พิมพ์หน้านี้ - ตื่นได้แล้วอีตุ๊ด 2 (ฉบับตี๋หิด+ไอ้โหด) สิ้นสุดกันทีไม่ว่าชาตินี้ชาติไหน[ตอนจบ]
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: mutyamania ที่ 19-11-2013 23:24:49
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
.....................................................................................
นิยายรักฉบับใหม่ (ตื่นได้แล้วอีตุ๊ด 2 )
~เกริ่นนำ~
ภาคต่อจากฟิคชั่นเมื่อหลายปีก่อน “ตื่นได้แล้วอีตุ๊ด” เป็นเรื่องราวของกะเทยหน้าตาขี้ริ้วคนหนึ่ง ซึ่งเป็นกำพร้าและอาศัยอยู่กับคุณยายซึ่งเป็นข้าราชการกินเงินบำนาญ “เดย์” คือชื่อของเจ้าหล่อน กะเทยที่แตกต่างจากกะเทยคนอื่นทุกกระเบียดนิ้ว ไม่มีกลุ่มแก๊งค์ ไม่เคยได้เต้นเชียร์ลีดเดอร์ และไม่เคยมีเพื่อน ชีวิตที่เต็มไปด้วยความหม่นหมอง และซึมเซา ถูกกดขี่รังแกไม่เว้นแต่ละวัน จนกระทั่งการมาเยือนของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ได้เปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล....
ชีวิตที่ตรงกันข้ามกับชื่อ อันหมายถึงแสงสว่าง นำพาเธอให้มาพบเจอกับคนร้ายกาจมากหน้าหลายตา มีเพียงหญิงชราเท่านั้น ที่คอยประคับประคองให้เธอได้อยู่ในกรอบแห่งความเป็นมนุษย์ เดย์ถูกแก๊งค์นางฟ้า ซึ่งนำโดยเด็กหนุ่มหน้าตาน่ารักราวกับเทพบุตร “พีท” ทำให้เดย์กลายเป็นตัวตลกต่อหน้าคนหมู่มาก พีทจัดฉากให้ “เจ” เพื่อนสมัยมัธยม ที่เคยช่วยชีวิตเดย์จากแก๊งค์อันธพาล และเป็นรักแรกของเดย์ ให้เข้ามาทำดีด้วย ฝันร้ายจบลงที่งานวันเกิดของเจ ทุกอย่างถูกเฉลย แต่นรกของเดย์ยังไม่สิ้นสุดแค่นั้น แก๊งค์นางฟ้าตามราวีและรุมทำร้าย เดย์ฮึดสู้ แต่เจกับเพื่อนตามมาเห็น และเข้าใจว่าเดย์กำลังทำร้ายพีท เดย์ถูกคนที่เธอบูชาซ้อมอย่างไม่ปราณี ร่างที่บาดเจ็บนอนสลบอยู่ในห้องน้ำ เดย์ถูกรุ่นพี่สองคนพบเข้า และช่วยพาส่งโรงพยาบาล หลังจากฟื้นขึ้น เดย์ตัดสินใจเปลี่ยนตัวเองเป็นคนใหม่
“ฉวี” ยายของเธอกับเพื่อนอีกสามคน “วันเพ็ญ” “วันใหม่” และ “เลดี้แอล” ช่วยกันแปลงโฉมเด็กหนุ่มขี้ริ้วผู้ซึ่งมีใจเป็นหญิง ให้เป็นกะเทยที่ดูมีระดับ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยสิวหนองถูกรักษาจนหาย การแต่งตัวที่เสียศูนย์ ค่อย ๆถูกปรับเปลี่ยนให้ดูโก้หรูมากขึ้น บุคลิกและแนวคิดถูกขัดเกลา บวกกับประสบการณ์ที่เลวร้าย ทำให้เดย์ได้เรียนรู้ว่าใครที่รักและหวังดีกับเธออย่างแท้จริง เดย์กลายเป็นคนที่ดูเหมือนไร้หัวใจ ทว่าฝันร้ายในอดีตยังคงตามมาหลอกหลอน
ปมด้อยในวัยเด็ก กลายเป็นพรสวรรค์ที่ถูกค้นพบ เสียงที่กระเดียดไปทางผู้หญิง และความรักในดนตรี นำพาเธอให้พบกับ “พี่ต้น” และ “พี่ตี๋” นักดนตรีจากชมรมในมหาวิทยาลัย ผู้ซึ่งเคยช่วยชีวิตเธอเอาไว้ในครั้งก่อน เดย์จับพลัดจับพลูมาเป็นนักร้องนำประจำวง ชีวิตของเธอทำท่าว่าจะไปได้สวย และดูเหมือนว่าต้น หัวหน้าวงจะแอบมีใจให้ ขณะเดียวกัน คนที่เคยทำร้ายเธออย่างเจและพีท ก็กลับมารังควาญเธออีกครั้ง พีทอิจฉาเดย์ที่ยังคงยืนหยัดอยู่ได้ ขณะที่ตัวเขาเองนั้นเพียบพร้อมทุกอย่าง ทั้งรูปโฉมและฐานะ ทว่าพีทกลับมีปมหลังในครอบครัวที่แสนหดหู่ เจเองหลังจากเลิกรากับพีท และได้เห็นเดย์ในรูปโฉมใหม่ ก็รู้สึกหลงรัก เจพึ่งรู้ตัวว่าแอบรักกะเทยคนนี้มาตลอด ทั้ง ๆที่ก่อนนี้เดย์นั้นแสนจะน่าเกลียด ศึกชิงนางเริ่มต้น และพีทเองก็แอบมีใจให้ต้น กลายเป็นรักหลายเศร้า ท้ายที่สุดก็นำไปสู่โศกนาฎกรรมอันน่าสยอง
ด้วยความดีงามของเดย์ ทำให้เธอก้าวผ่านเหตุการณ์เลวร้ายทั้งหมดไปได้ด้วยดี สุดท้ายแล้วคนชั่วต่างได้รับผลกรรมที่ตนก่อไว้กันทั่วถึง ชีวิตของเดย์เปล่งแสงสว่างให้โลกได้เห็นถึงความงามที่แท้ที่ซุกซ่อนอยู่ เธอมีความสุขกับผู้ชายที่รักเธออย่างแท้จริง และมีความสุขกับอาชีพนักร้องที่เธอเฝ้าฝัน เดย์ไม่เคยลืมว่าเธอมีวันนี้ได้เพราะใคร ยายคือคนเดียวที่เธอนับถือและรักเท่าชีวิต เปรียบเสมือนแสงสว่างในชีวิตที่หม่นหมองของเธอ เดย์ใช้เวลาทั้งชีวิตที่เหลือ ดูแลแสงสว่างของเธอ ที่รอเพียงวันริบหรี่และดับสูญ
Happy Ending
เหตุการณ์ต่อจากนี้คือภาคต่อ หรือเนื้อหาที่แตกแขนงออกมาเป็นเรื่องใหม่ เรื่องของตี๋.....มือเบสส์สุดกวน เพื่อนซี้ของนายต้นกล้า กับนายยองเจ นายแบบและนักแสดงหนุ่มเนื้อหอม ผู้แจ้งเกิดจากบทร้ายในละครหลังข่าว
ที่ทุกท่านจะได้ติดตามในตอนต่อ ๆ ไป
สามารถตามอ่าน “ตื่นได้แล้วอีตุ๊ด” ได้ตามลิงค์ด้านล่าง
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28797.0
และฉบับเรื่องสั้นออริจินอล ที่ตอนจบนั้นต่างจากเรื่องยาว
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=24639.0
.
.
.
.
.
.
ติดตามนะคะ แยกกระทู้ออกมาแล้ว
-
ตกลงมีคนอ่านไหม จะได้รีบปั่นตอนแรกมาลงคืนนี้ ถ้าไม่มีคนสนใจ คนแต่งจะได้ยุบกระทู้นี้ แล้วกลับไปต่อในกระทู้เก่า
อายมากพูดเลย คิดไปเองว่าคนอยากอ่าน
5 5 5 +
-
รออ่านจ้ะ ตี๋-เจ
-
รอจ้า :katai4:
-
รอตี๋หิดดดดดดดด
-
มารอจ้าาา ชอบคู่นี้ :impress2:
-
สนใจครับ ภาคแรกอ่านรวดเดียวจบเลย
-
อยากอ่านเรื่องของป้าเดย์มากกว่าอะคะ
-
ปูเสื่อรออ่านครับ :mc4: :L2:
-
ติดตาม มาตลอดเลย มาต่อนะ ชอบๆๆๆ อยากรู้น้องเจ จะจีบพี่ตี้ ยังไง 55555 คง ฮ่า หน้าดู
-
:mew1:
รออ่านอยู่ค่ะ รีบมานะคะ
-
โอ๊ะๆๆๆๆ ใครมากันนี่ 555 ไม่คิดจริงๆนะครับว่าจะได้อ่านกระเทยเจ้าแม่ขั้วโลกต่อนะครับ รอครับรอ
-
ตอนที่ 1 : My Mistake
ในชีวิตนี้คุณเคยทำเรื่องผิดพลาดกันบ้างไหม.....
แล้วเรื่องที่น่าเสียดายที่สุดในชีวิตล่ะ....
ผมเคยเป็นคนโชคดี ที่ได้รับโอกาสจากใครสักคน....พระเจ้ามั้ง แต่ผมกลับปัดโอกาสนั้นทิ้งไปอย่างน่าเสียดาย
‘มัน’ ไม่ใช่คนที่ผมเคยคิดว่าจะรักได้
หน้าตาขี้ริ้ว....
จ้อไม่หยุด....
แต่งตัวฉูดฉาดเหมือนตัวตลก....
ถึงตอนนี้ ‘มัน’ ก็ยังประหลาดอยู่นะ มันประหลาดมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ผมมักเดินสวนกับมันในโรงเรียน เสียงของมันแผ่วเบาราวเสียงกระซิบ และชอบเดินห่อไหล่ มันถูกแกล้งแทบทุกวัน แต่นั่นมันก็ไม่ใช่ธุระของผมเสียหน่อย
ผมช่วยมันจากแก๊งค์อริ ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นเพราะเหตุผลสองข้อ หนึ่งคือความสงสาร และสองคือไอ้พวกนั้นมันโคตรจะเหี้ย ตัวมันเหม็นฉี่ฉิบหาย ตอนที่แบกร่างผอม ๆของมันไปส่งที่โรงพยาบาล
ผมแอบมองมันนะ มันเหมือนมีแรงดึงดูด แต่ผมก็ทำแค่นั้นแหละ ถึงจะแอบมีใจให้ผู้ชายหน้าตาน่ารักบ้าง แต่มันยังห่างไกลจากคำนั้นโข
ผมพบมันอีกครั้งที่มหาวิทยาลัย ไม่เชื่อเรื่องพรหมลิขิตห่าเหว เชื่อแค่ว่าสวรรค์คงกลั่นแกล้ง ให้ผมไปตกหลุมรักเด็กผู้ชายคนหนึ่ง พีทน่ารัก และถึงแม้จะดูออกว่าไม่ใช่คนบริสุทธิ์ไร้เดียงสา แต่ไอ้เหี้ยพีทแม่งโคตรจะสเปค นอกจากหน้าตาน่ารักเหี้ย ๆ กับลีลาบนเตียงที่โคตรเร้าใจแล้ว นิสัยจิต ๆของมันยังชวนน่าหลงใหลฉิบหาย มันปั่นหัวผมจนหมุนในช่วงแรก ห่า....แม่งยากฉิบ ผมแสร้งเป็นคนดีเสียนาน แต่ผมกลับเป็นฝ่ายติดกับ พีทคิดเกมส์สนุก ๆ โดยมีร่างกายอันหอมหวานของมันเป็นของรางวัล
ไม่ใช่รัก....แต่คือความหลงใหล
บางคนอาจจะพูดเช่นนั้น
แต่ผมว่ามันก็คือความรักในอีกรูปแบบหนึ่งแค่นั้นเอง
(โอเค สมมติว่าตอนนี้ ผมกำลังปี้สาวคนหนึ่งที่เพิ่งกันเจอในผับ และผมกำลังกระซิบข้างหูเจ้าหล่อน ตอนที่ผมใกล้จะเสร็จว่า “ผมรักคุณ” ผมไม่ได้โกหกหรอก ผมรัก ‘เครื่องเพศ’ ของหล่อนที่ตอดได้ใจจริง ๆ)
‘มัน’ เปลี่ยนไปจนผมแทบจำไม่ได้ มันเป็นกะเทยที่เพ้อเจ้อและแต่งตัวได้บ้าบอคอแตกที่สุด มันไม่ได้หงิม ๆ อย่างที่คิด มันน่ารำคาญ และผมก็ไม่รู้สึกผิดเลย ที่ใช้มันเป็นสิ่งเดิมพัน
หัวใจของมันเชียวนะ กูแม่งโครตเหี้ย
ผมทำร้ายมัน มันคนนั้นที่ผมรู้แค่ว่ามันชื่อ ‘เดย์’ ผมไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับมันสักอย่าง รู้แค่เพียงน้ำตา และคำพูดบางอย่าง ทำให้ผมเจ็บแปลบ....
“เราชอบเจ.....เพราะว่าเจเคยช่วยชีวิตเรา.....เราไม่สนหรอก....ว่าเจจะหน้า ตาเป็นแบบไหน แต่ใครก็ตามที่ลากตุ๊ดตัวเหม็นฉี่คนนั้นไปส่งโรงบาล....ใครก็ตามที่ทำแบบนั้น เราก็จะตกหลุมรักเขาอย่างไม่มีเงื่อนไข...เพราะเราไม่เคยมีเพื่อนไงล่ะเจ....ไม่เคยมีใครดีกับ เรา....นอกจากยาย....แล้วก็นายในวันนั้น”
ในตอนนั้นผมคิดแค่เพียงว่า....อีตุ๊ด....ตกลงมึงเป็นคนยังไงกันแน่ มึงเป็นอีตุ๊ดหน้าปลวกที่แต่งตัวฉูดฉาด ท่าทางดูโรคจิต และชอบทำท่าเขินอายแบบเด็กสาว แค่ตุ๊ดงี่เง่าอีกคนที่ชอบกูแค่เพียงเปลือก หรือเป็นอีตุ๊ดตัวเหม็นฉี่ที่กูเคยคิดว่ารู้จักมึงดีในตอนนั้น...ตุ๊ดที่ดูซึมเศร้าที่สุดที่ผมเคยเห็น....ตุ๊ดที่อาละวาดอย่างบ้าคลั่งใส่ผู้ชายทั้งฝูง ในเวลาจนตรอก
คนที่กูเคยคิดว่ากูอาจจะ....ไม่รู้สิ....สนใจ
ผมกับไอ้พีท เราไปกันไม่รอดหรอก รักของเรามันเกิดจากความเฟค ผมเองก็ไม่ใช่ทั้งควายและสุภาพบุรุษอย่างที่มันคิด ตัวมันเองก็เป็นแค่เกย์โรคจิตในคราบของตุ๊กตาเซรามิก มันซาดิสม์เกินไป และชอบร้องขอให้ผมทำอะไรแผลง ๆ มันน่าตื่นเต้นดีในตอนแรก แต่คนปกติที่ไหนวะ จะเกิดอารมณ์เมื่อได้เห็นแผ่นหลังขาว ๆ เต็มไปด้วยรอยแส้สีคล้ำ ไม่ก็คราบน้ำตาเทียน พอดีผมเก่งเรื่องอย่างว่า แต่มันเน้นไปทางเอาอึดมากกว่าเอาหนัก
ดีใจที่ยังเห็นมันยืนหยัดอยู่ได้
ดีใจที่เห็นมันค่อย ๆ เปลี่ยนไปเป็นคนใหม่ที่เข้มแข็งกว่าเก่า
ผมยังพอมีโอกาสไหม
ยังพอมีโอกาสที่จะคว้าตัวมันกลับคืนมา แล้วบอกมันในสิ่งที่ผมอยากบอก
เดย์.....มึงมันโคตรสวยเลยรู้ตัวไหม
ผมว่าผมใช้คำหยาบเยอะเกินไปแล้วนะนี่
.
.
.
.
.
.
“โหย่ว....น้องมันฝากมาขอโทษว่ะ แบบ....มันมาไม่ได้จริง ๆยู๊โหนว....พี่ตี๋ก็เลยมาแทนอ่ะนะ นี่ของขวัญ....มา....มำหม่ำข้าวกันเถอะ”
ผมมองผู้ชายตรงหน้าด้วยความรู้สึกประหลาดปนขนลุกอยู่ครู่ใหญ่ ไอ้บ้าที่ยิ้มแฉ่งจนตาหยี แถมยังยิ้มได้นานเว่อร์ ขณะที่สมองผมกำลังลำดับความคิด แล้วผมก็ร้องออกมาเสียลั่น ห่า....สาวแตกฉิบเลยกูเนี่ย!!!!
"มึง ๆ ๆ ๆ ๆ.....มึงอีกแล้วเหรอวะ กูไม่ได้นัดมึงมานะเฮ้ย....”
ไหงไอ้กร๊วกนี่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้วะ....ไอ้กร๊วกอย่างมันที่ไม่เคยอยู่ในสารบบของผม
ทั้ง ๆที่ควรจะต้องเป็นมัน ในวันสำคัญของผม วันเกิดที่ผมตั้งใจจะฉลองกับมันแค่สองคน
ในฐานะเพื่อน....
น่าเศร้าที่ความพยายามของผมมันเปล่าประโยชน์....แต่สุดท้ายแล้ว ได้เป็นเพื่อนกับมันก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไรเลย
แต่ต้องไม่ใช่ไอ้หน้าตี๋นี่สิวะ ผมจำได้ว่ามันคือเพื่อน....หรือรุ่นพี่....เพื่อนร่วมวงละกัน...ง่ายดี เป็นเพื่อนร่วมวงกับอีตุ๊ด(มันเป็นนักดนตรีที่ตอนนี้ดังใหญ่เชียว) และเป็นเพื่อนกับไอ้ตัวดำหน้าละอ่อน...ซึ่งสุดท้ายแล้วได้คาบของดีไปครอบครอง ชื่อไอ้ห่าต้น แฟนอีตุ๊ดมันน่ะ อันนี้จำแม่นขึ้นใจ ผมไม่รู้ว่าพวกมันสนิทกันแค่ไหน ถ้าจำไม่ผิด ไอ้หน้าหมาจิ้งจอกยิ้มนี่เคยถูกผมต่อยไปทีหนึ่ง ถ้าจำไม่ผิดอ่ะนะ....
นึกออกแล้ว ไอ้คนที่เอาหน้ามารับหมัดของผมแทนอีตุ๊ดก็คือมันนี่แหละ มันจริง ๆด้วย ช่วงที่ผมยังเป็นหมาบ้าจอมหวงก้าง ใครมาใกล้อีตุ๊ด ผมตะเพิดแม่มหมด อ่อ...แล้วก็คนเดียวกันแหละ ที่เอาหน้ามาถูไถผม เมื่อตอนที่ไอ้ห่าต้นพาอีตุ๊ดชิ่งหนี มันตัวนี้ก็ทำตัวพลีชีพ กระโดดเกาะกูแน่นเชียว เออ....แปลกดี ทั้ง ๆ ที่ลืมไปแล้ว แต่อยู่ ๆ ก็นึกออกเฉย ปกติไม่ชอบทำอะไรยิบย่อยหรอกนะ เอาเป็นว่าแวบแรกนั้นผมรู้สึกคุ้นหน้า เพราะมันเป็นนักดนตรีคนหนึ่งต่างหาก ที่เหลืออยู่ ๆมันก็ไหลมาเองเหมือนเปิดก๊อก
ก็คงเพราะแก๊งค์อีตุ๊ดมันก็มีอยู่แค่นี้แหละ นอกจากไอ้พวกเหี้ยนี่ ก็เห็นมันขลุกอยู่กับยาย ๆ ของมัน พูดแล้วยังสยองไม่หาย อย่าไปพูดถึงเลยจะดีกว่า เพราะช่วงก่อนหน้านี้ มีเรื่องเหี้ย ๆ บรมเหี้ยเกิดขึ้นเยอะเลยทีเดียว ข้าม...ข้าม....และข้ามไป
“เค้าโดนทิ้ง....เค้าเป็นหมาหัวเน่า ทั้งเพื่อนทั้งน้อง พอพวกมันเริ่มคบกันจริงจัง ตี๋คนนี้ก็ถูกเมิน จะเสนอหน้าไปไหนกันสามคน ตี๋ก็เป็นส่วนเกิน แล้วนี่เจเจ้ยังจะมารังเกียจรังงอนตี๋อีก....ณ จุดนี้ ตี๋เสียใจเป็นที่สุด”
แต่ก็ยังไม่เข้าใจ ว่าทำไมไอ้ห่านี่จะต้องมาปรากฏกายที่นี่ด้วย มันถือวิสาสะนั่งลงกินอย่างตะกูมตะกาม โดยที่ผมไม่ได้เอ่ยปากชวน กินล้างผลาญเหมือนผมไปเป็นหนี้มันสักสิบชาติ
ไปสนิทกับแม่งตั้งแต่ตอนไหน
นั่นแหละ....ปฐมบทของผมกับมัน ที่ผมจะเล่าให้คุณได้ฟังกันในตอนต่อ ๆไป โชคชะตาที่คนบนฟ้าเล่นตลก(พูดอยากต่อยพระเจ้าอิ๊อ๋าย) ส่งแต่คนแปลก ๆ เข้ามาในชีวิตของผม
ในตอนนั้นผมไม่รู้หรอก
ว่าไอ้ตี๋หน้ากวนส้นตีนคนนี้ จะกลายมาเป็นรักครั้งใหม่ของผม
ติดตามกันนะจ๊ะ
(เจ----หนุ่มโหดในโหมดหวาน)
ขณะกำลังเล่าเรื่องนี้ ผมเองก็เพิ่งไปเพิ่มรอยสักมาใหม่ ตรงปีกซ้ายของหลัง เจ็บดี...แต่ถูกใจโค-ตะ-ระ
PS ผมไม่ใช่คนหวานมาก อาจมีคำไม่สุภาพในการเล่า
.
.
.
.
.
To be con
-
ดัน....ดัน....ดัน
-
อ่านตอนแรกละ หมั่นไส้เจยังไงไม่รู้ เหมือนจิกเดย์เยอะอ่ะ
ตอนแรกอยากทำไม่ดีเอง แล้วจะไปหมั่นไส้ ตี๊ ต้น ก็ไม่ถูกนะ
ให้ตี๋เล่นตัวเยอะๆเลย ....
-
ดันดันดัน โปรโมตฟิคนิดนึง.....
-
ตามมาลงชื่อก่อน
-
เข้ามาซุ่ม ลงชื่อ และอวยค่ะ
อาเจ่เจ้เอ้ย เนื้อขาวๆ ของอาตี่ตี๋ระวังทานแล้วติดใจนะเออ ทุกวันนี้แค่กลิ่นก็หอมหวนชวนดมแล้วนะอาเจ่เจ้อ่า
-
มาลงชื่อกองอวย เจ-ตี๋ เอ๊ะ!หรือ ตี๋-เจ หว่า 555+ //หัวเราะแบบ.... :laugh:
-
ตามมาช่วยดันอีกแรง :-[
"...เจ----หนุ่มโหดในโหมดหวาน..." อ่านแล้วแอบฮา น่าติดตามจริงเรื่องนี้
อยากรู้จริงๆ ว่าฮยองเจไปติดใจไปสปากก่ะพี่ตี๋หิดตอนไหนกันนะ 5555
:กอด1: กอดคนแต่ง เค้าตามมาแล้วนะ
-
ตอนที่ 2 คนดวงซวย
‘เพราะความเห็นแก่กินของผมในวันนั้นแท้ๆ ที่ทำให้ชีวิตของผมแม่งเหี้ยไม่มีที่สิ้นสุด’
ข้อความจากทวีทเตอร์(ที่ถูกลบในภายหลัง)ของหนุ่มตี๋
................................................
“ว๊าว ๆ ๆ ๆ แสงสี ๆ......จ่อมจมอยู่ในคลับอินดี้โลโซมานมนาน....วันนี้ล่ะเฟ้ยยย....ว๊าฮู้วววว ชีวิตไฮโซนี่มันแหล่มแท้....”
คำถามคือ ?
พามันมาทำไม....?
พามาให้อับอายขายขี้หน้าประชาชีเพื่อ?...
ไม่รู้สิ ก็แค่อยากทำบุญในวันเกิดละมั้ง....?
คนตาตี่กวาดสายตาไปทั่วสถานที่ ที่ตกแต่งอย่างหรูหรา ภาพที่เห็นนั้น แลดูคล้ายเด็กต่างจังหวัด ที่เพิ่งเอาเท้าเหยียบเมืองหลวงอันแสนศิวิไลซ์เป็นครั้งแรกในชีวิต ลูกบอลดิสโก้ด้านบนยังไม่ถูกเปิด เนื่องจากยังไม่ถึงเวลาเต้นรำ แผ่นเพลงเก๋ ๆ จากทั่วทุกมุมโลก ถูกนำมาทยอยเปิดคลอเคล้า เพื่อเป็นการอุ่นเครื่อง นี่มิใช่ดนตรีบนชาร์ทเพลงที่จะหาฟังกันได้ดาษดื่นตามคลื่นวิทยุ แต่คือความเพรียบพร้อมไปด้วยสเน่ห์ ความเก๋ ความหรูหรา และความมีระดับ เข้ากับองค์ประกอบทุกอย่างภายในร้าน ไม่ว่าจะเป็น แสง สี ไฟ และเฟอร์นิเจอร์ เครื่องประดับตกแต่งทั้งหลายแหล่ แม้แต่จานชาม และช้อนบนโต๊ะ ล้วนถูกจัดวางในตำแหน่งที่เหมาะสม ราวกับงานศิลปะ พ่อตาขีดตื่นเต้นเสียจนเผลอตบไหล่คนที่พามาเสียหลายที.....
ดูท่าว่าคงจะแพงน่าดู แล้วก็คงจะมีแต่คนมีกะตังค์เท่านั้นแหละ ที่จะมาเหยียบได้ ผู้คนยังคงทยอยมากันไม่มากนัก แล้วตรงโซนบาร์ก็ว่างเกือบทั้งแถบ บาร์เทนเดอร์หนุ่มหล่อ กำลังง่วนอยู่กับการเช็ดถูอุปกรณ์หากิน แต่ทั้งคู่กลับเลือกที่นั่งที่ใกล้กับฟลอร์เต้นรำ เพียงเพราะใครบางคนนั้นอยากจะแด๊นซ์กระจาย นายตี๋น้อยยังคงตื่นเต้นไม่หยุดเสียที แม้ก้นของตนนั้น จะสัมผัสกับเบาะนุ่ม ๆ แล้วก็ตาม เสียงแหบสเน่ห์เอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้นเหมือนเด็ก ๆ
“เนอะ....พี่เจขาเนอะ~”
“ถ้ามึงไม่แรดก็จะวิเศษมาก....แล้วถ้ายังไม่หยุดทำสาว กูจะเนรเทศมึงกลับบ้าน(เกิด)ไปซะ เอ้า...แดกไร”
“แหม่...ยังอิ่มอยู่เลย งั้นพี่เจขาสั่งให้ตี๋หน่อยสิเคอะ...ตี๋ไม่สันทัด เอาคอกเทลหย่อย ๆ นะ จัดให้ซักแก้วนะเจเจ้นะ”
“ถ้าเรียกเจเจ้อีกคำเดียว มึงได้กองเป็นพรมแดงอยู่ตรงนี้แน่ ๆ ไอ้คุณพี่ตี๋ที่เคารพ....Stop It!!!”
ชายหนุ่มตัวเล็ก หน้ากลม ตาตี่ ฉีกยิ้มแฉ่ง ที่ดูแล้วเหมือนเด็กอนุบาลสอง เสียแต่หนวดเคราที่เจ้าตัวไว้มาเป็นเดือนนั่น ทำให้ดูเป็นผู้ใหญ่ วัยเจริญพันธุ์กับคนอื่นเขาขึ้นมาบ้าง นายคนนี้อายุน้อยกว่าเจ?.....นั่นก็ในสายตาของคนอื่น แต่จริง ๆ แล้วแก่กว่าตั้งสองปีเชียวนะ...
“เอาไว้ต้องพาไอ้สองคนนั้นมาเปิดหูเปิดตาในที่แพง ๆ บ้างละ”
“เออ....ทำให้มันได้ละกัน ตัวติดกันออกปานนั้น เฮอะ!!! ว่าแต่ อีตุ๊ดของกูมันคงจะสวยวันสวยคืนสิท่า มีรูปอัพเดตมั้ยวะ คิดถึงแม่ม”
“มีดิ”
โทรศัพท์พะยี่ห้อแอปเปิ้ลรุ่นล่าสุด ถูกควักขึ้นมาจิ้ม ๆ แล้วยื่นส่งให้คนข้าง ๆ นายแบบหนุ่มมาดแบดบอยอมยิ้มกริ่มทันทีที่ได้เห็น ก็ภาพของแม่เดย์เหย่ถักเปียทั้งหัว แต่งตัวแบบชนพื้นเมือง ดูแล้วมันเท่ห์ตายชัก อีกนิดเธอก็จะเป็นหนุ่มราสต้าแล้วนะ....พ่อโย่งโก๊ะ....
จริตจะกร้านน่ะมีใช่น้อยอยู่ ความแรดก็พอจะติดตัว พอให้พูดได้เต็มปาก...ว่าฉันเนี่ยกะเทยนะยะ ความสวยก็ใช่ว่าจะน้อยหน้าใคร แต่ชอบทำตัวให้คนเขาเข้าใจผิดเรื่อยเลยเชียว....ชายหนุ่มหัวเราะอย่างมีความสุข นิ้วใหญ่ ๆ ก็จิ้มสไลด์ดูไปทีละรูป รูปนี้คุณเธอทำท่าต่อยแฟนหนุ่ม อีกฝ่ายก็ทำเป็นหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด เห็นแล้วมันอิจฉาแกมเจ็บจี๊ด น่ารักฉิบหายแบบนี้ ปล่อยให้หลุดมือไปได้อย่างไรกัน แล้วดูรูปนี้สิ ทำท่าอะไรน่ะ! กระโดดฉีกขากลางอากาศงั้นเรอะ!!!....
“บลูมาเครื่องกูดิ๊”
“ครับผม”
“รูปมึงกูไม่เอานะ”
“ใจร้ายจังตัวจ๋า”
“หึหึหึ”
เนื่องจากที่แห่งนี้ จะเปิดเป็นห้องอาหารเฉพาะเวลากลางวันเท่านั้น ยามค่ำคืนนี้ จะมีก็แต่เฉพาะเครื่องดื่ม กับของขบเคี้ยวสำหรับคอสุราเพียงเท่านั้น คนส่วนใหญ่ที่มาในเวลาอย่างนี้ มักจะมาเพื่อเต้นและเมาให้ลืมโลกกันทั้งนั้น เครื่องดื่มสีสันสวยสดถูกนำมาวางตรงหน้านายตี๋น้อย ผิดกับอีกหนุ่มที่สั่งเพียงวิสกี้ธรรมดา ๆ ชนิดที่มีตามผับบาร์ทั่ว ๆไป ชายหนุ่มเหลือบมองคนที่ทำท่าทางเหมือนเด็ก กำลังค่อย ๆ ก้มหน้าลงจิบเครื่องดื่มโดยไม่ใช้มือ ก่อนจะอมยิ้มกับความเพี้ยนของคนตาตี่
แอบยิ้มน่ะนะ....
“อร่อยว่ะ...เจลองม๊ะ”
“ไม่ล่ะ รังเกียจน้ำลายมึง”
“เรียกพี่ตี๋ดิ๊....มึงมึงมึงอยู่ได้ แก่กว่านะเว้ย....สองปีเลยนะเว้ย....”
“ขอผ่าน....เรียกมึงว่ามึงนั่นแหละดีแล้ว ไอ้เด็กน้อย”
“เชอะ”
“เฮ้อ.....ดูอีตุ๊ดสิ กลายเป็นว่าตอนนี้มันนำกูหนึ่งก้าวเสมอสินะ ทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนมันเป็นฝ่ายวิ่งตามแท้ ๆ มันน่ะนะ...ก็แค่ไอ้พวกที่ชอบยืนอยู่ข้างหลัง....สุดปลายแถว หันไปก็เจอแต่เงา แล้วดูสิวะ ตอนนี้น่ะ มันดังระเบิดระเบ้อ....จนได้ถ่ายแฟชั่นเสื้อผ้ายี่ห้อเดียวกันกับกูอีก แต่แมร่งไม่ยักกะได้มาเจอกันบ้างเลย แค่ร่วมงานก็ยังไม่มีโอกาส....หลุดไปจากวงโคจร....”
“เสียดายน้องมันอ่าดิ๊”
“ก็เออสิวะ”
“ก็ตอนมีโอกาส นายก็อยากพลาดเองนี่นะ...ได้แค่นี้ก็ควรจะพอใจไม่ใช่รึไง”
“ซ้ำเติมเหรอ!!!”
"โอ้ยยย....พอแล้ว ตบมากเดี๋ยวสมองพี่ก็ทึบหรอกไอ้น้องเจ....เจ็บนะเว้ยแม่ง"
ฝ่ามือหนัก ๆของนายยองเจ โบกเข้าให้ที่หัวกลมบ๊อกนั่น ทีแล้วทีเล่า หากแต่รุ่นพี่หน้าทะเล้นหาได้สะทกสะท้านไม่ ค๊อกเทลรสเลิศถูกสั่งมาเสิร์ฟแก้วแล้วแก้วเล่า เสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากนั้นดังแข่งกับเสียงดนตรี ที่ค่อย ๆ เร่งบีทแรงขึ้นจากชิลเอาท์....เป็นแด๊นซ์คึกคัก กระฉึกกระฉัก ตามเข็มสั้นยาวที่เคลื่อนตัวอย่างคงที่ ไปสู่ระดับที่ดึกดื่นขึ้นเรื่อยๆ....แสงไฟถูกหรี่ลงจนสลัว ลำแฟงสีฟ้า แดง เขียวจากลูกบอลดิสโก้เทค สาดไปยังผู้คน ที่กำลังมีความสุขกับการเต้นรำ กลางฟลอร์กว้าง การอุ่นเครื่องนั้นได้จบลงแล้วในคืนนี้
“พี่ไปเต้นนะ อยากมานานแล้ว ไปป่ะ”
“มึงไปเถอะ....กูขอบิ๊ลด์อารมณ์อีกแป๊บ ไปเต้นห่าง ๆ นะเฮ้ย เดี๋ยวเค้าคิดว่ามาด้วยกัน....ไปกลางฟลอร์เลยยิ่งดี”
ให้ตายเถอะ!!!! หมอนี่มันรั่วของแท้ ดูท่าเต้นของมันสิ คนตาตี่...มือเบสส์สุดกร่าง ที่มีน้ำเสียงละม้ายคล้ายบุรินทร์ วงกรู๊ฟไรเดอร์ แต่ท่าเต้นนี้ราวกับว่า ได้ลอกเลียนมาจากเด็กแว๊นซ์ ในห้องคาราโอเกะตามห้างสรรพสินค้าย่านชานเมืองมิมีผิด ก๊อปปี้เพสต์กันมาท่าต่อท่า ยองเจอยากลุกหนี แล้วกลับไปดื่มเพียงลำพังที่คอนโดหรูของตนเสียเดี๋ยวนี้ แต่ก็ดูจะใจจืดกับเพื่อนร่วมชะตากรรมเกินไป
.
.
.
.
.
.
.
“อุ๊แหวะ.....อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
ห่าเอ๊ย!!!....ชายหนุ่มสบถ เมื่อคนที่ตนประคองออกมานั้น อยู่ ๆ ก็ดิ้นจนหลุดจากวงแขน แล้วทรุดร่างลงข้างพุ่มไม้ที่ปลูกอยู่หน้าสถานที่เที่ยวกลางคืน ก่อนจะปลดปล่อยสิ่งที่ตกค้างอยู่ในกระเพาะออกมาจนเกลี้ยง เป็นปุ๋ยอย่างดีให้กับราก....ไม่มั้ง....ต้นไม้คงไม่อยากดูดซึมแอลกอฮอล์เข้าไปหรอกน่ะ!!!
“ตี๋....ไหวป่ะเนี่ย”
“ไม่ต้องมายุ่งกับกู....มึงกลับไปเลย....กลับไปเล้ย.....กูอยาก...อุ๊บ....อ๊อออออกกกกกกกกกก”
“สัดรองเท้ากู”
“เจเจ่คร๊าบบบ....งิงิงิงิ....พาพี่ตี๋กลับห้องที....พี่ตี๋รู้สึกเม๊าเมา...เอิ๊ก”
“ฝันไปเถอะไอ้ตี๋หิด กูปล่อยแมร่งไว้ตรงนี้แหละ....โถ่....ดอกเตอร์มาร์ตินลูกพ่อ ชดใช้มาเลยนะเฮ้ย...ไอ้ฟรายเต๋!!!!”
“อย่าทิ้งพี่ตี๋น๊า~…..ไม่เหลือครายแย๊วววววคร๊าบบบบ....เอิ๊ก ๆ ๆ”
“เป็นภาระกูอีกสินะแม่ม ไม่น่าเล้ย”
การพาคนเมากลับนั้น เป็นไปอย่างทุลักทุเล ทั้งคู่ยังไม่ไปถึงไหนด้วยซ้ำ แค่จากประตูคลับ ไปจนถึงลานจอดรถสำหรับลูกค้า แค่นี้ก็งานหนักเสียแล้ว
“พวกมึงงงงง~แม่ม.....เท้งงงงกู.....เหงานะสาดดดด”
“หุบปากไปเลย รำคาญ!!!!”
“เจง่า....ทำไมใจจืดกับพี่นักว๊า...ไอ้น้องรัก เอิ๊ก”
ให้ตายเถอะ!!! ด่านตรวจ!!! นายแบบหนุ่มสบถอย่างหัวเสีย เขาเองก็ดื่มไปไม่น้อย เห็นทีคงต้องเสี่ยงกันหน่อยล่ะ.....
.
.
.
.
.
.
ที่คอนโดหรูกลางกรุง
รุ่นพี่ร่างเตี้ยถูกหอบหิ้วมายังห้องชุดของเขาจนได้ในที่สุด
ยองเจรู้สึกเหนื่อยจนต้องปาดเหงื่อ ไม่อยากสร่างเมา มันก็ดันสร่างเป็นปลิดทิ้งโดยอัตโนมัติ ร่างของตี๋น้อยถูกโยนไปตามมีตามเกิดบนโซฟา ท่าทางนั้นดูบิดเบี้ยวแปลก ๆ ขณะที่เจ้าตัวนั้นสลบไสล ปากยังคงพึมพำถ้อยคำเลื่อนเปื้อน อย่างคนไร้สติ ใบหน้านั้นมุ่ยมู่ทู่ คิ้วขมวดพันกันยุ่งเหยิง บ่งบอกให้รู้ว่าท่าที่นอนน่ะ มันไม่ค่อยสบายนักหรอก
แล้วเจ้าของห้องก็อดไม่ได้อีกนั่นแหละ ที่จะต้องเข้ามาจัดแจงท่าทางคนเมาให้เข้าที่เข้าทาง เขาเองนั้นง่วงเต็มแก่ อยากทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่ม ๆ ใจจะขาด
“เสื้อกู...เหี้ย เหม็นอ้วกชิบหาย มึงฟื้นมาเมื่อไหร่กูจะใช้มึงซักให้สะอาด รองเท้ากูด้วย”
อยากนอน แต่พอเอาเข้าจริงก็นอนไม่หลับหรอก ชายหนุ่มชินกับชีวิตตัวคนเดียวมานานเป็นปี ๆ หลังจากพลาดหวังมาจากแม่เดย์เหย่ แทนที่เขาจะทำตัวเป็นหนุ่มรักสนุก เที่ยวนอนกับใครต่อใครไปทั่ว อย่างที่คนจำพวกเขาพึงจะเป็น เจนั้นกลับทุ่มเทให้กับเรื่องเรียนและงาน จนแทบไม่มีเวลาไปไหน หรือเริ่มคบกับใครอย่างจริงจังอีกครั้ง หรือแม้แต่จะหาคนมาตอบสนองความต้องการเป็นครั้งคราว ก็น้อยจนแทบไม่น่าเชื่อ ส่วนใหญ่นั้นจะจัดการกับตัวเองเสียมากกว่า
นอนไม่หลับ....กระสับกระส่าย
ไม่ชินน่ะ กับการมีใครอีกคนอยู่ด้วยในห้อง ในยามนี้ แม้จะนอนไม่รู้เรื่องอยู่ข้างนอกก็เถอะ.....นั่นยิ่งแย่กว่า ไหน ๆ จะมีมาสักคน ก็น่าจะมานอนด้วยกัน ข้าง ๆ กันสิ มันถึงจะคลายความเหงา ให้บรรเทาเบาบางลงไปได้บ้างน่ะ
“รับผิดชอบกูมาเลยนะไอ้ตี๋ หึ....ดูนอนเข้าสิ ช่างไม่ได้ระวังตัวเอาซะเลยนะ โลกนี้น่ะ มันไม่ได้มีแต่คนใจดีถึงติ่ง เหมือนกูทุกคนหรอกนะ”
ว่าแล้วก็ช้อนร่าง ที่หนักใช่ย่อย อุ้มขึ้นมา แล้วตรงดิ่งไปยังห้องนอน ตัวของตี๋น้อยเองก็เหม็นใช้ได้...จากสิ่งที่อาเจียนออกมาจนหมดไส้ ชายหนุ่มกลั้นใจถอดเสื้อของคนหลับลึกออก ม้วนเป็นก้อน แล้วขว้างไปตรงมุมห้อง กองรวมกับเสื้อเน่าๆ ของตน
ก็ขาวดีแหละ อาจจะขาวมากเสียด้วยซ้ำไป หุ่นนั้น ออกจะไปทางตัน แถมยังตรงและทื่อเป็นทรงกระบอก ไม่มีส่วนเว้าโค้งอย่างที่นึกเอาไว้ เพราะมองจากภายนอกนั้นดูเหมือนจะเป็นคนร่างเล็ก...แต่ก็ไม่ใช่เสียทีเดียวนัก ซึ่งจะว่าไปแล้วนั้นไอ้หมอนี่มันก็มีอะไรดี ๆ เหมือนกัน แอบซ่อนรูปอยู่ไม่น้อย ก็แค่ต้องเพ่งมองให้ดีหน่อยแค่นั้นแหละ.....
ไม่หรอกน่ะ ยองเจไม่เกิดอารมณ์กับไอ้หมอนี่หรอก ต่อให้งดเรื่องอย่างว่ามานานแค่ไหน หรือต่อให้หื่นเก็บกดมาเป็นชาติก็ตามดี....คงไม่มีใครอยากได้คนอย่างหมอนี่ไปเป็นภาระหรอก ถึงแม้ว่านายตี๋นั้นจะดูเย้ายวน.....คงต้องขอใช้คำว่า.....ถึงแม้ว่า....ถึงแม้ว่าน่ะนะ ต่อให้มายั่วยวนกันตรงหน้า สิ่งที่ยองเจจะทำนั้น คือใช้เท้าถีบให้ปลิวตกระเบียงลงไปตายเสีย!!!
แต่แล้วในความน่าเบื่อนั้น พ่อคนเคยชั่วก็นึกอะไรสนุก ๆ ออกมาจนได้
“หึ....แกล้งแมร่งดีมั้ย?.....ขอตอบว่า....ซักหน่อยก็ดีว่ะ”
ชายหนุ่มหัวเราะชั่วร้าย หลังจากลงมือทำบางสิ่ง ในที่สุดยองเจก็ทิ้งตัวนอนหลับเป็นตาย อย่างคนที่หมดเรื่องห่วง.....เปล่า....เขายังไม่ตายหรอกน่า ก็แค่ไม่มีอะไรค้างคาอีกแล้วในคืนนี้ แถมยังไม่ต้องนอนเหงา เพราะมีคนนอนเป็นเพื่อน จะมีอะไรดีมากไปกว่านี้อีกล่ะ?
.
.
.
.
.
.
.
มึนตึ้บ!!!!
ใครจะรู้ว่าเมื่อคืน นายตี๋นั้นซัดค๊อกเทลเข้าไปกี่แก้ว ก็แค่เหล้าผสมน้ำผลไม้ รสชาตินุ่มละมุนลิ้น แอบเปรี้ยวอมหวาน ดื่มแล้วอร่อยจนต้องสั่งแล้วสั่งอีก ใครล่ะจะคิดว่ามันทำให้เมาได้เรื้อน เละเทะเยี่ยงนี้....
“แว้กกกก....เหี้ยแล้ว.....โป๊....เสื้อกูไปไหนหมดเฮ้ย”
โวยวายลั่นจนคนข้าง ๆ นั้นต้องตื่นขึ้นมาในที่สุด เจ้าของห้องสุดหล่อขยี้ตาอย่างมึน ๆก่อนจะฉีกยิ้มยียวน ไปยังร่างเปลือยเปล่าของเจ้าเด็กน้อย.....มองด้วยสายตาโลมเลียจนอีกฝ่ายขนลุก ขนลุกจนต้องเอามือมาปิดของสงวนเอาไว้
“มึงตุ๋ยกู ไอ้เลวเอ๊ย ไม่น่าเห็นแก่กินเลยกู....โฮกกกกกกก รับผิดชอบกันเลยนะ”
“แต่งงานกันเลยมั้ยล่ะตี๋น้อย ว่าแต่มึงสำรวจตัวเองดีแล้วเหรอ ดูดี ๆ ก่อนสิ”
“มึง...อ๊ะ.....เฮ้ย......อ้าว ยังไงเนี่ย”
“ก็ไม่รู้สิ”
“นึกว่าเราสองคนนอนด้วยกันซะอีก แหม่ เล่นซะเครียดเลย พี่ตี๋คงเมา แล้วทีนี้น้องเจก็คงจะถอดเสื้อผ้าเปื้อนอ้วกของพี่ตี๋ออกให้ช่ายม๊า....นั่นไง เสื้อพี่ตี๋ยังกองอยู่ตรงนั้นเลยนี่นะ”
“ที่พูดมามันก็ถูกน่ะนะ”
“เนอะ~.....พี่ตี๋ก็ว่างั้นแหละ”
“จะผิดก็แต่....เมื่อคืนนี้มึงกับกูนอนด้วยกันจริงว่ะ”
“อ๋า....ได้ไงอ่ะ พี่ตี๋ไม่เห็นเจ็บก้นเลย น้องเจอย่าล้อเล่นแบบนี้จิ ทำหน้าจริงจังแบบนี้ พี่ตี๋รู้สึกไม่ดีเลยน๊า”
ชายหนุ่มยิ้ม ก่อนจะแสร้งทำท่าทางปวดสะโพก แล้วอึดใจพ่อมา พ่อคนหน้าตี๋ก็รู้สึกอยากจะเป็นลมล้มพับ
“มึงนั่นแหละที่เป็นฝ่ายทำกู ดังนั้น คนที่ต้องรับผิดชอบน่ะ....มันควรจะเป็นมึง เข้าใจ๋”
“เง๊อ.....”
ให้ตายเถอะ!!! ในที่สุดยองเจก็ค้นพบของเล่นชิ้นโปรด เพราะดูทรงแล้ว ท่าทางเจ้าตี๋น้อยมันจะเชื่อสนิทจริงๆ ด้วยสิ....ยิ่งคิดก็ยิ่งสนุก แล้วคนเห่อของเล่นก็นึกอยากจะแหย่ประสาทคนให้หายเบื่อ โดยเฉพาะคนแบบนายตี๋นี่แหละ ที่ดูท่าจะแกล้งมันส์กว่าใครๆ
“รับผิดชอบอะไรฟะ ไม่เอา ๆ ๆๆๆ ๆ นายอย่ามาล้อพี่เล่นนะเว้ย พี่จะกลับบ้าน”
ไม่ทันที่จะวิ่งไปที่ประตู(วิ่งไปทั้งสภาพอย่างนั้นแหละ) ทางออกเดียวก็ถูกมือใหญ่ยักษ์ของพ่อนายแบบหนุ่มตะปบเอาไว้ เสียงฝ่ามือกระทบบานประตูไม้อัด ไม่น่าตกใจเท่าใบหน้าหล่อ ๆ ที่โน้มลงมาจนแนบชิด
“มาทบทวนกันดีกว่า ว่าเมื่อคืนนี้มึงทำอะไรกูบ้าง กูจะแสดงให้มึงดูเดี๋ยวนี้แหละตี๋....หมายถึงแสดงบนตัวมึงน่ะ...”
“ซวยแล้วกู”
“โชคดีของมึงต่างหาก ใคร ๆ เค้าก็อยากจะนอนกับกูทั้งนั้นแหละ....”
“เจครับผม”
“หือ”
“ปล่อยพี่ไปเถอะนะ”
“หึหึ”
ดูท่าว่าของเล่นชิ้นนี้ คงจะได้เล่นกันไปอีกนานพอดู
.
.
.
.
.
.
[ตี๋เล่า]
ให้ตายเถอะชีวิตหนอชีวิต
ผมกลับมาถึงห้องด้วยสภาพที่รุ่งริ่งเหลือเชื่อ
ไอ้เรื่องที่ทำไปเมื่อคืน หลังจากถูกแอลกอฮอล์พรากเอาสติออกจากร่างไปนั่นน่ะ ผมจำไม่ได้หรอก
แต่ไอ้สัมผัสเย็น ๆ แหยง ๆ ตอนที่ถูกไอ้เหี้ยนั่นเลียหู มันยังคงติดตรึงอยู่จนถึงบัดนี้
เย็นวาบ.....
แหยะ!!!!!
ผมเกลียดมัน ไอ้หน้าโหดตัวโตที่ชอบคิดว่าแม่งเจ๋ง เกลียดตั้งแต่ได้ยินชื่อและเรื่องราวเลว ๆ จากปากของไอ้น้องเดย์ ที่พรั่งพรูออกมาตอนที่มันเมาขาดสติไม่ต่างจากผมเมื่อคืนนี้ ยิ่งรับรู้ว่ามันทำอะไรไว้บ้าง ผมก็อยากจะอัดแม่ง
เพราะผมว่าผมชอบน้องมันน่ะ ใช่....ผมชอบไอ้เดย์เหย่ ไม่รู้ว่าชอบแบบไหน แต่คนอย่างผมมันก็ไม่มีความกล้าพอที่จะไปแข่งกับใครเขาอย่างแฟร์ ๆ ผมไม่แน่พออย่างไอ้ต้น ที่ในที่สุดก็สามารถพิชิตหัวใจของน้องมันได้ ผมอาจจะแคร์สายตาคนอื่นอยู่ ถึงคุณจะมองว่า....อย่างไอ้ตี๋รั่วเนี่ยอ่ะนะ รู้จักอายกับเขาเป็นด้วย แต่พอคิดอีกที การที่ผมไม่ทำอะไรเลย นั่นหมายถึง ผมอาจจะรักมันแค่น้องคนหนึ่งก็เป็นได้ ผมกับไอ้ต้น เราคบกันมาก็นาน แต่เรื่องสเปคสาวในฝันของเรา ไม่เคยมีอะไรเหมือนกัน ของผมมันมุ่งไปทางสก๊อยซ์ พริตตี้ อะไรพวกเนี๊ยะ.....
ถ้าไอ้เดย์มันเป็นผู้หญิง....ผมอาจจะต้องสู้กับไอ้คุณชายสักตั้ง....แน่นอน....สู้ยิบตา
ข้ามไปดีกว่า....เนื่องจากผมน่ะชายแท้แทนทั้งแท่ง ก็เลยไม่ค่อยเสียใจเท่าไหร่ เรื่องที่ผมอาจจะชอบไอ้น้องเดย์อะไรนั่นน่ะ เรามาพูดถึง ‘มัน’ กันเถอะ
มันเคยต่อยหน้าหล่อ ๆของผมครั้งหนึ่ง
และสอง.....
มันจับผมทำผัว!!!!
เหลือเชื่อว่าผู้ชายตัวโตอย่างมัน จะมีความสาวอยู่ในตัวมากกว่าห้าสิบเพอร์เซ็นต์....ก็เคยเห็นกะเทยควายมาบ้างอ่ะ แต่อย่างน้อยพวกนั้นมันก็ยังพยายามที่จะสวย.....หรือเปล่าวะ
แบบ....ถ้าให้ผมเสียตูดให้มัน แบบนั้นมันจะดูสมเหตุสมผลมากกว่าอีก
ไม่ไม่ไม่ไม่
เป็นเพราะหมั่นไส้แท้ ๆ ก็เลยอยากแกล้ง ปกติคนเท่ห์อย่างตี๋ ไม่เคยตามใครต้อย ๆ ให้มันดูถูกเอาหรอก แต่เพราะอยากป่วนวันเกิดมันต่างหาก เรื่องของขวัญน่ะ น้องมันฝากไปจริง ๆ แต่ก็เป็นผมเองแหละที่เสนอตัว แล้วเรื่องมาฉลองแทนน่ะ ก็มั่วนิ่มล้วน ๆ
กรรมมันติดจรวดเนอะ
สุดท้ายแล้ว ถึงผมจะไม่ได้เป็นผัวไอ้น้องเดย์เหย่อย่างที่ใคร ๆ เชียร์เอาไว้
แต่ผมก็ได้แก้แค้นแทนน้องมันเลยนะเว้ย
ได้เป็นผัวคนที่เคยทำร้ายน้อง....แหม่....นี่มันจำเลยรักชัด ๆ เลยน่ะครั่บ!!!!
……………………
ทยอยลงตอนเก่า ๆ ไปก่อนนะจ๊ะ
-
โถ่เอ้ย ตี๋น้อยโดนแกล้งซะแล้ว
-
โอ๊ยยยยย ชอบบบ มาต่อ ไวไว นะครับ
-
กรี้ดด คิดถึงตี๋หิด กะพี่เจฝุดๆ หนูเดย์สวยวันสวยคืนนะค้าา
-
แอร๊ยยย... ตามมาอ่าเจ้าค่ะ... ^.^ หนุกมาก ๆ คิดถึงพี่ตี๋กับเจเจ้จังเลย... ยังน่ารักเหมือนเดิม... ^_^
เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะค๊าาา... สู้ ๆ ค่ะ... ^_^
-
เท้าความไปถึงสมัยก่อนพ่อเจเจยังมิได้ เลิฟ พี่ตี๋สินะ :-[
โถ อ่านกี่ทีก็ฮาพ่อตัวขาวตาขีดเดียวโดนแกล้งตลอด
ขอบคุณนะค่ะจะรออ่านตอนต่อไป :L2:
-
ใครที่เคยอ่านแล้วจะข้ามก็ได้เนอะ....อดใจอีกนิด ใกล้เป็นปัจจุบันกาลแล้วล่ะเน้อ
ตอน : ฝันร้ายของคุณชายตี๋
เล่าโดยคุณนักแสดงสมทบหมายเลขสาม....
ไอ้อาการเมาแล้วเรื้อน เฟอะฟะ ขาดสติยั้งคิดนี่ มนุษย์หน้าไหนที่ติดใจในรสเมรัย ก็คงจะเคยเป็นกัน.....
แล้วผมมันก็เป็นหนึ่งในนั้น....
หลายครั้งที่ผมโดนไอ้คุณชายต้นเฉ่ง....หนึ่งล่ะ อ้วกใส่รถมัน สองเสื้อผ้าแบรนด์เนมตัวโปรด(ไอ้หนุ่มบูติคเอ๊ย) และสาม....อันนี้หนักหน่อย เมาแล้วเก่ง หาเรื่องแม่มดะไปทั่ว จวนจะวิดสิ้นชีวิตก็หลายต่อหลายหน อันนี้มันว่าผมไม่ได้เต็มปากนัก เพราะแฟนมันก็เป็น บางทีผมกับไอ้น้องเดย์ก็ตีกันเอง รู้สึกตัวอีกที ก็เขียวเป็นจ้ำทั้งคู่ อ้ายกระผมนี่เขียวมากหน่อย เพราะไอ้เด็กตุ๊ดแม่มมีฮีโร่มาช่วย.....
เมาแล้วโดนตุ๋ย!?!....อันนี้ไม่เคยโดน หาใช่เพราะคบแต่เพื่อนผู้ชายแมน ๆเวลาออกสื่อ(ไม่นับเด็กตุ๊ด) แต่คงเพราะสารรูปผม ยังห่างไกลกับคำว่าสเปคเก้งกวางบ่างลิงทั้งหลายแหล่....(แต่สาวชอบ...นั่นเพราะผมเป็นหนุ่มอารมณ์ดี มีตังค์เปค่าเทอม...)
แต่เมาแล้วไปตุ๋ยเค้านี่....อยากรู้จริง ๆ......
ว่านอกจากขาดสติแล้ว กูแม่มไปตายอดตายอยากไอ้เรื่องอย่างว่านี่มาจากไหน ถึงขนาดล้มควายตัวโต ๆ ลงได้ด้วยมือเปล่าเนี่ย ให้ตายกูก็ไม่เชื๊อ.....ไม่เชื่อ!!!!!
ในฐานะที่หน้าคล้ายพี่บุรินทร์ หากมีโอกาสได้เจอตัวเป็น ๆ จะปรี่เข้าไปถาม....พี่ครับ แหะ ๆ เคยตุ๋ยใคร หรือว่าถูกใครตุ๋ยมั่งแม๊ะ....มัน....สนุกมั้ย....เหมือนอึ๊บหญิงป่ะ....ทำนองนี้...
~ปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~
ไอ้เด็กตุ๊ดสุดติสต์แม่มทำ High Note ซ้อมมันเข้าไป ไอ้เสียงแหลมบาดหูนั่น รู้ว่าเสียงดี แต่วงเราไม่ใช่วงอาร์แอนด์บีนะไอ้น้อง....ปล่อยมันบ้าไป เพราะตอนนี้มันกำลังเนื้อหอม มีนักร้องฮิปฮอปชวนไปฟีทเจอริ่ง....ก็เลยต้องหัดแอดลิบ....หัดหอนเสียงสูง ฮ๊า ๆ ฮู้ ๆ
“พี่ตี๋....ไปหาข้าวหม่ำกันดีฝ่า น้องอยากกินข้าวมันไก่ หนังเยอะ ๆ เยิ้ม ๆ”
น้องรักคงจะเห็นผมซูบผอมไปหน่อยล่ะมั้งพักนี้ แม่คุณถึงได้พยายามชักชวนบ้าง....สรรหาของกินแคลอรี่สูง ๆ มาล่อบ้าง ซึ่งมันก็ได้ผลบ้าง ไม่ได้บ้าง อย่างตอนนี้ ผมหมดอารมณ์จะกิน เพราะเสือกไปนึกถึงหน้ามัน นึกถึงกลิ่นปากที่อบอวลไปด้วยกลิ่นบุหรี่ กูโดนบ๊วบรูหู ขนงี้ลุกซู่......นึกว่าจะโดนปล้ำเสียแล้ว แต่มันก็ปล่อยผมกลับบ้านไป ไม่อยากเรียกว่าโชคดี ขอเรียกว่าทำบุญมาเยอะดีกว่า....
“แกไปเถอะ พี่ไม่หิว”
“เสียใจ ต้องลงไปกินคนเดียว....”
“ก็หัดอยู่คนเดียวบ้างเด้!!! ปกติแม่ม...ตัวติดกันอยู่ได้ เห็นแล้วพี่หมั่นไส้....ฝากซื้อขนมด้วยละกัน พี่จะนอนกลิ้งซักหน่อย เบื่อ ๆ เซ็ง ๆ”
"ไม่ซื้อให้กินหรอก...นอนแห้งไปนั่นแหละ....ชิส์"
ไอ้เด็กตุ๊ดไปแล้ว ตอนนี้มันติดผมแจ เพราะผัว....เอ๊ยแฟนไม่อยู่ ไอ้คุณชายติดธุระกับทางบ้าน เห็นว่าต้องไปขึ้นศงขึ้นศาล ไอ้น้องเดย์ก็เลยดูเฉา ๆ หงอย ๆนิดนึง....ขนาดกูไม่ได้มีงาน ยังต้องมาห้องซ้อมเป็นเพื่อนมันเลยเนี่ย!!!
“หวัดดีตี๋น้อย”
“พ่องดิเฮ้ย มาหาใครวะ หาไอ้เดย์เหย่เหรอ....ไปนั่งรอข้างนอกเลย มันลงไปตะกี้ เดี๋ยวมันขึ้นมาจะได้เห็นกัน”
“รอในนี้ก็เห็นได้ ทำอย่างกะมันจะไม่เข้ามา”
“มึงสะกดป้ายหน้าห้องเป็นมั้ย ห้องซ้อม สำหรับนักดนตรี ถ้าไม่มีกิจห้ามเข้า....หอ....อา...มอ.....”
“ก็เข้ามาแล้วไง แล้วก็ไม่ได้มาหาไอ้ตุ๊ดซักหน่อย มาหามึงนั่นแหละ ตี๋หิด....”
มาหากูทำไม ติดใจรสสวาทกันขนาดนั้นเชียว ตอนทำก็ไม่ได้สติอ่ะนะ แต่ประเด็นคือไม่เชื่อไง ไม่เชื่อว่าสภาพอย่างผมจะปล้ำใครได้ โดยเฉพาะไอ้เถื่อนทมิฬอย่างมัน นายแบบมาดแบดบอยเรอะ ถุยเหอะ ขอให้ใช้คำว่าเหี้ย....สัตว์....จัญไรเรื้อน....ฯลฯ
“เมียคิดถึงผัว”
“เชี่ยเจ!!!!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า....ดูหน้ามึงดิ ตลกชิบหาย วันนี้ไม่มีงาน.....ไม่มีนานแล้ว ตั้งแต่ไปต่อยหน้าไอ้แต๋วแก่นั่น ก็แม่งเสือกมาลูบนมกู เลยอดเป็นดาราเลยที่นี้....หึหึหึ”
“สมน้ำหน้า”
“มึงเองก็ว่างนี่ เห็นว่าวงกำลังอิ่มตัว พักยาวไม่ใช่เหรอ”
“น้องมันมีโปรเจคท์พิเศษ เลยมาเป็นเพื่อนมัน”
“ไอ้ดำใหญ่ผัวมันไปไหนซะล่ะ มึงถึงได้มาทำหน้าที่แทนอ่ะ”
“ที่บ้านมันมีปัญหานิดหน่อย แล้วมึงจะไปเสือกอะไรกับเขาด้วยเนี่ย....ยังรักกันดีเว้ยเฮ้ย ไม่ต้องมาหาช่องแทรกเลย”
“ก็เลิกคิดแบบนั้นไปนานแล้วอ่ะนะ พอดีมีของเล่นชิ้นใหม่น่าสนุกกว่าเย๊อะ.....ก็มึงไง”
ฮึบไว้ตี๋ ชีวิตต้องสู้....สู้ทนฟันฝ่า ผ่านอุปสรรคนานา แล้ววันข้างหน้า...รุ้งกินน้ำที่สวยงาม มึงจะต้องได้เห็นสักวันหนึ่ง....
“ไปห้องกูสิ แดกเบียร์กัน สั่งพิซซ่ามากินด้วย แล้วดึก ๆ ก็ดูบอลกัน กูเหงา”
ทำเสียงออดอ้อน คิดว่าจะได้ผลเรอะ กูเข็ดแล้ว ไอ้ของมึนเมา เพราะมันทำให้ชีวิตกูซวยแบบนี้ไง!!!!
“ถ้ามึงไม่ไป มึงจะได้เจ็บตัวเดี๋ยวนี้....อย่าคิดนานตี๋ นี่ยังไม่หมดโปรโมชั่นนะ กูยังจะตามรังควาญมึงจนมึงเป็นบ้าไปเลย อย่าดื้อกับพี่ พี่ไม่ชอบ”
กูนี่...พี่มึง....กูแก่กว่า....สองปี กูรู้ ว่ากูหน้าเด็ก หน้ากูใสเพราะแดกวิตามินแยะ หม่าม๊าบอกว่าเป็นศิลปิน ต้องรักษาภาพลักษณ์ให้ดูดี ไม่ใช่แค่ดูเป็นผู้เป็นคน แต่ต้องหล่อขั้นเทพ....
“อย่าต่อยพี่....ตกลง ๆ....ไปก็ไป ไปเดี๋ยวนี้แหละ”
มันเงื้อหมัดจะต่อยผม เชื่อเค้าเลย พ่อคนพูดจริงทำจริง
“จะรีบไปไหนตี๋ ก็ซ้อมให้เสร็จไปสิ ไม่ได้ให้ไปตอนนี้ซักหน่อย เดี๋ยวอีตุ๊ดมันขึ้นมาแล้วไม่เจอใคร มึงนั่นแหละที่จะซวย.....รู้จักมันน้อยไปซะแล้ว กูยังสยองไม่หาย”
น้องมันรักกู มันไม่ทำกูหรอกว่ะ แต่มึงมันเหี้ยไง สมควรแล้วล่ะนะ กับทุกสิ่งที่โดน หวังว่ากูจะกล้าหาญชาญชัยแบบน้องมันบ้าง จะอัดแมร่งให้เละเหมือนกองอ้วก....
“อย่ามาด่ากันในใจตี๋ จะด่าก็ด่ามาเลย รับได้ ชอบฟัง มึงด่าตลกดี....ไอ้เด็กน้อยเอ๊ย”
“มึงมันโรคจิต!!!!”
เกิดมาก็ไม่เคยสร้างเวรสร้างกรรมนะ ไหงถึงได้มีเจ้ากรรมนายเวร คอยมาบั่นทอนพลังชีพกันแบบนี้ฟะ!!!!
.
.
.
.
.
“กลับแล้วนะพี่ตี๋ เจ....แกส่งพี่ชั้นดีดีนะยะ เทคแคร์พี่เค้าด้วย เอาให้ถึงบ้านปลอดภัย.....รู้เรื่อง”
“คร้าบบบบ คุณนาย.....ผมจะดูแลพี่ตี๋อย่างดีเลย ไม่ต้องห่วง ว่าง ๆ ก็....ไปหาไรกินกับกูบ้างนะ ตอนนี้กูตกต่ำอยู่....งานอีเว้นท์แมร่งก็หดหาย”
“ก็เตือนแล้วใช่มั้ย เรื่องอารมณ์ร้อนน่ะให้เพลา ๆ บ้าง....”
“บอกตัวเองดีกว่านะตุ๊ด”
“เวลาคนเค้าสอน อย่ากวนตีน!!!! แกนะ....ไปเข้าวัด ฟังธรรม ทำสมาธิ วิปัสสนา รู้จักคุมอารมณ์ให้เป็น พอใจมันเย็น ทุกอย่างมันก็ง่าย ราบรื่น....ไม่ชอบก็ปฏิเสธเค้าไป แบบสุภาพ ไม่ใช่ไปต่อยเค้าจนหน้าแหกแบบนั้น....นะคะ.....เดี๋ยวอัลบั้มหน้า ถ้าแกยังไม่มีงาน พวกชั้นจะจ้างมาเล่นเอ็มวีนะ โอเค๊”
“มาจุ๊บทีดิ รักมึงว่ะ”
“อี๋....ไปไกล ๆ เลย”
น้องรักของผมแยกไปแล้ว ก่อนไปก็เทศน์ไปหนึ่งยก มันไม่จำหรอกไอ้คนแบบนี้น่ะ ดูหน้ามันสิระรื่นเชียว....หึ! จะเหลือก็แต่ผม ที่ถูกมันล็อคคอเอาไว้ซะแน่นจนอึดอัด ทีกับน้องล่ะนะ มันไม่เห็นจะโหดใส่ ทีกับกูล่ะรุนแรงจั๊ง....คงเพราะน้องมันก็แรงใช่ย่อยอยู่ ขืนไอ้ห่านี่สุ่มสี่สุ่มห่า คงได้มีตายกันไปข้าง....
เข้าใจคำว่าแรงของผมกันใช่มั้ย.....แรงน่ะ.....ไม่ใช่ด้วยคำพูด แต่แรงด้วยกำปั้น ซัดเปรี้ยง....ซัดเปรี้ยง
“ไปห้องพี่ดีกว่าตี๋น้อย....วันก่อนกูทบทวนความจำมึงไปหนึ่งสเตป....วันนี้กูจะสาธิตสเตปสองให้มึงดู เผื่อมึงจะนึกออกไง ว่าวันนั้นมึงทำอะไรกูไว้บ้างน่ะ....หึหึหึ”
คงไม่ใช่.....ให้ผมตุ๋ยมันหรอกนะ นี่มองโลกในแง่ดีสุด ๆ แล้วนะเนี่ย
.
.
.
.
.
.
เจ๊ดเป็ด!!!....ไหนบอกว่าชวนมาแดกเบียร์ไป...ดูบอลไปไงฟะ!!!!
แล้วไหงถึงได้มีแต่เบียร์....กับหนังเอวีได้วะ!!! แล้วไม่ใช่เอวีธรรม-มะ-ดานะขอบอก มันเป็นหนังชายรักชายชนิด ที่สะด๊วบสะด๊าบกันมันส์หยด....ขอโทษเหอะ ใครไปมันส์กับพวกมึงไม่ทราบ ตอนนี้ต่อให้ไม่มีอะไรในกะเพราะ ผมคงจะอ้วกออกมาเป็นม้าม....
~Oh....F***.....F*** Me Harder....Ahhh...Yeahhhhh!!!!!!~
ก็เคยดูมาบ้างแหละ เดี๋ยวจะหาว่าตี๋ดัดจริต แต่นาน ๆ ครั้งถึงจะมีคนเอามาให้ดู ไม่ใช่ไอ้น้องเดย์หรอก ไอ้รายนั้นน่ะ ป่านนี้ถ้ำสวาทของมันคงจะปิดสนิทไปแล้วล่ะมั้ง รักนวลสงวนตัวขนาดนั้น พวกเพื่อนผู้หญิงน่ะตัวดี ชอบส่งมาให้ผมดูแล้วหลอกว่าเป็นน้องมาเรียบ้างล่ะ น้องออยบ้างล่ะ ซึ่งเจ๊ดแม่ม มันก็หล่อใสกันแบบหนุ่มญี่ปุ่นอ่ะนะ เลยไม่ได้คิดอะไรมาก ดูแค่สิบวินาทีแรกที่พอมันเริ่มจูบกันแล้วก็กดปิดไป พร้อมส่งข้อความไปด่าอีคนส่ง....ส่งหาพ่องหาแม่งมึงเรอะอีฟ๊ายยยย!!!
แต่....อุ๊บ...
แต่ไอ้แนวตะวันตกที่เอากันเสียงดังสนั่นป่า นัวกันสามคนสี่คน ที่ไอ้เหี้ยเจมันเปิดแล้วบังคับให้ผมดูเนี่ยสิ!!!
ไอ้กล้ามล่ำ ๆ กับหนวดครึ้ม ๆ ที่ดูยังไง๊ยังไงก็ไม่น่าจะ...อุ๊บ....อ่อกกกก.....จะอ้วกแล้วววววว ไม่ยักรู้ว่าเขามีใช้ลิ้นกับตรงก้นด้วย แม่จ๋า ตราบาปติดตาทั้งสองข้างของตี่แล้ว
“หนังไม่หนุกเหรอตี๋”
สนุกกับพ่อมึงดิ เหี้ยเอ๊ย เลิกแกล้งกันซะทีได้มั้ย ผมส่งสายตาเว้าวอนให้มัน เป็นการบอกกันทางอ้อมว่า...'กูอยากกลับบ้าน' แต่มันคงจะตีความหมายไปอีกอย่างหนึ่ง เพราะตอนนี้ผมกำลังถูกของหนักทับ มันคร่อมตัวผม แล้วหน้าเหี้ยม ๆ ของมันก็....อิ๊อั๊ง.....
อิ๊อั๊ง...พ่องดิ!!!!!
“พี่อยากกลับแล้ว ปล่อยไปพี่ไปเถอะนะเจครับ....นะเมียครับ”
แปร๊ดดดด!!! แล้วกูจะไปเล่นกับมันเพื่อ? ไม่รู้สิ ผมแค่อยากเอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้ไปก่อนล่ะมั้ง ซึ่งผมก็รู้อยู่ว่าตัวเองหน้าตาดี แต่ไม่นึกว่าจะทำให้ผู้ชายดิบเถื่อนอย่างมันเปลี่ยนใจได้ แต่เดี๋ยว มันไม่ใช่เพราะผมซักหน่อย ในเมื่อก่อนหน้านั้นมันก็เคยปั๊มปาดากับน้องพีท แล้วแถมถัดจากน้องพีทมันก็คิดจะเขมือบน้องเดย์ของไอ้ต้นอีก ผมชักหวั่นไหวในรสนิยมเห่ย ๆของมันแล้วนะนี่....หรือหน้าผมมันเห่ย ไอ้เหี้ยนี่ถึงได้ชอบ....เปล่านะ งั้นผมยอมรับก็ได้ ว่าไอ้เด็กตุ๊ดมันก็หน้าตาดีอยู่...เดย์...แกหล่อมาก....
แต่แต่แต่....แต่อย่างน้อยมันไม่ได้เป็นเกย์เพราะผมแน่นอน!!! แล้วผมต้องรับผิดชอบอะไรฟะ อ่อ....หรือว่ามันเป็นงี้ ต๊ะก่อนมันอาจจะเป็นราชา แต่โดนผมประทุษร้ายเอกราชเบื้องหลัง ในคืนที่สุราควบคุมร่างกายและสติของสองเรา จนขาดความยั้งคิด มันเลยจำต้องเบี่ยงเบนมาเป็นราชินี เพราะติดใจไอ้จู๋สิบห้านิ้วของผม แต่เดี๋ยว นี่มันคอมพลิเคเต๊ดดดด ซับซ้อนเกินไปแล้ว มึนแล้วนะเนี่ย.....
หมายถึงมึนจริง ๆ น่ะนะ มันเอาอะไรให้ผมกิน ผมโดนวางยา ม่ายยยยยยยยยย ไม่ใช่ละ...ความรู้สึกแบบนี้มัน...
“มึงนี่ท่าจะบ้านะตี๋ หลับตาแล้วก็บ่นพึมพำเหี้ยอะไรไม่รู้ หิวข้าวรึไง”
“พี่คิดว่าเจเจ้จะวางยาพี่ แต่แหะ ๆ พี่เวียนหัวกลิ่นน้ำหอมของเจเจ้มากก่าอ่ะนะ”
จ๊อกกกกกกกกกกก~
เออจริงว่ะ กูหิว.....ยังไม่ได้กินอะไรหนัก ๆ เลยนะเนี่ย ถึงว่า จะเป็นลมเสียให้ได้ มันปิดหนังอุบาทว์ ก่อนจะส่ายหน้าอย่างเซ็งจัด
“เดี๋ยวโทรสั่งพิซซ่ามากิน เอาหน้าอะไร”
“ทะเลครับผม ขอบไส้กรอกชีสนะ ถาดใหญ่เลยนะ เอาไก่นิวออลีนส์ด้วยนะ น้องเจเลี้ยงพี่ตี๋ใช่มั้ยครับ”
“หารครึ่งสิ จริง ๆ มึงเป็นผัวกูนะ มึงต้องเลี้ยงกูด้วยซ้ำไป”
“นุ้งเจอ่า.....งุงิงุงิ(เขินนนน)...โอย.....หิว.....พี่นอนรอพิซซ่าดีกว่า”
ผมทิ้งตัวนอนราบอย่างสบายบนโซฟาของมัน ไม่สนหรอกถ้ามันจะด่า ก็เสือกบังคับให้กูมาเองนี่นะ....ช่วยมิได้ แต่ก็เปล่า มันไม่ว่าอะไร ที่ผมนอนกินที่บนโซฟาจนมันไม่มีที่จะนั่ง แต่กลับนั่งบนพื้นห้องแทน มันกดช่องเพลง ซึ่งเป็นช่วงอินดี้พอดิบพอดีเป๊ะ แล้วเอ็มวีของวงผมก็เพิ่งจะเริ่มเปิดฉาย เพลงเก่าแล้วแหละ มือเบสส์หล่อสัด แต่กล้องแม่มไม่จับหน้ากูเลย จับแต่ไอ้เชี่ยต้นมือคีย์บอร์ด กับไอ้เด็กหน้านิ่งที่ร้องเพลงไป ทำหน้าเหวี่ยงใส่กล้องไป พอเพลงจบ เอ็มวีของพี่จีน กษิดิศก็ถูกเปิดต่อ เพลงเก่าแล้วเหมือนกัน.....ฮ้าว~....สวยขึ้นทุกวันเลยนะพี่จีน ฟูตอง ของกระผม
ง่วงจังแฮะ อีกนานมั้ยกว่าพิซซ่าหน้าซีฟู๊ดของผมจะมา ผมจะแอบเขี่ยกุ้งให้มาอยู่ฝั่งตัวเอง แล้วก็จะทำน้ำลายกระเด็นใส่ไก่ มันจะได้ไม่กล้ากินแล้วยกให้ผมทั้งกล่อง หึหึหึหึหึหึ
ซักงีบก็ดีวะ....
.
.
.
.
.
.
.
[เจ----หนุ่มโหดในโหมดหวาน]
น่ารักดีเหมือนกันนะ...
ผมไปเข้าห้องน้ำแป๊บเดียว ออกมาอีกทีไอ้ตี๋หิดมันก็หลับปุ๋ยไปแล้ว ตาของมันตอนหลับกับตอนตื่นนี่ไม่ค่อยจะต่างกันเท่าไหร่ ผมเอานิ้วขยี้ตรงหว่างคิ้วของมันที่ขมวดยุ่ง ดูจากสภาพแล้วมันไม่น่าจะเครียดเป็นกับใครเค้า ผมคงเป็นคนแรกล่ะมั้ง ที่ทำให้มันรู้สึกจิตตกได้ แหม่...ภูมิใจดีชะมัด
ผมล่ะเกลียดไอ้พวกโลกสวย ลั้ลลา มองโลกเป็นสีขาวบริสุทธิ์เสียจริง เจอเมื่อไหร่เป็นอยากทำให้แปดเปื้อน เสียผู้เสียคน....เสียสติ แต่อย่างหลังไอ้ห่านี่มันก็เป็นอยู่แล้วล่ะมั้ง
ระหว่างรอพิซซ่า ผมก็ครุ่นคิดถึงความรักที่ผ่านมา ไม่เคยมีสักครั้งที่รักของผมจะไม่รุนแรง เร่าร้อน ผมฟันผู้หญิงแร่ด ๆ มาก็เยอะ เปิดซิงผู้หญิงติ๋ม ๆมาก็ไม่ใช่น้อย ทำเค้าท้องแล้วไม่รับจนเค้าต้องไปเอาเด็กออกก็เคยมาแล้ว เลวใช่มั้ยล่ะ....ก็ไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นคนดีนี่นะ...
แต่ไอ้ที่รักอย่างบ้าคลั่งจริงจังน่ะ มันก็แค่สองครั้ง....อืม....หนึ่ง...สอง....แค่สองเท่านั้น ผมตกหลุมรักลีลาร่านสวาทของไอ้เหี้ยพีท รักหน้าตาที่สวยเหี้ย ๆ เหมือนตุ๊กตาเซรามิคในงานแต่งงานของมัน ผมรู้แล้วล่ะ ว่ามันไม่ใช่คนใสซื่ออินโนเซนส์อย่างที่ใครเข้าใจ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เอากับมัน แต่ผมไม่แคร์หรอก ผมไม่ใช่ผู้ชายที่คิดแต่จะหาคนที่บริสุทธิ์ ไม่เคยผ่านมือใครเพื่อมาผสมพันธุ์ แล้วต้องเห็นเลือดซิงหยดลงบนผ้าปูสีขาว ผมไม่ใช่ชนเผ่าอะไรเทือกนั้น ผมแค่ต้องการมีแฟน ไม่ได้อยากแต่งงาน หรือหาแม่ของลูก แต่ถึงหาก็ไม่แคร์อยู่ดี ถ้าคนมันจะโดนมาบ้างก็ไม่เห็นเป็นไร ทีผมเองก็ยังผ่านมาไม่รู้เท่าไหร่ ยิ่งผ่านก็ยิ่งเชี่ยว พอเชี่ยวเวลาเอากันมันก็สนุก นี่แหละมั้งข้อดีในไม่กี่ข้อของตัวเองที่ผมนับได้....อะไรนะครับ พวกคุณว่าไง? ก็ยังเหี้ยอยู่ดี เอาล่ะกูไม่เถียง ถนัดซัดหน้าให้แหกมากกว่าด่าอยู่แล้ว....
อะไรมันก็เหมือนจะดี....เสียแต่ไอ้ห่านั่นมันโรคจิต แล้วก็ร่านไปหน่อย ผมก็เลยจบกับมันไปโดยไม่ได้ล่ำลากันเป็นวาจา....ที่จริงผมเองก็ชอบรุนแรงนิด ๆนะ เวลาอึ๊บกันน่ะ แต่ไอ้ประเภทเลือดสาดดดด จิกหัวโขกผนัง ถ่มน้ำลายใส่หน้า หรืออะไรที่มันวิตถารเกินไป แบบที่มันเคยขอให้ผมทำน่ะ ผมก็รับไม่ได้เหมือนกัน แล้วยิ่งไอ้ห่าพีทมันตัวผอมบางเสียขนาดนั้น ผมเลยต้องอ่อนโยนกับมันเป็นพิเศษ อย่างน้อยผมก็ไม่เคยทำใครบาดเจ็บหรือเสียชีวิตจากการร่วมรักของผม อ่า....ข้อดีอีกข้อหนึ่งล่ะ...ขอบคุณที่เห็นด้วยกับผมนะครับ....หึ!
รักครั้งที่สองของผม....ก็คืออีตุ๊ดขั้วโลกเหนือ!!! นั่นต่างออกไปจากทุก ๆ คน และทุก ๆ ครั้ง ผมว่ามันเป็นคนที่เหมาะกับเลือด ยิ่งเวลาที่มันถูกทำร้ายจนเลือดอาบ ผมว่าหน้าตาของมันดูงดงามเหมือนภาพวาด แต่เป็นภาพที่หดหู่และโหดสุดติ่งน่าดู มันเป็นคนที่ยิ้มแล้วโครตจะขี้เหร่ แต่ตอนที่มันทำหน้านิ่ง ๆ นี่สิ มันใช่เลย แม่ราชินีน้ำแข็ง ผมชอบมันก็ตรงมาดหรู ๆ อันขัดกับหน้าตาของมันนี้แหละ มันต่างจากไอ้พีทตรงที่ หากไอ้พีทคือความเย้ายวนราคาถูกแบบที่หาดูได้ตามอินเตอร์เน็ต อีตุ๊ดตายด้านนั่นก็เปรียบได้กับงานศิลปะชั้นสูงในแกลลอรี่ ทั้งตัวของมันคือศิลปะ หัวจรดตีน มันเปลี่ยนแปลงตัวเองจากแมลงอัปลักษณ์ เป็นผีเสื้อแสนสวย แล้วผมก็ตกหลุมรักมัน.....
เหตุการณ์วันนั้น วันที่มันเอาคัตเตอร์จ่อพุงผม ทำเอาผมต้องกลับไปช่วยตัวเอง เสียน้ำไปหลายรอบ ภาพซอกคอขาว ๆ กับกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของน้ำอบโบราญยังคงตราตรึงอยู่ในห้วงความทรงจำ ผมเองก็ชอบดูหนังที่มันแสดงเป็นตัวประกอบนะ ยิ่งบทผีดิบนี่ มันดูเซ็กส์ซี่ดีชะมัดเลย อืม...มันเหมาะกับเลือดจริง ๆ
สองครั้งผ่านไป ผมถามตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า นั่นคือรักหรือ? คุณอาจจะมองว่ามันคือการลุ่มหลงมากกว่ารัก แต่สำหรับผม รักสองครั้งที่ว่านั่นน่ะ มันก็คงไม่ต่างจากการที่แฟนเพลงหลงรักในตัวของศิลปิน เหมือนที่แฟนเพลงของ Bjork ระเบิดขมองตัวเองแล้วอัดวีดิโอส่งให้เธอดู หรือผมรักในอาชีพนายแบบ เพราะมันทำเงินได้เยอะ โดยที่ไม่ต้องออกแรง รักมันมีหลายแบบนี่....แต่ถ้าถามถึงรักแท้
กูไม่รู้ว่ะ
ก็แบบ...รักกับลุ่มหลงมันคงไม่ต่างกันหลอก ไอ้พวกที่ชอบบอกว่ารักสร้างสรรค์โลก หรืออะไรที่มันเป็นแง่บวกเข้าว่าน่ะ มันตอแหลสิ้นดี.....รักแท้ที่แสนจะบริสุทธิ์ แน่จริงอย่าเอากันสิมนุษย์!!!!
พิซซ่ามาส่งได้สิบนาทีแล้ว แต่ไอ้ตี๋ก็ยังหลับปุ๋ยไม่ยอมตื่น มันช่างเป็นเด็กที่น่าแกล้งเหลือเกิน ให้ตายสิวะ ผมชอบเวลาที่มันโกรธ มันแสดงทุกอย่างออกมาทางสีหน้าโดยไม่มีซ่อนเร้น ไอ้เด็กน้อยไร้เดียงสา กูจะทำให้มึงแปดเปื้อน กูไม่ยอมเหี้ยคนเดียวหรอก มึงนั่นแหละ มาเหี้ยเป็นเพื่อนกูซะ ฮ่าฮ่าฮ่า ว่าแต่ผมหน้าแก่หรือมันหน้าเด็กเนี่ย...เหมือนมันกำลังจะเลี้ยงหนวดเลี้ยงเครานะ แต่ก็หรอมแหรม ดูของกูสิ หว่านเม็ดกะหล่ำแล้วรดน้ำ...มันคงงอกเป็นต้นได้อ่ะ
ผมว่าผมกับไอ้พีทก็ไม่ค่อยจะต่างกันเท่าไหร่ ต่างสิน่า!!!....อย่างน้อยผมก็ไม่ได้เสียสติแบบมัน แล้วจะว่าไป หลัง ๆ มานี่ผมน่ารักจะตายห่าไป อีตุ๊ดแก่โมเดลลิ่งบอกกับผม ก่อนจะลงมือลวนลาม มือข้างนั้นขยำกล้ามนม ก่อนจะล้วงลงไปขยำลูกชายของผม แล้วมือข้างนั้นของมันก็ถูกผมหัก ก่อนจะชกจนหน้าแหก หมดค่าเสียหายไปเยอะ แต่เราก็ตกลงกันว่ามันต้องจบ เพราะผมสัญญาว่าจะไม่ออกมาพูดเรื่องที่มันพยายามจะเอาผม ใครจะเอามึงลง ทั้งแก่ ทั้งอ้วน มีเงินแล้วไง กูก็มี....เงินน่ะ
“ตี๋....ไม่ตื่นมาแดกกูแดกหมดนะ”
“อีกห้านาทีหม่าม๊า”
“กูไม่ใช่แม่มึง กูเมียมึงไง ไม่ตื่นกูจะข่มขืนให้ตูดบานเลยเชี่ยตี๋”
“แย๊กกกกก ตื่นแล้ว.....ไหน....พิซซ่าของพี่ ส่งมาให้หน่อยดิ ลุกแล้วเวียนหัวอ่ะ”
“ไปตายให้หนอนแดกไป”
“เชอะ”
มันลงมานั่งยอง ๆ แล้วเอามือประคองพิซซ่าชิ้นที่ใหญ่ที่สุด เฮ้ยยยย!!!! นั่นมันสองชิ้นติดกัน ไอ้ห่า!!!....ผมเผ้ามันยุ่ง แล้วตาตี่ ๆ ของมันก็บวมนิดหน่อย มันกินอย่างมูมมาม เหมือนจงใจให้ผมรังเกียจ จะได้เลิกยุ่งกับมัน ตื้นนะ ความคิดมึงน่ะ
ผมค่อย ๆ เช็ดปากคลั่ก ๆ ของมันด้วยมือ เช็ดเหมือนที่ทำให้ไอ้พีท เหมือนที่เคยทำกับคนที่เคยได้กัน ทั้งที่เรียกว่าแฟน และไม่ใช่แฟน ยกเว้นอีตุ๊ดไว้คน ผมกลัวมันฆ่าเอาน่ะ ถึงแม้ว่าเวลามันโหด มันจะดูน่าเอาก็เหอะนะ....
มันจ้องผมตาค้าง เหมือนว่าเหยื่อติดกับผมแล้ว ง่ายไปมั้ย แต่อย่างว่าแหละ เพราะผมโหดใส่มันจนหงอ พอมาเจอมุมอ่อนโยนของผม....ผมหมายถึงแสร้งทำเป็นอ่อนโยนน่ะ จริง ๆ แล้วผมรำคาญรอยเปื้อนของมันต่างหาก มันก็เลยดูจะอึ้งไปนิด ๆ
ต้องเล่นกับเหยื่ออีกหน่อย ไม่งั้นอะไรก็ลงล็อค ตามสูตร...
ผมจึงใช้นิ้วที่ปาดคราบซอสมะเขือเทศให้มันนั่นแหละ ปาดปรื้ดไปบนหน้าผากของมัน บอกได้คำเดียวว่า....
“ไอ้สัดเจ...เหี้ยแม่ม”
น่ารักว่ะ.....
..........................to be con......................
-
รอๆ ดันๆเจ-ตี๋ :L2:
-
โถ่ๆๆๆ ตี๋น้อยผู้น่าสงสาร
-
ตอนที่ 4 คนตลกที่ตลกไม่ออก
ก๊อก ๆ ๆ.....
มันคือเส้นบาง ๆ ที่แบ่งกั้นระหว่างความเซอร์....กับความซก....
“แจ่บ ๆ ฮ้าวววววว~”
เส้นกั้นบาง ๆ ที่แยกระหว่างความเกรียนกับความเก๋า......แยกความเรื้อนกับความเท่ห์.......ซาตาน....กับไอ้ชาติชั่ว.........ความลุ่มหลง....
กับรักแท้.....
ปึง ๆ ๆ ๆ ๆ......โครม.....โครม...โครม
“เหี้ยแม่ม....ใครมาเคาะแต่เช้าเลยวะ....สาดดดดด”
ในที่สุด คนตาตี่ก็เดินสะลึมสะลือมาเปิดประตูห้องจนได้ หลังจากกึ่งหลับกึ่งตื่นผสมผีอำมาได้สักพักหนึ่ง ด้วยสารรูปที่โทรมเหลือเชื่อของเจ้าบ้าน ทำเอาผู้มาเยือนถึงกับตะลึงงันในสภาพของมือเบสส์หนุ่ม จนพูดไม่ออก ช๊อคไปสามวินาที เส้นผมบนหัวของคนเคยเท่ห์เหนียวพันกันเป็นสังกะตัง ใบหน้าที่มันย่อง เนื่องจากเพิ่งฟื้นจากหลุม สวมเสื้อยืดขาดวิ่น ชนิดที่ว่า...เห็นพุงขาว ๆ แบบวับแวม.....
ตามประสามือเบสส์ผู้ตกอับ....
เรื่องของเรื่องมันก็มีอยู่ว่า นางเอกผู้แสนอาภัพอย่างหนูตี่ตี๋(เจ้าบ้าน) ผู้ซึ่งเป็นถึงนักร้องและมือเบสส์ของวงดนตรีสุดแหวก(L.A.M.B.) กำลังอยู่ในช่วงพักเบรกอย่างไม่มีกำหนด เรียกได้ว่าขาลงอย่างกะทันหัน(เฉพาะเขาคนเดียวนั่นแหละ) หลังจากที่วงเดินหน้ามาถึงจุดพีคในแวดวงเพลงใต้ดิน เป็นที่รู้จักแพร่หลาย จนเกือบจะกลายเป็นวงบนดินอยู่รอมร่อ(ขนาดไหนน่ะเหรอ......ก็เล่นมีเพลงติดชาร์ตเพลงป๊อบในอันดับต้น ๆถึงสี่เพลงรวด) ภายในเวลาแค่ไม่กี่ปี ทั้งนี้สาเหตุเป็นเพราะเพื่อนรักผู้ร่วมก่อตั้งวงมาด้วยกันตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย ติดธุระสำคัญเรื่องมรดกอันยืดเยื้อของครอบครัว ที่มีเรื่องราวกันบานปลาย จนถึงขั้นต้องขึ้นโรงขึ้นศาล หลังจากเพิ่งกลับมาจากการพักผ่อนช่วงสั้น ๆ กับแฟนสุดแนวและยายของเจ้าหล่อนมาได้หมาด ๆ ทำให้โปรเจ็กส์อัลบั้มใหม่เจอโรคเลื่อนไปก่อน
แน่นอน....อย่างไม่มีกำหนด จนกว่าสมาชิกหลักจะพร้อม...ถ้าต้องทำงานลวก ๆ เพื่อกอบโกยน่ะเหรอ....ไอ้คุณหัวหน้าวงผู้ยึดมั่นในอุดมการณ์อย่างเหนียวแน่น....คงจะยอมอยู่หรอก
ดังนั้น ในช่วงวิกฤตแบบนี้ ไอ้ตัวนักร้องนำอีกตัวมันก็อาศัยความแปลก ถู ๆไถ ๆ หากินกับการเป็นศิลปินรับเชิญให้คนโน้นคนนี้อยู่ประปราย ร้องแบคอัพหากะตังค์เป็นค่ากับข้าวประทังชีวิตไปวัน ๆ มีถ่ายแบบเสื้อผ้าสองสามแบนด์ ลงแม็กกาซีนวัยรุ่น อ้อ...พ่วงด้วยการเป็นพรีเซ็นเตอร์ยาสระผมยี่ห้อดัง(ก่อนหน้านั้นคุณเธอไม่รับงานโฆษณาเพราะความติสต์ แต่หลังจากไม่มีรายได้ เลยจำต้องกลืนอุดมการณ์ลงท้องไปก่อน) อ้อ....อ่านสปอร์ตโฆษณาด้วย....โฆษณาถุงยางเชียวนะเฟ้ย!!!! นับว่าแม่เดย์เหย่เอาตัวรอดไปได้ลอยลำ ไม่น่าห่วง ข้ามแม่มไป...
โดนยัดเยียดข้อหาล่วงละเมิดทางเพศผู้ชายตัวเท่าควาย ที่กล้ามเป็นมัด ๆ....อันนี้สิ....ที่มันจี๊ดจับใจ
เครียดไปสามวันหลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น แล้วไอ้คนที่กล่าวหา มันก็หายไปจากชีวิตของหนูตี่ตี๋(นางเอก) โดยทิ้งความเคลือบแคลงเอาไว้ พ่อคนตาตี่รู้สึกโล่งอก แต่ก็ได้ไม่นานนัก เมื่อมันเริ่มกลับมาอีกครั้ง หลังจากที่ไปก่อเรื่องจนถูกอัปเปหิออกมาจากแวดวงนายแบบ ไอ้หนุ่มเลือดร้อน เสือกไปต่อยปากนักปั้นผู้ทรงอิทธิพลเข้าให้ จนเป็นข่าวหน้าหนึ่งนั่นประไร.....
ก็แค่เจ๊เขาเอ็นดู ก็เลยเผลอหยอกเอินแรงไปหน่อย เป็นสไตล์ของเจ้าหล่อนที่ใคร ๆ ก็รู้กัน ว่าต้องมีการฉวยโอกาสเล็ก ๆ น้อย ๆ กับเด็กในสังกัด ค่าที่ว่าเก๋าวงการ เจ๊บี(นามสมมติ)ก็เลยค่อนข้างจะมั่นใจพอควร ว่าไม่มีใครกล้าถือสาหาความ ยอม ๆ กันไปเพื่ออนาคต เพียงแต่หนนี้เป็นคราวซวยของเจ้าหล่อน ที่ดันไปลูบขาอ่อนผิดคน แถมดันเสือกเป็นคนที่ไม่ใช่เด็กในคอนโทรลของตัวเองด้วยซ้ำ แค่หมายมั่นเข้าไปทาบทาม เจ้าหล่อนคงลืมไป ว่าคนบางคนก็ไม่ได้แคร์ชื่อเสียงเงินทอง มากไปกว่าศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ในตัวเอง ที่มีจนล้นเหลือกิน คนที่มั่นใจว่าตัวเองเจ๋งพอ ที่จะปั้นตัวเองได้โดยไม่ง้อใคร...ก็กูหล่อ หล่อได้แบบไม่ต้องศัล(ยกรรม).....หน้าเป๊ะ หุ่นเป๊ะ ไม่ต้องให้ใครมาปั้น ทุกอย่างที่มี กูทำของกูเองล้วน ๆ....
คนอีโก้จัดอย่างหนุ่มเจนั่นไง.....
ก็นั่นแหละ เป็นสาเหตุให้ผลพวงทั้งหมดมาตกอยู่ที่ชายหนุ่มผู้โชคร้าย หรือนางเอกของเรื่อง....นามว่าหนูตี่ตี๋
นี่เราเอ่ยชื่อนางเอกพร่ำเพรื่อไปหรือเปล่า ช่างเถอะ!!!.....หนูตี่ตี๋ที่อาศัยเงินเก็บกินไปวัน ๆ หมดเงินไปกับขนมขบเคี้ยว และทอดอารมณ์อยู่หน้าจอสี่เหลี่ยมทุกประเภท ในห้องพักที่หรูใช้ได้ กลิ้งเกลือกอย่างไร้ค่า หมดอาลัยตายอยาก.....จนกระทั่งมัน!!!! กลับเข้ามาในชีวิตหนูตี่ตี๋อีกครั้ง
กลับมาทำไม....ฉันลืมเธอไปหมดแล้วววววว
“ทำไมเปิดช้าวะ แล้วนี่มึงอาบน้ำยังเนี่ย อื้อหืออออออ.....กลิ่นใช้ได้เลย” ไอ้หน้าหล่อยื่นหน้าเข้าไปสำรวจกลิ่นของหนูตี่ตี๋ กลิ่นเหงื่อไคลหมักหมม ที่มีมากเกินกว่าจะเป็นฟีโรโมน มันออกไปทางเปรี้ยวบูด ๆ ผสมกลิ่นปากยามเช้า ที่หมักมาตั้งแต่คืนก่อน....ที่ไรหนวดของหนูตี่ตี๋ ยังมีเศษมันฝรั่งติดอยู่
“พี่นอนอยู่....”
“ทำไมไม่ค่อยชอบรับโทรศัพท์....มีเบอร์กูไม่ใช่เหรอ เมมไว้ใช่ป่ะ?”
“อือ....มีดิ.....เบอร์น้องเจ....พี่ตี๋ไม่เมมไว้ได้ไง....”
“ตอแหล....แล้วนี่เป็นไรของมึง....ทำหน้าเป็นส้นตีนเชียว....ตี๋หิด”
“พี่เซ็ง ๆน่ะ...เซ็งเซ้งเซ็ง.....เอฟรี่ติง....โครตเซ็งอ่ะไอ้น้อง...”
“บ๊ะ...เซ็งกูรึเปล่าวะ เดี๋ยวเฮ๊อะ เดี๋ยวพอกูมีงานเมื่อไหร่มึงจะเฉา เพราะกูคงมาป่วนมึงบ่อย ๆ ไม่ได้แล้ว...”
“น้องเจกำลังจะมีงานเร๊อะ...โว๊ะ....พี่ตี๋ล่ะดีใจแทนจริง ๆ”
“น้อย ๆ หน่อยตี๋....”
“น้องเจได้งานอะไร....ถ่ายแบบสยิวกิ้วโชว์งวงช้างเหรอ”
“ไอ้สัตว์....ไม่ใช่แนวนั้นเฮ้ย....ก็คือ.....ตอนนี้ก็เริ่มมีหนังสือติดต่อมาอ่ะนะ ละครก็มีดู ๆอยู่ คราวนี้กูไม่ได้ไปทำเปรี้ยวต่อยหน้าใครแล้ว(เอิ่ม...พอดีคนที่ชวนไปแคสเป็นผู้หญิงน่ะ) บทก็ไม่เด่นหรอก เป็นลูกน้องตัวร้ายอีกที แต่ได้กับนางอิจฉาด้วย แจ่ม ๆ ๆ”
“อิจฉาคนมีงาน....ไอ้น้องเดย์แม่มก็มีงาน....พี่ล่ะว๊างงงงงง....ว่างงงงง....ฮ้าววววว....ง่วง!!!!”
“ห้องรกชิบหาย ทำไมมึงซกมกแบบนี้วะตี๋”
ตี๋น้อยยกขวดน้ำพลาสติกขึ้นดื่มอั่ก ๆ ก่อนจะเหวี่ยงมันทิ้ง ด้วยท่าทางถ่อยสถุล....ก็เพิ่งจะเป็น ตอนที่มัน(ผู้มาเยือน)เข้ามาในชีวิตนี่แหละ แต่พอทำแล้วรู้สึกว่ามันใช่ มันคือตัวตนที่แท้จริง ของหนูตี๋คนสถุล...
ชักติดใจความเถื่อนของตัวเองเสียละ....
“มึงไม่ต้องมาขู่กู กูไม่กลัวมึงหรอก”
“เปล๊า....มันคือตัวตนของพี่...ปี้บ่จั่ยป้อจายอ่อนโหยน....ปี้เป๋นขนเถื่อน”
“เบื่อ ๆ หรอก...เลยจะชวนมึงไปเที่ยว แต่อย่าเข้าใจผิด ว่าชีวิตกูไร้ค่าอย่างมึง แค่วันนี้เท่านั้นแหละ....ที่มันว่างสุด ๆ....เงี่ยนด้วย....อยากหาที่ระบาย”
“ไปซ่องสิไอ้สัตว์!!!!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า....คนเถื่อนไม่ใช่เหรอ....หน้าแดงเชียวไอ้หำ”
“พี่มีผ้ากองโต....ไปไม่ได้ร๊อก”
“โตแค่ไหน”
“ดูเอาเอง”
เจ้าตาตี่ชี้นิ้วไปยังกองผ้าที่จมตะกร้าด้านหลัง ไม่ใช่แค่ล้น แต่ตอนนี้มองไม่เห็นตะกร้าแล้วด้วยซ้ำ
“ไม่รู้จักซักวะ”
“ขี้เกียจ....รอปั่นทีเดียวเลย”
“มันจะไปสะอาดอะไร”
“เสื้อพี่ก็ไม่ได้สกปรกอะไร”
“เสื้ออาจจะไม่....แต่ตัวมึงอ่ะโสโครกมาก....ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวกูช่วยซัก”
“ซักพี่?”
“ซักเสื้อสิวะ!!!”
“ปั่นเอาเฮ๊อะ....”
“ก็เออสิ กูไม่ซักมือให้มึงหรอก ถึงกูจะเป็นเมียมึงก็เถอะ หึหึหึ....ไปอาบน้ำ...อาบให้สะอาด ถ้ามึงออกมาแล้วกูสำรวจเจอความโสโครกบนตัวมึง กูจะเล่นบทผัว....เข้าใจใช่มั้ย แบบที่มึงเคยทำกับกูน่ะ”
“นี่พี่....เคยสะด๊วบน้องเจจริง ๆเหรอเนี่ย....น้องเจอำพี่....จนพี่ชักจะเชื่อแล้วนะ....”
“หึหึหึหึหึหึหึ”
หนุ่มตี๋ขนคอลุกตั้ง กับเสียงหัวเราะเหี้ยมๆ ปนสยองของฝ่ายนั้น พ่อคุณเลยจำใจลากขาเข้าห้องน้ำ ว๊า....หนูตี่ตี๋คิด....นี่กะจะทำสถิติใหม่....ดองเค็มหนึ่งเดือนอยู่พอดี....อดเลย
.
.
.
.
.
ขาว.....ขาวได้ขาวดี....ถึงแม้มีพุงนิด ๆ ตัวตันไปหน่อย เพราะขนมกรุบกรอบ แต่โดยรวมก็ยังถือว่าเป็นคนตัวบางได้อยู่(ก็ช่วงนี้ตกงาน เลยกินแต่ขนมถุง ที่ลดลงคือมื้อหลัก ผอมไปสองสามกิโลได้) แต่ทั้งหมดทั้งมวลนั้นกลับไม่ค่อยเข้ากับหนวดเครา ที่ขึ้นอย่างหรอมแหรมที่เจ้าตัวภูมิใจ ร่างกายแบบธรรมชาติ ไม่ผ่านการปรุงแต่ง บางครั้งก็ทำให้นายเจเกิดอารมณ์ขึ้นมาได้เหมือนกัน ขอถอนคำพูดก่อนหน้า ที่ว่าให้ตายยังไงก็เซ็กส์ไม่ออก กับไอ้ตี๋นายนี้....
ก็ตอนที่คิด ณ ตอนนั้น มันไม่ได้มีหยดน้ำเกาะพราวทั่วทั้งร่างแบบนี้นี่หว่า....ถึงที่ผ่านมาจะหลงใหลไปกับร่างบอบบางเหมือนเด็กน้อยของพีท หรือร่างผอมโปร่งแต่แอบมีมัดกล้ามนิด ๆ แบบของเดย์เหย่....ไอ้เรื่องจะเทียบกันระหว่างสองรายนั้นน่ะ มันเทียบไม่ได้อยู่แล้ว ซึ่งเขาไม่เคยคิดจะเทียบ ของมันคนละ Type เห็น ๆ กันอยู่ แต่ก็อดหวิว ๆ หายใจไม่ทั่วท้องไม่ได้
เข้าสูตรนิยายชายรักชายฉบับใส ๆ กันไปหน่อยไหม แต่มันก็เป็นไปแล้ว ไอ้ตัวดียังไม่รู้ตัวว่าโดนจ้อง พ่อตี่ตี๋นั้นเป็นผู้ชาย ที่ถึงจะชอบทำสาวแตกไปบ้าง....ฮาไปบ้าง....น่ารัก....ก็มีบ้าง ดังนั้นการเปลือยท่อนบน นุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว จึงเป็นเรื่องปกติ
“มองไร....”
“มึง....”
“อย่านะน้องเจ.....พี่ตี๋ไม่เล่นนะจะบอกให้....”
“กูยังไม่ได้อะไรเลย....ห่านิ”
“สายตาน้องเจมันวาบหวิว....พี่ตี๋ล่ะกลัวใจน้องเจจริง ๆ....ขอบอกไว้ก่อน....พี่ตี๋น่ะชายแท้นะ....ตายเป็นตายเอาสิ....”
“สู้เหรอ”
“เออ”
“คิดว่าสู้ได้?”
“ไม่ได้ก็จะสู้”
“แล้วถ้าตกเป็นของกูล่ะ”
“กูจะฆ่ามึง....”
“ติดคุกไป...ไม่กลัวโดนตุ๋ยในคุกรึไง”
“งั้นกูจะหั่นจู๋มึงทิ้ง...”
“ก็ติดคุกอยู่ดี”
“งั้นกูจะฆ่าตัวตาย...กระโดดแม่งจากชั้นที่แปดสิบห้า”
“ตึกมึงมีแค่สิบหกชั้น....ตี๋”
“เลิกพูดเหอะ”
“หึ”
“ไหนว่าจะช่วยซักไง”
“เปลี่ยนใจแล้ว....ไปจ้างเข้าเถอะ....มึงมาแยกผ้ามา....เดี๋ยวช่วยขนลงไปให้”
“ไม่ใจเลยเจ....ว๊า”
อยากปล้ำจริง ๆ นะ แต่ตอนนี้ยังไม่ได้ เจ้าตัวยังไม่พร้อมเห็น ๆ คงต้องแทรกซึมกันไปทีละนิด ก็ทำสนุก ๆฆ่าเวลาไปงั้นแหละ เดี๋ยวอีกหน่อยพอมีชื่อเสียง ขี้คร้านจะมีแต่งานมารุมจนไม่มีเวลาทำเรื่องไร้สาระ...
จะปล้ำเสียตอนนี้ก็ได้อยู่หรอก แต่มันง่ายไป ไม่สนุก อีกอย่างคนอย่างเจ....ถึงชอบบังคับกดขี่....แต่กับคู่นอนมันอีกเรื่อง เขาอยากให้คนที่นอนกับเขา เป็นฝ่ายเอ่ยปากต้องการมากกว่า มันสื่อถึงลีลาที่เจ๋ง...เด็ด...มีชั้น....มีเชิง
ถึงตอนนั้น จะล่อให้ครางไม่เป็นภาษา เอาให้มันติดใจจนลืมเพศไปเลย
.
.
.
.
.
“ขอโทษนะคะ....ใช่พี่ตี๋มั้ยอ่าห์.....ขอแชะๆดิ๊มิ๊”
หนูตี่ตี๋ในชุดหล่อเต็มยศ(แต่งโทรมออกมานั่นแหละ มาหาเปลี่ยนเอาระหว่างทาง) หันมายักคิ้วกับเพื่อนเที่ยวเฉพาะกิจ ตั้งแต่มาเดินห้างหรู มีสาว ๆ มาขอถ่ายรูปกับหนูตี่ตี๋เกือบสิบคนละ....ถึงแม่สาว ๆพวกนั้นจะเอาแต่ถามถึงแม่นางเดย์เหย่ก็เหอะ!!!!
ภูมิใจในชัยชนะเล็ก ๆ ตอนเหยียบย่างเข้าห้าง ยามแทบไม่ให้เข้า ไอ้นายแบบหน้าหล่อแบดบอยหัวเราะเขาเอาเป็นเอาตาย ไม่มีมาช่วยกันเลยสักนิด เขาเลยชี้หน้า แล้วท้ามันแข่ง ใครมีแฟนคลับมาขอถ่ายรูปเยอะที่สุด คนนั้นชนะ!!!!
แล้วตอนนี้มันก็ยังไม่มีสักคน....หนูตี่ตี๋ชนะเห็น ๆ....ชั่วโมงบินมันต่างกัน....ไอ้หนูเจ
“นั่น....แฟนคลับกลุ่มใหญ่....แห่กันมาหาพี่ตี่ตี๋ละ....ทำใจเถอะ....หน้าน้องเจมันไม่ตีตลาด เป็นได้แค่นายแบบบนแม๊กกาซีน ส่วนพี่มันตี๋ เท่ห์ มีสไตล์ ความสามารถห่างกันหลาย.....เฮ้ยยย!!!!”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด......พี่เจขา......ขอลายเซ็นหน่อยคร๊า......ถ่ายรูปกับพวกเราหน่อยนะคร๊า.......
หนุ่มเจเหยียดยิ้มอย่างผู้ชนะ เกินสิบคนเห็น ๆกันอยู่ คนแพ้ค่อย ๆเฟดตัวเองออกไปยืนหลบมุมเสา เสมองบรรยากาศวุ่นวายภายในห้าง ทำผิวปากชิลๆ ไม่สะทกสะท้าน ทั้งที่ในใจนั้นริษยา....
แม่ม.....นั่นมันแค่นายแบบเองนะ....นายแบบดาด ๆ ที่ได้เล่นแค่บทตัวประกอบในละคร กับแสดงเอ็มวีไม่กี่เพลงเองเนี่ยนะ....จริงสิ ถึงจะเป็นข่าวด้านลบ มีผลต่ออาชีพครั้งใหญ่ แต่การต่อยปากคนแล้วได้ขึ้นหน้าหนึ่ง ก็ทำเอาหนุ่มเจมีคนรู้จัก ทั้งรักทั้งเกลียดเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว ความใจกล้าและบ้าบิ่น ไม่ง้อคนใหญ่ ไม่แคร์สื่อ คงไปถูกจริตแฟน ๆบางราย ก็เหมือนลูกบ้าของแม่เดย์เหย่นั่นแหละ
“พี่เจกับพี่เดย์เป็นเพื่อนกันเหรอคะ.....ไม่ยักรู้”
“สนิทกันมากเลยนะคะ....มีกอดคอกันด้วย”
“เป็นเพื่อนกันแน่เหรอคะ....นึกว่าเคยคบกันเป็นแฟนอย่างที่ข่าวลือซะอีก”
แฟน ๆบางคนกำลังถามคำถามงี่เง่า คนตาตี่ขมวดคิ้ว หน้ายุ่ง แฟนเฟินอะไรแว๊ะ....ก็ไอ้กร๊วกนี่ไม่ใช่เร๊อะ ที่ทำร้ายน้องนุ่งของเขาจนบอบช้ำ ตอนน้องเดย์จะให้อภัย แต่ความผิดมันลบล้างกันไม่ได้เฟ้ย....
อีกอย่างแฟนน่ะ....น้องมันมีเป็นตัวเป็นตนแล้วเถอะ!!! คงเพราะไอ้ต้นมันเป็นคนไม่หวือหวา ส่วนน้องก็เงียบนิ่ง ก็เลยไม่มีใครสงสัย ทั้งที่พวกมันไม่ได้ปิดบังอะไรสักนิด
“เป็นเพื่อนสมัยมหาลัยครับ รักมาก ตอนนี้ก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่.....แหม่.....วันนี้พี่มากับคนนั้นน่ะครับ....จะโดนหาว่าเป็นตุ๊ดเป็นแต๋วมั้ยเนี่ย....หนักใจจัง....ไอ้ตี๋มือเบสส์วงไอ้เดย์ไงครับ”
“กรี๊ดดดดด.....จริงด้วย.....พี่ตี๋.....ขอถ่ายรูปด้วยคร่า”
.
.
.
.
.
“กูชนะนะเจ....มึงต้องเลี้ยงมื้อหรูกู....แฟนคลับมึง....รวมกับของกู....กูชนะ”
“เฮ้ย....ได้ไงวะตี๋”
“ได้สิ....แฟนคลับมึงก็กรี๊ดกูนิ....แถมมาชักภาพร่วมกับกูด้วย....หึ....แพ้แล้ว....ตุ๊ดเจ....แพ้พี่ตี๋แล้ว....ราบคาบ”
“ของใครของมันสิเฮ้ย”
“อะไร....อะไร.....ไม่สนอ่ะ....นี่....เอาร้านนี้และ....พี่อยากทานอาหารมื้อละเป็นหมื่น......มานานละ”
“ถุย....ของมึงน่ะ....แมคโดนัลด์ก็พอมั้งไอ้ตี๋”
พ่อหนุ่มตาตี่ กลับมาอมยิ้ม อารมณ์ดีขึ้นมาอีกครั้ง เจลอบมองอย่างเอ็นดู น่ารักขึ้นทุกครั้งที่ได้ใกล้ เผลออมยิ้มโดยไม่รู้ตัว ชอบมันแล้วงั้นหรือ? ไม่หรอก เอ็นดูมันเหมือนเด็กน้อย...เอ้า....ก็มันน่ะเด็กน้อยชัด ๆ....
“มองอะไร....น้องเจ.....อย่ามาเบี้ยว”
“ตอนออกมาดูเหมือนมึงไม่ค่อยเต็มใจนะตี๋”
“เต็มใจสิ....พี่ตี๋น่ะ....อยากออกมาเที่ยวกับน้องเจจะตาย”
“หึหึ”
ทำตลกไปเถอะตี๋....
ติดกับกูเมื่อไหร่......
มึงจะตลกไม่ออกเอานะ!!!!
.
.
.
.
.
End
-
ตอนที่ 5 I had a long day by Tee
รู้ตัวอีกทีสองขามันก็พามายังที่แห่งนี้เสียแล้ว....
คลินิกศัลยกรรมเสริมความงามชั้นนำ?????
เริ่มจากไหนก่อนดีล่ะ.....
สวัสดีครับทุกท่าน.....ผมนายตี๋เจ้าเก่า ผู้เคยนำพาทุกท่านไปเปิดประสบการณ์สยองเกี่ยวกับการเล่นประตูหลังเมื่อนานเนิ่นมาแล้ว.....
ผมกลับมาแล้วครับ
อยากบอกว่าตอนนี้มีความรู้สึกมากมายหลายอย่างเหลือเกิน ผมผู้ซึ่งมั่นใจในเทรนด์ตาตี่กับเสียงแหบเสน่ห์แบบพี่บุรินทร์มาตลอด ถูกใครบางคนทำให้เสียเซลฟ์
ผมถูกสาวเม้าส์ลับหลัง....สาวคนที่ผมสะเออะ(หล่อนว่างั้น)....ไม่เจียมกะลาหัว(เพื่อนหล่อนเสริม)....กล้าดีอย่างไรวะ ถึงได้เจ๋อไปจีบเจ้าหล่อน ขณะที่กำลังเต้นแร้งเต้นกาอย่างบ้าบอในผับแถวทองหล่ออย่างเมามันส์...
ก็เธอมันเป็นถึงนางเอกดาวรุ่ง....ผมมันนักดนตรีดาวร่วง
เบอร์ที่ได้มา...เชี่ยแม่งก็เบอร์หมาที่ไหนไม่รู้ พวกหล่อนบอกว่าผมมันไม่คูล หน้าตาเสร่อ ถ้าเอาไปเปรียบกับหนุ่มตี๋อย่างบอย ปกรณ์ หรือเจมส์ มาร์ ผมมันก็เหมือนเศษขี้หมาที่ติดซอกรองเท้า
หน้ากูมันย่ำแย่ขนาดนั้นเชียว อุตส่าห์ไปหายามาทาจนหนวดเคราครึ้ม....มันไม่ได้ทำให้พี่ดูคมเข้มขึ้นมาบ้างเลยเหรอวะ
ทำอะไรดี จมูก....จมูกกูแหมบเหรอ....ก็เปล่า....แต่ถ้าเกลาให้เข้ารูปอีกนิดมันก็คงจะ.....หล่อเหลา
กรีดตาสองชั้นดีไหม จะได้ดูหน้าหวาน....ไม่มึน
ฉีดหน้าเรียว.....อืม.....ตอนนี้ก็ไม่ค่อยจะมีแดก....เรียวลงตั้งแยะ
........
ว้ากกกกกก.....นี่กูต้องทำจริงเหรอ....กูไม่หล่อจริงเหรอ
“ฮัลโหลไอ้ต้น....”
“ว่า”
“มึงว่ากูหล่อมั้ย”
“...........................................หล่อ”
โทรหาเพื่อนครับ เรียกความมั่นใจ.....แต่เพื่อนแม่งเสือกเว้นช่วงนานกว่าจะตอบ....ขาผมเลยขยับเข้าใกล้ประตูร้านอีกก้าวหนึ่ง
“เดย์อ่ะ....อยู่ไหม”
“ทำไม!!!”
“จะทำเสียงโหดทำเหี้ยอะไร”
“เปล๊า”
“เรียกมันมาคุยดิ๊....”
“เออ”
“....”
เชื่อเถอะ เดี๋ยวมันต้องเปิดสปีคเกอร์แหง แล้วเชื่อเถอะ เดี๋ยวมันจะต้องโดนน้องด่า....โทษฐานที่หึงไม่เข้าเรื่อง....เชื่อเถอะ ผมจะสะใจนิด ๆ
“คร๊า”
“พี่จะไปโมหน้าให้หล่อเหมือนซีวอน....น้องเดย์ว่าไง”
“มีตังค์เหรอ”
“ดูถูก....มีสิวะ.....เงินพี่เยอะแยะ”
“ไม่ค่ะ....มีมากพอจะทำให้เหมือนเหรอ...เอาแบบจากหนึ่งไปสองก่อนดีกว่ามั้ยคุณพี่ ข้ามสเต็ปไปจากหนึ่งไปหลักร้อยมันจะยากไปนา....เดย์ว่า”
ตู๊ด ๆ ๆ ๆ
วางสายแม่ม.....พวกห่า....หึ...ไอ้น้องเดย์มันจะเก็ทไหม....ว่าผมด่ามันทางอ้อม....ตู๊ด ๆ ๆ ๆ
“อ้าวไอ้ตี๋”
“เฮ้ย....มึงก็มาทำหน้าเหมือนกันเหรอ”
“สัด.....หน้าอย่างกูต้องทำอะไรอีก....รักษาสิวเว้ย”
“อ่อ”
เจอเหี้ยเดินออกมาจากร้านครับ ไอ้สัตว์เจที่หายหัวไปนานแสนนาน นานจนผมลืม.....ไม่อยากเชื่อว่าจะมาเจอกันแบบกะทันหันแบบนี้ มองซ้าย....ขวา.....จะวิ่งไปทางไหนดีน๊า....
“คิดถึงกูมั้ย”
“นิดนึง”
“แล้วมาทำเหี้ยอะไร”
“แหม่....นี่ก็แก่กว่านะครับ.....เรียกซะเหมือนสนิท”
“ก็เนื้อแนบเนื้อยังไม่สนิทพออีกเหรอ”
“สัด!!!!....มุกนี้กูเบื่อแล้ว.....แล้วก็ไม่ใช่กงการของมึง....ไป ๆ ๆ หลีกไปเลยไป ไอ้นักแสดงปลายแถว”
“ตัวร้ายยอดนิยม.....เข้าชิงรางวัลสองเรื่องซ้อนยังเรียกปลายแถวอีกเหรอ ห่าตี๋....ปากมึงนี่วอนกินตีนแต่วันจริง ๆ เตะแม่งดีมั้ย”
“พี่ขอโทษ”
มันยกขามา....กูก็หงอสิครับ แล้วพอจะเดินเข้าร้าน มันก็ลากผมลอยละลิ่ว....เอ้า...ปาปาอยู่ไหน มาถ่ายรูปเร็ว....เอาไปลงกอสซิปสตาร์ ดาราหนุ่มอักษร จ. จาน มีรสนิยมชมชอบไม้ป่าเดียวกัน เผื่อกูจะดังด้วย ตอนนี้แฟนเพจล้างมาเป็นชาติแล้ว คนกดไลค์ไม่ถึงพันคน แอดมินแม่งก็ดับสลายหายหัวไปไหนก็ไม่รู้แม่งแล้ว
“เฮ้ยยย.....เจ.....ปล่อยพี่ก่อน.....พี่จะไปทำหน้า”
“ทำเหี้ยอะไร....ของเดิมก็ดีอยู่แล้ว....ไปเลเซอร์หนวดออกเถอะไป....รก....ไม่เข้า....เบ้าไม่ได้”
“ก็จะไปทำให้เข้าไงล่ะวะ....พี่อยากเป็นบอย ปกรณ์สอง.....ปล่อยพี่”
“ห่า....มึงน่ารักอยู่แล้ว หน้าออกใส....กูยังอิจฉา.....อย่าให้กูโกรธตี๋.....มานี่....ขึ้นรถ!!!!”
“ว๊าวววว.....นี่มันบีเอ็มดับเบิลยูนี่หว่า....”
“เออ....ขึ้นรถ”
โดนเหี้ยจับยัดรถ มันปิดประตูดังปัง โดนเหม่งผมเต็ม ๆ ก็ผมจะหนีอ่ะ.....
มันหัวเราะ.....ไม่ขำนะสาด
“กูเห็นมึงทวิตเหี้ยอะไรเพ้อเจ้อ.....ให้เดานะ....โดนสาวเมินมาล่ะสิ”
“เออ....”
“ก็มีแต่กูแหละเห็นมั้ย....ที่สนใจมึง....ไอ้มือเบสส์ตกอับ”
“กำลังรอให้ตกตะกอนเว้ย ปีหน้าออกอัลบั้มใหม่ชัวร์ เปรี้ยงแน่ ๆ”
“เปรี้ยงไปก็งั้น.....อีตุ๊ดเอาไปกินคนเดียวตามเคย....มึงมันมือเบสส์อับแสง....สู้ไอ้ห่าพี่ต้นยังไม่ได้เลย....ขนาดมันไม่เจ๋อเหมือนมึง แฟนคลับยังตามเยอะกว่ามึงอีก....เฮ้ย....อย่าร้อง”
ห่าแล้ว อ่อนแอ....อ่อนแอสุด ๆ อยู่ ๆน้ำตาแม่มก็ไหลพราก
ไอ้คนอย่างผมน่ะมันบ้าบอ....ไม่มีสาระ....ไม่ค่อยชอบคิดมาก
แต่เวลามีปัญหาทีหนึ่งนี่....อย่างกับเปิดก๊อก....
แล้วเสือกมาไหลต่อหน้ามันเนี่ยนะ....ขอบคุณครับ.....เง็กเซียน
“เป็นอะไร....พูดแค่นี้ร้อง....ตุ๊ดเหรอ....อีเดย์มันยังแมนกว่ามึงเลย”
“พี่เจ็บสะสมนี่วะ....ฮึก....ฮึก”
“มานี่....มากอดทีมา”
แอ้กกกก.....พอแล้ว....กูไม่ร้องแล้ว บ้าชิบ....มันดึงผมไปกอดครับ แน่นเลย อกมันแข็งโครต แล้วอย่าเรียกกอด....เรียกว่ามันเล่นมวยปล้ำกับผมในรถดีกว่า....พอจะเห็นภาพกันไหม
“กูก็กวนตีนมึงไปงั้น กูคิดถึงมึงจะตาย อยากไปหาจะแย่แต่มันไม่ว่าง ถ่ายละครหลายเรื่องติด ไหนจะซิทคอมอีก ห่า....แล้วบทตลกกูก็ไม่ถนัด ไม่ได้เงินนี่ไม่เอาจริง ๆพับผ่า”
“ไปขายตูดไป”
“อ้าว....กวนตีนนะตี๋นะ”
แม่จ๋า....ช่วยตี๋ด้วย...ตี๋กินกล้วยอยู่บนหลังคา ไอ้เหี้ยเจแม่งรังแกผม จะตายคามือมันไหม มันต่อยซะไหล่สะเทือน โดนเขกหัว โดนบิดหัวนม....ห่า.....มึงดึงออกมาเลยเหอะ!!!!
“ไปเล่นคอนโดกูสิ....กูว่างแล้วเนี่ย....ยาวเลย....เพิ่งปิดกล้องเรื่องสุดท้ายไปเมื่ออาทิตย์ก่อน”
“ไปส่งพี่ที่คอนโดพี่เหอะ”
“คนละทางเลยนะ”
“งั้นพี่ลาตรงนี้”
“กูไม่ให้ไป....”
มันยิ้มเหี้ยม แล้วออกรถ.....อืม....อืม....
ผมได้แต่นั่งนิ่ง แล้วถามตัวเองซ้ำ ๆ
ที่สุดแล้วหรือยังวะตี๋
ชีวิตมึงตกต่ำถึงขีดสุดแล้วหรือยัง
.
.
.
.
.
to be con
-
ตอนที่ 6 อีกแล้วเหรอว๊า
บรรยาย by ตี๋น้อย :
ความก่อนก็อีหรอบนี้ไม่ใช่เหรอว๊า....
ผมล่ะจำแม่นเลย ภาพอุบาทว์จากหนังโป๊ชายรักชายตะวันตกยังคงตามมาหลอกหลอน....
จำได้แม่น ว่าได้สิวผดขึ้นเต็มหน้าผากเป็นของแถม เพราะถูกซอสพิซซ่าป้ายหน้า
แต่ครั้งนี้ผมก็ยังดูเหมือนคนที่ไม่รู้จักเข็ด.....งั้นเหรอวะ?
ไม่ได้ว่าหลวมตัวหรืออะไรหรอกนะฮะ แต่ว่าถูกบังคับต่างหาก
เนี่ย....ถ้าดื้อล่ะก็....ต้องโดนน้องเจทำโทษแน่ ๆเลยฮะ....
โดนกระทืบนะสิวะฮะ!!!!!!
แล้วไอ้ขี้ก้างกะหร่องอย่างกูจะไปสู้อะไรด๊ายยย.....แหะ ๆ พูดแล้วก็เดี๋ยวจะหาว่าอวยตัวเอง....ผมผอมจริงเหอะ!!!
บางคนอาจจะเถียง....แล้วพุงมึงล่ะ....มันคืออัลไล....
แต่แบบบางครั้งมีพุงน้อย ๆ เอาไว้รองรับหมัดหนัก ๆ ตอนที่มันตุ๊ยท้อง....ก็....ห่า....ก็ไม่เห็นว่าจะช่วยอะไรได้
สรุปก็คือต้องยอม ๆ มันไป
“อ้าว....ย้ายคอนโดแล้วเหรอน้องเจ”
ผมถามเพราะสงสัย....ครั้งก่อนที่มาน่ะมันยังไม่ได้หรูหราขนาดนี้....โอ้โห....นี่มันที่พักระดับซุปเปอร์สตาร์ชัด ๆ ดูน้ำพุนั่นสิวะ อลังโครต....
“เออสิ....อันนี้อ่ะซื้อเว้ย....ไม่ได้เช่า....เริ่ดแม๊ะ”
ผมคันปากอยากถาม....เรื่องที่พี่ท่านมีเสี่ยเลี้ยง....แต่คิดไตร่ตรองดูแล้วคงได้ไม่คุ้มเสีย...เผลอ ๆงานนี้อาจได้ทำหน้าใหม่จริง ๆ
ผมจึงต้องตอบมันไปว่า....
“ครับ”
แล้วก็นะ....
‘เริ่ดแม๊ะ’ ทำไมมันถึงเป็นคนที่พูดจาภาษาแต๋วๆแล้วยังดูดี.....ไม่อุจาด คงเพราะหน้ามันโหดมั้ง แล้วฟีลตอนพูดมันก็โครตจะแมนสาว ๆได้ยินคงกรี๊ดแหละ ผู้หญิงบางคนก็ชอบให้ผู้ชายโหด ๆ ทำตัวหวาน
แต่มันไม่ใช่สำหรับผมอ่ะ
ใครจะไปเชื่อว่ามันมีรสนิยมแบบนั้น....กินผู้ชายมาแล้ว...เอ่อ....อย่างน้อยที่รู้ก็ไอ้เด็กพีท....ส่วนอีกคนหนึ่งก็....
กูเอง
ยังคงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่บทจะต้องเรคคอร์ด...มันก็ควรจะนับรวมเข้าไปด้วยใช่มั้ยวะ?
“ตี๋....ย้ายมาอยู่กับกูดิ ห้องมึงก็ปล่อยเช่า หาเงินค่าขนมไง”
“พี่ยังไม่ตกอับขนาดนั้นครับ....แหม่”
ก็จริง....บ้านผมไม่ได้กระจอกง่อกง่อย...แต่จะให้บากหน้าไปขอเงินเขาใช้ก็ดูจะผิดคอนเสปต์ของผมไปหน่อย โดยเฉพาะพ่อ....ยิ่งแอนตี้อาชีพนักดนตรีอยู่ด้วย...จะให้ไปเล่นตามผับ ก็แหม่....รู้สึกว่าตัวเองมันเทพเกินไปอ่ะนะ...หึ...หึ....หึ
“เพื่อนมึงก็รวย....ก็เลยติสต์ได้ไม่ต้องกลัวไม่มีจะแดก....ส่วนอีตุ๊ดมันก็มีงาน....ลอยลำแล้วมันน่ะ....แล้วทำไมมึงไม่หางานทำวะ....มึงจบการตลาดไม่ใช่เหรอ”
“พี่เด็กบริหารหรอกวู้!!!”
“เหรอวะ....”
“เออ”
“มาบริหารอะไรให้กูหน่อยได้มั้ย”
“อะไรของน้องเจคร้าบบบบบ”
“หัวใจกูไง”
อ่อก!!!
อยากอ้วก....แต่ต้องฝืนยิ้ม เคยเป็นกันใช่ไหม
ทำไมมันถึงได้ชอบทำเหมือนจีบอยู่เรื่อย แปลกนะ ผมเองก็ใช่ว่าจะได้เจอตัวมันบ่อย แทบจะนับครั้งได้ แต่เจอกันที่ไรก็ทำเอากูเครียดประสาทจะแดกได้ชะงัดทุกครั้ง
การเป็นคนฮา ๆ บางครั้งมันฮาไม่ออกนะขอบอก
เนี่ย....ผมก็ลองแต่งเพลงดู ได้ประมาณยี่สิบกว่าเพลง....ช่วงที่ว่าง เสร็จแล้วก็เอาไปให้ห่าต้นมันลองฟังดู มันเบ้หน้า บอกว่ายังไม่ผ่าน ดนตรีแข็งไป แล้วก็......
‘อะไรวะ.....ว่างยาวไม่ใช่เหรอ....ทำไมแต่งได้แค่นี้....น่าจะได้สักร้อยเพลงนะมึง’
นี่....มันว่างี้ ส่วนน้องเดย์แม่งก็ได้แต่ยิ้มเจื่อนและแอบส่งสายตาให้กำลังใจผมอยู่ห่าง ๆ ตามประสาเมียที่ดี(ของไอ้ต้น) คือไม่ก้าวก่ายเรื่องของผัว แบบ...ไอ้ต้นมันเป็นคนจริงจัง เพราะงั้น เวลาเป็นการเป็นงาน ทุกคนต้องฟังมัน เถียงได้....แต่ต้องเหตุผลล้วน ๆ ห้ามง้องแง้งงุ้งงิ้ง....
ซึ่งมันก็ชนะทุกทีไป
ก็เพราะมันว่างน่ะสิ....เลยขาดแรงบันดาลใจ
ไปเที่ยวไกล ๆดีไหม เพื่อพลังที่หายไปจะได้ถูกเติมเต็ม หรือจะแดกซุปไก่สกัดดี....จะได้หัวแล่น....อืม....มีผู้จัดซิทคอมติดต่อมาอ่ะนะ เสนอบทให้ เล่นประจำด้วย ออกแนวระเบิดเถิดเทิง....
รับเล่นแม่งเลยดีมั้ย....เผื่อรุ่งด้านนี้
“คิดไรวะ....หน้าเครียดซะ”
“อนาคตพี่”
“หึยยยย.....น้ำหน้าอย่างมึงเนี่ยนะตี๋”
“นี่น้องเจ.....”
“อะไรมึง”
“คนอย่างพี่เนี่ย.....มันดูไม่ได้เรื่องขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
“อืม.....ก็ไม่นี่หว่า.....ถ้ามึงไม่ได้เรื่องจริง ๆ มึงคงไม่ได้ออกอัลบั้มมาเป็นสิบ ๆชุดหรอก”
“แต่พี่ว่ามันไม่ถึงนะ...”
“เออ....กูก็แค่พูดให้ฟัง...หรือว่ามึงเกาะเพื่อนร่วมวงดังวะตี๋”
“เออใช่....พี่มันเน้นขายหน้าตา....ถุย!!!!”
“เครียดก็เป็นด้วย....อะไร...อะไร.....กูก็ไม่ได้มากวนตีนมึงบ่อย ๆซักหน่อย....จริงไหม”
“พี่เคว้งว่ะ.....แล้วนี่ตกลงน้องเจโดนพี่ซุ๋ยตูดจริง ๆเหรอ....”
“จริงเหี้ยอะไร....อย่างกูคงยอมให้มึงปล้ำหรอกตี๋....คิดเหี้ย ๆ กูแค่อำมึงเล่นหนุก ๆ มึงแม่งก็เก็บเอาไปคิดจนเครียด...เหี้ยยยย”
ทำไมวะ....ทำไมตี๋รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นฝ่ายผิด ก็มันไม่ใช่เหรอที่ชอบเอาเรื่องนี้ขึ้นมาเล่น แล้วก็หัวเราะอย่างมีความสุข
ไอ้สัด!!!!
…………………………………………
มุมมองของเจ :
เอาจริง ๆนะ ผมไม่คิดว่าเรื่องสนุก ๆ ของผมจะทำให้มันเป็นเอามากขนาดนี้
ไม่รู้สิ พอมันเริ่มจริงจัง ผมก็เริ่มรู้สึกว่าเออ......เลิกเหอะ......มันไม่สนุกแล้วว่ะ
ผมปล่อยให้มันคิดเป็นตุเป็นตะว่าได้ผมเป็นเมียมานานแค่ไหนแล้ววะ เป็นปีๆ....หู่วววว....ยาวนานเหี้ย ๆ สำหรับความเข้าใจผิดที่ไม่เป็นผลดีต่อตัวผมแบบนี้
ใครยอมให้คนอย่างมันกดก็บ้าแล้ว ถึงผมจะเคยเผลอไผลไปชอบผู้ชายบ้าง....อย่างเช่นไอ้พีทที่น่ารักเหี้ย ๆ แล้วก็สวยเย็น ๆ อย่างอีตุ๊ด ซึ่งแน่นอนว่ารับแต่บทผัว
สารรูปกูเถื่อนขนาดนี้ ตี๋ตัวเตี้ยตันอย่างมึงอย่าหวังจะได้แอ้ม ขืนเข้ามากูต่อยเปรี้ยงเดียว....หน้ายุบ....ตายโหง!!!!
แต่เพราะอะไรก็ไม่รู้ ที่ทำให้ทุกอย่างมันเลยเถิด
อยู่ ๆก็รู้สึกอยากแกล้ง แล้วนานวันเข้าก็พบว่ามันน่ารัก
ก็ไม่ได้เจอกันบ่อยหรอก เพราะผมงานรัดตัว ก็มีแค่ตอนที่ว่างจัดเพราะไปต่อยหน้าอีแมวมองเหี้ยอะไรนั่นแหละ แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว....เวลงเวลา
แต่ถึงกระนั้นผมก็ลองหาคลิปวงของมันมาดู รู้ตัวอีกที....สายตาที่เคยจับจ้องอีตุ๊ด....ก็เปลี่ยนไปเป็นจ้องมันแทน
ดูมันแล้วเพลิน แล้วมันก็ขยันทำคลิปเหี้ยห่าอะไรออกมาเต็มไปหมด เช่นคลิปเรอดังสนั่น คลิปแดกโค้กให้หมดภายในสิบวิ แล้วก็ถอดเสื้อเต้นฮาเร็มเชค.....เต้นคนเดียว....ตัดต่อคนเดียวเองเสร็จ
ก็น่ารักดี
เนี่ยแหละปัญหา เพราะตอนนี้ผมเริ่มอิ่มตัวกับงาน จนถึงขั้นต้องเบรกผู้จัดการส่วนตัว ไม่ให้รับงานเพิ่มอีกแล้ว ตั้งแต่ละครที่รับบทนำเป็นเรื่องแรกได้เข้าชิงรางวัล ผมก็กลายเป็นตัวร้ายที่ขายดิบขายดี คอยดูสิ....ปีหน้าไม่ต่ำกว่าสามสี่เรื่องแน่ ๆ
เพราะกำลังว่าง เลยว่าจะไปกวนตีนมันเล่น นั่งนึกมุกใหม่ ๆ แต่ก็โชคดีที่บังเอิญเจอมันในวันนี้
ปีกว่าแล้วนะ....ที่มันเข้ามาในชีวิต....เริ่มจากมาป่วนในวันเกิดของผม.....
ก่อนหน้านั้นไม่เคยสนใจ เห็นอีตุ๊ดเคยบอกว่าผมน่ะ...เคยต่อยหน้าไอ้ตี๋ด้วย จริง ๆคือจะต่อยอีตุ๊ดนั่นแหละ แต่แม่มเสือกเอาหน้ามาขวาง ถ้ามันไม่เล่า ผมก็ลืมไปแล้ว ว่าไอ้เหี้ยในวันนั้นก็คือมัน
เห็นมันทำท่าจะร้องอีกครั้ง เพราะถูกผมตวาด เนื่องจากเริ่มรำคาญในความเยอะของมัน ผมก็รีบเปลี่ยนโทนเสียงและสีหน้าให้กลับมาโหดในระดับปกติ
“นี่กูเห็นว่ามึงตกต่ำหรอกนะตี๋ กูถึงยอมเฉลยน่ะ แต่กูก็ไม่เคยนึกว่ามึงจะเชื่อเรื่องนั้น....คิดว่ามึงน่าจะดูออกตั้งแต่แรก”
“ก็พี่ไม่รู้ พี่ไม่เคยผ่านมือชายเหมือนน้อง เลยไม่รู้ว่ามันต้องทำกันอีท่าไหน รุกรับห่าเหวอะไรพี่ไม่เก็ท รู้แค่ว่าพี่ไม่โดน..เพราะตูดไม่แสบก็โล่งไปเปราะหนึ่งแล้ว ส่วนน้องเจ....ตอนแรกพี่ก็ว่าอย่างน้องไม่น่าจะเป็นเมียใคร....แต่พอน้องเจมาจีบพี่....พี่ก็ไม่แน่ใจ”
“นี่แน่ะไอ้สัด....หาว่ากูสาวเหรอ”
โป้กกกกก
ผมเขกหัวมัน แต่มันยิ้มแฉ่ง จนอยากจะจับปล้ำแม่งให้รู้แล้วรู้รอด.....ถึงจะรับหนวดมันไม่ได้ก็เหอะ
“นี่เป็นเรื่องที่ดีที่สุดในชีวิตพี่ตอนนี้เลยว่ะ....ขอบใจนะเจนะ”
“เลิกทำตัวไร้ค่าได้แล้ว หาอะไรทำซะ”
“ครับผม”
“ครับพ่อง!!!”
ถ้าผมจะบอกว่านี่เป็นรักครั้งที่สาม....ผมยังพอจะมีความหวังไหม
ในเมื่อมองยังไงมันก็แค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง
หรือว่าผมจะกลับไปเอาแต่ผู้หญิงอย่างเดียวเหมือนเดิม.....ก็แค่โทรกริ๊งเดียว....ก็มีคนมาช่วยคลายความเงี่ยน....แต่ลึก ๆแล้ว ผมก็ยังอยากจะแต่งงานกับผู้หญิงดีดีสักคน เพื่อสืบทายาทอยู่เหมือนกันนะ แต่คงยังไม่ใช่ตอนนี้หรอก
ไอ้ตี่....มึงมันน่ารัก.....น่ารักเหี้ย ๆ จนกูอยากจะทำชั่วเหมือนเมื่อก่อน
หากไม่ต้อนจนได้....ซึ่งคงจะไม่ได้....เพราะแม่งเสือกไม่ใช่เกย์ ผมก็คงจะต้องอีกอีกวิธีที่รุนแรงกว่าคือ....ปล้ำแม่ม
“ตี๋....”
“อะไรเนี่ย....พี่อยากกลับบ้านแล้ว....งั้นพี่กลับเลยละกัน”
“แต่เรื่องจีบนี่กูจริงจังนะ...ตอนนี้กูก็เคลียร์ทุกอย่างหมดแล้ว คงมีเวลามากพอที่จะ....”
“เลิกอำได้แล้ว....มันฝืดแล้วน้อง”
“หึ”
ผมจูบมัน ไม่ชอบให้ใครบอกปัดความรู้สึกแบบนั้น ผมก็เลยจูบมัน....กลิ่นตัวของมันหอม....คงเพราะไม่คิดว่าจะได้เจอผม มันก็เลยไม่ได้ทำตัวซกมก ผมบดขยี้ปากแดง ๆของมัน ยอมรับว่าไม่เคยจูบคนมีหนวดมาก่อน แล้วยิ่งตอนนี้ผมโกนด้วย ก็เลยเนื้อถูหนวดไอ้ห่าตี๋เต็ม ๆ พยายามสอดลิ้นแต่แม่งเม้มแน่น ผมก็ไม่ยอมแพ้ หากจะลิ้นขาดเพราะถูกมันกัด ก็คงต้องเสี่ยงเอา....
“สัด....มึงเล่นไรวะ”
มันเบะ....แล้วก็ร้อง....ร้องไห้น้ำตานองหน้า ผมดึงตัวมันเข้ามากอด ไม่เชื่อว่าตัวเองจะทำอะไรหวาน ๆ แบบนี้ก็เป็นด้วย แทนที่จะถีบมันสักเปรี้ยง ข้อหาหมั่นไส้ในความสำออยของมัน
“ตอนนี้ใจมึงอาจจะไม่ยอมรับ แต่เชื่อเถอะ....ต่อไปมึงจะต้องติดใจกู”
ผมยองเจ....นายแบบนักแสดงมาดแบดบอยสุดเหี้ย ชอบเล่นของยาก ชอบความท้าทาย เบื่อง่าย ฟันแล้วทิ้งเป็นว่าเล่น
ก็อย่างที่เคยบอก ว่ามีแค่สองคนเท่านั้น ที่ผมรู้สึกจริงจังด้วย...และความสัมพันธ์ค่อนข้างยาวนาน
ไอ้เหี้ยพีท
อีตุ๊ดเดย์
คนที่สามนี่ก็มึงนะตี๋
เตรียมตัวไว้ให้ดีเถอะ....มึงได้ร้องอีกแน่ ๆ
ตอนที่กูได้เป็นผัวมึง!!!!
.
.
.
.
.
to be con
-
ตอนที่ 7 เจ็บนี้รสปูอัด....(รสปูอัด)
[บรรยายโดยว่าที่ซุปตาร์...]
“ตายซะเถอะมึง!!!!”
“เฮ้ย.....เหี้ยอะไรของมึงเนี่ย!!!!”
ผมตื่นแต่ไก่โห่ เนื่องจากได้รับโทรศัพท์จากน้องรีเซฟชั่น ว่ามีคนต้องการพบผม ห่า....ผมก็แบบ....แม่ง!!! ถ้าเป็นอี.....(ชื่ออะไรแล้ววะ---มันเปลี่ยนชื่อบ่อย)....นั่นแหละ...สักอย่าง ถ้าเป็นอีผู้จัดการส่วนตัวของผมล่ะก็นะ กูจะด่าแม่มให้ยับ
แต่ปรากฏว่าไม่ใช่ว่ะ....ใครรู้ไหม....ไม่เอาน่า....พวกคุณน่าจะเดาได้นะ....ไอ้พวกที่พูดน้อย ๆ แต่ต่อยหนักโครต
อีตุ๊ดมาหากูว่ะครับ
แล้วนาน ๆ มาที แม่มก็ไม่ฟังอีร้าค้าอีรมใด ๆ ทั้งสิ้น เปิดประตูเข้ามาได้ แม่มซัดแหลก หมัดเอย เข่าเอย ศอกเอย ตีนนี่หนักโคตร ยันทีเดียว...เซแทบล้ม แต่ดีที่คนอย่างผมมันอึด
เสียชื่อตัวร้ายยอมนิยมหมด ถ้าต้องมาตายคาตีนตุ๊ด
“เดย์....มึงอย่าเยอะ....ไม่งั้นกูจะเอาจริงแล้วนะ”
“เออ!!!!.....ซักตั้งมาไอ้หน้าเม็ด”
ตุ่บ!!!!
สยบมารตุ๊ดในหมัดเดียว อีตุ๊ดทรุดลงไปกอง มือกุมท้อง เงยหน้ามองผมด้วยแววตาที่ชั่วร้ายสุด ๆ อ่ะ
“ไม่ต้องมาทำตาดุเลยนะมึง มีอะไรก็พูดกันดีดี ไม่ใช่ต่อยเอาต่อยเอา มึงน่ะ....เคยสู้กูได้เหรอ....แล้วจำได้มั้ย ที่บอกให้กูรู้จักเข้าหาธรรมะธรรมโมอะไรของมึงนั่นน่ะ....”
“ก็แกทำอะไรเอาไว้ล่ะยะ”
มันปัดมือที่ผมยื่นไป...เพื่อหมายจะช่วยฉุดมันให้ลุกขึ้น สุดท้ายลุกไม่ไหวครับ ก็เลยเปลี่ยนมามองแบบอ้อน ๆแทน ผมก็เลยสงเคราะห์มันเสียหน่อย
ตามประสาคนเคยแอบรักแอบปิ๊งกัน....
“ทำอะไร!!! กูไปทำอะไรให้มึงอีก!!!! ตอนนี้กูเป็นคนดีแล้ว ใจเย็นลงตั้งเยอะ ถ้าเป็นเมื่อก่อน มึงน่ะเรอะ...ได้กินกูแค่หมัดแรกแค่นั้นแหละ หลังจากนั้นคือเละเป็นขี้!!!!”
“แกข่มขืนพี่ตี๋”
“เห”
“เฮ้ยยยยย.....ไม่ใช่ครับ......แค่พยายามจะ.....เฉย ๆ”
เสียงหมาที่ไหนแทรกขึ้นมาวะ และแล้วผมก็เห็นไอ้ตัวปัญหาค่อย ๆโผล่หน้าเหี้ย ๆของมันออกมา ไอ้สัดตี๋จ้องผมอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะค่อย ๆหดหัวกลับไปหลบอยู่ข้างนอกเหมือนเดิม มึงเป็นตัวอีเห็นเรอะ!!!!
“นี่มึงฟ้องเหรอไอ้ตี๋” ผมตะโกนถามไอ้ตาไม้ขีดข้างนอก ผลที่ได้คือความเงียบ มีแต่อีตุ๊ดตีนหนักนี่แหละ ที่ตะเบ็งใส่ผมเอา...ใส่ผมเอา ด้วยเสียงสวรรค์แปดหลอด!!!!
“เออสิยะ.....พี่เค้ามาร้องห่มร้องไห้....บอกโดนแกเล่นซะเสียเชิงชาย”
“ก็แค่จูบไปทีเดียว....ลิ้นยังไม่ได้สอดเข้าไปเลยเหอะมึง”
“สันดานเก่าไม่หายสินะ....เรื่องเล่นกับความรู้สึกคนอื่นน่ะ”
“เรื่องเก่า....มึงจะขุดขึ้นมาพูดทำเหี้ยอะไรวะเดย์ นี่เพื่อนกันเปล่าเนี่ย มึงเห็นไอ้หน้าตี๋หิดนั่นดีกว่ากูเลยเรอะ มันเว่อร์ มึงก็รู้นิ”
“แล้วแกไปแกล้งพี่เค้าทำไม ถึงจะเล่น ๆ ขำ ๆ แต่พี่เค้าก็ผู้ชาย ไม่ใช่เสือใบอย่างแก แล้วขอโทษเถอะ พี่ตี๋นี่มันก็ลูกชายชั้น ไม่ใช่คนอื่นคนไกล ก็สำคัญไม่น้อยไปกว่ากันหรอกย่ะ อย่างน้อยมันก็ไม่เคยเหี้ยใส่ชั้น....นี่ก็ไม่อยากจะพูดเรื่องเก่า ๆ หรอกนะ แต่มันของขึ้น!!!!”
“อะไรนะน้องเดย์”
ไอ้ตี๋โผล่หน้าเข้ามาสอดอีกหน ผมล่ะอยากจะเตะมันจริง ๆ กวนตีนนี่ต้องยกให้เลย ยกให้มันคนเดียว
“ทำไมพี่ตี๋เป็นลูกง่ะ” มันทำหน้าอ้อนตีน เบะปากเสียแบ๊ว ถามอีตุ๊ดด้วยเสียงง๊อง ๆแง๊ง ๆ น่ากระโดดถีบ.....ถึงจะน่ารักฉิบหายก็เหอะนะ อีตุ๊ดปั้นหน้าสวย หันไปตอบลูกมันด้วยเสียงที่โครตสวย
“ก็พี่ต้นเป็นพ่อ....ส่วนหนูเป็นแม่ไง....แล้ววันนี้ก็มาในฐานะแม่....ที่ลูกโดนรังแก....เข้ามานี่มา....มาชี้ตัวไอ้บ้ากาม”
ผมล่ะจะบ้า อีตุ๊ดแม่มต๊องโก๊ะขึ้นเยอะ ส่วนไอ้ตี๋ก็เดินตูดบิด ดัดจริตน่าถีบเข้ามาในห้องผม แต่ก็ยังไม่วายมองค้อนผมด้วยตาตี่ ๆนั่นเหมือนเดิม
แล้วงี้จะไม่ให้ตกหลุมรักได้ไงว๊า
ผมนี่มัน...รักชอบแต่กับพวกลูกเสือลูกตะเข้เรื่อยเชียว....
“เจ....เลิกนะ....ไม่เอาแล้วนะยะ....หยุดแกล้งพี่ตี๋ได้แล้ว ช่วงนี้ชีวิตเค้าก็แย่พอแล้ว ร่อนไปร่อนมาเหมือนผีไม่มีศาล”
“เดย์ง่า”
“แล้วมึงคิดว่ากูสนุกเหรอ....อย่างไอ้ตี๋นี่มันไม่ใช่แนวกูเลยนะเว้ย....เป็นของใหม่สำหรับกูเลยนะมึง”
“นี่มันคน....ไม่ใช่ไอโฟน....มีตัวเดียว....ไม่มีอัพเดต ตอนนี้แกเห่อ แกก็เล่นของแกไปเรื่อย แกไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่ทำ มันจะเป็นตราบาปของคนอื่นไปตลอดชีวิต”
ห่าเดย์....มึงก็เว่อร์ไปป่ะวะ?
“เดย์....มึงฟังกูนะ....กูชอบมัน....กูไม่ได้ล้อเล่น กูไม่ได้เห่อ แล้วมันก็ไม่ได้แปลกอะไร ก็แค่ที่ผ่านมา...กูชอบแต่แบบไอ้พีทซึ่งมันน่ารัก กับมึง...ซึ่งก็สวยแบบของมึง แต่นี่เป็นครั้งแรก ที่กูตกหลุมรักผู้ชายที่เป็นผู้ชายจริง ๆ อย่างมัน มึงดูหนวดมันสิ ห่า....จะไว้แข่งกับกูรึไง กูชอบไปแล้วก็คือชอบ ถึงกูจะขี้เอา แต่กูก็ไม่เคยเอาใครติดต่อกันนานเกินเดือน ลองได้รักขึ้นมาแล้ว กูก็ไม่มีใครได้เหมือนกัน นี่ก็ไม่ได้ล่อหญิงมาอาทิตย์นึงแล้ว เพราะมึงเลยไอ้สัดตี๋”
“เอาจริงสิยะ”
“เออ!!!.....คนอย่างกูรักแล้วรักเลย ถ้าไม่มีเรื่องมาทำให้เลิกกัน กูก็รักของกูได้เรื่อย ๆ แล้วยิ่งยังไม่ได้แบบนี้ มันยิ่งท้าทาย กูชอบ ตี๋มึงด้วย...ฟังกู...กูชอบมึง....กูตกหลุมรักมึงเข้าแล้ว”
“กรรมของกู”
“กรรมของชั้นด้วย”
ผมยืนมองคู่แม่ลูกที่กำลังทำท่ากุมขมับเหมือนกันเด๊ะ ๆ แล้วก็อดหัวเราะออกมาดัง ๆไม่ได้ อึดใจหนึ่ง อีตุ๊ดก็ขอตัวกลับดื้อ ๆ
“งั้นชั้นกลับก่อนนะ....นัดพวกยาย ๆเอาไว้ ลาล่ะ”
“เฮ้ย!!! น้องเดย์รอพี่ตี๋ด้วย”
ผมคว้าหมับเอาไว้ได้ ไอ้ตัวแสบอยู่ในอุ้งมือผม ส่วนอีตุ๊ดนั้นเดินลิ่ว ๆ ไปไหนต่อไหนแล้ว ประตูห้องก็ไม่ปิดให้ เดินไปเหมือนลอย....ห่าสัด!!!!
“มึงจะไปไหน....ไอ้เด็กขี้ฟ้อง”
“ปล่อยพี่....พี่จะกลับไปนอน”
“เออ...แต่กูไปด้วย มึงทำกูตื่นแต่เช้า ทำลายวันพักผ่อนที่แสนจะมีค่าของกูซะยับ”
“ทีตัวเองทำลายชีวิตคนอื่น”
“บ่นเหี้ยไร!!!!”
“เปล่าเว้ย”
เห็นไหม....มันน่ารัก แล้ววันนี้มันก็แต่งตัวได้แนวโคตร ปากแดง ๆของมันน่าขยี้เล่นดีเหมือนกัน
.
.
.
.
.
“จะพาพี่ไปไหน”
มันถาม กอดอก หน้ามุ่ย ส่วนปากนี่เบะได้อีก ผมว่ามันไม่ได้พยายามทำตัวแบ๊วหรอก แต่เพราะมันเหมือนเด็ก ๆมากกว่า เด็กปากหมา กวนตีน เหมือนจะเก่ง แต่ก็ไม่รู้จักโต
“กินข้าว”
“พี่ไม่หิว”
“แต่กูหิว”
“พี่แดกมาแล้ว”
“พูดให้เพราะตี๋”
“ครับ!!!!”
ฮี่เธ่อร์!!!! อย่ามาทำเป็นแน่นะมึง ผมเลี้ยวเข้าจอดในร้านอาหารร้านหนึ่ง ที่ไม่เคยแวะมาก่อน ร้านข้างทางตึกแถวธรรมดา ๆนี่แหละ ดูดีกว่าร้านตามสั่งหน่อยนึง
ปกติก็แดกงี้ ไอ้พวกจานดาราห่าเหวอะไรที่ผมเคยไปถ่ายทำนั่นน่ะ ก็รู้อยู่ว่าตอแหลทั้งนั้น เมนูภาษาฝรั่งเศสนี่ต้องท่องจำกันเป็นอาทิตย์ แถมรสชาติก็ไม่ได้ถูกขี้ปากกูเล้ยยยย.....
“มึงกินแล้ว...งั้นก็นั่งดูกูกินไปนะ”
“จ๊อกกกกกกกกกกก”
นั่นคือเสียงท้อง อายว่ะ...ไม่ใช่ของมันนะ ของผม เห็นมันแอบยิ้ม ผมเองก็พลอยอารมณ์ดีไปด้วย
“เอากะเพราหมึกครับ”
“ไหนว่าไม่แดก”
“พี่กินมาน้อย....”
“เออ ๆ.....พี่ครับ...เอา....[Blah…Blah]”
ระหว่างรออาหาร ผมก็นั่งมองมันม้วนหลอดเล่น ม้วนไปม้วนมา มันคงเผลอ เอาปากงับปลายข้างหนึ่งเอาไว้ แล้วดีดเสียงดังโพล๊ะ!!!!
“เชี่ยตี๋ เสียงดัง”
“เออ...โทษ!!!!”
“อีตุ๊ดมันไหวไหม”
“พี่งอนมันแล้ว ช่างแม่งมัน ไม่ได้อย่างใจเลย”
“มึงกะจะให้มันมันแหกอกกูหรือไง กะจะฝังเลยว่างั้น”
“เฮอะ!!! มึงลองมาโดนผู้ชายจูบปากอย่างกูสิวะ”
“ก็เคยนะ...บ่อยด้วยแหละ”
“ไอ้หน้าด้าน กูจะแฉมึงลงก๊อสซิปสตาร์”
“ไม่แคร์ ใครสน มึงเป็นใคร? แล้วถึงสื่อจะรู้ กูก็ไม่สน ไม่เป็นดารากูก็ทำมาหาแดกอย่างอื่นได้....เผลอ ๆ อาจจะดังกว่านี้ด้วยซ้ำ พวกสื่อแม่งชอบ คนตรง ๆอย่างกูอ่ะนะ”
“ใครจะสนน้องเจ พี่ตี๋น่ะ...งานเอ็มทีวีเอเชียก็ไปเหยียบพรมแดงมาแล้ว”
“แล้วมีคนเห็นหัวมึงไหมล่ะ”
“ชะ----เร๊อะ!!!! (เชอะ!!!)”
มันตัดบทสนทนาด้วยท่าทางแบบเด็กโข่ง อาหารมาพอดี แล้วเราก็ตั้งหน้าตั้งตากินกัน
“จะไปไหนอีกว๊า”
“กูจะดูมือถือใหม่”
“นี่พี่กลายเป็นผู้ติดตามของน้องเจไปแล้วสินะ”
“วันนี้ยังอีกยาว”
ผมพามันไปงานไอที มีแฟนคลับมาขอถ่ายรูป ถูกนักข่าวสัมภาษณ์นิดหน่อย ไอ้ตี๋ก็เหมือนจะรู้ตัว เดินไปหลบห่าง ๆ เออ...น่าสงสาร ถึงวงมันจะมีงาน ก็อย่างที่บอก คนก็ไปสนใจอีตุ๊ดกันหมด รายนั้นเห็นว่าดอดไปรับงานละครเวทีกับเค้าด้วยนิ
“มึงจะไม่ช่วยกูเลือกเลยรึไง”
“เงินน้อง น้องก็ตัดสินใจเองเด่”
“หึหึ”
ผมว่าจะพาแม่งลากไปไหนต่อไหนทั้งวันเลย โทษฐานที่ทำตัวน่ารัก โทษฐานที่มากวนวันอันแสนสงบของผมแต่เช้า
แบบนี้มันเรียกว่าเดทได้ไหมวะ
ก็ไม่รู้สินะ(ฮา)
.
.
.
.
.
[บรรยาย]
สามวันก่อนหน้านั้น หนุ่มตาไม้ขีดนัดเพื่อนรักเพื่อนตายออกมาเจอกัน ในร้านเบเกอรี่แถวทองหล่อ...
“ไอ้ต้น”
“อะไรวะ...เพลงน่ะไปถึงไหนแล้ว...”
“กูไม่ได้นัดมึงมาเรื่องงาน กูแค่อยากถามอะไรมึงซักหน่อย”
“ว่ามา”
“ผู้ชายนี่เค้าเอากันยังไงวะ มึงกับน้องอ่ะ....เอากันยังไง”
“สัด!!!!....สาระมากอ่ะมึง กูกลับละนะ”
“ต้น....กูซีเรียส...ถ้ากูนัดมึงมาเพราะเรื่องบ้าบอ...กูถามมึงในไลน์เอาก็ได้”
“มึงจะไปเอากับใคร”
“ต้น.....เพื่อนจริงจังมาก....เผื่อเอาไปเขียนเป็นเพลงให้พวกโฮโมไง....บรรยายแบบเปรียบเทียบ...เชิงสัญลักษณ์ไรเงี้ยะ!!!”
“กูไม่รู้”
“มึงจะบอกว่ามึงไม่เคยซั่มน้อง”
ชายหนุ่มผิวแทนจ้องหน้าเพื่อนรัก แล้วอีท่าไหนไม่รู้ น้ำตาลูกผู้ชายของนายต้นกล้าก็ไหลพราก
“เออ...กูมันไม่มีน้ำยา จะว่าอย่างงี้สินะ ใช่เซ่....กูมันไม่มีเซ็กส์แอพพีลลล...ฮืออออ.....อย่างกูสมควรแล้วสินะ ที่จะต้องพึ่งพาสหายทั้งห้าไปตลอดชีวิต มึงไม่เคยเป็นคนดี มึงไม่เข้าใจหรอกตี๋ ว่าบางทีกูก็อยากจะปล้ำแม่งซะ แต่กูต้อง keep ลุคสุภาพบุรุษนี่มันเจ็บปวดแค่หนายยยยย....กระซิก...กระซิก”
“ไปกันใหญ่แล้ว....คืองี้”
แล้วหนุ่มตี๋ก็เล่าทุกอย่างจนหมดเปลือก เล่าอย่างยาวยืด และเล่าซ้ำไม่ต่ำกว่าแปดรอบ จนเพื่อนรักอย่างนายต้นกล้า ต้องหิ้วมันไปปรับทุกข์ต่อที่คอนโดรังรักของเขากับแม่เสือสาวขาโหด
สะกิดต่อมกันยังไม่พอ ยังนำพาปัญหาหนักอกมาปรึกษาอีก
ไอ้ตี๋หนอไอ้ตี๋
.
.
.
.
.
.
to be con
ขออภัยที่มาต่อช้านะคะ และแถมยังเป็นตอนเก่า ๆ อีกต่างหาก แต่ไหน ๆ ก็เปิดกระทู้ใหม่แล้ว ก็เลยยกจากกระทู้เดิมมาทั้งดุ้น แล้วค่อยต่อตอนต่อ ๆ ไปในกระทู้ใหม่นี่แหละ
ถามว่าทำไมไม่ลงทีเดียวตั้งแต่แรก คนแต่งอยากลองดูเสียงตอบรับดูก่อนน่ะค่ะ ซึ่งเงียบเหมือนเป่าสาก!!! เพราะตอนแรกกำลังคิดว่าจะกลับต่อในกระทู้เดิมดีไหม ถ้าเกิดกระทู้ใหม่ไม่มีคนอ่านเลย แล้วลบกระทู้นี้ทิ้งไป
แต่คิดแล้วว่าตั้งใจจะต่อเรื่องคนสองคนนี้ แบบไม่ใช่ตอนพิเศษ ก็เลยมาไล่อัพให้เป็นปัจจุบันในกระทู้นี้นี่แหละ ส่วนจะมาต่อช้าเร็วแค่ไหน ถ้าได้กำลังใจดี มีคอมเม้นท์ติชมหรือแชร์ไอเดียบางอย่างแก่กัน ก็น่าจะมาอัพได้บ่อย แต่ถ้าอัพแล้วคนอ่านน้อย ก็คงมาต่อเมื่อคิดพล็อตได้(ไม่ได้นอยด์---ไม่ได้เรียกร้องคอมเม้นท์---หรือขู่คนอ่านแต่อย่างใด---Just Relax) ซึ่งหลังจากแต่งนิยายมาหลายเรื่อง คนแต่งก็เริ่มจับแนวทางได้และเปลี่ยนแนวคิดในการแต่งนิยายเสียใหม่ เอาเป็นว่าจะเป็นตัวของตัวเอง และทำหน้าที่ตรงนี้ให้ดีที่สุด แล้วเจอกันตอนหน้า(กำลังปั่นตอนที่ 8 ไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้ ได้อ่านแน่นอนค่ะ)
-
ตี๋น้อยผู้น่าสงสาร แต่คนที่น่าสงสารกว่าคือพี่ต้นสินะ
-
แอร่ยยย ต่อๆ
-
o13จะรออ่านนะคะ ดีใจที่มาต่อ วันนี้ก้เป็นวันแย่ๆของเราเหมือนกันนแต่เวลาอ่านเรื่องนี้แล้วมันยิ้มขึ้นมาเลย ขอบคุณมากๆนะ:)
-
คือ ชอบนะ อินและฮาด้วย เป็นคนชอบนิยายแบบธรรมชาติอ่ะ แต่ของ คุณmutyamania มันฮาด้วยอ่ะ
ตัวละครแบบจับต้องได้ ไม่ใช่ว่าเป็นหนุ่มหน้าสวยเอวบางร่างน้อยกับพระเอกตัวสูงปรี๊ด นี่มันดูนิยายเว่อร์อ่ะ
แบบนี้แหละ อ่านแล้วรีแล็กซ์ ลุ้นดี เมื่อไหร่พี่ตี๋จะเสร็จน้องเจ ฮ่าๆ มาต่อไวไวนะคะ สู้ๆจ้า
พี่ตี๋กวนดี แต่หงอน้องเจ น่ารักชะมัด ตี๋เป็นอีกตัวละครที่ชอบมาก อิอิ
-
ตี่ตี๋ น่ารัก ขอบใจจร้า
-
มารอ มาดัน ตีตี๋ก่ะเจเจ :z2:
-
ตอนที่ 8 เวอร์จิ้นของตี๋
[ตี๋เล่าฮะ]
“อ๊ะ....ดีค่ะพี่....แรงอีก...แรงอีก”
“ซี๊ดดดด.....จัดไปอีหนู....อ่าห์
“สุโคร่ย....คิมูชิ๊”
“อิไตโยะ”
เที่ยวอ่างครับ....เที่ยวอ่าง
ก็ไม่ใช่ว่าอับจนถึงขนาดต้องใช้เงินซื้ออีหนูเสพสุขหรอกนะ(ไม่ใช่อะไรหรอก) แต่ว่ามันก็นานนักหนาแล้ว สำหรับการปลดปล่อย ครั้งล่าสุดที่จำความได้ก็ตั้งแต่....อืม.....ห้าวันก่อน....น้องมือ.....เดือนที่แล้ว....ก็น้องมือ....สามเดือนก่อนล่ะ....ก็ไอ้น้องมือ....
นี่กูได้มือตัวเองเป็นเมียบ่อยยิ่งกว่าได้หญิงจริง ๆ อีก นี่คือเรื่องปกติของคนหน้าตาดีเหรอวะ?
ก็ไม่ได้หมกมุ่นถึงขั้นทำทุกวัน แต่เพราะโสดไง แล้วก็ว่าง กูก็เลยเปลี่ยว...พอหาที่ลงไม่ได้ ก็ต้องมือ....นี่กูปกติใช่ไหมวะ?
พูดก็พูดเถอะ ใครบ้างไม่เคยช่วยตัวเองวะ แล้วช่วยตัวเองบ่อยกว่ามีเซ็กส์จริง ๆ มันก็เรื่องปกติอยู่แล้ว ไม่เห็นเกี่ยวกับว่าฮ็อตหรืออีเดียต แต่ประเด็นคือนานแล้วนะ ที่กูไม่ได้ตั่บหญิงจริง ๆ น่ะ ไม่ได้อยากจะเวิ่นเว้อ....
อีหนูร้านนี้เพื่อนแนะนำมาว่าเด็ดดวง(แน่นอนว่าไม่ใช่ไอ้ห่าต้น---เพราะห่าต้นมันแบ๊ว---สะอาดเว่อร์---และเวอร์จิ้นด้วยมั้ง) สะอาด ปลอดโรค แต่เพื่อให้ชัวร์....ตี๋เลยใส่ถุงสองชั้น....อืม....หวังว่าใส่สองชั้นคงทำให้ขนาดมันใหญ่ขึ้นกว่าเดิมบ้างนะ....ถึงของเดิมจะใหญ่มากก็เถอะ
“พี่คะ....เงินด้วยค่ะ....หนูจะกลับแล้ว”
“นี่จ้ะ”
“แล้วใช้บริการอีกนะคะ”
“ครับ”
“เจอลูกค้าอย่างนี้รักตายเลย....รวดเร็วไม่เสียเวลาแถมยังทิปหนัก”
“แหม....ก็พี่มันป๋า”
บุ๋ยบุ่ยน้องปุยนุ่นของพี่....เอ๊ะ....รวดเร็วไม่เสียเวลา....นี่หลอกด่ากูหรือเปล่าแว๊ะ....ก็ยี่สิบนาทีนี่มันคงไม่เร็วไปใช่ไหม.....ก็มันเวลามาตรฐาน....หนังโป๊ที่พวกคุณดูกันมันตัดต่อหรอกน่ะ!!!!
ผมเบื่อน่ะ....จริง ๆเรื่องเที่ยวนี่ไม่ได้อยู่ในหัวสมอง....แล้วก็อย่างที่บอกว่าไม่ได้หมกมุ่น แต่ว่าผมอยากจะพิสูจน์อะไรบางอย่าง.....
พิสูจน์ว่าผมยังเป็นผู้ชายปกติธรรมดาเหมือนที่เคยเป็นน่ะสิ!!!!
ล่อหญิงได้...มีอารมณ์กับหน่มน้ม....ไม่ได้หวั่นไหวไปกับอะไร ๆ....
เป็นที่รู้กันว่าผมโดนเหี้ยตัวหนึ่ง(ซึ่งตัวโคตรใหญ่)ตามรังควาญมานานแรมปี ถึงตัวไม่มา แต่แคปซูลความเหี้ยที่มันฝากเอาไว้ ก็ช่างออกฤทธิ์ได้ต่อเนื่องยาวนานนัก แล้วรู้ไหม....ตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ แล้วจ๊อด ไอ้ห่าเจมันคิดจะเคลมผมจริงจัง แบบที่ว่าโดนอัดประตูหลังกันดังตั่บ ๆ ซึ่งผมกลัวมากในจุดนี้ กลัวได้มันเป็นผัว ไอ้ผมมันผู้ชายร่างเล็ก...บอบบาง....พุงโล.....ก้นปอด....
ก็แบบว่า....
ถูก!!!!!.....ผมเองก็หนีมันอยู่....!!!!
ปล่อยห้องให้คนเช่า......ส่วนตัวเองก็กลายเป็นตี๋เร่ร่อน.....ขลุกอยู่คอนโดไอ้ห่าต้นบ้าง(ขนของไปเก็บห้องมันเรียบร้อยแล้ว)เพราะวงเรากำลังเริ่มทำเพลงกันอย่างจริงจัง....ซึ่งพอชักจะเริ่มเบื่อ ๆ เอียน ๆ ผัวเมียคู่หวานผมก็จะออกไปที่อื่นหลาย ๆวัน ไปนอนค้างอ้างแรมกับเพื่อนคนอื่น ๆบ้าง.....นอนโรงแรมบ้าง....เที่ยวอีหนูบ้างอะไรบ้าง
มันตามไปหาผมนะ....บุกมาถึงที่ห้องของไอ้ห่าต้น น้อง(เดย์----ขุ่นแม่ของกู)ก็แบบเชื้อเชิญประหนึ่งแขกคนสำคัญ ส่วนไอ้ห่าต้นหรือก็แบบว่าคุยกันถูกคอ มันก็งี้แหละเพื่อนผม เมียมันรักใคร มันก็รักคนนั้นด้วย โรคขี้เกรงใจเมียน่ะ....นี่ขนาดยังไม่ได้แอ้มเมียเลยนะนั่น.....อ่อนเอ๊ย!!!!
ก็แบบ...ก็แบบ...ผมชักติดคำนี้แล้วแฮะ....ก็แบบต่อหน้าคนอื่น ไอ้เวรนั่นมันก็ตีหน้าแสนดีอ่ะนะ ประหนึ่งว่ามันเนี่ย กำลังจะเข้าทางพ่อแม่ เพื่อเตรียมมาสู่ขอผม....อะไรประมาณนั้น พ่อก็คือห่าต้น ส่วนแม่กูก็คือไอ้เดย์เหย่ แต่พอคล้อยหลังสองคนนั่น มันก็ทั้งข่มทั้งขู่ตี๋ ขู่ฆ่าบ้างล่ะ ขู่จะมอมยาแล้วลักพาตัวบ้างล่ะ ขู่จะปล้ำตอนพวกนั้นเผลอบ้างล่ะ
น่ากลัวสัด ๆ!!!!
ก๊อก ๆ ๆ
เอ๋.....น้องลืมของเหรอวะ
แย้กกกกก.....น้องปุยนุ่น....ทำไมมันถึงได้น่ากลัวสัด ๆ
“ขึ้นสวรรค์มันไหมจ๊ะ....พี่ตี๋”
เอื๊อก!!!!
.
.
.
.
.
.
[หนุ่มโหดรายงานตัวฮะ]
“ห่าตี๋.....กูไม่ได้จะปล้ำมึง ไม่ต้องหนีหัวซุกหัวซุนแบบนั้นก็ได้”
“ไม่ทำจริง ๆนะ”
“เออ!!!”
“ไม่เชื่อเว้ย....สะกดรอยตามกูมาใช่มั้ย....แอบตามกูสินะ....ไม่ออกเว้ย ยังไงก็ไม่ออก”
“จะออกมาหรือว่าจะให้เข้าไป”
“ออกก็ได้วะ”
โมโหชิบหาย แต่ก็ขำบรรลัย ไอ้หน้าตี๋พอเห็นผมก็เหมือนเจอผี รีบผลุบหายเข้าไปซ่อนอยู่ใต้เตียง ทำอย่างกับว่าจะหนีพ้น
ใช่....ผมแอบตามมันมา
ก็ดีอยู่หรอก ที่มันปล่อยคอนโดซกมกของมันให้คนเขาเช่า แต่ที่แย่คือมันตะลอนไปเรื่อยเพื่อหนีหน้าผม รู้ไหม การที่ต้องวิ่งไล่ตามมัน ทำให้ผมชวดงานอีเว้นท์ไปตั้งหลายที่ จนไอ้แต๋วแก่(ผจก.ส่วนตัว)แม่มด่ายับ อืม...ชีวิตกูหนีไม่พ้นแต๋วจริง ๆ ไอ้เหี้ยแมวมองที่มาลูบนมกูก็แต๋ว แต่อีนังคนนี้ไว้ใจได้หน่อย เพราะแม่รู้จัก ซึ่งเปอร์ซงเปอร์เซ็นต์อะไรมันก็ไม่ได้หักผมเยอะ แถมยังจัดคิวเก่งบรรลัย รับทรัพย์อื้อซ่า มีเงินเอาไปซื้อผู้ชายกล้ามปูกินได้หลายวัน....หมายถึง...นึกชื่ออกแล้ว มันเปลี่ยนมาชื่อลอร่า ส่วนผมน่ะ ใจมันมาทางนี้.....
ไอ้ตี๋น้อยของผม
“น้องเจอย่าเงียบสิวะ”
“ออกมาให้ไว”
“ถ้าน้องเจทำพี่....รู้ใช่มั้ย....พี่จะไปฟ้องไอ้เดย์เหย่”
“กลัวตายล่ะ....ถ้าจะทำทำไปนานแล้ว อยากคุยด้วยเฉย ๆ”
มันออกมาแล้ว หน้างี้เหลือสองนิ้ว หัวเราะแหะ ๆ แล้วแบบ....
จะยั่วกันไปถึงไหน เสื้อแสงแม่มก็ไม่สวม ใส่แต่กางเกงในเปื่อย ๆ เปื่อยจนต้องมามือกุมเป้าเอาไว้ แล้วนั่นอะไร ถุงยางสามอัน...ย้ำว่าสาม....ถุงยางใช้แล้วตกอยู่บนพื้น ไอ้ห่านี่แม่มใช้เปลืองแท้ แค่แป๊บเดียว ได้สามยกเลยหรือวะ
“พี่ไปอาบน้ำก่อนได้มั้ย....เหนียว”
“ทำไมต้องหลบหน้ากูด้วย”
“ก็....”
“แล้วเสี้ยนมากเหรอ ถึงต้องมาซื้อหญิงกินถึงที่นี่ รู้มั้ย...เพื่อนกูเป็นเจ้าของอาบอบนวดตรงหัวมุม แล้วก็เป็นเจ้าของม่านรูดนี่ด้วย”
“ระ....ร้ายกาจ”
“ถามจริง....มึงเกลียดกูเหรอวะตี๋”
“เออ”
“เสียใจนะเนี่ย”
“พี่ยังไม่ได้ตอบ....ที่เออน่ะ...แค่อินโทร”
“ลีลาเยอะ”
“พี่ก็แค่ไม่ชอบขี้หน้าน้องเจ แล้วก็ขยะแขยงตอนที่โดนน้องเจจูบก็แค่นั้น ถึงน้องเจจะเหี้ย สัด จัญไร นิสัยเลวร้ายเอาแต่ใจ แต่พี่ตี๋ก็รับได้ แค่ไม่มายุ่งกับพี่ตี๋ก็พอแล้ว”
“นั่นแหละตี๋...นั่นแหละคือเกลียด...มึงนึกถึงกู มึงก็นึกถึงแต่เรื่องแย่ ๆ กูกลับล่ะนะ”
เศร้า...เสียใจ....หรือก็เปล่า เพราะรู้แต่แรกแล้วว่ามันเกลียด แต่เพื่อความสมจริง ผมควรใช้ความสามารถทางการแสดงให้เกิดประโยชน์ใช่ไหม
“โธ่น้องเจ อย่าทำเสียงสั่นสิวะ เราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้น่า เอางี้ม๊ะ ไปพาอีหนูมาเยอะ ๆ เลย แล้วมาฉลองกัน มีเพื่อนเป็นเจ้าของซ่องนี่หว่าเรา...เกร๋เฟ่อร์”
สัดนี่....ปล้ำดีไหม....เอาแม่มเลยดีไหม ยังจะห่วงเรื่องซั่มอีกนะดูมัน
“กูกลับล่ะตี๋”
ถ้าทำ ทำไมจะไม่ได้ แต่เพราะผมเปลี่ยนไปแล้ว แล้วมันก็คือตัวจริง จริงเสียยิ่งกว่าจริง เพราะงั้นผมต้องถนอมมันนิดนึง
“พี่ก็ไม่ได้รังเกียจอะไรน้องเจหรอก แค่ไม่ชอบเวลาน้องเจจีบพี่ง่ะ มันไม่ใช่ น้องเจเข้าใจใช่ไหม”
“ไม่เข้าใจว่ะ มึงน่ะเหมาะสมกับกูที่สุดแล้ว คำว่ายอมแพ้ไม่อยู่ในพจนานุกรมของกูเว้ย”
“แต่น้องเจก็ยอมปล่อยน้องเดย์ไป”
“นั่นเพราะกูติดค้างมันไว้เยอะต่างหาก”
“ปล่อยน้องพีทไปด้วย....เออ....แล้วนี่น้องพีทมันหายไปไหนวะ....รู้ข่าวมันมั่งมั้ย”
“กลับล่ะ”
“พี่กลับด้วยสิ”
“จะดีเหรอ”
“ดีที่สุดแล้ว....นี่....เห็นนี่มั้ย โดนเด็กล้วงตังค์ไปหมดเบย ดีนะยังเหลือบัตรไว้ให้ ไม่เอาไปทั้งกระเป๋าน่ะ”
“บัตรประชาชนมึงไม่มีใครเขาอยากได้หรอกตี๋”
มันหัวเราะ ระหว่างคุยกันมันก็แต่งตัวและเก็บซากของมันไปด้วย ตอนนี้สภาพมันก็เลยดูหล่อเหมือนตอนมา ก็ใกล้เคียงน่ะ หัวนี่กระเซิงเชียว มันยิ้มแฉ่ง ก่อนจะเดินนำหน้าผมออกมาลิ่ว ๆ เออเฮ๊อะ จริง ๆ แล้วมันเป็นคนยังไงกันแน่วะ
“จ่ายค่าห้องให้พี่ตี๋ด้วยนะที่รัก”
อืม....แถวบ้านเรียกมั่วนิ่ม...ส่วนคนที่นี่คงเรียกว่าเนียนตัวพ่อ
ผิวมันเองก็น่าจะเนียนนุ่มเหมือนสันดานนะหวังว่า....
เพราะอีกไม่นานผมจะต้องได้เปิดเวอร์จิ้นของมัน....หึหึ
(แต่ดูจากถุงยางสามอันนี่คงไม่จิ้นแล้วมั้ง)
.
.
.
.
.
.
To be con
ชื่อตอนชวนเสียว แต่มิมีอะไร
-
ตอนแรกเห็นชื่อตอนแอบคิดลึกเบาๆ พออ่านแล้วโล่งที่เวอร์จิ้นของตี๋ยังอยู่(?) เจก็ตามจังเลยนะ จีบให้ได้สักที
-
พี่ตี๋แก่แดดจุงง :mew3: 55555
ชอบคู่นี้ที่สุดเลยค่ะ ติดตามมาตลอดเลย
เป็นกำลังใจให้นะคะ มาต่อไวๆน้าา :กอด1:
-
เจเจ ตี๋น้อยหน่ะข้างหน้าอาจไม่เวอร์ แต่ข้างหลังอย่างที่รู้ๆกัน สู้ๆเค้านะเจเจ
ได้พี่ตี่ตี๋แล้วอย่าลืมเอาพานดอกไม่ก่ะสินสอดไปขอขมาพ่อต้นก่ะแม่เดย์เหย่หล่ะ
สูกคนนี้พ่อแม่เค้าหวง 5555
-
พี่ตี๋น่ารัก คู่นี้เป็นคู่คลายเครียดจริงๆ :mew1: :กอด1:
-
มาติดตามเจตี๋ :-[
อิเจดูเป็นคนดีขึ้นเยอะอ่ะ ปกตินี่จับแดรกไปแล้วนะ ครั้งนี้มาแบบใจเย็น
พี่ตี๋น่ารักมุ้งมิ้ง น่ากินมาก แฮ่กกก =.,= #ผิด
คนเขียนอัพเร็วๆ รู้สึกดี =v=
นั่งรอแถวๆนี้
-
เข้ามารอ เข้ามาดัน ดึบๆ :z2:
-
รอวันที่เจกดตี๋ค่ะ^^
-
สุขสันต์วันวาเลนไท สุขใจวันมาฆบูชาค่ะ :L2:
-
ตอนที่ 9 ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วอ่ะนะครัช
[ผมตี๋น้อยเองฮะ]
ผมน่ะ....
เพิ่งจะคิดแผนดีดีออก....ซึ่ง....อันที่จริงมันก็ไม่ใช่แผนเสียทีเดียวหรอก ก็แค่ทริคเล็ก ๆ ที่ผมหวังว่ามันจะสามารถขจัดมารผจญตัวใหญ่ให้หายไปจากชีวิตผมตลอดกาล
หึหึหึ
ทริคที่ว่าก็คือ.....ไหลตามน้ำ
ถ้าห้ามให้มันเลิกรักผมไม่ได้ ก็ทำให้เกลียดแม่งซะ!!!!
นางเอกละครเย็นคนหนึ่งเคยกล่าวไว้ ซึ่งตี๋ขอเหมาเอาว่ามันรักตี๋ก็แล้วกันนะฮะ
อืม....ทีนี้ก็มาวิเคราะห์ดู ว่าทริคไหนบ้างที่เคยทำแล้วไม่สำเร็จ
แอ๊บถ่อยเถื่อน!!!....ไม่รอด....แค่มันกระแอมกูก็หงอแล้ว เถื่อนจัดเต็มของกูมันเทียบไม่ได้เลยกับเศษเสี้ยวความโหดของแม่ง...
แอ๊บซกมก.....อันนี้ก็ไม่ได้ผล...มันดูเป็นตัวเองมากเกินไป....เอาง่าย ๆคือตอนนี้กูแพ้สบู่ไปแล้ว อาบน้ำทีไรแม่งรู้สึกผูกพันกับแบคทรีเรีย
เที่ยวอีหนูประชดชีวิต.....เกือบจะได้ผัวสิวะฮะ แม่งบุกยันห้อง แถมช่วงนี้กรอบแกรบ อีหนูที่ไหนจะมาแล...
อืม....อืม...อืม
ไหน ๆก็จะไหลตามน้ำแล้วใช่ม๊ะ ผมว่า....น่าหาใครสักคนมาเป็นไม้กันหมา ก็ฟังดูเข้าท่าดี แน่นอนว่าต้องไม่ใช่ผู้หญิง เพราะเดี๋ยวมันจะไม่จี๊ดดดดด
ไหน ๆก็ไหนๆแล้ว หาผู้ชายมาคบบังหน้าแม่งเลย!!!!!
หึหึหึหึ
จงเกลียดกูซะ....เกลียดกู....แล้วไสหัวออกไปจากชีวิตของตี๋คนนี้....จากนี้ไปชีวิตตี๋จะได้สุกสว่าง และขาขึ้นกับเขาบ้างเสียที
.
.
.
.
.
“ตี๋...มึงตั้งใจเล่นสิวะ”
ไอ้เชี่ยต้น!!!! เพื่อนรัก...เจ้าของที่ลี้ภัยของตี๋ ตวาดตี๋ที่กำลังกระหยิ่มยิ้มจนสะดุ้งโหยง ไรว๊า คนแม่งกำลังคิดแผนชั่วเพลิน ๆ
“ไม่มีสมาธิก็พักก่อนไป”
“นั่นดิพี่ตี๋....”
ผิดกับคุณแฟนแสนดีของมัน ไอ้เดย์เหย่น้องรัก.....มันมองผมอย่างเป็นห่วง สมกับที่เคยบอกว่ามันเป็นแม่ทูนหัวของผม ส่วนไอ้พ่อน่ะเรอะ!!! เก๊กเข้าไปดิ เข้มเข้าไปดิ เก๊กเข้มเป็นสันดานแบบนี้นี่เอง มิน่าเล่า ตัวมันถึงได้ดำซะ....
ไอ้ดำ...ไอ้ดำ....ไอ้ดำ กูชักหมั่นไส้ในความเป็นหัวหน้าวงของมึงละ จริงจังตลอดเว...
อืม...จะว่าไปแล้ว ผมกับไอ้ดำนี่ก็คบกันมานานแล้วอ่ะนะ นานมาก...
นอนค้างกันก็บ่อย มันค้างห้องผม ผมไปนอนบ้านมัน นุ่งกางเกงในมันก็เคยมาแล้ว เมาแอ๋แล้วนอนกอดกันจนโดนถ่ายรูปประจานก็เคย จูบปากตอนรับน้อง...อันนี้แหวะจริง เล่นเอามองหน้ากันไม่ติดไปหลายวัน แต่ก็ยังดีกว่าจูบแบบสอดลิ้นของไอ้เหี้ยเจ อันนั้นสิเหี้ยจริง!!!!
เพราะงั้นผมนึกอะไรดีดีออกแล้ว
ถ้ากูกับมึงจะเคมีเข้ากันขนาดนี้แล้ว...
แม่ยกก็เชียร์กันอุ่นหนาฝาคั่ง(เหรอวะ?)
“น้องเดย์จ๊ะ....ขอพี่ตี๋คุยกับเพื่อนตามลำพังสักเดี๋ยวสิ”
“มีอะไรวะตี๋ น้องมันก็คนในวงเหมือนกัน มีอะไรก็คุยเลยสิ ลึกลับทำเชี่ยอะไร” --------> ใครสั่งใครสอนให้มึงบ้าอำนาจได้ขนาดนี้วะ!!!!
“มึงไม่เข้าใจ เรื่องนี้ต้องมึงและกูเท่านั้น...*ก็มีแต่มึงและกูเท่านั้นที่ทำให้ใจผมหยุดเหงา~*...นี่กูซีเรียสนะ”
“งั้นเดย์ลงไปซื้อน้ำนะ....พี่ต้นพี่ตี๋เอาไรม๊ะ” -------> ดีมากน้องรัก รู้งานแบบนี้พี่รักตายเลย
“พี่ตี๋ขอน้ำแร่จ้ะ.....ไปนาน ๆ หน่อยนะจ๊ะ....นะจ๊ะคุณแม่ยังสาวของพี่”
“ค่ะคุณลูก...คุณแฟนเอาเหมือนเดิมนิ....บิ๊กกัฟสไปรท์ ใส่น้ำแข็งครึ่งเดียว”
“ครับผม ไปเร็วมาเร็วนะ คิดถึง”
“เขินนนนน....อรั๊งค์ พ่อล่ะก็ อย่ามาสวีทต่อหน้าลูกสิ”
“ม๊วฟฟฟฟ”
"จ๊วบ"
"ด๊วฟฟฟฟ ๆ ๆ "
"ฮ่าฮ่าฮ่า...ไปแล้วนะ เลอะเทอะนะดำ"
ไปซะทีเถอะพ่อคุณทั้งสอง!!!!
โอเค.....น้องไปละ....ทีนี้ก็เหลือแต่ผมกับไอ้ดำสองต่อสอง
“ไงครับ....ไอ้สุภาพบุรุษเวอร์จิ้น”
“เชี่ยตี๋....อย่ามาตอกย้ำ มีอะไรก็ว่ามา”
“น้อยใจมึงว่ะ....เมื่อก่อนมึงกับกูออกจะรักกัน ถ้าไม่มีไอ้เดย์เหย่ เราสองคนคงตกล่องปล่องชิ้น”
“สัด!!!! กูจะอ้วกนะ...ทำไม...นึกพิศวาสกูขึ้นมาซะงั้น...เสียใจนะตี๋ กูไม่พิศวาสเพศผู้หน้าไหนทั้งนั้น แต่ถ้ามึงเจ๋งเท่าแฟนกูค่อยมาคุยกันอีกที ไอ้ตี๋หน้าโหล”
“งั้นเข้าเรื่องเลยนะจ๊ะพี่ต้นจ๋า...ขอยืมตัวมาเป็นผัวปลอม ๆของกูสักระยะสิ”
“เฮ้ยยยย”
“ขอซักม๊วฟนะผัวขา....แค่ถ่ายรูปแชะเดียว....อย่าดิ้นสิวะ...ช่วยเพื่อนหน่อยเด้”
เพื่อนกัน...ยามที่เพื่อนเดือดร้อน....มีปัญหา ถ้าไม่ช่วยก็คงจะใจจืด เพื่อนแท้มันวัดกันตรงนี้แหละครับ รอดแล้วตี๋ ตี๋จะมีผัวแล้วนะฮะหม่าม๊า หึหึหึหึ กูรอดพ้นจากการซุ๋ยตูดแล้ว เอาเพื่อนทำผัวลับหลังน้อง แม่งเลวได้ใจ รักกูลงก็เอาดิ...เอาดิ๊!!!
พลั่ก!!!! ป้าบ!!!!!
โดนเตะสิครับ กลางหลังดังอั่กเลย
แง๊~~~~
..................................
*ดัดแปลงจากเนื้อเพลงคุณและคุณของน้องแกงส้ม เดอะสตาร์
.
.
.
.
.
.
“ไง....ตี่น้อย...ได้ข่าวว่าเดี๋ยวนี้ดื้อเหรอ”
ให้ตายเถอะฮะ....มันหาผมเจอทุกทีสิน่า
ก็แบบ....จากเดิมเป็นตี๋เร่ร่อน ตอนนี้ชีวิตแม่งยิ่งกว่าหมาขี้เรื้อน เหลืออย่างเดียวที่ยังไม่ได้ทำคือบากหน้ากลับไปหาคุณเตี่ย คือแบบ....มันก็ได้อ่ะนะฮะ แต่เก๊าคงโดนสวดหูบานแน่ ยิ่งรู้ว่าไส้กิ่ว มีหวังโดนตามตัวกลับไปช่วยงานที่บ้านแหง แกยิ่งไม่หนับหนุนให้ลูกชายเป็นศิลปินไส้แห้งอยู่ด้วย
แล้วตอนนี้ผมก็งอนเพื่อนนิดหน่อย ก็เลยปลีกวิเวกมาหาเหล้าจิบ กูแม่ง....ลำยองแท้
เพื่อนแม่งเล่นตัว ให้ช่วยนิดช่วยหน่อยทำสะบัดสะบิ้ง
ตีนเชี่ยต้นแม่งหนักแท้....คือเห็นม๊ะ ขนาดไอ้เชี่ยต้นมันยังไม่หวั่นไหวกับผมเลย คือหน้าผมแม่งห่างไกลสเปคเกย์โข แล้วมันนึกยังไงวะ ถึงได้มาชอบผม
เพราะผมน่ารักสินะ...ห่า...ไป ๆ มา ๆ ก็มีมันแค่ตัวเดียวเท่านั้นล่ะ ที่คิดอะไรเหี้ย ๆแบบนี้ ผมแม่งออกจะตี๋เข้ม หน้าไม่ใช่ว่าสวยหวาน โหดสุด ๆ เพราะหนวดเคราหนาสัด ๆ หน้านี่น้องชายคนที่สามของบอย ปกรณ์ชัด ๆ
“ได้ข่าวว่าจะเคลมเพื่อนเหรอวะตี๋ แผนตื้นนะมึง จะหามาตบตากูทั้งที เอาให้มันไกลตัวหน่อยเด้”
“ใครบอกมึง”
“อีตุ๊ดรายงานกูทุกอย่าง ไม่คิดฝันว่าแม่งจะเชียร์กูสุดใจขาดดิ้น มันชมกูด้วยนะ ว่าตั้งแต่ตกหลุมรักมึง กูก็ดูเป็นผู้เป็นคนมากขึ้น”
“เชอะ.....กูก็เห็นมึงเป็นเหี้ยเหมือนเดิม”
“ต่อให้มึงคิดจะมีผัวจริง ๆ คิดว่ากูจะยอมตัดใจเหรอ ปล้ำแม่งซะก็สิ้นเรื่องแล้ว กับคนอย่างมึงน่ะไม่ยากเลย”
“ต่อให้พี่เป็นเกย๋...พี่ก็ไม่ชอบน้องเจหรอก”
“รู้ได้ไง....มึงเคยเป็นแล้วหรือไง เป็นเมียกูสนุกนะสาดดด ต้องให้บรรดาเมียเก่ากูมาการันตีมั้ย”
ว๊ากกกกก....ไม่ไหวแล้ว ทำไมถึงเป็นแบบนี้ ทำไมชีวิตผมมันถึงตกต่ำได้ขนาดนี้ ทั้ง ๆที่อัลบั้มใหม่กำลังจะวางแผง งานแสดงซิทคอมที่ผมแสดงเป็นตัวประกอบก็เรทติ้งสูงเกินคาด ผมควรจะมีความสุขสิ ทำไมล่ะวะ...
เพราะมันตัวเดียว เป็นเพราะมัน!!!! ผมอยากหนีแม่งไปไกล ๆ อยากทิ้งทุกอย่าง อยากกลับไปเป็นไอ้ตี๋กวนส้นคนเดิม ที่ไม่เคยมีเรื่องเครียดอะไรกับใครเขา
ผมต่อยแม่งเข้าให้เต็มรัก กลางเบ้าหน้า ได้ยินเสียงสบถไล่หลัง แต่ช่างแม่ง ผมวิ่งหนีมันสุดชีวิต นึกถึงหนังผีที่ไอ้เดย์เหย่มันแสดงเป็นผี ไม่ว่าจะหนีไปไหน หนีไกลเท่าไหร่ ผีนรกก็ตามเราจนเจอเสมอ
ไอ้สัดเจมันไม่เคยไปไหน แม้กระทั่งตอนที่มันหายไปเพราะติดถ่ายละคร ผมก็ยังรู้สึกว่ามันวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ
ในหัวผม...
ตั้งแต่ตอนไหนกัน
เชี่ยรถ!!!!
ผมแม่งจะซวยไปไหน เกือบจะถูกรถคันหนึ่งชนเอา ตอนจะข้ามถนน ตายห่าไปคงได้ดังสมใจอยู่สักสามสี่วัน แล้วก็ถูกข่าวอื่นกลบจนคนลืม
อยากร้องไห้ ทุกครั้งที่มันโผล่มา ผมล่ะอยากจะร้องไห้ รู้สึกชีวิตแม่งดราม่า
“น้องครับ ไม่เป็นไรใช่มั้ย”
“ครับ”
นึกว่าจะถูกด่าซะแล้ว ชายหนุ่มในชุดสูทคนหนึ่งวิ่งเข้ามาประคองผม หน้าแม่งคุ้นชิบ แต่กลิ่นน้ำหอมน่ะ...กลิ่นเดียวกับไอ้สัดเจเลย
“อ้าวเราเองเหรอ...”
“เฮ้ยยยย...คุณ....คุณณรงค์”
“วิ่งหนีอะไรมาเหรอเรา หน้าตาตื่นเชียว ดีนะที่พี่ไม่ได้ขับเร็วน่ะ”
ผมหันกลับไปมองข้างหลัง เจอไอ้เจวิ่งกุมจมูก มันชี้หน้าผมอย่างคาดโทษ โดนจับได้ล่ะกูตายแน่ ขนาดไอ้น้องเดย์มันยังเคยถูกไอ้เชี่ยนี่ซ้อมซะน่วมเลย
“ไปเร็วพี่”
“ไปไหน”
“ไปไหนก็ได้....ผมต้องหนีแล้ว”
“นั่นมันเจนี่....เจที่เป็นดาราใช่มั้ย”
ผมสะบัดตัวออกจากเจ้าของค่ายเพลงที่เคยร่วมงานด้วย ค่ายยักษ์ใหญ่น่ะ สมัยยังทำวงหน่อมแน้ม
ตอนนี้ผมวิ่งเข้าไปหลบในรถแม่งเรียบร้อยแล้ว
เอ้า จะยืนอึ้งทำซากเหี้ยอะไร!!! รีบพากูหนีเร็วสิวะ!!!!
.
.
.
.
.
To be con
ตัดฉับ ๆ
จำได้ไหม คุณณรงค์ที่เหมือนจะมาชอบน้องเดย์ ตอนเป็นนักร้องเงา
-
:mew2:
-
อยากกรีดร้องดังๆ ดีใจจัง
เค้าตามมาอ่านแล้วนะอย่าน้อยใจนะตะเอง
อ่านตอนนี้บอกเลยภาพพจน์ฮยองเจจากพระเอกเกาหลดิบเถื่อน(พระเอกเรื่อง?) กลายเป็นเจสันในหนังผีซะงั้น
ตี๋น้อยอธิบายซะหลอน :a5:
แล้วก็นะตี๋น้อยโปรดดีใจซะนว่าเท้านั้นเป็นแค่เท้าพ่อต้นสุภาพบุรุษเวอร์จิ้น
เพราะถ้าเป็นเท้าแม่เดย์เหย่แล้วนั้นไซ้ ป่านนี้ตี๋น้อยคงได้ไปโรงพยาบาลแล้วคิดดูสิ
เมื่อก่อนเธอเคยบู๊กับเจเจมาเลยนะ :try2:
ส่วนตัวละครเก่าในเรื่องนู้นแต่ใหม่ในเรื่องนี้อย่างคุณณรงค์ เค้าเล็งมานานหล่ะบอกเลย
คนอะไรโปรไฟล์ดีเว่อ หล่อ รวย ไม่โดนล่อลวงง่ายๆ
แอบคิดว่าอยากให้มุ้งมิ้งกับตี๋น้อย เค้าอยากเห็นศึกชิงนาย55 :laugh:
ป.ล. แอบเอาดอกไม้มาให้กำลังใจคนเขียน :3123:
-
ตามมาอ่านแล้วนะคะ หลังจากจดๆจ้องๆอยู่พักหนึ่ง :katai5:
แต่ยังไงก็ไม่คิดจะละเลยตี๋หิดกะเจเจ้แน่นอน
ชอบอ่านเวอร์ชั่นตี๋อ่ะ คนอะไรทั้งรั่วทั้งฮาเกรียนได้อีก
แต่ตอนล่าสุดนี่มันสะกิดใจว่าตี๋ก็มีเจเจ้ที่เกลียดนักหนาอยู่ในใจแล้วนิ
แถมคุณณรงค์ก็ดูท่าจะมาเป็นมารคอหอยเจซะด้วย
งานนี้ตี๋คงเลือกไม่ถูก :laugh:
รอตอนต่อไปนะคะ
บวกเป็ดๆๆๆๆทุกตอนเลย แถม+1ให้กำลังใจค่า
:pig4:
-
ตอนที่ 10 รอดแล้วครัช
“เอ้าตี๋....ทำแผลก่อนสิเรา”
ไฮโซมากเลยครับ ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เข้ามาเหยียบบ้านที่หรูขนาดนี้ ขนาดบ้านของปู่ผมว่าใหญ่โตแล้วยังเทียบไม่ติดฝุ่น(ที่เรียกปู่เพราะปู่ไม่ใช่คนจีน แถมยังเกลียดคนจีนเข้าไส้ -----เก็ทนะ----หน้าแบบนี้นี่ได้แม่มาเพียว ๆ เลย) แถมประตูยังเป็นเซ็นเซอร์อัตโนมัติ ต้องใส่รหัสก่อนเข้าเพื่อความปลอดภัย ชั้นล่างของบ้านผนังทำด้วยกระจกใสอย่างดีกันกระสุน...ชนิดที่ว่า...หากโดนลอบฆ่าคงยากหน่อย เพราะยิงไม่เข้า อย่างกับหนังแอคชั่น(แต่กูดันนึกถึงเรื่อง Thirteen Ghosts)
“พี่รงค์อยู่คนเดียวเหรอครัช”
“ครัชอะไรของนาย”
“ครัชก็คือครับไงครัช....ศัพท์วัยรุ่นน่ะ....เดี๋ยวก็เลิกฮิต”
“ยังจะมาตลก....หัวเข่าเปิงหมดแล้ว ไม่เจ็บรึไง”
กรี๊ดดดด.....เข่ากู ลืมไปเลยเจ๊ดแม่ม ล้มสิครัช....เลือดซึมเลย จะไม่ใส่ยีนส์เข่าขาดอีกแล้ว ถึงมันจะดูหล่อเซอร์เข้ากับลุคก็เหอะ
“เห็นว่ากำลังจะออกอัลบั้ม”
“ครัช”
“พูดปกติเหอะ”
“แหะ ๆ.....ปล่อยซิงเกิ้ลแล้ว....ดาวน์โหลดได้ที่ดอกจันทร์....”
“พี่โหลดแล้ว....เดี๋ยวนี้การตลาดลามไปถึงวงการเพลงใต้ดินด้วยสินะ อีกหน่อยอินดี้ก็ไม่ใช่อินดี้แล้วสิ”
“สมัยนี้ซีดีขายไม่ดีน่ะครับ...คนเน้นโหลดมากกว่า....แต่เราสามคนก็ไม่ได้เห็นแก่เงินอะไรหรอกนะ แค่พอให้ทางค่ายอยู่รอด จะได้มีทุนมาทำชุดต่อไปไง”
“เห็นว่ามีค่ายใหญ่มาทาบทาม”
“ปฏิเสธไปแล้วครับ”
“กินอุดมการณ์สินะ....ไอ้เจ้าเด็กดื้อสองคนนั่นน่ะ...ไม่เหมือนเรา...ดูร้อนเงินชอบกล”
“แหะ ๆ...หน้ามันฟ้องสินะครัช”
“ค่ายอิสระเดี๋ยวนี้ใหญ่โตพอ ๆ กับค่ายเพลงยักษ์ใหญ่แล้วนะ ไม่รวมกันไปเลยให้รู้แล้วรู้รอด”
“ค่ายผมยังกระจอกอยู่น่ะครัช”
“เล่นซิทคอมด้วยนี่เรา”
“ดูด้วยเหรอครัช”
“เปิดผ่าน ๆ”
“เป็นตัวประกอบกิตติมศักดิ์น่ะ”
“มาเล่นหนังกับพี่มั้ยล่ะ”
“เอาจริงสิครับ!!!”
“ค่ายเพลงพี่ก็มีบริษัทในเครือที่จับงานหนังเหมือนกันนะ....อย่าลืมสิ”
“เป็นพระเอกตอนอายุยี่สิบกลาง ๆ เนี่ย....คงลำบากพอสมควรนะครับ”
“ใครว่าจะเอาเราเป็นพระเอก....พี่ไม่กล้าคิดการใหญ่ขนาดนั้นเหรอก”
“อ้าว...”
“พอดีน้องที่รู้จักบ่น ๆ ให้ฟัง ว่ากำลังหาคนคาแรคเตอร์ฮา ๆ ซกมก ๆ อย่างเราอยู่”
“ลึกซึ้ง....ดูออกด้วยสินะครัช ว่าผมน่ะ....หล่อและเซอร์มาก...เครามันฟ้องสินะครัช”
“ดูออกตั้งแต่เอาสำลีซุกเข้าไปในโซฟาของพี่แล้วล่ะ”
แย้กกกก.....ร้ายกาจ
แล้วนี่ก็เป็นบทสนทนาระหว่างผม....กับพี่ณรงค์ ดู ๆ ไปพี่แกก็หล่อดีนะ....เหมือนไอดอลของผมเลย....พี่กันต์ กันตถาวร ต้นแบบศัลยกรรมรองจากซีวอนเลยนะ กะว่าถ้าปริ๊นท์รูปซีวอนไปให้หมอดูแล้วหมอไม่ทำให้ ก็จะเอารูปพี่กันต์นี่แหละ เป็นตัวสำรอง
แล้วพี่เขาก็ชวนผมนอนค้าง....โซฟาเบด....นุ่ม....เป็นบุญหลังผมจริง ๆ
.
.
.
.
.
“ตี๋.....มึงหายไปไหนมาไอ้ตัวแสบ”
“ตี๋หิด....มึงทำกูแสบมาก....ต่อไปนี้อย่าหวังว่าจะได้ใช้ชีวิตตามใจชอบเลย”
“พี่ตี๋.....ขึ้นรถไปกับคนแปลกหน้าได้ยังไงกันคะ เกิดเค้าพาพี่ไปแล่เนื้อขายขึ้นมาจะทำยังไง”
โอยยยย....แต่ละตัว ช่างเป็นห่วงเป็นใยกูเสียจริง ปลื้มเฟ่อร์!!!! ผมถูกคนโน้นคนนี้จับเขย่าตัว ถูกเชี่ยต้นเขกหัว ถูกไอ้เดย์เหย่บิดแขน ถูกข่มขู่ทางความรู้สึกด้วยสายตาคาดโทษของไอ้เจสัน เหมือนเป็นนางเอกละครเย็น ที่ถูกแม่กับน้องพระเอกรุมรังแกโขกสับไม่มีผิด
“พี่ไปกับคุณณรงค์ต่างหาก แล้วถึงจะถูกพาไปเชือด ก็ยังดีกว่าโดนหมาแถวนี้ซุ๋ยตูดล่ะวะ อ้อ....พี่มีงานหนังแล้วนะ กำลังจะเปิดกล้อง คงไม่จนกรอบแล้ว ว่าจะย้ายกลับไปอยู่ห้องเหมือนเดิม”
“คุณณรงค์ไหนคะพี่”
“โว๊ะ....แกนี่ขี้ลืมจริง ดูไอ้เชี่ยต้นสิ....ปลื้มจนหน้าเคลิ้มแล้ว ณรงค์เจ้าของค่ายเพลงที่หล่อรวยคนนั้นไงฟะ ที่เราเคยทำเพลงกับพวกไอ้พีทกับไอ้สาม อ. นั่นประไร”
น้องเดย์แม่งไม่ค่อยจะแคร์โลกแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่อีตัวผัวนี่จำได้แหง ๆ คู่แข่งในอดีตชัด ๆ ซึ่งตอนนั้นพี่เขาก็แค่เอ็นดูน้องมันเฉย ๆ กับอยากได้ตัวมาร่วมงาน ก็เหมือนผมนี่แหละที่แอบเอ็นดูน้องมันอย่างจริงจังไปนิด คู่แข่งจริง ๆ น่ะ ไอ้สันขวานที่ยืนหน้าโหด กำหมัดแน่นเหมือนจะต่อยคนนี่ต่างหาก ตัวจี๊ดเลย
“นึกจะให้คนเช่าก็ให้ แล้วพอตัวเองมีงาน มึงจะให้เค้าไปอยู่ไหน ที่พักทำเลดี ๆ ใช่จะหาง่าย ไหนจะมัดจำ ไหนจะขนของเทียวไปเทียวมา ตี๋....มึงไม่ต้องกลับ...ไปอยู่กับกู”
“พี่ไม่ไป”
“มึงต้องไป”
“ไม่ไปเว้ย”
“ลองดีกับพี่เจเหรอครัช”
“ครัชพ่องดิ”
“เดย์....พี่ต้น....ขอเคลียร์กับมันแป๊บ....ไม่ฆ่ามันหรอกไม่ต้องห่วง ไม่ปล้ำด้วย ถึงจะอยากก็เถอะ....”
ไม่เอาสิครับ...คุณเพื่อน....คุณน้อง....อย่าเพิ่งทิ้งพี่ตี๋ไป....พี่ตี๋ไม่อยากอยู่กับมันสองต่อสอง
ทำไมแกสองตัวถึงได้ไว้ใจมันนักวะ....คนเลวยังไงก็เลววันยังค่ำ จะกลับใจได้จริงเหรอ
“ไปอยู่กับกู....แล้วกูสัญญา ว่าจะไม่ล่วงเกินมึง”
“น้องเจอย่ามาทำเหมือนพี่ตี๋เป็นนางเอกละครนะเฟ้ย”
“ตี๋....มึงอย่ามาเห็นแก่ตัว อีตุ๊ดมันก็คงจะอยากอยู่กับผัว ส่วนมึงก็เป็นผีไม่มีศาลร่อนไปร่อนมา ชีวิตมึงหาแก่นสารอะไรได้มั้ย ไปอยู่กับกู รับรองว่ากูจะเปลี่ยนมึงให้ดีขึ้น....แลกกับ....”
“แลกกับอะไร....ตัวน้องเจพี่ไม่อยากได้”
“แลกกับการที่กูจะตัดใจจากมึงไง”
เชื่อดีไหม....ฟังดูไม่เมคเซ้นส์....จะตัดใจแล้วจะให้ไปอยู่ด้วยทำซากอะไร
“พี่ต้องเขื่อน้องเจมั้ย”
“ตี๋...กูเองก็ไม่สนุกกับการวิ่งตามมึงแล้ว บางทีอยู่ด้วยกัน 24 ชม. ได้เห็นสันดานจริง ๆ แบบใกล้ชิด อาจจะทำให้กูเลิกชอบมึงก็ได้ แล้วมึงก็รู้ ว่ากูมันพวกเอาชนะ ขืนมึงยิ่งหนี กูก็ยิ่งตาม มึงอยู่กับกู วันไหนกูเบื่อมึงขึ้นมา กูจะเขี่ยมึงให้พ้นชีวิต แบบนี้ฟังดูเป็นไง”
เออเฮอะ....ค่อยเข้าท่าหน่อย ฟังแล้วค่อยเก็ท ดูมีเหตุผล
“ตกลงก็ได้...แยกห้องนะเฟ้ย แบบที่นอนร่วมเตียงแล้วมีหมอนข้างกั้นนี่พี่ตี๋ไม่เอานะ....มันล่อแหลมไป๊”
"หึ....น่าร่วมเตียงด้วยตายล่ะ...ไอ้เหม็น!!!"
แหม่....กำลังจะรอดแล้วสินะครัช!!!!
รับรองว่าพ่อจะแสดงสันดานให้ถึงกึ๋นถึงม้ามเลย
.
.
.
.
.
To be con
จะรอดจริงเหรอตี๋น้อย
คนอ่านน้อยจัง....นึกว่าแฟน ๆน้องเดย์จะตามกันมาเยอะกว่านี้เสียอีก ต่อเป็นตอนพิเศษในกระทู้เก่าคนยังตามเม้นท์มากกว่านี้เลย เสียใจนะเนี่ย...T^T
-
ตี๋น่ารักดีจัง
-
พี่ตี๋ซกมกมากกกกก เค้าว่าพี่ไม่รอดพี่เจแน่นอน คอนเฟิร์ม
-
พี่เจย์มันชอบของแปลกแน่เลย
-
ไม่รู้สิอยากให้ตี๋เป็นพระเอกแล้วเจเป็นนายเอกไงไม่รู้ ตี๋ดูมุ้งมิ้ง้หมาะกับการเป็นพระเอกม๊ากมาก
ปล.พี่ต้นกับน้องเดย์เมื่อไหร่จะได้เข้าเรือหอแบบจริงๆจังๆสักที น้องเดย์ก็ยอมพี่ต้นสุดหล่อสักทีเถอะ!!!!
-
ตี๋แม่มซกมกได้ใจ. เจคงชอบของแปลกจริงๆด้วย
แต่แผนพาตัวไปอยู่ด้วยจะได้ตัดใจได้มันแบบ จะทำได้จริงรึ :hao3:
ไม่ใช่วาาจะยิ่งหลงตี๋หิตเข้าไปอีกนะ :laugh:
บวกเป็ด
-
ตี๋น่ารักมาก เจก็ดูจะสนุกเลยนะ
5555 :katai2-1: :katai2-1:
-
:really2:สนุกจัง
-
ตอนที่ 11 กำราบเด็กถ่อย....(ด้วยความอ่อนละมุน)
ขากตุ๋ย.....!!!!
บอกเลย....กูจะไม่ทน
[ตี๋น้อยเองนะครัช]
ผมขากเสลดเสมหะโชว์ความถ่อย ทันทีที่เหยียบย่างเข้าไปในเขตกักกัน(หัวใจ----ฮิ้ว-----ฮิ้วพ่อง!!!)
ไม่ไหวนะ ผมรู้หรอก....ว่ามันคิดจะแอ้มหวานตับผม ผมนอนคิดแล้วคิดอีกหลายตลบ ฉะนั้นนี่เป็นโอกาสอันดี ที่จะได้แสดงความถ่อยขั้นสุดยอด ที่ใครหน้าไหนก็ไม่อาจรับได้
......ฉึ่ง.......
แถ่แด๊นนนน.....สามวันผ่านไป ผมใช้ชีวิตในห้องของไอ้หมาเจ โดยที่ไม่แตะต้องน้ำสักหยด อ้อ....ไม่ต้องห่วงครับ ผมต้องกินดื่มประทังชีวิตอยู่แล้ว อ้อ....รวมถึงแปรงฟันวันละครั้ง แปรงแบบอะลุ้มอล่วยต่อแบคทีเรีย ไม่ให้มันแปลงสภาพเป็นกลิ่นที่เกินจะทนนัก
ใช่.....ผมไม่อาบน้ำ ไม่สระผม ไม่แม้แต่จะล้างหน้า เพราะเสร็จงานนี้ผมจะไปโมหน้าใสทีเดียวครบสเต็ป
ทำให้เกลียดไม่ได้ อย่างน้อยให้มันหมดอารมณ์เซ็กส์ก็ยังดี นี่ถ้าไม่กลัวฟันเน่า ผมจะดองขี้ฟันด้วย เอาให้เหม็นตลบ
แหมะ
ใครปิดไฟฟะ!!!!
เปล่าหรอฮะ ผ้าขนหนูหอม ๆ เจือกลิ่นแดด ถูกโยนลงมาใส่ผมที่นั่งอำพรางตัวอยู่ตรงมุมห้องอย่างกลมกลืน พอดึงออกก็เจอไอ้เจสันศุกร์สิบสามทำหน้าโหดใส่ เหมือนผมไปด่าแม่มัน
“อาบน้ำซะตี๋ เหม็นชิบหาย หัวมึงแมร่งมันยังกะใส่เจล”
“พี่ถือศีลอยู่น่ะครัช”
"ถือศีลจรวยอะไรของมึง"
"ร่างกายภายนอกคือเปลือก จิตใจต่างหากคือแก่นแท้ อะไรที่มันเหม็น ถ้าเรายอมรับและอยู่ร่วมกับมันได้ พยายามเข้าใจมัน มันก็จะกลายเป็นของหอม....ใครนิยาม...เหม็นหรือหอม....เห็นภาพไหมครัช....เคยดูแรมโบ้ที่พระเอกตกบ่อขี้ไหม"
"พล่ามเหี้ยอะไร เมากลิ่นตัวเองเหรอวะ...ฮ๊ะ!!!"
"อามิตตาพุทธ....อิสเชบดิช.....อิเดสสึก๊ะ"
“ถามจริง?...จะไปแคสงานสภาพนี้น่ะเหรอ”
แย้กกกก แคสงาน ใช่แล้ว....ผมจะไปแคสบทนักแสดงนำ....โอเค....ไม่โม้ก็ได้ นักแสดงสมทบ...สมท๊บบบ....สมทบ กับพี่ณรงค์นี่หว่า วันนี้ตอนบ่ายด้วยสิ......แล้วตอนนี้ล่ะ......สิบเอ็ดโมงครึ่ง คงทันนะ ถ้าสตูดิโอมันอยู่แค่หน้าปากซอย
ฉิบหายแล้วครัช!!!!
ลืมน่ะสิอีเหี้ย!!!!
“หึ...ไง....ตี๋น้อย.....คงต้องอาบแล้วสินะครัช”
มันมองผมอย่างรู้ทัน และยิ้มเยาะที่มุมปาก สัดหมาเอ๊ยยยยย แพ้แม่งอีกแล้วเหรอเนี่ย!!!!
.
.
.
.
.
“ตี๋.....เดี๋ยวกูไปส่ง!!!.....ตี๋”
แย้ก เปิดประตูเข้ามาทำเชี่ยอะไร ถึงจะเป็นคอนโดมึง แต่นี่มันก็เป็นห้องส่วนตัวของกูนะสาดดด
และที่สำคัญ ตอนนี้ผมแมร่ง....โป๊โชว์หัวนมชมพูออร่า....บัดซบเอ๊ย!!!!
“ตี๋......พอมึงอาบน้ำ....เอ่อ....อาบน้ำเสร็จใหม่ ๆ แบบนี้ก็ดูโอเคเหมือนกันนะ.....เอื๊อก”
นั่นคือกูมโนไปเองสินะ ว่าได้ยินเสียงกลืนน้ำลายของมัน ครั้นจะคว้าผ้าผ่อนมาปกปิด ก็ดูจะใจตุ๊ดไปหน่อย ผมก็เลยปล่อยเลยตามเลย พยายามไม่หันไปมอง แต่หางตาเจ้ากรรมยังคงรับรู้ว่ามันยังยืนอยู่ตรงนั้น ไม่ยอมไปไหน และต่อให้แม้หลับตาเสีย ประสาทสัมผัสที่หกของผม ก็จะยังสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของมันอยู่ดี เหมือนที่คุณเจน ยานทิป สัมผัสได้ถึงพลังงานลี้ลับจากนอกโลก หรือ หมอกุด ที่สามารถมองเห็นอนาคตของโลกได้ด้วยพลังพิเศษ มันกำลังจ้องมองผมอย่างน่าเกลียด!!!
บางทีก็รู้สึกว่าทำผมเกินไป....ไม่รู้สิ เรื่องแกล้งซกมกก็เรื่องหนึ่ง แต่บางทีด่ามันในใจด้วยถ้อยคำหยาบ ๆ คาย ๆ ทั้งที่มันก็เหมือนจะดีกับผมมากมายขนาดนี้ แถมพักหลังมานี่ กูทำเหี้ยอะไร ไม่เคยด่ากูเลย ไม่มีเถียง ไม่มีแอ๊ะ ฉี่แล้วไม่กด แดกแล้วไม่ล้าง กางเกงในใส่แล้วแหมะอยู่กลางห้องรับแขก หรือแกล้งคุยโทรศัพท์เรื่องขี้ตอนมันกำลังกินข้าว นอกจากไม่โดนด่าแล้ว กลับมาอีกที มันตามเก็บตามเช็ดให้ด้วย
มันทำให้......
รู้สึกผิดได้เหมือนกันนะ
ไม่ไม่ไม่ไม่.....มึงอย่าดีกับกูมากได้ไหม มันทำให้กูดูเหี้ย ดูเลว
"เสร็จแล้วใช่มั้ย กูไปส่งมึงนะ"
ผู้ชายอาสาเป็นสารถีว่ะ ฮ็อตฉิบหายเลยกู
“น้องเจ.....อย่าลืมมารับพี่ตี๋นะครัช แคสเสร็จแล้วจะโทรหานะ.....อวยพรให้พี่ด้วย”
“เอเมนนนน”
อะไร!!!!! ก็แบบสงสารไง ไหน ๆ มันก็พยายามเหลือเกินที่จะดีกับผม ก็เอาน่ะ สนองนี๊ดมันหน่อยก็แล้วกัน
.
.
.
.
.
.
.
[เจเองครัช ; เจสันศุกร์สิบสามในโหมดอินเลิฟ]
ขาวจัง
คำแรกที่ปรากฏในสมอง หลังจากที่เห็นเนื้อหนังมังสาของมันในสภาพผ้าขนหนูพันเอว(ตัน ๆ)เพียงผืนเดียว
ก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็น เพียงแต่เห็นทีไร ใจมันสั่น อีตุ๊ดที่ว่าขาว ๆ ก็ยังไม่ออร่าน่าแดกเท่า เดย์มันออกไปทางซีด ๆ เหมือนแวมไพร์ ทไวไลท์ แต่ไอ้เชี่ยนี่มันขาวอมชมพูเหมือนลูกท้อ
ผมพยายามจะกลับตัวเป็นคนดี อยากจะลองดีกับมันให้สุด ๆ จะถูกแกล้งหรือหลอกใช้ก็ช่างแม่ม เพราะถ้าให้ปล้ำมัน ก็อยากจะใช้เป็นวิธีสุดท้าย....แบบว่าสุดท้ายจริง ๆ ถึงไคลแม็กซ์ทางอารมณ์ อะไรแบบนั้น บลาห์ บลาห์
นี่ยองเจนะครัช!!! ไม่เคยหวั่นไหว และไม่เคยอ่อนไหวง่าย ๆ คนอย่างผมมันเซลฟ์จัด เพราะฉะนั้น ไม่ต้องมาสงสารผม สงสารไอ้ตี๋ดีกว่า เพราะต่อไปมันจะขาดผมไม่ได้
ที่พยายามหลอกล่อจนมันยอมเข้ามาอยู่ด้วย ถือเป็นนิมิตรหมายอันดี เหตุผลบ้า ๆ ที่ผมแถไป ก็ใช่จะหวังว่ามันจะเชื่อ แต่มันมันเสือกเชื่อ ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลไหน ผมก็เลยคิดว่าเบื้องบนคงให้โอกาสไอ้ชั่วทั้งในจอและนอกจออย่างผมได้กลับตัว
“น้องเจ.....อย่าลืมมารับพี่ตี๋นะครัช แคสเสร็จแล้วจะโทรหานะ.....อวยพรให้พี่ด้วย”
มันยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะเดินลั๊ลลาหายเข้าไปในตึกสูง ด้วยท่าทางที่มั่นอกมั่นใจจนล้น และดูไฮเปอร์เหมือนเด็กสิบขวบ ตั้งแต่มันเข้ามาอยู่กับผม น้ำท่าไม่อาบ ผมเผ้ากระเซิง มัน เหนียว ทำตัวซังกะตายเหมือนคนเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย แล้วดูตอนนี้สิ กลับมาเป็นมันคนเดิมที่แสนจะน่ารักน่าแกล้ง
น่าทรมานเล่นจัง.....ไม่สิ....ต้องอ่อนโยน....ต้องเป็นคนดี....ห้ามชั่ว...ห้ามเลว
ชั่วโมงกว่าๆมันโทรหาผม เห็นมันวิ่งหน้าระรื่นออกมาแต่ไกล โบกมือโบกไม้ดีใจอย่างลืมตัว มันคงลืมว่าเกลียดผม และท่าทางที่มันแสดงออกก็ดูเป็นธรรมชาติดีเหลือเกิน คนอย่างมันทำอะไรก็ดูออกไปซะหมด
“น้องเจ.....พี่ตี๋โทรหาอีกรอบทำไมไม่รับวะ”
“ก็กูขับรถอยู่”
“พี่ขอโทษนะ....วันนี้เจอพี่รงค์....เข้ามาดูพี่แคสด้วย....เนี่ยรออยู่ที่ลานจอดรถ ชวนพี่ไปเลี้ยงข้าวแหละเฮ้ย”
“หา?”
“พี่ไปนะน้องเจ”
“เดี๋ยวสิเฮ้ย”
ทำไมวะ....ทำไมถึงช่างสรรหาเรื่องมาทำร้ายจิตใจกูได้ตลอด ขนาดว่าตัวเองยังรู้ตัว....ว่าเป็นคนที่หน้าด้านหน้าหนา ที่ผ่านมาก็มีแต่อีตุ๊ด ที่พูดจาใส่ผมอย่างร้ายกาจ(และหมัดหนักเหมือนตุ้มเหล็ก) ซึ่งอันนั้นผมไม่เถียง เพราะผมก็เหี้ยใส่มันมาเยอะเป็นเท่าตัว แต่กับไอ้ตี๋ แค่ท่าทางดีใจเมื่อครู่ ก็ทำเอาไอ้ชั่วอย่างกูปวดแปลบ โดยที่ตัวมันไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ
ถึงว่าแหละ โดนทำร้ายแบบไม่ได้ตั้งใจ มันเจ็บกว่าเป็นไหน ๆ
อดทนไว้.....ยังไม่ทันข้ามวันเลยนะมึง....ห้ามชั่ว...ท่องไว้....ห้ามชั่ว
ผมว่าจะกลับไปสงบสติอารมณ์ที่ห้องสักหน่อย
ครืด....ครืด
“ฮัลโหล?...ว่า?....อาฮะ.....ช่วงนี้ยังอยากพักอยู่....อะไรนะ....เล่นเป็นพระเอกเลย? แน่ใจว่าเรตติ้งจะไม่ร่วง ผมเป็นแต่ตัวโกงมาตลอดเลยนะ....อ่อ...เคร ๆ”
คงเพราะเรื่องล่าสุดที่เล่น ไอ้ตัวร้ายแมร่งเสือกมีปม คนดูเลยสงสารมากกว่าเกลียด กลายเป็นว่าตอนนี้มีคนติดต่อให้เล่นละครอีกแล้ว เป็นพระเอกเลยนะเว้ย ละครหลังข่าวด้วยไอ้สาดดด
ไอ้ตอนเล่นร้าย ก็แค่เป็นตัวเอง จะให้เล่นเป็นคนดี งี้กูก็ต้องตอแหลชุดใหญ่เลยสิวะ
แต่สุดท้ายก็ตกลงครับ เพราะเบื่อชีวิต ที่คอยตามตูดไอ้ตี๋ ผมว่าผมพักนานเกินไปแล้วแหละ
อืม....หาทำอะไรเล่นสนุก ๆดีกว่า
แบบที่พวกพระเอกแมร่งชอบทำ(ว่างจัดไง----ไม่เหมือนตัวร้าย ได้บริหารสมองครีเอทแผนชั่วตลอด)
.
.
.
.
.
.
[ตี๋กลับมาแล้นฮะ]
เชี่ย ๆ ๆ....แม่งเซว่ะ โลกแม่งเอียงเฉยเลย....เอิ๊ก ๆ
เมามาน่ะครัช ป๋ารงค์พาไปเลี้ยง อาหารอิทแทเลี่ยนแกล้มไวน์เลยนะมึ๊งงงงง
บุญปากไอ้ตี๋แท้ ๆ
ผมเมานิดหน่อย แต่กะจะแกล้งไอ้ห่าเจ ก็เลยแวะเซเว่น ซื้อหงส์ทองมาพรมหน้า พรมหัว เหมือนเป็นน้ำทิพย์ชโลมจิต กะว่าจะทำห้องมันเลอะ ด้วยอ้วกสไตล์อิทแทเลี่ยนแท้ ๆ
“เหยยยยยย.....ไอ้น้องเจครัชชชช.....เพ่ตี๋มาแว้ววววววว.....มารับพ่อหน่อยเร้ววว....ไอ้ลูกร๊ากกกกกกก”
“ว้าย”
เหี้ย....สร่างเลยกู ไอ้ที่แสร้งเมาเมื่อกี้นี่ กูสร่างโดยอัตโตมัติ แกล้งเมามากไปรึเปล่าวะ เลยลืมดูเลขที่ห้อง แต่เฮ้ย เฟอร์นิเจอร์เหี้ย ๆ ไร้รสนิยมทางศิลปะแบบนี้ มันก็ห้องไอ้เจถูกแล้วนี่หว่า
แล้วนางฟ้าตรงหน้ากูมันคืออัลไล????
หรือว่า
แม่งแต่งหญิงเอาใจผม!!!! แต่มันก็จะเนียนไปนะ
“ตี๋...โวยวายเหี้ยอะไรเนี่ย น้องแพงกูตกใจหมด”
“หา?....น้องแพง?”
เฮ้ย.....เดี๋ยว....อีน้องแพงนี่มัน?
นักแสดงหน้าใหม่ยังบลัดรุ่นที่สิบเอ็ดนี่ครัช
(เป๊ะเว่อร์อ่ะ)----เคลิ้มนะนี่พูดเลย
.
.
.
.
.
To be con
ตี๋หิดจงหวั่นไหว
:katai3:
-
เห้ยยย อย่าบอกว่าน้องแพงเป็นยากระตุ้นตี๋หิตให้ได้รู้ตัว
แต่สำหรับตี๋และเจ มันจะไม่ง่ายไปหน่อยเรอะ :hao7:
บวกเป็ด
:pig4:
-
คนนึงก็นึกว่าตัวเองแน่ จะหลอกล่อให้หลง
อีกคนก็ตามหัวใจตัวเองไม่ทัน
:katai5: :katai5: :katai5:
-
เฮ้ย เจทำไมทำงี้อะ พาผู้หญิงมาที่ห้องได้ไง ตี๋จัดการด่วนๆๆๆๆ
-
ไม่คิดไม่ฝันว่าพี่ตี๋จะเป็นแนวนี้ ถึงแม้ตอนแรกก็ปลงไว้แล้วว่าบ๊องๆตามภาษา
แต่นี่มันไม่ใช่แล้ว เฮ้ย ยิ่งกว่าเด็กๆเสียอีก มันขั้นบ้าแล้วนะพี่ตี๋หิด
ตอนเรื่องเดย์นึกว่าจะแนวหนุ่มตี๋หน้ากวน สูงๆ ล่ำๆหน่อย แต่นี่ยิ่งกว่าหักมุมอีกนะ
ถ้าเจจะจับกดก็ไม่ได้แปลกใจไรเท่าไหร่แล้วล่ะ เรื่องนี้มันดูไม่มีอะไรเลยนะ
แต่ยิ่งอ่านยิ่งติด ชอบตี๋จริงๆอ่ะแหละ มันทั้งฮา ทั้งบ้า ทั้งน่ารัก
-
พึ่งเห็นว่าอยู่นี้ :a5:
ตกใจเจเป็นคนดีอย่างคาดไม่ถึง ??? ถ้าเป็นเรานะ หึหึ !!
กราบตีนก่อนนอนทุกวันเลย !!!
รออ่านตอนต่อไปจ้า :L2:
ปล. แอบคิดคาแลคเตอร์เจประมาณ เวียร์ ( จากการดูคิดถึงวิทยา )
ฟินในถึงโลกหน้า สป๊อยหนังเลยมั้ย ???!!!
-
ตี๋อาจจะอยู่ในโหมดสับสน :z2:
-
สุขสันต์วันสงกรานย้อนหลังค่ะ :3123:
แลดูตี๋จะเคลิ้มมากกว่านอยนะ ถ้ายองเจจะเล่นมุขนี้(ขอเรียกอย่างนี้แล้วกันเพราะตอนล่าสุดพระเอกเฟ่อๆ)
อ๊าย คุณณรงค์กลายเป็ยพี่รงค์หล่ะ เขินอ่ะ รู้สึกมโนไปไกลหล่ะ
ให้กำลังใจนะค่ะ เค้ายังรอ เค้ายังอ่าน และจะเม้นให้กำลังใจเสมอ :กอด1:
-
อ่านแล้วจะขำตายกะความง้องแง้งงี่เง่าของอิพี่ตี๋
ส่วนอิเจ ก็สันดานตามฉบับมันแหละ แต่เพราะอยู่กะอิพี่ตี๋รึเปล่า ระดับความสันดานแบบฮาร์ดคอร์ถึงลกลงเป็นสันดานแบบมุ้งมิ้งแทน
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
คืออยากจะบอกว่ืาอิพี่ตี๋น่ารักนะ แต่ชอบอิเจแบบนี้อ่ะ น่ารักกว่า ถ้วหากนิยายมีโลก What if แบบแบทแมนนะ จะให้อิเจเป็นเมียคอยดู!
พยศจะตบให้น่วมด้วยลำแข้ง อรั้ยๆๆๆๆๆ
น้องเดย์ครัช ยังน่ารักน่าเตะอยู่เหมียนเดิมนะครัช แอร๊ยๆๆๆๆ
ปล. สงสารพี่ต้นฉิบหาย ถามถึงเรื่องบนเตียงนีั่น้ำตาแตกเป็นท่อประปาโดนแบ็ดโฮลเจาะ โถ โถโถโถ
-
รู้สึกใจวูปไปเลย ตี๋เปิดประตูมาเจอว๊ายเสียงสาวเข้าไปนี่
น้องตี๋จะดราม่ามั้ย :katai5:
-
:hao7: กลับมาแย้ววว
-
ต่อจากนี้ไป จะเป็นอะไรที่คุณคาดไม่ถึง.....
ตอนที่ 19 แนวแหน่วแน่วแน้วแหนว
[กูเจเองนะครัชส์]
แบบว่าแผนของผมมันโคตรจะเวิร์คเลยอ่ะครับ
โคตรพ่อโคตรแม่เวิร์ค!!!!
พับผ่าดิ!!!
“น้องเจครัช”
“อะไรครัช”
“น้องแพงจะเข้ามาอีกมั้ยครัช”
“สนใจ?”
“เออสิครัช....น้องน่ารัก ขี้อายนิด ๆ คุณหนูๆ สเปคตี๋เลยครัช”
“กูว่าอย่างมึงน่ะไม่มีสเปคหรอกตี๋ ขอแค่เป็นเพศเมีย มึงเอาหมดอ่ะไอ้สาด วันไหนมึงเห็นหมาสวย....มึงก็จับหมาทำเมีย”
“ก็ยังดีกว่าเอาไม่เลือกเพศแบบน้องเจนะครัช.....หว๋า”
กวนตีนก็ควรได้ตีน แต่ผมกลับให้อย่างอื่นแทน จับมันเหวี่ยงลงพื้นแล้วขึ้นคร่อม เอาหนวดไถแก้มมันเล่น ไอ้ตี๋น้อยหลับตาปี๋ แหกปากร้องลั่นเต็มพลังเสียง
“แสบหน้าโว้ยยยยยยยยยยยยย”
“หึหึหึหึหึ”
“ไอ้โรคจิตพ่องจาย”
ฟัดมันจนหนำใจแล้วก็รู้สึกง่อยแดกขึ้นมาซะงั้น แผนการบ้าบออะไรนั่นมันคงจะสำเร็จดี ถ้าหากมันคิดอะไรกับผมบ้างอ่ะนะ แต่นี่ดูสิ วัน ๆ ไม่ทำห่าอะไร เอาแต่พร่ำเพ้อถึงน้องแพง จะมีดีก็อย่างเดียว คือหลังจากที่มันเจอน้อง มันก็กลับมารักสะอาดอีกครั้งหนึ่ง
แก้มไอ้ตี๋หิดหอมอ่อน ๆ ดมแล้วเจี๊ยวแข็งเลย....ซี๊ดดดดดดด
“ฮะ....พี่รงค์....ไปเดี๋ยวนี้แหละครัช”
เล่นกันอยู่ดี ๆ มันก็ลุกออกไปคุยโทรศัพท์ซะงั้น แถมมีการหันมาชู่ว์ปากใส่ผม พร้อมกับยกมือห้ามไม่ให้ตามมาอีกต่างหาก.....ความลับ?
เอาไงตี๋.....
มึงจะเอายังไง
น้องแพงกู.....มึงก็จะเอา
ไอ้ห่านั่นมึงก็.....
ไปสนิทกันตอนไหนวะ!!!!
อ้อ.....ตอนถ่ายหนังล่ะมั้ง ไอ้ตัวประกอบห้าบาทเอ๊ย พ่อซุปเปอร์สตาร์ขาขึ้น(เมื่อก่อนนี้ร้องไห้แงแงเพราะไม่มีใครจ้าง) เอาเถอะ ช่วงนี้ผมเองก็มีงาน ส่วนน้องแพงนั้นน่ะ ผมพามาที่คอนโดก็ด้วยเหตุผล 2 อย่าง ช่วยสร้างกระแสโปรโมทน้องตามคำสั่งผู้ใหญ่
....กับยั่วให้ไอ้ตาไม้ขีดหึง
ไร้สาระอ่ะ นอกจากไม่หึงแล้วแม่มยัง
“พี่รงค์ชวนไปดริ๊งค์ครัช”
“ที่ไหน”
“ไม่บอกนะ.....”
“กูไปส่ง”
“พี่ตี๋มีเงินจ่ายค่าแท๊กซี่”
กระชากไอ้ตาไม้ขีดมา ด้วยอารมณ์ที่ตอนนี้พุ่งปรี๊ด พูดเลยว่าโกรธมาก....
“เจ็บครัช”
“ตี๋”
“จ๋า”
“ไม่ให้ไปนะ”
ถ้าปล้ำตอนนี้....แล้วต่อจากนี้ไป ผมกับมันจะมองหน้ากันติดไหม? ไอ้ตัวผมน่ะไม่มีปัญหา แต่กับมัน จะไม่ยิ่งเกลียดผมไปมากกว่าเดิมเหรอ
แต่ถ้าผมไม่ทำอะไรสักอย่าง
แล้วผมจะได้มันเมื่อไหร่
“พี่ตี๋เจ็บแล้วอ่ะครับน้องเจ....”
มาทำหน้าตาน่าสงสารแบบนี้ ผมก็คงต้องปล่อยสินะ
“กูไปส่ง”
“ก็ได้จร่ะ”
“อาบน้ำมั้ย? หรือเปลี่ยนชุด ? จะไปสภาพนี้จริงอ่ะ.....”
“เออเนอะ”
“กูอาบให้ม๊ะ”
แหม่....ดูทำหน้าเข้าสิ
ไม่ทำหรอกครับ
ถึงจะอยากปล้ำแค่ไหน....
หรือจะสักหน่อยดี???
ไม่ดีกว่า....
สักหน่อยน่า....
ไม่ไม่ไม่ไม่!!!!
“เจครัช”
“หืม”
“ไม่ต้องถอดเสื้อให้พี่ก็ได้นะครัช”
“อะ....อ้าว”
แหม......มือมันไปเอง
ผมมองมันเดินตัวเหี่ยวออกไป อีกนิดเดียว ถ้าดึงเอาสันดานเดิมมาใช้ ไม่ต้องสนใจความรู้สึกใคร ขอแค่ให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ พวกคุณคิดว่าไอ้เชี่ยนี่จะรอดมั้ย ?
คำตอบคือไม่ ถ้าเป็นผมคนก่อน มึงจะเกลียดกูหรือรักกู นั่นเป็นเรื่องของมึง อะไรที่กูอยากจะได้ กูต้องได้เดี๋ยวนั้น ซิง ๆ(ด้านหลัง)อย่างไอ้ห่าตี๋ พ่อจะดันให้เลือดสาด
.
.
.
.
.
.
ผมขับรถไปส่งมันอย่างที่พูด
ระหว่างมันนั่งตัวเกร็งนิดหน่อย
ผมก็เลยลองแย็บ ๆ มันดูสักหมัดสองหมัด
“ตี๋”
“อื่อ”
“น้องแพงอ่ะ.....กูไม่ให้นะ”
“อ้าว”
“ไม่อ้าวอ่ะ”
“ตกลงน้องเจจะกลับไปชอบผู้หญิงเหรอวะ”
“ก็ทำนองนั้น”
“ผู้ใหญ่สั่งมาสินะ พี่ตี๋เข้าใจ พี่ตี๋ก็คนในวงการบันเทิง.......”
“มึงคิดว่าคนอย่างกูสั่งได้ ????”
“ก็.....ทำไมล่ะครัช งานก็ส่วนงานดิ ส่วนเรื่องน้องแพง พี่ตี๋แอบ ๆจีบก็ได้ พี่ตี๋เป็นคนเก็บความลับเก่งนะครัช”
“มึงคิดว่ากูชอบมึงอยู่ มึงเลยชะล่าใจสินะ ลืมไปเลยใช่มั้ย ว่ากูน่ะก็เคยได้หญิงมาก่อน จะกลับไปเอาอีกก็ไม่ได้ฝืนใจอะไร น้องเค้าก็สเปคกูอ่ะ”
“.....”
“คิดเอาเองละกันว่าน้องเค้าจะเอามึงมั้ย....”
“.....”
“แล้วมึงน่ะมีอะไรมาสู้กูตี๋.....”
“........................เชอะ”
หน้าหงิก....หน้างอ
สะใจกูจริง
มันนั่งเงียบ ส่งมันถึงที่ก็หย่อนมันลง แล้วขับออกมา ไอ้ความคิดที่ว่ามันจะมาหึงมาหวงน่ะเลิกไปได้เลย แค่อยากแกล้งมันให้สมกับที่มันทำร้ายจิตใจผมก็เท่านั้น
ผมตัดสินใจได้แล้ว
เคสนี้ยังไงก็ต้องปล้ำว่ะ
.
.
.
.
.
“กลับมาแล้ว”
ไอ้ตี๋งอนผม????
เรอะ!!!!
ตกดึกคืนนั้น มันเดินหน้าหงิกไขประตูห้องเข้ามา ส่วนตัวผมยังไม่นอน เพราะติดคุ้กกี้รัน.....คือต้องเอาชนะพี่ชมพู่ อารยา เอ ฮาร์เก็ตให้ได้น่ะ ภารกิจติดพันจริง ๆ
“มาไง....เค้ามาส่งมึง”
“แท็กซี่”
“แล้วเป็นเหี้ยอะไร”
“พี่รงค์น่ะสิ”
“ทำไม....มันทำอะไรมึง”
ก่อนไปกูจำได้ว่าพวกมึงรักกันดี รักกันปานจะแหกตูดดม แล้วนี่ไม่คุยกันผิดคออีท่าไหน
“พี่รงค์จีบพี่น่ะครัช”
อ้าวชิบหายแล้วมั้ย?
“แล้วมึงทำไง”
“ก็........ไม่รู้”
อ้าวเหี้ย!!! ให้ตายเถอะ เล่นกูอีกดอกแล้วนะมึง กูจีบมึง รุกมึง ทำแม่งสารพัด แต่มึงก็ยังปฏิเสธกูเสียงแข็ง แต่พอไอ้เหี้ยนี่จีบมึง มึงเสือกบอกไม่รู้ ทำสีหน้าลังเล สับสน เหมือนคนคิดหนัก ตัดสินใจไม่ได้ งั้นดีเลย เพราะเดี๋ยวคืนนี้กูจะตัดสินใจให้มึงเอง
“ถ้าพี่ตี๋เป็นแฟนพี่เค้า....พี่ตี๋งานล้นแน่ ๆ ลังเลจัง”
ปล้ำ
ปล้ำแม่งคืนนี้เลย
เอาเลย!!!!
.
.
.
.
.
[ตี๋เองฮะ]
ตูดกู....
ไปจนได้แล้ว....
ไม่น่าแกล้งมันเลยครัช
ผมนอนกุมก้น อยากจะร้องไห้กระซิก ๆ แต่อารมณ์ตอนนี้มันเจ็บอยู่ข้างใน
เออ....อ่านไม่ผิดหรอก กูเสร็จมันแว้ว!!!!
ผมน่ะ.....ก็แค่อยากแกล้งมัน อยากเอาคืนเรื่องน้องแพง กับทุกเรื่อง แล้วคืองี้ มันเองก็ชอบผม ผมก็เลยมั่นหน้าดิทีนี้
ก่อนไปดริ๊งค์ มันก็กวนตีนผม แล้ววันนี้คือแบบไม่มีสมาธิคุยงานห่าเหว เรื่องโปรเจ็กซ์พิธีกรรายการเพลงเลย ให้ตายเหอะ โดนคุณณรงค์ด่าสิครัช
ไหน ๆกูก็โดนพี่เขาด่า โดนมันกวนตีน คนมันก็อยากเอาคืนทบต้นทบดอกอ่ะนะ ทั้งห่าเจ ห่าพี่รงค์
ผมก็เลยสร้างเรื่องว่าพี่รงค์....ไอ้เชี่ยรงค์(ตอนนี้โกรธไม่อยากพูดเพราะ) มันนัดผมไปเพื่อจะเลี้ยงต้อยผม
ประมาทไปนิด
ประเมินมันต่ำไปหน่อย
มันเลยกลายเป็นค่ำคืนที่ตี๋จะไม่มีวันลืม
หม่าม๊า.....ซิงหนู.....มันไปแล้ว.....ทั้งข้างหน้า....และข้างหลัง ข้างหน้านี่ยังภูมิใจ ได้ฟันหญิง แต่ไอ้ข้างหลังนี่สิ.....อูย....แสบ
“อยากได้ตังค์....กูเลี้ยงมึงได้ตี๋ เป็นเมียกูแล้ว กูรับผิดชอบมึงเอง”
โอ้ยยยย....ฝันร้าย ฝันไปเนอะ คุณคนอ่านเนอะ
“ตัวมึงโคตรหอม อาบน้ำบ่อย ๆแบบนี้กูโคตรชอบกลิ่นมึงเลย”
ต่อไปกูจะไม่ทำห่าอะไรทั้งนั้น ทั้งหน้า...ทั้งตัว....ผมเผ้า....ปากเปิก
“รูตูดมึงฟิตมาก กูแม่งกลั้นไม่ไหว โทษทีนะ ครั้งแรกก็เจอแตกในเลย”
เออ....เอาบ่อย ๆสิไอ้สัด ถ้าชอบน่ะ แรงมันเยอะมากครับ แล้วมันแม่งเห็นตี๋เป็นผู้ชายด้วย ตี๋ขัดขืนนิดเดียว มันต่อยท้องตี๋สามหมัด
จุก!!!!
“แล้วดูสิ ตั้งแต่เริ่มเข้าฟิตเนส มึงเริ่มหุ่นเอ็กซ์แล้วนะตี๋ แบบนี้กูยิ่งเบื่อมึงยากเข้าไปอีก”
พอเถอะครัช พอเถอะไอ้สัด!!!!!
ใครก็ได้คืนเอกราชมาให้กูทีเถอะ
.
.
.
.
.
.
To be con
โดน...โดนแล้วล่ะ 5555+
-
'
'
'
'
จิ้มตูด
แล่ว แล่ว แล่ว แล้วววว
โธ่พี่ตี๋ของน้อง
สันดานอิเจเป็นไงก็รู้อยู่ ไปแกล้งมันอีก
-
เฮ้ยยยยยยยย โดนแล้วจริงๆน่ะเรอะ........
ไปสบายเถอะนี่พี่ตี๋... :oo1: :laugh:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :laugh:
-
เฮ้ย!!! ตี๋เสร็จเจแล้ว :katai5:
สะใจอ่ะ :laugh:
บวกเป็ด
:pig4:
-
:a5: ตี่ี๋ตี๋ ไปแกล้งเจสันมันมากโดนเลย
คุณรงค์ พี่รงค์ เชี่ยไอคุณณรงค์ คงเชียร์ไม่ขึ้นแล้วสินะ
ว่าแต่เจฮะ รีบไปตกลงค่าสิน"สอด" (อิๆ) ก่ะแม่ยายเดย์เหย่ด่วน
ไม่งั้นงานนี้มีเจ็บ ไปปล้ำลูกเค้าเด๋วหาว่าคนอ่านไม่เตือน 55 :-[
-
ตี๋โดนจนได้ รอมานาน อิออิอิอิ
-
เสร็จจนได้ 5555555555
สะใจแบบบอกไม่ถูกเลย :hao7:
เค้าเป็นกำลังใจให้คนเขียนนะ :pig4: :katai4: :a2: :จุ๊บๆ:
-
น้องตี๋ อร้างงงงส์ อะไรยังไงๆ
บทจะเสร็จโจร ก็ไปซะเร็วเบยยย
อิพี่เจ ..แกรรรร ><
-
ตอนที่ 20 บทกวีแด่การเสียตัว
มาจะกล่าวถึงรูตูดของพี่ตี๋
ไร้ราคีเนียนเรียบกระจ่างใส
ถูกย่ำยีโดยอ้ายคนจัญไร
พรากเอาไปความเวอร์จิ้นมลายพลัน
โดนตุ๊ยท้องเมื่อตี๋คิดจะขัดขืน
ล้มทั้งยืนเนื้อตัวถูกซุกไซร้
เสื้อผ้าตี๋สามตัวร้อยถูกชิงไป
ตัวตี๋ไซร้กลายเป็นไอ้ชีเปลือย
อันเท่าแขนมันกระแทกมาไม่ยั้ง
หูรูดพังเลือดไหลเต็มหว่างขา
น้ำว่าวมันราวเขื่อนแตกฉีดเข้ามา
คึกเหมือนม้าเบิ้ลรอบสองไอ้สามาลย์
อ้อนวอนขอให้มันหยุดเสือกเมินเฉย
มันส์จุงเบยตูดตี๋ฟิตแน่นหนักหนา
ตี๋ร้องครางอิ๋ง ๆ ๆเพราะเจี้ยวม้า
น้ำตานั้นนองหน้ามันไม่แล
ถามมาได้ว่าเจ็บไหม เจ็บสิครัช
อัดถั่วดำกันชัด ๆเลยแบบนี้
ไม่ใช่แกล้งหรือขู่เช่นทุกที
ตูดของตี๋มีราคีบานบรรลัย
เล่นเอาจับไข้ไปเป็นอาทิตย์
เพราะความวิปริตของไอ้ชาติหมา
เดินขาถ่างเหมือนเพิ่งคลอดลูกมา
มันหัวเราะฮ่าฮ่าฮ่าดูสะใจ
เป็นผัวใครไม่ได้แล้วตี๋เอ๋ย
ถูกผู้ชายด้วยกันเสยประตูหลัง
ขืนปล่อยไว้คงโดนเล่นจนเครื่องพัง
อูยเจ็บจังนี่ยังเดินไม่ได้เลย
มันไม่ให้ตี๋หนีออกไปไหน
มัดตี๋ไว้คอยป้อนข้าวและป้อนน้ำ
ตี๋ไม่กินมันขู่ว่าเดี๋ยวตูดบาน
ต้องรีบกินจนหมดจานอร่อยจุง
ไม่มีอะไรมากแค่อยากบอก
ตูดถลอกนั้นหนาเดี๋ยวก็หาย
แต่ที่เจ็บนั้นคือใจมิใช่กาย
เอกราชตี๋วอดวายด้วยมือมาร
ขอลบเบอร์สาวๆในมือถือ
รูปถ่ายใต้สะดือนั้นก็ด้วย
ขืนไม่ลบชีวิตตี๋คงมอดม้วย
โดนจรวยแทงมิดด้ามทุกวันไป
ลาล่ะหนอมิยาบิในคอมข้า
TANAKA,SORA และพวกพ้อง
รีบ Format ให้เกลี้ยงอย่าเกี่ยงงอน
และแน่นอนต่อแต่นี้ดูหนังเกย์
เตร๊งเตรงเตรงเตรง.....เตรงเตรงเตร่งเตรงเตรง
“ตี๋.....ถ้าว่างแต่งกลอนก็แสดงว่าหายดีแล้วสินะ”
“เหวออออออ......อย่าเข้ามานะไอ้เหี้ย......ม่ายยยยยยยยยยย”
.
.
.
.
.
[ตี๋เองฮะ]
“ตี๋”
“ห๊ะ”
“ตกใจหาพ่อมึงเหรอ”
หลังจากวันนั้น......
ผมก็กลายเป็นคนขวัญผวา....
“ตี๋”
เฮือก!!!
ผมยังเป็นตี๋คนเดิม.....เป็นคนบ้าบอ เฮฮา รั่วเรื้อนไปวัน ๆ
ยังมีรอยยิ้มให้ทุกคนเหมือนเดิม
แต่......
นั่นเพราะผมอยากให้ทุกคนคิดแบบนั้น
“เดี๋ยวนี้เป็นอะไรไอ้แสบ ดูซึม ๆ ไปนะ”
“นั่นดิ....วันนี้พวกเรามาฉลองยอดดาวน์โหลดท้อปไฟว์นะเฟ้ย”
“พี่ป่วยน่ะครัช”
ไอ้ต้นกับเดย์เหย่ดูเป็นห่วงผม โดยเฉพาะอาเจ้(ไอ้เดย์มันบุคลิกแบบเจ้น่ะครัช) นางเหมือนกับมีญาณประหลาด ที่สามารถคาดเดาเหตุการณ์ได้อย่างตรงเป๊ะ ภาวนาให้น้องเชื่อกูเถอะ กูไม่สบายจริง ๆ ไม่ได้อำเล่น ใจหนึ่งอยากไปพบจิตแพทย์เสียด้วยซ้ำ
หมู่นี้ต่อให้เป็นคนสนิท แม้แต่เพื่อนรักที่คบกันมานานอย่างไอ้ต้นคนเวอร์จิ้น ไอ้เดย์เหย่ที่สาวสะบัด หรือกระทั่งพี่รงค์ที่เคารพ ใครก็ตามที่เป็นตัวผู้แล้วมาโดนตัวกู แม่งเหมือนถูกไฟช็อต เผลอตกใจ หน้าเสียขวัญผวา ทั้งหน้าทั้งตัวนี่แม่งไปหมด ถึงจะฝืนทำตัวทะเล้น แต่หมาที่ไหนดูไม่ออกว่ามีเรื่องผิดปกติเกิดขึ้นแม่งก็บ้าแล้ว
เพราะมัน
ผมอยากย้ายออกมาจากรังนรกที่มันบอกว่าเป็นรังรัก แต่ที่ต้องห้ามแบบนั้นเข้าไปง่ายก็จริง แต่ออกยากฉิบหาย ผมกลัวไปหมด เปล่า....เปล่าเลยครัช ไม่มีการถ่ายรงถ่ายรูปแบล็คเมล์อะไรใด ๆ เหมือนอย่างในละครน้ำเน่าทั้งสิ้น แต่เป็นเพราะผมเองที่คิดกลัวไปต่าง ๆนานา
ไม่กล้าทำตัวซกมก ทั้งที่อยากทำ มันคงไม่ได้ผลแล้วล่ะ ผมยอมอาบน้ำเองดีกว่าให้ใครมาอาบให้
โอ้ยยยยย แม่เหยดดดดด ชีวิตกูแม่งไม่เหมือนเดิมว่ะ
“พี่ตี๋กลับก่อนนะคุณแม่น้องเดย์กับคุณพ่อพี่ต้น”
“เฮ้ยยยย....เดี๋ยวเด้”
“กูอยากกลับไปนอน....เล่นเกมส์มาทั้งคืน ตาจะปิด เพลีย”
ผมไม่อยู่ฟังพวกมันรั้งหรอกครับ รีบชิ่งออกมา ใจนั้นอยากจะเตร็ดเตร่ แต่กลัวว่าถ้ากลับช้า แล้วมันกลับมาก่อน ไม่เห็นผม ผมตายสิครัช
กลัวไปหมด
โลกแม่งหมุน
ตอนนี้อารมณ์ศิลปินกำลังมา ในห้องนอนของผมมีแต่เพลงที่แต่งเอาไว้เต็มไปหมด ส่วนใหญ่เนื้อหาค่อนข้างดาร์ค ตรงกับชีวิตในตอนนี้
หากฉันตัดจู๋เธอทิ้ง.....ยังจะยิ้มได้อยู่ไหม
อะไรประมาณนั้น
คิดดู กลัวแม่งกระทั่งกลุ่มเก้งกวางนักกล้ามที่เดินมาเป็นกลุ่ม พวกเค้าไม่ได้สนใจตี๋หรอกฮะ แต่แค่เฉียด กลิ่นความเป็นชายของพวกนั้นก็ทำเอาตี๋อยากอาเจียนโดยไม่รู้ตัว
เพราะตี๋เป็นชายแท้ไงฮะ
ที่โดนเข้าไปนับไม่ถ้วนนั่นก็มีแค่ความขมขื่นล้วน ๆ เจ็บปวดแบบเน้น ๆ ไม่มีหรอกความสุขซาบซ่านเสียวกระสัน
แต่ตอนนี้เป็นช่วงปลอดภัยฮะ มันบอกให้ตี๋พักก่อน พักหูรูด หายดีแล้วค่อยจัดหนัก รับรองตี๋จะต้องรู้สึกดีจนขอเบิ้ลลลล~
พ่องจาย!!!!!
รูตรงนั้นมันไม่ใช่ที่ร่วมเพศ มันเอาไว้ปลดทุกข์ มึงเอาอะไรมาคิดว่ากูจะรู้สึกดีไปด้วย ห่า มึงจะจีบกูมึงช่วยมาแบบใสๆสิครัช กูจะไม่ว่าเลย อยากกรี๊ดกร๊าดกู มึงทำเลย ไม่ใช่มาล่อจนกูกรี๊ดคอหอยแทบพังแบบเน้!!!!
เอาฉันแล้วเธอได้อะไร....เห็นพงหญ้าตรงนั้นไหม จุดไฟเผาแม่งให้เรียบ เหมือนที่ฉันจะทำ กับฮะมอยของเธอ โอ้เย่
เดินไปด้วย แต่งเพลงไปด้วย ดิบสัด!!!!
“กลับมาแล้วเหรอที่รัก”
“เออ”
“พูดไม่เพราะเลย”
“ครับ”
อึดอัด ๆ ๆ ๆ
“เดินปกติแล้วนี่ หายดีแล้วสิ”
“เปล่าครัช....นี่ยังระบมอยู่ ไปหาหมอมาหมอฉีดยา.....”
ซวยแล้ว กูพูดอะไรออกไป
“นี่มึงไปเปิดก้นให้หมอดูเหรอตี๋ ทีกับกูแม่งทำหวง”
อ๊ากกกกกกกก.....ปากพาซวย
ผมหลับตาปี๋ เมื่อมันเดินเข้ามาใกล้ กลัวจับใจเมื่อนึกว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมไม่อยากเจ็บอีกแล้ว พ่อแม่เลี้ยงมาทะนุถนอม ยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม ไม่เคยต้องมาเจ็บตัว แต่พอเจอมันนี่เจ็บตลอด รสหมัดของมันตอนนั้น ผมจำได้ดี เมื่อครั้งที่เอาหน้าไปรับหมัดแทนไอ้เดย์เหย่น้องเลิฟ
“ทีหลังจะออกไปหาเพื่อนก็บอก กูไปส่ง”
“เห?”
“เห?เหี้ยอะไร เป็นห่วง ไม่อยากให้เดินมาก เดี๋ยวกระเทือนลูกในท้อง”
“......”
“ล้อเล่นน่ะ นึกแล้วล่ะว่าทำแบบนี้มีแต่จะยิ่งโดนเกลียด แต่มึงก็พอจะรู้สันดานคนอย่างกู กูไม่ชอบพิรี้พิไรนาน ๆ มันน่ารำคาญ”
“พี่อยากกลับคอนโดตัวเอง”
“ไม่ได้!!!!”
“เหยยยยย....มะ....ไม่กลับก็ได้ครัช”
“ดีมาก รู้จักกลัว ต่อไปนี้มึงเป็นเด็กกูแล้ว ภาวนาให้กูเบื่อมึงเร็ว ๆสิ.....แต่คงเปล่าประโยชน์ว่ะ”
มันพูดบางอย่างที่ทำให้ตี๋หน้าแดง
“คนอย่างกูลองได้รักแล้ว....มันเลิกยากซะด้วย”
อายสัด ๆ
.
.
.
.
To be con
ใกล้จบแล้วเหมือนกัน พระนางได้กันแล้ว ไม่มีอะไรให้ลุ้นแล้ว 5555+ จบแบบอิฟินิตี้โลด
-
ในที่สุดตี๋ก็ไม่รอด เสร็จโจรเจจนได้
-
ถึงได้กันแล้วก็อย่าเพิ่งรีบจบ
ความรู้สึกของตี๋ยังไม่เคลียร์เลย :katai1:
ชักจะสงสารตี๋เหมือนกันนะ :laugh:
เจดิบเถื่อนถ่อยจริงๆ
บวกเป็ด
:pig4:
-
กร๊าซซซซ.... หายไปแวบเดียวพี่ตี๋เสียจิ้นซะแว้ว... :o8: :o8:
แถมทำท่าจะตกหลุม(รัก) พ่อเจสันแล้วซะด้วย อยากจะกรี๊ดดัง ๆ อีกสักสิบแปดรอบ
สนุกมากเลยค่ะ... ตกหลุมรักนิยายเรื่องนี้เลยถึงเนื้อเรื่องจะแอบดิบเถื่อน แต่ก็เถื่อนแบบมุ๊งมิ๊งมากเลย... :-[ :-[
คุณ mutyamania เขียนนิยายได้สนุกมากเลยค่ะ สัญญาว่าหลังจากนี้จะตามอ่านทุกเรื่องเลยนะคะ อิอิ o13 o13
สู้ ๆ ต่อไปนะค๊าาา... o13 :bye2:
-
gพื่อนนำหน้าไปก่อนแล้วนะพี่ต้นนนน
-
โคตรชอบคู่นี้เลย ไม่ค่อยได้อ่านนิยายตลกแบบมากๆแบบนี้มานานแล้ว
ยังไม่อยากให้จบเลย เขียนต่ออีกหน่อยไม่ได้หรอคะ มีปัญหาไรเข้ามาบ้างก็ได้
-
กรี๊ดด พี่ตี๋เสร็จแล้วว :ling1:
-
บางทีก็สงสารน้องตี๋ แต่บางทีก็คิดว่าแกสองคนเหมาะกันดีแล้วละ 55555555555
โถ...ต้องให้พี่เจร่างดาร์กคัมแบค ต้องเล่นบทโหดดดด
-
:pighaun: ทำไมน่ารักยังงี้คะ :ling1: ยิ้มแก้มจะแตก :hao7:
-
:laugh: :laugh: :m20: :m20:
ขำไอพี่ตี๋เหลือเกิน 5555 แต่งกลอนสะ
สู้ต่อไปครับ :hao6: :hao7:
-
มีสิค่ะสิ่งที่น่าลุ้น คือ...................
ถ้าแม่ยายน้องเดย์เหย่ กับ พ่อตาพี่ต้นเดอะเวอจิ้นจับได้!!!! o18
คุณลูกเขยเจเจจะโดน"กระทืบ" กี่ทีดี :laugh:
คิดถึงคนแต่นะครัช :กอด1:
-
ดำเนินมาถึงตอนสุดท้ายแล้วนะคะ สำหรับซีรีย์ของพี่ตี๋ กับน้องเจขาโหด ที่ไป ๆ มๆ ดูเหมือนจะแซงหน้าคู่หลักอย่างเดย์-ต้นไปเสียได้
ตอน : สิ้นสุดกันทีไม่ว่าชาตินี้ชาติไหน...
หมดแล้วครัช...ชีวิตของตี๋ ถ้าขืนยังคงมีตอนต่อๆไป มันก็คงไม่สนุกเสียแล้ว ผมไม่ใช่ตี๋คนเดิมอีกแล้วไงฮะ พยายามจะฮามันก็คงไม่ฮาอีกแล้ว คงได้แต่พร่ำพรรณนาถึงความขมขื่น กับสิ่งที่ไม่มีวันได้คืนกลับมาอีกแล้ว ในชีวิตลูกผู้ชายอย่างตี๋ ซ้ำไปซ้ำมา....ซ้ำมาซ้ำไป........
สิ่งนั้นคือ ‘พรหมจรรย์ทางรูตรูด’
หลังจากวันนั้นตี๋ก็ไม่ได้โดนอีกหรอกฮะ เพราะตี๋ระวังตัวดี เรียกได้ว่าไม่ได้แดกกูหรอก แต่ยิ่งนานวันเข้า ความอดกลั้นของไอ้ห่าลากนั่น ก็ดูเหมือนฟางเส้นสุดท้าย...ไม่สิ เหมือนฮะมอยที่หรอมแหรมต่างหาก เพราะว่าความเงี่ยนไม่เข้าใครออกใคร ยิ่งตี๋เซ็กส์ซี่มีนมต้มขึ้นเป็นลูก บวกด้วยซิกค์แพ็คอ่อน ๆแบบนี้ สเปคเกย์คิงเถื่อน ๆดีนักล่ะฮะ
พ่องจาย
เกิดมาไม่เคยมีเกย์มาลวนลามหรือตามกรี๊ดเป็นจริงเป็นจัง จะมีก็แต่มึงนี่แหละไอ้ยองๆอึ....เอ๊ย ยองเจ
พอโดนอึ๊บ ความบรรลัยก็มาเยือนชีวิต ยิ่งระทมทุกข์มากเท่าไหร่ อารมณ์ศิลปินยิ่งบังเกิด ตอนนี้ตี๋แต่งเพลงได้จนจะเกือบร้อยเพลงแล้ว ขาดอีกแค่แปดสิบกว่า ๆเท่านั้นเองฮะ
“ตี๋มานี่ดิ๊”
โอ้ยเรียกกูจริง กูก็นั่งอยู่ใกล้ ๆแค่เนี้ยะ ไม่ได้นั่งไกลกับมึงเลย อยู่ห้องเดียวกันเนี่ย ยังจะเรียกกูไปเพื่อ แต่ผัวเรียกเมียก็ต้องไปถูกไหมฮะ ก็เพราะว่าตี๋ว่าง่ายแบบนี้แหละ ไม่ดื้อไม่ซน ตูดตี๋เลยยังปลอดภัย
“หายเจ็บตูดแล้วมั้ง”
“อูยยยย”
“อย่ามาตอแหล เดินได้ถ่ายคล่อง หน้าไม่หมอง สมองไม่เบลอ มึงหายนานแล้ว....”
“ครัช”
“นี่”
“อะไรครัช”
“กูอยากอ่ะ....มึงทำกับกูนะ”
โอ้ยกูอยากตาย....เหี้ยเขินว่ะครัช แหมดูทำ บิดจนเป็นง่อย หน้าแดง เหมือนเด็กหัดปี้ มึงอ่ะนะไอ้เจ อีกนิดเดียวกูก็จะยกมึงให้เป็นศาสนาเรื่องใต้สะดือแล้วววว!!!!
“พี่ตี๋.....ไม่อยาก.....อ่ะครัช”
“นี่.....ให้กูช่วยบิ้วไหม”
“อูยยย.....ไม่ต้องดีกว่า”
“ดื้อกับผัวเหรอครับ”
“พี่ตี๋ทำไม่ได้จริง ๆครับน้องเจ.....มันไม่ใช่”
มาแล้วครับ มือเริ่มโอบ หนวดเริ่มไซร้ แสบเหี้ยๆ แต่ตี๋ต้องอดทนใช่ไหม คือยังไงก็ต้องยอมสิเนอะ ฮือ.....
“ถ้าไม่ให้เอาตูด งั้นใช้ปากให้กู”
เหยดดดด.....ขอมากไปแล้ว เอาตูดกูยังนอนคว่ำ หลับตาไม่รู้ไม่เห็นได้(ถึงจะเจ็บมว๊ากกก) แต่ใช้ปากนี่มันจะดูฟูลไทม์เต็มตัวไปหน่อยไหม ไม่คิดว่ากูจะกัดของมึงขาด? บ้า.....ไม่กัดหรอกครัช แค่เอาเข้าปากยังจะอ้วกเลย แค่นึกภาพตี๋ก็สยองสยิวแล้ว ก็ตี๋ไม่ใช่เกย์ง่ะ มันไม่ได้จริง ๆ
“ใช้มือได้ไหมครัช”
“แหม.....งั้นกูว่าวเองดีกว่าไหม”
“งั้นพี่ตี๋ไม่กวน”
“อย่างอนสิครับ เมียอยู่นี่ทั้งคน ชักเองเมียคงเสียใจแย่....จริงไหม”
ฟรายยยยยย!!!! นี่มึงใช้หัวแม่ตีนข้างไหนคิด ผมว่ายังไงคืนนี้คงไม่รอดแน่แล้ว ก็เลยเลือกที่จะหลับตาปี๋ แล้วปล่อยให้มันทำอะไรก็ทำไป
เอาน่า....เจ็บแต่มีศักดิ์ศรีเว้ย เราแค่นอนเฉย ๆ เดี๋ยวทำๆไปมันก็เบื่อเอง แหม....เวลาตี๋เย่อสาว ตี๋ยังไม่ชอบพวกนอนเฉย ๆเลย มันต้องมีขึ้นมีลง มีอุ้งแตง มีกวางเหลียวหลัง มีนั่ง มียืน มีเอามือเท้ากำแพงแล้ว.....ตั่บ.....ตั่บ
“อุ่ย....โทรศัพท์มา พี่ขอรับสายก่อนนะครับ”
“ไอ้เหี้ยรงค์อีกแล้วเหรอ กูไม่ให้รับนะ”
“น้องเดย์น่ะครัช”
“อ่องั้นก็แล้วไป.....คุยตรงนี้....เปิดสปีคเกอร์ด้วย”
ครับพ่อ....ครับเจ้านาย....บ่าวทำแล้ว....บ่าวจะไม่ดื้อ
“ฮัลโหลครัช”
“พี่ตี๋.....สะดวกคุยป่ะพี่ ทำไมเสียงเป็นงั้น”
“พี่ตี๋หวัดแดกน่ะจ๊ะ”
“ไม่อ่ะ....เสียงเหมือนคนจะร้อง”
โอย....อีเก่ง มึงอย่าเพิ่งมาจับผิดพี่ตอนนี้ได้ไหม นี่ถ้ามันไม่นั่งข้าง ๆคอยเงี่ยหูฟังอยู่ พี่จะขอให้มึงมาช่วย แต่ว่าตอนนี้.....
“เดย์โทรมีคุยเรื่องงาน เสาร์นี้วงเราไปเล่นที่ผับ xxx ตรงรัชดานะพี่ พี่ตี๋ว่างใช่ไหม เดี๋ยวนี้พี่ไม่ค่อยออนไลน์เลย ทำไม จะหนีความวุ่นวายไปอยู่ป่าเหรอคะแหม”
“ก็ทำนองนั้น”
“ตอนนี้พี่ก็มีงานแสดงกับพิธีกรใช่ไหม อัพเดตบ้างนะว่าตารางงานพี่มีอะไรบ้าง เผื่อวงเรารับงานจะได้ไม่ชน ว่าแต่งานนี้ไปได้ไหม พี่ต้นเขาซี้กับเจ้าของร้านเลยรับปากไปแล้ว....ถ้าไม่ได้จะได้ให้คนอื่นเล่นแทนไปก่อน”
“คิดว่าไปได้จ้ะ”
“งั้นเฟิร์มแล้วนะ”
“เดี๋ยวสิครัชน้องเดย์”
“จ้า”
เหลือบมองคนข้าง ๆมันก็ยังกอดอกจ้องหน้าตี๋อยู่อย่างรอจับผิด ถอดเสื้อรอด้วยสัด!!! เตรียมพร้อมจะล่อกูหลังวางสายเลยสินะ
ไม่เอา
ให้โดนอีก
ตี๋คงตายทั้งเป็น
ต้องหนีแล้ว
หนียังไงล่ะ
“น้องเดย์ครัช พี่ตี๋จะบอกว่าตอนนี้พี่ตี๋อยู่ห้อง....กับน้องเจ”
“จ้า....รู้แล้ว”
“ช่วยพี่ตี๋ด้วยยยยยย......”
พูดจบก็ศอกหน้าไอ้เจเลยครับ เล่นแม่งแบบไม่ให้ตั้งตัว ตะโกนขอความช่วยเหลือแบบนี้ หวังว่าไอ้เดย์เหย่มันคงจะมารับตี๋นะ แต่ตี๋มีโอกาสหนีแล้ว ตี๋ก็คงไม่รอให้ใครมาช่วยหรอกครัช ตี๋รีบวิ่งหนีออกไปจากห้องทันที ได้ยินเสียงด่าของมันไล่หลังมา แต่ตอนนี้ตี๋ไม่สนเหี้ยอะไรแล้ว ตี๋จะต้องออกไปจากคอนโดของมันให้ได้ ไปแม่งตัวเปล่า ๆเนี่ยแหละ รองทงรองเท้าไม่ใส่แม่ง
กึก.....
เหี้ยยยย ทำไมห้องล็อคจากข้างในได้วะ นี่มันประตูเหี้ยอะไร บ้าเอ๊ย ถ้าเป็นแบบนี้มันก็หนีไม่รอดสิครัช
“ไอ้ตี๋.....แสบนักนะมึงอ่ะ คิดว่าจะหนีกูพ้นเหรอ”
“น้องเจใจเย็นครัช พี่ตี๋เส้นกระตุกเฉย ๆ”
“เดี๋ยวมึงเจอเอ็นกูกระตุกแน่ตี๋”
มันโผล่มาจากด้านหลัง แล้วจ้องตี๋อย่างอาฆาตมาดร้าย มือกุมเบ้าตาเอาไว้ ตี๋อยากจะสะใจ แต่คงต้องเจียมสังขารตัวเองก่อน ตี๋หันซ้ายขวา พยายามหาทางหนี แล้วที่ ๆปลอดภัยที่สุดแม่งเสือกเป็นห้องน้ำ ตี๋วิ่งเข้าไปในนั้นและล็อคประตูได้ทันก่อนที่มันจะคว้าตัวตี๋ได้
มีเสียงทุบประตูโครมคราม เสียงตะโกนด่า
พ่อเดย์แม่ต้น.....ช่วยลูกตี๋ด้วยครัช!!!
.
.
.
.
.
“ตี๋.....มีอะไรทำไมมึงไม่บอกพวกกูวะไอ้เหี้ย”
“นั่นสิคะ เสือกอยากจะหนีก็หนีแบบนี้ เกิดพี่เป็นอะไรขึ้นมา วงเราจะเป็นยังไง.....เดย์ไม่ใช่แค่ห่วงวงนะ พวกเราห่วงพี่ด้วย”
พระเจ้าของตี๋ มาช่วยตี๋เอาไว้จนได้ฮะ ไอ้ดาราหน้าโหดถูกใครสักคนหนึ่งนี่แหละ ต่อยจนตาเขียวปูด ส่วนอีกข้างหนึ่งก็ฝีศอกของตี๋เอง ซึ่งตอนนี้มันถูกมัดอยู่
“แล้วนี่พี่จะเอายังไงต่อ คอนโดพี่ก็มีคนเช่า งั้นก็กลับมาอยู่กับพวกเราเหมือนเดิมก็แล้วกัน”
“อ้าวไอ้เดย์ ไหงงั้นล่ะเฮ้ย” ไม่ใช่ผมหรอกที่คัดค้าน ไอ้ต้นเพื่อนรักต่างหาก ทำไมครัช หรือมึงคิดว่ากูจะไปเป็นก้างขวางมึง อีโด่....ลำพังไม่มีกูแล้วไง? ได้แดกน้องมันหรือยัง ก็ยังนี่.....ไอ้อ่อน!!!
“พี่ตี๋ว่าจะกลับไปอยู่บ้าน ไปอยู่กับพ่อกับแม่ก่อนน่ะครับ อีกอย่างพี่ตี๋แม่ง.....เฮ้อ.....คงต้องซื้อรถสักคันไว้ขับไปทำงานแล้วแหละเนอะ”
“แล้วเรื่องไอ้ห่านี่ล่ะพี่จะเอายังไง”
มนุษย์ป้า(เดย์)ถามผมอย่างเป็นห่วง มาจนถึงตอนนี้ทุกคนรู้ความจริงหมดแล้ว แล้วตี๋เองก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองควรจะเลิกสะดิ้ง แล้วใช้ชีวิตต่อไป โดยที่พยายามทำงานเยอะ ๆ จะได้ลืมๆไปซะ
“มึงจะแจ้งความไหมตี๋ พ่อกูรู้จักทนายเก่ง ๆ” ไอ้ต้นเสนอแนะ แต่ตี๋คงไม่ฟ้องร้องให้อับอายหรอกฮะ หลักทงหลักฐานแม่งก็หายไปหมดแล้ว จะมีก็แต่บาดแผลในใจที่รอใครสักคนมาเยี่ยว....เอ้ย.....เยียวยา
“อย่าให้ต้องถึงขั้นนั้นเลยครัช”
“งั้นไปกันเถอะ ขนเอาแต่ของที่จำเป็น แล้วค่อยมาขนกันใหม่วันหลัง”
ไอ้ต้นพาผมออกมาจากห้องของมัน ส่วนไอ้เดย์ยังนั่งอยู่กับไอ้ห่านั่น ผมเชื่อครับ ว่ายังไงเพื่อนกันก็คงตัดกันไม่ขาด น้องคงอยากมีอะไรจะพูดกับมัน
ลาก่อนน้องเจ ขอบคุณสำหรับความทรงจำดี ๆ และอโหสิให้กับเรื่องร้าย ๆของน้อง ลาทีชาตินี้ พี่ตี๋ไปก่อนล่ะเน้อ
.....................................................................................
[ยองเจเองฮะ]
เจ็บฉิบหายเลยฮะ.....
ถรุ้ย!!! นี่ยองเจ ไม่ใช่ไอ้ตี๋ กูจะแบ๊วตามมันเพื่อ?
ไม่ใช่หมัดอีตุ๊ดแม่มันหรอกครับที่ซัดเข้ามา มิหนำซ้ำเดย์มันยังช่วยผมเสียด้วยซ้ำ ไอ้ห่าพี่ต้นต่างหากที่แม่งเสือกทำตัวเป็นพ่อหวงลูกสาว เข้ามาถึงไม่พูดพร่ำทำเพลง หมัด ศอก เข่า ประเดประดังเข้ามาชุดใหญ่
ยิ่งตอนไอ้เหี้ยตี๋สารภาพเสียงอ่อยว่าถูกผมล่วงละเมิด คุณพ่อแม่งยิ่งของขึ้นจนเกือบจะฟาดหัวผมด้วยแจกันหลายครั้งหลายครา ทั้งนี้และทั้งนั้น ไอ้เจไม่สู้ครับ ไม่ตอบโต้ ไม่ใช่เพราะกลัวหรือสำนึก แต่เพราะเจ็บหัวใจเถื่อน ๆที่แม่งดันเถื่อนไม่พอ เมื่อรู้ว่ายังไงผมกับไอ้ตี๋ก็ไม่มีทางเป็นไปได้
“ไงแก.....ไหวไหม”
เดย์เอ้ย....เอาเทปกาวออกจากปากกูก่อนไหม
“โทษทีนะ.....พี่ต้นแกรักเพื่อนมากน่ะ ร่วมเป็นร่วมตายกันมา......”
“มันไม่เคยเห็นค่าความรักของกูเลย ไอ้เหี้ยตี๋นั่นน่ะ กูไม่เคยทุ่มเทมากขนาดนี้เลยนะเดย์ ยอมเสียศักดิ์ศรีใช้วิธีสกปรก ขนาดกับมึงกูยังไม่กล้าทำเลย....”
“แกจะทำได้ไง ชั้นเอามีดจ่อพุงแกอยู่”
“ฮะฮะ....นี่ถ้าแต่ก่อนกูทุ่มเทให้มึงเหมือนที่ทุ่มให้ไอ้ตี๋ ก่อนที่มึงจะเลิกรักกู....กูคงได้เป็นแฟนมึงไปแล้ว”
“ชั้นก็ไม่ได้เลิกรักแกนี่ แกยังเป็นเพื่อนชั้นนะไอ้เจ ส่วนเรื่องพี่ตี๋น่ะ แกก็ห่ามไปนิด......แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะหมดหวังเสียทีเดียว”
“มึงหมายความว่าไงวะ เห็นๆอยู่ว่าไอ้ตี๋มันไม่ได้ชอบผู้ชาย”
“ถึงตอนนี้ยังจะโง่อีก แยกเรื่องเพศกับรักให้ได้ก่อนเถอะย่ะ อยู่ที่แกนั่นแหละจะใจถึงพอไหม การที่พี่ตี๋ไม่มีอารมณ์กับแก ไม่ได้แปลว่าเค้าจะรักแกแบบคนรักไม่ได้นะเฮ้ย”
ไอ้เดย์พูดทิ้งท้ายเอาไว้ ทำให้ผมคิดได้
แต่เดี๋ยวนะเดย์
มึงลืมแก้มัดให้กูนะ
.
.
.
.
.
.
[ตี๋เองฮะ]
“อาตี๋เอ้ย.....ลงมากินข้าวลูก”
“ฮะหม่าม๊า”
ตี๋กลับมาอยู่บ้านได้สักพักแล้วฮะ พ่อตี๋หรือเสด็จเตี่ยก็มีบ่นบ้างตามประสา แต่พอรู้ว่าตี๋หาเงินได้ค่อนข้างเยอะกว่าทำงานออฟฟิศ แกก็เหมือนจะปลง ๆ แต่ก็อดห่วงไม่ได้ ส่วนม๊าตี๋นี่บำรุงตี๋จนกล้ามจางเลยฮะ ทำแต่ของโปรดให้กินก่อนไปทำงานทุกวัน
ถ้ารู้ว่าอยู่บ้านแล้วมันสบายแบบนี้ ก็ไม่รู้ว่าตัวตี๋จะออกไปเผชิญความลำบากลำบนนอกบ้านเพื่ออะไร?
แต่มีอย่างหนึ่งที่ตี๋รู้สึก....
ตี๋ว่าชีวิตตี๋มันขาดอะไรไป
ขาดความเหี้ย.....จัญไร.....ชาติหมา.....บ้ากามของใครบางคน ที่พูดนี่ไม่ใช่ว่าตี๋คิดถึงมันหรอกนะฮะ แต่หน้าของมันหลอนตี๋แม้กระทั่งยามตี๋หลับ
ยามตี๋ตื่น
ล้างหน้า
แปรงฟัน
กินข้าว
จัดรายการ
ตี๋เองก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูน สิ่งดีดีที่มันทำให้ตี๋ ตี๋ก็รู้สึกดีอยู่มาก เพียงแต่ตี๋ไม่ได้มีอารมณ์ใคร่พิศวาสบาดริดสีดวงกับมันก็เท่านั้น
แล้วอยู่มาวันหนึ่ง พรหมลิขิตก็ดลบันดาลชักพา ให้ตี๋กับมันได้เจอกัน มันมาปรกฎตัวในรายการของตี๋ที่ตี๋เป็นพิธีกรอยู่
เข้าหน้ากันไม่ติดเลยครัช มันก็ไม่ได้อะไรกับตี๋หรอก ไม่ใช่ว่ามันจะทำหน้าเหวี่ยงวีนหรือเย็นชาหรือหน้าเจื่อนหน้าจ๋อย แต่ว่ามันพยายามเลี่ยงที่จะเผชิญหน้ากับตี๋ แต่ในเมื่อตี๋ต้องสัมภาษณ์มันออกอากาศ มันก็เป็นเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้ใช่ไหมล่ะฮะ
“สุดท้ายนี้ให้พระเอกของเราฝากผลงานหน่อยครัช”
“ตอนนี้ผมก็มีงานละครที่กำลังออนแอร์อยู่สองเรื่องนะครับ.....บลา....บลา......”
นั่นคือปิดรายการ แต่ถ้าย้อนไปอีกก่อนหน้านั้นนิดนึง.....
“ไม่ทราบว่าสเปคสาวของคุณเจนี่ต้องอะไรยังไงบ้างฮะ บอกคุณผู้ชมและก็แฟนคลับในห้องส่งหน่อยฮะ ว่าพอมีหวังกันบ้างไหม”
“ผม.....ตอนนี้ทำงานเจ็ดวันเลยครับ แล้วอีกอย่าง.....ผมไม่ค่อยมีดวงด้านความรักเท่าไหร่”
"อกหักสินะครัช"
"ก็ทำนองนั้น"
“เอ....งั้นแสดงว่าแอบคบสาวนอกวงการอยู่ใช่ไหมล่ะครับ”
“ไม่เชิงหรอกครับ....ผม....คิดไปเองคนเดียวมากกว่า สรุปก็คือ.....อกหักแบบไม่ทันได้ลงสนามน่ะครับ”
โอย......มันเจ็บจี๊ดดดด ดูสายตาที่มันมองตี๋สิครัช มองอย่างตัดพ้อ มองอย่างอาลัยอาวรณ์ ตี๋จะบอกมันยังไงดี ตี๋ไม่เคยเกลียดมันจริง ๆจังๆ ถึงตี๋จะโกรธ จะกลัว จะขนลุก แต่ตี๋ก็ไม่ได้เกลียดมันถึงขั้นตัดเป็นตัดตาย มันจะเข้าใจตี๋บ้างไหม
.
.
.
.
.
เคล้งงงงง!!!!!
วันนี้วันหยุดฮะ ตี๋กะนอนเต็มที่ แต่ก็ต้องสะดุ้งตื่นเพราะเสียงเอะอะด้านหลัง
“มีอะไรก็ค่อย ๆพูดกันนะป๊า อายบ้านอื่นเขา ม๊าสงสารลูกตี๋ สงสารพ่อหนุ่มนี่ด้วย”
“จะไปสงสารมันทำไม มันทำอะไรลงไปรู้ตัวหรือเปล่า นี่ถ้าฆ่าคนไม่ผิดกฎหมายอั๊วฆ่ามันตายไปเลี้ยววว”
ฉิบหาย.....เหี้ยขึ้นบ้าน เลือดอาบหัวกบาลเลยครัช
“ลูกตี๋......พาเพื่อนขึ้นไปคุยกันก่อนไป”
“นี่ลื้อยังจะให้มันคุยกันอีกเหรอ นี่ถ้าไม่เห็นแก่หน้าอาตี๋อั๊วจะฟ้องมันให้หมดตัวเลย”
“ป๊า!!!! ม๊าบอกให้หยุดบ้าไง อยากให้ม๊าโกรธใช่มั้ย!!! เอาใช่มั้ย!!!”
เห็นแม่ตี๋สวยหวานแบบนี้ ผัวกลัวนะครัช ผมเดินนำมันกลับขึ้นไปยังห้องตัวเอง มันเดินตามผมเงียบ ๆ ไม่ปริปากพูดอะไร
“น้องเจเอากดแผลไว้ก่อน” ตี๋ยื่นผ้าขนหนูให้มัน มันรับไปโดยที่ไม่ขอบอกขอบใจตี๋สักคำ
“พ่อมึงจะฆ่ากูเลยนะ”
“แล้วน้องเจไปทำอีท่าไหนล่ะครับ”
“ก็แค่เล่าเรื่องที่กูทำกับมึงแค่เนี้ยะ”
แหมกูอยากจะซ้ำอีกแผลไอ้สัด ใช่เรื่องไหม ปกติกูกับป๊าก็แทบจะงาบหัวกันอยู่แล้ว แล้วนี่เสือกไปบอกว่าอัดถั่วลูกเค้าอีก โอย กูอยากตาย ป๊าคงตัดกูออกจากกองมรดกแหง ๆ แต่แทนที่ผมจะเครียดเรื่องนั้น ผมกลับเป็นห่วงมันมากกว่า อย่าทำเลือดเลอะห้องกูนะเว้ย
“กูแค่สารภาพผิด แล้วก็อยากจะให้มึงยกโทษให้ เพื่อที่กูจะได้เริ่มต้นกับมึงใหม่ไง”
“เปล่าประโยชน์น่ะครัช”
“กูรักมึงนะตี๋ รักมึงจนจะบ้าอยู่แล้ว รักจน.....กูยอมแลกบางอย่างได้ เพื่อให้มึงสบายใจ แล้วก็มาคบกับกู”
“ยังไงครัช”
“ข้อหนึ่ง.....กูจะไม่เอาตูดมึง”
“เชี่ย”
“ฟังให้จบก่อนตี๋ สอง.....อยู่ในที่สาธารณะเราสองคนจะปฏิบัติตัวอย่างที่เพื่อนพึงกระทำ”
“......”
“สาม.....ให้กูได้ดูแลมึงในฐานะคนรัก ตอนที่อยู่ด้วยกันตามลำพัง โดยที่ไม่มีเรื่องแบบนั้นมาเกี่ยวข้อง ถ้ามึงและกูต้องการ เราจะต่างคนต่างออกไปหาความสุขกันข้างนอก ตกลงไหม”
“เจครัช”
“อะไร”
“น้องเจไปบอกป๊าพี่ตี๋ทีนะ ว่าน้องเจล้อเล่น น้องเจแค่แกล้งพี่เล่นเฉยๆ.....ตกลงตามนี้นะครัช”
อืม
นี่เป็นการตัดสินใจที่ยากที่สุดในชีวิตของตี๋เลยฮะ
......................................................
END
เป็นตอนจบที่ถามว่าคลุมเครือไหม ก็ไม่เชิงนะคะ แต่คิดว่าจบแบบนี้แหละเหมาะกับคู่นี้ที่สุดแล้ว จะไอ้น้องตี๋มารู้สึกอิ๊อั๊ง หรือยินยอมให้น้องเจเสียบแต่โดยดี มันก็คงไม่ใช่ตี๋ แต่ถึงกระนั้นตอนจบก็ยังจบแบบไม่ใจร้ายนัก และพอจะมีความหวังให้หนุ่มเจอยู่บ้างไม่น้อย จบแล้วนะคะสำหรับภาคพิเศษนี้ ไม่ต่ออะไรใด ๆอีกแล้ว เพราะเดี๋ยวจะยิ่งออกทะเล เสียดายความสวยงามของต้นฉบับน่ะค่ะ
-
จบแบบเจ็บๆ :laugh:
:pig4:
บวกเป็ด
-
จบได้สมเป็นตี๋หิดและยองเจมาก ดูคลุมเคลือเหมือนมีอะไรและไม่มีอะไร อร๊ะๆ!! หรือว่าจะมี?? เอ๊ะยังไง :hao3:
ว่าแต่ลูกตี๋ก็เปิดซิงแล้ว เมื่อไหร่พ่อต้นเดอะเวอจิ้นจะเปิดซิงแม่เดย์เหย่ได้สักที กองเชียร์พี่ต้นนั่งรอนอนรอ จนจะแต่งงานมีลูกมีหลานกันหมดแล้วคร๊าาาาา ~~~ :hao7:
สุดท้ายนี้ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆเรื่องนี้ และรอเรื่องต่อไปนะค่ะ :L1:
:-[
-
โถ่ พ่อดาราใหญ่
ข้อหนึ่ง.....กูจะไม่เอาตูดมึง และกูยอมให้มึงเอากู
ถ้าข้อหนึ่ง เพิ่ม มาอีกประโยคนี่ พี่ตี๋อาจจะมีลังเลบ้างนะ 55
จบแล้ว จบลงอย่างน่าเสียดาย
แต่ก็จบลงแล้ว
-
จบแบบคลุมเครืออ่ะ
แต่น้องเจก็ทุมสุดตัวเหมือนกันนะ
เล่าเรื่องทุกอย่างให้พ่อแม่ หนูตี๋ฟัง
-
ขอบคุณ ค้าบบบ :impress2:
-
:z6: เหมือนเดินๆอยู่ แล้วโดนกระโดดตบหัว :z6:
จบแล้ววว :o12: อยากให้มีตอนพิเศษจังง :mew2:
-
จบแบบนี้ออกจะค้างคานิดๆ แต่ไม่เป็นขอไปจิ้นฟินต่อเองล่ะกันน๊าาา อยากให้สมหวังกันเร็วๆ
-
จบแบบนี้มันค้างคา
-
ขอบคุณนะคะ ^^ :pig4:
-
ตามมาจากซีซั่น(??)แรกจร้าาาาา
พี่ตี๋ก็เกรียนเสมอต้นเสมอปลายจริมๆ คือติดใจตรงที่แต่งเป็นกลอดได้อ่ะ ไม่พอนะไม่ใช่แค่บทสองบท มาเป็นพรืดดดดดดด
บอกเลย อ่านไปหัวเราไป ขนาดในกลอนยังเกรียนได้ 555
นับถือคนแต่งอ่ะ เก่งมากจริงๆ
ขอบคุณสำหรับนอยายดีๆแบบนี้นะคะ
ปล มีตอนพิเศษซักนิดให้พอกระชุ่มกระชวยก็ดีน้าาาาา
ปล2 เราชอบคุณรงค์อ้ะ มาเป็นตัวประกอบเกือบทุกภาคจริงๆ
ร๊ากกก คนแต่งงง
-
สงสารเจแต่ก็เห็นใจตี๋นะและสุดท้าย
สงสารตัวเองตกลงมันคู่กันไหม ค้างเจงๆ
-
แหง่ววว จบแบบเร้อออ
อืมมม ตามใจคนเขียน
ถึงจะสงสารนุ้งเจนิดๆ ก็ตามที ฮรืววว
-
จบงงจังเลย
-
ง่ะ ไม่มีต่อหรอ? :sad11: