-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ด
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วย
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
********************************************************************************************
-
มนต์ลวงนาคราช By. Tea Café Team
ละโลกนี้...มีสิ่งเกินฝัน
แสน....อนันต์เหลือตรึกรำลึกได้
แม้...หากความฝัน บรรเจิดเพริศพิไล
จักตื่นไย....สนิทฝันชั่วกัลปา....
Cr. ทมยันตี [อ้างอิง - แก้ไขปรับปรุง By. Tea Café Team]
บทนำ
'...อ๊อฟ...อ๊อฟ....รักอ๊อฟนะ.....รักเจ้าจริงๆ.....ข้า....รักเจ้าจริงๆ ...อ๊อฟ......'
เขากระซิบบอกข้างๆ หู ..
กระซิบเสียงพร่าแล้วก้มลงมาหอมแก้ม..ไออุ่นของลมหายใจรินรดอยู่ข้างซอกคอ ที่ทำได้นอกจากอาการเกร็งจนตัวสั่น ผมก็ได้แต่หลับตาปี๋ อีกครั้งที่เขาก้มลงมาหอมและประกบจูบก่อนจะรุกไล้ด้วยปลายลิ้นจนผมไปไม่เป็น
สมองผมโล่งและขาวโพลน เล็บมือผมจิกหน้าอกเขา..แผ่นอกกว้างมันแน่นขนัดไปด้วยมัดกล้าม ชื้นพราวไปด้วยหยาดเหงื่อ กอดร้อนๆ มันรัดแน่นแต่ไม่แรงเหมือนที่กลัว เขาอ่อนโยน อ่อนโยนจนผมอ่อนแรงในอ้อมกอด..เสียงเรียกของเขายังสะท้อนก้องอยู่ในโสตประสาท...ก่อนทุกอย่างจะ....
.
.
.
.
"อ๊อฟ!! อ๊อฟ!! อ๊อฟ!! ตื่นได้แล้วลูก!! ไปทำงานได้แล้ว อ๊อฟ!! "
.
.
.
..."....."
ตาย!!..
อกอีแป้น!! เสียงตะโกนปลุกมันดังลั่นจนชั้นสะดุ้งตื่นจากความฝันซ้ำซากแสนวาบหวาม ..ผู้ชายนะหล่อน ผู้ชาย ผู้ชาย ผู้ชายแมนๆ แอนด์ซั่ม กำลังปั่มป้ามชั้นแบบเนื้อกระแทกหนัง โอ้ยยยยยยยยยยยยยย นั่นปมเลยนะ ปมชีวิตชั้นเลยนะ !!! เหมือนมันเป็นปม ใช่.. ปมใหญ่ๆ ที่แสนลึกลับ ...ใครจะคิด..ชั้นฝันถึงผู้ชายคนนั้นมานับครั้งไม่ถ้วน ทั้งๆ ที่ทำรักกันจนแทบจะหลอมเป็นร่างเดียว แต่ให้ตาย ชั้นก็ไม่กล้าลืมตามองว่าไอ้คนที่ทำให้ชายไทยอย่างชั้นตัดสินใจเป็นตุสได้ เพราะความฝันเดิมๆ ซ้ำๆ มันเป็นใคร?? วันนี้ก็อีกวัน เกือบแล้วนะ เกือบแล้วนะ เกือบแล้วนะที่ชั้นจะได้เห็นหน้าผู้ชายคนนั้น ..ถ้า..
.
.
.
กกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด แม่!!! แม่อะแม่ !! ปลุกหนูทำไมอะแม่!!
-
มาจิ้มรอ แอร๊ยยย แม่อะแม่ ปลุกตุสทำไม 555
-
เฮ้ยยยย..แม่ปลุกตุสทำไม๊? :jul3:
-
แอร๊ยยยยยย :hao7: :hao7: ไม่น้าาา ปลุกหนูไมอ้ะแม่่่่่
-
:jul3: :jul3: :jul3:
วิ่งมาปูเสื่อรอตอนต่อไปค่ะ
รักตุส ชอบตุส มารออ่านเรื่องตุสค๊าาาาาาาาาาา :mew1:
o13 o13 o13
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยย
อ๊อฟได้ใจมากกกกกกกกก
ตรงที่นางเป็นตุสเพราะฝันถึงผู้ชาย ><
แอบเคืองคุณแม่ จะรีบมาปลุกตุสทำไมเนี้ย!!!!
ตุสยังไม่เสร็จ เอ้ย!! ตุสยังไม่เห็นหน้าหนุ่มกล้ามคนนั้นเลยยย :ling1:
-
เพราะแม่อ่ะ ทำให้ตุสฝันสลายยยยยย ฮาาาาาาาาา
-
ความฝันของตุสสสสสสส 5555555~~
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: แม่นะแม่ เพื่อน ตุส อารมณ์ เสีย รุย
-
:katai5: :katai5:มาวิ่งเล่นรอตอนใหม่
-
คนในฝันจะทะลุกระจกมาไหมเนี่ย....ลุ้น :hao3: :hao3:
วิธีจัดการชายในฝันต้องส่งแป๊กกี้มาเป็นที่ปรึกษาซะแล้น :mew3: :mew3:
-
เรื่องใหม่ น่าสนุกกกก :katai3:
-
:mc4:เปิดเรื่องใหม่แล้ว ฮู่เร่!!!!!! :hao7:
+เป็ดคร้าบ...
-
แม่...ทำไมแม่ทำกับตุสอย่างนี้
ค้างอ่ะ....ค้างงงงงงง
-
มนต์ลวงนาคราช By. Tea Café Team
ตอนที่ ๑ ตุส...ตายแล้ว
..
ผู้ชาย...ผู้ชายไว้หนวดหน้าปลาจรวดแต่มีซิกแพ็ค..
พี่แกเดินดุ่มๆ เข้ามาที่ช่องเคาน์เตอร์...ยิ้มให้ตุสอย่างชั้นที่ปั้นหน้าแมนๆ ...
ก่อนจะมองป้ายชื่อชั้น และ...
ยกปืนจ่อที่หน้าผากอันปราศจากสิวฝ้าของชั้น ...
"..เอ่อ! มึง!! มึงนั่นล่ะ ไอ้ภานุพงศ์ มึงมานี้ !! โกยเงินใส่กระเป๋านี้! เร็ว!! เร็วสิวะ!! ตุกติกไม่ทำมึงโดนกูเจาะกบาลทะลุแน่!! เร็ว!!"
.
.
.
เอ่อ....คืออะไร คือยังไง ? คือตุสตามไม่ทัน ...
คือ..เรียบ เรียงก่อนนะ..คือเมื่อกี้ตุสมาทำงาน โอเค มาสายนิดหนึ่งพอให้หัวหน้าใช้หางตามอง แต่ก็ไม่ได้น่าเกลียดนะ จากนั้นตุสก็มานั่งปั้นหน้านับเงินให้ลูกค้า ..คือตุสทำงานธนาคารทำเคาน์เตอร์ด้วยเพราะตุสหน้าตารับแขกดี ..แต่ตุสไม่เข้าใจ ตุสเพิ่งทำได้ไม่ถึงปีนะ ทำไมหน้าตาตุส ถึงได้เรียกทั้งแขกทั้งโจรอย่างนี้
อื้ออออออออออออออออออออออ!!!ช่วยตุสด้วย !!!!!!!!!!!!
"เอ่อ! มึง !! มึงนั่นล่ะ ช้าเหี้ยอะไร โกยเงินใส่ถุงเร็วๆ เอ่อ เดี๋ยวกูยิงแม่งเลย!!"
"...."
"มองเหี้ยอะไร ?! มองหน้ากูมึงหาเรื่องหรือ อย่าตุกติกนะกูยิงไส้แตก! แบกถุงเงินมา อย่ายึกยักให้ไว ให้ไวเลยมึง เหี้ย! ผู้ชายอะไร ตัวเท่าควายแรงไม่มี แบกมาเร็วๆ อย่าสำออย เร็ว!!"
สั่ง....สั่งกู จัง ...กูแค่ตุสตัวเล็กๆ นะเชี่ย ...มึงเป็นโจรมึงก็แบกดิวะสาส เหี้ยอะไรมาใช้ตุสอย่างกูอะ เชี่ย อิโจรบ้า เห็นกูแมนๆ อย่างนี้ กูแอ๊บฯ นะมึงรู้รึเปล่า สาสสสส ชาติชั่ว กว่ากูจะแอ๊บฯ เข้างานได้มันไม่ใช่เล่นๆ นะมรึง อิโจรบ้า...
"ด่ากูหรือ? มองหน้านี่มึงด่ากูในใจใช่ไหม??!! "
"...เปล่า..ครับ..."
"เปล่าเหี้ยอะไร ??!! กูรู้ว่ามึงด่า??!!! "
"....."
"ด่ากูในใจใช่ไหม!!!!!"
"อิเชี่ยมึงอย่าตะโกนสิ กูเป็นตุสกูตกใจง่ายนะอิสัส!!"
.
.
.
อุต่ะ !! ต๊าย..แม่เจ้า ตุสหลุด หลุดแอ๊บฯ ออกมาชิ้นโต ทั้งธนาคารเงียบไปหมด เงียบไปทั้งลูกค้า พนักงาน และอิโจร ..
คือ...ตุส ไม่ได้ทำผิดอะไรใช่ไหม? คือตุสเพิ่งเดินทางสายนี้ หลังจากทีเกือบจะ 24 ปีผ่านไปแล้ว ที่ตุสฝันเห็นแค่ผู้ชายในฝัน และหันเหเบนเข็มชีวิตจากชายแท้หัวเกรียน มาเป็นเซียนตุส โดยใช้กูเกิ้ลนำทาง
เพราะฉะนั้น อย่ามาด่าว่าตุสนะ ...ตุสศึกษาทุกอย่างจากกูเกิ้ล แต่บังเอิญกูเกิ้ลมันไม่ได้สอนตุสว่า ถ้ามีอิโจรปล้นธนาคารแล้ว ตุสโดนจับเป็นตัวประกันแบกถุงเงินซานต้าคลอส ตุสจะต้องทำตัวยังไง
เอ่อ..คุณมึงไม่ต้องเสิร์จหาทุกอย่างมาค้านตุสก็ได้ โอเค มันอาจมีสอนไม่ต้องค้นหาวิธีแล้วมาเถียง ..แต่ให้ตายเถอะตุสไม่เคยคิดว่ามันจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นในชีวิตตุส ฉะนั้น..ไอ้สิ่งที่ตุสเสิร์จหา มันก็เลยมีมาแค่ GV กล้าม และ....เอ่อ...นั่นล่ะ ...รู้จักไหมล่ะตุสมโนอะ ..ชิส์!!
"มองหน้ากู....ด่ากูอีกหรือมึง! "
"กูบอกว่าเปล่าด่าก็เปล่าด่าสิอิบ้า!"
"ตะคอกกูหรือ?! ตะคอกกูเดี๋ยวกูยิงไส้แตกเลยอิสัส!!"
"...กู..เปล่าตะคอก..กู...แค่บอกเล่า.."
.
.
.
"เฮ้ย!! ตำรวจมา!!!"
ตายห่า!!
'ปัง!!!'
***
คือ...?
คืออะไร??!! คือยังไง?? คือตำรวจมาแล้วไง แล้วอะไร?? แล้วที่ไหน?? แล้วนี่เชี่ยอะไร???
ทำมันมันดูวุ่นวายจังวะ??!! คือ...หลังจากโจรปล้นแล้วเขามีงานแฟนซีกันใช่ไหม ???
หน้าธนาคารมันถึงได้มีตัวประหลาดพลุกพล่านกันอย่างนี้ ???
"ไง? หวัดดี เที่ยวนี้เก็บวิญญาณได้กี่ดวงวะ??"
"ม๊ออออออออออออ..."
"กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซ!!!"
อุต่ะ..ต๊าย ...นี่ตุสฟังภาษาโต้ตอบของพวกแฟนซีหน้าหมา ม้า วัว ควาย พวกนี้ได้ด้วย ...กรี๊ด ...นี่ตุสฝันไปหรือไร? ต๊าย!!! มิเคยคิดว่าจะฝันดีฝันเด่นอะไรเฉกเช่นนี้ ...นี้ก็กล้าม ...ซ้ายก็กล้าม ขวาก็กล้าม ..กลับหลังหันไปยังเจอกล้าม ....นี่มันงานกล้ามสวนสนามชัดๆ งานจัดเพื่อตุส โดยแท้
กรี๊ดดดดดดดดดดดดๆๆๆๆ
"เฮ้ย! มึงอะ! จะไปไหน??!!"
อุต่ะ!! เรียกเสียตุสตกใจ ..
ตุสหันไปหาคนเรียก คราวนี้มองเหนือขึ้นมาจากกล้ามอกฟิตปั๋ง เป็นผู้ชายใส่หน้ากากหมา ...แหม...เหมือนเสียจนน่าส่งชิงรางวัลสาขาการแต่งกายยอดเยี่ยม ...
"มึงจะไปไหน?? ไหนบัตรผ่าน?"
อ้าว...บัตร ไรว้า?? ตุสงง คือตุสฝันใช่มิ แล้วในฝันถ้าเขาขอบัตร ตุสก็ต้องมีบัตร ชิมิ? แต่ตุสค้นดูแล้วนะ ค้นจนแทบจะถอดถุงเท้าออกมาดม ตุสก็ไม่มีบัตรอะไรที่ไอ้พี่หน้าหมามันอยากได้ ...
.
.
.
"อย่าบอกนะว่ามึงหลงมา?"
"คือ...."
"ฉิบหายแล้วมึง ...ใครปล่อยไอ้เชี่ยนี้มาวะ?"
"คือผม...เอ่อ..."
"เอ่อ...ไม่ต้องพูดกูรำคาญ ตามกูมา...เชี่ย อย่าให้รู้นะว่าไอ้สุวันแม่งแกล้งหางานให้กู...ไอ้สัสหน้าหมา!!"
อะน่ะ.. ตุสยังไม่ทันพูดอะไร พี่ชายหน้าหมาก็บ่นเอาบ่นเอา แถมยังถูลู่ถูกังลากตุสให้เดินตามต๊อกๆ แหม...ตุสไม่รู้นะเนี่ยว่านอกจากพี่ยังมีคนกล้าใส่หน้ากากหมาแบบนี้อีก นี้ถ้าถอดหน้าหมาออกมาแล้วน่ารัก ตุสจะขอให้มาเป็นแฟนเบย ตุสชอบนักล่ะผู้ชายสไตล์พิศาล ...
***
..
"..เออ..ขอรับ..น่าจะหลงมาจากข้างบนขอรับ...ขอรับ ...ขอฝากตัวไว้ก่อนขอรับ ...ขอเวลาตรวจสอบก่อนขอรับ...ขอรับ ยังไม่แน่ใจว่าถึงฆาตแล้วจริงหรือเปล่า เพราะไม่มีแสตมป์คนตาย ไม่มีบัตรผ่านด้วยขอรับ ...ขอรับ รบกวนฝากด้วยนะขอรับ ช่วงนี้ใกล้ปีใหม่ ระบบงานอาจล่าช้าขอรับ..แถมพวกข้างบนเองช่วงนี้ก็อ้างว่าระบบงานค่อนข้างจะยุ่งด้วย ขอรับ คงต้องฝากสักเพลา"
พี่หน้าหมาน้อย ดูอิ๊นอิน...ตอนนี้หน้ากากหมาดูหงอยๆ หูลู่ หูตก ในตอนที่คุยกับเด็กผู้หญิง ที่ยื่นหน้านิ่งถือไม้ถ่อเรืออันใหญ..อะไรว้า....เมื่อกี้ตุสยังอยู่ในเมืองอยู่เบย แล้วนี่ตุสมาโผล่ริมน้ำได้ยังไง? แล้วก็ไม่มีเวลาให้ตุสคิดนาน จู่ๆ ตุสก็โดนถีบลงเรือพาย ก่อนเรือมันจะแล่นลิ่วๆ ออกลอยไปยังแม่น้ำ โดยมีน้องนางที่ถือถ่อค้ำแจวเรือแบบหน้าตาย...
"เดี๋ยว....เดี๋ยวนะน้อง...นี่...นี่เราจะพาพี่ไปไหน ??"
"...แล้วอยากไปไหนล่ะ? ...เวลามีตั้งเยอะ...อยากจะไปไหน??"
น้องหน้านิ่งเขาถามเสียงเรียบพอๆ กับสีหน้า ...ด้วยความสงสัยตุสลองหยิกแขนตัวเองดู อุต๊ะ! ต๊ายยย นี้ตุสฝันชัวร์ค้า ไม่เจ็บนะคะไม่เจ็บ แล้วถ้ามาถามตุสว่าตุสอยากไปไหน? นี่มันความฝันของตุสนี่น่า...งั้นตุสขอตามใจตัวเองหน่อยแล้วกัน...
"ถ้าพาไปได้ งั้น..พี่อยากไปพบผู้ชายในฝันของพี่...."
TBC.
-
แม่เจ้า!!!!!
ตุสเผลอหลุด ลืมแอ๊บแมนเพราะโจรตะคอก!!!
ไม่พอ ยังโดนยิงตายอีก!!!! เกือบจะน่าสงสาร
ถ้านางไม่ไปเจอกล้าม กล้าม และกล้ามมมม
ปลื้มปริ่มแทนนาง จริงๆๆ!!! :katai2-1:
รอตอนต่อไปอย่างจดจ่อออออออ
-
:heaven :heaven ตุสตายเเล้ว..ทำไมอ่านเเล้วเอาเเต่นั่งหัวเราะหว่า..สนุกมาก เปลี่ยนมาเอาดีเเนวนี้ดีกว่านะค่ะ อ่านไปหัวเราะไปจนคนข้างๆมองเลย รอตอนต่อไปนะคะ :mew1: :mew1:
-
หลุดกลางธนาคาร ทีหลังค้นอากู๋ก่อนนะว่าจะต้องทำตัวยังไง อุตส่าห์แอ๊บมาได้ตั้งนาน
-
คุณนักเขียน ของอิมเมทน้องตุสแบบชัดๆ ให้ดูหน่อยสิค่า
ชื่อน้องจริงน้องตุสแมนมากกก :m20:
รอ่านตอนต่อไป :mew1:
-
และแล้ว ตุสก้อเดี้ยง!!!
อะกรี๊ด..อะกรี๊ด..น้องตุสจะได้พบชายในฝันแล้ว
ขอให้นางโชคดี และไม่มีหักมุม หึๆ o18
+เป็ดคร๊าบ... :pig4:
-
ฮามากอ่ะหลุดแมนกันเลยทีเดียว
เขิลแทนตุสจุง จะได้เจอชายในฝันแล้วอิอิ
-
คือนางตายแบบมึนๆเลย นี่จะใช้คำว่าสมควรตายดีไหมคะแม่ขา 555
-
ถ้าตายแล้วเจอกล้ามแบบตุส อิชั้นก็เอาเจ้าค่ะ 55555 ฮาอ่ะ จะรีบป่วนนรกทันทีเล้ยยยยย :hao7: :hao7: :hao7: :hao6:
-
หือ :ruready
ตุสน้อย ผมตายเรอะ :a5:
ไม่เป็นไร..ถึงจะตาย แต่ก็เจอผู้ชายในฝัน :-[
ถ้าเขาไม่พาไป..มาซบอกพี่ก็ได้น้อง กร๊ากกกกกก :hao7:
-
:hao4: ได้จริงๆ ท่านตุสได้ประโยคสุดท้ายเนี้ย จะรู้ตัวบ้างไม่นั้น 555+ :ling1: :pigha2: :m20:
-
อุต๊ะ! ทำไมตุสน่ารักแบบนี้ล่ะลูก :katai1:
-
โอ้ยยยย เรื่องนี้มัน.....กร้ากกก มันขำมากกก555 :jul3: :m20: :laugh:
ชอบจังๆ มาต่อเร็วๆน้าา :mew1:
-
:katai1: :katai1: :katai1: ตุ๊สสสสสสส อย่าหลุดแมนดิมึง
-
เดี๋ยวได้มีตุสไปป่วนนรก กร๊ากๆๆๆๆๆๆๆ
รอคอยตอนต่อไป แบบจดจ่ออ่ะ............. :mew1:
-
จิ้มๆๆ รอคอยลอยคอ
-
มนต์ลวงนาคราช By. Tea Café Team
ตอนที่ ๒ ทำของใส่
..."....พี่อยากไปพบผู้ชายในฝันของพี่...."
เอ่อ..ก็ดันพูดไปแล้วไง แล้วจะให้กลับเรือยังไงทัน พลาดหรือเปล่าว้าตุสอย่างกู...
ถ้าตุสรู้ล่วงหน้าก่อนนะว่าไอ้การไปหาชายในฝันระยะทางแม่งมันโคตรยาวนานขนาดนี้ ตุสสู้ขอไปหาหนุ่มกล้ามในกูเกิ้ลดีกว่า...แม่งงง...อ้อยอิ่งได้ดั่งใจหอยทากแดกยาชา ไอ้เรือลำน้อยๆ นี้ลอยลำมานาน...นาน....นาน....นานจนตุสแทบจะหลับคาเรือ แต่ก็นะ ไอ้น้องนางยังหน้านิ่งพายไปได้ไม่มีบ่น...พายจนตุสอดสงสารไม่ได้ นี้ไม่ใช่ว่าตุสใช้แรงงานเด็กหลอกนะ แค่ตุสพายเรือไม่เป็นและก็ไม่รู้หนทาง แต่แหม เหมือนแกล้งใช้งานเด็กเลยอะชวนคุยหน่อยดีกว่า..จะได้ไม่น่าเกลียด
"นี่...เราจะไปไหนกัน? ไอ้คนในฝันของพี่มันอยู่ไกลขนาดเลยหรือ? พี่ขอดีเทลหน่อยสิ"
"ท่านผู้นั้นอยู่ นิรยะแดน เขตนั้นลึกลงไปกว่านรกภูมิ และโลกันต์ ภูมิ ..."
"แล้ว....??"
"เรียกนิรยะแดน..แดนที่ ๘ ชื่อ อสินขะนครแดน แยกย่อยในจุลระแดน แดนแห่งนิรันดร์กักขัง...แดนเฉพาะเอาไว้ขังพวกกาฬนาคราช นาคไฟพิษ..."
"..เอ่ออ...ชายในฝันพี่ชั่วได้เลวดีขนาดนั้นเลยหรือ? มีข้อมูลมากกว่านี้ไหม? แบบอีกนิดอะอีกนิด.."
"แดน...เขี้ยว ดาบและนาคไฟ...พวกผิวกายเป็นเพลิงอัคนี มีทั้งหมดยี่สิบแปดตน แต่ละตนต่างชื่อต่างนิสัย แต่เลวร้ายและร้ายกาจไม่ต่างกัน ตนในฝันของเจ้า ชื่อภคินทร์ เป็น อสินขะนาคราชตนที่ ยี่สิบสาม ...จากยี่สิบแปดตน "
"เอ่ออ....อีกรอบได้ไหม จำไม่ได้สักอย่างศัพท์มันยากไป..."
"งั้นก็จำไว้แค่ ...ภคินทร์..."
“จ๊ะ ภคินทร์ ”
"ใช่ ภคินทร์ ตนเพียงตนเดียวที่สถิตย์ในฝัน ทุกคืนและค่ำของเจ้า ชื่อ ภคินทร์ ..."
"ภคินทร์....??"
#ภคินทร์ #ภคินทร์#ภคินทร์ #ภคินทร์#ภคินทร์ #ภคินทร์#ภคินทร์ #ภคินทร์#ภคินทร์ #ภคินทร์#ภคินทร์ #ภคินทร์ #ภคินทร์ #ภคินทร์#ภคินทร์ #ภคินทร์#ภคินทร์ #ภคินทร์#ภคินทร์ #ภคินทร์#ภคินทร์ #ภคินทร์.....นี้ใส่# แล้วนับท่องจำในใจของตุสเบยนะ..ว่าชายที่เข้ามาชมเชยตุสน่ะ ชื่อ ภคินทร์ ...
ท่องจำเอาไว้ จะได้ให้แม่ไปเรียกตัวมาไหว้ผีสู่ขอได้ถูกคน
***
"อะ....ถึงแล้วขึ้นไป...ปลายเหวนั้นล่ะ นิรยะแดน ๘"
"อ้าว..แล้วไม่มาด้วยกันหรือ? ไว้ตอนกลับพี่จะกลับยังไงอะ? "
"...ถ้าเดินไปแล้วก็คงไม่ได้กลับ...ข้าไม่ต้องรอเจ้าหรอก..."
"อ้าว...?? งี้จะต้องไปทางไหนต่ออะ? พี่จะต้องไปหาใครนะ? อ๋อๆๆ ภคินทร์ ...เอ่อ....แล้วน้องล่ะชื่ออะไร?? "
"..."
"ทำหน้าตกใจอะไร? พี่แค่ถามชื่อจะได้เรียกถูก ไม่มีน้องนี่พี่มาไม่ได้นะเนี้ย ชื่ออะไรล่ะเรา?"
.
.
.
"...ไม่เคยมีใครเรียกชื่อข้า..."
"..ถามจริง ?! น่ารักขนาดนี้นะไม่มีคนเรียก? เอางี้ บอกมาบอกมาว่าชื่ออะไรเดี๋ยวพี่จะเป็นคนแรกที่เรียกชื่อเรา .."
"…"
"...ชื่ออะไรคะคนสวย? หือ....??"
"....อ....อราลี ....ข้าชื่อ อราลี..."
"จ๊ะ...อราลี พี่ชื่อ ภานุพงศ์นะ ...พี่เป็นตุส พี่หน้าตาดี พี่รักเด็ก...โอเค พี่ไปแล้วนะอราลี "
.
.
.
โบก มือลาเด็กน้อยแบบนางงาม พร้อมจะก้าวขาข้ามกาบเรือไปหาชายในฝัน ตุสอย่างชั้นลูบหัวนิ่มๆ ของน้องสาวหน้ามึน ก่อนจะยืนขึ้นและเตรียมขึ้นฝั่งที่มีแต่หินและหุบเหว สองขากำลังกะระยะจะก้าวข้ามเรือ กำลังเงื้อขา แต่ตุสก็ต้องชะงักการกระทำนั้นไว้ก่อน เพราะน้องนางอราลี ชีดึงชายเสื้อชั้นไว้ ที่สำมะคัญสายตาเฉยชาตลอดการเดินทางของน้องเขาเปลี่ยนไป ดวงตาคู่สวยที่มองมาที่ชั้นมันมีแววรักใคร่และอาทร ...
เอ่อ....เห็นแบบนั้นแล้วพี่สยอง ขนลุกอะ อย่ามาเบี้ยนกับพี่นะ พี่เป็นตุสสสสสสสสส!!!
"..ไม่ไปไม่ได้หรือ? ถ้าไป...มีแต่ตายกับตายนะ..จะกลับมาไม่ได้อีกแล้ว..จะไปหรือ?"
"...ไม่รู้สิ..แต่พี่อยากเจอคนในฝันของพี่อะ"
"..."
"...พี่อยากเจอเขา..."
.
.
.
"กลับเถอะ...ไปแดนนั้นไม่ได้ ...แค่ไปที่ประตูก็ไม่ได้แล้วพวกนั้นพิษเยอะ..ภานุพงศ์เป็นแค่วิญญาณทนอำนาจพวกนั้นไม่ได้หรอกถึงฝืนไปไม่ทันได้มองหน้าวิญญาณทานอำนาจพวกนั้นไม่ได้สูญสลายแล้ว.."
"...แต่..."
"ถ้าอยากเจอ อยากพบก็ต้องให้พวกนั้นลดอำนาจในตนแล้วตระกายขึ้นมาหาเอง..."
“ยากไปไหม?”
“ถ้าจะว่าไปก็แทบไม่มีหนทาง ..ตนพวกนั้นเย่อหยิ่งและจองหอง”
"...."
"ภานุพงศ์จะร้องไห้ทำไม? ถ้าอยากได้อราลีจะช่วย...."
"...ยังไง? "
"...ตอบแทนภานุพงศ์ที่เรียกชื่ออราลี....ชื่อที่ไม่มีใครเรียก.....มาเกือบ... สี่ห้าร้อยอสังไขย.. "
.
.
.
"...แล้วพี่ต้องทำไง? "
"ไม่..ไม่ต้องทำอะไร ...แค่เรียกอราลีก็พอ....จำแค่ชื่ออราลี ...ที่เหลืออราลี จะจัดให้ภานุพงศ์ทุกอย่าง ..จะทำให้ทุกอย่าง..ต่อให้เป็นพวกนาคราชระดับอสินขะแดนก็เถอะ อราลีก็จะหาตัวพามาให้ภานุพงศ์"
"..อราลีจะลำบากไหมอะ?"
"...."
อีกล่ะตุสอย่างชั้นนะโคตรกลัวดราม่า ก็ชีไม่มีอะไรตอบกลับมานอกจากสายตาเด็ดเดี่ยวที่มองตุสอย่างชั้น คำถามที่ชั้นถามมันไม่มีคำตอบจากน้องอราลีเขาหรอกเพราะที่ชีมีมามันคือสายตาคงอำนาจเกินกว่าอายุที่ตุสอย่างนั้นยังเกรงใจ ต๊ายยยย! ชีมั่นมว๊ากกกกกกก!!
"ถ้ากลัวอราลี ลำบาก...รับปากอราลีสิ ไม่ว่าอราลีสั่งให้ทำอะไรก็จะทำ...ถ้าทำตามที่อราลีบอก ต่อให้เป็นพวกนาคไฟ อราลีก็จะเอาตัวมาให้ภานุพงศ์..."
"....."
"รับปาก....รับปากอราลี ...ว่าต่อจากนี้ อราลีสั่งอะไรภานุพงศ์ต้องทำ..."
เมื่อมันเป็นความฝัน..
เมื่อตุสอย่างชั้น เชื่ออย่างนั้นนะ..หรือต่อให้มันเป็นความจริงก็เถอะ ถ้ามีหนทางจะเจอเขาคนนั้นอีกครั้งต่อจะให้แลกด้วยอะไร..ตุสอย่างชั้นก็ยอม..ยินยอมและพร้อมให้ ภคินทร์ ทลายซิงส์ และอะซองกันฉองต่อฉองคน ....กรี๊ดดดดดดดด!!
นึกถึงกล้าม นึกถึงกล้ามในความฝันเอาไว้สิ ภานุพงศ์ นึกเอาไว้สิ งานนี้เพื่อกล้ามภคินทร์เท่านั้น ชิส์!! ตุส สู้ๆๆ
"โอเช อราลี พี่พร้อม!! "
***
..
อ่านะ....
ไอ้เราก็บิวส์เสียเต็มที่ นึกว่ามันจะมีเรื่องอะไรที่โคตรจะใหญ่หลวงประมาณ ล้วงหัวใจมังกร ตัดต่อมทอนซินสิงห์โตไฟ ที่ไหนได้ ...
คือไอ้ที่คิดเครียดๆ จะเป็นจะตาย สุดท้ายงานที่ตุสต้องทำคือการนั่งตอกหินข้างๆ หุบเขาให้เป็นชื่อ
‘ภคินทร์ Love ภานุพงศ์’
สาสสสส....เล่นกันเป็นเด็กๆ แต่ก็เถอะ ความฝันของตุสอย่างชั้นเธอจะมาเอาอะไร แหม..แหม แหม ...ฝันไกลนะตุสนะ ..ผู้ชายในฝันเป็นนาคไฟ ถูกขังในนรกลึ๊กกกกลึก...นี้ตุสมึงมโนได้อลังการมาก นึกว่าต้องฝ่าด่านมังกรไฟ วิ่งไล่สัตว์ประหลาด ..ชิส์ๆๆ เรื่องงานฝีมือแค่นี้ ..ตุสชิวๆ
"เสร็จหรือยัง? เวลากระชั้นมาแล้วนะภานุพงศ์.."
"ใกล้ล่ะ อราลี"
ชิส์! ความจริงไอ้สลักหินตอกๆๆ ตอกให้เป็นชื่อชั้นและชายในฝันงานนั้นเสร็จไปนานล่ะ แต่ที่เสียเวลานี่ เสียเวลาที่ตุสทำรูปหัวใจล้อมรอบชื่อของ 'เรา' ...ต๊ายยยยย !!! เป็นตุสแถมยังติสได้สุดยอด..
อิภานุพงศ์เอ้ย!!
"เสร็จแล้ว? แล้วไงต่อ? "
ชั้นหันไปถามน้องนางอราลี แต่ชีก็ไม่มีอะไรตอบกลับมาเหมือนเดิม น้องเขาดึงชั้นลงเรือและเริ่มจ้วงพาย สายน้ำไหลเอื่อย และทุกอย่างก็เงียบงัน ...ก่อนที่ตุสอย่างชั้นจะรู้ตัว.เรือมันจะเหมือนถูกดึงเข้าวังน้ำวน!!
"อราลี!!!"
ชั้นตะโกนเรียกชื่อชะนีน้อยแทบคอแตก แทบขาดใจ ตกใจฉิบหายใจจะขาด!!
ฉิบหาย!! วงน้ำวนโคตรใหญ่นี้มันนรกชัดๆ อย่าบอกนะว่าตุสอย่างกูถูกอิชะนีเด็กหลอกมาฆ่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"อราลี!!!"
TBC.
-
:z13: :z13:ขอจิ้มก้นคนเเต่งก่อน..
อย่าบอกนะว่าอราลีมีซัมทิงกับตุสกูเกิ้ล :ling1: :ling1:
-
ถูกลวงไปฆ่าหรา หล่อนตายแล้วนะ 555
-
น้องไม่ใจร้ายหรอกมั่ง
ว่าแต่พระเอกแอบเลวร้ายหรอเนี่ยยยย :katai1:
-
อราลีเหมือนจะลวงตุ๊สไปฆ่า :laugh:
คุณตุสดูไม่กลัวอะไรเลยนะ แถมไม่ตกใจด้วยที่ตายน่ะ55
มาต่อเร็วๆน้าา :mew1:
-
ที่แท้อราลีก้อเป็นญาติกับอากู๋นี่เอง ตอบซะละเอียดยิบเลย :m20:
รอลุ้นต่อไปว่าตุสจะถูกลวงไปฆ่า หรือลวงไปกินตับ อะจึ้ย!!!! :hao6:
-
เเอบมากระซิบเเจ้งคำผิดค่ะ.. รำบาก-->ลำบาก ค่ะ บางคำพยัญชนะหายค่ะ
เเอบรอตอนใหม่ด้วยคนค่ะ :mew3:
-
ค้าง!!!!!!!!!! ได้ไงอ่ะ............
-
แม่ยกเชียร์สุดใจ น้องอ๊อฟตามหาชายใจฝัน :z2: :z2:
อะไรก็ชั่ง
อย่าลงท้าย ด้วย ต๊กใจตื่นตอนตี่สี..แหม่เสียดายจัง น้า ภาณุพงศ์
แม่ยกเคืองแน่..ให้ลุ้นซะขนาดเน้ๆๆๆๆๆๆๆ :hao7: :hao7:
-
เป็นฝันที่มีจินตนาการสูงส่งมากกก
สงสารน้องอราลีที่ต้องมาอยู่ในฝัน? นี้จริงๆ
-
แม่นางตุส...เธอลืมหรือไร ว่าเธอตายไปแล้ว...ใครจะลวงไปฆ่าซ้ำ!? ฮ่าๆๆ :pigha2:
อยากเห็นพ่อ "ภคินทร์" จริงๆ ว่าจะหล่อสักปานไหน? :hao7:
-
ชายในฝันโหดนะน้องอ๊อฟ 55555
-
อุ๊ต๊ะ!!!!!!
หนูน้อยพายเรือชื่อน่ารักเสียจริง ว่าแต่..หนูเป็นญาติกับวนาลีหรือป่าว :laugh:
แต่ตุสขา...ตุสยังมีอารมณ์มาแกะสลักหัวใจอีกเหรอ!!!!!
ไม่พอ ตุสตายแล้วนะคะ จะโดนลวงไปฆ่าอีกได้ไง
เพลียกับตุส -*-
-
ชอบ ๆๆ ทำไม ภานุพงศ์ ตลกอย่างนี้อ่ะ :pigha2: อ่านไปขำไป อมยิ้มไปตลอดเลย
น้องอราลีก็น่ารัก แถมท่าทางจะเก่งและพลังสูงมาก ๆ ดีนะที่ถามชื่อน้องอราลี
น้องเลยแพ้ความอ่อนโยน จริงใจ รักเด็ก ของภานุพงศ์ ซะแล้ว
เปลี่ยนใจมาช่วยภานุพงศ์ อย่างนี้ เท่ากับได้กำลังหนุนแข็งแกร่งมาก ๆ
แต่ว่า ภคินทร์ ชายในฝันของภานุพงศ์ ร้ายและเลวเหรอเนี่ย ถูกขังอยู่อีกต่างหาก
แรก ๆ ฮาอย่างนี้ คงไม่ใช่มาดราม่าทีหลังนะคะ สงสารภานุพงศ์น้า :mew2:
ขอบคุณคนเขียนค่ะ :L2: :L1:
-
(ขอโทษนะครับ ขอสารภาพว่า ไม่กล้าอ่าน แต่ชื่อคนแต่งแล้วอดแอบมาด้อม ๆ มอง ๆ ไม่ได้ เพราะผมกลัวน้องอ๊อฟโดนดองครับ)
แต่ไม่ไหวครับ อดใจไม่รอด อย่างฮาจริง ๆ ครับ "ตุสมโนโกวิทกูเกิ้ล" นี่มันมีจริง ๆ เหรอเนี่ย นึกว่าจะมีแต่ บอร์นบีทู
ขอบคุณครับสำหรับเรื่องฮา ๆ พาให้เครียด(แทนน้องอ๊อฟ)
-
:hao7: o13
-
ตามมาอ่านจากนิยายแนะนำ ตอนแรกนึกว่าแฟนตาซีภาษาอลัง
แต่ก็งงว่าทำไมเขามีพูดเรื่องตุสกะกูเกิลด้วยวะ เลยกดมาอ่าน
ปรากฎว่าฮามากกก XD เป็นตุสสายนางงามชัด ๆ
-
โอ๊ยยยยยย ไม่ไหวจะฮา นอกจากเป็นตุสแล้ว ชียังต๊อง เอ้ย!!! ติสด้วยย อิอิ
อราลีน่ารัก แพ้ความอ่อนโยนของตุส
เชียร์ตุส ให้เจอผู้ชายในฝันเร็วๆ ค่าาาาา
-
:katai1: :katai1: :katai1: ตู ละ ปวด หัว อี ตุส นี่แหละ เดวเลิกเป็่นเพื่อนแม่ง รุย -..-
-
อราลี นางมุ้งมิ้ง..
ทิ้งตุสไว้กลางสายน้ำ :katai5:
-
"..อราลีจะรำบากไหมอ่ะ?"
"...."
อีกล่ะ ตุสอย่างชั้นนะโคตรกลัวดราม่า ก็ชีไม่มีอะไรตอบกลับมานอกจากสายตาเด็ดเดี่ยวที่มองตุสอย่างชั้น คำถามที่ชั้นถามมันไม่มีคำตอบจากน้องอราลี เพราะที่ชีมีมามันคือสายตาคงอำนาจเกินอายุของเด็กที่ตุสอย่างนั้นยังเกรงใจ ตาย ชี มั่นมว๊ากกกกกกก!!
"ถ้ากลัวอราลี รำบาก...รับปากอราลีสิ ไม่ว่าอราลีสั่งให้ทำอะไรก็ทำ...ถ้าทำตามที่อราลีบอก ต่อให้เป็นพวกนาคไฟ อราลีก็จะเอาตัวมาให้ภานุพงศ์..."
รำบาก คำที่ถูกต้อง ต้องเขียนว่า ลำบาก นะคะ
มาช่วยแก้คำผิดค่ะ :katai5: :katai5: แต่ชอบอ่ะ :-[ :-[ อิอิ ติดตามค่ะ
-
แอบคิดว่าอราลีจะมีซัมติงกะน้องตุสหรือเปล่า ทำไมช่วยซะสุดลิ่มทิ่มประตูขนาดนั้น :laugh:
งานนี้น้องจะเสียซิงให้หนุ่มหรือสาวกันแน่เนี่ย :hao6:
-
ชอบตุสจุงเบยยยย
อราลีจะพาตุสไปไหน
-
:call: :call: :call:
โอมจงมา จงมา จงมา
-
แวะมาส่องเผื่อตอน 3 จะมา
แต่ก็ไม่มาาาา :ling1:
พรุ่งนี้จะแวะมาส่องตุสใหม่น้าาา ^^
-
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:สนุกมากกกกกเลยอะชอบบบบบบบบบบบบบ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
มนต์ลวงนาคราช By. Tea Café Team
ตอนที่ ๓ ภคินทร์ ...
...
สายลมผิวแผ่วบางเบา..แทรกข้ามเขตทวารที่สลักชื่อสองชื่อล้อมกรอบรูปหัวใจ ...
ลมเจ้าเล่นสายโกรกผ่านม่านผา แล้วถลาดิ่งลึกลงชายเหวแหวกว่ายทะยานพุ่งขึ้นไปสูงสู่เชิงผาอันตระหง่าน.
.
.
.
แล้ว..
พลันสลายเพียงต้องไฟเพลิงพระกาฬ !!
.
.
.
เสียงคำรามกร้าวเกรี้ยวกราด สะท้อนไปทั่วทั้งหุบผา กรงเล็บเพลิงตวัดกวาดเพียงแค่ผ่านม่านอากาศก็ปะทุเกิดเป็นไอร้อนเผาผลาญทุกสิ่งทุกอย่างให้พินาศแลดับสลายลงในทะเลเพลิง ลมหายใจเป็นไอร้อนระอุ ก่อนจักปะทุกลายเป็นเปลวอัคคีที่แผดเผาเวียนว่ายในทะเลอันหฤโหด
.
.
.
ยินดีต้อนรับสู่นิรยะแดน ...
แดนอาถรรพ์ที่ลึกสุดในโลกันต์ทั้งมวล แดนแห่งนิรยะอันเวิ้งว้าง แดนแห่งความหวาดหวั่นอันแสงแห่งสุริยันมิเคยได้พาดผ่าน ฤ รอดส่องแสง ....แดนเดียวที่เวียนว่ายในไฟพิษอันเกิดแต่ตนในแดนแห่งเพลิงพระกาฬ ....แดนอสินขะนาคราช นาคไฟผู้ที่มิมีมันตนใดกล้าก้าวข้ามเขตคามมาตอแย...
ลองมองผ่าม่านหมอกและเพลิงไฟในทะเลอันพุ่งพล่าน ท่ามกลางเหล่านาคราชคงพิษร้ายที่ต่างทะยานแหวกว่ายในทะเลเพลิงระเริง หลงในเปลวไฟ หนึ่งในนั้นมี ราชาแห่งนาคาราชเพียงหนึ่งตน ...
.
.
.
ที่มีเกล็ดเป็นสีแดงก่ำปานสีเลือดอันข้นคลักของมนุษย์...
.
.
.
บุตรตนที่ ยี่สิบสาม นาคตนนั้นนาม...
.
.
.
ภคินทร์!!
***
...
อะ..แฮก...แค๊กๆๆ ...
อิชะนี....อิเด็กเปรต....อิเด็กไม่มีสัมมาคาระเต้...อิเด็กบอลหญิงทีมชาติไทย อิเด็กร้ายกาจ อิเดกหน้าตายที่บังอาจเตะตุสลงน้ำได้อย่างเลือดเย็น!!
อิชะนีหน้าเบบี้ซึน ....อูย....สำลักน้ำเสียน้ำหูน้ำตาไหล เคยไหม? สัมผัสความรู้สึกแปลกใหม่ แบบจะตายเหมือนไม่ตาย ...กว่าจะตะกายน้ำขึ้นมาที่ฝั่งได้ ตุสแทบหมดแรงตายกลางแม่น้ำ ..แม่งเปียกไปทั้งตัวหัวจรดเท้า..เปียกถึงตู๊สสส....รูดลงมาถึงรังไข่เบย แม่งน้ำเชี่ยไร สะบัดแล้วยังไม่ยอมหมด...ชิส์!
..
แล้วนี่มันที่ไหนอีกล่ะ ตุสงง ??!! แล้วนั่น....เขามามุงอะไรกันอ่ะ?
มุ้งมิ้งๆ มุ้งมิ้งๆ หลีกตุสสิ!! หลีกตุส!! มุงกันเต็มเบยอะ ภานุพงศ์มองไม่เห็น ไม่รู้ว่าเป็นอะไร แต่หัวใจมันค้านนนนนน..คัน ภานุพงศ์ ไม่ต้องการคนเกา แต่ภานุพงศ์ ก็แค่อยากจะรู้บ้างว่าเขามุงดูอะไรกัน...
.
.
.
'ลิ่มสลักของท่านสุวันโดนขโมยไปจากฐานแห่งบุพเพ... '
'เขาว่างานนี้ท่านสุวานมีเอี่ยว...'
'หยอกกันแรงไปรึเปล่า...ลิ่มสลักนั่นมันของสวรรค์ใช้บงการบุเพเลยนะ..'
'...รึถ้าตกอยู่ที่วิญญาณดวงไหน'
'.....'
ภา นุพงศ์งงนะว่าพวก ช้าง ม้า วัว ควายเขาคุยอะไรกัน ...ตุส อยากรู้บ้าง แต่ฟังไม่เข้าใจ ลิ่มสลัก?? ลิ่มอะไรนั่นเป็นยังไงดูแลจะมีความสำคัญ แต่ก็ช่างเถอะ ไม่เกี่ยวอะไรกับตุสตกน้ำ ตุสนางงามไม่สนอยู่แล้ว เรื่องของคนอื่นชิส์ๆ!
‘...ท่านสุวัน...รู้รึยังว่าลิ่มมันสามารถดึงโชคชะตาของคู่แท้ให้มาพบกันได้แม้จะแตกต่างกันเยี่ยงมารกับเหล่าพรหม?'
'หรือคู่ไม่แท้ก็เถอะ..ถ้าลองใช้ลิ่มท่านสุวานตอกชื่อไว้ร่วมกัน ทั้งสองดวงวิญญาณมันจะเกี่ยวกันชั่วกัลปา'
เดี๋ยวนะ? ตุสฟังดูแล้วน่าสนน่าค้นหาจังไอ้ลิ่มสลักอะไรนั่น ..ตอกชื่อ? ตอกชื่อร่วมกัน??
.
.
.
.
..คงไม่ใช่ไอ้แท่งเหล็กที่อิชะนีเด็กอราลีมันให้ตุสสต๊อกตอกชื่อ ภคินทร์ Love ภานุพงศ์หรอกม้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง....ฮะ..ฮะ..ฮา....มันจะใช้ไปได้ยังไงล่ะ จริงไหม?
"อ้าว!? เจ้าวิญญาณที่ข้าฝากไว้กับอราลีนี่น่า พุทธโธ่! บอกแล้วว่าอยู่เฉยๆ อย่าวุ่นวาย มานี่ๆๆ เจ้ายังไม่ตาย กลับไปโลกมนุษย์กับข้าเลยไปๆๆ ที่นี้เกิดเรื่องข้าวของหายก็เพราะพวกวุ่นวายอย่างเจ้านี่ล่ะ ไปๆๆกลับๆๆ"
บทจะมาก็มา บทจะไปก็ไป ภานุพงศ์ได้แต่ส่ายหัวเหนื่อยหน่ายกับพวกหน้าหมาหน้าควายเจ้าอารมณ์ แต่ช่างเถอะเอาให้สมใจ จะลากจะพาไปไหน ก็แล้วแต่จะให้กล้ามนำทาง ตุสอย่างภานุพงศ์ยอมทุกอย่างได้ทั้งนั้น..
***
...
ดวงตาสีดำสนิท ค่อยๆ เผยเปลือกตา ลับหลังสุวัน นายทวารที่ลากร่างตุสขี้โวยวายหายไปในเงาหมอก ไกลออกไปจากชายฝั่งท่าเรือเด็กน้อยนามอราลี หยิบปลอกด้ามลิ่มตอกลวดลายแปลกออกมาจากพื้นเรือลำน้อย...
.
.
.
"...ภา นุพงศ์ ...ตนที่ภานุพงศ์อยากเจอ...อราลีฝืนชะตา..ใช้มนต์ลิ่มอาคมดลให้ภานุพงศ์ตอกจิตวิญญาณไว้คู่ท่านผู้นั้นแล้วนะ...ภานุ พงศ์.."
อราลีพูดแค่นั้นแล้วค่อยๆ ปล่อยให้ลิ่มสลักมันจมลงในวงน้ำ เพื่อให้มันกลับไปยังที่ที่มันจากมา ลิ่มสลักอันล้ำค่าแห่ง 'บุพเพ'
TCB.
-
จิ้มก่อนอ่าน ตาหวานก่อนเปิด จิ้มก่อนเถิดตูดระเบิดตายเลย อิอิ
-
55555 เอิ่มเรื่องนี้ช่าง...หลุดโลกซะจริง :laugh:
แค่ตกน้ำตุ๊สก็บรรยายซะเห็นภาพเลย กร้ากกก
มาต่อเร็วๆน้าา :mew1:
-
รักอราลีที่สุดอะ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
อราลีคะ หนูเริ่ดมากกกกกส์ คอยดูความวายป่วงของโลกตุุส เอ๊ย โลกมนุสได้เลย เมื่องูไฟโผล่ไปใจกลางธนาคาร โฮะๆๆๆๆ
-
...ตุสแลแรดมากอ่ะ... :try2:
รอมาต่ออออออออออออออออออ ดึ้บ ดึ้บ :katai5:
-
:ruready :ruready
ท่ามันจะฮาปน..เสียงสะอื้นเสียแล้ว
ฝืนชะตา..แววน้ำตามาเลย..ลุ้นว้อยย.. :katai1: :katai1:
-
เอิ่มมมม ตุสจ๋าาาาาาา
ชะนีสงสัยนิดนึง.....ตุสมีรังไข่ด้วยเหรอ!!!!!!!
แหมมมม กะเนียนให้มีเลยทีเดียว
ส่วนแม่หนูน้อย วนาลี เอ้ย!! อราลี
น่ารักจริงเชียว ถึงกับต้องขโมยลิ่มสลักมาให้ตุส
ถ้าเจอกันพี่จะเลี้ยงขนมนะจ๊ะ :impress2:
-
หนูอราลีเจ๋งจริงขโมยลิ่มมาให้ตุส
ตุสฮามาก ตุสมีรังไข่
รอตุสต่อนต่อไปจะเป็นยังไงต่อ คริคริ
-
จิ้มก่อนอ่าน ตาหวานก่อนเปิด จิ้มก่อนเถิดตูดระเบิดตายเลย อิอิ
เจอคอมเม้นท์นี้ไปเงิบเลย.. :really2: :really2:
"อิชะนีหน้าเบบี้ซึน ....อูย....สำลักน้ำเสียน้ำหูน้ำตาไหล เคยไหม? สัมผัสความรู้สึกแปลกใหม่ แบบจะตายเหมือนไม่ตาย ...กว่าจะตะกายน้ำขึ้นมาที่ฝั่งได้ ตุสแทบตายกลางแม่น้ำ ..แม่งเปียกไปทั้งตัวหัวจรดเท้า..เปียกถึงตู๊สสส....รูดลงมาถึงรังไข่เบย แม่งน้ำเชี่ยไร สะบัดแล้วยังไม่ยอมหมด...ชิส์!"
.
แน่ในนะว่านี่คือตุสตกน้ำไม่ใช่.....5555555555 รอตอนต่อไปนะค๊า :mew1: :mew1:
-
นึกว่าเป็นคู่ตั้งแต่แรกสะอีกกกกกกกก :hao3:
-
อราลี..
บ๊ะ..มาจุ๊บทีมา
สมใจตุสล่ะ.. :z2:
-
เฮ้ย!!!!!!! อยากอ่านอีกอ่ะ......
ต่ออีกๆๆๆๆๆ รักอราลี สุดๆ อิๆๆๆ
-
เปลี่ยนไปเชียร์อราลีแทนได้ไหม ชอบเจ้แกจริงๆ :impress2:
-
ภคินทร์ ทำไมดูน่ากลัวจังเลย เป็นบุตรตนที่ยี่สิบสาม แต่เป็นราชาเลยเหรอ
ภานุพงศ์ อย่าด่า อราลีสิ น้องอุตส่าห์ช่วยนะ ถึงวิธีจะโหดไปหน่อยก็เหอะ
แล้วถึงขั้นขโมย ลิ่มสลักที่ใช้บงการบุพเพมาให้ สลักชื่อคู่ไปแล้วด้วย จะเป็นไงล่ะเนี่ย
แต่ว่า คู่ของภคินทร์กับภานุพงศ์ จะเป็น คู่แท้ รึ คู่ไม่แท้ ล่ะ ถ้าไม่แท้ แล้วจะเป็นยังไง
กลายเป็นภานุพงศ์ ยังไม่ตาย นี่ถ้าอราลีไม่เปลี่ยนใจ วิญญาณภานุพงศ์ไม่ถูกทำให้สลายไปแล้วเหรอ
ได้กลับไปมีชีวิตที่โลกมนุษย์เหมือนเดิม แล้วภคินทร์ จะมาเจอกันในสภาพไหนเนี่ย
แล้วการเจอกันแบบฝืนชะตาด้วยลิ่มสลัก จะเป็นยังไง จะได้สมหวังเหรอเนี่ย ชักกลัว ๆ แล้ว
อยากอ่านต่อแล้ว ขอบคุณคนเขียนค่ะ :L2: :3123:
-
:mew1: หนูอราลีน่ารักมากค่ะ เหนื่อยเลยเพราะพี่ตุส
ว่าแต่ตุสกลับแล้วจะเอาไงต่อละที่นี้
ป.ล. มาบวกให้ครบ สามตอนแล้ว (เมื่อคืนลืมบวกอ่ะ)
ต่อไว้ๆ อย่าค้างนะ ตุสน้อยรอเจอภคินทร์อยู่
-
อ้าว ตุสจะกลับโลกแล้ว และจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปล่ะเนี่ย
อราลีทำดีมาก ชั่วให้คนรักกันได้บุญนะจ้ะ อิอิอิ
-
อย่างฮาอะ แล้วจะเจอกันงัยต่อล่ะนิ
-
อราลี คุณน้องคือคิวปิิดของตุสกูเกิลสินะ
-
อราลีน่ารักมาก ทำหน้าที่เป็นกามเทพซะงั้น อิอิ
-
คืนนี้ตุสจะมาไหมหนอออออ
อยากจะอ่านตอนที่ตุสฟื้นมาแล้วจะทำตัวยังไง
เวลากลับไปทำงานที่ธนาคาร
คงฮาพิลึก :m20:
-
:katai5: :katai5:
เข้ามารอตอนต่อไปอ่ะ คิดถึงตุสแล้วนะ
-
อราลีจะโดนอะไรป่ะ
ไปขโมยลิ่มมาอ่ะ
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก ชอบมากๆ สนุกสนานกันแม่กระทั่งอยู่ใน ((นรก))
555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
>>>อราลี เริ่ดมาก
-
มาบอกว่า "คิดถึงคนแต่ง" แล้วก็คิดถึงหนูตุสจังมากๆ :hao7:
รออยู่นะแจ๊ะ อย่าลืมเราน้าาาา
-
โธ่ อราลีเด็กน้อย เจ้าช่างใจงามเหลือเกิน ไม่เกรงกลัวต่อภัยอันใดเลยรึนั้น โธ่ๆ
-
มาต่อเร็วๆนะ สนุกมากมาย ^^
-
คืนนี้ตุส ตอนที 4 จะมาไหม??
รอๆตุสอยู่นะ
ขอแบบฮาๆๆเหมือนตอนก่อนหน้าด้วยนะ อิอิ :m20:
-
555 ตลกอะ ตุสทั้งน่ารักทั้งฮา ชอบค่ะ
-
อยากอ่านนนนนนนต่อ :katai1:
รอนะคะ
-
ตุสสสสสสส แรดม๊ากมาก แค่เห็นกล้ามก็เพ้แแล้วเหรอ
ปล. ดีใจจังจัง มาต่ออย่างเร็ว
-
ภคินทร์เนียนสัส แทรกซึมเข้าต่อเหตุการณ์จริงบนโลกมนุษย์ได้ทันท่วงที
-
ภคินทร์มาแล้ว
ช้าง ม้า วัว ควาย พี่หมา และน้องอราลี จะตามมาด้วยไหมเนี่ย :fox2:
-
สาเหตุการตายคือตกใจเสียงปืนหรอเนี่ย ไอเราก็คิดว่า โดนยิง 5555
:m20: โถ. เราคิดว่าตุสจะไปเอาเรื่องเขา ที่ไหนได้เอาเป็นสามี5555
มาต่อเร็วๆน้าา :กอด1:
-
โธ่ๆๆๆๆ
ตุสของน้องงงงงงงงง
น้องคิดว่าตายเพราะโดนยิง แต่แท้จริงแล้ว
ตายเพราะเสียงปืนเนี้ยนะ!!!! :z3:
รอๆตอนเต็ม ภคินทร์จะเปิดตัวแล้ววววววว ><
-
ตุสเริ่ดว่ะครับ
จะเอา!ภคินทร์ซะล่ะ :-[
รอครับ :L2:
-
มาแค่สปอยยยย ยังฮาขนาดนี้ รออ่านเต็มๆจ้าาาาา 555+ :laugh:
-
มาต่อไวๆ น๊า รอติดตามอยู่ ขอบคุณจ้าาาาาา o13 o13 o13 o13
-
เพิ่งได้อ่าน ตอนแรกก็ว่าตุสแรดมาก กะว่าไม่อ่าน เพราะเอือมตุส
แต่ไปๆ มาๆ จบเร็วมาก~ อ๊าก ตอนที่สี่มาเร็วๆ
รักอ๊อฟ เชียร์อ๊อฟ ต้องเต้นขอใจเธอแลกเบอร์โทรได้ (เกี่ยว?)
-
อ้าว? ภานุพงศ์ คิดว่าถูกโจรยิงตายซะอีกอ่ะ ที่ไหนได้ ตกใจเสียงปืนหัวใจวาย :laugh:
แหม แต่ก็ดี ฟื้นมาอีกรอบจะได้ไม่มีแผลเนอะ ถ้าดวงยังไม่ถึงฆาต แต่โดนยิงหัวกระจุยก็คงฟื้นไม่ไหวล่ะ
ภคินทร์ มาแล้ว ๆ เป็นถึงศาลาวัตร คุณตำรวจแต่โหดอย่างโจร ชอบ ๆ แต่ตกลง ภคินทร์ เป็นคนเหรอ ยังไงอ่ะ
คุณพระเอก ยังไม่ได้เปิดปากพูดเลย ก็โดนภานุพงศ์เล็ง จะเอาเป็นปัวแล้วอ่ะ :m20: ฮาได้อีก
ฟื้นมาปุ๊บก็ร้องจะเอา ๆ เลยนะ ภานุพงศ์ฟิน เราก็ฟินยิ่งกว่าอีกรู้เปล่า ชอบ ๆ
ภคินทร์ จะเป็นแบบ หล่อ ล่ำ โหด เลว ดี ในหนึ่งเดียวรึเปล่า รอตอนต่อไปจ้า ตอนนี้สั้นจัง
ขอบคุณค่ะ :L2: :L1:
-
รอนะคะ
-
มารอตุสตอนที่ 4 เต็มๆตอน
แอบหวังว่าคืนนี้จะมาน้าาาาา :mew2:
-
:impress2: บอกเลยชอบเวอร์ๆค่ะ เนื้อเรื่องแปลกแหวกแนวดี คำพูดก็ฮาไม่ไหวแล้ว ชอบมาก มาต่อเรื่อยๆน๊า เป็นกำลังใจให้ค่ะ :กอด1:
-
ตะเอง..มาต่อยังอ่ะ :hao4: :hao4:
ตุสรออ้อมกอดภคินทร์อยู่นะเคอะ~นะเคอะ
:mew1: :mew1:
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:กรี้ดดดดดดดดดดดดรอออออออออออ่านจ้า :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
ปูเสื่อรอออออออออออ ฟึ่บๆ
-
รอ..ฉันรอตุสอยู่~~
แต่ไม่รู้ไปอยู่หนใด~~
ตุสจะมา ตุสจะมา เมื่อไร~~
:katai5:
-
รักตุสสสสสสสสสอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
เพิ่งเห็นว่าลงตอนสามแล้ววววว เข้ามาอ่านอย่างไว :mew4:
แหมน้องตุสตกใจซะวิญญาณออกร่างลงเที่ยวในนรกเลยอ่ะ
พอขึ้นมาจะเอาปั๋วซะแล้ววววววววววว :pigha2:
-
ยังไม่มาอีกกกกกกกกกกกก
ฉันรอเธออยู่นะตุสสสสส มาซักทีเถอะ~~~~~
-
:katai5: :katai5: :katai5:
ย่องๆมาดู แล้วตะโกน *เค้าคิดถึงตุสสสสสสสสสสสสสส*
-
:z13: คนเขียนเค้าอยากอ่านต่ออ่า
-
วันที่ฝนตก~~
ไหลลงที่หน้าต่าง~~
ตุสคิดถึงฉันบ้าง~~
ไหมหนอตุส~~
รออยู่น้าาาา มาไวไวเด้ออออ :hao5:
-
ตุส เบาๆหน่อย อย่าเอะอะดัง เดี๊ยวเค้ารู้ตัวก่อน
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ตกบ่วงคนเขียนอีกแล้ว ถึงจะรู้ว่าต้องดอง.. หรือเราจะเป็นมาโซ /ฮือ :o12:
-
รอตุส!!!!!!!!!!!
-
:ling1: :ling1: :ling1:
ตุสเค้าอยู่ไหน!!!
-
:katai5: :katai5: :katai5:
ดันไป..เผื่อจะได้อ่านจั๊กตอน แฮร่ๆๆๆ
-
มนต์ลวงนาคราช By. Tea Café Team
ตอนที่ ๔ ผองเพื่อนชะนีน้อย...
...
"...แม่ไปลาออก...ให้แล้ว..."
.
.
.
"อุ๊ต๊ะ!! แม่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!"
อันนั้นเป็นความงวยงงแรกหลังจากตื่นมาที่ชายคาบ้านพักหรือจะเรียกแบบดัดจริตหน่อยก็บ้านของตุส..คือตุสงุนงงตุสสงสัย ตุสยังเมาเขม่าปืนไม่หาย ...คือ สารภาพว่าตุสจำอะไรไม่ได้นอกจากเสียงปืน จากนั้นก็ยาว ตุสรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาที่บ้านกำลังมองใบหน้าแสนงดงามของแม่ตุส และกำลังสะดุดประโยคจากนางจนต้องก้มต่ำลงมามองริมฝีปากชีที่กำลังเอ่ยวาจาอันแสนจะเหมือนการฆาตกรรมลูกในไส้ได้อย่างที่มิคิดจะสนใจใยดีกับงานที่ตุสซี่แสนยากลำบากกว่าจะสอบทำคะแนนกว่าจะสอบสัมภาษณ์โคตรยาก ว่า..
'...แม่ไปลาออกให้แล้ว....'
.
.
.
แม่ไปลาออกให้แล้วน้า!!!!!
ฉิบหาย ควายขวิดเหอะ! คืออะไร? คือยังไง? ตุสงงกับจุดเริ่มต้นของประเด็น ...สรุปคือคืออะไร? นี้ตุสจะไม่ได้นั่งหน้าเด้ง ในธนาคารด้วยฐานะพนักงานเคาน์เตอร์อีกแล้วช่ายม่ายยยยยยยยยย??
***
"คืออะไร? ยังไง? คือกูไม่เข้าใจ?? โจรปล้นธนาคารกลางใจเมืองหาดใหญ่ ..แต่สรุปไม่มีข่าว ??!! แถมเจ้าทุกข์อย่างกูยังตกงาน!!!?? อย่างนี้มันหมายความว่าอัลไลลลลลลลล???!!!"
ตุสงงตุสมึน ทั้งอึนทั้งซึน แต่พอกลับมาตั้งสติได้อีกครั้ง แม้สมองตุสมันจะยังไม่สามารถรับรู้อะไรมากได้เพราะสลบตลอดงาน แต่ต่อมโวยวายกับต่อมมโนที่อยู่ใกล้ๆ กันมันก็ไปไกลเกินจะกู่กลับ และก็นั่นล่ะเมื่อหาทางระบายไม่ได้ กองกำลังขนาดย่อมเลยถูกบัญชาให้มารวมตัวกันท่ามกลางแสงสีและชีวาสขวดใหญ่ แอนด์เดอะแก็งค์รวมตัวกันปล่อยผีโดยมีตุสเป็นศูนย์กลาง
“เรื่องจะเป็นไงมาไงก็ช่าง แต่สรุปโดยรวมคือมึงตกงาน...ไงตุส”
คำตอบตรงประเด็นชัดจริงแรงจริง แถมไม่มีน้ำเสียงที่จะส่อว่าพูดเล่นหลุดออกมาสักนิด ...
แม่งานอดีตหัวหน้าห้องแกสรุปรวบรัดสถานการณ์แบบตรงประเด็นโคตรชัดเจนจนพาให้ตุสที่กำลังจะเคี้ยวปลาเส้นชะงักฟัง
“...ใช่ เจ้โน๊ตพูดถูกต้อง สวยว่านะ พี่ไม่ได้ไปทำงานที่ธนาคารแล้วก็ดีเหมือนกันนะ”
ไอ้เพื่อนรุ่นน้องตัวนี้ก็ปากไม่ว่างพูดไปเคี้ยวไปแบบไม่ต้องเลยเวลาเลยนะแก หายใจทางผิวหนังงั้นสินะ ชะนี?!
"ดีอะไรล่ะชั้นเตะฝุ่นอยู่นะแถมไม่รู้เหตุผลด้วยอยู่ๆ ก็ตกงาน แม่ชั้นลาออกให้เสร็จสรรพ ตื่นมาแดกฝุ่นคลุกข้าว อร่อยฉิบหายวาดวอดเชี่ยๆเลยพวกแก"
“...B1 ว่าดีเหอะที่ไม่ได้ไป...”
“...B2 ก็ว่างั้น”
"ดีตรงไหนว่ะ ชั้นงง"
“งั้นให้เล็กสรุปสถานการณ์ ที่ว่าทำไม 'ดี' แล้ว”
ไม่รู้ไอ้คำว่ากลุ่มมันจะเยอะเกินไปหรือเปล่า ในเวลาที่สุมหัวกันนี้ ภานุพงศ์มีแต่หันซ้ายหันขวา จนคอจะเคล็ดล่ะ แค่ไม่อีกกี่นาที
"รับคำสั่งแม่มิค ...คืองี้นะตุส...เอ่อ...ไงต่ออะพี่มิ้น? เล็กเรียบเรียงไม่ถูก"
“อ้าว....พี่ก็ไม่รู้ วันนั้นพี่ไม่ได้ดูข่าว พี่ไปวัด ...”
โยนกันมาโยนกันไปจนสุดท้าย ยายหัวหน้าห้องคนเดิมถึงได้ซดน้ำส้มโฮกใหญ่แล้วยกมือ ขอเวลานอก
“งั้นงี้เลยนะ...เอาแบบสรุปเดียวจบว่า วันนั้นตุสแต๋วแตกกลางธนาคารเบย ถ้ากลับไปตุสจะคุยกับเพื่อนร่วมงานที่ตุสแอ๊บฯ ใส่ยังไงจ๊ะเพิ้ลสาว..ไอ้นั่นยังไม่เท่าไหร่แต่พนักงานทั้งธนาคาร ลูกค้า ตำรวจ นักข่าว คนกวาดถนน โจรที่ปล้น ไทยมุงคนในพื้นที่...ทุกคนรู้กันหมดแล้วว่า ภานุพงศ์หน้าโหดเป็นตุส ...ว่าเพราะอย่างนั้นล่ะ แม่ตุสเลยลาออกให้ตุสตัดตอนก่อนที่ตุสจะโดนแซวจนต้องขอลาออกเอง”
"อิบ้า ..เรื่องแค่นี้นะ กุแค่เป็นตุสนะไม่ได้เป็นฆาตกรต่อเนื่อง แค่นี้ทำไมแม่ต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วยว้า..สรุปคือพวกแกว่า 'ชั้นตกงาน...เพราะต่อมตุสแตก...' โอ้วมายด์ก๊อดดด พระเจ้าจ๊อด!! บอกตุสหน่อยสิว่าเรื่องนี้มันเรื่องจริงไม่อิงนิยาย? หา?! "
“เออออออออออออออออออออ...”
เดอะแก็งค์เกือบสิบกว่าชีวิตขานตอบพร้อมกันก่อนท่านผู้อาวุโสเจ้าของงานอย่างแม่มิคจะตัดเส้นมาม่าของตุสมโนให้ขาดกระเด็น
“ชีวิตไม่สิ้นก็ดิ้นกันต่อไป อย่าเศร้านานพวกชั้นชวนแกมาเลี้ยงปล่อยผี ไม่ได้มาเลี้ยงอำลาตำแหน่งพนักงานธนาคารต๊อกแต๊ก...แดกเหล้าสิคะ อย่าแดกมาม่า!!”
พอเจอประโยคกระตุ้นหัวสูบเข้าไป สมาชิกในแก็งค์ต่างพยักหน้าเห็นด้วยแล้วลงมือรินสปายสีสดใส่แก้วแจกจ่าย
“แม่สรุปได้ตรงประเด็นมาก ...เดอะแก็งค์ เอ้า!! ชน!!!”
“'ชน!!!!!!!!!!!”
.
.
.
“..เดี๋ยวแม่...แม่..เดี๋ยวนะ...นี่พวกเราชน....ชนกันเรื่องอะไรอ่ะ?? ไผ่เพิ่งมา....เล่าอีกรอบดิตุส....”
ไอ้เด็กกระเป๋าแดงคือสมาชิกคนล่าสุดที่ช้าตลอดกาล
"ตุส...เซ็ง"
***
'ปัง!!'
เชี่ยเอ้ย!! เสียงปืนแม่งดังดั่งมีงานเข้าอีกแล้ว! ถึงจะไม่รู้ว่าอะไรมันเกิดขึ้น
.
.
.
...แต่...
วงแขนที่โอบรัดจนแน่น..บวกกับแผ่นอกอุดมกล้ามเนื้อที่เบียดเข้ามาจนชิดใกล้..ลมหายใจร้อนกับดวงตาดุๆ ที่จ้องเอา จ้องเอา ไอร้อนของร่างกายมันระอุเดือดจนเลือดหนุ่มร้อนและพุ่งพล่าน
ตุสมอง ตุสอาย ตุลเขิน ตุสฟิน ..หัวใจตุสดิ้นพลาดๆ กับความหล่อระดับโอเว่อร์แอ็คชั่นในระยะประชั้นชิดทั้งตัวและร่างกายของมันเกร็งจนไม่กระดิ๊กทั้งๆ ดวงใจดวงน้อยๆ ของตุสอยากจะดิ้นไปซบอกพ่อหนุ่มตาดุ นั่นแทบตาย...
ตาดุๆ ที่มองมา...ริมฝีปากหนาที่กัดเข้าหากัน....แผงอกล่ำๆ กล้ามแน่นๆ ที่ตุสอย่างชั้นเผลอลูบเสียมันมือ.. อร้างงงงค์...
***
…
"อ๊ออ ฟ...อ๊อฟ...อ๊อฟ...ตื่นๆ ตื่นสิ...มึงอย่าทิ้งพวกกูสิ...อิอ๊อฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ!!! อิอ๊อฟฟฟฟฟฟ อื้อออออออออ!! ชั้นจะฟ้อง กรมตำรวจ ฟ้องอธิการบดี ฟ้องนิติเวทย์ ฟ้องเชี่ยห่าเหวอะไรอีกล่ะที่ยิงปืนดังจนเพื่อนสาวกูหัวใจวาย!! กูจะฟ้อง.....อื้อ....กูจะฟ้อง...งอิอ๊อฟฟ อิอ๊อฟมึงตื่นมาดิ...อิอ๊อฟฟฟฟฟฟฟฟ!!"
เสลดเป็ด!!
เสียงแหกปากโวยวายไร้สำนึก กระชากดึงตุสให้ตื่นจากฝันถึงผู้ชาย สำนึกแรกที่ลืมตาขึ้นมาได้ ตุสอยากตบกะโหลกอีเจ้โน้ตเจ้าของเสียงนี้เสียจริงๆ !
"เชี่ยไร?! หนวกหู..."
"เชี่ย! อ๊อฟกูนึกว่ามึงจะตายแล้ว มึงโดนไอ้ตำรวจนั่น เอาปืนจ่อหัว!"
"ตำรวจที่ไหน?"
"ก็ไอ้ศาลาวัตร ภคินทร์นั่นไง ตำรวจหรือว่าโจรวะ โหดเหี้ยๆ ดีนะมึงเป็นลมก่อน.....ฯลฯ"
.
.
.
..
หลากหลายเหตุการณ์จากปากกองทัพตุสอันเซ็งแซ่ประดังเข้ามาเสมือนห่าฝนที่ต่างคนต่างเท ต่างคนต่างพ่นออกมาอย่างไม่มีใครยอมใคร หลายเสียงเซ็งแซ่ แต่พวกมึงๆ ช่วยสรุปเหตุการณ์แบบย่อๆ ให้ตุสฟังก่อนได้ไหม แม่ม! มีเรื่องสำคัญทีไร ตุสแม่ม สลบอดรู้เรื่องกับเขาทุกที
"สรุป...คือ...พวกเราเมาออกมาจากร้าน แล้วเจอตำรวจที่ตั้งด่านกำลังยิงกับโจรขนยา?!"
"เออ...แล้วหลังจากที่โจรจับแกที่เมาไม่รู้เรื่องเป็นตัวประกัน อีตาศาลาวัด ภคินทร์อะไรนั้นก็บุกไปช่วยแกในรถ...แต่ดันเสือกคิดว่าแกเป็นโจร นางก็เลยจะวิสามัญแกพร้อมโจร ดีนะที่พวกชั้นห้ามทัน! ไม่งั้นแกได้โดนอีภคินทร์นั่นยิงตับแตก "
"เฮ้ย! เดี่ยว....ชื่อ...อะไรนะ? อีสารวัตรนั่นชื่ออะไรนะ?"
"ชื่อ ภคินทร์ ไง? เอาไงมึงจะฟ้องไหม? จะเอาเรื่องไหม? เพื่อนกูเป็นทนายเดี๋ยวแม่งคุยสายเลย"
"นี่...สวยมีรูปด้วยถ่ายเอาไว้ได้..ตุสดูดิ ดูแล้วจำหน้าไว้เลยนะ.."
ในตอนนั้น บอกตามตรงนะว่าตุสไม่ได้คิดไรมาก...กะรับโทรศัพท์มาดูรูปแล้วเก็บเอาไปฟ้อง หรืออาจจะฟ้องป๋าด้วยว่าตุสตัวน้อยๆ ถูกตำรวจรังแก ..แต่พอมองรูปเท่านั้นล่ะคุณเฮ้ยยยยย...
.
.
.
"คนนี้ล่ะ..เอาเรื่องไหมตุส?"
"...เอา...."
"งั้นเดี๋ยวกูเรียกเดอะแก็งค์รวมพลต่อ แล้วหาเรื่องฟ้องแม่งเลย...โทรบอกพ่อตุสด้วยนะเพราะยังไงก็เป็นตำรวจเหมือนกัน พ่อเขาคงหาทางเอาเรื่องทางคดีให้ตุสถึงที่สุดอะ ลูกชายโดนทำแบบนั้นทั้งคน"
"....กู..ไม่ได้หมายความว่าจะเอาอย่างนั้น...."
"แล้วมึงจะเอาไง? เล่นมันกลับไหม?"
.
.
.
"..กูแค่อยากเอา..."
"....."
.
.
.
"...อยาก เอาเป็นปัว....เชี่ย มึงดูกล้ามสิ แน่นเชี่ย....อร๊ายยยยยยยยยยยยย กูอยากตาย กูอยากตายกูฟินนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!! ส่งไลน์ให้กูทีดิ ตุสจะเก็บหน้ากับหุ่นสาระมีไปฝัน สาสสสส!! ตำรวจเชี่ยไร หล่อได้ใจผุดๆ !!"
“ดอกแล้วไหมล่ะมึง ”
เสียงหนึ่งดังแว่วๆ ออกมาจากกลุ่มชะนี..
TBC.
-
แม่ยกจัดขันหมาก รอไว้ให้แล้วนะจ๊ะ
รีบจัดตำรวจเป็นสามีเลยยย :hao6: :hao6:
-
ตุสเก็บอาการหน่อยก็ดีน่ะ อิอิ
-
กร๊ากกกกก ตุสเธอแรงงส์ได้ใจจริงๆ o13
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
งัดตุสออกมาจากโหลดองเเล้วววววววววว
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
รัก ตุส รัก Zitraphat
-
ฮาาาา ตุสยังคงตลกเหมือนเดิมเลยแหะ5555
"สรุปคือชั้นตกงาน...เพราะต่อมตุสแตก...." โอยอ่านประโยคนี้แล้วขำอ้ะ5555 :m20:
มาต่ออีกเร็วๆน้าาา :กอด1:
-
ตุสกูเกิ้ลนี่ก็แฮดได้ใจจริงนะจ๊ะ ขอบอ่ะ!
เอาไปสิบกิโหลกกกกก
:m20:
-
นางเป็นอัลไลมากไหมเนี่ยยยย 555555
-
อร๊างงง
ได้ใจฝุดๆ เลยฮ่ะพี่ตุส 555
ฮาดี ชอบพี่ตุสอ่า 55
พึงเคยเจอเรื่องแบบนี้ ตามหามานาน
ตามต่อจ้า มาต่อเร็วๆนะ :hao7:
:L2: :L2: :L2:
-
ฮาแม่ม ชอบเลย!
:katai2-1:
ตกงานเพราะต่อมตุสแตก?
ก๊ากกก ตอนต่อไปมาไวๆ
:กอด1: :กอด1:
-
จะฮาไปไหนหนอเรื่องเนี๊ย ฟิลลิ่งตุสสสสสสแตกจริงๆ ฮ่าาาาาาาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh:
-
พิโธ่ พิธัง ตุสของน้อง
เหตุผลตกงานช่าง!!!!!! เฮ้ออออออ
-
สุดยอด ฮ่าๆ
-
อย่างฮาอะ
-
ตำรวจเสร็จตุสกะคราวนี้ล่ะ อิอิ
-
อ๊ออออออ ต่อมตุสแตกนี้เอง สาเหตุของการตกงาน
:jul3: :jul3: :jul3: :jul3:
"แม่ไปชิงลาออกให้ล่ะ"
:katai3: :katai3: :katai3: :katai3:
-
ดูจากชื่อเรื่องไม่คิดว่าจะฮาขนาดนี้
จริงๆแอบอ่านเรื่องนี้เมื่อวันเสาร์ตอนนั่งรถตู้ นั่งกลั้นขำแทบตาย กลัวเขาหาว่า อินี่บ้า นั่งยิ้มนั่งหัวเราะคนเดียว
แต่เรื่องนี้ฮาจริงๆค่ะ คุณตุสนางฮาและน่ารักมากๆ
เมื่อไหร่นางจะได้พบปะพูดคุยกับชายในฝัน(ที่ทำให้ชายแท้ผันตัวเป็นตุสกูเกิล)อย่างจริงๆจังๆสักที
เอาใจช่วยให้นางได้ตำรวจนายนั้นเป็นปัว และเอาใจช่วยคุณ Zitraphat
สารภาพเลยว่าแอบอ่านนิยายคุณมานานมาก แต่ไม่ได้เม้นเลย เพิ่งได้ถล่มเม้นก็ไม่กี่วันมานี้
ตอนแรกอ่านก็ไม่รู้หรอกว่าคนเขียนคนเดียวกัน ชื่อเรื่องถูกใจก็อ่าน เพิ่งรู้ทีหลัง
คุณZitraphat แต่งเก่งมาก พล็อตแหวกมาก แถมไม่มีซ้ำกันเลย
ขยันแต่งหลายเรื่องสุดๆ เปิดเรื่องใหม่ตลอด o13 สนุกทุกเรื่องเลยค่ะ
สงสัยว่า คุณรอยเขียน ที่แต่งน้องโซ่กับพี่ช้าง แล้วก็ท่านปากนา คือคุณZitraphatใช่มั้ยคะ
คิดถึงซ.โซ่กับปากนาแล้วนะ (แอบทวง) แล้วก็เรื่องอื่นๆอีก
ไม่เป็นไรค่ะ นานแค่ไหนก็จะรอ :hao5:
ขอบคุณมากๆที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านนะคะ คุณZitraphat สู้ๆ :กอด1:
ขอตัวไปตามอ่านเรื่องอื่นของคุณต่อนะคะ มีรออีกเป็นกระบุง :bye2:
-
รอตุสตอนที่ 5 อยู่น้าาาาาาาาา
มาต่อไวไวเน้ออ
อยากอ่าน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ :katai4:
-
เอิ่ม...............ได้อีกค่ะตุส เหอะๆๆๆๆๆๆ
-
อย่าแปะลิงค์แล้วชิ่งหนีสิคะ
มาต่อเลยนะๆ :katai4:
-
ตุสค้างข้ามปี!!!!!!!!!!!!
:laugh:
-
ตุส อย่างฮาเลยอ่ะ ทำเอาขำได้อีกกก
-
ตุสหายไปไหนนนนนนนนนนนนนนนนน
กลับมาได้แล้วววววววววววววววววววว
คิดถึงสุดๆ อยากอ่านต่อ~~ :ling1:
-
แงงงงง :sad4: นานแล้วน้าาา มาต่อเถอะพลีสสส รอเรื่องนี้ทุกวันเลยอ้ะ :z3:
-
I want ตุ๊ดส์!!!! :call: :call: :call:
-
กลับมาเตอะตุส
พวกเรารออยู่
พระเอกเพิ่งจะโชว์ตัวเองน่ะตุส
-
อยากอ่านต่อแล้วค่ะ คิดถึงตุสสสสสส
-
:hao5: งัดตุสออกมาจากหลุมได้แย้วจ้าคนแจ่งจ๋า
-
มากลิ้งรอตุส~~~
คิดถึ๊งงงง คิดถึงงงง
มารอลุ้นว่าตอนต่อไปออกมาเป็นแบบไหน~~ :hao7:
-
เมื่อไหร่จะมาต่อฮะ คอยจนมดลูกเสื่อมแล้วฮะ 555
รักและคิดถึงเสมอฮะ จ๊วบๆ
-
จุดธูปอัญเชิญมาต่อสักทีเถอะรอมานานแล้วววววว
-
เรื่องนี้ตลกและน่ารักมากเลยค่ะ 55555 มาต่อเถอะะะ
-
รอด้วยคน เดี๋ยวหายให้ช้ำใจ
-
สปอยเย็นนี้ ::
"..อิเพิ้ล...กุมีสิว... กุน้ำหนักขึ้น...กุท้องป่อง.......กุจะท้องไหมวะ?????!!!"
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
ฝันไปท้องไป
-
อร๊ากกกกกก :laugh: ในที่สุดตุสก้อมา :sad4: :sad4:
-
ก๊ากกกกก
ตุส แนวจิงๆ
:z2:
-
:L2: สนุกอ่า า ติดตาม ม :กอด1:
-
เอ้......
22:15 น. นีถือว่ายังเย็นอยู่มั้ย?? 5555555+
รอจนเลยช่วงเย็นมาจนดึก
ตุสก็ยังไม่มาเลย T^T
-
เอ้......
22:15 น. นีถือว่ายังเย็นอยู่มั้ย?? 5555555+
รอจนเลยช่วงเย็นมาจนดึก
ตุสก็ยังไม่มาเลย T^T
V
V
V
ขอทดเวลา กุเมา---- :katai5:
-
กินเยอะไปหรือเปล่าค่ะตุส........หึๆๆ
รออยู่คร๊า!!!!!!!!!!!
-
มนต์ลวงนาคราช By. Tea Café Team
ตอนที่ ๕ หรือว่าเราจะเคยรักกัน [โปรดเถิด..ตุส..หยุดมโน??!!]
"..อิเพิ้ล...กุมีสิว... กุน้ำหนักขึ้น...กุท้องป่อง.......กุจะท้องไหมวะ??!!"
.
.
.
..เล่นเอาชานมมะลิลาที่สูตรใหม่ที่แปดสตรีสโมสรดื่มออกมาพุ่งพรวด เมื่อคำถามมันพาลให้น่าตบหัวทิ่ม มันเหมือนลิ่มตอกตึกๆๆ บนอกข้างซ้ายของยายพวกชะนีโสด...สนิททั้งแปด เรื่องของเรื่องมันเริ่มจากเมื่ออาทิตย์ก่อน อีศาลาวัดภคินทร์จอมโหดที่ตุสโปรดปราณ แกดันบุกมาสอบปากคำถึงบ้านตุส มาไม่มาเปล่า สาเหตุอีกสิ่งที่พ่อตุสเป็นนายตำมะหรวดใหญ่ อีสารวัตรแกเลยมาสอบปากคำพร้อมทั้งทำความรู้จักว่าที่พ่อตา...
.
.
.
..เอ่อ..
ถึงคนเขียนจะเป็นเพื่อนแกนะตุสนะ ...แต่แกไม่ต้องมานั่งจ้องกำกับสะกดจิตให้ชั้นพิมพ์ตามความประสงค์แกก็ได้ ชั้นไม่ใช่บุคคลในเรื่อง ณ ตอนนี้ โอเค๊!? ขอเวลาคนเขียน เขียนอย่างมีสติและจิตใจแน่วแน่นะ ตุสห่างออกไปเลยนะ เข้ามาใกล้จะยันนะ โอเค๊ ??
ต่อๆๆ ...ต่อนะ อย่าเข้ามานะมึง ไม่งั้นกูเบี้ยนนะ ชิชะ ขยับออกไปเลยนะดีออกกกกก..
***
..
ท้องฟ้ามันไม่ได้เป็นสีฟ้าหรอกในตอนที่ภานุพงศ์หย่อนปลาสดตัวใหญ่ลงในกระทะ เสียงฟ้าเสียงฝนมันเทโครมลงมาพร้อมๆ เสียงดังฉ่า กับกลิ่นหอมของน้ำมันบนเตาร้อนที่ค่อยข้างจะสมบูรณ์แบบ เกลือเม็ดเล็กถูกโรยใส่ตัวปลา ก่อนภานุพงศ์จะพักมันไว้บนกระทะแล้วหันมาหั่นพริกขี้หนูสวนเม็ดเล็กใส่ถ้วยใบ น้อยน่ารัก ใส่ผงชูรสนิดน้อยติดปลายนิ้วพร้อมกับเปลือกมะนาวน้ำฉ่ำ แล้วย้ำความละมุนลิ้นด้วยหอมซอยบางเฉียบ พร้อมเหยาะน้ำปลา น้ำจิ้มเสร็จพอดีในตอนที่ภานุพงศ์หันไปกลับปลาในกระทะแล้วย้ายมาละเลงเนรมิตกับข้าวง่ายๆอีกสองสามอย่าง ประเภทไข่เจียวทรงเครื่อง กุ้งแช่น้ำปลา ผัดเปรี้ยวหวานสัปปะรดพริกสามสี ตบท้ายด้วยแตงกวายัดไส้ และไข่ปลาหมึกยำ..
นี้คือมื้อน้อยๆ ของตุส ปัตตานี เอ๊!! นี้ชั้นลืมบอกไปหรือเปล่านะว่า ภานุพงศ์ ..
ทำอาหารเป็นเลิศ!!
เออ..ช่าง มันเถอะเอาเป็นว่ากับข้าวละลานตาถูกยกมาในตอนที่ สายฝนเม็ดหนาเทกระหน่ำจนทำให้ใครบางคนที่หิ้วกระเช้าผลไม้เข้ามาพร้อมผู้ใหญ่พุงพลุ้ยท่าทางใจดีเปียกโชกตั้งแต่หัวจรดรองเท้าหนังก็แล้วกัน ..
สาบานเถอะว่าในตอนนั้นภานุพงศ์แทบไม่ได้เงยมองหน้าพ่อหนุ่มตะกร้าผลไม้ ที่ไม่ได้มองเพราะสองตามันละออกจากแผ่นอกกว้างที่สะพรั่งไปด้วยรอยสักแปลกๆ ไม่ได้ เสื้อยืดสีขาวถึงแม้จะปกปิดมิดชิดไปถึงกระเดือกลูกใหญ่ แต่คงเพราะสายฝนนั่นล่ะมันถึงทำให้เสือสีขาวที่แนบไปกับแผงกล้ามมันเด่นไป ด้วยรอยสักที่มองทะลุได้ไม่ยากเพราะความเปียกชื้นฉ่ำของน้ำฝน
นานสักพักใหญ่ๆ กว่าที่หัวใจของภานุพงศ์จะเต้นแรงขึ้นไปอีกเมื่อเงยหน้าพ้นแผ่นกล้ามพราวรอยสักนั้นขึ้นไป ใบหน้าบึ้งๆ ของใครคนนั้นที่ยังคงอยู่ในความฝันก็แวบขึ้นมา..
เหมือนมาได้ถูกเวลา ..อาหาร??!!
คุณสารวัตรภคินทร์ในชุดครึ่งท่อนยังคงมองผ่านๆ เหมือนรูปปั้นสัมฤทธิ์ยิ้มยาก ใบหน้าคมเข้มมันเหมือนถูกช่างปั้นมาแค่หน้านั้นหน้าเดียว ครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ที่ภานุพงศ์เผลอยิ้มให้ และก็ต้องเก็บยิ้มเจื่อนๆ ของตัวเองกลับไปเพราะทางฝ่ายนั้นเหมือนจะแยกเขี้ยว คืนกลับมา จนคุณป๋าบอกให้ตุสใจแตกไปเอาผ้าขนหนูมาให้แขกทั้งสองนั่นล่ะ ภานุพงศ์ถึงได้สติ นอกจากผ้าขนหนูแล้ว ใจจริงภานุพงศ์อยากจะวิ่งเข้าครัวไปชงน้ำส้ม ทำต้มยำกุ้ง ปรุงไข่น้ำ ยำไข่แมงดามาเพิ่มบนโต๊ะ ดีที่คุณป๋าแกไหวตัวทันแกเลยสั่งห้ามโดยสายตาประมาณออกตัวว่าหวงลูกชายผู้มีไม้ตายในการทำครัว ฮา++
อาหารมื้อนี้ไม่มีคุณแม่บ้านมานั่งด้วยเพราะติดงานบุญที่อีกอำเภอ ทำเอาคุณอาตำรวจยศสูงที่พาสารวัตรภคินทร์มาด้วยชมผิดชมถูกเรื่องอาหารที่นอกจากจะละลานตาแล้วยังรสชาติน่ากลับมาลองชิมอีกครั้ง
..เรื่องราวบนโต๊ะอาหารผ่านไปด้วยดี เมื่อฝากผู้ใหญ่เขาก็นั่งคุยกัน ส่วนหนุ่มกับตุสที่นั่งตรงข้ามนั้นเงียบสนิท เมื่ออีกฝ่ายทำหน้าดุตักกับข้าวเข้าปาก แต่อีกฝ่ายอยากจะคุยแต่ไม่กล้าทำอะไรนอกจากยิ้มเสียแก้มปริ จนหมดมื้ออาหารนั่นล่ะที่รอยยิ้มของภานุพงศ์กลับมาเข้าที่เข้าทาง พวกผู้ใหญ่เขายังคงคุยกันตามประสานายตำรวจ(พุง---)ใหญ่ ทิ้งให้นายตุสน้อยๆกับสารวัตรภคินทร์มาช่วยกันล้างถ้วยล้างจานในครัว..
งานถนัดของแม่บ้านแม่เรือนอย่างภานุพงศ์ คงเป็นงานโคตรยากเย็นของอีตาสารวัตรภคินทร์ เมื่อแค่สามนาทีแก้วสีขาวก็เกือบจะตกลงพื้น ถนัดมาไม่เกินสามวิช้อนซ้อมก็กระเด็นกระเด้งหลุดมือไปไกล และตุสเกือบจะหัวใจวายเมื่อชามโคมใบใหญ่ที่เคยเป็นบ้านพักของแตงกว่ายัดไส้ ไข่ปลาหมึกในมือของอีตาสารวัตร เหมือนจะละล่วงลิ่วลงพื้น !!
.
.
.
...
แต่ก็แค่ชั่วเสี้ยววินาทีเท่านั้น เพราะยังไม่ทันที่ภานุพงศ์จะกระพริบตา ชามโคมใบใหญ่ก็กลายเป็นลูกไฟสีแดงสดลุกพรึบแล้วจางหาย ไม่ทันได้ตกแตก..เหมือนที่ภานุพงศ์คิดไว้ ..
ทิ้งความงุนงงให้ภานุพงศ์สงสัยว่า นั่นคือเรื่องจริง หรือจินตนาการ??!!
***
...
'คน ราศีเมษ ในช่วงนี้ความรักจะดีขึ้นกว่าเดิม โดยเฉพาะคนมีแฟนแล้ว มีคู่แล้ว ยังไงก็อย่าพยายามใจร้อนใส่กันนะครับ แค่นี้ก็หวานชื่นคับ คนโสดมีโอกาสเจอคนที่คุยถูกคอครับ'
หนังสือนิตยสารเล่มใหม่กลายเป็น ยับกรอบคามือภานุพงศ์ แทบจะทันที อารมณ์มุ้งมิ้งมันเหมือนลอยละล่องออกมาจากสองตา จนพาลให้ภานุพงศ์ลืมไปว่าเมื่อไม่ถึงชั่วโมงที่ผ่านมา ชามโคมมันกลายเป็นลูกไฟหายไปในชั่วเสี้ยวนาที เอาเหอะเขาว่าตุสอะลืมง่ายและมักไม่ค่อยทำความเข้าใจกับสิ่งเหนือธรรมชาติ เรื่องชามโครมภานุพงศ์ไม่ติดใจอะไรหรอกนะ ยกเว้นเรื่องๆ เดียว ..ว่ามื้อหน้าคงต้องงดอาหารประเภทน้ำชามใหญ่..
"อ๊อฟ! ป๊ะจะออกไปดูไร่กับอากฤษนะ "
เสียงป๊าแกตะโกนมาจากหลังบ้านพาให้ไอ้หมาขนยาวตัวเตี้ยอย่างไอ้สตางค์วิ่งตามไปด้วยอย่างรู้หน้าที่ บ้านหลังน้อยเลยเหลือแค่พี่สารวัตรหน้าตาดีกล้ามเป๊ะ...
กับ..ภานุพงศ์...
***
"..แล้วไงต่ออะแก??"
เสียงถามจากแก็งค์ชะนีแก็งค์ใหญ่ที่สุมหัวกันนั่งรุมตุสในร้านน้ำชา นั่งฟังแบบลุ้นจริงลุ้นจังจนน้ำลายแห้ง ภานุพงศ์เงียบไปนานก่อนจะยื่นน้ำให้ขุ่นแม่มิคผู้อาวุโสที่สุดในแก็งค์ ก่อนจะแย้มออกมาว่า..
.
.
.
..."ก็แค่อยู่ด้วยกัล สองต่อสอง ----"
.
.
.
"แล้ว???!!!"
.
.
.
"ก็ประมาณว่าใช้อากาศในบ้านร่วมกัลหายจายยย---อร๊ายๆๆๆๆ---"
"แล้วๆๆๆๆๆ! เล่าต่อสิแก เล่าต่อเล่าต่อ ได้ฟิจเจอร์ริ่งกันไหม!!!!?????"
.
.
.
“ก็ม่ายนะ แต่กูกับสารวัตร หายใจใกล้กัน มองตากัน อร๊ายยยยยยยยยยยยยยย!!”
“แล้วไงต่อมึง??”
"กูกลัวจะท้องจังเบย---อร๊ายยยยๆๆๆๆ---"
“แค่มึงมองตาเข้าเนี้ยนะ?”
“อร๊ายยยยยย!! พวกมึงอย่าพูดย้ำสิ กูเขิน อร๊ายยยย!! ลูกคนแรกชื่ออะไรดีน้า???”
.
.
.
..."อิตุสเสล็ดเป็ด!!!"
*ชะนีทั้งแปดได้กล่าวเอาไว้ ณ ที่นั้นอย่างพร้อมเพียง !!!
-
อ๊ากกกกกก
ตุส นโม
:ling1:
-
- -* โอเคจบข่าว ตุสมโนไปเอง :hao4:
-
:mew1: :mew1:
อร๊ายยยยยยยยย...อ่านเเล้วหิว...ตุสมาเป็นเมียเค้าม่ะ
รอตอนต่อไปด้วยใจมุ่งมั่น
-
อีกหน่อยจิ...นะๆๆๆ ยังไม่หายอยากเลยอ่ะ แง่มๆๆ :ling1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
คุณสารวัตดุดีจังเลยค่าาาาาาาาา
หมันไส้ตุสนะคะ ชะนีแบบเราเจียวไข่ยังไหม้เลย!!!!!
เอ๊ะ! อ๊ะ! โอ๊ะ! ที่ชามกลายเป็นลูกไฟ มันคืออะไร~~~
-
เขาแสดงฤทธิ์ให้ดู
ตุุสยังไม่สนหรือนี่55555
-
จริงด้วย จู่ๆตุสไปเห็นรอยสักได้อย่างไร
ถ้าเขาไม่ถอดเสื้อ มันอยู่บนอกนะ
-
จริงด้วย จู่ๆตุสไปเห็นรอยสักได้อย่างไร
ถ้าเขาไม่ถอดเสื้อ มันอยู่บนอกนะ
-
มโนเลิศมากตุส คนนะไม่ใช่ปลากัด แค่จ้องแล้วออกไข่หน่ะ55555 :jul3:
แล้วคู่แท้คู่นี้จะได้คู่กันเมื่อไหร่หนาาาาาาาารออ่านครัส :katai2-1:
-
มนต์ลวงนาคราช By. Tea Café Team
ตอนที่ ๖ ภคินทร์!!!
...
เสียงระเบิดสนั่นที่รับรู้ได้ถึงแรงปะทะที่กระแทกมาที่ร่างนั่น..เป็นสิ่งสุดท้ายที่สารวัตรภคินทร์ สำนึกได้ ในฐานะ 'มนุษย์'
.
.
.
ทุกอย่างมันดูสับสนและเลือนราง ..
ผิวหนังที่กำลังถูกกองไฟนรกแผดเผานั้นไร้ความรู้สึก จิตสำนึกมันหายไปพร้อมๆ กับร่างกายที่เป็นเพียงละอองไอธุลี แล้วชีวิตที่มลายก็ถูกแทนที่ด้วยไฟนรกสีแดงฉานที่ค่อยๆ รวมกลุ่มและกลับกลายก่อรูปสร้างร่างมาเป็นสารวัตรภคินทร์ ใหม่อีกครั้ง!!
.
.
.
ในกองเพลิงของระเบิดสังหารร่างกายที่ถูกห่อหุ้มด้วยดวงไฟสว่างฉาน คำรามลั่นเสียยิ่งกว่าเสียงระเบิดที่กำลังปะทุขึ้นอีกรอบ...
***
..ภาพของเด็กผู้หญิงผมยาว..
สว่างเข้ามาในความรู้สึกจิตสำนักยามมองเห็นดวงตากลมใสไร้แววหวั่นวิตกนั้น ทำให้สันกรามเผลอกัดกรอดด้วยโทสะในอารมณ์ ...
"อราลี!!!"
เสียงคำรามลั่นในห้องพักพิเศษผู้ป่วยดังเป็นนามนี้พร้อมลูกไฟที่เผาไหม้ทุกสิ่ง แต่แค่ครั้งเดียวเท่านั้น ก่อนทุกอย่างจะถูกสายหมองสีจางคุมไว้ แล้วกลายเป็นละอองไอน้ำจับไปทั่วห้องพัก..
ไอน้ำที่สร้างและซ่อมแซมทุกอย่าง ให้กลับสู่สภาพเดิมละอองไอน้ำอันเปี่ยมอำนาจ ละอองไอน้ำอันเป็นเสมือนเกราะกักขังปราณแห่ง ราชานคาราชตนที่ ๒๓ ไว้ในร่างกายมนุษย์ !!
.
.
.
"หยุดแข็งขืน..แล้วปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามโชคชะตา...อราลี...สัญญากับภานุพงศ์ไว้แล้วว่าจะทำทุกวิถีทาง ให้ราชนาคราชเฉกท่าน ..ได้พบเจอโชคชะตา นาม ภานุพงศ์..."
เสียงแว่วไร้อารมณ์ ดังแผ่วปานสายลมกระซิบมายังร่างที่ถูกรัดตรึงไว้บนเตียงผู้ป่วยที่ติดป้าย ชื่อไว้ว่า 'ภคินทร์' เตียงในห้องพิเศษของนายตำรวจที่ประสบเหตุการณ์เผชิญระเบิดที่เกิดจากกลุ่มกำลังไม่ทราบฝ่าย นายตำรวจที่เคยยิ้มง่ายกลายเป็นฮีโร่ภายในชั่วข้ามคืน เมื่อเหตุการณ์ระเบิดที่ซ้อนกันขึ้นถึงสองครั้ง ยังไม่อาจทำให้นายสารวัตรกลายเป็นอะไรไปได้อย่างที่หลายคนคาดคิด
"เจ้าไม่มีสิทธิบงการ!!"
.
เสียงจากร่างที่กำลังกระตุกเฮือกกระชากดึงเชือกที่มัดตรึงร่างนั้นแล้วตะวาดก้อง !!
"เยี่ยงนั้นก็ลองขัดขืนดูเถิด..ขัดขืนในอำนาจแห่งข้า อราลี ..ลองแข็งขืนดูสิ ท่านภคินทร์ ขัดขืนเพียงเพื่อพบกับความปราชัยแห่งหทัยท่านเอง...ลองดู...ตรองดู.."
'ภานุพงศ์!!'
ชื่อนั้นมันดังก้องอยู่ในห้วงสำนึก ชื่อนั่นมันมีอำนาจเหลือล้น มีอำนาจจนมันสามารถสั่งให้สองขาของสารวัตรภคินทร์ พาตัวเองกระโดดข้ามรั้วเหล็กกั้นขึงที่สูงเกือบสองเมตร !!
กระบอกปืนสีดำถูกชักออกมา แล้วยิงใส่รถแท็กซี่คันนั้นอย่างไม่ลังเลและแทบไม่ต้องต้องเล็ง จนรถคันนั้นมันชนเข้ากับเสาปูนข้างทางเสียงดังสนั่น ภคินทร์ในร่างมนุษย์ ถึงกับคำราม เมื่อเกมที่อราลีสร้างกำลังถูกปิดเกมอย่างง่ายดาย ถ้า 'ภานุพงศ์' ตายทุกอย่างก็จบ ภคินทร์ท่านคิดแต่เพียงนั้นหากเพียงแค่คิดรอยยิ้มที่ยกเอามุมปากก็เผยเขี้ยว วาวสีขาวขุน..
...แค่ตำรวจวิสามัญคนร้ายแล้วไอ้ภานุพงศ์อะไรนั่นโดนลูกหลง..
กับคนที่ยังไม่เคยเจอกัน ใครเขาจะไปคิดล่ะว่า ปืนที่สารวัตรภคินทร์ยิงออกไป เกือบสามนัดซ้อนมันหวังให้ถูกสักจุดในร่างกายของมนุษย์นาม ภานุพงศ์ ..
ตายรึเปล่า?
ในตอนนั้น ภคินทร์ท่านคิดแต่เพียงเท่านี้ หนทางหลุดออกจากร่างกายมนุษย์อันเปราะบาง กำลังจะสร้างอิสระให้แก่นาคราชเพลิง สิ้นเสียงเอะอะโวยวาย ภคินทร์ รีบสาวเท้าเข้าไปใกล้ที่เกิดเหตุ ...
.
.
.
เพียงเผื่อไว้ว่า ถ้า ภานุพงศ์ ไม่ตาย...
.
.
.
...ปืนกระบอกนี้จะได้ ยิงซ้ำ!!
***
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!! นี้เพื่อนพวกหนูนะพี่ไม่ใช่โจร!!"
เสียงกรีด ร้อง และกลุ่มคนที่วิ่งกรูกันเข้ามากระชากร่างที่สลบกลางรถแท็กซี่ ทำให้ปืนกระบอกนี้ไม่ได้ลั่นยิง ในกลุ่มคนที่สับสนวุ่นวาย ภคินทร์ท่านได้เห็นแค่ปลายท่อนแขนของมนุษย์นาม ภานุพงศ์
.
.
.
...ไว้ก่อนเถิด ..
รอไว้ก่อน...สักเพลา..แค่สักเพลาใดเพลาหนึ่ง ...
...ราชานาคราชเยี่ยงข้าจักต้องได้อิสระอันมาจากความตายแห่งเจ้า ‘มนุษย์น้อย ..’
-
นางได้ใจมาก แต่ภคินทร์ ใจร้ายมั่กมาก
:katai1:
-
ตั้งใจจะฆ่าจริงๆน่ะแหละ
น่าสงสารตุส
-
:a5: :a5: :a5:
จบเเล้วตุสน้อย.......เค้าไม่ได่มากินหล่อนนะ...เเต่เค้ามายิง!!
ปล. อราลี..หนูทำได้ดีมาก ไว้พี่จะพาหนูไปเดินพารากอนนะ
-
โหดร้ายจุงภคินทร์
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
ราชานาคราชของน้องงงงงง
จะหนีตุสพ้นเหรออออออออ
ลองดูสักตั้งสิ อิอิ :hao7:
-
เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษชั้นใย ชั้นทำอะไรให้เธอเตืองขุ่น :hao7:
ทำไมพี่ถคินทร์ใจร้ายจังคะ น้องตุสแค่อยากเจอ อราลีแค่ตอบแทนน้องตุส
แสดงว่าที่ตุสฝันนี่ไม่เกี่ยวกับแบบเคยรักกันเมื่อใรอดีตอ่ะดิ ดูว่าพี่แกจะแค้นมากด้วย
สรุปอินี่อ่านแล้วมโนไปไกลกว่าน้องตุสอีกค่ะ555
ปล.รออ่านนะคะ
-
เห้ยยยย หนุกมากกกกกกกก
-
อ๊าคคคค ภาคินทร์ใจร้ายยยยยย
ช้านสงสารตุ๊สสสสสส
-
อร๊ายยยยยยยยย
ทำไมเราถึงได้ไม่เคยผ่านมาเรื่องนี้เลย
สนุกมากค๊าาาาาา
ท่านภคินทร์ ใจร้ายจะทำร้ายน้องภานุพงศ์
:L2: :L2:
-
ยอมรับชะตากรรมเต๊อะ o22
-
ตุสน้อยอย่ายอมนะลูก อร๊ายยยยย
:ling1:
-
ต่อแบบนี้เหมือนหยอดยาปลวก ดิ้นพล่านเลยอ่ะ กรี๊ด!!!! อยากอ่านอีกๆๆๆๆ
-
มากรี๊ดตุส (ทั้งภาณุพงศ์ และแหมบศรี)
ภคินทร์ ใยท่านตัดโอกาสตัวเองเยี่ยงนี้ ยังมิได้ป๊ะกับตุสน้อยตรงๆ เลย
ปล. เกือบลืมไปแล้วว่าชอบอ่านเรื่องนี้เหมือนกัน 555
-
ตุส ตุส ตุส ตุส ตุส ตุส
รออยู่น้าาาา~~~~~~~
อยากเห็นตุสงับกล้ามภคินทร์จังเลย >< :hao7:
-
เมื่อไหร่จะมาต่อเน้อ รออยู่ :ling1:
-
ต่อ ต่อ ต่อ
-
สปอยยยยย...
"..พวกไอเทมพวกของวิเศษมันมีเยอะแยะไปทั้งในนรกและสวรรค์ มันก็เหมือนกับกิเลสของพวกมนุษย์นั้นล่ะ มากมายหลากหลายที่จะสรรค์หา"
"แล้ว อราลี มีบ้างหรือเปล่าล่ะ ไอ้พวกไอเทมของวิเศษแบบที่พวกบนๆ ล่างๆ มี?"
ประโยคเกินความคิดเด็กสาวตัวน้อย พาให้ตุส สมองล้าถึงกับกล้าถามอย่างมีความหวัง หวังบ้างล่ะว่า เจ๋งๆ อย่างอราลี คงจะมี 'อะไร' บ้างที่พอช่วยย่นหนทางของด้ายแดงแห่งโชคชะตา แต่ก็นั่นล่ะ ภานุพงศ์ ก็คงไม่คิดหรอกว่า คำตอบจากปากอราลี มันจะมีประมาณ...
...
"อราลีไม่ต้องมีอะไรหรอก ...อราลีมีแค่ภานุพงศ์ก็พอ.."
.
.
.
.
****ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววววววววว!!!!!
**เป็นตุสแต่โดนน้องนุชจีบ ???!!!! แล่วๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!! :m20: :m20: :m20:
-
:ling1: :ling1:
-
อราลีเค้ารักภานุพงส์นี่ตัวเธอว์
-
อราลีมีซัมติงกับตุสป่าวเนี่ย แลดูหนูน้อยจะเอ็นดูตุสมาก55555
ปล.สู้ๆนะอราลี
-
กรี๊ดอ่ะ.....รอๆๆๆๆ
-
มนต์ลวงนาคราช By. Tea Café Team
ตอนที่ ๗ ตัวช่วย??!!
...ปากกระบอกปืน เลื่อนมาตรงหน้า ก่อนที่นิ้วบนไกจะง้างและเตรียมยิง!!!
.
.
.
ทุกอย่าง...มัน...เหมือนจริงจนเกินไป!!!
เหมือนจริงจนภานุพงศ์ หมุนตัวหลบควงสว่านตีลังกาลั้นลันลาดังตุ๊บ! ลงมาจากเตียงนอนที่สูงอยู่พอประมาณ ก็ไม่ได้เจ็บอะไรนะแต่จะว่าไปก็ทำให้เคล็ดขัดยอกอยู่พอกุ๊บกิ๊พเชี่ยวล่ะ กุ๊พกิ๊บจนกระดูกสะโพกลั่นดังกร๊อบ----
ในตอนที่ตุสจะขยับพยุงตัวหนาๆ ขึ้นมาจากข้างเตียง
“ท่านภคินทร์ กะจะฆ่าทิ้งจริงๆ สินะ ไออาฆาตมาดร้ายถึงได้ตามมาถึงกระทั่งที่นี้ ...”
เสียงใสเย็นๆ กับออร่าวิ้งๆ วิ่งลิ่วมาตามมือน้อยๆ นิ่มๆ ที่ยื่นเข้าหาเหมือนจะมาช่วยพยุง ตุสตกใจในตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรนอกจากเอื้อมมือตัวเองให้เด็กน้อย ก่อนจะรู้สึกได้ถึงแรงดึงที่กระชากกระตุกวาบจนตุสละเมอถึงกับเผลอกรีดร้องกับแรงควายที่ผิดมนุษย์มนาของยัยเด็กหน้าตาย อราลี!!??
“ไม่ต้องคิดสรรค์หาคำด่า ยิ่งด่าบาปยิ่งเยอะ ยิ่งคิดไม่ดี ยิ่งมีบาปติดตัว ยิ่งบาป ยิ่งห่างไกลจากความ ศิวิไลซ์ในอนากาล..”
ปลายนิ้วเย็นๆ ของยัยเด็กมาร จุ๊ปากห้ามตุสมโนด่าในสมองก่อนจะหันมาจ้องหน้าแล้วสวมกอดตุสกระดูกเคลื่อนเสียเต็มรัก รัก..ดังกร๊อบ-----
“อราลีคิดถึงภานุพงศ์จัง ..คิดถึง ..คิดถึง..คิดถึง..”
คำว่าคิดถึงมันเหมือนส่งผ่านมาในอ้อมกอด คิดถึงแรงไปมั้ง ตุสอย่างภานุพงศ์ถึงได้สำลักแรงคิดถึงเสียจนหน้าแดงหน้าดำ กว่าจะทำสติบอกยัยเด็กมารได้ว่าความคิดถึงของหล่อนนะกำลังจะฆ่าตุสอย่างช้านนนนนน---
แต่เพียงแค่คิดนะยังไม่ทันได้เอ่ยปากยายเด็กมารนั้นก็ปล่อยร่างอ่อนปวกเปียก ของตุสหมดพลังลงบนเตียงนอนแล้ว
**
..
“หนูเป็นใครจ๊ะ?”
ภานุพงศ์นอนนิ่งๆ อยู่บนเตียงตัวเองสักพักล่ะ พักใหญ่ๆ ด้วยมั้งกว่าจะสวมบทนางงามขยับจัดเรียงกระดูกตัวเองขึ้นมาถามเด็กสาวตัวเล็กแขนขายาวที่มีออร่าใสวิ้งๆ เหมือนที่สิงสถิตของกลูต้าคอลโลเจน ปกติตุสสมองดีนะ แต่ความจำอะตุสเอาไว้ใช้กับสถิติการจำใบหน้าเพศผู้หล่อล่ำ ไม่ได้เอาไว้จำยัยเด็กหน้าใส เสียจนหน้าหมั้นไส้ขนาดนี้ แม้จะจำได้ลางๆ ว่าเคยฝันเห็นว่ายัยเด็กนั่นชื่อ อราลี ก็เถอะ แต่ทั้งหมดนั่นมันก็เป้นเพียงแค่ฝัน หรือไม่จริง?!
เงียบไปนาน ก็ยังไม่ได้คำตอบ ...
นอกจากเสียงถอนหายใจ และไอกูลต้าฯ สว่างเด้งใส่ตาแล้ว ตุสก็มิมีต่อมหรือสติจะรับรู้อะไรจริงๆ นั่งมองจ้องหน้ากันจนตุสช่างฝันสะดุ้งตอนที่น้องเขาดีดนิ้วดัง ป๊อก!
อ้า...
ยังกะงานสร้างละลานตา เพียงแค่กลอนประตูห้องนอนล็อกกึกเดียว!
ห้องมืดๆ ของภานุพงศ์ก็กลับกลายเป็นดั่งโรงภาพพยนต์ขนาดใหญ่ ที่ฉายภาพเปลวไฟสีส้มสีแดงสว่างตาแสบพร้อมทั้งภาพที่งามสง่าและน่าหวั่นเกรง..
“นิรยะ แดน เขตนั้นลึกลงไปกว่านรกภูมิ และโลกันต์ภูมิ ...แดนที่ ๘ นั้นชื่อ อสินขะแดน แยกย่อยในจุลระแดน แดนแห่งนิรันดร์กักขัง...แดนเฉพาะเอาไว้ขังพวกกาฬนาคราช นาคไฟพิษ แดน...เขี้ยว ดาบและนาคไฟ...พวกผิวกายเป็นเพลิงอัคนี มีทั้งหมดยี่สิบแปดตน แต่ละตนต่างชื่อต่างนิสัย แต่เลวร้ายและร้ายกาจไม่ต่างกัน “
“เรื่องนี้พี่เคยฝันถึง!!”
“ตนในฝันของเจ้า ชื่อ ภคินทร์ เป็น อสินขะนาคราชตนที่ ยี่สิบสาม ...จากยี่สิบแปดตน "
"เอ๋? เอ่ออ....ชื่อสารวัตรล่ำ?!"
"ไม่ใช่แล้วล่ะภานุพงศ์ บัดนี้เจ้าของร่างนั้นคือ..ท่านภคินทร์!!!"
ยังมิทันสิ้นเสียงเอ่ยนาม หนึ่งในนาคไฟที่ผิวกายสุกสว่างดั่งเพลิงนรกก็พุ่งพรวดออกมาจากภาพที่ฉายนั้นเหมือนจงใจ ภานุพงศ์กรี๊ดลั่น ส่วนเด็กน้อยนางนั้นหน้าซีดก่อนจะตั้งสติได้แล้วปัดมือกวาดภาพทั้งหมดให้ สลายหายไปทั้งๆ ที่กองไฟกองใหญ่ยังคงลุกโชน แล้วดับลงในชั่วพริบตา!!
กองไฟจากเวทย์แห่งนาคไฟ !!
อราลีกัดฟันกรอดแล้วซ่อนร่องรอยการเผาไหม้ของมือนางไว้ แต่ถึงกระนั้นความเจ็บปวดความแสบและไอร้อนก็ยังมิมีทีท่าว่าจะคลาย จนนางต้องเอ่ยปากกระตุ้นถามตัวต้นเหตุให้จำเรื่องราวต่างๆ ได้เสียที
“เอาล่ะ ..ถึงขั้นนี้แล้ว ภานุพงศ์..จำอะไรได้บ้างหรือยัง ?”
ร่างเล็กของเด็กสาวยังคงสั่น ความหวาดหวั่นอันเป็นสิ่งแปลกแห่งอราลีนั้น ใครจะรู้ว่ามันแลกมากับการคงอยู่ในฐานะมนุษย์ปุถุชน ถ้าเพียงเพื่อภานุพงศ์ อราลียอมแลกได้ทุกอย่าง ถ้าเพียงเพื่อภานุพงศ์ อราลีจักยอมทำทุกสิ่งให้ภานุพงศ์นั้นสมหวังใครจะรู้ว่า รัก ที่มนุษย์รู้สึกกัน รัก คำนั้น อราลี เหมือนได้รับมันมาใส่ความรู้สึกตนทีละน้อย อราลี รัก ภานุพงศ์ หากแต่รักของอราลี คือการยอมและหวังเพียงเห็นตนที่อราลี รักนั้นมีความสุข ..
แต่..ถึงจะยืนอยู่ข้างภานุพงศ์ หากแต่ อราลีก็ไม่ได้เชียร์ท่านภคินทร์หรอกนะเจ้าคะ!!
“น่ากลัว..น่ากลัวนะคะ..”
ตุสอย่างภานุพงศ์เพิ่งได้สติเปลวไฟที่พุ่งออกมาเมื่อสักครู่ มันร้อนจนรู้สึกได้ แล้วความน่ากลัวของนาคไฟที่ลุกโชน มันก็ขัดกับความรู้ที่เคยเรียนมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ ไม่เคยมีใครบอกนะว่า นาค มันกลายเป็นไฟ แทนที่จะพ่นน้ำทิพย์เย็นสบายในแบบที่เคยเรียนรู้มา แล้วความสงสัยของตุสสัญชาติไทยก็หมดลงเมื่ออราลีล้วงเอากระจกแบบที่โบราณ นั้นเรียกว่าคันฉ่องขึ้นมาให้ภานุพงศ์มองเพื่อเห็น ‘ภาพ’
“นาค มีหลายชาติ หลากหลายเผ่า และต่างกระทั่งศักดิ์ ...ชาติที่ต่ำต้อยที่สุดเรียก พวกงูดิน..”
“งูดิน?..”
.
.
.
ถึงจะไม่เข้าใจอะไรๆ แต่ชื่อเรียกสายพันธุ์ ‘งูดิน’ มันกลับทำให้ ตุสน้อยน้ำตาตก...
.
.
.
ภาพของพวงมาลัย ที่โดนเหยียบย่ำจนแหลกกระจาย ...
.
.
.
ภาพของกองไฟ ...และสายน้ำ...
.
.
.
...ภาพของเหล่านางรำที่ กรีดฟ้อน..
.
.
.
.
....ภาพหญิงสาวน้ำตานองหน้าที่ สะท้อนออกมาจากม่านกระจกน้ำ...
.
.
.
“...หากแม้น..เกิดชาติหน้าภพใด ...ข้าเจ้าจักขอเป็น...แสงสว่าง...แสงสว่างที่จักนำท่าน ...ขึ้นมาจากนิรยะแดนอันมืดมน...”
.
.
.
แววตาช้ำๆ ที่แดงก่ำเสียจนเหมือนว่าน้ำตานั้นจักกลายเป็นสายเลือด ..
จ้องสะท้อนกลับมาจากม่านน้ำ จ้องสะท้อนเหมือนภานุพงศ์มองภาพสาวน้อยนั้นผ่านมาจากตนเอง!!
.
.
.
“ภานุพงศ์..ไปไกลเกินกว่าที่อราลีจักต้องการให้เห็นนะเจ้าคะ..”
เสียงเรียบของเด็กสาวกล่าวออกมาพร้อมๆ กับมือเล็กที่สั่นจากความเจ็บปวดแห่งเปลวไฟ นั้นกดกระจกพลิกกลับ
“นี่..นี่กระจกวิเศษหรือตัวอย่างละครคะ? แหม..ทำพี่น้ำตาตกเลย ..”
ตุสน้อยพูดแก้เก้อแล้วเผลอยกมือปาดน้ำตาตัวเองที่อยู่ๆ ก็ดันร่วงผล็อย ยิ่งปาดน้ำตายิ่งทยอยไหลหลากเหมือนเขื่อนแตก ..แม้ไม่รู้เหตุผลที่ตนเองร้องไห้ แต่แค่คิดไปถึงคำว่า งูดิน ภานุพงศ์ก็แทบจะปล่อยโฮ ออกมาอีกครั้ง จนคราวนี้อราลีจำใจต้องล้วงเอากำไรสีเงินออกมา
“กระจกของท่านวิษณุ เอาไว้ส่องขยายความกับดึงความทรงจำอันเป็นปราณดั่งเดิมของร่างวิญญาณส่วนนี้กำไลปล่อยวาง..ใส่แล้วสมองจะโล่งๆ ว่างๆ ทำให้จิตใจสงบ ของเล่นใหม่ล่าสุดแห่งองค์วิษณุกรม..”
“แหม..อราลีนี้ ของวิเศษเยอะนะคะ ..”
ในทันทีที่สวมกำไร ภานุพงศ์พูดไป หัวเราะไป ใช่...ในตอนนี้สมองมันสบายๆ โล่งๆ ว่างๆ แต่ความทรงจำที่เลือนรางกลับค่อยๆ คืนกลับมา ยิ่งความทรงจำที่ตุสอย่างภานุพงศ์คิดว่ามันมาจากความฝันฟุ้งซ่านกลับยิ่งเด่นชัด
“พี่คิดว่าพี่ฝันไป..ไม่คิดว่าจะเจอกับอราลี พร้อมพวกไอเทมของวิเศษนะคะ เป็นพวกเทวดานางฟ้า หรือตนในนรกนี้ดีจัง ขยันหาของวิเศษ อย่างกับเก็บไอเทมเลยค่ะ”
"..พวกไอเทมพวกของวิเศษมันมีเยอะแยะไปทั้งในนรกและสวรรค์ มันก็เหมือนกับกิเลสของพวกมนุษย์นั้นล่ะ มากมายหลากหลายที่จะสรรคหา"
"แล้ว อราลี มีบ้างหรือเปล่าล่ะ ไอ้พวกไอเทมของวิเศษแบบที่พวกบนๆ ล่างๆ มี?"
ประโยคเกินความคิดเด็กสาวตัวน้อย พาให้ตุส สมองล้าถึงกับกล้าถามอย่างมีความหวัง หวังบ้างล่ะว่า เจ๋งๆ อย่างอราลี คงจะมี 'อะไร' บ้างที่พอช่วยย่นหนทางของด้ายแดงแห่งโชคชะตา แต่ก็นั่นล่ะ ภานุพงศ์ ก็คงไม่คิดหรอกว่า คำตอบจากปากอราลี มันจะมีประมาณว่า...
"อราลีไม่ต้องมีอะไรหรอก ...อราลีมีแค่ภานุพงศ์ก็พอ.."
.
.
.
อราลีเป็นฝ่ายพูดเองนะ แต่ภานุพงศ์กลับหวนไปคิดถึง.. คำของใครบางตน ..
‘...มิ ต้องมีเป็นชาติพันธุ์ใด ...แค่ข้าเจ้ามีท่านในหทัยก็เพียงพอรึเจ้าคะ? …โอษฐ์ท่านเอื้อนเอ่ยแต่เพียงนั้น ..หากแต่ในหทัย..ตนข้าคงเป็นได้เพียงแค่นางงูดิน อันโสมม.....’
.
.
.
ประโยคโบราณ หากแต่ทุกคำ ภานุพงศ์กลับเข้าใจ ..
ประโยคที่ทำให้อีกครั้ง..อีกครั้งที่ต่อมน้ำตาของตุสแตกกระจาย ความต้อยต่ำที่สัมผัสเป็นตัวตนได้เหมือนน้ำในถังที่เทรดลงมาห่าใหญ่ เขื่อนพังหรือแผ่นดินถล่มหรืออะไรต่อมิอะไร ในตอนนี้มันยังแทนทั้งหมดในใจที่ตุส รู้สึกและสัมผัส ไม่ได้ด้วยซ้ำ
.
.
.
....ความเจ็บที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน
...ความเศร้าที่หาสาเหตุไม่ได้
...ความคิดถึงที่เหมือนจะหลบอยู่ในหลืบอะไรสักอย่าง ...
.
.
.
....ส่งเสียงครางเพรียกหา ...
.
.
.
‘ภคินทร์..ฤ ว่าดั่งคำเจ้าจันทร์เจ้า..ภคินทร์ท่านลืมนางงูไร้ค่านี้เสียสิ้นแล้ว..กระมั่ง?’
TBC.
..... *****ภานุพงศ์, อ่านว่า พา-นุ-พง, แปลว่า เผ่าพันธุ์พระอาทิตย์ ผู้นำแสงสว่าง
-
:hao5: :hao5:
อราลีน่าสงสาร รักเเต่ไม่หวังครอบครอง....
อร๊ายยยยยยยยย ...เชียร์อราลีเเทนดีมั้ยเนี่ยะ
-
ชื่อนี้มีความหมายเหรอเนี้ย ตายๆๆ เพิ่งจะรู้ แต่นะ ไอเทมเยอะ อย่างกะเกมออนไลน์
ปล. นี่มันปมอะไร ก้อนใหญ่ก้อนโต ตอนต่อไปจัดมา ยาวไปๆ
-
เข้าใจแล้ว ภานุพงศ์คืองูดินกลับชาติมาเกิด
โชคร้ายที่รักภคินทร์
แต่โชคดีที่เป็นที่รักของอราลี
อราลีโดนไฟกรดจะหายไหม
-
เฮ้อ...อลาลี มาหาพี่มา...พี่รับเลี้ยง 555
-
อราลีของพี่~~~~~
น่ารักจริง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
แผลที่มือจะเป็นอะไรมากมั้ยเนี้ย ~~ :sad4:
-
:o12: ค้าง อร๊ายยย นุกอ๊า
-
สาวน้อยอราลีน่าสงสารสุดๆ :hao5: รักโดยไม่หวังอะไรจากภาณุพงศ์ ภคินทร์นี่จะใจร้ายกับภาณุพงศ์อีกนานไหม สงสารทั้งตุสทั้งเด็กน้อย
-
เพิ่งจะมีโอกาสได้อ่าน สนุกดีค่ะ
ภคินทร์โหดจัง กะให้ตายเลยนะ เหอะ ๆ ๆ
ถ้าสักวันตกหลุมรักตุสขึ้นมา จะสะใจมาก ๆ ๆ ฮ่า ๆ ๆ มโนตามตุส :hao3:
:L2: :L2: :pig4:
-
มารอตุสสสสสสส
คิดถึ๊งงงง คิดถึงงงง
:hao7:
-
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2:รอออออออต่อไปปปปปปปปปปปปป :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
-
เศร้าาา อย่างนี้ตุสจะสมหวังมั้ยเนี้ยยย รอตอนต่อปายยย
-
มนต์ลวงนาคราช By. Tea Café Team
ตอนที่ ๘ เหตุ??!!
"...เหมือนกับทุกผู้ที่อยู่ในกฎแห่งธรรมชาติขอรับ แม้จักเป็นตนแห่งนรก ฤ ขบถแห่งสรวงสวรรค์ หากได้อยู่ในกายเนื้อแล้ว กฎแห่งธรรมชาติอันถูกลิขิตด้วยกาลเวลาก็จักถูกบังคับใช้เสมอกัน ...ทั้งนี้ทั้งท่านหญิงและท่านภคินทร์เองก็เฉกกันขอรับ... "
ถ้อยของสุวัน มันหยุดแค่นั้นแล้วพลันสลายไปกับสายลม ..
..เหอะ!!
ให้มันจริงเถอะว่ากฎนั้นท่านภคินทร์เองก็ต้องอยู่ใต้อาณัติสัญญาแห่งสามัญ อราลีในร่างหยาบของเด็กสาวแทบอยากจะป่าวประกาศถึงความอยุติธรรมในพลังอำนาจ เมื่อพลังอำนาจของพวกราชนาคราชมีมากเกินไป มีมากไม่เท่าไหร่ หากแต่มีแล้วยังจะระลาน สิ่งยืนยันคือแผลแห่งพลังอำนาจนั้นยังคงเด่นชัด อราลีได้แต่กัดฟันกรอดข่มความเจ็บปวดหลังมือยังคงปวดแสบปวดร้อน ภคินทร์ท่านคงจงชัง มิเฉกนั้นคงมิอาละวาดแม้แต่ในเวทย์นิมิต ในตอนนี้อราลีแทบจะไม่อยากคิดว่าหากปิดประตูเวทย์ไม่ทันฟอนไฟแห่งนาคมันคง..แผดเผากายเนื้อจนลึกไปถึงกระดูกแห่งวิญญาณ!!
.
.
.
‘..ภคินทร์...ภคินทร์’
..นามนั้นจักเป็นที่จดจำด้วยจงเกลียดจงชังแห่งนางวงนที กี่กัปล์กี่กัลป์เจ้าคะ?
กี่กัปล์กี่กัลป์ที่ว่ากว่าอราลีจักได้ขึ้นมาบนโลกาเฉกปราณดวงอื่น หากแม้นกายเนื้อนี้ต้องเสื่อมสังขารเพราะภคินทร์ท่าน ก็จดจำไว้เถิดว่า..
‘อราลี จักทำทุกหนทาง ให้ ภคินทร์ท่านเจอแต่ความวิบัติและสูญสิ้น!!’
**
..
พวงมาลัย พวงเล็กถูกปลายเท้าเหยียบขยี้จนเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย กลีบดอกไม้สีขาวพิสุทธิ์กลายเป็นแค่เศษซากไร้ราคา เสียงดนตรีเสนาะที่เคยดังระงม หยุดอยู่แต่เพียงนั้น..
ร่างนางรำตนหนึ่งทรุดลงแทบจะทันทีที่ด้ามหอกสีนิล ปักจากแผ่นหลังทะลุไปยังทรวงอกอิ่ม..
‘นางงูโสมม...’
เสียงเซ็งแซ่จากเหล่าเทวา เสียงหยามเหยียดจากมวลหมู่ ประชาชาวสวรรค์ที่ดูแคลน ..
นางเคยงดงามยามร่ายรำ ..
นางเคยบริสุทธิ์ดุจหยาดน้ำค้างยามขับร้องทวงทำนองหวาน ..
หากแต่เพราะเหตุใด จึงทำกับนางดั่งเป็นทาสี ??!!
..ภาพหญิงสาวน้ำตานองหน้าที่สะท้อนออกมาจากม่านไฟที่แผดเผา นางผู้นั้นอันตธานสูญหายกลายเป็นเพียงไอน้ำละอองใส แม้สองมือที่ประดับด้วยกรงเล็บไฟจักพยายามไขว่คว้าดึงรั้งเจ้าละอองนั้นลงมา หากแต่สิ่งที่ยื้อกลับมามีแต่ความสูญเสีย ..กลีบไม้สีส้มแสด ปลิดปลิวลงกองเถ้าถ่าน เสียงคำรามก้องดังสะท้อนไปทั่วทั้งสถาน โทสะเหล่า นาคราช ปะทุเดือดดาล พลันความครึกครื้นที่เคยเป็นสิ่งประดับวิมารหลวงก็กลับกลายเป็น ทะเลเพลิง!!
‘พวกกูจักปลิดหัวมันทุกตนที่ หัวเราะสาปส่งนาง!!!’
.
.
.
‘หยุดเถิดปวงท่านเจ้าขา..เพียงเพราะนางนาคาเยี่ยงข้า ...ปวงท่านอย่าได้สร้างกองวิบากกรรมเฉกนี้เลย ..’
.
.
.
‘ปวงกูจักกุดหัวมันทุกตนที่เหยียบย่ำศักดิ์ นาง!!’
.
.
.
‘กักขังไว้แต่ในนิรยะแดน!!’
‘องค์รุธ!! ปวงข้ามิผิด!! องค์รุธ!! เหตุใดจักกักขังแต่ปวงข้า เมื่อเหล่าเทวาต่างหากที่ผิด!! องค์รุธ!! องค์รุธ !!!!!!!!!!! ’
.
.
.
‘...หากแม้น..เกิดชาติหน้าภพใด..ข้าเจ้าจักขอเป็น...แสงสว่าง...แสงสว่างที่จักนำท่าน ...ขึ้นมาจากนิรยะแดนอันมืดม...’
.
.
.
“กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซวว!!!”
เปลวไฟที่หุ้มร่างกายมนุษย์ดับลงทันทีที่เจ้าของร่างรู้สึกตัว เหงื่อเม็ดใหญ่ไหลหล่นลงมาที่ขมับภคินทร์ปาดมันทิ้ง ก่อนจะเทน้ำในแก้วข้างตัวดับหยดเหงื่อนั้นเมื่อมันกลายเป็นสะเก็ดลูกไฟ ความสับสน ที่มาพร้อม นิมิตอันเลือนราง สิ่งที่มนุษย์เรียกกันว่า 'ฝัน' มันกำลังทำให้นาคราชไร้หัวใจ สับสนจนไม่อาจข่มตาได้อีกครั้ง
...
“สุวาน!!”
เสียงเรียกตะหวาดก้องไปทั้งห้องพัก เมื่อก้อนเนื้อที่อยู่ด้านซ้ายกำลังเต้นระส่ำยามหวนคิดถึงภาพใบหน้าหญิงนางนั้นนองไปด้วยน้ำตา
“สุวาน!! กูเรียกมิได้ยินรึ!!”
เสียงตะหวาดมีมาอีกคำรบหนึ่ง ก่อนเบื้องหน้าจักปรากฏภาพชายร่างใหญ่ที่มีผิวสีหม้อใหม่
“ขอรับท่านภคินทร์”
.
.
.
“กูฝัน...”
“ขอรับ?”
“...ฝันที่เลือนราง...ฝันถึงหยาดน้ำค้างที่กูจับต้องมิได้ เหตุใด? เหตุใดถึงเป็นพวกกูที่ต้องอยู่ในนิรยะแดน พวกกูถูกขังมาเสียนาน...นานจนหลงลืมเรื่องราวที่เป็นเหตุไปเสียสิ้น...”
“...”
“เหตุ?.. เหตุใดที่กูถูกกักขัง? เหตุใดที่มนุษย์น้อยตนเดียวถึงขโมยลิ่มสลักของมึงมาเล่นตลกกับชีวิตกูได้? เหตุใด? มนุษย์ตนเดียว...จึงมีดวงตาที่มองหาแต่เพียงกู...กูรู้ว่ามึงจักต้องรู้ ..ไอ้สุวาน”
เสียงคงอำนาจถามอย่างเรียบเฉย หากแต่คำถามนั้น พลันส่งให้สุวานแห่งโลกันต์ ถึงกับปาดเหงื่อที่เย็นเฉียบของตนเอง..
“..ข้าเจ้ามิอาจทราบความ หากแต่สิ่งที่ท่านถาม..อาจมีในบันทึกของ ไอ้สุวัน ขอรับ ท่านภคินทร์”
คำตอบที่เอ่ยออกมา ในเพลานั้นภคินทร์ท่านไม่รู้หรอกว่า มันเสมือนเผือกร้อนที่โยนส่งต่อกันมา
TBC.
*********รุธ –นามแรกขององค์ศิวะ ในฐานะอธิบดีมาร
-
อยากรู้สาเหตุด้วยอ่าาาคร่าา รอๆๆ
-
o13...ตอนนี้มันช่างน่าติดตาม..นางรำงูดินคือใคร ศรนั้นมาจากผู้ใด
-
อุ๊ย! ตาย! ว๊าย! กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
ท่านภคินทร์เป็นอัลไซเมอร์หรือความจำเสื่อมเหรอเนี้ย 5555+
อดีตน่าสนใจมากกกก ตื่นเต้นๆๆ~~
-
:ling1:สั้นไปนะเจ้าคะ
ตนข้าต้องรอต่อไป
-
เรื่องนี้มันมีมูลเหตุนี่เอง เมื่อไหร่ภคินทร์จะจำได้หนอ
-
ขออีกหน่อยดิ๊....มาแบบนี้ฆ่ากันให้ตายเหอะเธอ!!!!!
-
:ling1:ความลับอันดำมืด
ปล.ตอนนี้ไม่มีตุสหรา
ปล2.ปมมากจริงค่ะ
-
ตุส ซับซ้อนจริงจิ๊ง
อยากตามหาชายในฝัน กลายเป็นให้เขามาตามฆ่าซะงั้น
ชาติก่อนนาคเคยฆ่างูดินสินะ ชาตินี้เลยเกี่ยวเนื่องผูกพัน ให้มาตามฆ่ากันอีก
(เดาล้วนๆ)
แล้วจะได้ ซะบะละฮึ่มกันแบบในฝัน ตอนไหนเนี่ย
น้องอราลี เริ่ดเว่อร์ ฝืนชะตาพรหมลิขิตได้ด้วย ตามมาช่วยที่โลกมนุษย์อีก
(ตอนพายเรือส่งวิญญาณแอบนึกถึง Hell girl ธิดาจากนรก นิดนึง)
ชอบภาษาที่แต่งมาก ถึงวัยรุ่น(น้อย)อย่างหนู จะแปลไม่ค่อยออก แต่หนูก็ชอบค่ะ ฮี่ๆๆ
-
แล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
รอออออ
-
มารอตุสตอนต่อไป~~~
อยากอ่านๆๆๆๆ
-
:z3: อยากรู้ๆๆๆๆ อร๊ายยย ตอนต่อไปน่าติดตามมากกก
-
ท่านภคินทร์จำตุสได้หรือยังหนอ
-
งื้ออออ
-
โหย น่าติดตามมาก โคตรชอบแนวนี้
-
อยากอ่านเรื่องนี้มาก มาต่อทีพลีสๆๆ
-
:katai2-1: จะมีตอนต่อแล้วววว
ขอแปะไว้ก่อนพรุ่งนี้ค่อยแวบมาอ่าน :L2:
-
(http://www.uppic.org/image-A219_542EE2E5.jpg) (http://www.uppic.org/share-A219_542EE2E5.html)
-
มนต์ลวงนาคราช By. Tea Café Team
ตอนที่ ๙ อรัญมา
เช้านี้ภานุพงศ์ตื่นขึ้นมาพร้อมกับกำไลปล่อยวางที่ส่งเสียงดังกรุ้งกริ่ง มันเกือบจะเรียกได้ว่าเป็นกำไลแฟชั่นเลยก็ว่าได้ เมื่อสไตล์การออกแบบและรูปทรงรสนิยม แทบไม่ต่างอะไรกับกำไลในโลกปัจจุบัน จะมีก็แต่เรื่องพลังอำนาจเท่านั้น ที่มันคือความแตกต่างของจริง
แล้วก็อะไรอีกอย่างหนึ่งนะ ไอเทมของอราลีที่ ภานุพงศ์จำได้ว่าเจ่งสุดๆ ใช่..อันนี้ล่ะ ‘ไอ้กระจกส่องหน้า’ อันนี้ล่ะที่อราลีว่ามัน โอยยยย.. ภานุพงศ์จำไม่ได้แล้วว่ามันใช้ทำอะไร แถมไม่ได้ถามวิธีใช้มาเสียด้วยสิเลยเป็นอันว่าจบกัน ภานุพงศ์เพียงแค่หยิบกระจกนั้นขึ้นมามองจ้อง จ้องแล้วเพิ่งสมาธิไปที่ ภคินทร์ เพ่งๆๆๆๆๆ อยากเจออยากเห็นหน้า อยากรู้ว่าในตอนนี้ทำอะไร อาจจะแค่กำลังนอนผึ่งกล้ามซุกตัวอยู่ในผ้าห่มก็ได้ใครจะรู้..อูยยยยเลือดกำเดาไหล
ตุสมโนในตอนนี้คิดภาพภคินทร์ ในอิริยาบถต่างๆ นาๆ แถมยังแว๊บแอบคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยเกินสมองจะทานได้ พอเงยหน้ามาอีกทีในตอนนี้ภานุพงศ์ถึงกับต้องเอามือรองเลือกกำเดาของตัวเองแล้วเดินย่องเข้าไปล้างหน้าล้างตา หยุดการพิจารณาสังขารภคินทร์ในห้องน้ำ ทิ้งวางไว้แค่กระจกบานใสที่สะท้อนภาพใครบางคน ใครบางคนที่เริ่มเป็นตัวตนขึ้นมาจากธาตุอากาศ แล้วหลังจากนั้น
นางก็กลับกลายมามีชีวิตขึ้นอีกครั้ง..
***
..ลิ่มสลักที่หายไปแม้จะกลับคืนมายังสถานแห่งมัน หากแต่นั้นก็ไม่ใช่เรื่องดีที่สุวานเจ้าของลิ่มสลักจักต้องกลับกลายมาเป็นข้ารองมือรองบาท หนึ่งในราชานาคราชที่โหดเหี้ยมที่สุดเท่าที่สวรรค์เคยมีมา ความวิบัติที่เป็นยิ่งกว่า เทวสุระสงคราม กลืนกินและดับสูญเหล่าเทวาไปเกินคณานับ กองเปลวบรรลัยกัลป์ที่เหล่าเทวดาต่างพากันหวาดกลัวจนต้องอัญเชิญ องค์อธิบดีมารมาร่วมกันกับพรมเจ้าธาดา เพียงเพื่อหาหนทางดับเปลวไฟ ในครั้งนั้นแม้มิได้เห็นกับตา หากแต่เสียงลือเสียงเล่าอ้าง มันก็ทำให้สุวานหวาดหวั่นเสียยิ่งกว่าอยู่ในเหตุการณ์จริง
‘เหตุใดพวกกูจึ่งถูกกักขัง’
คำถามที่ท่านภคินทร์ ถามมานั้นบัดนี้ สุวานจนปัญญาจักตอบเมื่อทราบความแค่ว่า เหล่าราชนาคราชอาละวาดปลิดชีพเหล่าเทวาบนสรวงสวรรค์ในงานชมดอกปาริชาติ หากแต่ไม่มีเทวาตนใดที่ทราบความว่า ในรอบหนึ่งพันแปดร้อยปีต่อครั้งที่พวกราชานาคราชนั้นจักถูกเชิญขึ้นไปชมดอกไม้แห่งสรวงสวรรค์ เหตุใดกันมันจึงนำมาซึ่งความพินาศวอดวาย?
เพียงแค่คิดสุวานก็กระสันในคำตอบ ทุกอย่างไม่ใช่ว่าจักเกรงท่านภคินทร์ หากแต่ความลับแห่งสรวงสวรรค์มันเป็นดั่งขนมหวานอันเลอค่าที่สุวานกระสันอยากละเลียดชิม
แล้วจักหาต้นสายจากที่ไหนก่อน?
เจ้าของลิ่มสลักหลับตาแล้วตั้งสมาธิ..จักมีที่ไหนได้อีกในโลกมนุษย์ที่มีเบาะแส จักมีที่ไหนได้อีกในโลกมนุษย์ ที่ฉุดให้สุวานต้องมารับเคราะห์กรรม จักมีที่ไหนถ้าไม่ใช่ที่ที่ไอ้สุวันอยู่ ...
กลิ่นมันยังติดจมูก กลิ่นของไอ้สุวันลูกหม้อของอราลี นางในวงน้ำนิลกาฬที่อยู่ๆ ก็ขอเวลาลาพักร้อนขึ้นมาพักผ่อนในโลกมนุษย์ แหม ช่างสรรค์หาวันหยุดได้ตรงกันเสียเหลือเกิน! แล้วอย่างนี้มีรึที่สุวานจักมิอาจคาดกาลได้ว่า ทั้งสุวันและอราลี จักต้องมีเอี่ยวในเรื่องที่ ลิ่มสลักแห่งบุพเพหายไป จนทำให้สุวานเจ้าของลิ่มต้องติดตามมาอยู่ในอาณัติ ราชานาคราชนามภคินทร์
“เดี๋ยวก็รู้กัน”
สุวานกัดฟันกรอดแล้วถอนร่างกายหยาบให้กลายเป็นไอควันแล้วพลันสลายหายไปกับสายลม ไปยังที่ที่ มีกลิ่นของไอ้สุวัน!!
***
มันเป็นบ้านของมนุษย์ธรรมดา ครั้งแรกที่ก้าวเข้ามาในฐานะไอหมอก สุวานซ่อนตัวได้อย่างมิดชิด จมูกยาวสูดกลิ่นตามหาตนแห่งนรก จบปลายจมูกไปบรรจบกับห้องห้องหนึ่ง ภายในห้องว่างเปล่า แต่หลังประตูไม้สุวานรู้ดีว่ามีใครกำลังทำธุระอยู่หลังประตูนั้น แต่ก็ไม่ได้สนใจ เมื่อกลิ่นของไอ้สุวันยิ่งแรงขึ้น
ข้าวของในห้องถูกรื้อค้น ค้นจนสุวานไปเจอกระจกต้นเหตุ ไอเทมไร้สาระยังไม่ใช่ของที่ต้องการ หากแต่สมุดบันทึกเล่มนั้นของไอ้สุวันต่างหากที่จะตอบคำถามได้ทุกสิ่ง..แต่ว่ามันอยู่ไหน? อยู่ที่ไหน?
.
.
.
“ท่านเจ้าคะ..”
เสียงหวานเรียบเสมอระฆังแก้ว เอ่ยทักสุวานในร่างของไอหมอก และก่อนที่สุวานจะหันไปเห็นนาง..
.
.
.
ร่างกายโปร่งแสงนั้นก็หายลับไป...
TBC.
-
ทิ้งปริศนาก้อนเท่าช้างงงง อร๊ากกกกก มาต่อไวไวนะเจ้าคะ
-
:mew1: :mew1:
-
ตามขึ้นมาอีกเรื่อยๆ เดี๋ยวก็เต็มบ้านตุสสสสส
กระจกไอเทมนี่ไม่ได้เรื่องเลย ตุสเพ่งหาภคินทร์ แต่ไปได้อะไรมา 555
-
ปมเบ้อเริ่มเลย สุวันกับอราลีนี่เกี่ยวข้องกับตุสในชาติที่แล้วแน่ๆเลย
แต่เกี่ยวข้องทางไหนอ่ะ
-
เรื่องราวชักจะสลับซับซ้อน เดาอะไรไม่ได้เลย ต้องรออย่างเดียวแล้ว
-
:serius2: :katai1:...
ร่างโปร่งเเสงคือใครอ่ะ....รอรอรอ
-
หายไปไหน อ๊ากๆๆๆๆๆๆๆค้างๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
มากลิ้งรอตุสตอนต่อไป
ค้างคาเหลือเกิน
อยากอ่านต่อรัวๆๆๆๆๆๆๆ :katai5:
-
ครบเดือนแล้ว ต่อตุสได้แล้วนะเจ้าคะ
-
:L2: :กอด1: :impress2:
-
มารอตุ๊ส
-
มนต์ลวงนาคราช By. Tea Café Team
ตอนที่ ๑๐ นางในนิมิต
เสียงกระดิ่งข้อเท้าดังเคล้าจังหวะแห่งเสียงพิณแลเสียงกลองที่ก้องทำนองเร่งเร้า..กลีบดอกปาริชาติเหลือเกินคณานับต่างร่วงหล่นลงทับพื้นที่กินบริเวณกว้างกลีบดอกนั้นแดงดั่งพรมผืนงามที่ปูซ้อนกันอย่างเลื่อมพลายคล้ายเป็นผ้าไหมเนื้อดี..หญิงงามที่คงเสียงหัวเราะและรอยยิ้มพร่างพราวเจ้าตนนั้นยังคงการร่ายรำที่ประดับไว้ด้วยรอยยิ้มละมุนของดรุณีแรกรุ่นอันงดงาม
สีผิวนางดั่งสีหม้อใหม่..
เส้นผมนางดำสลับวาวเหมือนดั่งสีเปลือกเจ้าแมลงทับยามต้องแสงตะวัน..
แลท่อนแขนน้อยๆที่โก่งรำนั้นก็อ่อนปาน..คันศรสีทองแห่งรามนารายณ์
.
.
.
“ภคินทร์เจ้าขา..”
เสียงนั้นคงชัดยามนางแย้มริมฝีปากเพรียกหา..แลหัวเราะเสียงใส..อ้อมแขนแกร่งแห่งราชานาคราชตนที่๒๓เปิดอ้าเมื่อนางรำอันคงรอยยิ้มงามนั้นก้าวเข้ามาใกล้..
ใกล้เพียงเอื้อมมือ..ใกล้เพียงท่อนแขนแห่งนาคราชจักสัมผัสผิวละมุนแห่งตัวนาง
ใกล้เพียงแค่นั้น..ก่อนรอยยิ้มพร่างพราวจักแปรเปลี่ยนเป็นเสียงกรีดร้องแห่งความทุกข์ทรมาน..ปลายด้ามหอกโลหะสีนิลกาฬอันหาที่มามิได้ปักคาอยู่บนทรวงอกนาง..กลิ่นเลือดข้นคาวฟุ้งตลบกลบกลิ่นหอมของผิวกายสาว..ยามน้ำแห่งชีวิตนั้นไหลทะลักอย่างมิอาจควบคุม..เลือดสีชาดที่แดงก่ำมิต่างจากกลีบดอกปาริชาติบนผืนพรม..
ภคินทร์ท่านมองภาพนางสลายและมอดไหม้
หลังจากนั้นเพลิงพระกาฬ..ก็ทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง..ทั้งสถานและชีพทุกตนในนิมิตให้กลายเป็นเถ้าธุรี!!!
.
.
.
“อรัญมา!!”
สารวัตรภคินทร์ตะโกนก้อง..
ความร้อนจากเปลวไฟและความรู้สึกโศกตรมในจิตใจมันล้วนทำให้สิ่งที่เห็นคือฝันหากฝันนั้นมันช่างเหมือนจริง..เหมือนอย่างกับว่าสิ่งที่ตาเห็นคือภาพแห่งความทรงจำที่เพิ่งผิวผ่านไปเมื่อวันวาน..ทุกอย่างมันกดดันจิตใจกดดันให้พลังแฝงในร่างมันเกินควบคุมเมื่อหยดเหงื่อที่ไหลนองแผ่นหลังบัดนี้มันกลายเป็นไอจากฤทธิ์ไฟแห่งผิวกายที่เริ่มคล้ายจะแผดเผาทุกสิ่งในห้อง
นาคราชในร่างสารวัตรหนุ่มที่เพิ่งกลับมาจากภาพนิมิตแห่งความฝันถอนหายใจแล้วโบกมือผ่านเปลวไฟคล้ายดั่งร่ายเวทย์ให้ทุกสิ่งที่ลุกไหม้กลับคืนสู่สภาพเดิม..ทุกสิ่งยกเว้น..
นามแห่ง’อรัญมา’ที่ยังคงดังก้องสะท้อนอยู่ในฤทัยอันลุกโชน..พร้อมคำถามแห่งความสงสัย
.
.
.
..นางคือ..ใคร?..อรัญมา?!
*****
“แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!”
เสียงควายออกลูกที่ดังอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยมันกลบทับเสียงหวานที่สุวานนั่นได้ยินก่อนหน้านี้..น้ำเสียงที่แผดก้องไปทั่วทั้งห้องมันทำให้สุวานตะหนกจนแปรร่างที่กลายเป็นควันนั้นให้อันตธานหายไปในอากาศอย่างรวดเร็ว..หายไปท่ามกลางสายตาของภานุพงศ์เจ้าของห้องที่กำลังงงหลังเพิ่งออกมาจากห้องน้ำแล้วเจอไอ้กลุ่มควันรูปร่างคล้ายคนกำลังรื้อและค้นหาของบางอย่างและแทบจะในทันทีที่เสียงแปดหลอดของภานุพงศ์สงบลงสายฝนก็เทกระหน่ำ
อราลีที่หายไปตั้งแต่หัววันบัดนี้นางปรากฏตัวเยี่ยงนางพญาที่ยืนขวางมวลอากาศอันสายตามนุษย์ธรรมดามองไม่เห็น
“สุวัน!!”
เสียงเรียกจิกหัวนั้นเรียกมนุษย์กึ่งสุนัขให้ปรากฏตัวเพื่อต่อกรกันกับอีกร่างที่ภานุพงศ์นั้นแยกไม่ออก..เหมือนพวกอนูบิสในเทพนิยายก็ว่าเหมือนเหมือนกันจนแทบจะแยกไม่ออกว่าตนไหนคือสุวันของอราลีและตนไหนคือไอ้หมาที่เพิ่งปรากฏตัวหลังจากที่มันเป็นกลุ่มควัน
“แม่หญิง!ทุกสิ่งท่านภคินทร์สั่งการณ์ข้า!แม่หญิงโปรดเมตตา!!แม่หญิง!!”
เสียงขอโทษขอโพยนั้นดังออกมาจากการปะทะกันของเสียงคำรามและความเร็วอราลีได้แต่ยืนกอดอกมองสงครามย่อมๆก่อนจะยอมโบกมือให้ฝ่ายที่บุกรุกเข้ามาก่อนล่าถอยไป..จบลงด้วยความปรีดาเมื่อการจู่โจมในครั้งนี้อราลีและสุวันคือผู้กำชัย
..แลสุวานคือผู้พ่ายที่ไม่ได้อะไรกลับไปรายงานภคินทร์ท่าน..
.
.
.
..แม้เสียงหวานปานระฆังที่ถูกความตะหนกของภานุพงศ์กลบเสียสนิท
.
.
.
เจ้ากระจกต้นเหตุยังคงวางอยู่ข้างๆโต๊ะใกล้เตียงนอน..ถ้าหากแม้ภานุพงศ์จะลองยกมันขึ้นส่องอีกครั้ง..อีกครั้งนั้นภานุพงศ์ก็จะได้เห็นใบหน้านางอย่างที่ภคินทร์ท่านเห็นจางๆในความฝันกลางกองเพลิง..
.
.
.
.
‘อรัญมา..ร่ายรำได้งดงามยิ่งกว่านางในวิสัญหยาทุกตน..อรัญมา..นางจักจุติและตกตาย..ก็ด้วยพิษไฟแห่งนาคราชอันองอาจนามภคินทร์..’
-
:o12: :o12: :o12:
ในที่สุด...
ในที่สุดตุสก็มาาาาาาาาาาาา :ling1: :ling1: :ling1:
เเต่อรัญมาคือใคร ตายเพราะภคินทร์ยังไง...รอดูต่อปายยยยยย
-
แต่เราก็หากันจนเจอ มันนานแค่ไหนที่รอเธอมา
รู้สึกไหม ว่าชีวิตคุ้มค่า เมื่อมีใครสักคนเฝ้าคอย
+เป็ด รัก รัก รัก รัก คิดถึงฝุดๆ
-
เย้ๆๆ มาแย้ววว
ความหลังเป็นไงน้าาาา อิๆๆ o13
-
5555... ต่ออย่าให้ขาดนะค่ะ...
-
มาแล้วววว
-
อรัญมา นางเกิดใหม่ชาตินี้เป็นน้องตุ๊สสสส ???
เดามั่ว
ชอบภาษาจังเลย อ่านแล้วเคลิ้ม
-
ค้างงงงงงงงงงงงก้าาาทาาาามาน่อไวๆนะคิดถึงตุส
-
ตอนแรกอรัญมาโดนหอกปักอกตาย แล้วมาโดนไฟนาคราชได้ยังไง
มาเล่าต่อเร็วๆนะคะ
-
รอออออ
-
I waiting for a thousand years
-
I waiting for a thousand years
แปลเป็นภาษาไทยแล้วไปส่งผมที่โต๊ะทำงานพรุ่งนี้เช้า
-
แปลเป็นภาษาไทยแล้วไปส่งผมที่โต๊ะทำงานพรุ่งนี้เช้า
ลงนิยายตอนที่11ด้วย......อย่าลืมละ
ด้วยรักและการรอคอย.......
-
มนต์ลวงนาคราช By. Tea Café Team
ตอนที่ ๑๑ เพลิงพยาบาท
“อราลี!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
เสียงกรีดร้องในยามเช้า เร่งให้ร่างสุนัขที่หลับนิ่งอยู่ในบรรยากาศอย่าง สุวัน ปรากฏตัว อารักษ์คุ้มกฎแห่งนรกในเพลานี้แทบจะโผพุ่งออกมาจากอากาศธาตุ หากมิถูกหญิงแห่งวงน้ำอราลี สกัดกั้นไว้ด้วยสายตา
.
.
.
“เกิดเหตุใดรึขอรับแม่หญิง ?”
ร่างฉกรรจ์ในชุดแพรสีชาด นุ้งรั้งเป็นยักโจงกระแบน กล่าวถามด้วยร้อนใจ หากแต่นางผู้เป็นนาย กลับส่ายหน้าแล้วพัดโบกมือไปมาเหมือนอย่าหาความ
“กรี๊ดดดดดดดดดๆๆๆ อราลี!! ดูสิสิวพี่ขึ้นตั้งสองเม็ด!!”
เสียงโวยวายวี้ดวิ้วของเจ้าของบ้าน อย่างมนุษย์ตุส หยุดทุกอย่างในความร้อนใจของสุวันไว้ ความกังวลของร่างมนุษย์อันมีศีรษะเป็นสุนัขนั้นคลายลง คงเหลือไว้เพียงโทสะ ที่อยากจะตบหน้าผากของสถานที่สถิตไอ้สิวสองเม็ดนั่นจริงๆ
.
.
.
“กระจกของท่านวิษณุ..หาได้เอาแต่เพียงมาส่องดูกายหยาบ”
ในช่วงเที่ยงที่ภานุพงศ์นั้นเอาแต่ส่องกระจกโบราณทุกห้าวินาทีแบบนกหงส์หยกนั้น มันก็สร้างความรำคาญให้ สุวันไม่น้อย ร่างในชุดสีชาด ดูจะหัวเสียนิดหน่อย กับการถูกปลุกโดยไม่ดูกาละเทสะเมื่อช่วงเช้า มาตอนนี้เลยจักพาลกับ ความไม่เรื่อยเปื่อยเอาง่ายๆ
“แล้วจะให้ทำอะไรจ๊ะ?”
เสียงกวนประสาทแบบไม่อยากเอ่ยปาก หลุดออกมาจากตุสว่างงาน ในตอนนี้ภานุพงศ์ทำได้แค่นั่งๆ นอนๆ ไปวันๆ กลับมาก็ทำกับข้าวกับปลาบ้างแล้วแต่โอกาสของคนตกงานที่นั่งๆ นอนๆ อยู่บ้านตามประสา
ไอ้จะให้หาอะไรทำ..เหอะ..ช่างมันเหอะถ้าชีวิตแม่งจะกระวักกระบวยอะไรกันขนาดนี้
.
.
.
“อ๊อฟ! พ่อโทรมาตามลูก!! อาบน้ำแต่งตัวไปหาพ่อเขาที่ สภอ.หน่อย! ”
เสียงเรียกจากชั้นล่างดังมากระชากอาการว่างงาน ภานุพงศ์รีบลนลานอาบน้ำแต่งเนื้อแต่งตัว เสริมหล่อฉีดน้ำหอมฟุ้ง จากนั้นก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งไปที่มอไซน์คันน้อย กำลังจะก้าวขาขึ้นมอไซน์ ถ้าไม่ได้ยินเสียงเรียกกึ่งขอร้องของร่างที่ยังแอบอยู่ในอากาศ
“ท่านขอรับ...ข้าเจ้าอยากยืดเส้นยืดสาย ..ตั้งแต่ขึ้นมายังเมืองมนุษย์ นับแต่ต่อกรกับไอ้สุวาน ครั้งนั้นข้าเจ้าก็หาได้ทำสิ่งใดอีก..”
เสียงสุวันเอ่ยปากอันหนักอึ้งขอร้องพร้อมสายตาที่ไม่น่าจะจับทิ้งไว้กับบ้าน
แล้วอย่างนี้ตุสว่างงานจะทำอะไรได้นอกจาก พยักหน้าให้ อารักษ์แห่งนรกไฟนั้นซ้อนท้ายมอไซน์ได้ตามสะดวก น้ำหนักท้ายเบาะยวบวาบ ด้วยความเก้ๆกังๆ ของผู้นั่งที่ไม่ประสีประสา ร่างกำยำชุดแพรสีชาดปรากฏออกมา พร้อมวงแขนที่รวบเอวผู้ขับอย่างภานุพงศ์ไว้แน่น
“..นายแบบ..มีออฟชั่นแปลงร่างเป็นคนแบบอราลีไหม? เอ่อออ..ความจริงชั้นก็ไม่ได้กลัวอะไรหรอกนะ แต่ว่าเรากำลังจะไปหาพ่อชั้นที่ สภอ. แล้วถ้านายไปสภาพนี้ ...ชั้นนี้คงโดนพ่อกระทืบ หาว่าพาเพื่อนที่เพิ่งเมากลับมาจากงานแฟนซี”
.
.
.
“ได้ขอรับ ..ขอเพียงหากกระผมได้ยืดเส้นยืดสาย กระผมทำได้ทุกอย่าง”
ชายหัวสุนัขเอ่ยออกมาแต่เพียงนั้นก่อนจะพนมมือร่ายเวทย์อันบางเบาปกปิดศีรษะตนไว้ แต่คราวนี้กลับเป็นภานุพงศ์เสียอีกที่หน้าซีดขอสั่น
“คือ..ชั้นบอกให้แปลงเป็นคน เป็นคนโว้ยยยยยยยยยย!! ไม่ใช่เป็นผีหัวขาด!!!”
เสียงตุสว่างงานตะโกนแหกปากออกมาเกือบจะทั้งน้ำตาที่ไหลพรากกกกกกกก..
.
.
.
**
“เข้าเวรของมนุษย์นี่หน้าเบื่อนะขอรับ ..”
เสียงบ่นของสุวันอันอยู่ในร่างมนุษย์ ฉุดสติของภานุพงศ์อีกครั้ง ครั้งนี้คงเพราะมีเวลาว่างมากมาย คุฯพ่อผู้มีสายเลือดตำรวจไทยเต็มขั้นถึงได้โทรลากลูกชายที่ซ่อนความแรดเอาไว้ใต้ผิวสีแทน มายืนในป้อมแบบหน่วยอาสา ที่ไม่ได้อาสามาเอง แต่มาเข้าเวรแบบเกรงใจพ่อ
“อย่าว่าแต่นายเลย ชั้นก็เบื่อ ...นี้ถ้ายังทำงานธนาคารอยู่ป่านนี้ชั้นคงได้นั่งนับเงินนับเช็ค เหล่ๆ มองๆ อยู่ในห้องแอร์ผู้ชายล่ะ..แต่นี่อัลไล? ไหนจะร้อน ไหนจะสิว ขึ้นหน้า”
.
.
.
เสียงบ่นกระปอดประแปดดังออกมางุ้งงิ้งเบาๆ ก่อนความเบื่อที่เหมือนโรคติดต่อนั้นจะบรรเทาลงไป เมื่อสุวานในร่างมนุษย์นั้นสะกิดให้ภานุพงศ์เห็นใครบางคนที่กำลังเดินเข้ามา
.
.
.
“ท่านภคินทร์..ขอรับ คุณภานุพงศ์”
.
.
.
นายตำรวจหนุ่มในชุดครึ่งท่อน เดินฝ่าไอแดดที่ร้อนระอุอย่างไม่ระยี รังสีความหล่อแผ่ขยายเกือบเทียบเท่าไอแดดที่แผดเผา นั่นเร่งให้ภานุพงศ์กระวีกระวาดหยิบกระจกของท่านวิษณุนั้นขึ้นมาส่องความมันของใบหน้าตัวเอง ..
ส่องตรวจตราความเพอร์เพ็คบนในหน้าจนพอใจแล้วถึงได้ละสายตาไปมองหาร่างใหญ่..
.
.
.
หากแต่สิ่งที่ตนเองเห็นได้ในเปลวแดดนั้นคือภาพของผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนขนาบกับสารวัตรภคินทร์ ผู้หญิงที่จัดได้ว่าสวยจนภานุพงศ์อิจฉา
.
.
.
“ท่านภานุพงศ์ขอรับมีสิ่งใด?”
สุวัน ที่เห็นตุสหยุดอาการกระดี้กระด้าโดยฉับพลันเอ่ยปากพร้อมสะกิดถาม หากแต่ที่ได้คำตอบมากลับเป็นคำถามกลับคืน
.
.
.
“สุวัน...ทำไมคนที่เรารักเขา เขาไม่รักเราวะ..”
“...”
“มันเจ็บตรงนี้อะ”
“...”
“..เจ็บจริงๆ ”
.
.
.
กลางเปลวแดดที่ร้อนระอุ สายตาของสุวันนั้นมองไปยังท่านภคินทร์ มองแล้วก็ได้แต่สงสัย..
ภานุพงศ์นั้นเอ่ยถึงท่านภคินทร์หรือผู้ใดกันแน่ไฟอิจฉาอันเป็นเหมือนเพลิงเผามนุษย์นั้นมีให้ท่านภคินทร์รึไม่?
หากมันมิได้มีให้ท่านภคินทร์แล้วภานุพงศ์หมายถึงใคร?
.
.
.
..เพราะกลางไอแดดที่เป็นเปลวอันร้อนแรงนั้น
สุวันเจ้าเห็นเพียงแต่ท่านภคินทร์นั้น 'เพียงตนเดียว!!'
TBC.
-
ต้องกลับไปอ่านใหม่ เพราะลืมตอนแรกไปแย้ว :katai5:
-
ตุสตาลาย เห็นภาพลวงตาหรือ ทำไมน้องหมามองไม่เห็นล่ะ
-
ตุสเห็นตัวเองในชาติภพที่แล้วนะสิ......ฉันผิดหวัง ฉันรู้สึกว่า มันน้อยมาก แต่ฉันก็ดีใจที่ตุสมีตอนต่อ แต่อย่าให้รอนานเป็นนิยายรายปักษ์4เดือนตอนนะ
รักตุสสสสส
-
คิดถึงตุสสสสสสสสสสสสจ้าาาาาาาาาาา ฉันจะรอถึงเดือนสิงหาไหวไหมน้าาาาาาา
-
รออออออ
-
คิดถึงตุสสสสสสค้าาาาาาา
-
มารอตุสอ่ะ
-
คือถ้าไม่มาแต่งต่อก็น่าจะบอกกันนะ!!!!! เสียใจ
-
ขุ่นพี่เจ้าคะ มาลงต่อได้มั้ยเจ้าคะ น้องรออ่านอยู่นะเจ้าคะ
-
ตับพัง หัวหมุน เหมือนเดิมแน่ๆ
:z3:
อรัญมา กลับชาติมาเกิดยัง? หรือคือน้องตุส
:a5:
เจ๊อราลี พายเรือกะเจ้น่ากนุกนะ
:hao3:
คิงคุง โถ่ถัง อยู่นรกนานไป สมองเสื่อมชั่วคราวเบย :katai1:
-
ต่อทีเถิดคะ เขียนไว้ดีงามพระรามเก้าเลิศล้ำผัดไทประตูผีขนาดนี้แล้ว มาต่อเถิดคะ
-
โอย คิดถึงตุสส
-
รอตุสสสสสสสสสส :z13: :ling1:
-
คนเขียนจะมาเขียนต่อไหมค๊าาาาา เค้ารออ่านน๊าาาาา กลับมาเถอะ
-
รอตุสนะคะ :katai5: