-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
☻สงสัยน้ำมันพรายจะออกฤทธิ์☻
ว่ากันว่าไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล แต่ถ้าไม่ได้ด้วยกลก็เอาด้วย ...ยาเสน่ห์ หือ??
ใช่หรอเนี่ย เอาใหม่ๆ ถ้าไม่ได้ด้วยกลก็เอาด้วย...คุณไสย์ไปซะเลยยย!! จริงไหม??
"หึหึ ใครจะไปรู้วะ ว่าผู้ชายแม่งแรดกว่าผู้หญิงอีก"นี่คือคำพูดของณดล ชายหนุ่มที่เด็กตุ่นหมายปอง
แต่เขาว่าความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จก็อยู่ที่นั่น!
ตุ่นก็ต้องไปหากูรูด้านความรักอย่างพี่ป๊อกสัปเหร่อวัด...ชื่อดัง ว่ากันว่าของเขาดี แถมหายากที่สุดในสี่ห้าโลกเลยด้วย
นั่นก็คือ“น้ำมันพราย!!!”
แต่ว่านะ…
...ทำไมน้ำมันพรายขวดนี้ กลิ่นมันทะแม่งๆ เหมือนกับ....!!
✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦✦
ไม่รู้ว่าจะสนุกมั้ยแต่ก็จะพยายามแต่งเต็มที่^^ :ling1:
จริงๆกะจะแต่งให้เป็นเรื่องยาวหรือนิยายแต่ว่ากลัวจะไม่จบ
ไปไม่รอดเลยเป็นเรื่องสั้นแทน เรื่องนี้เขียนเอาฮา(ไม่รู้ว่าฮาเปล่า) เอาสนุก
แม้ว่าในชีวิตจริงจะไม่มีเรื่องแบบนี้ก็ตาม แต่ทุกคนก็เคยได้ยินชื่อ ‘น้ำมันพราย’กันมาเยอะ
ก็เลยจับมาแต่งซะเลย อยู่ๆมันก็แว๊บขึ้นมาซะงั้น
ฝากเรื่อง☻สงสัยน้ำมันพรายจะออกฤทธิ์☻ด้วยล่ะกันนะค่ะทุกคน :katai4:
-
ตอนที่ 1
“ไอ้เด็กนั่น มันทำลับๆล่อๆอะไรหน้าโรงเรียนเราว่ะ”ภัคหันไปสะกิดดลเพื่อนสนิทที่กำลังนั่งแนบสนิทชิดใกล้กับน้องปิงปองเด็กม.4แบบไม่สนสายตาใคร ภัคชินกับพฤติกรรมมั่วไม่เลือกที่ ปี้ไม่เลือกหน้าของเพื่อนตัวเองไปแล้ว
“หืม? อะไร”ดลผละจากเนื้อนวลขาวของน้องปิงปอง มาขมวดคิ้วถาม ก่อนจะมองไปตามนิ้วที่ชี้ไปที่ไอ้เด็กท่าทางพิลึก ใช่...พิลึก ทำท่าลับๆล่อๆแบบที่ไอ้ภัคว่าจริงๆ
“มันอาจจะเป็นสายของพวกเชี่ยวันก็ได้”ดลตอบส่งๆก่อนจะถูกมือเรียวของน้องปิงปองดึงหน้าให้ไปซุกซอกคอขาวๆ แต่ภัคไม่คิดอย่างนั้น สายของพวกไอ้วันคู่อริที่ฟันฟาดกันมานานคงไม่ส่งเจ้าเด็กบ้าๆบอๆแบบนั้นมาหรอก
ภัคนั่งมองไปที่ร่างเล็กๆที่ชะเง้อชะแง้แลหาใครอยู่สักคน จะเข้ามาดีๆก็ไม่ได้ ทำไมมันต้องด้อมๆมองๆยึกยักๆอยู่ที่หน้าประตูรั้วโรงเรียนด้วยวะ แถมยังเป็นเด็กโรงเรียนดัง คุณหนูไฮโซซะด้วย
ภัคคงจะไม่สนใจเจ้าบ้านั่นถ้ามันไม่มองจ้องเขม็งมาที่เพื่อนรักของเขา ใช่... เหมือนเด็กนั่นเจอเป้าหมายแล้ว มันชะเง้อหน้ามองมาที่ดล มันทำท่าแปลกๆในมือกำอะไรไว้สักอย่างนึง ซึ่งภัคมองเห็นได้ไม่ชัด อะไรของมันฟ่ะ ภัคสะกิดไปที่เพื่อนอีกครั้ง
“อะไรอีกวะ”ดลฮึดฮัด ทำหน้าหงุดหงิดใส่ “มึงดูโน่น”ภัคพยักพเยินไปที่เด็กคนนั้น อยู่ใกล้ๆนี่เอง ดลขมวดคิ้วมองไปที่เด็กนั่นเหมือนเป็นแมงวี่แมงวันตัวนึง
“มีอะไร”ดลเอ่ยเสียงห้วน เจ้าเด็กนั่นก็ยิ้มร่า แล้วทำท่าอายๆ ก่อนจะพูดออกมาดังๆ
“มีเรื่องจะคุยด้วยอ่ะ ขอคุยสักแป๊ปได้มั้ย”เสียงนุ่มๆของมันไม่มีลังเลเลย ชัดถ้อยชัดคำ ทำหน้ามีความหวังมากมายไอ้เด็กนี่ ดลหันไปสบตากับภัค
‘กูจะเอาไงกะไอ้เด็กนี่ดี’ดล
‘ไม่รู้ดิ เรื่องของเมิงงงง’ภัค แล้วเจ้าตัวก็หันหน้าไปอีกทางนึง ทิ้งให้ดลหันไปมองเจ้าเด็กนั่นอย่างมืดมน
“มีอะไรก็คุยตรงนี้”
“ความลับ คุยตรงนี้ไม่ได้”เจ้าเด็กนั่นป้องปากกระซิบ ก่อนจะส่งสายตาไม่ชอบไปที่น้องปิงปองกับไอ้ภัค
ดลทำหน้ายับย่น น้องปิงปองทำหน้าบึ้งหงุดหงิด ดลถอนหายใจ ถ้ามันเป็นสายของไอ้วันก็จัดแม่งให้หาทางกลับโรงเรียนไม่ถูกซะเลย
“เออๆ ก็ได้”ดลตอบห้วน โบกไม้โบกมือให้เจ้านั่นนำทางไป เด็กหนุ่มยิ้มอย่างพอใจ กระชับของที่อยู่ในมืออีกครั้ง อีกนิดเดียวความต้องการของเขาก็จะเป็นจริง!
…………………………………
ตุ่นเดินนำดลมาหยุดอยู่ที่หลังโรงอาหารซึ่งมันเงียบพอที่จะคุยกันได้ และเขาก็จะมีโอกาสใช้เจ้าสิ่งที่อยู่ในมือของตัวเองซะที
“ว่ามา”ดลพูด ทำท่าเบื่อๆ หาวนอนไปด้วย เขามองเด็กตรงหน้าอย่างนึกรำคาญ ตุ่นเห็นแบบนั้นก็หน้าเหี่ยวลงทันตา
“คือดลชอบผู้ชายมั้ย”ตุ่นถามออกไป เพราะตัวเองได้สลัดความอายออกไปตั้งแต่หน้าโรงเรียนแล้ว แม้ว่าคำตอบอาจจะทำร้ายจิตใจ ไม่สิ ภาพที่ดลนัวเนียกับผู้หญิงคนนั้นก็กระทบกระเทือนแทงใจของตุ่นแทบยับเยินยู่ยี่
“หึ ถามแบบนี้ มึงชอบกูว่างั้น”ดลหัวเราะเยาะ ก่อนจะจับหน้าของตุ่นเอียงซ้ายเอียงขวาสำรวจ ทำเอาตุ่นถึงกับหน้าแดง ก็หน้าของดลใกล้กับตุ่นขนาดนี้นี่นา มองเห็นความหล่อของดลได้ชัดเจนขึ้นไปอีกดลจุ๊ปากแล้วส่ายหน้า ก่อนจะผลักออก แล้วเอามือล้วงกระเป๋าเสื้อแจ็คเก็ตสีดำที่สวมทับกับชุดนักเรียน ดูเท่สุดๆไปเลย
“อือ ชอบ”สั้นๆ แค่นั้น ตุ่นยิ้มแป้น กำขวดเล็กใสในมือแน่นจนเหงื่อชุ่ม เอ...แล้วเราจะเอาไปป้ายตัวดลยังไงล่ะเนี่ย คงไม่ให้เข้าไปใกล้ง่ายๆแน่ล่ะ อืม จะกระโดดกอดก็ไม่ได้ มีหวังเขาต้องโดนเตะกลับมาแหง
“อยากคบกับกูป่ะ”ว่าไงนะ! ตุ่นแทบจะลอยขึ้นฟ้า หูฟาดไปหรือเปล่า นี่ได้ยินไม่ผิดใช่มั้ย ดลหัวเราะหึหึพลางคิดว่านี่เป็นแผนหรือเปล่า อาจจะเป็นแผนมาล้วงความลับ แต่ดลไม่มีความลับอะไรนี่นะ
“นี่พูดจริงๆหรอ ไม่ได้โกหกใช่มั้ย”ตุ่นกระโดดโลดเต้นด้วยความดีอกดีใจ นี่มันนอกเหนือความคายหมายของเขา ดลมองภาพตรงหน้าแล้วย่นจมูก
“กูโกหก”แป่วววววววว ตุ่นแทบจะทรุด โถ่ มาหลอกให้ดีใจ เขินฟรีเลยสิ
“อ้าว ทำไมอ่ะ อย่ามาล้อเล่นนะ”ตุ่นทำหน้าบูด ให้ตาย คิดว่ามันตลกหรือไงฮะ
“มึงคิดว่ากูเป็นเกย์หรือไงฮะ คิดว่ากูจะชอบผู้ชายงั้นเหรอ”ดลพูดแล้วหัวเราะอีก ไอ้เด็กนี่มันคิดอะไรของมันอยู่นะ บ้าบอแท้ๆ ฮ่าๆ
“คบกับตุ่นดีออกนะ ไม่ต้องเปลืองเงินซื้อของให้ แค่รักเยอะๆก็พอ”หึหึ มันว่าไงนะ ไอ้เด็กบ้านี่ ฮ่าๆ ดูมันพูดดิ ดลขำกับคำที่ว่า ‘แค่รักเยอะๆก็พอ’ แหม้ เด็กจริงๆ ว่าแต่อะไรนะชื่อตุ่นงั้นเหรอ คุ้นๆนะ ดลขมวดคิ้ว
“มึงใช่...ตุ่นพิมพ์ป่ะวะ”ดลนึกออกไอ้นี่มันลูกเจ้าของหอพักที่ชื่อตุ่นพิมพ์ อยู่ม.4 โรงเรียนไฮโซ จำได้ว่าแม่มันตั้งชื่อหอพักว่าตุ่นตามชื่อลูกแต่พิมพ์นี่มาจากไหนก็ไม่รู้ เฮอะ ไอ้เด็กตุ่น
“อื้อ ใช่ๆ เราตุ่นไงจำได้ป่ะ”ดลรีบถอยห่างจากตุ่นทันทีเมื่อเห็นว่าเข้ามาใกล้เกินจำเป็น เขาเกาหัว ก่อนจะมองหน้าไอ้เด็กนี่ เราเคยรู้จักมันหรอวะ ไม่น่าจะรู้จักเด็กแบบนี้นะ เด็กประหลาดๆ
“ไม่รู้เว้ย มีเรื่องจะคุยแค่นี้ใช่มั้ย เสียเวลา”ดลพูดเสียงหงุดหงิดขึ้นมา ไม่น่ามาฟังมันพูดพล่ามเลยแฮะ ดลหมุนตัวเดินออกไป
เฮ้ยๆ ไม่นะๆ ตุ่นเลิ่กลั่กตกใจ ไม่คิดว่าดลจะไปง่ายๆแบบนี้ ยังไม่ทันได้ใช้น้ำมันพรายเลยอ่ะ
“เดี๋ยวก่อน ณดล!”ได้ผลร่างนั้นหยุดแล้วหันมามอง ตุ่นใช้จังหวะนั้นเปิดจุกขวดแล้วสาดไปที่ดลแบบจังๆ
“เฮ้ยยย!!”ดลตกใจมองมาที่รอยเปื้อนสีเหลืองๆบนเสื้อแจ็กเก็ต มันเลอะไปตั้งแต่ปกเสื้อจนถึงชายเสื้อเลย แล้วก็ที่คอของเขา อี๋แหวะ เขาใช้แขนเสื้อมาเช็ดๆ
“เป็นไงมั่ง”ตุ่นรีบปรี่เข้าไปดูผลงาน จะได้ผลเปล่าน้า หัวใจเริ่มพองตัว
“เป็นไงอะไรล่ะ! ก็เลอะอ่ะดิ แล้วนี่มึงเอาอะไรมาสาดใส่กูฮะ”ดลทำท่าดมๆมาที่เสื้อ ก่อนจะทำหน้าย่น รูจมูกขยับฟุดฟิด
“...”ตุ่นยืนนิ่ง
“แม่ง นี่มึงเอาขี้หมูมาสาดใส่กูงั้นเรอะ”ขะ ขี้หมูงั้นหรอ ไม่ใช่นะ นั่นมันน้ำมันพรายสูตรพิเศษเลยนะเฮ้ย ตุ่นชะงักกับกลิ่น หื้อ เหม็นอ่ะ
“เออ ขอโทษไม่ได้ตั้งใจอ่ะ”
“เห็นมั้ยว่ามันเลอะเสื้อกูหมดแล้ว มึงเอามาเลยหกพัน”ดลยื่นมือออกมา
“อะไรหกพัน”ตุ่นทำหน้างง
“ทำเป็นอึน ก็ค่าเสียหายที่มึงทำกับเสื้อกูไง ดูซะนะ แจ็คเก็ตตัวนี้หาไม่ได้ในไทยนะจะบอกให้”ดลจับเสื้อแจ็คเก็ตหนังสีดำให้ตุ่นดู อีกนิดเดียวจะทิ่มตาของตุ่นอยู่แล้ว
“บ้ารึเปล่า ตัวนี้จตุจักรก็มี เดี๋ยวไปซื้อให้ทีหลัง”ตุ่นยิ้ม จำได้ลางๆว่าเสื้อตัวนี้มันราคาแค่250บาท มือสองสภาพดี เอ้ สงสัยน้ำมันพรายนี่จะไม่ได้ผลแฮะ เอ๊ะ หรือว่ายังไม่ออกฤทธิ์
“มึงบ้าหรือเปล่า!! ตัวนี้เมคอินยูเอสเอนะเว้ย ไอ้บ้า!”แล้วดลก็เดินดุ่มๆมากระชากคอเสื้อของตุ่นเต็มแรง
“มานี่เลยมา ไอ้เหี้-ยตัวไหนส่งมึงมา”ดลชุดกระชากลากถูตุ่นให้ไปหลังโรงเรียน มันเงียบแล้วก็ร้างได้ใจจริงๆนะ แล้วดลก็ผลักร่างของตุ่นลงกับพื้นอย่างแรง
“พูดอะไรไม่เห็นรู้เรื่อง”ตุ่นตกใจนิดหน่อยกับท่าทีโกรธแค้นของดล เหมือนหมาบ้าดีๆนี่เอง แล้วดลก็เรียกเพื่อนมา
“เฮ้ย ดลมึงจะรุมไอ้เด็กนี่จริงๆเหรอ ท่าทางมันดูเอ๋อเหร๋อยังไงไม่รู้ แน่ใจนะว่ามันเป็นสาย”วะ ว่าไงนะ รุมหรอ!!! ตุ่นมองไปที่ผู้ชายหน้าดุที่ยืนคุยกับดล เห็นว่าชื่อภัคอะไรนี่แหละ ที่ด้านหลังก็มีอีกสี่ห้าคน ตัวควายๆบึกๆทั้งนั้น
“อย่าเข้ามานะ ไอ้พวกบ้า!”
“ทีงี้ทำเป็นร้องขอ กูใจดีกับมึงมาเยอะแล้ว จะหาว่ากูหมาหมู่ไม่ได้นะ เฮ้ยพวกมึง รุมมัน!!”สิ้นเสียงของดล ตุ่นก็สติแตกทันที แหกปากร้องแบบสุดเสียง
“ช่วยด้วยยย!! พวกมันจะรุมโทรมผมครับบบ!!!”ตุ่นหลับหูหลับตาตะโกน โอ้ ภาพสุดท้ายมันช่างน่ากลัว ไอ้พวกนักเลงห้าหกคนนั่นที่ตรงดิ่งเข้ามา ถ้ามันรุมโทรมเราล่ะก็...มีหวังคง... ยอมไม่ได้จริงๆ ถึงจะเป็นดลก็เถอะ หรือว่าเป็นเพราะน้ำมันพราย??
“เฮ้ยๆ มึงเป็นบ้าอะไรของมึง เบาๆดิวะ”ดลทำหน้าตื่น มองไปที่ตุ่นอย่างตกใจ ทำไมมันถึงตะโกนบ้าๆแบบนั้นฟ่ะ รุมโทรม โถะ คิดมาได้ไง
“ช่วยด้วยยย ผมจะโดนรุมโทรมมม”แทนที่จะเบาเสียง แต่ดันเสือกแหกปากตะโกนดังกว่าเดิมอีก โอ้ยกรรม ใครส่งเด็กนี่มาเกิดวะ อีกอย่างใครเขาจะมารุมปล้ำรุมโทรมไอ้เด็กตุ่นพิมพ์นี่กัน ดลอย่างจะบ้าตาย เขาขยุ้มผมตัวเองอย่างหงุดหงิด
“โว้ยยยย พูดบ้าอะไรของเมิงห๊ะ”ดลเข้าไปเขย่าตัวเด็กตุ่นนั่นแรงๆ เผื่อว่าสมองจะกลับมาเข้าที่เข้าทาง จะได้พูดจารู้เรื่องเสียที ไอ้เด็กนี่มันเรียนโรงเรียนไฮโซหัวกะทินั่นจริงป่าววะเนี่ย แม่งปัญญาอ่อนเลอะเทอะฉิบเป๋ง
“จะ...จะทำอะไร!!”ตุ่นร้องเสียงดัง เมื่อเห็นว่าหน้าตาของดลดูน่ากลัวจริงๆ ตาแดงๆดุๆ คิ้วขมวด หยั่งกะปีศาจแหนะ
“มึงนั่นแหละจะทำอะไรฮะ บ้าไปแล้วหรอ ใครจะรุมโทรมมึงกัน”ดลคลายแรงที่บีบแขนทั้งสองข้างของออก ตุ่นทำหน้าเหรอหรา
“อ้าว เมื่อกี้บอกว่าจะรุ่มเราอ่ะ”ตุ่นบอกเสียงอ่อย เริ่มรู้ตัวว่าคงจะเข้าใจอะไรผิดไป แล้วมองไปที่ผู้ชายล้ำบึกข้างหลังที่ยืนหัวเราะกันยกใหญ่
“กูหมายถึงรุมกระทืบมึงโว้ยยย”ดลแหกปากตอบ ไอ้เด็กนี่มันซื่อหรือโง่วะเนี่ย ภัคหัวเราะเสียงดัง ไม่เคยเห็นเพื่อนประสาทเสียเหมือนครั้งนี้ซะที
“อะไรนะ! ห๊ะ! อย่านะโว้ยยย จะกระทืบเราทำไม”ตุ่นลุกรี้ลุกรนวิ่งไปหมอบอยู่ใต้ต้นหูกวางใกล้ๆ ตกลงน้ำมันพรายนี่มันยังไงอ่ะ ทำไมกลายเป็นแบบนี้ ดลมองตามอย่างเศร้าอกเศร้าใจมันจะมาตกใจอะไรเอาตอนนี้ เฮ้อ เศร้า
“เป็นเชี่ยอะไรของมึงห๊ะ”ดลย่างสามขุ่มไปหาตุ่นที่รีบหลบทำตัวลีบตัวหด ทำหยังกะว่าจะพ้นนะ
“ก็จะกระทืบเราไม่ใช่หรอ ก็เลย...ตกใจอ่ะ”ไอ้เด็กตุ่นยิ้มแหะๆ
“มึงตกใจช้าไปมั้ย”มันความรู้สึกช้าหรือสมองมันช้าวะเนี่ย ดลกุมขมับ ตุ่นเลยได้แต่ก้มหน้านิ่งมือเกาะต้นไม้แน่น
“พวกมึงกลับไปก่อน เดี๋ยวกูจัดการกับเด็กนี่เอง”ดลหันไปบอกกับภัคที่ยิ้มเหมือนล้อ
“เออๆ ส่วนน้องปิงปองกูจัดการเอง”ภัคบอกแล้วเอื้อมมือมาตบไหล่ดลปุๆ
“มึงจะเอาไปต้มยำทำแกง ทำเมียที่ไหนก็ไปเหอะ”ดลโบกมือไล่เพื่อนๆให้ออกไป ตุ่นกลืนน้ำลายดังเอื้อก ดลจะทำอะไรเราน่ะ หรือว่า...น้ำมันพรายจะออกฤทธิ์ คิกๆ
“ดล...”
“อะไร! มึงเลิกทำเสียอ่อนเสียงหวานแบบนั้นด้วย กูขนลุก อึ๋ยย”ดลทำตัวสั่นระริก มองตุ่นเหมือนแมงสาบ ไอ้ตายเหอะ ตอแหลแต่เด็กเลยนะ
“ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ”ตุ่นลุกขึ้นยืน แล้วปัดเนื้อปัดตัวที่เปื้อนขี้ดิน มองดลเหมือนน้อยใจ
“เฮอะ กูจะปล่อยมึงไป ถ้ามึงจ่ายกูมาแปดพัน”ทำไมมันเยอะกว่าเดิมล่ะนั่น ตุ่นยืนนิ่ง มองดลที่ยืนกอดอกทำหน้าเฉย
“ทำไมเป็นแปดพันล่ะ เดี๋ยวเราเอาไปซักให้ง่ายกว่าป่ะ”ตุ่นทำท่าจะหยิบเสื้อที่ดลถืออยู่ในมือ แต่ดลกลับขยับหลบ ยังไงวันนี้ดลต้องได้เงินมา หัวอ่อนๆแบบนี้ขู่นิดเดียวก็เชื่องแล้ว
“กูไม่สน เอามาแปดพัน กูรู้นะว่ามึงมี รวยไม่ใช่หรอไง”ดลกระดิกนิ้วไปมา
“โถ่…”นั่นมันค่าขนมทั้งเดือนของตุ่นเลยนะ อีกอย่างวันนี้ตุ่นไม่ได้เอาเงินมาเยอะขนาดนั้นหรอก
“ถ้ามึงไม่ให้...กูจะ...”ดลเงียบ แล้วควงกำปั้นไปมา ตุ่นหน้าซีด
“จะ...จะทำอะไร...”ตุ่นเดินถอยห่างจากดล เมื่อดลเดินใกล้เข้ามา
“กูจะอัดมึงให้เละเลย”ดลยิ้มเหี้ยมมาให้ ดูเจ้าเด็กตุ่นสิ ตัวสั่นเป็นลูกหมาเลย
“อัด...อัดอะไรอ่ะ อย่าบอกนะว่าจะอัด...”ตุ่นทำหน้าเคลิ้ม แก้มแดง เอามือกุมก้นไว้ ทำเอาดลแทบสะดุด โอยยย กูจะบ้าตาย ให้ตายเถอะจอร์จ ทำไมมันซื่อแบบเน้ อยากจะทุบกะโหลกเด็กนี่จริงๆ
“ไม่ใช่โว้ยยย หมายถึงกูจะต่อยมึงอ่ะ เข้าใจมั้ยยย”ดลอยากจะร้องไห้เป็นภาษามาลายู คิดถูกคิดผิดเนี่ยที่คิดจะจัดการกับเจ้าเด็กตุ่น
เด็กตุ่นทำตาโตตกใจ เตรียมจะแหกปากอีกรอบ
“ไม่ต้องตกใจแล้ว ไอ้บ้า จ๊าดง่าวววแท้ว่า”ดลอยากจะบีบคอเล็กๆของไอ้เด็กนี่ซะให้ขาดไปเลย อยากจะลองเปิดกะโหลกของมันดูสักครั้ง สงสัยจะหนาเตอะ ไร้รอยหยักซะล่ะมั้ง
“เอ้า ก็ไม่บอก”ตุ่นทำหน้างอ ก็ไม่รู้นี่นา คนไม่รู้ย่อมไม่ผิด ใช่มั้ย? เรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องโวยวายเลยตุ่นมองดลอย่างไม่เข้าใจ
“ช่างเถอะๆ เอามาแปดพันให้ไวเลย”ดลยังคงยืนกรานจะเอาเงินให้ได้ หวังว่าคงไม่มีเรื่องให้น่าปวดหัวอีกหรอกนะ
“เรามีไม่ถึง เอาไปแค่นี้ได้หรือเปล่าล่ะ”ตุ่นล้วงมือไปที่กระเป๋าแล้วหยิบเงินมา
“เออๆ มีเท่าไหนก็เอามาเท่านั้น”ดลเร่ง ไม่อยากจะอยู่หายใจร่วมกับไอ้เด็กนี่นานกว่านี้แล้ว ดลรีบคว้าเงินที่ตุ่นยื่นให้มา
หือออ??
ห้าสิบ???
เงียบ............
ดลเงยหน้ามองตุ่น นี่มันเรื่องตลกหรือไงฮะ
“แค่นี้หรอ”ดลถามเสียงแหบแห้ง นี่มึงเรียนโรงเรียนไฮโซจริงหรือวะ
“อื้อ มีแค่นี้แหละ”ตุ่นยิ้มร่า เผยให้เห็นลักยิ้มทั้งสองข้าง ดลแทบจะเหี่ยวแห้งสลายไปกับอากาศ แปดพัน ได้ห้าสิบ อยากกรีดร้องดังๆให้ไปถึงฮาวาย
“จะบ้าเรอะ!! บ้านมึงออกจะรวยนะ เอากระเป๋าเงินมานี่”ดลกระชากกระเป๋าเงินจากมือตุ่นแรงๆ อะไรกัน นั่นมันเงินของตุ่นนะ
“มึงซ่อนกูใช่มั้ย เดี๋ยวมึงโดนเหนี่ยว เดี๊ยะๆ”ดลเทกระเป๋าออกมา มีแบงค์หล่นลงมาใบหนึ่ง...
แบงค์ห้าสิบ...
ดลก้มลงไปเก็บ มองตุ่นที่ทำหน้าซึม อะไรฟ่ะ บ้านรวยประสาอะไรมีเงินติดตัวแค่ร้อยเดียว
“ห้าสิบบาทนั่นขอเรานะ เอาไว้ขึ้นรลเมล์กลับบ้าน”ดลหลับตาแน่น พยายามข่มใจไม่ให้เข้าไปทุบไอ้เด็กตุ่นสักอั้กสองอั้ก
“โอเค เอาไปๆ”ดลยัดเงินห้าสิบบาทใส่มือตุ่นไป อารมณ์เสียจริงๆ คิดว่าจะได้มาสักห้าหกพัน
“อยากได้เยอะกว่านี้ป่ะ”ตุ่นค่อยๆพูดออกไป ดลหันขวับมามอง จะอะไรอีกล่ะนั่น
“จะทำไมกู”
“ก็...ไปเดทกับเราวันนึง...แล้วระ”พูดไม่ทันจบ ดลก็รีบพูดแทรกไปก่อน เขาพอจะรู้แล้วว่าไอ้เด็กตุ่นมันจะพูดอะไร
“ไม่โว้ย กูไม่ชอบตุ๊ด”ดลบอกอย่างรำคาญ
“เราไม่ใช่ตุ๊ดนะ เป็นผู้ชาย”ตุ่นแก้
“ก็บอกว่าไม่ไง แค่นี้แหละ ต่อไปอย่าให้เจอกันเลยเหอะ”ดลไม่อยากปวดหัวไปกว่านี้แล้ว ตุ่นทำหน้าเศร้าเหงาซึม ดลเลยรีบเผ่นใส่ตีนหมาโกยอ้าวออกไป ทิ้งให้ตุ่นยืนนิ่งอยู่กับเสื้อแจ็คเก็ตเหม็นหึ่งตัวนั้น อื้ม ดีเลย จะได้เอาไปซักให้ แต่ว่านะ เหม็นจริงๆนั่นแหละ ต้องไปเค้นคอพี่ป๊อกแล้วล่ะ เฮ้อออ ไอ้รัฐเพื่อนของตุ่นต้องขำกลิ้งกว่าเดิมแน่ๆล่ะ ทำไมผลลัพธ์ออกมาไม่เหมือนที่คาดไว้เลยล่ะ
----------------------------------------------------
ฝากเรื่องนี้ด้วยค่ะ :L1: :L1:
-
ฮาอ่ะ 555555 ตลกน้องตุ่น ชอบๆ
-
โอ๊ยยยยย ฮามากค่ะ
มาต่อไวๆนะคะ :m20:
-
ฮาจริงไรจริงอ่ะ กว่าจะคบกันได้นี้ดลคงปวดหัวไปอีกหลายตลบอ่ะ
บวก1ให้นะค่ะ ชอบบบบบ
-
น้องตุ่น น่ารักใส่ซื่อมาก ๆ ไม่รู้มาชอบดลหนุ่มแบดบอยได้ไง
อ่านไป ขำไป ความคิดน้องตุ่น เล่นตีคำพูดดลเป็นเรื่องชวนเสียวทั้งนั้น
แล้วตุ่นพิมพ์ ชื่อนี้คิดได้ไงเนี่ยประหลาดตั้งแต่ชื่อละ
รอติดตามด้วยคนจ้า :pig2: น้ำมันพรายใกล้ออกฤทธิ์รึยังน๊า :m18:
+ 1 บวก เป็ดให้กับความน่ารักของน้องตุ่นจ้า
-
ฮาได้อีกน้องตุ่น จิ้มเป็ดให้จ้า
-
มาต่อสักนิดนึง ขอบคุณทุกเม้นเลยค่ะ :pig4:
มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยค่ะ :mew1:
จริงๆแล้วชื่อตุ่นพิมพ์นี่มีอยู่จริงๆค่ะ เป็นชื่อหอพักแถวบ้านคนเขียนเอง
ป้าแกมีลูกมีหลานหน้าตาดีทุกคน :o8:
.....................................
ตอนที่2
หลังจากที่ตุ่นกลับบ้านมาพร้อมกับเสื้อของดล ตุ่นก็เอามันไปซักอยู่หลายรอบ อี๋ ทำไมยังมีกลิ่นอยู่เลยล่ะ เมื่อกี้ตุ่นไม่ลืมที่จะซื้อดาวน์นี่ย์ติดมือมาสิบซอง
“พี่ป๊อกไปไหนของแกน้า ไปหาก็ไม่เจอ”ตุ่นนึกถึงพี่ป๊อก เจอแต่พี่ปิ๊กฝาแฝดพี่ป๊อก แต่ตุ่นว่าหน้าตาเหมือนพี่ป๊อกเปี๊ยบเลยนะ หยั่งกะคนเดียวกันเลย เอาไว้วันหลังค่อยไปหาใหม่ ว่าแต่พี่ปิ๊กนี่แต่งตัวเหมือนพี่ป๊อกเลยนะ เดี๋ยวปิ๊กเดี๋ยวป๊อก งงไปหมดล่ะ
“พี่ตุ่น ตุ่น พี่ตุ่น!”ใบเตยเรียกพี่ชายอยู่หลายครั้ง ดูจากอาการยิ้มๆเมื่อกี้สงสัยจะเพ้อหาใครอีกแน่ๆ ก็รู้ๆอยู่ว่าพี่ชายของตัวเองออกจะเพ้อนักถ้าคิดจะชอบใครแล้ว
“เรียกอยู่ได้ มีอะไรล่ะหื้อ”ตุ่นชักรำคาญแล้วนะ แค่ไม่หันไม่ได้แปลว่าไม่ได้ยินเสียหน่อย
“นั่นเสื้อผู้ชายนี่ พี่ไปเอามาจากไหนน่ะ”คงไม่ได้ไปแอบจิ๊กแอบขโมยของใครมาหรอกนะ ยิ่งเพี้ยนๆอยู่ด้วย
“อย่ายุ่ง นี่มันเสื้อของแฟนพี่”ตุ่นบอก ยิ้มกว้าง ใบเตยอ้าปากค้างไม่เชื่อ
“พี่ฝันหรือเปล่า”
“ฝันบ้าอะไร เชอะ เป็นไงอิจฉาล่ะซี้”ตุ่นยิ้มเยาะ
“ใครจะอิจฉา ...ไม่น่าเชื่อจะมีใครเอาพี่ ปัญญาอ่อนแบบนี้”
“ว่าใครปัญญาอ่อนกัน”
“ก็พี่นั่นแหละ”
“เตยไม่รู้เรื่องอย่ามาพูด เดี๋ยวนี้ใครๆเขาก็ชอบผู้ชายน่ารัก ไซน์มินิๆแบบพี่กันทั้งนั้นแถมแพ็คเกจเสริมไม่อั้น”ใบเตยหันมามองตุ่นแบบงงๆ แพ็คเกจเสริมอะไร
“พูดถึงอะไรน่ะ”
“ก็แพ็คเกจยิ้มได้ทั้งวัน กินได้ไม่อั้น น่ารักยกกำลังสอง แล้วก็แพ็คเกจคุ้ยฟุ้งได้ตลอดวันแถมด้วยแพ็คเกจรักหัวใจระเบิด”ไม่ทันพูดจบ ใบเตยก็ต้องรีบขัดพี่ชายเสียก่อนไม่งั้นยาว
“พอๆ บ้าไปกันใหญ่แล้ว บ้า!”ใบเตยมองพี่ชายด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ น่าสงสารผู้โชคร้ายคนนั้นจัง
“บ้าตรงไหน คนมีความรักก็แบบนี้แหละ แฮปปี้กินและขี้ได้ทั้งวัน ฮี่ๆ”ตุ่นพูด พลางคิดถึงดลเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้
ใบเต้ยอ้าปากพะงาบๆ เถียงไม่ออกกับความคิดบ้าบอของพี่ชาย ว่าแล้วใบเตยก็สะบัดบ็อบใส่ตุ่นแล้วขี่รถออกไปเที่ยวกับเพื่อน ทิ้งให้ตุ่นมองตามอย่างอนาถใจ น้องสาวของเขาอายุแค่14 ก็เที่ยวเก่งซะแล้ว ไม่ไหวๆ ทำตัวเหมือนใครกัน
“เมื่อกี้ตุ่นว่าไงนะ ตุ่นท้องเสียหรอ”แต พี่ชายคนโตเดินลงมาจากชั้นสอง แล้วเปิดคอมทำงาน
“อ๋อ นิดหน่อย”ตุ่นหันไปยิ้มให้พี่ชาย จะว่าไปแล้วพี่ชายของตุ่นก็หล่อเอาเรื่องเหมือนกันนะ หน้าตาเหมือนเวียร์ที่เป็นดาราเลย แต่พี่แตขาวกว่าเยอะ แถมยังเป็นเดือนคณะถาปัตย์อีก พี่แตส่งยิ้มเอ็นดูมาให้ ใครว่าตุ่นปัญญาอ่อนกันออกจะน่ารักน่าชังน่าหยิกน่าเตะซะขนาดนี้
“ตุ่นอยู่ว่างๆมาช่วยพี่ทำงานหน่อยสิ”แตพูด ยังไม่เงยหน้าจากจอคอม
“ตุ่นไม่ว่าง”คำตอบของตุ่นทำให้แตเงยหน้ามามองน้องชาย ก็เห็นนั่งอยู่เฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรเสียหน่อย หรือว่าจะตอบว่าหายใจอยู่ ไม่งั้นแตจะเดินไปเขกหัวน้องชายแน่ๆ
“ตุ่นนั่งอยู่เฉยๆไม่ใช่หรอไง”แตขมวดคิ้ว มองน้องชายที่นั่งนิ่งๆอยู่ที่โซฟา
“ใครว่า ตุ่นกำลังคิดถึงบางคนอยู่ต่างหาก”ตุ่นหันมาตอบ พี่แตนี่ช่างไม่รู้อะไร ตอนนี้หัวใจตุ่นกำลังทำงานหนักนะ
“งั้นหรอ แสดงว่าน้องพี่มีแฟนแล้วสิ”แตถามทึ่งๆ มือไม้สั่นเหมือนคนติดยา ไม่คิดว่าจะมีใครมาชอบตุ่นได้ลง เอ้ย ไม่คิดว่าจะมีใครมาพิชิตใจตุ่นได้ต่างหาก น้องชายเขาออกจะเรียบร้อย (ม้ากกก) ขี้อาย (พูดคำตอบคำ) แถมยังใจแข็งไม่เปิดใจให้ใครง่ายๆ (แค่บอกว่ามาจีบก็รีบเป็นแฟน) หึหึ
“กำลังจะมี”แตแทบจะตกเก้าอี้ น้องชายของเขาช่าง...เพ้อเก่งจริงๆ บางทีที่ตุ่นเป็นแบบนี้อาจจะเพราะเรียนหนักเกินไป มีเพื่อนสนิทแค่เจ้ารัฐคนเดียว
“อ๋อ ใช่เจ้าชองเสื้อแจ็คเกตตัวนั่นหรือเปล่าน้า”แตยิ้ม แกล้งแซวน้องชายซะหน่อย
“นั่นแหละ คนนี้ใช่เลย โดนใจฉันเลย~”แล้วตุ่นหัวเราะกับพี่ชาย
...........................................
:z2: :z2: :z2: :z2:
-
คิดเองเออเองเพ้อเองเลยนะเนี่ยลูกฉัน
ตกลงครอบครัวนี้นี่มีพี่น้องทั้งหมดกี่คนกัน 5 คนเหรอ
แต่ดูท่าลูกคนรองสุดท้ายจะดูเอ๋อๆ ยังไงก็ไม่รู้
ว่าแต่น้ำมันพรายนี่พี่ชายฝาแฝดหลอกน้องเหรอ?
แล้วก็เรื่องที่ต้องนั่งรถเมล์กลับบ้าน แถมยังมีตังพกมาแค่ร้อยเดียวนี่มันหมายความว่ายังไง?
ครอบครัวตุ่นรวยไม่ใช่เหรอ ไหงลูกแม่แลดูอนาถอย่างนี้ล่ะลูก
ปล.แต่ก็น่ารัก ชอบอ่ะ~~
-
รั่วได้อีกนู๋ตุ่น
-
ฮาน้องตุ่น เพ้อเก่งงงงงงงงงงงได้อีก
มาต่อเร็วๆน้าา :mew1:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน ชอบจังเลย เด็กตุ่นใสซื่อ น่ารัก ฮาที่ซู้ดดด :laugh:
อุตส่าห์หวังเพิ่งน้ำมันพรายก็ดั้นเจอของเก๊ กลายเป็นขึ้หมูซะงั้น :pigha2:
โถ ๆ แทนที่ จะทำให้ณดลหลงรัก กลายเป็นจะโดนรุมตื้บแทน น่าสงสาร
ตกลงน้องตุ่นไปชอบณดลได้ไงเนี่ย อยากรู้จริงเลย ร้ายซะขนาดนั้น
แต่ร้ายก็ร้ายเหอะ เจอความใสซื่อปนเอ๋อของน้องตุ่นเข้าไป ณดลถึงกับโกยอ้าว
ได้ตังค์ไปแค่ห้าสิบ แถมยังทิ้งเสื้อไว้ให้น้องตุ่นเป็นที่ระลึกอีกนะ
แค่นี้น้องตุ่นน่าจะรู้ได้แล้วนะ ว่าน้ำมันพรายน่ะมันของเก๊ ตุ่นเอ้ย
ทำไมใคร ๆ ชอบว่าน้องตุ่นของเราปัญญาอ่อนนะ ออกจะน่ารักขนาดนี้
มั่นใจจังนะว่ากำลังจะมีแฟน ยังคิดว่าน้ำมันพรายมันจะได้ผลอีกเรอะน้องตุ่น โถ ๆ :heaven
ชอบๆๆๆ น้องตุ่นน่ารัก น่าเป็นเรื่องยาวจังเลย รอตอนต่อไปจ้า ณดลจะเสร็จตุ่นเมื่อไหร่น้า คิคิ :hao7:
ขอบคุณคนเขียนค่า :กอด1: :L2:
-
น้องรั่วดีจัง
:m20: :m20: :m20: :m20:
-
ตุ่้นรั่วดีจังเลยอะ สงสัยดลจะได้ปวดหัวไปอีกนาน 5555
-
ตุ่นรั่วได้ใจจัง ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :katai2-1: :katai2-1:
-
มาอัพต่อจ้า :katai4:
.............................................
“หึหึ เจอฤทธิ์เด็กตุ่นไปหน่อยเดียว เพื่อนกูถึงกับเพ้อเลยหรือไง”ภัคหัวเราะ เขาเห็นว่าดลนั่งเหมอมาตั้งแต่เช้าแล้ว ใจลอยไปหาเด็กตุ่นนั่นหรือไง ฮ่าๆ เขากับดลมานั่งกร่อยแถวๆสนามฟุตบอลตั้งแต่พักกลางวันซึ่งมาถึงตอนนี้ก็บ่ายสองโมงกว่าแล้ว
“ปากหมานะมึง ไม่ใช่โว้ย เด็กบ้าๆแบบนั้น”ดลกระแทกเสียงระบายความหงุดหงิดออกมา แต่ภัคก็พูดไม่ผิดหรอก เพราะเขานั่งคิดเรื่องเจ้าเด็กนั่นมาตั้งแต่เมื่อเช้า ก็ไม่ใช่ว่าพิศวาสอะไรหรอกนะ แต่แค่คิดว่าพ่อแม่ทำกันอีท่าไหนลูกถึงได้ออกมาเพี้ยนขนาดนี้
แบงค์ห้าสิบที่ได้มาเมื่อวานเขายังไม่ได้เอาไปใช้เลย มันยังอยู่ในกระเป๋าของเขา เฮอะ คิดแล้วตลกดีว่ะ นึกแบบนี้แล้วดลก็หัวเราะออกมาเบาๆ ทำเอาภัคหันไปมองอย่างจับผิด
“เออๆกูจะคอยดู... ว่าแต่เมื่อวานทำไมกูได้กลิ่นเหม็นๆมาจากมึงวะ”ภัคหันไปถามดล จำได้ว่ากลิ่นเหม็นนั่นมันลอยโชยมาจากเพื่อน สีออกเหลืองๆยังกะขี้เลย
“ก็ไอ้เด็กเปรตนั่นมันเอาขี้หมูมาสาดใส่กูอ่ะ”ดลบอก กลิ่นยังติดอยู่ที่ปลายจมูกเขาอยู่เลย
“อาจจะเป็นน้ำมันพรายก็ได้นะเว้ย...”ภัคพูดลอยๆ เคยได้ยินแต่ชื่ออยากรู้จริงๆว่ามีหรือเปล่า
“พูดบ้าๆ มีของแบบนั้นที่ไหนกัน”ดลสั่นหัว ถ้ามีของแบบนั้นอยู่จริงป่านนี้คนก็มีคู่ผัวเมียกันไปหมดแล้วมั้ง คงไม่มีใครขึ้นคานแน่ๆล่ะ
“ไม่แน่นะเว้ย... กูเห็นไอ้เด็กตุ่นถือมา...กูว่าใช่...ระวังนะมึง”ภัคพูดเสียงต่ำให้ดูลึกลับ
“อะไร”
“กูว่าช่วงล่างมึงอาจจะไม่ปลอดภัย... ถ้าเกิดเด็กตุ่นอยากจะหาที่ระบายขึ้นมา...”ภัคมองไปที่เป้าของเพื่อน แล้วหัวเราะออกมาเสียงดัง
“ไอ้เชี่ยยยยย ไปให้พ้นกูเลยไป”ดลชกไหล่เพื่อนไปทีนึง ยุ่งวุ่นวายจริงๆ แต่ก็จริง เสียวๆอยู่เหมือนกัน ถ้ามันนึกจะทำอะไรเขาขึ้นมา ก็บ้าบอซะขนาดนั้น ดลพ่นลมหายใจแรง
“เฮ้อออ เด็กตุ่นไม่มาหา เพื่อนกูถึงกับซึมเลย”ภัคยิ้มขำ แกล้งแหย่เพื่อนเล่นไปงั้นแหละ
“สาดดด ไปสอบซ่อมอังกฤษเถอะมึง”ดลไล่เพื่อนไปไกลๆ ก่อนจะเดินหนีภัคออกมา เขาเดินออกไปทางหลังโรงเรียนกะว่าจะไปนอนงีบสักตื่นนึงที่ร้านพี่สิงห์ซะหน่อย แต่เดินไปไม่ถึงครึ่งทางก็เจอกับคู่อริเก่าแก่อย่างพวกไอ้วันมาดักรอที่ประตูหลังซะแล้ว
“ไงมึง ไม่ได้เจอซะนาน อยากรู้จังว่าหมาในปากมึงยังจะเยอะเหมือนก่อนป่ะว๊า”ไอ้วันเดินกร่างมาหา ท่าทางหยั่งกะจิ๊กโก๋หน้าปากซอย
“เอ้อ กูก็อยากรู้ว่าปากมึงจะกว้างพอให้ส้นตีนกูเข้าไปได้เปล่าวะ”ดลพูด พลางกระดิกเท้าไปมา อย่างกวนอารมณ์ ทำเอาพวกของวันถึงกับควันออกหูกัดฟันกรอด
พลั่ก
วันปล่อยหมัดใส่หน้าของดลอย่างจัง ทำเอาดลถึงกับมึนไปเลย แต่ดลก็ตั้งตัวได้ปล่อยลูกเตะไปที่ยอดอกของคู่อริดังอั้ก แต่ดลคงลืมไปมั้งว่าวันไม่ได้มาคนเดียว
“เฮ้ย ปล่อยดิวะ”ดลดิ้นเต็มแรงเมื่อลูกน้องของวันวิ่งเข้ามาล็อคแขนทั้งสองข้างไว้แน่น แย่ล่ะ ถ้าขืนเป็นแบบนี้มีหวังได้เละเทะเป็นโจ๊กแน่ๆ ไอ้วันคงเอาเขาตายแน่
“คราวนี้ไม่มีใครมาช่วยมึงได้หรอก”วันง้างหมัดขึ้นเตรียมจะต่อยลงมาที่ดลซึ่งดิ้นสะบัดให้หลุดจากไอ้บึกหน้าทะมึนสองตัวนี่
“อย่าทำอะไรดลนะ!!”ร่างเล็กแหกปากดังลั่น หยุดทุกการกระทำทั้งของวันและดล โอ้ ให้ตายเหอะ ดลอ้าปากค้าง
เฮ้ยยย! นั่นมันไอ้...เด็กตุ่นนี่นา ไอ้นี่อีกแล้ว มันจะมาทำม๊ายยย!
เงียบ...
สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่เด็กหนุ่มที่ยืนชูกำปั้นน้อยๆ ดลเห็นพวกไอ้วันหันมาสบตากันว่า ‘ไอ้เด็กนี่...ใครวะ’ โธ่ถัง ถ้าเป็นคนอื่นเขาก็คงจะดีใจมีแรงฮึดไปแล้ว แต่นี่มันเจ้าเด็กตุ่นนะ มันจะทำอะไรได้ แล้วดูมันสิ เอาเสื้อแจ็คเก็ตของเขามาใส่ซะด้วย โถ่ๆ เวรกรรมต้องมีเรื่องให้ปวดหัวอีกแล้วแน่ๆ
........................................................
“เฮ้ย ไอ้เปี๊ยก อยากตายมากหรือไงวะ”ตุ่นเกือบจะสะดุ้งกับเสียงตวาดมหาประลัยนั่นแล้ว ดีนะที่ตั้งตัวทันไม่งั้นก็เสียฟอร์มแย่เลย นี่คงเป็น... ผู้ร้ายหน้าเหี้ยมที่คิดจะทำลายดลล่ะสิท่า ไม่มีทางหรอก แล้วดลดูท่าทางจะขวัญเสียนะ ทำไมหน้าซีดๆแบบนั้นกัน
“พูดบ้าๆ ใครจะไปอยากตายกันล่ะ โง่หรือเปล่า”ตุ่นพูดออกไปตามที่คิด แล้วหันไปยิ้มปลอบให้ดล ‘ไม่เป็นไรตุ่นจะช่วยดลเองนะ’ หวังว่าดลจะอ่านสายตาอันแรงกล้าของเขาออกนะ
“เฮ้ยไอ้ดล มึงไปเก็บไอ้เด็กนี่มาจากไหนวะ ฮ่าๆ เอ๋อได้ใจพี่จริงๆ”หน้าเหี้ยมหัวเราะ ทำหน้าเหมือนที่ตัวร้ายชอบทำ แบบตาโปน แสยะยิ้มเหมือนว่าตัวเองหล่อ
“กูไม่รู้จักเว้ย มึงอย่าไปยุ่งกับมันเลย นะๆ”ดลบอก ทำไมไอ้เด็กนี่ถึงได้ซื่อแบบนี้ แค่โดนไอ้วันชกปากไปหมัดเดียว ไอ้เด็กตุ่นก็ร่วงแล้ว
“อ้าว ดลทำไมพูดแบบนั้นล่ะหื้อ เดี๋ยวเราจะช่วยดลเอง ปล่อยดลนะ!”ตุ่นชี้ไปที่พี่บึ้กที่ล็อคแขนดลไว้ เอ้ายังจะยืนนิ่งอีก ดลอุตส่าห์จะไม่ดึงเจ้าเด็กนี่มาเกี่ยวแล้วเชียว แต่มันดันกลับหาเรื่องใส่ตัวซะงั้น
“ไอ้ดลมึงเปลี่ยนรสนิยมแล้วหรือไง ฮ่าๆ ดีๆกูจะได้จัดการมันก่อน”วันพูดเสียงเหี้ยม ก่อนจะหันหาตุ่น ดลได้แต่ส่งเสียงโวยวาย อย่าไปยุ่งกับไอ้เด็กตุ่นมันเลย
“ถ้าจะทำอะไรดลล่ะก็...ต้องข้ามศพเราไปก่อนเหอะ!”ตุ่นยกกำปั้นขึ้นมา ทำท่าชกหวดลมไปด้วย ขยับเท้าไปมา เคยเห็นนักมวยทำแบบนี้น่ะ ลองทำดูบ้างเผื่อจะได้ผล ดูเจ้าหน้าเหี้ยมสิ คงจะตกใจล่ะสิท่า เดี๋ยวตุ่นจะอัดให้เละเลย
ดลแทบจะเป็นลม มันใช้สมองส่วนไหนคิดฟ่ะเนี่ย โอยย นี่มันคิดว่าตัวเองเป็นซุปเปอร์แมนหรือไง นี่ขนาดกำลังหน้าสิวหน้าขวานมันยังจะมาทำโชว์ตลกให้พวกไอ้วันดูอีก
“ไอ้เชี่ยวัน มึงอย่าไปฟังมันนะเว้ย มันก็เพี้ยนแบบนี้แหละ”ดลพยายามดิ้น แต่กลับโดนล็อคแน่นกว่าเดิม จนเขาเจ็บแขนไปหมด
“เออดี กูจะสอยไอ้หนูนี่ให้ร่วงเลย”ดลดิ้นสุดแรงเมื่อเห็นไอ้วันเดินตรงหรี่ไปหาตุ่น แล้วเงื้อหมัดขึ้นเตรียมจะต่อย
“ไอ้เชี่ยยยยยยยย”ดลแผดเสียงลั่น ดลหลับตาไม่อยากมองภาพที่เกิดขึ้น เขาได้ยินเสียงดังผลั่กและตามมาด้วยเสียงคนล้ม
“โอ้ยยย เจ็บบบ อูยยยยย”ตุ่นเอามือกุมโหนกแก้มไว้ น้ำตาซึมเลย เจ็บจริงๆ หน้าชาไปหมด ดลค่อยๆลืมตา ให้ตาย น่าสงสารจริงๆ เด็กตุ่นบ้า อยากอวดเก่ง ดีนัก
“เป็นไงฮะ ที่นี้ยังจะปากเก่งอีกมั้ย”ตุ่นโซซัดโซเซลุกขึ้นยืน น้ำตานองหน้า คอยดูนะจะฟ้องพี่แตให้มาจัดการเลย โอ้ย มึน ทำไมโลกมันหมุนเคว้งคว้างแบบนี้ โอ๊ะๆ... ตุ่นเดินเซ นี่ตุ่นโดนต่อยหรือว่าตอนนี้แผ่นดินไหวกันแน่เนี่ย ทำไมภาพมันเบลอๆ
ดลมองตุ่นเดินเบี้ยวๆแล้วอยากจะร้องไห้ ขนาดเจ็บแล้วยังจะทำให้เขาฮาอีกนะ ดลมองพวกไอ้วันหัวเราะเอ้กอ้ากตลกกับท่าทีของตุ่น ดลก็เลือดขึ้นหน้าขึ้นมาทันที
ผลั่ก!
ดลกระทืบไปที่เท้าของไอ้บึกที่ล็อคแขนแบบเต็มแรง มันส่งเสียงร้องเจ็บปวด ดลเลยเตะไปที่ชายโครงของไอ้บึกนั่นอีกครั้ง
“เฮ้ย ไอ้วัน!”นั่นเสียงของภัคนี่นา ตุ่นนั่งลงกับพื้นซบหน้าลงกับแขนเพราะยังมึนกับหมัดนั้นของเจ้าหน้าเหี้ยม ตุ่นได้ยินเสียงชุลมุนดังตุบตับๆ ดลจะเป็นอะไรไหมนะ สักพักเสียงวุ่นวายนั่นก็เงียบลง
ตุ่นเงยหน้าไปมองคนที่มายืนค้ำหัวอยู่
“ดล”ตุ่นถึงกับยิ้มออก มองใบหน้าที่มีรอยฟกช้ำของดลอย่างตกใจ คงจะเจ็บน่าดู
“เป็นไงบ้าง อยากเจ๋อเข้ามายุ่งดีนัก”ดลทำเสียงดุ มองเด็กตุ่นที่นั่งหงอยอยู่ เห็นรอยช้ำที่โหนกแก้มเป็นดวงใหญ่ ดลนั่งลง
“เจ็บบบบอ่ะ เราจะตายไหมเนี่ย”ตุ่นโอดโอยเอามือกุมแก้ม ที่จริงก็ทุเลาลงแล้วล่ะ แต่แกล้งสำออยดีกว่า ดลทำหน้าแปลกๆเหมือนจะสงสาร ภัคเดินมายืนดูอยู่ข้างหลังดล ทำหน้ายิ้มๆ
“แผลแค่นี้ ไม่ตายหรอกน่า”ดลบอกอย่างรำคาญ เชอะ หาเรื่องเองแท้ๆ
“แต่ต้นเหตุก็คือมึงนั่นแหละ ดูสิ เจ็บไปหมดทั้งตัวแล้ว”ดลเห็นไปมองภัคด้วยความสงสัย ทำเป็นพูดเข้าข้างเจ้าเด็กตุ่น
ตุ่นทำหน้าจ๋อย
“พามันไปหาหมอดีไหม”ดลพูดกับภัค ตุ่นเงยหน้าไปมอง ภัคมองตุ่นที่โบกไม้โบกมือส่งซิกให้ เขาก็นึกขำอยากจะแกล้งเพื่อนขึ้นมา
“อืม แผลแค่นั้นกูว่า มึงพาไปทำแผลที่บ้านมึงสิ”ได้ยินภัคพูดแบบนี้ ตุ่นดีใจแทบจะกระโดด แต่ไม่ได้ๆ เดี๋ยวโดนดลดุ
“ใช่ๆ เรากลัวหมออ่ะ ไม่อยากไปโรงบาล”พอตุ่นตอบ ดลก็หันมาส่งสายตาทำนองว่า ‘ไม่ได้ถาม อย่าเสือก’ ให้ตุ่น หวังว่าเจ้าเด็กนี่จะอ่านสายตาเขาออกนะ
“เอางั้นหรอ...”ดลทำหน้าคิดใคร่ครวญ เขามองเจ้าเด็กตุ่นอย่างพินิจพิจารณา คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง มันเจ็บอยู่นี่นะ
“ลุกมาสิ”ดลยืนขึ้น พลางสะกิดตัวเจ้าเด็กตุ่น
“เอ่อ...เราเจ็บขาอ่ะ”จะได้ให้ดลอุ้มไปไง ฮี่ๆ ดลมองเหมือนตุ่นเป็นขี้หมาที่ติดรองเท้ายังไงยังงั้น
“มึงโดนต่อยหน้าไม่ใช่หรอ จะไปเจ็บขาได้ไง”ดลทำหน้าหาเรื่อง ไอ้เด็กนี่คิดว่าเขาโง่หรือไงฮะ
“ก็...ก็...ตอนที่ล้มมันกระแทกแรงน่ะ”ตุ่นทำหน้าเศร้าเล่าเรื่อง ทำเอาดลรู้สึกผิดขึ้นมาตงิดๆ ภัคขำหึหึ เด็กนี่มันได้คืบจะเอาศอก ออกตัวแรงจริงๆ
“...เออๆ ฮุ้ น่ารำคาญจริงๆ”ดลนั่งคุกเข่าลงกับพื้น เผื่อให้ตุ่นขึ้นมาบนหลัง ตุ่นแอบยิ้มดีใจ แล้วรีบไปเกาะหลังดลแน่น
“ฮึ้บ ตัวแค่นี้ทำไมหนักจังฟ่ะ”ดลบ่นแล้วแบกตุ่นขึ้นหลัง โดยไม่เห็นว่าตุ่นยิ้มแป้น เอาหัวซบกับไหล่ของดล
“ฮ่าๆ โชคดีเพื่อน กูกลับบ้านก่อนดีกว่า”ภัคบ๊ายบายแล้วเดินหายไปในซอยข้างๆ ตอนนี้ก็เหลือแค่เขากับเด็กตุ่น สงสัยจะทำกรรมกับเจ้านี่ไว้เยอะมั้ง ถึงได้ซวยแบบนี้ เออใช่ ตั้งแต่เจอกับเด็กตุ่นนี่ชีวิตของดลออกจะวุ่นวาย
เดินเดินไปเรื่อยๆ บ้านของเขาอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากโรงเรียนนักหรอก เดินมาสักพัก เขาก็แปลกใจทำไมเจ้าเด็กนี่ถึงเงียบกริบ ไม่พูดไม่จา
“เฮ้ย มึงตายหรือยังเนี่ย”ดลหยุด แล้วเหลียวมองไปด้านหลัง เห็นเด็กตุ่นเอาหัวซบไหล่อยู่ นี่มันมากไปมั้ยเนี่ย
“บ้า พูดอะไรแบบนั้น”ตุ่นกระชับแขนให้แน่นๆไปอีก คุ้มเหมือนกันนะเนี่ย แลกกับหนึ่งหมัดแล้วได้อยู่ใกล้กับดลแบบนี้ ดูสิ ทำไมหูดลมันแดงๆแบบนี้ล่ะ
“อย่ารัดแน่นได้มั้ย หายใจไม่ออก”ดลส่งเสียงมา อึดอัดจริงๆ ยังจะมารัดแน่นๆอีก นี่มันแกล้งหรือเปล่าเนี่ย ก็เห็นมันคุยได้ปกตินี่นา
“ก็เรากลัวตกนี่ แน่นๆน่ะดีแล้ว”ว่าแล้วตุ่นก็ซบไปที่ไหลของดลอีกรอบ ทำเอาดลหยุดเดิน แต่มีบางสิ่งไม่หยุด แถมยังจะเร็วขึ้นแรงขึ้นอีก
ตึกตัก~ ตึกตัก~
นี่เสียงหัวใจใครฟ่ะ ของดล หรือของเด็กตุ่น โอย จะบ้ากันไปใหญ่
“เฮ้ยยยๆ จะทำอะไรอ่ะ”ดลทำเสียงตื่นๆเมื่อมือเล็กๆล้วงไปในเสื้อนักเรียนแล้วไปวางแหมะอยู่ตรงหน้าอกเขา
“เอ...เราว่าเราได้ยินเสียงหัวใจดลเต้นดังตึกตักๆเลยน้า”ตุ่นหัวเราะคิกคักเขินๆ สงสัยน้ำมันพรายเริ่มออกฤทธิ์แล้วล่ะมั้ง
“บ้ารึเปล่า ใช่ที่ไหน”ดลหน้าแดงตอบ พูดบ้าอะไรของมัน มือของตุ่นยังวางอยู่ที่เดิม
“เอามือออกไปด้วย เร็วๆ”ตุ่นทำหน้ามู่ เขินล่ะซี้ แล้วตุ่นดึงมือออกจากเสื้อของดล หูของดลยิ่งแดงเข้าไปใหญ่ จนตุ่นหมั่นไส้เลยหยิกไปที่ใบหูดลทีนึง
“เฮ้ยๆ เล่นบ้าอะไรของมึง”ดลโวยวายดิ้นเหมือนโดนน้ำร้อนลวก ทำเอาตุ่นต้องรัดตัวดลเอาไว้แน่นๆไม่งั้นได้หล่นไปกองกับพื้นแน่ๆ
ในที่สุดดลก็แบกตุ่นมาถึงบ้านอย่างปลอดภัย แล้ววางตุ่นลงที่เก้าอี้บุนวมตรงห้องรับแขก ดลเดินไปหยิบกล่องปฐมพยายาบาลมา
ตุ่นมองนู้นมองนี่ไปทั่ว บ้านดลนี่สวยดีนะ แล้วก็เหลือบไปเห็นรูปของดลตอนเด็กๆ น่ารักที่สุดเลย
“อย่าแตะต้องของๆบ้านกูนะ”ดลเอ่ยเสียงเรียบ
“อะไร ยังไม่ทันได้จับเลย”ตุ่นรีบหดมือที่เอื้อมจะไปหยิบอัลบั้มรูปที่วางอยู่บนโต๊ะรับแขก
“อยู่นิ่งๆด้วยล่ะ”ดลบอก เห็นเด็กตุ่นขยับเข้ามาใกล้ๆ ทำหน้าทำตาบ้องแบ๊ว เฮอะ ดลเลยหยิบขวดแอลกอฮอล์ออกมาแล้วเทมาที่สำลีเยอะๆจนชุ่ม หึหึ งานนี้มีเฮแน่
“ยื่นหน้ามาใกล้ดิ”ดลทำเสียงหงุดหงิด ตุ่นหน้างองุ้ม ทำไมดลชอบพูดเสียงแบบนี้ใส่เราอยู่เรื่อยเลย
“อื้มๆ รู้แล้วน่า”ดลเห็นแผลที่ช้ำเป็นหลายเฉดสีเชียว พรุ่งนี้มันต้องกลายเป็นสีม่วงแน่ๆเลย ดลกดสำลีไปที่แผลแรงๆ
“โอ้ยยย”ตุ่นสะดุ้งแล้วถีบดลออกไปเต็มแรงจนดลหงายหลังไป
“ไอ้เด็กเวร”ดลสบถก่อนจะลุกขึ้นมา อูย เจ็บหลังชะมัดเลย
“ก็เราแสบนี่”ตุ่นก้มหน้า เมื่อกี้มันแสบสุดๆไปเลยนะ ดลเอาอะไรมาทาที่แผลตุ่นน่ะ
“ฮุ้ ไม่ต้องทงไม่ต้องทำแผลมันแล้ว... แล้วเอาเสื้อกูคืนมา”ดลว่า แล้วเข้าไปดึงเสื้อแจ็คเก็ตที่ตุ่นใส่อยู่ ตุ่นถึงกับงง
“อะไร ดลไม่เอาแล้วไม่ใช่หรอ”ตุ่นกระชับเสื้อให้แน่น ก็เห็นดลวางกองไว้แบบนั้นนี่
“กูแค่ลืมทิ้งไว้”ดลบอกแล้วเข้าไปยื้อยุดเสื้อตัวนั้น แต่ไอ้เด็กตุ่นกลับแหกปากร้องตะโกนซะดังลั่นอีกแล้ว
“อ๊ากกก อย่าเข้ามาใกล้นะ! จะปล้ำเราอีกแล้ววว!”ตุ่นดิ้น ฟาดมือไปมาจนโดนหน้าดลเต็มๆ ดลเป็นอย่างนี้ทีไรน่ากลัวทุกทีเลย ดูสิ เส้นเลือดปูดเลย
“พูดบ้าอะไรของมึงอีก กูจะเอาเสื้อกูคืน ตัวนี้แพงนะเว้ย”ดลว่า แล้วพยายามดึงเสื้อออกมา เสื้อตัวนี้แพงเกินไปสำหรับเจ้าเด็กตุ่น ยังไงก็ไม่ให้หรอก
“โอเคๆ อยากจะให้เราถอดเสื้อก็ไม่บอก”ตุ่นว่า แล้วถอดเสื้อแจ็คเก็ตออกอย่างว่าง่าย ดลรีบคว้าเสื้อมาทันที แต่ดลก็ต้องชะงักเมื่อเจ้าเด็กตุ่น…
“มึงจะทำอะไรน่ะ” ดลถามเสียงแห้ง
เมื่อตุ่นกำลังแกะกระดุมเสื้อออกทีละเม็ด แล้วยังจะมีหน้ามายิ้มอีก
“เอ้า ก็เห็นดลมากระชากเสื้อเราอยู่นั่นแหละ...อยากให้ถอดไม่ใช่หรอ”ไอ้เด็กตุ่นมันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ทำเสียงเล็กเสียงน้อยเหมือนจะกระซิบ ดลถอนหายใจเฮือกใหญ่ นี่มันแกล้งหรือมันซื่อโง่ไม่รู้เรื่องจริงๆกันแน่เนี่ย
“กูหมายถึงเสื้อของกูน่ะ เสื้อของกู”ดลแกว่งเสื้อแจ็คเก็ตที่อยู่ในมือไปใกล้ๆลูกตาของตุ่น มันจะได้เห็นชัดๆไง
“นึกว่าอยากให้ถอด”ตุ่นพูดแล้วยิ้มจนเห็นฟันครบทุกซี่ ทำหน้าเคลิ้มๆแก้มแดงอีกแล้ว ดูมัน คงจะจินตนาการไปไกลแล้วสินะ
“ใครอยากจะเห็นมึงโป๊กัน”ดลส่ายหัวอย่างระอา รู้สึกเหนื่อยหัวจิตหัวใจยังไงชอบกล
“เราขาวนะดล...”ตุ่นทำเป็นเลิกเสื้อโชว์พุ่ง เห็นสะดือหยุ่นๆของมันด้วย ดลทำหน้ารังเกียจ หน้าด้านจริงๆ ไม่อยากดูแล้วยังจะโชว์อีก
“พอๆ เลิกบ้าได้แล้ว”ดลบอกแล้วเอื้อมมือมาดึงเสื้อของตุ่นลงมา ก่อนจะยกมือทำท่าจะเบิร์ดกะโหลกไอ้เด็กนั่น ตุ่นย่นคอหลบ ดลนี่ชอบใช้กำลังจริงๆเลยนะ
“ดลจำตุ่นไม่ได้จริงๆน่ะหรอ”ตุ่นถามเสียงอ่อย พลางระลึกถึงความหลังของตัวเองกับดลสมัยเด็ก ออกจะแช่มชื่น
“อะไร กูเคยรู้จักมึงหรือไง”ดลเลิกคิ้ว จำไม่เห็นจะได้ว่าเคยรู้จัก ถ้ารู้จักชั่วชีวิตเขาคงไม่มีวันลืมเด็กแบบนี้หรอก แค่ชื่อก็จำได้แม่นแล้ว
“ก็ใช่น่ะสิ ดลยังเล่นกับเราอยู่เลย”ตุ่นยิ้ม
“...มึงเอาความจริงมาดีกว่า…”ดลไม่เชื่อ เจ้าเด็กตุ่นแต่งเรื่องมาหลอกเขาแน่
“โถ่...ก็ได้ๆ”ตุ่นทำหน้าบึ้ง ดลจะไม่เชื่อตุ่นเลยใช่ไหม? จริงๆแล้วตอนสมัยป.5 ตุ่นเคยรู้จักดลจริงๆนะ
“ดลชอบแกล้งเราอยู่เรื่อย”ตุ่นทำเสียงเหมือนคนหมดเรี่ยวแรง ดลหันไปมอง เอ้อ แบบนี้ค่อยน่าเชื่อหน่อย แต่ว่าทำไมเขาถึงจำไม่ได้ล่ะ
“เมื่อก่อนเราใส่แว่นอ่ะ”ตุ่นเฉลย ดลทำท่านึก อืมมม ใส่แว่นงั้นเหรอ... ตอนนั้นเราก็แกล้งเด็กแว่นทุกคนนะ
“เมื่อก่อนชื่อตูน จำได้หรือยัง”พอตุ่นบอกแบบนี้แล้ว ดลถึงกับร้องอ๋อ
“เฮ้ย มึงพูดจริงหรอเนี่ย”ดลจำได้ว่าเขาชอบแกล้งเด็ก โดยเฉพาะเจ้าเด็กแว่นที่ชื่อตูน ตอนนั้นดลอยู่ม.1ไง
ดลชอบเอาขี้มูกป้ายเจ้าเด็กนั่น บางครั้งก็เอาไส้เดือนไปใส่เสื้อบ้าง ใส่ในรองเท้าบ้าง ปากระดาษใส่ หนักสุดๆนี่เอาไปขังในห้องน้ำเก่าชั้นสอง ตั้งแต่บ่ายยันเลิกเรียน เจ้าเด็กตูนร้องไห้โยเยขี้มูกยืดเป็นสาย แล้วดลยังโดนครูตีอีกด้วย ก็เลยแก้เผ็ดโดยการจับแมงมุมวิ่งไล่เจ้าเด็กตูนนั่นไปทั้งตึกเรียน
“จำได้หรือยัง”ตุ่นทำปากยื่นปากยาว ดลพยักหน้าช้าๆ แล้วหัวเราะก๊ากๆก่อนจะตั้งคำถาม
“อ้าวแล้วทำไมมึงถึงเปลี่ยนชื่อ”ตุ่นเลยเล่าว่าตอนนั้นตัวเองป่วยบ่อย คุณย่าเลยไปดูหมอแล้วเขาบอกว่าตุ่นมีเคราะห์เลยให้ทำพิธีสะเดาะเคราะห์ เปลี่ยนชื่อก็เลยชื่อตุ่นมาจนทุกวันนี้
“เออกูถามจริงๆ เมื่อวานมึงเอาอะไรมาสาดใส่กูวะ”ดลพูดจบ ตุ่นถึงกับสะดุ้งเฮือก ทำท่ามีพิรุธ จนดลมองอย่างแปลกใจ ก่อนจะนึกไปถึงคำพูดของไอ้ภัค ให้ตายถ้าเป็นอย่างนั้นจริงล่ะก็...บรื๋อ ขนลุกเกรียวเลย
“เอ่อ...”ตุ่นอึกอัก จะบอกดีไหมน้า ถ้าบอกดลจะทุบตุ่นมั้ย “บอกมาให้เร็ว”
“น้ำมันพรายไง”ตุ่นพูดเสียงดังฟังชัด ดลสะดุ้งขนลุกขึ้นมาทันที นะ...นี่มัน ไอ้เด็กนี่มันทำจริงๆงั้นเหรอ
“อะไรนะ!!”มีไอ้ของแบบนั้นด้วยหรือไงกัน ดลทำหน้าไม่เชื่อ ค่อยๆเขยิบออกห่างจากเด็กตุ่นทีละน้อยๆ
“เราไม่รู้ว่ามันได้ผลหรือเปล่า...แล้วดลล่ะ คิดว่าน้ำมันพรายออกฤทธิ์หรือยัง”ตุ่นยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆจนดลเห็นขนจมูกเล็กๆ แล้วก็ตากลมโตใสแจ๋วของเจ้าเด็กตุ่น แล้วทำไมมันถึงมาถามอะไรกับเขาล่ะ ดลยันหน้าผากมันไปไกลๆ ก่อนจะออกปากไล่มันกลับบ้านไป
“ไปส่งตุ่นหน่อยสิดล...”เด็กตุ่นยิ้มแป้นโชว์ลักยิ้มบุ๋มๆมาให้ ทำเอาดลเผลอคิดว่าเจ้าเด็กตุ่นนี่มันก็น่ารักดีเหมือนกันนะ... :-[
‘...สงสัยน้ำมันพรายจะออกฤทธิ์...ล่ะมั้ง’ ดลนึกในใจ
-
เอาแล้ว ตุ่นได้ใกล้ชิดกะดลมากขึ้นแล้ว
หลังจากยอมเจ็บตัว ปกป้องดลที่รัก
วันนี้ดลก็พยามปกป้องตุ่นซะด้วย แสดงว่ายังมีความดีอยู่บ้าง
ตุ่นก็นะ ขนาดโดนแกล้งตั้งแต่เด็กยังหลงเสน่ห์ดลอีก
รอติดตามอิทธิฤทธิ์ของน้ำมันพรายจ้าว่าจะแรงสู้น้องตุ่นได้ป่าว
น้องตุ่นคนซื่อ น่ารักเหมือนเดิมจ้า :mew1:
-
แหม๊ พี่ดล เริ่มคิดถึงน้องตุ่นแล้วเหรอจ้ะ จะคิดแบบไหน ก็เรียกคิดถึงอยู่ดีแหละนะ
มีการเก็บตังค์ของน้องตุ่นเป็นที่ระลึกไว้ ไม่ได้ใช้ซะด้วย คิดอะไรอยู่จ้ะ ฮุฮุ
น้องตุ่น ยังฮาและใสซื่อได้อย่างคงเส้นคงวาจริง ๆ เลย แต่ก็ใจกล้านะเนี่ย
พี่ดล ก็ดีนะเนี่ย ยังห่วงความปลอดภัยของน้องตุ่นซะด้วย
แต่น้องตุ่นไม่ได้รู้เรื่องเล้ย ไหงมั่นใจในตัวเองซะขนาดนั้น ตุ่นเอ้ย
โดนต่อยจนมึนเลย โถ ๆ น่าสงสาร แต่ก็ทำให้พี่ดลฮึดสู้ได้ขึ้นมาได้
มีเพื่อนภัค ช่วยเชียร์น้องตุ่นอีกแรง พี่ดลจะไปไหนรอด ครึครึ
สงสัยน้ำมันพรายจะเริ่มออกฤทธิ์น้า ทำพี่ดลของเราใจเต้นตึกตักแล้ว
น้องตุ่น ซื่อจริง รึแกล้งยั่วพี่ดลจ้ะนั่น ถอดเสื้อโชว์พุงเฉยเลย ฮะๆ :m20:
ที่แท้เค้ามีความหลังกันมานี่เอง ชอบคนที่แกล้งน้องตุ่น เป็นมาโซฯเหรอเนี่ย
โดนแต่ล่ะอย่าง แสบสันทั้งนั้น แต่ฮาตรง บอกเรื่องน้ำมันพรายเสียงดังฟังชัดนี่แหละ
ยิ้มแป้นโชว์ลักยิ้มอย่างนี้ พี่ดลเริ่มเห็นความน่ารักของน้องแล้ว ว้าย ๆ :m1:
ถึงน้ำมันพรายจะของปลอม แต่ความรักคู่นี้ ท่าทางจะสมหวังเพราะคิดว่าน้ำมันพรายออกฤทธิ์สินะ อิอิ :hao7:
ชอบมาก ๆ เลย อ่านแล้วนั่งอมยิ้มตลอด ๆ รอตอนต่อไปนะจ้ะ
ขอบคุณคนเขียนจ้า :L2: :3123:
-
ชอบตุ่นอ่ะ ฮาในความบ้าของมันดี 55555
-
นู๋ตุ่นแมนมั๊กมาก เข้าไปช่วยพระเอก (รึป่าว?) ฮ่าๆๆ
ดลเริ่มเคลิมตามนู๋ตุ่นแล้วล่ะซิ
-
น้องซื่อมากอ่ะ ฮาดี
-
ดูท่าจะไม่ใช่ฤทธิ์ของน้ำมันพรายนะ
ดลต่างหากที่เริ่มหวั่นไหวกับตุ่นน้อยของเรา อิอิ
-
ฤทธิ์น้ำมันพรายดีจริงอะไรจริง555
เห็นผลทันตาเลย
-
ตอนที่ 3 ตุ่นกับความหวัง
ระหว่างทางที่ดลขี่รถมอ’ไซด์มาส่งตุ่น เจ้าเด็กนั่นก็เอาแต่เกาะเอวเขาแน่น ทั้งๆที่ดลไม่ได้ขี่เร็วเลยสักนิด เขาก็ต้องวุ่นวายอยู่กับการแกะมือเล็กออกจากเอวเป็นพัลวัน
“อ่ะ ถึงแล้วก็ลงไปดิ๊”ดลว่า แล้วดันเจ้าเด็กตุ่นให้ลุกออกไป ตุ่นอมยิ้มมีความสุข
“ขอบใจนะดล...พรุ่งนี้วันเสาร์...”ทันทีที่ลงจากรถตุ่นก็พูดขึ้นมา ทำท่าอายๆ ก่อนจะเอามือแตะไปที่แผลอย่างลืมตัว ดลเองก็เห็นว่าแผลมันช้ำเลือดจนน่ากลัวยิ่งหน้ามันขาวๆอยู่ด้วย แถมยังบวมบูดเป็นอะไรเลย มองแบบนี้แล้วหน้าไอ้เด็กตุ่นมันเบี้ยวไปทางซ้ายนี่หว่า
“อะไรอีกล่ะ”แค่นี้ก็วุ่นวายพออยู่แล้ว ตุ่นทำท่ากระมิดกระเมี้ยน ก่อนจะเหลือบมองไปที่สวนหน้าบ้าน ก็เห็นว่ามีรัฐเพื่อนของตุ่นนั่งอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนกับใบเตย
“วันเสาร์ไปเที่ยวกันไหม...ตุ่นว่างอ่ะ”ตุ่นกลั้นใจออกปากชวน แต่ในใจก็กลัวคำตอบของดล ตุ่นหน้าซีดลงเมื่อเห็นดลทำหน้านิ่ง ไม่พูดไม่จา
รัฐชะเง้อหน้ามามองก็เห็นว่าคนที่มาส่งตุ่นคือเจ้าดลที่ตุ่นชอบก็ถึงกับอ้าปากค้าง เป็นไปไม่ได้ น้ำมันพรายนั่นจะใช้ได้ผลได้ไง ใบเตยก็มีอาการไม่ต่างกัน ไม่จริง ทำไมพี่ตุ่นบ้าถึงมีแฟนแล้ว มีจริงๆหรอเนี่ยนึกว่าเพ้อไปเองซะอีก แถมยัง...หล่ออีกต่างหาก
“…ไม่!!!...”ตุ่นไหล่ตก หัวใจเหี่ยวแฟ่บ
“ดลคิดก่อนแล้วค่อยตอบก็ได้นะ”ตุ่นว่า ดลหัวเราะหึหึ เขาคิดดีแล้วต่างหาก
“ทำไมล่ะ ที่ตุ่นเจ็บตัวก็เพราะดลไม่ใช่หรอ”ตุ่นอ้างมั่วๆ
“บ้าหรือไง ไม่ใช่ความผิดกูซะหน่อย”ก็จริง เด็กตุ่นนี่เข้ามายุ่งเองแท้ๆ ตุ่นทำหน้าซึม
“ก็เรา...อยากจะช่วยดลนี่...จะให้ปล่อยดลไว้แบบนั้นได้ยังไง”ตุ่นก้มหน้านิ่ง ตอบเบาๆ ดลถึงกับเงียบ ทำไมเจ้าเด็กนี่ต้องทำหน้าแบบนี้ใส่เขาด้วย เจ้าเด็กตุ่นคงไม่รู้หรอกว่าว่าเขาแพ้ไอ้หน้าหงอยๆซึมๆของมัน
“เออๆ เอาไว้วันหลังล่ะกัน”ดลตอบส่งๆ ตุ่นหัวใจพองโต แล้วกระโดดโลดเต้นดีใจ ร้องเย้ๆดังลั่น
“กลับบ้านดีๆนะ”ตุ่นโบกมือบ๊ายบายแต่ดลทำเป็นไม่สนใจแล้วบรื้นรถออกไปเร็วๆ ไอ้เด็กตุ่นบ้า!
“นั่นแฟนพี่จริงๆหรอ”ใบเตยกรีดเสียงถามทันทีที่ตุ่นเข้ามาในบ้าน ฮิๆ อิจฉาล่ะสิ
“เป็นไงๆ”ตุ่นยิ้มภูมิอกภูมิใจ เอามือทุบอกตัวเองดังปึ้กๆ รัฐทำหน้าแหย
“เอ๊ะ นั่นหน้าพี่ไปโดนอะไรมาน่ะ”ใบเตยทำหน้าแหยงๆชี้มาที่รอยฟกช้ำบนหน้าตุ่น รัฐชะเง้อหน้ามามองบ้าง
“อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก พี่ลองชกหน้าตัวเองดูน่ะ แบบว่าทดสอบว่าหมัดหนักหรือเปล่า...โห หมัดหนักจริงอะไรจริงเลยนะ ลองป่ะ”ตุ่นยกกำปั้นขึ้นเตรียมจะทุบใส่น้องสาว ใบเตยรีบหลบก่อนจะมองมาที่ตุ่น บ้าหรือเปล่าใครที่ไหนจะชกหน้าตัวเอง
เอ...แต่นี่มันพี่ตุ่นของเธอนี่ คงไม่ใช่เรื่องแปลกหรอก ใบเตยหวนกลับมาคิดเรื่องแฟนของตุ่นต่อ
“งั้นพี่ก็มีแฟนเป็นผู้ชาย”ตุ่นทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ ใบเตยกอดอกหรี่ตามองพี่ชาย นี่หมายความว่าพี่ตุ่นของเธอเป็น...เกย์งั้นเหรอ เหลือเชื่อไปเลย แต่ที่เหลือเชื่อกว่าก็ผู้ชายหล่อๆคนนั้นก็มีรสนิยมเดียวกัน
“แล้วจะทำไม เดี๋ยวนี้ใครๆเขาก็ควงผู้ชายกันทั้งนั้น มันเป็นเทรนด์”ตุ่นตอบ
“บ้าหรือไง พี่นี่...ฮึ๋ย”ใบเตยมองตุ่นอย่างไม่เชื่อหู คิดมาได้ยังไง ว่าเป็นเทรนด์ จะบ้าตาย แล้วใบเตยก็วิ่งขึ้นบ้านไปพร้อมกับตะโกนลั่น “พี่แตตตต พี่ตุ่นมีแฟนเป็นผู้ชายยย”ตุ่นมองตาม ไม่เห็นจะแคร์เลย ชิชะ ตุ่นเดินตัวปลิวไปหารัฐที่นั่งคอยอยู่
“ไงจ๊ะ ตัวตุ่น”รัฐทักทาย ก่อนจะสนใจกับรอยช้ำดำเขียวนั่นเป็นพิเศษ หวังว่ารอยนี่คงไม่ได้มาจากเจ้าดลนั่นหรอกนะ แต่ก็ไม่แปลกที่ตุ่นจะโดนต่อยหรอก คนบ้านนี้ก็เหมือนๆกันนั่นแหละ พี่เป็นยังไงน้องเป็นยังงั้น ไม่อย่างนั้นยัยใบเตยจะเชื่อเรื่องที่ตุ่นแต่งขึ้นมาได้ยังไง เฮ้อออ
“ไงรัฐ เรามีเรื่องเล่าเยอะแยะเลย”
“อืม แต่ก่อนอื่นบอกมาก่อนว่าไอ้แผลนี่มึงได้มายังไง”รัฐทำหน้าดุ ตุ่นก็ได้แต่เล่าความจริงออกไป ตุ่นว่าตุ่นโชคดีที่มีเพื่อนที่แสนดีอย่างรัฐ ถึงรัฐจะชอบพูดคำหยาบ แต่รัฐก็จริงใจและใจดีกับตุ่นเสมอ ไม่เหมือนเพื่อนคนอื่นเลย
“ตุ่น ฮ่าๆ มึงคิดยังไงถึงได้พูดแบบนั้น”รัฐมองตุ่นด้วยสายตาทึ่งเล็กน้อย ปกติตุ่นไม่กล้าแบบนั้นหรอก
“ก็เห็นดลเจ็บอยู่ ตุ่นก็มีพลังขึ้นมาเลยนะ อีกอย่างคงเป็นเพราะตุ่นใส่เสื้อของดลด้วยล่ะมั้ง”ตุ่นทำท่าเบ่งกล้ามที่ไม่มีอยู่เลย
“อย่างนี้เขาเรียกว่าพลังแห่งรักสินะ...”รัฐพึมพำแล้วจุ๊ปาก ไม่อยากเชื่อๆ การที่ตุ่นชอบดลทำให้ตุ่นกล้าขึ้นมาเยอะเลยสิเนี่ย
“เอ้อ แล้วเรื่องพี่ป๊อกล่ะว่าไง”รัฐถามถึงพี่ป๊อกเจ้าของน้ำมันพราย แล้วตุ่นเล่าเรื่องพี่ปิ๊กฝาแฝดพี่ป๊อกให้รัฐฟัง
“ฮ่าๆ ไอ้ตุ่น มึงโดนหลอกแล้วว่ะ”รัฐหัวเราะมองเพื่อน ตุ่นมีท่าทีโมโหขึ้นมาทันที
“ก็นั่นมันฝาแฝดพี่ป๊อกจริงๆนี่”ตุ่นว่า นั่นมันแฝดพี่ป๊อกจริงๆนี่ มันก็ต้องเหมือนกันเป็นธรรมดา ถ้าไม่เหมือนกันเนี่ยสิแปลก แต่รัฐกลับหัวเราะเสียงดัง
“ขำอะไรน่ะ”
“เอ้า ก็ขำควายอย่างมึงไงฮ่าๆ เชื่อเข้าไปได้ยังไง”รัฐทุบโต๊ะรัวๆ ชี้มือมาที่ตุ่น อะไรของรัฐน่ะ ไม่เห็นว่าจะมีอะไรที่ตลก
“เราไม่มีเขาซะหน่อย”ตุ่นยิ้ม ยักไหล่ แล้วก้มหัวให้ดู ทำให้รัฐหัวเราะหนักกว่าเดิม
“มีสิ นี่ไง ยาวเฟื้อยเลย”รัฐหน้าแดงก่ำ ซบหน้าลงกับโต๊ะ ตัวสั่นระริก
“เงียบไปเลยนะ”ตุ่นทำหน้าโกรธ แต่รัฐไม่กลัวสักนิด ถ้าไอ้ตุ่นโกรธแล้วน่ากลัวนี่คงไม่ใช่ตุ่นที่เขารู้จักแล้วล่ะ
“โอเคๆ จะปิ๊กจะป๊อกค่อยว่ากันทีหลัง... แล้วว่าไงเรื่องพี่ดลของมึงอ่ะ”รัฐยิ้ม ส่งสัญญาณให้ตุ่นเล่าต่อ ตุ่นยิ้มอายๆ ก่อนจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้รัฐฟัง
“เฮ้อ สงสัยจริงว่าน้ำพรายจะได้ผลไหมนะ”ตุ่นทำท่าสงสัย รัฐได้แต่นิ่งคิดว่าไอ้ของพรรคนั้นใช้ไม่ได้หรอก แล้วทำไมท่าทีของดลถึงเปลี่ยนไปได้ล่ะ ดลที่รัฐรู้จักไม่ใช่แบบนี้ ถ้าเจอคนแบบตุ่น ดลจะต้องไล่ไปไกลๆ ถอยออกห่าง หรือไม่ก็ชกหน้าหงาย
“ตุ่น กูว่ามึงอาจจะมีหวังแล้วก็ได้นะ”รัฐพูดออกไป ตุ่นทำตาค้าง ถ้ารัฐเอ่ยปากพูดแบบนี้แสดงว่าเชื่อเรื่องน้ำมันพรายแผลงฤทธิ์แล้ว
“จริงหรอ เราว่าจะเอาน้ำมันพรายมาอีกดีไหม”ตุ่นทำหน้าคิด ในเมื่อมันได้ผลซะขนาดนี้ รัฐถึงกับส่ายหน้ายังจะเชื่อว่าน้ำมันพรายนั่นได้ผลอีกหรือไง เพราะตุ่นไม่รู้อะไรเลย ซื่อๆ อึนๆแบบนี้ ไอ้ดลมันเลยชอบหรือไง
“นี่มึงยังไม่เข้าใจอีกหรือไง”รัฐตบโต๊ะดังผัวะ ตุ่นมองมือรัฐ
“เจ็บมั้ยน่ะ”ตุ่นหัวเราะ ก็เล่นตบลงมาซะแรงแบบนั้นนี่มันหินอ่อนนะไม่ใช่ไม้ เห็นรัฐถูมือไปมา
“เรื่องของกู งั้นกูกลับบ้านก่อนนะ”รัฐบอกแล้วลุกขึ้นยืน อ้าวยังคุยกับตุ่นไม่จบเลยนะ
“จะรีบกลับไปไหน อยู่กินข้าวด้วยกันก่อนสิ”
“ไม่ได้ๆ มื้อเย็นมีนัดแล้วเว้ย”รัฐยักคิ้วให้ ตุ่นทำหน้าแหวะ เพื่อนคนนี้เจ้าชู้จริงๆ เปลี่ยนแฟนบ่อยอย่างกับเปลี่ยนรองเท้า ตุ่นเห็นรัฐคบคนนู้นคนนี้สลับไปมา ผู้หญิงสองคนนั้นเขาสลับกันกินข้าวกับรัฐหรือไง ตุ่นควรจะไปบอกเธอทั้งสองดีไหมว่าให้ไปกินข้าวพร้อมๆกันไปเลย รัฐจะได้ไม่ต้องเหนื่อย เทียวไปเทียวมาแบบนี้
“เราว่ารัฐไปเอาน้ำมันพรายมาสักขวดนะ จะได้มีคนติดหนึบสักคนนึง”ตุ่นบอก ขณะที่เดินไปส่งรัฐที่รถฟีโน่
“ฮุ้ ระดับนี้ไม่ต้องพึ่งน้ำมันพรายร้อก เสน่ห์กับหน้าตาล้วนๆ”รัฐพูดยิ้มจนตุ่นนึกหมั่นไส้
“หรอ งั้นเดทให้สนุกนะ”ตุ่นโบกมือ รัฐหัวเราะก่อนจะสตาร์ทรถออกไป รัฐนี่จริงๆเลยใช้ความหล่อไปล่อลวงหญิงสาวพวกนั้น ตุ่นเดินเข้าบ้านเห็นใบเตยนั่งเล่นไลน์กับใครก็ไม่รู้แล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เชอะ อย่าบอกนะว่ามีแฟนแล้ว แต่ยังไงดลของตุ่นก็หล่อกว่าอยู่แล้ว
“ตุ่น! หน้าไปโดนอะไรมาน่ะ”พี่แตรีบวิ่งมาหาตุ่นหน้าตาตื่น ไม่ทันที่ตุ่นจะตอบ เสียงของใบเตยก็แทรกมาเสียก่อน
“อ๋อ พี่ตุ่นเค้าชกหน้าตัวเองนะพี่แต โคตรบ้าเลยเนอะ” พี่แตขมวดคิ้ว ทำหน้าไม่เชื่อ ถึงตุ่นจะซื่อแค่ไหนก็ไม่มีทางทำร้ายตัวเองหรอก
“ว่าไงตุ่น ไปโดนใครทำมา บอกพี่มาเดี๋ยวพี่จะไปฆ่ามันเดี๋ยวนี้แหละ”พี่แตเขย่าไหล่ทั้งสองข้างของตุ่นจนหัวสั่นหัวคลอน พี่แตเวลาโกรธนี่น่ากลัวเหมือนกันนะ
“โอยๆ พี่แตเลิกเขย่าตุ่นซะที ตุ่นไม่ใช่มินิทเมด พัลพินะ”ที่ต้องเขย่าก่อนดื่มอ่ะ แต่รสชาติเหมือนส้มเน่าเลยนะ
“ว่าไงล่ะตุ่น”
“ไม่มีใครทำทั้งนั้นแหละ ตุ่นทำเอง ไม่รู้นี่นาว่าหมัดตัวเองก็หนัก”ตุ่นบอก ชูหมัด ท่าบอกความจริงไปพี่แตอาจจะไม่ชอบดลก็ได้ จำได้ว่าพี่แตไม่ชอบพวกอันธพาลมีเรื่องมีราวสักเท่าไหร่ แตมองหน้าตุ่นที่ทำหน้าซื่อ ใครจะไปเชื่อเรื่องบ้าๆแบบนี้กัน แต่เอาเถอะในเมื่อน้องชายไม่บอกแล้วเขาจะทำอะไรได้
“เฮ้อออ คราวหน้าก็อย่าเล่นอะไรแบบนี้อีกนะ ไปทายาเลยป่ะ เดี๋ยวแม่เห็นก็ช็อคกันพอดี”พี่แตพาตุ่นขึ้นไปชั้นบน ใบเตยมองตามพี่ชายทั้งสองไป ก็บอกแล้วว่าพี่ตุ่นน่ะเหมือนใครเขาซะที่ไหน
.......................................................................
มาต่อตอนที่ 3 เดี๋ยวอีกครึ่งนึงจะเอามาลงอีกจ้า :เฮ้อ:
-
อย่างน้อยดลก็เห็นตุ่นหน้ารักแล้วน่ะะะ :mew5:
-
ตุ่นเพี้ยนจริงไรจริงอ่ะ
สงสัยดลจะตกหลุมรักความเพี้ยนแบบไม่รู้ตัวซะแล้วสิ555
-
เพิ่งจะรู้นะว่า "ความเพี้ยน" ก็เป็นเสน่ห์ได้อย่างหนึ่งเหมือนกัน ฮ่าๆๆๆ
-
รอที่เหลือนะคะ
ฮาชื่อพี่แตตตตตตต ฮ่าๆๆ
-
555 น่ารักอะ
-
ตุ่นน่ารักดี ฮาอ่ะ ซื่อเกิน 55+
-
น้องตุ่น น้องเตยน่ารักจังเหมาะเป็นพี่น้องกันจริง ๆ
ถึงดลจะปกิเสธแต่ก็แอบให้ความหวังตุ่นล่ะ
พยามเข้านะน้องตุ่น ทำให้ดลรัก ดลหลงซะเลย :mew1:
-
ตุ่น กับความหวังที่เป็นจริง
ตอนนี้ตุ่นกำลังอ่านคอลัมน์ดวงจากนิตยสารเล่มหนึ่งอยู่ ไอ้เล่มเมื่อกี้ดวงความรักไม่ดีเลย ตุ่นเลยเปลี่ยนมาดูอีกเล่มก็เข้าท่าหน่อยนึง รัฐเดินไปที่หมวดกีฬา หลังจากเลิกเรียนแล้วตุ่นก็ชวนรัฐมาเดินเที่ยวในตลาดเสียหน่อย ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ตุ่นยังไม่เจอดลเลย ช่วงนี้ใกล้สอบแล้วตุ่นเองก็ไม่ได้แวะไปหาดลอีกหลังจากที่ดลมาส่งวันนั้น
“เฮ้ย นั่นใช่ไอ้ดลหรือเปล่าวะ”รัฐเดินมาสะกิดไหล่ตุ่นที่ก้มหน้าก้มตาอ่านดวงชะตาความรักอยู่อย่างจริงจัง พอตุ่นได้ยินชื่อดลก็เงยหน้าพรึ่บมาถาม
“ไหนๆ”ตุ่นมองไปตามนิ้วของรัฐ ไปหยุดอยู่ที่ร้านก๋วยเตี๋ยวที่เยื้องไปจากร้านหนังสือแผงลอยใกล้ ๆนี่เอง แจ็คเก็ตสีดำแบบนั้น นั่นดลจริงๆด้วย แต่ว่า...มากับผู้หญิง!! แม่นั่นมันใครกันน่ะ
“ดูสิรัฐ ดลตักน้ำให้ยัยป้านั่นด้วยอ่ะ...อ้าว รัฐหายไปไหนแล้ว”ตุ่นไม่เห็นรัฐ เมื่อกี้ยังอยู่ข้างๆอยู่เลย ไม่ได้การๆ ตุ่นกำหนังสือในมือแน่นจนบุบบี้เข้าหากัน
“เฮ้ย ไอ้หนู ดูสิหนังสือลุงพังหมดแล้ว!”เสียงตวาดของตาลุงเจ้าของร้านดังอยู่ข้างๆตุ่นจนตุ่นสะดุ้งเฮือก แล้วรีบมองหนังสือในมือตัวเอง จริงๆด้วยหนังสือยับหมด ตุ่นยิ้มทำหน้าซื่อ
“อะไรกันลุง ไม่ใช่ซะหน่อย”ตุ่นโยนหนังสือกลับไปที่เดิม ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แม้ว่าหลักฐานจะชัดเจนออกขนาดนั้น ตุ่นกำลังสนใจดลกับแม่นั่นอยู่ต่างหาก
“หลักฐานคาตา ยังจะมาบอกว่าไม่ใช่อีกไอ้เด็กนี่”ตาลุงนั่นโวยวายเสียงดัง ตุ่นทำท่าจะเดินหนีแต่ตาลุงก็มายึกยักขวางไว้ แล้วใช้ไม้ตีแมงวันฟาดมาที่หัวตุ่น
“อะไรเนี่ยลุง กำลังรีบอยู่นะ”ตุ่นโวยวายบ้าง คนในร้านหันมามอง แต่รัฐหายไปไหนเนี่ย
“จ่ายมาก่อน หนังสือยับแบบนี้ไม่มีใครซื้อหรอก จ่ายมาตามราคาหนังสือนั่นแหละ”ตาลุงก็จะเอาเงินจากตุ่นให้ได้ ก็ได้ๆ ตุ่นหยิบเงินใส่มือตาลุงนั่นแล้วรีบดินไปหาดลที่กำลังคุยงุ้งงิ้งกับแม่เด็กหน้าแก่
“ไงดล บังเอิญจังเลยเนอะ”ว่าแล้วตุ่นก็เดินมานั่งเก้าอี้ข้างๆดล ทำเอาดลถึงกับงง ก่อนจะทำหน้าตาตกใจ เจ้าเด็กตุ่นมาอีกแล้ว สงสัยจะมีเรื่องให้วุ่นวาย
“ดล นั่นใครอ่ะ รู้จักหรอ”ยัยนั่นถาม ตุ่นยู่หน้า ยุ่งจริงเลยแม่นี่
“อ๋อ ไม่รู้จักเหมือนกัน”เพล้งงงงงง ดลนะดลทำไมพูดกับตุ่นแบบนี้
“อะไรนะดล ทำไมพูดแบบนี้ ...ว้าว น่ากินอ่ะดล”แล้วตุ่นก็เห็นว่าดลกำลังตักหมี่เกี๊ยวอยู่ ดูน่ากิน ตุ่นเลยหยิบชามหมี่เกี๊ยวมากินน่าตาเฉยๆ ดลมองตาปริบๆ ไม่คิดว่าเด็กตุ่นจะทำอะไรแบบนี้
“อะไรของมึงเนี่ย”ดลว่าก่อนจะหยิบชามหมี่เกี๊ยวคืนแต่ตุ่นก็ยกชามหลบ แถมยังโซ้ยเอาๆเหมือนของตัวเอง ไอ้เด็กนี่มันจริงๆเลยนะ ทำดีด้วยหน่อย ทำเป็นได้ใจ
“ดล มันเป็นใครอ่ะ”ยัยนั่นถามเสียงแหลมๆเหมือนจะหวีดร้อง ตุ่นทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เขยิบไปชิดๆกับดลมากกว่าเดิม
“ก็แค่...”ดลกำลังตอบ พร้อมกับมองหน้าเจ้าเด็กตุ่นไปด้วย ก็แค่อะไรดีฟ่ะเนี่ย
“คนรู้จักน่ะ ไม่ต้องสนใจหรอก ดลว่าไปกินร้านอื่นเหอะ”ดลตอบส่งๆ ทำท่าจะลุก แต่มือเล็กของตุ่นกับฉุนให้ดลนั่งลงที่เดิม
“ว่าไงนะ...คนรู้จักเองได้ไง เมื่ออาทิตย์ก่อนดลยังมองเราโป๊เลยนะ”ตุ่นทำหน้าซื่อ ส่งยิ้มให้ดล ทำไมไอ้ตุ่นถึงพูดแบบนี้ฟ่ะ ยัยนั่นกระทืบเท้าอย่างรับไม่ได้ “นี่ดลเป็นเกย์หรอ”
“เฮ้ย ไม่ใช่นะ”ดลปฏิเสธ ยัยแป้งเข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้ว พยายามดึงมือตุ่นที่เกาะแขนเขาไว้แน่นไม่ปล่อย แถมยังเอาหัวมาซบอีก ไอ้เด็กบ้า!!
“ดล!”แป้งทำเสียงงอนแล้วลุกเดินหนีปัดตูดออกไป แบร่! ไปเลย ชิ้วๆ ยัยนมโต สงสัยดลจะชอบแค่ตรงนี้ล่ะมั้ง
“มึงทำบ้าอะไรเนี่ย”ดลหันมาว้ากใส่ตุ่นที่ก้มหน้าก้มตากินหมี่เกี๊ยวของเขาต่อ ได้ อยากจะเสล่อดีนัก ดลเลยเรียกป้าเจ้าของร้าน
“เอาหมี่เกี๊ยวอีกสี่ที่นะป้า”หือ? ตุ่นเงยหน้าจากชามแล้วมองดล สั่งมาอีกทำไมตั้งเยอะ
“สั่งให้มึงไง”แล้วป้าก็เอาหมี่เกี๊ยวมาให้ สี่ชาม... วางอยู่บนโต๊ะ
“อ่ะ แดกให้หมดนะมึง อยากกินไม่ใช่หรอไง”ดลบอกแล้วพยักเพยินมาที่ชามหมี่เกี๊ยว
“จะบ้าหรอ กินหมดนี่ก็พุงแตกตายพอดี”ตุ่นส่ายหัว ดลพูดอะไรตลกดีจริงๆ
“เอ้าก็เห็นมึงแย่งของกูดีนัก กิน-ไป-ให้-หมด-เดี๋ยว-นี้”ดลทำเสียงเข้ม หน้านิ่ง นี่ดลเอาจริงหรอ ตุ่นทำหน้างอแล้วค่อยๆกินหมี่เกี๋ยวอีกชามหนึ่ง
“ดล...”ตุ่นยัดต่อไปไม่ไหวแล้ว นี่มันชามที่สามแล้วเหลืออีกตั้งชามหนึ่ง ดลไม่สนใจเอาแต่นั่งเอนหลังกระดิกเท้าอย่างสบายอารมณ์
“แดกให้หมด”ดลสั่ง หึ สมน้ำหน้า กินให้อืดตายไปเลยนะ ถ้าเจ้าเด็กตุ่นกินชามที่สี่หมดเมื่อไหร่เขาก็จะสั่งเส้นเล็กต้มยำมาเพิ่มอีก
“ดลอ่ะ เรากินไม่ไหวแล้วนะ”ตุ่นว่า ก่อนจะกล้ำกลืนฝืนทนเกี๊ยวชิ้นสุดท้ายลงคอ ตุ่นอยากอ้วกจริงๆเลยตอนนี้
“ดล ทำไมยังนั่งอยู่กับไอ้เด็กบ้านี่อีกล่ะ”ยัยแป้งเดินกลับมาหาเขาแล้วชี้ไม้ชี้มือไปที่เด็กตุ่น ตามองไปที่ชามก๋วยเตี๋ยว
“นี่ดลเลี้ยงมันหรอ ดลเป็นแฟนมันจริงๆหรอไง”ยัยนมโตกระทืบเท้าไม่พอใจ เสียงแหลมของเธอทำให้คนในร้านมองกันเป็นแถว
“รัฐ ทางนี้!!”ตุ่นไม่สนใจเสียงหวีดแหลมของยัยแป้งสักนิด โบกมือให้รัฐเพื่อนสนิทที่กำลังเดินมาหาตุ่น
“แป้ง/รัฐ”แป้งและรัฐอุทานชื่อของกันพร้อมๆกัน เมื่อกี้ตอนที่อยู่ในร้านหนังสือรัฐเห็นแค่ด้านข้างเลยจำไม่ค่อยได้ ก็ว่า ทำไมถึง
คุ้นๆ เธอคบกับเขาอยู่ไม่ใช่หรอ มากับดลแบบนี้คง...
รัฐกับดลมองหน้ากัน เหมือนจะสื่อสารทางสายตา แต่เขาอ่านออกนะ ถึงแม้ว่าจะไม่เคยคุยกันสักครั้ง
“อยากได้ก็เอาไปเลย/อยากได้ก็เอาไปเลย”รัฐกับดลพูดพร้อมกัน แป้งมองชายทั้งสองคนเหมือนไม่อยากจะเชื่อ
“ดล หมายความว่าไง”ยัยแป้งหันมาทำหน้าเศร้า แต่ดลไม่อยากจะเสวนาด้วยเลยดึงชามกินหมี่เกี๊ยวของตุ่นที่พยายามยัดเข้าท้องมากินอย่างไม่สนใจ
“รัฐ ทำไมทำแบบนี้กับแป้งล่ะ”เธอหันมาทำหน้าเศร้าใส่รัฐแทน แต่รัฐกอดอก
“ไปให้พ้นไป๊ รำคาญแล้วนะ”รัฐโบกมือไล่ แล้วทรุดนั่งลงข้างๆตุ่น นั่งเล่นมือถืออย่างไม่ใส่ใจ
“กรี๊ดดดด ไอ้พวกบ้า”แล้วแป้งก็แผดเสียงแล้วเดินกระฟัดกระเฟียดหนีไป ตุ่นมองอย่างไม่ค่อยเข้าใจซะเท่าไหร่ นี่มันเกิดอะไรขึ้นหรอ
“มีอะไรกันหรอ”ตุ่นเอ่ยถามดล ดลไม่ตอบแถมยังมองตุ่นหยั่งกับว่าตุ่นโง่เง่ายังหงั้นแหละ ตุ่นเลยหันไปหารัฐแทน แต่รัฐก็ส่งสายตามืดหม่นมาให้ อะไรกัน บอกหน่อยก็ไม่ได้ ก็คนไม่รู้นี่นา
“ยัยคนนั้นก็ไปแล้ว ไปดูหนังกับเราดีกว่า”ตุ่นชวนดลที่ซดน้ำบะหมี่เกี๊ยวอย่างเอาเป็นเอาตาย รัฐมองด้วยสายตารังเกียจ เพราะเสียงมันดังซู้ดซ้าด
ดลเงยหน้ามองตุ่นที่ส่งยิ้มพิมพ์ใจมาให้
ดลชะงักไป
นี่ดลคงใจเต้นตึกตักชะงักกับรอยยิ้มน่ารักของตุ่นแล้วใช่ไหม ตุ่นเลยส่งยิ้มกว้างไปให้อีก รัฐก็ชะงักไปเหมือนกัน ดลกับรัฐมองหน้ากันก่อนที่จะ…
..
..
..
..
..
“กร๊ากกกกกก”หัวเราะเสียงดัง ดลชี้มือมาที่ตุ่นแล้วทุบโต๊ะปังๆ อะไรกันน่ะ มีอะไรน่าขำหรอไง รัฐก็พยายามกลั้นขำแต่ตัวสั่นระริกไปมา
“บ้าไปแล้วหรอ ขำอะไรน่ะฮะ”ตุ่นชักโมโหแล้วนะ อย่ามาหัวเราะใส่หน้าตุ่นนะ
“ก็...มึง...พะ...ฮ่าๆ”ดลพยายามพูดแต่ก็หัวเราะอีกรอบ ตุ่นกระทืบเท้าอย่างหงุดหงิด เป็นบ้าอะไรกันเนี่ย
“กั๊กกกกๆ”ยังอีก เอาเข้าไปๆ
“ไอ้ตุ่น...ฟัน...ฮ่าๆ”ตุ่นนั่งรอให้ดลพูดจบประโยค เพราะรัฐก้มหน้าก้มตาหัวเราะคิกคักอยู่ใต้โต๊ะ
“อะไร!!”
ดลหายใจหอบหยุดหัวเราะแล้วอ้าปากพูด
..
..
..
..
..
..
..
“พริกติดฟันมึงอ่ะ ฮ่าๆ ตรงฟันหน้ามึงไง”ดลหัวเราะจนน้ำตาไหลพราก ตุ่นอายจนแทบจะมุดเข้าไปใต้โต๊ะ ก่อนจะยี่ฟันให้ดลดู
“ตรงไหนอ่ะ”ตุ่นถาม
“ก็บอกว่า...สองซี่หน้าไง...”ดลกลั้นหัวเราะพยายามจะไม่ขำ ตุ่นทำหน้าบึ้ง หัวเราะอะไรอยู่ได้ ตุ่นหยิบทิชชูมาเช็ดออก
“ออกยังอ่ะ”ตุ่นหันไปถามรัฐ
“ยัง”
“ดลเอาออกให้หน่อย”ตุ่นว่าแล้วรีบคว้านิ้วมือของดลมาที่ฟันของตัวเอง ดลทำหน้าเหว๋อ ร้องเสียงดัง
“อี๋ ไอ้ตุ่น ไอ้เด็กบ้า”ดลรีบดึงมือกลับคืนมา ไอ้ตุ่นมันจะใช้นิ้วเขาไปแคะพริกที่ฟันมัน ไอ้เด็กบ้า สกปรกจริงๆ คุณหนูแน่หรือเปล่าเนี่ย ตุ่นหัวเราะ แล้วใช้ทิชชูเช็ดอีก
“ออกหมดแล้วป่ะ”คราวนี้ตุ่นยื่นหน้าไปใกล้ๆดล แล้วยี่ฟันออก
“เออ!”ดลผลักตุ่นให้ออกห่าง เด็กบ้า มันใกล้ไปไหม
“ไปดูหนังกับตุ่นนะ”ตุ่นเอ่ยอีกครั้ง แถมยิ้มจนลักยิ้มบุ๋มๆโผล่ออกมา ดลนิ่งไป
“ว่าไง”ตุ่นทำเป็นกระแซะไหล่ดล รัฐมองภาพนั้นแล้วเบนหน้าหนีโก่งคอไปอ้วก เขาว่าไปจากตรงนี้ดีกว่า ว่าแล้วรัฐก็ลุกไปหาอะไรอร่อยๆกิน
“กู...กูไม่ชอบดูหนัง”ดลตอบ ไม่มองหน้าตุ่นสักนิด จะมองได้ไงก็มันยิ้มแบบนั้นอีกแล้ว โดยเฉพาะลักยิ้มบุ๋มๆน่ารักทั้งสองข้างนั่น ทำเอาหัวใจดลเต้นรัวอีกแล้ว บ้าแท้ๆ ยังจะมายิ้มแบบนี้อยู่อีก
“หรอ...แล้วดลชอบอะไรล่ะ”ตุ่นถามกลับ ใจเต้นตุบตับ ดลไม่ได้ถอยห่างออกจากตุ่นถ้าเป็นอาทิตย์ก่อนดลจะเขยิบหนีไปแล้ว
ดลนิ่งคิด ที่ๆเขาอยากไปมากที่สุดตอนนี้ก็คือ
“...สวนสนุก...”ดลตอบ ไอ้เด็กตุ่นต้องหัวเราะแน่ๆ
“ตุ่นก็ชอบ...”ดลหันขวับกับสรรพนามที่แทนตัวเองที่เปลี่ยนไป เด็กตุ่นยิ้มมาให้อีกแล้ว ดวงตาใสแจ๋วไร้เดียงสา
‘น่า...รักว่ะ’ดลนึกในใจ
คราวนี้หัวใจดลเต้นหนักกว่าเดิมอีก โอยยย จะอะไรหนักหนาวะเนี่ย
“นี่เขาชอบเจ้าเด็กตุ่นนี่หรอ...”
~ถ้าไม่ชอบแล้วจะหน้าแดง เขินตุ่นทำไม~
“ใช่...จะไม่เขินได้ไง ก็น่ารักซะขนาดนี้”
~ถ้าน่ารักก็ชอบตุ่นซะเลยสิ จะไปยากอะไร้~
“จะให้ชอบเด็กตุ่นงั้นหรอ”
หือ? นี่มันเสียงความคิดเขาหรอกหรอ ดลสั่นหัว ก่อนจะพบว่าเจ้าเด็กตุ่นถือแก้วน้ำไว้ในมือใกล้ๆกับหูของเขา นี่เจ้าเด็กบ้านั่นมันพูดใส่แก้วหรอกหรอ
หมายความว่าเมื่อกี้ ...เขาพูดกับเจ้าเด็กตุ่น!!!
ดลทำหน้าไม่ถูก เด็กตุ่นยิ้ม แก้มแดงระเรื่อ
“ไปสวนสนุกกันเถอะดล”
ให้ตาย ทำไมดลเห็นโลกเป็นสีชมพูวะ!! แถมยังเห็นอะไรวิ้งๆบินผ่านไป...นั่นใช่...คิวปิดหรือเปล่านะ?
.............................
มาอัพแล้วจ้า
ขอขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ ทุกคน จุ๊บๆๆ :mew1:
:L2: :L2: :L2:
-
โดนสเน่ห์เข้าไปจริงๆสิน่ะะะ :m20: :m20:
-
ศรรักปักอกดลเข้าแล้ว แค่ตุ่นยิ้มเองนะนั่น
เดี๋ยวจะไปเดทกันที่สวนสนุก ด้วยอะ
พยามต่อไปนะน้องตุ่น อีกนิดดลก็อยู่ในกำมือละ :hao3:
-
หนุ่มดลเริ่มแพ้ในความใสซื่อของน้องตุ่นเรามากขึ้นทุกวัน ๆ แล้วนะ
เพื่อนรัฐก็แสนดีจัง แต่พูดยังไงน้องตุ่นก็ยังเชื่อว่าน้ำมันพรายได้ผลอยู่นั่นแหละ
ชอบพี่แตจัง รักและเป็นห่วงตุ่นมาก ๆ ผิดกัยยัยใบเตยแฮะ ไม่ค่อยชอบเลย น้องอะไรชอบดูถูกพี่ตัวเอง
พี่ดล เริ่มชอบน้องตุ่นแล้ว เย้ ๆ แพ้ร้อยยิ้มพิมพ์ใจพร้อมลักยิ้มบุ๋มนี่เอง
ขนาดเห็นโลกเป็นสีชมพูพร้อมคิวปิคบินให้พล่านอย่างนี้ รับรองไม่รอด ดีใจกับน้องตุ่นล่วงหน้าจ้า
น่ารักใส ๆ ดีจัง ขอบคุณค่ะ :L2: :3123:
-
5555 หลกรักเด็กตุ่นเข้าแล้วล่ะซิ
-
น้องตุ่น น่ารัก + ฮา
:laugh: :laugh:
-
ตอนที่ 4
ดลมองตุ่นที่กระโดดโลดเต้นไปกับเครื่องเล่นต่างๆเหมือนกับเด็ก อืม เจ้าบ้านี่มันเด็ก พอดีว่ามีมหกรรมมาเปิด เป็นพวกเครื่องเล่นอย่างปลาหมึกยักษ์ ฉิ่งช้าสวรรค์ บันจี้จั้มพ์ บ้านผีสิงเหมือนๆกับดรีมเวิร์ดนั่นแหละ แต่มีน้อยกว่า
ตกลงนี่ดลต้องมาคอยดูแลเด็กตัวกระเปี๊ยกอย่างเจ้าเด็กตุ่น คงปวดหัวเป็นบ้า นี่เขาต้องซื้อยาพาราเตรียมไว้เลยหรือเปล่า
ตุ่นวิ่งไปที่ฉิ่งช้าสวรรค์ที่สูงเท่าตึกสิบชั้น(มันเขียนบอกว่างั้นนะ)แต่ดลไม่เห็นว่ามันจะสูงสักเท่าไหร่เลย
“ดลมาขึ้นฉิ่งช้าสวรรค์กันเถอะ น้าๆ”ตุ่นวิ่งไปหาดลที่ทำหน้าดุใส่อยู่นั่นแหละ
“กูไม่อยากแย่งเด็กเล่น มึงดูนู้น เด็กรอกันเป็นแถว”ดลบุ้ยใบ้ไปที่เด็กตัวเล็กๆที่มากับพ่อแม่ครอบครัวชี้ไม้ชี้มือไปที่เจ้าฉิ่งช้าสวรรค์
“ตุ่นก็เป็นเด็กนะ”ตุ่นว่า ถึงตุ่นจะอยู่ม.4 ก็เถอะ
“มึงใช้คำนำหน้าว่าเด็กชายหรือไง”ดลถาม มองตุ่นแล้วส่ายหัว
“โธ่ ไม่เห็นเป็นอะไรเลย”และแล้วเจ้าเด็กตุ่นก็ไปซื้อตั๋วมาได้สำเร็จ เพราะดลรำคาญเจ้าเด็กนี่ที่ร้องโวยวายเอาแต่ใจ
“จะว่าไป ตุ่นว่ามันก็สูงเหมือนกันเนอะ”ตุ่นหันมาพูดกับดลที่นั่งอยู่ในกระเช้า ดลนั่งไม่ถนัดเท่าไหร่เพราะเขาสูง ดลมองไปข้างล่างบ้าง สูงอย่างที่เจ้าเด็กตุ่นว่านั่นแหละ ใจหวิวๆชอบกล ดลไม่ได้กลัวความสูงแต่แค่ถ้าสูงไปใจมันสั่นได้เหมือนกัน...
“ทำไมมึงถึงชอบกูวะ”ดลถามในสิ่งที่ข้องใจมานาน เขาเป็นแค่เด็กม.6ที่ไม่ได้เรื่องไม่ได้ราว มีเรื่องชกต่อยไปวันๆ อยู่โรงเรียนกระจอกๆ มีเพื่อนเป็นนักเลง
“ถามอะไรน่ะดล”ตุ่นหันไปมองด้านนอกแทน หน้าของดลมันทำให้ตุ่นเขินเกินไป ดลนี่ถามอะไรแบบนี้ก็ไม่รู้เนอะ
“กูถามเพราะกูอยากจะรู้...มึงนี่เพี้ยนนะ”ดลบอก ตุ่นแลบลิ้นมาให้ ก้มหน้ามองนิ้วตัวเอง แก้มทั้งสองข้างแดงขึ้นมาอีกแล้ว
“ไม่รู้สิ... ตั้งแต่จบม.3ไปดลก็ย้ายไปเรียนที่อื่น ตุ่นเหงาอ่ะ ไม่มีเพื่อนเล่น”ดลมองตุ่นด้วยสายตาไม่เชื่อ สมัยนั้นเขาแกล้งมันนะไม่ใช่เล่นกับมันซะหน่อย เจ้าเด็กตุ่นเอ้ย
“กูถามว่าทำไมมึงถึงชอบกูนะ มึงตอบอะไรมาเนี่ย”
“เอ้า ตุ่นยังไม่พูดไม่จบเลยซะหน่อย นี่แค่เกริ่นนำเฉยๆเดี๋ยวตุ่นจะเล่าให้ฟัง” ดลนี่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
“ว่ามาๆ”ดลพูด แล้วกว่าจะถึงหัวข้อสำคัญไอ้เด็กตุ่นไม่ใช้เวลาเป็นชั่วโมงเลยหรือไง
“ถึงไหนแล้วนะ...”ตุ่นถามดล ยังจะมาตลกอีกไอ้เด็กบ้า
“อ๋อๆ พอตุ่นไม่มีเพื่อนเล่น ตุ่นก็คิดถึงดลตลอดเลย ถึงดลจะชอบเล่นอะไรแปลกๆแผงๆทำให้ตุ่นกลัว แต่ตุ่นว่ามันก็สนุกดีนะ มีสีสันดีเนาะ”ตุ่นหันมายิ้ม ดลถอนหายใจดังเฮือก มานงมาเนาะ ไอ้เด็กนี่มันคิดอะไรพิเรนท์ๆจริงๆด้วย
“พอตุ่นขึ้นม.4 ตุ่นก็เจอดล! เหมือนพรหมลิขิต สวรรค์คงจะกำหนดมาแบบนั้นแน่ๆเลย”ตุ่นพูด ต้องใช่แน่ๆ ดลสั่นหัวก่อนจะหัวเราะหึๆ
“กูไม่เห็นจำได้”
“อือ ก็ดลมากับผู้หญิงอ่ะ จะสนใจตุ่นไปทำไม...พอแค่เห็นหน้าดลปุ๊บ ตุ่นก็ชอบดลปั๊บ จบแล้ว”ตุ่นนั่งยิ้ม ดลมองตุ่นด้วยสายตามืดหม่น อะไรจะใจเร็วขนาดนั้นฟ่ะเนี่ย ฉิ่งช้าสวรรค์ค่อยๆหยุดหมุนแล้วนิ่งสนิท ดลกับตุ่นก้าวออกมาจากกระเช้า
ดลบิดตัวไปมา เมื่อยจริงๆ
“แล้วมึงก็เอาน้ำมันพรายบ้าๆนั่นมาสาดใส่กู”ดลเอ่ยขึ้นมาหลังจากที่เดินมาหยุดหน้าบ้านผีสิง ตุ่นก้มหน้าจับกระดุมเสื้อเล่น
“ก็ตุ่นอยากให้ดลชอบอ่ะ มันง่ายกว่า รวดเร็วทันใจดีออก...”ตุ่นพูด ดลมองหน้าเจ้าเด็กนี่ ในสมองของมันมีอะไรอยู่บ้างฟ่ะเนี่ย
“มึงเชื่อหรอว่ามันได้ผล”ดลถาม เจ้าเด็กนี่ไม่รู้อะไรเลยจริงๆ
“ถ้ามันไม่ได้ผล แล้วดลจะมาเดทกับตุ่นได้ยังไงล่ะ”ประโยคนี้ทำเอาดลแทบทรุด เดทบ้าเดทบอน่ะสิ
“ไม่ใช่เดทโว้ย ไอ้เด็กบ้า!”ว่าแล้วดลก็ตรงดิ่งไปเข้าไปที่บ้านผีสิง ทิ้งให้ตุ่นยืนงง นี่มันเดทของตุ่นนะ! ไม่ว่าดลจะพูดยังไงก็เหอะ แต่นี่คือเดททททททททททททททท
“รอตุ่นด้วยสิดล”ตุ่นรีบวิ่งตามหลังดลไป ตุ่นรีบเข้าไปเกาะหลังดลอย่างกลัวๆ ตุ่นกลัวผีที่สุดในโลก ถึงจะเป็นผีปลอมก็เถอะ มันก็น่ากลัวอยู่ดี
“อย่ามาเกาะแกะกูสิ”ดลว่า พลางสะหลัดเจ้าตัวตุ่นน่ารำคาญที่มาเกาะนู่นเกาะนี่ มันส่งสายตาละห้อยมาให้ “ตุ่นกลัวง้าาาา”มันเกาะชายเสื้อเขาแน่น เหมือนมีปลิงมาเกาะเลยฟ่ะ ฮุ้!
“มึงจะกลัวทำไม ไอ้ของง้องแง้งแบบนี้”ดลส่ายหัว แน่ใจนะว่านี่คือบ้านผีสิง แต่ตุ่นยิ่งมาใกล้เขามากกว่าเดิม
ตึงงง
จู่ๆผีกระสือก็โผล่ออกมา ลอยไปลอยมา
“อ๊ากกกก ดลลลลลลล”เจ้าเด็กตุ่นผวาเข้ามากอดดลด้วยความตกใจปนกลัว แต่เขาไม่เห็นว่ามันจะน่ากลัวตรงไหน
“อะไรของมึงเนี่ย อย่ามากอดกู”เขาพยายามแกะตุ่นออกที่เกาะเขาแน่น
“ไม่เอาอ่ะ ตุ่นกลัวนี่”ตุ่นหลับหูหลับตาพูด มันเหมือนจริงเกินไปแล้ว บางทีเจ้าของบ้านผีสิงอาจจะไปเอาหัวใครมาก็ได้ บรื๊ออออ
“นี่แหนะ ไม่ยอมปล่อยใช่มั้ย”ดลสะบัดตุ่นออกไปแล้วเตะป้าบไปที่ก้นตุ่นเต็มๆ
“โอ้ย ไอ้บ้า ตุ่นเจ็บนะ”ตุ่นโดนลูกเตะของดลไปเต็มๆ ตุ่นทำหน้างอ เอามือคลำก้นไปมา ไม่เห็นต้องเตะเลย เฮ้อออ ดลนี่ไม่โรแมนติกเอาซะเลย ตุ่นอุตส่าห์เข้าไปกอดแท้ๆแทนที่จะกอดตอบหน่อยก็ไม่ได้
“ก็อยากมากอดกูทำไมล่ะ แล้วก็อย่าทำอีกนะ ไม่งั้นกูจะ...”ดลทำเป็นหักมือกร๊อบแกร๊บ
“รู้แล้วๆ…”ตุ่นทำหน้าเซ็ง ซาดิตส์จริงๆเลย เอะอะก็ใช้แต่กำลัง เอ...แกล้งดลหน่อยดีกว่า
“รู้หรอว่ากูจะทำอะไร”ดลถามกระดิกนิ้วไปมา ทำหน้าโหด
“ถ้ารู้ก็บ้าแล้ว”
“กูจะชกปากมึงแน่ อยากได้แผลเพิ่มอีกมั้ย”ดลทำท่าจะเข้ามา แต่ตุ่นไม่ขยับหนี ทำหน้ายิ้มใส่
“เข้ามาเลย ชกปากเลย ตุ่นชอบบบบ...ความรุนแรงงงงงงง”ตุ่นทำเสียงซ่าบซ่าจะกระซิบก็ไม่กระซิบ แล้วเดินเข้าไปใกล้ดลอีก
“เฮ้ย อะไร”ดลเดินถอยหลังไปก้าวหนึง
“ชกเลยๆ อูยย คงจะ...”ตุ่นทำหน้าเคลิ้มๆ จมูกบานออก ตาปรือจนเห็นตาขาว ก่อนจะส่งยิ้มเบี้ยวๆมาให้
“ไอ้ปัญญาอ่อน!”ว่าแล้วดลก็เขกหัวตุ่นไปแรงๆหนึ่งที โทษฐานที่เล่นไม่เข้าเรื่อง ดลคว้าคอเสื้อตุ่นแล้วพาออกมาจากบ้านผีสิงกิ๊กก๊อกนี่ ตลอดทางไอ้เด็กตุ่นก็โวยวาย หาเรื่องมากอดมาซบเขาอยู่นั่นแหละ เด็กอะไร แก่แดดจริงๆ
กว่าจะออกมาจากบ้านผีสิง หูของดลก็อื้อไปพักนึง
“ดลลล ซื้อไอ้นั่นให้ตุ่นหน่อยสิ”ตุ่นชี้ไปที่แผงลอยขายของกระจุกกระจิก มันชี้ไปที่แว่นตาอันโตๆสีส้ม
“ซื้อเองสิ มีเงินไม่ใช่หรอ”ดลว่า
“ไม่ ตุ่นมีแค่สองร้อย ไม่ได้เอากระเป๋าเงินมา”ดลมองไอ้เด็กตุ่น อีกแล้ว บ้านรวยแต่เอาเงินมาแค่สองร้อย เฮ้อออ
“เออๆ ยุ่งจริง”สุดท้ายดลก็ต้องดินไปซื้อแว่นตาอันเบ่อเร่อเบอร่ามาให้ แต่พอดลหันมาอีกทีเจ้าตุ่นนั่นก็หายไปไหนไม่รู้
“เฮ้ย ไอ้ตุ่น”ดลเรียก มองหาตามแถวนี้ก็ไม่เจอ ดลเลยลองไปหาดูแถวห้องน้ำ ก็ไม่มีอีก
“ไปไหนของมันวะ”ดลเริ่มเป็นห่วงขึ้นมา มันคงไม่โง่หลงทางหรอกนะ แล้วดลก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงป้าคนนึงตะโกนเสียงดัง
“ช่วยด้วยค่า มีเด็กเป็นลม!!!”ดลหันขวับไปทางต้นเสียง
ไอ้เด็กตุ่น!!
อย่าให้เป็นไอ้เด็กนั่นเลยเถอะ ดลวิ่งไปตามเสียงเห็นคนมุ่งๆกันอยู่ เขาก็เบียดแทรกเข้าไป เห็นร่างเล็กๆของเจ้าเด็กนั่นนอนกองอยู่กับพื้น แน่นิ่งไม่กระดุกกระดิก
“ตุ่น!!!”ดลรีบเข้าไปดู ก่อนจะยกตัวเจ้าเด็กตุ่นขึ้นมาบนตัก
“เฮ้ย! ตื่นดิ!!”ดลเขย่าตัวของตุ่นที่ไม่ตอบสนอง เขาหันไปตะโกนให้คนออกไป แล้วอุ้มตุ่นไปวางที่ม้านั่งใกล้ๆ เมื่อกี้เขาเห็นว่ามีที่ห้อยโทรศัพท์เป็นรูปตัวตุ่นสองตัวตกอยู่ข้างๆ สงสัยมันจะไปซื้อมาล่ะมั้ง ดลน้ำตาซึมขึ้นมาทันที
“ไอ้ตุ่น!!!”
................................................
:katai4: :katai4: :katai4:
-
แง น้องตุ่นเป็นอะไรไปล่ะเนี่ย อาฟเตอร์ช็อคจากบ้านผีเหรอ
อุตสาห์ได้มาเดทกะดล แถมได้กอดแต๊ะอั่งดลไปหลายทีเลย
รีบฟื้นนะจ๊ะน้องตุ่น เดี๋ยวหมดวันก็หมดโควต้าเวลาเดทน๊า
ตอนนี้ดลกำลังซื้งกะที่ห้อยมือถือตัวตุ่นซะด้วย
รอติดตามจ้า :L2: ให้คนเขียนน๊า :mew1:
-
ตุ่นเป็นไรหว่า
-
ตอนออกมาก็ดีๆอยู่ :katai1:
-
:mew2: :mew2: :hao5:
-
เกิดไรขึ้น?
-
อ้าวตุ่นเป็นไรไป
:hao4:
-
ตอนที่ 4 ดล:ตุ่น >>หัวใจที่เปลี่ยนไป<<
“ไอ้ตุ่น!!!”
“เอ้านี่ ยาดมๆ”ป้าคนนั้นยื่นยาดมมาให้ดล เขาเอาไปจ่อที่จมูกเจ้าเด็กตุ่น เห็นปากมันกระตุกๆนิดนึง
“ดล...”มันขยับตัวได้เล็กน้อย ปรือตาขึ้นมามองเขา หน้าซีดๆ
“เป็นไงมั่ง ให้กูพาไปหาหมอมั้ย”
“ไม่เป็นไร ค่อกแค่กๆ...ตอนนี้ตุ่นฟิตปั๋งเลย...”ตุ่นบอกแล้วทุบอกปั้กๆ
“หรอ...หน้ามึงซีดๆไปนะ”ตุ่นเอามือแตะๆที่หน้า ดลเอื้อมมือไปแตะหน้าผากเย็นชื้นของตุ่น ตุ่นแอบยิ้มดีใจ จริงๆแล้วดลก็เป็นห่วงตุ่นสินะ
“ตุ่นไม่เป็นไรแล้ว...แค่กๆ...เอ่อ...ดลกอดตุ่นหน่อยสิ”ตุ่นทำหน้าให้ดูป่วยน่าสงสารสุดๆ ดลทำท่าตกใจก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
“ทำไมต้องกอด”ดลทำหน้าสงสัย เจ้าเด็กตุ่นดูหน้าซีดเซียวจริงๆ
“ตุ่น...ตุ่นหนาวอ่ะ”ดลมองเจ้าเด็กตุ่นที่ทำตัวสั่นระริก
“เออๆแต่แปปเดียวนะ”ดลเข้าไปกอดหลวมๆ หารู้ไม่ว่าตุ่นแอบหัวเราะแล้วเข้าไปกอดดลแน่นจนกระดูกลั่นกร๊อบ
“เป็นห่วงตุ่นล่ะซี่”ดลชะงัก ตาโตนี่หมายความว่าเจ้าเด็กตุ่นมันแกล้งงั้นหรอ หนอย อุตส่าห์เป็นห่วง
“มึงหลอกกูหรอ”ดลผลักตุ่นออกอย่างแรง แต่ตุ่นไม่สนใจ
“เปล่านะ ตุ่นเป็นลมจริงๆ ตอนแรกตุ่นไปซื้อที่ห้อยโทรศัพท์พอตุ่นเดินได้นิดนึง ตุ่นก็ล้มลงไปเลยอ่ะ จริงๆนะดล”ตุ่นทำหน้าหงอย จริงๆตุ่นแค่หน้ามืด แต่คิดๆดูแล้วน่าจะลองแกล้งเป็นลมไปซะเลย เผื่อดลจะได้อุ้ม แล้วตุ่นก็รู้ว่าดลก็เป็นห่วงตุ่นด้วย
“ทำไมมึงชอบหลอกกูอยู่เรื่อย มึงนี่มัน...! เดี๋ยวกูเหนี่ยวร่วงแม่งเลย”ดลเดินเข้าไปตบกะโหลกเจ้าเด็กตุ่น
“ก็ดลไม่สวีตวี้ดวิ้วใส่ตุ่นบ้างเลย นี่มันเดทของตุ่นนะ”ตุ่นทำหน้างอง้ำ
“มันไม่ใช่เดท ไอ้ตุ่น”ดลขึ้นเสียงใส่ นี่เขาโง่เง่ามากเลยใช่มั้ยที่ไปเชื่อไอ้เด็กตุ่น โดนมันหลอกอีกแล้ว คิดดูสิว่ามันน่าอดสูแค่ไหน นี่มันไอ้เด็กตุ่นเพี้ยนๆคนนึงนะ
“อย่าพูดมากน่าดล เอามานี่”แล้วไอ้ตุ่นก็ทำหน้ายุ่ง ขมวดคิ้วตีกันพร้อมกับแย่งยาดมไปจากมือของเขา ไอ้เด็กนั่นเอายาดมยัดรูจมูกข้างหนึง ดลมองอย่างหงุดหงิดใจ
“ดล...ซื้อหมูปิ้งให้ตุ่นหน่อยสิ”ตุ่นเขย่าแขนดล ทำหน้าอ้อนสุดฤทธิ์ ดลถอนหายใจแรงไอ้แว่นหาเหวนั่น เขาก็ต้องออกเงินให้แล้วหยั่งจะมาของกินอีก ตกลงไอ้เด็กตุ่นมันเคยพกเงินติดตัวมาบ้างมั้ยเนี่ย โอย ให้ตายเหอะ
“ยังจะหิวอีกหรอมึง”ดลถาม ก็ตอนก่อนจะมาที่นี่เจ้าเด็กตุ่นก็ซัดบะหมี่เกี๊ยวไปตั้งหลายชาม
“เอ๊ะ ตอนนี้ตุ่นหิว ไปซื้อให้หน่อยสิ นะๆ”โชว์ลักยิ้มอีกแหละ ดลทำท่าจะต่อยตุ่น
“เออๆ...”ดลลุกขึ้นจากม้านั่ง ยื่นมือกระดิกนิ้วไปมาตรงหน้าตุ่น ตุ่นมองงงๆกระพริบตาปริบๆ
“อะไรอ่ะ”ทำหน้าตาบ้องแบ๊วอีกแล้ว
“เงินไง!!!”ดลตะโกนใส่หน้าตุ่น มาทำเป็นเอ๋ออีกนะ แล้วตุ่นก็ยอมควักเงินออกมา แล้วยื่นให้เขาแต่ก่อนที่เขาจะก้าวเดินเจ้าเด็กตุ่นก็กำชับว่า
“ซื้ออย่างอื่นมาด้วยนะ ...ถ้าเงินไม่พอก็...ดลออกไปก่อนนะ”เจ้าเด็กตุ่นยิ้มแป้น เอายาดมออกจากจมูก แล้วโบกมือบ๊ายบายด้วยท่าทีเรียบร้อย ดลส่ายหัววันนี้เขาต้องถอนหายใจปล่อยคาร์บอนคืนให้แก่โลกอยู่หลายครั้ง
ตุ่นมองตามหลังดลไป ถึงดลจะบ่นโวยวายแต่ก็ยังไปซื้อของให้ตุ่น แล้วตุ่นก็หยิบไอโฟนออกมาโทรหารัฐ
“รัฐ...อย่าลืมทำตามแผนล่ะ...เออๆ...รู้แล้วน่างานนี้ดลไปไหนไม่รอดหรอก อิๆ มาเร็วๆนะ”แล้วตุ่นก็วางสายจากรัฐได้ไม่เท่าไหร่ ก็เห็นเพื่อนวิ่งมาหาเหงื่อซก พร้อมกับยื่นกระเป่าสะพายของตุ่นให้
“โอยยย เหนื่อยจะตายแล้ว...หวังว่ากูจะไม่เหนื่อยเปล่านะ มึงทำให้ได้ก็แล้วกัน”รัฐทิ้งตัวลงนั่งข้างๆตุ่น
“ชัวร์อยู่แล้ว...”ตุ่นยักคิ้วให้รัฐ “ไปก่อนนะ กูก็อยู่ตามแถวนี้แหละ”ว่าแล้วรัฐก็เดินหายไปแถวๆบ้านผีสิง
แล้วตุ่นก็เห็นดลเดินมาใกล้ๆแล้ว ซื้อของมาเยอะเลย
“เอ้า มึงกินให้หมดด้วยนะ”ดลยื่นถุงของกินมาให้ พร้อมกับนั่งลงข้างๆตุ่น พลางมองเจ้าเด็กตุ่นระริกระรี้รีบกินหมูปิ้ง ดลเบ้ปาก เจ้าเด็กตะกละ
“ดลป้อนน้ำให้ตุ่นหน่อยสิ”ตุ่นสั่ง ยังไม่เงยหน้าจากจานส้มตำ
“มึงเป็นง่อยหรือไง”ดลสวนกลับหันไปกินลูกชิ้นต่อ ตอนนี้เขากับเจ้าเด็กตุ่นกำลังนั่งอยู่ในสวนร่มๆ แถวนี้มีคนพาลูกพาหลานมานั่งเล่นพักผ่อนหย่อนใจ
“ดลไม่เห็นหรอไงว่ามือตุ่นเปื้อนน่ะ”ตุ่นบอก พลางยกมือที่มันย่องจากหมูปิ้ง ดลกรอกตาไปมา ก่อนจะส่งแก้วน้ำแป็ปซี่ไปจ่อที่ปากตุ่น เจ้าเด็กตุ่นอมยิ้มแล้วก้มลงดูดน้ำจากหลอด
“อา...ชื่นใจ”ตุ่นหลับตา ทำเสียงมีความสุขแบบเกินจริง
“ถ้าอิ่มเมื่อไหร่ก็บอก จะได้กลับ”ดลบอก ก่อนจะหันไปเก็บเศษขยะที่อยู่ข้างๆกาย
“เฮ้ยยย นั่นมันหมูปิ้งของตุ่นนะ!!! เอาคืนมา”ตุ่นร้องตกใจเมื่อมีเจ้าหมาตัวผอมแห้งคาบถุงหมูปิ้งไปต่อหน้าต่อตา ตุ่นรีบวิ่งตามไอ้หมาตัวนั้นไป ดลมองตามแล้วหัวเราะหึๆ
นั่นมันจะไปแย่งหมากินอีกเหรอเนี่ย ดลถอนหายใจเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ สายตาของดลก็ไปสะดุดกับสิ่งที่โผล่ออกมาจากกระเป๋าสะพายของเจ้าเด็กตุ่น เป็นสมุดไดอารี่สีน้ำตาลอ่อนๆ ดลจะไม่สนใจเลยถ้ามันไม่เขียนว่า ‘ความลับของตุ่น’ อยู่บนหน้าปก ดลยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วดึงสมุดออกมาเปิดอ่าน
พอเปิดไปหน้าแรกก็มีข้อความลายมือขยุกขยิกไม่สวยงามเท่าไหร่ ลายมือเจ้าเด็กตุ่นแน่ๆ หลายมือหรือลายส้น.ทีนฟ่ะเนี่ย ไอ้ภัคยังลายมือสวยกว่าอีก
ดลอ่านข้อความนั้นแล้วยิ้มออกมา ‘ก็บอกว่าความลับ ห้ามอ่านนะ’
หึหึ ไอ้เด็กตุ่น แล้วหน้าถัดไป
‘เอ้า ยังอีก...ใครให้อ่าน ขออนุญาตตุ่นหรือยัง...’
“ไอ้เด็กปัญญาอ่อน...”ดลพึมพำด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะอ่านไปเรื่อยๆ
‘ตุ่นมีอะไรจะบอกดลอ่ะ’ดลขมวดคิ้ว อะไรของมัน
‘ตุ่นชอบดล’ แม้ว่าดลจะรู้อยู่แล้ว แต่พอมาอ่านแบบนี้ดลก็ยังคงยิ้มออกมาอยู่ดี รู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้
‘ชอบมานานแล้วด้วย’ข้อความนี้ยิ่งทำให้ดลยิ้มกว้างเข้าไปอีก
‘ดล...’เขาพลิกหน้าถัดไป เจ้าเด็กตุ่นมันเขียนชื่อของเขาซะตัวเบอเริ้ม
‘คบกับตุ่นป่ะ?’ ดลชะงักไป ‘หุบยิ้มทำไม ยิ้มต่อสิ’ หึหึ เจ้าเด็กตุ่น มันรู้หรือไงว่าเขาจะต้องหุบยิ้มแบบนี้
‘ไม่ลองไม่รู้นะดล...’ ‘ตุ่นไม่ต้องการอะไรมากหรอก แค่ดลรักตุ่นให้มากๆๆๆๆๆๆๆๆ ก็พอ’
พออ่านจบแล้วดลก็พลิกๆไปดูหน้าถัดไป ไม่มีข้อความแล้ว หนอย เจ้าเด็กตุ่น มาเล่นพิเรนทร์อะไรแบบนี้ก็ไม่รู้ ดลเก็บสมุดไว้ที่เดิมแต่เสียงที่เขาคุ้นเคยสุดๆก็ดังขึ้น
“ดลลลลลลลล”นั่นมันไอ้เด็กตุ่นนี่ ดลอ้าปากค้างเมื่อเห็นตุ่นยืนอยู่ไม่ไกลนัก แถมมันยังเรียกชื่อเขาผ่านโทรโขงอีกด้วย จะบ้าไปใหญ่อย่าบอกนะว่ามันคิดจะสารภาพรักกับเขาต่อหน้าคนเยอะๆแบบนี้
“ไอ้ตุ่น มึงทำบ้าอะไร”ดลตะโกนใส่มัน โบกไม้โบกมือเป็นพัลวัน
“ตุ่นมีอะไรจะบอกล่ะ”ยังอีก มันยังคงสติลพูดต่อไป ดลเห็นว่าหายนะคงอยู่อีกไม่ไกล เขาเลยรีบลี้ภัยไปที่อื่นดีกว่า
“จะหนีตุ่นไปไหนน่ะดล”ไอ้เด็กตุ่นมันยังจะเดินตามเขามาอีก ตายๆ นี่มันเวรกรรมอะไรของเขานะดูดิ คนมองกันใหญ่แล้ว บางคนก็หัวเราะ บางคนก็มองงงๆอย่างไม่เข้าใจ
“ไอ้ตุ่นบ้า ไอ้เด็กบ๊องตื้น”ดลสบถกับตัวเอง ก่อนจะรีบๆเดินหนีไอ้ตัวการที่เดินตามหลังมาติดๆ
“ดลลลล ตุ่นนน ชอบบบ ดลลลลลล”ไอ้เด็กบ้าาาาาา!!! ดลแทบจะมุดดินหนี ดลวิ่งไปหลบอยู่หลังห้องน้ำทางเดียวกับไอ้บ้านผีสิงนั่นแหละ ให้ตายสิ รู้ถึงไหนอายไปถึงนั่น
“ตุ่นชอบดล”
“เฮ้ยยย!”ดลสะดุ้งเมื่อเสียงของเด็กตุ่นมาดังใกล้ๆเขา แต่มันไม่ได้พูดใส่โทรโขงแล้ว ไอ้เด็กตุ่นส่งยิ้มมาให้เขา
“เล่นบ้าๆอะไรของมึงห๊ะ”ดลเดินเข้าไปบิดหูของตุ่นทั้งสองข้าง
“โอ้ย! …ก็ตุ่นแค่อยากจะทำเซอร์ไพร์ดลนี่”ตุ่นทำปากยื่นปากยาว กอดอกมองเขาด้วยสายตางอนๆ น่ารักตายห่-าแหละ
“คราวหลังก็ไม่ต้องนะ ไอ้เซอร์ไพร์แบบนี้ กูอายเค้า มึงทำไปได้ยังไงน่ะ”ดลพูดเสียงดัง
“เอ้า ก็รัฐบอกว่า ด้านได้ อายอด ตุ่นอยากได้ดล ตุ่นก็ต้องกล้าไง”ตุ่นยิ้มกว้างภูมิใจในผลงาน เหอะๆ ไอ้รัฐเพื่อนเจ้าเด็กตุ่นก็ดูปกติดีนะ แต่ทำไมต้องไปยุยงส่งเสริมไอ้เจ้าเด็กตุ่นให้ทำเรื่องแบบนี้ก็ไม่รู้
“อย่าโกรธเลยนะ ตุ่นแค่อยากให้ดลรู้ว่าตุ่นจริงใจแค่ไหน”ดลยืนหมดเรี่ยวแรง กูเห็นแหละว่ามึงจริงใจมากกกกกกกก
ตุ่นอยากได้ดล ไอ้คำนี้มันลอยอยู่หัวของดลวนไปวนมาอยู่นั่นแหละ เป็นคำพูดซื่อๆที่ออกมาจากปากเจ้าตุ่น
มันคิดอะไรกับไอ้ประโยคนี้มั้ยนะ
ตุ่นอยากได้ดล อยากได้อะไร? อยากได้เป็นแฟน หรืออยากว่าได้...อย่างอื่นฟ่ะ
ดลรีบสั่นหัวแรงๆไล่ความคิดนั่นออกไป เจ้าเด็กตุ่นมันไม่คิดไปถึงเรื่องอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว
“ทีหลังก็อย่าทำอีก”ดลบอก เจ้าเด็กตุ่นเดินเข้ามาใกล้เขา ทำหน้าเหมือนเสียอกเสียใจ
“ตุ่นอยากรู้คำตอบของดลอ่ะ...คิดยังไงกับตุ่นหรอ...”สิ้นเสียงของตุ่น ดลก็นิ่งอึ้งไป ...เขาคิดยังไงกับเจ้าเด็กนี่งั้นหรอ...
ถ้าจะให้ตอบตรงๆแบบไม่ต้องคิดอะไรล่ะก็... เขาชอบตุ่น ใช่...แค่ชอบเฉยๆ ไม่ได้ลึกซึ้งถึงขั้นอยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ความรู้สึกไปเป็นแบบอื่น...
ดลมองหน้าตุ่นที่รอคอยคำตอบของเขาด้วยสีหน้าคาดหวัง...มันหวังจะได้ยินคำตอบแบบไหนจากเขา
“กูคิดยังไงกับมึงน่ะหรอ...ตอบให้ง่ายๆเลยนะ กูรำคาญ!”ดลบอกไปตามที่รู้สึก เขาออกจะรำคาญเจ้าตัวป่วนร่างเล็กคนนี้เหลือเกินแต่...ลึกๆก็เป็นสีสันให้ชีวิตเขาดีนะ
“ดล...”ตุ่นหน้าซีด ดวงตาสั่นระริกเหมือนจะร้องไห้ เห็นแบบนี้ดลก็ออกจะหน่วงๆที่หัวใจนะ เจ้าเด็กตุ่นทำไหล่ตก ก่อนที่จะเดินหันออกไปช้าๆ
“นั่นมึงจะไปไหนน่ะ...”ดลคว้าแขนผอมๆของตุ่นเอาไว้แล้วดึงเข้ามาหาตัว
“ก็ดลไม่ได้ชอบตุ่น...ตุ่นจะอยู่ไปทำไม...”ตุ่นก้มหน้า ไม่ยอมสบตากับเขา
“กูบอกหรอว่าไม่ได้ชอบมึงอ่ะ”ดลบอกเสียงหงุดหงิด ตุ่นเงยหน้าขึ้นมาทันที ทำหน้ามีความหวัง
“หมายความว่าดลก็ชอบตุ่นหรอ”ตุ่นยิ้มดีใจ
“กูจะพูดแค่ครั้งเดียวนะ...จำเอาไว้ว่า...ณดลชอบตุ่นพิมพ์...”ดลพูด ไม่ได้ละสายตาออกไปจากใบหน้าของตุ่นแม้แต่เสี้ยววินาที จำเอาไว้ว่าดลจะพูดแค่ครั้งเดียวเท่านั้น
“ดลลล เย้ๆๆๆๆๆๆ”แล้วเจ้าเด็กตุ่นก็กระโดดมากอดเขาแน่น ทำท่าเหมือนถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง
ดลยิ้มเขินๆ เขาไม่ใช่คนปากหวาน แค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว...คำพูดมันจะมีความหมายอะไรถ้าการกระทำนั้นไม่ได้สื่อว่าเรารู้สึกแบบนั้น...จริงมั้ย? แต่สำหรับเจ้าเด็กตุ่นต้องพูดให้มันรู้ตัวเสียหน่อยไม่งั้นก็โง่ไม่เลิก
“พอแล้วๆ กูอึดอัด”ดลดันร่างของตุ่นออก
“ก็ตุ่นดีใจอ่ะ เอ...หูดลแดงอีกแล้วอ่ะ”ตุ่นยื่นมือไปจับๆใบหูของดล แต่ดลรีบปัดมือเล็กนั้นออก
“พูดมาก”ดลว่า สงสัยดลจะเขินล่ะมั้ง แล้วตุ่นก็นึกออกมาได้ น้ำมันพราย!!
“สงสัยน้ำมันพรายจะออกฤทธิ์!!”ตุ่นพูดเสียงดัง ทำท่าดีใจ ดลมองไปที่ตุ่นแบบไม่อยากจะเชื่อ นี่มันยังคิดอีกเหรอว่าทั้งหมดนี่เป็นเพราะน้ำมันพราย ดลอยากจะตบกะโหลกเล็กๆของมันให้กระจุยจริงๆ
“โว้ยยย! มึงนี่โง่แท้ว่า น้ำมันพรายนั่นมันใช้ไม่ได้!”ดลขยุ้มผมตัวเอง
“อ้าว แล้วดลจะชอบตุ่นได้ไงล่ะ”ยังจะเชื่อแบบนั้นอยู่อีก ความง้าวยังคงแรงกล้าเหมือนเดิม
“โธ่เว้ย ก็เพราะกูชอบมึงเอง ไม่ได้เกี่ยวกับไอ้น้ำมันพรายนั่น!”ดลเข้าไปเขย่าตัวตุ่นแรงๆ เผื่อรอยหยักในสมองจะได้เพิ่มขึ้น
“หรอ...อ้าวนั่นก็แสดงว่าตุ่นโดนหลอกหรอ”ตุ่นทำหน้างงๆอึนๆ เวลาพูด
“เออ! เพิ่งจะตรัสรู้นะมึง”ดลส่ายหัว ตุ่นยืนนิ่ง พี่ป๊อกนะพี่ป๊อก มาหลอกกันได้ รู้มัยว่าตุ่นเสียค่าน้ำมันพราย ค่านู่นค่านี่ไปตั้งเท่าไหร่ ตั้งห้าพัน!! ตุ่นแอบทุบกระป่องออมสินมาเพื่อการนี้เลยนะ!
“แหะๆ ก็ตุ่นซื่อ ตามใครไม่ทันนี่”ตุ่นมองเขาตาแป๋ว ยิ้มแห้งๆ กว่าจะรู้ตัวเขาก็งอกออกมาซะยาวเฟื้อยเลยนะ
“ช่างเหอะๆ มึงรู้แล้วก็ดี...”ดลบอกเสียงท้อแท้ ตุ่นเขยิบมายืนชิดเขา
“อะไรอีก”
“แล้วเป็นแฟนกันดีป่ะ”มาทำเป็นกระแซะเขาอีกนะ ไอ้เด็กบ้า
“อืม...ยังก่อน”ตุ่นทำหน้าเศร้า “รอให้นานๆกว่านี้ก่อนดิ ถ้าชอบกันจริงยังไงก็ได้เป็นแฟนกันอยู่แล้ว”ดลบอก เพราะถึงไม่ได้เป็นแฟนกัน เขาเชื่อว่าเจ้าเด็กตุ่นมันต้องมาวุ่นวายกับเขาอยู่ดีนั่นแหละ
“หรอ...เอางั้นก็ได้...แต่ว่า...”ไอ้เด็กตุ่นมันเงียบไป แล้วทำท่าอายๆ บิดตัวไปมา
“หือ อะไร”
“ไม่จุ๊บหน่อยหรอ”ตุ่นยิ้ม ก่อนจะทำปากจู๋ๆยื่นมาให้ดล ทำเอาดลขำพรืด เด็กอะไรหน้าด้านจริงๆมีอย่างที่ไหนมาขอให้จุ๊บปาก
“อยากได้จริงหรอ”ดลถาม
“อือ”ตุ่นรับคำแล้วหลับตาพริ้ม ยื่นหน้ามาให้ดล
เขามองอย่างชั่งใจ การจุ๊บไอ้เด็กตุ่นนี่มันจะดีมั้ยนะ! ดลสูดหายใจลึกๆก่อนจะโน้มหน้าลงไปใกล้ๆ
..
..
..
..
..
..
..
..
..
ปรู๊ดดดดดดดดดดดดดด
เสียงมหาประลัยนั่นที่ดังมาจากเจ้าเด็กตุ่นทำเอาดลสะดุ้งแล้วรีบหันหน้าหนี
“ไอ้เชี่ยตุ่นนนน!!”ดลเอามือบีบจมูกแน่น ไอ้ ไอ้เด็กบ้า
ไอ้เด็กตุ่นมันตดอ่ะ อื้อหือ กลิ่นนี่...ท้องไส้มึงเน่าหรือไงฟ่ะ พอๆกับซากเน่าเลย
“แหะๆ สงสัยจะกินส้มตำเยอะไปหน่อยอ่ะ”ตุ่นทำท่าอายๆแล้วรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำด้วยท่าทีตลกสุดๆ เอามือกุมก้นไปด้วย ดลปัดๆอากาศรอบตัวให้กลิ่นมันหาย
เฮ้อออออ อุตส่าห์จะได้จุ๊บๆกันอยู่แล้วเชียว
........................................................ :katai4: :katai4: :katai4:....................
ตอนหน้า ตอนที่ 5 ก็จะเป็นตอนจบเเล้ว
ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยน้า... :mew1:
-
:m3: สุดท้ายน้องตุ่นก็ได้เป็น (ว่าที่) แฟนของดลแล้ว
ฮาสุดยอดกับแผนการสารภาพรักของน้องตุ่น
ทำเอาดลอับอาย (มากกว่าเขินอาย) จนต้องหนีไปตั้งหลักเลยทีเดียว
แต่ด้วยความน่ารัก ใสซื่อ สุดติ๊งต๊องที่ตุ่นมีเหลือล้นจนดลคงหาที่ไหนไม่ได้
ทำให้สามารถพิชิตใจดลไปได้ แล้วตอนหน้าดลจะยอมรับตุ่นเป็นแฟนจริง ๆ ซะทีไหม
รอติดตามจ้า ตอนหน้าจะจบแล้วเหรอ ไม่อยากให้จบเลยอะ ก็ไม่ได้เจอน้องตุ่นพิมพ์แล้วสิ
เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนจ้า :L2:
-
ตุ่นสุดยอด
-
บรรยากาศกำลังดีๆ อยู่แล้วเชียวเสียหมด!
กำลังจะได้จุ๊บดลแล้วแท้ๆ ไม่น่าเล้ย~
-
"ฉิ่งช้าสวรรค์" = "ชิงช้าสวรรค์" รึป่าวจ้ะ
กร๊ากกกกกกกก :m20:
ฮาตอนจบ คนแต่งหักมุมได้สุดยอดดดด
-
ดล ถึงจะทำท่ารำคาญ หน้าหงิกหน้างอยังไง ก็ตามใจน้องตุ่นของเราตลอด ๆ เลยนะ
น้องตุ่น ชอบความรุนแรง ไม่ใช่แค่แกล้งดลเล่นหรอกมั่ง ดูก็รู้น้องตุ่นนี่มาโซฯชัด ๆ
แกล้งเป็นลมซะงั้น ร้ายนักนะน้องตุ่น ดีไม่โดนพี่ดลตื้บซ้ำฐานหลอกลวง
แหม ตั้งใจให้อ่านสมุดบันทึกสินะ ทำเป็นโรแมนติก แต่บอกรักผ่านโทรโข่ง สุดยอดมาก
อายแทนพี่ดลจริง ๆ ตุ่นเอ้ย แต่ในที่สุด พี่ดลก็บอกชอบน้องตุ่นของเราแล้ว เย้ ๆ ดีใจกับน้องด้วย
แต่ขนาดนี้แล้ว ยังคิดว่าเป็นเพราะน้ำมันพรายอยู่อีกเหรอเนี่ย เชื่อเขาเลย ตุ่นพิมพ์เอ้ย
ยังไม่ได้เป็นแฟน ก็ยื่นปากจู่ ขอพี่ดลจุ๊บซะแล้ว เกือบได้แล้วเชียว ถ้าน้องตุ่นไม่ทำหมดมู๊ดซะก่อน เสียดายจริง
ตอนหน้าจะจบแล้วเหรอเนี่ย น่าจะต่ออีกหน่อย ยังไม่หวาน ๆ เลยอ่ะ
ขอบคุณคนเขียนจ้า :3123: :L1:
-
555 ฮาตอนท้ายมากอ่ะ
:mew5:
นี่แค่จะจุ๊บนะ ยังตด
ถ้ามากว่าจุ๊บนี่อะไรจะออกมาป่าวนี่ 555 :katai3:
-
ตอนที่ 5 ตอนจบ>>ความรักของดลกับตุ่น<< ครึ่งแรก
“นี่ถ้าตุ่นไม่ท้องเสียซะก่อน ตุ่นคงได้จูจุ๊บกับดลแล้ว”ตุ่นเอ่ยทันทีที่ลงจากรถของดล ไม่น่ากินส้มตำปูปลาร้าเลย
“เลิกพูดได้แล้ว”ดลถอดหมวกกันน็อคออก ดับรถแล้วหันมาพูดกับตุ่น
“เอ้า ก็ตุ่นเสียดายอ่ะ ตอนนั้นกำลังได้ฟิวส์ ถึงจะไม่ใช่จูบแรกของตุ่นก็เถอะ”ดลได้ยินแบบนั้น หูผึ่งเท่าใบลาน ว่าไงนะ
“อะไรนะ จูบแรกของมึงเป็นใครวะ”ดลถาม ไม่ใช่ว่าห่วงว่าหวงอะไรหรอก แต่แค่ประหลาดใจมากว่าใครเป็นผู้โชคร้าย ฮ่าๆ เขาว่าไอ้ตุ่นมันต้องไปขโมยจูบไอ้นั่นแน่ๆ
“อื้อ จูบแรกของตุ่นคือ!!!”
“คือ...”
“พี่ติมมมม”ตุ่นเฉลยยิ้มจนตาปิด
“พี่ติม เป็นญาติกะติ๋มป่ะ ฮ่าๆ”ดลขำ คนอะไรจะชื่อติมวะ
“ไม่ใช่ซะหน่อย พี่ติมเป็นพี่หมาพันธ์ลาบาดอร์ต่างหาก ตุ่นจุ๊บปากมันบ่อยๆ”ตุ่นบอก ดลแทบจะหงายเงิบไปด้านหลัง
“ไอ้ตุ่น!! มึงนี่ทำให้กูฮาได้ตลอดเลยนะ ฮ่าๆ”ดลหัวเราะดังลั่น จูบแรกคือหมา ฮ่าๆ มันจะนับเป็นจูบแรกไปทำไม
“อ้าว ก็มันจริงหนิ”ไอ้เด็กตุ่นทำหน้างอ ดลหัวเราะ แล้วเดินเข้าไปหาตุ่น
“นั่นมันไม่เรียกว่าจูบหรอกเว้ย...”ดลพูดแล้วดึงตัวตุ่นไปหา
“แบบนี้ต่างหาก”ดลโน้มหน้าลงมาจูบตุ่นที่ยืนตกใจทำอะไรไม่ถูก แล้วตุ่นก็ลิงโลดอยู่ในใจ ดลจุ๊บตุ่นแล้ว!
“อะ...อือ”ตุ่นพยักหน้าหงึกหงัก หลังจากที่ดลถอนปากออกไป ตุ่นก็หน้าแดงแจ๋ ไม่ยอมสบตากับดลเพราะว่าเขิน
“หึหึ มึงอายเป็นด้วยหรอเนี่ย กูไม่ยักรู้”ดลยิ้มก่อนจะเขกหัวตุ่นเบาๆ
“บ้า ตุ่นก็อายเป็นนะ”ตุ่นพูด ก้มหน้าหลบสายตาของดลด้วยความเขินอาย ดลยังจะมาหัวเราะอีก
“กรี๊ดดดดดดดดดดด”ดลกับตุ่นสะดุ้งตกใจกับเสียงหวีดร้องของใบเตย
“เป็นอะไรฮะ เตย ใครเหยียบหางอ่ะ”ตุ่นทำเป็นเดินเข้าไปดูใบเตยที่ยืนอยู่ข้างรั้ว
“ไอ้พี่ตุ่น! เตยจะฟ้องพี่แต ว่าพี่สองคนจูบปากกัน”ใบเตยรีบวิ่งแจ้นหายเข้าไปในบ้าน ตุ่นทำท่าตกใจ พี่แตจะโกรธไหมเนี่ย ดลถอนหายใจ แล้วเดินตามตุ่นเข้าไปในบ้าน พอเดินมาถึงห้องรับแขก ก็เจอกับพี่แตที่กอดอกยืนฟังใบเตยพูดอยู่
“หน้าไม่อายจริงๆ”ใบเตยสะบัดบ็อบใส่ ทำหน้าเชิด
“เตยนั่นแหละ มาแอบดูคนจู๋จี๋กัน”ตุ่นแลบลิ้นใส่ พี่แตทำเสียงรำคาญ
“เอาเถอะๆ ...แล้วที่ใบเตยพูดน่ะจริงหรือเปล่า”แตถามตุ่น มองไปยังดลที่ยืนอยู่ด้านหลัง ไอ้คนนี้น่ะหรอที่เป็นแฟนตุ่นน่ะ ท่าทางดูนักเลงใช่ย่อย แล้วหน้าก็คุ้นๆด้วย วันนี้กว่าจะกลับบ้านก็มืดค่ำ
“เอ่อ ก็จริง...แค่จูบเฉยๆ”ตุ่นพูดเสียงเบาๆ ดลขยับตัวอยู่ข้างๆอย่างไม่สบายใจ สายตาของพี่ชายตุ่นทำให้ดลอึดอัด
“อืม คราวหลังห้ามทำแบบนั้นในที่สาธารณะอีก เกิดมีใครเห็นจะมองไม่ดีเอา...แล้วเราชื่ออะไรล่ะ”แตถามดล
“ชื่อดลครับ ณดล”ดลตอบ พี่ชายของเจ้าเด็กตุ่นก็ดูจะดูแลห่วงเจ้าบ้านี่ดีเหมือนกัน
“หือ ณดล...ดล...งั้นเหรอ”แตเดินเข้าไปสำรวจดล หน้าคุ้นๆมากเลย แตจับหน้าดลเอียงซ้ายเอียงขวา
“อ๋อ! ใช่ไอ้ดลเจ้าเด็กเกเรที่ชอบแกล้งตุ่นสมัยป.5ใช่มั้ย”แตชี้หน้าดล เขาจำได้แล้วไอ้นี่ชอบแกล้งน้องชายเขา ตุ่นกลับบ้านมาทีไรร้องไห้ขี้มูกยืดทุกที
“ห๊ะ...เอ่อ...ใช่ครับ แฮะๆ”ดลเกาท้ายทอย ทำหน้าเจื่อนๆลงไปหน่อย
“อืมมม พี่ไม่อยากรู้หรอกนะว่าไปชอบกันได้ยังไง...ดลมาคุยกับพี่สิเราน่ะ”แตกวักมือเรียกดลที่ทำหน้าตาเหรอหราให้ตามไปหลังบ้าน
“นี่แหนะ ขอสักทีเหอะ หมั่นไส้มานานแล้ว แกล้งตุ่นอยู่ได้”ดลยังคงอึนๆอยู่เลยหลบฝ่ามือของแตที่ฟาดผั๊วะมาที่หัวไม่ทัน แถมยังเขกหัว หยิกแก้ม ดึงหู บิดพุง
“โอเคพอ”แตยิ้มหน้าแช่มชื่น พี่น้องก็พอๆกันนั่นแหละวะ ไอ้เรื่องความแปลกความบ้า ดลแอบส่ายหัว
“เอ่อ แค่นี้เหรอครับ”ดลทำหน้างงๆเรียกมาระบายความแค้นให้ไอ้เด็กตุ่นแค่นั้นอ่ะดลลูบหัวไปมาด้วยความงุนงง
“อ้อ มีอีกเรื่องนะ...พี่ดีใจนะที่ตุ่นเจอคนที่จริงใจด้วย...หรือว่าแค่มาหลอก”แตทำหน้าตกใจ ดลส่ายหัวดิกๆ
“ไม่ใช่ครับๆ...”ทำอย่างกับมาว่าจะหลอกเอาอะไรจากเจ้าเด็กตุ่นได้ ขนาดเงินมันยังพกมาไม่เยอะเลยนะ ดูวันแรกที่เจอมันสิ ไถ่มันได้กี่บาท ฮ่าๆ
“อืม แล้วไป ไม่งั้นจะถลกหนังหัวออกมากระทืบเล่นซะเลย”พี่ไอ้ตุ่นนี่ก็โหดดีเหมือนกันนะ ดูท่าแล้วจะรักน้องดีนี่ ดลเลยหัวเราะออกมา
“เอ้อ ดูๆไป เราคงจะปกป้องตุ่นได้ ตุ่นมันเป็นคนซื่อๆออกจะเบ๊อะๆบ๊องๆแต่ตุ่นก็น่ารักนะ ใช่มั้ย”เอ้ามาถามเขาอีก ดลเลยยิ้มๆไป อันนี้ก็จริงนะ มันน่ารักดี
“อ่อ ก็ตลกน่ารักดี”ดลเกาหัวแก้เขิน เพราะพี่ไอ้ตุ่นเล่ยจ้องมาที่เขาแบบนี้เหมือนคาดหวังในตัวเขามาก
“เฮ้อออ ก็ไม่มีอะไรหรอกนะ แค่อย่าทำให้ตุ่นเสียใจก็พอ”พี่แตตบไหล่เบาๆส่งยิ้มเป็นมิตรมาให้ ดลยิ้มรับ ทำหยั่งกับฝากฝังเวลาไปสู่ของั้นแหละ
“ครับ...”ไอ้ตุ่นมันไม่มีอารมณ์เศร้าเหงาซึมกับเขาหรอกมั้งนะ แตยิ้มก่อนจะเดินนำดลเข้าไปในบ้าน
“พี่แต คุยอะไรกับดลน่ะ นานจริงแอบทำอะไรดลหรือเปล่าน่ะ”ตุ่นรีบแจ้นมาหาดล ทำเป็นดมฟุดฟิด จับนู้นจับนี่
“หึหึ จะบ้าหรอตุ่น ...เออ อยู่ทานข้าวเย็นด้วยกันเลยสิ จะได้เจอกับแม่”แตพูด เล่นเอาดลถึงกับชะงัก เจอกับแม่ไอ้ตุ่นเลยหรอ เร็วไปมั้ง ยังไม่ทันได้เป็นแฟน ดลเลยจะชิ่ง
“เอ่อคือว่า...”ดลต้องชะงักไปอีกเมื่อเห็นสายตาดุๆของพี่แต เออวุ้ยอยู่ก็อยู่วะ พี่แตแกคงคิดว่าไอ้ตุ่นกับเขาเป็นแฟนกันแล้ว ไอ้เด็กตุ่นก็ยิ้มระรื่นดีอกดีใจ
“เย้ ตุ่นว่าแม่ต้องชอบดลแน่ๆเลย หล่อออกขนาดนี้แถมยังนิสัยน่ารัก”ไอ้ตุ่นพูด หือออ นิสัยน่ารักหรอ ผมไปทำแบบนั้นตอนไหนฟ่ะ
“แม่อาจจะช็อคมากกว่า”ยัยใบเตยพูดเสียงดัง แลบลิ้นใส่ตุ่นแล้ววิ่งขึ้นไปชั้นบนแทน
ตุ่นส่ายหัว ยัยน้องคนนี้ไม่ได้เรื่องจริงๆ
“ดลไม่ต้องห่วงนะ แม่ของตุ่นใจดีที่สุดเลย”ตุ่นจับมือเขาแกว่งไปมา ดลย่นจมูก เฮ้อออ แม่ไอ้ตุ่นจะรับได้มั้ยเนี่ย
“ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้หรอก จำได้ว่าแม่ชอบดูฮอร์โมนฯ เห็นบอกว่าคู่ภูธีร์น่ารักดี”พี่แตหัวเราะร่วน เอ่อ ว่าแต่ พี่เขาหมายถึงอะไรฟ่ะ ดลทำหน้างงๆ
“ใจร่มๆ เดี๋ยวตุ่นจัดการเอง”ตุ่นยักคิ้วทำปากจู๋ แหนะๆ ทำเป็นคุย
“เก่งหรือไงมึงอ่ะ”ดลเขกหัวตุ่นด้วยความหมั่นไส้ จากนั้นพี่แตก็ยกขนมมาให้แล้วมานั่งพูดจ้อรอแม่กลับมาทานข้าวเย็น ดลใจตุ้มๆต่อมๆ ก็เขาไม่เคยเข้าหาผู้ใหญ่ของแฟนเลยนี่ ถึงยังจะไม่ได้เป็นแฟนไอ้ตุ่นก็ตามเถอะ แต่มันตื่นเต้นไม่น้อยเลยนะเฮ้ย ว่าแต่ดลจะต้องทำตัวนอบน้อมใช่มั้ย??
-
ใช่ชชชช เจอกันครั้งแรกต้องนอบน้อมไว้ก่อนนน :katai3:
-
ฮากับความใสซื่อของตุ่นจริงๆ
-
แม่ของตุ่นคงไม่ต่างจากตุ่นหรอกมั้ง อิอิ
จะคอยดูว่าดลจะรับมือกับแม่แฟน (?) อย่างไร~
-
อ๊ากกกกก :serius2: ม่ายจริงงงงงง
จบแล้วหรออออออ
-
พาเข้าบ้าน เจอพ่อเจอแม่ เสร็จแล้วสู่ขอเลยดีไหม? 555
-
ฮามากอ่ะ ตุ่นเกรียนได้อีก ชอบๆ ยังมีสะกดผิดบางจุดเด้อ(หรือว่าตั้งใจหว่า) อย่างฉิ่งช้าสวรรค์เนี่ย คือ ชิงช้าสวรรค์ชิมิ?
-
ใครว่าน้องตุ่นแปลก ขอบอกว่าแปลกทั้งบ้านเลยดีกว่า
ไม่มีขัดขวางเลย ยัดเหยียดน้องตุ่นให้ดลซะด้วย
รอติดตามจ้าคุณแม่รู้จะเป็นยังไงน๊า
น้องดลเตรียมยกขันหมากเลยทันไหมเนี่ย :mew1:
-
ตอนที่ 5 ตอนจบ>>ความรักของดลกับตุ่น<< ๓๐ เปอร์เซ็น
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
หายไปนานเหลือเกิน แต่แรกกะยังลงครึ่งหลังให้จบเรื่องไปเลยแต่
ไปมาๆ เอาครึ่งหลังไป ๓๐ เปอร์แล้วกันนะเดี๋ยวจะมาต่ออีกค่ะ ถ้าว่าง แต่คงไม่นานหรอกค่ะ
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
แม่ของเจ้าเด็กตุ่นก็นะ เป็นไปตามคาดเหมือนกันทั้งแม่ทั้งลูกเลย พอแม่ของเจ้าตุ่นหรือ แม่ต่ายก็เข้ามากอดเจ้าเเด็กตุ่นแน่นแล้วแกว่งๆไปรอบๆ
"ไงหนูตุ่น วันนี้ไปเที่ยวมาสนุกมั้ยจ๊ะ"แม่ต่ายเอ่ยถามลูกชาย เจ้าเด็กตุ่นก็กระโดดโลดเต้น ไปเกาะเเข้งเกาะขาแล้วก็ตอบเสียงชัดเเจ๋วว่า
"สนุกที่สุดในโลกเลย คงเพราะไปกับดลนั่นแหละถึงสนุก"ไอ้ตุ่นหันมาดึงแขนผมให้เข้าไปหาแม่ต่ายของมัน อ้าวเฮ้ยอะไรวะ
"หวัดดีครับ คุณแม่"เขาไม่รู้ต้องแทนสรรพนามแม่ต่ายยังไงก็เลยเรียกคุณแม่ไปเลยเหอะ เจ้าเด็กตุ่นหัวเราะเบาๆ
"อ้อ หวัดดีจ้า พ่อดล แหม ไม่ได้เจอกันตั้งนานแหนะ หล่อขึ้นเป็นกอง ไปสนิทกันตั้งแต่ตอนไหนล่ะหื้อ หนูตุ่นพูดถึงเราให้ฟังทุกวันเลย"แม่ต่ายยิ้มใจดีเดินเข้ามาจับมือดลเเล้วบีบเบาๆด้วยความเอ็นดู แม่ต่ายเป็นผู้หญิงน่ารัก ใจดี แถมยังอารมณ์ดีตลอดเวลาเหมือนกันทั้งบ้าน ยกเว้นใบเตยล่ะมั้งที่ชอบโวยวาย
"ก็...เอ่อ...."เขาจะตอบว่ายังไงดีฟ่ะ ไปสนิทกันได้ยังไง
"เอ้า ก็ที่ตุ่นเคยเล่าให้แม่ต่ายฟังไงว่าดลเคยช่วยตุ่นจากพวกนักเลงไง ตุ่นกับดลก็เลยสนิทกัน รักกันไงแม่ต่าย"ดลถึงกลับสะดุ้งตอนที่เจ้าตุ่นบอกว่า รักกันไง ไอ้เด็กตุ่นบ้า พูดอะไรของมัน
"อ๋อๆ ดีจัง ดลคงดูแลหนูตุ่นได้เนาะ ตัวสูงใหญ่ขนาดนี้ แม่ล่ะดีใจจริงๆ"แม่ตายเข้ามาพูดน้ำตาซึมจับมือเขาไว้แน่น ดลทำหน้าไม่ถูก ดูๆไปแม่ต่ายนี่ก็ตามใจเจ้าเด็กตุ่นไม่เบาเลยนะ ไม่แปลกใจเลยที่มันจะดื้อและเอาแต่ใจแบบนี้
"ครับ"ดลไม่รู้จะพูดอะไร เขาไม่รู้ว่าแม่ต่ายรู้เรื่องว่าเจ้าเด็กตุ่นมันชอบเขาหรือยัง
"แล้วนี่ทานข้าวกันยังจ๊ะ"แม่ต่ายถามดล
"ยังเลยครับ"ดลตอบ เจ้าเด็กตุ่นตอนนี้เดินวนไปมาอยู่รอบตัวเขา อยากจะบ้าตาย
"ดีเลย อยู่ทานข้าวด้วยกันสิดล....น้องแต เดี๋ยวจัดสำรับอาหารด้วยนะจ๊ะ เพิ่มหนึ่งที่สำหรับพ่อดลด้วยล่ะ"แม่ต่ายตะโกนเสียงดัง พี่แตที่อยู่ในครัวก็ตะโกนตอบกลับมา ดลคิดว่าครอบครัวนี้รักกันดีจริงๆ เขารู้สึกอบอุ่นดีนะ เจ้าเด็กตุ่นนี่มันโชคดีจริงๆ
"ป่ะ ไปทานข้าวกันดีกว่าเนอะ "ว่าแล้วดล ตุ่น และแม่ต่ายก็เคลื่อนพลไปยังห้องอาหาร ที่มีพี่แตกับใบเตยช่วยจัดโต๊ะอาหารอยู่ ดลแปลกใจใบเตยมาก ไม่คิดว่าจะเข้าครัวเป็น แต่ดูจากสีหน้าเเล้วคงโดนพี่แตบังคับ เพราะหน้างอง้ำเป็นปลายจวักแล้ว
"เสร็จแล้วครับ คุณนาย คุณชายทั้งหลาย"พี่แตหัวเราะอารมณ์ดี แล้วเลื่อนเก้าอี้ให้แม่ต่ายแล้วนั่งประจำที่ตัวเอง ดลรู้สึกเกร็งแปลกๆเพราะเก้าอี้เขานั่งตรงกับแม่ต่ายพอดี ว่สนเจ้าดลนั่งข้างๆเขา พี่แตนั่งข้างๆแม่ต่าย ใบเตยนั่งที่หัวโต๊ะ
ระหว่างที่ทานข้าวไปได้สักพักหนึง เจ้าเด็กตุ่นก็เอื้อมช้อนมาตักแกงส้มชะอมทอดให้เขา ดลทำตัวไม่ถูกเพราะแม่ตายมองอยู่
"เอ้า กินเยอะๆนะดล พี่แตทำอาหารอร่อยจะตาย"เจ้าตุ่นยิ้ม หน้าระรื่น แต่ดลกลับนั่งนิ่งๆดูไม่เป็นตัวของตัวเองเลย สงสัยจะเขินแม่ต่ายของตุ่นแน่ๆเลย
"เป็นไรอ่ะ ดล"ตุ่นกระซิบเบาๆกับดล ดลชะงัก
"เปล่าๆ กูแค่...เอ่อ...อายแม่มึงว่ะ ไม่กล้ากิน"โธ่ ดล ไม่น่าเป็นคนขี้อายเลยนะ ตุ่นแอบจับมือดลอีกข้างนึงที่อยู่ใต้โต๊ะ
"ไม่เป็นไร แม่ต่ายใจดีออก"ตุ่นยิ้มกว้าง ไม่วายที่จะตักเนื้อไก่อบซีอิ้วให้ดลอีก แม่ต่ายที่มองอยู่ยิ้มให้ดลอย่างใจดี
"แม่ต่ายก็กินเยอะๆจะได้แข็งแรง"เจ้าเด็กตุ่นตักเนื้อไก่ไปให้แม่ต่ายบ้าง เด็กตุ่นมันน่ารักจริง ใบเตยทำหน้างอ ก่อนจะก้มกินข้าวในจานของตัวเองเสียงดัง
"อะไร ใบเตย งอนเค้าหรอ ที่เค้าไม่ตักให้อ่ะ"เจ้าเด็กตุ่นทำเสียงล้อๆ
"อือ เชอะ มีแฟนมานั่งข้างๆแล้วก็แบบนี้แหละ ตักให้แต่แฟน"ใบเตยมองมาที่ดลเขม็ง อ่าว เขาทำอะไรผิดหรือไง
"โอ๋ๆ ใบเตย ไม่งอนนะ มาๆเดี๋ยวตุ่นไปป้อนให้เลยเอ้า"ว่าเเล้วเจ้าเด็กตุ่นก็ตักเนื้อไก้กับข้าวใส่ช้อนเเล้วเดินไปหาใบเตยทันที
"อะไรเล่า เค้าพูดเล่นหรอก ใครจะไปกินช้อนเดียวกัน"ใบเตยหันหน้าไปอีกทาง
"เอ้า ตุ่นเมื่อยเเล้วนะ มาๆกินเร็วๆสิ"เจ้าเด็กตุ่นก็ตื้อจนสำเร็จป้อนข้าวใบเตยไปจนได้ ดลคิดว่าใบเตยเขินอายมากกว่านะ น่ารักดีนะครอบครัวนี้
"ตุ่นยังไม่ได้ป้อนดลเลย"เจ้าเด็กตุ่นยื่นหน้ามาพูดเบาๆ
"จะบ้าหรือไง ใครเขาจะไปทำแบบนั้น"ดลแค่นเสียงดุ ก่อนจะบิดพุงเจ้าเด็กนั่นไปทีนึง เด็กตุ่นทำหน้างอน
"ดลอ่ะ ไม่รักตุ่นหรอ"เจ้าเด็กตุ่นทำแก้มป่องงอนๆ อะไร จะให้เขามาป้อนมาง้อต่อหน้าแม่ต่ายกับพี่แตนี่นะ ไม่มีทางอ่ะ
"อย่ามาดื้อนะ ไอ้ตุ่น เดี๋ยวให้อย่างอื่นแทน"พอเขาพูดแค่นี้แหละ เจ้าเด็กตุ่นก็ยิ้มแป้นก้มหน้ากินเข้าอย่างเอร็ดอร่อย
หลังจากที่ทานข้าวเสร็จแม่ต่ายก็มาส่งดลที่หน้าบ้าน
"กลับบ้านดีๆนะดล"แม่ต่ายพูดด้วยรอยยิ้ม ส่วนเจ้าตุ่นก็วิ่งมาหาเขาอีกคน
"ไหนว่าจะให้อะไรตุ่นไง"เจ้าตุ่นเข้ามาเกาะเเขนเขา แม่ต่ายเดินเข้าบ้านไปแล้ว
"เออ หลับตาก่อนดิ"เขาบอก เจ้าตุ่นทำหน้างง
"หลับทำไมอ่ะ"ยังจะพูดมากอีกนะ
"เออน่า หรือจะไม่เอา"
"ก็ได้ๆ"เจ้าเด็กตุ่นหลับตาลง ดลสูดหายใจเข้าลึกๆเเล้วเข้าไปจุ๊บหน้าผากเจ้าตุ่นเบาๆ
จุ๊บ
"กลับล่ะนะ"ดลบอกเเล้วขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซด์
"หือ......ดลอ่ะ ตุ่นเขินนะ"ขนาดเขินยังจะตามาทุบแขนเขาที่รถอีก เด็กบ้า
"เออๆ จะกลับแล้วมึงรีบเข้าบ้านไปสิ"เขาบอก เจ้าเด็กตุ่นยืนนิ่งไม่ไปไหน เอาแต่ยิ้ม
"รู้แล้วๆ บ๊าบบายดล กลับบ้านดีๆนะ จุ๊บๆ"เจ้าเด็กตุ่นโบกมือส่งจูบมาให้ดล เฮ้อ อย่างเจ้าตุ่นนี่ไม่รู้จะหาได้จากที่ไหนอีกแล้วนะ ดลคิด เจ้าเด็กตุ่นบ้าเอ้ย
ทำตัวน่ารักเข้าไปทุกที
________________________ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:_____________________________
-
ตุ่นน่ารักกก
-
ครอบครัวน่ารักมากกกกกกกกกก :mew3: :mew3:
-
โอ้วววว หายไปนานมาก ลืมเนื้อเรื่องต้องอ่านใหม่หมด เหอๆ
-
:katai2-1: :katai2-1:
ตุ่นน่ารัก :ling1:
-
[เรื่องสั้น]☻สงสัยน้ำมันพรายจะออกฤทธิ์☻
ตอนที่ ๖ ณดลกับตุ่นพิมพ์
--จบบริบูรณ์--
หลังจากที่ผ่านไปได้หนึ่งอาทิตย์ ดลก็เริ่มเข้าสู่ช่วงการติวหนังสือเพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัย ซึ่งดลก็มีคณะที่อยู่ในใจสองสามคณะเขาอยากเรียนวิศวะกรรมแต่คงยากเกินไปสำหรับดลจริงๆ เขาเลยเลือกเรียนคณะสถาปัตยกรรมแทน
เจ้าเด็กตุ่นนั่นก็แวะเวียนมาหาเขาได้ทุกวัน บางวันก็มาตั้งแต่บ่ายโมงซึ่งมันโดดเรียนออกมาพาผม ถ้าแม่กับพี่แตรู้เขาคงจะเกลียดขี้หน้าดลแน่ๆ
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เจ้าเด็กตุ่นมาหาเขาที่ห้องเอาข้าวมากล่องมากินด้วยกัน
"ดลจะเรียนจบเเล้วจริงๆหรอ...งั้นตุ่นก็จะไม่ได้เจอดลเเล้วสิเนี่ย"เจ้าเด็กตุ่นทำหน้างอ เขาสอบติดได้มอดังอย่างไม่น่าเชื่อ ระยะทางระหว่างมหา'ลัยกับบ้านของเขาไกลกันมากจนเขาคิดว่าต้องเช่าหอนอนเอา แน่นอนว่ามันก็อยู่หางจากบ้านเจ้าเด็กตุ่นพิมพ์เป็นโยชน์เชียว
คงไม่ได้เจอกันบ่อยแน่ๆ สำหรับเขามันไม่ใช่เรื่องหนักหนาสาหัสอะไร เสาอาทิตย์ก็แวะไปหากันได้ แต่เจ้าเด็ฏตุ่นเนี่ยสิ งอแงไม่ยอมให้เขาไปเรียนท่าเดียว บอกให้ดลเรียนซ้ำม.6อีกรอบนึง เเพื่อที่ว่าเจ้าเด็กนั่นจะได้อยู่กับเขาไปนานๆ
เฮ้อ ดูความคิดมันสิ เมื่อไหร่จะโตเนี่ย
"มึงพูดเหมือนกูไปเรียนต่างจังหวัดงั้นแหละ กูว่างเมื่อไหร่ก็ไปหามึงได้หน่า ไม่ต้องห่วงหรอก"ดลเอ่ย เอามือเขกหัวเจ้าเด็กตุ่นเบาๆด้วยความหมั่นไส้
"ก็ตุ่นคิดถึงดลอ่ะ งั้นตุ่นไปอยู่กับดลดีกว่าเนอะ ง่ายดี"ดลแทบจะหงายหลังตึง
"จะบ้าหรือไง ระยะทางจากหอที่นั่นกับโรงเรียนมึงไม่ได้ใกล้ๆกันเลยนะเว้ย อย่ามาปัญญาอ่อนให้มันมากไอ้เด็กตุ่น เดี๋ยวกูจะฟ้องพี่แต"
"เชิญเลย ไม่กลัวอยู่เเล้วพี่เเตต้องตามใจตุ่นแน่ๆ"มันยิ้มอย่างมั่นใจ อีกไม่กี่อาทิตย์ผมก็ไปรายงานตัวที่มหา'ลัยแล้ว ไอ้เด็กตุ่นมันถึงได้วุ่นวายงอแงไม่เลิก
"เฮ้อ ตามใจมึงเหอะ"ผมบอกเอือมๆ ขี้เกียจไปต่อล้อต่อเถียงด้วย ยาว ไม่จบวันนี้แน่ๆ
ตุ่นยิ้มแป้นเมื่อเห็นดลยอมแพ้ ดลต้องตามใจตุ่นมากๆสิ ถึงจะถูก ว่าแล้วตุ่นก็ตักข้าวใส่ช้อนแล้วยื่นไปจ่อปากดล ส่งสายตาวิ้งๆอ้อนๆไปให้
"นะๆ อ้าปาก อั้มๆ"ตุ่นยังยิ้ม พยายามจะป้อนข้าวดล ดลอายหน้าแดงก่ำ จะบ้าหรือไง เจ้าเด็กบ้า ดลหันไปมองซ้ายขวาก่อนจะอ้าปากกินข้าวที่ตุ่นป้อนให้
"อร่อยมั้ยดล ตุ่นทำเองกับมือเลยนะ"ได้ยินแบบนี้ดลทำตาโตมองตุ่นอย่างไม่เชื่อหู
เอ๊ะ ทำไมต้องมองตุ่นแบบนี้ด้วยล่ะ อร่อยล่ะสิ ฮี่ๆ
"มึงพูดจริงหรอเนี่ย"ดลทำหน้าอึ้งๆ
"จริงสิ ตุ่นทั้งตักข้าวใส่กล่อง ตักกับข้าวให้พอดี แล้วไหนจะยัง......"ดลรีบตัดบททันที
"พอๆ มึงแค่จัดข้าวใส่กล่องแค่นี้ แล้วมาทำเป็นพูดว่าทำเองกับมือ"
"เอ้า เเล้วตุ่นทำเองกับมือมั้ยล่ะ"ยังจะมาเถียง
"เออ! ทำเองก็ทำเอง"ดลก็ต้องยอมแพ้ไป เจ้าเด็กตุ่นถึงกลับยิ้มระรื่น เฮ้อ เด็กบ้า
.
.
.
.
.
.
"ดล ตุ่นอยากกินหมูกะทะอ่ะ"เจ้าตุ่นพิมพ์เขย่าเเขนดล ใบหน้ากลมนั้นอ้อนเต็มที่
"มึงมีตังค์หรอ"ดลถาม บ้านรวยแต่ไม่เคยพกเงินเกินสองร้อย ดลเองก็ไม่เคยถามว่าเพราะอะไร
"หึ ให้ดลเลี้ยงไง ตุ่นเป็นแฟนดลนะ"ตุ่นตีแขนเขาสองสามที อะไรนะ เขาเคยพูดหรือไง
"จะบ้าหรือไง กูยังไม่ได้ขอมึงเป็นแฟนเลยนะ"ดเริ่มปวดหัว ปัญญาอ่อนจริงๆ ตุ่นทำหน้างอ
"ก็ขอสิดล ตุ่นรอมานานเเล้วนะ"ตุ่นยิ้มหน้าแดง จับมือเขาเล่น ดลมองเจ้าเด็กตุ่นอยู่ครู่นึง บ้าหรอ ใครจะไปอยากเป็นแฟนมัน
"พูดมาก จะกินมั้ยหมูกะทะอ่ะ"ดลถามซ้ำ ตุ่นกระโดดดีใจ
"กินๆ ดลเลี้ยงตุ่นใช่มั้ย"
"เออดิ"ดลบอกเเล้วส่ายหน้า เจ้าเด็กตุ่นร้องเย้ ทำท่าดีใจเกินกว่าเหตุ จะบ้าตาย
"ดล ดลลลลลลล"เรียกแบบนี้อีกแล้ว อยากได้อะไรล่ะ เขาหันไปมองเจ้าตุ่นที่กำลังเดินตามหลังเขามาที่รถมอ'ไซด์
"อะไรอีก"เขาถาม มองร่างเล็กที่เดินเข้ามาหาเขา
.
.
.
.
.
.
"...เป็นแฟนตุ่นนะ..."
...เป็นแฟนตุ่นนะ.. พูดเล่นหรือไงกัน
ดลทำหน้าอึ้ง!!!
ไม่คิดว่าไอ้ตุ่นมันจะกล้าขอเขาเป็นแฟน
เด็กตุ่นยิ้มอายๆ เงยหน้ามองดลเเล้วก้มหน้าไปมองพื้น
"นะ ดล ตุ่นชอบดลมากๆๆๆเลยนะ เป็นแฟนกันนะ"อย่ามาอ้อนเเบบนี้นะเว้ย ดลเบือนหน้าหนีไปทางอื่น เขาแพ้ไอ้อาการออดอ้อนใส่ของเจ้านี่จริงๆ
"....ไม่รู้เว้ย ถามทำไมเนี่ย"ดลรีบเปลี่ยนเรื่อง แต่เด็กตุ่นเข้ามากอดแขนเขาไว้
"ตุ่นชอบดลอ่ะ ชอบมากเลยนะ"
"เอ่อ...อื้ม ขอคิดก่อน"เขาบอก
"อะไร ไม่ต้องคิดแล้ว เป็นแฟนกัน"เด็กตุ่นยิ้ม ยื่นนิ้วก้อยมาให้ ขอเป็นแฟนมันต้องเกี่ยวก้อยกันหรือไง เพิ่งรู้ก็วันนี้
"...ถ้าเป็นแฟนกับมึงเเล้วกูจะได้อะไรล่ะ"ดลแกล้งถามไปอย่างนั้น อยากจะรู้ว่าเจ้าตุ่นมันตอบมาว่าอะไร พอดลได้ฟังคำตอบก็แทบจะหงายหลัง ไม่คิดว่ามันจะกล้า
"อ๋อ ได้ตัวของตุ่นไง ตุ่นยอมเป็นของดล"มันพูดแล้วยิ้มอายๆ ยังมีหน้ามาอายอีกนะ พูดมาขนาดนี้ ดลมองตุ่นอย่างตกใจ มันไปเอาความคิดแบบนี้มาจากไหนกัน เด็กแก่แดด
"บ้า! ทะลึ่งนะมึง"ดลผลักหัวตุ่นเบาๆ คิดได้ยังไงของมัน
"ไม่เห็นทะลึ่งตรงไหน ใบเตยบอกว่าคนเป็นแฟนกันต้องปล้ำกัน"โอ้ยยย เอาเข้าไป คนบ้านนนี้ ใครสั่งใครสอนเนี่ย ดลมองตุ่น ที่ยิ้มไม่รู้เรื่องรู้ราว
"ใช่ที่ไหน คนเป็นแฟนกันรักกันอย่างเดียวก็ได้ ไม่ต้องมีเรื่องปล้ำกันหรอก อันนั้นมันเป็นแค่ส่วนหนึ่ง"ดลบอก มันจะเข้าใจมั้ย
"หรอ แต่ปล้ำกันก็ดีนะ ตุ่นชอบ"หือ ชอบ มันเคยหรือไง ดลมองตุ่นให้เต็มตาอีกครั้ง
"อะไรมึงเคยหรือไงห๊ะ"
"เปล่า ตุ่นยังซิงอยู่ แต่ดูจากซีดีเอา"กรรม มันไปหามาจากไหน
"มึงดูหนังโป๊หรอตุ่น หื่นเหมือนกันนะมึง"ว่ากันว่า อย่ามองคนแค่ภายนอก ไอ้ตุ่นนี่ท่าทางใสซื่อแต่ก็ไม่ซื่อไปทุกเรื่อง
"เอ้า ตุ่นกำลังโตนะ...เวลาตุ่นดูทีไรนะ ไอ้ตรงนี้มันจะพองตลอดเลยอ่ะ"มันพูดซื่อ ตาใสๆไม่รู้เรื่อง โอ้ย ตายแน่ๆ ดลอยากจะร้องไห้ ช่างไม่รู้อะไรจริงๆ มีพี่เป็นผู้ชายแท้ๆ น่าจะบอกจะสอนน้องหน่อยนะ
"หรอ แล้วมึงทำยังไง"ดลถามต่อ ตุ่นทำหน้าอายๆ แก้มแดงแป๊ด
"ก็ไม่ทำไง ปล่อยให้มันยุบเอง"อือ กรรมของมึงแท้ๆนะไอ้ตุ่น ดลส่ายหัว มันไม่รู้จักการชัก...เอ้ย การช่วยตัวเองหรือไง ปล่อยให้ยุบเอง โถ่ธัง จะสงสารดีมั้ย
"พอๆ เลิก พูดจะกินมั้ยหมูกะทะ"ดลถามอีกครั้ง มัวแต่พูดเรื่องทะลึ่ง ไอ้ตุ่นเป็นคนเริ่ม
"กินซี่ แต่ดลยังไม่ได้ตอบตุ่นเลยนะ ว่าจะเป็นแฟนกับตุ่นมั้ย"
ตุ่นยิ้ม เขยิบเข้ามาใกล้ดลมากขึ้นกว่าเดิม
เห็นดวงตาใสเเจ๋วของตุ่นเเล้วดลก็ใจเต้นแรง
"เออ ก็ได้ เป็นก็เป็น"ดลรีบบอก หน้าแดงก่ำไปถึงหู เจ้าเด็กตุ่นกระโดดดีใจเสียงดัง
"เย้ๆๆ ตุ่นเป็นแฟนกับดลเเล้ว กินหมูกะทะเสร็จเดี๋ยวเราไปปล้ำกันนะ"ตุ่นบอก ดลแทบจะเป็นลม อยากจะบ้าตาย มันยังไม่จบเรื่องนี้อีกนะ
"ป่ะๆ ขึ้นมาๆ"ดลบอกหลังจากที่สตาร์ทรถ เจ้าเด็กตุ่นขึ้นมาซ้อนท้ายเขาเเล้วเขยิบมาชิดกอดเอวดลแน่น ไม่อายคนเลยจริงๆนะ
เฮ้อออ เด็กตุ่นมันน่ารักขนาดนี้ใครจะไม่อยากเป็นแฟนล่ะ
แต่เรื่องที่มันพูดนี่....ดลควรจะจริงจังไปกับมันไหมนะ "อ๋อ ได้ตัวของตุ่นไง ตุ่นยอมเป็นของดล"
ดลคิดหนัก เขาควรทำยังไงดีน้า...
--จบบริบูรณ์-- --จบบริบูรณ์--
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบเเล้ววววววววววววววววววววววววววววว
แต่เหมือนไม่จบนะ เอ๊ะ ยังไง
ควรจะมีตอนพิเศษดีไหมนะ ทั้งของดลตุ่น หรือว่าของภัครดี จำได้หรือเปล่าว่าเป็นเพื่อนของดล
อยากให้เขียนอะไรบอกได้นะ ถ้าไม่ยากเกินไปก็จะจัดให้
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
-
ได้ดลเป็นแฟนซะทีน้องตุ่น ถึงจะได้มาแบบมึน ๆ แต่ก็ดีใจด้วย เย้ๆๆๆ :m3:
เป็นแฟนกันปุ๊บ ชวนดลไปปล้ำกันปั๊บเลยเรอะ ตุ่นเอ้ยตุ่น ดลทำจริง อย่ามาร้องล่ะ
อ้าว ? จบแล้ววว ยังสิ ๆ อย่าเพิ่ง ดลเพิ่งจะคิดเองนะว่าจัดการน้องตุ่นยังไง
ยังไม่ได้ทำอะไรเลย :serius2: เอาตอนพิเศษจ้า ขอตอนพิเศษ เอาทั้งของดลตุ่น ทั้งของภัครด้วย
เอาหมดเลยได้มั้ยอ่ะ :impress: จะรอนะจ้ะ
ขอบคุณค่ะ :L2:
-
มัน มัน มั้นสั้นไปน้าาาาาาาาา
ยังฟินไม่จุใจเบยยย มันค้าง
แต่ก็ขอบคุณสำหรับเรื่องราวฮา ๆ นะฮับ อิอิ
-
โอ๊ย ฮาอ่านแล้วหนักใจแทนน้องดลเลยอะ นี่ตกลงน้องตุ่นเข้าใจการเป็นแฟนกันว่าไงเนี่ย
พูดเรื่องปล้ำกันได้น่าตาเฉย แบบนี้น้องดลคงต้องระวังซะแล้ว ถ้าตกลงเป็นแฟนกันเมื่อไหร่
ระวังน้องตุ่นจะอดใจไม่ไหวจับน้องดลปล้ำเอาได้นะ แค่ตอนนี้ยังขนาดขอเป็นแฟนเองเลยอะ
สงสัยรอน้องดลไม่ทันใจมัวแต่คิด สรุปน้องตุ่นนี่ประหลาดตั้งแต่ต้นจนถึงตอนจบบริบูรณ์เลยเหรอเนี่ย
แบบนี้ต่อให้ไม่ใช้น้ำมันพราย น้องดลคงหนีน้องตุ่นพิมพ์ไม่รอดแน่ ๆ น่ารักขนาดนี้
ถึงจะจบแล้ว แต่ถ้ามีตอนพิเศษก็จะรอติดตาม ทุกคู่ ทุกตอนเหมือนเดิมจ้า เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนน๊า
บวก 1 และเป็ด สำหรับเรื่องราวน่ารัก ๆ จ้า :pig4: :กอด1: :pig4:
-
เอ่อเหมือนจะจบแบบรั่วๆนะ 555+
-
เรื่องนี้...ตลกดี 555+ :laugh:
-
:pigha2: :m20:
จะเอาฮาไปไหน ตุ่น
-
:m20: ทำไปได้ :jul3:
-
สนุกมากจริงๆ ถึงปกติจะไม่ชอบเคะติ๊งต๊องปัญญาอ่อนก็เถอะ แต่เรื่องนี้ก๋เป็นเรื่องแรกที่อ่านจบ คู่นี้น่ารักดี บางครั้งยังคิดว่าดลเป็นเคะซะอีก อยากได้คู่ แตรัฐ มากกว่า อิอิ แล้วแต่ไรเตอร์เขียนเลย เค้าได้หมด
-
จบแบบให้จิ้นต่อสิน้า
-
:L2:
-
:กอด1: :L2: :pig4:
-
น่ารักมากๆ น้องตุ่น อ่านไปขำไปตลอดเรื่องเลย น่าจะเป็นเรื่องยาวมากกว่า ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ
-
เรื่องนี้ฮามาก ตุ่นจะเอาฮาไปไหน :hao6:
-
น่ารักนะเนี่ย
-
ไม่ต้องคิดมากหรอกดล
-
:m20: โอ๊ย ถ้าตุ่นจะฮาขนาดนี้ จะสงสารดลดีหรือว่าอะไรดีเนี่ย :jul3:
คนแต่งจ๋าขอตอนพิเศษอีกซักตอนเต๊อะ :monkeysad:
-
ตอนพิเศษเล็กๆน้อยๆ
“โห นี่นะเหรอ ห้องของดลอ่ะ น่าอยู่จัง”เจ้าเด็กตุ่นเดินตรงหรี่ไปสำรวจห้องพักของดลทันที
แน่นอนที่สุดเจ้าตุ่นนั่นเข้าไปกระโดดนอนเล่นอยู่บนเตียงของเขาแล้วกลิ้งไปมา ไอ้เด็กบ้า
“เลิกเล่นเป็นเด็กได้แล้ว”ดลบอก ก่อนจะส่ายหน้า ตุ่นทำหน้านิ่ว คิดอยู่นาน
“เฮ้อออ ไม่รู้ว่าดลจะพาใครที่ไหนมานอนบนเตียงด้วยป่าวน้า”ดลชะงักอยู่กับที่ทันที พูดบ้าอะไรของมันนะเจ้าเด็กนี่
“จะบ้าหรือไง”ดลรีบบอกก่อนที่เจ้าเด็กตุ่นจะคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ไม่น่าเชื่อว่าเจ้านี่จะคิดอะไรแบบนี้เป็นด้วย
“ไม่รู้สิ ดลหล่อออกแบบนี้ ใครๆเห็นก็ต้องชอบแน่เลย”ตุ่นทำหน้าง้ำงอ ส่วนใหญ่ตั้งแต่ดลเข้ามาเรียนมหา’ลัยเขามีโอกาสแค่คุยผ่านทางโทรศัพท์ จะมาเจอกันทีก็แค่อาทิตย์ละครั้ง ดลจะรู้ไหมว่าตุ่นคิดถึงจะแย่ ตุ่นจะซื้อไอโฟนให้ดลใช้ก็ไม่เอา ดลเล่นไม่เป็น แล้วก็ไม่อยากได้ ตุ่นมองดลที่ยืนมองตัวเองอยู่
“อย่าคิดมากสิ มึงมันน่ารักอยู่แล้ว กูจะไปมองใครอีกทำไม”ดลพูดเสียงเบาๆ ตุ่นอ้าปากค้าง แทบไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ดลพูด ดลบอกว่าตุ่นน่ารัก ตุ่นยิ้มกว้างกระโดดโลดเต้นไปมาอยู่บนเตียง
“ดลลลลล ตุ่นรักดลจังเลยยยยยยยยย”ตุ่นร้องบอกก่อนจะกระโดดเข้าไปหาร่างสูงหนาของดล
ดลตกใจที่เห็นเจ้าเด็ตุ่นกระโดดมากอดเขาแบบนี้ ดลกอดตุ่นแน่นเพราะกลัวเจ้าเด็กน่ารักคนนี้จะหลนพื้น แค่กอดก็ทำให้ดลใจเต้นรัว ตุ่นทำหน้าเคลิ้ม เอาแขนโอบคอดลไว้แน่น ใบหน้าแนบซบกับไหล่แข็งแรง
“ปล่อยได้แล้ว กูเมื่อย”ดลบอกเสียงเบา หน้าแดงระเรื่อ เด็กตุ่นส่ายหัวไปมา
“ไม่เอาอ่ะ กอดดลหน่อยสิ คิดถึงม้ากมากๆๆๆ”ตุ่นยิ้มกว้าง แต่ดลวางตุ่นลงที่เตียงถึงจะตัวเล็กแต่ก็หนักอยู่เหมือนกันนี่
“เฮ้อ ทำตัวเป็นเด็กนะมึงเนี่ย”ดลเกาหัวท่าทางเขินอาย ตุ่นมองอย่างชอบใจ ดลเขินน่ารักดี น่าจับมาหอมแก้มจริงๆ ใช่สิ ตั้งแต่เป็นแฟนกับดล ดลแทบจะไม่กอดไม่หอมแฟนอย่างตุ่นเลย ใบเตยบอกกับตุ่นเสมอว่าคนเป็นแฟนกันต้องจับมือ ต้องจูบกัน ต้องมีอะไรกัน….หัวข้อหลังสุดตุ่นสนใจมาก แต่ดลคงไม่ชอบให้ตุ่นทำแบบนั้น หรือว่าดลทำไม่เป็น!!
“มึงคิดอะไรทะลึ่งๆอยู่ละสิ ทำหน้าทำตา”ดลหัวเราะก่อนจะเข้ามาเขกหัวตุ่นเบาๆ
“เปล่าซะหน่อย ใครว่าตุ่นทะลึ่งแต่เอ๊ะ งั้นดลก็ต้องทะลึ่งเหมือนกันน่ะสิถึงได้รู้ว่าตุ่นคิดอะไรทะลึ่งๆอ่ะ”ตุ่นหัวเราะเบาๆ ทำให้ดลหน้าแดงอายขึ้นมาทันที ไอ้เด็กบ้าแก่แดด
“ดลลล ดลทำไมไม่เห็นจูบตุ่นบ้างเลยล่ะ”ตุ่นถามคำถามที่ทำให้ดลแทบหงายล้มตึงไปด้านหลัง เจ้าตุ่นบ้าทำไมถามแบบนี้นะ
“ก็ ก็ อย่ามาถามน่า”ดลบ่ายเบี่ยง อันที่จริงมีเหตุผลมากมายที่ทำให้ดลไม่อยากแตะต้องตุ่นมากไปกว่าการจับมือ
“ว้า สงสัยดลคงจูบไม่เป็นแน่ๆ เดี๋ยวตุ่นสอนให้ม่ะ”ตุ่นยิ้มกว้างหน้าแดงก่ำ ทำปากยื่นๆมาให้ดล จะบ้าหรือไง
“ใช่ที่ไหนเล่า กูแค่ไม่อยากล่วงเกินมึงไง”
“ดลนี่สุภาพบุรุษจริงๆเลยนะ แต่เมื่อตอนนั้นตุ่นจำได้ว่าดลยังกอดๆจูบๆกับผู้หญิงนักเรียนที่โรงเรียนเก่าอยู่เลยนี่”ตุ่นทำหน้างอ
ดลถอนหายใจ เจ้าตุ่นมันจะไปเข้าใจอะไรกัน
“หรือว่าดลไม่รักตุ่นแล้ว เลยไม่อยากทำแบบนั้นกับตุ่น”โถ ไอ้เด็กบ้าไปเอาความคิดแบบนี้มาจากไหนกัน
“บ้าหรือไง กูก็รู้สกกับมึงเหมือนเดิม กูรักมึงนะ มากกว่าที่มึงรู้”ดลพูดเสียงเบา เขาอายมากที่พูดแบบนี้ ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน
เลย
ตุ่นเงยหน้ามามองดลอย่างเขินอาย สายตาเต็มไปด้วยความหวานชื่น มันจะเรียกว่าความรักได้ไหมนะ ดลคิดในใจ
“ไม่รู้สิ ใบเตยบอกว่าคนรักกันต้องกอดต้องจูบต้อง…”ดลไม่อยากฟังเลยเข้าไปกอดเจ้าเด้กตุ่นขี้งอนชอบคิดมาก
คนในอ้อมกอดตัวเล็กจนดลรู้สึกว่าต้องปกป้องทนุถนอมร่างนี้ไว้
“คนเราจะรักกันไม่เห็นจะต้องมากอดมาจูบกันเลยนี่มันอยู่หัวใจของเราไง ไม่จำเป็นต้องมาแสดงออกทางกายทางเพศหรอก”
ดลพูดไปตามที่คิด ที่ผ่านมาดลคบกับผู้หญิงแค่ต้องการแค่เซ็กส์ไม่ใช่ความรัก
เขาไม่อยากให้อารมณ์เหล่านั้นมาปะปนในครามรัก หรือใช้คำว่ารักมาเป็นเหตุผลในการมีเซ็กส์
“อือ ก็ได้ ว่าแต่ดลจุ๊บแก้มตุ่นหน่อยสิ”เด็กตุ่นทำหน้าออดอ้อนได้น่ารักน่าตีมาก
เฮ้ออออ เจ้าเด็กนี่ มันจะไปทำหน้าตาแบบนี้ใส่ทุกคนไหมนะ
“…”ดลเงียบขอกันง่ายๆแบบนี้เลยหรอ
“นะๆ ดลลลลลลลลล”ตุ่นเอียงแก้มป่องๆมาให้หอม ดลยิ้มออกมาทันที
“โอเคๆ หุ้ เยอะนะมึง”
จุ้บบบบ
ดลยื่นจมูกไปหอมแก้มป่องนิ่มๆนั้นด้วยใจที่เต้นรัว นุ่มจริงๆแก้มเจ้าเด็กตุ่น ดลผละออกจากแก้มตุ่น ไม่ทันตั้งตัว
ตุ่นก็ยื่นหน้ามาหอมแก้มดลทั้งสองข้างแรงๆ
“ฮ้า ชื่นใจแก้มดลนุ้มนุ่ม ฮ่าๆ”ตุ่นหัวเราะ ยิ้มกว้างก่อนจะโผเข้ามากอดดลอีกครั้ง
“พอแล้วไอ้นี่นิ ไปกินข้าวได้แล้ว”ดลรีบบอกก่อนที่เขาจะห้ามใจไม่ให้จับเจ้าเด็กตุ่นที่มาจูบซะให้เข็ด
เขาแค่อยากรอให้ถึงเวลาก่อน รอให้เด็กตุ่นพร้อมกว่านี้ เด็กตุ่นแค่ม.5เอง ตุ่นจำใจต้องปล่อยดลให้เป็นอิสระ
เดินจับมือดลไปที่โต๊ะอาหาร วันนี้ตุ่นจะทานข้าวเย็นกับดล มือนี้คงอร่อยมากแน่ๆ ถึงจะเป็นแค่ข้าวไข่เจียวก็เถอะ
“ดล”ตุ่นเรียกขณะที่กำลังตักข้าวอยู่ ดลหันไปมองคนเรียก
“รักตุ่นมากมั้ยอ่ะ”คำถามแบบนี้ ทำไมเจ้าเด็กตุ่นมันชอบถามจังเลยนะ ดลหัวเราะยิ้มหน้าแดง
“อืมมม ขอคิดก่อน”
“โห ไม่เห็นต้องคิดเลย ถ้าถามตุ่นนะ ตุ่นจะตอบอย่างไม่คิดเลยว่าตุ่นรักดลมากกกกกกก”
เด็กตุ่นตะโกนลั่นห้อง ดลสะดุ้งตกใจไม่คิดว่าตุ่นจะตะโกนเสียงดังขนาดนี้ แต่ดลก็ใจเต้นแรงและดีใจเหลือเกินที่ได้ยินแบบนี้
“กูก็รักมึงนะตุ่น รักมึงจริงๆ”ดลพูดเหมือนกระซิบต่างจากตุ่นมาก แต่ตุ่นก็ปลาบปลื้มหัวใจ ตุ่นรู้ว่าดลก็รักตุ่นนั่นแหละ
ตุ่นเขินแทบแย่ตักข้าวแทบไม่ตรงจานแล้วเนี่ย
“ดลอ่ะ”ตุ่นก้มหน้างุด แก้มแดงปลั่ง ไม่กล้าเงยหน้ามาสบตากับดลอีก
เรื่องของดลกับตุ่น เขาเองก็ไม่นึกว่าความสัมพันธุ์ของเขาจะมาได้ไกลขนาดนี้และรู้สึกผูกพันได้มากขนาดนี้และทำให้เขารู้สึก
‘รัก’ได้มากขนาดนี้
//////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มาลงตอนพิเศษที่เเสนจะสั้น ฮ่าๆ
ยังไงก็รอตอนยาวๆหน่อนค่ะ ช่วงนี้เรียนหลายตัวมาก
จุ้บบบบบบบบบ
รักตุ่นกับดลจัง ฮ่าๆ
-
ถึงจะสั้น แต่ก็น่ารักนะ น้องตุ่นยังคงรักษาความน่ารักแบบประหลาด ๆ มัดใจน้องดลเหมือนเดิม
ตอนนี้มีการอ้อนให้น้องดลหอมแก้มตัวเองด้วย สมเป็นน้องตุ่นบอกรักทีไม่มีเขินอายเลย
ไม่เหมือนน้องดลกลายเป็นคนขี้อายขึ้นทุกทีละ 555
รอติดตาม และบวก บวกเป็นกำลังใจให้ผู้เขียนต่อไปจ้า :pig4: :L2:
-
ทิ้งท้ายเหมือนคนเขียน
รักตุ่นกับดลตังงง ♥
-
อ๊าาา ตกใจชื่อเพื่อนนายเอก อ่ะ ฮิ
(เขิลลแปป)
-
เด็กตุ่นมันน่ารักมากกกกกกกกกกก
-
โอ้ะ เพิ่งเห็นว่ามีตอนพิเศษ ยังน่ารักไม่เปลี่ยนเลยนะคู่นี้ :m3:
น้องตุ่นยังต๊องแต่จริงใจ คิดอะไรก็พูดออกมาหมด ไม่เปลี่ยนอยู่แล้ว
แต่นายดลนี่สิ เรียกว่ามีพัฒนาการทางความรักกับน้องตุ่นมากเลยนะเนี่ย
แหม มีการบอกให้รู้ว่าไม่มีทางนอกใจ แถมใจเต้นตึกตักกับน้องตุ่นซะด้วย
ความคิดของดลใช้ได้เลย เรื่องความรัก กับ เซ็กซ์ ไม่ควรเอามาปะปนกัน
เพราะรักน้องตุ่นมาก ถึงต้องรอเวลาที่เด็กขนาดตุ่นจะพร้อมกับเรื่องนั้นสินะ
แต่น้องตุ่น ที่ไม่รู้อะไรซะเลย กลายเป็นยั่วดลแบบไม่รู้ตัวซะแล้วนะนั่น
อย่างนี้ต้องนับถือในความอดทนอดกลั่นของดลสินะ
คู่นี้ ความรักยังพัฒนากันไปได้อีกเรื่อย ๆ เลยนะเนี่ย อยากอ่านต่อซะแล้วสิ
ถ้ามีตอนพิเศษต่อไปอีก จะขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะคนเขียน แหะ ๆ
แต่ตอนนี้ ก็ขอบคุณค่ะ :L1:
-
เรื่องนี้น่ารักมากๆ เลยค่ะ ชอบบบบบ รออ่านเรื่อง ผมเป็นโรคแพ้ภูมิอีกเรื่องนึง ><
-
ดลขี้อายจริงๆ
-
ตุ่นจะน่ารักไปถึงไหน
ทั้งซื่อๆ บ๊องๆ แถมน่ารักอีก
ชอบคู่นี้จัง น่ารักทั้งคู่
รอตอนพิเศษมาต่อเพิ่มอยู่นะ
-
ตอนพิเศษ : ครั้งแรกของตุ่น ย้อนหลัง Valentine
“ดลลลล”
“หืม ทำไม”
“ดล”
“อะไรของมึงเนี่ย”ดลหันไปชักสีหน้าใส่ตุ่นก็เรียกเขาแบบนี้มาหลายครั้งแล้วไม่พูด มันน่ารำคาญเหมือนกันนะ เขากำลังนั่งทานอยู่ วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ตุ่นมาค้างที่ห้องพักของดล ซึ่งตรงกับวันศุกร์พอดี ตุ่นก็เลยถือโอกาสมานอนค้างคืนกับดล ก็เหมือนๆกับทุกๆครั้ง แค่มาค้างด้วยเฉยๆ
“ดลทำหน้าแบบนี้ใส่ตุ่นหรอ”ตุ่นทำเสียงแหลม เข้ามานั่งตักของดลทัน มือเล็กของตุ่นก็ดึงแก้มทั้งสองข้างของดลไปมาด้วยความหมั่นไส้ มาทำหน้าดุใส่ตุ่นหรอ นี่แหนะๆๆ
“โอ๊ยยยย ไอ้ตุ่นเจ็บนะเว้ย”ดลรวบมือของตุ่นไว้ได้ทันที่แก้มของเขาจะหลุดออกมาเสียก่อน
“ก็ดลอ่ะ ไม่สนใจตุ่นเลย วันนี้วันวาเลนไทน์นะดล วันแห่งความรัก!!”ตุ่นทำปากยื่นเหมือนงอน ยังคงนั่งอยู่บนตักของดลอยู่
“เอ้า ก็ซื้อกุหลาบให้ไปช่อนึงแล้วนี่”ดลบอก ช่อใหญ่เสียด้วย จริงๆแล้วดลไม่ได้สนใจวันวาเลนไทน์มากนักหรอก มันไม่ได้มีความหมายขนาดนั้น หมายถึง แค่ได้อยู่กับไอ้ตุ่นแบบนี้ก็พอ มันก็มีความสุขดีอยู่แล้ว แต่ดูเหมือนเจ้าเด็กตุ่นจะคิดจริงจังให้ความสำคัญกับวันนี้มากกว่าวันมาฆะฯอีกแหนะ นี่ขนาดเขาพาเจ้าเด็กตุ่นไปทำบุญเวียนเทียนมาแล้วก็ตามยังจะบ่นอีก เฮ้อ
“โห่ แค่นั้นจะไปพออะไรอ่ะ คนอื่นเค้ามีของพิเศษๆให้กันนี่ ดูอย่างใบเตยสิแฟนของใบเตยซื้อแหวนเพชรให้ด้วยล่ะ”ตุ่นทำหน้างอ ดลทำหน้าบึ้งไป
“แล้วดอกไม้กูล่ะ กูตั้งใจให้มึงเหมือนกันนะ”ดลพูด ถึงมันจะเหี่ยวแห้งภายหลังแต่ดลตั้งใจปลูกกุหลาบมาตั้งนานแล้ว กว่าจะเป็นดอกได้แบบนี้เขาต้องพยายามแค่ไหน เจ้าเด็กตุ่นคงไม่รู้อะไร อยากจะโกรธแต่ก็ทำไม่ลงเพราะไอ้ตุ่นมันเหมือนเด็กที่ไม่โต ความคิดก็เด็กๆ
“ตุ่นดีใจมากๆที่ดลให้ดอกกุหลาบตุ่นนะ แต่…มันเป็นวันพิเศษ ดลไม่อยากได้หรืออยากให้อะไรตุ่นอีกหรอ”คราวนี้เด็กตุ่นทำหน้าอายๆ แก้มแดงก้มหน้าลงต่ำ ดลมองอย่างสงสัยน้ำเสียงไอ้เด็กตุ่นมันดูมีนัยยะแอบแฝง ดลเมื่อยตั้งใจจะยกตัวตุ่นออก แต่เด็กตุ่นขืนไว้ ทิ้งน้ำหนักตัวเต็มที่ นั่งทับหน้าขาของดลไว้แน่น
“เฮ้ย ตุ่น ลุกออกไปสิ”ดลบอก หน้าแดงนิดหน่อย ก็เขาสองคนกำลังอยู่ในท่าทางที่ชวนล่อแหลม
“ไม่อ่ะ…ดล คือว่า…ตุ่น”ตุ่นพูดติดขัด เรื่องแบบนี้พูดออกไปมันน่าอาย ตุ่นนึกถึงคำพูดของใบเตยว่าวันวาเลนไทน์คู่รักเขาก็ต้องสวีทกัน จู๋จี๋กัน แล้วใบเตยก็พูดถึงเรื่อง….เรื่อง…การจึ๊กกระดึ๋ยกับแฟน
“ตุ่น มึงนี่ฟุ้งซ่านนะ”ดลพูดเสียงดุ เผื่อเจ้าเด็กนี่จะได้กลัวบ้าง เขาเองก็ไม่ใช่คนไร้เดียงสาจนไม่รู้ว่าไอ้ตุ่นนี่ต้องการอะไร เฮ้อ ไอ้ที่เคยบอกๆไว้ไม่เข้าใจหรือไงน้า คอยแต่หาเรื่องมายั่วเขาอยู่ได้
ต้องเป็นยัยใบเตยน้องสาวไอ้ตุ่นแน่ๆที่คอยแต่จะป้อนเรื่องทะลึ่งๆใส่หัวเจ้าเด็กตุ่น
“ดลอ่ะ …ตุ่นแค่ อยากลองดู”ดลยิ้ม เมื่อเห็นไอ้ตุ่นหน้าแดงพูดจาอ้อมแอ้มไม่เต็มเสียง เด็กหนอเด็ก
“ลองอะไรล่ะ”ดลแกล้งถาม กระชักเอวของเด็กตุ่นมากขึ้น แม้รู้ดีว่าการทำแบบนี้เหมือนเป็นการจุดไฟให้ตัวเอง
“ก็…บ้าหรอ ตุ่นก็อายนะ”เด็กตุ่นทุบไหล่ดลแรงๆ ท่าทางของเด็กตุ่นทำให้ดลหัวเราะ
“มึงอายเป็นด้วยหรอ”ดลขำ ตั้งแต่รู้จักไอ้ตุ่นมานี่ ไอ้ตุ่นไม่เคยอายนะตั้งแต่การเข้าหาดลเพื่อบอกชอบน่ะ พอคิดแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ ไอ้เด็กตุ่นมันน่ารัก
“อายดิ”
“จุ๊บ”ดลยื่นหน้าไปจูบตุ่นเบาๆ ไอ้เด็กตุ่นตอบสนองจูบของเขา
“เฮ้อ มึงมันซื่อบื้อ ไม่เข้าใจกูเลยนะ…อยากรู้อยากลองนักใช่ไหม”ดลพูดเสียงเบาก่อนจะจับไอ้เด็กตุ่นอุ้มไปที่เตียง สีหน้าไอ้เด็กตุ่นดูตื่นเต้น ดลวางเด็กตุ่นลงกับเตียงแล้วเข้าไปค่อมร่างเล็กนั้นไว้
“ดล…”เจ้าเด็กตุ่นเรียกเขาเบาๆ แววตาดูสั่นไหวเหมือนจะกลัว ดลโน้มไปปลอบประโลม จูบเบาๆทั่วใบหน้าแล้วเลื่อนไปไซร้คอขาวๆ แค่นี้ก็ไอ้เด็กตุ่นก็บิดเป็นเกลียว
“อ๊า ดล อื้ออออ ตุ่น ตุ่น”ไอ้เด็กตุ่นครางหลบตาปี๋ เอียงคอหลบสัมผัสของดล
“งั้นกูไม่ทำแล้วนะ”ดลบอก เพราะตอนนี้ไอ่ตุ่นดูไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ตุ่นลืมตาเม้มปากส่ายหน้า
“อ้าว ทำไมอ่ะ”
“ก็มึง…ไม่ชอบก็บอกจะได้ไม่ทำ”เขาไม่อยากบังคับ ตุ่นเงียบ
“เปล่าซะหน่อย ตุ่นแค่จั๊กกระเดียมอ่ะ”ตุ่นทำหน้าอายๆ แล้วกอดดลไว้
“เออๆ อย่าร้องทีหลังก็แล้วกัน”ถึงตอนนั้น ดลไม่แน่ใจว่าตัวเองจะหยุดหรือเปล่า
ดลก้มจูบตุ่นอีก มือล้วงเข้าไปในเสื้อ เล้าโลมจนไอ้ตุ่นเริ่มตอบสนองดลมากขึ้น
เสื้อผ้าของดลและตุ่นถูกถอดออกจนหมด ตุ่นหน้าแดง เมื่อโป๊ต่อหน้าดลแบบนี้
“ดลอย่ามองดิ ตุ่นอายนะ”ตุ่นเอามือปิดตาดลที่คร่อมอยู่ด้านบน เขาหัวเราะ
“เอ้า ไม่ให้มองแล้วกูจะทำยังไงอ่ะ”ดลพูดแล้วเข้ามาคลอเคลียที่ซอกคอของตุ่นอีกรอบ ลากลิ้นเลียไปตามตัวขาวๆนั้นทุกซอกทุกมุม
“เค็มว่ะ”ดลแกล้งพูด ทำให้ตุ่นยิ่งอายมากกว่าเดิม
“ดลบ้า ตุ่นไม่เค็ม ตุ่นหวานออกนะ ให้ชิมใหม่”ตุ่นพูดเบาๆแล้วยื่นหน้ามาจูบดล ไม่จูบอย่างเดียวไอ้ตุ่นมันกัดปากดลอีกต่างหาก จนเขาได้ลิ้มรสคาวฝาดๆของเลือด
“ดูดิ เลือดออกเลย”ดลซี้ดปาก เอามือแตะดู ก่อนจะโถมตัวเข้าหาตุ่นซุกหน้าไปตามแผ่นอกไล่ลงมาตามสะดือ
“อ๊า ดล จักกระเดียมอ่า อื้อออ ”ตุ่นดิ้นจะหัวเราะก็ไม่หัวเราะ ตุ่นทุบแขนดลไปด้วย
“อย่าแหกปากดังดิ เดี๋ยวห้องข้างๆได้ยิน”ดลพูดแล้วยิ้มๆ ตุ่นทำปากขมุบขมิบ ใจเต้นตุบๆ หวั่นไหวสั่นสะท้านไปทุกการกระทำของดล จนตุ่นไม่กล้าไปสบตาของดลอีกเพราะมันขัดเขิน
ตุ่นเคลิ้มไปกับดล
ดลเอื้อมไปหยิบโลชั่นที่โต๊ะลิ้นชักข้างๆ ตุ่นกลืนน้ำลายรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น นี่คือจุดไคลแม็กซ์ที่ตุ่นรอคอย เอ๊ย ไม่ใช่ ตุ่นก็กลัวๆอยู่เหมือนกัน ยังจำหนังที่ใบเตยเอามาให้ดูได้ดี
“ไม่ต้องกลัวนะตุ่น”ดลพูดเสียงนุ่ม ส่งยิ้มหวานมาให้ แล้วบีบโลชั่นใสมือ
“โอ๊ยยย ตุ่นเจ็บอ่ะ อ๊ะ โอ้ย เจ็บๆ”ทันทีที่ดลแทรกนิ้วเข้ามาในตัวตุ่น ตุ่นก็ร้องด้วยความเจ็บ ดลมองอย่างใจเย็น
“อย่าเกร็งสิตุ่น”ดลโน้มมาประกบจูบ ยังคงขยับนิ้วเข้าออกอยู่ ตุ่นนิ่วหน้า คิ้วขมวด ไม่เห็นรู้สึกดีอย่างที่ใบเตยบอกเลย เจ้ารัฐก็อีกคนนึง
“โอ๊ย ฮืออ ตุ่นเจ็บอ่ะ ไม่เอาแล้วๆ อ๊า”ตุ่นหลับตา ดิ้นไปมา ดลทำหน้านิ่ง
“ตุ่น อย่าร้องสิ นะ ดลรับรองว่าไม่เจ็บ เดี๋ยวก็หาย”ดลกระซิบเสียงนุ่มอีกครั้ง แล้วจูบตุ่นอยู่นาน นิ้วก็ยังคงขยับเข้าออกเป็นจังหวะ ไม่นานนักตุ่นก็เริ่มปรับตัวชินขึ้น
ดลกัดฟันแน่นเมื่อ พยายามแทรกน้องชายตัวเองเข้าไปข้างในตัวของเด็กตุ่น แน่นอนว่าดลใส่ถุงยางแล้ว
“อ๊ะ โอ้ย ตุ่นเจ็บ”ตุ่นผงกหัวขึ้นมาดู ทำหน้าเหมือนตกใจเมื่อเห็นว่าอะไรกำลังรุกล้ำช่องทางของตัวเอง
“ไม่เกร็งนะตุ่น”ดลบอกแล้วจูบปากตุ่น เลื่อนไปไซร้คอ ลามเลียยอดอกเล็กๆน่ารักของตุ่นเริ่มเคลิ้มอีกครั้ง ดลใจเย็นค่อยๆขยับเข้าหาตุ่นทีละน้อย …ค่อยเป็นค่อยไป….เพราะตุ่นตัวเล็กกว่า…และของดลเองก็ดูจะน่ากลัวไปสำหรับเจ้าตุ่น
“อ่าห์ อื้มม”ตุ่นคราง เมื่อดลเข้าไปจนสุด เล่นเอาเขาเหงื่อตก ดลจับขาตุ่นขยับให้ถนัด แล้วค่อยๆขยับเอวออกช้าเนิบ ตุ่นสะดุ้งทุกครั้งที่เขาขยับเข้าใส่
“อ่ะ อ๊า”
บทรักเริ่มก่อตัวขึ้น ดลขยับเอวถี่ขึ้นตามอารมณ์ที่มากขึ้น เขาโน้มไปจูบเจ้าเด็กตุ่นรุนแรงตามอารมณ์ดิบๆเก่าของตัวเอง เดี๋ยวนี้ดลใจเย็นขึ้น ไม่ทำตัวอันธพาลมากเหมือนแต่ก่อน ตั้งแต่เจ้าตุ่นเข้ามาในชีวิต เขากลายเป็นคนรักสงบขึ้นมาซะอย่างนั้น
“ดล…อ๊ะๆ ตุ่น จะ ไม่ไหวแล้วนะ อื้อ”ตุ่นบิดตัวไปมา ก่อนจะปล่อยน้ำกามออกมาจนหมด ดลเห็นว่ามันมากพอดู จำได้ว่าตุ่นไม่เคย…..เอ่อ…..ช่วยตัวเอง เฮ้อ เด็กจริง
“อ่าห์ …”ดลขยับเอวแรงขึ้นเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน ไม่นานดลก็ปลดปล่อยออกมา ถอดตัวออก เด็กตุ่นนิ่วหน้า ดลทิ้งตัวนอนลงทับตุ่นที่นอนหอบอยู่
“ตุ่นเจ็บ ต่อไปไม่เอาอีกแล้วนะ ดลไม่ต้องมาใกล้ตุ่นอีกเลย”ตุ่นเบะปาก ทำหน้าง้ำ ดลชะงัก อารมณ์ระรื่นหายไปหมด
“อ้าว ทำไมล่ะ”ขอให้ทำแท้ๆ พอเจ็บก็ไม่ให้เข้าใกล้แบบนี้ ดลก็ขาดทุนแย่น่ะสิ
“มันเจ็บนี่ ไม่รู้ล่ะ ไม่ให้ดลทำแบบนี้แล้ว”
“ก็ครั้งแรกไง มันก็เจ็บเป็นธรรมดา”
“เอ้า แล้วครั้งแรกของดลมันเจ็บมั้ย”
“เอ้า ก็กูไม่ได้โดน….”กระทำนี่นา จะไปเจ็บอะไร ตุ่นทำหน้ายู่
“งั้นเปลี่ยนกันไหม”ห๊ะ นี่หูดลฝาดไปหรือเปล่า
“ฮ่าๆๆ อย่างมึงนี่นะ พูดให้กูขำ เป็นเมียกูนี่แหละดีแล้ว”ดลเผลอพูดออกไป ทำให้ตุ่นหน้าแดงจัด
“บ้าหรอ ไม่คุยกับดลแล้ว”ตุ่นทำท่าจะพลิกตัวกลับแต่ก็ต้องร้องจ๊าก เอามือกุมก้นตัวเองไว้ด้วยความเจ็บ
“จะขยับทำไม เดี๋ยวก็แหกหรอก”
“เออ มันแหกตั้งแต่ดลทำตุ่นแล้ว ดลบ้า”ตุ่นทุบไหล่ดลแรงๆสองที คำพูดของตุ่นทำให้ดลขำ
“คร้าบๆๆ ”ดลเงียบ ความตื่นเต้นประทุออกมา เขาตั้งใจจะเซอร์ไพร์ไอ้ตุ่น ดลเอื้อมผ่านตัวไอ้ตุ่นที่นอนซุกอกเขาอยู่ ไปที่ลิ้นชัก หยิบกล่องสีแดงเล็กๆออกมา
“ตุ่น…”
“อะไรอ่ะดล”ตุ่นมองหน้าเขา ดลหน้าแดงขึ้นมา
“ตั้งแต่นี้ไป….ตุ่นเป็นของดลคนเดียวแล้วนะ ”ดลแทบแทรกแผ่นดินหนี ขณะที่ปล่อยภ้อยคำออกจากปาก เขาเปิดกล่องออกมาแล้วหยิบแหวนออกมา ตุ่นทำหน้าอึ้งๆแล้วก็เป็นปลาบปลื้มใจจนน้ำตาคลอ
“อ่ะ ดลให้”ดลจับมือซ้ายของตุ่นขึ้นมา แหวนมีจี้เพชรเล็กๆอยู่ ตามธรรมเนียมฝรั่งแล้วมันหมายถึงแหวนหมั้น ไอ้ตุ่นคงไม่รู้
“ดลอ่ะ…ขอบคุณมากนะ รักดลจังเลย”ตุ่นโผกอดเข้าหาดลแน่น โชคดีแค่ไหนที่สมหวังกับดล ต้องขอบคุณน้ำมันพรายของพี่ป๊อก
“รักษาดีๆล่ะ เดี๋ยวมึงเรียนจบม.6เมื่อไหร่ เดี๋ยวกูไปขอ”ดลพูดทีเล่นทีจริง หวังว่าคุณแม่ต่ายของตุ่นคงจะไม่คิดมากเรื่องอยู่ก่อนแต่ง ชิงสุกก่อนห่ามอะไรเทือกนี้หรอกนะ
“จริงหรอดล ว้าว สุดยอด ตุ่นโคตรดีใจเลย”ตุ่นทำหน้าเคลิ้มฝัน ดลหัวเราะ ก้มไปจูบเหม่งไอ้เด็กตุ่นเบาๆ
“เว่อร์ไปนะมึง”
“เอ้าก็คนมันดีใจ นี่ๆ ดล ตุ่นว่าจะเอาของขวัญไปขอบใจพี่ป๊อกเจ้าของน้ำมันพรายดีไหม ถ้าไม่ได้พี่ป๊อกป่านนี้ดลคงเป็นของใครก็ไม่รู้เนอะ ไปกับตุ่นนะ”สิ้นเสียงไอ้ตุ่น ดลถึงกับอ้าปากค้างพูดไม่ออก
นี่ไอ้เด็กตุ่นนี่ยังไม่ล้มเลิกเรื่องน้ำมันพรายอีกหรอไงเนี่ย โอ้ พระเจ้า สวรรค์ช่วยทำให้เด็กตุ่นตาสว่างเสียทีเหอะ ดลเหนื่อยใจจัง
“ไอ้บื๊อเอ๊ย เฮ้อออ ยังเชื่อเรื่องน้ำมันพรายอยู่อีกหรอ”
“เอ้า ไม่รู้ล่ะ ถ้าตุ่นไม่ไปซื้อน้ำมันพรายมาสาดใส่ดล ดลก็ไม่มีวันรู้จักตุ่นหรอก…ดลรักมากไหม”ตุ่นถามเสียงจริงจัง ดวงตาใสแจ๋วน่ารัก
“หืม รักดิ ถามทำไม”ดลเสียงดังกลบเกลื่อน ความกระดากอาย
“ดี งั้นไปหาพี่ป๊อกกับตุ่นพรุ่งนี้นะ”เวรกรรม
“เออๆ ไปก็ไป”ดลบอก ตุ่นยิ้มกว้างนอนซบดลอย่างสุขใจ จนลืมความเจ็บที่ก้นไปเลย
“แล้วก็ไปขอขมาแม่ต่ายด้วยนะ เพราะดลผิดผี”
ดลหัวเราะ
ไอ้ตุ่นนี่มัน……………….
น่ารักจริงๆ
แล้วแบบนี้ ดลจะไม่รักได้ไง
___________________________________________________________________________
มาช้าไปหน่อย ไม่ทันเมื่อวานเลย
ยังไงก็รอหน่อยนะ ตอนยาวๆน่ะ ฮ่าๆ
-
ตุ่นนี่มันยังเชื่อเรื่องน้ำมันพรายอยูีอีก
-
ตุ่นน่ารักจริงๆ ><
-
ไอ้เด็กตุ่นเอ้ยยยยยย
น่ารักจังเลยน๊าาา
-
คู่นี้น่ารัก ปนฮ่าตลอด
-
สุดท้ายก็ได้ เลิฟๆๆ กันซะที
-
o16 o16
-
:m20: :m20: :m20: :m20:ตุ่นน่ารักกกกกที่สุดเลยยยยยยยย :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
เด็กตุ่นน่ารักมากค่ะ เหมือนจะซื่อแต่ก็แอบเจ้าเล่ห์เป็นฝ่ายเริ่มก่อนทุกที
ว่าแต่ตุ่นเชื่อจิงเหรอว่าเป็นเพราะน้ำมันพรายอ่ะ 555
สนุกมากค่ะ ไว้จะตามไปอ่านอื่นของคนเขียนนะคะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^
-
:-[ น่ารักจริงๆ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆ และดีๆแบบนี้
เราหุบยิ้มไม่ได้เลย ขอบคุณจริงๆค่ะ :pig4:
-
เด็กตุ่น น่ารักกกกก ฮาสุดๆ 555 อ่านไปขำไป
-
เด็กตุ่น น่ารักกกกก ฮาสุดๆ 555 อ่านไปขำไป
-
เด็กตุ่น น่ารักกกกก ฮาสุดๆ 555 อ่านไปขำไป
-
คู่นี่มีความน่ารักมากจริงนะนะ
-
เด็กตุ่นตลกมาก น้ำมันพรายขี้หมู 555
-
ตลกมากๆเลยอ่ะ 555555
-
เรื่องนี้ สนุกมากกกกคับ อ่านไปหัวเราะไปตลกกับความซื้อของเจ้าตุ่น บางซีนก็ซึ้ง :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:m20: นึกว่าลืมเรื่องน้ำมันพรายไปแล้วนะตุ่น
-
หวานกันได้อีก เจ้าเด็กตุ่นฮาและน่ารักมาก ซื่อๆแต่แอบร้าย ดลตามทันมั้งไม่ทันมั้ง ตล๊ก 55 อ่านไปขำไป สนุกจริงค่ะ ชอบๆ