CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: -west- ที่ 01-01-2014 21:41:18

หัวข้อ: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 01-01-2014 21:41:18

อ้างถึง

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

---

(http://dl.glitter-graphics.net/pub/1267/1267761pggbvxciek.gif)

งานเขียนที่ผ่านมา
01 - Friend's brother, brother's friend  เมื่อเพื่อนสงสัยว่าพี่ชาย... [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32944.0)
02 - เรื่องสั้น เหนือฝัน [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33691.0)
03 - รักเร่  Dalhia [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36452.0)
04 - เรื่องสั้น หลบรัก [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39195.0)
05 - คำประกาศของความรู้สึกใหม่ Adore you [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40483.0)
06 - Special Happiness ฝากรักไว้ข้างบ้าน [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40617.0)
08 - When the wind blow back [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43545.msg2809650#msg2809650)
09 - โอบตะวัน [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.0)
10 - candy [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.0)
11 - At first sight [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49998.msg3229151#msg3229151)
12 - สู่กลางใจ | a tu co ra zon [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.0)
13 - หลังม่าน | behind the scene [End] ***Ft. Afterday (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53818.0)
14 - กลพยัคฆ์ [Continued] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57275.0)


ฝากรักไว้ข้างบ้าน
Special Happiness
(http://1.bp.blogspot.com/-a-jvRVrF61U/T4ai4BrkrbI/AAAAAAAAluc/6cQkhiyMT1Q/s1600/704601jrshuu1ia1.gif)


Content
01 - พี่ชาย หรือซานต้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40617.msg2582353#msg2582353)
02 - เด็กชายปรเมศวร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40617.msg2591176#msg2591176)
03 - valentine (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40617.msg2622802#msg2622802)
04 - เครื่องมือ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40617.msg2655170#msg2655170)
05 - บทลงโทษวันสงกรานต์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40617.msg2673844#msg2673844)
06 - รอได้ รอไป (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40617.msg2695968#msg2695968)
07 - อ้อมกอดในวันฝนพรำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40617.msg2758389#msg2758389)
08 - ปลาหนีน้ำ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40617.msg2773713#msg2773713)
09 - แม่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40617.msg2785254#msg2785254)
10 - A little pain (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40617.msg2819037#msg2819037)
11 - การ์ดงานแต่ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40617.msg2854325#msg2854325)
12 - Love is... (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40617.msg2865648#msg2865648)
13 - Happy family (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40617.msg2913830#msg2913830)

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 01-01-2014 21:54:30

มารอจร้า

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: tpaibull ที่ 01-01-2014 21:56:43

ประเดิมเรื่องใหม่...ต้นปี...
รอฮับ... :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 01-01-2014 21:57:06

01 พี่ชาย หรือซานต้า


ผมชื่อปอ

ปรเมศวร์ เลิศพิพัฒน์ เป็นนักศึกษาสัตวแพทย์ชั้นปีที่ 2
เปล่า ผมไม่ได้รักสัตว์ ที่บ้านไม่ได้เลี้ยงแม้แต่ปลาทองสักตัวในโหลเปล่า ๆ ของแม่ จบจากโรงเรียนเอกชนชายล้วนมีชื่อในกรุงเทพ ครอบครัวค่อนข้างมีฐานะ พ่อกับแม่ทำธุรกิจส่วนตัวที่ไม่ได้กะเกณฑ์ให้ผมสืบสานกิจการต่อเท่าไร

ผมเป็นลูกชายคนกลางของบ้าน มีพี่สาวหนึ่งคน น้องชายอีกหนึ่งคนอายุทิ้งช่วงกันทุก 3 ปี ตอนนี้พี่ป่านเรียนโทบริหารธุรกิจมหาวิทยาลัยเอกชนเพราะอยากทำธุรกิจเหมือนพ่อแม่ตั้งแต่แรก ส่วนผมเลือกเรียนคณะนี้ไม่ใช่เพราะมีใครเป็นต้นแบบ ส่วนในเรื่องของแรงบันดาลใจที่จริงแล้ว.....ก็พอจะมีอยู่



“โฮ่ง โฮ่งโฮ่ง...”

เสียงเห่าของฝูงหมาข้างบ้านข่มกันขรม ล็อตไวเลอร์ตัวใหญ่ ชิห์สุขนยุ่ง บีเกิ้ลบ้าพลัง ฮัสกี้จอมอเลิร์ต รวมไปถึงคอร์กี้ขาสั้นแข่งกันกระดิกหางสลับกับวิ่งวนชนกันวุ่นเมื่อเห็นออดี้สีเหลืองแล่นปราดมาจอดหน้าบ้าน ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่วัยสามสิบกลางเดินลงมาจากรถ ใบหน้ายิ้มแย้มแม้เจ้าฝูงสัตว์จะแข่งกันตะโกนเสียงลั่นจนดังไปแปดบ้าน

พี่ธันส่งเสียงจุ๊ ๆ ก่อนเข็นรั้วบ้านเปิดด้วยตัวเองเพื่อเอารถเข้ามาจอดในบ้านเดี่ยวหลังติดกับผม พวกหมาแสนรู้ก็ไม่เกเรออกไปนอกอาณาเขตที่ควรอยู่อาจเป็นเพราะแค่บริเวณบ้านของพี่ธันก็กว้างมากแล้ว อีกส่วนคงเพราะคิดถึงเจ้าของที่หายหน้าไปเกือบสัปดาห์ช่วงก่อนปีใหม่


ครอบครัวพี่ธันอยู่สวิซเซอร์แลนด์ มีร้านอาหารไทยที่นั่น พี่ธันเป็นลูกชายคนเล็กของบ้านที่ชอบประเทศไทยเป็นพิเศษ ตอนเด็ก ๆ ครอบครัวพี่ธันจะกลับมาเยี่ยมอาม่าที่บ้านหลังนี้ปีละหน ผมจำได้ว่าทุกครั้งที่ได้เจอกัน พี่ธันจะมาพร้อมของเล่นทันสมัยกับขนมห่อใหญ่ เขาเป็นเหมือนซานตาคลอสตัวจริงเพราะจะมาช่วงวันหยุดของต่างประเทศซึ่งตรงกับวันคริสมาสต์พอดี

ถ้าจะนับว่ารู้จักกันมานานแค่ไหนแล้วก็คงเท่าอายุผม เพียงแต่เราเริ่มสนิทกันเป็นพิเศษหลังจากแม่พี่ธันบินมาไทยเพื่อฝากฝังพี่ธันไว้กับพ่อแม่ผม และเริ่มเลี้ยงหมาฝูงใหญ่โดยใช้ผมไปจับตอนฉีดวัคซีนให้ทุกครั้ง



“พี่ธันชอบหมามากเลยเหรอครับ”

“ไม่อะ อยู่คนเดียวแล้วเหงาเลยซื้อมาเลี้ยง”

“มันเกินคำว่าเหงาแล้วนะครับพี่ เลี้ยงเป็นฝูงขนาดนี้ ที่จริงถ้าชอบหมาพี่ธันน่าจะเรียนอะไรที่เกี่ยวกับหมานะครับ”

พี่ธันยิ้มให้ผม เขาทำงานฟรีแลนซ์เกี่ยวกับวาดแบบส่งบริษัทก่อสร้างเป็นค่าอาหารหมา ส่วนรายได้หลักส่วนใหญ่อยู่ที่การเล่นหุ้น “พี่ทำใจผ่าท้องมันไม่ได้ว่ะ กลัวเลือดหมา”


นั่นเป็นสาเหตุที่ผมเลือกเรียนสัตวแพทย์ ก่อนหน้านี้ผมไม่ได้บอกใครหรอก ปรึกษาอินทรีย์ไว้เหมือนกันแต่ไม่จริงจังมาก พอติดโควตาค่อยรายงานผลให้ที่บ้านฟัง พ่อแม่ไม่ว่าอะไร ออกจะดีใจด้วยซ้ำจากนั้นก็เรียกผมหมอปอกันใหญ่ คนนำเทรนด์ไม่ใช่ใคร ก็ไอ้พี่ธันนี่แหละครับ ผมตั้งใจเลยว่าทันทีที่ได้ใบประกอบวิชาชีพมาแล้วงานแรกที่ทำเลยคือผ่าหมาออกจากปากมัน คนอะไร กวนตีนได้ตลอดเวลา

เขาไม่พูด แต่ผมคิดว่าพี่ธันรู้ดีว่าผมเลือกเรียนคณะนี้เพราะอะไร พี่ธันเป็นคนฉลาด ไม่รู้ว่าฉลาดเพราะไอคิวหรือฉลาดเพราะอายุที่มากกว่าผมรอบกว่ากันแน่ ที่แน่ ๆ คือเป็นคนเจ้าเล่ห์พอตัว เป็นผู้ชายลูกเล่นแพรวพราวแบบหาตัวจับยากคนหนึ่งเลยทีเดียว


“อ้าว หมอ ไม่ไปเคาท์ดาวน์กับเพื่อนเหรอวะ?”

“ไม่ครับ วันนี้พี่ป่านทำกับข้าวกินเลยบังคับทุกคนอยู่บ้าน พี่ธันมาทานด้วยกันสิครับ คุณพ่อจะเปิดไวน์ด้วย ได้มาจากที่ทำงาน”

“อ่อ เออ เดี๋ยวไป นี่ทำอะไรอยู่ปะ?” พี่ธันตะโกนถามจากอีกฝั่งรั้วบ้าน ผมส่ายหน้า ไม่ได้ทำอะไรจริงๆ อ่านหนังสือรอดูว่าพี่ธันกลับวันนี้ตามที่บอกไว้หรือเปล่า ถ้าหกโมงแล้วยังไม่มาตั้งใจว่าจะได้เอาข้าวไปให้ลูก ๆ พี่แกก่อน แต่มาก็ดีแล้ว ผมเองก็ไม่อยากไปให้ไอ้ลูกชายทั้ง 5 ของพี่ธันฟัดเท่าไรหรอก ยิ่งไอ้ล็อตไวเลอร์สองขวบนั่นตัวดี กระโดดใส่ทีผมหงายท้องเก๋งทุกรอบ


“หมาเหม็นว่ะ มาช่วยจับอาบน้ำหน่อย”

“พี่ธัน อากาศมันเย็นแล้วนะครับ”

ไม่ได้กลัวหมาหนาว ผมนี่แหละจะแข็งตายเอา บ้าเหรอ ชวนอาบน้ำหมาตอนห้าโมงเย็น


“เดี๋ยวให้อาบน้ำอุ่นในจากุซซี่ ไม่หนาวหรอก มาเหอะ”

นั่นล่ะครับ พี่ธันเขาเลย




สุดท้ายผมก็ปฏิเสธไม่ได้ ช่วยพี่ธันจับล็อตไวเลอร์อาบก่อนตัวแรกตามด้วยคอร์กี้ พี่ธันไม่ตั้งชื่อให้ลูก ๆ ครับ เรียกแต่หมา หมา โกรธก็ด่ามันไอ้หน้าหมา ตลกดี แต่หมาทุกตัวก็คุยกับเจ้านายมันรู้เรื่องนะ อีกสามตัวที่เหลือพี่ธันไม่ได้จับอาบโดยเฉพาะชิสุห์เพราะต้องเสียเวลาแปรงขนมันนานกว่าตัวอื่นเลยยกยอดเป็นพรุ่งนี้ ส่วนผมแค่ปล้ำกับล็อตไวเลอร์ยักษ์ตัวเดียวก็เยินเกินทนแล้วครับ ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น หลังจากเช็ดขนให้เสร็จคนก็อาบน้ำตามหมา ผมใส่เสื้อผ้าพี่ธันทิ้งของตัวเองให้เขาซักค่อยเอามาแลกกันวันหลัง ล้มตัวลงบนโซฟาหน้าทีวีได้ก็ปรือตาปรอยใกล้หลับเต็มแก่ กระทั่งพี่ป่านโทรเรียกไปกินข้าวถึงได้ขยับตัวลุกไปตามพี่ธันที่ยังแต่งตัวอยู่
พี่ธันไม่ชอบล็อกประตูห้องพอๆกับไม่ชอบใส่เสื้อผ้าตอนอยู่บ้าน ผมเห็นของเขาจนชินชาไปแล้วแหละ พอเปิดประตูเจอชีเปลือยหน้าตาดีเลยไม่ตื่นเต้นอะไร


"พี่ป่านตามกินข้าวแล้วครับ"

พี่ธันพยักหน้ารับรู้แต่ใช้ผมไปหากางเกงในให้ ชั้นในของพี่ธันอยู่ในลิ้นชักบน พับเป็นระเบียบเรียบร้อยตามประสาคนว่างจัด ผมเดินหยิบชั้นในมาให้ชายหนุ่มที่รูปร่างกำยำไปทุกสัดส่วนแล้วเผลอกวาดตามอง บ่อยครั้งที่ผมมักจ้องกล้ามเนื้อบนร่างกายอีกฝ่ายแบบไม่ได้ตั้งใจ พี่ธันเป็นคนชอบออกกำลังกาย เช้า ๆ จะพาหมาทั้ง 5 ออกไปวิ่งรอบหมู่บ้าน ซื้อโจ๊กมาฝากผมด้วยบางที กล้ามเนื้อถึงได้เรียงหลั่นกันได้รูปสวยขนาดนี้


"วันหลังไปวิ่งด้วยกันดิ"

เขารู้ว่าผมชอบมอง พี่ธันเลยชอบชวนออกไปวิ่งบ่อย ๆ แต่ขี้เกียจครับ ใครจะตื่น ไม่ใช่ผมคนนึงล่ะ

"ไม่ล่ะครับ เชิญพี่ธันเถอะ"

เจ้าของบ้านหัวเราะร่วน หยิบชั้นในจากมือผมไปสวมก่อนแล้วขยับเดินมาชิด จับชายเสื้อตัวโคร่งใหญ่ที่ผมสวมถลกขึ้น "เฮ้ย พี่ธัน! เล่นบ้าอะไรเนี่ย"

"ขี้เกียจแบบนี้ไงมันถึงได้ผอมกะหร่อง ดูซิ แห้งยังกับพวกขี้โรค"

ผมดิ้นสะบัดอยู่ในอ้อมแขน พี่ธันสำหรับผมเป็นคนตัวใหญ่มากครับ แขนข้างเดียวก็ล็อคเอวผมไว้อยู่ จับผมพลิกตัวเข้าหากระจกโดยที่ตัวเองยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง ผมตัวสูงเท่าบ่าพี่ธันได้ สวมแว่นหนาเตอะกรอบสีดำเหมือนปกติเวลาที่อยู่บ้าน ผมเส้นเล็กถูกดันขึ้นโดยที่คาดผมสีชมพูของพี่ป่านโชว์หัวเหม่งที่มีสิวผดขึ้นประปราย ส่วนชีเปลือยด้านหลังมีโครงร่างของคนยุโรปปนอยู่ในสายเลือด ดวงตาสีอมเทาแต่ผมย้อมดำสนิทจับจ้องผ่านกระจก ใช้นิ้วหัวแม่มือหยาบลูบผิวเหนือสะดือผมไปมา


"เมื่อไรจะโตนะเรา"

"มีแค่พี่ธันนั่นแหละที่คิดว่าผมยังเด็ก"

"ก็ตัวแค่นี้" พูดพลางเอาคางมาวางบนหัวผมย้ำให้เห็นความสูงที่แตกต่างกันชัดเจน "ตัวแค่นี้ก็มีแฟนแล้วกัน ไม่เหมือนตาแก่บางคน หน้าตาดี โปรไฟล์เป๊ะเสียเปล่า หาคนมาอยู่ด้วยไม่ได้ต้องเลี้ยงหมาเป็นเพื่อน"

เรื่องส่วนสูงสำหรับผมแล้วแตะไม่ได้ครับ ต้องห้าม พ่อ แม่ ตัวเท่านี้เหมือนกันจะให้ผมสูงจากไหนล่ะวะ ไอ้พี่ธันก็แซวเหลือเกิน บอกตั้งหลายรอบแล้วว่าไม่ชอบ


"ใครบอกหาไม่ได้ ไม่เอาต่างหาก แล้วเราน่ะเป็นเด็กเป็นเล็ก รีบมีแฟนไปไหน เลิกไปเลยนะ ไว้เรียนจบค่อยหา"

ผมสะบัดตัวหลุดจากการเกาะกุม ไอ้พี่ธันชอบเล่นแบบนี้ คิดว่าผมเป็นเด็กชายปรเมศวร์อยู่เรื่อย นายแล้วครับ นายมาหลายปีแล้วด้วย ขืนไอ้อินเห็นมันต้องหาว่าผมเป็นเกย์แน่ ๆ มีที่ไหนให้ผู้ชายกอดแนบเนื้อขนาดนั้น กับคนอื่นน่ะไม่ได้นะ ต่อให้เป็นเพื่อนสนิทผมก็ไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้แบบนี้หรอก เว้นไว้ให้พี่ธันคนนึงแล้วกัน ในฐานะพี่ชายคนสนิทต่างสายเลือด


"ปัญญาอ่อนครับพี่ธัน อายุเท่าผมน่ะเป็นพ่อคนกันไปหลายคนแล้วนะ”

“ก็ปล่อยเขามีไปสิ เราน่ะจะรีบไปไหน ป่านยังไม่รีบ”

“มันคนละคนกันนี่ครับ”

พี่ธันไม่ฟัง มองหน้าผมแล้วถอนหายใจหน่ายหยิบเสื้อกับกางเกงมาสวม “ไม่รู้ล่ะ คบกันเป็นเพื่อนไปก่อน อย่าดื้อ เข้าใจที่พูดไหม”

ผมเบะปากใส่ เชื่อพี่ธันก็แย่สิครับ ใครจะโสดเป็นตาแก่เลี้ยงหมาแบบเขากัน ผมกับเฟิร์นคบกันมาตั้งแต่ ม.6 แล้ว แค่ไม่ได้เล่าให้ใครฟังเท่านั้น ผมไม่ใช่พวกชอบอวดแฟน ปล่อยให้ใคร ๆ เข้าใจผิดว่ายังโสดก็ดี ขี้เกียจมาตอบคำถามคนที่บ้านกันมากมาย

“ไปกินข้าวเถอะครับ พี่ป่านรอแย่แล้ว” รีบตัดบทก่อนโดนซักก็ดี พี่ธันนี่ตัวแสบเลย ขี้สงสัยอะไรนักหนาก็ไม่รู้ ขืนยังทู่ซี้พูดเรื่องนี้ต่อได้ซักกันยาว ทำหน้าแบบนั้นแสดงว่าไม่เชื่อที่ผมคบสาว ไม่เชื่อก็ตามใจ๊ รอวันได้การ์ดงานแต่งผมค่อยเชื่อก็ไม่ว่ากัน
 




ที่บ้านผมไม่ค่อยจัดปาร์ตี้กันบ่อยนัก นึกครึ้มพี่ป่านอยากทำอาหารทีก็จัดที ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นปีใหม่ กับวันเกิดพ่อ แม่ พี่ป่านไม่ใช่คนชอบทำอาหารครับ แต่เป็นพวกขี้เห่อ นี่เพิ่งได้เตาอบขนมเค้กมาใหม่เลยตั้งใจจะทำฉลองกันที่บ้าน อาหารอื่นๆเป็นของที่แม่ทำกับป้าเล็ก พี่เลี้ยงของผม ส่วนพ่อไม่ค่อยยุ่งในครัวอยู่แล้ว ดวลเกมส์กันกับเจ้าป้อนน้องชายคนเล็กของบ้านในห้องโถงกลงจนถึงเวลาถึงค่อยลุกพากันมาที่ครัว ผมกับพี่ธันเป็นคู่สุดท้ายที่เดินมานั่งที่โต๊ะ ส่วนใหญ่ของโปรดเจ้าป้อนมัน แม่คงเอาใจเต็มที่แลกกับที่ไม่ต้องออกไปเคาท์ดาวน์กับเพื่อน ม. 6 ของมันวันนี้

“อ้าว ธัน กลับมาแล้วเหรอลูก พ่อแม่เป็นยังไงบ้างล่ะ”

แม่ผมหันมาทักผู้ชายตัวใหญ่ก่อนเป็นคนแรก พี่ธันเพิ่งกลับมาจากเยี่ยมครอบครัวที่สวิตซ์ครับ ตั้งแต่อาม่าพี่ธันเสียทางโน้นก็ไม่ค่อยกลับไทย สั่งให้ลูกชายคนเล็กของบ้านไปหาที่ต่างประเทศแทน ญาติของพี่ธันเป็นคนสวิตซ์ แต่แม่เป็นไทยปนจีน หน้าตามันเลยออกมาเป็นของดีพิมพ์นิยม ใครเห็นก็อยากได้กันหมด พี่ป่านเองก็เถอะ เมื่อก่อนเฝ้าพี่ธันเช้าเย็นแต่ไปคุยกันอีท่าไหนไม่รู้จู่ๆก็เลิกสนใจไปเฉย ๆ กลายเป็นผมที่ถูกสั่งไปเฝ้าหมาให้บ้าง ยกกับข้าวไปแบ่งบ้างแทน


พอพี่ธันมาบ้านก็เต็มไปด้วยเสียงพูดคุยไม่หยุด ส่วนลูกทั้งสามคนกลายเป็นใบ้โดยบริบูรณ์ พี่ธันเป็นคนคุยสนุก พ่อแม่ผมเอ็นดูยิ่งกว่าลูกคนไหน ๆ กว่ากับข้าวจะหมดทั้งพี่ธันก็เล่าเรื่องที่ไปสวิตซ์สัปดาห์ที่ผ่านมาจบพอดีก่อนหันมาชวนผมไปเคาท์ดาวน์ที่บ้าน

ผมเองก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว วันนี้เฟิร์นออกต่างจังหวัดกับที่บ้านคงไม่ได้โทรมาเลยตัดสินใจไปตามคำเชิญ ผมมานอนบ้านพี่ธันไม่บ่อย ที่นอนไม่ค่อยสบายเท่าไร เตียงขนาดคิงไซส์ก็จริงแต่ไอ้หมา ๆ ของพี่แกนี่เข้ายึดเต็มพื้นที่ ตอนหัวค่ำก็นอนบนเบาะของมันดี ๆ แหละครับ เช้าขึ้นมาเอาคางเกยพุงผมบ้าง หันตูดให้ดมบ้างกันตลอด เหม็นน้ำลายหมากันทั้งตัว



“เอามันออกไปนอนข้างนอกได้ไหมพี่ธัน”

ผมถามคนที่กำลังแกะของฝากที่เพิ่งยกลงจากท้ายรถ แบ่งเป็นถุงหลาย ๆ ใบเพราะซื้อมาฝากหลายคน พี่ธันเหลือบตาขึ้นมองผมแล้วหันมองหมาทั้ง 5 ที่นอนแทะอาหารแท่งกันระเกะระกะ


“หมอไม่สงสารมันเหรอ มันเหงานะ”

“ผมไม่ชอบนอนกับหมา”

“เป็นหมอหมาเสียเปล่า”

ผมถอนหายใจระอา ถ้าไม่ได้ก็บอกว่าไม่ได้สิครับ จะมาประชดประชันกันทำไมเนี่ย “งั้นก็นอนด้วยกันนี่แหละครับ”

“ต้องใจดีแบบนี้สิ อะ นี่ ลองกินดู อร่อยมั้ย”

พี่ธันยื่นกล่องขนมมาให้ ผมแกะเลย ขนมอะไรไม่รู้หน้าตาเหมือนอาหารแท่งของหมา ดม ๆ ดูแล้วกัดแม่มเหนียวโคตร แต่เค็ม ๆ ดีเหมือนกัน


“อร่อยมั้ย?”

“ก็ดีครับ”

เคี้ยวไปตอบไป พลิกข้างกล่องมาอ่านดูชัดเลย “ของหมานี่”

“อื้อ ซื้อมาฝากหลายรสเลย ลองรสตับไหม? เดี๋ยวพี่แกะให้”

ไอ้พี่บ้า รักหมาจนประสาท ผมวางกล่องลงไม่สบอารมณ์เท่าไหร่แต่ชิ้นที่กัดแล้วก็ยังกินต่อ สักพักก็ได้ของฝากกล่องเบอเริ่ม เป็นคุ้กกี้กับช็อคโกแลตนอกที่พี่ธันตั้งใจซื้อมาฝากผมจริงๆ “อันนี้ของคน”

“กว่าจะให้ ผมทานอาหารหมาจนอิ่มแล้วครับ”

“อ้าว ไม่เอาเหรอ”

“เอาสิครับ!” พี่ธันหัวเราะร่วน ผมแทบกระโดดไปตะครุบก่อนมันเปลี่ยนใจ แต่มือใหญ่กลับยื้อของหลบไปอีกข้างให้ผมวืด ล้มตัวลงไปนอนคว่ำหน้าบนตักมันซะงั้น


“จับกบเหรอ แถวนี้ไม่มีกบนะ มีแต่งู”

หน้าผมคะมำอยู่ที่เป้ามันครับ ทำเลดีเหลือเกิน ปกติก็ไม่เคยเก็บไอ้นั่นของพี่ธันมาฝังในหัวหรอกนะ แต่พอได้มีโอกาสชิดเชื้อโดยไม่ได้ตั้งใจแบบนี้ภาพของงูที่ถูกอ้างถึงก็แวบขึ้นมาให้ผมร้อนฉ่าไปทั่วหน้า พี่ธันพยุงผมลุกก่อนจะออกแรงดันให้ผมขึ้นมานั่งบนตักเหมือนเด็กเล็ก ๆ ดิ้นจะลงได้สักพักแต่แค่ถูกอีกฝ่ายใช้คางเกยบ่าผมก็นิ่งแล้ว มีคำถามในใจตลอดเวลาครับว่าระหว่างผมกับพี่ธัน ความสัมพันธ์กับสนิทสนมกันแบบนี้คือพี่น้องหรือมากกว่านั้น เด็ก ๆ ผมไม่คิดอะไรหรอกครับเวลาที่ถูกอีกฝ่ายกอดบ้างหอมบ้าง แต่นี่ผมโตแล้วนี่ครับ...


“พี่ธัน ผมว่าเลิกทำแบบนี้เถอะครับ”

“แบบไหน” ยังมีหน้ามาถาม

“ผมโตแล้วนะครับ เล่นแบบนี้มันแปลก ๆ ยังไงไม่รู้ ขนาดกับป้อนยังไม่ทำแบบนี้กันเลย”

“ก็มันคนละคน” พี่ธันพูดเสียงนุ่ม ใช้จมูกซุกเข้ามาในเรือนผมแล้วจูบเบา ๆ ที่ต้นคอ ตั้งแต่จำความได้พี่ธันก็ทำแบบนี้กับผมแล้ว เด็ก ๆ มันไม่รู้สึกอะไรนอกจากจั๊กกะจี้หรอก แต่โตขึ้นแล้วมันก็เริ่มมีอะไรบางอย่างที่ค่อยๆเปลี่ยนไป

ผมรู้... ไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดนั้น ผมมีอารมณ์ทุกทีที่ถูกพี่ธันจูบแบบนี้ ครั้งแรกที่รู้สึกตอนผมอยู่ ม.ต้น และนั่นเป็นครั้งเดียวที่มันแข็งขึ้นมาแล้วถูกพี่ธันช่วยด้วยมือ


“พี่ธัน... ผมไม่ได้อยากเสียมารยาทนะครับ แต่ว่า พี่ธัน...เป็นเกย์หรือเปล่าครับ”

เรื่องพี่ธัน อินทรีย์เพื่อนผู้ฝักใฝ่ในเพศเดียวกันของผมก็เคยเตือนมาเมื่อนานมาแล้ว มันบอกว่าพี่ธันชอบมองตาขวางเวลาที่มันมาบ้านผม ผมไม่คิดจะถาม ไม่ใช่เพราะเชื่อว่าพี่ธันชอบผู้หญิงแน่ ๆ แต่เพราะคำตอบมากกว่า

ไม่ใช่ไม่ชอบที่ถูกทำแบบนี้ รู้สึกดีมาก ๆ ต่างหาก
เพียงแต่ว่า... ผมเองก็กลัว


“จะรู้ไปทำไม ไม่อยากให้พี่กอดขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ”

“ถ้าพี่เป็นเกย์ หรือไม่เป็นเกย์ มันต่างกันยังไงเหรอปอ....”

ผมไม่รู้ว่ามันต่างกันยังไง คำตอบที่ผมได้จะเป็นแบบไหน แล้วผมอยากได้ยินอะไรกันแน่ พี่ธันไม่ตอบ ผมเองก็ไม่ซักต่อ เราอาศัยอยู่ในความเงียบ ให้เสียงตะกุยถุงพลาสติกจากบรรดาหมาๆส่งเสียงดังน่าหนวกหู แต่เสียงที่ดังกว่านั้นคือเสียงที่ตะโกนใส่กันด้วยความสับสนในใจ

ผมมีความสุข ที่พี่ธันอยู่ตรงนี้
มีความสุข ที่พี่ธันเป็นแบบนี้

“ปอแน่ใจจริงๆเหรอว่าอยากได้คำตอบจากพี่ ถ้าปอรู้ว่าพี่เป็นเกย์ หรือไม่เป็นเกย์... ปอจะสบายใจเหรอ หรือว่าปออึดอัดที่ระหว่างเราเป็นแบบนี้”

ผมส่ายหัวระวิง ไม่ได้อึดอัด เพียงแต่มัน... มันไม่เหมาะ
เพราะพี่ธัน...กำลังทำให้ผมไม่สงบขึ้นทุกที

“ก่อนปอจะถามพี่ ปอตอบคำถามตัวเองก่อนดีไหม?”

ผมเงยหน้าขึ้นมา เสียงปะทัดดังวุ่นเพราะถึงเวลาเที่ยงคืนของวันใหม่ หมาทั้ง 5 ตัววิ่งกันอุตลุตส่งเสียงหอนระงม ผมจ้องตาคนที่มองมาอยู่แล้ว ไม่ได้เคาท์ดาวน์อะไรแต่จำได้ว่าเวลานั้นแสงจกพลุที่สะท้อนในดวงตาสีอ่อนของพี่ธันสวยแค่ไหน พร้อมกันกับริมฝีปากหยุ่นทาบทับเหนือกลีบปากที่เผยอค้างของผมในวันที่ 1 มกราคม

พองโต...
หัวใจมันกำลังเป็นแบบนั้น

ผมหลับตาลง ใช้สองมือเกาะบ่ากว้างเอาไว้แน่น ขยับริมฝีปากตามที่อีกฝ่ายชักนำ เรียวลิ้นอุ่นแทรกเข้ามาในช่องปาก ไล่เกลี่ยไปตามฟันเรียงก่อนดูดดึงปลายลิ้นผมออกไปหาอย่างเชื้อเชิญ

ผมห้ามตัวเองไม่อยู่
หยุดตัวเองไม่ได้ที่จะไม่จูบเขา


กระทั่งเสียงพลุหยุดดัง พี่ธันก็เป็นฝ่ายถอนจูบออกไป ผมมองตามริมฝีปากสีระเรื่อที่เคลือบด้วยหยาดน้ำอย่างเลื่อนลอย สีมันสดขึ้นส่วนหนึ่งสาเหตุนั่นมาจากผม

“....ปอรู้สึกยังไง”

ผมหลบสายตาคมที่จ้องมองมา แววตาเหมือนจะเว้าวอนอยู่ในทีกำลังทำให้ผมละลาย
มันเกิดขึ้นอีกแล้ว.. ความรู้สึกแบบนี้
ผมไม่ชอบเลย...



ใจ...
มันเต้นแรงจนแน่นหน้าอกไปหมด



“พี่ให้เวลาหนึ่งปี... ปอค่อยมาตอบพี่ แล้ววันนั้นพี่จะบอกปอเหมือนกันทุกคำถามที่ปอคาใจ..”

“....ทุกๆคำถาม เป็นต้นว่า.. พี่รู้สึกกับปอยังไง”

"แต่รับปากกับพี่ก่อน ว่าปอจะตอบตัวเองให้ได้ว่าสิ่งที่อยู่ในใจปอมันคืออะไร"

ผมพยักหน้า ที่จริงผมรู้ แต่แกล้งไม่รู้ เรื่องที่คบผู้หญิงส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะพี่ธันไม่ใช่ใครที่ไหนเลย

มากกว่าพี่ชาย...
และไม่ใช่ซานต้า


"สุขสันต์วันปีใหม่นะครับ หมอปอของพี่"

ผมพยักหน้าอีกครั้ง ก้มหน้าแนบกับอกแกร่งของพี่ชายข้างบ้านคนสนิท
ไม่อยากจะยอมรับเลย.. แต่ว่าสิ่งที่ผมรู้สึกตอนนี้ มันเป็นเรื่องจริงที่ผมคงเลี่ยงไม่ได้




สุขสันต์วันปีใหม่เช่นกันครับ พี่ธันของปอ


ประโยคนั้นผมพูดในใจ





HNY

 :m4: ไม่ได้ขยันอะไรครับ เพียงแต่คิดไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว (ผ่านการไตร่ตรองมาอย่างดีมาก) ว่าอยากทำเป็นเรื่องสั้น จบเป็นตอนๆ ไปสักเรื่องสำหรับเทศกาลต่างๆโดยเฉพาะตลอดปีนี้ คือมันห้วนๆสักหน่อย อาจรู้สึกแบบ อะไรวะเนี่ย สาระอยู่ตรงไหน
บอกเลยว่าไม่มีครับ 5555 ตามอารมณ์ล้วนๆ
ยังไงฝากไว้อีกเรื่องนะครับ สวัสดีปีม้าอีกรอบ
ส่วนนี่ พี่ธันในอุดมคติ
(http://xn--12c1b5bj3a3bbb3a9h.com/wp-content/uploads/2010/01/Daniel-Henney.jpg)


มีความสุขกันถ้วนหน้านะจ๊ะ
รักมก  :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 01-01-2014 22:01:00

ปาดรอค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Snufflehp ที่ 01-01-2014 22:03:49

เห็นรูปพี่ธันแล้ว ขอตบตียิงชิงกับปอได้มั้ยคะเนี่ย  :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ✿PIERRE ที่ 01-01-2014 22:12:49

งึกกกกกกกก

พี่ธันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
จะเอาาาาาาาาาาา
 :ling1: :ling1: :ling1:

อร๊ายยยยย อบอุ่นมวากกกกกก อิจฉาน้องปอ >_<

แต่ว่าอีก1ปี... นานไปไหมอ่า T_T เค้าอยากรู้คำตอบของกันและกันแล้วววว

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 01-01-2014 22:19:50

เพื่อนอินน่ารักมก
อินอดใจไหวได้ไงเนี่ย

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: teatimes ที่ 01-01-2014 22:25:57

ตอนอ่านเนื้อเรื่องว่าสนุกแล้ว  มาเจอรูปพี่ธันตอนจบนี่....

ฟินเลยค่ะ  เขิ๊นเขิน(แกจะเขินอะไรวะ//) 

แต่ให้รอหนึ่งปีเลยเหรอคะ  นานจัง  แต่สามวันก็พอแล้วมั้งงงงง(อยากอ่านต่อเร็วๆน่ะค่ะ :hao6: )

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 01-01-2014 22:37:07

มากกว่าพี่จริงๆค่ะ  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 01-01-2014 22:57:09

"รอวันได้การ์ดงานแต่งผมค่อยเชื่อก็ไม่ว่ากัน"

เคะของ -west- จะบอกว่าไงดี เอาเป็นว่าไม่เจียมตัวซักคน  ต้องโดนกดก่อนชิมิคะ  :hao3:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: tpaibull ที่ 01-01-2014 22:58:06

พี่ธันจองน้องปอตั้งแต่เด็กเลยนะ...อิอิอิ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 01-01-2014 23:15:50

อ้างจาก: hembetaro ที่ 01-01-2014 22:57:09  

"รอวันได้การ์ดงานแต่งผมค่อยเชื่อก็ไม่ว่ากัน"

เคะของ -west- จะบอกว่าไงดี เอาเป็นว่าไม่เจียมตัวซักคน  ต้องโดนกดก่อนชิมิคะ  :hao3:

จริง 555555555

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 01-01-2014 23:22:59

น้องหมอต้องรีบไปเลิกกับแฟนได้แล้วนะ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 01-01-2014 23:37:09

รู้สึกซะขนาดนี้ ชัวร์ไม่มั่วแล้ว

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 01-01-2014 23:56:17

งื้อออออ
หมอปออออออ
พี่ธันเอ็นดูน้องจัง
มาเอ็นดูเราด้วย
><

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 02-01-2014 00:01:17

อยากได้พี่ธัน  :haun4:  ไม่ใช่ผิด เรื่องนี้มีบุรุษปริศนานามอินทรีย์ด้วย  :hao3:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Mancha KHIRI ที่ 02-01-2014 00:10:21

ยังมีอีกมั้ยปู้จายแบบนี้~ จะเอาอ่ะ จะเอาๆๆๆๆๆ
 

:ling1:


ปอก็รีบคิดเร็วๆ นะจ๊ะ ท่าทางจะมีคนอ่านรอเสียบคิวเธอเพียบเลยนะขอบอก 5555

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 02-01-2014 02:52:15

พี่ธันนิสัยไม่ดี

ให้ปอจับ งู เอ๊ย ให้ปอจับกบที่ตัก

ขนาดไม่มีตัวมาโผล่ อินยังมีชื่อโผล่มาให้เคลิ้มใจ 555+

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 02-01-2014 04:09:04

แฟนหมอปอเตรียมหาคนใหม่ได้เลย 555

ลป.เธอๆ เทศกาลต่อไปก็วันเด็กนะ 11 ม.ค.  :laugh:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ::UsslaJlwaJ:: ที่ 02-01-2014 08:35:57

หวาววว ชอบบบ อุ่นเลยยย  อากาศหนาวๆ อุ่นไปเลยยยย

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 02-01-2014 09:17:42

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[  ทำไมพี่ธันให้เวลาตั้ง 1ปี  ให้ 1 อาทิตย์ก็พอแล้ว

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 02-01-2014 12:14:50

ขอพี่ธันโคลนนิ่งสักคนค่า5555555555555555
เรื่องของคุณเวสต์สนุกทุกเรื่องเลย

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 02-01-2014 13:12:35

แหม จูบไซร้กันขนาดนี้ แฟนผู้หญิงเก็บไว้เป็นเพื่อนเถอะค้า  :z2:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: princessrain ที่ 02-01-2014 15:59:27

ละมุนเหลือเกินนนนน
จบเป็นเทศกาลๆแบบนี้ก็น่ารักค่ะ
แต่ตอนหน้าจะมาปีหน้าใช่ไหม ถึงจะรู้ จุเห็นฉากที่เค้าสารภาพรักกัน
 o22

ปล.แค่เห็นชื่อน้องอินทรีย์ก้ใจสั่นฟั่บๆ(??) เลยค่ะ รอคู่นั้นเสมอนะคะ
//ทวงข้ามเรื่อง 55555

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 02-01-2014 19:30:49

งื้อออออออ  หลงรักพี่ธัน ข่าาาาาาาา

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-01-2014 21:09:44

ปอไม่รอดจากพี่ธันหรอกดูแล้ว

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 02-01-2014 21:36:19

อยากได้ อยากได้ พี่ธันมานอนกอด

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 02-01-2014 21:37:28

 :-[

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 02-01-2014 23:50:10

แหม...เห็นกันจนหมดจดขนาดนั้นแล้ว คงไม่ต้องกั๊กไว้แล้วหรอกน้องปอ พี่ธันแกก็เปิดเสียอย่างนั้น จับกดเลย ถ้าไม่จับกดตอนนี้ คนที่จะเสียทีก็มีแต่น้องปอเท่านั้นนะคะ อย่าเลยอย่าช้า รีบจัดให้พี่แกเถิดหนาจะดีที่สุด รูปพรรณสัณฐานมิใช่ทั้งหมด น้องปอตัวเล็กกว่าก็จริง แต่ก็มิได้หมายความว่าจะกดพี่ธันแกไม่ได้  :laugh:

ขอบคุณสำหรับของขวัญปีใหม่นะคะ

ปล. เรื่องนี้ข้องเกี่ยวเล็กๆ กับเรื่องนั้นที่มีอินทรีย์ใช่ไหมคะ? อิอิ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 03-01-2014 10:08:54

โอ้ยย ชอบอ้ะ อ่านไปเขิลไป

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: evz ที่ 03-01-2014 19:21:22

หมอปอของพี่
พี่ธันของผม
ถ้าจะขนาดนี้แล้วไม่ต้องรอปีนึงกันก็ได้นะคะ 5555
แต่ดูเหมือนพี่ธันแกจะอดทนมาหลายปีแล้ว รอต่ออีกนิดคงไม่เป็นไรเนาะ
คนอ่านก็รอด้วย （≧∇≦）
ขอคุณคนเขียนนะคะ ได้อ่านเรื่องสั้นระหว่างรอเรื่องยาว ชีวิตแฮปปี้ ขอให้คนเขียนมีไฟปั่นตลอดปี เย่ๆ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 05-01-2014 21:42:37

1 ปีนานไปพี่ธัน

/.me สะกิดน้องปอให้รีบบอกความรู้สึกตัวเองตอนนี้
ไม่งั้นพี่จะแย่งพี่ธันแล้วนะ 5555 #หล่อละเกินนน

ขอบคุณนะคะ อยากอ่านต่อจัง >.<

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: gneuhp ที่ 08-01-2014 15:01:32

น่ารักมากค่ะ น่ารักสุดๆอ่ะ
หมอปอ พี่ธัน ฮิฮิ้วววว

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 08-01-2014 16:02:06

คุณเวสต์ข๋า ช่วยเขียนบทส่งน้องเฟิร์นจากไปงามๆนะคะ เด๋ยวชีเสียใจ แหะๆ

ส่วนน้องปอก็....ตกเป็นของพี่ธันไปเต๊อะ แม่ยกเชียร์ :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 10-01-2014 09:51:16

พี่ธันหล่อลากกระชากไส้ :hao6:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 10-01-2014 12:51:07

อ่านแล้วลอยได้เหมือนนอนอยู่ในปุยนุ่นแสนหวาน
พอเจออิมเมจพี่ธันเท่านั้นล่ะ
หมอนขาดกระจุย 555
ปอไม่ต้องรอเป็นปีหรอก
วันนี้เลยอย่านาน
 :hao7:
ปล.ขอวันเด็กได๋ป่าว
เค้าจะรอเน้อ
บวกและเป็ดขอบคุณ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 01♠ [up 01/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 11-01-2014 09:43:47

02 เด็กชายปรเมศวร์


“ธัน ป่านมีน้องแล้วนะธัน อยากไปเยี่ยมไหม?”


ตอนที่แม่พูด ผมเรียนอยู่เกรด 7 ที่สวิตเซอร์แลนด์สวมเสื้อไหมพรมแขนยาวสีขาวที่พี่แจนถักให้ขนาดพอดีตัวนอนเล่นกับพิตบูลตัวอ้วนฉุในห้องนั่งเล่น

ผมเป็นน้องชายคนสุดท้องจากพี่น้อง 4 คน ถูกปฏิบัติเหมือนเป็นเด็กเล็ก ๆ ไม่รู้จักโตผิดกับวิสัยเด็กฝรั่งคนอื่น เป็นหนึ่งในครอบครัวคนไทยไม่กี่หลังในย่านนั้นที่ได้กลับประเทศบ้านเกิดทุกปี ถนัดพูดภาษาไทยที่สุดเพราะที่บ้านยังคุยกันด้วยภาษาไทย อาม่าผมอยู่ไทย และคุณป้าที่ช่วยดูแลอาม่าที่ไทยให้ก็เป็นคนไทยใจดี

ผมเจอป่านครั้งแรกตอนอายุ 10 ชวบ นอนตัวแดงอยู่ในห้องพักเด็กอ่อนของโรงพยาบาล โตขึ้นหน่อยก็กลายเป็นสาวน้อยขี้อายตามประสาเด็กผู้หญิง แค่ 3 ปี หลังจากนั้นแม่ก็มาบอกข่าวดีเรื่องน้องชายของป่าน

เด็กคนนั้น ชื่อปรเมศวร์ หรือที่บ้านเรียกกันแค่ น้องปอ


ผมเจอน้องปอ หลังจากแม่ชวนกลับประเทศบ้านเกิดในช่วงเทศกาล เป็นเด็กผู้ชายที่ตอนเกิดฝังตัวอยู่ในตู้อบ ร่างกายขาวเหลืองจนแทบซีด แม้วันที่เห็นหน้าน้องครั้งแรกจะโตพอที่จะคลานเตาะแตะได้แล้วแต่ก็ยังดูขี้โรคอยู่ดี ปีแรกเขาพูดไม่ได้ ปีที่สองเริ่มเรียกผมด้วยชื่อแปลก ๆ จากนั้นก็เลิกนับว่าเขาพูดอะไรได้บ้าง เราเจอกันแค่ปีละครั้ง แต่น่าแปลกที่ปอจำผมได้ว่าเป็นพี่ชายใจดีบ้านหลังติดกัน

 
“พี่ธันซื้อขนมมาฝากปอหรือเปล่าครับ?”

หลังจากโตพอที่จะเรียกร้องอะไรได้ ปอก็พูดประโยคนี้เสียจนติดปาก พ่อแม่หัวเราะกันเกรียวแต่ปอทายถูก ทุกครั้งที่มา ผมซื้อทั้งขนมทั้งของเล่นมาฝากเขาเสมอ
เวลาน้องปอทำหน้าตาดีใจ มันทำให้หัวใจผมยิ้มไปด้วย
เขาเหมือนเป็นเด็กเล็ก ๆ ที่ไม่รู้จักโตและคอยตามติดผมแจตั้งแต่เริ่มรู้ภาษาจนโตเป็นหนุ่ม
...ใช่ เขาเริ่มโตเป็นหนุ่ม


หลังจากเรียนจบผมก็ขอพ่อกับแม่มาอยู่กับอาม่า ม่าผมอยู่คนเดียวตั้งแต่ครอบครัวย้ายไปอยู่เมืองนอกเพราะไม่อยากจากที่นี่ไปไหน บ้านหลังใหญ่ครอบคลุมพื้นที่บริเวณกว้างเป็นบ้านที่กงใช้เงินทั้งชีวิตเพื่อซื้อมัน และสร้างอีกหลายหลังจนกลายเป็นหมู่บ้านไว้ให้ลูกหลานอยู่โดยเฉพาะ แต่พออายุมากขึ้น กงเสีย ลูก ๆ ก็กลับแยกกันไปมีครอบครัวเป็นของตัวเอง ม่าเลยตัดสินใจขายที่ดินโดยรอบให้นายทุนมาซื้อต่อ พัฒนาเป็นหมู่บ้านคนรวยโดยยึดที่ดินผืนเดียวเอาไว้คือบ้านหลังใหญ่ที่สุดในละแวกนั้นเพื่ออยู่อาศัยจนสิ้นลม

ผมกลับมาทันดูใจม่าไม่กี่เดือน งานศพก็ถูกจัดขึ้นอย่างเงียบเชียบ จากนั้นก็ปักหลักหางานประจำที่ไทยทำโดยถาวร
ผมมีเพื่อน มีสังคม มีผู้หญิง... แต่ทุกครั้งที่กลับมาเห็นไอ้เด็กชายปอนั่งชะเง้อคอยาวหลังจากเลิกปาร์ตี้ผมก็เรื่มงดสังสรรค์
ผมไม่อยากให้มันนอนดึก สอนกี่ครั้งก็ไม่จำว่าให้นอนก่อน แต่มันก็แอบรอให้ผมกลับมาก่อนทุกครั้ง มันคิดว่าผมไม่รู้เลยแอบอยู่ในห้องนอน แต่ถ้ามองจากครัวบ้านผมขึ้นไปแล้วจะเห็นไฟโคมที่ถูกเปิดทิ้งไว้พอดิบพอดี

ปอรูปร่างผอมกะหร่องแต่ตัวสูงเมื่อเทียบกับเด็กวัยเดียวกัน ถูกส่งเรียนโรงเรียนนานาชาติตั้งแต่อนุบาลยันเกรด 6 ป่านชอบตัดผมทรงเห็ดหน้าตาประหลาดให้น้อง เจ้าตัวดีจะร้องไห้จ้าทุกครั้ง ผมต้องคอยปลอบว่าน่ารัก แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายไม่เคยจะฟัง

ปอขึ้นชั้น ม.1 เมื่อเทียบกับระบบการศึกษาแบบไทย ย้ายไปเรียนโรงเรียนเอกชนชายล้วนมีชื่อ มันยังตัวสูงกว่าใคร ๆ แต่เริ่มใส่แว่นเพราะชอบนอนดูทีวีตั้งแต่เด็ก เรื่องระหว่างผมกับมันเริ่มชัดเจนช่วงนั้นที่ปรเมศวร์อายุย่างเข้า13 ส่วนผม 26


ผมฮัมเพลง ตัดกิ่งไม้ในสวน เห็นเด็กผู้ชายตัวเล็กมาชะเง้อคอยาวอยู่ที่ประตูรั้ว ในมือกอดลูกบาสเหี่ยว ๆ เอาไว้แน่น หน้าตามันดูตื่นกลัว และก่อนที่จะทันทักอะไรปรเมศวร์ก็ทำท่าจะปีนข้ามฝั่งมา


“เฮ้ย ๆ เข้าประตูหน้าดี ๆ สิวะ”

“เข้าประตูหน้าเดี๋ยวเจอพี่ป่านครับ”

“พี่สาวเราไม่ใช่เหรอ กลัวอะไร ไอ้นี่”

แขนเล็กยกลูกบาสให้ผมดู สายตาลอกแลกกรอกมองซ้ายขวาระแวดระวัง


“ป้อนมันทำลูกบาสของพี่ป่านรั่ว พี่ป่านยืมเพื่อนมาฝึก มีสอบชู้ตที่โรงเรียนวันจันทร์”

“งั้นไอ้ป้อนก็โดนป่านด่า” แล้วมันจะกลัวอะไรวะ

“ผมเป็นคนเอามาให้ป้อนเล่น” ป้อนเป็นน้องชายคนเล็กของบ้าน อายุแค่ 10 ขวบยังไม่ประสา ส่วนคนพี่น่ะสมควรโดนทั้งตีทั้งด่า “พี่ธันพาผมแอบไปซื้อลูกใหม่มาคืนพี่ป่านหน่อยสิครับ”

ผมยิ้มเยาะ หน้าตามันตลกดีชะมัด “มีเงินเหรอ?”

“มีครับ ในกระปุก แต่พี่ธันออกให้ผมก่อนได้ไหม ผมไม่สะดวกกลับเข้าไปเอาในบ้าน กลัวเจอแม่ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าผมจะรีบทุบออมสินมาให้”

ผมพยักหน้า ไม่ได้คิดจะเอาตังค์มันหรอกบาสลูกไม่กี่บาท แต่หน้าตาหวาดระแวงแบบนี้แกล้งสนุกดี ว่าแล้วเลยวางกรรไกรตัดกิ่งในกะละมังใกล้ ๆ แล้วเดินไปรับมันที่กำลังปีนรั้วข้ามมา

ปอตัวเบาหวิว แขนเล็กกวาดรอบคอผมเกาะเป็นลูกลิง ที่ตัวมีกลิ่นของแป้งเด็กอ่อน ๆ เจืออยู่ ลูกบาสสีส้มตกลงพื้นแต่ทั้งผมทั้งปอก็ไม่ได้เก็บมันขึ้นมา ช่างมันปะไรตั้งใจจะทิ้งตั้งแต่แรกอยู่แล้ว


“เหม็นเหงื่อครับ”

“อ้าว ก็คนทำงานมา จะให้หอมเหมือนเด็กเพิ่งอาบน้ำได้ยังไง” ผมไม่ยอมวางปอลง ชะโงกหน้ามาหอมแก้มใส ๆ ให้อีกฝ่ายเอียงหน้าหนีทำบึ้งตึง แต่หลบแค่นั้นไม่พ้นหรอก เห็นแล้วมันเขี้ยวเลยแกล้งกัดที่คอไปเบา ๆ

“พี่ธันเล่นแบบนี้อีกแล้ว”

“ไม่ชอบเหรอ”

“มันแปลกๆ”

“แปลกยังไง เดี๋ยวนี้ก็ไม่ได้บ้าจี้แล้วนี่”

ถ้าเป็นเมื่อก่อนโดนจมูกไซ้นิด ๆ หน่อย ๆ เด็กชายปรเมศวร์จะหัวเราะร่วน ผมเคยแกล้งจนมันอ้วกแตกอ้วกแตนมาแล้วตอนประถม แต่นับตั้งแต่เกรด 6 เป็นต้นมา ปอก็บ่ายเบี่ยงด้วยเหตุผลคล้าย ๆ นี้ทุกครั้ง

ผมรู้...ปอกำลังโตขึ้น แต่ก็อดเล่นแบบนี้ด้วยไม่ได้สักที


“เดี๋ยวพาไป ซื้อให้ด้วย แต่คืนนี้ต้องค้างที่นี่นะ จะให้ช่วยรดน้ำ”

เด็กผู้ชายตัวผอมพยักหน้าผมเลยยอมปล่อยคนตัวเล็กลงจากแขน เข้าไปอาบน้ำแต่งตัวในบ้านได้สักพักก็ตะโกนให้มันเอาเสื้อผ้ามาให้  ปอทำหน้าเบื่อใส่ผม มันชอบทำแบบนี้ทุกครั้งที่โดนใช้งานที่ไม่จำเป็นแต่ก็ยอม มือเล็กยื่นผ้าเช็ดตัวกับชั้นในให้ผมพร้อม ๆ กันแล้วกวาดตามองไปทั่ว

ดวงตากลมใต้เลนส์แว่นช่างสำรวจ เมื่อก่อนชอบถามโน่นถามนี่ว่าเมื่อไรมันจะมีไอ้นี่ ไอ้นั่น ผมตอบมันแล้วก็ชอบถามกลับบ่อย ๆ ว่ามีเหมือนกันแล้วหรือยัง ปอไม่เคยตอบหรอก มันเป็นคนขี้อาย อย่างมากก็ได้แต่ทำหูแดงจมูกแดงใส่เท่านั้น


“เมื่อไรจะหัดแต่งตัวให้เรียบร้อยเหมือนคนอื่นเขาบ้างครับ แก้ผ้าโทงๆแบบนี้ไม่อายผมเหรอ”

ผมยิ้มให้พลางยักคิ้ว “พี่ว่าคนอายคงเป็นปอมากกว่ามั้ง หนอนน้อยตัวเท่าพี่หรือยัง”

“ทะลึ่งว่ะครับพี่ธัน เดี๋ยวผมออกไปรอข้างนอกนะ เล่นเกมส์ค้างไว้”

ไม่รอให้ตอบปรเมศวร์ก็เดินออกไปจากห้อง ผมแต่งตัวได้สักพักก็เรียกมันลุกปิดเกมส์ ตั้งใจจะพามันไปห้างสรรพสินค้าใกล้ ๆ นี่แหละ ปอเป็นเด็กดี ไม่เอาแต่ใจ พอมาถึงห้างก็ลากผมมาที่แผนกกีฬาก่อนเป็นอันดับแรก ท่าทางกลัวป่านดุมาก


“โห ลูกเป็นพันเลยครับพี่ธัน”

คนตัวเล็กทำตาโต สลับกับขมวดคิ้ว ยี่ห้อที่พังมันเกรดนี้ ราคานี้ ยังไงก็ต้องซื้อคืน มันคงเกรงใจแต่กับผมแล้วไม่ได้ลำบากอะไรเลยหยิบไปจ่ายเงินให้ไม่รอให้เด็กคิดเยอะ บ้านมันมีฐานะก็จริงแต่ปอไม่ได้อนุญาตให้ใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย ของไร้สาระพ่อแม่มันบังคับให้เก็บเงินซื้อเองตลอด “พี่ธัน แบบนี้ผมจะใช้พี่หมดชาติไหนล่ะเนี่ย”

ปอทำหน้าเหมือนคนใกล้ร้องไห้เต็มแก่ ผมรับของมาจากพนักงานขายแล้วให้มันถือ ส่วนมือตัวเองก็วางบนหัวทุยลูบไปเบา ๆ แทน

“มารดน้ำที่บ้านพี่อาทิตย์นึงก็หมดหนี้แล้ว โอเคไหม?”

“ผมมารดให้เดือนนึงเลย”

“ตามใจ เดี๋ยวไปหาอะไรกินไหม อยากกินไอติมหรือเปล่า” ปอส่ายหัวหวือ มันเป็นเด็กไม่ชอบของหวาน แกล้งชวนไปงั้นเดี๋ยวก็พูดของที่ตัวเองอยากทำออกมาเอง

“ผมว่าไปเดินอเวนิวข้างนอกดีกว่า เมื่อกี๊ที่เดินผ่านผมเห็นร้านขายคอนแทคเลนส์ด้วย อยากใส่”

“บิ๊กอายเหรอ?”

“ตลกครับพี่ธัน ไม่ใส่หรอก ให้พวกผู้หญิงใส่กันเถอะ ผมขอธรรมดา ๆ ก็พอ”

“แล้วนึกยังไงถึงอยากใส่”

“อินบอกว่าเวลาผมไม่ใส่แว่นหล่อมาก”

ผมยิ้ม ไม่คิดว่าคนอย่างปอจะบ้ายอ แต่ก็จริงอย่างเพื่อนมันว่า เวลาถอดแว่นปอจัดว่าหล่อในแบบของผู้ชาย ถ้าตัวมันสูงใหญ่กว่านี้อีกไม่กี่ปีคงมีสาว ๆ ตามกันเกรียว


“แต่พี่ชอบให้เราสวมแว่นนะ น่ารักดี”

“ผมอยากหล่อนี่ครับ”

ตั้งใจไว้ขนาดนั้นแล้วก็ไม่ขัดศรัทธา พามันออกมาซื้อคอนแทคเลนส์รายวันสำหรับครึ่งเดือนให้ลองดูก่อน โดยยื่นข้อแม้ว่าถ้าอยู่บ้านต้องใส่แว่นเท่านั้นซึ่งเจ้าตัวก็ตบปากรับคำแต่โดยดี

“ถ้าอยากหล่อต้องออกกำลังกายด้วยรู้ไหม?” ทำเป็นพูดไปอย่างนั้น ปอน่ะขี้เกียจอย่างกับอะไร มันเป็นผู้ชายประเภทไม่เล่นกีฬาแต่บ้าดนตรี ที่ห้องมีเครื่องดนตรีสรรพเพเหระเต็มไปหมด แต่ที่มันเล่นเป็นจริง ๆ ก็แค่กีต้าร์ เคยเอามาให้ผมสอนไม่กี่หนก็ยกไปให้เพื่อนที่โรงเรียนช่วยกันถล่ม สภาพกลับมาทีสายเสยขาดลำบากผมซ่อมทุกครั้ง


 “นี่ขนาดไม่เล่นกีฬาผมยังสูงกว่าใครในห้องเลยนะครับ ไม่เอาหรอก ไม่อยากเป็นยักษ์”

“เดี๋ยวก็ได้เท่านี้แหละ”

ครอบครัวปอตัวเล็กกันทั้งบ้าน ตัวใหญ่ได้ก็ประหลาดแล้ว ผมหัวเราะไอ้เด็กน้อยที่ทำหน้ามุ่ย พอเดินออกจากร้านได้สักพักก็แวะเล่นกับลูกหมาตัวเล็กที่หลงเจ้าของมา ปอชอบเล่นกับสัตว์แต่ไม่ชอบเลี้ยง ผมเคยจะซื้อหมาให้ตอนวันเกิดแต่อีกฝ่ายก็เถียงคอเป็นเอ็นว่าไม่เอาเลี้ยงไม่ได้เลยเลิกล้มความตั้งใจไป ส่วนผมน่ะชอบทั้งเลี้ยงทั้งเล่น แต่อยู่ไทยแล้วยังไม่กล้าซื้อมาเลี้ยงเอง
ส่วนหนึ่งเพราะงานผมไม่ค่อยได้เลิกตามเวลา คนไทยทำงานแปลก ๆ ต่อให้งานเสร็จแล้วกลับก่อนคนอื่นจะถูกมองด้วยสายตาตำหนิ สุดท้ายก็เลยต้องอยู่เลิกพร้อมคนอื่นทุกที บางครั้งมีปาร์ตี้ตอนเย็นก็จะต้องลากกันไปทั้งหมดทำให้ผมเลี่ยงไม่ได้ มักจะมีคำพูดลอยมาว่าถ้าธันไปพี่ก็ไป ดังนั้นไม่อยากให้งานล่มนั่นหมายความว่าผมต้องสละเวลาของตัวเองเพื่อคนอื่น ไม่นับรวมกับผู้หญิงที่คบก่อนหน้านี้ ส่วนใหญ่พอมีเวลาว่างจะอ้อนให้ไปช้อปปิ้งด้วยจนผมคิดว่าถ้ายังไม่มีเวลาส่วนตัวก็ควรงดเลี้ยงไปจนกว่าจะพร้อม

“น่ารักดีนะครับ”

“ชอบพุดเดิ้ลเหรอ?”

“ผมชอบคอร์กี้ ขาสั้น ๆ ตลกดีครับ”

ผมพยักหน้ารับรู้ ทดเรื่องนี้เอาไว้ในใจพอดีกับเจ้าของหมาวิ่งมาตามพุดเดิ้ลขนปุย ปอปล่อยให้เจ้าจีจี้วิ่งไปหาแม่ สาบานเลยครับว่าผมเห็นไข่หมา แต่ชื่อจีจี้เนี่ยนะ เวรละ ไอ้หมาตุ๊ด

“ชื่อน่ารักนะครับ แต่นั่นมันตัวผู้ไม่ใช่เหรอครับพี่ธัน”

ปอเงยหน้าขึ้นถามผมตาใส ก็เออสิวะ สาบานเลยว่าคอร์กี้ของปอที่ผมจะซื้อมาเลี้ยงพรุ่งนี้ไม่มีชื่อแน่ ๆ

“ปอ พี่จะเลี้ยงหมา”

“ผมไม่ตั้งชื่อให้นะ”

“พี่ก็ไม่เอาชื่อเหมือนกัน มาช่วยเลี้ยงด้วยดิ”

เด็กหนุ่มเลิกคิ้วมองผม เด็กหัวเกรียนใส่แว่นหนาหน้าตาดีมันดูกวนโอ๊ยมากครับเวลานี้ ใช้นิ้วชี้ขึ้นดันกรอบแว่นสีดำของตัวเองแล้วเปลี่ยนเป็นขมวดคิ้วเข้าหากัน


“พี่ธันมีเวลาให้มันเหรอครับ”

“มีดิ เมื่อวานเพิ่งยื่นใบลาออกไป เบื่อว่ะ งานยุ่งไม่ค่อยได้เช็คหุ้นเลย พี่แจนโทรมาด่าตั้งแต่เมื่อวานให้เทขายให้หมด คงหงุดหงิดที่พี่ไม่ค่อยได้ดูพอร์ตตัวเองเท่าไร”

“แล้วพี่ธันจะทำอะไรครับ? อยู่บ้านเลี้ยงหมาเฉย ๆ เหรอ?”

ผมส่ายหัว แบบนั้นก็น่าเบื่อเกิน เลี้ยงหมา ทำความสะอาดบ้าน ตัดต้นไม้ โคตรของพ่อบ้านพ่อเรือนเลยกู


“ว่าจะรับเป็นงานฟรีแลนซ์มาทำแก้ว่าง เป็นค่าอาหารหมาด้วย”

“นี่วางแผนไว้ตั้งแต่เมื่อไรครับ”

ผมยิ้มโชว์ฟัน 32 ซี่ ตอบคำถามที่ทำให้ปอเดินหนีหน้าบึ้งตึง “เมื่อกี๊แหละ”






“พี่ธันขาา”

เสียงตะโกนหวานหยดดังมาจากหน้าบ้าน ผมซื้อคอร์กี้ 3 สีมาเมื่อสัปดาห์ก่อน หมดไปสองหมื่นกว่าบาทแต่ไม่ได้บอกราคาให้ปอรู้ เป็นหมาตัวผู้ที่ถูกเจ้าของเสียงที่แว่วเข้ามาจับแต่งตัวด้วยกระโปรงสีบานเย็น ผมปล่อยให้ป่านเล่นกับหมาของตัวเองให้สบายใจค่อยเอามันมาปลอบหลังจากเด็กสาวกลับไปแล้ว ป่านมาหาผมบ่อย บางทีก็เอาขนมมาให้ เอากับข้าวที่บ้านมาแบ่ง ช่วงหลัง ๆ ข้ออ้างใหม่คือมาเล่นกับหมา

สายป่านอายุ 16 ปีแล้ว เริ่มโตเป็นสาวเต็มตัว สายตาที่ละม้ายคล้ายกันกับน้องชายมองผมมีความหมายลึกซึ้งขึ้นแต่ผมไม่เคยได้ตอบรับความรู้สึกนั้น ไม่ใช่เพราะอายุที่ห่างกัน 10 ปี แต่เป็นเพราะผมไม่ได้ชอบแบบนี้มากกว่า ผมคบผู้หญิงในช่วงที่กลับมาไทยใหม่ ๆ ก่อนหน้านี้หลายคน แต่สุดท้ายก่อนเลิกนิสัยเจ้าชู้เด็ดขาดเพราะนึกสนุกลองซื้อเด็กผู้ชายมากับเพื่อนที่สนิทกัน
ไอ้กรณ์เป็นไบเซ็กชวลท้าพนันให้ผมลอง เด็กที่ได้มาอยู่มหาวิทยาลัยแล้วแต่ตัวค่อนข้างเล็ก ผิวขาว หน้าสวย ให้ผมทำก็ทำได้ มันรู้สึกดีกว่าที่ทำกับผู้หญิงเสียอีก แต่สิ่งที่ไม่น่าเกิดขึ้นคือ… หลังจากนั้นสายตาผมก็อดไม่ได้ที่จะมองหาแต่ผู้ชาย

ที่แย่ยิ่งกว่านั้นคือสายตาที่ผมมองปอ มันเปลี่ยนไป

ผมว่า ผมทำผิดกับน้องแล้วว่ะ
แต่ผมไม่เคยมองมันเป็นน้องอีกเลยหลังจากที่ได้ลองมีอะไรกับผู้ชายในตอนนั้น
ไม่ใช่ว่าปอมันเย้ายวนอะไรหรอกนะ เพียงแต่คืนนั้น.. ผมดันจินตนาการไปว่าคนที่กำลังกอดอยู่เป็นเด็กชายปรเมศวร์เฉยเลยนี่สิ


“วันนี้เดี๋ยวป่านช่วยพี่ธันรดน้ำต้นไม้นะ ปอโทรมาบอกว่าติดธุระกับเพื่อน คงกลับมาเย็นหน่อย”

ผมเงยหน้าจากที่ยื้อตุ๊กตาเน่าจากปากหมาแล้วปล่อยให้มันหงายท้องตึงหันไปมองพี่สาวของปอที่ยิ้มหน้าบานเข้ามาหา “ทำไมมันไม่โทรบอกพี่?”

“ไม่รู้ค่ะ ว่าแต่เล่นกับหมาอยู่เหรอ เบตตี้ เป็นไงลูกก”

กูล่ะปวดหัว ผมปล่อยให้เบตตี้จำเป็นเล่นกับป่านสักพักก็เข้าบ้านมาโทรหาปอ ปลายสายทิ้งให้ผมรอไม่นานก็กดรับเสียงอึกทึก


 “ฮัลโหลพี่ธัน”

“อยู่ไหน?”

“บ้านไอ้อินครับ พี่ธันมีอะไรหรือเปล่า ผมฝากบอกพี่ป่านไปว่าวันนี้ไม่ได้ไปหานะ”

“แล้วทำไมปอไม่โทรบอกพี่ จะกลับกี่โมง”

“ดึกครับ แค่นี้ก่อนนะพี่ เสียงดังมากเลย”

“เดี๋ยว” ผมเริ่มหงุดหงิด ไอ้เชี่ยอินนี่หลายรอบแล้ว รู้ว่าเป็นเพื่อนแต่ทำไมชอบไปกับมันหรือฟังที่มันพูดนักก็ไม่รู้ “เลิกกี่โมง บ้านเพื่อนอยู่ไหน เดี๋ยวไปรับ”

“พี่ธันไม่ต้องมาหรอก เดี๋ยวให้อินไปส่ง”

“อย่าดื้อ พี่ไม่ชอบ”

สุดท้ายปอก็ส่งข้อความมาบอกที่อยู่ให้ผมไปรับ เพื่อนปอเป็นคนหน้าตาดี ติดจะกวนตีนนิด ๆ บ้านหลังใหญ่สมกับเป็นลูกคุณหนูตามที่ปอเคยเล่าให้ฟัง มันยกมือไหว้ผมแบบไม่เคารพก่อนหันไปหยิกแก้มปอแล้วบอกลาหน้าตายิ้มแย้ม พอกลับถึงบ้านผมก็ส่งปอที่หน้าประตูรั้วติดกัน ส่วนตัวเองก็ไม่พูดไม่จาตั้งแต่แรก


หึง

ความรู้สึกของผมมันชัดเจน เพียงแต่พูดออกไปไม่ได้
ปอจะทำหน้ายังไง ปอจะรับได้ไหม ในหัวผมมีแต่คำถามเต็มไปหมด สุดท้ายที่กลัวยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด คือปอจะรังเกียจผมมากแค่ไหน

เขาไม่ใช่น้องชายผม ไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว



“คืนนี้ผมไปนอนด้วย..”

เสียงที่ยังไม่แตกหนุ่มดีพูดแผ่วแต่กลับดังกังวาลทั่วรถ ปอไม่ยอมขยับลงแม้ผมจะจอดแช่เป็นเวลานานก็ตามที ไอ้เด็กนี้เป็นคนดื้อเงียบ หัวรั้น ผมรู้จักมันมาต้ังแต่เกิดทำไมจะไม่รู้ว่าต่อให้เถียงไปก็รังแต่จะทะเลาะกันเสียเปล่า

“ผมคิดถึงหมา”

ข้ออ้าง…
จะง้อก็พูดออกมาตรง ๆ พี่ไม่ใช่คนง้อยากอะไรหรอกนะปอ..


เสียงของคอร์กี้เห่าดังทั่วบ้าน ผมเดินออกจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวขณะที่ปอสวมบ๊อกเซอร์ตัวเล็กเอาไว้ เสื้อสำหรับใส่นอนของปอเป็นเสื้อตัวเล็กที่สุดของผมตอนนี้กำลังถูกหมาอายุไม่กี่เดือนแย่งไป กัดสะบัดสู้สุดใจกันทั้งคนทั้งหมาเห็นแล้วก็อยากจะขำ คนตัวเล็ก หมาขาสั้น นี่มันมวยรุ่นเดียวกันชัดๆ


“พี่ธัน จัดการกับหมาหน่อยสิครับ มันไม่ยอมให้ผมใส่เสื้อ”

ผมทำเป็นเมิน มานั่งเปิดทีวีใครบอกคิดถึงหมาก็เล่นกับหมาไปสิ จะให้ช่วยทำไมกัน


“พี่ธัน.. เลิกโกรธผมเถอะน่า ทีหลังถ้าไปไหนผมจะโทรบอก โอเคไหม?”

“นี่ยังจะไปกับมันอีกเหรอ?”

“อินเป็นเพื่อนผมนะครับ”

“แน่ใจเหรอว่ามันคิดกับปอแค่เพื่อน” อายุ 13 เรื่องชู้สาวมันก็คิดแล้วนะโว้ย ผมน่ะมีเมียตั้งแต่ ป.6 อย่าให้โม้ถึงความแก่แดดเลย เดี๋ยวเด็กแถวนี้มันจะเอาอย่าง “ก็เพื่อนน่ะสิครับ อย่าบอกนะว่าพี่ธันคิดว่าอินมันเป็นตุ๊ด บ้าปะเนี่ย”

“ไม่รู้โว้ย ทีหลังถ้าจะไปไหนมาไหนกับมันให้โทรบอกก่อน แล้วพี่จะไปรับทุกครั้ง รับปาก”

บังคับเอาแบบนี้นี่แหละ เด็กกำลังง้อต้องใส่เต็มที่ ปรเมศวร์พยักหน้ายอมแต่โดยดีก่อนปีนมานั่งบนตักผม สักพักไอ้คอร์กี้ขาสั้นก็ตะกายโซฟากับเขาด้วย ปอเลยอุ้มมันขึ้นมานั่งบนตักอีกชั้น ผมถอนหายใจยาวเอาคางเกยบ่าลาดแล้วซุกจมูกลงไปบนไหล่เปลือย เสื้อของผมที่ตั้งใจจะให้ปอใส่ถูกฟัดจนย้วยกองอยู่ปลายเท้า ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าแผ่นอกที่ยังเกาะพราวด้วยหยดน้ำแนบกับแผ่นหลังขาวกระจ่างโดยไม่มีสิ่งใดกั้น

ผมได้กลิ่นผิวเนื้อเหมือนกับแป้งเด็กโรยตัวตามแอ่งชีพจร ใช้จมูกไต่ดอมดมระไปเรื่อยพลางจูบไล่ไปบนผิวเนียนขาว กลิ่นของปอดึงดูด ไม่ได้เหม็นสาบเหมือนวัยรุ่นชายทั่วไป ยิ่งดมยิ่งสะกดให้ผมหยุดไม่ได้ ทุกครั้งที่แนบริมฝีปากหยุ่นแตะลงไป คนตัวเล็กก็ประท้วงด้วยการครางเสียงต่ำในลำคอเบาๆ


“พี่ธัน….”

ผมชอบปอที่เรียกแต่ชื่อผมแบบนี้ พี่ธัน.. พี่ธัน…. เสียงที่กล่าวลอยเหมือนเพ้อทำให้ผมย่ามใจ ใช้ปลายนิ้วคลึงร่างกายอีกฝ่ายลงมาต่ำเรื่อยๆจนถึงบริเวณสะดือบุ๋ม ก่อนผละไปลูบไล้ผิวเนื้อบริเวณหัวเข่าขึ้นมาเรื่อย ร่างกายบ่างอย่างของปอแสดงปฏิกิริยา เสียงนุ่มบอกผมผะแผ่วให้พอ แต่เราต่างรู้ว่ามันหยุดไม่ได้
ถ้าผมหยุดตอนนี้ คนที่ทรมานก็คือเจ้าตัวแสบบนตักผมเอง

ปอแม่ง... โคตรน่าฟัดเลย!

ผมไล่จมูกลงบนสันคาง ปอยังไม่ถอดคอนแท็กเลนส์เลยไม่มีแว่นสายตามาคอยเกะกะ ลิ้นแดงตวัดเลียรอบริมฝีปากตัวเองเบาๆจนผมอยากขยี้ปากลงไปแรงๆด้วยความมันเขี้ยว แต่สิ่งที่ทำกลับเป็นหอมแก้มขาวให้มีสีแดงระเรื่อขึ้นกว่าเก่าเบาๆเท่านั้น มือเล็กพยายามยื้อยุดปลายนิ้วผมที่ไต่เข้าใต้ร่มผ้า ผมใช้นิ้วชี้กับหัวแม่มือสัมผัสท่อนเนื้อที่แข็งขืนขึ้นมาหน่อยแล้วอมยิ้ม ปอหลับตา เอนตัวพิงกับอกกว้างอย่างหมดเรี่ยวแรง


"ทำเป็นหรือยัง?"

ปอพยักหน้า เข้าใจว่าผมหมายถึงเรื่องอะไร คนตัวเล็กขยับตัวยุกยิกก่อนกระโดดลงไปฟัดเสื้อย้วย ๆ ตัวเก่าต่อยิ่งทำให้ผมขยับมือใต้บ็อกเซอร์ของปอได้ถนัดขึ้น


"พี่ธันหยุดก่อน ผมอยาก.."

"ก็ให้พี่ช่วยนี่ไง จะทำเองทำไมให้เมื่อยมือ"

"ตะ...แต่ว่า...."

"ทำเป็นตั้งแต่เมื่อไร บอกพี่ซิ"

เด็กชายปรเมศวร์หน้าแดงก่ำ อึกอักตอบ "เดือนที่แล้วครับ"

"ใครสอน"

"อิน... อะ ผมหมายถึงมันเอาหนังมาเปิด ดูกันหลายคน อื้อ... พี่ธันอย่าแกล้งผม.."

ไอ้ห่าอิน ทำน้องกูแก่แดด ไม่ตายดีนแน่มึง "เล่าต่อ ให้มันจับแบบนี้หรือเปล่า"

ปรเมศวร์ส่ายหน้าสะบัด พูดเสียงกระทั้น "ใครจะยอมให้คนอื่นจับล่ะวะครับ แค่มันทำให้ดูแล้วคนอื่นก็ทำตาม"

ผมพยายามผ่อนลมหายใจ เก็บความรู้สึกไม่พอใจเอาไว้แล้วเร่งมือที่รูดรั้งร่างกายเด็กหนุ่มให้หนักหน่วง เสียงปอหายใจหนักๆ สูดลมผ่านปากที่ห่อเข้าหากันเป็นช่วง


"พี่ธัน.. ผมสะ..ซี๊ดดด"

"ทีหลังอย่าทำแบบนี้ต่อหน้าใคร สัญญากับพี่"

"อะ...อื้อ พี่ ผมจะเสร็จแล้ว" เด็กหนุ่มงอตัว พยายามใช้มือตัวเองมาซ้อนมือผมให้ขยับต่อ เฮ้ย ฟังที่กูพูดบ้างไหมเนี่ย

"สัญญามาก่อน ไม่งั้นจะไม่ยอมให้เสร็จ"

"ครับ สัญญา พี่ธัน... อ๊ะ..  ฮ...จะแล้ว.. จะไปแล้ว อาา อาาาาาห์" หยาดน้ำสีขุ่นล้นออกมาตามง่ามนิ้ว ปอโกยลมหายใจเข้าปอดราวคนเพิ่งออกกำลังกายมาหมาดๆ ขดตัวอยู่บนตักผมตัวแดงไปหมด อดไม่ได้ที่ผมจะก้มลงไปจูบตามแนวกระดูกสันหลัง ตัวเองก็มีอารมณ์เหมือนกันแต่ขืนทำอะไรเอาแต่ใจตัวเกรงว่าเดี๋ยวงูจะตื่น

"เหนื่อยเหรอเรา นอนเถอะเดี๋ยวพี่อุ้มไปในห้อง" ปอพยักหน้า ยังหอบหายใจไม่เลิก "ไม่เอาแล้วนะพี่ธันแบบนี้"

ผมเลิกคิ้ว ก้มลงไปดูดที่บ่าจนเป็นจ้ำแดง "ไม่ชอบเหรอ"

"ชะ...ชอบครับ แต่จะตายเอา"

ผมหัวเราะ รับปากปอไปก่อนปล่อยให้อีกฝ่ายหลับแล้วอุ้มคนตัวเล็กเข้าห้องนอน ก้มลงจูบที่ปากแดงๆของคนหลับสนิทแล้วไล่ลงมาต่ำ ใช้ลิ้นช่วงชิมยอดอกพลางใช้มือจัดการกับส่วนที่แข็งขืนของตัวเองต่อโดยอาศัยร่างไม่ได้สติของอีกฝ่ายเป็นตัวกระตุ้น ปากแดงๆ แก้มใส ๆ ยอดอกสีทับทิมตลอดไปจนถึงผิวขาวโอโม่ จับขาเรียวแยกออกจากกันก่อนใช้การเสียดสีร่างกายตัวเองกับช่องหลืบแต่เพียงภายนอก มือใหญ่ขยำก่อนเนื้อที่สะโพกสองข้างด้วยความมันเขี้ยวก่อนรูดรั้งให้ปลดปล่อยบนหน้าท้องแบนเรียบในที่สุด

ผมอยากทำมากกว่านี้ อยากครอบครองอยากเป็นเจ้าของ แต่ผมก็ไม่มั่นใจว่าถ้าใจร้อนเกินไปปอจะรับมันไหวหรือไม่


ความรู้สึกของผม

ความรู้สึกรัก..

“พี่รักเรานะปอ”

รักที่ไม่ใช่แบบพี่ชายข้างบ้านคนสนิท อย่างที่ปอใช้อ้างกับเพื่อนๆเวลาที่ถามถึงความสัมพันธ์กับผม
รักแบบที่ผู้ชายคนนึงจะรักได้...
รัก... จนแทบอยากกลืนกินไปทั้งตัว
รักจนอยากจับทำเมีย!





เด็กเอ๋ยเด็กดีต้องมีหน้าที่ 10 อย่างด้วยกันนนนนน

สุข(กระ)สันต์วันเด็กค่ะ   :oo1:  พาร์ทนี้เป็นพี่ธันขอเล่า เขียนไปเขียนมาเป็นกินเด็กซะงั้น กร๊ากกก อีพี่ธัน หื่นว่ะ  :hao6:
เจอกันวันวาเลนไทน์นะ <3
เอาคอร์กี้มาฝากก
(http://www.corgi-indydog.com/nrrphoto/1268072607k4.jpg)
ขอให้มีความสุขกับการอ่านคร้าบบ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 11-01-2014 10:10:55

 
มาจิ้ม    :katai2-1:

************************

วันเด็ก...พี่ธันกินเด็กซระงั้น

ขอบคุณ คอร์กี้ตาเหลือก (๋?) เจอกันวันวาเลนไทน์นะ  แต่จริงๆ มันมีวัน(ขึ้น) ครูก่อนนะ  16 มกรา   :haun5:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Melodyme ที่ 11-01-2014 10:43:43

พี่ธันกินเด็ก
:hao7:
แอบเล็งน้องปอไว้ตั้งแต่ยังละอ่อน
มีการซื้อหมามาเลี้ยงเอาใจน้องปอด้วย :impress2:

ตอนหน้าจะเป็น valentine มั้ยน้าาาา

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 11-01-2014 10:47:14

โชตะมาก555
อ่านเเล้วฟิน เป็นอีกเเนวที่ชอบจัง
เเหม่ พี่ธันกะน้องปอ ห่างกันรอบกับปีหนึง

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: pemiko2012 ที่ 11-01-2014 10:56:37

พี่ธันหื่นจริง5555555
จะกินเด็กค่า อยากเป็นอมตะใช่มั้ย
แค่เด็กมันก็น้ารักอ่าเนอะ อดใจลำบาก ฮี่ๆๆๆๆ
ชอบอ่าาาาา โชตะเบาๆ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: evz ที่ 11-01-2014 11:59:00

พี่ธันๆใจเย็น ตอนนั้นน้องยัง13เองนะ มากกว่านี้จะกลายเป็นพากผู้เยาว์เอานะ  :hao3:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-01-2014 11:59:10

เด็กน้อยเลยนะพี่ธัน :hao3:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 11-01-2014 12:54:53

เด็กมันน่าเคี้ยวก็อย่างนี้แหละ พี่ธัน ต้องทำใจ คริ คริ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 11-01-2014 13:08:49

วันเด็กจับเด็กกินซะเลย ... วู้ววว
ชอบน้องตั้งแต่อายุ ๑๓ จนปัจจุบัน ๒๐ นับว่าความอดทนสูงมาก ทั้งที่พี่ธันออกจะหื่น

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 11-01-2014 13:22:18

พี่ธันหื่นจริง 555

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 11-01-2014 13:35:04

รักเด็กมันกระชุ่มกระชวย

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 11-01-2014 13:53:34

พี่ธันว่าน้องเป็นตัวแสบ.. หารู้ไม่ว่าตัวเองนั่นแหละ ตัวร้ายเลย!!

โอ้ยยยย ว่าแล้วไงว่าต้องเต๊าะเด็กมาแต่เล็กแต่น้อย นี่อ่านไปคำว่าคุกคุกคุกลอยอยู่ในหัว
พี่ธันร้ายกาจมาก ฮืออออออออออออออ ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 :hao7: :-[ :katai1:


นายอินทรีย์นี่ใช่น้องอินของพี่ยูรึเปล่าน้าาาา อิอิ
ตอนหยอกน้องปอต่อหน้าพี่ธันนี่แบบ.. คือขำอ่ะ เด็กแก่แดด

น่ารักมาก จับน้องทำเมียให้ได้นะพี่ธัน (นี่ก็ได้ไปเยอะแล้ว -///////-)

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 11-01-2014 14:56:26

อ๊าย พี่ธันแอบหื่น(มาก)นี่หว่า แหม ใจเย็นๆ นะคะพี่ ปอยังเด็กอยู่  :hao7:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Kyu.Min ที่ 11-01-2014 15:26:29

 :z1: พี่ธันจะกินน้องปอซะแล้ว

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 11-01-2014 15:29:11

สุขสันต์วัน(แอบกิน)เด็กค่ะ  :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 11-01-2014 15:35:27

พี่ธันกินเด็ก คึคึ ชอบมากค่ะะะะะะะ เริ่ดด :hao6:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 11-01-2014 16:13:45

พี่ธันใช่ย่อยนะเนี๊ยะ อั๊ยย๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 11-01-2014 16:36:31

 :z3: :z3:

สนุกกกกกกกก
น้องปอน่ารัก ไม่หมาก็น่ารัก
พี่ธันก็หื่นนนนนนน ชอบ

ป.ล. ชีวิตไม่ได้รอวันวาเลนไทน์มานานมากแล้ว .....

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 11-01-2014 17:02:59

ไอ้ย่ะ พี่ธันรุกแล้ววว  แล้ววันนี้พี่ธันไม่พาน้องปอไปเที่ยววันเด็กเหรอค้าาาา

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 11-01-2014 17:32:59

เหย~~
จับทำเมียเลยๆๆๆๆๆ *เชียร์พี่ธัน*

>.<

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: แป้งข้าวหมาก ที่ 11-01-2014 19:45:36

เฮ้ย..,,พี่ธันน้องยังเด็กอยู่นะ
จะทำไรก็เนียนๆเดี๋ยวไก่ตื่น  :laugh:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: destiny_dr ที่ 11-01-2014 22:34:53

อิพี่อิน นางทำอะไรให้เพื่อนดูคะนั่น > <

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 12-01-2014 09:44:36

น้องปอน่ารักอ้ะะะ~

พี่ธันก็หื่นที่สุด!555

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 12-01-2014 10:08:50

เชียร์พี่ธันเต็มที่   ค่อยๆๆเนียนไปเน้อ :z1:


 :กอด1: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 12-01-2014 11:42:00

วันเด็กแล้วเอาเด็กมาล่อลวง ว้ายยยยยยยยยพี่ธันคนหื่น55555555555555555

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 12-01-2014 12:22:34

พี่ธันหื่น 5555

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 12-01-2014 16:14:39

พี่ธันบอกน้องไปเล้ยยยย น้องจะได้เลิกกับแฟน

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 12-01-2014 16:45:28

น้องปอไม่รู้เสียแล้วว่ากำลังใช้ชีวิตอยู่กับจอมโจรยั่วสวาท แหม...ถ้าน้องมันแก่แดดกว่านี้ คงได้ไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วสินะพี่ธันว์ อดเปรี้ยวไว้กินหวานดีกว่า รอให้สุกอย่ากินตอนห่าม เดี๋ยวท้องเสียนะคะ

...แต่ชอบพี่ธันว์มากค่ะ โดยเฉพาะตอน "หึง" โอย...แทบลงไปกรี๊ดกับพื้น  :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 13-01-2014 15:07:01

พี่ธันหื่นนนะเนี่ย กะจะพรากผู้เยาว์ตลอดเลยปะเนี่ย

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 13-01-2014 17:21:45

รอวันวาเลนไทน์   :impress2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: rule ที่ 14-01-2014 00:30:55

วางแผนให้เด็กติด

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 14-01-2014 12:38:26

พี่ธันน้องปอน่ารักมากกกกกเลยค่ะ อ่านไปยิ้มไปหน้าแดงหมดละ
เขินไปกะน้องปอจะรู้ไม่เนี่ยว่าถูกพี่ธันที่แสนดีคิดไม่ซื่อไปถึงไหน ๆ แย้ว
ได้อ่านรวด 2 ตอนแล้วอยากอ่านต่อเร็ว ๆ จังค่ะ ต่อไปเป็นวันพิเศษอาไรน๊า 
รอติดตาม และบวก บวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนนะคะ  :pig4:  :L2:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 14-01-2014 14:00:13

เมะปกติเค้าจะนิยมหึงโหดกันนะคะ พี่ธันเราแหวกแนว เป็นเซะเมะคนแรกที่ "หึงหื่น" แอร๊ยยยย!!! ชอบบบบ :hao6:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 19-01-2014 21:05:30

พี่ธันพรากผู้เยาว์!!!


หื่นมากกกกกกกกกก!!!

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 19-01-2014 23:02:19

ก็เด็กมันกรุบกรอบน่ากินหวานไปทั้งตัว อั๊ยยยยย หื่นตามพี่ธันไปค่ะจุดนี้
แหม่ ก็เข้าใจ แกเลี้ยงดู ดูแล ถนอมรักของแกมา ส่วนน้องปอขอบอกว่าเธอน่ารักไม่ทน
ไม่น่าทน ปล้ำเลยพี่ 555 ชอบตรงพี่ธันขี้หึงมากกกกกกกกกก แพ้ค่ะแพ้จุดนี้

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 20-01-2014 11:06:23

 o18 พี่ธันหลอกเด็กอ่ะ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 23-01-2014 17:39:13

อร๊ายยย น่ารักมากก พี่ธันเลี้ยงต้อย

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 02 วันเด็ก ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 13-02-2014 09:31:38

ฮึ้บ ฮึ้บ...แวะมาดัน พรุ่งนี้วัน valentine นะจ๊ะ   :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 วาเลนไทน์ ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 14-02-2014 09:37:38

03 วาเลนไทน์


“ป่าน พี่ชายข้างบ้านแกไม่มีแฟนเหรอ?”
 
 
เสียงหวาน ๆ ของผู้หญิงที่มีออร่าสีชมพูถามพลางละลายเนยลงไปในหม้อ ผมไม่ได้อยู่ในบทสนทนาแต่กำลังเช็ดแบบพิมพ์รูปหัวใจสำหรับทำช็อกโกแลตวันวาเลนไทน์ของพี่สาวในครัวเลยได้ยินไปด้วย
 
คนขี้สงสัยที่ถามเมื่อครู่ชื่อพี่ษา เป็นเพื่อนสมัยเรียนปริญญาตรีของพี่ป่าน ไม่ได้มาที่บ้านบ่อยแต่ก็ไม่ได้แปลกหน้าสำหรับผม มาทีไรก็ถามถึงไอ้พี่ธันตลอด ไม่รู้ติดอกติดใจอะไรนัก ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็มีแฟนอยู่เป็นตัวเป็นตนแถมยังคบกันมาตั้งนานแล้วด้วยซ้ำ
 
 
“ไม่มีมั้ง ไม่รู้อะ ถามไอ้ปอสิ รายนั้นเขาสนิทกัน”
 
ผมสะดุ้งตอนพี่ป่านโยนมาให้ พี่ษาเหลือบมองผมยิ้มหวาน แก้มสีชมพูเกินพอดีแทบปริตอนหันมามอง เห็นแล้วขนลุก “ปอก็ด้วย ไม่มีแฟนเหรอ?”
 
“ไอ้ปออะนะจะมี เนิร์ดอย่างนี้ใครเชาจะเอา” พี่ป่านดูถูกผมมากไปแล้ว ต่อให้ตอนนี้ผมโสดก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีใครเอานะครับ ก่อนหน้านี้มีแฟนที่คบหากันมานานอยู่ แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไรเหมือนกันที่เฟิร์นเปลี่ยนไป ที่จริงปัญหามันเริ่มจากผมต่างหากที่เรียนหนักจนไม่มีเวลาให้
 เฟิร์นเป็นคนขี้งอแงตามปกติธรรมดาของผู้หญิงครับ ไม่ได้มากไปหรือน้อยไปจนน่ารำคาญ แต่พอดีว่าช่วงสองสัปดาห์ก่อนทะเลาะกันทุกวัน ไม่ได้มีสาระอะไรหรอก ส่วนมากก็เป็นเรื่องที่ผมออกไปช็อปปิ้งด้วยไม่ได้ ผมเข้าใจนะว่าคนเป็นแฟนกันก็อยากอยู่ด้วยกันเป็นธรรมดา แต่ผมเหนื่อยนี่ครับ เลิกเรียนก็เย็นย่ำอยากกลับมานอนเท้งเต้งที่บ้าน ทำตัวสบาย ๆ ให้หัวมันโล่ง หลังจากปีใหม่ผมตกอยู่ในสภาวะเครียด ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าเรื่องอะไรแต่เป็นเรื่องที่ปรึกษาแฟนตัวเองไม่ได้เลยค่อนข้างเก็บตัวและจมอยู่กับตัวเองเป็นพิเศษ สุดท้ายฝ่ายหญิงเลยจบประเด็นด้วยคำพูดที่ว่า “เราว่าปอยังไม่พร้อมมีแฟนหรอก เลิกกันเถอะ” ทำเอาผมช็อกซีนีม่าไปสองวันเต็ม ๆ มีดื่มเหล้าจนไม่ได้สติไปโผล่คอนโดอินทรีย์อยู่วันนึง จำไม่ได้ว่ากลับจากร้านเหล้ายังไง แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าไอ้เจ้าของห้องไปไหน ที่แน่ ๆ คือพอลืมตาได้ก็รีบกลับบ้านเลย พ่อกับแม่ไม่มีใครว่าหรอกครับเรื่องค้างข้างนอก แต่ไอ้คนไม่พอใจหนัก ๆ เลยคือคนที่เป็นเรื่องเครียดให้ผมหนักยิ่งกว่าเลิกกับแฟนสด ๆ ร้อน ๆ เสียอีก
 
ไม่รู้สิ ผมบอกไปหรือยังว่าผมชอบจูบของพี่ธันมากครับ แต่ผมมองหน้าพี่เขาไม่ถูก ถึงแม้จะไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธคำถามที่ผมถามไปว่าเขาเป็นเกย์หรือเปล่าแต่การกระทำก็ชัดเจน พี่น้องที่ไหนเขาจูบกันวะ แต่คนที่ยังไม่มั่นใจอะผมต่างหาก ผมไม่เคยตั้งใจจะเป็นเกย์นี่ครับ มัน.. เหนือความคาดหมายไปเยอะมาก ผมไม่ได้ชอบผู้ชายมาก่อน ไม่เคยมองในแง่พิศวาสเลยสักคน ต่อให้เป็นอินทรีที่ดีแสนดีจนประสบพบเรื่องเด็กในสังกัดนัดตบกันหลังโรงเรียนจนคุ้นเคยมาใกล้ชิดก็ไม่มีสักเสี้ยววินาทีที่หวั่นไหว
อินเป็นเกย์รุกประเภทมือไวใจเร็วในระดับหนึ่ง เขารอใครไม่ค่อยได้ สนใจก็แสดงออกชัดเจนไปเลย ไม่เกิน 3 วันรอฟังข่าวร้ายของคนที่ถูกจีบได้ ดังนั้นกับผมที่หน้าตาหล่อเหลากระชากใจก็เป็นอีกคนที่อินจะชอบมาแต๊ะอั๋งบ่อย ๆ
สมัย ม.ต้นผมไม่รู้เรื่องหรอกครับ แต่พอรู้ว่าเขามีแฟนเป็นผู้ชายก็ระวังตัวมากขึ้น แต่กว่าจะรู้เดียงสาอินก็เลิกจีบผมไปนานมากแล้ว เขาบอกว่าผมน่ะจืดชืด มีดีแค่หน้าตาส่วนอย่างอื่นน่าเบื่อยิ่งกว่าวุ้นกรอบ (อินไม่ชอบทานวุ้นกรอบครับ เป็นขนมที่เขาเกลียดที่สุดในโลกเลยก็ว่าได้) เพราะงั้นผมเลยคิดมาตลอดว่าตัวเองไม่มีวันชอบผู้ชายแน่ ๆ


แต่ชอบจูบของผู้ชาย… คือมัน… ไม่รู้จะเถียงยังไงน่ะครับ นอกเสียจากผมคงเป็นเกย์จริง ๆ แปลกตรงที่ผมก็ยังชอบผู้หญิงอยู่นะครับ กับเฟิร์นน่ะผมก็ยังกล้าใช้คำว่ารัก วันที่เลิกกันก็ยังมีความรู้สึกเสียใจอยู่ แต่ที่ยอมลดระดับไปดื่มเหล้าร้านกะหลั่วๆ ของพี่ตุ้ยญาติอินทรีให้เมาเสียหมานั่นที่จริงแล้วเพราะกลุ้มเรื่องพี่ธันมากกว่า แต่ใครจะไปรู้ ว่าเรื่องที่จะทำให้ผมเครียดจนอยากฉีด TZ (ยาสลบในสัตว์) เกินขนาดให้ตัวเองหลับตายห่าไปเลยมันจะเกิดขึ้นหลังจากคืนนั้น
 
พี่ธันไม่ชอบอิน ผมรู้ นั่นเป็นสาเหตุที่ผมต้องแจ้นกลับมา แต่สุดท้ายก็ไม่รอดอยู่ดี ไม่ใช่เพราะผมไม่แอบเข้าบ้านตัวเองเงียบ ๆ นะ แต่ไอ้ 5 หมาของพี่ธันต่างหากที่ทำให้ผมถูกแววตาเย็น ๆ จ้องเชือดเฉือนแบบไม่แน่ใจว่าผมกำลังถูกฆ่าหั่นศพทางสายตาหรือเปล่า
 
 

“อยู่คนเดียวแบบนี้ไม่เหงาเหรอน้องปอ” เพื่อนพี่สาวถามแหวกม่านความคิด ผมไม่เงยหน้าแต่ตอบอีกฝ่ายอย่างไม่ใส่ใจนัก
 
“ก็ไม่นะครับ แค่เรียนก็ไม่มีเวลามานั่งเหงาแล้ว”
 
ที่จริงไม่ใช่เรื่องเรียนหรอกที่ทำให้ผมไม่เหงา ก่อนหน้านี้ผมไม่เหงาเพราะมีทั้งแฟนทั้งพี่ธันต่างหาก


แต่ว่า... พักหลังมานี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว




เบื่อว่ะครับ
 
 
“นั่นสินะ หมอปอมีทั้งเพื่อน มีทั้งครอบครัว ไหนจะมีเรื่องเรียนให้คิดอยู่คงไม่เหงาอยู่แล้ว แต่พี่ว่าพี่ธันต้องเหงาแน่ ๆ เลย ผู้ชายอายุสามสิบกว่า ๆ เนี่ยบางคนเขาก็แต่งงานแต่งการกันไปแล้วนี่เนอะ หรือไม่ก็เป็นพวกรักสนุกแต่ไม่ผูกพัน จะบอกว่าไม่เหงา ไม่อยากมีเซ็กส์น่ะไม่มีทาง”
 
ผมเหลือบตาขึ้นมองพี่ษา พี่ป่านเองก็เหมือนกัน “เธอ พูดจาเหมือนอยากไปช่วยแก้เหงาให้พี่เขาชอบกล หล่อนมีแฟนแล้วไม่ใช่เหรอ”
 
“ฉันไม่ถือหรอก ได้นอนกับพี่ธันออกจะกำไรชีวิต”
 
กำไรบ้าอะไรวะ กับตาแก่ตัณหากลับอย่างนี้เนี่ยนะ พี่ษาแม่งบ้าไปแล้ว
 
 
“งั้นวันนี้ก็เอาช็อกโกแลตที่ทำไปให้พี่ธันสิ ของขวัญวันวาเลนไทน์ ช่วงนี้เห็นเงียบ ๆ ไปเหมือนกัน ไม่รู้ว่ามีแฟนหรือเปล่า ไอ้ปอก็เล่นเกมกับป้อนไม่ยอมไปเป็นสายให้เลย”
 
พี่ษายิ้มเขิน เทผงโกโก้ใส่หม้อ ยุ่งยากจะตายชัก ผมล่ะไม่เช้าใจว่าทำไมต้องทำกินเอง ซื้อเอาถูกกว่าง่ายกว่าตั้งเยอะ แต่อยากทำก็ทำไปเถอะ ให้ผมมาคอยเช็ดคอยล้างให้ก็ไม่ได้ว่าอะไร มันไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรง
 
 
“เดี๋ยวผมเอาไปให้พี่ธันเอง พี่ธันบอกให้ไปช่วยหาเห็บหมา”
 
พี่ษาหันไปยิ้มเจ้าเล่ห์กับพี่ป่านขณะที่ผมหน้าหงิกสุดชีวิต ว้าโว้ยยย ไม่ได้อยากเจอหน้าเลยแต่ไม่รู้ทำไมถึงปล่อยพี่ธันอยู่กับพี่ษาไม่ได้
เขาเป็นเกย์ไง… ผมแค่… ไม่อยากให้เพื่อนพี่สาวถูกเกย์หลอกเฉยๆหรอกครับ
ไอ้ปอเอ๊ยย เหตุผลที่คิดมาได้ โคตรน่ารังเกียจเลย เฮ้อออ




 
นานมากแค่ไหนแล้วที่ผมไม่ได้เหยียบเข้ามาในบ้านหลังนี้

นานจนไม่รู้ว่าทนได้ยังไงที่ต้องทำเป็นไม่เห็นหลังคาบ้านพี่ธันในสายตา ไม่ลอบมองลงมาจากชั้นที่เป็นห้องนอนว่าพี่ธันทำอะไรอยู่ ผมกับเขาสนิทมาตั้งแต่ยังเล็ก แต่ก็ไม่เคยมีครั้งไหนที่ต้องห่างเหินกันขนาดนี้เลย
 

เพราะจูบ..

เพราะพี่ธันจูบผมนั่นแหละ ผมถึงไม่กล้าสู้หน้า แต่ถ้าให้เลือกระหว่างหลบไปแล้วเปิดเป็นโอกาสของพี่ษาผมก็ไม่ยอมเหมือนกัน
ผมกลัว ถ้าพี่ธันเห็นใครสำคัญมากกว่าผมขึ้นมา...

นั่นคงเป็นเหตุผลที่ว่า.. ทำไมพี่ธันถึงไม่อยากให้ผมมีใคร
 

เสียงเห่าของห้าหมาในบ้านดังระงม ฟังดูแล้วเสียงมาจากชั้นสอง ประตูรั้วไม่ได้ล็อคเอาไว้ผมเลยใช้มือเลื่อนเปิดง่ายๆ  รถพี่ธันจอดนิ่งสนิทในที่ของมัน แต่ประตูบ้านกลับมีรองเท้าของผู้หญิงถอดอยู่คู่กับแตะตราช้างดาว พี่ธันไม่เคยพาใครมาบ้าน โดยเฉพาะผู้หญิง นั่นกำลังทำให้ผมหงุดหงิด ฟุ้งซ่าน มือข้างหนึ่งถือกล่องช็อกโกแลตที่(พี่ป่านกับพี่ษา)ทำเองไว้ ส่วนอีกข้างก็ผลักประตูบานใหญ่เข้าไปอย่างถือวิสาสะ เป็นผู้หญิงจริง ๆ ครับ แต่ก็มีเพื่อนผู้ชายนั่งอยู่ด้วยบนโซฟาตัวใกล้ ๆ กัน
 
 
“พี่ป่านให้เอาขนมมาให้”
 
ผมชิงพูดก่อนจะมีใครถาม เพื่อนผู้ชายนั่นชื่อพี่กรณ์ ผมเคยเจอโดยบังเอิญตอนออกไปข้างนอกกับพี่ธัน แต่ผู้หญิงนี่ไม่เคยเห็น แต่งตัวดี หน้าตาดีจัดเลยล่ะ
 
 
“อ้าว น้องแว่นนี่เอง เอาอะไรมาให้พี่ธันครับ”
 
“ช็อกโกแลตของพี่สาวครับ”
 
“เหรอ นั่งคุยกันก่อนสิ” พี่กรณ์ชวน ผมไม่ชอบตาเป็นประกายวาววับแบบนั้นของเพื่อนพี่ธันแต่ก็ไม่แสดงออกมากเพราะกลัวเสียมารยาท พี่ธันเองก็เหมือนกัน ตอนแรกที่เห็นหน้าผมยังไม่ดูหงุดหงิดเท่าที่พี่กรณ์ชวนผมคุยเลยด้วยซ้ำ
 
 
“เอาไปเก็บในครัวแล้วกลับไปก่อน”
 
“เฮ้ย จะรีบไปไหนล่ะ น้องแว่นมีนัดหรือยังครับวันนี้”
 
“ปอครับ” แว่นพ่อมึงสิครับ “ผมชื่อปอ”
 
พี่กรณ์ยิ้มพราว พยักหน้ารับรู้ แต่คนหงุดหงิดกลับเป็นเจ้าของบ้านที่นั่งติดกับพี่สาวคนสวยซึ่งผมใม่คุ้นหน้า แฟนพี่ธันหรือเปล่า? ช่วงที่เราไม่คุยกัน มีใครที่พี่ธันให้ความสำคัญมากกว่าผมไหม?
 
 
“พี่ชื่อมี่ เป็นเพื่อนที่ออฟฟิศเก่าธัน” คนที่ตกเป็นเป้าสายตาผมแนะนำตัวผมเลยต้องยกมือไหว้อีกครั้ง พี่มี่เป็นคนยิ้มสวย ยิ้มยั่วยวนนั่นไม่ใช่แค่เพราะรูปหน้ากับริมฝีปากที่รับกันพอดีเกินไป แต่เสื้อรัดรูปคอกว้างที่เผยให้เห็นสัดส่วนชัดเจนนั่นเป็นอีกหนึ่งองค์ประกอบที่ทำให้ผมละสายตาไปไม่ได้ คัพดีแน่ ๆ ใหญ่ขนาดนั้นใช้สองมือผมปิดยังไม่มิดเลยด้วยซ้ำ
 
 
“ปอ เอาช็อกโกแลตไปไว้ในครัวแล้วกลับบ้านไป”
 
พี่ธันไม่แค่พูดแต่ลุกขึ้นจากโซฟามาจับผมพลิกตัวก่อนรุนหลังออกให้ห่างเพื่อน ๆ มือใหญ่เลื่อนมาจับที่ข้อศอกผมแน่นกว่าปกติ แต่สายตาคมนั่นไม่ก้มลงมองเลยสักนิด ดวงตาของพี่ธันแน่นิ่ง ทอดยาว แสดงออกถึงอารมณ์ที่เดือดพล่านอยู่ข้างใน อะไรกัน แค่ผมโผล่มาให้เห็นหน้าก็โกรธกันขนาดนี้แล้วเหรอ
 
 
“ผมขอโทษ ไม่รู้ว่าพี่มีแขก”
 
เสียงของผมคงเบาไปอีกฝ่ายเลยไม่ได้ยิน พี่ธันเม้มปากแน่นก่อนปล่อยเมื่อพาผมเข้ามาในครัว ปล่อยให้ผมรื้อตู้เย็นเพื่อหาช่องว่างสำหรับใส่ช็อกโกแลตวาเลนไทน์ให้โดยไม่ชวนคุยเหมือนอย่างเคย
 
คงไม่มีแล้วแหละ พี่ชายที่ใจดีของผม
ไม่รู้ทำไมพอคิดแบบนี้หัวใจมันก็เจ็บจี๊ดขึ้นมาเลย
 
 
“อย่าเอาให้หมากินนะครับ ช็อกโกแลตมีส่วนประกอบของสารจำพวกเดียวกับคาเฟอีน จะไปกระตุ้นให้หัวใจเต้นเร็ว เหงื่อออกมาก อาจถึงขั้นเป็นพิษได้จะทำให้เกิดอาการอาเจียน ท้องเสีย หายใจถี่ ฉี่บ่อย กระวนกระวาย และตายได้”
 
“ใครจะเอาให้หมากิน”
 
“พี่ธันนั่นแหละครับ ชอบเอาของคนไปให้หมา แล้วก็เอาของหมามากินเอง” ผมเห็นหลายรอบแล้วแหละแต่ไม่อยากพูดมากกว่า “อย่าลืมนะครับ”
 
“อืม...รู้แล้ว”
 
“งั้นผมกลับเลยนะครับ” คนไม่อยากให้อยู่ ผมก็ไม่รู้จะทู่ซี้ไปทำไม แต่พี่ธันไม่ปล่อยผมไปอย่างที่ออกปากไล่ถึงสองครั้ง กลับยื่นแขนมายันประตูตู้เย็น กั้นเป็นคอกเล็กๆไม่ให้ผมขยับไปไหน
 
 
“...ไปเล่นกับหมาหน่อยไหม? พี่เอามันเก็บไว้ข้างบน มี่กับกรณ์กลัวน่ะ”
 
“ไหนว่าให้ผมกลับบ้าน”
 
“ไม่ต้องกลับก็ได้ แต่รออยู่ข้างบน พี่ไม่ชอบให้กรณ์มันมองเราเท่าไร” ผมกำลังจะอ้าปากพูด แต่เสียงดุของพี่ชายก็กลบมาก่อน “แล้วก็ไม่ชอบให้ปอมองนมมี่ด้วย”
 
ผ..ผมก็แค่มองเฉย ๆ ไม่ได้คิดอกุศลอะไรเสียหน่อย ตอนนั้นความรู้สึกกลัวว่าพี่ธันจะชอบทรงโตมันกลบความทะลึ่งในแบบของผู้ชายออกไปหมด แต่ถึงอยากจะเถียง ผมก็ยังมีสติมากพอที่จะไม่เผยไต๋ออกไปจนหมด
ขืนบอกพี่ธันไปแบบนั้น เดี๋ยวเขาก็หาว่าผมหึงกันพอดี..
 
 
“ขึ้นไปรอข้างบน” พี่ธันย้ำ แต่ผมยังลังเลอยู่อีกฝ่ายถึงถามต่อ  “หรือยังโกรธพี่อยู่?”
 
 
ผมเงียบไป พี่ธันก็เงียบ เราอาศัยการสื่อสารผ่านลมหายใจหนักๆ สายตาที่จ้องประสานกันจนผมต้องหลบก่อนทั้งที่ไม่ใช่คนผิด ผมแพ้ แพ้เสมอกับคน ๆ นี้ พี่ชายที่สำคัญมากกว่าคนไหน
ผมเข้าใจมาตลอดว่าที่ไม่สนิทกับพี่ป่านเพราะเราคนละเพศกัน แต่เอาเข้าจริงผมกับป้อนที่เป็นผู้ชายเหมือนกัน วัยไล่เลี่ยกันก็ไม่ได้ถูกคอกันเท่าไร มันมีอะไรมากกว่านั้น ผมไม่อยากจะยอมรับหรอก แต่ที่จริงผมเองก็รู้
ผมคง...เป็นเกย์ไปแล้วแน่ ๆ
 
 

“เฮ้ย เห็นหายมาตั้งนาน นึกว่าไปไหน นี่น้องปอมอายุเท่าไรแล้วนะ”
 
“ผมชื่อปอครับ” พี่กรณ์แหวกม่านของบรรยากาศมาคุเข้ามาในห้องครัวเล็ก ๆ เขาน่าจะมีปัญหาเรื่องการจำชื่อของผม พอแก้ไปอย่างนั้นอีกฝ่ายก็หัวเราะเหอะแก้เก้อ “อายุ 20 แล้ว”
 
“งี้ก็เข้าร้านเหล้าได้ดิ” วันมาฆะคงเปิดแต่ร้านเหล้าเถื่อน ๆ น่ะครับ แต่พูดแบบนี้นัดเวลาเลยดีกว่า แต่ออร่าสีหม่น ๆ ของเจ้าบ้านที่เริ่มฉุนขาดก็ทำให้ผมเงียบปากไว้ ที่บอกว่าไม่ชอบให้พี่กรณ์มองผมคงเป็นเรื่องจริง น้อยครั้งมากที่ผมจะเห็นพี่ธันหงุดหงิดได้ขนาดนี้ แต่ทุกครั้งที่เป็นก็จะเกิดจากคนที่มาสนิทสนมกับผมเกินกว่าเหตุทั้งนั้น
 
 
“ไม่ไป น้องยังเด็กอยู่เลย”
 
“ไม่เอาน่า วันนี้ใครโสดเขาก็ปล่อยผีกันหมดนั่นแหละ”
 
ผมเงยหน้าขึ้นมองพี่ธัน ไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายไปไหม ความคิดหนึ่งที่ผุดแทรกขึ้นมาในหัวคือถ้าไปเที่ยวกับเพื่อนแล้ว พี่ธันจะพาใครกลับมาแก้เหงาตามประสาชายโสดอายุสามสิบกว่าหรือเปล่า?
 
 
“ผม...” ไปด้วย
 
คำพูดนั้นถูกกลบเพราะเสียงพี่ชายข้างบ้านดังกว่า แววตาดุกับสำเนียงเหี้ยมเกรียมราวคนป่าเอ่นลั่น พี่กรณ์ก้มลงไปชักดิ้นชักงอกับพื้นเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากปากเพื่อนตัวเอง
 
 
“กูกับปอจะไปเวียนเทียน วันนี้วันมาฆบูชา มึงกับมี่ไปกันเองเหอะ”
 
ยกนี้..พี่ธันวินว่ะครับ


 


พี่กรณ์กับพี่มี่ถูกไล่กลับไปแล้ว ส่วนผมนั่งเล่นอยู่กับหมาบนชั้นสองของบ้าน เกือบ ๆ เดือนครึ่งแล้วที่ผมกับพี่ธันไม่คุยกันเลย มันยาวนานมากในความรู้สึกของผม นานจนเหมือนกับลืมไปแล้วว่าตัวเองควรวางตัวกับอีกฝ่ายยังไง ผมนอนอยู่บนเตียงของพี่ธัน เตียงขนาดใหญ่แต่เวลามาค้างทีไรก็ซุกเข้ากอดพี่ชายจนแทบจะฝังร่างเข้าสิงเกือบทุกครั้ง กอดของพี่ธันอุ่น ลมหายใจของพี่ธันหอม กล้ามเนื้อของพี่ธันแข็งแกร่งไปทุกสัดส่วน ไม่เหมือนกับผมที่ผอมกะหร่องเหมือนคนขาดสาร

พี่ธันอายุ 33 แล้ว โคตรแก่เลย แต่ยังทำตัวเป็นเด็ก ๆ ผมเห็นการ์ตูนกองมหึมาวางอยู่ข้างเตียง เมื่อก่อนมันเคยวางสงบนิ่งอยู่บนตู้มาหลายปี จำไม่ได้ว่าครั้งสุดท้ายที่พี่ธันรื้อมาอ่านมันตั้งแต่เมื่อไร พี่ธันมักจะอ่านหนังสือตอนที่นอนไม่หลับ อ่านจนเช้าแล้วก็ปล่อยมันระเกะระกะ ช่วงไหนที่รู้สึกดีขึ้นถึงลุกมาเก็บบ้านที ที่บ้านนี้พี่ธันไม่ให้ใครมาดูแล เป็นคนรดน้ำต้นไม้ จัดสวน รีดผ้า เก็บกวาดเองทั้งหมดเพราะปกติก็ไม่ได้ทำงานประจำอยู่แล้ว พี่ธันมีเวลาว่างทั้งวันยกเว้นช่วงที่ราคาหุ้นผันผวนมากจะไม่ทำอะไรนอกจากนั่งเฝ้าหน้าจอคอมพิวเตอร์ดูเส้นกราฟที่เดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลงคิ้วขมวดจนเป็นปม
 
ผมค่อยๆ ลุกขึ้นมาหยิบหนังสือของพี่ธันขึ้นมาเก็บใส่ชั้น บางเล่มมีรอยฟันหมาแทะจนพรุนแบบที่จับไม่ได้ว่าตัวไหนก่อเรื่อง กวาดตามองไอ้ห้าตัวโปรดทำหน้าหงิมตาใสกันทั้งนั้น จะใส่ความว่าพี่ธันกัดหนังสือเองก็ประหลาดไปหน่อย ที่ยุบจนยุ่ยนี่รอยเขี้ยวหมาชัด ๆ
 
 
“ไม่ต้องเก็บหรอก กองไว้นั่นแหละ”
 
เจ้าของบ้านบอกหลังจากรถหรูที่จอดเทียบกำแพงด้านนอกหายไปแล้ว ผมเงยหน้าขึ้นมองพี่ธันแต่ไม่ได้พูดอะไร ไม่รู้สิ ผมควรจะบอกยังไง ควรจะทำตัวยังไงหลังจากที่เราจูบกันไปวันนั้น
 
พี่ธันไม่ใช่จูบแรกของผมหรอก… แต่กลับเป็นผมเองที่กำลังรู้สึกเหมือนสาวน้อยที่เพิ่งโดนพรากบริสุทธิ์ไป มองหน้าพี่ธันทีไรใจผมจะขาด มันบีบรัดแน่นจนแทบคุมตัวเองไม่ไหว
 
 
“พี่บอกไม่ต้องเก็บไง”
 
“ไม่เป็นไรครับ”
 
“ปอ.. มาคุยกันก่อน”
 
ผมไม่ชอบเสียงห้วนสั้นของอีกฝ่าย เพราะมันมีอำนาจบังคับให้ผมสมยอมได้ พี่ธันดึงข้อมือผมไปนั่งบนเตียง ส่วนตัวเองคุกเข่าอยู่ที่พื้น ตาคมจับจ้องใบหน้าผม กวาดมองจนรอบก่อนยกมือขึ้นลูบข้างแก้มเบา ๆ ให้ผมเบือนหน้าหนี
 
 
“ไม่คิดถึงพี่บ้างเหรอ?”
 
คิดถึงสิ
ใครจะไปพูด ผมเอาแต่หลบตา ไม่น่ามาหาพี่ธันเลย “วันนั้น ปอไปนอนที่ไหนมา”
 
“วะ...วันไหนครับ”

“วันที่กลับมาตอนเช้า”
 
ผมรู้แหละว่าวันไหน แต่คิดว่าพี่ธันจะลืมแล้วเสียอีก “คอนโดเพื่อน”

“เพื่อนคนไหน”
 
“อ....อินครับ” สิ้นเสียง พี่ธันก็ปล่อยลมหายใจหนัก ๆ ออกมาดัง พี่ธันลุกขึ้นยืนเต็มความสูง จับหมอนที่วางอยู่ใกล้มือข้นมาได้ก็ปาลงพื้นด้วยความหงุดหงิด "!”
 
ผมสะดุ้งถอยร่นไปอีกทาง หน้าตาพี่ธันดุดันจนผมกลัว “ไม่รู้หรือไงว่ามันเป็นเกย์!”
 
“ท...ทราบครับ”
 
“ทำอะไรกับมันบ้าง” ผมสะดุ้ง น้ำเสียงอีกฝ่ายกดต่ำ เต็มไปด้วยโทสะ ผมเม้มปากเข้าหากันแน่นแต่กลับทำให้พี่ธันหงุดหงิดมากขึ้น “พี่ถาม!”
 
“ไม่ได้ทำอะไร...ผม...แค่ไปกินเหล้า แล้วก็ไปนอนที่คอนโดมัน แต่ อินไม่ได้อยู่ค้างด้วยนะพี่ธัน มันไปนอนที่อื่น”
 
“แล้วปอรู้ได้ยังไงว่าตอนที่หลับมันไม่ได้ทำอะไร ทำไมทำตัวแบบนี้วะ!”
 
ต้นแขนทั้งสองข้างโดนบีบแน่น พี่ธันจับผมเขย่าจนหัวสั่นหัวคลอน ผมรู้ว่าพี่ธันเป็นห่วง.. ผมรู้
 
 
“ไม่ต้องร้องไห้! ทำอะไรทำไมไม่คิด! อ้อ… หรือคิดแล้ว รู้นี่ว่ามันเป็นเกย์ ก็ยังทำตัวไปสนิทสนมด้วย ชอบมันใช่ไหมกับมันถึงไม่รังเกียจ แต่กับพี่….”
 
แววตาแข็งกร้าวของอีกฝ่ายวูบไหว ดวงตาสีเข้มหม่นแสงลงก่อนปล่อยผมแล้วเบือนหน้าหนี มือหยาบเสยผมหน้าตัวเองมาทางด้านหลังแล้วกำทึ้งแน่น ผมไม่รู้จะทำยังไงกับความรู้สึกของพี่ธันตอนนี้ ได้แต่เอาหลังมือปาดน้ำตาตัวเองที่ไหลไม่หยุดลวกๆ
 
 
“พี่เข้าใจแล้ว… กลับบ้านไปเถอะ…”
 
“พี่ธัน”
 

พี่ไม่เข้าใจอะไรเลยต่างหาก..
 


ผมรู้ แต่ไม่กล้าจะอธิบาย ผมไม่เคยทะเลาะกับพีชายคนสนิทรุนแรงขนาดนี้ ไม่สิ เราไม่เคยทะเลาะกันเลยสักนิดด้วยซ้ำ ผมเม้มปากเข้าหากันแน่นกว่าเก่า พี่ธันเดินไปที่หน้าต่างไกลจากผมมากไปอีก บรรดาสัตว์เลี้ยงทั้งหลายพากันมุดหัวหลบใต้โต๊ะเพราะเสียงที่ดังจนคิดว่าบ้านผมเองก็คงได้ยิน
 
 
“ผมขอโทษ… ผมไม่ได้รังเกียจพี่”

“ปอไม่ต้องพูดหรอก กลับบ้านซะ”
 
“ผมไม่กลับ” พี่ธันหันหน้ากลับมา พอดีกับผมที่เดินไปกอดอีดฝ่ายไว้ทั้งตัว ถึงจะถูกแกะมือออก ถูกพี่ธันผลักไสแต่ผมก็ไม่ปล่อย ผมไม่กล้าปล่อย อยากให้รู้ว่าผมไม่ได้รังเกียจ
ต่อให้พี๋ธันไม่ได้คิดกับผมแบบพี่น้อง แต่ผมก็ไม่เคยรังเกียจ
 
 
“ปอ…..”
 
“ผมขอโทษ จะไม่ทำอีกแล้ว อย่าโกรธ”

.

“ไม่ทำอีกแล้ว ไม่ทำให้พี่เป็นห่วงอีกแล้ว ผมสัญญา.... “
 
 
.
.
“อย่าโกรธผม…”


พี่ธันโกรธ ไม่ใช่เรื่องสนุกเลย

ในสายตาผมแล้วพี่ธันเป็นคนสบาย ๆ ไม่มีอารมณ์ดาร์กเท่าไร เขาโตเป็นผู้ใหญ่ ใจเย็น อารมณ์ดี รักสัตว์ หล่อแล้วก็บ้านรวยเป็นสเป๊กในฝันของสาว ๆ ได้แบบไม่ต้องลงทุนลงแรงจีบผมไม่เคยเห็นพี่ธันหงุดหงิด และบทเรียนครั้งนี้ก็ทำเอาผมเข็ดหลาบไปอีกนานเลยว่าจะไม่ทำให้พี่ธันโมโหอีก
พี่ธันตอนฟิวส์ขาด น่ากลัวชะมัดยาก

แต่ท้ายที่สุดแล้วพี่ธันก็สงบลง ผมเอาแต่ร้องไห้แล้วก็กอดอีกฝ่ายไว้ ไม่นานมือหยาบก็กอดผมกลับ แขนใหญ่กอดผมแน่นจนแทบจมหายไปกับอกอุ่น ๆ เสียงทุ้มต่ำของพี่ธันกระซิบว่าอย่าทำให้พี่เสียใจได้ไหม ซ้ำ ๆ

เราเหมือนเป็นแฟนกันเลย...

ถึงแบบนั้นผมก็ยังไม่มั่นใจมากพอจะพูดมันออกมา ริมฝีปากหยุ่นของพี่ธันจูบที่ขวัญเหนือหัวผมก่อนไล่ลงมากกหู จูบซับน้ำตาที่ข้างแก้ม เรามีข้อแลกเปลี่ยนกันเล็ก ๆ น้อย ๆ ว่าผมจะหยุดร้องไห้ถ้าพี่ธันหายโกรธเรื่องเลยจบได้ด้วยดี ผมย้ำเป็นรอบที่ล้านว่าระหว่างผมกับอินทรีไม่ได้มีอะไรมากเกินไปกว่าคำว่าเพื่อน พี่ธันเชื่อผม แต่ไม่เคยเชื่อใจเพื่อนสนิทของผม





“เรียนก็เรียนกันคนละที่ จะติดต่อมันอีกทำไม”

คนตัวใหญ่พูดขณะเดินวนไหลตามคลื่นฝูงพุทธศาสนิกชน วันนี้ตรงกับวันมาฆบูชาพอดี หลังจากดีกันแล้วผมก็ตกลงกันว่าจะมาทำบุญสงบจิตสงบใจโดยการเวียนเทียนรอบโบสถ์ของวัดใกล้บ้านตามที่บอกเพื่อน ๆ ไว้ ผมน่ะสงบลงแล้ว แต่ดูเหมือนคนชวนจะไม่ได้ใจเย็นลงสักนิดเมื่อพูดถึงอินทรี


“แล้ววันนั้นไปกินเหล้าทำไมให้มันเมา”

พี่ธันถามเสียงขรม สรุปพิธีกรรมทางศาสนานี่ช่วยขัดเกลาบ้างหรือเปล่าไม่รู้ คนเยอะ เดินเบียดกันเต็มไปหมดพี่ชายข้างบ้านผมก็ยิ่งหงุดหงิด บางคนที่เดินอยู่ใกล้ๆต้องเหลือบตามองพี่ธันเพราะจากน้ำเสียงแล้วหวิดจะมีฆาตรกรรมกลางวัดให้ได้


“เอาไว้ค่อยคุยกันหลังจากเสร็จพิธีดีไหมครับ?”

“งั้นก็กลับ”

“พี่ธัน” โตแต่ตัวหรือไง ผมขมวดคิ้วเล็กน้อยพอให้อีกฝ่ายรู้ว่าไม่ควร เจ้าของชื่อพยักหน้ายอมแพ้ “เรามาทำบุญกันนะครับ”
ผมพูดแค่นั้นอีกฝ่ายก็พยักหน้าส่ง ๆ กระทั่งจบพิธีกรรมก็แยกออกมาเดินในส่วนชองงานที่ทางวัดจัด ในกรุงเทพยังมีครับที่จัดงานเหมือนสมัยก่อน ปาลูกโป่ง เล่นรถดัมป์ ชิงช้าสวรรค์ แต่เลยวัยที่ผมจะสนใจอะไรพรรค์นี้แล้วก็เลยซื้อของกินกับชมบรรยากาศของงานโดยรอบเฉย ๆ มือของผมกับพี่ธันแกว่งไกว และไม่นานผู้ชายวัยสามสิบกลางก็คว้าไปจับหน้านิ่ง


“จำได้หรือเปล่าที่ผมบอกว่ามีแฟน”

ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้น ครั้งก่อนที่บอกไม่ได้เชื่อจริง ๆ สินะถึงได้ไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรด้วย ผมถอนหายใจหน่าย แต่ยังปรับเสียงให้ราบเรียบเหมือนเดิม “ผมมีแฟนเป็นผู้หญิง คบกันมาหลายปีแล้ว แต่เพิ่งเลิกกันไป วันนั้นแหละที่ไปดื่มเหล้าจนเมา”
ปลายรองเท้าแตะราคาถูกชะงัก พี่ธันก้มหน้าลงมามองผม


“ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วง”

พี่ธันไม่ได้ดุผม สายตาคู่นั้นทอดมองมาด้วยความรู้สึกหลากหลาย ผมอ่านไม่ออก รู้แค่ว่าไม่กล้าสบตาด้วยนาน ๆ


“แล้วตอนนี้...ปอโอเคหรือยัง”

ผมพยักหน้า พร้อมกันกับพี่ธันดึงผมไปกอดไว้ “ขอโทษว่า แทนที่จะได้อยู่ด้วยเวลาที่หมอแย่ กลายเป็นให้คนอื่นทำคะแนนเฉยเลย”
ก่อนหน้านี้ผมแค่รู้สึก ดีขึ้น แต่พอได้อยู่ในอ้อมแขนของพี่ชายข้างบ้านมันวิเศษกว่านั้น เหมือนกับผมไม่เคยเจ็บ ราวกับผมไม่เคยเสียใจ

“ขอโทษ...”
พี่ธันกระซิบเสียงกระด้าง แต่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน ผมยกมือขึ้นกอดตอบแต่ได้ไม่นานอีกฝ่ายก็ดันไหล่ผมให้ถอย


“อยู่ในวัดเฮ้ย”

“พี่กอดผมก่อนนะ”

คนอายุมากกว่าหัวเราะร่วน ดีดหน้าผากผมเหมือนที่ชอบทำ “งั้นกลับบ้านเหอะ อยากกอดมากกว่านี้”

“พี่ธันอย่าพูดอะไรชวนขนลุกได้ปะ” พูดพลางลูบแขนตัวเองไปด้วย อีกฝ่ายไม่ได้มีทีท่าว่าจะสลดหันมาฉีกยิ้มพราวสเน่ห์ให้ราวกับหวังว่าผมจะเป็นเหยื่อสาวผู้ใสซื่อที่จะหลงกล ฝันไปเถอะครับ คนอย่างหมอปอไม่ถูกหลอกง่าย ๆ หรอกนะ


“ยิ้มมากตีนกาขึ้น”

“เลยต้องกินเด็กไง จะได้ไม่ตายเร็ว” ผมตวัดตามองค้อน “นี่จะจีบผมใช่ไหมเนี่ย?”
พี่ธันไม่ตอบ แต่ยังอมยิ้ม “คืนนี้ค้างที่บ้านพี่นะ”

“อันตรายออก”

“พี่ไม่ทำร้ายปอ เราก็รู้”

ผมแกล้งปัดมือที่ยื่นมายีหัวออก แต่ไม่สามารถกลั้นยิ้มได้ ผมสบายใจ เวลาที่เราอยู่ด้วยกันอย่างนี้ เวลาที่ไม่ได้มีเรื่องอะไรหมองใจกัน

“ค้างก็ได้หรอก คิดถึงหมา” พี่ชายข้างบ้านหัวเราะร่วน

“พี่ว่าหมาก็คงคิดถึงหมอปอเหมือนกัน”

สาบานสิว่าแค่หมา ไม่มีทางแน่ ๆ สายตาพี่ธันฟ้องอย่างนั้น
เจ้าของหมาต่างหาก พูดมาเหอะน่า ไหนๆก็หยอดกันมาขนาดนี้แล้ว พี่ธันก็....






ทะด่าาาา
ลงนิยายแก้เซ็งดีกว่า
สวัสดีวันมาฆบูชาและวาเลนไทน์ค่ะ เรื่องน่าเศร้าสำหรับเราปีนี้ไม่ใช่เพราะแม่มไม่มีคู่เหมือนพวกที่มีแฟนแล้วแท็กโชว์หวานกันในเฟสเพราะแม่มชินแล้ว แต่นั่นแหละ เป็นมนุษย์ซวย กำลังเบื่อ ๆ เซ็ง ๆ เต็มที่กับความเอ๋อแหลกของตัวเอง
แต่ยังไงก็ขอให้เป็นวันที่ดีของคนอ่านนะคะ
สุดท้าย ใครเจอcoach wallet (อายุ6วัน) จำชื่อรุ่นไม่ได้เพราะเดินเข้าไปหยิบในร้านมาเลยหล่นอยู่ช่วยติดต่อเราด้วยนะคะ เงินเอาไปเหอะ ขอเอกสารข้างในพอ เพิ่งทำบัตรปชช. ใบขับชี่ เครดิตการ์ดมา สงสารเราเถอะ เรื่องมันน่าเศร้ากว่าครองคานวันมาฆะอีก //มึงมาหาอะไรในเล้าเนี่ยยยย 
ขอโทษค่ะ สติแตกแล้ว 555
เจอกัน21/03ค่ะ วันกวีนิพนธ์สากล
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 valentine ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 14-02-2014 09:46:26

จิ้ม!!!

************************

น่าสงสารทำบุญวันพระหญ่ายยยยยยย

แก้คำผิดนี้ดส์นุง..............

เหนือบ่ากว่าแรง  >>  เหลือบ่ากว่าแรง
คนลุก  >>  ขนลุก

ฮรืออออออ...วันวาเลนไทน์ดันมาชนวันพระเลยไม่มีช็อตหึงหื่นของพี่ธันเลย  :katai1:

น้องปอรอดตัวไป  พี่ธันเลยอด  คนรออ่านก็อดด้วย   :a6:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 valentine ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 14-02-2014 10:02:46

เจออีกทีนี่ไกล๊ไกลลลลลลลลลลล อัพตามเทศกาลใช่มั้ยย
ชอบเวลาหมอปอบรรยายอะไรเกี่ยวกับหมาจัง ดูมีความรู้ดีเเฮะ

ปล.พี่เวสต์ ผูกพันธ์เขียนผิดนะง่อ ต้องเขียนว่าผูกพันนะฮ้า

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 valentine ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 14-02-2014 10:10:29

ขอให้เจอไว ๆ ไม่มีอะไรสูญหายนะคะ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 valentine ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 14-02-2014 10:18:12

มีอินทรีย์โผล่มาอวดความมุ้งมิ้งด้วย อย่างน่ารัก

เอ๊ะ รู้สึกจะเม้นผิดเรื่อง  :laugh:

เพิ่งรู้ว่าอินทรีย์เคยจีบหมอปอ แต่อย่างหมอนี่เก็บไว้ให้พี่ธันคนเดียวเถอะ  :katai2-1:


ขอให้หาเจอไวๆนะคะ  :L2:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 valentine ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 14-02-2014 10:20:56

พี่ธันก็บอกน้องปอไปตรงๆ เลยสิครับ รอนานเดี๋ยวก็โดนปาดไปก่อนหรอก

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 valentine ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 14-02-2014 10:26:28

happy valentine นะคะคุณนักเขียน  :mew1:
แอบเชียร์ให้จีบคุณหมอสำเร็จนะคะ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 valentine ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 14-02-2014 10:44:49

หวานละมุนละไม(?)

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 valentine ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 14-02-2014 10:46:26

ลืมเปลี่ยนวันที่นะจ๊ะ...วันนี้เบลอจริง...สงสัยเพื่อนแท็กภาพหวานมาเยอะ  :hao3:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 valentine ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 14-02-2014 11:01:56

สวัสดีวันมาฆบูชา และสุขสันต์วันวาเลนไทน์นะคะ
ขอให้ได้ของคืนในเร็ววัน

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 valentine ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 14-02-2014 11:05:02

พี่ธันชอบเอาของหมามากินเรอะ 555
ปล.ขอให้คนแต่งได้เอกสารคืนนะคะ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 valentine ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 14-02-2014 11:11:20

เลี้ยงต้อยมาตั้งนานพี่ธันก็เลยโมโหมากไปหน่อยกลัวคนอื่นมาคาบไปซะก่อน
ตอนนี้น้องปอก็ยี่สิบแล้วแถมโสดด้วย จีบเป็นทางการได้แล้วพี่ธัน
คนแก่หึงโหด เด็กน้อยหงอไปเลย

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: fc_fic ที่ 14-02-2014 11:14:37

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 14-02-2014 11:45:40

เห็นชื่ออินทรีย์เยอะๆ แล้วอยากอ่านตอนพิเศษวาเลนไทน์คู่นั้นบ้าง
น่าจะออกมาป่ะกันบ้าง ทั้งพี่ยูทั้งอิน พี่ธันจะได้เลิกหึงอินสักที รายนั้นเขามีคนที่ชอบแล้ว  :really2:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 14-02-2014 12:03:23

น้องโสดแบบนี้พี่ธันจีบแบเต็มๆๆไปเลย :mew1:

ขอให้ได้ของคืนนะคะ :กอด1: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 valentine ♠ [up 11/01/14]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 14-02-2014 12:16:22

เวลาหมอปออยู่กับหมาสนิททั้ง5นี่ดูมุ้งมิ้งมากเลย

และพี่ธันอ่ะ ปล่อยไว้นานระวังหมอปกหลุดมือนะ (แต่ดูแล้วน่าจะไม่หลุด...5555)

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ★KVH™★ ที่ 14-02-2014 12:39:20

พี่ธันว์ 36 หึงโหด
หมอร้องไห้เลย จิ๊  :ling1:
แต่ก็ไปง้อกอดกันในวัดแล้วนะ  :o8:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 14-02-2014 12:47:01

happy valentine day na krub

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 14-02-2014 12:47:43

น่ารักโคตรรรร


^__________________^

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 14-02-2014 12:50:01

นิยายตามวันเทศกาล 555+ เพิ่งเห็นนะเนี่ย สนุกดีจนอยากจะอ่านต่อไวๆบ่อยๆอ่ะ  :ling1:

นี่ๆ..วันอาทิตย์ก็ถือว่าเป็นวันหยุดเหมือนกันนะคะ ไม่สนใจลงเพิ่มด้วยเหรอคะ อิอิ

ปล.ไม่เห็นจ้าาา ขอให้ได้ของคืนนะจ๊ะ ^^ แต่ไอว่าบัตรเครดิตไม่ควรเสียดายนะคะ ระงับการใช้เลยเถอะ เดี๋ยวจะเป็นหนี้หัวโตไม่รู้เนื้อรู้ตัวนะคะ ถึงเวลานั้นจะไปอ้างกับธนาคารยังไงเขาก็คงไม่รับฟังหรอกนะคะ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 14-02-2014 12:53:12

อินแม่งจีบผชหน้าตาดีทุกคนบนโลกใบนี้เลยอะ5555555555555555
พี่ธันเหมือนเฮียบีมเลยแค่แก่กว่า อ่านแล้วคิดถึงบีมเนตฮือๆ
แต่ปอแบบน่าจะพูดอะไรในใจหน่อยให้คนแก่หัวใจชุ่มชื้น555555555

ขอให้หากระเป๋าตังค์เจอนะคะ
เราเคยหายไปเป็นเดือนส่งกลับมาให้แค่บัตรปชช. -_-

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 14-02-2014 13:58:53

ดีกันแล้วแบบนี้ น้องปอจะโดนพี่ธันกินในเร็ววันใช่ไหมคะ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 14-02-2014 15:01:04

คนแก่ขี้หึงมาก แต่ตอนนี้ทางสะดวก จัดไปนะคะอย่าให้เสียโอกาส



ขอให้เจอกระเป๋าตังค์เร็วๆนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Littlesir ที่ 14-02-2014 15:50:04

ชอบๆอ่ะแนวโซตะเนี่ย
พี่ธันน้องปอ น่ารัก
รอๆตอนต่อนะ
(ว่าแต่ 21/3 เลยเหรอ นานจัง!!)

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 14-02-2014 16:41:59

เมื่อไหร่เขาจะได้กัน อุคร :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 14-02-2014 20:40:58

รู้สึกว่าพี่ธันกะพี่เอิร์ทหมอยาจะมาแนวเดียวกัน สบายๆแต่อย่าให้เฮียกริ้ว ฮรี่ๆๆ

ปล. ขอให้ได้กระเป๋าตังค์คืนเร็วๆนะคะ :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: IIMisssoMII ที่ 14-02-2014 21:20:30

แหม มาอ่านเรืีองนี้ ดันคิดถึงเรื่อง อินกะยู 555
ปอนี่เอง

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 15-02-2014 08:26:16

หวาน ๆ น่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 15-02-2014 09:56:33

พี่ธันหึงน่ารักจุง (?) 5555

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 15-02-2014 11:52:21

พี่ธันรีบพา้น้องเข้าเส้นชัยได้แล้ว
ว่างล่ะ โสดสนิท
เด๋วอินหรือพี่ษาจะมาป้วนเปี้ยนให้สติแตกอีก
ชูป้ายไฟเชียร์อยู่นะเออ
อยากอดหมา 5 ตัว 555
 :hao7:
บวกและเป็ดขอบคุณที่มาตามสัญญา
ใกล้วันเดือนหน้าจะแวะมาซ้ำนัดเรา

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 15-02-2014 12:41:06

^
^
^
(จิ้มคนข้างบน)


น้องก็หึงพี่ พี่ก็หึงน้อง ในเมื่อใจมันเรียกร้องขนาดนี้แล้วจะช้าอยู่ไย ปิดไฟดับเครื่องชนเลยสิคะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 15-02-2014 13:47:05

นี่แอบกลัวพี่ธันมากนะ ฮว๊ากกก ตอนดุน่ากลัวมากเลย น้องปอร้องไห้ขี้มูกโป่งหมดแย้ว  :hao5:

พี่ธันไม่ชอบอินทรีย์ โอ้ยยย ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้เลยนะพี่ธัน
ตอนนี้น้องอินมันป้อจีบคนใหม่ไปล่ะ 555555
สบายใจได้ น้องปอเป็นของพี่ธันคนเดียว ฮริ้งงงง

ตอนนี้ก็น่ารักอีกแล้ว >__<
รอพี่ธันกินเด็กอยู่นะคะ ก๊ากกกกก

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Damon ที่ 15-02-2014 18:24:07

แอร๊ย เพิ่งได้เข้ามาอ่าน คิดช้าจริงๆ เรื่องนี้สนุกอีกแล้ว ชอบหมอปอกับธันจัง แอบมีอินทรีย์โผล่มาด้วย!
รอวันพิเศษหน้าค่ะ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: evz ที่ 15-02-2014 19:22:32

ผ่านมาเดือนกว่านึกว่าระหว่างนั้นสองคนนี้ไปไหนต่อไหนกันซะแล้วววว
แต่ระหว่างนั้นหมอปอดันหลบหน้าซะงั้นอ่ะ 555
ยังดีนะมาคืนดีกันได้วาเลนไทน์ได้พอดี เลยได้ไปเวียนเทียนอย่างโรแมนติกกัน
ต้องขอบคุณพี่ป่านกับพี่ษาผู้สนับสนุนหลักอย่างไม่เป็นทางการ สองเจ๊นี้ไม่ธรรมดา ต้องคิดอะไรอยู่แน่ๆ 5555
รอติดตามตอนหน้านะคะ อยากเห็นคู่นี้ชัดเจนขึ้นอีก  :-[

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 15-02-2014 19:37:49

น่าสงสารน้องปอจัง พี่ธันหวงน้องมากอะ โกรธทีน่ากลัวจริงด้วย ทำน้องปอร้องไห้เป็นเด็กเล็ก ๆ เลย
แบบนี้คงเข็ดไม่กล้าเข้าใกล้น้องอินต่อหน้าพี่ธันแล้วแหละ  แล้วน้องอินจะรู้ไหมเนี่ยว่าเป็นพระเอกของพี่ยูอยู่ดี ๆ
มาตอนนี้น้องอินกลายเป็นตัวอิจฉาเจ้าเล่ห์ที่จะมาลวนลามแย่งน้องปอของพี่ธันไปซะแล้ว
ดีนะสุดท้ายพี่ธันก็ยอมใจอ่อนหายโกรธน้องปอ แต่ไอ้ที่ยอมรับว่าจะกินเด็กเนี่ย พี่ธันดูอันตรายกว่าน้องอินอีกป่ะเนี่ย
รอติดตาม และ เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปค๊า   :pig4: :L2:
ปล. ขอให้ได้เอกสารสำคัญ ๆ ที่หายไปคืนนะคะ 

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-02-2014 20:46:16

เทศกาลไหนหนอที่จะลงเอยกัน

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: jinni ที่ 15-02-2014 21:49:22

แอร๊ย น่ารักอ่ะ เขินเลย

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 16-02-2014 23:56:15

แต่งงานกันเห้อ เอ๊ย เป็นแฟนกันเห้อคู่นี้ พี่ธัน 36 แล้วนา น้องหมอไม่ต้องกลัวไรละลูก 555
อานุภาพความหึงพี่ธันรุนแรงเสมอ โกรธกันเป็นเดือนเลยเฮ้ย
ดีกันแล้วก็น่ารัก ใจแกคงอยากล่ามโซ่น้องไว้กับบ้านน่ะ หวงแท้ๆ แต่คนอ่านชอบจัง

ขอบคุณค่า

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 17-02-2014 12:58:01

พี่ธันอ่าาา ชอบพี่ธันจุง

น้องปอ .. พี่ขอพี่ธันได้มั๊ย 555555+

 :impress2:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 23-02-2014 20:46:27

เข้ามาส่อง  :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Chk~a ที่ 09-03-2014 01:36:44

พี่ธันแอบกิน แอบตอด แต่ปอยังเล็กนะเนี่ย กำไรเห็นๆอยู่

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: hikikomori ที่ 14-03-2014 04:15:41

คู่นี้น่ารักมาก คนแก่หึงโหดจังเน้ออออ

คือจากที่อ่านสองตอนรวดสงสัยอย่างนึง ตกลงพี่ธันกับปอห่างกันเท่าไหร่กันแน่อ่าคะ
ตอนแรกที่เทียบอายุคือ 13 กับ 26  ก็ห่างกัน 13

แต่ตอนล่าสุด ปอ 20 พี่ธัน 36  เหมือนจะห่างกัน 16 ปีหรอคะ???

คือถ้าเราเบลอเองขอโทษด้วยนะค้า แค่สงสัยจริงๆว่าตกลงเฮียแกแก่กว่ากี่รอบเนี่ย 55

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 03 Valentine ♠ [up 14/02/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 14-03-2014 16:17:32

ว้าว หมอปอน่ารักนะเนี่ย
ุลุ้นให้โดนกิน 555

หัวข้อ: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 22-03-2014 12:24:19

04 เครื่องมือ


ผมกำลังถูกเด็กผู้ชายอายุอ่อนกว่าถึง 13 ปีดุ
อ่านไม่ผิดหรอกครับ ผมกำลังถุกปอดุ ดุแบบซีเรียสมาก ๆ แหย่เล่นยังไงก็ไม่ขำเพราะเรื่องของอาหารหมา

“พี่ธันต้องจัดการเรื่องนี้ให้ได้ จะวิธีไหนก็ไม่รู้แหละ แต่คอร์กี้ของพี่น้ำหนักมากเกินไปแล้ว ลองใช้มือวางทาบที่หลัง  แล้วใช้นิ้วโป้งจับดูสิครับ ไม่เจอกระดูกแล้ว ถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้กระดูกหลังมันจะมีปัญหา ปอเคยบอกแล้วใช่ไหม หมาพันธุ์นี้ขามันสั้นจะต้องรับน้ำหนักตัวไว้ทั้งหมด พี่ธั….”

“ครับ พี่รู้แล้ว”

“แล้วพี่ธันจะทำยังไงให้มันไม่แย่งอาหารหมาตัวอื่นกิน”
ผมนวดขมับ อาหารของสัตว์เลี้ยงแต่ละตัวก็วางกระจายกันหมดแต่ไอ้คอร์กี้ตัวนี้มันกินเก่งกว่าใครเลยฟาดของตัวเองเรียบแล้วไปแย่งชิสุห์อายุน้อยกว่า ที่จริงมันเป็นหมาเจ้าบ้านครับ ผมซื้อคอร์กี้มาตัวแรกเลยกร่างสุดทั้งที่ตัวกระเปี๊ยกเดียวเท่านั้น


“งั้นผมจะเอาไปเลี้ยง”

ความรู้สึกเหมือนทะเลาะกับเมียแล้วโดนแย่งลูกเลยครับ ปอวางคอตตอนบัตที่เช็ดหูบีเกิ้ลลง ไอ้หมาเวรที่เนียนนอนตักนุ่มๆของนักเรียนหมอหนุ่มกระดิกหางระริก ฟาดขึ้นลงกับพื้นสบายใจเฉิบ

“เฮ้ย ไม่เอาน่า เดี๋ยวพี่จัดการเอง”

ประเด็นไม่ได้อยู่ที่หวงหมาหรอกครับ แต่ปอเอาคอร์กี้ไปแล้วจะขลุกอยู่กับมันทั้งวันน่ะสิไม่ว่า คราวนี้คนนี่แหละครับจะได้ชื่อว่าเป็นหมาหัวเน่าเข้าให้

“เดี๋ยวมันก็ผลัดขน ร่วงเต็มบ้านเดี๋ยวป่านก็ดุเอาหรอก”

“ผมคุยกับพี่ป่านเอง”

“ป้อนเป็นภูมิแพ้ไม่ใช่เหรอ” ขุดมาหมดครับทั้งตระกูล เหตุผลข้อหลังดูเหมือนจะเบรคความคิดของปอได้มากกว่าเก่า ป้อนแพ้ขนสัตว์ทุกชนิด นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ปอไม่สามารถเลี้ยงสิ่งมีชีวิตใดใดในบ้านได้โดยสิ้นเชิง “ปอก็มาอยู่กับพี่ ช่วยพี่ดูแลหมาไง”
ผมพูดลอย ๆ ใช้มือลูบหัวร็อตไวเลอร์ขนสีดำเงาอย่างใจเย็น แต่เมื่อเงยหน้ามาเห็นรอยยิ้มรู้ทันของนักเรียนหมอก็ได้แต่หลบสายตา

เด็กสมัยนี้มันโตไวเกินจะหลอกแล้วจริง ๆ






“แล้วมึงจะทำให้มันยุ่งยากทำไมวะ”

ไอ้กรณ์เป็นเพื่อนผมที่เจอกันตอนเริ่มงานในไทยแรก ๆ มีแฟนเป็นผู้หญิงแต่ชอบมีเซ็กส์กับผู้ชาย ผมเคยถามว่าทำไมมันไม่เลิกกับแฟนในเมื่อรสนิยมทางเพศมันไม่ได้เหมือนผู้ชายทั่ว ๆ ไปอยู่แล้วแต่คำตอบของมันก็ดูหล่อผิดกับพฤติกรรมเหี้ย ๆ ชอบกล กรณ์มันรักนุ้ย คบกันมาตั้งแต่ม.ต้นจนทุกวันนี้ก็สามสิบกว่าแล้ว มีแผนจะแต่งงานกันปลายปีด้วยช่วงนี้มันเลยห่างหายจากเรื่องอย่างว่ากับผู้ชายด้วยกันไปหน่อย

ผมกับกรณ์นั่งอยู่ร้านเหล้าที่ประจำ สั่งแอลกอฮอล์มาดื่มกันสองคนตามประสาชายโสด ไม่ได้ออกมาด้วยกันแบบนี้นานแล้วแต่มีเรื่องที่อึดอัดอยู่เลยตอบรับคำชวนของมันมาแต่โดยดีแบบไม่ให้หมอปอรู้ รายนั้นมีสอบ สัปดาห์นี้กลับบ้านดึกทุกวันแทบจะไม่มีโอกาสเจอหน้ากันเลย

“ผู้ชายเหมือนกัน เอาเท่าไรก็ไม่ท้อง จับปล้ำแม่งเดี๋ยวก็จบ ชอบแล้วจะร้องหาแต่มึงเป็นพัลวัน”

“มันไม่ใช่แค่เซ็กส์โว้ย มันมากกว่านั้น มึงแม่ง ไม่เข้าใจ”

กรณ์ไหวไหล่ ใช้นิ้วคนเครื่องดื่มผสมใหม่ในแก้ว หรี่ตามองผมอย่างเค้นหาความจริงที่ซ่อนอยู่ในนั้น “มึงกลัวอะไร?”

“กูไม่อยากให้น้องเกลียด” ผมพ่นลมหายใจยาว ถ้าเป็นคนอื่นมันไม่ยากเลยที่จะทำอะไรแบบที่กรณ์ว่า แต่ถ้าจะให้ฝืนใจปอคงลำบาก ผมแคร์หมอมากกว่าที่กรณ์มันจะคิดถึงเยอะ

“เด็กมันไม่เคยก็เล่นตัวไปอย่างนั้นแหละ.. ลองดูซักยก ถ้ามันโกรธก็ง้อ ยากอะไร มันรู้ว่ามึงเป็นแต่ยอมให้มึงจีบแถมยังมาเล่นที่บ้านบ่อย ๆ นั่นก็ยอมไปถึงไหนต่อไหนแล้ว”

ผมส่ายหน้า พยายามเถียงแต่ยอมรับว่าแอบคิดตาม “ปอไว้ใจกู”

“มึงก็อย่าซื่อให้มากนัก” เอาเข้าจริงผมอยากจะเถียงมากครับ อย่างผมเนี่ยไม่เรียกว่าซื่อแล้ว แต่ผิดที่ตั้งแต่ประกาศตัวว่าจะจีบปอน้องมันระวังตัวกว่าเดิมเยอะต่างหาก เมื่อก่อนยังเนียนกอดเนียนหอมได้ เดี๋ยวนี้แค่จับมือยังลำบากเลย

“จะช้าจะเร็วก็ต้องทำ มึงน่ะหื่นขึ้นสมองขนาดนี้”

“พ่อมึงสิ”

“โถ่ ไอ้ธัน” ผมได้ยินเสียงดนตรีเลื่อนลอย เป็นเพลงที่เล่นแบบสบาย ๆ คลายเครียดสำหรับเย็นวันศุกร์ แต่ประโยคถัดมากลับทำให้ฉุนอย่างไม่ทราบสาเหตุ “น้องมันก็น่ากินขนาดนั้น จะเก็บไว้ขึ้นหิ้งเหรอวะ”




ผมโกรธ ผมไม่พอใจ ไม่ชอบให้ใครพูดถึงปออย่างนั้นแต่ก็ยังเก็บเอามาคิด นึกถึงผิวขาว ๆ กับขาเรียวยาวแล้วก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงแต่เรื่องลามก ผมอายุมากแล้ว ที่จริงเพื่อนวัยเดียวกันก็แต่งงานมีลูกไปหลายคนแต่ตัวเองกลับนั่งแกร่ว มองน้องชายข้างบ้านแล้วกลับมาช่วยตัวเองบรรเทาความรู้สึกทางเพศที่ขับเคลื่อนไปอย่างรุนแรงขึ้นทุกที

โชคดีที่หลังจากวันนั้นผมไม่ได้เจอปอ สิ่งที่วกวนอยู่ในหัวเลยไม่ถูกแสดงออกมาให้อีกฝ่ายไม่ชอบใจ มันไม่ใช่เพิ่งเกิดขึ้น เป็นสิบปีแล้วที่ผมมองปอห่าง ๆ แบบนี้แต่กลับรุนแรงจนไม่อยากควบคุมเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา
สิ่งหนึ่งอาจเป็นเพราะความรู้สึกของตัวเองไม่ใช่ความลับอีกต่อไป

อีกส่วนก็ใช่... ปอไม่ได้รังเกียจมัน


เสียงของหมาทั้งห้าตัวเห่าระงมจากหน้าบ้าน ร็อตไวเลอร์เป็นตัวที่เห่าดังสุดสลับกับครางงี้ดอ้อนแขก ผมยืนล้างรถอยู่อีกฝั่งของประตูบ้านแต่ไม่ต้องหันไปดูก็รู้ว่าใครมา เสียงเปิดลูกกรงเหล็กกระทบกันไม่แรงนักก่อนนักเรียนหมอจะขู่คนไข้เสียงขรมไม่ให้กระโดดใส่

หมอปอสวมเสื้อนิสิตตัวบางกับกางเกงขาสั้น หลังสอบเสร็จคงกลับไปเก็บของแล้วถือโอกาสเปลี่ยนกางเกงก่อนมา มือทั้งสองข้างอุ้มชิสุห์ไว้ในมือโดยหมาอีกสี่ตัวที่เหลือยังวิ่งพันแข้งพันขาไม่ห่างไปไหน


“ช่วงนี้ไม่ได้พาหมาออกไปวิ่งเหรอครับ?”

ผมเหลือบตามองปอแล้วพยักหน้า ช่วงหลัง ๆ ผมตื่นสายตลอด เพราะค่ำ ๆ จะไปดื่มเหล้ากับกรณ์และมี่ วันไหนมี่มาด้วยกรณ์จะไม่พูดถึงปอ อันที่จริงเราต่างก็รู้ว่ามี่คิดกับผมยังไง เพียงแต่ไม่มีใครพูดออกมามากกว่ากรณ์เลยเลี่ยงจะกล่าวถึงรสนิยมของผมไปด้วยเพื่อนสนิทผู้หญิงอีกคนจะได้ไม่ลำบากใจ “อย่าขี้เกียจสิครับ พี่ธันก็รู้ว่าเราต้องคุมน้ำหนักคอร์กี้ ขืนปล่อยไว้แบบนี้เดี๋ยวก็ป่วยกันพอดี”

“อืม รู้แล้ว พรุ่งนี้เช้าจะพาออกไปแล้วกัน”

“แล้วได้คุมอาหารหรือเปล่าครับ”

ผมเดินไปพับที่ปัดน้ำฝนเก็บหลังจากเช็ดน้ำจนเอี่ยมอ่อง ออดี้สีเหลืองสดทอประกายสดใสเหมือนถอยออกจากโชว์รูมใหม่ ๆ ไม่ได้ตอบคำถาม ที่จริงแล้วช่วงนี้จะแยกคอร์กี้ออกมาเวลาให้อาหารจะได้ไม่แย่งกันกับหมาตัวอื่น ปอพูดถูกน้ำหนักมันมากเกินไปและเป็นอันตรายสำหรับสุนัขพันธ์นี้เพราะช่วงขาสั้นแต่ต้องรับน้ำหนักตัวมาก


“เดี๋ยวปิดเทอมผมมาช่วยเลี้ยงที่บ้านก็ได้ครับ”

“ไม่เป็นไรหรอก หมอแวะมาเล่นกับมันบ่อย ๆ ก็พอมันจะได้ออกกำลังกาย”

“ไม่เป็นไรครับ ผมมาได้”

นักศึกษาสัตวแพทย์ตอบก่อนวางสัตว์หน้าขนลงบนพื้น จะให้พูดยังไงดี ผมไม่ได้เกรงใจ ที่กลัวคือความรู้สึกตัวเองต่างหาก
หลังจากบอกไปแล้วแทนที่มันจะโล่ง กลับรุนแรงขึ้นทุกวัน ทุกวันจนน่าเป็นห่วง
ไม่ได้ห่วงตัวเองหรอก ห่วงปอนั่นแหละ...


“แล้วนี่ทานข้าวหรือยังครับ?”

“ยังอะ จะออกไปกินข้างนอกหรือเปล่าขี้เกียจทำ”

“สั่งพิซซ่ามากินกันไหมครับ”

คำถามนั้นทำให้ผมเลิกคิ้วมอง ถอดเสื้อที่เปียกน้ำจนชุ่มพาดบ่าแล้วม้วนสายยางเก็บ ปอไม่ชอบกินอาหารขยะ ไม่ได้รักสุขภาพอะไรแต่มันเลี่ยน ชีสเชิสอะไรแบบนี้บายได้เลย “ออกไปกินข้างนอกแหละ เดี๋ยวอาบน้ำแป๊บ”






ออดี้สีเหลืองสดเพิ่งเช็ดล้างเอี่ยมอ่องจอดในที่จอดวีไอพีของทางห้างร้านไม่ไกลจากหมู่บ้านนัก ผมสวมเสื้อยืดกางเกงขาสามส่วนแบบสบาย ๆ กับแตะหนีบ ส่วนหมอปอเปลี่ยนจากชุดนักศึกษาในทีแรกมาเป็นเสื้อที่ผมซื้อให้แต่ไม่ยอมเอากลับบ้าน ทุ่มกว่า ๆ ร้านรวงเต็มไปด้วยผู้คนแน่นขนัด บางร้านยืนออต่อคิวกันยาวเหยียดจนเห็นแล้วเซ็งแทน

“กินอะไรดี?”

ผมถาม คนมาด้วยกวาดตามองไปทั่วแล้วถอนหายใจ วันศุกร์สิ้นเดือนก็อย่างนี้ตลอด แต่ยังไม่ทันที่ปอจะตอบอะไร กลุ่มคนที่ยืนอยู่หน้าร้านอาหารญี่ปุ่นไม่ไกลกันนักก็โบกไม้โบกมือมาทางผมก่อน


“นั่นพี่มี่นี่”

ผมพยักหน้า มากับกลุ่มพี่ที่ทำงานเก่าผม คงเลี้ยงโบนัสออกกันเลยยกโขยงมากันทั้งแผนก แต่ไอ้กรณ์ไม่มาด้วยคงหนีไปกับนุ้ยแฟนมันตามเคย


“เฮ้ย ไอ้ธัน ไม่เจอกันตั้งนาน เป็นไงมาไงวะ”

“หวัดดีครับพี่” ผมพุ่มมือไหว้อดีตลูกพี่ในทีมปอเลยยกมือไหว้ด้วย จากนั้นก็ถูกอีกฝ่ายลากไปคุยในกลุ่มที่ยืนรอคิวกันอย่างเลี่ยงไม่ได้ “เลี้ยงโบนัสออกกันเหรอครับ”

“เออ แล้วนี่ได้ร้านกันหรือยังนั่งด้วยกันสิ จะถึงคิวแล้ว”

“ไม่เป็นไรครับ ผมมากับน้อง”

ผมบอกปัด เพื่อนร่วมทีมเลยพากันหันมามองคนถูกอ้างถึง ปอยิ้มแหย ๆ ก่อนเพื่อนผู้หญิงบางคนจะรีบวิ่งมาเกาะ “ว้าย นักศึกษา ธันน น้องแกหล่อมากกกก”

“เก็บอาการหน่อยก้อย” มี่ช่วยพูดกลั้วหัวเราะ เลยโดนก้อยมองค้อน “ใช่สิ แกมันได้ธันไปทั้งคนแล้วนี่”

ประโยคหลังทำให้ทุกคนเริ่มฮือฮา ผมเหลือบไปมองปอที่กำลังจ้องผมเขม็งแล้วหันไปยิ้มแหยให้คนพูด “ก้อยก็ พูดอะไร น้องพี่ธันเขาก็อยู่”

“ไม่ต้องทำเขินกลบเกลื่อนเลย เขารู้กันทั้งบริษัทแหละว่าแกชอบนัดเจอกับธันช้างนอก”

“ฉันไปกับกรณ์ต่างหาก”

“กรณ์ไม่อยู่ก็เอามาอ้างได้สิ” มี่ทำหน้าหงิกใส่เพื่อนแล้วหันไปเถียงกับคนอื่น “ก้อยก็พูดไปเรื่อยแหละค่ะ มี่กับธันไม่มีอะไรหรอก”

“อ๋อเหรอ แล้วเมื่อคืนออดี้ใครมาจอดหน้าคอนโดเป็นชั่วโมง ๆ นะ”


ครั้งนี้กลายเป็นผมที่นิ่งเงียบไป เมื่อคืนก็เหมือนวันก่อน ๆ คือผมไปดื่มกับกรณ์และมี่ ขากลับหลังจากขับรถไปส่งกรณ์แล้วผมก็มาส่งมี่ต่อ ตอนนั้นเมามาก เมาจนไม่แน่ใจว่าประคองรถมาจนถึงหน้าคอนโดฝ่ายหญิงได้ยังไง


“อย่าให้ฉันเผานะแก ลิปสติกนี่เปื้อนรอบปากไปหมด”

“ก้อย! พอแล้ว” ผมเหลือบตาไปมองปอโดยอัตโนมัติ ดวงตาคู่รีเล็กยังคงจ้องผมเขม็ง ดูก็รู้ว่าปอโกรธ โกรธมากกว่าครั้งไหน ๆ เลยด้วยซ้ำ

“เบื่อพวกปากแข็ง”

ผมหันไปยิ้มรับคำค่อนแคะของก้อยก่อนแสร้งทำเป็นโทรศัพท์มีสายเข้า ปลีกตัวออกมาได้สักพักก็กลับเข้าไปหากลุ่มเดิมใหม่โดยบอกว่าพ่อหมอปอโทรตามให้กลับบ้านด่วน
ปอไม่พูด พยักหน้าเดินออกจากแขนที่ก้อยเกาะแกะในทีแรกแต่โดยดี พาเดินกลับมาที่รถได้สักพักก็ยังเงียบอยู่ แต่ผมก็ตั้งใจจะไม่วิทยุหรือเพลงเพื่อกลบเสียงความไม่พอใจของอีกฝ่ายเพราะอยากคุยให้รู้เรื่อง


“ปอ...”

“พ่อไม่ได้โทรตามใช่ไหมครับ”

ผมพยักหน้ารับ อ้าปากจะพูดต่อแต่ปอก็ชิงเอ่ยเสียก่อน “พี่ธันไปส่งผมที่คอนโดอินได้ไหมครับ”

“มันมืดแล้ว จะไปทำไม”

“ผมจะไปค้างกับมัน”

ผมกำพวงมาลัยแน่น ไม่เข้าใจว่าปอก็รู้ว่าผมไม่ชอบไอ้หอกนั่นยังจะไปอยู่ด้วยบ่อย ๆ คุยกันหลายรอบแล้ว ผมเข้าใจว่าเป็นเพื่อนแต่ปอก็เป็นเสียแบบนี้จะไปทันอะไรมัน “ไม่ให้ไป”

“ถ้างั้นผมลงที่นี่ก็ได้”

“ปอ!”

“พี่ธันอย่าตะคอกใส่ผมนะ! ครั้งนี้พี่ธันผิด จะดุยังไงผมก็ไม่ขอโทษหรอก”

“อย่าประชด”

“พี่ธันก็คิดถึงผมบ้างสิ! แค่ผมไปค้างกับอิน ไม่มีอะไรทั้งนั้น ผมกับมันเป็นเพื่อนกันพี่ยังไม่พอใจ แต่นี่พี่จูบพี่มี่นะ! พี่จูบเขาได้ยังไงถ้าพี่บอกว่าพี่ชอบผม!”

ตาปอแดงแต่ไม่ถึงกับร้องไห้ กลายเป็นผมเองที่เบือนหน้าหนี “เมื่อคืน....พี่เมา”

“ถ้าผมเมา ผมก็มีสิทธิ์ทำแบบพี่ธันได้ใช่ไหมครับ”

“ปอ อย่าพูดแบบนี้ พี่ขอโทษ... พี่จะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก”

“หรือเพราะพี่มี่ให้ในสิ่งที่ผมยังให้พี่ไม่ได้” ปอถามเหมือนรวน ผมไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดไปถึงไหนแต่ตอนนี้กลับไม่สบายใจเลย “ปอ คิดอะไรอยู่”

“ผมก็ผู้ชาย พี่ธัน ผมรู้ว่าความต้องการของผู้ชายมันรุนแรงขนาดไหน ผมไม่ใช่เด็กไร้เดียงสาอย่างที่พีคิดหรอก ผมอายุ 20 แล้วนะ”

“พี่ไม่ได้นอนกับมี่” ผมตอบตรงประเด็นแม้อีกฝ่ายจะถามอ้อมไปอ้อมมา ยอมรับว่าเมื่อคืนมันเกือบจะเกิดขึ้น หนึ่งคือเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ทำให้ผมขาดความยับยั้งชั่งใจ และอีกหนึ่งคือผมต้องการเรื่องพรรค์นั้นจริง ๆ

แต่แค่จูบกัน กลิ่นน้ำหอมกับรสสัมผัสที่ไม่เหมือนยามแตะต้องตัวปอก็ทำให้ผมพ่ายแพ้ ยอมรับกับตัวเองว่าต่อให้ทำกับมี่หรือใครก็ตามมันไม่สามารถเติมเต็มความปรารถนาในส่วนลึกของผมได้ ผมต้องการปอ ซึ่งนั่นหมายถึงแค่ปอเท่านั้น


“พี่ธันรู้ไหม ตอนนี้ผมแทบจะยังไม่อยากนั่งรถคันนี้เลยด้วยซ้ำ เบาะที่พี่มี่นั่ง ที่ที่พี่สองคนจูบกัน”

ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าปอเองก็ขี้หึง ถ้าเทียบกับผมยังถือว่าเบามากด้วยซ้ำ สุดท้ายจากที่กลั้นมานาน น้ำตาหยดใสก็กลิ้งหลุนลงมาจากตาเล็ก ๆ คู่นั้น
แต่คนที่เจ็บกว่าปอ คือตัวผมเอง

“ปอ... อย่าร้อง”

“พาผมไปส่งที่คอนโดอินเถอะครับ ผมไม่อยากเห็นหน้าพี่ธัน”





เป็นครั้งแรกที่ผมส่งปอใส่มืออินทรี ผมผิด งานนี้ผิดเต็ม ๆ นึกอยากเอาไม้หน้าสามฟาดหัวตัวเองรัว ๆ ที่ไม่ยอมกินพิซซ่าอยู่บ้านกับปอในวันนั้น ถ้าย้อนเวลาไปอีกก็จะฟาดหน้าให้เยินที่กินเหล้าจนเมาและปล่อยให้เกิดอะไรในเรื่องที่ไม่สมควรขึ้นมา อินทรีมีสีหน้าฉงนเมื่อเห็นว่าใครเป็นคนมาส่งเพื่อนรักมันใต้หอก่อนยักคิ้วกวนให้ มันเป็นเด็กกวนประสาทที่ผมเกลียดที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ เพราะหลังจากปอเดินไปหามันไอ้อินก็ใช้ความสูงยกมือขึ้นโอบบ่ากว้างอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเดินขึ้นตึกไป

ผมยืนพิงออดี้คันเดิมไว้ ส่งข้อความไปหาปอว่าถ้าเปลี่ยนใจก็ลงมาจะอยู่รอจนกว่าปอจะกลับ เหมือนพระเอกหนังจีนไงครับที่จะคุกเข่าจนกว่าอาจารย์จะรับเป็นลูกศิษย์ แต่ไม่ไหวแล้วว่ะ ไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เที่ยง แม่งโคตรหิว เหงาด้วย กลับไปหาอะไรกินแล้วเอาหมามาเล่นด้วยดีกว่า ปอแม่งใจร้ายมาก ปล่อยผมรออยู่ข้างล่างเป็นชั่วโมงก็ไม่มีทีท่าว่าจะใจอ่อนเสียที

ผมขับออดี้คันเดิมกลับบ้าน รื้อตู้เย็นไม่มีอะไรเหลือเลย ช่วงหลัง ๆ กลางคืนเมากลางวันนอนตลอดเสบียงเลยหมดเกลี้ยง เหลือบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกระป๋องอยู่เลยต้มน้ำร้อนใส่ หยิบทาโร่มาด้วย ไม่ลืมที่จะเอาของดีคือไอ้คอร์กี้ขึ้นรถมา หมาสี่ตัวมองหน้าหงอย ๆ ที่จริงอยากเอาไปหมดนั่นแหละครับ แต่นึกถึงความวุ่นวายแล้วเดี๋ยวจะไม่น่าสงสาร เอาไอ้อ้วนนี่ไปตัวเดียวก็จบ คอร์กี้ก็กวนตีนครับ ขึ้นรถได้ก็โดดเกาะกระจกเยาะเย้ยตัวที่เหลือประมาณว่ากูได้ไปเที่ยวแล้วโว้ยสบายใจ
หารู้ไม่ มึงน่ะเป็นเครื่องมือมาตั้งแต่ต้นแล้วไอ้ลูกหมา


ลานจอดรถหน้าคอนโดสูงใหญ่ที่เดิมยังว่างอยู่ ถ้ามองลงมาจากชั้นที่ปออยู่จะมองเห็นชัด ผมเห็นไฟในห้องเปิดทิ้งไว้โดยมีเงาราง ๆ ของคนยืนอยู่ตรงระเบียง จากสัดส่วนดูก็รู้ว่าเป็นอินทรี ตัวสูงใหญ่เป็นยักษ์ปักหลั่นอย่างนั้นไม่มีทางเลยที่จะเป็นหมอปอตัวเล็ก ๆ ของผมแต่จากนั้นไม่นานคนที่กำลังคิดถึงก็มายืนใกล้ ๆ

ผมลงจากรถหลังจากผูกเชือกให้คอร์กี้เรียบร้อย ปล่อยให้มันวิ่งเล่นรอบตัวรถในระยะความยาวเชือกส่วนตัวเองก็นั่งบนกระโปรงรถกินมาม่าอืดไป พอหมาได้กลิ่นหมูสับก็เลิกซนมานั่งหลังแอ่นตรงหน้า ยกมือขึ้นหวัดดีขออาหารครั้งแล้วครั้งเล่าจนต้องยอมแบ่ง
ผมเลื้อยลงมานั่งยอง ๆ ที่พื้นข้าง ๆ หมา สัตว์หน้าขนไม่ได้ตะกุยตะกายเพราะเป็นหมาผู้ดี กินมาม่าจากส้อมพลาสติกร่วมกับผมเรียบร้อยเงียบเชียบ กินไปกินมาจะไม่ทันหมา ไอ้ห่า มึงอ้วนเพราะแดกเอา ๆ อย่างนี้แหละไอ้สั้นเอ๊ย


“ผมบอกให้คุมอาหารหมาไม่ใช่เหรอ”

เสียงที่ทักจากทางด้านหลังทำให้ผมยืดตัวตรง คอร์กี้ตวัดลิ้นเลียจมูกสีดำเมี่ยมของมันแล้วเห่าทักแม่ สีหน้าหมอหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดแต่ผมกลับดีใจ “ก็มันหิว”

“พี่ธันอย่ามาอ้างเลย กลับไปแล้วจะมาอีกทำไม”

“เผื่อเราเปลี่ยนใจไม่ค้างแล้ว พี่ไม่อยู่รอแล้วหมอจะกลับยังไง” ปอเม้มปากเข้าหากัน เหลือบตาเล็ก ๆ มองผมอย่างแพ้ทางสุดท้ายก็ถอนหายใจหน่าย เดินอุ้มหมาไปเปิดประตูที่นั่งข้างคนขับแล้วสอดตัวเป็นตุ๊กตาหน้ารถเรียบร้อย

“ผมยังไม่หายโกรธหรอกนะ ทีหลังอย่าเอาหมามาง้ออย่างนี้อีก”

“แล้วพี่ต้องง้อยังไงถึงจะหาย”

ปอไม่ตอบ เอาแต่นิ่งเงียบ ผมเลยถือวิสาสะไปคว้ามือเล็กไว้ จรดริมฝีปากกับปลายนิ้วเบา ๆ “พี่ยอมปอหมดเลย หายโกรธพี่เถอะ”

“อินบอกว่าที่พี่ทำน่ะ มันคงเริ่มจากเซ็กส์จริง ๆ นั่นแหละ ถ้าจะแก้ปัญหาที่ต้นเหตุให้ผมกับพี่ลองทำซะ”

โอ้... ผมเริ่มชอบเพื่อนสนิทของปอเข้าแล้วสิ ยังไม่ทันได้ขยับเข้าใกล้ ปอก็ยิ้มมุมปากให้ผมรู้สึกขนลุกขนพองชอบกล “มันให้ผมขอพี่เป็นเมีย”

เด็กนรก! ผมว่าแล้วเชียวไอ้ห่าอินมันต้องเวรตะไล เสี้ยมอะไรน้องกูมาวะ


“ขอเป็นเมียพี่หรือเปล่า”

“เปล่า... ขอพี่เป็นเมีย” ปอย้ำ ผมเลยหัวเราะแห้งแก้เก้อก่อนเฉไฉเปลี่ยนเรื่องไป รักปอ ชอบปอครับ แต่ไม่ได้อยากเป็นเมียปอ ไม่อยากเป็นเมียหมอ นึกออกไหมว่าที่ผมรอมันไม่ใช่แบบนี้ จะว่าไปเปลี่ยนเรื่องคุยเถอะ ผมทนเอาก็ได้ไม่เป็นไร รอวันที่ปอพร้อมก็แล้วกัน

“หายโกรธพี่แล้วนะ เป็นแบบนี้พี่ไม่สบายใจเลย”

ผมพูดเองเออเองทั้งหมด เอาจริง ๆ ไม่เคยถูกปอโกรธขนาดนี้ ถึงเมื่อก่อนจะชอบแหย่ให้อีกฝ่ายร้องไห้ขนาดไหนความฟินมันอยู่ที่พอปอร้องก็จะกอดผมแน่นให้ผมโอ๋ รอบนี้มันไม่เหมือนตอนที่อีกฝ่ายเด็ก ๆ นี่ครับที่พอทะเลาะกันแล้วปอจะยังตามติดผมเป็นลูกแหง่
ปอโตขึ้นแล้วจริงๆ
ผมไม่อยากยอมรับเลยสิพับผ่า


“คืนนี้นอนด้วย”
ปอเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนเลื่อนไปเปิดวิทยุ รถผมเป็นรถแรงมาก ถ้าออกัสท์ ฮอร์ครู้ว่ารถยนต์ที่เขาเป็นต้นคิดขึ้นมาถูกขับด้วยความเร็ว40 กิโลเมตรต่อชั่วโมงบนถนนโล่งคงปวดใจน่าดู แต่ตอนนี้ผมไม่สนหรอกครับ อยากนั่งจับมือปออย่างนี้ไปนาน ๆ ผมพยักหน้ารับรู้ กระทั่งรถเคลื่อนมาจอดหน้าบ้านปอก็ลงไปเลื่อนบานประตู ไอ้สี่ตัวที่รออยู่ตั้งแต่แรกโดดกันเหยง ฟัดหมอให้ลงไปเล่นด้วยจนหนำใจแล้วถึงวิ่งมาหาผมที่ลงรถทีหลัง


“เข้าไปอาบน้ำอาบท่าไป เลอะเทอะหมดแล้ว”

ผมบอกพลางยื่นมือให้คนที่นั่งทรุดอยู่บนพื้นจับเป็นหลักยึด ปอยันตัวขึ้นก่อนถอดเสื้อตัวเก่งที่มอมด้วยน้ำลายและรอยเท้าหมาออก ผมยืนแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น แผ่นหลังขาวสว่างกับเอวที่คอดเข้าหากันสะกดสายตาผมให้ไล่หลังตามไปอย่างนั้น


“เข้ามาสิพี่ธัน รออะไร”

เชื่อไหมครับผมไม่ได้คิดถึงเรื่องเข้าบ้านเลย จู่ๆหัวแม่งก็ผุดภาพปอนอนเปลือยอยู่บนเตียงแล้วเอ่ยเสียงเย้าว่า “เข้ามาสิฮะพีธัน รออะไร ปอไม่ไหวแล้ว...” ยังไงอย่างงั้น
 
ปอแม่งไม่เด็กแล้วจริง ๆ ด้วย
นี่กะจะยั่วให้ผลอกแตกตายไปเลยหรือไงวะ!





เมื่อวานวันกวีนิพนธ์สากลครับ แต่ลืม 55555555555555 เอาเป็นว่าสุขสันต์วันน้ำโลกแล้วกัน 22 มีนาคม ร่วมกันใช้น้ำอย่างประหยัดฮะ (จริง ๆ นี่ตั้งใจจะเขียนวันเสียน้ำนะ แต่มันวันอนุรักษ์น้ำไง พี่ธันสุดหื่นก็ทนไปอีกหน่อยแล้วกัน)
ช่วงนี้เรื่องเครียดดีขึ้นหน่อยแล้วฮะ หลังจากร้องห่มร้องไห้มาเกือบสัปดาห์ ดูเป็นผู้หญิงบอบบางน่าทะนุถนอมขึ้นมาเลย
งวดหน้าน่าจะเป็นช่วงสงกรานต์ค่ะ พาร์ทหมอปอบรรยาย ใส ๆไป ยังไม่คิดพล็อตอะไรในหัวทั้งนั้น
ขอให้ทุกคนมีความสุขกับการอ่านค่ะ รักนะ :katai5:
-แว้บมาแก้อายุ ห่างกัน13ปีเด้อครับ นี่มึนไง นึกว่า16 5555-

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Nemasis ที่ 22-03-2014 12:39:55

ฮึ่ยยยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: butter.juliet ที่ 22-03-2014 12:45:33

"ไม่ได้อยากเป็นเมียหมอ แต่อยากมีเมียเป็นหมอ"พี่ธันไม่ได้กล่าวไว้ อรั๊งงงงงงงงง  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 22-03-2014 13:19:21

งั้นรอเดือนหน้าวันสงกรานตร์   ~~~~

วันสาดน้ำใส่กัน  หุหุ  :haun4:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 22-03-2014 13:23:10

เฮ้ยย!!!!!!!!

 :katai1:

ค้างง!!!

ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m31:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 22-03-2014 13:34:13

มันน่าโมโหเหมือนกันนะ พี่ธันก็ชิลไป๊ เปิดโอกาสให้มี่บ่อย ๆ ถ้าพลาดขึ้นมา น้ำตาจะเช็ดหัวเข่า
เคะคุณเวสต์เนี่ยกินยากทุกคนเลย แต่ชอบ ให้เมะหัวปั่นซะให้เข็ด

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 22-03-2014 13:57:57

พี่ธันอย่าทำเป็นเล่นไป อิฉันมีลางสังหรณ์ว่างานนี้ปอเอาจริง  o18

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 22-03-2014 14:28:23

เกือบไปแล้วพี่ธันนนนนนนนนนน :katai1: :z6: :beat:
ต้องขอบคุณน้องหมาสินะที่ช่วยง้อน้องปอ ฮี่ๆ :mc4:
น้องปอยั่วพี่ธันคืนนี้หนักๆเลยน๊าาาาาาาาา   :impress2:
รอน้องปอเผด็จศึก 555555555
มาต่อบ่อยๆน๊าาาาาาาา :katai4: :call:
คิดถึงสุดๆ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 22-03-2014 14:29:19

หมอปอ ใจดีขนาดไหนแล้วเนี่ย พี่ธันนนนน //ตรบบบ :katai1:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 22-03-2014 15:07:00

หมั่นส้ายยยยยยยยยยยยยย!! 555555555555

อ่านแล้วหมั่นไส้พี่ธัน คือพาสพี่ธันนี่ให้ความรู้สึกเหมือนตาลุงแก่ๆ
หาโน้นหานี้มาหลอกมาล่อมาเต๊าะเด็กมากกกกกกกกกก 55555

แต่น้องคอร์กี้น่ารักกกกก!! >_<

หมอปอไม่เด็กแล้ว โอ้ยยย อ่านมาถึงตอนจบแล้วคือแบบบ กรี๊ดดดด ทำไมมันไม่มีต่อ!? 555555
น่าสงสารพี่ธันนะคะ อดทนมาถึงขนาดนี้แล้วยังมาโดนเด็กยั่วอีก ท่องนะโมสามจบแล้วไปนอนนะพี่ธัน 5555

ปล.รักอินทรีย์จังเลยยยยยย กร้ากกกกกกกกก (พี่ธัน/เรื่องนี้ตูเป็นพระเอกกกกกก  :z6: )

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 22-03-2014 16:00:00

แอบคิดว่าหมอจะยอม 555

พี่ธันต้องอดทนนะคะ  :hao6:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Maewjunsu ที่ 22-03-2014 18:43:36

อิพี่ธันนี่เป็นผช.มักมากมักง่ายจริงๆนะมันน่า :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: โทษแค่ว่าเมาก็จบเรื่องเหรอ หมอปอพูดได้ถูกใจจริงๆถ้าปอเมาบ้างก็ทำได้เหมือนกัน เพราะฉะนั้นพี่ธันจงมาเป็นเมียหมอเถอะ อย่ามีเมียเป็นหมอเลย

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 22-03-2014 18:56:07

งอนพี่ธันแล้ว รอไปนานๆ เลย  :m16:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 22-03-2014 19:42:56

พี่ธันต้องโดนลงโทษนะคะ  :hao4:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 22-03-2014 20:06:19

พี่ธันแม่มมมม เสร็จแน่ 5555

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 22-03-2014 20:33:49

มากรี๊ดน้องอิน... #ผิดเรื่อง

หมอปอน่ารักจัง เอาหมามาด้วยคือให้อภัยอ่ะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 22-03-2014 21:00:44

พี่ธันนับวันยิ่งหื่นนะคะ
ลองมาเป็นเมียหมอดูมั้ยคะ555 :hao7:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: แป้งข้าวหมาก ที่ 22-03-2014 21:42:55

ไม่ได้ดั่งใจเล้ยพี่ธัน ยอมหมอปอไปเถ้อะ
 :laugh:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 22-03-2014 22:53:05

คู่นี้เรื่อยๆมาเรียงๆ แต่มีเรื่องเข้ามาให้พิสูจน์ตลอด
แต่แหม เป็นเมียหมอก็เท่ไม่หยอกนะ พี่ธันว์ ไม่สนเหรอ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 22-03-2014 23:33:59

ไม่พอใจอิพีธันอย่างเเรง หมอปอจับทำเมียเลย หมั่นใส้สุดๆๆ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 23-03-2014 02:27:59

ขัดใจจจจจจจจจจจจจ ทำไมไม่จึ้กๆๆๆๆกัน เย้ย55555555555555555

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 23-03-2014 06:45:28

พี่ธันรอไปนานๆๆเถอะ  o18

 :กอด1: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 23-03-2014 10:30:29

 :เฮ้อ:มั่วแต่เกรงใจ

ระวังจะเสียสิ่งที่ตัวเองรัก

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 23-03-2014 14:58:44

โถๆ พี่ธันอึดอัดคับอกทำไมไม่บอกหมอตรงๆ เพราะรักมากเลยหวงมาก ถามว่าเหล้าแก้ปัญหาชีวิตได้ไหม ก็ไม่ แถมพามีเรื่องใหญ่โตไปอีก
ชอบหมอปอหึง น่ารวั๊กอ่ะ แล้วดูเค้าง้อกันเอาหมาไปง้อ ฉบาดล้ำจริงๆ เพ่ สรุปค่ะ เราต้องแก้ปัญหาที่ต้นเหตุคือจับหมอปอเป็นมะเรียซะค่ะ
หมอก็มาถอดเสื้อยั่วอีก ร้ายจริงๆ นะครัช อยากอ่านตอนหน้ามวกๆ
ปอลอ ที่พี่ธันไปจูบมี่คนอ่านทดไว้ค่ะ นิสัยๆๆๆๆ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 23-03-2014 23:02:26

จริงๆ อิน แม่งก็บอกให้หมอปอเป็นเมียพี่ธันนั่นหละ

แต่หมอปอคงจะแกล้งมากกว่า

นี่มีถอดเสื้อยั่วอีกแหน่ะ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 24-03-2014 12:05:36

ปอเวลาอยู่กับพี่ธันรู้สึกว่าปอโคตรเด็กเลยยย เหมือนเด็กน้อยอะ

พี่ธันชอบป้อ 55555

เลี้ยงต้อยชัดๆ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 24-03-2014 12:43:24

อินมันแนะนำดีเว่ย
ยอม ๆ เป็นเมียปอไปเหอะพี่ธัน 5555

 :hao6:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 24-03-2014 14:21:02

นี่อินเสี้ยมไรหมอปอเนี่ยยยยย  หมอปอหึงน่ารักมาก
รักหมอปอค่ะ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-03-2014 15:51:14

พี่ธันตาย

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: evz ที่ 29-03-2014 21:48:35

สุดท้ายนี่พี่ธันก็หื่นได้เสมอต้นเสมอปลายดีจริงๆเลย
อยากให้หมอปอรู้ว่าพี่ธันคิดอะไรแล้วจับพี่ธันทำเมียจริงๆซะเลย 555

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 01-04-2014 16:45:01

สมน้ำหน้าพี่ธัน ให้หมอปอยั่วให้อกแตกตายไปเลย

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Littlesir ที่ 06-04-2014 09:14:18

สมน้ำน่าพี่ธัน นิสัยไม่ดี

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 06-04-2014 12:22:08

อยากเลี้ยงคอร์กี้ :m31:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 06-04-2014 14:03:33

อ่านครั้งแรก กริ๊ดๆ เลยค่า หมอปอน่ารัก กับพี่ธันหื่นเก็บ 555

ขอให้ได้กันไวไวในวันเปียกน้ำนะคะ ><

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 06-04-2014 19:57:29

อีพี่ธันนนนนนน สมน้ำหน้า ปล่อยให้หมอปอโกรธไปเลยนะ หึหึ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: zelesz ที่ 06-04-2014 21:14:49

เมาไม่ใช่เหตุผล

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: pachth ที่ 06-04-2014 22:14:00

ปอกับพี่ธัน ชอบคู่นี้มากๆ พีธันน่ารักสุดยอด ขี้หึงแถมจ้องจะเคลมน้องตลอด

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 07-04-2014 01:29:48

สมน้ำหน้าธัน อย่าความเมามาอ้างสันดารตัวเองแท้ๆ ชิส์!!! จะโทษมี่ฝ่ายเดียวไม่ได้หรอก
ถ้าธันไม่ไปให้ความหวังเค้าก่อน เป็นเราๆก็คงคิดว่าธันมีใจให้เหมือนกันแหละ
ส่วนกรณ์นี่ก็นะแนะนำเพื่อนแต่ล่ะอย่างเป็นเรากระโดดตบปากตั้งแต่ประโยคแรกที่พูดล่ะ
ขนาดบอกว่ารักนุ้ยยังไปมีอะไรกับคนอื่นแย่มากๆอ่ะ ถึงเราเป็นนุ้ยก็ไม่ได้รู้สึกภูมิใจกับคำว่ารักนั่นหรอกนะ  :katai1:

ปล.ทำไมปอยอมง่ายจังอ่ะ น่าจะใจแข็งหน่อย
อีกอย่างเราเชียร์จับพี่มันทำเมียไปเลยเราจะได้เป็นผัวคนแรกของธัน555++ สะใจดี

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 07-04-2014 16:42:32

กรี้ดดดด เพื่อนผู้ร่วมวิชาชีพ ฮาาา :hao6:
อิจฉาหมอปออ่ะ พี่ธันนี่จองหมอปอมาตั้งแต่เกิดแล้วล่ะ ว้ายยย คิดแล้วเขินแทน  :o8:


รอตอนต่อไปของคู่อิน-ยู และคู่ปอ-ธันอยู่นะคะ+1 :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 04 เครื่องมือ ♠ [up 22/03/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 12-04-2014 12:12:33

หมอปอใจดีเกินไป พี่ธันเมาแล้วไปเลื้อยกะสาวอื่น ยังไงก็น่าจะงอนให้พี่ธันเข็ดหลาบเยอะ ๆ
คิดจะดื่มครั้งต่อไปจะได้นึกถึงหมอปอมาก ๆ ถึงจะแค่จูบก็หวงแทนหมอปอนะเนี่ย
แล้วน่าสงสารเด็ก ๆ ถูกพี่ธันเลี้ยงไว้ใช้เป็นเครื่องมือเรียกร้องความสนใจจากหมอเหรอเนี่ย
แบบนี้หมอปอก็ทิ้งพี่ธันจริง ๆ ไม่ได้อะสิ เดี๋ยวได้พาเด็ก ๆ ออกมาตามง้อแม่ปอกันหมด
พาร์ทหน้าหมอปอบรรยาย ไม่รู้น้องอินสอนวิธีแก้แค้นอะไรพี่ธันมาบ้างรึเปล่านะ
นอกจากให้ขอพี่ธันเป็นเมียเนี่ย แสบจริงน้องอิน อย่างงี้พี่ธันคงไม่เอ็นดูง่าย ๆ อะ ให้พี่ยูเอ็นดูคนเดียวพอเนอะ
รอติดตาม และเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปค๊า  :pig4: :L2:

หัวข้อ: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 12-04-2014 15:05:15

05 บทลงโทษวันสงกรานต์


วันสงกรานต์กับพี่ธัน

ตั้งแต่จำความได้ วันสงกรานต์ผมไม่เคยได้ไปเที่ยวกับเพื่อนเลย ไม่ใช่พ่อแม่หวงหรือไม่อยากไป แต่ทุกครั้งที่จะออกไปข้างนอกไอ้พี่ชายข้างบ้านมักจะตามมาป่วนเสมอ เด็ก ๆ เขาชวนผมเล่นแค่หน้าปากซอย พอโตขึ้นหน่อยก็ลากผมไปเล่นกับเพื่อนที่ทำงานแทน ซึ่งปีนี้ไม่ใช่ ต้องไม่ใช่แน่ ๆ เพราะผมไม่อยากเจอหน้าเพื่อนที่ทำงานเก่าของพี่ธันสักเท่าไร

พี่มี่ ผมอาจจะเคยเห็นมั้ยไม่รู้ แต่ไม่เคยอยู่ในสารระบบจริง ๆ ผมจำได้แต่พี่กรณ์ เพื่อนที่สนิทที่สุดแต่ท่าทางเจ้าชู้ประตูดิน ชอบชวนพี่ธันไปป้ายแป้งปะนมสาวบ่อย ๆ จนกระทั่งช่วงปีหลัง ๆ นี่แหละที่เขาเริ่มเอาดินสอพองไปป้ายหน้าเด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ แทน ผมเข้าใจมาตลอดว่าเพราะมันสนุกที่ได้รังแกคนไม่มีทางสู้ แต่ไม่เคยนึกออกสักครั้งว่าที่เขาทำไปนั่นเพราะความหื่นกามส่วนบุคคลของคนทั้งสอง
ไอ้พี่กรณ์กับพี่ธันเป็นเพื่อนกันได้ แน่นอนว่าต้องมีอะไรเหมือนกันสักอย่าง ผมพยายามสังเกตมานานจนได้พบคำตอบเร็ว ๆ นี้ว่านอกจากรสนิยมทางเพศแล้ว ขนาดของต่อมหื่นในสมองส่วนหลังยังใหญ่พอ ๆ กันอีกต่างหาก

จากผลวิจัยของนักศึกษาสัตวแพทย์ปรเมศวร์ เลิศพิพัฒน์แล้ว เชื่อได้ว่าพี่ธันคิดเรื่องเซ็กส์วันละ 2 เวลา เวลาหายใจเข้ากับหายใจออกเท่านั้น (เรื่องข้อมูลอ้างอิงไม่ต้องเชื่อมากหรอกครับ ผมก็หมอหมา ๆ ยังเรียนไม่จบด้วยโม้ไปเรื่อย แต่ผลการวิจัยนี่ไม่ต้องสืบ หูตาแพรวพราวกันทั้งคู่เสียขนาดนั้น)


“สงกรานต์นี้ไปเที่ยวไหนปะหมอ”

คนที่ผมกำลังนึกถึงถามขึ้นมาขณะที่กำลังสะบัดผ้าตาก ผมนอนกลิ้งกับหมาทั้ง 5 บนพื้นหญ้าเหลือบตาขึ้นมองคนพูด “ไม่ไปหรอก พ่อผมไม่ชอบขับรถช่วงเทศกาล”

“งั้นก็ไปเล่นน้ำด้วยกันได้ดิ”

“ไปกับใคร”

“พวกไอ้กรณ์มัน”

“พี่มี่ด้วยน่ะเหรอ” ผมแกล้งถามเล่น ๆ ไอ้พี่ธันจิ๊ปากแบบไม่พอใจแล้วกอดตะกร้าผ้ามองผมดุ มองทำไมครับ เงื่อนนั้นตัวเองเป็นคนผูกแท้ ๆ

“เลิกหึงได้แล้วน่า กับมี่ไม่มีอะไรเกี่ยวกันแล้ว ไม่ได้คุยเป็นเดือนแล้ว เอาโทรศัพท์ไปค้นไหม”

“ไม่ได้หึงสักหน่อย แค่ถามถึง เบื่อวัวสันหลังหวะเนอะหมาเนอะ” ว่าแล้วก็หันไปคุยกับบีเกิ้ลดีกว่า เป็นหมาพูดจารู้เรื่องดีครับ เนอะด้วยก็เห่าใส่โฮ่งจนตัวอื่นช่วยกันเห่ากันเกรียว

“ปากดีไปเหอะ เดี๋ยวพ่อจับจูบแม่ง”

“ทะลึ่ง”

“ทะลึ่งอะไร ถ้าทะลึ่งจริงนี่พูดไปแล้วว่าเดี๋ยวพ่อจับทำเมีย หรือจะลอง”

ผมไม่พูดกับพี่ธันละ กวนตีนไม่มีใครเกิน เดินหนีเข้าบ้านดีกว่า บ้านพี่ธันสะอาดเรียบร้อยผิดวิสัยหนุ่มโสดมากครับ ส่วนหนึ่งเพราะว่างงาน ตื่นเช้ามาหลังจากออกไปวิ่งก็เก็บบ้าน เล่นกับหมา ทำกับข้าวกินแล้วก็นอนแผ่อ้าซ่า ช่วงบ่ายค่อยลุกขึ้นมาทำงานหาเงิน บ่ายอ่อนบ่ายแก่อยู่ที่ความขยัน แต่ถ้าเรื่องแม่บ้านแม่เรือนนี่ไม่ต้องรอ เป็นศรีภรรยาที่ดีกว่าผู้หญิงสมัยนี้แน่ ๆ ถุย!


“ไปกันเหอะ ไอ้กรณ์ชวนไปสีลม เดี๋ยวแก่แล้วอดเล่นนะเว้ยหมอ”

พี่ธันครับ ตอนนี้ก็สามสิบกว่า ๆ แล้วไม่ใช่เหรอครับ แถวบ้านผมก็เรียกว่าแก่แล้วนะยังจะมารบเร้าอยู่ได้ ผมไม่สนใจนั่งดูเนชั่นแนลจีโอกราฟฟิค งูกับจรเข้กำลังฟัดกันมันเลย


“น่านะ หมอ อยากเล่นน้ำอะ”

“ก็ไปสิครับ”

“โอเค พรุ่งนี้เช้าสิบโมงเดี๋ยวไปเคาะห้องเรียก ตกลงแล้วนะ”

พี่ธันแม่ง! ผมหมายถึงให้พี่ธันไปเล่นน้ำกับเพื่อน ไม่ได้หมายความว่าผมจะไปด้วยนะครับ แม่งขี้ตู่ ขี้บังคับสุด ๆ สมแล้วที่เกิดในสมัยคอมมิวนิสต์ครองเมือง ไอ้ฮิตเลอร์...ไอ้...


“ห้ามใส่เสื้อบางนะ”

พูดพลางยื่นจานแตงโมแดง ๆ ให้ พี่ธันเดินเลยไปเปิดพัดลมก่อนทรุดตัวลงนั่งข้าง ๆ ถอดเสื้อกระทิงแดงสีขาวขอบน้ำเงินกรมท่าออก วางแขนทั้งสองพาดไปกับโซฟาหนังจนเหมือนนั่งโป๊โอบผมกลาย ๆ


“ไม่ร้อนเหรอ”

“ทำไมครับ”

“ถอดเสื้อดิ ผู้ชายเหมือนกัน”

ไอ้พี่ธันยักยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก ผู้ชายที่ชอบผู้ชายและจ้องจะเคลมผู้ชายผมไม่นับเป็นผู้ชายเหมือนกันที่สามารถถอดเสื้อนั่งด้วยตามลำพังได้สองคนครับ ไม่ต้องมาเนียน เรื่องแบบนี้ล่ะไวตลอด เกิดก่อนผมนานมีประสบกามเยอะก็ไม่ต้องโชว์ก็ได้ เป็นเฒ่าหัวงูหรือยังไง


“ผมชอบอยู่อย่างนี้มากกว่า”

“อายรึไง ก็บอกแล้วให้ออกไปวิ่งด้วยกันจะได้ไม่ก้างทิ่มหนังออกมาอย่างนี้ ไหนดูซิ นับได้หรือยังว่ามีกระดูกกี่ท่อน”

ไม่ต้องรอให้ไอ้พี่ธันตะครุบได้ผมก็รีบลุกยืนขึ้นก่อน โชคดีที่ประคองจานแตงโมเย็น ๆ ไว้ดีเลยไม่ร่วงลงมาสักชิ้น ไอ้ห่าพี่ธันหัวเราะร่วน ขณะที่ผมโกรธจนหน้าร้อน แม่งกวนตีนเกินไปแล้ว


“ตลกอะไรครับ”

“ตลกคนทะลึ่ง ว่าแต่คนอื่น ตัวเองก็คิดลึกใช่ไหมล่ะ”

“คิดลึกบ้าอะไรเล่า มีแต่พี่ธันนั่นแหละ จู่ ๆ จะมาถอดเสื้อคนอื่น ประสาทหรือเปล่า!”

พี่ธันยังคงหัวเราะจนท้องขดท้องแข็ง มันเงยหน้าขึ้นมามองผมแล้วกลั้นหัวเราะก่อนพูด “แค่จะหยิบแตงโมในมือหมอเอง นี่คิดว่าผมจะถอดเสื้อปล้ำเลยเหรอครับ ที่เขาว่าหมอแว่น ๆ เงียบ ๆ นี่หื่นขึ้นสมองท่าจะจริงแฮะ เอาเสื้อมาใส่ดีกว่า ชักกลัวโดนหมอปล้ำขึ้นมาเลย”

ผมแทบจะเอาจานแตงโมเขวี้ยงเจ้าบ้านเลยครับ กวนตีนแบบนี้เดี๋ยวโดนเอาคืนแน่!





“เดี๋ยวก็ได้ทะเลาะกับพี่ธันหรอก”

พี่ป่านมักพูดแบบนี้เสมอ ๆ เวลาที่ผมตั้งใจจะทำอะไรกวนตีนพี่ธันคืนบ้าง ผมสงสัยมานานแล้วว่าทำไมพี่ป่านถึงคิดแบบนี้ อันที่จริงมันไม่ผิดกับเรื่องจริงหรอก แต่ก็อดไม่ได้ที่จะยังสงสัยอยู่ดี

พี่ป่านเป็นพี่สาวผมที่ต่อให้แต่งตัวโป๊แค่ไหนพี่ธันก็ไม่เคยว่า หรือจะเป็นป้อน น้องชายคนเดียวมันเดินตากฝนจนเสื้อเปียกซกจนเห็นหัวนมชูชันพี่ธันก็ไม่เคยบ่น อย่างมากถ้าเจอกันก็จะไล่ไปอาบน้ำแต่ไม่ใช่เถียงกันเป็นเรื่องเป็นราวเหมือนในกรณีผม จำได้ว่าตอนรับน้องปีหนึ่งโดนรุ่นพี่รุมเสียเละ ก่อนกลับเลยเอาน้ำราดหัวล้างหน้าเดินตัวเปียก ๆ กลับบ้าน พี่ผลก็คือพี่ธันด่าไปสามชั่วโมงจบ โอเค ตอนนี้ผมเข้าใจเหตุผลแล้วว่าทำไมพี่ธันถึงเป็นแบบนั้น แต่เรื่องที่พี่ป่านเตือนนี่คือยังไง แค่พูดไปตามที่เห็นหรือมองออกเหมือนกันว่าพี่ชายสุดหล่อข้างบ้านจ้องจะแทงข้างหลังผมอยู่


“ไม่เป็นไรหรอก ผมเป็นผู้ชายนะครับ”

“แต่เสื้อมันบางมากเลยนะ เปียกน้ำก็เห็นหมดแล้ว”

“โถ่ พี่ป่าน เสื้อบาง ๆ ก็ดีออก จะได้แห้งไว ๆ”

“พี่ธันเขาเห็นดีเห็นงามกับนายไหมล่ะ” ตากลมมองค้อน ผมเบ้ปากใส่พี่สาวตัวเองหนึ่งที “ก็ช่างเขาสิครับ”

“นี่ปอ อย่าหาว่าพี่จุ้นเลยนะ แต่คนรักกันอย่าหาเรื่องทะเลาะกันจะดีกว่า”

ผมละสายตาจากกระจกไปมองคนพูด พี่ป่านกระแอมไอก่อนเบือนหน้าหนีแทนที่จะตอบคำถามที่ผมถามทางสายตา เสียงออดหน้าบ้านดังพอดี พี่สาวตัวแสบเลยเลี่ยงไปเปิดประตูบ้านให้เป็นการชิ่งหนีซึ่ง ๆ หน้า


“ไปข้างนอกกับพี่ธันเหรอ”

เสียงแหบยังไม่แตกหนุ่มดีดังขึ้นเมื่อสวนกับพี่ป่านออกไป ป้อนชะโงกเข้ามาแต่หัว มองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า “เดี๋ยวก็โดนด่า”

“ทำไม”

“ใส่เสื้อสีอ่อนแถมยังบางขนาดนั้น เละแน่พี่ปอ”

“ใครมันจะด่า” ผมตีหน้าซื่อ ไอ้ป้อนเลิกคิ้วขึ้นล้อ ๆ “ก็มีอยู่คนเดียว ทำมาเป็นไม่รู้ตัว”

“ทำไมมีแต่คนพูดแปลก ๆ วะ”

“ใครพูดแปลก” ป้อนถาม “พี่ป่านเหรอ”

“ช่างมันเถอะ เดี๋ยวออกไปข้างนอกละ แล้วนี่ไม่ไปเล่นน้ำที่ไหนเหรอ” ป้อนส่ายหน้า ชูหนังสือในมือที่ได้มาจากงานสัปดาห์หนังสือเมื่อเดือนก่อนให้ดู “อ่านจบก่อนค่อยตามพวกไอ้นนท์ไป พี่รีบเข้าเหอะ พี่ธันรอแล้วมั้ง”

ผมพยักหน้า หยิบซองใส่มือถือกันน้ำกับกระเป๋าตังค์ซุกกางเกงไป เดินลงจากบ้าน พี่ธันคุยโทรศัพท์อยู่ท่าทางจะหัวเสียเต็มทน เดินเข้าไปใกล้ ๆ ก็รู้แล้วว่ากำลังโดนเร่งอยู่


“เออ อยู่บีทีเอสแล้วเนี่ย รอแปป แค่นี้ก่อนนะเว้ย คนแม่งแน่นมาก อย่างเบียดเลย”


ตอแหล...

ผมยืนกอดอกมองคนรอรถไฟฟ้าในจินตนาการขำ ๆ ไอ้พี่ธันหันหน้ากลับมาพอดี คิ้วที่ขมวดอยู่แต่แรกยิ่งผูกปมเป็นโบว์ยิ่งกว่าเก่า

“ทำไมใส่ชุดนี้”

“ทำไมล่ะ”

“ไปเปลี่ยนเสื้อเลย”

“ไม่เปลี่ยน”

“ปอ” ผมลอยหน้าลอยตา มีแท็กซี่ขับเข้ามาส่งคนในหมู่บ้านพอดี หลังจากเจ้าของบ้านหลังตรงข้ามลงแล้วผมก็เรียกต่อเลย พี่ธันโมโห ดึงแขนผมไว้หน้าตาไม่เล่นด้วยสุด ๆ “ไปเปลี่ยนชุดก่อน”

“ไปบีทีเอสครับพี่”

ผมดึงแขนออกทันทีแล้วมุดเข้าไปในรถ ชายหนุ่มทำท่าฟึดฟัดบ้าง แต่พอคนขับชะโงกหน้ามาถามซ้ำว่าจะไปด้วยไหมก็ยอมตามเข้ามาแต่โดยดี ผมไม่ได้ชอบแกล้งพี่ธันหรอก ไม่ได้จะหาเรื่องทะเลาะด้วย ใครใช้ให้ทำเรื่องน่ามันไส้กันก่อนละครับ



ผมมาถึงสีลมตอนประมาณสิบเอ็ดโมงเศษ ๆ เพื่อนพี่ธันอันประกอบด้วย พี่กรณ์ พี่มี่ พี่เอกรออยู่แล้ว พี่มี่ถึงกับฉีกยิ้มกว้างเมื่อเห็นเพื่อนรักตัวเองมาถึง สวมเสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงยีนส์ขาสั้นตามสมัยนิยม พี่มี่เซ็กซี่มาก วันนี้ต้องมีคนได้กำไรไปเพียบแน่ ๆ


“อ้าว เจอกันอีกแล้วน้องปอ”

“สวัสดีครับ” ผมยกมือขึ้นไหว้ ก่อนพี่กรณ์จะรีบโอบคอพี่ธันเดินเข้าถนนที่เต็มไปด้วยผู้คน ผมสงสัยมากเลยครับว่ากรุงเทพร้าง ๆ ในช่วงเทศกาลนี่คนบนถนนสีลมมาจากไหนกันนักหนา อย่างเรียกว่าเดินเลย ค่อย ๆ เบียด ค่อย ๆ ไหลกันไปน่าจะถูกกว่า ผมมีปืนฉีดน้ำ ส่วนพี่ธันมีกระป๋องแป้ง คนอื่น ๆ อุปกรณ์คล้าย ๆ กัน ตามทางเดินมีถังน้ำใส่น้ำแข็งบ้าง ในฤดูร้อนแบบนี้ผมชอบนะ โคตรชื่นใจ


“ขอปะแป้งหน่อยนะคะ”

ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งมองผมตั้งแต่ประมาณสองร้อยเมตรที่แล้ว แต่กว่าจะมาถึงตัวก็ผ่านไปเกือบชั่วโมง ทันทีที่ยื่นมือมาได้ก็ใช้แป้งปะเบา ๆ ที่แก้มทั้งสองข้าง แถมให้ด้วยหยิกอีกที น่ารักดีครับ แต่พี่ธันดูไม่คิดแบบนั้นด้วย


“เดินให้มันไวหน่อย”

“ไวไปไหนครับ คนเยอะขนาดนี้รีบไม่ได้สักหน่อย”

“เกาะเสื้อไว้ด้วย เดี๋ยวก็หลง ยิ่งตัวเตี้ย ๆ ถ้าพลัดกันขึ้นมาแล้วจะลำบาก”

หน้าหงิกสิครับ จะรออะไร พี่ธันแม่งกวนตีนผมไม่เลิกสักที ตัวเองตัวใหญ่เป็นยักษ์ปักหลั่นแล้วเที่ยวมาว่าคนอื่นเตี้ย ใช้ได้ที่ไหน
“ธัน! ธัน!! มี่โดนลากไปโน่นแล้ว”

พี่กรณ์ตะโกนแข่งกับเสียงเพลงที่เปิดตามร้านรวงข้าง ๆ ผมกวาดสายตาตามไปพอดีกับที่พี่กรณ์แทรกผู้คนมาจนถึงเจ้าของชื่อ

“ไปช่วยหน่อย กูกับไอ้เอกไม่ไหว แม่งมากันหลายคน”

พี่ธันหันมาคว้ามือผมโดยที่ไม่ทันมอง ผมเห็นมือขาวของใครบางคนถูกลากไปหลัด ๆ แต่ยังไม่ทันจะตามกลับถูกเบียดจากกระแสผู้คนเสียก่อน ชะเง้อคอมองหาคนที่มาด้วยอีกทีก็พลัดกันจริง ๆ เสียแล้ว

...ฉิบหายครับ จะโดนด่าก็ตอนนี้นี่แหละ...
ผมพยายามเบียดแทรกผู้คนอัดกระป๋องบนเส้นทางของถนนกว้างออกมาด้านข้างเพราะคิดว่าจะหลบน้ำที่สาดมาโทรศัพท์ ได้ผล ในซอยที่เล็กกว่าแต่ไม่ถึงกับแคบและปราศจากผู้คนยังพอมีสถานที่ให้หลบมาใช้มือถืออยู่บ้าง สะบัดมือไล่น้ำสองสามครั้งก่อนหยิบโทรศัพท์ออกมาโทร

ครั้งแรกไม่ติด...
ลองอีกครั้ง
พี่ธันไม่รับ

ผมเคยพลัดกับพี่ธันเมื่อสมัยยังเด็ก แต่พี่ธันมักจะตามหาจนเจอทุกครั้ง จากคนรู้จักบ้าง โดยบังเอิญบ้าง แต่พอโตขึ้นก็ไม่เคยหลงกันอีก ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะพี่ธันไม่เคยต้องรีบร้อนไปช่วยใครแบบนี้ เทศกาลมันก็สนุกดี แต่ผู้คนจำนวนมากก็มีทั้งดีและไม่ดีปะปนกัน อยากจะบ่นพี่มี่ที่แต่งตัวไม่เรียบร้อยอยู่หรอก แต่พอย้อนกลับดูตัวเองก็ได้แต่ใบ้แดกซะงั้น
ตั้งใจแกล้งพี่ธันแท้ ๆ เลยถึงได้ใส่เสื้อยืดสีขาวตัวบางเฉียบขนาดที่แค่เปียกเหงื่อก็มองทะลุไปถึงไหนต่อไหนแล้ว

พี่ธันรับสายหลังจากผมพยายามหลายรอบ ปลายสายดูร้อนรนอย่างไม่ต้องสงสัย

“ปออยู่ไหน!”

“ซอยสี่”

“ออกมาจากที่นั่นเดี๋ยวนี้! รอพี่ที่ถังจ่ายน้ำสีฟ้าที่แม่ค้าโกรกผมแดง พี่อยู่ไม่ไกลเดี๋ยวไปรับ”

ผมตอบอือ ๆ ออ ๆ ก่อนเก็บโทรศัพท์ใส่ถุงกันน้ำ เดินออกมาได้ยังไม่ทันพ้นซอยก็ถูกรวบเอวจากทางด้านหลังเสียก่อนแล้ว “เล่นน้ำด้วยกันก่อนไหมคะสุดหล่อ”

ไม่ใช่เสียงผู้หญิง.. ไม่ใช่แน่ ๆ ผมหันหลังกลับไปสิ่งแรกที่เห็นคือลูกกระเดือก ต้องผงะถอยออกมาถึงพบรูปร่างสูงใหญ่ของเจ้าของเสียง

“ทั้งหล่อทั้งน่ารักมาเล่นกันก่อนนะ แหม เสื้อนี่ก็อย่าใส่เลยค่ะ ถอดเถอะ”

สาวไม่น้อยนี่มือไวกว่าพี่ธันเป็นสิบเท่า เสื้อสีขาวตัวบางที่สวมอยู่ถูกถลกขึ้นแทบจะในทันที ดินสอพองและมือปลาหมึกล้วงเข้ามาทันที เฮ้ย มันไม่ใช่หนึ่งคนแล้ว สี่ ห้า หก.. ผมนับไม่ทันหรอกแต่แม่งจับไข่ผมด้วย

ไอ้ฮอตมันก็ดีแหละครับ.. แต่ผมกำลังประสบปัญหาอยู่นี่สิ


“ขอโทษครับ ผมต้องรีบไปหาพี่ชาย”

“ว้าย มากับพี่ชายด้วย หลงกันเหรอคะ ไม่ต้องกลัว กลับบ้านไม่ได้นอนห้องพี่ไหม”

ม...ไม่ตลกนะครับ แต่ยังไม่ทันจะทำอะไร ผมโดนยึดแว่น ดินสอพองป้ายเข้าตาเต็ม ๆ มีคนเข้ามาจูบแก้มผมด้วย หนวด.. ผมรู้สึกได้ถึงไรหนวดที่ตำลงมาแรง ๆ สองสามที


“น่ารักจังครับ มาคนเดียวเหรอ”

เชี่ย ผมพอจะรู้อยู่หรอกว่าซอยนี้มีอะไร แต่ใจเย็นครับพี่ ผมหลงมา “เฮ้ย ปล่อยก่อน น้องเขากลัวหมดแล้ว”

เสียงผู้ชายคนเดิมช่วยชีวิตไว้ ปลายนิ้วใหญ่ค่อย ๆ ป้ายเศษแป้งออกจากหน้าผม ไม่มีใครมาวอแวแล้ว น้ำเย็น ๆ ที่ชะโลมบนผิวหน้าทำให้ผมค่อย ๆ ลืมตาขึ้นได้ อาห์ เขาใส่แว่นกลับให้ผมด้วย


“ขอบคุณครับ”

“แหม อีต่อ ทำตัวเป็นพระเอกเชียวนะมึง” เสียงผู้หญิงทีแรกแซวขึ้นทำให้ผมสะดุ้งอีกครั้ง ผวาเข้าหาผู้มีพระคุณแทบไม่ทัน อีต่อ ตามที่เพื่อนเรียกยิ้มให้ หน้าตาดีมากครับแต่ออร่าสีม่วงกระจาย


“อยู่เล่นน้ำด้วยกันก่อนสิ”

“อ่า...ผมต้องไปหาพี่ชายน่ะครับ”

“มากับแฟนเหรอ”

“พี่ชายน่ะครับ”

เขาพยักหน้า ผมเพิ่งสังเกตว่าตัวเองยืนอยู่ในกลุ่มที่มีทั้งหญิงเทียม ชายเทียมประมาณเกือบสิบคน หน้าตาดียิ้มแย้มแจ่มใสกันทั้งนั้น “งั้นเดี๋ยวผมเดินไปส่งไหม นัดกันไว้ที่ไหนล่ะ”

“อ้อ ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมากครับ”

“เดี๋ยวก็โดนฉุดเหมือนเมื่อกี๊อีกหรอก กว่าจะไปถึง พี่ช้ำกันหมดพอดี”

พออีกฝ่ายอ้างเหตุผลข้อหลังมาผมเลยรบกวนให้เขาเดินไปส่ง อีต่อโอบเอวผม พอเดินผ่านใครที่จะมาปะแป้งก็เอาตัวบังให้ ขอบพระคุณมากครับ ผมเอียนแป้งเหลือเกิน


“ปอ!”

เสียงพี่ธันดังมาก่อนเห็นตัวอีกครับ อันที่จริงต่อให้เห็นผมก็แทบจำไม่ได้ พี่ธันชุบแป้งทอด ทั้งหน้าทั้งตัวขาวโพลนไปหมด

“นั่นพี่ชายเหรอ”

“ครับ ขอบคุณมากนะครับที่เดินมาส่ง”

“ไม่เป็นไร ขอเป็นเบอร์แทนคำขอบคุณได้ป่าว”

ยิ้มโชว์ฟันขาวเลย ผมยังไม่ทันปฏิเสธพี่ชายข้างบ้านก็ตอบให้เสียงแข็งเสียก่อน “ไม่ได้! กลับบ้านได้แล้วปอ”

สถานการณ์ตอนนี้เหมือนพ่อบ้านโดนจับได้ว่ามีเมียน้อยสุด ๆ พี่ธันหันไปคำรามใส่อีต่อ ส่วนอีกฝ่ายได้แต่ยิ้มแหย ๆ ให้ ผมโบกมือลานิดหน่อยแล้วขอบคุณซ้ำก่อนจะโดนพี่ธันลากออกมาจากดงสงครามน้ำในฤดูร้อน


(ต่อด้านล่าง)

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 12-04-2014 15:05:32

(ต่อ)


ผมนั่งเงียบมาตลอดทาง


กว่าจะหาแท็กซี่ได้จากสีลมจนถึงบ้านเสียเวลานานมากครับ แต่จะให้พี่ธันเอาออดี้ไปน่าจะเสียเวลาหาที่จอดกับฝ่าดงแป้งตามถนนไปมากกว่าเราถึงใช้บริการขนส่งสาธารณะ ซึ่งถ้าย้อนเวลากลับไปใหม่ เมื่อเห็นผมในสภาพนี้พี่ธันอาจยอมขับออดี้ไปเสียเวลามากกว่า

หนาวโคตร

ผมนั่งตัวสั่นเบียดกระจก พี่ธันบอกให้แท็กซี่ลดแอร์แล้วลดแอร์อีกจนพี่คนขับแทบจะเปิดกระจกแทนแล้วผมก็ยังหนาว อาจเป็นเพราะเสื้อมันบางเกินไปจนเหมือนนั่งแก้ผ้าอยู่รอมร่อ กว่าจะมาถึงบ้านพัก ผมก็ปากสั่นมือเขียวเหมือนคนใกล้ตายเต็มแก่


“ไปอาบน้ำอาบท่า”

พี่ธันสั่งเสียงเรียบ ผมเดินเข้าบ้านหลังใหญ่ของผู้ชายมีอายุกับหมาทั้งห้าไปโดยไม่ปริปากเถียง เปิดน้ำอุ่นใส่อ่างจากุซซี่ของเจ้าบ้านแล้วนอนแช่ให้ตัวอุ่นสักพักค่อยอาบน้ำสระผม เดินออกมาอีกครั้งก็เห็นเสื้อบอลของพี่ธันกับกางเกงขาสั้นของตัวเองวางอยู่แล้ว พี่ธันไปอาบน้ำอีกห้อง เป็นอ่างจากุซซี่เหมือนกันแต่เอาไว้อาบน้ำหมาโดยเฉพาะ ที่รู้เพราะพอผมอาบน้ำเสร็จอีกฝ่ายก็นั่งเป่าผมรออยู่ตั้งแต่แรก


“พี่ธันเช็ดผมให้หน่อย”

ผมสวมเสื้อกับกางเกงเรียบร้อยครับก่อนไปอ้อน พี่ธันสบตาผมในกระจกแล้วขยับตูดที่นั่งครองเก้าอี้หน้าตู้กระจกคนเดียวให้พอมีที่บ้าง ผมเดินไปนั่งตรงหน้า เหมือนนั่งตักอีกฝ่ายอยู่รอมร่อ แผ่นหลังชิดแผ่นอก พี่ธันเช็ดผมให้ไม่ถนัดหรอกถ้าผมไม่เตี้ยเสียขนาดนี้ พอผมหมาด ๆ อีกฝ่ายก็สามารถเอาคางมาเกยที่หัวผมได้สบาย ๆ


“โดนทำอะไรบ้าง”

“อะไร.. ไม่นี่ครับ”

“อย่าโกหก”

ผมหลบสายตา บอกก็ตายไม่บอกก็ตาย เลยตัดสินใจไม่ถูกว่าควรบอกไหม ที่จริงเรื่องแบบนี้มันกลายเป็นเรื่องธรรมดาที่เราไม่ควรเห็นเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว สงกรานต์กับการลวนลามเนี่ย พบได้ทั้งในหญิงและชายไม่เลือกเพศทั้งนั้น


“ก็ กอด หอมแก้ม ลูบตัวแล้วก็...”

“จับไข่?”

สัสครับ พี่ธันเองก็โดนเหมือนกันแน่ ๆ ถึงได้ตอบได้เต็มปากเต็มคำแบบนั้น ไม่สิ ไอ้พี่ธันนี่แหละน่าจะเป็นตัวไปจับของคนอื่นเขาด้วยซ้ำ


“ปอก็รู้ว่าเรื่องแบบนี้มันมีโอกาสเกิดขึ้นสูง ทำไมไม่ระวังตัว แล้วพี่บอกอะไรไปทำไมไม่ทำตาม เสื้อตัวนั้นทิ้งไปได้เลยนะ อย่าให้เห็นว่าใส่อีก”

สลดสิครับ จะเถียงอะไรได้ พี่ธันจ้องผมในกระจก สักพักก็โอบเอวผมไว้หลวม ๆ “ไม่ต้องมาตีหน้าเศร้าเลย หลอกไม่ได้หรอก”

“ไม่ได้ตีหน้าเศร้าสักหน่อย ผมขอโทษ”

“อุตส่าห์ถนอมแทบแย่ คิดแล้วแม่งหงุดหงิดว่ะ เสือกไปโดนคนอื่นจับคนอื่นล้วง”

ท่าทางจะหัวเสียจริง แต่ยังไม่ถึงกับโกรธเกรี้ยวอย่างที่กลัว ส่วนหนึ่งอาจเพราะผมชิงอ้อนก่อน อย่าบอกให้ใครรู้เลยนะครับว่าผมกลัวพี่ธันโกรธขนาดนี้


“แล้วพี่มี่เป็นยังไงบ้าง”

“ไม่รู้ พอแยกออกมาได้ก็ด่ามันไปเหมือนกัน แต่งตัวล่อตะเข้”

“ก็ได้ตะเข้ที่ตั้งใจจะล่อไปช่วยไว้จนหลงกับผมนี่ครับ”

“อะไร ไม่ได้จะทิ้งสักหน่อย ก็หันมาคว้ามือไปด้วยกันแล้ว”

“มือใครก็ไม่รู้ จูงผิดคนยังมีหน้ามาแก้ตัวอีก”

“สรุปนี่ใครต้องด่าใครวะ เดี๋ยวจะโดน”

พี่ธันแกล้งกดคางลงบนหัวผมแรงก่อนผละออก ผมสะบัดตัวหนีส่งเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ “โดนอะไร อย่าดีแต่ปากได้ปะครับ”

เป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่หลวงเลยครับที่ผมพูดไปแบบนั้น ตาของพี่ธันก็วาวโรจน์ ผมเด้งตัวออกจากตักมันเกือบไม่ทัน ที่จริงก็ไม่ทันหรอก ถูกอีกฝ่ายคว้าข้อมือเอาไว้ก่อน

“พูดอะไรน่ะ”

“เปล่าครับ ไม่มีอะไร ผมเหนื่อยแล้ว ขอนอนนะ”

ผมทำท่าโยเยนิดหน่อยพี่ธันก็ปล่อยมือ พุ่งหลาวลงบนเตียงได้ก็เผลอหลับแทบจะในนาทีถัดมา เหนื่อยจริง ๆ ครับ เล่นน้ำถนนสีลมไม่กี่ชั่วโมงเนี่ย ผมได้ยินเสียงเปิดแอร์ สักพักพี่ธันก็ถอนหายใจก่อนล้มตัวลงนอนข้าง ๆ





อากาศแม่งยังไม่เลิกหนาวอีกเรอะ?

ผมขดตัวเข้าหากันกอดผ้าห่มไว้แน่น ไม่น่าเป็นฤดูร้อนได้ ถ้าบอกว่าผมตื่นมาในนิวยอร์กตอนหิมะกำลังโปรยปรายก็คงเชื่อ ติดก็แต่ตอนลืมตาขึ้นมาดันเห็นรอตไวเลอร์ตัวใหญ่นอนกระแซะอยู่เลยรู้ทันทีว่าตัวเองไม่ได้บินไปอยู่ที่ไหน นอนสูดดมขนหมาเข้าปอดอยู่ข้างบ้านตัวเองนี่แหละเป็นนานสองนาน


“พี่ธัน...เอาหมาไปนอนข้างนอก”

เสียงผมแห้ง กว่าจะเปล่งแต่ละประโยคได้ก็แสบคอสุด ๆ เสียงเซรามิคกระทบกันก่อนพี่ธันจะเรียกหมาออกไปข้างนอกแล้วปิดประตูห้องนอน วันนี้พูดง่ายแฮะ


“ตื่นมากินข้าวก่อนปอ จะได้กินยา”

“ยังไม่หิวเลย”

“ทำข้าวต้มปลาให้ ลุกเร็ว อย่าให้ดุ”

ผมปรือตาขึ้นเปิด พี่ธันถือถ้วยเซรามิคสีขาวไว้ในมือยืนถอดเสื้ออยู่ หนาวขนาดนี้ทำไมไม่หาอะไรมาใส่วะครับ “ไม่หนาวเหรอ”

“ไม่ ไม่ได้ป่วยเหมือนเรานี่ ลุกเลย จะกินเองหรือจะให้ป้อน”

ผมหยัดตัวลุกขึ้นอย่างยากลำบาก เมื่อยเนื้อเมื่อยตัวไปหมดทั้งร่าง สงสัยจะป่วยอย่างที่เจ้าของบ้านบอกจริง ๆ


“ป้อนหน่อยสิครับ”

นี่ถือเป็นสิทธิพิเศษของคนป่วย ผมชอบอ้อนพี่ธันตอนป่วย เหมือนกับตัวเองได้กลับไปเป็นเด็กเล็ก ๆ อีกครั้งที่อีกฝ่ายจะตามอกตามใจ พี่ธันยิ้ม เขาไม่เคยปฏิเสธอยู่แล้วไม่ว่าผมจะขออะไร ผมเองก็เหมือนกัน แม้ว่าปกติจะกินน้อยขนาดไหน แต่ถ้าเป็นฝีมือพี่ธันล่ะก็ซัดเกลี้ยงตลอด พี่ธันทำกับข้าวอร่อย ชอบทำแต่ของที่ถูกใจผมด้วย ยิ่งตอนที่อีกฝ่ายเป่าแล้วป้อนยิ่งเจริญอาหาร มีเลอะปากบ้างพี่ธันก็จะเอาทิชชู่มาเช็ดให้ดูแลเทคแคร์ดีสุด ๆ ทำท่าเหมือนคนป่วยใกล้ตายใช่ไหมครับ ที่จริงแล้วไม่ได้เป็นอะไรมากหรอก แค่ไข้หวัดเพราะเล่นสงกรานต์ธรรมดา ๆ
ไข้สำออย อินทรีชอบบอกผมอย่างนี้ เขาเคยมาเยี่ยมผมตอนมัธยมที่ป่วยจนไม่ได้ไปเรียนหนึ่งครั้ง พอมาเห็นพี่ธันป้อนข้าวป้อนน้ำให้ก็ยิ้มหยัน เพราะทันทีที่พี่ชายข้างบ้านกลับไปผมก็ลุกขึ้นมาตีดอทกับมันได้สบาย ๆ จากนั้นถ้าผมป่วยมันก็ไม่เคยมาเยี่ยมผมอีก บอกว่ารอซองงานศพทีเดียววันที่พี่ธันจับได้ว่าผมแกล้งอ้อนเลยดีกว่า


 “เช็ดตัวหน่อยไหม”

ผมพยักหน้า พี่ธันลุกจากเตียงเอาชามไปเก็บก่อนกลับมาอีกครั้งพร้อมกะละมังน้ำอุ่น ผมแอบเอายาทิ้งเรียบร้อยแล้วพี่ธันจะได้คิดว่าผมกินยาจนหมดแล้วไม่ต้องมาบังคับกันให้เสียอารมณ์ บอกแล้วครับว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก นอนพักเต็มที่เดี๋ยวก็หายแล้ว

เสียงหยดน้ำไหลโครกจากผ้าลงกะละมังดังขึ้นก่อนแขนผมจะถูกดึงไปเช็ด สัมผัสอุ่นชื้นไล่มาเรื่อย ๆ ตามผิวกายที่ร้อนกว่า เสื้อของผมถูกถลกขึ้น พี่ธันค่อย ๆ เช็ดลงบนผิวอย่างเบามือ ผมหลับตาลงจนคล้ายจะดิ่งสู่นิทราไปแล้วแต่สัมผัสหยุ่นที่ตามมาบนหน้าท้องทำให้ผมตื่น

ริมฝีปาก???


พี่ธันไม่เพียงเช็ดตัวให้ผม แต่ไล่ริมฝีปากไปจูบตามผิวเนื้อทุกครั้งที่ผิวผ้าลากผ่าน หัวใจผมเต้นแรง แต่ไม่กล้าลืมตา ไม่รู้ว่าทุกครั้งที่เช็ดตัวให้พี่ธันทำอย่างนี้หรือเปล่า เริ่มไม่แน่ใจว่าที่หลอกอ้อนแต่ละครั้งนี่ใครได้กำไรกันแน่

เขาจูบเบา ๆ จากสะดือไล่ขึ้นสูง สักพักสัมผัสหยุ่นชื้นของริมฝีปากก็แตะลงบนยอดอก ปลายลิ้นอุ่นแตะเกลี่ยเบา ๆ แต่กลับทำให้ผมรู้สึก ลมหายใจผมเริ่มขาดช่วง ผ้าที่เคยใช้ลากไล้ไปบนผิวเพื่อลดอุณหภูมิของร่างถูกทิ้งไว้แค่บนหน้าท้อง พี่ธันเลื่อนริมฝีปากขึ้นมาสูง ขบที่ไหปาร้า ไซซอกคอ หอมที่แก้มก่อนจบทุกอย่างที่ริมฝีปาก

พี่ธันจูบผมอีกแล้ว..

เขาไม่ได้หยุดแค่จูบเบา ๆ แม้คิดว่าผมหลับ แต่กลับสอดนิ้วหัวแม่มือเข้ามาที่มุมปากเพื่อง้างมันออก ผมเริ่มร้องประท้วง ลักหลับกันแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน พยายามใช้ลิ้นดันออกไปแต่กลายเป็นจูบดีฟคิสทั้งจากปากและนิ้ว ผมยิ่งดัน ปลายนิ้วยิ่งสอดเข้าลึก สุดท้ายเลยดูดนิ้วเข้ามาด้วยพร้อม ๆ กับปลายลิ้นอีกฝ่ายที่ฉกเข้าโลมเลียภายในอุ้งปากอย่างช่ำชอง

“อื้อ....”

“ไม่นอนต่อเหรอ”

พี่ธันถามพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ มือข้างที่ว่างเลื่อนไปจับเจ้าหนูของผมผ่านเนื้อผ้า เฮ้ยเดี๋ยว มันเกินไปแล้วนะครับ “พี่ธัน!”

“ครับ?”

ผมเม้มปากแน่น  ทำมากกว่านี้โกรธจริง ๆ นะครับ ถึงจะเคยถูกพี่ธันจับแล้วแต่นั่นมันก็ตอนเด็ก ๆ อีกอย่าง อารมณ์ตอนนี้ไม่เหมือนตอนนั้นแล้วด้วย พี่ธันไม่รอให้ผมตอบ เขายิ้มแล้วงับที่ปลายคางก่อนยืดตัวมาจูบ มือข้างหนึ่งสอดเข้ามาใต้หมอนดันท้ายทอยเพื่อบังคับจังหวะ  ส่วนอีกข้างที่ว่างก็ลูบไล้วนไปมาบนผิวของผมอย่างเอาแต่ใจ

“อึ๊…” 

ผมเผลอสะดุ้งเมื่ออีกฝ่ายเลื้อยลงต่ำอีกแล้ว มิหนำซ้ำ รอบนี้แทรกตัวผ่านขอบยางยืดไม่ให้มีอะไรกั้นกลางอีกต่างหาก

“อย่าจับ!” คราวนี้ผมผวาร้องเต็มที่เลยครับ พี่ธันยิ้มกวนประสาท จากที่ลูบไล้ในทีแรกเปลี่ยนเป็นคว้าหมับเต็มไม้เต็มมือ ไอ้ผมยิ่งกึ่ม ๆ อยู่โดนมันทำแบบนี้ก็แพ้ราบคาบเลยสิ

“จับคืนสิ”

“ไม่!”

จะบ้าเหรอครับ ใครจะไปทำ ไอ้พี่ธันเลิกคิ้วขึ้น กระชับมือหนักกว่าเก่าจนร่างกายผมแข็งขืนขึ้นเต็มที่ ผมจิกมือกับเบาะเตียง เกร็งไปทั้งตัว ไม่มีแรงจะไปต้านทานอะไรทั้งนั้น พี่ธันสั่งให้ขยับขากางออก ให้ยกก้นเพื่อถอดกางเกงก็ดันทำตามแต่โดยดี เป็นลูกไก่ในกำมือไปแล้วทำไงได้ สุดท้ายก็ตะแคงซุกใบหน้าลงบนหมอนเมื่อพี่ธันใช้ปลายลิ้นเลียและขบที่ยอดอกของผมอีกรอบ


“อ๊ะ!...ซ.ซ...” 

จากตอนแรกที่คิดว่าหนาวตอนนี้กลายเป็นร้อนไปทั้งร่าง หลังจากต่อต้านในทีแรกผมก็เริ่มขยับเข้าหาตามจังหวะการขยับมือของอีกฝ่าย พยายามกลั้นเสียงครางตัวเองเต็มกำลัง แต่มือที่ทั้งกำทั้งขยำบนอกบ้าง สะโพกบ้างก็ทำให้ลำบากเต็มทน
สะโพกเริ่มขยับไหวรุนแรงขึ้นตามแรงปรารถนา


“..พ...พี่ธันครับ ...พอก่อน...มันจะ..”

“จะปล่อยก็ปล่อยมาเลย...” พี่ธันกระซิบข้างหู “บอกแล้วไงว่าอยากเล่นน้ำ”

ถ้าไม่อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ผมจะด่าสักแปดตลบ แต่ตอนนี้ที่ผมทำได้ก็เพียงแค่ครางเสียงกระเส่า จิกทึ้งผ้าปูที่นอนจนแทบจะหลุดออกมาคามือ พี่ธันเร่งมือและกำมันแน่นมากขึ้นจนได้ยินเสียงจังหวะการขยับ ท้ายที่สุดผมก็แพ้ราบคราบ หลับตาแน่นพอ ๆ กับที่เม้มปากกลั้นเสียงให้ดังแค่ในลำคอ ความปรารถนาพุ่งถึงขีดสุด โรยรินออกมาเป็นหยดน้ำสีขาวขุ่นเต็มมืออีกฝ่าย


“ข้นเชียว”

ไอ้ห่าพี่ธัน! ขออภัยในความไม่สุภาพครับแต่ผมโมโหจริง ๆ ถูกลักหลับแทนที่ตื่นมาแล้วอีกฝ่ายจะสำนึกผิดกลายเป็นทำต่อเสียอย่างนั้น ผมพยายามดันพี่ธันออก แต่อีกฝ่ายกลับหัวเราะขำ


“ขี้อาย.. ขี้อาย..”

“อายบ้าอะไรล่ะครับ พอเถอะ ผมจะนอนแล้ว”

ไม่อยากมองหน้าเลยไอ้บ้านี่ รังแกคนป่วยลงคอ ทีหลังไม่อ้อนมันแล้ว เสียเปรียบชะมัด


“เดี๋ยวสิ ตื่นมาฟังก่อนว่าทำไมถึงถูกลงโทษ”

“ลงโทษอะไรล่ะครับ พี่ธันหื่นเองอย่ามาหาข้ออ้างเลย”
เจ้าของบ้านหัวเราะ เอื้อมมือไปหยิบทิชชู่ที่หัวเตียงมาเช็ดคราบคาวที่ผมปลดปล่อยไว้

“..หนึ่งคือไม่ฟังคำสั่ง ใส่เสื้อบางไปเล่นน้ำ สองคือไว้ใจคนอื่นง่ายเกินไป สามคือป่วยแล้วยังนอนแช่น้ำในอ่างตั้งนาน สี่คือที่บอกว่าพี่ดีแต่ปาก ห้าคือยาเมื่อกี๊ พี่เห็นนะว่าเอาไปทิ้ง”

อ้อ เดี๋ยวนี้พัฒนาจากไม่โกรธมาเป็นลงโทษแบบนี้แล้วเหรอวะครับ โคตรเอาเปรียบเลยอะคนเรา “และหก เวลาพี่อยู่ใกล้เรา อยากทำแบบนี้ทุกที”

“ก็หื่นนั่นแหละ!” ผมพยายามตะโกนเสียงดังแต่เพราะไม่สบายเลยกลายเป็นลูกแมวขู่ฟ่อ พี่ธันยิ้มรับหน้าบาน ไม่ได้กระดากอายที่โดนด่าเลยแม้แต่น้อย

“เพราะงั้น ทีหลังพูดอะไรให้ฟังกันบ้าง ไม่งั้นจะโดนเยอะกว่านี้” ผมเม้มริมฝีปากเข้าหากัน พลิกตัวนอนตะแคงข้าง ไม่อยากคุยด้วยแล้ว ทว่าพี่ธันกลับโน้มตัวลงมาจูบที่กกหู แล้วดึงผ้าขึ้นช่วยห่ม “ยกเว้นเสียแต่เราจะชอบให้ทำ”

ไอ้บ้าพี่ธันทำผมผมไข้ขึ้นอีกแล้ว...
มันร้อนหน้าไปหมดเลย!



เป็นนิยายที่หาสาระโคตรไม่ได้เลย
โนพล็อตสุด ๆ แถมยังห่างหายการเขียนฉากวาบหวิวมานาน ติชมกันได้นะคะ น้อมรับเสมอ สงกรานต์เราเคยไปสีลมครั้งนึงเลยเขามาเขียน (หนึ่งในสตรีผู้ที่ซึ่งอันรอคอยการลวนลามผู้ชายสุด ๆ) กลับมาเป็นอีสุกอีใสเลยค่ะ ไม่รู้ใครแม่งอำมหิตมาก ไม่หายโรคแล้วไปแพร่เชื้อ (ไปปีเดียวจากนั้นก็ออกต่างจังหวัดหมดเลย)
วันหยุดยาวนี้มาซะเยอะ นังปอมันก็ร้ายนะฮะ ไม่ใช่ย่อย ได้ทีออดอ้อนออเซาะพี่ธันเชียว! จะมาว่าพี่ธันหื่นคนเดียวได้ไง!!
สุดท้าย ใครไปเล่นน้ำระมัดระวังเรื่องการแต่งกายกับทรัพย์สินกันด้วยเน่อะ บ้านไหนเมืองไหนฝนตกก็เล่นน้ำฝนกันไปแทนแล้วกัน
ใครอยู่บ้านก็ขอให้มีความสุขกับการอ่านกันถ้วนหน้า
สุขสันต์วันสงกรานต์ค่า
เจอกันใหม่วันแรงงาน 1 พ.ค.นะ  :heaven

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Melodyme ที่ 12-04-2014 15:24:41

หื่นพอกันทั้งพี่ธันทั้งหมอปอ
*คนอ่านด้วย* 5555
 :hao6:  :hao7:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 12-04-2014 15:39:49

หมอปอเวลาป่วยขี้อ้อนมาก
โดนทำโทษเหมือนไม่เต็มใจแต่เต็มใจ
เอ๊ะ มันมันยังไงแน่ งง

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 12-04-2014 15:51:17

คนละอารมณ์กับเรื่องนู่นเลยแฮะ แต่ แหม ชอบจังพี่ธันหึงเนี่ย 55555
เวลาของเรื่องนี้กับเรื่องนั้นต่างกันสินะ เรื่องนั้นยังสิ้นปีที่แล้วอยู่เลย Y-Y

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 12-04-2014 16:00:19

ลงโทษน้องปอบ่อยๆๆนะพี่ธัน :hao6:

มีความสุขวันสงกรานต์นะคะ   :กอด1: :L1:  :pig4:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 12-04-2014 16:26:08

จะไม่ทนกับหมอ ทำไมต้องน่ารักขนาดนี้
โอ๊ยยยย ไข้สำออย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พี่ธันนี่ตามน้ำนะคะ แหม่ มีการอยากเล่นน้ำ วรั๊ยยยยย

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 12-04-2014 16:42:48

แหม่...บทลงโทษอะไรกันเนี่ย หวาบหวิวเสียจริง
พี่ธันก็ช่างอดช่างทนเนอะ
แต่อย่ารอจนฝ่อไปก่อนก็แล้วกัน

...สุขสันต์วันสงกรานต์จ้า...

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-04-2014 16:46:54

สงกรานต์มีหลายวันนิยายควรมีหลายตอนสิคะ อยากเห็นพี่ธารหื่นอีกอ่า

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 12-04-2014 16:56:13

น้องปอต้องโดนลงโทษหนักๆ ค่ะ วรั๊ยย :hao6:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 12-04-2014 16:56:23

 :impress2:เขินนนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 12-04-2014 17:09:48

น่ารักโคตร!

หมอปอโดนจัด ท้าพี่ธันดีนัก!

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 12-04-2014 17:18:19

อุอิอุอิ มาแบบน่ารักกุบกิบ(ภาษาอารายยย)

ตกลงหมอปอชอบให้พี่ธันลงโทษชิมิๆ  :-[

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 12-04-2014 17:44:58

เป็นบทลงโทษที่ได้ประโยชน์สุดๆ เลยนะพี่ธัน ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 12-04-2014 18:21:31

อัะฮ้าาา...วันใช้แรงงานเหรอ ขอให้เป็นสองแรงแข็ง(?)ขัน ร่วมด้วยช่วยกันนะฮะ วันนี้หมอปิอเอาเปรียบพี่ธันอ่ะ หมอปอยังไม่ได่เล่นน้ำพี่ธันเลยป้ะ ให้พี่ธันเล่นของหมอคนเดียว....แอร๊ยยยย ชั้นพูดอะไรออกปายยย....  :o8:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 12-04-2014 18:43:32

พี่ธันหื่นนนน  :haun4:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 12-04-2014 18:58:16

อั๊ยยยยยะ เป็นบทลงโทษที่แสนหวานจริงๆ :hao6:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 12-04-2014 19:30:35

 :hao6:  คู่นี้เค้างอนกันแบบหื่นๆ5555

โอยน่ารักจัง รอตอนต่อไปค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 12-04-2014 19:57:32

 :haun4: อ้ยยะ ฟินม๊วกๆ หื่นต้อนรับวันสงกรานต์เลยนะพี่ธัน เอ๊ะ ไม่สิ หื่นทุกเทศกาลเลย จริงมั้ย หมอปอ คนที่โดนกระทำชำเราโดยฝีมือพี่ธัน หายป่วยเลยดิ หรือป่วยมากกว่าเดิมน้อ แต่น่ารักดี คู่นี้ ค่อยหายนอยด์จากคู่อินทรีกะพี่ยูหน่อย (เอามารวมกันจนได้นะ) คุณนักเขียนคะ เทศกาลสงกรานต์มีตั้ง 3วันนะ มาวันเดียวเองเหรอ ก็ได้ๆ รอนะคะ :katai3:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 12-04-2014 20:17:46

ตลกตรงช่วงท็อคนี่แหละ  :m20:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 12-04-2014 20:38:14

หมอปอไม่น่าเลยยยยยย
จะหาเรื่องแกล้งกวนตีนพี่ธันกลับแต่ดันเข้าตัวเองซะงั้น กร้ากก  :hao7:

ไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าดีที่ถูกลงโทษ
แต่คือคนอ่านฟินมากฮะ นี่พูดเลย อ่านไปยิ้มไป เขิน
ทำไมชอบบทลงโทษของพี่ธันจังเลย เอาอีก! เอาอีก! เอาอีก! 5555555

นี่คนหนึ่งก็ขี้อ้อน อีกคนก็ขี้หื่น
ร้ายพอกันล่ะหว่าาาาา อิอิ อ้อนพี่ธันเยอะๆ น้าหมอปอ เพราะงานนี้ตาแก่แกได้กำไรไปเต็มๆ ฮะ!

ปล.วันแรงงาน.. พี่ธันจะได้ใช้แรงงานมากกว่านี้มั้ยฮะ? *ทำหน้าตาใสซื่ออย่างมีความหวัง*


 :hao6:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 12-04-2014 20:45:00

พี่ธันได้กำไรสุดๆๆ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: pachth ที่ 12-04-2014 21:33:29

แสดงว่าที่บ้านหมอปอรู้กันหมดแล้วล่ะสิ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 12-04-2014 21:34:11

โอยยยยยย น่ารักทั้งคู่เลยอ่ะ พี่ธันหื่นมากกกกกกแต่ก็นะรักมากหนิ หมอปอนี่ก็อ่อยอยู่นะ 5555555 สมควรโดนลงโทษแล้ว กร๊ากก

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 12-04-2014 21:42:44

ฮาาาาา เลยไม่รู้ว่าใครได้เอาคืนกันแน่

คิดซะว่าวิน - วินละกันนะหมอปอ
เหอะๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 12-04-2014 22:04:47

หมอปอชอบขัดคำสั่งพี่ธันเพราะชอบโดนลงโทษแน่เลย :hao6:

อยากเห็นหมอปอโดนพี่ธันสำเร็จโทษจัง  หุ หุ  หุ

สุขสันต์วันสงกรานต์นะคะนักเขียน

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 12-04-2014 22:40:45

 :hao7: พี่ธัน มั่วนิ่มฉวยโอกาสตลอด

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 12-04-2014 22:49:19

พี่ธันนี่มีความคืบหน้าในการล่อลวงเด็กมากอ่ะ  o13

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 13-04-2014 00:06:54

หมอปอขี้ยั่วก็ต้องเจอแบบนี้ล่ะครัช อิอิ พี่ธันไม่กระทำเกินกว่าเหตุค่ะคนอ่านเข้าข้างฝุดๆ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 13-04-2014 00:49:20

ปล้ำเลยๆ ๆ ๆ  ๆ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 13-04-2014 04:36:26

เขิน  :o8:
น่ารักจนอยากให้เขียนมาทุกอาทิตย์เลยจริงๆนะ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 13-04-2014 08:09:59

แหม ลงโทษซะได้กำไรเลยนะ พี่ธันนน

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 14-04-2014 02:00:44

เล่นน้ำแบบนี้กันเลยเหรอ

หมอปอเสียเปรียบสุดๆอ่ะ โดนคนแก่ลักหลับ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 14-04-2014 10:48:51

พี่ธันหื่นกระจาย  :hao6:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 14-04-2014 14:38:11

อยากลงแป้งหมอปอบ้าง  :o8:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: evz ที่ 14-04-2014 16:31:17

ได้กำไรอีกแล้วนะพี่ธัน ๕๕๕๕
แต่คนที่ขาดทุนนี่คงเป็นหมอปอโดนสาวเทียมชายเทียมจับไม่พอยังโดนหื่นตัวพ่อเล่นงานอีก ๕๕๕
คราวหลังเอาคืนบ้างนะหมอปอนะ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 15-04-2014 17:45:23

หมอปอนี่น๊าไม่น่าพลาดให้พี่ธันหาข้ออ้างลงโทษได้เล้ย  :hao6: แถมเหตุผลแต่ละข้อสรุปว่าข้อหกใช่ที่สุดสินะพี่ธัน
อย่างงี้ต่อไปหมอปอต้องระวัง เพราะพี่ธันคงพยามจับผิดเพื่อหาทางลงโทษอีกแน่
เอ๊ แต่ถ้าหมอปอติดใจก็ว่าไปอย่างเนอะ  อิอิ หมอปอน่ารัก พี่ธันเลยเป็นตาหื่นช่างบ่น ขี้หวงไปซะแร้ว
รอติดตาม และบวก บวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปนะคะ  :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Littlesir ที่ 15-04-2014 21:24:05

กำไรเห็นๆอ่ะพี่ธัน
วันแรงงานเหรอ วันนี้มันวันงดใช้แรงนะ พี่ธันอย่ามาหื่นใส่หมอล่ะ :bye2:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 05 บทลงโทษวันสงกรานต์ ♠ [up 12/04/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Nemasis ที่ 15-04-2014 21:51:50

หมอปออ้อนสุดติ่ง อิพี่ธันก็หื่นตามท้องเรื่อง
คนอ่านก็บิดไปบิดมา อร๊างง

หัวข้อ: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 04-05-2014 23:56:09

06 รอได้ รอไป


วันนี้เป็นวันเกิดมี่

ผมไม่ได้มีความจำดีเด่นขนาดจำวันเกิดเพื่อนได้หรอก ที่รู้เพราะมันขึ้นเตือนในเฟสบุ๊กกับไอ้กรณ์โทรมาเตือนเมื่อเช้าต่างหาก จะว่าไป ใช้คำว่าโทรมาเตือนก็ไม่ใช่อีก เพราะจากคำพูดแล้วฟังคล้ายขู่บังคับให้ผมไปปาร์ตี้วันเกิดคืนนี้มากกว่า ปกติวันเกิดมี่ผมก็ไปบ้าง ไม่ไปบ้าง มี่ชอบผมตั้งแต่สมัยยังทำงานที่บริษัทก็จริงแต่เพิ่งมาเปิดเผยชัดเจนเมื่อไม่นานมานี้ มันก็รุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ หลังจากที่เราจูบกันวันนั้น

“มาหน่อยเถอะ มี่คงดีใจที่เห็นมึง”

ผมถอนหายใจ มองจอสมาร์ทโฟนอยู่นานว่าจะโพสแฮปปี้เบิร์ดเดย์หน้าวอลเฟซบุ๊ค โทร หรือส่งเมจเสจไปจะดีกว่ากัน ปกติแล้วผมจะเลือกโทร แต่หลังจากถูกรบเร้าเสียขนาดนั้นก็ไม่กล้าทำเหมือนทุกปีที่ผ่านมา ที่ไม่ลำบากใจไม่ใช่เพราะคิดอะไรกับมี่ เพียงแต่ว่าไม่อยากเจอหน้าเพราะไม่อยากให้หวังมากกว่านี้ต่างหาก


“ทำอะไรน่ะ”

หมอปอทักทายอารมณ์ดี สวมเสื้อยืดคอย้วยกับกางเกงขาสั้นที่เก่าจนสีซีดเดินเข้ามาจากหน้าบ้าน ผมเหลือบตาไปมองแล้วถอนหายใจใส่


“ถามไม่ตอบ ทำมาเป็นถอนหายใจ ท้องผูกเหรอครับ”

“กวนนักเดี๋ยวจะโดน”

“เฮ้ย เครียดจริงน่ะ” คนพูดทรุดตัวลงข้าง ๆ ยื่นถ้วยลอดช่องโบราณใส่น้ำแข็งหลอดเย็นชื่นใจมาให้ “แม่ทำ ให้ช่วยชิมหน่อย”

“อร่อยไหม”

“เค็มครับ” ผมหัวเราะ สาวๆ ครอบครัวปอเป็นแบบนี้กันทั้งบ้าน บางทีอร่อย บางทีไม่อร่อย แล้วแต่ว่าสูตรที่ได้มาจะยากง่ายแค่ไหน ส่วนคนชิมก็ทั้งโครงการหมู่บ้านจากต้นซอยไปท้ายซอยนั่นแหละ


“หมอใส่กะทิมาขนาดนี้จะไม่เค็มได้ไงวะ”

“พี่ป่านตักให้” ไอ้หมอหมารีบปัดความผิด ผมแบ่งมาชิมก็เห็นด้วยอย่างที่มันบอก “ใส่กะทิน้อยกว่านี้น่าจะดี”

“ครับ ไว้บอกพี่ป่านให้ แล้วสรุปพี่ธันเป็นอะไร” พูดจบก็กินต่อ บ่นไปงั้นเห็นหมดตลอด ข้าวปลาไม่กินให้มันเก่งแบบนี้ ถึงได้ขี้ก้างลงเรื่อย ๆ


“วันนี้วันเกิดมี่”

“จะเอาตัวเองผูกโบว์ไปให้หรือไง” คนพูดพูดพลางเบะปาก เอานิ้วป้ายปากแม่ง ทำไมกวนประสาทแบบนี้วะ น้ำเสียงสุภาพอ่อนหวาน ใส่แว่นหนาเตอะแต่งตัวไม่เป็นไม่ได้หมายความว่าเนิร์ดนะครับ ปอนี่ตัวดีเลย น่าจับมาฟัดฃะมัด ผมปรายตามองแล้วยกมุมปากยิ้ม “แบบนี้ใช่ไหมที่เขาเรียกกันว่าหึง”

“มีอะไรให้หึงด้วยเหรอครับ สงสารก็แต่พี่มี่ โดนเกย์เฒ่าแถวนี้หลอก”

ผมหัวเราะ ไม่ให้ขำได้ไงครับ ปอแม่งเด็ก ต่อให้อายุมากขึ้นเท่าไรระยะห่างระหว่างเรา 13 ปี ก็ยังคงเดิมเสมอ ผมไม่ได้รู้ทันปอไปเสียทุกอย่างเพราะเด็กสมัยนี้มันโตไว แต่อะไร ๆ ก็มองออกอยู่พอสมควร “พูดงี้วันนี้ไปบ้านมี่ดีกว่า”

“ก็ไปสิครับ” สายตาคู่นั้นหลุบลงมองร็อตไวเลอร์ตัวสีดำเมี่ยมที่เบียดมานอนบนพื้นแทบเท้า ผมเอนตัวพิงกับที่วางแขนโซฟาแล้วยิ้มค้าง “ไปเป็นเพื่อนกันหน่อยดิ”

“ผมมีธุระต้องทำ กลับบ้านดีกว่า”

พอแหย่มาก ๆ ก็ทำท่าจะงอนจริง อะไรว้า ไหนบอกไม่หึงไม่หวงทำไมถึงหน้าบึ้งแบบนั้นได้ ผมคว้าแขนเล็กเอาไว้ ยื้อปอให้กลับมานั่งบนโซฟาบนตักของผมแล้วใช้คางเกย “จะรีบไปไหนล่ะ”

“พี่ธันไปแต่งตัวสิครับ เดี๋ยวก็ไปไม่ทัน”
ผมหัวเราะอีกครั้ง กดจมูกลงบนไหล่ลาด นักศึกษาสัตวแพทย์เบี่ยงตัวหลบเล็กน้อยแต่ก็ยังหนีไม่พ้น ยุกยิก ๆ บนตักมากหอมแก้มสักทีเลยเป็นไง “พี่ธัน!”

“ถ้าปอบอกไม่ให้ไปพี่ก็ไม่ไปแล้วเชื่องขนาดนี้”

หมอปอแสยะยิ้ม แกะมือผมออกแล้วผุดลุกหนี ไอ้เด็กคนนี้ทำไมมันดื้อจังวะ เดี๋ยวนี้กอดหน่อยหอมหน่อยบ่ายเบี่ยงตลอด จับทำเมียให้เลิกเล่นตัวเสียดีไหม มันไส้ชะมัดยาก


“ไม่ต้องมาเนียนเลย ทำไมเป็นคนนิสัยแบบนี้”

“อะไร” ทำมึนใส่แม่ง พูดมาสิปอว่าพี่ทำอะไร กอดเหรอ หอมเหรอ ทำไปทั้งหมดเพราะหมอน่ารักเองไม่ใช่หรือไง

“ผมกลับบ้านจริง ๆ ละ เอาถ้วยไปเก็บ”

“เย็นนี้ป่านทำอะไรกิน”

“แกงเขียวหวานมั้งครับ เมื่อเช้าเห็นออกไปซื้อเครื่องแกงกับแม่ที่ตลาด กินหรือเปล่าเดี๋ยวตักแบ่งมาให้”

ผมพยักหน้า ทำกับข้าวกินเองเป็นอยู่หรอก แต่มันขี้เกียจนี่ อีกอย่างคืออยากกินข้าวกับหมอด้วย กินกับหมาแล้วมันเหงา ไม่มีคนให้เถียงด้วยเลย “หมอก็มากินด้วยกันนะ เดี๋ยวหุงข้าวเผื่อ” พูดไปขยิบตาไป เห็นปอทำหน้าเอือมแล้วตลกดี










เสียงกดออดจากหน้าบ้านดังขึ้นในตอนเย็น แน่นอนว่าไม่ใช่ปอเพราะถ้าเป็นมันป่านนี้เดินมาราวกับเป็นเจ้าของบ้านเรียบร้อยแล้ว ผมกำลังเทน้ำซาวข้าวออกจากหม้อ เสียงหมาเห่ากันเกรียวดังมาจากหน้าบ้านสลับกับแตรรถ ผมเลยยอมวางหม้อเอาไว้และออกมารับแขกในที่สุด ฟอร์จูนเนอร์สีขาวสะอาดป้ายทะเบียนคุ้นจอดอยู่นอกรั้ว พอเห็นผมก็ลดกระจกลงสั่งให้เปิดบ้าน


“มาไมวะ”

นั่นเป็นคำที่ผมใช้ต้อนรับแขกครับ แต่ไม่ต้องกลัวแขกหน้าไทยแท้มันจะสะดุ้งสะเทือน ไอ้กรณ์ฉีกยิ้มกว้างชี้นิ้วไปยังคนข้าง ๆ มี่โบกมือทัก นั่นเป็นเหตุผลที่เพียงพอแล้วว่ามันพากันมาทำไม ผมถอนหายใจยาว ยาวที่สุดเท่าที่จะยาวได้เลย เอาแล้วไง เดี๋ยวหมอเอาแกงเขียวหวานมาให้ จากที่จะสวีทกันสองคนทำคะแนนหน่อยโดนติดลบอีกแล้วกูงานนี้

“ปาร์ตี้สองคนมันเหงา” ไอ้กรณ์พูด เหงาห่าอะไร ปกติชวนกันไปทั้งบริษัท รอบนี้โผล่กันมาแค่นี้จะให้ผมเข้าใจยังไงนอกเสียจากกรณ์มันพยายามจับคู่ให้ แต่ก็เพื่อนนี่ครับ มาถึงขนาดนี้แล้วก็ต้องยอมให้แม่งเข้ามาอยู่ดีนั่นแหละ

“ทำอะไรอยู่วะ”

“หุงข้าว”

“อ้าว เหรอ ตั้งใจจะชวนสั่งพิซซ่ามากินด้วยกันนะเนี่ย”

มี่ทักพลางทำหน้าเสียดาย ผมเลยรีบบอกว่าเดี๋ยวเก็บไว้อุ่นกินพรุ่งนี้ก็ได้ ถือเสียว่าเห็นแก่เป็นเจ้าของวันเกิด เดี๋ยวเปิดไวน์ให้ด้วยขวดนึง แดก ๆ แล้วกลับ ๆ กันไปเสีย ผมต้องง้อปออีกแน่งานนี้ “หมอปออยู่บ้านไหมธัน ชวนมากินด้วยกันสิ”

มี่ชวนต่อ ผมไม่รู้ว่ามี่รู้ตื้นลึกหนาบางแค่ไหนระหว่างผมกับปอ ผมไม่เคยพูดว่าคนที่ชอบเป็นใคร บอกก็แต่ว่าตัวเองเป็นไบ ตอนแรกก็ตั้งใจจะบอกว่าเกย์ล้วนไม่มีผสมหรอก แต่ประวัติเรื่องผู้หญิงอันโชกโชนของตัวเองมันก็ดูขัด ๆ กัน ผมไม่ได้หลอก ไม่เคยตั้งใจจะหลอกใคร แค่รู้ตัวช้าว่าใครที่จะทำให้ตัวเองหยุดเจ้าชู้ได้ต่างหาก

“ปอเขากินข้าวกับที่บ้านน่ะ เรากินกันแค่นี้แหละ เดี๋ยวจะเปิดไวน์ด้วย ขืนมารายนั้นได้งอแงจะกินอีก”

“ธันนี่น่ารักเนอะ ห่วงน้องด้วย” มี่พูดไปยิ้มไป เป็นยิ้มที่สดใสไม่เจือความริษยา ถึงจะดูแรงแต่มี่เป็นคนดีครับ เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผมคนหนึ่งเลยทีเดียว

“นอนนี่ได้ปะ”

ส่วนไอ้ห่ากรณ์จัดว่าเป็นเพื่อนชั้นเลว  ผมหันไปมองมันด้วยหางตา “มี่เป็นผู้หญิง จะนอนได้ยังไง”

“ก็นอนกับมึงไง”

“กรณ์!” ผู้เสียหายหันไปฟาดมือใส่หลังไอ้กรณ์เต็มแรงส่วนอีกคนก็ร้องโอดโอยเกินงาม เดี๋ยวหยิกเดี๋ยวตบ พักหลัง ๆ นี่มันสนิทกันมากไปแล้วนะไอ้สองคนนี้ ผมปล่อยมันไว้ ทิ้งท้ายว่าอยากสั่งอะไรก็โทรสั่งกันเองเลย ส่วนตัวเองมาหุงข้าวที่ซาวน้ำทิ้งไว้ต่อ ไว้กินพรุ่งนี้ก็ได้วะ แต่ก่อนอื่นต้องโทรบอกปอว่าไม่ต้องมาแล้ว


“ฮัลโหล ปอทำไร”

โทรได้ไม่ถึงนาทีปลายสายก็รับ ไอ้ป้อนน้องคนสุดท้องของบ้านพูดด้วยเสียงเนือย ๆ “โทรมาทีไรก็ถามหาแต่พี่ปอตลอดเลยพี่ธันน่ะ”

“เอ้า ก็คิดถึงปอจะให้ถามหาใคร ฮ่า ๆ ว่าไง ปอทำอะไรอยู่”

ไอ้ป้อนทำเสียงอ้วกมาตามสาย ผมไม่ได้ปิดบังอะไรครับว่าคิดกับปอแบบไหน ไม่ได้ประกาศโจ่งแจ้งแต่พอไอ้ป้อนแซวบ่อย ๆ เลยรู้ว่าบ้านนั้นรู้ตัวกันหมดว่าผมคิดไม่ซื่อกับลูกชายคนกลาง พ่อแม่ปอไม่ได้ว่าอะไร อาจเป็นเพราะเราสนิทกันมาตั้งแต่แรก ๆ และผมก็ช่วยดูแลน้องมาตลอด มีก็แต่เจ้าตัวนี่แหละที่ไม่เคยระแคะระคายอะไรกับเขาเลย

ผมเลยใช้โอกาสนี้ตีเนียนมาตั้งนาน พอแบไพ่ออกจะหนีไปไหนพ้น ปอเป็นเหมือนเถาวัลย์ที่เลื้อยมาเกาะเกี่ยวผมโดยไม่รู้ตัว แรก ๆ ที่ติดขนาดนี้เพราะเห็นผมเป็นพี่ชาย มันก็โอเคอยู่หรอกที่ปอตะแง้ว ๆ เรียกผมตลอด เพียงแต่ว่าผมไม่ได้อยากจะมีน้องชายกับเขาจะให้พอใจในระดับความสัมพันธ์แค่นั้นไม่ไหว

“ช่วยแม่ตักขนมใส่ถุง จะเอาไปแจกบ้านป้าเพียร มีอะไรป่าว เดี๋ยวป้อนเรียกให้”

ผมรีบบอกปัด “ไม่ต้อง ๆ บอกไปว่าแกงเขียวหวานวันนี้ไม่เอาแล้ว พี่ติดธุระ เดทวันนี้แคนเซิลไปก่อน”

ไอ้ป้อนหัวเราะตามสาย “ต่อหน้ากล้าพูดแบบนี้หรือเปล่าเนี่ย”

“ไม่กล้า” ยืดอกรับแบบแมน ๆ เลย ผลีผลามเดี๋ยวงูตื่นครับ แค่นี้ก็เตลิดเปิดเมิงไม่ยอมให้จับให้จีบจะแย่ ลงบันทึกกินเนสบุ๊คได้เลย ไอ้ธันไม่เคยใจเย็นกับคนที่ตัวเองชอบได้นานเท่านี้มาก่อน


“ฮ่า ๆ พี่ธันแม่งจี้ว่ะครับ เค ๆ งั้นเดี๋ยวผมบอกให้นะ มีอะไรให้พี่ปอโทรไปอีกทีแล้วกัน”

ผมวางสาย หุงข้าว คลุกข้าวให้หมาเสร็จพิซซ่าของไอ้กรณ์กับมี่ก็มาส่ง เราเปิดแอร์กันในห้องนั่งเล่น ปอไม่ได้โทรหาผมอีกซึ่งดีแล้ว เพราะถ้าโทรมาถามว่าผมติดธุระอะไรมีแต่ตายกับตาย เด็กหวงพี่ชายมันดุอย่างกับอะไรดี


“มึงออกมากับมี่บ่อย ๆ แบบนี้นุ้ยไม่ด่าเหรอวะ”

กินกันไปได้สักพักผมก็เริ่มถาม พิซซ่ากับไวน์เป็นอะไรที่เหี้ยมากครับ สุดท้ายเลยสั่งส้มตำหน้าปากซอยมาแกล้มอีกอย่าง กรณ์หน้าแดง เริ่มเมานิด ๆ แล้ว “ก็นิดหน่อย ตามประสาผู้หญิงน่ะ”

“เขาก็ดูไว้ใจมึงดีนะ”

ผมว่า มีที่ไหนครับ ไปไหนไปกันสองคนตลอด ถ้าเป็นปอผมไม่ปล่อยไว้อย่างนี้หรอก ไม่ใช่ไม่ไว้ใจแต่คนรักใครใครก็ต้องหวง กรณ์โคลงหัว เลื่อนสายตามองมี่ยิ้ม ๆ

“จะหวงทำไม คนที่มี่รักก็มีอยู่แล้ว นุ้ยก็รู้”

จู่ ๆ แม่งก็วนมาที่ผมได้ไงไม่รู้ มี่นั่งเขินเบือนสายตาไปทางอื่น ผมเองก็เริ่มกระอักกระอ่วนใจอีกแล้วเลยทำเฉไฉไปอีกคน ไอ้กรณ์ควักบุหรี่ออกมาทำท่าจะจุดสูบแต่เดี๋ยวสิเฮ้ย ควันติดผ้าม่านกูหมด


“ออกไปสูบข้างนอกไป”

“กูไม่ชอบหมามึง”

“เออ เดี๋ยวไปนั่งเป็นเพื่อน” ผมบอกพลางหิ้วปีกไอ้กรณ์ออกมาด้วย บ้านผมมีโต๊ะหินอ่อนเล็ก ๆ อยู่ในสวนริมกำแพงใกล้บ้านปอ ที่เอามาวางตรงนี้เพราะเมื่อก่อนจะแอบมารอปอกลับบ้านที่นี่กับหมา พอปอมาก็ทำเป็นรดน้ำต้นไม้บ้าง เล่นกับหมาบ้าง หลัง ๆ ไม่ค่อยได้นั่งแล้วแต่ยังเช็ดทำความสะอาดเรื่อย ๆ ไฟโคมสีส้มจุดไว้ตามกำแพงให้ความสว่าง เกือบเที่ยงคืนแล้วเมาเป็นหมาอย่างนี้สงสัยต้องให้มี่พาไปส่ง


“เดี๋ยวขากลับมึงนั่งรถไปกับกูแล้วให้มี่ขับรถมึงตามก็แล้วกัน เมาเหี้ย”

“ของดี ขอแดกหน่อย” มันพูดกลั้วหัวเราะ ผมไม่ได้หวงหรอก แต่ห่วงมันมากกว่า “เสร็จแล้วมึงก็ไปส่งมี่ต่องั้นดิ”

“อืม”

“ครั้งที่แล้วจูบ ครั้งนี้จะทำอะไรต่อวะ หึหึ” ไอ้กรณ์คงได้ยินมาเหมือนกัน ผมท้าวคางกับแขนแล้วเบือนหน้าหนี “ไม่ทำอะไรทั้งนั้นแหละ”

“เซ็กส์เสื่อมเหรอมึง”

“กูมีคนที่ชอบอยู่แล้ว” ผมย้ำเป็นรอบที่เท่าไรก็ไม่รู้ ย้ำทั้งกับตัวเองกับไอ้กรณ์ จะให้ดีอยากย้ำให้มี่ฟังอีกคนด้วยซ้ำ ผมชอบปอ อยากเป็นคนดีในสายตาปอถึงได้เลิกนิสัยเจ้าชู้ไปทั้งหมด

“ชอบไปก็ไม่ได้เอา เด็กมึงมันเล่นตัว น่าเบื่อ”

ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงคิดแบบนี้ ใครยากนักก็ปล่อยไป ผมมีทางเลือกมากกว่าจะมารอใครสักคน แต่เพราะเป็นปอ สิ่งที่ทน ที่ทำทุกวันนี้มันเลยไม่น่าเบื่อ ปอเป็นความสุขของผม ขอแค่ให้ได้อยู่ใกล้ ๆ กันก็พอ

“ให้กูแกะกล่องของขวัญให้ไหม จะได้เลิกลีลาเสียที”

“พูดแบบนี้อีกทีกูต่อย”

“อะไรว้า คนอุตส่าห์อยากช่วย ยังไงกันแน่ไอ้ธัน สรุปเซ็กส์เสื่อมจริง ๆ ใช่ไหม กับคนที่เขาเต็มใจให้ก็ไม่เอา คนที่เขาไม่ให้เอาก็ทำเป็นรอ ไม่สมกับมึงเลยว่ะ ธันฟันดะของกูหายไปไหน”

ผมส่ายหัว บอกแล้วไงว่าเลิกแล้ว เลิกมานานแล้วด้วยไอ้นี่ก็ยุจัง “กูจะเป็นสุภาพบุรุษไง อยากเป็นพระเอกแล้ว เบื่อบทแบ๊ดบอย”

“เพิ่งมาสำนึกตอนนี้ ทีกับน้องนนท์ เด็กฝึกงานที่มึงฟันแล้วทิ้งไม่เห็นระลึกได้”

นั่นมันเรื่องประมาณแปดชาติเศษ ผมแม่งเคยเลว เคยเหี้ย มาเจอแบบนี้บ้างถือว่าเป็นการฝึกความอดทนไงครับ ไม่อยากจะใช้คำพูดว่ากรรมตามสนองเลย พอจริงจังกับใครขึ้นมาถึงต้องรอจนเหงือกแห้งแบบนี้ ไอ้กรณ์ดูดมะเร็งเข้าปอดอีกสองสามอึดใจแล้วโยนซากลงบนพื้น ใช้ปลายเท้าดับจนมอด

“เออ กูว่ากูจะเลิกกับนุ้ยว่ะ”

“หือ??” เหี้ยอะไรของมันวะ จะแต่งกันอยู่แล้วแท้ ๆ “กูชอบมี่ว่ะธัน”

สิ่งที่ได้ยินทำเอาผมชาไปทั้งหน้า ไอ้กรณ์ มึงเพิ่งเสนอให้กูฟันคนที่มึงชอบไปเมื่อไม่ถึงสามนีทีก่อนเนี่ยนะ มึงบ้าหรือบ้าวะ อันที่จริงมันจะชอบกันผมก็ไม่แปลกใจ ไม่สิ ถ้าไอ้กรณ์จะชอบมี่ฝ่ายเดียวผมก็ไม่แปลกใจมากกว่า มี่เป็นคนดี อย่างที่บอก คนเหี้ย ๆ อย่างมันพอสนิทกับคนดีมาก ๆ อะไรบางอย่างจะทำให้มันประทับใจได้โดยไม่รู้ตัว ส่วนกับนุ้ยถ้าเลิกตอนนี้เสียก็ดี จะแต่งกันสิ้นปีอยู่แล้วมันยังโลเลอย่างนี้เสียใจแทนว่ะ ถ้ารีบเลิกรีบจบ บางคนอาจเห็นว่าเป็นเรื่องน่าเสียดาย แต่ถ้าปล่อยให้แต่งงานมีลูกกันขึ้นมาโดยที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งปันใจให้คนอื่นแม่งนรกยิ่งกว่านรกเสียอีก

“มี่รู้หรือเปล่า”

“ไม่รู้หรอก วัน ๆ ห่วงแต่เรื่องของมึง”

ผมยกมือขึ้นเกาหัวแกรก ไม่รู้จะแนะนำมันไปยังไง มึงไปตกลงกันเองแล้วกัน เรื่องนี้ธันจะไม่ยุ่ง แค่หมอปอคนเดียวกูก็ไม่มีสมองไปทำอย่างอื่นแล้วครับ

“แต่ถึงอย่างนั้น กูก็อยากให้มี่สมหวังนะ ไอ้เด็กนั่นมึงเลิกเหอะว่ะ เสียเวลาเปล่า ไปรักคนที่เขารักเราดีกว่า”

ไอ้กรณ์ตบบ่าผมแล้วเดินเข้าบ้านไป ผมยืนอยู่ตรงนั้นนิ่ง ๆ ไม่ได้เถียงอะไรมัน นานาจิตตังครับ กรณ์อยากให้คนที่มันรักมีความสุขก็ไม่ผิดอะไร มี่จะชอบผมที่ชอบคนอื่นก็ไม่ได้ผิดอะไร ความรักไม่เคยมีถูกมีผิด ความรู้สึกมันเป็นเหตุผลของทุกอย่างเพียงแค่เราควรคำนึงถึงความถูกต้องเอาไว้ให้มาก ผมโอเคที่ยังอยู่ตรงนี้ถึงใครไม่เห็นด้วยก็ไม่เป็นไร อีกสิบปี ยี่สิบปี ผมก็ยังรอหมอปอเหมือนเดิม สุดท้ายแล้วสิ่งที่ปอให้ผมได้คือพี่ชายคนหนึ่งผมก็คงเป็นเหมือนไอ้กรณ์มัน

แค่อยากให้คนที่รักมีความสุข

เสียงกรอบของกิ่งไม้เมื่อถูกทิ้งน้ำหนักลงดังมาจากข้างบ้าน ผมนึกออกในทันทีว่ามีโต๊ะหินอ่อนอีกตัวที่บ้านปอเอามาวางไว้ใกล้กำแพงเพราะลูกขายคนกลางชอบปีนข้ามฝั่งมาบ่อย ๆ หันหลังกลับไป เห็นหมอปอยืนอยู่ตรงนั้น แสดงสีหน้าตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าผมยังไม่ได้เดินตามกรณ์เข้าไปในบ้าน


“มาทำอะไรตรงนี้มืด ๆ”

ผมถามเสียงแห้ง หมอปอส่ายหน้าแต่เปลือกตาแดง เห็นชัดเพราะสะท้อนกับแสงไฟที่เสามุมกำแพงพอดี

“ได้ยินอะไรบ้าง”

ปอเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นจนเป็นเส้นตรง อาการแบบนี้คือได้ยินทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบ หมดกัน ไอ้ห่ากรณ์ กูไม่เคยเกลียดอะไรมึงเท่านี้มาก่อนเลย ปอจะคิดยังไง จะมองผมแบบไหน เรื่องที่เคยปิดว่าเป็นคาสโนว่าถูกเปิดเผยในชั่ววินาที ผมไม่ใช่พี่ชายที่แสนดีของหมอปออีกต่อไป ปอหมุนตัวจะเดินเข้าบ้าน ผมรีบกระโดดกำแพงข้ามฝั่งไปล้อกแขนไว้ในทันที

“อย่าหลบสิ พี่ขอโทษ”

ผมไม่รูว่าขอโทษทำไม ไม่ได้คิดว่าทำอะไรผิดด้วยซ้ำแต่นี่คงเป็นคำพูดที่ดีที่สุดในตอนนี้ ผมไม่อยากให้ปอเสียใจ ไม่อยากให้ปอผิดหวัง เป็นยังไงบ้าง... เห็นสีหน้าตอนนี้แล้วผมปวดใจฉิบเป๋ง

“พี่ธัน ที่มาทำดีกับผมอย่างนั้นอย่างนี้ ผมถามจริง ๆ เถอะ ต้องการแค่ไหน”

โคตรอยากจะหยุดหายใจตอนนี้เลยว่ะ แววตาตัดพ้อของปอทำเอาผมจุก ต้องการอะไรเหรอ ถ้าจะพูดว่าต้องการแค่หัวใจคงน้ำเน่าไปหน่อย ผมชอบปอ อยากทำแบบนั้นกับปอ ผมอยากเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตปอ รู้จักปอทุกอย่างและสำคัญกับปอที่สุดควรพูดออกมาว่ายังไง

“ถ้าปอเรื่องมาก ปอน่ารำคาญ ปอไม่เหมือนคนที่พี่ธันผ่านมา พี่ธันจะคิดเหมือนที่พี่กรณ์คิดไหมครับ”

“ไม่... ปอ... ปอสำคัญกับพี่มากนะ”

“พี่ธัน...” ผมไม่รอให้อีกฝ่ายพูดอะไรแล้ว หน้าบ้านก็หน้าบ้านวะ ใครจะเห็นก็ไม่เป็นไร พ่อตาจะเอาลูกโม่มายิงผมไหมนั่นอีกเรื่อง ตอนนี้ผมอยากกอดปอไว้ ไม่ต้องรอให้คิดซ้ำ ผมกอดคุณหมอตัวเล็กไว้ทั้งตัว หมอปอจมอยู่ในอกผม ไม่ต้องฟังที่ใครพูด ไม่ต้องโกรธโมโหใครทั้งนั้น แขนทั้งสองข้างผมจะปกป้องปอจากทุกอย่าง เหมือนตุ๊กตาหมีที่พร้อมจะสู้กับฝันร้ายเวลาเด็ก ๆ หลับ
ผมเคยคิดว่ามันเหมือนกับพี่ชายที่เห่อน้อง แต่สิ่งที่แทรกซึมขึ้นมานอกเหนือจากความเอ็นดูที่ทวีความรุนแรงทุกจังหวะทำให้รู้ว่ามันคืออะไร ปออาจจะเกลียดผมที่คิดสกปรกแบบนี้ แต่ตัณหาพวกนั้นก็คือส่วนหนึ่งของความรัก

รักจนอยากจะใกล้ให้มากกว่าใคร

“...อย่าเพิ่งเบื่อปอนะ พี่ธัน” เสียงทุ้มสั่น และเว้าวอน

“พี่ไม่เบื่อหรอก คิดว่าพี่จะเปลี่ยนใจหรือไง”

ปอพยักหน้าชิดอก รอมานานขนาดนี้ถ้ารอต่อไปเรื่อย ๆ จะเป็นไรไป ผมเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ เป็นคนมีเหตุผลและจริงจังกับชีวิตแล้ว ถึงจะเห็นเที่ยวเล่นไปวัน ๆ ไม่ทำอะไรจริงจังสักอย่างแต่ผมก็โตพอที่จะดูแลใครได้แล้ว ขาดก็แต่คนให้ดูแลที่จะอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่านี่แหละ ตำแหน่งนี้จองรอไว้แล้วด้วย ใครที่จะอยู่บ้านอาม่าผมด้วยกันได้ ใครที่จะเลี้ยงหมาทั้งฝูง ใครที่จะเอาขนมมาแบ่งบ่อย ๆ

ถ้าไม่ใช่ปอก็ไม่รู้จะเป็นใครแล้ว อย่างนี้จะเบื่อได้ยังไงกัน


กลิ่นสบู่ลอยฟุ้ง ปออาบน้ำแล้ว ใส่ชุดนอนแขนสั้น ผมกวาดตามองไปบนผิว มีรอยแดงประปรายเพราะโดนยุงกัด

“ไปบ้านพี่เถอะ”

ปอส่ายหน้า แต่ผมก็ลากออกนอกประตูรั้วบ้านมันมาฝั่งบ้านตัวเองจนได้ ไอ้กรณ์นั่งจิบไวน์คุยกับมี่อยู่พอเห็นผมพาเด็กข้างบ้านเข้ามาก็ทำหน้าย่นไม่พอใจ ส่วนมี่ยิ้มพราวดีใจใหญ่เพราะชอบที่ปอน่ารัก


“ใส่ชุดนอนแล้วน่ารักกว่าปกติอีกค่ะน้องปอ”

ปอยิ้มแกน ๆ ให้มี่แล้วปรายหางตามองกรณ์ เพื่อนผมเปลี่ยนสีหน้าเป็นยกยิ้มหน่อย ๆ แล้วเลี่ยงออกไปเข้าห้องน้ำ “เดี๋ยวกลับกันกี่โมงน่ะมี่ ดึกแล้ว” ผมถาม ผู้หญิงคนเดียวในบ้านเงยหน้าขึ้นดูนาฬิกาแล้วตอบ “เดี๋ยวรอกรณ์กลับมาแล้วกัน น้องปอทานพิซซ่าไหมคะ”

“ดึกแล้ว ไม่ต้องกินหรอก เอาไปแช่ตู้เย็นก่อนแล้วกันจะกินค่อยกินพรุ่งนี้เช้า”

ผมหันไปบอกปอแล้วไล่ให้เอาพิซซ่าไปเก็บในครัว เผลอเป็นไม่ได้เลยไอ้เด็กเวรนี่ เมื่อกี๊ทำเป็นกลัวผมเบื่อ กลัวผมเปลี่ยนใจ เห็นนมมี่หน่อยก็เหลือบมองอีกแล้ว พอเหลือกันแต่ผมกับมี่เราก็ช่วยกันเก็บขยะใส่ถุง

“เดี๋ยวเราขับรถกรณ์ไปส่งมันที่บ้าน แล้วมี่ขับรถเราตามไปรับอีกคันแล้วกัน ไม่อยากปล่อยให้มันขับเองเลย”

ผมบอก มี่พยักหน้ารับรู้ ผมให้ใครแตะออดี้สีเหลืองสดของตัวเองไม่บ่อย แต่ให้ผู้หญิงขับฟอร์จูนเนอร์แม่งก็ฮาร์ดคอร์ไป เดี๋ยวให้หมอปอนั่งไปเป็นเพื่อน ช่วยกันดูรถผมแล้วกัน “ขอโทษนะที่มากวน มี่บอกไม่เป็นไรแท้ ๆ”

“ไม่เป็นไรหรอก กรณ์มันแค่อยากช่วยมี่”

ผมพูดเสียงเรียบ มี่พยักหน้าเข้าใจ “มี่ถามอะไรอย่างสิธัน”

ผมรับคำให้อีกฝ่ายพูดต่อ “ธันกับน้องหมอปอนี่ยังไงกันเหรอ... มี่เจอธันทีไรอยู่กับน้องทุกทีเลย”

“จะให้พูดยังไงดีล่ะ” ผมบอกยิ้ม ๆ แนะนำว่าแฟนก็ไม่ได้ อีกฝ่ายยังไม่โอเคด้วย “กำลังตามจีบอยู่”

“คนอย่างธันก็มีโมเม้นต์นี้กับเขาด้วยเหรอ แปลกแฮะ” ผมอมยิ้มนิด ๆ มี่มีสีหน้าผิดหวังแต่ก็ไม่ได้เศร้าโศกอะไร “ขอโทษนะ ที่ต้องพูดวันนี้ วันเกิดมี่แท้ ๆ”

“ไม่เป็นไร เราอยากรู้เอง ขอบคุณที่ไม่โกหกให้ความหวังเรา กรณ์บอกว่าธันยังไม่มีใครน่ะ”

“ก็ยังไม่เรียกว่ามี แต่ก็ไม่ใช่ไม่มีเสียเลย” มี่พยักหน้าเข้าใจ ผมก็แค่รอให้ทุกอย่างอยู่ในที่ในทางที่เหมาะสม รอให้ได้ยินคำว่ารักจากปากปอ รอที่จะมั่นใจให้มากกว่านี้ว่าผมไม่ได้คิดไปเองว่าปอก็มีใจให้ผมในแง่นั้น

“น้องหล่อดีนะ ดูไม่ออกเลยนะว่าเป็น”

ไม่ได้เป็นหรอก แต่ผมนี่แหละจะทำให้เป็นเอง ผมก็คงเหมือนมี่ อยากจะลองสักตั้ง ถึงแม้รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ชอบแบบเราแต่ก็ไม่ยอมหมดหวังง่าย ๆ “ธันดูรักน้องปอมากเลยเนอะ”

ผมไม่ปฏิเสธ ไม่รู้เหมือนกันว่ารักอีกฝ่ายขนาดนี้มากแค่ไหน มี่ยื่นมือมาจับผม หลบสายตาไม่ยอมมอง “เราอยากให้น้องเขารักธัน รักให้มากกว่าที่เรารัก”

เสียงนั้นเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน มี่ร้องไห้ อาจเป็นเพราะมีแอลกอฮอล์ในเส้นเลือดถึงอ่อนไหวง่ายขนาดนี้ ผมวางมือทับอีกทีก่อนผละมาหยิบทิชชู่ให้ สักพักปอก็กลับเข้ามา เห็นมี่ร้องไห้แล้วก็มองผมดุ

“ทำอะไรพี่มี่” หมอหมาพูดแบบไม่มีเสียง ผมแบมือทั้งสองข้างบอกว่าไม่ได้ทำอะไร แค่บอกว่ารักปอก็ร้องไห้เอง แมนโคตร ๆ ไม่นานหลังจากนั้นไอ้กรณ์ก็กลับเข้ามาในห้องนั่งเล่นอีกคน ผมช่วยประคองมันเดินกลับไปที่ฟอร์จูนเนอร์สีขาว ส่งกุญแจลูกรักของตัวเองให้มี่เป็นคนถือแล้วบังคับให้ปอนั่งไปด้วยอีกคน

ขากลับหลังจากส่งไอ้กรณ์ถึงบ้านแล้วเราสามคนก็นั่งบนรถคันเดียวกัน มี่ไปนั่งข้างหลัง ไม่พูดไม่จา มองออกไปนอกกระจก ส่วนผมกับปอก็เงียบแข่งกัน หลังจากเสร็จภารกิจหมอถึงหันมาคาดคั้นกับผมต่อ

“สรุปทำอะไรครับ”

“ไม่ได้ทำอะไรเลย” พูดจริงก็ไม่เชื่อ ตัวเล็กถอนหายใจยาวเหยียดโกรธ ๆ “วันเกิดพี่มี่ ทำไมทำให้พี่มี่เสียใจ”

“เดี๋ยวเฮ้ย นี่เป็นนางเอกละครหรือไง จะยกพี่ให้มี่เพราะเป็นวันเกิดมี่เหรอ”

“นั่นไง พี่ธันทำอะไรพี่มี่จริง ๆ ด้วย” เวรละ บางทีผมก็ตามมุกมันไม่ทันครับ ไอ้หมอหมาเนี่ย ผมหัวเราะในลำคอ จับมือมันมากุมไว้ แสบนักนะ

“ก็แค่บอกว่าจีบปออยู่”

“เฮ้ย! พูดจริงอะ”

ผมไหวไหล่ แอบมองปอในกระจก แก้มสีซีดกลายเป็นสีชมพูอ่อน ๆ น่ารักว่ะ

“เมื่อไรจะจีบติดก็ไม่รู้”

“รอไปเหอะ”

“ให้ฉันรอแล้วได้อะไร–”

“อยากได้อะไรล่ะ” ถามแบบนี้อีกแล้ว จะให้พูดจริง ๆ ใช่ไหม “อยากได้ทุกอย่างของปอ ให้พี่ได้ไหมล่ะ”

ผมพูดพลางเลี้ยวรถไปด้วย กำลังออกจากซอยเลยไม่ได้หันไปดูว่าอีกฝายทำหน้ายังไง ปอเงียบไป ไม่พูดอะไรต่อ ผมเองก็ไม่รู้จะต่อบทสนทนายังไง ไม่รู้ว่าหมอมันอยู่ในอารมณ์ไหน ไปคอมเมดี้ใส่เดี๋ยวโดนไซส์คิกแล้วจะเงิบ เฮ้อ... แปลกดีว่ะ ทำไมกับปอผมถึงได้คิดนั่นคิดนี่เยอะขนาดนี้ก็ไม่รู้ รักจะแย่อยู่แล้ว เห็นใจกันบ้างไหมเนี่ย

“กลับบ้านไปก็ล้างหน้าล้างตา ล้างเท้าสักหน่อยก่อนเข้านอนนะ พรุ่งนี้เอาแกงเขียวหวานมาให้ด้วย”

หมอปอพยักหน้า ผมตีไฟที่ประตูหน้าบ้านหลังติดกัน ไม่ชวนปอไปค้างด้วยเพราะยังต้องจัดการกับจานชามต่อ อยากให้ปอนอนพักเลยดีกว่า หมอหมาไม่ว่าอะไร ปลดเบลท์แต่นั่งนิ่งอยู่บนเบาะสักพัก

“พี่ธันครับ”

“หืม”

ผมทันหันเพียงเสี้ยวหน้า ก็สัมผัสได้ถึงผิวเนื้อหยุ่นนุ่มบนริมฝีปาก แขนเล็กยกขึ้นคล้องคอแล้วบดเบียดร่างกายตัวเองข้ามฝั่งมาแนบชิด ผมชะงักได้เพียงครู่เดียวก็ขยับกลีบปากดูดดึงอีกฝ่ายเข้าหา เบียดเสียดจนฟันกระทบฟัน ยกมือขั้นซ้อนที่ท้ายทอย โถมตัวกลับไปจูบอีกฝ่ายคืน กลิ่นแป้งเด็กกับสบู่เหลวยังลอยออกมา ผมย้ำจมูกลงไปข้างแก้มขณะที่ปากไม่ได้ผละไปไหน ปอเป็นคนจูบเป็น จูบด้วยแล้วมันปากไม่อยากหยุด หัวใจผมเต้นแรงแต่คงน้อยกว่าคนตัวเล้กที่ไม่กร้านโลกนัก นานนับนาที ผมขบกัดอีกฝ่ายให้สมกับที่อยากจนหนำใจแล้วค่อยผละออก แต่ต่อให้เคยจูบมากี่สนามถ้าเจอผมจัดหนักแบบนี้ก็หอบตัวโยนกันทั้งนั้น ตอนนี้หมอปอเลยได้แต่นั่งหน้าแดงใช้หลังมือเช็ดน้ำลายไปหอบแฮกไป
ไม่ได้ตั้งใจจะรังแกนะ แต่เด็กมันยั่ว ก็เห็นกันอยู่

“ไอ้พี่ธัน! อดอยากมาจากไหนวะ”

“เอ้า ก็กระโจนมาจูบพี่เองไม่ใช่เหรอ”

“ไม่คุยด้วยละ เข้าบ้านดีกว่า” ปอเปิดประตูลงไปเลย อ้าวเฮ้ย ไม่ไปต่อกันสักหน่อยเหรอ ผมลดกระจกลง หมอหมายังยืนหน้าแดงอยู่อย่างนั้น คืนนี้มือพ่อนอกจากถูจานถูชามแล้วคงต้องถูอย่างอื่นด้วย ขอมองหน้ากันชัด ๆ หน่อยปอ จะเอาไว้จินตนาการตอนถึง

“วันนี้ให้ได้แค่นี้ อย่างอื่นก็รอไปก่อนแล้วกัน”

ผมผุดยิ้ม พี่ดูขี้เบื่อขนาดนั้นเลยเหรอวะถึงต้องลงทุนมัดใจกันขนาดนี้ พี่ไม่ไปไหนหรอกปอ เป็นของตายตั้งแต่แรก ทำแบบนี้อยากเห็นพี่ตายซ้ำแล้วซ้ำเล่าใช่ไหม ใจร้ายไปนะ

“อืม... รู้แล้ว รอได้น่า ไม่ต้องห่วง” ผมบอก ขยิบตาให้อีกที “nice night นะ”

”ครับ you too” เด็กหนุ่มข้างบ้านไม่ขยิบตากลับ เดินไปไขรั้วเข้าบ้านเฉย พอแล้วล่ะ ไม่ต้องทำอะไรมากกว่านี้ แค่นี้คนแก่ก็จะหัวใจวายตายแล้วครับหมอปอ





 :katai4:

วันฉัตรมงคล ควรเขียนอะไรมงคล ๆ ป้ะ แอร๊
รอบนี้พี่ธันรอได้หมอปอเลยให้รอไป งดหื่น เดี๋ยวเสียภาพพจน์พระเอกหมด ตั้งแต่เคยเขียนนิยายมาอีพี่ธันนี่ชิว + เลว + ไม่มีลุคพระเอกสุดแล้ว ดูบ้าน ๆ มาก
กราบขอประทานอภัยที่รอบนี้มาเลทำแสามวัน ด้วยเหตุผลนานัปการณ์ แต่ขี้เกียจหยิบมาอ้าง 5555555555
เจอกันใหม่เดือนหน้า แหม่ วันสำคัญมันเยอะจนไม่รู้จะเลือกเอาวันไหนมาต่อเลย ครั้นจะเขียนทั้งหมดก็ไม่ไหว เดี๋ยวเดือนเดียวหมอปอเสร็จโจรกันพอดี
อย่ากระนั้นเลย ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน และทุกคอมเมนต์ค่ะ อยากให้มีความสุขกับการอ่านนะฮ้าาาา

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 05-05-2014 00:21:03

เที่ยงคืนปับ ได้อ่านตอนใหม่ทันทีเลย thank u หลายๆ
กับหมอปอคนน่ารักขยับขึ้นมาอีกขั้นแล้วน้าพี่ธัน

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 05-05-2014 00:37:52

อย่าให้พี่เค้ารอจนหง่อมนะหมอปอ สงสารพี่ธัน 555 :ruready

ตอนนี้หมอแอบน่ารักนะมีเอาใจคนแก่ด้วย

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 05-05-2014 00:41:57

ชอบคาแร็คเตอร์พี่ธันนะคะ ตรงๆ ดี มั่นคงมากด้วย ฮาอ่ะตอนพี่แกนึกว่าขอมองหน้าชัดๆ เอาไว้จินตนาการตอนถึง ผ่าง!!!
ถึงแกจะพูดผ่านๆ แต่คนอ่านไม่อ่านผ่านนะคะ หื่นจริงๆ พี่ โถน้องหมอปอเขาก็เรื่อยๆ มาเรียงๆ แต่เขาก็รักก็หวงของเขานะ
ไม่งั้นจะยอมเอาจูบมัดใจไว้ก่อนเหรอ ไม่ยอมง่ายๆ นี่คนอ่านปลื้มมากค่ะ ปล่อยพี่ธันรอแห้งไปลูกอย่าสนใจ รักจริงต้องรอได้ค่ะ
แต่ถ้่ได้กันคนอ่านก็ร่วมฟิย เอ๊ ยังไง 555

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: beautifuldead ที่ 05-05-2014 00:46:58

555 คู่นี้คือเหมือน SM กันเบาๆ นะคะ
น้องหมอปอแอบซึนเล็กๆ นะ

ปล ฮา "อิต่อ" ค่ะ . โถ ทำดีไม่ได้ดี

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 05-05-2014 00:51:57

 :impress2: แนะนำให้พาหมอปอมาทำบุญในวันวิสาขบูชา
ก่อนจะโดนกิน  :hao6:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 05-05-2014 00:53:22

นี่ขนาดไม่หื่นนะ ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 05-05-2014 00:59:15

เกือบไปแล้วววววววว :katai1: :hao7:
หมอปอหึงบ่อยๆน๊าาาาาา   :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 05-05-2014 01:02:05

แอร๊ยยยย หมอปอน่ารักมาก

ชอบความมั่นคงและชัดเจนของพี่ธันจริงๆนะเออ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: rainiefonnie ที่ 05-05-2014 01:55:22

ให้ตายเหอะไม่ชอบ กรณ์เลย

หมอปอน่ารักกกกกกก

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 05-05-2014 02:01:28

พี่ธันจะได้กินไหมชาตินี้ 5555555555555555  :hao7:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: cowinsend ที่ 05-05-2014 02:11:08

อ๊ายกรี๊ด ยิ่งอ่านยิ่งลุ้น เราว่าเราอ่านอินทรีก็ลุ้นแล้วลุ้นอีกนะ ว่ามันจะได้กันเมื่อไหร่ แต่เพราะเรื่องนั้นมันดำเนินแบบอบอุ่นรอได้ๆๆๆ

แต่เรื่องนี้อ่ะดิ ฟินแล้วฟินอีกลุ้นแล้วลุ้นอีกใกล้แล้วใกล้อีกก็...  ยัง

อ๊ายยยยย รอตอนต่อไปน้า

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 05-05-2014 02:53:09

ไอ้พี่ธันนี่มันน่าหมั่นไส้จริงๆ ยังจะไปขัดอะไรหลังจากนี้อีก หื่นชิบหายเลย
เรื่องพี่กรณ์นี่ยังไง เห็นบอกชอบเคี้ยวเด็กหนุ่มๆ แต่ทีนี้จะเลิกกับแฟนที่จะแต่งเพราะชอบมี่
แช่งให้โดนเด็กหนุ่มล่ำมากๆ กดซะเลยนี่  :m16:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 05-05-2014 03:35:03

กรณ์นี่ไหวปะใจโลเลมากกกก แฟนแกโชคดีละล่ะ ที่แกกำลังจะบอกเลิกก่อนที่จะแต่งงานน ไม่งั้นน่าสงสารแย่ ได้ผชแบบนี้ไปเปนสามี  เพลียจิต
ส่วนพี่ธันนน ซึ่งเลี้ยวต้อนมานานแสนนานน ก้ยังคงได้เพียงแค้ตอดเล้กตอดน้อยต่อไปปปป ได้กันเมื่อไหร่คงมีเฮ  :katai3:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: tempo_oil ที่ 05-05-2014 04:51:38

น่ารักมากกกก พึ่งเข้ามาอ่าน 555 เราพลาดหมอปอได้ไงเนี้ย

รอ ยูอิน อยู่นะคะ 55555 ผิดเรื่องงงง

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 05-05-2014 06:05:18

ขันตินะ พี่ธัน อิอิ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 05-05-2014 06:13:28

เรื่องพี่มี่น่าจะเคลียร์แล้วนะ แต่นางก็เป็นคนดี จะได้คบกับพี่กรณ์ไหมนั้น คงแล้วแต่นางตัดสินใจ ว่าแต่อิพี่กรณ์นี่ตัวดีเลยนะเนี่ย :hao4:
หมอปอน่ารัก ทำคนแก่พี่ธันหลงหัวปักหัวปำไหนไม่รอด เก่งมาก :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 05-05-2014 08:45:07

 :sad4: โธ่!!! เพราะไม่ใช่วันแรงงานใช่มั้ย หมอปอเลยอดใช้แรงงานเลย west อ่า...

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: evz ที่ 05-05-2014 09:10:44

บางทีพี่ธันอาจจะรอไม่ไหวเพราะหมอปอมายั่วนี่แหละ อาจจะตบะแตกเข้าสักวัน 5555
เอาน่ะ สู้ต่อไปพี่ธัน น้องมันก็รักพี่แหละแค่อาจจะยังไม่มั่นใจ ถ้าพี่มั่นคงน้องก็คงไปไหนไม่รอด 555 o13

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 05-05-2014 09:28:09

รอต่อไปนะพี่ธัน :hao7:


 :กอด1: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 05-05-2014 10:00:50

สงสารพี่ธันนิดนึง กว่าจะได้กินคงแก่หงั่กแน่ๆ  :a5:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 05-05-2014 10:05:15

ซะงั้นอ้ะกรณ์

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 05-05-2014 10:11:50

แอร๊กกกก หมอปอพี่ธันน่ารัก

พี่กรณ์อะไรก็ไม่รู้ ตัวเองโลเลเอง ยังยัดเยียดให้คนอื่นอีก

ใครจะรักใครก็เป็นเรื่องของเค้าเปล่าวะ o12

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: bobby_bear ที่ 05-05-2014 10:19:26

แต่ผมชอบพี่ธันมากเลยนะ
คงด้วยความที่ไม่มีมาด แต่มีความต้องการเหมือนคนธรรมดา ไม่ได้โดนปรุงแต่งให้เป็นพระเอกจ๋า นี่หละเสน่ห์

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 05-05-2014 10:56:38

กรณ์เอาแต่ใจตัวเองมากนะ ทั้งยัดเยียดมี่ให้เพื่อน
ทั้งนอกใจแฟนแบบนี้ หวังว่าจะมีส่วนดีให้เห็นบ้าง
เริ่มเหม็นหน้า

อยากขอมัดจำหมอปออีกจะดูโลภมั้ย  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 05-05-2014 11:24:25

อ้างจาก: -west- ที่ 04-05-2014 23:56:09  

“อย่าหลบสิ พี่ขอโทษ”

ผมไม่รูว่าขอโทษทำไม ไม่ได้คิดว่าทำอะไรผิดด้วยซ้ำแต่นี่คงเป็นคำพูดที่ดีที่สุดในตอนนี้ ผมไม่อยากให้ปอเสียใจ ไม่อยากให้ปอผิดหวัง เป็นยังไงบ้าง... เห็นสีหน้าตอนนี้แล้วผมปวดใจฉิบเป๋ง

“พี่ธัน ที่มาทำดีกับผมอย่างนั้นอย่างนี้ ผมถามจริง ๆ เถอะ ต้องการแค่ไหน”

อ่านตรงนี้แล้วงง  คือ พี่ธันจะขอโทษทำไมอ่ะ  เราไม่เห็นว่าพี่ธันจะทำอะไรผิดต่อหมอปอเลยซักอย่าง ที่ผิดคือผิดกับคนอื่นในอดีตที่พี่ธันฟันดะ...ฟันเขาไปทั่ว นั่นตะหากที่พี่ธันควรจะต้องไปขอโทษ  แต่น้องหมอปอยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลย ตอนนั้นยังไม่ได้จีบเลยด้วยซ้ำ ดังนั้นจะว่านอกใจก้อไม่ถูก  :hao3:

ส่วนน้องหมอปอคะ หมอปอไร้เดียงสามากไปหรือป่าวคะ  พี่ธันแทบจะกินเข้าไปทั้งตัวแล้ว คงอยากแค่นอนจับมือน้องปอหลับไปด้วยกันเท่านั้นแหละค่ะ...ฮรึ้ยยยยยย  o22

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 05-05-2014 12:00:01

จริงๆ ค่ะ ลุคที่ผ่านมาพี่ธันดูไม่ค่อยพระเอกเลย
กร้ากกกกกกกกกก แต่เราชอบนะ ตอนนี้ยกให้ด้วย พระเอกที่สุดกว่าทุกตอนที่ผ่านมา
รอไปสิ รอไปเถอะ ของตายมาก โอ้ยยยย ชอบคาแรคเตอร์แบบนี้แหละ
ห่ามๆ ร้ายๆ แต่พอถึงเวลาที่จะมั่นคงแล้วแน่นอนมาก เลิฟๆ นะพี่ธัน *ชูป้ายไฟคุณได้ไปต่อ*

หมอปอก็ร้าย คือร้ายในความน่ารัก 55555555
มีมาจูบมัดใจ โอ้ยละน้ออออออ แค่นี้พี่ธันก็ไปไหนไม่รอดแย้วววว  :-[

ดีใจที่พี่ธันพูดตรงๆ กับพี่มี่ และดีใจที่พี่มี่ยอมรับ

เป็นอีกตอนที่น่ารักมาก
ส่วนคนอ่านอย่างเราก็คงต้องร้องเพลงรอตอนหน้าเป็นเพื่อนพี่ธันต่อไป กร้ากกกก *วิ่งไปเปิดปฏิทิน*

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 05-05-2014 12:13:56

กิ๊ซซซซซ หมอปอรุกวะเห้ย อิอิ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 05-05-2014 13:13:00

ให้ตายสิพี่ธัน ความหื่นแอบทะลุจออ่ะ
นึกว่าจะดราม่าซะแล้ว เข้าใจซะทีนะ มี่ ว่าพี่ธันเค้ามีคนที่รักอยู่แล้ว รักมากด้วย

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Nemasis ที่ 05-05-2014 16:26:38

หมอปอโคตรน่ารักกกกกกกกกก

อยากกอดมั่งง วี้ดดดด

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 05-05-2014 16:46:58

ปออย่าให้คนแก่รอนานนะ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 05-05-2014 17:15:04

หมอปอน่ารักสุดๆ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 05-05-2014 17:52:07

อีพี่ธันนี่ไม่มีมาดพระเอกเอาซะเล้ย 5555

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: แป้งข้าวหมาก ที่ 05-05-2014 18:45:18

สงสัยคงต้องรออีกนานนะพี่ธัน
 :z2:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 05-05-2014 18:48:14

เกลียดกรณ์ อ่ะ คนอย่างนี้ ไม่อยากให้มีความสุขเลย

อยากให้เมียรู้และโดนเมียทิ้ง คนที่ชอบก็ไม่เอามัน :z6:

พี่ธัน ดีนะที่ยังไม่เข้าบ้าน ยังแก้ได้ทัน หมอปอยั่วกำลังน่ารักเลย

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 05-05-2014 20:09:41

พี่ธันน่ารักนะเนี่ย
จริงจกับหมอปอขนาดนี้ ไม่นานหรอกเนอะหมอปอเนอะ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixa ที่ 05-05-2014 21:02:07

เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่ะ
อินทรีย์โผล่มานิดๆ หน่อยๆ แต่แย่งซีนพี่ธันได้ตลอดนะ
ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองเหมือนกัน เรื่องนู้นเราดันเพ้อพี่ยู แต่มาเรื่องนี้ดันเพ้ออินทรีย์เฉย
แต่ชอบหมอปอนะคะ น่ารัก น่าฟัดจริงๆ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 05-05-2014 22:40:07

สนุกดีครับ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 05-05-2014 23:23:39

ไม่ชอบกรณ์ ไปไกลๆ :z6:  เลยนะ นิสัยไม่ดี

พี่ธันรอไปก่อนนะ น้องยังไม่พร้อม

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 06-05-2014 00:03:50

อย่าปล่อยให้คนแก่รอนานนะหมอปอ ประเดี๋ยวเสื่อมใช้การไม่ได้ คิคิ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 06-05-2014 00:57:08

พี่ธันเป็นหนักแน่น เราชอบพี่ธัน ฮือออ

หมอปอ อินเพื่อนรักเค้าได้พี่ยูไปละนะ หมอปอออออออออออออ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 06-05-2014 11:00:48

หมอปอยั่วอ่ะ 55555+

 :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Gaem ที่ 06-05-2014 23:37:58

อ่อยย น้องปอน่าเอ็นดู  :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 09-05-2014 01:57:57

พี่ธันรอได้รอไป
 
แต่คนอ่านรอไม่ได้แล้วจ้ะ   
 
สนุกมาก อยากอ่านต่อ 5555555

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 09-05-2014 08:15:58

ชอบมี่อ่ะ ดูเป็นคนดีจริงๆ :impress2:

หมอปอกับพี่ธัน นี่หวานไม่เกรงใจใครเลยจริงจริ้งงง บอกเลย อิจฉา!!!555

รอตอนต่อไปนะคะ+1 :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-05-2014 15:59:10

วันนี้วันวิสาข วันหยุดคราวนี้ไม่มาหรือ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 13-05-2014 17:28:14

วันนี้วันวิสาขบูชานะ
ไม่มีตอนพิเศษพากันเข้าวัด ทำบุญเหย่อออออ
 :confuse: :oni2:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 25-05-2014 02:01:29

ตบเกรียนกรณ์ได้ไหมมม มาว่าหมอหมาได้ไง  :beat: รอต่อค่าาา o13

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 26-05-2014 01:15:35

ถึงพี่ธันจะรอได้ก็รอไป แต่ก็อยากให้พี่ธันได้อะไรจากการรอเร็ว ๆ เหมือนกันนะ  :z1:
ไหน ๆ หมอปอก็ดูจะมีใจ ยังไงก็อย่าใจร้ายให้พี่ธันรอจนแก่ไปกว่านี้มากนักละกัน
แล้วดีนะที่พี่มี่เป็นคนดี ได้คุยกันให้เข้าใจแบบนี้ ต่อไปคงไม่มีปัญหาเรื่องพี่มี่มาให้หมอปอกะพี่ธันงอนกันอีกนะ
กลัวแต่พี่กรณ์จะเป็นคนดีเกินเหตุอะสิ ยังไงเอาเวลาไปเคลียร์เรื่องของตัวเองก่อนมาช่วยเสียสละจับคู่ให้เพื่อนดีกว่านะพี่กรณ์
รอติดตาม และบวก บวก เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปค๊า  :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: phai ที่ 29-05-2014 10:45:22

พี่ธันนนนนนนนนนนน~~~~

 :impress2:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: zelesz ที่ 29-05-2014 21:00:09

แหม่ กำลังใจมาเต็มม

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 11-06-2014 00:01:52

ชื่อตอนนี่บอกคนรออ่านใช่ไหมคะ?  o12

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 26-06-2014 22:26:03

น้องปออย่างน่ารักอะ

เจ้สอง

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: VOODOO DOLL ที่ 26-06-2014 23:03:37

รออยู่นะคร้าบบบบบ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 27-06-2014 08:54:35

มาต่อครั้งต่อไป
เป็นวันอาสาฬหบูชา หรือ วันเข้าพรรษาดีคะ?

อิอิ >.<

#รอจ้าา

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 27-06-2014 20:58:13

อ่านทันแล้ว ดีใจๆ
น้องปอน่ารักอ่ะ เรื่องลื่นไหลดีค่ะ
ไม่คิดเหมือนอีตากรณ์หรอกนะ
ที่ว่าปอเล่นตัวน่ะ ปอเขาไม่ง่ายต่างหาก

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: kms ที่ 02-07-2014 06:59:16

เชียร์พี่ธันนนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 03-07-2014 08:30:09

อยากอ่านต่อ งั่มๆ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mpp ที่ 05-07-2014 17:54:18

ฮ่อยยยย น้องปอน่าย้ากกกกกก
หมั่นไส้อีคุณกรณ์ ตัวเองโลเลใจง่ายเอง
จะมาเหมารวมคนอื่นว่าเล่นตัวนู้นนี้ไปด้วยไม่ได้นะยะ
น้องปอเค้าแค่ยังไม่มั่นใจกับพี่ธันหรอก พี่ธันเองก็เข้าใจดี เค้าถึงยังรอกันได้
ตัวเองเป็นคนนอกแท้ๆ สร้างเรื่องให้คนอื่นอยู่เรื่อย โว๊ะ สงสารนุ้ยนิ -0-

ตอนต่อไป เอาวันสำคัญวันไหนดีคะ
ทั้งวันอาสาฬหบูชาวันเข้าพรรษา
จัดมาหน่อยน้าาา~ >.<

จริงๆอยากให้น้องปอให้รางวัลพี่ธันที่ทำตัวดีหน่อย
แต่ไอ้จะให้ตัวเองใส่ฉากวิ้ดวิ้วมาลงในวันสำคัญทางศาสนาแบบนั้นมันก็ อุ่ก...
555555555555555555 รอนะคะรอนะคะ ฮิฮิ

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 05-07-2014 20:13:24

นี่มันวันที่ ห้า เดือน เจ็ดแล้วน้า

รอมาสองเดือนแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววว

หัวข้อ: Re: ♠ เรื่องสั้น Special happiness 06 รอได้ รอไป ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 05-07-2014 21:21:55

หมอปอ......น่ารัก!!!

หัวข้อ: Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 10-07-2014 23:57:48

07 อ้อมกอดในวันฝนพรำ


ย่างเข้าเดือนหกฝนก็ตกพรำๆ กบมันก็ร้องงึมงำ ระงมไปทั่วท้องนา…

บ้านผมไม่ได้มีใครนิยมฟังเพลงแนวนี้หรอกครับ พ่อแม่ผมเอฟซีเดอะคาร์เพนเทอร์ พี่ป่านติ่งนักร้องเกาหลี ส่วนป้อนบ้าบอดี้แสลม ถ้าเทียบกันในครอบครัวหรรษาแล้วก็เห็นจะมีผมคนเดียวที่ไม่ค่อยฟังเพลง ไม่ได้ชอบวงไหนเป็นชีวิตจิตใจ ไม่ได้มีแนวเพลงที่โดนใจเป็นเอกลักษณ์ ฟังเพลงตามห้าง ร้านอาหาร ผับ หรือตามวิทยุบนรถเพื่อนตลอดไปถึงรถเมล์ที่เปิดเท่านั้น ส่วนเพลงนี้ผมแค่บังเอิญได้ยินตอนกำลังนั่งแท็กซี่ไปหาเตยเพื่อนในกลุ่มที่อยู่หอคนเดียว ซึ่งกำลังป่วยเป็นไข้หวัดตามลำพังแล้วมันติดหูดีต่างหาก
เตยไมได้ให้ผมมาหาหรอกครับ แต่เป็นเจ้าแม่ในกลุ่มไลน์ พอหายหน้าหายตาไปเพื่อน ๆ ก็ถามหากันใหญ่ เจ้าตัวส่งสติ๊กเกอร์กลม ๆ มีมากส์ปิดหน้าไว้เป็นอันรู้กันว่าป่วย ทุกคนเลยเปลี่ยนประเด็นไปคุยเรื่องอื่นก่อนจะมีคนนึกขึ้นได้ว่าเจ้าแม่ของเราป่วยขนาดไหนถึงได้เงียบหายไปได้ขนาดนี้ สุดท้ายเลยมาลงที่ว่า ใครอยู่ในกรุงเทพและพอจะสะดวกไปดูอาการได้บ้าง ผมเลยถืออาสาออกมาเพราะหอพักไม่ได้อยู่ไกลจากบ้าน บอกแม่กับพี่ธันไว้ว่าจะมาหาเพื่อน ซึ่งวันนี้ไอ้พี่ธันก็มัวแต่หัวปั่นอยู่กับงานที่พอกหางหมูเอาไว้พอดี เลยไม่ได้สนใจจะซักไซ้ผมเท่าไรนัก

ฝนเม็ดเล็ก ๆ เริ่มโปรยลงมาตามเนื้อหาของเพลงทันทีที่รถจอดหน้าตัวตึกสูงใหญ่ ผมโทรขึ้นไปบอกเตยให้ลงมารับแล้วจ่ายเงินแท็กซี่ หิ้วถุงกับข้าว ผลไม้ กับขนมที่แม่ยัดใส่มือมาให้ก่อนออกจากบ้านพะรุงพะรัง รอไม่นานเท่าไรเจ้าของร่างผอม ขาวแต่หน้าแดงก่ำก็เดินลงมา เป็นเตยคนละคนกับที่ผมเจอที่มหาวิทยาลัยจนเกือบจำไม่ได้ พอจะรู้อยู่หรอกว่าปกติแล้วใส่คอนแท็กเลนส์ แต่ไม่คิดว่าพอสวมแว่นหนาเตอะที่หนาพอ ๆ กับผมจะทำเอาเปลี่ยนจากสาวหวาน น่ารักเป็นสาวเนิร์ดสุดโทรมไปได้ ผมยิ้มให้ขำ ๆ หน้าที่แดงเพราะอุณหภูมิอยู่แล้วยิ่งแดงจัดขึ้นไปอีก


“ยิ้มอะไรปอ”

“เปล่า แม่ให้เอาของมาฝากน่ะ เพียบเลย”

“ไม่เห็นต้องลำบาก เราไม่ได้เป็นหนักขนาดนั้น” ผมพยักหน้า แต่สภาพอีกฝ่ายแลดูหนักครับ หนักมากด้วย “แล้วไปหาหมอหรือยัง”

“ฝนตก จะออกไปยังไง เมื่อกี๊เหมือนจะหยุดแล้วปอมาอีกก็ตกใหม่”

ผมพยักหน้าเห็นด้วย ช่วงสองสามวันนี้ฝนตกหนักมาก แม่ซักผ้าเสร็จฝนก็ตกให้ต้องเก็บมาซักอีก กางเกงที่สวมออกมานี่เป็นตัวสุดท้ายที่มีแล้ว เพราะฉะนั้นหัวเด็ดตีนขาดยังไงวันนี้ห้ามเปียกโดยเด็ดขาด แต่พอมองออกไปด้านนอกเห็นฝนตกหนักมากขึ้นเรื่อย ๆ จวบกับท้องฟ้าสีเขียวครึ้มไม่มีช่องว่างให้แดดเลยก็ถอนหายใจยาว อย่างงี้จะกลับบ้านได้ยังไงล่ะครับ


“เดี๋ยวขึ้นไปรอบนห้องเราให้ฝนหยุดก่อนไหม ถ้าไม่กลัวติดไข้นะ”

อันที่จริงเรื่องขึ้นห้องไปอยู่กับผู้หญิงสองคนเป็นเรื่องที่ผมไม่ทำหรอกครับ ต่อให้เป็นเพื่อนกันก็ตาม ผมค่อนข้างให้เกียรติสตรี ไม่ใช่อะไร เดี๋ยวเรตติ้งตก บอกหรือยังครับว่าผมค่อนข้างดังในหมู่ผู้หญิงที่มหาวิทยาลัย ไม่ได้เป็นเดือนอะไรกับเขาหรอกเพราะส่วนสูงไม่ถึง หุ่นไม่ได้ คิดแล้วเสียดาย ไม่เหมือนไอ้อินเพื่อนสนิทที่จบมัธยมจากที่เดียวกันแต่เรียนคนละคณะ ตอนแรกมันงอแงแทบตายที่มาเล่าให้ผมฟังว่าถูกบังคับลงประกวด จนตอนหลังแม่งไปเห็นเดือนคณะวิทยาที่ตรงสเปคมันพอดีเลยยอมลงไปด้วย หน้าหม้อระดับพระกาฬ แต่อินก็เป็นอินล่ะครับ อะไรที่ได้มาง่าย ๆ มันก็เขี่ยทิ้งได้ง่ายตามนิสัยของมัน


“เราไม่เอาไปเมาท์หรอก” เตยยิ้มให้พลางหลิ่วตาล้อ ผมกระแอมไอไปหนึ่งทีเบา ๆ ก่อนตอบให้ดูเท่ “เรากลัวเตยจะเสียหายมากกว่า”

“โธ่... ปอ ไม่มีใครคิดหรอกน่า ขึ้นไปเถอะ ตรงนี้มันไม่มีที่ให้นั่งรอ”

ผมกวาดสายตาไปรอบ ๆ จริงอย่างที่เตยว่า จะทู่ซี้ต่อไปก็เห็นจะไม่ได้อะไรขึ้นมาเลยยอมเดินตามเพื่อนสาวขึ้นไปบนห้อง หน้าฝนเนี่ยน่าเบื่อ อากาศก่อนฝนตกจะร้อนอบอ้าว พอพายุเข้าก็ออกไปไหนไม่ได้อีก เตยพาผมเข้าห้อง มีโต๊ะอ่านหนังสือติดริมหน้าต่างพอดีผมเลยถือวิสาสะไปนั่งตรงนั้น ส่วนเตยก็รื้อผลไม้มาปอกให้กิน


“ห้องเราไม่มีอะไรเลย ขอโทษนะ”

“ไม่เป็นไรหรอก นั่นเตยก็กินไปเถอะ จะได้กินยาแล้วนอนพัก เดี๋ยวฝนซาแล้วเรากลับเอง ไม่ต้องห่วง”
ผมพูดพลางยิ้มให้ หญิงสาวเลยถือวิสาสะนั่งลงบนเก้าอี้ตัวใกล้ ๆ กัน เพื่อวางจานผลไม้ให้ผมกินไปด้วย ห้องของเตยเป็นห้องสี่เหลี่ยมธรรมดาไม่ได้ถูกกั้นส่วนแยกออกมาแต่อย่างใด หนังสือเรียนที่ถูกอัดอยู่ในตู้เยอะพอ ๆ กับผม ส่วนใหญ่แล้วเป็นคนเขียนเดียวกันและเป็นหนังสือที่อาจารย์แนะนำมาทั้งนั้น ตอนปี 1 วิชาที่เรียนยังเป็นตัวพื้นฐาน ขึ้นปี 2 ถึงได้เรียน Pre-clinic เพิ่งได้รู้สึกถึงความเป็นสัตวแพทย์จริง ๆ จัง ๆ ขึ้นมา  ปีนี้เรียนหนักขึ้นเยอะครับ บางวันเรียนตั้งแต่แปดโมงยันห้าโมงเย็น ความกดดันอะไรก็เริ่มมากขึ้นตามลำดับ ความพยายามที่จะเอาตัวรอดมีสูงขึ้น ไม่แปลกเลยสักนิดที่เราเกือบทุกคนจะต้องขวนขวายให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้


“สิงหานี้ก็จะขึ้น ปี 3 แล้วเนอะ เร็วดีจัง ยังจำปอวันที่ไปค่ายเปิดโลกทัศน์ได้อยู่เลย”

ผมหัวเราะ นึกไปถึงปิดเทอมแรกที่ถูกขโมยไป อันที่จริงปิดเทอมของผมหายไปทุกเทอม ตั้งแต่เข้าปี 1 มาใหม่ ๆ ที่คณะพาออกค่ายบ่อยมาก ส่วนใหญ่ก็เป็นค่ายสัตว์ ๆ นี่ล่ะครับ ปลูกฝังให้นักศึกษารักสัตว์โดยกมลสันดาน สนุกดีนะ แถมยังได้เจออะไรใหม่ ๆ อยู่เรื่อย ปิดเทอมนี้ยาวหน่อย เลยมีโอกาสได้พักเยอะ แต่เห็นแบบนี้แค่ช่วงปิดเทอมตั้งแต่กลางเดือนมีนาผมก็ออกค่ายไป 2 ค่ายแล้วนะครับ

“เดือนหน้าต้องไปเรียนขี่ม้า รีบ ๆ หายป่วยแล้วกัน”

เตยหัวเราะร่วน ส่ายหัวขำ ๆ วิชาขี่ม้าเป็นหนึ่งในวิชาเลือกที่ผมลงเอาไว้กับแก๊ง เตยเองก็ลงตัวเดียวกันไว้เหมือนกัน

“ใครจะป่วยเป็นเดือน ๆ บ้าหรือเปล่า เก็บไว้ป่วยช่วงเตรียมรับน้องดีกว่า”

“วางแผนจะอู้ไม่เนียนเลยนะ เดี๋ยวจะฟ้องในกรุ๊ป”

เตยส่ายหน้ายิ้มกว้าง ฝนข้างนอกเริ่มบางลงจนพอจะฝ่าออกไปได้ ผมเลยเลือกที่จะปลีกตัวกลับเพื่อนจะได้พักผ่อนต่อ เตยหยิบร่มคันใหญ่มาให้แต่ผมไม่รับไว้ ขืนเอามาเตยก็ไม่มีใช้กันพอดี


“ปอนี่น่ารักเนอะ”

ผมไม่ตอบอะไร กดลิฟต์แล้วยืนมองตัวเลขมันเลื่อนขึ้นมาเรื่อย ๆ “กับคนที่ชื่อเฟิร์น เลิกกันไปแล้วจริง ๆ เหรอ”

“อืม... เวลาไม่ค่อยตรงกันน่ะ”

“ก็จริงเนอะ เราก็เพิ่งเลิกกับแฟนเมื่อไม่นานมานี้เหมือนกัน”

ผมพยักหน้าให้ พอดีกับลิฟต์ที่กดไว้มาถึงชั้น หันมาพูดสั่งเสียกับเพื่อนด้วยควมห่วงใย “ไม่ต้องลงไปส่งหรอกเตย เดี๋ยวโดนละอองฝนแล้วจะไม่หายป่วยเอา พักผ่อนเยอะ ๆ นะ”

เรื่องเท่ ๆ กับสาว ๆ นี่ขอให้บอก ถึงจะเป็นไอ้ลูกหมาต่อหน้าพี่ธันแต่เวลาอยู่กับเพื่อนนี่ผมแมนเกินร้อยนะครับผม




(ต่อด้านล่าง)

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 05/05/14]
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 10-07-2014 23:58:15

(ต่อจากด้านบน)



เอาใหม่ครับ ย่างเข้าเดือนหก ฝนก็ตก... ซู่!!

แม่ง...ไม่เรียกพรำแล้วครับ แบบนี้


หลังจากโบกแท็กซี่กลับมาได้ก็เหมือนฟ้าจะร้องไห้หนักกว่าเก่า ผมจ่ายเงินให้คุณลุงคนขับก่อนรับเงินทอนแล้วกลั้นใจวิ่งฝ่าฝนจากรั้วหน้าบ้านกลับเข้ามาข้างใน ระยะทางสั้น ๆ แต่ฝนตกเหมือนก๊อกแตกแบบนี้ก็เปียกไปถึงชั้นในได้เหมือนกัน เข้าบ้านได้เจอพี่ป่านนั่งทาเล็บอยู่ ทำหน้าเหยียด ๆ น้องชายที่เปียกมะลอกมะแลกไม่คิดจะช่วยเอาผ้าเช็ดตัวมาให้ เลยต้องขอความช่วยเหลืออีกฝ่ายด้วยตัวเอง


“พี่ป่านหยิบผ้าเช็ดตัวให้หน่อยสิครับ”

“ทาเล็บอยู่ ลุกไม่ได้ ไม่เห็นเหรอยะ”

ผมถอนใจอย่างเหนื่อยหน่าย นี่ถ้าเป็นพี่ธันนะแทบจะอุ้มผมมาเปลี่ยนชุดให้แล้วชัวร์ ๆ นี่พี่สาวแท้ ๆ ของผมจริงเหรอครับ ทำไมใจร้ายได้ขนาดนี้


“แล้วนี่ป้อนไปไหนครับ”

“ไปเล่นบ้านเพื่อน ยังไม่กลับ ถามทำไม”

“ชุดผมซักไว้ไม่แห้งสักตัวเลยน่ะสิครับ กางเกงตัวสุดท้ายก็เปียกแล้วด้วย เลยว่าจะยืมกางเกงเสียหน่อย”

 ป้อนไม่อยู่บ้านแล้วชอบล็อกห้องครับ เพราะงี้เลยเดือดร้อนจนต้องถามถึง พี่ป่านพยักหน้าแล้วก้มลงมาตะไบเล็บต่ออย่างไม่ทุกข์ร้อนไปด้วย


“แกใส่ของฉันไปก่อนสิ ค่อยไปเอาชุดที่บ้านพี่ธัน มีทิ้งไว้ที่นั่นเหมือนกันไม่ใช่เหรอ”

ผมหัวเราะเหอะ ๆ ใส่กางเกงขาสั้นเสมอจิ๊ของพี่ป่านน่ะเรอะ อาจจะสวมแบบไม่ต้องรูดซิปได้อยู่เพราะเอวผมไม่ต่างจากพี่สาวมาก แต่ถ้าแต่งตัวแบบนั้นเข้ารังตะเข้คิดว่าผมจะกลับออกมาสภาพไหนกัน พักหลัง ๆ ไอ้พี่ธันยิ่งจ้องจะฟันผมทุกวินาทีอยู่ด้วย


“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมรอฝนหยุดแล้วสวมบ็อกเซอร์ไปเอาชุดที่บ้านนั้นก็ได้”

อย่างน้อยก็ไม่น่าอายเท่าใส่กางเกงผู้หญิงล่ะวะ


ผมอ่านหนังสือรอในห้องพักใหญ่ ๆ ก่อนฟ้าด้านนอกจะใสแล้วค่อยออกมา ใช้วิธีการปีนข้ามฝั่งผ่านกำแพงด้วยความชำนาญ กระโดดลงมาบนพื้นได้ก็เดินเข้าบ้านหลังโตด้วยความคุ้นเคย หลังประตูบ้านไม้โอ๊คประดับกระจกบานใหญ่มีพี่ธันแอนด์เดอะแก๊งนอนเกลือกกลิ้งอยู่ที่พื้น แกะลิ้นจี่กินเองสลับกับป้อนร็อตไวเลอร์ตัวเซื่องดูทีวีโชว์สบายใจเฉิบ


"ให้หมากินของแปลก ๆ อีกแล้วนะครับพี่ธัน"

ได้ยินเสียงผู้บุกรุกเจ้าของบ้านก็ตกใจทำลิ้นจี่ร่วงผล็อยกลิ้งหลุน ๆ ไอ้ผมก็มัวแต่ขำท่าทางตกใจเกินพอดีของทั้งคนทั้งหมาจนลูกลิ้นจี่เลยไปด้านหลัง ไอ้พี่ธันมุ่ยหน้าลง บ่นผมเสียงกวน ๆ ไม่จริงจังนัก

"เข้ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียงเลย กระผมว่าวอยู่ทำไงวะหมอ"

"ทุเรศแล้วครับพี่ธัน กลางบ้าน กลางวันแสก ๆ กับหมาอีก 5 ตัวเนี่ยนะ จะหื่นก็จำกัดเวลาบ้างเถอะ"

ผมด่าแล้วก้มลงไปหยิบลิ้นจี่ พอหันกลับมาเห็นเจ้าของบ้านทำตาวาววับกลิ้งลูกลิ้นจี่มาใหม่ก็ท้าวเอวจ้อง


“กวนตีนแล้วครับ”

“เก็บให้หน่อยดิ อุ้ย กลิ้งไปอีกแล้ว”
พูดไม่ทันขาดคำไอ้พี่ธันก็โยนลูกลิ้นจี่มาอีกระลอก ผมถอนหายใจหน่ายก้มลงเก็บให้ทีละลูกพลางบ่นเสียงหน่าย ไม่เข้าใจชีวิตและตรรกะชายวัย 30 เท่าไร เป็นอะไรมิทราบหาเกมวอนโดนตีนคนอื่นมาเล่นแบบนี้หน้าตาเฉย


"เหงาก็เอาลูกเทนนิสมาเล่นกับหมาครับ จะกวนผมทำไม"

"ก็แหม หมาเก็บแล้วจะได้เห็นขาอ่อนปอตอนก้มเหรอวะ เอาอีกเม็ดดิ๊"

สันดาน!

ไม่ทนแล้วครับ สิ้นคำสารภาพของชายหื่นผมก็ปาลิ้นจี่ในมือใส่ไอ้พี่ธันไม่ยั้ง ถามว่าสลดหรือเปล่า ก็ไม่เลย เจ้าของบ้านหัวเราะร่วนยกชิสุห์มาเป็นกำบังให้อย่างมาดแมน ถุยจริง ๆ


"เฮ้ย ๆ ล้อเล่นน่า แค่จะถามว่าทำไมใส่ชุดนี้มา ยั่วเหรอ บ๊อกเซอร์ตัวเดียวเนี่ย"

"ยั่วบ้าอะไรล่ะครับ เรื่องแบบนี้มีแต่พี่ธันนั้นแหละที่คิด กางเกงผมแห้งไม่ทันเลยจะมาเอาชุดที่ทิ้งไว้นี่ต่างหาก"

พี่ธันหัวเราะร่วน หยัดตัวขึ้นยืนพลางโคลงหัว "ว้า อดเลย นึกว่าบรรยากาศเป็นใจแบบนี้จะได้เมียเสียอีก"

"สักนาทีเถอะครับที่จะไม่คิดเรื่องนี้น่ะ" ผมบ่นเสียงเนือย เจ้าของบ้านยังคงยิ้มสบาย ๆ เดินนำผมและฝูงหมาขึ้นชั้นสอง ร็อตไวเลอร์ของพี่ธันกระดิกหางระริก มองหัวหน้าทีมมันแต่กลับเดินมาเล่นกับผมหน้าซื่อ


"เฮ้ย ๆ ๆ"

ร้องเสียงหลงสิครับ พอนายมันไม่หื่นไอ้หมาก็เอาจมูกมาซุกดัน ๆ ขาขากางเกงบ็อกเซอร์ผมให้ถลกขึ้นสูง ไอ้พี่ธันหันกลับมา ทำหน้าดุใส่หมาตัวเองแล้วดึงผมไว้ด้านหลัง ยกมือชี้นิ้วด่าหมากราด


"อย่านะมึง ไม่อยากเป็นลูกชิ้นอย่ามาทะลึ่งกับว่าที่เมียพ่อ"

เมียพ่องสิครับ! ไอ้พี่เวร!




ความจริงแล้วจะให้มาหยิบชุดคนเดียวก็ได้นะครับ ผมหมายถึงบ้านนี้ผมเข้าออกทุกซอกทุกมุมจนรู้หมดแล้วว่าพี่ธันเก็บเสื้อผ้าผมไว้ห้องไหน ลิ้นชักไหน แต่เจ้าตัวเดินมาด้วยก็ดี จะได้ไม่รู้สึกเหมือนโดนทิ้งเกินไป เขาไม่ได้ช่วยผมหาหรอกครับ นั่งเฉย ๆ อยู่บนเตียงมองผมรื้อตู้เท่านั้นแหละ ซึ่งผมว่าก็ดีแล้ว ไม่ต้องมาเกะกะกันดี เสื้อผ้าที่ผมทิ้งไว้นี่เยอะกว่าที่คิดแฮะ เอากลับบ้านสักสองสามชุดน่าจะดีกว่า


“พี่ธันมีถุงไหมครับ ผมจะเอาชุดกลับบ้าน”

“มี ๆ รสสตรอว์เบอรี่กับช็อกโกแลต หมอชอบแบบไหน”

ถุงห่าอะไรล่ะครับนั่น! มันใส่เสื้อผ้าได้ที่ไหน ผมหันมองค้อนขวักให้เจ้าบ้านที่ยังยิ้มหน้าระรื่นไม่สำนึก “ผมไม่ได้หมายถึงถุงยางครับ ขอบคุณมาก แต่ไม่จำเป็นต้องใช้”

“หมอไว้ใจพี่ขนาดให้สดเลยพี่ก็ดีใจ ว่าแล้วเรามาเริ่มกันดีไหม”

ปึ่ก!

ไม่ต้องรอให้ถึงตัวหรอกครับ ผมเขวี้ยงกางเกงในมือใส่หน้าไอ้โรคจิตสุดแรง ไอ้พี่ธันร้องหงิงแกล้งล้มไปนอนบนเตียงราวกับโดนที่ทับกระดาษฟาดเข้าให้ ประทานโทษ นั่นมันแค่กางเกงขาสั้นของผมนะ ไม่ต้องโอเวอร์แอคติ้งขนาดนั้นก็ได้มั้ง


“หมอโหดว่ะ ทำร้ายร่างกายผม”

“โหดได้มากกว่านี้อีกครับ ถ้าพี่ธันยังพูดไม่รู้เรื่อง ผมล่ะเหนื่อยจริง ๆ” ถึงจะบอกแบบนั้นผมกลับเดินมาดูอาการคนเจ็บอย่างช่วยไม่ได้ ไม่รู้ว่าโดนกระดุมหรือซิบไปหรือเปล่า แต่หน้าด้าน ๆ แบบนี้ไม่น่าเป็นอะไรมากหรอกเชื่อดิ


“เจ็บตรงไหนครับ”

ถามพลางดึงไหล่คนที่นอนซุกหน้าอยู่กับเตียงให้พลิกขึ้นมาด้วย แต่ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์เป็นยังไง ไอ้พี่ธันก็อย่างนั้น ออกแรงนิดเดียวแขนล่ำ ๆ ของเขาก็ตวัดขึ้นพลิกผมไปนอนกอดได้สบายใจเฉิบ จมูกผมชิดกับแผ่นอกกว้าง เงยหน้าขึ้นมาปุ๊บก็พบว่าเจ้าของบ้านทอดสายตาลงมองหวานหยดเสียแล้ว


“เล่นอะไรแบบนี้”

“อยากนอนกอดปอนี่ ไม่ได้นอนกอดแบบนี้มาตั้งนานแล้ว” คนเจ้าแผนการจุดยิ้มที่มุมปาก ผมหลบสายตาลงต่ำ ไม่ได้พลิกตัวหนีไปไหน


“ก่อนเปิดเทอมจะมีออกค่ายอีกไหม”

“ไม่มีครับ แต่ว่าเดือนหน้าต้องไปเรียนขี่ม้า กับช่วงหนึ่งสัปดาห์ปลายเดือนกรกฎาต้องเตรียมงานรับน้อง”

“จะขึ้นปี 3 แล้วนี่เนอะ” ผมพยักหน้าชิดอก พี่ธันถอนหายใจยาว ก้มลงจูบเบา ๆ ที่กระหม่อม “โตไวเหมือนกันนะเรา”

“ผมน่ะโตตั้งนานแล้ว พี่ธันนั่นแหละที่มองว่ายังเป็นเด็กอยู่ได้”

“จริงหรือเปล่า”

เจ้าของเสียงถามกระเซ้า ไล้มือใหญ่ไปบนแผ่นหลังผมแผ่วเบาก่อนเลื่อนลงต่ำจนถึงสะโพก มือหยาบลูบที่ก้นก่อนนวดคลึงอย่างถือวิสาสะ ผมเงยหน้ามองดุแทบจะในทันที ขณะเดียวกันนั้นพี่ธันที่เหมือนจ้องรอจังหวะอยู่แล้วก็โน้มตัวลงมาจรดริมฝีปากที่กลีบปากผมพอดิบพอดี เป็นอีกครั้งแล้วที่ผมถูกจูบ ไม่รู้ว่าเป็นครั้งที่เท่าไร มันบ่อยจนเกินจะนับ แต่ทุกครั้งก็ยังคงทำให้ผมเตลิดเปิดเปิงได้เหมือนครั้งแรกตลอด

ปลายนิ้วทั้งห้า ไม่สิ... สิบแล้วต่างหากที่บีบสะโพกผมแล้วเลื้อยลงต่ำ สัมผัสแผ่วเบาที่โคนขาอ่อนก่อนดันขึ้นสูงล้วงเข้ามาในบ็อกเซอร์เพื่อสัมผัสเนินเนื้อแบบไร้อาภรณ์กั้น ผมครางฮือห้ามในลำคอ หากแต่ปลายลิ้นของชายหนุ่มกลับใช้จังหวะนั้นเป็นโอกาสสำหรับจาบจ้วงเข้ามาอย่างฮึกเหิม ผมเผลอจูบพี่ธันกลับ ตวัดเกี่ยวปลายลิ้นและกลืนกินลมหายใจของกันและกันผะแผ่ว สัมผัสจากฝ่ามือ ริมฝีปากและปลายลิ้นเป็นไปอย่างวาบหวาม หัวใจผมแทบจะระเบิดเมื่อรู้สึกถึงร่างกายที่ตื่นตัวของอีกฝ่ายเมื่อบดลงมาแนบหน้าขา


“พี่ธัน...”

“เริ่มโตจริง ๆ แฮะ”

เสียงหวานเชิงกระเซ้าเอ่ยกลั้วหัวเราะ ผมทุบอึกที่อกแกร่งหนัก ๆ อีกครั้งแล้วพลิกตัวหนี พี่ธันคลายแรงที่รัดผมลง แต่ยังไม่ปล่อยให้หลุดไปจากอ้อมแขน อีกฝ่ายขยับตัวกอดจากด้านหลังมองไปยังท้องฟ้าที่เมฆเคลื่อนตัวมาอีกครั้ง


“สงสัยคืนนี้ฝนได้ตกหนักอีกแน่”

“พายุเข้านี่ครับ” ผมบอกตามที่ได้ยินจากรายการพยากรณ์อากาศ พี่ธันพยักหน้าอยู่ด้านหลัง ไม่ได้พูดอะไรเสริม เรานอนกอดกันอยู่อย่างนั้นจนฝนโปรยลงมาอีกรอบของวันจริง ๆ อากาศข้างนอกค่อนข้างเย็นแต่อ้อมกอดของพี่ธันกลับอบอุ่น ครึ่งปีแล้วสินะ นับตั้งแต่วันนั้นที่พี่ธันทำอะไรให้ผมรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเรามันก้าวมาไกลกว่าคำว่าพี่น้องแล้วชอบกล


พี่ธันเป็นคนน่ารัก ถึงจะทะลึ่งอยู่บ้างแต่ผมว่าเขาน่ารักนะ ชอบฉวยโอกาสกับผมเป็นครั้งเป็นคราว แต่ถ้าเทียบกับเรื่องที่ต้องอดทนมาจนถึงทุกวันนี้ผมว่าพี่ธันเก่งมากเลย อันที่จริงผมก็ไม่ได้อยากเรื่องมากอะไรนะโว้ย แต่มันก็ยังเป็นเรื่องที่ทำใจยากนี่ครับ ผมชอบพี่ธันนะ ชอบในฐานะพี่ชายคนหนึ่งแน่ ๆ แต่มากกว่านั้นหรือเปล่าผมก็ไม่แน่ใจ บางครั้งผมก็หวง ไม่ค่อยชอบใจเรื่องพี่มี่แต่ก็ไม่ถึงกับหึงหวงอะไร ไม่ได้ซึนนะครับ แต่ตอนคบกับเฟิร์นน่ะผมหึงได้มากกว่านี้เยอะเลยล่ะ


“พี่ธัน”

“ว่าไง”

“พี่ธันชอบผมตั้งแต่เมื่อไรครับ”

“ชอบเหรอ” พี่ธันครางในลำคอเหมือนกำลังคิด ไซ้จมูกลงบนหัวผมเบา ๆ “ตั้งแต่เจอในตู้อบเลยล่ะมั้ง”

“ไม่ใช่แบบนั้นดิ... ผมหมายถึง แบบที่อยากแต๊ะอั๋งอะ”

พี่ธันหัวเราะในลำคอกวน ๆ ยังคงปัดจมูกไปมาเหนือเส้นผมของผมไม่เลิก “ไม่รู้ว่ะ แต่นอนกับผู้ชายคนแรกก็คิดถึงภาพปอเลย จากก็ฝันถึงบ่อย ๆ สักพักก็ลามมานึกถึงตอนช่วยตัวเอง หลัง ๆ มันเลยห้ามตัวเองไม่ค่อยได้เวลาอยู่ด้วยกัน”

สาบานเลยครับว่าไอ้คนพูดน่ะพูดหน้าตาเฉยมาก ส่วนผมนี่ร้อนวาบทั่วไปทั้งหน้า ที่พี่ธันเคยนอนกับผู้ชายน่ะบอกตรง ๆ ว่าผมก็แปลกใจนิดหน่อยแต่ก็ไม่เหนือความคาดหมายเท่าไรนัก ประสบการณ์ดูโชกโชนเสียขนาดนี้


“หมอถามไม”

“ก็สงสัย คนอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เกิด นึกพิศวาสอะไรผมวะ กับไอ้ป้อนไม่รู้สึกบ้างเหรอ”

คนถูกถามส่ายหัวอยู่ด้านหลัง ผมได้ยินเสียงหัวใจเต้นจากด้านหลัง ไอ้พี่ธันเขินเหรอครับ “เรื่องนั้นไม่รู้แล้วว่ะ มันรู้สึกเอง เป็นแค่กับปอด้วย ถามอะไรมาก ผมก็เขินเป็นนะครับหมอ”

ถึงทีผมหัวเราะกวนประสาทกลับไปบ้าง อีกฝ่ายเลยพลิกผมนอนหงายแล้วขึ้นคร่อมมาฟัดข้างแก้มด้วยความหมั่นไส้ จั๊กจี๋ฉิบเป๋งเลย ไอ้พี่ธันบ้า


“หัวเราะอะไรวะหมอ กวนเหรอ”

“ไม่ได้กวนครับ พี่ธัน อย่า... อ้ากกกก”

ผมดิ้นขลุกขลักสู้แรงหมียักษ์สักพักก็ดึงหมอนมากอด อารมณ์สาวน้อยมากครับนาทีนี้ ต้องกรี๊ดกร๊าดด้วยไหมวะ พี่ธันหยุดสักพักก็ดึงหมอนออกปาไปทางอื่น หอบแฮกอยู่เหนือร่างผมแต่มีรอยยิ้มร้ายปรากฏอยู่บนใบหน้า


“เล่นอะไร เหนื่อย”

“พี่ธันเริ่มก่อน” ผมสวนแทบจะในทันที อีกฝ่ายไม่เถียงกลับแต่กวาดตามองทั่วกรอบหน้าผม หลุบสายตาไล่มาตามสันจมูกและริมฝีปาก ตาคู่สวยหวานหยดหยาดเยิ้มอย่างคนเจ้าชู้ ยกมือขึ้นลูบแก้มผมเบา ๆ ด้วยความหลงใหล

“อยู่ใกล้ ๆแบบนี้แล้วไม่อยากห้ามใจเลย”

ผมควรจะพูดอะไรต่อจากนั้นวะ 'ก็ไม่ต้องห้ามสิครับ'อะไรพรรค์นี้เหรอ เอาจริง ๆ ขนลุกตายชัก นิ่ง ๆ เงียบ ๆ ไปก่อนดีกว่า พี่ธันก้มหน้าลงต่ำเรื่อย ๆ ก่อนริมฝีปากเราจะจรดกันอีกครั้งฟ้าก็ผ่าเปรี้ยง เสียงร้องงี้ด ๆ กับแกรก ๆ ของฝีเท้าหมาตะกุยทางเข้าก็ดังจนไอ้พี่ธันผละตัวหนีด้วยความเสียดาย เปิดประตูได้ห้าหมาก็แข่งกันโกยเข้าห้อง กระโดดขึ้นเตียงจนเจ้านายยืนเท้าเอวทำหน้าเซ็งสุดขีดใส่


“ได้ทีอ้อนใหญ่เชียวนะพวกเอ็ง”

บีเกิ้ลตัวอ้วนเบียดกระแซะขึ้นบนตักผม ไอ้พวกที่เหลือก็ร้องอี๊ด ๆ อยู่รอบตัวอย่างน่าสงสาร สุนัขส่วนใหญ่กลัวเสียงฟ้าร้องด้วยสัญชาตญาณ ผมว่ามันน่าสงสารออก ทำไมพี่ธันถึงดูงอน ๆ หมาเสียอย่างนั้น ปกติก็ชอบนอนกับหมาแท้ ๆ


“เป็นอะไรครับ”

“อิจฉา”

ผมเลิกคิ้วขึ้นงง ๆ สักพักคนตัวโตก็เลื้อยลงบนเตียงคลานมาแย่งตักผมเบียดกับหมา เอามือผมไปลูบสันคางตัวเองอ้อน ๆ


“อิจฉาหมาเหรอครับ”

“อื้อออ” พูดพลางยกมือขึ้นกอดเอวผมไว้ ตลกดีครับ ไม่ค่อยเจอพี่ธันโหมดเซื่อง ๆ แบบนี้เท่าไร


“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ดูซึม ๆ”

“มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยน่ะ” ผมเลิกคิ้วเล็กน้อย ใช้หลังมือถูไรหนวดเขียวครึ้มของอีกฝ่าย หนวดพี่ธันขึ้นไวมาก ต้องโกนวันต่อวันเท่านั้นไม่งั้นจะเห็นเป็นตอหรอมแหรมแบบนี้ตลอด ที่จริงก็เท่ดีหรอก ดูโหด ๆ แมน ๆ แบบหนุ่มใหญ่วัยเลข 3ดี


“มีอะไรเล่าให้ผมฟังได้นะครับ”

พี่ธันเป็นคนคิดน้อย ไม่ได้พูดถึงในเชิงด่านะ ผมหมายถึงเป็นคนอารมณ์ดีแทบจะตลอดเวลาต่างหาก ไม่ค่อยใส่ใจเรื่องอะไรมาเป็นอารมณ์ พอเห็นอีกฝ่ายไม่ค่อยสบายใจแล้วก็เครียดไปด้วย


“หมอ ผมถามจริงนะ หมอรู้สึกยังไงถึงยอมให้ผมจูบวะ”

“.........” เงียบ

เงียบฉี่....

มีซาวด์ฝนตกจั๊ก ๆ กับท้องฟ้าคำรามด้านนอกประกอบฉากเท่านั้น จะตอบยังไงดีวะ ถามว่าคิดอะไรไหม แค่รู้สึกว่าบรรยากาศแบบนี้ มันจะต้องเป็นอย่างนี้ต่อ สมมติสบตากันนาน ๆ แล้วเราก็จะต้องจูบกันตามแรงดึงดูดของอะไรสักอย่าง ครั้งแรกก็ตกใจ ทั้งตกใจทั้งกลัวเลยล่ะ แต่หลัง ๆ มันก็ไม่ได้คิดอะไรแล้ว ทำทุกอย่างตามสัญชาตญาณและความลื่นไหลของบทบาท จูบกับพี่ธันแล้วรู้สึกดี พี่ธันจูบเก่ง ชวนให้เคลิบเคลิ้ม แถมยังใจเต้นแรงอีกต่างหาก ถ้าถามว่าชอบไหม เอาจริง ๆ ก็ชอบแหละ จูบเพราะเอาใจพี่ธัน จูบเพราะเอาใจตัวเอง บางทีผมก็ไม่กล้าตั้งคำถามไปถึงว่าทั้งหมดทั้งมวลนั่นใช่ความรักในเชิงชู้สาวจริง ๆ หรือเปล่า


บางครั้งผมก็รู้สึกว่า ผมรักพี่ธันมากกว่าพี่ชายจริง ๆ

แต่บางครั้งผมก็ยังรู้สึกว่า ผมชอบความสัมพันธ์ในลักษณะนี้

มีงอน มีง้อกันบ้างตามกระษัย แต่ไม่ใช่ต้องมานั่งทะเลาะหรือรายงานกันทุกระเบียดนิ้ว ยกเว้นกรณีที่ไปกับไอ้อินนี่แหละถึงจะต้องเขียนความเรียงไปสามสี่หน้าเพื่อชี้แจงว่าผมจะไปเจอมันทำไม ไปกี่คน ที่ไหนและกลับเมื่อไร ผมเลยไม่แน่ใจว่าถ้าพี่ธันต้องการกระชับความสัมพันธ์ไปมากกว่านี้ เรื่องระหว่างเราจะเป็นยังไง

ผมอยากให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ ค่อยเป็นค่อยไปมากกว่าต้องมาบีบบังคับกัน

ถามว่ากลัวพี่ธันจะเบื่อ ทิ้งผมไว้ข้างหลังไหมบอกได้เลยว่ามาก ผมก้าวออกมาแล้ว ผมเปิดใจให้พี่ธันแล้ว แค่ยังเดินไม่ถึงมืออีกฝ่ายต่างหาก ดังนั้นถ้าต้องเป็นผมที่ยืนอยู่บนสะพานที่ถูกสร้างไว้เพียงครึ่งก็คงเจ็บปวดน่าดู

ผมรู้ว่าต้องทำยังไงถึงจะสามารถรั้งพี่ธันไว้ได้ แต่ก็ยังกลัว เพราะการที่ต้องยื่นมือไปหาอีกฝ่าย นั่นหมายถึงระยะห่างของเราก็จะกระชั้นขึ้นอย่างฉับพลันเช่นเดียวกัน

ถ้าสุดท้ายแล้วผมสบายใจที่จะเป็นแค่พี่น้อง ความรู้สึกตอนนี้กับพี่ธันเป็นเพียงความวูบไหวแค่ชั่วครั้งชั่วคราว ไม่ว่าใครก็คงเจ็บไม่ต่างกัน

เพราะแบบนั้นถึงอยากให้เป็นไปอย่างช้า ๆ และชัดเจนมากที่สุด


“พี่ธันรู้ไหม ผมเคยคบผู้หญิงนะ”

“ไม่ต้องย้ำเรื่องนั้นหรอกน่า จำได้แม่นจะตาย แม่งแอบไปมีแฟนตอนไหนวะ ไม่เห็นเคยรู้”

“คบกันเป็นปี ๆ ด้วยเถอะ อย่าให้เล่า”

พี่ธันยกมือขึ้นปิดหูไม่อยากฟัง ผมเลยต้องดึงมืออีกฝ่ายออก “ผมแค่จะบอกว่าผมเป็นผู้ชาย...”

“ผู้ชายที่ไหนเขาจูบกันวะปอ”

“ฟังก่อนสิครับ” พี่ธันจิ๊ปากหงุดหงิดแต่ก็ยอมเงียบเสียงให้

“ที่ผมเลิกกับเฟิร์น ผมก็เสียใจนะพี่ธัน ผมยังไม่อยากเจ็บแบบนั้นอีก กับเฟิร์นมันเป็นไปตามฮอร์โมน ตามอารมณ์ ตามความใกล้ชิด หรือตามแฟชั่นผมก็ตอบไม่ได้หรอก แต่ที่แน่ ๆ คือมันก็เป็นธรรมชาติของผู้หญิงผู้ชาย ผมคบกับเฟิร์น ผมเลิกแล้วผมก็ไปหาผู้หญิงคนอื่นได้ แต่กับพี่ธันไม่เหมือนกัน ถ้าผมเป็นแฟนพี่ พี่คิดว่าถ้าเราเลิกกันผมจะกลับไปคบกับผู้หญิงได้อีกจริง ๆ เหรอ”

“แล้วปอคิดว่าถ้าคบกันแล้วพี่จะยอมเลิกกับปอจริง ๆ เหรอ”

“อย่าพูดอะไรแบบนี้สิครับ อนาคตน่ะพี่ธันจะไปรู้ได้ยังไง ต่อให้หมอดูมาทักว่าพี่ธันเป็นเนื้อคู่ของผม ผมก็ไม่เชื่อขนาดจะยอมเป็นเกย์เพราะหมอดูหรอกนะ”

พี่ธันถอนหายใจยาวเหยียด ตอบผมด้วยเสียงเนือย ๆ “เอาเป็นว่าพี่เข้าใจแล้วกัน ถามอย่างดิหมอ ถ้ามีผู้หญิงมาชอบหมอ หมอจะหวั่นไหวไหมวะ”

“ไม่รู้สิครับ” ผมตอบตามที่คิด “ทุกวันนี้ผมก็ยังชอบมองผู้หญิงนะพี่”

“งั้นเหรอ” พี่ธันพูดพลางผุดลุกขึ้นนั่ง ท่าทางหัวเสียพอสมควร “แต่พี่บอกปอไว้อย่างเลยนะ ต่อให้เป็นผู้หญิงพี่ก็ไม่ถอยให้หรอก ถ้าปอต้องการเวลา พี่ก็จะให้ แต่บอกไว้เลยว่าพี่ไม่ยอมรออย่างเดียวแน่ ๆ”

ผมพยักหน้ายิ้ม ๆ ขยับตัวไปกอดอีกฝ่ายไว้จากด้านหลังอ้อน ๆ “อย่าอารมณ์เสียดิ ผมแค่ไม่อยากโกหกพี่ธันแค่นั้นเอง”

“จะให้อารมณ์ดีได้ไงวะ จีบมาตั้งนานนึกว่าจะมีใจให้กันบ้างแล้วแท้ ๆ...”

“โธ่ พี่ธัน ใจน่ะผมก็พอจะมีให้อยู่หรอกนะ” พูดพลางเอาคางเกยบ่ากว้าง พี่ธันชะงักไปกับประโยคสารภาพแบบไม่ไว้เชิงของผม

“แต่ผมก็กลัวนี่ครับ”

เสียงถอนหายใจยาวเหยียดดังขึ้น พี่ธันยกมือขึ้นยีหัวตัวเองหนัก ๆ แล้วท้าวแขนกับหัวเข่า ผมยังคงกอดอีกฝ่ายเอาไว้จากด้านหลัง เราไม่ได้สบตากัน แต่กลับมองไปนอกหน้าต่างที่มีภาพของเม็ดฝนสาดซัดมาหนักหน่วงราวกับพายุจะไม่จบลงง่าย ๆ
ทำให้ผมนึกถึงเพลง อดทนเวลาที่ฝนพรำขึ้นมาชอบกล


ทั้ง ๆ ที่ ซู่!! มันไม่เรียกพรำแล้วก็ตาม





(http://3.bp.blogspot.com/-xVpW6-xuwG4/T13ZRYzPdRI/AAAAAAAAAEE/QZfvpVbMYmc/s1600/gay+hug+boys.jpg)

เดือนที่แล้วเราเปล่าอู้น้าาาา พอดีประสบอุบัติเหตุนิดหน่อยเลยไม่สะดวกจะแต่งนิยายค่ะ ต้องอยู่ในดินแดนที่มีน้องชายเป็นบุรุษพยาบาล ตอบคำถามยากสุดอะไรสุดว่านี่เ
ปิดคอมทำอะไร ฮาาา
นี่เริ่มดีขึ้นแล้ว สำแดงฤทธิ์ได้แล้วค่ะ กร๊ากกก

อุ้ย ลืม สวัสดีวันวันอาสาฬหะบูชา อย่ามัวแต่กอดกันจนลืมไปทำบุญนะ เดือนนี้ถ้ามีโอกาสจะพยายามชดเชยให้อีกตอนค่ะ นอนเดี้ยงมา 3 สัปดาห์พอลุกได้ก็พบว่ามีแมนี่ติงจิงเกอร์เบลต้องทำมากก ไม่แน่ใจว่าจะว่างเขียนเพิ่มอีกตอนรึเปล่า ฮาาา
ตอนนี้ไม่มีอะไรเนอะ เอื่อย ๆ เรื่อย ๆ อุ่น ๆ /อย่าประมาทนังเตย บอกไว้เลย เดี๋ยวนางจะมีบทบาทอีกแน่
ไว้เจอกันตอนต่อไปค่ะ ไม่สิ้นเดือนนี้ก็วันแม่เลยแล้วกัน  :hao7:
ปล. ปกคร่าว ๆ คำประกาศของความรู้สึกใหม่มาแล้วนะ ชะแว้บไปดูในเพจได้ น่าหม่ำทั้งคู่เลย (แอบขายของนิดนึง) เปิดจองถึงสิ้นเดือนนี้นะคะ ด้วยรักและเคารพอย่างสูง
มามะ กอดกันเถอะ   :man1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 11-07-2014 01:00:47

ชั้นว่าแล้วนังเตยนี่ต้องไม่ธรรมดา !

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: modisvip ที่ 11-07-2014 01:01:39

เฮียธัน สู้นะ อย่ายอมแพ้  :katai5:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 11-07-2014 01:11:06

ว่าแล้วว่าเตยต้องมีซัมติง พี่ธันสู้ๆ อยากได้เมียเป็นหมอหมาชื่อปอต้องอดทนและมานะ  :fire:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 11-07-2014 01:13:26

ขำตอนจบ
 :laugh:
หายเป็นปกติ(และมาต่อนิยาย)ไวๆนะคนเขียน  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: PoP~Pu ที่ 11-07-2014 02:15:44

อ๊ายยยยยยย เตยยย เธอแค่เพื่อนใช่มั้ย ระแวงทุกคนที่เข้ามาใกล้ปอ! ระแวงแทนพี่ธัน  :laugh:
ใครหน้าไหนก็อย่าเข้ามายุ่งกับปอนะ! อิพี่ธันรอเคลมมาหลายปียังได้แค่ตอดเล็กตอดน้อย
ถ้ามีปัจจัยชะนีเข้ามาวุ่นวายอีก อิพี่ธันจะได้กินมั้ย555555555 สงสารคนแก่หื่นๆตาดำๆ
ปล. หายเร็วๆนะคะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 11-07-2014 02:32:38

ก้รุ้สึกอยุ่ว่าเตยเหมืนมีซัมติง แต่พอคนเขียนมาคอนเฟนิมเท่านั่นนน หึหึ รอหมอปอเลิกกลัวและยินยอมพร้อมใจกะคุณพี่สนิทคิดไม่ซื่อนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-07-2014 03:47:48

พอบอกว่าเกิดอุบัติเหตุแบบนี้เราก็ให้อภัยละ หายไวไวแล้วกัน สวัสดีวันอาสาฬหะบูชา ชอบบรรดาน้องหมาจังน่ารักดีดูขี้อ้อนมากเลย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 11-07-2014 06:07:28

เข่้าใจหมอปอออออ....มันเป็นทางที่ถ้าเลือกแล้วคงไม่มีทางถอยกลับ  :hao4:  ถ้าหมอจะถอยเราจะยันกลับเข้าไปเอ๊งงงงง  :z2:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 11-07-2014 06:42:13

หมอตอบได้ดี พี่ธันอย่าท้อหล่ะ  :ped149: :ped149: :ped149:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 11-07-2014 07:42:58

เอาใจช่วยพี่ธัน  รอให้หมอปอหายกลัว :ped149:
   
หายเร็วๆๆนะคะ :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 11-07-2014 08:03:36

แอร๊ยย มาตามด้วย พี่ธันแกน่ารัก ขี้อ้อนดี :o8:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 11-07-2014 08:25:51

เงียบๆอย่างเตย   :z2:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 11-07-2014 08:47:58

มุ้งมิ้งดีตอนนี้ พี่ธันรอน้องปอต่อไปน้าา อดทนไว้ๆ  o13

เตยดูน่ากลัวจริงๆ

รอตอนต่อไปนะคะ หายป่วยเร็วๆน้าาา :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 11-07-2014 09:00:48

โอ๊ยย ลำบากขั้นสุดค่ะ จะยิ้มก็ยิ้มไม่ได้
เขินเหลือเกิน อ่านนิยายตอนมากส์หน้านี่ลำบากขั้นสุด อมยิ้มจนปวดแก้ม
แนะนำว่าห้ามอ่านนิยายพี่บิวเวลานี้เลย  :hao7: :hao7: :hao7:
เขินค่ะ คำเดียว
นังเตยหลบไป ชะนีห้ามเกี่ยว

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 11-07-2014 09:26:37

สำหรับคนที่เป็นกลุ่มเพื่อนกันนะ ผู้ชายน่ารักแบบหมอปอนี่แหล่ะ

ที่เพื่อนหญิงแอบรัก มากที่สุด

คู่แข่งพี่ธันโผล่ออกมาแล้ว เห็นด้วยกับหมอนะ ค่อยไปค่อยไป มั่นคงที่สุด

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Catnip ที่ 11-07-2014 10:04:59

อยากบอกว่าเข้าใจชีวิตหมอปอมาก
นอกจากจะเรียนคณะเดียวกันแล้วยังปีเดียวกันอีก 5555
เรียนขี่ม้าสนุกมากค่ะ คนเขียนนี่แหล่งข้อมูลแน่นจริง ๆ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 11-07-2014 10:22:30

เมื่อไหร่ปอจะใจอ่อนน้า

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 11-07-2014 10:55:55

 :ped149: :ped149: :ped149:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: bew_yunjae ที่ 11-07-2014 11:15:50

มาติดตามหมอปออีกเรื่อง
เราติดฟิคคุณ west ทุกเรื่องเลยจริงๆ
หมอปอน่าร๊ากกก พี่ธันหื่นมว๊ากกกก
ตอนในเรื่อง adore you ตอนที่พี่ธันหึงบุกไปคอนโดอิน พี่หมอปอไปเยี่ยม
ตอนนั่นเป็นแฟนกันรึยังน๊าาาา
แต่ เตยจะจีบปอใช่ม๊ายยย
อย่ามาร้ายน่ะเตย พี่ธันจะไม่ทนฮ่าๆๆๆ
เราก็อยากรู้น่ะ ถ้ามีคนมาจีบหมอปอ หมอปอจะทำไง
แล้วถ้าพี่ธันเจ็บหมอปอจะทนได้มั้ย
บางทีอาจจะเป็นสิ่งพิสูจน์ก็ได้ว่าหมอปอจะทำไงต่อไป
อัพๆต่อน้าาา

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 11-07-2014 12:37:17

เชียร์พี่ธันนะ แต่ให้เวลาน้องหน่อยละกันนะพี่ธัน

ไหนๆก็รอมาได้ตั้งขนาดนี้ละ น้องไม่หลุดมือไปไหนหรอกน่าาาาาา

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 11-07-2014 14:29:31

พี่ธันแกไต่ระกับความหื่นขึ้นทุกตอน
นี่ชอบมากบอกเลย 5555555555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 11-07-2014 15:32:54

สารภาพว่าลืมแฟนเก่าหมอปอไปแล้วนะนี่ 5555555555
แต่เตยจะเข้ามามีบทบาทแทนเร๊อะ? แอร๊ยยยยยยยย
มาให้ไว้เลย เลาอยากให้คนแก่หึง พี่ธันต้องดิ้นตายแน่เลยย กิ้วๆๆ

 :laugh: :laugh: :laugh:

ตอนนี้น่ารักอบอุ่นมุ้งมิ้งมาก
อยากไปแทรกตรงกลาง กอดหมอปอ กอดพี่ธัน กอดนุ้งหมา
แต่แอบสงสารพี่ธันเบาๆ ถถถถถถถถถถ ทำได้แค่ตอดนิดตอดหน่อย
รู้สึกว่าช่วงหลังมานี้จะกามขึ้นด้วยนะคะ กร้ากกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: evz ที่ 11-07-2014 21:07:18

มีหญิงสาวคนใหม่มาเพิ่ม แถมนางยังดูจะมีใจให้หมอปอกลายๆ
แต่ก็นะ หมอปอให้ใจพี่ธันไปบ้างละ สงสัยเตยจะเก้อนะครัชชช :z2:
แต่ก็อยากรู้ว่านางจะมามีบทบาทอย่างไรต่อไป
รอติดตามนะคะ ขอให้คนเขียนหายดีไวๆด้วยนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 11-07-2014 21:38:52

สงสารพี่ธันเบาๆ เอาใจช่วยน๊า

เมื่อไหร่หมอจะใจอ่อน  :mew2:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 11-07-2014 23:23:14

พระเอกคุณเวสต์เป็นฝ่ายรอเกือบทุกเรื่องเลยค่า
แซว555555555555555555
ที่มันท้อไม่ใช่ต้องรอถึงเมื่อไหร่เนอะพี่ธันเนอะ
รอบตัวปอก็ไม่ใช่เล่นๆอ่ะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 13-07-2014 17:02:26

สองคนนี้มันต้องค่อยเป็นค่อยไป เพราะรู้จักกันมานาน ไม่ใช่พวก love at first sight
แต่เห็นท่าว่าพี่ธันจะมีคู่แข่งหัวใจด้วยล่ะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 13-07-2014 23:54:45

เหมือนนังเตยจะมีส่วนร่วมในตอนถัดๆไป

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 14-07-2014 10:09:17

สู้ๆ ทั้ง 2 คนเลยนะ!!

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 14-07-2014 10:31:45

หมอปอก็มีใจให้พี่ธันอยู่แล้วละ ถ้าไม่มีเลยใครจะยอมให้จูบให้ลูบ ให้ล้วง อย่างนั้นเล่า ค่อยๆเป็นค่อยๆไปเนอะ ไหนพี่ธันก็เลี้ยงต้อยมานานแล้วนิ อดทนอีกสักหน่อย คริ คริ ^^

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 14-07-2014 10:52:16

พี่ธันต้องสกัดก้างอย่างนุ้งเตยด้วยนะคะ

 :katai5:

ชอบอารมณ์ตาเฒ่าหวังเคลมเด็กอย่างพี่ธันจุง~

 :hao3:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 15-07-2014 00:29:25

จูบอีกแล้ว กอดอีกแล้ว เมื่อไหร่จะรุกเสียที พี่ธัน

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 15-07-2014 01:07:20

บุรุษพยาบาล

แซ่บปะ?

555555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mpp ที่ 15-07-2014 16:56:38

อะฮึาย คุณเตยหย่อนเบ็ดเหรอคะ
ไม่ได้ผลหรอกหน่า เบ็ดที่คุณหย่อนไว้น่ะ
โดนปลายักษ์พี่ธันคาบไปถุยทิ้งที่อื่นแล้วข่ะ!

เค้าจีบของเค้ามาตั้งนาน พี่ธันไม่ปล่อยให้คุณหมอคนน่าย้ากกกหลุดมือไปแน่ๆ
แอร้ยยยยยยยย น้องหมอปอใจอ่อนเย็วๆน้า >0<

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 15-07-2014 18:18:39

พี่ธันเซ็งไปเลย แต่บอกว่าจะรอนี่นะ หมอก็อย่าไปหวั่นไหวกับใครเข้าละกัน โดยเฉพาะเพื่อนสนิทดูท่าจะคิดไม่ซื่อ ไม่อยากกินมาม่า  :mew5:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Shadownights ที่ 16-07-2014 03:03:46

พี่ธันอดทนมาตั้งนาน มาเจอน้องสารภาพแบบนี้จะอดใจไม่ไหวเอาง่ายๆนะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 16-07-2014 12:36:07

จริงๆ ก็เริ่มจะเบื่อปอแล้วเหมือนกันนะ
ทั้งกอด ทั้งจูบ ทั้ง นั่นล่ะ กันไปตั้งขนาดนั้น
ยังจะไม่แน่ใจความรู้สึกตัวเองอีก
ถ้าคิดว่าจะเป็นแค่พี่น้อง หรือไม่มีทางชอบพี่ธันมากไปกว่านี้
แล้วยอมทำไม ที่ผ่านมาก็เหมือนคนมีใจ
พอจะคบกันจริงๆ ก็กลัวโน่นกลัวนี่
มันน่าจะเลิกกลัวตั้งแต่จูบกันหรือช่วยกันแล้วมั้ง

ความรู้สึกนะ ปอเยอะเกิน เยอะไปก็ดูน่ารำคาญนะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 16-07-2014 13:21:39

น่ารักอ่ะ ขนาดป่วยยังมาอัพ ขอบคุณนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 17-07-2014 12:16:44

เข้าใจหมอปอนะะะะะะะ

คือถ้าก้าวผ่านจุดนี้ไปแล้ว มันอาจจะย้อนกลับมาเป็นพี่ชายน้องชายไม่ได้อีกแล้ว

สถานะตอนนี้ก็ไม่ได้เลวร้ายมากนัก ไม่ใช่เจ้าเข้าเจ้าของกันร้อยเปอร์เซนต์

แต่ก็เข้าใจพี่ธันแหละ คือตราบใดที่ยังไม่ได้เป็นคนรักกันเต็มที่ จะมาวางใจไม่ได้อยู่ดี
จะออกตัวอะไรก็ทำได้ไม่เต็มที่อีกนั่นแหละ

รอให้หมอปอพร้อมละกันเนอะ รอมาขนาดนี้แล้ว อิอิ

หัวข้อ: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 29-07-2014 00:26:19

08 ปลาหนีน้ำ


ต้นตำรับการรับน้องเดิมมาจากประเทศอังกฤษ เป็นที่นิยมในยุโรปแต่พักหลัง ๆ มีไม่กี่ประเทศเท่านั้นที่ยังคงประเพณีนี้อยู่ สำหรับตัวผมเองตอนเรียนอยู่สวิซไม่ได้รับน้องครับ ที่มหาลัยไม่ได้จัด ไม่อนุญาตให้จัดด้วยเนื่องจากปัจจัยหลาย ๆ อย่างทางสังคม ผมไม่ได้มองว่าผิดหรือถูก เหมาะหรือไม่เหมาะ ไม่มีความคิดเห็นในเรื่องนี้โดยสิ้นเชิง ตอนหมอปอรับน้อง ปี 1 มันก็ดูเฮฮาดี ตัวเปื้อนสีซกมกไปหมด ไม่เคยถามว่ามันชอบหรือไม่ชอบ แต่ดูท่าทางแล้วน่าจะไปในแนวโน้มที่ถูกอกถูกใจเสียมากกว่า


“พี่ธัน วันนี้ผมกลับดึกนะ” เจ้าของเสียงทุ้มนั่งเช็ดหัวให้สุนัขพันธุ์เล็กอย่างชิสุห์พลางหันมางับป๊อกกี้ที่ผมส่งให้เป็นระยะ ฝนเริ่มซาเม็ดลงแล้วเมื่อเข้าสู่ปลายเดือนกรกฏาคม แต่ก็ยังมีบ้างประปราย ช่วงนี้ผมขังหมาไว้แต่ในบ้าน ระวังเรื่องเห็บหมัดเป็นพิเศษ จะได้ออกไปข้างนอกตอนเช้า ๆ ที่วิ่งจ๊อกกิ้งทั่วหมู่บ้านเท่านั้น


“เตรียมงานรับน้องเหรอ”

“ครับ ใกล้วันแล้ว”

“แล้วกลับยังไง” ถามพลางเลื้อยตัวลงบ้าง แบ่งเสี้ยวตักที่หมานอนเต็มพื้นที่ไว้เกยหัว นักศึกษาสัตวแพทย์ไม่ปฏิเสธอะไรยังคงเช็ดขนสลับกับใช้หวีซี่เล็กแสกขนยาว ๆ ของหมาเพื่อเป่าให้แห้งหลังอาบน้ำอย่างใจเย็น


“แท็กซี่ครับ”

“เดี๋ยวพี่ไปรับ”

พูดคล้ายสั่งมากกว่าขอร้อง ปกติหมอปอไม่ค่อยชอบให้ผมโผล่ไปที่มหาวิทยาลัยเท่าไร ขับออดี้สีเหลืองสดไปเทียบหน้าคณะแล้วเป็นจุดสนใจ ปอบอกว่าเหนื่อยจะตอบคำถามเพื่อน ๆ ว่าทำไมต้องมีคนคอยรับคอยส่ง ผมพอจะเข้าใจเลยไม่เคยเซ้าซี้เรื่องนี้ แต่นี่มหาวิทยาลัยยังไม่เปิดก็ไม่น่าเป็นไรมั้ง


“ไม่รู้ว่าเสร็จกี่โมงน่ะสิครับ”

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวหนึ่งทุ่มพี่ไปรอ จะได้ซื้อขนมไปฝากเพื่อน ๆ เราด้วย ทำงานกันเหนื่อยแย่”

หมอปอไม่ตอบ แต่เปลี่ยนจากที่หวีขนมาเป็นมาหวีผมผมแทน เหลือบตามองดุอีกฝ่ายก็แค่ยิ้มยวนกลับมาเท่านั้น


“กวนเรอะ”

“อ้าว นึกว่าหมานี่ครับ เนียนเชียว”

ผมยืดตัวขึ้นมานั่ง โน้มตัวเข้าหาใช้จมูกไล้แก้มนวลอีกฝ่ายผะแผ่ว “เล่นกับหมา ระวังหมาเลียปากนะหมอ หึหึ”





หนึ่งทุ่มพอดิบพอดี ผมขับออดีสีเหลืองสดคันเก่งมาจอดเทียบในลานกิจกรรมกว้างที่ผันมาเป็นลานจอดชั่วคราวเมื่อไม่มีคนใช้ บรรยากาศของมหาวิทยาลัยปอค่อนข้างสงบกว่าวันเปิดเทอมปกติ แต่ก็ไม่ได้เงียบสงัดจนวังเวง เสียงรัวกลองกับแสงไฟถูกจุดเป็นระยะตลอดทางตั้งแต่เข้ารั้วมาจนผ่านแต่ละคณะ
คณะของปอถูกจัดแยกจากส่วนอื่น ประตูด้านหนึ่งของมหาวิทยาลัยเปิดเป็นโรงพยาบาลสัตว์ 24 ชั่วโมงเพื่อบริการประชาชน
ตึกเรียนของหมอปอปีแรก ๆ ยังรวมกับคนอื่นในคณะวิทยาศาสตร์ แต่เริ่มขึ้นปี 2 ก็ขลุกอยู่แต่ในคณะของตัวเองเป็นส่วนใหญ่ ผมมาที่นี่สาม–สี่ครั้ง พอจะจำได้ว่าโซนไหนที่เด็ก ๆ ใช้สำหรับจัดกิจกรรมกันจึงเดินหิ้วของจากรถมาเต็มไม้เต็มมือด้วยความมั่นใจ เสียงร้องเพลงสันทนาการดูครึกครื้น นักศึกษาในชุดไปรเวทเกือบ ๆ สิบคนลุกขึ้นเต้นท่าทางประหลาด ๆ ชวนขบขันแต่ก็น่ามอง


“พี่ธัน”

ปรเมศวร์เรียกเมื่อผมก้าวขึ้นตัวตึก ยังไม่ทันจะหาเจอเสียงก็ดังขึ้นมาก่อน เกิดความเงียบชั่วขณะเมื่อหมอลุกจากกองเชือกฟางมาช่วยรับขนมจากมือทั้งสอง หมอปอแจกจ่ายให้เพื่อนก่อนทุกอย่างจะกลับมาครึกครื้นอีกครั้ง


“อีกนานเลยว่ะพี่ ของขาด เพิ่งซื้อมาได้ตอนเย็น ๆ พี่ธันกลับก่อนป่าว”

“อะไร เพิ่งมาถึงก็ไล่แล้ว ใจร้ายว่ะ” ผมส่ายหัวแล้วนั่งขัดสมาธิลงบนพื้นข้าง ๆ มัน เพื่อน ๆ หมอปอหันมาไหว้ตามระเบียบก่อนจะหันไปซุบซิบหรือยักคิ้วหลิ่วตาให้กันเองในเชิงสัญลักษณ์ ผมแกะขนมที่ซื้อมาฝากน้อง ๆ ไม่ได้สนใจอะไรเป็นพิเศษ


“ปกติรับน้องเขาทำอะไรกันบ้างวะ”

“ก่อนเปิดเทอมก็เฮฮาครับ ให้เจอ ให้รู้จักกันก่อน อย่างงานพรุ่งนี้ก็จะเป็นอะไรเลอะ ๆ เละ ๆ กันมากกว่า ไม่ได้ซีเรียสอะไร เล่นสีเล่นแป้งไปเรื่อย ละลายพฤติกรรมน่ะครับ”

“แล้วปอทำอะไร” ถามพลางกวาดตามอง นักศึกษาส่วนหนึ่งยังคงซ้อมเต้นกันเอาเป็นเอาตาย เพลงเหี้ยอะไรวะนั่น ใครคือมะหมี่ขูดมะพร้าว เกี่ยวกับสัตวแพทย์ยังไงวะ


“ผมอยู่หน่วยบริการครับ ส่งน้ำส่งยา ตำแหน่งนี้ให้คนหน้าตาดีทำเด็ก ๆ ที่เหนื่อยจะได้มีแรง”

หมอหมาตัวเล็กพูดพลางยักคิ้วกวน ผมหัวเราะร่วนพลางลูบคางวิเคราะห์ท่าเต้นทะลึ่งตึงตังแล้ว ถ้าหมอปอทำท่าแบบนั้นคงเซ็กซี่ไม่หยอก


“แล้วหมอไม่ไปขูดมะพร้าวกับมะหมี่บ้างเรอะ”

“เรื่องนั้นปล่อยทีมสันทนาการไปเถอะครับ ผมแค่ยืนหลบมุมไม่ให้ถูกเรียกออกไปโชว์สปิริตก็พอแล้ว” ปรเมศวร์หัวเราะในลำคอแล้วก้มลงฉีกเชือกฟางต่อ ผมยิ้มที่มุมปาก ก้มลงกระซิบให้ได้ยินกันสองคน


“เอาไว้เต้นตอนอยู่กับผมแค่สองคนก็พอนะ ท่าถู ๆ ไถ ๆ น่ะ อย่าโชว์เลย ผมหวง”

ไอ้หมอมองค้อนขวัก ปาเศษเชือกใส่ผมหน้าเป็นตูด ผมหัวเราะร่วนแล้วยื้อเชือกบางส่วนมาฉีกบ้าง ไม่รู้เอาไปทำอะไร เห็นมันทำก็ช่วย ๆ ไปจะได้รีบกลับ พรุ่งนี้วันรับน้องจริงเดี๋ยวก็ต้องออกมาตั้งแต่เช้าอีก


“พรุ่งนี้มากี่โมงอะหมอ”

“เพื่อนนัดกันหกโมงเช้าครับ น้องมาประมาณเก้าโมง ต้องเตรียมสถานที่ให้เรียบร้อยก่อน”

“เดี๋ยวผมมาส่งอีกนะ” หมอปอเงยหน้าขึ้นเตรียมจะปฏิเสธ แต่โดนแย้งเอาไว้ก่อน “เช้าปานนั้นไม่มีใครทันสังเกตหรอก”

อารมณ์เหมือนเมียน้อยหลบเมียหลวงชะมัดเลยเฮ้ย ไอ้หมอปอพยักหน้ายอมอย่างขอไปทีก่อนก้มลงจัดการกับเชือกฟางบนหน้าตัก สักพักก็มีหญิงสาวหน้าตาสะสวยคนนึงมานั่งข้าง ๆ ยื่นเหยือกน้ำเย็น ๆ ให้หมอก่อนหันมายิ้มหวานให้ผม


“พี่ธันหรือเปล่าคะ”

“อ้อ...ครับ”

ไม่ยักจะคิดไว้ก่อนว่าจะมีคนมาทัก ปกติแล้วผมมากับหมอปอทีไรจะถูกกันออกจากโลกของมันมาอยู่กับผมแค่สองคน เพื่อนไอ้เปี๊ยกไม่ค่อยสุงสิงกับผมหรอกครับ ปอเคยบอกว่าเพราะผมทำหน้าตาไม่ดี หน้าไม่ดียังไงวะ อย่างกูนี่หล่อจนไม่รู้ว่าจะเรียกว่าหล่อยังไงแล้วเฮ้ย

“นี่เตย เพื่อนผม” หมอปอแนะนำ หญิงสาวยกมือไหว้ผมให้ต้องรีบรับไหว้แทบไม่ทัน “คนที่ไปเยี่ยมไข้เดือนก่อนน่ะ”

ผมพยักหน้ารับรู้ ชื่อนี้เคยได้ยินนานแล้วแต่ไม่บ่อย หมอปอไม่พูดถึงเรื่องเพื่อนที่มหาวิทยาลัยนัก พออยู่กับผมก็คุยแต่เรื่องหมาหรือไม่ก็เรื่องที่บ้านกันตลอด


“ใช่คนที่ไปเรียนขี่ม้าด้วยกันหรือเปล่า”

“ค่ะ ปอเล่าให้พี่ธันฟังด้วยเหรอ”

“ก็พูดถึงนิดหน่อยน่ะ ไม่ได้เล่าอะไรไม่ดีหรอก ไม่ต้องทำหน้าย่นเลย” ผมมองเด็กหนุ่มหันไปยิ้มให้เพื่อนตัวเองพลางหยิกจมูกเล็กไปด้วย เตยหัวเราะเสียงใสเบี่ยงตัวหลบปรเมศวร์พัลวัน ไม่รู้ดิ แต่ผมว่าภาพแบบนี้มันบาดตาแปลก ๆ ว่ะ

“ปอเล่าอะไรให้พี่ธันฟังก็อย่าไปเชื่อมากนะคะ รายนี้ล่ะเวอร์ตลอด”

“ไม่เคยเวอร์เลยนะ”

“ไม่เวอร์อะไร รอบแรกที่ตกม้านี่บ่นจนเราคิดว่าตัวเองต้องหลังหักไปแล้วแน่ ๆ ด้วยซ้ำ อยู่กับพี่ธันขี้บ่นแบบนี้หรือเปล่า หืม?”

ผมกระแอมไอนิด ๆ เพื่อดึงบรรยากาศสีชมพูระเรื่อให้กลับมาสู่ปัจจุบันอีกครั้ง เหมือนปอจะรู้เลยหันมายิ้มเจื่อนแล้วขยับตัวหนีจากเพื่อนสาวออกมาเล็กน้อย ผมไม่ได้ชวนน้องเตยคุยต่อ แต่เปลี่ยนมาเป็นก้มหน้าก้มตาฉีกเชือกฟางให้เสร็จ ๆ ไปแทน

ที่พูดตอนนั้น หมายถึงคนนี้หรือเปล่าวะ...
ที่ปอบอกว่า ตัวเองก็ยังชอบผู้หญิงอยู่

“เฮ้ย ๆ เขาให้มาทำงาน ไม่ใช่ให้จีบกัน” เสียงตะโกนแซวจากเพื่อนทำให้ผมเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง เตยยิ้มตาปิดขณะที่ปรเมศวร์แก้มแดงจัด ปอไม่ด่าเพื่อนที่แซวอย่างหยาบคายนั่นเลย ไม่แม้แต่จะปฏิเสธอะไรด้วยซ้ำ ซึ่งนั่นกำลังทำให้ผมเริ่มนับหนึ่งถึงร้อยในใจ

“ฉีกเชือกตรงนี้เสร็จแล้วมีอะไรอีกหรือเปล่าปอ”

“กะ...ก็รอพวกทำคัทเอาท์น่ะครับ ถ้าเสร็จแล้วจะได้ช่วยกันยกไปตั้งทำซุ้ม”

หมอปอตอบเสียงตะกุกตะกัก เหลือบตาขึ้นมองผมด้วยความหวาดระแวงที่ซ่อนอยู่เบื้องลึก อะไรคือสิ่งที่ปอปิดบัง อะไร... คือความจริงที่ปอไม่อยากให้ผมรู้


“งั้นก็รีบทำ จะได้รีบกลับ”

หมอปอพยักหน้าก่อนจะเงียบเสียงตลอดการทำงาน




สี่ทุ่มเศษ ๆ ผมตระเวณส่งเพื่อนปอที่อยู่รายทางระหว่างจากมหาวิทยาลัยมาจนถึงบ้านเสร็จ ตุ๊กตาหน้ารถของผมยังคงนิ่งเงียบ ตอบคำถามเพื่อน ๆ เท่าที่จำเป็นเท่านั้นจากนั้นก็เงียบไปใหม่ เมื่อกลับมาอยู่กันตามลำพังอีกครั้งความอึดอัดก็เข้าจู่โจม คลื่นความกดดันแผ่กระจายโดยไม่ต้องให้ผมพูดอะไรออกมา

โทรศัพท์ของหมอปอดังขึ้นขณะที่ผมเคลื่อนรถออกจากแยกไฟแดงช้า ๆ ปลายสายเป็นรูปหญิงสาวที่เป็นประเด็นเดือดให้ถูกแซวเป็นระยะขณะทำงานโดยไม่ต้องสงสัย ท่าทางกระมิดกระเมี้ยนค่อย ๆ ปิดเสียงแล้วซ่อนเครื่องมือสื่อสารลงในกระเป๋ากางเกงนั่นเป็นสิ่งยืนยันว่ามีอะไรบางอย่างที่ผิดปกติ

ปอเคยมีแฟนโดยที่ผมไม่รู้ ส่วนหนึ่งอาจเพราะตัวเองวางใจว่าอีกฝ่ายยังเด็กเกินไปจะมีความคิดความอ่านในเรื่องพรรค์นี้แม้อายุจะถึงขั้นเลือกตั้งได้แล้วก็ตาม หากแต่เวลานี้ผมรู้แล้วว่าปอโตมากพอที่จะคิดเรื่องชีวิตคู่เลยสังเกตพฤติกรรมแปลก ๆ หรือกระทั่งสีหน้าที่ราวจะเรียบเฉยของอีกฝ่ายได้ไม่ยากนัก


“ทำไมไม่รับล่ะ”

“เดี๋ยวไว้ถึงบ้านค่อยโทรไปบอกก็ได้ครับ เตยโทรมาถามเฉย ๆ ว่าถึงไหนแล้ว”

“รู้ดีจังเลยนะ” ท้ายที่สุดก็อดค่อนแคะไม่ได้ เด็กหนุ่มเงียบเสียงไปไม่ต่อล้อต่อเถียง “ไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไร”

“ก็... หลังจากที่เตยป่วยตอนนั้นก็คุยกันบ่อยขึ้นครับ”

“เราชอบแบบนั้นเหรอ” ผมถามเสียงเรียบ แต่ยังคงไว้ซึ่งน้ำเสียงเครียดขึง ตุ๊กตาหน้ารถผมไม่ปฎิเสธ ซึ่งนั่นก็เหมือนเป็นคำตอบกลาย ๆ แล้วว่าทางฝั่งนี้เองก็มีใจให้ไม่มากก็น้อย


“เขาจีบปอเหรอ”

“เปล่าครับ เพื่อนกันเฉย ๆ”

“เพื่อนกันก็รับโทรศัพท์ตอนอยู่ต่อหน้าพี่ เปิดลำโพงด้วย”

ผมตบไฟเข้าข้างทางโดยอัตโนมัติ ได้ยินเสียงกลืนน้ำลายอึกใหญ่จากคนข้าง ๆ ปอเม้มปากเข้าหากัน เสียงสั่นครืดของโทรศัพท์ปิดเสียงยังคงดังท่ามกลางความเงียบ สุดท้ายเด็กหนุ่มจึงหยิบขึ้นมารับอย่างเลี่ยงไม่ได้


“ฮัลโหล เตย”

“อื้ม... ถึงบ้านหรือยังปอ”

“ยังหรอก อยู่บนรถน่ะ”

ปอตอบเกร็ง ๆ ขณะที่ปลายสายยังคงไม่รู้สึกถึงความกดดันที่แผ่เข้าไปตามสัญญาณ “วันนี้ขอบคุณนะที่เลี้ยงข้าว”

“อืม ไม่เป็นไรหรอก เตยจะนอนหรือยัง”

“ใกล้แล้วล่ะ” ปรเมศวร์ผ่อนลมหายใจเล็กน้อยคลายกังวลที่บทสนทนาใกล้สิ้นสุดลงทุกที ก่อนเตยจะเป็นฝ่ายชวนคุยต่อในระยะเวลาไล่เลี่ยกัน “วันนี้พวกแอ้มถามอีกแล้วว่าเรากับปอจีบกันอยู่หรือเปล่า”

“งะ...งั้นเหรอ”

“อืม... แต่เราบอกไปว่าเปล่านะ แค่สนิทกันเฉย ๆ”

ปรเมศวร์เหลือบตาขึ้นมองผมแล้วหลุบลงต่ำเมื่อพบว่าตัวเองกำลังถูกจ้องมองอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว ปลายสายแผ่วเสียงลงหากแต่ยังพูดต่อด้วยประโยคสั้น ๆ “เราจะรอให้ปอเป็นคนพูดเอง ถ้าพร้อมก็บอกนะ”

“อืม...เตย... เราถึงบ้านแล้ว แค่นี้ก่อนนะ”

“อื้ม รีบอาบน้ำนอนนะ พรุ่งนี้ต้องมาตั้งแต่เช้าอีก ฝันดีนะคะ ไว้เจอกัน”

หมอปอทิ้งท้ายด้วยเสียงตอบรับแบบสุภาพ ๆ ก่อนปลายสายจะตัดไป ผมนั่งอยู่ที่เดิม มองเด็กหนุ่มด้วยสายตาตัดพ้อก่อนเหลือบมามองเส้นทางที่ทอดยาวข้างหน้าด้วยหัวใจที่เต้นแผ่ว ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไร เสียใจ น้อยใจ ผิดหวัง หรืออกหัก


“พี่ธัน”

“ขอพี่อยู่เงียบ ๆ แป๊บหนึ่ง” ผมเอ่ยเสียงเรียบแล้วปลดเบลท์ เดินลงจากรถด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่น มันอธิบายยากว่ะ อาจเหมือนกลับบ้านแล้วไม่เจอหมา หรือไม่เรียกหมามาหาแล้วมันเมิน ผมไม่ชอบ ไม่พอใจ มีแต่ความรู้สึก กร่อนในความรู้สึก หมอปอไม่ได้ทำอะไรผิด เขาไม่ได้เป็นแฟนผม เราไม่ได้เป็นแฟนกัน แล้วที่ตอบมานั่นก็ไม่ได้โกหกอะไร

ไม่ได้จีบกัน... แต่สนิทสนมกันในนัยยะที่เรียกว่าคุย ๆ กันอยู่น่าจะถูกกว่า

กลัว...

นั่นอาจเป็นสิ่งที่สามารถอธิบายความรู้สึกของผมในตอนนี้ได้


ผมทิ้งเวลาไม่นานนักเสียงปิดประตูรถก็ดังขึ้นอีกครั้ง ตัวต้นเรื่องเดินเข้ามาหาช้า ๆ จับมือผมไว้อย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ใบหน้าหล่อเหลาได้รูปก้มลงต่ำจนคางชิด

“กลับบ้านกันเถอะพี่ธัน เดี๋ยวคืนนี้ผมไปนอนด้วย” ปรเมศวร์เอ่ยเสียงสั่นและทำอย่างที่ถนัดเพื่อให้ผมอารมณ์ดี หากแต่ตอนนี้ เวลานี้มันกลับทำร้ายกันอย่างไม่น่าเชื่อ ระหว่างที่ทำแบบนี้กับพี่ จับมือพี่ที่บอกว่าชอบปอ จะรอวันที่ปอพร้อมทุกอย่างก็คุยกับคนอื่นด้วยนี่นะ... ใจร้ายเกินไปหน่อยไหม

“ปอกลับไปนอนบ้านเถอะ จะได้นอนเต็มที่ ดึก ๆ พี่ต้องลุกมาเปิดประตูให้หมาออกมาฉี่อีก”

“แล้วพรุ่งนี้...” หมอปอเอ่ยเบาจนแทบจะกระซิบ แต่เมื่ออยู่กันแค่สองคนแบบนี้ผมก็ยังได้ยินชัดเจน “...พี่ธันจะไปส่งผมไหม”

“เดี๋ยวดูอีกทีแล้วกัน” ผมตอบเสียงนิ่ง พลางเดินนำกลับขึ้นรถโดยไม่พูดอะไรอีกนับจากนั้นจนส่งอีกฝ่ายกลับเข้ารั้วบ้านโดยสวัสดิภาพ


(มีต่อค่ะ)

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 07 อ้อมกอดวันฝนพรำ ♠ [up 11/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 29-07-2014 00:27:01

(ต่อค่ะ)


ตีห้าของวันถัดมาผมปิดหนังสือการ์ตูนที่อ่านซ้ำ ๆ ลงแล้วผุดลุกขึ้นนั่ง เมื่อคืนผมนอนไม่หลับอย่างไม่ต้องสงสัย เป็นปัญหาคาใจที่ไม่รู้จะเริ่มสะสางที่อะไรก่อนดี ถึงจะบอกว่าไม่ยอมแพ้แน่ แต่พอเอาเข้าจริงกลับคิดไม่ตกว่าควรทำอย่างไร ซึ่งถ้าปอไม่มีใจให้ฝ่ายหญิงเลยผมก็คงตัดสินใจได้ง่ายกว่านี้ หรือไม่ หากทางนั้นเป็นผู้ชาย ผมก็คงวิ่งเข้าชนแบบไม่ต้องสืบ
เหมือนกับเกิดความรู้สึกผิดชอบชั่วดีขึ้นมาขณะหนึ่ง ถ้าปอกับเตยรักกันจริงทั้งสองคนก็ดูมีอนาคต เปิดคลินิกรักษาสัตว์ด้วยกันกระจุ๋มกระจิ๋ม เรียกพ่อจ๊ะ แม่จ๋า มีลูกเล็ก ๆ ที่เกิดจากความรักและความเหมาะสมไปเสียทุกระเบียดนิ้ว แน่นอนว่าในมุมหนึ่งของคนที่ปรารถนาดีกับคนรักย่อมรู้สึกอย่างนั้น หากแต่ปีศาจเบื้องลึกในใจกลับแย้งว่าผมไม่ควรปล่อยเรื่องนี้ให้ผ่านไป
เสียงเห่าโฮ่งของหมาทั้งห้าตัวเตือนสติว่าถ้าบั้นปลายชีวิตผมไม่มีปอแล้วไอ้หมาพวกนี้แหละที่จะรับกรรม ไม่ใช่ผมเห็นมันเป็นเครื่องมือไว้หม้อเด็กอย่างเดียวนะโว้ย เอาเข้าจริงผมก็ทั้งรักทั้งผูกพันกับสัตว์ที่เลี้ยงอย่างกับอะไรดี กินนอนด้วยกันจนเกือบจะเป็นผัวเมียกันทุกฤดูติดสัดกันรอมร่อ แต่กระนั้นด้วยนิสัยมักง่ายและไม่ค่อยใส่ใจอย่างผมนี่แหละที่จะทำหมา  ๆ เดือดร้อน ความรู้ไม่มี ใส่ใจไม่มาก รักอย่างเดียวก็ทำหมาป่วยตายได้ครับขอบอก นั่นเป็นเหตุผลหลัก ๆ เลยที่ย้ำกับผมว่าชีวิตผมขาดปอไม่ได้

โฮ่ง โฮ่ง
ร็อตไวเลอร์สีดำเมี่ยมตัวมหึมาเห่าคล้ายเตือนสติให้เลิกยกหมาเป็นข้ออ้าง ผมจิ๊ปากขัดใจที่ไอ้พวกสี่ขาทั้งห้าตัวมันจะรู้ทันเกินไปก่อนเดินไปหยิบเชือกจูงมาคล้องปลอกคอให้หมาทีละตัว ถึงเวลาก็หยิบเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นมาสวม เช้า ๆ แบบนี้อากาศดี แต่จิตใจผมหม่นฉิบหาย นอนอ่านการ์ตูนจนมึนจนเบลอมาตลอดทั้งคืนแต่เช้าก็ต้องทำหน้าที่ป๊ะป๋าที่ดีเลี้ยงลูก ๆ ระหว่างจีบแม่มันไปก่อน พาออกไปวิ่งจ๊อกกิ้งตอนเช้าเพื่อความฟิตแอนด์เฟิร์มทั่วเรือนร่างให้หมอมันอิจฉา เรื่องสุขภาพนี่เรื่องรองครับ สมองอย่างผมคิดไม่เยอะหรอก รู้แค่ว่าพอมีกล้ามเนื้อแล้วหมอปอชอบเผลอมองอย่างชื่นชมก็ใส่ใจเรือนร่างยกใหญ่ เห็นไหม ไม่ใช่เพราะผมไปดับฝันคลินิกคู่รักอะไรนั่นหรอก หมอมันมีแนวโน้มเบี่ยงเบนเป็นทุนเดิมอยู่แล้วต่างหาก

ตีห้าครึ่งผมกลับมาที่บ้าน อาบน้ำอาบท่าเตรียมพร้อม สตาร์ทรถมารอหน้าบ้านหมอปอพอตีห้าสี่สิบห้าเป๊ะคนตัวเล็กก็เดินหน้าหงอยออกมาจากรั้วด้วยความหมดหวัง ก่อนเปลี่ยนเป็นสดชื่นทันทีเมื่อเห็นว่าราชรถมาเกยอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว


“พี่ธัน... ผมนึกว่า...”

“กินข้าวหรือยัง”

“ยังครับ” ปอตอบเสียงนุ่ม เปิดประตูข้างคนขับมานั่งสงบเสงี่ยม

“เดี๋ยวพี่แวะแมคฯ จะได้กินอะไรรองท้องระหว่างทาง เย็นนี้เลิกกี่โมง เดี๋ยวมารับ”

ปรเมศวร์เหลือบตามามองผมแล้วเอ่ยเสียงแผ่ว “ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมกลับเองได้ รบกวนพี่ธันมาหลายรอบติด ๆ แล้ว”

“เกรงใจหรือกลัวพี่จะขัดจังหวะ” ผมสบตาอีกฝ่ายในกระจก เจ้าของดวงตากลมเบือนหนีไปอีกทางราวกับไม่อยากเห็นหน้ากันเสียเต็มประดา “ไม่ใช่อย่างนั้นครับ ผมไม่รู้ว่าเลิกกี่โมง”

“หกโมงเย็นจะมารอหน้าคณะ ถ้าเลิกเร็วกว่านั้นก็โทรมา”

ไอ้หมอหมาก้มหน้าลงมองมือที่บิดกันอยู่บนหน้าตักก่อนเหลือบมองผมขลาด ๆ ทุกครั้งที่ผมโกรธปอก็จะกลัวแบบนี้ตลอด ไม่ชอบ ไม่อยากให้โกรธ แล้วทำไมขยันทำเรื่องให้โมโหนักวะ ผมล่ะไม่เข้าใจจริง ๆ

“ปอที่พี่บอกว่าไม่ยอมแพ้น่ะ พี่พูดจริงนะ” ผมยังคงกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบสม่ำเสมอ ระหว่างเราเหลือเพียงความเงียบเข้าครอบคลุมพื้นที่ในรถแคบ ๆ อีกครั้ง กับความรู้สึกบางอย่างที่อธิบายไม่ค่อยถูก



หลังจากส่งหมอปอถึงคณะผมก็กลับออกมาข้างนอก ร้านกาแฟใกล้มหาวิทยาลัยปอเปิดแล้ว ผมหอบคอมมาด้วยเดี๋ยวถือโอกาสนั่งทำงานไปพลาง ๆ เลยแล้วกัน กะไว้ว่าถ้าหมอมันเรียกเมื่อไรจะรีบไปปรากฏกายไม่ให้มีเวลาชิ่งไปไหน เอาเข้าจริงก็อยากไปเฝ้าถึงคณะด้วยซ้ำ แต่โตแล้ว ทำแบบนั้นจะเหมือนเด็ก ๆ พูดจาไม่รู้เรื่องเสียมากกว่าเลยยอมต่อให้ไอ้เด็กเตยอะไรนั่นแค่ช่วงทำกิจกรรม เสร็จธุระเมื่อไรอย่าหวังว่าจะได้โอกาสอี๋อ๋อกันต่อเลย เมื่อวานแค่สตั๊นท์ วันนี้ตั้งหลักได้แล้วเดี๋ยวจะปัดกวาดริ้นไรที่มาตอมไอ้หมอออกให้หมดเลยเชียว

เข็มนาฬิกาหมุนไปเรื่อย ๆ ตั้งแต่เช้ายันบ่าย ดีที่ร้านมีทั้งอาหารเมนูหลักและของกินเล่นผมเลยนั่งอยู่นาน ซึ่งแต่ละเมนูก็ดูดเงินผมไปได้มากพอสมควร แถบมหาวิทยาลัยเปิดเป็นร้านกาแฟสำหรับนักศึกษาอ่านหนังสือกันเยอะ ผมเห็นหลายที่แล้ว เคยคิดเหมือนกันว่าอยากเปิดเล่น ๆ แต่ก็ติดตรงที่ว่าขี้เกียจ ผมมันเป็นพวกสันหลังยาว ไม่ค่อยคิดการไกลเท่าไร ส่วนหนึ่งเพราะไม่ได้เกิดในครอบครัวที่ต้องดิ้นรนตั้งแต่แรก มีสมบัติพอใช้ตลอดชีวิต ที่ทำงานทุกวันนี้ก็แค่เพื่อเติมไม่ให้มันร่อยหรอ ไม่ได้หวังจะรวยยันชาติหน้าเลยไม่เหมาะกับการเปิดธุรกิจเป็นของตัวเอง งานของผมทุกวันนี้ก็สบายดี สลับ ๆ กันกับเล่นหุ้นแค่นี้ก็เลี้ยงตัวเองกับบ้านครอบครัวปอได้ไม่ขัดสน

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นหลังจากผมนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ไม่ใช่ปอแน่เพราะตอนนี้ยังเพิ่งจะบ่ายแก่ ๆ คนโทรเข้าเป็นชื่อที่ผมไม่เห็นมาพักใหญ่ ๆ แล้วตั้งแต่วันเกิดมี่ตอนนั้น ไอ้กรหายหน้าไป ผมเองก็ไม่ได้ใส่ใจมันขนาดที่โทรไปถามสารทุกข์สุขดิบ ทางมันเองพอพักหลัง ๆ ชวนผมไปกินเหล้าด้วยไม่ได้ก็ห่างกันไปเหมือนกัน ที่โทรมานี่อย่าบอกนะโว้ยว่าจะทวงงาน เดธไลน์มันสัปดาห์หน้าไม่ใช่เหรอวะ


“ว่าไง”

“มึงอยู่ไหนวะ”

“ทำงานอยู่ร้านกาแฟหน้ามหา’ลัยปอ มีไร” ผมถามพร้อมทำน้ำเสียงเหมือนยุ่งเสียเต็มประดา ไอ้กรถอนหายใจยาวเหยียด “กูโดดงานไปนั่งด้วยได้ไหม”

ไม่ทันให้คิดมากปากผมก็บอกพิกัดมันไปเสร็จสรรพ เสียงไอ้กรดูไม่ดีเท่าไร เดาได้ไม่ยากว่าน่าจะเกิดเรื่อง พักเดียวเจ้าของน้ำเสียงนอยด์ระดับพระกาฬก็ปรากฏตัวในชุดทำงานเต็มรูปแบบ ปลดกระดุมบนสองสามเม็ดให้รับกับสีหน้าอิดโรยกับขอบตาคล้ำขึ้นถนัด มันลากเก้าอี้มานั่ง สั่งคาปูชิโน่เพิ่มช็อตแล้วถอนหายใจยาวเหยียดแทนคำอธิบายเป็นอย่างแรก


“มึงไม่ได้นอนเหรอวะไอ้ธัน”

ผมเลิกคิ้วขึ้น สภาพผมแม่งดูแย่ก็จริงแต่ไม่เท่ามันว่ะ “มึงไม่หลับมาแล้วกี่คืน”

“สาม” กรตอบเสียงเนือย ๆ แล้วยีหัวตัวเองจนยุ่ง ผมสั่งอาหารให้มันอีกไม่กี่อย่างก่อนยักคิ้วถาม

“เป็นอะไรล่ะ”

“มึงจำไอ้เต้ได้ไหม เต้การตลาด”

“เออ ทำไม สูง ๆ คล้ำ ๆ หุ่นนักกีฬาใช่ไหม มีเรื่องกันเหรอ”

“มันจีบมี่ว่ะ เหมือนมี่จะโอเคด้วย” ผมเงียบไปชั่วอึดใจหนึ่ง มองเสี้ยวหน้าของเพื่อนที่เบนออกไปนอกร้านแล้วถอนหายใจแผ่ว

“ตอนแรกมี่ก็ไม่เล่าให้กูฟังหรอก จนไปเจอที่เซ็นทรัลวันก่อน เดินจับมือกันแล้วอะมึง”

“มึงถามมี่ยัง”

“ถาม มี่บอกก็คุย ๆ มาสักพักหลังจากที่ตัดใจจากมึงน่ะ แม่งโคตรแย่ กูกำลังตะล่อมบอกมี่ว่าคิดยังไง มึงนึกออกไหมวะ แล้วจู่ ๆ ...ไอ้เหี้ย หมาคาบไปแดก”

ผมว่าผมเข้าใจมันว่ะ ไม่รู้จะปลอบใจยังไงด้วย กูก็กำลังจะตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกับมึงอะกร โชคดีหน่อยตรงกูแสดงออกชัดเจนตั้งแต่แรกแล้วว่าคิดยังไงกับหมอ ไม่เหมือนไอ้กรที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกในตอนนี้


“แล้วมึงทำไง”

“ก็ทำใจอยู่นี่ไง ทำเหี้ยอะไรได้วะ คนอย่างกู กว่าจะรู้เรื่องมันก็แก้ไม่ทันแล้วปะ ให้กูไปแย่งเหรอ อี๋อ๋อกันขนาดนั้นโผล่ไปมีแต่โดนเกลียด”

“เออ ใจเย็นแล้วกัน” ผมบอกแบบขอไปที เวลานี้ไอ้กรเองก็คงไม่อยากได้คำตอบ ที่มาหาเพราะทนเก็บไว้คนเดียวไม่ไหวแล้วมากกว่า กรถอนหายใจยาวยกกาแฟขึ้นดื่มอึก ๆ แล้ววางแก้วอย่างคนเครียด ผมตบบ่ามันปลอบใจเพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไรได้ดีกว่านี้ หากแต่คนถูกปลอบเองก็คงรู้สึกอะไรบางอย่างจากผมเลยเงยหน้าขึ้นถามสารทุกข์สุขดิบกลับมาบ้าง

“แล้วมึงเป็นไร เครียดอะไรนอนไม่หลับ แถมยังมานั่งร้านแบบนี้ เวลานี้มึงควรจะนอนกลางวันกับบรรดาฝูงหมามึงไม่ใช่เหรอ”

“อืม มารอปอน่ะ ช่วงนี้ปอก็มีคนคุยว่ะ”

“ชีวิตบัดซบ ไอ้เด็กเวรนั่นหลอกให้มึงรอแล้วชิ่งน่ะนะ โอ๊ย ไอ้ธันเอ๋ย มึงไม่เหมาะกับบทพระเอกหรอกว่ะ กลับมาเล่นบทหื่นเหมือนเดิมเถอะ อย่ากระแดะเป็นสุภาพบุรุษหน่อยเลย”

ผมส่ายหัวขำ ๆ รู้ว่าไอ้กรมันพูดเล่นเพราะยังมีร่องรอยของยิ้มเยาะจาง ๆ อยู่ “ทำไมวะ น้องมันก็ดูโอเคกับมึงนะ”

“สับสนล่ะมั้ง อีกคนเป็นผู้หญิง เรียนด้วยกัน สวยด้วย”

“แล้วมึงจะทำไง” ผมเหลือบตามองเพื่อนสนิทแล้วถอนหายใจปลง ๆ ตอบ “ก็ต้องสู้ให้ถึงที่สุดล่ะวะ ถ้าสุดท้ายแล้วปอให้กูเป็นแค่พี่ชาย ก็คงทำได้แค่นั้น”

กรพยักหน้าเข้าใจความหมายที่ผมสื่อ




หกโมงตรงผมกลับเข้าไปในมหาวิทยาลัยโดยมีเพื่อนรักติดสอยห้อยตามมาด้วย คืนนี้มันจะมานอนที่บ้านผมเผื่อเปลี่ยนบรรยากาศแล้วจะหลับ ไม่ก็นั่งดวลเหล้ากันยันสว่างให้น็อคกันไปข้าง พอลงจากรถเลยมีสัมภเวสีเดินตามมาขอส่วนบุญติด ๆ จนแทบจะสิงร่าง ปรเมศวร์กำลังช่วยเพื่อนเก็บของ มีรุ่นน้องอีกคนอยู่ไม่ห่าง รอบนี้เป็นผู้ชาย ตัวสูงกว่าปอแต่เล็กกว่าผม

“เด็กมึงฮอตเวอร์” ไอ้กรกระซิบ ผมยังไม่ทันทักเตยก็เดินเอาทิชชู่มาให้หมอปอแล้วหันไปยิ้มให้รุ่นน้อง ไอ้ปีหนึ่งทำหน้าแหย ๆ ส่วนปอก็ยังมึนอยู่อย่างนั้น พอเห็นผมก็ยกมือไหว้กันเกรียว

“เสร็จหรือยัง”

“ใกล้แล้วครับ สวัสดีครับพี่กร” ไอ้หมอบอกพลางทักคนข้างหลัง ไอ้กรพยักหน้ายิ้ม ๆ ไม่พูดอะไร

“เดี๋ยววันนี้กรจะไปนอนที่บ้านน่ะ พี่คงแวะไปส่งเพื่อนปอไม่สะดวกนะ”

“อ๋อ ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะพี่ธัน เดี๋ยวเตยกลับพร้อมเพื่อนคนอื่นได้ ปอรีบกลับน่ะดีแล้ว เหนื่อยมาทั้งวันจะได้อาบน้ำอาบท่า เดี๋ยวยังไงเตยจะโทรหาอีกทีนะ”

ไอ้หมอพยักหน้าแล้วยัดของชิ้นสุดท้ายลงกล่อง หันไปคว้าเป้แล้วสั่งเสียหญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกัน “ฝากไปส่งไอ้เจ้าโจด้วยนะเตย เดี๋ยวเรากลับแล้ว เตยก็กลับบ้านดี ๆ นะ”

สิ้นเสียงสั่งลาผมก็กระแอมไอขึ้นขัดจังหวะ เดินไปยื้อกระเป๋าเป้ของหมอตัวเล็กพลางยกมือขึ้นพาดไหล่ลู่ หมอปอเหลือบมองผมหน้าซีดขาว


“ใจดีแบบนี้ถ้าคนที่คุยกับปออยู่ตอนนี้รู้เขาจะเสียใจแย่ รู้ไหม”

“ปอ... มีคนที่คุยอยู่เหรอคะ” เตยถามแทบจะในทันที แววตาใสนั่นไหววูบเล็กน้อยเหลือบมองผมแล้วจ้องมองคนตัวเล็กอย่างขอคำตอบ หมอปออึกอักอย่างสังเกตได้ชัดจนคนรอเริ่มใจเสีย


“หมายถึงยังไงเหรอปอ”

“บอกเตยไปสิว่ามีคนที่ดู ๆ กันอยู่แล้ว คุยกันมานานแล้วด้วย ทำแบบนี้ไม่สุภาพบุรุษเลยนะ ถ้าคิดจะคุยควบก็ควรบอกผู้หญิงให้เขาเผื่อใจไว้ รู้หรือเปล่า” ผมพูดยิ้ม ๆ แล้วกระชับไหล่เล็กเข้าหา ไอ้เด็กปีหนึ่งที่น่าจะชื่อโจอะไรนั่นมองผมเหมือนเข้าใจความหมายแล้วหลบสายตาลง ขณะที่เตยยังรอคำยืนยันจากไอ้หมอปอเพียงคนเดียวเท่านั้น


“ที่จริง...ก็มีคนที่คุยอยู่น่ะ”

“แต่ยังไม่ใช่แฟนใช่ไหมปอ”

“ไม่ใช่หรอก” ผมตอบแทนพลางกลั้วหัวเราะแม้ในใจจะกรุ่นไปด้วยควันตลบ เตยกับปอมีสีหน้าโล่งอกวูบหนึ่งก่อนได้ยินประโยคถัดมา “คนแถวบ้านปอน่ะ แต่พี่เคยเห็นเขาจูบกันนะ ถึงแบบนั้นก็ยังปากหนักบอกไม่ใช่แฟนอยู่ได้”

“พี่ธัน!”

“พี่แค่พูดความจริง หรือปอจะเถียง” ผมเอ่ยเสียงราบเรียบขณะส่งสายตาเชือดเฉือน ไอ้หมอตัวเล็กหลุบตาลงต่ำแล้วเม้มปากเข้าหากันไม่โต้แย้งใด ๆ “บอกเพื่อนสิปอ... ว่าเรากับเขาคนนั้นเป็นยังไง อย่าให้ความหวังเขาไปทั่ว”

“ผมไม่ได้จะให้ความหวัง...” ปรเมศวร์เอ่ยเสียงแผ่ว ก้มหน้าจนชิดอกก่อนยอมสบตากับคู่กรณีในเวลาถัดมา “...เรามีคนคุยอยู่แล้วจริง ๆ แหละเตย”

“เหรอ... แล้วปอ...”

“ถ้าน้องเตยอยากรอก็รอไปเถอะครับ แต่พี่ว่าอย่าเลย ความสัมพันธ์ของเจ้าปอกับฝ่ายนั้นน่ะลึกซึ้งกว่าที่คนอื่นจะเข้าใจเยอะ” ผมคลายแรงที่กอดบ่าอีกฝ่าย แต่ยังคงรอยยิ้มไว้เหมือนเดิม เตยมองปอน้ำตาคลอเบ้าหากแต่ยังไม่หยดไหลลงมา ความผิดหวังและเศษซากของการตัดพ้อที่ไม่อาจปิดได้มิดเอ่อคลออยู่เต็มหน่วย


“แม้แต่ปอ พี่ว่าเขาก็ยังไม่เข้าใจเลยว่าความสัมพันธ์ของตัวเองกับอีกคนน่ะเป็นยังไง...เตยอย่าเสียเวลาเลยครับ พี่เตือนด้วยความหวังดีนะ เอาล่ะ คงต้องไปจริง ๆ แล้ว พี่ไปก่อนนะครับ กลับบ้านกันดี ๆ ล่ะ”

ผมทิ้งเสียงสุดท้ายไว้ก่อนเดินจูงข้อศอกคนตัวเล็กเดินออกมาจากบริเวณนั้น ไอ้กรหยุดมองเตยนิด ๆ แล้วตามมานั่งเบาะหลัง ได้ยินเสียงนินทางุบงิบอยู่ในปากมันว่าผมร้ายอย่างนั้นอย่างนี้
แน่นอนคนที่รู้ถึงจุดประสงค์ของผมอย่างมันต้องพูดแบบนั้น และผมไม่แปลกใจเลยสักนิดที่ทันทีที่กลับเข้าออดี้ของตัวเองแล้วหมอปอจะผลักอกผมเต็มแรง


“ทำไมพูดแบบนั้นวะครับ!”

ผมกระตุกยิ้มที่มุมปาก มองคนตัวเล็กกว่าด้วยสายตาร้อนแรงไม่ต่างกัน “พี่ว่าปอรู้อยู่แล้วว่าทำไมพี่ถึงพูดอย่างนั้น ปอนั่นแหละ ที่ไม่เถียงเพื่อนเพราะอะไร เข้าใจตัวเองขึ้นมาบ้างหรือยัง”

“พี่ธันจะพูดอะไร”

“ปอแคร์พี่มากกว่าผู้หญิงคนนั้น เลิกหนีหัวใจตัวเองเหอะ ทำแบบนี้ไม่เหนื่อยหรือไง”

คู่สนทนาผมเงียบเสียง เปลี่ยนเป็นเม้มปากเข้าหากันแน่น ผมเอื้อมมือมาจับอีกฝ่ายแล้วผ่อนอารมณ์ในน้ำเสียงลงอ่อน “พี่ว่าได้เวลาเรียนรู้ที่จะรับมือกับความรู้สึกของตัวเองแล้วล่ะ...เชื่อพี่เหอะนะปอ”

ปรเมศวร์ยังคงไม่สบตา ภาพที่ผมเห็นในกระจกคือเด็กหนุ่มตัวเล็กคนเดิมที่เต็มไปด้วยความสับสนในหน่วยตา ผมจะไม่เร่งรัด จะไม่รีบร้อน หากแต่พื้นที่ระหว่างที่ปอบอกว่าขอเวลาก็จะไม่ยกให้ใคร
ค่อย ๆ คิดก็ได้หมอ

ปลาหนีน้ำไม่พ้นยังไง ใจก็หนีความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง ไม่ได้เหมือนกัน





อิพี่ธันนี่ขี้หวงกว่าพลังหมาทั้ง 5 ที่นางเลี้ยงอยู่อีกนะคะ ดิฉันคอนเฟิร์ม
สวัสดี วันภาษาไทยค่ะ ถ้าตอนนี้มีศัพท์อะไรผิดพลาดชี้แนะกันด้วยนะคะ บางทีก็ไม่รู้จริง ๆ /ฮือออ
เดือนนี้มาต่อ 2 รอบเพราะอู้เมื่อเดือนก่อนค่ะ TvT ให้อภัยข้าน้อยด้วย
อย่าโกรธหมอปอเลยนะ นางแค่กลัวประตูรั้วสีม่วงเท่านั้นเอง
ปล. แอบแปะนิดนึง คำประกาศของความรู้สึกใหม่อีก 2 วันปิดจองนะคะ ใครสนใจเข้าไปดูรายละเอียดใจเพจได้เน้อ

เจอกันวันแม่ค่าาาา /ลากพี่ธันมาร้องเพลงค่าน้ำนม

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 29-07-2014 00:50:09

พี่ธันหวงหนักๆเลย หมอปอมัวแต่กลัว ระวังเถอะวันไหนพี่ธันไม่สนใจแล้วจะรู้สึก /โบกป้ายเชียร์พี่ธันและบรรดาหมาๆ  :3123:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 29-07-2014 01:04:37

พี่ธันแร๊ง... แต่เข้าใจนะ ถ้าไม่ตัดไฟเสียแต่ต้นลม
มีหวังได้ซดแห้ว ทั้งที่อุตส่าห์เลี้ยงต้อยมาตั้งนาน
ก็เพราะหมอปอเนื้อหอมนี่นา ทั้งหญิงทั้งชายจ้องตาเป็นมัน

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 29-07-2014 01:19:51

พี่ธันแม่งเด็ดขาดมากอ่ะ
ปอต้องเจอแบบนี้แหละจะได้รู้ตัวสักทีว่าจะเอาไงต่อ

ธันสายโหด ....

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 29-07-2014 01:31:52

พี่ธันรุกหนักจ้าาาาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 29-07-2014 01:40:17

พี่ธันไม่ทำมะดาาาาา  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-07-2014 01:50:06

พิเศษๆ วันภาษาไทยที่รัก  :mew1: :mew1:  :mew1: เจอพี่ธันใส่เต็มเลยหมอปอ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 29-07-2014 01:51:32

พี่ธันเเจ่มมากอะบอกเลย หมอปอคือยังไง สับสนหรอ ??? เรางงง

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 29-07-2014 01:57:51

พี่ธันนี่แน่จริงๆ เลย ไม่ได้มีแค่หื่นกามนะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: beautifuldead ที่ 29-07-2014 02:16:54

พี่ธัน พอตั้งหลักได้ ตีเมืองทีสามเมืองรวดเลยนะคะ สร้างแลนด์มาร์คได้อลังการณ์มากค่ะ
จริงๆ ก็สงสารเตย ปอเองไม่แสดงออกมาให้ชัดๆ ไปเลยเหมือนกันนี่นา
ต้องเจอสร้างแลนด์มาร์คแบบนี้แหละ คริ คริ คริ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: PORSE ที่ 29-07-2014 02:19:08

ฉันก็รักของฉันเข้าใจบ้างไหม? พี่ธันว์ไม่ได้กล่าวไว้ 5555555
หมอปอ อย่าหนีใจตัวเองเลยนะจ้ะ ยอมๆพี่เค้าไปเห๊อะ เชื่อเจ้นะจ้ะ o18

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 29-07-2014 02:43:40

พี่ธันหลังจากเงิบไปคืนนึง ก็คืนพลังกลับมาอย่างรวดเร็ว 555555555

ต้องตัดไฟตั้งแต่ต้นลมแบบนี้แหละ เด็ดขาดไปเลย!

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 29-07-2014 05:51:22

หวังว่าพี่ธันคงไม่ได้คิดเองเออเอง ทำให้ชัดเจนไปเลยปอ
คนอ่านลุ้นแทบขาดใจ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 29-07-2014 05:51:43

งี้ดิพี่ธัน หมอแกขี้โลเล ต้องรุกหนักๆงี้ 5555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 29-07-2014 06:22:58

พี่ธันชัดเจนขนาดนี้
ถ้าหมอปอยังยึกยักหรืออยากจะไปหาคนอื่น
ก็ปล่อยพี่ธันไป
อย่าบอกใ้รอแล้วคุยกับคนอื่นแบบนี้
มันจะเจ็บทั้งสามคน
ดีใจที่พี่ธันชัดเจนมาก ไฟว์นุ่มๆด้วยการพูดเรื่องจริง ไม่ได้เติมเพิ่มอะไรเลย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 29-07-2014 07:38:43

หมอปอคงสับสน ในเส้นทางสีม่วง

โชคดีที่หมอคบกับพี่ธันที่อายุมากกว่า จึงเข้าใจน้อง

ถ้ารุ่นเดียวกันสงสัยแตกกันไปแล้ว คู่นี้เค้าเหมาะกัน :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 29-07-2014 07:46:20

จริงๆ อยากให้พี่ธันลองปล่อยมือปอดูสักที
ปอจะได้เข้าใจความรู้สึกตัวเองเวลาไม่มีพี่ธันข้างๆ

ลองให้ปอไปคบผู้หญิงดูอีกทีสิ ว่ามันโอเคหรือเปล่า
แล้วพี่ธันก็นิ่งๆ เงียบสไตล์พระเอกไป
เชื่อเหอะว่าปอมีความสุขได้ไม่นานหรอก ถ้าต้องห่างพี่ธันอ่ะ

แต่พี่ธันเกาะติดปออย่างนี้ ปอเลยไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองสักที
ดัดนิสัยปอดูสักทีก็ดีเหมือนกันนะพี่ธัน
ลองออกมาห่างๆ แบบห่างมากๆ จนปอทนไม่ไหวดู

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 29-07-2014 08:00:06

ของของใคร ของใครก็หวง  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 29-07-2014 08:23:45

พี่ธันทำถูกแล้ว 5555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 29-07-2014 08:26:27

พี่ธันสู้ๆ เอาให้อยู่หมัด

สงสัยหมอต้องได้คำปรึกษาจากเพื่อนอินก่อนป่ะ ถึงจะยอมซะที

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: bew_yunjae ที่ 29-07-2014 08:51:59

พี่ธันจัดการหมอปอเลยค่ะ
แกล้งงอนให้ง้อซะให้เข็ด
ทำให้พี่ธันช้ำใจ~~
อยากเห็นตอนหมอปอง้อพี่ธันเยอะๆจังเลยยย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 29-07-2014 08:57:13

พี่ธันมันร้ายเว้ยยย 55555
ทำอย่างงี้ดีแล้ว ตัวพี่ธันเองก็จะได้ไม่ต้องมานั่งนอยด์

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 29-07-2014 09:38:00

แอบหมั่นไส้หมอปอเล็กๆอ่ะ อยากให้พี่ธันชิ่งไปมีคนอื่นให้รู้แล้วรู้แรด เอาให้นางรู้ใจตัวเองเมื่อสายไป

โทษฐานเล่นตัวเกิน ความรู้สึกตัวเองยอมรับยากตรงไหน...โอ๊ยยย อิน555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: followme ที่ 29-07-2014 10:07:40

รำคาญอิปอมาก บอกตรงๆ
ถ้ายังไม่แน่ใจตัวเองว่าชอบเพศไหน
ก้อไปคบกะชะนีไป ปล่อยพี่ธันชั้นมา
ผช แซ่บๆแบบนี้มีแต่คนต้องการหย่ะ!!!!

อ่านตอนนี้แล้วขัดใจมาก เดวก้อยุให้พี่ธันไปแซ่บกะคนอื่นซะหนิ่

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: modisvip ที่ 29-07-2014 13:19:55

อ่านตอนนี้นี้แอบเคืองหมอว่ะ ทำงี้กับพี่ธันได้ไง  :katai1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 29-07-2014 13:32:13

อ่านช่วงแรกช้ำแทนพี่ธันเลยอะ หมอปอทำไมทำแบบนี้
แต่อ่านช่วงหลังพี่ธัน พี่ร้ายยมากกสะใจ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: nooklepper ที่ 29-07-2014 13:35:57

หมอปอเลือกได้ แต่พี่ธันไม่ให้เลือก คริๆ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 29-07-2014 14:02:46

ขอแรงอินทรีช่วยกล่อมหมออีกแรงค่ะ

ทำอย่างงี้ไม่ดีเลยปอ สงสารเตยนะ

น่าจะให้พี่หมองอนละเลิกติดต่อซะทีจะได้รู้ตัวนะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 29-07-2014 14:06:47

อยากถามพี่กรว่าที่ผ่านมาพี่ธันมันยังไม่หื่นหรอคะ? (โทษๆ 55555555555)

แต่แหมคุณพี่เค้าหวงจริงจัง
จัดการแบบนี้ถือว่าเด็ดขาดดีค่ะ ชอบบบบ
หมอจะได้คิดได้สักทีว่าพี่ธันคนนี้พร้อมจะดูแลไปตลอดชีวิตขนาดไหน 5555

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 29-07-2014 15:14:12

พี่ธันรุกสุดๆ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 29-07-2014 15:25:18

พี่ธันออกจะหล่อรวย สมบัติเพียบ
ปอไม่เอาก็ส่งๆมานะ ขอออออออออ
แต่พี่ธันมันร้ายยยยยย สู้ค่ะเพ่

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 29-07-2014 15:36:13

พี่ธันจัดการได้ยอดมากๆๆ

หมอปอต้องเลิกหนีและคิดอย่างจริงจังซะที

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 29-07-2014 19:47:14

เลิกรอได้แล้ว มั้งพี่ธัน รุกหน่อยให้ หมอตบะแตก

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 29-07-2014 20:32:57

หมอปอกับเตยนี่ลังเลช่ะ ? กับเราสงสัยเตะก้านคอพี่ธันไปแล้ว
เพราะหมอปอแคร์เรามากกว่า เนอะ...

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 29-07-2014 22:58:17

 o13 พี่ธันเฉียบขาดมาก

 “ก็ต้องสู้ให้ถึงที่สุดล่ะวะ ถ้าสุดท้ายแล้วปอให้กูเป็นแค่พี่ชาย ก็คงทำได้แค่นั้น”พออ่านประโยคนี้ สงสารพี่ธันขึ้นมาเลย  บอกตรงๆ ถึงปอจะให้พี่ธันเป็นพี่ชาย พี่ธันจะตัดใจลงหรอ..

รอตอนต่อไปค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 29-07-2014 23:20:39

อิพี่ธันนี่ขี้หวงเว่อออออตลอดกาลจริงๆ

ก็เข้าใจว่าปอยังสับสน แต่ทำแบบนี้ก็ไม่ดีนะหมอ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 29-07-2014 23:36:56

กลัวกับรัก ความรู้สึกไหนมีมากกว่ากัน
และต้องกลัวยังไงขนาดไหน ถึงได้ไปแอบมีใจกับคนอื่นได้


 :m21:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 30-07-2014 00:51:28

ปิดเกมได้สวยงาม   o18

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: evz ที่ 30-07-2014 07:59:43

พี่ธันร้ายมาก เราอุตส่าห์สงสารจนน้ำตาหยด แต่พี่ธันก็ตั้งรับได้อย่างรวดเร็ว
ร้ายจริงๆพี่ธัน แต่ร้ายกว่านี่หมอปอเลย แอบคุยกับสาวด้วยเรอะะะ :m16:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: boyslover ที่ 30-07-2014 08:58:46

ตอนก่อนๆหน้านิอ่านไปไม่ค่อยชอบกร มันเลยที่ยุให้พี่ธันมันเลิกกับหมอหมา เพราะเด็กแม่งไม่แน่นอนแต่มาอ่านตอนนี้อืมเริ่มชักจะยุให้พี่ธันปล่อยแล้วละ คนอะไรสับสนนานไปไหม อยากยุให้พี่ธันกดเพื่อนกรแทนเลย ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Chifuu ที่ 30-07-2014 09:12:52

อ่านตอนนี้แล้วจุกแทนพี่ธัน หมอปอโหดร้ายยย
เข้าใจนะว่าสับสนอยู่แต่ทำแบบนี้ทำร้ายจิตใจกันมากเลยหมอ
อยากให้พี่ธันลองห่างหมอปอดูจริงๆ ให้หมอรู้ว่าขาดพี่ธันแล้วเป็นยังไง
แต่ปัญหาคืออิพี่ธันก็จะแย่ซะเอง5555 แต่เคืองหมอปอจริงๆนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mpp ที่ 30-07-2014 14:46:45

ถ้าให้พูดตรงๆแบบที่ต้องออกตัวเลยว่า ไม่ได้เข้าข้างพี่ธันนะคะ
แต่น้องหมอปอทำแบบนี้พี่ว่าไม่ถูก ให้ความหวังเค้าไว้เป็นปีๆแบบนี้แล้ว
จะมาตัดช่องน้อยแต่พอตัว แอบคุยกับผู้หญิงอีกทางนี่ไม่ดีนะคะ
จะบอกว่าสับสนลังเลนี่ก็น่าจะใช่นะ แต่ไม่ได้สับสนความรู้สึกตัวเองหรอก
ดูหมอปอจะแคร์สถานะตัวเองหลังจากต้องตัดสินใจมากกว่า
นี่พูดไปตามเนื้อผ้า เป็นมุมมองจากคนนอกที่รู้อะไรๆพอสมควรเนอะ
เค้าไม่ได้เข้าข้างพี่ธันจริงๆน๊าาา~ 5555555555

รอตอนหน้านะเคอะ ฉู้ฉู้ >3<

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 30-07-2014 23:50:28

พี่ธันแรงมาก พิษรักลมหวงนี่น่ากลัวจริงๆ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: เก้าแต้ม ที่ 31-07-2014 07:14:14

พี่ธันทำถูกแล้ว. เยี่ยมมากกกก

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 08 ปลาหนีน้ำ ♠ [up 29/07/14]
เริ่มหัวข้อโดย: zelesz ที่ 01-08-2014 22:33:22

้พี่ธันเด็ดค่ะ  o13

หัวข้อ: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 12-08-2014 15:08:41

09 แม่


“พูดใหม่ซิ กูไม่ได้หูฝาดแน่นะ

ผมมีเพื่อนสนิทอยู่หนึ่งคนครับ สนิทมาก ๆ ตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว รู้จักกันเพราะโดนอาจารย์บังคับให้นั่งติดมัน ผมเป็นหัวหน้าห้อง ส่วนมันเป็นเด็กเส้นจอมเกเร ผมโคตรปวดหัวเลยเวลาต้องลากมันมาเข้าเรียน จนหลัง ๆ สนิทกันได้ยังไงก็ไม่รู้ นิสัยของผมกับมันคนละเรื่อง ถ้าเปรียบกับตัวเองเป็นสีขาว มันก็เป็นสีดำแบบไม่ต้องสงสัย


“พี่ธันงอนผม”

อินทรี เพื่อนสนิทที่ไม่น่าจะพึ่งพาได้นั่งกลั้นหัวเราะจนหน้าดำหน้าแดง อันที่จริงไม่อยากจะเล่าให้มันฟังหรอก แต่จนปัญญาจริง ๆ ไม่รู้จะไปปรึกษาใครแล้วเลยต้องแอบมาหาที่บ้านมัน ซื้อขนมมาฝากนิดหน่อยแล้วนั่งหน้าบึ้งเป็นตัวตลกแบบนี้ เจ้าบ้านยกน้ำขึ้นดื่มอึก ๆ ไม่ให้สำลักแล้วหันมาจับหัวผมโยกไปมา “ไปก่อเรื่องอะไรอีกล่ะคราวนี้”

“ก็ไม่เชิงกับก่อเรื่องหรอกครับ พอดีเพื่อนที่คณะมาถามว่าตั้งแต่เลิกกับเฟิร์นไปมีแฟนใหม่หรือยัง ผมก็ตอบไปตรง ๆ ว่าไม่มีแล้วเธอก็เลยบอกว่าชอบผม จะขอลองคุย”

“แล้วมึงก็คุย?”

“ผมไม่ได้คิดอะไรด้วยหรอกครับ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ ผมเองก็ไม่แน่ใจนี่ครับว่าตัวเองยังชอบผู้หญิงอยู่ไหม อีกอย่างเธอก็น่ารักดี คุยด้วยแล้วสนุก”

“แล้วพี่ธันก็จับได้?”

ก็นั่นล่ะครับ...ไม่ใช่จับได้อย่างเดียวนะ ปฏิเสธเตยให้ผมโดยสิ้นเยื่อขาดใยกันไปเลยทีเดียว ถึงตอนนี้เตยก็ยังไม่คุยกับผมครับ โกรธจริงโกรธจัง เฮ้ย ผมก็เข้าใจความรู้สึกเตยนะ เหมือนหลอกให้ความหวังแต่ที่จริงผมก็ยังแอบคิดว่าผมยังมีสิทธิ์นี่หว่า จำเป็นเหรอครับว่ามีเกย์มาจีบแล้วผมต้องเป็นเกย์ ขอเผื่อทางเลือกให้เส้นทางของชายชาตรีสักหน่อยไม่ได้หรือไง โลกของพี่ธันไม่เหมือนโลกของผมนะครับ มันเป็นเมืองลี้ลับ เข้าไปแล้วกลับออกมาไม่ได้ ก่อนจะตัดสินใจอะไรขอพิสูจน์ตัวเองซ้ำ ๆ ว่าจะไม่เสียใจทีหลังหน่อยไม่ได้หรือไงกัน


“ถ้ากูเป็นพี่ธันคงกระทืบมึงม้ามแตกแล้วไอ้ปอ”

“ไม่ได้กระทืบครับ แค่ไม่คุยด้วย ไม่สิ...คุยแบบถามคำตอบคำ ตึง ๆ ใส่ผมมาจะสองสัปดาห์อยู่แล้ว”

คิดแล้วละเหี่ยใจ ผมทิ้งลมหายใจหนัก ๆ ผ่านทางจมูก มองมือที่ที่ประสานกันไว้บนโต๊ะด้วยความสับสน “ถ้ารู้ว่าพี่ธันจะงอนนานขนาดนี้ผมไม่ทำตั้งแต่แรกก็ได้”

“เออ ทีหลังก็คิดให้มันเยอะหน่อย”

“ก็คิดแหละครับ แต่คิดถึงแค่มุมของตัวเอง ลืมนึกไปว่าถ้าพี่ธันรู้จะรู้สึกยังไง”

“แล้วมึงรู้หรือยังว่าพี่ธันรู้สึกยังไง”

“คงน้อยใจมั้งครับ นี่อิน มึงจะซักอะไรนักครับ ผมมาขอคำแนะนำที่ทำให้พี่ธันหายงอนนะ” ไอ้คุณอินหัวเราะร่วนกวนประสาท ผมยกมือที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นกอดอกมองหน้าหาเรื่อง ซีเรียสนะโว้ย ทำเป็นเล่นอยู่ได้

“มึงแคร์พี่เขาขนาดนี้ทำไมไม่ใจอ่อนสักทีวะ”

“ไม่ใช่ไม่ใจอ่อนครับ แต่ยังกลัวอยู่นิด ๆ นิดเดียว”

“กลัวเหี้ยไรอีก พี่ธันยังไม่ชัดเจนกับมึงมากพอเหรอ หรือกลัวใจตัวเองว่าถ้าคบไปแล้วไม่ใช่กลับมาหาผู้หญิงแล้วจะมีราคี กูบอกให้นะไอ้เนิร์ด หัวมึงน่ะไม่ต้องใช้มากก็ได้ ใช้แค่ใจ แค่ความรู้สึก มึงชอบพี่เขามาตั้งนานแล้วยังทำยักแย่ยักยัน รอบก่อนที่พี่มี่จะมาคาบมันไปทำเป็นร้องห่มร้องไห้ พอเห็นเขาเป็นของตายก็เสือกเล่นตัว”

“พี่ธันไม่ใช่ของตายนะครับ” ผมเถียงเลย คอเป็นเอ็น ไอ้คนที่เป็นของตายน่ะผมต่างหาก ดูสิ แค่เขาทำท่าไม่อยากคุยด้วยก็ประสาทเสียจนสติพังแล้ว เจ้าตัวน่ะเหรอ ป่านนี้กิน ๆ นอน ๆ อยู่บ้านกับหมาทั้งฟาร์มสบายใจเฉิบ แถมยังจงใจหลบหน้าไม่ออกมารดน้ำตอนผมกลับบ้านอีกต่างหาก

“อีกอย่าง ผมไม่รู้จะบอกที่บ้านยังไงด้วยว่ามีผู้ชายมาจีบ”

“ฮ่า ๆ ไอ้ปอเอ๊ยยย ไอ้สัสเตี้ยยยย มึงนี่นะ ป่านนี้เขารู้กันทั้งบ้านแล้วมั้ง ทั้งพี่ป่าน ทั้งไอ้ป้อน ฉลาดเป็นกรดกันทั้งนั้น”

“ไม่มั้งครับ พี่ธันก็ไม่ได้แสดงออกโจ่งแจ้งอะไรนี่”

ไอ้อินหัวเราะจนแทบจะก้มลงไปกุมท้อง มันเงยหน้าขึ้นมองผม ใช้หลังมือเช็ดน้ำตาที่เล็ดออกมาไปด้วย “ไม่เลยมึง พี่ธันของมึงไม่โจ่งแจ้งเลยสักนิด”

“กวนแล้วครับ หยุดหัวเราะแล้วพูดกันดี ๆ ดิครับ ทีมึงมีเรื่องอะไรมาให้ผมช่วยผมยังช่วยเต็มที่เลยนะ พอเป็นเรื่องของผมบ้างขำใหญ่ล่ะ มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นนี่มันแบ๊ดกายนะครับไอ้เหี้ย”

เริ่มฉุนนิด ๆ แล้ว คนกำลังจริงจัง ขำอะไรอยู่ได้ ไอ้คุณอินค่อย ๆ หยุดหัวเราะ แต่ยังทิ้งรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ไว้ที่มุมปาก “เอางี้ดิ วันแม่นี่ไง มึงก็บอกพี่ธันชวนไปไหว้แม่ แล้วก็ตะล่อมบอกแม่มึงว่ามีผู้ชายมาจีบ ถ้าแม่มึงไม่ได้แอนตี้อะไรก็ลุยเลย วิ่งทะลุมิติมาอยู่โซนเดียวกับกูได้ เดี๋ยวเปิดเพลงไอวิวเซอร์วายรอ”

“ขำเหรอครับ” พึ่งได้จริง ๆ หรือเปล่าก็ไม่รู้ ไอ้หล่อเนี่ย ผมถอนหายใจหนัก ๆ ทำไมยิ่งคุยยิ่งปวดหัวกับมันวะ

“เชื่อกู มึงก็ทำอะไรให้มันชัดเจนหน่อย ไม่ใช่อ่อยคนโน้นที คนนี้ที คนที่เขาจริงจังอยู่จะได้รู้ว่ากำลังรออะไร พี่ธันก็แก่แล้ว เผลอ ๆ รอมึงไปนาน ๆ เข้าเริ่มเซ็ง มีคนอื่นเข้ามารักเขา ดูแลเขา จะเลิกรอเสียเปล่า ๆ”

“ไม่หรอกครับ พี่ธันรับปากแล้วว่ารอได้”

“มึงเชื่อแบบนั้นจริง ๆ เหรอ คนเราถูกทำร้ายจิตใจบ่อย ๆ จะไม่เปลี่ยนความรู้สึกไปจริง ๆ เหรอวะปอ คิดดี ๆ นะมึง”

เปล่าครับ...ผมไม่ได้เชื่อแบบนั้นเลย ทุกครั้งที่พี่ธันโกรธถึงได้กลัวขนาดนี้ กลัวว่าพี่ธันจะไม่อยู่ข้าง ๆ ผมอีกต่อไปแล้ว



ไฟข้างบ้านมืดสนิทแม้เวลาจะล่วงเลยมาสองทุ่มเศษแล้วก็ตาม ผมเพิ่งกลับถึงบ้าน เย็นวันศุกร์ก่อนวันหยุดยาว 4 วันรวดรถติดเสียยิ่งกว่าอะไร โชคดีหน่อยที่มหาวิทยาลัยส่วนใหญ่เลื่อนไปเปิดวันที่ 18 สิงหา การสัญจรบนท้องถนนเลยยังไม่ถึงขั้นวิกฤต ผมเกลียดรถติดครับ ตอนแรกก็ชั่งใจอยู่ว่าจะไปดื่มกับอินทรีหรือเปล่า แต่ลึก ๆ ก็กลัวว่าถ้าพี่ธันรู้ว่าผมไปหามันเดี๋ยวเรื่องจะใหญ่เข้าไปมากกว่าเดิมเลยนั่งรถเมล์ฝ่าดงมรสุมกลับมาดีกว่า

ไอ้ป้อนนั่งเล่นเกมเศรษฐีแข่งกับพี่ป่านอยู่ข้างล่าง ส่วนพ่อกับแม่นอนดูทีวีกันหน้าโซฟา พอผมถอดรองเท้าเดินเข้าตัวบ้านก็ยกมือไหว้ก่อนปลีกตัวกลับขึ้นห้อง จากตรงนี้ส่องเห็นในบ้านพี่ธันได้หลายที่ครับ ห้องนอน ห้องครัว กระจกบานใสจากบ้านหลังใหญ่เป็นใจเสียยิ่งกว่าอะไร แต่วันนี้มืดสนิท มืดเสียจนเริ่มใจคอไม่ดีเท่าไร


“แม่ พี่ธันอยู่บ้านหรือเปล่า”

ผมวิ่งลงมาถาม ทุกสายตาละจากสิ่งที่สนใจอยู่พร้อม ๆ กัน “รถก็จอดอยู่ไม่ใช่เหรอจ๊ะ”

“แต่ไฟปิดมืดเลย”

“เอ แปลก ปกติถ้าจะไปไหนก็เปิดไฟทิ้งไว้ให้หมาอยู่ไม่ใช่เหรอ” พ่อถามพลางขมวดคิ้วเข้าหากัน นั่นล่ะครับที่ผมเป็นห่วง ตอนที่มันไปสวิซเซอร์แลนด์หลายวันยังเอากุญแจมาฝากเลี้ยงหมากับเข้าไปเปิดไฟเลยด้วยซ้ำ

ผมไม่รอให้ใครตั้งสมมติฐานเพิ่ม วิ่งออกมานอกบ้าน กระโดดข้ามรั้วกำแพงด้วยความเคยชิน เสียงเห่าระงมของหมาสลับกับครางงี้ดดังออกมาจากด้านใน พี่ธันไม่ได้ล็อกประตูบ้านทำให้ผมเปิดเข้าไปได้แทบจะในทันที


“พี่ธัน...อยู่หรือเปล่าครับ”

ผมถามพลางคลำมือไปในความมืด หมาทั้งห้าตัววิ่งมาพันแข้งพันขา พอเปิดไฟได้ก็เห็นร่างหนึ่งนอนหลับอยู่บนโซฟา ไม่สวมเสื้อ มีแค่กางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียวกอดหนังสือการ์ตูนเอาไว้หลับสนิท ชำเลืองไปทางถาดอาหารสุนัขที่ว่างเปล่าแล้วก็เข้าใจเจ้าตูบที่ทำตาละห้อยอย่างน่าสงสาร

พี่ธันไม่เคยเป็นแบบนี้...
ไม่ว่าจะเป็นอะไร พี่ธันไม่เคยปล่อยให้หมาตัวเองหิว


“พี่ธัน...พี่ธันครับ”

ผมเรียกอีกฝ่ายก่อนเดินไปแตะเบา ๆ ที่หัวไหล่ ตัวร้อนจี๋เลย ทำยังไงดีวะ วิ่งขึ้นไปหาเสื้อผ้าใส่ง่ายให้ชายหนุ่มก่อนลงมาจัดการแต่งตัวให้เรียบร้อย โทรบอกที่บ้านให้ช่วยพาพี่ธันไปโรงพยาบาลหน่อย เอาจริงก็อยากพาเขาไปเองเหมือนกันแหละ แต่ขับรถไม่แข็งครับ ยิ่งตอนกลางคืนแล้วด้วยให้พ่อหรือพี่ป่านมาช่วยขับดีกว่า


“พี่ธัน...ไหวไหม”

ผมประคองคนป่วยขึ้นนั่ง เจ้าของบ้านดูเหมือนมีสติขึ้นมาหน่อยปรือตาเปิดแล้วยกมือขึ้นนวดขมับ ป่วยกี่วันแล้วนะ เมื่อวานก็ยังเห็นออกไปวิ่งกับหมาอยู่เลย


“อืม ไม่เป็นไร”

“ไปหาหมอนะ พ่อกำลังเอารถออก”

“ไม่...” เสียงทุ้มแหบต่ำ พี่ธันยกมือห้าม ก่อนหันไปคว้าเอาถุงพลาสติกที่วางทิ้งไว้แถวนั้นมากางทำท่าเหมือนจะอาเจียนแต่ก็ไม่มีอะไรออก กระนั้นก็ยังปฏิเสธ “กินยาก็พอแล้ว”

“แต่พี่ไข้ขึ้นสูงมากเลย ไปหาหมอหน่อยนะ นะครับ” ผมคุกเข่าลงไปที่พื้น ปกติพี่ธันไม่ใช่คนขาววอก ติดจะคล้ำแดดแต่ก็ไม่ถึงกับดำเสียทีเดียว ทว่าในเวลานี้กลับแดงไปทั้งร่างโดยเฉพาะคอกับหน้า บอกตรง ๆ ผมใจคอไม่ดีเลย


“ทำไมไม่สบายแล้วไม่บอกผม”

“ไม่ได้เป็นอะไร”

“ไม่ได้เป็นอะไรได้ยังไง! พี่ธันเคยเป็นแบบนี้เหรอ...อึก...ฮึก...”

บ้าชะมัด พี่ธันใช้มือกดหน้าท้องเหมือนจะมีอาการปวดท้องร่วมด้วย ผมเผลอร้องไห้ออกมา ผู้ชายตัวใหญ่เอนตัวพิงกับพนักพิงโซฟาอย่างอ่อนระโหยโรยแรง ตาคมฉ่ำไปหมดเพราะพิษไข้ เป็นหนักขนาดนี้ ไม่คิดจะเรียกกันเลยหรือยังไง


“ไม่เป็นไรมากหรอก บอกพ่อเดี๋ยวพี่กินยานอนก็หายแล้วจริง ๆ ไม่ต้องเอารถออกหรอก”

ผมส่ายหน้ารัว ยกหลังมือขึ้นมาเช็ดน้ำตา นั่งตรง ๆ ยังไม่ได้ ยังจะมีหน้าบอกว่าไม่เป็นอะไรอีก เสียงแตรรถดังจากหน้าบ้าน ผมปล่อยมือที่พยุงอยู่พี่ธันก็เลื้อยลงไปนอนบนโซฟาอีกแล้ว ผมไม่ได้อยู่จัดท่าทางให้นอนสบาย แต่วิ่งไปเปิดประตูรั้วให้พ่อเอาฟอร์จูนเนอร์เข้ามา ไอ้ป้อนกับพี่ป่านเองก็หน้าตาตื่นไม่แพ้กัน


“พี่ธันเป็นไงบ้าง” ป้อนถาม ขณะที่พ่อเพิ่งเปิดประตูรถลงมา

“ไข้ขึ้นสูงมาก ป้อนช่วยพยุงหน่อย พี่ป่าน หมายังไม่ได้กินข้าว ปอฝากให้ข้าวหมาด้วย อาหารอยู่ใต้บันได ในลังพลาสติกสีขาวฝาเขียวครับ”

“เออ ๆ ไปเหอะ เดี๋ยวฉันกับแม่เฝ้าบ้าน มีอะไรก็โทรมาบอกแล้วกัน หยุดร้องไห้ด้วย จะร้องทำไมเนี่ยแก”

ผมเช็ดน้ำตากับหัวไหล่ตัวเองอีกครั้งก่อนเดินนำป้อนเข้าบ้าน ไอ้ป้อนพยุงปีกซ้ายของพี่ธันทำหน้าเหยเก ขณะที่ผมช่วยพยุงปีกขวา พี่ธันเป็นคนตัวใหญ่มากครับเมื่อเทียบกับบ้านผม สองคนช่วยพยุงยังลำบากเลย


“ตัวโคตรร้อนเลย”

“เดี๋ยว ปอ เอาผ้าชุบน้ำเช็ดตัวพี่เขาไปก่อน ไข้สูงแบบนี้เดี๋ยวจะช็อกเอาได้”

แม่วิ่งมาจากบ้านพร้อมผ้าขนหนูหมาด ๆ ผมรับไว้ก่อนปิดประตูลง ป้อนไปนั่งกับพ่อข้างหน้า ส่วนผมก็ยกผ้าขึ้นเช็ดหน้าผากกับลำคอพี่ธันเป็นระยะ อุณหภูมิสูงจนทำให้ผ้าร้อนไปหมด แต่ที่ร้อนยิ่งกว่านั้นกลับเป็นใจผมที่แทบจะหยุดเต้นเมื่อเห็นอีกฝ่ายไม่สบาย
พี่ธันอย่าเป็นอะไรนะ

ปอยังไม่ได้ตอบพี่เลยว่าพี่สำคัญมากแค่ไหน


“เดี๋ยวป้อนไปติดต่อเรื่องบัตรนะ หยิบกระเป๋าตังค์พี่เขามาด้วยใช่ไหม เดี๋ยวพ่อเอารถไปจอด แล้วปอก็พาพี่ธันไปหาพยาบาลเลย”

คำสั่งของพ่อดูไม่ตระหนก ผมพยักหน้าเมื่อรถจอดหน้าโรงพยาบาลเพื่อส่งผู้ป่วย เจ้าหน้าที่เข็นแปลมารับ ขณะที่ผมวิ่งตามติดไปไม่ห่าง “คนไข้เป็นอะไรมาครับ”

“ไข้ขึ้นสูงครับ สูงมาก ปวดท้องด้วยครับ”

เจ้าหน้าที่หันไปคุยกับพยาบาลก่อนเดินนำพี่ธันเข้าห้องผู้ป่วยด้วยความเร่งรีบ ผมมือชาเท้าชาไปหมด หัวใจราวกับกำลังถูกบีบให้ฟีบลงเรื่อย ๆ และแทบจะหยุดเต้นเมื่อป้อนเดินมาตบบ่าแล้วดึงเข้าไปกอด
ไอ้ป้อนถอนหายใจยาว กระซิบปลอบผมด้วยน้ำเสียงที่มีความเป็นผู้ใหญ่มากกว่าผมหลายเท่า “ถึงมือหมอแล้วพี่ปอ ไม่ต้องห่วงแล้ว”

ผมเพิ่งรู้ตอนนี้ ว่าผมเป็นห่วงพี่ธันมากแค่ไหน


(มีต่อค่ะ)

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 12-08-2014 15:09:16

(ต่อจ้า)


วันที่สองของการนอนโรงพยาบาลของพี่ชายข้างบ้านดีขึ้นเล็กน้อยหลังจากรู้ว่าป่วยเป็นอะไร ไข้เลือดออกไม่ใช่เรื่องตลกเลยครับ เมื่อวานอุณหภูมิของพี่ธันอยู่ที่ 40 เกือบ 41 องศา ถ้าอยู่คนเดียวมีโอกาสช็อกสูงมาก พอถึงมือหมอได้ยาพารากับเช็ดตัวเป็นระยะถึงดีขึ้นมาหน่อย ส่วนอาหารช่วงนี้ก็ให้ทางน้ำเกลือไปก่อน

ผมฟุบหน้านอนอยู่กับเบาะเตียงผู้ป่วย จับมืออีกฝ่ายวางลงบนหัว เวลาส่วนมากพี่ธันจะหลับ ผมเองก็หลับ ๆ ตื่น ๆ โชคดีที่ปิดเทอม แล้วก็ไม่มีงานอะไรด้วยเลยมาเฝ้าได้ตลอด สลับกับแม่กับพี่ป่านมาเยี่ยม ส่วนใหญ่สองสาวจะมาช่วงที่พ่อมารับผมกลับไปอาบน้ำที่บ้านตอนเย็น ๆ ส่วนไอ้ป้อนบางทีก็ติดรถมากับพ่อ หรือมากับพี่สาวตามสะดวก

ผมเพิ่งรู้ตอนนี้ว่าที่บ้านผมทั้งรักทั้งเป็นห่วงพี่ธันขนาดไหน ไม่ใช่แค่ผม แต่สีหน้าของคนอื่นก็ดูไม่ดีเลยสักนิดที่เห็นพ่อยักษ์ตัวโตสุดแสนจะอารมณ์ดีล้มหมอนนอนเสื่อ

พี่ธันไม่เคยป่วย
อย่างน้อยก็ไม่เคยป่วยจนเข้าโรงพยาบาลแบบนี้


ก๊อก ก๊อก...

เสียงเคาะประตูห้องพักดังขึ้น ผมขยับตัวลุกทำให้มือข้างที่ไม่ได้เจาะสายน้ำเกลือร่วงแผละลงบนเบาะที่นอน พี่มี่กับพี่กร แล้วก็ผู้ชายตัวสูงใหญ่อีกคนเดินเข้ามา ผมไม่เคยเห็นเขาแต่คงเป็นเพื่อนที่ทำงานเก่า เมื่อเช้าพี่กรโทรตามเอางานจากพี่ธันพอดี ผมเลยถือวิสาสะรับให้แล้วแจ้งข่าว ส่วนแม่พี่ธันที่สวิซผมไม่ได้โทรบอก กลัวว่าจะขนขโยงกันมาเยี่ยมเสียเปล่า ๆ


“ธันหลับเหรอคะน้องปอ”

“ครับ” ผมตอบพลางยกมือขึ้นไว้พี่ ๆ ทีละคน พี่ผู้ชายที่ผมไม่รู้จักยกกระเช้าของฝากมาให้ ผมเลยไปช่วยถือแล้วจัดวางเข้าตู้ให้เรียบร้อย

“เห็นเจ้ากรบอกว่าป่วย พวกพี่เลยแวะมาเยี่ยม ว่าแต่เป็นยังไงบ้างล่ะ”

“ไข้ยังสูงอยู่ครับ รอดูอาการเรื่อย ๆ พ้นวันนี้น่าจะดีขึ้นแล้ว”

“มีคนดูแลดีเดี๋ยวก็คงหายล่ะ มันน่ะ” พี่กรกระเซ้า ผมไม่ตอบแต่ขยับไปนั่งโต๊ะตัวไกล ๆ พี่คนแปลกหน้ากับพี่กรนั่งบนโซฟา ขณะที่พี่มี่เดินไปวัดอุณหภูมิคนป่วยด้วยหลังมือ พี่ธันปรือตาเปิดก่อนกวาดตามองไปรอบห้อง

“มี่กับกร แล้วก็เต้มาเยี่ยมจ้ะธัน เห็นน้องบอกว่าธันเข้าโรงบาล”

พี่ธันพยักหน้า พอปรายตามาเจอผมก็ถอนหายใจเล็กน้อย “ไม่กลับบ้านอีกเหรอปอ”

“ครับ?”

“ตื่นมาทีไรก็เจอทุกที เดี๋ยวก็ป่วยไปอีกคน”

ผมไหวไหล่ ใครจะเหมือนพี่ธัน ตัวก็ออกโตแต่ดันเป็นโรคที่ส่วนมากจะเป็นในเด็ก “ถ้าผมเป็นไข้ผมจะบอกแม่ครับ ไม่แอบไปซื้อยามากินเองจนเป็นหนักเหมือนพี่ธันหรอก ดีที่เป็นแค่ไข้เลือดออก อีโบล่ากำลังเป็นเทรนด์เสียด้วย”

“บ้าแล้ว อยู่แต่ที่บ้าน ไม่ได้เข้าข่ายผู้ติดเชื้อเลย แล้วใครจะไปรู้ นึกว่าป่วยเฉย ๆ”

“เอ้า ตื่นมาก็ทะเลาะกันเลยหรือไง สองหนุ่ม” แม่เปิดประตูเข้ามาได้ยินเสียงแหบห้าวเอาแต่เถียงก็บ่นกลั้วหัวเราะ ผมเบ้ปากกอดอกมองไปที่อื่น ใครใช้ให้ไล่ผมกลับบ้านก่อนล่ะครับ

“ตาธัน เดี๋ยวจะมีคนไปพ่นยากำจัดยุงในหมู่บ้านนะจ๊ะ แม่กับป่านเลยพาหมาไปพักโรงพยาบาลชั่วคราวก่อน พรุ่งนี้เช้าจะรีบไปรับมาให้”

“ขอบคุณมากครับ รบกวนแม่เลย”

“ไม่เป็นไรจ้ะ เราก็เหมือนบ้านเดียวกันนั่นล่ะเนอะ เพื่อน ๆ มาเยี่ยมพอดีเลย แม่ทำขนมมาเยอะไปหมด ช่วย ๆ กันกินนะลูก”

แม่พูดพลางไปหยิบจานชามของโรงพยาบาลมาแบ่งขนมแจก พี่มี่ผละจากพี่ธันไปช่วยแม่ ผมเลยถือวิสาสะกลับมานั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม มองมือพี่ธันเพราะยังไม่กล้าจ้องหน้า
ป่วยก็ป่วยเถอะ แต่เรื่องงอนนั่นไม่รู้ว่าหายหรือยัง
แต่ถึงพี่ธันจะไม่อยากเห็นหน้า ผมก็ทำเป็นใจแข็งไม่สนใจพี่ธันเหมือนที่เขาทำใส่แบบหลายวันมานี้ไม่ลงจริง ๆ


“ขอบใจ ที่แวะเข้ามาดู”

ผมพยักหน้า เม้มปากเข้าหากันแน่น “วันหลังถ้าป่วยบอกผมนะ”

“เป็นหมอหมาคิดจะมารักษาคนหรือไง”

“ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะครับ” ผมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ถ้าผมไม่เอะใจพี่ธันไม่ช็อกคาบ้านไปแล้วเหรอ หมามันช่วยอะไรพี่ไม่ได้นะ มีอะไรก็บอกผมสิ”

“เป็นห่วงเหรอ” ผมละสายตาขึ้นจากฝ่ามือหนามามองหน้าคนถามแต่ต้องหลุบสายตาลงเมื่ออีกฝ่ายเอาแต่จ้องตาหยาดเยิ้ม ไม่ใช่หวานฉ่ำด้วยพิษไข้ แต่เป็นหวานแบบที่ผู้ชายคนหนึ่งใช้มองคนที่รัก

ผมรู้...ว่าพี่ธันรู้สึกยังไง


“ไม่เจ็บคอหรือครับ พูดมากอยู่ได้”

“เปลี่ยนเรื่องทำไมล่ะ เหมือนคุ้น ๆ ว่าเมื่อวานมีคนร้องไห้ด้วยหรือเปล่าน้า”

“อย่าแซวสิครับ เพื่อน ๆ ก็อยู่ แถมแม่ยังอยู่อีกต่างหาก”

หน้าพี่ธันซีด ปาดแห้งผากแต่ยังผุดยิ้ม ผมยกมือขึ้นนวดแขนไม่ให้อีกฝ่ายเมื่อยเบา ๆ

“ก็ปอไม่ตอบ...”

ผมเหลือบตาขึ้นมองเจ้าของคำถามเป็นระยะ บอกตรง ๆ ว่าเขิน เขินทุกครั้งที่ถูกพี่ชายข้างบ้านมองด้วยแววตาแบบนี้ กึ่ง หยอกล้อ กึ่งเกี้ยวพาราสี แสร้งทำเป็นเฉไฉสักพักมือใหญ่ก็ยกขึ้นมาลูบหัวผมผะแผ่ว ผมชอบความรู้สึกแบบนี้ ความรู้สึกที่เหมือนกับมีพี่ธันคอยดูแลตลอดเวลา


“อย่าให้พี่คิดไปเองได้ไหมปอ”

“ก็บอกว่าแม่ยังอยู่...”

“กระซิบก็ได้”

ผมไม่ได้กระซิบ ไม่ได้ตอบเสียงดังฟังชัดแต่พยักหน้าแทนคำตอบ พี่ธันฉีกยิ้มกว้างจนตาหยี พี่กรหันมาเห็นพอดีรีบแกล้งกระแอมไอเหมือนมีอะไรติดคอ


“อะไรกัน สองคน อะไรกานน”

“อะ...อะไรครับพี่กร”

“ไอ้ธัน มึงแกล้งป่วยลองใจน้องหรือเปล่าเนี่ย”

ไอ้พี่กร ไอ้ปากเปราะ! ผมตวัดมองเพื่อนพี่ธันตาเขียวสลับกับมองแม่ด้วยสีหน้าหวาด ๆ แม่ยังอยู่ที่โต๊ะรับรองโดยช่วยกันกับพี่มี่แบ่งขนมใส่จานใบสุดท้ายก่อนหันมายิ้มให้อย่างใจดีไม่มีแววของความเคลือบแคลงผ่านแววตา ผมลอบถอนหายใจแผ่วโดยมีเสียงหัวเราะของพี่มี่ลอยแทรกประกอบ สักพักแม่ก็หันกลับมาหา


“แล้วเป็นยังไงบ้างล่ะธัน รู้สึกดีขึ้นไหม”

“มึนครับ สงสัยนอนมากไปหน่อย”

“ทนเบื่อหน่อยนะ หมอเขาอยากให้อยู่ดูอาการ ช่วงนี้หยุดหลายวันพอดีเลย เจ้าปอจะได้มาเฝ้าได้สะดวก”

“ให้น้องกลับไปพักก็ได้ครับ” พี่ธันพูดยิ้ม ๆ “เดี๋ยวป่วยไปอีกคน”

“ยุ่งน่า”

“ก็แบบนี้ล่ะจ้ะ” แม่ส่ายหัว ผมลุกจากเก้าอี้ไปกอดเอวคนบ่นเอาไว้ “กลับไปบ้านก็กระสับกระส่ายห่วงธันจนอยู่ไม่สุขแม่ว่าเอามาทิ้งไว้โรงบาลนี่แหละดีแล้ว จะได้ไม่ต้องกลัวว่าพี่ชายสุดที่รักจะเป็นอะไรไป”

พี่ธันเลิกคิ้วล้อ ๆ ที่แม่ฟ้องว่าผมเป็นห่วง ยิ้มยียวนเหมือนคนไม่เคยโกรธกันมาก่อน เมื่อสองสัปดาห์ก่อนใครกันวะที่โมโหปึงปัง พาลมาไม่คุยกับผมตั้งนานสองนาน “ไม่ต้องห่วงพี่ขนาดนั้นหรอกปอ ยังอยู่อีกนาน”

“อาจจะไม่นานก็ได้นะครับ นี่ก็แก่มากแล้ว”

“ถ้าจะตายก็น่าจะตายด้วยโรคอกหัก” พี่กรพูดขึ้นมาบ้างพลางลูบคางตัวเองไปด้วย เรียกเสียงหัวเราะครืนได้จากทุกคนยกเว้นผม แม่เองก็ด้วย ยิ้มแย้มหน้าบานแบบนี้ถ้ารู้ว่าคนถูกพาดพิงเป็นผมจะยังมีความสุขแบบนี้หรือเปล่า

“ทั้งหล่อ รวย ใจดี ขี้เล่นแบบนี้ ใครจะหักอกลูกชายคนโปรดเจ้าของร้านอาหารไทยในสวิซซ์ลง”

ทำไมแม่ไม่นับเรื่องกะล่อน เจ้าชู้กับลามกเข้าไปด้วยล่ะครับ จะได้มีข้อด้อยที่ทำให้คนอื่นไม่มั่นใจเขาบ้าง กับพี่ธันน่ะอวยตลอด ลองเป็นผมสิ เหยียบยังไงให้จมดินนะทำหมดแหละ


“ใครมันจะเพอร์เฟ็คไปทุกอย่าง แม่ก็...คนเราก็ต้องมีข้อเสียบ้างล่ะครับ”

ด้วยความหมั่นไส้นิด ๆ ผมเลยแขวะไป แม่ดึงผมมากอดแล้วลูบหัวใหญ่ “เหมือนจะเห็นเด็กเรียกร้องความสนใจอยู่แถวนี้เลยเนอะ”
ได้ทีผมก็อ้อนสิครับ เอาหัวมุดบ่า กอดมารดาไว้ทั้งตัว เห็นผมตัวเล็ก ๆ แบบนี้ก็ยังสูงกว่าแม่นะ สูงกว่าประมาณสองสามเซนติเมตรได้ พอกอดกันเลยไม่ลำบากเท่าไร


“มี่ว่าเดี๋ยวมี่กับเพื่อน ๆ กลับแล้วดีกว่า ธันจะได้พักผ่อน ขอตัวเลยนะคะคุณแม่”

“จ้ะ” แม่ยกมือรับไหว้ก่อนคนอื่น ๆ จะไหว้ตามหญิงสาว พี่กรขยิบตาให้ผมนิด ๆ เดินออกไปเป็นคนสุดท้าย ผมเลี่ยงออกมาจัดกระเช้าของฝากบางอย่างเข้าตู้เย็น ส่วนแม่ก็จัดเก้าอี้ที่ระเกะระกะให้กลับที่เดิม


“แม่ไม่ได้โทรบอกคุณกานดาเลยธัน ไม่รู้ว่าจะให้โทรหรือเปล่า”

“อ้อ ครับ ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวจะวุ่นวายกันเปล่า ๆ ขอบคุณนะครับที่เป็นธุระให้ เอ่อ...แล้วคุณแม่มายังไงน่ะครับ ผมนึกว่ามาพร้อมป่านเสียอีก”

“ยัยป่านแวะมาส่งจ้ะ มีนัดกินข้าวกับเพื่อน ยัยป่านก็แบบนี้แหละ ติดเพื่อนเป็นที่หนึ่ง”

“วัยล่ะมั้งครับ” พี่ธันพูดกลั้วหัวเราะ แม่เองก็ไม่ได้เถียงอะไร

“แต่ว่าทีหลังถ้าป่วยธันรีบบอกแม่นะ บอกเจ้าปอก็ได้ เป็นอะไรขึ้นมาจะได้ช่วยกันดูแลทัน ยิ่งอยู่บ้านคนเดียวด้วย”

ผมเบะปากแล้วหันกลับมาแขวะ “แถมยังอายุมากแล้วอีกต่างหาก”

“นี่เราก็แซวเรื่องพี่เขาแก่จังเลยตาปอ เดี๋ยวเถอะ ทีเมื่อวานนะจะเป็นจะตาย วันนี้ทำไมพูดจาไม่น่ารักอยู่ได้”

“ก็หมั่นไส้นี่ครับ อายุปูนนี้ยังดูแลตัวเองไม่ได้ ถ้าเมื่อวานผมไม่เอะใจ...”

“ห่วงกันก็พูดตรง ๆ ก็ได้นี่นา พูดแบบนี้ชักน้อยใจนิด ๆ แล้วสิ” คนน้อยใจยิ้มกรุ้มกริ่ม ผมเลยเดินหนีไปนอนโซฟา แม่หยิบหนังสือที่วางทิ้งไว้บนหัวเตียงพี่ธันขึ้นมาอ่านเป็นการจบบทสนทนา อีกนัยหนึ่งคือให้พี่ธันพักผ่อนบ้างหลังจากแขกมาเยี่ยมเสียล็อตใหญ่
พักเดียวคนป่วยก็หลับสนิทอีกครั้ง ผมผุดลุกขึ้นมานั่งแล้วมองแม่ที่ก้มหน้าอ่านหนังสือเงียบ ๆ ด้วยความรู้สึกหลาย ๆ อย่าง


“มีอะไรลูก จ้องอยู่นั่นแหละ”

“ที่จริง...” ผมเงียบไปหนึ่งอึดใจแล้วพูดต่อ “...ปอมีเรื่องจะปรึกษา”

แม่ลุกจากเก้าอี้มานั่งข้าง ๆ ผม แรงยวบบนเบาะที่ยุบลงไปทำให้ผมแกล้งไถลตัวลงนอนตักอุ่น ๆ ได้อย่างแนบเนียน มือของแม่ลูบบนเส้นผม สายตาทอดลงมาไม่เคยเปลี่ยนไปตลอดอายุที่ผมเกิด มันคือความห่วงหาอาทรและเปี่ยมไปด้วยความรักโดยไม่ต้องพร่ำบอกกันตลอดเวลา

แม่ผมเป็นคนผิวขาว ขาวแบบคนจีน ขาวพอ ๆ กับพ่อ สีผิวของผมเองก็ไม่ต่างกันมากนัก เมื่อก่อนแม่ไม่ต้องใส่แว่น แต่พออายุมากขึ้นสายตาก็ยาวเหมือนคนอื่น ๆ สวมแว่นกรอบทองบาง มีสายรยางค์คล้องขาทั้งสองข้างไว้


“แม่จำเตยได้ไหม”

หญิงวัยพลางคนรับคำในลำคอ ความสามารถพิเศษอย่างหนึ่งของแม่คือจำชื่อเพื่อน ๆ ลูกได้ทุกคน แม้แต่ผมยังจำเพื่อนพี่ป่านบางคนไม่ได้ น่าแปลกที่คนอายุขนาดนี้จะมีความจำดีกว่าเด็ก ๆ ผมว่ามันเป็นเรื่องของความใส่ใจด้วย แม่เป็นห่วงพวกเราเสมอไม่ว่าจะไปที่ไหนกับใครเมื่อไร บางทีไม่ได้ถาม แต่ก็ยังรอฟังลูก ๆ คอยรายงานอยู่ตลอด
ผมใช้ปลายนิ้วเล่นหัวเข่าแม่แล้วเล่าต่อ “เตยมาบอกชอบปอแหละแม่”

“แล้ว...ปอว่ายังไงล่ะ”

“เตยก็น่ารักดี แต่ปอมีคนที่คุยอยู่ด้วยแล้วอะแม่...” ผมเว้นจังหวะเพื่อสังเกตสีหน้าบุพการี แม่ไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่รับฟังเพื่อให้ผมเล่าต่อ “แต่ก็ยังไม่ใช่แฟนกัน ปอเลยคิดว่า ลองคุยไปเรื่อย ๆ ก็ไม่น่าเป็นอะไร คือ มันก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเท่าไร แค่สนิทกันมากขึ้น แล้วทีนี้ คนที่ปอคุยอยู่ก่อนเขาก็รู้ขึ้นมา”

“ปอชอบคนไหนมากกว่าล่ะจ๊ะ”

“ปอคิดกับเตยแค่เพื่อน เป็นเพื่อนที่น่ารักคนหนึ่ง”

แม่ถอนหายใจเล็กน้อยแล้วลูบหัวผมด้วยจังหวะเดิม เสียงหวานไม่ได้ดุแต่กล่าวเชิงสอน “ปอจะลองคุยกับใครก็ไม่ผิดหรอกนะ แต่ควรคุยทีละคน ถ้าคิดว่าคนเก่าเขาไม่ใช่ก็พูดกับเขาไปตรง ๆ ทำแบบนี้มันเหมือนคบเผื่อเลือกรู้ไหม”

“...ครับ...แต่ปอสับสนนี่ครับ ปอไม่รู้ว่าคิดกับคนก่อนหน้านี้แค่ไหน บางทีเราอาจจะสนิทกันมากเกินไปถึงได้เป็นแบบนี้”

“แล้วตอนนี้รู้หรือยังล่ะ”

“นิด ๆ” ผมตอบเสียงอ่อย ยกนิ้วชี้กับนิ้วโป้งขึ้นมาจรดกันประกอบคำรับสารภาพ “แต่ปอกลัวว่า...แม่จะไม่ชอบเขา...”

“แม่จะไม่ชอบได้ยังไงล่ะปอ พี่ธันเองก็เหมือนเป็นลูกแม่คนหนึ่งเหมือนกัน ถึงไม่มีปอ แม่ก็รักพี่ธันอยู่แล้ว ยิ่งปอทั้งรักทั้งห่วงพี่เขามากขนาดนี้จะให้แม่รังเกียจได้ยังไง”

“มะ...แม่รู้?”

“เขารู้กันทั้งบ้านแล้วจ้ะ ดูออกไม่เห็นยากเลย ตาธันก็เอาใจเราจนแทบเสียคน ตอนแรกก็ไม่อยากพูดหรอกกลัวเราลำบากใจ แต่ไหน ๆ ก็ปรึกษามาเสียขนาดนี้แล้วนี่เนอะ”

ผมก้มหน้าลงบนตัก รู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาทั้งตัว เสียงหัวเราะใสของมารดาดูไม่น่าฟังเอาเสียเลยเพราะมันทำให้หัวใจผมเต้นรัว รู้ตัวอีกทีก็เอาแต่ซุกหน้าเข้าหาพุงแม่ใหญ่


“เอ้า เขินหูแดงหน้าแดงหมดแล้ว”

“กะ...ก็แม่....ฮื้ออออออ” ผมร้องออกมาไม่เป็นภาษา ครวญครางโดยหวังว่าจะช่วยให้ใบหน้าที่เห่อร้อนตอนนี้บรรเทาอาการลงบ้างแต่ก็ไม่ นิ้วเรียวหยิกหูผมเบา ๆ ด้วยความมันเขี้ยวอย่างที่แม่ชอบทำบ่อย ๆ


“ทีหลังก็อย่าไปทำให้พี่ธันเขาเสียใจอีกล่ะ”

“ก็ปอไม่อยากเป็นเกย์นี่”

“โธ่ ตาปอ...ถ้ารักเขาก็รักไปสิจ๊ะ เรื่องแบบนี้มันห้ามกันไม่ได้ แม่เข้าใจ พ่อเองก็เข้าใจ พี่ป่าน เจ้าป้อน ทุกคนเข้าใจเราหมดนั่นแหละ”

“ปอกลัวจะทำให้ทุกคนเสียใจนี่ครับ”

“ก็คงเสียใจถ้าผู้ชายคนนั้นไม่ใช่พี่ธันล่ะมั้งจ๊ะ” ผมพลิกตัวขึ้นนอนหงาย ยังรู้สึกว่าแก้มร้อน ๆ อยู่เลย แววตาของแม่ที่ทอดมองลงมาไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด มีรอยยิ้มจุดที่มุมปากทั้งสองข้าง “ถ้าจะเสียใจก็เพราะห่วง กลัวลูกไปเจอคนไม่ดี แต่เพราะเป็นพี่ธัน พ่อกับแม่เลยสบายใจว่าเขาดูแลลูกชายของแม่ไม่ทำให้เสียใจแน่ ๆ”

“แม่...”

“เพราะฉะนั้น ปอเองก็ห้ามทำให้พี่ธันเสียใจบ่อย ๆ นะ ไม่อย่างนั้นคุณพ่อคุณแม่ของพี่ธันเองจะเสียใจไปด้วย พ่อแม่ทุกคนรักลูกหมดแหละปอ จุดประสงค์สุดท้ายของพ่อแม่คือเห็นลูกมีความสุข เรื่องอื่นไม่ต้องกังวลเลย”

ผมพยักหน้าขึ้นชิดคาง ดึงมือแม่มาจูบที่ฝ่ามือเบา ๆ “ปอโชคดีมากเลยที่ได้เป็นลูกแม่”

รอยยิ้มของแม่ฉีกกว้างขึ้นกว่าเดิม สายตาทะลุแว่นทอดมองผมด้วยความเอ็นดู แก้มผมร้อนขึ้นอีกแล้ว แต่ตอนนี้สาเหตุไม่เหมือนครั้งก่อนหน้าโดยสิ้นเชิง

นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้บอกรักแม่...
ไม่ใช่เพราะไม่รัก แต่เพราะเขินเกินกว่าจะบอกต่างหาก
ผมเม้มริมฝีปากเข้าหากันแล้วพลิกตัวซุกเข้าพุงกะทิอีกครั้ง “ปอรักแม่นะ”
หน้าท้องที่เป็นแหล่งพักพิงของผมกระเพื่อมตามเสียงหัวเราะ แม่ผมไม่ตอบ แต่ลูบหัวผมผ่านกลุ่มผมสีเข้มเบา ๆ
ความรู้สึกที่ผ่านมือคู่นั้นถ่ายทอดมาอย่างอ่อนโยน
ความรู้สึกที่แม่กำลังบอกผมว่า แม่ก็รักผมเหมือนกัน....





สุขสันต์วันแม่ค่ะ อยากเขียนโมเมนต์เด็กผู้ชายออดอ้อนออเซาะแม่มานานแล้ว อ้อนแบบให้รุ้สึกว่าไม่ว่าอายุเท่าไรกับแม่เราก็ยังเป็นเด็กได้แบบไม่น่าเกลียดเสมอ แอร๊ยยย
ทุกวันนี้เวสต์ยังอ้อนแม่ค่ะ แต่ออกแนวอ้อนทีนมากกว่า
มาช้้าหน่อย เมื่อคืนหนีเที่ยว สารภาพแต่โดยดี TvT หยุดหลายวันใครเดินทางก็เดินทางกันด้วยความปลอดภัยนะคะ
อย่าลืมบอกรักแม่ด้วยเนอะ เอาให้เขินกันไปข้างเลย  :hao7: :hao7:
เจอกันเดือนหน้าค่าาา

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: hobazaki ที่ 12-08-2014 15:34:49

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด หวังว่าพี่ธันจะแกล้งหลับแอบฟังอนู่นะ คงจะฟินน่าดู คิคิคิคิ  :katai2-1: :katai5:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 12-08-2014 15:43:46

ขอของแถม Adore You เป็นเริ่อง้เนนนนนนนน้   :impress2:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 12-08-2014 15:47:07

ขุ่นแม่น่ารักกกกกกกก (คลานเข้าไปกราบ)  :hao5:

หมอปอนะหมอปอ
ต่อไปนี้ก็คงไม่มีอะไรให้ต้องคิดมากอีกแล้วนะ
ที่บ้านไฟเขียวขนาดนี้ กระโจนเข้าหลุมดำตามอินทรีเลยอย่าไปรอ กร้ากกกก

ว่าแต่พี่ธันนี่เหมือนแกล้งป่วยให้น้องมาง้อจริงๆ นะ
ถถถถถถถถถถถถ แป๊บๆ หายงอนล่ะ อ่อนนี่หว่า (พี่ธันกระทืบ)

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-08-2014 15:48:36

เขารู้กันหมดทั้งบ้านแล้วปอเอ้ย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 12-08-2014 15:52:13

พี่ธันเป็นตัวประกอบนะตอนนี้ 5555555555555+
คุณแม่กับหมอปอน่ารักกกก
ที่นี้หมอปอก็ไม่ต้องกังวลแล้วนะ เปิดใจกับพี่ธันไปเลยจ้ะ อินทรีรอรับสมาชิกใหม่อยู่นะ ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 12-08-2014 15:56:59

เหมือนคุณแม่จะบอกเป็นนัยว่า ถ้าไม่ใช่พี่ธันแม่ไม่ยอม คิคิ
พี่ธันนอนป่วยอย่างมีความสุขเลยสินะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mm03 ที่ 12-08-2014 16:24:40

เขารู้กันหมดแล้วหมอปอออ

พี่ธันน่าจะได้ยินที่หมอคุยกับแม่จังงง

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 12-08-2014 16:28:24

เฮ้ยยย แบบนี้หมอปอคงจะยอมๆได้แล้วนะ :hao7:
แม่ก็เชียร์ซะขนาดนี้แล้ว

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 12-08-2014 16:37:21

ผิดคำพูดอินซะที่ไหน เขารู้กันทั้งบ้านแล้วค่ะหมอปอ มีแต่ตัวเองแหละทำมึน 555 น่ารัก
ชอบตอนแม่พูดว่าเป็นพี่ธันแล้วน้องตกใจ ฮาาาาอ่ะ ห่วงเขาขนาดนี้ควไม่รักล่ะมั้ง
ขำตอนน้องบอกให้เลิกร้องไห้ ร้องทำไม โถ ก็หมอปอตกใจนี่
พี่ธันใจมาเต็มเลยเห็นน้องเป็นห่วงแบบนี้ ควรจะลงออยกันได้แล้วเหอะคู่นี้นะ พี่ธันรอจนแก่แล้วนะน้องหมอ~

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 12-08-2014 17:02:07

คุณแม่และที่บ้านผ่านแล้ววววว เย้ๆ
พี่ธันลุยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 12-08-2014 17:46:40

เค้ารู้กันทั้งบ้านแล้ว หมอปอ :jul3:

คุณแม่น่ารัก น่ารักกันทั้งบ้านเลย พี่ธันโชคดีมากเลย ได้แฟนน่ารัก ขี้อ้อน กวนทีนแบบสุภาพชน 5555

แถมครอบครัวที่รักและเข้าใจมาอีกหนึ่ง อยากให้พี่ธันได้ยินจัง

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 12-08-2014 18:08:56

ขุ่นแม่น่ารักกกกกกกก

บอกแล้ว เขารู้กันทั้งบ้านแล้ว
มีแต่หมอปอนั่นแหละ ใจแข็งขนาดนี้

สงสารก็แต่พี่ธัน หวังว่าคงไม่ต้องช้ำใจอีกนะ
หวังว่าพี่ธันจะได้ยิน ฟินจริงๆ นะพี่ ฮ่าๆ




"...ถ้าแม่มึงไม่ได้แอนตี้อะไรก็ลุยเลย วิ่งทะลุมิติมาอยู่โซนเดียวกับกูได้ เดี๋ยวเปิดเพลงไอวิวเซอร์วายรอ"


ขำประโยคนี้มากกกกกกกกกกก 5555555555555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: bew_yunjae ที่ 12-08-2014 20:35:46

แม่หมอปอน่าร๊ากกกก
คราวนี้หมอปอควรชัดเจนได้แล้วน้าา
สงสารพี่ธัน กว่าจะรู้ใจตัวเอง
ก็เกือบเสียอีกคนไป
อย่าได้เรื่องนี้มาครองจุงงง
เล่มพิเศษ นอกจากเรื่องบ๊วย
ขอเรื่องนี้ได้มั้ยยยย น่ารักๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 12-08-2014 21:06:32

คุณแม่น่ารักสุดๆ เลยค่าาาา

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 12-08-2014 21:45:25

ตลกปอ เค้ารู้กันทั้งบ้านแล้ว555555
ตอนนี้น่ารักดีค่ะ เราก็ยังอ้อนแม่แบบนี้เหมือนกัน อบอุ่นดี อิอิ :o8:
ตอนหน้าคงมุ้งมิ้งน่าดู ใจตรงกันแล้วนินา รอตอนต่อไปค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ✿PIERRE ที่ 12-08-2014 21:46:41

แอร๊

ตามอ่านจนทันแล้วววววววว
หมอปอน่ารัก
พี่ธันก็หึงโหด

ดีนะที่แม่ปอเข้าใจ รวมถึงพี่ป่าน น้องป้อนด้วย ฮ่าๆๆ

วันต่อไปวันอะไรหว่า... จะรอนะคะ

ว่าแต่ใกล้ครบปีแล้วนะเนี่ย
อีก4เดือนเอง

 :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 12-08-2014 21:57:07

ลุยโลดพี่ธัน ทางสะดวกแล้ว

หมอปออ้อนแม่น่ารักมากๆๆๆๆๆๆ

 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 12-08-2014 21:59:06

ครอบครัวเข้าใจมีชัยไปกว่าครึ่ง

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 12-08-2014 22:03:13

คิดถึงอินทรี...โผล่มาพอให้กระชุ่มกระชวย :ling2:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: cowinsend ที่ 12-08-2014 22:39:02

ต๊ายยยยยยยยยยย อ่านตอนนี้แล้วประทับใจจัด รักคุณแม่นะคะ><

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 12-08-2014 23:15:59

ถ้าพี่ธันไม่ป่วย ปอจะง้อยังไงน่า
กลัวเป็นเกย์? แต่กักพี่ธันไว้
ไร้เหตุผลนิดๆนะเนี่ย

ทั้งบ้านนอทรับพี่ธันหมดแล้ว
เหลือแต่ปอนี่แหละจะยอมรับเมื่อไหร่
อย่าให้คนแก่รอนาน

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 12-08-2014 23:37:28

ใครๆก็รู้ว่าหมอถูกพี่ธันจีบ 5555555555555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 13-08-2014 00:53:13

ไฟเขียวขนาดนี้ เข้าสู่ทางสีม่วงได้แล้ว  :hao3:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 13-08-2014 02:21:38

ป่วยครั้งนี้ คุ้มสุดๆ เลยพี่ธัน
น้องปอลงทุนปรึกษาแม่ด้วย อิอิ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 13-08-2014 10:26:48

หวายยยยย~ เค้ารู้กันทั้งบ้านแล้ววว นุ้งปอ~

 :katai5:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 13-08-2014 23:05:01

รักคุณแม่ที่สุด 555 เล่นเอาน้องหมอเงิบเลย น่ารักจัง :really2:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: aa_mm ที่ 15-08-2014 00:31:28

น่าร๊ากกกกกกกกกก ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ชินจังไม่กินหัวหอม ที่ 24-08-2014 05:32:45

เขารู้กันทั้งบ้านแล้ว เรานะไปอยู่ไหนมา ที่บ้านเขาเตรียมตัวรับลูกเขยกันมานานมาแล้วเถอะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 24-08-2014 15:06:52

555...คุณแม่น่าร๊าก~~~

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 24-08-2014 19:58:27

โถวววว หมอปออออออ
คนเค้ารู้กันทั้งจักรวาลแล้วมั้ง 
พี่ธันออกจะ"ไม่เปิดเผย"เลยขนาดนั้น :laugh:
ที่บ้านไฟเขียว( มานานแล้ว ) ขนาดนี้
ทีนี้หมอปอยังจะมีข้ออ้างอะไรให้ไม่โอเคเซย์เยสกับพี่ธันอีกมั้ย o18

รอตอนต่อไปจัา  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: nippy ที่ 01-09-2014 22:12:13

 :katai2-1: welcome sep....รอ รอ รอ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 01-09-2014 22:54:37

ปอนี่ ไม่รู้หรอ  ว่าลูกตด  แม่ยังจำกลิ่นได้ 5555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: AoMSiN555 ที่ 12-09-2014 22:30:09

รอติดตามอยู่นะ ให้กำลังใจนักเขียนนะกัฟ  นักอ่านก็ตั้งตารอนะ สู้ๆนะ :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: hikikomori ที่ 12-09-2014 23:44:04

มานอนรอค้า คิดถึงแล้วหายไปเลยยยยยย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 09 แม่ ♠ [up 12/08/14]
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 18-09-2014 01:36:51

พี่ธันยิ้มแก้มหน้าบานละมั่ง 555 คุณแม่น่ารัก

หัวข้อ: ♠ Special happiness 10 A little pain ♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 18-09-2014 23:57:05

10 A little pain/color]


ช่วงนี้หมอทำตัวน่ารักจนน่าเป็นกังวล

ผมพูดไม่ผิดหรอกครับ ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลมาหมอปอก็ทำตัวน่ารักจนผมกลัวว่าลับหลังแอบไปทำอะไรผิด ๆ มาหรือเปล่า ที่พูดนี่ก็ชอบนะ ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่ก็อดระแวงนิด ๆ ไม่ได้อยู่ดี หมอหมาเดี๋ยวนี้มันทำตัวอันตราย มีลับลมคมในอะไรตลอด


“อาหารเม็ดจะหมดแล้วนะครับ พรุ่งนี้พี่ธันออกไปไหนก็อย่าลืมซื้อเข้ามาด้วยล่ะ”

อย่างเช่นตอนนี้ ที่อีกฝ่ายใส่กางเกงบ็อกเซอร์ตัวเดียวโก้งโค้งอยู่ที่ตู้ใส่อาหารหมา ผมนอนมองต้นขาอ่อนขาว ๆ เพรียว ๆ จากพื้น ก้มลงอีกนิดปอ อยากเห็นแก้มก้นแล้วยักยิ้มที่มุมปาก ขาวว่ะ น่าใช้ปากไล่จูบจากตาตุ่มขึ้นมาถึงสะโพกเลยจริง ๆ

“พี่ธัน” เสียงเรียกของอีกฝ่ายที่กดลงต่ำกว่าเดิมทำเอาผมสะดุ้ง หมอปอถอนหายใจหนัก ๆ แล้วบ่น

“แอบมองขาผมอีกแล้ว”

“ไม่ได้แอบ”
มองตรง ๆ ให้เห็นจะ ๆ เลยต่างหาก อยากจะพูดแบบนั้นก็กลัวโดนด่าเสียยืดยาว เรื่องที่บอกว่าแปลกไม่ใช่ที่ห่วงว่าหมาไม่มีอะไรกินพรุ่งนี้หรอกครับ แต่เพราะเสื้อผ้าที่ชอบใส่มาหลอกล่อให้ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะต่างหาก นี่ยังไม่นับถึงเรื่องที่ชอบมาค้างที่บ้านบ่อย ๆ ด้วยนะ ก่อนหน้านี้มีที่ไหน ตั้งแต่รู้ตัวว่าถูกจ้องจะงาบก็ระวังตัวแจ ถ้าปอจะใส่กางเกงในแบบมีรหัสล็อกผมเองก็ไม่แปลกใจเลยด้วยซ้ำ

“พรุ่งนี้ผมไปติวหนังสือห้องเพื่อนนะครับ” ระหว่างที่คิดเพลิน ๆ เด็กหนุ่มก็หันหน้ามาพูดให้ผมสะดุ้งอีกเป็นครั้งที่สอง เมื่อกี้ว่าอะไรนะ จะไปติวหนังสือห้องเพื่อน?

“เพื่อนคนไหน” ไม่ต้องเสียเวลาคิด ผมถามกลับทันที น้ำเสียงที่เย้าแหย่ในทีแรกเครียดลงจนกระทั่งตัวเองก็รู้สึกได้ เด็กสมัยนี้มันไว ต้องจับให้ได้ไล่ให้ทัน แก่หงำเหงือกอยู่บ้านเดี๋ยวก็เผลอไปจิ๊จ๊ะสาว ๆ อีก คนเก่าเหมือนจะเคลียร์ไปแล้วก็จริงแต่ผมก็ยังกลัว ยอมรับตรง ๆ เลยครับ กลัวจริง ๆ ถึงจะภูมิใจในสิ่งที่ตัวเองมีเท่าไรแต่ถ้าปออยากมีแฟนคัพซีผมก็แพ้ราบอย่างไม่ต้องสงสัย ซึ่งโชคดีที่เด็กหนุ่มจับน้ำเสียงของผมได้เลยปิดประตูตู้แล้วหันหน้ามาพูดกันตรง ๆ ไม่ใส่อารมณ์กลับ

“หอไอ้อ๋องน่ะครับ กว่าจะเลิกแลปก็หกโมงเย็นได้ วันมะรืนมีสอบเก็บคะแนนอีกเลยคิดว่าจะอยู่อ่านกันที่นั่นต่อ”

“อะไรวะ เพิ่งเปิดเทอมเองไม่ใช่เหรอ จะสอบแล้วหรือไง”

“ก็อย่างนี้ตลอด ทำไมจู่ ๆ ถึงโวยวายขึ้นมาล่ะครับ” คนพูดเท้าเอวมอง ผมถอนหายใจแล้วปีนขึ้นมานอนเหยียดบนโซฟา เอาหัวหนุนร็อตไวเลอร์ที่ขึ้นมายึดที่ก่อนหน้านี้เซ็ง ๆ “หมอไม่มาแล้วผมจะดูต้นขาใครไว้จินตนาการตอนถึงล่ะ”

“จริง ๆ ไม่ได้ชื่อพี่ธันใช่ไหมครับ คุณป้าอาจจะอยากตั้งชื่อให้ว่าพี่จัญมากกว่า”

ไม่ต้องบอกชื่อจริงพี่นะปอ ให้พี่สมมติว่าปอหมายถึงจันทราไม่ใช่จัญไรไปก่อนแล้วกัน พูดอีกก็เซ็งอีก มาอ่อยมายั่วทุกวันจะไม่ให้ธันคนนี้จัญใส่ได้ยังไงวะ

“ก็หมอไม่ยอมผมสักที มันเลยเก็บกด”

“นี่ก็ยอมให้อยู่นี่ครับ”

“ไม่ได้หมายถึงยอมให้จีบ หรือยอมอยู่เป็นเพื่อนแบบนี้ดิ” พูดแล้วก็หงุดหงิด พอกำกวมใส่ก็ทำใสซื่อกลับ พอพูดกันตรง ๆ เปิดอกคุยแมน ๆ ก็หาว่าทะลึ่ง “ยอมเป็นเมียน่ะ เข้าใจไหม”

“ขอผมทำใจหน่อยเถอะครับเรื่องนั้น”

“ทำใจมาตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ...ป๊อดว่ะ แค่นี้ก็ไม่กล้า”

“ครับ ผมป๊อด” ปอพูดกลั้วหัวเราะ เห็นแล้วขึ้นเลย ทำทะเล้นอย่างนี้โดนสักหน่อยดีไหม ผมกระโจนลุกจากโซฟาเขาประชิดตัวอีกฝ่าย คว้าเอวได้ก็จับกอดจับหอมให้สาแก่ใจ แก้มหมอแม่งหอม หอมแบบนี้ตั้งแต่เด็ก ๆ เมื่อก่อนเข้าใจว่าเป็นกลิ่นแป้งอยู่หรอก แต่พอโตมาก็รู้ว่าไม่ใช่ มีกลิ่นสาบของผู้ชายปนอยู่หน่อย ๆ แต่กลับยิ่งกระตุ้นอารมณ์หื่นได้ถนัดนัก

“พี่ธัน!! อย่าแกล้ง ฮ่า ๆๆ ยอมแล้วครับ ยอมแล้ว” คนในอ้อมแขนหัวเราะร่วน ดิ้นขลุกขลักอย่าในอ้อมแขน สักพักพอเหนื่อยก็หยุดดื้อไปเอง เอียงคอหลบจมูกผมนิด ๆ ไม่อยากให้โดนแก้ม แต่คิดว่าจะรอดหรือเปล่าครับ ฝันไปเถอะ เบี่ยงตัวไม่ให้จูบแก้มก็งับที่คอแม่งเลย ขาวนักใช่ไหม นุ่มนักใช่ไหม ไหนลองชิมหน่อยซิว่าจะหวานด้วยอีกอย่างหรือเปล่า

“อื้อ...”

เสียงครางดังขึ้นผะแผ่วขากลำคอ คนในอ้อมกอดผมตัวสั่นนิด ๆ เหมือนลูกนก ผมช้อนตาขึ้นมอง แก้มใสตอนนี้เปล่งสีเลือดฝาด ตากลมปิดเข้าหากันสนิทท่าทางตื่นเต้นเต็มที่

หมอแม่ง...โคตรน่ารัก

“ปอครับ...ลืมตาหน่อย” ผมแกล้งถามขณะที่เลื่อนริมฝีปากขึ้นไปใกล้กกหู พอจมูกชนติ่งหูเล็ก ๆ เด็กหนุ่มก็ย่นคอเข้าหากัน

“ลืมตาสิครับ ที่รัก”

“มะ...ไม่เอา...พี่ธัน ปล่อยได้แล้ว”

“ถ้าพี่ไม่ปล่อยได้หรือเปล่า” กระซิบเสียงพร่าอย่างเดียวเดี๋ยวไม่พอ ลองแทรกเข่าไปตรงหว่างขาให้อีกฝ่ายกางออกเป็นรูปตัววีแล้วยกเข่าขึ้นชนกับเป้า ไล่ริมฝีปากขึ้นมาขบเบา ๆ แล้วแหย่ลิ้นเข้าไปในรูหู

“อ๊ะ....”
มือเล็กยกขึ้นจิกบ่า ขณะที่กลีบปากสวยบดเข้าหากัน ลมหายใจหมอปอกระชั้นถี่ ไอ้ที่ตันสู้กับเข่าผมอยู่ก็เป็นหลักฐานชิ้นเอกอีกอย่างว่าอารมณ์ของเด็กหนุ่มตอนนี้เป็นยังไง

“ให้พี่ช่วยไหม...” ถามแม้รู้ว่าปอจะปฏิเสธ แต่วลีเมื่อครู่เป็นเพียงแค่การถามตาม’มารยาท’เท่านั้น เพราะถึงจะดึงดันบอกว่าไม่ เชื่อเถอะเมื่อลูกไก่ในกำมือผมตื่นตัวเต็มที่ขนาดนั้นแล้วใครจะไปปล่อยให้จัดการเพียงลำพังลง ผมไซ้จมูกลงต่ำ หยิบฉวยโอกาสที่แนบชิดกอบโกยกำไรเข้าเต็มปอด

หากแต่เมื่อคนในอ้อมแขนครางรับออกมาเบา ๆ ในลำคอ ผมกลับอดไม่ได้ที่จะฉีกยิ้มจนปากแทบกว้างไปถึงหางคิ้ว วลีที่ผมไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากเล็ก ๆ ในเร็ววัน


“อื้อ...พี่ธัน...ช่วยปอหน่อย....”




 

“ควายล้วน ไม่มีวัวผสม”

นั่นคือคำแนะนำของไอ้กรณ์เพื่อนรัก ณ ร้านเหล้าใกล้มหาวิทยาลัยของปอ ผมไม่ได้ตั้งใจจะมากินเหล้าเพราะว่าที่ศรีภรรยาออกไปอ่านหนังสือนอกบ้านนะครับ เผื่อเข้าใจผิด เพียงแต่จู่ ๆ ไอ้กรณ์ก็โผล่ไปหาที่บ้าน โวยวายล้งเล้งชุดใหญ่ว่าไม่ได้ท่องราตรีมานานเกินไปแล้วเลยยอมออกมาด้วยแบบไม่ค่อยเต็มใจเท่าไรนัก

“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านี่คือนายธัญชนกเพื่อนสนิทกู ไอ้เหี้ย มึงทำตัวเหมือนเด็กอายุ 14 เพิ่งหัดมีความรัก”

“อะไรของมึง”

“เด็กมันยอมขนาดนั้นแล้วทำไมไม่เอา ๆ ไปให้สิ้นเรื่อง แล้วยังมีหน้ามาเล่าอย่างภูมิอกภูมิใจอีกว่าน้องยอมให้มึงแตะต้องแบบไม่ต้องอาศัยฉวยโอกาสแล้ว กูปวดหัว ปวดหัวจริง ๆ” คนพูดพูดพลางยกมือกุมขมับทำท่าประกอบ ทึ้งผมเส้นหนาของตัวเองไปด้วย “ไอ้ธัน มึงรออะไรวะ”

“ก็...รอให้น้องพร้อม”

“น้องพร้อมของมึงคือยังไง ให้เดินมาบอกว่าพี่ธันครับ เอาผมเป็นเมียสักทีเหอะ อย่างนั้นเหรอ เหี้ยเอ๊ย ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามึงจะซื่อบื้อได้ขนาดนี้”

ผมหัวเราะขำ ๆ ไอ้กรณ์ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มแล้วชงให้ตัวเองใหม่ “แล้วยังไงต่อ มึงก็เข้าไปชักเองในห้องน้ำ?”

“เปล่าเว้ย”  พูดแล้วเขิน รู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นผิวหน้าขึ้นมาทันที ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มพลางหลบตาไอ้กรณ์ “มึงอย่าเอาไปพูดที่อื่นนะ คือกูไม่ได้มีเจตนาจะเมาท์น้องมัน กูแค่ฟินอะ มึงเข้าใจปะ ฟินเฟว่อ” พูดแบบเอาฟันขบปากล่างไว้ด้วย ปล่อยให้เสียงลมผ่านช่องฟันให้พอน่าหมั่นไส้นิด ๆ

“ฟินเหี้ยไร”

“น้องใช้มือให้กู”

“โอ้ยยยย โง่กว่าควายก็มึงแล้วไอ้ธันนนนนน” เพื่อนรักลากเสียงยาวเหยียดอย่างหัวเสียขณะที่ผมยังยิ้มแป้น คนมีความรักมันกระชุ่มกระชวยอย่างนี้เองเฮ้ย

“เออ ๆ คอนเกรททูเลชั่นแล้วกัน ขอให้มีความสุขกับมือนิ่ม ๆ”

“จริง ๆ ตรงนี้ก็ไม่สุดเท่าไรว่ะ น้องแม่งเขิน กูก็เขิน ไม่กล้าสอนมาก เดี๋ยวหาว่าเชี่ยว”

เพื่อนสนิทขำพรืดจนเหล้าพุ่งขึ้นจมูก ผมผิวปากตามทำนองเพลงอย่างอารมณ์ดี มองไปทางไหนตอนนี้โลกก็เป็นสีชมพูหมดครับ ยังจำสัมผัสเงอะ ๆ งะ ๆ ของอีกฝ่ายได้แม่น ปลายนิ้วที่แตะต้องตัวผมเหมือนของร้อน ริมฝีปาก เสียงคราง ผิวของปอแดงเหมือนกุ้งต้มเลย น่าฟัดไปหมด

“ไปแล้วเพื่อนกู สติสตัง เอา ๆ มาฉลองกันหน่อย ในที่สุดมึงก็ได้มือน้องเขาเป็นเมียแล้ว ยินดีด้วยเว้ยเพื่อน”

ผมหัวเราะพลางยกแก้วเบียร์ขึ้นชนกับมัน ไอ้กรณ์ยกมุมปากนิด ๆ อย่างมีเลศนัย คิดอะไรของมันวะ ช่างแม่งเถอะ เอาเป็นว่าตอนนี้ผมโคตรมีความสุขเลยว่ะครับ ชงให้ก็ดื่ม มีคนมาชนเอ้า ชนสิ เรื่องที่เกิดเมื่อวานมันเหมือนได้ก้าวขึ้นบันไดมาอีกขั้น หลังจากยอมให้แตะต้องด้วยความเต็มใจ กอรปกับใช้มือให้แล้วต่อไปก็ปาก พอหลังจากปากก็...

หึหึหึหึ...
ใจเย็นธัน มึงได้กลืนกินน้องมันทั้งตัวเร็ว ๆ นี้แน่...เตรียมเฮได้เลย

 


“อืม พี่ก็ไม่ไหวว่ะปอ เมาเหมือนกัน จะให้ขับรถไอ้ธันกลับก็กลัวโดนตำรวจเป่า เมาเป็นหมาเลย อ้วกใส่ตัวเองด้วย...”

เสียงคุ้นหูดังขึ้นไม่ไกลเท่าไร ผมหลับตาลง พยายามปรือตาเปิดก็เห็นไฟสีส้มเหลืองอยู่บนเพดานสีขาว

“พี่ดูมันไม่ได้ พรุ่งนี้พี่ทำงานเช้า จะเรียกแท็กซี่กลับแล้ว”

กลิ่นอโรมาอ่อน ๆ ไม่คุ้นจมูกช่วยให้ความรู้สึกหนัก ๆ ในหัวทุเลาลงไปบ้างแต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด ผมดื่มไปกี่แก้ววะ พอเหล้าหมดไอ้กรณ์ก็สั่งเบียร์มาเพิ่ม ตอนหลัง ๆ มีคนส่งแก้วเหล้าเพียว ๆ มาให้ดื่มด้วย

“พี่ทิ้งมันไว้โรงแรมไอบิส เปิดห้องไว้ให้ ถ้ามาไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ปล่อยมันนอนคากองอ้วกมันไปแหละ ยังไงพรุ่งนี้สอบเสร็จก็แวะมาเอามันกลับบ้านไปหน่อยแล้วกัน”

โรงแรมไอบิสเหรอ จำได้ว่าอยู่เยื้อง ๆ กับมหาวิทยาลัยปอ เยื้องไปทางซ้าย หรือเยื้องไปทางขวานี่แหละ เป็นโรงแรมหกดาวราคาเหยียบหมื่นต่อคืน เคยพาเด็กมานอนที่นี่ครั้งหนึ่ง หิ้วมาจากผับที่ไปวันนี้นี่แหละ ที่จริงคนนั้นก็ไม่ใช่เด็กแล้ว อายุรุ่น ๆ เดียวกัน เป็นดาราช่องหลายสีชื่อเอม...แอม...อะไรสักอย่าง กว่าจะได้เคี้ยวก็ลงทุนไปพอสมควร ใครจะไปรู้ว่าตอนสลัดออกต้องใช้เงินหนามากกว่าช่วงจีบขนาดนั้น

นั่นน่ะสิ...ถ้าพูดถึงเรื่องลำบากแล้ว เวลาจีบใครผมแทบจะไม่ต้องลงแรงอะไรเลย หว่านเงินทำตัวอวดรวยนิด ๆ หน่อย ๆ ก็เดินตามติดมาเป็นพรวน เคยมีครั้งหนึ่งสาวเจ้าไปโผล่เซอร์ไพรส์หน้าบ้าน เห็นผมสวมเสื้อยืดขาด ๆ ล้างรถอยู่เท่านั้นแหละ โวยวายลั่นไปเกือบท้ายซอย

โอ้ย..ใครมันจะไปทรงเครื่องเหมือนเดินออกจากนิตยสารได้ตลอดเวลาวะ นี่ชีวิตจริงนะโว้ย ไม่ใช่ละครช่อง 7 ที่หน้าตึงผมเป๊ะทั้งตอนหลับตอนตื่น ทำเป็นกับว่าพอเป็นตัวตนของผมจริง ๆ ผมที่ทำตัวมอมแมมเหม็นน้ำลายหมา คนที่ยังชื่นชมก็มีแค่ไอ้เด็กข้างบ้านเท่านั้นแหละ

ถ้าอย่างนั้น ใครจะปล่อยมันไปได้ ต้องทำทุกอย่าง ทำทุก ๆ อย่างให้มันอยู่กับผม ให้หมอปออยู่กับผมทั้งตัว...ทั้งหัวใจ...ไม่ให้หนีไปไหน ไม่ให้ใครมาแย่งไปทั้งนั้น...


“อืออ...” ผมครางฮือขึ้นมาเมื่อสัมผัสเย็นชื้นแตะลงบนหน้าผากก่อนไล่ลงมาข้างแก้ม หรี่ตาขึ้นเปิดอย่างยากเย็นเพื่อเห็นแสงสีสว่างจ้าแล้วปิดลงไปใหม่ แรงเสียดสีจากผ้า...ใช่ เป็นผ้าอะไรสักอย่างที่หยาบฉิบหายถูลงบนหน้าผมแรงจนแสบไปหมด มีเสียงบ่นงุ้งงิ้งอยู่ข้างหูเหมือนแมลงวัน น่ารำคาญชะมัด

“เงียบน่า...” ผมขู่เสียงขรมพลางป่ายมือปัดแต่กลับไปโดนร่างของใครเสียก่อน เมื่อหรี่ตาขึ้นดูอีกครั้งก็เห็นเป็นเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาใต้แว่นหนาเตอะทำท่าบึ้งตึง เลยคลานขึ้นจากที่นอนแผ่หราบนเตียงลุกขึ้นนั่ง ยื่นมือไปจับแก้มขาวทั้งสองข้างไว้แล้วหยิกด้วยความมันเขี้ยว

“อย่าทำหน้าแบบนี้สิครับ พี่กลัวนะปอ”

“ผมเจ็บ...”

“แยกเขี้ยวใส่อีกน่ะ” แซวพลางโน้มตัวไปใกล้ ๆ พอจมูกชนปุ๊บเด็กหนุ่มก็ผินหน้าหนี “อยู่นิ่ง ๆ ให้ผมเช็ดตัวก่อนได้ไหมครับ”

“ม่ายด้ายย” อยู่กับปอใครจะไปนิ่งไหว ทำใจผมสั่นขนาดนี้แล้ว “ปอน่ารัก”

“ต่อไปนี้ผมสั่งเลยนะพี่ธัน ห้ามกินเหล้าเด็ดขาด ทำไมถึงเมาแบบนี้เนี่ย”

“ก็ปอน่ารัก”

“ไม่ได้เกี่ยวกันเลยครับ” คนตัวเล็กทำเสียงเหนื่อยหน่ายเต็มทน ผมเลยพูดต่อ “พี่เลยเมารักปออยู่นี่ไง”

“น้ำเน่า”

“แค่กับปอเท่านั้นแหละ” เด็กหนุ่มส่ายหัวแล้วผลักผมลงบนเตียง ถอนหายใจหนัก ๆ

“เงียบไปเถอะครับ ผมไม่ใจสั่นเพราะคำพูดของคนเมาหรอก แล้วก็อยู่นิ่ง ๆ ให้เช็ดตัวด้วย ถ้าลุกขึ้นมาอีกจะเอาเสื้อมามัดแขน”
ผมหัวเราะร่วนก่อนจะยอมนอนนิ่ง ๆ ให้อีกฝ่ายเช็ดตัวตามเจตนารมณ์แต่โดยดี อย่าจับพี่มัดเลยคนเก่ง แค่นี้พี่ก็ดิ้นไปไหนไม่หลุดจะแย่แล้ว...

 

ตีสองสี่สิบห้า
ไฟสีนวลในห้องถูกปิดลงจนมืดสนิท มีเพียงแสงเล็ก ๆ จากดวงจันทร์โผล่พ้นรอยแยกของผ้าม่ายส่องมาให้เห็นร่างเล็กของเด็กหนุ่มที่ปีนขึ้นมานอนใกล้ ๆ กัน ผมไม่เคยนอนกับปอที่อื่นนอกจากบ้านเดี่ยวหลังนั้น เตียงนอนขนาดควีนไซส์ที่มีหมา ๆ นอนกระแซะเบียดเต็มพื้นที่

พอได้นอนบนเตียงนุ่ม ๆ กับกลิ่นหอมอ่อน ๆ ชวนผ่อนคลายแบบผิดที่ผิดทางอย่างนี้แล้วรู้สึกเตียงมันกว้างเกินไปพิลึก บางส่วนอาจเป็นเพราะไม่ต้องแบ่งพื้นที่ให้สุนัขแสนรู้ทั้งห้าตัวให้หลับฝันดีใกล้ ๆ กัน ดังนั้นต่อให้ยังรู้สึกมึนหัวมากแค่ไหนก็ไม่สามารถข่มตาให้หลับ

จากตรงนี้ผมมองเห็นเงาราง ๆ ของแผ่นหลังเล็กกับไหล่ลู่ของอีกฝ่าย ปอท่าทางหัวเสียพอสมควรถึงได้นอนหันหลังให้แถมยังห่างเป็นวาขนาดนี้ เอาร็อตไวเลอร์มานอนแทรกยังรู้สึกว่าใกล้กว่า ผมผิดเหรอ ก็อาจจะใช่ แต่ไอ้กรณ์ผิดกว่ามันจงใจมอมผมนี่ ถามว่ารู้ได้ยังไงก็สังเกตเอาจากที่มันเดินตัวปลิวไม่มีวี่แววของคนเมาเลยแม้แต่น้อยนั่นแหละ กินเหล้าด้วยกันประสาอะไรวะ ทำไมผมถึงเมาอยู่ฝ่ายเดียว

“ปอ โกรธพี่เหรอ...” ถามพลางขยับตัวเข้าไปใกล้ ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่คุณเรียกแต่อย่างใดผมเลยถือวิสาสะขยับตัวให้ใกล้มากขึ้นอีก ระยะห่างระหว่างเราลดลงเรื่อย ๆ จนแผ่นอกผมชนกับแผ่นหลัง ยกแขนขึ้นกอดเอวบางของอีกฝ่ายได้ในที่สุด

ผิวของปอหอมจัง เส้นผมก็หอม ใช้สบู่กับแชมพูยี่ห้อเดียวกันแท้ ๆ กลับรู้สึกว่ามันต่าง เอวคอดของเด็กหนุ่มนุ่มลื่น พอแทรกมือเข้าไปใต้เสื้อยืดใส่นอนแล้วก็ลูบจนเพลิน หน้าท้องแบนเรียบ ไม่มีทั้งพุงทั้งกล้าม ผอมขนาดนี้ทั้ง ๆ ที่กินเก่งจะแย่ ไม่รู้ว่าเอาไปซ่อนไว้ที่ไหน ผมจรดจมูกลงไปกลางศีรษะ หัวโตแท้ ๆ แต่ตัวกลับเล็กนิดเดียว คิดว่าตัวเองเป็นการ์ตูนญี่ปุ่นหรือไงก็ไม่รู้

“พี่ธัน...” เสียงทุ้มเอ่ยเตือนขึ้นมาในที่สุดเมื่อนิ้วหัวแม่มือผมไล้รอบสะดือ ผมครางรับในลำคอก่อนเปลี่ยนจากริมฝีปากเป็นจมูกที่ซุกลงไปในเรือนผม หอมจริง ๆ นะ หอมจนอยากหายใจเข้าอย่างเดียวไม่อยากหายใจออกเลยล่ะ

“ผอมจัง พี่จับนิดเดียวก็ถึงกระดูกแล้ว”

พูดพลางไล้มือขึ้นสูงมาถึงซี่โครง ลมหายใจของคนในอ้อมกอดขาดช่วง ตามตะครุบมือผมเอาไว้ ยกเข่าขึ้นงอกับโค้งตัวลงงุ้มหนีสัมผัส ไม่ยินยอมให้แตะต้องแต่โดยดี

“พรุ่งนี้ผมมีสอบนะ”

“อือ...รู้แล้ว พี่ก็ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย แค่อยากรู้ว่าผอมแค่ไหน”

“พอแล้ว”

“อย่าก้มลงไปสิ...” ผมพูดเสียงสั่นพร่าเพราะเมื่ออีกฝ่ายงอตัวมากเท่าไรสะโพกมนก็ยิ่งบดเบียดกับร่างกายผมมากขึ้นเท่านั้น อาศัยมองจากมุมนี้จะเห็นเส้นผมที่ระลงมาบนลำคอ ผิวขาว ๆ บริเวณหลังคอยิ่งขาวกว่าที่อื่น ถ้าเป็นแวมไพร์คงเลือกที่จะกัดตรงนี้ ทิ้งรอยคมเขี้ยวไว้เพราะต้นคอของอีกฝ่ายดูสะอาดจนเกินไป

“พะ...พี่ธัน!”

เสียงแหบห้าวฟังดูตระหนกเมื่อผมจรดริมฝีปากลงไปในที่สุด มือข้างหนึ่งเลื้อยขึ้นจนแตะต้องอวัยวะบางส่วนที่แข็งเป็นไตอยู่บนแผ่นอก ใช้ปลายนิ้วเกลี่ยนิดเดียวเสียงครางฮือก็ดังลอดออกมาจากริมฝีปากเล็ก ถ้าข้างบนตื่นเต้นขนาดนี้...ข้างล่างจะตื่นตัวสักแค่ไหนเชียวนะ

ผมหลับตาพลางกดย้ำปลายนิ้วไปตามร่างกายในอ้อมแขนท่ามกลางความมืด ผิวของปอเมื่อสัมผัสแล้วจะรู้สึกราวถูกหลอกล่อให้เสพติด ยิ่งเมื่อมีเสียงต่ำ ๆ จากลำคอนั่นยิ่งปลุกเร้าความรู้สึกบางอย่างให้ลุกโชนขึ้นมาอย่างยากจะหักห้าม
นานมากแค่ไหนนะที่ไม่ได้ทำแบบนั้น...

“พี่อยากกอดปอ”

พูดด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกว่ากำลังจะทนไม่ไหว เพียงสัมผัสจากฝ่ามือยังไม่มากพอจะเติมเต็มความปรารถนาที่ลุกโชนขึ้นมาได้ ผมผละถอยออกมานิดหน่อยเพื่อจับอีกฝ่ายพลิกตัวนอนหงายแล้วขยับขึ้นคร่อมร่างเล็กไว้ง่ายดาย ปอดิ้น จะดิ้นทำไมก็ไม่รู้แค่อยากกอดเฉย ๆ แท้ ๆ

“พี่ธัน...ไม่อะ...” เสียงแหบกลืนหายไปเมื่อผมจรดริมฝีปากลงไปบนกลีบปากกระจับ ช่วงชิงมันโดยไม่รอให้ตั้งตัว ลิ้นร้อนสอดลึกเข้าไปในช่องว่างเพียงเล็กน้อย จูบของผมยังคงเจือด้วยรสแอลกอฮอล์จาง ๆ แต่หวานกว่าปกติเพราะคนที่กำลังจุมพิตอยู่ด้วยเป็นปอ ไล้วนปลายลิ้นในโพรงปากช้า ๆ แต่หนักหน่วง คนในอ้อมแขนสั่นเทิ้มไปทั้งร่างแต่หยุดต่อต้านแล้ว

“ผะ...ผม...”

“ไม่เจ็บหรอกคนดี” ผมกระซิบปลอบแผ่วเบา “เหมือนมดกัด...นิดเดียว” พูดจบก็เชยคางขึ้นจูบอีกครั้ง มือขาวยกขึ้นจิกบ่าเหมือนเป็นหลักคอยหน่วงเหนี่ยวไม่ให้เตลิดเปิดเปิง ผมไล่พรมจูบจากปากมายังแก้ม ไล้ลงต่ำมาถึงปลายคาง ลำคอและไหปาร้าหลังจากบังคับให้อีกฝ่ายยกมือขึ้นถอดเสื้อยืดตัวย้วยให้หลุดออกจากร่างแต่โดยดี

ร่างขาวปรากฏชัดในสายตา ยอดอกที่แข็งขืนเป็นสีชมพูตัดกับผิวอย่างคนสุขภาพดีเชื้อเชิญให้ผมจรดปลายลิ้นลงไปในที่สุด ร่างเล็กดิ้นเร่าครางประท้วงไม่เป็นภาษาเมื่อถูกดุนและดึงขึ้นเบา ๆ ซึ่งสิ่งเหล่านั้นกำลังกระตุ้นให้ผมร้อนลงไปถึงท้องน้อยผมเคยช่วงชิมมันแล้ว แต่ครั้งนี้กลับรู้สึกหวานเหมือนถูกมอมเมา ขบกัดจนแผ่นอกบางลอยสะท้าน ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวเหยเก

มันดีกว่าที่ผมจินตนาการไว้เยอะมาก

ผมใช้มือสอดเข้าไปในขอบกางเกงบอลของอีกฝ่าย ผ้าผิวลื่นเมื่อออกแรงนิดหน่อยก็หลุดออกจากข้อเท้าง่ายดาย ร่างกายที่เด่นตระหง่านขึ้นมาเมื่อถูกปลดเปลื้องบอกผมว่าอีกฝ่ายก็ปรารถนาเช่นเดียวกัน ผมไล่สายตามองร่างเปลือยเปล่าของอีกฝ่ายอย่างจาบจ้วง จากล่างขึ้นบน และสบตาพอดีกับเด็กหนุ่มที่ปรือตาหวานเยิ้มเปิดออกอย่างยากลำบาก

“อ้ะ...อ๊ะ...”

ปรเมศวร์ส่งเสียงครางประท้วงเมื่อผมแตะปลายนิ้วลงบนเรือนร่าง กอบกำละชักจูงให้รู้สึกวาบหวามและร้อนเร่า มือขาวปล่อยจากไหล่ผมมาควานสะเปะสะปะ ใบหน้าหล่อเหลาบิดเบี้ยวพลิกซุกลงบนหมอนด้วยความกระดากอาย

น่ารัก...

ไม่รู้จะใช้คำบรรยายอะไรนอกจากนี้แล้ว ปอเหมือนลูกกวางตัวเล็ก ๆ ที่ดิ้นรนหาทางรอดจากคมเขี้ยวนายพราน ยิ่งดิ้นทุรนทุรายด้วยแรงแห่งอารมณ์ยิ่งเพิ่มความน่ารักระคนเซ็กซี่ขึ้นมาถนัด เสียงครางในลำคอเริ่มร้องไม่เป็นภาษาเมื่อผมกระหวัดปลายนิ้วอย่างช่ำชอง น้ำตาใสไหลออกมาที่หางตาด้วยความทรมานเมื่อรูเล็กส่วนปลายเริ่มมีหยาดน้ำเหนียว ๆ หลั่งบ่งบอกอารมณ์

“..ระ...เร็ว ๆ สิครับ....” เสียงหวานออดอ้อนจนผมแทบจะกระเจิง ปอน่ารัก ยิ่งเวลาร้องเรียกหาผมแบบนี้ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่ ผมขยับมือให้เร็วขึ้นตามความต้องการของอีกฝ่ายขณะเดียวกันมืออีกข้างก็จับขาเรียวขึ้นชันให้สามารถแตะต้องยังส่วนนั้นได้สะดวก จะไม่ยอมให้เสร็จข้างนอกอีกแล้ว อยากจะกลืนกินประทับตราทั้งร่างเอาไว้ให้ใคร ๆ ได้รู้ว่าปอเป็นของผม คนที่เห็นท่าทางกระหายกอดอย่างสิ้นท่าจะมีเพียงผม แค่ผมคนเดียวเท่านั้น

“อ๊ะ...”

ทั้ง ๆ ที่ช่วยผ่อนคลายขนาดนี้ยังรัดนิ้วไปหมด...ใส่เข้าไปได้แค่ข้อเดียวร่างเล็กก็ดิ้นพล่าน ผมเหลือบตามองหาตัวช่วยอื่น ๆ เมื่อเห็นว่ามีขวดน้ำยาหล่อลื่นที่ไอ้กรณ์ซื้อทิ้งไว้ก็คลานขึ้นไปหยิบแล้วบีบราดบนช่องทางนั้นรวมถึงปลายนิ้ว คนตัวเล็กบิดหน้าเหยเกมากกว่าเก่าเมื่อผมถอนออกแล้วสอดเข้าผ่านช่องแคบช้า ๆ

“อึ๊ก...”เสียงที่กลั้นเอาไว้ทำเอาผมอมยิ้ม แกล้งสอดปลายนิ้วเข้าลึกจนคนตัวเล็กผวาขึ้นกอด “อ๊า...”

“ร้องออกมาสิ พี่จะได้รู้ว่าควรทำยังไง”พูดพลางไซ้จมูกตามซอกคอและติ่งหูไปด้วย ปลายลิ้นแตะชิมรสเหงื่อของอีกฝ่ายเบา ๆ โอบโอบกอดเอวผอมให้ยกขึ้นเพื่อยึดสะโพกไม่ให้ถดหนี

แน่น...

รัดแน่นชะมัด...ทั้ง ๆ ที่เล้าโลมขนาดนี้แล้ว ผนังหยุ่นที่โอบรัดร่างกายผมไว้บีบตัวคล้ายจะโอบกอดกันให้มั่น เสียงกรีดร้องดังขึ้นพร้อมกับมือเล็กจิกลงบนผ้า ผมขยับตัวออกเพื่อเสือกตัวลงให้ลึกกว่าเดิม สัมผัสในส่วนที่มีเพียงผมที่จะเข้าไปได้ลึกกว่านี้ด้วยตัวเองช้า ๆ

“อ๊ะ...อึก...อ๊า”

“ผ่อนลมหายใจ ปอ” ผมกระซิบเสียงหวาน ขณะที่เจ้าของชื่อพยายามซ่อนใบหน้ายุ่งเหยิงลงกับหมอน ริมฝีปากแดงสั่นสะท้าน หอบหายใจหนักจนแผ่นอกกระเพื่อมขึ้นลงแรง

“อย่าเกร็ง...”

“อึ่ก...หยะ”

“เป็นยังไงบ้าง” ถามพลางจูบที่ริมฝีปากนั้นเป็นการปลอบโยน ปรเมศวร์ปรือตาเปิดเพื่อให้เห็นว่าอีกฝ่ายมีหยาดน้ำตารื้นอยู่ในหน่วยตามากเพียงใด

“ข้ะ...ข้างใน...มันใหญ่...ขึ้น”

“โธ่...คนดี” ผมพูดพลางไล้มือลงสัมผัสส่วนนั้นของเด็กหนุ่มเป็นการปลอบประโลม ขยับข้อมือรูดขึ้นลงพร้อมกับสอดใส่ชำแรกร่างกายตัวเองลงลึก

“ก็รัดพี่แน่นเสียขนาดนี้...”

ผมพูดพลางบิดหน้าเหยเก ขยับสะโพกเข้าออกเป็นจังหวะ ภายในของอีกฝ่ายตอดรัดจนต้องสะกดกลั้น พรมจูบทั้งปากและแก้มใสไปทั่ว มือข้างหนึ่งกระตุกโน้มน้าวให้คนตัวเล็กผ่อนคลาย ขณะที่อีกข้างยึดสะโพกเล็กให้แม่นมั่น ผิวเปลือยเปล่าที่แนบชิดกันเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ เอวคอดเล็กส่ายไหวตามจังหวะที่ผมสลักร่างลงไป

คนที่อยากกอดมานาน...อยากสัมผัสแบบนี้มาตลอด

น้ำตาแห่งความรื่นรมย์ไหลจากกรอบตาที่ปิดสนิท ผมใช้แก้มตัวเองแนบลงไปเพื่อเป็นการเช็ด ความสุขเอ่อล้นจนยากจะบรรยายเมื่อนึกขึ้นมาว่าคน ๆ นี้เป็นของผม ก้มลงมองร่างกายที่เชื่อมกันอยู่แล้วข่มใจไม่ให้เผลอทำอะไรรุนแรง กระนั้นก็เผลอขยับเอวออกอย่างรวดเร็วเมื่อขาขาวขยับกางออกจากกันมากขึ้น

“อ๊ะ...อ๊า...” คนตัวเล็กกรีดร้องเมื่อผมฝังร่างลงลึก ใบหน้าขาวส่ายสะบัดจนเม็ดเหงื่อกระเซ็น “ลึก...ลึกไป...”

“จุกเหรอ?”

ปรเมศวร์พยักหน้าลงไม่เป็นศัพท์ ผมหัวเราะแล้วผ่อนแรงลงแม้จะยังขยับสะโพกลงลึกเหมือนก่อนหน้านี้ “แล้วรู้สึกดีหรือเปล่า” ถามด้วยเสียงสั่นพร่าเพราะจังหวะตอดรัดกระชั้นถี่ขึ้นจนรู้สึกได้ ปอกำลังจะถึง เพียงเพราะผมฝังร่างลงไปลึกตรงจุดชวนกระสัน

“ระ...ร้อน..”

“อยากให้พี่ทำยังไง...”

“...มากกว่า....มากกว่านี้” เสียงคนตัวเล็กร้องเรียกไม่เป็นภาษา ทว่าผมกลับเนิบนาบรอจังหวะ “อะไรมากกว่านี้...”

“ลึก..หรือเร็ว...”

ปรเมศวร์ปรือตาขึ้นเปิด ขบริมฝีปากล่างไว้ด้วยฟัน “ทั้งสอง...”

“อ้อนพี่สิ...พี่จะได้ไม่รู้สึกว่ากำลังรังแกเราอยู่ฝ่ายเดียว”

พูดพลางยักยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ คนตัวเล็กโอบมือขึ้นเหนือลำคอผม โน้มลงไปหาอย่างง่ายดาย ริมฝีปากกระจับจูบข้างแก้มก่อนไซ้จมูกลงบนกกหู

“พี่ธันครับ....ขอร้อง...”

เพียงสิ้นคำหวานผมก็ขยับสะโพกตามความต้องการของอีกฝ่าย เติมเต็มสิ่งที่ขาดหายภายในด้วยร่างกายจนล้นปรี่ เสียงกรีดร้องครางลั่น ขณะที่ผมสลักฝังร่างลงไปทุกซอกทุกมุม สิ่งที่อัดแน่นภายในพุ่งทะยาน อุณหภูมิพุ่งสูงขึ้นจากร่างกายที่บดเบียดซึ่งกันและกันด้วยแรงปรารถนา หลายสิ่งผสมปนเปดังสะท้อนไปทั้งห้องเมื่อผมขยับสะโพกอย่างตะกรุมตะกรามก่อนเด็กหนุ่มจะเป็นฝ่ายถึงฝั่งฝันก่อน น้ำเสียงทุ้มครางกระเส่าสั่นพร่า ลมหายใจของผมปั่นป่วน ท้ายที่สุดก็เหยียดตัวหยัดลงลึกและปลดปล่อยมันออกมาด้วยความสุขที่ล้นทะลักตาม ๆ กัน

และสิ่งที่อบอวลหอมหวนในบรรยากาศมากกว่านั้น ผมไม่ปฏิเสธที่จะเรียกมันว่าความรักแต่อย่างใด

“พี่รักปอ...”

พูดพลางจูบบนหน้าผากและขมับ พรมมาถึงพวงแก้มและริมฝีปากที่ยังเผยอทิ้งไว้ ตากลมปรือปรอยคล้ายหมดแรง ก่อนจะขยับริมฝีปากตอบกลับแบบไม่มีเสียง

“อือ...”



TBC

ตอนต่อไปคือปอสอบตก โกรธพี่ธัน บอกเลิก จบ เย้!!
ตอนนี้ตั้งชื่อตามที่พี่ธันบอกเลยนะ เจ็บนิดเดียว เหมือนมดกัด 55555555555555555 ความหื่นทำให้คนขี้โกหกนะจ๊ะ
งานนี้ต้องยกความดีความชอบให้พี่กรณ์รึเปล่าหนอ เสร็จโจรเลยหมอเอ้ยยย
สุขสันต์วันพิพิธภัณฑ์ไทยค่ะ ฮาาา ที่จริงอยากลงวันเสาร์ วันเยาวชนโลกนะ แต่ตอนนี้ไม่ค่อยเหมาะกับเยาวชนเท่าไรเลย
 :hao6:
เจอกันอีกทีวันปิยะค่ะ ขอเวลาคิดก่อนว่าจะให้ปอทำยังไงกับคนขี้เมาต่อ เหลืออีก 3 ตอนจบ ครบ 1 ปี พอดี แป๊บ ๆ เองเน้อ
ปล. เราเปิดเรื่องใหม่ไว้เรื่องนึง แวะไปอ่านกันได้นะคะ when the winds blows back ค่าา

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Lactobacillus_casei ที่ 19-09-2014 00:13:07

 :haun4: :haun4: เฮือกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก หื่นขึ้นหน้า ในทีสุด ๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 19-09-2014 00:17:08

กรี๊ดดดดดดดดดดดด ปิดซอยเลี้ยงงงง ในที่สุดก็ได้กินซักทีหลังจากเฝ้าฟูมฟักมานานนน  :hao7:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 19-09-2014 00:30:07

เค้าได้กันไม่เท่าตกใจที่เวสท์เขียนเอ็นซี -0-

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: แป้งข้าวหมาก ที่ 19-09-2014 00:30:42

ยกความดีความชอบให้พี่กร  o13

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 19-09-2014 00:56:23

และแล้ววันที่แม่ยกพี่ธันรอคอยก้อมาถึง วะ ฮา ฮ่ะ  :hao6:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: beautifuldead ที่ 19-09-2014 01:11:06

ความดีความชอบ ป๋าดันอยู่ที่พี่กรณ์นะฮ๊าฟฟฟฟฟ 555
ในที่สุด ตอนนี้ก็มาถึงงงง อร้างงงส์


ว่าแต่ สปอยตอนท้ายนั่นคืออะไรค้า 55  ...เอาแบบนี้จะดีหรอค้า 55555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: rainiefonnie ที่ 19-09-2014 01:56:12

เค้าได้กันแล้ววววววว :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-09-2014 02:35:31

ตอนที่รอมานาน

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 19-09-2014 06:32:37

หมอปอน่ารัก จริงๆคือใส่บ้อกเซ่อรยั่วใช่มั้ยอะ
แต่พี่ธันก็บื้อเนาะ 555
แล้วนี่ดูสิ มาดูแลพี่ธันที่โรงแรม
ยังใส่แค่เสื้อยืดคอย้วยกับกางเกงบอล เตรียมพร้อม

เอ๊ะ ใช่มั้ย 555

รู่สึกอารมณ์ดี วันนี้ได้อ่านเรื่องต่อหลายเรื่อง

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 19-09-2014 07:24:57

ตอนพี่ธันเพ้อๆ ตลกดี 5555

พรุ่งนี้น้องสอบนะ. เบามือหน่อยยยย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 19-09-2014 07:35:00

ในที่สุดหมอปอก็เสร็จพี่ธัน ความดีความชอบต้องยกให้พี่กรณ์เลย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 19-09-2014 08:03:45

เสร็จจนได้ สมใจฉันละแก~

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 19-09-2014 08:32:07

 o13 พี่กรณ์เยี่ยมมาก ยกรางวัลเพื่อนดีเด่(น) ให้ไปเลย ตอนหน้าเราว่ามีงอนแน่ๆ

พี่ธันไม่น่าจะรอด...ง้อกันไปยาวๆเลยจ้า บุคลิก พี่ธันเรื่องนี้อ่านแล้วทำให้นึกถึงพี่เอิร์ธ ณ รักเร่ ตอนหื่นๆ 555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 19-09-2014 09:14:02

 :mc4: :mc4:  ดีใจแทนพี่ธันมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ. กรี้ดดดดดดด น่ารักมาก
รอตอนต่อไปน้า :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 19-09-2014 09:28:40

ถ้าไม่มีเพื่อนกรณ์จัดให้พี่ธันคงร้องเพลงรอไปเรื่อยๆ
ก็ไม่รู้ว่าใครป๊อด ทั้งที่หมอปอออกจะพร้อม ไม่มีขัดขืนเลยเห็นไหม
แต่พรุ่งนี้หมอปอมีสอบนี่สิ ไหวหรือเปล่าเนี่ย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ender_m ที่ 19-09-2014 09:32:47

ยังไม่อ่าน รอจบก่อนเนอะ
เข้ามาให้กำลังใจ

ปล. แต่เค้าอ่านพี่เฟยอะนะ สองมาตรฐาน เหอะๆ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: nooklepper ที่ 19-09-2014 09:35:30

โอ๊ยยยย จะจบแล้วเหรอ  หมอปอ ~~ 

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: pp_psj ที่ 19-09-2014 09:49:55

หมอปอไม่รอด หวานเวอร์ค่ะพี่ธัน :-[ :-[

 :pighaun:

ใกล้จบละเหรอเนี่ย :hao5:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 19-09-2014 09:59:13

เจ็บนิดเดียว ที่เหลือจุก! ล้วนๆ :hao6:

พี่ธันเอ้ยยย แล้วก็จัดจนได้ น้องให้ท่าตั้งนาน

ดันมาทำวันก่อนสอบ จะลุกไหวไหม หุ หุ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 19-09-2014 10:09:13

 :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 19-09-2014 10:28:31

ในที่สุดพี่ธันก็ทำด้ายยยย
กรี๊ดดดดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mm03 ที่ 19-09-2014 10:47:04

จุดพลุฉลองให้พี่ธันน
ในที่สุดพี่ธันก็ได้กินน้อง~!!

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 19-09-2014 15:23:25

 :hao5:

อ่านตอนนี้จบแล้วอยากกรีดร้องด้วยความเขินอายและปลื้มปิติ
แอร๊ยยยยยยยยยยย ยินดีด้วยนะคะพี่ธัน เอ้า! ชนแก้วฉลองค่าาาา

โอ้ยย ในที่สุดก็ได้ชิมเนื้อลูกแกะนุ่มๆ
พี่ธันหื่นมาก หื่นเสมอต้นเสมอปลาย แฮ่กๆๆ เราชอบบบบ กร้ากกกกก

สงสารก็แต่หมอปอ.. ขอให้การสอบในคราวนี้ผ่านไปได้ด้วยดีนะคะ 555555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 19-09-2014 15:27:51

เค้าได้กันแล้วอะ แอร้ยยยยยย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 19-09-2014 16:15:49

พรุ่งนี้ปอสอบ เอาแล้วจุ่ยย ยังไงเอะยังไง

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 19-09-2014 17:32:54

 :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:  เบา ๆ หน่อย พรุ่งนี้หมอปอมีสอบนะ  :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: PoP~Pu ที่ 19-09-2014 18:15:13

ฮาอิพี่ธันตอนคุยกับกรณ์ด้ยความเขินอาย
อยากจะชมกิริยาท่าทางน่าเอ็นดูของแกด้วยคำแรงๆว่า ตอ- จริงๆ (ขออภัยที่ใช้คำไม่สุภาพค่ะ)
แต่คิดแล้วคำนี้ดูจะเหมาะในความรู้สึกเรามากที่สุด
นึกภาพอิพี่ธันและอากัปกิริยาตอนพูดแล้วหมั่นไส้ 555
อีกสามตอนจบแล้วหรอคะ ไม่อยากให้จบเลยยยยย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 19-09-2014 19:06:13

ดีใจกับพี่ธันด้วยนะสมหวังเต็มอิ่มซักที   :-[แต่ได้ข่าวว่าน้องสอบพรุ่งนี้นิ  o18

สปอยนั่นคืออิหยังน้อ :a5:

 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Nankoong ที่ 19-09-2014 19:44:10

ดีใจด้วยที่พี่ธันได้กินเด็กสักที!!!!!! :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 19-09-2014 19:54:17

ตอนแรกเห็นชื่อตอนแล้วไม่กล้าอ่าน กลัวจะงอนกันอีก แต่ที่ไหนได้ :haun4:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 19-09-2014 20:06:52

บอกได้คำเดียวว่า  สุโคร่ยยย อัยยะ ต้องฉลองให้พี่ธัน
ร้ายกาจจริงๆ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 19-09-2014 21:24:29

ว๊ายยยยยยย เผด็จศึกแล้ว ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: bobby_bear ที่ 19-09-2014 21:40:32

แหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม หมอปอ

ตอนที่แล้วนี่พอคุณแม่เซย์เยส
ตอนนี้ก็ "เซย์เยส" เต็มที่เลยน้าาาาาาาาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 19-09-2014 21:57:01

สมใจพี่ธันเค้า  :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 19-09-2014 23:50:05

ฟินแทนพี่ธัน วันนี้ที่รอคอยมากี่ปี ดันมาเป็นวันก่อนน้องสอบ 555 พรุ่งนี้ต้องไปเฝ้าหน้าห้องสอบไหม
พี่กรณ์คะ ช่วยมารับรางวัลที่คนอ่านค่ะ จัดให้ซะฟินเลอ
หมอปอไมน่ารักงี้อ่า ฟัดรัวๆ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 20-09-2014 00:16:44

 :jul1: อยู่ๆน้องปอก็โดนกิน

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 20-09-2014 01:10:38

วันนี้ที่รอคอยยยยยยย  :oo1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: MooMiew ที่ 20-09-2014 03:03:12

พรุ่งนี้จะไหวมั้ยปอออ :hao3: :hao3:

ในที่สุดพี่ธันก็สมปรารถนาสักทีนะคะะะะ :hao7:

ตอนหน้าปอจะจัดการพี่ธันยังไงหนอออ  :katai3:

เจอกันใหม่ตอนหน้าาา ขอบคุณคนแต่งนะคะะ :mew3:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 20-09-2014 11:18:14

*กราบแบบเบญจางคประดิษฐ์*

ไม่ว่าจะกี่เรื่อง NC คุณ west ก็ทำเราตายทุกเรื่อง
งดงามมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

 :z3:

ยิ่งอ่านตอนที่ทุกอย่างรอบตัวเงียบนี่แบบยิ่งอิน

ขอแสดงความยินดีกับพี่ธันด้วยครัชชชชช  o13

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 20-09-2014 16:24:12

เย่ จุดพลุฉลองให้พี่ธัน

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 20-09-2014 21:37:01

ปอน่าร้ากกกกกกก   :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 21-09-2014 00:35:05

เสร็จสมอารมรณ์หมาย เย้ๆๆ ปิดซอยเลี้ยง

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 21-09-2014 15:40:15

อ่านรวดเดียววว หมอปอ น่าร้ากกกกกกกกก  :man1: :man1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixa ที่ 21-09-2014 23:19:53

ในที่สุด!!!
ต้องขอขอบพระคุณพี่กรณ์ ผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการ
เตรียมอุปกรณ์ให้ด้วยอ่ะ อะไรจะซับพอร์ตกันขนาดนี้
อยากให้เพื่อนมีเมีย หุหุหุ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 24-09-2014 14:33:05

ลุ้นกันตั้งนาน บทจะได้เสียกันก็เล่นเอาตกใจเลย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 24-09-2014 20:39:26

ต้องบอกว่า ในที่สุด สินะ
ในที่สุดก็ได้กอด
ในที่สุดก็ได้กิน
อิอิ

แต่ไอ้หมอสอบตก แล้วบอกเลิกนี้ไม่เอาน่าาาาาา


ปล.ต้องมอบถ้วยเพื่อนดีเด่นในพี่กรณ์

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: bew_yunjae ที่ 26-09-2014 13:12:10

กำเดาไหล ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :pighaun: :pighaun: :pighaun: :m25: :m25:
พี่ธันทำสำเร็จแล้วฮ่าๆๆๆ
หวังว่าน้องปอจะสอบเก็บคะแนนบ่าย
พี่ธันจะได้ไม่โดนฆ่าน่ะ
อัพๆต่อน้าาาา :katai4:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 26-09-2014 13:53:16

น่ารักจริงๆ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 29-09-2014 14:48:22

นุ้งปอของเพ่ๆๆๆๆ กี้ดดดดดดด

 :-[

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 29-09-2014 16:02:57

แอบรวดเดียวสามตอนเลยยังหมั่นไส้หมอปออยู่ เล่นแง่อยู่นั่นทำพี่ธันเสียใจ
แต่ต้องฉลองให้พี่ธันก่อนสินะตอนนี้ ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: กุหลาบเดียวดาย ที่ 18-10-2014 23:37:49

สงสัยน้องปอ ไปหาหมอรักษาเนื้อรักษาตัวอยู่แน่เลย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: มนัสชา ที่ 19-10-2014 00:29:59

แหม่... โซเดมาคอมเสร็จสรรพ พรุ่งนี้สั่งจองหมอนรองก้นสามใบให้ปอใช้ในการนั่งสอบค่ะ ก๊ากกกกก :katai5:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: AoMSiN555 ที่ 21-10-2014 19:24:34

ติดตามอ่าน รออยู่นะ~~~~ คิดถึง  :กอด1: มาลงให้นักอ่านให้ชื่นใจหน่อยเถอะนะ  :o12:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: JX ที่ 23-10-2014 23:29:20

วันนี้หมอกะพี่ธันจะมามั้ยน้อออ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 10 A little pain♠ [up 19/09/14]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-10-2014 00:00:02

เลยวันปิยะแล้วน่ะ แต่ยังรออ่านอยู่

หัวข้อ: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 24-10-2014 22:01:50

11 การ์ดงานแต่ง



“ท้องเหรอครับ?”

ผมถามทวนอีกครั้งตอนที่เปิดแผ่นกระดาษแข็งสีชมพูที่มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ จากในซอง ชื่อบ่าวสาวที่สลักเป็นตัวอักษรสีทองหางยาวดูอ่อนช้อยปรากฏอยู่จนทำให้ผมอดแปลกใจไม่ได้ ในเมื่อไม่กี่เดือนก่อนเจ้าสาวของงานยังดูมีใจกับชายหนุ่มในกางเกงบอลสีขาวขาสั้นกับผ้ากันเปื้อนสีชมพูหวานแหววแถว ๆนี้อยู่เลย

พี่ธันเหยียดแขนขึ้นบิดขี้เกียจสุดแรง มัดกล้ามที่บวมเป็นกระเปาะยืดตัวตามสรีระที่บิดเบี้ยวไปก่อนเอนตัวใช้แขนทั้งสองข้างยันพื้นบ้านรับน้ำหนักที่ถ่ายไปด้านหลัง พยักหน้าส่ง ๆ ใช้นิ้วโป้งเท้าเขี่ยขาผมที่นั่งอยู่บนโซฟากับหมาอีกสองตัว

“ประมาณสองเดือนแล้วแหละ แต่ก็เตรียมการตั้งแต่เดือนแรกที่ประจำเดือนมี่ไม่มากันแล้ว ก็ธรรมดาเนอะ คบกันมันก็ต้องมีอะไร ๆ กันบ้าง นี่มันก็สมัยใหม่แล้ว”

“ครับ ผมเข้าใจ แต่ไม่เข้าใจว่าจะเขี่ยทำไมครับ”

“ปอไม่อยากจะมีอะไร ๆ กับพี่อีกเหรอ”

คนถามถามหน้าซื่อ ผมหันไปคว้าหมอนอิงได้ก็ปาใส่ไม่ยั้ง ไอ้พี่ธันร้องโอดโอย ยกผ้ากันเปื้อนสีชมพูลายสตอเบอรี่ขึ้นมากั้น เผยให้เห็นซิกแพคเป็นลอนได้รูปที่ผิวเปลือย ๆ นั่นจนเลือดผมฉีดขึ้นแก้มจนร้อนฉ่า ภาพของพี่ธันที่กรึ่ม ๆ กำลังขยับโยกเอวโดยจับข้อเท้าผมทั้งสองข้างแยกออกคนละทางชัดขึ้นมาในความทรงจำ ยิ่งตอนถึงจุด อีกฝ่ายเกร็งหน้าท้องจนเห็นเป็นลอนแบบนี้แทบจะทำให้ใจผมเต้นรัวด้วยความเขินอาย

ใครจะหน้าด้านแบบมัน ตอนทำน่ะเมาแท้ ๆ ตื่นมายังสมอ้างได้อย่างหน้าตาเฉยว่าพี่จงใจ...ไหนจะเรื่องเจ็บนิดเดียวเหมือนมดกัดนั่นอีก มดเอ็กซ์เหรอครับ กัดทีวันต่อมาผมแทบคลานไปสอบ โชคดีหน่อยที่อ่านหนังสือมาแน่น คะแนนที่ควรจะได้ท็อปเซคเลยร่วงมาเป็นแค่เกาะค่าเฉลี่ยเท่านั้น


“หื่นว่ะครับพี่ธัน ไปทำกับข้าวเลยไป จะได้ถอด ๆ สักที ชุดบ้าอะไร พี่ไม่อายก็สงสารลูกกะตาผมเถอะครับ เห็นแล้วขนลุกขนพอง”

“อ้าว ไม่ชอบแบบนี้เหรอ?” เจ้าของบ้านถามไม่เลิก ไอ้ผ้ากันเปื้อนลายหวานสะท้านขวัญนี่เพิ่งได้มาวันก่อนตอนเดินซุปเปอร์ด้วยกันเมื่อเย็นวันก่อน ผมแค่บอกว่าน่ารักดี ซึ่งขณะนั้นผมหมายถึงถ้าเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ใส่คงเหมือนหลุดมาจากการ์ตูนตาหวาน แต่พี่ธันตีความไปว่าผมจะชอบอกชอบใจถ้าเจ้าของร่างใหญ่โตนั่นเอามาสวมเสียเอง
ที่เอาใจขนาดนี้ไม่ต้องบอกหรอกครับว่ามันรักมันหลง ทำไมผมจะไม่รู้ ทำดีหวังผลชัด ๆ

“ไม่ลองดูเหรอหมอ พี่ยอมสวมชุดนี้ตอนทำเลยก็ได้นะเอ้า”

“ไม่ครับ! ทุเรศ!”

“ไหนบอกน่ารัก”

“ชุดน่ะน่ารักครับ แต่พี่ธันน่ะไม่”

“เขาไม่น่ารักแล้วตัวเองมารักเขาทำไมล่ะ”

โว้ยยยยยยยยยยยยยยย! ผมเกลียดมันครับ ท่าทางประจบประแจง ตอแหลอ้อนตีนแบบนี้ไม่รู้ว่าเป็นตั้งแต่เมื่อไร ผมลุกขึ้นมาหยิบหมอนอิงที่หล่นกระจัดกระจายอยู่ที่พื้นฟาดมันรัว ๆ หมาที่นอนอืดอยู่บนพื้นบ้างบนโซฟาบ้างหันมามอง สักพักลูกน้องมันก็ลุกมาเล่นด้วยด้วยการงับหมอนยื้อไปจากมือ


“หมาหมู่นี่หว่า” ผมโวยวายเสียงลั่น พี่ธันหัวเราะชอบอกชอบใจก่อนจะดึงผมที่ไปก่อสงครามกับร็อตไวเลอร์ตัวสีดำเมี่ยมแทนมากอดไว้บนตัก เอาคางสาก ๆ ที่หนวดเคราขึ้นเขียวครึ้มมมาวางพาดบ่าแล้วกดจมูกลงบนแก้ม จังหวะนั้นผมเผลอปล่อยมือจากหมอน ให้เจ้าร็อตไวเลอร์ตัวดีแย่งไปฟัดสะบัดจนหน้าหันได้ในที่สุด


“หอม”

“ฉวยโอกาสตลอด”

“คนคบกันก็แบบนี้แหละน่า”

“ใครคบด้วยครับ” แสร้งถามแล้วเบือนหน้าหนี พี่ธันหัวเราะร่วนแล้วสอดมือเข้ามาในเสื้อนิสิตที่ผมสวมอยู่ “ไม่ได้คบกันอีกเหรอ ต้องทำให้ท้องแบบมี่ก่อนหรือไงถึงจะยอมรับว่าคบกับพี่”

“ผมไม่ท้องหรอกครับ ไม่ต้องมาทำเป็นพูด”

“ใครจะไปรู้” พี่ธันพูดเสียงเรียบ จุดยิ้มเจ้าเล่ห์ไว้บนมุมปาก “ทำบ่อย ๆ อาจจะท้องก็ได้”

“ไม่เอาา มันเจ็บ” ลองเปลี่ยนกันบ้างไหมล่ะ ไหนว่ารักผมไง โธ่... ผมมุ่ยหน้า ครั้งเดียวพอ เลิก อวสานไปเลยก็ได้ ผมชอบพี่ธัน โอเค ยอมรับว่าก่อนหน้านี้พอรู้ว่าที่บ้านไฟเขียวก็อยาก ‘ลองแหย่’ อีกฝ่ายนิด ๆ หน่อย ๆ อยากจะรู้ว่าพี่ธันอดทนได้มากแค่ไหน ผลการทดสอบที่ผ่านมาก็ยังถือว่าหื่นในระดับปกติของพี่ธัน (ถึงจะสูงเป็นพิเศษในระดับคนทั่วไปก็เถอะ) ใครจะไปรู้ว่าอีกฝ่ายเก็บกดมากขนาดนี้ พอถึงจุดระเบิด เรียกได้ว่าถ้าเขียนเป็นกราฟก็เลยจุดครากที่ทำให้วัสดุเสียรูปไปเรียบร้อย ระเบิดบู้มเป็นโกโก้ครั้นช์ ผมล่ะอร่อยเต็มรสช็อกโกแลตคนเดียว จากวันนั้นเช้าวันถัดมาก็ได้แต่ประกาศอย่างเด็ดขาดว่าไม่ ไม่เอาอีกแล้ว!


“โธ่ ปอ มันเรื่องธรรมชาติน่า ถึงเจ็บแต่ก็ฟินไม่ใช่เหรอ พี่จำได้นะร้องเสียงหลงเชียว”

“พี่ธันเมาจำอะไรไม่ได้ทั้งนั้นแหละ” ผมพูดเสียงสะบัด โว้ย แล้วทำไมผมต้องมาพูดเรื่องเสียเอกราชทั้ง ๆ ที่ยังนั่งอยู่บนตักหัวหน้ากองทัพที่บุกมาตีประตูเมืองจนพ่ายแพ้ย่อยยับด้วยวะครับ “ปล่อยผมได้แล้วครับ หิวแล้ว ไปทำกับข้าวต่อให้เสร็จเลยพี่ธัน”

“ขี้เกียจแล้ว”

“เฮ้ย ได้ไงครับ นี่รอกินตั้งแต่เช้านะ หิวไส้กิ่วแล้วเนี่ย” ใครจะรอให้พี่ธันเนียนมาจับนั่นจับนี่ไปเรื่อย ชิ่งสิครับ แต่ก็อย่างว่า ผมกับพี่ธันกระดูกคนละเบอร์ แขนที่รัดเอวผมไว้ถึงกระชับให้แนบกับร่างกายเจ้าของบ้านขึ้นไปอีก “หิวก็กินพี่สิครับหมอปอ พี่ธันคนนี้ทั้งหอม หวาน นุ่มลิ้นนะ เต็มปากเต็มคำเลยนะ”

ไม่เอาครับ!

ผมดิ้นขลุกขลัก ๆ จนสุดท้ายก็เลื้อยลงจากตักเขาได้ในที่สุด ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่อมยิ้ม ทิ้งความอบอุ่นละมุนไว้ในดวงตา

“ยอมแล้ว ๆ เดี๋ยวจะลุกไปทำกับข้าวเดี๋ยวนี้แหละ แต่ขออะไรอยางสิครับที่รัก”

“อะไรครับ” ไม่ต้องมาทำตาหวานเชื่อมแบบนั้นเลย ผมไม่หลงกลหรอก พอได้แล้วก็คิดจะเอาเปรียบกันเหมือนเด็กติดยาไม่มีผิด อย่าได้เปิดโอกาศเชียว ลามกยิ่งกว่าไอ้อินเป็นล้านเท่า “ถ้าเป็นอะไรที่...”

“ไอ้ฮัสกี้อะ พี่ยังไม่อาบน้ำให้มันเลยเดือนนี้ อาบให้หน่อยดิ เดี๋ยวทำกับข้าวเสร็จแล้วพี่เช็ดขนเอง”

โอ้ย ไอ้บ้าพี่ธัน!



ถ้าเทียบ ๆ กันแล้วบรรดาหมาทั้ง 5 ตัวของเจ้าชายอสูรผมชอบอาบน้ำให้ไซบีเรียนฮัสกี้ขนสีดำแซมขาวตัวอวบระยะสุดท้ายมากที่สุดเพราะมันเป็นตัวเดียวในบรรดาฝูงสุนัขที่ดูมีความสุขกับการเล่นน้ำเป็นพิเศษ ถ้าเป็นช่วงปกติที่อากาศไม่หนาวเท่าไร ผมชอบพาบรรดาหมาพันธุ์ใหญ่อย่างฮัสกี้กับร็อตไวเลอร์มาอาบสายยางนอกบ้านครับ แต่ต้องจับดี ๆ หน่อย ไม่ใช่ว่าจะวิ่งหนี แต่ไอ้ฮัสกี้นี่มีแต่กระโจนใส่จะพากันเลอะเทอะทั้งคนทั้งหมาพอดี เมื่อก่อนผมไม่รู้จักหรอกครับไซบีเรียนฮัสกี้ ตอนพี่ธันอุ้มลงมาจากรถเป็นหมาหน้าตาหล่อเหลา หล่อตั้งแต่เด็ก ๆ เลย โตขึ้นถ้าไม่โดนตัดไข่นี่สาว ๆ ติดตรึมแน่นอน แต่อย่างว่าล่ะครับ มองอะไรอย่ามองแค่ภายนอก เห็นหน้าตาแฉล้มแบบนี้มาอยู่บ้านวันแรกเท่านั้นล่ะ พี่ธันแทบอยากเอาไปคืนที่ฟาร์ม ทั้งดื้อทั้งปัญญาอ่อน เทียบกับดาราหล่อ ๆ ก็คงอารมณ์พี่ตูน บริบั๊ก นั่นล่ะ

‘โฮ่ง’

แหม่ ก็ยังเสือกรู้อีกนะว่ากูนินทา เห่าเสียงเข้มแต่กระดิกหางระริกเชียวไอ้หมาบ้า ผมขยี้ฟองจนทั่วตัว ขนที่เป็นสังกะตังบางส่วนเดี๋ยวให้พี่ธันจัดการ หมาพี่ธันสุขภาพดีทุกตัวยกเว้นคอร์กี้ที่ต้องคุมอาหารเป็นพิเศษเพราะช่วงขาสั้นที่ต้องรับน้ำหนักตัวมากกว่าตัวอื่น ๆ ส่วนชิสุห์ต้องดูแลเรื่องขนครับ ยิ่งขนยาวปัญหายิ่งมาก บางทีขนเข้าตาตัวเองอีก ต้องลำบากเอาคอตตอนบัดเช็ดทำความสะอาดให้ แต่พี่ธันมันว่างดูแลหมาของมันทุกวันแหละ ก็อยู่กินราวจะเป็นคู่ผัวตัวเมียกันขนาดนี้ ถ้าพวกตัวเมียไม่ได้ทำหมันกับตัวผู้ไม่โดนตัดไข่ผมว่าอาจมีปรากฏการณ์ลูกสุนัขพันธุ์ผสมครึ่งคนครึ่งหมาแล้วแหง อย่าไว้ใจไป ไอ้พี่ธันมันหื่นยิ่งกว่าหื่นอย่างที่เห็น


“ที่รัก ใกล้เสร็จยัง”

เสียงตะโกนจากในบ้านมาก่อนตัว ผมเงยหน้าเลอะฟองสบู่หมาขึ้นมามองพ่อครัวมือฉมัง พี่ธันถือตะหลิวยิ้มกรุ้มกริ่มมองมา “ชอบจริง ๆ ตอนปอใส่เสื้อขาวแล้วตัวเปียกเนี่ย”


“ทะลึ่ง”

“แต่ชอบกว่าตอนไม่ใส่อะไรเลยนะ แล้วก็จะชอบเป็นพิเศษตอนไม่ใส่อะไรเลยอยู่บนเตียงด้วย นอกจากหมออยากเปลี่ยนสถานที่ ในครัวหรือบนโซฟาก็น่าสนใจนะ”

ผมเปิดน้ำจากสายยางเขียว ๆ จนถึงขีดสุดแล้วเอานิ้วหัวแม่มืออุดส่วนปลายไว้บางส่วน แรงส่งจากน้ำเพิ่มขึ้นจนฉีดไล่ตาเฒ่าทารกกลับเข้าไปในบ้านได้ก่อนล้างฟองให้ฮัสกี้จนสะอาดเอี่ยมอ่อง ปล่อยมันสะบัดขนจนน้ำกระเซ็นหนำใจแล้วทำทีวิ่งหนี หมาบ้าวิ่งตามตะกุยจนสุดขา สักพักก็กระโดดงับชายเสื้อของพี่ธันที่ผมเอามาใส่ได้ทัน ยื้อยุดจนคอเสื้อย้วยไปถึงหัวไหล่พลางขู่เสียงขรม แต่หางนี่สะบัดตีด้วยความสนุกสนาน


“เอ้า ๆ เลิกเล่นได้แล้วทั้งคนทั้งหมาเลย หมอไปอาบน้ำไป เดี๋ยวพี่จัดการต่อ”

พี่ธันพูดพลางเอาผ้าเช็ดตัวสีตุ่นมาคลุมผมไว้ ก้มมองดี ๆ แม่งมามุกเดิมอีกแล้วครับ “พี่ธัน นี่ผ้าหมา”

“อ้าวเหรอ หมอแม่ง สมกับเป็นหมอหมาจริง ๆ รู้ดี”

ไม่พูดเปล่าหยิกจมูกผมไปด้วย เจ็บนะโว้ย “พอเลยครับ ไปเช็ดตัวหมาเลย เดี๋ยวผมจะไปอาบน้ำแล้ว”

“ให้พี่ชวยไหมครับหวานใจ”

“เช็ดตัวหมาไปเถอะครับ ผมกราบล่ะ” ไอ้พี่ธันหัวเราะคิกคัก นั่งลงบนพื้นบ้านเปียก ๆ สักพักฮัสกี้ตัวใหญ่ก็วิ่งเข้ามายื้อผ้า เล่นด้วย เห็นว่าอีกฝ่ายติดหนึบกับสัตว์เลี้ยงตัวโปรดแล้วก็ชิงหนีขึ้นบันได แต่เจ้าของบ้านยังไม่วายตะโกนไล่หลัง “ถ้าอยากให้ผมช่วยเช็ดขนก็บอกนะครับหมอ จะไปเช็ดให้ทุกหย่อมหญ้าเลย”

จ้างให้ก็ไม่เรียกหรอกครับ!



ผมกลับลงมาจากชั้นสองอีกครั้งหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ฮัสกี้ตัวหอมนอนคลุกเล่นกับร็อตไวเลอร์ท่าทางขี้หงุดหงิดส่วนพ่อมันกำลังนั่งดวดเบียร์อยู่บนโซฟากับแขกไม่ได้รับเชิญ ไม่รู้พี่กรณ์มาตั้งแต่เมื่อไร แต่เหมือนเมาก่อนมาถึงอยู่แล้วเพราะซากบรรจุภัณฑ์ยังไม่เกลื่อนกลาด มีกระป๋องเบียร์วางอยู่บนพื้นสองสามกระป๋องกับทาโร่ที่คนกับหมากินด้วยกันอยู่บนตัก

“อ้าว อยู่ด้วยเหรอ”

พี่กรณ์ถามตาเยิ้ม ไม่ได้มองผมด้วยความพิศวาสหรอกครับ แต่ฤทธิ์แอลกอฮอล์ล้วน ผมยกมือขึ้นไหว้เพื่อนพี่ชายคนสนิทแล้วเดินมาหา

“พี่กรณ์มาตั้งแต่เมื่อไรครับ”

“สักพักน่ะ นั่งแท็กซี่มา”

“เมาตั้งแต่หัววันเลยนะครับ” พูดพลางปรายตามองแล้วชี้นิ้วไปทางเจ้าบ้าน พี่ธันรีบยัดกระป๋องเบียร์ใส่มือพี่กรณ์แล้วชูมือขึ้นสองข้าง “พี่ไม่ได้กินเลยสักอึก”

“โกหกขอให้จู๋ไม่แข็งครับ”

“โอเค กินไปครึ่งกระป๋องเอง”

“รับปากผมว่าไง”

“จะไม่กินเหล้าจนเมาอีก”

“เปล่าครับ” ผมพูดเสียงเข้ม กอดอกแน่น “ผมให้โอกาสพูดใหม่”

“ครับ จะไม่กินเหล้าอีก” พี่ธันตอบเสียงจ๋อย ทำหน้าสลด ผมเดินเข้าไปในครัว ได้ยินเสียงหัวเราะของพี่กรณ์ดังแว่ว ๆ “กลัวเมียเหรอมึง”

“ไม่ได้กลัว แต่อยู่ในช่วงทัณฑ์บนเว้ย”

“ไปทำอะไรผิดมา”

“ก็มึงนั่นแหละมอมกู กูเลยปล้ำน้องไง”

“ไม่งั้นเมื่อไรจะได้วะ มึงก็เอาแต่แคร์น้องมันสารพัด มองอย่างเดียวไม่ได้แดกนะไอ้เหี้ย”

“เออ กูรู้น่า” พี่ธันพูดหน่าย ๆ “มึงก็อย่าคิดมาก มี่มีความสุขก็ดีแล้ว”

“กูไม่น่ามองอย่างเดียวเลยว่ะ”

“อย่างน้อยมึงกับมี่ก็ยังเป็นเพื่อนกันนะกรณ์ มองในแง่ดีดิวะ” พี่ธันเอ่ยเสียงเรียบ ผมหยิบน้ำผลไม้กระป๋องได้ก็เหลือบตาไปมองกับข้าวที่พี่ธันวางไว้ในฝาชีแก้วใส มีปลาหมึกผัดไข่เค็มธรรมดา ๆ กับต้มยำปลากะพงหนึ่งถ้วย ฝีมือลูกชายเจ้าของร้านอาหารไม่ใช่แค่รสชาติที่หายห่วง หน้าตายังน่ารับประทานอีกด้วย


“พี่กรณ์กินข้าวมาหรือยังครับ”

ผมชะโงกหน้าออกมาถาม เจ้าของชื่อส่ายหัว สักพักผมเลยเดินไปหยิบไข่สามฟองออกมาเจียว แล้วกลับมาในห้องนั่งเล่นอีกครั้งพร้อมกับข้าวทั้งสองมือ


“กินอะไรรองท้องหน่อยครับ เดี๋ยวจะเป็นโรคกระเพาะ กินเบียร์ตอนท้องว่างไม่ดี”

“ห่วงเพื่อนผมด้วย อย่างนี้แหละ เพื่อนแฟนก็เหมือนเพื่อนเรา เนอะ” พี่ธันพูดยิ้ม ๆ ไม่ได้ดื่มเบียร์แล้ว อมน้ำแข็งเต็มกระพุ้งแก้มแทน


“ไม่ต้องมาเนอะเลยครับ ไปยกข้าวกับไข่เจียวช่วยผมเลย”

พี่กรณ์หัวเราะแห้งเมื่อเพื่อนตัวเองยอมลุกเข้าครัวตามผมมาอย่างว่าง่าย ไข่เจียวร้อน ๆ กับหม้อหุงข้าวถูกยกไป ขณะที่ผมเตรียมช้อนส้อมกับน้ำเปล่า “พี่กรณ์เป็นอะไรเหรอครับ”


“อกหัก”

“พี่มี่เหรอครับ”

พี่ธันพยักหน้า “มันเลิกกับแฟนมันเพราะตั้งใจจะจีบมี่น่ะ”

“สมน้ำหน้าครับ มีแฟนอยู่แล้วดันนอกใจ”

“มันก็ไม่อยากให้เป็นแบบนี้หรอกหมอ” ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ ถอนหายใจหนักเครียดกับเพื่อนสนิทตัวเองไปด้วย “ถ้าความรักมันเลือกหรือกำหนดได้โลกนี้คงไม่มีคนอกหักหรอก”

“แต่ความซื่อสัตย์เป็นสิ่งที่กำหนดได้นะครับ”

“มันก็แฟร์กับนุ้ยพอสมควรนะ อย่างน้อยมันก็ไม่จีบมี่ตอนที่มีนุ้ย” พี่ธันพูดพลางโคลงหัว “ถ้าเลือกได้ใครไม่อยากสมหวังกับความรัก”

“ก็จริง” ผมว่าพี่กรณ์เองก็คงไม่อยากให้ตัวเองหลงชอบพี่มี่เหมือนกัน ยิ่งก่อนหน้านี้ที่ฝ่ายนั้นยังชอบพี่ธันอยู่แล้วตัวเองต้องเป็นพ่อสื่อให้อีก คิดตามแล้วคงเจ็บปวดพิลึก “แต่พี่กรณ์เป็นไบหรือเปล่าครับ”

“ก็....ที่จริงประมาณนั้นแหละ หมอรู้ได้ไง ผีเห็นผีเหรอ”

“ผมไม่ใช่เกย์นะ” เถียงเสียงลั่น พี่ธันหัวเราะร่วน “อ้อเหรอ ผมเพิ่งรู้นะครับว่าแฟนตัวเองไม่ใช่เกย์”

“ขี้ตู่”

“ก็หมอปากแข็ง” พี่ธันพูดพลางยิ้มยั่ว หม้อกับจานข้าวเดินมาหา “แต่ผมก็รักนะ”

“พอเถอะครับ ป่านนี้พี่กรณ์นอนร้องไห้กับหมาไปแล้ว”

พูดพลางเบี่ยงตัวหนีชายหนุ่มที่โน้มตัวลงมาใกล้ พี่ธันผิวปากหวือเมื่อจมูกเฉียดแก้มผมเป็นผลสำเร็จ “ชอบเวลาหมอแก้มแดง ๆ จัง น่ารัก”

มันใช่เวลามาเกี้ยวกันหรือเปล่าพ่อคุณ เพื่อนนั่งชีช้ำกะหล่ำปลีอยู่ข้างนอกไม่นึกถึงเลย ผมส่ายหน้าแล้วเดินเลี่ยงออกมา พี่กรณ์ดวดเบียร์ไปอีกเกือบครึ่งโหล

“พี่กรณ์ ทานข้าวกันครับ เดี๋ยวผมตักให้”

พี่ธันวางหม้อหุงข้าวลงใกล้ ๆ กัน ผมตักข้าวใส่จานแล้วยื่นส่งให้แต่ละคน กินกันบนพื้นบ้านนี่แหละครับ อย่างพี่กรณ์คงลุกไปนั่งโต๊ะไม่ไหว ส่วนลูกน้องของพี่ธันมารยาทดีทั้งนั้น นั่งเรียงหน้ากระดานน้ำลายหยดติ๋ง ๆ ในระยะสองเมตร ไม่เข้ามาขอของกินตามสัญชาตญาณแต่อย่างใด


“เป็นไงมั่งหมอ”

“เรื่องอะไรครับ”

“ไอ้ธันเอวดีไหม หรือแก่ ไม่ได้ทำนานจนเงอะ ๆ งะ ๆ ไปเสียทุกอย่าง”

ผมรู้สึกร้อนวูบที่ผิวหน้า ก้มหน้าลงไม่ตอบ เสียงหัวเราะของคนถามเลยดังขึ้นเบา ๆ “เมียคนนี้มึงน่ารักจริงว่ะธัน ขี้อายเสียด้วย”

“เออน่า อย่าพูดมาก แดกข้าวไป”

“บ้านมึงให้ความรู้สึกเป็นครอบครัวเหี้ย ๆ เลยรู้ปะ มีทั้งพ่อทั้งแม่ ไหนจะลูกอีก 5 ตัว น่าอิจฉา”

ผมไม่ได้ตอบ ขณะที่พี่ธันยิ้มหน้าบาน “มึงโชคดีกันมากเลยนะ ทั้งคู่เลยที่หาคนของตัวเองจนเจอ”

“ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ” ผมพูดพลางตักไข่เจียวฝีมือตัวเองใส่จานคนเมา ผมก็ท่าจะประสาท คุยกับคนสติไม่สมประดีอยู่ได้ “เดี๋ยวพี่กรณ์ก็เจอ...”

“พี่เคยคิดว่าพี่เจอแล้วนะ แต่ดันเจอคนที่ใช่กว่า แล้วไงล่ะ เขาไม่ได้ใช่กับเราเสียหน่อย”

“ถ้ามึงยังรักนุ้ยอยู่ก็ไปง้อดิ”

“พูดง่าย” พี่กรณ์ตอบทั้ง ๆ ที่ข้าวเต็มปาก สักพักก็ตักหนวดปลาหมึกลงจาน “ขืนโผล่หัวไปพ่อเขาได้เอาลูกซองมาไล่ยิงพอดี”

“ถ้าทำอย่างน้อยมึงก็ได้ลองไง กรณ์ บางทีกับมี่อาจเป็นแค่เพราะช่วงหลัง ๆ มึงสนิทกับมี่ก็ได้นะ แต่ถ้ามึงไม่ลองเลยโอกาสที่มึงจะดีกับนุ้ยก็เป็นศูนย์ กูไม่บอกหรอกว่านุ้ยดีหรือเปล่าเพราะมึงรู้จักเขาดีกว่ากู แต่ถ้ารักขนาดนี้อะไรก็ต้องยอมล่ะวะ”

“เหมือนที่มึงยอมเมียน่ะเหรอ”

ผมเริ่มค้อนขวัก พี่กรณ์นี่เป็นคนคบไม่ได้ยังไงก็คบไม่ได้อย่างนั้น ส่วนพี่ธันน่ะเหรอ หัวเราะร่วนชอบอกชอบใจใหญ่ “แดก ๆ ไป ไอ้ห่า เดี๋ยวโดนเมียกูเอาตีนฟาดปากแล้วจะร้องไม่ออก”

ผมว่า ฟาดอีพี่ธันคนแรกเลยดีไหมครับ


เสียงกระป๋องเบียร์ถูกบี้แล้วยัดลงถุงดังกรอบแกรบ ผมนั่งหวีขนชิสุห์และคลายยางที่รัดเป็นปมบนหัวมันออกให้สบายผิวปรายตากลับไปมองที่นั่งโซฟาตรงหน้าทีวี ร่างสูงใหญ่ของเจ้าของบ้านลุกขึ้นเก็บซากของกินขณะที่เพื่อนร่วมวงนอนเป็นศพท่าทางประหลาด ๆ ผมละมือจากหมาตัวเล็ก เอากลุ่มขนที่ปั้นเป็นก้อนขาวใส่ถุงขยะบ้างแล้วลุกมาช่วยพ่อบ้านเก็บบ้านพร้อมร่างที่นอนปวกเปียกอยู่กับพื้น ไม่ได้ตั้งใจฟังหรอก แต่มันได้ยินเอง พี่กรณ์เหมือนจะรู้เรื่องพี่มี่คบกับผู้ชายคนนั้นเป็นคนแรกด้วยซ้ำ แต่พอเห็นการ์ดงานแต่งก็ยังอดที่จะเป็นอย่างที่เห็นไม่ได้


“เดี๋ยวมันก็ทำใจได้”

พี่ธันพูดยิ้ม ๆ ขณะที่ส่งถุงดำขนาดมหึมาให้ผม คือให้กางถุงแล้วเอาพี่กรณ์ยัดลงไปใช่ไหมครับ?


“เดี๋ยวพี่ลากมันขึ้นไปนอนห้องเล็ก ฝากปิดบ้านด้วยนะหมอ”

“ครับ เดี๋ยวผมกลับบ้านเลยถ้างั้น”

“เฮ้ย นอนนี่สิ นอนด้วยกัน”

ไอ้พี่ธันพูดหน้านิ่งแต่ตาระยิบระยับ ผมหัวเราะแล้วส่ายหน้า “คำว่านอนด้วยกันคืออะไรครับ”

“บ๊ะ ไอ้เด็กนี่ นับวันจะรู้ทันกันเกินไปหน่อยแล้ว” ไม่ทันก็แย่สิครับ มีหวังโดนเอาเปรียบกันตลอดชีวิต แค่นี้ก็แย่แล้ว “เอาน่าหมอ ผมไม่ทำอะไรหรอก แค่อยากนอนกอด เผื่อกลางคืนไอ้กรณ์มันลุกมาปล้ำผมหมอจะได้ช่วยชีวิตผมไว้ไง”

“พี่กรณ์ปล้ำพี่ธันยังไม่น่ากลัวเท่าพี่ธันปล้ำผมนะครับ” ไม่ใช่ไม่เคย อย่ามาทำหน้าซื่อตาใส “ไม่เอาหรอก ทั้งจุกทั้งเจ็บ”

“ขอโทษ ตอนนั้นมันเมานี่มันเลยใส่ไม่ยั้ง อยากฟัดหมอมานานแล้วด้วย โธ่ ที่รักก็รู้ว่าผู้ชายน่ะสัญชาตญาณเรื่องแบบนั้นมันรุนแรงขนาดไหน”

“ผมเรียกมันว่าสันดานครับ แค่ไม่โกรธก็บุญแล้วนะ”

“โอเค ผมยอมก็ได้...งั้นรอก่อน เดี๋ยวเดินไปส่ง ดึกแล้ว”

“ผมปีนรั้วเข้าบ้านไปก็ได้ครับ พี่ธันพักเถอะ” คู่สนทนาส่ายหน้าหวือแล้วเดินมาสวมกอดผมไว้ทั้งตัว “ไม่เอา พี่เป็นห่วง มืดแล้ว”

“งั้นถ้าผมนอนนี่...ผมจะเชื่อพี่ธันได้หรือเปล่าว่าจะไม่ทำอะไร”

“จะไม่ใส่เข้าไปถ้าปอไม่ขอ สาบานเลย”

ผมมองค้อนขวัก ก็แม่งเป็นเสียอย่างเนี้ย “จริง ๆ พี่จะไม่ทำอีกถ้าปอไม่พร้อม ไม่ได้เมาด้วย กินแต่น้ำผลไม้ หมอก็เห็น”

ผมนิ่งเงียบไปสักพัก ที่จริงไม่ได้โกรธหรือเกลียดที่ถูกทำแบบนั้นหรอก แต่ว่า...มันก็ยังอายอยู่ทุกที ยิ่งพี่ธันพูดถึงเช้าบ่าย ๆ ผมยิ่งกังวลเข้าไปใหญ่ “หมอไม่ชอบบ้านนี้เหรอ บ้านเล็กไปหรือเหม็นสาบหมา หรือหมอเกลียดพี่”

“ไม่ใช่นะครับ”

“แล้วทำไมไม่อยากมาอยู่ด้วยกันล่ะ” พี่ธันพูดเสียงอ้อน ขณะที่ผมก้มหน้าลงนิด ๆ สักพักสัมผัสหยาบกร้านจากปลายนิ้วหัวแม่มือและนิ้วชี้ก็บรรจงสัมผัสที่ปลายคาง บังคับให้ผมเงยหน้าขึ้นสบตาอีกฝ่ายที่กำลังทอดลงมาอย่างเว้าวอน

“คืนนี้อยู่ด้วยกันนะครับ พี่ไม่อยากละสายตาจากปอเลย”

“เวอร์น่า....”

“พี่พูดจริง ๆ นะ พรุ่งนี้เช้าค่อยไปเปลี่ยนชุดที่บ้านแล้วพี่ออกไปส่ง ตอนเย็นพี่ไปรับที่มหา’ลัย จะได้ออกไปซื้อชุดด้วยกัน”

"ชุด?" เอียงคอถาม กลับได้ยิ้มละมุนกลับมา

"งานแต่งมี่ไง"

"แต่พี่เขาไม่ได้ชวนผม" หน้าซองจ่าถึงคุณชายธันชนกคนเดียว ถ้าผมไปด้วยไม่แปลกเหรอ พี่ธันส่ายหน้าแล้วโน้มตัวลงมาจูบหน้าผาก "คนเป็นแฟนกันไปด้วยกันแปลกตรงไหน"

"ขี้ตู่" ผมก้มหน้างุด ร้อนวูบขึ้นมาทั้งแก้ม ให้พี่ธันทะลึ่งทะเล้นเสียยังจะดีกว่ามาหยอดคำหวานทำตาเยิ้มแบบนี้ รู้สึกมือไม้มันเกะกะไปหมด ยิ่งอีกฝ่ายก้าวขามาประชิดจนผมรู้สึกถึงลมหายใจอุ่น ๆ ของตัวเองที่ปะทะกับแผ่นอกกว้างแล้วสะท้อนกลับมาที่ใบหน้าอีกครั้งยิ่งรู้สึกเงอะงะจนอยากจะอันตรธานหายไปให้พ้น สุดท้ายมือใหญ่ของชายหนุ่มวัยทำงานก็มาแตะมือผม บังคับให้โอบรอบเอวแข็งแรงของตนจนกลายเป็นผมสวมกอดอีกฝ่ายไว้ในที่สุด


“เขินอีกแหนะ”

“เปล่าสักหน่อย” ผมตอบงุบงิบในลำคอ แต่ลึก ๆ แล้วก็ยอมรับ ใครจะหน้าทนเหมือนพี่ธันกันเล่า ! “เอาพี่กรณ์ไปเก็บเลยไป!”

“แล้วหมอล่ะครับ”

“เดี๋ยวพาหมาขึ้นห้องไปก่อนเอง” ผมตอบแล้วหมุนตัวหนี เรียกสุนัขตาปรือทั้งห้าเดินนำขึ้นบันไดไป โดยมีเสียงหัวเราะเบา ๆ ในลำคอไล่หลังมาติด ๆ

สัญญาแล้วนะว่าจะไม่ทำอะไร ถ้าเกิดผิดคำสัญญาล่ะก็ผมจะ! จะ‼ จะ...

จะยอมก็ได้วะ....มาถึงขนาดนี้แล้วนี่เนอะ เฮ้อ...





กราบขอประทานโทษทุกท่านที่รอตั้งแต่เมื่อคืนมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะที่ผิดสัญญา /ร้องไห้ เมื่อคืนแต่งเกือบจบแล้วค่ะ สะดุ้งตื่นตอนห้าทุ่มเศษ ๆ หน้าจอคอม อ้าว...พิมพ์ไปหลับไปตั้งแต่เมื่อไร เลยขอยกยอดมาต่ออีกย่อหน้าสุดท้ายให้จบในวันนี้ เชิญคุณลงทัณฑ์บัญชา ให้สมอุราให้สาแก่ใจเลยค่ะ น้อมรับผิดทุกประการ วันนี้เลยมาหวาน ๆ ให้กระชุ่มกระชวยกันหน่อย พอจิชดเชยกันได้บ้างมั้ย แฮร่

ไม่มีอะไรมาก ฝากไว้ในใจเธอ อีกไม่กี่ตอนก็จะจบแล้ว ในที่สุดก็ได้นิยายที่ไม่มีดราม่า ไม่มีหักมุมเลยตั้งแต่ต้นจนจบมาหนึ่งเรื่อง
 (หรือเราควรหักมุมโดยการบอกว่ามี่ท้องกับพี่ธัน หมอปอเลยไปคว้าพี่กรณ์มาดามใจ โฮรรรร) ล้อเล่นค่ะ ๆ ไม่มีอะไรแล้ว ค่อย ๆ รักกันเบา ๆ แบบนี้ไปเรื่อย ๆ เนอะ รุนแรงนักจะทั้งจุกทั้งเจ็บ อิหมอบอก

ขอให้มีความสุขกับวันศุกร์และการอ่านค่ะ มาช้าแต่ก็รักนะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 24-10-2014 22:29:57

 :hao7:
คู่นี้เค้าก็หวานไม่แพ้ใครเลยยยยยยย
หวานกันจนสงสารหมา

ถ้ามันรู้เรื่องก็คงอิจฉาเหมือนคนอ่านนี้แหละ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 24-10-2014 22:34:50

พี่ธันหื่นตลอดเนอะ เพลียแทนปอเลย
แต่ก็น่ารักดี ค่อยๆรักกันไปเบาๆแบบนี้แหละ :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-10-2014 22:43:13

ดีใจมากๆ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 24-10-2014 22:45:24

หวานตลอด

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 24-10-2014 22:51:25

แง้ว พี่ธันมาแล้ว
พี่นุ้ยจะยอมรับได้ไหมนะ กับคนที่เคยทิ้งเราไปครั้งหนึ่งเพื่อไปหาคนอื่น
แล้วจู่ๆก็กลับเข้ามาเพียงเพราะว่า คนนั้นเขาแต่งงานไปกับอีกคน
มันเจ็บจี๊ดเลย แต่ก็นั่นแหละ ความรักมันเลือกเวลาเกิดไม่ได้นี่นะ ก็ต้องทำใจ...

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: rainiefonnie ที่ 24-10-2014 22:55:01

พี่ธันจ้องจะกินหมอปออยู่เรื่อยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 24-10-2014 23:01:54

ฟินนนนนน พี่ธัน หยอด หมอปอตลอดดดดด แอบใจหายจะจบแล้วหรอ รักคู่นี้อ่ะ :mew2:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 24-10-2014 23:07:40

ตอดนิดตอดหน่อยตลอดนะพี่ธัน   o18


 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 24-10-2014 23:14:49

พี่ธันขี้หื่น ขี้หยอด ที่สุดอ่ะ หื่นจนน้องกลัวไม่กล้านอนด้วย ที่จริงคือหมอเขิน วรั๊ยยยๆๆ น่ารักมากอ่ะ
ครอบครัว พ่อ แม่ ลูก 5 ตัว น่ารักโนะ
ฮาคำว่าใส่ไม่ยั้งกับอยากฟัดมานานแล้ว เอิ่ม... หื๊นหื่นค่ะ 555

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: PoP~Pu ที่ 24-10-2014 23:27:38

อยากให้พี่ธันได้ยินความในใจหมอปอตอนจบ
พี่แกคงจะคลั่งสติแตก555
ไม่อยากให้จบเลยยยยย ทำไงดีๆๆ
ใส่ประเด็นดราม่าเพิ่มดีมั้ยคะ? อย่างอิพี่ธันเสื่อมสมรรถภาพอะไรอย่างนี้ ฮ่าๆๆ (เป็นเรื่องดราม่าสำหรับอิพี่ธันคนเดียว 55)

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 24-10-2014 23:30:46

อ่านไปสักตอนสัมผัสได้ถึงอารมณ์แปรปรวนของหมอปอ
ได้กันแปบเดียวจะท้องแล้วเหรอหมอ อารมณ์มันใช่มากเลย
แต่ตัดจบแทบฆ่ากันเลย ยอมแล้ว...
ก็แต่งเอ็นซีเล้ยยยย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 24-10-2014 23:34:41

ไหนๆ ก็ไหนๆ ละ ยอมอีกหลายๆทีไปเถอะหมอ ถือว่าทำบุญกะคนแก่นะ555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 24-10-2014 23:37:55

น้องปอน่ารักอ่ะ ดูรู้ทัน แต่ก็แพ้ทางกันดีเนอะ

คราวหน้าพี่ธันก็ออมๆ แรงหน่อยสิ น้องจะได้ไม่แลดูผวาขนาดนี้

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 25-10-2014 00:32:31

ข้าวใหม่ปลามันก็งี้ แถมอิพี่ธันหื่นเป็นทุนอยู่แล้ว หมอปอรอดยาก

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: modisvip ที่ 25-10-2014 01:19:35

แหม่ หวานกันจริงๆ อ่านไปอมยิ้มไป   :mew3:
ยอมเถอะหมอ เดี๋ยวพี่ธันเก็บกดกว่าเดิม

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 25-10-2014 01:30:12

พี่ธันกับหมอปอน่ารักกกกกกกกก

หมอนี่น้าาาา ยอมก็ยอม แหม่
จริงๆ ก็อยากยอมเค้านั่นแหละใช่ไหม ทำเล่นตัว

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 25-10-2014 07:21:44

หวานไม่เกรงใจคนอกหัก 5555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 25-10-2014 10:38:50

น่ารัก อร๊ายๆ อีพี่กรอกหักซะงั้น สมน้ำหน้าได้มั้ย 5555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: pp_psj ที่ 25-10-2014 10:41:05

พี่ธันอบอ่นมาก อิจฉาหมอปอเนอะ :-[

พี่กรณ์เดี๋ยวก็มีคนมาดามใจ ในเรื่องต่อไปรึเปล่าหว่า อิอิ :hao7:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 25-10-2014 10:42:13

สมน้ำหน้าอิกรณ์ สะใจจริงๆ ถ้าไปง้อนุ้ย ขอให้นุ้ยไม่เอา :laugh:

พี่ธันนี่โคแก่จริงๆ คาดว่าหญ้าอ่อนอย่างหมอไม่รอดคืนนี้หรอก ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 25-10-2014 11:32:23

ทุกอย่างที่พี่ธันมันใค้สะดือหมดเลยอะ
แต่ก็หวาน หวานจริง
หมาฟิน หมาได้รับความหวานไปด้วยกร้าก
สงสารพี่กรณ์ฟะ แต่ก็นะ เห็นด้วยกะปอ
แต่ก็เห็นด้วยกะพี่ธัน มีรักก็มีทุกข์จริงๆ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 25-10-2014 13:56:14

หมอปออออออ น่ากอดจุง

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 25-10-2014 15:16:48

หักมุมให้คนอะไรมีแฟนเป็นหมาหน่อยฮะ ให้พี่ธันถูกหมาปล้ำ ฮาาาาาา

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 25-10-2014 18:02:18

พี่ธันคนหื่น จ้องแต่จะกินหมอปอ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 25-10-2014 21:23:02

หมอปอสมยอม  :laugh:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 25-10-2014 21:34:49

โอ้ยยยยยยยยย อิพี่ธันนนนนนนนนนนนนนนน *ฟาด*

 :-[ :-[ :-[

ทำไมได้น้องแล้วดูเหมือนกามกว่าเดิม? หืมมมม? 55555555
นี่ขยันหยอด ขยันเนียน ขยันจีบเหลือเกิน ฮุ่ยยยยยยยย
เราเขินแก้มแตก พี่ธันคนบ้า แงงงง นี่เขินเหมือนโดนหยอดเอง กร้ากกก -/-
หมอปอควรทำใจนะ จริงๆ นิสัยกามๆ แบบนี้คงแก้ไม่ได้ 555555555555
หมอก็ยอมๆ พี่เค้าไปเหอะ แก่แล้ว ให้พี่ธันได้ออกกำลังกายหน่อย *เดี๋ยว*

แต่ชอบพี่ธันเวอร์ชั่นกลัวเมียมากเลย โอ้ยยย น่ารักกกกกกกกก TvT

 :hao5:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 27-10-2014 16:54:12

หมอปอซึนมากไปนิด
แต่น่ารัก ให้อภัย 555

พี่ธันนี่เก็บกดมามากนะเนี่ย พูดแต่ละอย่าง ชวนขึ้นห้องตลอด อิอิ เค้าชอบบบบ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 27-10-2014 19:41:07

หมอก็ยอมๆพี่ธันไปเถอะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 27-10-2014 20:12:26

เห้ยย หมอยอมล่ะ พี่ธันลุยต่อเลยยย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: bew_yunjae ที่ 27-10-2014 22:13:59

อ่านตอนนี้จบแล้วพบว่า คุณเวสต์ เรียน material เหมือนเรารึเปล่าค่ะ
มีจุดครากด้วย ฮ่าๆๆๆ
โชคดีน่ะค่ะเนี่ยน้องปอไม่โกรธ ฮาาา
อัพๆต่อน้า จะรอจ้า
ครั้งหน้า วันฮัลโลวีนรึเปล่าค่ะ><

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 31-10-2014 20:29:34

ฮาโลวีนนี้จะมาไหมจ๊ะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 03-11-2014 13:36:16

"จะไม่ใส่เข้าไปถ้าปอไม่ขอ" <~~ 5555555

"จะ จะ...จะยอมก็ได้~"

 :katai5:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 03-11-2014 15:04:31

ลองกระทงต้องมานะคนแต่งงงง :hao7:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 03-11-2014 23:23:29

 :z1:รออยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 04-11-2014 00:48:35

ถ้าหมอปอ  ไม่ยอม

เจ้ยอมเอง

อิอิ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 11 การ์ดงานแต่ง♠ [up 24/10/14]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-11-2014 02:13:55

~~วันเพ็ญเดือนสิบสอง น้ำในคลองเต็มตลิ่ง
พวกเราทั้งหลายชายหญิง สนุกกันจริงวันลอยกระทง
ลอย ลอยกระทง ลอย ลอยกระทง
ลอยกระทงกันแล้ว ขอเชิญน้องแก้วออกมารำวง~~~
ไม่มีอะไรมากแค่อยากบอกว่า วันนี้วันลอยกระทงนะจ๊ะ ตอนพิเศษเขาอยู่ไหนนนน

หัวข้อ: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 06-11-2014 07:18:39

12 Love is...



ชุดไปงานแต่งที่ผมกับหมอหมาใส่ไม่ได้เหมือนกันเป๊ะ แต่คล้ายกันมากจนให้ความรู้สึกว่าคล้ายชุดคู่อยู่รอมรอ เป็นสูทดำสั่งตัดกับเชิ้ตสีขาวไม่ติดกระดุมบน ของผมมีลายเส้นสีเทาตามยาวจาง ๆ แต่ของหมอปอเป็นขาวล้วนไม่มีลวดลาย พอเซ็ทผมกับจับใส่คอนแท็กเลนส์ดูหล่อขึ้นเป็นกอง ผมยืนกอดอก มองเด็กหนุ่มที่เห็นมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยหมุนตัวอยู่หน้ากระจกแล้วเผลอยิ้ม ปอโตเป็นหนุ่มแล้ว หนุ่มเต็มวัยเสียด้วย


“มองอะไรครับพี่ธัน”

คนถูกคุกคามทางสายตาสบตากับผมผ่านภาพสะท้อน เอานิ้วเกาสิวเม็ดเล็ก ๆ ตรงหัวคิ้วตัวเองราวกับสะกิดแล้วมันจะหลุดออกจนผมต้องเดินไปรวบแขนทั้งสองข้างไว้ด้วยอ้อมกอด ใช้คางเกยบ่าลาดขณะที่คนตัวเล็กยุกยิกไม่หยุด


“เดี๋ยวเสื้อยับครับ"

“ไม่ยับหรอก แต่ปอเกาหน้านี่แหละจะเป็นแผลเอา”

“สิวขึ้น” พูดจบก็พลิกตัว หันหน้ามาเผชิญกับผม “น่าเกลียดไหมครับ”

“น่ารัก”

ไม่ได้แกล้งยอนะ พูดจริง ๆ ปอใส่ชุดนี้ทั้งหล่อทั้งน่ารัก แต่จะน่ารักกว่าถ้าไม่ใส่อะไรเลย แต่อย่าเพิ่งผลีผลามไป เดี๋ยวน้องจะกลัวไปใหญ่ หลังจากคืนนั้นของผมกับปอยังไม่ได้ทำอะไรตามใจชอบเสียทุกอย่างแบบที่ไอ้กรณ์หมายมั่นปั้นมือไว้ แต่ก็แตะต้องตัวได้มากกว่าเดิมทีละนิดละหน่อยจนมากขึ้นเรื่อย ๆ จากมือเป็นปาก ขึ้นบันไดทีละสเต็ป(ถึงแม้จะเคยก้าวกระโดดมาแล้วก็เถอะ) ผมไม่เคยเป็นฝ่ายถูกทำมาก่อน ไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บแค่ไหน แต่เห็นปอไม่สบายตัวหลังจากวันนั้นลึก ๆ ก็ห่วงเหมือนกัน ตัวปอเล็กนิดเดียว เทียบกับผมแล้วห่างกันหลายเซนติเมตรอยู่ ทำอะไรตามใจตัวเองหมดเดี๋ยวจะกลายเป็นรังแกเด็กไม่มีทางสู้ เสียผู้ใหญ่หมดพอดี


“ปากนี่ก็พูดไปเรื่อย ให้อาหารหมาเสร็จแล้วเหรอครับ”

“เรียบร้อย เติมน้ำใส่ขวดให้แล้วด้วย”

“ถ้าอย่างนั้นไปเลยหรือเปล่าครับ”

“อืม ไอ้กรณ์บอกอีกสิบนาทีเสร็จ ออกตอนนี้น่าจะไปรับมันพอดีเวลานั่นแหละ” คนในอ้อมแขนพยักหน้า ในตาฉายแววกังวลนิด ๆ “พี่กรณ์โอเคแล้วเหรอครับ”

หมอแม่งน่ารักเพราะแบบเนี้ย เป็นห่วงเขาไปทั่ว ต่อให้ไอ้กรณ์เพื่อนผมจะเคยพูดถึงตัวเองในแง่ที่ไม่ดีนักปอก็ไม่ถือสา หมอเป็นคนใจกว้าง ใจดี มีเมตตาธรรมค้ำจุนโลกสุด ๆ ประเสริฐไม่มีใครเกินแล้วที่รักผม ปล่อยให้หลุดมือไปก็เรียกว่าโง่แล้วครับ ที่พูดนี่ไม่ได้หลงเมียนะ เขาเรียกว่าดวงตาเห็นธรรม


“ก็โอเคแล้วมั้ง แต่คงจะเข็ดเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ ไปพักใหญ่เลย ที่จริงมันก็รักนุ้ยนะ แต่ความรักพอคบกันไปนาน ๆ มันก็จืด เบื่อกันไปเฉย ๆ จนมองเห็นว่ารักแบบนั้นมันเป็นแค่ความผูกพัน รู้ตัวอีกทีก็ต้องปล่อยให้มันอยู่คนเดียวแบบนี้แหละ” พูดพลางนึกถึงวันเก่า ๆ ที่ไอ้กรณ์มีกับนุ้ยไปด้วย เมื่อก่อนผมยังนึกเลยว่าคู่นี้น่ารัก ไอ้กรณ์เจ้าชู้ ส่วนนุ้ยใจดี แต่จับได้ทีไรจากนางฟ้าเปลี่ยนเป็นซาตานทุกที ไอ้กรณ์นี่ครางหงิงกลับบ้านแทบไม่ทัน


“บางทีความหลงใหล ความวาบหวามชั่วครั้งชั่วคราวมันก็บั่นทอนชีวิตคู่ ตอนนี้ถือเป็นบทเรียนของมันแล้วล่ะ”
หมอปอพยักหน้า ถอนหายใจเบา ๆ แต่ยังคงความกังวลไว้ในแววตา “...ถ้าอย่างนั้นก็ดีครับ”

“อืม งั้นไปกันเถอะ ไปถึงงานดึกเดี๋ยวมี่เพ่นกบาลผมแตก”

พูดจบก็ถือวิสาสะโอบเอวบางให้เดินออกไปด้วยกัน หมอปอไม่ได้ขัดขืน มิหนำซ้ำยังเบียดตัวเข้าหาให้เอวคอดอยู่ในอาณัติผมเต็มไม้เต็มมือเสียอีก




งานแต่งของมี่จัดในห้องบอลลูมขนาดกลางของโรงแรมใจกลางเมือง แขกเหรื่อส่วนใหญ่เป็นพนักงานออฟฟิศทั้งแผนกเดียวกันและแผนกของเจ้าบ่าว กับเต้ผมไม่ได้รู้จักดีนัก แค่รู้ว่าชื่ออะไรทำงานฝ่ายไหน ไม่เคยคุยด้วยตรง ๆ สักครั้งแต่ท่าทางเพื่อนเยอะอยู่ แค่เชิญเฉพาะคนรู้จักทั้งห้องจัดเลี้ยงยังแน่นขนัด

วันนี้ทั้งบ่าวทั้งสาวแต่งตัวแต่งหน้าดูดีเสียจนจำภาพของเพื่อนสาวเปรี้ยวเข็ดฟันแทบไม่ได้ รอยยิ้มที่ถูกเคลือบด้วยลิปสติกสีลูกกวาดทำให้บรรยากาศอิ่มเอมไปด้วยความหวาน ดอกไม้ช่อเล็ก ๆ ที่เสียบบนเส้นผมเจ้าสาวก็ดูเบ่งบานสะพรั่งไปพร้อม ๆ กัน
“กำลังจะโทรตามแล้วเชียวว่าเมื่อไรจะมา” มี่ทักก่อนจะหันไปถ่ายรูปกับญาติ ผมยื่นซองสีชมพูมุกใส่ลงไปในกล่องกระดาษสีบานเย็น ก่อนเขียนคำอวยพรสั้น ๆ ลงบนสมุดสเกตซ์ที่ถูกดัดแปลงมาเป็นบันทึกแห่งความทรงจำที่โต๊ะตัวยาวใกล้ซุ้มดอกไม้ ไอ้กรณ์เองก็ทำเหมือน ๆ กัน มันเหลือบตาขุ่น ๆ ไปมองเจ้าบ่าววูบหนึ่งก่อนกลบเกลื่อนด้วยรอยยิ้มแสดงความยินดี


“มี่สวยมาก” กรณ์ชม และไม่มีใครไม่เห็นด้วย แม้แต่หมอปอยังมองตาค้างไม่ต่างกัน

“เก็บอาการหน่อยครับ เดี๋ยวเจ้าบ่าวก็ได้ต่อยเด็กแถวนี้ปากแตกหรอก” หรือไม่ผมก็จะเปลี่ยนไปใส่ชุดเจ้าสาวให้หมอมันมองผมด้วยสายตาแบบนี้ไปให้รู้แล้วรู้รอด เห็นแล้วหงุดหงิดชะมัด


“ก็พี่มี่สวยนี่ครับ”

“ก็แค่สวย ทำอะไร ๆ ให้ปอเหมือนที่พี่ทำให้ไม่ได้หรอก” คนตัวเล็กสุดในที่นี้ทำหน้ามุ่ย แต่ก็ยังน่ารักอยู่ดี

“ทะลึ่ง”

“พี่หมายถึงใครจะมาเลี้ยงหมาเอาใจหมอตั้งห้าตัวแบบพี่ ไม่มีแล้วล่ะ”

“พี่ธันอยากเลี้ยงเองก็อย่ามาโบ้ยผมเลย”

“จำไม่ได้จริง ๆ ใช่ไหม ใครที่บอกว่าอยากเลี้ยงหมาแต่ที่บ้านไม่อนุญาต จะไม่ได้ใช่ไหมว่าคนที่มองตามพุดเดิ้ลตาละห้อยไปตอนเด็ก ๆ นั่นใคร”

“เอ้า ๆ อย่าทะเลาะกันจ้า” เจ้าสาวรีบปราม ผมล่ะอยากจับไอ้ตัวเล็กมาเขกกบาลสักที ที่ทำมาทั้งหมดนี่เพื่อใครไม่รู้ตัวไม่ว่า ยังทำหน้าตากวนประสาทอีก เดี๋ยวจะโดน

“ถ่ายรูปกันดีกว่า วันนี้น้องปอหล่อขนาดนี้พี่อยากจะเปลี่ยนเจ้าบ่าวขึ้นมาเลย”

“ต่อยกันไหมมี่” ผมพูดขำ ๆ เรียกเสียงฮาครืนให้วงสนทนาเล็ก ๆ ก่อนเสียงทุบอึกจากกำปั้นของเด็กหนุ่มจะฟาดลงบนบ่าผม อยากจะรวบมากอดแล้วฟัดแก้มทั้งสองข้างหนัก ๆ ชะมัด ทุกครั้งที่มันขึ้นสีเลือดฝาดเห็นแล้วมันเขี้ยวจริง ๆ

เสียงชัตเตอร์ดังรัวไม่กี่ครั้งก่อนผมกับปอและกรณ์จะเลี่ยงเข้ามาในงานให้บ่าวสาวรับแขกท่านอื่นต่อ โต๊ะที่มี่จองไว้ให้ถูกจัดไว้ด้านหน้า แต่ไม่ใช่หน้าสุด เป็นโต๊ะกลมปูด้วยผ้าขาวและแจกันดอกไม้สีชมพูอ่อนสำหรับเพื่อน ๆ ที่สนิทกัน หมอปอยกมือไหว้พี่ ๆ ที่ทำงานผมทีละคนโดยมีสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามคอยจับจ้องมาไม่ห่าง


“น้องของธันเหรอ”

“ก็...ประมาณนั้นแหละครับ ไม่ใช่น้องแท้ ๆ”

“หล่อเชียว ชื่ออะไรคะ”

“ปอครับ” เด็กหนุ่มตอบ ท่าทางเกร็งนิด ๆ

“แล้วยังไงถึงชวนน้องมาด้วยล่ะ เดี๋ยวก็เบื่อหรอก มีแต่คนแก่”

“น้องรู้จักกับมี่น่ะ” ผมตอบแทน เหลือบตามองคนที่ถูกพาดพิงไปด้วย “อีกอย่าง นี่แฟนเรา”

“เฮ้ย ! พูดจริงน่ะ”

“อืม” ผมตอบยิ้ม ๆ เรียกสีหน้าประหลาดใจจากคนอื่นได้หมดยกเว้นไอ้กรณ์ที่ทำหน้าเซ็ง กับหมอปอที่เบือนหน้าหนีไปทางอื่น แต่เตะขาผมใต้โต๊ะเบา ๆ แหม อยากจะแนะนำว่าเมียอยู่หรอก แต่เดี๋ยวปอจะเสียหาย งุบงิบเอาไว้ให้จั๊กจี้หัวใจคนเดียวดีกว่า


“ไม่รู้มาก่อนว่าธันชอบผู้ชาย ไม่สิ ดูไม่ออกด้วยซ้ำ เมื่อก่อนก็...”

“เฮ้ย อย่าพูดถึงอดีตเลย เดี๋ยวน้องงอนเรา” พูดแล้วก็หันไปยิ้มให้อีกที มีสายตาหมั่นไส้แบบปิดไม่มิดจากเพื่อนร่วมโต๊ะสะท้อนมา แต่ผมไม่สนใจ สนก็แต่คนแก้มแดงข้าง ๆ นี่แหละ เขิน เอ้าเขิน ยิ่งพูดยิ่งเขิน ไม่แซวก็อย่าเรียกผมว่าไอ้ธันเลยครับ


“ร้อนเนอะหมอ”

“ครับ?”

“หน้าแดงเชียว”

พูดจบก็รีบหดขาตัวเองไปใต้เก้าอี้ เฉียดปลายเท้าหมอปอหวุดหวิด สุดท้ายก็ได้แต่ยิ้มเผล่ให้คนตัวเล็กถลึงตาใส่เท่านั้น



เสียงดนตรีในงานแต่งงานคลอเป็นเพลงเพราะหวาน บทสนทนาในโต๊ะขนาดกลางพูดถึงชีวิตรักของมี่ที่ใคร ๆ ก็ดูออกว่าเดิมทีมีใจให้ผมแล้วจับพลัดจับผลูมาลงเอยกับเพื่อนต่างแผนกอย่างเต้ได้อย่างเหนือความคาดหมาย ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เกิดขึ้นอย่างเงียบเชียบแต่รวดเร็วจนน่าตกใจ บางคนถึงกับเป็นห่วงว่าจะคบกันไม่ยืด แต่พูดถึงเด็กในท้องกลับไม่มีใครเลยที่แสดงท่าทีกังวลไปด้วย


“มี่ดีใจมากที่มีน้อง ไอ้เต้ก็เห่อพอกัน อายุมากกันทั้งคู่แล้ว มี่เองก็สามสิบกว่า แก่ไปกว่านี้จะอันตรายทั้งคู่เอา”

ผมพยักหน้าเห็นด้วย ยิ่งตอนเจ้าสาวเอาการ์ดมาให้แล้วพูดด้วยสีหน้าที่เต็มตื้นไปด้วยความสุขยิ่งนึกออกว่ามี่ดีใจมากแค่ไหน

“มีน้องเนี่ยถือเป็นของขวัญที่ดีที่สุดเลย พอผลตรวจออกเราไม่ลังเลเลยสักนิดที่เต้ถามว่าแต่งงานกันไหม” เจ้าสาวที่ยืนตัดเค้กทำพิธีอยู่ใกล้ ๆ เวทีหันไปส่งยิ้มให้เจ้าบ่าว แสงไฟถูกเปิดเฉพาะจุดทำให้ทั้งคู่โดดเด่นกว่าใคร


“มี่กับเต้ดูรักเด็กทั้งคู่ วันหนึ่งความรักทั้งสองคนน่าจะลงมาอยู่ที่โซ่ทองนั้นแน่ ๆ ครับ” ความเห็นของผมถูกตอบรับด้วยการพยักหน้าของใครหลาย ๆ คน เรามองพิธีมงคลสมรสที่คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นอายของความรักและร่วมเป็นสักขีพยานให้มัน กลิ่นหอมหวนที่ชวนให้ลิ้มลอง ความผูกพันที่เกิดขึ้นเงียบ ๆ ก่อให้เกิดความอบอุ่นขึ้นในใจ

ผมเหลือบตามองปอ เด็กหนุ่มเอาแต่จ้องคู่บ่าวสาวนิ่ง นัยน์ตาไหวระริกเต็มไปด้วยความรู้สึกของอะไรบางอย่าง

บางอย่างที่ผมอ่านออกได้ว่า ปอกำลังกังวล




ออดี้สีเหลืองสดจอดเทียบในที่ของมันอย่างคุ้นเคย สี่ทุ่มแล้ว แต่ผมกับหมอเพิ่งพากันกลับมาถึงบ้าน ปอดื่มไวน์นิดหน่อย ไม่ได้เมาแต่ไม่เหมือนเดิม ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์หรือสิ่งที่ตกค้างอยู่ในใจกันแน่ถึงนิ่งเงียบมาตลอดทาง
เสียงสุนัขทั้งห้าเห่าระงมต้อนรับเจ้านาย วิ่งพันแข้งพันขาจนชนกันเองบ้าง เอาหัวมาชนกับขาผมบ้าง บางตัววิ่งไปรับหมอปอด้วยใบหน้ายิ้มแย้มราวกับเจอญาติสนิทที่ห่างหายกันเป็นปี หากแต่หมอปอไม่ก้มลงเล่นกับมันเหมือนทุกครั้ง เด็กหนุ่มเดินเลยเข้าบ้านผมไปเพราะทิ้งหนังสือเรียนที่เอามาอ่านเมื่อตอนกลางวันไว้ในบ้านผม พอเห็นของที่ตัวเองวางเอาไว้ก็หยิบขึ้นมากอด ทำท่าจะเดินกลับบ้านหลังติดกันไปเสียดื้อ ๆ


“นอนนี่แหละ”

“ผมอยากกลับบ้านบ้าง ไม่ค่อยได้กลับเลยครับ”

“กลับไปก็นอนคนเดียว อยู่นี่แหละ ค้างกับพี่”

ตากลมใต้คอนแท็กเลนส์สีใสไหวหลุบเล็กน้อยก่อนผมจะเดินเข้าไปใกล้ ดึงหนังสือเล่มหนาออกจากแขนเล็กทั้งสองข้าง


“ไปถอดคอนแท็กเลนส์ไป น้ำยาล้างกับตลับอยู่หน้ากระจก เดี๋ยวพี่ปิดบ้านแล้วจะตามขึ้นไปข้างบน” คนตัวเล็กแสดงความลังเลอยู่วูบหนึ่งก่อนพยักหน้าลงอย่างว่าง่าย ผมวางหนังสือไว้ที่เดิม เดินไปล็อกประตูบ้านทั้งบานใหญ่และมุ้งลวดให้เรียบร้อย หันมาคุยกับหมาที่นั่งเรียงหน้ากระดานกันหน้าสลอน


“คืนนี้นอนข้างล่าง เดี๋ยวข้าง้อเมียเสร็จค่อยขึ้นไปนะพวกเอ็ง”

เสียงงี้ดดังขึ้นมาเบา ๆ บางตัวหมอบลงไปอย่างพ่ายแพ้ ไม่ต้องมาอ้อนเลย ปกติเห็นใจนะ แต่รอบนี้ขอดูแลตัวเองก่อน ไม่รู้เจ้าตัวดีงอนอะไร เงียบเป็นคนใบ้แบบนี้เห็นแล้วไม่สบายใจเอาเสียเลย




เสียงประตูห้องปิดลงทำให้คนที่กำลังปลดกระดุมเสื้ออยู่สะดุ้งตัวน้อย ๆ ปรเมศวร์สบตากับผมผ่านกระจกแต่ไม่พูดอะไรจนผมเดินเข้ามาประชิดตัวอยู่ด้านหลังก็ยังแน่นิ่งอยู่อย่างผิดวิสัย ผมเอื้อมมือมาด้านหน้า ช่วยมือเล็กแกะกระดุมเสื้อหลังจากชุดสูทถูกวางพาดไว้บนเก้าอี้อย่างไม่ใส่ใจนัก ปอุถอดคอนแท็กเลนส์แล้ว สวมแว่นทรงสี่เหลี่ยมหนาเตอะอยู่บนหน้า บดบังความหล่อเหลาเหลือเพียงเจ้าเด็กแว่นตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งเท่านั้น


“เป็นอะไร หืม?”

ถามพลางแยกสาบเสื้อออกจากกัน ไหล่เล็กลาดเปลือยปรากฏสู่สายตา เสื้อสีขาวร่วงลงพื้นเมื่อผมช่วยอีกฝ่ายดึงออกจากข้อมือ ไหปลาร้าทั้งสองข้างกับหัวไหล่มนเห็นได้ชัดเพราะน้องตัวเล็กมาก ผิวขาวจัดจนเรียกได้ว่าซีดเซียว มีเพียงยอดอกเท่านั้นที่มีสีทับทิมระเรื่อ ๆ เจืออยู่


“เปล่าครับ แค่จะอาบน้ำ”

“โกหกพี่อีกแล้ว”

ปอหลบตา ผมเลยบรรจงจูบไปที่หัวไหล่ซ้าย ไล่ริมฝีปากและลมหายใจร้อน ๆ มาจนถึงกกหู กล้ามเนื้อบนผิวกายนุ่มเกร็งตัวขึ้นมาถนัด ปอขยับตัวหนี ผมเลยได้แต่มองเส้นกระดูกสันหลังที่นูนขึ้นมาเป็นทรงสวยอย่างพิจารณา


“มีอะไรก็พูดกันสิ”

“ผมแค่คิด” คนตัวเล็กเอ่ยเสียงเบา งอไหล่ทั้งสองไปด้านหน้าให้กระดูกคดตัวเล็กน้อย “ความรักของพี่ธันคืออะไร”

“ของปอล่ะคืออะไร”

“ผมไม่รู้...”

“ถ้าพี่บอกว่าความรักของพี่คือความสุขล่ะครับ ความสุขที่วิเศษ ที่แม้แต่เวลาที่เราเผชิญเรื่องทุกข์ใจอยู่กับคนพิเศษ มันก็ยังเป็นความสุข”

“คน ๆ นั้นเป็นผมเหรอ” หมอปอเอ่ยเสียงเบา แต่กลับชัดเจน ผมขยับเท้าเข้าใกล้อีก คราวนี้รวบกอดเอวบางไว้ด้วยมือทั้งสองข้างไม่ยอมให้คนตัวเล็กเดินหนี “ถามเหมือนไม่รู้”

“ถ้าวันหนึ่ง ความรักของพี่ธันมันจะเปลี่ยนไปเหมือนพี่กรณ์กับพี่นุ้ยหรือเปล่า มันจะจางลงไปเรื่อย ๆ จนเราลืมว่ามันคือความรักไหม”

“ถามอะไรแบบนั้น พี่รักปอมากี่ปี ยังไม่เชื่อใจกันอีกหรือไง”

“ก่อนหน้านี้พี่ธันยังไม่ได้...ผมไม่อยากพูดอะไรแบบนี้เลย แต่ลึก ๆ ผมก็ยังคิด” เด็กหนุ่มวัยยี่สิบเอ่ยเสียงสั่น แววตายังคงไหวระริกมองปลายเท้า “ผมมีลูกไว้ยึดพี่ธันไว้ไม่ได้เหมือนพี่มี่กับพี่เต้ ผมไม่มีอะไรเลย ผมเป็นแค่หมอหมาข้างบ้านที่วิ่งหาแต่พี่ธันตั้งแต่เด็ก ๆ ตั้งแต่จำความได้ผมก็มีพี่ธันแล้ว....ถ้าวันหนึ่งมันหมดไป วันนั้นผมจะอยู่ได้ยังไง”

ถ้อยคำที่เต็มไปด้วยความสั่นไหว ปอไม่ได้กลัวที่จะรัก ความกลัวของปอเปลี่ยนไป ผมสัมผัสได้จากน้ำเสียง แม้เจ้าตัวไม่เคยบอกว่ารักผม เราไม่เคยตกลงคบหาดูใจกันเป็นกิจจะลักษณะ แต่ผมกลับสัมผัสได้ว่าปอรัก เป็นความรักที่กำลังสั่นคลอนด้วยความกังวล วันนี้ปอเห็นความรักของใคร ๆ ในรูปแบบที่ไม่เหมือนกันเลยเป็นกังวลว่าถ้าวันหนึ่งผมหมดรัก...


“คิดมากทำไมคนดี พี่เคยทิ้งปอเหรอ...”

“ไม่รู้สิ ผม...”

“เด็กโง่”

ผมยิ้ม คนตัวเล็กเม้มริมฝีปากเข้าหากันจนเป็นเส้นตรงก่อนเงยหน้ามาสบตากับผมในกระจก หมอปอเปลือยในท่อนบน ขณะที่ผมยังสวมชุดทางการเต็มขั้นแต่ผมกลับไม่มีอารมณ์จะทะลึ่งตึงตังใส่ พูดกันตรง ๆ ผมก็มีจิตสำนักมากพอที่จะรู้ครับว่าตอนไหนควรเล่น ตอนไหนควรจริงจัง มัวแต่หยอกไอ้ตัวเล็กไปเรื่อยเดี๋ยวก็พากันพัง ความรู้สึกของปอเปราะบางและเป็นสิ่งที่ผมหวงแหนมากที่สุด


“คิดว่าพี่พยายามตัดใจกี่ครั้งก่อนจะลงมือจีบปอ ถ้าพี่ทำได้ พี่ทำไปนานแล้ว พี่รักปอไม่น้อยไปกว่าที่ปอรักพี่หรอกนะ เผลอ ๆ จะมากกว่าด้วยซ้ำ กังวลอะไรครับ”

ปรเมศวร์ส่ายหัวน้อย ๆ ก่อนหยุดนิ่งเมื่อผมยื่นหน้าไปจูบเบา ๆ ที่ขมับ ใช้จมูกกดลงแล้วกระซิบข้างหู “แต่งงานไหมล่ะ ปอกับพี่”

“แต่งงานไม่ใช่จุดสิ้นสุด ไม่ใช่คำตอบว่าพี่ธันจะไม่ทิ้งผมด้วยซ้ำ”

“เห็นไหมล่ะ” พูดพลางหัวเราะไปด้วย สักพักก็จัดการหมุนร่างเล็ก ๆ ให้หันกลับมาเผชิญหน้า เราสบตากันพักใหญ่แต่ไม่มีใครพูดอะไร ปลายจมูกปอแดง มีเสียงสูดน้ำมูกเป็นพัก ๆ


“ร้องไห้ทำไมคนดี”

สิ่งที่ได้กลับมาคือหัวเล็ก ๆ ส่ายไหวดุกดิก ไม่คิดว่าปอจะคิดมากกับเรื่องของเราขนาดนี้ เห็นแล้วก็อดดีใจนิด ๆ ไม่ได้ “แค่ปอเชื่อพี่ พี่เชื่อปอก็พอแล้ว เรื่องอื่นไม่ต้องคิดหรอก”


“ผมจะอยู่ยังไงถ้า...”

“ปอ....มันยังมาไม่ถึง ความกลัวของปอตอนนี้กำลังทำให้เราทั้งสองคนไม่มีความสุขกันทั้งคู่นะ” ผมใช้นิ้วหัวแม่มือเช็ดน้ำตาหยดเล็ก ๆ ที่กลิ้งลงบนแก้มเนียน จ้องมองคนตัวเล็กด้วยสายตาจริงจัง ขนตายาวหลุบลงต่ำ แม้จะอยู่ใต้เลนส์แว่นมันก็ยังดูยาวและขับใบหน้าให้ดูน่ารักน่าชังเป็นพิเศษ


“ไม่ต้องกลัว พี่รักปอเป็นเรื่องจริง วันหนึ่งพี่อาจจะทิ้งปอไป เชื่อเถอะว่าวันนั้นคงเป็นวันที่พี่แก่ตาย ไม่ใช่เพราะเลิกรักปอแล้ว”
คำพูดของผมไม่ได้เติมแต่งหรืออยากหลอกล่อให้อีกฝ่ายหลงระเริง เป็นคำพูดที่เต็มไปด้วยความสัจจริง ไม่ใช่แค่ปอที่จำความได้ก็มีผมในชีวิต ตัวผมเองเมื่อนึกถึงอดีตทีไรก็มีแค่ภาพของเด็กผู้ชายตัวแกร็นคนหนึ่งที่เอาแต่ร้องหาเสมอ ๆ

ปอโตเป็นหนุ่ม เสียงแหบห้าว ร่างกายใหญ่โตขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อย มีกลิ่นตัวในแบบของผู้ชายเจือไปกับแป้งเด็กที่คุ้นจมูกแต่เขาก็ยังเป็นน้องปอตัวเล็ก ๆ ของผมอยู่ดี เวลาอยู่กับเพื่อนปออาจดูเป็นผู้ชายสุภาพ พูดน้ำเสียงนุ่มนวล มีความเป็นสุภาพบุรุษ แต่เวลาที่อยู่กับผมปอก็เป็นแค่หมาที่เรียนหมอเพื่อมารักษาลูก ๆ ของตัวเองเท่านั้น เป็นหมาน้อยของผมที่เห่าบ้าง งับบ้าง แต่สุดท้ายก็ยังจงรักภักดีไม่เปลี่ยน ไม่ใช่จงรักภักดีกับผม แต่จงรักภักดีกับความรู้สึกของตัวเองอย่างเห็นได้ชัด

ถึงกว่าจะยอมรับออกมาว่าคิดยังไง ก็ลองใจผมซ้ำ ๆ ซาก ๆ เสียจนคนถูกลองใจเหนื่อยหน่ายไปบ้าง แต่ไม่เคยคิดท้อถอยเลยสักครั้ง


ปอรักผม

ลึก ๆ แล้วผมบอกตัวเองอย่างนั้นมาตลอด


ความสัมพันธ์ของผมกับเด็กหนุ่มข้างบ้านไม่ได้เติบโตอย่างหวือหวา ร้อนแรง มันค่อยเป็นค่อยไปจนวันหนึ่งกลับเด่นชัดขึ้นมาในใจ ยากที่จะหลีกเลี่ยง ยากที่จะปฏิเสธ และเขาคือคำนิยามของความรักทุก ๆ อย่างที่ผมพอจะนึกออก
ทุกครั้งที่เห็นหน้าปอ ผมเห็นความสุข


“เดือนหน้าวันคริสมาสต์ไปสวิซกับพี่ไหม”

“ไม่รู้ปิดเทอมหรือยัง”

“อ้อ นั่นสิเนอะ ถ้างั้นเช็กวันสอบวันสุดท้ายแล้วมาบอกพี่อีกทีนะ” เด็กหนุ่มทำหน้าฉงน แต่ผมก็ไม่รอให้อีกฝ่ายสงสัยอยู่นาน เรื่องปอผมเคยคุยกับที่บ้านไว้บ้างแล้ว แม่กับพี่ ๆ ก็รู้จักหมอกันหมด เพียงแต่ยังไม่เคยพาเจ้าตัวไปเที่ยวเล่นในที่ ๆ ผมเติบโตมาเลยสักครั้ง


“บินไปเยี่ยมแม่พี่ที่นั่นกัน ส่วนหมาก็ฝากป่านดูแล ไปกันสองคน พี่กับปอ ฮันนีมูนไง”

“ไม่ขำเลยนะครับ”

“ไม่ได้ขำสักหน่อย พี่จริงจังอยู่นะ”

พูดพลางทำคิ้วขมวดไปด้วย จับแก้มขาวทั้งสองข้างด้วยมือเพียงข้างเดียว บังคับให้เงยหน้าขึ้นมาสบตา เพียงแค่ชั่ววินาทีเท่านั้นเด็กหนุ่มก็มีสีเลือดฝาดกระจายทั่วทั้งหน้า ลามไปยันใบหูทั้งสองข้างผิดกับผิวเดิมไปคนละเรื่อง “มาเป็นครอบครัวเดียวกันไหม”

“พี่ธันนนน”

“นี่พี่จริงจังนะ ไม่ต้องมาหลบตา พี่ไม่ยอมให้ปอโตกว่านี้ไปหาทางเลือกอื่นแล้ว คนที่ต้องกลัวจะโดนทิ้งจริง ๆ น่ะเป็นพี่รู้ไหม แก่หง่อมอยู่คาบ้านไม่รู้หรอกว่าปอออกไปข้างนอกจะไปเจอใครบ้าง คนดีกว่าพี่เต็มไปหมด หนุ่มกว่าพี่ รวยกว่าพี่ แต่หล่อกับรักหมามากกว่าพี่นี่ไม่น่ามีแล้ว ปอจะทิ้งพี่ไปเมื่อไรก็ได้ พี่ไม่ยอมนะเว้ย”

“อย่ามาเวอร์น่า”

“เห็นไหม ถ้าไม่คิดจะทิ้งกันอยู่แล้วทำไมไม่มาเป็นครอบครัวเดียวกันไปเลย ทั้งปีพี่อยู่กับปอที่ไทย แค่คริสมาสต์เราจะบินไปบ้านพี่กัน ไปฉลองวันขอบคุณพระเจ้า ไปใช้ชีวิตกับครอบครัวของพี่ ไปแบบนี้ทุกปีแบบที่พี่เคยทำ ตอนอยู่ไทยที่บ้านปอจะพาพี่ไปไหนพี่ก็จะไปด้วย แบบนี้ดีไหม”

“ใครอยากให้ไปด้วยวะครับ”

“ปอนั่นแหละ” พูดพลางอมยิ้ม เห็นคนตัวเล็กอารมณ์ดีขึ้นมาบ้างก็สบายใจ เห็นกลีบปากของอีกฝ่ายยกขึ้นนิด ๆ แล้วรู้สึกว่ามันสวย เวลาที่หมอยิ้ม แปลว่าหมอมีความสุข ซึ่งถ้าหมอยิ้มเวลาอยู่กับผม นั่นหมายถึงผมคือความสุขของปอ


“ทีนี้ตอบคำถามพี่ได้หรือยัง ความรักของปอคืออะไร พี่ตอบของพี่ไปแล้วนะ”

เด็กหนุ่มเบือนหน้าไปทางอื่น ใช้จังหวะที่ผมยกมือขึ้นกอดอกคาดคั้นกระโดดผลุงไปยืนบนเตียง แต่ก็ไม่ลืมเกี่ยวเอาเสื้อเชิ้ตที่กองอยู่บนปลายเท้าติดไปด้วย


“ไม่ต้องมาหลอกถามเลย ผมจะอาบน้ำแล้ว”

“จะอาบน้ำแล้วเอาเสื้อขึ้นไปทำไม”

“อยู่ ๆ ก็รู้สึกเหมือนจะไม่ปลอดภัยไงล่ะ พี่ธันไปนอนห้องเล็กเลยนะ”

“เฮ้ย ไล่เจ้าของบ้านได้ไงวะ ไอ้เด็กนี่”

“ให้เลือกว่าจะฟังคำตอบปอแล้วไปนอนห้องเล็กหรือจะนอนด้วยกันแต่ไม่ต้องฟัง”

“ขี้โกงนะเอ็ง”

“ไม่ได้ขี้โกง แต่ถ้าพูดไปแล้วมันไม่ปลอดภัยต่างหาก”

ผมยิ้ม ไม่ต้องกลัวว่าไม่ปลอดภัย คืนนี้แหละคืนอันตรายของที่รักเลยครับ “โอเค ๆ พี่ยอมไปนอนห้องเล็กก็ได้ แต่ขอฟังให้ชื่นใจหน่อยเถอะ ความรักของปอคืออะไร”

ริมฝีปากสีสวยบดเข้าหากันเล็กน้อย แก้มที่เป็นสีชมพูอ่อน ๆ แดงขึ้นไปอีก หมอปอกอดเสื้อเชิ้ตสีขาวของตัวเองไว้แน่น “...พี่ธัน...ตอบแล้ว! ออกจากห้องไปเลย!”

“โอเค ๆ” ผมฉีกยิ้มกว้าง น่ารักแบบนี้คิดว่าคืนนี้จะปล่อยให้รอดจริง ๆ เหรอ เด็กน้อยเอ๊ย “เดินมาล็อกประตูเองเลยมา กลัวอะไรกันนัก ไม่ต้องกลัวหรอกน่า”

หมอหมาทำท่าระแวง แต่ก็เดินลงมาข้างล่างอย่างรักษาระยะห่าง พอใกล้มากพอที่จะคว้าได้ผมก็พลิกตัวรวบเอวเล็กเข้าไว้ด้วยแขนข้างเดียว ส่วนมือข้างที่ว่างตวัดขึ้นจับข้อมือบาง ชูขึ้นเหนือหัวทันท่วงที


“ไอ้พี่ธัน! ขี้โกง!”

“ไม่ได้โกง ก็บอกแล้วว่าไม่ต้องกลัว...” ผมคลี่ยิ้มอย่างมีเลศนัย โน้มตัวไปจูมที่ปลายจมูกก่อนแตะเบา ๆ บนริมฝีปากช่างจ้อนั้นด้วยความทะนุถนอม


“คืนนี้โดนแน่...จะกลัวไปทำไม พูดจาน่ารักแบบนี้ไม่คิดจะทวงรางวัลพี่สักดอกสองดอกเหรอจ๊ะ"

"รางวัลบ้าอะไรครับ หาเรื่องรังแกกันมากกว่า"

"รางวัลที่ที่รักบอกว่าความรักของปอคือพี่ไงครับ"

"ไม่ได้พูดสักหน่อย...แค่เรียกชื่อเฉย ๆ" เสียงหลังกระซิบแผ่ว ย่นคอเข้าหากันเมื่อผมพ่นลมหายใจร้อนใส่ ตากลมเบือนหนีขณะที่สีบนแก้มกับหูไม่เคยโกหก


"งั้นคืนนี้พี่ต้องลงโทษคนโกหก"

"ไอ้พี่ธันบ้า! ทำไมรางวัลกับบทลงโทษมันเป็นอย่างเดียวกันวะครับ!"

ผมฉีกยิ้มกว้างยอมรับหน้าตาเฉย "ไม่รู้ล่ะ ยังไงคืนนี้พี่ก็ได้กอดปอแน่ ๆ ไม่ปล่อยให้รอดหรอก"



TBC

สุขสันต์วันลอยกระทงค่ะ วันนี้ไม่เกี่ยวกับกระทงเท่าไร แต่พรุ่งนี้งานแต่งแห่งชาติล้วน ๆ เจอไปสามงานซ้อน ดิฉันจะจนกับการใส่ซองเอา มีข่าวดีคือเราก็กำลังจะแต่งค่ะ ทุกอย่างพร้อมยกเว้นเจ้าบ่าว ยังหาไม่ได้ (อีนี่...) ตอนหน้าเจอกันใหม่ช่วงคริสมาตเลยเนอะ ตอนนี้หมอยอมบอกรักแล้ว แต่เขียนไปเขียนมาแอบรู้สึก อีหมอนี่ป๊อดชะมัด เดี๋ยวกลัวตัวเองเป็นเกย์ เดีั๋ยวกลัวพี่ธันไม่รัก โอ๊ยย อยากเพ่นกบาล ฮาาา แต่ถ้าตอนนี้ไม่กลัวก็ไม่ยอมบอกรักกันสักทีสิเนอะ

ปล. เห็นมีเรื่องนี้ติดรายชื่อเรื่องสั้นประทับในในเซ็งเป็ดอวอร์ดด้วย (เรื่อง คำประกาศฯ อีกเรื่อง) กราบขอบพระคุณทุกท่านที่นึกถึงและโหวตให้นะคะ อุตส่าห์ติดไปกับเขาด้วย ดีใจ  :katai2-1: :katai2-1:

เจอกันใหม่ตอนหน้าค่าา  :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 06-11-2014 08:08:04

อิหมอ อิเด็กสับสนในชีวิตตตต
โดนจับกินแน่ๆ 5555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: bew_yunjae ที่ 06-11-2014 08:10:45

อ่านตอนนี้แล้วสะใจฮ่าๆๆๆๆ
แกล้งหมอปอซะให้เข็ด เล่นตัวซะตั้งนาน
ทำร้ายให้พี่ธันเสียใจ
โดนแน่ที่รัก คริๆๆ
รอๆวันคริสต์มาส
ว่าแต่คริสมาสต์แล้วต่อด้วยวันสิ้นเดือนตามด้วยปีใหม่ ติดกันเลยมั้ยค่ะฮ่าๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mm03 ที่ 06-11-2014 08:37:29

หมั่นไส้อิพี่ธันนน
แหมมมม ไม่หลงเมียเลยยยยย

แต่หมอปอน่ารักน่าฟัดจริง ๆ นะเออ~
ถึงหมอจะซึนไม่ยอมบอกรักตรง ๆ
แต่กังวลใจขนาดนั้นยิ่งกว่าบอกรักอีกนะหมอ
น่ารักจริง ๆ เลยยยยย >3<

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 06-11-2014 08:59:57

พี่ธันน่ารักจังน้าาาาา

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 06-11-2014 09:53:02

 :o8: โอ๊ยตอนนี้หมอปอ น่ารักมากกกกกกกกก พี่ธัญก็หวานซ้าาาาาาาาา

 :katai1: อยากให้ถึงคริสต์มาสเร็ว ๆ จัง อยากเห็นวันฮันนีมูน ว่าพี่ธัญจะจัดเต็มหมอปอยังไง  :katai2-1:

ฟินนนนนนนนนนนน :-[ :impress2: เมื่อไหร่น้าาาาา

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 06-11-2014 10:02:37

ชอบบุคลิกพี่ธันจัง ~.~
หล่อทะลึ่งตึงตัง

 :katai5:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: sine_saki ที่ 06-11-2014 10:13:20

วู้วว์ ความรักของปอคือพี่ธัน อิจฉาเว้ยเห้ย...

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-11-2014 10:27:03

หมอเดี๋ยวนี้ช่างน่าฟัด

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: pp_psj ที่ 06-11-2014 10:27:58

อ่านแล้วยิ้มกว้างกว่าอิพี่ธันอีกเรา  :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 06-11-2014 10:46:19

หมอปอน่ารักเว้ยเฮ้ย

เหมือนพี่ธันบอก พี่ธันควรกลัวหมอปอทิ้งไปหาคนอื่นมากกว่านะเว้ย ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 06-11-2014 10:55:42

โอ้ยยย อิพี่ธันนนนนนนนนนนนนนนนนนน
 
เขินแทนหมอปอออ ว่าแต่ลอยกระทงพี่ยูจะเป็นไงมั่งคะเนี่ยยย :hao7:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 06-11-2014 11:13:39

อ่านแล้วรู้สึกอยากฟาดพี่ธัน 5555555
โอ้ยย พี่ธันคนบ้า!  :-[

หมอปอซึนเหลือเกิน
แต่คนซึนๆ แบบนี้เหมาะกับคนหื่นๆ อย่างพี่ธันดีนัก
นี่กำลังจะเคลิ้มนะ ตอนพี่ธันตอบคำถามว่ารักคืออะไรนี่กำลังจะเคลิ้มกับคำตอบหล่อๆ อยู่แล้วเชียว
มาเจอคำตอบหมอปอแล้วจะจับน้องกินนี่คือแบบ แหมมมมมมมมม ไอ้พี่ธันคนบ้า 5555 >_<

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: TR ที่ 06-11-2014 11:33:27

เพิ่งตามอ่านรวดเดียว
อร๊ายยยยย หมอปอน่าฟัด เข้าใจความรู้สึกอิพี่ธีนเลยว่าทำไมอยากฟัดอยากหื่นใส่หมอปอบ่อยๆ 555
ไม่ต้องรอคริสมาสต์ พี่ธันก็จัดหนักได้นะ จัดไปอย่าให้เสีย
รอฮันนีมูนของพี่ธันกับหมอปอค่ะ หวีดวิ้ววว ;)

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 06-11-2014 11:40:41

น้องหมอน่ารัก แต่ทันเล่ห์พี่ธันหรอก
โดนแน่ๆ พี่ธันรับประกัน

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 06-11-2014 11:59:35

พี่ธัญหื่นตลอด

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: SenzaAmore ที่ 06-11-2014 18:39:45

 :o8:  พี่ธันน่ารักกกกก หวานมากๆๆ
" ที่พูดนี่ไม่ได้หลงเมียนะ เขาเรียกว่าดวงตาเห็นธรรม"ชอบประโยคนี้อ่ะ ฮาเรย5555 :laugh:
รอตอนต่อไปค่าา :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 06-11-2014 19:29:01

ใช่ ๆ คนที่น่ากังวลคือพี่ธันต่างหาก แก่นำหน้าไปไกลล่ะ คิคิ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 06-11-2014 19:56:59

น้องปอน่ารักมากๆๆๆ  จัดหนักๆไปเลยนะพี่ธัน


 :กอด1: :L2: :pig4:



 

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 06-11-2014 20:04:44

หมอปอน่ารักตลอดแท้ พี่ธันจะทิ้งได้งัยเนอะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 06-11-2014 21:25:15

น่ารักฟรุ้งฟริงงงงง หมอปอของเราน่ารักที่สุด กลัวพี่ธันจะทิ้ง โถ ลูก พี่เขารักจนจะกลืนลงท้องแล้วค่ะ รักมาหลายปี รักไม่เปลี่ยน
ความรักของปอคือพี่ธัน กีสสสสสส ฟินเฟ่อรรรรร์ คนไรไมน่ารักแบบนี้ ใส่แว่นก็น่ารัก ใส่เลนส์ก็น่ารักอีก ไหล่เล็กๆ น่าจับกด คนอ่านหื่น 555

ขอบคุณค่า

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 06-11-2014 23:33:31

มีฉากคืนนี้มั้ย  :z1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ละอองฝน ที่ 06-11-2014 23:52:08

น้องหมอปอน่ารักมาก น่ารักจนอยากกระโดดกอด  :impress2:
เป็นพี่ธันก็อดใจไม่ไหวค่ะจริงๆ  :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 07-11-2014 00:12:35

ชอบอ่านตอนพี่ธันบรรยายถึงหมอปอมากเลย

ตอนนี้พี่ธันมุ้งมิ้งมากอ่ะ (เรื่องเจ้าเล่ห์นั่นไม่นับ เพราะเข้มข้มมาตลอดอยู่แล้ว โฮะๆๆๆ)

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 07-11-2014 00:30:09

พี่ธันไม่ได้แก่ตายแน่ๆ แต่จะเป็นโรคหื่นตายนี่ดิ มีซักตอนไหมที่ไม่คิดหื่น 55555555555555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 07-11-2014 06:14:44

สรุปรวมรางวัลกับลงโทษโดนไปกี่ดอกจ๊ะหมอปอ คึคึ :haun4:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 07-11-2014 16:49:53

หมอปอน่ารัก
ความรักของพี่ธันคือหมอปอ ความรักของหมอปอคือพี่ธัน
อ๊ายยย ฟินนน

คืนนี้หมาๆทั้งห้า นอนข้างล่างทั้งคืนแน่นอน เพราะพ่อทำน้องกับแม่อยู่ อิอิ :hao6:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 07-11-2014 17:30:19

พี่ธันน่ารักมากรู้ตัวมั้ย
หมอปอนี่ยอมเลย อยากเป็นผญ.ที่หมอปอรัก . . .

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 07-11-2014 22:20:53

ไม่เคยคิดเลยว่าหมอจะคิดมาก
จริงๆควรเป็นพี่ธันอะแหละ
แต่แก้สถานการ์ณดีมาก
แต่ยังหื่นขึ้นสมองอยู่ดี โธ่5555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Kamung ที่ 11-11-2014 14:24:36

 :-[. เพิ่งอ่านตามจนถึงปัจจุบัน อยากบอกคนแต่งว่าสนุกมากๆค่าาา
อ่านไปยิ้มไป  o13

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: AoMSiN555 ที่ 21-11-2014 13:46:56

ยังรออ่านอยู่นะ.. :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 21-11-2014 16:40:33

 :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 07-12-2014 10:53:22

รออยู่น้าาา  ทีแรกนึกว่าจะอัพวันพ่อ   แต่ไม่เป็รไรค่ะมาลุ้นวันรัฐธรรมนูญแทนก็ได้

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: AoMSiN555 ที่ 19-12-2014 18:34:56

รออยู่นะ ติดตามๆ  :impress2: :impress2: สู้ๆละ   :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: ♠ Special happiness 13 Happy family♠ [up 25/12/14] End
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 25-12-2014 23:54:42

13 Happy Family


วันที่ 22 ธันวาคม ที่สวิตเซอร์แลนด์อุณหภูมิเฉลี่ยประมาณ 3 องศา แต่หิมะแรกก็โปรยลงมาต้อนรับผมทันทีที่ออกจากสนามบิน ที่นี่ได้ชื่อว่าเป็นเมืองแห่งขุนเขาและทะเลสาบ ผมอยากเห็นเทือกเขาแอลป์เป็นฉากหลัง อยากเล่นสกีหิมะ แต่แค่ยามลมหนาวโชยมาก็ซุกตัวกับแผ่นหลังของเจ้าถิ่นแทบไม่ทัน

ฤดูพฤศจิกายนเป็นเดือนที่อากาศแย่ที่สุดเพราะเป็นช่วงเปลี่ยนถ่ายฤดู พอมาถึงปลายธันวาก็ไม่มีฝนแล้ว เช่นเดียวกับใบไม้ที่ร่วงจนลำต้นโกร๋น มีเพียงซากน้ำแข็งใส ๆ สกปรก ๆ ตามพื้นที่ชำระล้างคราบแห่งฤดูฝนไปจนหมด ผมไม่เห็นแสงแดดที่นี่ เป็นอากาศสีเทา ๆ ที่ขมุกขมัวเหมือนจมอยู่ในคลื่นความฝันตลอดเวลา


“ถ้ามาสวิตซ์ช่วงเดือนธันวา ใกล้ ๆ คริสต์มาสจะสวยแบบนี้แหละ แต่บางคนก็ชอบมาฤดูใบไม้เปลี่ยนสี ธรรมชาติที่นี่สวย”

“ครับ” ผมรับคำพี่ธันเพ้อ ๆ เหลือบตามองบ้านเรือนที่ประดับด้วยอุปกรณ์มากมาย แสงไฟและเสียงเพลงฟังดูครึกครื้นราวกับเป็นเมืองที่ไม่หลับใหล


“สักสี่ห้าโมงร้านค้าก็จะเริ่มปิดกันแล้ว ฤดูหนาวที่นี่มืดเร็วมาก”

“อ้าว ถ้าอย่างนั้นเอาของไปเก็บที่บ้านพี่ธันก็ไม่ได้ออกมาเดินเล่นแล้วสิครับ”

“ไว้พรุ่งนี้ดีกว่า วันนี้ไม่เหนื่อยหรือไง”

“ก็อยากเที่ยวแล้วนี่” ผมอ้อมแอ้มตอบในลำคอ เคยไปต่างประเทศก็อยู่ในแถบไม่ไกลจากไทยมาก อย่างพม่า ลาว เกาหลี สิงคโปร์ผมไปกับที่บ้านบ่อย ๆ แต่พอข้ามมาโซนยุโรปนี่เลยกลายเป็นครั้งแรกก็ว่าได้


“ไว้พรุ่งนี้จะพาไปถ่ายรูปภูเขาหิมะ”

“ผมต้องหนาวตายแน่ ๆ”

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่กอดไว้” พี่ธันพูดเรียบ ๆ ทำตาหวานเยิ้มมองมา ผมเม้มริมฝีปากเข้าหากัน ซุกมือลงในเสื้อโค้ทตัวหนาแล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

นิด ๆ หน่อย ๆ ก็จะเอา ไอ้บ้าเอ๊ย

“รถมาแล้ว เอากระเป๋ามานี่เดี๋ยวพี่ช่วยถือ”

“ลากของตัวเองไปเถอะครับ ไม่ต้องห่วงผมหรอก” พูดแล้วก็เดินตามคนตัวใหญ่ไปยังรถยุโรปสีเหลืองสด ให้ตายเถอะ บ้านนี้เขาชอบสีเหลืองกันขนาดนั้นเลยหรือไง

“รถของที่ร้าน” พี่ธันหันมาบอก ผมพยักหน้ารับรู้เมื่อชายชาวยุโรปสองคนลงมาจากรถ ดึงพี่ธันเข้าไปกอดก่อนคุยกันด้วยภาษาอังกฤษปร๋อ สักพักก็หันกลับมามองผมแล้วยกมือไว้เก้ ๆ กัง ๆ “สวัสดีขรับ”

ภาษาไทยสำเนียงแปลก ๆ เปล่งออกมาแทบจะพร้อม ๆ กันก่อนรอยยิ้มสดใสเป็นมิตรจะคลี่ออก ผมยกมือไหว้กลับ หันหน้าไปมองพี่ธันที่ยักคิ้วให้นิด ๆ แล้วแนะนำ “โรเบิร์ตกับคริสต์ เป็นคนที่ช่วยงานที่ร้าน”


“ลูกน้องเหรอครับ”

“เรียกว่าเพื่อนจะดีกว่า” พี่ธันบอกแล้วตบบ่ากว้างไปด้วย ถ้าอยู่ไทยแล้วเขาเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ท่าทางน่าเกรงขาม แต่พอถูกขนาบข้างด้วยคนเชื้อชาติยุโรปแท้พี่ธันกลับดูตัวเล็กลงถนัด ไม่ต้องพูดถึงผม บางทีถ้าคริสต์เอานิ้วเกี่ยวคอเสื้อผมก็อาจยกขึ้นได้ง่าย ๆ เพราะส่วนที่สูงที่สุดของผมยังไม่เท่าไหล่ของเขาเลยด้วยซ้ำ


“Tan’s boyfriend?” เขาถาม แต่ผมตอบด้วยเสียงหัวเราะแห้ง ๆ มองหน้าพี่ธันที่ทำเป็นทองไม่รู้ร้อนแล้วถลึงตาใส่อีกที ไอ้บ้าพี่ธัน พูดอะไรกับเพื่อนไม่เคยจะปรึกษากันตลอดเลย!




ร้านอาหารของพี่ธันอยู่ใจกลางกรุงเจนีวา เป็นร้านที่ไม่ได้ใหญ่โตหรูหรา กว่าผมจะมาถึงก็ปิดร้านพอดีแต่ท่าทางแล้วปกติลูกค้าคงจะเยอะเพราะลูกจ้างหรือที่พี่ธันเรียกว่าเพื่อนมีหลายคน ทั้งเอเชียและยุโรป ทั้งผู้หญิงและผู้ชาย เรียกได้ว่ามีความหลากหลายทางวัฒนธรรมสูงทีเดียว โดยคนจัดการร้านทั้งหมดเป็นหญิงไทยเชื้อสายจีน หน้าตาคุ้น ๆ มีเค้าโครงละม้ายอาม่าข้างบ้านผมที่เสียไปเมื่อหลายปีก่อน ก็แน่ล่ะครับ เขาแม่ลูกกัน


“น้องปอเหรอจ๊ะ ไม่ได้เจอนาน โตเป็นหนุ่มเชียวลูก”

ผมพุ่มมือไหว้แม่พี่ธัน คนอื่น ๆ ก็หันหน้ากลับมามองด้วยเป็นตาเดียว “จำป้าได้ไหมจ๊ะ ไม่เจอกันกี่ปีแล้วไม่รู้เนอะ”

ผมยิ้มแห้ง ๆ อันที่จริงถ้าไม่ได้มากับพี่ธันผมคงจำไม่ได้ ครั้งสุดท้ายที่เจอกันก็ตอนงานศพแล้วก็ไม่เห็นอีกฝ่ายกลับไปอีก อย่างที่ทราบว่าบ้านหลังนั้นคงถูกขายไปแล้วถ้าพี่ธันไม่เสนอตัวว่าจะดูแลต่อ ส่วนผู้ชายที่กำลังยกโต๊ะขึ้นเป็นชายวัยกลางคนแต่กล้ามเนื้อเป็นมัด หน้าตาหล่อเหลารูปร่างสูงใหญ่ ซึ่งนั่นคงเป็นที่มาของโครงกระดูกที่ชะลูดกว่าคนไทยแท้ทั่วไปของพี่ธัน และดวงตาสีเทาที่อ่อนกว่าของลูกชายนิด ๆ ก็ทำให้ผมรู้ว่านั่นคือพ่อพี่ธันอย่างไม่ต้องสงสัย


“มองแบบนั้นจำลุงไม่ได้ใช่ไหม ตัวเล็ก”

ครับ จำไม่ได้ นั่นคือสัจจริง ซึ่งผมก็ได้แต่ยิ้มแกน ๆ ให้ไปแทนคำตอบ ด้านบนของร้านอาหารเป็นบ้านพัก แต่ดูเหมือนพี่ธันกับครอบครัวจะไม่ได้อยู่ที่นี่เป็นหลัก บ้านพี่ธันมีกันตั้ง 6 คน พื้นที่แค่นี้ไม่น่าพอซึ่งสมมติฐานผมก็ถูกไขให้กระจ่างได้ไม่ยากจากประโยคบอกเล่าของเจ้าของบ้านและร้านอาหาร “ธันเอากุญแจไปที่บ้านก่อนได้เลย เดี๋ยวแม่กับพ่อเก็บร้านเสร็จแล้วจะตามไป แจน มีน กับกันย์ออกไปซื้อของเตรียมงานขอบคุณพระเจ้ากว่าจะกลับถึงบ้านน่าจะดึก ๆ”

“อย่างนี้ก็ไม่มีคนอยู่บ้านน่ะสิ” คุณป้าพยักหน้าแม้มือจะยังเก็บข้าวของในร้านช่วยลูกจ้างเป็นระวิง พี่ธันพยักหน้ารับรู้แล้วถามต่อ “ผมกับปอนอนห้องไหน”

“ที่เดิมเลย แม่ให้คนทำความสะอาดไว้ให้แล้ว น้องปอนอนพักกับพี่ธันเขานะจ๊ะ ห้องพี่ธันน่าจะนอนกันได้สบาย ๆ ตัวเราก็เล็กแค่นี้เอง” มิสเตอร์ธัญชนกยิ้มกรุ้มกริ่ม หันมามองอย่างมีเลศนัยจนผมต้องถามเสียงเข้ม


“อะไรครับ”

“เปล๊า จะถามเฉย ๆ ว่าไปยัง”

พออีกฝ่ายลอยหน้าลอยตาตอบผมก็ได้แต่ถอนใจหน่าย ตอบรับเบา ๆ ในลำคอพี่ธันก็หันไปลาแม่ แล้วขอกุญแจรถไปด้วย คริสต์โยนกุญแจมาให้ลูกชายคนเล็กของเจ้าของร้านได้อย่างแม่นยำก่อนคุณป้าจะหันมากำชับอีกรอบ


“เอาไปก็ขับดี ๆ ล่ะธัน หิมะเพิ่งตกถนนจะลื่น”

พี่ธันขานรับก่อนยกมือขึ้นพาดบ่าผม ออกแรงเหนี่ยวเดินนำไปโดยไม่พูดอะไรเพิ่มเติม




บ้านจริง ๆ ของครอบครัวพี่ธันอยู่ห่างจากร้านเป็นระยะทางพอสมควร เป็นย่านที่อยู่อาศัยโดยเฉพาะ ไม่มีพื้นที่นอกบ้านและขนาดเล็กกว่าที่ไทยเท่าตัว การตบแต่งข้างในยังคงเป็นสไตล์ไทย ๆ แต่มีเครื่องประดับท้องถิ่นตบแต่งอยู่บ้างเป็นระยะ พี่ธันพาผมเข้ามาในห้องชั้นบนสุด เป็นห้องใต้หลังคาที่ถูกทำความสะอาดสด ๆ ใหม่ ๆ ชั้นวางหนังสือประดับด้วยภาพถ่ายตั้งแต่เล็กจนโต ทั้งภาพยิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ หรือแม้กระทั่งตอนโกรธ ช่วงประถมพี่ธันเคยเล่นเบสบอล ดูเหมือนจะได้รางวัลมาหลายรายการเลยทีเดียว


“อันนั้นถ่ายตอนเกรด 12 พิทบูลตัวนั้นชื่อเคธี่ หมาของแจน” พี่ธันพูดถึงพี่สาวคนโตที่แต่งงานไปแล้วกับสุนัขที่เหลือเพียงภาพถ่าย ผมจำหน้าญาติของพี่ธันไม่ได้สักคนไม่ว่าจะพ่อ แม่ หรือพี่สาวทั้งสาม มาครั้งนี้ก็แหมือนกับมาเจอคนแปลกหน้า แต่ผมกลับไม่กลัว แม้ว่าจะอยู่ต่างถิ่น พูดกันคนละภาษากับคนทั่วไป แค่มีพี่ธันอยู่ด้วยผมก็หมดกังวลทุกอย่างไปได้โดยง่าย ความรักของผมผ่านความขลาดกลัวมาหลายต่อหลายครั้งนัก ผมยังเป็นเด็ก เพิ่งอายุ 20 ย่าง 21 ถ้าเทียบกันแล้วตอนที่พี่ธันยืนยิ้มกว้างถ่ายรูปกับพิทบูลตัวนั้นผมเพิ่งเกิด ขณะเดียวกันพี่ธันอาจมีแฟนคนแรกไปแล้วก็ได้ ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองจะจริงจังกับเรื่องความรักได้เท่านี้ ก่อนหน้าที่เคยคบผู้หญิงก็ไม่ได้คิดมาก ส่วนหนึ่งเพราะอายุที่ต่างกันเกินไปจนผมกังวลว่าบางทีตัวเองอาจจะตามพี่ธันไม่ทัน


“ตอนเด็ก ๆ พี่ธันคงเก่ง” ผมมองเกียรติบัตร เหรียญและถ้วยรางวัล ทุกอย่างเป็นชีวิตพี่ธันอีกมุมที่ผมไม่เคยเห็น ทั้งเรื่องเรียนทั้งกีฬา ไม่เหมือนผมที่เล่นกีฬากับเขาไม่เป็นสักอย่าง พยายามแค่ไหนสุดท้ายก็ไม่ใช่คนที่ถูกเลือกไปร่วมแข่งขันกับใคร ๆ อยู่ดี ชายหนุ่มตัวสูงใหญ่ซ้อนกอดผมจากด้านหลัง ฮีทเตอร์ทำงานแล้วแต่ยังไม่อุ่นเท่าอ้อมแขนของคนรัก “ผมอยากเก่งให้เหมือนพี่ธันบ้าง”

“แค่นี้ก็เก่งแล้ว”

“ได้แค่เรื่องเรียนอย่างเดียว” นั่นคือสิ่งที่ผมทำได้สบาย ๆ แบบไม่ต้องพยายาม พี่ธันยิ้มแล้วดันจมูกมาชนกับแก้มผม ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงผละหนีด้วยความเขินอาย แต่พักหลัง ๆ นี่ถูกรุ่มร่ามบ่อยจนเริ่มจะชิน แต่ชินยังไงหัวใจก็ยังเต้นโครมครามไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยสักครั้ง

“แค่นี้ก็พอแล้ว จะเก่งอะไรนักหนา” เขาพูดเอาใจ แต่ผมไม่เถียง ไม่ใช่เพราะเห็นด้วยแต่ขี้เกียจจะพูด ได้แต่วางมือซ้อนทับฝ่ามือหนาที่โอบรอบเอวไว้อีกที มือพี่ธันก็ออกจะเย็น เจ้าตัวเองก็คงหนาวเหมือน ๆ กัน

“หนาวเหรอครับ มือเย็นเฉียบเลย”

“อืม มาทีไรก็ไม่ชินสักที กลายเป็นว่าชินอากาศเมืองไทยทั้ง ๆ ที่โตที่นี่แท้ ๆ”

ผมพยักหน้าเห็นด้วย ถ้าลองไม่ชินอากาศที่ไทยนี่นรกแน่นอน ฤดูหนาวของที่นั่นร้อนกว่าฤดูร้อนกว่าที่นี่ด้วยซ้ำ นั่นเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้พี่ธันชอบแก้ผ้านอน ซึ่งพักหลัง ๆ เวลาโดนดุบ้างจะหยิบบ็อกเซอร์มาใส่กันอุจาด ถึงแม้จะยอมใส่แบบขอไปทีแล้วค่อยถอดออกด้วยความหื่นกระหายบ้างก็ยังอยู่ในเกณฑ์ที่ผมยังพอรับไหว


“เปลี่ยนเสื้อผ้านอนพักก่อนไหมครับ หรือต้องลงไปช่วยงานข้างล่าง”

“ไม่เป็นไรหรอก วันนี้แค่ตบแต่งบ้านเตรียมต้อนรับเทศกาล ปอนั่นแหละไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วมานอน ไม่ปวดหัวแล้วเหรอ ตอนอยู่บนเครื่องยังบ่นอยู่เลย”

ผมพยักหน้า ที่จริงยังมึนอยู่นิด ๆ แต่ไม่อยากเป็นภาระมากกว่า ถ้าเขาเตรียมงานเลี้ยงกันก็อยากลงไปช่วยด้วย “นอนพักเถอะ เชื่อผม ถ้าคนไม่พอเดี๋ยวพวกพี่สาวผมก็ขึ้นมาตามกันเอง ถ้าพรุ่งนี้มีแรงจะพาออกไปเที่ยว”เหตุผลของพี่ธันทำให้ผมยอมพยักหน้าอย่างว่าง่าย หันไปหยิบกระเป๋าสัมภาระของตัวเองมากางออก พี่ธันถอดเสื้อกันหนาวขนเป็ดตัวหนาไปแขวนเหลือเพียงเสื้อแขนยาวไหมพรมสีดำคอเต่าแล้วนั่งรอบนเตียง


“ฮีทเตอร์เริ่มอุ่นแล้ว”

ผมเห็นด้วยจึงถอดเสื้อกันหนาวออกบ้าง แต่ยังไม่ทันหยิบชุดมาเปลี่ยนเจ้าบ้านกลับเรียกไว้ก่อน “หมอ มานี่สิ”

“ครับ?”

“หนาวไหม”

ผมพยักหน้า เอียงคอมองคนถาม “พี่ธันมีอะไรครับ”

“มาให้กอดหน่อย”

“อะ...อะไร ไหนว่าจะพัก”

“กอดเฉย ๆ ไม่ทำอะไรหรอก ผมหนาวจะแย่แล้ว” คนพูดเอ่ยเสียงยานคางอ้อน ๆ ผมไม่ชอบพี่ธันเวลาที่ทำแบบนี้ บวกกับตาหวานหยดและรอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั่นยิ่งเหมือนฆ่าผมทั้งเป็น เขาพยักหน้าอีกครั้งเพื่อเร่งเร้า และนั่นเป็นคำสั่งที่ทำให้ขาผมก้าวเข้าไปหาแบบลูกหมาอ้อนเจ้านาย


“ตัวเย็นนะ แต่ทำไมหน้าร้อนก็ไม่รู้ แก้มแดงเชียว” ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่เอ่ยล้อ แขนสองข้างของพี่ธันโอบเอวผมไว้ขณะที่บังคับให้ผมนั่งบนตัก คางแหลมวางลงบนไหล่ ใช้จมูกคลอเคลียข้างแก้มเหมือนที่ทำบ่อย ๆ

“หอมจัง”

“ยังไม่อาบน้ำเลยครับ”

“ไม่ต้องอาบ ผมชอบ ได้กลิ่นเนื้อหนุ่ม ๆ แล้วแข็งเลย รู้สึกไหม”

ไอ้เหี้ยพี่ธันครับ! ผมผุดลุกจากตักมันแทบจะในทันที ตลอดเลย...บอกว่ากอดเฉย ๆ บ้างล่ะ ไม่ทำอะไรบ้างล่ะ พอเผลอก็ชีกอใส่ทุกที ผมถลึงตามองมัน ยังไม่ทันจะด่าเสื้อไหมพรมขนาดพอดีตัวก็ถูกม้วนจากชายถลกขึ้นถอดผ่านศีรษะและข้อมือ พี่ธันโยนมันไปกองอยู่ที่มุมห้องอย่างไม่ใส่ใจนักแล้วยักยิ้ม


“มานี่มา”

“ไม่”

“อย่าดื้อน่า ถ้าทำวันนี้จะได้มีข้ออ้างว่าบินมาเหนื่อย อยากนอนพักนาน ๆ ไง รอวันหลังแม่ผมจับได้แน่นอนว่าหมอทำอะไรลูกชายคนเล็กของบ้าน” ไอ้พี่ธัน! อย่าพูดเหมือนตัวเองเสียเปรียบอย่างนั้นสิวะครับ!


“งั้นก็ไม่ต้องทำเลยสิครับ ทั้งวันนี้ทั้งวันอื่น”

มิสเตอร์ธัญชนกหุบยิ้ม ขมวดคิ้วเข้าหากันนิด ๆ “หมอรู้จักฮันนีมูนไหมวะ มาฮันนีมูนคือมาปล้ำกัน ไม่ให้ทำแล้วจะเรียกว่าฮันนีมูนได้ไง มานี่เลย”

พูดจบมือใหญ่ก็คว้าแขนผมเอาไว้ ออกแรงเหวี่ยงผมลงเตียงแล้วขึ้นนั่งคร่อม รวบแขนทั้งสองข้างผมไว้เหนือหัวก่อนจะเผยรอยยิ้มปีศาจ เขายกมุมปากขึ้นข้างหนึ่ง หลิ่วตาสีเทาเข้มใต้คิ้วเข้มอย่างคนขี้เล่น ผมกัดริมฝีปากล่างด้วยความขัดใจ ขณะที่อีกฝ่ายใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มกวนประสาท


“ไหน จะหนีอีกไหม”

ผมไม่ตอบแต่สะบัดหน้าไปทางอื่น สักพักพี่ธันก็โน้มตัวลงมาหอมแก้มผมเบา ๆ จมูกคมไซ้ผ่านกกหูและลำคอ ก่อนใช้เคราสากที่สันคางถูหยอก ๆ พอจั๊กจี้
ผมหดคอเข้าหากัน พี่ธันเลยเปลี่ยนเป้าหมายมาเป่าลมหายใจร้อน ๆ ใส่รูหูแทน


“อิ๊....” เสียงร้องหลุดออกมาแม้ฟันขาวจะยังคงขบกับกลีบปากอย่างสุดจะกลั้น พี่ธันปล่อยมือข้างหนึ่งของผมจากพันธนาการเบื้องบนมาบังคับให้สัมผัสแผ่นอกกว้าง กล้ามเนื้อเป็นลอนได้รูปสวยเกร็งตัวขึ้นเมื่อผมแตะปลายนิ้วลงไป ข้อมือถูกชักจูงให้แตะร่างกายกำยำของคนเบื้องบนผะแผ่ว รู้ตัวอีกที พี่ธันก็ปล่อยมือ ทิ้งให้ผมยังคงควานหาผิวเนื้อลื่นแต่แข็งแกร่งด้วยตัวเอง ชายหนุ่มยืดตัวขึ้นนั่งเป็นมุมฉากกับเตียงแต่ยังคงคร่อมเอวผมเอาไว้ จากมุมนี้จะเห็นกล้ามเนื้อของพี่ธันชัด เส้นเลือดปูดโปนจากข้อมือไปยังส่วนต่าง ๆ ของร่างกายราวกับเป็นภาพวาดที่บรรจงร่างขึ้นมาอย่างสวยงาม


“ปลดเข็มขัดให้พี่สิ”

ผมหลุบสายตาลงต่ำ ร่างกายที่พองโตเบื้องล่างบดเบียดอยู่บนสะโพกผม ยิ่งเงอะงะพี่ธันก็ยิ่งดันเอวมาข้างหน้าให้ผมสัมผัสถึงความตื่นตัวใต้ผิวผ้าได้ชัดเจน ผมหน้าแดงก่ำ ระล่ำระลัก “จะ...ใจเย็นสิครับ”

“หมอนั่นแหละ ยังเขินอะไรอยู่ ได้จับได้ชิมก็บ่อยแล้ว ยังไม่ชินอีกเหรอ”

“ใครให้พูดเรื่องแบบนี้ตอนนี้วะครับ!” ผมควาดเสียงลั่น แต่พี่ธันกลับหัวเราะในลำคอ เขาโน้มตัวลงมาอีกครั้ง บดแผ่นอกแข็งกับหน้าอกแบน ๆ ฟีบ ๆ ของผม

“แล้วอยากให้ผมพูดแบบไหน”

“มะ...ไม่รู้...”

“อย่างเช่น...พูดว่าผมรักหมอ แบบนั้นรึเปล่า”

ผมไม่รอให้พี่ธันพูดต่อ จับหน้าที่เขียวครึ้มไปด้วยหนวดเคราให้เอียงมาแล้วเป็นฝ่ายประกบจูบเสียเอง สอดลิ้นเข้าไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ก่อนดูดดึงเรียวลิ้นอ่อนนุ่มของอีกฝ่ายมากัด พี่ธันหัวเราะในลำคอ ก่อนขยับปากจูบผมกลับอย่างดุเดือด ผมไล่มือแตะผ่านเอวหนา กระซิบพูดชิดริมฝีปาก


“ถอดสิครับพี่ธัน”

จะได้เลิกเอาแต่พูดจาให้ผมอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนได้สักที!




(มีต่อ)

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13 Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: -west- ที่ 25-12-2014 23:55:23

(ต่อ)




ผมได้ยินเสียงเพลงวันคริสต์มาสตั้งแต่ก่อนวันที่ 25 ธันวาคมจนติดหู ส่วนใหญ่แล้วเป็นเพลงสากลที่ในไทยก็เปิดบ่อย ๆ แต่บรรยากาศบ้านเมืองแถบนี้ต่างกันลิบลับ พี่ธันพาผมไปเดินเล่นที่ทะเลสาบเจนีวา นั่งเรือชมเมืองตามด้วยเดินเตร่บนถนนGrand Rue บ้านเรือนที่ทำจากหินสองข้างทางประดับประดาด้วยแสงไฟและต้นสนขนาดต่างกัน หิมะลงหนักกว่าวันก่อนจนเห็นเป็นสีขาวโพลนบนหลังคากับตามต้นไม้ที่แขวนอยู่ด้านนอก ก่อนวนพาไปถ่ายรูปเล่นที่อนุสาวรีย์ Broken chair พี่ธันไม่ได้ตื่นเต้นเท่าไร อาจเป็นเพราะว่ามาบ่อยจนเคยชิน ยิ่งในช่วงเทศกาลผู้คนยิ่งแน่นหนาจนน่ารำคาญ แต่มันกลับทำให้เราสามารถจับมือกันเดินโดยไม่ผิดสังเกต กว่าจะกลับมาที่บ้านอีกครั้งเล่นเอาผมเกือบหมดพลัง แม่พี่ธันไล่ผมขึ้นมานอนชั้นบน ส่วนพี่ธันที่ไม่มีทีท่าว่าจะเพลียแม้แต่น้อยอาสาจะช่วยทำอาหารสำหรับงานเลี้ยงในคืนนี้

ผมทำกับข้าวไม่เป็น แต่กินเป็น กินเก่งด้วยจึงอาสาเป็นหน่วยเก็บกวาดอาหารในงานแทน ที่บ้านพี่ธันหัวเราะครืนก่อนไล่ผมขึ้นไปนอนอีกครั้ง กว่าจะหลับเต็มตื่น ผมก็เดินลงมาเห็นพี่กันย์กำลังปีนกล่องขึ้นไปประดับตุ๊กตาบนยอดต้นสนพอดี


“ให้ผมช่วยอะไรไหมครับ”

“น้องปอเอากล่องของขวัญมาแขวนตามไฟกับกิ่งไม้ที อยู่ในถุงหน้าทีวีอะค่ะ”

ผมหันไปหยิบมาช่วยตามเจ้าบ้านบอก พี่ธันเดินออกมาจากครัว เห็นผมเขย่งแขวนเครื่องประดับบนต้นไม้สดแล้วก็หัวเราะร่วน “กันย์ใช้แรงงานเด็ก ตัวก็เท่านี้ยังใช้งานยาก”

“แหม ก็กลัวน้องเบื่อ แล้วทำกับข้าวเสร็จแล้วเหรอ”

“เสร็จแล้ว” พี่ธันตอบ “มีนกำลังเตรียมพั้นช์ แม่ให้มาดูว่าแต่งต้นคริสต์มาสเสร็จหรือยัง”

“เสร็จแล้ว ๆ เดี๋ยวตามไป เอาปอไปด้วยเลยก็ได้ ขอติดเพิ่มอีกหน่อย”

พี่ธันกวักมือเรียก ผมเลยผละออกจากต้นคริสต์มาสของพี่กันย์ พี่ธันบอกว่าเรื่องแต่งต้นคริสต์มาสนี่ต้องยกให้พี่สาวคนรองคนเดียว เจ้าตัวชื่นชอบตั้งแต่เด็ก ใครจะไปยุ่งด้วยไม่ค่อยได้ เดี๋ยวไม่ถูกอกถูกใจเจ้แก คนอื่น ๆ เลยได้แต่ไปลงครัว เตรียมเกมเล่นกันหมด และทันทีที่เข้าไปเห็นห้องอาหารเท่านั้นผมก็รู้ทันทีว่า ‘จัดเต็ม’ เป็นยังไง อาหารไทยและเทศหน้าตาน่ารับประทานวางอยู่บนโต๊ะยาว มีจานชุดวางไว้แยกกัน  เครื่องดื่มหลากชนิดไม่ใช่แค่จัดวางไว้เฉย ๆ แต่ต่างประดับด้วยอุปกรณ์ละลานตาโดยมีไก่งวงตัวใหญ่เป็นพระเอกของงาน พี่กันย์เดินเข้ามาคนสุดท้ายแต่บ่นหิวก่อนใครเพื่อน เป็นสัญญาณให้งานปาร์ตี้เล็ก ๆ สำหรับครอบครัวเริ่มต้นขึ้น


“ชอบไหมคะน้องปอ”

พี่แจนถาม ขณะที่ตักสปาเกตตี้เติมให้ ผมยังเคี้ยวหอยเชลอบเนยอยู่ในปากได้แต่พยักหน้า แฟนพี่แจนก็มา เป็นชาวอเมริกันที่ทำงานบริษัทเดียวกับพี่สาวคนโต

“ชอบก็มาอีกนะปีหน้า จอห์นก็อยู่ปาร์ตี้คริสต์มาสที่นี่ทุกปีเหมือนกัน แต่ปีใหม่ต้องกลับอเมริกาบ้านเขา”

ผมพยักหน้าอีกครั้งเป็นอันรับรู้ แฟนพี่แจนผมสีบลอนด์ทอง ตาสีฟ้าน้ำทะเล ถ้ามีลูกคงน่ารักน่าดู “พี่แจนแต่งงานนานหรือยังครับ”

“จะสิบปีแล้วจ้ะ” หญิงสาวตอบเสียงใส ขยิบตาให้ “ปีหน้ากันย์ก็จะแต่งงานเหมือนกัน ตอนนี้แฟนติดเกณฑ์ทหารอยู่ แต่งกับคนเกาหลี นั่นเจอกันในอินเตอร์เน็ต มหัศจรรย์เนอะ”

“พี่กันย์ไม่กลัวเหรอครับ” ผมเบิกตากว้างถามด้วยความตกใจ พี่สาวคนโตหัวเราะร่วน “ไม่รู้สิ แต่เขาก็รักกันดีนะ ส่วนมีนกับธันคงไม่ได้แต่ง หรือถ้าแต่งก็ไปในประเทศที่กฎหมายอนุมัติ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญหรอก”

พี่แจนยิ้มอบอุ่น เหลือบตามองพี่ธันที่ยกจานอาหารไปกินบนพื้นขณะเล่นเกมไพ่กับพ่อและพี่สาวคนรอง “ความรักมันยิ่งใหญ่กว่าที่เราจินตนาการไว้เยอะ มีรักอีกตั้งหลายแบบที่น้องปอยังไม่เคยเห็น”

“นั่นน่ะสิครับ” ผมตอบในลำคอ ม้วนเส้นสปาเก็ตตี้เข้าปาก พี่แจนหยิบทิชชู่ใกล้มือมาเช็ดมุมปากให้เมื่อผมวางช้อน “กินเลอะเทอะเป็นเด็ก ๆ เลยเรา แบบนี้เจ้าธันชอบใหญ่เลยสิ ตอนอยู่บ้านโดนข่มเพราะเป็นน้องคนเล็กตลอด ได้ทำตัวเป็นพี่ใหญ่ตอนอยู่กับปอคงถูกใจน่าดู”

“พี่ธันน่ะเหรอครับผู้ใหญ่” ผมทำหน้าแหยงนิด ๆ แต่พี่สาวหัวเราะร่วน “พี่ธันเอาแต่ใจจะตายไป แถมยังฉลาดแกมโกง ชอบเอาเปรียบผมด้วย”

“ก็นิสัยผู้ชายนั่นแหละปอ ชอบหยอกคนที่รัก จอห์นก็แกล้งพี่บ่อย บางทีก็โมโหจริง ๆ”

ผมเห็นด้วย แม้แต่ตัวเองก็ยังชอบแกล้งพี่ธันทุกทีที่มีโอกาสเหมือนกัน เพียงแต่โอกาสของพี่ธันมากกว่า จังหวะดีกว่าตลอด “แต่ก็รักนี่เนอะ...ปอเป็นไงบ้าง อยู่กับธันที่โน่นโอเคหรือเปล่า”

“ก็...ไม่ยังไงครับ เรื่อย ๆ”

“แม่กับพ่อคงไม่พูดเรื่องนี้ โต ๆ กันแล้ว มีแต่พี่นี่แหละที่ยังอดห่วงไม่ได้”

ผมพยักหน้า พี่แจนดูเป็นพี่สาวที่มีความเป็นผู้ใหญ่ที่สุดในบ้าน ออกแนวพี่สาวจอมจู้จี้กว่าทุกคนด้วยซ้ำ ซึ่งถ้าอยู่กับพี่ธันไม่บอกก็รู้ว่าคงเป็นไม้เบื่อไม้เมากันน่าดู “ที่นี่ธันมีบ้าน ธันมีงาน มีครอบครัว มีทุกอย่าง ตอนแรกพี่กับแม่ก็เข้าใจว่าคงไปอยู่ไทยแค่พอรักสนุกเลยปล่อยไป จนรู้ว่าเจ้าตัวเขาไปเจอครอบครัวใหม่ที่นั่นแล้วคงลงหลักปักฐานที่นั่นเลยก็ใจหาย”
หญิงสาวพูดทั้ง ๆ ที่ก้มหน้าลงมองจานที่ว่างเปล่าของตัวเอง รอยยิ้มแกน ๆ หลุดออกมาก่อนช้อนตาขึ้นมองผม ดวงตาสีเทาของพี่แจนเหมือนพี่ธัน เป็นดวงตาแบบเดียวที่บิดาให้มา “ปอรู้แล้วใช่ไหมว่าสำหรับธันแล้ว ปอเป็นครอบครัวของธัน ไม่ใช่พี่น้อง แต่มันลึกซึ้งกว่านั้น ธันพร้อมจะทิ้งทุกอย่างเพียงแค่จะได้อยู่กับปอที่นั่น”

หัวใจผมเต้นแรง เส้นเลือดสูบฉีดขึ้นมาบนพวงแก้มทั้งสองข้าง พยักหน้าลงอาย ๆ เพราะไม่คิดว่าพี่แจนจะมาพูดด้วยตรง ๆ แบบนี้ “ธันรักปอมากนะ พี่ฝากดูแลน้องชายพี่ด้วย เอาแต่ใจหน่อยก็ทน ๆ เอานะ คงไม่มากเท่าไรหรอก ธันโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว”

“ครับ” ผมรับคำในลำคอ “ผมก็รักพี่ธันเหมือนกัน”

“บอกมันบ้างก็ได้” พี่แจนยิ้มกรุ้มกริ่มไปในมุมที่มองเห็นภาพซ้อนของพี่ธันผุดขึ้นมา ใครจะไปกล้า ถ้าบอกตรง ๆ เดี๋ยวก็ทำหูตาระยับแพรวพราวใส่อีก “ธันชอบบ่นว่าปอไม่เคยบอกรักเลย”

“เคยนะครับ” ถึงจะอ้อม ๆ ก็เถอะ ตอนนั้นยังโดนจัดหนักอยู่เลย มาโมเมว่าไม่เคยได้ยังไง

“บอกบ่อย ๆ ก็ได้ มันไม่ใช่เรื่องที่ไม่ดี” ผมพยักหน้า ก้มจนคางชิดอก สักพักพี่ธันมองมาเห็นก็โวยวาย “แจนแกล้งอะไรปอ”

“ไม่ได้แกล้งสักหน่อย กำลังเล่าThe Legend of Mistletoe ให้น้องฟังต่างหาก”

“ครับ?” ผมถามขึ้นมาเพราะพี่แจนเปลี่ยนเรื่องหน้าตาเฉย พี่ธันลุกขึ้นจากวงไพ่ ถือแก้วพั้นช์สีส้มมาด้วยพี่แจนเลยพูดต่อ “สมัยก่อนคนยุโรปเชื่อว่า Mistletoe ช่วยรักษาโรคแล้วก็ป้องกันแม่มดน่ะ คนกรีกจะใช้ Mistletoe มาทำซุ้มงานแต่งเพราะถือว่าเป็นไม้มงคล ซุ้มที่ประดับด้วย Mistletoe จะทำให้คู่รักคบกันนาน”

พี่ธันยักคิ้ว กอดผมจากด้านหลัง “จูบกันไหมหมอ”

“ตลกครับ”

“เฮ้ย เห็นความเชื่อคนอื่นเป็นเรื่องตลกได้ไง” ชายหนุ่มบ่นชิดหู ก่อนไล่งับปลายผมของผมที่ระอยู่ข้างแก้มเบา ๆ “จูบกัน ๆ”
ไอ้พี่ธัน ไอ้หน้าด้าน คนก็อยู่กันเต็มบ้านขนาดนี้ “นั่นสิ ธันกับปอเพิ่งคบกันไม่ใช่เหรอ”

“หมอยังไม่ตกลงคบกับผมเลยมีน”

“งั้นนี่เลย เขาบอกว่าคนที่ไม่ได้เป็นแฟนกันถ้ายอมจูบใต้ช่อมิสโทเซิลน่ะจะถือว่าตกลงคบกันแหละ”

“ต่อหน้าคนอื่นเนี่ยนะครับ” ผมร้องเสียงหลง ส่ายหัวรัว ๆ “ไม่เอาหรอกครับ เขิน”

“คนอื่นที่ไหน ก็ครอบครัวเดียวกันทั้งนั้น อ๊ะ กันย์ ที่ต้นคริสต์มาสมีมิสโทเซิลด้วยใช่ไหม”

“จริงด้วย” พี่กันย์นึกขึ้นได้อีกคนก่อนวิ่งออกไปจากโถง ผมหน้าแดงก่ำ วันนี้รู้สึกเลือดลมจะดีเกินปกติ “ผมไม่เล่นนะพี่ธัน”

“พี่ก็ไม่ได้เล่น นี่พูดจริงจัง”

ผมเม้มริมฝีปากเข้าหากัน ก่อนแม่จะยื้อจานสปาเก็ตตี้ผมกับแก้วพั้นช์ของพี่ธันไปถือ จอห์นลากเก้าอี้มาใกล้ พอพี่กันย์เดินกลับเข้ามาพร้อมช่อใบไม้สีเขียวขจีรูปวงกลม มีกระดิ่งสีทอง ผลกลม ๆ สีแดงและโบว์สีเดียวกันประดับอยู่ใต้ก้านสีน้ำตาลเข้มก็ปีนขึ้นเก้าอี้อย่างรู้งาน ผมเงยหน้าขึ้น ตอนนี้ช่อมิสโทเซิลอยู่เหนือศีรษะผมกับลูกชายคนเล็กของบ้านพอดี

พี่ธันไม่พูดอะไร มองผมนิ่ง ยกมุมปากขึ้นยิ้มอย่างไว้เชิง ผมหลุบตาลง ร้อนรนทั้ง ๆ ที่อีกฝ่ายไม่ได้เร่งเร้า จู่ ๆ ผมก็รู้สึกคล้ายกับหัวใจเต้นแรงจนเจ็บอกไปหมด เป็นห้วงเวลาที่เสียงเพลงคริสต์มาสยังคงบรรเลงเคล้ากับเสียงจังหวะชีพจรหากแต่ริมฝีปากกลับนิ่งสนิท ไม่แม้แต่จะกล้าขยับตัวสักนิดให้เกิดเสียงเสียดสีของอะไรสักอย่างในเวลานี้


“จำได้ไหมเมื่อปีที่แล้วที่ปอถามพี่ว่าพี่เป็นเกย์หรือเปล่า แล้วพี่ถามปอกลับว่าปอรู้สึกยังไงกับพี่”

ผมพยักหน้า เรื่องแบบนั้นใครจะลืมลง “ครบหนึ่งปี พี่พร้อมจะตอบปอแล้วว่าพี่รู้สึกยังไง ปอพร้อมจะตอบพี่หรือยัง”
รู้สึกสั่นขึ้นมาแม้จะฟังมันนับครั้งไม่ถ้วน ผมไม่เคยรู้สึกว่าพี่ธันจะจริงจังแบบนี้มาก่อน เหมือนกับว่าอีกฝ่ายกำลังจะขอผมแต่งงานยังไงยังงั้น ผมไม่รู้ว่าจะตอบว่าอะไร ไม่สิ...ที่จริงก็รู้แต่ไม่กล้าตอบมากกว่า ท่ามกล่างสักขีพยาน ภายใต้แววตาหวานฉ่ำ ผมหลบสายตา รู้สึกประดักประเดิดจนไม่กล้าสู้หน้า


“พี่รักปอ”

คำพูดนั้นยิ่งทำให้ความร้อนแล่นริ้วทั่วร่างอย่างไม่รู้จักสิ้นสุด ถ้าเป็นกาต้มน้ำป่านนี้ผมคงร้องวู้ด วู้ดพ่นควันออกหู
ไม่รีรอคำตอบใด ๆ ผมก็รู้สึกถึงแรงกดบนริมฝีปาก อ่อนโยน ผะแผ่ว และหวานหอมยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ กลีบปากนุ่มบดเบียดเบา ๆ และอ้อยอิ่งคล้ายสัมผัสจากปุยนุ่น แต่กลับล้ำลึกจนรสของจูบติดที่ปลายลิ้น พี่ธันสอดมือผ่านแขนทั้งสองข้างที่ทิ้งตัวลงอย่างหมดแรง เคลื่อนมาโอบรอบสะโพกและดึงให้แนบชิด ส่วนผมก็ค่อย ๆ เคลื่อนมือขึ้นเชื่องช้า เกาะบ่ากว้างก่อนยืดแขนไปโอบรอบคออย่างเป็นธรรมชาติ เอียงคอเพื่อรสสัมผัสที่ชิดขึ้น ตอบสนองริมฝีปากด้วยริมฝีปากแทนคำตอบที่พี่ธันกำลังถามว่าผมคิดยังไง


“ผมก็รักพี่ธัน”

นั่นคือสิ่งที่ผมเอ่ยแม้จะยังหลับตา มือหนาสางเข้ากลุ่มผมทางด้านหลังผม กดจูบหนัก ๆ อีกครั้งที่ริมฝีปากก่อนผละออกมายิ้มเต็มที่ รอยยิ้มของพี่ธันสว่าง สดใส หัวใจของพี่ธันเต้นแรงจนผมที่ถูกกอดอยู่ยังรู้สึกได้
เหมือนกับว่า มันฟูฟ่องด้วยความสุขจนล้นปรี่


“คริสต์มาสปีนี้เป็นปีที่ดีเนอะ” พ่อพูดยิ้ม ๆ มองออกไปด้านนอกหน้าต่าง แสงไฟยังสว่างไสว มีเกล็ดหิมะโปรยลงมาเหมือนคำอวยพรจากพระเจ้า ผมก้มหน้า ซ่อนแก้มแดง ๆ ไว้จากสายตาและเสียงหัวเราะที่เคล้าไปด้วยความเอ็นดูของครอบครัวพี่ธัน ซึ่งบางที นั่นอาจหมายถึงครอบครัวผมด้วย

“ปีอื่น ๆ ต้องดีกว่านี้แน่ เพราะบ้านเราได้ลูกชายเพิ่มอีกคน” แม่พูดแล้วดึงผมเข้าไปกอด ผมยกมือขึ้นไว้บนบ่ากว้างของหญิงวัยกลางคน “ขอบคุณครับ”

“ขอบใจเหมือนกันจ้ะ ฝากธันด้วยนะน้องปอ” พูดจบผมก็เลื่อนสายตาไปยังคนตัวโตที่ถูกฝากฝังก่อนจะยิ้มตามเจ้าของใบหน้าหล่อเหลา เราสบตากัน ไม่มีคำพูดอะไรมากกว่านั้น ไม่ได้บอกรักพร่ำเพรื่อ ไม่ได้แม้แต่ขอแต่งงาน ไม่ได้มีคำมั่นสัญญาอะไรว่าผมกับพี่ธันจะเป็นครอบครัวเดียวกันตลอดไป แต่ผมกลับมั่นใจในสายตาคู่นั้น

เสียงเพลงคริสต์มาสที่เปิดทิ้งไว้ขึ้นเมโลดี้ใหม่ ท่วงทำนองและเสียงขับร้องที่ทำให้ผมหลบแววตาหวานหยดอีกหน กลิ่นอายของความรัก รสชาติของความสุข อุณหภูมิข้างนอกติดลบ หากแต่หัวใจผมนาทีนี้กลับอบอุ่น พี่ธันเอื้อมมือมาดึงผมจากอ้อมแขนของแม่ โน้มตัวลงมาใช้หน้าผากชนกัน เสียงทุ้มเอื้อนออกมาเป็นภาษาที่พลิ้วไหวไปกับดนตรี นานแล้วที่พี่ธันไม่ได้ร้องเพลงให้ผมฟัง มันมากกว่าท่วงทำนอง ความหมายที่อีกฝ่ายสื่ออกมาผมรู้ดี
...I just want you for my own
More than you could ever know
Make my wish come true
All I want for Christmas
is you...




Fin.

จบไปอีกเรื่องแล้วค่ะ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านี่ผ่านไปหนึ่งปีแล้วสำหรับเรื่องนี้ ปีที่ผ่านมาเป็นปีที่ดีมาก ได้รู้จักหลาย ๆ คน นิยายเรื่องที่เขียน ซึ่งหมายถึงเรื่องนี้ด้วยก็เป็นเรื่องที่ประทับใจนักอ่านหลาย ๆ ท่าน สำหรับเราตอนจบเป็นเรื่องที่เขียนยากมากกกกก ส่วนใหญ่แล้วจะติดห้วนไป ไม่ทราบว่าตอนนี้ยืดไป ห้วนไป หรือยังไงรบกวนชี้แนะข้าน้อยด้วย จะได้พัฒนาฝีมือในเรื่องอื่น ๆ ไม่ให้มาเสียอรรถรสกันตอนจบเนอะ
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน และขอบคุณมาก ๆ ที่คอมเม้น คอยเป็นกำลังใจเรื่อย ๆ
ก่อนจะหมดคริสต์มาสปีนี้ ก่อนจะถึงวันปีใหม่ในไม่กี่วันข้างหน้า ขออนุญาตเมอรี่คริสต์มาสและแฮปปี้นิวเยียร์พร้อม ๆ กันเลยนะคะ (เผื่อมีคนไม่ได้อ่านwhen the wind blow back จะได้ร่ำลาปีนี้ด้วยกันในกระทู้นี้)
ขอให้ปีหน้าเป็นปีที่ดี มีความสุขเป็นพิเศษเหมือนหมอปอกับพี่ธันกันนะคะ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 12 Love is...♠ [up 06/11/14]
เริ่มหัวข้อโดย: harumi ที่ 26-12-2014 00:04:25

 :z13:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: lovegoldfish ที่ 26-12-2014 00:13:30

 :z13: จิ้มไว้ก่อน ตอนนี้ขอนอนก่อนนะ  :t3:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 26-12-2014 00:21:51

อ้าวครบปีเร็วจุงงงงง พี่ธันหื่นตั้งแต่ตอนแรกยันตอนสุดท้าย ประทับใจที่เป็นคนเสมอต้นเสมอปลายแบบนี้ค่ะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 26-12-2014 00:22:53

จบแบบแฮปปี้สุดๆเลยค่ะ อ่านไปอมยิ้มไป เรื่องนี้มันน่ารักกันได้ทุกตอนเลย ขอบคุณคุณ west ที่แต่งเรื่องที่ทำให้อมยิ้มได้นะคะ แอบอยากเห็นตอนพิเศษแบบให้หมอปอหึงพี่ธันบ้างอ่ะ ถ้าจัดมาจะเป็นพระคุณยิ่งค่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: JX ที่ 26-12-2014 00:26:47

ชอบพี่ธันกะหมอปออ่ะ ขอตอนเฉพาะกิจบ่อยๆ นะคะ

ปูลู. พิมพ์ผิดรึป่าวคะ น่าจะช่อมิสเซิลโท มากกว่านะคะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 26-12-2014 00:29:51

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 26-12-2014 00:32:21

อบอุ่นละมุนละไม แฮปปี้เอนดิ้ง
เข้ากับบรรยากาศสุด ๆ
ขอบคุณสำหรับของขวัญคริสต์มาสค่ะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: aiLime13 ที่ 26-12-2014 00:37:35

โอ้ยยย น่ารักก อ่านแล้วยิ้มแก้มแตก เขินพี่ธันทั้งตอน
ขอยืมคำพูดพี่ยูมาใช้นะคะ อิจฉาหมอปอว่ะ ได้ไปเที่ยวสวิต แงงงงง


 :hao5: :hao5: :hao5:


บรรยากาศดี คนรักดี ครอบครัวดี แฮปปี้สุขสันต์ หมอปอน่าอิจฉาที่สุดในโลกเลยค่ะ
พี่ธันก็หื่นได้เสมอต้นเสมอปลาย สมกับเป็นพี่ธัน อ่านแล้วอยากฟาด ทำไมเป็นผู้ชายที่ชวนเขินได้ขนาดนี้ แงง

ครอบครัวพี่ธันก็น่ารัก ชอบฉากมิสเซิลโทมาก โฮฮฮฮ TvT
รู้สึกเหมือนอยู่ในงานแต่งงาน หวาน อุ่น ละมุนมาก ย้ำอีกทีว่ายิ้มแก้มแตก ฟิน

ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆ อุ่นๆ อีกเรื่องนะคะ >_<
รู้สึกว่าหนึ่งปีผ่านไปเร็วมาก 555555 เผลอแป๊บเดียว นิยายจบไปอีกเรื่องแล้ว แงงง

เมอร์รี่คริสมาสต์ค่ะ แต่จะรอไปแฮปปี้นิวเยียร์ที่กระทู้พี่เฟยต่อนะ 5555

เราจะติดตามนิยายทุกเรื่องไปปปปปป   :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: chaotic69 ที่ 26-12-2014 00:40:06

แฮปปี้เอนดิ้งสุดๆ ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆให้อ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 26-12-2014 01:14:11

ซึ้ง + ปลึ้มค่ะ  อ่านแบบมีความสุขมากๆ  ตามมานานๆจนรู้สึกว่าตัวละครในนิยายเป็นเพึ่อน (ลูก หลาน) ที่สนิทคุ้นเคยกันดี

ว่าแต่พี่เฟยจะพาตี๋ตี๋มาเที่ยวสวิสเมื่อไหร่เอ่ย? เห็นเปรยๆเย้ยๆใครไว้ในตอนพิเศษของคำประกาศฯนะ

ขอบคุณคุณเวสต์สำหรับนิยายดีๆนะคะ  ฝากฝังตัวเองเป็นปฟนตามอ่านสำหรับปีต่อๆไปด้วย

Merry Christmas & Happy New Year ค่ะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Novemberist ที่ 26-12-2014 01:19:00

สิ้นสุดการรอคอยยยยย  :-[ เป็นหนึ่งปีที่มีความสุขมากจริงๆค่า
ตามอ่านมาตั้งแต่ต้นแต่เพิ่งมาเม้นเอาตอนสุดท้าย
อยากบอกว่า...มันอุ่นมากกกกกก อ่านไปยิ้มไป เขินจนบิดเป็นเกลียว38ตลบแล้ว ฮืออออ รักพี่ธันกับหมอปอ :impress2:

ขอบคุณคุณwestสำหรับนิยายดีๆ ขอให้ปีหน้าเป็นปีที่ดีเช่นกันค่ะ :)

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: bobby_bear ที่ 26-12-2014 01:25:58

ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุก ๆ มาให้อ่านนะ เค้าชอบมากทุกเรื่อง
แต่ยังไม่เริ่มอ่านพี่เฟยเลย กลัวติด ช่วงนี้ยุ่ง 555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 26-12-2014 01:50:04

ไม่น่าเชื่อเลย จบแล้วหรอเนี่ย  :ruready

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: nekko ที่ 26-12-2014 06:32:38

ขอบคุณมากๆๆๆๆๆเป็นเรื่องราวหนึ่งปีที่อ่านแล้วมีความสุขเสมอ

Merry X'mas & Happy new year  :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 26-12-2014 06:51:24

ครบหนึ่งปีแล้ว เย้เย้ ในที่สุดหมอปอและพี่ธันที่น่ารักของเราก็จบลงจนได้
ประทับใจจุง นี่ยังแอบนึกถึงตอนหมอปอไปกิ๊กกับเตย นึกแล้วยังเจ็บจี๊ดอยู่ดี แต่เรารักหมอปอมาก เลยให้อภัยได้
พี่ธันยังกามเสมอต้นเสมอปลายไม่เปลี่ยน แถมยังรักหมอปอมากกว่าเดิม กลับไทยคราวนี้จัดให้หนักเลยนะเอิลลล

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: BitterSweet~ ที่ 26-12-2014 08:04:40

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ เรื่องนี้ค่ะ
เป็นกำลังใจให้คุณ west เขียนนิยายดีๆ ให้พวกเราอ่านกันอีก
ชอบทุกเรื่องเลยค่ะ

Merry X'mas ^^

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: bew_yunjae ที่ 26-12-2014 08:06:39

Merry christmas and happy new year ค่ะคุณwest
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึก อิพี่ธันหน้าดัานจริงๆ
อายแทนหมอปอหง่ะะ
แต่ครอบครัวพี่ธันน่ารักมากๆค่ะ ปลื้มมม
เราเห็นว่ามีประโยคที่พี่แจนพูดว่า มีนกับธัน คงไม่แต่ง พี่มีนนี่มีคู่ในเรื่องรึเปล่าค่ะ
พี่เค้าเป็น ผญ ใช่มั้ยค่ะ หรือเราหลงลืมอะไรไป~~~~
ตอนนี้ happy family จริงๆค่ะ น่ารักมากๆ
อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุข แม้หมอปอจะเล่นตัวมากจนทำให้ดราม่าบ้าง
แต่สุดท้ายก็รู้ใจตัวเองจนไดั แถมยังขี้กังวลอีกด้วย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆน่ะ

ปล. รวมเล่มๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 26-12-2014 08:43:19

หวานๆ ท่ามกลางอากาศหนาว

พี่ธันอบอุ่นบวกกะหื่นเล็กๆ หมอปอก็น่ารักจริงๆ

ขอบคุณนะคะ ที่เขียนนิยายดีๆ มาให้อ่าน

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 26-12-2014 08:50:07

จบได้ฟินมาก อบอุ่นสุดๆ ไม่รัก west จิไปรักไผ.... :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: andaseen ที่ 26-12-2014 09:02:46

ว๊าจบแล้วเหรอ..จบได้น่ารักสุดๆ หวานแท้เนาะ คนอ่านฟินนน :mew2:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 26-12-2014 09:04:46

ชอบบบบบตอนจบแบบนี้อ่ะ หวานนุ่ม ละมุนละไมมากกกกกกกกกกกกก

 :pig4: :pig4: ขอบคุณนิยายสนุก ๆ มากนะคะ อ่านแล้วมีความสุขมากกกก  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: TR ที่ 26-12-2014 09:19:24

จบได้หวานละมุนละม่อมมาก ;)
ประทับใจพี่ธันหมอปอ  เป็นอะไรที่ลงตัวมาก
อยากให้มีโผล่แว่บมาให้คนอ่านได้หายคิดถึงบ้างเป็นครั้งคราวจัง
พอจบแล้วแอบใจหาย
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ จะติดตามต่อไปทุกเรื่อง ^^

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 26-12-2014 09:48:41

อบอุ่นดีจังค่ะ

 :pig4: นักเขียน ชอบเรื่องนี้ มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่าน

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 26-12-2014 10:45:02

ละมุนมากกกกก  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 26-12-2014 11:12:35

น้ำตาไหล จบแบบแฮปปี้มากกกก

ครบปีพอดีเลยเรื่องนี้ แหล่มมากค่ะคุณเวสต์ ><

ปอลอ อยากลักพาตัวน้องปอจัง น่ารักเกินไป

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 26-12-2014 11:29:06

น่ารักมากเลยยยยยยยยยยยยยยยยย
อบอุ่นน่ารักที่สุดเลยค่าาาาา

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-12-2014 11:42:14

จบซะแล้วสำหรับเร่ืองที่ชอบโผล่มาในวันพิเศษ ใจหายเหมืิอนกันนะเนี่ยพอคิดว่าวันหยุดวันพิเศษจะไม่มีตอนใหม่โผล่มาให้อ่านอีกแล้ว ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆแบบนี้

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 26-12-2014 12:17:19

เขาไปฮันนีมูนกันพร้อมพบครอบครัวพี่ธันด้วย
อากาศหนาวๆคงอุ่นขึ้นเยอะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 26-12-2014 12:57:52

ประทับใจมากจริง ๆ ค่ะ
ขอให้เป็นปีหน้าที่ดีสำหรับทุกคนด้วยนะคะ^^

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: MIkz_hotaru ที่ 26-12-2014 15:28:46

อบอุ่นมาก หวานมาก ซาบซึ้งมาก
 :mew6:

ขอตอนพิเศษด้วยน้า คิดถึงบรรดาหมาน้อยที่บ้านพี่ธัน

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mpp ที่ 26-12-2014 15:31:12

สำหรับเราเรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอบอุ่นที่สุดของพี่ -west- เลยแหละ
ด้วยความที่เป็นเหมือนซีรี่ย์เรื่องสั้นด้วยละมั้ง เลยทำให้รู้สึกว่าไม่ต้องเท้าความอะไรมากมาย
เปิดตอนแรกมา พี่ธันกับหมอปอเค้าก็มีซัมติงอะไรกันมาตั้งแต่ปอเด็กๆอยู่แล้ว
ทุกตอนของเรื่องนี้ครบรสเลยนะคะ อบอุ่นใจ ก๊าวใจ หื่นใจ(?) หน่วงในใจ
คืออ่านแล้วฟีลกู๊ด เป็น 1 ในนิยายที่เราประทับใจมากๆเลยค่ะ

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆแบบนี้มากๆนะคะ <3
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอให้เรื่องไม่ดีในปีนี้ของพี่เวสต์ จบสิ้นไปพร้อมกับปีเก่า
เริ่มต้นปีใหม่ 2558 ขอให้เป็นจุดเริ่มต้นเจอแต่เรื่องดีๆ มีความสุขมากๆนะคะ

อาจจะตามไปเม้นในพี่เฟ่ยเฟ้ยต่อ แต่กลัวจะไม่ว่างเม้น บอกกล่าวกันไว้ตรงนี้บ้างเนอะ
Merry belated Christmas day and Happy new year นะคะะะะ~ >.<

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 26-12-2014 16:50:29

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ รอตอนพิเศษ นะคับ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mm03 ที่ 26-12-2014 17:22:21

ชอบมากกกค่ะ
ชอบบรรยายกาศของเทศกาลแห่งความสุขที่แสนอบอุ่น
ดีใจกับพี่ธันด้วยที่ได้ฟังคำรักจากหมอปอ
คนอ่านแอบเขินตามเลย >//<

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 26-12-2014 17:59:06

Happy new year และขอบคุณคนแต่งเช่นกันค่ะ มี special happ new year ก็ดีนะคะ กำลังหวานชื่น อิอิ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 26-12-2014 18:03:17

เรื่องนี้น่ารักมาก
ถูกใจสุดๆ

ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆ มาให้อ่านค่ะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงขี้ลืม ที่ 26-12-2014 19:26:05

หวานกันจริงๆเลยพี่ธันหมอปอ
แอบอิจฉาเบาๆ
พี่ธัน นี่ไม่ทิ้งคราบพ่อเสือหนุ่มเลยนะคะ
แบบว่าความหื่นของพี่คงเส้นคงวาตั้งแต่เริ่มเรื่องยันจบเรื่องเลย :-[
แต่ก็หื่นกับหมอปอคนเดียวแหละเนอะ :o8:
จบแล้วจริงๆเหรอ
เรื่องนี้สนุกมาก น่ารักมากด้วย
มาต่อตอนพิเศษก็ได้นะคะ อิ อิ เชื่อว่าแฟนๆหลายๆคนรออยู่แน่นอน  :katai3:
เราด้วยคนนึง o13
Merry belated Christmas day and Happy new year ล่วงหน้าด้วยเหมือนกันนะคะ :mc3: :mc2: :mc1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: เก้าแต้ม ที่ 26-12-2014 19:28:27

 :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: lovegoldfish ที่ 26-12-2014 19:29:17

ตอนจบทั้งน่ารักและอบอุ่น แอบอยากได้ตอนพิเศษหวานๆปิดท้าย จะมีต่อมั้ย :hao3:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: anchoviiz ที่ 26-12-2014 19:56:05

 :katai1:
อิจฉา อยากกลายเป็นมือที่สามมมมมมมมมมม 555555
หวานโคตร ๆ เลยค่ะ

รวมเล่มมั้ยคะ รอเสียเงินละ  o13

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 26-12-2014 20:40:32

เขินนนนนน
แฮปปี้มากๆค่ะ ><
อ่านแล้วอยากไปเที่ยวเลยอ่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องนะคะ จะติดตามผลงานต่อไปค่าาา

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 26-12-2014 21:33:07

จบแล้วววววว

เขินแทนหมอปอ

รอตอนพิเศษ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 27-12-2014 00:33:30

อิ่มค่ะ  >\\\\\<  อ่านแล้วมีความสุขได้บรรยากาศ  ดูเหมาะสมกับคู่นี้ที่สุดเเล้วค่ะ    เราว่าเรื่องนี้คุณเวสจบดีนะคะ  ไม่ห้วนนะอ่านแล้วก็ไม่ได้รู้สึกว่าน้ำเยอะไปด้วย  มันดูเป็นองค์ประกอบที่ลงตัว  รู้สึกแฮปปี้ค่ะ  เหมือนได้ของขวัญคริสต์มาส

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 27-12-2014 13:09:19

จบซะแล้ววว คิดถึงปอกับพี่ธันแน่ๆ เลยย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 27-12-2014 16:12:49

จบน่ารัก ปนหื่น ตาฉบับพี่ธัน 55555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ปังอุ่น ที่ 27-12-2014 16:36:33

พี่ธันนนนนนนนนน ยูเป็นผู้ชายที่ละมุนมาก
เราปลื้ม เราปริ่ม  :-[

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ชินจังไม่กินหัวหอม ที่ 27-12-2014 22:41:52

ขอบคุณเรื่องราว ขอบคุณทุกตัวละคร ขอบคุณคนเขียน ที่ถ่ายทอดเรื่องราวที่อบอุ่นผ่านตัวละคร ขอบคุณพี่ธันขอบคุณหมอปอ และก็อีกหลายตัวละคร อยากบอกว่าติดตามเรื่องนี้ตลอดมา และจะติดตามผลงานต่อๆไป มีผลงานดีๆ ออกมาอีกนะ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: boworange ที่ 28-12-2014 23:09:20

อ่านเรื่องนี้แล้วฟินอ่ะ
ขอบคุณคนแต่งนะคะ เนื้อเรื่องน่ารักมากๆๆๆลุ้นคุณหมอแย่เลย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 28-12-2014 23:23:52

บรรยากาศดี ชีวิตก็ดีดี๊เนอะหมอเนอะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: bookie ที่ 30-12-2014 22:02:47

พี่ธันน่ารัก แต่เจ้าเล่มากกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 02-01-2015 16:38:02

เป็นเรื่องที่อ่านง่าย
เหมือนจะเบาๆ ไปกับตามนิสัยตัวละคร
แต่กลับครบทุกรสชาติตามที่เราชอบเลย
ชอบตอนดราม่าของเรื่องค่ะ ที่พี่ธันจูบสาวแล้วน้องรู้
เรานี่อินมาก เหมอนเป็นน้องเลย แบบเจ็บจิตๆ
หรือตอนที่พี่ธันจับได้ว่าน้องคุยกะเตย
แบบตอนนั้นนี่เปนพี่ธันเราก็คงทำใจมองน้องไม่ได้ขอไปสงบใจแปบ
ชอบความสัมพันธืของทั้งสองค่ะ
มันน่ารักเป็นไปตามธรรมชาติ ที่ทั้งองคิดว่าปกติ
แต่คนภายนอกมองออก
ถ้ามีโอกาสคนเขียนกลับมาเขียนอนพิเศษบ้างนะคะ
อยากอ่าน

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: kimhamwong ที่ 18-01-2015 08:20:01

หมปอ กับพี่ธัน น่ารัก
พี่ธันหื่น จ้องจะเชิ้บๆ น้องอย่างเดียว คริ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 18-01-2015 13:05:11

ขอบคุณนะครับ สนุกมาก

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: colorlab ที่ 24-01-2015 08:11:22

นิยายคุณเวสต์อบอุ่นและกิ๊วก๊าวเสมอออ
ตามไปอ่านเรื่องอื่นต่อ
และรอตอนพิเศษค่าาา

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 24-01-2015 11:28:44

ขอบคุณนะจ้ะ  :จุ๊บๆ:
เรื่องนี้ให้ความรู้สึกอบอุ่นดี ชอบในความรักของพี่ธัน แต่นอกเหนือจากความรักแล้ว เราสัมผัสได้ถึงความหื่นของพี่ในทุกตอน (มันคงเป็นคอนเซ็ป)

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 24-01-2015 13:56:26

 o13

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ordinary_girl ที่ 30-01-2015 14:22:46

พี่ธันน่ารัก
หมอปอยิ่งโคตรน่ารักกกกกก
ชอบคู่นี้จังค่ะ
มอหมากับพี่ชายข้างบ้าน
อบอุ๊นอบอุ่น :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: phai ที่ 31-01-2015 01:09:12

 :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: nopkar ที่ 31-01-2015 11:16:55

นานๆได้อ่านเรื่องหวานๆ และอบอุ่นๆแบบนี้ก็ทำให้มีความสุข ได้ยิ้มนิดๆกับความน่ารักของตัวละครทั้งคู่ดีนะ. ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: หมวยลำเค็ญ ที่ 31-01-2015 20:24:42

เป็นอีกเรื่องที่รักมากกก

 :L2:ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 04-02-2015 09:34:10

 :pig4:  :L2:  :pig4:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 06-02-2015 16:26:26

อบอุ่นมากกกก พี่ธันนี่แบบคนดีอ่ะ รักจริงและจริงจังสุดๆ
ปอได้ผู้ชายที่ใครต่างก็อิจฉานะพูดเลย

ขอบคุณนะค่ะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: DREAM COME TRUE ที่ 09-02-2015 10:06:12

ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกก
สนุกมาก ครบอารมณ์ ตอนเรื่องเตยนี่แบบว่า ปอทำไมทำตัวแบบนี้ จี้ดเลยอะ

สนุกมากๆๆๆครับ แนะนำ อ่านได้ทุกเพศทุกวัย

ชอบวิธีการเขียนของผู้เขียนมากครับ ติดใจมาจากหลายเรื่องแล้ว ขอให้เขียนเรื่องสนุกๆออกมาเรื่อยๆนะครับ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: สมุนไพร ที่ 20-02-2015 21:03:03

คู่นี้เกรียนดีจริงๆ อ่านแล้วยิ้มไม่หุบ :laugh:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: sunipum ที่ 26-02-2015 08:43:02

เรื่องนี้น่ารักดีค่ะ
น่ารักมุ้งมิ้ง  พี่ธัญเนี่ยน่ารัก อ้อนๆหมอปอได้น่ารักมาก
ขี้หึงด้วย  แต่มีช่วงที่มีเรื่องเตยเข้ามาบอกตรงๆตอนนั้นเราไม่ชอบที่ปอทำแบบนั้นเลย สงสารพี่ธัญมาก แต่ดีใจนะค่ะที่ตกลงกันได้สักที

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Minnie~Moo ที่ 26-02-2015 15:37:38

มุ้งมิ๊ง งุ๊งงิ๊ง น่ารักอ่ะ  :-[  :-[

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 26-02-2015 17:14:34

 :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 26-02-2015 19:02:53

อบอุ่นมากเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 12-03-2015 22:46:51

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: sey19 ที่ 12-03-2015 23:06:21

พี่ธันสุภาพบุรุษมากเลยรักปอมาตั้งนาน แต่อดทนไว้จนกว่าปอจะพร้อมและรักตอบ มั่นคงในความรักด้วย ปอเองที่สับสนในตัวเองแทน

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ ครับ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: M.J. ที่ 14-03-2015 01:39:57

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Sha-em ที่ 17-03-2015 00:33:16

ชอบเรื่องนี้มากเลยค่า อ่านไปยิ้มไปตลอด

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: up2goo ที่ 18-03-2015 01:40:53

ชอบที่พี่ธันแทนตัวเองว่าผมกับหมอมากเลยอ่ะ
ทำไมน่ารัก >,<
 :katai1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Kamung ที่ 24-03-2015 11:13:12

 :o8: มันตื้อๆในใจ. รักพี่ธันกะหมอปอที่สุด. ปล.รักคนเขียนม้ากมาก.

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: DKTime ที่ 26-03-2015 17:05:23

อ๊อยยยยยย~~~~~~
พูดได้ประโยคเดียว "อิจฉาหมออ่ะ" ฮืออออออ  :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 08-04-2015 15:35:07

พี่ธันเป็นคนอบอุ่นมากมากอ่ะ ฮือ
หมอ คนนี้เราขอได้ป่าวววว  :ling1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Meowww ที่ 13-04-2015 22:27:21

ชอบนิยายเรื่องนี้มาก >\\\<
ชอบเมะแบบพี่ธัน อบอุ่น กวนโอ้ย ลามก หื่นตลอดเวลา และที่สำคัญรักน้องปอมาก  o13 :mew1:
และชอบเคะแบบน้องปอมาก โคตรน่ารักเลย :impress2: :z2:
แต่ไม่ได้อ่านเรื่องนี้ในเล้าหรอกนะ พอดีได้ซื้อหนังสือเรื่องนี้มาจากงานหนังสือ แล้วพอได้อ่านจนจบ ชอบมากกกกก เลยต้องขอมาเม้นท์บรรยายความรู้สึกให้คนเขียนได้รับรู้สักหน่อย 55555 เพิ่งเคยอ่านผลงานของคนเขียนเรื่องนี้เรื่องแรก ชอบมาก เลยจะต้องขอไปตามอ่านเรื่องอื่นๆของคนเขียนอีกแน่นอนค่ะ  :impress2: :katai5: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Quipblur1994 ที่ 03-05-2015 00:01:28

อ่านถึงตอน 7 ละหมั่นไส้หมอมากกกกกกกกกกกก ยังจะไม่แน่ใจอยู่อีก
ให้พี่ธันแกล้งให้เสียใจมากๆ สักทีเลยดีมั้ย ฮึ่ยยยย แต่ยังไงพี่ธันก็ไม่มีทางทำหรอก รักเค้ามากขนาดนั้น-.-
คือตั้งแต่แรกที่อ่านมานี่อยากทุบอีพี่ธันมาก หื่นตลอดเว แต่พออ่านตอนนี้จบแล้วสงสารจับใจ เหมือนเป็นฝ่ายไล่ตามเค้าตลอดทั้งๆ ที่ก็อยู่ใกล้แค่นี้ แล้วนังหมอปอหล่อนพูดงี้ก็เหมือนให้ความหวังพี่เค้าอ่ะ ชิชะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Quipblur1994 ที่ 03-05-2015 00:33:07

พี่ธันน่าจะอิกนอร์ตีมึนซะ ไม่สนใจไปเลยยิ่งดี อยากรู้ว่าหมอจะเป็นจะตายมั้ย นี่อยากรู้จริงๆว่าจะเป็นยังไง หมอแม่ง ฮึ่ยยย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Quipblur1994 ที่ 04-05-2015 19:25:20

งื้ออออ อ่านจบแล้วค่ะ เป็นนิยายที่ฟีลกู๊ดมากๆ อ่านแล้วสบายใจสุดๆ อยากอ่านอีกเยอะๆ ไม่อยากให้จบแค่ 13 ตอนเลย555555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mirin ที่ 28-05-2015 13:00:45

สนุกอ่ะ  o13

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: popular ที่ 02-06-2015 15:11:40

ขอบคุณครับ คู่นี้ก็น่ารักมาก ตอนที่ ธัน โผล่ไปในตอนก่อนหน้า นึกว่าจะแบบ ดุดุ เถื่อน ๆ ตบจูบไรงี้ซะอีก กลายเป็นว่า ขี้อ้อนหมอซะงั้น  o13 o13

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: cartoons ที่ 06-06-2015 18:26:28

อร๊ายยยยยยย ฟินเฟล่ออออออ ชอบๆๆๆๆๆๆ

ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆสนุกๆนะคะ แอบอิจฉาหมอปอ คึคึ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: loverken ที่ 07-06-2015 09:48:15

อ่านแล้วยิ้มไปกับน้องปอ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 07-06-2015 16:12:58

อ่านจบแล้ว สนุกจังเลย

หมอปอ  จากเรื่องของอินทรีย์และพี่ยูสินะ

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 14-06-2015 12:06:05

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: fida ที่ 14-06-2015 21:18:56

เพิ่งได้เข้ามาอ่านค่ะ

ประทับใจมากๆ เลย

เป็นเรื่องราวความรักที่ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นที่ละเล็กละน้อย

อ่านแล้วอบอุ่นหัวใจค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 15-06-2015 18:21:59

ฮิ้ววววววว จบแล้ว บอกเลยหมอใช่ย่อยเอะอะสมยอมตลอด แถมถอดให้ด้วย 55555 พี่ธันนี่หวังลูกฟลุ๊คตลอดคนอะไรมึนมากกกก

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: yumijung ที่ 10-07-2015 08:33:22

อ่านรวดเดียวจบ..วางไม่ลง
ตัวหนังสือพาความรู้สึกคล้อยตาม
ค่อยๆทำความเข้าใจกับความรู้สึกของตัวละคร
มันไม่ใช่แค่เซ็กส์...มันคือความรู้สึกจากเบื้องลึก..อ่านแล้วรู้สึกได้ว่าความรักเกิดขึ้นได้จริงไม่ว่าเพศอะไรกับเพศอะไร ..มันอยู่ที่ความจริงใจแค่นั้นเอง...

ขอบคุณมาก...มีความสุขที่ได้อ่าน..รู้สึกอิ่มเอมถึงแม้จะเป็นแค่จินตนาการ..ขอบคุณจริงๆค่ะ. :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 15-08-2015 11:59:52

 :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 03-09-2015 14:29:41

ฟินเฟร่อ อ่านแล้วอยากเป็นปอขึ้นมาเลย อยากมีแฟนแก่กว่าที่หล่อๆ ล่ำๆ สูงๆ หื่นๆ อย่างพี่ธัญ  :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 01-10-2015 01:29:59

อ่านรวดเดียวจบเลย ลุ้นกับพี่ธันสุดๆ ว่าเมื่อไหร่หมอจะใจอ่อน ตอนหมอคุยกับเตย เราโกรธหมอมากเลย ดีว่าหมอรู้สึกผิด เราเลยให้อภัย จบแบบนี้เราโคตรฟิน พูดเลย ขอบคุณคนแต่งด้วยนะคะ สนุกมากๆเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: AgotoZ ที่ 05-10-2015 21:46:52

ชอบบบบบบบบ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Thep503 ที่ 08-10-2015 12:01:34

ชอบมากๆครับ  อ่านเพลินมาก สนุกดี ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: pp_song ที่ 08-10-2015 23:50:03

 :pig4: :L2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: gloyjai ที่ 18-10-2015 13:14:15

หมอน่ารัก เด็กน้อยมากกกก   :o8:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: tutatoomtam ที่ 18-11-2015 15:55:23

 :impress2:
อ่านแล้วรุ้สึกถึงความสุขลอยอยุ่รอบตัวเลย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 16-12-2015 21:52:58

 o13

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: A_Narciso ที่ 16-12-2015 22:23:16

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

  ตามมาอ่านจนจบอีกเรื่องแล้วค่า ผลงานของคุณ west  ...เป็นเรื่องที่อ่านแล้ว  feel  good  จริงๆค่ะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: sawapalm ที่ 17-12-2015 00:52:43

จองแต่เด็กไม่ได้ ได้ไงเนอะพี่ธัน อิอิ  :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 24-01-2016 17:07:07

อบอุ่น และฟินนนน

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: cy55555 ที่ 12-02-2016 12:51:17

สนุกมากๆ เลยค่ะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 18-02-2016 20:39:02

ตามมาอ่านคูาคุณหมอก็ไม่ผิดหวัง หื่นจัดเต็ม :hao6:

ขอบคุณจ้า :pig4:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Persoulle ที่ 23-02-2016 23:20:02

สารภาพกันสักที ดีใจด้วยจ้า

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: KiHae129 ที่ 04-03-2016 15:37:44

พี่ธันชอบหมอปอแน่ ๆ
แต่หมอปอเถอะ ดูจะยังไม่แน่ใจตัวเองเท่าไร

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ที่เดิมในหัวใจสาววาย ที่ 16-03-2016 12:05:14

ชอบที่เรื่องนี้ไม่มีดราม่า ค่อยๆรักกันเบาๆ  :L1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 17-03-2016 13:41:36

ฮอลลล พี่ธันกับหมอปอน่ารักอ่าา   :m3:
 :L2: :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Pichy_peas ที่ 05-04-2016 21:30:11

สนุกมากๆเลยคะ คิดถึงพี่ธันกับหมอปอสุดๆ :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: nano ที่ 18-07-2016 19:37:01

ตามมาอ่านนิยายคุณwest
สนุกอีกแล้วชอบมากกกกเลย
น่ารักอบอุ่น อ่านละฟิน มีความสุขสุดๆ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 18-07-2016 21:28:19

สนุกมากค่ะ

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: jyube ที่ 21-07-2016 10:53:09

เพิ่งได้เข้ามาอ่านในปีนี้ และชอบมากเลยค่ะ
เรื่องนี้มีทั้งความอบอุ่น ความน่ารัก และแง่มุมของความรัก ทั้งแบบผู้ใหญ่ และเด็ก เราชื่นชมค่ะ
จริงๆ ก็อยากอ่านเรื่องราวของทั้งคู่อีกนะคะ หมายถึงตอนพิเศษนั่นแหละค่ะ แต่ดูท่าแล้วอาจจะไม่ได้แต่งเพิ่มแล้วเนาะ
เอาเป็นว่าเราได้รับความรู้สึกแบบอิ่มเอม พร้อมรอยยิ้มตั้งแต่ต้นยันจบเรื่อง
ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้นะคะ คนเขียนเป็นคนลึกซึ้งจริงๆ ค่ะ เราชอบการใส่ทัศนคติให้ตัวละครค่ะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 27-09-2016 06:51:47

 :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
พี่ธัน  หมอปอ  น่ารักมากอ่ะอานไปยิ้มไป :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Arrun ที่ 19-10-2016 10:14:06

สนุก น่ารักด้วย ชอบความหื่นของพี่ธัน 555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 07-12-2016 22:33:04

อบอุ่นมากกกกก
เนื้อเรื่องน่ารักมากค่ะ
ชอบครอบครัวของปอมากกกก
น่ารักกันทั้งครอบครัวเลย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: beerby-witch ที่ 12-12-2016 19:18:37

ชอบตอนจบมาก ชอบมากๆๆๆๆๆ ฮืออออออ น้ำตาซึม :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 19-12-2016 21:50:19

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: taran ที่ 26-01-2017 23:15:02

เพิ่งเข้ามาอ่าน รวดเดียวจบ น่ารักอะ ฟิลกู๊ดจริง ๆ แหละ หมอน่ารัก น่าฟัดจริงจัง

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 05-02-2017 09:37:02

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 05-04-2017 19:46:17

กลับมาอ่านหมอปอซ้ำเพราะไปอ่านอินทรีมา 55555555555
หมอปอน่ารักเหมือนเดิมทุกครั้งที่อ่านเลยยยยยย  :L1:
จะไม่ให้อิพี่ธันมันหึงมันหวงได้ไง กร้ากกกกกกกก  :hao7: :hao6:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: b02290 ที่ 19-05-2017 23:12:29

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: sawapalm ที่ 20-05-2017 04:14:19

หง่ออออออออ รักพี่ธันนนนนนนนนนน   o13

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 22-05-2017 21:10:44

หมอปอพี่ธัน น่ารักกกกกก

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 11-06-2017 10:01:59

อบอุ่น หมอปอน่ารัก
พี่ธันจริงจังมากกว่าที่เห็นภายนอก

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 13-06-2017 19:31:37

 :L2: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: +MooN+ ที่ 21-06-2017 15:56:27

พี่ธันหลอกเด็ก จะสงสารหรือฟินไปกับน้องปอดีเนี่ย :z1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: happy-jigsaw ที่ 23-06-2017 00:08:25

พี่ธันอดทนได้ดีสุดยอด น้องปอสุดยอดของความน่ารักเช่นกัน ส่วนเนื้อเรื่องนั้น โคตรป๊าโคตรม๊าน่ารักเลย  :L1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 09-07-2017 15:55:54

ชอบพี่ธัญน่ารักบวกหื่นไม่เลือกเวลา 55555+
แต่จริงๆชอบ ผช แบบพี่ธัญนะ อิอิ
แล้วก็ชอบะหมาทั้ง 5 ตัวด้วย

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 11-07-2017 23:19:30

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: AngPao1932 ที่ 24-09-2017 02:48:12

ถึงจะแฮปปี้แต่ก็สงสารพี่ธันนะที่เจอคนอย่างปอ ลังเล เพื่อเลือก เล่นตัวนานมาก กลัวพี่ทันทิ้งแต่ก็คุยกะคนอื่น เหอๆ แต่จบแฮปปี้ก็ดีพี่ธันจะได้มีความสุข :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: jeabjunsu ที่ 19-10-2017 12:17:47

น้องปอน่ารักมากๆเลยค่า มีพ่อหมาธัญมากคลอเคลียโลมเลียเอาเปรียบนัองตั้งแต่เด็กๆเลย หลอกล่อน้องทุกวิถีทางจริงๆ แม้กระทั่งใช้หมามาเป็นเครื่องมือ เป็นไงล่ะได้พ่อหมาแล้วแถมลูกมาด้วยตั้ง5ตัว 55555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 21-11-2017 21:31:28

 o13  :pig4:  o13

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Fish129 ที่ 24-11-2017 07:15:17

เรื่องน่ารักดีคะ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: NongJesZa ที่ 02-12-2017 09:50:58

อบอุ่นหัวใจ รู้สึกดีที่พี่ธันและปอได้อยู่ด้วยกัน มีความสุขจริงๆ อยากเจอพี่ธันกับปอจัง มีความสุขมากๆนะครับผม รัก .. :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: สาว801 ที่ 04-12-2017 11:22:05

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: zzcors ที่ 04-12-2017 21:51:41

คู่หมอปอมีความมุ้งมิ้งสุด ชอบบรรดาหมา

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: MacaroonCookie ที่ 12-12-2017 17:38:49

น่ารักมากเลยค่าา อ่านรวดเดียวจบเลย :กอด1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 11-04-2018 17:40:12

นับว่าเป็นการเลี้ยงต้อยที่ยาวนานมาก 5555

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 05-05-2018 12:08:07

อ่านจบแย่วววว สนุกมากเลยค่า  :oo1: :oo1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Hananijinji ที่ 16-10-2018 16:07:22

ขอบคุณมากเลยนะคะคุณwestที่แต่งนิยายดีๆเรื่องนี้ให้อ่านกัน ละมุนหัวใจที่ซู้ดดดดดดเลยค่า ความพยายามอยู่ที่ไหน ความหื่นอยู่ที่นั่นจริงๆ จบไปแล้วแย่างสวยงามกับการจูบกันท่ามกลางต้นไรนะ ลืม 55555 ต่อหน้าครอบครัวของพี่ธันด้วย แสดงว่าปอคงยอมรับแล้วก็พร้อมเปิดตัวเปืดใจแล้วจริงๆละค่ะ เป็นนิยายที่ดีที่สุดของปีนี้เลยค่า  :katai2-1: แล้วก็ขอบคุณที่แชร์ปสก เล่นน้ำสงกรานต์ที่สีลมด้วยนะคะ เราจะไม่ไปแน่ๆ ฮือออ สงกรานต์เดี๋ยวนี้ไม่เหมือนแต่ก่อน น่ากลัวขึ้นทุกวันๆ  :serius2:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: Natti ที่ 31-12-2018 21:22:59

คิดถึงหมอปอ เลยกลับมาอ่านอีกรอบ

พี่ธันก็น่าหมั่นไส้เสมอต้นเสมอปลายเลยค่ะ หมอปอก็น่ารักน่าหยิกแก้มจัง

 o13

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: may27 ที่ 14-01-2019 19:21:55

 :heaven. คิดถึงหมอปอ กับ พี่ธัน.มากกกกกกก

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: BabyGB ที่ 02-06-2019 01:56:48

น่ารักมากๆเลยยยยย ขอบคุณ​สำหรับ​นิยายสนุก​ๆนะคะ​ :mew1:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์บิน ที่ 02-06-2019 03:31:24

พี่ธันก็คือหลงตั้งแต่เด็กจนน้องโต ปอก็น่าฟัดน่าเอ็นดูน่าแกล้งมากกกก ในเรื่องนี่หมั่นไส้กรณ์สุดไม่ควรเอาทำพันธุ์อ่ะแบบนี้คบกับแฟนมามาบอกเลิกแฟนแล้วอยากกลับไปหาเพราะคนที่ตัวเองชอบแต่งงาน แล้วถ้ามี่ไม่แต่งก็คือจีบต่อไปอยู่แล้วป่ะ เอ้อออเกลียดตรรกะผู้ชายแบบนี้ จริงๆที่พี่ธันแนะนำนี่ก็รับไมไ่ด้เหมือนกันอะไรคือไปง้อเพราะเหตุผลคนทีาตัวเองชอบไม่เอาตัวเองเลยเลยกลับไปตรรกะพังมากกกก ดีที่พี่ธันซื่อสัตย์กับปอกว่าที่คิด

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: ASAMENG ที่ 15-06-2019 23:59:14

 :-[ :กอด1: :L2: :impress2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: cutelady ที่ 13-03-2020 23:22:55

เป็นอีกหนึ่งคู่ที่น่ารักและประทับใจ
พี่ธันและหมอปอ เห็นความรักที่มั่นคง และยาวนานของพี่ธันแล้ว คาราวะสุดหัวใจ
ไม่ได้เห็นแนวนี้ได้ง่ายๆ ในโมเม้นท์ ที่ยอมรับและยืนยัน อดทนรอ ดูแล หลอกล่อ ไม่ท้อถอย ให้เป็นที่ยอมรับของคนที่รัก
ิิอยากได้แบบนี้  จะเอาแบบนี้ 55555  ขอขอบคุณนักเขียน จากใจนักอ่าน
 :mew1: :mew1: :mew1:
 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: pamhicc ที่ 12-04-2020 00:14:47

กลับมาอ่านรอบสองด้วยความคิดถึงหมอปอกับพี่ธัน เป็นคู่ที่น่ารักมากๆๆ

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: BlueWizard ที่ 21-05-2020 21:06:24

อีกหนึ่งเรื่องที่อุ่นละมุน .... และขำ 5555  :laugh:

ขอบคุณคุณเวสด้วยนะครับ รออ่านเรื่องใหม่ครับ  :impress2:

หัวข้อ: Re: ♠ Special happiness 13(End) Happy family♠ [up 25/12/14]
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 06-10-2020 23:03:54

 :pig4: