CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: takuya ที่ 13-06-2013 11:57:01

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 13-06-2013 11:57:01

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอ ให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่ นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อ ความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 
*****************************************************************************************
เรื่องใหม่ของพี่  sake  ค่า ได้รับอนุญาตให้มาลงที่นี่เเล้ว อ่านกันให้สนุกนะคะ


ตอนที่ 1

   
   กรุงเทพมหานคร

   ห้องสูทชั้นบนของโรมแรมระดับห้าดาว ขณะนี้คือที่พำนักของเชื้อพระวงศ์สำคัญยิ่งของราชอาณาจักรปัญจคีรี ระบบความปลอดภัยถูกกวดขันมากขึ้นแต่ไม่ถึงขั้นต้องตรวจค้นทุกผู้คนเข้าออก ด้วยผู้พำนักมิได้มาด้วยข้อราชการอย่างเป็นทางการระหว่างรัฐต่อรัฐ

   “ฝ่าบาท เครื่องเสวยพร้อมแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

   บุรุษในชุดสูทสากลสีเข้มพยักหน้ารับรู้เพียงนิด จากนั้นค่อยละสายตาจากแฟ้มเอกสาร ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงที่มากกว่าคนทั่วไปๆยังห้องรับประทานอาหาร

   หนังสือพิมพ์หัวนอกถูกจัดเตรียมวางไว้บนโต๊ะอาหารเช่นปกติ ทว่าผู้นั่งหัวโต๊ะไม่คิดจะหยิบขึ้นมาอ่าน หากชำเลืองไปทางที่ตั้งของโทรทัศน์จอกว้าง

   “เปิดโทรทัศน์”

   “พ่ะย่ะค่ะ” ราชองครักษ์ประจำพระองค์เจ้านรพยัคฆาภูบดินทร์ พระอนุชาต่างมารดาของสมเด็จพระราชาธิบดีแห่งราชอาณาจักรปัญจคีรีรีบทำตาม

นัมทัคเปิดช่องรายการข่าวภาคภาษาอังกฤษให้พระองค์ทอดเนตร แล้วจึงนำรีโมทคอลโทรลไปวางใกล้ๆ จากนั้นถวายคำนับขอพระราชทานพระอนุญาตทรุดตัวนั่งเบื้องขวาเช่นทุกวัน

องค์นรพยัคฆ์เสวยพลางชำเลืองดูภาพเคลื่อนไหวในหน้าจอโทรทัศน์เป็นระยะ จวบจนรายการข่าวจบก็ต่อด้วยข่าวบันเทิงของประเทศที่ทรงพำนักอยู่

ข่าวคาวดาราผ่านไปเรื่อยๆจากปากผู้ประกาศข่าวสาวที่จีบปากจีบคอพูดฉะฉาน องครักษ์นัมทัคอดที่จะชำเลืองมองบุรุษซึ่งนั่งหัวโต๊ะไม่ได้

ปกติพระองค์ไม่เคยทอดพระเนตรข่าวบันเทิงพวกนี้ ทรงดุเสียด้วยซ้ำว่าเกินพอดีทั้งนักข่าวและดารา

ข่าวดาราสาวหน้าตาจิ้มลิ้มแต่ทรงโตให้สัมภาษณ์ถึงแฟนหนุ่มคนปัจจุบันอย่างร่าเริง และออกจะภาคภูมิใจอยู่ไม่น้อย ภาพข่าวจึงตัดไปที่งานคอนเสิร์ตแห่งหนึ่งและซูมหน้าชายหนุ่มที่คาดว่าจะเป็นแฟนของเธอให้เห็นชัดๆ ก่อนจะตัดภาพกลับมาที่ผู้ประกาศข่าวสาวอีกครั้ง

มีแฟนเก่ง ฉลาด แสนดีแบบนี้ก็อย่าปล่อยให้หลุดมือเชียวนะคะคุณน้อง เดี๋ยวจะหาว่าพี่ไม่เตือน

เสียงผู้ประกาศข่าวสาวเอ่ยเตือนหวังดี แต่ดูคล้ายไก่แก่แม่ปลาช้อนไม่มีผิด จากนั้นจึงยกมือไหว้บอกลาผู้ชม

นัมทัคเหลือบมองวงพักตร์ขมวดมุ่น เจ้าตัวรีบก้มหน้ากลืนอาหารเงียบๆ

“ถ้าบ้านเมืองเราปล่อยให้สื่อเสรีแบบนี้ เจ้าชอบไหมนัมทัค?” สุรเสียงถามเรียบ แต่คนฟังรู้ว่าจะตอบเล่นๆไม่ได้

“ชอบและก็ไม่ชอบพ่ะย่ะค่ะ”

ปรายเนตรมองคนตอบก่อนยกมุมโอษฐ์ขึ้น

“สรุปว่าชอบหรือไม่ชอบกันล่ะ?”

 “ชอบที่สื่อนั้นมีประโยชน์ เข้าถึงประชาชนได้ง่าย แต่คำว่าเสรีใช่ว่าไม่มีขอบเขต ต้องวางรากฐานและสร้างจิตสำนึกผู้ใช้สื่อเสียก่อนจะเปิดเสรี มิฉะนั้นวัฒนธรรมอันดีงามของเราจะถูกกลืนกินจนคนรุ่นใหม่เห็นเป็นเรื่องล้าสมัย และต้องล้มล้างเสีย”

“แต่ก็ชอบมิใช่หรือ?”

“อะ...เออ...ฝ่าบาท” นัมทัค องครักษ์คนสนิททอดเสียงยาวโอดครวญ “จะให้กระหม่อมดูแต่ข่าวทั้งวันก็แย่เหมือนกันนะพ่ะย่ะค่ะ”

มุมโอษฐ์ยกขึ้นเล็กน้อย ก่อนยกถ้วยชาขึ้นจิบรอเวลากลับบ้านเกิดเมืองนอนในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า


   เกือบพลบค่ำ รถยนต์สีขาวแต่งลายซิ่งติดฟิล์มดำแล่นปราดเข้ามาจอดหน้าคฤหาสน์หลังงามด้วยความคุ้นเคย  ชายหนุ่มรูปร่างโปร่งเพรียวใส่แว่นกันแดดตามสมัยนิยมก้าวออกจากรถด้วยท่าทางมาดมั่น ใบหน้าคล้ายยิ้มละมุนตลอดเวลา ทำให้เจ้าตัวดูอารมณ์แจ่มใสเป็นนิจ เดินหอบหิ้วข้าวของพะรุงพะรังจนแม่บ้านมาพบร้องทักเสียงดัง

   “หอบอะไรมาตั้งมากมายล่ะคะคุณต่าย มาป้าช่วย”

   “ของขวัญที่แฟนๆคลื่นวิทยุเขาส่งมาให้วันเกิดครับป้าหยด”

   ชายหนุ่มตัวไม่โตตอบพร้อมเอี้ยวหลบไม่ให้แม่บ้านเชื้อสายจีนช่วยถือ ก่อนรีบเดินไปยังห้องนั่งเล่นแล้ววางข้าวของบนพื้นพรมหนานุ่ม ส่วนตัวเองเอนตัวนอนบนเก้าอี้ยาวทำท่าเหนื่อยเสียเต็มประดา หากใบหน้าเกลื่อนรอยยิ้ม

   “วันเกิดคุณต่ายผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้วนี่คะ”

   “ครับป้า ของพวกนี้ผมให้ทางสถานีเขาช่วยเก็บไว้ให้ก่อน เพิ่งมีโอกาสขนกลับก็วันนี้ล่ะครับ” ก็ถ้าไม่เอากลับวันนี้ เจ้าหน้าที่เขาจะเอาไปทิ้งแล้ว

   ป้าหยดทรุดตัวนั่ง หยิบของที่อยู่ในถุงพลาสติกใบใหญ่ออกมาพลิกพิจารณา

   “มีแต่ตุ๊กตา ผ้าเช็ดหน้า ขวดโหลดาวกระดาษ นกกระดาษทั้งนั้นเลยนะคะ” ผู้สูงวัยเขม่นมองชายหนุ่มรุ่นลูกยิ้มละไม

   “ก็ของที่กินได้ก็กินกับเพื่อนๆดีเจที่สถานีไปหมดแล้วนี่จ๊ะป้าหยดคนสวย เหลือแต่ที่กินไม่ได้ก็เลยต้องเอากลับบ้าน ต่ายว่าต่ายจะเอาไปบริจาคให้เด็กๆที่เขาไม่มี”

   “ของสาวๆทั้งนั้นเลยนะคะเนี่ย ถ้าเขามารู้เข้าคงเสียใจกันน่าดู”

ป้าหยดส่งสายตาค้อนให้คุณชายคนเล็กของบ้านวงโต กับความเนื้อหอมที่นับวันจะทวีคูณ

   “โธ่ป้าหยด” ชายหนุ่มหัวเราะเห็นแนวฟันขาวสะอาด “ถ้าเป็นผู้ชายป้าค่อยมากลุ้มใจดีกว่า”

   “จะผู้ชายผู้หญิงก็เหมือนกันล่ะค่ะ เดี๋ยวนี้ไว้ใจใครไม่ได้หรอก ยิ่งคุณต่ายกำลังดังแบบนี้ยิ่งมีพวกไม่หวังดีเข้ามาเยอะนะคะ ระวังตัวไว้เถอะค่ะ ถึงเป็นผู้หญิงก็อย่าไว้ใจเชียว นางนกต่อเยอะแยะไปค่ะ”

   ป้าหยดมองชายหนุ่มที่ตนเองถนอมกล่อมเกลี้ยงมากับมือ ในสายตายังคงเห็นอีกฝ่ายเป็นหนุ่มน้อยตลอดกาล เพียงสวมใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์ก็ไม่สามารถกลบราศีความเป็นผู้ลากมากดีได้หมด ด้วยสะท้อนออกมาในทุกอิริยาบถของชายหนุ่มจากสายตระกูลผู้ดีเก่า และตอนนี้บิดาของชายหนุ่มดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ อดีตเอกอัครราชทูตเก่า ตำแหน่งนี้จึงสมเหตุสมผลกับทุกฝ่ายซึ่งอยู่ในขั้วเดียวกัน

   “คร๊าบป้า”

   ชายหนุ่มขานรับเสียงพร่ำสอนของแม่บ้านซึ่งเลี้ยงกันมาแต่เล็กแต่น้อยอย่างเกียจคร้าน พลางซบหน้ากับหมอนอิง สูดลมหายใจยืดยาว วันนี้รู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน

   ตั้งแต่เรียนจบปริญญาโทมาจากอังกฤษปีที่แล้ว เขาได้บอกกับบิดาว่าอยากจะไปเที่ยวรอบโลกซักรอบแล้วค่อยทำงาน ทว่าก่อนจะได้ทำดังใจฝันก็จับพลัดจับผลูได้ถ่ายโฆษณาแป้งหอมเย็นยี่ห้อดังในท้องตลาดยี่ห้อหนึ่งจนเกิดติดตาผู้บริโภค คราวนี้เลยต้องพับโครงการเที่ยวรอบโลกไว้ก่อน เพราะมีงานวิ่งเข้าใส่แบบไม่ทันตั้งตัว และเขาคิดว่ามันเป็นประสบการณ์ชีวิตที่หาไม่ได้ง่ายๆ จึงรับงานติดพันเรื่อยมาถึงปัจจุบัน ยกเว้นงานถ่ายหนังถ่ายละครที่ต้องปฏิเสธลูกเดียว เพราะมันกินเวลาส่วนตัวเยอะ จึงเลือกรับงานตามที่พอใจ  เลยมีเสียงค่อนแคะว่าเป็นคุณชายจอมเรื่องมากอยู่เนืองๆ

   “ไปอาบน้ำสิคะ นอนแบบนี้ไม่สบายตัวหรอกค่า”

   กระต่ายน้อยของป้าหยดเดินหมดแรงขึ้นไปยังห้องพัก จัดการอาบน้ำอาบท่าเสร็จก็ทิ้งตัวเองลงบนที่นอนนุ่มหอมสะอาด หลับตาลงอย่างเมื่อยล้า

   แม้งานที่ทำอยู่ตอนนี้จะสนุกและรายได้ดี หากเขายังรู้สึก มันไม่ใช่สิ่งเติมเต็มให้ชีวิตเขาสมบูรณ์ ชีวิตที่เขาสามารถเลือกได้ เพราะฐานะทางครอบครัวที่ทำให้เขาไม่มีวันอดไปจนตาย เป็นที่อิจฉาของคนค่อนประเทศ  จนเกิดกระแสไฮโซแย่งงานดารานักร้องเป็นว่าเล่น ทั้งที่เมื่อก่อนอาชีพเต้นกินรำกินพวกผู้ดีเขาไม่ทำกัน  หากเขาก็ใช้โอกาสที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดแสวงหาจุดหมายในชีวิต ใครหรือคนค่อนประเทศจะมองและคิดกันไปอย่างไร เขาไม่เก็บมาบั่นทอนกำลังใจตัวเอง เพราะกำพืดมันเลือกกันไม่ได้

   “คุณต่ายคะ ลงไปทานข้าวเย็นเถอะค่ะ”

   ชายหนุ่มลืมตาพลันเมื่อได้ยินเสียงแม่บ้านเคาะประตูแล้วเปิดเข้ามาบอกเสียงนุ่ม

   “พ่อกลับมาแล้วเหรอป้า”

   “กลับมาแล้วค่ะ คุณช้างก็มาด้วยนะคะ”

   “พี่ช้างมาเหรอ งั้นไอ้ตัวแสบสองคนก็มาด้วยสิ”

   ชายหนุ่มนึกไปถึงหลานชายทั้งสองคน อายุไล่เลี่ยกัน อยู่ชั้นปอห้าปอหกเห็นจะได้ และเลยวัยที่เขาจะหลอกได้แล้ว เลยไม่ค่อยสนุกเวลาแกล้ง เพราะเด็กๆมันรู้ทันเสียทุกทีไป เด็กเดี๋ยวนี้โตไวรู้มากกันจะตาย

   “ดูพูดเข้า” ป้าหยดค้อน “มากันหมดบ้านล่ะค่ะ”

   กระต่ายเดินลงไปหาพี่ชายซึ่งพาภรรยาและลูกชายทั้งสองมาทานข้าวที่บ้านบิดามารดาเป็นนิจ เมื่อลงมาถึงก็เห็นเจ้าหลานชายทั้งสองวิ่งไล่ไปมาให้ผู้เป็นย่าอ่อนอกอ่อนใจ ไล่ต้อนไปนั่งเก้าอี้รอทานอาหารอย่างสงบเสงี่ยมเรียบร้อย

   “ไงเรา พักนี้กลับบ้านเร็วนะ”

   คุณอดิศัย  วทนะเจริญ ประมุขของบ้านทักบุตรชายคนเล็กที่เดินหน้าขาวผ่องมานั่งทานข้าวด้วย เพราะนับแต่รับงานวงการบันเทิง บุตรชายคนเล็กก็กลับบ้านไม่เป็นเวล่ำเวลา

   “ก็เหลือแต่งานดีเจที่คลื่นวิทยุนี่ครับ เลยว่าง”

   “อ้าว! ทำไมล่ะ เบื่อซะแล้วรึ” ผู้เป็นพี่เอ่ยทักร่วมวงสนทนา “ยังดังอยู่เลยนา”

   “โธ่พี่ก็รู้ ต่ายไม่ได้อยากดังซะหน่อย”

   “อย่าๆเอ็ง เห็นมีข่าวกับสาวๆไปทั่ว”

พี่ชายปรามาสน้องชายอย่างสนิทชิดเชื้อ ไม่คิดถนอมคำพูดคำจาเหมือนเวลาพูดคุยกับมารดาหรือน้องสาว ที่ใครๆได้ฟังก็ต้องอมยิ้มอดชื่นชมไม่ได้  คุณแม่คะ น้องกวางคะ ไม่ต่างกับผู้เป็นบิดาเลยทีเดียว

   ก็บ้านนี้เขายกย่องให้เกียรติเพศหญิงกันทุกลมหายใจ

   ส่วนไอ้ผู้ชายอย่างเราๆไม่ต้องถนอมกันมาก ก็เลยดิบๆเถื่อนๆวะโว้ยกันมาแต่เล็ก จนคุณหญิงประไพผู้เป็นแม่หน่ายจะตักเตือน

   “นักข่าวก็เขียนขายข่าวไปเรื่อย แค่คุยด้วยไม่ถึงสามคำ เขียนซะว่าต่ายชวนเขาไปเที่ยว เลยไปถึงเปิดห้องนอนด้วยกัน ว่าไปนั่น”

   “แต่น่าปลื้มใช่หยอกนา แต่ละคนที่เป็นข่าวกับแกนี่สวยๆทั้งนั้น” ปราโมทย์ทำหน้าเคลิ้มจนน้ำหนึ่งผู้เป็นภรรยาเขม่นใส่ “โธ่ๆ พี่พูดเล่นน่า”

   น้องชายแอบขำกับท่าทางเกรงอกเกรงใจเมียของพี่ชาย แม้จะมีหน้าที่การงานเป็นนักการทูตอนาคตไกลเจริญรอยตามบิดา หากเบื้องหลังก็ต้องยอมสยบให้แก่ศรีภรรยาเพื่อนคู่คิดคนนี้ที่พี่ชายทั้งรักทั้งหวงมาแต่สมัยจีบกันใหม่ๆ

   “งานที่ทำก็สนุกนะพี่ช้าง แต่ต่ายว่าต่ายไม่ได้รักมัน ไม่รู้สิ คือให้ต่ายทำต่อไปก็ได้นะ แต่มันไม่มีความหมายกับชีวิตยังไงก็ไม่รู้พี่ช้าง”

   “แล้วงานร้องเพลงล่ะ เห็นอัลบั้มรวมศิลปินที่ไปร้องมาเพลงหนึ่งดังเปรี้ยงปร้างเลยนี่นา คนเขาร้องเพลงนั้นได้ทั่วบ้านทั่วเมือง”

   คนเป็นพี่ลองหยั่งเชิง ด้วยไอ้น้องคนนี้นอกจากจะพูดเก่งแล้วยังร้องเพลงเก่งมาตั้งแต่เด็ก  ตอนเห็นน้องไปออกคอนเสิร์ตเปิดอัลบั้ม ยังคิดว่าไอ้เด็กคนนี้มีแววเป็นนักร้องดัง ทั้งเต้นทั้งร้องดูเข้าที ไม่มีเคอะเขิน

   “มันเป็นธุรกิจจนไม่สนุกสิพี่”

   ปราโมทย์ส่ายหน้ากับคำตอบของน้องชาย “มันก็เป็นธุรกิจตั้งแต่แรกแล้วนี่”

   “ถ้าแบบนั้นก็หันมามองงานตามที่ร่ำเรียนมาดีไหมล่ะ?” คุณอดิศัยตักกับข้าวใส่จานพลางเหลือบมองใบหน้าบุตรชาย ซึ่งเรียนมาทางด้านอักษรศาสตร์ ด้วยเจ้าตัวมีนิสัยอยากรู้อยากเห็น ช่างซักช่างถาม อยู่นิ่งๆไม่เป็นมาแต่เด็ก จึงฉายแววนักภาษาศาสตร์มาแต่นั้น น่าเสียดายหากบุตรชายที่พูดได้ถึงสี่ห้าภาษา ทั้งไทย ลาว อังกฤษ จีน ฝรั่งเศส จะมาทำงานที่ใช้ความรู้ที่อุตส่าห์ร่ำเรียนมาน้อยนิด  แต่จะพูดไปก็ขำที่เจ้าตัวแสบพูดได้หลายภาษา นอกเหนือจากที่ครอบครัวส่งเสริมหาครูอาจารย์มาสอนให้แล้ว อีกส่วนก็เป็นเพราะเหตุบังเอิญ เพราะลูกชายคนเล็กคนนี้เปลี่ยนพี่เลี้ยงเป็นว่าเล่น ทั้งคนไทยอีสาน คนลาว คนจีน เลยได้ภาษาติดตัวมาแบบไม่ตั้งใจ

   “ก็ยังไม่รู้จะไปลงด้านไหนน่ะพ่อ” ลูกชายหัวเราะฝืดๆที่ไม่รู้ตัวเองอยากทำอะไร

   “ไปสอบบรรจุที่กระทรวงเหมือนพี่แกไหมล่ะ?”

   “โฮ้พ่อ จะให้เป็นทูตกันทั้งบ้านเลยเหรอ ไม่เอาอะ”

   “บะ!ไอ้นี่ ไอ้นั่นก็ไม่เอา ไอ้นี่ก็ไม่เอา แล้วแกจะเอาอะไร”

   “ยังคิดไม่ออกพ่อ”

   “ตอบง่ายนะลูกฉัน นี่ถ้าพ่อมันไม่มีสมบัติเก่าให้ใช้ แกได้ไปแก้ผ้าถ่ายนู๊ดกันบ้างหรอก”

   “อย่าท้านะพ่อ มีคนติดต่อมาด้วย”

   “ถ้าแกไม่อาย ก็เอาเลย” คนเป็นพ่อยุส่งเข้าให้ ทำให้ลูกชายทำปากยื่น

   “ลูกพ่อใช่จะขี้เหร่ซะหน่อย มีคนอยากดูเยอะแยะ นี่ๆ มีซิกแพคเหมือนกันนา”

   “เฮอะ ไอ้ช้าง แกดูน้องแกหลงตัวเองนะ”

   คุณอดิศัยหันไปบุ้ยใบ้กับบุตรชายคนโต หากในความจริงแล้ว หน้าตาลูกชายคนเล็กคนนี้กระเดียดไปทางยายที่มีเชื้อสายจีนอยู่ไม่น้อย ใบหน้าผิวพรรณจึงขาวเป็นหยวกกล้วย รูปร่างโปร่งไม่หนาล่ำอย่างพี่ชายคนโต ถ้ามองตามกระแสนิยมแล้วไอ้ลูกคนนี้มันหล่อแบบดาราเกาหลี หรือนักร้องญี่ปุ่น ที่คนเป็นพ่อชอบค่อนแคะบ่อยๆ

   ผู้ชายอะไรทำหน้าทำตายังกะผู้หญิง

   และตอนนี้ลูกตัวเองก็ไม่ต่างจากที่ว่าซักเท่าไร

   “งั้นก็ไปช่วยงานบริษัททัวร์ของพี่กวางเราสิ คงชอบล่ะ มีคนไปให้ใช้”

   “ก็ว่างั้นล่ะพี่ช้าง ได้เที่ยวรอบโลกฟรีด้วย”

ชายหนุ่มนึกถึงพี่สาวคนรองที่ตอนนี้คงอยู่ประเทศไหนซักประเทศบนโลก ด้วยนิสัยใจคอกล้าได้กล้าเสีย ทะมัดทะแมงไม่ต่างกับผู้ชาย และยังชอบผจญภัยเป็นชีวิตจิตใจ เจ้าตัวจึงเปิดบริษัททัวร์กับเพื่อนตั้งแต่เรียนจบ โดยมีบิดาเป็นผู้สนับสนุนด้วยดี หรืออาจไม่ค่อยดีแต่จำต้องดี ด้วยเป็นผู้หญิงยิงเรือ คนเป็นพ่อย่อมกังวล หากพี่สาวก็ไม่ได้เอาเงินทุนที่บิดาให้ไว้ไปละลายน้ำ เพราะกิจการเจริญรุ่งเรืองโตวันโตคืน ให้พี่สาวยิ้มแก้มปริที่ได้ทำงานที่อยากทำพร้อมกับรับทรัพย์เป็นกอบเป็นกำ

เดือนก่อนยังลากเขาไปเป็นพรีเซ็นเตอร์บริษัท เอารูปไปลงโบว์ชัวร์ ไม่ได้ตังซักกะบาทเดียว

“น้าต่ายๆ” เสียงหลานคนเล็กเรียกมาจากเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม “เดี๋ยวพี่โจ้เขาจะให้น้าต่ายเซ็นชื่อให้ด้วยล่ะ”

คำบอกเล่าของหลานทำให้ชายหนุ่มเลิกคิ้วฉงน

“อะไร เราก็บ้าดารากับเขาด้วยรึ นี่น้านะเว้ย”

“โจ้เปล่าซะหน่อย  เพื่อนที่โรงเรียนฝากมาขอต่างหาก” เด็กชายโจ้หลบตาวูบวาบ แล้วจึงหันไปค้อนน้องชาย พูดมาก  ทว่าอีกฝ่ายกลับทำเหมือนไม่รู้ไม่ชี้เสียนี่

“พี่โจ้เขาไปโม้ว่ารู้จักน้าต่าย เพื่อนเลยให้เอาลายเซ็นไปยืนยัน”

“แล้วเพื่อนโจ้จะรู้หรือว่าเป็นลายเซ็นน้า” น้าชายถามกลับทำให้เด็กน้อยทำหน้าปั้นยาก “งั้นวันจันทร์เดี๋ยวน้าไปรับที่โรงเรียน เอาตัวเป็นๆไปให้ดูเลย ดีกว่าลายเซ็นอีก”

เจ้าหลานคนโตยิ้มหน้าบาน ทำให้ชายหนุ่มลอบถอนหายใจ เดี๋ยวนี้มันเป็นแบบนี้ไปกันหมดแล้วหรือ

สื่อมีอำนาจชักจูงจนน่ากลัว

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth : ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดิน by sake
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 13-06-2013 11:58:13

หลังรับประทานอาหารเสร็จ น้ำหนึ่งจึงพาลูกชายทั้งสองขึ้นไปชั้นบน ปล่อยให้พ่อสามีกับบรรดาลูกชายคุยกันไปตามประสาพ่อลูก

รายการโทรทัศน์ช่องหนึ่งกำลังนำเสนอข่าวกึ่งสารคดีวิถีชีวิตในประเทศภูฏาน จุดหมายในฝันของใครหลายๆคน ทว่ากลับมีน้อยคนที่ได้ไปเยือน เพราะนโยบายของทางการที่ทำให้การไปเยือนประเทศภูฏานมีค่าใช่จ่ายสูงลิบ หากนโยบายดังกล่าวก็ทำให้สามารถคัดกรองนักท่องเที่ยวได้เป็นอย่างดี และสามารถรักษาขนมธรรมเนียมประเพณีตลอดจนถึงธรรมชาติให้รอดพ้นจากกระแสวัฒนธรรมโลกาภิวัตน์ ตึกสูงระฟ้า รถลาคับคั่ง ราวกับหยุดเวลาไว้ที่หลายร้อยปีก่อน อันเป็นเสน่ห์ของประเทศนี้

“เห็นแล้วก็อยากไปอีกเนอะ” บุตรชายคนเล็กเอ่ยขึ้นมาลอยๆ

“ปีนี้เห็นจะยากไอ้ต่าย พี่กับพ่อยุ่งจะตาย”

“ผมไปคนเดียวก็ได้นี่ มีกะตัง” ต่ายตบกระเป๋าเสื้อแรงๆพลางยักคิ้วให้พี่ชาย

เมื่อหลายปีก่อน ก่อนที่บิดาจะเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ ได้พาครอบครัวไปท่องเที่ยวพักผ่อนที่ประเทศภูฏาน เขายังประทับใจกับผู้คนและวิวทิวทัศน์รอบตัวจนวันนี้  เหมือนเวลาหยุดอยู่กับที่ ที่นั่น ไม่วิ่งตามกระแสโลก ไม่เร่งร้อน ไร้กังวล จนสามารถมองเห็นตัวเอง เห็นใจตัวเองในภาวะความนิ่งสงบรอบตัว

“ถ้าติดใจก็ไปเถอะ แต่ประเทศอื่นที่ลูกยังไม่เคยไปยังมีนะ ไม่ลองไปศึกษาดูล่ะ แถบนั้นมีอีกหลายประเทศเชียวที่วัฒนธรรมของเขายังคงสวยงามน่าประทับใจ” คุณอดิศัยแนะนำ

“ครับ ที่ราชอาณาจักรปัญจคีรีก็น่าสนใจอยู่” กระต่ายพยักหน้ารับ

“แกสนใจที่นั่นเหรอไอ้ต่าย ชะช้า ไม่เลวๆ ประเทศเราเพิ่งได้จัดตั้งสถานกงสุลใหญ่กิติมศักดิ์ประจำปัญจคีรีเมื่อสองสามปีก่อนนี่เอง ย้อนยุคซะยิ่งกว่าภูฏานอีก” พี่ช้างยิ้มล้อ “มีนักธุรกิจไทยเริ่มเข้าไปลงทุนที่นั่นแล้ว และแกจะได้เป็นนักท่องเที่ยวไทยกลุ่มแรกๆเลยเชียวล่ะ ตั้งแต่เขาเปิดประเทศรับนักท่องเที่ยวมา”

“ไม่ดีเหรอพี่ ได้ไปดูอะไรเดิมๆที่เขาไม่จับนั่นผสมนี่ตามใจนักท่องเที่ยวน่ะ แต่เขาเพิ่งเปิดประเทศแล้วจะปลอดภัยไหมพ่อ เห็นว่ายังมีการสู้รบกันประปราย?” ท้ายประโยคหันไปถามบิดา

“ปลอดภัยสิ ถ้าเราไปในที่ๆทางการเขากำหนดไว้ ไม่ได้ไปอยู่ในแนวปะทะของกลุ่มติดอาวุธก็หายห่วง”

“เขายังรบอะไรกันอีกล่ะพ่อ?”

“ประเทศนี้เขาประกอบด้วยแคว้นใหญ่ๆห้าแคว้นด้วยกัน และแคว้นทั้งห้าก็ต่อสู้เรียกร้องเอกราชจากชาติมหาอำนาจทางตะวันตกจนได้รับเอกราชมาเมื่อยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมานี่เอง หากต่อมาไม่นาน แคว้นชมพูนุชทางตอนใต้กลับเกิดเหตุการณ์วุ่นวาย มีการลอบปลงพระชนม์เจ้าฟ้าผู้ปกครองแคว้น จนต้องส่งทหารส่วนกลางไปปราบปรามประชาชนกลุ่มติดอาวุธที่ลุกขึ้นขอแบ่งแยกดินแดนชมพูนุชออกจากปัญจคีรี เหตุเพราะ เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ วัฒนธรรมแตกต่างกัน รัฐปฏิบัติกับพวกเขาดังชนชั้นสองของประเทศ เกิดความไม่เป็นธรรม ก็สุดแท้เขาจะยกขึ้นมาอ้าง ทำให้เกิดเหตุความวุ่นวายอยู่เรื่อยๆจนถึงตอนนี้”

“แล้วรัฐทำแบบนั้นจริงๆหรือเปล่าพ่อ?”

“มันเป็นเรื่องภายใน  ข่าวที่ออกมาก็มีทั้งเรื่องจริงและเรื่องที่สร้างขึ้นเพื่อผลประโยชน์ของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง เราต้องพิจารณาให้ดี การรวมประเทศให้เป็นหนึ่งเดียวก็ไม่ได้หมายความว่าทุกคนจะพอใจนะต่าย”

“ซับซ้อนจังพ่อ”

“ไม่เลยเจ้าต่าย ลองมองดูที่ผลประโยชน์จะตกอยู่กับใครสิ แล้วเราจะรู้ว่ามันไม่ได้ซับซ้อนอะไรเลย ”

“เฮ้อ...ตอนเจ้าฟ้าจับมือกันเรียกร้องเอกราช เคยได้ถามประชาชนของตัวเองรึเปล่าว่าพวกเขาต้องการเป็นคนประเทศเดียวกันอะพ่อ?”

“บ๊ะ!ไอ้ลูกคนนี้นี่” ด็อกเตอร์อดิศัยนึกหมั่นไส้ในคำถามกวนๆของบุตรชาย “คนยืนอยู่บนที่สูงกับคนยืนบนพื้นราบ ทัศนะวิสัยในการมองมันต่างกันนะเจ้าต่าย ถ้าไม่รวมตัวกันแล้วจะมีพลังอะไรไปต่อรองกับชาติมหาอำนาจ  การเรียกร้องเอกราชมันไม่ได้ทำกันได้ง่ายๆ ต้องรวมพลังความคิด พลังมหาชน และหลั่งเลือดกันมาไม่รู้เท่าไร หากเมื่อบรรลุเป้าหมายกลับลืมไปแล้วว่าต้องผ่านอะไรมาบ้างกว่าจะมีวันนี้”

“เพราะอะไรล่ะพ่อ ผลประโยชน์ของใครที่ต้องการแยกดินแดน?”

“พ่อไม่รู้หรอก รู้แต่ว่าแคว้นชมพูนุชเป็นแคว้นเดียวที่มีชายฝั่งทะเล และชายฝั่งที่ว่ายังยาวไม่ถึงสามสิบไมล์”

คนเป็นพ่ออมยิ้มเสยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม

“พ่อกั๊กนี่  ก็ถ้าประเทศไหนไม่มีทางออกทะเลเศรษฐกิจก็จะเจริญยาก แล้วถ้าพวกกลุ่มติดอาวุธยึดแคว้นนี่ได้ก็เท่ากับปิดประตูบ้านปัญจคีรี ส่วนตัวเองก็เก็บเงินค่าผ่านทางสบาย จะขึ้นเท่าไรก็ได้ด้วย ไม่ต่างกับลูกไก่ในกำมือ เผลอๆอาจอยากได้แคว้นข้างๆตามมาอีกต่างหาก”

“เออ สมเป็นลูกทูตก็วันนี้ล่ะ” พี่ช้างเย้าพลางผลักศีรษะน้องชายไม่ต่างกับเด็กเล็ก

“พี่ช้างอย่า ผมยุ่งหมด ว่าแต่...แต่ละแคว้นก็มีเจ้าฟ้า แล้วไม่แย่งกันเป็นกษัตริย์เหรอพ่อ”

“เขาให้เจ้าฟ้าลงมติกันว่าจะยกองค์ใดขึ้นกษัตริย์ แต่ก็เป็นที่รู้กันภายในว่าเจ้าฟ้าแคว้นตารกาจะได้ขึ้นครองราชย์ เพราะอำนาจทางการทหารแข็งแกร่ง หากแต่พื้นฐานแคว้นทั้งห้าเขามีสายสัมพันธ์โยงใย เพราะต่างก็เป็นเมืองพี่เมืองน้องกันทั้งนั้น จากสายเลือด การส่งลูกสาวลูกชายแต่งงานระหว่างแคว้นอยู่เนื่องๆ”

“โฮ้...ผลประโยชน์ตั้งมากมาย พี่น้องก็ฆ่ากันได้ แต่นี่ตกลงกันง่ายดีจัง”

คุณอดิศัยยกยิ้มมองใบหน้าบุตรชายคนเล็กอย่างเอ็นดู “ตื้นลึกหนาบางก็ไม่รู้หรอก แต่ก็มีข่าวลือว่าที่ตกลงกันง่ายเพราะแคว้นตารกาส่งกองกำลังทหารไปล้อมวังไว้ตอนที่ลงมติ หึๆ”

“ผู้บัญชาการทหารสูงสุดของประเทศนี้เขาค่อนข้างแข็งกร้าวเด็ดขาดมาก” พี่ช้างเสริม

“อัยยะ! นี่มันมัดมือชกแล้วมั้งพ่อ”

“ไม่รู้ ก็บอกว่าเป็นข่าวลือไงเจ้าต่าย”

“น่าเสียดายนะพ่อ กว่าจะได้รับเอกราชมาก็เสียเลือดเสียเนื้อ ถูกพวกชาติตะวันตกตักตวงทรัพยากรไปแล้วไม่รู้เท่าไร คนในชาติยังมารบกันเองอีก น่าเศร้าใจนะพ่อ”

“อำนาจและผลประโยชน์มหาศาลทำให้คนลืมลูก ลืมไปว่าอีกไม่กี่ปีเราก็ตายโดยเอาอะไรติดตัวไปไม่ได้ซักอย่างเดียว”

“ที่นั่นเขายังปกครองแบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์อยู่เลยนะ พระบรมมหาราชวังอยู่บนผาบนเขาสูงยังกับในนิทานแน่ะ” พี่ช้างเอ่ยสมทบ ทำให้คนเป็นน้องฝันตาม

คงสนุกใช่น้อยเชียวล่ะ แถมยังกลับมาโม้ให้พี่กวางฟังได้อีก ว่าไปเหยียบแผ่นดินนี้มาก่อนคุณเธอ ที่ไปมาแล้วเกือบค่อนโลก

เจ้าตัวคิดไม่ต่างจากหลานชายสักเท่าไร

“ถ้าแกจะไปต้องไปขอวีซ่าเข้าประเทศแต่เนิ่นๆล่ะ ขอไม่ง่ายนักหรอก ที่นั่นแกไม่มีทางแบกเป้เดินดุมๆเข้าไปในบ้านเขาโดยไม่มีไกด์ที่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด”

“เส้นพี่ไม่ใหญ่พอเหรอ งั้นเส้นพ่อก็ได้”

“ชะช้าไอ้นี่ ที่เขาจะไม่ให้แกเข้าประเทศก็เพราะถ้าให้แกเข้าไป สาวๆบ้านเขาเมืองเขาคงไม่เป็นอันกินอันนอน และหนุ่มๆก็คงอยากกระทืบแก ข้อหาเหม็นขี้หน้าน่าหมั่นไส้”

“ว่าไปนั่นพี่ เห็นแบบนี้ผมก็เลือกนา”

“อย่าดูถูกทีวีไทยนะเว้ย ประเทศแถบนี้เขาดูกันทั้งนั้นล่ะ”

“โห...พี่ ผมดังไปถึงปัญจคีรีเลยเหรอ ดี จะได้เอาหน้าเป็นใบเบิกทาง!”


จากที่แค่คุยกันเล่นๆในครอบครัว ใครจะคิดว่ากระต่ายหนุ่มเมืองกรุงจะต้องระเห็จไปท่องเที่ยวราชอาณาจักรปัญจคีรีในเวลาอันใกล้ เหตุเพราะข่าวฉาว จนผู้เป็นบิดาถึงกับขมวดคิ้วไม่พอใจ วางหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะทานข้าวตอนเช้า ถอนหายใจหนักหน่วง

“ต่าย จะข่าวฉาวข่าวคาวอะไรพ่อไม่คิดก้าวก่ายงานแกนะ แต่ข่าวแกทำผู้หญิงท้องนี่มันมากไปนะ”

ชายหนุ่มซึ่งรู้คร่าวๆมาก่อนแล้ว หยิบหนังสือพิมพ์มาอ่านรายละเอียด แล้วถอนหายใจตามบิดา

“โธ่พ่อ ไม่ใช่ต่ายคนเดียวซะหน่อยที่ตกเป็นจำเลย ยังมีดาราอีกตั้งหลายคนที่ข่าวเขียนถึง”

“แล้วแกทำเขาท้องจริงรึเปล่าฮึ ทำไมมันถึงเขียนข่าวเหมือนมุ่งไปที่แกมากกว่าใครเพื่อน” คุณอดิศัยปวดเศียรเวียนเกล้ากับข่าวคาวของบุตรชายคนเล็กอย่างยิ่ง

“เปล่านะพ่อ!” นพรัตน์ปฏิเสธเสียงแข็ง “แค่สนิทกันอยู่พักหนึ่งตอนทำงานด้วยกัน น้องเขาอัธยาศัยดีเลยคุยกันถูกคอน่ะพ่อ ไม่เคยได้ล่วงเกินเขาเลย นี่ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ไม่คุยด้วยซะก็ดีหรอก”

“แต่ข่าวว่าแกเคยขึ้นคอนโดเขา?”

“ขึ้นนะขึ้นพ่อ แต่คอนโดนั่นไม่ได้มีเขาอยู่คนเดียวเสียเมื่อไร เพื่อนผมก็อยู่ที่นั่น”

“แล้วจะเปิดแถลงแก้ข่าวรึเปล่า?”

“คงไม่ล่ะพ่อ นักข่าวเขาเดากันไปเขียนกันไป เดี๋ยวฝ่ายผู้หญิงเขาก็ออกมาตอบเองล่ะว่าท้องกับใคร”

“ผู้หญิงเขาไม่ได้คิดจะรวบหัวรวบหางแกหรอกนะ”

“มารวบอะไรล่ะพ่อ แค่แตะมือยังไม่เคยได้แตะ แล้วเดี๋ยวนี่จับตรวจดีเอ็นเอก็รู้ว่าใครเป็นพ่อ มาโมเมให้ตัวเองขายหน้าประชาชีเปล่าๆ”

“แล้วข่าวมันดังอยู่แบบนี้แกจะไม่ทำอะไรเลยรึเจ้าต่าย?”

นพรัตน์ถอนหายใจยาว “ผมคงต้องเงียบไปซักพักดีกว่า ยิ่งพูดยิ่งมากความ คุ้ยแคะจะให้เป็นพ่อเด็กให้ได้ ผมก็ไม่ไหวเหมือนกัน”

“แกจะออกจากวงการ...งานดีเจล่ะ?” คุณเป็นพ่อถามด้วยน้ำเสียงระคนยินดีนิดๆ

“เดี๋ยวหลังเลิกงานวันนี้จะเข้าไปคุยกับบอสดู ว่าจะหาคนมาแทนได้เมื่อไรก็เมื่อนั้นล่ะพ่อ”

คุณอดิศัยพยักหน้ารับ ด้วยลึกๆในใจก็อยากให้ลูกหาสิ่งที่ตัวเองอยากทำให้เจอ มากกว่าจมลึกในวงการมายาที่เจ้าตัวบอก ทำได้แต่ไม่รัก!

หลังจากพูดคุยกับบิดาได้ไม่ถึงอาทิตย์ นพรัตน์ก็บินลัดฟ้าข้ามน้ำข้ามทะเลไปเหยียบราชอาณาจักรปัญจคีรีเป็นครั้งแรก  ที่ซึ่งจะทำให้ชีวิตเขาเปลี่ยนไปตลอดกาล

*******************

TBC

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth : ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดิน by sake
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 13-06-2013 12:42:44

เรื่องใหม่ ติดตามจ้า  :m18: น่าสนุกดีค่ะ พระเอกดูเท่ห์จังเลย น้องต่าย ก็ท่าทางเป็นคนฉลาด กล้าคิด กล้าทำ ไม่ค่อยแคร์อะไรดี กำลังจะได้เจอกันแล้วสิน้า รอตอนต่อไปนะจ้ะ  :L2: :3123:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth : ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดิน by sake
เริ่มหัวข้อโดย: Monochrome ที่ 13-06-2013 12:56:40

อยากอ่านอีกจัง *V*

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth : ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดิน by sake
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 13-06-2013 13:28:34

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:  เรื่องนี้จะดราม่าเคล้าน้ำตาอีกมั๊ยเนี่ย อยากอ่านต่อจัง  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth : ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดิน by sake
เริ่มหัวข้อโดย: jeaby@_@ ที่ 13-06-2013 17:04:44

กรี๊ดดดดดด พี่สาเก มาเเล้วววว
สนุกมากๆๆๆๆ อยากอ่านต่อเเล้ว มาลงไวๅนะคะ
ขอบคุณคนโพสด้วยจ้า

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth : ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดิน by sake
เริ่มหัวข้อโดย: bozang ที่ 13-06-2013 17:26:10

ตั้งหน้าตั้งตารอตอนต่อไป ฮือ จากแฟนคลับพี่สาเกค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth : ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดิน by sake
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 13-06-2013 19:18:13

ว้าวววว!
มารอติดตามค่าาาา

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth : ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดิน by sake
เริ่มหัวข้อโดย: eXcelencia ที่ 13-06-2013 21:02:45

 :L2: :L2: หอบผ้าหอบผ่อนมาเฝ้าเรื่องใหม่

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth : ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดิน by sake
เริ่มหัวข้อโดย: akiko ที่ 13-06-2013 21:18:28

มาตามเรื่องใหม่ด้วยคนคะ

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth : ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดิน by sake
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 14-06-2013 13:53:25

รอตอนใหม่

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth : ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดิน by sake
เริ่มหัวข้อโดย: zerea ที่ 14-06-2013 19:26:58

มาเป็นกำลังใจและรอตอนต่อไปนะก๊าบบ

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินby sake Ch. 2 up !14/06/13
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 14-06-2013 23:11:46

ตอนที่ 2

2


สนามบินแห่งชาติเบื้องล่างทำเอาผู้มองนึกเปรียบเทียบกับสนามบินภูเก็ต ที่มองยังไงสนามบินภูเก็ตก็ยังใหญ่กว่า  เขาบินตรงออกจากไทยด้วยเครื่องบินขนาดเล็กมาทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ ผ่านสาธารณรัฐแห่งสหภาพพม่ามาถึงราชอาณาจักรปัญจคีรีใช้เวลาประมาณสามชั่วโมงเศษ

เมืองหลวงตารกา ตั้งอยู่ทางตอนบนของประเทศ อากาศจึงค่อนข้างเย็นตลอดทั้งปี เนื่องจากใกล้เทือกเขาหิมาลัย เครื่องบินบินผ่านหุบเขา แล้วค่อยๆตีวงล่อนลงสู่รันเวย์ความยาวไม่มากนัก

   ชายหนุ่มผ่านด้านตรวจคนเข้าเมืองง่ายดาย เหตุเพราะเมื่อจ่ายเงินค่าแพคเกจทัวร์ของที่นี่ นั่นเท่ากับได้ผ่านการตรวจสอบจากทางการเรียบร้อยแล้วนั่นเอง ประเทศนี้เน้นนักท่องเที่ยวแบบกรุ๊ปทัวร์ แต่ใครจะมาลำพังก็ได้ ทางการจะจัดไกด์ส่วนตัวประกบทุกวันจนกว่าจะกลับ และเป็นธรรมดาที่ค่าธรรมเนียมต้องแพงหูฉี่ เขาเดินออกมาพบไกด์ยืนรอรับนักท่องเที่ยวกันเป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่มีการตะโกนถามหาลูกค้าให้หนวกหู แผ่นป้ายภาษาไทย ยินดีต้อนรับพร้อมชื่อของเขา ทำให้ร่างสูงเดินเข้าไปหาพร้อมแนะนำตัวกับอีกฝ่ายที่ไขว้มือขวาทับมือซ้ายไว้ที่เอว แล้วค้อมกายให้อย่างสุภาพ

ใบหน้าผู้มารับประดับรอยยิ้มเป็นมิตร ก่อนจะหลบตาวูบวาบ คำเอ่ยต้อนรับคล้ายมีอาการสะดุดนิดๆ

“ยินดีต้อนรับสู่ปัญจคีรี ผมชื่อ เขิ่ง รับหน้าที่ขับรถและไกด์ให้คุณตลอดการท่องเที่ยวครับ” ภาษาอังกฤษสำเนียงขึ้นจมูก ฟังดูนุ่มนิ่มหนุงหนิง หากน่าฟัง

ไกด์เขิ่งที่รับหน้าที่ขับรถด้วยพาชายหนุ่มไปขึ้นรถยนต์ขับเคลื่อนสี่ล้อสัญชาติญี่ปุ่นคันใหม่เอี่ยม ผิดแผกกับบรรยากาศรอบกาย ทำให้รู้สึกตัวเองอยู่ผิดที่ผิดทางพิกล หากนี่เป็นสิ่งที่เขาแลกมาด้วยราคาแพงลิบ ด้วยเหตุบ้านเขาเมืองเขา ไม่รู้จัก จึงต้องเลือกบริการที่ปลอดภัยที่สุดไว้ก่อน งกไปแล้วตายกลางทางก็อดเที่ยวกันพอดี 

ทว่าเมื่อรถวนออกมาหน้าสนามบิน ผ่านบริเวณจุดจอดรถรับจ้าง กลับมีเพียงรถยนต์จอดรอรับผู้โดยสารไม่กี่คัน ถนนแทบจะร้างด้วยรถสี่ล้อ เพราะมีแต่ลาแต่ม้าวิ่งกันให้ขวักไขว่ และรถจักรยานบนท้องถนนลาดยางมะตอยบางๆ

“คุณเป็นแขกที่มาท่องเที่ยวบ้านเรานานที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอเลยครับ ส่วนมากจะมากันห้าวันสิบวันเท่านั้น”

ไกด์เขิ่งชวนคุย แกมสงสัยในระยะเวลามาท่องเที่ยวของเขา ที่ระบุไว้ถึงหนึ่งเดือนเต็ม ไกด์ทุกคนจะรู้ดีว่า ยิ่งนานยิ่งต้องจ่ายเงินเยอะ  และร่างโปร่งก็จ่ายไปเยอะจริงๆเสียด้วย เพราะประเทศนี้เขาคิดค่าเหยียบแผ่นดินเป็นรายวัน นักท่องเที่ยวทุกคนจะต้องกำหนดแผนการท่องเที่ยวไว้ล่วงหน้ากับบริษัททัวร์ และชำระเงินเต็มจำนวนก่อนเดินทาง

“ผมมาพักผ่อนน่ะครับ อยากเที่ยวแบบสบายๆไม่รีบ ไกด์เขิ่งมีที่ไหนน่าสนใจนอกเหนือจากที่บอกในโปรแกรมก็ว่ามาได้เลยนะ ว่าแต่ถนนที่นี่โล่งจัง ต่างจากบ้านผมลิบ”

ไกด์เขิ่งเหลือบมองใบหน้าขาวเนียนไม่ต่างจากหญิงสาวของชายหนุ่มต่างถิ่น ทรงผมทันสมัยเปี๊ยบ เซาะทรงรากไทรระต้นคอและกัดสีน้ำตาลอ่อน เสื้อผ้าที่สวมใส่แม้เป็นเสื้อยืดกางเกงยีนส์เหมือนนักท่องเที่ยวทั่วไป หากพออยู่บนตัวอีกฝ่ายกับส่งให้เจ้าตัวดูโดดเด่น ดึงดูดสายตาผู้คนตั้งแต่เห็นครั้งแรก ถึงรูปร่างจะโปร่งเพรียวกว่าผู้ชายทั่วไป หากเข้ากับใบหน้าอย่างเหมาะเจาะ

เหมือนกำลังมองดาราไม่ผิดเพี้ยน คนเป็นไกด์จึงรู้สึกประหม่าอยู่ลึกๆ

“อ๋อ หลวงเขาสนับสนุนให้ใช้รถสาธารณะ เพื่อจำกัดการเกิดมลพิษ การนำเข้ารถยนต์จึงต้องเสียภาษีแพง แล้วที่นี่ห้ามใช้จักรยานยนต์โดยเด็ดขาดครับ”

“ทำไมล่ะครับ ยังไงก็เร็วว่าขี่ม้าหรือปั่นจักรยาน ราคาถูกกว่าด้วย” นพรัตน์บุ้ยใบ้ไปยังภาพข้างทางที่มีคนกำลังปั่นจักรยานอยู่พอดี

“เมื่อก่อนเคยอนุญาต แต่เพราะเกิดอุบัติเหตุมาก หลวงเลยยกเลิกหมดครับ” คนอธิบายเผลอสบตากับลูกทัวร์ จนมองเห็นใบหน้าอีกฝ่ายเต็มตา ให้รีบหันกลับไปมองถนน ยิ้มเขินกับตัวเอง จนอีกฝ่ายรู้สึกได้

“มีอะไรรึเปล่าครับ?”

“อะไรหรือครับ?” ไกด์เขิ่นเหลือบมอง

“ก็เห็นไกด์เขิ่นมองผมแปลกๆ” คนถูกมองพูดตรง ทำให้ไกด์นำทางผงะไปเล็กน้อย ก่อนอ้อมแอ้มตอบ

“ขอโทษที่เสียมารยาทครับ แต่คุณเหมือนดารา ผมเลยอดตื่นเต้นไม่ได้”

คำตอบของอีกฝ่ายทำเอานพรัตน์กลั้นหัวเราะ จากนั้นจึงส่ายหน้าปฏิเสธ

ก็เขาไม่ใช่ดาราจริงๆนี่ แค่เคยทำงานในวงการบันเทิงมาบ้างเท่านั้นเอง

รถยนต์ขับพาเขาผ่านอาคารบ้านเรือนสองข้างทาง ไม่แออัดเบียดเสียดเช่นกรุงเทพ และส่วนใหญ่สูงไม่เกินสองชั้น ทำให้ทัศนวิสัยบนท้องฟ้าโล่งสบายตา เห็นเทือกเขาสูงลิบๆ ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็มาถึงอาคารก่ออิฐฉาบปูนสองชั้น สไตล์ตะวันตกยุคล่าอาณานิคม มรดกตกทอดจากการเป็นเมืองขึ้น ปัจจุบันปรับปรุงเป็นโรมแรมรับนักท่องเที่ยวต่างชาติ 

ชายหนุ่มเงยหน้าพิจารณาโรมแรมที่จะต้องพักไปอีกเป็นอาทิตย์  ถึงจะบอกว่าเป็นโรมแรมหรูของปัญจคีรี แต่สภาพมันเหมือนกับโรมแรมชั้นสามที่เมืองไทย หากราคาเท่ากับโรมแรมห้าดาว  สรุปแล้วที่นี่เขาจัดอันดับเหมือนสากลโลกรึเปล่าหว่า

นพรัตน์จัดการนัดให้ไกด์เขิ่งมารับไปเที่ยวชมเมืองตอนสิบโมงเช้า เพราะวันนี้เขาไม่คิดจะไปที่ไหนอีก จากนั้นจึงเดินเข้าไปพบเจ้าหน้าที่โรมแรมเป็นผู้หญิงวัยกลางคน สวมเสื้อคอกลมป้ายข้างแขนยาวสีครีม นุ่งซิ่นกรอมเท้า บนอกเสื้อมีป้ายแสดงชื่อและตำแหน่งด้วยภาษาถิ่นกับภาษาอังกฤษกำกับ เส้นผมถูกรวบเป็นมวยไว้ด้านข้าง ติดดอกไม้สดกลิ่นหอมกำจาย ไขว้มือไว้ที่เอวพร้อมค้อมกายทักทายเขาพองาม ก่อนเอ่ยต้อนรับเป็นภาษาอังกฤษ สำเนียงอ่อนหวานเนิบนาบ

“ยินดีต้อนรับสู่ราชอาณาจักรปัญจคีรีค่ะ ขอทราบชื่อที่ท่านได้จองห้องพักไว้ด้วยค่ะ”

“นพรัตน์  วทนะเจริญครับ”

เจ้าหน้าที่ต้อนรับหันกลับไปเปิดรายชื่อแล้วจึงยื่นเอกสารให้เซ็นเข้าพัก

“ต้องการอะไรเพิ่มเติมกดเบอร์ศูนย์แจ้งเจ้าหน้าที่ได้ตลอดเวลานะคะ ห้องพักอยู่ชั้นสองทางซ้ายมือค่ะ”

คนมาใหม่สะพายเป้ใบเล็ก เดินตามเจ้าหน้าที่ชายสวมเสื้อขาวคอกลมป้ายข้าง กับกางเกงทรงเป้ายาว คล้ายนุ่งโจงกระเบน หิ้วกระเป๋าเดินทางพาไปยังห้องพัก เขาส่งทิปให้เจ้าหน้าที่ซึ่งมีท่าทางลังเลที่จะรับ แต่สุดท้ายก็รับไปแล้วจึงถอยกลับออกไปอย่างสุภาพ

ชายหนุ่มเดินสำรวจรอบๆห้องพัก ก่อนรูดผ้าม่านสีอ่อนมองผ่านกระจกเห็นเทือกเขาสูงลิบๆ ตัดกับขอบฟ้าสีคราม งดงาม

ถนนด้านล่างมีแม่ค้าหาบกระบุงบรรจุของกินของใช้มาขายเป็นระยะ บางคนเทินกระด้งขายขนมทอดไว้บนศีรษะ โดยไม่หล่นซักชิ้นเดียว เขามองเห็นรถม้า คนขี่ม้า คนปั่นจักรยาน แต่ไม่ยักเห็นคนขับรถยนต์ เป็นนานสองนานถึงจะเห็นผ่านมาซักคัน แถมบางคันสภาพยังเก่าจนจำไม่ได้ว่ามันเป็นรถปีไหน

นี่เขาเดินถอยหลังมากี่ร้อยปีกัน

คิดแล้วให้นึกอยากอีเมล์โม้บอกเพื่อนที่อยู่ทั้งเมืองไทยเมืองนอก ให้รับรู้ว่าเขาหลุดมาอยู่เมืองโบราณให้เข้าแล้ว เจ้าพวกนั้นคงนึกภาพไม่ออกกันเลยทีเดียว

รอยยิ้มติดบนริมฝีปากบางสีสดอย่างพอใจก่อนหันกลับไปจัดการธุระส่วนตัวแล้วจึงทิ้งตัวลงนอนเพราะอ่อนเพลียจากการเดินทางด้วยเครื่องบินขนาดเล็ก ที่นั่งแคบๆ โดยเขาไม่มีสิทธิเลือก ก็จากกรุงเทพไปราชอาณาจักรปัญจคีรี มีเพียงสายการบินเดียวเท่านั้น ซึ่งก็คือสายการบินตาราแอร์ของประเทศ สัปดาห์ละสองเที่ยวอีกต่างหาก

ชายหนุ่มหลับลงอย่างรวดเร็ว พลางคิดว่าจะสามดาวหรือห้าดาวก็หลับสบายได้เหมือนกัน  ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ย่ำค่ำ และท้องเริ่มส่งเสียงจ๊อกๆ เจ้าตัวจึงรีบล้างหน้าล้างตาลงไปชั้นล่าง มีเจ้าหน้าที่คนใหม่มาประจำเคาเตอร์แทนเจ้าหน้าที่หญิงเมื่อกลางวัน  แจ้งให้เขาทราบว่าห้องอาหารของโรงแรมเปิดให้บริการถึงเวลาสี่ทุ่ม  หากเป็นร้านรวงทั่วไป สามทุ่มก็ปิดร้านเข้านอนกันหมดแล้ว

กระต่ายกรุงเทพพยักหน้ารับ จากนั้นเดินออกมาหาของกินพื้นเมืองด้านนอกโรมแรม ทว่าภาพพ่อค้าแม่ขายที่เมื่อกลางวันเดินกันให้ขวักไขว่ละลานตา ตอนนี้แทบไม่เหลือ

เสียงกระหึ่มของเครื่องยนต์ดังมาแต่ไกล เรียกความสนใจให้ชายหนุ่มหันมอง  รถเมล์ยุคก่อนสงครามโลก พื้นยังปูด้วยไม้กระดานแล่นโคลงเคลงมาตามถนน ก่อนจอดลงหน้าโรงแรมที่เขาพัก จากนั้นก็เห็นนักท่องเที่ยวหัวทองสามสี่คนและคนพื้นถิ่นอีกสองคนตามลงมา สำเนียงเสียงภาษาอังกฤษทำให้จับใจความได้ว่า ไอ้รถเก่าเก็บคันนี้คือพาหนะวิ่งรับส่งผู้โดยสารระหว่างแคว้น  เห็นแล้วกลัวใจมันจะดับกลางทางเหลือเกิน

ที่นี่ดูเขาจะพยายามใช้ของที่มีอยู่เดิมให้คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม

เถอะน่า อีกไม่กี่ปีประเทศนี้ก็จะเกินดุลการค้า เพราะมีแต่รายรับไม่มีรายจ่ายให้สิ้นเปลืองงบประมาณแผ่นดิน 

ชายหนุ่มเล็งอาคารเก่าแก่ ผนังก่ออิฐมุงหลังคาด้วยกระเบื้องดินเผาแผ่นเล็กหนาหนัก แสงไฟนีออนส่องสว่างมองเห็นป้ายร้านภาษาอังกฤษ ระบุว่าสถานที่ที่เขาจะเข้าไปคือร้านอาหาร

เสียงตอนรับเป็นภาษาถิ่นสำเนียงหนุงหนิงน่าฟัง แม้จะออกจากปากผู้ชายวัยห้าสิบปีก็ยังน่าฟัง นพรัตน์เอ่ยทักทายเป็นภาษาอังกฤษทำให้คนฟังตอบกลับเป็นภาษาเดียวกันแบบไม่คล่องปากนัก ชายหนุ่มเดินเข้าไปนั่งจากนั้นรับรายการอาหารมาเปิดดู ปากก็แจ้งว่าอยากมาทานอาหารพื้นเมือง ช่วยแนะนำหน่อย  ชายสูงวัยที่มองแล้วน่าจะเป็นเจ้าของร้าน เพราะมองไปทางไหนก็ไม่เห็นมีบริกรอื่น นอกจากคนตรงหน้า ยิ้มเห็นฟันทองอยู่ในปาก พร้อมกับแนะนำอาหารให้เขาเลือกสามสี่อย่าง

กระต่ายต่างเมืองเลือกอาหารมาสามอย่าง อย่างแรกหน้าตาคล้ายพาสต้า อย่างที่สองเป็นข้าวบาร์เลย์บดกับเนยก้อนหนึ่ง สุดท้ายเป็นของหวาน โยเกิร์ตราดด้วยน้ำผึ้งป่า เขาเขียนไว้ยังงี้จริงๆ

ชายหนุ่มจัดการฟาดทุกอย่างหมดเกลี้ยง แม้กลิ่นของอาหารจะแปร่งแปลกจมูกพอสมควร แต่คนอย่างเขา ตั๊กแตน รถด่วน แมงกุ๊ดจี่ ยังกินมาแล้ว แค่นี้ไม่ครณา  อีกอย่างคือเสียดาย  แพงมาก!

ประเทศนี้เขากะรีดกระเป๋านักท่องเที่ยวจนแห้งฝ่อกลับบ้านทุกรายซะล่ะมั้ง

ออกจากร้านอาหารมาก็มืดสนิท ทุกอย่างเงียบจนน่าแปลกใจ ร้านร่วงเริ่มปิด ผู้คนก็หายไปจากถนน มีเพียงแสงสว่างสีนวลจากโคมไฟแขวนหน้าอาคารบ้านเรือนส่องสว่างเรียงรายเป็นทิวแถวสุดลูกตา 

น่าแปลกใจที่เกือบทุกบ้านทำเหมือนกันหมด

ร่างโปร่งขนลุกซู่ ไม่ใช่เพราะกลัว แต่เพราะหัวใจกำลังดื่มด่ำกับบรรยากาศสุขสงบ จนยากจะคิดว่านี่คือเมืองหลวงของประเทศ ช่างต่างกับเมืองหลวงที่เขาจากมาดังพลิกฝ่ามือ

แสงไฟสว่างจ้าสาดส่องกระทบหลังร่างสูงโปร่งเป็นเงาพาดยาว ส่งผลให้กระต่ายชะงัก ก่อนถอยหลังหลบริมทาง เพราะรู้สึกถึงความเร็วของรถยนต์ที่กำลังจะขับผ่าน

 แม้ในแสงสลัว แต่รถยนต์ที่เขาเห็นนั่นมันแลนด์โรเวอร์รุ่นใหม่เอี่ยมอ่อง ตามมาด้วยเมอร์เซเดส เบนซ์ และเลกซัส อาร์เอ็กซ์ อีกสองคัน ขับเร็วยังกับจรวดจนฝุ่นตลบอบอวล

เศรษฐีแถวไหนเนี่ย ช่วยบริจาคเงินซื้อรถเมล์ซักคันสองคันหน่อยเตอะ ล้อจะหลุดไม่หลุดแหล่  นพรัตน์พึมพำเบา ก่อนเดินกลับไปยังที่พัก เตรียมพร้อมสำหรับวันรุ่งขึ้น

บ้านเมืองจะสงบยังไงก็ยังมีคนใจร้อนอยู่ดี


เช้าวันรุ่งขึ้น กระต่ายจากกรุงเทพตื่นแต่เช้าเพื่อออกมาสูดอากาศเย็นพอให้ใส่เสื้อแขนยาวได้สบาย  นพรัตน์เตรียมตัวออกไปข้างนอกหากสะดุดใจกับแหวนทองวงเกลี้ยงที่นิ้วตัวเอง จึงรูดออกแล้วนำไปซุกในกระเป๋าเสื้อผ้า จากนั้นค่อยออกไปสำรวจเส้นทางระยะใกล้ๆโรมแรม เขาเดินตามหญิงสูงวัยหิ้วตะกร้าไปเรื่อยๆจนถึงถนนเส้นหนึ่งที่คึกคักด้วยผู้คนจับจ่ายซื้อของ เดาได้ไม่ยากว่าที่เห็นคือตลาด ซึ่งไม่ได้ทันสมัยอะไรเลย ของขายวางแบกับพื้น พ่อค้าแม่ค้าเทินไหเทินหม้อร้องเรียกลูกค้าไปตามทาง ผักผลไม้อวดความสดความน่ากินอยู่ในกระบุง ชะลอม

ชายหนุ่มหยุดที่แม่ค้าหน้าหวานซึ่งส่งยิ้มมาให้ก่อนแล้ว จากนั้นจึงส่งภาษาใบ้ขอซื้อขนมในถาด แม่ค้าพยักหน้า หยิบแป้งกลมๆขึ้นมาตีให้แบนแล้วทอดบนเตาเล็กๆพอเหลืองกรอบ จึงตักใส่ใบไม้ใบโตที่กลัดเป็นกระทง จากนั้นจึงราดด้วยน้ำผึ้งและงาขาว พร้อมส่งให้ กระต่ายยื่นธนบัตรให้แม่ค้าเลือก ธนบัตรราคาต่ำสุดถูกเลือกออกไปและเขายังได้เงินทอนเป็นเหรียญเล็กๆสองเหรียญกลับมา ร่างสูงส่งยิ้มหวานให้แม่ค้าหน้าเรื่อๆก่อนผละไปชมสินค้าพื้นเมืองเจ้าต่อไป

ที่น่าแปลกใจอีกอย่างคือ ที่นี่ใช้ถุงพลาสติกน้อยมาก

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินby sake Ch. 2 up !14/06/13
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 14-06-2013 23:13:00

ในเมืองใหญ่สามารถใช้เงินดอลล่าร์ซื้อสินค้าได้เลย แต่หากเป็นชานเมืองต้องแลกเงินไว้ให้พอใช้จ่าย เพราะจะไม่มีบ้านไหนร้านไหนรับบัตรเครดิตแน่นอน ก็ตั้งแต่มา เขาเจอธนาคารอยู่สองที่  ที่แรกที่สนามบิน และที่ที่สองคือตรงข้ามโรงแรม
 
การละเลียดกินแป้งนิ่มเนื้อหยาบ หากหอมไปด้วยน้ำผึ้งและงาจนหมดชิ้นทำให้ฝืดคอจึงสอดส่ายสายตาหาน้ำดื่ม ทว่าชั่วแวบหนึ่งที่รู้สึกเหมือนถูกจับจ้อง ร่างกายเกร็งเครียดโดยสัญชาตญาณก่อนจะคลายลงเมื่อไม่เห็นความผิดปกติ 

การมายืนอยู่ท่ามกลางคนแปลกหน้าต่างภาษาทำให้เขาต้องระแวง

ร่างสูงกลับไปสนใจพ่อค้าขายน้ำที่เทินกาน้ำชาไว้บนศีรษะ รอบเอวมีพวงแก้วอลูมิเนียมห้อยพะรุงพะรัง พร้อมกับถังน้ำเล็กๆในมือ

น้ำชาราคาแสนถูกพร้อมรอยยิ้มเป็นมิตรของพ่อค้าผิวครามแดดฟันหลอ ทำให้หลงเสน่ห์ผู้คนที่นี่เอาง่ายๆ พ่อค้าคนดังกล่าวสวมเสื้อแขนสามส่วนทอหยาบมีกั๊กทับ ใส่กางเกงเป้ายาววางถังน้ำกับพื้นแล้วหยิบแก้วออกจากพวง รินน้ำชาสีเข้มควันฉุยส่งให้ กระต่ายต่างเมืองรับมาจิบก่อนทำหน้าขื่น  เฝื่อนมาก!  หากก็จิบล้างคออีกอึกสองอึกจึงส่งแก้วคืน

คล้อยหลังเขาหันกลับไปมอง พ่อค้าเทน้ำชาทิ้งแล้วจุ่มแก้วในถังน้ำ ส่ายทีสองทีก็นำแก้วมาห้อยไว้ดังเดิม

นพรัตน์อมยิ้มกับตัวเองก่อนก้มหน้าก้มตาเดินกลับไปเตรียมตัวรอไกด์นำเที่ยวที่ได้นัดแนะกันไว้ แต่ก่อนหน้านั้นเขาเข้าไปติดต่อสอบถามถึงบริการอินเตอร์เน็ต  น่าแปลกใจอีกแล้ว  คือมันมี แต่ต้องลงทะเบียนการเข้าใช้อย่างเข้มงวดจากเครื่องพีซีตั้งโต๊ะใกล้ๆเคาเตอร์ส่วนหน้าอยู่สองสามเครื่อง  เขาจึงส่งเมล์หาพี่ชายและน้องสาวเสียคุ้มราคาที่จ่ายไป 

บ้านนี้เมืองนี้ถ้าเป็นสิ่งที่เรียกว่าเทคโนโลยี เครื่องจักรกลสมัยใหม่ มันคือสิ่งแปลกปลอมที่เข้าถึงยาก เพราะมันแพงหูดับตับไหม้ ชาวบ้านตาดำๆที่ขายน้ำชาถูกแสนถูกจะมีโอกาสได้ใช้รึเปล่า

และพวกเขามีความจำเป็นต้องใช้รึเปล่า?

พนักงานหญิงคนที่เจอครั้งแรกบอกกับเขาว่า ทางการจะส่งข้อมูลของนักท่องเที่ยวทุกคนให้กับโรงแรมก่อนจะเข้าพัก ไกด์ทุกคนต้องมีใบอนุญาตจากทางการ โรมแรมทุกที่ทุกเดือนจะมีคนของทางการเข้ามาตรวจสอบอย่างเข้มงวด และผลจากการเป็นเมืองขึ้นมาก่อน ทำให้ผู้คนเกือบครึ่งหนึ่งของประเทศพูดภาษาอังกฤษได้

เขานั่งรอไกด์จนเลยเวลาไปประมาณครึ่งชั่วโมง จึงเดินเข้าไปถามพนักงานที่มีสีหน้าไม่สบายใจ ก่อนขอโทษขอโพยแล้วยกโทรศัพท์โทรติดตามให้ ก็ได้ความว่า ไกด์เขิ่นเกิดอุบัติเหตุ จักรยานหกคะเมนตีลังกา ต้องรออีกประมาณครึ่งชั่วโมง เขากลับไปนั่งคอยที่เดิม แต่หากเพียงไม่นานก็มีชายคนหนึ่งท่าทางสุภาพ แต่งกายด้วยเสื้อผ้าดิบป้ายข้าง กางเกงเป้ายาวเหมือนผู้คนท้องถิ่นทั่วไปใส่กัน ปรากฏกายขึ้นตรงหน้า และแนะนำตัวเองว่าเป็นไกด์มาแทนไกด์เขิ่งที่บาดเจ็บจนต้องหยุดงานชั่วคราว

ไม่เห็นพนักงานบอกว่าจะมีการเปลี่ยนไกด์

ผู้มาแทนชื่อ อ่อง  พร้อมยื่นบัตรแสดงการอนุญาตประกอบอาชีพไกด์ให้ดูเป็นหลักฐานยืนยันที่มาที่ไป ทำให้ชายหนุ่มคลายกังวล

“สวัสดีครับ ไกด์เขิ่งเป็นอะไรมากไหมครับ?” นพรัตน์ทักทายด้วยรอยยิ้ม หากประหลาดใจอยู่ลึกๆ

“ไม่เป็นไรครับ เป็นเรื่องธรรมดาของที่นี่  เพราะถนนไม่ค่อยเรียบ พ้นตัวเมือง หรือถนนสายหลักระหว่างแคว้นก็เป็นถนนลูกรัง หรือไม่ก็ทางเกวียนหมดล่ะครับ”

“ขนาดนั้นเลยหรือครับ?”

“เดี๋ยวคุณก็จะได้เห็นความทุรกันดารของประเทศนี้เองล่ะครับ”

นพรัตน์สะดุดกับประโยคที่ได้ฟัง หากก็ฟังผ่านไป เพราะเห็นสภาพบ้านเมืองที่ผ่านมาก็ไม่แปลกใจกับคำพูดดังกล่าว ที่ราวกับจะกล่าวหาผู้ปกครองบ้านนี้เมืองนี้ทำอะไรกันอยู่!

“แต่เมื่อครู่ทางโทรศัพท์บอกว่าอีกครึ่งชั่วโมงถึงจะมาถึง แล้วทำไมมาเร็วได้ล่ะครับ?” นพรัตน์คว้าเป้สะพายหลัง

“เราเดินไปคุยไปไหมครับ?” ไกด์อ่องมองซ้ายมองขวาคล้ายจับสังเกตรอบตัว ก่อนพยักหน้าให้ร่างสูงเดินตามออกไป “พอดีผมอยู่ใกล้ๆนี่เอง รถยนต์ที่ใช้ต้องเปลี่ยนคันนะครับ เพราะไกด์แต่ละคนต้องรับผิดชอบรถที่หลวงมอบหมายมาอีกที เปลี่ยนไกด์รถก็เปลี่ยนครับ”

คนพูดยิ้ม เขาจึงพยักหน้ารับและก้าวตามไปยังรถยนต์ที่จอดแอบอยู่ข้างถนนเลยโรมแรมไปพอสมควร ทั้งที่บริเวณหน้าโรงแรมก็มีที่ว่างให้จอด

รถยนต์ที่เห็นสภาพเก่ากว่าคันเมื่อวานโข เขามองหน้าไกด์อ่อง และอีกฝ่ายคงเดาสีหน้าเขาออกจึงได้เอ่ยปากหลังเข้าไปนั่งเรียบร้อย

“รถยนต์ที่ใช้รับนักท่องเที่ยวก็มีเก่าใหม่สลับกันไปครับ  ถ้าไม่ใช่เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินก็หาซื้อรถยนต์ใช้ยาก ภาษีนำเข้าหลายเท่าตัว ประชาชนได้แต่รอใช้รถปลดระวางของทางการ หรือไม่ก็รถของเศรษฐีเหลือจะใช้ นำมาซ่อม ใช้แล้วใช้อีก ต้องทำใจครับ มาประเทศนี้ อำนาจการปกครองอยู่ในคนเพียงหยิบมือ เขาสบายแล้วไม่มามองความลำบากของชาวบ้านอย่างเราๆหรอกครับ”

ร่างสูงโปร่งพยักหน้ารับไม่คิดร่วมวงวิจารณ์บ้านเมืองคนอื่น  แต่ความบริสุทธิ์งดงามที่เขาเห็น มันแลกมาด้วยการตัดโอกาสของเพื่อนมนุษย์ประเทศนี้รึเปล่า เขาไม่แน่ใจเสียแล้ว

“นั่นไงครับ” ไกด์อ่องพยักพเยิดหน้าให้มองรถยนต์แฮมเมอร์สีดำคันใหม่เอี่ยมกำลังสวนเข้ามาใกล้ ภายในเห็นเงาคนสวมหมวกสีดำแต่งชุดลายพราง “ชาวบ้านไม่มีจะกิน แต่มีอาวุธยุทโธปกรณ์ใหม่เอี่ยมทุกปี งบประมาณของที่นี่ส่วนใหญ่ลงไปที่งบทางการทหารหมด” คนพูดส่งเสียงขึ้นจมูก “คุณรู้ไหมครับ ร้อยทั้งร้อยคนของทางการรับสินบน ยิ่งเป็นดอลล่ายิ่งง่ายครับ”

“มีกันทุกประเทศล่ะครับ สินบน”

“แต่ไม่ทุกหย่อมหญ้าเหมือนประเทศนี้หรอกครับ”

“คุณเกลียดคนของรัฐ?” นพรัตน์หยั่งเชิง

“เปล่าเลยครับ แค่คิดว่ามันไม่ยุติธรรม” ผู้เป็นไกด์คงเห็นสีหน้าไม่สบายใจของอีกฝ่ายจึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุยฉับพลัน “เดี๋ยวผมจะพาคุณไปชมผาเหยียบเมฆ ที่นั่นคุณจะเห็นเมืองหลวงทั้งหมด”

“อ้าว! ผมคิดว่าคุณจะต้องแนะนำให้ไปชมเทวสถานประจำเมืองหลวงเสียอีก”

“อ๋อ ไปเวลานี้คนเยอะครับ ต้องไปเช้าๆ ถึงจะสวย วันนี้เราไปชมผาเหยียบเมฆก่อนดีกว่า  อากาศดีแบบนี้ คงเห็นไปถึงพระบรมมหาราชวังนิศามณีของกษัตริย์องค์ปัจจุบัน”

“เอางั้นก็ได้ครับ ว่าแต่ไกลมากไหมครับ?”

“นั่งพอเมื่อยล่ะครับ ว่าแต่คุณต้องแลกเงินไว้จำนวนหนึ่งด้วยนะครับ แถวนั้นไม่รับดอลล่า”

นพรัตน์พยักหน้า “แล้วคุณไกด์พอจะรู้จักตลาดมืดที่รับแลกเปลี่ยนเงินรึเปล่าครับ?”

“คุณจะแลกที่นั้นหรือ น่าจะบอกก่อน ผมจะได้แวะ เราเลยมาแล้วล่ะ”

“ไม่หรอกครับ ผมถามดู”

“ขอโทษที่ถามละลาบละล้วงนะครับ คุณมีเชื้อสายราชวงศ์รึเปล่า?”

“ทำไมหรือครับ?”

“เออ...เห็นคุณใส่ต่างหู”
 
ไกด์อ่องพยักพเยิดหน้าไปทางต่างหูเพชรข้างซ้ายข้างเดียว เม็ดไม่ใหญ่ทว่าน้ำใสสะท้อนจับตา 

เม็ดนี้เม็ดเดียวก็เป็นแสนอยู่

 “ไม่หรอกครับ ผมเป็นประชาชนคนธรรมดา นี่ของเก๊ด้วย ที่ประเทศผมจะผู้ชายผู้หญิงถ้าอยากใส่ก็หามาใส่ได้”

“แต่ที่นี่ ผู้ชายที่ใส่เครื่องประดับบนศีรษะต้องเป็นคนมีเชื้อมีสายเท่านั้นครับ”

“ความรู้ใหม่เลยนะครับ”

กระต่ายหนุ่มยิ้มให้โดยลืมสังเกตกิริยาอีกฝ่ายที่เริ่มลอกแลก

ทิวทัศน์สองข้างทางเป็นสีเขียวปนน้ำตาลแดง ย่างสู่ฤดูหนาว  จากที่ราบของเมืองหลวงสู่ถนนเรียบเขาเตี้ยๆ พื้นถนนเริ่มขรุขระลุ่มๆดอนๆ เขย่าไส้คนในรถให้รวมเป็นกองเดียว บ้านเรือนเริ่มห่างระยะมากขึ้น ชาวบ้านที่สวนกันก็เริ่มห่างตา และในที่สุดสองข้างทางก็เหลือเพียงต้นไม้แน่นขนัด

กำลังเพลินกับบรรยากาศรอบตัวก็ต้องเสียววูบ เมื่อรถยนต์ถูกหักพวกมาลัยเลี้ยวกะทันหัน

“เฮ้ย! เป็นอะไร?” ร่างสูงยึดเบาะไว้มั่น หางตาเหลือบมองด้านหลังก็เห็นกลุ่มคนเสื้อพรางตั้งด่านกลางถนนคล้ายกำลังตรวจหาอะไร สายตาสับสนตวัดมองคนขับ “ขับหนีทำไมไกด์อ่อง?”

อีกฝ่ายเหลือบมองชั่วแวบก่อนยิ้มเย็น แปลก

“ไม่ได้หนีครับ แค่หลบพวกทหารเท่านั้น”

“หลบทำไมกันล่ะ เราไม่ได้ทำผิดอะไรเลย”

“ครับ เราไม่ได้ทำผิด แต่ในสายตาทหารเราอาจผิดซักข้อสองข้อ ผมเลยต้องเลี่ยง ไม่อยากให้คุณเสียเงินให้พวกมัน ไม่คุ้มหรอก เสียเวลา”

“รีดไถกันง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ ผมไม่เคยได้ข่าวเลย”

“ข่าวที่พวกคุณได้รับรู้ มันถูกรัฐกลั้นกรองไว้หมดแล้ว ใครบ้างจะออกข่าวประณามตัวเอง แล้วคุณรู้ไหมครับว่าแคว้นชมพูนุชทางใต้ของประเทศเกิดระเบิดแทบทุกวัน แต่ไม่เคยเป็นข่าว เมื่อวานนี้ก็เพิ่งมีการยิงกันตายไปสามศพ คุณรู้รึเปล่า?”

นพรัตน์ส่ายหน้า “ไม่ทราบเลยครับ แล้วทำไมถึงต้องยิงกันล่ะครับ?”

“เห็นไหม ไอ้พวกนี้มันปิดข่าวหมด มันกลัวจะไม่มีนักธุรกิจต่างชาติเข้ามาลงทุนในประเทศ จะไม่มีเงินเข้ากระเป๋าตัวเอง แต่พวกมันไม่กลัว ไม่สงสารที่มีคนตายเพราะประท้วงการปกครองอย่างไม่ยุติธรรมของมัน มันปิดหูปิดตาไม่ยอมให้พวกเราได้ลืมตาอ้าปาก เจริญเหมือนประเทศอื่นๆ พวกมันไม่ยอมให้ใครแสดงความคิดเห็นที่ต่างไปจากพวกมันหรอกครับ คนพวกนี้เห็นแก่ตัว ไม่เห็นหัวประชาชนยากจนหรอกครับ”

นพรัตน์พยักหน้ารับรู้ ความรุนแรงที่สะท้อนออกมาจากคำพูดของอีกฝ่ายทำให้เริ่มไม่แน่ใจในการมาท่องเที่ยวครั้งนี้ เขาถึงว่า เรื่องการบ้านการเมืองอย่าเอามาคุยในวงเหล้า ได้ตายไม่รู้เรื่อง นี่ขนาดไม่ใช่วงเหล้านะ ชายหนุ่มคิดก่อนจะเลี่ยงไปคุยเรื่องอื่นแทนเรื่องการเมืองการปกครองเครียดๆ ให้หมดสนุก

“ถ้าไปผาเหยียบเมฆไม่ได้ ผมว่าเราไปเที่ยวรอบๆเมืองก็ได้ วันนี้คงเหลือเวลาให้ดูอะไรไม่มากแล้ว” ชายหนุ่มพลิกดูนาฬิกาที่เข็มสั้นชี้เลขสิบสาม

“ไม่เป็นไรครับ ถึงไปผาเหยียบเมฆไม่ได้ แต่ไม่ไกลจากนี่ เราไปชมหมู่บ้านอนุรักษ์ได้ครับ เป็นหมู่บ้านเก่าแก่อายุหลายร้อยปี ผู้หญิงที่นั่นมีฝีมือทอผ้าได้สวยสดงดงามมากครับ”

“ก็ได้ แต่จะกลับทันค่ำหรือครับ ถนนเรียบเขาสูงแบบนี้ท่าทางอันตรายน่าดู”

ชายหนุ่มมองอีกฝ่ายพยักหน้าทว่าดวงตาขึงเครียด จึงบอกกับตัวเองว่าอีกฝ่ายกำลังตั้งสมาธิขับรถไม่ให้ไถลลงข้างทาง

“ข้างหน้าเป็นร้านขายของ ผมจะจอดให้ทำธุระส่วนตัวก่อนเข้าไปในหมู่บ้านอนุรักษ์นะครับ”

ไกด์อ่องหันมาบอก และเป็นที่เห็นพร้องของชายหนุ่ม

รถยนต์จอดเรียบไหล่ทาง ใกล้เพิงขายของพื้นเมือง ไกด์อ่องเดินนำไปยังร้านขายอาหาร พร้อมสั่งของกินมาให้ ก่อนขออนุญาตไปทำธุระ

นพรัตน์หันมองรอบตัวดังคนต่างบ้านต่างเมืองมาเที่ยว เพิงที่ขายของนี้ตั้งอยู่บนพื้นที่ราบเพียงเล็กน้อยของไหล่ถนนที่ด้านล่างเป็นหุบเหวลึก ชายหนุ่มส่งภาษามือพร้อมภาษาอังกฤษถามหาห้องน้ำจากคนมาเสิร์ฟอาหาร ก่อนเดินไปตามทาง เมื่อกลับออกมาก็ยังไม่เห็นไกด์อ่อง เขาจึงทานอาหารคอยไปเรื่อย จนกระทั่งอีกฝ่ายปรากฏกายขึ้น สีหน้าเคร่งเครียด ก่อนจะยิ้มเมื่อเห็นเขามองอยู่ 

“ไปต่อกันเถอะครับ”

“อ้าว! ไกด์อ่องไม่ทานอะไรก่อนหรือ?” นพรัตน์มองอาหารบนโต๊ะ นึกประหลาดใจในท่าที

“เกรงว่าจะไปถึงช้านะครับ เราเสียเวลาหลบทหารพวกนั้น”

“ไม่เป็นไรครับ ทานซะก่อนเถอะ”

ไกด์อ่องเห็นขัดไม่ได้จึงตั้งหน้าตั้งตาทานอาหารตรงหน้า แล้วจึงนำพาชายหนุ่มต่างเมืองไปยังจุดหมาย

“ทำไมที่นี่ชาวบ้านเขาถึงปลูกบ้านอยู่บนเขากันล่ะครับ” นพรัตน์ถามไกด์เมื่อสังเกตเห็นบ้านเรือนบางส่วนอยู่ตามไหล่เขา ทั้งๆที่มีพื้นที่ราบใกล้ๆ แม้จะไม่มากมายนักก็ตาม

“เพราะพื้นที่ทางตอนบนของประเทศเป็นเทือกเขาสูง มีพื้นที่ราบน้อย เราจึงต้องสงวนพื้นที่ราบไว้ปลูกผักปลูกข้าวครับ ชาวบ้านจึงขึ้นๆลงๆเขากันทุกวันล่ะครับ”

“งั้นคนที่นี่ก็น่องโตกันทุกคนสิครับ”
 
นพรัตน์หัวเราะอารมณ์ดี ก่อนจะหยุดกลางคันเมื่อสังเกตเห็นจุดอะไรบางอย่างกลางถนน และเมื่อรถยนต์แล่นเข้าใกล้ก็พบทหารกลุ่มหนึ่งยืนกลางถนน โบกให้พวกเขาจอดรถ และคราวนี้ไกด์อ่องไม่ได้หลบเลี่ยงเช่นที่ผ่านมา

“เราไม่หลบพวกเขาอีกหรือ?”

“หลบไม่ทันครับ ถนนไม่มีทางแยกให้หลบเหมือนที่ผ่านมา”

ไกด์อ่องพูดตะกุกตะกัก หลบหูหลบตาพิกล จนชายหนุ่มคิดว่าอีกฝ่ายคงเกรงว่าเขาจะต่อว่า

ทหารในชุดพรางเคาะกระจกให้ไกด์อ่องลงไปคุย พวกเขาหันมองนักท่องเที่ยวในรถเป็นระยะ ก่อนที่จะทันได้ตั้งตัว ทหารคนหนึ่งเปิดประตูรถดึงชายหนุ่มออกมาอย่างไม่ปราณีปราศรัย

“What! เกิดอะไรขึ้นไกด์อ่อง” ชายหนุ่มพยายามเอี้ยวตัวมองไกด์อ่องที่ยืนตัวลีบหน้าทหาร “พวกเขาต้องการอะไร ถามเขาสิ พวกเขาอยากได้อะไร!”

ไม่ทันให้ชายหนุ่มได้ตะโกนถามอะไรได้อีกก็ถูกผ้าสากโปะจมูก ไร้สีไร้กลิ่น แต่ทำให้คนโดนหมดสติในฉับพลัน ทุกอย่างจมดิ่งในความมืดมิด ไม่รับรู้ว่าร่างตัวเองถูกลากไปยัดใส่รถตู้ และมุ่งหน้าสู่ทิศใต้ของประเทศ

สู่นครแห่งความขัดแย้ง      



................................

เจอกันอาทิตย์หน้าค่า  :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 2 14/06/13 P1
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 15-06-2013 06:34:21

เรื่องใหม่ของคุณ Sake
หายไปนาน เพราะไปเตรียมเขียนเรื่องอลังการขนาดนี้นี่เอง

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 2 14/06/13 P
เริ่มหัวข้อโดย: Monochrome ที่ 15-06-2013 07:01:18

เห้ย โดนพวกไหนจับไปนั่น

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 2 14/06/13 P1
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 15-06-2013 08:31:05

อั๊ยสนุกๆเอาอีกนะค๊าาาาา  :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 2 14/06/13 P1
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 15-06-2013 09:14:40

ไม่เคยอ่านเรื่องแบบนี้เลย แต่ขอบอกว่ามันสนุกมากกกกก  :m4:
รอค่า มาต่อไวๆ นะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 2 14/06/13 P1
เริ่มหัวข้อโดย: Violet Rose ที่ 15-06-2013 09:58:44

สนุกสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ต้องขอบคุณคุณ sake จริงๆ ที่แต่งนิยายดีๆ มาให้ได้อ่านกัน
ชอบแนวการเขียน การใช้ภาษาของคุณมากเลย เขียนได้ดีจริงๆ
แต่มาต่อเร็วๆ หน่อยนะคะ ตอนนี้ติดเรื่องนี้แล้ว อิอิ  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 2 14/06/13 P1
เริ่มหัวข้อโดย: saintangel ที่ 15-06-2013 10:23:34

ชอบบบบ  o13

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 2 14/06/13 P1
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 15-06-2013 11:33:13

ถูกจับไปไหนล่ะนั่น ไกด์คนใหม่นี่น่าสงสัยจิงๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 2 14/06/13 P1
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 15-06-2013 14:12:07

ดันจับคนที่อาจทำให้มีปัญหาระหว่างประเทศไปด้วยนะนั้น

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 2 14/06/13 P1
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 15-06-2013 14:20:05

สนุกมาก อ่านง่าย ไหลลื่นดี
รอน้องกระต่ายในตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 2 14/06/13 P1
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 15-06-2013 14:58:20

แอร๊ยยยยยย ตื่นเต้นตกใจ ดีใจมากเมื่อเห็นชื่อคุณ sake
มีเรื่องสนุกๆมาให้อ่านแล้วสิเรา  :hao7: :hao7:
อ่านแรกๆก็สนุกมากๆแล้วคะ
อยากอ่านต่อมากๆๆ อยากรู้ว่าน้องต่ายจะเป็นยังไงต่อ
ไกด์อ่องนี่มันมาสวมรอยใช่ป่าวหว่า???
รออ่านอย่างใจจดใจจ่อ วันนี้จะมาไหมน้า ><

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 2 14/06/13 P1
เริ่มหัวข้อโดย: Angel.JS~ ที่ 15-06-2013 17:03:07

รออ่านอย่างใจจดใจจ่อเลยค่า
ชอบๆๆ ชอบแนวนี้
 :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 2 14/06/13 P1
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 15-06-2013 19:31:49

สนุกมากค่ะ แค่สองตอนแรกก็ตื่นเต้นแล้ว

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 2 14/06/13 P1
เริ่มหัวข้อโดย: treerat002 ที่ 15-06-2013 19:53:53

น่าอ่านมากเลยค่ะ  :hao6:

แนวนี้ไม่ค่อยมีให้อ่านนะเนี่ย ชอบมากเลย  :hao7:

รอคอยอ่านตอนต่อไปค่า~  :katai3:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 2 14/06/13 P1
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 15-06-2013 20:07:29

ลุ้นอะ โดนใครจับไปอะเนี้ย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 2 14/06/13 P1
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 15-06-2013 20:25:16

เนื้อเรื่องชวนน่าติดตามมากๆๆ น่าตื่นเต้น แถมคนแต่งบรรยายสถานที่ซะน่าตามไปเที่ยวด้วยคนเลย  :m24:

ปล. ตกลงว่า หลานแสบ 2 คนลูกพี่ชายหรือพี่สาวค่ะ เห็นเรียกว่า น้าต่าย

แล้ว กระต่าย มีพี่สาวหรือน้องสาวค่ะ เห็นบอกว่าจะส่งเมล์ไปหาพี่ชายกับน้องสาว หรือว่า มีทั้งพี่ชาย พี่สาว และน้องสาว

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 2 14/06/13 P1
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 15-06-2013 21:08:09

มาต่อเถอะค่า รออยู่น้า  :katai4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 2 14/06/13 P1
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 15-06-2013 23:04:53

 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:เกิดอะไรขึ้นอะ :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 2 14/06/13 P1
เริ่มหัวข้อโดย: Angel.JS~ ที่ 23-06-2013 01:57:20

รออยู่นะคะะะ ชอบแนวนี้จังเลยค่ะ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 2 14/06/13 P1
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 23-06-2013 08:40:53

สนุกจังเลย อยากอ่านต่อมากๆ :impress2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 2 14/06/13 P1
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 23-06-2013 22:14:28

เกิดอะำรขึ้นอะคะ ลุ้นๆ เราว่ากระต่ายดดนหลอกมาแน่ๆเลยอะ

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 3-4 14/06/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 28-06-2013 20:28:10

ขอโทษที่ให้คอยค่า รอบนี้มาควบตอน 3 กับ ตอน 4 เลย อ่านให้สนุกนะคะ

3


เหนือขึ้นไปจากที่ราบของเมืองหลวง คือภูเขาน้อยใหญ่สลับสับหว่างเป็นเทือกเขาสูง หนาวเย็นตลอดทั้งปี ในฤดูหนาวจะมีหิมะโปรยปรายบางๆ หากไม่จับแพหนาขาวโพลนยามตกถึงพื้นเหมือนในยุโรป ถนนลาดยางมะตอยบาง ความกว้างเพียงแค่รถสวนกันได้ทอดยาวคดเคี้ยวเลาะไหล่เขาไต่ระดับผ่านหุบเหวสูงขึ้นไปเรื่อยๆ จากถนนที่ลาดยางมะตอยเหลือเพียงทางเกวียน

ทางแยกเล็กๆไม่มีใครรู้ว่าทอดยาวไปสู่ที่ใด หายลับไปในดงไม้ใหญ่ ปิดซ่อนฐานกองกำลังทหารย่อมๆไว้มิดชิด ผู้คนต่างเรียกที่นี่ว่าวังเสือฟ้า หากจริงแท้แล้ว ผู้เป็นเจ้าของเรียกที่นี่ว่าบ้าน บ้านที่ห่างไกลสายตาผู้คน ด้วยผู้พำนักต้องการความเป็นส่วนตัวอย่างยิ่ง จึงมิใคร่ชื่นชอบประทับในพระราชวังเอลิซาเบธที่เชิงเขาเท่าใดนัก

หากเวลานี้วังเสือฟ้าที่เคยสงบเงียบกลับอบอวลไปด้วยกลิ่นอายแห่งความตึงเครียดกดดันจากวรองค์สูงใหญ่ เมื่อสดับรับฟังรายงานด่วนจากองครักษ์เสร็จสิ้น

“คุมตัวไกด์ปลอมไปสอบสวนที่เซฟเฮาส์แล้วกระหม่อม”

“ข่าวเราช้าไป ทั้งที่ได้รับรายงานว่าพวกมันมาป้วนเปี้ยนในเมืองหลวง” เสียงทุ้มนุ่มกล่าวเนิบนาบ

“พ่ะย่ะค่ะ เพราะไม่รู้เป้าหมายของพวกมัน สายจึงได้แต่คอยจับตาดูใกล้ชิด พอพวกมันลงมือเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบจึงได้สั่งการให้ติดตามทันที พร้อมประสานงานกับเจ้าหน้าที่ประจำด่านตรวจต่างๆแล้วพ่ะย่ะค่ะ” เคอแสน องครักษ์ประจำพระองค์รายงานเสร็จก็ก้มหน้าอย่างสงบเสงี่ยมบนพื้นพรมทอมือหนานุ่ม ลวดลายเป็นเอกลักษณ์ของชนเผ่าเทือกเขา  แต่ในใจอยากรีบรุดไปกระทืบไอ้พวกคิดก่อกบฏให้จมธรณี

“พวกมันคงคิดเก็บตัวประกันไว้ต่อรองกับสมเด็จพระราชาธิบดี ไม่อย่างนั้นคงสังหารเหยื่อเสียตั้งแต่ในโรงแรมให้เป็นข่าวครึกโครม”

นัมทัค องครักษ์ประจำพระองค์อีกคนคาดการณ์

“ระหว่างที่เรายังมีเวลา กำชับหน่วยเงาพยัคฆ์ให้ชิงตัวประกันกลับมาให้ได้  ไม่ว่าพวกมันจะเรียกร้องอะไร ถ่วงเวลาไว้ ถ้าข่าวนี้ถูกตีแผ่ไปทั่วโลก  ปัญจคีรีของเราจะถูกรุมทึ้งเป็นชิ้นๆ”

เจ้าฟ้านรพยัคฆาภูบดินทร์  พระอนุชาต่างพระมารดาของสมเด็จพระราชาธิบดี สุรเสียงเข้ม  อะไรก็ไม่ร้ายเท่าเสียงลือเสียงเล่าอ้าง  และราชอาณาจักรปัญจคีรีในตอนนี้ก็ไม่มีอะไรไปต่อกรกับประชาคมโลกได้เลย
 
ประเทศนี้เพิ่งเริ่มตั้งไข่เท่านั้น!

“ข่าวว่าพวกมันจงใจแต่งตัวเลียนแบบทหาร ตั้งใจใส่ร้ายพวกเราชัดๆ”

ดวงเนตรแวววาวโชนแสงมองนัมทัค ผู้เป็นทั้งเพื่อนและองครักษ์  ก่อนสงบอารมณ์ เก็บความรู้สึกที่ใครก็ยากจะได้รับรู้ไว้ในหทัย

“เขา...จะเป็นกระบอกเสียงให้พวกกบฏเป็นอย่างดี ถ้าเขากลับบ้านกลับเมืองไปโดยไม่รู้อะไรเลย การกลับไปพร้อมกับความหวาดกลัวของคนผู้นี้เปรียบเหมือนรอยแตกร้าวเล็กๆ หากเราไม่จัดการทำอะไร รอยร้าวเล็กๆนี้จะเป็นจุดเริ่มต้นให้ประเทศเราดิ่งสู่ความพินาศย่อยยับในอนาคต ”

“ประวัติของคนผู้นี้ไม่ธรรมดา นอกจากจะเป็นดารา มีอิทธิพลทางความคิด สามารถสร้างกระแสให้ผู้คนคล้อยตามได้ง่ายแล้ว บิดาของเขาตอนนี้ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศของไทย พี่ชายเป็นนักการทูต มีชาติตระกูลเป็นขุนนางเก่า ครอบครัวทำธุรกิจเครื่องอุปโภคบริโภคใหญ่โต ตอนนี้หากคนในครอบครัวผู้นี้ทราบเรื่อง เราจะถูกกดดัน ทำงานกันลำบากกว่าเดิมพ่ะย่ะค่ะ” เคอแสนบอกตามรายงานที่ได้มาแทบจะทันทีที่พวกกบฏจับกุมตัวนักท่องเที่ยว

องค์นรพยัคฆ์พยักพระพักตร์

“เพราะฉะนั้น เมื่อช่วยเหลือออกมาได้แล้ว ฉันจะให้เขาอยู่ที่นี่จนกว่าจะเข้าใจเลยเชียวล่ะ”

สายพระเนตรหมายมาดอะไรบางอย่างในพระทัย ไม่เคลือบแคลงความสำเร็จแม้เพียงนิดในหน่วยเงาพยัคฆ์  หน่วยราชการลับที่พระองค์ทรงวางรากฐานมากับพระหัตถ์องค์เอง

“ปิดกั้นสื่อทุกชนิดที่จะทำให้ข่าวนี้หลุดรอดออกไป  จะต้องไม่มีข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ออกไปก่อนที่เราจะพร้อมแถลง”

“พ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้หน่วยเงาพยัคฆ์ตามติดกระชั้นชิด เส้นทางลงใต้ นอกจากทางหลวงแล้วก็เหลือแต่ทางเดินของพวกวัวควายในป่า ผ่านเทือกเขาสูง กว่าพวกมันจะพาตัวประกันไปถึงรังและสร้างข้อเรียกร้อง ก็อีกหลายวัน เราแจ้งข่าวไปในทุกหมู่บ้านที่น่าจะเป็นทางผ่านของพวกมัน ยังไงก็คงดักตัวได้ก่อนจะถึงถิ่นพวกมัน”

เคอแสงส่งรูปภาพชายหนุ่มนักท่องเที่ยวที่ถูกขยายใหญ่ให้องค์นรพยัคฆ์รับไปทอดพระเนตร

“นพรัตน์ วทนะเจริญ” เสียงสะกดชื่อภาษาอังกฤษแบบคาราโอเกะช้าแปลกแปร่ง หากในช่องสี่เหลี่ยมเล็กๆด้านหลังรูปทำให้พระขนงขมวดมุ่น “กระ... ต่าย... Rabit?” องค์นรพยัคฆ์เงยพักตร์ทอดเนตรองครักษ์ส่วนพระองค์

“เออ...ชื่อย่อ ที่ใช้เรียกกันระหว่างคนใกล้ชิดสนิทสนม เจ้าหน้าที่ข้อมูลคงแปลความหมายมาให้ด้วยพะย่ะค่ะ”


เนตรรีเรียวคม สีท้องฟ้าบนเทือกเขาหิมาลายาฤดูใบไม้ผลิ ก้มมองรูปภาพในหัตถ์อีกครั้ง  ดูไปก็คล้ายอยู่ หน้าขาวๆหัวฟูๆ

กระต่าย...


หากเจ้าของชื่อที่องค์นรพยัคฆ์ทวนซ้ำให้ขึ้นใจ กำลังถูกลากลงจากรถตู้ท่ามกลางความมืดมิด เย็นยะเยือก เสียงสัตว์หากินกลางคืนร้องสอดแทรกความเงียบวังเวง

นพรัตน์ฟื้นขึ้นมาก่อนหน้าที่รถจะจอดสนิทไม่นานนัก ฤทธิ์ยาสลบทำให้ยังมึนงง แต่พิษของเส้นทางคดเคี้ยวยิ่งทำให้ผู้ไม่คุ้นหมดเรียวหมดแรง ถูกลากไปขึ้นม้าตัวโตอย่างเร่งรีบ ก่อนดึงแขนทั้งสองให้โอบรอบคอม้าแล้วมัดเชือก พันธนาการเขาไว้กับคอม้าหนาแน่น

“ไอ้หมาดำจมูกไว มันตามกัดไม่ปล่อยเลย” ชายในชุดทหารกำลังสำรวจความเรียบร้อยของม้าที่ให้ตัวประกันขี่เอ่ยเสียงดุดันเป็นภาษาท้องถิ่น

“มันคงวางคนไว้ตามถนนหลวงหมดแล้ว ถึงจะเสียเวลาแต่ขืนเสี่ยงขับรถไปเป็นได้จบเห่ แผนที่วางไว้ก็พังไม่เป็นท่า เสียเวลาเปล่า  แกกลับไปวิทยุบอกนาย เราจะพาตัวประกันขี่ม้าเลาะเขาไป ประมาณสี่วัน ถึงจุดหมายแล้วจะให้คนส่งสัญญาณบอกอีกครั้ง”

คนพูดส่งถุงผ้าให้อีกฝ่าย ภายในคือรูปโพลารอยด์ขณะตัวประกันถูกจับและหลับด้วยฤทธิ์ยา

“เอารูปนี่ไปให้นายก่อน เงินที่ได้เอาไปไว้ที่เดิม”

นพรัตน์เหลือบมองตามคนจากไป ทหารที่เหลือสามคนก็ขึ้นม้าเริ่มออกเดินทางเข้าสู่ป่าลึก ทั้งที่มองแทบไม่เห็นทาง เขาต้องใช้หัวเข่าหนีบลำตัวม้าไว้ไม่ให้ตกจากหลังม้า ในใจหวาดระแวงไปเสียทุกอย่าง

ทหารนำหน้าสองคน คนหนึ่งนำทาง คนหนึ่งจับจูงม้าที่เขาขี่ คุมเชิงด้านหลังอีกหนึ่งซึ่งถือดาบยาวเป็นประกายแตะตาอยู่ไม่ห่าง และทั้งหมดนี้พกปืนติดตัวอีกคนละกระบอกสองกระบอก  ตอนนี้แม้อยากจะร้องตะโกนเขาก็ไม่คิดลองดี  ได้แต่เก็บแรงและสมองพิจารณาหาลู่ทางหนีจากคนพวกนี้ แม้ไม่รู้จุดประสงค์ แต่ก็ไม่ยากที่จะเดา

ไม่ได้มาดีแน่นอน!

คนถูกจับตัวตั้งสติพิจารณาเหตุผล ก็คิดได้อยู่เพียงอย่างเดียว คือตัวเองกำลังถูกจับตัวเรียกค่าไถ่ เพราะถ้าหวังชีวิตก็คงถูกยิงทิ้งทันทีแล้ว แต่นี่กลับพาเขามาขึ้นเขาลงห้วย ก็ต้องหวังประโยชน์อะไรจากเขาแน่นอน และอะไรที่ว่าก็ต้องเป็นเงิน  เนื่องจากเขาเป็นเพียงนักท่องเที่ยวคนหนึ่งเท่านั้น จะมีอะไรให้ นอกจากเงิน

พวกเขาลัดเลาะชายเขาข้ามธารน้ำเล็กๆท่ามกลางความมืดเย็นบาดผิว ร่างกายสวมใส่เพียงเสื้อยืดคอกลมสั่นสะท้าน โชคดีที่พวกมันจับเขากอดมัดกับม้าตัวโต จึงอาศัยไออุ่นจากมันบรรเทาความหนาวไปได้บ้าง

นพรัตน์กัดฟันแน่นไม่ให้มันกระทบดังจนสะเทือนสมองน้อยๆที่กำลังพยายามตั้งสติสุดกำลัง

จะเอาตัวรอดจากเรื่องนี้ยังไงดี

การเดินย่ำไปในราตรีจบลง กลุ่มทหารพักม้าบนลานหิน ท่ามกลางเทือกเขาและหุบเหว เขาถูกนำตัวลงจากหลังม้า นั่งมองพวกทหารจุดไฟกองเล็ก

แสงสว่างนำพาความอุ่นใจให้ร่างโปร่งน้อยนิด  มองไปรอบๆก็เห็นแต่เงาทะมึนของต้นไม้ใหญ่  เสียงสุนัขป่าหอนดังสะท้อนก้องไปทั้งป่ายิ่งทำให้นพรัตน์ห่อตัวเองแน่นขึ้น

ความเงียบโอบล้อมรอบตัว หนึ่งในนั้นหันมาสำรวจคนที่จับมาได้ นานจนนพรัตน์รวบรวมความกล้าถามออกไปเป็นภาษาอังกฤษ ทั้งที่หัวใจเต้นรัว

“พวกนายจับฉันมาทำไม อยากได้อะไร?”

ทหารคนนั้นลุกมานั่งตรงหน้าก่อนกระชากกระเป๋าเป้ซึ่งยังติดอยู่ด้านหลังมาเปิดดูคาคอของเขา พลางพูดภาษาท้องถิ่นที่เขาไม่เข้าใจ

“ท่าทางจะรวยไม่เบา ไม่งั้นแกคงไม่อยู่ที่นี่นานเป็นเดือน”

คนพูดรื้อของภายในออกมากอง สายตาจ้องเขม็งที่กระเป๋าตัง หยิบขึ้นมาเปิดดูแล้วจึงแสยะยิ้มคล้ายเหยียดหยัน หันไปโชว์แบงค์ดอลล่าปึกย่อยๆกับเงินสกุลคีอีกจำนวนไม่น้อยที่แลกไว้สำหรับใช้จ่ายก่อนเดินทาง

“ลาภลอย ไอ้นี่รวยจริงว่ะ แกเลือกเป้าหมายได้แจ๋ว”

“ก็ดูจากรายชื่อนักท่องเทียว มันอยู่นานสุด แสดงว่ามันต้องรวยน่าดู และมันเป็นคนไทยที่ไอ้หมีใหญ่มันให้ความสำคัญกับประเทศนี้มากกว่าประเทศอื่นในภูมิภาคเดียวกัน ที่นั่นสื่อเสรี ทีนี้ล่ะ ได้เป็นข่าวทั่วโลก แต่ถ้ามีเวลาตรวจรายชื่อมากกว่านี้คงได้คนสำคัญๆกว่านี้ คนของเราแอบคัดลอกรายชื่อมาได้เพียงส่วนเดียว ไอ้พวกหลวงมันเคร่งฉิบ ระวังตัวแจ”

“นั่นสิ เพิ่งจะมารู้เป้าหมายรู้แผนก่อนลงมือแค่สามชั่วโมง”

“กันแผนรั่ว พวกมันหูตาเป็นสับปะรด และงานนี้ต้องเร็ว ต้องสำเร็จ ไม่งั้นพวกเราฉิบหาย ตายกันหมด”

ภายในกระเป๋ามีของไม่มากนัก กล้องถ่ายรูปที่ยังไม่ได้ถ่ายเลยซักรูป เสื้อคลุม และของเล็กๆน้อยๆ  แต่ทุกอย่างก็ถูกเอาไปหมด แม้กระทั่งลูกอม

“พวกนาย? อยากได้อะไรก็เอาไป แต่พูดภาษาอังกฤษได้ไหม ฉันฟังไม่รู้เรื่อง!”

ทหารที่รื้อของปลดเป้ออกจากตัวเขาแล้วโกยของกลับใส่เหมือนเดิม จากนั้นนำไปสะพายหลังตัวเอง แล้วจึงกวาดสายตาหยาบกระด้างสำรวจนักโทษของตน

“ที่ตัวน่ะ ถอดมาให้หมด” ทหารหน้าดำตาคมเหมือนแขกเข้ามายื้อแขน ทำให้ร่างสูงแข็งขืน

“อะไร? พวกแกจะทำอะไร อยากได้อะไรก็พูดสิวะ”

“ไอ้นี่ ไม่เข้าใจเว้ย ถอดออกมา!”

กำปั้นหนักต่อยเข้าที่ต้นแขน พร้อมกับรูดนาฬิกาออกไป สายตาไล่ดูไปตามนิ้ว มองหาเครื่องประดับ ซอกคอถูกมือใหญ่คว้านหาสร้อยจนผู้ถูกสัมผัสดิ้นหนีร่องรอยน่ารังเกียจ เมื่อไม่พบของมีค่าจึงระบายลมหายใจฟึดฟัด สายตาเหลือบเห็นแสงวิบวับที่ติ่งหูจึงผลักอีกฝ่ายล้มลง

   รองเท้าหนังเหยียบลงบนไหล่ จิกศีรษะทุยหันข้างแล้วพยายามดึงตุ้มหูออก

   “ปล่อย! ไอ้บ้าเอ๊ย”

   เพราะถูกกดหน้าแนบกับลานหินจนหายใจไม่ออก ร่างโปร่งจึงดิ้นแรง พยายามยกศีรษะขึ้นให้มีช่องหายใจ หากอีกฝ่ายก็ยิ่งกดแรงเมื่อดึงตุ้มหูไม่ออก สุดท้ายจึงกระชากจนใบหูนิ่มฉีก

   “โอ๊ย!”

   นพรัตน์ตัวงอ เจ็บปวดจนหน้าเบ้ พยายามยกมือที่ถูกมัดขึ้นปัดป้องใบหูซึ่งตอนนี้เลือดไหลอาบ

“เอ้ย! เบามือหน่อย เดี๋ยวมันตายก่อนก็สูญกันพอดี”

ทหารที่ทำตัวคล้ายหัวหน้าตลอดการเดินทางตะโกนบอก

“รู้แล้วน่า ก็มันดิ้น ทำเป็นหวง” คนพูดเตะเข้าที่สะโพกคนนอนคุดคู้ “รวยแล้วก็แบ่งๆกันใช้บ้าง คนอย่างพวกแกมันเห็นแก่ตัวกันทั้งนั้นล่ะ” คนพูดยิ้มเหี้ยม นัยน์ตาสะท้อนปมในใจหลากหลาย “แค่ยืดเวลาของแกไปอีกหน่อยเท่านั้น งานสำเร็จเมื่อไรแกก็หมดประโยชน์!”

หากนพรัตน์ที่นอนร้องครางไม่รับรู้คำพูดภาษาถิ่น ซึ่งบอกเวลาจบชีวิตของตัวเองเลยแม้แต่น้อย

ประเทศนี้มันป่าเถื่อนสิ้นดี!

แม้แต่นักท่องเที่ยวยังถูกทหารจับมารีดไถ่ได้ง่ายๆ แล้วชาวบ้านตาดำๆจะเหลืออะไร ไอ้คนปกครองประเทศไม่เคยมาดูมามองเลยรึไง  ปล่อยให้ไอ้ทหารนอกแถวทำเรื่องต่ำช้าแบบนี้ได้ มัวแต่นั่งชี้นิ้วอยู่บนหยาดเหงื่อแรงงานของชาวบ้าน ฟุ่มเฟือยอยู่บนความแร้นแค้น สร้างภาพซะเหลือเกินว่าเป็นประเทศแห่งความสงบเงียบ ทั้งที่จริงวุ่นวาย ไร้ซึ่งความปลอดภัย

บัดซบเอ๊ย! กลับไปได้พ่อจะป่าวประกาศให้โลกทั้งโลกรุมประณาม ไอ้ประเทศเผด็จการแบบนี้ 

คนเจ็บนอนนิ่งพักใหญ่แล้วจึงขยับลุกนั่ง หลังพิงก้อนหินใหญ่ กวาดสายตามองทุกคนที่นั่งรอบกองไฟใกล้มอด  ความเจ็บแค้นอัดแน่นอยู่ในอก หากกำลังใจอันน้อยนิดยังมีจากความเจ็บปวดที่ได้รับ และความกลัวตายที่คืบคลานเข้ามาใกล้

การดิ้นรนให้พ้นความตายคือแรงผลักดันให้หาทางเอาชีวิตรอดสุดกำลัง

คอยก่อน...


พระบรมมหาราชวังเก่าแก่ตั้งอยู่บนเทือกเขาสูงซึ่งโอบล้อมเมืองหลวงไว้ ทำหน้าที่คล้ายปกปักษ์รักษาดินแดนแห่งนี้มาช้านาน ผ่านยุคสมัยการล่าอาณานิคมของชาวตะวันตก ถูกรื้อเผาทำลายมาหลายครั้ง หากทุกครั้งก็จะถูกทำนุบำรุงให้เหมือนเช่นดังกาลก่อน ด้วยหัวใจของผู้ก่อเกิดแต่แผ่นดินนี้ และสืบทอดในสายเลือดถึงผู้ครองบัลลังก์องค์ปัจจุบัน

สมเด็จพระราชาธิบดีพระเจ้าฟ้ารุ่งนฤเบศน์ ทอดเนตรแสงไฟดวงน้อยคล้ายดังหิ่งห้อย บินลอยในเมืองหลวง ที่ราบเพียงน้อยนิดที่กำลังรองรับการเจริญเติบโต  การเติบโตที่มาพร้อมปัญหารอบด้านให้ต้องทรงงานหนักเพื่อการก้าวย่างอันมั่นคง การตั้งเป้าหมายเพื่อกำหนดทิศทางการนำพาประเทศไปนั้นจึงสำคัญยิ่ง

และเป็นความโชคดีในโชคร้ายที่ประเทศนี้เพิ่งจะลืมตาดูโลก  โลกที่คนอื่นได้ลองผิดลองถูกมาแล้ว พระองค์จึงใช้โอกาสนี้หยิบเอาข้อดีของแต่ละที่มาปรับใช้กับประชาชนในประเทศ

แผ่นดินซึ่งมีภูมิประเทศเป็นเทือกเขาสูงคืออุปสรรคในการพัฒนา หากในทางกลับกัน นี่คือปราการปกป้องกระแสวัฒนธรรมต่างชาติได้เป็นอย่างดี  ดินแดนแถบนี้จึงยังคงดำเนินวิถีชีวิตและขนบธรรมเนียมประเพณีดังหลายร้อยปีก่อน

ความเจริญไม่ใช่สิ่งผิด หากความเจริญนั้นต้องไม่มาทำร้ายทำลายสิ่งดีงามที่มีอยู่เดิม

สายลมเย็นเฉียบพัดผ่านพักตร์ เกศายาวพลิ้วไหว พระองค์ไม่เคยหน่ายที่จะมองแผ่นดินเบื้องล่างจากตรงนี้  ตรงนี้พระองค์จะมองเห็นประชาชน และประชาชนจะมองเห็นพระองค์

ผิดกับอีกองค์ซึ่งทำหน้าบอกบุญไม่รับยามต้องมาพำนักในพระบรมมหาราชวังซึ่งเต็มไปด้วยกฎระเบียบ  ทว่ายามนี้ ใบหน้าเคร่งเครียดคงไม่ได้มาจากสาเหตุเดิม แต่เป็นเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นในตอนนี้มากกว่า

เจ้านรพยัคฆาภูบดินทร์ พระอนุชาต่างพระมารดา ที่เป็นกำลังสำคัญในการนำพาประเทศนี้ให้รอดพ้นจากชาติมหาอำนาจที่จ้องเข้ามาตักตวงผลประโยชน์ในทุกรูปแบบ

องค์กรสิทธิมนุษยชน องค์กรให้ความช่วยเหลือประเทศด้อยพัฒนา เงินให้เปล่าในรูปแบบสาธารณะกุศล มีมุมของคุณประโยชน์ หากนัยหนึ่งคือการกลืนกินชนชาติอย่างช้าๆและชอบธรรม

“ท่าทางเธอจะเหนื่อย ไปพักเถอะ เราวางแผนคัดเลือกคนทำงานทุกอย่างแล้ว ที่เหลือคือเราต้องรอเท่านั้น”

“พ่ะย่ะค่ะ ถ้าฝ่าบาทบรรทม หม่อมฉันก็จะไปเหมือนกัน”

คนตอบเสียงเรียบ หากทำให้พระขนงผู้ฟังเลิกขึ้น

“เสือน้อย เธอคือแขนทั้งสองของพี่ หากเธอล้ม พี่ก็ไม่ต่างจากคนแขนขาด ไปพักซะ อีกปะเดี๋ยวพี่ก็จะไปนอนเช่นกัน หรือที่นี่ไม่ใช่วังในป่าในเขา เธอเลยนอนไม่หลับ พี่จะได้ให้นางกำนัลไปช่วยกล่อม?”

ผู้ฟังถอนใจเสียงดังคล้ายระอากับการสัพยอกของผู้พี่

“จะที่ไหนหม่อมฉันก็นอนได้ทั้งนั้น”

“หรือ?”ขนงเลิกขึ้นหยอกเย้าน้องชายวัยสี่สิบต้นๆ “ในวังนี้เธอเคยบอกว่าไม่ชอบอยู่เพราะระเบียบเยอะ พี่ก็สร้างวังให้ใหม่ จะได้เป็นส่วนตัวและยกย่องพระเกียรติของหม่อมอลิซาเบธ”
“ขอบพระทัยที่พระราชทานให้” คนพูดเสมองไปทางอื่น

“แต่เธอก็ยังแอบไปนอนในป่าอยู่ดี”

“ไม่ได้แอบพ่ะย่ะค่ะ ปกติก็อยู่วังที่พระราชทานให้ แค่ขึ้นไปพักบนเขาชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น”

“อืม ชั่วครั้งชั่วคราวของเธอ คืออาทิตย์ล่ะสองสามวัน”

เห็นอนุชาต่างมารดาทำหน้านิ่วคิ้วขมวดได้ องค์ฟ้ารุ่งก็สรวลออกมา

“พี่ไม่คิดจะบังคับเธอหรอกนะเสือน้อย” สายพระเนตรทอดไกลยังที่ตั้งเมืองหลวงที่ตอนนี้เห็นเพียงดวงไฟเล็กๆเบื้องล่างท่ามกลางความมืดสงบ “พี่แค่อยากให้เธอสบายขึ้นอีกซักนิดก็ยังดี ความเหนื่อยยากของเธอ พี่ระลึกเสมอมา”

พระพักตร์สีนวลแลอบอุ่นคลี่ยิ้มให้น้องชายที่มีรูปร่างสูงใหญ่กว่าจากสายเลือดฝั่งมารดาซึ่งเป็นชาวตะวันตก

“เราพูดเรื่องนี้กันจบไปแล้ว และจะไม่พูดถึงอีก ในตัวผมมีเลือดของชาวปัญจคีรีครึ่งหนึ่ง เพราะฉะนั้นผมจะไม่ยอมให้บ้านเกิดเมืองนอนตัวเองล่มสลายลงไปต่อหน้าต่อตา”

คนเป็นน้องเอ่ยเสียงแข็ง ไม่มีลำดับชั้นยศศักดิ์ เหลือแต่ความเป็นพี่เป็นน้องเท่านั้น

“ผมสบายพอแล้ว แต่ถ้าพี่อยากให้ผมสบายมากกว่านี้ก็หยุดส่งคุณหนูคนนู้นคนนี้มาให้ผมดูตัวซะทีเถอะ ปวดหัว”

เจ้านรพยัคฆ์ทำหน้ารำคาญใจ หากคนเป็นเจ้าพี่ยิ้มกริ่ม

“พี่ก็รู้ว่าเธอรำคาญ แต่บางเรื่องพี่ก็ทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ ขุนนางใหญ่ออกปากมาทั้งที จะให้พี่บอกปัดก็กระไรอยู่ รักษาน้ำใจกันไว้บ้างจะดีกว่า”

“ถ้างั้นพี่ก็รับน้ำใจพวกเขาไว้เองเถอะ”

“พี่รับไว้สองคนเห็นจะพอแล้ว ที่เหลือคงต้องให้เธอช่วย” องค์ฟ้ารุ่งแย้มพระโอษฐ์ให้กับดวงตาขวางๆของน้องชาย ผู้รู้เส้นสายกลนัยในชีวิตคนเป็นเจ้าเหนือหัวดี 

พระองค์อภิเษกสมรสกับพระราชินีด้วยความเหมาะสมทุกประการทั้งปวง  หากชะตาชีวิตแม้อยู่เหนือคนทั้งปวงก็ยังต้องยอมให้โชคชะตา เพียงพานพบบุตรสาวคหบดีในงานฉลองคล้ายวันประสูติ พระองค์ก็ต้องทุกข์ทรมานข่มความต้องการของตนเองยิ่งยวด แม้กฎหมายของที่นี่จะสามารถมีสามีหรือภรรยาได้มากกว่าหนึ่งคน แต่พระองค์ก็ต้องดำรงตนเป็นแบบอย่างในการดำเนินชีวิตและอนาคตที่ไม่รู้ว่ากฎหมายฉบับนี้อาจมีการเปลี่ยนแปลงเข้าสักวัน เพื่อการณ์นั้นจึงวางองค์ในเรื่องนี้ระมัดระวังยิ่ง

ไม่มีใครรู้ ประชาชนหวังพึ่งบารมีจากพระองค์ แต่พระองค์เล่าจักต้องยืนอย่างเดียวดายเสมอ  และวันที่พระองค์ไม่สามารถข่มกลั้นไว้ได้ก็มาถึง เสด็จไปหาหญิงคนนั้นและถามกับเธอว่า

“ฉันไม่มีอะไรจะให้นอกจากหัวใจเท่านั้น เธอจะรับไว้ได้หรือไม่”

เธอคนนั้นน้ำตานอง สะอื้นตัวโยน ที่ผ่านมาเธอบอกเป็นนัยให้รู้มาตลอดว่าไม่ประสงค์จะเป็นคนที่สองที่สามของใคร แต่ครั้งนี้เธอพยักหน้า

พระองค์จึงเว้นว่างตำแหน่งสมเด็จพระราชินี จะไม่มีใครได้ขึ้นไปถึง

บัดนี้ทรงมีโอรสจากพระราชินีสองพระองค์ และธิดาจากสนมเธอคนนี้หนึ่งพระองค์  เพียงพอแล้ว

แต่คนตรงหน้ายังไม่มีแม้แต่สนม  นานครั้งจึงจะมีคู่เรียงเคียงหมอนซักที  แล้วจะไม่ให้เป็นที่หมายตาของบรรดาขุนนางน้อยใหญ่ที่มีบุตรสาวหลานสาวได้ยังไง

ลูกครึ่งเอเชียผสมตะวันตกโดดเด่นสะดุดตา เครื่องหน้าคมคาย ใต้จมูกโด่งเป็นสัน คือริมฝีปากระเรื่อ สีผิวแม้ไม่ขาวอมชมพูดังคนตะวันตกแต่ก็เนียนละเอียดไร้รอยกระ ดูเผินๆก็ไม่ต่างจากคนพื้นถิ่นตัวโตซักเท่าไร ถ้าไม่เห็นดวงตาที่สะท้อนบอกสายเลือดตะวันตก ดวงตาสีฟ้ากระจ่างสดใส นางกำนัลน้อยในวังเป็นอ่อนเปลี้ยทุกครั้งที่เจ้าน้องพระองค์นี้มาพำนัก

“เรื่องนี้ผมเห็นจะช่วยไม่ไหว แต่ล่ะคนมีธุรกิจพ่อแม่ตามมาเป็นหางว่าว”

“เธอนี่ ถ้าไม่ใช่คุณหนูเหล่านี้ก็เหลือแต่ชาวบ้านธรรมดาเท่านั้นล่ะ”

“ก็ดี”

“จริง?”

ผู้น้องเม้มปากกับการยั่วเย้า

“หม่อมฉันจะไปนอนแล้ว”

องค์ฟ้ารุ่งมองตามแผ่นหลังกว้างที่คอยค้ำจุนราชบัลลังก์เหนือสิ่งอื่นใด จนบางครั้งพระองค์ก็นึก วันที่ขอร้องให้น้องคนนี้มาช่วย คือวันที่ขอให้น้องเสียสละความสะดวกสบายมาใช้ชีวิตในประเทศที่ติดอันดับความยากจน ไม่มีทุนรอนจะให้เนรมิตอะไรได้ดังใจหวังง่ายๆ

“เสือน้อย พี่อยากให้ที่นี่มีสิ่งที่เธอรักรอเธออยู่เหลือเกิน

********************
   

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 3-4 14/06/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 28-06-2013 20:38:36

4

การเดินทางของกลุ่มทหารเริ่มขึ้นอย่างรีบร้อนเมื่อใกล้ฟ้าสาง อาหารเป็นแป้งขนมปังแห้งๆชิ้นเดียวกับน้ำเปล่า เหมือนไม่ได้ตะเตรียมการณ์ไว้ พวกเขาพากันลัดเลาะเชิงเขาจนตะวันเกือบตรงศีรษะก็เห็นพื้นราบด้านล่าง หากพวกเขาไม่ได้ตรงดิ่งไปยังหมู่บ้านที่ตั้งอยู่กระจัดกระจายนั้น กลับเดินหลบออกไปไกล รอบตัวเหลือแต่ท้องทุ่งข้าวสีเขียวสลับเหลืองเป็นขั้นบันได

บ้านสองชั้นก่อจากหินซ่อนตัวในดงไม้หนา ที่นั่นคือจุดที่พวกเขาหยุดพักอีกครั้ง และเดาได้ว่ามันคือจุดที่คนพวกนี้นัดแนะกันส่งเสบียงกรังเพื่อเตรียมเดินทางอีกหลายวัน

“ข่าวว่าไอ้หมาดำมันส่งคนไปปิดเส้นทางที่พวกเราจะไปถึงจุดหมายแล้ว” ผู้นำกลุ่มแสยะเขี้ยว เมื่อค้นเจอข้อความในถุงเสบียงซึ่งแอบซ่อน“เราอาจต้องรอจังหวะ”

“แบบนี้ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไร เราก็ต้องวนอยู่ในป่าตลอดสิ เสี่ยงฉิบ แถวนี้เสือสางเดินกันให้วุ่น แล้วนายว่าไง ยิ่งยื้อเรายิ่งเสียเปรียบพวกมัน”

“ยื่นขอเสนอไปแล้ว พวกมันห่วงหน้าตา ยังไงก็ต้องยอมเปิดโต๊ะเจรจา”

“ถ้ามันไม่ยอมล่ะ มันอาจตลบหลังพวกเราก็ได้นะ” คนพูดเหล่ตามองตัวประกัน

“ก็เชือดมันสิ ยังไงเราก็ไม่เสียอะไรอยู่แล้ว มีแต่ได้ ถ้าไอ้นี่ตาย ข่าวก็จะแพร่ออกไป ทั่วโลกจะรุมประณามและจับตามันทุกย่างก้าว มันจะอยู่กันได้หรือ”

“แค่ไอ้นี่ตายมันจะได้ผลขนาดนั้นเชียวหรือวะ”

“ไม่”

“อ้าว?”

ตัวหัวหน้ายิ้มเหี้ยม “มันก็แค่อีกศพหนึ่งต่างหาก จนกว่าประเทศนี้จะไร้ความน่าเชื่อถือ รัฐควบคุมอะไรไม่ได้ สุดท้ายมันจะล้ม ประชาชนจะลุกฮือขึ้นมาขับไล่ชนชั้นปกครอง ระบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์จะจบลง ระบบประชาธิปไตยจะเข้ามาแทนที่ ทุกคนจะมีสิทธิมีเสียง ไม่ใช่ถูกควบคุมจากไอ้คนบ้าอำนาจเพียงคนเดียวที่ตัดสินชีวิตทุกคน”

และคนที่มือยาวจะสาวได้สาวเอา รวยได้รวยเอา  คนมือสั้นก็จนเป็นทาสนายทุนจนวันตาย  คนฝันถึงอนาคตอันสวยหรูมิได้นึกเฉลียวใจเลยว่าตัวเองก็เป็นเพียงหมากตัวหนึ่งที่จะทำให้ผลประโยนช์มหาศาลตกอยู่ที่คนเพียงกลุ่มเดียวเช่นกัน 

แถมเป็นพวกโลภมากไม่รู้จักพอเสียด้วย

“นี่” นพรัตน์กลั้นใจร้องเรียก “ฉันอยากเข้าห้องน้ำ” ชายหนุ่มชี้ที่เป้าตัวเอง ทำให้ไอ้หน้าดำหนึ่งในพวกนั้นแสยะยิ้ม

“มันคงปวดฉี่ เอาไงวะ?”

“พามันไป ยังต้องหอบหิ้วมันไปอีกหลายวัน เหม็นว่ะ”

คนพาถือปืนจ่อหลังให้ชายหนุ่มเดินไปหลังบ้าน  มือที่ถูกมัดไว้ด้านหน้ายังพอให้เขาจัดการธุระส่วนตัวได้ อยู่ๆปืนที่จออยู่ด้านหลังเคลื่อนมาอยู่ข้างเอว หางตาเห็นสายตาอีกฝ่ายกำลังจับจ้องอวัยวะเพศตนเองจึงรีบเบี่ยงหนี รู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล แต่เสร็จธุระแล้วก็ไม่มีเกิดอะไรขึ้น เขาถูกนำตัวกลับมาไว้ที่เดิม ทว่าในใจเริ่มหวาดระแวง

ถึงจะตายก็ไม่ขอตายอย่างอนาถแน่

ข้าวของทุกอย่างถูกเก็บใส่กระเป๋าข้างตัวม้า พร้อมออกเดินทางอีกครั้ง และครั้งนี้ไม่ได้ถูกมัดติดคอม้าอีก เพราะมือที่ถูกมัดไว้ด้านหน้าถูกโยงด้วยเชือก ไอ้หน้าดำรับหน้าที่คนจูง ซึ่งบางทีมันก็แกล้งรั้งให้ปลายเชือกตึงจนเขาแทบตกม้า

บ่ายคล้อยกลางป่าเทือกเขาสูง พวกเขาได้ยินเสียงนกร้องสลับกับสัตว์ป่าคำรามตลอดการย้ำเดินจนเป็นเรื่องปกติ ทว่าไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไรที่เสียงต่างๆเริ่มเงียบหาย

หัวหน้ากลุ่มยกมือบอกสัญญาณอะไรบางอย่าง ทุกคนดูตื่นตัวระแวดระวัง ชายหนุ่มตัวประกันได้แต่หันซ้ายหันขวา ใจคอระส่ำ ไอ้หน้าดำเคลื่อนมาประกบชายหนุ่มพร้อมปืนกล็อกจี้ที่เอว

นพรัตน์มองความยาวลำกล้องประมาณห้านิ้วกดลงบนเนื้อแล้วต้องหลับตาสูดลมหายใจเรียกสติก่อนที่จะหลุดลอย  ยิงด้วยระบบดับเบิ้ลทุกนัดระยะเผาขนขนาดนี้ ตายชัวร์

ดวงตาดำสุกใสลืมขึ้นช้าๆ หากยังไม่ตายก็ต้องดิ้นรนให้ถึงที่สุด!

โฮก...

เสียงคำรามของเสือดังก้องสะท้านป่า ทำให้นพรัตน์ครางในอก หัวหน้ากลุ่มส่งเสียงบอกอะไรบางอย่างแก่ลูกน้องจึงออกเดินทางต่อ หากคราวนี้ทุกอย่างเป็นไปด้วยความระแวงระวัง จวบจนสิ้นแสงตะวัน

ไฟกองย่อมถูกก่อขึ้น และเติมใส่เชื้อฟืนให้ลุกตลอดเวลาผิดกับคืนก่อน อาหารแห้งถูกนำมาให้นพรัตน์กิน ไอ้หน้าดำชำเลืองมองเขาเป็นระยะๆพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

มันน่าควักลูกตาให้อีแร้งกินซะเหลือเกิน

ชายหนุ่มนั่งพิงต้นไม้ใหญ่โดยมีไอ้หน้าดำถือปลายเชือกไม่ห่าง ผ่านไปค่อนคืน นพรัตน์หลับสนิทรู้สึกตัวตื่นเมื่อมีมือหยาบกำลังลูบไล้สะโพกตัวเอง

“เอามือออกไป!” ชายหนุ่มตาสว่างฉับพลัน มองอีกฝ่ายแสยะยิ้มชักมือกลับ

ทว่าเวลานี้เสียงแมลงเล็กแมลงน้อยหายไป แม้แต่เขาที่ไม่รู้เหนือรู้ใต้ยังรู้สึกได้ หัวหน้ากลุ่มตวาดเสียงดังสั่งไอ้หน้าดำพาเขาขึ้นม้า

หัวหน้ากลุ่มถือปืนลูกซองมั่น ส่งสัญญาณแบ่งออกเป็นสองกลุ่มให้เดินแยกกันไปในดงไม้หนาแน่น ให้ความมืดอำพรางตัว

เฟี้ยว!...อึ๊ก!

เสียงแหวกอากาศดังขึ้นขณะม้าขยับไปได้ไม่ถึงสองก้าว และไอ้หน้าดำที่กุมตัวชายหนุ่มไว้ฟุบซบไปบนแผงคอม้า และร่วงลงพื้น เห็นรอยกระสุนทะลุกะโหลกเลือดไหลนอง

“ฮี๊ๆ”

ม้าหนุ่มยกขาตะกายอากาศด้วยความตกใจทำให้นพรัตน์รีบหนีบหัวเข่าทรงตัวบนหลังม้าไว้แน่น หางตาเห็นหัวหน้ากลุ่มถลึงตามองมาด้วยความโกรธเกรี้ยว ก่อนชี้ปลายประบอกปืนมาทางชายหนุ่ม หากเสี้ยวนาทีแห่งความเป็นความตาย เจ้าม้าหนุ่มที่ตื่นเตลิดได้เหวี่ยงตัวคนบนหลังหล่นพื้นแล้ววิ่งหนีเข้าป่า กระสุนจึงพลาดเป้าไปอย่างเฉียดฉิว

“ฆ่ามันซะ ไอ้หมาดำมันมาแล้ว อยากได้นักก็ให้มันแบกศพกลับไป!”

เสียงภาษาถิ่นตะคอกดัง แม้ไม่รู้ความหมายแต่ก็รู้ว่าพวกมันกำลังจะฆ่าเขาแล้ว สัญชาตญาณเอาตัวรอดทำให้ชายหนุ่มที่ตกจากม้ากลิ้งตัวหลบหลังหินก้อนโตทันที

ความเจ็บจุกหรือรอยถลอกปอกเปิกไม่ได้ทำให้นพรัตน์หยุดอยู่กลับที่  ร่างสูงรีบคลานต่ำหาหนทางไปให้ไกลจากเสียงปืนที่เกิดขึ้นตรงหน้า  เขาไม่เห็นอีกฝ่ายที่ระดมยิงใส่ทหารที่จับตัวเขามา แต่นั่นก็เพียงพอทำให้เขามีโอกาสหลบหนี เพราะพวกมันกำลังยิงต่อสู้จนไม่สามารถมาลากเขากลับไปได้

ความหวังเล็กๆสว่างวูบในใจ หรือเจ้าหน้าที่โรงแรมรู้แล้วว่าเขาหายตัวไป เลยให้ตำรวจออกตามหาเขา

ทว่าดีใจอยู่ได้เดี๋ยวเดียว นพรัตน์ก็ถูกชายในกลุ่มที่จับตัวมาตามจนเจอ  ร่างสูงรีบเร่งฝีเท้า หากเงาตะคุ่มข้างหน้าทำให้ชายหนุ่มล้มตัวไปอีกทาง  จังหวะนั้นเองที่ทำให้นพรัตน์เห็นผู้มาใหม่เต็มตา  และความหวังเล็กๆก็ได้สลายหายไปเช่นกัน

คนในชุดไอ้โม่งสีดำ คลุมหน้าเหลือแต่ลูกกะตากลอกไปมา ใส่เสื้อดำป้ายข้างนุ่งกางเกงเป้ายาวสีดำสนิทเช่นกัน คาดสายหนังพาดอกพร้อมอาวุธครบมือ ทั้งมีดแหนบทั้งปืนสั้นปืนยาว เหมือนกองกำลังชนกลุ่มน้อยตามแนวตะเข็บชายแดน ที่มีเรื่องสู้รบระหว่างกลุ่มอยู่เนืองๆ

พวกมันพาเขามาติดอยู่ในแนวปะทะหรือ? แล้วยังงี้จะเอาไงต่อดีไอ้ต่าย ถ้าถูกไอ้โม่งดำนี่จับได้ โชคดีก็คงจะถูกเรียกค่าไถ่เหมือนพวกเดิม แต่ถ้าไม่ ก็ตายแน่ๆ

หนีเสือปะจระเข้!

ให้ตายเถอะ! ตำรวจที่นี่นอนกันอยู่รึไงวะ นักท่องเที่ยวหายทั้งคน จ่ายมาแพงนะเว้ย

ชายหนุ่มปลุกปลอบขวัญตัวเองทั้งที่อยากร้องไห้เต็มแก่ มือที่ยังถูกมัดไว้พยายามช่วยตัวเองให้หลบหลุดจากวิถีกระสุนของทหาร

การโต้ตอบของทั้งสองฝ่ายทำให้เขามีโอกาสวิ่งหนีอีกครั้ง

“เฮ้!หยุด”

เสียงตะโกนเรียกเป็นภาษาอังกฤษทำให้เขาเหลียวมองแวบหนึ่ง ไอ้โม่งดำที่กำลังยิงใส่ทหารละล้าละหลังก่อนตัดสินใจวิ่งฝ่าความมืดตามชายหนุ่ม นั่นยิ่งทำให้นพรัตน์วิ่งหนีสุดชีวิต

“อย่าไปทางนั้น! คุณ! หยุด! พวกเรามาช่วย คุณจะปลอดภัยถ้าไปกับเรา”

ข้อความไล่หลังที่ฟังออกแต่ไม่ทำให้ร่างสูงหยุดวิ่งแม้แต่น้อย  เขาจะเชื่อใจใครได้ เพราะแม้กระทั่งทหารของทางการยังจับเขาเรียกค่าไถ่ แล้วไอ้โม่งดำพวกนี้มันเป็นใคร

เชื่อก็บ้าแล้ว!

ไอ้โม่งดำยังวิ่งตามชายหนุ่มไม่ลดละ หากในมือยังต้องยิงคู่ต่อสู้เพื่อป้องกันตนเอง และหนทางบนเขาไม่ได้ราบเรียบ มีทั้งก้อนหินกิ่งไม้ต้นไม้เถาวัลย์ระเกะระกะ ระยะห่างจึงค่อยๆมากขึ้น

“เฮ้ย!หยุดสิ” เสียงไอ้โม่งดำตะคอกอยู่ข้างหลังอย่างหัวเสีย “เราเป็นคนของทางการ มาช่วยคุณนะ”

“เอาพ่อแกมาพูดฉันยังไม่เชื่อเลย!”

นพรัตน์ตะโกนตอบกลับด้วยโมโห หัวใจจะวายเพราะอาการเหนื่อยหอบ พลางก้มหัวหลบกิ่งไม้ด้านหน้า  ทว่าพ้นพุ่มไม้หนาชายหนุ่มก็สะดุดล้มกลิ้งลงเนินไปกองในซอกเขาซึ่งมีซากใบไม้แห้งรองรับไม่ให้บาดเจ็บหนัก แต่ก็ทำให้ชายหนุ่มแทบอยากอาเจียน

เสียงปืนเริ่มเบาลง ร่างโปร่งพยายามพาตัวเองออกไปให้ไกลเท่าที่จะไกลได้ เขาเดินและเดินจนแทบหมดแรง เหลียวมองไปด้านหลังไม่รู้สึกถึงวี่แววมนุษย์จึงได้ถอดใจทรุดตัวลงนั่งกองกับพื้นหญ้ารก และได้แหงนมองท้องฟ้าประดับดาวดารดาษเป็นครั้งแรก

พ่อ...แม่...พี่  ต่ายอยู่ตรงนี้

ชายหนุ่มฟุบหน้าน้ำตาซึม ก่อนจะสะอื้นตัวโยนจากเหตุการณ์ที่ผ่านมาสดๆร้อนๆ หากความเศร้าเสียใจเกิดขึ้นไม่นานก็ต้องหยุดลงเมื่อได้ยินเสียงคำรามของสัตว์ใหญ่ดังสะท้อนในป่า นพรัตน์สะดุ้ง ฝืนตัวมองไปรอบๆอย่างหวาดระแวง

“เสียงเมื่อกี้...เสือ หรืออะไร?” เขาพึมพำถามตัวเอง ทว่าค่อนข้างแน่ใจว่าเป็นเสียงเจ้าลายพาดกลอนแน่ๆ

นพรัตน์เช็ดหน้ากับแขนเสื้อตัวเองลวกๆความเจ็บแสบของบาดแผลตามเนื้อตัวเริ่มออกฤทธิ์ให้รู้สึก หากไม่มีเวลาใส่ใจหรือโอดครวญ เขาใช้ปากช่วยแกะเชือกมัดมือออกอย่างทุลักทุเล จากนั้นถมเลือดในปากทิ้งเพราะถูกเชือกบาด

ข้อมือเป็นรอยบาดแดงยาวทั้งสองข้าง แม้เจ็บแต่ก็ทำให้คล่องตัวในการลัดเลาะป่าเขามากกว่าเดิม

ความกลัวเริ่มเข้าจับจิต ความมืดเปลี่ยววิเวก ยิ่งทำให้เขาเริ่มสติแตก มีแต่ตัวกลางป่ากลางเขา ไม่พ้นคืนนี้เขาคงถูกเสือตะปบกิน  ชายหนุ่มคลำทางเท่าที่ดวงตาจะเห็นจากแสงจันทร์เลือนราง ต้นไม้แตกกิ่งก้านสาขาบนลานหินย่อมๆด้านหน้าคือเป้าหมาย  นพรัตน์รวบรวมแรงปีนขึ้นไปนั่งคร่อมบนง่ามไม้ใหญ่รองรับน้ำหนักคนได้สบาย สูงจากพื้นพอไม่ให้ถูกเสือสางตะปบ จากนั้นจึงพาดตัวกับกิ่งไม้ใหญ่ ใช้สองมือกอดไว้กันตก สองตาหลับลงท่ามกลางความสับสนวุ่นวายใจจนสติค่อยลางเลือน แต่ไม่ดับสนิท


เมื่อแสงสว่างมาถึง ชายหนุ่มที่ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ตรงไหนของประเทศกำลังหลงทาง กำลังใจที่มีน้อยนิดตอนนี้ไม่เหลือเลย เขาลงจากต้นไม้เดินไปอย่างไร้จุดหมาย บ้างไถลลงหุบตื้นๆจนได้ยินเสียงน้ำแว่วๆ

ความกระหายทำให้ชายหนุ่มรีบเดินเข้าไปหาธารน้ำตกเบื้องหน้า  น้ำใสสะอาดแต่เย็นเฉียบถูกดื่มอึกแล้วอึกเล่าจนท้องเต็มไปด้วยน้ำ ก่อนจะวักน้ำล้างหน้าลูบแขนขาตัวเองซึ่งเต็มไปด้วยเหงื่อและฝุ่นพอเป็นพิธีด้วยอากาศบนเขาเย็นกว่าพื้นราบมากนัก

นพรัตน์ตัดสินใจเดินตามธารน้ำตกไปเรื่อยๆ ยังไงน้ำก็ต้องไหลสู่พื้นราบ อันเป็นที่เพาะปลูก ถ้าดวงเขาจะไม่ตาย ยังไงวันสองวันนี้ก็ต้องเจอหมู่บ้านคนบ้างล่ะ  และการคาดเดาของชายหนุ่มก็เห็นผลก่อนค่ำนั้นเอง

เบื้องล่างแม้จะไกลลิบๆเขาเห็นทุ่งข้าว เห็นโรงเรือนเล็ก เรี่ยวแรงที่แทบจะยกขาไม่ขึ้นเกิดแรงเฮือกสุดท้าย นำพาตัวเองไปถึงชายเขาจนได้  ร่างสูงลัดเลาะชายป่าไปเรื่อยๆ เขาไม่กล้าออกมาเดินโทงๆเพราะความกลัวหลายๆอย่างประดังประเด เหตุการณ์สอนให้เขาไม่กล้าไว้ใจใคร

“ไม่มีใครเลย”

นพรัตน์สำรวจนาข้าวสุดลูกหูลูกตาข้างหน้าแล้วจึงนั่งลงกับพื้น กุมท้องตัวเอง

“ถ้ารู้ก็จะกินมาให้อิ่มตั้งแต่เมื่อวานเลย”

ชายหนุ่มนั่งมองฟ้าค่อยๆมืดลงแล้วจึงเดินออกมาจากที่ซ่อนตัว ตรงไปยังโรงเรือนที่ปราศจากผู้คนอาศัย

สิ่งปลูกสร้างที่ไม่ต่างจากกระต๊อบปลายนา ไม่มีประตูหน้าต่าง ร่างสูงจึงเข้าไปหลบอาศัยนอนกันความหนาวเย็นยามค่ำคืน ภายในไม่มีอะไรนอกจากกองฟืนให้ซุกตัวนอนได้เท่านั้น

พรุ่งนี้  เดี๋ยวพรุ่งนี้เขาก็จะได้กลับบ้าน

นพรัตน์หลับตาลงพร้อมกับความทรมานทั้งจิตใจและบาดแผลบนร่างกาย หากความเหนื่อยล้าก็ทำให้ชายหนุ่มดิ่งสู่ห้วงนิทราอย่างรวดเร็ว


เสียงคลื่นวิทยุดังครืดคราดในห้องสื่อสาร เคอแสนองครักษ์คนสนิทเจ้านรพยัคฆ์รีบนำความขึ้นทูลทันที  ยังผลให้ดวงเนตรราวท้องฟ้าโปร่งขุนมัวฉับพลัน

“พลาด”

พระสุรเสียงราบเรียบหากผู้ฟังสะท้านหนาวสันหลังไปตามๆกัน

“หน่วยเงาพยัคฆ์ปะทะกับกลุ่มกบฏตอนกลางคืน และสามารถแยกตัวประกันออกมาได้ แต่ว่า...ตัวประกันหนีไปพ่ะย่ะค่ะ”

พระขนงขมวดมุ่น ขอคำอธิบายเพิ่ม

“คือ เจ้าหน้าที่รายงานมาว่า ตอนแยกตัวประกันออกมา ตัวประกันกลับวิ่งหนีคนของเรา”

“หนีคนของเรา!?”

“พ่ะย่ะค่ะ”

“ไม่มีโอกาสแจ้งหรือ เราไปด้วยจุดประสงค์อะไร?”

“แจ้งพ่ะย่ะค่ะ แต่...แต่ว่าตัวประกันไม่เชื่อ กอปรกับความมืดและต้องรับมือกับพวกกบฏ ทำให้พลัดกัน เจ้าหน้าที่จับพวกกบฏได้หนึ่ง ตายหนึ่ง หลบหนีอีกหนึ่งพ่ะย่ะค่ะ”

“เขาไม่เชื่อ...”

เจ้านรพยัคฆ์ครุ่นคิดแต่เหตุผลที่ตัวประกันไม่เชื่อเจ้าหน้าที่ที่ถูกส่งไปช่วยเหลือ ก่อนทอดพระเนตรองครักษ์คนสนิทมีอาการอึกๆอักๆ

“จะพูดอะไรเคอแสน”

“เออ...เจ้าหน้าที่ที่ติดตามตัวประกันยังรายงานอีกว่า ก่อนพลัดกัน ตัวประกันได้ตะโกนบอกว่า ต่อให้เอาพ่อพวกเรามาพูดเขาก็ไม่เชื่อพ่ะย่ะค่ะ”

เคอแสนรายงานจบก็ก้มหน้านิ่ง ไม่ต้องมองก็รู้ว่าตอนนี้ดวงเนตรนั้นฉายแววพิโรธโกรธาเพียงใด

“เรามีปัญหาแล้วล่ะ” วงองค์สูงใหญ่ลุกขึ้น “ไปกันเถอะ”

“ฝ่าบาท!”

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 3-4 14/06/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 28-06-2013 20:39:07

เช้าวันรุ่งขึ้น นพรัตน์หรี่ตามองไปรอบๆพร้อมกับอาการปวดไปทั้งตัว ริมฝีปากแห้งผากแตกจนเลือดซิบ แม้จะเป็นคนแข็งแรง แต่คราวนี้เจ้าของร่างกายรับรู้ว่าตัวเองกำลังจะถึงที่สุดแล้ว

นาข้าวบนที่ราบระหว่างเทือกเขาสองฝั่ง กินบริเวณไม่มากนัก ลมเย็นๆพัดผ่านยอดข้าวปลิวไสว ทะลุมาถึงโรงเรือนเก่าไม่มีประตูหน้าต่างที่เจ้าของคงสร้างไว้ใช้เฝ้านาหรือเก็บของ ทิวทัศน์ธรรมชาติสดสวยเบื้องหน้าทำให้ชายหนุ่มยิ้มหยันตัวเองก่อนจะหลับคล้ายคนหมดสติ  ตื่นมาอีกครั้งก็ต้องสะดุ้งกับเงาเบื้องหน้าทาบทับ

หญิงชราแบกตะกร้าไว้เบื้องหลังก้มมองชายหนุ่มอย่างหวาดระแวงแกมสงสัย ก่อนส่งเสียงภาษาถิ่นดังโฉ่งฉ่าง ในมือแกมีท่อนฟืนดุนใหญ่เตรียมฟาดชายหนุ่มไม่เลี้ยง

“ยะ...ยาย! ฉันไม่ใช่ขโมย ฉันไม่ได้เอาอะไรไปเลยนะ” นพรัตน์รีบส่ายหน้าโบกไม้โบกมือหน้าตาตื่น  “ฉันเป็นนักท่องเที่ยว ฉันหนี หนีโจรมา ช่วยฉันด้วยนะ”

น้ำเสียงแหบแห้ง ฟังดูอ่อนระโหยโรยแรง พร้อมกับพนมมือขอความเมตตาทำให้หญิงแปลกหน้าลดไม้ลง ส่งเสียงถามยาวยืด หากชายหนุ่มฟังไม่รู้เรื่องแม้แต่คำเดียว

“ยาย ฉันอยากไปหาตำรวจ หรือไม่ก็ ใครก็ได้ที่พอจะพูดภาษาอังกฤษได้”

หญิงชราส่ายหน้ายุ่ง แล้วจึงทรุดตัวนั่งหลังจากมองสภาพผู้แปลกปลอมมีอาการสะบักสะบอมไม่ต่างกับถูกหมาฟัดมา  แววตาร้องขอความช่วยเหลือเหมือนคนกำลังอับจนหนทาง มือผอมเหี่ยวย่นยื่นเข้าไปตบบ่าลู่เบาๆปลอบประโลม นพรัตน์ขื่นขมในลำคอน้ำตาคลอหน่วยพลางกุมท้องตัวเองที่แสบแปลบๆ

ห่อใบไม้สองห่อถูกยื่นมาตรงหน้า หญิงชรายิ้มฟันหลอ ชี้ชวนให้แกะห่อ จากนั้นส่งกระบอกน้ำให้

ภายในห่อใบไม้หนาหลายชั้นคือข้าวสวยอุ่นๆกับผักคลุกเครื่องเทศบางอย่าง  ชายหนุ่มมองอีกฝ่ายชี้ให้หยิบกิน เขาจึงเก้ๆกังๆเช็ดมือกับเสื้อเหม็น แล้วรีบลงมือหยิบอาหารใส่ปาก ชั่วพริบตาอาหารก็หมดลง ความอิ่มหนักท้องทำให้สมองที่มึนงงเริ่มกระจ่าง มองใบหน้าเหี่ยวย่น

“ยาย ฉันอยากไปหาตำรวจ ตำรวจน่ะ เข้าใจรึเปล่า โปลิสน่ะ” ร่างสูงพยายามส่งภาษาอังกฤษและภาษาใบ้วุ่นวาย “ไปโรมแรมที่ไหนก็ได้ โฮเทลน่ะยาย รู้จักโฮเทลรึเปล่า”

“โปลิส?”

ยายพยักหน้ารับหงึกๆทำให้ชายหนุ่มใจชื้น หากเวลาต่อมา ยายกลับส่ายหน้าไม่เข้าใจ ทำเอาคนดีใจเก้อแทบหมดแรง แต่อีกเดี๋ยวเดียวยายก็ลุกขึ้น ส่งเสียงบอกอะไรบางอย่างพร้อมกลับชี้ไปยังเส้นทางแคบๆไกลจนสุดลูกหูลูกตา คล้ายจะบอกให้เดินตามไป  เขาทำท่าจะลุกตามแต่ถูกกดไว้ให้อยู่ที่นี่ ชายหนุ่มจึงพยักหน้ารับรู้ปล่อยให้ยายเดินออกไป  ด้วยตอนนี้แม้อยากตามไปด้วยขนาดไหนแต่เมื่อนึกถึงสภาพตัวเองที่มีแรงเหลือน้อยกว่าคนแก่ อาจเดินไปไม่ถึงครึ่งทางก็ล้มลงเป็นภาระเสียเปล่าๆ  ทางที่ดีคอยอยู่ตรงนี้ก่อนท่าจะดี ยายอาจไปตามญาติมาช่วยก็ได้

ร่างสูงนั่งจับเจ่ามองยังทิศทางที่หญิงชราจากไปด้วยใจระส่ำ เวลาผ่านไปเนิ่นนานอีกฝ่ายก็ยังไม่กลับมา มีเพียงสายลมเย็นเฉียบพัดยอดหญ้าไหวเอียง  ชายหนุ่มสะท้านในหัวอก เขาซบหน้าลงกับเข่าน้ำตาซึม

จุดดำเล็กๆขยับได้สองสามจุดกำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้เป็นที่ผิดสังเกตในทิวทัศน์เขียวขจีข้างหน้า นพรัตน์หรี่ตาเพ่งมองพลางลุกขึ้นระวังตัว ภาพลางๆคล้ายรถขับเคลื่อนสี่ล้อวิ่งเร็วจนฝุ่นตลบทำให้สะท้านเกร็งไปทั้งร่าง  สติสั่งให้เขารีบหนีออกไปจากที่นี่ทันที

นพรัตน์รวบรวมแรงที่มีวิ่งตัดทุ่งนาตรงไปยังชายป่าใกล้ที่สุด มือขาวปีนไต่ร่องหินขึ้นไปให้สูงให้ลึกเข้าไปในป่าอย่างไม่คิดชีวิต เขาหันกลับไปมองจากที่สูงกว่าก็เห็นรถยนต์จอดหน้าโรงเรือนที่เขาเพิ่งผละจากมา ชายในชุดไอ้โม่งดำลงมาค้นหาเขาหลายคน จากนั้นเดินวนเวียนคล้ายกำลังสำรวจ แล้วทุกคนก็หันหน้ามายังทิศทางที่เขายืนอยู่

เส้นขนทุกเส้นชูชัน ร่างโปร่งรีบหันหลังวิ่งหนีอีกครั้งทั้งที่ขาแทบก้าวไม่ออก แต่ก็กัดฟันพาตัวเองเข้าสู่ดงไม้หนาอำพรางตัวเอง

กลุ่มคนในชุดไอ้โม่งดำอาวุธครบมือกระจายกำลังโอบล้อมพื้นที่ตามคำสั่งร่างสูงใหญ่ทางด้านหลัง ซึ่งปิดหน้าเห็นเพียงดวงตาคู่สีฟ้าคมกริบกระชับปืนวิ่งตามไปไม่ห่าง

“แฮกๆ เป็นหมารึไง ถึงได้ตามกัดไม่ปล่อยแบบนี้น่ะ”

นพรัตน์ที่แทบไม่เหลือแรง ตะเกียกตะกายสี่ขาเข้าไปแอบใต้ชะง่อนหินใหญ่มีดงสนภูเขาพรางตา ใกล้ๆเป็นโตรกหินร่องลึกมีน้ำไหลผ่าน

“ไอ้พวกเฮงซวย จะรบก็ไปรบกันสิ ลากฉันไปเกี่ยวทำไม กะจะเรียกค่าไถ่ให้บ้านฉันล่มจมเลยรึไง”

ร่างโปร่งห่อตัวลีบด้วยกลัวจะมีส่วนไหนโผล่ให้อีกฝ่ายเห็น อีกทั้งเป็นเวลากลางวัน จะหนีให้พ้นเหมือนคราวก่อนคงยาก  คิดแล้วชายหนุ่มก็สะท้านในอก

เขาจะตายรึเปล่า

เสียงสวบๆดังมาจากด้านบน ร่างโปร่งที่หลบใต้ชะง่อนหินเกร็งกล้ามเนื้อ ทุกส่วนตึงเครียดเหมือนสติจะแตก

ตุ๊บ!

ร่างไอ้โม่งชุดดำกระโดดลงมาตรงหน้า ปลายกระบอกปืนชี้มาที่เขาพอดิบพอดี

“อย่า!”

นพรัตน์ยกมือยอมแพ้ ค่อยๆเคลื่อนตัวออกมาจากที่หลบ เสียงผิวปากดังยาวจากไอ้โม่งยิ่งทำให้ชายหนุ่มขนลุกเกรียว เดินถอยหลัง

“คุณ! อย่ากลัว” ภาษาอังกฤษสำเนียงแปร่งตะโกนดัง

ไอ้โม่งชุดดำลดปืนในมือทำให้ร่างโปร่งชะงัก  จะมาไม้ไหน  นพรัตน์มองอีกฝ่ายขยับเข้าใกล้อย่างระมัดระวัง  ดวงตาสีดำทอประกายปราณี ทว่าในเวลาถัดมากลับพยักหน้าส่งสัญญาณอะไรบางอย่างด้านหลังเขา  ชายหนุ่มตัดสินใจพุ่งชนคนตรงหน้าจนล้มก่อนรีบวิ่งหนี

หากร่างโปร่งถูกตามทันในไม่กี่อึดใจ ไหล่ถูกคว้ากระชากโดยแรงจนล้มกลิ้งไปพร้อมไอ้โม่ง เขาสำลักอากาศด้วยกำลังถึงขีดสุดของร่างกาย พยายามดิ้นหนีมือแข็งแกร่ง ชั่วจังหวะที่ยื้อ หางตาตวัดเห็นปืนโคลท์แหนบข้างตัวไอ้โม่ง จึงฉวยกระตุกดึงจากซอง ก่อนกดปลายกระบอกปืนที่ลำตัวอีกฝ่ายทันที และพอดีกับไอ้โม่งดำกลุ่มใหญ่กรูกันมาล้อมหน้า

“ถอยไป!”

นพรัตน์โก่งคอตวาดทั้งๆที่ยังนั่งกับพื้นมีไอ้โม่งหนึ่งคนเป็นตัวประกัน ก่อนจะกดปืนให้ไอ้โม่งลุกขึ้นตามตนเอง ทั้งที่ใจสั่นระรัว

“คุณ เรามาช่วยนะ” ตัวประกันในมือเขาเอ่ยภาษาอังกฤษเสียงเรียบ ไม่มีท่าทีกลัวเกรงปืนที่จ่อตัวเองแม้แต่น้อย

“เพราะฉันเชื่อถึงซวยแบบนี้ไง” ชายหนุ่มตอกกลับ ค่อยๆขยับถอยหลังไปเรื่อยๆโดยมีไอ้โม่งเป็นเกราะกำบัง และไอ้โม่งกลุ่มตรงหน้าที่จ้องเขาตาไม่กระพริบ “พวกนายเป็นใคร จะจับฉันไปทำไม ฉันเป็นแค่นักท่องเที่ยวเองนะ ไอ้บ้าเอ๊ย!”

ชายหนุ่มเริ่มปวดศีรษะและคุมสติตัวเองไม่อยู่ เขารู้ว่าตัวเองรอดยากแล้วแน่ๆ แต่ยังฝืนตัวเอง

“จะให้เราทำยังไงคุณถึงจะเชื่อ เราเป็นทหาร ได้รับคำสั่งให้มาช่วยคุณจากกลุ่มกบฏ เชื่อเราสิ” ไอ้โม่งยืนจังก้าตรงหน้ารีบเจรจาต่อรอง

“แล้วไอ้ที่จับฉันมามันไม่ใช่ทหารรึไงกันเล่า! ถอยไป ไม่งั้นฉันยิงเพื่อนแกพุงทะลุแน่”

นพรัตน์หยุดถอยเมื่อรู้แล้วว่าตัวเองมาสุดทาง เสียงน้ำตกดังอยู่ไม่ห่าง ด้านหลังเขาคือหน้าผาที่มองลึกลงไปคือลำน้ำสีเขียวมรกตอันเย็นเฉียบ

“ปืนไม่ได้ขึ้นลำ ถ้าทหารคนนั้นจะทำร้ายคุณก็ทำได้ แต่เขาไม่ทำ เพราะพวกเรามาเพื่อช่วยเหลือคุณ วางปืนลงเถอะ”

“หึ! โกหกหน้าด้านๆ”

ชายหนุ่มแม้จะมือไม้สั่นแต่ก็ยังกดปลายกระบอกปืนลากเรื่อยไปหยุดที่ใต้คางตัวประกันของตน

“โคลท์ เอ็ม 1991 เอ1 ขึ้นลำเรียบร้อย โป้งเดียวตายสนิท” เสียงกระซิบแหบพร่าทำเอาไอ้โม่งตัวประกันกระตุก

“ระวัง! เขายิงปืนเป็น” คนถูกจี้พยายามหันหน้ามองคนกระซิบ “คุณจะทำให้เรื่องมันยุ่ง ไอ้พวกที่จับคุณเป็นกบฏปลอมตัวมา พวกเราไม่ใช่นะ”

“งั้นบัตรหรืออะไรก็ได้ เอาออกมายืนยันสิ!” นพรัตน์มองดวงตาดำสนิท ใจนึกอยากเชื่อ แต่ก็กลัวเสียจนวางใจใครไม่ได้ง่ายๆแล้ว

กลุ่มไอ้โม่งดำเงียบ การออกปฏิบัติหน้าที่ ไม่มีใครพกบัตรประจำตัวให้เป็นอันตรายในการสืบราชการลับ ทุกอย่างเป็นรหัสทั้งสิ้น

“งั้นขอโทรศัพท์ฉัน ให้ฉันโทรหาพ่อที่เมืองไทย แล้วฉันจะเชื่อ!”

หากทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ

นพรัตน์กวาดตามองทุกคนแล้วต้องถอนใจเฮือก ไม่มีอะไรไว้ใจได้เลยแม้แต่น้อย

ท่ามกลางสถานการณ์ตึงเครียดในสายตาคู่คม ไอ้โม่งชุดดำตัวสูงใหญ่ด้านหลังสุดเดินแหวกออกมายืนตรงหน้าร่างโปร่ง ดวงตาสีแปลกดึงความสนใจไม่น้อย 

คนพื้นที่ที่ไหนตาสีฟ้า!

“ฉันให้เธอใช้โทรศัพท์ในตอนนี้ไม่ได้หรอก มันสุ่มเสี่ยงเกินไป แต่จะขอใช้เกียรติของรัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศเป็นประกันว่าเธอจะปลอดภัย โปรดไปกับเรา” ภาษาอังกฤษสำเนียงเสียงเจ้าของภาษาไม่ผิดเพี้ยนยิ่งทำให้คนอยู่ในภาวะกดดันตึงเครียดหนัก

คราวที่แล้วทหารปลอม คราวนี้เอารัฐมนตรีกระทรวงต่างประเทศมาอ้างเลยเรอะไอ้พวกนี้...บ้าไปแล้ว

“ถอยไป๊!” ดวงตาแดงก่ำเริ่มพร่ามัว

“เขาจะอยู่หรือตายขึ้นอยู่กับเธอ หากเธอยิงเขา นั่นก็คือหนึ่งชีวิตที่ต้องดับสิ้นโดยเปล่าประโยชน์ และเบื้องหลังคือครอบครัวของเขาจะต้องสูญเสียกำลังหลักในการทำมาหากิน ขอบอกอีกครั้งว่าเรามาเพื่อช่วยเหลือเธอ” 

“งั้นก็เอาอะไรก็ได้มายืนยันสิ!” น้ำเสียงสั่นพร่าตะโกนกลับ “เอามา!”

“นพรัตน์”

เสียงเรียกชื่อภาษาไทยในรอบหลายวันแม้แปลกแปร่งหากทำให้ร่างโปร่งสั่นสะท้าน

นพรัตน์กัดริมฝีปากสั่นระริกจนห่อเลือด คล้ายเกิดพายุขึ้นในหัวของเขา  ใช่...เขาไม่กล้ายิงคนหรอก เขาไม่กล้า  ทรมานเหลือเกินแล้ว ไม่ไหวแล้ว 

ถ้าจะตายก็ขอตายแบบรวดเร็ว อย่าได้ต้องถูกทรมานเลยดีกว่า

“โธ่เว้ย!”

เปรี้ยง! เสียงกระสุนผ่านลำกล้องในฉับพลัน

“เฮ้ย! บรรลัย”

ร่างโปร่งผลักตัวประกันในมือ ก่อนทิ้งร่างไร้เรียวแรงของตัวเองลงสู่ลำน้ำสีมรกตเบื้องหลังด้วยดวงตาว่างเปล่า ไร้สิ้นความหวังใดๆ

 “ฝ่าบาทอย่า! กระหม่อมเอง”

แทบจะทันทีที่ร่างโปร่งกระทบสายน้ำเย็นเฉียบ อีกร่างก็พุ่งตามลงไปติดๆ

ตูม! ตูม!

พื้นน้ำแตกกระจายเป็นฟองขาว แรงกระแทกอัดเข้ากลางอก สายน้ำเย็นเฉียบบาดลึกถึงกระดูก ร่างไร้เรียวแรงค่อยๆจม ความตายอยู่ตรงหน้า หากชายหนุ่มที่ไหลไปตามกระแสน้ำไม่สามารถตะเกียกตะกายช่วยเหลือตัวเองได้อีกแล้ว ความท้อแท้สิ้นหวังจู่โจมหัวใจอ่อนล้า บาดเจ็บเกินเยียวยา

เขาสำลักกลืนกินน้ำจนสมองอื้ออึง ก่อนจะถูกลำแขนกำยำกระชากคอเสื้อ เข้าล็อกลำคอลากขึ้นสู่ผิวน้ำ ได้สัมผัสอากาศเบาสบายจนลืมตัว ตะกรุมตะกรามสูดหายใจจนสำลักหน้าดำหน้าแดงอีกครั้ง  และแม้จะหมดแรงหมดใจ แต่เมื่อยังมีชีวิตอยู่สัญชาตญาณปกป้องชีวิตตัวเองทำให้เขาพยายามขืนตัวจากท่อนแขนแข็งแรงที่ไม่คิดจะยอมรามือ

ร่างโปร่งถูกลากขึ้นฝั่งและทันทีที่ถูกทิ้งลงพื้นหญ้า ชายหนุ่มพยายามตะเกียกตะกายหลบฝ่ามือหยาบที่รีบเข้ามาจับไหล่ไว้มั่น และประเคนกำปั้นต่อยเข้าที่ใบหน้าจนผงะหงายหลัง เลือดกำเดาไหลพรากทันตาเห็น

“ตั้งสติสิ! หากคุณยังคิดหนีอีก คุณจะไม่ได้กลับบ้านอีกเลย”

ไอ้โม่งที่ช่วยชีวิตตะโกนใส่หน้า ดวงตาแข็งกร้าวของคนที่บอกว่าตัวเองเป็นทหารมองร่างโปร่งด้วยความขึงโกรธ

“บ้านใครใครก็รัก! เพราะฉะนั้นที่นี่คือบ้านของผม ผมต้องปกป้องด้วยการส่งคุณกลับประเทศไทยอย่างปลอดภัยให้ได้  จะเชื่อหรือไม่ก็ตามใจ แต่ยังไงคุณก็ต้องไปกับเรา!”

“เคอแสน ปล่อยเขา”

ร่างสูงใหญ่ซึ่งไต่เขาตามมาที่หลังสั่ง เมื่อเห็นคนของตัวเองกำลังยึดคอเสื้ออีกฝ่ายไว้มั่น ในขณะที่ทางนั้นดูอาการจะแย่ เพราะเริ่มโก่งคออาเจียน

ร่างโปร่งทรุดแทบพื้นหญ้า กระอักกระไอน้ำย่อยในกระเพาะตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนจะถูกประคองโดยไอ้โม่งอีกคน ส่วนคนที่ถูกเรียกว่าเคอแสนถอยออกไปยืนมองห่างๆ

ดวงตาอ่อนล้าหรี่ปรือมองภาพพร่าเลือน  คนพวกนี้มีวินัยไม่ต่างกับทหารที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างเข้มงวดไม่เหมือนไอ้พวกเมื่อวาน

ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว

คนสู้สุดชีวิตพยักหน้ารับพลางหลับตาลง ไม่ทันได้เห็นอาการโล่งอกจากนายทหารชุดดำรูปร่างบึกบึนซึ่งยืนรายล้อมที่มิต้องลั่นไกให้อีกฝ่ายแขนขาเดี้ยง แล้วค่อยลากไปรักษาก่อนส่งตัวกลับประเทศไทย

เสียงฝีเท้าเบาเหนือศีรษะไม่ทำให้นพรัตน์ลืมตามอง หากแต่เมื่อเอ่ยเสียงพูดภาษาอังกฤษสำเนียงเจ้าของภาษาช้าชัด คล้ายต้องการให้เขาเข้าใจด้วย นั่นทำให้ร่างโปร่งยอมปรือตาขึ้น

ดวงตาสีฟ้ากระจ่างทอประกายคมดุ 

ร่างโปร่งเกิดอาการกระตุกก่อนหลับตาลงอีกครั้ง

“นัมทัค ตรวจดูว่ามีกระดูกหักตรงไหนรึเปล่า?”

ไออุ่นจากคนตาสีฟ้าเข้ามาใกล้ยิ่งทำให้นพรัตน์ซุกหน้ากับแผงอกคนที่กำลังประคองอยู่ ไม่อยากเห็นหน้าเจ้าของดวงตาสีฟ้าเสียเฉยๆ

“เลือดออกจมูก”

เสียงพึมพำเอ่ยเหนือศีรษะ ก่อนจะมีมือติดกลิ่นหอมอ่อนจางมาเช็ดเลือดให้เบาๆ

“ฝ่าบาท เสร็จเถอะพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมเกรงพวกมันจะดักซุ่มระหว่างทาง”

นายทหารชุดดำสองคนพยุงชายหนุ่มเดินไปตามทางขรุขระอย่างทุลักทุเล ด้วยร่างโปร่งไม่สามารถแม้จะประคองศีรษะตัวเองให้ตั้งตรงได้

“อุ้มเขา” เสียงรับสั่งสั้น

นายทหารที่พยุงจึงปลดปืนยาวออกจากตัวฝากเพื่อนไว้ แล้วช้อนมืออุ้มร่างโปร่งพาดบ่า แบกไปยังรถยนต์ที่เจ้านรพยัคฆ์เป็นผู้ชี้สั่งการ ซึ่งคือคันที่พระองค์ประทับ

ผ้าห่มถูกนำมาห่อตัวคนเจ็บ หากพระขนงขมวดแน่น

“ตัวเย็นมาก”

พระหัตถ์ใหญ่รีบถอดเสื้อผ้าคนเพิ่งตกน้ำออกอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงห่อด้วยผ้าห่มและให้นอนราบไปกับที่นั่งด้านหลัง ศีรษะทุยเปียกน้ำหนุนพระเพลานิ่ง ริมฝีปากขาวซีดแตกเห็นรอยเลือดซึมทำให้พระองค์ถอนปัสสาสะยาว

นัมทัค องครักษ์นั่งคู่พลขับมองมาด้วยความกังวล “ดูท่าอาการไม่ดีเลยพ่ะย่ะค่ะ”

เจ้านรพยัคฆ์พยักพระพักตร์ เมื่อครู่ที่ถอดเสื้อผ้าอีกฝ่ายออก บนผิวขาวเห็นรอยช้ำรอยขีดข่วนทั่วตัว ตรงซี่โครงล่างยังเห็นรอยเขียวช้ำปื้นใหญ่น่ากลัว

จากที่นี่ตรงไปเมืองหลวงต้องขับรถกันหลายวันหลายคืน คนเจ็บคงทนไม่ไหวแน่นอน จะใช้เฮลิคอปเตอร์ก็ไม่ได้ เพราะทั้งประเทศมีอยู่สี่ลำ สองลำแรกปฏิบัติราชการอยู่ทางใต้ของประเทศ ลำที่สามประจำสมเด็จพระราชาธิบดี อีกลำกำลังซ่อม

เงินเป็นสิ่งจำเป็นเสมอ และท้องพระคลังที่นี่ก็ไม่ได้มีมายมายเสียด้วย

“เราจะพักดูอาการคนเจ็บที่โรงพยาบาลก่อน แล้วค่อยกลับเข้าเมืองหลวง ส่งข่าวให้สมเด็จท่านทราบด้วย”

วรองค์สูงพิงพนัก อุ้งหัตถ์วางทาบบนหน้าผากมน พลางลูบปลุกปลอบคนเจ็บแผ่วเบา สายพระเนตรสะดุดกับรอยบวมแดงที่ติ่งหู ทรงรับรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวประกัน

กระต่ายตัวนี้ใจเด็ดเสียจริง

แต่มันไม่จบแค่ชีวิตหนึ่งดับดิ้นไปหรอก  ปัญหายังมีตามมาอีกมากมายนัก



   **************



TBC...

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 3-4 14/06/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: Grouy ที่ 28-06-2013 22:56:33

น้องต่ายน่าสงสาร   :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 3-4 14/06/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 28-06-2013 23:10:11

ชอบแนวนี้มากค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 3-4 14/06/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: treerat002 ที่ 29-06-2013 15:13:49

กระต่ายน้อยใจเด็ดมาก ๆ เลย ชอบเึคะ (หรือเปล่า) แบบนี้!!!

รออ่านตอนต่อไปค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 3-4 14/06/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: Angel.JS~ ที่ 01-07-2013 11:39:25

โฮกกกกกก น้องต่ายน่าสงสารมากๆเลยค่ะ
ฮือ อออออออออ

รอตอนต่อไปนะคะ
 :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 3-4 14/06/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 01-07-2013 14:07:13

เป็นแฟนคลับคุณ Sake รีบคลิกเข้ามาอ่านแทบไม่ทัน

งานนี้ฝั่งพระเอกเรางานหนักจริงๆ ทั้งงานราษฎร์ งานหลวง และงานหัวใจ  :katai5:

สรุปองค์น้องที่เป็นลูกครึ่งคือพระเอกชิมิคะ  :katai2-1:

ขอบคุณคนโพสต์ด้วยค่ะ ลงบ่อยๆน้า  :mew4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 3-4 14/06/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: BitterSweet~ ที่ 01-07-2013 16:50:57

น่าติดตามมากค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 3-4 14/06/13
เริ่มหัวข้อโดย: Monochrome ที่ 01-07-2013 17:38:31

เป็นกระต่ายสู้ชีวิตมากครับ กระต่ายนักสู้ L(-_-)Z

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 3-4 14/06/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: Acacha ที่ 04-07-2013 01:46:09

เข้าบอร์ดfuไม่ได้ TvT แว่บมาอ่านซ้ำทางนี้แทน
รอติดตาม  :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 3-4 14/06/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 04-07-2013 20:08:23

กระต่ายน้อย สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 3-4
เริ่มหัวข้อโดย: AeRoMoZa ที่ 05-07-2013 01:56:07

กระต่ายน้อยจะเป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย
แล้วจะเกิดอะไรขึ้นอีกนะ
สงสัยเรื่องคงต้องยาวแหงๆ อาจจะกลับวังลำบาก
หรือกระต่ายน้อยบาดเจ็บหนัก เฮ้อ

รออ่านต่ออยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 3-4 14/06/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 06-07-2013 02:18:25

ต่ายอย่าเป็นอะไรนะ
สนุกมาก  o13

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 3-4 14/06/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: GUNPLAPLASTIC ที่ 06-07-2013 12:20:49

เสือน้อย! ดูเเลต่ายด้วย!!!
 :hao5: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 3-4 14/06/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 06-07-2013 14:44:08

กระต่ายป่าชัดๆ เฟี๊ยวน่าดู

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 3-4 14/06/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 07-07-2013 00:53:41

ชอบมาก พระเอกอย่าออกแนวตบจูบเลยนะ
40แล้วน่าจะเป็นผู้ใหญ่พอ ค่อยๆคุยกัน ดุบ้างแต่อย่าบังคับฝืนใจรุนแรงเลย
จะรอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 3-4 14/06/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: lovelymoo ที่ 07-07-2013 03:48:05

สนุกมากเลยค่า มาต่อไวๆน้า :katai2-1:

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 09-07-2013 13:29:59

ขอโทษที่ให้รอค้า  :katai1: :katai1:

ตอนที่ 5มาเสริฟเเล้วจ้า อ่านให้สนุกนะคะ  :mew1:


ตอนที่ 5

อาคารฉาบปูนสีขาวสองชั้น หลังคาเทลาดเพียงเล็กน้อยคล้ายสถาปัตยกรรมทางทิเบตตั้งอยู่ท่ามกลางขุนเขารายล้อม คือโรงพยาบาลประจำเมือง จำนวนเตียงรองรับผู้ป่วยไม่ถึงห้าสิบเตียง รอบๆเป็นบ้านเรือนจับกลุ่มเป็นกระจุกๆ ห่างออกไปคือท้องทุ่งการเกษตรแนวยาวหายลับไปในเนินเขาสลับซ้อนสับหว่างจนกลายเป็นเส้นทางสัญจรอันคดเคี้ยว

นพรัตน์นอนให้น้ำเกลือบนเตียงผู้ป่วย ภายในห้องพักรักษาคนป่วยควรโปร่งสบาย หากเวลานี้กลับถูกกลุ่มคนจับจองพื้นที่อันน้อยนิดแลดูน่าอึดอัด

“แพทย์ขอให้คนป่วยพักที่นี่สักสองสามวันก่อนพ่ะย่ะค่ะ ร่างกายเขาอ่อนเพลียรุนแรง ค่อนข้างอันตราย ภายในบางจุดบอบช้ำ แต่ไม่มีกระดูกหักพ่ะย่ะค่ะ” นัมทัคกราบทูลองค์เจ้านรพยัคฆ์ซึ่งประทับบนเก้าอี้เฝ้าไข้อยู่ไม่ห่าง “กระหม่อมให้ทางโรงพยาบาลจัดห้องพักไว้แล้ว ขอพระองค์เข้าไปพักก่อนเถอะพ่ะย่ะค่ะ ทางนี้เคอแสนจะรับช่วงต่อเอง”

 พักตร์คมคายทอดเนตรคนป่วยนิ่งก่อนเอ่ย “วางยามให้รัดกุม พรุ่งนี้เช้าเราจะเดินทางทันที” สุรเสียงกำชับเรียบ ไม่นำพาคำเตือนของแพทย์ผู้รักษา ด้วยสถานการณ์ไม่น่าไว้วางใจได้เลย

สรุปคือถึงแพทย์ไม่อนุญาตก็จะไปนั่นเอง

เจ้านรพยัคฆ์มองคนป่วยนอนหน้าขาวเผือดอีกครั้ง ก่อนเสด็จออกไปจากห้อง

การเข้าพักแบบฉุกละหุกแม้ไม่สะดวกสบายหากเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลก็พยายามจัดถวายเท่าที่จะทำได้  และเป็นพระองค์เองที่ไม่ประสงค์จะทำให้ผู้ใดเดือดร้อนเกินความจำเป็น

หากการอยู่ที่นี่นานคือเป้านิ่งให้พวกกบฏถือโอกาสโอบล้อม ข่าวสารพวกมันก็ใช่ย่อย ที่นี่ใกล้ฐานที่มั่นพวกมันเกินไป ดีที่สุดคือรีบพาคนป่วยกลับไปรักษาตัวในเมืองหลวง

พระองค์เชื่อในความหัวแข็งของคนนอนหลับบนเตียงห้องข้างๆ

เช้าตรู่แพทย์ถูกตามตัวมาตรวจอาการผู้ป่วย เห็นสีหน้าแพทย์กระอักกระอ่วนก็เป็นอันรู้กันว่าไม่เห็นดีเห็นงามในการนำผู้ป่วยออกไปข้ามป่าข้ามเขาเป็นวันๆ

นพรัตน์ถูกฉีดยาก่อนออกอีกสองเข็ม น้ำท่าก็ไม่ได้อาบ  ใบหน้าอิดโรยผมเผ้ากระเซอะกระเซิงได้แต่เดินตามการจับจูงของไอ้โม่งชุดดำที่ตอนนี้ปลดผ้าปิดหน้าออก ได้เห็นหน้าเห็นตากันชัดๆ

ก็ดูเป็นมนุษย์ดี

ทหารหน่วยเฉพาะกิจในชุดสีดำ เสื้อแขนยาวคอตั้งมีสายสะพายไขว้ที่อก คาดเข็มขัดหนัง กางเกงพองจีบตรงสะโพกคล้ายคนนุ่งโจง รองเท้าบูททรงสูงถึงใต้เข่า

วันนี้คนพวกนี้ดูน่าไว้ใจในความรู้สึกของชายหนุ่ม

ทว่าเมื่อเข้าไปอยู่ในรถยนต์ขับเคลื่อนสี่ล้อคันใหม่เอี่ยม ท่ามกลางขบวนคุ้มกันหนาแน่น ร่างโปร่งถึงกับชะงักไปอึดใจเมื่อมีคนนั่งพิงเบาะหลังอยู่ก่อนแล้ว

ดวงเนตรสีฟ้าคมดุกวาดมองร่างโปร่งซึ่งมีท่าทีอึกอักก่อนจะเข้ามานั่งภายในห้องโดยสาร นัมทัคปิดประตูจากนั้นเข้าไปนั่งประจำที่ด้านหน้า

คนป่วยนั่งชิดติดประตู ท่าทางระวังตัวแจ แต่ก็ฝืนไปได้นิดเดียวก็ต้องทิ้งตัวพิงพนัก หลับตาลงข่มอาการวิงเวียนศีรษะไปซักพักถึงได้ค่อยเหลือบมองคนข้างๆที่นั่งกอดอกเงียบไม่พูดไม่จา

“คุณเป็นใคร?”

เจ้านรพยัคฆ์หันไปทอดเนตรคนถามที่เพียงเอียงหน้าเล็กน้อย ศีรษะยังพิงพนักอ่อนแรง

“นอนเถอะ ถึงแล้วจะอธิบายให้ฟัง”

“แต่ผมอยากรู้ ผมเป็นคนเจ็บ คนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่แล้วต้องมาถูกทำร้ายนะ จะไม่บอกอะไรเลยรึไง?” คนเจ็บเค้นเสียงด้วยฉุนโกรธ

“ถึงแล้วจะบอก”

สีหน้าคนพูดราบเรียบ หากดวงตาสีฟ้านั่นต่างหากที่บอกอะไรหลายอย่าง  ถึงเค้นคอให้ตายก็จะไม่พูดอะไรออกจากปากแม้แต่คำเดียว!  นั่นคือคำตอบในดวงตาคู่สีฟ้า

นพรัตน์สบถคำไทยออกมาก่อนผินหน้าหนี 

เส้นทางไม่ราบเรียบแม้เป็นถนนหลวงสายหลัก หากก็เป็นเพียงถนนแคบๆไม่ต่างจากถนนสายรองของประเทศไทย อีกทั้งความคดเคี้ยวขึ้นเนินลงเขาตลอดเวลายิ่งทำให้คนป่วยอาการทรุด ขมวดคิ้วข่มน้ำขมในลำคอแทบเป็นแทบตาย

กลิ่นเหม็นสาบเหม็นเปรี้ยวจากเนื้อตัวของตัวเองยิ่งทำให้คนอาการแย่หงุดหงิด ไม่สบายตัว กี่วันแล้วที่ไม่ได้อาบน้ำ ตัวเองยังทนไม่ไหวแล้วที่แคบในรถยนต์แบบนี้คนข้างๆจะไหวหรือ ตอนอยู่โรงพยาบาลก็แค่เปลี่ยนเสื้อผ้าเฉยๆ รู้งี้ทนเจ็บลุกมาอาบน้ำก่อนก็ดีหรอก

คิดไปคนเจ็บก็ยิ่งเบียดตัวเองกับประตู ทำให้ศีรษะโขกกระจกหน้าต่างเวลารถตกหลุม เป็นเหตุให้องค์สูงซึ่งประทับข้างๆขมวดขนง

“นอนลง”

กระแสเสียงสั่ง หากคนฟังก็เฉยเสีย จนหัตถ์ใหญ่คว้าต้นแขนคนเจ็บได้ รั้งลงนอน

“อย่ามาจับสิ!”

“นัมทัค ขอหมอน”

เจ้านรพยัคฆ์ไม่สนใจท่าทีขัดขืน รับหมอนสนามใบย่อมจากองครักษ์ได้ก็วางแปะบนพระเพลา จากนั้นยึดต้นคออีกฝ่ายกดลงมา

“นอน”

นพรัตน์แสดงความไม่พอใจออกนอกหน้ากับความเจ้ากี้เจ้าการของร่างสูงใหญ่ พลางจ้องดวงตาสีฟ้าที่ก้มมาประสานสายตาแน่วนิ่ง ใบหน้าคมคายหากแต่ดูดุดันทำให้คนเจ็บยอมหุบปากหลุบตา

ชิ!  ดมซะให้พอเลย

ถึงคิดแดกดันอีกฝ่าย แต่ร่างโปร่งก็พยายามหนีบตัวเองจนคนไม่รู้ได้รู้

มุมโอษฐ์ยักโค้ง เปรยเสียงเบา

“ไม่เหม็นเท่าไรหรอก”

คนเจ็บนอนสะดุ้งพลางเม้มริมฝีปากแน่น

งั้นก็ดมไป!

พวกเขาอาศัยเจ้าโตโยต้า พราโด้ แล่นผ่านเส้นทางเล็กแคบคดเคี้ยวที่นานๆจะมีรถสวนมาซักคัน คนเจ็บนอนหลับไม่สนิทจากเส้นทางวกวน สีหน้าจึงไม่สู้ดีนัก ส่วนรถเรนจ์โรเวอร์ วีโวค กับฮัมเมอร์ เอช 2 ขับเคลื่อนสี่ล้อที่ตามมาไม่ห่างคือตัวล่อให้เกิดความลังเลสับสนกับผู้ไม่ประสงค์ดี 

เลยเที่ยงวันขบวนรถยนต์จึงหยุดแวะพักริมทางตามที่กำหนดไว้ก่อนออกเดินทาง

รถยนต์เคลื่อนไปจอดแอบในป่าสน นพรัตน์ถูกพยุงลงมานั่งพักพิงโคนไม้ใหญ่ ชายหนุ่มรับผ้าชุบน้ำจากเคอแสนมาเช็ดหน้าตัวเอง แต่เพียงไม่นานก็โก่งคออาเจียนจนคอพับคออ่อน

เจ้านรพยัคฆ์ส่งขวดน้ำให้พลางลอบถอนปัสสาสะเป็นห่วงอาการอีกฝ่าย

“ค่อยๆดื่ม”

นพรัตน์พยักหน้าก่อนพิงศีรษะกับต้นไม้  ทรมานอะไรแบบนี้

“ทานอะไรซักนิดนะคุณ เรายังต้องเดินทางอีกไกล” เคอแสนแกะอาหารในห่อยื่นส่งให้ ร่างโปร่งรับไปก้มดูนิดเดียวก็ส่ายหน้าหนี  ข้าวสวยกับก้อนเนื้อแห้งๆ  คนป่วยประสาทรับกลิ่นบกพร่องได้แต่กลิ่นประหลาดๆชวนอาเจียน

“ขนมปังก็มีนะครับ?”

อีกฝ่ายยังพยายาม จนนพรัตน์ยอมหยิบขนมปังมาค่อยๆละเลียดกินหมดแผ่น  และตามด้วยยาอีกสองสามเม็ด จากนั้นจึงก้มมองผ้าเช็ดหน้าบนตัก ชายหนุ่มเทน้ำดื่มใส่ผ้าจนเปียกชุ่ม แล้วแหวกเสื้อตัวเองออกเห็นแผ่นอกขาวมีริ้วรอยเขียวช้ำเป็นจ้ำๆ

นพรัตน์จัดการเช็ดเนื้อตัวลวกๆ อย่างน้อยก็ทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาบ้าง ท่ามกลางดวงเนตรองค์นรพยัคฆ์  พระองค์หันไปสั่งอะไรบางอย่างกับนายทหาร สักพักผ้าห่มก็ถูกนำมาให้คนเจ็บ

“ใกล้ค่ำอากาศเย็นมาก จากนี้เราจะไม่หยุดพักอีก เธอต้องพยายามหลับให้ได้”

คนพูดจบลุกยืนโดยดึงร่างโปร่งตามขึ้นไปด้วย ก่อนจะพาไปขึ้นรถยนต์ฮัมเมอร์ เอช 2 อีกคัน

คนพวกนี้ระวังตัวกันมาก  มากจนน่าแปลกใจ

ร่างโปร่งมองเสี้ยวหน้าบุรุษสูงใหญ่ข้างๆ  แค่รัฐมนตรีกระทรวงต่างประเทศคงน้อยไปแล้วมั้ง  แต่จะเป็นอะไรก็ช่างเถอะ ขอให้ส่งเขากลับบ้านได้เป็นพอใจแล้ว

“นอน”

สุรเสียงเข้มเตือนเมื่อยังเห็นคนหน้าซีดเอาแต่นั่งพิงพนัก ศีรษะโคลงไปโคลงมา

“มะ ไม่เป็นไร”

“เดี๋ยวก็เป็น”

แม้จะเจ็บไปทั้งตัวแต่ร่างโปร่งก็หันขวับไปถลึงตาใส่อีกฝ่าย   พ่อฉันก็เป็นรัฐมนตรีกระทรวงต่างประเทศเหมือนกันนะ อย่ามาขู่เสียให้ยาก

อุ๊ก!

เสียงของเก่าในกระเพาะดันขึ้นคอ ทำให้ชายหนุ่มหยิ่งต่อไปไม่ไหว ค่อยๆไหลลงไปนอนหนุนพระเพลาตามเดิม

“หลับเสีย”

หัตถ์เย็นทาบบนหน้าผากมนอย่างปราณี

นัมทัคเหลียวมองภาพเบื้องหลัง ก่อนทูลถามเสียงเบาภาษาถิ่น

“กระหม่อมวิทยุไปแจ้งโรงพยาบาลในเมืองหลวงให้เตรียมห้องพักรักษาไว้แล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“ไม่  ให้แพทย์เตรียมอุปกรณ์ไปรักษาเขาในวัง  เราจะรับรองเขาที่นั่นจนกว่าเขาจะต้องกลับ”

ราชองครักษ์รับคำสั่งโดยสงบ เหลือบมองอีกครั้งคนเจ็บก็หลับสนิทไปแล้ว

ขบวนรถยนต์ห้าคันเดินทางราบรื่นจนใกล้เที่ยงคืนอีกวันก็ถึงพระราชวังอลิซาเบธ ที่ประทับบนเชิงเขาใกล้เมืองหลวงตารกา

คนเจ็บถูกอุ้มไปยังห้องพักทั้งยังหลับ แพทย์และพยาบาลเตรียมพร้อม เมื่อร่างคนป่วยนอนทอดบนเตียง แพทย์เข้าเช็กอาการแล้วเสียบสายน้ำเกลือพร้อมยาบำรุงให้ทันที ด้วยประวัติคนไข้ได้ถูกแจ้งมาล่วงหน้าแล้ว

“เคอแสน บอกพยาบาลเช็ดตัวให้เขาด้วย”

“พ่ะย่ะค่ะ”

เจ้านรพยัคห์เสด็จกลับไปยังห้องทรงงาน แฟ้มรายงานเอกสารต่างๆวางบนโต๊ะไม้หนาขาสิงห์ พระองค์กวาดดวงเนตรอ่าน ชั่วครู่จึงได้ยินเสียงโทรศัพท์ภายในดังขึ้น

“เสือน้อย” สุรเสียงพระเจ้าฟ้ารุ่งนฤเบศน์ดังมาตามสาย

“พ่ะย่ะค่ะ”

“เหนื่อยเธอแล้วนะ อาการเขาเป็นอย่างไร?”

“หัวแข็งออกปานนั้นอีกไม่กี่วันก็หายเป็นปกติพ่ะย่ะค่ะ ทางนี้เรียบร้อยแล้ว”

พระขนงสมเด็จพระราชาธิบดีเลิกขึ้นสนเท่ห์กับคำตอบประชดประชันผิดไปจากปกติ หากก็ปล่อยผ่าน ด้วยมีเรื่องสำคัญกว่านี้อีกมาก

“อืม ดีแล้ว ทางนี้หน่วยสืบราชการลับก็ประกบติดกลุ่มกบฏอยู่ คราวนี้เราอาจกวาดล้างพวกมันได้ นักธุรกิจที่ให้การสนับสนุนบางส่วนถูกคุมตัวไปสอบในทางลับ แต่ท่านเดชาคงยังไม่รู้ตัว”

“ท่านเดชา” เจ้านรพยัคฆ์ขบพระทนต์แน่น  คนๆนี้มีเลือดสีน้ำเงินไหลเวียนในร่างกายแท้ๆ เบื้องหลังกลับให้ความช่วยเหลือพวกกลุ่มติดอาวุธ คงคิดว่าถ้าแบ่งแยกดินแดนได้แล้วจะได้สถาปนาตัวเองขึ้นเป็นกษัตริย์ปกครองแผ่นดิน  มันไม่ง่ายขนาดนั้น เพราะกลุ่มคนที่ร่วมสนับสนุนปลุกปั่นให้เกิดความรุนแรงก็ไม่ได้โลภไปน้อยกว่ากัน  ปัญหาตอนนี้คือ ใครเป็นตัวการใหญ่ที่ยังไม่โผล่หางมาให้เห็น  การข่าวยังสาวไปไม่ถึงคนๆนั้น ทำได้เพียงจับตาคนที่น่าสงสัยไว้เท่านั้น “เราจะถูกโต้กลับหนักแน่ การกดดันให้พวกมันจนตรอก ทำให้พวกมันยิ่งพุ่งเป้าไปที่นักท่องเที่ยวหรือนักธุรกิจต่างชาติ พวกมันต้องการหลักประกันในการเรียกร้องขอแยกตัวเป็นอิสระ”

“พี่อาจจะปิดชายแดนชั่วคราว ถึงจะต้องสูญเสียความมั่นใจของต่างชาติ แต่ดีกว่าให้พวกเขามาตายอยู่ที่นี่ สถานที่สำคัญก็ให้ทหารเข้าไปคุมไว้ทุกจุดแล้ว” สมเด็จนิ่งไปนิดแล้วจึงตรัสต่อ

“ตอนนี้เราไม่ออกวีซ่าให้นักท่องเที่ยวไปชั่วระยะหนึ่ง ส่วนที่มาอยู่ก่อนแล้วจะทยอยกลับตามกำหนด ระหว่างนี้ทหารจะรักษาความปลอดภัยอยู่ห่างๆ” นิ่งไปอีกชั่วอึดใจ “สไนเปอร์ถูกส่งออกไปแล้วเสือน้อย แค่มันโผล่หางออกมา”
 
สุรเสียงสมเด็จพระราชาธิบดีราบเรียบ  พระองค์รู้ว่าถึงจะปิดข่าวยังไงก็ย่อมมีทางเล็ดลอดออกไปได้ แต่ทรงกำลังยื้อเวลาเพื่อจะจัดการทุกอย่างให้ได้มากที่สุด เงียบที่สุดก่อนข้อมูลจะถูกตีไข่ใส่สีจนฝ่ายรัฐกลายเป็นผู้ร้ายในสายตาชาวโลก

คำว่าสิทธิมนุษยชนไม่ทำให้ประเทศชาติสงบได้ในตอนนี้

“ระวังตัวไว้หน่อย เธอคือเป้าหมาย ล้มเธอได้ก็เท่ากับตัดแขนตัดขาประเทศนี้”

“แต่ล้มพระองค์ได้เท่ากับหมดสิ้นทุกอย่างพ่ะย่ะค่ะ”

“หึ พี่ล้มก็ยังมีเธอ เสือน้อย”

“กระหม่อมจะไปนอน”

ผู้เป็นน้องตัดบทวางโทรศัพท์ ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี สิ่งที่อยู่ในหทัยพระเชษฐายังคงเดิม มิเปลี่ยนผัน

ทรงเกรงใจน้องชายต่างมารดายิ่งนัก

เจ้านรพยัคฆ์เสด็จยังระเบียง สูดพระอัสสาสะลึก หัตถ์ใหญ่กำราวระเบียงทอดพระเนตรแสงไฟวิบวับจากบ้านเรือนในตัวเมืองหลวง

ที่นี่เงียบสงบ ผู้คนผ่านความทุกข์ยากมานานจากภาวะสงครามกว่าแผ่นดินจะเป็นปึกแผ่น เวลานี้พวกเขากำลังจะลืมตาอ้าปากได้ ชีวิตไม่ต้องอยู่อย่างหวาดระแวง ครอบครัวพร้อมหน้า ทรัพย์สินคือพื้นดินที่เพาะปลูกงอกเงยไม่อดอยาก  ความอิ่มทำให้พวกเขามีเวลาสร้างสรรค์ศิลปะให้แก่ชีวิตตัวเอง  เงินแทบไม่มีความหมายในแถบชนบท

เวลาของที่นี่เดินช้ากว่าที่อื่น

พระองค์มาจากอีกซีกโลกที่เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วดุเดือด การตัดสินพระทัยมาอยู่บ้านเกิดเมืองนอนของพระบิดาทำให้ต้องปรับพระองค์อยู่พักใหญ่ และสร้างความขุ่นเคืองให้ผู้เป็นมารดา  หากแต่เลือดครึ่งหนึ่งคือชาวปัญจคีรี แล้วจะให้พระองค์สบายอยู่องค์เดียวได้อย่างไร

เจ้าชายนรพยัคฆาภูบดินทร์เสด็จกลับเข้าไปภายในห้อง หากก่อนบรรทมพระองค์เสด็จไปดูหน้าคนป่วยอีกครั้ง

ร่างโปร่งหลับสนิท สีหน้าดีขึ้นกว่าตอนมาถึงมาก ไม่มีทรงผมฟูๆชี้ๆอย่างดารานายแบบชอบทำดังในรูปถ่ายที่ได้เห็นครั้งแรก  ยิ่งในระยะใกล้แบบนี้ทำให้ทรงนึกออกว่าพระองค์เคยเห็นชายหนุ่มผู้นี้ในจอทีวียามเสด็จไปจัดการภาระกิจที่ประเทศไทย

ถึงได้สะดุดพระทัยนัก

คนที่ร้องเพลงไปยิ้มไป และเป็นแฟนกับดาราสาวทรงโตหน้าตาจิ้มลิ้ม

เข้าใจเลือกนะ

โอษฐ์ได้รูปคลี่ออก แม้จะนอนหลับไม่ได้สติ หากวีรกรรมที่ได้เห็นกับเนตรก็ทำให้ทรงชื่นชมในหัวใจเด็ดเดี่ยวที่เกือบจะทำให้ทรงเสียงาน


TBC

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 09-07-2013 14:21:20

มาแว้ว  ว่าแต่ทำไมคราวนี้มาตอนเดียวเองอ่ะ  งุงิ งุงิ
นายเอกพยศนิด ๆ พระเอกดุ ๆ หน่อย  ถูกใจที่สุด  อิ อิ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: BitterSweet~ ที่ 09-07-2013 15:37:31

สั้นเนอะ ^^
ชอบบรรยากาศในเรื่องมากค่ะ
รออ่านตอนต่อไป  :mew3:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 09-07-2013 18:34:20

เหมือนได้เรียนรู้ราชาศัพท์ฮือสนุกมาก
ถ้าปิ๊งกันเมื่อไรคงจะอบอุ่นมากแน่ๆ
แต่พวกกบฏนี่ต้องเจอดี!

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 09-07-2013 20:01:52

อยากอ่านตอนใหม่จังคะ ลุ้นๆว่าน้องกระต่ายตื่นมาจะเป็นไง

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: jeaby@_@ ที่ 09-07-2013 21:16:33

สนุกมากเเละเเต่งดีมากค่ะ
เมนท์สองบอร์ดเลย รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 09-07-2013 22:06:39

พระเอกหล่อแถมอบอุ่น นายเอกก็ฤทธิ์มากแต่ฉลาด  :o8:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: lovelymoo ที่ 09-07-2013 22:14:41

มาแล้ววววว ขอบคุณค่า :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 09-07-2013 23:52:07

รอดแล้วต่ายเรา

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: AeRoMoZa ที่ 10-07-2013 01:23:50

งุ้ย มาแล้ว แต่มานิดเดียวเองอ่า อยากเห็นตอนกระต่ายน้อยดื้อๆอ่า อิอิ
ูซิว่านายเสือจะปวดหัวแค่ไหน555

รออ่านต่ออยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: Acacha ที่ 10-07-2013 07:34:23

กระต่ายปลอดภัยแล้ว (มั้ง?)  :L2:
เลยได้เข้าวงเข้าวังเลย ตื่นมาจะเป็นไงล่ะเนี่ย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 10-07-2013 11:13:07

รอตอนต่อไปค่ะ :katai5:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: Monochrome ที่ 10-07-2013 11:50:39

บรรยายไม่ถูก รู้สึกดีที่ได้อ่าน

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: LimousinX9 ที่ 10-07-2013 12:35:40

อุ้ย แอบมานั่งปูเสื่อรอตอนต่อไป ฮี่ๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 10-07-2013 16:07:06

รอๆๆ ฉันรอเธออยู่ แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด เธอจะมาๆ เมื่อไร บอกได้ไหม...

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 10-07-2013 16:33:09

ค้างอ่ะ :mew2: รออยู่นะ  :katai4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: AGALIGO ที่ 10-07-2013 20:03:20

สนุกมากๆเลย

+ เป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: GUNPLAPLASTIC ที่ 10-07-2013 20:40:04

เสือน้อยเริ่มชอบต่ายเเล้วใช่ป่ะ 5555

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 10-07-2013 20:45:21

รอตอนใหม่คับ ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 10-07-2013 21:14:00

รออย่างใจจดใจจ่อค่ะ  :ling1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 10-07-2013 21:32:02

 :pig4: รอตอนต่อไป  :z2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 11-07-2013 10:59:09

รอกระต่ายป่าฟื้นตัวมาปะทะกับเสือเจ้าถิ่น

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: pockypocky ที่ 12-07-2013 15:12:09

น่าสนุกมากค่ะ

มาต่อไวๆนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: jeaby@_@ ที่ 12-07-2013 16:20:53

อยากอ่านต่อจังค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 5 09/07/13 P2
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 13-07-2013 10:47:22

แค่เห็นชื่อคนแต่งก็ต้องรีบมาอ่าน
มาต่ออีกไวๆนะค๊าบบ อยากอ่านต่อแล้ว

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 15-07-2013 10:15:19

มาเเล้วจ้า ขอโทษที่ให้รอนานนะคะ  :katai2-1:

ตอน 6

รุ่งเช้าในวันที่อากาศสดใส ท้องฟ้าเปิดกว้างเป็นสีครามเข้ม พระราชวังอลิซาเบธตั้งอยู่บนเชิงเขาเลียบแม่น้ำทอดยาวลัดเลาะสู่ตัวเมืองหลวง สมเด็จพระราชาธิบดีโปรดสร้างพระราชทานให้อนุชาประทับ และนำชื่อมารดาชาวต่างชาติของอนุชามาตั้ง เพื่อเชิดชูเกียรติและอยากให้รู้สึกว่า ที่นี่ก็คือบ้าน

ที่ประทับซึ่งไม่เคยต้องใช้ต้องรับแขกบ้านแขกเมือง ขณะนี้มีชายชาวต่างชาตินั่งงงอยู่บนเตียงในห้องกว้าง มีนางฝ่ายในหน้าหวานยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ไม่ห่าง พร้อมนางพยาบาลวัยกลางคนดึงปรอทใต้ลิ้นไปพิจารณา

“ยังมีไข้นะคะ”

ภาษาอังกฤษสำเนียงหนุงหนิงเป็นที่ซาบซึ้งใจคนป่วย จะได้พูดกันเข้าใจเสียที

“ผมอยู่ที่ไหนคุณพยาบาล?”

นพรัตน์ยิงคำถามทันทีที่สบโอกาส พลางสำรวจรอบๆตัว ห้องพักประดับด้วยเครื่องใช้เครื่องเรือนทำจากไม้ทั้งสิ้น  ดูยังไงก็ไม่ใช่โรงพยาบาล ถ้าหญิงสาวตรงหน้าไม่มีเครื่องหมายกาชาดติดที่หน้าอก เขาก็คงไม่รู้ว่าเป็นพยาบาลเพราะเจ้าตัวใส่ผ้าซิ่นกับเสื้อป้ายข้างแขนกระบอกสีขาว ยังมีสาวน้อยวัยกำดัดอมยิ้มน้อยๆคอยช่วยอยู่ไม่ห่าง หากสาวน้อยนางนี้ใส่เสื้อคอตั้งสีกลีบบัวกับผ้าซิ่นสีตองอ่อน ติดเข็มกลัดสีทองตราอะไรสักอย่างที่หน้าอกด้านซ้าย ซึ่งเขามารู้ในภายหลังว่า มันคือสัญลักษณ์บ่งบอกลำดับชั้นยศในหน้าที่การงาน รูปแบบ สี แตกต่างกันไปตามหน่วยงานที่ตนเองสังกัด และสีทองคือสีของผู้ทำงานในสำนักพระราชวัง

“ที่นี่พระราชวังอลิซาเบธ ที่ประทับของเจ้านรพยัคฆาภูบดินทร์ค่ะ”นางพยาบาลยิ้มละไม แต่คนฟังอึ้งไปพักหนึ่ง

“ใครหรือครับ เจ้านรพยัคฆาภูบดินทร์?”

คุณพยาบาลดูจะแปลกใจไม่น้อยเมื่อได้ยินคำถามของคนป่วยซึ่งทำหน้าสงสัยไม่ปิดบัง “คือ...เออ...ก็พระองค์ที่พาคุณมายังไงล่ะคะ” คนตอบยังเห็นอีกฝ่ายทำหน้าสงสัยต่อ “องค์ที่มีดวงตาสีฟ้าๆไงคะ” ประโยคหลังคุณพยาบาลบอกเสียงเบาคล้ายกระซิบ กลัวใครจะได้ยิน

นพรัตน์นิ่งอึ้งไปอีกครั้ง...ไม่ใช่แค่รัฐมนตรีกระทรวงต่างประเทศจริงๆด้วย

แม้จะประหลาดใจแต่ก็รู้สึกโล่งใจตามมา ความเคลือบแคลงใจที่มีเริ่มจางหาย  แบบนี้ถ้าอาการทุเลาพอเดินทางได้  เขาก็จะได้กลับเมืองไทยแล้ว

ชายหนุ่มยิ้มออกและทำให้สาวน้อยสาวใหญ่หน้าอุ่นวาบกับดวงตาวาววับสดใส ริมฝีปากเริ่มมีฝ่าเลือดสีเรื่อจับตา อวดฟันขาวเรียงสวย

“คุณพยาบาล ผมอยากใช้โทรศัพท์ จะได้ไหมครับ?”

“เออ เดี๋ยวจะถามเจ้าหน้าที่ทางนี้ให้นะคะ ตอนนี้คุณต้องทานอาหารเช้าก่อนค่ะ แล้วจะได้ทานยา ทายาด้วยค่ะ”

“ครับ แต่ผมขออาบน้ำก่อนดีกว่า”

“ยังมีไข้ แค่เช็ดตัวก็พอค่ะ”

“เช็ดไม่ไหวแล้วครับคุณพยาบาล ผมไม่ได้อาบน้ำมาเป็นอาทิตย์ ผมขอเถอะนะครับ”

ร่างโปร่งส่งสายตาวิงวอน แม้จะไม่เหนียวตัวดังก่อน แต่ก็เหม็นอยู่ดี

คุณพยาบาลยอมใจอ่อนกับดวงตาคู่สวย หันไปบอกนางฝ่ายในเตรียมน้ำอุ่นจัดให้คนป่วย

“ระวังสายน้ำเกลือนะคะ”

ชายหนุ่มลากสังขารทุลักทุเลของตัวเองไปยังห้องน้ำข้างๆ จัดการอาบน้ำให้ตัวเองด้วยมือข้างเดียว จากนั้นจึงสวมเสื้อผ้าเหมือนคนพื้นถิ่นที่เตรียมไว้ คือกางเกงเป้ายาว ส่วนเสื้อแขนยาวป้ายข้างยังแขวนดังเดิม  นพรัตน์สางผมเหนียวเหนอะของตัวเอง ก่อนแง้มประตูโผล่ศีรษะออกไปด้านนอก ซึ่งเหลือแต่นางฝ่ายในคนงามกำลังเปลี่ยนผ้าปูที่นอน จึงกวักมือเรียก

ร่างโปร่งถือขวดยาสระผมโชว์ให้ดู จากนั้นชี้ที่ศีรษะตัวเอง  เป็นอันเข้าใจ  นางฝ่ายในจึงยินยอมเข้าไปสระผมให้คนเจ็บซึ่งสวมกางเกงตัวเดียว หากเมื่อออกมาก็พบนางพยาบาลนำถาดอาหารเข้ามาให้พอดี พร้อมกับค้อนขวับเข้าให้

“เดี๋ยวคุณหมอเข้ามาเห็นต้องถูกดุแน่ๆ รีบเช็ดผมให้แห้งเถอะค่ะ”

เดือดร้อนนางฝ่ายในหน้าสวยต้องรีบนำผ้านุ่มๆมาซับหยาดน้ำให้ชายหนุ่มพัลวัน ส่วนคุณพยาบาลก็ช่วยใส่เสื้อให้  จังหวะนั้นเองที่ประตูห้องพักเปิดออก

องครักษ์เคอแสนเดินนำแพทย์อาวุโสเข้ามาภายใน ตามมาด้วยองค์สูงใหญ่และองครักษ์นัมทัค

ภาพที่ผู้เข้ามาใหม่เห็นคือคนเจ็บกำลังถูกสาวเล็กสาวใหญ่รุมล้อมเอาใจ จนเคอแสนอดเหล่มองนัมทัคเพื่อนรักไม่ได้

มันแน่
นายแพทย์สูงวัยรูปร่างท้วมท่าทางใจดีฉีกยิ้มกว้างกับความเจ้าเสน่ห์ของหนุ่มน้อย ก่อนลงมือตรวจและสอบถามอาการด้วยภาษาอังกฤษช้าชัด

“ระยะนี้ควรพักผ่อนให้มาก อย่าเที่ยวเดินไปเดินมา ให้ร่างกายได้ฟื้นฟูตัวเองซักหน่อยแล้วค่อยไปจีบสาว ถึงนางฝ่ายในวังนี้จะน่ารักจนเกินห้ามใจก็ตามเถอะ เดี๋ยวจะหาว่าหมอไม่เตือนไม่ได้นะ”

คุณหมอยิ้มบางหากนางพยาบาลที่ยืนอยู่ด้วยถึงกับต้องก้มหน้า พวงแก้มแดงเรื่อ ส่วนนางฝ่ายในร่างเล็กนิ่งเป็นหินในบัดดล ด้วยยังอยู่ในสายพระเนตรเจ้านรพยัคฆ์

“ไม่ใช่แบบนั้นคุณหมอ” ร่างโปร่งพลอยเขินตามบรรดาผู้หญิงไปด้วย “ว่าแต่คุณหมอ จะถอดสายน้ำเกลือได้เมื่อไรครับ ผมอยากขึ้นเครื่องกลับประเทศไทยเร็วๆ”

“อีกวันสองวันล่ะ แต่ต้องอยู่พักฟื้นอีกระยะหนึ่งนะ”

แพทย์ยิ้มให้จากนั้นจึงกลับออกไป เหลือแต่คนตัวโตๆเต็มห้อง วรองค์สูงประทับบนเก้าอี้ขาสิงห์ตัวเขื่องใกล้เตียงผู้ป่วย จากนั้นองครักษ์เคอแสนจึงเอ่ยนามขององค์นรพยัคฆาภูบดินทร์ให้อีกฝ่ายได้รับทราบ

“เพราะเกิดเรื่อง เราเลยไม่ได้แนะนำตัวกันอย่างเป็นทางการ” เจ้านรพยัคฆ์จับจ้องใบหน้าตื่นๆของอีกฝ่าย “ยินดีต้อนรับสู่ราชอาณาจักรปัญจคีรี เราเสียใจกับการท่องเที่ยวอันไม่สะดวกในครั้งนี้เป็นอย่างยิ่ง”

ดวงตาคู่สุกใสเบิกกว้างแทบถลนออกมา  ไม่ใช่แค่ไม่สะดวกหรอกท่าน แต่มันเกือบตายเอา! ภาษานักการทูตฟังแล้วดูดีเป็นบ้า

นพรัตน์สูดลมหายใจเข้าลึก เม้มริมฝีปากแน่น ดวงตาหรี่ลงข่มความเจ็บปวดตามร่างกายที่ประท้วงขึ้นเมื่อเขาเกิดอาการโมโหควันออกหู  แล้วจึงค่อยเอ่ยถามสาเหตุ

“เรื่องที่เกิดขึ้น...เพราะอะไร ทำไมต้องจับตัวกระหม่อม?”

“เป็นความวุ่นวายภายใน เราเสียใจที่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดนี้ขึ้น”

“วุ่นวาย  วุ่นวายอะไร?”

แม้ตัวเล็กกว่าแต่ดวงตาเอาเรื่องถามเสียงห้วน ไม่สนใจฐานะเจ้าเจี้ยวตรงหน้า องค์นรพยัคฆ์จึงลอบทอดถอนใจ ก่อนตรัส

“กลุ่มติดอาวุธต้องการสร้างเงื่อนไขเรียกร้องให้เกิดการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง”

“อะไร?”

“ยังไม่แน่ชัด”

“ไม่แน่ชัด! เป็นไปไม่ได้ ทางนี้ต้องรู้เรื่องมาก่อนแน่” ร่างเล็กถลึงตา รู้สึกถึงเลือดร้อนๆวิ่งพล่านไปทั่วร่าง เขาไม่ใช่เด็กสามขวบนะ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ไม่มีทางที่ทางการจะไม่รู้อะไร นอกเสียจากต้องการจะปิดบัง “พวกนั้นจับคนต่างชาติเป็นตัวประกัน จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้! แล้วที่ผ่านมามีนักท่องเที่ยวต้องเจอแบบนี้ไปกี่คนแล้ว นี่ไม่ใช่ครั้งแรกใช่ไหม? แต่ทางนี้ปิดข่าว ไม่ยอมให้นักท่องเที่ยวหรือคนภายนอกได้รู้ แบบนี้ไม่ใช่การจงใจปล่อยให้คนนอกมาเสี่ยงในประเทศนี้หรอกหรือ เลว เห็นแก่ตัว  ทำได้ยังไง!”

“คุณ!เสียมารยาท” นัมทัคปรามเสียงกร้าวใส่คนที่กำลังหอบหายใจแรง หากแต่องค์นรพยัคฆ์เพียงประสานหัตถ์ลงบนพระเพลาแข็งแรง ดวงเนตรคมหรี่ลงพินิจใบหน้าฉุนโกรธของอีกฝ่าย

“ใช่ นี่ไม่ใช่ครั้งแรก แต่ขอให้เธอเชื่อ ทางเรากำลังพยายามคลี่คลายเรื่องนี้อย่างสุดความสามารถ” องค์นรพยัคฆ์หยุด ก่อนทอดสายพระเนตรผ่านหน้าต่างสู่ผืนแผ่นดินสีทองด้านนอกแล้วจึงหันกลับมาทอดเนตรคนบนเตียงอีกครั้ง “เพื่อบ้านของทุกคน”

กระแสเสียงราบเรียบทว่าหนักแน่นมั่นคงในสิ่งที่ตรัส ทำเอานพรัตน์นิ่งงัน จู่ๆความรู้สึกกรุ่นโกรธที่อัดแน่นในช่องอกค่อยจางลงไปอย่างฉับพลัน คล้ายถูกดวงเนตรสีฟ้าดุจสายธาราชุ่มฉ่ำชะล้างความขุ่นมัวไปจนสิ้น

“ถ้าเป็นคนที่นี่ เขาจะไม่ยินดีในความฉิบหายของผู้อื่นแน่นอน  นอกเสียจาก...คนไม่รักแผ่นดินเกิด”

แวบหนึ่งร่างโปร่งรู้สึกถึงความเงียบงันสุดหยั่งถึง  หัวใจกรุ่นโกรธอ่อนไหวไปชั่ววูบ หากต่อมาตัวเองกลับนึกแค้นใจคนหน้าดุตรงหน้าที่กำลังเล่นเอาเถิดเหมือนเขาเป็นเด็กๆ

“เธอจะไม่ต้องประสบพบเจออันตรายเช่นที่ผ่านมาอีกแล้ว ขอให้วางใจ”

“พะ... พ่ะย่ะค่ะ  แล้วกระหม่อมจะกลับเมืองไทยได้เมื่อไร?” ร่างโปร่งเรียกสติดึงตัวเองออกมาจากการดำดิ่งในดวงเนตรสีฟ้าลึกสุดหยั่งถึงคู่ตรงหน้า

“ขอให้เราได้ชดเชยสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับเธอ นับจากนี้เธอคือแขกของราชวงศ์ เพราะฉะนั้นขอให้วางใจพักอยู่ที่นี่ และท่องเที่ยวชมศิลปวัฒนธรรมของเราดังที่ตั้งใจไว้แต่แรก  หากต้องการไปเยี่ยมชมที่ไหนเป็นพิเศษขอให้บอกกับเจ้าหน้าที่ จะจัดการให้เรียบร้อย” องค์สูงไม่ตอบหากเปลี่ยนมาชักจูงร่างโปร่งแทน

“เออ...กระหม่อมอยากกลับบ้านมากกว่า”

“ไม่ต้องการชมป่ากุหลาบพันปีบนเทือกเขาของเราแล้วหรือ ดอกไม้เหล่านั้นยังรอให้เธอไปเยี่ยมอยู่นะ”

“เออ...ไว้คราวหลังดีกว่ากระหม่อม”

ดวงเนตรสีฟ้าตวัดมองใบหน้าเรียวเล็ก  ถ้าออกไปได้ไม่มีทางเสียล่ะที่จะหันกลับมามองประเทศวุ่นวายแร้นแค้นนี้อีก  หากพระองค์คลี่โอษฐ์

“ถ้าอย่างนั้นก็รอให้หายก่อนเถอะนะ”

นพรัตน์พยักหน้า ลืมเรื่องขอใช้โทรศัพท์ไปเลย  ด้วยเพราะกำลังดีใจที่จะได้กลับบ้านในอีกไม่ช้า โดยไม่เฉลียวใจเลยว่า การรอให้หายก่อนนั้น นั่นน่ะเมื่อไร

พระองค์มิได้ปดเลยสักคำ

เคอแสนนำกระเป๋าเดินทางซึ่งทิ้งไว้ที่โรงแรมพร้อมกับเป้ที่ถูกชิงไปมาวางบนเตียง

“หากมีสิ่งใดหายไปขอให้บอกนะครับ ทางเราจะชดใช้ให้”  องครักษ์กล่าวก่อนมองรอยเขียวๆช้ำๆบริเวณแก้มอีกฝ่าย “ขอโทษที่ต่อยคุณ”

“ฝีมือลุงเองเหรอ ยังเจ็บจนปวดหัวอยู่เลยนะ” คนเจ็บที่ถูกต่อยจนเบลอจำไม่ได้ว่าถูกใครต่อยเรียกท่านองครักษ์เสียสูงเกินกว่าอายุจริงทำให้คนฟังทำหน้าปูเลี่ยน

ร่างโปร่งทำหน้าขยาดกับแรงกำปั้น แต่ไม่ได้ติดใจเอาความ ก่อนสนใจเป้มีรอยเลือดแห้งกรังติดอยู่ มือขาวชะงัก หวนนึกถึงศีรษะไอ้โจรคนนั้นทะลุเป็นรู ความกลัวแล่นจับจิต รีบเหวี่ยงกระเป๋าเป้วางบนพื้น

“คง...คงครบล่ะ”

นพรัตน์ก้มหน้าอ้อมแอ้มไม่กล้าสบสายพระเนตรติดดุคู่นั้น

“ต้องการอะไรก็บอกนายทหารไว้ จะให้อยู่เป็นเพื่อน”

นพรัตน์พยักหน้า และกว่าจะรู้ว่าการให้นายทหารมาอยู่เป็นเพื่อน นั่นคือการเก็บนางฝ่ายในหน้าตาขาวผ่องออกไปจนเกลี้ยงก็เมื่อตอนอาหารเย็น นางฝ่ายในที่เคยดูแลเขาหายเรียบ และมีนายทหารหนุ่มมาคอยดูแลเรื่องต่างๆแทน

นี่กลัวว่าเขาจะจับนางฝ่ายในกินรึไง เจ็บหนักออกปานนี้ใครจะมีปัญญา  ร่างโปร่งค่อนขอดองค์สูงซึ่งเสด็จกลับออกไปพร้อมองครักษ์ แล้วจึงค่อยๆไถลตัวลงนอนเพราะรู้สึกวิงเวียนเหมือนไข้จะขึ้น มือขาวลูบใบหูข้างที่ถูกกระชากตุ้มหูเพชรไปจนเกิดแผล เขาไม่ได้รู้สึกเสียดายตุ้มหู เพียงแต่รอยสัมผัสนั้นยังฝั่งอยู่ในหัว รู้สึกขยักแขยง

ก่อนจะหลับไปด้วยอ่อนเพลีย เจ้าตัวลุกขึ้นไปคุ้ยกระเป๋าเดินทางอยู่ชั่วอึดใจ ค้นหาอยู่สักพักก็เจอแหวนทองที่แอบซ่อนซุกไว้ จึงนำมันขึ้นมาสวมที่นิ้วนางข้างซ้ายอย่างเคยชิน 

ไม่ได้มีความหมาย เพียงแต่ชอบใส่ที่นิ้วนี้เท่านั้น...

แสงแดดส่องสว่างทั่วพื้นราบอันน้อยนิดระหว่างหุบเขา นาขั้นบันไดสีเขียวสลับเหลืองเห็นอยู่ลิบๆเมื่อมองจากพระราชวังอลิซาเบธ  สายลมพัดพาความเย็นปะทะผิวกายร่างโปร่งจนเส้นผมพลิ้วไสว อุณหภูมิกลางวันอุ่นสบายแต่เวลากลางคืนอาจถึงติดลบ

นพรัตน์ขมวดคิ้วมุ่น จนถึงวันนี้เขาก็ยังไม่ได้โทรศัพท์หาครอบครัวเลยซักครั้ง  เพราะถามใครๆก็ตอบว่าต้องขออนุญาตเจ้าก่อน แต่ว่าเจ้าก็ไม่เคยเสด็จมาให้เห็นตั้งแต่วันนั้น  ชายหนุ่มครุ่นคิดเหมือนหนูติดจั่น  สายน้ำเกลือก็ถูกถอดออกไปแล้ว อาการวิงเวียนหน้ามืดก็หายแล้ว เหลือแต่รอยฟกช้ำ หน้าตากลับมาสดใสดุจเดิม เพียงแต่ทรงผมชี้ๆตั้งๆทิ้งตัวสลวย ส่งผลให้ใบหน้าแลอ่อนเยาว์กว่าอายุยิ่งกว่าเดิม

เสียงประตูในห้องพักเปิด ชายหนุ่มซึ่งยืนชมวิวอยู่ริมระเบียงเหลียวมอง 

เคอแสนยื่นเสื้อกั๊กสีน้ำเงินให้ชายหนุ่ม

“วันนี้ผมจะพาคุณไปชมรอบๆเมืองหลวง ไม่ต้องห่วงครับ เราจะไปแบบสบายๆ เหนื่อยเมื่อไรก็กลับ พระองค์ท่านเกรงคุณจะเบื่อครับ”

ภาษาอังกฤษสำเนียงแปร่งทว่าฟังรื่นสบายหู ผิดกับอีกคนที่รัวเร็วเป็นข้าวตอกแตก สำเนียงไม่เพี้ยนจากเจ้าของภาษา

ร่างโปร่งเลิกคิ้ว รับเสื้อกั๊กมาสวมทับอย่างว่าง่าย ตอนนี้เขากลายร่างเป็นคนพื้นเมืองของที่นี่ไปแล้ว ใส่เสื้อคอกลมป้ายข้างแขนยาวกับกางเกงทรงเป้ายาวคล้ายกางเกงชาวเขาสีนวล ชายแขนเสื้อปักด้วยลวดลายของชนเผ่าเทือกเขาสูงสีสันฉูดฉาด หากต้องติดต่อราชการหรือไปงานพิธีต่างๆจะมีผ้าคาดเอวปักลวดลายสวยงามเพิ่มอีกหนึ่งชิ้น 

เหมือนหลุดมาอยู่เมืองโบราณ

“เออลุง เอ๊ย! คุณเคอแสน ผมพักจนหายดีพอจะเดินทางกลับประเทศได้แล้ว เมื่อไรผมจะได้รับอนุญาตให้เดินทางได้ หรือไม่ก็ขอผมโทรศัพท์กลับบ้านหน่อยได้รึเปล่าครับ?”

“เออ...คือ...ต้องขออนุญาตเจ้านรพยัคฆ์ก่อนครับ” เคอแสนยิ้มคล้ายกำลังปลอบเด็กซนๆคนหนึ่งที่บังอาจเรียกนายทหารมหาดเล็กใกล้ชิดอย่างเขาว่าลุงทุกครั้งที่เผลอ

“แล้วพระองค์ของเคอแสนเมื่อไรจะเสด็จมาล่ะ ผมจะได้ทูลขออนุญาต?”

“ไม่ทราบครับ”

“งั้นฝากไปทูลหน่อยได้ไหม?” ดวงตาคนขอแวววาว

“ครับ”

“ตอนนี้”

“ไม่ได้ครับ ตอนนี้ต้องพาคุณไปชมเมืองก่อน”

“ทูลแล้วค่อยชมไม่ได้รึไง?”

“พระองค์ไม่อยู่ในวังแล้วครับ”  แต่ประทับอยู่แถวริมแม่น้ำห่างพระราชวังไม่ถึงร้อยเมตร เขาไม่ได้ปดสักนิดนะ

“งั้นกลับมาต้องรีบทูล?”

เคอแสนยิ้มรับใบหน้าขาวๆริมฝีปากแดงๆทำท่าคาดโทษ แล้วจึงนำร่างโปร่งไปยังรถยนต์ซึ่งจอดคอยท่าอยู่ก่อนแล้ว 

นพรัตน์เห็นเลกซัสคันใหม่เอี่ยมแล้วตงิดในใจ เมื่อเข้าไปนั่งในห้องโดยสารจึงเอ่ยปาก

“น่าจะจัดงบซื้อรถเมล์เพิ่มอีกซักหน่อยนะคุณ คันนี้นั่งได้สี่ห้าคน แต่รถเมล์บรรทุกได้ครึ่งร้อย ราคาพอๆกันใช้ประโยชน์ผิดกันลิบ”

องครักษ์เหลือบมองชายหนุ่มอายุเกินวัยรุ่นมาหลายปี หากหน้าตายังคงสดใสอ่อนเยาว์ เจริญหูเจริญตาคนมอง กำลังทำหน้าทำตาแดกดันรักษาผลประโยชน์ชาติของเขาอยู่ 

“ครับ ผมก็ว่าอย่างนั้น”

“นี่ลุงกำลังประชดผมรึไง?”

เคอแสนหัวคิ้วกระตุก มองแขกต่างเมืองอย่างอ่อนใจ “ไม่หรอกครับ ดีใจซะอีก ที่คนนอกอย่างคุณจะเห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวมของเรา”

ร่างโปร่งทำเสียงขึ้นจมูก ก่อนเสมองวิวข้างทางที่กำลังเปลี่ยนจากทุ่งนาเป็นบ้านเรือนมากขึ้นเรื่อยๆ  สถาปัตยกรรมคล้ายของทิเบตผสมจีนกลมกลืนไปกับธรรมชาติ ไม่ขัดหูขัดตา ทางการของที่นี่เขาจำกัดความสูงของบ้านเรือนเพียงแค่สี่ชั้น

เมืองหลวงเล็กๆที่มองจากที่สูงก็เห็นได้ถ้วนทั่ว มีแม่น้ำไหลขนาบเป็นสายธารหล่อเลี้ยงผู้คน

แม้ไม่เคยไปบนสวรรค์ แต่อยากจะเปรียบเหลือเกินว่าที่นี่คือสวรรค์บนดินที่สัมผัสได้ด้วยตา 

“รถส่วนพระองค์ทุกคัน ใช้ทรัพย์สินส่วนพระองค์ทั้งนั้นครับ คุณอย่าได้รังคัดรังแคเรื่องนี้เลย  ” อยู่ๆเคอแสนก็เอ่ยบอกขึ้นเรียบๆ

นพรัตน์เลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งมองคนเอ่ย “หรือครับ  แปลกจริง ที่ผมได้ยินมามีแต่เรื่องไม่ดีของเจ้าของนายทั้งนั้น”

เคอแสนหันมองร่างโปร่งเต็มตา “ไม่ว่าคุณจะได้ยินได้ฟังอะไรมา ผมขอให้ต่อแต่นี้ไปโปรดใช้ใจของคุณสัมผัสเองเถอะครับ แล้วค่อยตัดสินใจสิ่งที่คุณได้ยินว่าจริงหรือไม่”

นพรัตน์อยากจะยักไหล่ใส่คนพูด หากสำนึกอะไรบางอย่างยังนึกปรามกริยาไม่สมควรนั้น

คนเราอย่าฟังความข้างเดียว

“แสดงว่าที่นี่มีแต่คนดี ไม่โกงไม่กิน ไม่หาผลประโยชน์ใส่ตัว ทิ้งชาวบ้านตาดำๆให้อดๆอยากๆหรือครับ?”

“คนที่นี่รังเกียจการคอรัปชั่นครับ” เคอแสนตอบเรียบๆ

“ที่นี่ไม่มีคอร์รับชั่น?”

“ทุกคนมีความโลภอยู่ในจิตใจทั้งนั้นครับ”

นพรัตน์หรี่ตากับความเจ้าสำบัดสำนวนของคนขับ “สรุปว่ามีหรือไม่มี”

“ส่วนน้อยครับ เราเคร่งครัดกับเรื่องนี้มาก เพราะฉะนั้นจึงต้องให้คนดีมีศีลธรรมได้ปกครองคนหมู่มากครับ ไม่อย่างนั้นนโยบายที่สมเด็จท่านวางไว้ก็คงล้มเหลว แล้วประชาชนของเราจะเดือนร้อน แผ่นดินจะลุกเป็นไฟ”

เหมือนบ้านเรา...  นพรัตน์สะอึกในอก

“ถามนิดเดียว ตอบซะยาว ผมไม่มีอคติกับที่นี่ขนาดนั้นหรอกน่า เห็นก็ถามเท่านั้น”

เคอแสนยิ้มให้คนหน้ายุ่งๆ “ขอให้ถามเถอะครับ จะได้ไม่เข้าใจเราผิดๆ”

“แล้วเป็นเจ้าเป็นนาย หลวงเขาไม่ให้เงินส่วนพระองค์เลยหรือ ถึงต้องซื้อเอง”

“ให้ครับ” องครักษ์ผู้กินนอนมากับเจ้านรพยัคฆ์กลั้นหัวเราะ “ข้าวของเครื่องใช้หรือเงินปี ก็ได้รับตามที่กำหนดล่ะครับ”

“อ้าว แล้วจะซื้อเองทำไม?”

“อืม  นั่นสินะ” คนขับทำท่าคิดอย่างน่าหมั่นไส้ “ถ้ารถปี1980ยังวิ่งได้อยู่ พระองค์ก็คงนำออกมาใช้จนล้อหลุดกันไปข้างหนึ่งล่ะครับ”

“ห๋า!”

“งบประมาณมีจำกัดครับ ต้องนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด ข้าวของเครื่องใช้ในวังนี้จึงมาจากทรัพย์สินส่วนพระองค์เกือบทั้งหมดครับ”

ไม่รู้ทำไม ร่างโปร่งจึงรู้สึกโล่งใจอย่างประหลาด ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าสิ่งที่ได้ฟังเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 15-07-2013 10:15:55

…………………….

เช้าวันรุ่งขึ้น นพรัตน์ทวงถามทันทีที่เห็นหน้าพลทหารรับใช้

“ผมขอใช้โทรศัพท์หน่อยครับ คุณเคอแสนน่าจะสั่งไว้นะ”

“เออ คือ...ไม่เห็นท่านราชองครักษ์สั่งอะไรไว้” พลทหารพูดภาษาอังกฤษตะกุกตะกักพอฟังออก

“ก็เขาสัญญากับผมว่าจะทูลเจ้านรพยัคฆ์เรื่องผมขอใช้โทรศัพท์ทันทีที่กลับมาจากข้างนอก!”

“ไม่ทราบจริงๆครับ”

“งั้นขอผมพบคุณเคอแสนหน่อย”

“ท่านราชองครักษ์ตามเสด็จไปข้างนอกครับ”

โอ๊ย! ให้มันได้อย่างนี้สิ เสียงร้องครวญครางดังขึ้นในหัวร่างโปร่ง  และวันนั้นทั้งวันก็มีแต่คนตอบว่า ไม่ทราบๆ จนผ่านไปอีกหนึ่งวันที่ทำให้คนคอยถึงขีดสุด

เมื่อเคอแสนต้องเข้ามาถามไถ่สารทุกข์สุกดิบแขกคนสำคัญนำไปรายงานให้เจ้านรพยัคฆ์ทราบความเป็นอยู่ทุกวัน

“นี่มันเป็นการกักตัวกันชัดๆ เพราะอะไร ทำไม ไหนว่าจะส่งกลับไง พวกนายกำลังทำอะไรกันแน่ กักตัวผมไว้ทำไม!”

“ไม่ใช่แบบนั้นครับคุณ ตอนนี้คุณปลอดภัยแล้ว ก็อยากให้คุณท่องเที่ยวประเทศเราเหมือนดังที่ตั้งใจไว้เท่านั้นเองครับ”

“ก็บอกว่าจะกลับไง!” คนตัวเล็กตาโต เค้นเสียงขู่อีกฝ่าย “ไปบอกเจ้าของลุงเลยนะว่าผมจะกลับ ไม่งั้นต่อให้ต้องเดินกลับประเทศตัวเอง ผมก็จะทำ!”

เคอแสนเดินกลับออกไปพร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่ และเมื่อนำความไปทูล เจ้าชีวิตกลับอมยิ้มเสียนี่

“กลับไปบอกเขาว่าเราอนุญาตให้เขาเดินกลับประเทศไทยได้”

“พระองค์!” องครักษ์เผลอคราง

วงพักตร์อิดโรยหากในดวงเนตรกลับทอประกายรื่นรมย์

“ดีซะอีกเคอแสน เขาจะได้ค่อยๆซึมซับเรียนรู้วัฒนธรรมประเพณีของเราด้วยขาของตัวเอง กว่าจะถึงประเทศไทย กระต่ายตัวนี้จะซาบซึ้งถึงแก่นแท้ในวิถีชีวิตของคนปัญจคีรี ทุกสิ่งที่เขาได้เห็นได้สัมผัสจะประทับอยู่ในใจเขา ดีกว่าบังคับพาเขาเที่ยวเป็นไหนๆ”

และกระต่ายที่พระองค์กล่าวถึง เมื่อได้ฟังคำตอบก็นึกอยากตีอกชกตัวเอง แหกปากโวยวายระบายความคับแค้นภายในห้องพัก  ให้เจ้านรพยัคฆ์ที่ตั้งใจตามมาอธิบายได้ยินเข้าโดยบังเอิญ

“ฝ่าบาทอย่าเพิ่งเข้าไปดีกว่าพ่ะย่ะค่ะ โกรธน่าดู ไว้พรุ่งนี้เถอะพ่ะย่ะค่ะ” เคอแสนทูลอย่างกริ่งเกรง

องค์นรพยัคฆ์จึงยอมล่าถอย หากในเช้าวันรุ่งขึ้นก็ให้นัมทัคไปเชิญชายหนุ่มมาร่วมโต๊ะเสวย

นพรัตน์ยอมมาร่วมโต๊ะอาหารแต่โดยดี ผิดจากที่พระองค์คาดไว้ ร่างโปร่งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยอมนั่งทานข้าวด้วยไปอย่างเงียบๆไม่พูดไม่จาแต่สีหน้าหงิกงอ

เจ้าเสือน้อยทอดเนตรกระต่ายหน้าบึ้งขึ้นเรื่อยๆก่อนหลุดโอษฐ์สรวลยกใหญ่  คนร่วมโต๊ะเงยหน้ามองก่อนเม้นริมฝีปากไม่พอใจ

“พระองค์จะสรวลแทนเสวยหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

“เปล่า แต่เธอน่าขำ”

“ตรงไหนกัน!?”

“ดื้อ”

นพรัตน์ฉุนทันทีที่ถูกคนตรงหน้าวิจารณ์

“อย่างกระหม่อมเขาไม่เรียกว่าดื้อ แต่เรียกว่ากำลังเรียกร้องสิทธิของตัวเองอยู่ต่างหาก”

“ทุกคนรู้จักแต่จะเรียกร้องสิทธิของตัวเอง”

“แล้วกระหม่อมผิดหรือ?”

“ไม่ เธอทำถูกแล้ว เพียงแต่ฉันยังตอบสนองไม่ได้”

“เพราะ...”

“เธอคือเป้าหมายของคนร้ายที่มีเครือข่ายโยงใยทั้งในและนอกประเทศ เธอถูกจับเป็นตัวประกัน รับรู้แผนการ เธอคือพยานตัวเป็นๆที่เป็นสื่อกลางให้โลกทั้งโลกรุมประณามและตัดความช่วยเหลือ คงยากถ้าพวกมันคิดจะปล่อยเธอไปง่ายๆ เพราะฉะนั้นเราต้องแน่ใจว่าการให้เธอกลับ คือเธอจะปลอดภัย”

“กระหม่อมสามารถดูแลตัวเองได้”

เจ้านรพยัคฆ์ส่ายหน้ากับร่างโปร่งที่ทำหน้าขึงขัง

“นั่นต้องหลังจากที่เราพิจารณาแล้ว ตอนนี้เธอต้องอยู่ในที่ปลอดภัยที่เราจัดให้ไปซักพัก”

นพรัตน์สะกดกลั้นแรงลมที่เริ่มตีขึ้นหน้า กำมือเย็นๆของตัวเองแน่น

“งั้นขอกระหม่อมโทรศัพท์ถึงพ่อหน่อย หายไปแบบนี้ท่านจะเป็นห่วง”

“ไม่ได้”

“ท่าน!” ร่างโปร่งสติขาดผึง ลุกขึ้นยืนหน้าตาแดงก่ำ

“ฉันให้ท่านรัฐมนตรีของประเทศไทยรู้ความวุ่นวายภายในไม่ได้หรอก เพราะนั่นคือการป่าวประกาศให้ทั้งโลกจับจ้องปัญจคีรี ความร่วมมือกับองค์กรนานาชาติจะถูกเก็บหรือทบทวนใหม่อีกครั้ง ต้องขอโทษด้วย ประเทศนี้ยังไม่พร้อมจะสู้รบตบมือกับนานาชาติได้ดีนักหรอก เราอาจถูกแทรกแซงได้โดยง่าย เพียงมีข้อพิพาทนิดเดียว”

นพรัตน์กัดฟันแน่น ก่อนกระแทกตัวนั่งบนเก้าอี้ดังเดิม

สรุปคือ ยังไงก็ต้องอยู่ที่นี่ และห้ามติดต่อใครๆ  เจ้าเจี้ยวตรงหน้านี่วางแผนไว้ตั้งแต่แรกแล้ว

“ถ้ากระหม่อมต้องตายอยู่ที่นี่ก็ขอได้โปรดส่งเถ้ากระดูกไปให้พ่อแม่ของกระหม่อมดูต่างหน้าจะเป็นพระกรุณายิ่งพ่ะย่ะค่ะ”

กระต่ายขนปุยก้มหน้ารับประทานอาหารบนโต๊ะต่อ  ไม่ยี่หระกับการเสียมารยาทเสี่ยงหัวขาดต่อหน้าพระพักตร์เมื่อครู่แม้แต่นิดเดียว

ใครใช้ให้มากักตัวกันแบบนี้เล่า เจ้าก็เจ้าเถอะ ไม่กลัวหรอก

คำประชดประชันของแขกที่เจ้านรพยัคฆ์กว่าจะควานหาตัวมาได้อย่างยากลำบาก ไม่ทำให้ระคายพระเนตรพระกรรณ ทรงพระทัยเย็น ค่อยเป็นค่อยไปกับคนตรงหน้าจนองครักษ์ยังประหลาดใจ

ปกติพระองค์พระทัยร้อนเพียงใด ข้าราชบริพารใกล้ชิดรู้ดี

“เดี๋ยวจะให้นัมทัคส่งเมล์ให้ อยากเล่าอะไรก็เขียนมา”

“แบบนั้นพ่อก็สงสัยสิว่าอยู่ดีๆทำไมลูกชายต้องใช้เมล์คนอื่นส่งหา” ร่างโปร่งยังคงกระทบกระเทียบ

“ใช่ เพราะฉะนั้นถึงต้องขออีเมล์และพาสเวิร์ดของเธอยังไงล่ะ”


เสร็จกัน!

นพรัตน์เม้มริมฝีปากตัวเองอีกครั้ง  หนึ่งเดือน  หนึ่งเดือนเท่านั้นกับการใช้ชีวิตบนแผ่นดินที่อาจลุกเป็นไฟได้ทุกเวลา

ดวงตาคู่แวววาวมองวรองค์สูงประทับเสวยไปอย่างเงียบๆ

คอยดูเถอะ กลับไปได้จะไม่กลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย

“เดี๋ยวจัดเสื้อผ้าซักสองสามชุดนะ จะพาไปข้างนอก”

“ไปไหน?...” นพรัตน์ทำหน้าสงสัย

หากพระองค์ไม่ตอบ กลับหันไปสั่งนายทหารคนสนิทเป็นภาษาประจำชาติ จากนั้นก็ดำเนินลิ่วออกไปจากโต๊ะเสวย

“จะไปไหนกันเคอแสน?” ร่างโปร่งหันมาถามองครักษ์

“เออ... ไม่ทราบครับ”

เคอแสนเลือกคำตอบที่ไม่ทำให้ตัวเองโดนทั้งขึ้นทั้งล่อง  ด้วยหมายกำหนดการของเจ้าชายคือการไปทรงงานที่ค่ายทหารในแคว้นขาลทางตอนเหนือของประเทศสองวัน และวกลงใต้ แคว้นชมพูนุชอีกสามวัน  ฝ่าบาทจะพาแขกไปด้วยนะหรือ?

นพรัตน์จัดกระเป๋าไปในใจนึกขุ่น  คนที่นี่จะมาจะไปไม่คิดจะบอกกล่าวล่วงหน้ากันซักคำ

ชายหนุ่มมองรถยนต์แฮมเมอร์ เอช2 คันโตสีดำที่เคยนั่งมาก่อนหน้านี้อย่างท้อแท้ในอก เนื่องจากเห็นเงาสูงใหญ่รางๆภายใน

จะต้องนั่งไปกับเจ้าตาดุอีกแล้วเหรอ...

“ขอโทษครับคุณเคอแสน ผมไม่ค่อยถูกโรคกับรถยุโรป ขอนั่งรถญี่ปุ่นได้ไหมครับ?”  ดวงตาคู่สุกใสหลิ่วไปทางเจ้าโตโยต้าพราโด้คันข้างหน้า

“ขึ้นมา!”

สุรเสียงเข้มงวดดังลอยมาจากในห้องโดยสาร  ทำเอาทั้งสองสะดุ้ง  เคอแสนรีบรุนหลังร่างโปร่งขึ้นรถ ก่อนอ้อมไปนั่งประจำข้างพลขับ

“พระองค์จะไปไหนพ่ะย่ะค่ะ?”  นพรัตน์เลือกถามอีกฝ่าย แทนที่จะถามว่าจะพาเขาไปไหน

“ไปทำงาน”

“เออ...งั้นกระหม่อมขออยู่ที่นี่ดีกว่า จะได้ไม่เกะกะพระองค์ทรงงาน”

“เอาไปเป็นเพื่อนคุย  ไม่ได้เกะกะ”

ปลายเนตรเหลือบแลคนหน้างอลงฉับพลัน ก่อนสรวลเบาๆ “ไม่อยากดูวิถีชีวิตชาวบ้านแท้ๆของที่นี่แล้วหรือ จะพาไปดูไงล่ะ?”

“แต่ตรัสว่าจะไปทรงงานนี่”

“จะให้คนพาไป”

สรุปจะพาไปให้ได้ว่างั้นเถอะ

นพรัตน์เม้มปากก่อนเสมองวิวข้างทาง

ถนนคดเคี้ยวลัดเลาะไปตามชายเขาไต่ระดับสูงขึ้นเรื่อยๆจนเหลือบมองลงข้างทางลงไปคือหุบเหวลึกชวนหวาดเสี้ยว  พลขับคงชำนาญทางมากถึงได้ใช้ความเร็วได้ในระดับหนึ่ง  แต่ไอ้การต้องหักเลี้ยวตลอดเวลามันช่างทรมานจิตใจคนไม่คุ้นเหลือเกิน  สงสัยที่นี่จะมีถนนเส้นเดียวที่ตรงเป็นไม้บรรทัด ก็คือรันเวย์สนามบินที่เขาเห็นตอนมาเท่านั้น

“ใช้เวลานานไหมกว่าจะถึง?”

“หนึ่งวันเต็ม”

ได้ฟังคำตอบ นพรัตน์ก็ทำหน้าพะอืดพะอม

“เวียนศีรษะหรือ?”

“พ่ะย่ะค่ะ”

“ขอโทษด้วย ไม่ทันคิดว่าเธอไม่คุ้นกับระดับความสูงเป็นพันเมตรแบบนี้ จะได้ให้ดื่มน้ำสมุนไพรกันหูอื้อวิงเวียนศีรษะเวลาขึ้นที่สูงก่อนขึ้นรถ”

“งั้นขอตอนนี้เลยได้ไหมพ่ะย่ะค่ะ?”

“ไม่มี”

นพรัตน์ตาโต  แล้วจะบอกทำไม!

“แต่ตอนแวะพักระหว่างทางจะให้เขาหามาให้”

คำตอบหน้าตาเฉยทำเอานพรัตน์รู้สึกว่าอยู่กับเจ้าองค์นี้แล้วคันไม้คันมือบ่อยเหลือเกิน

แม้วิวทิวเขาสูงต่ำตัดกับท้องฟ้าสีครามข้างทางจะงดงามจับตา หากคนไม่คุ้นเส้นทางยังต้องพยายามข่มตาหลับ ไม่งั้นได้ขับไปจอดอ้วกไปแน่ๆ

ตื่นมาอีกทีก็พบว่าตัวเองกำลังหนุนตักแข็งของคนสายตาดุอยู่พอดี

“อะ!”

นพรัตน์อุทานในลำคอ รีบลุกขึ้นพลางลูบหน้าตัวเองแก้เก้อ  ดวงตาคู่ดำเสหลบหูหลบตาอีกฝ่ายยกใหญ่ เพราะในดวงเนตรคู่งามคมดุนั้นมีแวววิบวับจับตา

“อีกไม่ไกลเราจะแวะพัก  ที่นั่นเป็นจุดพักนักท่องเที่ยวก่อนจะขึ้นไปชมวัดเก่าแก่อายุหลายร้อยปี  สร้างบนหน้าผาสูงเพื่อบูชาพระศรีอาริยเมตตรัย จะมีสินค้าพื้นเมืองมาวางจำหน่ายนักท่องเที่ยว เพื่อจะอยากดูอะไรไปเป็นที่ระลึก”

“เราจะขึ้นไปที่วัดนั่นหรือ?”  กระต่ายเมืองไทยรีบหันกลับมา ดวงตาเป็นประกายกระตือรือร้น

“ไม่  เราเพียงแวะพักเท่านั้น”

หน้าตาบ่งบอกเสียดายของนพรัตน์ทำให้วรองค์สูงใหญ่ผู้เป็นเจ้าของดวงเนตรสีท้องฟ้าจุดประกายสว่างวาบ

“ถ้ามีเวลาเหลือจะพาขึ้นไป”

แต่ถ้าปล่อยผมไว้ที่วัง คงได้ไปถึงไหนต่อไหนแล้วล่ะท่าน!

คนหน้าขาวสไตล์เกาหลีผสมญี่ปุ่นต่อปากต่อคำในใจ

จุดแวะพักนักท่องเที่ยวที่ว่า คือร้านค้าริมทางขนาดย่อมๆยาวต่อกันไม่กี่หลังบนเทือกเขาสูง สามารถมองลงไปเห็นทิวเขาระดับต่ำกว่าสลับสับหว่างในหมอกจางๆ แม้เป็นเวลาบ่าย

พวกเขาเข้าไปพักรับประทานอาหารในร้านหนึ่งที่องครักษ์พิจารณาแล้วว่าดูดีที่สุดในย่านนี้  อาคารสองชั้นกลางเก่ากลางใหม่ตั้งท้าลมฝนมาหลายฤดู ภาพวาดสัญลักษณ์มงคลสีสวยสดบนกำแพงซีดจางลอกร่อนไปบ้างแล้ว  หากยังแสดงให้เห็นถึงความตั้งใจของผู้ตวัดปลายแปรง บ่งบอกแรงศรัทราในพุทธศาสนา

เครื่องเสวยถูกจัดเตรียมไว้ล่วงหน้าแล้ว ทำให้นพรัตน์ถึงบางอ้อว่าตัวเองมากับบุคคลสำคัญที่มีหมายกำหนดการล่วงหน้า ไม่ใช่เช่นคราวก่อน

องครักษ์ทั้งสองนั่งร่วมโต๊ะเสวยพร้อมร่างโปร่ง  สายพระเนตรเหลือบแลแขกต่างถิ่นนั่งทานอาหารพื้นเมืองหน้าตาเฉย ทานได้บ้างไม่ได้บ้างแต่คนตรงหน้าก็ทานโดยไม่มีวี่แววอิดออด  บางครั้งบางคราวยังมีแอบกระซิบกระซาบกับเคอแสนดังคนสนิทสนมกันมานาน

ปรับตัวเร็วจริง!

หลังจากทานอาหารเสร็จนพรัตน์ขอตัวออกไปดูสินค้าตามแผงลอยใกล้ๆ โดยมีทหารรักษาพระองค์ติดตามไปด้วยสองคน  ระหว่างทางลงไปชั้นล่างสวนกับพนักงานหญิงในร้าน จึงหันไปถามคนติดตามเบาๆ ก่อนหันกลับไปยิ้มให้หญิงสาวนางนั้น

“อาหารอร่อยมากครับ”

คำพูดภาษาถิ่นสำเนียงเพี้ยนๆหากทำให้ผู้ฟังถึงกับยิ้มหน้าแดงเรื่อ โค้งรับคำชมของชายหนุ่มต่างชาติหน้าตาหมดจดอย่างขวยเขิน

เจ้าชายนรพยัคฆ์ต้องลอบครางในพระทัย เห็นทีนางฝ่ายในจะอยู่ไม่เป็นสุขแน่แท้หากทิ้งไว้ที่วัง

หลังจากเดินดูข้าวของสินค้าพื้นเมืองมาซักพัก ก็ได้งานไม้แกะสลักมาชิ้นหนึ่ง ลวดลายแปลกตาหากความประณีตละเอียดลออต้องช่างไทย  ชายหนุ่มจ่ายเงินที่เคยถูกชิงไปคืนมา เพราะคนชิงได้ลาโลกไปเสียแล้ว

ชีสแข็งร้อยเป็นพวงวางขายกับพื้นเป็นที่สนใจ จึงหันไปถามทหารรักษาพระองค์คนข้างๆ

“เอาไว้ทำอะไร?” 

ดวงตากระจ่างใสอยากรู้อยากเห็นเหมือนเด็กๆพลอยทำให้นายทหารทั้งสองยินดีร่วมสนทนาด้วยความเต็มใจ

“นำไปประกอบอาหารครับ หรือพวกคนที่ต้องเดินทางไกลจะพกไว้ทานระหว่างเดินทาง ชีสพวกนี้ให้พลังงานสูง พวกเขาจะอมไว้ในปาก ค่อยๆเคี้ยวไปเรื่อยๆจนละลาย ช่วยสร้างความอบอุ่นแก่ร่างกายเวลาขึ้นที่สูง  ลองทานดูสิครับ รสชาติดีนะครับ”

นายทหารมีน้ำใจซื้อให้ชายหนุ่มพวงหนึ่ง  นพรัตน์ถือแท่งชีสแข็งสีหม่นในมือ จ้องมองราวกับของประหลาด ก่อนแทะชีสแข็งที่สามารถทำให้ฟันหักได้อย่างระวัง

กลิ่นและรสไม่คุ้น หากก็พยายามอมจนมันอ่อนนุ่มละลายลง

“กินไอ้นี่ทุกวัน คนบ้านเมืองคุณต้องรวยกันถ้วนทุกคนแน่ๆ เพราะกว่าจะกินหมดแท่งคงใช้เวลาแรมเดือน  เกลือบ้านผมยังสู้ไม่ได้เลย”

ทุกคนหัวเราะกับคำเปรียบเทียบก่อนเดินกลับมายังรถพระที่นั่งซึ่งจอดรออยู่

องค์นรพยัคฆ์ทอดเนตรคนมีอัธยาศัยดีหันซ้ายทีขวาที ทำตัวสนิทกับคนรอบข้างไม่มีขัดเขิน ก็นึกเอ็นดูในพระทัยอยู่  หากแต่ตงิดในพระทัยอยู่นิดเดียวที่ทหารรักษาพระองค์ก็ดูเต็มใจมีไมตรีจนออกนอกหน้า

สงสัยจะไม่ใช่แค่นางฝ่ายในที่ปั่นป่วนเสียล่ะมัง

กระต่ายตัวนี้ใครเห็นใครก็รักก็เอ็นดูกันทั้งนั้น

หัตถ์ใหญ่ส่งแก้วยาสมุนไพรให้หลังจากชายหนุ่มเข้ามาอยู่ในห้องโดยสาร  สียาเขียวปี๋น่ากลัว นพรัตน์เหลือบมองมันสลับกับพักตร์ดุกึ่งบังคับ จึงฝืนกระดกครั้งเดียวหมดแก้ว

“ฝาด!... เปรี้ยว!”

คนเฝ้ามองอมยิ้มกับใบหน้าขาวเหยเก

“เขาผสมมะนาวกับน้ำผึ้งให้ดื่มง่ายขึ้นแล้วนะ”

นพรัตน์มองแก้วเปล่า ไม่อยากเชื่อที่พระองค์ตรัส  “ไม่ได้รสน้ำผึ้งซักกะนิด”

เจ้าชายยกมุมโอษฐ์ขึ้นเล็กน้อยก่อนผินวงพักตร์ชมวิวทิวทัศน์ข้างทาง

ก็ให้ใส่นิดเดียว!

TBC




 
 

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 15-07-2013 11:13:34

สนุกๆๆมากๆๆจ้า  กระต่ายน้อยนี่โปรยเสน่ห์โดยไม่รุ้ตัวน่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: pockypocky ที่ 15-07-2013 11:56:49

กระต่ายน่าร้ากกกกกกก

แล้วมาต่อไวๆนะค้า  :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: treerat002 ที่ 15-07-2013 13:27:15

กระต่ายน่ารักเกินไปแล้วนะ  :-[

ขวัญใจประชาชนตัวจริงเสียงจริง  :hao6:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P
เริ่มหัวข้อโดย: aloney ที่ 15-07-2013 14:13:53

กระต่ายไทยตัวนี้น่ารักจริงๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 15-07-2013 14:43:29

อั๊ยย

อยู่นานๆนะ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 15-07-2013 15:16:31

ตอนนี้กระต่ายน่ารักจัง ฮ่าๆ ร้องโวยวายแต่ก็ปรับตัวได้เร็ว
ระวังจะถูกเจ้าชายเสือเอ็นดูจนไ่ได้กลับบ้านนะคะ อิอิ
ชอบตอนพาเที่ยวอะ อยากไปเที่ยวด้วยจังคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: BitterSweet~ ที่ 15-07-2013 15:57:52

กระต่ายน้อยสุดแสบใครเห็นก็รักก็หลง

รออ่านตอนต่อไปนะคะ ^^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: akiko ที่ 15-07-2013 16:12:33

กระต่ายน้อยน่ารักจริงๆๆ
อยากอ่านต่อไวๆๆๆ ซะแล้ว
รีบมาต่อนะคะ
 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: jeaby@_@ ที่ 15-07-2013 18:25:48

สนุกมาก
กระต่ายน้อยน่ารักจัง
เจ้าชายทรงเท่มากๆเพคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 15-07-2013 18:53:54

หลงเสน่ห์กระต่างเมืองกรุงกันถ้วนหน้า

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: lovelymoo ที่ 15-07-2013 20:51:08

กระต่ายน้อยน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกก :-[

ปรับตัวเข้ากับทุกคนได้เร็วจริงๆน้า

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 15-07-2013 21:36:36

อร๊ายยย ปล่อยไปไม่ได้แล้ว ถ้าจะน่ารักขนาดนี้ ใคร ๆ ก็หลงน้องกระต่าย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 15-07-2013 22:59:43

หลงรักกระต่ายจากเมืองไทยเสียแล้ว   :L2:



ภาษาสวยงาม อ่านแล้วรื่นในความคิด  รายละเอียดยิบย่อยทำเพลิน
เหมือนกำลังเดินเข้าสู่ประเทศเมืองปิด ขึ้นรถ ปีนภูเขา และเผชิญหน้าเสือดุตาสีฟ้าไปกับกระต่าย


รออย่างใจจดจ่อค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: AeRoMoZa ที่ 16-07-2013 02:00:10

เข้ามาดูแทบจะทุกวันวันละหลายเวลาเลยค่ะ ดีใจที่มาต่อแล้ว

กระต่ายน้อยน่ารักมีเสน่ห์ล้นเหลือ
เมื่อไหร่เสือจะหลงเสน่ห์เต็มๆซักทีน้า
เสือนี่ก็แอบขี้แกล้งนะเนี่ย อิอิอิ
ดูว่าเดี๋ยวจะมีเรื่องยุ่งๆให้ปวดหัวกันอีกรึเปล่าเนี่ย

รออ่านต่อนะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: Acacha ที่ 16-07-2013 02:11:50

กระต่ายเสน่ห์แรงจริงๆ ถ้าอยู่ถาวรคงเป็นดาราต่อได้เลยมั้งเนี่ย  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 16-07-2013 07:46:12

ทีจริงแล้วคุณพระเอกแผนสูงนะ อยากเก็บเขาไว้ใกล้ๆนานๆละซิ  :m12:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 16-07-2013 09:46:47

อยากให้เขาอยู่ก็บอกมาเถอะ  :z1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 16-07-2013 09:54:20

ฮาา กระต่ายปรับตัวง่ายดีจัง  :z1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: poompoo ที่ 16-07-2013 10:19:53

สนุกมากเลยคะ เมื่อวานนั่งอ่าน 6 ตอนรวดเลย  o13

กระตายน้อยมีเสน่ห์กับทุกเพศเลยนะ

รออ่านตอนต่อไปนะคะ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 16-07-2013 11:37:43

น่ารัก สดใส ใครเห็นใครก็รักรวมถึงพระองค์ด้วยรึเปล่าค่ะ555

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: Also ที่ 16-07-2013 15:53:14

กระต่ายน้อยดื้อน่าดู จะรอติดตามนะคะ มาต่อไวๆน้า

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 6 09/07/13 P3
เริ่มหัวข้อโดย: jeaby@_@ ที่ 18-07-2013 23:08:03

ปูเสื่อรอ ขนมพร้อม

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 09/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 21-07-2013 16:30:49

ตอนที่ 7

ที่ประทับภายในค่ายทหารบนเทือกเขาสูงหลายพันเมตร อากาศหนาวเย็น ร่างโปร่งห่อตัวกอดอกมองริ้วหมอกจางๆ ความชื้นเย็นมีกลิ่นเฉพาะถิ่นที่ทำให้ผู้มาเยือนรับรู้ได้ทันทีว่าตัวเองมาถึงนครแห่งเทือกเขาสูงปัญจคีรีแล้ว  ชายหนุ่มสูดกลิ่นไอความบริสุทธิ์ของธรรมชาติเข้าเต็มปอด สมองโปร่งโล่งขึ้นมาบ้างหลังจากการเดินทางตลอดทั้งคืน

“เป็นรัฐมนตรีกระทรวงต่างประเทศเขาต้องออกตรวจค่ายทหารด้วยหรือ?”

นพรัตน์ถามนัมทัคที่เดินมาส่งยังห้องพัก หลังจากแยกตัวกับเจ้าชายซึ่งเสด็จไปทรงงานต่อทันที

นัมทัคเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยก่อนตอบคำถามสุภาพ

“ฝ่าบาทดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมครับ”

“หือ?! คุมสองกระทรวงเลยหรือ?”

ท่าทางแขกคนสำคัญทำหน้าตาเข้าใจอะไรบางอย่าง นัมทัคจึงให้ความกระจ่างเสียก่อนที่อีกฝ่ายจะเข้าใจอะไรผิดๆ

“ฝ่าบาทดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีกลาโหมอยู่ก่อนแล้ว  ภายหลังเจ้ากระทรวงการต่างประเทศเสียชีวิตลง ยังหาใครที่เหมาะสมมาแทนไม่ได้ สมเด็จจึงขอให้พระองค์รั้งเสียอีกตำแหน่งหนึ่งก่อนจนกว่าจะสรรหาคนได้”

จะว่าไม่ต่างจากที่คิดไว้ก็ไม่เชิง เพราะคนตาดุๆนั่นมีวินัย เข้มงวดราวกับทหารหาญจริง  หากแต่ตอนบอกว่าเป็นรัฐมนตรีกระทรวงต่างประเทศก็น่าเชื่ออีกเหมือนกัน

“ขอถามซักนิดเถอะ  แต่จะไม่ตอบก็ได้ ฝ่าบาทเรียนจบมาจากที่ไหนหรือครับ”

“ท่านจบมาจากแซงส์เฮิรด์ จากนั้นจึงกลับมาอยู่ที่นี่ตลอดครับ”

“กลับมา?”

ร่างโปร่งทวนให้แปลกใจนิดๆ  ไม่ได้เกิดที่นี่หรือ?  และนัมทัคเองก็รู้ตัวว่าพูดมากเกินความจำเป็นจึงตัดบทขอตัวไปสมทบกับเจ้าชาย ปล่อยให้นพรัตน์สำรวจที่พักใหม่อันจะเป็นที่นอนอีกสองคืนต่อจากนี้ไป

นพรัตน์เลือกกระโดดขึ้นเตียงนอนเอาแรงเป็นอันดับแรก หลังจากต้องหลังขดหลังแข็งบนรถยนต์เป็นเวลานาน  ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็เป็นเวลาใกล้เที่ยงวัน

ภายในห้องสลัว แสงแดดส่องผ่านช่องหน้าต่างแคบสูงเป็นทางยาว  ชายหนุ่มผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเข้าไปอาบน้ำ หากสะดุ้งสุดตัวเมื่อถูกสายน้ำเย็นเฉียบกระทบผิวกาย

“หย๋า!เย็น”

เจ้าตัวรีบอาบโดยเร็วแล้วออกมาสวมเสื้อผ้า จากนั้นเดินกระย่องกระแย่งไปสำรวจภายนอกอาคารก่ออิฐฉาบปูนสีขาวสี่ชั้น

นายทหารในชุดพรางแบบสากลเดินสวนพลางมองคนแปลกหน้าด้วยความประหลาดใจ หากก็ยิ้มให้อยู่ในที  นพรัตน์กระชับเสื้อแจ็คเก็ตแน่นขึ้นยามสายลมเย็นพัดผ่านบาดผิวกายจนแก้มขาวนวลระเรื่อ  เส้นผมอ่อนนุ่มปลิวกระจายไม่เป็นรูปเป็นทรง หากเจ้าตัวใช้มือเสยลวกๆ

ชายหนุ่มมองผืนฟ้าสีครามบรรจบเทือกเขาสูงสีเขียวสลับเหลือง มีเส้นสีขาวเล็กๆลากผ่าน คือสายธารน้ำตกจากภูเขาสูงเห็นแต่ไกลๆสายเล็กนิดเดียว หากพอทอดยาวไหลเอื่อยมาใกล้กลับกว้างใหญ่จนต้องสร้างสะพานข้ามเพื่อสัญจร งดงามจับตาผู้มาเยือนจนต้องหยุดยืนชื่นชมเป็นนานสองนาน

นพรัตน์เดินชมรอบๆตึกซักพักจึงตั้งใจกลับขึ้นห้อง เพราะท้องเจ้ากรรมร้องประท้วงยกใหญ่

“ไปไหนมาครับ!”

เสียงเคอแสนดังขึ้นตรงประตูทางเข้าหน้าตึก น้ำเสียงดูตื่นๆเล็กน้อย

“ไปเดินเล่นรอบๆแถวนี้มา ไม่ได้หรือครับ พอดีตื่นมาไม่เจอใครเลยเดินออกมาเอง”

“ได้ครับ” เคอแสนลอบถอนหายใจ “พลทหารเห็นคุณหลับสนิทเลยปล่อยให้นอน ตั้งใจว่าใกล้เที่ยงค่อยเข้าไปปลุก คุณตื่นมาก่อนเลยไม่เจอใคร”

“งั้นหรือครับ แต่เจอคุณก็ดีแล้ว ท้องผมจะได้สบาย หิวข้าวมากเลยตอนนี้”

เคอแสนยิ้มขื่นรีบพยักหน้าพาอีกฝ่ายไปยังห้องเสวย ซึ่งมีร่างทะมึนประทับนิ่งรออยู่ก่อนแล้ว

“ไปถึงไหนมาหรือ?” สุรเสียงทุ้มตรัสถาม

“รอบๆแถวนี้พ่ะย่ะค่ะ ไม่อยากเชื่อว่าจะมีค่ายทหารอยู่บนยอดเขาสูงขนาดนี้ ที่นี่คงเป็นค่ายทหารที่สวยที่สุดในโลกเลยล่ะมั้ง”

คนไม่รู้ความกังวลของอีกฝ่ายเล่าเสียงร่าเริง

“เมื่อก่อนที่นี่เป็นป้อมปราการสำคัญ ป้องกันการรุกรานทางตอนเหนือ ตอนนี้ก็ปรับเปลี่ยนเป็นค่ายทหารอย่างที่เห็น ทานข้าวเสร็จจะให้เจ้าหน้าที่พาไปชมป้อมเก่าอยู่อีกด้านหนึ่ง ได้รับการดูแลรักษาอย่างดีทำให้ยังคงสภาพเดิมเกือบทั้งหมด เธอคงชอบ”

“ขอถ่ายรูปด้วยได้ไหมพ่ะย่ะค่ะ?”

คนกำลังยินดีรีบเอ่ยขอด้วยดวงตาสดใสเปล่งประกายวาววับ  ผู้ชายตัวไม่โตแต่ก็ไม่เล็กน่ารักน่าเอ็นดูดังผู้หญิง หากคนตรงหน้าพระองค์กลับดูน่ามองไปทุกอิริยาบถ  ความเชื่อมั่นในดวงตาที่บ่งบอกความเฉลียวฉลาด กริยาวาจาไม่แข็งกระด้างเหมือนพวกหัวนอกหัวสมัยใหม่ หรือพวกเรียนสูงแล้วเหยียดคนการศึกษาต่ำกว่า เป็นคนมีน้ำใจ ดูได้จากการกระทำที่ปฏิบัติต่อคนรอบข้างได้เป็นอย่างดี

“ได้สิ จะได้ส่งไปให้ทางบ้านดูให้หายคิดถึง”

“ส่งได้หรือ!”

“อืม คัดรูปมาแล้วฝากนัมทัคส่ง จะบอกไว้ให้”

นพรัตน์พ่นลมใส่หน้าตัวเอง  ไม่น่าดีใจเก้อเลย

ครึ่งวันบ่ายจึงเป็นการสำรวจป้อมปราการเก่าแก่บนเขาสูงกว่าที่ตั้งค่ายทหาร ต้องขี่ม้าและเดินเท้าต่อไปพอเหนื่อยก็ถึงป้อมปราการสีขาว ตั้งตระหง่านท่ามกลางขุนเขารอบทิศ  ร่างโปร่งหาที่เหมาะถ่ายรูป ก่อนจะคว้าเคอแสนมาผลัดกันถ่ายพร้อมคณะเดินทางอีกหลายชีวิต

“ผมถามคุณหน่อยเถอะ  คุณหัดยิงปืนมานานรึยัง?” เคนแสนถามขณะนั่งพักรอเดินทางกลับค่าย

“ทำไมหรือ?”

“ตอนนั้น...คุณเหมือนคนคุ้นเคยกับการใช้ปืนมานาน”

“อ๋อ...ผมหัดยิงปืนมาตั้งแต่อายุสิบกว่าขวบ ก็เลยรู้เรื่องพวกนี้บ้างก็เท่านั้นเองครับ”  นพรัตน์ยิ้มแห้ง

“หรือครับ ไว้พรุ่งนี้ผมพาไปสนามยิงปืนของที่นี่ไหม?”

“โฮ้  ก็น่าสนุกนะครับ แต่เดี๋ยวจะขายขี้หน้าเสียเปล่าๆ ผมยิงไม่แม่นหรอกครับ ทำเหมือนเก่งไปงั้นเอง สถานการณ์มันบังคับ”

ร่างโปร่งหัวเราะทำให้เคอแสนหัวเราะขำตาม ก่อนเสนอกิจกรรมใหม่ “งั้นลองยิงธนูดูไหม เป็นกีฬาประจำชาติเราเลยนะครับ”

“ว้าว ขอบคุณมากๆเลยครับ ว่าแต่คุณเคอแสนไม่ต้องติดตามเจ้าชายหรือครับ?” ดวงตาสีดำเปล่งประกายคำถาม

“พระองค์ให้ผมมาอยู่เป็นเพื่อนคุณครับ”

“หือ...ท่านใจดีจนผมเกรงใจจังครับ” ชายหนุ่มลากเสียงหรี่ตาประชด หากคนฟังคิดตามไม่ทันเผลอหลงดีใจอยู่คนเดียว

เคอแสนรับคำชมอย่างภูมิใจในเจ้าชายของปัญจคีรี  เจ้าชายที่นอนกลางดินกินกลางทรายกับเหล่าทหารมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งยามศึกเมื่อสิบกว่าปีก่อน เจ้าชายที่ยอมอุทิศทั้งชีวิตเพื่อให้แผ่นดินนี้ร่มเย็น  แม้คนพูดจะชมเพียงผิวเผินไม่รู้ตื้นลึกหนาบาง หากคนฟังก็ยังยินดีจนในอกฟูพอง ที่คนต่างถิ่นได้รับรู้และชื่นชมในพระบารมีของนายเหนือหัวตน ก่อนจะเดินทางกลับที่พัก


นพรัตน์หอบร่างกายอ่อนล้ามายังห้องพัก โดยมีพลทหารรับใช้ตามหลังมาด้วย หลังจากเดินถ่ายรูปอยู่จนเย็น

“คุณจะอาบน้ำเลยไหมครับ?”

“ทำไมหรือ?”

“ผมจะได้เตรียมน้ำร้อนให้ครับ น้ำที่นี่เย็นจัด คนไม่เคยจะไม่สบายได้ครับ”

“ไม่ต้องห่วง ผมอาบได้  ไม่ต้องลำบากหรอกครับ”

พลทหารยิ้มหน้าเหยเก  “ไม่ได้หรอกครับ เดี๋ยวถูกท่านราชองครักษ์ตำหนิเหมือนเมื่อกลางวันอีก” ท้ายประโยคคนพูดเสียงอ่อน คล้ายเสียใจที่เผลอพูดออกมา

นพรัตน์เลิกคิ้วแปลกใจและเข้าใจในทันที “งั้นรบกวนด้วยนะครับ”

“ครับ รอสักครู่นะครับ ผมจะเตรียมน้ำให้”

พลทหารหายวับก่อนกลับเข้ามาพร้อมก้อนหินก้อนโตเผาไฟจนร้อนจากนั้นหย่อนลงในถังน้ำ ก็ได้น้ำอุ่นกำลังอาบพอดี!

ร่างโปร่งมองกระบวนการทุกอย่างสุดทึ้ง รู้สึกยากจะบรรยายเป็นคำพูด ทุกอย่างของที่นี่ดูน่ารักน่าเอ็นดู กลมกลืนไปกับธรรมชาติจนไม่อยากเชื่อ  แม้ปัจจุบันจะมีเครื่องทำน้ำร้อน เพียงเปิดสวิตซ์ก็ได้น้ำอุ่นทันใจ หากแต่ไม่ได้รู้สึกถึงความละเมียดละไม เอาใจใส่ กรุ่นกลิ่นเฉพาะ สร้างความประทับใจให้หนักหนา

กระต่ายเมืองไทยนึกขอบคุณในความใส่ใจของคนตาดุอยู่ในใจเงียบๆ แล้วจึงค่อยหย่อนตัวลงแช่น้ำ


 
ยามราตรีค่อยครอบคลุมเมื่อสิ้นแสงตะวัน ค่ายทหารบนเทือกเขามีอุณหภูมิลดต่ำลงเรื่อยๆพร้อมกับความเงียบสงัดที่ทำให้นพรัตน์ไม่ทันรู้ตัว ออกมานั่งชมดาวหลังตึกที่พักตามลำพัง

ดวงดาวดารดาษเต็มพื้นฟ้ามืดมิดส่องประกายสุกสกาว ที่ๆชายหนุ่มอยู่ ณ ตอนนี้สูงจากระดับน้ำทะเลประมาณสองถึงสามพันเมตร สูงขนาดที่ชายหนุ่มเผลอเอื้อมมือไปคว้าดาวดวงโตเมื่อคิดไปว่า ดาวที่ว่าไกลนั้นอยู่ใกล้เพียงมือคว้าถึง  เพราะท้องฟ้านั้นไร้แสงไฟนีออนรบกวนจึงเห็นเด่นชัดเต็มสองตา

นพรัตน์หัวเราะกับตัวเองเบาๆก่อนล้วงกล้องถ่ายรูปออกมาบันทึกภาพงดงามตรงหน้า พลางซูดปากสั่นๆ

“หนาว...”

เสียงย้ำเท้าผ่าสนามหญ้าดังเข้ามาใกล้ นพรัตน์เอี้ยวตัวมองจึงเห็นว่าเป็นใคร ท่าทางนั่งปล่อยตัวตามสบายจึงกลับมาสำรวมมากขึ้น

“ฝ่าบาท”

องค์นพพยัคฆ์ส่งเสื้อคลุมให้อีกฝ่ายรับไปสวม

“ที่นี่กลางคืนหนาวจัดแม้ไม่ใช่ฤดูหนาว คนไม่คุ้นต้องระวัง”

“ขอบพระทัย” ร่างโปร่งฉีกยิ้มเมื่อได้รับความอบอุ่นจากเสื้อกันหนาว “พระองค์ผ่านมาแถวนี้หรือถึงได้เห็นกระหม่อมอยู่นี่”

“เห็นเธอจากข้างบน”

พระองค์ผินพระพักตร์ไปทางห้องที่ประทับบนตึก ทำให้นพรัตน์รู้ว่าพระองค์เพิ่งเสด็จกลับจากการทรงงาน

สามทุ่มกว่าแล้ว คนตรงหน้ายังไม่ได้พักเลยตั้งแต่มา... นพรัตน์เหลือบมองนาฬิกา รู้สึกอึดอัดใจเล็กๆจึงตั้งใจจะขอตัวกลับเข้าห้อง หากคนตรงข้ามกลับเป็นฝ่ายชวนคุย

“พรุ่งนี้หลังจากไปยิงธนูแล้วจะพาออกไปชมหมู่บ้านรอบๆ ถ้าท้องฟ้าเปิดอาจได้เห็นเทือกเขาหิมาลัยไกลๆก็ได้”

นพรัตน์อึกอักด้วยเกรงใจหากก็พยักหน้า  เจ้าบ้านเขาคงคิดคำนวณมาดีแล้ว  หากไม่ว่างก็คงให้ใครพาไปเองล่ะ  เพราะยังไงคนตรงหน้านี้เป็นคนดึงดันพาเขามาเอง

ร่างโปร่งลอบมองวงพักตร์คมคายที่ก้มลงขณะสนทนา ดวงเนตรสีฟ้าดึงดูดให้เผลอมองจนอีกฝ่ายรู้สึกได้ ทรุดองค์ลงบนพื้นหญ้าเคียงข้าง

“คุณแม่ฉันเป็นคนอังกฤษ”

“เออ...! คือ ปะเปล่าๆ” นพรัตน์ตาโตยิ้มแหยเมื่อถูกจับได้

“เขารู้กันทั้งนั้นล่ะ” องค์นรพยัคฆ์ทอดเนตรคนเก้อเขิน “เบื่อหรือเปล่า ที่นี่พอพลบค่ำร้านรวงก็ปิด ชาวบ้านเข้านอนแต่หัวค่ำเพราะทำไร่ทำนากันมาทั้งวัน ไม่เหมือนในตารกา ยังมีที่หย่อนใจอยู่บ้าง”

“ไม่เบื่อกระหม่อม  แต่ละที่ก็มีเสน่ห์ต่างกัน อยู่ที่คนมามากกว่าว่าเขาต้องการมาหาอะไร”

พระพักตร์เรียบเฉยยกมุมโอษฐ์ขึ้นกับความคิดความอ่านของอีกฝ่าย

“แล้วเธอมาหาอะไรในประเทศยากจนนี้ล่ะ?”

 “ไม่รู้เหมือนกัน” คนตอบส่ายหน้า “คือหม่อมฉันหลบเรื่องยุ่งๆที่โน่นมา” ร่างโปร่งขมวดคิ้วคิดคำพูดซึ่งยากจะอธิบาย

“หืม?”

“คือไม่ใช่นักโทษหนีคดีหรอกพ่ะย่ะค่ะ แค่ข่าวสังคมทำให้วางตัวลำบาก เลยหนีเที่ยวดีกว่า” คนพูดไม่กล้าเปิดเผยเรื่องราวทั้งหมด เอาแต่พูดไปยิ้มแหยไป

“ฉันเชื่อว่าที่นี่จะทำให้เธอสงบใจลงได้อย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นเธออาจจะพบสิ่งที่เธอหามาตลอดก็ได้”

แม้ไม่ใช่คำพูดปลอบใจ แต่ก็ทำให้กระต่ายหลงทางตัวหนึ่งอุ่นใจขึ้นมาอีกอักโข จึงส่งยิ้มเห็นฟันขาวเรียงตัวสวยให้อีกฝ่ายชม ลืมเรื่องที่ตัวเองถูกกักตัวไว้จนสิ้น กอดเข่านั่งคุยเรื่อยเปื่อยกับเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน 

เล่าให้ใครฟังใครจะเชื่อ!

เสียงหัวเราะเบาๆทำให้เคอแสนที่นั่งเฝ้าอยู่ห่างๆคอยืดคอยาวมองเจ้าชีวิตตัวเองท่ามกลางแสงเดือนแสงดาว

นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้เห็นพระองค์ท่านทรงผ่อนคลายจากพระราชภาระลงได้


TBC

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 09/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 21-07-2013 17:15:52

มานั่งกอดอกเพราะความหนาวฟังคนเค้าคุยกันเพลินค่ะ
บรรยากาศดี ๆ ลมเย็นเหมือนจะบาดผิว แต่ทำไมตรงแถว ๆ นั้นถึงดูอุ่น ๆ ก็ไม่รู้เนอะ

ชอบค่ะ เหมือนเข้าไปถึงค่ายทหารกับเขาด้วย
เหมือนหลงเสน่ห์ที่นี่ไปพร้อมกระต่ายหลงทาง
และก็เหมือนเริ่มหลงกระต่าย เหมือนกับเจ้าชายเช่นกัน

 :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 09/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 21-07-2013 18:03:11

ลืมเปลี่ยนวันที่นะคะ ดีนะที่จำตอนไว้ไม่งั้นก็คงไม่รู้ว่ามาต่อแล้ว
กระต่ายน้อยคงทำให้ฝ่าบาทผ่อนคลายได้อีกนาน

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 09/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 21-07-2013 18:55:12

กระต่ายทำให้องค์เราผ่อนคลาย อิอิ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 09/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 21-07-2013 18:57:04

ช้าๆแต่ะละมุนละไม  :o8:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 09/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 21-07-2013 19:06:11

อ๊าก อยากอ่านต่ออะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: akiko ที่ 21-07-2013 20:03:00

ใครๆๆ ก็หลงรักเจ้ากระต่ายน้อยซะแล้ว

มาต่อเร็วๆๆนะคะ

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: jeaby@_@ ที่ 21-07-2013 20:11:23

ต่ายน่ารักจัง องค์ชายต้องเริ่มหลงรักในเร็ววัน
เเต่ต่ายน้องก็เริ่มงุงิๆกะองค์ชายบ้างเเล้วนะ

ชอบมากกค่ะ อยากอ่านทุกวันเลย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: lovelymoo ที่ 21-07-2013 20:20:00

บรรยากาศช่างเป็นใจจริงๆค่า อิอิ

กระต่ายน้อยน่ารักจนอยากจับมาฟัดจริงๆน้า  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: pockypocky ที่ 21-07-2013 20:25:29

อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นจัง  :-[

แต่เดี๋ยวไม่นานต้องมีเรื่องวุ่นๆอีกแน่เลย  :katai1:

แล้วมาต่อไวๆนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: ตีสี่ ที่ 21-07-2013 20:53:39

อั๊ยยะ น่ารักอ่ะ ชอบอ่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: BitterSweet~ ที่ 21-07-2013 21:28:53

รู้สึกถึงความนุ่มนวลอ่อนหวานฟุ้งๆ อยู่ในอากาศ ^^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: Monochrome ที่ 21-07-2013 21:48:50

คุยกันมุ้งมิ้งน่ารักดีจัง >_______<

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 21-07-2013 21:57:14

รู้สึกว่ากระต่ายจะชอบที่นี้ขึ้นเรื่อยๆแล้วสิ อิอิ จะชอบจนยอมอยู่ต่อเปนเมืองนอนเลยไหมน๊าา
สารภาพว่าอ่านถึงตอนนั่งดูดาวเเ้วเราก้จิ้นไปไกลเลยคะ แบบว่าหวานๆดีเนอะ >,<
p.s.  ขอบคุณที่มาต่อตอนใหม่คะ ชอบมากและจะรออ่านตอนใหม่นะคะ
เลิฟๆพี่สาเก :mew3:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 21-07-2013 22:39:45

เจ้าชายเพคะ "กอด" อุ่นกว่าเสื้อคลุมนะเพคะ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: Angel.JS~ ที่ 22-07-2013 00:50:50

แอร้ยยยยยยยยยยยย
น้องต่ายน่ารักกก พระองค์ก็ทรงพระอบอุ่นมากเพคะ  :man1: :-[

รอตอนต่อไปนะค้าาาาาาา :3123:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 22-07-2013 01:02:03

ทั้งๆที่ทั้งสองคนก็คุยกันธรรมดานะ
แต่ทำไมเราอ่านแล้วรู้สึกว่ามันหวานหนอ :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 22-07-2013 01:51:38

 o13 ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: hobazaki ที่ 22-07-2013 02:04:04

กรีดร้องงงงงงง

น้องต่ายค่อยๆปล่อยเสน่ห์กับฟีโรโมนใส่องค์ชายแล้วสินะ คิคิ

ว่าแต่ว่าทำไมรู้สึกว่าตอนนี้สั้นจัง คิดถึงหนูต่าย >3<

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 22-07-2013 03:14:45

 :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 22-07-2013 10:59:34

อบอุ่นใจท่ามกลางอากาศหนาว...

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 22-07-2013 11:02:02

 :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:มาแบบช้าๆ :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: AeRoMoZa ที่ 23-07-2013 19:52:57

บรรยากาศอบอุ่นลอยฟุ้งเลยทีเดียว
เดี๋ยวจะมีเรื่องอะไรอีกรึเปล่านะ
สะดุดมาจากประโยคนี้--> คนไม่รู้ความกังวลของอีกฝ่ายเล่าเสียงร่าเริง

รออ่านต่อนะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 23-07-2013 22:29:32

รอจ้า พึ่งอ่านทัน 555555

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: jeaby@_@ ที่ 28-07-2013 21:31:21

Miss

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 29-07-2013 10:31:58

อ่านเท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ
ฉากก็สวย อากาศก็เป็นใจ
สงบ สบาย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 29-07-2013 11:07:58

นึกถึงเรื่องดั่งดวงหฤทัยเลยค่ะ  นายเอกน่ารักไม่รู้ตัว  :katai3: :katai2-1: เจ้าก็น่ารัก  :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 29-07-2013 16:57:42

น่ารักทั้งคู่เลย มาต่อเถอะคะ อิอิ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 01-08-2013 23:04:37

รออ่านต่อนะคะ ^^ กำลังน่ารักได้ที่เลย 55

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P
เริ่มหัวข้อโดย: Monochrome ที่ 02-08-2013 09:25:09

รออยู่น้า *v*

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/04/13
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 04-08-2013 10:15:17

ขอโทษที่ให้รอจ้า เลยเอามาให้ สองตอนรวบเลยยยยย  :katai4: :katai4:

ตอนที่8

ละอองหมอกปกคลุมทั่วเทือกเขาไม่จางหายแม้จะสายแล้วก็ตาม ทำให้ทัศนวิสัยการมองเห็นไม่ถึงสามเมตร  นพรัตน์เดินลงเนินเขาลาดไปยังพื้นราบที่มีน้อยนิด ต้นหญ้าเตี้ยติดดินสีเขียวแซมน้ำตาลขึ้นเบียดขนัดดังพื้นแพร เกล็ดน้ำค้างบนใบหญ้าละลายหายเป็นไอรวดเร็วเมื่อต้องแสงตะวันอ่อน  จากจุดยิงธนูนี้มองลงไปเห็นนาขั้นบันไดของชาวบ้านสลับสีอ่อนแก่ บ้างก็เป็นดินแดงจากการไถกลบบนเนินเขาลดหลั่นกัน

ธรรมชาติอันงดงามตระการตาที่ต้องแลกมาด้วยความโหดร้ายทารุณของสภาพอากาศและภูมิประเทศ  ชาวบ้านอยู่ห่างกันเพียงภูเขากั้นกับไม่เคยรู้จักกันเพราะไร้ซึ่งถนนหนทางตัดผ่าน ทางเดียวที่จะติดต่อกันได้คือการปีนข้ามเขาเป็นวันๆ  ที่นี่จึงยังรักษาขนบประเพณีดังเดิมไว้ได้แม้กระแสเวลาของโลกจะเปลี่ยนผันรวดเร็ว หากที่ๆเขายืนอยู่นี้เหมือนเวลาจะหยุดเดินเสียดื้อๆ

เคอแสนนำคันธนูสมัยใหม่พร้อมลูกธนูมาให้นพรัตน์ ส่วนตัวเองใช้คันธนูไม้ไผ่แบบดังเดิม

“มันยิงยากกว่ากันครับ แต่ผมถนัดแบบเก่า”

ร่างโปร่งพยักหน้ารับพลางหรี่ตามองเป้าเล็กจิ๋วห่างออกไปกว่าร้อยเมตร 

แล้วมันจะยิงถูกไหมเนี่ย

ครูฝึกอีกคนเห็นใบหน้าแขกแล้วอดขำไม่ได้ เพราะมันน่าเอ็นดูผิดวิสัยผู้ชายตัวโตๆ ก่อนเข้าไปสอนวิธียิงธนูให้แบบตัวต่อตัว

ความสนุกสนานห้อมล้อมทุกผู้คนบนสนามฝึกยิง ทั้งกองเชียร์ทั้งผู้ยิง การแข่งขันที่ไม่เน้นการแพ้ชนะ หากเป็นการช่วยเหลือซึ่งกันและกัน  เมื่อใครยิงถูกเป้าทุกคนก็จะมาร่วมร้องยินดี และถ้ายิงพลาดไปก็จะได้รับคำแนะนำพร้อมกำลังใจ

กระต่ายน้อยขนปุยกระโดดโลดเต้นท่ามกลางผู้คนใจดี จนลืมไปแล้วว่าไม่กี่วันที่ผ่านมาเกือบตายไปแล้วกี่ครั้ง

“ใช้ได้เลยครับ เพิ่งเริ่มหัดแท้ๆ”

ครูฝึกมองผลงานของลูกศิษย์สดๆร้อนๆ ก่อนยิ้มกว้างเมื่ออีกฝ่ายหันมายิ้มให้ตาหยี

“ฝีมือๆ”

“ว่าแต่คุณไปรู้จักท่านมหาดเล็กตั้งแต่เมื่อไรกันครับ ปกติท่านจะติดตามเจ้าชายเป็นเงา”

“ก็...ก็ไม่นานนี่หรอก” นพรัตน์หัวเราะขื่นๆ นายเคอแสนเป็นท่านมหาดเล็กด้วย ก่อนเสพูดชวนคุยเรื่องอื่น “ที่นี่หลายๆอย่างคล้ายประเทศไทยนะครับ”

“อ้าว! คุณมาจากประเทศไทยหรอกหรือ ผมคิดว่าเป็นคนจีน หรือญี่ปุ่นเสียอีก”

“หา!เปล่าครับ ผมเป็นคนไทย” ร่างโปร่งลูบเส้นผมตัวเองเขินๆ  ไม่ได้ตี๋ขาวขนาดนั้นซะหน่อย

“คนไทยน่ารักนะครับ มีน้ำใจ ใจดี ผมไปมาหลายครั้งแล้ว”

“ฮะๆขอบคุณที่ชม” ร่างโปร่งหัวเราะเบารับสมอ้าง “ไปหลายครั้งก็แสดงว่าไปเที่ยวมาหลายที่แล้วสิครับ”

“ก็ไปวัดพระแก้ว หัวหิน หมู่เกาะสุรินทร์  แต่ส่วนใหญ่เราชอบไปช็อปปิ้งที่มาบุญครองกันครับ”

ครูฝึกเล่าให้ฟังอย่างสบายอารมณ์ แต่บางอย่างกลับแวบผ่านเข้ามาในหัวกระต่ายบางกอก ก่อนหันซ้ายหันขวา เห็นเคอแสนกำลังง้างธนูเล็งเป้า จึงขยับเข้าไปใกล้ครูฝึก

“เออ ผมอยากรู้ว่าที่นี่มีไปรษณีย์ไหมครับ ผมอยากส่งโปสการ์ดกลับเมืองไทย”

“มีครับ อยู่ที่หมู่บ้านข้างล่าง แต่ถ้าคุณจะส่งอะไรฝากรถเอกสารที่นี่ไปส่งให้ก็ได้ เขาต้องไปทุกวันอยู่แล้ว ฝากผมเอาไปให้รถเอกสารก็ได้”

“ได้หรือครับ ถ้างั้นผมขอฝากส่งจดหมายซักฉบับนะครับ”

“ได้สิครับ”

เสียงตอบรับของเคอแสนแทนครูฝึกทำเอากระต่ายสะดุ้ง  หน้าเผือดลง

ท่านมหาดเล็กซึ่งปกติยิ้มง่ายมาบัดนี้ก็ยังยิ้ม หากยิ้มแต่ปาก ตากลับดุเหมือนเจ้าเหมือนนายเข้าไปทุกที

“เดี๋ยวเราจะไปข้างล่างกันแล้ว ไม่ต้องไปฝากเขาหรอกครับ” เคอแสนยังยิ้มเย็น

“คะ...ครับ”

นพรัตน์หันไปยิ้มแหยให้ครูฝึกจากนั้นขอบคุณเบาๆแล้วเดินออกมาจากสนามยิงธนู

“คุณคิดจะทำอะไรครับ?” เคอแสนเดินตามหลังร่างโปร่งไปติดๆ

“ก็แค่อยากส่งข่าวให้ทางบ้านบ้างก็เท่านั้นหละ” คนถูกจับได้ขมวดคิ้วย่น

“เราก็ไม่ได้ห้ามนี่ครับ”

“ไม่ได้ห้ามแต่ก็จำกัดข้อมูล!”

“เพื่อความปลอดภัยหลายๆด้าน และก็แค่ช่วงนี้เท่านั้นล่ะครับ อยากให้คุณเข้าใจทางเราซักนิด”

“แล้วใครเข้าใจผมล่ะ ผมอยากกลับบ้าน โอเค๊!”

นพรัตน์กระแทกเสียงพลางเดินจ้ำขึ้นเนินไปยังตึกสูงขาว  ความจริงก็เข้าใจสถานการณ์ของที่นี่ดี และไม่คิดจะทำให้ทางนี้ยุ่งยาก แต่พอมาถูกจำกัดถูกตรวจสอบก็ทำให้นึกขุ่นใจจนเผลอตวาดใส่ท่านมหาดเล็กจนหน้าเสีย

คนเดินนำเหล่มองคนเดินตามหลัง ใบหน้าเรียบสงบเห็นสันกรามชัดบ่งบอกอายุอานามไม่มากไม่น้อยไปกว่านายเหนือหัวซักเท่าไร ทำงานใกล้ชิดคงมีตำแหน่งใหญ่โตไม่น้อยแน่ๆ แต่กลับต้องมาสงบปากสงบคำเดินตามหลังเขาต้อยๆ

ก็เพราะคำว่าหน้าที่คำเดียว  พวกเขากำลังทำเพื่อบ้านเกิดเมืองนอน

ร่างโปร่งหยุดเดินหันไปเผชิญหน้าอีกฝ่าย

“ขอโทษ  มันไม่ชิน คุณคงเข้าใจนะ”

เคอแสนเลิกคิ้วก่อนพยักหน้าส่งยิ้มเล็กๆให้อีกฝ่ายคลายความอึดอัด พากันเดินคุยหนุงหนิงไปนั่งพักเพื่อรอติดตามเจ้านรพยักฆ์ออกไปนอกค่าย

นัมทัคเปิดประตูให้นพรัตน์เข้าไปนั่งเคียงข้างนายเหนือหัว ทว่าท่าทีอีกฝ่ายคงอยากตามไปคุยกับเคอแสนที่นั่งประจำคันหน้ามากกว่า

เข้าขากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียว

การพาไปชมหมู่บ้านของเจ้านรพยัคฆ์ก็คือการออกไปเยี่ยมประชาชนและตรวจโครงการเกษตรที่สมเด็จพระราชาธิบดีได้ทรงริเริ่มไว้

ร่างโปร่งถูกจัดให้อยู่ท้ายขบวนเสด็จ และที่ทำให้แปลกใจคือขบวนเสด็จดำเนินไปตามทางเดินหรือเรียกว่าทางเกวียน ผ่านบ้านเรือนไปทีละหลัง หากมีอะไรสะดุดพระเนตรพระกรรณก็จะเข้าไปดูไปสนทนาด้วยอย่างไม่ถือพระองค์

“นี่ๆ เขาไม่ได้ให้ประชาชนมารอเฝ้ารับเสด็จหรอกเหรอ” นพรัตน์เอี้ยวหน้าถามผู้ตามเสด็จข้างๆ

“ตามพิธีการก็ต้องเป็นแบบนั้นครับ  แต่ว่าฝ่าบาททรงมาตรวจงานไม่ประสงค์ให้ใครมารอรับเสด็จครับ”
 
คนรับฟังพยักหน้ารับหงึกๆ มองวงองค์สูงใหญ่ตรัสกับผู้ใหญ่บ้านอย่างใส่พระทัยในทุกถ้อยคำที่อีกฝ่ายเอ่ยออกมา  นพรัตน์มองพระพักตร์คมคายแย้มพระโอษฐ์เป็นบางคราวและขมวดพระขนงเป็นบางที แม้ฟังไม่เข้าใจเพราะเป็นภาษาถิ่น หากความรู้สึกคุ้นเคยบางอย่างกำลังแล่นขึ้นจุกอก 

ขบวนเสด็จเดินกันจนเหงื่อชุ่มหลัง ผ่านท้องไร่ท้องนา แปลงปลูกมันฝรั่งที่กำลังเก็บเกี่ยว พอรู้ว่าเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินเสด็จมาเยี่ยมก็รีบนำผลผลิตใส่ตะกร้ามาถวาย  ผ่านสวนแอปเปิ้ลก็ได้แอปเปิ้ล กระต่ายท้ายขบวนเลยได้อานิสงส์ เพราะเคอแสนนำผลไม้สีแดงสดมายื่นส่งให้

“ฝ่าบาทให้เอามาให้ แล้วก็เดินไหวรึเปล่า?” เคอแสนถามร่างโปร่งที่ทำหน้าสงสัย ก่อนอมยิ้ม “ถ้าเหนื่อยจะเรียกรถมารับพาไปที่เรือนพักในโครงการเกษตรข้างหน้าโน่นก่อน อีกไกลอยู่นะ ท่านเป็นห่วง”

“อ๋อ ไหวๆ ไม่ต้องห่วง สบายมาก”

นพรัตน์ยิ้มและกัดแอปเปิ้ลในมือโชว์ให้ท่านมหาดเล็กนำความไปทูลคนเป็นห่วง

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 21/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 04-08-2013 10:16:45

การเดินบนความสูงจากน้ำทะเลพันกว่าเมตรก็ทำเอาคนไม่ชินหอบได้ง่ายๆ แต่ก็ยังฝืนเดินมองวิวทิวทัศน์เทือกเขาสูงลดหลั่นตัดกับขอบฟ้าสีคราม ริมทางเกวียนขรุขระยังมีต้นศรีตรังออกดอกสีน้ำเงินอมม่วงเป็นช่อห้อยระย้าและต้นโรโดเด็นดรอนป่าออกดอกสีแดงสดเป็นระยะๆให้ร่างโปร่งกดชัตเตอร์เก็บภาพ

สายลมอ่อนพัดผ่านธงภาวนาหลากสีที่ผูกติดกับเชือกขึงโยงระหว่างต้นไม้โบกสะบัด กระจายความสุขความเป็นสิริมงคลไปทุกซอกทุกมุมบนพื้นแผ่นดินที่ศาสนาและวัฒนธรรมยังคงมีอิทธิพลกับวิถีชีวิตชาวบ้านอย่างกลมกลืน

เมื่อมาถึงสถานีโครงการเกษตร มีอาคารสามชั้นเพียงอาคารเดียวท่ามกลางท้องทุ่ง เจ้าชายนรพยัคฆ์และขบวนเสด็จแยกไปสนทนากับผู้ดูแลโครงการ ปล่อยให้นพรัตน์พักผ่อนในห้องรับรองเพียงลำพัง

ปล่อยให้พักก็ดีอยู่หรอกเพราะเดินจนขาแทบลาก แต่น่าจะหาอะไรมาให้กินหน่อยเถอะ หิวจะตายแล้ว

นพรัตน์พิงพนักกรอกตาไปมาอยู่นาน จึงเดินไปโผล่หน้าที่ประตู ไม่เห็นมีใครซักคนจึงเดินเรื่อยเปื่อยโดยหลบเลี่ยงบริเวณที่องค์นรพยัคฆ์กำลังทรงงานและมีองครักษ์ล้อมรอบเป็นระยะออกไปข้างนอก

เขาตบกระเป๋ากางเกง ยังพอมีเงินคีที่แลกไว้ติดตัวอยู่บ้าง  ก่อนเดินมาถึงที่นี่เขาเห็นแผงขายของอยู่ไม่ไกล

ร่างโปร่งเดินทอดน่องไปยังที่หมายโดยไม่คิดจะรบกวนให้ใครมาวุ่นวายกับตัวเอง ด้วยแค่ติดสอยห้อยตามมาด้วยก็รู้สึกว่าตัวเองอยู่ผิดที่ผิดทางมากพอแล้ว

ท่ามกลางข้าราชบริพาร องค์นรพยัคฆ์ประทับบนพรมทอมือหนา ทรงไต่ถามความคืบหน้าของโครงการและเรื่องต่างๆกระทั่งเวลาผ่านไปนาน  นัมทัคจึงค่อยคลานเข้ามากระซิบเบาๆ

“มีข่าวจากสายของเรารายงานมาว่า พบเห็นสายกลุ่มกฎบอยู่ไม่ไกลจากที่นี่พ่ะย่ะค่ะ”

“ตามดูพวกมัน สืบให้ได้ว่ามันติดต่อกับใคร”

“พ่ะย่ะค่ะ” นัมทัคขานรับพลางถอยห่าง

“เดี๋ยว ให้ใครไปดูนพรัตน์ด้วย อย่าให้เดินไปไหนมาไหนคนเดียว”

รับสั่งเสร็จพระองค์ก็ผินพระพักตร์กลับไปตรัสกับนักวิจัยพันธุ์พืชจนเวลาผ่านไปพักใหญ่ นัมทัคก็ยังไม่กลับมา คราวนี้วรองค์สูงใหญ่ยุติการสนทนาลงโดยเร็วแล้วรีบเสด็จไปยังที่ประทับรับรอง

เคอแสนซึ่งอยู่ถวายการอารักขาสังเกตถึงอาการกังวลพระทัยของเจ้าชายได้อย่างชัดเจน กระทั่งนัมทัคกลับมารายงาน

“คุณนพรัตน์ไม่อยู่ในห้องรับรอง กระหม่อมให้เจ้าหน้าที่ช่วยกันตามหาตัวอยู่พ่ะย่ะค่ะ”

“แล้วไม่มีใครอยู่กับเขาเลยรึ?”

“เพราะต้องเตรียมเจ้าหน้าที่ถวายการรับรองและอารักขาความปลอดภัยกับทางเรายังไม่เสร็จสิ้น จึงไม่มีใครอยู่กับคุณนพรัตน์พ่ะย่ะค่ะ”

“แล้วคนของเราล่ะ?”

“อยู่ถวายความปลอดภัยที่นี่หมดพ่ะย่ะค่ะ”

เจ้านรพยัคฆ์สะท้านในพระทัย ทอดพระเนตรคมกริบไปยังเหล่าบรรดานายทหารน้อยใหญ่ให้สะดุ้งเป็นทิวแถว

“แบ่งคนไปหาให้พบ”สุรเสียงเข้มตรัสเยือกเย็น ก่อนหันไปหานัมทัค “ให้สายของเราจับตาพวกนั้นไว้ตลอด มีอะไรเคลื่อนไหวรายงานด่วน”


นพรัตน์เดินผ่านยามหน้าสถานีโครงการเกษตรพร้อมรอยยิ้ม การทักทายด้วยภาษาอังกฤษไม่เป็นผล อีกฝ่ายฟังไม่รู้เรื่อง ได้แต่ยิ้มตอบแกมเขิน เขาเดินไปไม่ไกลก็เจอร้านขายของชำเก่าๆมีแผ่นปิดโฆษณาแปะทั่วหน้าร้าน ภายในมืดทึม  แผงหน้าร้านวางผักผลไม้อย่างละนิดละหน่อย เขาชะโงกหน้าเข้าไปดูสินค้าภายใน เห็นพวกของใช้จำเป็น ขนมห่อเล็กๆ มาม่าก็มีกับเขาด้วย ชายหนุ่มส่งภาษาอังกฤษพร้อมภาษามือถามหาอาหารตามสั่งหรือข้าวห่ออะไรพวกนั้นกับหญิงชรา หากอีกฝ่ายได้แต่ยิ้มหยิบนั่นหยิบนี่ส่งให้จนอ่อนใจ

กระทั่งมีชายหนุ่มโผล่ออกมาจากหลังร้าน ท่าทางจะเป็นลูกของหญิงชราคนเฝ้าร้านค้าพอพูดภาษาอังกฤษได้ จึงค่อยคุยกันรู้เรื่อง

“ผมมาซื้อข้าว ที่นี่ขายอาหารหรือเปล่าครับ?”

“คุณเป็นนักท่องเที่ยวหรือครับ?”

“ครับ  มาดูสถานีโครงการเกษตรตรงโน้นครับ หิวข้าวเลยเดินมาหาอะไรทาน”  นพรัตน์ยิ้มให้ลูกเจ้าของร้านจนตาหยี

“โธ่คุณ เราไม่ได้ขายอาหารหรอกครับ” ชายหนุ่มผิวคร้ามแดดยิ้มละไม

“แล้วแถวนี้มีร้านขายอาหารบ้างไหมครับ?”

“มีครับ แต่ต้องไปจนถึงในตัวหมู่บ้าน”

“หืม  ไกลอยู่เหมือนกันนะครับ”

เสียงหญิงชราตะโกนถามลูกชายดังขึ้น โต้ตอบไปมา จากนั้นชายหนุ่มจึงหันกลับมาคุยกับเขาอีกครั้ง

“ไปครับ ผมจะพาคุณไปกินข้าว”

“ไม่เป็นไรครับ! เดี๋ยวผมกลับไปสถานีเกษตรดีกว่าครับ” นพรัตน์เบิกตากว้างส่ายหน้า

“ไม่ต้องเกรงใจครับ เรายินดี แล้วก็เป็นธรรมเนียมของที่นี่อยู่แล้ว ไม่ต้องกังวลไปหรอกครับ บ้านของเราอยู่ถัดลงไปข้างล่างนี่เองครับ”

นพรัตน์เหล่ตามองหญิงชรายิ้มพลางบุ้ยใบ้ให้ตามไปอย่างใจดี  แววตาที่ทำให้กระต่ายเมืองกรุงประทับใจ ยกมือไหว้ขอบคุณแล้วเดินตามลูกชายเจ้าของร้านไปยังบ้านพัก ด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ระหว่างทางชายหนุ่มได้ชี้ให้ดูไร่ดูนาบนเนินเขารอบๆตัว

“ที่นี่ปลูกมันฝรั่งและข้าวเป็นหลักครับ เมื่อก่อนลำบากเพราะไม่มีระบบชลประทาน  แต่พอมีสถานีโครงการเกษตรเข้ามาก็ทำให้ได้ผลผลิตมากขึ้น แล้วก็ปลูกผลไม้อย่างอื่นไว้กินไว้ขายหลากหลายกว่าเดิมด้วยครับ”

“แล้วที่นี่มีนักท่องเที่ยวมามากไหมครับ?”

“ก็เรื่อยๆครับ มากน้อยตามฤดูกาล เราเปิดร้านได้ก็เพราะนักท่องเที่ยวนี่ล่ะครับ ชาวบ้านจริงๆเขาไม่ค่อยซื้อของกันหรอกครับ หลายๆที่ยังใช้ระบบแลกเปลี่ยนอยู่เลย ถึงระบบนี้จะผิดกฎหมายแล้วก็ตาม แต่ก็ยังมีหลงเหลือตามชนบทอยู่ครับ”

“ที่นี่ไม่มีไฟฟ้าหรือครับ ผมไม่เห็นเสาไฟตามถนนเลย”

ชายหนุ่มเปิดประตูบ้านให้แขกพร้อมหัวเราะเปิดเผย  “ยังไม่มีหรอกครับ แค่ถนนยังเป็นทางดินอัดอยู่เลย ที่นี่มีคนอาศัยอยู่บางตา แต่ละบ้านก็ห่างกัน บ้านไหนมีฐานะก็ใช้เครื่องปั่นไฟ แต่ส่วนใหญ่จะใช้ฟืนหรือตะเกียงน้ำมันเนย แต่พวกเขาก็ไม่เดือนร้อนกันหรอกนะครับ”

ภรรยาของชายหนุ่มออกมาต้อนรับด้วยรอยยิ้ม  คนที่นี่ไม่มีใครระแวงว่าเขาจะเป็นโจรมาปล้นบ้านเลยซักคน ข้าวปลาอาหารถูกจัดหามาวางให้ทานอุดมสมบูรณ์ ทว่าไม่มีเนื้อสัตว์ปนอยู่เลย  ตามธรรมเนียมของที่นี่คนในครอบครัวจะต่างคนต่างทานข้าว แต่เมื่อเขาเป็นแขกต่างถิ่น เจ้าของบ้านจึงมานั่งทานด้วยและแนะนำอาหารแต่ละอย่างให้อย่างมีอัธยาศัย

“ที่นี่ทานเนื้อสัตว์กันน้อยครับ เพราะเขาไม่ฆ่าสัตว์กัน เนื้อที่มีส่วนใหญ่จะนำเข้ามาหรือจากสัตว์ที่ตายเองครับ”

นพรัตน์พยักหน้ามองกับข้าวพื้นบ้านหน้าตาแปลก

“นี่เขาเรียกว่าอะไร?” นิ้วยาวชี้ไปที่ถ้วยกับข้าวสีเขียวๆเหลืองๆ

“อีมา ดัตชี ทำจากชีสและพริกสด อร่อยนะครับ”

ร่างโปร่งพยักหน้าตักทานไปคำสองคำต้องหยุด เพราะว่าเผ็ดมากๆ ถึงจะอร่อยแต่ก็ต้องหยุดก่อนที่น้ำตาไหล จึงหันมาทานก๋วยเตี๋ยวคล้ายๆเส้นใหญ่ผัดกับแอสพารากัส  อีกถ้วยเป็นพริกดอง เห็นเจ้าของบ้านทานเอาๆ พร้อมกับผักสดสีเขียวน่ากิน แต่ที่แปลกคือเจ้าของบ้านหยิบพริกสดจิ้มกับเกลือกัดกินอย่างเอร็ดอร่อย จึงลองหยิบพริกหยวกยาวมาจิ้มเกลือกินบ้าง

กัดไปคำเดียวก็ต้องอ้าปากร้องหาน้ำให้วุ่น จนเจ้าของบ้านหน้าตาตื่นรีบเอานมให้ดื่ม

“ยังไม่ชินก็แบบนี้ล่ะ ทานบ่อยๆก็อร่อยไปเองครับ” คนพูดหัวเราะไปยิ้มไป

ถ้ากระเพาะไม่พังไปซะก่อนผมจะพยายามครับพี่ชาย  นพรัตน์ต่อให้ในใจและต้องตกใจเมื่อมีเสียงคนกลุ่มหนึ่งกรูกันเข้ามาในบ้านดังตึงตัง

“อะไรกันครับ!”

เจ้าของบ้านลุกขึ้นยืนมองกลุ่มคนแปลกหน้าในชุดทหารเข้ามาในบ้านแบบไม่มีการบอกกล่าว  และใบหน้าคุ้นๆของนัมทัคก็ปรากฏขึ้นทำให้นพรัตน์หน้าเสีย

“คุณนพรัตน์” ราชองครักษ์เรียกชื่อคนที่ตามหาแทบพลิกแผ่นดินด้วยน้ำเสียงโล่งใจอย่างเห็นได้ชัด

“ครับ” ร่างโปร่งขานรับ และหันไปยิ้มให้เจ้าของบ้าน “รู้จักกันครับ”

“กลับได้แล้วครับ”

นพรัตน์หน้าเสียรีบพยักหน้ารับ ก่อนหันไปขอโทษและบอกลาเจ้าของบ้านแสนใจดี เดินตามนัมทัคกลับ ปล่อยให้นายทหารนายหนึ่งอธิบายแก่เจ้าของบ้านต่อ

ร่างโปร่งถูกพาไปยังที่ประทับของเจ้าชายซึ่งทอดพระเนตรมองเขาตั้งแต่เข้ามาภายในห้อง ในมือยังกำพริกที่กัดกินไปคำเดียวแน่น

“นั่งสิ”

กระต่ายเดินตัวลีบไปนั่งใกล้พระพักตร์เรียบสนิท หากดวงเนตรติดดุทำให้เริ่มรู้สึกตัวว่าได้ก่อความเดือนร้อนให้อีกฝ่ายเข้าแล้ว

“หิวหรือเปล่า ให้เจ้าหน้าที่เตรียมอาหารไว้ให้”

“ทานมาแล้วกระหม่อม” ดวงตาสดใสสลดลง กับความห่วงใยแทรกในน้ำเสียง

“ขอโทษด้วยที่ไม่ได้ให้เจ้าหน้าที่ไปรับรอง  แต่ครั้งต่อไปจะไปไหนแวะมาบอกเจ้าหน้าที่ก่อน หรือไม่เห็นใครก็เข้ามาบอกฉันได้ตลอดนะ”

“พ่ะย่ะค่ะ”

นพรัตน์ก้มหน้าพร้อมกับวางพริกที่กำไว้ตลอดบนโต๊ะ แตะพระเนตร

“ไม่เผ็ดหรือ?”

คนหลบตาเงยหน้าสบดวงเนตรซึ่งมีจุดรอยยิ้มที่มุมโอษฐ์ ทำให้ใจชื้นกล้าตอบองค์สูงใหญ่

“เผ็ดกระหม่อม ก่อนมาก็กินน้ำไปหลายแก้ว ถึงค่อยยังชั่ว” คนตอบยิ้มหน้าเหยเก

“ไม่คุ้นก็อย่าไปฝืนเลย เดี๋ยวกระเพาะอักเสบนะ คนที่นี่ทานเผ็ดแต่อ้อนแต่ออก”

งั้นอาหารที่ทานทุกวัน พระองค์เป็นคนสั่งให้ห้องเครื่องลดความเผ็ดร้อนเพื่อให้เขาทานได้หรือ? กระต่ายนึกในใจไม่กล้าที่จะถามออกไป

“สั่งให้คนเตรียมของหวานไว้ เดี๋ยวทานด้วยกันนะ แล้วเมื่อครู่ไปไหนมาบ้างล่ะ”

องค์นรพยัคฆ์รับฟังเสียงเจื้อยแจ้ว เล่าเรื่องที่ได้ไปประสบพบเจอด้วยรอยยิ้ม หากพระองค์กลับเก็บงำข่าวที่เพิ่งได้รับมา มิให้คนที่กำลังเล่าความประทับใจในดินแดนนี้ต้องหวาดหวั่น

กลัวใจคนตรงหน้าจะชังที่นี่นัก

นัมทัคมองเจ้าชีวิตรับฟังชายหนุ่มคุยด้วยอาการสงบจึงค่อยๆถอนหายใจยาว

เมื่อครู่พวกเขาแทบจะถูกไฟในสายพระเนตรลวกกันถ้วนหน้า


นพรัตน์สูดลมหายใจยาวยืดเมื่อนั่งลงบนเตียงหลังจากอาบน้ำเสร็จ  อากาศหนาวเย็นข้างนอกค่อยคืบคลานจนต้องหยิบผ้าห่มตวัดคลุมร่างกาย  วันนี้เดินทั้งวันจนรู้สึกปวดหัวปวดขาให้วุ่นวาย ดวงตาหรี่ปรือทอดมองผ่านกระจกใสไปยังท้องฟ้ามืดมิดด้านนอก เห็นประกายจากดวงดาวทอแสงสุกใส  พรุ่งนี้พวกเขาต้องเดินทางจากเหนือลงใต้ แค่คิดถึงจำนวนโค้งก็เวียนหัวแล้ว

มือเย็นทาบหน้าผากตัวเอง รู้สึกถึงความอุ่นร้อนผิดปกติจึงดีดตัวลุกขึ้น เดินออกไปเปิดประตูห้องแล้วต้องผงะ  ไม่ใช่ว่าเจอทหารยามยืนเฝ้าหน้าประตู แต่เป็นวรองค์สูงใหญ่ยืนจ้องมาเขม็งต่างหาก

“ฝ่าบาท!”

“จะไปไหนรึ?”

สุรเสียงเย็นกวาดพระเนตรคมกริบไปทั่วร่างโปร่ง

นพรัตน์ลอบกลืนน้ำลายตัวเอง ทั้งแปลกใจและไม่เข้าใจการปรากฏกายของอีกฝ่าย ทว่าในซอกหนึ่งของหัวใจกลับเต้นตุบๆ

“ว่ายังไง จะไปไหน?”

“เออ...คือปวดหัว จะไปขอยาทานพ่ะย่ะค่ะ”

ขนงเข้มเลิกขึ้นก่อนสาวพระบาทมาใกล้ หัตถ์เย็นอังหน้าผากมนก่อนเปลี่ยนมาที่ซอกคอ  พระองค์จับต้นแขนอีกฝ่ายดึงเข้าไปภายในห้องนอน ก่อนเสด็จหายไปชั่วครู่แล้วกลับเข้ามาพร้อมเจ้าหน้าที่นำยาเม็ดและน้ำดื่มมาให้

เจ้าหน้าที่กลับออกไปแล้ว หากเจ้าชายยังคงนิ่งมองกระต่ายหยิบยาใส่ปากเงียบๆ

“พระองค์มาทำอะไรแถวนี้หรือพ่ะย่ะค่ะ?” หลังจากกินยาเสร็จจึงถามออกไป

“ก็มาดูเธอว่ายังอยู่ดีรึเปล่า”

นพรัตน์มองดวงเนตรคมกล้าจับจ้องเขาไม่กระพริบให้รู้สึกแก้มอุ่นร้อนขึ้นมาเสียเฉยๆ

“กระหม่อมไม่ได้หายตัวได้ซะหน่อย” นพรัตน์พึมพำ

“แต่ก็ซนไปทั่ว”

ไม่ใช่เด็กนะ เรียนต่ออีกหน่อยก็ได้ดอกเตอร์แล้ว ร่างโปร่งเผลอขึงตาใส่  เจ้านรพยัคฆ์จึงเสด็จเข้ามาประทับชิดขอบเตียง ดึงผ้าห่มคลุมตัวอีกฝ่ายพลางกำชับหนัก

“นอนพักเสีย พรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้า”

“ความจริงทิ้งกระหม่อมไว้ที่วังก็ได้”

นพรัตน์เอ่ยเบาๆหากต้องหุบปากลงทันทีเมื่อสบสายพระเนตรวาววับคล้ายสื่ออะไรบางอย่างให้เขาเกือบหยุดหายใจ กระทั่งเงาร่างสูงพ้นหายไปจากประตู จึงค่อยๆปิดตาลง ยกมือขึ้นทาบแผ่นอกที่กำลังเต้นตึกตัก

คนอะไรใช้ตาพูดก็ได้

TBC

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 04-08-2013 10:19:00

ตอนที่9

เมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้งอาการปวดศีรษะก็หายเป็นปลิดทิ้ง พร้อมจะนั่งรถยนต์ทรหดจากเหนือลงใต้แล้ว  ทว่าเขาไม่ได้ถูกนำไปยังลานจอดรถด้านหน้าตึก  แต่เดินตามขบวนเสด็จได้ยังด้านหลังตึก ห่างไปพอสมควรก็เห็นลานจอดเฮลิคอปเตอร์

“คราวนี้เราจะนั่งฮอไปเหรอคุณเคอแสน” นพรัตน์พยักพเยิดหน้าไปทางเจ้าแมลงปอยักษ์ขนาดสิบคนนั่ง

“ครับ”

เคอแสนตอบรับเสียงเบา  เมื่อคืนอยู่ๆเจ้าชายก็สั่งให้นัมทัคเปลี่ยนการเดินทางจากรถยนต์เป็นเฮลิคอปเตอร์แทน  มารู้ทีหลังเมื่อได้คุยกับเจ้าหน้าที่ห้องยาว่าแขกคนสำคัญของเจ้าชายไม่ค่อยสบาย

เจ้ากระต่ายตัวนี้นับวันจะเป็นคนสำคัญที่เขาต้องรับรองให้ดีไม่ให้ขาดตกบกพร่องกันเลยทีเดียว

ร่างโปร่งถอนใจยาวยิ้มระรื่นเมื่อไม่ต้องทรมานสังขารกับการนั่งรถยนต์ไปตามทางคดเคี้ยวหลายพันโค้ง เขาตามขึ้นไปนั่งเบาะด้านหลังเจ้าชายติดหน้าต่าง ทำให้มองเห็นวิวสวยงามอลังการ เทือกเขาน้อยใหญ่ไกลสุดลูกหูลูกตาในม่านหมอกยามเช้าต้องแสงอาทิตย์อ่อน เขากระตุกให้เคอแสนดูแม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายคงเห็นเป็นเรื่องธรรมดาก็ตาม

“เดี๋ยวลงใต้ไปแคว้นชมพูนุชจะแตกต่างจากที่นี่ราวพลิกฝ่ามือเลยครับ ที่นั่นติดทะเลมีที่ราบให้เพาะปลูกเยอะ”

“เหรอ ไม่น่าเชื่อว่าประเทศเดียวกันแต่มีภูมิประเทศแตกต่างกันขนาดนี้เนอะ”

“ก็ประเทศเรายาวจากเทือกเขาหิมาลัยจรดอ่าวเบงกอล และถูกขนาบด้วยประเทศมหาอำนาจ เราจึงต้องวางแผนในการดำเนินนโยบายต่างประเทศให้รอบคอบที่สุด ไม่อย่างนั้นประเทศของเราจะถูกกลืนกินและครอบงำได้ง่ายๆ”

“คุณเคอแสน รู้ไหมว่าผมอยู่เมืองไทยไม่เคยต้องกังวลเรื่องพวกนี้เลย ผมรู้สึกอยู่ตลอดเวลาว่าไม่มีใครมาทำอะไรประเทศไทยได้แม้จะเป็นประเทศเล็กๆก็ตาม”

“นั่นคือมรดกให้คนของคุณรำลึกไว้ให้จงดี กว่าจะสร้างชาติสร้างแผ่นดินให้เป็นปึกแผ่นนั้น ในอดีตเขาต้องผลีเลือดเนื้อแรงกายแรงใจมากเท่าใด  ส่วนที่นี่ยังเหมือนต้นกล้าอ่อน ประชาชนทุกคนต้องช่วยกันครับ แม้ภายนอกอาจดูเหมือนเจริญงอกงาม หากภายในอาจถูกหนอนชอนไชรอวันเฉาตาย เพราะฉะนั้นอะไรที่จะกลายเป็นแมลงร้าย เราต้องป้องกันและจัดการให้สิ้นซาก”

“ศึกภายนอกไม่เท่าศึกในบ้านเมืองตัวเองสินะครับ”

ศีรษะทุยหันกลับมามองราชองครักษ์ยกมุมปากไม่ตอบ ก่อนหันกลับไปมองขุนเขาเบื้องล่าง

ตั้งแต่เขาถูกนำตัวเข้ามาพำนักในวังเจ้าชายก็ไม่รู้เลยว่าสถานการณ์ความวุ่นวายยังมีต่อเนื่องอยู่หรือเปล่า  อยู่ห่างไกลเมืองหลวงที่ไฟฟ้ายังไม่มี ชาวบ้านจะรู้เรื่องกันบ้างไหม เพราะมองไปทางไหนก็รู้สึกถึงความสงบร่มเย็นแม้จะไม่สะดวกสบายก็ตามที

เพียงชั่วโมงเศษ เฮลิคอปเตอร์พาพวกเขาหลุดจากเมืองแห่งเทือกเขาสูงในม่านหมอกสู่พื้นราบแห่งแสงสว่างของแคว้นชมพูนุช แคว้นใต้สุดของประเทศมีอาณาบริเวณติดชายฝั่งทะเลนิดเดียวเท่านั้น  แต่ก็เป็นจุดเล็กๆที่เป็นยุทธศาสตร์สำคัญของประเทศเช่นกัน

พวกเขาเข้ามาสู่แคว้นแห่งความขัดแย้งแล้ว

ค่ายทหารใหญ่โตกว่าที่เคยเห็น เป็นจุดจอดเฮลิคอปเตอร์ เจ้าชายแวะเข้าไปทรงงานไม่นานก็เสด็จไปประทับยังพระตำหนักไม่ไกลจากค่ายทหารมากนัก และเป็นแถบที่มีผู้คนอาศัยอยู่หนาแน่น ภายในเมืองจึงมีไฟฟ้า ร้านค้า ถนนหนทางสะดวกสบาย

“จะให้เคอแสนอยู่เป็นเพื่อน อยากไปไหนก็บอกหรือถามเขาได้”เจ้านรพยัคฆ์เอ่ยขึ้นระหว่างเสวยมื้อเย็น “ที่นี่มีวัดตั้งอยู่กลางแม่น้ำ ภายในประดิษฐานพระพุทธรูปทองคำองค์ใหญ่ที่สุดในประเทศ  ส่วนทางต้นน้ำมีกิจกรรมล่องแก่ง แต่เราไม่รู้ว่าระดับน้ำตอนนี้สามารถล่องได้รึเปล่า ถ้าจะไปต้องตรวจสอบก่อนจะได้ไม่เสียเที่ยว”

ล่องแก่ง! 

กระต่ายหูตั้งทันทีที่ได้ยินกิจกรรมกลางแจ้งท้าทายแรงกายแรงใจ  และรุ่งขึ้นเจ้าตัวก็ไม่พลาดรีบลากเคอแสนออกไปสำรวจโลกกว้างพร้อมขบวนคุ้มกันอีกกลุ่มย่อมๆ

“ต้องพากันไปเยอะขนาดนี้เลยเหรอคุณเคอแสน”

“อย่าประมาทในสิ่งที่มองไม่เห็นครับ คุณอึดอัดมากหรือ?”

นพรัตน์นิ่งไปอึดใจก่อนฉีกยิ้มกว้าง “ไปกันเยอะๆก็สนุกดีครับ ล่องแก่งมันต้องหลายๆคนถึงจะมัน”

ขบวนรถยนต์แล่นออกจากวังไปท่ามกลางสายพระเนตรเจ้านรพยัคฆ์ ทรงยืนติดพระบัญชรจนท้ายขบวนค่อยจางหาย จึงค่อยถอนปัสสาสะแผ่วเบา

“เป็นห่วงนักก็อย่าเพิ่งให้ออกไปสิ”

สุรเสียงนุ่มนวลดังจากเบื้องหลังเจ้านรพยัคฆ์  สมเด็จพระราชาธิบดีแย้มโอษฐ์จนเห็นพระทนต์ขาวประทับบนพระเก้าอี้ไม้ขาสิงห์  พระองค์เพิ่งเสด็จมาถึงเมื่อรุ่งสางนี่เอง

“ไม่อยากให้เขารู้สึกเหมือนถูกกักบริเวณ เดี๋ยวจะปลอบกันลำบาก” เจ้าน้องยกมุมโอษฐ์ขึ้นเล็กน้อย

“ให้ไปอยู่กับพี่ไหมล่ะ จะได้ไม่ต้องกระเตงๆกันมาแบบนี้ เธอจะทำงานลำบากนะ”

“ไม่ลำบากหรอกพ่ะย่ะค่ะ” เจ้าน้องสรวล “แต่ถ้าเจ้าพี่พาไปอาจต้องกลุ้มพระทัยหนัก เพราะสนมนางในทางนั้นคงปั่นป่วนกันน่าดูชม”

เจ้าพี่ของเจ้าน้องเผลอสรวลดังคิกคัก

“คงจะจริง ข้อมูลว่าเป็นดารา หน้าตาดีเชียว คงปรามกันลำบาก เพราะตบมือข้างเดียวไม่ดังซะด้วยสิ” สายพระเนตรเหลือบมองเจ้าน้อง คล้ายมีอะไรบางเบาสื่อความนัย  “ข่าวคาวไม่น้อยเสียด้วยนะ”

ดวงเนตรราบเรียบตึงขึงขึ้นฉับพลัน จากนั้นทรงประทับบนพระเก้าอี้ กางแผนที่ให้สมเด็จทอดพระเนตรแทนการสนทนาเรื่องเดิม

“เราเข้าโอบล้อมพื้นที่จนใกล้ฐานที่ตั้งกลุ่มกบฏแล้ว ต่อไปนี้คงมีการตอบโต้หนักขึ้น จากนี้ไปพระองค์โปรดทรงงานอยู่แต่ในเมืองหลวงเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ”

“เอาเถอะ เสร็จงานจากที่นี่พี่จะกลับทันที เกือบลืม! หม่อมอลิซาเบธส่งพัสดุมาให้กล่องใหญ่เชียวล่ะ”

“หม่อมแม่” สุรเสียงทอดอ่อนยามนึกถึงมารดา  คงส่งเสื้อผ้าเครื่องใช้มาให้อีกเช่นเคย  เป็นพระองค์เองที่ไม่ได้เสด็จไปหาหลายเดือนแล้ว

แม่ลูกอยู่ห่างไกลกันครึ่งโลก  เพราะพระองค์เลือกจะกลับมาอยู่ที่บ้านเกิดเมืองนอนของพระบิดา  ทอดทิ้งมารดาไว้กับวงศาคณาญาติทางโน้น

แม่เลือกที่จะตายอยู่ในบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองเช่นกัน

ไม่มีใครสมหวังไปเสียทุกอย่าง  หม่อมแม่เคยพูดไว้เช่นนั้น

ส่วนพระองค์

เมื่อตัดสินใจเลือกที่ตายขององค์เองแล้ว ก็จะไม่เหนี่ยวรั้งใครไว้เช่นกัน


ลำน้ำจากเทือกเขาสูงสู่พื้นราบ กระแสน้ำไหลแรงกระทบโขดหินใต้น้ำจนเกิดเป็นลูกคลื่น เรือยางกระแทกคลื่นลูกแล้วลูกเล่าจนสายน้ำสาดกระเซ็น สร้างความสนุกสนานแก่ผู้สัมผัส  ร่างโปร่งหัวเราะเสียงดังไปตลอดเส้นทาง จนกระทั่งถึงจุดสิ้นสุดจึงขึ้นมารับชาอุ่นๆไปดื่มแก้หนาว

“จะไปไหว้พระต่อเลยไหม?” เคอแสนถามขึ้นหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเรียบร้อยทุกคน

“ไปสิ  เดี๋ยวตอนเย็นๆแวะเดินเที่ยวในเมืองด้วยได้รึเปล่า?” ร่างโปร่งเงยหน้าจากถ้วยชาถาม

เคอแสนเหลือบมองนายทหารตามหลัง ก่อนพยักหน้าตอบตกลง  เหตุเพราะคนตรงหน้าดูจะเข้าใจอะไรๆมากขึ้นกว่าเดิม พวกเขาจึงทำงานง่ายขึ้น

นพรัตน์มาถึงวัดที่คล้ายลอยอยู่กลางแม่น้ำไม่มีผิด สถาปัตยกรรมคงได้รับอิทธิพลมาจากพม่า เพราะมีความอ่อนช้อยของลวดลายกนกตามประตูหน้าต่าง ความใหญ่โตทำให้ร่างโปร่งอ้าปาก ตะลึงในความศรัทธาของคนสมัยก่อน ชายหนุ่มเดินลงเรือเพื่อจะข้ามไปยังวัดซึ่งประดิษฐานพระพุทธรูปทองคำ อันที่เป็นเคารพนับถือของคนที่นี่  เคอแสนนำชุดเครื่องบูชาแปลกตามาให้ มีธูปเทียนเหมือนในเมืองไทย แต่มีร่มกระดาษ ภาพพิมพ์ของสัตว์และธงห้าสีเพิ่มขึ้นมา

คำถามเกิดขึ้นบนใบหน้า เคอแสนจึงยิ้มพร้อมอธิบายให้ช้าๆ

“ร่มกระดาษแทนความร่มเย็น รูปสัตว์นี่ก็คือสัตว์ประจำวันเกิด และธงประจำพุทธศาสนา”

นพรัตน์พยักหน้ารับทราบก่อนเดินตามเคอแสนเข้าไปกราบไหว้พระพุทธรูปทองคำ จากนั้นออกมาถ่ายรูปภายนอก ด้วยภายในห้ามถ่ายรูปโดยเด็ดขาด  ร่างโปร่งเดินชมลวดลายตามผนังเรื่อยไปจนถึงศาลาเล็กริมน้ำ เห็นแม่เฒ่ากำลังให้อาหารปลาด้วยก้อนสีขาวกลมๆร้อยเป็นพวง

พอเห็นนพรัตน์จ้องมองอยู่ แม่เฒ่าเลยหันมายิ้มเห็นฟันดำเพราะกินหมาก พร้อมกับยื่นพวงก้อนกลมๆสีขาวให้เขา หากร่างโปร่งได้แต่ยิ้มไม่กล้ารับ

“เขาชวนทำบุญให้อาหารปลา รับไว้เถอะครับ”

เคอแสนกระซิบบอกด้านหลัง นพรัตน์จึงยกมือไหว้ขอบคุณ รับของมาพินิจพิจารณา  มันคือข้าวตอกปั้นเป็นก้อนแข็งๆ  เขารูดมันออกจากพวง โยนให้ปลาในน้ำกระโดดขึ้นมาแย่งกินอย่างสนุกสนาน แม่เฒ่าก็พลอยหัวเราะน้ำหมากกระเซ็นตามไปด้วย  ก่อนจากนพรัตน์ถ่ายรูปคู่กับแม่เฒ่าใจดีไว้เป็นที่ระลึก และเขาก็ได้ส้มที่แม่เฒ่าหยิบจากในตะกร้าส่งให้เป็นที่ระลึกเช่นกัน

ขบวนชายหนุ่มย้ายตัวเองมานั่งทานข้าวในร้านอาหารกลางใจเมืองเมื่อเวลาเย็นใกล้ค่ำ ดวงไฟริมถนนสว่างไสวเฉพาะในตัวเมืองเท่านั้น ผู้คนยังมีมาจับจ่ายใช้สอยไม่บางตา เพราะเป็นเมืองท่าแห่งเดียวในประเทศ จึงค่อนข้างคึกคักด้วยผู้คนและสินค้าจากต่างประเทศ

ร้านอาหารระดับห้าดาวในโรงแรมหรู หากเจ้าของเป็นชาวต่างชาติที่เข้ามาลงทุน เปิดไว้สำหรับรับรองแขกต่างชาติเป็นส่วนใหญ่ เพราะฉะนั้นเจ้ามือมื้อนี้ นพรัตน์จึงออกตัวขอจัดการเอง ด้วยตั้งแต่เช้าเห็นเคอแสนควักจ่ายมาตลอด

“ฝ่าบาทสั่งไว้”

และแม้ครั้งนี้ก็ยังได้คำตอบเดิม หากนพรัตน์เกรงใจเสียจนต้องกระซิบบอกคนคุมตัวโตว่า

“ถือซะว่าเป็นการขอบคุณจากผมที่อุตส่าห์มาเป็นเพื่อน” ชายหนุ่มกลืนประโยคมาคอยจับตากันหนีไว้ในคอ

เคอแสนนิ่งไปชั่วครู่ก่อนพยักหน้าไม่ขัดศรัทธา

นพรัตน์นั่งทานอาหารพร้อมคุยกับผู้ติดตามคนอื่นๆไปด้วยตลอด ไม่รับรู้ว่าตัวเองเป็นเป้าสายตาคนรอบข้างจนเคอแสนยังสังเกตเห็นได้ง่ายๆ

องครักษ์ยิ้มกริ่มเมื่อพิจารณาใบหน้าและบุคลิกเปิดเผยจริงใจของอีกฝ่าย ไม่น่าแปลกใจเลยสักนิด กอปรกับอีกฝ่ายเป็นดาราจึงโดดเด่นผิดกับคนเดินถนนทั่วไป เลยเป็นจุดสนใจโดยไม่รู้ตัว

และเพราะทั้งกลุ่มมีแต่ชายหนุ่ม บริกรจึงแนะนำบาร์เหล้าในโรงแรมให้ร่างโปร่งตาโตหลังรับประทานอาหารเสร็จ ด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าบาร์เหล้าในประเทศอันดูเงียบสงบจะเป็นอย่างไร จึงลากเคอแสนและผู้ติดตามเข้าไปในผับมืดสลัว

“คุณจะดื่มเหล้าหรือ?”

“อืม แป๊บเดียวเท่านั้นล่ะ”

นพรัตน์ยิ้มก่อนมองสภาพบาร์ไม่ต่างไปจากย่านอาร์ซีเอ เพียงแต่เปิดเพลงต่างกัน และไม่ตลบอบอวลด้วยควันบุหรี่

เป็นเพราะยังหัวค่ำจึงมีลูกค้าบางตา ชายหนุ่มสั่งเบียร์มาดื่ม หากผู้ติดตามบางรายเพียงแต่ถือไว้เฉยๆ

ร่างโปร่งกวาดสายตามองไปรอบๆจนสะดุดเข้ากับหญิงสาวหน้าตาดีกลุ่มหนึ่งมองมาอยู่ก่อนแล้ว หญิงคนหนึ่งในกลุ่มนั้นยิ้มให้ เขาจึงยิ้มตอบก่อนหันหน้าคุยกับองครักษ์

“มีสาวๆออกมาเที่ยวบาร์เหล้าด้วย ผมคิดว่าผู้หญิงที่นี่เขาไม่เที่ยวกลางคืนกันซะอีก”

“ผลอีกด้านหนึ่งของความเจริญไงครับ ครอบครัวไหนฐานะดีส่งลูกไปร่ำเรียนเมืองนอกเมืองนา กลับมาก็พาสิ่งเหล่านี้มาด้วย ยากที่จะต้านกระแสครับ เราได้แต่จำกัดให้อยู่ในขอบเขตที่เราควบคุมได้ทั่วถึง”

บริกรวางเครื่องดื่มสีทองในแก้วใสบนโต๊ะขัดการสนทนา และทำให้เคอแสนขมวดคิ้วมุ่น

“ไม่ได้สั่งนี่”

“ครับ แต่คุณผู้หญิงโต๊ะนั้นสั่งให้เอามาให้ครับ” บริการพยักพเยิดหน้าไปทางกลุ่มหญิงสาวที่นพรัตน์สะดุดตา แล้วเดินกลับออกไป

“เสน่ห์แรงจริงคุณ”

นพรัตน์หัวเราะพร้อมยักคิ้วให้เคอแสน ก่อนกระดกน้ำสีทองลงคอหมดแก้ว จากนั้นค้อมศีรษะขอบคุณผู้หญิงที่มองเขาไม่คลาดสายตา

ชายหนุ่มสั่งค็อกเทลส่งคืนให้ หากแต่ไม่นาน ผู้หญิงสี่ห้าคนก็ถือค็อกเทลนั้นกลับมายังพวกเขา

นายทหารดูตื่นตัวขึ้นเมื่อพวกเธอขอนั่งด้วย และนพรัตน์ก็ไม่ขัด ยิ้มตอบด้วยอารมณ์กรึ่มๆ คุยภาษาอังกฤษกระท่อนกระแท่นพร้อมภาษาใบ้กับสาวเจ้าที่มีอัธยาศัยดีไปได้ไม่นาน เคอแสนก็เอนตัวมากระซิบกระซาบ

“พวกเธอเป็นผู้หญิงขายบริการ ยังไงบอกปัดไปเถอะครับ”

คิ้วได้รูปเลิกขึ้น “อ้าว! หรือครับ คิดว่ามาเที่ยวเสียอีก”

“ที่นี่อาชีพหญิงบริการเป็นอาชีพถูกกฎหมายครับ”

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 04-08-2013 10:19:58

เป็นความรู้ใหม่และน่าประหลาดใจ ดูขัดๆกับความสงบงดงามบนดินแดนนี้  แต่จะว่าไป อาชีพนี้ก็มีมาแต่โบราณนานนมแล้วนี่นะ  นพรัตน์พยักหน้า มองผู้หญิงหน้าสวยแลนุ่มนิ่มส่งยิ้มให้ไม่ได้ขาด พวกเธอไม่ได้ทำตัวรุ่มร่าม ใบหน้าขาวเหลืองนิดๆกับริมฝีปากอิ่มถูกชะตาทำให้นพรัตน์ลำบากใจในการบอกปัด จึงหยิบเงินดอลล่าร์ส่งให้หล่อนหลายใบเป็นค่าเสียเวลา  หากหญิงสาวเนื้อตัวหอมกรุ่นประคองมือเขาไว้ ในดวงตาสื่อความหมายให้เลือดหนุ่มในตัวเต้นพล่าน ก่อนกระตุกวูบด้วยรู้สึกเหมือนเห็นดวงตาใครบางซ้อนทับบนวงหน้าสวย  อาการนิ่งงันเหมือนตอบรับทำให้เคอแสนอดสะกิดหลังไม่ได้

“ถ้าคุณจะรับบริการก็ไปเถอะครับ เดี๋ยวผมเฝ้าให้” เคอแสนยอมตามใจอีกฝ่ายตามที่องค์นรพยัคฆ์สั่งไว้ โดยไม่ได้เฉลียวใจในเรื่องดังกล่าวแม้แต่น้อย

นพรัตน์สบตาหญิงสาว หน้าใครบางคนที่เขานึกหมั่นไส้กลับโผล่ขึ้นในหัว อะไรบางอย่างทำให้เขาต้องกัดริมฝีปาก สลัดมันออกไปจากความรู้สึก และตอบรับไมตรีหญิงสาวตรงหน้า คล้ายจะให้กลบความรู้สึกไม่เข้าท่าให้มิดลงในหัวใจ จึงไม่ปฏิเสธเมื่อทางสะดวก พร้อมกับคว้ามือหญิงสาวลุกขึ้น และกระซิบเบาๆ บอกให้เพื่อนของเธอไปกับหนุ่มๆทางเขาด้วย

สาวเจ้าหันไปส่งภาษาให้เพื่อนๆเข้าไปจับคู่กับนายทหารหนุ่มที่ทำหน้าตาตื่นๆหันมองเคอแสน

ท่านมหาดเล็กถอนใจกับแววตาเต้นระริกของนายทหารหนุ่ม จะให้มองแขกเจ้าชายมีความสุขอยู่คนเดียวก็กระไรอยู่ จึงรั้งนายทหารไว้กับตัวหนึ่งคน ที่เหลือก็ปล่อยให้ไปใช้บริการเป็นเพื่อนแขกคนสำคัญ

เคอแสนนั่งรออยู่พักใหญ่ด้วยท่าทางปกติ แม้จะดื่มไปหลายแก้วก็ตาม

คนที่นี่ดื่มเหล้าเป็นกิจวัตร

ผ่านไปพักใหญ่คนที่หายไปก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมอาการแช่มชื่นบนใบหน้า

“กลับกันได้แล้วนะครับ”


ทั้งหมดกลับมาถึงตำหนักอันเป็นที่ประทับเป็นเวลาสามทุ่มเศษ  พอทุกคนลงจากรถก็พบนายทหารยามยืนรอรับอยู่ก่อนแล้ว

“ฝ่าบาทเชิญทุกท่านที่ห้องทรงงานครับ”

เพียงนายทหารตรงหน้าพูดจบ นพรัตน์ก็รู้สึกถึงเหงื่อเย็นๆที่หลัง ความสุขเมื่อครู่หายหมดเกลี้ยง ทุกคนเดินตัวตรงไปยังห้องทรงงาน

วรองค์สูงใหญ่ทรงยืนติดริมพระบัณชร เป็นที่สะดุดตาผู้เข้ามาใหม่ก่อนจะรีบก้มหน้าหลบสายพระเนตรแข็งกร้าวดุดันราวกับมีดวงไฟพวยพุ่งออกมา  ทุกคนยืนนิ่งสนิทภายในห้อง ไร้เสียงสำเนียงใดๆจนน่าอึดอัด

นพรัตน์รวบรวมความกล้าเงยหน้ามองเจ้านรพยัคฆ์ ร่างทั้งร่างแข็งค้างด้วยอีกฝ่ายจงใจมองเขาอยู่ก่อนแล้ว และในดวงเนตรคมดุนั้นกำลังโกรธเขาเป็นฟืนเป็นไฟอย่างไม่ต้องสงสัย

“ไม่มีที่เที่ยวอื่นแล้วรึไง ถึงได้พากันไปเที่ยวบาร์เหล้าแบบนั้น”

สุรเสียงราบเรียบหากสร้างแรงกดดันให้เคอแสนเหงื่อโทรมกาย รีบคุกเข่าขอประทานอภัยโทษ นายทหารคนอื่นจึงกระทำตาม ร่างโปร่งเลิกลั่กมองนายทหารทั้งกลุ่มคุกเข่าจึงจะทำตาม หากพระหัตถ์แข็งฉุดฉวยไว้เสียก่อน

ดวงตาสั่นไหวประสานดวงเนตรคมกร้าวที่สะท้อนความรู้สึกห่วงใย และผิดหวังเล็ดลอดออกมาบางเบา ทำให้หัวใจดวงเล็กกระตุกวูบ

“สถานที่ท่องเที่ยวสวยงามทรงคุณค่าของปัญจคีรียังมีอีกมากมาย  ไปดูและซึมซับสิ่งเหล่านั้นไว้จรรโลงจิตใจตัวเองเถอะนะ”

เจ้าชายตรัสกับร่างโปร่งเพียงเท่านั้นก่อนเสด็จดำเนินลิ่วออกไป ทิ้งให้ทุกคนภายในห้องทรงงานลุกขึ้นยืนหน้าเสีย  จากนั้นนัมทัคจึงเข้ามา

“คุณนพรัตน์ไปพักผ่อนเถอะครับ” องครักษ์คู่หูเคอแสนเอ่ย ก่อนหันไปสั่งนายทหารที่ติดตาม “ตามฉันมา นายด้วย”

นพรัตน์เดินคอตกกลับห้องพัก มองเคอแสนและนายทหารหนุ่มแยกไปอีกทาง

ดีไม่ดีคนพวกนั้นอาจถูกลงโทษ เพราะความอยากรู้อยากลองไม่ดูกาลเทศะของเขาเอง  ที่ร้ายไปกว่านั้นคือแววตาจากร่างสูงที่สื่อถึงความผิดหวังในตัวเขา สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกเสียใจและเจ็บจุกจนพูดไม่ออก

ตอนทำล่ะไม่คิด!

พรุ่งนี้ต้องไปขอโทษ... 

คนก่อเรื่องนอนก่ายหน้าผากคิด

คืนนี้เป็นอีกคืนบนแผ่นดินต่างบ้านต่างเมืองที่ทำให้นพรัตน์นอนไม่หลับกระสับกระส่าย พลิกตัวไปมาจนหงุดหงิดตัวเอง 

ถ้ารู้ว่าจะต้องทรมานแบบนี้ไม่ริทำเสียก็ดีหรอก

หัวใจเจ้ากรรมยังคงสั่นระรัวไม่หาย กลัวอีกฝ่ายเกลียดขี้หน้า จนต้องร้อนรนอยู่ไม่เป็นสุข ทว่าก็ทำให้รู้ตัวว่าอีกฝ่ายเริ่มเข้ามามีอิทธิพลกับตัวเองขนาดไหน

และสิ่งที่ทำก็เพื่อปิดบังอะไรบางที่กำลังก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วเงียบๆ

ชายหนุ่มพ่นลมหายใจใส่หน้าตัวเองจนเส้นผมกระจาย ก่อนสะบัดผ้าห่มออกไปนั่งมองท้องฟ้ายามราตรีกับความเงียบงันทั้งคืน


ภายในห้องบรรทมที่อวลไปด้วยกระแสความกรุ่นโกรธแขวนลอยในอากาศ  สมเด็จพระราชาธิบดีรีบเสด็จมาหาด้วยรู้ข่าวว่าพระอนุชากำลังกริ้วนายทหารคนสนิทเป็นฟืนเป็นไฟ เพราะสั่งลงโทษทันทีที่มาถึง กำลังประทับคอยฟังเจ้าน้องอธิบาย

“หม่อมฉันไม่ต้องการให้เขาจดจำแต่เรื่องแบบนี้กลับไปยังบ้านเมืองเขา”

“พี่เข้าใจเธอนะ แต่ในอีกด้านหนึ่งเขาก็เป็นผู้ชาย และอยู่ในภาวะกดดันจากสิ่งที่เผชิญ คงหงุดหงิดเอาการอยู่ ถึงไม่คำนึงว่าตัวเองอยู่ในสถานะแขกของเธอ และเคอแสนเขาก็หวังดีที่อยากจะรับรองไม่ให้ขาดตกบกพร่อง  หายโมโหเสียเถอะ ถ้าไม่อย่างงั้นนายทหารพวกนั้นคงวิ่งรอบค่ายจนกระอักเลือดกันไปข้างหนึ่งล่ะ”

ประกายในดวงเนตรสว่างวาบ ริมโอษฐ์เม้มแน่นก่อนคลายออก คล้ายดึงสติให้กลับมาดำรงอยู่ที่เดิมได้แล้ว จึงเสด็จออกไปรับสั่งกับนายทหารหน้าห้อง

“ไปบอกให้หยุดวิ่ง และมาพบฉันพรุ่งนี้เช้า”

สมเด็จพระราชาธิบดีสังเกตท่าทีอีกฝ่ายด้วยสายพระเนตรตรึกตรองอะไรบางอย่าง ก่อนสรวลออกมาเบาๆ

“พี่ว่าเขาเป็นคนฉลาดนะ หลายวันที่ผ่านมาก็พอจะทำให้เขาเข้าใจอะไรหลายอย่างในบ้านเมืองเราได้อยู่  เพราะฉะนั้นอย่าเป็นห่วงเขามากนักเลย อีกไม่นานเขาก็จะกลับไปบ้านเกิดเมืองนอนของเขาแล้วล่ะ”

สุรเสียงนุ่มนวลหากทำให้พระหทัยของเจ้านรพยัคฆ์กระตุกชาวาบ แม้จะเป็นเรื่องที่รู้ทั้งรู้ก็ตามที

“พ่ะย่ะค่ะ ถึงจะแค่ไม่นานแต่ก็อยากทำให้เขาได้เห็นวัฒนธรรมดีงาม ผู้คน ในหลายๆด้านก่อนที่เขาจะจากไปให้มากที่สุด”

“เพื่ออะไรหรือ? ทำไมจะต้องลำบากอธิบายในเหตุผลซับซ้อนของเราให้เขาฟัง  เพียงแค่รับรองให้ดี ตามที่เขาต้องการ เมื่อเขากลับไป เขาก็จะบอกเล่าแต่สิ่งดีๆ และนี่ก็คือจุดประสงค์ในการรั้งตัวเขาไว้มิใช่หรือเสือน้อย”

พระอนุชาไม่ตรัสอะไรต่อ หากผินพักตร์ไปยังความมืดมิดด้านนอกบัญชร พร้อมกับถอนพระปัสสาสะให้สมเด็จเลิกขนงสนเท่ห์

เสือน้อย...

TBC

เจอกันใหม่อาทิตย์หน้าจ้าาา  :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 04-08-2013 10:33:06

เหอะๆ นายเอกเราร้ายจริงๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 04-08-2013 11:08:44

แหม มันน่าขย้ำซะจริง ๆ เชียวนายเอกของเรา

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 04-08-2013 11:45:06

กระต่ายน้อยซนน่าดู
อย่างนี้มันต้องจับมาลงโทษเสียให้เข็ด

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 04-08-2013 12:34:28

รอวันตบะแตก คิคิ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 04-08-2013 12:37:21

อร๊ายยยย หึงอ่ะดิ้  :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Also ที่ 04-08-2013 13:46:34

 :mew2: อาทิตย์หน้ามาต่อจริงๆนะคะ อยากอ่านต่อแล้วอ่า

สนุกมากๆเลยค่ะ อ่าน2ตอนรวดก้อยังรู้สึกว่าไม่พอ หุหุ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: korinasai ที่ 04-08-2013 14:02:14

คนปากแข็ง!! ระวังคุณกระต่ายหนีกลับบ้านไปก่อนเถอะ!

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 04-08-2013 14:51:37

เริ่มหวั่นไหวแล้วทั้งคู่
คนนึงพยายามปกปิด
ส่วนอีกคนแสดงออกโจ่งแจ้งมาก
เฮ้อ...อ่านเท่าไหร่ก็ไม่พอ ลุ้นมาก...

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: AGALIGO ที่ 04-08-2013 15:57:13

จะได้กลับมั้ยน้อ

+ เป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: BitterSweet~ ที่ 04-08-2013 16:36:53

กระต่ายน้อยทำไปเพราะต้องการกลบความรูสึกบางอย่างที่อธิบายไม่ได้
องค์เสือน้อยทำไปเพราะความรู้สึกลึกๆ ในใจที่อธิบายไม่ได้เช่นกัน

รออ่านตอนต่อไปค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 04-08-2013 18:32:09

อย่าว่าแต่เจ้าจะทรงกริ้วเลยค่ะ อิชั้นก็นึกอยากโบกพ่อกระต่ายสักทีนักเชียว
หวงงงงงงนะ ให้รู้ซะมั่ง

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: hobazaki ที่ 04-08-2013 18:44:50

ตีๆๆๆๆๆๆๆๆ กระต่ายน้อง บังอาจไปเที่ยวหญืงเหรอ เดี๋ยวให้องค์เสื้อน้อยขย้ำกินซะเลย  :z1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: akiko ที่ 04-08-2013 19:34:31

ตอนนี้คุณกระต่ายน้อยเริ่มรูุ้สึกตัวแล้วว่า เริ่มมีใจให้กับ เจ้าชายเสือน้อยของเรา

แต่ไม่น่าไปเที่ยวผู้หญิงเลย เจ้าชายเสียใจแย่ิเลย
 :hao5: :hao5:

ขอบคุณที่มาต่อคะ
ลงตอนหน้าเร็วๆๆนะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 04-08-2013 20:06:26

แล้วสายตาของฝ่าบาทพูดว่าอย่างไรเหรอกระต่ายน้อย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 04-08-2013 20:24:59

ง่า กระต่ายทำไมทำแบบนี้ล่ะ สงสารองค์ชายแย่เลย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/
เริ่มหัวข้อโดย: Monochrome ที่ 04-08-2013 20:26:00

กระต่ายหวั่นไหว

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 05-08-2013 14:10:01

นั่นเรียกว่าหึงใช่มั้ย...กระต่ายน้อยหวั่นไหวแล้ว
เหลือแค่รอให้เสือรีบมาขย้ำ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: AeRoMoZa ที่ 06-08-2013 03:32:09

ทั้งกระต่ายน้อยและเสือน้อย
เริ่มรู้สึกอะไรกับอีกฝ่ายแล้ว แต่จะรู้ตัวกันเมื่อไหร่นะ
ลุ้นต่อ อยากอ่านอีกเยอะๆเลยค่ะ น่ารัก

รออ่านต่อนะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: pockypocky ที่ 06-08-2013 07:25:53

กระต่ายซนมากกกกกกก

ขอให้เสื้อตบะแตกในเร็ววันด้วยเท๊อะ  :call:

แล้วมาต่อไวๆนะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: kataiyai ที่ 06-08-2013 08:11:09

ไม่ทันไรเสือน้อยออกอาการหวงกระต่ายซะแล้ว  :laugh:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 06-08-2013 21:45:30

เจ้าชายเสือน้อยหึงใช่มั้ยล่ะ รีบๆรู้ใจตัวเองนะเจ้าชาย
กระต่ายจอมซนเริ่มหวั่นไหวแล้วใช่มั้ย
ที่ทำกับสาวนางนั้นเพราะกำลังสับสนแน่เลย
เรื่องนี้ยิ่งอ่านก็ยิ่งสนุก มาต่อตอนต่อไปเร็วๆเน้อ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 07-08-2013 06:46:45

กระต่ายทำไมทำงี้ล่ะ เดี๋ยวก็โดนเสือขย้ำหรอก  :katai1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: dorazombie ที่ 11-08-2013 15:35:03

รวมเล่มเถอะค่ะ ขอร้อง!!... บรรยายดีเหมือนได้ไปเที่ยวกับกระต่ายน้อยเลยอ่ะ องค์ชายก็เท่ห์ กินเด็กอีกต่างหาก ตัวละครก็ลงตัวดี ไม่มากไม่น้อยเกินไป  อ่านแล้วก็ต้องยอมรับว่า ความเจริญมาพร้อมกับความเสื่อมจริง ๆ นะ ถ้าไม่สามารถจัดการดูแลได้ดีความเสื่อมก็มาเยือน เหมือนหลายๆ ในประเทศเรา ท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ก็กลายเป็นเชิงธุรกิจกันซะหมด เฮ้อ...

ติดใจตั้งแต่เรื่องพี่ขรรค์ - วาฬ และก็ พี่ทิ - ข้าวหอม แล้วค่ะ อยากให้มีรวมเล่มอีก เราว่าเรื่องนี้อ่ะ ใช่เลย..

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 18-08-2013 22:26:23

น้องต่ายอยู่ไหนนนนน   :3129:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: BitterSweet~ ที่ 22-08-2013 13:33:29

มารอกระต่ายกับเสือน้อย ^^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: akiko ที่ 22-08-2013 15:29:42

มารอคะ

แอบกดดันเล็กๆๆ
 :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.8-9 P5 04/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: จ๊ะจ๋า ที่ 23-08-2013 22:15:04

 :mew2: รออยู่นะ หายไปใหนหนอ
 รอฉันรอเธออยู่ แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด
เธอจะมาๆ เมื่อไร นัดฉันไว้  ทำไมไม่มา
 o18 หากว่างก็มาต่อนะค่ะ จุ๊บ

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch.10 P6 24/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 24-08-2013 12:46:36

หวายยย ขอโทษที่ให้รอค่าา ตอนที่ 10 มาเเล้วนะคะ

10

อากาศเย็นสบายยามเช้าของทางใต้แตกต่างจากทางตอนบนของประเทศซึ่งหนาวเหน็บจับขั้วหัวใจ  ร่างโปร่งที่เพิ่งได้หลับเมื่อตอนใกล้ฟ้าสางลืมตาตื่นแต่เช้าด้วยมีบางอย่างติดค้างในหัวใจ

“จะออกไปเดินเล่นรอบๆตึกนี่ล่ะ”

นพรัตน์เอ่ยบอกพลทหารหน้าห้องเบาๆ ก่อนเดินตัวลอยๆไปยังพื้นหญ้าเขียวชอุ่มด้านล่างที่ยังเงียบสงบ  สายตาคู่กังวลไล่มองหน้าต่างชั้นบนไปทีละห้องจนถึงห้องที่องค์นรพยัคฆ์ประทับและหยุดแช่อยู่อย่างนั้น

ความว้าวุ่นเข้ารุ่มเร้าหัวใจชายหนุ่ม ริมฝีปากบางสีสดเม้มแน่นแล้วต้องผงะตกใจเมื่อกรอบหน้าต่างว่างเปล่ากลับมีเงาของร่างสูงใหญ่ปรากฏขึ้นตรงกลาง พร้อมกับมองตรงมายังเขาไม่ไหวติง

ทั้งสองประสานสายตาหากันเงียบงันจนร่างโปร่งเป็นฝ่ายอึดอัดใจเสียเอง ด้วยแม้ไม่เห็นประกายคมดุในดวงเนตรนั้น หากความรู้สึกกำลังบอกเขาว่า อีกฝ่ายยังโกรธเขาไม่จางหาย

นี่ถ้าเป็นคนธรรมดาเขาจะตะโกนบอกขอโทษเสียตรงนี้เลย

หากเพียงคิด ร่างสูงก็หายไปจากกรอบหน้าต่างทรงสูง นพรัตน์ถอนหายใจยาว รู้สึกเสียใจบอกไม่ถูกที่ถูกเมินกันอย่างนี้ จึงเดินคอตกไปตามพื้นหญ้าเขียวขจี

พื้นที่ลาดเอียงสู่สระบัวขนาดใหญ่ชูดอกละลานตาจึงหยุดนั่งลง มองแมลงปอบินฉวัดเฉวียน  ดอกบัวสีขาวอวดกลีบดอกพลิ้วไหวไปตามสายลมอ่อนเย็นฉ่ำยามเช้า

ร่างสูงเพรียวนั่งชันเข่ามองผิวน้ำกระเพื่อมเป็นวงกว้าง ความรู้สึกอึดอัดในอกเต้นเร่า  ไม่คิดว่าการเมินหน้าหนีของอีกฝ่ายจะทำให้ตัวเองรู้สึกรู้สาได้ถึงขนาดนี้

ดวงเนตรคู่คมดุเป็นนิจทอประกายผิดหวังเสียใจเพียงเสี้ยววินาทีก็ทำเอาเขาตัวชา

ชายหนุ่มถอนหายใจยาวพ่นระบายความอึดอัดก่อนหงายหลังทิ้งตัวลงพื้นหญ้า ประสานมือรองศีรษะ เหม่อมองท้องฟ้าสีสดใสเหมือนดวงตาของใครอีกคน

มือขาวเรียวยาวค่อยๆชักออกจากใต้ศีรษะ เคลื่อนมาแตะบริเวณอกด้านซ้าย พลางหลับตาลงปิดรับทุกสรรพสิ่ง ฟังเพียงเสียงหัวใจตัวเองกำลังตะโกนออกมาดังๆ

ทำไมต้องมารู้สึกอะไรกับคนๆนี้ด้วย

เพียงแค่คิดก็เห็นอุปสรรคนานัปการจนไล่นิ้วนับไม่หวาดไม่ไหวแล้ว

ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น ก่อนดีดตัวลุกขึ้นเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าทางด้านหลัง

“พระองค์!”

วรองค์สูงใหญ่เหมือนชนชาติตะวันตกเสด็จมาประทับด้านหลัง พระเศียรก้มลงทอดเนตรคนที่ทำให้พระองค์ต้องว้าวุ่นพระทัยนิ่งก่อนลดองค์ลงบนพื้นหญ้าเคียงข้างคนหน้าตาตื่น ผินพักตร์ไปยังสระบัวออกดอกสะพรั่ง

นพรัตน์มององค์นรพยัคฆ์นั่งนิ่งไม่ตรัสอะไรสักคำ ความเงียบค่อยคืบคลานจนรู้สึกเหมือนหูตัวเองจะดับลงในเวลานี้  หากภาพตรงหน้าก็ทำให้ชายหนุ่มลอบกลืนน้ำลายฝืดๆ 

จะไม่ด่าว่าเขาสักคำหรือ  หน่อยหนึ่งก็ได้
 
ทว่าทุกอย่างอยู่ในความสงบจวบจนวงพักตร์เข้มดุหันมาสบตาเขาอย่างช้าๆ

“กระ...กระหม่อมเสียใจ” นพรัตน์เหลือบมองอีกฝ่ายอย่างหวาดๆ “จะ...จะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว”

องค์นรพยัคฆ์เพียงพยักพักตร์รับน้อยๆ ทอดเนตรดวงตาดำขลับบนผิวขาวเนียนละเอียดกำลังทอประกายโศกสลด ริมฝีปากสีสดเม้มเข้าหากันแน่น รอคอยคำตอบด้วยความกระวนกระวายใจ

กระต่ายขาวตัวนี้กำลังสั่นสะท้าน ทั้งๆที่ตอนทำไม่คิดถึงพระทัยเลยสักนิด  แต่ก็นั่นล่ะ...  ถ้าอยู่เฉยๆเป็นก็คงไม่ใช่กระต่าย  ไม่ใช่กระต่ายตัวนี้ที่เอาตัวรอดจากสถานการณ์คับขันมาได้ 

เหมือนดังกระต่ายป่า ถ้าประสงค์จะเอามาเลี้ยง กระต่ายตัวนี้จะเชื่องสักเท่าไร องค์สูงใหญ่ถอนปัสสาสะแผ่วเบา

“วันนี้วางแผนจะไปไหนรึเปล่า?” เจ้าเสือน้อยเปลี่ยนเรื่องคลายสถานการณ์อึดอัดนี้ให้อีกฝ่าย

“ปะ...เปล่า ไม่มีพ่ะย่ะค่ะ”

พระขนงเข้มเลิกขึ้น ก่อนแย้มโอษฐ์จะยิ้มก็ไม่เชิงจะบึ้งก็ไม่ใช่

“เบื่อที่จะค้นหาสิ่งแปลกๆใหม่ๆแล้วรึ?”

นพรัตน์เผลอขึงตาใส่ ก่อนตวัดเสียงห้วน “ไม่ใช่พ่ะย่ะค่ะ แค่คิดว่าอยู่เฉยๆคงทำให้ใครๆเดือดร้อนน้อยลงก็เท่านั้น”

วรองค์สูงไม่ตอบหากยกมุมโอษฐ์ขึ้นเล็กน้อย  “เดี๋ยวจะพาไปทะเล ถ้าอยากเล่นน้ำก็เอาเสื้อผ้าไปเปลี่ยนด้วยก็ได้นะ”

นพรัตน์ตาโต เพราะเมื่อไม่กี่วันก่อนเขายังอยู่บนเทือกเขาสูงในม่านหมอกหนาวเย็นอยู่เลย ตอนนี้จะได้ไปลงทะเลซะแล้ว  ภูมิประเทศนี้ช่างหลากหลายจนอะไรก็ดูน่าตื่นตาตื่นใจไปเสียหมดเลยจริงๆ

แต่ว่า...

“พระองค์ไม่กริ้วกระหม่อมแล้วนะพ่ะย่ะค่ะ”

พระขนงเลิกขึ้นเป็นคำถามอีกครั้ง ก่อนตรัส “ถ้ากริ้วแล้วจะทำไม?”

ย้อน!

นพรัตน์มองใบหน้าเคร่งเครียดคลายลงราวลดอายุกลับไปเป็นเด็กวัยรุ่นกวนประสาท ความรู้สึกเศร้าเสียใจเมื่อครู่หายเกลี้ยง พ่นลมหายใจต่อหน้าพระพักตร์

“แล้วจะให้กระหม่อมทำอะไรถึงจะหายกริ้ว?” กระต่ายกรุงเทพเชิดคางท้า  ยังไงก็เป็นลูกไก่ในกำมืออยู่แล้วนี่

หากดวงเนตรคมเข้มดุจท้องทะเลลึกทอประกายวูบวาบจนคนมองอดรู้สึกประหวั่นไม่ได้

“แล้วเราจะบอกทีหลัง”

เจ้านรพยัคฆ์ทรงลุกขึ้นยืนพร้อมทอดพระเนตรร่างเพรียวอ้าปากค้างเพราะสุรเสียงเข้มหมายมาดของพระองค์

“กลับเข้าไปในตึกกันได้แล้ว”



ท้องทะเลคลื่นลมสงบต้องแสงแดดทอประกายวิบวับ ภายใต้พื้นน้ำสีเขียวมรกตคือพื้นทรายขาวสะอาด  หากสิ่งที่ทำให้ผู้มาใหม่ตื่นตาตื่นใจมากที่สุดคือสายน้ำตกจากหน้าผาสูงไหลร่วงบรรจบผิวน้ำเค็ม เกิดเป็นฟองขาวกระจายเป็นวงกว้าง และบนชะง่อนหินจุดสูงสุดของน้ำตกมียอดเจดีย์สีทองตัดกับท้องฟ้าสีครามตั้งเด่นสะดุดตา

“สวยมาก! ไม่อยากจะเชื่อ” กระต่ายยื่นอ้าปากค้างบนชายหาด เงยหน้ามองภาพตรงหน้าเหลือเชื่อเกินจะบรรยาย “ขอถ่ายรูปได้ไหม” มือขาวเอื้อมไปเขย่าข้อพระกรอย่างลืมตัว

องค์นรพยัคฆ์สรวลกว้างกับท่าทางราวกับเด็กได้ของเล่นใหม่ ท่ามกลางสายตาองครักษ์รอบข้าง

“ได้สิ มา เดี๋ยวฉันถ่ายให้”

นพรัตน์ยื่นกล้องให้อีกฝ่ายถ่ายรูปตนเองกับภาพประทับใจเบื้องหลัง จากนั้นพระองค์จึงชี้ชวนให้ถ่ายรูปน้ำตกในมุมอื่นๆ

“น้ำทะเลแถบนี้ชาวบ้านเขาถือว่าเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์ เพราะไหลผ่านพระธาตุจากบนยอดเขา ชาวบ้านเขาเลยไม่ทำประมงในแถบนี้ จึงเหมือนเป็นการอนุรักษ์ธรรมชาติกลายๆ”

“เป็นความโชคดีของกุ้งหอยปูปลาแถวนี้ ที่คนยังยึดศาสนาเป็นหลักในการดำเนินชีวิต ทำให้เบียดเบียนสัตว์ร่วมโลกน้อยลง แบบนั้นรึเปล่าพ่ะย่ะค่ะ” นพรัตน์ยิ้มใส่พระเนตร

“ใช่ แต่กระแสโลกเปลี่ยนไปทุกวัน ฉันไม่รู้ว่าคนจะยังคิดแบบนี้ไปถึงเมื่อไรกัน”

เจ้านรพยัคฆ์พาอีกฝ่ายลุยน้ำทะเลไปขึ้นเรือสปีดโบ๊ท “เกาะที่เราจะไปเป็นแหล่งปะการังที่สมบูรณ์ที่สุด เพราะทางการไม่อนุญาตให้มีโรงแรมร้านค้าบนเกาะ และนักท่องเที่ยวต้องไปกับเจ้าหน้าที่เท่านั้น บางเกาะเราปิดไม่เปิดเป็นสถานที่ท่องเที่ยวเพราะเป็นแหล่งวางไข่ของเต่าทะเล”

ร่างโปร่งนั่งฟังวรองค์สูงใหญ่ตรัสไปเรื่อยๆ พระเกศาถูกแรงลมตีพันกันยุ่งเหยิง หากวงพักตร์กระจ่างใสยามได้บอกเล่าสิ่งอันเป็นที่น่าภาคภูมิใจ เรือแล่นผ่านเกาะเล็กเกาะน้อยไปยังจุดดำน้ำที่เพียงแค่มองจากบนเรือก็เห็นเหล่าปะการังใต้พื้นน้ำสีมรกตรำไร

เคอแสนมองเจ้าชีวิตยกริมโอษฐ์โค้งหลายต่อหลายครั้งในวันนี้ มากกว่าทั้งชีวิตที่เขาเห็นมาเสียอีก ก่อนหันไปมองแขกต่างเมืองกระโดดลงน้ำไปเรียบร้อย พร้อมเสียงหัวเราะกวักมือเรียกพระองค์ท่านตามลงไปด้วย

องครักษ์ประจำองค์นรพยัคฆาภูบดินทร์มาแต่เริ่มแรกผ่อนลมหายใจแผ่วเบา เขาอยู่รับใช้ใกล้ชิดถึงเพียงนี้ ทำไมจะไม่รู้ว่าเจ้าชีวิตของเขาต้องผ่านอะไรมาบ้าง ทุ่มเทพระวรกายเพื่อแผ่นดินนี้มาเสียเท่าไร  หายใจเข้าออกคือความเป็นอยู่ของคนในชาติ สายพระเนตรในวัยเยาว์หายไปจนสิ้นยามย่างพระบาทเข้ามาเหยียบบนแผ่นดินพระบิดา และเมื่อครั้งพระบิดาสิ้นพระชนม์ รอยสรวลก็ยิ่งห่างไกลไปจากวงพักตร์

ทุกวันของพระองค์อยู่เพื่อแผ่นดินที่คนทั้งโลกให้คำจำกัดความว่าล้าหลัง ด้อยพัฒนา

หากวันนี้แขกต่างถิ่นจะทำให้พระองค์สรวลบ่อยขึ้นเขาก็ยินดีจะรับรองเป็นอย่างดี เพราะนั่นคือการทำให้เจ้าชีวิตของเขาทรงพระสำราญขึ้นอีกสักนิด

“พระองค์ไม่ลงมาหรือพ่ะย่ะค่ะ ข้างล่างนี่สวยมากเลย” นพรัตน์ดันหน้ากากดำน้ำขึ้นพลางลูบหยดน้ำเค็มออกจากใบหน้า

“ฉันมาหลายครั้งแล้ว”

“แต่ปลาที่พระองค์เห็นไม่ใช่ตัวเดิมนี่พ่ะย่ะค่ะ”

เจ้าชายแห่งปัญจคีรีสรวลออกมาดังๆก่อนพยักพักตร์เตรียมลดองค์ลงน้ำ หากไม่ถูกนัมทัครั้งไว้เสียก่อน พระเศียรตั้งตรงนิ่งฟังองครักษ์รายงานบางอย่างก่อนหันกลับมาทอดพระเนตรคนอยู่ในน้ำ

“ฉันมีธุระ ต้องกลับก่อน ดำน้ำเสร็จแล้วเคอแสนจะพาไปทานอาหารที่เกาะมงนะ”

นพรัตน์พยักหน้ารับอย่างงุนงง มองเรือสองลำแล่นจากไปจนลับตา ก่อนหันมองเคอแสนบนเรืออีกลำ  อีกฝ่ายยิ้มให้เขาพร้อมตะโกน

“ท่านมีธุระด่วน ไม่ต้องกังวลไปหรอกครับ”

ไม่กังวลแต่ใจมันหายยังไงก็ไม่รู้...

อาการสนุกเมื่อครู่ลอยหายตามเรืออีกลำไปไกล นพรัตน์จึงดึงตัวเองขึ้นจากน้ำ สำรวจหัวใจตัวเองอีกครั้ง

ไม่ผิดแน่แล้ว

ร่างโปร่งสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ เงยหน้ามองท้องฟ้าโปร่งสีดวงตาคนตัวใหญ่ ก่อนหลับตาลงช้าๆ

เขาไม่ใช่คนไม่เคยมีความรัก เพราะฉะนั้น ก่อนที่จะถลำลึกไปกว่านี้ เขารู้ว่าควรต้องทำยังไงในหนึ่งเดือนนับจากนี้

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch10 P6 24/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 24-08-2013 12:52:43

ภายในห้องพักสงบเงียบ เป็นครั้งแรกที่ร่างโปร่งทนความเงียบไม่ได้ ต้องเดินออกไปภายนอกอย่างว้าวุ่น  ค่ำแล้วคนตัวโตที่หายไปกลางคันก็ยังไม่กลับมา อะไรบางอย่างทำให้เขารู้สึกกังวลจนอยู่ไม่ติดที่ หอคอยสูงปลูกสร้างจากท่อนไม้หยาบภายในตำหนักตอนใต้เป็นที่ๆนพรัตน์ไปหยุด และขออนุญาตทหารขึ้นไปด้านบนสุด

บันไดวนค่อยๆพาร่างโปร่งไปถึงความสูงประมาณหกชั้น กำแพงแปดเหลี่ยมสูงระดับเอวเปิดโล่งให้ลมพัดผ่านยามผู้ขึ้นมาชมวิวรอบเมืองได้รู้สึกปลอดโปร่ง 

กระต่ายมองแสงไฟดวงเล็กดวงน้อยที่เริ่มส่องสว่างเมื่อดวงอาทิตย์ลาลับขอบฟ้าพลางถอนหายใจ  วันนี้เขาถอนหายใจไม่รู้เป็นครั้งที่เท่าไร  จนถึงเวลานี้เจ้านรพยัคฆ์ก็ยังไม่เสด็จกลับมา ดวงตาคู่อ่อนโยนหรี่ลงกับความรู้สึกว่างเปล่าที่เข้าโอบล้อมรอบตัวก่อนจะหันหลังให้ดวงไฟระยิบระยับกลางเมือง ร่างทั้งร่างลู่ลงบนพื้น ซบใบหน้ากับหัวเข่า กระทั่งเคอแสนขึ้นมาตาม

“ถึงจะเป็นทางใต้ แต่ตกดึกอากาศก็เย็นนะครับ”

“เจ้าชายกลับมาแล้วหรือ?”

ร่างโปร่งรีบถามทันทีที่ได้ยินเสียงอีกฝ่าย หากเคอแสนส่ายหน้าแทนคำตอบ

“ท่านมีงานเยอะ คุณกลับไปนอนเถอะ” องครักษ์รู้สึกได้ถึงท่าทางอิดออดของชายหนุ่มจึงถอนใจก่อนเอ่ย “ถ้าคุณป่วยพระองค์คงกังวลพระทัยไม่น้อย และการละล้าละหลังจะทำให้พระองค์มีภัย”

นพรัตน์สะอึกตัวรีบลุกขึ้น ประสานสายตาอีกฝ่าย และความในดวงตานั้นทำให้เขาเดินตามกลับไปยังห้องพักแต่โดยดี

การล้มตัวลงนอนพร้อมหัวใจสั่นรัวไม่หยุดทำให้ร่างโปร่งเบิกตาโพลง

ต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ


องค์นรพยัคฆ์หายตัวไปเข้าเช้าวันที่สาม คนที่อดรนทนต่อไปไม่ไหวต้องเอ่ยปากเค้นคอเคอแสน ด้วยนานไปกว่านี้กลัวตัวเองจะเป็นโรคประสาทเข้าซักวัน ที่คอยแต่สะดุ้งทุกครั้งเมื่อได้ยินเสียงรถยนต์เข้าออก

“คุณต้องรู้แน่ว่าพระองค์ไปไหน?”

“พระองค์ไปทำงานครับ”

“งานอะไร ทำไมถึงไม่กลับมาพักที่วังเลยล่ะ?”

“พระองค์เลือกงานไม่ได้นี่ครับ”

“เคอแสน! คุณก็รู้ว่าผมอยากรู้อะไร”

เคอแสนมองอีกฝ่ายจ้องหน้าเอาเรื่อง หากหัวใจยังคงสงบนิ่ง

“คุณก็มีหน้าที่ของคุณ พระองค์ก็มีหน้าที่ของพระองค์  หากคุณคิดจะอยู่ที่นี่ คุณต้องเริ่มปรับตัวเองเสียเดี๋ยวนี้ครับ  ไม่เช่นนั้น ที่นี่ก็ไม่ต่างกับนรกสำหรับคุณหรอกครับ”

“อ๊ะ!มันเกี่ยวอะไรกันเล่า” นพรัตน์เบิกตากว้าง ทำหน้าปั้นยาก “ผมจะมาอยู่ที่นี่ทำไม บ้านผมอยู่ประเทศไทยโน่น”

“อนาคตบ้านคุณอาจอยู่ที่นี่ก็ได้ครับ”

“ไม่ขำ!”

เคอแสนนึกขำกับท่าทางถลึงตาใส่ของอีกฝ่าย  เป็นผู้ชายแท้ๆแต่กลับทำท่าปัญญาอ่อนได้น่ามองน่าชมพิลึก

นพรัตน์ฮึดฮัดกับองครักษ์อายุมากกว่ามีท่าทีเมินเฉย และไม่ยอมตอบคำถามเช่นสองสามวันที่ผ่านมายิ่งทำให้ในอกร้อนรุ่ม

“คุณเคอแสน”  น้ำเสียงอ่อนลงคล้ายกำลังอ่อนใจในการทวงถาม ทำให้ท่านมหาดเล็กหันกลับมามองอย่างเห็นใจ

“งานจบพระองค์ก็กลับมาครับ”

ร่างโปร่งถอนหายใจเฮือกใหญ่ ตัดใจที่จะถามเอาความกับคนตรงหน้า เดินคอตกไปยังเนินเขาย่อมๆหลังตำหนัก  ทุ่งหญ้าสีเขียวแซมเหลืองทอดยาวจรดป่าโปร่งชายเขาเป็นที่ๆชายหนุ่มมานั่งจับเจ่าเด็ดต้นหญ้าฟาดพื้นไปเรื่อย

ประเทศก็ยากจน ประชาชนก็ไร้การศึกษาเกือบครึ่ง แล้วทำไมยังต้องมารบราฆ่าฟันกันให้ประเทศมันล่มจมย่อยยับลงไปอีก  ที่นี่ไม่ใช่บ้านเกิดของทุกคนหรือ ถึงได้ทำร้ายทำลายให้ฉิบหายกันไปข้างหนึ่ง

อำนาจไงลูก  มองไม่เห็นแต่คนที่มีจะสัมผัสถึงมันได้ และคนที่ไม่เคยมีก็อยากจะมี อยากจะรู้สึกถึงมัน  อำนาจก็เหมือนเหรียญมีสองด้านเสมอลูก

พ่อ...เวลานี้เขาอยากให้พ่อหรือพี่ชายอยู่ใกล้ๆจะได้พูดคุยกับพ่อผู้มีวิสัยทัศน์ มีมุมมองหลากหลาย หากเจอเรื่องแบบนี้ พ่อจะวิเคราะห์ออกมาได้เป็นข้อๆ ให้เขาได้กระจ่างถึงที่มาที่ไปและมองทุกสิ่งอย่างมีเหตุมีผลเสมอ

“โธ่เอ้ย! ไปไหนไม่บอกแล้วยังมาห้ามไม่ให้ติดต่อกับใครอีก เห็นแก่ตัวชะมัดยาด” ร่างโปร่งบ่นเสียงดัง

“คนของเรารับรองอะไรเธอขาดตกบกพร่องไปหรือ?”

เสียงทุ้มอ่อนโยนดังขึ้นเบื้องหลัง กระต่ายรีบหันขวับไปมองชายสูงโปร่งในชุดสีนวลลออตาขลิบชายผ้าด้วยเส้นทอง ใบหน้าแสดงออกถึงความนุ่มนวล หากผู้พบเห็นกลับรู้สึกได้ถึงความเด็ดขาดในแววตาคู่นั้น

สมเด็จพระราชาธิบดีแย้มสรวลเมื่อเห็นอีกฝ่ายสะดุ้ง ใบหน้าขาวสะดุดตายิ่งกว่าในรูปภาพที่เคยได้ทอดพระเนตร ก็ให้นึกชมในพระทัย 

ในรูปว่าหน้าตาดีแล้ว ตัวจริงมีเสน่ห์มากกว่านัก

กระต่ายนั่งงง ก่อนที่องครักษ์ในสมเด็จพระราชาธิบดีจะก้าวเข้ามาให้ความกระจ่าง  ร่างโปร่งรีบลุกขึ้นคำนับ

“เป็นอะไรไปรึ หรือเบื่อที่จะต้องอยู่แต่ในวัง?”

“พ่ะย่ะค่ะ”

คำตอบตรงทำให้สมเด็จพระเจ้าฟ้ารุ่งนฤเบศน์พยักพระพักตร์ให้อีกฝ่ายเดินตามพระองค์ไปยังจุดชมวิวบนเนินเขาซึ่งมองเห็นในตัวเมืองและถัดไปไกลลิบๆคือท้องทะเลกว้าง

“เห็นอะไรไหม?” พระองค์เหลือบพระเนตรมองร่างโปร่งยืนเยื้องไม่ห่างมากนัก

“เมือง? ทะเล?” นพรัตน์หันมองวรองค์สูงอย่างไม่เข้าใจคำถาม

“จากตรงนี้มองเห็นได้หมดทุกซอกทุกมุมไหม?”

“มันไกลนะพ่ะย่ะค่ะ มองไม่เห็นได้ขนาดนั้นอยู่แล้ว ”

พระเจ้าฟ้ารุ่งแย้มสรวล “นี่แค่เมืองท่าเมืองหนึ่งเท่านั้น หากต้องดูแลทั้งประเทศ เธอคิดว่าจะต้องใช้เวลาซักเท่าไรถึงจะดูแลได้ถ้วนทั่ว พอใจทุกตัวคน”

ร่างโปร่งหันกลับไปมองพื้นแผ่นดินตรงหน้าอีกครั้ง เริ่มเข้าใจสิ่งที่พระองค์ต้องการจะบอกถึงพระราชภาระของผู้ที่ดำรงพระยศเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน

มิใช่สบาย

และคนที่หายตัวไปก็กำลังไปทำหน้าที่อันหนักหน่วงเพื่อชาติเพื่อประชาชน  เพราะฉะนั้นคนที่อยู่ข้างหลังต้องรู้จักการคอย

กำแพงสูงที่ว่าสูงอยู่แล้วยิ่งสูงขึ้นไปอีกในใจร่างโปร่ง

“อีกซักพักเตรียมตัวกลับไปเมืองหลวงกับฉัน  อยู่ที่นี่เธอจะเฉาเสียเปล่าๆ”

กระต่ายเบิกตากว้าง ส่ายหน้าปฏิเสธพัลวัน

“แต่...แต่อยู่ที่นี่ก็ไม่ลำบากอะไรเลยพ่ะย่ะค่ะ”

“สถานการณ์กำลังเปลี่ยนไป” สุรเสียงหนักบอกความนัยหลายอย่าง

“เกิดอะไรขึ้นหรือพ่ะย่ะค่ะ!” นพรัตน์หน้าเสียทันที

“เราพบแหล่งซ่องสุมกำลังของพวกกบฏ และกำลังเข้าไปทลายฐานที่มั่นสำคัญของพวกมัน ที่นี่ใกล้เกินไป คนต่างชาติอาจตกเป็นเป้าได้”

เหตุการณ์ตอนถูกกลุ่มกบฏจับตัวไปวิ่งพล่านในหัว ความลำบาก ความหวาดกลัว ความตาย วนเวียนไม่ห่าง ชีวิตไม่ต่างกับการยืนบนเส้นด้าย

แล้วคนพูดน้อยตาดุนั่นจะเป็นยังไงบ้าง

“กระหม่อม...กระหม่อมขออยู่รอเจ้าชายที่นี่ดีกว่าพ่ะย่ะค่ะ”

คำตอบของนพรัตน์ทำให้สมเด็จพระเจ้าฟ้ารุ่งนฤเบศน์ต้องเพ่งพระเนตรมองร่างโปร่งให้ชัดขึ้น  ในหทัยสัมผัสได้ถึงความรู้สึกคล้ายยามตรัสกับอนุชาไม่ผิดเพี้ยน

และเพราะขาดการติดต่อกับอนุชาไปเมื่อสามชั่วโมงก่อน พระองค์จึงต้องรีบเสด็จกลับเมืองหลวงตามแผนที่ได้วางไว้ โดยตั้งใจจะพาแขกต่างชาติกลับไปด้วยเพื่อความปลอดภัย  ทว่าแผนที่อนุชาวางไว้นั้นไม่ได้รวมคนตรงหน้าไว้ด้วย

จะกลายเป็นการกระทำโดยพละการหรือไม่ ถ้าพาแขกคนนี้กลับไปด้วยกัน

เห็นพูดน้อยแบบนั้น  แต่ใครจะรู้ว่าเจ้าอารมณ์เพียงใดยามถูกขัดใจในเรื่องส่วนตัว

เจ้าแผ่นดินมองกระต่ายตัวจ้อยแล้วทอดถอนพระปัสสาสะ

“ห้ามออกไปนอกตำหนักเป็นอันขาด และภายในสามวันนี้หากองค์นรพยัคฆ์ยังไม่กลับมา เราจะส่งเธอกลับประเทศทันที”

นพรัตน์มองตามวรองค์สูงเสด็จจากไปพร้อมองครักษ์ ในใจชาวาบราวกับจะหยุดเต้น ไม่รู้สึกยินดีที่จะถูกส่งกลับประเทศ  เพราะนั่นหมายถึงคนพูดน้อยจะไม่ได้กลับมา

เมื่อห่างมาจากร่างโปร่งสมเด็จพระราชาธิบดีจึงหันไปรับสั่งกับองครักษ์

“ขุนจอ ไปกำชับเคอแสนให้ระวังแขกคนนี้ของเจ้านรพยัคฆาภูบดินทร์ให้ดี ห้ามไปไหนมาไหนคนเดียว”

“พ่ะย่ะค่ะ”

องครักษ์ถอยห่างออกไป  สมพระราชาธิบดีจึงสืบพระบาทไปอย่างช้าๆ ในพระทัยเหมือนมีหินมาถ่วงให้หนักอึ้ง

เสือน้อย...เธอรู้ไหมว่าแขกพิเศษของเธอคนนี้กำลังเป็นห่วงเธอมากจนพี่อดประหลาดใจไม่ได้


TBC……………..

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch10 P6 24/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 24-08-2013 13:02:14

กรี๊ดดดด
เสือน้อยคงไม่เป็นอะไรนะ แง้งงง

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch10 P6 24/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: kataiyai ที่ 24-08-2013 13:24:13

กระต่ายน้อยรู้ใจตัวเองเร็วจริงๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch10 P6 24/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 24-08-2013 13:44:31

เสือน้อยยยย :mew6:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch10 P6 24/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 24-08-2013 13:46:36

อร๊ายยย สนุกมากอ่า

ถ้าลงถี่กว่านี้ก็คงดี :mew2:

สองคนนี้เค้าเริ่มมีใจให้กันแล้ว รอวันฟันฝ่าไปด้วยกัน  :hao7:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch10 P6 24/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 24-08-2013 13:50:40

เปนรายมั้ยน้อ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch10 P6 24/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 24-08-2013 14:04:06

แง่งงง  :katai1: เสือน้อยมีบทแค่ 5 บาทเองวันนี้

กระต่ายป่า น่าฉงฉาน รักเสือน้อยแล้วสินะ :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch10 P6 24/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: BitterSweet~ ที่ 24-08-2013 14:12:17

โอยยยยค้างงง
กระต่ายน้อยรู้ใจตัวเองแล้ว
ตอนนี้เป็นห่วงเสือน้อยอ่ะ เป็นไงมั่งไม่รู้

ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆ
เหมือนได้อ่านนิยายประกอบการท่องเที่ยวเลยค่ะ
แถมสอดแทรกความคิดรักบ้านเกิดเอาไว้เต็มเปี่ยม

มาต่อเร็วๆ นะคะ ^^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch10 P6 24/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 24-08-2013 16:04:38

เสือน้อย กลับมาเร็วๆๆ นะ กระต่ายเป็นห่วง :hao7:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch10 P6 24/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: toye ที่ 24-08-2013 16:31:38

ตืดตามมาหลายตอนแล้วแต่ไม่มีโอกาสเม้นเลย  :sad4:
ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ เชียนได้รื่นไหล ภาษาสลวย เข้าใจง่าย
เนื้อเรื่องก็โดนใจมากค่ะ ชอบแนวนี้สุดๆ :hao5: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch10 P6 24/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: LimousinX9 ที่ 24-08-2013 16:46:24

ว้ายๆ เริ่มจะมี somethings wrong กันแล้ว

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch10 P6 24/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 24-08-2013 19:31:56

ถ้าไม่มีใจ คงไม่ห่วงขนาดนี้
รู้ตัวแล้วน่ะน่ายินดี แต่กระต่ายน้อยจะทำยังไงต่อนี่สิน่าหวั่นใจกว่า


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch10 P6 24/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: จ๊ะจ๋า ที่ 24-08-2013 20:13:24

 :katai2-1: เย้มาแล้ว ขอบคุณที่มาต่อค่ะ

ใจหายแว่บ เสือเมินต่าย บรรยากาศอึมครึม !!
ใจชื่นมาหน่อย เค้าคืนดีกันแล้ว น่ารัก บรรยากาศสบายๆ กำลังไปได้สวย
ใจแหว่งๆ เสือหายไป อ๊ากกกกกกก   เสือดุจะเป็นไรไหมหนอ T_T

ตอนนี้ได้หลายรสมากๆ ปรับอารมณ์แทบไม่ทัน  เรื่องสนุกมาก!!


รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ  จุ๊บ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch10 P6 24/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 24-08-2013 21:28:02

กลับมาเร็วๆเถอะคุณเเสือ เดี๋ยวกระต๋ายจะขาดใจตายไปเสียก่อนนา  :mew6:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch10 P6 24/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 24-08-2013 21:36:26

อยากอ่านต่อๆๆๆๆๆๆมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสือน้อยหายไปไหน

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch10 P6 24/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: KhunToOk ที่ 24-08-2013 22:14:40

 :hao5: :hao5:  พี่เสือรีบกลับมาหากระต่ายน๊าาา  จะถูกส่งกลับไทยก่อนเจอกันหรือเปล่าน้อ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch10 P6 24/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 24-08-2013 22:58:50

กระต่ายรักเสือแล้วววววววววว
เสือรีบๆกลับมา T_T
ชอบเรื่องนี้สุดๆเหมือนได้ทวนราชาศัพท์เลยค่ะ555

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดิ
เริ่มหัวข้อโดย: แป้งข้าวหมาก ที่ 24-08-2013 23:21:47

อยากอ่านต่ออีกอ่า...ค้างงงง
 :serius2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch10 P6 24/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 24-08-2013 23:28:10

พอรู้ใจตัวเองก็มามีเหตุเสียนี่

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch10 P6 24/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Also ที่ 25-08-2013 00:46:13

ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ อ่านแล้วไหลลื่นมาก

อยากให้มาต่อเร็วๆนะคะ ^^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch10 P6 24/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 25-08-2013 05:27:37

เสือน้อยจะเป็นอะไรมั้ยเนี่ยยยย
 :hao5:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch10 P6 24/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 25-08-2013 06:40:26

ตามอ่านเสียหลายตอน แต่ทำให้ลุ้นยิ่งกว่าเดิม ว่ากระต่ายน้อยจะอยู่ที่บ้านหลังนี้กับพี่เสือน้อยเมื่อไหร่ หุหุ :o8:

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 25-08-2013 10:00:47

 ตอนที่ 11 มาเเล้วจ้าาาาาาา  :katai2-1:

11


ร่างสูงใหญ่ในชุดดำทะมึนไปทั้งเนื้อทั้งตัวแฝงกายอยู่ในความมืดพร้อมเหล่าทหารหาญอาวุธครบมือเตรียมพร้อมเมื่อเห็นเป้าหมาย  การรอคอยอย่างอดทนกำลังจะสัมฤทธิ์ผลแล้ว เมื่อรถขับเคลื่อนสี่ล้อคันเป้าหมายกับขบวนติดตามค่อยเคลื่อนไปยังเส้นทางเล็กแคบ ผ่านต้นไม้หนาทึบเข้าไปยังช่องเขาลึกแหล่งซ่องสุมของกลุ่มติดอาวุธ ห่างไกลจากผู้คน  มองผ่านๆเหมือนไม่มีผู้คนอาศัยอยู่ ทว่ารอบๆบริเวณกว้างใหญ่นี้กลับมีกลุ่มคนซุ่มสังเกตการณ์ผลัดเปลี่ยนกันตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง

ไฟท้ายสีส้มค่อยเลือนหายไปจากสายตา สัญญาณให้เคลื่อนที่ปรากฏขึ้นอย่างระมัดระวัง และส่งต่อกันเป็นทอดยาวขนาดโอบล้อมภูเขาทั้งลูก  การแทรกซึมเป็นไปอย่างเงียบเชียบ ชีวิตหลายชีวิตต้องดับดิ้นไม่ต่างจากใบไม้ร่วง และเมื่อสัญญาณการติดต่อจากยามไปยังส่วนกลางขาดหายเป็นเวลานาน ผู้คนภายในจึงได้รู้ว่าตัวเองกำลังถูกปิดล้อม  การพยายามตีฝ่าเพื่อหลบหนีจึงเริ่มขึ้นอย่างดุเดือด

เสียงกระสุนปืนและอาวุธหนักปะทุดังก้องไปทั่วหุบเขา ทว่าภายในอุระขององค์นรพยัคฆ์กลับเงียบงัน ก่อนพาตัวเองไปให้ถึงเป้าหมายข้างหน้า ท่ามกลางห่ากระสุนของฝ่ายตรงข้าม

ความยากลำบากในคราวนี้จะสามารถคลี่คลายสถานการณ์ตึงเครียดได้มากน้อยเพียงใด แต่ในหทัยนึกหวัง หวังว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเป็นครั้งสุดท้าย ถึงแม้คำขอนี้จะไม่ใช่ครั้งแรกก็ตามที



เคอแสนขมวดคิ้วขณะเฝ้ามองร่างโปร่งอยู่ห่างๆ  อีกฝ่ายถือกล้องถ่ายรูปไปเรื่อยเปื่อย เห็นอะไรน่าสนใจก็ถ่ายเก็บเอาไว้ ไม่ว่าจะซอกมุมตึกหรือใบไม้แห้งๆ เจ้าตัวดูนิ่งเฉยไม่มีอาการดีใจหรือเสียใจกับสิ่งรอบข้าง ทำตัวเป็นปกติ กินข้าวครบสามมื้อ  หากในท่าทีเสมือนสงบนิ่งนี้กลับทำให้เขารู้สึกอยู่ไม่ติดที่  ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเขาถึงรู้สึกว่าอีกฝ่ายพร้อมจะวิ่งออกไปนอกตำหนักได้ทุกเมื่อ

การข่าวของเจ้านรพยัคฆ์เงียบหายไป  แม้ตัวเขาเองก็ใช่จะอยู่เป็นสุข หากทุกอย่างต้องเป็นไปตามรับสั่งโดยเคร่งครัด

ท่านมหาดเล็กได้แต่ถอนใจ เดินเข้าไปหาร่างโปร่ง

“จะเที่ยงแล้ว กลับไปรับประทานมื้อเที่ยงเถอะครับ”

“เดี๋ยวก่อนก็ได้”

เคอแสนส่งเสียงหึในลำคอ “ถ้าพระองค์ท่านอยู่ตรงนี้ คงรับสั่งว่า ห้ามเดี๋ยว ห้ามผลัดแล้วล่ะครับ”

นพรัตน์ละสายตาจากใบไม้แห้งๆบนพื้นมองคนพูดหน้านิ่ง

“ก็อยากถ่ายเก็บไว้ดูเยอะๆ มะรืนฉันจะได้กลับบ้านแล้ว”

“กลับไปแล้วก็กลับมาได้อีกนี่ครับ”

คำพูดของเคอแสนทำให้นพรัตน์ชะงัก ก่อนกลืนก้อนแข็งๆบางอย่างลงคอยากเย็น

ถึงตอนนั้นฉันอาจไม่อยากมาเห็นแผ่นดินที่ไม่มีเงาคนๆนั้นอีกเลยก็ได้

“ไปทานข้าวก่อนเถอะครับ”

เคอแสนสำทับ กระต่ายจึงเดินตามไปทานมื้อเที่ยง ทว่าเจ้าตัวไม่ได้กลับออกมาถ่ายรูปต่อ

ชายหนุ่มเช็ดหน้าเช็ดตาจากนั้นทิ้งตัวบนที่นอนนุ่ม หลับตาลงก่อนถอนหายใจยาว  ในอกเบาโหวง ความกลัดกลุ้มที่เกิดจากการหายตัวไปของร่างสูงใหญ่ทำให้สมองเขาปั่นป่วนมากกว่าที่ตัวเองจะคาดคิด

ความรู้สึกรังคัดรังแคคนตัวใหญ่ที่อยู่ในชนชั้นปกครองมลายหายไปเมื่อได้เห็นภาระอันหนักอึ้งกับตาตัวเอง  ประเทศเมื่อมีประชาชนก็ต้องมีผู้นำ ทว่าผู้นำนั้นจะนำพาประเทศไปในทิศทางใด  ประเทศจะเจริญหรือด้อยพัฒนาไม่ได้อยู่ที่การปกครองด้วยระบอบใด  หากเป็นเพราะคนต่างหาก  การจะนำพาประเทศไปสู่ความเจริญย่อมมีหลายหนทาง และหนทางที่ถูกเลือกย่อมไม่ถูกใจคนทุกคน

การอยู่เหนือคนจำต้องแบกภาระนี้ไว้บนบ่า และผ่านกระแสแรงเสียดทานให้ได้ จำต้องใช้แรงกายแรงใจอย่างยิ่ง 

ใจที่รักและต้องการปกป้องแผ่นดินให้มีสืบไปถึงลูกหลานอย่างบริสุทธิ์ จะเป็นเกาะกำบังให้พระองค์ปลอดภัยจากสิ่งทั้งปวง

เขาเชื่ออย่างนั้น

แต่ก่อนจากไปเขาก็ยังอยากเห็นอีกฝ่ายมายืนส่งมากกว่าปลอบใจตัวเองอยู่อย่างนี้



ร่างโปร่งหลับไปทั้งที่ยังขมวดคิ้ว ทำให้ผู้ก้าวเข้ามาอย่างเงียบกริบขมวดพระขนงตาม

วรองค์สูงใหญ่ประทับบนเตียงหมิ่นเหม่ ทอดพระเนตรใบหน้าขาวผ่องเห็นเลือดฝาดบนพวงแก้ม หัตถ์กร้านเปรอะเปื้อนลูบลงแผ่วเบาอย่างอดไม่ได้

ตั้งแต่เมื่อไรกันที่พระองค์เปิดประตูหัวใจให้คนตรงหน้าเข้ามานั่งเล่นอยู่ใจกลาง ทั้งที่ประตูหัวใจดวงนี้ทั้งหนาทั้งหนัก ยากนักที่จะเปิดให้ใครเข้ามาสำรวจตรวจตรา

“เขาป่วยหรือเปล่า?” เจ้านรพยัคฆ์ตรัสถามเคอแสนแผ่วเบา 

“ไม่ได้ป่วยพ่ะย่ะค่ะ แต่อาจเพราะพักผ่อนไม่พอเลยทำให้อ่อนเพลีย”

“ทำไม?”

“ไม่ทราบพ่ะย่ะค่ะ ตั้งแต่พระองค์เสด็จไปเขาก็มีอาการนอนหลับไม่สนิทมาตลอด”

“กังวลว่าฉันไม่อยู่แล้วจะไม่ได้กลับบ้านรึเปล่า?”

เคอแสนเลือกไม่ตอบก่อนเหลือบมองนัมทัคยืนเบื้องหลังไม่ห่าง  เขาเองก็ไม่อาจพูดในสิ่งที่ใจคิดได้ทุกเรื่องหรอก

หน่วยข่าวแจ้งการเสด็จกลับมาล่วงหน้าไม่ถึงสองชั่วโมงที่ผ่านมา ทำให้ทุกคนโล่งใจไปตามๆกัน  และตามมาด้วยข่าวดีที่ว่า กองกำลังทหารสามารถยึดฐานที่มั่นของกลุ่มกบฏพร้อมจับกุมตัวท่านเดชาได้คาหนังคาเขา แต่ข่าวร้ายคือไม่สามารถจับตัวผู้ให้การสนับสนุนรายใหญ่ได้ อาจเป็นโชคของมันในวันนี้ แต่วันข้างหน้าไม่ใช่ เพราะพวกเขาจะตามถอนรากถอนโค่นพวกมันให้หมด ส่วนพวกที่หนีตายกระเส็นกระสายไปในงานนี้จะมีหน่วยงานรับช่วงต่อ ตัวท่านเดชาเองก็จะถูกส่งต่อไปให้หน่วยเงาพยัคฆ์สอบปากคำเพื่อขยายผลหาผู้ร่วมขบวนการ และหน่วยนี้ไม่เคยทำให้ผิดหวัง

การดำเนินการตามแผนในครั้งนี้เป็นไปด้วยความระมัดระวัง รอบคอบ และยากลำบาก การรอคอย อดทน ข่มกลั้น แทบทำให้ผู้อยู่ในภารกิจสติหลุดได้ง่ายๆ หากแต่เมื่อพระองค์มาถึง สิ่งแรกที่ถามหาคือร่างโปร่งที่นอนหลับไม่รู้ถึงการกลับมาของเจ้าชาย ทำเอามหาดเล็กทั้งสองคนรับรู้ถึงพระทัยแท้จริงของเจ้าชีวิตตัวเองเป็นครั้งแรก

เพราะยามได้เห็นหน้าคนนอนหลับ อวลอากาศเคร่งเครียดน่าสะพึงรอบวรกายสูงใหญ่กลับเลือนหายไปง่ายดาย

พระองค์มิได้ทรงเป็นห่วงแผลบนพระพาหาที่ถูกยิงแม้จะแค่ถากๆแต่ยังไม่ได้รับการรักษาอย่างถูกวิธี  เพียงปฐมพยาบาลเบื้องต้นมาเท่านั้น  นัมทัคคันยุบยิบในใจ นึกอยากให้แขกบนเตียงรีบตื่นขึ้นมารับรู้แล้วบอกให้เจ้าชีวิตของเขาไปทำแผลและพักผ่อน หลังจากต้องฝ่าดงกระสุน นอนกลางดินกินกลางทราย อดหลับอดนอนมาหลายคืน

คำขอแรงกล้าของนัมทัคส่งผลทันตาเห็นเมื่อนพรัตน์ขยับศีรษะ

ภาพตรงหน้าคือพระพักตร์คร้ามแดดกระดำกระด่างพร้อมกลิ่นสาบหมักหมม ทว่าภาพนี้คือสิ่งที่ร่างโปร่งรอคอย

เหนือความคาดหมาย พระเนตรคมดุเบิกกว้างเมื่ออ้อมแขนอุ่นยกขึ้นโอบรัดพระศอแน่น รอยยิ้มหลุดออกจากริมฝีปากสีสด

“ดีใจที่พระองค์กลับมา”

ศีรษะทุยซุกลงซอกคอเหม็นอับของอีกฝ่าย หัวใจแทบกระดอนออกมาจากตัวเมื่อร่างสูงปรากฏแก่สายตา

องครักษ์ทั้งสองตกอยู่ในอาการตะลึง ไม่คาดคิดว่าแขกสำคัญจะดึงวรองค์สูงศักดิ์ลงมากอด นัมทัคละล้าละลังในการเข้าไปเตือน ด้วยเจ้านรพยัคฆ์ไม่มีท่าทีจะดึงพระองค์ออกมาจากวงแขนขาวนั้น

“รออยู่หรือ?”

พระสุรเสียงราวกระซิบอิงแอบแนบใบหน้านวล พระหฤทัยอิ่มเอิบราวกับลำธารแห้งผากได้รับน้ำฝนชุ่มฉ่ำ  พระหัตถ์สากดึงฝ่ามือเล็กกว่าลงมาแนบพระปราง แย้มโอษฐ์ให้คนนอนราวกำลังปลุกปลอบขวัญ

“กลัวจะไม่ได้กลับเมืองไทยรึ?”

กระต่ายส่ายหน้าทันควัน ก่อนกวาดสายตาไปตามวรองค์สูงใหญ่ ราวกับให้แน่ใจ

“กระหม่อมเป็นห่วง สมเด็จท่านตรัสว่าถ้าพระองค์ยังไม่กลับมาภายในสามวันจะส่งกระหม่อมกลับเมืองไทย”

“ก็ต้องตามนั้น แต่วันนี้ฉันกลับมาแล้ว สิ่งที่ตรัสนั้นย่อมไม่มีผล” พระองค์หยุดไปชั่วขณะ “เสียใจหรือเปล่า?”

“ไม่เลย มะ..ไม่พ่ะย่ะค่ะ”

ตอบไปแล้วถึงได้รู้สึกร้อนวูบบนใบหน้า ก่อนหลบสายพระเนตรวุ่นวาย ดึงตัวเองขึ้นจากที่นอนที่ทำให้รู้สึกเขินมากไปกว่าเดิม สายตาหลบจากวรองค์สูงไปปะทะกับสายตาขององครักษ์ทั้งสองให้ผงะ ความไม่ถูกไม่ควรเข้าทิ่มแทงในช่องอก รีบเบี่ยงตัวเองออกห่าง

“แพทย์พร้อมแล้วพ่ะย่ะค่ะ” นัมทัคสาวเท้าเข้ามาทูลเตือนเสียงเบา

นพรัตน์ตาโตรีบหันกลับไปสำรวจองค์นรพยัคฆ์อีกครั้ง

“โดนอะไรมา!?”

“ไม่เป็นอะไรมาก  แวะมาดูเธอแล้วก็จะไป”

“กระหม่อมไปด้วย”

เจ้าเสือน้อยของสมเด็จพระราชาธิบดีแย้มโอษฐ์อ่อนโยนให้คนเก็บอาการห่วงใยไม่มิด

“พักเสีย เคอแสนบอกว่าหลายคืนที่ผ่านมาเธอพักผ่อนน้อย แล้วเจอกันตอนมื้อเย็น”

พระองค์ลุกขึ้นแล้วเสด็จออกไปรวดเร็วเช่นทุกครั้งที่เสร็จไปเร็วมาเร็วจนผู้ติดตามสับขาเปลี่ยนแทบไม่ทัน เหลือแต่เคอแสนซึ่งยังทำหน้าที่คอยดูแลแขกคนสำคัญไม่ห่าง  และจนแล้วจนรอดนพรัตน์ยังไม่ได้ยินเสียงตักเตือนถึงความไม่บังควรของตนเองจากปากท่านมหาดเล็กผู้ใกล้ชิดองค์นรพยัคฆ์

เคอแสนผู้ไม่คิดก้าวล่วงเรื่องส่วนพระองค์ ยังคงทำหน้าที่ของตนโดยเคร่งครัด แม้จะอยากเตือนแขกผู้นี้อยู่ครามครัน  หากแต่สิ่งที่เห็นคือความประสงค์ของเจ้าชายนรพยัคฆาภูบดินทร์ทั้งสิ้น

องครักษ์มองคนไม่รู้ตัวว่าได้กลายเป็นดวงแก้วสำคัญของเจ้าชีวิตเขาไปแล้วนั่งมองประตูก่อนลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตา พลางถอนหายใจอีกครั้ง

อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดแล้วล่ะนัมทัคเพื่อนยาก

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 25-08-2013 10:02:20

ความรู้สึกโล่งใจ เหมือนยกภูเขาออกจากอกเป็นอย่างไร กระต่ายเพิ่งซาบซึ้งในคราวนี้เอง  ร่างโปร่งมองใบหน้าตัวเองผ่านกระจกเงาในห้องน้ำ  ความอ่อนล้าปรากฏให้เห็นจางๆ พลางเม้มริมฝีปากเข้าหากันเมื่อสติกลับมาครบถ้วน

ใจหนอใจ ทำไมถึงรักเขาง่ายเสียจริง... 

ชายหนุ่มยอมรับกับหัวใจตัวเองเงียบๆ

เขาไม่ใช่เด็กเพิ่งเริ่มริรัก แต่เจอกันไม่กี่อาทิตย์ก็เป็นไปได้ถึงขนาดนี้

การติดต่อที่ขาดหายไปยาวนาน...เขาแทบหายใจไม่ออก  เหมือนไม่มีที่ให้ยืนบนโลกกว้างใหญ่  และมันทำให้รู้ว่า การทำใจให้ไม่รู้ไม่เห็นหัวใจตัวเองคงยากแล้ว

ทว่าผลตอบแทนของการไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงคือความทรมาน เขาเตรียมพร้อมรับมันแล้วหรือ?

แม้จะเตือนตัวเอง หากนพรัตน์ยังคงพาตัวเองไปเฉียดใกล้ห้องพยาบาล ซึ่งภายในเหลือเพียงเจ้าหน้าที่ไม่กี่คน ไร้เงาร่างสูงใหญ่ที่ต้องการเห็นแค่เพียงแวบเดียวก็ยังดี

กระต่ายหนุ่มเปลี่ยนใจกลับเข้าไปเอากล้องถ่ายรูป จากนั้นจึงพาตัวเองไปยังเนินเขาหลังพระตำหนัก การบันทึกความทรงจำในคราวนี้ต่างจากช่วงเช้าสุดขั้ว ภาพในเลนส์ดูสดใสแม้จะมีความกระวนกระวายซ่อนภายในใจคนถ่ายอยู่บ้างก็ตามที

การรอคอยให้ดวงตะวันเคลื่อนผ่านลับสันเขาจนอับแสงช่างเชื่องช้าตรงข้ามกับใจคนคอย  นพรัตน์ออกมานั่งรอเวลาอาหารค่ำริมระเบียง มองเห็นท้องทุ่งสีเขียวสลับเหลือง สายลมโชยอ่อนพอให้ผิวกายสัมผัสอากาศเย็นยามพลบค่ำ

“จะเป็นยังไงบ้าง...”

การนึกไปถึงอาการบาดเจ็บของอีกฝ่ายที่เพียงพบหน้ากันปะเดี๋ยวเดียวก็หายหน้าไปอีกครั้ง ทำให้รู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก  ผิดกับเวลาใกล้ชิด ในหัวใจให้รู้สึกอิ่มเอิบกำซาบ

นพรัตน์ถอนลมหายใจยาว จนผู้ก้าวเข้ามาใกล้เงียบๆทันได้ยิน

“มีเรื่องหนักใจอะไร หรือเบื่อที่นี่ซะแล้ว?”

เสียงจากด้านหลังทำให้กระตุกไปเล็กน้อย ก่อนรีบสำรวมอาการให้วรองค์สูงใหญ่เลิกพระขนง

เป็นการเคารพนพนอบที่ดูห่างไกลกันเหลือเกิน

พระทัยเจ้าเสือน้อยกระตุกวูบ ความรู้สึกอ่อนหวานที่กำลังผลิแย้มฝืดเฝื่อนสลดลงฉับพลัน

“พระองค์เป็นอย่างไรบ้าง...แผล?” สายตาพยายามสังเกตต้นแขนที่ถูกคลุมด้วยเสื้อแขนยาวตัวหลวมของอีกฝ่ายจริงจัง

หากเจ้าเสือน้อยเพียงส่ายพระเศียรแทนคำตอบ ก่อนถือวิสาสะจับต้นแขนร่างโปร่งดึงเข้าไปภายในตัวตึก

“ลมแรง”

แรงขืนตัวเล็กๆทำให้พระองค์หมุนกลับมาประจันหน้าอีกฝ่าย

“มีอะไรอึดอัดคับข้องใจอยากจะบอกฉันรึเปล่า?”

กระต่ายรีบส่ายหน้าดิกพร้อมดึงตัวออกห่าง ทั้งๆที่ไม่สามารถขยับไปได้ไกล ทว่าดวงเนตรคมดุทอประกายวูบวาบ

ไม่เชื่อ!

นพรัตน์คอย่นเมื่อวงพักตร์คมคายเคลื่อนมาใกล้ จับจ้องวงหน้ามนดังเอาเรื่อง หัตถ์ระคายสากกระชับต้นแขนขาวดึงเข้ามาใกล้จนรู้สึกได้ถึงลมอุ่นๆรดใบหน้า ยิ่งทำให้กระต่ายกวาดตามองไปรอบตัวอย่างกังวล พร้อมออกแรงดึงตัวให้ห่างจากวรองค์สูงใหญ่

“ปะ…ปล่อย”

“ไม่!”

“พระองค์!”

นพรัตน์มองเห็นแววดื้อดึงในดวงเนตรดุๆที่ทรงซ่อนไว้เสียมิดชิด ทว่าเวลานี้กำลังเผยตัวตนออกมา

“บอกมาก่อนว่าเป็นอะไร ทำทีเหมือนคนห่างไกล ผิดกับเมื่อบ่ายโข”

รับสั่งตอกย้ำเหตุการณ์เมื่อบ่าย ใบหน้าขาวอุ่นวาบก่อนหลุบตาต่ำ

เจ้าเสือน้อยมองริมฝีปากบางสีสดขบเม้มเข้าหากันแน่น

“ดื้อ”

นพรัตน์กระตุกเงยหน้ามององค์นรพยัคฆ์ ดวงตาทอประกายเจิดจ้า  ใครกันแน่ที่ดื้อ!

“กระหม่อมเปล่า”

“ปากแข็ง”

ร่างโปร่งสูดลมหายใจกลั้นโทสะที่กำลังก่อตัวกับการต่อล้อต่อเถียงที่ยิ่งพูดยิ่งดิ่งลงเหวยังไงยังงั้น

“กระหม่อมไม่ได้เป็นอะไรพ่ะย่ะค่ะ  แต่ตอนนี้พระองค์ปล่อยหม่อมฉันก่อนเถอะพ่ะย่ะค่ะ”

ยิ่งเจ้านรพยัคฆ์นิ่ง นพรัตน์ยิ่งหวาดระแวงเมื่อเวลาผ่านไปเนิ่นนานก็ยังไม่ยอมคลายหัตถ์ หัวใจดวงเล็กอ่อนล้า ทอดมองวงพักตร์ดุอย่างขอความเห็นใจ

“พระองค์...ถ้าใครมาเห็นเข้า  ไม่...ไม่ค่อยดีนะพ่ะย่ะค่ะ หม่อมฉัน...ไม่บังควรทำเช่นนี้  ยิ่งเรื่องเมื่อบ่ายยิ่งไม่บังควรเข้าไปใหญ่ หม่อม...หม่อมฉันไม่ได้ตั้งใจจะล่วงเกิน”

พระเนตรคมดุเบิกกว้างเล็กน้อยก่อนหรี่ลง เพียงไม่กี่ประโยค พระองค์ก็รู้ถึงสิ่งที่อยู่ในใจอีกฝ่าย รู้ถึงความว้าวุ่นใจที่กำลังเกิดขึ้น เมื่อคนตรงหน้าสำนึกได้ถึงฐานะที่แตกต่างกัน

กำแพงที่ว่าหนาและสูง ตอนนี้กำลังทลายลงมาทับหัวใจของพระองค์ให้แหลกสลาย เมื่ออีกฝ่ายไม่คิดแม้จะพยายามปีน

พระหัตถ์แข็งค่อยคลายจากต้นแขน ลากลู่ลงกอบกุมฝ่ามือเย็นสะท้าน

แรงกระชับบีบฝ่ามือแน่นทำให้นพรัตน์ลากสายตาขึ้นสบดวงเนตรสีฟ้ากระจ่าง แม้เพียงเสียวนาที ทว่าความนัยที่สื่อออกมานั้นเข้าจู่โจมหัวใจดวงเล็กฉับพลัน

ความตั้งใจจะถนอมรักษาหัวใจตัวเองเป็นอันพังทลายครืน ดวงตาคู่แจ่มใสสลดลงต่ำ ให้วรองค์ตรงหน้าจับจูงข้อมือไปยังโต๊ะเสวย

“วันมะรื่นเราจะเดินทางกลับตารกากัน”

“แล้วทางนี้ล่ะพ่ะย่ะค่ะ”  นพรัตน์วางช้อน อิ่มขึ้นมาเสียดื้อๆ ด้วยรู้สึกหวาดระแวงว่าจะถูกส่งกลับก่อนกำหนด 

“เจ้าหน้าที่จะเข้ามารับช่วงต่อ” องค์นรพยัคฆ์ชายพระเนตรยังวงหน้าขาว แม้สามารถควบคุมสถานการณ์ได้ หากไม่สามารถวางพระทัยได้แม้แต่นิดเดียว เพราะคนใจคดไม่มีทางยอมศิโรราบแต่โดยดี  เป็นห่วงก็คนตรงหน้าที่ไม่รู้ตัวเอง ว่าที่ผ่านมาอยู่รอดปลอดภัยมาได้นับว่าดวงแข็งเอาเรื่อง แต่ใครเล่าจะดวงดีได้ตลอด

คนที่อยู่รอบพระองค์เวลานี้ย่อมตกอยู่ท่ามกลางคมหอกคมดาบไม่มีเว้น

“พักผ่อนมากๆ เราจำเป็นต้องเดินทางโดยรถยนต์”

นพรัตน์เลิกคิ้ว หากอีกฝ่ายฉวยเฉลยเสียก่อน

“ใช้เฮลิคอปเตอร์จะเป็นเป้าสายตาเกินไป ไม่ปลอดภัย”

“แต่จะไม่สะเทือนบาดแผลพระองค์หรือ?”

เจ้านรพยัคฆ์เพียงส่ายพระเศียรช้าๆ ในดวงเนตรแฝงรอยสรวลน้อยๆ  คนประหลาด เดี๋ยวใจดีเดี๋ยวใจร้าย ก่อนตรัสกับอีกฝ่าย

“ไว้ถึงตารกาแล้วจะพาไปดูทะเลหมอกบนเทือกเขาที่สูงที่สุดของปัญจคีรี ชดเชยที่ต้องอุดอู้ในตำหนักเสียหลายวัน” ดวงเนตรจับจ้องวงหน้าขาวชั่วขณะ 

“ที่นี่ยังปลอดภัยสำหรับเธออยู่รึเปล่า?”

กระแสเสียงถามเนิบนาบ หากผู้ฟังกลับสะเทือนในคำถามนั้นไปทั้งตัว

นพรัตน์กลืนก้อนแข็งบางอย่างลงคอมองดวงตาสีฟ้าท่ามกลางกรอบใบหน้าคมเข้มที่ยังเรียบเฉยผิดแววตา

คำตอบที่ควรจะออกจากปากโดยง่ายติดอยู่แค่ลำคอ  คล้ายสิ่งที่จะเอ่ยออกไปสามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตเขาไปตลอดกาล

เพียงคำตอบเดียว

องค์นรพยัคฆ์ทอดพระเนตรคนตรงหน้าทำหน้าตาตื่นอย่างพระทัยเย็น ท่าทีอึดอัด ลำบากใจ ราวกับมีหินหนักเทินอยู่บนศีรษะทำให้หทัยพระองค์หดเกร็งจนเจ็บ หากทรงรออะไรบางอย่างจากแววตาคู่ดำไหวระริก

“ปะ...ปลอดภัยกระหม่อม” น้ำเสียงแผ่วเบาเอ่ยตอบออกไปในที่สุด

ขนงได้รูปเลิกขึ้น ก่อนพินิจร่างโปร่งด้วยสายพระเนตรคมกริบ

“คิดนาน”

นพรัตน์เบิกตากว้างใส่คำกล่าวหานั้น นึกอยากลุกไปจากโต๊ะอาหารเสียดื้อๆ

เห็นเงียบๆแบบนี้ บางคราโอษฐ์ท่านก็ร้ายเหลือ

หลังอาหารมื้อเย็น เจ้าเสือน้อยเสด็จมาส่งร่างโปร่งหน้าประตูห้องแต่หัวค่ำ

“พักผ่อนเอาไว้มากๆดีกว่านะ”

นพรัตน์ทำเพียงพยักหน้ารับความหวังดี แต่นั่นทำให้เจ้านรพยัคฆาภูบดินทร์พ่นพระปัสสาสะแรง

“ทำตกไว้ที่ไหน ฉันจะให้เคอแสนช่วยหา”

“อะไรตก?” นพรัตน์ทำหน้างง

“ปากเธอ  ทำตกไว้ที่ไหน?”

เหมือนเส้นเลือดในสมองจะปูด เจ้าองค์นี้ช่างหาเรื่องให้เขาหงุดหงิดได้ตลอดสิน่า เป็นคนเจ็บที่ไม่น่าสงสารเอาเสียเลย

“ปากกระหม่อมยังอยู่ดีพ่ะย่ะค่ะ”

ร่างโปร่งตอบพลางเมินหน้าไปทางอื่น ก่อนถูกปลายหัตถ์จับกลับมาเผชิญหน้า

“เชื่อยาก”

“อ๊ะ!”

“เมื่อก่อนเห็นเถียงทุกคำ ไม่พอใจแทบจะคว่ำโต๊ะกินข้าว” รอยสรวลแหนบอยู่มุมโอษฐ์ ทำให้คนมองอยากเข้าไปทำร้ายซักทีสองที หากเพียงยืนกัดฟันถลึงตาใส่ดวงเนตรวาววับ

“อย่าฝืนตัวเองนัก จะไม่สบายเอา”

“กระหม่อมเปล่า”

“ไม่รู้หรือว่าลูกกะตามันฟ้องอยู่”

ท่ามกลางสงครามการต่อล้อต่อเถียงที่ดูเหมือนไม่จบสิ้น หัตถ์ใหญ่เอื้อมรั้งข้อศอกอีกฝ่ายเข้ามาใกล้ บังคับให้ใบหน้าขาวต้องเงยขึ้น

“ที่นี่เราให้หัวใจนำทางเสมอ เพราะฉะนั้นไม่ต้องฝืนทำเพื่อใคร แค่ฟังเสียงหัวใจตัวเองก็พอ”

คล้ายการไหลของเวลาช้าลงตามกระแสเสียงเบาบางอ่อนหวาน  หากภายในอกนพรัตน์กลับเต้นระทึก ก่อนเอ่ยด้วยเสียงสั่นไหว

“พระองค์ก็เลือกใช้หัวใจนำทางมากกว่าหน้าที่หรือพ่ะย่ะค่ะ?”

เศียรวรองค์สูงค่อยๆก้มต่ำ จนนาสิกปัดเฉียดปลายจมูกโด่งรั้น

“เมื่อก่อนใช้หน้าที่ แต่ตอนนี้อยากใช้หัวใจกับเขาบ้างแล้ว”

นพรัตน์ผงะ เบิกตากว้างเหมือนคนขาดอากาศหายใจ 

อุ้งหัตถ์ร้อนปล่อยแขนอีกฝ่าย ก่อนผละองค์ดำเนินจากไป ทิ้งให้ร่างโปร่งอึ้งใบ้ไปอีกพักใหญ่


ท่ามกลางดวงดาวน้อยใหญ่บนท้องฟ้าอันห่างไกลที่ไม่มีวันเอื้อมถึง หากค่ำคืนนี้ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนตัวเองได้คว้าดาวมาแนบกายเป็นครั้งแรก  แม้จะรู้ว่าไม่ควรแต่เขาก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้อีกแล้ว

TBC……………

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 25-08-2013 10:36:49

หวานอ่ะ  ชอบมากกกกก

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 25-08-2013 10:52:30

อร๊ายยยยย กลิ้งเขินม้วนสามสี่ตลบบนที่นอน  :-[

อย่าดราม่ามากนะ รู้ใจตัวเองทีเถอะ  :ling1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 25-08-2013 11:06:02

หวานมากค่ะท่านเสือน้อย อ่านไปเขินไป

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 25-08-2013 11:27:07

ชอบภาษากับสำนวนมากคะ อ่านไปเคลิ้มไปขำไป น่ารัก :mew3:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 25-08-2013 11:53:14

เค้าจีบกันแบบผู้ดี๊ผู้ดี น่ารักจัง
ต่ายน้อยทำตามหัวใจตัวเองเถอะ คุณเคอแสนคุณนัมทัคเค้าฝากบอกว่าจะได้มีคนช่วยดูแลเสือน้อย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: KhunToOk ที่ 25-08-2013 12:48:05

 :hao7: :hao7:  ชอบๆ อิอิ  เอาอีกๆ   :ling1:

ขอบคุณคนเขียนมากค่าาา  :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 25-08-2013 12:48:57

ชอบมากมาย
รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 25-08-2013 12:52:16

น่ารักสุดๆ
 :hao7:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: kataiyai ที่ 25-08-2013 13:10:06

สู้ๆ กระต่ายอย่าพึ่งยอมแพ้

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Also ที่ 25-08-2013 13:32:23

เป็นความรักที่ยากจะห้ามใจ เอาใจช่วยกระต่ายน้อย ฝืนใจมากๆจะป่วยเอาน้า 5555

ภาษาดีมากๆค่ะ มาต่อไวๆนะคะ คนอ่านกำลังเคลิ้มเลย ^^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: KaeM_PonG ที่ 25-08-2013 13:51:11

หวานมากกกกกก

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: atblueann ที่ 25-08-2013 14:07:52

สุดยอด คำเดียวจริงๆๆ
เสือน้อยน่ารักอ่ะๆๆ จีบๆๆๆๆจีบเลย 55555

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: akiko ที่ 25-08-2013 14:20:51

หวาน หวาน และ หวาน

รอตอนต่อไป

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: jeaby@_@ ที่ 25-08-2013 14:26:04

ชอบเรื่องนี้มากๆๆๆๆๆ
รักกันเเบบผู้ดีอย่างที่ข้างบนบอกจริงๆ
เสือน้อยเท่มากอะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 25-08-2013 14:35:56

น่ารักปนอึดอัด 555

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: beautjang ที่ 25-08-2013 14:47:11

ชอบมาก ภาษาสวย นุ่ม หวานละลายมากค่ะ

มีเรื่องงอื่นอีกมั๊ยคะ ชอบแนวการเขียนแบบนี้มากเลย

เก่งมากเลยค่ะ  o13

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: AGALIGO ที่ 25-08-2013 15:05:23

ดีใจจังได้อ่านทีเดียวสองตอนเลย

+ เป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: poose ที่ 25-08-2013 15:37:02

คือมันละเมียดละมัย หวานโดนไม่ต้องหยาบโลน
ฮร๊ายยยยย แค่เค้าใกล้กัน มองตากัน ต่อล้องต่อเถียงกัน
ก็ทำให้เราฟินอ่ะ ยิ้ม เคลิ้ม บิดผ้าห่มไปเลย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: BitterSweet~ ที่ 25-08-2013 16:17:31

หวานนนนนน
จีบกันแบบผู้ดีแบบที่ข้างบนบอกจริงๆ
ชอบมากๆ ชอบทุกอย่างที่ประกอบกันเป็นเรื่องนี้

เป็นกำลังใจให้ทั้งคนเขียนและคนโพสต์นะคะ ^^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 25-08-2013 16:27:19

น้องกระต่าย(เคย)หมายจันทร์ ตอนนี้ได้ดาวหล่อๆมากอดแนบกาย
ลุ้นมากกกก ในที่สุดก็เริ่มเผยรักที่มันล้นใจให้อีกฝ่ายได้รู้บ้างแล้ว
อืมมมม กำลังใจมาเพียบเลยคราวนี้
ถ้าใจตรงกันแล้วแบบนี้จะไปกลัวทำไม ต้องไฟท์ลูกเดียวค่ะ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 25-08-2013 17:42:51

เมื่อรักไปแล้วมีหรือจะห้ามใจกันได้



ลุ้นนนนนนนนนนนนนนนนนน



รออ่านตอนต่อไปค้าบบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 25-08-2013 18:18:26

ขอบคุณจ้ามาที่ลงให้อ่านเร็วมากก
หวานมากกกกกก  ขอให้หวานตลอดเลยนะ 

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 25-08-2013 18:19:44

"คิดนาน"  :hao6: :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 25-08-2013 18:21:33

อ๊ายยย คุณพี่เสือเค้ารุกแบบเนียนๆ เข้าใจพูดให้คิด แค่มองตา จับมือ สัมผัสแบบเฉี่ยว ก็เขินได้  :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 25-08-2013 19:37:21

กรี๊ดดดด
เอาอีกๆๆๆๆ
ตอนนี้มันได้ใจมากอะ
กรี๊ดดดด

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 25-08-2013 20:19:46

อ๊ายยยย ไม่ต้องฝืนใจหรอกกระต่าย รักก็คือรักเราห้ามรักไม่ได้เนอะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: จ๊ะจ๋า ที่ 25-08-2013 20:37:30

เย้ เสือดุปลอดภัย
เหมือนเค้าคุยกันไม่กี่คำ มองตา สัมพัส จับมือนิดหน่อย ก็เข้าใจกัน
น่ารัก !!
ต่ายอย่าหนีหัวใจตัวเอง สู้ๆ
เสือแอบมีนิสัยเด็ก เอาแต่ใจ ปากร้าย  หล่อ!!  พระเอกในดวงใจ o13

ขอบคุณที่มาต่อค่ะ จุ๊บ
แถมเป็ดน้อย 1 ตัวจ้า

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 25-08-2013 21:39:32

อร๊ายยยย ชอบอ่ะ
จะเร็วไปไหมถ้าจะบอกว่า รอรวมเล่มนะคะ  :ling1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Chanta ที่ 25-08-2013 22:12:37

 :katai1: :katai1:
ตอนที่ 12 รอเเล้ววววว

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 25-08-2013 23:15:32

นี่ขนาดรุกเบาๆนะพ่ะย่ะค่ะยังทำหม่อมฉันเขินขนาดนี้กร้ากกกกกกกกกก
กระต่ายของเราคงหัวใจจะวายแย่เลยโอ้ย
คือมาไวมาก อยากให้มาต่อไวไวแบบเค้ารอความหวานของเสือน้อยอยู่

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 25-08-2013 23:24:52

อ่านรวดเดียว ติดเลย
นิยายคุณsakeไม่ผิดหวังจริงๆ
เปิดเรื่องมากระต่ายวิ่งสู้ฟัดมาก 55555
แล้วพอบทจะหวานก็เอาซะเขิล นี่ขนาดยังไม่เข้้าที่เข้าทางกันนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 26-08-2013 01:49:56

อ๊อย!!! อ่านแล้วเขินมาก :-[
นี่แค่เริ่มจีบยังทำเอาเขินขนาดนี้
ถ้าพ่อเสือดุเดินหน้าเต็มที่มันจะชวนเขินขนาดไหน :m3:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 26-08-2013 02:02:25

ร้องกรี๊ดตอนน้องกระต่ายดึงะี่เสือลงมากอด :o8:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: poompoo ที่ 26-08-2013 12:56:06

ตอนนี้ได้ใจมากๆเลย อ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก   :o8:

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 26-08-2013 19:06:25

โอ้ยยยยยยยยย
ชอบบบบบบ
คุณSakeสุดยอดจริงๆค่ะ เป็นแฟนคลับ ติดตามมาตลอด ชอบทุกเรื่องเลยค่ะ

กระต่ายกับเสือคู่นี้ อ่านแล้วมันอุ่นในอก พร้อมกับระแวงกลัวอันตรายไปด้วย (อินเว่อร์~ 555+)

สนุกมากๆค่ะ ภาษาก็สวย แทบจะรอตอนต่อๆไปไม่ไหวแล้ว >////<

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 26-08-2013 19:56:22

กระต่ายจะโดนเสือน้อยกินซะล้าา คิคิ ต้องตามๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 26-08-2013 21:26:01

ใจเต้นตึกตักไปกะเค้าด้วย


ใจหนอใจ ใจคนอ่าน
แค่อ่านยังตีตึกตักระรัว
ประสาอะไรกับกระต่ายเมืองกรุงที่รู้ใจตัวเองแล้วทำตาตื่นปากแข็ง
แต่อ่อนแรงยามเสือน้อยมากด้วยอำนาจฉิวเฉียดชิดใกล้

คิดรอถึงวันนี้  ถ้าเสือน้อยได้ตระกองกอดกระต่ายดื้อแนบกาย
แอร๊ยยยยย เืสือ กะ กระต่าย  คงจะหวานนนนน่าดูชม

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 27-08-2013 00:27:10

หวานมากอ่ะ เหมือนจะหวานแบบเงียบๆนะ ฮิฮิ 

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 27-08-2013 20:29:31

มาอ่านด้วยคนค้าบบบ
เสือใจร้ายกะกระต่ายหัวดื้อ อิอิ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 27-08-2013 22:39:21

ชอบมากกกกก
มาต่อไวๆ นะคะ  :bye2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 28-08-2013 11:53:28

หวานจังตอนท้าย กระต่ายโดนเจ้าชายรุกคืบมาในหัวใจ
กระต่ายจะรอดพ้นมือเจ้าชายเสือไหม

รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: t152_rakjai ที่ 28-08-2013 15:58:56

สนุกมากกกกกก :katai2-1: :katai2-1:
    มาต่อเร็วน่ะค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: baroona59 ที่ 29-08-2013 00:50:52

สนุกมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ขอบคุณนะคร๊าบ  o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch11 P7 25/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: อเลนคุง ที่ 29-08-2013 02:20:13

เขิล :o8: :-[

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 30-08-2013 23:20:40

ไม่รอช้า ตอนที่ 12 มาเเล้วจ้าาา 

12




นพรัตน์ก้มมองเครื่องแต่งกายรัดกุมของตนแล้วถอนหายใจยาว  เคอแสนเป็นคนเอาชุดนี้มาให้ก่อนออกเดินทางกลับตารกาไม่กี่ชั่วโมง สภาพของเขาเหมือนข้าวต้มมัดไม่มีผิด

“อากาศเริ่มหนาวแล้วครับ ประมาทไม่ได้”

“ไอ้นี่ก็กันหนาวได้ด้วยหรือ” ร่างโปร่งหยิบปืนบนโต๊ะที่เคอแสนเตรียมไว้ให้ขึ้นมาดู

“คุณยิงปืนเป็น เก็บไว้ใช้เถอะครับ”

“ถ้าผมต้องใช้เจ้านี่ก็แสดงว่าสถานการณ์มันอยู่ไม่ได้แล้วนะ”

“แค่เผื่อไว้เท่านั้นครับ ตอนนี้เราคุมสถานการณ์ได้”

นพรัตน์เพียงพยักหน้า เก็บปืนให้เข้าทีเข้าทางกับตัวแล้วจึงเดินตามเคอแสนไปยังขบวนเสด็จ

เจ้านรพยัคฆ์ประทับรอในรถยนต์สีดำสนิทก่อนแล้ว ทอดพระเนตรมองคนทำหน้ารำคาญใจกับเสื้อผ้าอุ่นหนาที่องครักษ์จัดเตรียมให้จนขาดความคล่องตัว

“ต้องเดินทางข้ามวันข้ามคืน อากาศแปรปรวน ควรใส่เสื้อผ้าให้อุ่นไว้” ปลายหัตถ์ยื่นออกไปดึงปลายผมในปกเสื้อออกอย่างปราณี

“เอาไว้ตอนอากาศแปรปรวนค่อยใส่ได้ไหมพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้หนัก”

ร่างโปร่งส่งสายตาขออนุญาต หากมีแต่ดวงเนตรดุส่งกลับมาให้จนต้องถอนหายใจฟึดฟัด 

เลิกรักซะดีไหม ดุจริงดุจัง

ชายหนุ่มทิ้งตัวพิงพนักเมื่อรถเคลื่อนตัวออกแต่แยกเป็นสองสาย ทำให้รีบหันมองร่างสูงข้างๆ

“ทำไมยังต้องมีขบวนหลอกอีก?”

“ความประมาทจะทำให้เราตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย” หัตถ์ใหญ่ยื่นเข้าไปกอบกุมมือขาว ถ้าเป็นไปได้พระองค์ก็ไม่อยากหิ้วกระเตงอีกฝ่ายไปด้วย ทว่าจะส่งขึ้นเฮลิคอปเตอร์กลับไปลำพัง หรือให้ไปกับองครักษ์ที่วางพระทัยอีกขบวนหนึ่งก็เกรงว่าจะเกิดเรื่อง พระองค์กังวลไปหมดทุกอย่าง ไม่ว่าจะกินจะนอน จึงได้รั้งอีกฝ่ายไว้ข้างกาย แม้รู้ว่าไม่ควรกระทำ 

เจ้าเสือน้อยถอนปัสสาสะกับสิ่งที่พระองค์ได้ตัดสินพระทัยลงไป จากที่เคยเด็ดขาดมั่นใจในทุกอย่างที่ทำ กลับกลายเป็นลังเลเมื่อเป็นเรื่องของคนข้างๆ ซึ่งกำลังเหลียวมอง

“หนักพระทัยเรื่องอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

“เป็นห่วงหรือ?”

นพรัตน์ชะงัก ก่อนลอบกลืนก้อนแข็งลงลำคอ สบสายพระเนตรสีท้องทะเลยามคลื่นลมสงบนิ่ง

คนหน้าตาย

เจ้าตัวนึกค่อนขอดแล้วต้องถอดถอนใจไปด้วย เขาหลงรักคนๆนี้เพราะอะไรกันนะ ไม่เคยบอกรักหรือเอาอกเอาใจ ปากหนักปากร้ายอีกต่างหาก ทว่าเขากลับรู้สึกถึงความอบอุ่นโอบล้อมรอบตัวตลอดเวลายามอยู่ชิดใกล้ 

ความอบอุ่นที่แทรกซึมเข้าสู่หัวใจอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

นพรัตน์สบดวงเนตรตรงหน้า  ทุกอย่างที่เป็นพระองค์นั่นหละ ที่ทำให้ไม่อาจละสายตาไปได้เลย

“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมเป็นห่วงมาก”

ดวงเนตรคมดุเบิกกว้างคล้ายไม่แน่พระทัย หัตถ์ใหญ่บีบกระชับมือขาวแน่น เมื่อดวงตาคู่สดใสสะท้อนความจริงภายในใจออกมาจนสิ้น

มุมโอษฐ์กดลึกดังสะกดอารมณ์ไว้ หากแต่หัตถ์ใหญ่นั้นยิ่งบีบกระชับแน่นจนกระต่ายต้องพยายามดึงมือออก พระองค์ใหญ่จึงได้คล้ายแรงบีบ ก่อนเหยียดโอษฐ์โค้งขึ้นเล็กน้อยแล้วค่อยๆผินพระพักตร์ไปยังทิวทัศน์ด้านนอก หลบซ่อนพระปรางสีเข้มระเรื่อไว้มิดชิด

“ขอบใจ”

เพียงคำกระซิบแผ่วเบาก็ทำให้ใบหน้าขาวร้อนวูบ จากนั้นจึงเอนตัวพิงเบาะพลางก้มมองหัตถ์ใหญ่คร้ามแดดตัดกับสีผิวขาวของตน

มือสองมือยังคงกอบกุมกันแนบสนิท เสียงแอร์ทำงานท่ามกลางความเงียบ หากภายในอกทั้งสองกำลังทำงานอย่างหนัก

คำว่าพรมลิขิตไม่เคยอยู่ในความคิด ทว่านำพาเขาทั้งสองซึ่งอยู่ห่างไกลกันชั่วฟ้าต่างแผ่นดินให้มาพบกัน แม้ต่างชาติต่างศักดิ์ก็ไม่อาจสะบั้นสายใยบางเบาที่ห้อมล้อมพวกเขาออกจากกันได้

ใครจะคาดคิดว่าช่วงเวลาสั้นๆแต่กลับทำให้คนสองคนถูกดึงดูดเข้าหากันมากมายถึงเพียงนี้

เคนแสนแม้จะตั้งหน้าตั้งตาทำหน้าที่ของตน หากภาพด้านหลังจากการชำเลืองมองเพียงครั้งเดียวก็ทำให้เจ้าตัวไม่กล้าหันกลับไปมองซ้ำ เหงื่อกาฬชุ่มมือ

เจ้าเสือน้อยของกระหม่อม

องครักษ์ผู้ติดตามนายเหนือหัวมานานรู้สึกหนักอกหนักใจเป็นนักหนา แต่ในความกังวลเจ้าตัวก็มีคำตอบให้กับตัวเองมานานแล้ว

กระหม่อมติดตามความดีความงาม ความเสียสละของพระองค์พ่ะย่ะค่ะ



แสงตะวันเจิดจ้าท่ามกลางขุนเขา หากไม่นำพาความอบอุ่นมายังพื้นดินที่สูงกว่าน้ำทะเลหลายพันฟุต การเดินทางผ่านภูมิประเทศแถบพื้นราบเข้าสู่เขตเทือกเขาสูงเพื่อกลับไปยังเมืองหลวงเป็นความสาหัสสากรรจ์อย่างหนึ่ง อากาศเย็นนิ่งสงบทวีความรุนแรงเมื่อร่างสูงเพรียวออกมาจากรถยนต์เพื่อรับประทานอาหารกลางวัน 

คนไม่เคยชินสภาพอากาศยืนถูแขนตัวเองไปมา ขณะดูเหล่าองครักษ์จัดแจงอาหารง่ายๆ ชาร้อนในกระติกถูกรินใส่แก้วยื่นให้โดยเจ้านรพยัคฆ์

“คลายหนาว”

นพรัตน์เผลอค้อนให้คนพูดน้อยก่อนรับแก้วชามาจิบพอชุ่มคอ หันมองไปรอบบริเวณที่หยุดแวะพัก ซึ่งลับตาผู้สัญจรอื่น หากไม่สังเกตจะไม่รู้เลยว่าคณะที่พักนี้เป็นขบวนเสร็จของเจ้านรพยัคฆาภูบดินทร์

“คืนนี้เราต้องนอนกลางป่าหรือพ่ะย่ะค่ะ”

เจ้าเสือน้อยเพียงส่ายเศียร “ค่ำๆจะถึงที่พักที่องครักษ์ซึ่งล่วงหน้าไปก่อนจัดไว้ให้  ที่นั่นไม่ลำบากนักหรอก”

นพรัตน์พยักหน้ารับ ก่อนจะหูผึ่งเมื่อได้ยินเสียงวิทยุดังขึ้น ท่าทางตื่นตัวของคณะผู้ร่วมเดินทาง และพระองค์สูงใหญ่ที่เสด็จไปร่วมวงสนทนา ทำให้คนไม่รู้เรื่องนึกอยากเรียนภาษาของที่นี่เร็วๆ

เมื่อทานอาหารเรียบร้อยแล้วนั่นหละ พระองค์จึงเสด็จกลับมาประทับใกล้ๆ  เพราะมีคำถามในดวงตา เจ้าเสือน้อยจึงประทานเล่าเสียเอง

“มีความเคลื่อนไหวของกลุ่มติดอาวุธที่ยังคงเหลืออยู่  สายที่วางไว้ไม่รู้เป้าหมายความเคลื่อนไหวว่าพวกมันจะทำอะไร ต้องจับตาพวกมันดีๆ ส่วนเราต้องรีบเดินทางให้ถึงตารกาเร็วที่สุด”สายเนตรคมจับจ้องใบหน้าขาว “ต้องนอนกันบนรถแล้วนะ”

ปลายสุรเสียงทรงห่วงใย นพรัตน์ได้แต่เก็บไว้ในอกพลางพยักหน้ารับไม่มีเกี่ยงงอน  นายทหารองครักษ์ทุกคนรีบกินรีบเก็บสัมภาระ แรงลมแห้งผากบาดผิวหน้าจนคนไม่เคยคุ้นต้องดึงผ้าปิด

การเดินทางช่วงหลังนั้นรวดเร็วและรัดกุม แม้จะสะเทือนจนแทบคายของเก่าในท้อง หากนพรัตน์ก็นั่งเป็นปกติ เขารู้ ยังมีคนลำบากกว่านี้มาก 

สีหน้าของเขาคงดูแย่มากถึงทำให้องค์สูงใหญ่ขมวดขนงเป็นโบว์ขณะแวะพักเติมเชื้อเพลิง นพรัตน์ระบายลมหายใจยาวก่อนจะแลบลิ้นไล้เลียริมฝีปากแห้งและเริ่มแตก เขาขยับแข้งขาคลายความเมื่อยขบอยู่สักพัก จึงเห็นเจ้าเสือน้อยที่ก้มๆเงยๆอยู่แถวกาน้ำร้อนเสด็จมาใกล้ แล้วจับใบหน้าเขาให้เงยขึ้น ก่อนป้ายน้ำอุ่นใสลงบนริมฝีปากรวดเร็ว

“ยิ่งเลียจะยิ่งแตก เลือดออก ทำแบบนี้ไปพลางๆก่อน ถึงวังแล้วจะให้คนหาปิโตเลี่ยมเจลมาให้ทา”

“อะไรพ่ะย่ะค่ะ?” ร่างโปร่งหลุบตาพยายามมองสิ่งที่ปาดอยู่บนริมฝีปากตัวเอง

“ไอน้ำน่ะ”

“ไอน้ำ?”

“ใช่...ไอน้ำที่เกาะบนฝากาน้ำน่ะ ช่วยได้เยอะ”

นพรัตน์พยักหน้ารับ แม้จะไม่ค่อยเข้าใจนัก มันคงเป็นภูมิปัญญาท้องถิ่นของคนที่นี่ แต่ว่า... ร่างโปร่งเผลอมองวงพักตร์ตรงหน้า เรื่องแค่นี้ไม่น่าจะต้องใส่ใจเลย 

“อะไร?”

เมื่อรู้ว่าถูกอีกฝ่ายมอง พระองค์จึงสาวพระบาทเข้าไปใกล้ชิดยิ่งขึ้น

“ปะ...เปล่า แค่คิดว่าเรื่องแค่นี้เอง พระองค์ไม่ต้องทรงกังวลหรอกพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมไม่เป็นไร”

“อืม” เจ้านรพยัคฆ์พยักเศียรรับ ทว่า “ตอนนี้ทำให้ได้ก็อยากทำให้ แต่บางเวลาอาจทำหรือหาให้ไม่ได้ ถึงเวลานั้นต้องอดทนนะ”

สุรเสียงทุ้มเรียบเรื่อยหากหนักแน่นในทุกถ้อยคำ ยิ่งทำให้ร่างโปร่งรู้สึกตีบตันในลำคอ และปฏิญาณกับตัวเองว่าจะไม่ทำตัวเป็นภาระให้พระองค์ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง

ชายหนุ่มพยักหน้ารับ จากนั้นองค์นรพยัคฆ์จึงดึงผ้าพันพระศอคล้องลงบนลำคอขาวพร้อมกับพันผูกให้เสร็จสรรพ

“เรียบร้อยแล้ว ไปกันเถอะ”

กลิ่นอายจากวรองค์ใหญ่กระจายล้อมรอบตัว ความอบอุ่นถ่ายทอดจากผ้าผืนยาวลงสู่หัวใจดวงเล็ก นพรัตน์แก้มร้อนเรื่อ ก้มหน้าก้มตาเดินตามองค์นรพยัคฆ์ไปขึ้นรถอีกคัน

พวกเขาต้องสับเปลี่ยนรถที่ใช้เดินทางตลอด เพื่อป้องกันการถูกลอบจู่โจมจากกลุ่มติดอาวุธ และเพราะมาจากดินแดนสงบสุข ไม่เคยต้องรู้สึกถึงภัยสงคราม ร่างโปร่งจึงอดวิตกกังวลไม่ได้ว่าจะเดินทางราบรื่นไปตลอดจนถึงตารกาหรือไม่ ยิ่งเมื่อแสงตะวันหายลับไปตามหลังเทือกเขาสูง ความมืดและถนนหนทางก็ยิ่งทำให้การเดินทางมีความเสี่ยงมากขึ้นไปอีกหลายเท่าตัว

มือเย็นถูกหัตถ์อุ่นกุมขึ้นแนบอุระก่อนยกจรดนาสิกแผ่วเบา นพรัตน์ไม่ได้ชักมือออก ปล่อยให้พระองค์แนบมือเขาเข้ากับพระปรางสากระคาย แววเนตรสะท้อนวิบวับในความมืดปกคลุมห้องโดยสาร

เมื่อไม่มีเสียงทักท้วง วรองค์สูงจึงโน้มองค์เข้ามาใกล้ ฉกฉวยประทับโอษฐ์ที่มุมปากร่างโปร่งรวดเร็ว

“...!”

นพรัตน์ไม่ได้เปล่งเสียง หากค่อยๆชักมือออกจากหัตถ์ใหญ่ด้วยเกรงองครักษ์ด้านหน้าจะเห็น และเป็นอีกครั้งที่ต้องสบดวงเนตรแวววาว หัวใจแทบกระเด็นออกมานอกอก  แม้ในความมืดมิดก็ยังอดสะบัดร้อนสะบัดหนาวไม่ได้

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 30-08-2013 23:21:51

ท่ามกลางความเงียบและมืดมิด หัตถ์ใหญ่รั้งศีรษะทุยให้มาอิงแอบกับพระอังสาแข็งหนา เส้นผมนิ่มยาวกว่าครั้งแรกที่ได้พบกระจายอยู่บนฉลองพระองค์ หากเจ้าเสือน้อยกลับลูบเล่นเพลินมือ พลางเพ่งดวงเนตรไปนอกกระจกรถปล่อยให้กระต่ายเมืองกรุงเคลิ้มหลับไปทั้งๆที่ถนนหนทางขรุขระจนรถโคลงไปมา

รถยนต์สามคันแล่นตามกันไปโดยทิ้งระยะห่างพอประมาณ เส้นทางยามค่ำคืนแลน่ากลัวและอันตรายกว่าตอนกลางวัน หากประมาณเพียงนิดหุบเหวด้านล่างคงกลายเป็นหลุมฝั่งศพเป็นแน่แท้ และด้วยเส้นทางคดเคี้ยวจึงทำความเร็วไม่ได้มากนัก

ตูม!

เสียงกัปนาทดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วบริเวณกับเสียงครืดๆจากด้านบนทำให้รถทุกคันเหยียบเบรกกันตัวโก่ง ทว่ารถยนต์คันที่สองถูกก้อนหินถล่มลงมาทับเครื่องยนต์ช่วงหน้าจนยับเยิน และในชั่วพริบตาก็ได้ยินเสียงปืนรัวมาจากในป่ารกชัฏข้างทาง

“พระองค์! เสียงปืน” นพรัตน์สะดุ้งตื่นหากถูกหัตถ์ใหญ่กดให้ก้มต่ำ

“ก้มไว้!” เจ้าเสือน้อยชักปืนออกมายิงสวนเข้าไปในความมืดต้นตอของเสียงปืนที่แหวกอากาศมาถี่ๆ “เคอแสน!  รีบออกไปหาที่กำบังเร็ว ไม่อย่างนั้นเราจะเป็นเป้านิ่ง”

องค์นรพยัคฆ์รับสั่งพลางเปิดประตูแล้วก้มต่ำพาร่างโปร่งกลิ้งตกลงไปตามไหล่ทางที่ข้างล่างเป็นหุบเหว แต่ตอนนี้มันคือทางรอดเดียวของพวกเขา

อุ๊ก!

หน้าผากมนกระแทกเข้ากับแง่หินจนรู้สึกได้ถึงความอุ่นชื้นและคาวเลือด ทว่าเวลานี้ไม่ใช่เวลามาห่วงแผลเล็กแผลน้อย ด้วยความตายกำลังมาจ่ออยู่ตรงหน้า หากแต่หัตถ์ใหญ่นั้นไม่เคยปล่อยไปจากต้นแขนชายหนุ่ม

เสียงกระสุนปืนดังโป้งป้างสนั่นไปทั้งเทือกเขา ร่างโปร่งถูกกดลงกับพื้นเงยหน้ามองเงาสูงใหญ่ลั่นไกปืนฝ่าความมืดไปอย่างแนวแน่

ให้ตายเถอะ!

นพรัตน์สบถ ในมือกำกระบอกปืนเย็นเฉียบไว้แน่น ถึงเขาจะยิ่งปืนเป็นแต่ก็ไม่เคยฝึกยิงในความมืดมาก่อน รัศมีการมองเห็นแค่คืบแล้วจะแยกออกได้ยังไงว่าพวกใครเป็นพวกใคร

“นัมทัค!” เจ้านรพยัคฆ์เรียกองครักษ์มาใกล้ตัว “แบ่งกำลังออกเป็นสองกลุ่ม เจ้านำนพรัตน์และทหารอีกส่วนหนึ่งรีบมุ่งหน้าลงใต้ แล้วไปพบกันที่ฐานลับที่สอง ใครไปถึงก่อนให้รออยู่ที่นั่นหนึ่งวัน ถ้าอีกกลุ่มยังไม่มาสมทบให้มุ่งหน้าไปยังตารกาเลย ไม่ต้องรอ!”

“ไม่ได้นะพ่ะย่ะค่ะ!” นัมทัคร้องห้ามเสียงหลง ใครจะกล้าทิ้งเจ้าชีวิตของตัวเองลง “พระองค์ไปพร้อมกระหม่อมเถอะพ่ะย่ะค่ะ ทางนี้ให้เคอแสนต้านไว้ก่อน...”

นัมทัคพูดไม่ทันจบประโยคก็เกิดเสียงตูมคล้ายเสียงระเบิดมือดังอยู่ใกล้ๆจนสัมผัสได้ถึงฝุ่นผงที่กระจายลอยฟุ้งในอากาศ และเสี้ยววินาทีที่ไม่มีใครอยากให้เกิดก็เกิดขึ้นเมื่อกระสุนนัดหนึ่งทะลวงเข้าวรองค์สูงใหญ่จนล้มฟุบลงตรงหน้านพรัตน์

“ฝ่าบาท!” นัมทัครีบเข้าไปประคององค์นรพยัคฆ์ พร้อมกับลูบคลำไปทั่วร่างกาย “ตรงไหนพ่ะย่ะค่ะ”

“ต้นขา” สุรเสียงพร่าเอ่ยอย่างยากลำบาก

นัมทัคที่ผ่านการฝึกและประสบการณ์มาอย่างโชกโชนรีบปฐมพยาบาลเบื้องต้นพร้อมกับพยุงร่างที่ใกล้หมดสติขึ้นบ่า ก่อนหันมองร่างโปร่ง

“ไปครับ เราต้องรีบไป!”

สายตาร้อนรนของนัมทัคทำให้นพรัตน์ตัดสินใจอีกอย่าง “ผมจะไปกับคุณเคอแสนเองครับ”

“ไม่ได้ครับ!” นัมทัคมองฝ่าความมืดไปยังดวงหน้าขาว “ไม่ใช่ตอนนี้ ถ้าคุณเป็นอะไรฝ่าบาทต้องเสียพระทัยมากแน่ๆ รีบตามผมไปเถอะครับ”

“ผมจะเป็นภาระให้คุณอีกคนน่ะสิ ตอนนี้เจ้าต้องการหมอด่วนนะครับ แยกกันไปจะดีกว่า”

สถานการณ์ไม่คอยท่าทำให้นัมทัคต้องรีบตัดสินใจฉับพลันโดยทิ้งนพรัตน์ไว้กับเคอแสนและทหารองครักษ์อีกจำนวนหนึ่ง ส่วนตัวเองก็รีบพาเจ้าชีวิตไต่ลงหุบเขาพร้อมกับทหารกล้าอีกสี่นาย

“มะ...ไม่...อย่าทิ้งเขาไว้...นัมทัค” ในความเจ็บปวดองค์นรพยัคฆ์ยังคงเป็นห่วงร่างโปร่งทุกลมหายใจ

“เชื่อใจคนของเราเหมือนที่พระองค์เคยเชื่อมาตลอดสิพ่ะย่ะค่ะ เราจะไปเจอกันตามที่นัดหมายไว้”

“นัมทัค!” สุรเสียงเข้มเค้นเอ่ยยากลำบาก “เขาไม่ใช่คนที่นี่ ไม่คุ้นเคย เข้าใจไหม!” องค์นรพยัคฆ์อยากสบถหนักๆด้วยไม่น่ามาเสียท่าในเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้

“ขออภัยพ่ะย่ะค่ะ แต่ถ้าเขาจะอยู่ที่นี่เขาจะต้องผ่านมันไปให้ได้ พยัคฆ์ย่อมต้องเคียงคู่กับพยัคฆ์เช่นกันพ่ะย่ะค่ะ” น้ำเสียงนัมทัคหนักแน่นขณะหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอดถี่ๆ เนื่องจากเส้นทางลาดชันและน้ำหนักของวรองค์สูงใหญ่

เสียงปะทะเบื้องหลังยังคงดังต่อเนื่องท่ามกลางความมืดสลัว เคอแสนขึงตาใส่เงามืดเมื่อรู้ว่านพรัตน์ไม่ได้ตามกลุ่มนัมทัคไป ชายหนุ่มจึงรีบเข้ามาประกบ

“คุณนี่ดื้อใช่ย่อยเลยนะครับ”

“เป็นมาตั้งแต่เกิดแล้วล่ะลุง” นพรัตน์ตอบติดอารมณ์ขันทั้งที่สถานการณ์ยังคงตึงมือ

เคอแสนส่ายศีรษะกับคำเรียกขานที่ไม่ได้ยินเสียนาน “ผมก็รับรองอะไรไม่ได้ แต่องครักษ์ทั้งหมดเป็นคนในหน่วยเงาพยัคฆ์ เพราะฉะนั้นโอกาสที่เราจะกลับไปครบสามสิบสองมีมากล่ะครับ”

นพรัตน์ยกยิ้มมุมปากหากหัวใจเต้นระทึกพลางปาดเช็ดเลือดบนหน้าผากก่อนก้มหน้าปิดหู ด้วยเสียงระเบิดดังกว่าครั้งแรกที่ได้ยิน แต่ไม่ใช่จากฝ่ายตรงข้าม หากเป็นฝ่ายเขาที่งัดระเบิดขึ้นมาปาใส่บ้าง ทำให้เสียงปืนที่ดังเป็นระยะๆเงียบกริบลงแทบจะทันที

“ไปครับ พวกมันรู้ว่าเรามีอาวุธหนักคงไม่กล้าสุ่มสี่สุ่มห้าเข้ามา เราจะอาศัยความมืดไปให้ถึงจุดนัดหมาย” เคอแสนพยักหน้าเป็นสัญญาณถอย แต่ก่อนหน้านั้นได้สั่งการให้ลูกทีมงัดอาวุธปืนล้ำสมัยแบบกระสุนความเร็วสูงพร้อมเอ็กซ์เรย์ตรวจสอบในความมืดเพื่อหาจุดปาระเบิดได้อย่างแม่นยำออกมาใช้ และเสียงตูมตามก็ดังตามหลังอีกชุดใหญ่

ร่างโปร่งรีบลัดเลาะตามกลุ่มทหารหาญไปตามทางลาดชัน แม้จะเหนื่อยจะหิวกระหายเพียงใดเขาก็ไม่เอ่ยออกมาให้เป็นภาระของคนในทีมแม้ครึ่งคำ ใจกระหวัดนึกกังวลไปถึงองค์สูงใหญ่ที่ปานนี้จะเป็นอย่างไร แผลใหญ่เล็กมากน้อยเพียงใดไม่อาจรู้ รู้แต่ตอนนี้เขาได้แต่สวดมนต์ระลึกถึงอนุภาพของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่นับถือช่วยให้พระองค์และพวกเขาพ้นภัยไปได้ด้วยเทอญ

“เราต้องอ้อมไปทางตะวันตกเฉียงใต้ ใช้เส้นทางหลักไม่ได้ พวกมันคงซ่องสุมกำลังไว้ดักคอยเราอยู่แน่ๆ เดินไหวรึเปล่าครับ?” เคอแสนหันกลับไปมองร่างโปร่งที่เดินตามหลังมาไม่ห่าง

“ไหวครับ” แม้ปากจะบอกว่าไหวแต่เสียงหอบหายใจสะท้อนความเป็นจริงได้เป็นอย่างดี ตอนนี้แม้จะกลืนน้ำลายลงคอก็ยังลำบากด้วยอากาศที่เย็นเฉียบ ชุดอุ่นหนาที่สวมใส่ติดตัวเพียงช่วยบรรเทาความหนาวเย็นเท่านั้น

“ทนอีกนิดครับ พ้นเขาลูกหน้าไปเราจะหยุดพักกัน”

นพรัตน์เพียงพยักหน้ารับ ก่อนเร่งฝีเท้าตามกลุ่มให้ทัน

สายลมเย็นหวีดหวิวบาดผิวหน้าจนเจ็บแปลบ มือขาวยึดเกี่ยวจับกิ่งไม้กันการลื่นไถล และเพราะเป็นยามค่ำคืนจึงถูกหนามแหลมทิ่มตำให้สะดุ้งเป็นระยะๆ จวบจนผ่านพ้นทางลาดชันเป็นพื้นราบจึงได้หยุดพักเอาแรง ร่างโปร่งก็แทบจะล้มลงฟุบกับพื้น

“น้ำ...ค่อยๆจิบนะครับ” เคอแสนส่งกระติกน้ำให้ร่างโปร่ง

นพรัตน์ประคองกระติกน้ำขึ้นมาดื่ม ความชุ่มฉ่ำจากน้ำเย็นช่วยบรรเทาความเจ็บปวดเมื่อยล้าได้ระดับหนึ่ง จากนั้นจึงถอนหายใจเฮือกใหญ่

“อีกไกลไหมกว่าจะถึงจุดนัดพบ?” นพรัตน์คืนกระติกน้ำให้กับเคอแสน

“เดินเท้าอีกสองวันครึ่งก็ถึงครับ เรามีฐานลับไว้ทุกจุดเสี่ยง ถ้าถึงที่นั่นเราจะมีกำลังมากพอ”

“เราไม่มีโทรศัพท์ผ่านดาวเทียมไว้ใช้แจ้งเหตุหรือติดต่อยามฉุกเฉินหรอกหรือคุณเคอแสน?”

“มีครับ แต่อยู่กับอีกกลุ่ม และทางนั้นคงแจ้งเหตุปะทะไปแล้วล่ะครับ” เคอแสนมองใบหน้าขาวผ่านความมืดที่เห็นเพียงลางๆอย่างเห็นใจ “เราไม่มีงบประมาณมากพอจะจัดซื้อให้กับทุกหน่วยย่อยได้ แต่ป่านนี้หน่วยรบเคลื่อนที่เร็วคงเคลื่อนไหวแล้วล่ะครับ”

“ครับ...” นพรัตน์ครางรับในลำคอ ที่นี่แม้แต่รถยนต์ยังเป็นรุ่นสมัยพระเจ้าเหา ซ่อมแล้วซ่อมอีกจนหาอะไหล่ใส่ไม่ได้ นับประสาอะไรกับอาวุธยุทโธปกรณ์ทันสมัย ถึงมีไว้ใช้แต่ก็นับชิ้นได้

เสียงครางหึ่งๆของแมลงตัวเล็กตัวน้อยรอบตัวทำให้ร่างโปร่งต้องคลี่ผ้าพันคอออกมาคลุมศีรษะ นอกจากจะหนาวจับจิตจับใจแล้วยังมีแมลงในป่าคอยตามก่อกวนจนไม่อาจข่มตาหลับได้ลง

มือเย็นกุมด้ามปืนแข็งกระด้างไว้แน่น พวกเขาไม่ได้ก่อไฟด้วยจะเป็นเป้าสายตาของศัตรู แต่ร่างโปร่งก็เห็นเงามืดของนายทหารสองนายคอยผลัดเป็นเวรยามระวังภัยให้

“มืดแบบนี้มองอะไรก็ไม่เห็น ถ้ามีพวกกล้องอินฟาเรดก็คงจะดีนะ” นพรัตน์เอ่ยกับเคอแสนเบาๆ

“ถ้าเอาแต่พึ่งพาอุปกรณ์พวกนั้นจะทำให้สัญชาตญาณเราลดศักยภาพลงนะครับ เราเชี่ยวชาญพื้นที่และถูกฝึกมาให้คุ้นเคยกับสถานการณ์แบบนี้ เพราะฉะนั้นรับรองได้ว่าความสามารถของนายทหารเราไม่แพ้ใครในโลกหรอกครับ คุณนพรัตน์ลองเริ่มสังเกตสิ่งรอบตัวดูนะครับ เสียงนกเสียงแมลง หากมีการเปลี่ยนไปนั่นคือเราต้องระวังครับ”

“ครับ” ร่างโปร่งพยักหน้ารับหงึกๆ

“แล้วก็การยิงปืนเวลากลางคืน เราต้องยกศีรษะให้สูงเหนือปืนและลืมตาทั้งสองข้างทุกครั้งเมื่อจะยิง ทำแบบนี้เราจะสามารถเพิ่มประสิทธิภาพในการมองเห็นมากขึ้นครับ” เคอแสนเอ่ยบอกในสิ่งที่ร่างโปร่งเป็นกังวล

“ขะ...ขอบคุณครับ สงสัยผมต้องกลับไปหัดยิงปืนให้มากกว่านี้ซะแล้วล่ะครับ” นพรัตน์ยิ้มเจื่อนๆตอบอีกฝ่าย

“ครับ...หน่วยเราก็มีพระองค์ท่านเป็นผู้ฝึกสอนให้ ฝีพระหัตถ์แม่นยังกับจับวาง” เคอแสนหยุดกล่าวมองใบหน้าขาว “แต่คุณอยากกลับมาที่นี่อีกจริงๆหรือครับ?”

นพรัตน์ชะงักในคำถามของอีกฝ่าย ก่อนจะหลุบตาลงอย่างละอายเล็กๆ จากนั้นจึงพรางพรูลมหายใจระบายความอึดอัดในอก

“สักวัน เมื่อผมพร้อมนะครับ”

น้ำเสียงตอบราบเรียบหากมั่นคงจนคนฟังรู้สึกได้ และกลายเป็นผู้ทอดถอนหายใจยาวยืดเสียเอง

“ครับ ถ้าอย่างนั้นแค่ยิงปืนแม่นอย่างเดียวคงไม่พอหรอกนะครับ”

“ครับ” นพรัตน์คลี่ยิ้ม “ผมต้องไปฝึกสมาธิเพิ่มด้วยเพราะโอษฐ์ท่านร้ายนัก”

เคอแสนได้ฟังถึงกลับลอบกุมท้องกลั้นหัวเราะด้วยไม่สมควร แต่ก็ยังหลุดลอดออกมาเล็กๆ

“คุณนี่นะ...” องครักษ์ผู้ภักดีมองประกายในดวงตายามต้องแสงดาววิบวับของอีกฝ่าย “ก็จริงครับ แต่ถ้าไม่ใช่ผู้รับใช้ใกล้ชิดแล้วจะไม่ทราบหรอกครับว่าท่านพระทัยร้อนแค่ไหน”

ร่างโปร่งฉีกยิ้มพลางระบายลมหายใจอีกครั้ง ใช่...คนอะไรชอบใช้ตาแทนปาก แค่ทำให้ฉุดนิดเดียว ตานี่วิบวับแทบจะลุกเป็นฟืนเป็นไฟ ขวานผ่าซากก็เท่านั้น แต่กลับจับใจเขาเหลือเกิน

ปานนี้พระองค์ท่านจะเป็นอย่างไรบ้าง...

จู่ๆก็รู้สึกร้อนขึ้นมาที่ปลายจมูก นพรัตน์พยายามเม้มริมฝีปากขจัดความรู้สึกอ่อนไหวทั้งปวงทิ้ง

พระองค์ก็คงกำลังพยายามอยู่ แล้วเขาจะมามัวนึกท้อได้ยังไง!


เมื่อแสงแรกโผล่พ้นยอดไม้ รอยเลือดเกรอะกรังบนหน้าผากมนพร้อมสีเขียวช้ำเป็นปื้นใหญ่ปรากฏให้เคอแสนเห็นชัดเจน รีบปรี่หน้าตาตื่นเข้ามาช่วยดูรอยแตกเหนือหางคิ้วขึ้นไปเล็กน้อย พร้อมกับทำแผลให้เบื้องต้น

“แผลบวมและลึกพอสมควรครับ ถ้ารู้เร็วกว่านี้คงเย็บได้ ตอนนี้รู้สึกเจ็บหรือไม่สบายตรงไหนอีกรึเปล่าครับ?”

“เมื่อคืนมันยังชาๆ ตอนนี้มันร้อนๆตรงแผลน่ะครับ ตรงอื่นก็ไม่มีแล้ว” ยกเว้นอาการปวดเมื้อยจนแทบจะคลานแทนเดิน นพรัตน์นึกต่อในใจพลางพยักหน้าตอบหงึกๆ

เคอแสนกวาดตามองร่างโปร่งคล้ายสำรวจให้ถ้วนถี่อีกครั้งก่อนจะจ่ายยาที่มีติดตัวนายทหารแทบทุกนายให้อีกฝ่ายทานแล้วจึงออกเดินทางบุกป่าฝ่าดงมุ่งหน้าไปยังฐานลับที่ยังอยู่อีกไกล  ระหว่างทางก็มองหาผลหมากรากไม้กินประทังชีวิตกันไปพลางๆ หากการหลบหนีไม่ใช่การเดินเที่ยวป่าชมธรรมชาติจึงต้องระแวงระวังตัวเป็นอย่างมาก นายทหารผู้ชำนาญทิศทางคอยเงี่ยหูฟังความเคลื่อนไหวที่อาจผิดปกติตลอดการเดินทางลัดเลาะช่องเขา

สัญญาณมือจากผู้นำทางยกขึ้นรวดเร็วทำให้ผู้ตามหลังหยุดชะงักฉับพลันพร้อมกับค่อยๆหลบหาที่ซ่อนตัวอย่างเงียบเฉียบแต่ก็ยังไม่พ้น  เสียงลูกปืนแหวกอากาศทะลวงเจาะต้นไม้ข้างร่างโปร่งแตกกระจุย

“คุณ!”

เสียงเคอแสนร้องเรียกอยู่ข้างๆแต่กระต่ายเมืองกรุงไม่มีเวลาสนใจฟัง เนื่องจากลูกปืนได้กระหน่ำลงมาที่ตัวเองแล้ว


TBC

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 30-08-2013 23:46:53

แอบหวานนิดๆ คิสกันหน่อยๆ
แต่นอกนั้นกระสุนปืน ระเบิด มาเต็มเลยจ้า
กระต่ายน้อยสะบักสะบอมแน่
ลุ้นตัวโก่งว่าจะเป็นยังไงต่อ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: treerat002 ที่ 30-08-2013 23:55:30

อ๊า!!!!!! จบตอนกำลังมัน  :katai1:

กระต่ายน้อยจะรอดพ้นกลับเมืองไทยรึเปล่าเนี่ย

รอตอนต่อไปค่ะ  :z3:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 30-08-2013 23:58:20

ค้างอะๆๆๆ จะรอดกันมั้ยน้อ :z3:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 31-08-2013 00:14:56

ใจคอผู้ร้ายจะไม่หยุดโจมตีมั่งหรือ บทจะหวานก็ห่างกันอีกแถมเจ็บหนักด้วยคราวนี้

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 31-08-2013 00:21:57

พอเห็นว่าอัพแล้ว รีบกดเข้ามาอย่างไวว่อง
เพื่อมาพบกับความ..ค้าง

ไอ้พวกกบฏ หู ตา จมูกไวเสียจริง
นอกจากจะยิงถูกเจ้าเสือน้อยแล้ว
ยังตามกลิ่นกระต่ายมาถูกอีก มันน่าจับมาฆ่าเรียงตัว  :angry2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 31-08-2013 00:31:06

นิยายรักหรือหนังบู๊ ดุเดือดมากไม่มีเวลาพักเลย
กระต่ายจะรอดไปเจอเจ้าเสือน้อยหรือป่าวเนี๊ยะ
กระสุนมาเป็นพายุเลย ตัดจบได้ค้างมาก

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: uri uri ที่ 31-08-2013 00:35:25

ตามอ่านด้วย  จะคลั่งตาม อ๊ากกกกกกกกกกกกกก   :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: อเลนคุง ที่ 31-08-2013 00:36:13

เฮ้ยยยยยย o22 :a5:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 31-08-2013 00:43:23

อ๊าาา :z3: สั้นไปๆ จะโดนยิงรึไม่ ค้างอ่ะ  :ling3:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 31-08-2013 00:49:08

ง่ะ กระต่ายน่อยจะรอดมั้ย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 31-08-2013 01:06:07

หวานกันได้นิดเดียว บู๊กันอีกและ  :katai5:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: BitterSweet~ ที่ 31-08-2013 01:50:04

เพิ่งจะหวานให้คนอ่านชื่นหัวใจ
ก็ระดมมาทั้งปืนทั้งระเบิด
เสือน้อยก็เจ็บ ตัวกระต่ายป่าก็เจ็บ
บอกตรงๆ ค้างงงงมากกกกก  :katai1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 31-08-2013 02:25:15

ตายๆอารายเนี่ย โหดร้ายกะกระต่ายน้อยจิงๆเลย T^T

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 31-08-2013 07:54:24

โอ้ยยยยยยยยยหวานได้แปปๆ
บู๊กระหน่ำเลยฮือออออออออ
อีพวกนี่ต้องรุมปาซูก้าอะ ถล่มแม่งเลยพ่ะย่ะค่ะ
กระต่ายน้อยต้องไม่เป็นอะไร!!!

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 31-08-2013 09:22:58

น้องต่ายจะรอดมั้ยเนี่ยยยยย :serius2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 31-08-2013 10:06:13

เป็นนายเอกที่ลุยเกือบทุกตอน
สงสารจริงๆ ทนอีกนิดนะ


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: kataiyai ที่ 31-08-2013 11:03:27

ไหง๋ยิงมาแค่กระต่ายล่ะ

แสดงว่าเป็นเป้าหมายเหรอ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 31-08-2013 11:16:52

อารมณ์หวานท่ามกลางดงกระสุนน
แง้งงงงงงง
จะโรแมนติกกันเสียหน่อยก็ยังไม่มีเวลาเลยนะคู่นี้
น่าสงสารจัง

 :ling1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 31-08-2013 11:23:54

รักต้องลุยจริง ๆ เลย
หวังว่ากระต่ายจะเป็นพยัคฆ์นะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: จ๊ะจ๋า ที่ 31-08-2013 12:57:17

อ๊ากกกก!!! ค้างยิ่งนัก :sad4:
ตัดจบซะ  T_T
ห่วงเสือก็ห่วง
ต่ายน่าห่วงกว่า  ฮื่อ.........

มาต่อเร็วๆนะค่ะ   จุ๊บ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: AGALIGO ที่ 31-08-2013 13:56:00

กระต่ายใส่เสื้อกันกระสุนย่ะ
ลูกปืนของพวกแกทำอะไรไม่ได้หรอก

คำคมวันนี้---เป็นเมียเราต้องอดทน

+ เป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 31-08-2013 14:21:27

อ่านไปลุ้นระทึกไปด้วย หวังว่ากระต่ายน้อยจะปลอดภัยนะค  :mew2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 31-08-2013 15:23:09

เรื่องนี้ สาดรักกันด้วยกระสุนรึเปล่าคะ มากันเกือบทุกฉากทุกตอนเลยจ้า 555

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: krenr ที่ 31-08-2013 16:06:16

โอ๊ย ติดเรื่องนี้มากจ้า รอตลอดๆๆๆ
แหม เขามุ้งมิ้งกันแปปเดียว กระสุนทะลวงตลอดตอนเลยยย
รอจ้าาาาา

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 31-08-2013 17:08:38

อ๊ากกกกกกกกกก สนุกมากกกกกกกก จบตอนแบบ โฮ้ยยยย อยากอ่านอีก ติดตามนิยายของคุณSake ชอบมากกก ทุกเรื่องที่ได้อ่านสนุกมากคะ รออ่านต่อ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 31-08-2013 17:11:11

ลุ้นๆจะรอดกันไปได้ไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: ooopimmyooo ที่ 31-08-2013 19:11:54

ง่ะ  กระต่ายอย่าเป็นอะไรน้าาาาาาาาาา   

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 31-08-2013 19:39:35

รักนี้ลำบากแท้

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 31-08-2013 19:56:22

โอยยย เพิ่งจะได้หวานกันหน่อยเดียวในความมืดบนรถที่โยกเยกแสนทรหด
เสือน้อยนี่ ใช้คำว่า พยัคฆ์ถูกแล้วค่ะ อาศัยเวลาเพียงน้อยนิด เกือบจะกินกระต่างกรุงเทพ
ด้วยสายตาวิบวับ  โชคร้ายโดนยิงเข้าที่ต้นขา กระต่ายก็เก่งและอึด
ชอบนิยายแบบนี้ค่ะ ที่นายเอกไม่ได้อ่อนแออ่อนช้อย แค่อ่อนกว่าพระเอกแค่นั้น 5555
แต่กระต่ายก็น่ารัก จากคำบรรยาย ดูตัวบางตามประสาวัยรุ่นออกแนวเกาหลี  :impress2:

ว่าแต่ห่ากระสุนตอนท้ายนี้คืออะไรหนอออออ กรี๊ดดดด  :katai1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 31-08-2013 21:04:34

ไม่นะ กระต่ายน้อยโดนยิงงั้นเหรอ :ling3:
กำลังมันเลยค่ะ ลุ้นมาก อย่าให้กระต่ายเป็นอะไรนะคะ  :mew4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: KaeM_PonG ที่ 31-08-2013 21:35:54

 :katai1: :katai1: :katai1:

ค้างแบบสุดๆๆ รอตอนต่อไปค่ะ

 :mew6: :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 31-08-2013 22:23:10

เฮ้ยค้างกระต่ายโดนยิงใช่ไหมหรือว่ายังไง ><

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: sweetbasil ที่ 31-08-2013 22:41:04

 :mew1: เขาเปิดใจให้กันแล้ว
หวานได้นิดเดียวเอง

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Also ที่ 01-09-2013 00:00:11

จะจบตอนแบบให้ค้างอย่างงี้จริงๆเหรอคะ มาต่ออีกซักตอนเถอะค่ะ
เรานอนไม่หลับอ่ะ ลุ้นเกิ๊น

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 01-09-2013 07:56:51

คะ คะ ค้าง เสือน้อย เสือน้อย เสือน้อย #ผั้วะ เจอกระต่ายตบ

เป็นเรา เราก็หวั่นไหวเหมือนกระต่ายนะ ถ้าจะเอาใจใส่ดีขนาดนี้ อิอิ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 01-09-2013 09:24:21

ไม่ได้เข้ามาอ่านไม่กี่วัน...ความสัมพันธ์คืบหน้าแบบก้าวกระโดดเลย
แต่บรรยากาศหวานๆดันมาสะดุดเพราะลูกปืนนี่สิ
อย่ามีใครเป็นอะไรเลยนะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: didi ที่ 01-09-2013 10:10:57

อยากอ่านต่อ :ling1:กระต่ายจะเป็นอย่างไรบ้าง :hao5:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: saylmya ที่ 01-09-2013 14:07:14

โอยยยยย ยังอินกับความหวานไม่ทันไรเลย บู๊สนั่นอีกแล้ว

กระต่ายน้อยอย่าเป็นอะไรมากนะ   :z3:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 02-09-2013 00:54:01

ฮ่วย กำลังเคลิ้มๆกับสองคนนี้เลย
ไอ้พวกตัวร้ายดันมาขัดความสุขคนอ่านซะได้
ความรู้สึกเหมือนกำลังดูละครทีวีไทยอ่ะ
เพราะละครมันจบค้างเหมือนกันเด๊ะ :mew5:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: atblueann ที่ 07-09-2013 19:08:55

ชอบสุดๆๆ มาต่อเร็วๆๆน้า กำลังลุ้นอย่างแรงเลย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Also ที่ 07-09-2013 19:57:50

อาทิตย์นี้จะได้อ่านมั๊ยน้า
 :mew6: รออยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: Sorso ที่ 08-09-2013 17:52:33

มารออ่าน อิอิ ^^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch12 P8 30/08/13
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 09-09-2013 02:11:55

 :3129:

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 09-09-2013 15:11:17

13


ณ พระตำหนักภูพันดาว ที่ประทับองค์นรพยัคฆาภูบดินทร์หลังเกิดเหตุปะทะ ที่นี่อยู่ในความรับผิดชอบของหน่วยทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์ แม้แต่นกหนูสักตัวยังไม่รอดพ้นสายตา ที่นี่จึงปลอดภัยผิดกับที่หุบเขาลึกห่างไกลจากตรงนี้มากโข 
สายลมเย็นเฉียบพัดผ่านเข้ามาในห้องบรรทมจนผ้าม่านปลิวไสวหากไม่ทำให้วรองค์สูงสนพระทัย ยังคงประทับที่พระเก้าอี้ใกล้หน้าต่างทรงสูงยาวนิ่ง ข้าราชบริพารใกล้ชิดไม่มีผู้ใดกล้าทักท้วง ด้วยท้องฟ้าสีหม่นยามเช้ายังดูดีกว่าวงพักตร์เคร่งเครียดขององค์นรพยัคฆาภูบดินทร์ในยามนี้นักหนา
เสียงขานหน้าห้องบรรทมทำให้ทรงละสายพระเนตรจากทิวทัศน์ด้านนอกกลับมาสนใจนายทหารมหาดเล็กคนสนิทอีกครั้ง
นัมทัคถวายรายงานความคืบหน้าในการค้นหากลุ่มเคอแสนที่ยังไม่กลับมาถึงจุดนัดพบ แม้จะผ่านมาสามวันแล้วก็ตามที
หลังจากเกิดเหตุปะทะในคืนนั้น องครักษ์ก็รีบรุดพาเจ้านรพยัคฆ์พร้อมนายทหารอีกจำนวนหนึ่งเล็ดลอดจากการตามล่าของกลุ่มกบฏจนมาพบกับหน่วยเงาพยัคฆ์ที่ถูกส่งออกมาอย่างเร่งด่วนหลังได้รับรายงาน จากนั้นจึงนำพระองค์ส่งหน่วยแพทย์เพื่อรับการรักษา และเดินทางมายังพระตำหนักภูพันดาวซึ่งอยู่ใกล้ชายแดนตารกา นายทหารบางส่วนถูกสั่งให้คอยอยู่ที่ฐานลับที่สอง ส่วนหน่วยเงาพยัคฆ์ได้ออกติดตามไปให้การช่วยเหลือกลุ่มเคอแสน

ทว่าเวลาผ่านไปกลับไร้ร่อยรอยของกลุ่มเคอแสน องค์นรพยัคฆ์ที่ได้รับการรักษาจนสามารถกลับมาบังคับบัญชาหน่วยได้ดังเดิม แต่ทรงพระดำเนินได้ไม่สะดวกด้วยบาดแผล และนั่นก็ทำให้นัมทัครู้ดีว่าตอนนี้เจ้าชีวิตของตนมีความรู้สึกอย่างไร หากแต่เวลานั้นเขาไม่สามารถทำตามพระประสงค์ของพระองค์ได้ ถึงรู้ว่าจะต้องถูกลงโทษภายหลังก็ตามที

ความปลอดภัยของพระองค์ต้องมาเหนือสิ่งอื่นใด! 

แม้จะทรงตรัสเสมอว่าทุกชีวิตมีค่าเสมอกัน ทว่าสำหรับเขาแล้วไม่ใช่  ไม่ใช่เพราะพระองค์เป็นเจ้าเป็นนายแล้วทหารอย่างพวกเขาจะต้องถวายชีวิตให้ แต่เพราะพระองค์คือหนึ่งในผู้นำที่จะพาประเทศที่ยังล้าหลังนี้ไปสู่อนาคตที่ดี ซึ่งคนอย่างพวกเขาไม่มีใครทำได้ แล้วจะให้พวกเขายอมเอาชีวิตพระองค์ท่านไปเสี่ยงได้อย่างไร

สายพระเนตรตวัดมองมหาดเล็กคนสนิทถวายรายงาน ประกายแวววาวในดวงเนตรทำให้นัมทัคลอบกลืนน้ำลายลำบาก

“ทางหน่วยติดตามแจ้งว่าพบร่องรอยการปะทะกันอย่างรุนแรงห่างจากจุดเกิดเหตุแรกไปทางทิศเหนือประมาณสี่สิบกิโลเมตร เราพบรอยเลือดกับปลอกกระสุนปืนเป็นจำนวนมาก ทางหน่วยแกะรอยสัญลักษณ์ที่กลุ่มเคอแสนทิ้งไว้ไปจนถึงแม่น้ำก็พบจุดปะทะกันอีกครั้ง จากจุดนี้เราพบรอยเลือดบนพื้นมุ่งหน้าย้อนลงทิศใต้ แต่ไม่พบสัญลักษณ์ของกลุ่มเคอแสนอีกเลยพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้หน่วยติดตามแบ่งออกเป็นสองกลุ่มย่อย กลุ่มแรกเพื่อข้ามแม่น้ำมุ่งขึ้นเหนือ เพราะคาดว่าเคอแสนอาจจะอ้อมวนขึ้นไปยังฐานลับที่สี่ กลุ่มที่สองตามรอยเลือดลงทิศใต้ด้วยอาจจะเป็นไปได้ว่าเคอแสนจะย้อนรอยกลับมายังฐานลับที่สอง”

ดวงเนตรที่ว่าคมดุอยู่แล้วมาเวลานี้ยิ่งคล้ายกับท้องฟ้ายามมีพายุใหญ่พัดปั่นป่วน นัมทัคถึงกับหยุดหายใจเป็นพักๆก่อนจะถวายผ้าผืนยาวให้พระองค์ทอดพระเนตร

“หน่วยเก็บได้ระหว่างค้นหาพ่ะย่ะค่ะ”

หัตถ์ใหญ่เอื้อมมาหยิบผ้าพันคอผืนน้อยพลางสะท้านในหทัย ทรงจำได้ว่าเป็นของใคร

รอยคราบสีน้ำตาลของเลือดแห้งกรังยิ่งทำให้ต้องสูดพระอัสสาสะโดยแรงเพื่อสะกดกลั้นอารมณ์พลุ่งพล่าน

“พบที่ไหน?”

“ใกล้แม่น้ำพ่ะย่ะค่ะ”

“รีบส่งหน่วยติดตามอีกชุดไปค้นหาตามแนวของแม่น้ำ พวกนั้นอาจล่องมาตามแม่น้ำ แล้วอาจจะขึ้นฝั่งที่จุดไหนสักที่...เอาแผนที่แถบนั้นมาเร็ว!” เจ้าเสือน้อยขมวดขนงย่น “และรอยที่ย้อนกลับลงมาทางใต้ บางทีอาจเป็นพวกกลุ่มกบฏ”

นัมทัครีบดำเนินการตามประสงค์ แม้พระองค์จะไม่สามารถขยับพระเพลาได้สะดวก หากพระกรของท่านว่องไวยิ่งยามลากดัชนีไปตามแผนที่เพื่อหาจุดที่คาดว่ากลุ่มเคอแสนจะขึ้นฝั่งเพื่อมุ่งหน้าไปยังฐานลับ

การสั่งการสิ้นสุดลง องค์นรพยัคฆ์จึงผินพักตร์ไปยังทิวทัศน์นอกที่ประทับไกลสุดลูกหูลูกตา ภูเขาสูงต่ำขวางกั้นสายพระเนตรไม่ให้พระองค์เห็นคนที่ต้องการพบมากที่สุด

หัตถ์ใหญ่กำเข้าหากันแน่นจนเส้นพระโลหิตปูดโปน  ขอให้การคาดคะเนของพระองค์ครั้งนี้แม่นยำด้วยเถอะ!


นพรัตน์เงยหน้ามองท้องฟ้าขมุกขมัวยามตะวันทอแสงแรงแต่ก็ยังหนาวเหน็บจับจิต  พวกเขาก่อไฟกองเล็กๆเพื่อบรรเทาความหนาว เสื้อผ้าที่เคยให้ความอบอุ่นตอนนี้ถูกพาดตากแดดไว้บนก้อนหินใหญ่เพราะเปียกน้ำโชก บนเนื้อตัวแต่ละคนเหลือแต่เสื้อผ้าบางๆใส่กันอุจาดตา

ใบหน้าของนายทหารแต่ละนายดูอิดโรยอ่อนเพลียอย่างเห็นได้ชัด หากแต่ดวงตาพวกเขายังคงสู้ไม่ถอย ทำให้นพรัตน์มีแรงใจจะสู้จนถึงที่สุดเช่นกัน

ดวงตาแดงก่ำมองนิ้วเท้าตัวเองที่ตอนนี้พุพองเขียวช้ำปวดตุบๆ ความร้อนรุมเร้าที่หน้าผาก แม้กระทั่งลมหายใจตัวเองก็ยังร้อนผ่าวจนรู้สึกได้ชัดเจน  เขากำลังมีไข้แต่ก็ต้องอดทนเมื่อมองไปยังพวกพ้อง เคอแสนถูกกระสุนปืนถากที่เอว บาดแผลค่อนข้างลึก นายทหารอีกคนก็ถูกกระสุนฝั่งในบริเวณไหล่ เลือดยังไหลซึม

นพรัตน์กดหูตัวเองเพราะรู้สึกอื้ออึงคล้ายฟังอะไรไม่ถนัดจากเสียงปืนที่ดังอยู่ใกล้ตัวเกินไป เขารอดตายมาได้อย่างหวุดหวิดเพราะกระสุนนัดแรกผิดเป้าทำให้เขามีเวลาก้มหมอบคลานศอกไปยังหลังต้นไม้ใหญ่ ช่วยกำบังวิถีกระสุนได้ดี 

การปะทะครั้งหลังสุดรุนแรงและประชิดตัวจนพวกเขาตัดสินใจกระโดดลงแม่น้ำในความมืดเพื่อหลบหนี สายน้ำแรงพัดพวกเขาไปไกลในเวลาอันรวดเร็ว จากนั้นจึงตะเกียกตะกายหาขอนไม้ใหญ่ลอยน้ำอาศัยล่องแม่น้ำในความมืดจนเช้าจึงขึ้นฝั่งที่จุดอับสายตา

ทุกคนสะบักสะบอมและหนาวเหน็บจนสั่นเป็นเจ้าเข้า  อาหารประทังชีวิตคือยอดไม้ใบหญ้าที่พอจะหาทานได้ ทำให้ขาดแหล่งพลังงานอย่างมาก ตอนนี้นายทหารที่ยังมีแรงจึงเดินดุ่มๆพร้อมไม้ปลายแหลมแทนฉมวกหาทำเลเหมาะๆในการแทงปลาที่มีอยู่มากบนต้นน้ำสายใหญ่แห่งนี้

“เป็นยังไงบ้างครับคุณ?” เคอแสนที่หน้าซีดปากเขียวขยับเข้ามาใกล้ร่างโปร่งที่ส่ายหน้าตอบ

“พอทนครับ แต่คุณเคอแสนสิ แผลแช่น้ำนานขนาดนั้น ตอนนี้มีไข้รึเปล่า?” นพรัตนไม่พูดเปล่าแต่ยังยื่นมือไปอังหน้าผากอีกฝ่ายเพื่อวัดไข้ ทำให้นายทหารมหาดเล็กคนสนิทของเจ้านรพยัคฆาภูบดีถึงกับชะงักตกใจ

“อะ...เออ...ไม่เป็นไรหรอกครับ”

“เป็นครับ” นพรัตน์นิ่วหน้า “ไข้สูงมากเลย ยังมียาอยู่หรือเปล่าครับ?”

“มี...มีครับ” เคอแสนค้นยาในกระเป๋ากางเกงซึ่งอยู่ในซองพลาสติกเล็กส่งให้นพรัตน์แทน “คุณก็มีไข้ ทานยาก่อนครับ”

นพรัตน์รับซองยาที่เหลือเพียงเม็ดเดียวมาดู ก่อนยื่นส่งกลับคนให้ “คุณเคอแสนทานเถอะครับ ผมเป็นไม่มาก เดี๋ยวพอเสื้อผ้าแห้งก็คงดีขึ้น”

“คุณทานก่อนเถอะครับ ที่นายทหารคนอื่นยังมียาอีก”

นพรัตน์มองใบหน้าซีดขยับปากแห้งแตกเอ่ยเสียงพร่าแล้วจึงเม้มริมฝีปาก “งั้นเดี๋ยวผมไปเอาที่คนอื่นเอง เม็ดนี้ให้คุณเคอแสนทาน”

เคอแสนถึงกับสะอึกกับคำตอบของอีกฝ่าย สายตาไหววูบเพราะเขากำลังโกหกคนตรงหน้า ยาเม็ดนี้เป็นเม็ดสุดท้ายแล้ว แต่คนๆนี้คือคนสำคัญของเจ้าชีวิตของเขา แล้วเขาจะปล่อยให้อีกฝ่ายมาเสี่ยงได้ยังไง

กระต่ายเมืองกรุงที่ตอนนี้เริ่มกลายร่างเป็นแมวป่าส่งสายตาดุดันบังคับจ่อยาที่ริมฝีปากอีกฝ่ายแน่วแน่ “มันจะมีประโยชน์สูงสุดเมื่อคุณกินมันนะครับ”

เคอแสนย่อมกลืนยาขมเม็ดสุดท้ายลงคอพร้อมกับอะไรบ้างอย่างที่เอ่อล้นอยู่ในหัวใจเต็มปรี่ คนตัวขาวที่ตอนนี้มีแต่รอยขีดข่วนบนร่างกาย ช้ำไปทั้งเนื้อทั้งตัวแต่หัวใจไม่ได้ถูกทำร้ายทำลายให้ช้ำเปื้อนเป็นสีดำไปด้วย

วันหนึ่งหัวใจดวงนี้จะเป็นดวงเดียวที่คอยดูแลและปกป้องผู้ดูแลผืนแผ่นดินกว้างใหญ่แห่งนี้ให้มีที่พักพิงท่ามกลางผู้คนนับแสนนับล้าน

กองไฟถูกกลบลงอย่างรวดเร็วเมื่อหมดความจำเป็น ปลาย่างถูกแจกจ่ายกันอย่างทั่วถึง พวกเขารีบทานแล้วรีบเดินเท้าไปตามแนวพุ่มไม้หนาเพื่อพรางตัว

“หลังจากนี้เราจะลัดเลาะตามแนวแม่น้ำไป ถ้าไม่ถูกตามประกบ อีกไม่กี่วันจะไปถึงแนวเขตหมู่บ้าน ที่นั้นเราจะติดต่อหน่วยอื่นๆได้” เคอแสนเอ่ยบอก

นพรัตน์พยักหน้าจากนั้นจึงพากันประคับประคองเพื่อนร่วมตายลัดเลาะไปยังจุดหมายที่ตั้งไว้



ผ่านไปร่วมอาทิตย์ ความคืบหน้าในการติดตามหานพรัตน์ยังคงเงียบ แต่ทีมแกะรอยที่มุ่งหน้าลงใต้ได้ปะทะกับกลุ่มกบฏและสามารถจัดการรวบทุกคนเข้ามาสอบสวนได้ความว่า หลังจากการปะทะกับกลุ่มเคอแสนที่ริมแม่น้ำ พวกมันก็ตัดสินใจกลับฐานที่มั่นเพราะอาวุธเหลือน้อยเต็มที่

เจ้านรพยัคฆ์ทรงคาดการณ์ถูก จึงระดมหน่วยค้นหาไปยังเส้นทางของแม่น้ำ แต่คล้ายพวกเขาหายตัวกันไปเฉยๆ แม้แต่หน่วยแกะรอยที่ชำนาญก็ยังทำงานได้ช้าจนเจ้านรพยัคฆ์ประทับไม่ติดที่ เพราะถึงหน่วยติดตามจะเจอร่องรอยริมแม่น้ำเล็กๆน้อยๆ ซึ่งบอกได้ว่ามีกลุ่มคนมาพัก และพวกเขาก็ตามมาถูกทางแล้ว  หากเมื่อเดินลัดเลาะตามทิศทางของแม่น้ำจนพบหมู่บ้านดังที่เจ้านรพยัคฆ์ได้คาดการณ์ไว้ พวกเขาจะต้องเจอหรือพบเบาะแสของกลุ่มเคอแสน  แต่เหตุการณ์ไม่ได้เป็นอย่างที่คาด เมื่อร่องรอยทั้งหมดหายไปที่หมู่บ้านนี้เอง

“ทำไมพวกเขามาถึงหมู่บ้านแล้วไม่แจ้งหน่วยล่ะ จะได้เข้าไปช่วยเหลือ?”  สมเด็จพระราชาธิบดีตรัสกับเจ้าน้อง

“หม่อมฉันคาดว่าพวกเขาคงเจอกลุ่มคนที่ไม่น่าไว้ใจจึงต้องผละจากไปที่อื่น”

“ก็น่าจะทิ้งรหัสอะไรไว้บ้าง” สมเด็จพระราชาธิบดีหรือสมญานามว่าองค์หมีใหญ่ตามพระนามลำลองตรัสอย่างใช้ความคิด

แม้วรองค์ของสมเด็จพระเจ้าฟ้ารุ่งนฤเบศน์จะสูงโปร่งไม่แลดูบึกบึนเหมือนเจ้าน้อง หากข้าราชบริพารใกล้ชิดรู้ดีว่าพระองค์เคยผ่านการรบมาอย่างโชกโชนเมื่อครั้งยังไม่ได้ขึ้นครองราชย์ จากการนำกองกำลังเข้าบุกกวาดล้างกลุ่มก่อความไม่สงบแถบชายแดนเทือกเขาสูงอยู่แรมเดือน และกลับออกมาพร้อมความสำเร็จ

เจ้านรพยัคฆ์ลอบถอนปัสสาสะเบา  นั่นสิ! อะไรจะลบร่องรอยได้ดีขนาดนี้ ดีชนิดที่ว่าพวกเดียวกันเองยังตามหาไม่เจอ  ไม่รู้ว่าพระองค์ควรตบรางวัลเคอแสนหรือจะลงโทษดีเมื่อเจอ  เมื่อเจอนะ!

หากตอนนี้พวกเขาเหล่านั้นจะดิ้นรนหาทางติดต่อศูนย์บัญชาการได้ทางใด ในเมื่อตามเส้นทางมีทั้งคนที่แฝงตัวทำงานเป็นสายให้กับอีกฝ่ายและสายข่าวของเรา แล้วจะเชื่อใจใครได้  เคอแสนคงไม่คิดเอานพรัตน์ไปเสี่ยงเป็นแน่ถึงได้กลบร่องรอยเสียมิดชิด ไม่ทิ้งรหัสอะไรเอาไว้เลย

สมเด็จองค์หมีใหญ่เห็นอากัปกิริยาเคร่งเครียดของเจ้าน้องทำให้ทรงเป็นกังวล ความสุขุมเยือกเย็นของอีกฝ่ายถูกสั่นคลอนให้เห็นลางๆ

“ทางหน่วยออกค้นหาเต็มกำลังแล้วนะเสือน้อย ตอนนี้ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความสามารถของพวกเขาเหล่านั้น หรือจะดึงกำลังส่วนอื่นออกติดตามเพิ่มดี”

เจ้าน้องเม้มโอษฐ์ประสานดวงเนตรของเจ้าพี่ผู้มีสายโลหิตร่วมกันเพียงองค์เดียว “ทุกอย่างจะเป็นไปตามแผนที่วางไว้พ่ะย่ะค่ะ” เสียงระบายลมหายใจหนักยาวดังขึ้น “อย่าวัดใจผมด้วยการนี้เลย แผ่นดินนี้มีค่าเหนือหัวใจผมเสมอ”

พระหทัยองค์พี่กระตุกแรงก่อนจะถอนพระปัสสาสะแรงเช่นกัน “เข้าใจผิดแล้วเสือน้อย เพราะถ้าไม่มีหัวใจแผ่นดินนี้ก็ไร้ความหมายสิ” โอษฐ์เรียวงามแย้มขึ้น “เพราะฉะนั้น หัวใจและแผ่นดินต้องอยู่คู่กันเสมอ”

สมเด็จพระราชาธิบดีตรัสก่อนเรียกนายทหารคนสนิทเข้ามารับคำสั่งที่ทำให้เจ้านรพยัคฆ์ขบพระทนต์แน่น

“เพิ่มกำลังการค้นหาและตั้งด่านทุกจุดที่คาดว่าพวกเขาจะผ่าน หากพบแล้วรีบรายงานกลับมาด่วน...ทุกเวลา!”

“เจ้าพี่!”

เจ้าเสือน้อยมองขุนจอหายลับไปทางช่องประตู ก่อนหันกลับไปมองประมุขของประเทศที่ยังยิ้มเยือกเย็น

“พี่จะตามหาหัวใจของเธอให้เอง”



ประเทศไทย

บรรยากาศเคร่งเครียดอัดแน่นเต็มห้องทำงานของท่านรัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศ สาเหตุเพราะข่าวลับที่เพิ่งได้รับมาสดๆร้อนๆ เกิดเหตุการณ์ความไม่สงบที่ราชอาณาจักรปัญจคีรี มีการปะทะกันอย่างรุนแรงกับพวกกลุ่มกบฏทางตอนใต้ ซึ่งตอนนี้บุตรชายคนเล็กยังท่องเที่ยวอยู่ที่นั่น แม้เลยกำหนดเดินทางกลับมามานานแล้ว แต่เจ้าตัวอีเมล์มาบอกพี่ชายว่าจะอยู่พักผ่อนต่อ ไม่ต้องเป็นห่วง

การติดต่อกันทางเมล์เป็นระยะๆกับครอบครัวทำให้คนเป็นบิดาหายห่วง ปล่อยให้บุตรชายได้พักผ่อนเต็มที่ แต่เวลานี้ไม่ใช่เสียแล้ว  ข่าวความไม่สงบที่เล็ดลอดออกมาถึงมือทำให้บิดารีบยกหูโทรศัพท์หาบุตรชายทันที ทว่าเจ้าหน้าที่ทางโรมแรมบอกว่าบุตรชายของตนไปท่องเที่ยวแคว้นใกล้เคียงยังไม่กลับมา ค่าห้องพักก็จ่ายล่วงหน้าไว้หนึ่งเดือน และรับปากจะแจ้งข้อความที่ฝากไว้ให้

ดอกเตอร์อดิศัยครุ่นคิด ถึงแม้จะได้รับรู้ข่าวของบุตรชายทางอีเมล์ทุกระยะ แต่เวลานี้เขาอยากได้ยินเสียงลูกมากกว่าข้อความในจดหมายอิเล็กทรอนิกส์แบบนั้น และต้องการให้ลูกขึ้นเครื่องบินกลับประเทศไทยทันที

คนเป็นพ่อโทรศัพท์หาบุตรชายคนโตเพื่อให้ส่งอีเมล์หาน้องชายตัวเองให้เดินทางกลับบ้านโดยเร็วที่สุด พร้อมแจ้งข่าวความไม่สงบที่เริ่มครุกกรุ่น

ผู้นำครอบครัวถอนหายใจหนัก เรื่องความไม่สงบของปัญจคีรียังคงรับรู้อยู่ในวงจำกัด เฉพาะผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการทำงานเท่านั้น ทว่าอีกไม่นานหรอก ข่าวนี้คงได้เผยแพร่ออกมาอย่างเป็นทางการ การปิดประเทศจะเริ่มขึ้น คนในห้ามออกคนนอกห้ามเข้า เพราะฉะนั้น ก่อนที่กฎนี้จะถูกประกาศออกมา เขาต้องการให้บุตรชายออกมาจากประเทศนั้น

ข่าวลับนี้เป็นข่าวที่ยืนยันที่มาที่ไปได้ ทว่าอีกข่าวที่แนบมาด้วยกันนี่สิ ทำให้ดอกเตอร์อดิศัยถึงกับกุมขมับ รายงานข่าวอย่างไม่เป็นทางการแจ้งว่า ราชอาณาจักรปัญจคีรีได้ส่งนักท่องเที่ยวกลุ่มสุดท้ายออกนอกประเทศไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เพราะกลุ่มกบฏมีเป้าหมายจับนักท่องเที่ยวเป็นตัวประกัน

ก่อนหน้านี้มีการแจ้งงดออกวีซ่าจากเหตุจำกัดจำนวนนักท่องเที่ยว ด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกไม่พร้อมรองรับนักท่องเที่ยวที่หลั่งไหลเข้าไปเป็นจำนวนที่ละมากๆได้  เหตุผลที่กล่าวอ้างน่าจะเป็นเหตุบังหน้า

เห็นท่าจะไม่ดีแล้วสิ!

คนเป็นพ่อเริ่มกระวนกระวายเมื่อได้ไตร่ตรองเหตุการณ์ทั้งหมด ทำไมบุตรชายของตนเองถึงไม่ถูกส่งกลับมาด้วย!



TBC

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: toye ที่ 09-09-2013 15:31:21

เรื่องนี้มาแล้วววว
โอย ยิ่งอ่านยิ่งลุ้น

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 09-09-2013 16:08:20

เมื่อไหร่จะเจอกัน นี่พ่อของน้องต่ายจะตามลูกเขากลับเมืองไทยแล้วด้วย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 09-09-2013 16:10:45

 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: เสือน้อยตามหากระต่ายให้เจอนะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: bobby_bear ที่ 09-09-2013 16:14:13

สนุกมาก นิยายคุณสาเกไม่เคยทำให้ผิดหวัง

ไม่รู้ว่ากระต่ายจะเป็นมั่ง ทำไมไม่ส่งข่าวล่ะ
ลุ้นมาก อยากอ่านไว ๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 09-09-2013 16:18:47

โหย มันสั้นม้ากกกค่ะ  :z3: กำลังลุ้นเลย  :ling1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 09-09-2013 16:28:47

ค้างอ่ะ ไม่ใช่จะโดนตามตัวกลับนะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 09-09-2013 16:35:36

กระต่ายน้อยผลัดกับพี่เสือแล้วสิ
แงงงง
รีบๆตามกันกลับมาเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: kataiyai ที่ 09-09-2013 16:40:13

เขาไปเที่ยวผจญภัยอยู่ซิ คุณพ่ออย่าพึ่งกลุ้ม  :hao7:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: BitterSweet~ ที่ 09-09-2013 17:19:03

ลุ้นกันตัวโก่ง
กระต่ายอย่าเป็นอะไรไปนะ
เสือน้อยเป็นห่วงจะแย่แล้ว

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: LimousinX9 ที่ 09-09-2013 17:53:10

- -ค้างเติ่งเลย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 09-09-2013 18:02:22

กระต่ายหายปายไหนน

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysa/13
เริ่มหัวข้อโดย: แป้งข้าวหมาก ที่ 09-09-2013 18:31:12

โอ๊ยยย...ลุ้นมากน้องต่ายเป็นยังไงบ้างเนี่ย
 :katai1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 09-09-2013 18:43:22

ไปคะ ไปหาลูกเขยยย



ได้ข่าวตอนนี้เครียดนะเธอ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 09-09-2013 18:47:17

กว่าจะได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข คงต้องเจออีกหลายด่านน่าดูเลย โถ พี่เสือน้อยกับน้องกระต่ายเมืองกรุง :mew4:
เอาใจช่วยนะคะ ก่อนอื่นคงต้องพี่เสือน้อยตามหาดวงใจตัวเองให้เจอก่อน ปัญหาอื่นค่อยว่ากันเนอะ :mew6:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 09-09-2013 19:10:09

คุณพ่อคะ ให้เสือน้อยกลุ้มคนเดียวพอค่ะ  :mew2: แค่นี้ก็ลุ้นจะแย่แล้ว

มาต่อเร็วๆ นะคะ  :mew1: :katai4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 09-09-2013 19:18:27

นึกว่าตอนนี้เค้าจะเจอกันแล้วนะนี่
โอ้ยยังไม่เจออีกเสือน้อยอยู่ไม่สุขแล้วววววววว

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 09-09-2013 19:34:16

เขาก็ต้องมีเวลารบบ้างไรบ้างดิ พ่ออย่าห่วงงงงง คุณลูกจะได้ซะมีที่นั่นแล้ววว :hao7:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 09-09-2013 19:34:48

สั้นจัง อยากอ่านต่อ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 09-09-2013 19:39:46

กระต่ายนี่เจอแต่เรื่องตลอดเลย
เจ้าเสือน้อยเป็นห่งจนกินไม่ได้นอนไม่หลับแล้วนั่น
หวังว่าคงจะไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้แล้วนะ
สงสารกระต่าย แค่นี้ก็น่วมไปทั้งตัวแล้ว  :ling1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: poose ที่ 09-09-2013 19:50:27

โอยย กระต่ายหายไปไหน รีบ ๆ ออกมาเหอะนะ
เสือน้อยจะทนไม่ไหวแล้ว
ยังไม่เจอกันเลย แล้วพ่อกระต่ายก็เริ่มระแคะระคายแล้วด้วย
งื้อ อย่าพรากกระต่ายจากเสือนะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Also ที่ 09-09-2013 20:22:13

โอ๊ย คนอ่านใจจะขาด อยากอ่านตอนต่อไปแล้วค้า

ยังไม่หายคิดถึงเลยอะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: aisen ที่ 09-09-2013 20:38:32

พ่อเขาจะมาตามกลับอยู่แล้ว พระเอกของเรายังหากระต่ายน้อยไม่เจอเลย แย่ๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 09-09-2013 21:15:25

ยังหาไม่เจอกันอีกเหรอเนี่ยยยย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 09-09-2013 21:22:48

เอาแล้วววถึงหูคุณพ่อแล้ววว :mew2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Sbatandty ที่ 09-09-2013 21:50:10

 :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: withmeto_PJ ที่ 09-09-2013 22:45:09

โอยยยยยยยยย อ่านแล้วเกร็งฉี่จะราดดเลยค่ะ 555555555 (อันนี้พูดจริงๆนะคะ)
ลุ้นมากเลยว่าจะเจอนพรัตน์ไม๊ ฮือออออออออออออ
มาต่ออีกนะคะ สนุกมาก กำลังค้างงเลย

ขอบคุณสำหรับนิยายนะค๊าาา

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: didi ที่ 10-09-2013 00:00:33

กระต่ายสู้ๆ :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 10-09-2013 01:52:57

ชะอูยยย!! พ่อรู้เรื่อง แล้วลูกก้อหลบซ่อนซะ ปัญหาแร้วมั้ยละ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 10-09-2013 06:53:44

รออ่านต่อ บอกเลยว่าลุ้นมากกก จะลุ้นไปไหนเนี้ยยยย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: august_may ที่ 10-09-2013 08:39:05

พ่อของกระต่ายรู้เรื่องแล้ว จากนี้จะทำไงต่อดี เอาใจช่วยกระต่ายให้กลับไปที่ปลอดภัยไวไว

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 10-09-2013 09:09:44

เมื่อไรจะได้พบกันนะ กระต่ายของเรากำลังแย่
แถมที่ครอบครัวที่เมืองไทยกำลังสงสัย ถ้าจะเป็นเรื่องใหญ่

บีบหัวใจดีแท้

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 10-09-2013 09:59:09

เอาแล้วสิ...พ่อกระต่ายรู้เรื่องแล้ว
รีบๆหากันให้เจอ จะได้เตรียมรับมือครอบครัวกระต่ายจากเมืองกรุง

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: in_blu ที่ 10-09-2013 10:21:58

โอ๊ยยยย ต่ายน้่อยยยย หายไปอยู่ไหนและเนี่ย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: t152_rakjai ที่ 10-09-2013 10:54:52

เมื่อไรจะได้เจอกันสักที กระต่ายน้อยต้องลำบากอยู่ในป่าน่าสาร

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 10-09-2013 16:50:27

กระต่ายป่าหายไปไหน :katai1:
เจ้าพี่หมีใหญ่ช่วยองค์เสือน้อยหากระต่ายป่าให้เจอเร็วๆนะ
คุณพ่อรู้เรื่องแล้ว กลัวจะมาม่าคุณพ่อไม่ให้กระต่ายรักกับองค์เสือน้อยจัง :katai4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: vanny ที่ 10-09-2013 17:40:49

 :katai1: :katai1: :katai1:

ลุ้น ลุ้น ลุ้น ทีมกระต่ายซ่อนตัวกันยังไงเนี่ย หาไม่เจอซักที รีบออกมาเถอะ พายุใหญ่จากเมืองไทยกำลังจะมาแล้ว

กลับมาสวีทกันให้แม่ยกทั้งหลายได้กระชุ่มกระชวยหัวใจหน่อยนะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 10-09-2013 18:53:14

ตื่นเต้นจังค่ะ
อย่างน้อยก็มั่นใจได้ว่าการหลบหนีและซ่อนตัวมีประสิทธิภาพมากพอจะไม่ให้ใครแกะรอยได้
จนกว่าจะปรากฎตัวออกมาเอง  และกระต่ายแม้จะเจ็บ แต่ยังสู้ และัยังไหว
แมนมากลูก  :L2: น้ำใจดีเหลือเกิน 

หัวใจ ของพยัคฆ์ ที่ใคร ๆ ต่างก็รู้ดีว่า
แม้พยัคฆ์จะรักบ้านเกิดเมืองนอนเป็นที่หนึ่ง
แต่หากขาดซึ่งหัวใจ ก็จะไม่เป็นสุข

อ่านตอนนี้แล้วกลัวค่ะ เพราะความไม่สงบที่เกิด
ทำให้เมืองไทยรู้ข่าว และต้องการพาตัวกระต่ายกลับ
ตระกูลของกระต่ายเองก็ใช่ว่าเล็ก ๆ เชื่อว่าจะเกิดการติดต่อเจรจา
จากทางไทย ถึงเวลานั้นแล้วพยัคฆ์จะทำอย่างไร
ถ้ากระต่ายจะต้องกลับบ้าน

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: babimild1985 ที่ 10-09-2013 19:28:42

ค้างอ่ะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 10-09-2013 20:14:50

สงสารเจ้าเสือน้อยใจจะสลายแล้วนั่น
เรื่องนี้คุณ Sake แต่งดีมากๆ เลย สำนวนดีมาก ชอบมากๆ เลยค่ะ ติดตามเป็นกำลังใจอยู่ตลอดนะคะ ^^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 10-09-2013 21:04:01

ง่ะค้าง เอาละสิพ่อของกระต่ายเริ่มตงิดๆแล้ว
ขอให้หาเจอทีเถอะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 11-09-2013 16:49:33

กระต่ายกะเคอแสนหายไปไหน

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 11-09-2013 20:42:26

เสือน้อยกับกระต่ายรีบๆเจอกันนะ ปัญหารออยู่
คัท!! เปลี่ยนๆ..รักรออยู่นะจ้ะ นี่ทางนี้ก็ห่วงจะแย่แล้ววววววววววว

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: cho_co_late ที่ 11-09-2013 20:55:58

เอาแล้วววววว พ่อกระต่ายจะเริ่มหาลูกชายแล้วแหงๆ
ขอให้เสือน้อยหากระต่ายไทยให้เจอเร็วๆนะ >_<

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 11-09-2013 23:40:12

จะเป็นงัยต่อล่ะเนี้ย ลุ้นอะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 12-09-2013 21:37:52

ลุ้นสุดๆ กระต่ายน้อยหายไปไหนเนี่ย ทำไมหาไม่เจอ เคอแสนจะหลบเก่งไปแล้ว
เจ้าเสือน้อยพยายามเข้า ทางพ่อกระต่ายก็น่าจะมีปัญหาอยู่อีก  :sad4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch13 P10 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 14-09-2013 22:25:57

กระต่ายน้อยหายไปไหน
หวังว่าจะปลอดภัยกันนะ

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch14 P11 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 17-09-2013 20:48:26

14

ท่ามกลางทุ่งหญ้าแห้งสีเหลืองระหว่างภูเขาสูงชัน หากได้มาเห็นก่อนหน้านี้เขาคงจะหยุดยืนชื่นชมมันเป็นพักใหญ่ ทว่าตอนนี้พวกเขาได้แต่เดินอย่างระแวดระวังรอบด้าน คมหญ้าบาดแขนบาดมือยามเมื่อแหวกแทรกตัวผ่านไปยังเบื้องหน้าอย่างเร่งรีบ

ตอนนี้เหลือเพียงนพรัตน์และนายทหารอีกหนึ่งนายกำลังเดินทางไปให้ถึงหมู่บ้านด้านล่าง พวกเขาทิ้งเคอแสนและทหารบาดเจ็บไว้ที่โตรกเขาด้านหลัง โดยมีนายทหารที่ยังมีสติสัมปชัญญะครบถ้วนคอยดูแล เหตุเพราะผู้บาดเจ็บมีอาการทรุดหนัก จึงตกลงให้พวกเขาล่วงหน้ามาก่อน 

แต่ลึกลงไปนั้นนพรัตน์รู้ดีกว่าเคอแสนยอมเสี่ยงให้เขาล่วงหน้ามาก่อน เพราะจะได้มีโอกาสเอาชีวิตรอดมากกว่าคอยพยุงผู้บาดเจ็บซึ่งกำลังเป็นตัวถ่วงให้การเดินทางช้าลง

หลายวันก่อนพวกเขาสามารถเข้าใกล้หมู่บ้านแห่งหนึ่ง แต่เมื่อนายทหารผิวปากคล้ายเสียงนกเป็นสัญญาณ ห่างกันเป็นระยะๆ กลับไม่มีเสียงตอบรับรหัสสัญญาณนั้น เหตุอาจเพราะสายที่แฝงตัวในหมู่ยังไม่ได้ยิน จึงตั้งใจจะคอยส่งสัญญาณต่อ

 แต่ทว่า ผลจากการซ่อนตัวดูลาดเลาทำให้เห็นบุคคลไม่น่าไว้วางใจ และกลุ่มคนติดอาวุธในบ้านหลังหนึ่ง พวกเขาจึงต้องรีบออกห่างจากที่แห่งนั้นทันที และมุ่งหน้าเดินขนานไปกับแนวถนนเพื่อให้ถึงเขตแดนตารกา

ร่างโปร่งกัดฟันเดินตามนายทหารข้างหน้า  เขาจะไม่ยอมทิ้งคนพวกนั้นแน่!

พวกเขามาซุ่มตัวอยู่หลังพุ่มไม้หนาริมถนน กระสุนปืนสั้นของร่างโปร่งหมดไปตั้งนานแล้วแต่เจ้าตัวยังคงเหน็บปืนไว้ที่บั้นเอว ทั้งสองนอนราบลงกับพื้นหญ้าติดฝุ่นเขรอะ และรอคอยอะไรบางอย่าง

นพรัตน์เห็นรถบรรทุกผ่านหน้าไปคันแล้วคันเล่า จนนึกอยากวิ่งออกไปโบกแล้วปีนขึ้นไปนั่งให้สบายจนถึงเมืองหลวง แต่เหตุการณ์ที่ผ่านมาสอนให้เขาต้องอดทนรอ

“รออยู่ตรงนี้นะครับ” นายทหารที่ใบหน้าอิดโรยเอ่ยบอกเมื่อเห็นรถบรรทุกคันหนึ่งแล่นผ่านหน้าไป

นพรัตน์พยักหน้าแล้วมองอีกฝ่ายคลานออกไปริมถนนพร้อมท่อนไม้สามสี่ท่อนในมือ จากนั้นจึงจัดเรียงท่อนไม้พวกนั้นไว้ริมถนน ก่อนจะหลบหายเข้าไปในพุ่มไม้ข้างๆ สักพักใหญ่จึงค่อยย่องกลับมาหา

“ต้องวัดดวงกันแล้วล่ะครับงานนี้” นายทหารหอบหายใจเบาๆเอ่ย

“ทำไมหรือครับ?” นพรัตน์เอี้ยวหน้าเขียวช้ำไปถาม

“ท่อนไม้พวกนั้นเป็นสัญลักษณ์ครับ รู้เฉพาะในหน่วยเงาพยัคฆ์เท่านั้น นายทหารทั่วไปไม่ทราบรหัสนี้หรอกครับ”

“งั้นถ้าแถวนี้ไม่มีหน่วยเงาพยัคฆ์ลาดตระเวน เราไม่คอยเสียเวลาหรือครับ คุณเคอแสนก็คงจะอาการหนักขึ้น”

“ถึงบอกว่าต้องวัดดวงกันไงครับ” นายทหารคนข้างๆยิ้มแห้ง หากนัยน์ตายังทอประกายแห่งความหวังตลอดเวลา “หน่วยเงาพยัคฆ์ต้องลาดตระเวนมาแน่ครับ เพียงแต่จะช้าหรือเร็วเท่านั้น เรามาลุ้นกันเถอะครับ”

นพรัตน์พยักหน้ารับก่อนจะดึงกระติกน้ำขึ้นมาจิบให้ชุมคอ ยอดไม้อ่อนๆที่เก็บตุนไว้เป็นเสบียงถูกงัดออกมาทานจนตอนนี้เขานึกว่าตัวเองจะกลายเป็นลิงอยู่แล้ว จากนั้นเขาจึงหลับไปด้วยความอ่อนเพลียจนกระทั่งได้ยินเสียงรถชะลอเมื่อยามพระอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้า

เสียงผิวปากเป็นจังหวะจากคนในรถทำให้นายทหารนิ่งอยู่พักหนึ่งก่อนหลบออกไปให้ห่างจากจุดที่เขากบดาน หลังจากนั้นนพรัตน์จึงได้ยินเสียงผิวปากตอบกลับไปมาจนนายทหารที่บุกป่าฝ่าดงมากับเขาออกไปยืนปรากฏกายหน้ารถบรรทุก ผ่านไปพักใหญ่นายทหารจึงมานำตัวเขาออกไปขึ้นรถ

“วันนี้โชคเข้าข้างเราแล้วครับ”

ได้ฟังแค่นี้ร่างโปร่งแทบเข่าอ่อนน้ำตาซึม ความพยายามของพวกเขาเป็นผลแล้ว

“แล้วเคอแสนล่ะ?”

“ไม่ต้องห่วงครับ พอถึงด่านตรวจข้างหน้าเราจะติดต่อศูนย์บัญชาการได้ทันทีครับ”

“อีกไกลไหม?” นพรัตน์ที่ขึ้นไปนั่งบนรถเอ่ยถามด้วยเป็นห่วงคนเจ็บเบื้องหลัง

“ไม่ไกลครับ ด่านตรวจอยู่ห่างจากที่นี่ไปไม่กี่สิบกิโลเมตร เรามาถูกทางแล้วล่ะครับ” นายทหารยิ้มดวงตาเป็นประกาย

“ตอนนี้แถบนี้ทั้งแถบมีด่านตลอดเส้นทาง เป็นคำสั่งจากศูนย์กลางครับ” นายทหารที่แฝงตัวเป็นคนขับรถบรรทุกเอ่ยเสริม

“เราปลอดภัยแล้วนะครับ” นายทหารที่ร่วมฝ่าฟันจึงถึงเวลานี้หันมายิ้มอ่อนระโหยให้ร่างโปร่งพยักหน้ารับ รู้สึกตื้นตันจนพูดไม่ออก

“แล้วองค์นรพยัคฆ์ปลอดภัยดีรึเปล่าครับ?” 

“ปลอดภัยครับ เดี๋ยวทางศูนย์บัญชาการจะส่งคนมาพาตัวคุณกลับไปเอง”

นพรัตน์น้ำตาซึมเล็กๆก่อนจะอมยิ้มกับตัวเองพลางหันมองข้างทางที่เห็นเป็นภาพสั่นไหวจากการเคลื่อนไปข้างหน้าของรถ

อีกไม่นานแล้ว...



เสียงวิทยุรายงานความเคลื่อนไหว และเมื่อหน่วยงานเบื้องต้นได้ทราบข่าวของนพรัตน์ก็รีบแจ้งข่าวเป็นทอดๆจนถึงศูนย์บัญชาการที่รีบนำความไปกราบบังคมทูลทันที

นัมทัคไม่เคยเห็นวงพักตร์เจ้าชีวิตของตนเองสว่างไสวได้เท่าเวลานี้อีกแล้ว ความโล่งใจ ความห่วงหาอาทร ทุกอย่างรวมอยู่ในดวงเนตรที่ฉายทุกสิ่งทุกอย่างซึ่งอยู่ในพระทัยองค์ท่านออกมาชั่ววูบ ก่อนจะจางหายไป จากนั้นจึงซักถามเนื้อความจนได้คำตอบทั้งหมด

“เขาเป็นอย่างไรกันบ้าง?” สุรเสียงอ่อนของสมเด็จพระราชาธิบดีตรัสถาม ซึ่งนัมทัครู้ดีว่าเขาคนนั้นหมายถึงใคร

“มีไข้และอ่อนเพลียอย่างมาก บาดแผลที่ศีรษะอักเสบ แล้วก็รอยถลอกทั่วร่างกายพ่ะย่ะค่ะ”

องค์หมีใหญ่ชำเลืองเนตรไปยังอนุชาซึ่งกำลังผินพักตร์อย่างอดสูใจไปนอกบัญชร คล้ายสิ่งที่กำลังได้ยินบาดลึกลงไปในหทัยจนกระทั่งต้องหลับเนตรลงชั่วขณะ

“รีบนำตัวเขากลับมาที่นี่โดยเร็ว และส่งกำลังไปช่วยคนที่เหลือ ให้พวกเขาเล่าทุกอย่างที่ได้รู้ได้เห็นมาให้ได้มากที่สุด” เจ้าเสือน้อยหันมารับสั่งกับมหาดเล็กคนสนิท

“พ่ะย่ะค่ะ”

นัมทัครับคำสั่ง จากนั้นจึงเร่งรีบไปสั่งการด้วยใจเต้นระทึก  อยู่ให้รอดจนกว่าฉันจะไปรับนะ ไอ้เคอแสนเพื่อนยาก!



นพรัตน์ถูกนำตัวมาปฐมพยาบาลเบื้องต้นที่หน่วยรักษาความปลอดภัย ได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและให้น้ำเกลือได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถูกเชิญขึ้นรถพร้อมชุดคุ้มกันแบบอาวุธหนักครบครัน เฮลิคอปเตอร์ถูกใช้ลาดตระเวนก่อนการเดินทางสู่เขตชายแดนตารกาจะเริ่มขึ้นเพื่อเคลียร์เส้นทาง

ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งวัน ร่างโปร่งก็มาปรากฏกายที่พระตำหนักพันดาว  โดยมีวรองค์สูงใหญ่ของเจ้านรพยัคฆ์ออกมารับถึงประตูรถยนต์  ดวงเนตรกวาดสำรวจตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าก่อนจะจับจ้องใบหน้าขาวซีดซึ่งเต็มไปด้วยร่องรอยขูดขีด และผ้าก็อซสีขาวแปะอยู่เหนือขมับจะหลุดมิหลุดแหล่

“ยินดีต้อนรับกลับบ้าน” สุรเสียงแหบพร่าเอ่ยเบา

บ้าน...นพรัตน์รู้สึกเต็มตื้อในอก หากทำได้แค่พยักหน้ารับด้วยข้าราชบริพารเต็มสองฝั่ง

“พ่ะย่ะค่ะ หม่อมฉันก็ยินดีที่พระองค์ยืนอยู่ตรงนี้” รอยยิ้มอ่อนปรากฏบนใบหน้าซูบ ความห่วงหารักใคร่  ทุกอย่างถูกส่งผ่านทางสายตาวิบวับไหวระริก แค่เห็นคนตัวใหญ่ยืนตรงหน้า เขาก็แทบอยากร้องไห้ออกมา ความเป็นห่วงทั้งหมดสลายหายไปสิ้น

แม้มีถ้อยคำเป็นพันเป็นล้านก็ไม่สามารถสื่อความรู้สึกตอนนี้ได้หมด

 “แผลที่ถูกยิงเป็นอย่างไรบ้างพ่ะย่ะค่ะ” นพรัตน์เอ่ยถามขณะตามองค์สูงใหญ่เข้าไปในตำหนัก

“ไม่เป็นอะไรแล้ว เธอไปพักผ่อนก่อนดีกว่า ฉันมีเรื่องต้องทำต่ออีก...นอนให้มากๆ” สายเนตรบอกถึงความเป็นห่วง และความกังวลที่ยังติดอยู่ดวงเนตรนั้นทำให้นพรัตน์พยักหน้า

ยังมีงานใหญ่รออยู่

ร่างโปร่งได้รับการดูแลรักษาอย่างดี บาดแผลถูกทำใหม่ทุกที่ แม้แต่รอยขีดเล็กๆ ของทุกอย่างถูกตระเตรียมไว้สำหรับเขา ตั้งแต่เสื้อผ้ายันห้องพักที่มีอุปกรณ์การแพทย์บางอย่างที่จำเป็นตั้งไว้  หลังอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกครั้ง เนื้อตัวเขาก็หอมกรุ่นไปด้วยกลิ่นแชมพูและสบู่หอมช่วยผ่อนคลายอาการปวดกล้ามเนื้อได้มากโข  เขาถูกขุนด้วยอาหารที่มีประโยชน์พร้อมยาบำรุงและยาแก้ไข้แก้อักเสบ จากนั้นจึงถูกเข็มเล็กเจาะที่แขนส่งถ่ายน้ำเกลือเข้าเส้นเลือดเพื่อให้การพักฟื้นร่างกายเป็นไปอย่างเต็มที่  ความสบายจากที่หลับที่นอนอ่อนนุ่ม ห้องพักโปร่งปลอดจากแมลงตัวเล็กตัวน้อย อุณหภูมิที่ปรับไว้กำลังพอดีต่างจากเมื่อวานลิบลับที่เขายังนอนกลางดินกินกลางทราย หนาวสั่นแทบทุกคืนทำให้ผล็อยหลับอย่างรวดเร็ว

องค์นรพยัคฆ์เสด็จเข้ามาในห้องพักรักษาตัวนพรัตน์หลังจากจัดการภารกิจเสร็จเรียบร้อย พระองค์รับสั่งให้นางพยาบาลและข้าราชบริพารมหาดเล็กทั้งหมดออกไปจากห้อง จากนั้นจึงโน้มองค์ลงไปโอบกอดร่างโปร่งที่ซูบผอมไว้แนบแน่นจนคนหลับลืมตาตื่น

“ฝ่าบาท!” ดวงตาสีดำเบิกกว้างก่อนส่งเสียงแหบเครือเบาๆ “เสร็จธุระแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

“เป็นห่วงใจแทบขาด” องค์นรพยัคฆ์ไม่ได้ตอบคำถาม หากโน้มองค์ลงจุมพิตหน้าผากชื้นเหงื่อและย้ำอยู่หลายครั้งหลายคราว ก่อนลากไล้ลงมาสัมผัสริมฝีปากเล็กปริแตกขาดน้ำหล่อเลี้ยง เคล้าเคลียจนคนป่วยต้องยอมเปิดรับความห่วงหาอาทรผ่านสัมผัส อ่อนโยน

เวลาหยุดลงในห้องพักอันสงบเงียบ มีแต่เสียงจูบแผ่วเบาเจือความหวานละมุนแขวนลอยในอากาศ ลำแขนขาวยกขึ้นโอบรอบลำคอหนาตอบรับความรู้สึกอันท่วมท้นที่ส่งผ่านทางปลายลิ้นอุ่น เนิ่นนานกว่าทั้งสองจะผละใบหน้าออกจากกัน

ปลายหัตถ์ใหญ่เกลี่ยโหนกแก้มอุ่นร้อนแผ่วเบา จากนั้นประทับโอษฐ์ลงบนหว่างคิ้วร่างโปร่งนิ่ง ก่อนจะทอดเนตรลึกลงในดวงตาใสแจ๋วของอีกฝ่าย

“ลำบากเธอแล้วนะ”

สุรเสียงพร่าเอ่ยขณะทอดเนตรใบหน้ามนส่ายศีรษะปฏิเสธ

“ยังอยากอยู่ที่นี่อีกไหม?”

ร่างโปร่งรีบพยักหน้าตอบพร้อมรอยยิ้มละมุน

“ชื่นใจ” โอษฐ์ร้อนประทับลงบนแก้มเนียนก่อนดึงมือที่ยังติดสายน้ำเกลือขึ้นมาจุมพิตหนัก

“แล้วบาดแผลพระองค์?” นพรัตน์พยายามยันตัวขึ้นมองพระเพลา

“ไม่เป็นอะไรแล้ว ห่วงก็แต่เธอ...” เจ้าเสือน้อยทอดเนตรรอยถลอกตามเนื้อตัวก็รู้โดยไม่ต้องเดาว่าอีกฝ่ายผ่านอะไรมาบ้างกว่าจะมาอยู่ตรงหน้าให้ทอดเนตรเห็นตัวเป็นๆ และจากคำให้การของนายทหารที่ออกมาด้วยกันบอกเล่าละเอียดยิบ

นพรัตน์เอียงหน้าซุกกับอุ้งหัตถ์ใหญ่พลางหลับตาซึมซับความเข้มแข็งทว่าอบอุ่นเสียจนเขาวางใจไว้ในอุ้งหัตถ์อย่างไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจอีกแล้ว

“ทหารของพระองค์เข้มแข็งกันทุกคน แล้วหม่อมฉันจะงอมืองอเท้าเป็นตัวถ่วงให้พวกเขาเสี่ยงชีวิตเพื่อกระหม่อมได้ยังไง” คนนอนนิ่งไปชั่วอึดใจ “หม่อมฉันอยากอยู่ที่นี่ ก็ต้องผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้สิพ่ะย่ะค่ะ”

ขนงเข้มเลิกขึ้นอย่างสนเท่ห์ก่อนจะโอบรัดร่างโปร่งไว้แนบอุระ ภายในหทัยเต้นถี่ดังเหมือนมีใครมาเขย่า บางสิ่งที่ทรงคิดไว้สั่นคลอนรุนแรง

แผ่นดินนี้อยู่เหนือเกล้าเหนือเศียร และชีวิตนี้ก็พลีเพื่อราชบัลลังก์  หากหัวใจเท่านั้นที่จะขอเก็บไว้เพื่อมอบแด่คนที่รักยิ่ง

“ขอบใจนะ...ขอบใจเหลือเกิน”

นาสิกโด่งกดลงบนแก้ม ดรรชนีแข็งแรงสัมผัสรอยแผลบนขมับพลางขมวดขนงย่น ก่อนจะจูบลงบนรอยแผลนั้นแผ่วเบาอ่อนหวาน และขยับเลื่อนไปทุกจุดที่เป็นรอยแผลบนใบหน้า ลำคอ ต้นแขน ข้อมือ

“ตรงไหนอีก?” เจ้าเสือน้อยตรัสถามสุรเสียงแหบพร่า สบนัยน์ตาดำขลับวาวระยิบ

มือขาววางลงบนหลังหัตถ์ใหญ่แล้วลากไปหยุดที่หน้าอกด้านซ้าย พลางตอบเสียงเบาหวิว

“ตรงนี้พ่ะย่ะค่ะ”

ท่ามกลางแสงสลัวภายในห้องพักคนป่วย เจ้านรพยัคฆ์ขยับขึ้นไปทอดองค์เคียงข้างร่างโปร่งบนเตียงที่เคยดูกว้าง หากตอนนี้ดูแคบไปถนัดใจ พระองค์ประคองหัวใจตัวเองเข้ามาแนบอุระ จากนั้นจึงค่อยกระตุกกระดุมเชือกให้หลุดออกจนเห็นแผ่นอกราบขาวเนียน แต่เต็มไปด้วยรอยเขียวช้ำและแผลถลอกแดงกระจายไปทั่ว

ปลายดรรชนีสากลูบไปตามชายโครงก่อนจะประทับจุมพิตลบรอยบาดเจ็บนั้นด้วยหทัยสั่นไหว

สัมผัสผะแผ่วทำให้ร่างโปร่งครางหวิว มือขาวขยุ้มกำพระพาหาแข็งแรงไว้แน่น ริมฝีปากเล็กพรมจูบไปที่อังสาหนาลากไล้ไปถึงปลายหนุสากเขียวครึ้มจางๆ หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำ กล้าอาจหาญสอดปลายนิ้วขาวเข้าไปในเกศาดกหนาเมื่อตุ่มไตสีชมพูเข้มถูกจุมพิตหยอกเย้าขบย้ำ

แผ่นหลังขาวแอ่นโค้งยามถูกกอบกุมส่วนไวสัมผัสจากอุ้งหัตถ์ร้อน ร่างกายบิดไปมาเพื่อข่มอารมณ์วาบหวาม

“ฝ่าบาท” เสียงครางเครือคล้ายสะอื้นยามเห็นแสงสว่างจ้าอยู่ใกล้แค่เอื้อมถึง

เจ้าเสือน้อยประทับโอษฐ์ปิดริมฝีปากเล็ก สัมผัสส่วนกลางลำตัวแข็งขืน กล้ามเนื้อเหยียดเกร็งบดเบียดคนใต้ร่างจนแทบหลอมรวม  เสียงลมหายใจสอดประสานลอยล่องในอากาศ ความโหยหาหวงห่วงถูกแทนที่ด้วยความสุขล้ำยามสัมผัสผิวกายของกันและกัน

ดวงตาคู่ดำขลับกระจ่างใสสบดวงเนตรสีท้องฟ้ากว้างไกล ริมฝีปากแดงช้ำคลี่ยิ้มอ่อนหวานพร้อมโน้มเศียรตรงหน้าลงมารับจูบเบา ศีรษะทุยซุกซบในอ้อมอุระแล้วจึงระบายลมหายใจยาวกับความรู้สึกที่ได้รับ ก่อนเอ่ยในสิ่งที่ได้ตัดสินใจไว้

“ขอกระหม่อมอยู่บ้านนี้ด้วยคนนะพ่ะย่ะค่ะ”

คำขอที่ทำให้คนฟังรู้สึกตีบตันในลำคอจนไม่สามารถเอื้อเอ่ยออกมาเป็นคำพูดได้ จึงใช้โอษฐ์ร้อนประทับบนริมฝีปากเล็กเนิ่นนานแทนคำตอบ และคำสัตย์

ที่นี่จะเป็นบ้านของเธอ!

ท่ามกลางขุนเขาและความหนาวเหน็บภายนอก ร่างสองร่างนอนกอดก่ายผลัดกันแลกเปลี่ยนจุมพิตหวานละมุนอย่างไม่รู้จักหน่ายภายในห้องพักอันอบอุ่นจวบจนดาวดวงน้อยเริ่มลาลับผืนฟ้า



เส้นผมชื้นเหงื่อถูกเกลี่ยให้เบาๆด้วยเกรงว่าคนที่กำลังหลับตาพริ้มจะตื่น ทำให้การพักผ่อนที่เพิ่งเริ่มต้นไปได้ไม่กี่ชั่วโมงจะชะงักลง  เจ้าเสือน้อยยกมือขาวขึ้นมาแนบกับโอษฐ์แผ่วๆ สายน้ำเกลือยังคงติดไม่ขยับเคลื่อน แม้สิ่งที่เห็นจะทำให้หทัยสะท้านหากพระองค์ต้องวางพระทัยรุ่มร้อนลง

ใบหน้าขาวซีดเริ่มมีสีเลือดฝาดขึ้นมาเล็กน้อย หากรอยแผลตามร่างกายคงต้องใช้เวลารักษาสักพัก ทว่าเวลาข้างนอกนั้นเริ่มงวดเข้ามาแล้ว

เสียงถอนพระปัสสาสะดังยาวคล้ายหนักพระทัยทำให้คนที่กำลังหลับสัมผัสถึงคลื่นอารมณ์ขุ่นมัวขยับเปลือกตาสองสามครั้งก่อนจะลืมตาตื่น

“พระองค์?” น้ำเสียงแห้งแตกพร่าทำให้วรองค์สูงขยับองค์เข้ามาใกล้

“เพิ่งฟ้าสาง ทำไมตื่นเสียล่ะ หลับอีกนิดเถอะ”

นพรัตน์กะพริบก่อนจะอมยิ้มให้กับความอาทรในสุรเสียงสั้นห้วน “พระองค์ตื่นนานแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

เจ้าเสือน้อยไม่ได้ตอบคำถามหากก้มเศียรลงแนบโอษฐ์กับริมฝีปากบาง “เราหลับไม่ลง กลัวใครจะลักซ่อนเธอไปอีก” แม้จะตรัสคล้ายทีเล่นทีจริง หากความนัยนั้นคือความหวงห่วงคนตรงหน้าจนปิดไม่มิด

กระต่ายยิ้มจนตาหยี รู้สึกถึงหัวใจตัวเองกำลังฟูพองคับอก “กระหม่อมจะยิงให้หัวพรุนเลยพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้กระหม่อมยิงปืนเก่งกว่าเดิมแล้ว ใครแหยมมามีเฮ” เสียงหัวเราะคิกคักทำให้เจ้าเสือน้อยคลายความกังวลในหทัยไปมากโข

“ดุจริง”

“ไม่เท่าพระองค์หรอกพ่ะย่ะค่ะ”

ขนงยาวเลิกขึ้นคล้ายถาม

“เคอแสนบอกว่าพระองค์ยิงปืนแม่นมาก ไว้สอนกระหม่อมบ้างนะพ่ะย่ะค่ะ”

โอษฐ์บางสีสดเหยียดโค้ง “ถ้าเวลามีนะ”

คำตอบกินความนัยในความรู้สึกของนพรัตน์ทำให้หัวใจเบาโหวงขึ้นมาทันที

ดวงเนตรสีฟ้าจ้องลึกลงในดวงตาคู่ดำขลับไม่คิดหลบ พระองค์ดึงร่างอีกฝ่ายขึ้นมาแนบอุระพลางลูบหัวไหล่ให้เบาๆ

“พรุ่งนี้เราจะเดินทางกลับพระราชวังนิศามณี เธอจะต้องพักผ่อนอยู่ที่นั่น”

“ไม่ใช่วังที่กระหม่อมเคยอยู่?”

“อืม...สมเด็จพระราชาธิบดีประทับที่นั่น เธอจะปลอดภัยจนกว่ากำหนดการกลับประเทศไทยจะมีขึ้น”

ร่างโปร่งตัวแข็งเย็นวาบไปชั่วขณะก่อนลอบกลืนก้อนแข็งๆลงลำคอยากเย็น “แล้ว...เมื่อไรพ่ะย่ะค่ะ?”

นพรัตน์ไม่ใช่เด็กที่จะไม่รู้อะไร  เขาก็มีหน้าที่ของเขา คนตรงหน้าก็มีหน้าที่ภาระอันยิ่งใหญ่วางอยู่บนบ่ากว้างนั้นเช่นกัน และยังไม่ใช่ตอนนี้ที่เขาจะร้องไห้คร่ำครวญขออยู่ที่นี่

“จะพยายามให้เร็วที่สุด”

หากคำตอบของวรองค์สูงใหญ่ก็ยังทำให้นพรัตน์ใจหายวูบ เงยหน้าขึ้นรับจุมพิตแผ่วเบาแล้วค่อยๆรุกล้ำหนักหน่วงคล้ายจะฝั่งทุกรอยรสสัมผัสให้จดจำ 

ความรู้สึกที่หนักอึ้งกำลังหลั่งไหลอัดลงในช่องอกเล็กๆให้จุกแน่น หายใจแทบไม่ออกก่อนเอ่ยเสียงแหบพร่าสะท้านไหว

“ได้โปรด...รักกระหม่อมให้มากๆ...”


นัมทัคยืนเป็นเพื่อนยามเฝ้าหน้าประตูห้องพักของนพรัตน์มาได้พักใหญ่  นายทหารมหาดเล็กคนสนิทไม่กล้าคิดที่จะรบกวนเจ้าชีวิตของตน  ตั้งแต่เมื่อคืนที่พระองค์เข้าไปดูคนเจ็บภายในห้องและไม่ได้ออกมาอีกเลยจวบจนตอนนี้ก็ยังไม่ปรากฏวี่แวว 

เวลาผ่านเลยจนกระทั่งแพทย์เดินทางมาตรวจอาการคนเจ็บ

“พระองค์ทรงตรัสกับคนไข้ของคุณหมออยู่  รบกวนคุณหมอรอที่ห้องรับรองก่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมจะให้ทหารไปเชิญอีกครั้งนะครับ” นัมทัคเอ่ยบอกกับนายแพทย์ ทำให้คณะผู้มารักษาต้องเดินไปรออีกห้องหนึ่ง

ความอ่อนหวานภายในห้องพักของคนเจ็บค่อยจางหาย เจ้านรพยัคฆ์ทอดเนตรรอยแดงเล็กๆเหนือแผ่นอกขาวก่อนจะดึงสาบเสื้อปิดแล้วผูกเงื่อนกระตุกให้อย่างชำนาญ

เมื่อพ้นวันนี้ไปแล้ว พระองค์ก็ประสงค์อยากจะให้เวลาเดินเร็วขึ้น...เร็วขึ้น เพื่อจะได้กลับมามีช่วงเวลาเช่นนี้โดยเร็ว

เจ้านรพยัคฆ์เปิดบานทวารก็พบนายทหารมหาดเล็กรออยู่หน้าห้องก่อนแล้ว พระองค์พยักพักตร์ก่อนจะเสด็จไปทำหน้าที่ที่รอพระองค์อยู่ข้างหน้า  ทิ้งไออุ่นให้คนบนเตียงทอดถอนใจยาวอย่างสงบ หากเด็ดเดี่ยวยิ่ง

TBC

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch14 P11 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 17-09-2013 21:16:13

เป็นความรักที่อ่อนหวาน ละมุนละไม ที่สุด ชอบอ่ะ
ถ้าต่ายน้อยได้กลับไทย แล้วจะเจอเสือน้อยได้ยังไงอ่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch14 P11 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 17-09-2013 21:17:30

ลืมเปลี่ยนเป็นวันที่นะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch14 P11 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 17-09-2013 21:29:43

สู้ได้ เมื่อใจพร้อม


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch14 P11 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: PEE-Pooh ที่ 17-09-2013 21:48:48

รอทั่งวันนนนนนนน
กระต่ายมาแล้วววววววววววววววววววววววววววว

ละมุนมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ฮือออ ไม่อยากให้จากกันเลย
สู้นะเจ้าเสือน้อย รีบรบ รีบกลับมาหากระต่ายนะเพคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch14 P11 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 17-09-2013 21:52:09

 :hao7: เสือน้อยก็มีมุมหวานๆๆ น่ารักจัง

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch14 P11 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Also ที่ 17-09-2013 21:58:58

ปลอดภัยซักทีนู๋กระต่าย 555

ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ อยากให้มาต่อเร็วๆ กดดันๆ หุหุ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch14 P11 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 17-09-2013 22:09:28

หวานเจี๊ยบเลยแฮะตอนนี้
โอ๊ยยละลายยย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch14 P11 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: mind223 ที่ 17-09-2013 22:11:48

เผื่อจะหากันเจอ  :mew5: :mew5: :mew5:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch14 P11 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 17-09-2013 22:21:16

พอเห็นว่าอัพเท่านั้นแหละ แทบกรี๊ด รอคอยทุกวัน ชอบมากๆ
อ่านไปยิ้มไป คิดว่าสองคนมีความสุขซะที
ที่ไหนได้ พอกระต่ายหายก็จะส่งกลับไทยแล้ว   :hao5:

ไอ้ประโยคที่ว่า "โปรดรักกระหม่อมมากๆ" นี่หมายถึงอะไรหนอ  :z1:
จะใช่อย่างที่เราคิดหรือเปล่า แถมเจ้าเสือน้อยกว่าจะออกจากห้องได้ก็สายโด่ง
คือ แบบ กระต่ายเพิ่งมาถึงนะ แล้วก็ช้ำไปทั้งตัว พระองค์ก็ คึ คึ  :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch14 P11 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 17-09-2013 22:55:38

เขินนนนนนนนนนนนนนพะยะค่ะ
อยากอ่านหวานๆแบบนี้ไปเรื่อยๆเลย
แต่ก็ต้องมีตอนแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตัวเองเนี่ยละ
พระองค์ไม่สนพระทัยมาเที่ยวไทยบ้างหรืออออออออ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch14 P11 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 17-09-2013 23:01:32

ในที่สุดก็พบกัน หวานกว่านี้ได้อีกนะก่อนน้องต่ายกลับเมืองไทย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch14 P11 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: BitterSweet~ ที่ 17-09-2013 23:03:12

อ่อนหวานละมุน อ่านไปยิ้มไป
ทุกคนต่างมีหน้าที่ของตนเอง
อดทนนะกระต่ายกับเสือน้อย  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch14 P11 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 17-09-2013 23:11:18

อ่อนหวาน อ่อนโยน อบอวนไปด้วยความรัก
แต่ก็แฝงไปด้วยความเครียด อ๋อยยยยยย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch14 P11 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: cho_co_late ที่ 17-09-2013 23:37:03

หวานเกิ๊นนนน
แอร๊ยยยย >/////< เขิลลล
ไม่รู้จะพูดอะไร หวังว่าคงจะได้อยู่ด้วยกันเร็วๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch14 P11 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 18-09-2013 04:50:34

อ่านแล้วเคลิ้มไปเสือน้อยกับกระต่ายจริงๆ
อ่อนหวาน อ่อนโยน อบอุ่น ห่วงหา ห่วงใย ละมุนละไมมาก
คือมันรวมทุกอารมณ์ของความรักไว้เลย :กอด1:
อ่านตอนนี้แล้วยังไม่อยากให้พายุที่ชื่อว่า 'พ่อของกระต่าย' มาเยือนเลยจริงๆ :katai1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch14 P11 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 18-09-2013 08:39:02

หวานจัง อิอิ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch14 P11 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 18-09-2013 10:02:30

มารอตอนต่อไป คิดถึงคุณต่ายแล้ว

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch14 P11 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: vanny ที่ 18-09-2013 21:13:36

 :mc4: :mc4: :mc4:

เจ้าเสือน้อยกับกระต่ายป่ากลับมาแล้ว

มาพร้อมกับระดับน้ำตาลในเลือดที่เพิ่มสูงปรี๊ดดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch14 P11 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Heisei ที่ 19-09-2013 00:04:52

เราบรรยายความรู้สึกหลังจากอ่านเรื่องนี้ไม่ถูกเลยค่ะ
มันอบอุ่น หอมหวาน และเปี่ยมไปด้วยความรัก ความห่วงหา ความผูกพันธ์เป็นที่สุด

ประทับใจความรักที่แม้จะตกระกำลำบากของทั้งคู่มากๆ 

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch14 P11 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: uri uri ที่ 20-09-2013 22:23:39

หลายคนอ่านไปยิ้มไป  แต่เราอ่านไปแอบน้ำตาตกใน  จะจากกันอีกแล้ว
จ๋งจ๋างพระนางอ่ะ  งือออออออออออ   :hao5: :hao5: :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch14 P11 9/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: poose ที่ 20-09-2013 23:28:41

คือลุ้นอ่ะคะ จะเจอกันยัง จะได้เจอไหม ลุ้นมาก
พอลงมาเจอกัน คือปริ่ม ยินดีต้อนรับกลับบ้าน.
กลับบ้านอ่ะ มันไม่ต้องบรรยายอ่ะ
แต่เค้ากอดกันไม่ได้เนี่ยสิ มันอัดอั้น
พอในห้องอร๊ายยยยย พ่อเสือน้อย ดี๋ยวจุ๊บ เดี๋ยวจูบ
สัมผัสกันได้หวานมากอ่ะ

ว่าแต่เพิ่งเจอกันกระต่ายต้องถูกส่งตัวไปไหนเนี่ย
แล้วก็ต้องกลับไทย งื้อ กระต่ายต้องมาอีกชิมิ
เสือน้อยจะไปรับกระต่ายกลับมาใช่ไหม

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 20-09-2013 23:33:26

ไม่รอช้า ตอนต่อไปมาเเล้วจ้าาา

ตอนที่ 15


พระราชวังนิศามณี

นพรัตน์ถูกพาตัวมายังห้องพักรับรองแขกอันโอ่โถง ภายในตกแต่งด้วยเครื่องเรือนไม้แกะสลักลวดลายประจำชาติสูงค่าจนผู้มาอาศัยพักไม่กล้าเฉียดเข้าใกล้ ด้วยเกรงว่าจะเผลอไปทำของเขาเป็นรอย
 
สายน้ำเกลือถูกถอดก่อนเดินทางออกจากพระตำหนักพันดาว ตอนนี้ร่างสูงโปร่งเริ่มกลับมาแข็งแรงมากขึ้น ร่องรอยของบาดแผลเล็กๆก็เริ่มตกสะเก็ดลอกผิวเก่าออก อาการบวมช้ำตามร่างกายส่งผลให้บนผิวขาวๆเป็นลายด่างดวงรอวันจางหาย ทว่าบาดแผลที่ใกล้หางคิ้วคงเหลือเป็นรอยแผล ถ้าไม่สังเกตก็จะไม่เห็น เจ้าตัวจึงไว้ผมหน้าปิดบังรอยแผลนั้นไว้

เมื่อวานโทรศัพท์ถูกยื่นส่งให้เขาโดยเจ้านรพยัคฆ์ พร้อมกับประโยคสั้นๆ

“คุณพ่อของเธอกำลังเป็นห่วงเธอมาก โทรไปพูดคุยให้ท่านหายห่วงหน่อยเถอะ”

นพรัตน์อดจะลอบค้อนให้คนพูดไม่ได้ เมื่อก่อนขอร้องคอแทบแตกก็ไม่ยอมให้โทรหาใคร  หากชายหนุ่มปล่อยความรู้สึกคันไม้คันมือทิ้งก่อนจะยกหูโทรหาครอบครัว เพียงทางปลายสายรู้ว่าเขาโทรมาก็แทบเป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โต เพราะบิดาต้องการให้เขาเดินทางกลับประเทศไทยทันทีด้วยสถานการณ์ทางนี้ส่อแววไม่ปลอดภัยสำหรับนักท่องเที่ยว และมีข่าวว่ารัฐบาลของราชอาณาจักรปัจคีรีมีแนวโน้มจะปราบปรามกลุ่มผู้ไม่เห็นด้วยกับรัฐบาลด้วยความรุนแรง

“ได้ยินเสียงลูกเสียที เอาแต่ตอบทางเมล์ พ่อเป็นห่วงลูกมากเลยนะต่าย กลับบ้านเราเถอะ ที่นั่นสถานการณ์ไม่ค่อยดีแล้ว รีบกลับมาก่อนที่จะเกิดเหตุจลาจลถูกลูกหลงกับเขาไปด้วย”

 “พ่อ! มันไม่จริงนะ พวกนั้นไม่ใช่คนไม่เห็นด้วยกับนโยบายของรัฐบาล แต่พวกนั้นเป็นกลุ่มติดอาวุธ เป็นกบฏที่ต้องการแบ่งแยกดินแดน!”

“ต่าย! เขาจะเป็นอะไรก็ช่างเขา ประเทศเขาๆต้องจัดการ เราน่ะรีบกลับมาเดี๋ยวนี้เลย”

“พ่อ...” นพรัตน์เหลือบมองวรองค์สูงข้างๆ เขาสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่สะท้อนออกมาจากดวงเนตร “พ่อ...ต่ายอยู่ทางนี้ปลอดภัยดี ปลอดภัยมากจริงๆนะ”

“กลับเดี๋ยวนี้เลย รู้ไหมว่าแม่เป็นห่วงเราแค่ไหนฮึ? ถ้ายังอยากจะท่องเที่ยวพักผ่อนอยู่ก็กลับมาก่อนแล้วค่อยไปเที่ยวที่อื่นใหม่”

ภาพผู้ให้กำเนิดลอยเข้ามาในหัว นพรัตน์เม้มริมฝีปากก่อนจะตอบ ขณะนัยน์ตามองเจ้าเสือน้อยไหวระริก “คะ...ครับ แต่ตอนนี้ผมอยู่ต่างแคว้น กว่าจะหารถกลับไปถึงเมืองหลวงได้คงต้องใช้เวลาสักหน่อยนะพ่อ” นพรัตน์เลือกโกหกบิดาออกไป

“เหมารถมาเลยต่าย รีบกลับก่อนที่จะออกมาไม่ได้ รู้ไหม?”

“ครับพ่อ”

เมื่อสิ้นสุดการสนทนา รอบข้างก็มีแต่เสียงลมหายใจแผ่วเบา นพรัตน์คืนโทรศัพท์เครื่องใหญ่หนักมือให้เจ้านรพยัคฆ์โดยไม่ยอมบอกเนื้อในการสนทนา แต่เขารู้ว่าอีกฝ่ายคงเดาได้ไม่ยากเลยสักนิด

เวลาของเขาเหลือไม่มากเลย

เช้าวันนี้เจ้านรพยัคฆ์ให้มหาดเล็กมาเชิญเขาออกไปรับประทานอาหารเช้าที่ระเบียงด้านนอก ต้อนรับแสงอาทิตย์อ่อนอุ่นยามเช้า เมื่อนพรัตน์ไปถึงก็พบสมเด็จพระราชาธิบดีประทับรออยู่ก่อนแล้วทำให้ชะงักงันไปชั่วอึดใจ

“ตามสบายเถอะ” เจ้าเหนือหัวตรัสกับชายหนุ่มหน้าสวยตรงหน้าที่ยืนนิ่งไม่รู้จะทำตัวอย่างไรดี หากแต่โค้งคำนับให้โดยอัตโนมัติ เรียกรอยสรวลละมุนจากคนมอง

“ตั้งแต่เธอมาเรายังไม่เคยเลี้ยงอาหารเธอเลยสักมื้อ วันนี้ได้เจอก็ขอถือโอกาสนี้เลยเถอะนะ”

นพรัตน์มองรอยยิ้มสว่างไสวบนใบหน้าของบุรุษที่คนทั้งแผ่นดินรักใคร่ยกย่อง ในดวงเนตรอ่อนโยนของพระองค์ล้ำลึกดังแม่น้ำใหญ่ไหลเอื่อยหากซ่อนพละกำลังมหาศาลในสายน้ำเย็นๆนั้น ก่อนจะจึงโค้งคำนับอีกครั้งแล้วเข้าไปนั่งบนเก้าอี้ที่เจ้านรพยัคฆาภูบดินทร์ทรงขยับเลื่อนให้

ซูจา ชาใส่นมเนยถูกนำมาเสิร์ฟตรงหน้า ควันขาวลอยกรุ่นหอมกลิ่นเนยแต่รสชาติไม่ค่อยถูกปากนักทำให้เจ้าตัวยกขึ้นมาจิบเล็กน้อย จากนั้นอาหารจากหลักก็ถูกสมเด็จท่านแนะนำให้ลองชิม

“อาหารของที่นี่ติดเนยติดเครื่องเทศแล้วก็เผ็ดจัด ถ้าเป็นจานนี้  เกวา พักชา คงถูกปากเธอมากกว่า” ผู้แนะนำเอ่ยเสียงนุ่มพร้อมกับตักประทานให้อีกช้อนโต

“คล้ายๆหมูตุ๋นมันฝรั่งน่ะ” เจ้านรพยัคฆ์ช่วยอธิบายเสริม

“เออ...ขอบพระทัยพ่ะย่ะค่ะ”

สมเด็จพระราชาธิบดีแย้มสรวลกับท่าทีสงบเสงี่ยมผิดกับที่ได้ฟังวีรกรรมมามากโข หรือจะเกร็งมากเสียก็ไม่รู้ แต่เห็นว่าถึงอยู่ต่อหน้าเสือน้อยก็ไม่วายอาละวาดมาแล้ว

“ไม่เป็นไร แล้วก็ขอบใจนะที่อุตส่าห์เลือกมาเยี่ยมเยียนที่นี่แต่กลับต้องมาตกระกำลำบาก เราเสียใจจริงๆ”

“เป็นเรื่องสุดวิสัย กระหม่อมเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ” ตอนนี้เขาเข้าใจเสียยิ่งกว่าเข้าใจอีก

“ขอบใจ” พระเจ้าฟ้ารุ่งทอดเนตรพิจารณาคนหน้าตาคมติดจะสวย เปลี่ยนแปลงไปจากที่เห็นครั้งแรก ผมที่ยาวขึ้น บรรยากาศรอบตัวที่คล้ายดารานักแสดงเกาหลีหายไป คงเหลือไว้เพียงความนุ่มนวลในกริยาของชาติบ้านเกิดดูน่ามอง “คนที่นี่ชอบดูละครไทย ดาราไทย ผ่านทางเครื่องรับสัญญาณดาวเทียม ไม่ก็สั่งซื้อพวกซีดีหรือดีวีดีมาดูกันในบ้าน นี่ขนาดยังไม่เปิดสัมปทานคลื่นสัญญาณโทรทัศน์นะยังเป็นที่นิยมของที่นี่ หากเปิดเสรีมากกว่านี้เราอาจได้เห็นเธอมาเป็นพรีเซนเตอร์สินค้าของที่นี่ชิ้นสองชิ้นละมัง” รอยสรวลเอ่ยเย้าทำให้คนที่ฟังแทบสำลักข้าว

“มะ...ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมไม่ได้โด่งดังอะไร”

“ถ่อมตัวเกินไปแล้ว”

“ไม่หรอกพ่ะย่ะค่ะ ก่อนมาเที่ยวที่นี่กระหม่อมก็ยกเลิกงานในวงการบันเทิงเกือบหมดแล้ว”

“หือ! ไม่อยากทำแล้วน่ะรึ?”

“เออ” นพรัตน์เหลือบมองวงพักตร์คนนั่งข้างๆอย่างลำบากใจนิดๆ

“มีข่าวว่าไปทำดาราสาวเขาตั้งครรภ์น่ะพ่ะย่ะค่ะ” เจ้าเสือน้อยเอ่ยตอบแทนด้วยน้ำเสียงราบเรียบหากปลายหางเสียงติดขุ่นเล็กๆทำให้นพรัตน์แทบสำลักร้อนๆหนาวๆ และพระเจ้าฟ้ารุ่งก็หลุดสรวลเสียเต็มที่ยิ่งทำให้คนถูกค่อนขอดขมวดคิ้วยุ่ง หันไปเอาเรื่องคนพูด

“แค่ข่าวพ่ะย่ะค่ะ ข่าวเฉยๆ ไม่ได้ทำพ่ะย่ะค่ะ” ร่างโปร่งพูดไปย้ำไปให้คนฟังได้ยินถนัดๆ

หากแต่คนฟังแสร้งผินพักตร์ไปทางอื่นจนคนมองนึกอยากจับยักษ์หน้าตายมาจ้องตาให้เข้าใจเสียเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ติดว่ามีบุคคลที่สามอยู่ด้วย

“มีเสน่ห์ๆ” พระเจ้าฟ้ารุ่งสรวลพลางมองอนุชา

“ก็มีบ้างล่ะพ่ะย่ะค่ะ” คนหน้าสวยยิ้มตอบคำเย้าทำให้พักตร์องค์สูงใหญ่ข้างๆรีบหันกลับมาถลึงเนตรใส่

รึไม่จริง  ความนัยจากดวงตาดำขลับเปล่งประกายระยิบระยับทำให้เจ้าเสือน้อยรู้ว่ากำลังถูกแกล้งจึงคาดโทษอีกฝ่ายไว้ในใจ

“กลับไปคราวนี้ก็คงลำบากหน่อยนะพ่อคนเสน่ห์แรง” องค์ประมุขเย้าแขกผู้ที่กำลังจะเดินทางกลับประเทศในอีกไม่ช้า

นพรัตน์ไม่ได้ตอบต่อคำเย้า หากเพียงยิ้มให้ตัวเองที่รู้ตัวเสียทีว่ากลับไปคราวนี้เขาควรจะวางแผนให้ชีวิตตัวเองเช่นไร

“ไม่หรอกพ่ะย่ะค่ะ  กลับไปคราวนี้กระหม่อมไม่คิดจะรับงานบันเทิงอีกแล้ว”

ขนงของผู้สูงศักดิ์ทั้งสองพระองค์เลิกขึ้นมองร่างโปร่งอย่างฉงน ด้วยภูมิหลังของอีกฝ่ายในรายงานมีไม่น้อย

“กระหม่อมมีสิ่งอื่นที่อยากทำมากกว่างานในวงการบันเทิงแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

“ขอรู้ด้วยได้ไหม?” พระเจ้าฟ้ารุ่งมองลึกลงในดวงตาดำขลับทอประกายวาววับ

“ความลับพ่ะย่ะค่ะ”

คนพูดยิ้มตอบพร้อมน้ำเสียงซนๆทำให้เจ้าเสือน้อยขมวดขนงยุ่งขึ้นไปอีก ในขณะที่พระเจ้าฟ้ารุ่งกลับแย้มโอษฐ์พยักพักตร์รับรู้เงียบๆ

จากนี้ไปท้องฟ้าอันมืดครึ้มเงียบเหงาเหนือพระราชวังอลิซาเบธคงจะมีแสงดาวแสงเดือนสาดส่องลงมาบ้างแล้วล่ะมัง

หลังจากส่งเสด็จพระเจ้าฟ้ารุ่งนฤเบศน์ เจ้าเสือน้อยก็หันมาไล่เรียงเอาความกับร่างโปร่งที่ยังระบายยิ้มทั่วใบหน้า

“เธอจะทำอะไร...ไปไหน?”

นพรัตน์หันมองคนถามก่อนส่ายหน้า “ความลับไงพ่ะย่ะค่ะ”

“กับเรายังต้องเป็นความลับอีกรึ?”

คำถามที่ทำเอานพรัตน์อึ้งไปพักใหญ่ก่อนจะทอดถอนใจเอ่ยกับคนตรงหน้า “ถ้าอย่างนั้นก็อย่าส่งกระหม่อมกลับไปสิพ่ะย่ะค่ะ แล้วจะไม่มีความลับนี้อีกต่อไป”

เพราะคำตอบของนพรัตน์ทำให้เจ้านรพยัคฆ์ยกหัตถ์ขึ้นลูบศีรษะทุยเบาๆ ริมโอษฐ์เม้มแน่นสนิทก่อนจะถอนปัสสาสะ “นิสัยอย่างเธอนี่นะ”

บทจะใจร้ายก็ร้ายจนน่าปวดใจ บทจะรักก็รักแบบไม่คิดหน้าพะวงหลัง  แล้วจะให้พระองค์ทำอย่างไร

“ไม่ได้รึพ่ะย่ะค่ะ?” ดวงตากลมใสจ้องรอคำตอบจากองค์สูงใหญ่ด้วยใจไหวน้อยๆ เพราะคำตอบนั้นเขารู้ตัวดี หากก็ฝืนเอ่ยปากขอสักครั้ง เผื่อ...

“ไม่ใช่ตอนนี้”

คำตอบของเจ้านรพยัคฆ์ทำเอาหัวใจร่างโปร่งแฟบลงฉับพลัน เดินคอตกกลับไปยังห้องพักรับรองโดยมีวรองค์สูงเสด็จตามมาไม่ห่าง  นพรัตน์เลือกนั่งรับลมใกล้หน้าต่างที่มองออกไปเห็นทุ่งหญ้าเหลืองอร่าม ถัดไปคือเขตชุมชนที่ประกอบด้วยตึกรามบ้านช่องร้านรวงโรมแรมต่างๆไกลลิบๆ ที่นี่คือเขตเศรษฐกิจสำคัญของตารกา ทว่ามองจากสายตาคนนอกอย่างนพรัตน์ ภาพที่เห็นไม่ต่างอะไรกับจังหวัดหนึ่งในประเทศบ้านเกิด แถมเป็นจังหวัดเล็กๆอีกต่างหาก  ทุกอย่างยังผูกติดกับธรรมชาติเสียมาก วันข้างหน้าความเจริญแผ่อิทธิพลเข้ามามากกว่านี้ แล้วที่นี่ยังจะรักษาสิ่งที่เป็นอยู่ ณ ตอนนี้ได้รึเปล่า  คนตรงหน้าเขาจะนำพาผู้คนฝ่ากระแสวัฒนธรรมยุคติดจรวดไปอยู่ท่ามกลางเสือสิงห์กระทิงแรดได้อย่างไร 

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 20-09-2013 23:34:18

กระแสวัฒนธรรมที่ให้คุณค่ากับวัตถุมากกว่าจิตใจ ปลาใหญ่กินปลาเล็ก ประเทศใหญ่จ้องแต่จะเข้ามากอบโกยผลประโยชน์ให้ประเทศตัวเอง ให้คนของตัวเอง หากคนของประเทศอื่นจะเป็นอย่างไรช่างหัวมัน ทำทุกอย่างแม้กระทั่งสงครามเพื่อจะได้ซื้อขายอาวุธอย่างถูกกฎหมาย ความร่ำรวยที่มาจากกองเลือดเนื้อของประเทศที่มีผู้นำโง่เขลา  ทว่าไม่มีที่ไหนจะอยู่ได้อย่างสงบหากประเทศตัวเองอ่อนแอ  เพราะฉะนั้นกำลังทางทหารจึงจำเป็น แต่ต้องใช้ให้เป็นด้วยเช่นกัน  ความพอดีจึงสำคัญ  แต่ตรงไหนล่ะที่เรียกว่าพอดี

นพรัตน์มองสิ่งที่อยู่บนไหล่ร่างสูงแล้วลอบถอนหายใจ มันหนักหนาเหลือเกิน

“คิดอะไรอยู่?”

นพรัตน์หันหน้ามองผู้ที่ทรุดองค์ประทับใกล้ ก่อนจะถูกรวบไปกอดแล้วกดนาสิกที่ขมับเบาๆ

“แม้แต่ความคิดของกระหม่อม พระองค์ก็ไม่ทรงเหลือให้กระหม่อมไว้เป็นความลับหรือพ่ะย่ะค่ะ?” นพรัตน์ยิ้มเย้าหากเอียงศีรษะให้อีกฝ่ายจุมพิตแต่โดยดี

“ช่างพูดเหลือเกินนะ”

นพรัตน์หัวเราะแล้วจึงหันหน้าเผชิญกับองค์สูงใหญ่ “เคอแสนเป็นอย่างไรบ้างพ่ะย่ะค่ะ?”  ร่างโปร่งถามถึงผู้ร่วมทุกข์ร่วมสุขซึ่งถูกช่วยเหลือออกมาจากในป่าเรียบร้อยหลังจากตนเองได้รับการช่วยเหลือไม่นาน

“ไม่เป็นอะไรแล้ว”

“กระหม่อมขอไปเยี่ยมได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ” นพรัตน์เอ่ยปากขอ หากก็เกรงจะถูกปฏิเสธ ด้วยเวลานี้จะไปไหนมาไหนก็มีขบวนคุ้มกันยาวเหยียด และเดือดร้อนคนอื่นมากมาย แต่เขาก็อยากจะเห็นด้วยตาตัวเองสักครั้งว่าเคอแสนสบายดี

“ได้สิ เดี๋ยวจะให้นายทหารพาไป”

“ขอบพระทัยพ่ะย่ะค่ะ”

รอยยิ้มของร่างโปร่งทำให้คนมองเผลอยิ้มตามโดยไม่มีสาเหตุ แม้เบื้องหลังแล้วจะมีงานตามติดให้ต้องแก้ต้องสางอีกเป็นพะเรอเกวียนก็ตามที

เจ้านรพยัคฆ์ทอดเนตรใบหน้าผ่องใสด้วยหทัยฟูพองหากข้างในกลับเหมือนมีหินผาถ่วงหนัก เมื่อความสุขตรงหน้ากำลังจะลอยหายไปในไม่ช้า

“อย่าอยู่นานนักล่ะ เพราะตัวเองก็ยังไม่หายดี”

คนถูกกำชับพยักหน้าก่อนพิงหลังตัวเองกับแผ่นอกแข็งของคนข้างๆ อ้อมแขนแข็งแรงจึงโอบรัดร่างโปร่งเข้ามาแนบตัว และมอบจุมพิตที่ขมับอีกฝ่ายเบาๆ

นพรัตน์ทอดสายตาไปยังทิวเขาเบื้องหน้าไกลลิบๆ

แม้ไม่มีคำหวานชวนให้ลุ่มหลง และไม่เคยมีแม้แต่คำบอกรักเพียงครึ่งคำ หากเขากลับเอาหัวใจตัวเองฝากไว้ที่อีกฝ่ายไปหมดแล้ว  นับจากนี้ไปไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ตามที เขาจะกลับมาหาหัวใจของเขาที่นี่

ตลอดไป



ณ โรงพยาบาลกลาง เมืองหลวงตารกา

นพรัตน์เดินตามนายทหารนำทางไปยังห้องพักของผู้ป่วย ผู้ร่วมชะตากรรมฝ่าดงกระสุนและทำให้เขามีชีวิตรอดมาถึงตอนนี้ เมื่อย่างเท้าเข้าไปในห้องผู้ป่วยเขากลับเห็นท่านมหาดเล็กที่น่าจะนอนให้น้ำเกลือนั่งคุยกับนัมทัคอย่างเอางานเอาการ ไม่หลงเหลืออาการของคนเจ็บไข้ได้ป่วยให้เห็นสักนิด นพรัตน์โล่งใจระคนยินดีรีบสาวเท้าเข้าไปหาอีกฝ่ายโดยเร็ว

“ลุง!”

กระต่ายต่างเมืองโผเข้าไปกอดท่านมหาดเล็กเสียยกใหญ่โดยไม่ได้ทันสังเกตท่าทีอิหลักอิเหลื่อของคนถูกกอดที่ทำหน้าปูเลี่ยนๆ หากก็ยินดีที่ได้พบ

“ลุงๆ...ลุงหายดีแล้วเหรอครับ?”

“เออ...หายดีแล้วล่ะครับคุณ” เคอแสนดันคนตัวเล็กกว่าออกอย่างละมุนละม่อม  ความนัยจากดวงตาคู่ดำขลับแสดงออกถึงความยินดีจากใจทำให้คนมองนึกเอ็นดูและลืมความทะเล้นของอีกฝ่าย

“ดีใจจัง ไม่น่าเชื่อนะลุงว่าเราจะรอดกันมาได้”

ย้ำกันจัง คำก็ลุงสองคำก็แก่ เคอแสนถอนหายใจหากก็ระบายยิ้มไม่ถือสา “นี่ผมแก่ปานนั้นแล้วหรือครับ?”

“ปะ...เปล่าครับ แต่ถึงจะแก่ก็ยังแข็งแรงมากนะครับ” นพรัตน์ยิ้มแหย่

“คุณนี่นะ...ผมไม่ได้ว่าอะไรหรอกครับ หากแต่อยู่ต่อหน้าพระพักตร์ห้ามเรียกแบบนี้นะครับ ท่านจะดุเอา” แล้วก็ห้ามโผมากอดแบบเมื่อครู่นี้ด้วย เคอแสนต่อประโยคหลังในใจ

นพรัตน์เม้มปากก่อนจะยกยิ้มพยักหน้ารับคำ ก็มันดีใจนี่นะ “แล้วแพทย์ให้คุณเคอแสนออกจากโรงพยาบาลเมื่อไรครับ?”

“คงวันนี้ล่ะครับ บ่ายๆคงได้กลับแล้ว”

“นายทหารอีกคนล่ะครับ เป็นยังไงบ้าง?”

“แพทย์ให้กลับบ้านตั้งแต่เมื่อวันก่อนแล้วล่ะครับ” เคอแสนยิ้มให้ร่างโปร่งที่เอาแต่สำรวจตัวเขาตั้งแต่ศีรษะจนปลายเท้า โดยไม่ได้คิดถึงตัวเองเลยว่าก็มีรอยแผลเต็มเนื้อเต็มตัวเหมือนกัน “คุณก็อึดใช่เล่นนะครับ ไม่เคยรบแต่ก็ผ่านกันมาได้ ผมนับถือใจคุณจริงๆ และขอบคุณจากใจที่ทำให้เจ้าชีวิตของพวกเราปลอดภัย”

“ผมเปล่าทำอะไรซะหน่อย แค่รู้ตัวไม่อยากเป็นตัวถ่วงคนอื่นก็เท่านั้น คนที่ต้องขอบคุณก็คือตัวของพวกคุณเองนะครับ” นพรัตน์ฉีกยิ้มกว้าง “และผมก็อยากขอบคุณพวกคุณทุกคนจริงๆครับที่ต้องมาปกป้องคนอย่างผม”

ทั้งเคอแสนและนัมทัคลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างฝืดๆ เจ้าตัวจะรู้บ้างรึเปล่าว่าหากตัวเองเป็นอะไรไป คนที่จะทุกข์ร้อนที่สุดนั้นคือใคร  แล้วพวกเขาจะนิ่งเฉยอยู่ได้อย่างไร

นพรัตน์เข้าไปนั่งคุยกับท่านมหาดเล็กทั้งสอง พูดคุยถึงสิ่งที่ต้องผจญตอนหาทางหลบหนีพวกกบฏ ตอนนั้นเหนื่อยเลือดตาแทบกระเด็นแต่มาเวลานี้กลับใส่มุกกันอย่างเมามัน ทั้งสามสนทนากันภายในห้องพักซึ่งเปิดหน้าต่างให้สายลมเย็นพัดผ่าน พร้อมเสียงอื้ออึ้งจากภายนอก ด้วยโรงพยาบาลตั้งอยู่ในเขตชุมชนซึ่งมีการจราจรค่อนข้างคับคั่ง เสียงต่างๆจึงดังเข้ามาภายในหากเปิดหน้าต่างทิ้งไว้ ระหว่างที่คุยเคอแสนกับนัมทัคหันมองไปยังนอกหน้าต่างเมื่อได้ยินเสียงตึงจากไกลๆด้านนอก ทำให้บุคคลทั้งสองมีท่าทางระแวดระวังขึ้นมาฉับพลัน

“รถชนกันใกล้ๆนี่รึเปล่า?” นพรัตน์คาดเดา

“อาจจะครับ” นัมทัคเป็นฝ่ายตอบ และถัดมาไม่กี่นาทีก็มีนายทหารคนสนิทของนัมทัคขออนุญาตเข้ามาภายในห้อง และเหมือนจะรู้กันเป็นการภายใน นัมทัคจึงออกไปกับนายทหารคนดังกล่าว และกลับเข้ามาอีกครั้ง

“คุณนพรัตน์เชิญกลับวังก่อนครับ พระองค์ท่านคอยอยู่” นัมทัคเอ่ยบอกด้วยท่าทางปกติ หากแต่อยู่ที่นี่มาพักใหญ่ทำให้ร่างโปร่งพอจะคาดการณ์อะไรได้บ้าง

“เกิดอะไรขึ้นหรือครับ?”

“เออ...เชิญกลับก่อนเถอะครับ เดี๋ยวตอนเย็นก็เจอกันครับ” เคอแสนเอ่ยแทรกพร้อมกับคำสัญญาเป็นมั่นเหมาะ

นพรัตน์จึงได้แต่พยักหน้าตามน้ำ และกลับไปพร้อมขบวนคุ้มกันแน่นหนาจนถึงพระราชวัง  เขาได้แต่เดินวนอยู่ในห้องพักเหมือนเสือติดจั่น ด้วยตอนนี้ไม่มีใครสามารถให้คำตอบกับสถานการณ์ผิดปกตินี้ได้ จนกระทั่งพลบค่ำ

“ทำไมถึงไม่ทานข้าวเย็นล่ะ เป็นอะไรรึเปล่า?” เจ้านรพยัคฆ์ขมวดขนงยุ่ง

นพรัตน์ละสายตาจากวิวนอกหน้าต่าง เมื่อเห็นว่าเป็นใครจึงผุดลุกขึ้น แต่ไม่ไวเท่าองค์สูงที่เข้ามาประทับใกล้อย่างรวดเร็ว

“เออ...ยัง...ยังไม่หิวค่อยน่ะพ่ะย่ะค่ะ”  เสียงตอบตะกุกตะกักทำให้เจ้าเสือน้อยทรุดองค์บนพระเก้าอี้ใกล้ๆ แล้วเรียกใช้นายทหารมหาดเล็กให้นำอาหารมาให้คนหน้ายุ่งทานก่อนจะตรัสเรื่องสำคัญ

“เมื่อเย็นเกิดระเบิดขึ้นที่ชุมชนย่านชานเมือง  พรุ่งนี้ฉันจะส่งเธอกลับเมืองไทยแต่เช้า คืนนี้พักผ่อนมากๆต้องเดินทางอีกไกล” องค์นรพยัคฆ์ตรัสราวกลับการเกิดระเบิดคือเรื่องปกติของที่นี่ ในขณะที่นพรัตน์เบิกตากว้างราวไข่ห่าน

“ระเบิด! ระเบิดที่ไหนพ่ะย่ะค่ะ? มีใครเป็นอะไรรึเปล่า?”

เจ้าเสือน้อยนิ่งไปชั่วอึดใจก่อนจะยกหัตถ์ลูบศีรษะทุยเชื่องช้า “มีผู้บาดเจ็บหลายสิบราย พวกมันซ่อนระเบิดไว้ในรถประจำทางที่วิ่งระหว่างแคว้น เราพลาดเอง ปล่อยให้พวกมันเข้ามาทำลายพวกเราถึงในเมืองหลวง”

ความเสียใจลึกล้ำสะท้อนจากดวงเนตรคมดุที่ตอนนี้สั่นระริก สุรเสียงเอ่ยเล่าราบเรียบแต่นั่นคือการกดความเจ็บแค้นไว้ในหทัยสุดกำลัง “คงเป็นโชคดีในโชคร้ายที่ตอนระเบิดไม่มีใครโดยสารอยู่ในรถ แต่ชาวบ้านลูกเด็กเล็กแดงรอบๆถูกสะเก็ดระเบิดบาดเจ็บสาหัสหลายราย และมีการรายงานข่าวเรื่องนี้ออกไปทั่วโลกแล้วเพราะเหตุเกิดในเมือง เราคุมข่าวสารไม่ได้อีกแล้ว”

“พระองค์...เราทำเต็มกำลังแล้วนะพ่ะย่ะค่ะ”

“พวกมัน...พวกมันใส่หน้ากากออกมาเรียกร้องกับสื่อให้องค์กรนานาชาติเข้ามาตรวจสอบเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น กล่าวหาว่าเราใช้กำลังปราบปรามผู้บริสุทธิ์ที่ไม่เห็นด้วยกับนโยบายของรัฐบาล พวกมันปลุกปั่นสถานการณ์ให้รุนแรงเพราะอยากเอากองกำลังทหารต่างชาติเข้ามาควบคุมเรา ไม่ให้เราตามไล่ล่ามันได้เต็มที่ พวกมันจะได้ยึดครองแผ่นดินอย่างถูกต้อง กอบโกยผลประโยชน์อย่างถูกต้อง”

ทุกถ้อยคำที่พรั่งพรู ทำให้นพรัตน์ลอบกลืนน้ำลายยากลำบาก ตัวเขาตอนนี้จะทำอะไรได้บ้าง...ทำอะไรได้บ้าง นอกจากอาจเอื้อมดึงวรองค์สูงใหญ่เข้ามาโอบกอดไว้เต็มวงแขน

“ไม่มีวันที่เราจะแพ้ตลอดไปหรอกพ่ะย่ะค่ะ” นพรัตน์กระซิบก่อนก้มหน้าลงมองวงพักตร์แสดงความเจ็บช้ำให้เห็น ริมโอษฐ์เม้มเข้าหากันแน่นจนเป็นเส้นตรง

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีผู้คนบาดเจ็บล้มตาย แต่เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นซ้ำๆจนหัวใจของคนๆนี้มีแต่รอยบาดแผล

ร่างโปร่งกระชับอ้อมแขนแน่น ถึงเขาจะโอดครวญเท่าไร ถึงจะภาวนาสักเพียงใด ก็ไม่มีวันทำให้บ้านเมืองนี้ดีขึ้นเพื่อให้หัวใจของเจ้าชายองค์นี้มีความสุข  นอกจากสองมือของเขาและทุกคนช่วยกันสร้างช่วยกันต่อเติมความเข้มแข็งให้กับประเทศนี้ เพราะฉะนั้นความรักอย่างเดียวไม่พอ ต้องมีความรู้ความสามารถด้วย

คนตัวเล็กแต่มีเป้าหมายอันยิ่งใหญ่บอกกับหัวใจตัวเองหนักแน่น  เขาจะไม่มีวันยอมแพ้ให้คนๆนี้เห็นเด็ดขาด


ค่ำคืนอันยาวนานสิ้นสุดลงเมื่อแสงอาทิตย์โผล่พ้นเทือกเขา ร่างโปร่งเพียงลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวตามปกติ ไออุ่นของวรองค์สูงยามทอดกายเคียงข้างจางหายไปจากผิวกาย หากแต่ในหัวใจยังคงประทับอยู่ไม่คลาย

นพรัตน์ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไว้ที่นี่ เขาไม่นำสิ่งใดติดตัวกลับไปนอกจากของฝากที่พระองค์ท่านสั่งการจัดหาให้เสร็จสรรพ

รถยนต์พระที่นั่งแล่นไปยังสนามบินพร้อมเจ้านรพยัคฆาภูบดินทร์  ห้องรับรองพิเศษถูกเปิดใช้ ให้ผู้นั่งรออยู่ภายในมองเห็นลานจอดเครื่องบินเล็กจิ๋วเมื่อเทียบกับประเทศเพื่อนบ้าน เครื่องบินแอร์บัสลำหนึ่งเตรียมพร้อมออกเดินทางเมื่อผู้โดยสารคนสำคัญพร้อม

นายทหารมหาดเล็กขออนุญาตเข้ามาแจ้งเวลาเดินทางของสายการบิน เจ้านรพยัคฆ์จึงทรงยืนขึ้น

“ได้เวลาแล้ว ไปเถอะ”

นพรัตน์พยักหน้าอย่างเซื่องซึมก่อนจะเรียกกำลังใจให้หัวใจเบาโหวงมีกำลังวังชาจะออกเดินไปข้างหน้าอย่างเข้มแข็ง

“พ่ะย่ะค่ะ” รอยยิ้มสดใสสะท้อนออกจากดวงตาคู่ดำขลับ ก่อนจะแบมือส่งไปตรงหน้าเจ้านรพยัคฆ์อย่างอุกอาจ ทำให้ขนงเข้มเลิกขึ้นอย่างฉงน “แขกบ้านแขกเมืองจะกลับตามปกติจะต้องมีของที่ระลึกให้กันไม่ใช่หรือพ่ะย่ะค่ะ?” คนขอแสร้งทำหน้าตาไม่รู้ร้อนรู้หนาวหากในใจกลับเต้นดังตุบตับ

“แขกบ้านแขกเมือง?”

“อืม” นพรัตน์พยักหน้าหงึกๆ

มุมโอษฐ์เรียวสวยยกขึ้นเล็กน้อย และชายเนตรมองคนทำหน้าตาทะเล้นกวนๆก่อนจะส่ายพักตร์ตอบช้าชัด “ไม่มี”

“ไม่มี!...ทำไมอะ ทีพ่อแม่ของกระหม่อมยังได้ของฝากกันแทบล้นกระเป๋า แล้วทำไมของกระหม่อมไม่ทรงประทานให้บ้างล่ะพ่ะย่ะค่ะ” คนตัวเล็กเบิกตากว้างทวงเหยงๆ ทว่าองค์สูงตรงหน้าไม่มีท่าทีจะเปลี่ยนใจเลยสักนิด เจ้าตัวจึงได้แต่บนพึมพำคอตก “อยู่ด้วยกันมาตั้งนาน น้ำใจนิดๆหน่อยๆก็ไม่มีให้กันบ้าง น่าน้อยใจชะมัดยาด”

นพรัตน์เดินตามองค์สูงไปยังลานจอดเครื่องบิน ปากก็เม้นแน่นนึกน้อยใจคนข้างหน้าไม่น้อย จะจากกันแล้วก็ยังไม่มีแม้แต่คำปลอบใจสักคำ คนอะไรใจแข็งเป็นหิน 

เจ้านรพยัคฆ์หยุดคอยร่างโปร่งเมื่อถึงบันไดที่ทอดยาวขึ้นไปยังห้องโดยสารภายในเครื่องบิน ดวงเนตรสีฟ้าทอดมองคนหน้าตาบูดบึ้งด้วยความปราณี

“โชคดี”

สุรเสียงเรียบเอ่ยตามหลังคนหน้ามุ่ยเดินขึ้นบันไดไปได้สองสามขั้นก็หันกลับมาจ้องร่างสูงใหญ่อีกครั้ง เพราะนี่จะเป็นโอกาสที่ได้มองวงพักตร์เข้มดุจนเต็มตา เจ้าตัวจึงสลัดอารมณ์น้อยอกน้อยใจทิ้งก่อนเอ่ย

“จะไปแล้วนะ ไม่มีจริงๆหรือ?” คนตัวเล็กกว่าย้ำ

“ไม่มีหรอก จะเอาไปทำไมกันล่ะฮึไอ้ของที่ระลึกพวกนั้น ไม่มีประโยชน์”

“ใครว่า!...จะเอาไว้ดูตอนคิดถึงต่างหาก” นพรัตน์เอ่ยอย่างคล่องปาก ก็ไหนๆก็ไหนๆแล้ว จึงไม่คิดหวงห้ามความรู้สึกตัวเองอีก หากก็มีนิดหนึ่งที่รู้สึกหน้าร้อนวูบๆ

ทว่าเจ้าเสือน้อยยังคงส่ายพักตร์ปฏิเสธช้าชัดเป็นคำตอบเช่นเดิม ทำเอากระต่ายกรุงเทพเม้มปากแน่นสะกดกลั้นความรู้สึก ใบหน้าหงิกๆจำใจรูดแหวนทองวงน้อยออกจากนิ้วมือ จากนั้นจึงบังอาจฉวยหัตถ์ใหญ่บังคับให้แบออกแล้ววางแหวนทองเกลี้ยงลงกลางหัตถ์

“พระองค์ไม่ให้งั้นกระหม่อมให้เอง”  นพรัตน์ยกยิ้มแยกเขี้ยว ทว่านัยน์ตาทอประกายอ่อนเชื่อมจนเจ้าเสือน้อยพลอยแย้มสรวลตาม

“ขอบใจ”

ลำแสงอ่อนกระทบดวงตาสองดวงสบกันเนิ่นนานจนเห็นแววเต้นไหวระริก  ชั่ววินาทีที่ต้องจาก ความนัยมากมายถูกส่งผ่านจากดวงตาคู่สีฟ้ากระจ่างใสไปยังดวงตาสีดำนิลที่กำลังทอประกายวาวดึงดัน

รอ...รอให้ถึงเวลาของเรา!

ดวงตาคู่ดำเบิกกว้างก่อนจะแย้มยิ้มเป็นครั้งสุดท้ายแล้วจึงหันหลังให้กับแผ่นดินที่ยังอ่อนแอราวต้นกล้าอ่อน  ซึ่งต้องการการบำรุงรักษาอีกนานแสนนานจากน้ำมือของคนทุกคน  และเขาก็อยากเป็นหนึ่งในนั้น

นพรัตน์หลับตาลงเมื่อเครื่องบินลอยลำเหนือพื้นดิน หากมุมปากโค้งขึ้นดังเสี้ยวพระจันทร์เมื่อหวนนึกถึงเสียงทุ่มนุ่มเอ่ยตามหลังไม่ห่าง

“แล้วเราจะไปรับ เพราะเธอไม่ใช่แขก แต่เธอคือคนของเรา!”

คนอะไรอมพะนำได้เกือบนาทีสุดท้ายสิน่า...



วรองค์สูงทรงยืนทอดเนตรนกยักษ์ลำโตที่กำลังนำพาหัวใจของพระองค์ให้ห่างออกไปเรื่อยๆจนหายลับไปหลังเทือกเขา เหลือเพียงเมฆขาวลอยเชื่องช้ามาบดบัง

ปลายนิ้วระคายสากลูบคลึงแหวนทองวงเกลี้ยงช้าหนัก จากนั้นจึงสวมลงบนนิ้วก้อยเล็กสุด หากใส่เข้าไปได้เพียงครึ่งนิ้วก็ติดอยู่ที่กลางข้อ ทำให้ต้องดึงออกมาเพ่งพินิจแล้วจึงกำแหวนวงเล็กไว้มั่น

ใบหน้าขาวก่อนลาปรากฏขึ้นในมโนความคิด  คนอะไรทำหน้าตาหงิกๆได้น่ามอง แถมยังหยิบฉวยเอาหัวใจของพระองค์ไปครอบครองแล้วยังมาเอ่ยปากทวงขอของฝากของที่ระลึกให้ได้อีก  หัวใจที่ให้นำติดตัวไปด้วยยังไม่พออีกรึไงเจ้ากระต่ายจอมดื้อ รู้หรือเปล่าว่าที่ยืนอยู่ได้นี่เพราะหน้าที่  และเพราะหน้าที่ทำให้ไม่อาจเอ่ยปากออกโอษฐ์ขอเจ้าตัวมาเคียงข้างได้ในตอนนี้

อันตรายเหลือเกิน จึงขอฝากเพียงหัวใจให้เจ้าดูแล   เท่านั้นก็พอ...

นัมทัคพร้อมเคอแสนติดตามเจ้าชีวิตกลับมายังพระราชวังนิศามณี พระองค์ทรงผลัดเปลี่ยนฉลองพระองค์เป็นชุดทหารรัดกุมพร้อมดำเนินภารกิจสำคัญอย่างรวดเร็ว ด้วยหน่วยการข่าวได้แจ้งความเคลื่อนไหวสำคัญมาแล้ว หลังจากรอคอยอย่างอดทนมานาน

ภายในรถยนต์ที่กำลังเคลื่อนที่ไปข้างหน้า เคอแสนเหลือบมองเจ้าชีวิตยกหัตถ์ขึ้นลูบแหวนวงน้อยซึ่งห้อยแขวนกับสร้อยเงินเส้นใหญ่รอบศอ เหมือนดังจะให้เจ้าของมาอยู่ข้างๆเป็นกำลังใจให้กับงานครั้งสำคัญอีกครั้งหนึ่ง

ถึงตอนนี้เขาก็ขอด้วยคน ขอให้หัวใจเล็กๆดวงนั้นเป็นพลังให้เจ้าชีวิตของเขาผ่านพ้นภัยอันตรายไปได้ด้วยดีทีเถอะ

TBC

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Also ที่ 20-09-2013 23:55:11

 :กอด1: อบอุ่นมากๆ รอก่อนนะกระต่ายจอมดื้อ เสือน้อยจิไปรับในไม่ช้า หุหุ

ขอบคุณที่มาอัพตอนใหม่นะคะ ฟินก่อนนอน

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: BitterSweet~ ที่ 21-09-2013 00:26:08

รอวันที่เสือน้อยจะไปรับนะกระต่าย  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Heisei ที่ 21-09-2013 00:28:16

การจากลาที่เป็นก้าวสำคัญที่จะทำให้ทั้งคู่ได้กลับมาเคียงคู่กันอีกครั้ง
ถือว่าต้องใช้ความเข้มแข็งมากทีเดียว
เป็นกำลังใจให้ทั้งคนเขียน ต่าย และองค์เสือน้อยค่ะ
ขอบคุณสำหรับเ่รื่องที่ทำให้อบอุ่นหัวใจทุกครั้งที่อ่าน :n1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 21-09-2013 00:30:43

อร๊าายย อบอุ่นมากๆๆๆ  :-[ เขินไปสิบห้าบ้านน มาลงบ่อยๆนะคะ  :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 21-09-2013 01:14:21

ถึงได้อยู่ด้วยกันสั้นๆ แต่งรรยากาศรอบตัวสองคนนี้ก็อบอวลไปด้วยความรัก
รอวันที่เจ้าเสือน้อยจัดการปัญหาภายในเรียบร้อย
จะได้ไปรับกระต่ายน้อยมาอยู่ด้วยกันอีก

ปล.ทำไมได้กลิ่นมาม่าโชยมา 555

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 21-09-2013 01:25:45

กระต่ายกลับเมืองไทยแล้ว
กลัวแต่พอเสือน้อยไปรับแล้วจะได้กินมาม่ากันถ้วนหน้าแน่ๆ :katai1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 21-09-2013 01:26:55

 :m5: :m5: :m5: :m5: โอมเพี้ยง ขอให้เสือน้องปลอดภัยปราบพวกก่อการร้ายให้หมดไปเลยนะ

แล้วรีบไปรับกระต่ายกลับมานะ อิอิ  :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1: :a1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Little_Devil ที่ 21-09-2013 02:27:52

 :เฮ้อ:  คงยังไม่ถึงเวลาของเรา

อดทนเก็บความในใจ แล้วรอแค่วันเวลา
ให้มันหมุนช้าๆ แล้วเดินไปกับมัน
อดทนเก็บความในใจ แล้วเรียนรู้กันและกัน
เพื่อให้เรามีความมั่นใจ ว่าเรานั้นมีความรักแท้เพียงใด
พรุ่งนี้ไม่สายที่จะรักกัน  :กอด1:

เสือน้อยสู้ๆ กระต่ายสู้ๆ  :3123:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 21-09-2013 03:37:15

กระต่ายน้อยต้องแถลงการณ์นะ ใช่สื่อสิ กระต่ายน้อยเปงคนของประชาชน

สู้ๆ มันจะต้องชนะแน่ๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 21-09-2013 04:06:03

“แล้วเราจะไปรับ เพราะเธอไม่ใช่แขก แต่เธอคือคนของเรา!”  :hao5:
ไม่มีอะไรจะให้ เพราะเธอเอาหัวใจไปแล้วสินะ  :-[
รอทั้งสองกลับมาพบกันอีกครั้ง
อ่านจบแล้วเพลงนี้ก็ลอยมาในหัวทันใด
"ออกศึกข้านึกแต่รบ และรบ
จบศึกข้านึกแต่รักเจ้าเท่านั้น
หากรอดชีวิตกลับมาหากัน
หวังให้เจ้านั้นดูแลหัวใจ"    ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 21-09-2013 05:30:01

 :m5: ขอบคุณมากค่ะที่มาอัพให้ฟินก่อนนอน

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 21-09-2013 06:05:56

เป็นตอนลาจากกันที่ไม่เศร้าอย่างที่คิด แต่กลับอบอุ่นมากๆค่ะ
ทั้งสองคนกลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง แล้วรอวันกลับมายืนเคียงข้างกันอีกครั้ง เอาใจช่วยนะคะพี่เสือกับน้องต่าย :impress2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/1
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 21-09-2013 06:09:11

ท่ามกลางสงครามแต่กลับรู้สึกอบอุ่น
เจ้าเสือน้อยไปรับต่ายดื้อกลับสู่อ้อมกอดไวๆนะ
ปล.เค้าอยากอ่านทุกวันๆละหลายๆตอน ชอบอ่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 21-09-2013 06:39:54

ขอให้ได้พบกันอีกครั้งเร็วๆนะคะ ><

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 21-09-2013 07:24:58

องค์เสือน้อยสู้ๆ
กระต่ายเมืองไทยต้องช่วยพระองค์แน่ๆ
แล้ววันนึง จะเป็นวันของทั้งสองคน!!!!

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: poose ที่ 21-09-2013 07:49:06

จะยังไงดีล่ะ คือ อบอุ่น น่ารัก เอาใจช่วยให้กระต่ายกลับมาหาเสือน้อยเร็ว ๆ

แอบอยากรู้ความลับของกระต่าย ต่ายจะทำอะไร ต้องเพื่อช่วยบ้านของเสือน้อยแน่ ๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 21-09-2013 07:53:47

นั่งเจทไปรับเลยนะ
อบอุ่น นึกว่าจะจากแบบเศร้า

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 21-09-2013 08:28:26

หวานละมุน :-[ :-[

กระต่ายพกพาหัวใจเจ้าเสือไปด้วย
และรอวันที่เจ้าเสือไปรับหัวใจและคนฝากคืนสู่แผ่นดิ
 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 21-09-2013 08:46:45

อบอุ่นจังเลยยย รีับกลับมาเร็วๆนะกระต่ายน้อยย :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 21-09-2013 08:47:14

เจ้าเสือน้อย มารับกระต่ายเร็วๆ นะ :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: toye ที่ 21-09-2013 09:22:53

หวาน อบอุ่นมากเลย
เจ้าเสือน้อยไปรีบกระต่ายน้อยไวๆนะค่ะ :hao5:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: kataiyai ที่ 21-09-2013 09:48:38

เค้าให้แหวนกันแล้ว  :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 21-09-2013 09:51:43

รอเป็นเพื่อนต่าย

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 21-09-2013 12:14:15

แล้วรีบไปรับกระต่ายน้อยๆเร็วๆนะ
ฮืออออออ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 21-09-2013 14:24:59

ภารกิจของท่านเสือน้อยมากมายเหลือเกิน แล้วเมื่อไหร่จะว่างไปรับน้องต่าย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 21-09-2013 18:09:43

เอาใจช่วยเสือน้อยและกระต่ายน้อย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: PEE-Pooh ที่ 21-09-2013 19:09:08

ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีเถ๊อะะะะะะะะะะ

กระต่ายกับเสือจะได้มาอยู่ด้วยกันซักที

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 21-09-2013 21:31:36

ขอให้ได้เจอกันเร็วๆน๊า

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 22-09-2013 12:12:40

ต้องจากกันไกลแล้ว...ขอให้หัวใจรักหล่อเลี้ยงกันและกันนะ
อยากรู้จริง ๆ ว่ากระต่ายคิดจะทำอะไรต่อ เหมือนวางแผนอะไรไว้ในใจ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 22-09-2013 14:43:49

เพิ่งเข้ามาอ่าน แรกตั้งใจระให้แต่งจบก่อน...
แต่ไม่ได้มันผ่านมาล่อตาหลายรอบเอาวะ...
อ่านซะเลย..อ่านไปกะรอเม้นทีเดียว..แต่ก็อีกนะ
เม้นตอนนี้เลย...เพราะอ่านแล้วคิดไปถึงเรื่อง
กุหลายทรายใต้เงาหิน......เป็นเรื่องที่ป้าชอบมาก
เพราะนายเอกคาวัลโลนิสัยดื้อรั้นเหมือน ท่านชีค
อัลชาอ์ ก็นิ่งเหมือนท่านเสือน้อย...เป็นอีกเรื่อง
ที่จะขึ้นอันดับในดวงใจนักอ่านทั้งหลายแน่นอน..... :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: aisen ที่ 22-09-2013 18:25:44

กระต่ายน้อยกลับบ้านแล้ว พ่อเสือเศร้าเลย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 23-09-2013 10:11:41

ชอบมากๆเลยอ่ะ อ่านรวดเดียวเลย
เสือน้อยไม่ค่อยพูด แต่หนักแน่นมั่นคง ขโมยหัวใจต่ายน้อยและคนอ่านไปด้วยเลย
ต่ายน้อย ร่าเริง สดใส มีเสน่ห์ จนเสือน้อยมอบใจให้
อยากอ่านตอนต่อไปมากๆ เสือน้อยจะไปรับต่ายน้อยได้ยังงัย
หรือต่ายน้อยจะทำอย่างไร ถึงจะช่วยเสือน้อยได้
หลายๆเหตุการณ์ที่อ่านในเรื่องนี้ ทำให้นึกถึงที่ๆเราอยู่เหมือนกัน ขอให้รักกันๆนะทุกคน

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 23-09-2013 14:43:11

เย้ ขอบคุณฮะ วันนี้ได้อ่านจุใจ 2 ตอนเต็มๆ
ความกังวลเรื่องต่ายน้อยคลี่คลาย ตอนนี้เหลือแต่รอ
อ่านไปยิ้มไป น่ารักมากๆ กดบวกให้ด้วยน้า ชอบมากๆ
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ อยากรู้ความลับต่ายน้อยด้วยเหมือนกัน 555+

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: LoveAholic ที่ 23-09-2013 21:41:56

 o13 พึ่งได้อ่าน รวดเดียว 15 ตอนเลย
เสือน้อยกับกระต่ายกรุง ทำป้าเคลิ้มมาก ๆ
ช่างรักกันได้หวานละมุนละไมที่สุด เอาใจช่วย
ให้ทุกอย่างคลี่คลาย ได้เจอกันไวไวน๊าา มาม่ามิเอาเนาะ

ขอบคุณคนแต่ง และ คนลง นะค๊า กราบงามๆ สำหรับนิยายดีๆ แบบนี้   :L2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 24-09-2013 21:54:04

ชอบมากๆๆๆ
เหมือนมีไออุ่นจางๆ ที่สัมผัสได้ตลอดเวลา
เสือน้อยกับกระต่ายจอมทะเล้น  ไม่หวานเกินจนเลี่ยน แต่ไม่ได้นิ่งเฉยจนไม่สัมผัส
เหมือนมีเส้นใยบางๆ  ระหว่างสองคนค่ะ
หวิดน้ำตาจะซึมไปด้วยตอนที่รู้ว่าต้องห่างกัน
และทั้งคู่ก็ยังคงความเป็นตัวเองได้ดีค่ะ
หนึ่งคนแบกภาระิยิ่งใหญ่ไว้มากมาย จำต้องเข้มแข็ง
แม้จะแสดงออกมาได้ชัด ว่าหัวใจไปกับกระต่ายจากเมืองไทยแล้ว
ส่วนกระต่ายน้อยก็เข้มแข็ง รู้อ่อน รู้อ้อน ทะเล้น และเด็ดเดี่ยวไม่แพ้กัน
เรากำลังลุ้นว่าความลับที่ต่ายไม่ได้บอกใคร จุดหมายที่ต่ายคิดจะทำคืออะไร
เหมือนต่ายกำลังจะทำอะไรเพื่อคนที่ตนรัก 


ต่ายแอบเซี้ยวนะเรา  ถอดแหวนหมั้นเขาเฉยเลย
ถ้าเป็นเรา เราจะเลือกหยิบของในตัวเสือน้อยกลับบ้านไปด้วยสักชิ้น  ไว้กอด ไว้มอง ยามคิดถึง  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 25-09-2013 19:09:46

อ่านแล้วประทับใจมากกกกกก. น่ารัก อบอุ่นเหมือนแสงแดดยามเช้า ชอบมากคะ มาต่อไวๆนะคะ :L1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch15 P12 20/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: popeye ที่ 26-09-2013 02:45:21

อ๊าก ..อ่านแล้วติด ติดใจมาก

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 29-09-2013 21:16:31

ตอนที่ 16


ณ ประเทศไทย

“พ่อ...แม่!”

นพรัตน์กลับมาเหยียบแผ่นดินเกิดโดยไม่ได้แจ้งให้ใครรู้ล่วงหน้ามาก่อน  เมื่อมาถึงบ้านพบบิดามารดานั่งอยู่ในห้องรับแขกจึงรีบวิ่งถลาเข้าไปหา

ด็อกเตอร์อดิศัยและคุณหญิงประไพถึงกับเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเมื่อเห็นบุตรชายโผล่เข้ามาที่ประตูบ้านอย่างไม่มีปีมีขลุ่ย

“ไอ้ตัวดีกลับมาได้เสียทีนะ!” ด็อกเตอร์อดิศัยถอนใจเมื่อเห็นบุตรชายก้มตัวลงกอดมารดา

“ต่าย!” คุณหญิงประไพผู้เป็นมารดารีบดึงตัวบุตรชายเข้ามาโอบกอดอย่างแสนคิดถึงและโล่งอก หลังจากเป็นห่วงใจหายใจคว่ำเมื่อเห็นข่าวต่างประเทศทางโทรทัศน์พูดถึงสถานการณ์ความรุนแรงในราชอาณาจักรปัญจคีรี

“คิดถึงแม่จัง” ใบหน้านวลซุกลงกับตักนุ่มของมารดาพลางเคล้าเคลียไม่ห่าง

“คิดถึงแล้วทำไมไม่รีบกลับล่ะลูก ปล่อยให้พ่อกับแม่เป็นห่วง ติดต่อกันก็ลำบาก ลูกเอาแต่ตอบเมล์อย่างเดียว น่าตีนักเชียวเราน่ะ  โตแล้วนะ ไม่คิดหน้าคิดหลังว่าใครจะเป็นห่วงหรือไงฮึ!”

คุณหญิงประไพหยิกเข้าที่ต้นแขนบุตรชายหนักเสียหนึ่งที “โอ๊ยแม่! เจ็บๆ”  กระต่ายดึงตัวออกห่างจากดรรชนีพิฆาตของมารดา พลางนึกไปถึงคนตอบเมล์ที่ไม่ใช่เขา  ไม่รู้ว่าตอบไปว่ายังไงบ้าง นึกไปก็อดเคืองคนหน้าดุทางโน้นไม่ได้ ไม่ยอมให้เขาติดต่อครอบครัวเลยจนกระทั่งจะส่งเขากลับ

“ไม่ทำแล้วครับๆ” กระต่ายลูบแขนตัวเองแล้วจึงหันไปทางบิดาซึ่งมองเขาอยู่ก่อนแล้ว “พ่อ...”

“อืม...กลับมาปลอดภัยก็ดีแล้วล่ะ ตอนนี้ข่าวการวางระเบิดในเมืองหลวงกำลังเป็นที่พูดถึงไปทั่วโลกแล้ว พ่อไม่อยากให้ลูกติดอยู่ในสถานการณ์รุนแรงแบบนั้น”

“เห็นลูกแม่ก็โล่งอก รู้ไหมว่าสถานการณ์ที่นั่นมันรุนแรงมาก พวกทหารใช้กำลังปราบปรามผู้ไม่เห็นด้วยจนบาดเจ็บล้มตายไปมากมาย ภาพในทีวีน่ากลัวมากลูก”

แววตาเป็นห่วงของมารดาทำให้นพรัตน์ลอบกลืนน้ำลาย ก่อนจะเข้าไปกอดเอวมารดาอีกครั้ง “ที่นั่นไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิดแม่”

“แต่แม่เห็นในข่าวรายงานว่าพวกทหารยกกำลังไปปราบปรามกลุ่มคนที่ไม่เห็นด้วยในแคว้น...แคว้นอะไรนะพ่อ?” คุณหญิงประไพหันไปหาสามี

“แคว้นชมพูนุช”

“นั่นล่ะๆ ข่าวว่าทหารเข้าไปปราบปรามกลุ่มคนที่ไม่เห็นด้วยกับนโยบายของรัฐจนบาดเจ็บล้มตายไปเยอะ ทั้งที่เขาออกมาประท้วงสิทธิเท่าเทียมเท่านั้น แต่ก็ถูกทหารลอบซุ่มโจมตี และรถเมล์ที่ระเบิดกลางเมืองหลวงก็เป็นรถของคนแคว้นชมพูนุชที่เข้ามาทำมาหากินในเมืองหลวง พวกเขาก็เลยสงสัยว่ารัฐอยู่เบื้องหลังหรือเปล่าน่ะลูก”

“ไม่จริงเลยนะแม่! ข่าวที่แม่ได้เห็นมันเป็นเรื่องโกหก พวกนั้นมันพวกกบฏ มีอาวุธครบมือทั้งนั้น แล้วพวกนั่นต่างหากที่ออกมาโจมตีทหาร ลักพาตัวนักท่องเที่ยว ไม่ใช่คนของรัฐเลย”

คำตอบฉะฉานทำให้ด็อกเตอร์อดิศัยผู้ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศเลิกคิ้ว อะไรบางอย่างกระตุกเตือน

“อะไรทำให้ลูกมั่นใจขนาดนั้น ไปเจออะไรมาหรือ?”

นพรัตน์หันมองบิดา หัวใจสั่นระรัวกลัวบิดาจะรู้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง “ก็...ก็ต่ายไปอยู่ที่นั่นมาตั้งนาน ต่ายก็พอจะดูออก แล้วชาวบ้านที่นั่นเขารักพระเจ้าแผ่นดินของเขาจะตาย มีแต่พวกหวังกอบโกยผลประโยชน์เท่านั้นล่ะพ่อที่ไม่อยากให้ประเทศตัวเองสงบสุข”

“อืม” คุณอดิศัยพยักหน้ารับรู้ แม้จะรู้สึกว่าลูกมีอะไรปิดบังแต่ก็ยังไม่คิดจะเค้นถาม และเอ่ยกับคนเป็นลูกต่อ “ถึงจะเป็นอย่างที่ลูกพูด แต่รัฐบาลทางนั้นก็คงต้องทำงานกันหนักแล้วล่ะ เพราะองค์กรนานาชาติกำลังจับตาดูการกระทำของรัฐที่ทำกับประชาชนว่าเป็นการละเมิดสิทธิมนุษยชนหรือเปล่า พวกเขาอยากเขาไปตรวจสอบดูให้แน่ชัด”

ตรวจสอบหรือควบคุมกันแน่  นพรัตน์นึกต่อบิดาในใจ

“ตายแล้วต่าย! นี่แผลอะไรกันเนี่ยลูก” คุณหญิงประไพร้องอุทานเมื่อเห็นรอยแผลเป็นเหนือขมับระหว่างรอยแยกของเส้นผม พร้อมกับจับแขนลูกชายคนดีขึ้นพิจารณาก็พบรอยแผลเล็กแผลน้อยประปราย คนเป็นแม่หัวใจกระตุก “ไปโดนอะไรมาฮึต่าย?”

นพรัตน์ยิ้มแห้งพยายามดึงแขนออกจากการจับจ้องของมารดาแต่ก็ไม่สามารถทำได้ง่ายๆ ก่อนโกหกกับมารดาหน้าตาย “ต่าย...ต่ายลื่นไถลตกเขาน่ะแม่”

“ตกเขา!”

“ไม่ใช่เขาสูงๆนะแม่ ต่ายแค่กลิ้งลงมา ไม่ได้สูงมาก ไม่งั้นได้ไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มแล้วล่ะ”

“แล้วทำไมไม่บอกให้แม่รู้เลยล่ะลูก ไหนเป็นอะไรอีกรึเปล่าฮึ เราน่ะเป็นแบบนี้ที่ไรล่ะไม่ค่อยยอมบอก”

“ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากจริงๆนี่คุณหญิงแม่” นพรัตน์แสร้งแหย่มารดากลบความรู้สึกผิดในใจ  ถ้าเล่าได้ต่ายก็อยากจะเล่าให้แม่ฟังจริงๆนะ

คุณหญิงประไพเพ่งมองบุตรชายอย่างคาดคั้นแต่ไม่สำเร็จจึงได้ออกปากให้บุตรชายขึ้นไปพักผ่อน ด้วยเพียงแค่ได้เห็นหน้าบุตรชายกลับมาครบสามสิบสองในเวลานี้ตนเองก็เหมือนยกภูเขาออกจากอก จากนั้นจึงหันไปหาสามี

“บทจะกลับก็กลับมาเสียดื้อๆนะคะคุณ เป็นห่วงแทบแย่”

“ผมก็โล่งใจ” คุณอดิศัยเลือกเก็บงำบางอย่างไว้ในใจ ความผิดปกติของบุตรชายอยู่ในสายตาเพียงแต่ไม่แน่ชัดว่าเพราะอะไร  เหมือนมีอะไรบางอย่างขาดหายไป

ลูกชายคนเล็กที่เวลาไปก็ไปทั้งตัว แต่เวลากลับ กลับกลับมาไม่ครบ  อะไรที่ขาดหายไปจากลูกคนนี้กันแน่


ความสงสัยนี้ถูกเก็บงำไว้ในใจคนเป็นพ่อจนค่อยๆจางหายไป บุตรชายคนเล็กกลับมาเป็นคนๆเดิม และออกไปทำงานในวงการบันเทิงอีกครั้ง หลังดาราสาวที่เคยตกเป็นข่าวคาวด้วยกันมีสามีเป็นตัวเป็นตนไปเรียบร้อยแล้ว

“ไหนว่าจะเลิกรับงานบันเทิงแล้วไงเจ้าต่าย?” พี่ช้างเอ่ยถามเมื่อเห็นหน้าน้องชายไปเป็นพระเอกมิวสิกวีดีโอของนักร้องดังระดับตำนานขณะมาทานอาหารเย็นกับครอบครัว

“เงินไงพี่ช้าง ไม่เอาเหรอ?” กระต่ายทำหน้างกสุดชีวิตแหย่พี่ชาย

“เงิน? คนอย่างแกนี่นะเห็นแก่เงินไอ้ต่าย!” หน้าคนเป็นพี่บ่งบอกไม่เชื่อสุดชีวิตเช่นกัน ทำให้คนถูกตอกกลับปรับสีหน้าสีตาเป็นงานเป็นการอีกครั้ง

 “ก็นะ...ทำระหว่างรอผลตอบรับเรื่องที่เรียนต่อน่ะพี่ช้าง”

“เรียนต่อ!?”

“อืม”

นพรัตน์พยักหน้าหงึกๆ หากคนร่วมโต๊ะอาหารต่างมองหน้ากันเลิกลั่ก

“แกแอบไปสมัครเรียนตั้งแต่เมื่อไรหึ?” พี่ช้างชี้ส้อมในมือใส่หน้าน้องชายซึ่งนั่งตรงข้าม

“แอบอะไรพี่ช้าง ต่ายก็เริ่มคิดเริ่มทำตั้งแต่กลับจากไปเที่ยวแล้ว” นพรัตน์ตอบยิ้มๆ ในขณะที่คนเป็นพ่อนิ่งฟังบุตรชายอยู่เงียบๆ

“แล้วแกสมัครเรียนสาขาอะไร จะไปเอาดีทางด้านนิเทศศาสตร์รึ?”

“เปล่า...ด้านความสัมพันธ์ระหว่างประเทศต่างหาก”

“เฮ้ย! ไหนว่าไม่อยากเป็นทูตกันทั้งบ้านไง แล้วทำไมเลือกเรียนสายนี้ล่ะ?” พี่ช้างตาโตเท่าไข่ห่าน

“พี่ช้างนี่ ถามมากจริง” นพรัตน์ทำเสียงจิ๊จ๊ะกับอาการโอเวอร์แอคชั่นของพี่ชาย ก่อนเหล่มองคนถามที่ยังตั้งหน้าตั้งตารอคำตอบ “ก็มันต้องใช้นี่”

“ใช้...ใช้ทำอะไร แกอยากจะเป็นทูตกับเขาบ้างแล้วรึ...ถ้าอย่างนั้นก็ต้องใช้จริงๆนั่นล่ะ แต่แกอยากทำงานตรงนี้จริงๆแล้วรึไอ้ต่าย?”

“อืม”  แต่ไม่ใช่ที่นี่นะพี่ช้าง ไม่ใช่ที่ประเทศไทย ที่นี่กำลังคนกำลังสมองเหลือจะพอแล้ว แค่ใช้ให้ถูกคนถูกทางเท่านั้นประเทศชาติก็เจริญ

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 29-09-2013 21:17:43

นพรัตน์เลือกเก็บงำอนาคตที่ตัวเองเลือกไว้กับตัว ก่อนจะตักข้าวเข้าปากพลางหันไปทางบิดาก็พบสายตาลุ่มลึกมองอยู่ก่อนแล้ว  เจ้าตัวเลือกจะยิ้มแทนคำตอบทั้งหมดที่มีอยู่ในใจ และบิดาก็ไม่แสดงท่าทีจะซักไซ้ไล่เรียงจนกระทั่งใบตอบรับการรับเข้าศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยชื่อดังของสหรัฐอเมริกาส่งตรงมาถึงหน้าบ้าน

คุณอดิศัยมองบุตรชายคนเล็กซึ่งกำลังนั่งคุยโม้กับพี่ชายเรื่องที่ได้ไปเรียนในมหาวิทยาลัยชื่อดังซึ่งมีชื่อเสียงในด้านการระหว่างประเทศ  ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มเปล่งประกายวิบวับสะท้อนถึงความตั้งใจ อาการแบบนี้นั่นหมายถึงบุตรชายของตนมีเป้าหมายบางอย่างอยู่ในใจ และกำลังจะเดินไปให้ถึงจุดหมายนั้น  แต่อะไรล่ะคือจุดหมายที่บุตรชายคนเล็กของตนคนนี้จะไปถึง  ในเมื่อที่ผ่านมาก็กล่อมกันแทบเป็นแทบตายก็ไม่ยอมจะเหลียวแลการทำงานด้านการทูต ถึงได้ไปแวะตรงนั้นตรงนี้ทำอะไรตามใจไปเรื่อยจนได้เรื่องต้องระเห็จไปท่องเที่ยวหลบข่าวคาวจนเกือบไม่ได้กลับประเทศตัวเอง

“คุณพ่อดีใจล่ะสิ เห็นเงียบๆแบบนี้แต่ก็ลุ้นให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนคนนี้เจริญรอยตามตัวเองอยู่ทุกวัน จริงไหมพ่อ?” พี่ชายกระเซ้าบิดา

“อืม ก็ดีใจถ้าเป็นทางที่ลูกเลือกแล้วพ่อก็สนับสนุนทั้งนั้น”

คุณอดิศัยยิ้มหากแวบหนึ่งกลับรู้สึกโหวงเหวงในอกเมื่อได้เห็นอากัปกิริยามุ่งมั่นแปลกต่างไปจากเคยของบุตรคนเล็ก  คล้ายเห็นปีกที่เคยอ่อนแอบัดนี้เริ่มสยายกระพือพร้อมจะโผไปสู่โลกกว้าง

โลกที่คนเป็นพ่ออย่างเขาอาจไม่สามารถตามไปปกป้องคุ้มครองลูกชายคนนี้ได้อีก


ข่าวการอำลาวงการของไฮโซหนุ่มรูปหล่อสุดฮอตดังไกลไปถึงปัญจคีรี ภายในห้องบรรทม แสงสว่างจากโทรทัศน์รับสัญญาณผ่านดาวเทียมกำลังฉายภาพข่าวการสัมภาษณ์ดีเจหนุ่มรูปงามกำลังตอบคำถามนักข่าวอย่างฉะฉาน โดยมีพิธีกรชายหญิงสองคนบรรยายเป็นภาคภาษาอังกฤษให้ผู้รับชมรับฟัง

“ทำไมถึงอำลาวงการบันเทิงไปตอนที่กำลังจะดังแบบนี้ล่ะคะ ไม่เสียดายโอกาสนี้หรือค่ะคุณต่าย?” เสียงนักข่าวสาวถามขณะจ่อไมโครโฟนจนแทบติดปาก

“ไม่ได้อำลาวงการอะไรแบบนั้นหรอกครับ” กระต่ายยิ้มให้กับกล้อง “คือตอนนี้ผมอยากกลับไปเรียนต่อในเรื่องที่สนใจจนจบน่ะครับ ทิ้งมานานเดี๋ยวสนิมจับ อย่าเรียกว่าอำลงอำลาอะไรเลยครับ ถ้าจังหวะและเวลาตรงกันผมก็ยังรับงานอยู่ครับ”

“ได้ยินว่าคุณต่ายจะไปเรียนต่อสาขาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ แบบนี้จบเป็นด็อกเตอร์กลับมาแล้วจะมาทำงานในกระทรวงการต่างประเทศรึเปล่าค่ะ? เพราะทั้งคุณพ่อและพี่ชายก็ทำงานด้านนี้กันหมด”

“ครับ” แต่ไม่ใช่กระทรวงการต่างประเทศของไทยนะครับ กระต่ายตอบต่อในใจพลางยิ้มให้กล้อง “ก็ต้องขอฝากเนื้อฝากตัวไว้ล่วงหน้าด้วยนะครับ หวังว่าผมเรียนจบกลับมาแล้วท่านจะให้โอกาสผมได้ทำงานตรงนี้” แววตาที่มองตรงไปยังกล้องเหมือนจะฝากส่งไปถึงคนไกล หากนักข่าวสาวกลับหัวเราะกิ๊กกั๊ก

“คุณต่ายมีคุณพ่อเป็นถึงท่านรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศจะไม่ได้ได้ยังไงล่ะค่ะ”

“โธ่... ผมก็ต้องทำตามขั้นตอนเหมือนคนอื่นๆล่ะครับ” ที่ประเทศไทยน่ะนะ แต่ที่ๆผมจะไปคงต้องใช้เส้นใหญ่แบบพิเศษจริงๆน่ะครับถึงจะไปได้

“แล้วน้องเฟย์ไม่คิดถึงแย่หรือค่ะ ห่างกันนานๆแบบนี้” นักข่าวสาวถามไปถึงดาราสาวรุ่นน้องหน้าใหม่ที่กำลังมีข่าวกุ๊กกิ๊กอยู่ในขณะนี้

“อ๋อ ไม่หรอกครับ เดี๋ยวนี้มีทั้งโทรศัพท์ทั้งอินเตอร์เน็ต อยู่ที่ไหนก็ติดต่อกันได้ถ้ามีใจคิดถึงกัน” คนพูดคล้ายแดกดันไปถึงใครบางคน ที่เอาแต่เงียบไม่ยอมให้ติดต่อได้เลย หากทำเอานักข่าวสาวแทบจะกรี๊ด

“นี่แสดงว่าคุณต่ายเปิดตัวว่าคบกับน้องเฟย์แล้วใช่ไหมค่ะ?”

“ไม่ใช่ครับ ผมคุยกันเป็นห่วงกันแบบพี่แบบน้อง ไม่อยากให้มีข่าวแบบนี้ให้น้องเขาเสียหาย ผมเป็นผู้ชายไม่ค่อยเท่าไร แต่น้องเขาเป็นผู้หญิงจะลำบาก”

“แล้วถ้าเป็นผู้ชายล่ะคะ คุณต่ายคิดยังไง”

“พี่หมายถึงใครครับ?” นพรัตน์ยิ้มใส่หน้านักข่าวสาวซึ่งกำลังถามซอกแซกเหลือกำลัง

“ก็มีข่าววงในว่ามีผู้ชายมาขายขนมจีบคุณต่ายอยู่บ่อยๆ คุณต่ายคิดยังไงคะ รังเกียจหรือเปล่า?”

“อ๋อ ไม่หรอกครับ ไม่ได้รังเกียจถ้าเขาเป็นคนดี”

“แสดงว่าคุณต่ายจะตอบรับความสัมพันธ์นี้!?” นักข่าวสาวแทบกรี๊ดสลบเหมือนได้ข่าวใหญ่ในมือ

“ไม่ได้ตอบรับครับพี่ ผมหมายถึงถ้าเขาเป็นคนดีก็คบเป็นเพื่อนกันได้ ส่วนเขาจะคิดยังไงก็แล้วแต่ ผมห้ามไม่ได้ แต่ผมก็มีทางของผมแล้วน่ะครับ”

นักข่าวสาวทำหน้าผิดหวังไปครู่หนึ่งก่อนยิงคำถามต่ออย่างเมามัน “แล้วถ้าไม่ใช่เขา ไม่ใช่น้องเฟย์ ตอนนี้คุณต่ายมีใครเป็นคนพิเศษอยู่ในใจรึเปล่าค่ะ?” นักข่าวสาวยังคงถามต่อแบบไม่ให้หายใจหายคอ

“คนพิเศษก็ต้องพิเศษอยู่ในใจสิครับ จะบอกได้ยังไง”

นพรัตน์ยิ้มจนตาหยีให้กล้องก่อนจะขอตัวหลบจากการให้สัมภาษณ์ลงไปหลังเวทีโชว์ตัวในห้างสรรพสินค้าใหญ่แห่งหนึ่ง แต่เสียงถามไล่หลังก็ยังดังไม่จางจนภาพข่าวตัดกลับไปยังห้องส่งที่สถานี

ผู้ที่ประทับบนพระเก้าอี้ละดวงเนตรจากจอสี่เหลี่ยมก่อนถอนปัสสาสะยาว

จงใจฝากความถึงพระองค์ชัดๆ ร้ายนักนะกระต่ายตัวนี้นี่น่ะ

“เคอแสน”

ราชองครักษ์รีบขยับเข้ามาใกล้เพื่อรับฟังคำสั่งที่ทำเอาผู้ซึ่งรับใช้ใกล้ชิดมายาวนานถึงกับเบิกตากว้างอย่างเก็บอาการไม่ค่อยอยู่ ก่อนจะน้อมรับคำบัญชาด้วยความสงบแล้วจึงถอยออกไปอย่างเงียบเชียบ

เจ้านรพยัคฆาภูบดินทร์ยกแหวนทองวงน้อยที่พระศอขึ้นมาพิศพลางคลึงเล่นอย่างเคยชิน และบรรเทาความทุรนทุรายในอกโหวง หากแต่ความทรมานนี้จะเป็นเครื่องพิสูจน์หัวใจสองดวง ถ้ายังไม่เปลี่ยนไป พระองค์จะขอเป็นผู้ไปรับดวงใจของพระองค์คืนสู่ปัญจคีรีอีกครั้ง


ก่อนวันเดินทางไปศึกษาต่อเพียงหนึ่งวัน นพรัตน์ก็ได้ต้อนรับแขกอันไม่คาดฝันที่บ้านของตนเอง

“คุณเคอแสน!” นพรัตน์อึ้งไปพักใหญ่เมื่อเห็นท่านมหาดเล็กคนสนิทของเจ้านรพยัคฆาภูบดินทร์นั่งอยู่บนเก้าอี้รับแขกในบ้านตัวเอง

ตอนแรกที่แม่บ้านเข้ามาบอกว่ามีแขกมาขอพบ ชื่อเคอแสน จะอนุญาตให้เข้ามาหรือไม่ เขาก็ตกใจจะแย่อยู่แล้ว ยิ่งพอมาเห็นตัวจริงเป็นๆยิ่งแปลกใจ ดีใจ กังวลใจ ผสมกันไปหมด

“สวัสดีครับคุณนพรัตน์”

“หวัดดีลุง...เอ๊ย!คุณเคอแสน” ชายหนุ่มรีบเข้าไปนั่งใกล้ๆ ใจนึกอยากจับหูจับตัวอีกฝ่ายให้ชัดๆ “คุณเคอแสนมาหาผมหรือครับ...พระองค์ท่าน...เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า?”

สีหน้าเป็นกังวลทำให้เคอแสนรีบตอบ “พระองค์ท่านทรงสำราญดีครับ และยังมีพระดำรัสมาถึงคุณด้วยครับ”

“อืม...ท่านฝากว่าอะไรหรือ?” นพรัตน์พยักหน้าโล่งอกนิดๆ

“ดำรัสว่าให้คุณตั้งใจเรียนให้ดีๆ อย่าไปหลงเที่ยวเล่นจนลืมการเรียนครับ”

“แค่เนี๊ย!” นพรัตน์ตาโต

“ครับ  แค่นี้”

คนอะไรนี่! ไม่เจอกันตั้งนานฝากมาแค่นี้นี่นะ ใจดำๆ

ว่าที่นักศึกษาปริญญาเอกทำหน้าย่นไม่พอใจ ก่อนเหล่ท่านมหาดเล็กคนสนิทอย่างหมั่นไส้ “ท่านของคุณเคอแสนให้บินข้ามน้ำข้ามเขามาเพื่อจะมาบอกผมแค่นี้หรือครับ ลำบากคนแก่จริงๆเลย” ท้ายประโยคนพรัตน์บ่นอุบอิบกับตัวเองแต่ก็อยากให้อีกฝ่ายได้ยินด้วยเหมือนกัน

“ยังมีอีกครับ” เคอแสนยิ้มเอ็นดูให้ร่างโปร่งทำหน้าตาไม่สบอารมณ์ได้น่ามองเกินผู้ชายทั่วไป และความแสบสะท้านก็มากกว่าคนทั่วไปเช่นกัน

“อะไรครับ ท่านจะว่าอะไรผมอีก?”

“เปล่าครับ พระองค์ท่านมอบหมายหน้าที่ให้ผมติดตามดูแลคุณจนกว่าจะเรียนจบครับ”

“หือ?” นพรัตน์ร้องครางในคอยาว มองคนพูดด้วยไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง  “เพื่อ?”

“พระองค์ท่านเป็นห่วงคุณมากนะครับ แต่ท่านมีภารกิจมากเพียงใดคุณก็ทราบดี และท่านก็ไม่สามารถออกนอกประเทศไปไหนมาไหนได้ตามอำเภอใจนักหรอกนะครับ โดยเฉพาะสถานการณ์ไม่น่าไว้วางใจเช่นนี้”

ตัวมาไม่ได้เลยส่งลูกน้องมาแทนว่างั้นเถอะ คนรับฟังไม่ได้นึกน้อยอกน้อยใจแต่อย่างใด  กลับรู้สึกตื้นตันจนแสบโพรงจมูกเสียด้วยซ้ำ

“คุณเคอแสน...ผมดูแลตัวเองได้ อยู่ต่างบ้านต่างเมืองจนเคยชินแล้วล่ะครับ” ขนาดเจอโจรผมยังรอดมาได้เลย กระต่ายนึกต่อท้ายในใจ “ฝากบอกท่านของคุณเคอแสนว่าไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะรีบเรียนรีบจบไม่ไปเหลวไหลที่ไหนหรอกครับ คุณเคอแสนกลับไปทำหน้าที่ที่สำคัญยิ่งเถอะครับ เพราะคงไม่มีใครดูแลพระองค์ท่านได้ดีเท่าคุณสองคนแล้วล่ะ...ครับ”

รอยยิ้มของท่านราชองครักษ์ผู้มากด้วยประสบการณ์ทำให้นพรัตน์หยุดพูดขึ้นมาเสียดื้อๆ

“การดูแลหัวใจของพระองค์คือหน้าที่ที่สำคัญยิ่งเช่นกันครับ ถ้าหัวใจไม่สบายแล้วกายจะสบายไปได้อย่างไรล่ะครับ?”

นพรัตน์หน้าร้อนวูบ อยากจะถลึงตาใส่ผู้สูงวัยตรงหน้าแต่ก็จนด้วยคำพูด มือไม้ยกขึ้นเกาหัวเกาหางเหมือนหาที่วางไม่เจออยู่พักใหญ่ แล้วจึงพยักหน้าตอบตกลงอย่างว่าง่าย เคอแสนค่อยโล่งอกที่ปฏิบัติภารกิจลุล่วงไปอีกเปาะหนึ่ง  จากนั้นทั้งสองจึงเหินฟ้าตรงดิ่งสู่ประเทศมหาอำนาจทางกองทัพและเศรษฐกิจ มหานครแห่งหนึ่งของโลกที่จะเป็นที่ร่ำเรียนศึกษาและที่อาศัยนับจากนี้ไปอีกสี่ถึงห้าปี

TBC

สุดท้ายนี้ฝากเเฟนเพจพี่สาเกด้วยนะจ้ะ

https://www.facebook.com/pages/Sakes-Novel/711433915538941?fref=ts  :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 29-09-2013 21:31:20

พูดเป็นเล่น น้องต่ายไปเรียนสี่ถึงห้าปี ท่านเสือน้อยรอจนเหี่ยวเลยสิเนี่ย...

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 29-09-2013 21:44:52

เจ้าเสือน้อยกับกระต่ายตัวแสบไม่ได้เจอกันนานเลย

เจ้าเสือน้อยฉลาดนะส่งเคอแสนมาคุม
สงสัยกลัวกระต่ายหาย อิอิ

ถึงไกลห่างแต่ใจอุ่น

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Heisei ที่ 29-09-2013 21:46:28

น้ำตาจะไหล  แง้.... :sad4: :sad4:
จากกันไกลขนาดนี้... ใจจะขาดรอนๆ
องค์เสือน้อยน่ารัก  ถึงขนาดให้เคอแสนมาตามดูแล
ขอให้องค์เสือน้อยรกษาตัวให้ดีเช่นกัน  เพราะทุกคนต่างกำลงทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเต็มทีี่่ เพื่อให้ทั้งสองได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 29-09-2013 21:53:29

ถ้าใจมั่นคง ต่อให้อยู่ห่างไกลเพียงไหน นานเท่าไร ความรักก็คงไม่เปลี่ยนแปลงสินะ :o8:
แถมยังให้ลุงเคอเสนมาอยู่ด้วยแบบนี้ สี่ห้าปีไม่นานหรอกเนอะ  :katai2-1:
เอาใจช่วยต่ายน้อย ขอให้ความฝันเป็นจริงโดยเร็ว :impress2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: t152_rakjai ที่ 29-09-2013 21:56:36

เขารักกันแบบเข้าใจกันไม่รีบแร่งดูอบอุ่น และมั่นคง :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 29-09-2013 21:57:12

เค้าโรแมนติกกันแบบผู้ใหญ่ๆ น่ารักดี

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: poose ที่ 29-09-2013 22:01:49

ห่างกันนานอ่ะ ตั้งหลายปีกว่าจะเรียนจบ  :mew2:

กระต่ายแสบเหมือนเดิมนะ เสือน้อยไม่ติดต่อมา กระต่ายเล่นฝากความผ่านดาวเทียมเลย
5555555
ทำให้พ่อเสือ ทนไม่ไหว ต้องส่งคนมาคอยดูแลหัวใจ
ไม่เจอ ไม่ใกล้กันแบบนี้ ทำไมเรารู้สึกถึงความรัก ความห่วงใย อบอุ่นอ่ะ

คุณพ่อที่โหวง ๆ คงเพราะภายหน้าจะต้องเสียลูกไปให้เค้าอ่ะจิ อิอิ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 29-09-2013 22:08:54

ต่ายช่างเจรจานะมีตัดพ้อคนอยู่ไกลด้วย
เจ้าเสือนี่ช่างคิดนะ ส่งเคอแสนไปช่วยดูแลต่าย
แหมหวงล่ะซิ กลัวมีหนุ่มๆสาวๆมาวุ่นวายกับต่าย
อยากให้เรียนจบเร็วๆจัง

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 29-09-2013 22:14:52

รักทางไกลนี่อารมณ์คิดถึงมาเต็มจริงๆ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 29-09-2013 22:19:55

รักกันมั่นคงดีจังเลย
กระต่ายก็ยอมเรียนเพื่อจะไปช่วยงาน
ท่านเสือก็ทั้งหวงทั้งห่วงต่าย ส่งคนสนิทมาดูแลพร้อมเป็นไม้กันหมาไปในตัว  :laugh:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 29-09-2013 22:20:32

ตอนหน้าขอตัดชั๊วะะะ ไปที่โคมไฟ เอ้ยยย กลับมาที่พระองค์ท่านไปรับน้องต่ายกลับประเทศเลยนะคะ  :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 29-09-2013 22:31:54

รู้สึกเศร้าอะห่างกันไกลแต่เสือน้อยก็รอบคอบนะ 555 ให้เคอแสนตามไปด้วย. อิอิ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 29-09-2013 22:40:13

ห่างไกลกัน อีกนานกว่าจะได้พบกันอีก โอ๊ย ปวดใจ :ling3:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 29-09-2013 22:46:40

น้องต่ายไปเรียนแล้ว กีสสส
อยากให้สองคนกลับมาเจอกันเร็วๆจัง

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Also ที่ 29-09-2013 23:24:13

จากกันไปไกล และนานเลยทีเดียวคราวนี้

แหม เสือน้อย ตัวมาไม่ได้เลยส่งคนสนิทมาดูแลหัวใจแทน น่ารักจริงเชียว

นิยายเรื่องนี้อ่านตอนเดียวไม่เคยพอจริงๆค่ะ ชอบมากกกก

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 29-09-2013 23:39:00

แหมๆ กระต่ายแอบล็อบบี้เสือน้อยไว้ล่วงหน้าเลยนะ
และมันก็สำเร็จซะด้วย เพราะเสือน้อยรีบส่งเคอแสนมาประกบทันที :hao7:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 30-09-2013 00:39:16

เมื่อไหร่จะได้อยู่ด้วยกันละเนี่ย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: kataiyai ที่ 30-09-2013 00:46:58

คุณเคอเสนทำหน้าที่ได้ดีมากๆ :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: BitterSweet~ ที่ 30-09-2013 01:29:12

ถึงจะอยู่ห่างกันแค่ไหน
ใจสองเราจะไม่เปลี่ยน
ใช่ไหมเสือน้อยกับกระต่าย

ดีใจที่กระต่ายเตรียมตัวเตรียมใจที่จะช่วยงานเสือน้อยเต็มที่
อดทนนะ ^^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 30-09-2013 02:02:37

งะลงทุนแท้ ทำให้เต็มที่ ไฟท์ติ้งง

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 30-09-2013 07:15:55

ไปเรียนนานจังน้า :mew2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 30-09-2013 10:13:49

4-5ปีเลยนะพระองค์ TTTTT______TTTTT
ระยะทางพิสูจน์ม้ากาลเวลาพิสูจน์คน

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 30-09-2013 12:02:31

โหยอีก 4-5 ปีเชียว สงสารทั้งคู่เลย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: PEE-Pooh ที่ 30-09-2013 12:55:46

ละมุนนนนนนนนนนนนนน

กลับมาหาเจ้าชายเสือเร็วนะต่าย  :hao5:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 30-09-2013 12:58:50

เคอแสนปกป้องดวงใจของเจ้าเสือน้อยดีๆนะ

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: ooopimmyooo ที่ 30-09-2013 13:10:18

เจ้าเสือน้อยกับกระต่ายเืองกรุง
สู้ๆนะค้าาาาาา :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: AGALIGO ที่ 01-10-2013 21:05:22

ตอนหน้าขอตัดไปที่ห้าปีต่อไปเลยได้มั้ย

+ เป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 01-10-2013 23:14:49

อ่านเรื่องนี้แล้วคิดถึงหมอผีขึ้นมาดื้อ ๆ ..เกี่ยวมั๊ยนี่?...555...
ไปอ่านหมอผีอีรอบที่ 3 ระหว่างรอท่านเสือน้อยดีกว่า... :bye2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 02-10-2013 09:37:54

เดี๋ยวก็ได้เจอกัน...อดทนรอ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Yttrium92 ที่ 02-10-2013 11:34:00

เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ o13
 อ๊ายยยยย เขินกับเจ้าเสือน้อยจริงๆ
บทจะดุก็ดุ...แต่บทจะวานก็เล่นเอาจนทึ้งผม ง่าาาา

อยากให้กลับมาเจอกันเร็วๆเหลือเกิน

รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: 1st prince ที่ 03-10-2013 02:55:12

ส่งคนมาเฝ้าหัวใจด้วย

ระดับนี้แล้วคงไม่หลุดลอยไปง่าย ๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 03-10-2013 14:19:30

มารอเจ้าเสือ กับ กระต่าย
เหินฟ้าไปเรียนแล้วเป็นไงบ้างนะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: ❝CHŌN❞ ที่ 03-10-2013 15:44:15

ชอบเรื่องนี้ซะแล้ว คนเขียนใช้ประโยคได้สวยมากเลยค่ะ
เสือน้อยกับกระต่าย เมื่อไหร่จะได้เจอกันอีกนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 03-10-2013 21:58:22

อีกนานเลยกว่าจะได้เจอกัน
แต่ว่า โรแมนติกสุดๆเลย ขอกรี๊ดหน่อย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: carmel ที่ 04-10-2013 02:19:26

ขอร้องไห้แป๊บ
คือจะเริ่มยังไงดี
จะบอกว่านิยายเรื่องนี้มีเสน่ห์มาก
รักเลยตอนนี้
อินมากด้วย
รู้เลยว่า กษัตริย์ ทำทุกวิถีทางเพื่อประชาชน
แต่พวกคนเลวทำทุกวิถีทางเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง
อ่านรวดเดียวจบ
ขอให้ทุกอย่างคลีคลายไปด้วยดี
ติดตามตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: uri uri ที่ 04-10-2013 03:26:22

ชอบเรื่องนี้มากกกกกก
ติดงอมแงม 55555

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: IRIS ที่ 04-10-2013 03:29:19

จำได้ว่าตั้งแต่อ่านมายังไม่ได้เม้น  รวบยอดแล้วกันเนอะ :katai4:

ชอบนิยายแนวนี้มากๆอ่ะ ไม่ว่าจะเป็นชายชาย ชายหญิงถ้าเป็นแนวนี้บรรยายแบบนี้ เป็นได้ติดทุกเรื่อง เคยอ่าน และซื้อเก็บไว้เป็นชายหญิงของ เรซิน ชอบมากเคยคิดว่าอยากให้มีชายชายบ้าง พอมาเจอเรื่องนี้กรี้ดเลย ชอบเจ้าเสือน้อย ชอบกระต่าย เป็นพระนายที่เป็นผู้ใหญ่มีความคิดมีเหตุมีผลรองร้บการกระทำทุกๆ อย่าง  ส่วนฉากเลิฟซีนนักเขียนเขียนได้หวานมากค่ะ

เจ้าเสือน้อยทนคิดถึงกระต่ายของพระองค์ไหวไหมนี่ เพิ่งได้รักกันแท้ๆกลับต้องห่าง แต่ก็นะคนทุกคนย่อมมีหน้าที่ ยิ่งคนเป็นเจ้าเป็นนายหน้าที่นั้นยิ่งใหญ่นัก แต่อย่างน้อยคงเบาใจที่มีเคอแสนคอยดูแลหัวใจ :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: จ๊ะจ๋า ที่ 05-10-2013 20:41:23

 :hao7:  เข้ามาดัน

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 05-10-2013 23:04:50

บอกเลยว่าสมัครสมาชิกมาเพื่อนิยายเรื่องนี้เลยนะ แบบ ชอบมาก คนเขียนใช้ภาษาได้สวยมาก อ่านรวดเดียวมาถึงตอนนี้แล้วมันค้างมากอ่ะ

พี่เสือน้อยกับน้องกระต่าย แบบรักเรื่องนี้เลยอ่ะ

ติดงอมแงมถึงขนาดวนอ่านไป2รอบเลย นั่งดูเรื่องนี้ทุกวันว่าเมื่อไหร่ตอนต่อไปจะมา ><

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 06-10-2013 15:47:54

อ่านทันแล้ว เย้ๆ  :katai2-1:
สนุกมากเลย ชอบการบรรยายเกี่ยวกับปัจคีรีทำให้รู้สึกเหมือนได้ท่องเที่ยวด้วยกลายๆ
อ่านนิยายเรื่องนี้แล้วทำให้นึกถึงนิยายของคุณวรรนวรรธน์ เรื่องบัลลงก์สายหมอกเลยค่ะ
เรื่องนี้จะมีตัวเอกเป็นพระประมุขของประเทศนึง(จำไม่ได้แหละชื่อประเทศอะไร) และคุณหมอจากเมืองไทยที่เข้าเป็นตัวแทนในการเข้าร่วมพิธีศพขององค์ราชินีของประเทศนั้น ซึ่งอ่านมานานแล้วหลายปีแต่ก็ยังประทับใจในหลายๆบทในนิยายเล่มนั้น
โดยเฉพาะเรื่องราวในเล่มที่เกี่ยวกับการปกป้องประชาชนจากชาติที่มีอำนาจ การพยายามรักษารากเหง้า วัฒนธรรมอันเป็นเอกลักษณ์ของประเทศชาติเอาไว้
พอมาอ่านเรื่องนี้ก็ทำให้รู้สึกนึกถึง แต่ว่านายเอกไม่ได้เหมือนกันเลยสักนิดเดียว เพราะเรื่องนี้แสบสันต์ไปถึงทรวง อ้อๆ ลืมบอกว่าบัลลังก์สายหมอกไม่ใช้นิยายวายนะค่ะ เพราะว่าเราอ่านนิยายทุกแนว ไม่ได้ชอบหรือไม่ชอบแนวไหนเป็นพิเศษ อ่านจะมีช่วงนี้ที่ติดนิยายวาย (โดยเฉพาะเรื่องนี้เป็นพิเศษจนต้องมีรีเฟรชดูบ่อยๆ 5555) เลยละนิยายประเภทอื่นไปเลย
จะติดตามค่ะ ถ้าให้อยากได้เล่มไว้นอนอ่านหลายๆ รอบ จะคอยฟังข่าวดีคร่าาาาาาา  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 06-10-2013 19:37:52

แอบมาอ่านหลายตอนหล่ะ

ชอบมากๆเลยขอบอก

เป็นกำลังใจให้คนเขียนครับบบ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch16 P13 29/09/13
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 06-10-2013 22:04:52

 :-[ :-[ :-[  มารอกระต่ายกับเจ้าเสือน้อย

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 07-10-2013 09:47:48

ตอนจบเเล้วจ้าา

17



ห้าปีผ่านไป ณ ประเทศไทย บ้านวทนะเจริญ

“พี่กวาง ต่ายกลับมาแล้ว”

นพรัตน์ลงจากรถได้ก็ยิ้มร่าไปหาพี่สาวซึ่งยืนคอยอยู่หน้าประตูบ้านพร้อมเข้ามาโอบกอดน้องชายตัวโตไว้ด้วยความรักใคร่เอ็นดูสุดกำลัง

“ไอ้ตัวแสบ จบจนได้นะเราน่ะ ลุ้นแทบแย่”

“โธ่พี่กวาง นี่ยินดีหรือแช่งกันแน่ฮึ” น้องชายผละมองหน้าพี่สาวผู้สดใสเต็มตาก่อนจะลงมือระดมหอมแก้มพี่สาวเป็นพัลวัน “โทษที่ไม่ยอมไปดูตอนต่ายรับปริญญา”

“พอๆ โตแล้วนะต่ายนี่ พี่ติดงาน” พี่สาวยิ้มใส่ตาคนเป็นน้องที่ยังเม้มปากดื้อดึง “แต่ก็มีของขวัญมารับดอกเตอร์คนใหม่ล่ะน่า”

“อะไรอะพี่ ไม่เอาตั๋วเที่ยวฟรีของบริษัทพี่นะ”

“ยะ! ไม่ค่อยจะงกเลยแกเนี่ย...พ่อดูเจ้าต่ายสิ ทวงของขวัญเป็นเด็กๆเลย”

นลินรัตน์หันกลับไปหาบิดามารดาซึ่งเดินตามหลังมาไม่ห่าง และพี่ช้าง พี่ใหญ่สุดที่เดินทางไปงานวันรับปริญญาของน้องชายคนสุดท้อง ขาดก็แต่ตัวเองที่ไม่ได้ไปร่วมงานด้วยติดธุระที่บริษัท ก่อนกลับไปมองน้องชายที่ร่ำเรียนจนจบปริญญาเอกแต่ยังทำตัวเป็นเด็กเล็กๆที่ดีใจกับของขวัญชิ้นโตบนโต๊ะรับแขก และแกะอย่างกระดาษห่ออย่างเมามัน

“โฮ้พ่อ!  พี่กวางให้กล้องสุดไฮโซเลยอะ ลงทุนแฮะงานนี่...โอ๊ย!” นพรัตน์ลูบศีรษะตัวเองป้อยๆเพราะเจอมะเหงกของพี่สาว

“ทำเป็นเด็กไปได้” พี่กวางถลึงตาใส่น้องชายที่อายุจะสามสิบรอมร่อ พลางนั่งลงบนเก้าอี้รับแขกมองน้องชายอย่างพินิจพิจารณาอีกครั้ง

ภาพน้องชายคนเล็กที่เคยเซ็ตผมทรงเกาหลีค่อยจางหายไป เหลือไว้เพียงชายหนุ่มผิวขาวสูงโปร่ง หน้าตาผ่องใส บุคลิกแลดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ทั้งแววตา  แววตาที่ทอประกายเข้มแข็ง มุ่งมั่นจนคนเป็นพี่สาวอดใจหายนิดๆไม่ได้

ไม่มีน้องชายคนน้อยของเธออีกแล้ว มีแต่ชายหนุ่มที่โตพอจนสามารถเป็นที่พึ่งให้คนอื่นได้...


หลังจากพักผ่อนจนหายอ่อนเพลียจากการเดินทางไกลในเช้าวันรุ่งขึ้น ครอบครัววทนะเจริญก็ได้อยู่ทานอาหารเช้าอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาเป็นครั้งแรกในรอบหลายปี โต๊ะไม้หนาใหญ่ยาวขนาดสิบสองที่นั่งตั้งในบริเวณห้องโปร่งเพดานสูงมองเห็นสวนเขียวภายนอกสบายตา  ประมุขของบ้านนั่งหัวโต๊ะ ใบหน้าผ่องใสยามมองบุตรหญิงชายของตนพูดคุยหยอกล้อตามประสาพี่น้อง  เป็นภาพที่นานๆจะได้เห็นสักครั้ง

เมื่อโตเป็นผู้ใหญ่ ทุกคนมีหน้าที่ มีเส้นทางของตัวเอง คนเป็นพ่อเป็นแม่เลี้ยงได้แต่ตัว หัวใจต้องปล่อยให้พวกเขาไขว้คว้าดูแลกันเอง

“ไอ้ต่าย พี่เห็นข่าวแกในเว็บไซด์บันเทิงด้วย  หนุ่มเนื้อหอมดีกรีดอกเตอร์หมาดๆ ลูกชายอดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศจะกลับคืนสู่วงการบันเทิง ด้วยรูปหล่อพ่อรวย เพอร์เฟคไปทั้งชาติตระกูลและความรู้ งานนี้ดังแน่” พี่ช้างเหล่มองน้องชายยิ้มๆขณะตักอาหารใส่จานข้าว

“โฮ้พี่ช้าง พูดไปโน้น”

“ข่าวเค้าลงแบบนั้น นี่คนในครอบครัวยังไม่รู้อะไรเลยนะเนี่ย แกจะกลับไปทำงานในวงการบันเทิงอีกเรอะไอ้ต่าย?”

“เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าพี่ช้างติดตามความเคลื่อนไหวของผมกับเขาด้วย” กระต่ายอมยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่พี่ชาย

“ไม่ใช่แต่ในข่าวนะ แต่พี่ชายเราน่ะเขาแอบติดตามเราในเฟสบุ๊กด้วย” พี่กวางกระเซ้าพี่ชายตัวเองด้วยอีกคน

“ไม่ต้องเป็นพูดดี เราก็ด้วยล่ะยัยกวาง” คนขี้ห่วงถลึงตาใส่น้องสาว

“แหม ก็มันง่ายดีนี่พี่ช้าง”

“เดี๋ยวๆ นี่พี่ๆ ผมเป็นน้องพี่นะครับ มีอะไรก็ยกหูโทรหาสิครับ” กระต่ายทำหน้าย่นใส่พี่ชายพี่สาว

“หึๆ เรื่องอะไร เพื่อแกซุกกิ๊กไว้จะได้รู้” พี่ชายยักคิ้วให้ “แต่ไม่ยักเห็นโผล่มาเลย นี่พ่อกับแม่ก็รอเห็นหลานแกอยู่นะไอ้ต่าย”

“ลุ้นพี่กวางก่อนผมดีไหมพี่ช้าง?” กระต่ายโยนเผือกร้อนให้พี่สาว

“ไม่ต้องลุ้นแล้ว แฟนเจ้ากวางเขาส่งผู้ใหญ่มาทาบทามสู่ขอแล้ว ตอนนี้เหลือแต่แกล่ะ”

กระต่ายรีบหันไปหาพี่สาวเมื่อได้ยิน “จริงสิพี่กวาง ต่ายยินดีด้วย ไม่เห็นกระซิบบอกบ้างเลย”

“ช่วงก่อนต่ายจบพอดีน่ะ พี่เห็นต่ายยุ่ง เลยยังไม่ได้บอก อีกอย่างก็ไม่มีอะไรด้วย แค่คุยกันเฉยๆ ไว้ได้ฤกษ์แล้วพี่ว่าจะบอกล่ะ”

“ก็ไม่ได้ยุ่งขนาดนั้นหรอก”

“น่า...แค่ตอบคำถามในเฟสบุ๊คก็ยุ่งพอแล้วล่ะ เราน่ะ” พี่กวางยิ้มใส่ตาน้องชาย

“ไม่ต้องมาแซวเลย ผมแค่ให้คำปรึกษา สอนการใช้ภาษาอังกฤษบ้างเท่านั้นเอง”

“ถึงจะแค่นั้น แต่ก็ยังมีบทความที่ต่ายเขียน รูปถ่ายที่ต่ายลง มันมีประโยชน์กับคนอื่นมากๆเลย คนไม่รู้ก็ได้รู้ ถึงจะเป็นเรื่องเล็กๆสำหรับเราก็เถอะ”

“พี่พูดซะผมเขินเลย...ผมก็แค่อยากใช้สื่อให้เป็นประโยชน์กับคนอื่นๆด้วย ไม่ใช่ใช้มันอย่างสิ้นเปลืองและเปล่าประโยชน์ เสียดายแทนคนที่เขาไม่มีโอกาสได้ใช้น่ะพี่กวาง”

นลินรัตน์อดรู้สึกภูมิใจในตัวน้องชายไม่ได้  ความรู้ความสามารถที่เจ้าตัวบ่มเพาะมาหลายปีคงถึงเวลาทำประโยชน์ให้คนอื่นๆบ้างแล้ว ทว่าถ้าเจ้าตัวกลับเข้าวงการบันเทิงก็น่าเสียดาย

“แล้วต่ายจะทำงานในวงการบันเทิงต่อหรือ?” พี่สาววกกลับเข้าเรื่องเดิม

“ไม่หรอกครับ ที่ผ่านมาก็ทำตอนบินกลับมาเยี่ยมบ้านเป็นครั้งคราว แต่คราวนี้คงลาขาดแล้วล่ะครับ” กระต่ายยิ้มให้พี่สาวที่ออกฉงนอยู่ไม่น้อย

“มาเลยไอ้ต่าย กระทรวงกำลังเปิดรับเจ้าหน้าที่อยู่ แต่เงินเดือนน้อยแกต้องไต่เต้าเอาเองนะ หึๆ” พี่ช้างแกล้งขู่น้องชาย

“ต่ายไม่เคยพูดสักคำว่าจะไปทำงานกับพี่ช้าง” คนพูดยังยิ้มเย็นให้คนรอบโต๊ะ

“หือ?...ก็แกเคยบอกว่าอยากเป็นทูต ก่อนไปเรียนต่อ” คนเป็นพี่ชายขมวดคิ้วยุ่ง

“เปล่าซะหน่อย แค่บอกว่า ต้องใช้” นพรัตน์ตอบพี่ชายที่คิ้วกระตุกเรียบๆ

“แล้วจะไปใช้ที่ไหนหรือเจ้าต่าย?” อยู่ๆคุณอดิศัยก็เอ่ยขึ้น ดวงตาของผู้สูงวัยมองบุตรชายคนเล็กอย่างพินิจพิจารณา

“ไว้เรียบร้อยแล้วต่ายจะบอกนะพ่อ”

บุตรชายคนเล็กยังเลือกที่จะเก็บง่ำบางสิ่งไว้ในใจ ทว่าผู้เป็นพ่อนิ่งเงียบไปชั่วอึดใจ เหตุการณ์บางอย่างทำให้ผู้ผ่านร้อนผ่านหนาวทั้งวงการราชการและการเมืองเห็นถึงเค้าลางล่วงหน้าบางอย่าง ก่อนหันไปทางภรรยาที่ยังขมวดคิ้วมองบุตรชายแบบอยากจะคาดคั้นเอาความ หากคุณอดิศัยยื่นมือไปกุมมือขาวของภรรยาเชิงปลอบใจ  ลูกพร้อมเมื่อไรแล้วจะบอกเอง

“อืม  แล้วรูมเมทที่อยู่ด้วยกันที่อเมริกา ตอนนี้เขาทำอะไรอยู่รึ?” คุณอดิศัยเปลี่ยนประเด็นเอ่ยถามบุตรชาย เนื่องจากเวลาที่บินไปเยี่ยมเยียนบุตรชายก็จะพบคนเพื่อนร่วมห้องที่ดูจะมีอายุคนนี้ทุกครั้งไป

“ลุง...เอ๊ยคุณเคอแสนหรือพ่อ เขาก็กลับประเทศไปแล้ว”

คุณอดิศัยเลิกคิ้วแปลกใจ “ไหนว่าทำงานเป็นผู้ประสานงานให้กับรัฐบาลปัญจคีรีอยู่”

“ก็...ก็งานเสร็จแล้วมั้งพ่อ เขาก็เลยกลับ” กระต่ายหัวเราะแห้งๆ เขาเรียนจบแล้วหน้าที่การคุ้มครองก็จบลงเช่นกัน

“พ่อว่าพ่อคุ้นหน้าเขายังไงไม่รู้นะเจ้าต่าย”

นพรัตน์รู้สึกได้ถึงเหงื่อเย็นๆซึมแผ่นหลัง ด้วยบิดาทำงานกระทรวงการต่างประเทศ เคยเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ ก็น่าจะเคยพบปะกับรัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศและผู้ติดตามประเทศต่างๆ รวมถึงราชอาณาจักรปัญคีรีด้วย  เขารู้ว่าไม่ควรปิดบังผู้บังเกิดเกล้า เพราะวันหนึ่งเขาก็ต้องบอกกล่าวให้รู้อยู่ดี เพียงแต่ตอนนี้เขายังไม่แน่ใจ

ก็เขาคิดเองเออเองคนเดียวนี่! ยังไม่ได้ถามคนทางโน้นเลยสักคำ ว่าเห็นด้วยรึเปล่า

“ก็คนทางปัญจคีรีหน้าคล้ายๆคนไทยเรามั้งพ่อ”

คนอดิศัยพยักหน้ารับฟังหากแต่ปราโมทย์พี่ชายกลับตั้งประเด็นใหม่ให้กระต่ายเหงื่อแตกอีกรอบ

“พี่ว่าเขาเหมือนทหารยังไงไม่รู้ แกไปรู้จักกับเขาได้ยังไงวะไอ้ต่าย ถึงจะดูสุภาพก็เถอะนะ แต่สุภาพแบบโหดๆว่ะ”

นพรัตน์หันมองพี่ชายพลางยิ้มสู้ “ก็บอกว่ารู้จักกันตอนไปเที่ยวที่ปัญจคีรีไง แล้วเขาก็มาทำงานที่อเมริกา คุยกันถูกคอเลยชวนมาอยู่ด้วยกัน แล้วก็ไม่ได้ดูสุภาพ แต่เขาสุภาพมากเลยพี่ช้าง” ถ้าไม่ไปทำให้เขาโกรธล่ะนะ

“เออ สงสัยแกจะชอบเขามากนะ ถึงได้ตามเขาไปเที่ยวปัญจคีรีทุกปี เจ้าหน้าที่ตรวจคนเข้าเมืองทางโน้นเขาไม่เหม็นขี้หน้าแกแย่แล้วเหรอ แล้วปีนี้แกจะไปอีกไหม?”

“ก็ว่าจะไปอีก”

คำตอบนั้นทำเอาคนเป็นพี่หันมองบิดา รับรู้สัญญาณผิดปกติจากน้องชาย  แม้ดูคล้ายเป็นพี่ที่ไม่เอาใจใส่ในตัวน้องชายมากนัก แต่ลึกๆแล้วคอยสังเกตความเปลี่ยนแปลงอยู่เงียบๆ ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นหลังจากการท่องเที่ยวที่ปัญจคีรี  ทั้งเขาและบิดาได้แต่นึกประติดประต่อเรื่องอยู่ในใจกันเงียบๆ แต่ก็ยังหาจุดเชื่อมโยงนี้ไม่ได้

การรีบกลับไปตั้งอกตั้งใจร่ำเรียนหนังสือจนจบ ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นยังเอ้อระเหยลอยชาย หายใจให้หมดไปวันๆ

บทความด้านสังคม สิทธิมนุษยชน หรือแม้แต่บทวิเคราะห์การรวมตัวกันเป็นประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนในสื่อโซเชียลเน็ตเวิร์ด ล้วนสะท้อนให้เห็นถึงทัศนคติความคิดอ่านที่โตขึ้นจนสามารถสรุปเรื่องราวยากๆให้ดูง่ายดาย และมุมมองการมองโลกที่เปลี่ยนไป

รูมเมทหน้าแปลกที่ไม่น่าจะมาบรรจบกันได้ แถมยังตามไปเยี่ยมเยียนถึงบ้านเพื่อนใหม่ทุกปี 

การลงเรียนศิลปะป้องกันตัวอย่างมวยไทย และหลักสูตรการยิงปืนแบบต่อสู้ป้องกันตัวระดับสูง แล้วน้องชายเขาจะเรียนเอาไปรบกับใครที่ไหนกัน

ทั้งหมดนี้รวมกันอยู่ที่คนๆเดียวคล้ายกำลังเตรียมการเพื่อเป้าหมายอะไรสักอย่าง

เป้าหมายที่น้องชายไม่ยอมปริปากบอกแม้ครึ่งคำ

“ไม่เบื่อประเทศนี้บ้างรึไง ไปที่อื่นบ้างก็ได้นะ”

กระต่ายยิ้มให้กับคำข่อนคอด หากก็รู้สึกได้ถึงการจับสังเกตจากพี่ชายและบิดา “เบื่อวันไหนแล้วจะบอกนะคุณพี่ชาย” ชายหนุ่มตักข้าวทานคำสุดท้ายก่อนจะรวบช้อน “แต่วันนี้ต่ายขอตัวไปสังสรรค์กับเพื่อนๆก่อนนะ คงกลับดึกๆเลย แม่ไม่ต้องคอยนะครับ” ท้ายประโยคกระต่ายหันไปบอกมารดา ก่อนลุกออกมาจากโต๊ะอาหารพร้อมถอนหายใจโล่งอก

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 07-10-2013 09:52:03

แผนการที่ชายหนุ่มคิดไว้ในใจคือ เมื่อสำเร็จการศึกษาแล้วจะกลับไปทำงานที่ราชอาณาจักรปัญจคีรี เขาอยากเป็นส่วนหนึ่ง ถึงจะเป็นส่วนเล็กๆที่จะช่วยแบ่งเบาภาระขององค์สูงใหญ่หน้าดุนั่นบ้างก็ตามที  แต่ความคิดนี้เขาไม่เคยบอกออกไปตรงๆกับเจ้านรพยัคฆาภูบดินทร์ แต่คาดว่าอีกฝ่ายก็น่าจะรับรู้ถึงความต้องการของเขา ทว่ากลับไม่เคยเอ่ยโอษฐ์สนับสนุนเลยสักคำ คำสัญญาก่อนจากในตอนนั้นยังคงนอนนิ่งอยู่ใต้ผิวพักตร์เรียบดุ ลึกๆแล้วเขาคิดว่าพระองค์คงไม่ต้องการให้เขาไปอยู่ที่นั่นถาวร ด้วยทรงตรัสอยู่เสมอว่าที่ๆพระองค์อยู่ไม่ได้สุขสบาย บางครั้งต้องลำบากนอนกลางดินกินกลางทรายเพื่อจะไปให้ถึงประชาชนของพระองค์ที่อยู่ลึกเข้าไปในหุบเขาสูงชัน ทั้งยังอันตรายถึงแก่ชีวิต

แต่เขาไม่ได้กลัวลำบาก ไม่ได้รักสบาย  เพราะฉะนั้นถึงจะบอกว่าไม่ให้อยู่เขาก็จะอยู่ ให้มันรู้ไปสิว่าจะใจร้ายโยนเขาออกนอกประเทศได้ทุกครั้งไป 

นี่คือความตั้งใจ ทว่ายังมีอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้หัวใจของเขาแกว่งไหวในบางคราคือ สายตาของคนในครอบครัวอันเป็นที่รักตลอดมาและตลอดไป  เขาใจหายทุกครั้งเมื่อนึกถึงวันที่ต้องจาก  แต่ก็ปลอบใจตัวเอง ปัญจคีรีห่างกับประเทศไทยแค่นั่งเครื่องบินสามชั่วโมงเศษเท่านั้น วันไหนคิดถึงก็มาหาได้ตลอด

นพรัตน์ถอนหายใจอีกคำรบหนึ่ง ก่อนควงกุญแจรถยนต์คันโปรดขับออกไปหาเพื่อนฝูงดังที่ได้บอกมารดาไว้ กว่าจะกลับถึงบ้านก็ดึกดื่นค่อนคืน แต่เจ้าตัวไม่คิดจะหลับตานอนในทันที สายตาคู่ดำกวาดมองไปที่หน้าจอโน้ตบุ๊คและพิมพ์ตอบคำถามในแฟนเพจ การแนะนำการศึกษาต่อในต่างประเทศ บ้างก็คุยเรื่องสถานที่น่าไปเยือนตามประเทศต่างๆ หรือแม้กระทั่งปัญหาหัวใจ  แต่ข้อหลังนี้คนตอบเองก็ยังไม่ค่อยจะมั่นใจนัก เพราะเรื่องของตัวเองยังเอาไม่ค่อยจะรอด


หลังจากเรียนจบกลับมาอยู่บ้านเกิดจนชีวิตเริ่มเข้าที่เข้าทาง ตามกำหนดเดิมที่นพรัตน์วางไว้ในใจคือสองเดือนให้หลังเขาจะต้องเดินทางไปยังราชอาณาจักรปัญจคีรี แต่ในความเป็นจริงต้องเลื่อนออกไปด้วยพี่สาวได้ฤกษ์แต่งงานมาเรียบร้อย นั่นคืออีกสี่เดือนข้างหน้า นพรัตน์จึงตั้งใจจะอยู่จนพิธีสมรสของพี่สาวเสร็จสิ้นแล้วจึงค่อยเดินทาง ระหว่างที่รอก็ช่วยพี่สาวเตรียมงานแต่งงานและรับงานเป็นพิธีกรตามงานอีเว้นท์ต่างๆ บ้างก็ไปเป็นนายแบบกิตติมศักดิ์ตามงานการกุศลทั่วไป

เขายังคงติดต่อสื่อสารกับเจ้านรพยัคฆาภูบดินทร์ตามแต่โอกาสจะอำนวย โทรศัพท์บ้าง อีเมลบ้าง หรือวันไหนท่านเจ้าอารมณ์ดีก็ไลน์คุยกัน  แต่ยากมาก ด้วยพระองค์ไม่ทรงนิยมใช้อุปกรณ์หรือเทคโนโลยีไฮเทคเหล่านี้อย่างพร่ำเพรื่อ
 
สงสัยจะกลัวเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีกับลูกน้อง

ร่างโปร่งยิ้มบางกับตัวเองพลางระบายลมหายใจหวาน  เสียงกระซิบพร่ายังคงดังก้องในโสตประสาท  ‘ได้กอดตัวเป็นๆดีกว่าเป็นไหนๆ’

แล้วทำไมถึงไม่รีบมารับตัวเขากลับไปกันเล่า!  แต่ไว้ก่อนเถอะ เสร็จงานทางนี้เมื่อไรได้มีคุยกันยาว

นพรัตน์วางแผนชีวิตให้ตัวเองคนเดียวเงียบๆโดยไม่ได้รับรู้ถึงความกระวนกระวายจากคนทางฝั่งปัญจคีรีแม้สักน้อย



งานพิธีมงคลสมรสของพี่กวางถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายตามความประสงค์ของบ่าวสาว ทว่าในความเป็นจริง ทั้งแขกเหรื่อผู้ทรงเกียรติและนักข่าวสายสังคมไฮโซแน่นขนัดจนเต็มพื้นที่ ทำให้มารดาแอบกระซิบเสียงเครียดกับลูกสาวคนเดียว

“นี่ขนาดแม่เผื่อไว้แล้วนะยัยกวาง ไม่งั้นแม่ถูกแขกตำหนิว่าต้อนรับไม่ดีแน่ๆ เสียชื่อพ่อเขานะ”

“โธ่คุณแม่ กวางก็บอกให้เชิญแต่คนสนิทๆแล้วนี่ค่ะ” ผู้เป็นเจ้าสาวยิ้มแห้งให้มารดา ก่อนจะกวาดมองแขกของทั้งสองฝ่ายที่งานนี้ขนเครื่องเพชรเครื่องทองมาประชันกันแบบไม่ยั้ง

ถึงอย่างไรเธอก็ได้ชื่อว่าเป็นลูกสาวผู้ดีตระกูลเก่า มีพ่อเป็นถึงอดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ ส่วนฝ่ายเจ้าบ่าวก็เป็นถึงลูกชายเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์  แล้วงานนี้มันจะเงียบได้อย่างไร  ความฝันแบบสาวน้อยที่หวังจะวิวาห์บนผืนหญ้าเขียวขจีใต้แสงเดือนแสงจันทร์อย่างเรียบง่ายเป็นอันต้องพับไปโดยปริยาย

“นี่ก็กรองแล้วกรองอีกนะยัยกวาง”

นพรัตน์ซึ่งยืนอยู่ใกล้ๆหลุดขำพรืด ก่อนเอ่ย “ครั้งหนึ่งในชีวิตน่าพี่กวาง ตามใจแม่เขาเถอะ เดี๋ยวพี่ก็จะไม่ได้อยู่ให้แม่บ่นแล้ว ต้องไปเป็นแม่บ้าน เลี้ยงลูกหัวฟูอยู่บ้านพี่เอโน้น”

“ใครบอกว่าพี่จะไปเป็นแม่บ้านเลี้ยงลูกหัวฟู ไม่มีทางหรอก พี่ก็ยังจะทำงานบริษัททัวร์ของพี่เหมือนเดิม”

“จริงเหรอพี่เอ? ให้พี่กวางไปทำทัวร์ ระวังพี่กวางเขาไม่กลับบ้านกลับช่องเป็นเดือนๆเลยนะ” กระต่ายหันไปถามพี่เขยอย่างสนิทสนม

“อืม พี่แล้วแต่เขาน่ะ ถ้าเขาชอบก็เต็มที่เลย จะไปไหนมาไหนก็ไม่ว่ากัน ขออย่างเดียว เสร็จงานแล้วกลับมาบ้านของเราก็พอ”

คนที่ยืนอยู่รอบข้างพลางหน้าร้อนไปตามๆกัน ในขณะที่นพรัตน์รู้สึกถึงความอุ่นซ่านข้างในหัวใจตัวเอง  จะมีสักกี่คนที่รักอย่างที่เราเป็นเราขณะนี้ 

ร่างโปร่งพรางพรูลมหายใจยาว “ต่อไปนี้ต้องฝากพี่เขยแล้วนะครับ พี่กวางเขาไม่ชอบคนจู้จี้ ไม่ชอบทำกับข้าว แต่ชอบทานของอร่อย ชอบเที่ยวเป็นชีวิตจิตใจ แต่ไม่ชอบให้ใครไล่ตาม เพราะฉะนั้นพี่เอไม่ต้องทำอะไรหรอกครับ แค่อยู่เฉยๆ พี่กวางเขาแพ้ใจคนไม่ค่อยพูดครับ”

เจ้าบ่าวตบไหล่น้องเขยเบาๆ ด้วยรู้ว่าคำพูดที่เหมือนเล่นๆ แต่มันคือสิ่งที่กลั่นออกมาจากใจ

“วางใจได้เลย”

นลินรัตน์เข้าไปกุมมือคนรักก่อนหันไปแหวใส่น้องชาย “นี่พี่แต่งงานนะ ไม่ใช่ลาไปโลกพระจันทร์ซะหน่อย ไม่ต้องทำเหมือนฝากฝังอะไรกันขนาดนั้น อยู่กันแค่นี้เอง”

“ก็ใครจะรู้ล่ะ ฝากไว้ก่อน” นพรัตน์ยิ้มใส่ตาพี่สาวที่ทอประกายสดใสรับชีวิตใหม่ที่กำลังจะเริ่มขึ้นในอีกไม่ช้า  ร่วมถึงตัวเขาเองด้วย




ผ่านพ้นงานของพี่สาวไปเรียบร้อยหากชายหนุ่มก็ยังไม่สามารถบินลัดฟ้าไปถึงปัญจคีรีได้ดังที่ใจปรารถนา เพราะรับปากกับมารดาซึ่งเป็นคณะกรรมการงานการกุศลหาทุนซื้อเครื่องมือแพทย์ โดยเขารับทำหน้าที่เป็นพิธีกรให้กับงานดังกล่าว แต่ก็ไม่ลืมที่จะเริ่มเก็บเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวลงกระเป๋าใบใหญ่ เมื่อผู้เป็นแม่บ้านผ่านมาเห็นจึงเอ่ยทัก

“คุณต่ายจัดกระเป๋าจะไปไหนหรือค่ะ ให้ป้าหยดช่วยจัดเอาไหมค่ะ? ดูสิ กระเป๋าใบใหญ๋ใหญ่”

กระต่ายยิ้มพลางส่ายหน้าปฏิเสธ ก่อนที่ร่างโปร่งระหงของมารดาจะเข้ามาเห็นด้วยอีกคนพอดี

“ไปไหนหรือลูก?”

“แม่...ยังไม่ได้ไปครับ แต่ว่าจะไปเที่ยวที่ปัญจคีรีสักพักน่ะแม่ เลยเตรียมๆไว้” กระต่ายหรุบตาหลบเล็กน้อย ถ้าไปถึงที่โน่นแล้วเขาตั้งใจจะค่อยๆบอกกับทางครอบครัวว่าเขาสนใจจะทำงานที่นั่น และจะค่อยๆบอกไปทีละเล็กละน้อย ด้วยไม่อยากให้ทางบ้านเป็นห่วงเขามากนัก

“ทำไมถึงชอบนักนะประเทศนี้น่ะ?” มารดาเข้ามาทรุดตัวนั่งริมขอบเตียงมองลูกชายคนเล็กพับเสื้อผ้าลงกระเป๋า “ถึงตอนนี้จะไม่ค่อยมีข่าวเรื่องผู้ก่อการร้าย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าประเทศนี้ปลอดภัยนะลูก”

“แม่ไม่ต้องห่วงหรอกครับ สถานการณ์ของที่นั่นตอนนี้ดีกว่าเมื่อก่อนเยอะ เพียงแต่บ้านเขาเมืองเขายังไม่เจริญเท่าบ้านเราก็เท่านั้นเอง”

“แต่ว่า...” คุณหญิงประไพนึกเป็นห่วงลูกชายคนเล็กคนนี้จับใจ และก็ไม่สามารถบอกได้ว่าเพราะอะไรถึงได้รู้สึกเป็นห่วงนัก “อยู่กับแม่ให้หายชื่นใจก่อนไม่ได้หรือลูก เพิ่งจะกลับมาแท้ๆ”

คำท้วงของมารดาทำเอานพรัตน์พูดอะไรไม่ออกไปชั่วครู่ “ก็...ก็ยังไม่ได้ไปเลยแม่ แค่เตรียมไว้ก่อน แล้วงานหาทุนซื้อเครื่องมือแพทย์ของแม่ก็ยังไม่ถึงเลยด้วย ต่ายจะไปได้ยังไง”

คุณหญิงประไพได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆ ลูกชายของเธอกำลังเลี่ยงที่จะตอบคำถามเหมือนที่ผ่านๆมา หากก็คร้านจะเค้นถามว่าเพราะอะไรถึงได้ติดอกติดใจประเทศนี้นัก



งานกาลาดินเนอร์การกุศลเพื่อระดมทุนจัดซื้อเครื่องมือแพทย์ มีราคาค่าบัตรต่อโต๊ะหลักแสนหลักล้าน ภายในงานยังมีการจัดประมูลพระพุทธรูปจำลองนำเงินร่วมสมทบอีกส่วนหนึ่ง  บรรยากาศภายในงานมีแต่แขกในแวดวงสังคมชั้นสูง ดารานักข่าวมากมาย ยอดเงินบริจาคจึงสูงลิวทำเอาเหล่าบรรดาคณะกรรมการจัดงานหน้าบานยิ้มกันไม่หุบ  นพรัตน์เองที่เป็นส่วนหนึ่งของงานนี้ก็รู้สึกยินดีและร่วมสมทบทุนบริจาคไปด้วยไม่น้อย

ร่างโปร่งระบายลมหายใจยาวเมื่อเข้ามานั่งอยู่ในรถยนต์หรูคันงามพร้อมบิดามารดา  ภารกิจนี้คืองานชิ้นสุดท้ายแล้ว ความรู้สึกเหมือนหลุดจากบ่วงบาศทำให้นพรัตน์ทิ้งตัวลงพิงพนักอย่างเหนื่อยอ่อน ก่อนทอดสายตามองใบหน้ามารดาอย่างรักใคร่และเป็นห่วงในคราเดียวกัน

คุณหญิงประไพรู้สึกได้ถึงสายตาบุตรชายจึงหันไปมอง หากเจ้าตัวรีบเสหลบตาลงฉับพลัน ทว่าคุณหญิงประไพยังทันได้เห็นแววตาที่สะท้อนความรักและเป็นห่วงของบุตรชายได้ชัดเจน  และแววตาแบบนี้ล่ะที่จะเกิดขึ้นเฉพาะตอนที่เจ้าตัวจะต้องลาไปอยู่ไกลบ้านไกลเมือง เหมือนตอนไปเรียนเมืองนอกเมืองนาไม่ผิดเพี้ยน เพียงแต่ครานี้แววตาของบุตรชายดูลึกล้ำจนคุณหญิงประไพอดใจคอหายไม่ได้

“เป็นอะไรรึเปล่าลูก เหนื่อยหรือ?” มืออุ่นเอื้อมไปกุมมือบุตรชายเบา และเพียงเท่านั้นเองที่ทำให้นพรัตน์แสบร้อนโพรงจมูก หากฝืนกลั้นสายหน้าแทนคำตอบพลางยิ้มอ่อน

“ไม่หรอกครับแม่ แค่เป็นพิธีกรเท่านั้นเอง”

“แต่ก็ต้องยืนพูดตลอด กลับไปก็รีบอาบน้ำอาบท่าแล้วนอนเสียนะลูก ตื่นเช้าแม่จะพาไปทำบุญนะ”

คุณหญิงประไพเห็นลูกชายพยักรับอย่างว่าง่ายก็ให้หายกังวลใจ  โดยไม่ได้รู้ตัวเลยว่าแผนการไปทำบุญในวันพรุ่งนี้จะต้องถูกยกเลิกไปโดยปริยายเพราะเครื่องบินจากราชอาณาจักรปัญจคีรีกำลังแลนดิ้งที่ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิแล้ว

นพรัตน์ลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้นพร้อมกับความรู้สึกเหมือนมีลางสังหรณ์อะไรบางอย่างกวนใจอยู่ตลอดเวลา ร่างโปร่งสลัดผ้าห่มให้พ้นตัวก่อนจะลุกเข้าไปจัดการอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมายังห้องอาหารชั้นล่าง

“เรียบร้อยแล้วหรือลูก ยังเช้าอยู่เลย ทานข้าวต้มก่อนนะ เดี๋ยวพ่อเขาก็ลงมาแล้ว แม่ขึ้นไปแต่งตัวก่อน”

มารดาบอกขณะมองบุตรชายเลือกสวมใส่เสื้อผ้าสีอ่อนสบายตาดูเหมือนคุณชายในหนังพีเรียดไม่มีผิด  สมแล้วที่งานเมื่อคืนมีเหล่าบรรดาคุณหญิงคุณนายที่มีลูกสาวเอ่ยปากชมพร้อมทอดสะพานให้ไม่ขาดปาก  เนื้อหอมขนาดนี้คนเป็นแม่ก็กลุ้มใจใช่น้อย ถึงปากจะบอกว่าลูกรักใครแม่ก็รักด้วย แต่ก็อยากให้ลูกชายได้คนที่สมน้ำสมเนื้อกันด้วยเช่นกัน

นพรัตน์มองแผ่นหลังมารดาหายขึ้นไปยังชั้นสองแล้วจึงกลับมาสนใจหนังสือพิมพ์หัวนอกบนโต๊ะ ร่างโปร่งกวาดตาอ่านทุกหัวข้อข่าวอย่างช้าๆ ระหว่างรอป้าหยดยกข้าวต้มปลามาให้ทาน ชั่วครู่ข้าวต้มร้อนๆควันลอยฉุยก็วางอยู่ตรงหน้า นพรัตน์พับหนังสือพิมพ์เก็บแล้วจึงหยิบช้อนขึ้นมาคนข้าวต้มช้าๆ

“น่ากินจังป้า”

“ทานเยอะๆสิคะ ผอมจะแย่แล้วนะคะ”

คนถูกมองกวาดตาสำรวจตัวเองก่อนจะยิ้มแหย่ให้แม่บ้าน “ที่เกาหลีกำลังฮิตนะป้าหยด หุ่นแบบนี้น่ะ”

“จะไปตามพวกดารงดาราเกาหลีเขาทำไมล่ะค่ะ วันๆกินข้าวอิ่มรึเปล่าก็ไม่รู้” น้ำเสียงค่อนแคะทำเอาร่างโปร่งขำพรืด ก่อนจะเลิกคิ้วมองเด็กในบ้านอีกคนเดินเข้ามาใกล้

“คุณต่ายคะ มีแขกมาขอพบค่ะ ชื่อ เคอแสน คุณต่ายจะให้พบรึเปล่าคะ”

“เคอแสน! อืม ให้เขาเข้ามา แล้วพาไปห้องรับรองแขกริมสวนนะ” กระต่ายเอ่ยบอกพลางขมวดคิ้วฉงน

เคอแสน? ไม่เห็นบอกล่วงหน้าเลยว่าจะมาหา มีอะไรหรือเปล่า?

ร่างโปร่งเดินไปยังห้องรับรองแขกริมสวน แล้วจึงเลือกนั่งลงบนโซฟานุ่มใกล้ประตูกระจกเลื่อนซึ่งมองออกไปเห็นสนามหญ้าเขียวขจีขนาดย่อมๆพร้อมไม้ดอกไม้ประดับตามมุมต่างๆ

เสียงฝีเท้าน้ำหนักมั่นคงค่อยเข้ามาใกล้ นพรัตน์เพ่งมองไปยังทางเข้าพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า ร่างของสาวใช้เดินนำเคอแสนเข้ามาภายในห้องปรากฏอยู่ในกรอบสายตาก่อนจะชะงักค้างเพราะโครงร่างสูงใหญ่ที่เดินตามมาด้านหลังเคอแสน

เจ้านรพยัคฆาภูบดินทร์!

“พระองค์...” น้ำเสียงอ่อนติดอยู่แค่ลำคอ ก่อนจะผุดลุกขึ้นยืนโดยไม่รู้ตัว

ดวงตาคู่ดำสดใสมองวรองค์สูงใหญ่ตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง คนที่เขานึกถึงทุกลมหายใจเข้าออก ตอนนี้มายืนอยู่ตรงหน้า พระองค์ทรงฉลองพระองค์แบบสูทสากลสีเข้ม ขับเน้นความสง่างามและองอาจแบบนายทหาร พักตร์คมคายติดแข็งกระด้างหากภายในดวงเนตรสีฟ้ากลับสว่างไสวเจิดจ้ายามทอดมองร่างโปร่งตรงหน้ากำลังทำหน้าตาเหลอหลา

“ไม่เชิญให้เรานั่งก่อนหรือ?” สุรเสียงเรียบติดสรวลเล็กๆทำให้กระต่ายได้สำรวมกริยาและมารยาทเจ้าของบ้านมากขึ้น

“เชิญประทับพ่ะย่ะค่ะ” ร่างโปร่งเบี่ยงตัวให้องค์สูงเข้าไปนั่ง ส่วนตัวเองทรุดตัวลงกับพื้นอย่างเคยชิน หากถูกหัตถ์ใหญ่ฉุดรั้งไว้เบาๆ

“ตามสบายเถอะ เราไม่ได้มาด้วยข้อราชการ” เจ้านรพยัคฆ์รั้งให้ร่างโปร่งนั่งลงบนโซฟาตัวยาวตัวเดียวกัน ข้างกัน ใกล้กัน เท่าที่ความเหมาะสมตอนนี้จะอำนวย

รอยสรวลจากมุมโอษฐ์อ่อนหวานยามจับจ้องใบหน้าขาวนวล ในอุระร้อนผ่าวก่อนยื่นหัตถ์ออกไปกอบกุมฝ่ามือขาว

“เรามารับกลับบ้าน”

เสียงตรัสเนิบๆแต่กระชับสั้นเข้าประเด็น บ่งบอกถึงความมั่นคงและแนวแน่ทำให้ในอกคนฟังเต้นรัว รู้สึกถึงกระแสความอาทรห่วงหาเข้าโอบล้อมรอบตัว ดวงเนตรสีฟ้าฉายฉานส่งความนัยกระจ่างชัด นพรัตน์เม้มริมฝีปากตัวเองแน่น กระบอกตาร้อนผ่าว  ไม่คิดไม่ฝันว่าคนตรงหน้าจะมาเพื่อรับเขากลับบ้าน  ทั้งๆที่เขารอแล้วรอเล่า ทั้งๆที่เกือบตัดใจไปแล้วหลายรอบ ทว่าเขารู้เหตุผลว่าทำไมอีกฝ่ายจึงไม่ยอมเอ่ยปากขอ

แต่ตอนนี้ คำตรัสของพระองค์ทำให้เขาเหมือนยกภูเขาออกจากอก ความรู้สึกยินดีไหลบ่าเข้าท้วมท้นหัวใจพร้อมกับความรู้สึกโหวงเหวงเล็กๆ

นพรัตน์วางมือทับหัตถ์ใหญ่พลางตัดพ้อเสียงพร่า “ทำไมมาช้านักล่ะพ่ะย่ะค่ะ ถ้ามาช้ากว่านี้หม่อมฉันจะเปลี่ยนใจแล้วนะ”

เจ้าตัวพูดไปโดยไม่ได้นึกถึงกระเป๋าเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวที่แอบเตรียมไว้ล่วงหน้าหลายอาทิตย์ในห้องนอน

“เธอยังมีโอกาสนั้น ตราบเท่าที่เท้าของเธอยังไม่ได้เหยียบลงแผ่นดินปัญจคีรี” ดวงเนตรสีฟ้ากระจ่างดังท้องฟ้ากว้างยามเที่ยงวันสะท้อนความอารี หากในความลุ่มลึกนั้นกลับเต้นไหวบางเบาให้เห็น

ไม่มีอ่อนข้อให้บ้างเลยนะพระองค์!

ร่างโปร่งนึกเข่นเขี้ยวองค์สูงใหญ่ที่ยังกอบกุมมือเขาแน่นราวกลับกลัวว่าเขาจะหายตัวไปได้ต่อหน้าต่อตา ทว่าโอษฐ์สวยกลับยอกย้อน

แต่เขาจะยอมข้ามๆไปก็ได้ เพราะพระองค์มาอยู่ตรงหน้าแล้ว  มันยากเสียยิ่งกว่ายากที่จะทำให้พระองค์มาอยู่ตรงนี้ ออกโอษฐ์ขอเขาแบบนี้  และนี่คือสิ่งที่เขาเฝ้าคอย

นพรัตน์ยิ้มทั้งน้ำตาคลอหน่วย “พากระหม่อมไปด้วยเถอะพ่ะย่ะค่ะ”

แผ่นอุระหนาถอนปัสสาสะยาวก่อนจะแย้มสรวลกว้างพร้อมกระชับมือเล็กกว่าไว้แน่น “พรุ่งนี้นะ เราจะมารับ”

คนฟังอดจะตกใจกับกำหนดการด่วนนี้ไม่ได้ แต่ก็เข้าใจ นี่คงเป็นเวลาที่สามารถยืดให้เขาได้มากที่สุดแล้ว ร่างโปร่งพยักหน้าตอบรับก่อนจะหันมองบิดามารดาที่ลงมาเมียงมองอย่างประหลาดใจ เมื่อมีแขกมาเยี่ยมแต่เช้าตรู่แบบนี้

“พ่อ...แม่” นพรัตน์อดจะอิหลักอิเหลื่อกับสถานการณ์ตรงหน้านี้ไม่ได้ จะแนะนำยังไงดี นั่นก็เชื้อพระวงศ์ แต่ก็เป็น...คนรัก ทำยังไงดีล่ะ

ขณะที่ทำท่าคิดอย่างวุ่นวายใจ เจ้านรพยัคฆาภูบดินทร์ก็ลุกขึ้นกล่าวสวัสดีเป็นภาษาอังกฤษกับคุณอดิศัยและคุณหญิงประไพอย่างสุภาพ

“สวัสดีครับ ผมไทเกอร์ มาเยี่ยมนพรัตน์ ขอโทษด้วยที่มารบกวนแต่เช้าแบบนี้”

คุณอดิศัยมองแขกอย่างประหลาดใจ แม้จะพบเจอเพื่อนของบุตรสาวบุตรชายเป็นคนต่างชาติต่างภาษามาเสียจนเคยชิน แต่ทว่ารายนี้กลับแปลกออกไป

คำพูดช้าชัดสำเนียงเจ้าของภาษา แต่ลักษณะบุคลิกกลับเหมือนคนแถบเอเชียเว้นเสียแต่ดวงตาที่บ่งบอกว่าเจ้าตัวเป็นลูกผสมระหว่างตะวันตกและตะวันออก วาจาที่กล่าวแม้จะสุภาพหากกริยาท่าทางล้วนองอาจสง่างาม อายุอานามก็คงจะมากกว่าบุตรชายโข ดูไม่ใช่เป็นเพื่อนนักเรียนทั่วไป หน้าที่การงานคงกินตำแหน่งสูง อีกทั้งใบหน้าคมคายติดแข็งกร้าวแบบนี้ มันติดอยู่ในหัว เพียงแต่นึกไม่ออก หากลางสังหรณ์ของคนเป็นพ่อก็ทำให้คุณอดิศัยใจเย็นลอบดูท่าที

“ไม่หรอกครับ แต่พวกเราจะไปทำบุญที่วัด เชิญคุณไปด้วยกันสิครับ ถ้าไม่ติดอะไร ทำบุญไปคุยกันไปก็สนุกดี ท่านเจ้าอาวาสวัดนี้ท่านเป็นพระกรรมฐานมีญาณ ไหนๆก็มาแล้ว ให้ท่านรดน้ำมนต์เป็นสิริมงคลก็ดีนะครับ”

“ขอบคุณครับ ผมไม่ติดธุระอะไร เพราะตั้งใจมาที่นี่”

ดวงตาสีฟ้าเพียงมองตอบก็ทำให้คุณอดิศัยนิ่งไปชั่วครู่คล้ายมีอะไรมาถ่วงในช่องอก กระแสแห่งอำนาจราชศักดิ์ที่กระจายออกมาจากอีกฝ่ายทำให้ผู้สูงวัยนึกกริ่งเกรงโดยไม่รู้สาเหตุ ก่อนตวัดตามองบุตรชายที่ยืนหน้าตาเหยเก

เพื่อนคนนี้เป็นใคร!

คุณอดิศัยเก็บความสงสัยไว้อย่างมีมารยาท ด้วยเจ้าลูกชายตัวดีก็ไม่ยอมบอกกล่าวอะไรไปมากกว่าที่เห็น ก่อนจะนำพากันไปยังวัดที่ตนเองให้ความเลื่อมใสศรัทธา โดยให้นพรัตน์ไปกับเพื่อนมาใหม่เพื่อคอยบอกทาง

ภายในห้องโดยสารของรถยนต์คันงาม คุณหญิงประไพนั่งเงียบตลอดการเดินทางไปยังจุดหมาย อาการครุ่นคิดอะไรบางอย่างของสามีจนหัวคิ้วขมวดยุ่งไม่ได้รอดพ้นไปจากสายตาของเธอ เพียงแต่เธอรู้ว่าเวลาใดควรถาม และเวลาใดควรรอ

เสียงลมหายใจสะดุด หลังจากบุรุษผู้ผ่านสังเวียนชีวิตมาไม่น้อยใช้เวลานึกทบทวนความทรงจำ  ถ้าเขาไม่แก่จนหูตาฝ่าฟาง คนที่นั่งรถยนต์ตามหลังมาไม่ห่างคือ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมคนปัจจุบันของราชอาณาจักรปัญจคีรี ซึ่งแต่เดิมเคยควบตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศด้วย ถึงได้รู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาเพราะอยู่ในแวดวงเดียวกัน และต้องเคยพบพานกันสักครั้งสองครั้งตามงานสำคัญๆ ทั้งนี้ปัญจคีรีไม่ใช่ประเทศคู่ค้าสำคัญของไทย ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศอยู่ในระดับไม่สูงมากนัก  แต่ทว่าอีกฝ่ายไม่ใช่เพียงผู้ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีเพียงเท่านั้น คนผู้นั้นยังเป็นเชื้อพระวงศ์ใกล้ชิด เป็นพระเจ้าน้องยาเธอของกษัตริย์องค์ปัจจุบัน  แล้วไอ้ต่ายลูกชายเขาไปรู้จักมักจี่ได้อย่างไร!

“คุณ...” ดอกเตอร์อดิศัยเอื้อมมือไปกุมมือขาวนิ่มของภรรยาไว้เบาๆ ทว่าสิ่งที่อยากจะพูดกลับติดอยู่ที่ลำคอ แล้วทำไมลูกชายของเขาถึงไม่เคยเอ่ยปากบอกเล่าอะไรให้ฟังบ้างเลย  เขาควรจะรอคำอธิบายจากปากลูกชายก่อนใช่รึเปล่า

“มีอะไรหนักใจหรือค่ะคุณ?” คุณหญิงประไพขมวดคิ้วยุ่งตามสามีที่ถอนหายใจยาวยืด

“พ่อก็ไม่รู้เหมือนกัน ไปให้พระท่านรดน้ำมนต์เสียหน่อยก็ดีเหมือนกันนะ” คุณอดิศัยตบมือขาวเบาๆคล้ายปลอบใจ ทำให้ผู้เป็นภรรยาจำต้องสงบใจรอต่อไปอีก

ในขณะที่รถคันหน้าแล่นนำทางไปเรื่อยๆ นพรัตน์ซึ่งนั่งในรถอีกคันยังคงนั่งขมวดคิ้วในใจเต้นตึกตักไม่จาง

“ไม่รู้ว่าพ่อจะนึกออกรึเปล่า?” นพรัตน์เปรยขึ้นเบาๆหากหนักใจไม่น้อย

“ให้เราบอกกับคุณพ่อของเธอเองไหม?”

นพรัตน์รีบส่ายหน้าพรืดปฏิเสธ แม้ดวงเนตรที่มองมาแสดงถึงความเป็นห่วงเป็นใย แต่ทว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องในครอบครัวของเขา เขาต้องเป็นคนจัดการเองถึงจะถูก

“กระหม่อมตั้งใจว่าจะค่อยๆบอก แต่เรื่องเป็นแบบนี้คงต้องรีบบอก” นพรัตน์ยิ้มแหย “ไม่งั้นเห็นทีจะไปปัญจคีรีลำบาก”

“ไม่เป็นไร ไว้เธอไปอยู่ที่โน้นแล้วเราค่อยเขียนจดหมายมาขออนุญาตให้ก็แล้วกัน” เจ้าเสือน้อยแย้มแต่โอษฐ์หากนัยน์ตาหรี่ขวาง   ต่อให้ต้องจับเธอมัดลงกระสอบไปปัญจคีรีตอนนี้ฉันก็จะทำ!

ร่างโปร่งแสร้งย่นจมูกนึกฉุนนิดๆ หากเจ้าตัวกลับทิ้งศีรษะลงบนอังสากว้างพลางกระซิบกระซาบอะไรบางอย่างให้องค์นรพยัคฆ์แย้มสรวลเบาๆ ก่อนจะประทานจุมพิตบนหน้าผากมนเนิ่นนาน

รถยนต์แล่นเข้าไปจอดข้างๆศาลาการเปรียญ ภายในวัดร่มรื่นด้วยมีต้นไม้ใหญ่ขนาดสี่ห้าคนโอบขึ้นเป็นระยะๆ คุณอดิศัยลงจากรถด้วยความรู้สึกหนักอึ้งก่อนจะรีบเดินเข้าไปใกล้รถยนต์อีกคันที่ตามหลังมาจอดไม่ห่าง

เพียงวรองค์สูงก้าวออกมาจากรถ คุณอดิศัยก็รีบถวายคำนับหากถูกหัตถ์ใหญ่ยกขึ้นห้ามไว้เสียก่อน

“ผมไม่ได้มาด้วยราชการแผ่นดิน ตามสบายเถอะครับ”

แม้จะบอกให้ตามสบายแต่คุณอดิศัยยิ่งรู้สึกหนักอึ้งพิกล ก่อนจะเหลียวมองบุตรชายเดินเข้ามายืนใกล้ร่างสูงตรงหน้าอย่างไม่กริ่งเกรงอาญา คนเป็นพ่อจึงรู้สึกได้ถึงความไม่ธรรมดาของความสัมพันธ์ระหว่างคนตัวใหญ่กับลูกชายของตน

 “เดี๋ยวกลับไปแล้วต่ายจะเล่าให้ฟังนะพ่อ ตอนนี้ต่ายอยากทำบุญกับพ่อกับแม่ก่อนไป...นะครับ”

“...!”

คนเป็นพ่อดูจะอึ้งไปหลายวินาที จนนพรัตน์ต้องควงแขนบิดาก้าวขึ้นบันไดไปยังศาลาที่มีผู้คนมาทำบุญคับคั่ง ส่วนมารดาดูจะอดทนกับสภาพแปลกๆนี้ได้ดีสมกับเป็นภรรยาท่านทูตใหญ่มาก่อน

หลังจากตักข้าวใส่บาตรพระพร้อมกับคุณหญิงประไพเรียบร้อยแล้ว คุณอดิศัยจึงส่งปิ่นโตข้าวสุกให้ลูกชาย นพรัตน์ลุกขึ้นโดยมีร่างสูงลุกตามเป็นเงาตามตัวยิ่งทำให้คุณอดิศัยรู้สึกเหมือนมีภูเขาสองลูกหล่นมาทับอก

ชายหนุ่มทั้งสองเดินต่อคิวตักข้าวใส่บาตรพระด้วยทัพพีเดียวกัน แววตามุ่งมั่นหากมีรอยยิ้มประดับบนริมฝีปากน้อยๆของบุตรชาย คุณอดิศัยและคุณหญิงประไพที่เห็นถึงกับน้ำตาคลออย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย  เค้าลางบางอย่างค่อยกระจ่างขึ้นในฉับพลัน ความรู้สึกอุ่นร้อนปรี่ขึ้นกลางอก

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 07-10-2013 09:52:36

หลังจากกรวดน้ำเรียบร้อย แต่ไม่ได้เข้าพบท่านเจ้าอาวาสที่เคารพนับถือด้วยท่านติดกิจของสงฆ์ ทั้งห้าคนจึงตั้งใจกลับ ทว่าอยู่ๆก็มีเด็กวัดวัยสิบกว่าขวบวิ่งหน้าตั้งมาหาก่อนเอ่ยปนเสียงหอบ

“คุณๆ หลวงตาบอกให้คุณไปหาที่กุฏิตรงโน้น” เด็กวัดชี้นิ้วไปยังฝั่งขวาของโบสถ์ ใกล้ต้นโพธิ์ใหญ่ “เร็วๆด้วยนะ หลวงตาจะรีบไป” ท้ายประโยคไม่ได้มีอยู่ในคำสั่ง หากเจ้าเด็กวัดรู้ว่าหลวงตารีบไปธุระ จึงอาสาเพิ่มให้เสียเอง

ทั้งหมดตรงไปยังกุฏิดังกล่าว เมื่อไปถึงก็พบพระมากพรรษารูปหนึ่งยืนคอยอยู่ใกล้ๆรถที่ติดเครื่องยนต์เตรียมพร้อมจะออกเดินทางได้ทุกเวลา

“นมัสการครับหลวงพ่อ” คุณอดิศรที่คุ้นเคยยกมือไหว้พร้อมภรรยา

“อาตมาติดกิจธุระจึงอยู่สนทนาได้ไม่นานนัก ยื่นมือออกมาสิ” หลวงตาล้วงของในยามออกมากำมือหนึ่ง “นี่ของโยม เอาไว้บูชา” พระพุทธรูปองค์เล็กถูกวางบนฝ่ามือ “ส่วนตะกรุดสามอันนี่ของพวกเขา ต้องใช้” หลวงพ่อมองดวงตาเบิกกว้างของคุณอดิศรด้วยความปราณี “โยม ความรักของคนเป็นพ่อเป็นแม่คือพรอันประเสริฐ คือเกราะป้องกันภัยทั้งปวง แต่ไม่ว่าจะรักจะทะนุถนอมสักเพียงใดก็ต้องสุดแล้วแต่เวรแต่กรรมของเขานะ ทุกข์อยู่ที่ใจ สุขก็อยู่ที่ใจ อย่าให้อคติมาบดบังปัญญาของเรา เอาไว้วันหน้าว่างๆโยมมาหาอาตมาสิ จะได้สนทนากันได้มากกว่านี้” ก่อนขึ้นรถ หลวงพ่อหันไปมองร่างสูงใหญ่ที่ค้อมศีรษะลงแสดงความเคารพ “ถวายพระพรบพิตร”

หลวงพ่อจากไปพร้อมดวงตาฉายฉงนของบุคคลที่ยืนส่ง

คุณอดิศัยลอบกลืนก้อนแข็งลงคออย่างยากลำบาก ด้วยญาณบารมีหลวงพ่อรู้ว่าคนๆนั้นเป็นใคร  จากนั้นจึงพยายามหันคอแข็งๆของตัวเองไปหาบุตรชาย “นี่ลูก”

นพรัตน์หยิบตะกรุดจากมือบิดาและส่งต่อ เคอแสนผู้เป็นมหาดเล็กส่วนพระองค์จึงเป็นคนรับส่วนของเจ้าเสือน้อยและตนเองไปเก็บไว้ตามหน้าที่ ก่อนจะเอ่ยลาแล้วแยกย้ายกันกลับที่พัก พร้อมความรู้สึกหนักหน่วงในใจของคนเป็นพ่อเป็นแม่

“ต่าย...” พ่อมองลูกชายเดินตามหลังมาด้วยท่าทีสงบ พลางหลับตาลงชั่วครู่แล้วจึงลืมตาขึ้นหลังปรับอารมณ์ให้นิ่งเย็นดุจสายธาร “ไปอาบน้ำอาบท่าซะก่อนลูก แล้วค่อยมาคุยกัน”

ดอกเตอร์อดิศัยทรุดกายลงบนเก้าอี้รับแขก ยกมือกุมขมับแล้วถอนใจยาว ภายในศีรษะมีแต่ภาพดวงตาสีน้ำทะเลลึกล้ำคู่นั้นจดจ้อง

“เป็นอะไรรึเปล่าคุณ?” ภรรยาแตะเบาๆที่ท่อนแขนพาดอยู่บนที่เท้าแขน “แล้วเรื่องของลูก?”

ผู้เป็นสามีสบดวงตาเต้นไหวระริกของภรรยาคู่ชีวิตแล้วจึงตบเบาๆบนหลังมือขาวอย่างปลอบโยน “ไม่มีอะไรร้ายแรงหรอกคุณประไพ แค่รู้สึกใจหายน่ะ”

ทว่าหลังจากฟังเรื่องราวจากปากบุตรชาย คุณอดิศรไม่ใช่แค่รู้สึกใจหาย แต่รู้สึกเหมือนกำลังจมน้ำ แม้จะมีขอนไม้ให้เกาะแต่กระแสน้ำนั้นยังเชี่ยวกราก บั่นทอนแรงกายแรงใจจนแทบพยุงตัวไม่อยู่ ส่วนคุณหญิงประไพได้แต่หลับตาลงพร้อมน้ำใสๆเอ่อล้นเป็นทาง

เธอรู้ รู้ว่าลูกเลี้ยงได้แต่ตัว หัวใจต้องแล้วแต่เขา แต่ต้องมารู้หลายๆเรื่องพร้อมกันแบบนี้ เธอก็ยากที่จะควบคุมความรู้สึกเสียใจไม่ได้

ลูกรักผู้ชาย

ผู้ชายคนนั้นยังเป็นถึงเชื้อพระวงศ์ใกล้ชิด

และลูกกำลังจะขอไปอยู่ที่นั่น ไปใช้ชีวิตที่นั่น

ดูจากสิ่งที่คิดได้ในตอนนี้ทุกอย่างมีแต่คำว่าอุปสรรค ยากลำบาก แค่คิดก็มองไม่เห็นอนาคตแล้ว เพราะแม้โลกนี้จะหมุนเร็วเปิดกว้างเพียงใด แต่ความรักแบบนี้ยังอยู่ในวงจำกัด แล้วไหนจะต้องเข้าไปอยู่ในรั้วในวัง ขนมธรรมเนียมต่างบ้านต่างเมือง ลูกของเธอจะทนแรงเสียดทานจากสิ่งรอบข้างไหวหรือ แล้วท่านองค์นั้นจะโปรดลูกของเธอไปได้นานสักเท่าไร  เธอเป็นห่วงเหลือเกิน

นพรัตน์เม้มปากมองปฏิกิริยาของบิดาและมารดาอย่างเป็นห่วง นี่เขาเลือกที่จะปิดบังเรื่องการผจญภัยบู๊ล้างผลาญแล้วนะ

ร่างโปร่งทรุดตัวลงคุกเข่าแล้วเข้าไปกราบลงบนตักของบิดาและมารดา จากนั้นจึงโอบกอดเอวมารดาไว้แน่น พร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า

“ต่ายขอโทษที่ปิดบังมาตลอด แต่ไม่ว่าต่ายจะเป็นอะไร อยู่ที่ไหน ต่ายก็รักพ่อกับแม่นะ รักมากด้วย”

แค่คำพูดเท่านี้ก็ทำให้คุณหญิงประไพปล่อยโฮอย่างกั้นไม่อยู่ “น่าตีไหมลูก น่าตีไหม ทำอะไรไม่คิดถึงใจพ่อแม่บ้างเลย แล้วจะไปอยู่กับเขาได้ยังไง แม่ไม่ให้ไปนะ ไม่ให้ไป!” คนเป็นแม่กอดลูกไว้แน่น ไม่ว่าลูกเธอจะเป็นอะไร จะดีจะร้าย ในสายตาของแม่ก็คือลูกอยู่ดี

“เอาเถอะ” เสียงคุณอดิศัยเอ่ยออกมาหลังจากที่สงบใจมองผ่านเรื่องราวที่บุตรชายเล่าให้ฟังอย่างมีสติ มือเหี่ยวย่นลากขึ้นไปแตะกระเป๋าเสื้อที่อก สิ่งขรุขระสะดุดนิ้วภายในนั้นคือพระพุทธรูปองค์เล็กที่หลวงพ่อให้มา  คำกล่าวของหลวงพ่อยังคงก้องอยู่ในโสตประสาท จากนั้นจึงถอนใจเป็นคำรบที่เท่าไรแล้วก็จำไม่ได้ “ถ้าเตรียมพร้อมมาขนาดนี้แล้วก็ไปเถอะ ไปทำประโยชน์ให้บ้านเขาเมืองเขาก็เท่ากับสร้างชื่อให้ประเทศเราเหมือนกัน วางตัวให้เหมาะสมกับฐานะของเรา แล้วก็...ดูแลตัวเองดีๆ บ้านเขาไม่ใช่บ้านเรานะ อย่าไปเดินสุ่มสี่สุ่มห้า เกิดอะไรขึ้นจะลำบาก พ่อแม่อยู่ทางนี้จะช่วยอะไรได้ทันเจ้าต่าย”

“คุณ!” คุณหญิงประไพหันขวับมองสามี ดวงตาแดงก่ำนองน้ำตากล่าวอย่างตัดพ้อ ทว่าคุณอดิศัยเพียงพยักหน้า

ลูกของเขาไม่ใช่เพิ่งคิดจะไปตอนนี้ แต่ลูกเตรียมตัวและเตรียมใจที่จะไปใช้ชีวิตอยู่ที่โน้นมาหลายปี หลายปีที่ลูกชายคนนี้ขัดเกลาตัวเองให้มีประสบการณ์ทางด้านวิชาการและทางสังคมเพื่อส่งตัวเองไปสู่เป้าหมาย  เป้าหมายเพื่อให้ได้เคียงข้างบุรุษผู้นั้น  ผู้กำหัวใจของลูกชายของเขาไปจนไม่เหลือสิ้นซึ่งความลังเลไว้ให้พ่อแม่ได้เหนี่ยวรั้งสักนิด

“พ่อถามอีกนิดเถอะ เห็นเพื่อนคนนั้น เคอแสนใช่ไหมที่เป็นรูมเมทตอนลูกเรียนหนังสือ เขาเป็นเพื่อน?” คุณอดิศัยหรี่ตามองบุตรชายที่ยังกอดเอวมารดาไว้หลวมๆ

“คุณเคอแสน...เขาก็เป็นเพื่อน...แต่เขาก็เป็นนายทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์ด้วยเหมือนกัน”

“หือ...เป็นทหารมหาดเล็กรักษาพระองค์?”

“ครับ...รับใช้ใกล้ชิดมาก อีกคนชื่อนัมทัค พ่อยังไม่เคยพบ”

“อืม...” คุณอดิศัยรับคำในลำคอ สรุปแล้วคือส่งนายทหารคนสนิทมาอารักขาลูกชายเขาตั้งแต่เมื่อสี่ห้าปีก่อนโน้น 

เขาล่ะอยากจะลืมๆเรื่องคนรักของบุตรชายไปเสียจริงๆ



เช้าวันรุ่งขึ้น หลังจากได้บอกเล่าเรื่องราวและได้รับคำอนุญาตจากบิดา นพรัตน์รู้สึกโล่งอกไปมากโข เว้นเสียแต่มารดาที่เดินตาแดงๆมาช่วยเก็บของใช้ส่วนตัวเล็กๆน้อยๆลงกระเป๋า

“เอาไปแค่นี้จะพอหรือลูก ที่โน้นหนาวไม่ใช่หรือ ให้แม่จัดกระเป๋าส่งตามไปอีกไหม?” คุณหญิงประไพมองกระเป๋าเดินทางพียงใบเดียวแล้วใจหาย กังวลกลัวลูกจะไปอยู่ลำบาก ก็ที่นั้นยังไม่ค่อยเจริญ จะหาซื้อเสื้อผ้าของใช้ที่เคยใช้ประจำก็คงไม่ง่ายนัก  น่าจะเตรียมไปให้เยอะกว่านี้อีก

“ถ้าไม่ใช่หน้าหนาวก็ไม่หนาวมากหรอกแม่ แค่เย็นๆ ส่วนทางใต้ของประเทศอากาศเหมือนบ้านเรานี่ล่ะ ร้อน”

แม้บุตรชายจะบอกเป็นนัยว่าไม่เป็นไร แต่คุณหญิงประไพก็ตั้งใจแล้ว ไม่ว่ายังไงก็จะส่งข้าวของพวกนี้ตามไปทีหลังแน่นอน ยังไงเกินก็ดีกว่าขาด

“แม่” นพรัตน์รูดซิบกระเป๋าเรียบร้อยแล้วจึงเข้ามาโอบกอดมารดาไว้หลวมๆ “ไว้ต่ายไปอยู่ทางโน้นจนเข้าที่เข้าทางเมื่อไร ต่ายจะมารับแม่ไปอยู่กับต่ายที่โน้นสักระยะดีไหม ที่โน้นอากาศดี  มีวิวสวยๆให้ถ่ายรูปเยอะมาก  คนเฒ่าคนแก่ที่โน้นชอบไปวัด ไปสวดมนต์กัน แม่เห็นแม่คงชอบ”

คนเป็นแม่ไม่หือไม่อือทำให้บุตรชายเจ็บจี๊ดๆที่อก “หรือให้ต่ายกลับมาเยี่ยมแม่ก็ได้นะ ใกล้ๆแค่นี้เอง นั่งเครื่องสามชั่วโมงก็ถึงแล้ว แม่...”

เมื่อบุตรชายครางเสียงแห้ง คุณหญิงประไพถึงได้พยักหน้าหงึกๆ “อะไรก็ได้ลูก แต่ไปถึงแล้วต้องโทรหาแม่นะ อย่าหายเงียบไปแบบคราวโน้น แม่ใจไม่ดี”

คำตอบของมารดาทำให้นพรัตน์ค่อยยิ้มออก ก่อนจะหอมแก้มมารดาแรงๆ “สัญญาครับ”

เมื่อหิ้วกระเป๋าลงมาชั้นล่างก็พบพี่ชายพี่สาวยืนคอยอยู่ในห้องรับแขก โดยมีบิดานั่งจิบชาอยู่ไม่ห่าง

“พ่อโทรบอกว่าให้มาหาแก แกจะไปทำงานที่ราชอาณาจักรปัญจคีรี ทำไมมันปัจจุบันทันด่วนแบบนี้วะ บอกปุ๊บไปปั๊บ”  พี่ช้างเอ่ยทักยาวเหยียด

นพรัตน์ยิ้มแห้ง “พอดีทางโน้นระบุวันมาแล้ว เลยต้องไปวันนี้น่ะพี่ช้าง”

“แล้วจะไปยังไง พี่ไปส่งที่สนามบินนะ” พี่กวางเดินเข้ามาใกล้ พลางตบไหล่น้องชายเบาๆ

“ไม่เป็นไรหรอกพี่กวาง เดี๋ยวมีรถมารับไปสนามบิน พี่ๆส่งต่ายที่นี่ล่ะ แค่ได้เห็นหน้าก่อนไปก็ดีใจแล้ว”

พี่สาวมาดสุขุมพยักหน้าในขณะที่พี่ชายชักสีหน้าพิกล “แกจะไปทำงานอะไรที่โน้นฮะ ถึงกับมีรถมารับมาส่งขนาดนี้วะไอ้ต่าย”

กระต่ายทำหน้าปั้นยากยกนิ้วเกาขมับสองสามทีก่อนเหลือบมองบิดาซึ่งนั่งอมยิ้มอยู่เฉยๆ “งานเลขานุการน่ะ อาจมีพวกประสานงานทั่วๆไปด้วย แล้วแต่น่ะพี่ช้าง ตอนนี้ยังไม่ชัดเจนในเนื้องานเท่าไรหรอก”

“ไม่ชัดเจน! แล้วแกจะไปอยู่ที่นั้นได้ยังฮะ”

ในขณะที่กำลังจะถูกพี่ชายไล่ต้อนให้กระอักกระอ่วนใจ แม่บ้านก็เดินเข้ามารายงานถึงการมาของแขกที่ทุกคนกำลังรอคอย  เพียงไม่นานก็เห็นชายหนุ่มรูปร่างสันทัดเช่นคนตะวันออกเดินนำร่างสูงใหญ่สะดุดตาผู้คนเข้ามาภายในห้องรับแขก คุณอดิศัยและภรรยาลุกขึ้นถวายคำนับในทันทีทำให้บุตรชายคนโตและบุตรสาวทำหน้าฉงนระคนประหลาดใจ ออกอาการเก้ๆกังๆ เนื่องจากไม่มีใครบอกอะไรไว้ล่วงหน้าเลย

นลินรัตน์ยืนอึ้งไปชั่วขณะ หากสมองยังทำงานปกติ รีบเค้นค้นหาใบหน้าคุ้นตาตรงหน้าในสมองทันที และเพราะเธอทำงานให้บริการนักท่องเที่ยว ต้องเกี่ยวข้องกับผู้คนหลากหลายประเทศ ต้องมีข้อมูลของประเทศต่างๆไว้มากพอสมควร ดังนั้นจึงไม่ยาก ในเมื่อคนตรงหน้าเป็นบุคคลสำคัญระดับบิ๊กของราชอาณาจักรปัญคีรี  พร้อมกับที่ปราโมทย์เองก็ระลึกได้ว่าบุรุษตรงหน้านั้นคือใคร ด้วยยังไงเขาก็อยู่ในกระทรวงการต่างประเทศ ย่อมต้องคุ้นหน้าคุ้นตามาก่อน

หญิงสาวรีบถอนสายบัวพร้อมพี่ชายโค้งกายถวายคำนับอย่างรวดเร็วดูพรึบพรับพิกล จนผู้มีฐานันดรศักดิ์พระยศเจ้านายเอ่ยท้วงไม่ทัน หากก็แย้มสรวลรับแล้วมองไปยังร่างสูงโปร่ง

“คือ...เดี๋ยวให้พ่ออธิบายให้พี่ฟังที่หลัง พอดีมันฉุกละหุกน่ะ” นพรัตน์ยิ้มแหยให้องค์สูงก่อนก้าวเข้าไปยืนเคียงข้าง เตรียมพร้อมออกเดินทาง “พี่ช้างพี่กวาง ต่ายไปนะ แล้วจะโทรมาหาบ่อยๆ”

“ไอ้ต่าย...เดี๋ยว มาคุยก่อน...” คนเป็นพี่ลืมตัวตั้งท่าจะเข้าไปหาน้องชาย แต่ถูกบิดาเข้ามารั้งไว้

“น้องต้องไปแล้วเจ้าช้าง เดี๋ยวค่อยมาคุยกัน” เสียงคุณอดิศัยบอก

กระต่ายมองพี่ชายอย่างลุแก่โทษที่ไม่ได้บอกเล่าอะไรให้ฟังด้วยตัวเอง แล้วจึงหันไปยกมือไหว้ลาผู้ให้กำเนิด

เจ้านรพยัคฆ์ก้มมองใบหน้าขาวเผือดไปเล็กน้อย ความสงสารแล่นริ้วขึ้นกลางอุระ การขอให้คนรักละทิ้งบ้านเกิดเมืองนอน ไม่ต่างกับการขอชีวิตเล็กๆนั้นมาไว้ในอุ้งหัตถ์

ดวงเนตรสีน้ำทะเลนิ่งสงบเคลื่อนไปยังผู้สูงวัยทั้งสอง “เราให้คำมั่นกับท่านได้ว่า เราจะปกป้องและดูแลเขาจนกว่าลมหายใจของเราจะสูญสิ้น และเขาไปเพื่อทำประโยชน์ให้แก่ผู้คนมากมาย ขอท่านภูมิใจในตัวบุตรชายคนนี้ของท่านเถอะนะ”

นพรัตน์เห็นพี่กวางถึงกับยกมือปิดปากเมื่อรับรู้ได้ถึงความสัมพันธ์ของเขากับเจ้านรพยัคฆ์ ส่วนพี่ช้างยืนนิ่งเป็นเป่าสาก คุณอดิศัยและคุณหญิงประไพได้แต่ยืนส่งบุตรชายคนเล็กไปยังโลกอีกใบที่เจ้าตัวต้องลุยเพียงลำพังด้วยหัวใจเบาโหวง


เครื่องบินทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า มองลงไปด้านล่างไม่เหลือผืนดินให้เห็น มีเพียงปุยเมฆขาวลอยปะทะหน้าต่าง ร่างโปร่งถูกองค์สูงใหญ่รั้งไปโอบกอดแนบอุระ และนพรัตน์เองก็เต็มใจซุกหน้าตัวเองลงกับความอบอุ่นแต่แฝงไว้ซึ่งความเข้มแข็งนั้นอย่างเต็มใจ

“กระหม่อมถามหน่อยได้ไหมพ่ะย่ะค่ะ?”

ขนงสีเข้มเลิกขึ้น “ได้ แต่หน่อยหนึ่งนะ”

เดี๋ยวนี้ย้อนเก่ง! นพรัตน์นึกเหน็บอีกฝ่าย “ทำไมถึงทรงมารับหม่อมฉันล่ะพ่ะย่ะค่ะ เพราะกระหม่อมคิดกว่าอีกสักพักก็จะบินไปอยู่แล้ว”

ชายหนุ่มมองดวงเนตรสีฟ้าเลื่อนกลับมาจ้องใบหน้าตัวเอง ท่าทีเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรอย่างหนัก ริมโอษฐ์เม้มเข้าและคลายออกหลายครั้ง และถ้าตาไม่ฝาดเขาเห็นพระปรางมีสีเข้มขึ้น

“เพราะเราไม่รู้ว่าอีกสักพักของเธอน่ะเมื่อไร เลยต้องมารับอย่างไรล่ะ” สุรเสียงเข้มขึ้นพร้อมๆกับที่ร่างโปร่งเห็นแววไหวระริกในดวงเนตร

“ก็ไม่เห็นจะทรงอยากรู้นี่ ไม่เคยถามสักคำ” นพรัตน์หรี่ตามองเจ้าเสือน้อยปั้นพักตร์กลบความรู้สึกภายใน คอยดูเถอะ จะง้างโอษฐ์ให้พูดให้ได้เลย

ทว่าเป็นแค่กระต่ายแต่ริอาจทำเจ้าเล่ห์กับเสือร้าย แค่เจ้านรพยัคฆ์ชำเลืองมาปราดเดียวก็รู้ว่าอีกฝ่ายต้องการจะแกล้งพระองค์  หากองค์สูงใหญ่กลับถอนปัสสาสะยาว ปลายหัตถ์ยกขึ้นบีบแก้มขาวๆเล่น  ถ้าเป็นเรื่องหัวใจ พระองค์ยอมให้คนๆนี้หมดแล้ว

“อยากรู้สิ เราอยากรู้ทุกสิ่งทุกอย่างของเธอเสมอ แต่เราก็จำต้องคอย และเราอยากให้เธอใช้เวลาที่ได้ร่ำเรียนทบทวนความตั้งใจนี้อีกครั้ง เมื่อเวลาอันสมควรมาถึง เราจะเคารพการตัดสินใจของเธอ”

“แต่พระองค์ก็เสด็จมา” นพรัตน์มองหัตถ์ใหญ่กอบกุมมือเขาเข้าไปจุมพิตหนัก

“ใช่ เราคิดว่าเราคอยได้ เราคิดว่าเราใจกว้าง  เพราะเรารู้ เรามั่นใจว่าเธอจะเลือกเรา  แต่...มันไม่เป็นไปตามที่เราคาดการณ์ไว้ เราคิดว่าเธอเรียนจบแล้วคงจะอยู่สะสางงานทางนี้ไม่กี่เดือน แต่เกือบครึ่งปีเธอก็ยังไม่เดินทางเสียที มันทำให้เรารู้สึก เราไม่เคยกลัวอะไรเท่านี้มาก่อน”  ดวงเนตรสีน้ำทะเลนิ่งมองปลายจมูกเชิดรั้นเงยขึ้นราวกับรอคอย “เธอช้านัก ช้าจนเรากลัวว่าเธอจะเปลี่ยนใจ”

“ไหนว่าให้กระหม่อมเลือกได้” นพรัตน์ใจเต้นตึกตัก

“เราเปลี่ยนใจแล้ว เหลือแค่ตัวเลือกเดียวคือไปกับเรา” เจ้าเสือน้อยแย้มสรวลเจ้าเล่ห์ก่อนจะจุมพิตพวงแก้มแดงเรื่อหนักๆ

“พระองค์ใจดำ ทั้งๆที่รู้ว่ากระหม่อมตั้งใจจะทำอะไร แต่ก็ไม่เคยออกโอษฐ์ชวนสักคำ ตั้งสี่ห้าปีเชียวนะพ่ะย่ะค่ะ ไม่ทรงคิดบ้างหรือว่ากระหม่อมคิดทางหนีทีไล่จนหัวแทบระเบิด ถ้าพระองค์ไม่เห็นด้วยที่กระหม่อมจะมาอยู่ที่นี่”

“ก็เธอไม่เคยขอตรงๆกับเรานี่”

นพรัตน์ดันตัวออกจากอ้อมพาหาพลางเม้มริมฝีปากเข่นเขี้ยว “หายกันนะ”

เจ้าเสือน้อยสรวลเบาๆก่อนจะรวบร่างโปร่งเข้ามาไว้ในอ้อมอุระอีกครั้ง เสียงกระซิบกระซาบดังขึ้นเป็นระยะจนกระทั่งเครื่องบินตีวงเตรียมเข้าสู่การร่อนลงบนพื้นดินในอีกไม่กี่อึดใจ

เทือกเขาสูงเบื้องหน้าถึงแม้จะเต็มไปด้วยอันตรายร้อยแปด แต่ลึกลงไปนั้นยังมีผู้คนมากมายที่ใช้ชีวิตอยู่บนความยากแค้นของธรรมชาติ ทว่าอัดแน่นไปด้วยวัฒนธรรมขนบธรรมเนียมประเพณีที่คล้ายหยุดนิ่งเช่นหลายร้อยปีก่อน ในขณะที่โลกภายนอกหมุนไปทุกวัน เป็นภาระของผู้ปกครองบ้านนี้เมืองนี้ว่าจะดำเนินนโยบายการปกครองไปในทิศทางใดเพื่อให้เกิดความสมดุล ไม่มากและไม่น้อยเกินไป ไม่ตึงและไม่หย่อนเกินไป  ไม่ง่าย...

“ถึงบ้านของเราแล้ว”


จบ




ข้อความจากพี่สาเกจ้า :  สวัสดีค่ะ จบแล้วค่ะ^___^  คิดว่าตอนจบนี้หวานพอรึเปล่าคะ 5555555 คนเขียนรู้สึกน้อยไป กำลังเขียนตอนพิเศษหลังจากเหตุการณ์ในเรื่องต่ออยู่ค่ะ  จะได้รู้ว่ากระต่ายน้อยของเราเมื่อไปอยู่ที่โน้นแล้วจะดำเนินชีวิตยังไง และเจ้าเสือน้อยจะหวานได้ขนาดไหน อยากจะขยายความเหตุการณ์ในเรื่องอีกซักหน่อย  มาดูว่ากระต่ายจะพลิ้วได้ขนาดไหน แอบกระซิบว่าน่ารักอะ
ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนนะคะ กำลังใจช่วยได้จริงๆค่ะ ไม่ว่าจะผ่านอะไรมา ไม่ว่าเราจะรู้จักหรือไม่รู้จักกันเป็นการส่วนตัว แต่น้ำใจจากเพื่อนๆก็สามารถช่วยคนที่กำลังเครียดได้มากโข หรือยามต้องการกำลังใจ  ขอบคุณจริงๆค่ะ

ข้อความจาก takuya : ขอบคุณทุกคนที่ติดตามอ่านงานของพี่สาเกนะคะ  เเล้วก็ขอบคุณที่มาบวกเป็ดให้จ้า >_<

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: LimousinX9 ที่ 07-10-2013 10:24:07

กรี๊ดดดทำไมจบเร็วจัง  ....   นึกว่าจะอ่านได้ยาวๆ  แต่ยังไม่ได้อ่านจบเลย แว๊บไปอ่านก่อนนะ +.+

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 07-10-2013 10:44:30

ตกใจจจจจแบบเห็นอัพแล้วเขียนว่าจบ
แต่คือหวานอะ เจ้าเสือน้อยนี่ยังหวานเสมอ
นิยายเรื่องนี้แบบดีมากจริงๆชอบมากๆ รอตอนพิเศษค่า

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 07-10-2013 10:48:55

เจ้าเสือน้อยก็ไม่ได้อะไรกับต่ายมาก แค่ก็บินมารับถึงที่
แล้วก็แค่ถ้าที่บ้านต่ายไม่ให้ไปก็จะจับใส่กะสอไป แล้วก็ใจกว๊าง กว้างให้ต่ายเลือกได้ด้วย
แต่บังเอิญช้อยส์มีแต่เจ้าเสือน้อยแค่นั้นเอง 55555

จบแล้ว คงจะคิดถึงแย่เลย
หลงรักเรื่องนี้เข้าจังๆ รออ่านตอนพิเศษนะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 07-10-2013 11:07:29

จบเร็วไปไหนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ยังดีที่มีตอนพิเศษนะ

ว่าแต่พระองศ์คะอดใจรอต่ายน้อยไม่ได้เลยเหรอคะ ถึงมารับถึงที่เลย 55555

บอกตรงๆค่ะว่าหลงรักเรื่องนี้มาก คนเขียนใช้ภาษาได้สวยมากค่ะ > w <

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: Little_Devil ที่ 07-10-2013 11:08:50

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเขินๆ ทั้งๆ ที่ในเรื่องเจ้าเสือน้อยก็ไม่ใช่คนหวาน(และทั้งเรื่องก็หาความหวานแทบไม่เจอ)
แต่อ่านแล้วนั่งยิ้มเขินอยู่คนเดียวจนจบตอน
รอตอนพิเศษค่ะ ขอรีเควสตอนพี่ช้างมาเยี่ยมน้องต่ายที่ปัญจคีรีได้มั้ย ท่าทางจะฮา
เพราะพี่ช้างแกออกแนวรักน้องหวงน้องแบบห่างๆ (ประมาณว่าแอบหวงแอบห่วงโดยไม่แสดงออก)

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: withmeto_PJ ที่ 07-10-2013 11:23:49

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด จบเร็วมากเลย เรายังอยากจะอ่านต่ออีกเรื่อยๆๆๆๆ
ใจหายมากๆเลยค่ะ เราชอบเรื่องนี้มาตั้งแต่แรกแล้ว รอติดตามตลอดเลย
ผลงานของคุณสาเกนี่สุดยอดมากๆเลย ชอบมากค่ะ
แล้วก็ปย.นี้ “เราให้คำมั่นกับท่านได้ว่า เราจะปกป้องและดูแลเขาจนกว่าลมหายใจของเราจะสูญสิ้น และเขาไปเพื่อทำประโยชน์ให้แก่ผู้คนมากมาย ขอท่านภูมิใจในตัวบุตรชายคนนี้ของท่านเถอะนะ”
อ่านแล้วขนลุก น้ำตาคลอเลย ฮือออออออออออออ
ยังไงก็แล้วแต่รอตอนพิเศษอย่างใจจดใจจ่อเลยนะคะ จะรออ รอออ รออค่าา

ขอบคุณมากๆๆสำหรับนิยายดีๆแบบนี้

 :กอด1: :กอด1: :pig4: :pig4: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 07-10-2013 11:29:16

จบแบบไม่ทันตั้งตัวเลยค่ะ แต่ก็สมบูรณ์ในเรื่องราวทั้งหมดเนอะ
ตอนนี้ก็ขอรอตอนพิเศษ หวานๆ น่ารักๆนะคะ

ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้คุณสาเก ตลอดไปค่ะ >_<

ขอบคุณ คุณ takuya ด้วยค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: Sarnaka ที่ 07-10-2013 11:43:08

ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ  สมัครมาเพื่อจะเม้นเลย
จบซะแล้ว  ขอบคุณนะคะ :pig4:
เจ้าเสืออบอุ่นมากๆเลย มีแอบทนรอไม่ไหวด้วย :o8:
ต่ายน้อยน่ารัก มั่นคงกับท่านเสือมากๆ อบอุ่นจัง
รอตอนพิเศษนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 07-10-2013 11:45:12

จยแล้ว แต่รอตอนพิเศษจ้า
หวานละมุน อุ่นใจไปพร้อมต่าย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: bobby_bear ที่ 07-10-2013 11:47:33

สนุกมาก ๆ เลยครับ

ตอนที่เสือน้อยพูดว่า เรามารับกลับบ้าน
น้ำตาซึมเลย มันตื้นตันอ่ะ แบบสิ่งที่ต่ายรอคอยมาถึงแล้ว

หวานน้อยไปจริง ๆ แหละครับ เข้าใจว่ามันจะยาวและทำให้เรื่องดูโหลงเหลงรึเปล่าถ้าหวานอย่างเดียว
แต่ชอบพระเอกของคุณสาเกทุกเรื่องเลย พระเอ๊ก พระเอก

รอตอนพิเศษนะครับ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 07-10-2013 11:52:48

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[  เกาะขอบจอรอตอนพิเศษค่ะ อยากติดตามว่าต่ายไปอยู่บ้านเสือน้อยแล้วเป็นไรบ้าง

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: มะมะมะหมิว ที่ 07-10-2013 12:02:24

ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะที่มาแต่งให้เราอ่านนนน  :pig4: :L1:

ไม่อยากให้จบเลย แงงงงงงงงงงงงง *กรีดร้อง*  :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 07-10-2013 12:06:15

ห้าปีผ่านไปไวเหมือนโกหก
ขำน้องต่ายจัดกระเป๋ารอ นี่ถ้าท่านเสือน้อยไม่มารับก็กะจะไปเองเลยใช่ไหม

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 07-10-2013 12:08:57

ฮือออ
จบแล้วเหรอ ชอบเรื่องนี้อะ
จะรออ่านตอนพิเศษนะคะ อิอิ
ขอบคุณพี่สาเกที่เขียนนิยายสนุกๆมาลงให้ได้อ่านน้าาา

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 07-10-2013 12:09:53

ว้าาาา จบซะละ ขอบคุณมากๆจ้า

+1+เป็ดสำหรับเรื่องดีๆที่นำมาให้อ่านจ้ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: Also ที่ 07-10-2013 12:10:29

จบซะแล้ว เรื่องนี้เขียนดีมากๆเลยค่ะ ภาษาที่ใช้ลื่นไหลดีมาก

รักกระต่าย รักเจ้าเสือน้อย  รักคนเขียนนะคะ

จะรอตอนพิเศษค่ะ ^_____^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 07-10-2013 12:19:46

ทำไมจบไวจังเลย ยังไม่ทันหวานกันเลย  :ling1:
ยังไม่รู้เลยว่าเจ้าเสือน้อยปราบกบฏยังไง

เป็นเรื่องที่สนุกมากๆ ยังไม่อยากให้จบเลย
แต่ไม่เป็นไรค่ะ รอตอนพิเศษ

เรื่องนี้จะมีรวมเล่มไหมคะ ชอบมากจริงๆ  :man1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 07-10-2013 12:45:30

นึกถึงเรื่องทวิภพขึ้นมานิดนึงตอนที่นางเอกต้องลาแม่ไปอยู่กะพระเอกในอีกภพนึง ใจจะขาด   :mew2:

กระต่ายน้อยทำเราน้ำตาไหลเลย  :mew6:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 07-10-2013 12:51:45

ขอตอนพิเศษแบบชุดมหญ่เลยน่ะคร่า :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 07-10-2013 13:16:02

ชอบเรื่องนี้มากๆเลย
เจ้ากับกระต่ายรักกันมั่นคงมาก อบอุ่นดีจัง
อยากอ่านตอนพิเศษมากๆ
 :pig4: คุณสาเก กับจขกทค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 07-10-2013 13:45:08

จบไวจังเลย รอตอนพิเศษ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: cho_co_late ที่ 07-10-2013 13:57:57

อ่านแล้วน้ำตาคลอเลย ซึ้งมากๆ
เป็นเรื่องที่ใช้คำได้สวยมากๆ อ่านได้ลื่นไหลไม่สะดุดเลย นับถือพี่สาเกจริงๆค่ะ :call: :call:
ตอนพิเศษนี้ขอหวานๆเลยนะคะ ฮ่าๆๆๆ :m3: :m1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 07-10-2013 14:06:15

จบไม่เคลียนะเนี้ย อยากเห็นตอนพิเศษคะ บ้านเมืองที่ค่อยๆเปลี่ยนแปลงไป

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: pure_ka ที่ 07-10-2013 15:21:30

ทั้งหวานและอบอุ่น  ดีใจกับคนทั้งคู่ด้วย 
แอบอยากเห็นงานแต่งงานที่ปัญจคีรี ว่าจะสวยงามขนาดไหน

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 07-10-2013 15:30:55

เพิ่งเข้ามาเจอขออ่านตอนจบก่อน    :m5: :m5: ขอบคุณ  คนเขียนมากมาย แต่จบเร็วไปหน่อย ขอตอนพิเศษเยอะๆนะ :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 07-10-2013 15:46:04

ไม่อยากให้จบเลย :ling1:
รออ่านตอนพิเศษนะคะ  :impress2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 07-10-2013 16:00:03

เอ๊ย ตกใจมากเลยที่มันเป็นตอนจบแล้ว
เพราะจากเนื้อหาตอนที่แล้วคิดว่าน่าจะมีอีกซักสองตอนถึงจะจบได้
อ่านเรื่องนี้แล้วอยากให้มันเป็นเรื่องยาวกว่านี้ ยังอยากอ่านไปเรื่อยๆ
แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ รออ่านตอนพิเศษหลายๆตอนนะคะ :m13:

"""""""""""""""""""""""""""""
คิดไว้ว่ากระต่ายต้องบุกประเทศเข้าไปป่วนองค์เสือน้อย
ไม่คิดว่าองค์เสือน้อยจะมารับกระต่ายเองเพราะทนไม่ไหว
“เรามารับกลับบ้าน” อ่านแล้วกรี๊ดเลยเจอประโยคนี้เข้าไป
รู้สึกใจหายไปกับคุณพ่อคุณแม่กระต่ายมาก
แต่ชอบที่องค์เสือน้อยให้คำสัญญาจัง ฟังแล้วเขินแทนกระต่าย
ปล. น่าจะมีภาค2 ตอนกระต่ายป่วนปัญจคีรี :laugh:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: loverken ที่ 07-10-2013 16:08:31

รักนี้มั่นคง.... :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: AGALIGO ที่ 07-10-2013 16:16:52

จบได้ดี---มีเหตุมีผล
ไม่ใช่แค่เรารักกัน---รักกัน
แต่ไปทำงานเพื่อส่วนรวมด้วย
อ่านเรื่องนี้ได้ครบทุกอารมณ์เลย
ทั้งสุข---ซึ้ง---ตื่นเต้น---ผจญภัย---เสียสละ

ขอบคุณคนแต่งและคนโพสมากๆนะ

+ เป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: silverspoon ที่ 07-10-2013 16:22:22

น่าีััรักมาก อบอุ่นเว่อร์ อยากอ่านตอนพิเศษว่าไปอยู่ที่นั่นแล้วจะเป็นไงจังเลย :ling3:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: PEE-Pooh ที่ 07-10-2013 16:30:48

แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 :a5:
ทำไมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ทำไมถึง จบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

*ทึ้งหัว*
 :serius2:
ยังอยากอ่านความหวานต่ออยู่เลยค่าาาาาาาาาาาาาาาา
ฮือออออออ รอตอนพิเศษ ขอบแบบหลายๆตอนนะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: SuSaya ที่ 07-10-2013 18:00:36

เจ้าเสือน้อยชัดเจนจนชื่นใจแทนต่าย...ในที่สุดก็พูดคำเอาแต่ใจออกมาแล้ว
น่าสงสารที่บ้านต่ายเหมือนกัน ต้องมารับรู้เรื่องทำใจยากพร้อมกันหลายๆเรื่อง แล้วยังไม่มีเวลาให้เตรียมใจอีก โชคดีที่ไม่คิดขัดขวาง
อยากได้ตอนพิเศษจังเลยค่ะ โลภมากไปมั้ย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 07-10-2013 18:10:51

จบแล้ววววว ฮืออออๆ ขอตอนพิเศษเพิ่มอีกค่า  :hao5:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 07-10-2013 18:37:11

ตอนที่เห็นว่าตอนจบแล้ววใจหายแวบบบเลย ค่อยอ่านกลัวหมด อ่านมาถึงตอนท้ายแล้วบอกว่ามีตอนพิเศษด้วย กรี๊ดดดเลย รู้สึกว่ายังอ่านไม่จุใจเลย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 07-10-2013 19:09:11

ความรู้สึกแรกคือ จบแล้วเหรอ อยากอ่านช่วงเวลา5ปีที่ผ่านมา
ความรู้สึกต่อๆมาคือ อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ
อยากบอกว่าประทับใจในเนื้อเรื่องทุกตอนในเนื้อหาทุกบทความ ท่ามกลางสงครามแต่รู้สึกอบอุ่นมากมาย
ความรู้สึกสุดท้าย อยากได้เป็นหนังสือมากมาย
ปล.รอตอนพิเศษ รอๆๆๆๆๆ
ปล.ความรู้สึกรอคอย อยากอ่าน เมื่อไหร่จะมาต่อขอมอบให้กับเรื่องนี้เลย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: jeaby@_@ ที่ 07-10-2013 19:10:47

เลิศที่สุด จบเเบบงดงาม เเต่ขอตอนพิเศษยาวๆๆๆๆเลย
รักเรื่องนี้ ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: chompoonut139 ที่ 07-10-2013 19:17:11

อ่านไปเขินไป ฟินมากๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 07-10-2013 19:25:18

สนุกมากจ้า  รออ่านตอนพิเศษจ้า

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: uri uri ที่ 07-10-2013 19:46:51

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก
อ่านไปกริ๊ดไปขอบอกขอบอก
กริ๊ดดดดดดดดดดดดด
เขาจะเอา  จะเอาๆๆๆๆๆๆ
อยากได้หนังสือเรื่องนี้  :impress: :impress:
ชอบมากๆๆ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
ขอบคุณสุดๆสำหรับนิยายน่ารักๆ   o14 o15 o14 o15

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 07-10-2013 20:48:57

โอ๊ย.....อยากโวยวายมากมาย...เปิดมาอยากเห็นน้องต่ายบู๊ล้างผลาญบ้าง
จบซะแล้ว...เอาตอนพิเศษมาเยอะ ๆ เลยนะคุณสาเกที่รัก.........
เอาให้หวานเหมือนสาเกเชื่อมเลยนะจ๊ะ... :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 07-10-2013 21:10:54

อ่า ยังอ่านไม่ทันเลย

จบซะละ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: MaRiTt_TCL ที่ 07-10-2013 21:18:27

อ๋อย จบเร็วจัง
มีความรู้สึกมากมายที่มีต่อเรื่องนี้
สนุกมาก เราได้สาระดีๆจากเรื่องนี้มากเลย
อ่านแล้วมีความรู้สึกเหมือนกับว่าเราจะรู้จักความรักในอีกมุมนึงดีขึ้น ชอบเรื่องนี้มากค่ะ ^^
รอตอนพิเศษนะคะ ^^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 07-10-2013 21:55:26

ขอบคุณที่เขียนเรื่องราวดีๆ ค่ะ
รอรวมเล่มนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: kataiyai ที่ 07-10-2013 22:00:54

จบไวจัง :pig4:
ขอตอนพิเศษได้มั๊ยคะ :impress2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: Heisei ที่ 07-10-2013 22:02:46

ใจหายแวบเลย  จบแล้วหรอคะ :sad4: :sad4:
ชอบนิยายเรื่องนี้มาก  เป็นนิยายที่ดีที่สุดเรื่องนึงที่เคยอ่านทีเดียว
รู้สึกถึงความอบอุ่น ความผูกพันของตัวละครมากๆ
สื่ออารมณ์ของทุกตัวละครได้ลึกซึ้งมากเลยค่ะ  ไม่ว่าจะเป็นอามรณ์รัก ห่วงใย หรือแม้กระทั่งความอาลัยอาวรณ์ของพ่อแม่

ขอบคุณสำหรับนิยายที่ดีมากๆเรีื่องนี้นะคะ

จะรอตอนพิเศษแสนหวานอย่างใจจดใจจ่อเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: Yttrium92 ที่ 07-10-2013 23:11:36

กรี๊ดดดดด จบแล้วหรอ ง่า....
แอบรู้สึกว่ามันสั้นเหมือนกันเนอะ จะรอตอนพิเศษเน้อ


เสือน้อยมารับด้วยตัวเองเลย  :ling1:
ต่ายออดอ้อนมากมาย ---- น่ารักอ้ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: GimNgek ที่ 08-10-2013 01:19:14

รอค่ะ สนุกมากเลย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: michiri.sama ที่ 08-10-2013 01:53:21

อบอุ่นกันจนหยดสุดท้าย >___<
เป็นเรื่องที่เราอ่านแล้วมีความสุขมากค่ะ จะบู๊ก็บู๊กระจาย จะหวานก็ชวนให้อมยิ้มตลอด

รอตอนพิเศษนะคะ ♥

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 08-10-2013 03:13:48

จะรอตอนพิเศษ อยากฟังคำเล่าจากเจ้าอาวาส อยากรู้ต่อไปเรื่อยๆ

น้ำตาไหล มันตื้นตันมากๆTT

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: Bluevember ที่ 08-10-2013 05:01:19

 :mew1: โอ้ยยย เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินเวลาเขารักใครทีนี้ มันช่างอ่อนหวาน ลุ่มลึกจริงๆ ชอบการบรรยาย และ บรรยากาศของเรื่องจัง ดูเป็นผู้ใหญ่ หวานๆ อุ่นๆ รอตอนพิเศษนะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 08-10-2013 09:54:06

อยากได้ตอนพิเศษสุดๆอ่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 08-10-2013 10:33:39

ขอหวานอีกๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 08-10-2013 12:40:50

เสือน้อยหวานนะ  รอตอนพิเศษค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 08-10-2013 14:58:49

อยากให้มีภาคต่อจัง
สนุกมากเลยค่ะ
ภาษาสวยมากอ่ะ ชอบๆ :)

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 08-10-2013 16:58:43

 อบอุ่นดีจังค่ะ นิยายเรื่องนี้...เนื้อเรื่องสั้นกระชับไปหน่อย แต่ความอบอุ่น หวานซึ้งเต็มร้อย

อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆเลยล่ะค่ะ ภาษที่ใช้ในเรื่องก็ลื่นไหล ถึงจะมีคำผิดบ้างเล็กๆน้อย

แต่ถือว่าเยี่ยมเลยล่ะค่ะ o13

ปล.ขอบคุณสำหรับนิยายที่อ่านไปอมยิ้มไปเรื่องนี้นะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 08-10-2013 17:29:14

แพ้ความน่ารัก
อ่านไปก็เขินไป
บอกตรงๆว่าไม่อยากให้จบเลย
แต่ยังดีที่จะมีตอนพิเศษต่อ
รอคอยความหวานของเจ้าเสือน้อย กระต่ายคงตัวบิดเป็นเกลียวเพราะความเขิน (แค่จิ้นก็ฟินแล้ว อร๊ายยยยยยย)

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: t152_rakjai ที่ 08-10-2013 17:53:59

กรีดดดดดดดดด  จบแล้วหรอค่ะอยากอ่านอีก :katai2-1: :katai2-1:

รอตอนพิเศษค่ะ รักคนเขียน :L1: :L1: :L1:

และขอบคุณคนโพสด้ายที่เอานิยายดีๆมาให้เราได้อ่านน่ะจ๊า :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 08-10-2013 18:45:35

สนุกมากๆเลย :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: DZiik ที่ 08-10-2013 19:25:22

ตอนพิเศษ  ตอนพิเศษ  ตอนพิเศษ   
:katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: poose ที่ 08-10-2013 19:46:16

 :monkeysad: ไม่อยากให้จบเลย
ยังมีเรื่องราวอีกหลายอย่างที่ยังมี
อย่าง 5 ปีที่ผ่านมาของกระต่ายกับเสือน้อย
กับ เรื่องราวอีกเยอะแยะ
เสียดาย ฮือออออออ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 08-10-2013 22:15:37

เพิ่งมาอ่านก็ตอนจบเลย ^^
จบได้ละมุนมากค่ะ รับรู้ถึงความรู้สึกของทุกๆตัวละคร
แล้วจะย้อนอ่านตั้งแต่ต้นเรื่องค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: jungjiyoo ที่ 08-10-2013 22:51:52

มาลงชื่อไว้ในฟิคประวัติศาสตร์ อิอิ อ่านตอนแรกก็ชอบมากแล้ว
กระต่ายน่ารักกกก

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: evilbluesky ที่ 09-10-2013 00:05:23

 :hao7: อ้ากๆ อ่านรอบเดียวจบเลย เป็นเรื่องที่ประทับใจมากๆ :-[

ชอบเสือน้อยกับน้องต่ายมากๆๆ  ขอบคุณไรเตอร์สำหรับนิยายดีๆน่ะค่ะ

ต่อไปก็นับวันรอ ตอนพิเศษ คิคิ ขอตอนพิเศษหวานๆสักชุดน่ะค่ะ :impress2: o13

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: LoveAholic ที่ 09-10-2013 00:30:20

 :impress3:    จบแล้วว อยากกรีดร้อง ไวป๊ายยย อยากอ่านอีก ฮืออ..ชอบมว๊ากก
เสือน้อยกับกระต่าย รักกันได้จับใจจริงๆ แม้จะไม่มีคำรัก แต่แค่คำว่า "เรามารับกลับบ้าน"
ตอนอ่านรู้สึกตื้นตัน  รู้สึกดีใจสมหวังไปกับกระต่าย อินมากๆ อะ    :-[
กราบขอบพระคุณ คนแต่งและคนโพสต์ สำหรับนิยายหวานละมุนละไมแบบนี้

ปล.1 รอตอนพิเศษด้วยใจจดจ่อ
ปล.2 รอรวมเล่มนะค๊าาา ได้โปรดทำเถิด  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: dark-soleil ที่ 09-10-2013 08:49:45

รักคนเขียน...รักเรื่องนี้ เราชอบที่เรื่องดำเนินไปเรียบๆ สบายๆ จนคนอ่านมีความรู้สึกว่าอยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ...

ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมาให้ได้อ่านค่ะ

จะรอตอนพิเศษนะคะ  :L1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: nemesis ที่ 09-10-2013 10:38:26

เรื่องนี้สนุกมาก เดียวจะรอตอนพิเศษนะคับ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: nutty2554 ที่ 09-10-2013 12:52:08

เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ประทับใจมากค่ะ
ไม่หวือหวา  ไม่หวานหยด  แต่มีความอุ่นนวลเพิ่มขึ้นมากเรื่อยๆ
อ่านแล้วเหมือนได้เดินทางไปกับต่าย สู่ดินแดนที่เต็มไปด้วยวัฒนธรรม
ยามอากาศหนาว ก็รู้สึกไปด้วย ยามตื่นเต้นก็ลุ้นระทึก
องค์เสือน้อยเองให้บรรยากาศสมเป็นราชวงศ์และทหาร เด็ดขาด นิ่ง แต่ในขณะเดียวกัน
ก็ให้ความรู้สึกถึงชายหนุ่มที่ต้องการความรัก ความสดใส จากกระต่ายแสนซนผู้เฉลียวฉลาด
ชอบที่กระต่ายไม่หวานแหวว แต่กลับรู้หลบหลีก เอาตัวรอด และมุ่งมั่น
พอๆ กับชอบองค์เสือน้อยที่ต้องการ เรียกร้อง แต่ไม่โอ๋ เอาแต่ใจ

ตอนสุดท้ายที่มารับกลับ "บ้าน"  น่ารักค่ะ น่ารักมาก ๆ อ่านแล้วซึ้ง เขิน
ครอบครัวของต่ายอยู่ในวงการฑูตทั้งหมดอยู่แล้ว ไม่ยากที่จะคุ้น และนึกออกเองโดยต่ายไม่ต้องแนะนำเลย

ปล. ตอนเดินทางกลับ บนเครื่องบินหวานมากกกกก

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: chococake ที่ 09-10-2013 14:24:03

ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆ ให้เราได้อ่านค่ะ ^^
อ่านเรื่องนี้แล้วได้รู้จักคำราชาศัพท์เยอะเลย ฮ่าๆๆ 
คำไหนที่ไม่รู้ความหมายของเปิดเน็ตหาสนุกดีค่ะ
ชอบมากจริงๆ  รออ่านตอนพิเศษนะคะ  :o8:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: gumrai3 ที่ 09-10-2013 16:58:40

ในที่สุดต่ายน้อยก็ไดัอยู่กับเสือน้อยแล้ว ชอบเรื่องนึ้สุดๆเลยค่ะอ่นคล่อง ีทุกแบบ
บวกเป็ดคะ
อตอนพิเศษนะ
 o13 o13
อิอิ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 09-10-2013 20:46:35

แอบฮาคุณพี่ทั้ง2ช็อค คุณน้องปิดเงียบ
และคำพูดเสือน้อยก็ช่างชวนให้อิจฉาต่ายน้อยเสียจริง
เรื่องนี้สนุกมากเลยค่ะ จะรอตอนพิเศษและหวังว่าจะได้เจอกันในเรื่องราวอื่นอีกนะคะ


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 09-10-2013 21:45:30

สนุกมากค่ะ เขียนได้ดีจริงๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 12-10-2013 06:10:35

โอยยยย
อ่านเรื่องนี้จบตอน 06.06 น.
คือแบบว่า ปริ่มมาก ตื้นตันมาก เขินมากอะไรมาก
แทบทุกประโยคหวานของเจ้าเสือน้อยคือจำได้

ที่นี่เราปล่อยให้หัวใจนำทาง,, โดนไปหนึ่งดอก
อะไรที่ทำให้หาได้ได้ตอนนี้ก็จะหา พอถึงเวลาที่ไม่มีขอให้อดทน,, นี่จิกหมอนไปอีกที
ลำบากเธอแล้วนะ ยังอยากอยู่ที่นี่อีกไหม,, ตาค้างนอนไม่หลับ
กับเรายังต้องเป็นความลับอีกเหรอ,, โฮวววว อ้อนไปไหนนนน
เรามารับ,, นี่ขั้นสุดดดด พยักหน้ารัวๆว่าไปปปปปป

ฮืออออ
ชอบมากอ่ะ เจ้าเสือน้อย กับกระต่ายน้อยยยยย
ในที่สุดก็ได้กลับบ้านไปอยู่ด้วยกัน คือฟิน

ขอบคุณที่เอามาให้อ่านนะคะ
ปริ่มมากจริงๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: hibatsumoe ที่ 12-10-2013 21:06:03

ชอบกระต่ายมากเลยค่ะ
อ่านแล้วรู้สึกเหมือนว่า บางทีไม่ต้องพูดก็เข้าใจกัน ><
ดูทันกันดี
ขอตอนพิเศษเถอะนะคะ
ถ้าไม่รบกวนเกินไป
^^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 13-10-2013 05:24:04

หวานละมุนกันจริงๆ เจ้าเสือน้อยกับกระต่าย
แต่รอตอนพิเศษหวานๆ กว่านี้อีก  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 13-10-2013 11:04:19

รออ่านตอนพิเศษนะคะ อยากรู้แบบว่า after that อ่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: jeaby@_@ ที่ 13-10-2013 13:16:01

อยากอ่านตอนพิเศษมากคร้าาาา
รอค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: Niinuii ที่ 13-10-2013 22:03:30

อ่านรวดเดียวจบ :hao5:
ไม่อยากให้จบง่าาาาาาาาาาาาาา
ขอบคุณสำหรับนิยายนะค่า

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: wargroup ที่ 14-10-2013 07:07:41

ที่สุดของความประทับใจ ชอบมหาชอบ สนุกวางไม่ลง หยุดไม่ได้ และทำให้เขินมากๆ มือปิดหน้าบ้าบออยู่คนเดียว
นำเสนอความผูกพันของหัวใจได้ลึกซึ้ง สัมผัสได้เลยถึงความรักที่แข็งแกร่ง หัวใจที่แข็งแรงของสองคน
โครงเรื่องเด็ดดวงจริงๆคุณ มันส์มาก ดีเทลล์ต่างๆเป๊ะทุกเม็ด อุปสรรคอะไรจะใหญ่หลวง(แบบหลวงจริงๆ)ขนาดนี้
ตัวละครน่าหลงใหลที่สุด...นพรัตน์ยอดเยี่ยม เหมาะสมในทุกๆทาง แน่วแน่ มุ่งมั่น วางแผนชีวิตดี๊ดี
และพระองค์ท่าน...ก็ทรงกวนพระบาทได้น่ารักและหวานมากกระหม่อม เท่ห์มากกก พระเอกมากกก
บทสุดท้ายน่าชื่นชม การเฉลยทุกอย่างขมวดปิดตอนจบ คลาสสิคมาก (เวย์แบบกระผมร้อยตร.โทฯ...) ได้ใจคนอ่านทุกครั้ง พูดเลย
เพราะมันไม่ใช่ง่าย ที่จะทำให้คลายปริศนา พร้อมๆไปกับสร้างความรู้สึกเต็มตื้นแบบสุดๆ ให้หลงเหลืออ้อยอิ่ง ชื่นชมๆ
ประโยคถูกใจเยอะมาก เช่น "ตอนนี้ทำให้ได้ก็อยากทำให้ แต่บางเวลาอาจทำหรือหาให้ไม่ได้ ถึงเวลานั้นต้องอดทนนะ",
"แต่ถ้าเขาจะอยู่ที่นี่ เขาจะต้องผ่านมันไปให้ได้ พยัคฆ์ย่อมต้องเคียงคู่กับพยัคฆ์เช่นกันพะย่ะค่ะ",
"คุณก็มีหน้าที่ของคุณ พระองค์ก็มีหน้าที่ของพระองค์" (อิอิ แซะพ่อโกโบฯรึเปล่าอันนี้ 555),
และบทบรรยายที่บอกว่า... "กำแพงที่ว่าหนาและสูง ตอนนี้กำลังทลายลงมาทับหัวใจของพระองค์ให้แหลกสลาย
เมื่ออีกฝ่าย ไม่คิดแม้จะพยายามปีน" --- กรี๊ดดด ประโยคโดนๆเยอะมาก อ่านแล้วหัวใจจะแตกให้ได้ อิ่มเอมปลื้มปริ่ม
ปล. อยากร่วมเสนอชื่อเรื่องนี้เข้าชิงมากค่ะ แต่อายุสมาชิกน้อยวันไปนิดเดียว //คำว่า Rabbit ในตอน 3 พิมพ์ผิดนะคะ 

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 14-10-2013 14:51:50

ทั้งน่ารักทั้งหวานเลยอะ ประทับใจจัง

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: pochu52 ที่ 14-10-2013 22:23:01

พลาดเรื่องนี้ไปได้เช่นไรนะเรา  แต่ก็อ่านรวดเเดียวจนจบเลยล่ะ ^^
ละมุนในหัวใจที่สุดเลย
ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: NaOYaII ที่ 14-10-2013 23:48:20

ฮ่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

เพิ่งอ่านตามทัน :mew3:

จบซะล่ะ   :mew2:


รัก เสือน้อย กับ กระต่าย สองตัวนี้สุดๆ  :mew6:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: IRIS ที่ 15-10-2013 01:10:43

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ รอตอนพิเศษอยู่จ้า :L2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: SGL ที่ 15-10-2013 14:30:15

รอตอนพิเศษจ้าาาา

หัวข้อ: Re:Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysakeEND P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: jamlovenami ที่ 15-10-2013 22:21:31

 :mew6: แง่ะ จบแล้วอ่าาาาาาา

ฟินจนวินาทีสุดท้ายจริงๆ แม้ไม่อยากให้จบแต่ก็ต้องทำใจยอมรับ(//สลด)

อยากบอกว่า กรี๊ด ทุกฉากทุกตอนเลยทีเดียว ดีที่กั้นเสียงไว้ ไม่งั้นข้างบ้านลุกขึ้นมาโห่ใส่แน่ๆ (//หัวเราะ)

และอยากบอกอีกว่า ประทับใจเรื่องนี้มากๆค่ะ รู้สึกร่วมไปกับตัวละครนั้นๆ

ไม่ว่าจะเวลามีความสุข เราก็ยิ้มตามไปด้วย หรือเวลาเสียใจ เราก็จะรู้สึกเหมือนหัวใจโดนบีบรัดไปด้วย

ทั้งสนุก มีฉากฮาๆเรีัยกเสียงหัวเราะได้ตลอดไม่รู้เบื่อ

อมยิ้มตลอดทั้งเรื่้อง ขนาดยังไม่ทันได้อ่านตอนต่อ ก็ยังยิ้มไม่หยุด

เหมือนหัวใจถูกเติมเต็ม เป็นความประทับใจที่เราไม่อยากให้มันจางหายไป

แม้เรื่องจะจบแล้ว แต่ก็บอกได้เลยว่า Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดิน จะยังอยู่

ในส่วนลึกของหัวใจเราเสมอ  .......

.......ขอบคุณ sake ที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมา ให้ได้อ่าน
.........ขอบคุณ ที่มอบรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และความสุข
.............ขอบคุณ ที่สอนให้ได้รู้ถึงคุณค่าแห่งความรัก ที่ไม่แบ่งแยกดินแดน สัญชาติ หรือแม้แต่ขนบธรรมเนียมใดๆ
...............และขอบคุณ เว็บ thaiboy's love มากๆ ที่ทำให้เราได้มาเจอ และได้อ่านเรื่องน่ารักๆเรื่องนี้

ขอบคุณค่ะ  :pig4:

ปล. เรื่องนี้สนุกมากจริงๆ o13 และหวังว่าคงจะได้อ่านเรื่องต่อๆไปของ sake อีกนะคะ

งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกลา แต่ใช่ว่าจะไม่ได้กลับมาเจอกันอีกนี่! ฮฺฮฺ รักคนแต่งฝุดๆ  :กอด1:

 :bye2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: Jaiko★ ที่ 15-10-2013 22:34:02

โอ้ยยยย ชอบมากอ่าาาาา
อ่านแล้วครบรสจริงๆค่ะ ทั้งบู๊ทั้งหวาน
อ่านไปเขินไป มันช่างละมุนใจจริงๆ
อยากอ่านตอนพิเศษของเจ้าเสือน้อยกับกระต่ายดื้อเร็วๆแล้วค่ะ>___<
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆและนำเรื่องนี้มาให้เราได้อ่านกันนะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: กาลณัฐ ที่ 16-10-2013 02:23:29

น่ารักจัง กระต่ายกับเสือน้อยยยย
 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 16-10-2013 02:51:12

ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ ซึ้งมากเลย ขอบคุณคนแต่งและคนโพสต์ค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 16-10-2013 12:53:38

ตอนพิเศษ ตอนพิเศษ ขอ5ตอนรวดเลยน้าาาาา^^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: Damon ที่ 16-10-2013 14:12:41

สนุกมาก ไม่เสียแรงที่โหวตให้

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 16-10-2013 15:04:29

 :o8: :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 16-10-2013 22:18:12

ตามอ่านมาตลอด และจบได้ประทับใจมาก

ขอบคุณนักเขียนที่แต่งนิยายดีๆ เรื่องนี้ให้อ่าน

รอติดตามผลงานเรื่องต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/1
เริ่มหัวข้อโดย: V ที่ 17-10-2013 00:04:43

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด

ละลายอยู่หน้าจอออ :o8:

เป็นเรื่องที่หวานและอบอุ่นมากๆเลยค่ะ :mew1:

ขอบคุณผู้เขียนมากๆเลยนะค่ะ ที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้มาให้ได้อ่าน :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 17-10-2013 15:16:23

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ฝีมือคุณสาเกไม่ธรรมดาจริงๆ ชอบมร๊ากกกกกกกก รอตอนพิเศษค่า

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: ovam ที่ 17-10-2013 20:35:11

ชอบเรื่องนร้มากค่ะ ไม่ค่อยได้เม้นเท่าไหร่
แต่ชอบตรงที่การใช้ภาษาค่ะ ตอนจบอาจดูสั้นๆไปหน่อย
แต่โดยรวมคือบางที นิยายบางเรื่อง
ก็ไม่จำเป็นว่าต้องเน้นหวือหวา
ก็เป็นเรื่องที่สนุกได้ ซึ่งชอบตรงนี้ล่ะค่ะ  o18






 :ruready  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: naamsomm ที่ 17-10-2013 21:17:58

โอ๊ยยยยย

จบแล้วอ่ะ
เสือน้อยกับกระต่าย  รักละมุนมากกกก
อ่านไปเขิลไป
ถึงไม่หวานมาก
แต่ก็เขิลอ่ะ
แล้วแต่งนิยายดีๆมาให้อ่านอีกนะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: kuruma ที่ 17-10-2013 21:47:27

อ่านทีเดียวจบเลยค่ะ ประทับใจมากๆจนเสียดายที่ไม่ได้อ่านตั้งแต่แรกเพระารู้สึกได้ว่าคนเขียนใส่ใจทุกรายละเอียดในแต่ละตอนจริงๆ ฉากต่างประเทศทำให้เรานึกถึงภาพของภูฏานแต่ก็ผสมกับอินเดีย เป็นจินตนาการที่ส่งถึงคนอ่านได้จริงๆ

ส่วนที่เด่นมากก็คือการใช้คำราชศัพท์ที่ดูยากแต่เข้าใจง่ายน่ะค่ะ คือเราเข้าใจว่ามันยากนะในการใช้คำราชาศัพท์ในแอคชั่นของพระเอกโดยเฉพาะตอนที่อยู่ในฉากเดียวกับกระต่ายน้อยน่ะค่ะ ไม่มีหลุดหรือผิดตรงไหนเลย แล้วก็ฉากเลิฟซีนที่ทำให้รู้สึกหวานมากในแบบค่อยเป็นค่อยไป เป็นคู่ที่ใช้การสบตาเพื่อสื่อความรู้สึกได้ยิ่งกว่าการกระทำเสียอีก

เป็นอีกเรื่องที่เทใจให้เจ้าเสือน้อยกับกระต่ายน้อยให้เท่าๆกันเลยล่ะค่ะ

ขอบคุณมากค่ะสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: BE-Beladitz ที่ 18-10-2013 19:34:46

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
มีความสุขดีนะ
เสือน้อย กระต่ายป่า
ฮ่าๆ เข้าป่าล่ะนี่ ^^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: KoiKa ที่ 19-10-2013 15:49:01

ชอบอ่ะ เรื่องนี้น่ารักมาก
ก้อยชอบบรรยากาศของเรื่องจังเลย อ่านรวดเดียวจบเลยล่ะค่ะ  :katai2-1:

จะรอตอนพิเศษนะคร้าบบบบบ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 19-10-2013 21:25:06

พึ่งเขามาอ่านขอบอกก่อนการใช้ภาษาในการบรรยายออกมาเป็นเนื้อเรื่องได้ดีมากแบบเห็นภาพเลยอ่ะ
ภาษาที่ใช้ก็เยียมคือสื่อคความรู้สึกของตัวละครได้แบบสุดยอดอ่ะคืออยากชมคนเขียนดีมากชวนติดตาม
และจบได้ดีน่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 20-10-2013 00:51:54

ชอบมาก หวานซึ้งตรึงจิต

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: kik ที่ 20-10-2013 11:55:09

ตอนแรกไม่คิดจะอ่านนิยายเรื่องนี้เลย  แต่เห็นคอมเม้นท์ คนอื่น เราก็เลยลองอ่านดู  ไม่ผิดหวังจริง  ๆ  ทำให้เราได้รู้ว่านิยายดีดี มันเป็นอย่างนี้  รักนิยายเรื่องนี้มาก ขอบคุณคนเขียน   :pig4:  :pig4: :pig4:  :L1: :L1: :L1:


   (ปล.เค้าอยากเห็นโมเม้นหวาน หวาน  :o8: :-[ :impress2: และบทหึง หวง อ่ะ  :z13: :z13: :z13:) 

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: followme ที่ 20-10-2013 22:59:30

ชอบนิยายของคุณสาเกมากค่ะ
เป็นนักอ่านเงามานาน
วันนี้ขอเม้นซะหน่อย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: indyska ที่ 21-10-2013 19:38:51

นี่สินะ "รักไร้พรมแดน"

อู๋ววววส์

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: ไก่จ้า ที่ 21-10-2013 19:42:55

 :hao5: น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆ :L1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 21-10-2013 22:12:48

น่ารักมากเลยอ่า สื่ือสารกันด้วยสายตาแทนคำพูด

หุ จะพูดทีนิ หวานเกิ๊นนน

จะมีตอนพิเศษใช่ไหมค้าบ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: bowlyngz ที่ 21-10-2013 22:18:37

ไม่รู้จะบอกอะไร นอกจากคำว่าขอบคุณ  ที่แต่งนิยายดีๆให้เราได้อ่าน  สนุกจริงๆ รู้สึกแต่เพียงว่าไม่อยากให้จบเลย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: raviiib❁ ที่ 26-10-2013 23:56:25

ไม่ผิดหวังกับนิยายเรื่องนี้จริงๆค่ะ
ตอนแรกลุ้นมาก อ่านไปเครียดไป สงสารต่ายมาก
แต่พอเห็นต่ายอยู่กับเจ้าเสือกน้อย บรรยากาศอบอุ่นมาก :man1:

รอตอนพิเศษของคู่นี้นะค่ะ ขอบคุณคุณสาเกที่แต่งนิยายดีๆมาให้อ่านคะ :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: icetim ที่ 27-10-2013 04:31:08

อ่านรวดเดียวจบเลย  สนุกมากๆๆๆๆๆ
ระทึก ลุ้น บีบหัวใจ และหวาน  ครบรสจริงๆค่ะ
เป็กำลังใจให้คนโพสและคนเขียนเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: pipoo ที่ 27-10-2013 23:44:17

บอกได้คำเดียวปลื่มปริ่ม รอตอนพิเศษอยูาค้าา :katai2-1: :hao7:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: sine ที่ 28-10-2013 03:31:02

ไม่ได้เข้าบ้านแปบเดียวเรื่องนี้ซะแล้ว  ไล่ตามอ่านทีเดียวรวดเลยค่ะ  นั่งอ่านไปยิ้มไป  ทั้งละมุน  ทั้งหวาน ทั้งน่ารักและก็ลุ้นๆกับฉากต่อสู้....คุณสาเกยังคงทำให้เรามีความสุขเสมอกับเรื่องราวที่คุณแต่ง  เราอาจเม้นท์ไม่ยาวแต่จะบอกว้าชอบทุกเรื่องของคุณมากนะคะ  รอเรื่องต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: HappyItim ที่ 28-10-2013 20:38:22

อ่านแล้วอบอุ่น... แฮปปี้มากๆค่ะเรื่องนี้ สื่อความรู้สึกออกมาได้ยอดเยี่ยมกระเทียมดอง นั่งกดเป็ดทุกตอนเลย ฮ่าๆๆ

แต่ตอนจบ.... ให้ความรู้สึกค้างมากมาย กำลังนั่งอ่านแบบฟินๆ เพลินๆ แต่มาสะดุดกึกตรงคำว่า 'จบ'

อารมณ์ประมาณว่าเหมือนนั่งเข้าตอนไฮไลท์ แต่ว่าไฟดับก่อน~

Ps.ปราถนาภาค 2 ค่ะ -..-

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 29-10-2013 02:13:40

เรื่องนี้ประทับใจมาก
ไม่คิดว่าจะสนุกอย่างนี้
เป็นรักที่เรียบๆเรื่อยๆค่อยๆอดทนกับอุปสรรคต่างๆ
เพื่อเตรียมตัวเองให้พร้อมมาอยู่คู่กัน
น่าประทับใจมาก
รอตอนพิเศษอยู่นะคะ
รีบมาลงไวๆน้า ใจจะขาดแล้ว :mew6:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: up2goo ที่ 29-10-2013 03:32:24

ว๊าววว..ขอชมคนเขียนเลยค่ะ
คือเราอ่านเรื่องนี้แล้วเรารู้สึกได้ว่า มันดูยิ่งใหญ่ อลังการ ตระการตามาก
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกันนะคะ แต่ความรู้สึกที่ได้มันเป็นแบบนั้นจริงๆ ^^

แล้วจะรอติดตามตอนพิเศษนะคะ ยังไงชีวิตที่แตกต่างกันแบบนี้ มันไม่ง่ายอยู่แล้ว
แต่อยากจะรู้ว่าทั้งคู่จะฟันฝ่าไปด้วยกันอย่างไรมากกว่า ต้องไม่ธรรมดาแน่ๆค่ะ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: yakusa ที่ 01-11-2013 00:35:34

 :L2: :L2: :กอด1: :กอด1: :mew1: :mew1: :-[ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: BoJuNg ที่ 01-11-2013 15:01:14

ชั้นพลาดดดดดดดดดดดดดดด


ทำไมเพิ่งมาเจอเนี่ยยยย  น่ารักมากๆๆๆๆๆๆ

ไลค์ๆๆๆๆเลิฟฟฟฟฟ

รอตอนพิเศษค่าาาา

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: Windiizz ที่ 03-11-2013 13:13:56

พยายามตามหานิยายพี่ sake นานมาก พลาดเรื่องนี้ไปได้อย่างไรรรร
เหมือนไม่ได้อ่านนิยายแนวนี้แล้ว คิดถึงมากๆเลย
ศัพท์ไฮโซชวนประทับใจเหมือนเดิมเลยค่า
อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นในใจมากๆเลยย ขอบคุณที่เอามาโพสให้นะคะ ><"

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: vevi ที่ 03-11-2013 15:17:19

เหมือนจะเป็นนิยายบู๊
แต่อ่านแล้วมันรู้สึกว่าหวาน ละมุนละไม อบอุ่นไปด้วยความรักตลอดเลยคะ :-[
หน้าที่กับหัวใจท่านจะเลือกสิ่งใดให้มาก่อน
รอลุ้นพี่เสือน้องต่ายให้มาอยู่ด้วยกัน แต่ไหงพอได้อยู่ด้วยกันแล้วจบซะแล้ววว  :ling1:
แล้วจะเป็นยังไงต่อไป รอตอนพิเศษคะ

ปล นอกจากเรื่องราวจะสนุกแล้ว ฉากของเรื่องก็ทำให้รู้สึกเหมือนได้เที่ยวเลยคะ  :pig4:

 

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: bluecoco ที่ 09-11-2013 09:50:52

ขอบคุณจริงๆ ที่คุณเป็นนักเขียน
ดีใจที่ได้อ่านผลงานของคุณ

มีความสุขมากๆค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: jeaby@_@ ที่ 13-11-2013 18:22:46

ดีใจด้วยกับรางวัลนะคะ
จะติมตามผลงานตลอดไป

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: ChiiCaLorz ที่ 13-11-2013 19:02:33

สารภาพว่าพึ่งได้มาอ่านครับ

พออ่านแล้วก็ติดงอมเลย อิอิ

สนุกมากครับ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆด้วยจ้า  :o8:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: mook0007 ที่ 13-11-2013 21:39:40

เป็นนิยายที่่สนุกและน่ารักมากค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
จะรอติดตามเรื่องต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 15-11-2013 10:17:21

ชอบ หวาน ซึ้ง ละมุนละไมมาก

เป็นนิยายที่พิสูจน์ให้เห็นว่าไม่มีตัวร้ายก็สนุกได้

ประทับใจมากๆ  ตัวละครทุกตัวไม่งี่เง่า

ปล.แอบอยากอ่านNCอ่าาาา

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: miyuujung ที่ 15-11-2013 15:47:03

สมแล้วที่ได้รางวัล ภาษาไทยดีเด่น ทั้งคำราชาศัพท์ กับคำศัพท์สามัญ ที่ต้องใช้รวมกัน บรรยายตัวละครที่ต่างศักดิ์กัน ทั้งการเรียบเรียงประโยค อ่านแล้วไม่มีขัด ไม่มีงง มือโปรมาก 
เสียดายที่ จบแล้ว จริงๆก็จบสมบูรณ์แล้วแหละ แต่ก็ยังอยากอ่านต่อ แหะๆ แต่งต่อได้อีกน้าา ภาค 2ๆๆๆ
เห็นว่าจะมีตอนพิเศษด้วย ดีใจมากๆๆ ขอปูพรม พร้อมนั่งพับเพียบเรียบร้อยรอ ฝ่าบาท อิอิ
ขอบคุณสำหรับนิยายน้าค้า เราตามอ่านทุกเรื่องเลย ตั้งแต่คุณหิน พี่ขรรค์ หมอทิข้าวหอม จน กระต่ายน้อยกรุงเทพ กับ เจ้าชายเสือน้อยปัญจคีรี สนุกทุกเรื่องเลยค่ะ รอติดตามเรื่อง ต่อๆไปนะคะ (รอตอนพิเศษเรื่องนี้ด้วย แหะๆๆ)
V
v
v
v
v
กรี้ดดดด ได้อ่านตอนพิเศษแล้ววว TBC... แบบนี้หมายความว่าอย่างรายยย มีต่อช่ายยม้ายยยย อั้กกก ตอนพิเศษมาแบบหวานละมุนนๆ กระต่ายน้อยตัวโตช่างพูด ช่างอ้อนเสียเหลือเกิน แบบนี้ เจ้าเสือใหญ่จะเด็จไหนได้อีกล่ะเพคะ หุหุ ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษคร่าาาา

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 16-11-2013 02:20:12

ขอขอบคุณทุกสิ่งที่ดลใจให้ผมมาอ่านเรื่องนี้

เรื่องนี้จะคงอยู่ในความทรงจำไปอีกนานแสนนาน

เป็นอะไรที่ประทับใจ ไม่หวือหวา ไม่หวานจัด แต่อบอุ่น อ่อนโยน จริงใจ

สิ่งที่ได้จากเรื่องนี้คือความสุข บอกได้เลยสุขจริง ๆ

น้ำตาตกตรงคำสัญญาของเจ้าชาย

คือ...ใจหายตามพ่อตามแม่และครอบครัวของกระต่ายน้อยอ่าครับ

เค้าคงตกใจและเป็นห่วงน้องเล็กมาก ดูได้จากความคิดของแม่ตออนรู้ความจริง

แต่ว่ากระต่ายไม่เหลืออะไรไว้ให้ที่บ้านได้รั้งเลยจริง ๆ

ถ้าเป็นไปได้...ผมอยากอ่านตอนพิเศษที่กล่าวถึงคนในครอบครัวที่น่ารักนี้ด้วยอ่าครับ


สุดท้าย ขอบคุณมาก ๆ นะครับ

อย่างที่บอกครับ เรื่องนี้จะอยู่ในความทรงจำไปอีกนานแสนนาน

ขอบวกขอบคุณให้คนโพสต์เรื่องนี้ที่เอาเรื่องดี ๆ นี้มาให้อ่านด้วยนะครับ

ขอบคุณมากครับ  :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 18-11-2013 10:26:16

สนุกมากเป็นเรื่องที่ดีมากจริงๆ รอให้มาต่อตอนพิเศษอยู่นะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 19-11-2013 12:44:05

ประทับใจมากเลยค่ะ  จนอยากให้ปีปัจจคีรีจริง ๆ  o13  รู้สึกสำนึกรักบ้านเกิดขึ้นมาทันทีเวลาอ่านเรื่องนี้ทีไร  :hao5: 


จะรอติดตามตอนพิเศษ ๆ  ๆ ๆ  ๆ ต่อ ๆ  ไปนะคะ 

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 19-11-2013 15:21:16

อ่านจบแล้ว
ชอบมากกกกกกกกกกก
มันเป็นความรักที่แบบ ค่อยๆหวาน
หวานละมุน หวานอุ่นๆ หวานเป็นล่องลอย ตัวเบาๆ
ยิ่งคำพูดที่ว่า
"แผ่นดินนี้อยู่เหนือเกล้าเหนือเศียร และชีวิตนี้ก็พลีเพื่อราชบัลลังก์  หากหัวใจเท่านั้นที่จะขอเก็บไว้เพื่อมอบแด่คนที่รักยิ่ง"
รู้สึกหวานซ่านไปถึงทรวงในเลย><
ตอนน้องกระต่ายน้อยบอกว่าให้รักมากๆ มันแบบอ๊ายยยย น่ารัก><
แม้จะรู้สึกว่าเรื่องดำเนินเร็วไปหน่อยช่วงหลังๆ
แต่ก้ชอบ  ชอบความรักของทั้งคู่ ม่นคง ไม่มีเปลี่ยนแปลง
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย ไม่ไหว  ขอไปนอนฟินๆๆๆต่อ 

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: guguy ที่ 19-11-2013 22:05:44

อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: ปลาน้อย ที่ 20-11-2013 14:05:34

ฟินนนนนน!! เรื่องนี้น่ารักมากก!! ชอบค่าาา

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake END P15 07/10/13
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 28-11-2013 23:16:15

 :mew3:

น่ารักอ่ะ ชอบมากเลยค่ะเรื่องนี้

ดีใจที่ได้เข้ามาอ่าน

ชอบเรื่องราวแบบนี้มากเลย

หัวข้อ: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: takuya ที่ 29-11-2013 18:20:02

เมื่อวานพี่สาเกเอาตอนพิเศษไปลงไว้ที่เพจ เลยขออนุญาตมาลงที่เล้าให้อ่านกันนะคะ หลายคนอาจจะรอกันอยู่ หว๊านน หวานน น่ะคู๋นี้


สวัสดีจร้า เอาตอนพิเศษสั้นๆมาลงให้หายคิดถึงกันนิดหน่อย55555 ยังไม่ได้เกลาสำนวนเลย^^ พอดีแต่งไว้นิดหนึ่ง เลยเอามาลงให้อ่านกันหน่อยดีกว่าเนอะ

Beyond the sky and the earth ตอนพิเศษ1

ณ พระราชวังเอลิซาเบธ เมืองหลวงตารกา ราชอาณาจักรปัญจคีรี

วรองค์หนาสูงใหญ่ผิวคร้ามแดดสีจางๆบรรทมทอดยาวบนเตียงกว้างด้วยอาการนิ่งสนิทไม่ไหวติง มีเพียงเสียงลมหายใจแผ่วเบาเท่านั้นที่ทำให้คนซึ่งตื่นนอนมาก่อนและเวลานี้นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ออนไลน์ลอบอมยิ้มลำพัง

‘หลับสนิทเชียว’

นพรัตน์มองเกศายุ่งขององค์นรพยัคฆ์ขณะหลับอย่างรักใคร่ เมื่อคืนพระองค์กลับจากทรงงานเข้ามาพักผ่อนก็เกือบตีสอง ทรงออกตรวจค่ายทหารที่แคว้นขาลทางตอนเหนือของประเทศอยู่เกือบอาทิตย์ พร้อมกับออกเยี่ยมประชาชนในโครงการส่งเสริมอาชีพ ซึ่งอยู่ลึกเข้าไปในหุบเขา ต้องเดินเท้าเข้าไปเป็นวัน ก็น่าจะเหนื่อยอยู่ไม่น้อย
และแม้จะกลับมาดึกดื่นค่อนคืนก็ยังอุตส่าห์แวะเข้ามาหาเขา

คิดถึง...

สุรเสียงแหบพร่ากระซิบเบาๆข้างหูขณะทรุดองค์ลงโอบกอดชายหนุ่มเข้ากับอุระแน่นตึง ดวงเนตรปิดปรือพลางซุกโอษฐ์กับซอกคอหอมสดชื่นจากกลิ่นแชมพูและสบู่หอมพร้อมกับบรรทมลงแทบจะทันทีที่ขยับองค์จนเข้าที่เข้าทาง ทั้งๆที่องค์เองนั้นเพิ่งจะทำการปลุกคนหลับสนิทให้ตื่นขึ้นมาด้วยความงุนงงเล็กๆ ก่อนจะคลี่ยิ้มรับรู้และเอ่ยตอบเสียงเบา

“เช่นกันพ่ะย่ะค่ะ”

ชายหนุ่มหลับไปพร้อมกับอ้อมแขนใหญ่ที่กระชับแน่นจนเช้าตรู่จึงตื่นขึ้นมาจัดการกับธุระส่วนตัวเช่นทุกวัน และปล่อยให้องค์สูงใหญ่ได้พักผ่อนให้เต็มที่โดยไม่ได้ปลุก

นพรัตน์จิบชาพลางไล่สายตาไปตามพาดหัวข่าวของหนังสือพิมพ์จีนฉบับหนึ่งบนหน้าจอแท็บเล็ตซึ่งเชื่อมสัญญาณอินเตอร์เน็ตผ่านช่องสัญญาณดาวเทียม นี่คือกิจวัตรประจำอย่างหนึ่งหลังตื่นนอนตอนเช้าของเขา

การหาข้อมูลข่าวสารให้สมองทุกเช้า เขาเริ่มปฏิบัติมาตั้งแต่สมัยเรียน จากที่เคยเห็นบิดาทำ ตอนนี้เขาก็กลายเป็นอีกคนหนึ่งที่เริ่มถอดแบบบิดามาไม่ผิดเพี้ยน หลังเดินทางมาถึงราชอาณาจักรปัญจคีรีเมื่อหนึ่งปีก่อน เจ้าชายจัดให้เขาพักอาศัยยังปีกซ้ายของพระราชวังซึ่งมีผู้คนเข้าออกไม่พลุกพล่าน ค่อนข้างเป็นส่วนตัวด้วยติดกับสวนไม้ดอกไม้ประดับกว้างเขียวขจี ส่วนทางด้านปีกขวาเป็นที่ประทับส่วนพระองค์ หากพระองค์เคยตรัสว่า ถึงจะเป็นที่ประทับส่วนตัวแต่ก็ใช้ทำงานด้วย ดังนั้นจึงมีผู้คนเข้าออกอยู่บ่อยๆ แม้กระทั่งยามดึกยามดื่นก็ไม่เว้น

องค์นรพยัคฆ์อยากให้เขาได้อยู่อย่างเป็นส่วนตัวจึงจัดให้พักอาศัยยังปีกซ้ายของพระราชวัง หากแต่ตอนนี้พระองค์เริ่มย้ายองค์เองมาบรรทมที่นี่แทบทุกคืนที่ว่างเว้นจากราชกิจ
ผ่านไปพักใหญ่นพรัตน์จึงสังเกตเห็นวรองค์สูงพลิกองค์พร้อมกับเสียงถอนปัสสาสะยาวหนัก ยามลากพระกรไปยังที่ว่างข้างๆแล้วไม่พบไออุ่นอย่างที่คาดไว้
“ต่าย...” พระเศียรผงกขึ้นกวาดหาเจ้าของชื่อ และเมื่อเห็นอีกฝ่ายนั่งก้มหน้าก้มตาจดจ่อกับหน้าจอแท็บเล็ตอยู่ไม่ห่างจึงตรัสถามเสียงเบา “ตื่นนานแล้วหรือ?”

“พ่ะย่ะค่ะ นี่เกือบเก้าโมงเช้าแล้ว” กระต่ายรินน้ำใส่แก้วยกไปให้องค์นรพยัคฆ์ที่พยุงองค์ขึ้นพิงหัวเตียง ก่อนรับน้ำไปดื่มจนหมดและวางไว้บนโต๊ะเล็กใกล้ๆ

“วันนี้ไม่เข้ากระทรวงหรือ?” เจ้าเสือน้อยตรัสถามด้วยเห็นว่าเลยเวลาเข้าทำงานช่วงเช้ามาแล้ว

“เข้าพ่ะย่ะค่ะ แต่เป็นช่วงบ่าย มีประชุมเตรียมพร้อมก่อนเดินทางไปจีนเดือนหน้านี้พ่ะย่ะค่ะ”

สิ้นเสียงตอบ หัตถ์หยาบกร้านก็รั้งร่างโปร่งลงไปนอนแอ้งแม้งบนเตียงกว้าง ดวงเนตรคมดุเปล่งประกายวาวระยับก่อนกระตุกผ้าคาดเอวอีกฝ่ายออกแล้วสอดหัตถ์เข้าไปลูบผิวกายขาวเนียนละเอียดอย่างถือสิทธิ์เต็มที่ ทำเอานพรัตน์ผงะไปชั่วอึดใจ

“ฝ่าบาท!”

“หือ?”

“เพิ่งบรรทมไปได้ไม่กี่ชั่วโมงเอง ไม่บรรทมต่ออีกซักนิดล่ะพ่ะย่ะค่ะ”

“ตอนนี้ให้เราหลับก็หลับไม่ลงหรอก” รอยสรวลเหน็บริมโอษฐ์ทำให้นพรัตน์หน้าร้อนผ่าวๆ ก่อนหลับตารับจุมพิตรุกไล่เข้ามาในโพรงปากอุ่น

วรองค์สูงใหญ่เข้าทาบทับคนข้างใต้ร่างเต็มเนื้อเต็มตัว เสื้อผ้าที่สวมใส่มิดชิดเรียบร้อย มาบัดนี้ถูกปลดดึงออกจนเหลือแต่ผิวกายขาวโพลนตัดกับอีกฝ่าย ท่อนแขนขาวโอบรอบพระศอไว้หลวมๆ เพียงไม่นานก็ถูกสับเปลี่ยนให้ขึ้นมานอนทับแผ่นอุระกว้าง เปิดทางให้อุ้งหัตถ์สากระคายขยุ้มบั้นท้ายได้รูปถนัดถนี่
ชายหนุ่มที่มาบัดนี้เข้าวัยสามสิบ ดูทรงเสน่ห์ทั้งรูปสมบัติและคุณสมบัติ หน้าที่การงานมั่นคง อุปนิสัยใจคอร่าเริง เป็นมิตรกับทุกๆคน ทำเอาสาวน้อยสาวใหญ่ทิ้งหางตาให้กันเป็นทิวแถว และเจ้าตัวก็ดูจะรู้ว่าตัวเองมีเสน่ห์อย่างร้ายกาจ จึงได้ส่งยิ้มโปรยเสน่ห์อย่างไม่กลัวอาญาจากเจ้านรพยัคฆ์ ที่นับวันจะสูงอายุด้วยวัยใกล้แตะเลขห้า ทำให้เกิดปรากฏการณ์คนแก่หวงเมียเด็ก เป็นที่กระเซ้าเย้าแหย่ของกระต่ายอยู่เนืองๆ

นพรัตน์ดึงศีรษะขึ้นมองวงพักตร์คมคายติดดุจนไม่มีนางฝ่ายในคนไหนกล้าทอดสายตาให้พลางอมยิ้มก่อนจะเอาจมูกตัวเองชนปลายนาสิกอีกฝ่ายเบาๆ

นี่ถ้าอีกฝ่ายดูเป็นมิตรมากกว่านี้เขาคงช้ำใจตายกันไปข้างหนึ่งแน่ๆ

ร่างโปร่งขาวจุมพิตเข้าที่โอษฐ์ได้รูปแล้วค่อยๆนำพาความอุ่นร้อนราวแท่งเหล็กเผาไฟเข้ามาภายในตัวเอง ดวงเนตรติดดุประสานกับดวงตาคู่ดำสดใส สายธารความรักความห่วงใยโอบล้อมรอบกาย เสียงขยับตัวเป็นจังหวะส่งผ่านความสุขล้ำจนร่างขาวแหงนหน้าตัวแอ่นโค้ง ครางเครืออย่างเป็นสุข ก่อนจะหลับตาลงใช้ความรู้สึกรับรู้ความร้อนแรงของฤทธิ์รักจนทะลักทลายความสุขออกมาจนสิ้น
หัตถ์ใหญ่ประคองร่างเล็กกว่าเข้ามาโอบกอด โอษฐ์ได้รูปกดลงบนหน้าผากมน พวงแก้ม มุมปาก ขมับ อย่างแผ่วๆ รักใคร่

ทั้งสองปล่อยเวลาให้ผ่านไปอย่างช้าๆ จนกระทั่งเสียงลมหายใจหอบถี่กลับคืนสู่ปกติ เจ้านรพยัคฆ์จึงค่อยตรัสถามเสียงเบา

“หลังจากนี้ติดงานที่ไหนอีก?”

“อืม...” ร่างโปร่งขยับตัว “นอกจากเตรียมข้อมูลไปเจรจาที่จีนแล้ว ก็มีงานเลี้ยงรับรองคณะทูตจากอินเดีย แล้วก็ประสานงานกับองค์กรพัฒนาจากญี่ปุ่น ที่จะมาช่วงปลายปี อื่นๆก็ไม่ค่อยมีอะไรด่วนมากนักพ่ะย่ะค่ะ”

เจ้าเสือน้อยทอดเนตรคนตัวเล็กกว่าพึมพำตอบอย่างเหนื่อยอ่อน เห็นหยาดเหงื่อเกาะผิวกายสะอาดสะท้อนแสงวิบวับ
พระองค์รู้มาตลอดเวลาว่าอีกฝ่ายมุ่งมั่นกับงานเพียงใด ทุ่มเทกับหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายขนาดไหน หากแต่ทุกคนย่อมมีข้อจำกัด และต้องฝ่าฟันอุปสรรคนานัปการ กว่าจะทำได้ดังคิดหวังไว้
ไอ้เด็กหน้าอ่อน คนต่างชาติ เด็กเส้น กระแสคำเหล่านี้พระองค์ได้ยินกับพระกรรณองค์เองมาตลอด หากแต่การยื่นหัตถ์เข้าไปประคองจะยิ่งทำให้อีกฝ่ายหาที่ยืนให้ตัวเองลำบาก และยากจะพิสูจน์ความรู้ความสามารถให้คนอื่นได้เห็นและยอมรับ
การเป็นเจ้าเป็นนายคนไม่ใช่สั่งได้ทุกอย่าง เพราะไม่มีใครบังคับความคิดคนอื่นได้ หากไม่แสดงศักยภาพให้ใครๆได้เห็น

“ถ้าอย่างนั้นปลายสัปดาห์นี้จะพาขึ้นไปพักที่วังเสือฟ้า”

นพรัตน์พลิกศีรษะกลับมามองวงพักตร์คมคาย วังเสือฟ้า แม้เคยได้ยินจากโอษฐ์มาหลายครั้ง หากยังไม่เคยได้เห็นด้วยตาเลยสักครา เหตุเพราะไม่เขาก็พระองค์ที่ติดงานสวนกันไปมาจนไม่สามารถขึ้นไปเยี่ยมที่นั้นได้ การเอ่ยถึงในเวลานี้จึงทำให้ร่างโปร่งรู้สึกตื่นเต้นไม่น้อย

สถานที่ประทับส่วนพระองค์ สถานที่ที่เป็นดังบ้านขององค์สูงใหญ่ แวดล้อมด้วยป่าเขาลำเนาไพรและผู้คนที่ใกล้ชิดสนิทกันเท่านั้น แต่ใครจะรู้เล่าว่าที่แห่งนี้ล่ะคือที่วางแผนการสำคัญๆมานักต่อนัก

“คงจะไม่มีงานด่วนแทรกเข้ามาอีกนะพ่ะย่ะค่ะ” นพรัตน์ยิ้มกระเซ้า
“เรานั่นล่ะ” หัตถ์ใหญ่คว้าร่างขาวขึ้นมาแนบอุระ “พักนี้กลับค่ำๆมืดๆ จะทุ่มเทให้งานก็ไม่ว่ากันหรอก แต่ห่วงสุขภาพตัวเองด้วย” ตรัสพลางลูบแผ่นหลังชื้นเหงื่อไปมา

นพรัตน์อมยิ้ม “ไม่ต้องห่วงหรอกพ่ะย่ะค่ะ ถ้ามีงานด่วนงานเร่ง ท่านขุนพงก็ดูแลกระหม่อมเป็นอย่างดี ข้าวปลาอาหารไม่เคยขาดตกบกพร่อง คนอื่นๆในหน่วยงานก็เหมือนกัน ท่านดูแลผู้ใต้บังคับบัญชาเหมือนคนในครอบครัว”

“เหมือนคนในครอบครัวหรืออยากให้เป็นคนในครอบครัวกันฮึ?” สุรเสียงติดห้วนและรู้ความเป็นไปของท่านขุนพง เลขาท่านรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศที่คนรักสังกัดอยู่

ท่านขุนพงท่านมีลูกหลานหลายคน และหลายคนที่ว่านี่ก็เป็นหญิงสาวเสียเกินครึ่ง เมื่อท่านเห็นชายหนุ่มคนไหนขยันขันแข็ง เอางานเอาการ ท่านเป็นได้ทำหน้าที่พ่อสื่อพ่อชักให้กับลูกหลานตัวเองเสียหมด ไม่เว้นแม้กระทั่งคนต่างชาติเช่นนพรัตน์ซึ่งเข้ามาทำงานในส่วนองค์กรเพื่อการพัฒนาระหว่างประเทศ ซึ่งอยู่ในความดูแลของกระทรวงการต่างประเทศได้เพียงปีเดียว ก็เป็นที่ถูกอกถูกใจท่านขุนพง และหมายมั่นให้ได้ตกล่องปล่องชิ้นกับหลานสาวของตัวเองสักคน โดยไม่รู้ตื้นลึกหนาบางถึงความสัมพันธ์ระหว่างลูกน้องกับเจ้านรพยัคฆ์ ที่ตนเองเข้าใจว่าเป็นพระสหายสนิทเท่านั้น

เหตุเพราะความสัมพันธ์นี้รับรู้กันอย่างเงียบๆเป็นการภายในเพียงบุคคลไม่กี่คน และบุคคลที่ได้รับรู้เหล่านั้นก็รักและเคารพเจ้าชีวิตของตนเองเกินกว่าจะนำเรื่องส่วนพระองค์นี้ไปเผยแพร่ให้ใครต่อใครรับรู้ แม้พระองค์จะไม่เคยออกโอษฐ์กำชับเรื่องนี้เลยก็ตามที
นพรัตน์หัวเราะกับอาการเหน็บแนมที่น้อยครั้งพระองค์จะเผลอหลุดออกมาให้เห็น

“ยังกังวลพระทัยเรื่องท่านขุนพงอีกหรือพ่ะย่ะค่ะ” ชายหนุ่มยันตัวขึ้นสบดวงเนตรสีฟ้าเข้มขุ่นมัว จากนั้นจึงยื่นริมฝีปากไปประทับจูบที่ปลายหนุเขียวครึ้มอย่างเอาใจ “ตบมือข้างเดียวจะดังได้ยังไงกันพ่ะย่ะค่ะ ท่านขุนพงเองก็เป็นคนมีอัธยาศัยดี อย่าไปตำหนิท่านเลย”

ปลายเนตรเหลือบแลคนตรงหน้า ดวงตาคู่สดใสแวววาวสะท้อนความเชื่อมั่นในตัวเอง และเสน่ห์ที่นับวันจะทวีคูณจนเป็นที่หนักพระทัยอยู่ไม่น้อย เพราะไม่ว่าจะย่างกรายไปที่ไหนก็ตกเป็นเป้าสายตาของคนรอบข้าง จากความหล่อเหลาที่ไม่น้อยหน้าดาราคนไหนในปัญจคีรี

“ไม่ได้จะตำหนิท่านขุนพง แต่จะตำหนิเรานั่นล่ะ ยิ้มให้ใครเขาไปทั่ว คนเขาเลยเอาไปคิดเลยเถิด”

“อ้าว! เป็นงั้นไป เราผิดซะงั้น” นพรัตน์ยิ้มขันติดฉุนน้อยๆ

“พระองค์ กระหม่อมทำงานกระทรวงต่างประเทศนะพ่ะย่ะค่ะ จะให้หน้าบึ้งเหมือนคนอยู่กระทรวงกลาโหมได้ยังไงกันล่ะพ่ะย่ะค่ะ ทำแบบนั้นประเทศผู้บริจาคก็หนีกันหมดพอดี”

เจ้านรพยัคฆ์ไม่ทรงตรัสสิ่งใดที่ถูกกระทบกระเทียบ หากแต่ยื่นหัตถ์ใหญ่มาบีบจมูกโด่งอย่างมันเขี้ยว แล้วโอบกอดคนช่างพูดไว้กับแนบแน่น

“ถนอมหัวใจคนแก่คนนี้บ้างเถอะพ่อคุณ”

นพรัตน์ตาโตกับอาการขี้หึงน่ารักเล็กๆนี้ ก่อนกอดตอบองค์สูงใหญ่ด้วยความรู้สึกอุ่นซ่านในหัวใจ ถ้าไม่หนักพระทัยจริงๆแล้ว พระองค์คงไม่หยิบยกขึ้นมาตรัส ก็ไหนจะเรื่องท่านขุนพง ไหนจะข่าวลือในกระทรวงที่เพียงเขายิ้มกับผู้หญิงคนไหนก็จะถูกจับขึ้นมาเป็นประเด็น จนเรื่องนี้ไปถึงพระเนตรพระกรรณคนตรงหน้าให้กังวลอยู่เนืองๆ

“ก็ถนอมอยู่ทุกวัน ทั้งหัวใจ ทั้งดวงตา ไม่เคยชายแลมองใคร มองแต่พระองค์องค์เดียว เท่านี้ยังไม่พออีกหรือพ่ะย่ะค่ะ”

คำรักหวานๆทำเอาดวงเนตรขุ่นเข้มอ่อนเชื่อมลงไปอักโข พลิกร่างเล็กกว่าลงไปนอนบนที่นอน ก่อนยกองค์ขึ้นทาบทับ

“ไม่ ไม่เคยพอเลย” โอษฐ์งามประทับลงบนริมฝีปากสีสดเป็นกระจับ ทำให้คนถูกรุกไล่ต้องตอบรับอารมณ์หวานทว่าหนักหน่วง จวบจนกระทั้งปลายชิวหาผละออกห่าง หากแต่ยังวนย้ำกลับมาเป็นครั้งคราว ให้ได้หายใจหายคอ

“ไม่เชื่อในตัวกระหม่อมแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ?”

“เชื่อ แต่ก็หวงมากรู้รึเปล่า”

นพรัตน์ยิ้ม รู้สึกแก้มตัวเองจะอุ่นซ่านขึ้นมาเมื่อได้ฟัง ก่อนเอ่ยอย่างขวยเขินเล็กๆ “กระหม่อมน่าจะเป็นฝ่ายหวงพระองค์เสียมากกว่า เพราะจะรับสนมเท่าไรก็ได้”

คนพูดหลุบตาเสมองแผงอุระแน่นตึง แข็งแรง

“แล้วถ้าเรารับขึ้นมาล่ะ?”

กระต่ายต่างเมืองผงกศีรษะขึ้นฉับพลัน พลางหรี่ตาอย่างใช้ความคิด เพียงชั่ววินาทีก็ตอบโดยไม่มีความลังเล

“ถ้าพระองค์รับสนมหนึ่ง กระหม่อมจะมีกิ๊กสอง” ดวงตาคู่ดำจดจ้องเข้าไปในดวงเนตรสีฟ้าน้ำทะเลลึก “และถ้าพระองค์รับสนมสอง กระหม่อมจะมีกิ๊กสี่” ร่างโปร่งแยกเขี้ยว

“หือ?” เสียงค้านในพระศอทำเอาคนที่ได้ยินเผลอยิ้ม “แต่ก็สมกับเป็นเธอ”

เจ้านรพยัคฆ์มองคนที่กำลังยิ้มหวานแต่น้ำใจเชือดคออย่างเชื่อถือ ถ้ามีการรับสนมนางในมาเมื่อไร เหตุการณ์ที่กล่าวเมื่อครู่คงได้เกิดขึ้นแน่ ก่อนจะแย้มสรวล

“นี่ไม่ใช่แค่การเอาคืนธรรมดาแล้วนะ นี่เขาเรียกว่าเอาคืนแบบทบต้นทบดอกกันเลยทีเดียว คิดหรือว่าเราจะยอมให้ทำแบบนั้น”

“ก็พระองค์ทำกระหม่อมเจ็บนี่พ่ะย่ะค่ะ ก็ถ้าไม่ทำแบบนี้พระองค์ก็ไม่เจ็บเหมือนที่กระหม่อมเจ็บสิพระเจ้าค่ะ”

“เจ็บสิ ทำไมจะไม่เจ็บ”

“ไม่เจ็บสิพ่ะย่ะค่ะ เพราะถ้าพระองค์มีหนึ่ง กระหม่อมมีหนึ่ง ถือว่าเสมอกัน เพราะฉะนั้นกระหม่อมต้องมีสองให้พระองค์ได้เจ็บกว่าที่กระหม่อมเจ็บสิพ่ะย่ะค่ะ”

“ช่างคิด!” พระองค์ประชดเข้าให้

ร่างโปร่งทำปากยื่นก่อนกลิ้งกลับขึ้นมาทาบทับวรองค์สูง ท่อนขาตวัดคร่อมพระเพลาแข็งแรง มือขาววางทาบบนพระนาภีแน่นตึงไร้ไขมันส่วนเกิน

“ก็แค่คิดไงพ่ะย่ะค่ะ เพราะรู้ว่าพระองค์รักกระหม่อมถึงทำแบบนี้ได้ แต่ถ้าไม่รัก...ทำไปคนที่เจ็บก็คือกระหม่อมเอง พระองค์อย่ารับเลยนะพ่ะย่ะค่ะ ต่อให้เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้านเมืองนำมาถวายให้ จะสวยงามแค่ไหนก็ห้ามรับนะพ่ะย่ะค่ะ ถ้ารับ กระหม่อมต้องขาดใจตายแน่ๆ” กระต่ายตัวโตส่งเสียงครางเครือออดอ้อนพร้อมกับลดศีรษะลงไปประสานสายพระเนตรห่างไม่กี่คืบ “นะพ่ะย่ะค่ะ”
ดวงตาสดใสเปล่งประกายเว้าวอน เสน่ห์ที่คนอื่นบอกว่าเขามีมากมายเท่าไร กระต่ายเตรียมงัดมาใช้เต็มที่ในตอนนี้ แล้วทำไมองค์นรพยัคฆ์จะไม่ทรงตกหลุมเสน่ห์นี้เล่า พระองค์ทรงติดกับดักดวงตาคู่นี้มาก่อนใครๆเสียอีก

“เรารับปาก” หัตถ์ใหญ่รั้งศีรษะทุยเข้ามาใกล้ ใกล้จนสามารถส่งจุมพิตอ่อนหวาน ซาบซ่านไปถึงขั้วหัวใจชายหนุ่ม

นพรัตน์ขยับตัวเพื่อจะมองคนพูดให้ชัด และตราคำสัญญานั้นไว้ในหัวใจ ก่อนจะพนมมือแล้วบรรจงไหว้ลงกับพระอุระงดงาม

ความรู้สึกอิ่มเอิบตื้นตันวิ่งขึ้นจุกพระศอ พระองค์เข้าใจด้วยภาษากายอันงดงามของอีกฝ่าย ความรักและศรัทธาอันสูงสุดได้วางไว้ที่พระองค์หมดแล้ว

“เหนื่อยเธอแล้วนะ”

ชายหนุ่มยกยิ้มเล็กๆพร้อมกับชะโงกหน้าตัวเองไปชนกับนาสิกโด่งเป็นสัน “ถ้ากลัวก็ไม่มาหรอกพ่ะย่ะค่ะ”

“ช่างพูด”

องค์นรพยัคฆ์ดึงร่างขาวเข้ามากอดแนบแน่น ความเงียบเหงาเปล่าเปลี่ยวยามเสร็จสิ้นพระราชภาระได้หมดไปเมื่อคนๆนี้เข้ามาในชีวิต การมีคนคอยต้อนรับการกลับบ้านคือความสุขง่ายๆที่ทรงแอบซุกซ่อนในพระทัยมาเนิ่นนาน เพราะถ้าไม่ได้จากคนที่ใช่ ก็ไม่มีประโยชน์

พระนาสิกโด่งกดลงบนขมับหนัก ลากยาวไปถึงปลายใบหูขาวให้คนถูกสัมผัสย่นคอด้วยความจั๊กจี้ และกว่านพรัตน์จะได้ลุกออกไปทำงานตามที่ตั้งใจไว้ก็ต้องใช้แรงกายแรงใจดึงตัวเองออกจากอ้อมพระพาหาที่เหนียวหนึบอย่างยากเย็น

TBC....

sake

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 29-11-2013 18:38:52

 :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: 

น่ารัก ๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 29-11-2013 18:40:32

หวานมากเจ้าเสือกระต่าย
กระต่ายฉลาดมาก มีขู่เจ้าเสือด้วย
แค่นี้เจ้าเสือก็รักหมดใจแล้ว
 :-[ :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 29-11-2013 18:42:31

อ๊ายยยยยยย หวานมากกกกกกกกกกก
อ่านไปจิกหมอนไป เขิลแทน อ๊ายยยยยยย
เม้นไม่ออก มัวแต่เขิล ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 29-11-2013 19:07:59

โอยย น่ารัก อบอุ่นมากก :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: CHIVAS ที่ 29-11-2013 19:24:53

อ่านเรื่องนี้รวดเดียวจบเลยค่ะ
โอยยยยยยยยยย น่ารักไม่ไหว
ชอบพลอตแบบนี้อยู่แล้ว พอมาเจอกระต่ายเมืองไทยกับท่านเสือน้อย ยิ่งไม่ทนอ่ะ น่ารักมากกก
ค่อยๆรักกัน ไม่หวือหวา แต่พอหวานกันทีนี้แบบทำเราละลายเลยยย เขินมากกกกกกกกกกกก แงง

แล้วตอนพิเศษก็น่ารักมาค่ะ กระต่ายเมืองไทยอ้อนท่านเสือน้อยได้น่ารักมากก
ชักเห็นใจท่านเสือน้อยอ่ะ ต้องคอยหวงเมียเด็ก อิอิ
รอตอนพิเศษอีกนะคะ แอร๊ยยย  :-[ :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 29-11-2013 19:33:41

ในที่สุดตอนพิเศษที่รอคอยก็มาถึงงงงง น่ารักอะหวานมากกก  o13

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 29-11-2013 19:37:11

กีสสส
หวานเกินไปแล้ว
อิจฉาาาา

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 29-11-2013 19:54:10

น่ารักก :mew3:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 29-11-2013 19:55:04

น่ารักอ่ะ           :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 29-11-2013 19:56:58

หวานมาก น้ำตาลในเลือดขึ้นค่ะ

น่ารักมาก รักทั้งสองคนเลย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 29-11-2013 19:58:18

หวานมากๆๆๆ >.<
 :-[ :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 29-11-2013 20:31:46

น่ารักไม่รู้จะสรรหาคำใดได้ดีเท่านี้อีกแล้ว น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 29-11-2013 20:43:20

หวาน :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: akiko ที่ 29-11-2013 20:46:05

อ่านแล้วเขินจริงๆๆ มาต่ออีกนะคะรออยู๋  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 29-11-2013 21:07:15

โอ๊วววววววว  :hao7:

หวานล้ำ เขินอ่าไปก็บิดไปมา  :-[

เจ้าเสือน้อยน่ารัก กระต่ายน้อยก็ทรงเสน่ห์เหลือร้าย :กอด1:

อยากอ่านต่ออีกจังเลย


ขอบคุณมากที่เอามาลงให้ได้อ่านะครับ  :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 29-11-2013 21:24:13

หวานมากเพคะ. อิ่มอกอิ่มใจ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 29-11-2013 22:11:52

กระต่ายน่ารักสุดๆ คนแก่ไปไหนไม่รอดแล้ว :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 29-11-2013 22:19:35

หวานอ่ะ ขออีกหลายๆ ตอนได้ม๊ายยยยยยยย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: waerp_ ที่ 29-11-2013 23:13:05

น้ำตาลในเลือดพุ่งขึ้นสูงมากค่ะ
ต้องแสตนบายไบก่อนไว้ข้างคอมเลยทีเดียว

น่ารักมากๆ  :o8:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: thesilkmai ที่ 29-11-2013 23:53:33

ชอบมากเลยค่ะ อ่านแล้วอุ่นไปทั้งหัวใจ ♥

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Ali$a฿eth ที่ 30-11-2013 00:49:25

ยังรอตอนพิเศษเรื่องรอ รอ รอ แล้วก็มา มใาจริงๆ เย๊


น้องต่างน่ารักรักจริงน่อ ขยันหยอด ขยันแกล้งท่านเสียจนริงง

ขำตรงถนอมใจคนแก่หน่อยยเถิด โอ๊ยน่ารัก

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: bobby_bear ที่ 30-11-2013 00:59:42

เพิ่งรู้นะนี่ว่าห่างกันเป็นยี่สิบปีเลย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Little_Devil ที่ 30-11-2013 04:48:27

หวานนนนนนน จนเขินแทนเลยอ่ะ  :-[
จากตอนนี้ทำให้รู้ว่า ท่านเสือก็หึงเป็น!!
แหมมมม เห็นเงียบๆ ขรึมๆ นึกว่าจะไม่หึงนะเนี่ย พอหึงแล้วก็ออกอาการฟาดหัวฟาดหาง พร้อมแยกเขี้ยวขู่เล็กน้อย
นอกจากจะหวงเมียเด็กอย่างที่กระต่ายชอบแซวแล้ว ยังหลงเมียเด็ก(รึกลัวเมียหว่า?)อย่างหัวปักหัวปำอีกต่างหาก มีการรับปากว่าจะไม่รับสนมเพราะไม่อยากให้กระต่ายมีกิ๊ก!!!

ปล.กระต่ายก็ขู่ได้น่ากลัวเหลือเกิน(สำหรับท่านเสือ)

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 30-11-2013 07:28:40

หวานแค่ไหน วัดกันเองนะ ไปกินยาก่อนน้ำตาลขึ้น   :give2: :give2: :give2: :give2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 30-11-2013 08:17:59

น่ารักที่สุด น่ารักที่สุด >.....<~♡

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 30-11-2013 08:20:15

หวานน้ำตาลจืดไปเลย แอร๊ยยย :o8:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมสัมปันนี ที่ 30-11-2013 08:37:04

สนุกมาก น่ารัก ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่นำมาให้พวกเราได้อ่าน :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: jeaby@_@ ที่ 30-11-2013 10:22:40

น่ารัก หวาน อบอุ่น ชอบตอนต่ายไหว้องค์ชาย
ดูทั้งเคารพ เทิดทูน รัก
รักเรื่องนี้มากจริงๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: bennnyyy ที่ 30-11-2013 11:47:08

 :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 30-11-2013 12:03:19

น่ารักจริงๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: up2goo ที่ 30-11-2013 12:29:27

โอยยย ... น่ารัก กัดผ้า กัดหมอน งืดดดดๆๆ
 :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: gumrai3 ที่ 30-11-2013 13:33:42

เสือน้อยหวงกระต่ายมากกกกกก


ตอนนี้หวานมากเลย :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: t_cus ที่ 30-11-2013 14:05:16

กรี๊ดดด!! พลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง

สนุกมากเลยค่ะ อ่านรวดเดียวจบเลย อิๆ

รอตอนพิเศษตอนต่อไปอยู่นะคะ :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: yakusa ที่ 01-12-2013 17:03:25

 :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: kungfoopungpon ที่ 01-12-2013 18:31:19

น่ารัก สนุก อิ่ม ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: makampom_yun ที่ 01-12-2013 22:59:37

 :-[ :-[ :-[ :-[

เขินนนนนนนนนนนน
จิกหมอนกระจุยยยยย
น่ารักมากกกกกให้ตายยยยย
เสือกระต่ายยยย อร้ายย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 02-12-2013 10:10:59

โฮวววว
เจ้าเสือน้อยน่ารักไปแปดโลก
งื้อออ
ชอบจังเลย อยากมีแฟนมาคลอเคลียแบบเน้
โอยยย เขินจนพิมพ์ไม่ถูก!!!

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: qbbgey ที่ 02-12-2013 14:19:35

*นอนหลอมละลายเป็นเยลลี่อยู่หน้าคอม*

หวานมากกก ยิ้มจนหน้าตึง กรามแข็งค้างแล้วค่ะ เอิ๊กๆ
อ่านแล้วอบอุ่นไปทั้งหัวใจเลย เฮ้ออออ
จะมีสักวันไหมที่น้องนีคนนี้จะมีคนแบบท่านเสือมานอนกอดตระกอง (เพ้อเจ้อ)

รอมาต่อค่าา

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 02-12-2013 19:18:14

อ่านแล้วเขินอ่ะ :-[
กระต่ายกับองค์เสือน้อยน่ารัก
เขาหึงกันอ้อนกันน่ารักจริงๆเลย
รอที่เหลืออยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 02-12-2013 21:09:55

 :กอด1:  ความหวานซาบซ่านจับจิตเหลือเกิน  :mew1: ดีใจที่เข้ามารอแทบทุกวัน

คิดถึงค่ะ

 :katai3:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 03-12-2013 01:39:05

ขอบคุณมากๆสำหรับนิยายดีดี ภาษาสวย และหวานซึ้ง :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดิน
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 03-12-2013 10:21:10

 :o8: :o8: :o8: เขินเลย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: ❝CHŌN❞ ที่ 03-12-2013 21:39:22

ชอบเรื่องนี้ อ่านแล้วอบอุ่นมากกกกกก
เขินม้วนเลยเรา

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: quiicheh. ที่ 03-12-2013 21:56:50

ช่างพูด ~~~~~~~~ โอ๊ยยยยยยยน่ารักมาก
ทำไมต่ายขี้อ้อนงี้ Y_y
พระองค์จะ50แล้วแต่ยังหนุ่มยังแน่นอยู่เลยนะพ่ะย่ะค่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: benzdekba ที่ 04-12-2013 01:07:31

 :-[ :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: kataiyai ที่ 04-12-2013 10:14:50

หวานอีกแล้ว อิจฉาว้อย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: ladiiz ที่ 04-12-2013 11:34:52

น่าร้ากกกกกก หวานมั่กๆ >///<

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Umiko ที่ 04-12-2013 12:24:42

สนุกมาก ๆ เลย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: hanahana ที่ 04-12-2013 16:57:38

เรื่องสนุกมากเลยค่ะ แนวนี้ใช้เลย สนุกมากๆๆ อ่านแล้วจะล่องลอยตาม  o13
รวมทุกรสเลย หวาน ซึ้ง บู๊ดุเดือด ลุ้นตัวโก่งแล้งโก่งอีก แต่งดีสุดๆ ยิ่งตอนพิเศษ อือหือออออ ไม่ไหวแล้ว555
ทั้งเสือทั้งกระต่ายพอกันเลย :o8:  ไม่ไหวเราจะละลายตาม หวานละมุน หุหุ คนอายุมากหึงน่ารักชะมัด

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 07-12-2013 10:21:22

 :-[
 :กอด1:
 :L2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: mr_longza ที่ 07-12-2013 12:48:43

อ่านแล้วประทับใจมากครับ อ่านรวดเดียวจบ :o8:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 07-12-2013 23:33:10

น่ารักอะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: ♥Täsinä→l3€LL♥ ที่ 13-12-2013 00:29:20

ประทับใจมากๆค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: iamew ที่ 17-12-2013 22:35:33

ช็อค..

นึกว่าจะจบที่หน้าสิบแปดสิบเก้าอะไรประมาณนี้ นี่เล่นจบไม่ทันให้ได้ตั้งตัว คนกำลังฟินๆ เครื่องบินก็แลนดิ้งถึงปันจคีรีซะแล้ว
สนุกดีค่ะ ชอบมากกกกก เรื่องลื่นไหลดี ภาษาก็ไม่มีสะดุด เสียอย่างเดียวจบเร็วไป กำลังฟินได้ที่เลย

ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ ภาษาสวยๆ ค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Ayla ที่ 18-12-2013 22:54:29

น่ารัก

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: phai ที่ 18-12-2013 23:52:57

ทั้งหวาน ทั้งซึ้งงงงงง

 :o8:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: cho_co_late ที่ 19-12-2013 02:05:58

จิกหมอนแทบขาดดด หวานเกิ๊น คนอ่านน้ำตาลในเลือดสูงขึ้นปรี๊ดดดดด
อยากอ่านตอนพิเศษอีกอ่ะ ขอให้พี่สาเกลงเยอะๆ ฮี่ฮี่ :D

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Fish129 ที่ 19-12-2013 21:01:29

หวาน น่ารักมากเรื่องนี้

อยากไปเที่ยวเมืองแบบนั้นบ้างจัง

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 20-12-2013 00:27:40

หวานมากกกกกกกกกกกกก ชอบมากค่ะ เอาอีกกกกกกกกก อิอิ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: xeruoh ที่ 24-12-2013 19:58:46

เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ประทับใจเรื่องนี้สุดๆ !!
เป็นความหวานที่ละมุนที่สุด !! ชอบมาก
หาอ่านยากด้วยแนวนี้
นับถือคนแต่งค่ะ เสียดายที่จบเร็วไปหน่อย
แต่ก็ได้รสชาติไปอีกแบบ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้นะคะ
ว่าจะตามไปอ่านเรื่องอื่นๆต่อ

ขอบคุณมากเลยนะคะ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 31-12-2013 22:11:53

 :pig3: :pig3: :pig3:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: TiwAmp_90 ที่ 01-01-2014 04:06:34

 :-[
อ่านไป ยิ้มไป เขินไป, ชอบมากๆเลยค่ะ
หวานเบาๆ ชวนประทับใจ
ตอนพิเศษน่ารักมากกกกกกกก !

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 02-01-2014 21:13:53

แฟนคลับ SAKE แต่พลาดเรื่องนี้ไปได้
....
 :mc4: HAPPY NEW YEAR 2014  :mc4:
+1

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: maminmeaw ที่ 06-01-2014 19:00:21

น่ารักมากๆ หวานๆ เนื้อเรื่องสนุกมากๆๆๆ
ชอบภาษาเขียน ละมุน ชวนเคลิ้มเอามากๆ ^___^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: นิรนาม ที่ 10-01-2014 22:28:47

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: teatimes ที่ 14-01-2014 20:17:40

นิยายของคุณsake นี่น่ารักทุกเรื่องเลยค่ะ  ยิ่งพอได้มาอ่านกระต่ายกับเสือน้อยยิ่งน่ารัก  เนื้อหาดีมากเลยค่ะ  ฟิน~

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 16-01-2014 01:47:36

>< ตอนพิเศษน่ารักมากเลยคะ
อบอุ่นมากก

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: heaven13 ที่ 16-01-2014 21:40:48

ขอตอนพิเศษเพิ่มอีกค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Chk~a ที่ 01-02-2014 05:22:55

ชอบมากค่ะ อ่านไปยิ้มไป
ลุ้นว่าเมื่อไหร่เค้าจะรักกัน พอรักกันแล้วจะแสดงออกอย่างไง

ตอนพิเศษก็หวานได้อีกเจ้าเสือน้อยกับกระต่าย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: สมาคมโคแก่ ที่ 14-02-2014 23:31:18

อยากได้ตอนพิเศษอีก ได้โปรดดดดดด >_<

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: automaton ที่ 20-02-2014 13:12:18

กระต่ายน้อยน่ารักที่สุด อย่างนี้เจ้าเสือน้อยจะมีตาไปมองใครได้
การแสดงออกของกระต่ายน้อยเหมาะสมและติดใจมาก
โดยเฉพาะตอนที่บอกว่าไม่ให้รับสนม แล้าเจ้าเสือน้อยรับปาก
กระต่ายน้อยเลยขอบคุณโดยการไหว้ที่อก ชอบอย่างแรงเลย  :-[
ไม่รู้จะน่ารักไปถึงไหน
รอตอนพิเศษต่อไปนะ
 :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 23-02-2014 03:26:04

คือ แบบ ว่า โรแมนติก มาก อ่าา!!! :z1: :z1: :m25: :m25:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: mymicky ที่ 22-03-2014 19:03:28

ดีค่ะ กระต่ายน่ารักมากกกกกกกก~ เนื้อเรื่องก็หวานละมุน หวานแบบอบอุ่น เหมาะกับสังคมชนชั้นสูง .... อ่านแล้วจะละลาย
ขอบคุณคนแต่งที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้ และขอบคุณคนโพสต์ ที่เอามาแบ่งปันนะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 13-04-2014 04:34:22

น่ารักมากๆเลย แต่ยังไม่อยากให้จบกำลังสนุก

มาต่อตอนพิเศษอีกนะคับ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: IaminLove ที่ 15-04-2014 01:13:39

ชอบนิยายของคุณ sake มากเลย
อ่านเรื่องนี้แล้วไม่ผิดหวังจริงๆ อบอุ่นมากอ่ะ
องค์ชายแบบอบอุ่น แข้มแข็ง อ่อนโยน
ตอนพิเศษก็หวานมากๆ

แต่ทำไมถึงเพิ่งได้อ่าน เราพลาดได้อย่างไร *กรีดร้องงงงง*
ตามไปกดไลค์เพจแล้วนะคะ ต่อไปจะไม่พลาดแล้ว กดให้แจ้งเตือนแล้วด้วย ถ้ามีการอัพเดทอะไรใหม่ๆ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนิยายดีๆ ค่ะ ><b

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: ohuii ที่ 22-05-2014 03:00:41

รู้สึกพลาดมากๆ โอ้ย น่ารักที่สุดเสือกับกระต่าย แต่งได้คมชัดเจนทั้งรบทั้งรัก สนุกมากๆเลยค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: kanatthanit ที่ 11-06-2014 03:25:46

 :mew2: รอตอนต่อไปนะคะ :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 11-06-2014 09:43:36

อยากอ่านสเปอีก
ฮือออ คิดถึงเรื่องนี้จังเลยอ่ะ
><

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: howru ที่ 13-06-2014 15:45:08

อ่านแบบทรหดมาก คือ ชอบแนวนิยายแบบนี้เป็นทุนเดิม
อ่านไปยิ้มไป น่ารักจัง

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: ckk ที่ 03-07-2014 07:52:45

สนุกมากเลยคะ
ตอนพิเศษหวานมาก :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: BaZkon ที่ 18-07-2014 21:16:34

เป็นเรื่องแรก ที่อ่านแล้วร้องไห้ด้วยความซาบซึ้ง อิ่มเอิบ ตื้นตัน ไม่ใช่เพราะดราม่าเหมือนเรื่องอื่น ความรักของทั้งสองคนยิ่งใหญ่มากจริงๆ :monkeysad:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: SWIM ที่ 19-07-2014 16:46:53

สนุกกกกมากกกกกก ชอบเรื่องนี้มากๆเลย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 21-07-2014 11:13:58

อยากอ่านอีกจัง น่ารักมากๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: michiko_love ที่ 01-08-2014 11:29:09

สนุกมากๆๆคะ

เขียนดีมากๆๆเลยค่ะ อ่านจบมีความสุขจังเลยค่ะ
รอตอนพิเศษอีกน่ะคะ อยากอ่านอีกเรื่อยๆๆคะ

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆๆค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 08-08-2014 09:55:10

หวาาาา ยังไม่อยากให้จบเลยอ่าาาาา ยังอยากอ่านฉากหวานๆ อีกจุงงงงงงง อยากจะบอกว่าชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกก ภาษาสวยเหมาะสมกับรางวัลมากๆเลยค่ะ เรื่องราวก็สนุกมีครบทุกรส การบรรยายแต่ละฉากก็ก็เห็นภาพเหมือนได้ไปด้วยจริงๆเลย ขอบคุณมากๆเลยนะคร้าาาา

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: M_April ที่ 08-08-2014 11:05:26

โอ้ยยย หวานสุดใจ น่ารักมาก

ขอบคุณที่มีผลงานดีๆ มาให้อ่าน  :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: agava1313 ที่ 09-08-2014 15:00:43

อิ้วว.ว.ว.ว..วน้ำตาลขึ้นหน้าจอแล้วค่า... หวานขนาด :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 30-08-2014 23:00:20

เป็นความรักที่ละเมียดละไมมาก ก่อร่างสร้างตัวที่ละเล็กทีละน้อย
จนรู้สึกได้ว่า ทั้งคู่มีความรักต่อกันขนาดไหน

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: akeins ที่ 03-09-2014 12:26:00

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: CorNnE PRiNCeS ที่ 04-09-2014 13:25:07

:hao6:

และแล้ว ก้อสมหวัง

ขอบคุณเรื่องราวดีๆ นะคับ

 :hao3:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: NooMary ที่ 06-09-2014 14:06:53

เรื่องนี้น่ารักมากๆเลยค่ะ  จบแต่ละตอนห้ามใจที่จะอ่านตอนต่อไปต่อไม่ได้จริงๆ

เสือน้อยกับกระต่ายน้อยเป็นอะไรที่น่ารักมากจริงๆ  ดูเป็นความรักแบบผู้ใหญ่ เรียบๆไม่หวือหวา แต่สนุกมากกกกกมี nc พอกุ๊บกริบแต่ชื่นหัวใจดีจัง :-[ :-[

ทำให้คิดถึงนิยายเสราดารัลที่เป็น ช ญ

น่าจะมีตอนพิเศษของมหาดเล็กคู่คนสนิท แอบเห็นแววจิ้นเล็ก

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 22-11-2014 18:02:22

เพลินดีครับ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 24-11-2014 13:43:03

หวานกัน......เบาๆ :hao6: :bye2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: KARMI ที่ 24-11-2014 22:10:03

สนุกค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 26-11-2014 13:14:06

เขินเบาๆ :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 27-11-2014 23:12:30

มาตามอ่านจ้า

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: yupa ที่ 28-11-2014 00:54:49

 น่ารักมากเรื่องนี้  ขอบคุณ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 30-11-2014 16:47:20

สนุกมากทำไ
มเราพลาดไปได้อยากอ่านอีก

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 04-12-2014 09:18:40

เรื่องนี้ภาษาสวยมากๆๆๆ
สนุก มีครบรส
เสือน้อยกับน้องกระต่าย  :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: gimini ที่ 05-12-2014 12:22:53

ชอบมากๆเลยค่าาา ขอบคุณนะคะ  :mew3:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: puchi ที่ 10-12-2014 21:10:08

สนุกมากค่ะ ชอบพิเศษหวานๆๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: xeruoh ที่ 11-12-2014 13:26:26

เข้ามาอ่านซ้ำด้วยความคิดถึง
ประทับใจเหลือเกิน
นิยายเรื่องนี้

ขอบคุณคนแต่งอีกครั้งนะคะ กับงานเขียนดีๆแบบนี้
ประทับใจมากจริงๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: litlittledragon ที่ 11-12-2014 22:54:35

เสือกับกระต่ายน่ารักจริงๆ อยากอ่านตอนครอบครัวกระต่ายมาเยี่ยมบ้าง หรือไม่ก็ตอนกระต่ายเจอแม่ของเสือบ้างจัง

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 15-12-2014 15:38:05

เข้ามาขอบคุณคุณSakeค่ะ ที่เขียนเรื่องดีๆแบบนี้ออกมาให้อ่าน อยากบอกว่าประทับใจมาก อ่านแล้วอบอุ่นละมุนละไมในใจที่สุดเป็นเรื่องราวความรักที่สวยงามและตรึงใจจริงๆ ภาษาที่ใช้ก็สละสลวย   :pig4:  :L2:  :L2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 25-12-2014 08:51:25

ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ
อ่านแล้วแบบอบอุ่นมากกกกกกก
ชอบนายเอกแบบกระต่ายจัง
ทั้งอดทน ยอมทำทุกอย่างเพื่อได้อยู่กับคนที่รัก
 :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: เกรียนเหมียว ที่ 14-01-2015 22:53:12

  อีกหนึ่งเรื่อง ที่สุดแสนประทับใจ  :katai2-1:  สนุกครบรส จริงๆ ค่ะ  อยากให้รวมเล่มจังหนอออ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: nin@ ที่ 18-01-2015 09:47:21

เพิ่งเริ่มอ่านค่ะ แต่อยากคอมเม้นท์ 555+

อ่านเรื่องนี้แล้ว นึกภาพประเทศปัญจคีรีออกเป็นประเทศ "ภูฏาน" เลยทีเดียว เคยอ่านหนังสือเกี่ยวกับการท่องเที่ยวประเทศภูฏานมาก่อน สภาพภูมิประเทศและวัฒนธรรมของประเทศนี้ มันติดตรึงใจ ^^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Ciin ที่ 18-01-2015 13:44:02

เรื่องนี้สนุกมากๆๆๆๆๆจิงๆอยากให้มาต่อตอนพิเศษอีกมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: whipcream ที่ 18-01-2015 20:25:38

อ่านแล้วอ่านอีกก็สนุกมากๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: rinmase ที่ 30-01-2015 16:09:58

อ่านจบแล้วค่ะ  ชอบภาษาที่ใช้จังดูละมุนละไมดี :mew3:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: envylover ที่ 30-01-2015 20:46:41

เรื่องนี้ภาษาสวยมากเลย อ่านแล้วอบอุ่นในหัวใจ จบตอนไหนไม่รู้ตัว รู้สึกไม่พอเลยค่ะ

อยากให้รวมเล่มมากๆเลย ตอนพิเศษก็น่ารักมากๆ หลงรักประเทศนี้ไปแบบถอนตัวไม่ขึ้นเลย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Baruda ที่ 31-01-2015 12:26:04

 :o8: :o8: :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: mmilds ที่ 31-01-2015 19:57:24

อ่านตั้งแต่แรกยันจบเหมือนกันค่ะ อยากจะบอกคนเขียนว่า ก็ยังอยากจะอ่านตอนพิเศษเหลือเกินนะคะ
5555555555555555555 ถึงแม้ว่าจะไม่มีหวังเลยก็ตาม แต่ตอนพิเศษมันต้องน่ารักแน่ๆ
โดยรวม รู้สึกว่าเรื่องมันตัดตอนเกินไป เหมือนว่า แปปๆก็รักกันละ ยังไม่ได้ทำอะไรมากมายเลย
ใจอ่อนซะงั้น แต่ก็โอเค ยอมก็ได้ เจ้าเสือน้อยน่ารัก 55555555555555 พระองค์ทรงพระน่ารักมากเพคะ
พูดน้อย แต่ก๊วนกวน ถ้าเป็นต่ายนี่คงหน้าบึ้งวันละหลายๆรอบ 5555555555

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: ♠♥♦♣ ที่ 02-02-2015 00:53:17

เรื่องนี้คือดีงามจริงๆ ค่ะ
ขอบคุณทั้งคนแต่งคนโพสท์นะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: cookie_ ที่ 03-02-2015 22:35:52

อ่านไม่พักจนจบเลยค่ะ คือดีมากจริงๆ ชอบจริงๆ ขอบคุณคนแต่งคนโพสต์มากๆ สำหรับเรื่องดีๆ
 :L2: :L2: :L2: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: timeturbo ที่ 03-02-2015 23:00:43

สนุกมากค่ะ ภาษาสวย ขอบคุณมากๆค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 04-02-2015 19:15:25

สนุกมากๆ อิจฉาทั้งคู่เลย อยากมีบ้าง   :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: ธารธารา ที่ 11-03-2015 01:00:58

อ่านเรื่องนี้รอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ รู้แต่อ่านทีไรน้ำตามาเต็มทุกที
เป็นนิยายที่เรามักบอกใครๆเสมอว่าเป็นนิยายที่ให้ความรู้สึกอิ่มเอิบ
ขอบคุณคนแต่งและคนเอามาลงด้วยนะคะ
วันนี้ผ่านมานานแล้วแต่เรากลับมาอ่านเรื่องนี้อีกครั้ง
มันยังให้ความรู้สึกว่ามีความสุขเหมือนเดิม :)

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: MildMate ที่ 12-03-2015 12:34:02

สนุกค่ะ ภาษาดีมาก โรแมนติก
ขอบคุณค่ะ
 :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: heyguy ที่ 23-03-2015 13:03:53

ห้ะ!!!!!! จบแล้ว ไม่สิ ต้องยังไม่จบสิ เร็วไป ไม่เอานะ กรี้ดดดด คนแต่งใจร้าย ฮรึก ! โป้งง

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: REDMOON ที่ 26-03-2015 21:03:55

เรื่องนี้สนุกมาก ๆ ค่ะ อบอุ่นจริง ๆ

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: guitaros ที่ 26-03-2015 22:13:32

อ่านจบมาก็นานแล้ว ณ จุดนี้อยากให้รวมเล่มจังเลยค่ะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: larynx ที่ 29-04-2015 09:01:37

เคยอ่านแล้วรอบนึงแต่ตอนนั้นยังไม่ได้สมัครสมาชิกเลย วันนี้กลับมาอ่านอีกรอบ ก็ชอบเหมือนเดิม  :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: jessiblossom ที่ 30-04-2015 00:28:36

Pray For Nepal

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: วันชัย ที่ 01-05-2015 21:51:10

ชอบพี่เสือกับน้องต่ายมากกก

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: ไอศกรีมละลาย ที่ 04-05-2015 03:04:31

อ่านจบแล้วเหมือนลอยอยู่บนที่สูงมากๆๆๆๆๆ


ฟินมาก

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 04-05-2015 20:50:50

ไม่ได้เข้ามาอ่านนิยายในเล้ามานานพักหนึ่ง เรื่องนี้เพื่อนแนะนำมา กรีดร้องให้ฟังเลยต้องเข้ามาอ่าน
แล้วก็ไม่ผิดหวังค่ะ ประทับใจมากทั้งสำนวน ภาษา ที่ไม่ทำให้เข้าใจยาก

เนื้อเรื่องก็ดุเดือดทั้งการทหาร การทูต
บรรยากาศประเทศปัญจคีรีก็ทำให้นึกภาพตามออกเป็นฉากๆ
ตัวละครทุกตัวมีความน่ารัก แล้วก็รู้สึกชอบมากๆเพราะชื่อแต่ละคนเป็นสัตว์ทั้งนั้นเลย

เจ้าเสือน้อยนี่เอาใจไปแรงๆ ทำไมเป็นคนที่สุขุม นุ่มลึก ถึงจะใจร้อนบ้างตามประสา
แต่รวมๆแล้วเกิดอาการเพ้อไปเลย คนอะไรซึนแล้วยังเท่ แล้วยังเก่งไปหมดอีก
ยิ่งเวลาห่วงใน กระวนกระวายใจเรื่องกระต่ายกรุงเทพยิ่งน่ารัก อบอุ่น ผู้ดีด้วย งื้อ

ส่วนเจ้ากระต่ายกรุงเทพก็น่ารักมากกกกกกกกก
เจ้าชู้เอาการเลยนะ ตอนที่ไปเที่ยวสาวขายบริการนี่อุตส่าคิกถึงคนหน้าดุแล้วเชียว
โดนกริ้วเลย ฮ่าๆๆ น่ารักค่ะ ชอบที่เจ้าเค้าปากแข็ง แต่กระต่ายมีอะไรก็บอกก็พูด

รวมๆแล้วดีมากๆๆๆๆ ชอบมากๆๆๆๆ ถ้ามีโอกาสจะย้อนกลับมาอ่านอีกบ่อยๆเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: MK ที่ 07-05-2015 19:42:01

ทำไมถึงเพิ่งเปิดเข้ามาอ่าน  คือสนุกมาก  เหมือนได้เที่ยวอีกประเทศนึงๆ อ่านไปจิ้นตามไป คืออยากออกเดินทางเลย. 55555   แต่จบไว๊ไวเนอะ. เรื่องไหนสนุกๆก็แบบนี้แหละจะมีกี่ตอนๆก็เหมือนสั้นไป แบบ อยากอ่านตลอดไป ได้ไหมมมมมม. ไรงี้.   ขอบคุณ คุณsake มากค่ะ. นิยายสนุกมากจริงๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: curious ที่ 08-05-2015 01:44:02

เรื่องนี้สนุกและน่ารักมากๆ  :-[ อ่านไปยิ้มไป
ตอนแรกๆงงกับภาษนิดหน่อย5555 แต่อ่านไปเรื่อยๆเริ่มเข้าใจ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: sunipum ที่ 13-05-2015 16:54:57

อ่านรวดเดียวจบเลย  สนุก ชอบมากๆเลยคะ น่ารัก  ทุกอย่างโอเคมาก ละมุนละไมสุดๆ ขอบคุณทั้งคนแต่งทั้งคนโพสต์เลยนะค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: kissings ที่ 13-05-2015 19:41:58

เพิ่งเข้ามาอ่านไม่กี่ตอน  เนื้อเรื่องน่าติดตามและเป็นแนวที่มีให้อ่านน้อยมากๆเลยค่ะ  ยังไงจะตามอ่านผลงานไปเรื่อยๆนะคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะที่นำเสนอผลงานดีๆให้ได้อ่าน

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 17-05-2015 19:58:46

สนุกมากค่ะ บรรยายได้เห็นภาพมากๆ ภาษาสวยมาก เลยต้องบอกต่อ ขอบคุณนะค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: yaya_nana ที่ 21-05-2015 00:21:33

เป็นนิยายที่อ่านแล้วภาษาสวยมากก ปกติติดตามคุณคนแต่งคนนี้อยู่แล้ว แต่เรื่องนี้ปลื้มเป็นพิเศษเลย  :-[ o13 บางคำก็ไม่เข้าใจนะต้องค่อยๆฟื้นความรู้เรื่องคำราชาศัพท์ที่เคยเรียนขึ้นมา มันหวานกลมกล่อมพอด่มาก รอคอยตอนพิเศษตอนต่อไปนะคะ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 19-06-2015 13:03:20

ขอบคุณความรู้สึกดีๆที่มีให้กัน
ขอบคุณจากใจ :pig4: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 19-06-2015 22:05:57

กลับมาอ่านตอนพิเศษอีกรอบ
ยังได้ความหวานเหมือนเดิมเลย
ขอบคุณที่เอามาให้อ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Yundori ที่ 24-06-2015 20:30:54

ชอบมากกเลยค่ะ  o13
ตอนช่วงแรกๆเหมือนจะมีบางคำผิดบ้าง
แต่อ่านเลยมาแล้วก็เลยไป 555555
ขอบคุณที่แชร์เรื่องดีๆให้อ่านกันนะคะ
ภาษาที่ใช้ก็ราชาศัพท์จริงๆ จนต้องจินตนาการตามสองตลบว่าแปลว่าอะไร
เรื่องมันอบอุ่น อบอวลในหัวใจแบบบอกไม่ถูก
ประทับใจมากๆเลยค่ะ  :impress2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 25-06-2015 21:00:59

อ่านจบแล้ว
เป็นนิยายอีกเรื่องที่ประทับใจค่ะ
 :hao3:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: zaturday ที่ 28-08-2015 11:10:01

อ่านจบรวดเดียวเลย ขอบคุณคุณสาเกนะคะที่เขียนเรื่องราวดีๆมาให้เราผู้อ่านได้ซึมซับรับรู้ความอ่อนหวาน ละมุนละไมของนิยายเรื่องนี้ แม้จะมีบทบู้หนีตาย แต่อ่านจบแล้วความละมุนละไมของเรื่องก็ยังทำให้เรายิ้มไม่หุบ ขอบคุณจริงๆค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: kautumn ที่ 06-09-2015 07:46:15

เข้ามาตามกลินจากนกฮูก อ่านไปได้6ตอนแล้วสนุกมากคะภาษาดีเยี่ยมมากคะ ไปอ่านต่อก่อนนะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: kautumn ที่ 07-09-2015 22:14:00

อ่านจบแล้วภาษาละมุนมากคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: DESZCZ ที่ 19-09-2015 19:00:27

เข้ามาอ่านอีกรอบ สนุกจนอยากให้ต่อบรรยากาศที่อบอวลนุ่มนวลแบบนี้

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Smirnoff ที่ 20-09-2015 14:10:53

สนุกมากกกกกกกกกกกก กอ ไก่ล้านตัว
ชอบความละมุน กับสำนวนภาษามากๆ เห็นภาพชัดมาก แล้วก็ไม่ติดขัดเลยค่ะ
อ่านแล้วละมุน ฟุ้งๆๆไปหมด รักเรื่องนี้
ถ้ามีตอนพิเศษอีกก็ดีเลย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Pichy_peas ที่ 20-09-2015 20:51:29

ชอบมากๆเลยค่ะ ฟิน เคลิ้มที่สุดเลย น่ารักมากๆเลยค่ะ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 21-09-2015 04:01:47

 o13 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Momichi ที่ 21-09-2015 21:21:23

Jชอบมากเลยค่ะ เจ้าเสือน้อยกับกระต่ายหวานมาก น่ารักมาก ชอบที่สุดเลยค่ะ ภาษาสวยมาก อ่านลื่นเพลิน จินตนาการเห็นภาพ น่าติดตามค่ะ อ่านแล้ววางไม่ลงเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: lovely tham ที่ 22-09-2015 22:29:50

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: yupa ที่ 23-09-2015 08:06:51

ยังมีตอนพิเศษอีกไม่คะ :pig4: :L2: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Ciin ที่ 24-09-2015 22:11:34

กลับมาอ่านอีกรอบก็ยังสนุกเหมือนเดิมเลยย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 03-10-2015 13:39:42

ทำไมถึงพึ่งมาอ่านนะ เฮ้อออออ  สนุกมากเลยค่ะ ชอบมากๆๆๆๆๆ  หวานเป็นที่สุดเลย รักนายเอกมากด้วย เสน่ห์แรงใช่ย่อยเลยน้า เล่นเอาคนแก่เหนื่อยใจเลยล่ะ55555 อยากรู้จังว่าถ้ากระต่ายน้อยกลับไปเยี่ยมบ้านเกิด คนแก่จะทำยังไงน้า อกแตกตายแน่ๆ ฮ่าๆ

ขอบคุณมากค่ะที่แต่งเรื่องราวดีๆน่ารักแบบนี้มาให้อ่านกันค่ะ^^

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 05-10-2015 11:38:02

ติดตามผลงานคุณsake หลายเรื่องนะค๊ะมีเป็นเล่มด้วย ชอบมากค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: beerby-witch ที่ 12-10-2015 02:53:54

อิ่มอกอิ่มใจมากเลยฮือออออ ได้ดั่งใจทั้งพระนาย เนื้อเรื่องก็ดีสำนวนก็ดี ซึ้งน้ำตาคลอยังเปีย
กอยู่เลย ชอบบบบบบย  :hao5:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: RainS ที่ 18-10-2015 21:47:05

อ่านรวดเดียวจบเลยค่า รู้สึกพลาดมากๆที่เพิ่งเจอเรื่องนี้
เป็นเรื่องที่อบอุ่น หวานละมุนละไมมาก ชอบตัวละครทุกคนในเรื่องเลยรู้สึกว่าแต่ละคนจะมีเหตุผลเป็นของตัวเอง
ขอบคุณคนเขียนและคนโพสมากๆค่ะที่มาแบ่งปันเรื่องราวดีๆแบบนี้
ปล.คำราชาศัพท์แน่นมาก สุดยอดเลยทำให้เรียนรู้คำราชาศัพท์ไปในตัว  :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: maykubpom ที่ 20-10-2015 00:45:28

จบไวมากเลยอ่ะ รู้สึกเหมือนเพิ่งเริ่มอ่านเมื่อกี้นี้เอง
แต่งนิยายสนุกๆมาอีกเยอะๆเลยนะคะ ชอบมากๆเลย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: natt teng ที่ 27-10-2015 23:42:01

อ่านจบแล้ว ชอบมากจร้า เสียดายสั้นไปหน่อยอ่ะ อยากหวานต่อ ทำงานแอบอ่านไป ไม่จบหมดเวลางานรีบกลับบ้านมาอ่านต่อจนจบรวดเดียวเลย หวานมาก ชอบมากจร้า :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: YADA ที่ 20-11-2015 12:41:49

เพิ่งได้แข้ามาอ่าน ฮือออ... น่าร๊ากกกกก... อยากได้ตอนพิเศษเพิ่มอีก

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: runtothemoon ที่ 06-12-2015 19:20:56

ก่อนอื่นเลย ต้องขอบคุณสาเกที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมา และขอบคุณ คุณ takuya ที่นำเรื่องนี้มาลงในเล้าค่ะ

เรื่องนี้ก็นานแล้วเหมือนกันเนอะ 55555 ตั้งแต่ตอนที่เราไม่รู้จักเล้าเลย เรื่องนี้เองเราก็เพิ่งเจอโดยบังเอิญเมื่อวันก่อนๆ ตอนแรกที่เห็นชื่อเรื่องคิดในใจว่า เอ...ถ้าชื่อเรื่องกินใจขนาดนี้แล้วเนื้อหาจะขนาดไหน เราชอบคำนี้มากๆเลย ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดิน เอาไปเลยสามผ่าน! พอได้เริ่มอ่านรู้สึกเหมือนได้เข้าไปอยู่ในเรื่องเอง บรรยายได้ดีมากๆ ภาษาก็อ่านง่ายสละสลวยใช้คำได้งดงามมากๆ ;_; ดีใจที่เจอเรื่องนี้มากเลย การดำเนินเรื่องไม่เร็วหรือเนิบนาบ ทุกอย่างมีต้นสายปลายเหตุ แต่เป็นเราเองที่อยากให้เรื่องนี้ยาวๆ55555อ่านแต่ละตอนไปก็กลัวจบแต่ก็อยากอ่านสับสนในตัวเอง555555 รู้สึกผูกพันตัวละครมากกกกกกก กอไก่ร้อยล้านตัวเลย โดยเฉพาะหนูต่าย แง;_; ตอนที่จะไปอยู่กับองค์ท่านเราแอบน้ำตาคลอเลย อารมณ์แบบลูกจะออกเรือนแล้ว ฮืออออ ;_; อินเกิน5555555 ชอบความรักของตัวละครทุกคน ไม่ว่าจะความรักแบบคนรัก ความรักของพ่อแม่ ความรักของพี่กับน้อง ความรักของข้าบริวารองค์รักษ์ที่มีต่อองค์ท่าน และความรักที่มีต่อบ้านเมืองและประชาชน ในตอนสเปเชี่ยล ชอบตอนที่หนูต่ายไหว้บนพระอุระขององค์ท่านมาก คือเค้าไม่ได้แค่รักเท่านั้นเค้าศรัทธายกย่องและเชื่อมั่นในตัวองค์ท่านด้วย ตื้นตันมากเลย ;_; ไม่รู้จะขอบคุณดีมั้ยที่ทหารปลอมลักพาตัวหนูต่ายตอนแรกๆเลยทำให้มีพระองค์กับหนูต่ายในวันนี้55555 ป่านนี้หนูต่ายกับองค์ท่านอายุปาเข้าไปมากโขแน่ แก่ๆ..เอ้ย อายุมากขึ้นแล้วอย่าหึงหวงมากนะคะหนูต่ายมองพระองค์แค่องค์เดียว แค่กๆๆๆ ก๊าวใจมาก ดีใจกับมากจริงๆ ขอบคุณที่ทำให้วันหยุดยาวของเราสนุกขึ้นนะคะกับเรื่องนี้ ขอบคุณจากใจจริงๆค่ะ จะพยายามไล่ติดตามเรื่องอื่นๆต่อไปนะคะ :) ♡

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 07-12-2015 00:56:05

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 07-12-2015 08:25:19

สนุกมากเลย เขียนได้น่ารักมาก อ่านแล้วเขินตามเลย :ling2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 07-12-2015 14:48:31

อ่านจบแล้ว ยังยิ้มไม่หุบเลยค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะสำหรับนิยายรักเรื่องนี้
ตราตรึง สวยงาม ละมุน และอิ่มใจมากกก(ตอนพิเศษน้อยไปนิด แต่ความหวานสูงปรี๊ด)

 :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: matame ที่ 08-12-2015 00:33:28

ละมุนมากไม่ผิดหวังเลยนิยายของคนนี้

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: z0diac0450 ที่ 08-12-2015 19:22:11

เด๋วมาอ่าน :hao6:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: z9_0 ที่ 09-01-2016 07:28:47

ดีงานมาก แบบว่ามันสวยมากๆ ไม่รู้ว่ารักจากตรงไหน แต่รักไปแล้ว รักมากด้วย คำบอกรักไม่สำคัญเท่ากับคำว่า กลับบ้าน บ้านของเรา มันกินใจอ่จะ ความรักแบบผู้ใหญ่ไม่ต้องพูดอะไรกันมากมาย มันกินใจอ่ะสุดดดด รักเลยจริง

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 09-02-2016 19:36:04

ชอบมากกกกกกกก
โอยยยยยย หลงรักเจ้าเสือน้อยกับกระต่ายเมืองไทย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 11-02-2016 02:33:52

โอ้ยย น่ารักจริงๆเลยยย :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: disney ที่ 11-02-2016 13:48:39

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน สนุกมาก ละมุนละไมไปหมด

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: nida ที่ 12-02-2016 09:47:41

คือจบเร็วไปนะคะคนแต่งอ่ะ   สนุกอยู่ดีๆแล้วเหมือนสะดุดเลยอ่า :ling3: :ling3: :ling3:
แต่งตอนพิเศษเยอะๆนะคะจะรออ่าน

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: wi_OoO_wi ที่ 20-02-2016 16:34:47

อ่านจบเเล้วววว

เขิน ตายๆๆๆ โอยยยย ทำไมล้ายกาดขนาดนี้ ชอบเรื่องเเนวนี้ เบาๆ ค่อยเป็นค่อยไป แต่ทำไมเขินนนนนน  :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 23-02-2016 20:17:32

สนุกค่าาา ท่านเสือน้อยนี่ซึนเนอะ(แต่รักจริง) :-[
น้องต่ายน่ารักกกก นายเอกมุ่งมั่นมากๆ
ปลื้มเคอแสนด้วยยย อิอิ  แอบตกใจเล็กน้อยกับอายุพระเอก555
ขอบคุณคนแต่งนะคะ
 :L2:

ปล. ตอนพิเศษ2 จะมีอีกมั้ยยย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 28-02-2016 19:01:58

เพิ่งเห็นค่ะ ไม่รู้ว่าไอพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไงเนี่ย?!

ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกก มากๆๆๆๆๆๆๆ เป็นเรื่องที่น่ารักมากมายเลยค่ะ ทั้งเรื่องราวของครอบครัวกระต่ายน้อย พี่น้องที่รักกันดีของเสือน้อย มิตรภาพดีๆของเพื่อนทหาร และเรื่องราวรักชาติหน้าที่พึงมีด้วยค่ะ แต่ต่อให้เรื่องนี้สงครามการเมืองกินที่ซะครึ่งเรื่องแต่ก็ยังสอดแทรกความละมุนละไมมาด้วย แบบว่า... ผู้ดีเขาจีบกันอ่ะ ผู้ดีเขาคุยกันแบบนี้สินะ พูดด่ายังฟังดูไม่ค่อยหยาบคายเลย พูดเนียนๆให้เจ็บประมาณนั้น 555+  เสียดายนิดหนึ่งตรงเรื่องนี้สั้นไปนะคะ ฟินไม่พอเท่าไหร่ค่ะ ^^ ขอบคุณคุณสาเกที่แต่งเรื่องราวดีๆนี้นะคะ ภาษาสวย อ่านราบรื่น อ่านเพลินมากค่ะ ไม่มีจุดติดขัดเลย อ่านเรื่องนี้แล้วขอเป็นแฟนนิยายคุณเลยค่ะ  :กอด1: o13

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: TuiLoveKhaKing ที่ 29-02-2016 11:09:15

อ่านเรื่องนี้ทุกปี ทุกครั้งที่เห็น ชอบมากกก อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นในหัวใจ รักการแสดงออกของทั้งสองคน ชอบที่รอกันและกันอย่างใจจดใจจ่อไม่นอกใจกัน อยากอ่านตอนพิเศษเพิ่มเรื่อยๆเลยค่ะ เอาเป็นว่ารักเรื่องนี้มากกกกกก

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: imac ที่ 29-02-2016 23:52:32

ตามอ่านจนจบ ประทับใจมากครับ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 01-03-2016 16:35:45

ขอบคุณคนแต่งและคนโพสด้วยค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: AngPao1932 ที่ 02-03-2016 00:58:14

เสือน้อย กระต่ายบางกอก เสือแอบบ่นว่าแก อิอิ น่ารัก ชอบบบบบบบบบบ ฟิลแบบเลือดขัดติยาเลยอ่า  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 12-03-2016 00:25:22

พอถึงคำว่า จบ นี่แอบใจหายเลยค่ะ T _____ T .. ชอบเรื่องนี้มากกกกกมากมากมากมากมากมากมากมาก ไม่รู้จะบรรยายออกมายังไง
นี่แอบดีใจด้วยซ้ำที่ไม่ได้มาเจอเรื่องนี้ตอน on air ไม่งั้นต้องลงแดงรีเฟรชซ้ำๆ นั่งอ่านตอนเก่าจนจำได้ทุกประโยคแน่ๆค่ะ 55555
คืออ่านแบบรวดเดียวจบตั้งแต่ตอนเย็นๆจนถึงตอนนี้เลย ทั้งๆที่มีงานหนักจ่ออยู่แต่ก็จบเองไม่ลงจริงๆค่ะ TT
และทั้งๆที่จะต้องตื่นเช้ามากๆในวันพรุ่งนี้ก็เก็บความรู้สึกตอนนี้ไม่ไหวจริงๆ อยากเม้นเลยแบบมากๆ 555555 เพราะฉะนั้นอาจจะยาวนิดนึง(?)นะคะ ; ;

คือชอบทุกฉาก ทุกตอน ตั้งแต่แรกเริ่มจนถึงสุดท้ายเลย สำหรับเราเรื่องนี้ไม่ใช่แค่นิยายอ่ะค่ะ
แต่อ่านแล้วให้ความรู้สึกเหมือนวรรณกรรมเยาวชนมากกว่า เพราะไม่ใช่แค่โรแมนติกอย่างเดียว แต่แฝงข้อคิดไว้เยอะมาก
โดยเฉพาะด้านบ้านเมือง สังคม เป็นอะไรที่สะท้อนความเป็นจริงออกมาได้ลึกซึ้งมาก
เราเองเป็นคนนึงที่บอกได้เต็มปากว่าสัมผัสถึงความแตกต่างแบบที่ต่ายได้สัมผัสมาเช่นกัน เราเกิดและโตที่กรุงเทพ
แต่ตอนนี้ต้องมาเรียนที่ต่างจังหวัด ความแตกต่างที่ถึงแม้จะมีระบบทุนนิยมเข้ามาบ้างแล้ว แต่ก็ยังน้อยกว่ากันมากจริงๆ
ใจเราคิดว่าความสุขทุกวันนี้ในโลกแห่งทุนนิยมมันไม่ใช่ความสุขที่แท้จริงหรอกค่ะ มันคือสุขแต่เปลือก
สุขที่แท้จริงมันมาจากข้างในมากกว่า มันมาจากสังคมที่สงบ เต็มไปด้วยป่าไม้ ไม่ใช่ป่าคอนกรีตค่ะ (มีงานวิจัยเรื่องนี้อยู่แต่ไม่ขอพูดถึงเนอะ เดี๋ยวยาว 55555)

กลับมาเรื่องนิยายๆ เลยเป็นสาเหตุให้เราชอบมากๆค่ะ ชอบต่ายที่สุดเลยด้วย เป็นนายเอกที่เข้มแข็งมากกกกก
ฉากที่โดนกระชากตุ้มหูเพชรนี่เราแทบร้องตามเลย น่าจะเจ็บน่าดู แต่ก็ยังอดทนมาจนถึงตรงนี้ได้ ยิ่งตอนที่ตัดสินใจไม่ไปด้วย
หลังจากโดนโจมตีน่ะค่ะ อันนี้คือใจเด็ดมากจริงๆ สู้จนเราทั้งสงสารทั้งเอ็นดูเลย ตรงที่เอายาเม็ดสุดท้ายให้เคอแสนด้วยค่ะ
เป็นต่ายที่น่ารักจริงๆ .. ถ้าเราเป็นลุง เอ้ย เคอแสน ก็คงจะรักและภักดีจากใจ ไม่ใช่เพราะตำแหน่งเลยค่ะ

ชอบไม่แพ้ต่ายก็เจ้าเสือน้อยนี่แหละ .. คนอะไร ทั้งหน้าดุ ทั้งปากแข็ง ทั้งอารมณ์ร้อน แต่ทำให้เราหลงรักไปด้วยได้ 55555555
ไม่แน่ใจว่าหลงความซึน(?)หรือเปล่านะคะ /ฮา แต่ความอบอุ่นแล้วก็โรแมนติกเนี่ย .. ยอมใจค่ะ! > /////////// <
อีกหนึ่งตัวละครที่ชอบไม่แพ้กันคือเจ้าพี่หมีอ่ะค่ะ 555555 ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างน้องชายเสมอสุดๆ เข้าใจน้องสุดๆค่ะ
คนเราจะมีชีวิตชีวาได้ยังไงถ้าไม่มีหัวใจเนอะ

ทุกๆฉากที่อ่านเราสัมผัสได้ถึงความรักความเป็นห่วงของทั้งคู่แบบชัดเจนมากกกก และชอบมากๆเลย
เป็นนิยายเรื่องแรกเลยมั้งคะ ที่พออ่านฉากนี้ปุ๊บก็รู้สึกเขิน รู้สึกอบอุ่น และรู้สึกดีจนย้อนกลับไปอ่านอีกรอบทันที 55555
ตั้งแต่ตอนที่ต่ายน้อยต้องรอ 3 วัน 3 คืน จนถึงตอนที่ไปผจญภัยแล้วได้กลับมาสู่อ้อมอกของเจ้าเสือ เราชอบมากกกกกกกกก
เอาจริงๆคือชอบทุกอย่างของเรื่องนี้เลยค่ะ ไม่มีฉากไหน ประเด็นไหนที่ไม่ชอบเลยจริงๆ
/มีรู้สึกตกใจนิดเดียวตอนที่ตัดมา 5 ปีถัดไปค่ะ 55555555555555 แบบเอ้า ผ่านไปไวจัง (ฮา)

ก็ขอบคุณคนเขียนนะคะที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้ออกมาให้อ่าน สนุกมากกกกกกกกกกกกกกจริงๆค่ะ ติ่งมาก หลงมาก รักสุดๆ ><
ไว้จะตามอ่านตอนพิเศษอีกทีนะคะ! และจะตามหาผลงานเรื่องอื่นๆด้วยค่ะ <3
ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้กับเรื่องต่อๆไปนะคะ  :L2:

ปล. ขอทำฟ้อนต์ไว้เล็กนิดนึง ยาวจนคิดว่าเป็นนิยายซะเองแล้ว TTTT 555555555

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 30-03-2016 23:41:31

เข้ามาอ่านรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้แล้ว
เดี๋ยวจะไปถอยจากงานสัปดาห์หนังสือมานะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 05-04-2016 00:06:12

 :L2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 11-04-2016 00:20:54

ดีงามมากเลยค่ะ ขอบคุณคนเขียน เราเพิ่งมาเจอได้ไงเนี่ยยยยย
ภาษาดีมาก งดงามค่ะ เนื้อเรื่องก็ดี ตื่นเต้น เร้าใจ เขินด้วยไรด้วยบาทท่านเสือน้อยจะหวาน
ต่ายก็น่ารักเหลือเกิน คู่ควรกับท่าน ตอนที่ท่านไปรับต่ายที่บ้านแล้วต้องจากครอบครัวมาน้ำตาไหลเลยค่ะ
ยิ่งใหญ่เหลือเกินความรักที่มีให้ท่านเสือน้อย ครอบครัวของต่ายก็น่ารักม่กเช่นกัน
ตอนพิเศษอยากจะกรี๊ด ท่านมีหวงมีหึง ชอบตอนน้องต่ายกราบอกมาก ซึ้งนะคะ ภรรยาพึงเคารพต่อสามี ดีงามค่ะ
จับใจท่านเหลือเกิน

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Legpptk ที่ 11-04-2016 06:10:59

โอ๊ยยยย น่ารักอะไรแบบนี้
ชอบการใช้ภาษา

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth
เริ่มหัวข้อโดย: graciej ที่ 12-04-2016 15:32:46

เป็นนิยายวายที่ละมุนละไมที่สุด เป็นหนึ่งในนิยายขึ้นหิ้งในใจ
เมื่อวานดีใจมากที่ได้สั่งซื้อหนังสือ รอมานาน  :hao5: :m15:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 15-04-2016 23:12:27

อ่านจบแล้ววววววววววว ถามตัวเองอยู่นานว่าพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง :serius2:
โดยส่วนตัวแล้วไม่ค่อยได้อ่านเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้สักเท่าไหร่ เพราะไม่ค่อยรู้คำราชาศัพท์พอสมควร
แต่อ่านไปอ่านมาชักเริ่มสนุกเริ่มติดไปอีก ก็ลุ้นอยู่ว่าเมื่อไหร่หนอกระต่ายกับเจ้าเสือน้อยจะรักกันยังไงน้า
พอสองคนนี้รักกันแล้ว ลืมความวุ่นวายที่เกิดในประเทศเลย
เอาจริงๆลุงเคอแสนยังอยู่กับกระต่ายมากกว่าพระองค์เจ้านรพยัคฆ์อีกป่ะ? 55555 ล้อเล่นนนนน
ประทับใจตอนที่ท่านไปตามตัวกระต่ายน้องถึงบ้าน เหมือนมาทวงของของฉันคืนอะไรอย่างนั้นเลย ปริ่มสุด
ขอบคุณสำหรับนิยายภาษาสวย เนื้อเรื่องดี และเรื่องนี้ทำให้เราต้องหาคำแปลคำราชาศัพท์บางคำซึ่งบางคำเราก็ไม่เคยเห็น เพื่อได้อรรถรสในการอ่านเพิ่มขึ้น แถมเรื่องนี้ยังทำให้เราเปิดใจกับนิยายแนวนี้อีกด้วย ขอบคุณคนแต่งมากเลยนะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: am_am ที่ 05-05-2016 07:00:29

น่ารักมากๆ เลยค่ะ  :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 09-05-2016 18:33:18

ตามอ่านจนจบแล้ว ชอบมากเลยค่ะ
กระต่ายก็แสนซน น่ารักน่าหยิก
ส่วนท่านเจ้าเสือก็เท่มาก อบอุ่นใจ
อยากให้มีตอนพิเศษอีกจังเลยค่ะ
ขอบคุณคนแต่และก็คนโพสมากๆเลยนะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: l3loodl2o5e ที่ 11-05-2016 01:06:00

อ่านแล้วตกหลุมรักเรื่องนี้เข้าอย่างจัง ภาษาดีมาก เราชอบ ทุกอย่ามันอ่านแล้วรู้สึกสวยงาม อบอุ่นหัวใจ สุดๆ :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Jploiiz ที่ 13-07-2016 01:47:09

หวานมากกก ตอนพิเศษกระต่ายขี้อ้อนสุดๆ แอบน้ำตาคลอตอนที่พ่อกับแม่รู้ว่าตายจะจากบ้านไป หัวอกคนเป็นพ่อเป็นแม่ เลี้ยงเขาได้แต่ตัวจริงๆ นั่นแหละ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 15-07-2016 10:02:53

เรื่องนี้ดีมากกกกกกก  ช่วยกันทำมาหากิน มีเสน่ห์กันอย่างทั่วถึง และง้อกันบนเตียง!!! ^///^  บทบู๊ก็ทั้งลุ้นทั้งมันส์  ภาษาก็สวย โอ๊ยยยยย ขอบคุณผู้แต่งไปอี๊กกกกกกก  งานดีงามอย่างนี้นานๆได้เสพสักที ขอบคุณมากกกกกกกกกน๊าาาาาา

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 22-07-2016 12:30:17

แอร๊ยยยยย น่ารัก
ตอนพิเศษนี่หวานๆกันเลยทีเดียว อ่านไปเขิลไป อิอิ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Haruya ที่ 25-07-2016 16:22:50

ที่สุดของความประทับใจ อ่านแล้วละมุนมาก กระต่ายน้อยตัวนี้แสนซน เจ้าเสือน้อยก็ช่างเจ้าเล่ห์ อิ่มเอมมากๆ ภาษาสวยมากเลยค่ะ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณที่ไม่ทำให้เราเศร้า ถึงจะอยู่ห่างกัน แต่ทำให้เรารู้ว่า อยู่ห่างกันเพื่อดูแลตัวเอง แล้วรอวันจะกลับมาเคียงคู่ ให้คู่ควร
รักนิยายเรื่องนี้ ชอบมากๆ จริง ขอบคุณคนเขียน ขอบคุณคนโพส

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: bnbonuss ที่ 26-07-2016 08:39:58

ชอบบบบมากกกกกก ฟินนน  :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: body.cc ที่ 16-08-2016 21:37:15

ชอบมากกกกกกก เรื่องนี้อ่านสามรอบแล้วไม่เคยเบื่อ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: sincere13 ที่ 28-08-2016 15:04:37

รักเลยเจ้าค่ะ :heaven

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 27-09-2016 17:11:24

อ่านอีกรอบ
ละมุนอ้ะ ฟินมาก เขินมาก
 :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: lllittled ที่ 15-10-2016 22:15:13

 o13

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Dezzerr ที่ 24-10-2016 23:22:37

โอย พลาดเรื่องนี้ไปได้อย่างไร
งดงามมากค่ะ ดีต่อใจจริงๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Kkookai ที่ 26-10-2016 22:19:01

ดีงามมากๆ...ขอตอนพิเศษอีกสักตอนจะดีกับหัวใจเป็นอย่างมาก

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Arrun ที่ 07-11-2016 18:03:45

อ่านจบรวดเดียวเลย ดีต่อใจมากจริงๆ
ละมุนอะไรเบอร์นี้นะ ไม่ต้องหวือหวา แต่อ่านแล้วความหวานมันอวลไปหมด
ชอบมากเลยยย  :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: peppermintt ที่ 13-11-2016 21:35:50

น่ารักๆๆ :hao6:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: ::ppppop:: ที่ 12-12-2016 20:25:38

ฮือ ทำไมเพิ่งมาเจอกันนะ :ling1:
อ่านจบภายในวันเดียวเลยค่ะ
เป็นนิยายครบรสจริงๆ ทั้งพล็อต ภาษาการบรรยาย เริ่ดดดด
อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นหัวใจมากๆเสือน้อยกับกระต่ายหวานกันมากๆเลย :o8:
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะค้า :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Imagine_chic ที่ 13-12-2016 23:51:48

น่ารัก อบอุ่นหัวใจมาก  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Kkookai ที่ 14-12-2016 14:16:44

อ่านรอบที่เท่าไหร่จำไม่ได้แล้ว....แต่ก็ยังอ่าน..ละมุนหัวใจจริงๆ...

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Legpptk ที่ 14-12-2016 15:13:50

 :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงในเงามืด ที่ 15-12-2016 07:09:08

สนุกมากกกกกก และเราตกคำราชาศัพท์หนักมาก55555

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: zenesty ที่ 26-12-2016 09:23:20

 :impress2:  :impress2:  :impress2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 21-01-2017 11:38:27

อบอวลไปด้วยความรัก

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: numin ที่ 24-01-2017 16:23:41

 :-[ มีความละมุนในเนื้อหา อ่านรวดเดียวจบเลยยย แอบหลงรักคุณกระต่ายกับเสือน้อย อื้ออออ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: beerby-witch ที่ 25-01-2017 00:22:50

หวานมาก ฮืออออออ อิจฉาเหลือเกิน
 :hao7:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: PrInCeZzAoFz ที่ 21-02-2017 20:03:26

แอร๊ยยยยยยยยยยยยย
ชอบมากกก
ดีงามละเกินนนนนนนนน
พลาดเรื่องนี้ไปได้อย่างไร
ฉากบู๊ก็มันส์ และลุ้น
ฉากหวานก็เขินนนนนนนนน
น่ารักมากกกกกกกกกก
งดงามมมมมม

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Nobodylove ที่ 02-03-2017 11:45:12

 :-[ :-[ :o8:อ่านแล้วฟินตัวแตก

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: tangtey59 ที่ 26-03-2017 10:23:49

ดีงามมากค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Fate ที่ 28-03-2017 23:55:04

โอ้โห เรื่องนี้ดีงามมากกกก ทำไมเราเพิ่งมาเจอกันคะเนี่ยยย ฉันไปอยู่ที่ไหนมา55555555
ชอบมากๆเลยค่ะ ทั้งเนื้อเรื่อง ตัวละคร และภาษา อ่านแล้วอยากไปเที่ยวปัญจคีรีมากก
ขอทำงานเก็บเงินไปอยู่บนเขาสักหน่อย 555555
ชอบความเรื่อยๆ ซึมซับกับประเทศในตอนแรกแล้วเข้มข้นในตอนหลัง แบบฮืออ อ่านเพลินมาก
รู้ตัวอีกทีคือจบแล้ว อึ้งมากค่ะ5555
ความหวานตอนหลังๆก็เยียวยาเหลือเกิน ในสเปด้วยค่ะ
เจ้าเสือน้อยหวานอะไรขนาดนี้ เป็นคนแก่แต่ใจยังหนุ่มละเกินนน5555 อย่างว่าแหละนะคะ มีแฟนเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกาย5555
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆเรื่องนี้มากนะคะ
ดีต่อใจมาก ชอบมากจริงๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: bojaemyboo ที่ 11-04-2017 11:36:00

อ่านเรื่องนี้แล้ว เห็นถึงความอบอุ่นของเจ้าเสือน้อยที่พยายามปกป้องดวงใจของพระองค์ และเห็นถึงความมุ่งมั่นของกระต่ายที่ทำทุกอย่างเพื่อท่านเจ้าของดวงใจอย่างห่วงใยซึ่งกันและกัน  :L1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 11-04-2017 17:53:16

ไปอุดหนุนหนังสือมาแล้ว ชอบตอนพิเศษมากๆค่ะ
 :pig4: :L1: :o8:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: yupa ที่ 13-04-2017 20:24:53

ตอนพิเศษในหนังสือมีกี่ตอนคะ  แล้วหนังสือ ขายที่เวปไหนตามร้านหนังสือมีไม่คะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: ice-cream ที่ 23-04-2017 15:55:24

อ่านจบแล้ว ทำไมพลาดเรื่องนี้ไปนะ ตามมาดูผู้ดีเขาจีบกัน รู้สึกว่ามันหวานมากกกกก :o8:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 23-04-2017 17:04:48

อ้างจาก: yupa ที่ 13-04-2017 20:24:53  

ตอนพิเศษในหนังสือมีกี่ตอนคะ  แล้วหนังสือ ขายที่เวปไหนตามร้านหนังสือมีไม่คะ

ขออนุญาตตอบแทนนะคะ
ตอนพิเศษ6ตอน และ ขายตามร้านหนังสือค่ะ (เราซื้อที่ B2S Mega Bangna)

ไปซื้อเลยค่าา ดีงามมากๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Cappello ที่ 15-05-2017 03:31:51

เราชอบบบบบบ ฮืออออ จะตายยย
ขอตอนพิเศษอีกได้มั๊ยคะ? ชอบมากๆเลยยย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: tutatoomtam ที่ 17-05-2017 17:50:18

ชอบนะแต่รีบตัดจบไปนิดนึงอะ   อ่านได้เรื่อยๆไม่ติดขัดสนุกดีค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Chanta ที่ 06-06-2017 22:36:59

ไม่มาต่อเเล้วเหรอ
ชอบมากเลย อ่านหลายรอบมากกกก

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 08-06-2017 10:05:19

 :mew1:
อ่านจบแล้ววว ชอบมากเลยค่ะ
ความรักแบบผู้ใหญ่ อ่านแล้วละมุนหัวใจ
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายเรื่องนี้
เป็นกำลังใจให้นะคะ  :L1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 30-06-2017 15:26:02

อ่านกี่รอบก็ไม่เคยเบื่อเลยจริงๆเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: AgotoZ ที่ 08-07-2017 22:41:12

เรื่องนี้มีความละมุนมาก โรแมนติกได้ใจ 


อ่านแล้วยิ้ม อิ่มใจยังไงไม่รู้   :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Panizzz3838 ที่ 16-07-2017 01:35:56

ดีต่อใจอ่ะ  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: PAiPEiPEi ที่ 22-07-2017 10:26:07

เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องนึงที่อ่านจบแล้วจะให้คำว่า "อิ่ม"  ได้มันอิ่มจริงๆค่ะ   อบอวลไปด้วยความรักหวานละมุนมาก   ใช้ใจรักอย่างมีสติ  พร้อมรู้ถึงหน้าที่ที่ตัวเองต้องทำ   


ขอบคุณตัวเองด้วยที่สุดท้ายลองคลิ๊กเข้ามาอ่าน   สิงเล้ามาก็นานเรื่องนี้เห็นตั้งเเต่ตอนที่ยังลงไม่จบ แต่ตอนนั้นก็ไม่คิดจะอ่านขนาดเห็นคนเเนะนำกันเยอะ   แช้วอยู่ก็ตัดสินใจมาอ่านไม่ผิดหวังจริงๆค่ะ  ไม่สั้นไม่ยาวอ่านจบแล้วก็อิ่มพอดี   ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายเรื่องนี้เหมือนได้เติมอาหารดีๆให้ชีวิตเลย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: GF_pp ที่ 22-07-2017 14:42:14

สนุก น่ารักและอบอุ่นมากๆๆค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Amploveakame ที่ 23-07-2017 21:59:12

พึ่งเป็นสมาชิกในเว็บนี้ได้ไม่นานมาเจอเรื่องนี้แบบอ่านทีเดียวจนจบเลยน้ารักมีความอบอุ่นกลับความรักแบบนี้จังเลยชอบเรื่องนี้มากๆๆเลยคะขอบคุณไรท์นะคะ :o8: :-[ :katai4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: hoihak ที่ 26-07-2017 16:23:46

 o13 o13

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Cappello ที่ 26-07-2017 17:14:18

อยากอ่านอีกจังเยย จะมีตอนพิเศษอีกมั๊ยคะ
ชอบมาก
 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 15-09-2017 09:39:47

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: BooJiRa_ ที่ 29-10-2017 14:42:14

อ่านครั้งเดียวจบ รู้สึกประทับใจทุกตัวอักษร ชอบมากสนุกมากค่ะ รู้สึกใจหายที่จบแล้ว อยากอ่านตอนพิเศษต่อนะคะ สู้ๆค่ะ สุดท้ายนี้ก็ขอบคุณมากๆนะคะ  :sad4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Septemberry ที่ 31-10-2017 10:18:04

ขอบคุณคุณสาเกค่าาาา เป็นอีกเรื่องที่อ่านรวดเดียวเลยยย ให้ 9.5 เต็ม 10 เพราะจบไววว จิงๆ อยากอ่านต่ออออออออีกกกกกก หุๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Cuddlemoon ที่ 28-11-2017 14:52:35

เจ้าเสือน้อยขี้แกล้งจริงๆ กว่าจะได้กลับบ้านกระต่ายคงสิ้นฤทธิ์พอดี5555555

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Cuddlemoon ที่ 28-11-2017 15:02:34

บรรยากาศหนาวๆ นั่งคุยแบบเป็นกันเอง เป็นอะไรที่น่ามองน่าดู

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Cuddlemoon ที่ 28-11-2017 15:33:49

เจ้าเสือน้อยโกรธเลย แต่โกรธทำไมน้าก็เรื่องธรรมชาติของชายโสด

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Cuddlemoon ที่ 28-11-2017 15:49:20

แต่ถ้าเจ้าเสือน้อยกลับมาเจอกระต่ายรออยู่คงรู้สึกดีมากแน่ๆ ถึงจะรู้ว่ามันอันตรายก็เถอะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Cuddlemoon ที่ 28-11-2017 16:11:41

เอ็นดูพระเอกปากตรงกับใจจริงๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Cuddlemoon ที่ 28-11-2017 16:40:08

ไม่ได้อ่านแบบนี้มานานหัวใจจะวายลุ้นสุดๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Cuddlemoon ที่ 28-11-2017 16:59:28

พี่หมีเข้าใจหัวอกน้องจริงๆ แต่ดูท่าปัญหาคงตามมาเป็นพรวนแน่ๆถ้าพ่อของต่ายรู้

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Cuddlemoon ที่ 28-11-2017 17:16:30

กุมหัวใจหนักมากตอนที่แล้วก็บู๊จน ตอนนี้ก็หวานจนจะละลาย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Cuddlemoon ที่ 29-11-2017 09:25:06

ร้ายจริงๆ ตัวมาไม่ได้ก็ส่งคนมาคุม5555555555

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Cuddlemoon ที่ 29-11-2017 10:06:34

ละมุนในอกมากๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Cuddlemoon ที่ 29-11-2017 10:34:49

ถนอมน้ำใจคนแก่ โอ้ยเจ้าเสือช่างพูดเหลือเกินนนน

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 01-12-2017 20:30:58

 :o8:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Panamapaper ที่ 02-12-2017 13:53:57

 :mew1:
เขียนดีม้ากกกก ขอบคุณน้าาาา

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: khundalah ที่ 02-12-2017 15:10:59

เรื่องนี้เราชอบมากกกกกก เป็นครั้งแรกที่เรามาตอบกระทู้(เพิ่งสมัครเป็น) เราชอบภาษาการบรรยาย พล็อตเรื่องตัวละคร อ่านผลงานของคุณสาเกมา3เรื่องแล้วชอบทั้งสามเรื่องเลย
ชอบความเป็นไปของตัวละคร อ่านแล้วไม่เคยมีที่จะขัดใจ
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆให้อ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: ahpanpit ที่ 02-12-2017 20:56:50

เข้ามาอ่านรอบสอง จะอ่านกี่รอบ ๆ ก็ไม่เบื่อ หวานหยดย้อยจนมดตาย  :-[

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: frayfay ที่ 03-12-2017 13:13:16

อ่านรอบที่ 2 ของปีแล้วค่ะ ชอบมากกก ประทับใจสุด ๆ เป็นนิยายในดวงใจอีกหนึ่งเรื่อง นึกว่าตัวเองแสดงความเห็นต่อเรื่องนี้ตั้งแต่อ่านรอบแรกนะแต่ไม่ใช่แฮะ ยังไงก็ต้องบอกขอบคุณคนเขียนให้ได้ ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ ค่ะ เนื้อเรื่องดีภาษาเยี่ยม อ่านไปไม่สะดุดเลย ตอนสุดท้ายนี่อินมาก รู้สึกอึดอัด เครียดตามอารมณ์คุณพ่อคุณแม่แต่กระต่ายก็เข้มแข็งและมุ่งมั่นมากค่ะ ประทับใจจริง ๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: punpunn ที่ 06-04-2018 11:39:39

สนุกมากๆเลยยพึ่งได้มาอ่าน ชอบทุกตัวละครเลย ขอบคุณที่เขียนนิยายสนุกๆแบบนี้นะคะ :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Micky_park ที่ 11-05-2018 14:13:11

ชอบมากค่ะ สนุกมากอ่านทีเดียวหมดเลยเป็นกำลังใจให้ค่ะ o13

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: q.tr ที่ 29-05-2018 13:02:15

โรแมนติกมาก  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 12-06-2018 20:17:13

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: jomyingg ที่ 08-07-2018 11:41:39

อ่านจบแล้ว ชอบมากๆๆเลยค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 2 14/06/13 P1
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 15-07-2018 16:44:54

นั่นไงว่าแล้วเชียว มันมีอะไรแปลกๆ  :angry2:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth:ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Ch. 7 09/07/13 P4
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 15-07-2018 20:11:46

นี่ไงกระต่าย~ ตำแหน่งรัฐมนตรีกระทรวงต่างประเทศนี่ไง

งานใหม่นี่ไงๆ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 16-07-2018 09:39:37

แง้ จบแล้ว สนุกมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 18-07-2018 05:17:36

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: JbBojit ที่ 26-07-2018 01:06:24

อ่านรอบแรกเมื่อปีสองปีก่อน กลับมาอ่านใหม่ก็ยังคงประทับใจ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: mareeyah ที่ 11-08-2018 18:30:13

ทำไมเพิ่งมาเจอเรื่องนี้นะ ชอบมากค่ะ ชอบมากๆๆๆ
ขอบคุณมากๆนะคะ :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 22-10-2018 14:56:32

ข้ามมาตลอดเพราะคิดว่าอ่านแล้ว เนื่องจากเคยเห็นชื่อบ่อยๆ แต่พอมาลองอ่านอีกที อ้าว ยัง 555 ขอบคุณมากเป็นนิยายที่ดีจริง ๆ อบอุ่นหัวใจมากและดูเป็นรักที่มั่นคง ภาษาก็น่ารักอบอุ่น สร้างบุคลิกตัวละครไอ้ดีมากเลยคนเขียน แล้วก็ต้องขอบคุณที่เอามาลงให้อ่านในเล้าด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 23-10-2018 20:25:24

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: meepoohyoyo ที่ 24-10-2018 00:18:29

หานิยายถูกจริตมาหลายวัน มาเจอเรื่องนี้ เนื้อเรื่องดี ภาษาลื่นไหลมากๆค่า

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์บิน ที่ 24-10-2018 00:30:08

กลับมาอ่านอีกรอบหลังจากอ่านไปนานมากตั้งแต่ไม่มีแอคเคาท์ คิดถึงมากกกกกกกก

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Maymon ที่ 13-11-2018 04:55:45

ขอบคุณมากค่ะ เนื้อเรื่องดีมากๆเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Noodee ที่ 31-05-2019 22:35:47

อยากได้หนังสือหรือ Ebook มากมากค่ะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: songte ที่ 26-06-2019 21:09:33

กลับมาอ่านอีกรอบก็ยังชอบอยู่ดี อยากให้มีตอนพิเศษเพิ่มจัง

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: t152_rakjai ที่ 14-04-2020 18:53:17

เป็นอีกเรื่องที่อยู่ในดวงใจ กลับมาอ่านกี่ครั้งก็ยังให้ความรู้สึกอิ่มเหมือนเดิม  :L1: :L1: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 04-09-2021 17:43:15

อยู่ดีๆก็คิดถึงๆๆๆๆๆจนต้องวนกลับมาอ่านใหม่อีกครั้ง อ่านกี่รอบก็ยังน่ารัก อบอุ่นหัวใจเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 05-09-2021 10:22:26

อ่านจบรวดเดียว แล้วก็อบอุ่นหัวใจที่สุดเลยครับ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Musashi ที่ 10-09-2021 02:30:46

อ้างจาก: takuya ที่ 13-06-2013 11:57:01  

“น้าต่ายๆ”

คนรุ่นใหม่เรียกลำดับญาติไม่เป็น
น้องของพ่อต้องเรียกว่าอา
น้องของแม่เรียกว่าน้า
พ่อแม่ของพ่อเรียกว่าปู่กับย่า
พ่อแม่ของแม่เรียกว่าตากับยาย
ฝากไว้ด้วย

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Musashi ที่ 12-11-2021 15:40:43

อ้างจาก: takuya ที่ 13-06-2013 11:57:01  

“น้าต่ายๆ” เสียงหลานคนเล็กเรียกมาจากเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม 

น้องชายของพ่อต้องเรียกว่าอา แปลกใจที่คนไทย(?)สมัยนี้นับญาติไม่เป็น เรียกมั่วสับสนไปหมด

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: Sunset and Eeyore ที่ 01-01-2023 12:13:52

อ่านแล้วเขินมากค่ะ ขอบคุณนักเขียนมากนะคะ

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 02-01-2023 19:11:33

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 26-02-2023 14:30:46

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 19-02-2024 12:31:08

คิดถึง จนต้องวนกลับมาอ่านใหม่

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: sarawutcom ที่ 26-02-2024 12:40:55

ดีแทค ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 803บ./90วัน กด *104*591*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,284บ./180วัน กด *104*592*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,926บ./365วัน กด *104*593*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,069บ./90วัน กด *104*594*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,498บ./180วัน กด *104*595*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 2,675บ./365วัน กด *104*596*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *104*388*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *104*389*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,711บ./90วัน กด *104*598*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 2,139บ./180วัน กด *104*578*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 3,745บ./365วัน กด *104*579*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *104*398*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,188บ./30วัน กด *104*597*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 139บ./7วัน กด *104*77*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 535บ./30วัน กด *104*97*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 246บ./7วัน กด *104*78*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 696บ./30วัน กด *104*98*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 375บ./7วัน กด *104*79*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*798*8488034#
เน็ตดีแทค 2 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 380บ./30วัน กด *104*237*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 470บ./30วัน กด *104*236*8488034#
ยกเลิกเน็ต  กด  *103*0# โทรออก
ดีแทค  เช็คเน็ต คงเหลือ กด *101*1# โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง กด *102# โทรออก
ยกเลิก SMS กินเงิน กด *137 โทรออก
เช็คเงิน คงเหลือ กด *101# โทรออก 
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ กด 1678 โทรออก
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดสปีด  โปรรวม
สมัครง่ายๆ กดตามได้เลยค่ะ
#โปรเน็ตสุดฮิต  DTAC
โปรที่คุ้มที่สุดของการใช้เน็ต
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด #โปรเน็ตดีแทค #เน็ตดีแทคเติมเงิน #โปรดีแทครายสัปดาห์ #โปรดีแทครายวัน #โปรแทครายเดือน #โปรเน็ตDTAC #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน #DTAC #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #โปรเสริมDTAC #โปรเสริมดีแทค #โปรเสริมเน็ต
https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368 (https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368)

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: sarawutcom ที่ 26-02-2024 12:46:32

aIS ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 27บ./1วัน กด *777*7021*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7023*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 38บ./2วัน กด *777*7380*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 59บ./3วัน กด *777*7096*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 129บ./7วัน กด *777*7098*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 139บ./7วัน กด *777*7220*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 375บ./30วัน กด *777*7153*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 800บ./90วัน กด *777*7379*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,200บ./180วัน กด *777*7328*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,800บ./365วัน กด *777*7329*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7381*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 32บ./1วัน กด *777*7084*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 130บ./7วัน กด *777*7629*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 161บ./7วัน กด *777*7382*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *777*7383*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 380บ./30วัน กด *777*7631*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย15นาที 155บ./7วัน กด *777*7630*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 35บ./1วัน กด *777*620*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 38บ./1วัน กด *777*7627*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 58บ./2วัน กด *777*7628*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 45บ./1วัน กด *777*7151*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 246บ./7วัน กด *777*7221*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 470บ./30วัน กด *777*7632*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 59บ./2วัน กด *777*7384*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *777*7154*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *777*7159*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 1,285บ./90วัน กด *777*7398*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 49บ./1วัน กด *777*7209*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 81บ./2วัน กด *777*7385*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 289บ./7วัน กด *777*7210*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 910บ./30วัน กด *777*7211*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 59บ./1วัน กด *777*7386*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 102บ./2วัน กด *777*7387*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *777*7388*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,177บ./30วัน กด *777*7389*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,925บ./90วัน กด *777*7399*117010#
21 บาท 1 วัน  โทรฟรี  ทุกเครือข่าย  ช่วงเวลา 05.00 - 17.00 น.  โทรครั้งละไม่เกิน 30 นาที  กด  *777*231*117010#
22 บาท 100 นาที  โทรฟรี  ทุกเครือข่าย  ได้  100 นาที  อายุ  1  วัน  กด  *777*246*117010#
aIS  สมัคร  โทรไป  จีน,  ฮ่องกง,  มาเลเซีย,  สิงคโปร์,  เกาหลีใต้,  อินเดีย
*777*3801*117010#
ราคา  99  บาท  โทรได้  60  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  1.54  บาท
aIS  สมัคร  โทรไป  ลาว,  กัมพูชา,  เมียนมาร์,  เวียดนาม 
*777*3802*117010#
ราคา  119  บาท  โทรได้  40  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  2.78  บาท
aIS  สมัคร  โทรไป  สหรัฐอเมริกา,  แคนนาดา 
*777*3803*117010#
ราคา  129  บาท  โทรได้  60  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  2.01  บาท
aIS  สมัคร  โทรไป  เยอรมนี,  สหราชอาณาจักร,  ญี่ปุ่น,  ฝรั่งเศส
*777*3804*117010#
ราคา  159  บาท  โทรได้  40  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  3.71  บาท
เวลาโทร  กด
003  รหัสประเทศ  รหัสเมือง  เบอร์ปลายทาง
เช็คเน็ต aIS คงเหลือ  กด  *121*32#  โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง aIS กด  *545#  โทรออก
ยกเลิกข้อความ SMS กินเงิน  กด  *137  โทรออก
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ aIS กด  1175  โทรออก
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด  #โปรเสริมเน็ต #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: sarawutcom ที่ 01-03-2024 13:54:04

เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I (https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I)

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: sarawutcom ที่ 02-03-2024 14:01:43

เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw (https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw)


เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)

เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU (https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU)

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: sarawutcom ที่ 17-03-2024 19:48:53

ดีแทค ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 803บ./90วัน กด *104*591*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,284บ./180วัน กด *104*592*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,926บ./365วัน กด *104*593*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,069บ./90วัน กด *104*594*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,498บ./180วัน กด *104*595*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 2,675บ./365วัน กด *104*596*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *104*388*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *104*389*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,711บ./90วัน กด *104*598*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 2,139บ./180วัน กด *104*578*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 3,745บ./365วัน กด *104*579*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *104*398*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,188บ./30วัน กด *104*597*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 139บ./7วัน กด *104*77*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 535บ./30วัน กด *104*97*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 246บ./7วัน กด *104*78*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 696บ./30วัน กด *104*98*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 375บ./7วัน กด *104*79*8488034#
เน็ตดีแทค 8 Mbps(เม็ก) 95บ./8วัน กด *104*897*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*798*8488034#
เน็ตดีแทค 2 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 380บ./30วัน กด *104*237*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 470บ./30วัน กด *104*236*8488034#
เน็ตดีแทค 12 Mbps(เม็ก) 193บ./7วัน กด *104*841*8488034#
เน็ตดีแทค 12 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*842*8488034#
ยกเลิกเน็ต  กด  *103*0# โทรออก
ดีแทค  เช็คเน็ต คงเหลือ กด *101*1# โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง กด *102# โทรออก
ยกเลิก SMS กินเงิน กด *137 โทรออก
เช็คเงิน คงเหลือ กด *101# โทรออก 
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ กด 1678 โทรออก
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดสปีด  โปรรวม
สมัครง่ายๆ กดตามได้เลยค่ะ
#โปรเน็ตสุดฮิต  DTAC
โปรที่คุ้มที่สุดของการใช้เน็ต
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด #โปรเน็ตดีแทค #เน็ตดีแทคเติมเงิน #โปรดีแทครายสัปดาห์ #โปรดีแทครายวัน #โปรแทครายเดือน #โปรเน็ตDTAC #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน #DTAC #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #โปรเสริมDTAC #โปรเสริมดีแทค
https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368 (https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368)


เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I (https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I)


เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว  dtac  ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=xgJOI7_4_vg (https://www.youtube.com/watch?v=xgJOI7_4_vg)


เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว  dtac  ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.facebook.com/share/p/sTA3Vv6dxR4GnW6x/?mibextid=qi2Omg (https://www.facebook.com/share/p/sTA3Vv6dxR4GnW6x/?mibextid=qi2Omg)


ดีแทค ระบบเติมเงิน Dtac เน็ตไม่อั้น เร็ว 12 Mbps เม็ก หมดเขต 30 เมษายน 2567
https://www.youtube.com/watch?v=-u5Ua409XKc (https://www.youtube.com/watch?v=-u5Ua409XKc)


ดีแทค ระบบเติมเงิน เน็ตไม่อั้น เร็ว 30 Mbps(เม็ก) นาน 30 วัน ราคา 350 บาท แถมโทรฟรีทุกค่าย
https://www.youtube.com/watch?v=9ATbQS3gVwA (https://www.youtube.com/watch?v=9ATbQS3gVwA)

หัวข้อ: Re: Beyond The Sky And The Earth: ยิ่งกว่าผืนฟ้าและแผ่นดินbysake Spe1 P19 29/11/13
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 18-04-2024 19:54:03

กลับมาอ่านอีกครั้ง ด้วยความคิดถึง