่รับรองว่าจะให้ความอบอุ่นกับน้องไม่เว้นวันเลย” มือใหญ่ลูบเส้นผมสีน้ำตาลเบาๆ อย่างแสนรัก ก่อนจะโน้มศีรษะเล็กมาซบบนแผ่นอกแล้วจูบผะแผ่ว 

แกว๊กกก... เจ้าเหยี่ยวตัวเขื่องที่เพิ่งบินมาเกาะตรงขอบหน้าต่างแผดเสียงลั่น จนสองหนุ่มที่กกกอดกันอยู่บนเตียงชะงัก แล้วหันขวับไปทางต้นเสียง

“อ๊ะ ฟาร์ฮา” ร่างโปร่งผงกศีรษะขึ้นแล้วร้องเรียก พอเจ้าเหยี่ยวตัวสีน้ำตาลได้ยินเสียงอันคุ้นเคย มันก็บินถลามาเกาะอยู่ตรงหัวเตียง

มือขาวเอื้อมไปลูบขนตรงปีกสีน้ำตาลของมัน “...พี่ทาริค ตอนพี่ไม่อยู่ ฟาร์ฮาเอาดอกกุหลาบสีขาวมาให้น้องทุกวันเลยรู้มั้ย น่ารักจริงๆ”

“อื้อ!”

ปลายนิ้วหยาบบีบจมูกโด่งรั้นเบาๆ “คิดว่าใครสั่งให้ฟาร์ฮาเอามากันล่ะฮึ พี่เป็นคนสั่งทหารที่ดูแลฟาร์ฮาให้จัดการต่างหาก”

ศตคุณย่นจมูก แล้วหันไปคุยกับเจ้าเหยี่ยว “ฟาร์ฮาได้ไปจิกพี่ทาริคตามที่สั่งรึเปล่า”

“หือ? สั่งอะไรฟาร์ฮากันเนี่ย”

แกว๊ก!

“อะไรกัน ไม่ได้ทำหรอกเหรอ แย่จริง”

ทัชอัลดินจรดปลายจมูกสูดดมแก้มสีระเรื่อดังฟอดใหญ่ “ร้ายนักนะ พี่ต้องลงโทษ”

เด็กหนุ่มหัวเราะเบาๆ “ก็อยากทิ้งน้องไว้คนเดียวนี่นา”

“ไม่ได้อยากทิ้งสักหน่อย”

แกว๊ก!! ฟาร์ฮาร้องเสียงดังราวกับกำลังหมั่นไส้ มันชิงบินหนีไปก่อนจะสำลักความหวาน และหลังจากเจ้าเหยี่ยวตัวเขื่องบินจากไปไม่นาน เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น

ชีคหนุ่มเอื้อมไปหยิบผ้าห่มมาคลุมร่างขาว ส่วนเขาลุกขึ้นจากเตียง หยิบเสื้อคลุมที่วางพาดไว้ปลายเตียงขึ้นมาใส่ แล้วจึงเดินออกไปยังประตู

ศตคุณได้ยินเสียงพูดคุยเป็นภาษาอาหรับ เขาชะโงกดูอย่างสนใจ คนรักของเขากำลังคุยกับนายทหาร สักพักก็เดินกลับมาหาตน

ทัชอัลดินนั่งลงบนเตียงข้างๆ เด็กหนุ่ม เขาประกบจูบริมฝีปากนุ่ม แล้วดันหัวไหล่เล็กให้อีกฝ่ายเอนหลังลงนอน “พักผ่อนก่อนนะ คุณของพี่ เดี๋ยวพี่จะต้องไปประชุม แล้วจะรีบกลับมา”

“ต้องไปแล้วเหรอครับ”

“หรือน้องอยากจะไปกับพี่ ลุกไหวมั้ย” มือหยาบเคลื่อนไปสัมผัสสะโพกเล็ก เพื่อจะตรวจดูอาการของเด็กหนุ่ม

ปลายนิ้วหยาบที่ไล้วนเบาๆ ตรงร่องสะโพกทำให้ศตคุณขนลุกซู่ “อ๊า! พี่ทาริคจะทำอะไรครับ!”

“เจ็บหรือ? พี่ก็จะดูน่ะสิว่ามีแผลรึเปล่า”

ใบหน้าหวานเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ ก็เจ็บ... แต่สัมผัสแบบนี้ก็ทำให้ร่างกายร้อนวูบวาบแบบแปลกๆ ได้เช่นกัน “ไม่เอา! เจ็บครับ ยังเจ็บอยู่ น้องลุกไม่ไหว ไม่อยากขยับไปไหนทั้งนั้นครับ!”

“เจ็บขนาดนั้นเลยหรือ งั้นเดี๋ยวพี่จะเรียกหมอมาดู”

ศตคุณอยากจะลุกขึ้นร้องดังๆ ด้วยความอาย มันใช่เรื่องที่เขาควรจะโชว์ใครต่อใครรึไงกัน... มือขาวผลักร่างสูงให้ลุกออกไปจากเตียง “น้องไม่เป็นอะไร นอนพักแป๊บเดียวก็หาย พี่ทาริคไปประชุมเถอะครับ น้องจะรออยู่ที่นี่”

แต่ชีคหนุ่มยังคงเป็นห่วง “งั้นเดี๋ยวพี่จะเรียกจามิลและจีฮาลมาอยู่เป็นเพื่อน แล้วพี่ก็ประชุมที่ห้องประชุมในวังหน้าแค่นี้เอง ถ้ามีอะไรก็บอกให้คนไปตามได้เสมอ”

“ครับๆ ไปเถอะครับ น้องจะนอนแล้ว” ร่างโปร่งซุกตัวเข้าไปหลบในผ้าห่มทันที “อ๊ะ...”

ที่นอนยวบลงตามน้ำหนักคนที่ขยับตัวขึ้นไปคร่อมร่างที่ขดม้วนอยู่ใต้ผ้าห่ม ร่างสูงโน้มใบหน้าไปจูบศีรษะเล็ก แล้วกระซิบเบาๆ “หายเจ็บไวๆ นะ เดี๋ยวพี่จะรีบกลับมา”

ร่างโปร่งไม่ตอบหากพยักหน้าหงึกหงัก ไม่นานทัชอัลดินก็ค่อยๆ ลุกออกไปจากเตียงเพื่อเตรียมแต่งตัวให้เรียบร้อยสำหรับการประชุม

เมื่อได้ยินเสียงประตูห้องปิดลง เด็กหนุ่มก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก เขาขยับตัวลุกขึ้นนั่งช้าๆ “อูย... เจ็บจริงด้วยแฮะ”

“คุณศตคุณ จะเข้าไปแล้วนะคร้าบบบบบ” ภายในห้องสงบได้ไม่ทันไร เสียงใสแจ๋วอันคุ้นหูก็ดังขึ้น

“ฮะ!” มือขาวดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดบังร่างกาย เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ทหารองครักษ์ทั้งสองเปิดประตูเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มระรื่น พวกเขากรูกันมาประจำที่ซ้ายขวาของเตียงนอน

“เป็นไงบ้างครับ คุณศตคุณ พวกผมละเป็นห๊วงงง เป็นห่วง”

“คุณศตคุณหายไปนาน ทำให้พวกเราใจตุ้มต่อมจริงๆ นะคร้าบ”

พวงแก้มนิ่มซับสีเลือด เขามองค้อนทหารหนุ่มทั้งสองที่ในตอนนี้ยิ้มหน้าบานเป็นจานเชิง “ไม่ต้องมาพูดดีเลย...”

จีฮาลรีบชวนเปลี่ยนเรื่อง “คุณหมออัสลันกับคุณอาเหม็ดติดต่อชีคจาร์ซีมาเมื่อเช้านะครับ ชีคชารีฟจะเข้ารับการผ่าตัดสัปดาห์หน้าแล้ว ตอนนี้ทางคณะแพทย์กำลังเร่งประชุมวางแผนกันอยู่ครับ”

“งั้นเหรอ ดีจัง ขอให้การผ่าตัดเป็นไปด้วยดีด้วยเถอะ” ศตคุณพึมพำ

“คณะแพทย์มีแต่ผู้เชี่ยวชาญทั้งนั้น ต้องสำเร็จแน่ครับ” จามิลช่วยย้ำให้เจ้านายสบายใจ

ใบหน้าหวานซุกลงบนหมอนหนุนใบใหญ่ เมื่อการผ่าตัดเสร็จสิ้นไป ชีคชารีฟก็คงจะกลับมาที่เฟอร์โดสนี่ แล้วเขา... ก็จะมีทั้งพ่อ พี่ชาย และคนรัก ริมฝีปากอิ่มคลี่ยิ้มอย่างเป็นสุขในใจ

จามิลและจีฮาลเห็นเจ้านายมีความสุขแบบนี้ พวกเขาก็อดแซวไม่ได้ “แล้วคุณตาฟาก็ฝากมาถามด้วยครับ ว่าจะกลับเวียนนาเมื่อไหร่ดีครับ”

ศตคุณผงกศีรษะขึ้นเล็กน้อย “บอกคุณตาฟาจะไปทำอะไรก็ไปเลยนะ ไม่ต้องมาคอยตามถามอีกแล้ว ถ้าฉันได้ยินคำถามนี่อีกเมื่อไหร่ ฉันจะให้ฟาร์ฮาไปจิกให้หัวปูดเลย!”

ส่วนคนที่ถูกกล่าวถึงนั้น ก็ได้แต่จามแล้วจามอีก อยู่ในห้องพักที่วังหน้าฝั่งขวาของศตคุณน่ะเอง... ตาฟาผู้น่าสงสาร


(มีต่อค่ะ)


หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ][P.44][300615]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 15-07-2015 14:35:57

...

......

...

เสียงพูดคุยเซ็งแซ่เป็นภาษาอาหรับดังกึกก้องภายในบริเวณวังส่วนหน้าที่ใช้ในการต้อนรับผู้เข้าร่วมการประชุม ชีคจาร์ซีนั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ พลางจิบกาแฟไปอย่างอารมณ์ดี

“เดี๋ยวฉันจะเข้าประชุมแทนทัชอัลดินเอง วันนี้เขาติดธุระ อาจจะมาไม่ทันน่ะ” ชีคหนุ่มตอบคำถามทุกคนที่เข้ามาถามด้วยความสงสัย เพราะไม่บ่อยครั้งนักที่ชีคจาร์ซีจะมีเวลาว่างมาร่วมประชุมผู้นำชนเผ่าทะเลทรายเช่นนี้

สักพักเสียงอื้ออึงก็ค่อยๆ เบาบางลง เนื่องจากผู้เข้าร่วมการประชุมทยอยเข้าไปในห้องประชุมกันแล้ว หากประธานการประชุมยังคงนั่งอย่างสบายใจอยู่บนโซฟากับเลขาของเขา

“เฮ้อ... ไม่น่าเชื่อเลย เจ้าทัชอัลดินได้เมียก่อนฉันซะแล้ว”

“พี่จาร์ซี” ผู้ถูกกล่าวถึงเดินเข้ามาในห้องด้วยสีหน้าขรึมเฉกเช่นในยามปกติ “ทำอะไรอยู่น่ะครับ”

“อ้าว เฮ้ย! ทัชอัลดิน มาได้ไงเนี่ย”

“...ก็น้องมีประชุม”

ชีคจาร์ซียกมือขึ้นกุมขมับ ทำไมน้องเขาซื่อบื้ออย่างนี้หนอ เขาอุตส่าห์ส่งทหารไปบอกว่าจะเข้าประชุมแทนให้ เพื่อที่น้องเขาจะได้ง้องอน ขอคืนดีกับคนรักให้เต็มที่ แต่ดันทิ้งคนรักไว้คนเดียวแล้วมาประชุมซะได้นี่ ไอ้น้องซื่อบื้อ

“นั่งลงคุยกันก่อนสิ” ผู้เป็นพี่ชายเรียกให้น้องชายนั่งลง เขาหันไปบอกกับเลขาให้เข้าไปดูแลการประชุมในห้องก่อน จากนั้นจึงหันมาคุยกับทัชอัลดินต่อ “คืนดีกับศตคุณหรือยัง”

ทัชอัลดินพยักหน้า “ครับ...”

“เขาจะไม่กลับเวียนนาแล้วใช่มั้ย ค่อยยังชั่ว... แล้วถ้างั้น ออกมาจากห้องทำไมเนี่ย ทำไมไม่อยู่ดูแลเขาก่อนล่ะ พี่บอกแล้วไงว่าจะเข้าประชุมแทนให้”

“...แต่ว่านี่มันเป็นหน้าที่ของน้อง พี่เหนื่อยเพราะน้องมาเยอะแล้ว”

“เราพี่น้องกัน เรื่องแค่นี้ธรรมดาน่ะ อีกอย่างพวกโจรก่อการร้ายที่ก่อความวุ่นวายหนักๆ พวกเราก็กำจัดไปจนบ้านเมืองปกติดีขึ้นมากแล้ว น้องอย่าคิดมากเลย อีกไม่นานท่านพ่อก็คงจะกลับมา”

“ท่านพ่อ...” ทัชอัลดินเม้มริมฝีปาก

“กังวลอะไรล่ะ ท่านพ่อก็รู้ว่าน้องรักศตคุณไม่ใช่หรือ”

“แต่น้องไม่เคยรู้ว่าท่านพ่อจะคิดยังไง”

ชีคจาร์ซีตบหัวไหล่กว้างหนักๆ สองสามที “พี่จะบอกให้... รีบๆ ตักตวงความสุขให้มากๆ ก่อนที่ท่านพ่อจะกลับมา... เพราะว่าเมื่อท่านพ่อสั่งให้มีพิธีแต่งงานน่ะ น้องจะไม่ได้เจอเจ้าสาวของน้องถึงสี่สิบวันเชียวนะ”

ทัชอัลดินเบิกตากว้าง “สี่สิบวัน!”

“จำไม่ได้แล้วล่ะสิน้องพี่ ประเพณีการแต่งงานของประเทศเราน่ะ”

“น้องไม่คิดว่าจะจัดงานใหญ่โต”

“คิดเถอะ เตรียมปวดหัวไว้ได้เลย ท่านพ่อไม่ยอมให้จัดเงียบๆ แน่... ศตคุณ หลานชายเพียงคนเดียวของแจ็ค กับชีคทัชอัลดินลูกชายของผู้ครอบครองดินแดนอาหรับตะวันออก เชื่อพี่สิ ท่านต้องมีประกาศให้เฉลิมฉลองและจัดงานตามประเพณีอย่างยิ่งใหญ่”

ชีคจาร์ซียิ้มกริ่ม แล้วพูดต่อ “ถึงบ้านเมืองเราจะเปิดกว้างให้ผู้ครองเมืองเลือกคู่ครองได้ตามใจ แต่ก็มีข้อแม้เช่นกัน โดยเฉพาะเมื่อศตคุณเป็นชาย เขาก็ต้องศึกษาเพิ่มเรื่องของการเมืองและกฎหมายเพื่อที่จะได้สามารถช่วยเหลือน้องในการปกครองบ้านเมืองได้”

“แต่ว่าตอนแจ็ค...”

“ท่านพ่อกับแจ็คไม่ได้มีงานแต่งงานใหญ่โตก็เพราะตัวแจ็คเองขอไว้ แล้วท่านพ่อก็ไม่อยากขัด” พี่ชายเอ่ยดักอย่างรู้ทัน

“...บางทีศตคุณเองก็อาจจะไม่ต้องการงานแต่งงานใหญ่โตก็ได้นะครับ”

“ศตคุณกับแจ็คต่างกันนะ เพราะแจ็คถือเป็นภรรยาคนที่สอง และแจ็คก็ต้องการให้เกียรติท่านแม่ ในตอนนั้นน้องยังเล็กมาก ส่วนแจ็คเองก็กลัวว่าน้องจะไม่เข้าใจ... แต่พี่เข้าใจว่าศตคุณจะเป็นภรรยาคนแรกและคนเดียวของน้องไม่ใช่หรือ ดังนั้นถึงเขาจะไม่ต้องการ แต่น้องก็ควรจะจัดงานแต่งงานให้สมเกียรติ” ผู้เป็นพี่ชายหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นทัชอัลดินมีสีหน้าเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด เขานึกดีใจที่ทัชอัลดินต้องเจอกับประเพณีน่าปวดหัวนี้ก่อนเขา แต่จะว่าไปก็สมน้ำหน้าเบาๆ ก็อยากชิงแต่งงานก่อนพี่เองนี่นา “เอาล่ะ ไปเถอะ ไปหาศตคุณซะ พี่จะเข้าประชุมแล้ว”

ผู้เป็นน้องถอนหายใจ เขารั้งเสื้อคลุมพี่ชายไว้เล็กน้อยแล้วเงยหน้าขึ้น “พี่จาร์ซี... เอ่อ เรื่องทั้งหมด... ขอบคุณนะครับ”

ชีคจาร์ซียิ้มกว้าง เขาเพิ่งเคยเห็นน้องชายแท้ๆ ทำตัวน่ารักก็คราวนี้ “อืม... ดีใจด้วยนะ สมหวังสักที เรื่องแต่งงานไม่ต้องเป็นห่วงหรอก พี่จะช่วยน้องเท่าที่จะทำได้”


ชีคหนุ่มก้าวเดินไปบนพื้นหินอ่อน กลับไปยังห้องนอนของตนที่เพิ่งจากมาไม่นาน ทว่าเมื่อถึงหน้าห้องพักก็ต้องแปลกใจที่เห็นจามิลและจีฮาลยืนยิ้มเผล่อยู่ข้างๆ ทหารเฝ้ายามบริเวณด้านหน้าห้อง

“ทำไมไม่อยู่กับศตคุณ”

“คือว่า...” จีฮาลรีบรายงานก่อน “...เจ้าจามิลน่ะสิครับ พูดมากจนคุณศตคุณหลับไปเลย พวกผมเลยออกมารอด้านนอกห้องแทน”

“ไม่ใช่เพราะผมนะครับชีค เจ้าจีฮาลน่ะแหละ ร้องเพลงอะไรของมันก็ไม่รู้ คุณศตคุณคงรำคาญเลยหลับหนีซะงั้น”

ทัชอัลดินส่ายหน้าพร้อมหัวเราะเบาๆ ก็คงจะรำคาญทั้งคู่นั่นล่ะ แต่จีฮาลกับจามิลก็เป็นทหารมือดีที่สุด เขาเห็นว่าพูดเก่งพอๆ กับศตคุณและวัยใกล้เคียงกันซะด้วย เลยส่งให้มาดูแลคนรักของตนโดยเฉพาะ

ชีคหนุ่มเปิดประตูเข้าไปในห้องอย่างเงียบเชียบ เขาเดินไปหยุดตรงข้างเตียงที่ร่างโปร่งนอนหลับสนิทอยู่ ดวงตากลมหลับพริ้มบนใบหน้าสวยหวาน ริมฝีปากสีแดงฉ่ำอมยิ้มน้อยๆ หัวไหล่ที่โผล่พ้นผ้าห่มออกมาเปลือยเปล่า มีรอยจูบสีชมพูจางๆ ที่เขาเป็นคนทำไว้... ยิ่งเพ่งพิศก็ยิ่งรู้สึกว่าศตคุณของเขาช่างน่ารักมากเหลือเกิน

สี่ปีแล้วสินะ ตั้งแต่การแสดงบนเวทีครั้งแรกของศตคุณ เขาเคยได้แต่เฝ้ามองเด็กหนุ่มจากที่ไกลๆ เฝ้าหลงรักและคอยดูแล ในที่สุด เขาก็ได้สิ่งที่ล้ำค่าที่สุด นั่นก็คือหัวใจของศตคุณเป็นสิ่งตอบแทน

ร่างสูงเดินไปหยิบสมุดสเก็ตช์ภาพจากบนโต๊ะทำงานในห้อง จากนั้นก็มานั่งลงตรงเก้าอี้นอนตัวยาวริมหน้าต่างที่มีผ้าม่านปิดสนิท มือหยาบหยิบดินสอขึ้นมาร่างภาพของเด็กหนุ่มที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียง

ดินสอสีดำในมือหยาบพลิ้วไหวเพื่อระบายเงาสะท้อนบนเส้นผมอันอ่อนนุ่ม ตามด้วยการแรเงาเพื่อสร้างมิติตามเส้นโค้งบริเวณดวงตา สันจมูกโด่งรั้น ริมฝีปากอวบอิ่มที่เขาคิดว่าหอมหวานยิ่งกว่าน้ำผึ้งชนิดไหนๆ และท่อนแขนเรียวที่โอบกอดหมอนหนุนใบใหญ่ที่เด็กหนุ่มซุกใบหน้าไว้ ก่อนจะปิดท้ายด้วยการตัดเส้นและตกแต่งภาพให้สมบูรณ์

เมื่อภาพวาดแบบพอร์ตเทรตเสร็จสิ้นลง ชีคหนุ่มก็จรดปลายดินสอลงตรงมุมภาพแล้วเขียนว่า “My white desert rose; Nisreen, July, 20XX”

ทัชอิลดินยิ้มให้กับภาพในมืออย่างพอใจ ก่อนจะวางสมุดสเก็ตช์ลงข้างตัวแล้วปิดตาลงเพื่อพักผ่อนสายตาชั่วครู่ ที่จริงเขาไม่จำเป็นต้องวาดภาพที่เกิดจากความเพ้อฝันเหล่านี้อีกแล้ว เพราะศตคุณคือความจริงที่เขามีอยู่ และต่อจากนี้ไป เขาหวังว่าการเรียนรู้และปรับตัวเข้ากับอากาศร้อนของทะเลทราย ความเป็นอยู่ในแบบอาหรับ การเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวและศึกษาเรื่องการเมือง จะไม่น่าเบื่อและยุ่งยากเกินไปสำหรับเด็กหนุ่มนัก

“หืม?” ชีคหนุ่มผงกศีรษะขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเนื้อผ้าเสียดสีกันดังซอกแซก หากเขายังไม่ทันลุกขึ้น ร่างโปร่งบางที่ห่อตัวไว้ในผ้าห่มก็นั่งลงแล้วโน้มตัวเข้ามาซบใบหน้าลงบนแผ่นอกกว้าง “คุณ... ตื่นแล้วหรือ”

“พี่ทาริค... มีอะไรรึเปล่าครับ ทำไมเอาแต่ถอนหายใจ”

“...ไม่มีหรอก...” แขนแกร่งโอบเอวบางไว้หลวมๆ

“ไม่จริงหรอก พี่ทาริคมีอะไรบอกน้องไม่ได้เหรอครับ” ศตคุณผงกศีรษะขึ้นเหนือแผ่นอกเล็กน้อย

ปลายนิ้วหยาบเกลี่ยเส้นผมสีน้ำตาลที่ปรกกรอบหน้าสวยไปทางด้านหลัง เพื่อให้เขาเห็นใบหน้าของเด็กหนุ่มได้อย่างชัดเจน แล้วถอนหายใจยาว “พี่ขอโทษนะ ทั้งๆ ที่ความตั้งใจของพี่คือการให้น้องอยู่อย่างสุขสบายแต่เพียงในวัง... แต่ว่าต่อไปนี้น้องจะต้องเรียนรู้หลายอย่างเกี่ยวกับบ้านเมืองของเรา ทั้งภาษา ประเพณี วัฒนธรรม การปกครองบ้านเมือง แล้วนี่ยังต้องศึกษาเตรียมตัวการเป็นเจ้าสาวด้วย น้องจะไหวรึเปล่า”

“โธ่ นึกว่าเรื่องอะไร” เด็กหนุ่มวางศีรษะลงบนแผ่นอกอบอุ่นเช่นเดิม แล้วยิ้มกว้าง “แค่นี้เอง... สบายมากครับ น้องยินดีและจะตั้งใจเรียนรู้ทุกอย่าง พี่ทาริคอย่าห่วงไปเลย”

ทัชอัลดินยิ้มบาง แล้วใช้ปลายนิ้วไล้ไปมาบนแก้มใสที่เห็นเส้นเลือดฝาด “จูบพี่หน่อยได้มั้ย ที่รัก”

ร่างโปร่งหัวเราะเบาๆ พลางดันตัวลุกขึ้น ก่อนจะโน้มไปประทับจูบริมฝีปากหยัก สอดลิ้นเข้าไปเกี่ยวกระหวัดลึกซึ้ง ให้คนที่ถูกจูบได้ยิ้มออกมาอย่างพอใจ

“อืม... จูบเก่งแบบนี้ พี่ต้องกังวลมั้ยนี่”

“มันก็เป็นเรื่องธรรมดา” เด็กหนุ่มยักไหล่ “ก็น้องอายุสิบแปดแล้วนี่ครับ”

ทัชอัลดินจรดปลายจมูกบนแก้มนิ่มแรงๆ อย่างมันเขี้ยว แต่พอใบหน้าคมเริ่มซุกไซ้ เด็กหนุ่มหัวเราะพร้อมพลิกตัวหนีทันควัน ระหว่างนั้นก็หลือบไปเห็นสมุดสเก็ตซ์ภาพที่หล่นอยู่บนพื้นข้างเก้าอี้นอน “...นี่มัน... รูปผม พี่ทาริควาดรูปผมอีกแล้ว ที่ห้องโถงนั่นยังไม่พออีกเหรอครับ ตัวจริงก็อยู่ที่นี่แล้วด้วย”

“ก็ตัวจริงหลับอยู่ พี่ทำอะไรไม่ได้นี่... หรือจะให้พี่รักน้องทั้งที่ยังหลับล่ะหืม” แขนแกร่งเกี่ยวรั้งเอวบางเข้าหาตัว

“...บะ... บ้า... ไม่เอานะครับ” ใบหน้าหวานร้อนวูบ คำถามอะไรกันนี่

“ฮ่าๆ ล้อเล่นน่ะ”

“พี่ทาริคล้อเล่นได้น่าเชื่อที่สุดเลยล่ะครับ...” ศตคุณมองค้อน พร้อมกับบ่นพึมพำ “คนอะไรก็ไม่รู้ ชอบหลอกกันอยู่เรื่อย... น้องเคยถามว่าทำงานอะไร ก็บอกว่าทำทุกอย่างที่มี ถามว่ามีบ้านอยู่ที่เฟอร์โดสนี่รึเปล่า ก็บอกว่าไม่มี”

ทัชอัลดินจรดปลายจมูกลงบนแก้มนิ่มเบาๆ “หืม? พี่ก็ทำงานทุกอย่างจริงๆ ไม่ใช่หรือ... แล้วบ้าน... ก็ไม่มีจริงๆ นี่”

“แล้วที่นี่เรียกว่าอะไรครับ”

“วัง...”

“ฮื้ยยยย...” มือขาวหยิกท่อนแขนแกร่งเบาๆ

เสียงพูดคุยหยอกเย้า สลับกับเสียงหัวเราะของทั้งสองดังก้อง พวกเขามีแต่ความสุข ความสุข และจะมีแต่ความสุขเท่านั้น ชีคหนุ่มลุกขึ้นสวมเสื้อคลุมไว้หลวมๆ เขาเดินไปเปิดประตูออกสู่ระเบียงออกกว้าง แล้วเดินกลับมาอุ้มเด็กหนุ่มขึ้นแนบกาย

ร่างโปร่งมีผ้าห่มพันรอบตัวแทนเสื้อผ้า เขาวาดแขนโอบรอบลำคอใหญ่ “หือ พี่ทาริคจะพาน้องไปไหนครับ”

ทัชอัลดินเดินมาหยุดตรงราวระเบียง “มองออกไปสิ น้องพี่”

ใบหน้าหวานหันออกไปตามที่คนรักกระซิบบอก เขาได้เห็นเมืองสวรรค์ในโอเอซิสกลางทะเลทรายที่มีชื่อว่าเฟอร์โดสเต็มๆ ตาเป็นครั้งแรก บ้านเมืองที่เต็มไปด้วยตึกซึ่งสร้างจากอิฐโคลนสูงๆ ตั้งเรียงติดๆ กัน คลองและทะเลสาบ กำแพงเมืองสูงใหญ่รายล้อม และด้านนอกเป็นทะเลทรายไกลจนสุดลูกหูลูกตา

“ดูสิ บ้านเมืองของเรา ต่อไปเราจะต้องช่วยกันดูแล ชีวิตของชาวเมือง ผู้คนในทะเลทรายอาหรับแห่งนี้อยู่ในกำมือของเรา”

ศตคุณขนลุกซู่ เขาไม่เคยนึกมาก่อนว่าจากนักเปียโนธรรมดาๆ จะเปลี่ยนแปลงไปได้มากถึงขนาดนี้ “น้อง... จะพยายามให้มากที่สุดครับ”

“ไม่ต้องห่วงนะ ท่านพ่อ พี่และพี่จาร์ซีจะอยู่เคียงข้างน้องเสมอ”

ครอบครัวที่เด็กหนุ่มโหยหามาโดยตลอด ทว่าเป็นครอบครัวที่ยิ่งใหญ่กว่าครอบครัวธรรมดาๆ มากนัก เด็กหนุ่มซุกใบหน้าตรงซอกคอสีน้ำผึ้ง ความอบอุ่นของสายลมและแสงแดดจากทะเลทรายเทียบไม่ได้กับความอบอุ่นจากอ้อมแขนของคนที่มีศักดิ์เป็นพี่ชายและคนรักเลยแม้แต่น้อย “ครับ”

ทัชอัลดินกดจูบลงบนศีรษะเล็กหนักๆ “ดูทะเลทรายนั่นสิ มันกว้างใหญ่ไพศาลไร้ขอบเขต เต็มไปด้วยเม็ดทรายมากมายนับไม่ถ้วน... นั่นคือความรักของพี่ที่มีให้น้อง...”

“Ana Ooheboka (อานา อูฮิบบูกา)”

ศตคุณเงยหน้าขึ้นสบตากับนัยน์ตาคมกริบ ดวงตาเขาร้อนผ่าว “อานา อูฮิบบูกา น้องก็รักพี่ครับ อย่าปล่อยมือไปจากน้องอีกไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น... นะครับ”

“พี่สัญญา”

หยดน้ำตาแห่งความยินดีไหลรินจากดวงตาสีน้ำตาลอ่อน หล่นลงกระทบพื้นหินอ่อนคาร์เรร่าสีขาว สองแขนเรียวกอดรัดร่างสูงใหญ่ ผู้ซึ่งจะเป็นคู่ชีวิตของตน โชคชะตานำพาให้เขามาเป็นส่วนหนึ่งของทะเลทรายแห่งนี้ หลังจากที่เฝ้ารอมานานแสนนาน ใบหน้าหวานหันกลับไปมองทะเลทรายกว้างไกลอีกครั้ง สายลมแผ่วๆ พัดเส้นผมสีน้ำตาลให้ระปลายคางของเจ้าของอ้อมกอด

เด็กหนุ่มบอกกับตัวเองว่านับจากวันนี้ไป เขาจะตั้งใจศึกษาและจะรักแผ่นดินนี้ให้มากที่สุด โดยมีบิดามารดากับคุณลุงของเขาคอยดูแล และอวยพรจากบนสรวงสวรรค์... ให้เขาได้เริ่มต้นชีวิตใหม่อย่างกล้าหาญ


...และให้เติบโตได้อย่างงดงามเฉกเช่นดอกกุหลาบสีขาวแห่งทะเลทราย



END



 :hao5:

จบแล้วค่าาาาาา ฮือๆๆๆ ในที่สุด ลูกชายก็ได้สามีหล่อรวย สวีตกันจนเหยี่ยวยังบินเตลิดเปิดเปิงหนี

หวานมั้ยค้า??? เขาจีบกันน่ารักเน้อ 5555555

ขอบคุณทุกคนที่อดทนติดตามมาจนจบเรื่องนะคะ ขอบคุณทุกความคิดเห็นที่คอยเป็นกำลังใจ เป็นแรงผลักดันให้กับฮัสกี้ค่ะ

เอาไว้จะเอาวัง "นิสรีน" มารีไซเคิลเป็นนิยายอีกเรื่อง สำหรับทุกคนที่ชื่นชอบนิยายแนวทะเลทรายนะคะ

คงจะต้องใช้เวลาเขียนนานสักหน่อย 55555 เพราะยากมากกกกกกกกกกก  :mew5:

แต่ยังไงก็อยากจะขอให้ทุกคนรอฮัสกี้ก่อนแน้ ฮือๆๆๆ
  :L2:



หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.25: สองหนุ่มคืนดีกันแร้ว~ ]
เริ่มหัวข้อโดย: rose_mary ที่ 15-07-2015 14:37:36
อ๊ายยยยยยยย มาแล้ววว  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: pummy09 ที่ 15-07-2015 14:54:23
จบอีกเรื่องแล้ว ตามกันมาติดๆๆเลย หวานซ้าาา ฮ่าา

ขอบคุณมากนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 15-07-2015 15:10:26
ฮื้ออออออ จบเเล้ว หวานมากเลย><
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 15-07-2015 15:13:57
พี่จาร์ซีของเดี๊ยนนนนนนนน
หนูยังว่างนะคะะะะะะะ
ยินดีกับคู่น้องคุณกับพี่ทาริคด้วย
รอติดตามเรื่องใหม่นะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-07-2015 15:17:12
ศตคุณมีบ้านมีครอบครัวแล้วน่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: ngohingmint ที่ 15-07-2015 15:18:58
ขอตอนพิเศษตอนฮันนิมูนด้วยเลยค่ะ โทษฐานปล่อยให้รอนานมากกกกก 5555
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 15-07-2015 15:24:05
ทาริคเป็นคนที่โรแมนติกมากๆ เลยเน้ออออ.. :heaven แถมยังรักเดียวใจเดียวอีกต่างหาก ต่างจากวัฒนธรรมของบ้านเมืองในแถบทะเลทรายเลย งื้อออออ มีความสุขมากๆ นะคะน้องคุณ แล้วก็ตรวจสุขภาพบ่อยๆ ด้วยน้าาา ^^ เพราะมีความเป็นไปได้ว่า น้ำตาลในเลือดของหนูจะต้องเกินมาตรฐานแน่นอนเลย~

ปล. ตาฟา..ทำหน้าที่ของตัวเองได้ไม่ขาดตกบกพร่องเลยนะคะเนี่ย ขนาดน้องคุณปฏิเสธทุกรอบ ก็ยังจะฝากจามิลกับจีฮาลมาถามอีกแน่ะ :laugh: น่ารักมากเลยล่ะค่าา ><

ขอบคุณนะค้าา.. o1
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 15-07-2015 15:37:22
 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 15-07-2015 16:15:16
จบแล้วอ่ะ หวานมากๆค่ะ รอรวมเล่มอยู่จ้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: nunuchhh ที่ 15-07-2015 16:15:48
คนน้องเด็กขี้อ้อนนี่เองงงงงง  น่ารักจัง ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 15-07-2015 16:39:35
ขอบคุณมากครับสำหรับนิยายรักหวานสนุกสนานแบบนี้ รอตอนพิเศษนะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: zaturday ที่ 15-07-2015 16:51:18
ไม่อยากให้จบ พอๆกับอยากให้มีตอนพิเศษอีกสักสามสิบตอนนั่นแหล่ะ หลงรักน้องคุณอย่างจัง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 15-07-2015 17:01:21
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆจ้าา

จบทั้งสองเรื่องเลย แล้วเค้าจะอ่านอะไรล่ะเนี่ยย 5555
รีบมาเปิดเรื่องใหม่น้าาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 15-07-2015 17:41:11
ขอบคุณค่ะ สำหรับนิยายรักหวานๆ เรื่องนี้ หวานซะจนมดยังหนีแนะค่ะ
จะรอตอนพิเศษนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 15-07-2015 17:49:59
หวานซึ้ง ตรึงใจมากมายเลยฮะ :o8:
ตอนพิเศษอีกนิดได้ไหมฮะ กำลังเพลินๆเลย :impress2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: magarons ที่ 15-07-2015 18:29:14
หวานโฮกอ่ะ
หวานมากกกกก
รักนานๆนะจ้าาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 15-07-2015 18:41:26
หวานนนนนหยดเลยยยยย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 15-07-2015 18:53:35
หวานกันจนมดกัดคนอ่านไปทั้งตัวแล้วเนี่ย :impress2:  คุณฮัสกี้คะ หาคู่ให้พี่จาร์ซีด้วยนะคะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: bradpitt ที่ 15-07-2015 18:59:53


:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:

จบซะแล้ว  หวาน หวาน หวาน ถูกใจ FC




// รออ่าน ฉากหวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  คุณนภ ก ะนายตฤณ ด้วยนะครับ   :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 15-07-2015 19:05:32
หวานหยดย้อยมากกก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryu7801 ที่ 15-07-2015 19:23:33
 :monkeysad:หวานมาก  อยากอ่านตอนพิเศษ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: Cream A ที่ 15-07-2015 19:29:08
หวานสมกับการรอคอย

ในที่สุดก็ได้สวีทฉันท์คนรักสักทีเนอะทาริค

ยังไงรอข่าวรวมเล่มนะคะ   :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 15-07-2015 19:45:49
 :hao6: รออ่านรวมเล่มเลยยยยยย  :hao7:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: b2friend ที่ 15-07-2015 20:15:54
จบได้หวานมากๆๆๆๆๆๆ :mew1:
อยากอ่านฉากแต่งงานของน้องคุณด้วยค่ะ  :hao6:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 15-07-2015 20:24:00
เบาหวานขึ้นเลยทีเดียว

ขอบคุณคนแต่งมากๆ ค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: ice.sp0211 ที่ 15-07-2015 20:34:08
อยากได้สักคน

55555555

 :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 15-07-2015 20:53:42
อร๊ายยยยยยยยยย เราอยากได้แบบรูปเล่มแล้ววว อยากอ่านว่างานแต่งจะวุ่นวาย เอ้ย หวานแค่ไหน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 15-07-2015 21:17:33
น่าอยากอ่านตอนแต่งงาน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 15-07-2015 21:42:33
จบแล้วววววว หวานกันมากกกกกกกกกกก

 :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 15-07-2015 21:57:49
ขอบคุณครับ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 15-07-2015 22:05:18
หวานไม่แคร์เหยี่ยวกันเลยทีเดียว
น้องคุณน่ารักใครล่ะจะอดใจไหว
พี่ทาริคก็หล่อร้อนแรงเหลือเกิ๊น
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุก ๆ อีกเรื่องนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: fahdekkom ที่ 15-07-2015 22:19:33
จบแล้ว ละมุนมากเลย
หวานได้น้ำตาลยังอาย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 15-07-2015 22:36:51
โอ้ยยยย หวานมากๆ ทะเลทราย หรือ น้ำตาลทรายคะ 5555
ขอสารภาพเลยว่า หยุดอ่านไปตอนที่น้องคุณกำลังจะถึงเฟอร์โดส
สงสัยช่วงนั้นจิตใจอ่อนแอไม่รับดราม่า 555

สนุกมากๆเลยค่ะ ชอบเรื่องนี้จริงๆ เดี๋ยวจะรอติดตามข่าวรวมเล่มนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 15-07-2015 22:47:41
ช่วงแรกๆก็หวานปนขม แต่พอมาตอนจบหวานจนอ่านไปมดจะขึ้น ชอบมากค่ะเรื่องนี้ :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: sasa ที่ 15-07-2015 23:19:33
หวานหยดจนคนอ่านอิจฉา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 15-07-2015 23:37:12
หวานนนนนนนนนนนนนนนนน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 16-07-2015 00:23:25
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ 5555
สนุกมากค่ะ น้องน่ารัก ขี้อ้อน อิอิ
ท่านพี่อย่าหื่นมากน้า
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 16-07-2015 00:40:23
พี่ทาริคกับน้องคุณ หวานกันจน เหยี่ยวต้องบินหนีเลยนะเนี่ยย 555

 :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 16-07-2015 01:33:09
เราชอบเรื่องนี้มาก ขอบคุณที่แต่งจนจบนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: Mengjie_JJ ที่ 16-07-2015 01:37:26
เรื่องนี้ยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ อ่านแล้วไม่รู้สึกขัดตรงไหนเลย เขียนได้ดีมาก

 :กอด1:  :L2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 16-07-2015 04:48:54
หวานจนทรายกลายเป็นน้ำตาลได้เลยนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 16-07-2015 05:27:02
หวานมากกกกกกกกก.  หวานจนน่าอิจฉา  :-[ :-[ :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 16-07-2015 08:31:24
ก็ต้องขอบคุณที่คนแต่งแต่งนิยายดีๆมาให้อ่านกันนะครับ คาดว่าจะมีเรื่องใหม่รึเปล่าเอย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 16-07-2015 10:14:37
หวานจนเหยี่ยวบินหนี 5555

ตอนนี้มดเต็มเตียง บอกเลยยยย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: Minty ที่ 16-07-2015 10:23:40
จบแบบน่ารักกกกก
อิจฉาคู่นี้จังงงง o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 16-07-2015 15:43:19
น้ำตาลขึ้นจอคอมฯกันเลยทีเดียว
อิตฉาาาาาา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: Niinuii ที่ 16-07-2015 21:26:34
จบแล้วววว o13
ขอแวะไปอ่านทั้งเรื่องก่อนนะ เราอ่านบทที่1ไปแล้วรอจนจบ เพราะไม่อยากค้าง><
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 16-07-2015 23:29:26


แอบเกาะขาเตียง

หลบเป็นติ่ง

ดูฉากหวานๆ

ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ



หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 16-07-2015 23:53:14
ยอมรับว่าหยุดอ่านก่อนไปถึงเฟอร์โดส เพราะกลัวดราม่า แฮ่ พอจบแล้วเลยมาตามอ่านค้าา

ทาริคนี้โคตรขี้มโนเลย 555 ปากหวานมากด้วย กิกิ ขอตอนพิเศษหน่อยค้าาาาา

ขอบคุณมากที่แต่งนิยายดีๆให้อ่านนะคะ เราตามอ่านของคุณหลายเรื่องเลย ชอบ ตะวันเคียงเดือนที่สุดดดก กับ ganymede

เรื่องนี้ก็ชอบค่ะ หาอ่านยากนะคะ นิยายแนวนี้ เราชอบมากเลย ขอบคุณมากๆๆ :L2: :3123: :L1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: Minnie~Moo ที่ 17-07-2015 11:31:08
ไม่อยากให้จบเลยอ่าาาาา  :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: FollowingTK ที่ 03-08-2015 10:34:27
ชอบเรื่องนี้มากนะคะ..................  :jul1: ---> ในหลายๆความหมาย กร้ากกกก

รวมเล่มแล้วขอตอนพิเศษเยอะเยัอออออ พลีสสสสสส :z3:

ขอบคุณนะคะ งี้ดดด
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 03-08-2015 15:21:58
สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
เราเดาผิดนิดนึงหละ ตอนแรกเราคิดว่าทาริคคืออับบาซะอีก 55555
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วลุ้นมากเลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆนะคะ  :hao3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 03-08-2015 18:45:10
 :pig4: o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: มะปรางเปรี้ยว ที่ 03-08-2015 23:20:36
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะ  :กอด1: :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 05-08-2015 12:32:30
ตามอ่านมาสองวัน
สนุกมากค่ะ
น้องคุณน่ารักมากเลย ทาริคก็เป็นสุภาพบุรุษมาก 5555 (ถึงจะมาหื่นเอาตอนท้ายก็เถอะ)

ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: BoJuNg ที่ 05-08-2015 13:01:39
น่ารักมากกกก ภาษาก็สวย

รักพระเอกอบอุ่นของฮัสกี้ที่สุดเลยยยยย :-[

น่ารัก อบอุ่นทุกเรื่อง   หลงมาตั้งแต่แกนิมีด   

 :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: DESZCZ ที่ 06-08-2015 00:15:24
เพิ่งได้เข้ามาอ่านตอนจบ เสียใจมากที่ไม่ได้เข้ามาอ่านซะนาน มาอีกทีจบไปแล้ว คู่นี้เค้าน่ารักกันมากเลย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: ckk ที่ 07-08-2015 08:08:13
ตอนจบหวานมากก :L1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: SWIM ที่ 07-08-2015 14:52:59
สนุกมากกกก ตอนแรกๆ ร้องไห้ตามเลย อิอิ ตอนจบหวานมากๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: MIwEMInE ที่ 07-08-2015 16:52:44
อ่านเรื่องนี้แล้วร้องไหหนักมากอะ ช่วงที่คุณคิดว่าทาริคทิ้งไปอะ
 :m15: :m15: :m15: :m15:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: M.J. ที่ 07-08-2015 19:58:27
หวานมากค่ะ หวานกันทั้งเรื่องเลยยย น่ารักกกกกก  :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: Ciin ที่ 08-08-2015 01:46:51
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
สนุกมากๆเขียนลื่นไหลแล้วก็บรรยายเห็นภาพมากเลยค่ะ
ชอบชีคมากเลยค่ะเท่มากๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: pp_song ที่ 08-08-2015 01:48:05
ขอบคุณนะคะ  :pig4:

คุณน่ารักมากๆ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ][P.45-46][150715]
เริ่มหัวข้อโดย: huskyhund ที่ 08-08-2015 05:40:18
 :mew1:
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: MildMate ที่ 09-08-2015 06:46:50
อุ้ย!!!เจ็บ แถวนี้มดเยอะจริง ฮ่าๆๆๆ
สนุกมากค่ะ  ขอบคุณนิยายดีๆอีกเรื่องที่ทำให้เราความดันขึ้น และน้ำตาลในเรื่อง เอ้ย เลือดสูง
ขอบคุณค่ะ (แหม่ น้องคุณมีสามีเป็นตัวเป็นตนซะแล้ว ขอผ้าเช็ดหน้ามาปาดน้ำตาหน่อย)
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 09-08-2015 12:54:13
 :L1:
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 09-08-2015 17:43:31
มดขึ้นเลยทีเดียวหวานมากๆๆๆ ชอบอ่ะ ชอบตอนที่ทะเลาะกัน แล้วต้องเคียให้เร็วไม่ค้างคา เราชอบบบบ ไม่งั้นมาจะหน่วงมากๆเลย
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Nbear ที่ 15-08-2015 23:15:13
 :L1: ชอบจังเลย
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: namzagirl ที่ 24-08-2015 02:25:53
ชอบเนื้อเรื่องอ่า อ่านเพลินดี o13
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Meowww ที่ 29-08-2015 19:47:33
สนุกมากค่ะ เป็นเรื่องที่อ่านแล้วหวานมากกก ชอบๆๆๆ  :mew1:
ขอบคุณคนเขียนที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านกันค่ะ  :pig4: :กอด1:
รอรวมเล่มนะคะ  :z2: :L1:
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: karashi ที่ 30-08-2015 19:51:14
สนุกมากเลยค่ะ ขอบคุณนะค้าาาา  :กอด1:
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Legpptk ที่ 30-08-2015 21:47:23
เป็นแนวทะเลทรายเรื่องแรกที่ได้อ่าน
ชอบจังเลย
ชอบที่เรื่องดำเนินไปเรื่อยๆๆ ให้เห็นถึงความผูกพัน ของตัวละคร ที่ทำให้รักกัน  :-[ :impress2:
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: lahlunla ที่ 17-09-2015 10:12:09
อยากไปร่วมพิธีแต่งงานของน้องคุณ :mew1:
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: llmup ที่ 25-09-2015 07:49:36
 :-[ งุ้ยยยย ดีน่ะที่อ่านเรื่องนี้ หลงรักทาริคหมดหัวใจจจจจจ
ตอนแรกคิดว่าจะจำชื่อยาก แต่บางคำก็อ่านไม่ออกแหะ555
แต่สนุกมากน่ะเราไม่เคยเจอแนวนี้ อ๊ากกก มีตอนพิเศษไหมมมมม  :z2:
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวพฤหัส ที่ 25-09-2015 16:22:29
สนุกมากคะ ชอบบบบ~
อยากอ่านตอนพิเศษจังงงง~  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: FollowingTK ที่ 29-09-2015 20:05:28
 :z13:  :katai4:  :ling1:  :z3: แงงงงงงงงงงง อยากด้ายยยยยยยย รวมเล่มมมมมมมม  :hao5:
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: llmup ที่ 09-10-2015 10:52:09
 :L2: สนุกง่าาา ชอบบรรยากาศในทะเลทรายจัง เหมือนทะลุไปอีกโลกเลยคะ
ขอบคุนน้า เราชอบมากๆเลย รักๆคนเขียน
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 22-10-2015 13:18:22
โอยยยยยย ชอบเรื่องนี้มากค่ะ
น่ารักมากกกกกกก ที่ตริงก้ชอบทุกเรื่องที่เคยได้อ่านของคุณฮัสกี้ทุกเรื่องเลยละค่ะ :กอด1:
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 26-10-2015 01:41:33
นิยายน่ารักมากๆคะ แต่แอบหมั่นไส้ทาริคนะ คิดเองเออเองเก่งมาก. แต่พอน้องคุณทำมันดูน่ารัก น่าสงสารมากกว่าทาริคเยอะเลย.   ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆนะคะ
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 17-11-2015 14:18:54
อ่านจบแล้วววว หวานมากกกกกกกก ชอบที่สุดเลยยยย  o13 :กอด1: :impress2:
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 18-11-2015 22:19:53
นานๆ จะเจอแนวท่านชีคหวานๆแบบนี้ รักสุดใจเลยค่า
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 11-12-2015 20:38:47
แปะ
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: makiri ที่ 12-12-2015 08:09:33
เป็นแนวนิยายที่ตามหาอ่านมานาน แนวท่านชีคทะเลทราย กับหนุ่มน้อย ชีคหนุ่มกินเด็กสมใจ
สนุกมากคะ ภาษาที่ใช้ก็ดี อ่านไม่ยืดเข้าใจง่าย อารมย์ฟินนนจิ๊กหมอนสุดๆ น้องคุณน่ารัก สดใส ทาริค ก็เท่ห์มาก มีเสน่ห์ชวนติดตามทุกตอนจริงๆ
ขอบคุณที่แบ่งปันนิยายดีๆคะ จะติดตามอ่านเรื่องต่อๆไป
...มาเฟียสุดหล่อจากอิตาลี ก็อ่านจบแล้ว แต่พอดีอ่านเรื่องนี้เลยมิได้comment แต่จะบอกว่า สนุกประทับใจเช่นกัน แนวสืบสวนที่อ่านแล้วตื่นเต้นทุกตอน
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Youi_chin ที่ 14-12-2015 21:02:55
 :L2: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:]
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 16-12-2015 09:31:47
ชอบบบบบบบบบมากกก :pig2:
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 30-12-2015 03:25:06
เป็นอีกเรื่องที่ดำเนินเรื่องได้น่ารักมากอ่าไปยิ้มไปชอบบบบบ :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 01-01-2016 07:13:56
มันละมุน ชอบมากกกก
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: duckka ที่ 01-01-2016 20:19:15
ชอบมากกก เรื่องนี้ ยกนิ้วให้เลยค่ะ
สนุกมากจริงๆ แอบงอนแทนนายเอกหลายครั้ง
พอมาอ่านในมุมของพระเอก เลยเข้าใจ
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: calmkung ที่ 03-01-2016 13:44:01
เรื่องนี้สนุกมากๆๆๆๆ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
เสียใจที่มาเจอช้าไป พรุ่งนี้ก็เปิดเทอมแล้ววววว :sad4: :sad4: :sad4:
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: PRINCESSPRIME ที่ 03-01-2016 22:37:15
ขอบคุณคนแต่งมากเลยค่ะ
ตามอ่านจนจบในวันเดียว
ตาแฉะเลย...มดขึ้นตา  :laugh:
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Persoulle ที่ 07-02-2016 22:45:27
ะกลิ่นไอทะเลทราย อ่านแล้วจั๊กจี้หัวใจค่ะ น่ารักมาก
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 07-02-2016 23:02:24
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วเต็มไปด้วยฟีลลิ่งมากกกกกกกกกก คือเห็นนิยายเรื่องนี้ผ่านตาในหน้ากระทู้แนะนำมานานแสนนานค่ะ
แต่ไม่ได้เข้ามาอ่านเพราะตอนนั้นยังมึนๆกับแนวทะเลทราย แบบไม่ค่อยถูกเลยไม่ได้กดมา
พอมาเห็นชื่อคนแต่งทีหลัง อ่าว คุณฮัสกี้เองนี่น่า เลยต้องจัดเลยค่ะ 55555555555 มาตามความเชื่อมือล้วนๆ
แล้วก็ "ไม่มีผิดหวัง" จริงๆ .. อ่านยาวแบบยาววววไปเลย ><

เริ่มแรกเลย น้องคุณ .. คนดีของเรื่อง ชอบมากกกกก หลงรักคาแรคเตอร์น้องคุณเข้าเต็มเปาตั้งแต่ตอนแรกเลย
คิดไว้แล้วแหละว่าคนที่มาดูคงไม่ใช่อับบาจริงๆหรอก น่าจะเป็นน้องหรือลูกมากกว่า แล้วก็ใช่จริงๆด้วย ~ - / -
พอตอนที่เปิดตัวว่าเป็นชีคชารีฟก็คิดแล้วว่าคงเป็นลูกชายไม่ใครก็ใครแน่ๆ
น้องคุณทั้งน่ารักน่าสงสารเลยค่ะ อ่านความคิดของน้องช่วงแรกๆแล้วอยากร้องไห้ตามหลายที
แต่ที่จุกในใจจริงๆก็ตอนที่น้องพูดตัดความสัมพันธ์กับทาริคนั่นแหละ โอยยย ใจจะขาดแทน ; _ ;
ยังดีที่น้องไม่ถือทิฐิมากจนกลับเวียนนาไปจริงๆ ไม่งั้นน้ำตาท่วมเมืองแหงแซะ

ชอบต่อมาคือทาริคค่ะ >_____< .. เป็นพระเอกที่เลอค่ามากกกกกกก คือเราชอบคนแบบนี้นะ แต่อีกทีก็แอบขัดใจ 555555
คือไม่รู้จริงดินายว่าเค้าอยากให้มาง้ออยากให้ตามตื๊ออ่ะ! แต่ด้วยความรักที่มีให้น้องคุณอย่างมากมายมหาศาลนั้นนนน
เราก็สามารถมองข้ามความทึ่มของตาพระเอกไปได้ค่ะ (ฮา) /คุณฮัสกี้อย่าตบเรานะ ; w ;

ชอบที่สุดคือตอนที่บรรยายกลับมาฝั่งของทาริคน่ะค่ะ เราว่ามันเป็นเสน่ห์อย่างนึงของนิยายที่หนังหรือละครทำไม่ได้ ..
ชอบตรงนี้มากๆเลยค่ะ เนื้อเรื่องก็หวานๆ ละมุนๆ อ่านแล้วมีความสุขมากกกก ขอบคุณมากๆนะคะสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่อง
เป็นกำลังใจให้คุณฮัสกี้ในการแต่งนิยายทุกๆเรื่องเลยนะคะ! สู้ๆค่า  :L2:
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: GF_pp ที่ 11-02-2016 20:39:30
ชอบพี่ทาริคกับน้องคุณมากกกกกกกเลยค่ะ  :mew1:

น้องคุณช่างพูดมิหน้าละพี่ทาริคถึงได้ทั้งรักและหลงขนาดนี้  :o8:

ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆแบบนี้มาให้ได้อ่านกันนะคะ

หลงรักทะเลทรายขึ้นมาทันทีเลย
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: zleep ที่ 09-03-2016 02:15:41
เริ่มจะหลงรักทะเลทรายแล้วค่ะ เหมือนได้ผจญภัยไปด้วยกันเลย
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 17-03-2016 17:10:18
ปกติไม่ค่อยได้อ่านนิยายเรื่องเกี่ยวกับทะเลทรายเท่าไหร่ แต่พอลองได้มาอ่านเรื่องนี้ติดใจแนวนี้ไปเลย 55555
นิยายเรื่องนี้อิ่มเอมไปกับความรัก ภาษาสวยมากกกกก บรรยายได้มีมิติ เหมือนกำลังท่องอยู่ในโลกทะเลทรายจริงๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆภาษาสวยๆแบบนี้นะคะ
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 14-04-2016 21:02:06
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [แจ้งข่าว หน้า 48 ค่ะ] นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 18-04-2016 17:17:42
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 22-04-2016 22:00:52
สงสารอับบา :m15:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 22-04-2016 22:27:47
มาอ่านพาร์ทชีค คือที่จริงก็ดีอยู่ที่เราจะได้อ่านความคิดความรู้สึกทั้ง2ฝ่าย แต่บางตอนมันซ้ำกันกับพาร์ทคุณแล้วอ่ะ แบบเรารู้เรื่องราวว่าจะเป็นงี้ๆแล้ว พอมามีพาร์ทชีคคั่นซะตั้งแต่แรกทำเอาหลายพาร์ทเลย ทำให้ความฟินที่กำลังได้ที่มันสะดุด ต้องกดข้ามๆไม่อ่านไปเลย ขออภัยคนเขียนด้วยนะคะที่ไม่ได้อ่านทุกตัวอักษร
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: newone ที่ 29-04-2016 20:12:25
กลับมาอ่านอีกรอบคร่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ฟิคนี้ดี๊ดี รับประกันความฟิน
รักน้องศตคุณกับพรี่ทาริคนะคะ ตัวละครทุกตัวเลย ตลก น่ารักค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Mitnai ที่ 30-04-2016 22:02:49
ชอบมากค่ะฮืออออออออ ยากได้พระเอกแบบเน้ มีอีกคนไหมเธอ มีอีกไหมที่น่ารักเหมือนเธอ เอิ้ว
ดูแลรักใครกลมเกลียว สนุกมากค่ะ ขอบคุณนะคะ ♥
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Pawana ที่ 08-05-2016 18:37:18
เรื่องนี้ผูกพันกับทะเลทราย.  ได้ความรู้สึกอีกแนว.  คุณก้อน่าร๊ากกกกก. ส่วนซีคก้ออบอุ่น.  ครอบครัวคือสิ่งเดียวที่แสวงหาสำคัญมากๆๆๆ.  ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: TuiLoveKhaKing ที่ 11-05-2016 12:04:25
สนุกมากกติดตามทุกเรื่องเลยไม่รู้ว่าพลาดเรื่องนี้ได้ยังไง ขอบคุณมากนะคะ ที่แต่งนิยายสนุกๆ แบบนี้ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 14-05-2016 21:06:33
ขอบคุณมากเลยค่ะ เป็นแนวทะเลทรายที่ชอบที่สุด  :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: TuiLoveKhaKing ที่ 14-05-2016 21:10:33
หลงรักเรื่องนี้ สนุกมากก เห็นหลายรอบแต่ไม่ได้ตัดสินใจเข้ามาอ่าน ชอบผลงานทุกเรื่องเลยค่ะ สนุกทุกเรื่อง ชอบตรงที่ไม่ค่อยดราม่าหนักๆด้วย  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Praykanok ที่ 28-05-2016 23:51:10
โอ้ยยยย ลุ้นมากกกก หวานมากค่าาา ><
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 23-06-2016 06:39:08
โอ้ยยย น่ารักมากกก :กอด1:
หวาน หวาน :L1:
น้องคุณน่ารัก :-[

แอบชอบคู่แฝด พูดมากดี 5555+ :hao3:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: AeRoMoZa ที่ 28-06-2016 05:43:43
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ นะคะ ชอบอ่านแนวทะเลทรายมากๆ พระเอกเรานี่ร้ายจริง ซื่อจริงค่ะ ฮา นายเอกน่ารัก ชอบๆๆ ชอบที่รักก็แสดงออกว่ารัก และยอมรับกับตัวเองว่ารักค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Mint_DIPR ที่ 19-07-2016 22:31:35
 :กอด1: รักเรื่องนี้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 28-11-2016 21:30:16
จะมีภาคต่อใช่ไหมคะ ขอเป็นภาคของพี่จาซีได้ไหมคะ กลับมาอ่านอีกรอบไม่เคยผิดหวังเลยจริงๆ ชอบ มากๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 11-12-2016 20:39:20
 o13 สนุกมากค่ะ ชอบแนวนี้ จะรอเรื่องต่อไปน้าาา :hao5:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: peppermintt ที่ 14-12-2016 09:57:55
น่ารักอ่ะ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 16-12-2016 05:35:58
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 20-12-2016 02:07:04
บุพเพจริงๆค่ะ พรหมลิขิตมาก คนจะคู่กันอะเนาะ

คุณน่าสงสาร แต่น้องก็มีความหวัง แล้วก็พยายามมาก เจอพี่ชายดับฝันไป เป็นอันเคว้ง
ต้องขอบคุณที่น้องยอมเสี่ยงมาหาอับบา ไม่งั้นนะ รอไปเหอะ พี่ชายก็พี่ชาย ปล่อยน้องไม่ฟังคำซะงั้น

จริงๆ ทาริคต้องเจอน้องเคืองมากกว่านี้นะ นี่เพราะน้องรักหรอก 555 โชคดีที่ไปช่วยน้องไว้ทัน ไม่งั้นก็จบข่าว
ความผูกพันก่อเกิด ความรักกลางทะเลทราย คุณน่ารักมาก เด็กช่างจ้อ เอาใจพี่ทาริคไปเต็มๆ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: wanirahot ที่ 22-12-2016 22:25:36
 :impress2: :-[ :o8:สนุกมากๆเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: kiszy ที่ 28-12-2016 23:09:03
อื่อหืมมมม

จะหวานเชื่อมไปไหนนิ

น้องคุณนี่ก็ขี้แยจริงๆ ส่วนพี่ทาริคนี่นับถือในความอดทนจริงๆ รอบเดียวพอเร้อออออ 55

ชอบมากค่ะ ไม่ค่อยได้อ่านนิยายแนวนี้เท่าไหร่
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: indyska ที่ 06-02-2017 03:37:49
แปะๆๆดันนๆๆชอบมากก หาตั้งนานแหม่ะ <3
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 08-02-2017 08:02:16
เป็นเรื่องที่น่ารักมากเลยทั้งสองคนมีความรักให้รักอย่างลึกซึ้งทำเอาซึ้งตาม

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: sine ที่ 07-03-2017 15:38:10
ในที่สุดก็ได้มาอ่านเรื่องนี้เสียที  ได้ยินมานานว่าเรื่องนี้สนุก
แล้วก็ไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆค่ะ  นี่นั่งจิบชาเขียวเข้มๆไปสองแก้วติด55555

นั่งอ่านนิยายเรื่องนี้เหมือนได้อ่านสารคดีเกี่ยวกับทะเลทรายเลย5555
คือข้อมูลแน่นมาก ทุกอย่างละเอียดมาก  รู้เลยว่าคนแต่งใส่ใจมากขนาดไหน
ขอบคุณที่แต่ง "นวนิยาย" เรื่องนี้ออกมานะคะ
รู้สึกเสียดายที่ไม่ทันตอนทำหนังสือ  เสียใจมาก
เป็นนิยายที่ทำให้รู้สึกอิ่มเอมใจจริงๆค่ะ

ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: purple ที่ 31-03-2017 23:07:07
รวดเดียวจบเลยค่ะ บอกได้คำเดียวว่า ชอบมากกกก
ทั้งทาริคทั้งคุณหวานมากกก //มดไต่จอ
พี่น้ององครักษ์ตลกมาก ฉากจับปลาฮาหนักมาก 55
เครื่องนี้ครบรส สุขเศร้าเหงาซึ้ง ดีต่อใจ
ขอบคุณคุณฮัสกี้ค่ะ แล้วจะติดตามเรื่องอื่นๆด้วยค่ะ เป็นกำลังใจให้จ้าา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 21-06-2017 01:13:31
 o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: romeo2000 ที่ 19-07-2017 14:15:34
อ่านจบแล้วเหมือนได้ไปทะเลทรายจริงๆ เลยค่ะ

แล้วก็ทำให้รู้ว่าความรักความเข้าใจเป็นสิ่งสำคัญ

ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ ค่ะ  o13 o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Marri ที่ 22-07-2017 21:59:16
จบหวานมาก เขินเลยยย สนุกมากเลยค่ะ อ่านลวดเดียวเลย อยากให้มีตอนพิเศษจังเลยค่ะคนเขียนผู้น่ารัก  o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Pramooknoi ที่ 26-07-2017 22:48:12
สนุกมากๆเลย เพิ่งเคยอ่านเรื่องเกี่ยวกับทะเลทรายเป็นครั้งแรกเลย ติดใจ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 27-07-2017 22:16:11
คิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา กลับมาอ่านอีกครั้ง ก็ประทับใจไม่รู้ลืม :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: แฟนตาเซีย ที่ 28-07-2017 22:09:14
ชอบบบบบบบ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 02-08-2017 10:33:43
ขอบคุณค่า สนุกมาก
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 04-08-2017 19:01:51
ชอบมากเลยค่ะ ขอบคุณมากๆเลยนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: puchi ที่ 05-08-2017 10:41:30
สนุกมากๆเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: BooJiRa_ ที่ 12-08-2017 21:24:45
ชอบมากค่ะ สนุกมาก เป็นอีกเรื่องในดวงใจเลยค่ะ ภาษาดีมาก รู้สึกอยากไปทะเลทรายเลยค่ะ ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องดีๆ ชอบมากเลยค่ะ จะไล่อ่านทุกเรื่องที่ฮัสกี้แต่งนะคะ สนุกมากกกกกกกกกกกก ในดวงใจ :o8:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 12-08-2017 22:20:05
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: nano ที่ 02-11-2017 13:04:01
ตามมาเก็บผลงานของคุณฮัสกี้
คือแบบว่า ชอบทุกเรื่องเลยอ่ะ แต่งภาษาสวย ได้เกร็ดความรู้ ชอบมากเลย หายากมากๆที่จะมีคนแต่งแบบนี้ และแต่งออกมาได้ดีงาม เนื้อเรื่อง ลำดับหตุการณ์ ชวนติดตามตลอด การใช้ภาษาลงตัวมากๆเลย สุดยอดคนแต่ง จะติดตามผลงานทุกเรื่องเลย   :กอด1: :mew1:

ชอบบบบบบเรื่องนี้ก็ฟินกันไป อยากให้มีภาคต่อจังเลย ภาคฮาบีบี มาดเป็นราชินี กรี๊ดดดด แค่คิดก็ฟินละ :hao6:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 07-11-2017 20:24:16
สนุกอ่ะ ชอบบบ  :-[
 :L2: :pig4: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 12-11-2017 06:21:20
 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 26-11-2017 01:14:23
อยากให้มีตอนพิเศษ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Maymon ที่ 01-12-2017 02:49:27
ขอบคุณมากๆนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Onsm ที่ 08-12-2017 00:04:02
 :katai2-1: มันหวานไปถึงไส้ติ่งเลยค่ะ  ยิ้มจนปวดแก้ม เขียนได้น่ารักมากๆเลยยยยยยย
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: ttinds ที่ 26-12-2017 18:47:07
อ่านทีเดียวจบเลย สนุกมากๆเลยค่ะ ><
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: AgotoZ ที่ 28-01-2018 21:44:59
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 19-02-2018 08:22:29
ชอบเรื่องแนวนี้จังอาหระยกับทะเลทราย ไม่เข้าใจว่าพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไงกันตั้งนาน
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: yokalive ที่ 21-03-2018 16:10:41
กลับมาอ่านครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้

 เก็บเล่มไม่ทัน เสียดายมากเลยค่ะ

 :ling1:


ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องนึงนะคะ

 :pig4: :L1: :L2: :กอด1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Killian ที่ 23-03-2018 03:24:16
ชอบ นอกจากอ่านสนุกแล้วยังได้ความรู้ แบบนี้สิคือนิยายที่ดี

ขอบคุณฮัสกี้ เรื่องนี้เราประทับใจ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: sakurako38 ที่ 24-03-2018 09:00:42
ก่อนอื่นเลย ขอชมภาษาที่ใช้เขียน ดีมากครับอ่านได้ไหลลื่นมาก อ่านแล้วไม่น่าเบื่อ ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังดูหนังเรื่องเรื่องหนึ่ง รวบรัดได้ใจความไม่ใช้คำฟุ่มเฟือยชอบมากครับ
ส่วนด้านเนื้อเรื่อง ถือว่าดีมากครับ แต่ติดตรงตัวละครนายเอกนิดเดียวครับคือนาง แรดจริง ๆ แรดจริง ๆ แรดจริง ๆ 5555  เอาแค่นี้พอ เพราะตัวละครคือเด็กอายุ 18 ถือว่านักเขียน ทำออกมาได้ดี มีความเป็นเด็กที่เรามองใช่เลย เด็กวัยรุ่นมันก็ต้องแบบนี้แหละ สมวัย ขอชื่นชมตรงนี้ครับ
โดยรวมแล้วถือว่าไม่ผิดหวังครับ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Jadd ที่ 20-05-2018 18:26:35
 :L2: ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: automaton ที่ 26-05-2018 19:55:39
น่ารักจริง ๆ น้องคุณ หลงรักเลย
ขอบคุรคนแต่งมาก ๆ ค่ะ 
:L2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: JanJanIsHappy ที่ 19-07-2018 19:05:05
จบแล้ววววววววววว หวานมากกกกกกกกกก ลุ้นไปกับทุกการพัฒนาของความสัมพันธ์ของทั้งคู่เลย  และความรู้สึกเหมือนกำขังขี่อูฐท่องทะเลทรายอยู่จริงๆ ชอบมากกกกกก ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 30-08-2018 19:46:02
เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับทะเลทรายเรื่องแรกที่ได้อ่าน หวานซึ้งมาก ๆ ครับ



ขอบคุณครับ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Bambooyamy ที่ 08-11-2018 18:59:52
ขอบคุณคุณฮัสกี้มากๆๆๆๆนะคะที่เขียนนิยานดีๆหลายๆเรื่องชอบมากกกค่ะแนวนี้หาคนแต่งได้ดีคือยากมากกๆเลน น้องคุณะี่ทาริคน่ารักที่สุดเลยค่ะเป็นกำลังใจให้ไรต์นะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: sira_nann ที่ 10-11-2018 10:51:45
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ  :pig4: :pig4: :pig4:

 :L2: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: ชอบอ่าน ที่ 09-02-2019 07:08:44
สนุกมากๆ ทั้งหวานทั้งเขิน น่ารักๆๆๆๆ ได้ความรู้เกี่ยวกับทะเลทรายหลายเรื่องด้วย
ทำไมเพิ่งเห็นเรื่องนี้ ร้องงง
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Secret_Deer ที่ 02-06-2019 13:50:27
มาตามเก็บนิยายของคุณฮัสกี้ค่ะ>\~~<
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 13-06-2019 22:13:35
หนังสือเรียนอ่านไม่ไหว

นิยายนี่สู้ตาย

ขอบคุณมากนะครับ  :z10:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 27-09-2019 14:55:56
 :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 18-10-2019 21:31:01
 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 19-10-2019 20:03:21
 :mew3: :mew3: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 19-10-2019 20:21:57
 :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 19-10-2019 20:47:48
 o13 o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 19-10-2019 21:05:12
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
 :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 19-10-2019 21:18:58
ทาริครีบมาเร็ววววววว
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 19-10-2019 21:54:22
งื้อออออออ อับบา
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 19-10-2019 22:31:03
งุ้ย อับบาปลอมหึงน้องจนเรื่องราวบานปลายไปหมด
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: RiyaKwon ที่ 19-10-2019 23:07:49
 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: cutelady ที่ 20-10-2019 20:46:38
ฮัสกี้สุดยอด...
ยังหวานไม่พอ. ต้องเติมหวานให้มากกว่านี้
รักมากมายอ่านรวดเดียวจบ
 :mew1: :pig4: o18 o13
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: kungyung ที่ 23-12-2019 10:47:05
ชอบอ่ะ :-[
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: Maeo ที่ 08-02-2020 10:23:35
หวานมาก
ฟินสุดๆ
 :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์บิน ที่ 09-02-2020 00:22:38
กลับมาอ่านอีกรอบบบบ คิดถึงเรื่องนี้มากกอยากให้พี่จาร์ซีมีคู่จังชอบความเจ้าแผนการนี้
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 12-05-2020 09:30:34
น่ารักกก หวานสุดๆไปเลยจ้าาา :z1:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: KEDWADEE ที่ 24-06-2020 03:02:13
เขียนดีมากคะ หวานละมุน โรแมนติก ขอบคุณที่แบ่งปันความสุขให้กันนะคะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: cutelady ที่ 24-06-2020 10:44:25
สี่เดือนผ่านไป..คิดถึงฮักกี้...
เข้ามาอ่านอีกรอบ... :mew1: :mew1: :mew1:

ส่งกำลังใจให้น้าาาา.. o13 o13 o13

 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 29-06-2020 14:13:13
เรื่องนี้สนุกมากๆค่ะ
หัวข้อ: Re: นิสรีน... กุหลาบขาวแห่งทะเลทราย [Ch.26: คู่รัก END ]
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 13-07-2020 12:04:27
กลับมาอ่านอีกรอบก็ยังสนุกเหมือนเดิม ชอบความน่ารักของน้องคุณ และความดุดันและแอบหวานของพี่ทาริค ดีต่อใจคนอ่าน :pig4: