พิมพ์หน้านี้ - [เรื่องสั้น 2 ตอนจบ] เขา...และเธอ(ล่าสวนทาง) : ตอนจบ : เธอ [22/09/2013]
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: mutyamania ที่ 09-08-2013 22:54:40
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
......................................................................................
เขา......
ชายร่างใหญ่วัยยี่สิบห้าคนหนึ่งกำลังนอนเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงโทรมๆ ในโรงแรมม่านรูด เรือนร่างเลอะเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำกามสีขาวขุ่น ถุงยางอนามัยใช้แล้วเกลื่อนเต็มพื้นห้อง เสียงครางอย่างสุขสมของคนกลุ่มหนึ่งยังสะท้อนกึกก้องอยู่ในหัวของเขา ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้ไม่เหลือใครอีกแล้วในห้องแคบ ๆ นั่น นอกจากชายหนุ่มแค่เพียงลำพัง......ซักพักเขาก็ยกเข่าขึ้นกอดพร้อมกับสะอื้นไห้แบบเด็ก ๆ
ชายหนุ่ยลุกขึ้นนั่งอย่างลำบาก นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ยอมขายศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์เพื่อแลกกับเศษเงินไม่กี่ร้อย มากเต็มที่ก็แค่หลักพัน แต่หากนี่เป็นครั้งแรกที่เขายอมแลกทั้งศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์.....และศักดิ์ศรีของความเป็นลูกผู้ชาย
แลกกับเศษเงินที่มากกว่ากันเพียงนิดเดียว.....
รุกไม่ได้เหรอคะน้องรูปหล่อ.....
ไม่ได้ครับ......
เอาไงดีวะมึงน้องเค้ารุกไม่ได้......
รุกไม่ได้เราก็รุกกันเองสิยะ นั่งอยู่เฉย ๆ แล้วมันจะเสียวมั้ยล่ะอีเงือก......
ชายหนุ่มนึกอยากจะต้มน้ำเดือด ๆ แล้วเทราดร่างกายล่ำสันของตนในทุก ๆ ตารางนิ้วที่คนเหล่านั้นสัมผัส อีพวกกะเทยรูปชั่วอย่างกับหลุดออกมาจากฝันร้าย ร่างกายลักเพศครึ่งหญิงครึ่งชาย ท่อนบนมีเต้านมผิดรูปดูอัปลักษณ์ ขณะที่ท่อนล่างความเป็นชายนั้นแข็งขึง เตรียมพร้อมที่จะจ้วงแทงสร้างความเจ็บปวดอย่างสุดขั้วหัวใจ น้ำเสียงของพวกมันฟังแล้วระคายหูจนอยากจะเอามีดปักไปที่ลูกกระเดือก แล้วบิดปลายมีดเพื่อแหวกออกให้กว้าง ปล่อยให้เลือดชั่ว ๆ ของพวกมันไหลออกมาเปื้อนพื้นห้องสกปรก ครั้งแรกที่มันคนหนึ่งสอดแทรกสิ่งสกปรกอัปรีย์เข้ามาในร่างของเขา เขานึกอยากตาย......
แต่ว่าเขาจะตายไม่ได้
คนรักของเขากำลังป่วยเป็นโรคร้าย และลำพังค่าแรงถูก ๆ จากการเป็นลูกจ้างประจำในร้านสะดวกซื้อนั้น ไม่ได้ทำให้อะไรมันดีขึ้น นอกจากแลกข้าวกินไปวัน ๆ ไหนยังจะค่าที่พักอีกล่ะ
จริงอยู่ที่มนุษย์ทุกคนนั้นมีทางเลือก แต่ทว่ากับบางคนแล้ว ทางเลือกที่มีอยู่ อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ตนปรารถนาเลยสักทางเดียว
อย่างเช่นชายหนุ่มในตอนนี้
.
.....
...........
...................................
หล่อนเป็นคนร่างสูงและผอมบาง คิ้วโก่งกันอย่างได้รูป ทว่าถูกวาดทับด้วยดินสอจนเข้มผิดธรรมชาติ หล่อนแต่งหน้าเสียหนาเตอะ ริมฝีปากสีน้ำตาลเข้มทำให้หล่อนดูแก่กว่าอายุจริง ใบหน้านั้นมีเค้าโครงซึ่ง “พัน” พอจะจินตนาการได้ว่า หากยามที่หล่อนเป็นผู้ชาย หล่อนคงจะเป็นผู้ชายที่หล่อเหลาคนหนึ่ง ผมของหล่อนยาวสยายถึงก้น ดูรุ่ยร่าย...
ดวงตาดุฉายแววตำหนิเล็ก ๆ ยามที่สบเข้ากับพัน ชายหนุ่มรู้สึกว่าตนนั้นช่างเสียมารยาทที่ไปจ้องมองเสียอย่างนั้น ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้รู้จักกัน รู้เพียงแค่ว่าทุกเช้าที่พันออกไปทำงาน(หากว่าเขามีงานกะเช้า) หล่อนเพิ่งจะกลับถึงห้อง ครั้งหนึ่งชายหนุ่มเคยยิ้มให้หล่อน แต่หล่อนกลับเมินใส่ราวกับว่าเขาเป็นเพียงแมลง.....หรืออากาศธาตุ
เพียงแต่ว่าวันนี้พันเป็นฝ่ายกลับมาถึงห้องของตนตอนรุ่งสาง และหล่อนนั้นกำลังจะออกไปข้างนอก
พันไม่เพียงแต่ไม่ยอมหลบสายตา แต่ชายหนุ่มนั้นกลับจ้องหน้าหล่อนกลับ จนในที่สุดหล่อนต้องเป็นฝ่ายล่าถอย หล่อนหยิบแว่นตากันแดดสีดำขึ้นมาสวม เหยียดริมฝีปากเป็นเส้นตรง ก่อนจะเดินหันหลังจากไป พันจ้องมองร่างสูงเพรียวในชุดแจ็คเก็ตหนังสีดำแบบผู้ชายของหล่อน จนกระทั่งหล่อนลับสายตาไป
อีพวกกะเทยมันก็เหมือนกันหมดทั้งนั้น ชายหนุ่มขบกรามแน่นเมื่อนึกถึงคนกลุ่มนั้นซึ่งมีทั้งเกย์สาว และพวกที่กินฮอร์โมนจนมีหน้าอกเหมือนผู้หญิง......คนชั่วช้า อัปรีย์.....พวกอุบาทว์ สมควรตาย
.
.....
................
.......................................
หลายคืนต่อมา
ชายหนุ่มเริ่มงานพิเศษของเขาอีกครั้ง
เขาชื่อพัน ชื่อจริงของเขาคือนายพัน เขามีคนรักหนึ่งคน หล่อนชื่อสายพิณ และหล่อนกำลังจะตาย หากเขาหาเงินมาได้ไม่พอสำหรับการผ่าตัดเปลี่ยนถ่าย....
รถคันหนึ่งค่อย ๆ ชะลอและจอดตรงฟุตบาทที่พันยืนอยู่ ชายหนุ่มนั้นวันนี้สวมเพียงเสื้อเชิ้ต ซึ่งไม่ได้ติดกระดุม เผยให้เห็นหน้าอกแกร่งสมชายชาตรี กลิ่นน้ำหอมราคาถูกจากตัวของเขาเองนั้นทำให้พันรู้สึกเวียนหัว กระจกรถเลื่อนลงอย่างช้า ๆ พร้อมกับชายมีอายุในมาดนักธุรกิจ สวมแว่นหนาเตอะ เพียงแค่เห็นท่อนบนก็พอจะเดาได้ว่าคงจะอ้วนเผละ พุงพุ้ยราวกับผู้หญิงท้อง
“เท่าไหร่”
“พันห้าครับพี่”
“พี่ให้สองพัน แต่หมู่นะ เอามั้ย”
“กี่คนล่ะครับ”
“เท่าที่เห็น สี่ รวมเราด้วยก็ห้า”
“สองพันห้าได้มั้ยพี่”
“ต่อรองเก่งนะเรา.....ขึ้นรถสิ ถ้าลีลาถูกใจพี่จะทิปให้เป็นพิเศษต่างหาก”
ไหน ๆ ศักดิ์ศรีมันก็ไม่เหลือแล้ว.....มันถูกทำลายจนหมดสิ้นตั้งแต่คืนนั้น พันยอมขึ้นรถแต่โดยดี ใจนึกเพียงแค่ว่า....มึงจะพากูไปทำอะไรที่ไหนกูก็ไปทั้งนั้น ขอแค่มีเงินมาเป็นค่าหมอให้สายพิณ ต่อให้ต้องขายไตซักข้างหนึ่ง มันก็คุ้มที่จะเสียงเพื่อคนที่เขารัก.....
“รุกหรือรับ” ผู้ชายคนที่ติดต่อซื้อขายเป็นคนถาม พันแสร้งยิ้มให้อย่างเขิน ๆ แบบที่จงใจแสร้งทำเพื่อให้อีกฝ่ายเอ็นดู
“รับครับพี่” ชายหนุ่มตอบตามความจริง เอาเข้าจริงไม่ว่ารุกหรือรับเขาก็ทำไม่ได้ทั้งนั้น ในเมื่อจิตใจของเขาไม่ได้นึกพิศวาสร่างกายของผู้ชายด้วยกันเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เมื่อไม่ได้รู้สึกอะไร มันจึงไม่เกิดปฏิกิริยาตอบสนองกับอวัยวะเพศของเขา ดังนั้นแล้ว พันจึงต้องยอมถูกบุกทะลวงช่องทางอย่างจำยอม....
งานของเขาคือขายตัว....
แล้วขายให้ผู้ชายด้วยกันมันก็ง่ายกว่าขายให้ผู้หญิง แถมยังได้เงินเยอะกว่า
ดังนั้น เมื่อถูกลูกค้าเลือกแล้ว ไม่ว่าอย่างไรก็แล้วแต่ การเสพสมจะต้องเกิดขึ้น
หากไม่มีเซ็กส์....นั่นหมายถึง.....ไม่ได้เงิน
“หึหึ ไม่น่าเชื่อนะว่าล่ำ ๆ อย่างน้องชาย” มือของชายอีกคนเปลี่ยนตำแหน่งจากต้นขา มาสะกิดเบา ๆ ที่ยอดอกสีเข้มของพัน
“ใจเย็น จะทำกันบนรถนี่เลยเหรอ” ชายที่นั่งข้างคนขับหันมาสัพยอก
“ก็ได้อารมณ์ดีนี่ เอาท์ดอร์ไงเพื่อน”
รถแล่นเข้าจอดใต้สะพานที่ค่อนข้างเปลี่ยว ชายสองคนที่นั่งเบาะหลังจัดการกับยอดอกทั้งสองข้างของพัน ชายหนุ่มหลับตาพริ้ม พยายามจินตนาการถึงเรือนร่างงาม ๆ ของหญิงสาวสุดเซ็กซี่ เป้าหมายของคนทั้งคู่เคลื่อนไปยังเป้ากางเกงค่อย ๆ ลูบไล้อย่างเบามา
แต่ทว่าไม่ได้เกิดประโยชน์อันใด ไม่ว่าจะถูกปลุกเร้าด้วยมือ....หรือว่าปาก ผลลัพธ์คือแข็งขึ้นมาชั่วประเดี๋ยวแล้วก็อ่อนยวบลงไปอีก
“น้องมันรับจริง ๆ ว่ะ เอาไง ถ้าต้องเสียบน้องเค้าไปที่คอนโดนายเหอะ กว้างดี”
.
....
...........
...............................
ร่างกายกำยำของพันถูกตรึงไว้กับเตียงนอนหนานุ่ม มือทั้งสองข้างถูกพันธนาการด้วยกุญแจมือ ลิ้นแฉะ ๆ และอุ่นของผู้ชายทั้งสี่สัมผัสโลมเลียไปทั่วทั้งร่าง แผ่นอกแกร่งนั้นดูจะเป็นที่ชอบใจของพวกเขา เมื่อโดนทั้งดูดทั้งเลียสลับกันไป มันก็เริ่มจะทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเสียวซ่านขึ้นมาอย่างไม่อาจระงับได้
หลับตาไว้ไอ้....มึงต้องหลับตา.....เพื่อสายพิณ.....สายพิณจะต้องหาย
บางอย่างที่แข็งและเต็มไปด้วยปุ่มเล็ก ๆเสียบพรวดเข้าไปทางประตูหลัง โดยที่ชายหนุ่มไม่ได้ทันตั้งตัว มันคือของเล่นชนิดหนึ่งที่ต้องใส่แบตเตอรี่ เพื่อให้มันสั่นและหมุนคว้านเป็นวงกลม
“เข้ายากฉิบหาย สงสัยน้องเค้าจะยังใหม่”
“เออ...มึงหยิบเจลหล่อลื่นในลิ้นชักตรงหัวเตียงมาสิ.....แล้วก็ยาด้วย.....กูไม่ถนัดรุก ต้องทำให้ของมันแข็งซะก่อน”
ชายหนุ่มเจ็บปวดจนแทบต้องกัดฟันข่มเอาไว้ เซ็กซ์ที่รุนแรงและวิปริตเริ่มขึ้นเมื่อใครคนหนึ่งหยดน้ำตาเทียนไปทั่วร่างกายของเขา หัวนมทั้งสองข้างถูกหนีบเอาไว้ด้วยที่หนีบซึ่งทำด้วยเหล็ก ขณะที่เจ้าของเล่นซึ่งเสียบคาอยู่ที่ช่องทางด้านหลังถูกชักเข้าออกอย่างรุนแรงและลึกจนรู้สึกจุกท้องน้อย ยาสองเม็ดถูกยัดเข้าปากของพลด้วยปากของชายอีกคนหนึ่ง......ยังไม่หมดแค่นั้นเมื่อชายคนสุดท้ายลุกขึ้นยืนคร่อมลำตัวของเขา แล้วฉี่รดใบหน้า
ก่อนสติสัมปชัญญะจะเลือนรางด้วยฤทธิ์ของยา......
พันมองเห็นผู้ชายคนที่ห้า....
ยืนยิ้มให้เขา.....ยิ้มอย่างเหยียด ๆ ด้วยความสมเพช
ไอ้หมอนั่นคือตัวของเขาเองใช่หรือไม่.....?
ชายหนุ่มรู้สึกราวกับว่าวิญญาณของเขากำลังออกจากร่างและไปไหนไม่ได้ไกล นอกจากวนอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมนั้น มองดูร่างกายของตนกำลังถูกกระทำย่ำยี
วันรุ่งขึ้น เมื่อสติสัมปชัญญะของเขากลับคืน เขาพบว่าตัวเองเปลือยเปล่าและสกปรก อมนุษย์เหล่านั้นนอนเกลื่อนอยู่บนพื้น
มีแบงค์พันสามใบวางไว้ที่หัวเตียง!!!
.
.
.
.
.
งานของพันยังคงดำเนินไปเรื่อย ๆ ชายหนุ่มเก็บเงินได้มากขึ้นเรื่อย ๆเช่นกัน
แน่นอนว่าจะต้องเปลี่ยนที่ไปเรื่อย ๆ....
“สายพิณ....พี่กลับมาแล้ว”
หัวใจของพันกระตุกวูบ เมื่อกลับมาพบกับความว่างเปล่า ไม่มีหญิงสาว หรือว่า...
หรือว่าสายพิณจะเป็นอะไรไป...
เงิน????
เงินล่ะ....เงินเก็บตลอดเจ็ดปีของเขา เงินสำหรับรักษาสายพิณ....ตู้หัวเตียงเปิดอ้าออก ข้างในนั้นมีเพียงความว่างเปล่า ลูกกุญแจยังคงเสียบคาอยู่
เมียมึงน่ะเหรอ มีผู้ชายมารับไปแล้วน่ะ
ไอ้คนนี้ไง ที่มันมาที่ตึกของมึงบ่อย ๆ
เออ....ไหนว่าเมียมึงป่วยไงวะไอ้พัน
ชาวบ้านละแวกนั้นบอกกับชายหนุ่มแบบนี้ ตอนที่เขาวิ่งพล่านเหมือนคนเสียสติ
ไม่เพียงแค่เงินในตู้ แต่ว่าเงินในบัญชีก็เช่นกัน ถูกทยอยถอนออกไปจนหมด คนที่รู้รหัสบัตรมีแค่เขา....
กับสายพิณเท่านั้น
“ทำไมทำกับพี่แบบนี้....สายพิณ....ทำไมเธอต้องหลอกพี่....แล้วผลตรวจนั่นล่ะ....”
ความเสียใจเปลี่ยนเป็นความแค้น ความแค้นที่ทวีขึ้นกว่าเดิม
เกลียดชังทุกคนบนโลกนี้ เกลียดความโง่เง่าของตัวเอง
.
.
.
.
.
ดับสยองคาที่พักหรู ตำรวจคาด อาจเป็นฆาตกรต่อเนื่อง ลงมือเฉพาะเหยื่อที่เป็นชายรักชาย
ชายหนุ่มผิวปาก ขณะบรรจงแต่งตัวเสียหล่อเหลาอย่างเป็นพิเศษ
พันลาออกจากงานประจำในร้านสะดวกซื้อแล้ว ชายหนุ่มเก็บเงินได้พอสมควร พอที่จะซื้อเสื้อผ้าราคาแพงสวมใส่ มากพอที่จะศัลยกรรมใบหน้าของเขาให้ดูหล่อเหลามากขึ้น
เขาพร้อมจะออกไปทำงานที่เขาเริ่มจะชอบมันเสียแล้วสิ
พันเหยียดยิ้มกับตัวเองในกระจก เหลือบมองพาดหัวข่าวตัวโตบนหนังสือพิมพ์ฉบับเมื่อเช้าอย่างไม่ใคร่จะยี่หระนัก
เขาพบหล่อนอีกแล้ว
วันนี้หล่อนดูสวยกว่าทุกวัน ผมยาวรุงรังของหล่อนถูกรวบเป็นมวยสูง ใบหน้าของหล่อนปราศจากเครื่องสำอาง ทำให้หล่อนดูใสบริสุทธิ์เหมือนเด็กสาวแรกรุ่น เอาเป็นว่าเขาเดาผิด ที่ว่าหล่อนอาจจะหล่อ ตอนที่หล่อนไม่ได้แต่งหน้าหนาเตอะ
“สวัสดีครับ”
พันทักทายหล่อนด้วยน้ำเสียงทุ้มเจือเสน่ห์ กระชับกระเป๋าแบรนด์เนมใบใหม่ ที่ข้างในนั้นบรรจุมีดผ่าตัดขนาดต่าง ๆ ยา และเข็มกับด้าย ก่อนจะส่งยิ้มบาดจิตให้หล่อนคนนั้นเช่นที่เคยทำเป็นประจำ
เป็นครั้งแรกที่หล่อนยิ้มตอบ
หึ....พวกผิดเพศ พวกกะเทยก็เหมือนกันนั่นแหละวะ
หล่อนยิ้ม และช้อนตามองเขาอย่างมีจริต
แต่ยังหรอก....เขาจะยังไม่ฆ่าหล่อนตอนนี้
เพราะยังมีพวกวิปริตผิดเพศอีกมาก รอรับคมมีดของเขาอยู่ข้างนอกในคืนนี้
.
.
.
.
.
.
(จบ)
ตอนต่อไปค่อยมาต่อพรุ่งนี้ค่ะ เป็นเรื่องสั้นสองตอนจบ
-
โอ๊ะ เรื่องนี้มาแนวจิตๆ หลอนๆ นะ สงสาร นายพันนะที่ถูกชะนีหลอก
แต่ กลายมาเป็นพันเดอะริปเปอร์แบบนี้จะดีเหรอ
รอ ตอนหน้าละกันว่า ชะตากรรมของพันจะเป็นไงต่อ หวังว่าคงจะไม่จบแบบโศกนาฏกรรมนะ
"""""""
อ้อ..... เรื่องของพันคงจบตรงนี้
ตอนหน้าคงเป็นเรื้่องของเธอ คอยรอว่า จะเกี่ยวโยงกันยังไง :hao7:
-
ช็อก..แบ่บบบบบ อ่านชื่อเรื่องนึกว่าใสๆ นี่มันโหมดดาร์กนี่
/รอตอนต่อไป :beat:
-
พันน่าสงสารที่โดนหลอกแต่ตอนท้ายๆ น่ากลัวจริงจัง :katai1: :katai1:
รอต่อนะคะ : )
-
ดันค่ะ...ดันดัน ขอโทษที่ไม่ได้ต่อเรื่องของเธอตามสัญญา แต่เน็ตห่วยมาก และคอมพ์ช้า ทำให้อัพได้แค่เรื่องเดียว(เราแต่งก่อนแล้วค่อยอัพทีละเรื่อง)
รอกลับกรุงเทพนะคะ ถึงจะต่อเรื่องของเธอได้
แต่แบบ....แหะ ๆ ไม่ค่อยมีคนเข้ามาอ่าน มาเม้นท์เลยนิ งืดดดดด
-
เอิ่ม ดาร์กมาก พันสติแตกไปแล้ว เหอๆ
-
คนแถวนี้ตัวสั่นกันเป็นแถว
-
เขากับเธอ....(ล่าสวนทาง)
เธอ.....
'ไอ้ลูกชั่ว.....กูเลี้ยงมึงไม่ดีตรงไหน มึงถึงได้กลายเป็นพวกวิปริตรผิดเพศ
แม่มึงน่ะมันกระหรี่ สันดานเลวเลี้ยงไม่เชื่อง มันหนีตามชู้ไปแล้ว มันทิ้งพวกมึงเอาไว้ให้กูเลี้ยง....พวกมึงน่ะเป็นสมบัติของกู จำเอาใส่สมองของพวกมึงเอาไว้.....กูเป็นเจ้าชีวิตพวกมึง กูจะทำยังไงกับพวกมึงก็ได้.....ไปซื้อเหล้าให้กู.....เร็วเข้า!!!!'
'พ่อครับอย่าทำผม.....ผมเจ็บ.....พ่ออย่า'
เด็กน้อยในชุดนักเรียนหนีบขาแน่นก่อนจะถูกพ่อบังเกิดเกล้าชกเข้าที่ท้อง........พ่อครับ ผมกลัวแล้ว ผมจะไม่ดื้อแล้วครับพ่อ
ไอ้เลว........เลวที่สุด
'พ่อรักแกนะลูก......รักแกมากที่สุด เพราะแกเป็นลูกของพ่อ......ลูกชายคนเดียวของพ่อ'
เธอสะดุ้งตื่นจากฝันร้ายที่คอยหลอกหลอนเธอมาตลอดชีวิตยี่สิบห้าปีของเธอ
บ่ายแก่ๆ ซึ่งแดดแรงจัดนั้น ยังควรที่จะเป็นเวลาพักผ่อนของเธอ แต่เธอก็กลัวที่จะหลับตาอีกครั้ง
“มิ่ง.....ไม่คิดจะหาข้าวหาปลากินรึไง”
เธอหันไปเอ่ยกับใครอีกคนหนึ่งที่นอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียง เด็กผู้ชาย หรือชายหนุ่มที่ดูคล้ายกับเด็กผู้ชาย ตัวขาดซีดในชุดเสื้อกล้าม ร่างนั้นไม่เคลื่อนไหว หากแต่ส่งเสียงครางฮือในลำคออย่างรำคาญใจ
“บ่ายแล้วนะมิ่ง อีกเดี๋ยวพี่ก็ต้องไปทำงานแล้วนะ จะไม่กินอะไรจริง ๆ เหรอ”
ไม่มีเสียงตอบรับ ร่างนั้นบิดกายไปมาอย่างขี้เกียจ ก่อนจะยกมือขึ้นบังแสงแดดที่ตกกระทบใบหน้า ใบหน้าที่ไม่เคยเปลี่ยนไปจากเดิม.......
“ถ้างั้นพี่ปิดม่านให้นะ....แสงแยงตาอย่างนั้นนอนหลับเข้าไปได้ยังไง....หึหึ”
เธอส่ายหัว น้องชายของเธอนับวันจะใช้ชีวิตเหมือนผีดูดเลือดเข้าไปทุกที
.
.
.
.
.
.
.
เธอปลดเปลื้องเสื้อผ้าชุดเก่าออก พร้อมกับใช้มือสยายผมที่เริ่มจะยาวกระเซอะกระเซิงลงมาปรกใบหน้า จนแทบจะมองไม่เห็น เธอเกลียดใบหน้าแบบนี้.....ใบหน้าของพ่อ ดวงตาของพ่อที่แผดเผาและทำลายเธอทุกครั้งที่พ่อจ้องมองมา
ไหล่กว้างนั้นทำให้เธอดูเก้งก้าง แขนขาเรียวยาวและเต็มไปด้วยมัดกล้ามพองามที่เกิดขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจจากการซ้อมโชว์ รูปร่างแบบที่เพื่อนกะเทยด้วยกันบอกว่า......
'มึงควรจะเป็นผู้ชายนะ'
'อีดอก.....กูเกลียดผู้ชาย....มึงอย่าพูดอย่างนี้อีกนะ กูไม่ชอบ'
ใช่.....เธอเกลียดผู้ชาย.....ที่เธอเป็นแบบนี้ หาใช่เพราะอยากที่จะเป็นผู้หญิง.....เปล่าเลย เธอแค่รังเกียจที่จะต้องเกิดมาอยู่ในร่างกายของผู้ชายต่างหากล่ะ ผู้ชายคนเดียวที่เธอรู้จัก และควรจะเป็นแบบอย่างของเธอกลับเป็นแค่ไอ้ขี้เมาที่ชอบซ้อมเมียและทุบตีลูก ๆ
มันก็เท่านั้นแหละ
พ่อรักแกคนเดียวลูกเอ๋ย.....แกคนเดียวที่พ่อเห็นเป็นลูก....พ่อมีแค่แกเท่านั้น
พ่อทำแบบนี้ได้ยังไง.....ทำลงไปได้ยังไง
.
.....
.................
.....
.
ลีลาการเต้นของเธอยังเป็นที่ถูกใจของแขกเช่นเคย ด้วยใบหน้าและรูปร่างที่ดูงดงามแบบแปลกประหลาด เสื้อผ้าหน้าผมสุดเพี้ยน และท่าเต้นสุดหวาดเสียวคล้ายกับเซ็กส์โชว์โดยที่ไม่ต้องถอดเสื้อผ้าอาภรณ์ออกเลยแม้แต่ชิ้นเดียว ท่ามกลางแดนซ์เซอร์ชายแผงอกล่ำดูดิบเถื่อนและตั้งใจแต่งให้ออกมามอมแมมนิด ๆ จึงเธอดูเหมือนโสเภณีราคาถูกในค่ำคืนนี้
ชายขี้เมาหนวดเครารุงรังกำลังมองขึ้นไปบนเวที
เธอสบตาเขา.....แล้วยิ้มตอบอย่างยั่วยวน
.
.
.
.
.
.
“จะไปไหนหรือไอ้หนุ่ม”
ชายวัยฉกรรจ์คนขับรถบรรทุก ลดกระจกลงหลังจากที่ชะลอรถ ก่อนเอ่ยกับเด็กหนุ่มที่กำลังเดินไปตามทางอย่างไร้จุดหมาย บนบ่าของเด็กหนุ่มสะพายกระเป๋าเป้ใบโต สวมรองเท้าผ้าใบที่ดูเก่าซอมซ่อและบอบบางจวนเจียนจะขาด วงหน้าที่อาบไปด้วยน้ำตาค่อย ๆ หันมามองคนขับรถบรรทุก
“เอ้าว่าไงล่ะ”
“ไม่รู้ครับ”
“ขึ้นมาสิ”
เด็กหนุ่มแทบจะไม่เสียเวลาคิดเลยด้วยซ้ำ เขารีบกระโจนขึ้นรถทันทีที่คนขับเอ่ยชวน
เด็กหนุ่มผิวขาว อายุไม่น่าจะถึงสิบแปดมาทำอะไรบนถนนสายเปลี่ยวแบบนี้ ดวงตาแดงก่ำเหมือนผ่านการร้องไห้อย่างแสนสาหัส....เมื่อมองออกไปอย่างไร้จุดหมาย มีเพียงแจ็คเก็ตสีดำที่ห่อหุ้มร่างกายผอมบางนั้นจากลมและฝุ่น
ใบหน้าขาวซีดดูลึกลับและหมองเศร้า ทำเอาคนขับรถบรรทุกอดที่จะละสายตาไปไม่ได้เลย
กลิ่นกายช่างหอมเย้ายวนเหลือเกิน
ผิวพรรณก็ดูขาวเนียน
คนขับรถบรรทุกกลืนน้ำลายอย่างฝืดฝืน เด็กคนนี้จะทำเขาคลั่ง เพียงแค่นั่งอยู่ข้าง ๆ....
บางอย่างในตัวของเขากำลังตื่นขึ้น
.
.
.
.
.
“นี่บ้านน้าเหรอฮะ”
เด็กหนุ่มดูประหลาดใจไม่น้อย ขณะที่ย่างกรายเข้าไปในบ้าน บ้านที่ดูไม่เหมือนบ้าน แต่เป็นเหมือนโรงเก็บของมากกว่า โรงเก็บของสี่เหลี่ยมที่ทำจากสังกะสีและกระเบื้องแผ่นอย่างหยาบ ๆ
“หึหึหึ......คืนนี้เอ็งก็นอนเสียที่นี่ล่ะ”
“ฮะ”
ชายหนุ่มวัยกลางคนรู้สึกถึงไฟปรารถนาที่ลุกโชนขึ้นอย่างน่าประหลาด เขามองดูร่างผอมบางที่กำลังถอดเสื้อคลุมออก แววตาของเด็กหนุ่มกวาดไปมาอย่างหวาดระแวง เขายิ้มกระหยิ่ม....ก่อนจะหันไปหยิบบางอย่าง ผงยาสีขาว.....
เขาจะทำมันอีกครั้งเดียว.....อีกแค่ครั้งเดียวเท่านั้น
เด็กคนนี้จะเป็นคนโปรดของเขาไปตลอดกาล
.
.
.
.
.
.
.
“สลบไปแล้วเหรอมิ่ง”
“อื่อ”
เธอยิ้มให้น้องชาย....เป็นรางวัลที่เขาทำงานสำเร็จ ชายแก่คนขับรถบรรทุกสลบคาร่างเปลือยเปล่าของเด็กหนุ่ม ร่างที่เคลือบยาสลบอย่างแรงเอาไว้ ยามที่ชายแก่โลมเลียร่างขาว ๆนั่นอย่างหื่นกระหาย
“ช่วยพี่หน่อยสิมิ่ง....ไอ้หมอนี่แหละที่แอบมองพี่ที่ร้าน น่าขนลุกชะมัดเลยนะ....ว่ามั้ย.....อิอิอิ”
สองพี่น้องช่วยกันนำร่างของชายแก่ขึ้นมาตรึงบนเตียง จับขึงเอาไว้จนแน่น เธอเปิดกระเป๋าทรงสี่เหลี่ยม หยิบสายรัดห้ามเลือดและเข็มฉีดยาขึ้นมาวางเตรียมไว้ เธอสวมถึงมือแพทย์สำหรับผ่าตัด ก่อนจะนำมีดขึ้นมาวางเรียงเป็นลำดับต่อไป
ที่เหลือก็แค่รอให้เหยื่อตื่น....
.
.
.
.
.
.
“พ่อครับ.....ปล่อยผมนะ.....ปล่อยยยย”
“อยู่นิ่ง ๆสิวะ....ไอ้สัตว์นรก”
เด็กหนุ่มขอร้องพ่อบังเกิดเกล้าด้วยน้ำตาที่นองหน้า หวังว่าจะได้รับแม้เพียงเศษเสี้ยวของความสงสาร จากชายขี้เมาที่ชอบทุบตีลูกเมียอย่างพ่อของเขา แม่ผู้แสนเห็นแก่ตัว.....เก็บเสื้อผ้าหนีตามชายชู้ไปแล้วเมื่อต้นปีก่อน ทิ้งไว้ก็แต่ลูกชายสองคน ที่จะต้องทนรับกรรม....
ไม่ใช่ครั้งแรกที่พ่อข่มขืนเขา และไม่ใช่ครั้งแรกที่พ่อทุบตี พ่อไม่เคยตีพี่ เพราะว่าพ่อรักพี่ ถึงแม้ว่าพี่จะมีพฤติกรรมที่กระเดียดไปจากผู้หญิง แต่อย่างมากพ่อก็แค่ด่า
พ่อบอกว่าพี่เป็นลูกคนเดียวของพ่อ....
แต่ว่าเขาไม่ใช่
เขาเป็นแค่ไอ้ลูกชู้
เขากลัวพ่อเหลือเกิน
.
.
.
.
.
.
.
“มันตื่นแล้วมิ่ง....ดูสิ.....ดูตาของมันสิ.....ไอ้โรคจิตเอ๊ย.....คงจะเจ็บมากสินะ....ขอโทษด้วย....ที่ไม่ได้ฉีดยาชาให้แก เพราะอีกเดี๋ยวแกคงจะต้องเจ็บมากกว่านี้”
เธอชูขาข้างหนึ่งของมันขึ้นให้มันได้เห็น เธอหัวเราะร่วน หน้าของเธอแดงก่ำ ริมฝีปากฉ่ำเยิ้ม หน้าของมันตื่นกลัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอหันไปมองมิ่ง น้องชายของเธอ น้องชายของเธอก็กำลังหัวเราะเช่นกัน
เธอค่อย ๆ เลื่อยข้อเท้าข้างขวาของมัน ตรงกระดูกตาตุ่ม เลือดกระเซ็นเปรอะไปทั่วใบหน้าของเธอ มีเลือดมากเลยทีเดียว เธอยอมรับ ถึงจะใช้สายรัดห้ามเลือดแล้วก็เถอะ
“ดูสิมิ่ง.....มันดิ้นพล่านเลย คงจะเจ็บน่าดู.....อะไรนะ.....ฉีดยาให้มันงั้นเหรอ เอาไว้ก่อนน่า.....เอ๋....ดูสิ....มันเหมือนอยากจะพูดอะไรเลย.....”
เธอแก้ผ้าที่มัดปากออกให้มัน มันหัวเราะ หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง และไม่มีท่าทีว่าจะหยุด ราวกับคนใกล้ตาย....คนที่รู้ว่าตัวเองกำลังจะตาย เลยอยากที่จะระบายความอัดอั้นให้โลกรู้ ไม่ก็คงเสียเลือดจนเป็นบ้าไปแล้วกระมัง
“อีกะเทยโรคจิต.....มึงมันโรคจิตยิ่งกว่ากูซะอีก.....ในนี้ไม่มีใคร.....มีแค่มึงกับกู.....แค่มึงกับกู”
มันพูดอะไรน่ะ....เธอไม่เข้าใจเลย....เธอหันไปมองมิ่ง.....น้องชายผู้ซึ่งคอยช่วยเธอจัดการกับคนชั่วโรคจิตคนแล้วคนเล่า
น้องของเธอยังคงยิ้มให้เธอเหมือนเช่นทุกครั้ง
เธอร้องไห้......โรคของเธอกำเริบอีกแล้วหรือ เธอรู้สึกปวดหัว....จนต้องทุบมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า
.
.
.
.
.
.
“ไม่ร้องนะมิ่ง.....พี่อยู่นี่แล้ว”
เธอกลับมาเห็นภาพที่ชวนหดหู่ วันนั้นเธอแข่งเต้นได้เธอหนึ่ง จึงรีบกลับมาบ้านพร้อมเงินรางวัลด้วยความดีใจ แต่ไม่นึกเลยว่าเธอจะต้องมาเห็นน้องชายของเธอ ถูกพ่อบังเกิดเกล้าข่มขืนจนยับเยิน
เพราะว่าน้องไม่ใช่ลูกของพ่อ...พ่อเคยบอกับเธอแบบนั้น
เธอไม่เคยเชื่อที่พ่อพูดเลย
เธอมองชายแก่ที่นอนคว่ำจมกองเลือด ก่อนจะแย่งมีดมาจากมือน้อง มือของเธอเช็ดน้ำตาให้น้อง ก่อนจะกอดน้องแน่น
“ไม่ต้องกลัว.....มิ่งไปล้างตัวเถอะ เดี๋ยวพี่จัดการทุกอย่างเอง”
เธอลากพ่อออกไปนอกบ้านอย่างยากลำบาก บ้านของเธออยู่ในสวน....และค่อนข้างห่างไกลจากผู้คน ถ้านั่นทำให้พ่อสามารถข่มขืนน้องของเธอได้โดยที่ไม่มีใครรู้ นั่นหมายถึง....เธอคงสามารถเก็บพ่อของเธอเอาไว้ใต้พื้นดินในสวนแห่งนี้ได้ตราบนานเท่านาน
ไม่มีใครสนใจหรอกน่า.....ในเมื่อพ่อเองก็ไม่เคยออกไปไหน
พ่อไม่เคยมีใครมาหา....
ไม่เคยมีเพื่อน......
ไม่ได้ทำงาน......
ไม่มีค่าให้สนใจ.....
“ช่วยด้วย.....มัน....แทงพ่อ.....อา”
พ่อยังไม่ตายหรอกหรือ พ่อของเธอฟื้นขึ้น ก่อนจะมองมาที่เธออย่างขอความเมตตา
“หึ.......ได้สิ......หนูจะช่วยพ่อเอง....”
ได้สิคะพ่อ.....หึหึ.....ได้สิ....หนูจะช่วยพ่อเดี๋ยวนี้แหละ....หนูจะล้างบาปทั้งหมดให้พ่อเอง ทุกอย่างที่พ่อทำ หนูขอรับเอาไว้เอง....
“ลูกพ่อ...แกเป็นลูกของพ่อ......แค่แกเท่านั้น....อ๊ากกกกกกก”
เธอทุบพ่อด้วยก้อนหิน ทุบซ้ำแล้วซ้ำเล่า...จนกะโหลกยุบ ก่อนจะฝังพ่อไว้........
เธอกับน้องเก็บเสื้อผ้า แล้วหนีไปไกลแสนไกล
ทุกอย่างมันเกือบจะดีอยู่แล้ว....ถ้าเธอไม่เผลอตวาดน้องออกไปแบบนั้น
“เพราะแกคนเดียวมิ่ง....แกทำชีวิตชั้นพัง....แกทำทุกอย่างพังหมด”
แล้วเธอก็ไม่เจอมิ่งอีกเลย
ตลอดกาล
.
.
.
.
.
.
เธอจำทุกอย่างได้แล้ว มีแค่เธอเท่านั้น ที่นี่มีแค่เธอกับชายผู้เคราะห์ร้ายคนแล้วคนเล่า ไม่มีมิ่งเสียหน่อย
เธอไม่แม้แต่จะสนใจชายผู้ซึ่งกำลังจะตายในอีกไม่ช้าเพราะสูญเสียเลือด ช่างเถอะ....ทำอะไรไม่ได้อีกแล้วล่ะนะ
เธอกำลังจะจากไปจากที่แห่งนี้ ถ้าหากว่าเธอไม่บังเอิญเห็นบางอย่าง
แจ็คเก็ตของมิ่ง ตัวที่มิ่งใส่ไปในวันนั้น วันที่น้องเก็บเสื้อผ้าหนีไปจากเธอ
ทำไมถึงได้มาอยู่ที่นี่ล่ะ
“พี่จ๋า.......พี่”
เสียงของมิ่งเรียกเธอ เธอหันไปมองตามเสียง เธอเจอมิ่ง มิ่งที่ดูเศร้า....และซีดหมอง ไม่เหมือนมิ่งคนที่อยู่กับเธอเมื่อครู่ น้องชายชี้มือไปยังผนังห้อง เธอเดินตามไปอย่างสิ้นแรง มีรูปของมิ่งแปะอยู่เต็มไปหมด มิ่งในสภาพเปลือยเปล่า มิ่งที่กำลังร้องไห้ มิ่งที่ดูหวาดกลัว
มิ่งที่ถูกชำแหละ....แหวกเครื่องในจนเละ
“แก”
“ฮิฮิฮิ......นั่นน่ะคนโปรดของกูเลยมึงรู้มั้ย......มันไม่กรีดร้องเลยสักแอะตอนที่กูหั่นมันเป็นชิ้น ๆ......กูข่มขืนศพมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนมันเริ่มส่งกลิ่นเหม็น.....”
ที่ผ่านมาเธอคร่าไปหลายชีวิต.....แต่ไม่นึกเลยว่าเธอจะได้พบกับมัน
คงเป็นกรรม ที่นำพาสรรพสิ่งทั้งมวลบนโลกนี้ ให้หวนกลับมาเจอกันยังจุดเริ่มต้น
เธอจะไม่ฆ่ามันหรอก.....
มันหน้าถอดสีทีเดียว.....ตอนที่เธอยิ้มให้มัน
.
.
.
.
.
“ดื่มนมสิคะพ่อ”
เธอป้อนนมอุ่น ๆ ให้ก้อนเนื้อที่มีชีวิต ไอ้ฆาตกรโรคจิตที่พรากน้องชายไปจากเธอถูกตัดมือและเท้าจนกุด เธอควักลูกตามันออก ทำลายแก้วหูทั้งสองข้าง และตัดลิ้นมันทิ้ง เธอไม่ได้ทำในครั้งเดียว แต่เธอค่อย ๆ ทรมานมันจนสาแก่ใจ
น่าแปลกดีที่มันไม่ยอมตาย แต่นั่นแหละ เธออยากให้มันทรมาน อยากให้มันเจ็บปวดจนรู้สึกอยากตายไปเสีย แต่เธอจะไม่ยอมให้มันตายง่าย ๆ หรอก
“เดี๋ยวหนูต้องไปทำงานแล้วนะคะพ่อ.....แล้วหนูจะรีบกลับมาดูแลพ่อ.....อาบน้ำให้พ่อ....ป้อนนมอุ่น ๆให้พ่อทานอีก”
เธอนำมันมาด้วย มาเลี้ยงเอาไว้ที่ห้อง ไม่มีใครรู้หรอก เพราะว่ามันขยับไม่ได้ ส่งเสียงร้องก็ไม่ได้ เธอบอกมันแล้ว....ว่ามันจะต้องชดใช้ให้แก่มิ่ง...มันต้องทรมานเพื่อเซ่นสังเวยดวงวิญญาณของมิ่ง
เธอไม่จำเป็นต้องฆ่าคนสะเปะสะปะอีกแล้ว ต่อไปนี้ชีวิตของเธอจะอยู่อย่างมีความหมาย เธอจะตั้งใจทำงานที่เธอรัก เธอจะมีความสุขกับชีวิต เธอจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่เผื่อมิ่งของเธอ.....เพื่อน้องชายที่เธอรักที่สุด
พี่สัญญามิ่ง......พี่จะไม่เศร้าอีกแล้ว......มิ่งจะได้หมดห่วง......ดวงวิญญาณของมิ่งจะได้สงบสุข
“สวัสดีครับ”
ชายหนุ่มจากห้องฝั่งตรงข้ามเอ่ยทักทายเธอเป็นครั้งแรก เธอยิ้มตอบเขาอย่างขวยเขิน เขาดูดีขึ้นกว่าทุกครั้งที่เธอเคยพบ หน้าตาดูหล่อเหลาขึ้น แต่งตัวก็ดีขึ้น ดูมั่นอกมั่นใจมากขึ้น....
เธอพร้อมแล้วล่ะ.....ที่จะตกหลุมรักใครสักคน เขาอาจจะเป็นผู้ชายคนแรกด้วยซ้ำ ที่ทำให้เธอรู้สึกใจเต้นแรงได้ขนาดนี้
“พี่จ๋า.....มิ่งกลัว.....กลัวเหลือเกิน”
เสียงของมิ่งดังขึ้นมาอีกแล้ว เธอหันกลับไป เห็นน้องชายของเธอแง้มประตูมองเธออยู่ เธอนิ่งไปอึดใจหนึ่ง ก่อนจะส่งยิ้มให้อย่างห่วงหา...
ไม่ต้องกลัวนะมิ่ง
ใครที่คิดร้ายกับเรา
ใครที่คิดร้ายกับมิ่ง
พี่จะไม่ปล่อยมันไว้
.
.
.
.
.
.
(end)
อีดิทเนื้อหานิดหน่อย จบแล้ว....เป็นเรื่องที่ใช้เวลาในการแต่งนานถึงสองปี 5555+ (สองปีได้แค่นี้?---เออ!!! ได้แค่นี้แหละ)
-
บร๊ะ!!! ดาร์คสุดขั้วเลย ตัวเอกโรคจิตเห็นภาพหลอน
พ่อนี่ก็สุดโหดเลย ไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต ไม่รู้ว่ารอดมาได้ไงสิน่า
เดาเรื่องไม่ถูกเลยว่าถ้าสองคนนี้มาเจอกัน มันจะเป็นยังไง
แต่แบบ คงพิลึกนะ เขาก็ เป็นรับได้อย่างเดียว อีกคนก็ แต่งสาว *0* อย่าไปคิดเลยว่าจะรักกันได้ไหม จะทันได้ฟีทเจอริ่งกันไหมหรือต่างคนต่างจะเชือดกันให้ตายซะก่อน คิดว่าใครจะได้ฆ่าใครก่อนดีกว่า5555555555555555+
ขอบคุณที่เข็นออกมาให้นะ จุ๊บๆ เชลบี้
-
o22 o22
อุ๊ต๊ะ....เสือพบสิงห์ ใครจะได้ลงมีดก่อนเป็นแรกอ่ะ
ดาร์คจนหลอนนิดๆ เลย
:try2: :try2:
-
เอ่อ เมนท์ไม่ออก เหมือนมันมีความรู้สึกวนๆ อยู่ในหัวที่อธิบายไม่ถูก แบบ อึ้ง ทึ่ง เสียวน่ะ
แต่ชอบนะคะ เป็นงานเขียนที่เก๋และแปลกดีค่ะ
-
o13 กรี๊ดดดด จะมีตอนต่อไหมหนอ อารมณ์แบบว่า "พวกเขา" อะไรแบบนี้ อิอิ
-
:ling3: กลัว....
-
เขาและเธอ
ทั้งสองคนที่มีปมในใจทั้งคู่
แต่ดูเหมือนเธอจะจิตกว่าหน่อยๆ(ฮา)
ให้แง่มุมที่แบบบบ
อีกด้านหนึ่งในแง่ลบมากๆของชีวิตคน
.
.
ชอบมากเลยฮะ
ได้อะไรหลายๆอย่างงงง
ปล.รอติดตามทุกเรื่องฮะ :L2:
ปล2.สงสารมิ่งเนอะ เขาไม่ได้ทำอะไรผิดเลย
-
ถ้าเกิดมารักกัน ใครจะเชือดใครก่อนกัน
นั่นสิ น่าคิด
-
:z1: o13 ชอบมากๆๆๆๆๆ
-
ดาร์กแท้เหลา แต่ก็มันดีฮ๊าฟฟฟ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุก ๆ นะฮ๊าฟฟฟ
-
โหว๋วววว สุดยอดดดด
ชอบมากค่ะ !!!
-
สะใจดีค่ะ แต่ไม่แ่น่ใจว่า ควรใช้คำว่า...สนุก...ดีรึเปล่า 555
ถ้าขออีกซักตอน จะเป็นไปได้มั้ยคะคุณ mutyaฯ
อยากทราบว่า แมทช์นี้ใครจะชนะ? ใครเชือด? ล่อลวงท่าไหน?
ชอบทั้งสองพาร์ท แต่สนใจเรื่องพัน ที่มาที่ไปเก๋ดี
ถ้าแตกเป็นเรื่องยาวได้ จะขอบคุณมากค่ะ อิอิ
-
สะใจดีค่ะ แต่ไม่แ่น่ใจว่า ควรใช้คำว่า...สนุก...ดีรึเปล่า 555
ถ้าขออีกซักตอน จะเป็นไปได้มั้ยคะคุณ mutyaฯ
อยากทราบว่า แมทช์นี้ใครจะชนะ? ใครเชือด? ล่อลวงท่าไหน?
ชอบทั้งสองพาร์ท แต่สนใจเรื่องพัน ที่มาที่ไปเก๋ดี
ถ้าแตกเป็นเรื่องยาวได้ จะขอบคุณมากค่ะ อิอิ
ปล่อยให้จินตนาการของคนอ่านทำงานเองดีกว่าค่ะ....แหะแหะ
ทั้งเรื่องของเขาที่ดูเหมือนน่าสงสาร....
และเรื่องของเธอที่ป่วยทางจิต....
เขาจะได้แก้แค้นไหม....
หรือเขาจะฆ่าไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะถูกพิพากษาจากกฏแห่งกรรม...และกฏหมาย
ส่วนเธอนั้น...ได้แก้แค้นแทนมิ่งแล้วจริงหรือ...หรือตาแก่นั่นก็เป็นเพียงเหยื่ออีกคนที่บังเอิญซวยอยู่ถูกที่ถูกเวลา
จริง ๆแล้วมิ่งมีตัวตนหรือเปล่า....
หรือเป็นแค่อีกร่างที่เธอสร้างขึ้นมา...
เห็นไหม พอคิดต่อแล้วพล็อตมันได้มากมายหลายทางจนแต่งต่อไม่ถูก
เลิกช๊อยส์ของคุณสิคะ
อิอิอิ
หึหึหึ
-
แวะมาดันของเก่า ระหว่างรอโน๊ตบุ๊คซ่อม
-
พูดไม่ออกเลยแฮะ ดาร์กมาก
ผ่านมาหลายปีคงไม่มีต่อแล้วสินะคะ 555
แต่ก็โอเค เราว่าตอนจบแบบนี้ก็มีสเน่ห์ไปอีกแบบ
จริง ๆ เรื่องนี้ตัวละครทั้งสามค่อนข้างน่าสงสารมากเลยนะ
ต่างมีปม
-
เม้นท์ไม่ออก บอกไม่ถูกเลย มันดาร์ก 555555
-
Dark สุด 5555 :a5:
ขอบคุณนะครับกับเรื่องราวแปลกแหวกแนวดี :hao7: