พิมพ์หน้านี้ - ไอแว่น ที่แท้ก็แอบหื่น!! ตอนที่ 10 P.4 [28/11/56]
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบ => ข้อความที่เริ่มโดย: HUNEY ที่ 12-10-2013 12:39:46
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
เดิมพันแห่งศักดิ์ศรี ที่จะเปลี่ยนแปลง ไอแว่นฉายาว่า'ขี้แพ้'
กลายเป็น หนุ่มฮอตสุดเพอร์เฟ็ค!
"2 เดือน"
................................
"กูขอ 2 เดือน ไอขี้แพ้คนนี้ จะเหยียบมึงให้จมดิน!!!"
ไอแว่น ที่แท้ก็แอบหื่น!! ตอนที่1
ตึก ตึก
“พวกมึงเลิกเดินตามตูดกูซะที! อยากมีเรื่องมากใช่มั้ย หา!!!”
ความอดทนของแม็ก หนุ่มร่างบาง ผิวสีน้ำผึ้งสุขภาพดี ภายใต้ชุดนักศึกษาชายของมหาวิทยาลัยชื่อดังในกรุงเทพ ดวงตาคมๆสีนิล จมูกโด่งรั้นขึ้น บวกกับริมฝีปากสีเชอรี่ธรรมชาติ ทรงผมสไลด์ระต้นคอสีเปลือกไม้ เมื่อมีองค์ประกอบคุณภาพดีทั้งหลายแหล่มารวมกันแล้ว จึงไม่แปลกเลยที่แม็กจะถูกหมายปองจากสาวเล็กสาวใหญ่
และมันจะดีกว่านี้ ถ้าคนที่กำลังเดินตามแม็กในขณะนี้จะเป็นสาวเล็กสาวใหญ่ที่ว่านั้น ...หากแต่นี้มันเป็นผู้ชาย!!
ไอพวกร่างชายร่างยักษ์สองตัว เดินตามเขามาหลังจากที่เขาอาสาจะไปซื้อขนมนมเนยมาเซ่นกลุ่มเพื่อนที่กำลังนั่งทำรายงานอยู่(คือแม็กมันหาเรื่องอู้55)
เวรเอ๊ยย รู้งี้หนีบไอฟิวเพื่อนรักของเขามาด้วยก็ดี อย่างน้อยมีไรจะได้ช่วยกันได้ ที่จริงผมไม่กลัวพวกมันหรอกนะถ้ามันจะมาหาเรื่องกับผมข้อหา หน้าตาดีกว่ามัน หล่อกว่ามัน (จิ๊ ความหล่อทำพิษเหรอเนี่ย) แต่พวกมัน…!
“ไม่เอานะคะๆ อย่าพูดหยาบคายสิคะน้องแม็ก เดี๋ยวตายไปตกนรกไม่รู้น้า” ใจเย็นไอแม็ก ใจเย็น
“หึ กูไม่ไปแย่งที่สิงสู่พวกมึงหรอกน่า” ว่าจะไม่ต่อล้อต่อเถียงแล้วนะ! แต่มันคันปากยิบๆอะ
“โอ๊ะๆๆ อย่าเดินแรงสิครับน้องแม็ก หัวใจพวกพี่มันสะเทือนนน”
“หัวใจพวกมึงอยู่ใต้ฝ่าตีนกูเหรอ สัส!” ไอมุข เดินทีหัวใจสะเทือน แล้วก็มุขอย่าเหยียบหัวใจพี่นะครับ อะไรเทือกนี้ อย่าเอาไปใช้เด็ดขาดเลยนะครับ เก่ามากก คนโดนมันจะถีบยอดหน้าเอา ผมเป็นห่วง
“พูดจาไม่น่ารักเลย..”
“แต่น่าฟัดนะลูกพี่ หึหึ”
พวกมันสองตัวเดินมาหาผมช้าๆ เย็นๆอย่างนี้ถนนนี่แทบร้าง คนไม่มีด้วยสิ เอาไงดีวะ ผมพยายามนึกกระบวนท่าที่เฮียมิคพี่ชายของผมสอน ไม่ว่าจะเป็น วิคหกเหินฟ้า นกกาโบยบิน ออกหากินร่างเริง แจ่มใส เห้ย ไม่ใช่ แม่งทำสมองกูรวน เดี๋ยวเหอะมึง
นั่นไง ในที่สุดสิ่งที่ผมกำลังมองหาก็เจอ ว่าแล้วมันต้องมีซ่อนอยู่ ท่อเหล็กขนาดพอดีมือ ยาวประมาณ 1 เมตรได้ ถูกซ่อนอยู่ตรงซากเฟอร์นิเจอร์เก่าๆที่ถูกนำมาทิ้งแถวนี้ ก็อย่างที่บอกถนนเส้นนี้มันร้าง จึงเป็นสถานที่ชั้นเยี่ยมเหมาะแก่การยกพวกตีกัน ล่าสุดก็ของพวกรุ่นพี่ผมนี่เอง พวกมันชอบซ่อนอาวุธไว้แถวๆนี้ มันบอกว่า เพื่อง่ายต่อการใช้สอย - -
ผมจ้องดูท่าทีของพวกมัน พลันตัวเองก็ค่อยๆก้าวถอยหลัง เพื่อจะไปหยิบท่อเหล็กนั่นอย่างเนียนๆ ถ้ามันเข้ามาประชิดตัวผมละก็ พ่อจะฟาดให้กบาลแยก!!
“ลูกพี่ดูสิ ยิ่งน้องแม็กมีท่าทีตื่นกลัวงี้ ยิ่งเซ็กซี่เนอะพี่”
“มันก็ต้องดูกันไปก่อนว่า เซ็กส์ จะซี่จริงเหรอเปล่า 555”
“ไอสัส มึงแหกตาดูดิ๊ กูเป็นผู้ชายนะเว้ย”
“น่าฟัดขนาดนี้ ผู้ชายก็ยอมละวะ จัดการมัน!!” ช้าไป ผมคว้าท่อเหล็กนั่นได้แล้ว เสร็จละมึง!!
“ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกก”
“ขอโทษนะครับ กรุณาอย่าทำร้ายกันเลยครับ เพื่อนร่วมสถาบันเดียวกันทั้งนั้น ถึงจะโกรธเกลียดกันมาตั้งแต่ชาติปางไหน แต่เราก็ไม่สมควรจะทำร้ายร่างกายหมายเอาชีวิตนะครับ สัตว์โลกทุกคนมีกรรมเป็นของตัวเอง ผมเชื่อว่าสักวันเวรกรรมจะตามทันครับ”
…..?????
ชายร่างสูงแต่ติดบางเล็กน้อย ชุดนักศึกษาชายที่บ่งบอกว่าอยู่สถาบันเดียวกับผม เส้นผมสีดำสนิท ผิวขาวๆ กับดวงตาที่มองไม่เห็นชัดเจนนักเพราะถูกปกปิดด้วยแว่นตากรอบดำหนา แล้วให้ตายเถอะ คำพูดเมื่อกี้? ผมสาบานว่ากำลังเห็นวงแหวนสีเหลืองทองลอยอยู่บนหัวมันครับ
“ปล่อยวางเถอะครับ”
โอเค ผมรู้ละ มันเพิ่งสึกมา- -
“เดี๋ยวๆๆ แว่น มึงเป็นใครเนี่ย?” ขอบใจที่ถามแทนกู - -
“ชื่อเสียงเรียงนามนั้นสำคัญไฉน สิ่งสำคัญที่แสดงตัวตนของเรานั้นอยู่ที่จุดยืนของเราต่างหาก ถ้าหากเรายึด มะ....”
“โอเค งั้นกูหาจุดยืนให้มึงได้ละ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว มึงไปแสดงจุดยืนมึงตรงนู้นไป! ” ว่าแล้วไอหมียักษ์ก็ถีบไอแว่นนั่นเต็มๆ
แม่ง กูเกือบบรรลุ -*-
พลั่ก พลั่ก
ไม่ทันระวัง หมัดหนักๆทั้งซ้ายและขวาของมันตรงเข้าท้องผม ม้ามกูแตกยังเนี่ย เลว เอ๊ยเล่นทีเผลอนี่หว่า! ผมเอามือกุมท้องแล้ว
ทรุดลงอย่างช่วยไม่ได้
“ทีนี้ก็หมดปัญหาซะที เห้ยยย!”
ผมเหลือบตามอง เห็นไอแว่นนั่นมันกระโดดล็อคคอไอยักษ์ (เอ่อ...คือกูไม่มีชื่อใช่ปะ) อะไรนักหนาวะ มึงจะแย้งทำไม กูบรรยายอยู่เนี่ย มึงก็ไปเลือกเอาละกันว่าใครจะเป็นหมีควาย ใครจะเป็นยักษ์ แค่นี้คิดไม่ออกเหรอไงหะ ไอปลวกเอ๊ย! (ฮือ
ตกลงพวกกูเป็นตัวอะไรเนี่ยย TT หมี ยักษ์ หรือปลวก )
ตัดเข้าสู่เหตุการณ์จริง - -
ไอแว่นพยายามกดไอสองตัวนั้นลองพื้น แต่พวกมันตัว อย่างกับตู้คอร์เทนเนอร์ ตัวขนาดไอแว่นกดลงก็เทพละ
“หนีไปเร็วสิครับ ผมจะต้านมันไว้เอง!”
แต่...
พลั่ก
ตุบ
อั๊ก
โอ๊ย
พลั่ก
พลั่ก
- - แหม่ กูยังนับ 1 ไม่ถึง 10 มึงก็ร่วงละ
“ฮ่าๆๆๆ คิดว่าจะแน่ ไอไก่อ่อนเอ๊ย”
พวกมันยังระดมทั้งมือและเท้าไปยังคนที่นอนอยู่เบื้องล่าง โดยไม่มีท่าทีว่าจะหยุด ที่จริงผมสามารถใช้จังหวะนี้หนีไปก็ยังได้
เพราะไอสองตัวนั่นคงมัวแต่กระทืบไอแว่นนั่นโดยไม่สนใจอะไรรอบข้าง แถมระยะห่างของผมและพวกมันก็ห่างกันพอสมควร แต่ให้ตายเหอะ ทั้งๆที่ไอแว่น มันโดนกระทืบซะขนาดนั้น แต่ทั้งสายตาและปากมันกำลังขยับบอกผมแบบไม่มีเสียงว่า หนีไปสิ
นี่มันกำลังทำอะไรน่ะ มันรู้ตัวบ้างเหรอเปล่า ? ให้พวกมันมากระทืบตัวเองเพื่อบ่ายเบี่ยงความสนใจแล้วให้ผมหนีเนี่ยนะ?!?
“โอ๊ยยยยยยยยยย” ผมแหกปากดังลั่นพลางเอามือกุมท้องนอนดิ้นพราดๆอยู่ที่พื้น
พวกมันทั้งสองคนหยุดสนใจไอแว่นที่ตอนนี้นอนเลือดอาบอยู่ที่พื้น ตายเปล่าวะ?
“น้องแม็ก เป็นอะไรคะๆๆ” มันทั้งสองตัววิ่งมาหาผม เป็นอะไรน่ะเหรอ กูกำลังเป็นคนที่เล่นละครอยู่ไง ฮิฮิ
“ไหนบอกจะจัดการแม็กไง ไม่เห็นจะทำอะไรเลย มัวแต่ไปสนใจคนอื่นอยู่นั่นแหละ ” ผมสะบัดหน้างอนๆเล็กน้อย โว้ยย สะดีด
สะดิ้งจริงกู !
“ก็มันเสือกมายุ่งเรื่องของเราเองนี่นา” เรื่องที่กูจะฆ่ามึงอะนะ ?
“เชอะ งั้นเรื่องที่ไอนี่มันต่อยท้องแม็กละ นายต้องจัดการให้ด้วย!” ผมหันไปฟ้อง
“ลูกพี่ครับ อย่า..”
พลั่ก พลั่ก
หมัดทั้งซ้ายและขวาของมันเข้าประเคนที่ท้องของลูกน้องทันที ยุง่ายจริงโว้ยย 55 เสร็จไอแม็กละ!
“เมื่อกี้ตอนที่นายเผลอมันแอบหอมแก้มแม็กด้วยละ ฮึก..” ผมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ตุ๊กตาทองอยู่ไหนสร้างมาให้กูเดี๋ยวเน้
>,<
พลั่ก ตุ้บ อั้ก
ณ ตอนนี้ลูกน้องมันสลบเหมือดไปแล้วว 55555555 ง่ายจริงเว้ยกูยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะนิ
“หมดปัญหาแล้วนะ.....พี่ว่าเรามาสนุกกันดีกว่า หึหึ” เวรแล้วไงกู กูยังมีปัญหาอีกเยอะเลยนะ กูเป็นเด็กมีปัญหา หา หา หา
“ตรงนี้เลยเหรอ หืม? ”ผมทำเสียงให้แตกพร่าหน่อยๆ สาวๆบอกว่าพอผมทำเสียงอย่างงี้แล้วเซ็กซี่ฉี่แตก
“อ่า ทำไมน่าฟัดขนาดนี้นะ พี่จะไม่ไหวแล้วว” มันกล้าดียังไงชี้หน้าผมน่ะ !! (รู้ใช่มั้ยมันเอาอะไรชี้หน้าผม-..-)
“แม็กขออยู่ข้างบนนะ” ว่าแล้วผมก็ขึ้นคร่อมมันทันที ไอยักษ์หื่น เดี๋ยวมึงเหี่ยวแน่!
“อ่า อ่า อืมมมมมม แม็กอย่าขยับสิ อ่า อืมมม” กูยังไม่ทำเหี้ยไรเลยนะ - - ไอนี่แม่งจินตนาการล้ำ
“หลับตานะ เดี๋ยวแม็กจัดการเอง อืมมมม อ่า” กูขอ อืม อ่า ด้วยคน เพราะ เดี๋ยวกู จัดการเอง !!
พลั่ก
“โอ้ยยยยยยย”
ผมคว้าท่อเหล็กนั้นมาได้ แล้วฟาดลงกลางกบาลมันทันที เลือดสดๆ ไหลออกมาเต็มไปหมด น่าเอานมข้นมาราดยิ่งนัก
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก”
นั่นมันยังสะใจผมไม่พอ ผมเอาเท้ากระทืบไอที่มันชี้หน้าผมเมื่อกี้ กูบอกแล้ว มึงเหี่ยวแน่ !!!! มึงกล้าดียังไงจะมาปล้ำกู หา!!! ไอ
เวรเอ๊ย คราวนี้แหละมึงฉี่ทางหูแน่!!
เคร้ง
เมื่อกระทืบตรงจุดยุทธศาสตร์ยิ่งใหญ่ ของมันจนหนำใจแล้ว ผมจึงเขวี้ยงท่อเหล็กนั้นทิ้ง แล้ววิ่งมาดูคนที่จมกองเลือดอีกทาง
สภาพยับเยินเชียวมึง มีเลือดไหลซิบๆอยู่บริเวณริมฝีปาก และหางคิ้ว ต้องพาไปเย็บซะแล้วมั้ง เนื้อตัวมีรอบช้ำขึ้นเป็นจ้ำ ทั้งเลอะดินและฝุ่น แว่นตากรอบดำหนาเลนส์ขวาหลุด
กูให้มึงสามคำ
ตาย ยัง วะ ?
ขอโอกาส กลับมาอีกครั้งได้มั้ยน้าาาาาาาา :hao5:
พิมพ์ผิดประการใด ขออภัยนะครับ
-
:กอด1: กอดๆให้กำลังใจนร๊าาา ก็ว่าอยู่เรื่องนี้หายไปไหน คราวนี้ลงให้จบเลยนะ :hao6:
-
:hao6: :hao6:
-
แนวฮา&รั่วใช่มั้ยเนี้ยยยยยย
ชอบมากกกกกกกกกกกกกก
มาต่ออีกเน้อ
-
โอ๊ะโอ...พี่แว่นกลับมาแล้ว
-
:katai2-1:
:katai2-1:
:katai2-1:
มาต่าเถอะนะคะะะ เป็นกำลังใจให้ ตาแว่นเราสมถะจริงๆเลย (มันจะตบะแตกในอีกซักพัก :hao6: )
-
พี่แว่นอย่าเป็นไรนะเดี๋ยวแม็กไม่มีคู่ อิอิ
รอตอนต่อไปค่า^_^
-
รอนะ ตามอยู่ตั้งแต่คราวก่อน ฮุๆ
สาวกหนุ่มแว่น
-
อย่าหายไปอีกนะ ครั้งแรกก้อติดตามตลอดเลย
-
อร๊ายยลงใหม่หรอคะ อย่าหายไปอีกน๊าาาา T^T :hao5:
-
โถ พี่แว่น
-
เห็นชื่อเรื่องปุ๊ป รีบเข้ามาทันที :hao7:
พี่แว่นผู้ซึ้งในหลักธรรมนั้นกลับมาแล้ววววววววววว :hao6:
รอตอนต่อไป :katai5: :katai5: :katai4: :katai4: :katai4: :katai5: :katai5:
-
ก็ว่า เอ๊ะ ชื่อเรื่องคุ้นๆ นะ 5555555
-
หนุ่มแว่นนี่ ส่วยใหญ่...ทุกคน :laugh:
-
รอตอนต่อไปจ้าาาา :katai2-1:
-
ไอแว่น ที่แท้ก็แอบหื่น !! 2
คนตัวเล็กกว่าช่วยพยุงคนเจ็บไปรักษาที่คลินิกใกล้ๆ ปากก็คอยบ่นไปตลอดทาง ถึงจะรู้ว่าคนข้างๆจะไม่ได้ใส่ใจฟังเลยก็ตาม แหงละ แรงจะเดินมันยังแทบไม่มี
“ไอเบื๊อกเอ๊ยย คิดว่าตัวเองเป็นใคร? ตัวแทนจากดวงจันทร์เหรอไง ?! แม็กเบ้ปากอย่างหมันไส้ กูนับ1 ยังไม่ถึง10 มึงก็ร่วงละ ยุ่งไม่เข้าเรื่อง นี่ตกลงมึงมาช่วยกูเหรอมาให้กูช่วยวะ? แล้วสุดท้ายใครช่วยมึง?”
.....
“อ้าว กูถามก็ไม่ตอบ หยิ่งวะแม่ง ภาระชัดๆเลยมึงอะ ......ฟอดๆ แฟดๆ”
โชคดีที่แผลที่คิ้วและมุมปากไม่ถึงกับต้องเย็บ รอยช้ำเป็นจ้ำๆก็มีจุดใหญ่ๆ อยู่ไม่กี่แห่ง แต่ก็ได้ทั้งยากินและยาทากลับมาถุงใหญ่ กว่าจะพามันมาที่คลินิกได้ ผมเกือบล้มไปซะหลายรอบ ก็มันเล่นทิ้งน้ำหนักตัวเกือบทั้งหมดลงมาที่ผม แต่อย่างน้อยขามันก็ยังก้าวเดินเองได้ นี่ถ้ามันสลบ ผมตายแหงๆ
พอออกมาจากคลินิกท่าทางมันจะหมดแรงยังไงไม่รู้ แข้งขาอ่อนไปหมด มันจึงขอให้ผมพามันมานั่งที่สวนสาธารณะใกล้ๆก่อน ระหว่างทางเราก็คุยกันมาเรื่อย จนรู้ว่ามันชื่อ อาตง เรียนปีสอง ปีเดียวกับผมนั่นแหละ คณะ... ตอนแรกผมจะอาสาพามันกลับบ้าน เพราะอนาถกับสภาพมันตอนนี้เหลือเกิน - - แต่มันก็ดื้อลูกเดียวบอกว่าเกรงใจๆ เออ งั้นเชิญมึงลงไปทัวร์ในท่อเล่นซะท่อสองท่อละกัน
แต่จะว่าไปผมก็เพิ่งสังเกตว่ามันก็หน้าตาดีใช้ได้เลยนะเนี่ย จมูกโด่งๆ ริมผีปากบางสีธรรมชาติ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนดูสดใสที่หยีตาบ่อยครั้งเพราะคงมองอะไรไม่ชัดเจนนัก บวกกับผิวขาวๆ แทบไม่เห็นรูขุมขนหรือสิวสักเม็ด พระเพิ่งสึกน่าตาดีมีออร่าอย่างนี้ทุกคนเหรอเปล่าวะ ?
"มึงมาช่วยกูทำไม?” ขอคำตอบที่ไม่ใช่พุทธศาสนสุภาษิตของมึงอะ - -
“เวลาเห็นคนอื่นเดือดร้อนเราก็ต้องเข้าไปช่วยไม่ใช่เหรอไงครับ”
“ช่วยแบบไหนของมึง? ช่วยเอาตัวมาให้โดนกระทืบ แล้วให้กูชิ่งหนีเนี่ยนะ?”
“คนอย่างผมมันก็ทำได้แค่นี้แหละ” มันส่งยิ้มบางๆให้ ทอดตัวเอนบนพนักเก้าอี้ท่าทางสบายๆ เดี๋ยวนะ นี่มึงจะบอกว่าการโดนกระทืบเป็นกิจกรรมยามว่างของมึงงั้นเรอะ?
“แล้วถ้ามึงเห็นคนกำลังจะถูกรถชน มึงจะทำยังไง ผลักคนๆนั้นกระเด็นให้พ้นทางแล้วให้รถชนตัวเอง?”
“ผมไม่แน่ใจว่าจะผลักคนๆนั้นให้พ้นทางทันเหรอเปล่า แต่ผมจะพยายามวิ่งให้เร็วที่สุด”
“แล้วถ้ามึงเห็น...................................
“ครับ ผมจะทำ”
“แล้วถ้ามึงเห็น......................
“แน่นอน ผมจะช่วย”
#@$%>(&+!?%$^#%$
“มึงบ้าหรือมึงโง่ หา!!”
ตั้งแต่เกิดมา ผมสาบานว่าไม่เคยพบเจอใครที่ซื่อบื้อเท่ามันมาก่อน!!
“ขะ..ขอโทษครับ”มันสะดุ้งแล้วหันมาตะกุกตะกักใส่ผมพร้อมสีหน้ารู้สึกผิดซะเต็มประดา เห็นแล้วหงุดหงิด!!
“มึงไม่ต้องมาขอโทษกู เก็บคำขอโทษมึงไว้ขอโทษตัวเองเหอะ!!!”
ผมลุกขึ้นแล้วเดินจากมันมาทันทีด้วยอารมณ์หงุดหงิดที่พุ่งพล่านในร่างกาย ถ้ามันไม่ใช่เทวดาแปลงกายมา มันก็ต้องเป็นคนที่มีจิตใจที่โครตพ่อโครตแม่บริสุทธิ์! นางเอ๊กนางเอกเนอะมึงอะ มีอย่างที่ไหนช่วยคนอื่นไม่เคยดูตัวเอง ถ้ามีคนกำลังจะตายตรงหน้า มันจะไปขอตายแทนเขามั้ยวะ ผมยังสงสัย แล้วที่มันบอกว่า คนอย่างมันก็ทำได้แค่นี้ แถมยังทำสีหน้าสบายๆ ให้ตายเถอะ ผมละเกลียดจริงๆเลยไอคนที่ชอบดูถูกตัวเองเนี่ย!!
อาตงยังคงนั่งอยู่ที่เดิม สายตาก็มองตามหลังเล็กๆที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อเดินจากไป ตอนแรกเขาตั้งใจจะไปช่วยแต่สุดท้ายแม็กกลับมาช่วยเขาแทน ภาระ หึ คำๆนี้ช่างเหมาะกับเขาเสียจริง
“ไอตัวซวยเอ๊ยย”
“ออกไปให้พ้น ไม่ต้องมาทำดีกับกู!!”
“ไอขี้แพ้!!!!”
“ไอแว่น! มึงอะ ตัวภาระชัดๆ ชอบทำให้คนอื่นเขาลำบากไปทั่ว!!”
ประโยคที่เขาได้ยินคนรอบข้างพูดใส่เขาบ่อยครั้ง ไม่ว่าเขาจะพยายาม ขยัน และหมั่นฝึกฝนมากแค่ไหนแล้วก็ตาม มีแต่ป๊า ม๊า เจ๊และน้องสาวซึงเป็นครอบครัวของเขาเท่านั้น ที่คอยอยู่ข้างๆและให้กำลังใจเขาเสมอ
ขนาดคนตัวเล็กนั่นก็พลอยจะโมโหไปด้วยเมื่ออยู่ใกล้เขา
“มึงไม่ต้องมาขอโทษกู เก็บคำขอโทษมึงไว้ขอโทษตัวเองเหอะ!!!”
อาตงนึกสงสัย เขาทำอะไรผิดกันนะ ทำไมร่างบางนั่นต้องโกรธเขาด้วย...... เฮ้ออ เขาทำให้คนรอบข้างโกรธอีกแล้ว
บางทีผมก็รู้สึกเหมือนว่า โลกอันกว้างใหญ่นี้ โลกที่เต็มไปด้วย ผู้คนมากมาย เต็มไปด้วยความรู้สึกต่างๆ ความฝัน เป้าหมาย ความสนุก ทุกข์ ความสุข ความรัก
....ผมกลับยืนอยู่ในที่แคบๆเผชิญกับความเหงา ...เพียงลำพัง
พิมพ์ผิดประการใด ขออภัยนะครับ
ติ+ชมได้เสมอ :D
-
อาตงดีเกินไปแล้วลูก รักตัวเองบ้างก็ดีนะ
-
น่าฉงฉาน :ling1: :ling1:
-
รอ รอ รอ ชอบอาตงจัง :katai2-1:
-
ฮาแตกอยู่ดีๆ :laugh:
มาเงิบกับตอนสอง หน่วงจนเปลี่ยนอารมณ์ไม่ทัน :ling2:
ติดอ่านค้าบบ :hao3:
-
:katai2-1: :katai2-1:
มารอด้วย รออาตงเปลี่ยนตัวเอง o13
-
สงสาร อาตง กระซิก กระซิก
-
ไอแว่น...ที่แท้ก็แอบหื่น!!! 3
ป้าบ
สัส ใครตบหัวกู - -!!! กำลังเดินเข้าคณะคิดอะไรเพลินๆอยู่เชียว แต่แล้วผมก็หันไป ปะทะเข้ากำลังร่างที่กำลังง้างมือมันมาตบหัวผมรอบสอง ตบทุ้กกกกกกกวัน (โปรดสังเกต ก.ไก่) หัวกูไม่ใช่ลูกวอลเลย์บอล ตบไปแต้มแม่งก็ไม่ขึ้นหรอก! เอ๊ะๆๆๆๆ ไอฟิวส์มึงเอาอีกแล้วเรอะ?
“เฮ้อ กูคิดว่ามึงเป็นศัตรูกับมาริโอ้มากขึ้นทุกวันวะ” - -^
“กูหล่อจนเป็นคู่แข่งกับมาริโอ้ได้เลยอ่อ 55 กูพอรู้เว้ยเพื่อนๆ” มันสะบัดผมนิดหน่อยๆ กระแดะจริงเพื่อนกู..
“ไอห่าหัวเห็ด! กูหมายถึง หัวมึงนี่เห็ดได้ตลอด น่าจะให้มาริโอ้โดดเหยียบเนอะ”
“อ้ออออ”
โว๊ะ กว่าจะเก็ทมุขกู - -
“ไงมึงวันนี้เห็ดทอง ร้านไหนละ?” เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เห็ดพิษ สีเฉดไหนไม่รู้ผสมกันมั่วไปหมด
“เท่ห์ละสิ มึงจะไปทำมั่งเหรอ?”
“เออ เดี๋ยวกูจะไปทำไฟไหม้ร้านมันเดี๋ยวนี้แหละ 55555555”
“ไอเห้ นิ ว่าแต่มึงเหอะ เมื่อวานเย็นมึงหายหัวไปไหนมา ไปแซ่บสาวที่ไหนอีกวะ?” กูต่างหากเกือบโดนแซ่บ - -
“ก็เมื่อวานตอนที่กูจะเดินไปซื้อขนมให้พวกๆคุณมึงทั้งหลายทานอะครับ ไอยักษ์สองตัวนั่นอะ มึงจำได้ปะ ที่ตัวใหญ่ๆ ตัดสกิน
เฮด อะ?”
“แค่มึงบอกว่า ไอยักษ์ที่พยายามจะพรากความบริสุทธิ์ตรง.....ของมึงไป กูก็รู้ละ 55555555”
“สัสฟิวส์ กูไม่เล่าแล้วแม่งๆ เข้าเรียนๆๆๆ”
“ขยันทันทีเลยนะมึง 55 เออๆๆ เล่ามาๆกูไม่ล้อละขอตั้งสติแปบ ..... อุ๊บส์ 555555555 ไม่ไหววะๆๆ แต่มึงก็จริงๆอะ หน้าสวยๆ
ผิวขาวๆ ตัวเล็กๆอย่างมึงไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายวะ”
กูหล่อเหอะมึง! แล้วผมก็สูงตั้ง 177 ซม. มาด่าว่าผมตัวเล็ก และที่สำคัญ ไอสัสฟิวส์มึงสูงเท่ากู อย่ามาแกล้งลืม - -
“สงสัยตอนมึงยังเป็นอสุจิ เลือกทางผิดวะ กุบอกแล้วๆๆ ให้เลือกไข่ซ้ายๆ 5555”
มึงบอกกูตอนไหนไอฟิวส์ - - มะ....มึง! ระ..หรือ มึงคือตัวที่พยายามวิ่งแซง ไปเข้าไข่สุกของแม่กู!!!! (ย้อนอดีตได้ล้ำมากค่ะลูก - -)
“สาสส ฟิวส์ กูจะเอาบั้งไฟไปยิงบ้านมึง !” บาซูก้า มันแพงครับ อีกอย่างก็ใช้ได้เหมือนกัน สวยด้วย 55
“ฮ่าๆๆๆๆๆ กูเลิกล้อละ มึงเล่ามาๆๆ 55” แม่งแอบอมยิ้มอะ!! แง่ง แต่ก็เล่านะ คันปากอะ55
“ก็ไอยักษ์นั่นแหละ แม่งพยายามจะปล้ำกูตรงทางที่พวกเฮียชอบไปมีเรื่องกันอะ แต่โชคดีที่กูทั้งหล่อแล้วก็เก่งรอบด้าน ไม่ถึง
10 นาที พวกมันสองตัวก็เลยได้นอนพะงาบๆไงเพื่อน” ไม่ต้องปรบมือๆๆ ก๊ากกกกกกก
ป้าบ
กูบอกไม่ต้องปรบมือ มึงก็เลยมาตบหัวกูแทนสินะ - - แง่ง!
“ซุยแหลกวะมึงอะ 5555 มึงเล่าให้เฮียมิคฟังยังว่าน้องชายสุดที่รักเขาจะโดนปล้ำอะ 5555 กูว่านะ ถ้าพวกเฮียรู้ ไอยักษ์นั่นแม่ง
ได้ตายรอบสองแน่วะ”
“ใครตายรอบสองวะ ไอมิค??”
ผู้ชายร่างโปร่งสูง 5 คน ที่เดินไปทางไหน สาวๆหรือหนุ่มๆบางคนต้องเหลียวหลัง ประกอบด้วยเดือนมหาลัย ประธานคณะ นักกีฬามหาลัย และดีเจสุดฮอต บวกกับออร่าความหล่อ ที่เหลือไปอ่านในวงเล็บนะ (เลว ปากเสีย เลี้ยงหมาในปาก ไร้มารยาท กวนได้ตลอดเวลา แต่ก็เป็นพี่ชายที่ดูแลพวกผมเสมอมา ) ที่พวกเฮียมันมีกันตั้งแต่เกิด จึงไม่แปลกเลยที่พวกเฮียๆทั้งหลายเหล่านี้น้อยคนนักที่จะไม่รู้จัก
ขวาสุดคือเฮียบาส หล่อแบบหนุ่มนักกีฬา สีผิวเลยออกจะแทนๆไปนิด ทั้งเก่งและก็เท่ห์สะบัด แต่! ห้ามจีบ เฮียมีแฟนแล้วคร้าบบบบ เป็นผู้ชายด้วย แต่ทุกคนก็ยอมรับ เพราะเรื่องความรักไม่มีหรอกว่าจะผิดหรือจะถูก
ถัดมาคือ เฮียเปาเป็นดีเจครับ คนนี้ภายนอกอาจจะดูเป็นลูกคุณหนูนิดหน่อย บ้านแกเขารวยมากกกกกกกก แต่เชื่อเหอะ ถ้ารู้จักเฮียจริงๆแล้ว คำว่าผู้ดี - - ไม่มีอยู่ในพจนาณุกรมของเฮียแกเขา
ถัดมาซ้ายสุดคือ เฮียมิค พี่ชายผมเองคร้าบบบบ มีดีกรีถึงระดับเดือนคณะเชียวน้า แต่ก็นั่นแหละครับ คนทั่วไปก็เห็นแค่นั้น เดือนคณะ หล่อ ดูดี เก่ง แต่แม่ง กับพวกผมละก็ ปากเสีย ปากหมา ไร้มารยาท ตะกละ $#%%^ แต่ก็เป็นห่วงพวกผม รักเพื่อนรักฝูง มีน้ำใจ เสมอ ^^
ส่วนอีกสองคนที่เดินตามมาหลังสุดนู่นนน สงสัยเพิ่งจะไปซื้อไอศกรีมมา คือเฮียสกายและเฮียซันครับ เฮียสกายเป็นประธานคณะ ลุคดูดีเชื่อถือได้ ผมว่าเฮียเค้าพูดจารู้เรื่องที่สุดในกลุ่มแล้วครับ (จุ๊ๆๆ อย่าไปบอกพวกเฮียละ55) ส่วนเฮียซันเป็นนักกีฬาอีกคนครับ สดใสร่างเริงได้ตลอดกาล ผมจำได้ตอนที่พวกผมเข้าปี1 แล้วโดนรับน้อง พวกเฮียเขาอยู่ปี2 เลยมาเป็นกำลังใจให้พวกผม ครั้งนั้นผมเห็นเฮียซันเขายิ้มให้ผม แต่ผู้หญิงข้างหน้าผมดันเป็นลมไปแล้วครับ 5555 ยิ้มเฮียเข้าทรงอิทธิพลจริงๆ
“หืม? ไอคุณน้องครับ อันตัวกูนี้ถามมึง จะตอบได้หรอยัง ?” ไอเฮียมิคมันถามพลางตีหน้ายักษ์ใส่พวกผม
“อ่อ ก็ไอแม็กอะเฮีย เกือบโดนปล้ำ 555” ไอฟิวส์ตอบให้เสร็จสรรพ ไอแม็กมึงเตรียมตัวโดนซักฟอกได้เลย - -
“หา!!! เล่ามาด่วน!!!” พวกเฮียๆประสานเสียงพร้อมกัน นั่นไง มึงกำลังจะสะอาดนะแม็ก ดีใจจัง T^T
ผมเล่าเรื่องให้พวกเฮียฟัง เล่าไปพวกเฮียก็ขำไปโดยเฉพาะไอพี่ชายของผมกับเฮียซัน - - เออ ขำกันเข้าไป แม่งมันอ้าปากขำกว้างกว่าฮิปโปอีกครับ ทั้งแซวทั้งล้อผม แถวยังบอกว่ามึงควรชินได้แล้ว ให้ผมชินที่จะโดนผู้ชายปล้ำหรือจีบอะนะ!!! ใช่ครับนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมโดนจีบหรือเกือบโดนปล้ำ - - ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกมันพิศวาสอะไรผม ผมอยากจะเปิดโชว์เหลือเกิน
แสดงให้พวกมันรู้ว่ากูเป็นผู้ชาย!!! มึงเห็นมั้ย!!! แต่ใจยังไม่กล้าพอ55
และสุดท้ายผมก็เล่าเรื่องอาตงไปจนได้ ทั้งๆที่จะไม่เล่าแล้ว แต่ผมก็เผลอหลุดปากออกไปว่ามีคนเข้ามาช่วย อะไรเทือกนี้ พวกมันเลยซักผมใหญ่ แค่นี้กูก็ไม่ต้องอาบน้ำไปถึงชาติหน้าละ สะอาดเชียวกู - -^
คนเยอะชะมัด ทั้งรูป รส กลิ่น และซาวน์ประกอบจัดมาให้ตรึ่ม กลิ่นอาหารสารพัดชนิด ปนเปกับกลิ่นเต่า ปราศจากโรลออนหรือสารส้ม เสียงโหวกแหวกโวยวาย ของคนที่เริ่มหิว กับพ่อค้าแม่ค้าที่จะเริ่มโหด - - แน่ละ คุณคงรู้ใช่มั้ย นี่คือโรงอาหาร ผมพาร่างกายและหัวสมองที่เพิ่งผ่านการรบจากแม่ทัพฝั่งศัตรู นามว่า เทสย่อย TT พระเจ้า ผมอยากจะรู้นัก เขาเอาเนื้อหาตรงไหนของหนังสือมาออกฟะ ทำไมผมไม่คยเจอ (หรือมึงไม่เคยอ่าน - -)
ผมขี้เกียจไปเดินหาพวกเฮียๆ คนก็เยอะซะขนาดนี้ หาที่นั่งเองดีกว่าครับ ทุกวัน ไอฟิวส์จะไปซื้อข้าว ส่วนผมจะไปซื้อน้ำและหาที่นั่ง
อ๊ะ นั่นไง สาวสวยสองคนลุกพอดี ผมเสียบละนะคร้าบบบ(หมายถึงไปนั่งแทนนะจ๊ะ)
“อ้าว ทำไมมาเร็วจังวะ”
ไอฟิวส์ถือบะหมี่ต้มยำเจ้าเด็ดมาสองชาม เมื่อกี้ผมเห็นคิวร้านป้าเขายาวเป็นหางว่าวเลยนี่หว่า ทำไมมึงได้เร็วจัง มึงไปทำเสน่ห์หัวเห็ดใส่ป้าเขาใช่มั้ย เห้ย มึง ป้าเขามีลูกมีผัวแล้วนะโว้ยยย (คิดเองเออเองวะมึงอะ : ฟิวส์)
“สัสแม็ก กูไม่ได้ทำเสน่ห์หัวเห็ดอะไรใส่ป้าเขาอย่างที่มึงคิดเหอะ” อ้าว มึงรู้ความคิดกูได้ไง นักเขียน!!! ปากโป้งไปบอกมันเรอะ!?! (เค้าขอโทษษ เดี๋ยวเค้าจัดNC แซ่บๆให้ละกันๆ:P )
“แล้วทำไมมึงได้เร็วจังวะ?” ปกติถ้าพวกผมจะกินร้านนี้ ครึ่งชั่วโมงเป็นอย่างต่ำ
“ก็กูกำลังต่อแถวอยู่ วันนี้คนเยอะอิ๊บอ๋ายอะมึง แต่น้องนิเทศข้างหน้ากุแม่งน่ารักวะ ผมยาวๆผิวขาวๆ หุ่นเปรี๊ยะน่าเซี๊ยะมากอะ หน้าคล้ายๆดาราที่มึงชอบอะ ที่เล่นเรื่อง..... เออๆๆ มึงไม่ต้องทำหน้าอย่างงั้นก็ได้ๆ โว๊ะ กลับมาที่ร้านก๋ยวเตี๋ยวก็ได้ ก็กูเข้าแถวอยู่ แล้วไอคนข้างหน้าถัดจากกุซะสามคนได้มั้ง ก็ตะโกนลั่นว่ามันหิว มึงต้องไม่เชื่อแน่ อยู่ๆก็มีผู้ชายคนนึงเดินมาบอกกับไอนั่นว่า ถ้าหิวก็เชิญก่อนเลยครับ แล้วมันก็ย้ายคิวสลับกับไอนั่นเสร็จสรรพ ทั้งๆที่คิวต่อไปคือคิวมันอะ จากนั้นไอคนข้างหลังก็พูดบ้าง ว่าหิว ทนไม่ไหวแล้วอะไรงี้ มึงเชื่อปะ มันให้พวกนั้นก่อนทุกคน!! จะเรียกว่าใจดี หรือบ้าดีละ?
“แล้วมึงก็เลยทำบ้าง?”
“ก็แหม กูหิวนี่นา หรือมึงไม่หิว?” เดี๋ยวนะ เรื่องที่ไอฟิวส์มันเล่าคุ้นๆนะ ใจดี เป็นห่วงคนอื่นโดยไม่สนใจตัวเอง…
“ไอผู้ชายที่มึงว่า ขาวมั้ย?”
“ก็ผิวขาวๆ สูงๆอะ”
“แล้วไงต่อวะ”
“หน้ามันรู้สึกว่าจะมีแผล รอยช้ำอยู่ สงสัยเพิ่งไปมีเรื่องมาแหงๆ แล้วมึงถามทำไมวะ?” อย่าบอกนะว่า.....
“ไอคนที่มึงว่าใส่แว่นปะ?”
“ใส่ มึงมีไรเปล่าเนี่ย ไอนี่ เดี๋ยวนี้มีอะไรไม่บอกเพื่อนบอกฝูง ฟอดๆแฟดๆๆ.....”
อาตง only
มาต่ือตอนที่ 3 กันเลยยยยยย
ทุกคอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งเสมอ
ขอบคุณที่ให้อภัย คนแต่งนะ ฮือ :hao5:
-
ทั้งชอบทั้งเหนื่อยใจอาตง หึหึ
-
อาตง only 55555555 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
อาตงน่าสงสารร -..-
-
ตง ของเค๊า สงสารอ่ะ เป็นคนดีที่หายากยิ่งในสังคม
-
รออาตง only ตอนต่อไป
-
:ling1:โคตรฮาเลย จะภูมิใจในตัวอาตงดีไหมเนี้ย
-
เรื่องนี้เคยเอาแล้วใช่ปะค่ะ แต่ไม่มั่นใจว่าทำไมกระทู้ใจว่าทำไมกระทู้มันหาย แต่ก็ยังติดตาม เลื่อนมาเจอปุ๊ป คลิ๊ก เข้ามาทันทีเลย ชอบมาก ><;; เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ไอแว่น....ที่แท้ก็แอบหื่น!!! 4
“ กูต้องไปหาแฟน”
.........
“ ฉันจะไปทำเล็บ”
.........
“ปลาทองกูกำลังจะจมน้ำตาย”
..........
“เอ่อ.... ไอพวกเหี้ย แม่งแย่งกูหมด คือ อ้อ.. กูลืมปิดแก๊ส”
………..
“แมวกูออกไข่ กูต้องรีบไปดูใจมัน”
................
“พวกกูไปละ ทำรายงานกลุ่มเสร็จมึงอย่าลืมใส่ชื่อพวกกูลงไปด้วยนะ”
ฟิ้ววววววววว
ระ..รวดเร็ว รวดเร็วเหลือเกิน -o-
เฮ้ออ ผมถอนหายใจเบาๆ ต้องนั่งปั่นรายงานคนเดียวอีกแล้วเหรอเนี่ย ช่วยไม่ได้นี่ ก็พวกเขามีธุระนี่นา ไม่งั้นคงมาช่วยผมทำรายงาน ที่อาจารย์สั่งว่าห้ามต่ำกว่าร้อยหน้า นี่แล้ว....เนอะ
“อ้าว เกมส์ เหลือแค่นายกับผมละ ปะ เราไปทำราย...”
“ขอโทษที กูกินเจ”
และนั่นคือเหตุผล(?)ที่ทำให้ผมมานั่งพิมพ์รายงานคนเดียวตอนนี้ ผมเลือกที่จะมาใช้บริการคอมพิวเตอร์ของมหาลัย เนื่องจากสะดวกกว่า และขี้เกียจไปแย่งใช้กับน้องสาวและเจ๊ของผม แย่งไปก็ไม่ชนะอยู่ดี ขออยู่อย่างสันติดีกว่า
เฮ้อออ จริงๆนะ สั่งทำรายงาน นักศึกษาก็เอามาจากอินเทอร์เน็ตอยู่ดี บางคนก็อปๆวาง ไม่ทันอ่านด้วยซ้ำ แล้วมานั่งหลังขดหลังแข็งทำ ทำไมเนี่ยยยยยยยย
ผู้คนที่ใช้บริการเริ่มทยอยกลับออกไปเรื่อยๆ จนตอนนี้เวลาก็ล่วงมาถึงเกือบจะหนึ่งทุ่มแล้ว โชคดีที่อาจารย์ห้องคอม สนิทกับเขาพอสมควร เขาชอบให้ผมนวดให้น่ะครับ อาจารย์ท่านเลยไว้ใจฝากกุญแจไว้ให้ แล้วบอกว่าก่อนกลับให้ปิดห้องอะไรให้เรียบร้อย
จนตอนนี้ก็เหลือแค่ผม คนเดียว ห้องคอมพิวเตอร์มหาลัย ตกแต่งให้ดูโล่งๆ มีเครื่องคอมประมาณ 50 กว่าเครื่องได้ แต่ให้ตายเหอะ ตอนนี้มันกลายเป็นเงาตะคุ่มๆ ให้ผมเสียวเล่นซะงั้น เมื่ออยู่ในห้องกว้างๆ แถมไฟก็เปิดแค่บริเวณที่ผมนั่งอยู่ กับตรงหน้าประตูเท่านั้น
เอ่อ... ผมเริ่มจินตนาการว่ามีคนอยู่รอบๆตัวผมแล้วนะ T^T
ถะ..ถ้ามีมือมาจับที่เท้าผมละ (เอาขาขึ้นทันที)
ตงฟุ้งซ่านนนนนนนน
สายตาที่มองไม่ชัดเจนนัก เพราะแว่นที่เขาใส่ประจำเพิ่งพังไป ตอนที่เข้าไปช่วย เอ่อ...ชื่ออะไรนะ..อ้อ แม็ก ใช่ แม็ก ก็เลยต้องเอาแว่นอันเก่ามาใช้แก้ขัดไปก่อน
เมื่อวานผมกำลังเดินกลับมาจากห้าง แต่ก็ได้ยินเสียงเหมือนคนทะเลาะกัน ภาพที่เห็นคือ คนตัวเล็กกว่ากำลังรัวปากด่า ไอยักษ์สองคนข้างหลังไม่บันยะบันยัง คาดว่าไอสองคนข้างหลังนั่นจะหูแตกได้ในไม่ช้า ขนาดผมอยู่ไกลขนาดนี้ ยังได้ยิน ...ชัดเจนทุก
ตัวอักษร แต่เรื่องน่าช็อคกว่านั้น ไอพวกนั้นมันจะปล้ำไอตัวเล็กครับ!
นี่เหรอ เมืองพุทธ .....
แต่จนแล้วจนรอด ผมที่ตั้งใจจะเข้าไปช่วยแม็ก สุดท้ายกลับต้องให้แม็กช่วยอยู่ดี รู้สึกแย่จังเลยครับ เมื่อวานแม็กก็โมโหแถมตวาดผมลั่น ผมยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไปทำอะไรให้แม็กโกรธ เฮ้ออ แต่ก็นะ ไม่ใช่มีแต่แม็กคนเดียวซะหน่อยที่พออยู่ใกล้ผมแล้ว
โมโหแบบนี้
เจ๊บอกกับผมบ่อยๆว่า ผมน่ะ มันซื่อ(บื้อ) ไม่ทันชาวบ้านเขา และประโยคคลาสิก
“ไอน้องรัก แกมันดีเกินไป”
ผมดีเกินไปเหรอครับ?
แต่ขอโทษเหอะ...
ใครๆก็เรียกผมว่า
อาตงร้อยศพ !
เปรี๊ยะๆๆๆ
เสียงอาวุธคู่กายของผมเอง เดี๋ยวนี้ยุงเยิงไม่ค่อยมาบ้านผมแล้วครับ 5555
สัตว์โลกย่อมมีกรรมทั้งนั้น ไม่ว่าจะสัตว์เล็ก สัตว์ใหญ่ หรือสัตว์ประเสริฐ เริดหรูมาจากไหน ทุกอย่างล้วนแต่เกิดมาเพื่อชดใช้..... (ตงจ๋า -O-) อะๆ ก็ได้ครับ ถือซะว่าผมเป็นเจ้ากรรมของไอพวกยุงละกัน
ซี๊ดดดดดดดดดด
...............
อื้มมม อ่า
......
มะ...เมื่อกี้ เสียงอะไรน่ะ!
อ่า อื้มม
........
อย่าบอกนะว่าทีเมื่อกี้ผมบอกเล่าธรรมะไปแล้วเกิดบุญทำให้ เอ่อ...มารุมส่งเสียงขอผลบุญจากผมน่ะ แง่ง
ผมเซฟงานและชัทดาวน์เครื่อง สะบัดแข้งขาเล็กน้อย อย่าน้อยผมควรวอร์มร่างกายก่อนวิ่ง
ซี๊ดดดดดดดดดดดด
แง่ง มันมาอีกแล้วอะ T^T อยากจะขอบคุณไอแว่นนี่ที่ทำให้สายตาผมมองอะไรไม่ชัดเจนแจ่มแจ๋ว เพราะบางทีมองเห็น “อะไร” ชัดเจน 3D เกินไปก็ไม่ดีนะ TT
ผม(ฝืนทำ)ใจกล้า เดินมองไปรอบๆ เพราะถ้าไม่ใช่แบบที่ผมกำลังฟุ้งซ่านอยู่นี่ อาจจะเป็นนักศึกษาที่ยังไม่กลับ (มั้ง T^T) ยัง
ไงก็แล้วแต่ ผมจะต้องจัดการอะไรให้เรียบร้อยเข้าที่เข้าทาง เอาละ ตั้งสติ ฮึบ!
อยู่ๆลมเย็นยะเยือกก็ปะทะเข้ากับผิวขาวๆของผม ราวกับสัญญาณแห่งความตาย....
ผม!......
จึงเดินไปปิดแอร์
ไอเย็นๆนั่นก็หายไป
(บรรยายให้น่ากลัวเพื่อ?)
แสงสว่างจากหน้าจอคอมพิวเตอร์เครื่องในสุด แสดงให้เห็นว่ามีนักศึกษาชายคนหนึ่งกำลังใช้งานอยู่ตรงนั้น ฮู่วว ที่แท้ก็ยังมีคนอยู่นี่เอง
ซี้ดดดดดด อ่า อื้มมมม
“คุณครับ ผมจะปิดห้องแล้วนะ”
อื้มมมม อ่าห์
ผมเดินเข้าไปใกล้ผู้ชายคนนั้น แสงสว่างจากหน้าจอเผยให้เห็นว่าใบหน้า หล่อเข้ม กำลังหลับตาอยู่ ท่าทีกระสับกระส่าย ถ้าผมไม่ปิดห้องคอมก่อนสองทุ่ม โดนอาจารย์ดุแหง
“อื้มมม อย่างนั้นแหละ” เขาพึมพำ
“ซี้ดดดดดด เม้มแรงๆสิ!” ละเมอ ?
“คุณครับ....”
“เหี้ยไรวะ รอเดี๋ยว “
“ซี้ดดด อื้มม อ่า อ่า อื้มม เร็วว อีกกก อึก”
ภาพของชายคนนั้น นั่งอยู่บนเก้าอี้พางส่งเสียงแปลกๆออกมาจากลำคอ หากแต่จะไม่ใช่มีแค่ผมกับเขาเท่านั้น แต่มีผู้หญิงอีกคน
กำลังเอ่อ... ใช้ปากครอบครองของเขาอยู่ -////-
“อ่า อ่า ซี้ดดด ลูน่า ผมจะ อึก ไปแล้วว”
O[]O
“อ๊าาาาา”
ผู้หญิงคนนั้นคลานออกมาจากใต้โต๊ะ ส่งยิ้มแห้งๆให้ผม ส่วนร่างสูงผมสีควันบุหรี่กูลุกขึ้นจัดแจงเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทาง
O[]O
“มึง! ไอเชี่ยแว่น!! รีบไสหัวไปไกลๆตีนกู!! สัส มาไม่รู้จักเวล่ำเวลา เห็นมั้ยกูค้าง!!”
O[]O
“ยังค้างอยู่อีกหรือค่ะ คิรัว..” ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาลูบไล้แผ่นออกกว้างเบาๆ
O[]O
“ถ้าผมยังไม่ได้ปล่อยในตัวคุณ....ผมไม่เรียกว่าเสร็จหรอกนะ ที่รัก”
คิรัวยิ้มเข้าเล่ห์ มือแกร่งโอบเอวบางแล้วพากันเดินออกไป เหลือแต่
O[]O
30 วิผ่านไป
“เฮ้ยยยย”
เมื่อกี้ เมื่อกี้ เมื่อกี้มัน!!
ทำอะไรกันวะ ?
แท่นแ้ท้นนนนนน ตอนที่ 4 มาแล้ววววววววววววว
คนแต่งละช้อบช้อบหนุ่มแว่นผู้ไร้เดียงสา
แต่อนาคตก็ไม่แน่ไม่นอนนะ ฮ่าๆๆ
พิมพ์ผิดขออภัย :hao3:
เจอกันตอนหน้าคร้าบบบ :katai4: :katai4:
-
:really2: เชื่อเลย.....ซื่อชิบ
-
อาตงซื่อมากกกก จะหื่นยังไงนี่
-
อาตงจะซื่อ(บื่อ)ไปหาไหนT^T
แล้วจะหื่นยังคงหว่า
-
ซื่อแบบนี้ จะหื่นไหวมั้ย อิอิ
-
วอลเล่บอล5555555555 น่ารักจังชีวิตจริง คนคนนั่นคฃน่ารักน่าดู>< :katai2-1:
-
เหมือนเคยอ่านเลยอะ
-
:katai2-1:
-
กำพี่แว่นเรา = =
ปลาทองกำลังจมน้ำตาย
55555 คิดได้ไง แต่ละคนหาทางทิ้งงานให้คนอื่นซะ
ฝากเพื่อนทำแล้วอย่าลืมจ่ายเงินนะเว้ย
ส่วนคนทำเพิ่มเท่าตัวเลยเว้ย 555+
-
แรกๆเข้าาบ่อย พออยากแล้วจากไป อย่าทำให้ค้างอีกนะ
:katai2-1: :katai2-1:
-
รู้สึกอาตงซื่อจนน่าสงสารไงไม่รู้
-
อาตงน่าสงสารสุดแล้วเนี่ย
-
ซื่อเกิ๊นตงจ๋า
ว่าแต่รู้สึกเหมือนตอนนี้มันสั้นๆเน๊อะ
-
ไอแว่น....ที่แท้ก็แอบหื่น!!! 5
“เฮีย งั้นพวกผมกลับก่อนนะ”
ผมบอกลาเฮียมิค เฮียบาส แล้วก็เฮียเปา หลังจากที่มานั่งดูพวกแกเล่นบาสกัน นี่ก็ทุ่มนึงแล้ว แต่รรยากาศในโรงยิมก็ยังม.ม้าคึกคักเหมือนเดิม โรงยิมนี่กว้างโครต สนามบาส แบตมินตัน วอลเลย์บอล พวกนักกีฬาก็เลยชอบที่จะมาหลบแดด หลบฝน เล่นในร่มมากกว่า ผมก็แอบเล่นกีฬาในร่มบ่อยๆ...ในร่มผ้า 555 (ไอ)เฮียมิคบอกว่านักกีฬาบางคน(พวกมันด้วยนั่นแหละ) ถึงขั้นหอบหมอน มาแอบซุกไว้ วันไหนซ้อมหนักก็นอนแม่งนี่เลย
แต่พวกคุณๆจำไว้นะครับร่างกายของเรามีขดจำกัด มนุษย์ไม่ใช่หุ่นยนต์ ถึงจะซ้อมหนักขนาดไหนแต่ถ้าร่างกายเราเองนี่รับไม่ไหวจะแย่เอานะครับ
แต่สำหรับไอพวกนี้ มันคิดเป็นอย่างเดียวครับ พรุ่งนี้กูแข่งโอลิมปิก -,- เตือนไปก็ไม่ฟังผมหรอก
“เออ เชิญพวกมึงเหอะ” (ไอ)เฮียมิคพูดแล้วนอนแผ่หลา 360 องศา (?) ไปกับพื้นโรงยิม อุบาทถ์แท้ เดือนคณะ
“แล้วพวกมึงกลับไง ขี่มอไซต์กูไปเปล่า เดี๋ยวกูนั่งรถไอเปากลับก็ได้” เฮียบาสถาม ส่วนเฮียเปาทำหน้าแบบประมาณว่าแล้วมึงยุ่งอะไรกับรถกูเนี่ย
“ไม่เอาหรอกเฮีย ผมกับไอฟิวส์กลับกันเองได้ เก็บมอไซต์เฮียให้เมียซ้อนดีกว่า 555” แซววันละนิดจิตแจ่มใส พอแซวเฮียแกเรื่องพี่ดิวทีไร หน้าแดงลามถึงหูทุกกที เฮียแกก็ไม่ใช่เกย์ ไม่รู้ไปตกลงปลงใจกันอีท่าไหน(บาส : ท่าแอดวานส์ มึงทำไม่เป็นหรอกแม็ก 55)
“ไอเชี่ยนิ สาธุ~ กูขอให้มึงมีผัว!”
เฮียแกตะโกนด่าไล่หลังมา ทำท่าจะปารองเท้ามาด้วย แต่ไม่ทันพวกผมหรอกน่า 5555 ถ้าผมจะมีแฟนเป็นผู้ชาย ด้วย
ความ...ของผมแล้ว ผมได้เมียแน่นอนครับ วะฮ่ะฮ่า
ผมกับฟิวส์เดินกอดคอแหกปากร้องเพลงกันมาตลอดทาง ถ้าพวกกูเข้าประกวด บี้ไม่ได้เกิดหรอก! 55
ผมกับมันเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยมัธยมนู่นน เมื่อได้เข้ามหาลัยด้วยกันก็ยิ่งสนิทกันมากขึ้นไปอีก พอขึ้นปี 2 พวกเราเลยขอมาเช่าหอนอกอยู่เป็นรูมเมท เพราะสะดวกสบายกว่าหอในมากมาย แถมไม่ใกล้ไม่ไกลจากมหาลัย เดินเท้าได้สบายย เฮียมิคก็เหมือนกันมาเช่าหอนอกอยู่กับเฮียซัน แหม แต่อย่าเรียกว่าหอเลย คอนโดชัดๆ ห้องกว้างโครต แบ่งเป็นโซนๆอย่างชัดเจน ขี้โกงงงงงงงงงงงงงงง
สงสัยกันชิมิล่า ว่าพวกเราสองศรีพี่น้องไม่บ้านเหรอ คำตอบคือ....มีครับ แต่พ่อเป็นนักบินแม่ก็เป็นแอร์โฮสเตส ติดปีกรักเหินฟ้ากันทั้งคู่ วันๆอยู่บ้านกันที่ไหน พวกผมก็เหงาสิครับ เลยออกมาเช่าหออยู่กับเพื่อนๆดีกว่า ท่านจะโทรมาบอกล่วงหน้าก่อนเท้าจะเหยียบแผ่นดินไทย นั่นแหละครับพวกผมถึงจะกลับบ้าน
ส่วนไอฟิวส์นี่ก็เหมือนกันถ้ามันเป็นผู้หญิง ผมคงคิดไปแล้วว่ามันเป็นคู่แท้ตุนาหงันของผม พ่อกับแม่มันเป็นเพื่อนกับพ่อกับแม่ผมก่อนที่พวกเราจะเกิดเสียอีก และที่สำคัญพวกท่านทำอาชีพและสายการบินเดียวกันอีกด้วย นั่นแหละคือเหตุผลที่พวกผมเลือกที่จะอยู่ด้วยกันตราบชั่วช้าดินสลาย 555
“แม็ก เดี๋ยวก่อนเข้าหอแวะร้านเช่าหนังด้วยกูอยากดูหนัง” ฟิวส์
“เรื่องอะไรละ?”
“เรื่องของกู 555” ไอเชี่ยนิ -,- แย้กกกก เจอซะ แม็กเอคแทค! ผมวิ่งไล่เตะมันจนเกือบจะถึงหน้ามหาลัย
ร่างสูง ใส่แว่น ดูคุ้นตา เดินเงอะงะ เหมือนไม่มั่นใจอะไรสักอย่าง นั่นอาตงนี่หว่า ไอฟิวส์มองตามสายตาของผมไป
“อ้อ นั่นน่ะเหรอเทวดาของมึงอะ มันเดินแปลกๆเปล่าวะ ..... เฮ้ยย อาตง!”
โป๊ก
โอ๊ยย
อาตงล้มก้นจ้ำเบ้า มือกุมหัวตัวเองแน่น ส่วนผมน่ะเหรอ ยืนเกาหัวแกรกๆ ไม่เข้าใจว่ามันเดินชนเสาไฟฟ้าทำไม หาทางบรรลุเรอ
ะ?
“เฮ้ย มึง เป็นอะไรเหรอเปล่า เดินชนเสาไฟทำไม?” ไอฟิวส์เดินเข้าไปถาม แล้วฉุดแขนมันให้ลุกขึ้น
“ไม่เป็นไรครับ เมื่อกี้ผมมองไม่เห็นน่ะ”
“เสาไฟไม่ใช่เสาวิทยุนะมึง” กูเป็นเกลื้อนที่ปากปะเนี่ย คันปากตลอดเว
“อ้าว สวัสดีครับ แม็ก สบายดีมั้ย เป็นไงมาไงครับเนี่ย”
“ถ้ามึงจะทางการขนาดนี้มึงรำฟ้อนมาลัยให้กูด้วยเถอะ!” มึงอย่าเอาจริงนะสัส -*-
“พวกมึงจะจีบกันอีกนานมั้ยยุงกัดกู!” มันวิ่งเหยาะๆอยู่กับที่
เอ๊ะ เดี๋ยวนะ นี่ผมคิดไปเองเหรอเปล่าว่าหน้าอาตงมันแดงก่ำ ตั้งแต่ก่อนมันจะชนเสาไฟซะอีก มึงแอบไปดุใครเอากันมาละ ไอแว่นลามกเอ้ยย (อาตง : ผมไม่ได้แอบดูนะครับ TOT เขาทำให้ผมดูต่างหาก)
“จีบห่าอะไรละ” ผมเดินตามไอฟิวส์ไป
โป๊ก
โอ๊ย
เสต็ปเดิม ที่เสาต้นเดิม มันนั่งล้มอยู่ที่ละติจูด ลองติจูดเดิมเป๊ะๆ นี่มึงกะจะเข้าให้ได้ว่างั้น?
“มึงเป็นอะไรกับเสาไฟมากมั้ยเนี่ย!?” ผมย้อนกลับไปแล้วชุดมนให้ลุกขึ้น
“ขอบคุณครับ ผมมองไม่ค่อยชัดน่ะ แว่นที่ใส่ประจำมันพังไป เลยเอาแว่นอันเก่ามาใส่ไปก่อน มันก็เลยพร่าๆมัวๆ อะครับ” มัน
ถอดแว่นออกมาแล้วใช้ผ้าถูๆเช็ดๆเลนส์เล็กน้อยก่อนจะใส่กลับเข้าไปแบบเดิม ตาแม่ง..สวยจัง
“ไอสาสสแม็ก ยุงสูบเลือดกูจะหมดตัวแล้ว พวกมึงคิดว่าโรแมนติกมากใช่มั้ย ยืนจีบกันใต้เสาไฟ รายล้อมด้วยกองทัพยุงเนี่ย!
......ส่วนมึงไอตง! เดี๋ยวพวกกูไปส่งบ้าน พนันได้เลยอีก 10 ชาติมึงก็ไม่พ้นเสาไฟต้นต่อไปหรอก!” ฟิวส์เห็ดเดือด!!!
“บ้านมึงอยู่ไหนละ?” ผมถามหลังจากไอฟิวส์มันลากพวกผมออกมาจากมหาลัยได้สักพัก
“ซอย X ครับ เดี๋ยวผมนั่งรถแท็กซี่กลับเองดีกว่า ไม่อยากลำบากแม็ก กับฟิวส์ อะครับ”
“ซอย X เหรอ ถัดจากซอยเราไปซอยเดียวเองเดี๋ยวพวกกูไปส่งน่า ใกล้แค่นี้นั่งแท็กซี่เปลืองพลังงานนะมึง” ไอฟิวส์มันว่าแล้ว
งาบลูกชิ้นลูกสุดท้ายเข้าปาก นี่มึงจะไม่ถามกูหน่อยเหรอว่าจะไปส่งมันเหรอเปล่า พวกกงพวกกูอะไรเล่า!
เราเดินมาถึงปากซอยหอผม อยู่ๆไอฟิวส์ก็หยุด
“เฮ้ยมึง กูเช่าหนังก่อน เจอกันที่ห้องนะ”
“เออๆๆ” แล้วมันกูเดินเข้าร้านเช่าหนังไป ดีๆๆ คืนนี้นอนดูแม่งทั้งคืนเลย ขากลับเดี๋ยวซื้อเป๊ปซี่กับขนมไปดีกว่า
………
………….
……………….
อ้าว เฮ้ย! งั้นผมก้ต้องไปส่งมันคนเดียวอะเดะ แม่งใช้แรงงานกูวะ ตอนที่ไอฟิวส์มันพูดผมก็บอกเออๆตอบความเคยชิน โว๊ะ ดันเพิ่งมานึกได้ตรงหน้าปากซอยบ้านอาตงมันซะอีก เจริญจริงกู
...................
นี่ผมต้องไปส่งมันถึงหน้าประตูบ้านมันเลยใช่มั้ยเนี่ย สังเกตจากมือมันที่ยังไม่ปล่อยจากไหล่ผม ตอนแรกผมสะบัดมือมันออกตั้ง
หลายครั้ง แต่ทุกครั้ง แม่งก็เดินไปเหยียบกาละมังผักของแม่ค้าบ้างละ (เกือบตายคาหม้อน้ำซุปแล้วมึง) เกือบเดินเหยียบตีนจิ๊กโก๋ข้างทางบ้างละ มันก็บอกว่ายิ่งมืดมันก็ยิ่งมองไม่ชัด แต่พรุ่งนี้จะได้แว่นใหม่แล้ว ผมจึงต้องจำใจให้มันจับไหล่ เดินนำทางมันไป เพื่อความปลอดภัยของชีวิตและทรัพย์สิน
“ถึงแล้วครับ นี่บ้านผม”มันหยีตามองเล็กน้อยแล้วเดินไปหยุดอยู่ที่รั้สีฟ้าของบ้านหลังหนึ่ง ใช้ได้เลยแหะ ไม่ใหญ่ไม่เล็กเกินไป ข้างหน้ามีสวนเล็กๆ ต้นไม้น้อยใหญ่ ท่าทางคงร่มรื่นย์น่าดู ไฟในบ้านก็เปิดไว้บางดวง
“จะเข้าไปก่อนมั้ยครับ?” อาตงถามผม
“ไม่อะ มึงเข้าบ้านไปเหอะ” ผมหมุนตัวออกเดินทันที กูจะรีบกลับไปดูละครหลังข่าว แต่สงสัยก่อนได้ดูต้องแย่งโทรทัศน์กับไอ
ฟิวส์อีกละ มันเช่าหนังมานี่นา
บ้านเรือนและร้านค้าสองข้างทาง ปิดเกือบหมดแล้วทำให้มีเพียงแสงสว่างน้อยนิดเท่านั้น กูจะเดินเหยียบขี้หมามั้ยเนี่ย TT
“แม็ก เดี๋ยวครับ”
“อะไรอีกมึง?” อาตงเรียกผมไว้ จะขอกูแต่งงานเหรอ กูยังไม่พร้อม เอ้ย สงสัยผมอินละครมากไปหน่อย 555
“ผมลืม ขอบตุณที่มาส่งครับแม็ก ฝากไปบอกฟิวส์ด้วยนะครับ แล้วก็....”
ฟอด
ริมฝีปากนุ่มๆสัมผัสแก้มผมเบาๆ
“ราตรีสวัสดิ์ครับ”
แวบนึง ที่ผมเห็น...... เห็นไอถนนมืดๆนี่ มันแสงสีม่วง!!!
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไอเชี่ยยยยยยยยยยยย
ดิ้นๆๆๆ >< :z10:
ขอโทษที่มาแบบสั้นๆน้าาาา
แล้วพบกันใหม่ตอนหน้าคร้าบบบ
:hao6: :hao6: :hao6:
-
อ๊าคคคคคคอาตง o13
-
อาตงแว่นเฉิ่มเริ่มพัฒนาความหื่นแล้วใช่ไหม รู้สึกว่าตอนมันขาดความต่อเนื่องอะไรหายไปหรื่อเปล่าหรื่อว่ารู้สึกไปคนเดียว
-
ชอบๆๆๆ เมื่อไหร่อาตงจะแปลงโฉมซักทีอ่ะ :katai2-1:
-
ตงแกแอ๊บใช่ป่ะ :a5:
เมื่อกี้คือตัวตนของแกกกกกกใช่ม้ายยยย.
-
อัลลลไรอ่า~อาตงของช้านนนน
อย่านะบอกนะว่าเห็นคน...กันแล้วหื่นติดนะ อิอิ
แหมะ จัดซะฟอดดด.ใหญ่เลยนะอาตง^_^
รู้สึกอยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่า
-
ขอบคุณแบบเด็กๆเลยเนอะ จุ๊บแก้ม 5555
-
อาตงเอ๋ย ในที่สุดเจ้าก็โตเป็นหนุ่มสักที กระซิก ๆ :hao5:
เจ้าจงพัฒนาต่อไปเรื่อย ๆ เพื่อความแข็งแกร่งของตัวเจ้าเอง เจ้าจักต้องเป็นชายเหนือชายให้ได้ และเมื่อวันที่เจ้าได้อยู่บนสุด(?) จักมิมีผู้ใด เทียบเทียนความยิ่งใหญ่ของเจ้าได้เป็นแน่แท้ !! :hao7:
:katai5: :katai5: รอตอนต่อไป ฮาาาาาา :hao7: :hao7: :heaven :heaven
-
แว่นน่ารักอ่ะ :impress2: :impress2: :impress2:
รอตอนต่อไป อิอิ o13 o13
-
:hao6: :hao6: :jul1: :z1: :pighaun: :m25: :haun4:
หนักละตรุ กริ๊ดดดด อาตงซื่อบื้อก็เป็นข้อดีเหมือนกันนิ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
แอบงงอาตง
เมื่อกี้ยังหงิมๆติ๋มๆอยู่เลย
มาตอนนี้หอมแก้มแม๊กซะงั้น เอ่อ..พัฒนาก้าวกระโดดเชียว
-
อาตงพัฒนาการก้าวกระโดดมาก
-
นี่แหละน้า เขาว่า น้ำนิ่งไหลลึก
อาตงหงิมๆ ก็แอบแรง รุกซะ
-
ไอแว่น....ที่แท้ก็แอบหื่น!!!! 6
น้องชื่ออะไร น้องชื่ออะไร~
ผมชื่อแม็ก ผมชื่อแม็ก ชอบทำท่าอย่างนี้ๆ........ ชอบทำท่าอย่างนี้ๆ .......
ทำแล้วสบายใจดี ทำแล้วสบายใจดี อย่างนี้ๆ...... สบายใจจัง
ผมนึกย้อนไปตอนที่โดนรับน้องปีหนึ่ง พอมานึกดูอีกกี่ทีก็ขำครับ ทั้งเสียงเพลงแนะนำตัว เสียงจังหวะกลองมันส์ๆ เสียงโหดๆของพี่ว๊าก เสียงพูดคุยจอแจของมิตรภาพใหม่ หรือจะเป็นท่าเต้นรั่วๆ แต่สุดท้ายสิ่งเหล่านี้ก็หลอมรวมเป็นแรงผลักดันในการใช้ชีวิต สอนให้เรารู้จักแก้ไขปัญหา และที่สำคัญทำให้พวกเรารู้จักคำว่า มิตรภาพและความสามัคคีอย่างสุดซึ้งเลยก็ว่าได้
ถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตครั้งเยี่ยมเลยทีเดียว ผมเชื่อว่าบางคนถึงจะจบจากชีวิตมหาลัยแล้ว มีการมีงาน มีครอบครัวแล้วก็ตาม พวกเขายังจดจำวันที่เขาเป็นเฟรชชี่หน้าใสได้แน่นอน ก็มัน ’สุดๆ’ เลยนี่ครับ
ป้าบ
โอ๊ย
เสียงของเฮียมิค ที่โดนไม้กายสิทธิ์ของท่านแม่ฟาด สมน้ำหน้าชอบแกล้งผม แบร่ๆ ;P
ฮือออ
เสียงของผมกับฟิวส์ที่ร้องไห้ระงมตอนที่พวกผมอยู่ม. 5 ตอนนั้นมันมีแมวจรจัดตัวนึงที่พวกผมเจอเข้าโดยบังเอิญ มันดูจะตายแหล่ไม่ตายแหล่ ตัวมอมแมม ผอมแห้ง พวกผมก็แอบเอาน้ำ เอาอาหาร ไปให้มันในทุกๆเย็น แต่แล้ววันหนึ่ง พวกผมก็ตามหามันไม่ และในเช้าวันต่อไปแม่ค้าแถวนั้นที่เห็นพวกผมเอาอาหารไปให้มันบ่อยๆ ก็บอกว่าแมวตัวนั้นโดนรถชนตายไปแล้วเรียบร้อย
อ๊ากกกกกกกกกกก มึงตายแน่!
เสียงของเฮียบาส ไล่เตะเฮียมิค ที่ไปแซวเรื่องเฮียดิว
เย้ เย้ พวกเฮียสู้ๆ พวกเฮียสู้ตาย
ไอซัน สู้ๆ ไอบาสสู้ๆ เมียมึง ดูอยู่
เสียงพวกผมที่ตะโกนเชียร์เฮียซันกับเฮียบาส ที่กำลังแข่งบาสเก็ตบอล เมื่อ2 เดือนที่ผ่านมา ผลเหรอครับ มันแน่นอนอยู่แล้ว พวกเฮียผมเก่งที่สุด!
นี่พวกเธอ#$@%^&&*((
เสียงอาจารย์บ่นในคลาส
มึงดูดิ#$@%^&&*()
เสียงนักศึกษาที่กำลังแอบซุบซิบอาจารย์เช่นกัน
ฮัดเช้ย
แล้วก็เสียงอาจารย์จามเมื่อถูกนักศึกษานินทา
แล้วก็เสียง....
ฟอด
‘ราตรีสวัสดิ์ครับ’
“แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
“เฮ้ย ไอเชี่ยแม็ก มึงเป็นอะไรมากปะเนี่ย ไม่สบาย? ผีเข้า? หรือเป็นห่าอะไรอยู่!” ไอเฮียมิคถาม
“หะ ? อะไรนะเฮีย...อ่อ ผมไม่ได้เป็นอะไร ปะเฮียไปกินข้าวกัน ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย หิวข้าวชะมัด” ผมว่าแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้
กวาดตามองเฮียมิค เฮียเปา แล้วก็ไอฟิวส์ ที่มองผมแปลกๆไปด้วย
“เฮียพาไปหาหมอมั้ย?” เฮียเปา
“ไปทำไมอะเฮีย ผมไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย”
“กูว่ามึงเป็น มึงเป็นอะไรบอกพวกกูมาดีๆ ดิ๊” เฮียมิค
“เอ๊า พวกเฮียนั่นแหละเป็นอะไร ผมไม่ได้เป็นอะไรแบบที่เฮียว่าผมเป็นอะไรสักหน่อย แล้วก็ไม่ต้องไปหาหมอเพราะว่าผมไม่ได้เป็นอะไร ผมไม่ได้เป็นอะไรแบบที่พวกเฮียคิดว่าผมเป็นอะไรแน่นอน” เอ่อ.. กูเริ่มงง ตกลงกูเป็นอะไร
“ไอแม็ก มึงเป็นอะไรเนี่ย?” ไอหัวเห็ดเริ่มส่งเสียงขึ้นมาบ้าง
“บอกว่าไม่ได้เป็นอะไร แต่ตอนนี้กูเริ่มเป็น เพราะกูหิวข้าว ไปๆ ไปกินข้าวกัน อยากกินสุกี้แห้งชะมัด”
“ไอแม็ก มึงนั่งลง แล้วตอบกูว่าเป็นอะไร!” ไอฟิวส์
“หยุด!!!! ถ้ามีใครพูดว่า เป็นอะไร อีก มึงมีปัญหากับรองเท้ากูแน่!” เฮียมิค
“ส่วนมึง ไอน้องมหาจำเริญ มึงแหกตาดูดิ๊มึงอยู่ที่ไหน?” ผมมองไปรอบๆ เสียงพูดจอแจ ร้านอาหาร โต๊ะมีนักศึกษาหลายคน
จับจองนั่งตรงหน้าพวกเขามีอาหารวางอยู่
เอ่อ.....
“โรงอาหาร” ผมตอบ
“ทีนี้ มึงขยายรูม่านตากว้างๆแล้วตอบกูดิ๊ อะไรวางอยู่ข้างหน้ามึง?” ผมมองตาม มือข้างขวาของผมจับช้อน วุ้นเส้นพอดีคำวางอยู่
ตรงนั้น
“สุกี้แห้ง”
“เออ ตอนนี้มึงอยู่โรงอาหาร มึงกำลังกินสุกี้แห้ง ตั้งแต่มานั่งนี่กูเห็นมึงทำหน้าอีโมติคอนเป็นร้อยอันแล้ว บางทีมึงก็ยิ้ม บางทีทำหน้าสะใจ เม้มปาก กลั้นขำ พวกกูก็เลยถามมึงว่ามึงเป็นอะไร?” เฮียมิคแถลงไขทั้งหมด เพราะมึงคนเดียว ไอแว่น แม่งทำกูเอ๋อ!
“ไม่ใช่แค่นี้นะเฮียมิค ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ฟิวส์ไปเช่าหนังมา กะว่าไอแม็กแม่งต้องแย่งดูละครน้ำเน่าหลังข่าวอะไรของมันแน่ ฟิวส์ก็เลยเอารีโมทไปซ่อนไว้ก่อน พอมันกลับเข้ามา ไม่พูดไม่ถามอะไรสักคำ อยู่ดีๆมันก็ด่า ฟิวส์ก็ไม่รู้ด่าใคร สักพักนึงแม่งก็เอาหมอนปิดหน้าแล้วดิ้นๆอยู่บนเตียง ฟิวส์ว่ามันถึงเวลาที่เฮียต้องพามันรีเซ็ตเครื่องใหม่ละ” ไอเห็ดขี้ฟ้อง!!!! บู่ว (แต่กูเอาหมอนปิดหน้าแล้วดิ้นเหรอเนี่ยTT แต๋วมาก)
“เดี๋ยวนะ มึงบอกว่าพอแม็กกลับมา เมื่อวานมึงก็กลับบ้านพร้อมกันไม่ใช่เหรอ” เฮียเปาถาม
“อ๋อ ก็เมื่อวาน ไอแม็กมันไปส่ง......”
เฮ้ยๆๆๆ ไอฟิวส์มึงอย่าฆ่ากูทางอ้อม กูยังไม่อยากโดนซักฟอกตอนเน้ TT แล้วคุณเชื่อมั้ย ถ้าพวกเฮีย แม่งอยากจะรู้ เรื่องอะไรก็แล้วแต่มัน ซักได้สะอาดมากขอบอก! TT ผมเหยียบเท้าไอฟิวส์แรงๆ มึงอย่าหลุดปากนะ!
“โอ๊ย”
ผมแกล้งไม่รู้เรื่อง ก้มหน้าก้มตากินต่อ ไอฟิวส์ดูเหมือนจะมองหน้าผม ประมาณว่ามึงกำลังจะส่งซิกอะไรกับกู โห่ว ไอเห็ดฟายยย
“มันไปส่งใคร ไปส่งหญิงอีกแล้วอ่อ ไอนี่นิ .......สมแล้วที่เป็นน้องกู5555” ดูเหมือนมันจะภูมิใจในตัวกูครับ -,-
“เปล่า เฮีย มันไม่ส่ง... อ้าว นั่นไง เดินมากับเฮียซันแล้ว”
อะไรนะ?
ไอฟิวส์ทำผมสะอึก มองถามไปทางที่มันชี้ ร่างสูงสองคนเดินเข้ามาหา เฮียซันส่งรอยยิ้มพิฆาตเช่นเคย ส่วนอีกคน....ก็ส่งรอยยิ้ม
มาเช่นกันพลางก้มหัวเล็กน้อยเป็นเชิงทักทาย ทำไม ยังไง อะไร ทำไมมันถึงมากับเฮียซันละ ผมแทบจะก้มหน้ากินสุกี้แห้งทาง
รูจมูก มึงอย่าทักกูนะ กูเป็นผฝุ่นละออง แค่ฝุ่นละออง ที่ล่องลอยปายยย
“เจอกันอีกแล้ว” ใช่ๆๆ มึงเจอไอฟิวส์อีกแล้ววว
“จะกินสุกี้ทางจมูกเหรอครับ ก้มซะติดเชียว” มันพูดกับฟิวส์ๆๆๆ ไอฟิวส์มันก็กินสุกี้เหมือนกันครับ(ได้ข่าวกูกำลังกินโจ๊ก มีมึงนั่น
แหละบ้าอยู่คนเดียวกินสุกี้แห้งเผ็ดๆตอนเช้า -,-)
“ไอแม็ก มึงกินดีๆดิ๊ อายคนอื่นซะมั่ง” กูหน้าด้านใครจะทำไม -*-
“มีใครเอาปลาหมึกบ้าง เฮียไม่กิน”
“ผมๆๆๆๆๆ” ผมเงยหน้าขึ้นอย่างลืมตัวแล้วเอาส้อมจิ้มเจ้าปลาหมึกในถ้วยของเฮียเปาทันที แล้วผมก็ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ
“มีอะไรน่าขำครับมึง”เพี๊ยะๆ อย่าจะตบปากตัวเอง ทันทีที่หันไปว๊ากไอแว่นที่ดันขำผม! ต้องไปหาชิปละ(ฉิบหาย // ขอไว้อาลัย
ให้มุกควายๆของข้าพเจ้าด้วยเถิด) กูไม่น่าเซ็ทระบบโต้ตอบอัตโนมัติไว้เลย แม่งมีใครทำขัดใจหน่อย ปากไปทันที
“เปล่าครับ เปล่า” มันตอบ
“แล้วอย่ามาขำใส่กูอีกนะมึง!” ผมคาดโทษไว้
“ไม่ขำใส่ แต่บอกอย่างอื่นได้ใช่มั้ยครับแม็ก?”
.............
“อรุณสวัสดิ์ครับแม็ก”
ฆ่ากู ใครก็ได้ฆ่ากูที!!
:hao5: มาช้า แถมยังมาน้อย ขอโทษนะครับ
พรุ่งนี้คนเขียนเปิดเทอมแล้วววววววววววววว
ผิดพลาดประการใดขออภัย
ติชมกันได้ตล๊อดตลอด
-
อร๊ายยยยยยยย อยากได้ยิน ว่า ฟอด ฟอด ฟอด อีกสักหี๊ดดดดก่อนจบตอน 5 5 5 5 5 :m25: ต่อๆชอบฝุดๆ :katai2-1:
-
คิดถึงอาตงหายไปนานมากๆ อันนี้ลงใหม่ใช่ไหมคะ
-
คิดถึงอาตงหายไปนานมากๆ อันนี้ลงใหม่ใช่ไหมคะ
ใช่คร้าบบบบบบบ
หวังว่าคนอ่านจะให้อภัย :hao5:
-
ให้อภัยครับ แต่มาต่อเรื่อยๆนะ
-
อาตงน่าเอ็นดูแท้ :m3: :m3:
-
แม็คอาการหนักมากกกกกกก
-
อาตงเริ่มรุกแย้วววว
จิ้มเป็ดให้จ้า
-
อาตง อาตง อาตง
น่ารักอ่ะ o13 o13 o13 o13 o13
-
อาตงมาแค่นี้หรือ :katai1:
-
อาตง นายซื่อใช่ป่ะ แล้วที่ฟอดแก้มแม็กมันคืออะไร
-
ติดตามจ้ะ :katai2-1:
-
ไอแว่น ที่แท้ก็แอบหื่น ตอนที่ 7
"ตกลงพวกมึงรู้จักกัน?"ซัน
"ก็นิดหน่อยครับเฮียซัน"อาตง
"อะไร ใครรู้จักมึง" ผมรีบบอกปัด กูไม่รู้จักไอแว่นบ้าๆ ที่ชอบดูถูกตัวเองหรอกโว้ย
"ทำไมพูดอย่างนี้ละครับ พูดจาไม่น่ารักเลยนะ" ไม่น่ารักแลัวมึงมาหอมแก้มกูทำไมละ ไอฟายยยยย
"ชั่งหัวไอแม็กมันเหอะ..พวกมึง นี่อาตงอยู่ปี2 รุ่นน้องตอนอยู่ม. ปลาย สนิทกันไว้ๆ" มันยกมือไหว้พวกเฮียก่อนที่เฮียซันจะดันอา
ตงมานั่งเก้าอี้ว่างตรงข้ามผม แหน่ะ มายิ้มให้กูอีก เดี๊ยะ กูตบแว่นแตก
"จะว่าไปก็คุ้นๆหน้าอยู่เหมือนกันนะ เราเคยเจอกันที่ไหนเหรอเปล่าวะ"เฮียมิค
"ไม่หรอกครับ คนอย่างเฮียจะมารู้จักผมได้ยังไง ฮ่าๆ" เสียงหัวเราะ เฝื่อนๆดังออกมาจากปากบางเฉียบนั่น พวกเราทั้งโต๊ะ มอง
หน้ากันไปมา
มันเป็นไรมากปะวะ
"อุ้ย นี่ถึงเวลาเข้าคลาสแล้ว งั้นผมไปก่อนนะ ยินดีที่ได้รู้จักครับ เอ่อ...ว่าแต่จะให้ผมเก็บจานให้มั้ย?"อาตง ยิ้มอย่างอารมณ์ดี
“ห๊ะ? ไรของมึงวะ พวกกูกินได้ ก็เก็บเองได้ดิ ไปเรียนเหอะไป๊ๆ"เฮียเปาทำหน้างง อยู่ดีๆก็อาสาจะเก็บจานให้ซะงั้น เหอะๆ อีกหน่อยก็ชินเฮียเปา เชื่อโผ้มม
มันยกมือไหว้อีกครั้ง เตรียมจะหันหลังไป
" เดี๋ยวตง! ถ้าไม่มีเรียน หรือว่างๆ มาอยู่กับพวกเฮียนะ แล้วไอ2ตัวเนี้ยอะ สนิทกันไว้ เพื่อนรุ่นเดียวกัน โอเคนะ ไปเรียนเหอะ บาย"เฮียซันพูดรัวๆ ส่วนอาตงพยักหน้ารับ พออาตงเดินจากไปแล้วปั๊บ
ทันใดนั้น!!!!
"ไอซัน คายความจริงออกมา!!" บาส
"อาตงเป็นเด็กใหม่มึงใช่มั้ย"มิค
"ดูเป็นห่วงเป็นใยกันเหลือเกินนะ"สกาย
"ไอเฒ่าหัวงู"
"ไอโคแก่ จ้องจะแดกหญ้าอ่อน"
"ไอเลว"
"ชั่ว"
"สันดาร"
"ไอ...."
"หยุด!!! ไอพวกห่า ฟังกูก่อน!!"
"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ"
"ไอเห้นิ แสดงว่าหลอกด่ากูสินะ คืองี้เว้ย พี่สาวอาตงมันเป็นเพื่อนกู มันก็เลยฝากให้กูดูแลอาตงให้หน่อย ก็เท่านั้น จอบอ"
"ดูแล? ดูแลไรวะ โตเป็นควายขนาดนั้นละ" เหอะๆ เฮียบาสยังไม่รู้ซึ้ง
"คือ..จะพูดไงดีละ อาตงมันเป็นพวกคนดีเกินไปน่ะ"
"ห๊าาา?!!"
"มันทั้งซื่อ อะไรๆก็ยอมเขาหมด ช่วยคนอื่นโดยไม่สนใจตัวเอง พี่มันเล่าให้ฟังว่า มันเคยวิ่งออกไปช่วยหมาจนเกือบโดนรถสิบล้อ
ชนตาย”
“...........” ไม่ต้องประหลาดใจๆ ยังมีอีกเย๊อะนะครับแหม่
“มันเคยนอนทับโคลนแล้วให้คนอื่นเหยียบหลังมันข้ามไป ...พวกมึงอย่ามองกูอย่างนั้นดิ กูไม่ได้ตอแหล เรื่องจริงล้วนๆ"
"มันให้คนอื่นแซงคิว เพียงเพราะคนนั้นบอกว่าหิว " ไอฟิวส์
ให้ตาย ไม่รู้จะเรียกคนอย่างอาตงว่าอะไร คนดี คนบ้า คนอย่างนี้มีจริงอยู่บนโลกด้วยเหรอ เกิดมาไม่เคยพบเคยเห็น
แล้วนี่ผมเป็นไรเนี่ย เห็นคนดีแล้วหงุดหงิด บ้าเปล่าวะกู
"แล้วมึงเป็นไร กูเห็นมึงทำหน้าหงุดหงิดนานละ"เฮียซัน
“เฮียจะว่าแม็กบ้าก็ได้นะ แต่แม็กหงุดหงิดอาตงมันอะ ก็มันเนี่ยแหละ ที่มาช่วยแม็กตอนแม็กจะโดนไอยักษ์สองตัวนั้นปล้ำอะ”
.......
“ด้วยวิธีการไรรู้ปะเฮีย มันให้ไอยักษ์สองตัวรุมกระทืบมัน เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ แล้วให้แม็กหนีอะเฮีย!!!”
“อะแฮ่มๆ เรียกเฮียอย่าขึ้นเสียงสูง เดี๋ยวมันจะเปลี่ยนจากเฮียเป็นอย่างอื่น”เฮียเปา
“ไม่รู้ละ แม็กหงุดหงิดมันอะ หงุดหงิดโว้ยยยยยย”
แล้วผมก็เดินปึงปังออกไป ผมอยากเห็นมันทำชั่ว! เลวระยำโครตๆ ยิ่งดี!!! เตะหมา ลากคนแก่ แฉคนอื่น หื่นทุกที่!!
ถ้าผมเห็นมันทำอย่างนั้น จะเป็นบุญตากับผมมาก บ่องตง!!
“อาตง โยนมาทางนี้สิวะ”เสียงเฮียซันพูด เมื่อเห็นมันยึกๆยักๆทำตัวไม่ถูก จนสุดท้ายเฮียมิคก็แย่งลูกบาสไปได้
“อะฮ่า 3แต้ม วันนี้พวกมึงเลี้ยงน้ำโว้ยยย”เฮียมิค ชู้ตลูกสุดท้ายก่อนหมดเวลาลงห่วงไปอย่างสวยงาม ตอนนี้พวกผมมารวมตัวกัน
อยู่ที่โรงยิม ที่มีเสียงเลื่องลือกันบ่อยๆเกี่ยวกับเรื่องเฮี้ยนๆ เฮียบาสเคยเล่าให้พวกเราฟังด้วยว่าแกเคยเจอ ไว้วันหลังผมจะมาเล่าให้ฟังละกัน
อ้อ เหตุที่อาตงผู้ไม่เคยเล่นบาสเลย มาสิงสู่อยู่ที่นี่ได้ก็เพราะ เมื่อตอน5โมงเย็น เฮียสกายไปลากอาตงมาจากห้องสมุดแล้วพามากบดาน ผมเห็นพวกเฮียรวมถึงไอฟิวส์มันพูดกันว่าจะช่วยอาตงให้เดินทางในเส้นทางที่ถูกต้อง ปลุกความเป็นชายในตัวคุณอะไรเทือกนั้น
แต่ผมว่านะ พวกมันจะให้อาตงทำเรื่องชั่วๆซะมากกว่า เอ๊ะ งั้นพวกมึงช่วยอัดคลิปตอนมันทำเรื่องชั่วๆให้กูด้วยละกัน กูจะเปิดดูก่อนนอนแม่งทุกคืน ฮ่าๆ
“ผะ..ผมขอโทษครับเฮีย ผมมันห่วย เดี๋ยวผมจะเลี้ยงน้ำแทนเฮียเอง ขอโทษจริงๆครับ” อาตงมันละล่ำละลักพูด เหอะ มันกลัวเฮียจะกระทืบมันเหรอไงวะ
“เฮ้ย ไม่เป็นไร กูไม่ซีเรียสคิดว่าทำบุญทำทาน ฮ่าๆๆ คิดมากเหมือนกันนะตงเนี่ยยย”เฮียซันเดินไปตบไหล่มัน
“ขอโทษอีกครั้งครับ ผมมันไม่ได้เรื่องไรสักอย่าง ฮ่าๆ.....”
โป้ก
แม่นมั่กๆ
“โอ้ย มันเจ็บนะครับแม็ก” ผมขว้างกระป๋องน้ำอัดลมไปโดนหัวไอแว่นนั่น
“เจ็บสิดี จะได้หยุดพูดดูถูกตัวเองสักที คนบ้าอะไรวะ!
“ก็ผม..”
“มึงลุกมาต่อยกับกูเลยปะ มาๆๆ”
“งะ”
“อย่ากัดกันเองน่า ไปๆๆ จะทุ่มนึงละ กลับบ้านโว้ยย”เสียงเฮียบาส ประกาศสงบศึก ถ้ามันพูดอีกทีนะ ผมจะเลาะฟันมันออกมา
จากปาก แล้วเอามาเจาะรูร้อยเป็นสร้อยให้มันใส่เป็นที่ระลึก ฮึ่ย!
แสงสว่างจากเสาไฟข้างทาง ทิ้งระยะห่างเป็นช่วงๆ พวกเรา5คน คือผม ไอฟิวส์ เฮียมิค เฮียซัน และอาตง ส่วนเฮียบาสก็ไปรับแฟน เฮียสกายก็กลับกับเฮียเปาไปแล้วว กำลังเดินชิวๆซึมซับบรรยากาศเย็นสบายนี่
“ไอแม็ก”
............
“ไอแม็กโว้ยยยยย”
“ไรวะ ตะโกนเสียงดังไปได้”
“กูเรียกมึงตั้งนานละ มึงช่วยเงยหน้าจากโทรศัพท์แล้วมาตอบกูทีดิ๊ ว่าคืนนี้เราจะรับประทานไรกันดีครับ”
“บะหมี่หมูแดงปากซอยก็ได้มึง ซื้อกลับไปกินห้อง” ผมตอบโดยไม่ได้เงยหน้าจากจอโทรศัพท์ อย่าเพิ่งมาชวนกูคุย กูกำลัง
ทำไฮสกอร์ ไอฟิวส์มันก็บ่นๆไปตามภาษา ไม่รู้ๆๆ ไม่สนใจโว้ยยย ใกล้แล้ว ใกล้แล้วโว้ยยยยยยยย
แสงจากหน้ารถมอเตอร์ไซค์ สาดส่องไปยังคนตัวเล็กที่ก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์ อย่างไม่รู้เหนือรู้ใต้ เฮียมิค เฮียซัน ฟิวส์ และอาตง ต่างเดินนำหน้าไปแล้ว แม็กไม่รู้แม้กระทั่งว่าตัวเองกำลังเดินข้ามถนนอยู่!!
“ไอแม็ก ระวัง!!!”
“เฮ้ยยยยยย”
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดด
ไอแม็กหลับตาปี๋ ฮืออออ พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยลูกด้วยย
วินาทีที่1 กูตายแน่ TT
........................
วินาทีที่2 โดนยังวะๆ อึ้ยๆๆ
........................
วินาทีที่ 4 มอไซค์โดนกูยังเนี่ย ทำไมไม่รู้สึกเจ็บ
.....................
วินาทีที่ 5 หรือว่ากูเจ็บจนชา
.......................
และอีกหลายๆวินาทีต่อมา
ทำไมกูอุ่นๆวะ
......................
ไหนลืมตาขึ้นดูดิ๊ >.O
มือแกร่งสองข้างโอบกอดผมแน่นจากทางด้านหลัง คนขับรถมอเตอร์ไซค์หัวเสียเล็กน้อย ก่อนจะขับรถออกไป ผมเห็นเฮียมิค เฮียซัน และไอฟิวส์ยืนตะลึงๆอยู่ที่ฝากนึงของถนน งะ...งั้น คนที่กอดกูอยู่นี่ คือ....
“เกือบไปแล้วไงละ ไม่เป็นไรนะแม็ก” อาตงดันผมให้กลับมาเผชิญหน้ากับมันโดยยังไม่คลายอ้อมกอดนั่น มือใหญ่ข้างหนึ่งลูบหัวผมเบาๆ เพื่อปลอบโยน
........................
“วันหลังเดินดูทางดีๆสิครับ อย่ามัวแต่เล่นโทรศัพท์” มันทำหน้าคิ้วขมวด เหมือนจะดุผมซะเต็มประดา
........................
“เฮ้ ทำไมทำหน้าตกใจขนาดนั้นละ ยังช็อคอยู่เหรอครับ” อาตงกระชับอ้อมกอดให้แนบแน่นขึ้นไปอีก ปะ..ปล่อย ปล่อย พูดสิไอ
แม็ก พูดสิโว้ยยยย
....................
“ดีขี้นมั้ย” อาตงคลายอ้อมกอด แต่กลับเลื่อนมือข้างหนึ่งมาผสานที่ฝ่ามือเล็กเย็นชืดของแม็กแทน กะ..เกินไปแล้วนะ ไอแว่นบ้า ปล่อยกูนะโว้ยยย
“เดินไปหาพวกเฮียกันเถอะนะ”ผมทำได้แค่พยักหน้ารับ แทนที่จะทำตามใจคิด
“ไอแม็กเอ้ยยยยย ทำกูหัวใจแทบวาย!” เฮียมิค
.....
“มันเป็นไรวะตง” ไอฟิวส์เห็นผมเงียบๆ มันเลยถามไอตัวต้นเหตุที่ทำให้ผมเงียบเป็นป่าช้าขนาดนี้
“สงสัยยังช็อคอยู่มั้งครับ” พูดไม่พูดเปล่า กลับกระชับมือให้แน่นขึ้นไปอีก ฮืออ กูสตั้นเพราะมึงนั่นแหละ ปล่อยกูนะ ปล่อย
กูววววววววววว
“เอ่อ..ยังไงก็ขอบใจมึงมากตง ไม่ได้มึงแม็กคงแย่”เฮียมิคมองฝ่ามือที่ผสานกันแน่นอย่างฉงนใจ
“งั้นผมขอกลับก่อนนะครับ ผมต้องไปซูเปอร์ก่อน ป๊าให้ซื้อของนิดหน่อย สวัสดีครับเฮีย”
“บายเว้ยตง เจอกันพรุ่งนี้” ไอฟิวส์โบกมือลา
“โอ๊ะ...” อาตงกำลังจะเดินไป แต่กลับถูกคนตัวเล็กที่กำลังก้มหน้าก้มตา ดึงชายเสื้อเอาไว้ก่อน ผมเงยหน้าขึ้นมามองมันช้าๆ
สายตาคาดโทษ เพราะเมื่อสติเริ่มกลับคืนมา จึงคิดได้ว่ากูต้องก้านคอมันซะเปรี้ยง โทษฐานที่มันกอดผม แถมจากด้านหลังด้วยนะ!!
“อาตง...”ผมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ
มือใหญ่วางแหมะอยู่ที่หัวผม ลูบไปมาไม่กลัวเลยว่าผมจะเสียทรงสักนิด
“ขวัญเอ๊ย ขวัญมานะครับแม็ก เรื่องร้ายๆผ่านไปแล้ว เมื่อกี้ถือว่าฝาดเคราะห์เนอะ ขวัญเอ๊ย ขวัญมา ขอให้ขวัญกลับมาสถิตอยู่ที่แม็กนะครับ เพี้ยง” แล้วมันก็เป่าหัวผมเบาๆทันทีที่จบประโยค แล้วมันก็บ๊ายบายผมอีกที ก่อนจะเดินจากไป ทิ้งความงงงวยให้กับพี่พ้องน้องพี่เป็นอย่างมาก!
ไอผมน่ะเหรอ ก็อึ้ง สิครับ!! ไม่พูดไม่จาก้มหน้าก้มตาเหมือนเก่า เมื่อกี้มันได้ยินเสียงเย็นชาของผมมั้ย คือกูจะเตะก้านคอมึงซะเปรี้ยงอะตง ไม่ใช่ให้มึงลูบหัวเรียกขวัญกู!!!
สัมผัสอุ่นหวาบ ที่ฝ่ามือหายไปแล้ว พร้อมๆกับตัวเจ้าของที่เดินจากไปเห็นแต่แผ่นหลังไกลๆนั่น
เอาละๆผมจะฟื้นสติกลับมาใหม่อีกครั้งนะ ฮึ้บ! ไหนๆลองลำดับเหตุการณ์สิ๊
เมื่อกี้ผมเกือบโดนรถชน ผ่านวินาทีเฉียดตายมาสดๆร้อนๆ
...........................
แต่มีคนมาช่วยผมไว้ เป็นไอแว่นบ้าๆ คนนึง
......................
ไอแว่นนั่นเป็นคนแรกที่มาถึงตัวผม ก่อนทุกคนจะขยับตัวด้วยซ้ำ
.............................
ไอแว่นนั่น กอดผมแน่น ปลอบประโลมว่าไม่เป็นไร แถมจับมือเดินมาส่งถึงที่
..................................
และไอแว่นนั่นก็ใช้ฝ่ามือใหญ่มาลูบหัวผมเรียกขวัญ คิดถึงตอนนี้แล้วขำวะ ฮ่าๆๆ
....................................
ว่าแต่.....ทำไม มันมีแต่คำว่า ไอแว่นวะเนี่ย !!
“ฟิวๆ เฮียว่า มีคนกำลังหน้าแดงวะ”
เล่นเอาแม็กเอ๋อไปเลยทีเดียวเชียว 55555
ชอบกันมั้ยยยย ติ+ชมได้น้าาา
คนเขียนจะพยายามลดคำกูมึงให้น้อยลง
ผิดพลาดประการใดขออภัย
สำหรับวันนี้ ราตรีสวัสดิ์คร้าบบบบบบ
:bye2: :bye2: :bye2:
-
เมื่อไห่ตงจะหื่นนนนนนนนนน :haun4:
-
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: น่าร๊ากกกกอ่ะ!!!!
ปล. เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆๆ เป็นกำลังใจให้ครับต่อไวๆนะครับ :mew3:
-
อาตงมีอะไรกับเฮียมิคปะเนี้ย เหมือนจะรู้จักกันมาก่อน
เขินอาตงงง :hao7: :hao7:
มาต่อแบบนี้เรื่อยๆน้า
-
อ๊ากกกกกกกกกกก!! :laugh: อยากแบกอาตงไปกอดที่บ้านจัง :impress2: [โดนแม็กถีบบบบบ!]
-
แหมนึกว่าจะมีซัก ฟอด รับอรุณ
-
หรือว่าอาตงปกปิดตัวตนที่แท้จริงอยู่ 55
-
อาตงจะหื่นอย่างไงเนี่ย :katai1:
-
หรือคนที่ตงเจอในห้องคอมคือเฮียมิค? 555
-
ตงเท่ห์อ่ะ กรี๊ดดดด
-
ขอบคุณค่ะ ชอบหนุ่มแว่นมากเลยค่ะ
-
55555555555555 :m20:
ใครน๊อออออ หน้าแดงงง ฟิวย้ำทีสิ่ คนๆนั้นใช่แม็กหรือปล่าววว 5555 :haun4:
-
ทำไมอ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่า... อาคงต้องมีความลับอะไรสักอย่างแน่ๆ เลยอ่ะ
แต่ก็ดีนะ อาตงทำให้หนูแม๊กเชื่อง(?) ได้ 5555555+
-
ซุปเปอร์ตง :laugh:
-
อาตงดูเจ้าเลห์จังเลย เวลาอยู่กับแม็กอ่ะ...อิอิ
-
เขินล่ะซิ๊นู๋แม็กซ์
-
ไอแว่นที่แท้ก็แอบหื่น ตอนที่ 8
“อาตงงงง ยังไม่นอนอีกเหรอ ทำไรอยู่” เจ้แตงพี่สาวของผม เดินมาหาผมที่กำลังง่วนอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ทำโครงงานที่จะส่งในอาทิตย์หน้า อ๊ากกกกก บทนี้ต้องพิมพ์ยังไงถึงจะถูกใจอาจารย์นะ
“เดี๋ยวก็นอนแล้วคร้าบบเจ้ เดี๋ยวตงเก็บร้านให้เอง เจ้ขึ้นไปนอนป่ะ” บ้านผมมีเชื้อสายจีน อาม่าเป็นคนจีนแท้ๆเลย อ้อ ที่บอกว่าจะเก็บร้านคือว่าบ้านเราเปิดร้านอาหารน่ะครับ ป๊าม๊าเป็นคนทำเอง มีลูกจ้างแค่2คน ที่เหลือก็พวกผมเนี่ยแหละ ช่วยกันทำ ช่วยกันเสริฟ ส่วนร้านอาหารที่ว่านั่น ก็อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล พอดีมีที่ ก็เลยเปิดกันข้างบ้านเนี่ยแหละ เป็นร้านอาหารที่ไม่ได้หรูหราอะไรมากมายนัก แต่ก็ดูดี สะอาด และเรียบง่าย ป๊ากับม๊าเปิดมา20กว่าปีละ คนเข้าร้านแน่นทุกวันนะครับ ไม่อยากโม้ ฮ่าๆๆ
“แล้วเป็นไงบ้างละ เข้ากับพวกไอซันได้ดีเหรอเปล่า” อ้อ พูดถึงเรื่องนี้ตอนแรกผมค่อนข้างจะไม่เห็นด้วย ที่เจ้ฝากให้เฮียซันดูแลผม ก็แหม่ ตัวโตขนาดนี้ยังจะให้คนอื่นดูแล ก็ยังไงๆอยุ่ แต่เจ้ก็ยืนกรานหนักแน่น แถมตูน น้องสาวของผมที่ตอนนี้อยู่ม.4 ก็พลอยเห็นดีเห็นงามไปด้วยซะงั้น ผมจะไปสู้อะไรได้ละ
“ดีครับ เช้าสายบ่ายเย็น ผมอยู่กับพวกเฮียตลอด เจ้ไม่ต้องห่วงหรอก” ที่อยู่ด้วยตลอดเพราะเฮียมาลากไปตลอดต่างหากละ แต่ก็ใช่ว่าผมจะไม่ชอบ ฮ่าๆ มีความสุขดีครับอยู่กับพวกเฮีย ผมไม่เคยมีเพื่อนหรือรุ่นพี่เยอะขนาดนี้มาก่อน
“โอเค งั้นก็ดีแล้ว ไอพวกเนี้ยถึงมันจะเกรียนๆแต่ทุกคนเป็นคนดีทั้งนั้น พึ่งพาได้ งั้นเจ้นอนก่อนนะ ปิดร้าน ปิดบ้านให้เรียบร้อย ฝันดีน้อง ฟอด” เจ้หอมแก้มราตรีสวัสดิ์ผมเบาๆ บ้านเราเป็นอย่างนี้ทุกคนจะบอกว่าเป็นธรรมเนียมก็ว่าได้ คือก่อนจะนอนจะหอมแก้มกันพร้อมบอกราตรีสวัสดิ์กับเพื่อนสนิทก็ทำอย่างนี้เช่นกัน แต่วันนั้นผมดันลืมตัว ไปเผลอหอมแก้มแม็กซะได้ เขาต้องด่าผมแหงๆ ก็ไม่ได้สนิทอะไรกันขนาดนั้นนี่นา....
ว่าแต่จะเป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย เมื่อวานแม็กเกือบโดนรถชน ถึงผมจะช่วยไว้ได้ทัน แต่แม็กดูจะช็อคเอามากๆ ผมว่านะถ้าพรุ่งนี้คนตัวเล็กนั่นยังไม่หายช็อค คงต้องพาไปหาหมอแล้วละ ผมเคยได้ยินมาว่า คนเราเวลาตกใจมากๆอาจจะมีผลต่อสมอง และกระทบกระเทือนต่อการดำรงชีวิตในประจำวันก็ได้นะ แย่ๆๆ
ตั้งแต่ยังเด็กผมมักจะโดนล้อว่าเป็นไอขี้แพ้ ไอตุ๊ด ไอปอดแหก และอีกสารพัดสารเพ อยู่เสมอ ตอนอนุบาลผมร้องไห้กลับมาบ้านแทบทุกวัน จนเจ้แตงโมโหแทน ไปจัดการไอพวกที่แกล้งผมซะหมด แต่ก็นั่นแหละครับผมก็ไม่เคยถูกยอมรับในกลุ่มเพื่อนอยู่ดี ก็ไม่เข้าใจนักหรอกนะว่าทำไม แต่เจ้แตงชอบบอกว่า ผมแค่เป็นผู้ชายอ่อนโยน ผู้ชายแบบนี้น่ะใครๆก็รักก็เอ็นดูทั้งนั้นแหละ แต่ผมคิดว่าไม่เห็นจะจริงเลย ว่ามั้ย?...
มีวันนึง ตอนผมอยู่ม.2 เจ้แตงก็อยู่มหาลัยแล้ว ส่วนตูนอยู่ป.5 ผมจำได้ดีวันนั้นผมโดนเพื่อนเอาไข่ปาใส่หัว โดนด่าว่าเป็นหน้าตัวเมีย โดยทีผมไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าไปทำอะไรให้ ผมโกรธจัดมาก เลยยกเก้าอี้ปาใส่พวกนั้นไป สุดท้ายทั้งหมดจบด้วยที่ห้องปกครอง อาจารย์เรียกป๊ากับม๊ามา บอกให้อบรมสั่งสอนผมให้ดีกว่านี้ ผมคิดว่าพวกท่านคงโกรธมาก แต่ไม่ใช่เลย ป๊ากับม๊าแค่ ยิ้มให้ผม พร้อมกับหัวเราะคิกคักกันอยู่สองคน แล้วหันไปลาอาจารย์ก่อนจะพาผมกลับบ้าน
ตอนกินข้าว ป๊ากับม๊าเล่าวีรกรรมของผมให้เจ้กับตูนฟัง รอบตัวผมมีแต่เสียงหัวเราะ ไม่มีใครแม้แต่จะตำหนิ่ผมเลยสักคำเดียว พอผมถามว่าทำไม...
“เจ้อยากเห็นวันนี้มานานแล้ว ฮ่าๆๆ” แล้วเจ้ก็หันไปไฮไฟว์กับตูน เอิ่ม..
“ฮ่าๆๆ อาตงฟังป๊านะ เรื่องวันนี้ป๊าเชื่อว่าฝ่ายนู้นเขาเริ่มก่อน หึ ถ้าเป็นป๊านะ ไม่ใช่แค่เก้าอี้หรอก”
“แต่ตงรู้สึกผิดอะป๊า” จำได้ว่าปาโดนหัวเขาเต็มๆ ไม่รู้ว่าเย็บไปกี่แผล
“เรื่องนี้ อาตงไม่ผิดเลย ม๊ารู้ว่าอาตงรู้สึกยังไง และอาตงถูกเพื่อนมองแบบไหน อาตงจำไว้นะลูก แบบนี้คือสิ่งที่ลูกเป็น มันออกมาจากจิตใจจริงๆของลูก บ้านเราอบรมบ่มนิสัยอย่างนี้ มีหลายคนเลยนะ ที่ต้องเสแสร้งแกล้งทำเป็นคนดีอย่างลูกน่ะ”
“ถ้าอาตงจะโกรธใครที่ทำให้กลายเป็นคนแบบนี้ อาตงโกรธป๊ากับม๊าก็ได้นะ ก็เพราะพวกเราเนี่ยแหละที่ทำให้ลูกเป็นคนแบบนี้ ใครๆก็อยากให้ลูกเป็นคนดีทั้งนั้นแหละ จริงมั้ย?”ป๊าลูบหัวอาตงอย่างรักใคร่ แอบภูมิใจลึกๆที่เลี้ยงลูกได้ดีขนาดนี้
“อ๋อ เพราะป๊านี่เองที่ทำให้อาตงมันเหลาะแหละแบบนี้ โอ๊ย ม๊า เจ็บนะ.....เจ้ล้อเล่นหรอกน่า เจ้ดีใจนะที่มีน้องชายดีแสนดีขนาดนี้ แต่อาตงทุกอย่างมีความพอดี จำไว้นะ” เจ้ยิ้มให้
และวันนั้นผมก็เข้าใจว่าอะไร ทำไมที่ทำให้ผมเป็นคนแบบนี้ ผมไม่นึกเสียใจเลย ทุกคนดูแลอบรมสั่งสอนให้ผมเป็นคนดี ผมเชื่อเหลือเกินว่าทุกบ้านก็เป็นนี้ที่อยากให้ลูกให้หลานเป็นคนดี แต่บ้านผมคงจะอบรมดีไปหน่อยเท่านั้นเอง ฮ่าๆๆ
เกือบห้าทุ่ม ผมเก็บร้านเรียบร้อย ล็อคประตูบ้านเสร็จสรรพ เดินไปกินนมอุ่นๆที่ม๊าเตรียมไว้ให้ การดื่มนมอุ่นๆก่อนนอนนี่ดีนะครับขอบอก สบายท้องแถมหลับสนิทตลอดคืน
ตึก ตึก
ผมเดินขึ้นบันไดมา ร่างกายรู้สึกล้าๆ เหนื่อยชะมัด เดี๋ยวสวดมนตร์แล้วเข้านอนเลยดีกว่าเรา
“เฮีย!”
“เฮ้ย!!! โธ่ ตูน เฮียตกใจหมด ดึกป่านนี้ยังไม่หลับไม่นอนอีก”
“จะนอนแล้ว เฮียลืมไรเปล่า”
ลืมเรอะ ผมลืมอะไรละ เก็บร้านก็เก็บแล้ว ปิดบ้านก็เรียบร้อยแล้ว ....อ๋อ รู้ละลืมอะไร ผมยิ้มแป้นแล้วเดินไปหอมแก้มบอกฝันดี
น้องสาว
“โว๊ะ ไม่ใช่อันนี้เฮีย เอ้า อันนี้ เฮียลืมไว้หลังบ้านอะ”ตูนยกดัมเบลมาให้ผมอย่างทุลักทุเล ห๊า าา เอาอีกแล้วเหรอเนี่ย
“ทุกวัน วันละ 200 บวกซิทอัพวันละ500”
“ไว้พรุ่งนี้ได้ปะ นี่ดึกแล้ว เฮียเหนื่อย เดี๋ยวพรุ่งนี้เฮียทดให้เป็นดัมเบล400 ซิทอัพ1000นึงเลยเอ้า”
“เพื่อน้อง”
"แต่เฮียทำมาเกือบเดือนแล้วนะ ขอพักหน่อยนะคนสวยของเฮีย"
"เพื่อน้อง"
“นะ เฮียขอ”
“เพื่อน้อง!”
“เฮียเหนื่อย จบนะ”
“เพื่อน้อง!!!”
สุดท้าย
“หนึ่งร้อยสี่สิบสาม หนึ่งร้อยสี่สิบสี่ โอ้ย เหนื่อย” ชีวิตไอตงก็น่าสงสารแบบนี้แหละครับ ฮืออ เรื่องของเรื่องคือตูนเขาอยากได้พี่ชายมีซิกแพ็ค มีกล้ามแขนแน่นๆ ผมบอกปัดไปเพราะขี้เกียจก็รู้ครับว่าการออกกำลังกายเป็นสิ่งที่ดี แต่มันขี้เกียจนี่นา ไม่ได้จะเอาไว้โชว์ใครซะหน่อย ซิกแพ็กเนี่ยย ผมบอกปัดไปหลายครั้ง จนตูนไปหาแกนร่วมคือเจ้แตง เหอะๆคนนี้ประกาศิตครับ คำไหนคำนั้น
“เจ้ก็อยากได้น้องที่มีบอดี้ฟิตๆ มากกว่าไอตี๋หุ่นขี้ก้าง”
“แต่ เจ้ผม...”
“ทำ!”
จบข่าว ไอตงคนนี้ก็ต้องทนทำๆไป ฮือออออ
~หากเธอก็รัก เธอก็รู้สึกดีๆเหมือนกัน แต่เธอก็เขินอายอย่างนั้นที่จะต้องพูดมา แค่ร้องว่า อ๊าอิยาอิยา อ๊าอิยาอิยา ก็พอ และฉันจะขอ....~
ใครโทรมากันหว่าดึกป่านนี้ เอ๊ะ หรือจะเป็น คุณตันโออิชิ!! พระเจ้าผมกำลังจะได้เงินล้าน ผมกำลังจะได้เงินล้านครับ คนอ่าน!!!
“ฮัลโหลครับ”
(รับช้า)
“ขอโทษครับ พอดีผม...”
(เออ ชั่งเหอะ นี่แม็กนะ)
“อ๋อ แม็กนี่เอง...ห๊า แม็กเหรอครับ!?” รู้สึกตกใจพิลึก
(โกหกได้โล่ปะ ก็กูเนี่ยแหละ ขอเบอร์มึงมาจากเฮียซันอะ จะถามว่าเมื่อตอนเย็นอะ มึงเผลอเก็บสมุดเลกเชอร์ของกูเข้ากระเป๋าตัวเองเหรอเปล่า สีฟ้าอะ ลองดูดิ๊)
“แปบนึงนะแม็ก” ผมเปิดกระเป๋าตัวเองดู โอ้ว แย่ชะมัด หยิบติดมือมาซะได้ อยู่กับผมจริงๆด้วย
“ครับ อยู่กับผมเอง โทษทีหยิบติดมือมา เดี๋ยวพรุ่งนี้เอาไปคืนให้นะแม็ก”
(นั่นไง! กะแล้วเชียวว่าต้องอยู่ที่มึง ไม่เสียแรงที่เดินมา กูอยู่หน้าบ้านมึงละ รีบไสตูดเอาสมุดมาคืนกูซะดีๆ)
แม็กยืนเกาะประตูรั้ว ทำหน้าเซ็งๆ ก็แหม่สมุดเลกเชอร์นั่นมันของยัยแก้ว สาวสมองไบร์ท แต่เคี้ยวสุดๆ กว่าจะขอมาลอกได้แทบจะก้มลงไปกราบเท้า ถ้าทำหายกูตายแน่ รอไม่นานประตูบ้านก็เปิดออก
“อื้อหือ ชุดนอนลายวัว แบ๊วจริงมึง” ขอแซวหน่อยเหอะ
“แหะๆ...นี่ครับ สมุดของแม็ก” อาตงยิ้มเขินๆ ไม่อยากจะให้รู้เลย นอกจากลายวัว อาตงยังมี ลายแครอท ลายจิงโจ้ มิกกี้ เบนเท็น
และอีกสารพัดลายวอล์ดิสนีย์
“กูขอเข้าห้องน้ำบ้านมึงหน่อยได้ปะวะ ปวดฉี่วะ เดินกลับหอกูราดแน่”
“เชิญครับ ฮ่าๆๆ”
“ขำไรแม่ง หลีกๆ”
เมื่อทำธุระเสร็จแม็กก็เดินออกมาจากห้องน้ำ เมื่อกี้ปวดฉี่มากเลยไม่ทันสังเกตุ พอมองดูดีๆแล้ว ตามผนังสีขาวบ้านมันเต็มไปด้วยรูปครอบครัวในสถานที่และอิริยาบถต่างๆใส่กรอบอย่างดี ติดเต็มไปหมด ของตกแต่งดูเรียบง่ายแต่ดูดีอย่างยอกไม่ถูก มี
เฟอร์นิเจอร์จากไม้ค่อนข้างเยอะเลยนะเนี่ยสวยๆทั้งนั้น ผมก็ชอบพวกเครื่องเรือนไม้เหมือนกัน มันดูคลาสสิกดี ผมเดินไปหาอาตงไปหยิบสมุดเลกเชอร์ที่ฝากไว้ก่อนจะเข้าห้องน้ำ
“งั้นกูไปละนะ ทิ้งไอฟิวส์ไว้นานๆแล้วเดี๋ยวมันโวยวาย แม่งอยู่คนเดียวไม่ค่อยจะได้”
“เอ่อ..แม็ก ดื่มนมอุ่นๆก่อนสักแก้วค่อยไปนะ” อาตงยื่นแก้วนมอุ่นๆมาให้ แล้วยิ้มจนตาหยี สดใสจริงมึง
จริงๆผมก็แน่นท้องมาตั้งแต่เมื่อตอนเย็น ถ้าได้นมอุ่นๆซะแก้วก็คงดี
“แอบใส่อะไรไปเหรอเปล่า” ผมหรี่ตามองมันอย่างคาดคั้น เคยโดนครับไอผู้ชายที่แม่งจะงาบผม ใส่ยาปลุกในกล้วยบวชชีให้กูกิน ไอผมนี่เกือบจะกินละ ใครจะไปคิดละ ใส่ในกล้วยบวชชี กล้วยบวชชีเนี่ยนะ!! แม่งคิดได้ แต่ดีที่เฮียเปาไปช่วยทัน แถมประเคนฝ่าเท้าให้พวกนั้นจนอิ่มแปล้ผมเลยรอด เกือบโดนเยิบเพราะกล้วยบวชชีแล้วมั้ยละกู
“อ๋อ ใส่ครับ”
“เฮ้ย! ตง มึง!!!” ว่าแล้วเชียว หน้าเนื้อใจเสื้อนี่หว่า!!
“ผมใส่น้ำตาลไปนิดหน่อย แม็กไม่ชอบเหรอครับ เดี๋ยวเปลี่ยนแก้วใหม่ละกันเนอะ”
เงิบ
“แหะๆ ชอบสิ กูกินแก้วนี้แหละ ขอบใจวะ” ผมหัวเราะแห้งๆ พร้อมรับแก้วนมมาแล้วนั่งข้างๆอาตงบนโซฟาเบาะหนังสีครีม อาตง
เปิดโทรทัศน์เพื่อไม่ให้บรรยากาศดูเงียบเกินไปนัก ผมค่อยๆดื่มนมจนเกือบจะหมด นมอุ่นๆนี่มันสบายท้องจริงๆน้าาา
................
พรวด
แค่ก แค่ก
“เป็นอะไรเหรอเปล่าครับ”
“ไม่มีไร กูไปละ ขอบใจนะ” ผมละล่ำละลักพูด แล้วรีบโกยแหน่บออกจากบ้านมันไปทันที
ไอบ้าเอ๊ย!! งงกันละสิว่าทำไมอยู่ดีๆผมถึงพรวดพราดออกมาแบบนี้
ก็เพราะตอนเปิดทีวีดูอยู่ ดันมีโฆษณานมไงเล่า!
มันจะไม่แปลกอะไรถ้ามันไม่มีสโลแกนปิดท้ายด้วยว่า
รักใครให้ดื่มนม!
และมันจะไม่สยองพองขนถ้า อาตงไม่หันมายิ้มโชว์เขี้ยวเล็กๆนั่นใส่ผม!!
โอ้ย ให้ตายเหอะ!!
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
ผิดพลาดประการใดขออภัยเจ้าฮะ
:katai4: :katai4:
-
อาตงวินทุกตอนเลย
WIN WIN WIN
:katai2-1:
-
อาตงงงงงง o13
แต่ไม่เห็นอาตงจะหื่นเลยน้าาา :hao4:
-
:z1:เมื่อไหร่อาตงจะหื่นน้า อยากเหนแล้ว
-
อาตงทำไปโดยธรรมชาติอาจจะหื่นโดยไม่ตั้งใจก็ได้มั้ง
-
อาตงงงง เราชอบนายจัง
-
5555 ที่อาตงฟอดฝันดีแม็กก็เพราะลืมตัวนี่เอง
แต่แม็กนี่คิดไปได้ทุกทางเลยนะ คำโฆษณายังคิด
-
o13
-
คือ อ่านแรกๆก็เหมือนแม็กจะเมะ!(ห๊ะ) คือตอนบรรยายอาตงแรกๆไง555+ :hao6:
แต่อืม...ยังไงแม็กก็เคะละ5555 แต่ขำอะ อาตงซื่อไปไหม คือแบบนี้บวชเหอะ5555(ไม่ได้ๆเดี๋ยวแม็กเป็นหม่าย) :hao3:
-
รอวันอาตงมีซิกแพค :m3: :m3:
-
แม็กอยากให้อาตงหอมแก้มอ่ะดิ
แอบยัดหนังสือก็ไม่บอก
-
รักใครให้ดื่มนม
ตงรักแม็กซ์ ก็ต้องให้แม็กซ์ดื่มนมจิ หุหุ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด อาตงงงงง น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m25:
-
ไอแว่น ที่แท้ก็แอบหื่น 9
ความมืดแผ่เข้าปกคลุมแม็กทั่วสารทิศ เหงื่อกาฬไหลแตกพลั่ก รู้สึกถึงดวงตานับพันที่กำลังจดจัองเขาภายในเงามืด อากาศหนาวเหน็บจู่โจมผิวกายบางๆเล่นเอาสั่นสะท้านถึงขั้วหัวใจ ที่นี่ที่ไหน ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ คำถามมากมายกระจุกอยู่ในหัวแม็ก เมื่อกี้จำได้ว่ากำลังนอนดูละครกับไอฟิวส์บนเตียงนี่หว่า แล้วไหงเป็นงี้ได้...
แม็กกอดเข่าคุดคู้ด้วยความหนาว ฟันกระทบกันดัง กึกๆ รอบด้านไม่ใช่ความมืดมิดที่เหมือนในเวลากลางคืน หรือ อยู่ในห้องโดยไม่เปิดไฟ แต่ที่แม็กกำลังเผชิญอยู่นี่ คือความมืดที่ มืดสนิท...เหมือนมีใครเอามือมาปิดตาเขางั้นแหละ
ไม่นานความกลัวจับจิตก็เข้ามาทักทายแม็กโดยสมบูรณ์ น้ำตาใสๆคลอที่ดวงตาคู่สวย อยู่ดีๆ พื้นที่แม็กนั่งก็สั่นสะเทือน แผ่นดินไหวเหรอ? เขารวบรวมสติยันตัวเองให้ลุกขึ้นยืน แผ่นดินที่ตอนแรกแค่สั่น ตอนนี้เริ่ม แยกแตกออกล่วงลงสู่เบื้องล่างที่ไม่รู้จุดจบ
วิ่ง!! คำเดียวที่คิดได้ตอนนี้
แม็กวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต ทั้งๆที่ออกแรงเต็มที่ แต่เขากลับรู้สึกว่าเคลื่อนที่ไปได้แค่นิดเดียว แถมขาตัวเองก็รู้สึกว่าล้าซะงั้น
แม่งเอ้ย จะมาตายห่าที่นี่เหรอวะ
โครม
โอ้ยย วิ่งก็ช้ายังจะให้กูสะดุดอีก เฟ็ดเฟ่!!
สิ่งที่แม็กสะดุดคือ เชือกสีแดงเส้นหนา(ทำไมตอนแรกกูไม่เห็น)
หน็อยแหน่ะ!!!
เขาคว้าเชือกมา ก่อนจะกระชาก ดึง ทึ้ง ระบายอารมณ์ ไอเชือกเวร!
ครืนๆ
เสียงถล่มของแผ่นดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เขาจึงปาเชือกทิ้ง แล้วรีบหนี แต่!
เชือกมันไม่ยอมหลุดจากมือเขาน่ะสิ เฮ้ยๆๆ อะไรวะเนี่ย เชือกเส้นใหญ่สีแดงติดหนึบอยู่ที่ฝ่ามือก่อนมันจะเลื้อยเหมือนงูพันเข้า
ฃกลับข้อมือของเขา
เปรี๊ยะ
และแล้ว พื้นดินที่แม็กยืนอยู่ก็แยกออก ทำให้เขาเคว้งคว้างในอากาศสักครู่ ก่อนจะตกลงสู่เบื้องล่าง
แม็กหลับตาปี๋ คิดถึงพ่อแม่ พวกเฮีย ไอฟิวส์ และ...คนอื่น
และแล้วร่างของผมที่กำลังล่วงลงอยู่นั้น ก็หยุดด้วยแรงดึงอะไรบางอย่างจากเชือกสีแดงที่พันอยู่กับแขนผมนี่!
แรงดึงมหาศาล ทำให้ไม่กี่อึดใจ ผมก็ได้ขึ้นมายืนที่พื้นดินนิ่งๆอีกครั้ง แต่ดูเหมือนแรงนั่นจะลากผมไม่หยุดละสิ!
เฮ้ยยยย
ผมทิ้งน้ำหนักตัวนั่งลงเพื่อฝืนแรงลากนั่นไว้แต่ก็ทำให้หน้าคะมำกับพื้น เจ็บตัวฟรีอีก เออๆ จะพาไปไหนก็ไป กูไม่มีไรจะเสียอยู่
แล้วนิ!
แรงดึงของเชือกพาผมมาที่ประตูบานใหญ่ ซึ่งปลายอีกด้านของเชือกหายเข้าไปในประตูบานนี้ อะไรวะ ลากคนอื่นเขามาแล้วปล่อยเขาทิ้งๆขว้างๆอย่างงี้?!
แต่เอ๊ะ หรือว่า ประตูบานนี้จะเป็นทางออก!!! แม็กเปิดประตูพรวด ด้วยความดีใจ จะได้ออกจากที่บ้าๆนี่แล้วโว้ย
อ๊ากกกกกกกกกกก
หนุ่มร่างสูงใส่แว่นคุ้นตา โผล่ออกมาจากหลังประตูนั่น ไม่ผิดแน่ๆหน้าตาแบบนี้ รอยยิ้มแบบนี้ อาตง! แล้วทำไม....
"อาตง มึงแก้ผ้าทำไมอะ"ร่างกายเปลือยเปล่ามีแค่เชือกสีแดงเส้นเดียวกันกับที่พันอยู่ที่มือผม เป็นสิ่งเดียวที่ปกคลุมร่างกายเท่านั้น เชือกหนาๆพันพาดไหล่ เอว และก็เอ่อ...ของสำคัญ ส่วนที่เหลือก็วับๆแวมๆ โชว์ผมขาวๆ เซ็กซี่เหี้ยๆ
อาตงขำเล็กๆ กับสิ่งที่ผมถาม
"แล้วนี่เชือกไรของมึง"
"แม็กเชื่อเรื่องเนื้อคู่เหรอเปล่าครับ" ไม่ได้คล้องจองจากคำถามของกูเล้ยย
"ห๊า?"
"เขาว่ากันว่า คนที่เป็นเนื้อคู่กันจะมีด้ายแดงผูกที่นิ้วก้อยตั้งแต่เกิด" อาตงพูดพลางมองเชือกยิ้มๆ
"ฮ่าๆ มึงนี่ท่าจะเพี้ยน จะพยายามบอกว่าไร ว่าเชือกสีแดงนี่บ่งบอกว่ากูกับมึงเป็นเนื้อคู่กัน ว่างั้น?" ฟั่นเฟือน ผมว่าผมไปหาทางกลับบ้านดีกว่า
"จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ" อาตงยิ้มเขินๆ
"ไอบ้า มึงช่วยแหกตาดู นี่เชือกเว้ย เส้นใหญ่ขนาดนี้ ไม่ใช่ด้าย มึงเอาเวลาเพ้อเจ้อไปช่วยกูหาทางกลับบ้านดีกว่า
"ครับผมรู้ว่าไม่ใช่ด้าย"
"เออรู้ก็ดี ไปๆ ช่วยกูหา...."
ทันใดนั้น ร่างกายของแม็กก็เปลือยเปล่า! เสื้อผ้าที่สวมใส่หายไปเหมือนหมอกต้องแสงอาทิตย์ แต่กลับมีเพียงเชือกสีแดงปกคลุมร่างกายเช่นเดียวกับอาตง!
"ก็เชือกน่ะ...มันแข็งแรงมากกว่าด้ายเยอะเลย"
"....?"
"จริงมั้ยครับ"
ผมสตั๊นสิบวิเพื่อวิเคราะห์คำพูด....
เฮ้ยยยย!!
“ไม่ใช่โว้ยยยยยยย” แม็กแหกปากลั่นสะดุ้งดื่นขึ้นมา ฝะ..ฝัน เมื่อกี้กูฝัน! เลิกผ้าห่มดู โอเคเสื้อผ้าก็อยู่ครบ ไม่มีเชือกสีแดงๆไรนั่น เฮ้ออออ โล่ง
“อะไรๆๆๆๆ มึงเป็นอะไรแม็ก”
ไอฟิวส์สภาพนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินออกมาจากห้องน้ำ สงสัยมันตกใจเสียงแหกปากของผมนั่นแหละ
“ไม่เป็นไรมึง กูฝันร้าย” ร้ายมากๆด้วย
“โว๊ะ ฝันร้ายแล้วตะโกนลั่น เด็กน้อยวะมึง ตื่นก็ดีละไปอาบน้ำแต่งตัวไป๊ วันนี้มีคลาสเช้านะเว้ย”
ผมงัวเงียลุกไปอาบน้ำแปรงฟัน อะไรดลใจให้กูฝันอย่างนี้วะ หรือเป็นเพราะช่วงนี้อยู่กับอาตงบ่อยๆ และอาจจะเอามันมาผสมกับละครที่ดูนิดหน่อย เลยเก็บไปฝันเป็นตุเป็นตะ
ไม่ได้การละ! ถ้าผมไม่อยากฝันสยอง คงต้องอยู่ห่างจากมันสักหน่อยแล้ว ไม่พูด ไม่ยุ่ง ไม่คุย ไม่ยิ้ม เอาละโว้ย ปฏิบัติการสลัดอาตงออกจากชีวิต
3
2
1
ปิ๊ดดดดดดด
เริ่มขึ้นได้!
แต่ภาพที่มันมีเพียงเชือกเส้นเดียวปกคลุมร่างกาย เผยเนื้อขาวๆนั่น ยังติดตากูอยู่เลย อะเด๊ะ!
คนอ่านเข้าใจม้ายย ว่าทำไมเป็นเชือกแทนที่จะเป็นด้ายบางๆนั่น ฮ่าๆๆ
ขอโทษที่มาแบบสั๊นสั้นนะครับ :hao5:
ผิดประการใดของอภัย
เจอกันตอนหน้าครับ :hao3: :hao3:
-
อาตงแอบเซ็กซี่ :m25:
-
สั้นอ่ะ อยากได้แบบยาวๆ :jul3: :sad4:
-
สั้นไปหน่อย ดีใจที่มาต่อ
ไม่ใช่ฝันร้ายฝันดีจะได้คู่ต่างหาก
-
~เนื้อคู่กันแล้วก็คงไม่แคล้วคงไม่คลาด~ :m4: :m4:
-
555 แม็ก คิดมากในการกระทำของอาตงที่มีต่อตนเอง
เลยเก็บเอาไปฝันเป็นตุเป็นตะ แต่เชือกมันย่อมแข็งแรงกว่าด้ายนะ
-
แบบที่อาตงว่า เพราะเชือกมันใหญ่และแข็งแรงกว่าด้าย
จะตัด จะดึง จะทึ้ง มันก็ไม่ขาดง่ายๆ
เหมือนกับแม็กซ์ที่จะหนีอาตงยังไงก็หนีไม่พ้น ฮ่าๆๆๆ
-
เชือกแข็งแรงกว่าด้าย เราชอบคำนี้555
วันหลังเปลี่ยนเป็นโซ่เลยนะอาตง :hao7:
-
:haun4: แม็กก็ใช่ย่อยนะ
-
555 แม้ก ฝันติดตาาา :haun4:
-
เชือกแข็งแรงกว่าด้าย เราชอบคำนี้555
วันหลังเปลี่ยนเป็นโซ่เลยนะอาตง :hao7:
โซ่เลยเหรอครับ ฮ่าๆๆ
-
รออยู่นะ หุๆ
-
รอตอนต่อไป
-
ไอแว่น ที่แท้ก็แอบหื่น ตอนที่ 10
ตลอดสองวันมานี้ ผมหลบอาตงมาได้เป็นอย่างดี พอได้ยินเสียงเข้าหน่อย ผมก็แผ่นแหน่บแทบจะทันที แล้วมันก็ได้ผลจริงๆด้วย สองวันนี้มานี้ผมไม่ได้ฝันสยองแบบนั้นอีกแล้ว
เกือบ5โมงเย็น ผมโดนทำโทษที่หลับในห้องเรียน อาจารย์เลยให้ทำเวรพร้อมทิ้งกุญแจไว้ให้ปิดห้อง พอพวกเฮียมันรู้เข้าก็รีบอพยบขึ้นมานั่งชิลตากแอร์สบายใจเฉิบ
“3โพดำสองใบ”เฮียบาส
“ตอแหล!!”เฮียซัน “โธ่เว้ย แม่งจับกูได้ตลอด ไพ่กูบานเบอะแล้วเห็นมั้ยเนี่ย!!” เฮียบาสบ่นๆเพราะต้องเก็บกองไพ่ทั้งหมดที่วาง
ไปแล้วเข้าสำรับตัวเอง คือผมจะอธิบายให้ฟังครับ ตอนนี้พวกเฮียกับไอฟิวส์กำลังเล่นไพ่ตอแหลกัน โดยไพ่ตอแหลที่ว่าเนี่ย ก็เหมือนสลาฟ แจกไพ่ให้หมดกองแล้วก็วางไพ่เรียงตั้งแต่เลขน้อยสุดคือ3 จนถึงใหญ่สุดคือ2โพดำ ใครไพ่หมดมือก่อนชนะ แต่ไพ่ที่วางจะต้องวางคว่ำไม่ให้ใครรู้ว่าจริงๆแล้วตัวเองวางอะไรลงไป เราสามารถโกหกหรือพูดความจริงก็ได้ถึงเลขไพ่หรือจำนวนใบที่วาง อย่างเมื่อกี้ เฮียบาสพูดว่า3โพดำสองใบ แล้วเฮียซันก็พูดว่าตอแหล ถ้าเฮียบาสโกหกจริงแล้วถูกจับได้ ไพ่ที่วางกองไว้ทั้งหมดจะเข้าสำหรับตัวเอง แต่ถ้าเฮียบาสไม่ได้โกหก ไพ่ทั้งหมดจะเข้าสำรับคนที่พูดว่าตอแหล มันจะจิตวิทยาเล็กๆ ต้องเดาว่าอีกคนถือไพ่อะไรไว้ แล้วมันโกหกหรือพูดความจริง แต่ไปๆมาๆไม่ได้พูดแค่ตอแหลครับ ทุกสรรพสัตว์มาเต็ม สนุกก็ตรงเนี้ยยย ฮ่าๆๆ
“เออ ไอซัน แล้วอาตงมันไปไหนวะ” โอ้ยย อย่าพูดถึงมันน
“ไม่รู้วะ โทรไปก็ไม่รับ สงสัยกลับบ้านไปแล้วมั้ง...ไอฟิวส์ตอแหล!! กูมีคิง4ใบ แล้วมึงจะวางคิง4ใบได้ไง เอาไพ่ไปเลยมึง ฮ่าๆๆ” เฮฮากันจริงพวกมึง ผมจะซึ้งใจมากๆถ้ามึงช่วยกูกวาดพื้นหรือเก็บเก้าอี้ซักนิด ไม่เคยมีหรอก ไอแม็กเหนื่อยมั้ย มานั่งนี่ก่อนมา เดี๋ยวเฮียช่วย ถุ้ย!
ผมปล่อยพวกมันสนุกกันไปแล้วหิ้วถังน้ำออกมาตามยถากรรม เหลือแค่ถูพื้นก็เสร็จแล้ววว เดี๋ยวกลับหอไปต้องเอาเสื้อผ้าไปซักหน่อยละ ไม่งั้นพรุ่งนี้ทั้งผมแล้วไอฟิวส์ได้เดินโทงๆมาเรียนแน่ เอ๊ะ แล้วตรงสนามเขามุงอะไรกันวะนั่น ไหนไปดูซิ เฮ้ย!!!
สนามบาสกลางแจ้ง เต็มไปด้วยนักศึกษาที่ยืนมุงอยู่เป็นวงกลมใหญ่ๆ พื้นที่ตรงกลางมีรุ่นน้องคนนึงยืนดึงหน้าอยู่ข้างๆรุ่นพี่ที่ชื่อว่าคิรัวคู่อาฆาตของไอพวกเฮีย แล้วผมจะไม่ตกใจเลย ถ้าอาตงมันไม่ได้ยืนอยู่กลางวงกับเขาด้วย!!
อาตงเดินลงมาจากตึกเตรียมตัวจะกลับบ้าน ในหัวก็คิดถึงรายงานที่ต้องเขียนสรุปส่งในวันพรุ่งนี้ เฮ้อออ สองวันมานี้ชีวิตเขารู้สึกเงียบๆชอบกล คงเพราะไม่ได้ยินเสียงคนตัวเล็กนั่นละมั้ง... ลูกบอลหนังลุ้นๆ ถูกขว้างมาอย่างแรงเป้าหมายคือเด็กผู้ชายปีหนึ่งที่เดินอยู่ข้างหน้าเขา แล้วคนอย่างอาตงจะอยู่เฉยๆได้ไงละ!!
“น้องครับ!”
ปั๊ก โครม
“เฮ้ย” ลูกบอลหนังซัดเข้าเต็มๆที่แก้มของอาตง โอ้ยยย เจ็บกรามอะ ฟันผมจะหักมั้ยเนี่ยยย อาตงวิ่งเข้าไปผลักรุ่นน้องคนนั้น
ลูกบอลที่เตะมาจากมุมสนามอย่างแรงเลยซัดเข้าหน้าเต็มๆ
“โอ้ย..เจ็บ น้องครับๆ เป็นไรมากเหรอเปล่า”อาตงเข้าไปจับตามเนื้อตามตัวน้องคนนั้น
“พี่ผลักผมทำไมเนี่ย!!!!!!!”
“ห๊า?? เปล่าซะหน่อย พี่....”
“นี่มึง อีกแล้วอ่อ?!?”แต่ยังไม่ทันได้ตอบ คิรัวกับพรรคพวกก็เดินออกมาหยิบลูกบอล ฝีมือเขาเองนั่นแหละ ก็ไอเด็กปากกล้านี่ต่อหน้าเยินยอชื่นชมเขา แต่ลับหลังกลับเอาเรื่องของเขาไปคุยฟุ้ง หึ! แค่กระแทกบอลใส่ให้พอหายหมั้นไส้มันซะหน่อยก็เท่านั้น
ไม่คิดว่าอยู่ดีๆจะมีไอหน้าโง่ที่ไหนมารับลูกบอลแทน ทำมาเป็นพระเอกนะมึง มันน่าหงุดหงิดซะจริง หึๆ
“ชอบบอลนี่เหรอ...” คิรัวจับบอลมาหมุนในมือ สายตาเจ้าเล่ห์ที่สาวๆบอกว่ามีเสน่ห์นัก จับจ้องไปที่อาตง พลางส่งซิกให้ลูกน้อง
เข้าไปล็อคอาตงจากด้านหลัง
“.......”
“กูถามทำไมมึงไม่ตอบ กูถามว่ามึงชอบบอลนี่เหรอ!!!”
“ปะ..เปล่า”
“โกหก!! ในเมื่อมึงชอบบอลลูกนี้ขนาดวิ่งเข้าหามัน แล้วยังจะมาบอกว่าเปล่า!!”
“...” อาตงสะดุ้งเฮือก
“อยากได้มันมั้ย”นิ้วเรียวยาวของคิรัวเชยคางอาตงให้เงยหน้ามองเขา
“ไม่ เราไม่อยากได้หรอก”
“แต่กูอยากให้!!” ปั้ก คิรัวอัดบอลเข้าที่หน้าอาตงอย่างจัง! แว่นของอาตงกระเด็นไปกองอยู่พื้น
“ห๊ะ อะไรนะ อยากได้อีก!?”
ปั้ก โพล๊ะ
เลือดสีแดงสดไหลรินออกมาจากจมูก รอยช้ำสีม่วงกระจายเต็มใบหน้าขาวๆ แรงกระแทกจากลูกบอลหนังเต็มแรง ในระยะใกล้ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า สร้างเสียงเชียร์จากคนรอบข้าง ไม่ได้เชียร์ให้หยุด แต่เชียร์ให้แรงขึ้น!!
"พะ..พอ" ปากบางสั่นระริก ร้องขอความเมตตาจากคนใจร้าย แขนทั้งสองข้างถูกล็อคทั้งซ้ายและขวา เขาทำได้เพียงก้มหน้าหลบบอลอย่างไรทางสู้ แต่ทุกครั้งที่ก้มหลบ เขาจะถูกไอยักษ์ที่ล็อคแขนเขาอยู่กระชากหัวให้เงยหน้าขึ้น
"มึงกล้าดียังไงสั่ง พี่คิรัวว่าให้พอ ห๊า!!!" ไอเด็กปากกล้าตรงเข้าไปกระชากคอเสื้ออาตงที่ทำท่าจะล้มอยู่ลอมล่อ แม็กจับจ้องมองเหตุการณ์เบื้องหน้าด้วยสายตาว่างเปล่า ความแค้นใจแทนอาตง ความสงสาร มันปนเปกับความน่าสมเพซ แม็กวิ่งลงมาดูแทบจะทันที จากคำบอกเล่าที่เขาถามคนข้างๆว่ามันเกิดอะไรขึ้น จึงรู้ความจริงว่าทั้งหมด เป็นเพราะอาตงมันช่วยรุ่นน้องคนนึง แต่กลับถูกเข้าใจผิด ถ้าคนตรงหน้าเป็นไอฟิวส์หรือพวกเฮียซะหน่อยละก็ พวกนั้นคงโดนหมัดตะบันหน้ากันไปหลายทีแล้ว ไม่ได้ยืนเฉยๆ
ให้โดนแกล้งหรอกน่า
เสียงหัวเราะดังกระหึ่ม เมื่อคิรัวเริ่มแกล้งแบบใหม่ มันจับอาตงถอดเสื้อออกเผยให้เห็นผิวขาวๆ แล้วกำลังจะปลดซิปกางเกง!
“ได้โปรด..ยะ..อย่าแกล้งเราเลย” อาตงพูดขอร้องด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ปากบวมเจ่อจากการถูกลูกบอลกระแทกทำให้การพูดแต่ละคำนั้นมันช่างยากเหลือเกิน
“พี่คิรัวผมว่าแค่ลูกบอลมันไม่สะใจหรอก!” ไอเด็กปากกล้าโยนท่ออะลูมิเนียมขนาดพอดีมือให้คิรัว
“มึงจะบ้าอ่อ แค่นี้สภาพมันก็ใกล้จะตายละ ถ้ากูหวดอันนี้เต็มแรงแม่งได้ตายคาตีนกูแน่!” ไอเด็กนี่แม่งร้ายกาจกว่าที่คิดจริงๆ สงสัยสักวันก็ต้องจัดการกับมึงขั้นเด็ดขาดละ
“หึ ไม่กล้าก็บอก”แถมยังยักคิ้วกวนประสาท ไอสัสเอ๊ย ได้มึง ได้!! มึงท้าก็ใช่มั้ย จัดให้!!!!
พลั๊ว
ทั้งสนามเงียบกริบ เมื่อแม็กวิ่งออกมาปล่อยหมัดลุ้นๆเสยคางคิรัวที่กำลังจะหวดท่ออะลูมิเนียมใส่อาตง ทุกคนอึ้ง อาตงอึ้ง คิรัวอึ้ง อย่าว่าแต่พวกมันเลยครับ ผมก็อึ้ง นี่กูทำอะไรลงไปเนี่ย!! เมื่อ3วินาทีก่อนผมยืนอยู่ข้างสนามภาวนาให้อาตงมันพยายามโต้ตอบอะไรบ้าง ขอแค่ด่าพวกมันกลับไปบ้างก็ยังดี แต่ ไม่มีสักคำ!! ไอบื้อเอ้ย!!
“หึ ไม่กล้าก็บอก” โธ่ ไอเด็กเชี่ย มันน่าจะเอาส้นตีนยัดปากจริงๆ ผมเห็นคิรัวมันทำหน้าหวั่นเล็กน้อยตอนที่มันยื่นท่ออะลูมิเนียม
มาให้ แต่เด็กนี่มันท้าขนาดนี้ แล้วคิรัวจะทนเฉยๆได้ยังไงกันเล่า!! อาตงมึงทำอะไรสักอย่างสิ!!!
ภาพที่ผมเห็นมันแค่หลับตาปี๋รอรับชะตากรรม ได้!! ถ้ามึงไม่ทำกูทำเอง ทนไม่ไหวแล้วโว้ยยย
พลั่ว
...........
.....................
...........
“มะ..มึง” ไอรุ่นพี่คิรัวมันเริ่มตั้งสติได้ สายตาเอาเรื่องเด่นชัดในแววตามัน ขอบอก นาทีนี้กูเต็มที่กับชีวิต!!! ผมฉวยท่ออะลูมิเนียมที่อยู่ในมือมันมาก่อนที่จะฟาดเข้าที่หัวมันอย่างแรง คิรัวทรุดลงกับพื้น เลือดข้นๆไหลออกมาจากศีรษะ
“เฮ้ย ลูกพี่”ไอยักษ์สองตัวปล่อยอาตงก่อนจะวิ่งมาหาคิรัว เสร็จไปหนึ่ง
“น้องมานี่ดิ๊” ผมหันไปจัดการรายต่อไป
“เอ่อ..” มันชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง
“เออมึงอะ!!!”
“ครับ รุ่นพี่” หึ!! ทีอย่างนี้มาเรียกรุ่นพี่
เพี๊ยะ
“ที่กูตบ เพราะกูกำลังสั่งสอนมึง คนตรงนั้นเขาก็เป็นรุ่นพี่มึง บ้านป้ามึงให้เรียกรุ่นพี่ว่ามึงว่ากูงั้นเหรอ!! มึงไปขอโทษเขาซะ!”ไอเด็กนี่แทบจะวิ่งเข้าไปหาอาตงเลยทีเดียว
“ขอโทษครับรุ่นพี่ ขอโทษจริงๆครับ”มันทำท่าเหมือนจะร้องไห้ พลางยกมือไหว้ขอโทษขอโพย
“กราบตีน”
...........
“กูบอกให้มึงกราบตีนเขา!!!”
“มะ.แม็กครับ........เอ้ย น้องไม่เป็นไร คุกเข่าทำไมเปื้อนหมดแล้ว ไม่เป็นไรครับน้อง ยืนขึ้นเถอะ” ผมยังไม่ทันจะได้อ้าปากด่ามัน มันก็ช่วยพยุงน้องที่ก้มเอาหน้าแนบดินขึ้นมาซะแล้ว ไอเด็กนั่นร้องไห้เหมือนไฟไหม้บ้าน ปากก็พร่ำบอกว่าขอโทษไม่หยุด
โธ่เว้ย!! นี่กูคิดผิดคิดถูกวะเนี่ยที่มาช่วยมึง ผมเลิกสนใจภาพตรงหน้าแล้วหันมาจัดการคนหัวแตก ที่ตอนนี้ยืนขึ้นพลางกำหมัดแน่น เชื่อเลยว่าถ้าในมือมันปืนอยู่ตอนนี้ ผมคงตายไปแล้ว
“กล้าดียังไง!!”
“แล้วมึงละ มีสิทธิอะไรไปทำร้ายเขา!!” แหม่ กูเพิ่งจะสั่งสอนน้องมันไปหยกๆว่าต้องเคารพรุ่นพี่
“อ๋อ มึงเป็นเพื่อนไอขี้แพ้นี่น่ะเหรอ”
....................
“เอ๊ะ หรือเป็นแฟนมัน โธ่ เสียดาย ดันมาเป็นแฟนกับพวกไม่เอาถ่านนี่ซะได้”
“................!!!”
“เลิกกับมันดีกว่ามั้ง คบไปก็มีแต่จะทำให้มึงดูต่ำลงเหมือนมัน คนต่ำๆแบบนี้ไม่คู่ควรกับมึงหรอก”
“.....................!!!!!!!!!”
“จะมาลองคบกะ..กู”
“สองเดือน”
“อะไรนะ”
“เวลาสองเดือน กูจะทำให้ไอคนไม่เอาถ่าน ไอขี้แพ้ หรือห่าเหวอะไรที่มึงเรียกคนนั้น จะชนะมึงในทุกๆด้าน"
“........”
“กูขอเวลาสองเดือน ไอต่ำที่มึงเรียกจะเหยียบมึงให้จมดิน!!!!!”
คิดถึงเค้าปะ
เค้าละคิดถึ้งงงคิดถึงตัวเองงงง
มาต่อแล้วน้าาาา ผิดประการใดของอภัยย มาช้าขอโทษน้าาา :hao5: :hao5: :hao5:
-
อ่าาาแร๊งงง สองเดือนอาตงจะเปลี่ยนไปขนาดไหน
รออาตงตอนแปลงร่างค่า
-
เย้ เย้ เย้ กลับมาแล้ว
คิดถึงมากกกกกกนี่พูดเลย
:mc4: :mc4: :mc4:
-
แม็กเท่มาก
รอการเปลี่ยนแปลงของอาตง
-
เชียร์แม็กซ์เต็มที่ เปลี่ยนแปลงอาตงให้ได้นะ
-
ต้นเหตุมาจากเรื่องที่แม็กประกาศไว้นี่เอง
-
เย้ ๆ อาตงกับมาแล้ว
-
อาตงแปลงร่าง!!!!
ไม่ใช่ละ5555+ เอาละสิๆๆๆ อาตงจะมาดแมนแบบไฉไลแล้วสินะ รอๆๆ
คิดถึงเรื่องนี้ชะมัด//แอบสารภาพลืมตอนเก่า555
-
อ่าเด๊ะ เอ๊ะ แม๊กกกกก
เมิงไปท้าเค้าทามม้ายยยย?!!!
กร๊ากๆๆ ฮา
เอาเว้ย สองเดือนเอ๊ง ซักตั้งเด๊อาตง จัดไป!!!
-
อาตง!!!!!
-
นับวันรอ!สองเดือนจะได้เจออาตงนิวส์ลุค :hao6: :mc4:
-
โอ้ววววขนาดยังไม่ได้เป็นไรกันนู๋แม็กยังออกตัวปกป้องซะขนาดนี้ กิ๊วๆ
แต่ไอเด็กเอี้ยนั่น โดนตบแค่นั้นมันยังน้อยไปนะ
-
หลงรักอาตงไปแล้ววว :-[
-
หายไปเลย........คิดถึง ตงๆ แล้วน๊าาาาาาาาา :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
-
รออาตงอยู่นะ กลับมาเร็ว ๆ พลีส
-
อยากเห็นฉากแบบอาตงหึงน้องแม็กจุง จะมีวันนั้นไหมนะ อาตง :impress3:
-
เมื่อไหร่อาตงจะมาอ่ะครับ? รอจนรากงอกทะลุแกนโลกแล้วเนี่ย :katai1:
-
คนแต่งหาย :ling1: :ling1: :ling1:
-
คิดถึงเรื่องนี้ กลับมาเถอ
-
3 ปีล่ะน้าาาาา คิดถึง :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
ไม่ใช่ 2 เดือนล่ะ นี่มัน 3 ปีเข้าไปแล้วนะะะะ มาต่อเถ๊อะะะะะะะ :ling2: :ling2:
-
รอแว่นหื่นเสมอ :call: :call: :call: