พิมพ์หน้านี้ - The Real of Life Online (บทสรุป update 100% P.4 6/03/58) จบแล้วค่ะ ย้ายได้เลยค่ะ
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: dragon123 ที่ 26-08-2014 18:37:53
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เข้ามาปูเสื่อกลิ้งรอ :katai5: :katai5:
พล็อตใหม่มาแนวเกมออนไลน์หรอคะ แหวกแนวมากกก (แต่ชอบนะ เราขาเล่นเกม)
บทที่ 1 เข้าเกม
บทที่ 2 ลืมตาดูโลกปัง! โอ้ ท่านแม่ดุจัง เขา? ท่านพ่อหมายถึงใครกัน ลูกชาย?! ท่านพ่อท่านแม่… ดู! แค่หัวเราะก็ยังเอามานับเป็นทักษะ!! หวือ! ไออุ่นจากน้ำพุร้อนนี่ช่าง…ดีจริงๆ สวย…สวยอะไรอย่างนี้! นี่หรือท่านพ่อมังกรของเรา จริงสิ ตอนนี้เขากับเพื่อนๆกำลังออกตามหาคุณยายที่บนเกาะเริ่มต้นนี่ เพราะมันเป็นคนแบบนี้ไงเล่า พวกเขาถึงได้ยอมติดตามมันมาตั้งแต่ระดับศูนย์จนถึงเดี๋ยวนี้!
สนุกมากค่ะ ชอบคุณยายมากเลยเราเคยอ่านเรื่องนี้แล้ว
บทที่ 3 พลัดพราก(1)กรุ้งกริ่ง! กรุ้งกริ่ง! วืด! หวอ! หวอ! นี่ถ้าทุกคนได้เห็นพ่อมังกรทำแบบนี้แล้วล่ะก็ มีหวังได้เสื่อมศรัทธาแน่! เฮ้อ ไม่เอาแล้วล่ะ คิดมากไปก็ปวดหัวเปล่าๆ ดีเหลือเกินที่ได้เข้ามาเล่นเกมนี้ ตูม! มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆพวกปีศาจถึงมาโจมตีพวกเธอได้นะ เคร้ง! เคร้ง! เมื่อครู่นี้ลูกเช็ดเหงื่อให้ข้าหรือเนี่ย? ฉัวะ!
สู้ๆค่ะ คนเขียนเป็นกำลังใจให้ เพราะสนุกมาก
บทที่ 4 พลัดพราก(2)
:mew1: :mew1: :mew1:
บทที่ 5 หลงทาง
ว๊ายยๆๆๆๆๆๆ //ติ่งดิ้นค่ะ
รอครับ :pig4:
บทที่ 6 พี่เลี้ยงหรือเพื่อน
บทที่ 7 โดนรุมไม่ไหว สั่งสอนแล้วไม่เคยรู้จักจำเสียที เฮ้อ เลี้ยงคนว่ายากแล้ว เลี้ยงมอนสเตอร์กลับยากกว่าอีก ขอโทษนะมาริโอ เพื่อตัวของเจ้าเอง อดทนหน่อยแล้วกัน ฉัวะ! หรือว่าไฟตก? ไม่ไหว นอนเล่นเกมนานเกินไปหน่อยมั้งเรา ที่แท้ชายชราวัยเจ็ดสิบผู้นี้คือเมฆาที่เพิ่งถูกปริญกดปุ่มไล่ออกจากเกมเมื่อครู่นี้เอง! โป๊ก! กึก! ทั้งที่เราอุตส่าห์ใจดีกับมันแล้วแท้ๆ… สูญสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง...
:3123:
น้องราตรีน่าสงสาร :mew6:
น่าสนใจจจจ
บทที่ 8 มิตรภาพจริงสิ ข้าทิ้งไอ้เด็กนั่นมานี่... นี่มันคิดถูกหรือคิดผิดที่บังอาจทิ้งเจ้านายไว้เบื้องหลังแล้ววิ่งหนีเอาตัวรอดแบบนี้ ปล่อยไว้อย่างนั้นแหละ ไอ้เด็กเปรตนั่นจะได้ลิ้มรสของความเจ็บปวดเหมือนมันซะบ้าง อย่าเพิ่งรีบตายไปก่อนล่ะไอ้เด็กเปรต! ไม่นะ... มาริโอ! เข้าใจพูดประชดดีนะ เกิดอะไรขึ้นละนี่? อย่าทอดทิ้งเราไปอีกคนนะมาริโอ มัน…ร้องไห้เพราะข้ารึเนี่ย ชะรอยว่าจะเป็นพวกไม่หวังดีปลอมตัวมา
อ้ากสนุกมากค่า :impress2:
บทที่ 9 หนึ่งขวบเหมือน... เหมือนมาริโอไม่มีผิด! โธ่คุณยายคร้าบ อย่าให้ผมอายุสั้นเลยคร้าบ! ช่างเป็นทาสรับใช้ที่ไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย! ราตรีคิดอย่างปวดหัว แต่แล้วเธอก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามาริโอเป็นเพียงแค่มอนสเตอร์ แถมอยู่แต่ในป่ามาตลอด จะไปรู้เส้นทางข้างนอกป่าได้ยังไงกัน เอาเถิด คลำทางไปเรื่อยๆแล้วกัน ไว้เจอผู้เล่นคนอื่นกลางทางแล้วค่อยถามเอา แกรก! ป่านนี้แล้วท่านพ่อกับท่านแม่จะเป็นยังไงบ้างนะ อะไรของมัน? แล้วเวลาก็ผ่านไปสิบนาทีได้ มาริโอก็กลับมาที่เต็นท์อีกครั้งพร้อมกะลามะพร้าวในปากที่ถูกล้างสะอาดเอี่ยมอ่อง ไปล้างด้วยน้ำเปล่าหรือน้ำลายกันแน่นะ? ไม่เสียแรงที่อุตส่าห์สั่งสอนมัน นี่มันตื่นนอนก่อนเธออีกรึ พอราตรีหันไปมองมาริโอ เธอก็เห็นอีกฝ่ายนั่งขัดสมาธิฉีกยิ้มให้อย่างแปลกๆ และนอกจากนั้นเธอก็ได้เห็นว่าที่บนพื้นข้างมาริโอนั้น ได้มีผลไม้ที่แกะเปลือกแล้ววางอยู่บนใบตองอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยดี อย่าบอกนะว่าที่ตื่นแต่เช้าตรู่นี่ก็เพื่อ...หาผลไม้นี้ให้เธอกิน ว่าแต่มาริโอแกะเปลือกได้ยังไงนะ ก็ในเมื่อมันไม่มีมือเลยสักนิด? กะแล้วเชียวว่ามันต้องเป็นแบบนี้ เพี๊ยะ! ขอเปลี่ยนความคิดจากไม่รังเกียจเป็นรังเกียจมาริโอ คงจะไม่สายไปหรอกนะ! พลั่ก! พลั่ก! เพี๊ยะ! ปึก! ขวับ! เพี๊ยะ! ขวับ! เพี๊ยะ! ดูมัน ขนาดหกล้มก็ยังหักลบพลังกันได้นะ! พลั่ก! โครม!
น่ารักกกกก><
ความโมเอะนี้คืออะไร :oo1:
กว่าจะอัพสกิลไม่ล้มกันพลังหมดหรอ
บทที่ 10 คุณลุงต้นไม้อ้อ แล้วก็มาริโอด้วย โอ้ ไม่ใช่มีแต่เธอเท่านั้นที่เป็นเด็กแหะ ริคิดไปช่วยท่านพ่อท่านแม่ก็ออกจะฝันเฟื้องเกินตัว ไว้เจอตานพก่อนเถอะ จะถล่มราชาปีศาจให้ราบคาบเป็นหน้ากองเลยคอยดู! ไอ๋หยา เผ่ามังกรเชียวรึ ดีนะ ตอนเจอกันครั้งแรก มันไม่พ่นไฟใส่เรา ไม่งั้นจบชีวิตเยี่ยงเห็ดบนเตาแหง
:mew1: :mew1:
บทที่ 11 มังกรครืน! เอาวะ สู้ให้ตายกันไปข้าง! คงจะช็อกน่าดู ทำไมร้อนจัง เธอคิดในใจพลางถอดแว่นตาอนาล็อกออก เมื่อครู่นี้ในเกมมันยังเป็นเวลาค่ำอยู่เลย แถมเธอกำลังนอนดูดขวดนมที่ได้มาจากลุงมานาอยู่ด้วย จริงสิ เธอออกมาจากเกมแล้วนี่ ดี ชอบปิดนักใช่ไหม เธอคิดในใจอย่างฉุนเฉียว งั้นฉันก็จะปิดเรื่องที่เป็นเด็กทารกด้วยเหมือนกัน และจะไม่บอกที่อยู่ให้ตานพรู้ด้วย! ทำไมคุณยายต้องเรียกหาไม้เรียวเอาเวลานี้ด้วย ช่างเป็น...มิตรภาพแท้ที่เธอหาซื้อที่ไหนไม่ได้ คงจะอายที่เธอกอดมันสินะ เธอได้ตัวช่วยดัดนิสัยมาริโอเพิ่มอีกคนแล้ว รู้สึกอบอุ่นเหลือเกิน เหมือนมีท่านพ่อกับท่านแม่อยู่ข้างกายมิผิด ชักอยากจะรู้พลังธาตุของเด็กน้อยเสียแล้ว แม้กระทั่งนัยน์ตาก็ยังสวย! สีเกล็ดมังกรสวยใช่ย่อย ฟู่! ฟู่! ฟู่! ตูม!
:mew1: :mew1: อิอิอิ มาอีกสนุกดี
:-[
รอค่ะ เป็นเรื่องที่น่าติดตามอีกเรื่องนึงเลย
สนุกมากกกกก
บทที่ 12 เมืองเริ่มต้นในที่สุดก็มาถึงซักที หวา จ้องตาไม่กระพริบเลยแหะ น่า? ไม่น้อยแล้วล่ะ มากจนเกือบช็อคตั้งหาก ดูมัน เห็นทีต้องสั่งสอนให้มากกว่านี้ซะแล้ว! มองทำไมหว่า? ฮี้! บ๊องรึเปล่าเนี่ย เดี๋ยวนั่งเดี๋ยวลุก แถมพูดจาก็แปลกๆอีกด้วย สมาคมจันทราวารี
แวะมานั่งรอตอนต่อไปเนอะ :hao3:
บทที่ 13 เจอกันอีกครั้งข้อมูลกับหลักฐานแน่นหนาขนาดนี้ ใครไม่เชื่อก็บ้าแล้ว ท่านแม่ เอ๊ะ? เสียงคุ้นๆ อ้าว? นั่นมันน้องรัตตินี่ ธิดาคิดในใจหากแต่ผู้อุ้มรัตติเป็นถึงจีเอ็ม เธอจึงมิกล้าเข้าไปทักทาย แล้วพวกเขาก็เดินหายเข้าไปในตึกผู้เล่นใหม่โดยที่ธิดาไม่ได้เดินตามเข้าไป ช่างเถอะ ยังมีโอกาสที่จะได้พบกันอีกนี่นะ แล้วกัน นี่เราเผลอเดินกลับมาที่นี่อีกแล้วรึ นั่นพี่ธิดานี่! ก็ดีเหมือนกัน จะได้บอกเรื่องความลับนั้นให้พี่ธิดารู้ตอนนี้เลย
:-[ รออออออออออออออออ ท่านพี่นักเขียนมาต่อ FC น้องรัตติ :L2:
บทที่ 14 ภารกิจช่างเถอะ ถ้ามีวาสนาต่อกันจริง ยังไงก็ได้พบกันอีกอยู่ดี ว่าแต่จะเขียนถึงตานพยังไงดีล่ะ? ยายมาถึงเมืองเริ่มต้นแล้ว ถ้านพเห็นข้อความของยายแล้วก็ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ชีวิตนี้ช่างรันทดเหมือนโอชินไม่มีผิด ก๊อก! ก๊อก! น่ากลัวจังแหะ “ที่ข้าพูดแค่ชื่อตัวเองซ้ำปายซ้ำมาน้านก้อเพาะต้องกานจาสาแดงห้ายเหมือนเด็กทารกจิงๆงายเล่าเจ้าบื้อ!” ราตรีส่งพรายกระซิบบอกมันก่อนจะพูดขู่ต่อไปว่า “ถ้าม่ายอยากกายเป็งเห็ดเผา จงร่วมมือกับข้าชะโดยดี อย่าหาว่าข้าม่ายเตือน” เหมือนได้อยู่กับท่านพ่อเลย แอ๊ด! เงียบกริบ “เนื่องจากผู้เล่นราตรีพิสุทธิ์ตกจากที่สูง ทำให้ติดค่าสถานะมึนงง” มิน่าเล่า การตกแต่งของร้านถึงได้ดูแปลกๆ อย่าบอกนะว่าคนๆนี้เป็น… ถึงว่าสิ เห็นพูดเอ๊าพูดเอา ที่แท้ก็จีเอ็มนี่เอง “ท่านได้รับภารกิจระดับดี คือ ล่าขนกระต่าย 2000 ชิ้น” ดีนะมันไม่บอกว่าภารกิจ ยาราไนก้า ล่าถั่วดำเห็ด
บทที่ 15 เพื่อนใหม่ 1ดูมันพูดช่วยกู้หน้าให้เขาสิ การออกตามหาน้องราตรีกับมาริโอที่อยู่ในป่า! หรือว่าน้องราตรีกับมาริโอตายไปแล้ว! เอ…หรือว่าน้องราตรีกับมาริโอถูกมอนสเตอร์รุมฆ่าตายแล้วก็กลับมาเกิดใหม่ จนวนเวียนอยู่อย่างนี้หลายรอบแล้วก็เป็นได้! หากเป็นอย่างที่คิดแล้วล่ะก็… อุ้ย แย่แล้วสิเรา จะดูไปถึงไหนกันล่ะนั่น? ทำตัวน่ารักก็เป็นเหมือนกันนะเจ้านี่ แกรก! ผู้หญิง! เอาวะ ดีกว่าไปล่ากระต่ายกันแค่สองคนแล้วกัน ไม่เลวเหมือนกันนี่ ทำอะไรของเค้านะ ไม่ดูมาริโอรึไง “น้องจะเป็นผู้เล่นเสียเองจริงไหมจ้ะรัตติ”
รัดจิ น่ายักอ่ะ
บทที่ 16 เพื่อนใหม่ 2 ตูม! 1000 เปลี่ยนเลยเจ้ ถอดเลย ถอดๆ จริงสิ ที่นี่มันเป็นเกมนี่นะ จะไปเห็นได้ยังไงกัน มิน่าล่ะ ว่าทำไมเปลี่ยนเสื้อผ้าได้เร็วถึงขนาดนั้น ก็ตานพชวนให้เธอเข้ามาเล่นโดยไม่ได้ให้คู่มืออะไรเลยนี่ โชริวเคน! ตูม! โหดใช่ย่อยเลยแหะ เก่งแบบนี้ เห็นทีคงต้องระวังหน่อยแล้ว ตูม! ดุขนาดนี้ ชาตินี้คงหาแฟนได้หรอกนะ “อย่าแม้แต่จะคิด มะรีโอ้” เสียงพรายกระซิบดังขึ้นที่ข้างหูของมัน ในขณะที่ผู้เป็นเจ้าของมองมายังมันด้วยแววตาเย็นยะเยียบ“ไม่ยุติธรรมนี่หว่า ทำไมเจ้าได้อาบแต่ข้าไม่ได้” รู้สึกเหมือนมีท่านแม่มาอาบน้ำให้เราไม่มีผิด ฮือๆ เห็ดก็มีหัวใจนะ เค้าก็อยากดูอะไรสวยๆงามๆเหมือนกันนี่ ทำไมต้องมากีดกันเค้าด้วย หึๆ ทำแบบนี้ไอ้เด็กเปรตก็ว่าอะไรเราไม่ได้ เจ้คนสวยจ๋า เล่นน้ำให้สนุกนะ เจ้จ๋ารอเห็ดก่อนนะ ฮี่ๆ แผนของเราช่างสมบูรณ์แบบ ตุ้บ! กรี๊ด!
บทที่ 17 แยกทาง“ท่านได้รับขนกระต่ายจำนวน 20 ชิ้น” “ค่ามิตรภาพของท่านเพิ่มขึ้นเป็นระดับ 6” “บอสกระต่ายบิ๊กบันนี่ระดับ50ปรากฏตัว” “แม่เจ้าโว้ย สาบานได้ว่ามันคือกระต่าย” ทั้งสองต่างใช้พรายกระซิบพูดคุยกันเงียบๆ เพื่อป้องกันมิให้คิงคองหรืออาจจะเป็นก๊อดซิลล่าในรูปของกระต่ายเกิดความคิดอยากกินโจ๊กเห็ดทารกขึ้นมา แล้วจากนั้นมาริโอจึงค่อยสาวเท้าย่องผ่านมันไปอย่างแผ่วเบาจริงสิ ชุนหลานอาจจะยังไปได้ไม่ไกล ถ้าเป็นชุนหลานอาจต่อยมันทีเดียวกระเด็นไปดาวอังคารเลยก็ได้ “ท่านพี่ฮับ ช่วยป๋มด้วยฮับ” ราตรีรีบส่งข้อความไปอย่างรวดเร็ว เธอพลางนึกภาวนาขอให้หยางชุนหลานมาช่วยเธอได้ทัน ก่อนที่เธอและมาริโอจะกลายเป็นอาหารของกระต่าย มันคิดได้อย่างไรนี่ ช่างกล้า ตูม! 1500 ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ! กรอบ! 1500 50 20 โครม!!! พลั่ก! ผู้เล่นราตรีพิสุทธิ์ได้รับความเสียหายจากกระต่าย 999 ผู้เล่นราตรีพิสุทธิ์พลังชีวิตเหลือ 1 ดาวตกมังกรทะยาน! ตูม! 348725 “ท่านได้รับหูกระต่ายบันนี่แบนด์ระดับ 10 จำนวน 1 ชิ้น”
บทที่ 18 หาเงินอ่อนแออะไร คุณพี่เป็นพวกสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดในปฐพีเลยต่างหาก โป๊ก! เพี๊ยะ! ปี๊บ! ตายจริง ห้าชั่วโมงแล้วหรือนี่ ให้ตายสิ นี่เธอเล่นเกมนานถึงห้าชั่วโมงจริงๆด้วย หรือว่าเกมนี้จะเปลี่ยนระบบใหม่โดยให้เวลาในเกมหนึ่งวันเท่ากับหนึ่งชั่วโมงในโลกจริง? ก๊อก! ก๊อก! ไอ้นพ หาเรื่องโดนไม้เรียวแท้ๆ ไอ้เด็กบ้า มีแต่เห็ดทั้งนั้น ช่วยไม่ได้ ก็อยากทำเห็ดกับกับข้าวเหนียวลำไยเองนี่ ใจร้อนเสียจริงเชียวนะไอ้นพเอ้ย ปี๊บ! ให้ตายสิ ทำไมเรื่องมันยุ่งยากอย่างนี้นะ
o13
บทที่ 19 เมฆาผู้น่าสงสารน่าแปลก ทำไมเต็นท์ที่ปริ๊นซ์ให้มานี้ถึงสามารถเรียกผลไม้มาได้นะ? ราตรีคิดอย่างฉงน แล้วถ้านอกเหนือจากผลไม้ล่ะ จะเรียกได้ไหมหนอ เงียบ เอ หรือว่าเราพูดไม่ชัด เดี๋ยวลองดูใหม่ดีกว่า ขวับ! “คุณทวดขา” “บอกเธอไปว่าลดให้ได้แค่สามล้านห้าแสนเหรียญ ถ้าต่ออีกก็บอกว่าลดให้มากกว่านี้ไม่ได้แล้ว” ราตรีพรายกระซิบบอกมาริโอ“สามล้านขาดตัว ไม่ลดให้อีก” ราตรีพรายกระซิบบอกมาริโอ ซึ่งมันพยักหน้าก่อนจะพูดแบบเดียวกับเธอว่า“ผู้เล่นคริสตัลยื่นข้อเสนอซื้อบันนี่แบนในวงจำนวนเงินสามล้านค่ะ” “ผู้เล่นราตรีพิสุทธิ์ได้รับเงินเป็นจำนวนสามล้านเหรียญ” แอ๊ด! นี่เราเข้าผิดร้านหรือเปล่าวะ เมื่อก่อนเข้ามา มันไม่ได้เป็นแบบนี้นี่ ไม่เอา ใครก็ได้ช่วยที! แอ๊ด! “อ้ากกก ม่ายยย”
:laugh: :laugh: :laugh: เมฆาที่น่าสงสารรรรรรรรรรรรรรร
บทที่ 20 ปรับความเข้าใจโถ ไม่เหลือมาดที่เจอกันครั้งแรกเลย เขาผิดสัญญา เขาทอดทิ้งเรา “ท่านได้รับภารกิจระดับ C คือขุดแร่เงินกับแร่ดีบุกให้ได้อย่างล่ะ 50 ก้อน” “ท่านได้รับอีเตอร์จำนวน 1 อัน” แวบ! บ๊ะ! ต่อจากค้อนพลาสติกเปลี่ยนมาเป็นอีเตอร์สำหรับเด็กเล่นรึนี่ ถูกของมัน ถึงเขาพูดแก้ตัวไปก็เปล่าประโยชน์ เกิดอะไรขึ้นนะ? ไม่ได้การล่ะ ต้องรีบเข้าไปช่วยแล้ว! บึก! นี่หรือความตาย... พลั่ก! ฉัวะๆๆ “เนื่องจากผู้เล่นเมฆาโจมตีผู้เล่นด้วยกันเอง จึงทำให้ไม่ได้รับค่าประสบการณ์” “เนื่องจากเห็ดมาริโอได้รับน้ำยาเพิ่มเลือด ทำให้พลังฟื้นฟูกลับมาเป็นปกติ” นี่เขาตั้งใจจะขอโทษเราเมื่อตอนนั้นงั้นรึ ราตรีคิดในใจพลางมองเมฆาอย่างสงสัย แต่ก็เอาเถอะ ในเมื่อเขาอุตส่าห์ยอมช่วยเหลือเราแล้ว จะรับฟังคำแก้ตัวแล้วกันนะ
บทที่ 21 ทำภารกิจดูทำเข้าสิ ไม่อายเธอกับมาริโอบ้างเลยรึไง หือ? ทำอาหารได้ไม่เลวเลยนี่ สงสัยต้องหาเวลาสั่งสอนมันเสียหน่อย จะได้เลิกอิจฉาคนอื่นสักที ติ๊ด! ติ๊ด! “เฮ้ย! ออนไลน์แล้วทำไมถึงไม่รีบติดต่อพวกฉันทันทีเลยล่ะวะปฐพี” “ห๊ะ! ลืมงั้นเหรอ!!” เสียงของศาสตราแผดร้องตกใจดังลั่นหัวปฐพี ทำให้ชายหนุ่มต้องรีบเอามืออุดหู “ให้ตายสิ นี่ออฟไลน์ไปหน่อยเดียว กลับเข้ามาอีกทีก็ดันลืมพวกฉันซะแล้ว” เป็นห่วงกลัวว่าท่านจะโดนคนอื่นหลอกเอาเงินอีก “เฮ้ย! ฉันไม่ได้ตั้งใจจะว่านายเลยนะ ขอร้องล่ะพูดอะไรกลับมาบ้างสิปฐพี…ปฐพี!” ซึ่งกว่าที่ปฐพีจะรู้สึกตัวก็กินเวลาเกือบสิบนาที“อยู่ที่โรงแรมทางเหนือของเมืองนะ” พออีกฝ่ายพูดจบ ปฐพีก็รีบนำม้าฝากไว้ที่รับฝากม้าก่อนจะใช้วิชาตัวเบาวิ่งไปยังจุดหมายปลายทางที่เพื่อนๆของเขากำลังรออยู่ ซึ่งในระหว่างทางที่ปฐพีกำลังจะไปหาเพื่อนนั้น สายตาของเขาดันเหลือบไปเห็นข้อความบางอย่างที่คุ้นตาถูกเขียนอยู่บนป้ายประกาศตามหาคนซึ่งตั้งอยู่ใจกลางของเมืองเริ่มต้นนี้ ซึ่งทำเอาปฐพีถึงกับหยุดชะงักพลางเดินถอยหลังกลับมาดูข้อความที่ตนเห็นอีกครั้งยายมาถึงเมืองเริ่มต้นแล้ว ถ้านพเห็นข้อความของยายแล้วก็ไม่ต้องเป็นห่วงนะ แค่ซื้อเสื้อผ้าในเมืองเริ่มต้น ท่านก็ยังโดนหลอกให้เสียเงินซื้อเลย แล้วอย่างนี้จะให้เขาวางใจปล่อยให้ท่านเล่นต่อไปได้อีกหรือ ครืด! “ท่านได้รับค่าประสบการณ์จากการขุดแร่ 200 หน่วย” “ท่านได้เลื่อนระดับพื้นฐานจากเด็กอายุหนึ่งขวบเป็นสองขวบ” “ท่านได้รับแร่เงินจำนวน 2 ชิ้น” ขุดเร็วแบบนี้อีกไม่นานก็ขุดแร่ได้ครบตามที่ภารกิจระบุไว้แน่ๆ “ท่านได้รับค่าประสบการณ์จากการขุดแร่ 230 หน่วย” ทักษะ (SKILL) ให้ตายสิ นี่ยังอาบน้ำไม่เสร็จอีกรึ “ค่ามิตรภาพของท่านเพิ่มขึ้นเป็นระดับ7” “เนื่องจากค่ามิตรภาพของท่านเพิ่มขึ้นเป็นระดับ7 ทำให้ร่างกายของมาริโอได้รับการพัฒนาขึ้น100%” “เห็ดมาริโอได้รับทักษะเกรียนระดับ10” หวังว่ายัยแก้วของฉันจะไม่เป็นแบบนี้ลับหลังทวดนะลูก
ทักษะเกรียนเทพ!? :laugh:
บทที่ 22 ยกแรกพ่อหรือเพื่อนกันแน่ล่ะนี่ คนอะไรชื่อประหลาด มันจะหยุดถามไปทำไมกันละนี่ ทำอะไรของเขานะ ชื่อ ราตรีพิสุทธิ์ (สถานะร่างแปลงมนุษย์) ถามผู้รู้อย่างเมฆาดีกว่า ปฐพียิ้ม! สงสัยคงเป็นเพราะเวลาที่ช่วยให้สองคนนั้นได้เข้าใจกันกระมัง แกรก! จะบอกเรื่องที่พ่อของน้องราตรีถูกพ่อของเราลักพาตัวไปดีไหมหนอ เมฆาคิดในใจอย่างกลัดกลุ้ม ก่อนจะแอบลอบมองใบหน้าของน้องราตรีที่กำลังขุดแร่กับมาริโอด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข หากเขาบอกเรื่องนั้นให้อีกฝ่ายรู้แล้วล่ะก็ ใบหน้ารอยยิ้มอันสดใสนี้ก็จะหายไปแน่ แล้วมิตรภาพระหว่างเขากับน้องราตรีมีอันได้ขาดสะบั้นตลอดกาลขออยู่อย่างนี้ไปอีกสักพักแล้วกัน… เพราะถ้าหากถึงเวลานั้นจริงแล้ว… ว้ายอกอีแป้นจะแตก ผู้ชายอะไร้ หล่อก็หล่อ แถมยังล่ำอีกตั้งหาก อุ้ย หล่อเข้มสมชายชาตรี ถูกใจเด๋อฮ้า ว้า เสียดายจัง โฮะๆ ด้วยราคาห้าพันเหรียญสำหรับชุดคลุมนักเวทย์ธาตุไฟที่ดรอปได้จากพวกยักษ์แล้วนี่ ถือว่าน้อยเอามากๆ ถ้าเปรียบกับราคารับซื้อจากในทวีปหลักแล้ว ก็ปาห้าหมื่นเหรียญไปแล้วด้วยซ้ำ ลำไยคิดในใจก่อนจะมองอีกฝ่ายที่ใส่ชุดเกราะนักรบ ซึ่งที่เอวถูกคาดด้วยเข็มขัดราคาแพงแสนแพง เอ แต่ดูท่าผู้ชายคนนี้จะเป็นผู้เล่นระดับสูงแฮะ คงจะหลอกฟันราคาไม่ได้ง่ายๆซะแล้ว ลำบากเงินแล้วทำไมตะเองไม่ช่วยเพื่อนละย่ะ!
บทที่ 23 เดชอีลำไยแอ๊ด! กรี๊ด คราวนี้เป็นหนุ่มเอลฟ์หรอกรึนี่ ลำไยคิดในใจอย่างเป็นปลื้มที่เธอได้เจอผู้ชายหน้าตาดีถึงสามคนภายในวันเดียวกัน เห็นทีต้องต้อนรับลูกค้าให้ดีซะหน่อยแล้ว...โฮะๆ โฮะๆ คงปลื้มกับความงามของเดี๊ยนจนพูดอะไรไม่ออกสินะ สงสัยต้องขอบคุณพระเจ้าให้มากๆเสียแล้ว ว้ายตาเถร นี่พวกเขาเป็นเพื่อนกันหรอกรึ เชิญชวนกันแบบนี้ บอกไม่ไปคงไม่ได้แล้วล่ะ! วืด! ลวนลามเฉียบพลัน! สวบ! เฮือก เอาวะ เสร็จงานนี้ พ่อจะออกเกมตะลุยอ่างล้างซวยให้สะเด็ดไปเลย อูบุนตู้!!! คุณยายครับ ปกป้องผมด้วย ลูกแก้วจ๋า พ่อรักหนู ผัวะ! หมัดสลายบุรุษ กำลัง 3 “ท่านได้รับผลจากทักษะ หมัดสลายบุรุษ ทำให้ค่าพลังลดเหลือ 0 หน่วย” “เนื่องจากผู้เล่นลำไยถูกโจมตีจุดตาย ทำให้ถึงแก่ความตาย” วูบ! ฉับ! วูบ! โพละ! ตูม! ฉัวะ! ฉึก! โพละ! ดีเหมือนกัน คุณยายจะได้ไม่รู้เรื่องที่เราทำเอาไว้ หมอนั่นก็โดนลวนลามด้วยรึนี่ โอ ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้า นี่ลูกจะต้องจดจำวินาทีสยองนี้ไปจนตายเลยใช่ไหม 9999
บทที่ 24 มาริโอ vs. ปิเอโร่คงทรมานน่าดู ดูน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้ ชอบไม่ชอบแล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วย? “ท่านได้เป็นนักดาบเรียบร้อยแล้วค่ะ” ว่ามาริโอเกรียนขั้นเทพแล้วนะ แต่ปิเอโร่นี่ช่าง เกรียนเมพจริงๆ “ค่ามิตรภาพของท่านเพิ่มขึ้นเป็นระดับ8”
บทที่ 25 ลุงจิลให้ตายสิเจ้าพวกนักฆ่า เล่นให้เราตั้งท่ารอเก้อรึเนี่ย! ก็ดีเหมือนกัน จะได้จัดการง่ายๆหน่อย ฉัวะ! 1908 ฉึ่ก! หรือว่านี่จะเป็นพลังจากเข็มกลัดดาวที่เมฆาให้ข้านะ? ป๊อก! ปัก! ปรี๊ด! พลั่ก! พลั่ก! ป่านนี้แล้วน้องรัตติกับมาริโอจะเป็นยังไงบ้างนะ Changing! นั่นน้องมาริโอนี่! ถ้างั้นผู้เล่นคนเมื่อกี้ก็คือ… น้องรัตติ! นัยน์ตาสีสวยจัง สองคนนี้น่ารักจัง
บทที่ 26 คลั่งปลอบเจ้านายตอนที่อยู่ในช่วงภาวะเศร้า น่ากลัวชะมัด! ผัวะ! ผัวะ! เคร้ง! พลังมังกรน่ากลัวจริงๆ! ฟู่! เด็กหนุ่มคนนี้มีความสัมพันธ์อะไรกับเธอกันแน่ เธอถึงให้ความสำคัญมากขนาดนี้ สงสัยเราคงจะไม่รอดแล้วจริงๆ เห็ดมาริโอ? ตึง! พลั่ก! ฟู่! ตูม! ตุบ! แปะ ท่าน...พ่อ?! “เจ้าเด็กโง่ นี่หรือลูกชายข้า ทำได้แค่ใช้กำลังอาละวาดไม่ต่างกับมังกรชั้นต่ำ มองไปรอบๆ สิ ดูผลของสิ่งที่เจ้ากระทำลงไป เห็นหรือยัง นี่คือผลจากความบ้าคลั่งของเจ้า” เดรคราชามังกรพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ลูกพ่อ ตั้งสติ แล้วรีบกลับไปช่วยเพื่อนของเจ้าเสีย จงอย่าปล่อยให้สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตต้องมลายหายไปด้วยน้ำมือเจ้า” อะไรนะ! “เนื่องจากเห็ดมาริโอถูกโจมตีอย่างหนัก ทำให้ติดค่าสถานะสลบ” สลบงั้นหรือ? ราตรีคิดในใจพลางใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางอังจมูกมาริโอ ทำให้รู้สึกถึงลมหายใจที่แผ่วเบา แค่สลบไปจริงๆด้วย แต่ดูจากอาการแล้วคงจะสาหัสมาก ถ้าไม่รีบรักษาตอนนี้มีหวังมาริโอได้ไปเที่ยวยมโลกแน่ “เนื่องจากค่าพลังงานในการแปลงร่างมังกรของท่านหมด ทำให้ติดค่าสถานะสลบ”
บทที่ 27 ฝึกวิชา“เจ้าเด็กโง่ นี่หรือลูกชายข้า ทำได้แค่ใช้กำลังอาละวาดไม่ต่างกับมังกรชั้นต่ำ มองไปรอบๆสิ ดูผลของสิ่งที่เจ้ากระทำลงไป เห็นหรือยัง นี่คือผลจากความบ้าคลั่งของเจ้า” เลือด?! “รัตติ พี่ไปทำอะไรให้น้องจ้ะ น้องถึงมาฆ่าพี่” เสียงพูดตะกุกตะกักมาจากธิดา ซึ่งทำเอาราตรีรีบส่ายหน้าอย่างเร็ว “พี่เจ็บเหลือเกิน รัตติ น้องฆ่าพี่ทำไม!” “ผมขอโทษฮะพี่ธิดา ผมไม่ได้ตั้งใจ!” ราตรีตอบ แต่ทว่าธิดาตรงหน้ากลับเลือนหายไปก่อนที่มาริโอจะโผล่ขึ้นมาแทน “มาริโอ ข้าไม่ได้ตั้งใจทำร้ายเจ้า ข้าขอโทษ” “เจ้าฆ่าข้า ฉะนั้นข้าไม่มีวันให้อภัยเจ้าแน่รัตติ!” “ไม่นะมาริโอ ข้าขอโทษ!” “เพราะเจ้าทำพวกข้าตาย!” เสียงผู้คนนับสิบร้องโหยหวน ก่อนจะมีมือเปื้อนเลือดหลายคู่ที่โผล่มาจากความมืดเข้ามาจับแขนขาของราตรีอย่างบ้าคลั่ง “เอาชีวิตของข้าคืนมา เอาชีวิตของพวกข้าคืนมา!” “ไม่นะ ผมไม่ได้ตั้งใจ!” แล้วร่างสูงก็โผล่มาตรงหน้า ทำเอาราตรีถึงกับยิ้มแป้น “ท่านพี่เมฆา” “เพราะเรามาช้า พี่ถึงต้องตายยังไงล่ะครับ” ชายหนุ่มยิ้มตอบ จากใบหน้าที่เคยขาวเนียนกลับมีเลือดกับหนอนสีเขียวโผล่ขึ้นเต็มหน้า ซึ่งทำเอาราตรีถึงกับผงะ “พี่จะมาเอาชีวิตของเราไปอยู่ด้วย เพราะงั้นไปด้วยกันเถอะนะ!” “ไม่!!” ใครว่ามันทานยายาก มันหาเรื่องเนียนหลีหญิงมากกว่า เป็นห่วง? แต่มาอ้อนผู้หญิงนุ่งน้อยห่มน้อยนี่นะรึห่วง ดูมัน แค่พูดดักคอนิดเดียวก็หลุดแล้ว ไม่อยู่ได้ยังไงล่ะ เจ้ชกทีระเบิดตูมตาม มีครั้งแรกก็ย่อมมีครั้งสอง ไอ้เห็ดลามก อยากอยู่เพราะมีแต่ผู้หญิงก็ว่ามาเถอะ “ท่านได้รับทักษะพลังจิตระดับ1” ไม่ยักรู้ว่าแค่นั่งสมาธิก็ได้ทักษะมาด้วย “ท่านได้รับทักษะพลังจิตระดับ2” ก๊อก! ก๊อก! ซ่า!
สิบขวบแล้ววววววว
บทที่ 28 นางเงือกผัวะ! หนอยแน่ สบโอกาสเป็นไม่ได้ ไอ้เห็ดเกรียน บิ๊บ! บิ๊บ! บิ๊บ! อะไรกัน นอกจากเธอที่เกิดเป็นมังกรแล้ว ยังมีคนเกิดเป็นเงือกได้อีกหรือนี่ เข้าใจอยู่หรอกนะว่าเกมนี้มีเผ่านางเงือกด้วย ผัวะ! ผัวะ! บิ๊บ! บิ๊บ! บิ๊บ! บิ๊บ! เอาสิ ดิ้นดีนัก แม่จะจับขอดเกล็ดทอดซะ! นี่ถ้ามีมีดหรือดาบซักเล่ม ฉันทุบหัวควักไส้เธอไปนานแล้ว แปะ! แปะ! สงสัยเธอแกล้งบ่อยไป มันก็เลยไม่กล้าสู้กับเธอ ไอ้เห็ดทะลึ่งเอ้ย! วูบ! บิ๊บ! กร็อบ! น้องรัตติเปลี่ยนไป! เงียบ ไร้การตอบรับ ดูมัน แค่คำแก้ตัวก็ยังพูดผิดเลย “ค่ามิตรภาพของท่านเพิ่มขึ้นเป็นระดับ 9” โครม! วูบ! ผัวะ!
บทที่ 29 ความลับของราตรี “ท่านพี่ช่วยข้าด้วย!” พลั่ก! ฝัน? บ้าน่า?! อย่างเรานะรึจะชอบเพศเดียวกัน เมฆาครุ่นคิดอย่างหนักใจราวกับได้เผชิญเมฆหมอกที่ลงหนาจัดกันเป็นกลุ่มก้อน คงเป็นไปไม่ได้หรอก เราก็แค่เป็นห่วงน้องราตรีที่เป็นผู้เล่นมือหัดใหม่เท่านั้นเอง ไม่ได้คิดเกินกว่าความเป็นพี่เป็นน้องเลยสักนิด เรานี่ช่าง...อ่อนแอเสียจริง กำหนดการฝึกวิชาของน้องรัตติ อะไรของเค้าหว่า? ใช่แล้ว... ดูทะมัดทะแมงเหมือนผู้ชายเลยแหะ ถ้าได้มาง่ายจริง มันก็ไม่ใช่ของระดับแรร์ไอเทมแล้วล่ะ ไม่มีตาย ไม่ถูกลดค่าประสบการณ์ อะไรกัน จิตนี่มัน… ลองสู้กันดูสักตั้งหน่อยเป็นไร เพราะยังไงก็ไม่ตายอยู่แล้วนี่ เคล้ง! เคล้ง! เคล้ง! อืม สนิมยังไม่เกาะ ราตรีครุ่นคิดในใจหลังจากที่ได้ทดสอบการใช้ดาบของตัวเองอยู่ได้สักพักแล้ว ก่อนจะหันมาพิจารณาฝีมือของธิดาบ้าง ส่วนเด็กคนนี้ก็ไม่เลว ฝีมือระดับนี้เป็นแชมป์ของจังหวัดได้เลย...แต่น่าเสียดายที่เอาไปใช้งานจริงไม่ได้ คงพอแค่นี้ได้แล้วมั้ง? ชิ้ง! เคยฝึกจริงแต่ไม่ได้ฝึกเหมือนนักกีฬาทั่วไปเท่านั้นแหละ ไม่จริง นี่เราแพ้เด็กที่ชอบเลียนแบบหนังเองหรอกรึ
บทที่ 30 รำลึก“ท่านได้ออฟไลน์จากเกมแล้วค่ะ” ไม่เลว อากาศเช้านี้สดชื่นดี ให้ตายสิ ดื้อรั้นไม่ยอมแพ้เหมือนแม่มันไม่มีผิด
บทที่ 31 โดนพิษ เอาตัวรอดให้ได้จนกว่าคุณยายแกจะกลับเข้าไปเล่นนะมาริโอเอ๋ย! เคล้ง! “ท่านได้ล็อกอินเกมเป็นที่เรียบร้อยแล้วค่ะ” เกิดอะไรขึ้นกันกับเราเนี่ย?! ให้ตายสิ นอกจากจะถูกจับมัดมือแล้ว ยังถูกปิดปากอีกด้วยหรือเนี่ย! “เนื่องจากผู้เล่นราตรีพิสุทธิ์ได้สัมผัสกับปีศาจรากไม้ระดับ 20 ทำให้ท่านได้รับพิษประเภทมึนงงชั่วขณะ” สิ้นเสียงของระบบ ราตรีก็รู้สึกถึงอาการมึนตามที่ระบบประกาศเอาไว้จริงๆ “หากผู้เล่นที่ได้รับพิษนี้เข้าไป จะมีผลต่อระบบความทรงจำของตัวเอง ซึ่งมีผลอยู่นานถึง 7 วัน 7 คืน” ไม่ใช่ไม่อยากหา นั่นมันมาริโอที่อยู่กับธิดานี่! ฉึ่ก! “ผู้เล่นปฐพีได้รับค่าประสบการณ์ 5 หน่วย” ก็แค่สลบไปเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรร้ายแรง แปะ แปะ สวยจังแหะ แปลกคน เรื่องแค่นี้ก็จำไม่ได้ “ชื่อ...ชื่อหรือ...ไม่รู้สิ ผมนึกอะไรไม่ออกเลย พี่ช่วยบอกผมทีว่าผมเป็นใคร”
บทที่ 32 เจ้าชายเอลฟ์ “ชื่อ…ชื่อหรือ…ไม่รู้สิ ผมนึกอะไรไม่ออกเลย พี่ช่วยบอกผมทีว่าผมเป็นใคร” ทำเป็นเล่นเหมือนเด็กๆไปได้ รัตติ? จริงสิ จะว่าไปตอนนั้นมาริโอก็เรียกชื่อเด็กคนนี้ว่ารัตตินี่ เออแหะ ลืมไปเลย ดูท่ามันคงจะรักเจ้านายของมันมากจนไม่ยอมไปไหน ไม่จริง! รัตติจำข้าไม่ได้! เหมือนลูกหมาเลยแหะ “ลูกแก้ว นี่พ่อเองนะ” แล้วเขาก็นั่งเช็ดดาบไปสักพักอีกฝ่ายก็ตอบกลับมาด้วยเสียงหวานว่า“คะคุณพ่อ” ลูกแก้วตอบก่อนจะถามเขาต่อ “คุณพ่อมีธุระอะไรกับหนูหรือคะ” “พ่อแค่จะเตือนลูกว่าตอนนี้ที่เมืองเริ่มต้นกับเมืองใต้บาดาลกำลังมีกองทัพราชาปีศาจอยู่ ลูกแก้วกับเพื่อนๆจะต้องอยู่ที่นั่นจนกว่าทางเกมจะประกาศว่าปลอดภัย แล้วลูกแก้วกับเพื่อนๆค่อยเดินออกมานะครับ” แปลก? “เนื่องจากผู้เล่นราตรีพิสุทธิ์ได้ช่วยเจ้าชายเอลฟ์จากพันธนาการ ทำให้ท่านได้รับภารกิจพิเศษระดับเอ กู้วิกฤตดินแดนเอลฟ์” เสียงระบบประกาศดังในหัวรัตติ ซึ่งทำเอารัตติถึงกับขมวดคิ้ว “หากท่านสงสัยในภารกิจพิเศษระดับเอ สามารถสอบถามกับทางเจ้าหน้าที่ของเกมได้ที่ตึกรับภารกิจของเมืองเอลฟ์ค่ะ” “ค่ามิตรภาพของท่านเพิ่มขึ้นเป็นระดับ10”
รอตอนต่อไปค่าาาา กำลังสนุกเลย
ง่ะกำลังอ่านสนุกๆ55 รอตอนต่อไปฮะ
บทที่ 33 แม่แล้วแบบนี้จะเดินไปที่ตึกรับภารกิจได้ยังไงกันล่ะ บึก! อะไรของพวกเขา นี่คนโดนทำร้ายอยู่นะ ทำไมถึงยังนิ่งเฉยได้! ตูม! “ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 10 หน่วย” บึก! ผลัก! ตุบ! ป๊อก! ป๊อก! ฉึก! “ผู้เล่นราตรีพิสุทธิ์โดนโจมตีจากเอลฟ์ พลังลดลง30หน่วย” หึๆ ในเมื่อพวกนี้เกรงกลัวรัตติกันถึงขนาดนี้ โป๊ก! ที่นี่มันที่ไหนกัน? ทำไมมองไปทางไหนก็มีแต่ความมืดไปหมด มานี่สิ มาทางนี้สิจ้ะ หรือว่าจะเป็น…ผี ไม่ใช่ผีจ้ะ เสียงนั้นตอบปฏิเสธรัตติ ซึ่งทำให้รัตติถึงกับสะดุ้งตกใจ มาทางนี้สิรัตติ มองไม่เห็นหน้าเลยแฮะ รัตติคิดในใจพลางหรี่ตามองดูให้ชัดๆ แต่ก็ไร้ผล เด็กหนุ่มเห็นแต่เพียงรูปร่างกับเสื้อผ้าที่สวมใส่เท่านั้น ว่าแต่คุณเป็นใครหรือครับ แล้วเรียกผมมาที่นี่ทำไม ไม่ต้องกลัวนะจ้ะ โอ๋ๆ ไม่ต้องกลัวนะ หรือว่าคนๆนี้จะเป็น... กาเหว่าเอย ไข่ให้แม่กาฟัก แม่ขอโทษที่แม่ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับลูกไม่ได้ เหม่ยจิงครุ่นคิดในใจพลางก้มมองลูกชายที่เติบโตเป็นหนุ่มแล้ว ซึ่งเธอนึกเสียดายที่ไม่ได้ดูแลลูกชายด้วยมือของเธอเอง เหม่ยจิงมองลูกชายได้ไม่นานนัก เธอก็วางลูกชายลงนอนกับพื้นอย่างนุ่มนวลเพราะเกรงว่าอีกฝ่ายจะตื่น แล้วแม่จะกลับมาเยี่ยมลูกอีก ราตรีพิสุทธิ์
บทที่ 34 ไม่คาดฝัน“ท่านได้รับชุดเซตตัวช่วยภารกิจพิเศษระดับเอ กู้วิกฤตดินแดนเอลฟ์เป็นจำนวน 1 เซต” สงสัยต้องไปหาเจ้าชายเอลฟ์ซะแล้วมั้ง ผลัก! ฉาด! รู้อยู่หรอกว่าเป็นเจ้าชายนอกสายเลือด แม้กระทั่งทหารก็ยังไม่คิดจะห่วงเจ้าชายรูนน์ รัตติคิดในใจพลางมองอีกฝ่ายด้วยความสงสารที่ถูกคนในดินแดนเอลฟ์หมางเมิน ซึ่งมีคนเดียวที่ห่วงเจ้าชายรูนน์ก็คือราเชล อดีตองครักษ์ที่กำลังแอบเดินตามหลังมาห่างๆ คงจะเป็นห่วงเจ้าชายรูนน์ ทำแบบนั้นมันช้าเกินไปแล้วเจ้าชาย! ฉึก! “ผู้เล่นราตรีพิสุทธิ์ได้รับค่าประสบการณ์ 20หน่วย” เปรี้ยง! พลังเวทย์ของพี่แกแรงโคตร! ปึก! ปึก! อ๊ะ เสร็จกัน! ภาพเบื้องหน้าที่เคยเห็นชัดเจนก็เริ่มเลือนราง ทำให้เขาได้เห็นว่าเจ้าชายรูนน์มีอยู่สองคนกำลังหันมามองเขาด้วยสีหน้าตกใจ หนีไป…เจ้าชาย “เนื่องจากผู้เล่นราตรีพิสุทธิ์โดนโปะยาสลบ จึงทำให้ท่านอยู่ในสถานะหมดสติ”
บทที่ 35 หนีท่าน… เชือก? เคล้ง! เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! “ผู้เล่นราตรีพิสุทธิ์ได้รับพลังรักษา ทำให้ค่าพลังเลือดเพิ่มขึ้น100%” “รัตติอยู่ที่ไหน!” “ดูเหมือนเสียงมาจากทางนั้น! รีบไปเร็วพี่ราเชล” แปลบ! พรวด! “เนื่องจากผู้เล่นราตรีพิสุทธิ์เคยได้รับพิษจากปีศาจรากไม้ ทำให้ค่าพลังเลือดลดลง 60%” ให้ตายสิ เรานี่ช่างโชคร้ายซะจริง ถ้าหนีออกไปจากที่นี่ได้ เขาจะพามันไปทานอาหารที่มันชอบละกัน “ชุดเซตตัวช่วยภารกิจพิเศษระดับเอ กู้วิกฤตดินแดนเอลฟ์ได้ถูกเปิดออกใช้งานแล้ว” “ผู้เล่นราตรีพิสุทธิ์ได้รับชุดหน้ากากทักซิโด้ 1 ชุด” คุ้นๆชอบกล กริ๊ง! น่าสงสัย เจ้าชายคิดพลางสาวเท้าเดินเข้าไปดูอย่างไว ก่อนจะจับกระดาษชุดนั้นขึ้นมาดูคร่าวๆ เมื่อได้เห็นอะไรบางอย่างในกระดาษแล้ว เจ้าชายรูนน์ถึงกับฉีกยิ้มอย่างพอใจ หึ แค่นี้หลักฐานก็พร้อมมูลที่จะดึงมันให้หลุดจากตำแหน่งขุนนางขั้นสูงแล้ว!
บทที่ 36 พลังใหม่ฆ่ามัน! ฆ่ามัน! ฆ่ามัน! หึ เท่านี้ข้าก็สามารถครอบครองดินแดนเอลฟ์ไร้ข้อกังขาแล้ว! เฟี้ยว! ฉึก! เห็ด? โอ้แม่เจ้า! เห็ดพูดได้!! ทำเล่นเป็นเด็กขายของไปได้ ภาษีของประชาชนของเดือนนี้ได้ถูกโอนมอบให้แก่ขุนนางสล๊อต เปิดล็อกเกตสิหนูมาริโอ พวกพี่…ปฐพีนี่ “MATRIX EVOLUTION” Hikari o hanatsu karada ga “เป็นเกรียนIมWรัตติมาริโอ” 1100 ผัวะ! แควก!
ร่วมร่างได้ด้วย 555
บทที่ 37 ทวีปหลักมองกี่ทีๆก็ยังดูสวยแหะ แวบ! ธิดา นี่ฉันเองศาสตรา มีอะไร ตอนนี้น้องรัตติน้องมาริโออยู่กับพวกเรา น้องรัตติน้องมาริโออยู่กับพวกเรา ตอนนี้ปลอดภัยดี หายห่วงได้ อยู่ที่ฐานสมาคมของเธอนั่นแหละธิดา ศาสตราตอบพลางเหล่มองเพื่อน ซึ่งตอนนี้ปฐพีกำลังยืนมองหน้าต่างสถานะของตัวเองเพื่อฆ่าเวลารอเขาคุยกับธิดาอยู่ ว่าแต่เธอล่ะ อยู่ที่ไหน ขอบอกไว้ก่อนนะว่าพวกฉันไม่รู้จักฐานสำรองของเธอด้วย ไม่ต้องไปฐานสำรองหรอก ฉันย้ายฐานไปอยู่ทวีปหลักแล้วนะ ใช่ ทวีปหลัก ธิดาตอบ ถ้ายังไงฉันวานพวกนายช่วยพาน้องรัตติกับน้องมาริโอขึ้นเรือข้ามทะเลมาทวีปหลักได้ไหมล่ะ เดี๋ยวฉันจะจ่ายเงินให้พวกนายทีหลัง ได้ แต่เรื่องเงินฉันจะปรึกษาปฐพีอีกทีละกัน แม่เจ้าประคุณรุนช่องเอ้ย!
บทที่ 38 งานเข้า (อย่าเพิ่งอ่านนน)ป่านนี้แล้วท่านพี่เมฆาจะเป็นยังไงบ้างนะ รัตติครุ่นคิดถึงคนที่ไม่ได้เห็นหน้านาน ถ้าให้เดา ป่านนี้ท่านพี่คงจะอยู่ที่ทวีปหลักแล้ว ไม่มาอยู่บนเกาะเริ่มต้นหรอก ทักษะรวมร่าง (ระดับ1) ระดับหนึ่งห้านาที? ทักษะ สปอร์พิษ (ระดับ1) ทักษะสปอร์พิษ? “MATRIX EVOLUTION” เคล้ง! ตูม! ต้องเค้นคอถามให้รู้เรื่องหน่อยซะแล้ว! ตูม! ตูม! บึก! อุก! ทักษะรวมร่างนี่ ผัวะ! บึก! ผัวะ!
บทที่ 39 ฝึกวิชา ผัวะ! ครูด! ให้ตายสิ! เตะแรงชะมัดยาด ฝีมือดีแบบนี้ ชักชวนเข้ามาอยู่ในสมาคมดีกว่า ผลัก! ผัวะ! ตุบ! บึก! เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน… วูบ! มันฟังดูง่ายแต่พอจะทำมันยาก! “ท่านได้รับทักษะเวทย์ไฟระดับ1” ให้ตายสิ มัวแต่คิดถึงภาพไฟเลยลืมกะปริมาณพลังเวทย์ของตัวเองไปซะสนิท! บังคับยากเหมือนกันวุ้ย! นั่นสิ เมื่อกี้นี้เธอไม่ได้พูดอะไรออกมาเลยซักคำนี่ ทักษะ (ร่างมนุษย์) ทักษะร่างมนุษย์? ทักษะ (ในร่างมังกร) สงสัยได้ทักษะมาตอนแปลงร่างเป็นมังกรเมื่อคราวนั้นล่ะมั้ง? รัตติคิดเสร็จก็พลันเหลือบเห็นคำว่าทักษะบินที่ยังคงเป็นศูนย์อยู่ จะว่าไปยังไม่ได้ลองหัดบินเลยนี่นะ ไหนๆก็ว่างแล้วลองแปลงร่างแล้วหัดบินดีกว่า โฮก! หึ เป็นไงมาริโอ ข้าตัวใหญ่ขึ้นกว่าเดิมไหม ฮะๆ อย่างงั้นเองหรอกรึ รัตติพูดไปหัวเราะไป การแปลงร่างครั้งนี้ต่างจากที่แล้วมา เพราะระดับของเธอได้สูงขึ้น จึงทำให้ร่างกายมังกรพลอยสูงขึ้นไปตามด้วย เดี๋ยวข้าจะลองฝึกบิน เจ้าช่วยถอยไปห่างๆสักสองร้อยเมตรก่อนได้ไหม สำเร็จ!
บทที่ 40 วิชาประยุกต์ ช่างทำได้โอเว่อจริงๆนะเกมนี้ แล้วถ้าเป็นธาตุอื่นล่ะ? ซ่า! เจ๋ง! แค่นึกภาพ เวทมนตร์มันก็ออกมาเองโดยอัตโนมัติ! เป็นนักดาบสายเวทย์น่าจะมีอะไรมากกว่านี้สิ ฟู่! นึกอะไรดีๆออกแล้ว! ฟู่! ขวับ! ตูม! “ท่านได้คิดค้นวิชาลับใหม่ กรุณาระบุชื่อท่าไม้ตายของท่านด้วยค่ะ” ตายจริง ยังไม่ทันคิดเลย “ท่านได้รับทักษะเวรกรรม ระดับ1” ข้าแต่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ อิฉันขอสาบานว่าจะไม่ใช้ไอ้ทักษะนี้เลยตลอดชีวิต! ทักษะ ทักษะเวรกรรมจริงๆด้วย รัตติคิดพลางเอามือกุมขมับด้วยความกลัดกลุ้ม ลองหาวิธีอื่นดูบ้างดีกว่า เผื่อมันจะใช้แทนกันได้ ฟิ้ว! ฟิ้ว! ฟิ้ว! ตูม! “ท่านได้คิดค้นวิชาลับใหม่ กรุณาระบุชื่อท่าไม้ตายของท่านด้วยค่ะ” “ลมครึ่งเสี้ยว” “ท่านได้รับทักษะลมครึ่งเสี้ยวระดับ1” ดีนะที่ตอนลองร่ายเวทย์ธาตุมืดครั้งแรก เธอไม่ได้เอามาริโอเป็นหนูทดลองด้วย ไม่งั้นมาริโอได้ไปเฝ้ายมบาลแน่ เพล้ง! อ้อ ที่แท้ก็เล่นหกสูงกันนี่เอง! ดูท่าจะเป็นการวอร์มอัพที่เปลืองแรงจริงๆเลยเด็กพวกนี้! สุดยอด! หยาดน้ำค้าง !”พลังเวทย์ธาตุน้ำแรงโคตร! นี่ยังจะให้หลบเร็วๆอีกรึคุณน้อง! มาริโอก็อีกคน ยังจะทำเมินเฉยเป็นทองไม่รู้ร้อนอยู่ได้! ว่าสาบานจะไม่ใช้แล้วนะเวรกรรม สมชื่อเลยจริงๆ
ขำธาตุไฟอ่ะ ทักษะ เวรกรรม โถรัตติ 555
บทที่ 41 พักผ่อน เอาเถอะ ปล่อยให้มันนอนสักพักแล้วกัน เวรกรรม ออกมา สามหนุ่มที่นั่งดูรัตติอย่างตั้งใจนั้นถึงกับหงายท้องขาชี้ฟ้าไปทันทีน่าอายชะมัดยาด! วันนี้สินะที่เราออนไลน์เกมได้เก้าวันแล้ว รัตติคิดพลางนับชั่วโมงข้างนอกเกม ซึ่งพรุ่งนี้เป็นเวลาที่เธอจวนใกล้จะออฟไลน์แล้ว ทว่าตัวเกมของเธอยังอยู่บนเรืออยู่เลย จะฝากให้คนอื่นดูแลก็ไม่ได้เพราะไม่สนิทกัน หรือว่าจะฝากให้พวกปฐพีดูร่างของเราตอนไม่อยู่ดีไหมนะ? แกรก! ป่านนี้แล้วคุณยายจะเป็นยังไงบ้างนะ ปฐพีครุ่นคิดอย่างหนักใจ เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องหนึ่งที่เขาให้ความสำคัญไม่แพ้กับลูกสาวของตัวเอง ทว่าปฐพีต้องหยุดคิดไปในทันทีเมื่อเห็นเด็กหนุ่มผมสีเงินในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงขาสั้นสามส่วนสีเทาออกมาเดินเพ่นพ่านในโรงอาหารตามลำพัง นั่นมันน้องรัตตินี่ ทำไมมาแค่คนเดียวล่ะ มาริโอหายไปไหน? หรือว่าจะเป็นคนสำคัญของธิดากันแน่? ต้องถามให้รู้เรื่องหน่อยเสียแล้วว่าเป็นอะไรกับธิดากันแน่! คิดจะทำอะไรนะ? ผัวะ! ตูม! ตูม! ตูม! พรวด! ซ่า!
บทที่ 42 คำสาปตูม! ตุบ ตุบ ไปเรื่อยๆนะน้อง อย่าเพิ่งหันมาเห็นตอนนี้เชียวล่ะ เฟี้ยว! ฉึก! มีจริงๆด้วยแฮะ ไม่ไหว เยอะเกินไป เมฆาคิดพลางส่ายหน้า แถมยังมีได้เรื่อยๆถ้าหากมีอะไรผ่านไปทางนั้นด้วย ฟุบ! เคล้ง! ฟุบ! เคล้ง! เหม็นแหะ เมฆาคิดพลางเอามือปิดจมูกก่อนจะใช้มือข้างที่ว่างโบกไปมา เผยให้เห็นแสงสว่างสีแดงส่องสว่างท่ามกลางความมืดมิด ต้องแบบนี้สิ ค่อยสว่างหน่อย ดีนะที่พกเวทย์สำเร็จรูป* ไม่งั้นได้อยู่ในที่มืดตลอดแน่ๆ นี่ถ้ามีผู้หญิงตามมาด้วย มีหวังได้ร้องกรี๊ดจนสลบแน่ ผู้ชายคนนั้น…เหมือนน้องราตรีไม่มีผิด ถ้ามีพลังสูงกว่าเรา ก็ต้องพอๆ กับท่านพ่อ แล้วทำไมถึงโดนจับได้ หรือว่าจะเป็นเพราะปิเอโร่! 9832 “ท่านได้ติดสถานะคำสาปปีศาจค่ะ” เสียงระบบประกาศบอก “คำสาปนี้ไม่สามารถลบล้างได้ถ้าหากไม่กำจัดผู้ที่สาปท่าน” ก้อนเนื้อ เราเป็นแค่ก้อนเนื้อเน่าๆที่ท่านพ่อไม่ต้องการแล้วงั้นรึ ท่านพ่อ
บทที่ 43 งานเลี้ยง“ท่านได้รับทักษะซ่อนตัวระดับ1” แค่เล่นเกมซ่อนหา ก็นับว่าเป็นทักษะได้ด้วยรึ? สงสัยว่างานนี้ได้เห็นมาริโอร้องไห้แน่ นี่น้องรัตติแน่หรือ? แถมน่ารักเสียด้วย! นี่ถ้าเธอเป็นผู้ชายจริงๆ ก็คงจะโกรธพนักงานเสิร์ฟไปแล้ว ขำเข้าไป เดี๋ยวจะทำเนียนเป็นผู้หญิงให้ดู นั่นไง แค่หยอดคำหวานหน่อยก็เตลิดซะแล้ว หึ เท่านี้ก็สมบูรณ์แบบ รัตติคิดในใจก่อนจะหันกลับไปทางสามหนุ่มซึ่งกำลังมองเธอด้วยความตกตะลึง เป็นยังไงล่ะ คงขำไม่ออกล่ะสิท่า ขวับ! ไหนๆก็ได้แต่งเป็นผู้หญิงแล้ว วันนี้ขอย้อนวัยไปในสมัยยังสาวหน่อยแล้วกัน รัตติคิดในใจพลางนึกเสียดายรุ้ง นพ แก้วที่ไม่มีโอกาสได้เห็นตัวเธอในสมัยสาวๆ นี่ถ้าตานพได้มาเห็นแล้วล่ะก็ คงตะลึงไปเลย ให้ตายสิ หน้าหม้อตลอดเลยนะมาริโอ ใครก็ได้ช่วยพาพวกนี้ออกไปที! น่าน รับมุขซะด้วยแฮะ ไม่ได้ออกงานหรูๆ อย่างนี้มากี่สิบปีแล้วนะเรา ขอสนุกกับพวกเด็กๆหน่อยแล้วกัน เหนื่อยเหลือเกิน เฮ้อ นี่หรือตัวตลกปิเอโร่ ชื่อ เมฆา (สถานะร่างแปลงมนุษย์) *ติดคำสาปปีศาจ ติดคำสาปจริงๆด้วยสิ คำสาปปีศาจ ทำไม่ได้… พระเจ้าทำไมต้องทำกับผมแบบนี้ด้วย! กลับไปตั้งหลักที่สมาคมเงาก่อนแล้วกัน
ท่านพ่อท่านแม่ยังไม่เด๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :hao5:
บทที่ 44 ความในใจเหมือนแม่กับลูกมากกว่าเจ้านายกับทาสรับใช้แล้วคุณน้องเอ๋ย อาการแบบนี้เมาเหล้าชัวร์ป๊าบ ตูม! ดีนะที่สวมชุดชั้นในกับกางเกงขาสั้นไว้ข้างในด้วย นี่ถ้าเขาเป็นน้องรัตติแล้วล่ะก็ คงจะทนมีชีวิตอยู่ต่อไปโดยปราศจากคนรักไม่ได้แน่ สงสัยเราคงจะดื่มไวน์หนักไปหน่อย เมืองแห่งการเกษตร หึ ยังป้องกันเยี่ยมอยู่เหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนเลยนะ ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง งั้นก็แสดงว่า… เมฆากับพ่อของเขาตัดขาดจากความเป็นพ่อลูกกันแล้ว
บทที่ 45 ชายทะเลจริงสินะ เรามันแค่ก้อนเนื้อเน่าๆที่ท่านพ่อไม่ต้องการ เมฆาคิดพลางกัดริมฝีปากตัวเองด้วยความเจ็บใจ ถึงแม้เป็นแค่เกม แต่เขาก็ไม่อยากจะให้มันเกิดขึ้นแบบนี้ เพียงแค่อยากจะช่วยคนแต่ก็ต้องทรยศพ่อของตัวเอง ปวดใจจริงๆอากาศตอนเช้านี้นี่ช่างดีจริงๆ แก่กว่าเราอีกแฮะ ช่างเป็นครอบครัวที่ใหญ่ซะจริง จริงสิ เขาตายไปแล้วนี่นะ เธอคิดไปส่ายหน้าไปพลาง เพราะเมื่อครู่นี้เธอดันไปเห็นคนที่น่าจะตายจากไปแล้วกำลังยืนอยู่ตรงเคาน์เตอร์เช็คอินซะได้ สงสัยนั่งรถมากไปจนเบลอเห็นอะไรเพี้ยนๆไปหมด เดินเล่นคลายเครียดดีกว่า หัวขโมย?! กรอบ! แปะ แปะ แปะ 你非常厉害 (หนี่ เฟย์ ฉาง ลี่ ฮ่าย) *”นรินทร์! ”
o13 o13 o13
บทที่ 46 พักผ่อนสงสัยต้องรอให้ฟื้นอย่างเดียวแล้ว ไม่เคยทำแบบนี้ให้ใครนอกจากพ่อเลย นรินทร์? คุณยายไปไหนของเขานะ นพคิดในใจพลางเป็นนึกเป็นห่วงกลัวว่าคุณยายจะจมน้ำทะเล ซึ่งถ้าเป็นเช่นนั้นจริง เขาก็ไม่ได้อยากให้มันเกิดขึ้น หลังจากนพเดินหาอยู่เกือบร่วมชั่วโมงแล้ว เขาก็หยุดพักหอบหายใจที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งซึ่งเป็นเพิงไม้ที่ตั้งอยู่ริมถนนใกล้ชายหาดทะเล แวะพักดื่มน้ำเย็นๆสักแก้วแล้วค่อยออกตามหาดีกว่า นั่นใครกันนะ? คุณยายกำลังมี...ความสุข ที่แท้แล้วภาพที่เธอเห็นตอนอยู่ในโรงแรมก็เป็นเขาคนนี้นะสิ! “ครับ ผมทราบแล้วครับคุณยาย” ตายล่ะ นี่เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมงแล้วรึ!
เจอกันแล้ววว อยากให้เมฆาเป็นแฟนที่จมน้ำหายไปได้ไหม หวังๆๆ
สนุกมากค่ะ o13
บทที่ 47 ครอบครัวสุขสันต์ ใจเย็นจริงๆนะ เอ่อ ขอกลับคำพูดตอนนี้จะยังทันไหมนะ ผัวะ! บึก! ผลัก! โครม! พระเจ้านั่นเด็กจริงๆแน่รึ! ผัวะ! โอ้แม่เจ้า เตะเก่งชะมัด ช่างเป็นครอบครัวที่น่ากลัวอะไรอย่างนี้! นี่ยังจะคิดทานอาหารกันต่ออยู่อีกรึ! เกรงว่าพวกเขาได้มาพบกับครอบครัวปีศาจที่น่ากลัวเข้าเสียแล้ว แล้วมาริโอล่ะ? แวบ! ออนไลน์เกมพร้อมๆกันเลยแหะ อาชีพหาเงินชัดๆ!
ครอบครัว Lv-99 !!! o22
บทที่ 48 พ่อครัวหัวป่าก์พลิ้ว! อะไรของเขา เมื่อครู่นี้ยังดีๆอยู่เลย “ท่านได้รับทักษะการขี่ม้าระดับ1” “อาชาได้ยื่นข้อเสนอเป็นทาสรับใช้ประจำตัวของท่าน” “อาชาได้เป็นทาสรับใช้ประจำตัวของท่านเรียบร้อยแล้วค่ะ” เขาคนเดียวเท่านั้นที่จะต้องจัดการเอง ถ้าเป็นไปได้ อยากจะปั้นคนนี้ให้เป็นสุดยอดนักทำอาหารมือหนึ่งของเกมชนิดที่ว่าใครก็เทียบไม่ได้! ฉับ! ต๊อก! ต๊อก! ซ่า! ซ่า! “ท่านได้เพิ่มระดับการหั่นเป็นระดับ9” “ท่านได้เป็นพ่อครัวเรียบร้อยแล้วค่ะ”
บทที่ 49 ที่มาของปิเอโร่ชักอยากจะลองชิมรสอาหารของพี่เขาเสียแล้วสิ ไม่มีสะพานเลยรึไง ครืน! โอ้แม้เจ้า แม่น้ำแยกได้! ให้กินยาเพื่อให้หายใจในน้ำได้ เฮ้อ ยังหน้าหม้อไม่มีเปลี่ยนเลยนะมาริโอเอ้ย เฮ้อ น่ารำคาญ ไปดีกว่า “ปิเอโร่ได้ยื่นข้อเสนอเป็นทาสรับใช้ประจำตัวของท่าน” เสียงระบบประกาศในหัวของเมฆา ซึ่งทำเอาเขาขมวดคิ้วสรุปมันคือมอนสเตอร์รึเนี่ย? “ปิเอโร่ได้เป็นทาสรับใช้ประจำตัวของท่านเรียบร้อยแล้วค่ะ” จะเรียกว่าเพื่อนตายก็ย่อมได้ ไม่อยากทำแต่ก็ต้องทำ ปิเอโร่ จะว่าไปอาชีพนี้ก็คุ้มค่าเหมือนกันแฮะ ปฐพีคิดในใจในขณะที่กำลังจะออกเดินจากห้องสอบ เดี๋ยวไว้ขากลับสมาคมแล้ว ให้พวกสมาชิกมาสอบกันดูบ้างดีกว่า จะได้เอาไปใช้ประโยชน์กับสมาคมจับฉ่าย นี่มันเกิดอะไรขึ้นล่ะเนี่ย!
บทที่ 50 เจอกันโดยบังเอิญเวรกรรม ไปด้วย มีหวังท่านพี่ธิดาได้เป็นลมล้มพับเหมือนพวกปฐพีแน่ๆ “ผมยังไม่พร้อมจะใช้ทักษะในตอนนี้”“MATRIX EVOLUTION” Hikari o hanatsu karada ga ตูม! ก๊อก! ก๊อก! แต่มันผ่านไปได้สิบปีในเกมแล้ว
บทที่ 51 วายเวิร์นท่านพี่เมฆายังปลอดภัยดี แปลก เพียะ! เฮ้อ ตัวเองก็หนาวแต่ไม่ยักจะพูดซักคำ แปลบ! แปลบ! น้องราตรีพี่ขอโทษ เมฆาคิดในใจอย่างเจ็บปวด พี่ช่วยพวกเขาให้ออกมาจากที่กุมขังไม่ได้ ถึงแม้ตัวต้นเหตุไม่ใช่เป็นเพราะเขา แต่เป็นท่านพ่อของเขาก็ตาม แต่ถึงยังไงเขาก็เป็นผู้ผิดอยู่ดี ไอ้เกรียนเอ๊ย เจ้าบ้านี่คงคิดเล่นลูกไม้กับคำถามของมันแน่ๆ คำถามกวนส้นมากกว่ามั้งครับคุณพี่มังกร! นิลอะไรมีสีแดง* ”มันคิดได้ยังไงเนี่ย เนื่องจากคำตอบนี้มังกรวายเวิร์นตั้งใจเฉลยไว้ว่านินจาใส่ชุดแดง แต่เมื่อได้เจอกับกลยุทธ์คำผวนมหากาฬจากอเลนเข้า ถึงกับทำให้มันยอมรับในสติปัญญาอันเลิศล้ำของอเลน มนุษย์เหล่านี้ สติปัญญาช่างล้ำเลิศยิ่งนัก ไวพริบป้อมุงหรา
บทที่ 52 คำสาปแผลงฤทธิ์ไอ้เห็ดบ้า คิดว่าตัวเองเป็นคิงก์อาเธอร์หรือไง สำเร็จบ้าอะไร ดึงไม่ขึ้นซักเซนเดียวเลยนะมาริโอเอ๋ย เมืองชิน จับฉ่ายโภชนา เหมือนแม่ไม่มีผิด ยัยแก้ว หนูจะเป็นปอบหรือลูก “อ้าวกลับมาแล้วหรือปฐพี ไปเที่ยวกับลูกสาวตัวเองเป็นไงบ้าง สนุกไหมล่ะ” ศาสตราเดินมาพร้อมกับพูดโดยใช้พรายกระซิบกับเขาถึงจะปากร้ายแต่ก็ยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำอยู่ดี (นอกบท) ผัวะ!
บทที่ 53 คำสัญญาตูม! ตูม! ขวับ! 7780 ผลัก! 8980 ผัวะ! ผัวะ! เคล้ง! ฉัวะ! ฉูด! ไม่จริง เมฆา นี่เจ้า ผัวะ! 7872 ผัวะ! พลั่ก! พลั่ก! พลั่ก! บึก! บึก! บึก! บึก! ไม่ไหว…แล้ว ฉึก! ฉึก! นี่มัน…เกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่? เป็นเพราะเราแท้ๆ นี่ถ้าเขารู้ตัวก่อนว่าพระจันทร์เต็มดวงทำให้ตนเองต้องกลายร่างเป็นปีศาจแล้วควบคุมไม่ได้ล่ะก็ คงไม่อยู่ให้พวกเขาต้องได้รับบาดเจ็บแบบนี้หรอก
บทที่ 54 ครอบครัวพบหน้า“ผู้เล่นปฐพีได้อัพทักษะการทำอาหารระดับ9,10” รสชาติอาหารแบบนี้มันเป็นของคุณยายชัดๆ ไม่ผิดแน่...รสชาตินี้ฝีมือของคุณยาย จริงสิ ชื่อของน้องรัตติก็แปลได้ว่าความมืดเหมือนกันนี่ “น้องรัตติคือคุณยายใช่ไหมครับ นี่ผมเอง นพหลานชายของคุณยายยังไงล่ะครับ” “น้องรัตติคือคุณยายใช่ไหมครับ นี่ผมเอง นพหลานชายของคุณยายยังไงล่ะครับ” นพ? นพส่งพรายกระซิบหาเรา? หรือว่าปฐพีจะเป็น... “เดี๋ยวทานข้าวเสร็จ มาคุยกับยายหน่อย” รัตติส่งพรายกระซิบบอกปฐพีที่กำลังนั่งหน้าซีดเหงื่อไหลอยู่ “อย่าลืมล่ะ นพ...หลาน...รัก หึๆ” เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! นั่นมันปิเอโร่นี่!
บทที่ 55 ปิเอโร่“สัญญาได้ไหมว่าเมื่อฉันจากไปแล้ว คุณจะมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อฉัน” ลาสก์ ไอดีxxx สถานะมอนสเตอร์ใช่ไหมครับ”กรุ้ง! กริ้ง! โดนเห็นว่าเป็นขอทานซะแล้ว ด้วยชุดที่ขาดกับเปื้อนเลือดที่แห้งเกรอะกรัง ทำให้ลาสก์ดูมอมแมมเหมือนขอทาน เปลี่ยนชุดหน่อยดีกว่า โครม! “บอสปีศาจตัวตลกระดับ80 ปรากฏตัว” “โอเพ่นสถานะ” ชื่อ ลาสก์ (สถานะมอนสเตอร์) ฉายา ปีศาจตัวตลก (บอส) “โอเพ่นกฎมอนสเตอร์” กฎมอนสเตอร์ “กระผมต้องการเป็นมอนสเตอร์ คุณดนัยเทพช่วยทำให้กระผมเป็นได้รึเปล่าขอรับ” “ได้สิครับทางเราจะจัดให้ แต่ผมขอบอกไว้ก่อนนะครับว่า คุณลาสก์จะเสียสิทธิ์อะไรหลายๆอย่างที่ผู้เล่นคนหนึ่งจะได้” ดนัยเทพตอบก่อนจะพูดต่อ “ฉะนั้นคุณลาสก์คิดให้ดีก่อนนะครับ เพราะทางเราจะไม่บังคับหรือฝืนใจให้คุณเป็น” “กระผมไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้วขอรับคุณดนัยเทพ เพราะฉะนั้นคุณช่วยทำให้กระผมเป็นมอนสเตอร์ที” พรึบ! เวรล่ะ เจ้านายผ่านมา! ลาสก์ได้ยินถึงกับสะดุ้งตกใจก่อนจะห้อยหัวแอบดูเมฆา ซึ่งอีกฝ่ายยังดูปกติดีแต่สีหน้ายังซีดเซียวด้วยคำสาปปีศาจที่ยังคงอยู่ แถมเดินคู่กับราตรีและมาริโออีกด้วย อะไรกัน นี่ยังไม่ได้บอกเรื่องพ่อแม่ให้น้องราตรีรู้อีกรึเนี่ย
บทที่ 56 เที่ยวเกาะเปรี้ยง! เฟี้ยว! ฉึก! พรึบ! เด็กประหลาด ไอ้พรีสท์โรคจิต ฉันจะตายก็เพราะแกมัวแต่ฟัดเพลินจนลืมฮีล! สบายแน่ๆ เพราะมันสับมอนสเตอร์ แรงกว่าฮีลอีก
บทที่ 57 สารภาพรักอย่าบอกนะว่าคุณอวิ๋นจะเป็น... จริงด้วย คุณอวิ๋นคือท่านพี่เมฆาจริงๆ ต้องรีบกลับเข้าไปดูหน่อยแล้ว “ผู้เล่นเมฆาได้ล็อกอินเกมเรียบร้อยแล้วค่ะ” นี่คงเป็นนพสินะ ไม่สิ เขาต่างหากที่เป็นฝ่ายหลบหน้า สับสน น้องราตรี ไม่สิ คุณจันทร์แรม เมฆาคิดในใจพลางไม่นึกไม่ฝันว่าอีกฝ่ายจะสามารถร้องเพลงได้ไพเราะเพราะพริ้งถึงเพียงนี้ แม้นว่าอีกฝ่ายจะอยู่ในร่างผู้ชายก็ตามที หากจันทร์แรมไม่ใช่ผู้หญิงล่ะก็ เขาคงจะไม่อยู่ฟังให้เสียเวลา แต่พอเขาลองฟังดูดีๆแล้ว น้องราตรีหรือจันทร์แรมกำลังร้องเพลงทำนองเศร้า ชวนสลดหดหู่ สงสัยกำลังคิดถึงคนรักที่จากไปแน่ๆเลย กลับไปนอนดีกว่า ทำไมคุณจันทร์แรมยังเรียกเขาว่าเมฆาอยู่อีกนะ เมฆาครุ่นคิดอย่างหนักใจ แถมยังแสดงท่าทางเหมือนไม่รู้จักเขาว่าเป็นอวิ๋นอีกด้วย ที่ยอมไปด้วยก็เพราะเห็นว่ากำลังเศร้าหรอกนะ อิจฉา? เปรี้ยง! ฉึก! นี่เราเป็นได้แค่เพื่อนกับพี่ชายเองหรอกรึ? เมื่อถึงตอนนั้นจริง…
ซีนนี้ คุณปู่ คุณทวด เค้า คุยกัน -*-
บทที่ 58 ความตาย 1 “เมฆา ทำไมเจ้าต้องพูดโกหกทุกคนด้วยล่ะ” อเลนใช้พรายกระซิบถามเมฆาแทน“นี่มันเรื่องของข้า เจ้าอย่าได้พูดออกไปเชียวล่ะ ไม่งั้นอย่าหาว่าข้าไม่เตือนนะอเลน” “ผู้เล่นราตรีพิสุทธิ์อัพเลเวลจาก50 เป็น51” ป่านนี้แล้วท่านพ่อท่านแม่จะเป็นยังไงบ้างแล้วนะ ขอนั่งเงียบๆอยู่อย่างนี้สักพักหน่อยแล้วกัน เอ สองคนนี้มีอะไรกันแน่ สงสัยจริงๆ “ธิดาเป็นอะไรกับหลานกันฮึตานพ ถึงได้จงเกลียดจงชังเธอนักนะ” ราตรีถามอย่างสงสัย ซึ่งทำเอาปฐพีที่กำลังตักข้าวเข้าปากถึงกับหยุดชะงัก “ตอบยายมาดีๆล่ะ ไม่อย่างนั้นยายจะเอาเรื่องธิดาไปบอกแม่มีนาไม่รู้ด้วยนะ” “โธ่คุณยายครับ ผมกับธิดาไม่ได้มีอะไรซักหน่อย ก็แค่…ไม่ถูกกันนิดหน่อย” ปฐพีพรายกระซิบตอบ “แล้วอีกอย่างธิดาก็เป็นเพื่อนของผม ไม่ได้เป็นอะไรอย่างที่คุณยายคิดสักหน่อย” “อย่ามาเล่นลิ้นกับยาย บอกยายมาซะดีๆตานพ ว่าเป็นแค่เพื่อนหรือกิ๊กกันแน่ ถ้ากิ๊กล่ะก็…” “ไม่ใช่กิ๊กแน่ครับคุณยาย! ผมรับรองได้” ปฐพีหรือนพรีบเถียงอย่างเร็ว เพราะกลัวจะโดนแส้พิฆาตเหมือนตอนอยู่ในถ้ำ หากแต่ปฐพีโดนคุณยายจับจ้องเอาผิด จึงทำให้ปฐพีถึงกับถอนหายใจ “เอ่อ ผมขอโทษ ผมผิดเองที่เคยหลงผิดชั่ววูบ หลงรักธิดาอยู่พักใหญ่ แต่คุณยายครับ คุณยายไม่ต้องเป็นห่วง ตอนนี้ผมไม่ได้รักหรือชอบธิดาแล้วครับ ผม…ผมรักมีนาคนเดียว และไม่คิดจะรักใครอีกแล้วครับ ถ้าคุณยายไม่เชื่อล่ะก็ ผมสาบานให้ตอนนี้เลยก็ได้นะครับ” “หึๆ ไม่ต้องสัญญาหรอก ยายรู้ดีว่าแกไม่กล้าทำแน่ ว่าแต่หลานรู้จักธิดาตอนไหนล่ะ” “ตอนที่เล่นเกมนี้ใหม่ๆ ครับ ตอนนั้นธิดาเป็นเพื่อนผู้หญิงคนแรกของผม เราคุยกันถูกคอ จนสนิทกัน แล้วก็กลายเป็นชอบโดยไม่รู้ตัว” ปฐพีตอบพลางยกน้ำชาขึ้นดื่มแก้กระหาย “แต่…ผมกับธิดา เอ่อ ไปด้วยกันไม่ได้ ธิดากับผมเป็นแฟนกันไม่ได้…ไม่ได้จริงๆ” “ทำไมถึงเป็นไม่ได้ล่ะ ถ้าเป็นแค่ความรู้สึกในเกม หรือแกแอบคิดเลยเถิด หา เจ้านพ” ราตรีถามอย่างสงสัย ส่วนอีกฝ่ายเมื่อได้ยินที่เธอถามแล้ว ถึงกับเอามือปาดเหงื่อ ก่อนจะพรายกระซิบตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงอ้อมแอ้มว่า“เอ่อ คือว่า ที่ผมรักธิดาไม่ได้ ก็เพราะ…ธิดาเขา เป็น เอ่อ เป็น…” นี่มันอะไรกัน นึกว่ามีเพียงเธอคนเดียวที่เกิดมาในเกมแล้วจะตรงข้ามกับเพศของตัวเอง แต่ไม่นึกเลยว่าจะมีธิดาอีกคนด้วย “สรุปว่าตอนนี้นพกับธิดาเป็นแค่เพื่อนกันสินะ” ราตรีคิดพลางถอนหายใจเฮือก จะว่าไปธิดาก็น่าสงสารไม่น้อย จากที่เคยคบกันจนถึงขั้นรู้ใจ และถึงกับยอมสารภาพเปิดเผยตัวตน แต่กลับถูกหลานชายของเธอปฏิเสธเอาเมื่อรู้ความจริง “แล้วหลานยอมรับเขาเป็นเพื่อนหรือเปล่าล่ะ” “ครับ แต่มันทำใจลำบาก” เฮ้อ? ราตรีได้แต่แอบถอนหายใจ ความสัมพันธ์ที่ฉาบฉวย ไม่แม้แต่จะคิดไตร่ตรองให้รอบคอบ ผลมันก็เป็นแบบนี้นั่นแหละ น่าเห็นใจจริงๆ ราชาปีศาจ! ลูก? ราชาปีศาจพูดถึงใครนะ
บทที่ 59 ความตาย 2ฉัวะ! ผัวะ! เคล้ง! ตูม! เปรี้ยง! ปัก! ปัก! ปัก! ปัก! 7023 ฉัวะ! ฉึก! วูบ! ท่านพี่เมฆา…เป็น…ลูกชายของ…ราชาปีศาจ ฉึก! “เนื่องด้วยผู้เล่นราตรีพิสุทธิ์ถูกปีศาจโจมตีในจุดตาย ฉะนั้นผู้เล่นจะต้องตายภายในห้าวินาที” “ห้า” “สี่” “สาม” “สอง” “หนึ่ง” น้องราตรี... เคล้ง! ที่นี่มันที่ไหนนะ? ถ้าท่านพี่เป็นลูกชายของราชาปีศาจจริง “ขณะนี้ครบหนึ่งชั่วโมงแล้ว กรุณาเตรียมตัวเข้าเกมอีกครั้งด้วยค่ะ” โทษฐานที่โกหกเรามาโดยตลอด กลิ่นเลือด?! ราตรีคิดในใจก่อนจะลืมตาขึ้นมา ซึ่งเผยให้เห็นท้องฟ้าสีแดงกับพื้นที่ๆเธอยืนอยู่เต็มไปด้วยศพของปีศาจนอนอยู่เกลื่อนเต็มพื้นไปหมด นี่มัน…ทะเลเลือดชัดๆ แล้วคนอื่นๆล่ะ หายไปไหนกันหมด “ถึงแม้ตอนนี้ท่านพี่จะจำผมไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แต่ผมจะทำให้ท่านพี่กลับคืนร่างเดิมมาให้ได้” ราตรีในคราบมังกรพูดสื่อสารเมฆาผ่านทางพรายกระซิบ “เพราะฉะนั้นท่านพี่อย่าได้โกรธผมเชียวล่ะหากผมฆ่าท่านพี่ไป ขอแค่ท่านพี่กลับคืนเป็นมนุษย์ ผมก็จะทำครับ” ผัวะ! 5000 บ้าจริง สู้ไม่ถนัดเลย “ท่านได้รับทักษะการแปลงร่างมังกรขั้นสุดยอด” แค่เปลี่ยนร่างก็นับว่าเป็นทักษะได้ด้วย? แขนหวิดขาดเลยไหมนั่น ขืนเป็นแบบนี้มีหวังตายทั้งคู่แน่ๆ ผัวะ! สวบ! (นอกบท) น้องราตรี... เคล้ง! (นอกบท 2) ไซโคลน / โจ๊กเกอร์
บทที่ 60 ใต้แสงจันทร์ผัวะ! 200 สงสัยถูกลดค่าประสบการณ์หลังจากถูกฆ่าตายก็เป็นได้ ทักษะการแปลงร่างมังกรขั้นสุดยอด (3ชั่วโมง) อยู่ได้นานถึงสามชั่วโมงเชียวรึนี่ สมแล้วที่เป็นขั้นสุดยอด เป็นของว่างที่หรูไปหน่อยมั้งพี่ พ่อเคยเอามาให้ดื่มจริง แต่นั่นมันตอนที่เรายังเด็กๆนะ ไว้ออฟไลน์เกมแล้ว ค่อยให้ตานพทำให้ดื่มที่บ้านดีกว่า “โธ่คุณยายครับ เล่นพูดแบบนี้ระวังพวกเขาจะจับผิดเอาได้นะครับ” ปฐพีพรายกระซิบบอกเธอด้วยความเป็นห่วง ซึ่งทำเอาราตรียิ้มแห้งๆก็คนมันลืมนี่หว่า นี่มันเกิดอะไรขึ้น? เมฆาคิดในใจก่อนจะยกมือขึ้นลูบใบหน้า พลางสะบัดไล่ความมึนงง จริงสิ เราคลั่งจนกลายเป็นปีศาจนี่ น้องราตรีรู้ความจริงแล้ว จะเกลียดเราไหมนะ เพลงนี้มัน… แกรบ! ใช่แล้ว เรื่องนี้แหละที่เขากลัวที่สุด แสดงได้แนบเนียนเกินไปแล้ว เล่นแบบนี้หวังจะเอาตุ๊กตานักแสดงเหรียญทองหรือไงครับคุณพี่ ถ้าผมทำอะไรก็อย่ามาว่ากันล่ะคุณจันทร์แรม ตายล่ะ เผลอเล่นไปตามอารมณ์ราตรีพิสุทธิ์มากไปหน่อยแหะเรา ราตรีหรือจันทร์แรมคิดในใจ คุณอวิ๋นก็เหลือเกิน อินกับละครที่เราเล่นไปกับเขาด้วย เฮ้อ ไม่ไหวเลย วะ ว้าย! คุณอวิ๋นทำอะไรเรานะ!! “หยุด...หยุดนะคุณอวิ๋น!” ราตรีพรายกระซิบบอกทั้งน้ำตา ถึงแม้ว่าความรู้สึกกลัวนี้จะเป็นของตัวละครที่ชื่อว่าราตรีพิสุทธิ์ที่ถูกอีกฝ่ายกระทำกับเธอก็ตาม แต่จันทร์แรมก็ไม่ชอบที่อวิ๋นทำแบบนี้กับเธอด้วยเช่นกัน ทว่าอีกฝ่ายหาได้หยุดไม่ กลับทำแบบไม่ลืมหูลืมตาโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของจันทร์แรม น่ากลัว...นรินทร์ช่วยฉันด้วย ฉาด!
บทที่ 61 โมโหตาคล้ำอย่างกับหมีแพนด้า แปลกคน? น่าสงสัย? มีพิรุธ น่าสงสัยว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นระหว่างเมฆากับคุณยาย อ้อ นพนี่เอง ต้องเป็นมันแน่! แกไม่ได้ตายดีแน่! วูบ! หรือว่าปฐพีจะทราบเรื่องของเขากับจันทร์แรมแล้ว! เคล้ง! แรงเยอะชะมัด ฉัวะ! 1500 ฉัวะ! ฉัวะ! “ตานพเอ้ย อย่าทำเขาไปมากกว่านี้อีกเลย เขาก็แค่ทำไปตามอารมณ์ในตัวละครที่ชื่อว่าเมฆา ไม่ใช่ตัวตนจริงๆของเขาในโลกนอกเกม” “นี่คุณยายยังคิดจะเข้าข้างมันได้อีกรึครับ” ปฐพีพรายกระซิบกลับไป “มันทำกับคุณยายจนร้องไห้ถึงขนาดนี้แล้ว คุณยายยังจะ...ฮึ่ม!” “นพ” นอกบท ต้องเป็นมันแน่! แกไม่ได้ตายดีแน่!
บทที่ 62 บทสรุปของความรู้สึกนี่เรา…ยังไม่ตายอีกรึ? ทีแรกเธอคิดว่าโดนหลานตัวเองใช้ดาบฟันหลังแล้วจะตายเสียอีก แต่นี่กลับไม่ตาย ครั้นพอมองไปด้านซ้าย ก็พบกับมาริโอกับคริสตัลที่นอนฟุบหน้าอยู่ข้างเตียงแลให้เห็นคราบน้ำตาบนผ้าปูที่นอน ทั้งคู่คงจะร้องไห้มากจนเผลอหลับไปสิเนี่ย เฮ้อ แล้วกัน นอนติดกันแบบนี้ไม่ทะเลาะกันตายรึนี่ ห่วงไม่เข้าเรื่องเลยพวกนี้นี่ แล้วราตรีก็ปล่อยให้ธิดาได้เช็ดเนื้อเช็ดตัวไป ก่อนที่หงส์หยกจะป้อนข้าวให้เธอเพราะเห็นว่ามือข้างขวาไม่ว่าง ส่วนปลานั้นแค่เดินตามเข้ามาเพื่อให้กำลังใจเธอเฉยๆเท่านั้น สักพักธิดา หงส์หยก และปลาเมื่อเสร็จธุระแล้ว ก็ขอตัวไปข้างนอกโดยปล่อยให้ราตรีได้นอนพักผ่อน หากแต่ราตรีนอนหลับไม่ลง เพราะโดนจับมือไว้อยู่อย่างนี้ ครั้นพอมองหน้าเมฆากับปฐพีว่าจะลงโทษสองคนนี้ยังไงดีแล้ว เธอก็พลันนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จริงสิ ยังมีวิธีนี้อยู่นี่นะ หึๆ ร้อนแหะ ปฐพีคิดในใจก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคนป่วยที่ยังคงนอนหลับตานิ่งอยู่บนเตียง คุณยายยังไม่ฟื้นอีกรึเนี่ย สองวันแล้วนะ ชักเป็นห่วงแล้วสิ ไอ้เห็ดจอมฉวยโอกาส! ครั้นพอคิดจะลุกขึ้นไปแยกมาริโอให้ออกจากคริสตัล ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นเมฆานอนฟุบหน้ากับพื้นเตียงโดยมือของเจ้าตัวยังคงกุมนิ้วมือของราตรีอย่างหลวมๆอยู่ ชิ! นี่ถ้าไม่ติดว่าคุณยายสั่งห้ามไว้แล้วล่ะก็ ไม่ปล่อยให้จับอยู่อย่างนี้หรอก อะไรของพวกนี้หว่า? นี่ยังไม่ฟื้นอีกรึ เมฆาคิดในใจพลางมองคนป่วยอย่างเป็นห่วง เพราะเดิมทีแล้วผู้เล่นที่โดนโจมตีแล้วสลบไป ส่วนมากจะใช้เวลาแค่ชั่วโมงสองชั่วโมงเท่านั้น แต่นี่ปาเข้าไปสองวันเต็มแล้ว ก็ไม่มีทีท่าว่าราตรีจะฟื้นขึ้นมาเลยซักนิด ครั้นพอนึกย้อนกลับไปเมื่อสองวันที่แล้ว ภาพราตรีที่เข้ามาปกป้องเขาจากการโจมตีของปฐพีนั้น ทำเอาเมฆานึกแปลกใจ ทั้งๆที่ผมทำร้ายจิตใจคุณมากไปแล้ว ทำไมคุณถึงยังคิดช่วยผมอีกคุณจันทร์แรม ผมไม่เข้าใจคุณเลยจริงๆ ซุบซิบนินทาอะไรกันนะ? ถึงแม้ผู้เล่นคนอื่นจะใช้วิธีพรายกระซิบก็ตามที แต่เขาก็พอเดาได้ว่าคนอื่นกำลังนินทาตัวเขาอยู่แน่ๆ ทว่าปฐพีไม่ได้เก็บเอามาใส่ใจนัก ก่อนจะก้าวเท้าเดินไปยังตลาดเพื่อซื้อของตามที่ต้องการ เมื่อปฐพีเดินมาถึงตลาดแล้ว กลับมีผู้เล่นนินทาเขามากยิ่งขึ้นกว่าเดิม อะไรของพวกเขานะ จ้องหน้าอยู่ได้ นี่ก็อีกคน ไม่คิดจะต้อนรับลูกค้าเลยรึไง แวะซื้อของไปขอโทษให้ยัยแก้วกับคุณยายดีกว่า เมื่อคิดได้ดังนั้นปฐพีก็เดินวกกลับเข้าไปสองร้านนั้น หลังจากซื้อเสร็จแล้ว ปฐพีก็เดินออกมาจากเมืองก่อนจะขี่ม้ากลับไปยังจุดเต็นท์ที่พวกเขาอยู่ เมื่อเขากลับไปถึงแล้ว ก็พบว่าตอนนี้ในเต็นท์เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ เป็นอะไรกัน ทำไมหัวเราะเสียงดังแบบนั้น เดี๋ยวก็รบกวนคุณยายเอาหรอก ใครบอกอะไร? หึ สงสัยเพิ่งจะรู้ตัวว่าตัวเองโดนแต่งหน้าเหมือนผู้หญิง คงลบทิ้งไปแล้วสินะ ไม่เป็นไร ไว้คราวหน้าค่อยแต่งใหม่ก็ได้ “อย่าคิดว่าดิฉันหายโกรธแล้ว จะยอมยกโทษให้หรอกนะคะคุณอวิ๋น” “อ้อ ไม่ใช่สักจะแต่งตามใจชอบ แล้วทำไมหลานถึงได้คิดจะฆ่าเมฆาล่ะ ไหนบอกยายมาซิ” คำพูดผ่านพรายกระซิบของราตรีทำเอาร่างสูงถึงกับสะอึก“เอ่อ...ผม...ผม...” “เรื่องของยาย ยายจัดการเองได้” เธอบอกพลางถอนหายใจท่ามกลางสายตาของทุกคนที่จับจ้องเธอกับปฐพีที่เล่นจ้องหน้ากัน “แต่ยายต้องขอขอบใจนพมากนะ ที่อุตส่าห์เป็นห่วงยาย ขอบใจมากจริงๆ ขอบใจ” “ไม่เป็นไรครับคุณยาย” “ผู้เล่นราตรีพิสุทธิ์ได้เลื่อนเลเวลจาก79เป็น80” หมับ! ร้ายกาจจริงๆนะท่านพี่เมฆา นอกบทที่ 62 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:ใครบอกอะไร? เฮ้อ โลกหนอโลก
บทที่ 63 เป้าหมายใหม่แค่ร้องไห้ในเกมก็ส่งผลถึงร่างกายที่อยู่ข้างนอกเกมได้ด้วยรึเนี่ย? จะมาไม้ไหนอีกล่ะนี่ ขนาดจูบลาในเกมไปแล้วยังหน้าด้านมาขอเบอร์มือถือกับที่อยู่อีก นั่นก็คือการครอบครองโลกแห่งเกมนี้! โรคจิตชัดๆ มีอย่างที่ไหนมานั่งดูคนอื่นตอนหลับเนี่ย ไอ้หน้าหม้อเอ้ย!
บทที่ 64 เริ่มต้นสงคราม “ผู้เล่นราตรีพิสุทธิ์ได้เลื่อนเลเวลจาก94เป็น95” เนื้อหอมจริงๆเหลนฉัน เป็นอะไรของเขาหว่า? อ้อ ที่แท้ก็เป็นห่วงเรานี่เอง ปฐพี ตูม! ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! ฉัวะ! เฮ! เฮ! เฮ! แต่ถึงจะเก่งยังไง พวกมันก็ต้องพ่ายแพ้อยู่ดี! ตูม! ตูม! ตูม! “หากต้องการรู้ให้กระจ่าง” หนึ่งในชุดคลุมพูด ก่อนจะตามด้วยคนที่ยืนอยู่ข้างๆ “พวกเราก็พร้อมที่จะแถลงไข” “แก๊งยาโอยแห่งจักรวาล” ใครหนอช่างคิดชื่อออกมาได้
เฮ้ยโครตจี้อ่ะ 5555 อย่าบอกนะสามคนนั้นคือ มาริโอ้ เมฆาแล้วก็รัตติอ่ะ
บทที่ 65 โหมโรง ต้องช่วยทุกคน! ฮี้! เฮ้! กลับไปเอ็งตายแน่ไอ้เห็ดเกรียน ตูม! ตูม! ปัง! ปัง! ตูม! ปัง! จริงสิ ตอนนี้เรายกทัพออกมาที่ดินแดนปีศาจนี่นะ หน้าหม้อไม่เลือกเวลาเลยนะมาริโอเอ๋ย
มันส์พะยะคะ
สงครามกำลังเริ่ม สู้ๆ
บทที่ 66 ความช่วยเหลือจากเงามืดคนทรยศชาติบ้านเมือง เฮ! เฮ! เคล้ง! ฉึก! 8900 น่าจะมากันได้แล้วนะ ก๊าซ! มังกร! ช่วยได้เยอะเลย ก๊าซ! ดูแค่นี้ก็รู้แล้วว่าเผ่ามังกรไม่ใช่หมูๆ กลิ่นไอนี่มัน... ของท่านพ่อท่านแม่ไม่มีผิด!! ราชาปีศาจ กระทั่งไอความมืดก็ยังสร้างกันได้ Dark Pillar! นั่นมันเงาอะไรนะ... ราตรีขมวดคิ้วมองอย่างสงสัย เมื่อเห็นชัดเจนแล้วถึงกับอ้าปากค้างนิดๆ แต่ก็หุบปากเก็บกิริยาตัวเองไว้ได้ทัน ก่อนที่เธอจะหันมามองทุกคนที่กำลังตกใจกับราชาปีศาจที่เลินเล่อกำลังดูดพลังของพ่อแม่เธอโดยไม่ทันได้สังเกตเงาดำนั่นเลยซักนิดเดียว ดีล่ะ...ต้องเสี่ยงหน่อยแล้วเรา...อาจจะเจ็บตัวหน่อยแต่ก็คุ้มค่าที่ได้ช่วยท่านพ่อท่านแม่ได้ ลูกขอโทษ แต่ลูกจำเป็นต้องทำ... ขอให้สำเร็จทีด้วยเถอะ พลัง...พลังกำลัง...ถูก...ดูดออกไป “ปิเอโร่!”
กำลังเข้มข้นเลยครัช สนุกๆ
บทที่ 67 สูญเสีย“ปิเอโร่!” สงสัยมันตามเขามา ตายล่ะ มัวแต่มองปิเอโร่จนลืมน้องราตรีไปเสียสนิท! 9999999 ช่างอำมหิตเกินจะกล่าว ลูกเตะเวรกรรม เพี๊ยะ! ผัวะ! ขวับ! มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างที่เธอสลบไปกันแน่เนี่ย?! โหดเหี้ยมเกินไปแล้ว! บึก! ตานพ ยายขอโทษนะที่ช่วยอะไรหลานไม่ได้เลย ผัวะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! ขณะนี้ราชาปีศาจได้รับผลจากทักษะเกรียนทะลุจักรวาล โพละ! โพละ! “ม่ายยยย!!”
ราตรี๊ ไอ่ทักษะความมืดอ่ะ งัดมายางงงงงงง โด่วววววงัดสกิลลับมาเด๊ :katai4:
บทที่ 68 สิ้นสุดสงครามทุกอย่าง...จบสิ้นแล้ว เพี๊ยะ! อุตส่าห์ได้พบหน้ากันแล้ว สวย ช่างเป็นมังกรที่สวยอะไรอย่างนี้ ตูม! ตูม! ผู้เล่นราตรีพิสุทธิ์กำจัดราชาปีศาจสำเร็จ นี่เรา...กำจัดราชาปีศาจได้แล้วรึเนี่ย ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ! ผัวะ! โซล ประเดี๋ยวเกมก็ได้แฮ้งเหมือนคราวที่แล้วหรอก”คีย์ ”แชะ! โซล กับพี่คีย์ ที่เจอกันในป่าสีเขียวหรือเปล่าครับ นี่ผมเอง เด็กทารกที่พวกพี่เคยช่วยไว้ในป่านะครับ” ราตรีรีบปราดเข้าไปถามอย่างรวดเร็ว พร้อมกับลากมาริโอให้พวกเขาได้เห็นเผื่อจะจดจำเธอได้ ซึ่งทีแรกสองหนุ่มมองราตรีแล้วยังจำไม่ได้ แต่ครั้นพอเห็นมาริโอแล้วถึงกับร้องอ้อเพี๊ยะ! เพี๊ยะ! 300 สมควรล่ะ ผู้เล่นราตรีพิสุทธิ์สำเร็จภารกิจช่วยเหลือต้นมานาค่ะ “ลาก่อนราตรีพิสุทธิ์”
บทที่ 69 พบหน้านี่เราแก่ถึงขนาดเด็กเรียกเราว่าลุงแล้วรึเนี่ย ธีม ” ธีมหรือธิดาในเกมยิ้มเมื่อเห็นว่านพเรียกชื่อเขาผิดไป แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรกลับไป“มาริโอ!” ดูท่ามาริโอจะยังไม่รู้ตัวว่าตัวมันนั้นได้หลุดออกมาจากโลกแห่งเกมแล้วจริงๆ! โป๊ก! วิชาดาบลับขั้นสุดยอด ” จันทร์แรมตอบย้ำอีกครั้งก่อนจะพูดต่อ “วิชานี้นอกจากดิฉันกับนรินทร์แล้ว ซินแซไม่เคยสอนให้ใครอีกเลย”
:mew2: ไม่อยากให้จบเลย :katai1:
บทสรุป ครั้งเดียวที่จะทำให้ดูได้... ฟุบ! เมฆา… ดาบไร้ลักษณ์ ”“คุณยายท่าน...ได้จากพวกเราไปแล้วค่ะ” ปึง! ลา...ลัน...ลา ที่แท้ก็เป็นเรื่องนี้นี่เอง ลูฟาเอล เทวทูตแห่งมวลดอกไม้ ” จันทร์แรมตอบพลางก้มหน้าขอบคุณชายหนุ่มอีกครั้ง ซึ่งอีกฝ่ายตอบกลับมาเพียงว่าไม่เป็นไรคุณยายกับคุณตา... นั่นสินะ คุณยายของเขาได้จากไปอย่างมีความสุขกับคนที่ตัวเองรักไปแล้ว บ้าน่า?! คนธรรมดาที่ไหนจะเหาะเหินเดินอากาศได้!! ลาก่อนครับคุณยาย ผมจะไม่มีวันลืมคุณยายไปตลอดชั่วชีวิต อวสาน
TT จบแล้ววว คุณยายตายแล้วว
หนุกหนานๆ ขอบคุฯสำหรับเรื่องสนุกๆ ครับ
จบแล้วว ในที่สุดก็ได้อยู่ด้วยกัน ถึงแม้จะมีตัวป่วนก็เถอะ
สนุก สนาม มันส์หยด
o13
น้ำตาไหลพากเลย ฮือออออ :hao5:
:mew1:
เศร้าจัง แต่คุณยายดูแฮปปี้มาก