CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: FlapJack ที่ 01-05-2013 18:44:32

หัวข้อ: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: จบบริบูรณ์ :)
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 01-05-2013 18:44:32

(http://img202.imageshack.us/img202/6518/lhsextra3540px.jpg)

ยินดีต้อนรับสู่เรื่องป่วนๆ ของ "ยอดชายนายโบ๊ทกับไอ้เปี๊ยกแสบกีต้าร์" นะครับ
สำหรับ LOVE (extra) HIGH STORY นี้ก็เรียกได้ว่าเป็นซีรีส์พิเศษที่รวบรวมเอาบางเรื่องราวที่ตัดออกจาก LOVE HIGH STORY (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27896.0)
มาร้อยเรียงให้เป็นตอนพิเศษให้ได้อ่านกันขำๆ ชิลๆ นะ
ก็หวังว่าพ่อยกแม่ยกของ "โบ๊ท-ต้าร์" จะสนุกกับซีรี่ส์พิเศษนี้นะครับ

สำหรับใครที่ถูกใจนิยายเล็กๆ เรื่องนี้ก็สามารถติดตามข่าว พูดคุย ทักทาย กันได้ที่ FlapJack Space facebook นะครับ
(http://img201.imageshack.us/img201/2858/flapjackspacecopyresize.png) (http://www.facebook.com/pages/FlapJack-Space/368831063159560)

สารบัญเรื่องป่วน (ได้อีก)

:: extra 00 :: intro (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37847.msg2366432#msg2366432)
:: extra 01 :: coming home (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37847.msg2371702#msg2371702)
:: extra 02 :: back to the open arms (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37847.msg2384865#msg2384865)
:: extra 03 :: where I belong (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37847.msg2397802#msg2397802)
:: extra 04 :: goodnight (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37847.msg2432884#msg2432884)
:: extra 05 :: flowers (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37847.msg2460628#msg2460628)
:: extra 06 :: secret base (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37847.msg2482883#msg2482883)
:: extra 07 :: eventually (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37847.msg2503698#msg2503698)
:: extra 08 :: our time alone (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37847.msg2526295#msg2526295)
:: extra 09 :: gunning down the restraint (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37847.msg2648745#msg2648745)
:: extra 10 :: happily ever after? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37847.msg2672702#msg2672702)

--------------------------------------------------------------------------
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

--------------------------------------------------------------------

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: the extra chapters :3
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 01-05-2013 18:56:43

คิดถึงคู่นี้จนต้องกลับไปอ่านใหม่อยุเลย

ดีใจที่จะได้อ่านต่อนะคะ  เป็นกำลังใจให้ค่าาา
+1 จ้ะ

หัวข้อ: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: intro
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 01-05-2013 18:58:00

LOVE (extra) HIGH STORY - 00 - intro




เรื่องป่วนคราวนี้ มันมีอยู่ว่า...



โบ๊ทลงไปหยิบแผ่นซีดีเพลงจากในรถที่จอดอยู่ใต้คอนโดฯ แต่พอลงไปถึงรถก็ต้องเจอกับสิ่งไม่คาดฝันว่า...


...บนหลังคารถมีแมวสีขาวนอนหลับตาพริ้มอยู่ 1 ตัว...


ใช่แล้วครับ มันคือแมวตัวเดิมที่เคยปีนขึ้นรถ BMW สีดำคันรักคันหวงของยอดชายนายโบ๊ทเขาเนี่ยแหละ... เมื่อเห็นเช่นนั้นโบ๊ทก็รีบสาวเท้าพุ่งไปที่รถของตัวเองแล้วปรบมือดังๆ พลางส่งเสียง “ฮึ่ย ฮึ่ย” ไล่แมวขาวหน้ามึนตัวนั้น แต่ปรบมือดังแค่ไหนมันก็ไม่ยอมลุกออกจากรถไป แถมยังแค่หรี่ตาขึ้นมามองครั้งหนึ่งก่อนจะหลับตาแล้วหันหน้าหนีไปอีกทาง... สร้างความขุ่นเคืองให้กับสุดหล่อเจ้าของรถจนเผลอกัดฟันซะแน่น

หลังจากที่พยายามไล่แมวตัวนั้นด้วยสันติวิธีมาได้สักพักใหญ่ๆ แต่ไม่ประสบความสำเร็จ... ในที่สุดเส้นความอดทนของโบ๊ทก็ขาดผึง... ว่าแล้วก็เดินเข้าไปประชิดรถ แล้วยื่นมือเข้าไปหาแมวหน้ามึนตัวนั้นช้าๆ หมายจะจับแล้วโยนไปไกลๆ ให้พ้นรถสุดรักของตัวเอง

...แมวตัวนั้นก็เหมือนจะรับรู้ได้ถึงจิตสังหารจากมนุษย์ตาตี่เจ้าของรถคันนี้... แต่มันก็ไม่กลัวเลยสักนิด มันแกล้งนอนต่อเพื่อรอจังหวะที่มือของมนุษย์ตาตี่จะเอื้อมเข้ามาใกล้

.

ใกล้อีก

.

ใกล้ได้อีก

.

ใกล้แล้วๆ

.

อีกนิด

.


- ควับ! –


ในเสี้ยววินาทีที่มือของโบ๊ทจะเอื้อมถึงตัวแมวหน้ามึนนั่นเอง ไอ้แมวหน้ามึนนั้นก็ลืมตาแล้วหันหน้ามามองมนุษย์ตาตี่ที่แผ่รังสีอำมหิตอยู่ในระยะประชิด


“เมี๊ยว~”


แมวขาวหน้ามึนร้องออกมาสั้นๆ แต่โบ๊ทไม่อยากเสวนาด้วย... ทั้งสองจ้องตากันอยู่ในความเงียบอยู่สักพักใหญ่ๆ จนเมื่อแมวขาวตัวนั้นกระพริบตา มนุษย์ตาตี่ก็ฉวยโอกาสยื่นมือเข้าไป หมายจะจับตัวแมวให้ได้... แต่แมวตัวนั้นก็ไหวตัวทันเลยงับเข้าที่นิ้วของมนุษย์ตาตี่ไปเต็มเขี้ยว


- งับ! –


“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”

.

.

.


“เฮือก!!”

ร่างสูงสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก เหงื่อแตกซีดด้วยความตื่นเต้น ใจเต้นรัวแต่ก็โล่งใจที่มันเป็นแค่ฝัน ไม่ได้โดนแมวกัดจริงๆ... แต่เมื่อความรู้สึกตื่นเต้นจางหายไป เขาก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บแปลบๆ ที่นิ้วชี้ข้างซ้าย และเมื่อเปิดผ้าห่มดูก็พบว่า...


จริงๆ แล้ว เขาโดนไอ้เปี๊ยกนอนละเมอกัดนิ้ว!


โบ๊ทเห็นเช่นนั้นก็ค่อยๆ บีบปากกีต้าร์ให้อ้าออกแล้วชักนิ้วกลับ... นี่ถ้าไม่ติดว่าหลับอยู่คงจะโบกไปแล้ว... เมื่อดูจนแน่ใจแล้วว่าเลือดไม่ออกก็ดึงกีต้าร์เข้ามากอดแล้วห่มผ้า... นอนต่อ

.

.

.

เช้าวันต่อมา...

ในขณะที่ทั้งสองหนุ่มกำลังนั่งกินข้าวเช้าอยู่ที่ร้านป้าเพ็ญนั่นเอง

“นั่งยิ้มอะไรเปี๊ยก”

“ก็คนมันอารมณ์ดีอ่ะ”

“หือ?”

“อยากรู้ละสิ บอกให้ก็ได้... เมื่อคืนผมฝันดีมาก ฝันว่าผมกลับบ้านแล้วแม่ทำไส้อั่วให้กิน อร่อยสุดๆ”

“หึ! ฝันว่าได้กินไส้อั่วงั้นเหรอ... แล้วไอ้ไส้อั่วที่เอ็งกินเมื่อคืน มันหน้าตาแบบนี้รึเปล่า” ว่าแล้วก็ชูนิ้วชี้ข้างซ้ายขึ้นมา ยังมีรอยฟันอยู่จางๆ

“หือ?”

“ไม่ต้องมาทำหน้าแมวเกรียนเลย... เมื่อคืนนี้เอ็งไม่ได้กินไส้องไส้อั่วอะไรทั้งนั้นแหละ แต่เอ็งอะกินนิ้วโบ๊ทไปเต็มๆ ต่างหากละ กัดมาซะแรงเลย ดูดิยังมีรอยฟันของเอ็งอยู่เลยเนี่ย ดีนะเลือดไม่ออก”

“โหยยยยยย คุณโบ๊ทอะ ทำลายฝันของผมซะงั้นเลย จากไส้อั่วอร่อยๆ กลายมาเป็นนิ้วลิงแก่ๆ เนี่ยนะ โหหหหหหยยยยยย เซ็งวะ”

“หนอยยยยย ไอ้เปี๊ยก!! นอกจากจะไม่ขอโทษแล้วยังจะมาโทษกันอีกเหรอ แล้วไอ้ลิงแก่ที่ว่าหมายถึงใคร พูดให้ดีนะเอ็ง”

“ก็คุณโบ๊ทอะ พูดมาทำไมละ... โถ ไส้อั่วของผม!!! สลายไปกับตา”

“ไอ้!!”

.

.

และแล้วเสียงต่อล้อต่อเถียงก็ดำเนินต่อไป... ป้าเพ็ญเจ้าของร้านที่ควบตำแหน่งแม่ครัวหัวป่าก์ยืนทำอาหารให้ลูกค้ารายอื่นอยู่ไม่ไกล ได้ยินบทสนทนาของสองหนุ่มแล้วก็นึกขำจนเผลอหัวเราะออกมา

“ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้พี่น้องคู่นี้มันเพี้ยนกันจริงๆ แค่เรื่องฝันก็เถียงกันได้เป็นเรื่องเป็นราว... เอ้า ไอ้แดง อาหารโต๊ะ 4 เสร็จแล้ว เอาไปเสิร์ฟเร็วๆ เดี๋ยวลูกค้าเขารอนาน”

ว่าแล้วไอ้แดงเด็กเสิร์ฟก็เดินมาเสียบกระดาษออร์เดอร์ของลูกค้าโต๊ะใหม่ไว้แล้วยกอาหารไปเสิร์ฟลูกค้าโต๊ะ 4... เมื่อป้าเพ็ญหยิบกระดาษออร์เดอร์แผ่นใหม่ขึ้นมาดูก็เห็นออร์เดอร์ที่เขียนว่า



“โปรดติดตามตอนต่อไป”



--------------------------------------

FlapJack Corner;

มาแล้ว intro ของซี่รี่ส์พิเศษของ "โบ๊ทกับกีต้าร์"  :katai4:

ต้องบอกไว้ก่อนว่าไม่ใช่ภาคต่อหรอกนะ แต่ตอนที่เขียน LOVE HIGH STORY เนี่ยก็บางเรื่องราวที่ตัดออกไป เพราะกลัวมันจะยืดยาวเกิน แล้วพอดีเห็นว่ามีชนกลุ่มน้อยบางคนยังรู้สึกว่าอยากเจอโบ๊ทกับก็ต้าร์อีก ก็เลยตัดสินใจว่าจะรวบรวมเรื่องราวเหล่านั้นมาเล่าให้ฟังก็แล้วกัน คิดว่าคงเป็นซีรี่ส์ที่ไม่ยาวนัก แต่ก็ยังไม่กล้าพูดว่าเป็นเรื่องสั้นนะ เอาเป็นว่าใครสนใจก็รอติดตามกันนะครับ

สำหรับตอนนี้ก็เช่นเคย หวังว่าเพื่อนๆ คงจะสนุกกับการอ่านเรื่องนี้นะครับ

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: the extra chapters :)
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 01-05-2013 19:02:04

 :mc4: :3123: :pig4:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: the extra chapters :)
เริ่มหัวข้อโดย: pim_onelove ที่ 01-05-2013 19:18:09

เฮียโบ๊ท กะเปี๊ยกต้าร์ กลับมาแล้ว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด จุดพลุฉลองเย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  :mc4:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: the extra chapters :)
เริ่มหัวข้อโดย: noomasoi3 ที่ 01-05-2013 19:27:08

ถึงจะเป็นตอนที่หายไปก็อยากอ่าน...แต่ถ้าเป็นตอนที่ต่อไปก็คงจะดีใจม๊ากมากกกกก :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: the extra chapters :)
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 01-05-2013 19:32:46

อัลไรเนี่ยยยย โบ๊ทกะตาร์ มาให้กอดหน่อย อิอิ  :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: the extra chapters :)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 01-05-2013 19:39:37

เย้ ๆ   :angellaugh2:  ยินดีต้อนรับการกลับมาของ 2 เกรียน เฮียโบ๊ทกับเปี๊ยกแสบกีตาร์จ้า  ฮะ ๆ    :pigha2: :pigha2:  เพิ่งมาแค่ Intro เราก็ฮากระจายแล้ว น่าสงสารเฮียโบ๊ทจริงจริ๊งจู่ ๆ นิ้วชี้ก็ต้องกลายเป็นไส้อั่วให้เปี๊ยกตาร์กัดเล่นซะงั้นอ่ะ โถ ๆ แต่คิดในแง่ดีนะจ้ะ ดีที่หนุ่มน้อยกีตาร์ยังไม่ได้ลงมือเคี้ยวน้า ไม่งั้นล่ะก็ไม่อยากจะคิด ฮุ ๆ  :laugh:  แต่เจ้าเปี๊ยกตาร์นี่ร้ายจริงรู้ว่าทำผิดยังไม่ขอโทษอีก แต่อย่างว่า แสบแค่ไหนเฮียก็รักใช่ม้า อิ ๆ   :hao7:
รอ 2 เกรียนตอนต่อปายจ้า   :z2: :L1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: the extra chapters :)
เริ่มหัวข้อโดย: sakkriengkai ที่ 01-05-2013 19:47:09

 :mew3:  ปลื้มมากกกกก 5555
ในที่สุดก็ไม่ผิดหวังที่รอ หึหึ!.    :L2:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: the extra chapters :)
เริ่มหัวข้อโดย: justlove ที่ 01-05-2013 19:55:42

 :o8: :mew1:คิดถึงโบ๊ท กะกีตาร์ มาเรื่อยๆบ่อยๆนะ

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: the extra chapters :)
เริ่มหัวข้อโดย: คนโง่ ที่ 01-05-2013 20:09:53

คิดถึงมาก!!!~//ปาดน้ำตา :hao5:

อยากได้ตอนพิเศษเยอะขนาดรวมเล่มได้เลยอะ :katai4:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: the extra chapters :)
เริ่มหัวข้อโดย: ลู่เคอOlive♥ ที่ 01-05-2013 20:25:36

 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: the extra chapters :)
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 01-05-2013 22:00:23

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: the extra chapters :)
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 01-05-2013 22:53:31

ยิ่งอ่านยิ่งน่ารัก

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: the extra chapters :)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 01-05-2013 23:58:15

ดีนะที่เป็นแค่นิ้ว ไม่อยากจะนึกว่าถ้าเป็น...

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: the extra chapters :)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 02-05-2013 12:09:21

กลับมาแล้ว
 ต้าร์มันเกรียนได้อีก

นึกหน้าแมวได้เลย

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: the extra chapters :)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 02-05-2013 14:02:35

ว่าจะอ่านตอนกลับจากค่าย แต่อยู่ในค่ายเราก็อ่านได้นี่นา รอไม่ไหวหรอก คิดถึงคู่รักคู่เกรียนจะตาย :man1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: the extra chapters :)
เริ่มหัวข้อโดย: raviiib❁ ที่ 02-05-2013 14:44:59

คิดถุงงงงงงโคตรรรรรรรรร

ดีใจอะะะที่กลับมา ฮาาาาา
จะปูเสื่อรอนะค้าาาา^_____^

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: the extra chapters :)
เริ่มหัวข้อโดย: Mulberry ที่ 02-05-2013 16:17:20

แอร๊ยส์ ในที่สุดก็คลอดตอนพิเศษนะเฮียแจ๊ค ปลื้มมากค๊าาาาา

น่ารักเหมือนเดิม เฮียโบ๊ทนี่ก็ทะเลาะกับแมวแบบไม่ห่วงหล่อเลยนะ ส่วนกีต้าร์ก็ยังเกรียนเหมือนเดิม นี่ขนาดบทน้อยนะ ยังเกรียนแย่งซีนได้ขนาดนี้ 555555 :laugh:

รอติดตามนะค่ะ

ปล. เฮียแจ๊คจะทำเป็นภาคต่ออีกสัก 60-70 บทก็ไม่มีใครว่าหรอกค่ะ ยินดีรออ่านค๊า :กอด1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: the extra chapters :)
เริ่มหัวข้อโดย: FFS_Yaoi ที่ 02-05-2013 17:57:15

 :o8: :impress2: :o8:

รอมานานมาซะที

คิดถึงพี่แจ็กมากมาย  :กอด1:

 :call: :call:

รอตอนแรกออกจ้า

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: the extra chapters :)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 05-05-2013 03:27:39

คิดถึงน่ะเนี้ย "โปรดติดตามตอนต่อไป" ที่โผล่มาในรูปแบบต่างๆที่แสดงว่ายังมีตอนต่อไป ให้เราได้อ่านกันเรื่อยๆ
คิดถึงความน่ารักของคู่นี้จังเลย :mew1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: the extra chapters :)
เริ่มหัวข้อโดย: JingJing ที่ 05-05-2013 08:49:29

ว้าววๆ โบ๊ทต้าร์คัมแบ๊ค  :mc2: :mc3:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: the extra chapters :)
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 05-05-2013 10:36:32

หึหึ  ชอบจังเลยมุก "โปรดติดตามตอนต่อไป"  เนี่ย  อิอิ

หัวข้อ: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 01
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 06-05-2013 20:59:25

LOVE extra HIGH STORY – 01 – Home | บ้าน




ห้อง 706

หนุ่มร่างสูงนั่งดูหนังอยู่ที่ห้องนั่งเล่น เป็นหนังแอคชั่นฮอลลีวู้ดฟอร์มยักษ์ที่จริงๆ แล้วตั้งใจว่าจะไปดูในโรง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ไป เลยต้องซื้อเป็นแผ่นดีวีดีมาดูที่ห้อง...


“เปี๊ยกกกกกกก” โบ๊ทเอ่ยปากเรียกรุ่นน้องคนสนิทที่มัวแต่ทำอะไรก๊อกแก๊กอยู่ในห้องนอน ไม่ออกมาดูพร้อมกันสักที

“...”

“ทำไรอยู่ มาเร็ว รอนานแล้วนะ”

“แปบนึง แปบนึง”

“...”


โบ๊ทนั่งรออีกสักพักก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปหากีต้าร์ในห้องนอนเพื่อจะดูว่ากีต้าร์ทำอะไรอยู่นานสองนาน... เมื่อโผล่หน้าพ้นประตูห้องนอนก็เห็นไอ้เปี๊ยกของเขากำลังค้นตู้เสื้อผ้า นั่งอยู่บนพื้นโดยมีกองเสื้อผ้าวางตั้งอยู่รอบตัว

“ทำไรอ่ะ” โบ๊ทเอ่ยถามโดยยังยืนอยู่นอกห้องนอน โผล่แค่หน้าเข้าไปในห้อง

“หาเสื้ออยู่... คุณโบ๊ทเห็นเสื้อโปโลน้ำตาลปกเขียวของผมไหม” กีต้าร์หันมาถามหน้ายู่ ดูเหมือนเด็กโดนขัดใจ

“หืม?”

“จำได้ป่าว ตัวที่ซื้อมาจากจตุจักรอ่ะ”

“จำได้ดิ ตัวนั้นโบ๊ทเป็นคนเลือกให้เหอะ จำไม่ได้ก็บ้าแล้ว... หาไม่เจอเหรอ”

“อือ ไม่รู้หายไปไหน”

“ส่งซักเมื่อคราวก่อนได้ดูหรือเปล่าว่าตอนไปรับเขาคืนมาครบไหม”

“ครบดิ จำได้ว่าเอามาแล้วนะ”

“แล้วดูห้องโบ๊ทยังว่ามันติดไปกับกองเสื้อโบ๊ทหรือเปล่า?”

“ยัง”

“อาจอยู่ในห้องโบ๊ทก็ได้ เดี๋ยวไว้ไปหาดู... พอดีเลย ย้ายไปดูหนังห้องโบ๊ทเลยก็ดี ห้องเอ็งมันดูไม่สะใจ”

“ใช่สิ ห้องผมมันไม่มีโฮมเธียเตอร์นี่ ชิ!”

“ฮ่าๆๆๆๆๆ มาๆ เดี๋ยวช่วยเก็บ จะได้รีบไปดูหนังกัน”


ว่าแล้วโบ๊ทก็เดินเข้าไปหย่อนตัวลงนั่งข้างหลังกีต้าร์ เกยคางลงบนไหล่... แล้วโอบกอดจากด้านหลัง


- เฮือก! –


“ฮึ่ย!! ทำไรเนี่ย”

“ก็ช่วยเอ็งไง” ไม่พูดเปล่า มือโบ๊ทเริ่มซน ลูบเบาๆ ไปตามอกและหน้าท้องช้าๆ

“อ๊ากกกกก ไอ้หื่น ปล่อยเลยนะ แบบนี้เขาไม่เรียกว่าช่วยแล้ว!!”

“นี่แหละช่วย... ช่วยเร่งไง เพราะถ้าเอ็งมัวแต่โอ้เอ้ เก็บช้าขึ้นมา...... หึหึหึ” โบ๊ทตั้งใจกระซิบข้างหูไม่จบประโยค แต่ส่งมืออุ่นเข้าไปสัมผัสผิวขาวละเอียดใต้เสื้อยืดตัวโคร่ง

“เฮ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อย่าเพิ่งๆๆๆๆๆๆๆ เก็บแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ.... อ๊ากกกกกก หยุดนะ!!!!!!”

“หึหึหึ”


วิธีนี้ได้ผลเกินคาด เพราะไอ้เปี๊ยกเก็บเสื้อผ้าเข้าตู้อย่างไวทันใจ... เอิ่ม แต่อาจจะไม่เรียบร้อยเหมือนเดิมนะ ฮ่าๆๆๆ

.

.

.

สองหนุ่มพากันเดินไปที่ห้อง 707 ซึ่งจริงๆ แล้วเป็นห้องของโบ๊ท แต่ตั้งแต่คบกัน โบ๊ทก็แทบไม่ได้กลับมานอนในห้องตัวเองสักเท่าไร เรียกได้ว่าจะกลับมาห้องของตัวเองก็เพื่ออาบน้ำ แต่งตัว หรือเข้าไปหยิบของเท่านั้น เพราะวันทั้งวันโบ๊ทก็จะคลุกอยู่กับกีต้าร์ในห้อง 706 เรียกได้ว่าตั้งแต่ตื่นยันหลับเลยทีเดียว

คู่เกรียนหย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาหน้าโทรทัศน์จอใหญ่พร้อมชุดโฮมเธียเตอร์ของโบ๊ท ใช้เวลาในช่วงบ่ายของวันดูหนังด้วยกันสองคน โดยที่กีต้าร์ไม่ลืมขนขนมและน้ำอัดลมมากินระหว่างดู... เพลินหู เพลินตา เพลินปากเขาล่ะ... ดูไปกินไป ติดคอก็ยกน้ำขึ้นมาดื่ม ยืดแขนยืดขาได้ สบายกว่าดูในโรงตั้งเยอะ


พอหนังจบ ร่างสูงก็หยิบรีโมทมากดเปลี่ยนโหมดโทรทัศน์ให้กลับมารับสัญญาณเคเบิ้ลทีวี รู้ตัวอีกทีก็มีหัวของกีต้าร์ก็นอนบนหนุนอยู่บนตักแล้ว เขาเห็นเช่นนั้นก็ไม่ขัดอะไร ยิ้มให้รุ่นน้องหน้าใสอย่างเอ็นดู แต่มันกลับทำหน้ากวนประสาทกลับมาให้ เลยอดไม่ได้ที่จะลงไม้ลงมือสนองความกวนของมัน

“ยังจะมาทำหน้ากวนประสาทอีก... กินๆๆๆๆ แล้วก็นอน สบายนักนะไอ้เปี๊ยกกกกก” โบ๊ทพูดด้วยน้ำเสียงหมั่นเขี้ยวพลางใช้มือทั้งสองข้างจับหัวและคางของกีต้าร์แล้วเขย่าๆๆๆ จนหัวของกีต้าร์คลอนอยู่บนตัก

“โอ้ยยยยยย หัวจะหลุดแล้ว!!!” กีต้าร์โวยวายพลางคว้ามือของโบ๊ทไว้ไม่ให้เขย่าหัวตัวเองอีก

“ฮ่าๆๆๆๆ” โบ๊ทหัวเราะร่า ไม่ได้ออกแรงขืนอะไร ปล่อยให้กีต้าร์จับมือไว้อย่างนั้น

“คุณโบ๊ททททท” กีต้าร์เปลี่ยนโหมด อ้อนเอ่ยเรียกชื่อเจ้าของตัก

“หือ?” โบ๊ทก้มหน้าลงมามองพร้อมขานรับคำเรียก

“...” กีต้าร์ไม่พูดอะไรต่อ แค่ยิ้มให้... ยิ้มหวานซะด้วย

“ยิ้มอะไรอ่ะเรา”

“เปล่า”

“ไม่ต้องเลย ทำหน้าแบบนี้ดูก็รู้ จะอ้อนอะไร หืม?”

“คุณโบ๊ทจะกลับบ้านวันไหน”

“อืมมมม คงมะรืนนี้แหละ”

“วันพุธเหรอ”

“อืม”

“กลับกี่วัน”

“สัก 4 วันก็พอ นานกว่านั้นเดี๋ยวเอ็งเบื่อแย่”

“ฮึ่ยยยย ไม่ต้องห่วงผมเลย คุณโบ๊ทอยากอยู่บ้านจนเปิดเทอมเลยก็ได้นะ... เพราะว่า... ผมก็ว่าจะกลับบ้านเหมือนกัน”

“อ้าว ไหงงั้นล่ะเปี๊ยก จะไม่ไปค้างบ้านโบ๊ทเหรอ”

“ตอนแรกก็จะไปแหละ แต่ตอนนี้ผมอยากกลับบ้าน”

“งั้นก็ไปบ้านโบ๊ทก่อนดิ สัก 2-3 วันค่อยกลับเชียงใหม่ ดีไหม? เรายังเหลือเวลาอีกเกือบ 2 สัปดาห์ก่อนเปิดเทอมนะ”

“ไม่เอาอะ ผมอยากไปหาแม่เร็วๆ ไม่ได้เจอนานแล้ว ได้แต่โทรคุย”

“ข้ออ้าง... จริงๆ แล้วอยากกลับไปกินไส้อั่วละสิ”

“ฮ่าๆๆๆๆ รู้ทันอีก ลิงเอ้ย ฉลาดนะเรา”

“อืมมมมมม งั้นก็โอเค ถ้าเอ็งคิดถึงแม่ก็จะกลับเชียงใหม่ก็ได้.... แต่...”

“...”

“โบ๊ทจะไปด้วย”

“ห๊ะ!?!!”

“พอดีเลย ไม่ได้ไปเชียงใหม่นานแล้ว ถือโอกาสไปเที่ยวด้วยเลยละกัน”

“ฮึ่ยยยย เดี๋ยวก่อนๆๆๆๆๆ...” กีต้าร์ดีดตัวลุกพรวดขึ้นมานั่งเมื่อได้ยินสิ่งที่โบ๊ทพูด เพราะจุดประสงค์ของเขาจริงๆ แล้วคือจะบอกโบ๊ทว่าเขาจะกลับบ้าน จะไม่ไปค้างที่บ้านของโบ๊ท และจริงๆ แล้วนี่เป็นประโยคบอกเล่า ไม่ใช่คำชวนให้โบ๊ทไปเชียงใหม่ด้วยกัน

“อะรายยยย” โบ๊ทเองก็พอจะเดาได้ว่าไอ้เปี๊ยกกำลังจะพูดอะไรต่อ

“ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าให้ไปด้ว... เอ้ยยย!!” กีต้าร์ยังพูดไม่จบประโยคก็โดนมือของโบ๊ทกดลงไปให้กลับลงไปนอนบนตัก

“ไม่ต้องเกรงใจหรอกน่า แค่เชียงใหม่เอง โบ๊ทขับได้ ชิลๆ”

“ไม่ใช่แล้ว!!!”

“ไม่ต้องห่วงเลย ไม่คิดค่าน้ำมันเลยสักบาทเดียว”

“อ๊ากกกก ไม่ใ... อุ๊บ!” กีต้าร์กำลังจะโวยวายแต่ก็โดนมือของโบ๊ทปิดปากไว้ก่อน เลยได้แต่ดิ้นๆๆๆๆ อยู่อย่างนั้น

“อืมมมม เชียงใหม่มีอะไรเที่ยวบ้างนะ” โบ๊ทยังแกล้งตีมึนไปเรื่อย

“อ๋มอังไอ่ไอ้ออกใอ้ไออ้วยอันเอยยยยยยยยยยยยย”

“แต่คงถามเอ็งไม่ได้หรอก เพราะเอ็งอยู่แต่ในกรุงเทพ กลับเชียงใหม่ไปก็ไม่รู้ว่ามีอะไรให้เที่ยวบ้างอยู่ดี”

“...” กีต้าร์หยุดดิ้น หยุดโวยวาย ส่งเพียงสายตาจริงจังไปสบตาโบ๊ท

“...” โบ๊ทเห็นแค่แว๊บเดียวก็รู้ว่ากีต้าร์ไม่ได้ล้อเล่นกับสายตาแบบนั้น ว่าแล้วก็เลยหยุดตีมึนแล้วปล่อยมือ

“...”

“...”

“คุณโบ๊ท ผมไม่ได้พูดเล่นนะ ผมจะกลับบ้านของผม ส่วนคุณโบ๊ทก็ต้องกลับบ้านของตัวเอง โอเคไหม”

“ทำไมล่ะ? ทำไมให้โบ๊ทไปด้วยไม่ได้”

“ก็... ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้ไปด้วย...”

“...”

“แต่ บ้านผมเป็นสวน มีคนงานเป็นสิบๆ... ขืนคุณโบ๊ทไปแล้วทำอะไรรุ่มร่ามแล้วมีคนเห็นก็แย่สิ”

“ไม่ทำหรอก สาบานเลย”

“ไม่เชื่อหรอก”

“แล้วถ้าต้าร์ไม่ไปบ้านโบ๊ท หรือโบ๊ทไม่ได้ไปเชียงใหม่กับต้าร์... ห่างกันหลายๆ วันต้าร์จะไม่คิดถึงโบ๊ทบ้างเหรอ หืม?”

“...” เจอคำถามนี้เข้าไปทำเอาร่างเล็กหน้าขึ้นสี ใจเต้นตึกตึก แววตาที่ดูจริงจังนั้นฉายแววอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด

“...”

“อย่าคิดมากดิ มันก็ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย...” กีต้าร์เอ่ยพลางบีบมือของโบ๊ทเบาๆ

“...”

“ยังไงก็โทรหากันได้ใช่ไหมละ หรือถ้าผมกลับเชียงใหม่แล้วคุณโบ๊ทจะไม่โทรหาผมเลยหรือไง”

“ไม่โทร”

“โหหหหหห ตอบเร็วไปไหม ใจร้ายวะ”

“จะโทรทำไม ก็โบ๊ทจะไปด้วย”

“โอ้ยยยยยย คุณโบ๊ทอะ ผมบอกว่าไม่ให้ไปไง เข้าใจไหมเนี่ยยย”

“ทำไมล่ะต้าร์ ถามจริงๆ ทำไมถึงไม่ให้โบ๊ทไปด้วย”

“ก็บอกแล้วไง ว่าเดี๋ยวคุณโบ๊ทไปทำรุ่มร่ามแล้วมีคนเห็นอ่ะ”

“ไม่ทำหรอก เชื่อโบ๊ทสิ”

“ถึงคุณโบ๊ทจะไม่ทำ แต่ผมก็ไม่อยากโกหกแม่อยู่ดี...”

“โกหกอะไร?”

“ก็ถ้าแม่ถามเรื่องเราสองคนจะให้ผมตอบว่าอะไร... ผมไม่อยากบอกแม่ว่าเราเป็นแค่เพื่อนกันหรอกนะ” กีต้าร์ตอบเสียงแผ่ว
หลบตาหนีไปทางอื่น

“...” โบ๊ทได้ยินเช่นนั้นก็ใจเต้นด้วยความดีใจ สำหรับเขาแล้ว ความคิดนี้เป็นความคิดที่น่ารักมาก จนอดไม่ได้ต้องเผลอยิ้มกว้างออกมา

“อะไร ยิ้มอะไร...”

“...”

“ไม่ต้องมายิ้มเลย ผมแค่ไม่อยากตายแล้วตกนรกเพราะโกหกแม่เฉยๆ หรอกนะ”

“...”

“ก็บอกว่าไม่ต้องยิ้มไง ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไงห๊ะ ลิงภูเขาเอ้ย!!”

“เอ็งนี่มัน... จะน่ารักไปถึงไหนวะเปี๊ยกกกกกก แบบนี้ต้องให้รางวัล”

“อ๊ากกกกกกก ปล่อยนะ!!! ฮ่าๆๆๆๆ จ๊กจี้!!!”

.

.

.

สองหนุ่มฟัดกันอยู่บนโซฟาอยู่พักใหญ่ๆ ก็หยุด... ไม่ได้มีอะไรเกินเลยหรอกนะ (ณ จุดนี้ยังมีคำว่าเกินเลยเหลืออยู่ไหมนะ? ฮ่าๆๆๆ) เพียงแค่กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันขำๆ เท่านั้นเอง... แต่แค่นี้ก็ทำเอาสองหนุ่มเหนื่อยหอบจนลงไปนอนกองอยู่บนพื้นกันทั้งคู่...


“เดี๋ยวโบ๊ทจองตั๋วให้” โบ๊ทเอ่ยขึ้นหลังจากที่พักให้หายเนื่อยสักพัก

“จริงอ่ะ?” กีต้าร์หันมาถามเสียงสูง นึกสบายใจอยู่ลึกๆ ที่โบ๊ทยอมเข้าใจว่าทำไมเขาถึงไม่อยากให้โบ๊ทไปเชียงใหม่ด้วยกัน

“ก็จริงอ่ะดิ โบ๊ทไม่ให้นั่งรถทัวร์หรอก อันตราย ถ้าจะกลับก็กลับเครื่องเลยดีกว่า”

“แต่รถทัวร์ถูกกว่านะ”

“ไม่เอาอะ นั่งนานด้วย แล้วต้องไปเสี่ยงดวงกับคนขับรถอีกว่าขับดีหรือไม่ดี... โบ๊ทไม่สบายใจ”

“โหยยยยยยยย หล่อ สปอร์ต ใจดี กทม สุดๆ อ่ะ”

“ฮ่าๆๆๆ ไอ้เกรียน!”

“มาๆ เดี๋ยวดูดวงให้เป็นการตอบแทน” ไม่พูดเปล่า กีต้าร์คว้ามือของโบ๊ทมาหงายดูลายมือ

“ดูเป็นเหรอเอ็ง หมอเกรียนมากกว่ามั้ง”

“โธ่ ผมไปอ่านเจอมา คอยดูนะ รับรองต้องอึ้ง”

“ไหนๆ ลองสิ ถ้าเกรียนนะจะโบกให้”

“รับรองเลย แม่นเสียยิ่งกว่าแม่น... นี่เลย เส้นนี้ เป็นเส้นชะตาชีวิต อืมมมมมม อายุยืนนะเนี่ย... อืมมมมม วาสนาดีนะเนี่ย”

“ฮ่าๆๆๆๆ อะไรของเอ็งครับ พ่อหมอเปี๊ยก แบบนี้เขาไม่เรียกว่าหมอดูแล้ว”

“อย่าเพิ่งขัดสิ โว๊ะ!!... นี่เลยๆ... เส้นนี้ทีเด็ด...”

“ไหนๆ เส้นไหน”

“นี่ไง”

“มันหมายถึงอะไร”

“อืมมมมมมม เส้นนี้นะ มันบอกว่าคุณโบ๊ทเนี่ย มีแฟนหน้าตาดีมากกกกกกกกกก”

“...”

“นิสัยก็ดี”

“...”

“ฉลาดสุดๆ”

“...”

“หาแบบนี้ไม่ได้แล้วนะชาตินี้อะ”

“...” โบ๊ทไม่ตอบอะไร แต่ทำท่าตั้งมือเตรียมโบกเกรียน

“เหวอออออ” กีต้าร์เห็นก็ยกมือขึ้นป้องหัวเต็มที่ แต่...


- หมับ –


แทนที่จะโดนเขกกะโหลก แต่กีต้าร์กลับโดนดึงเข้าไปกอดแทน เมื่อหันหน้าไปมองคนข้างๆ ก็เห็นใบหน้าหล่อเหลาที่มีรอยยิ้มกว้างประดับอยู่อย่างสดใส

“หือ?” กีต้าร์แปลกใจที่ไม่โดนโบก

“แหม่ หมอเกรียนคนนี้ แม่นเหมือนกันนะเนี่ย”

“...” กีต้าร์ไม่ตอบอะไร เอาแต่ยิ้มปนขำไปกับคำชม

“หมอเกรียนครับ”

“หืม?”

“วิชาเก่งกาจขนาดนี้ ช่วยอะไรผมอย่างนึงสิ”

“อะไรละ ไอ้ลูกช้าง”

“แฟนผมมันน่ารัก หน้าตาดี นิสัยดี ฉลาด แต่มันดื้อมากเลยอะ ช่วยลดความดื้อของมันลงสักหน่อยได้ไหมครับ มันจะได้ไม่ขัดใจผมเลยสักเรื่องเดียว”

“โอยยยย ทำไม่ได้หรอก ไอ้ลูกช้างเอ้ย”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”


และแล้วบรรยากาศภายในห้อง 707 ก็ปกคลุมไปด้วยเสียงหัวเราะร่าของสองหนุ่มก่อนจะหยุดลงเพราะ...


- หมับ! –


“เฮือก!”

“หึหึ”

“อ๊ากกกกกกก ปล่อยนะ ไอ้ลิงหื่น!!!!”


ภาพสุดท้ายเป็นกีต้าร์พยายามดิ้นให้หลุดเงื่อมมือของร่างสูง แต่ไม่รู้ว่าดิ้นอีท่าไหนตัวถึงยังดิ้นไม่หลุด เห็นที่หลุดก็มีแต่เสื้อผ้าซะงั้น...

.

.

.

ในขณะเดียวกัน ที่บ้านไม้ชั้นเดียวหลังใหญ่ใจกลางสวนผลไม้แห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ หญิงวัยกลางคนนั่งดูละครยามบ่ายอยู่กับแม่บ้านคนสนิทอยู่เพลินๆ ก็หันไปมองกรอบรูปที่ตั้งอยู่บนโต๊ะกลมข้างโซฟา... เกือบปีแล้วสินะที่ลูกชายไม่ได้กลับมาบ้าน... นึกๆ แล้วก็คิดถึงขึ้นมา ว่าแล้วก็เอื้อมตัวไปคว้ารูปมาดูด้วยรอยยิ้มและแววตาอบอุ่น แต่แล้วก็ต้องนึกแปลกใจเมื่อดูดีๆ แล้วเห็นว่าในรูปมีป้ายที่เขียนไว้ว่า....



“โปรดติดตามตอนต่อไป”



------------------------------------------

FlapJack Corner:

extra 01 มาแล้วครับ ตอนแรกกะว่าจะเขียนสั้นๆ เพราะเป็นซีรีส์พิเศษนี่นะ ไม่ต้องยาวเท่าเรื่องหลักก็ได้ แต่ไปๆ มาๆ กลับยาวมาได้ขนาดนี้ ฮ่าๆๆๆๆ

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ของบน Intro นะครับ รู้สึกว่าเป็นการตอบรับที่อบอุ่นมากๆ เลย ขอบคุณจริงๆ ครับ :กอด1:

สำหรับตอนนี้ก็หวังว่าคงจะชอบกันนะครับ ขอให้อ่านให้สนุกครับผม o13

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 01 :)
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 06-05-2013 21:21:27

 :mc4: เย้ ๆ คนแรกมั้ยน้า เข้ามาทัก แล้วรีบไปอ่านดีกว่า  :oni1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 01 :)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 06-05-2013 21:26:14

ตอนเปี๊ยกต้าร์เก็บเสื้อผ้า ก็อยากให้เก็บช้าๆนะ คุณโบ๊ทจะได้ช่วยนานๆ (คนอ่านก็หื่นนะเปี๊ยก ไม่ใช่คุณโบ๊ทคนเดียว ก๊ากก :m20:)
ตอนที่ต้าร์บอกคุณโบ๊ทว่าไม่อยากบอกกับแม่ว่าคุณโบ๊ทเป็นแค่เพื่อน ทำเอาทั้งเขินทั้งซึ้งเลยอ่า อยากกอดเปี๊ยก น่ารักจริงๆ :กอด1:
กดบวกค่า ตอนต่อไปมาเร็วๆน้า รอๆๆๆๆ :impress2:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 01 :)
เริ่มหัวข้อโดย: ao16 ที่ 06-05-2013 21:47:59

 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 01 :)
เริ่มหัวข้อโดย: pim_onelove ที่ 06-05-2013 22:20:12

เชียงใหม่ หนุ่มเหนือผิวขาวๆ เกรียนๆ น่ารักๆ
คุณโบ้ทจะห้ามใจไม่ตามไปได้ไหมเน้อ อิอิ

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 01 :)
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 06-05-2013 22:39:23

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: ติดตามตอนต่อไป คิคิคิคิ

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 01 :)
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 06-05-2013 22:43:33

เป็นโมเม้นท์ที่ต้องเกี่ยวกับครอบครัวแล้วล่ะเนอะ
ถึงเป็นตอนพิเศษแต่ก็อดลุ้นไม่ได้ว่าพ่อแม่จะว่ากันยังไงบ้าง

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 01 :)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 06-05-2013 23:24:37

น่ารักน่าหยิกตลอด ๆ อ่ะ สองเกรียน  :impress2: หมอดูกีตาร์ จะแม่นเกินไปแล้วนะ แหม ๆ รู้สึกแฟนโบ๊ทนี้จะเพอเฟ็คไปซะทุกอย่างเลยน้า   ตอนหน้ากีตาร์จะกลับบ้านแล้ว จะได้กินใส้อั๋วฝีมือแม่ของจริงซะทีน้า

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 01 :)
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 06-05-2013 23:26:14

อ่านไปยิ้มไป กับความน่ารักของสองเกรียนที่ดูจะลงไม้ลงมือรักกันดีจัง  :m1:

แอบมีผ้าหลุดตอนจบด้วยอะ  :hao6:

ตอนหน้าคุณโบ๊ทจะอดใจไม่ตามเจ้าเป๊ียกไปได้ไหมน้า  :katai1:

จะรอติดตามตอนต่อไปค่ะ extra 02  :bye2:

 :กอด1:  :pig4:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 01 :)
เริ่มหัวข้อโดย: sakkriengkai ที่ 06-05-2013 23:55:15

 :กอด1: น่ารักอีกแล้ว ..ฮ่าๆ ถ้ากลับเชียงใหม่แล้วจะมีอะไรที่น่าตื่นเต้นไหมนะ  :เฮ้อ:
= คิดถึงเฮียมากกกก กว่าจะได้ลง รอฤกษ์จากกีต้าร์หรอเฮีย  :laugh:
+ กันไปตามระเบียบ อิอิ  :z13:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 01 :)
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 07-05-2013 00:22:29

จะได้ไปเปิดตัวลูกเขยที่เชียงใหม่ซะแล้วมั้งนี่  อิอิ
เปี๊ยกน่ารัก  คุณโบ๊ทก็น่ารัก  รักกันแบบน่ารัก  เอิ๊กกกๆๆ  ชอบบบบบ

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 01 :)
เริ่มหัวข้อโดย: Mulberry ที่ 07-05-2013 18:45:58

ว้ แบบนี้ก็อดไปสวีทกันที่เชียงใหม่สิ :katai1:

เฮียโบ๊ทแอบตามไปเลยค่ะ เปิดตัวลูกเขยกันเลยเถอะ :hao6:

ว่าแต่พ่อหมอดู ระวังโดนหมอ "ฟัน" นะ 55555 เอ๊ะหรือไม่ทันแล้ว :laugh:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 01 :)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 07-05-2013 19:36:29

เฮียโบ๊ทนัวเนียน้องตลอด ต้าร์เปลืองตัวมาก
แน่ใจนะว่าจะปล่อยน้องไปเชียงใหม่คนเดียว

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 01 :)
เริ่มหัวข้อโดย: Mulberry ที่ 09-05-2013 23:13:15

ตอนพิเศษจบเมื่อไร รวมเล่มเถอะนะเฮียแจ๊ค pleaseeeeee :z3:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 01 :)
เริ่มหัวข้อโดย: - คราส - ที่ 11-05-2013 19:38:16

คิดถึงสองเกรียน ... โดยเฉพาะแมวเกรียน 

คุณโบ๊ทต้องหาทางตามไปจนได้แน่เลย

 :กอด1: กอดต้อนรับ extra :กอด1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 01 :)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 11-05-2013 21:02:24

ไหนๆก็ไหนๆ เขียนตอนต่อเลยจิคะ 555

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 01 :)
เริ่มหัวข้อโดย: McKnight ที่ 14-05-2013 10:59:54

ทั้งโบ๊ททั้งต้าร์ ยังคงความเกรียนความฮาไว้เหมือนเดิม อ่านไปยิ้มไปอีกแล้ว
แค่เรื่องฝันๆ ก็ทำเอาขำไปหลายตลบ ฮ่าๆๆ ต้าร์กัดนิ้วคุณโบ๊ทเพราะฝันว่ากินไส้อั่วแสนอร่อยฝีมือแม่
มันน่าฮักแต้ๆเน้อ...เจ้าต้าร์เนี่ย

ซีนหน้าทีวีก็เกรียนแบบน่ารักๆ กรุบกริบกำลังดี
ต้าร์น่ารักขนาดนี้ คุณโบ๊ทถึงได้ทั้งรักทั้งหลงไปไหนไม่รอดสินะ

อยากให้ต้าร์พาคุณโบ๊ทกลับไปเยี่ยมแม่ด้วยจังครับ
ไม่ต้องบอกว่าเป็นเพื่อนก็ได้นี่นะ บอกไปว่าเป็นรุ่นพี่ที่สนิทกัน ก็เป็นเรื่องจริงที่ไม่ถือว่าโกหกเน๊อะ

ช่วงหลังๆไม่ค่อยได้เข้ามาเล้าเลย ดีใจมากครับที่มีคุณโบ๊ทกับกีต้าร์ให้มาติดตามอ่านต่ออีก
คิดถึงโบ๊ทกับกีต้าร์มากๆ มาต่ออีกนะครับ

ขอบคุณครับคุณแจ็ค

หัวข้อ: :: LOVE (extra) HIGH STORY :: extra 02 - Back to the Open Arms
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 19-05-2013 21:51:19

LOVE HIGH STORY – extra 02 – Back to the Open Arms 




เวลา 10:47 น.


“...”


“...”


สองหนุ่มยืนประจันหน้าจ้องกันตาเขม็งอยู่ปลายเตียงภายในห้อง 706... โดยที่ร่างสูงมีรอยยิ้มกว้างพะอยู่บนใบหน้าสดใส แต่ร่างเล็กเนี่ยสิ ยืนกอดอกตีหน้ายักษ์ใส่ไม่สนใจรอยยิ้มหล่อๆ นั่นเลยสักนิด...


“ไม่”


กีต้าร์เอ่ยออกมาสั้นๆ แต่เน้นเสียงเข้มอย่างหนักแน่น ทำเอารอยยิ้มสดใสของโบ๊ทถึงกับห่อเหี่ยวลง 15%

“ทำไมล่ะ” ร่างสูงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเล็กๆ พลางขยับตัวเข้าหาร่างเล็ก หมายจะฉวยตัวมากอดให้คนใจแข็งยอมอ่อนใจ

“อย่านะ! หยุดเลย หยุดอยู่ตรงนั้นเลย” ...แต่กีต้าร์รู้ทัน

“ทำไมอ่ะ... ก็เอ็งจะกลับบ้านไม่ใช่เหรอ ก็จะไปส่งนี่ไง”

“ก็ถ้าแค่ไปส่งที่สนามบิน... แล้วจะเอาไอ้กระเป๋าเสื้อผ้านั่นไปด้วยทำไม ห๊า???” ร่างเล็กเอ่ยถามพลางชี้นิ้วไปยังกระเป๋าเสื้อผ้าของโบ๊ทที่วางอยู่บนพื้นข้างตัว

“ก็...” ร่างสูงกลอกตาขึ้นสูง พยายามหาคำตอบปลอมๆ มาตอบคำถามของไปเปี๊ยก

“...”

“ก็...”

“หืม???”

“ก็เผื่อว่าส่งเอ็งเสร็จแล้วจะกลับบ้านเลยไง จะได้ไม่ต้องกลับมาที่คอนโดฯ อีก”

“เหรออออออ? แล้วทำไมแค่กลับบ้านถึงต้องแพ็คกระเป๋าซะแทบปริขนาดนั้นด้วย? ห๊า?” กีต้าร์หรี่ตา เอียงหัว ยืนกางขา มือซ้ายเท้าเอว มือขวาชี้อย่างเฉียบขาดไปยังกระเป๋าเดินทางสีดำใบอ้วนที่วางแหมะอยู่บนพื้นข้างๆ ขาเรียวของรุ่นพี่ร่างสูง...

“ก็... แล้วไงล่ะ ก็โบ๊ทกลับบ้านตั้งหลายวัน ก็ต้องเอาของไปเยอะเป็นธรรมดา แปลกตรงไหน ทีเอ็งกลับบ้านยังขนของไปซะเยอะ แล้วโบ๊ทจะของเยอะบ้างมันผิดตรงไหนล่ะ”

“คราวที่แล้วที่คุณโบ๊ทกลับบ้านไม่เห็นหยิบของไปสักชิ้น ยกเว้นสายชาร์จโทรศัพท์... ในห้องคุณโบ๊ทก็มีเสื้อผ้าอยู่เยอะแยะอยู่แล้ว ไม่เห็นจำเป็นต้องเอาอะไรกลับไปเยอะแยะ... ดังนั้น... ผมไม่เชื่อหรอกว่าไอ้อ้วนดำนั่นมันจะมีปลายทางอยู่ที่บ้านคุณโบ๊ท!”

“เอ้า จริงๆ นะ ไม่ได้โกหกนะเนี่ย... สาบานให้ไอ้เต็มโดนตุ๋ยเลยก็ได้ เอ้า!”

“อย่าสาบานเลยคุณโบ๊ท เดี๋ยวไอ้พี่เต็มมันจะซวยเปล่าๆ”

“เอ้า ตกลงไม่เชื่อกันใช่ไหมเนี่ย”

“เชื่อก็ได้ๆ แต่ไม่ต้องสาบงสาบานอะไรหรอก... เอาเป็นว่า... คุณโบ๊ทไม่ต้องไปส่งผม ถ้าคุณโบ๊ทจะกลับบ้านก็แยกกันที่คอนโดฯ เนี่ยแหละ”

“เอ้า ไมอ่ะ?”

“ก็ดอนเมืองกับทองหล่อมันคนละทิศเลยนะคุณโบ๊ท... แยกกันที่นี่แหละ คุณโบ๊ทจะได้ไม่ต้องขับอ้อมไง”

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวโบ๊ทไปส่งเนี่ยแหละ นั่งแท๊กซี่แพงนะ”

“ไม่เป็นไร ผมยอมจ่าย”

“...”

“หึหึ”

“...ฮืมมมมม”


ณ นาทีนี้ ร่างสูงเริ่มรู้ตัวว่ากำลังจะเถียงไอ้เปี๊ยกไม่ชนะ เลยต้องงัดกลยุทธ์ก้นหีบออกมาใช้ นั่นก็คือ... การใช้กำลัง... นั่นเอง... ว่าแล้วก็รวบรวมกำลังไว้ที่ขาและแขนก่อนจะพุ่งด้วยความเร็วสูงเข้าชาร์จรุ่นน้องร่างเล็ก ล็อคตัวไว้แล้วเหวี่ยงขึ้นเตียง

แต่ไม่ได้เหวี่ยงขึ้นเตียงไปเพื่อซัมบาละฮึ่ยกันแต่อย่างใดนะ... ถึงแม้ว่าตอนนี้โบ๊ทจะรู้สึกว่าอยากกัดปากของร่างเล็กด้วยความหมั่นเขี้ยวก็เหอะ... แต่ที่เหวี่ยงขึ้นไปแบบนั้นก็เพื่อทำให้กีต้าร์ออกห่างจากกระเป๋าเดินทางต่างหาก...

เมื่อได้โอกาส โบ๊ทก็รีบคว้าเอากระเป๋าเดินทางของเขาและของไอ้เปี๊ยกแล้ววิ่งออกนอกห้องไป... เมื่อมันไม่ยอมให้ไปด้วยดีๆ ก็ต้องใช้วิธีบังคับเนี่ยแหละ


“เฮ้ย!!! กระเป๋า!! จะเอากระเป๋าไปไหน เอาคืนมานะ!!!”


กีต้าร์ลุกขึ้นมาจากเตียงก็เห็นเพียงแผ่นหลังของรุ่นพี่คนสนิทวิ่งออกนอกประตูห้องนอนไป... ว่าแล้วก็กระโจนออกจากเตียงแล้ววิ่งตามไปติดๆ


“ไอ้คุณโบ๊ท หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!”


กีต้าร์วิ่งไล่ร่างสูงจนเข้าใกล้เรื่อยๆ แต่ก็เหมือนโชคชะตาจะไม่เข้าข้างเขาเท่าไร เพราะลิฟท์ดันมาพอดี... เห็นเช่นนั้นโบ๊ทก็เลยปั๊มแรงเฮือกใหญ่เร่งฝีเท้าพุ่งเข้าลิฟท์ไปแล้วรีบกดปิดก่อนกีต้าร์จะวิ่งมาถึงเพียงเสี้ยววินาที... ทิ้งไว้เพียงภาพรอยยิ้มกวนประสาทที่ยิ้มให้ร่างเล็กผ่านช่องประตูลิฟท์ที่กำลังจะปิดสนิท


“ฮืมมมมมมม ไอ้ลิงภูเขา!!!”


กีต้าร์คำรามอยู่ในลำคอก่อนจะเดินกลับห้องไปเพื่อหยิบกระเป๋าเป้และล็อคประตูห้อง... ไหนๆ ก็ต้องลงไปข้างล่างอยู่แล้ว ก็หยิบของไปให้ครบเลย แล้วค่อยไปแย่งกระเป๋าแล้วชิ่งขึ้นแท๊กซี่เอาก็ได้... ฮืมมมมมมม

.

.

.

เฮ้อออออ ไอ้ลิงภูเขาเอ้ยยยย ไม่ใช่ว่าดูไม่ออกนะว่าจะไปด้วย ท่าทางผมจะพลาดตั้งแต่ขอให้ไอ้คุณโบ๊ทจองตั๋วเครื่องบินกลับเชียงใหม่ให้แล้วแหละ... ไอ้เราก็นึกว่าคุยกันรู้เรื่องแล้วแท้ๆ เชียว แต่ที่ไหนได้ ดันจองตั๋วไปกับผมซะงั้นเลย ดูดิ เก็บกระเป๋าไว้พร้อมเดินทางเสร็จสรรพ แถมไม่บอกผมเลยสักคำว่ายังไงก็จะไปด้วยกัน... แล้วไอ้ที่สัญญาไว้กับน้องเบลละว่าจะกลับไปอยู่บ้านให้พร้อมหน้าพร้อมตา แบบนี้เดี๋ยวน้องเบลก็พาลมาโกรธผมเอาซะได้

จริงๆ แล้วผมก็ไม่ใช่ว่าจะใจร้ายอะไรหรอกครับ ไอ้ผมเองก็อยากพาไอ้คุณโบ๊ทไปบ้านผมนะ ไม่ใช่ไม่อยากให้ไปด้วย เพียงแค่ผมคิดว่าผมอยากให้คุณโบ๊ทกลับบ้านไปอยู่กับครอบครัวบ้างก็เท่านั้น...

อีกอย่างก็คือ... ทิ้งช่วงให้ห่างกันบ้างอะไรบ้าง เหลือพื้นที่ไว้ให้คิดถึงกันบ้าง... เจอหน้ากันทุกวันมันจะไปรู้ได้ยังไงว่าเวลาคิดถึงกันมันรู้สึกยังไง... ผมว่ามันตื่นเต้นดีออกนะ ใช่ไหมล่ะ


ว่าแต่... แล้วถ้าไอ้คุณโบ๊ทมันไม่คิดถึงผมล่ะ?


เฮือก!!! ไม่นะ!!!

.

.

.

ร่างเล็กสะบัดหัวไล่ความคิดประหลาดออกจากหัวแล้วรีบจ้ำไปคว้ากระเป๋าเป้และกุญแจห้องก่อนจะเร่งฝีเท้าออกจากห้อง มุ่งหน้าลงไปที่ชั้นล๊อบบี้ของคอนโดฯ ด้วยความมุ่งมั่นว่าจะไปแย่งกระเป๋าของตัวเองมา ตั้งใจไว้แล้วว่ายังไงก็จะขึ้นแท๊กซี่ไปสนามบินเอง

แต่เมื่อลงไปถึงหน้าล็อบบี้คอนโดฯ สิ่งที่เห็นคือร่างสูงยืนเต๊ะท่ารออยู่ข้างแท๊กซี่สีฟ้าที่จอดเทียบรออยู่ที่หน้าประตูล็อบบี้... ส่วนกระเป๋าทั้งสองใบนั้น โบ๊ทก็จัดการเก็บไว้ในกระโปรงหลังรถเสร็จสรรพ เรียกได้ว่าถ้าลากไอ้เปี๊ยกขึ้นรถได้ก็จบ...

“เร็วๆ ดิเปี๊ยก รีบไปเหอะ เดี๋ยวตกเครื่อง... นี่มัน 11 โมงกว่าแล้วนะ” โบ๊ทเอ่ยเรียกร่างเล็กที่ยืนนิ่งอยู่ไม่ไกลจากประตูล็อบบี้มากนัก

“ไม่” กีต้าร์เน้นเสียงตอบสั้นๆ

“เอ้าเฮ้ยยยยย ไอ้เปี๊ยก... อย่าลีลา มาๆ ขึ้นรถเร็วๆ”

“ไม่”

“...”

เมื่อเห็นว่ากีต้าร์ดื้อจริงจัง โบ๊ทเลยตัดสินใจว่าคงต้องไปลากมาขึ้นรถซะแล้ว... ไวทันความคิด เพียงไม่กี่วินาทีขายาวๆ ทั้งสองข้างของโบ๊ทก็พาเขาไปยืนประจันหน้ากับรุ่นน้องคนสนิท ยืนใกล้กันแบบที่เรียกว่า “ระยะประชิด”

“ไปขึ้นรถเดี๋ยวนี้” โบ๊ทเอ่ยสั่งเสียงเบา ประมาณว่าให้ได้ยินกันแค่สองคน

“ไม่”

“อย่าต้องให้ใช้กำลังนะเปี๊ยก”

“ไม่กลัวหรอก ตรงนี้คนเยอะแยะ”

“แล้วคิดว่าจะมีคนมาช่วยเอ็งได้เหรอเปี๊ยก... คนทั่วไปเขาไม่ยุ่ง [เรื่องในครอบครัว] ของคนอื่นหรอก”

“เฮอะ! พี่รังแกน้อง ยังไงคนอื่นก็ต้องช่วย”

“เหรอ... งั้นถ้าพี่จูบน้องละ เขาจะเข้ามาช่วยไหม”

“...ไอ้...!!!”

“หึหึหึ... อย่าดื้อ เดินไปขึ้นรถเดี๋ยวนี้เลย เดี๋ยวตกเครื่อง”

“...แม่ง... โว๊ะ!!” หมดหนทางต่อกรกับลิงหื่นอย่างสิ้นเชิง ว่าแล้วก็เดินเอื่อยๆ ไปขึ้นรถโดยมีร่างสูงเดินตามประกบอยู่ไม่ห่าง

“เดินไวๆ สิ หรือจะต้องให้จูงมือ?” ร่างสูงกระซิบในระยะประชิด

“เฮือก!!!”


สุดท้ายกีต้าร์เลยต้องยอมขึ้นแท๊กซี่ไปกับโบ๊ท... ปึง! GAME OVER

.

.

.

ถึงโบ๊ทจะดื้อดึง... ถึงจะไม่ได้ดั่งใจ... แต่ทันทีที่ล้อรถแท๊กซี่เลื่อนออกจากคอนโดฯ กีต้าร์กลับรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก อาจจะเป็นเพราะความรู้สึกครึ่งๆ กลางๆ ว่าอยากให้โบ๊ทไปด้วยกันหรือไม่นั้นมันสลายไปจนหมดสิ้น... ก็แหงล่ะ ก็เจ้าตัวเขานั่งอยู่ข้างๆ แล้วนี่นะ

ร่างสูงเหล่ตามองรุ่นน้องคนสนิทที่เอาแต่นั่งมองออกไปนอกหน้าต่างตั้งแต่ออกมาจากคอนโดฯ... ไม่แน่ใจว่าไอ้เปี๊ยกมันงอนหรือเปล่า... ว่าแล้วก็พิสูจน์โดยแกล้งเลื่อนมือไปโดนมือของกีต้าร์


...ไม่มีทีท่าจะเลื่อนมือหนี


เมื่อเห็นเช่นนั้น โบ๊ทเลยเลื่อนมือไปทับมือเรียวของร่างเล็กแล้วกุมไว้เบาๆ... สัมผัสอุ่นที่มือทำให้กีต้าร์หันมามอง สิ่งที่เห็นคือใบหน้าหล่อพร้อมรอยยิ้มและแววตาสดใสที่จ้องมาที่เขา


“ยิ้มไรลิง”

“ยิ้มไรเปี๊ยก”

“ผมเปล่าสักหน่อย”

“เหรอ งั้นโบ๊ทก็เปล่าสักหน่อย”

“เลียนแบบวะ”

“ฮ่ะๆๆๆ”

“กวนตีน”

“แหม่ ไม่ต้องมาเกรียนกลบเกลื่อนเลย... ดีใจละสิที่โบ๊ทมาด้วย”

“เปล่าสักหน่อย”

“แล้วยิ้มทำไม”

“ไหน ใครยิ้ม”

“เอ็งนั่นแหละ เห็นนะว่าแอบยิ้ม”

“คิดไปเองป่าว ตาฝาดอะป่าว”

“ไม่ฝาดหรอก... ฮึ่ย! ดูนั่นสิ” ร่างสูงเปลี่ยนประเด็นฉับพลันราวกับว่ามีอะไรน่าตื่นเต้น ชี้นิ้วออกไปนอกรถพลางขยับตัวเข้าไปชิดร่างเล็ก

“ไหน ไร” กีต้าร์หันไปตามทางที่โบ๊ทชี้ แต่ก็ไม่เห็นอะไรนอกจากอาคารบ้านเรือนของถนนลาดพร้าว

“นั่นไง นั่นน่ะ” โบ๊ทโน้มตัวเข้าแนบชิดร่างเล็ก นิ้วชี้ยังทำงานของมันอยู่ที่กระจกหน้าต่าง นี่ถ้าทะลุกระจกได้มันคงทะลุไปแล้ว

“ไหนล่ะ... โว๊ะ ไม่เห็นมีอะไรเล...”


*ฟอด*


“เฮ้ย!”


กีต้าร์ไม่เข้าใจว่าโบ๊ทให้มองอะไรจึงหันหน้ามากะว่าจะมาถามว่าชี้ให้ดูอะไร แต่พอหันหน้ามาก็เจอกับจมูกโด่งขโมยหอมไปฟอดใหญ่... ตกใจแต่ขยับหนีไปไหนไม่ได้ พอจะอ้าปากโวยวาย ก็เจอรอยยิ้มสดใสกับตาหยีๆ ของหนุ่มรุ่นพี่ร่างสูงสะกดไว้เสียก่อน... ใจเต้นตึกตักไปกับใบหน้าหล่อในระยะประชิด


...เมื่อก่อนไม่เคยเห็นว่าโบ๊ทหล่อขนาดนี้


“ถือว่าเป็นค่าเหนื่อย”

“ห๊ะ?”

“ก็เอ็งอะ ลีลา ดื้ออยู่ได้ กว่าจะยอมให้โบ๊ทมาด้วย ใช้พลังงานไปตั้งเยอะ”

“อืมมมมม จริงๆ ผมไม่ได้ยอมให้คุณโบ๊ทมาด้วยสักหน่อย”

“งั้นโบ๊ทลงจากรถเลยดีไหม”

“ดี จะลงเลยไหมละ”

“ลงแน่ ไม่ต้องกลัว แต่โบ๊ทไปลงที่ดอนเมืองนะ”

“...กวนตีนวะ” ถ้าคิดจะปากแข็งเนี่ย ควรจะไปฝึกตีหน้านิ่งๆ มาก่อนนะต้าร์ เพราะไอ้ใบหน้าที่หุบยิ้มไม่อยู่แบบนี้เนี่ย มันช่วยไม่ได้หรอกนะ

“ฮ่ะๆๆๆๆ”

“เขยิบไปได้แล้ว เบียดอยู่ได้ ร้อนนะเนี่ย”

“ร้อนเหรอ... โบ๊ทช่วยคลายให้ได้นะ เอาไหม”

“ไม่ต้อง!”

“ฮ่ะๆๆๆๆๆ”


เอ่อ คุณผู้ชายทั้งสองครับ จะเล่นอะไรกันก็ช่วยนึกถึงพี่คนขับแท๊กซี่เขานิดนึงนะครับ... ท่าทางพี่เขาดูพะอืดพะอมยังไงก็ไม่รู้ ฮ่าๆๆๆๆ

.

.

.

เที่ยงกว่าๆ ทั้งสองหนุ่มก็ไปถึงสนามบินดอนเมือง... ว่าแล้วก็พากันลากกระเป๋าไปเช็คอินและโหลดกระเป๋าก่อนจะเข้าไปหาอะไรกินรองท้องกันที่ร้านอาหารด้านใน

สองหนุ่มได้แฮมเบอร์เกอร์คนละชิ้นและน้ำคนละแก้วเป็นอาหารรองท้องก่อนที่จะไปจัดเต็มอาหารเหนือที่เชียงใหม่ เมื่อจัดการอาหารเสร็จก็พากันเดินเล่นฆ่าเวลารอเครื่องออก เดินวนไปวนมาจนไม่มีอะไรทำ ก็เลยพากันไปลองแว่นที่ชั้นขายแว่นในโซน duty free... เล่นกันชนิดที่ว่า ไม่มีแว่นอันไหนที่ไม่ผ่านสันสมูกและหูของสองเกรียนนี้ ไม่ว่าจะแว่นผู้ชายหรือแว่นผู้หญิง ทั้งสองคนก็พากันหยิบออกมาลองใส่ซะหมด... ใส่กันเอง ขำกันเอง... ถ่ายรูปกันจนหนำใจ แต่สุดท้ายก็เดินตัวปลิวไปขึ้นเครื่องโดยไม่ได้ซื้ออะไรกันเลยแม้แต่อย่างเดียว...


...แอบเห็นพนักงานขายทำหน้าหน่ายเดินเอื่อยๆ เข้าไปจัดเรียงแว่นให้อยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้อง... กรรมของเธอ


หลังจากเดินผ่านจุดตรวจตั๋วเครื่องบิน สองหนุ่มก็พากันเดินชิลๆ ขึ้นเครื่องไป... นั่งรอไม่นานนักเครื่องก็แล่นไปสู่รันเวย์ ตั้งลำ ก่อนจะเลื่อนล้อและเร่งสปีดเพื่อสร้างแรงส่งให้นกเหล็กตัวใหญ่ตัวนี้ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า


กีต้าร์นั่งติดริมหน้าต่าง เหม่อมองออกไปยังเมฆสีขาวกลุ่มใหญ่ที่ลอยอยู่ใต้เครื่องบินราวกับเป็นผืนดินของท้องฟ้า... ภายในใจรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้เจอแม่ในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้านี้แล้ว... อีกอึดใจเดียวก็จะได้กลับไปสู่อ้อมกอดอุ่นๆ ของแม่แล้วนะ

.

.

.

แอร์โฮสเตสสาวในชุดกระโปรงสีแดงเดินมาพร้อมรถเข็นเพื่อเสิร์ฟน้ำ เมื่อมาถึงแถวที่นั่งของสองหนุ่มก็หยุดรถแล้วเอ่ยพร้อมรอยยิ้มว่า...



“โปรดติดตามตอนต่อไป”

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 02 (19/5/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 19-05-2013 22:13:28

ศึก(ชิงกระเป๋า)ครั้งนี้ใครจะเป็นผู้ชนะน้า  :hao7:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 02 (19/5/56)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 19-05-2013 22:17:29

มาแล้ว ๆ เย้  :m4: ฮะ ๆ ตอนคุณโบ๊ทผลักไปทีเตียงเราก็คิดว่าจะอย่างนั้นซะอีกนะเนี่ย อิ ๆ  :hao6: โถ สงสารคุณโบ๊ทจังพยายามขนาดนี้แล้วอ่ะกีต้าร์ใจอ่อนเหอะ แล้วก็กีต้าร์เอ้ย ถ้ากังวลว่าคุณโบ๊ทจะไม่คิดถึงขนาดนั้นก็เอาคุณโบ๊ทไปด้วยก็หมดเรื่องแล้วน้า ไม่ให้ไปด้วยอย่างนี้คุณโบ๊ทเสียใจแย่เลย แล้วกลับบ้านไปคนเดียวทั้ง ๆ แบบนั้นก็ไม่สบายใจเปล่า ๆ นะ เอาคุณโบ๊ทไปด้วยเห้อ (เชียร์คุณโบ๊ทเต็มที่ ฮะ ๆ  :pigha2: )

รอ ร้อ รอ อีก 60 % นะจ้ะ ขอบคุณค่ะ  :L2: :3123: :pig4:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 02 (19/5/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 19-05-2013 23:13:09

คู่นี้นี่ฮาได้อีก เหอะๆ

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 02 (19/5/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Mulberry ที่ 20-05-2013 17:06:21

แอร๊ยส์ เฮียได้กระเป๋าไปแล้ว เธอหมดสิทธิ์ขัดขืนแล้วนะกีต้าร์น้อย :laugh:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Back to the Open Arms [เต็มบท]
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 21-05-2013 21:09:44

เต็มบทแล้ว ขออภัยที่มาช้านะครับ  :z10:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Back to the Open Arms [เต็มบท]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 21-05-2013 21:29:05

กะแล้วว่าต้องห่างกันไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว อิอิ :z1:
แอบเชียร์ให้คุณโบ๊ทตื้อไปกับกีต้าร์น้อยอยู่ เค้าก็ไม่อยากให้ห่างกันเท่าไหร่หรอก คิดถึงแทนคู่เกรียน :mew2:
แต่ว่าตอนต่อไปนี่เมื่อไหร่น้อ อยากตามไปเที่ยวบ้านกีต้าร์แล้วอะ :impress2:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Back to the Open Arms [เต็มบท]
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 21-05-2013 21:47:58

กลับถึงบ้านปุ๊บ ก็ได้เจอ 2เกรียนเลย ดีใจจัง :impress3:

สุดท้ายก็ได้เดินทางไปเปิดตัวกับคุณแม่แล้ว :mc4:  ดีใจด้วยนะคุณโบ๊ท

จะรอติดตามตอนต่อไปค่ะ extra 03  :bye2:

  :กอด1: :pig4:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Back to the Open Arms [เต็มบท]
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 21-05-2013 22:50:51

่เย่ คุณโบ๊ทชนะ 5555

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Back to the Open Arms [เต็มบท]
เริ่มหัวข้อโดย: Mulberry ที่ 22-05-2013 07:14:01

 :m20: :m20: :m20:
กร๊ากกกกกกก เห็นไหม บอกแล้วว่าหมดสิทธิ์ขัดขืนแล้วเปี๊ยกต้าร์ ไม่พ้นต้องเสียท่าให้เฮียโบ๊ท 555555

กีต้าร์มักจะแพ้ความหื่นและความหวานของเฮียโบ๊ท เจอเข้าไปทีไรเกรียนไม่ออกทุกที แล้วก็ชอบทำปากแข็งกลบเกลื่อนตลอดๆๆๆๆๆๆ
ส่วนเฮียก็แพ้ลูกอ้อนแบ๊วๆของน้องตลอด มันช่างเกิดมาคู่กันจริงๆ แอร๊ยยยส์ :impress2:

เป็นอีกตอนที่ฮาและหวานอิ่มใจมากค่ะแต่เหมือนจะสั้นนะหรือเราคิดไปเอง  55555

ขอบคุณค่าเฮียแจ๊ค เดี๋ยวจะไปรอที่หน้าบ้านต้าร์นะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Back to the Open Arms [เต็มบท]
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 22-05-2013 11:42:07

อยากเป็นคนขับแท็กซี่

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Back to the Open Arms [เต็มบท]
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 22-05-2013 20:42:36

 :m4: เย้  ในที่สุดคุณโบ๊ทก็ทำสำเร็จ ได้ไปแอ่วเชียงใหม่พร้อมสุดที่เลิฟนายกีต้าร์ซะที กีต้าร์เอ้ย จะเอาชนะคุณโบ๊ทยังเร็วไปนะจ้ะ  แต่ที่จริงก็แอบดีใจอยู่นี่เอง อิ ๆ  ต้องบอกว่าตอนนี้สงสารพี่แท็กซี่ กับ พี่สาวร้านแว่นจริง ๆ คู่นี้ไปอยู่ที่ไหนด้วยกันจะพากันป่วนไปหมดไม่เปลี่ยนเลยนะ ฮะ ๆ  :pigha2:  รอสองหนุ่มป่วนเมืองเชียงใหม่ตอนต่อไปนะจ้ะ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Back to the Open Arms [เต็มบท]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 22-05-2013 21:26:26

ในที่สุดคุณโบ๊ทก็ได้ไปเชียงใหม่ เย้ ๆ
ถามต้าร์นิดนึง ถ้าคุณโบ๊ทไม่ตื๊อจะไป จะแอบงอนไหมจ๊ะ

หัวข้อ: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 03 (02/06/56)
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 02-06-2013 20:16:37

LOVE (extra) HIGH STORY – extra 03 – Back Where I Belong




15:17 น.
สนามบินนานาชาติเชียงใหม่


คุณลุงร่างท้วมหนวดเฟิ้มผิวกร้านแดดในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์สีซีดยืนกอดอกชะเง้อมองผ่านประตูอัตโนมัติของอาคารผู้โดยสารขาเข้า ราวกับว่ากำลังรอคอยใครบางคน... คุณลุงแกดูตื่นเต้นทุกครั้งที่ประตูเปิดออกและมีคนเดินออกมาจากอาคาร แต่ก็ดีใจเก้อไปหลายครั้งเพราะคนที่เดินผ่านประตูออกมานั้นไม่ใช่คนที่เขาเฝ้าคอย จนกระทั่งมีชายหนุ่มร่างเล็กกับผมตั้งๆ ชี้ๆ เดินถือกระเป๋าเดินทางออกมา มองซ้ายมองขวาอยู่สักพักก่อนสายตาจะมาปะเข้าที่คุณลุงหนวดเฟิ้ม ว่าแล้วก็เร่งสปีดเท้าเดินตรงเข้ามาหาพร้อมรอยยิ้มกว้าง


“ลุงดำ!!!” กีต้าร์เอ่ยเรียกคุณลุงเต็มเสียงพร้อมกับเดินตรงเข้ามาหาพร้อมกางแขนเข้ามากอดจนตัวโยน

“เอ้ออออ ว่าจะถามว่าเป็นยังไงบ้าง แต่คงไม่ต้องถามแล้วมั้ง กอดลุงแน่นขนาดนี้ แรงดีไม่เปลี่ยนเลยนะต้าร์ ฮ่ะๆๆๆ” ลุงดำกอดตอบพร้อมตบบ่าชายหนุ่มเบาๆ ก่อนจะผละตัวจากกัน

“ก็แรงเยอะตามประสาวัยรุ่นอะลุง ฮ่ะๆๆๆๆ”

“ดีๆ แรงดีแบบนี้ลุงจะได้มีคนช่วยงานในสวน ฮ่าๆๆๆๆ”

“โหยยยยย ลุงอะ มาถึงก็จะให้ใช้แรงเลยเหรอไง” ก้ต้าร์กล่าว แกล้งทำหน้างอน

“ฮ่ะๆๆๆๆ ลุงล้อเล่น ใครจะกล้าใช้ลูกเจ้านายกันล่ะ ฮ่ะๆๆๆๆ”

“แหม ลุงดำก็ มาเจ้านงเจ้านายอะไรกัน ลุงก็เหมือนลุงแท้ๆ ของผมนั่นแหละ”

“นั่นแหนะ ปากหวานก็เป็นเหมือนกันเหรอเรา ฮ่ะๆๆๆ”

“ฮ่ะๆๆๆๆ... เอ้อ เกือบลืมไปแหนะ... ลุงดำ นี่คือไอ้คุณโบ๊ท เป็น... เอ่อ...” กีต้าร์พยายามจะแนะนำโบ๊ทแต่ติดตรงที่ไม่รู้ว่าจะบอกว่าเป็นอะไรกันดี... เพื่อน?... รุ่นพี่?... แฟน? (...เฮือก!!)

“ดีครับลุงดำ ผมเป็นรุ่นพี่ของต้าร์ครับ เรียนคณะเดียวกัน แล้วก็อยู่คอนโดที่เดียวกันครับ” โบ๊ทไหว้แล้วแนะนำตัวเองก่อนที่กีต้าร์จะตะกุกตะกักไปกว่านี้

“เอ้อ ไหว้พระเถอะลูก... ไปๆ ขึ้นรถกันดีกว่า ไว้ไปคุยกันในรถก็แล้วกัน ต้องไปอีกไกล เดี๋ยวช้าแล้วมันจะค่ำ”


ว่าแล้วลุงดำก็พาชายหนุ่มทั้งสองเดินตรงไปที่ลานจอดรถซึ่งอยุ่ไม่ไกลจากประตูทางออกมากนัก รถที่ขับมารับลูกของเจ้านายนั้นเป็นรถสี่ประตู 4WD ที่เขรอะฝุ่นดินแดงไปเกือบทั่วทั้งคัน โบ๊ทเห็นแล้วก็นึกดีใจอยู่ลึกๆ ว่า “ดีแล้วที่ไม่ได้ขับรถมาส่งไอ้เปี๊ยก” เพราะท่าทางระยะทางไปบ้านสวนของกีต้าร์จะสมบุกสมบันอยู่ไม่น้อย

ตอนแรกที่กีต้าร์บอกเขาว่าจะกลับบ้าน ในความแวบแรกของความคิดโบ๊ทคิดจะขับรถมาส่งกีต้าร์เองเลยด้วยซ้ำ ถือโอกาสเที่ยวเชียงใหม่ไปในตัว... ขับรถมาชิลๆ แถมยังสะดวกต่อการเดินทางภายในเชียงใหม่อีกด้วย แต่คิดไปคิดมาก็เดาได้ว่ากีต้าร์คงไม่ยอมให้เขามาด้วยแต่โดยดีแน่ๆ แถมยังบอกให้เขาช่วยจองตั๋วเครื่องบินให้อีก เลยนับว่าโชคดีที่ไม่ได้ขับรถมาล่ะนะ


“ต้าร์จะซื้ออะไรที่เซ็นทรัลก่อนไหม กลับบ้านเราแล้วไม่มีห้างให้ซื้อของแล้วนะ” ลุงดำถามกีต้าร์ที่นั่งอยู่ข้างๆ กีต้าร์ทำท่าคิดอยู่ชั่วครู่ก็เอี้ยวตัวหันไปถามรุ่นพี่คนสนิทที่นั่งอยู่เบาะหลัง

“คุณโบ๊ทจะซื้ออะไรรึเปล่า”

“ไม่ซื้อ” โบ๊ทตอบพลางส่ายหน้าเบาๆ

“แน่ใจ?”

“อือ คิดว่าไม่มีอะไรขาดแล้วนะ ของใช้ก็เอามาครบ”

“งั้น... ตรงกลับบ้านเลยลุง”
 

รถกระบะ 4WD มุ่งหน้าไปอำเภอดอยเต่าซึ่งอยู่ห่างจากตัวอำเภอเมืองเชียงใหม่ประมาณ 120 กิโลเมตร... โดยระหว่างทาง กีต้าร์คุยกับลุงดำเพลินจนไม่ได้หยุดปาก ก็ไม่แปลกหรอกนะเพราะไม่ได้เจอกันมานานเป็นปี เลยมีเรื่องให้ถามให้เล่ากันได้ไม่รู้จบ...

โบ๊ทนั่งฟังไอ้เปี๊ยกเจื้อยแจ้วไปตลอดทางจึงได้รู้อะไรหลายๆ อย่างเกี่ยวกับไอ้เปี๊ยกเพิ่มขึ้น... ทำให้นึกแปลกใจที่รู้ตัวว่าจริงๆ แล้วเขามีอีกหลายอย่างที่ไม่รู้เกี่ยวกับรุ่นน้องตัวแสบคนนี้ โดยเฉพาะเรื่องครอบครัว เพราะกีต้าร์แทบจะไม่เคยพูดอะไรเกี่ยวกับครอบครัวให้ฟังเลย ที่จะได้ยินเรื่องครอบครัวก็จะเป็นตอนที่ต้าร์คุยโทรศัพท์กับแม่เท่านั้น

นั่งฟังลุงดำกับกีต้าร์คุยกันเพลินๆ เลยรู้สึกว่าระยะทาง 120 กม. ไม่ได้ไกลอย่างที่คิด เพียงชั่วโมงกว่าๆ ก็เข้าเขตอำเภอดอยเต่า... ลุงดำขับตัดจากถนนใหญ่เข้าเส้นทางลูกรังสู่ “บ้านสวนอุไรวรรณ” ซึ่งเป็นชื่อที่ตั้งตามชื่อของคุณยายเพราะแต่เดิมที่ตรงนี้เป็นของคุณยายและตกทอดมาจนถึงแม่ของกีต้าร์ในปัจจุบัน

ทันทีที่รถกระบะ 4WD ขับผ่านประตูรั้วไม้ที่มีป้ายชื่อบ้านสวนปักไว้ข้างๆ ก็นับเป็นเขตบ้านสวนอุไรวรรณทันที โบ๊ทตื่นตาตื่นใจไปกับสวนผลไม้ที่ปลูกไว้เป็นแนวไล่เรียงกันไปทั้งสองฝั่งของถนนลูกรังที่ทอดยาวไปจนถึงบ้านไม้ชั้นเดียวหลังใหญ่... บ้านของกีต้าร์นั่นเอง...

ลุงดำจอดรถไว้หน้าบ้านเพื่อให้กีต้าร์และโบ๊ทลงก่อนจะขับรถไปเก็บไว้ที่โรงรถใกล้ๆ ห้องพักคนงานซึ่งอยู่ห่างออกไปไม่มาก... ทันทีที่ลงจากรถ โบ๊ทก็รู้สึกได้ถึงอากาศเย็นๆ ยามค่ำ กอปรกับบรรยากาศบ้านสวนและท้องฟ้าสีส้ม ทำให้รู้สึกว่าเป็นที่ที่สวยและน่าอยู่มากทีเดียว...

เมื่อมองไปยังตัวบ้านก็เห็นว่าสร้างโดยยกสูงขึ้นจากพื้นเล็กน้อย หน้าบ้านมีบันไดเตี้ยๆ สัก 5-6 ขั้นนำขึ้นไปสู่ลานระเบียงกว้างๆ ที่มีเซทโต๊ะไม้วางไว้ริมระเบียง... ตัวบ้านเป็นบ้านไม้สักชั้นเดียวขนาดใหญ่ ออกแบบอย่างเรียบง่ายแต่ลงตัวและเข้าได้กับทุกยุคทุกสมัยโดยมีประตูบานเฟี้ยมกระจกอยู่รอบบ้าน สามารถเปิดเพื่อรับแสงและลมธรรมชาติได้ทุกทิศทุกทาง...


“เข้าบ้านเหอะ รอไรเนี่ย” กีต้าร์ยืนรออยู่บนระเบียงแล้วมองลงมายังรุ่นพี่ร่างสูงที่เอาแต่ยืนมองซ้ายมองขวามาได้สักพัก

“อืมๆ” โบ๊ตอบพร้อมรอยยิ้มก่อนจะเดินขึ้นบันไดตามร่างเล็กไป


เมื่อเข้าไปถึงบ้าน กีต้าร์ก็โยนกระเป๋าลงบนโซฟาหวาย (พ่อเขาสั่งตรงมาจากฝรั่งเศสเลยนะเธอ!!) แล้วก็แหกปากเรียกคุณมารดาไปทั่วบ้าน... โบ๊ทวางกระเป๋าลงบ้างแล้วเดินตามกีต้าร์ไป

“ลูกใครมาโวยวายในบ้านฉันเนี่ย” หญิงวัยกลางคนผิวขาวตาโตร่างเล็กเดินออกมาจากห้องครัวตรงมาหากีต้าร์

“แม่!!!” ว่าแล้วกีต้าร์ก็โผเขากอดแม่จนตัวโยนกันทั้งคู่

“ฮ่ะๆๆๆๆ เหรอ... เด็กขี้โวยวายคนนี้เป็นลูกฉันเองเหรอเนี่ย ฮ่ะๆๆๆ”

“โหยยยย แม่ก็”

“โตแล้วนะเรา ยังขี้โวยวายไม่เปลี่ยนเลยนะ แบบนี้ถ้ามีแฟน แฟนเขาจะทนเราไหวเหรอเนี่ย ห๊ะ”

.

*เฮือก!!*

.

“...แม่อ่ะ” ไม่รู้จะตอบยังไง ไปไม่เป็นเลยนะเปี๊ยก

“ฮ่ะๆๆๆๆ แล้วเป็นไงล่ะเรา เดินทางเหนื่อยไหมลูก”

“เหนื่อยดิแม่ เนี่ย เหนื่อยจะแย่แล้ว” กีต้าร์ทำเสียงอ้อน

“ไม่ต้องมาอ้อนเลยเรา โตแล้ว ยังจะอ้อนแม่อยู่อีก”

“ไม่อ้อนแม่แล้วจะให้อ้อนใครล่ะ”

“ก็หาแฟนไวๆ สิ จะได้มีคนให้อ้อน ฮ่ะๆๆๆ”

.

*เฮือก!!*

.

“เอ้อ แม่... นี่คุณโบ๊ท...”

“สวัสดีครับ ผมเป็นรุ่นพี่ของต้าร์ที่คณะอ่ะครับ” โบ๊ทแทรกขึ้นมาเพื่อแนะนำตัวเอง เพราะรู้ว่าต้าร์ลำบากใจที่จะแนะนำสถานะของพวกเขาทั้งสอง

“อ้อ คนนี้เหรอตาโบ๊ทที่กีต้าร์พูดถึงบ่อยๆ...”

“อ้อ ครับ” โบ๊ทยิ้มแห้งๆ ก่อนจะค้อนตาไปมองร่างเล็ก... นี่แอบไปนินทาอะไรเขาไว้บ้างเนี่ย ฮืมมมม

“หล่อกว่าที่คิดไว้ตั้งเยอะแหนะตาโบ๊ท เห็นเจ้ากีต้าร์ชอบเล่าว่าเหมือนลิงภูเขา ไอ้เราก็เลยนึกว่าจะหน้าตาทะโมนๆ ซะอีก”

“แฮะๆ ขอบคุณครับ” ว่าแล้วโบ๊ทก็หันไปค้อนให้กีต้าร์อีกรอบ... ฮืมมมมม

“ก็เหมือนจริงๆ นี่ ดูผ่านๆ นี่นึกว่าลิงเลยนะเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ” กีต้าร์ถือโอกาสว่ากระทบชิ่งเข้าไปปักหลังโบ๊ทเต็มๆ

“นี่ เราก็ไปว่าเขาเสียๆ หายๆ นะกีต้าร์ ระวังเหอะ ไปว่าเขามากๆ ชาติหน้าเกิดเป็นลิงไม่รู้ด้วยนะ ฮ่ะๆๆๆ”

“ก็ถ้าชาติหน้าแม่เกิดเป็นลิง ผมก็ยอมเกิดเป็นลิง... โอ้ย!” นั่นไง ยอกย้อน เลยโดนบิดเอวเข้าให้

“ทะลึ่งนักนะเรา... เอ้อ ตาโบ๊ท ยังไงก็ขอบใจมากนะที่ช่วยดูแลกีต้าร์”

“ไม่เป็นไรครับคุณน้า”

“โอ้ย มานงมาน้าอะไร เรียกแม่เถอะ แม่จะได้มีลุกชายหล่อๆ กับเขาบ้าง”

“ครับ คุณแม่” โบ๊ทยิ้มแฉ่ง แม่กีต้าร์ใจดีและดูเป็นกันเองมาก จนเขาไม่รู้สึกอึดอัดเลยแม้แต่น้อย

“โหยยยย แม่อ่ะ แม่ก็มีลูกหล่อๆ อย่างผมอยู่แล้วนี่ไง” กีต้าร์โอดครวญ

“...” แม่ไม่ตอบอะไร แต่ผละมือออกจากตัวกีต้าร์แล้วเดินไปยังโต๊ะข้างโซฟา

“ทำอะไรอ่ะแม่” กีต้าร์สงสัยที่อยู่แม่ก็เดินไปหาอะไรสักอย่างแถวๆ โซฟา... เมื่อกี๊ยังคุยๆ กันอยู่เลย

“หาแว่นตา ไม่รู้ไปถอดวางไว้ตรงไหน”

“อ้าว หาทำไมอ่ะ แม่จะใส่แว่นเหรอ” กีต้าร์เดินตามไปช่วยหาก้วยความสงสัย

“ก็ใช่นะสิ ก็เห็นกีต้าร์บอกแม่ว่าแม่มีลูกหล่อๆ อยู่แล้ว แต่แม่ไม่ค่อยมั่นใจเลยว่าจะใส่แว่นดูให้มันชัดๆ สักหน่อยว่าตรงไหนที่เรียกว่าหล่อ”

“โหยยยยยยย แม่อ่ะ!!!!”

“ฮ่าๆๆๆๆๆ” แม่หัวเราะร่าออกมาอย่างสนุกปาก

“ฮ่าๆๆๆๆ” โบ๊ทเจอมุขของคุณแม่ไอ้เกรียนเปี๊ยกเข้าไปก็เลยอดหัวเราะไม่ได้ ขำกร๊ากอย่างสนุกคอ... ส่วนไอ้เจ้าเปี๊ยกที่โดนแม่ตัวเองเล่นงานก็ไปไม่เป็น พลาดท่าเสียทีซะจนเป๋ เลยได้แต่โวยวายไปตามเรื่อง

“ฮ่ะๆๆๆๆ.... ไปดูในครัวกันดีกว่า แม่กับป้าเอียดกำลังเตรียมอาหารเย็นอยู่พอดีเลย มีไส้อั่วด้วยนะ” แม่หัวเราะร่าอย่างสดใส ดึงลูกชายมากอดคอแล้วพาเดินเข้าครัวไปโดยมีลูกชาย(?)คนใหม่เดินตามเข้าไปติดๆ

.

.

.

เมื่อเดินเข้าไปในครัวก็ได้กลิ่นอาหารลอยมาเตะจมูกชวนให้น้ำลายไหล เห็นป้าเอียดกำลังง่วนอยู่กับอาหารหลากชนิด ว่าแล้วกีต้าร์ก็ย่องเข้าไปข้างหลังอย่างเงียบๆ แล้วโผเข้ากอดป้าเอียดอย่างไม่ให้ทันได้ตั้งตัว


*หมับ*


“ว๊ายยยย ตาเถร!!” ป้าเอียดสะดุ้งเฮือก ร้องอุทานออกมาเสียงสูง กระบวยตักแกงหลุดมือกันเลยทีเดียว

“ฮ่ะๆๆๆๆๆ ป้าเอียด นี่ผมเอง”

“โอ๊ยยยย กีต้าร์ เล่นแบบนี้คนแก่หัวใจจะวายเอานะค่ะเนี่ย”

“ฮ่ะๆๆๆๆ ผมขอโทษษษษษ”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ใครจะไปโกรธกีต้าร์ของป้าลงล่ะ ฮ่ะๆๆๆ”

“ป้าเอียดน่ารักที่สุด”

“แต่... ไม่เล่นแบบนี้แล้วนะค่ะ คราวหลังไม่เอาแล้วนะ เดี๋ยวป้าช็อค” ป้าเอียดกล่าวก่อนจะหยิบกระบวยขึ้นมาแล้วคนแกงต่อ

“ฮ่ะๆๆๆๆ”

“ดีนะที่ป้าเอียดเขาไม่ตกใจแล้วหันมาเอากระบวยฟาดหัวเอานะกีต้าร์ ฮ่ะๆๆๆๆ” แม่ของต้าร์เอ่ยขึ้นมาพลางหัวเราะอย่างสดใส

“ก็นี่ป้าเอียดผู้ใจดีนี่ ไม่ใช่แม่สักหน่อย”

“หนอยยยย ยอกย้อนนักนะเรา เดี๋ยวเหอะ จะไม่ให้กินอะไรสักอย่างเลยดีไหม”

“โหยยยยยยย ข้าน้อยผิดไปแล้วววววว” ว่าแล้วก็หันกลับมาหาแม่แล้วเดินเข้ามาอ้อน

“แล้วนี่เราจะไม่แนะนำให้ป้าเอียดรู้จักตาโบ๊ทเขาหน่อยรึไง” แม่ถามเมื่อเห็นว่ากีต้าร์ยังไม่ได้แนะนำโบ๊ท

“อ้อ ใช่ๆ... ป้าเอียด นี่คุณโบ๊ท... คุณโบ๊ท นี่ป้าเอียด...”

“สวัสดีครับป้าเอียด” โบ๊ทเดินเข้ามาใกล้พร้อมยกมือไหว้ป้าเอียด

“ไหว้พระเถอะจ๊ะ”

“เอ้า หิวกันรึยัง เอาไว้ไปคุยกันต่อที่โต๊ะอาหารดีไหม” แม่กล่าวขึ้นมาเมื่อเห็นว่าอาหารเสร็จเกือบหมดแล้ว

“หิวแล้วววววววว” กีต้าร์ตอบอย่างกระตือรือร้น

“งั้นมา มาช่วยกันตักแล้วยกไปตั้งโต๊ะนะ มาตาโบ๊ทมา มีหลายอย่างเลย ทั้งแกงส้มยอดกระเจี๊ยบแดง ไส้อั่ว ลาบคั่ว ผัดผัก ชอบอะไรก็ตักไปเยอะๆ นะลูกนะ...” เมื่อพูดจบ แม่ของกีต้าร์ก็เดินออกจากห้องครัวไป

“อ้าว แม่ ไปไหนอ่ะ ไม่กินข้าวด้วยกันเหรอ” กีต้าร์เอ่ยถามด้วยความสงสัย

“เดี๋ยวแม่มา ว่าจะไปดูคนงานสักหน่อยว่ากินข้าวกินปลากันหรือยัง” ว่าแล้วก็เดินออกไป...


สองหนุ่มช่วยกันจัดอาหารใส่จานแล้วยกไปที่โต๊ะไม้ริมระเบียง... จานสุดท้ายที่ยกมาเป็นจานไส้อั่วที่กีต้าร์ยกมาเองกับมือด้วยสีหน้าแบบว่าฟินสุดๆ เมื่อวางลงบนโต๊ะก้อดไม่ได้ที่จะแอบหยิบมาชิมก่อนสักชิ้น เคี้ยวหนับๆ อย่างอารมณ์ดี... ว่าแล้วก็หยิบขึ้นมาอีกชิ้นแล้วไปจ่อที่ปากของรุ่นพี่ร่างสูง

“ชิมดิ อร่อยสุดๆ”

“ป้อนเหรอ”

“แล้วจะกินไหมล่ะ”

“แล้วกินคนป้อนด้วยได้ไหมล่ะ”

“ไอ้...!!”

“ฮ่ะๆๆๆๆ มาๆ... ง่ำ... งืมๆๆๆๆ... อร่อยสุดๆ จริงๆ แหละ”

“ใช่ไหมล่ะ... ปะ ไปยกโถข้าวกับจานข้าวกันเถอะ”

ว่าแล้วสองหนุ่มก็พากันเดินกลับเข้าครัวไป กีต้าร์เดินนำอย่างอารมณ์ดี โบ๊ทเองก็เดินตามอย่างอารมณ์ดีไม่แพ้กัน...


ใส่อั่วอร่อยอย่างที่ไอ้เปี๊ยกบอกจริงๆ แต่ไม่แน่ใจว่าที่อร่อยเนี่ยเป็นเพราะรสชาติของไส้อั่วหรือเป็นเพราะไอ้เปี๊ยกมันป้อนผมกันนะ (//อมยิ้ม)

.

.

.

อาหารค่ำมื้อนี้เป็นมื้อที่พิเศษมากๆ สำหรับโบ๊ท เพราะนอกจากจะได้ร่วมโต๊ะกับแม่ยาย(?)เป็นมื้อแรกแล้ว โบ๊ทยังติดใจวิวอันสวยงามจากริมระเบียงนี้เป็นอย่างมาก... ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือทุ่งนาและแปลงผักสีเขียวที่ทอดยาวไปจนถึงทะเลสาบดอยเต่าอันสวยงาม ยามค่ำแบบนี้ หมอกเย็นๆ เริ่มปกคลุมบางๆ ไปทั่วบริเวณ จนทำให้มองเห็นภูเขาที่อยู่อีกฝากของทะเลสาบได้เพียงลางๆ เท่านั้น... นึกๆ แล้วก็รู้สึกอยากเริ่มหัดถ่ายรูปจริงๆ จังๆ ขึ้นมาทันที เวลาได้เจอสถานที่ที่สวยงามแบบนี้ จะได้ถ่ายเก็บไว้ แต่ที่ทำได้ตอนนี้ก็คงเป็นแค่หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายไว้ก่อน จะได้อัพโหลดอวดเพื่อนๆ และน้องๆ ในเฟซบุค... แต่ก็เพราะแบบนี้แหละ ถึงได้โดนคุณแม่ดุเอาจนได้


“เวลากินข้าวอย่ามัวแต่เล่นโทรศัพท์สิตาโบ๊ท”


ถ้าเป็นคนอื่น โบ๊ทคงพูดอะไรเกรียนๆ สวนกลับไปแล้วล่ะ แต่กับคนนี้คิดว่ายอดชายนายโบ๊ทเขาจะกล้าไหมล่ะ... ฮ่าๆๆๆ

.

.

อาหารหลากเมนูบนโต๊ะล้วนแต่เป็นเมนูโปรดของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของ “แม่ตุ้ม” ทั้งนั้น โดยเฉพาะไส้อั่วที่ตั้งใจทำเป็นพิเศษเพราะรู้ว่าลูกชายตัวแสบอยากกินมากถึงกับเก็บไปฝันเลยทีเดียว... นึกๆ แล้วก็ขำไม่หายตอนที่ลูกชายโทรมาเล่าให้ฟังว่าฝันถึงไส้อั่ว จนตอนนี้ก็ยังไม่แน่ใจว่าที่กลับมาบ้านคราวนี้เป็นเพราะคิดถึงแม่หรือคิดถึงไส้อั่วของแม่กันแน่

“แม่... แล้วป้าเอียดไม่กินด้วยกันเหรอ” กีต้าร์เอ่ยถามขึ้นทั้งๆ ที่เพิ่งยัดผัดกาดแก้วเข้าปากตามลาบคั่วไปติดๆ

“เห็นว่าพวกคนงานทำหลู้กับอ่อมไก่กัน เลยไปกินกับพวกคนงานน่ะ... ว่าแต่กีต้าร์เถอะ ค่อยๆ กินก็ได้ ดูสิ อย่างกับไปอดอยากมาจากไหน” แม่เอ็ดเล็กๆ แต่ก็ตักผัดผักใส่จานลูกชายไปอีกช้อนใหญ่ๆ ส่วนโบ๊ทได้ยินเช่นนั้นก็เลยต้องชะลอความเร็วลงเล็กน้อย เดี๋ยวจะโดนดุอีก ฮ่าๆๆๆๆ

“ไม่ได้อดอยากสักหน่อย แค่ไม่อร่อยเท่าแม่ทำ” กีต้าร์ปากหวาน เอ่ยชมฝีมือคุณแม่พร้อมรอยยิ้มพร้อมผัดผักเต็มแก้ม

“มาทำเป็นปากหวาน... ไหน ตาโบ๊ท เล่าให้ฟังหน่อยสิว่าอยู่กรุงเทพพากันกินอะไรกันบ้างเนี่ย”

“หลักๆ ก็ฝากท้องไว้กับร้านอาหารหน้าคอนโดฯ อะครับ... แม่” โบ๊ทพูดย้ำคำท้ายพร้อมเหล่ตามองไปยังกีต้าร์ แต่ไอ้เจ้าต้าร์กับเบ้ปากมาให้... อาจจะดูไม่ค่อยออกหรอกนะ เพราะเบ้ปากทั้งๆ ที่แก้มตุ่ยไปด้วยอาหารเต็มปาก

“อ๋อ ร้านป้าเพ็ญใช่ไหม”

“ใช่ครับ แม่ก็รู้จักเหรอครับ”

“รู้สิ... ป้าแกอยู่ตรงนั้นมานานแล้ว ตั้งแต่แม่ไปซื้อคอนโดฯ ไว้นั่นแหละ ก็ก่อนเจ้าต้าร์จะไปอยู่หลายปีเหมือนกัน เมื่อก่อนแวะไปดูห้องทีไรก็แวะกินข้าวร้านแกทุกที... ป้าแกทำผัดกระเพราอร่อยนะ เหมือนจะทำง่ายนะ แต่ถ้าตำพริกกระเทียมไม่ดีก็ไม่อร่อยนะตาโบ๊ท”

“ครับ เมนูโปรดผมเลย”

“งั้นก็แปลว่าพากันกินแต่กระเพราสิเนี่ย พี่น้องคู่นี้”

“ฮ่าๆๆๆๆ เปล่าสักหน่อยแม่... มีข้าวผัด ผัดพริกเผา ผัดพริกแกง หมูกระเทียม ผัดซีอิ๊ว ผัดขี้เมา โอยยยยย เยอะแยะ” กีต้าร์เอ่ยขึ้นพร้อมไล่เมนูประจำของตัวเองให้แม่ฟัง

“นี่แปลว่าไม่กินผักเลยใช่ไหมเนี่ยเรา ใช่ไหม”

“กินน่ะ ไม่เชื่อถามไอ้คุณโบ๊ทดู... ใช่ไหมคุณโบ๊ท” กีต้าร์หันไปถามพร้อมส่งสายตาอ้อนวอนแกมบังคับ

“ใช่ครับแม่ ต้าร์เขาก็กินผักนะครับ... กินบ้าง” เอ่อ คำท้ายประโยคนี้พูดเบาไปนะตาโบ๊ท

“ต้องกินผักนะลูก เมื่อก่อน ตอนเด็กๆ เคยไม่สบายหนักๆ จำได้ไหมว่าคุณหมอเขาบอกว่ายังไง”

“จำได้ดิ... เขาบอกให้กินผักเยอะๆ”

“อืม จำได้ก็ดี แล้วกินด้วยล่ะ ไม่ใช่แค่จำนะลูก” ว่าแล้วก็ตักผัดผักให้กีต้าร์อีกช้อนโตๆ

“นี่ไง กินโชว์เลยเนี่ย” เมื่อคุณแม่จัดมา คุณลูกก็สนองให้เต็มๆ ช้อน

“โบ๊ทด้วยนะลูก อย่าพากันกินแต่เนื้อสัตว์นะ กินผักกินผลไม้กันบ้าง ระบบขับถ่ายจะได้ไม่มีปัญหา สำคัญนะลูกนะ”

“ครับแม่” โบ๊ทตอบรับพร้อมรอยยิ้มกว้าง รู้สึกดีที่ได้เรียกแม่ของกีต้าร์ว่าแม่

“แล้วนี่ทำไมไม่ชวนทีกับโจมาด้วยละกีต้าร์”

“อ้อ พวกมันไม่อยู่อ่ะแม่... ปิดเทอมแล้วก็ไปหาญาติกันหมด... ไอ้ทีไปสิงคโปร์ ส่วนไอ้โจก็กลับใต้”

“น่าเสียดาย น่าจะได้มาด้วยกัน”

“เอาไว้คราวหน้าผมจะลากพวกมันมาด้วยนะแม่” กีต้าร์กล่าวพลางตักเห็ดชิ้นสุดท้ายในจานผัดผักเข้าปาก ซึ่งทำให้แม่ตุ้มแปลกใจมาก

“อะไรกัน เดี๋ยวนี้ไม่กลัว [ชิ้นสุดท้าย] แล้วเหรอลูก” แม่ตุ้มถามด้วยความแลปกใจปนสงสัย ทำเอาโบ๊ทนึกสนใจขึ้นมาทันที

“อะ... อะไร... ก็ ก็ไม่เห็นต้องกลัวอะไรเลยนี่” กีต้าร์ตอบ แววตาลุกลน โดยเฉพาะเมื่อหันไปเจอโบ๊ทที่จ้องมาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความอยากรู้

“กีต้าร์เขากลัวอะไรเป็นด้วยเหรอครับแม่” โบ๊ทหันไปถามแม่แบบตรงจุดตรงประเด็น

“ก็ใช่นะสิ... จริงๆ แล้วเมื่อก่อนกีต้าร์ก็ไม่เคยกลัวอะไรกับเขาหรอก จนวันนึง... ตอนนั้นสักป.2 ได้มั้ง ไปแย่งขนมกับเพื่อนผู้หญิงที่โรงเรียน... เด็กคนนั้นก็อยากกิน ไอ้เจ้าต้าร์นี่ก็ไม่ยอม เลยกลายเป็นว่าทะเลาะกันจนครูประจำชั้นต้องมาห้าม...”

“พอแล้วแม่ ไม่เห็นต้องเล่าเลย เรื่องมันเก่าเก๊าเก่ามาตั้งนานแล้วอะ” กีต้าร์พยายามตัดบทแต่...

“ฮ่ะๆๆๆ... ไอ้เจ้าต้าร์นี่ก็หัวแข็ง ดื้อ ยังไงก็ไม่ยอมปล่อยขนม... สุดท้ายครูเลยต้องแกล้งบอกว่าถ้ากินชิ้นสุดท้ายจะได้แฟนหล่อ... เท่านั้นแหละ ปล่อยขนมทันทีเลย ฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆ”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” โบ๊ทอดขำไม่ได้ แต่กีต้าร์เนี่ยสิ หน้าแดงลามไปถึงหูด้วยความอายแล้ว

“นี่ตาโบ๊ท ตอนแรกแม่ก็ไม่รู้หรอก แต่ต่อมาไอ้เจ้าต้าร์ไม่ยอมกินข้าวให้หมดจาน... ไม่ว่าจะกินอะไรก็เหลือไว้นิดๆ หน่อยๆ... แม่ก็นึกสงสัยเพราะปกติไม่เคยสอนให้กินทิ้งๆ ขว้างๆ เลยต้องหลอกถามจนยอมเล่าให้นั่นแหละ ฮ่ะๆๆๆๆๆ นึกๆ แล้วก็ยังขำไม่หาย ฮ่ะๆๆๆๆ”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”

“แม่อ่ะ!!! จะเล่าทำไมเนี่ยยยยยยยย.... ไม่เอาแล้ว อิ่มแล้ว ไม่กินแล้ว” ว่าแล้วก็ลุกขึ้นแล้วเก็บจานเก็บช้อนของตัวเองแล้วเดินเอาเข้าห้องครัวไป


โบ๊ทมองตามแต่ก็อดนึกขำไม่ได้... กลัวอะไรน่ารักชะมัด... แต่แล้วก็ต้องสะอึกกับคำพูดขำๆ ของแม่ตุ้มที่พูดขึ้นมาในขณะที่กำลังช่วยกันเก็บจานว่า

.

.

“สงสัยตอนนี้จะไม่กลัวได้แฟนหล่อแล้วสินะ ฮ่ะๆๆๆๆ”

.

.

*เฮือก!!*

.

คำพูดเล่นๆ ขำๆ ของแม่ตุ้ม ทำเอาโบ๊ทสะดุ้งเพราะมันโดนใจเต็มๆ... ว่าแล้วก็เลยได้แต่ยิ้มและหัวเราะแห้งๆ... แฮะ แฮะ


เมื่อเดินเข้าห้องครัวไป ก็เห็นกีต้าร์กำลงยืนล้างจานและอุปกรณ์ครัวอีกสองสามชิ้นที่ป้าเอียดยังไม่ได้ล้าง แม่ตุ้มเดินตรงเข้าไปยืนข้างๆ ทำท่าจะช่วยลูกชายล้างจาน แต่โบ๊ทก็เอ่ยปากอาสาว่าจะช่วยกีต้าร์ล้างเอง แม่ตุ้มเลยตามใจก่อนจะขอตัวไปอาบน้ำเตรียมดูละครหลังข่าวเรื่องโปรด


สองหนุ่มยืนล้างจานอยู่ข้างๆ กันอย่างเงียบๆ... กีต้าร์ล้างฟอง โบ๊ทล้างน้ำ... แบ่งหน้าที่กันชัดเจน

“ขอบคุณนะ” ร่างสูงเอ่ยขึ้นลอยๆ ทำเอาร่างเล็กต้องเอียงหน้าหันมามองด้วยความสงสัยว่าขอบคุณอะไร

“ขอบคุณอะไร”

“ก็ขอบคุณที่กล้ากินอาหารชิ้นสุดท้ายไง”

“ไอ้...!! นี่คิดจะเอามาล้อกันเลยใช่ไหมเนี่ย ห๊า”

“เปล่าสักหน่อย นี่ขอบคุณจากใจจริงเลยนะ”

“งง”

“ก็ขอบคุณต้าร์ที่กล้ากินอาหารชิ้นสุดท้ายไง เพราะถ้าไม่กินก็คงไม่ได้แฟนหล่อ...”

“...”

“...และถ้าไม่ได้แฟนหล่อ ก็คงไม่ได้เจอกับโบ๊ทไง” โบ๊ทโน้มตัวไปกระซิบข้างๆ หูรุ่นน้องร่างเล็ก

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้เสี่ยว!!! อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” กีต้าร์ยืนดิ้นพราดๆ อยู่หน้าอ่างล้างจานนั้นแหละ... โดน “มุขเสี่ยว Attack” โจมตีเข้าเต็มๆ

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

.

.

.

ในห้องนอนของแม่ตุ้ม... แม่ตุ้มเดินไปหย่อนตัวลงนั่งบนเตียงขนาด 6 ฟุตที่ขึงผาปูที่นอนไว้อย่างดี... มือเรียวเอื้อมไปหยิบรูปของลูกชายในกรอบรูปไม้ขึ้นมาดูพร้อมรอยยิ้ม... รูปนี้เธอตั้งไว้บนโต๊ะข้างเตียงเสมอ ไม่เคยย้ายไปที่ไหนเลย เพราะเป็นที่ที่เธอจะได้เห็นหน้าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนก่อนนอนทุกคืน ถึงแม้ตอนนี้เด็กในรูปจะโตขึ้นมาก แต่คนเป็นแม่ก็มักจะมองเห็นความเป็นเด็กที่ซ่อนอยู่ในตัวของลูกชายเสมอ และนั่นก็เป็นสิ่งที่ทำให้แม่มองว่าลูกของเธอนั้นน่ารักน่าเอ็นดูเสมอ

แม่ตุ้มคิดถึง “คุณเพชร” พ่อของกีต้าร์ขึ้นมา... นานแล้วที่ไม่ได้เจอกัน ถึงจะคุยกันบ่อยอยู่พอสมควร แต่ก็คงจะดีไม่น้อยถ้าตอนนี้ได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้า... ว่าแล้วก็มองออกไปนอกหน้าต่างเพื่อมองดูพระจันทร์และท้องฟ้าที่ใช้เป็นสิ่งคอยปลอบใจตัวเองอยู่เสมอว่า... คุณเพชรไม่ได้อยู่ไกล อยู่แค่ใต้ฟ้าใต้ดวงจันทร์เดียวกันนี่เอง...

แม่ตุ้มนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างได้สักพักก็ได้ยินเสียงโวยวายของลูกชายที่ดังมาจากในห้องครัว ว่าแล้วก็ส่ายหัวเบาๆ พร้อมรอยยิ้มและเสียงหัวเราะเล็กๆ ในลำคอก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการธุระส่วนตัว... ไม่รู้ว่าหูแว่วหรืออย่างไร ถึงได้ยินเสียงโวยวายของลูกชายเป็นประโยคแปลกๆ ว่า



“โปรดติดตามตอนต่อไปปปปปปปปปป ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”



----------------------------------------------

FlapJack Corner:

ครบ 100% แล้วนะ (จริงๆ แล้วต้องบอกว่า 120% สิ เพราะเกินมาตั้งเยอะ ฮ่าๆๆๆ) :katai4:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: ไปเที่ยวบ้านไอ้เปี๊ยกกัน :)
เริ่มหัวข้อโดย: raviiib❁ ที่ 02-06-2013 20:28:28

ฟินเลยขร่าาาาาาาาาา เปี๊ยกน่าร้ากกกก :o8:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: ไปเที่ยวบ้านไอ้เปี๊ยกกัน :)
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 02-06-2013 21:33:38

หลงรักคุณแม่อะ ไม่น่าเปี๊ยกถึงเกรียนได้น่ารักขนาดนี้ แต่คุณแม่จะรู้เมื่อไหรน้าว่าเปี๊ยกของแม่ยังไม่ได้เกิดเป็นลิงแต่มีแฟนเป็นลิงซะแล้ว  :laugh:
อยากถามคุณโบ๊ทจังค่ะว่าไส้อั่วจากมือเปี๊ยกเนี่ยหวานไปรึเปล่าน๊า  :L2: 30% จ๋า มาไวๆน๊า  :oni3:  :bye2:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: ไปเที่ยวบ้านไอ้เปี๊ยกกัน :)
เริ่มหัวข้อโดย: Lazy_woman ที่ 02-06-2013 22:27:28

มารอ 30% ที่เหลืออ่ะจ๊าาาา  :katai2-1:

ชอบกีตาร์อ่ะเกรียนได้ใจ

อ่านมาตั้งแต่ภาคแรกแต่ยังไม่เคยเม้นต์จ้าาาาาา ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆๆน๊าาาา

เป็นกำลังใจให้จ๊า :katai3:

หัวข้อ: LOVE (extra) HIGH STORYเรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก)ไปเที่ยวบ้านไอ้เปี๊ยกกัน
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 02-06-2013 22:48:42

แอ่วเมืองเหนือ เย้ ๆ บ้านกีต้าร์น่าอยู่มาก ๆ เลย ขำแสบต้าร์จริง ๆ เจอแม่แป๊บเดี๋ยว ได้เสียวสันหลังเรื่องแฟนไปหลายเฮือกแล้วนะ  ว่าแต่คุณแม่นี่ก็มุกเยอะจริง ๆ รู้แล้วว่ากีต้าร์ได้เชื้อเกรียนมาจากใครเนี่ย ฮะ ๆ  :pigha2: กีต้าร์อารมณ์ดีน่าดูที่ได้กินไส้อั่วฝีมือคุณแม่(ของจริง)สมใจ แต่รู้สึกคุณโบ๊ทจะยิ่งอารมณ์ดีมากกว่าที่ได้แสบต้าร์มาป้อนไส้อั่วให้นะเนี่ย  :o8:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: ไปเที่ยวบ้านไอ้เปี๊ยกกัน :)
เริ่มหัวข้อโดย: Mulberry ที่ 03-06-2013 10:31:50

กีต้าร์ดูดี๊ด๊าเป็นพิเศษนะ :z2:
คุณแม่น่ารัก ดูเป็นผู้ใหญ่ใจดี ขี้เล่น เห็นแบบนี้แล้วรู้เลยว่าเปี๊ยกต้าร์ถอดแบบมาจากใคร 55555+

รอที่เหลือค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: ไปเที่ยวบ้านไอ้เปี๊ยกกัน :)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 03-06-2013 11:27:31

คุณแม่น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ต้าร์น้อยถึงได้น่ารักสุดๆเพราะงี้เอง

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: ไปเที่ยวบ้านไอ้เปี๊ยกกัน :)
เริ่มหัวข้อโดย: Noo_Patchy ที่ 03-06-2013 11:34:21

อยากกินทั้งไส้อั่ว ทั้งคนป้อนอ่ะดีคุณโบ๊ท  :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: ไปเที่ยวบ้านไอ้เปี๊ยกกัน :)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 03-06-2013 11:41:38

ไอ้อาการ *เฮือก* เนี่ย น่าจะทั้งคู่นะ
แหมะ คุณแม่จี้ถูกจุด

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: ไปเที่ยวบ้านไอ้เปี๊ยกกัน :)
เริ่มหัวข้อโดย: pim_onelove ที่ 03-06-2013 13:27:43

คู่นี้เกรียนกันไปจนถึงเชียงใหม่เลย 5555  :m20:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: ไปเที่ยวบ้านไอ้เปี๊ยกกัน :)
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 03-06-2013 22:04:48

โบ๊ทบอกแม่เลยว่า ผมเป็นลูกเขยแม่ครับ  คิกคิก

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: ไปเที่ยวบ้านไอ้เปี๊ยกกัน [เต็มบท
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 03-06-2013 22:29:10

ครบ 100% แล้วครับ  :katai4:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: ไปเที่ยวบ้านไอ้เปี๊ยกกัน [เต็มบท
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 03-06-2013 23:03:21

คุณโบ๊ทนี่ไม่ค่อยเลยนะ หลงตัวเองอย่างแรงอะ อยากรู้จังว่าคุณแม่กินชิ้นที่เท่าไหร่ค่ะถึงได้ลูกเขยหล่อ (เผื่อบอกคุณแม่คนอ่านมั่งอะ อิอิ)  :m3:
อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นดีจัง เหมือนนั่งร่วมโต๊ะกับเค้าด้วย ต้าร์คงมีความสุขมากอะที่ได้กินอาหารรสมือแม่ กับคุณแม่และคุณโบ๊ท (ที่รัก)อย่างนี้ต้องอยู่กับคุณแม่นาน ๆ นะจ๊ะ โบ๊ทต้าร์
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ extra 04  :bye2:
 :กอด1: :pig4:

หัวข้อ: LOVE HIGH STORYเรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ(ได้อีก::ไปเที่ยวบ้านไอ้เปี๊ยกกัน[เต็มบท]
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 03-06-2013 23:25:28

แหม คุณโบ๊ท รีบเหมาเอาคุณแม่เป็นแม่ยายเชียวน้า :m12:  คุณแม่ยายก็แฉกีต้าร์ซะหมดเปลือก ไม่กล้ากินชิ้นสุดท้าย กลัวได้แฟนหล่อ โถ ๆ กีต้าร์ กลายเป็นว่าที่ทำมาตลอดไม่ได้ผลเลยซักนิดใช่มั้ย เลยได้แฟนหล่อ ๆ ล่ำ ๆ อย่างคุณโบ๊ทมาครอบครองซะงั้นอ่ะ ฮะ ๆ  :laugh: ตอนนี้ต้องลุ้นต่อไปว่า สองเกรียนจะเผลอ โชว์ความสัมพันธ์ลึกล้ำของตัวเองมากไป จนแม่ตุ้มสงสัยขึ้นมาน้า เอาใจช่วยสองเกรียน และคนเขียนด้วยนะจ้ะ  :กอด1: :3125:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: ไปเที่ยวบ้านไอ้เปี๊ยกกัน [เต็มบท
เริ่มหัวข้อโดย: Mulberry ที่ 04-06-2013 11:30:56

แอร๊ยยยส์ เปี๊ยกต้าร์ไม้กล้ากินชิ้นสุดท้ายเพราะกลัวได้แฟนหล่อ  :m20:

เป็นไงล่ะ ได้เฮียโบ๊ทสุดหล่อมาเป็นแฟนเลย 5555555
สงสัยต่อไปนี้ต้องจ้องกินชิ้นสุดท้ายบ้างละ :z1:

แม่ตุ้มน่ารักมากค่ะ อ่านแล้วรู้สึกเลยว่ากีต้าร์นี่ได้แม่มาเต็มๆทั้งหน้าตาและนิสัย

รอตอนต่อไปนะค่ะ ไปแอบใต้เตียงกีต้าร์ก่อนดีกว่า อิอิ :haun4:

หัวข้อ: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 04 - Goodnight
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 14-07-2013 18:37:05

LOVE (extra) HIGH STORY – extra 04 – Goodnight



หลังจากที่สองหนุ่มช่วยกันล้างจานกันเสร็จก็พากันไปนั่งดูโทรทัศน์ในห้องนั่งเล่น กีต้าร์กดรีโมทเปลี่ยนช่องไปเรื่อยแต่ก็ไม่เจอรายการถูกใจเลยสักช่อง เพราะที่บ้านนี้ไม่ได้ติดเคเบิ้ลทีวีเลยมีแต่ฟรีทีวีช่อง 3 5 7 9 ตามที่ลุงดำเคยจูนไว้ให้เมื่อสมัยหลายปีที่แล้ว... ที่เปิดเจอเลยมีแต่ละครหลังข่าว แต่สองหนุ่มนี้เขาดูเสียที่ไหนล่ะละครเนี่ย ปกติก็ดูแต่หนัง สารคดี ซีรี่ส์ฝรั่งและการ์ตูนเท่านั้น... อ้อ มีดูข่าวบ้างพอให้รู้กระแสสังคม

นั่งๆ นอนๆ กันอยู่สักพักป้าเอียดก็เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า ท่าทางมื้ออาหารกับพวกคนงานคนสวนคงจะเป็นอะไรที่สนุกสนานเฮฮามากแน่ๆ... ป้าเอียดหันมายิ้มให้สองหนุ่มก่อนจะเดินเลี้ยวไปทางห้องครัว... หายเข้าครัวไปเพียงชั่วอึดใจก็เดินคิ้วขมวดออกมาตีไหล่กีต้าร์เบาๆ แล้วตัดพ้อเล็กๆ

“กีต้าร์ แย่งป้าล้างจานหมดเลย” ป้าเอียดกล่าวพลางค้อนตามองกีต้าร์

“อ้าว แล้วไม่ดีเหรอป้า” กีต้าร์ก็หันมาถาม ทำหน้าเป็นแมวงง

“ไม่ดีสิ เดี๋ยวป้าไม่มีงานทำกันพอดี”

“ฮ่าๆๆๆๆ ป้าเอียดไม่ต้องกลัวหรอก เพราะว่ายังไงแม่ก็ไม่ให้ป้าเอียดไปไหนหรอก”

“จ้า ป้าแก่ปูนนี้แล้ว ไปไหนไม่ได้แล้ว ต้องฝากผีฝากไข้ไว้กับตาดำกับคุณตุ้มนั่นแหละ... แล้วนี่ทำไมไม่ไปอาบน้ำอาบท่าให้สบายเนื้อสบายตัวกันก่อนเรอะ”

“อีกแปบน่ะป้า”

“เอ้า ตามสบายแล้วกันนะ ผ้าเช็ดตงผ้าเช็ดตัวป้าเตรียมไว้ให้หมดแล้ว อยู่ในตู้เสื้อผ้ากีต้าร์นั่นแหละ เอามาซักให้ใหม่ ลงน้ำยายปรับผ้านุ่มหอมฉุยเลย”

“ขอบคุณคร้าบบบบ”

“เอ่อ แล้วของโบ๊ทป้าก็เตรียมไว้ให้อยู่ในห้องรับรองนะลูก ห้องที่ติดกับห้องของกีต้าร์นั่นแหละ”

“อ้อ ขอบคุณครับป้า แต่จริงๆ แล้วไม่ต้องแยกห้องก็ได้ครับ พวกผมนอนด้วยกันได้” โบ๊ทกล่าวหน้านิ่ง แต่กีต้าร์เนี่ยสิ ฟังแล้วหันควับคอแถบหลุด ส่งสายตาขู่อาฆาตอย่างโจ่งแจ้ง

“แล้วจะไปนอนเบียดกันทำไมละค่ะ นอนเตียงใหญ่ๆ คนละเตียงไปเลย สบายดีออก” ป้าเอียดแกไม่ได้รู้สึกเอะใจอะไรกับคำพูดของโบ๊ทเลยสักนิด

“ใช่ๆๆๆๆๆๆ ฮ่ะๆๆๆๆ ป้าเอียดพูดถูก จะมานอนเบียดกันทำไม อึดอัดแย่เลย ฮ่ะๆๆๆๆๆๆ... เนอะป้าเนอะ”

“ค่ะ... เอาเป็นว่าป้าไม่กวนแล้วกัน พักผ่อนกันเยอะๆ นะคะ”

“ครับป้า”


ป้าเอียดกล่าวเสร็จก็เดินอารมณ์ดีออกไปนอกบ้าน คงจะกลับไปสนุกกับพวกคนงานคนสวนต่อแน่ๆ... ส่วนกีต้าร์ก็นั่งกดรีโมทต่อไป วนมันอยู่นั่นแหละทีวีไม่กี่ช่องเนี่ย

“หึหึ... ไม่มีช่อง Cartoon Network กับ Cartoon Club ให้ดูละสิ” ร่างสูงละสายตาจากเฟซบุคบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือในมือแล้วเหลือบมองรุ่นน้องร่างเล็ก

“ที่นี่ไม่ได้ติดเคเบิ้ลอ่ะ” กีต้าร์บ่นหน้าเซ็ง

“ก็บอกแล้วว่าให้ไปบ้านโบ๊ทก็ไม่เชื่อ”

“แหม ได้ทีเชียวนะ!”

“ฮ่ะๆๆๆๆ เห็นไหม ถ้าไปบ้านโบ๊ทนะ ป่านนี้เอ็งก็ได้นอนดู [กัมบอล] จอใหญ่ๆ สะใจไปแล้ว”

“ไม่เป็นไร ที่นี่ไม่มี ผมก็ไม่ดูก็ได้ ไม่ใช่เรื่องใหญ่สักหน่อย... เอ๊ะ... นี่!!! ไอ้คุณโบ๊ท ผมไม่ใช่เด็กนะ ถึงจะเอาการ์ตูนมาล่ออ่ะ”

“ฮ่าๆๆๆๆ แต่ก็ได้ผลไม่ใช่เหรอ กร๊ากกกกกก”

“หนอยยยยย ไอ้!!!”
 

และในขณะที่กีต้าร์กำลังโวยวายอยู่นั่นเอง แม่ตุ้มก็เดินออกจากห้องมายังห้องนั่งเล่นในชุดนอน... ออกจากห้องมาก็ได้ยินเสียงคุ้นหูกำลังโวยวายดังมาจากทางห้องนั่งเล่น

“โวยวายอะไรกีต้าร์ ตัวเล็กๆ แต่เสียงดังจริงๆ เลยนะเรา” คุณนายตุ้มเดินยังไม่ทันถึงห้องนั่งเล่นดีก็ส่งเสียงลอยมาดุลูกชายก่อนซะแล้ว

“ไม่ได้โวยวายสักหน่อย” กีต้าร์แก้ตัวพลางหันหน้าไปทำหน้างอนใส่แม่

“ยังจะมาเถียงอีกนะเรา... แม่ว่าตอนเด็กๆ แม่ก็ไม่เคยเลี้ยงด้วยโทรโข่งหรือลำโพงนะ ฮ่ะๆๆๆๆ” แม่ตุ้มหัวเราะร่าไปกับมุขของตัวเอง โบ๊ทเองก็อดหัวเราะไปกับความขี้เล่นของแม่กีต้าร์ไม่ได้

“โหยยยย แม่อ่ะ ก็ทีวีไม่มีอะไรดูอ่ะ” กีต้าร์ยังแอบบ่น โบ๊ทเห็นก็ได้แต่แอบอมยิ้มกับท่าทางเด็กๆ ของไอ้เปี๊ยกแสบเวลาอยู่กับแม่

“ใครว่าไม่มีอะไรดู นี่ไง ใกล้ได้เวลาละครแล้ว” ว่าแล้วแม่ตุ้มก็หย่อนตัวลงนั่งข้างลูกชายก่อนจะฉวยรีโมทจากมือมาแล้วกดเปลี่ยนช่องไปที่ช่อง 3

“เรื่องไรอ่ะแม่”

“แรงริษยา กำลังมันส์เลยลูก”

“อ้อ แม่ผมก็ติดเรื่องนี้เหมือนกันครับ” โบ๊ทเอ่ยขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเป็นละครเรื่องเดียวกันกับที่แม่ของเขาก็ติดอยู่เหมือนกัน

“แปลว่าแม่ของโบ๊ทต้องสวยนะเนี่ย... ละครเรื่องนี้คนหน้าตาดีเขาดูกัน ฮ่ะๆๆๆๆ”

“ครับ ฮ่ะๆๆๆ”

“แหมๆๆๆ คุณนายตุ้มครับ ไม่ค่อยจะชมตัวเองแบบกระทบชิ่งเลยนะ... โอ้ยยย” กีต้าร์แซวแม่ตัวเอง เลยโดนตีแขนไปซะดังเพี๊ยะ

“ทำมาเป็นแซว เดี๋ยวเหอะ... ดูสิตาโบ๊ท มีลูกอยู่คนนึงก็เป็นซะอย่างนี้ ไม่น่ารักเลยเนอะ มา ตาโบ๊ทมาเป็นลูกแม่อีกคนดีกว่า จะได้มีลูกน่ารักๆ กับเขาซะบ้าง”

“โหยยยย แม่อ่ะ” ว่าแล้วก็เลยฉวยโอกาสทิ้งตัวไปนอนหนุนตักแม่ ถือว่าอ้อนไปในตัว

“ฮ่ะๆๆๆ ดูทำเข้า โตจนหมาเลียก้นไม่ถึงแล้ว ยังจะมาทำเป็นอ้อนแม่อีก...” แม่ตุ้มหัวเราะอารมณ์ดีไปกับท่าทางของลูกชายหัวแก้วหัวแหวน

“ไม่ได้หรอก เดี๋ยวแม่ไม่รัก ฮ่ะๆๆๆๆ”

“ดูพูดเข้า... แล้วนี่เหนื่อยกันไหม ง่วงกันไหมลูก” แม่ตุ้มถามทั้งต้าร์และโบ๊ทพลางลูบหัวลูกชายอย่างอ่อนโยน

“ไม่อ่ะ ไม่เหนื่อย ไม่ง่วง” กีต้าร์ตอบพลางส่ายหัวอยู่บนตักอุ่น

“ไม่ครับ” โบ๊ทส่ายหน้าพร้อมรอยยิ้มเล็กๆ

“งั้นก็ดูละครเป็นเพื่อนแม่กันก่อนเนอะ”

“ได้เลยแม่ แต่ขอค่าจ้างเป็นแกงอ่อมนะแม่”

“ฮ่ะๆๆๆๆ ลูกคนนี้นี่”

โบ๊ทนั่งฟังแม่ลูกเขาคุยกันอย่างสนิทสนมอบอุ่นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ จะว่าไปแม้กีต้าร์จะไม่ค่อยได้อยู่กับแม่ แต่ก็สนิทสนมกันดี... หรือระยะทางและความห่างไกลจะยิ่งทำให้สายสัมพันธ์ยิ่งแข็งแกร่ง ยิ่งทำให้เห็นคุณค่าของกันและกัน... แล้วถ้าเขากับกีต้าร์ห่างกันบ้างละ จะยังรักกันแบบนี้ไหม... คำตอบของกีต้าร์โบ๊ทคงเดาไม่ออก แต่ที่รู้คือตัวเขาเองนี่แหละที่จะเป็นเดือดเป็นร้อนหากต้องห่างกัน ดูได้ง่ายๆ จากตอนที่กีต้าร์บอกว่าจะกลับเชียงใหม่ แค่นั้นใจเขาก็มีคำตอบที่แน่วแน่โดยอัตโนมัติแล้วว่ายังไงเขาก็จะมาด้วย...


ผ่านไปเพียงสักพักละครหลังข่าวเรื่องโปรดของแม่ตุ้มก็เริ่ม... กีต้าร์ดูไปก็ถามไป... คนนั้นเป็นใคร คนนี้เป็นใคร ทำไมต้องทำแบบนั้น ทำไมต้องทำแบบนี้ ไอ้นั่นคืออะไร ไอ้นี่คืออะไร... ถามแรกๆ แม่ตุ้มก็ตอบดีอยู่หรอก แต่พอกีต้าร์เริ่มกลายเป็นหนูจำไม แม่ตุ้มก็เลยอดไม่ได้ที่จะลงไม้ลงมือให้หยุดถามสักที... ยิ่งนอนหนุนตักอยู่แล้วด้วย จะหนีไปไหนพ้น ฮ่าๆๆๆ

ละครดำเนินไปอย่างเข้มข้น คนที่ตั้งใจดูที่สุดก็คือแม่ตุ้ม โบ๊ทดูบ้างไม่ดูบ้าง แอบเล่นเฟซบุคเป็นระยะๆ ส่วนไอ้เจ้าเปี๊ยก หลังจากที่เลิกเป็นหนูจำไมก็นอนดูนิ่งเชียว... นิ่งจนโบ๊ทนึกสงสัย หันมาอีกทีก็เห็นว่าไอ้เปี๊ยกหลับพริ้มคาตักแม่ตุ้มไปเสียแล้ว

“โบ๊ท” พักฆษณาได้ไม่ทันไร แม่ตุ้มก็เอ่ยเรียกโบ๊ทขึ้นลอยๆ

“ครับ?”

“ขอบใจมากนะลูกนะ ที่ช่วยดูแลน้อง” แม่ตุ้มพูดด้วยร้อยยิ้มอบอุ่น มือนิ่มลูบหัวลูกชายอย่างถนุถนอม

“อ้อ ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกครับแม่”

“ถ้าน้องทำอะไรให้เหนื่อยก็อย่าไปถือสาน้องนะลูกนะ ไอ้เจ้าเด็กคนนี้มันไม่ยอมโต ดูสิ โตขนาดนี้จนเป็นหนุ่มหมาลัยแล้ว ยังจะมาอ้อนแม่เป็นเด็ก 6 ขวบไปได้”

“ผมว่า... เขาอ้อนเป็นแค่กับคุณแม่นี่แหละครับ ฮ่ะๆๆๆ”

“ฮ่ะๆๆๆๆ งั้นเหรอลูก... แม่อยู่ไกล ก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ตอนแรกก็พอจะอุ่นใจเพราะมีตาทีกับตาโจช่วยดู ตอนนี้มีโบ๊ทมาช่วยดูน้องอีกคนแม่ก็สบายใจ”

“แล้ว... ทำไมคุณแม่ถึงมาอยู่เชียงใหม่ละครับ” โบ๊ทไม่แน่ใจว่าเป็นคำถามที่ควรถามไหม แต่ก็ถามออกไป

“อ้อ... จริงๆ แล้วแม่ก็อยู่กรุงเทพแหละ เมื่อก่อนน่ะ... แต่เมื่อสัก 3-4 ปีที่แล้วคุณยายของกีต้าร์เขาไม่สบาย แม่เลยย้ายมาอยู่บ้านคุณยาย ก็บ้านหลังนี้แหละ สวนนี้ก็ของแก คนงานส่วนใหญ่ก็เป็นคนเก่าคนแก่ของที่นี่... พอคุณยายเสีย แม่ก็เลยต้องอยู่ดูแลสวนต่อ ไม่งั้นเดี๋ยวพวกคนงานก็ไม่มีงานทำ”

“แล้วต้าร์ไม่ยอมมาด้วยเหรอครับ”

“ก็ไม่เชิงหรอก... แต่แม่อยากให้เขาเรียนในกรุงเทพมากกว่า ตอนแรกก็หนักใจนะ เพราะเขาต้องอยู่ในกรุงเทพคนเดียว... แต่ตอนนั้นน้องก็ขึ้นม.ปลายแล้วล่ะ เขาก็สัญญากับแม่ว่าเขาจะอยู่คนเดียวให้ได้ บอกว่าแม่ไม่ต้องห่วง... แรกๆ ก็ห่วงนะ แต่หลังๆ มาเขาก็ทำให้แม่เห็นว่าเขาอยู่ได้ แม่ก็สบายใจขึ้นเยอะ”

“ครับ กีต้าร์เขาเก่งนะครับ คุณแม่ไม่ต้องห่วงเลยครับ”

“จ๊ะ ยังไงแม่ก็ฝากน้องด้วยนะ...”

“ครับ”

บทสนทนาจบลงเท่านั้นก่อนที่ช่วงพักโฆษณาจะจบ แม่ตุ้มดูละครต่อโดยที่มือยังลูบหัวลูกชายอย่างอ่อนโยน

.

.

.

เวลาผ่านไปจนละครจบ แม่ตุ้มลาโบ๊ทเข้านอนโดยที่ค่อยๆ เลื่อนหัวลูกชายออกจากตักอย่างเบามือก่อนจะหันไปขมุบขมิบปากบอกโบ๊ทว่า “ฝากน้องด้วยนะ”... ว่าแล้วคุณแม่ก็เดินออกจากห้องนั่งเล่นไป

“เปี๊ยก... ไอ้เปี๊ยก... ตื่น” โบ๊ทสะกิดรุ่นน้องร่างเล็กที่หลับพริ้มอยู่บนโซฟา

“อือ...อออออ” เปี๊ยกแสบส่งเสียงอือออมากจากลำคอ แต่ไม่ยักกะขยับกายหยาบ แถมยังนาบหน้าติดเบาะซะอีก

“ไปอาบน้ำนอนเหอะ ลุกเร็วเปี๊ยก” โบ๊ทปรับระดับจากแค่สะกิดมาเป็นเขย่า

“อือ รู้แล้วๆ” กีต้าร์กล่าวงึมงำพลางงัดตัวเองออกจากเบาะขึ้นมานั่ง แต่ก็ยังไม่ลืมตา

“ลุก มา... อาบน้ำแปบเดียวก็ได้นอนแล้วน่า” โบ๊ทพูดพร้อมกับฉุดแขนกีต้าร์ให้ลุกขึ้น


กีต้าร์เดินลากเท้าออกจากห้องนั่งเล่นโดยมีโบ๊ทเดินอยู่ไม่ห่าง เมื่อถึงห้องนอนกีต้าร์ก็เปิดประตูเข้าไป... โบ๊ทเดินตามเข้าห้องไปได้ไม่ถึง 5 วินาที กีต้าร์ก็หันควับกลับมามอง

“มองอะไร” โบ๊ทเอ่ยถามด้วยความสงสัยพลางเดินไปนั่งบนเตียงแล้ววางกระเป๋าเสื้อผ้าลงบนพื้นข้างๆ เตียง

“อย่ามาทำเนียนเลยคุณโบ๊ท ห้องคุณอยู่ข้างๆ เดินออกประตูแล้วเลี้ยวซ้าย”

“อ้าว ก็บอกป้าเอียดไปแล้วนี่ว่าจะนอนห้องเดียวกัน”

“ไม่เอา”

“ทำไมอ่ะ นอนคนเดียว เหงานะ”

“ตลกล่ะ คุณโบ๊ท... ไม่เอาอ่ะ นอนแยกแหละ เดี๋ยวแม่มาเห็น”

“...ต้าร์” โบ๊ทลดน้ำเสียงลงให้ฟังดูน่าสงสาร

“ไม่ต้องเลยยยย ไม่ต้องมาทำเสียงน่าสงสารเลย ผมไม่หลงกลหรอก... มาๆ เดี๋ยวผมถือกระเป๋าไปส่งหน้าห้องนะ” ไม่พูดเปล่า กีต้าร์เดินไปหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าของโบ๊ทแล้วเดินนำออกนอกห้องไป

โบ๊ทเดินตามหน้าเซ็งที่ไอ้เจ้าเปี๊ยกไม่ยอมใจอ่อน... แล้วคืนนี้เขาจะนอนหลับไหมเนี่ย

.

.

.

กีต้าร์อาบน้ำเสร็จก็ออกมานั่งเช็ดผมที่ปลายเตียง กวาดตามองไปรอบห้อง... นานแล้วที่ไม่ได้มาที่นี่ ทุกอย่างยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง... มองไปบนเตียงที่ไม่มีรุ่นพี่ร่างสูงก็รู้สึกผิดเล็กๆ แต่จะให้ทำอย่างไรได้ ก็นี่ไม่ใช่ที่คอนโดฯ ที่มีเพียงพวกเขาสองคน แต่ที่นี่มันคือบ้านที่มีแม่อยู่ด้วย ระแวงว่าถ้าโบ๊ททำอะไรทะลึ่งตึงตังขึ้นมา แม่จะสงสัยเอาได้... เมื่อครู่นี้ตอนเดินไปส่งโบ๊ทที่ห้อง ก็ไม่ได้พูดอะไร เดินออกมาเงียบๆ... โบ๊ทเองก็ไม่พูดอะไร ได้แต่ยืนมองกีต้าร์เดินกลับห้องไปโดยไม่ดื้อห้ามหรือรั้งตัวไว้ให้อยู่ด้วยกัน

ร่างเล็กทิ้งตัวลงนอนไปตามความยาวของเตียงแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือมากดพิมพ์ข้อความ... กดยิกๆ อยู่สักครู่ก็กดส่งก่อนจะโยนโทรศัพท์ไปบนเตียงแล้วนอนคว่ำหน้าดิ้นพราดๆ อยู่บนเตียง... พิมพ์เอง ส่งเอง เขินไปเองกับข้อความสั้นๆ ที่ตั้งใจส่งไปหารุ่นพี่ร่างสูง

.

.

“ฝันดีนะ”

.

.

รอยยิ้มกว้างเกิดขึ้นบนใบหน้าหล่อใสของโบ๊ททันทีที่เห็นข้อความ อารมณ์น้อยใจเล็กๆ นั้นหายวับไปทันที... ข้อความเดียวที่ได้รับมา เขาอ่านซ้ำอยู่อย่างนั้นด้วยใจที่เต้นแรงไม่เป็นจังหวะ... ใจจริงอยากจะพิมพ์ข้อความส่งกลับไป แต่สุดท้ายก็ลบข้อความทิ้งแล้วเปลี่ยนเป็นโทรไปหาเลยดีกว่า


~ Cosa hai messo nel caffé che ho bevuto su da te? C’è qualche cosa di diverso adesso in me~


เสียงริงโทนโรศัพท์มือถือดังขึ้น ทำเอากีต้าร์หยุดดิ้นแล้วหันหน้าเหลือบตาไปมองโทรศัพท์ที่ทั้งสั่นทั้งส่งเสียงเรียกร้องความสนใจอยู่ไม่ไกล เมื่อหยิบขึ้นมาดูก็ตกใจ เพราะชื่อที่ปรากฏอยู่บนจอไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นรุ่นพี่คนสนิทที่เขาเพิ่งส่งข้อความไปบอกให้ฝันดีเมื่อครู่นี้นี่เอง

“โหล” กีต้าร์กดรับโทรศัพท์ด้วยความรู้สึกเขินที่ยังไม่จางหาย... จะโทรมาทำไม รู้ไหมว่าเขิน

“...”

“โหล มีไร โทรมาแล้วทำเงียบนะ”

“ฮ่ะๆๆๆ ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากคุยด้วยอ่ะ”

“เว่อร์วะ”

“พูดงี้แปลว่าไม่คิดถึงกันบ้างเลยนะเนี่ย”

“ไม่คิดถึงหรอก เพิ่งห่างกันไม่ถึง 20 นาทีเอง บ้าป่าว”

“จริงอ่ะ? แล้วใครกันน๊า ส่งแมสเสจมาบอกให้ฝันดี”

“ก็คนนั้นไง คนที่หน้าตาดีๆ หล่อๆ อ่ะ”

“ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้เกรียน”

“เดี๋ยวนะ แปบนึง”

“อือ”

กีต้าร์ขอเวลานอก เอาโทรศัพท์ยัดไว้ใต้หมอน แล้วลุกไปวิ่งรอบเตียงเพื่อตั้งสติ... รู้สึกอย่างกับคนที่เพิ่งจีบกันใหม่ๆ ทั้งๆ ที่ก็เลยวันเวลานั้นมาไกลโข... เอ่อ ต้องบอกว่าไม่เคยมีวันเวลาแบบนั้นเลยถึงจะถูก... เมื่อตั้งสติได้ก็กระโดดกลับขึ้นเตียง สูดหายใจลึกๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหู

“มาแล้ว”

“ไปไหนมา”

“ไม่บอก”

“บอกหน่อยดิ อยากรู้”

“ไม่เอา เขิน”

“ฮ่ะๆๆๆ ไม่ทำอะไรมา ทำไมต้องเขิน”

“ไม่บอก ยังไงก็ไม่บอก”

“ฮั่นแน่ ได้ยินเสียงโบ๊ทแล้วเกิดอารมณ์ละสิ ไปแอบชักกะโด้วมาใช่ไหมล่ะ”

“ไอ้บ้า ทะลึ่งล่ะ... ใครจะไปทำแบบนั้น แล้วถึงจะทำจริงมันก็ต้องนานกว่านี้ป่ะล่ะ”

“อืมมมม ไม่รู้สิ ทุกทีที่โบ๊ททำให้ก็ใช้เวลาไม่นานนะ”

“อ๊ากกกก ไอ้!!!”

“ฮ่าๆๆๆๆๆ ล้อเล่นๆ... อืมมมมมม จะว่าไป เราเพิ่งเคยคุยโทรศัพท์กันแบบนี้เนอะ”

“อืม นั่นสิ”

“อาบน้ำยัง”

“อาบแล้ว... แล้วคุณโบ๊ทล่ะ อาบยัง”

“อาบแล้ว เพิ่งอาบเสร็จก็โทรมาเลยเนี่ย”

“มีไดร์เป่าผมป่าว คุณโบ๊ทผมยาว ผ้าเช็ดเฉยๆ คงไม่แห้งหรอก”

“ไม่มีอ่ะ เอ็งมาเช็ดให้หน่อยดิ”

“ไม่อ่ะ เอาหัวถูกับเตียงไปก่อนแล้วกัน ฮ่าๆๆๆๆ”

“ใจร้ายวะ”

“ไม่ต้องมาทำเสียงอ่อนเลย ในห้องมีพัดลมก็เปิดเป่าไปสิ เดี๋ยวก็แห้งแล้ว”

“อ้อ ใช่ๆ นั่นไงพัดลม เห็นแล้ว... ไม่ง้อเอ็งแล้ว ไปอ้อนพัดลมก็ได้” ไม่พูดเปล่า โบ๊ทเดินไปหยิบพัดลมออกมาตั้ง เสียบปลั๊กแล้วเปิดเป่าผม

“ฮ่าๆๆๆๆ โรคจิตวะ”

“ดูดิ มีแฟน แฟนก็ไม่สนใจ แล้วพอจะหันไปพึ่งพาพัดลม มันก็ดันมาส่ายหน้าใส่อีก น่าน้อยใจวะชีวิต”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสี่ยวว่ะคุณโบ๊ท... พัดลมมันส่ายก็กดให้มันไม่ส่ายดิ ฮ่าๆๆๆๆๆ”

“ไม่เอาอ่ะ ปล่อยให้มันส่ายอยู่งี้แหละ เผื่อคนแถวนี้จะเห็นใจมาเช็ดผมให้ ไม่งั้นนอนแบบนี้ตื่นมาไม่สบายแน่ๆ เลย”

“เออ ให้ป่วยตายไปเลย จะได้เอาไปเป็นปุ๋ยต้นไม้ในสวน ฮ่าๆๆๆๆ”

“หึหึหึ ถ้าโบ๊ทตายไปจริงๆ นะ จะไปเป็นผีผ้าห่มหลอกเอ็งทุกคืนเลย หึหึหึ”

“ฮ่ะๆๆๆๆ ไอ้หื่นเอ้ยยยยยย”


บทสนทนาตามประสาคนรักกัน(?)ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ กีต้าร์นอนคุยโทรศัพท์อย่างอารมณ์ดีด้วยความรู้สึกจั๊กจี้ในอกอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน... นี่นะเหรอ ความรู้สึกเวลาที่แฟนกันเขาโทรหากันทุกวันทุกคืน... จั๊กจี้ชะมัด...

เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก เผลอแปบเดียวก็เลยเที่ยงคืนไปแล้ว... เมื่อเห็นนาฬิกา กีต้าร์ก็ออกอาการง่วงขึ้นมาซะงั้น เลยเกริ่นกับโบ๊ทไปว่าจะนอนแล้ว ซึ่งโบ๊ทก็ไม่ห้ามอะไร แต่ก่อนจะที่ได้บอกลากันในค่ำคืนนี้ อยู่ๆ ก็มีเสียงเคาะที่ประตูห้องของกีต้าร์ 

.

.

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก

.

.

“เดี๋ยวนะคุณโบ๊ท มีคนมาเคาะประตู สงสัยเป็นแม่หรือไม่ก็ป้าเอียด” กีต้าร์บอกโบ๊ทที่อยู่ปลายสาย

“อืม”

กีต้าร์ลุกขึ้นจากเตียงไปเปิดประตู แต่คนที่ยืนอยู่หน้าประตูกลับไม่ใช่แม่ตุ้มหรือป้าเอียด แต่เป็นรุ่นพี่ร่างสูงที่ยืนยิ้มอยู่โดยที่ยังมีโทรศัพท์แนบอยู่ที่หู... โบ๊ทฉวยโอกาสตอนที่กีต้าร์กำลังงง แทรกตัวเข้าห้องมาแล้วปิดประตู

“ฮึ่ยยยยย มาทำไม” กีต้าร์พูดกรอกใส่โทรศัพท์ทั้งๆ ที่คนปลายสายก็ยืนอยู่ต่อหน้า ห่างกันเพียงฟุต

“มาบอกเกรียนแถวนี้ว่าฝันดี” โบ๊ทพูดพร้อมรอยยิ้มกว้าง... จะหล่อไปไหน

“ก็บอกทางโทรศัพท์ก็ได้นี่ ไม่เห็นต้องมาเลย”

“ก็ถ้าบอกทางโทรศัพท์แล้วมันทำแบบนี้ไม่ได้อ่ะ...”

“เฮ้ย... อุ๊บบบบ”

หนุ่มรุ่นพี่ร่างสูงฉวยเข้าที่เอวของรุ่นน้องร่างเล็กแล้วดึงเข้ามาประกบจูบอย่างอ่อนโยน... สัมผัสอุ่นนิ่มที่นิมฝีปากกดและเน้นเป็นจังหวะซ้ำๆ ก่อนสัมผัสอุ่นนั้นจะเคลื่อนไปยังหน้าฝากใสของหนุ่มร่างเล็ก

“ฝันดีนะ”

โบ๊ทกล่าวพร้อมรอยยิ้มก่อนจะเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้กีต้าร์ยืนหน้าแดงอยู่คนเดียว

.

.

“ไอ้บ้า”

.

.

นั่นคือสิ่งสุดท้ายที่โบ๊ทได้ยินจากปลายสายก่อนจะตัดสายไป... ถึงกีต้าร์จะพูดมาแบบนั้น แต่เขาสัมผัสได้ถึงความเขินอายที่อยู่ในน้ำเสียง... ว่าแล้วก็ทิ้งตัวลงนอน วางโทรศัพท์ไว้ข้างหมอน ห่มผ้า และปิดโคมไฟข้างเตียง


ภาพสุดท้ายเป็นภาพของสองหนุ่มที่นอนอยู่ในห้องข้างๆ กัน หัวเตียงของทั้งสองหันชนกันโดยมีเพียงกำแพงกั้น... ห้องหนึ่งมีหนุ่มร่างสูงนอนหลับตาพร้อมรอยยิ้ม... ส่วนอีกห้องมีหนุ่มร่างเล็กนอนคลุมโปงด้วยหวังว่าจะปิดซ่อนหน้าแดงๆ นั้นไว้ให้มิดชิด

.

.

ปี๊ป ปี๊ป

.

.

โทรศัพท์ของทั้งสองหนุ่มดังขึ้นเตือนว่ามีข้อความใหม่ ทั้งสองหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอ่านด้วยความตื่นเต้น คาดว่าจะเป็นข้อความของอีกฝ่ายหนึ่งส่งมาให้ แต่แล้วก็ต้องผิดหวังและทำหน้าเซ็งเมื่อข้อความที่ได้นั้นมีชื่อผู้ส่งลงท้ายตัวใหญ่ๆ ว่า FlapJack พร้อมข้อความที่ว่า


“โปรดติดตามตอนต่อไป”

.

.

.

-------------------------------------

FlapJack Corner:

มาแบบเงียบๆ... :m29:

ปล. ผมยังมีชีวิตอยู่นะ :m17:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Goodnight :)
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 14-07-2013 19:00:48

 :hao6: ดีใจจังมาต่อแล้ว คิดถึงกีตาร์นะเนี่ย :hao6:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Goodnight :)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 14-07-2013 19:16:10

มาแล้ว ๆ เฮียโบ๊ทเกรียนต้าร์ คิดถึงจัง  :hao7:

แสบต้าร์ติดการ์ตูนเหรอจ้ะ แหม เหมือนกันเลย ก็เรายังเด็กนิเนอะ ใครจะแก่เหมือนคุณโบ๊ทล่ะ อิอิ
กีต้าร์เวลาอยู่กับคุณแม่ ขี้อ้อน ขี้งอนซะจริงเลย น่ารักจัง
คุณแม่ก็อารมณ์ดี๊ดีตลอด ๆ ท่าทางจะเข้ากับลูกเขยได้ดีเลยนะเนี่ย
สองคนนี้ หวานแบบไม่เหมือนใครเลยนะ ห้องอยู่ติดกันแค่นั้นยังต้องโทรคุยกันอีก มันได้อารมณ์กว่าใช่มะ
น้องต้าร์เขินแล้วต้องวิ่งรอบเตียงเรอะ ฮะ ๆ  :pigha2: เขินแล้วเหนื่อยนะเนี่ย
คุณโบ๊ท คุยโทรศัพท์ก็ยังหื่นได้ตลอดจริง ๆ คุยไปคุยมาทำเนียนจนเข้าห้องน้องตาร์ได้เลยนะ
ตอนแรกคิดว่าจะมั่วนิ่มนอนกับเปี๊ยกซะอีก ที่แท้มาแค่จูบราตรีสวัสดิ์เหรอเนี่ย แหม เขินอ่ะ  :-[
คู่นี้นี่จะฮาเกรียนก็ไม่แพ้ใคร บทจะหวาน ก็หวานซะเกินใครอีกนะ คืนนี้คงหลับฝันดีทั้งคู่ล่ะซี่
รอเฮียโบ๊ทกับแสบต้าร์ ตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณ คุณ  FlapJack ค่า  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Goodnight :)
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 14-07-2013 19:47:19

กริ๊ด มาแล้ว เปี๊ยกกะคุณโบ๊ท กลับมาแล้ว ปลื้มจนน้ำตานองหน้า  o7 (ดีใจจริงไม่เวอร์นะ)
กลับมาก็พาเขินสุด ๆ :-[ แค่คำว่า ฝันดี  ทำไมคุณโบ๊ททำได้หวานขนาดนี้
นี่ขนาดไม่ได้เป็นเจ้าเปี๊ยกยังใจเต้นตึกตักเลยอะ
คุณแม่ก็เหมือนรู้ใจ 2 เกรียน ขนาดฝากโบ๊ทดูแลต้าร์ด้วย
อย่างนี้ก็เข้าทางคุณโบ๊ทเลยสิ เพราะจะขอรับฝากเจ้าเปี๊ยกตลอดชีวิตอยู่แล้วนี่นะ
ตอนนี้น่ารักมากกกกก ชอบมากกกก  o13
คิดถึง 2 เกรียนตลอดแล้วมาอีกไว ๆ นะค๊า   :bye2:
 :L2: สำหรับคุณ FlapJack น๊า สู้ ๆ รอตอนติดตามตอนต่อไปอยู่จ้า  :mew1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Goodnight :)
เริ่มหัวข้อโดย: - คราส - ที่ 14-07-2013 20:09:57

พออ่านจบแล้ว ยิ้มกว้างมากก
ชอบคำบรรยายตอนที่เล่าถึงสองหนุ่มห้องข้างๆกัน

 :pig4:  :กอด1:

ปอลิง คิดถึงเน้อ

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Goodnight :)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 14-07-2013 20:52:03

วุ้ย..คุณหนุ่ม ๆ ขา อะไรจะหวานปานนี้

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Goodnight :)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 14-07-2013 21:04:52

เขินง่ะ สองคนนี้จีบกันน่ารักมากเลยอ่า แอร๊ยย :o8:
เค้าคิดภาพตามแล้วโรแมนติกมาก นอนอมยิ้มแก้มแดงกันบนเตียงแล้วหันหน้าเข้าหากันเนี่ย :mew3:
กดบวกรัวๆ กว่าคุณแจ๊คจะมาต่อ รอเหงือกเกือบแห้ง พอดีว่าทางนี้ก็งามรุมสุมทรวงอยู่เหมือนกัน เลยเหมือนได้ความหวานฉีดเข้าเส้นเลือด มีแรงทำงานต่อ :laugh:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Goodnight :)
เริ่มหัวข้อโดย: Lazy_woman ที่ 14-07-2013 21:18:56

 :-[ :-[ :-[ :-[

อ่านไปจิกหมอนไป แอร๊ยยยยย เปี๊ยกเขิน :impress2:

ขอบคุณคนเขียนจ้าาาาาา มาบ่อยๆๆน๊าาาา :katai5:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Goodnight :)
เริ่มหัวข้อโดย: raviiib❁ ที่ 14-07-2013 21:56:45

อ่านละยิ้มค่าาาาาาา
เครียดกับอีฟิสิกมาเจอเรื่องคุณโบ๊ทน้องกีตาร์อัพ
รีบกดคลิกอ่าน โอยเติมพลังชีวิตสุดๆ55555
รอตอนต่อไปนะค่าาาา♥

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Goodnight :)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 15-07-2013 12:03:44

หวานเว่อร์ๆเลยคู่นี้

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Goodnight :)
เริ่มหัวข้อโดย: Mulberry ที่ 15-07-2013 14:52:31

หายไปนาน กลับมาทีนึงก็หอบน้ำตาลมาเป็นกระสอบเลยนะเฮียแจ๊ค :impress2:

น่ารักตลอดเลยนะเปี๊ยกต้าร์ เฮียโบ๊ทก็หว๊านหวาน อ่านแล้วเขินแทน
ไม่ได้นอนกอดเปี๊ยกก็เลยโทรศัพท์มาคุยหวานเจี๊ยบ :-[

ตอนแรกคิดว่าเฮียโบ๊ทจะดื้อตีเนียนไปนอนห้องเดียวกับเปี๊ยกซะแล้ว แต่รู้ไหมทำแบบนี้มันกิ๊บกิ้วกว่าตั้งเยอะ มีกุดไนท์คิสด้วยอ่ะ :m25:
ชอบตอนท้ายที่บอกว่าเฮียโบ๊ทนอนอมยิ้มแล้วเปี๊ยกต้าร์นอนคลุมโปงเพราะเขิน น่าร๊ากกกกกก :impress2:

รอตอนต่อไปค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Goodnight :)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-07-2013 15:46:16

โปรดติดตามตอนต่อไป  คิดถึงมากเลยคำนี้อะ

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Goodnight :)
เริ่มหัวข้อโดย: justlove ที่ 15-07-2013 21:42:43

 :mew1: :mew1: :mew3:  ดีใจจัง ชอบคู่นี้  :hao5:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Flowers :)
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 18-08-2013 21:28:28

LOVE extra HIGH STORY – 05 – Flowers



8:24 น.


ทันทีที่ร่างสูงรู้สึกตัวตื่นขึ้นใต้ผ้าห่มอุ่น เขาก็วาดมือแกร่งควานไปบนพื้นที่ว่างข้างกายเพื่อหาไออุ่นจากอีกร่างหนึ่งด้วยความเคยชิน แต่วาดมือออกไปจนทั่วก็ไม่เจอใครที่อยากเจอนอกจากเตียงโล่งๆ เท่านั้น... ร่างสูงขมวดคิ้วด้วยความสงสัยก่อนจะลืมตาแล้วนึกขึ้นได้ว่าไอ้เปี๊ยกนอนอยู่ห้องข้างๆ ต่างหากล่ะ

กว่าร่างสูงจะได้ออกจากห้องก็เกือบชั่วโมงต่อมา สิ่งแรกที่ทำคือมุ่งไปที่ประตูห้องของรุ่นน้องร่างเล็ก แต่เคาะอยู่นานสองนานก็ไม่มีใครเปิด เรียกแล้วก็ไม่มีเสียงขานรับเลยนึกสงสัยว่าไอ้เปี๊ยกหลับยังไม่ตื่นหรือเปล่า ยืนคิดอยู่สักพักก็ตัดสินใจลองบิดลูกบิดดู... หมุนได้ แปลว่าไม่ได้ล็อก... ว่าแล้วก็ค่อยๆ เปิดประตูเข้าไปชำเลืองมอง... เตียงขนาดหกฟุตนั้นไม่มีใครนอนอยู่ ผ้าห่มก็พับไว้อย่างเรียบร้อย... ส่วนห้องน้ำก็แง้มประตูไว้และไม่มีเสียงน้ำจากฝักบัว


“เปี๊ยก”


ร่างสูงลองเอ่ยเรียกหาเจ้าของห้อง แต่ก็ไม่มีใครตอบกลับมา... เป็นอันสรุปได้ว่าไม่มีใครอยู่... ถึงกระนั้น ร่างสูงก็ไม่ได้เดินออกจากห้องไปเสียเฉยๆ เขาหันกลับไปปิดประตูห้องแล้วก้าวเท้าสำรวจไปรอบห้อง

จุดแรกที่ดึงความสนใจของโบ๊ทก็คือตู้ริมหน้าต่างที่เป็นตูลิ้นชักไม้เตี้ยระดับขอบหน้าต่างพอดิบพอดี บนหลังตู้นั้นมีกรอบรูปวางเรียงอยู่สามอัน โบ๊ทก้มลงดูก่อนจะหยิบขึ้นมาดูใกล้ๆ ทีละอัน...

รูปแรกเป็นรูปเด็กน้อยในชุดกางเกงขาสั้น เสื้อยืดคอกลมสวมเข้าในกางเกง และมีผ้าพันคอลายดาวพับเป็นสามเหลี่ยมผูกคอ ดูจากตาแล้วคาดว่าอายุคงไม่เกิน 2 ขวบ กำลังนั่งกอดอกอยู่บนตักชายที่ขอเดาว่าคงเป็นคุณพ่อ ท่าทางกำลังจะงอนอะไรสักอย่างเพราะนอกจากจะกอดอกแล้ว ยังทำแก้มป่องและหรี่ตาอีกด้วย... คุ้นตาชะมัด...

รูปที่สองเป็นรูปของเด็กคนเดิมที่ดูโตขึ้นมาหน่อย ใส่เอี้ยมขาสั้นกับเสื้อแขนยาวลายจุดและหมวกแก๊บที่หันปีกไปด้านข้าง อายุน่าจะไม่เกิน 4 ขวบ ยืนอยู่ตรงกลางระหว่างคุณพ่อและแม่ตุ้ม มือเล็กๆ คู่นั้นยกขึ้นกุมมือพ่อและแม่ไว้พร้อมรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า ยืนกางขาเต๊ะท่า... ดูมีความสุขจนเผลอยิ้มตาม...

รูปที่สามเป็นรูปของเด็กคนเดิมกำลังนั่งแช่น้ำอยู่ในกะละมังพลาสติก ใสเสื้อกล้ามตัวบาง ไม่ใส่กางเกง โชว์น้องอย่างอารมณ์ดี ดูได้จากท่าทางกำลังหัวเราะปากกว้าง โดยฉากหลังมีแม่ตุ้มสมัยยังสาวกำลังทำท่ายิงปืนฉีดน้ำรูปช้างใส่ ดูสดใสจนโบ๊ทอดหัวเราะออกมาเล็กๆ ไม่ได้

ถึงรูปแต่ละรูปจะสีซีดลงเยอะแล้ว แต่ก็ยังดูออกว่าเด็กน้อยหน้าหวานตาโตในรูปจะเป็นใครอื่นไปไม่ได้ ถ้าไม่ใช่ไอ้เจ้าเปี๊ยกแสบ... หลักฐานดูได้ง่ายๆ จากสีหน้ากวนๆ ออกแนวดื้อ ขัดกับเครื่องหน้าที่ติดหวานและตาโตที่ได้มาจากแม่เต็มๆ... ว่าแล้วโบ๊ทก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายแต่ละรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกก่อนจะเดินออกจากห้องของกีต้าร์ไป


ร่างสูงเดินออกมายังห้องนั่งเล่นก็ไม่เจอใคร เดินเข้าไปในครัวก็ไม่เจอใคร เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากะว่าจะโทรถามกีต้าร์สักหน่อยว่าอยู่ที่ไหน แต่ก่อนที่เขาจะได้กดโทรออก ป้าเอียดก็เดินเข้ามาทักเสียก่อน

“ตื่นแล้วเหรอคะ ดูสดใสแบบนี้ท่าทางจะหลับสบายล่ะสิ”

“ครับป้า หลับสบายมากครับ”

“แล้วนี่หิวหรือยัง ปกติบ้านนี้เขากินข้าวเช้ากันสาย สี่ห้าโมงเช้าโน่นแหละถึงจะตั้งโต๊ะ แต่ถ้าพี่โบ๊ทหิวเดี๋ยวป้าทำอะไรให้ก่อนดีไหม”

“ไม่เป็นไรครับป้า ผมยังไม่ค่อยหิว เดี๋ยวรอพร้อมกันทีเดียวเลยดีกว่าครับ... เอ่อ ว่าแต่ แล้วกีต้าร์ไปไหน ป้าพอจะรู้ไหมครับ”

“อ้อ ป้าเห็นเดินเข็นปุ๋ยตามคุณตุ้มเข้าไปทางสวนกุหลาบตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ พี่โบ๊ทลองไปดูสิ ออกประตูนี้ไปแล้วเลี้ยวขวา เดินเลยบ้านพักคนงานกับโรงรถไปหน่อยนึง ลงเนินทะลุสวนลิ้นจี่ไปแล้วจะเห็นโรงปลูกดอกไม้อยู่ขวามืออยู่ใกล้ๆ คลองหลังสวน... ป้าว่าน่าจะยังอยู่ที่นั่นนะ เพราะว่าคุณตุ้มมีกีต้าร์ไปคอยป่วน เช้านี้คงไม่เสร็จงานง่ายหรอกค่ะ ฮ่ะๆๆๆ... ไปล่ะค่ะ ป้าขอตัวไปเตรียมอาหารดีกว่า”

“ครับ” โบ๊ทยิ้มรับก่อนจะสาวเท้าออกไปตามทางที่ป้าเอียดบอก

.

.

.

โบ๊ทใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงกว่าจะเดินไปถึงโรงปลูกดอกไม้ที่มีลักษณะคล้ายเต็นท์สีขาวตั้งอยู่ไม่ห่างจากคลองหลังสวนนัก... ไม่รู้ว่าเป็นเพราะป้าเอียดแกคุ้นชินกับการเดินในสวนนี้หรือเปล่า จึงทำให้แกบอกทางมาราวกับว่ามันใกล้ๆ  แต่เอาเข้าจริงโบ๊ทใช้เวลายี่สิบกว่านาทีถึงจะเดินมาถึง เล่นซะได้เหงื่ออยู่ไม่น้อยเลยล่ะ

เมื่อร่างสูงเดินมาถึงโรงดอกไม้ ก็ได้ยินเสียงแม่ลูกต่อล้อต่อเถียงกันอย่างสนุกสนาน(?) เลยแน่ใจได้ว่ามาไม่ผิดที่แน่ๆ ว่าแล้วก็ก้าวเข้าไปในโรงดอกไม้แล้วกวาดตามองหาต้นเสียง


“อ้าว ตาโบ๊ท มาพอดีเลย มาเอาน้องเธอไปเก็บหน่อยสิ กวนประสาทจริงๆ เลย” คุณนายตุ้มในมาดสาวสวนดอกไม้เอ่ยเสียงสูงทันทีที่เห็นหนุ่มร่างสูงเข้ามาในโรงดอกไม้

“ครับ?”

“โหย แม่อ่ะ แค่นี้ถึงกับไล่ลูกได้ลงคอเหรอ” กีต้าร์โอดโอย

“ก็เราอ่ะ กวนประสาทนัก ดูสิ แม่บอกว่าให้ใส่ปุ๋ยก่อนค่อยรดน้ำ นี่เล่นไปรดน้ำก่อนซะเกือบหมดทุกต้นโดยที่ยังไม่ได้ใส่ปุ๋ย แล้วพอใส่ปุ๋ย ก็ต้องไปไล่รดน้ำใหม่ มันเปลืองไหมเนี่ยกีต้าร์” แม้ตุ้มเอ็ดลูกต้าร์

“เอ้า ก็ใครจะไปรู้ล่ะ ก็ผมอยากช่วยให้เสร็จไวๆ นี่”

“ไม่รู้แหละ... ตาโบ๊ท พาน้องไปล้างมือแล้วไปนั่งดูทีวีในบ้านนะลูก”

“ไม่เอาอ่ะ ก็ผมอยากช่วยแม่อ่ะ” กีต้าร์เริ่มดื้อ

“เด็กคนนี้ ดื้อจริงๆ...”

“ผมไม่ได้ดื้อสักหน่อย ผมก็แค่อยากช่วยอ่ะ นี่อุตส่าห์ตื่นเช้ามาช่วยเลยนะเนี่ย”

“เฮ้อ... งั้นไปตักน้ำมาใหม่เลย เดี๋ยวแม่จะใส่ปุ๋ยไว้รอ”

“งั้นเดี๋ยวผมช่วยแม่ใส่ปุ๋ยนะครับ” โบ๊ทอาสา แต่...

“ไม่เป็นไรหรอกลูก แม่ใส่แปบเดียว ดอกไม้แปลงเล็กแค่นี้เอง โบ๊ทไปช่วยน้องยกน้ำดีกว่าไป ไปเอามาคนละถังนะลูกนะ”

“ครับ” ว่าแล้วก็เดินตามกีต้าร์ออกไปโดยมีบัวรดน้ำคนละถังติดมือไปทางคลองใกล้ๆ โรงดอกไม้


ร่างสูงก้าวให้ทันร่างเล็กก่อนจะใช้ไหล่กระแทกเบาๆ เข้าที่ไหล่ของอีกฝ่าย... กีต้าร์หันมามองแววตากวนประสาท

“โดนดุแต่เช้าเลยนะ” โบ๊ทเอ่ยขึ้นลอยๆ พร้อมรอยยิ้มยียวน

“เดี๋ยวปั๊ดฆ่าหมกสวนเลยนี่” กีต้าร์ยียวนกลับ

“อุยยยย โหดจังวุ้ย ลูกแม่ตุ้มเนี่ย... *ปึก*... โอ๊ยยยย ไอ้เปี๊ยก เตะมาได้นะ กลางแข้งเลย”

“สมน้ำหน้า”

“หน้าตาก็น่ารักนะ แต่โหดชะมัดเลย”

“ฮืมมมม”

“ฮ่ะๆๆๆ ล้อเล่นๆๆๆๆ”

“...”

“ที่ล้อเล่นนะ หมายถึงที่ว่าหน้าตาน่ารักนะ ฮ่ะๆๆๆ”

“ไอ้!!! อ๊ากกกกกกก” กีต้าร์น๊อตหลุด โวยวายพ่นไฟ(?) เตรียมชาร์จเข้าประทุษร้ายรุ่นพี่คนสนิท

“ฮ่ะๆๆๆๆๆๆ แน่จริงก็ตามมาดิ” แต่โบ๊ทก็ไม่ได้ยืนเฉยๆ ให้โดนทำร้ายนะ สาวเท้าวิ่งนำออกไปให้ไอ้เปี๊ยกวิ่งไล่... เล่นกันเป็นเด็กๆ แต่เช้าเลยนะหนุ่มๆ

สุดท้ายโบ๊ทวิ่งทิ้งห่างออกไปไกล หันกลับมาอีกทีเห็นไอ้เปี๊ยกยืนอยู่ห่างไปเกือบ 20 เมตรเลยนึกสงสัยว่าทำไมไม่วิ่งไล่ต่อ... แต่ความสงสัยที่ว่านั้นก็คลี่คลายเมื่อไอ้เปี๊ยกตะโดนมาว่า “จะวิ่งลงคลองไปเลยไหมคุณ ก๊อกน้ำอยู่ทางนี้โว้ยยยย”


สองหนุ่มเติมน้ำใส่บัวรดน้ำโดยที่โบ๊ทตั้งท่าระแวงร่างเล็กตลอดเวลา... กลัวมันเล่นทีเผลอ... ไอ้เจ้าต้าร์ก็กวนประสาท ขยับตัวให้โบ๊ทเข้าได้ยึกอยู่หลายรอบ แต่สุดท้ายก็ไม่เกิดอะไรขึ้นนอกจาก... ไอ้เปี๊ยกอารมณ์ดีขึ้น... อืมมม ยอมๆ มันบ้างก็ได้

เมื่อสองหนุ่มกลับมาถึงโรงดอกไม้ แม่ตุ้มก็ใส่ปุ๋ยเสร็จแล้ว จึงบอกให้สองหนุ่มช่วยกันรดน้ำก่อนจะขอตัวกลับไปบ้าน...

“จะไปช่วยป้าเอียดเตรียมอาหาร... รีบรดน้ำแล้วรีบกลับละ จะได้กินข้าวกัน”

แม่ตุ้มเขาว่างั้นก่อนจะเดินออกจากโรงดอกไม้ไป


“แม่เอ็งนี่ดูรักดูหวงแปลงดอกไม้นี้จังเลยนะ” โบ๊ทเอ่ยขึ้นในขณะที่กำลังแยกกับกีต้าร์รดน้ำดอกไม้คนละฝั่ง

“อืม ก็หวงแหละ... ที่จริงแล้วดอกไม้แปลงนี้เป็นของคุณยาย แม่คงอยากดูแลให้ดี”

“แล้ว ดอกไม้พวกนี้ปลูกแล้วเอาไปทำอะไรละ”

“ถ้าจำไม่ผิด... รู้สึกแม่จะเอาไปใส่แจกันในบ้านนะ แล้วก็เอาไว้ไหว้ตากับยายอ่ะ”

“อ๋อ... เอ้อ คิดออกแล้ว กลับไปกรุงเทพแล้วเราซื้อดอกไม้มาปลูกกันบ้างดีไหม”

“ดอกอะไรล่ะ กุหลาบเหรอ”

“เปล่า... ดอกรักน่ะ”

“อื้อหือออออ... เสี่ยวสุดๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”

“ทำเป็นขำไปนะเอ็ง... กลับไปเมื่อไรนะ โบ๊ทจะพรวนดินแล้วก็รดน้ำ... ทั้งวันทั้งคืนเลย” โบ๊ทพูดน้ำเสียงมีเลศนัย เน้นเสียงคำว่าพรวนดินและรดน้ำ พร้อมหมุนเอวเบาๆ

“ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้หื่น!!! ทำท่าโคตรอุบาทย์เลย ฮ่าๆๆๆๆๆ”

“ว่ากันแบบนี้ได้ไงเนี่ย ออกจะเซ็กซี่ มาว่าอุบาทย์ซะเสียหายเลยนะเนี่ย... มาเลย ต้องทำโทษ” โบ๊ทไม่พูดเปล่า เดินเข้าไปประชิดร่างเล็กแล้วเชิดคางมนขึ้นมาให้ได้องศารับจูบ กีต้าร์ไม่ขัดขืนเลยสักนิด แต่ก่อนที่ริมฝีปากจะของหนุ่มทั้งสองจะสัมผัสกันนั่นเอง...

.

.

สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น!!!!!!!!!!

.

.


เฮือก!


ร่างสูงรู้สึกถึงความเย็นวาบตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นมาถึงหน้าแข้ง ขนลุกไปทั่วตัว... เปียก แฉะ ชื้น... เต็มขาเลย

เมื่อก้มลงดูที่ต้นเหตุของความเย็นชื้นก็เห็นเต็มตาว่าเป็นน้ำที่รดออกมาจากปลายบัวรดน้ำในมือของไอ้เปี๊ยกนั่นเอง...


“กร๊ากกกกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ” กีต้าร์หัวเราะร่าอย่างอารมณ์ดีก่อนจะทิ้งบัวรดน้ำในมือ แล้ววิ่งหนีออกจากโรงดอกไม้ไป

“เฮ้ย ไอ้เปี๊ยก!!! อย่าหนีนะ” ร่างสูงไม่รอช้า กระชากตัวออกวิ่งตามไอ้เปี๊ยกแสบไปทันที

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ”

“อย่าคิดว่าจะหนีรอดนะ จับได้ละหน้าดู!!”

.

.

แล้วคิดว่าคุณชายโบ๊ทเขาจะจับไอ้เจ้าเปี๊ยกต้าร์ได้ไหมล่ะ?


กีต้าร์อาศัยว่าพอจะคุ้นกับเส้นทางอยู่บ้างตั้งแต่สมัยเด็กๆ ที่เคยมาวิ่งเล่นในสวนอยู่บ่อยๆ เลยวิ่งนำหนุ่มรุ่นพี่ร่างสูงไปได้หลายช่วงตัว และกีต้าร์ก็ฉลาด(แกมโกง)มากพอที่จะวิ่งหนีเข้าบ้าน เพราะรู้ว่าโบ๊ทคงไม่กล้าทำอะไรเขาต่อหน้าแม่ตุ้มแน่ๆ


“มีไรกินบ้างอะแม่” ลูกชายชะโงกหน้าเข้าไปในครัวแล้วเอ่ยถามคุณแม่ที่กำลังง่วนอยู่กับการทำอาหารอยู่กับป้าเอียด

“มีแกงอ่อม มีหมูผัดกะปิ แล้วก็ต้มโคล้งปลาแห้ง พอไหม เอาไข่เจียวหมูสับเพิ่มไหมลูก” แม่ตุ้มหันหน้ามาตอบลูกชายหัวแก้วหัวแหวน

“มีแกงอ่อมก็โอแล้วแม่” กีต้าร์กล่าวพร้อมรอยยิ้มกว้างก่อนจะส่งยิ้มหวานไปให้ป้าเอียดที่ยืนยิ้มฟังแม่ลูกเขาคุยกัน


มองๆ ไปป้าเอียดก็เห็นภาพทับซ้อนกับเหตุการณ์ในอดีตเมื่อสมัยสิบกว่าปีที่แล้ว เมื่อครั้งที่กีต้าร์ยังเป็นเด็กน้อย เขามักจะตื่นมาดูการ์ตูนตอนเช้าในวันเสาร์อาทิตย์ ทั้งๆ ที่วันธรรมดาปลุกยากมาก กว่าจะยอมลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียนได้แต่ละวัน ต้องได้ให้ใช้กำลังบังคับกันตลอด... พอการ์ตูนจบก็จะวิ่งเล่นไปตามประสาเด็ก หยิบดาบหยิบปืนของเล่นขึ้นมาทำท่าทำทางเลียบแบบตัวละครในการ์ตูนที่เพิ่งจบไป พอวิ่งเล่นจนเหนื่อยก็จะชะโงกหน้าเข้ามาในครัวแบบนี้ คอยมาเร่งแม่ตุ้มให้รีบทำอาหารให้เสร็จเพราะหิวแล้ว... ภาพเหตุการณ์เช่นนี้ทำให้ป้าเอียดอดยิ้มไม่ได้ ยิ่งได้เห็นว่ากีต้าร์ที่เห็นมาตั้งแต่อ้อนแต่อ่อนคนนี้ แทบไม่เปลี่ยนไปเลย โดยเฉพาะความสนิทสนมกับแม่ตุ้ม มันก็ยิ่งทำให้รู้สึกอิ่มอกอิ่มใจ

ป้าเอียดเป็นคนที่รู้ดีที่สุดว่าตั้งแต่แม่ตุ้มย้ายมาอยู่ที่นี่ แม่ตุ้มแกเหงาอยู่ไม่น้อย โดยเฉพาะตั้งแต่คุณยายท่านไปสบาย แม่ตุ้มก็อยู่คนเดียวมาตลอด... คุณผู้ชายต้องไปทำงานอยู่เมืองนอก ส่วนลูกชายก็เรียนหนังสืออยู่กรุงเทพ... ยังดีที่ยังมีป้าเอียดและลุงดำเป็นสองคนที่แม่ตุ้มคุ้นเคย รู้จักกันมานานตั้งแต่ก่อนกีต้าร์จะเกิดเสียด้วยซ้ำ เลยละม้ายว่าเป็นญาติกันทางใจไปแล้ว

วันที่แม่ตุ้มได้รับโทรศัพท์จากกีต้าร์ว่าเขาจะขึ้นมาหาจากกรุงเทพ แม่ตุ้มก็ดูสดใส กระฉับกระเฉง ดูมีพลังมากกว่าทุกวัน ยิ่งตอนนี้ที่มีกีต้าร์อยู่ด้วย ยิ่งดูสดใส... เมื่อครู่นี้ก่อนกีต้าร์จะแวะเข้ามาในครัว แม่ตุ้มก็พูดถึงลูกชายตัวเองให้ป้าเอียดฟังไม่ขาดปาก ถึงโดยรวมแล้วจะออกแนวบ่นก็เหอะ... ยังไม่ยอมโตอย่างนั้น ยังไม่ยอมโตอย่างนี้... แต่ฟังดูจากน้ำเสียงและรอยยิ้มบนใบหน้าก็รู้แล้วว่าบ่นไปงั้นแหละ

.

.

“หืมมมม หอมจังครับคุณแม่”


เสียงของหนุ่มรุ่นพี่ร่างสูงที่ดังขึ้นจากด้านหลังทำเอากีต้าร์ขนลุกซู่ เพราะนอกจากเสียงแล้ว สัมผัสจากมืออุ่นบนแผ่นหลังของเขายังบ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าโบ๊ทอยู่ในระยะประชิดขนาดไหน...


“เอ้า ตาโบ๊ท มาพอดีเลย ใกล้จะเสร็จแล้วละลูก... นี่เพิ่งกลับมาจากโรงดอกไม้กันใช่ไหมลูก พากันไปล้างมือล้างเท้ากันก่อนไป” แม่ตุ้มหันมาตอบพร้อมรอยยิ้ม

“ครับ”

“เอ่อ... คุณโบ๊ทไปก่อนเลย เดี๋ยวผมตามไป” กีต้าร์รู้ดีว่าถ้าขืนไปกับโบ๊ท คงโดนคิดบัญชีแน่ๆ เลยพยายามเลี่ยงให้โบ๊ทไปก่อน

“รอไรอ่ะ ก็ไปด้วยกันเลยดิ” โบ๊ทกล่าวด้วยน้ำเสียงปกติ แต่แววตาที่ส่งมามันน่ากลัวอยู่ไม่น้อย

“ใช่ ไปล้างพร้อมพี่เขานั่นแหละกีต้าร์ รีบไปนะ จะได้มาช่วยกันยกสำรับอาหารไปตั้งโต๊ะ”

“ครับคุณแม่... ไปเหอะต้าร์ จะได้รีบมาช่วยกันตั้งโต๊ะ... หึหึหึ” โบ๊ทกล่าวพร้อมรอยยิ้ม แต่ไอ้เสียงหัวเราะชั่วร้ายที่ปลายประโยคนั้นคงมีเพียงกีต้าร์เท่านั้นที่ได้ยิน

.

เฮือก!!!

.

ทันทีที่แม่ตุ้มพูดจบ กีต้าร์ถูกร่างสูงฉุดแขนแล้วเดินกึ่งลากกึ่งจูงเข้าห้องนอนไป...

ประตูปิดดัง... ปัง

ลูกบิดล็อคดัง... กริ๊ก

แล้วปิดท้ายด้วยเสียงโวยวายของไอ้เปี๊ยกที่เล็ดลอดออกมาจากซอกนิ้วของโบ๊ทที่กำลังล็อคคอปิดปากไอ้เปี๊ยกแล้วลากไปสำเร็จโทษบนเตียง...


ขายาวๆ ของหนุ่มรุ่นพี่ร่างสูงเกี่ยวหวัดจากด้านหลังเข้าที่ลำตัวของรุ่นน้องคนสนิท ล็อคตัวไว้บนเตียง ส่วนแขนแกร่งก็ล็อคต้นแขนไว้แนบตัวไม่ให้มือเรียวคู่นั้นปัดป่ายหรือขัดขืน ส่วนมืออีกข้างก็ปิดปากปิดจมูก แกล้งให้หายใจไม่สะดวก... ช่างเป็นภาพที่โหดร้ายจริงๆ (ฮ่าๆๆๆๆ... จะหัวเราะทำไม?) กีต้าร์ดิ้นยังไงร่างสูงก็ไม่ยอมปล่อย พยายามโวยวายแต่เสียงที่ลอดซอกนิ้วออกมานั้นก็อู้อี้ฟังไม่ได้ศัพท์...

เมื่อเริ่มรู้สึกว่าใกล้จะหมดแรง กีต้าร์เลยเข้าสู่โหมดประหยัดพลังงาน... หยุดดิ้น หยุดร้อง นอนนิ่งๆ อยู่ภายใต้พันธนาการของหนุ่มรุ่นพี่คนสนิท...


“อะไรกันเปี๊ยก หมดแรงแล้วเหรอ ดิ้นต่อสิ ถ้าหลุดไปได้โบ๊ทจะยอมปล่อย”

“...” กีต้าร์ไม่ตอบอะไร นอนนิ่งๆ เอาแต่เหล่ตามองหน้าโบ๊ทที่เอียงหน้ามายียวน

“เอ้า ดิ้นสิ เมื่อกี๊ยังวิ่งเร็ว แรงดีอยู่เลย ฮ่าๆๆๆๆ”


กีต้าร์ยังไม่ตอบอะไร แต่ก็ปิ๊งไอเดียเด็ดขึ้นมาได้ ว่าแล้วก็รวบรวมพลังงานที่เหลืออยู่เฮือกสุดท้ายไปที่... ลิ้น

.

.

แผลบ แผลบ แผลบ แผลบ แผลบ แผลบ แผลบ แผลบ แผลบ แผลบ แผลบ แผลบ

.

.

กีต้าร์เลียที่ซอกนิ้วของรุ่นพี่ร่างสูงรัวๆ... นับเป็นท่าไม้ตายที่สกปรกและเกรียนที่สุดเท่าที่เคยเจอมาเลยทีเดียว!


“เฮ้ยยยยย ไอ้เปี๊ยก!!! เล่นน้ำลายเลยเหรอ” โบ๊ทโวยวายเสียงสูงก่อนจะปล่อยมือออกจากปากของกีต้าร์ แต่ยังไม่ยอมปล่อยแขนและลำตัว

“ฮ่าๆๆๆๆๆ สมน้ำหน้า บอกให้ปล่อยดีๆ ไม่ยอมปล่อย” กีต้าร์ยิ้มเยาะ ดูภูมิใจกับท่าไม้ตายของตัวเองเป็นอย่างมาก ถึงแม้จะพูดไปหอบไปก็เหอะ

“หึ! อยากเล่นน้ำลายก็ไม่บอก... หึหึหึ” แทนที่โบ๊ทจะรู้สึกแขยง เขากลับมีแววตาที่ปิ๊งปั๊งขึ้นมายิ่งกว่าเก่า ราวกับว่ากำลังนึกอะไรขึ้นมาได้


ไม่แน่ใจว่ากีต้าร์จะทันสังเกตแววตาและสีหน้าของลิงจอมเจ้าเล่ห์ตัวนี้ไหม แต่รู้ตัวอีกทีเขาก็โดนลิงภูเขาตัวใหญ่ตัวนี้จู่โจมสายฟ้าแลบ... แขนแกร่งดันร่างเล็กลงแล้วกดไว้บนเตียง ขายาวๆ คู่นั้นยังล็อคตัวไว้ไม่ให้ดิ้นหลุด มืออุ่นฉวยเข้าที่คางแล้วจับเชิดขึ้นเล็กน้อยก่อนจะจู่โจมเข้าที่ริมฝีปาก

การรุกรานไม่หยุดแค่นั้น เมื่อไอ้เปี๊ยกคิดเล่นน้ำลาย คุณชายโบ๊ทมีหรือที่จะไม่สนอง... ว่าแล้วก็ส่งลิ้นร้อนเข้าไปรุกราน ยิ่งกีต้าร์ฝืนหนี โบ๊ทยิ่งได้ใจ... รุกไล่ลิ้นของอีกฝ่ายจนกลายเป็นการเกี่ยวหวัดกันอย่างเร่าร้อน


“แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก”


ทันทีที่โบ๊ทผละปากออกจากริมฝีปากบาง กีต้าร์ก็นอนหอบหายใจถี่ด้วยความเหนื่อย หมดแรงอยู่บนเตียง... โบ๊ทยิ้มด้วยความพอใจก่อนจะค่อยๆ คลายพันธนาการจากร่างเล็กแล้วทิ้งตัวลงนอนแผ่โดยมีร่างเล็กนอนหงายทับอยู่ด้านบน และในขณะนั้นเองที่กีต้าร์รู้สึกได้ถึงพลังงานอะไรบางอย่างที่ชูชันขึ้นมาทิ่มหลังเขาอย่างแข็งขัน


เฮือก!!!


“ไอ้คุณโบ๊ท!!”

“อะไรเปี๊ยก”

“น้องคุณทิ่มหลังผมอยู่นะ! ทะลึ่ง!!”

“ก็มันช่วยไม่ได้นี่ ก็เอ็งมันยั่วอ่ะ”

“ยั่วไร พูดให้ดีนะ” กีต้าร์เด้งตัวขึ้นมาแล้วหันไปโวยวายใส่ร่างสูงอารมณ์หื่น

“เอ็งน่าจะได้เห็นหน้าตัวเองตอนจูบเมื่อกี๊นะ” โบ๊ทกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ทำให้กีต้าร์รู้สึกจั๊กจี้ ขนลุก ยังไม่นับท่านอนที่ยกแขนขึ้นไปหนุนหัว โชว์ต้นแขนเฟิร์มและแผ่นอกกว้างๆ ภายใต้เสื้อยืดเนื้อบาง ใบหน้าหล่อเหลาที่เอียงทำมุมได้ลงตัว และสายตาที่ส่งมาโลมเลียอย่างโจ่งแจ้ง

“ไอ้ลิงหื่นเอ้ยยยยย ทำท่าอย่างกับโจรลิงบ้ากาม... ดูดิ ป่านนี้แม่รอจนบ่นไปสิบรอบแล้วมั้ง” กีต้าร์พยายามไม่สนใจท่าทางเชิญชวนของหนุ่มรุ่นพี่ร่างสูง เขาปัดขาที่พาดทับเขาอยู่ออกแล้วลุกขึ้นยืน เตรียมไปล้างมือล้างเท้าแล้วออกไปช่วยแม่ตั้งโต๊ะอาหาร แต่แล้ว...


“ต้าร์...” เสียงเรียกนุ่มทุ้มของร่างสูงก็ทำให้ร่างเล็กต้องชะงัก

“...”

“คืนนี้มาห้องโบ๊ทนะ”

“...”

“นะ”

“ไม่เอา...”

“งั้นโบ๊ทไปหาที่ห้องนะ”

“ไม่ได้หรอก เดี๋ยวแม่รู้”

“ต้าร์...”

“อย่างอแงดิคุณโบ๊ท ที่นี่ไม่ใช่คอนโดฯ เรานะ เข้าใจหน่อยดิ”

“...”

“...”

“...”

“ไปๆๆๆ ลุกขึ้นได้แล้ว เสียเวลาตั้งนานแล้วเนี่ย ป่านนี้แม่บ่นจนป้าเอียดหูชาไปแล้วมั้ง” กีต้าร์ตัดบท ว่าแล้วร่างเล็กก็ไม่รอช้า เดินเข้าห้องน้ำไปล้างมือล้างเท้า... เพียงครู่เดียวร่างสูงก็เดินตามเข้ามาหยุดอยู่ที่อ่างล้างหน้า สีหน้าดูก็รู้ว่างอน... กีต้าร์เห็นแล้วก็ไม่สบายใจ เลยเดินเข้าไปยืนข้างๆ เบียดกระแซะพอให้ร่างสูงได้รับรู้ว่านี่แหละ “ง้อแล้วนะ” แต่หนุ่มรุ่นพี่ก็ยังทำนิ่ง ดูไม่สนใจกับความพยายามเล็กๆ ของร่างเล็ก เมื่อเป็นเช่นนั้นกีต้าร์ก็เลย...


“ใครเขาสอนให้ล้างมือแบบนี้... นี่เขาต้องถูเข้าไปที่ซอกนิ้วด้วย เสร็จแล้วก็ต้องมาถูตรงอุ้งมือตรงนี้”

ร่างเล็กไม่พูดเปล่า กดสบู่ใส่มือแล้วแทรกเข้าไปช่วยถูมือแกร่งของร่างสูง ถูอย่างเบามือ อ่อนโยน... พยายามจ้องไปที่มือแกร่งอุ่นๆ คู่นั้น ไม่เงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของของพวกมัน เพราะกลัวร่างสูงจะรู้ว่าตอนนี้มันเขินแค่ไหน

ร่างสูงเหล่มองไปที่แก้มแดงระเรื่อนั้นปราดเดียวก็รู้ว่าไอ้เปี๊ยกเกรียนข้างกายเขาคนนี้ ตอนนี้เขินจนแทบอยากจะวิ่งหนีไปไกลๆ แต่ก็ยังทำใจดีสู้เสือพยายามง้อเขาอยู่... น่ารักชะมัด

.

.

ฟอด~*

.

.


“ฮึ่ย!!!” กีต้าร์อุทานพร้อมเอี้ยวตัวหลบหลังจากโดนรุ่นพี่ร่างสูงขโมยหอมแก้มไปฟอด

ร่างสูงไม่พูดอะไร แค่มองหน้าแล้วยิ้มให้อย่างวางมาด ประมาณว่า “ยังไม่หายงอนนะ”... ร่างเล็กเห็นก็นึกหมั่นไส้ เลยกระแทกตัวใส่ร่างสูงเบาๆ

ภาพสุดท้ายเลยกลายเป็นภาพของสงครามเล็กๆ ที่สองฝ่ายสลับกระแทกตัวใส่กันเบาๆ อยู่อย่างนั้นหน้าอ่างล้างหน้า...

.

.

ทางด้านคุณแม่ตุ้มและป้าเอียดในห้องครัว

“พี่เอียด ไปตามสองคนนั้นสักหน่อยเหอะ หายไปนานแล้วนะ กับข้าวจะเย็นหมดแล้วเนี่ย ไม่รู้พากันไปล้างมือถึงไหน”

“นั่นสิคุณตุ้ม เดี๋ยวไปตามให้นะคะ”

“ไม่ใช่ว่าพากันเปิดแอร์หลับไปกันแล้วหรอกนะ ฮ่ะๆๆๆๆ”


แม่ตุ้มพูดขำๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องครัวไปนั่งรอที่ห้องนั่งเล่น หยิบรีโมทเปิดโทรทัศน์หาอะไรดู แต่พอเปิดมาก็เจอกับรายการวาไรตี้ที่เพิ่งจบลง ขึ้นซุเปอร์บนหน้าจอว่า...



“โปรดติดตามตอนต่อไป”


-----------------------------------------------------------

FlapJack Corner;

ครบสักทีเนอะ 100% แล้ว แฮะๆ ต้องขออภัยที่ทิ้งช่วงนานนะครับ

ขอแจ้งข่าวว่าใครที่อยากได้ LOVE HIGH STORY เวอร์ชั่นหนังสือ ก็จะได้ข่าวดีเร็วๆ นี้นะครับ พอดีว่ามีคนติดต่อมาชวนให้รวมเล่ม ผมก็คิดอยู่นานสองนาน ในที่สุดก็ตัดสินใจว่าจะทำเป็นหนังสือออกมาให้ผู้ที่ชอบและสนใจเรื่องนี้ได้เก็บกันเป็นรูปเล่ม ต้องเล่าให้ฟังว่าจริงๆ มีคนชวนก่อนหน้านี้แล้ว ตั้งแต่ก่อนตอนหลักจะจบบริบูรณ์ แต่ตอนนั้นไม่มั่นใจ เลยไม่คิดทำรวมเล่ม แต่ตอนนี้ตัดสินใจแล้วว่าจะทำ (ขายได้ไม่ได้ไม่รู้ แต่ตัดสินใจแล้วว่าจะทำ ฮ่าๆๆๆ)

เอาเป็นว่าใครที่อยากได้ก็รอฟังอัพเดทจากผมอีกทีเนอะว่าจะเปิดจองเมื่อไร ตอนนี้ก็เริ่ม proofread และ edit format แล้วครับ ที่จะมีพิเศษก็คือมีตอนพิเศษที่ไม่ได้ลงไว้ด้วย เป็นโบนัส ส่วนรายละเอียดอื่นๆ ต้องลองคุยกับทีมงานเขาดูก่อนว่าจะมีอะไรพิเศษอีกหรือไม่ ต้องรอติดตามกันต่อไปครับ

 :bye2:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Flowers :)
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 18-08-2013 22:41:04

ตอนนี้คุณโบ๊ทมีการแอบเก็บข้อมูลตอนเด็กของต้าร์ด้วยอะ สงสัยเก็บไว้แบล็คเมล์ตอนต้าร์ดื้อล่ะมั่ง
เห็นสองแม่ลูกแล้วดูน่ารักมากเลยแต่อยู่ด้วยกันแป๊บ ๆ ต้าร์ก็กวนประสาทแม่ตุ้มซะละ  :pigha2:
การอยู่กะธรรมชาตินี่ดูมีความสุขดีจัง แต่คุณโบ๊ทก็นะยังอุตสาห์เอาเรื่องดอกไม้มาแปลงเป็นเรื่องหื่น ๆ ได้อีก
แล้วหื่นถูกที่มากอะกลางไร่กลางสวนกันเลย ทั้ง ๆ ที่ต้าร์ก็แอบกลัวตั้งแต่ก่อนจะพาคุณโบ๊ทมาบ้านแล้วแท้ ๆ
พอเอาเข้าจริงดันเคลิ้มไปกับคุณโบ๊ทซะได้ แล้วจบค้างแบบนี้จะมีใครมาเห็นเหตุการณ์รึเปล่าน๊า
แต่เอ๊ คุณโบ๊ทกะต้าร์ก็ยังไม่ได้ทำอะไรซะหน่อยนี่เนอะ แค่ยืนแล้วหน้าใกล้กันไปนิดแค่นั้น 555
รอติดตามอีก 50 % ที่เหลือนะค่ะ เซอร์ไพรส์ที่ได้เจอสองหนุ่มด้วยคะ  :pig4:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Flowers :)
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 18-08-2013 22:53:53

อ๊ากกกก กำลังจะจุ๊บกันแล้ว

ค้างเลย :ling3:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Flowers :)
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 18-08-2013 23:32:20

เอ้า ๆ เฮียโบ๊ท แอบมาสำรวจห้องน้องต้าร์เฉยเลยน้า เจอของดีซะงั้น แอบถ่ายรูปไปซะอีกแนะ เอาไปนอนกอดเหรอจ้ะ
แหม ไอ้รูปที่แสบต้าร์ เล่นน้ำอยู่ในกะละมังพลาสติก ทำให้นึกถึงตัวเองตอนเด็ก ๆ ไปด้วยเลย เล่นน้ำในกะละมังนี่สนุกสุดยอด
แม่ตุ้มนี่เปิดโอกาสให้คุณโบ๊ทซะจริง ปล่อยให้สองหนุ่มเค้าสวีทกันในแปลงดอกไม้ซะด้วยน้า
จะกลับไปรดน้ำ พรวนดิน โฮะๆ   :hao6: ทะลึ่งจริงเลยเฮียโบ๊ทเนี่ย  ลงโทษ ๆ ๆ ด้วยจูจุ๊บ แต่ทำไมมันค้าง  :katai1:
เกิดอะไรขึ้นอ่ะ แม่ตุ้มเดินกลับมาเหรอ ไอ้หย๋า ๆ จะดราม่ามั้ยเนี่ย  :ling1:
รอที่เหลือนะจ้ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Flowers :)
เริ่มหัวข้อโดย: Mulberry ที่ 19-08-2013 15:42:31

รูปกีต้าร์น้อยน่ารัก :impress2: ฉายแววเกรียนตั้งแต่เด็กเลยละสิ 55555

ค้างค๊าาาาาา จะจูบกันกลางสวนดอกไม้ กริ๊วววว แต่ไอ้เครื่องหมายตกใยนัานจะพาดราม่ามาไหมนะ :z3:

รอค่ะ

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Flowers :)
เริ่มหัวข้อโดย: pim_onelove ที่ 19-08-2013 19:26:45

กะจูบกันกลางสวนดอกไม้เลยเรอะ ไหนใครคนไหนกลัวแม่รู้ไง 5555555

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Flowers :)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 19-08-2013 19:43:26

ไอ้เครื่องหมาย !!!!!!  มันทำเค้าใจเต้นตึกๆ กลัวคุณแม่มาเห็นนะเนี่ย :ling3:
ไม่มีอะไรหรอกเนอะ :hao5:
บร๊ะเจ้าแจ๊คไม่ชอบกินมาม่า เค้ารู้หรอก เนอะๆ :z1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Flowers :)
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 21-08-2013 15:49:32

แม่มาเห็นป่าวเนี่ยคุณโบ๊ทกีตาร์ :katai1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Flowers :)
เริ่มหัวข้อโดย: Lazy_woman ที่ 21-08-2013 20:35:23

ค้า่งอ่ะ :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

รอน๊าาา

ขอบคุณจ้า

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Flowers :)
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 22-08-2013 12:07:13

แล้วไงต่อละคะคุณแจ็ค

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Flowers [เต็มบท 100%]
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 08-09-2013 13:27:51

เต็มบท  :katai5:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Flowers
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 08-09-2013 13:48:32

เย้ ๆ แป๊ะจองทั้งนิยาย ทั้งหนังสือจ้า
เดี๋ยวกลับมาอ่านน๊า
===========o:o=========
อิอิ ที่แท้คุณโบ๊ท์ก็โดนเจ้าเปี๊ยกแกล้งนี่เอง นึกว่าจะเคลิ้มตามคุณโบ๊ท์
จนแม่ตุ้มมาเห็นซะแล้ว ไม่งั้นคุณโบ๊ทคงได้สู่ขอเจ้าเปี๊ยกจริง ๆซะที
ฮาวิธีหนีของเจ้าเปี๊ยก ใช้ลิ้นเลียเนี่ยนะ(จั๊กจี๊แทน)ไม่รู้จักคุณโบ๊ทซะแล้ว
คราวนี้เจ้าเปี๊ยกโดนเอาคืนซะเขินไปเลย (คนอ่านเขินกว่า  :-[ ) แล้วคุณโบ๊ทก็นะเปี๊ยกยิ่งกลัวแม่ตุ้มรู้อยู่
ยังมาออดอ้อนเปี๊ยกอีก ถึงจะดูน่าสงสาร แต่ยังไงเปี๊ยกต้องใจแข็งไว้นะ แบบกลับคอนโดค่อยว่ากัน  :z1:
อย่างน้อยคุณโบ๊ทก็ยังได้หอมเปี๊ยกไปหนึ่งฟอด แถมเปี๊ยกยังทำตัวน่ารักง้อคุณโบ๊ทซะด้วย
อย่างงี้คุณโบ๊ทจะโกรธลงได้ไงเนอะ รอติดตามตอนต่อไปและเป็นกำลังใจให้คุณแจ๊คเหมือนเดิมค๊า  :pig4:  :L2:

หัวข้อ: Re:LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Flowers
เริ่มหัวข้อโดย: sakkriengkai ที่ 08-09-2013 14:21:26

:L2:   เต็มบทซะที.. หลังจากที่รอมาแสนนาน 5555+  :กอด1:

+1 ต่อไป  :angry2:

หัวข้อ: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก)Flowers [เต็มบท 100%]
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 08-09-2013 14:23:28

มาแล้ว ๆ ๆ  :hao7:   แหม๊ ทำซะลุ้นใจหายใจคว่ำ นึกว่าแม่ตุ้มมาเจอซะอีก
ที่แท้ แสบต้าร์แผลงฤทธิ์นี่เอง ค่อยยังชั่วหน่อย แต่แสบต้าร์นะ กำลังฟินเชียวทำงี้ได้ไง
สุดท้ายก็หนีไม่พ้นนะ โดนคุณโบ๊ท สำเร็จโทษจนได้ ฮาตรง
' กีต้าร์รู้สึกได้ถึงพลังงานอะไรบางอย่างที่ชูชันขึ้นมาทิ่มหลังเขาอย่างแข็งขัน'  :m20:
แต่ที่คุณโบ๊ทขอ เราเข้าข้างน้องต้าร์นะ คุณโบ๊ท ต้องเข้าใจสิ ที่นี่ไม่ใช่ที่คอนโด จะทำอะไรก็ต้องเกรงใจคุณแม่
แล้วคุณแม่ก็ยังไม่รู้เรื่อง เราเป็นน้องต้าร์ เราก็คงกังวลเหมือนกันแหละ ยังจะมางอนน้องอีกนะคุณโบ๊ทนี่
แต่ก็ดีที่ง้อง่าย ที่จริง น้องต้าร์ แค่ยื่นแก้มให้หอมทีเดียว ไม่ต้องทำอะไร ก็คงหายงอนแล้วมั้งใช่มั้ยจ้ะ
คุณแม่ตุ้มอ่ะ มาดูทีวีอะไรตอนนี้ล่ะเนี่ย ค้างเลยเห็นมั้ยคะ
รอตอนต่อไปนะจ้ะ  ขอบคุณค่า  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Flowers [เต็มบท 100%]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 08-09-2013 14:46:37

ดีใจจะมีรวมเล่ม รออุดหนุนแน่นอนค่ะ :impress2:

หัวข้อ: RE: :: LOVE (extra) HIGH STORY :: Flowers [เต็มบท 100%]
เริ่มหัวข้อโดย: Mulberry ที่ 08-09-2013 19:54:08

อร๊ายยยยย หวานเจี๊ยบเลยอะ ชอบฉากกระแซะกันหน้าอ่างล้างหน้า สวีทสุดๆ :impress2:
เฮียโบ๊ทก็ง้อง่ายเหลือเกิน เจอเปี๊ยกต้าร์น่ารักเข้าหน่อยละใจอ่อนเชียว 555555

กะแล้วว่าคงไม่ดราม่าหรอก เดาถูกด้วยอะ ดีใจ เพราะทุกทีจะโดนเฮียแจ๊คหลอกตลอดเลย  :katai2-1:

รอตอนต่อไปค่ะ รอหนังสือด้วย อยากได้ค่าาาาา  :กอด1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Flowers [เต็มบท 100%]
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 08-09-2013 20:21:17

ก็เพราะงี้แหละ น้องต้าร์เลยไม่อยากให้คุณโบ๊ทตามมา
เก็บอาการไม่มิดหรอก ถ้ายังตอดเล็กตอดน้อยอยู่อย่างนี้

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Flowers [เต็มบท 100%]
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 10-09-2013 11:32:49

ทะเล้นทั้งคู่

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: Flowers [เต็มบท 100%]
เริ่มหัวข้อโดย: Dekngooh ที่ 14-09-2013 23:54:46

 : 222222:
รอคอยตอนต่อไป
 :hao4:
แอบลุ้นอ่ะ ว่าแม่ตุ้มจะได้รู้จักลูกเขยเร็วๆนี้มั้ย

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: ฐานลับของไอ้เปี๊ยก
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 15-09-2013 14:21:15

LOVE (extra) HIGH STORY – extra 06 – Secret Base



หลังมื้อเช้าตอนสายๆ กีต้าร์และโบ๊ทก็ตามแม่ตุ้มเข้าสวนไปตรวจกิจการซึ่งเป็นกิจวัตรที่แม่ตุ้มทำทุกวัน เดินเลาะไปตามเรือกสวนของที่มีผลไม้หลากชนิดปลูกแบ่งเป็นโซนๆ ไปโดยมีเพียงคันดินที่ก่อขึ้นมาแบ่งเป็นเขตของแต่ละโซน สวนแห่งนี้มีขนาดใหญ่ไม่น้อย แต่แม่ตุ้มก็เดินแบบนี้แทบทุกวัน แกบอกว่าถือเป็นการออกกำลังกายไปในตัว ดีกว่าอยู่เฉยๆ ทำตัวแก่ไปวันๆ... มิน่าละ แม่ตุ้มถึงแข็งแรงและจิตใจแจ่มใสทั้งๆ ที่วัยก็เข้าเลข 4 กลางๆ ไปแล้ว

แม่ตุ้มพาลูกชายหัวแก้วหัวแหวนและลูกชายคนใหม่(?)เดินสำรวจสวน แต่ก็ไม่ใช่ว่าเดินไปเรื่อยเปื่อยไร้จุดหมายนะ สวนกว้างขนาดนี้ถ้าเดินเรื่อยเปื่อยคงได้ขาลากหรือไม่ก็พากันหลงเอาได้ ฮ่า ฮ่า... ที่ว่าไม่ได้ไร้จุดหมายนั่นก็เพราะว่าแม่ตุ้มพาเดินตามเส้นทางที่ต้องเดินไปดูงาน เช่น โซนต้นลิ้นจี้ที่ต้องห่อกระดาษเพื่อป้องกันแมลงวันสีทองมาวางไข่ โซนต้นกระท้อนที่ต้องเร่งรดน้ำและใส่ปุ๋ยบำรุง รวมถึงโซนต้นแก้วมังกรที่เพิ่งเริ่มปลูกได้ไม่นานมานี้... เดินดูไปก็แนะนำลูกชายให้รู้จักกับคนสวนและคนงานต่างๆ ที่แม่ตุ้มรับเลี้ยงดูแลอยู่ ส่วนใหญ่ก็คนท้องถิ่นที่นี่แหละ หลายๆ คนก็เป็นคนเก่าแก่ตั้งแต่สมัยก่อนคุณยายจะเสีย พอแม่ตุ้มมาดูแลต่อก็ไม่หนีจากไปไหน อยู่ช่วยกันดูแลไร่สวนแห่งนี้เป็นอย่างดีเรื่อยมา...

เดินไปก็สอนลูกไป ถ่ายทอดความรู้เกี่ยวกับต้นไม้ การทำสวน รวมถึงการบริหารดูแลคนให้ลูกชายฟัง ถึงแม้ไอ้เจ้ากีต้าร์มันจะทำเกรียนใส่แม่ เล่นมุขขัดจังหวะบ้าง กวนอวัยวะเบื้องล่างบ้าง แต่โดยรวมก็นับว่าตั้งใจฟังดีอยู่ไม่น้อย... ส่วนโบ๊ทก็เดินตามฟังตลอด มีถามคำถามบ้างตามความอยากรู้ และที่สำคัญคือเขาได้เห็นกีต้าร์ทำตัวน่ารักกับแม่ตุ้มอยู่ตลอด พอกวนจนแม่ตุ้มทำท่าจะงอน ไอ้เจ้าเปี๊ยกก็เข้าไปอ้อน ถูๆ ไถๆ จนแม่ตุ้มงอนไม่ลงจนได้... แหม่ ท่าทางประมาณนี้มันคุ้นๆ ยังไงก็ไม่รู้ ใช่ไหมละคุณชายโบ๊ท ฮ่า ฮ่า ฮ่า

แม่ลูกทั้งสาม(?)คนพากันตะลอนทัวร์สวนไปกว่า 3 ชั่วโมง กลับเข้าบ้านปั๊ป ไอ้เจ้ากีต้าร์ก็ทิ้งตัวลงไปนอนแผ่ลิ้นห้อยอยู่บนโซฟาทันที ป้าเอียดรู้ดีว่าเวลาบ่ายแก่ๆ แบบนี้อากาศร้อนไม่ใช่เล่นๆ เลยยกน้ำหวานเย็นๆ มาเสิร์ฟให้ดื่มให้ชื่นใจ หายร้อนไวเป็นปลิดทิ้ง นอนเลื้อยอยู่สักพักก็โดนแม่ตุ้มไล่ให้ไปล้างมือล้างเท้าเพราะใกล้ได้เวลาของว่างยามบ่าย


“คุณโบ๊ท... มานี่ๆๆๆ”


กีต้าร์เรียกหนุ่มรุ่นพี่ร่างสูงให้เดินตามไปทางห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลจากห้องนั่งเล่น เมื่อมองดูว่าพ้นสายตาแม่ตุ้มแล้ว ก็ล้วงมือเข้าไปควานหา “อะไรสักอย่าง” ในกระเป๋ากางเกงของตัวเอง ควานอยู่อึดใจก็ชักมือออกมาพร้อมไอ้ “อะไรสักอย่าง” ที่อยู่ในกำมือก่อนจะยกขึ้นอวดด้วยสีหน้าสุดแสนจะภูมิใจนำเสนอ


“อะไรอ่ะ”


หนุ่มรุ่นพี่ร่างสูงนึกสงสัย และเริ่มตื่นเต้นเมื่อร่างเล็กแบมือ เผยให้เห็นใบไม้ที่พับหลวมๆ ไว้คล้ายห้ออะไรสักอย่าง


“ทีเด็ดเลย รับรองคุณโบ๊ทไม่เคยเห็น”

“อะไร หนอนเหรอ”

“ไม่ช่ายยยยยย... โหยยยยย แค่หนอนอ่ะ เด็กๆ ต้องไอ้นี่ รับรองว่าเด็ด”


ว่าแล้วก็ค่อยๆ แกะห่อใบไม้ออก เผยให้เห็น(ซาก)แมลงวันสีทองที่สภาพศพยังอยู่ในสภาพดี ถึงแม้ขาเล็กๆ ของมันจะบิดๆ งอๆ ไปแล้วก็ตาม... ดูจากสภาพแล้วคาดว่าจะตายเพราะโดนฟาดด้วยวัตถุแข็งแบบเฉียบพลัน ไม่ทันได้เตรียมใจ


“เฮ้ย! ไอ้เปี๊ยก เก็บมาทำไมเนี่ย สกปรก” โบ๊ทดูปร๊าดเดียวก็รู้ว่าไอ้ตัวที่อยู่ในมือของกีต้าร์นั้น อดีตเคยเป็นแมลงวันมาก่อน

“บ้าดิ ผมไม่ได้เก็บมาซี้ซั้วนะ ผมตีมันเองคามือเลย ไม่สกปรกหรอกมั่นใจได้... แล้วนี่ไม่ตื่นเต้นบ้างเลยเหรอไงห๊ะ” กีต้าร์ถามด้วยสีหน้าที่ออกแนวจะผิดหวังเล็กๆ ที่โบ๊ทไม่ตื่นเต้นกับสิ่งที่เขาภูมิใจนำเสนอ

“ไม่ตื่นเต้นเว้ย นี่มันแมลงวันเหอะ สกปรก ทิ้งๆ ไปเลย”

“ไม่สกปรกหรอก นี่มันแมลงวันสีทองนะ มันกินแต่ผลไม้ในสวน ไม่ได้ไปกินอึเหมือนแมลงวันแบบที่เจอในกรุงเทพสักหน่อย” กีต้าร์พูดไปก็ก้มมองซากแมลงวันในมือไป

“ขึ้นชื่อว่าแมลงวันมันก็สกปรกเหมือนกันนั่นแหละ”

“ไม่เหมือนสักหน่อย”

“แล้วเอ็งรู้ได้ไงว่าไอ้ตัวนี้มันไม่ได้กินอึมาก่อนมากินผลไม้?”

“ก็...”

“หืม?”

“ก็...”

“ห๊า?”

“ก็... ก็มันกินผลไม้อ่ะ แมลงวันพันธุ์นี้มันกินแต่ผลไม้ คุณโบ๊ทเข้าใจป่าววะ”

“ฮ่าๆๆๆๆๆ ไอ้เปี๊ยกเอ้ย... มั่วได้อีก... ทิ้งไปเลย ทิ้งลงชักโครกไปเลยนะ แล้วล้างมือสะอาดๆ ด้วยละ”

“...แม่ง” กีต้าร์หุบยิ้ม หรี่ตา แสดงสีหน้าไม่พอใจ แต่ก็ยอมทิ้งซากแมลงวันสีทองลงโถก่อนจะกดชักโครกพร้อมเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ

“ดีมากไอ้น้อง” โบ๊ทเห็นคนหน้ารั้นโดนขัดใจแล้วก็อดรู้สึกสนุกไม่ได้ เลยขอยั่วร่างเล็กอีกสักหน่อย ไม่พูดเปล่า ใช้มือเปียกๆ ไปยีหัวที่มีผมชี้ๆ ของไอ้เจ้าเปี๊ยกมันเล่นก่อนจะชิงเดินออกจากห้องน้ำไปก่อน

“เดี๋ยวปั๊ดจับแมลงวันยัดปากเลยนี่!”

“ฮ่าๆๆๆๆๆ”

.

.

.

ของว่างยามบ่ายวันนี้คือเงาะกระป๋องกับน้ำแข็งใส ซึ่งช่วยดับร้อนยามบ่ายได้เป็นอย่างดี... ด้วยความหอมหวานของเงาะกระป๋อง ความกรุบกรอบของน้ำแข็งใส และกลิ่นหวานชื่นใจของน้ำหวานสีแดง... ทำให้กีต้าร์ดูมีความสุขกับการกินสุดๆ แถมยังไประรานเงาะในถ้วยของโบ๊ทเขาอีกซะงั้น เลยได้มีสงครามเล็กๆ โชว์ให้แม่ตุ้มได้ดูได้หัวเราะ แต่ท้ายที่สุดแม่ตุ้มก็ทนกับความเกรียนของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนตัวเองไม่ไหว เลยไปเปิดเงาะกระป๋องมาให้กินให้หนำใจกระป๋องใหญ่ๆ เลยทีเดียว


หลังจากที่ชื่นใจกับขนมหวานกันแล้ว แม่ตุ้มและป้าเอียดก็ชะแว้บให้ลุงดำพาหนีเข้าเมืองไปจัดการธุระที่ธนาคารและจ่ายตลาด ทิ้งให้สองหนุ่มอยู่เฝ้าบ้าน... กีต้าร์พาดร่างจับจองโซฟาตัวยาวนอนดูโทรทัศน์ชิลๆ แกว่งขาไปมาราวกับแมวแกว่งหาง ตาสลืมสลือจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ โบ๊ทเห็นก็นึกขำกับภาพตรงหน้า กะว่าพอหลับแล้วจะแอบถ่ายรูปโพสเฟซบุคสักหน่อย



~Ma cosa hai messo nel caffè. Che ho bevuto su da te? C'è qualche cosa di diverso adesso in me~



“เชี่ย!”


เสียงโทรศัพท์ของกีต้าร์ดังขึ้นพร้อมสั่นครืดๆ อยู่บนโต๊ะรับแขกหน้าโซฟา ทำเอากีต้าร์สะดุ้งจนเผลอสบถออกมาซะเต็มปากก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มากดรับสายโดยที่ไม่ได้มองว่าใครโทรมา เพราะมัวแต่ค้อนใส่คุณชายโบ๊ทหน้าทะเล้นที่แอบหัวเราะตอนสะดุ้ง


“ฮัลโหล”

“ไอ้เปี๊ยกกกกก มึงอยู่ไหนเนี่ย”

“อ้าว ไอ้เชี่ยที มึงกลับมาแล้วเหรอ”

“เออดิ เพิ่งมาถึงเมื่อเช้านี้เอง”

“เป็นไงวะ สิงคโปร์ ได้เที่ยวบ้างปะเนี่ย”

“ไม่ได้เที่ยววะ ไม่ค่อยมีเวลา ก็เลยได้ไปแค่เซ็นโตซ่า ยูนิเวอร์แซล สิงคโปร์พลายเออร์ ไปดูเมอร์ไลออน มารีน่าเบย์แซ...”

“พอเลยไอ้สลัด”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”

“ไหนมึงบอกไม่ได้เที่ยวไง นี่แม่งไปทั่วเกาะแล้วมั้ง สาดดดดด”

“ฮ่าๆๆๆๆ แล้วมึงอ่ะ กลับกรุงเทพวันไหนวะ”

“คงอีกสามสี่วันวะ... ว่าจะนอนเล่นอยู่กับแม่อีกสักหน่อ.... เฮ้ยยยยยย มึงรู้ได้ไงว่ากูอยู่ไหน!”

“โหยยยยยย มันยากมากเลยนะมึงการที่กูและคนอื่นๆ จะรู้ว่ามึงกับพี่โบ๊ทแอบไปสวีทอยู่ไหนกัน... แค่เปิดเฟซบุคเขาก็รู้กันหมดแล้วเพราะพี่โบ๊ทมันเช็คอินบ้านมึงไง ไอ้ฟาย”

“...เชี่ย” อันนี้ไม่ใช่สบถนะ แต่แอบหลอกด่าหนุ่มรุ่นพี่ร่างสูงที่นั่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล

“ฮ่าๆๆๆๆ เออ กลับมาวันไหนก็โทรหากูนะ เอาไว้ไปหาไรกินกัน จะได้เอาของฝากไปให้มึงกับไอ้โจด้วย”

“เยี่ยมมากไอ้เพื่อนเลิฟ”

“แหม่ๆๆๆ พอบอกว่ามีของฝากละรักกูขึ้นมาเชียวนะสาด”

“ฮ่าๆๆๆๆๆ”

“เออ งั้นแค่นี้นะมึง คุยกับมึงแล้วหาสาระอะไรไม่ได้ เปลืองค่าโทรศัพท์กู”

“ไอ้สลัด อย่างกับมึงมีสาระนักนี่ โทรมากวนตีนกูเนี่ย ห๊ะ”

“ฮ่าๆๆๆๆๆ”

“เชี่ยนี่ กวนตีนตลอด เดี๋ยวเหอะ กูจะไปแดกฮะเก๋าบ้านมึงให้หมดเลย ไม่ต้องให้เหลือไว้ขายเลย แล้วกูจะไม่จ่ายตังค์ด้วย”

“ฮ่าๆๆๆ เออ มึงมาเลย แต่ถ้าจะแดกต้องห่อฮะเก๋าเองนะมึง”

“เออ กูยอม กูห่อเป็นแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ”

“เออๆ งั้นแค่นี้นะมึง กลับมาแล้วโทรบอกกูด้วยนะ”

“อือ ไว้เจอกันนะมึง”

“บาย”

“บายๆ”


กีต้าร์วางสายโทรศัพท์อย่างอารมณ์ดี กำลังนึกคิดถึงไอ้เพื่อนเกรียนทั้งสองคนอยู่พอดีเลย แล้วไอ้เจ้าทีก็โทรมา เหมือนมันรู้กันเลยเนอะ


ร่างเล็กนอนแกว่งขาเล่น ดูโทรทัศน์อยู่อีกสักพักก็นึกอะไรขึ้นได้ ว่าแล้วก็ไม่รอช้า ลุกพรวดขึ้นจากโซฟาแล้วออกปากชวนหนุ่มรุ่นพี่ร่างสูงให้วิ่งตามออกไปนอกบ้าน... กีต้าร์วิ่งนำไปทางกลุ่มคนงานที่นั่งจับกลุ่มกันอยู่ที่โต๊ะใต้ต้นไม้กลางลานหน้าบ้านพักคนงาน... พอไปถึงก็เอ่ยปากขอยืมจักรยานสองคัน ให้ตัวเองคันนึง ให้รุ่นพี่ร่างสูงคันนึง

พอได้จักรยานแล้ว กีต้าร์ก็ปั่นนำรุ่นพี่คนสนิทเข้าไปตามทางมุ่งหน้าไปที่ท้ายสวนโดยที่ไม่บอกโบ๊ทสักคำว่ากำลังพาไปไหน... โบ๊ทอยากถามเหมือนกันแต่ก็ไม่ได้ถาม คิดเอาว่าตามไปดูเองก็ตื่นเต้นดี

สองหนุ่มปั่นกันไปตามทาง ลงทางลาดผ่านต้นไม้น้อยใหญ่เข้าไปยังท้ายสวน ผ่านไปสักยี่สิบนาที กีต้าร์ก็พารุ่นพี่ร่างสูงมาถึงที่หมาย


ร่างสูงหยุดปั่นจักรยาน ทิ้งเท้าข้างหนึ่งลงยันพื้นเพื่อพยุงจักรยานไว้ ทอดสายตาไปกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า... ภาพที่เห็นคือศาลาไม้ริมน้ำที่มีต้นไทรต้นใหญ่คอยแผ่กิ่งก้านเป็นร่มเงาให้อยู่ข้างๆ... ถัดไปคือแม่น้ำสายเล็กที่คุณยายให้ขุดเพื่อผันน้ำจากทะเลสาบดอยเต่าเข้ามาใช้รดน้ำต้นไม้ในสวน แสงแดดยามบ่ายแก่ๆ ส่องกระทบผิวน้ำใสเป็นประกายสีส้ม... เรียบง่าย แต่สวยงามลงตัว


“เอ้า จะยืนเป็นพระเอก MV อีกนานไหมครับคุณชาย”


สงสัยมัวจะยืนอิ่มกับภาพสงบตรงหน้านานไปหน่อย เลยเจอไอ้เจ้าเปี๊ยกแซวซะเลย... โบ๊ทส่ายหัวพร้อมรอยยิ้มไปกับคำแซวของกีต้าร์ก่อนจะจูงจักรยานไปจอดเทียบข้างกับจักรยานอีกคันแล้วเดินเข้าศาลาไป

กีต้าร์ถอดรองเท้า พับขากางเกงขึ้น แล้วทิ้งตัวลงนั่งที่บันไดศาลา หย่อนขาลงแช่น้ำเย็นๆ ก่อนจะใช้มือตบลงบนพื้นที่ข้างๆ แล้วแหงนหน้ามองรุ่นพี่ร่างสูง เป็นนัยว่า “นั่งลงตรงนี้สิ”... ร่างสูงไม่ดื้อเลยสักนิด ถอดรองเท้า พับขากางเกง แล้วหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ พร้อมรอยยิ้ม


“น้ำเย็นมากเลยเนอะ” โบ๊ทเอ่ย

“ใช่ ที่นี่น้ำเย็นตลอดปีนะ”

“ก็แหงดิ น้ำที่ไหนไม่เย็นบ้างละ ฮ่ะๆๆๆ”

“เอ้า ก็กรุงเทพไง น้ำไม่เย็น”

“เอ็งรู้ได้ไงว่าน้ำกรุงเทพไม่เย็น เห็นปกติไม่ค่อยอาบน้ำ”

“ฮึ่ยยยยย ผมอาบเหอะ ก็เห็นอยู่ว่าผมอาบทั้งเช้าทั้งเย็นเลยนะ”

“ก็ถ้าโบ๊ทไม่บังคับ เอ็งก็ชอบเนียนหลับทั้งๆ ที่ไม่อาบน้ำเหอะ”

“ไม่ได้ว่าจะเนียนสักหน่อย ก็มันง่วงอะ... ก็งีบก่อนไง เดี๋ยวค่อยลุกขึ้นมาอาบตอนดึกๆ”

“ฮ่าๆๆๆๆ อย่ามาแถเลยนะเปี๊ยก เอ็งหลับแล้วไม่ตื่นแน่ๆ ไม่มีทางเลยแหละ”

“ลองไหมละ เนี่ยกลับกรุงเทพแล้วลองเลย ดูสิผมจะตื่นขึ้นมาอาบไหม”

“ก็ได้... แต่ถ้าเอ็งไม่ตื่นขึ้นมาอาบนะ โบ๊ทจะอุ้มเข้าห้องน้ำไปอาบให้เองเลย เอาไหม”

“...เชี่ย”

“ฮ่าๆๆๆๆ เอาไหมละ แบบนี้”

“ไม่เอาเฟ้ย”

“ฮ่าๆๆๆๆ”

“โหยยยย อุตส่าห์พามาฐานลับนะเนี่ย รู้งี้ไม่พามาซะก็ดีหรอก”

“ห๊า? นี่นะเหรอฐานลับของเอ็ง”

“ใช่ นี่แหละฐานลับตอนผมเด็กๆ”

“ฮ่าๆๆๆ เปิดโล่งขนาดนี้เรียกว่าฐานลับได้เหรอ หืม?”

“ได้ดิ ก็ศาลานี้มันอยู่ท้ายสวน ไม่มีคนมาหรอก นอกจากฤดูปลูกลำใย เพราะแถวๆ นี้เป็นโซนปลูกลำใย”

“อ้าว แล้วถ้าไม่ปลูกลำใยก็จะไม่ปลูกอย่างอื่นก่อนเลยเหรอ”

“ก็ปลูกนะ แต่ส่วนใหญ่จะปลูกกล้วย เพราะคุณยายบอกว่าให้ดินมันได้พักระหว่างที่รอปลูกลำใย พอปลูกกล้วยเสร็จก็โค่นต้นให้กลายเป็นปุ๋ยลงดินไปเลย”

“แล้วทำไมต้องเป็นกล้วยล่ะ”

“ก็กล้วยมันปลูกง่าย ไม่ต้องลงทุนอะไรเยอะ ไม่ต้องบำรุงเยอะ ผลที่ได้ถ้าดีก็ขายบ้าง แจกบ้าง”

“อ้อ แล้วเอ็งชอบกินกล้วย เลยแอบมาใช้ที่นี่เป็นฐานลับ ว่างั้น”

“ไอ้บ้า ไม่เกี่ยว คุณโบ๊ทนั่นแหละชอบกินกล้วย... ไอ้ลิงภูเขาเอ้ย”

“ฮ่าๆๆๆๆ แล้วฐานลับมีไว้ทำอะไร”

“เอาไว้หนีแม่ เอาไว้หนียาย ฮ่ะๆๆๆๆ”

“อ้าว หนีไมอ่ะ”

“ก็ตอนเด็กๆ ถ้าโดนดุก็ปั่นจักรยานหนีมาอยู่นี่ เพราะมันไกล แม่กับยายไม่ตามมาดุ ฮ่าๆๆๆๆๆ”

“แต่แถวนี้ก็อันตรายนะต้าร์ ตอนเด็กๆ ตกน้ำไปจะทำไง”

“จะไปตกอะไรละ ผมไม่โดดลงไปหรอก อย่างมากก็นั่งเอาขาแช่น้ำแบบนี้แหละ”

“ฮ่าๆๆๆๆ เอ็งนี่มัน ดื้อจริงๆ เลยนะ”

“คุณโบ๊ทเองก็ดื้อไม่แพ้ผมหรอก หึ” กีต้าร์กล่าวพลางใช้ไหล่ชนไหล่ร่างสูง ร่างสูงก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่หัวเราะออกมาเล็กๆ ก่อนจะฉวยมือของกีต้าร์ไปจับไว้... กีต้าร์ไม่ขัดขืน ไม่ชักมือหนี ปล่อยให้มืออุ่นจับอยู่อย่างนั้น...


สองหนุ่มนั่งแกว่งขาเล่นกันอยู่สักพักก็ชวนกันเล่นงมเหรียญ... ว่าแล้วก็ถอดเสื้อ ถอดกางเกง เหลือเพียงบ๊อกเซอร์คนละตัว โยนเหรียญห้าบาทลงน้ำแล้วพากันกระโจนลงไปดำผุดดำว่ายแข่งกันหาเหรียญ... เล่นสนุกได้เต็มที่ ไม่ต้องห่วงว่าจะอันตราย เพราะน้ำไม่ลึก แถมน้ำใสและไหลเอื่อย จึงเล่นได้หายห่วงครับพี่น้อง

โบ๊ทและกีต้าร์เล่นกันอย่างสนุกสนาน มีแกล้งกันบ้าง ขี้โกงกันบ้าง แต่ก็ล้วนเพื่อเพิ่มความสนุกให้แก่กันและกัน... เสียงหัวเราะสดใสดังขึ้นเป็นระยะสลับกับเสียงผิวกายกระทบน้ำยามดำผุดดำว่าย... พอโบ๊ทจะคว้าเหรียญ กีต้าร์ก็พุ่งเข้ารวบตัวไม่ให้หยิบเหรียญได้... พอกีต้าร์เอื้อมมือจะหยิบเหรียญ โบ๊ทก็ดึงแขนดึงขาเอาไว้ไม่ให้หยิบได้... เล่นกันอยู่อย่างนี้ไปได้สักพักใหญ่ๆ เกมก็เปลี่ยนจากดำน้ำงมเหรียญเป็นมวยปล้ำน้ำแทนไปโดยปริยาย ซึ่งก็เป็นผลมาจากการที่สองหนุ่มเขาแกล้งกันนั่นแหละ ฮ่าๆๆๆๆๆ
เวลาผ่านไปจนพระอาทิตย์ลอยต่ำ อากาศเริ่มเย็น และที่สำคัญคือ ตัวเริ่มเปื่อยซีดกันแล้วทั้งสองหนุ่ม ว่าแล้วก็เลยพากันขึ้นจากน้ำ


“คุณโบ๊ท อย่าเพิ่งใส่เสื้อ” กีต้าร์ร้องห้ามเมื่อเห็นรุ่นพี่คนสนิททำท่าสะบัดเสื้อเตรียมสวม

“อ้าว ไมอ่ะ หนาวนะเนี่ย”

“ตัวยังเปียกอยู่เลย ถ้าใส่เสื้อก็จะเปียก แล้วก็จะยิ่งหนาวนะ”

“เออ ก็จริงของเอ็ง”


โบ๊ทพาดเสื้อไว้ที่เดิมแล้วทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ กีต้าร์บนบันไดศาลาที่เดิม... ดูๆ แล้วก็นึกขำร่างเล็กอยู่นิดๆ ดูสิ นั่งกอดอกแถมสั่นนิดๆ ด้วย คงจะหนาวสินะ... ว่าแล้วก็พาดแขนแกร่งโอบไหล่บางแล้วกระชับเข้าหาตัวเล็กน้อยเพื่อช่วยให้อุ่นขึ้น... กีต้าร์หันมามองแต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร เลยกลายเป็นนั่งกอดกันอยู่อย่างนั้น


“คุณโบ๊ท... ชอบไหม” กีต้าร์เอ่ยขึ้นหลังจากที่นั่งกอดกันเงียบๆ มาได้สักพัก

“หืมมมม เอ็งอะเหรอ... อืมมมม ดื้อไปนิด แต่ก็ชอบมากนะ”

“ไอ้บ้า ไม่ได้หมายถึงผมสักหน่อย... หมายถึงที่นี่อะ”

“ฮ่ะๆๆๆ หมายถึงบ้านแม่ตุ้มเนี่ยเหรอ”

“ใช่... แหม่ เรียกเป็นแม่ของตัวเองไปเลยนะคุณ”

“ฮ่าๆๆๆๆ ก็ใช่สิ ลูกเขยก็ต้องเรียกว่าแม่สิ” ไม่พูดเปล่า ร่างสูงเบียดไหล่เข้าหาไหล่เล็กเบาๆ

“แหวะ”

“ฮ่าๆๆๆ กลับเข้าเรื่องก่อน... ถ้าถามว่าชอบไหม บอกได้เลยว่าชอบนะ บ้านแม่ตุ้มสวยมาก สวนนี่ก็ใหญ่มาก แถมมีลูกเจ้าของสวนเกรียนมากด้วย”

“ฮ่าๆๆๆๆ ไหนว่าจะเข้าเรื่องไง ไหงวกมาหาผมได้ละ”

“ก็เอ็งเป็นเหตุผลข้อใหญ่ข้อนึงที่ทำให้โบ๊ทชอบที่นี่ไง...”

“...” กีต้าร์เขินสิ่งที่ได้ฟัง เลยได้แต่อมยิ้ม เสตาหนีไปที่อื่น

“เขินเหรอ”

“เปล่าสักหน่อย”

“...” โบ๊ทยิ้มกว้างไปกับแก้มแดงระเรื่อของชายหนุ่มรุ่นน้องข้างกาย

“...”

“ต้าร์...”

“หืม”

“โบ๊ทมีความสุขมากเลยนะ”

“...”

“...”

“...ผมก็... มีความสุขมากเหมือนกัน” กีต้าร์ก้มหน้าก้มตาพูด เสียงแผ่วเบาด้วยความเขินอาย

“...” โบ๊ทยิ้มอุ่นให้กับสิ่งที่ได้ยิน ก่อนจะกระชับอ้อมกอดและฉวยมือของกีต้าร์มาจับไว้...


นิ้วโป้งถูไปบนหลังมือซีดๆ ของร่างเล็กอย่างอ่อนโยนก่อนจะสอดนิ้วเรียวประสานเข้ากับนิ้วของร่างเล็กข้างกาย... เมื่อกีต้าร์เงยหน้าขึ้น ก็พบกับแววตาอบอุ่นของร่างสูงที่ต้องมองอยู่ก่อนแล้ว... แววตาที่แทนคำพูดร้อยพัน... แววตาคมที่สะกดให้อยู่นิ่ง... แววตาที่ชวนให้ใจเต้น ตึกตัก ทุกครั้งที่จ้องมอง...
 

ภาพสุดท้ายเป็นภาพของหนุ่มรุ่นพี่ร่างสูงค่อยๆ โน้มตัวเข้าหาร่างเล็ก... เอียงหน้าให้ได้องศาแล้วประทับจูบลงบนริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยน เนิบช้า ไม่รุกเร้า ไม่เร่งรีบ โดยมีพระอาทิตย์ลอยต่ำ ส่องแสงสีส้มจัดกระทบผิวน้ำใสเป็นประกายวิบวับ สะท้อนเงาของสองหนุ่มที่แนบชิดอยู่เคียงกันใต้ศาลาที่มีป้ายเขียนไว้ว่า...



“โปรดติดตามตอนต่อไป”

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: ฐานลับของไอ้เปี๊ยก
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 15-09-2013 14:26:08

จิ้ม ๆ อุ๋ยวันนี้มาตั้งแต่บ่ายด้วยดีใจจังค่ะ
เดี๋ยวไปอ่านก่อนนะค่ะ  :oni1:
.......................>.<.........................
ตอนนี้สองหนุ่มเค้าก็ยังหวานน่ารักกันตลอดเหมือนเดิม
ถึงตอนต้นเปี๊ยกของเราจะแอบโหดฆ่าได้แม้แต่แมลงวันสีทองตัวเล็ก ๆ
มีการเอามาอวดคุณโบ๊ทด้วย แต่นั่นสิมันดูน่าภูมิใจนำเสนอยังไงอะเปี๊ยกกับซากแมลงวันเนี่ย
แค่เพราะมันกินผลไม้ไม่กินอี๊เหรอ แถมน่าจะเอาไปทิ้งใต้ต้นไม้ให้มันเป็นปุ๋ยมากกว่ากดลงชักโครกนะ
แล้วตอนนี้มีทีโทรมากวนด้วย นึกถึงเวลาอยู่กะเพื่อนก็สนุกตลกดี แต่เวลาอยู่กับแม่ตุ้มเปี๊ยกก็มีความสุขอีกแบบอะเนอะ
ตอนนี้เปี๊ยกพาคุณโบ๊ทไปฐานทัพลับด้วยอย่างงี้คุณโบ๊ทก็ได้รู้เรื่องลับ ๆ ของเจ้าเปี๊ยกเพิ่มขึ้นอีกอย่างแล้วสิ
นึกภาพตามแล้วบรรยากาศคงดีเนอะมีศาลาให้นั่งจุ่มขาเล่นน้ำด้วย ที่สำคัญยังได้อยู่กะคุณโบ๊ทสองคนด้วย
ดูมีความสุขจัง น่าอิจฉาสองหนุ่มจริง ๆ รอติดตามความน่ารักของสองหนุ่มต่อไปและเป็นกำลังใจให้คุณแจ๊คเหมือนเดิมค่ะ  :pig4:  :L2:

หัวข้อ: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: ฐานลับของไอ้เปี๊ยก
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 15-09-2013 15:24:02

ชอบบรรยากาศ ศาลาริมน้ำจังเลยอ่ะ นึกภาพตามนะ โหย อยากไปอยู่ตรงนั้นบ้างจัง
ที่แท้ ที่นี่เป็นฐานลับของแสบต้าร์เรอะเนี่ย ฮะ ๆ คิดเหมือนพี่โบ๊ทอ่ะ
เปิดโล่งกว้างซะขนาดนี้ ฐานลับ มันน่าจะแบบถ้ำเล็กๆ รึบ้านต้นไม้ อะไรแบบนี้นะ
โอ้ย ๆ เล่นน้ำกันสนุกอยู่สองคน อิจฉา ๆ ชอบจริง ๆ นะ ศาลาริมน้ำอย่างเนี้ย
อยากลงเล่นน้ำเย็น ๆ บ้างจังเลยอ่ะ เล่นกันพอครึกครื้น ก็จบลงที่ฉากโรแมนติกเชียว
แหม จูบอ่อนโยน ภายใต้แสงสีส้มของพระอาทิตย์ ที่กำลังจะลาลับของฟ้า โรแมนซ์ที่ซู้ด  :m1:
แล้วก็ โปรดติดตามตอนต่อไป  ใครเป็นคนเอาป้ายนี้มาติดที่ศาลาเนี่ย อย่าให้รู้นะ ชิชิ
น่ารักน่าหยิก ตลอด ๆ เลยคู่เนี้ย  รอตอนต่อไปนะจ้ะ ขอบคุณค่า  :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: ฐานลับของไอ้เปี๊ยก
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 15-09-2013 16:51:02

ตอนนี้กีตาร์ ทำตัวเกรียนได้น่ารักได้ใจสุดๆๆๆๆๆ  :-[

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: ฐานลับของไอ้เปี๊ยก
เริ่มหัวข้อโดย: Mulberry ที่ 16-09-2013 13:59:51

เอ่อ เปี๊ยกต้าร์คะ แมลงวันสีทองเนี่ยมันน่าตื่นเต้นขนาดนั้นเลยเหรอคะ ท่าทางดูภูมิใจนำเสนอขนาดนะ 55555

ตอนนี้แม่ตุ้มเป็นใจ เปิดโอกาสให้หนุ่มๆ เขาสวีทกันริมน้ำ วิ๊ดวิ๊ว :impress2:
ชอบบรรยากาศที่ศาลาค่ะ ดูน่าสนุก ส่วนตอนจบก็นะ หวานจนคนอ่านเขินเลยค่าาาาา :-[

รอตอนต่อไปอยู่นะคะ ขอบคุณค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: ฐานลับของไอ้เปี๊ยก
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 16-09-2013 17:31:40

เป็นฐานลับที่สวยมากค่ะ
บรรยากาศกำลังดีเชียวถ้าไม่มีประโยค “โปรดติดตามตอนต่อไป”

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: ฐานลับของไอ้เปี๊ยก
เริ่มหัวข้อโดย: tender ที่ 17-09-2013 07:26:16

 :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก)
เริ่มหัวข้อโดย: Tumz ที่ 21-09-2013 08:59:28

คู่นี้สีสันตลอด   o13

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: ฐานลับของไอ้เปี๊ยก
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 21-09-2013 13:23:51

น่ารักเวอร์ หวานเวอร์ แอร๊ยยย อิจฉาไม่ไหวแล้วนะ :o8:
ชอบตอนสวีตกอดกันกลมอยู่สองคน โรแมนติกจังเลย สองคนนี้ไปอยู่ที่ไหนก็สร้างโลกส่วนตัวกันเสมอ :z1:
ตอนต่อไปกีต้าร์จะพาคุณโบ๊ทไปเที่ยวไหนอีกคะเนี่ย :impress2:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: ฐานลับของไอ้เปี๊ยก
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 21-09-2013 20:01:52

น่ารักจิงๆน้าสองหนุ่ม

หัวข้อ: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: จนแล้วจนรอด
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 06-10-2013 20:48:32

LOVE (extra) HIGH STORY – extra 07 – Eventually


กว่าสองหนุ่มจะพากันปั่นจักรยานกลับจากศาลาริมน้ำก็ใกล้ได้เวลาอาหารเย็นพอดี ขากลับปั่นสวนกับลุงดำที่กำลังขับรถไปเก็บที่โรงรถก็เลยรู้ว่าแม่ตุ้มกับป้าเอียดกลับมากันแล้ว


“นี่ไง กลับมากันแล้ว พากันไปซนที่ไหนมาล่ะลูก” ทันทีที่สองหนุ่มก้าวขาเข้าบ้าน แม่ตุ้มที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์ก็เอ่ยถามหลังจากที่กลับมาบ้านแล้วไม่เห็นวี่แววของลูกชายและรุ่นพี่คนสนิท

“ไปเล่นน้ำที่ศาลาท้ายสวนมานะแม่” ลูกชายตัวเล็กตอบเสียงเจื้อยแจ้วสดใสพลางเดินไปหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ แม่ แต่ก้นยังไม่ทันหย่อนถึงเบาะก็...

“เดี๋ยว กางเกงเปียกหรือเปล่าเนี่ยกีต้าร์... พากันไปเปลี่ยนก่อนเลย เดี๋ยวโซฟาจะด่าง” แม่ตุ้มเอ่ยขึ้นเสียงสูงพลางรั้งแขนลูกชายไว้ เป็นเชิงห้ามว่าอย่าเพิ่งนั่ง ส่วนโบ๊ทที่กำลังจะนั่งลงที่เก้าอี้โซฟาอีกตัวเลยต้องชะงักไปด้วย

“โหยยยย นิดเดียวเองแม่ ตอนเล่นใส่บ๊อกเซอร์ เกงไม่เปียกสักหน่อย”

“แล้วบ๊อกเซอร์แห้งแล้วเหรอไง ห๊ะ”

“แห้งแล้ว นั่งผึ่งกันจนแห้งเลย ถึงกลับมาเย็นนี่ไง”

“ไหนดูซิ แห้งจริงหรือเปล่า” ไม่พูดเปล่า แม่ตุ้มใช้มือไปแตะที่ก้นลูกชาย

“ฮึ่ยยยยยย แม่ อย่าจับก้นดิ” กีต้าร์บิดก้นหนี หูแดงเล็กๆ เขินที่โดนแม่จับก้น

“จะมาเขินอะไร ตอนเด็กๆ อาบน้ำให้ทุกวัน จับอยู่ทุกวัน ฮ่ะๆๆๆๆ” แม่ตุ้มหัวเราะอารมณ์ดีที่เห็นลูกชายเขิน

“ก็นั่นมันตอนเด็กๆ นี่ ตอนนี้โตแล้ว ไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะแม่”

“ฮ่ะๆๆๆๆ เราอะเหรอโตแล้ว ฮ่ะๆๆๆๆๆๆ”

“โหยยยย แม่อ่ะ!!!”

“ฮ่ะๆๆๆๆๆ”

และแล้วพื้นที่ในห้องนั่งเล่นก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของแม่ตุ้มและคุณชายโบ๊ท ส่วนเสียงโวยวายก็คงไม่ต้องเดาว่าเป็นเสียงของใคร เพราะขี้โวยวายแบบนี้มีอยู่คนเดียวเนี่ยแหละ... ป้าเอียดที่กำลังเตรียมผักและเนื้อสัตว์สำหรับอาหารเย็นอยู่ในครัวได้ยินก็อดยิ้มไม่ได้


นั่งเล่นกันอยู่พักใหญ่ ทั้งสองหนุ่มก็โดนแม่ตุ้มไล่ให้ไปอาบน้ำเพื่อที่จะได้ทันเวลาอาหารเย็น กีต้าร์อิดออดร่ำรี่ร่ำไรพอให้แม่ตุ้มบ่นเป็นพิธีอยู่สักพักเพราะยังไม่อยากอาบน้ำ แต่ก็ไม่ได้ผล แม่ตุ้มยืนยันว่ายังไงก็ต้องไปอาบน้ำก่อนกินข้าว เมื่อเถียงแม่ตุ้มไม่ชนะ ไอ้เจ้ากีต้าร์เลยเกรียนใส่ด้วยการแกล้งตายซะงั้น... แต่ลูกไม้ตื้นๆ แบบนี้มีเหรอที่แม่ตุ้มซึ่งเลี้ยงไอ้เจ้ากีต้าร์มาตั้งแต่สมัยเกรียนแรกเกิดจะรับมือไม่ได้ ว่าแล้วก็ยื่นคำขาดพร้อมออกบัญชาให้โบ๊ทหิ้วปีกไอ้เปี๊ยกไปอาบน้ำ ถึงกีต้าร์จะบ่นและโวยวายใส่ร่างสูง แต่ก็คงเดาได้ไม่ยากว่าโบ๊ทจะกล้าขัดคำสั่งแม่ตุ้มไหมละ ฮ่าๆๆๆๆ

หลังจากที่ลากร่างเปลี้ยของไอ้เปี๊ยกไปส่งถึงห้อง ร่างสูงก็เดินกลับห้องของตัวเองเพื่อไปอาบน้ำบ้าง ตอนแรกว่าจะเนียนเข้าห้องน้ำพร้อมไอ้เปี๊ยกแล้วนะ อุตส่าห์ถิดเสื้อเนียนๆ แล้วเชียว แต่ไอ้เปี๊ยกก็รู้ทัน เลยดันร่างสูงออกจากห้องไปเสียก่อน โบ๊ทเลยได้แต่ส่ายหัวเดินกลับห้องไปพร้อมกับเสียงหัวเราะเล็กๆ ในลำคอ


ประมาณสี่สิบนาทีผ่านไป โบ๊ทอาบน้ำเสร็จแล้วก็สวมเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นออกจากห้อง เขาแวะเคาะประตูเรียกร่างเล็กอยู่ครู่นหนึ่งแต่ไม่มีเสียงตอบรับเลยเข้าใจว่ากีต้าร์คงออกไปรอที่ห้องนั่งเล่นแล้ว ว่าแล้วขายาวๆ คู่นั้นก็พาเจ้าของเดินออกไปยังห้องนั่งเล่น... แต่พอไปถึงก็ไม่เห็นใคร มีเพียงโทรทัศน์ที่เปิดค้างไว้ เลยเดินเข้าไปดูครัวก็เห็นแม่ตุ้มกับป้าเอียดกำลังง่วนอยู่กับการทำอาหารมื้อเย็น


“กีต้าร์ออกมาแล้วหรือยังครับ” โบ๊ทเอ่ยถามแม่ตุ้มและป้าเอียด

“ยังเลย แม่ยังไม่เห็นนะ สงสัยยังอยู่ในห้อง โบ๊ทไปตามน้องหน่อยลูก อาหารใกล้เสร็จแล้ว จะได้มาช่วยกันยกไปตั้งโต๊ะ” แม่ตุ้มตอบพลางยกกระบวยจากหม้อแกงมาชี้ไปมาประกอบการพูด

“ครับ”

ว่าแล้วโบ๊ทก็เดินกลับไปที่ห้องของกีต้าร์ เคาะประตูอยู่อีกสักพักก็ยังไม่มีเสียงตอบรับ เลยลองบิดลูกบิดประตูดูก็พบว่าไม่ได้ล็อคเลยเปิดเข้าไป...

สิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือไอ้เปี๊ยกถอดเสื้อนอนหลับพริ้มอยู่บนเตียง เปิดแอร์เย็นฉ่ำ แต่อะไรก็ไม่สำคัญเท่าประเด็นที่ว่า ไอ้เจ้ากีต้าร์มันยังไม่ได้อาบน้ำ ที่บอกได้ว่ามันยังไม่ได้อาบน้ำก็เพราะว่าดูท่าทางแล้วมันคอนข้างจะชัดเจนนะ... นอนถอดเสื้อแผ่หราอยู่กลางเตียงโดยที่เสื้อที่ถอดยังค้างอยู่ที่ข้อมือข้างซ้าย ส่วนข้างตัวข้างขวามีผ้าเช็ดตัวที่ยังแห้งสนิทพาดอยู่ กางเกงขาสั้นยังไม่แกกระดุมเสียด้วยซ้ำ เห็นขอบบ๊อกเซอร์ก็จำได้ว่าเป็นบ๊อกเซอร์ตัวเดียวกันกับที่ใส่เล่นน้ำที่ศาลาท้ายสวน

เห็นอย่างนี้ โบ๊ทก็อดไม่ได้ที่จะขอแกล้งร่างเล็ก ว่าแล้วก็ค่อยๆ เอื้อมมือไปกดล็อคประตูห้อง แล้วเดินไปหย่อนตัวลงข้างๆ ร่างบาง... ตาคมจ้องไล้ผิวขาวละเอียดจากแผงอกลงไปถึงลอนกล้ามจางๆ ก่อนจะส่งมือแกร่งไปลูบเบาๆ ตามจุดที่สายตาไล้โลม ตอนแรกกะว่าจะแกล้งอะไรสักอย่างให้กีต้าร์โวยวายเล่นๆ แต่ภาพตรงหน้ามันชวนให้จินตนาการไปไกลกว่านั้นมาก... รู้ตัวอีกทีก็โน้มตัวลงไปจูบแก้มของร่างเล็กเบาๆ ย้ำๆ อยู่หลายครั้งก่อนจะเลื่อนไปฉวยโอกาสจูบคนหลับ

กีต้าร์ส่งเสียงอืออยู่ในลำคอ มือเริ่มไม่อยู่เฉย ยกขึ้นมาปัดป่ายไล่คนที่มากวนเวลานอน... มือแกร่งฉวยมือของร่างเล็กแล้วกดลงบนเตียงก่อนจะเข้าจู่โจมที่ซอกคอขาว


“ฮึ่ย!!!!!”


กีต้าร์อุทานทันทีที่ลืมตาตื่น ไม่ทันได้งัวเงียหรืออะไรทั้งนั้น เพราะสัมผัสหวามบนต้นคอนั้นมันเร่าร้อนอย่างชัดเจนในความรู้สึก... ในอารมณ์ตกใจ กีต้าร์เลยสะบัดข้อมือให้หลุดจากพันธนาการของมือแกร่งแล้วออกแรงผลักรุ่นพี่ร่างสูงจนล้มลงไปนอนอยู่ข้างๆ ก่อนที่กีต้าร์จะลุกพรวดขึ้นนั่งแล้วหันควับไปค้อนคนฉวยโอกาสที่นอนยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างไม่สะทกสะท้าน


“จะลักหลับผมเหรอ” กีต้าร์ถามตรง ไม่อ้อมค้อม ใจยังเต้นตึกๆ เลือดสูบฉีดขึ้นหูขึ้นหน้าจนแดงระเรื่อ

“เปล๊า ก็ปลุกดีๆ แล้วไม่ตื่นนี่ เลยต้องปลุกด้วยวิธีนี้” ร่างสูงแถไหลไปเรื่อย ทั้งๆ ที่ไม่ได้พยายามปลุกด้วยวิธีอื่นเลยสักนิด


กีต้าร์ฟังแล้วนึกหมั่นไส้... นอกจากจะตอบด้วยน้ำเสียงไม่รู้ร้อนแล้วยังทำหน้ายียวนกวนประสาทอีก... ว่าแล้วก็กำมือแล้วง้างขึ้นตั้งท่าจะทุบร่างสูง เพียงดูจากระดับสายตาโบ๊ทก็รู้ทันทีว่าไอ้เจ้าเปี๊ยกมันจะทุบลงที่ไหน ว่าแล้วก็รีบเลื่อนมือไปกุมเป้าตัวเองพร้อมเบี้ยงตัวหนีทันที... ไอ้เจ้าเปี๊ยกเลยทุบเตียงเปล่าไปเสียเต็มแรง

โบ๊ทฉวยโอกาสตอนกีต้าร์เสียสูญเล็กน้อย ตะหวัดขาเกี่ยวไปที่ตัวของร่างเล็กแล้วกดลงบนเตียงก่อนจะดีดตัวขึ้นคร่อมนั่งทับกลางลำตัวแล้วกดแขนกีต้าร์ลงบนเตียง


“เชี่ย!!!” กีต้าร์สบถที่ตัวเองเสียท่าจนกลับมาเสียเปรียบเต็มๆ

“ฮ่าๆๆๆๆๆ อ่อนเอ้ย” โบ๊ทหัวเราะร่าอย่างอารมณ์ดี

“ปล่อย จะไปอาบน้ำ”

“ไม่ต้องอาบแล้ว ข้าวจะเสร็จแล้วเนี่ย แม่ให้มาตาม”

“มาตาม? แหม่... ไอ้หื่นเอ้ย!!”

“ฮ่าๆๆๆๆ ก็ช่วยไม่ได้อะ เอ็งมันยั่วนี่นา”

“ไม่ได้ยั่วสักหน่อย! ผมก็แค่งีบแปบเดียวอะ”

“แปบเดียวของเอ็งนี่มันนานเกือบชั่วโมงเลยไหม ห๊ะ?”

“...”

“หึหึหึ นี่ถ้ายอมดีๆ ป่านนี้ก็ไปถึงไหนต่อไหนแล้วเนี่ย เสียเวลาชะมัด ยิ่งเวลาน้อยๆ อยู่”

“ไอ้!!!”

“ฮ่าๆๆๆๆ ล้อเล่น ไป ออกไปกินข้าวก่อน แล้วค่อยเข้ามาอาบน้ำ”

“ก็บอกดีๆ ก็ได้นี่ ไม่เห็นต้องชี้หน้าผมเลย”

“ห๊ะ?”

“...”

โบ๊ทนึกงงกับคำพูดของกีต้าร์ แต่พอมองไปตามสายตาของกีต้าร์แล้วก็ถึงรู้ว่าโบ๊ทน้อยของเขานั้นมันตื่นเต็มที่จนตุงกางเกงไปหมดแล้ว... โบ๊ทละสายตาจากเป้าตัวเองแล้วมองไปยังหน้าแดงระเรื่อของกีต้าร์ ไม่มองเปล่า เขาปล่อยมือจากแขนของกีต้าร์แล้วเลื่อนมาไล้นิ้วบนริมฝีปากของกีต้าร์แทน เป็นสัญญาณเชิญชวนกึ่งขอร้อง

กีต้าร์ไม่ค่อยเข้าใจสัญญาณที่ว่านั้นหรอก โบ๊ทเลยต้องส่งสัญญาณที่ชัดเจนขึ้นอีกด้วยการแหย่นิ้วกลางเข้าปากของกีต้าร์... ชัดเจนแจ่มแจ้งว่าต้องการอะไร...

“อย่า...” แต่ส่งนิ้วเข้าปากไปไม่ทันได้พ้นปลายนิ้ว กีต้าร์ก็ปัดมือออกแล้วหันหน้าหนี

“ทำไมละ เอ็งก็มีอารมณ์ไม่ใช่เหรอ” โบ๊ทพูดอย่างมั่นใจเพราะเขาเองรู้สึกได้ถึงสัมผัสร้อน ขึงขัง บนกลางลำตัวของกีต้าร์ที่เขานั่งทับอยู่

“ไม่ได้หรอก... เดี๋ยวแม่รอนาน เขาจะสงสัยเอา”

“...”

“...”


โบ๊ทไม่ดื้อดึงอะไรอีก ลุกออกมานั่งบนเตียงแต่โดยดี... สักพัก กีต้าร์ก็ลุกขึ้นมานั่งบ้าง ต่างคนต่างนั่งกุมเป้าตัวเอง หน้าแดงกันทั้งคู่... คงต้องสงบสติอารมณ์ตัวเองกันให้ได้ก่อน ถึงจะออกไปกินข้าวได้...

นั่งกันเงียบๆ อยู่สักพักก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะสงบอารมณ์ได้ เลยเหล่ตามองกัน... มองกันไปมองกันมาก็เริ่มเขิน กีต้าร์เลยกระแทกไหล่ร่างสูงจนตัวโยน โบ๊ทก็ไม่ยอม กระแทกกลับ เลยกลายเป็นนั่งกระแทกไหล่กันอยู่อย่างนั้นก่อนจะเริ่มหลุดเสียงหัวเราะออกมากันทั้งคู่


กว่าจะพากันออกมากินข้าวได้ แม่ตุ้มกับป้าเอียดก็ช่วยกันตั้งโต๊ะจวนจะเสร็จแล้ว เลยโดนแม่ตุ้มเทศน์ไปกาพย์ใหญ่... โบ๊ทโดนเรื่องไปเรียกน้องแล้วยังพากันช้า ส่วนไอ้เจ้ากีต้าร์โดนเพิ่มเรื่องแอบหลับไม่ยอมอาบน้ำ ฮ่าๆๆๆ... หลังทานข้าว สองหนุ่มเลยโดนทำโทษให้ล้างจานและเก็บครัวให้เรียบร้อย... กระนั้นก็ยังเล่นกันแกล้งกันจนทำจานแตกไปหนึ่งใบ ยังดีที่ไม่บาดมือให้ได้แผลกัน ส่วนหลักฐานจานแตกนะเหรอ ไม่ต้องห่วงเลยว่าจะเหลือ เพราะไอ้เจ้าต้าร์มันใช้สกิลที่ได้มาตั้งแต่เด็กเก็บกวาดทำลายหลักฐาน แถมเอาเศษจานที่แตกออกไปทิ้งในถังขยะใหญ่นอกบ้านอีกต่างหาก... บริสุทธิ์หมดจด

หลังจากนั้นก็พากันไปนั่งๆ นอนๆ ดูโทรทัศน์ แต่ดูไปได้ไม่นานก็โดนแม่ตุ้มยึดรีโมทไปเปลี่ยนดูละครหลังข่าวแถมยังไล่ให้ไปอาบน้ำอีกต่างหาก แต่มีเหรอที่กีต้าร์จะไปแต่โดยดี ว่าแล้วก็ไปนอนเบียดนอนอ้อนแม่ตุ้มอยู่อย่างนั้น แม่ตุ้มก็เล่นตัวพอเป็นพิธีแต่สุดท้ายก็ยอมให้ลูกชายนอนหนุนตักแต่โดยดี

สองแม่ลูกดูละครหลังข่าวด้วยกันอย่างออกรส กีต้าร์เริ่มติดละครโดยไม่รู้ตัว ช่วยกันวิเคราะห์วิจารณ์เหตุการณ์ในเรื่องอย่างสนุกปากกับแม่ตุ้ม ยังดีที่แม่ลูกเขาเห็นตรงกัน เพราะถ้าเห็นไม่ตรงกัน ต่างคนต่างเชียร์คนละฝ่าย มีหวังได้ต่อล้อต่อเถียงกันแน่ๆ และไอ้เจ้าเปี๊ยกอาจโดนกำลังภายในของแม่ตุ้มซัดกระเด็นตกโซฟาได้... ท่านอนยิ่งซัดง่ายๆ อยู่ด้วย... ส่วนโบ๊ทก็นั่งดูบ้าง ไม่ดูบ้าง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเป็นระยะตามประสาคนไม่สนใจละคร... ดูไปได้สักพักใหญ่ๆ ก็ลุกขึ้นเดินเข้าห้องไปแปรงฟัน


“กีต้าร์” แม่ตุ้มเอ่ยเรียกลูกชายหลังจากที่ละครพักโฆษณา

“หืม? ไรแม่”

“เวลาอยู่กรุงเทพ อย่าดื้อมากนักนะ เกรงใจพี่โบ๊ทเขาบ้างนะลูก”

“โหยยยย แม่อะ ผมไม่ได้ดื้อสักหน่อย”

“แม่ไม่ค่อยอยากเชื่อหรอกเรานะเหรอจะไม่ดื้อ อายุจะ 20 แล้วนะเรา จะทำตัวเป็นเด็กๆ ไม่ได้แล้วนะ”

“แม่ต้องห่วงหรอกน่า ผมโตแล้ว เชื่อผมสิ เชื่อผม... ผมอยู่กรุงเทพมาตั้งหลายปีแล้วนะ ผมก็อยู่ได้ เป็นเด็กดีไม่ได้ไปก่อเรื่องอะไรให้แม่ปวดตับซักหน่อย เห็นไหมล่ะ”

“อื้อ แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ แค่พูดเฉยๆ... ฮ่ะๆๆๆ”

“สบายใจได้ หายห่วง ฮ่าๆๆๆ”

“แหม ให้มันจริงเหอะน่า... แล้วอย่าไปทำสาวไหนเขาท้องป่องมาให้แม่ใจวายแล้วกัน”


*เฮือก!*


เจอประโยคนี้ของแม่ตุ้มเข้าไป กีต้าร์ถึงกับสะดุ้งเฮือกจนแม่ตุ้มเองยังสงสัย

“สะดุ้งทำไม... หรือทำไปแล้ว?”

“เปล่าๆๆๆๆๆ ยังแม่ ยังๆๆๆๆ ยังไม่เคยทำใครท้องทั้งนั้นแหละแม่” กีต้าร์ปฏิเสธพัลวัน

“แน่นะ? ไม่ใช่โผล่มาอีกทีมีหลานมาให้แม่อุ้มแล้วนะ จะทุบหัวให้”

“โหยยยย ไม่มีหรอกแม่”

“ฮ่ะๆๆๆๆๆ”

“แหะ แหะ”

“...”

“...”

“กีต้าร์...”

“หือ?”

“อยู่คนเดียว เหนื่อยไหมลูก” แม่ตุ้มถามอย่างอบอุ่นพร้อมลูบหัวลูกชายอย่างอ่อนโยน

“ไม่เหนื่อยหรอกแม่ ชินแล้ว” กีต้าร์ตอบพลางเงยหน้าขึ้นมาสบตาแม่ตุ้ม

“ทุกทีได้คุยแต่ทางโทรศัพท์ แม่ก็ไม่ถึงกับสบายใจไปซะหมด แต่พอเห็นกีต้าร์ยังดื้อยังซนแบบนี้แม่ก็สบายใจ”

“อ้าว ไหงงั้นละ ไหนบอกว่าไม่ให้ผมดื้อไงแม่”

“ฮ่ะๆๆๆๆ ไว้กีต้าร์มีลูกแล้วกีต้าร์จะเข้าใจ”

แม่ตุ้มพูดทิ้งไว้แค่นั้นก่อนจะหันกลับไปสนใจละครหลังข่าว... ไม่รู้ว่าละครมันสนุกหรือเพราะลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่กำลังนอนหนุนตักอยู่นี้ที่เป็นสาเหตุให้แม่ตุ้มมีรอยยิ้มอบอุ่นพะอยู่บนใบหน้าได้ตลอด... ส่วนไอ้เจ้าเปี๊ยกนะเหรอ ยังเหวออยู่กับคำว่า “มีลูก” อยู่เลย ฮ่าๆๆๆๆ


ละครหลังข่าวจบ แม่ตุ้มก็ขอตัวไปนอน ส่วนกีต้าร์ก็กลับห้องไปอาบน้ำเตรียมนอนเหมือนกัน... แต่พอเปิดประตูห้องเข้าไปก็ต้องเจอกับลิงภูเขาตัวใหญ่ที่นอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง

“อ้าว ละครจบแล้วเหรอเปี๊ยก”

“ใช่จบแล้ว และผมก็กำลังจะอาบน้ำและนอน”

“อือ”

“คือ ผมหมายถึงว่า อาบน้ำและนอน คนเดียว”

“อือ”

“คือ... คุณโบ๊ท นอนเล่นห้องผมได้ ไม่ว่านะ แต่ผมนอน คน เดียว... โอป่ะ?”

“...” โบ๊ทแกล้งไม่ได้ยินที่กีต้าร์พยายามย้ำ ตั้งหน้าตั้งตาพิมพ์เม้นท์เฟซบุคไปเรื่อย

“คุณโบ๊ททททท”

“หืม? ไรครับ”

“เข้าใจใช่ไหมเนี่ย”

“อือ รู้แล้วน่าว่ารังเกียจ ไม่ให้นอนด้วย” โบ๊ทแกล้งประชด

“เฮ้ยยยย ไม่ใช่เหอะ แต่ตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอ”

“ไม่ทำไรหรอกน่า”

“ไม่เอา เดี๋ยวแม่มาเห็น”

“ไม่ได้ทำอะไรกันสักหน่อย จะกลัวแม่เห็นอะไร หรือเอ็งคิดอะไรหื่นๆ อยู่?”

“บ้าแล้ว ไม่ใช่สักหน่อย โว๊ะ!!”

“ฮ่ะๆๆๆ ไปเลย ไปอาบน้ำ”

“รู้แล้วน่า”

ว่าแล้วกีต้าร์ก็ถอดเสื้อ แต่ระหว่างที่กำลังถอดเสื้อนั้นเอง เขาก็รู้สึกได้ถึงสายตาที่จับจ้องมายังแผ่นหลัง เมื่อหันไปดูก็เห็นว่าร่างสูงหลบตา แกล้งกลับไปจ้องจอโทรศัพท์มือถือ... เห็นเช่นนั้นแล้วรู้สึกว่าไม่ค่อยปลอดภัย เลยรีบคว้าผ้าเช็ดตัวและชุดนอนแล้วจ้ำเข้าห้องน้ำไป แต่ก่อนจะได้ปิดประตูห้องน้ำ รุ่นพี่คนสนิทก็ตะโกนเรียกเสียก่อน


“เปี๊ยก”

“ไร”

“ถ้าจะชักกะโด้วก็เรียกได้นะ เดี๋ยวเข้าไปช่วย”

“เชี่ยยยยย!!!”


*ปึง*


กีต้าร์ปิดประตูอย่างรวดเร็วราวกับว่ากลัวคำพูดของโบ๊ทจะตามเข้ามาทำให้หวั่นไหว... เพราะนอกจากที่เขาต้องคอยปรามโบ๊ทแล้ว เขาเองก็ต้องคอยบอกคอยห้ามตัวเองไม่ให้หลงไปกับสัมผัสหรือแววตาชวนหวั่นไหวด้วยเช่นกัน

กีต้าร์ใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำอยู่สักพักใหญ่ๆ ก็ออกมา ใส่ชุดนอนเต็มยศ เหลือเพียงรอให้หัวแห้งก็กระโดดขึ้นเตียงได้... แต่สิ่งที่เขาเห็นกลับทำให้ต้องเกาหัวยิกๆ เพราะภาพตรงหน้าคือหนุ่มรุ่นพี่ร่างสูงนอนพริ้มอยู่บนเตียง ห่มผ้าเรียบร้อย แถมปิดไฟแล้วด้วย เหลือไว้เพียงโคมไฟหัวเตียงฝั่งขวาที่เหลือไว้ให้กีต้าร์ใช้เป็นแสงสว่างส่องสู่เตียงอันแสบอบอุ่น(?)

กีต้าร์ครุ่นคิดพลางเดินไปเปิดพัดลมเป่าผมให้แห้ง แต่ผมสั้นๆ แบบนี้ไม่ได้ช่วยซื้อเวลาได้เยอะนักหรอก... เพียงไม่ถึง 3 นาทีผมกีต้าร์ก็แห้ง... กีต้าร์ปิดพัดลมแล้วเดินไปยืนที่ปลายเตียง จ้องมองไปยังหน้ายามหลับของหนุ่มรุ่นพี่ร่างสูง เด็ดดอกไม้ในใจ

ปลุก...

...ไม่ปลุก

ปลุก...

...ไม่ปลุก

ปลุก...

...ไม่ปลุก

ปลุก...

...ไม่ปลุก

.


“อืม โอเค ไม่ปลุกก็ไม่ปลุก”

กีต้าร์งืมงำอยู่คนเดียวก่อนจะเดินอ้อมไปฝั่งขวาของเตียงที่โบ๊ทเว้นว่างไว้ก่อนจะหย่อนตัวลงนอนแล้วปิดไฟ...

แต่ปิดไฟได้ไม่ถึง 10 วินาทีกีต้าร์ก็เอื้อมมือไปเปิดไฟหัวเตียงอีกรอบ เพราะนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ล็อคห้อง... กลัวว่าแม่จะเห็นว่านอนกอดกัน... เอ่อ จริงๆ แล้วไอ้เปี๊ยกก็ไม่ได้อยากหรือคาดหวังว่าโบ๊ทจะนอนกอดหรอกนะ แต่กันไว้ก่อนก็ดีกว่าใช่ไหมละ ฮ่าๆๆๆๆๆ


*กริ๊ก*
ประตูล็อคแล้ว


*แป๊ก*
ไฟหัวเตียงดับลงแล้ว


*หมับ*


“เห๊?”

“หึหึ”

“อ๊ากกกกกก ไอ้คุณโบ๊ทททททท ปล่อยนะ!!!!”

“ชู่วววววววว เดี๋ยวแม่ได้ยินนะเปี๊ยก”

“ไอ้!!!”

“มามะ ขอกอดหน่อยนะ หึหึหึ”

“เชี่ย!! อย่านะ อ๊ากกกกกกกกก”


ภาพสุดท้าย เห็นเงาตะคุ่มๆ คล้ายๆ คนสองคนกำลังทะเลาะกันอยู่ใต้ผ้าห่ม แรงสะบัดของผ้าห่มทำให้กระดาษโน๊ตบนโต๊ะหนังสือของกีต้าร์ปลิวหล่น ไม่ได้มีใจความสำคัญอะไรมาก แค่ลายมือหวัดๆ ที่เขียนไว้ว่า



“โปรดติดตามตอนต่อไป (จะจบแล้วนะ)”



-----------------------------------------------------------------

FlapJack Corner:

ตอนใหม่มาแล้ว ตอนแรกกะไว้ว่าจะแค่สั้นๆ เป็น interlude เชื่อมเวลาช่วงกลานคืนไปสู่เช้าวันรุ่งขึ้น แต่เขียนไปเขียนมามันได้ยาวอย่างกับเป็นตอนปกติของเนื้อเรื่องหลักเลยทีเดียว ฮ่าๆๆๆๆ เอาเป็นว่าถือว่าเป็นกำไรของชนกลุ่มน้อยก็แล้วกันเนอะ :hao3:

เจอกันตอนหน้าครับ ภาคพิเศษจะจบลงอย่างไร ไว้คอยมาดูกัน  :bye2:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: จนแล้วจนรอด
เริ่มหัวข้อโดย: Mulberry ที่ 07-10-2013 10:31:57

เฮียโบ๊ทเจ้าเล่ห์+หื่นไปไหม แกล้งหลับเพื่อจะได้นอนกับเปี๊ยก 555555 :laugh:

น่ารักจริงๆ เลยนะคู่นี้ อ่านยังไงก็ชวนให้ยิ้มทุกทีเลย น่ารัก :impress2:

อะไรนะ! จะจบแล้วเหรอ ไม่จริงงงงงงงง :ling1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: จนแล้วจนรอด
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 08-10-2013 20:06:04

 :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: จนแล้วจนรอด
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 08-10-2013 20:44:05

อัลไรนะ จะจบแล้วว
ม่ายยยย :ling3:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: จนแล้วจนรอด
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 08-10-2013 22:20:33

 :monkeysad: เศร้าเลย จะจบซะแล้ว ตอนหน้าแม่ตุ้มคงได้ต้อนรับลูกเขยจริง ๆ แล้วสิ
หรือที่แม่ตุ้มจับได้เพราะคุณโบ๊ทบุกห้องเจ้าเปี๊ยกกันเนี่ย คุณโบ๊ทนี่เจ้าเล่ห์สุด ๆ อะ
แต่แม่ตุ้มคงดีใจที่ยังไงก็ไม่ต้องหัวใจวายเพราะเจ้าเปี๊ยกไปทำสาวที่ไหนท้องแน่นอน
แล้วถ้าตอนหน้าจบ บ้านคุณโบ๊ทจะได้ต้อนรับลูกสะใภ้ไหมอะ คุณโบ๊ทยังไม่ได้พาเจ้าเปี๊ยกไปไหว้พ่อแม่เลยนะ
อย่างงี้ต้องมีตอนพิเศษสิค่ะ รอติดตาม และเป็นกำลังใจให้คุณแจ๊คเหมือนเดิมค๊า  :pig4:  :กอด1: 

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: จนแล้วจนรอด
เริ่มหัวข้อโดย: Lazy_woman ที่ 15-10-2013 21:40:54

 :haun4: :haun4: :haun4: เปี๊ยกเ้อ้ยยยย จนแล้วจนรอดจริงๆ เสร็จลิงภูเขาจนได้ :hao6:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: จนแล้วจนรอด
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 16-10-2013 00:49:36

คนนึงจ้องจะงาบอยู่ตลอดเวลา คงหลบพ้นหรอกนะ

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: หนทางอีกยาวไกล
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 27-10-2013 21:49:58

LOVE (extra) HIGH STORY – 08 – Long Way to Go



“แม้ และถึงแม้วันเวลาผ่านเพียงไหน ฉันนั้นก็พร้อมที่จะไปกับเธอได้สุดทาง ที่ที่มีเธอและฉัน มันก็เป็นเหมือนใจกลาง ความรู้สึกดีๆ...”


กีต้าร์นั่งฮัมไปกับเพลงจากวิทยุพลางนั่งโยกหัวและเคาะนิ้วตามจังหวะอย่างสบายใจ หลังจากที่อ้อนแม่ตุ้มขอเข้าไปเที่ยวในตัวเมืองเชียงใหม่ได้สำเร็จ แถมได้พ๊อกเก็ตมันนี่มาอีกไม่น้อยให้ได้ไปกินไปช้อปให้หนำ ซึ่งจริงๆ แล้วแม่ตุ้มก็ย้ำนักย้ำหนาว่าเงินที่ให้ไปนี้ ให้เลี้ยงดูปูเสื่อโบ๊ทด้วยตามประสาเจ้าบ้านที่ต้องรับรองแขก(?)ของครอบครัว... แต่ไอ้แขกที่ว่าเนี่ย ตอนนี้กำลังทำหน้าที่เป็นสารถีพาลูกคุณแม่ไปเที่ยวนะครับ แหม่...

วีโก้สี่ประตู 4WD สีดำคันคุ้นตาขับออกจากอำเภอดอยเต่า มุ่งหน้าสูอำเภอเมือง ศูนย์กลางขอจังหวัดเชียงใหม่... โบ๊ทไม่ได้ขับเร็วมากนัก เพราะไม่คุ้นเส้นทาง เลยต้องคอยดูคอยขับตามป้ายไปเรื่อยๆ ส่วนไอ้เปี๊ยกก็ทำตัวดี ช่วยมองทางมองป้าย แต่ก็แอบมีกวนประสาทเล่นพอให้มีเรื่องมาเถียงกันอยู่เป็นระยะๆ... พอบอกทางผิดทั้งๆ ที่ย้ำนักย้ำหนาว่าข้ามั่นใจ ก็แกล้งหลับบ้าง แกล้งตายบ้าง จนโบ๊ทอดไม่ได้ ต้องลงไม้ลงมือให้ได้ร้องโอดโอยไปตลอดทาง


สองหนุ่มใช้เวลาประมาณสองชั่วโมงก็เข้าเขตอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ แต่ตลอดทางที่ผ่านมาไม่ได้คิดไว้เลยว่ามาถึงแล้วจะไปเที่ยวไหนกันบ้าง เรียกได้ว่าไม่มีแผนอะไรเลย นอกจากรู้ว่าอยากมาเที่ยวนั่นเอง... แถมกีต้าร์เองก็ไม่ค่อยรู้ว่ามีอะไรเที่ยวบ้าง เลยโทรกลับไปถามแม่ตุ้ม แม่ตุ้มเลยได้หัวเราะอร่อยปากที่ลูกชายกับรุ่นพี่พากันขับไปตั้งไกลแต่ลืมนึกกันไปว่าจะไปไหนกันบ้าง ว่าแล้วก็แนะนำให้ไปไหว้พระกันที่วัดพระธาตุดอยสุเทพ ถือว่าไปนมัสการพระบรมธาตุ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ของจังหวัดกันก่อน เพราะตั้งแต่มาถึงเชียงใหม่ก็ไม่ได้ไปไหนกันเลย อยู่แต่บ้าน เข้าแต่สวน

ร่างสูงเปิด GPS ในโทรศัพท์มือถือหาทางไปวัดพระธาตุฯ กีต้าร์เห็นก็เลยอดแซวไม่ได้ว่า “แล้วที่ผ่านมาตลอดทางทำไมไม่ใช้” แต่ก็โดนโบ๊ทสวนกลับด้วยคำถามเดียวกัน สรุปแล้วก็คือพลาดทั้งสองคนตั้งแต่ออกจากบ้านมานั่นแหละ ฮ่าๆๆๆ

สองหนุ่มแวะเข้าห้องน้ำและซื้อขนมที่ปั๊มน้ำมันก่อนจะออกเดินทางมุ่งหน้าสู่วัดพระธาตุฯ ที่อยู่ห่างจากตัวเมืองเชียงใหม่ออกไปประมาณสิบกว่ากิโลเมตร ผ่านมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ว่าแล้วกีต้าร์ก็เหมือนนึกอะไรขึ้นได้...

“ตอนเอนท์อะ ผมเกือบเลือกมาเรียนที่ม.เชียงใหม่แล้วนะ” กีต้าร์เอ่ยขึ้น

“อ้าวเหรอ... อยากกลับมาอยู่กับแม่ละสิเรา”

“อืม ก็ประมาณนั้นแหละ แต่พอคิดไปคิดมา ถ้ามาเรียนที่นี่ก็ไม่ได้อยู่บ้านอยู่ดี เพราะบ้านอยู่ไกล ยังไงก็ต้องเช่าหออยู่คนเดียวเหมือนเดิม แถมต้องมาหาเพื่อนใหม่อีก เลยเปลี่ยนใจ อยู่กรุงเทพอย่างน้อยก็ยังมีไอ้ทีไอ้โจ”

“นี่ถ้าตอนนั้นเอ็งมาเรียนเชียงใหม่จริงๆ นะ รับรองเลยว่าเอ็งได้โสดไปตลอดชีวิตแน่ๆ ฮ่าๆๆๆๆ”

“อ้าว ไหงงั้นล่ะ ไอ้คุณโบ๊ท” กีต้าร์โวยวายเสียงสูง

“ก็ถ้าเอ็งมาอยู่เชียงใหม่ แต่เนื้อคู่เอ็งอยู่กรุงเทพ แล้วจะได้เจอกันได้ยังไงละ หืม” โบ๊ทพูดพร้อมหันมายิ้มละมุนให้

“...” กีต้าร์คิดตามอยู่ชั่วอึดใจก็เข้าใจสิ่งที่โบ๊ทพูด ทำเอาเขินจนเถียงไม่ออก

“ฮ่าๆๆๆๆ หน้าแดงเชียว ไอ้เปี๊ยกเอ้ยยยย” โบ๊ทหัวเราะร่าพลางยื่นมือซ้ายไปยีหัวชี้ๆ ของร่างเล็ก

“ฮึ่ยยยยย อย่ายีดิ เสียทรงหมด” กีต้าร์โวยวายกลบเกลื่อนพลางปัดมือโบ๊ทออกเบาๆ... เล่นตัวพอเป็นพิธี

“ฮ่าๆๆๆๆ จะมาห่วงหล่ออะไร ไอ้คนไม่หล่ออย่างเอ็งเนี่ยห๊ะ”

“โหยยยยย ดูถูก!!! วันนี้มาเช็คเรทกันเลยไหม ท้าเลยเนี่ย”

“อย่าแม้แต่จะคิดน่าเปี๊ยก เอ็งก็รู้ว่าใครหล่อกว่า” โบ๊ทไม่พูดเปล่า เก๊กหน้าแล้วเอียงหน้าทำมุมหล่อ ตอกตะปูปิดฝาโลงโอกาสที่ไอ้เปี๊ยกจะต่อกร

“แม่ง...”

“ฮ่าๆๆๆๆๆ อ่อนเอ้ยยยยย”

“รู้งี้มาเรียนเชียงใหม่ก็ดี จะได้ไม่ต้องเจอลิงกวนตีนแบบนี้”

“แล้วรู้ได้ไงว่าหนีมาแล้วจะไม่เจอโบ๊ท โบ๊ทอาจจะมาเที่ยวแล้วมาเจอเอ็งที่นี่ก็ได้นะ... รู้จักไหม พรหมลิขิตน่ะ”

“พรหมลิขิตอะไรละ แบบนี้ผมเรียกว่าโชคชะตาฟ้ากลั่นแกล้งต่างหาก”

“งั้นก็ช่วยไม่ได้ เพราะโบ๊ทฟันธงว่าเอ็งจะต้องโดนฟ้ากลั่นแกล้งไปตลอดชีวิต ฮ่าๆๆๆๆๆ”

“...แม่ง”

ถึงจะบ่นไปอย่างนั้น แต่เอาเข้าจริงก็ไม่คิดจะขัดขืนต่อโชคชะตาจริงๆ หรอกเนอะเปี๊ยก ฮ่ะๆๆๆๆ


รถวีโก้สี่ประตูสีดำแล่นผ่านสวนสัตว์เชียงใหม่ ไปตามถนนห้วยแก้วจนถึงอนุสาวรีย์ครูบาศรีวิชัย สองหนุ่มหยุดรถเพื่อไหว้และขอพรครูบาศรีวิชัยตามที่แม่ตุ้มย้ำนักย้ำหนาตอนที่กีต้าร์โทรถามที่เที่ยวก่อนหน้านี้ ใช้เวลาไม่นานสองหนุ่มก็ออกเดินทางต่อ ขึ้นเข้าคดเคี้ยวประมาณ 10 กิโลเมตร ระหว่างทางก็จอดรถลงไปดูวิว ถ่ายรูป เช็คอินกันที่จุดชมวิวดอยสุเทพก่อนขึ้นถึงวัดพระธาตุดอยสุเทพ

จากจุดชมวิว ขึ้นไปอีกไม่นานก็ถึงวัดพระธาตุฯ เมื่อจอดรถเส้นก็เดินผ่านร้านค้าของที่ระลึกที่เรียงรายอยู่ตลอดทางเข้าวัด แต่ไม่ใช่ว่าไปถึงแล้วสองหนุ่มจะได้เดินเข้าวัดไปไหว้พระกันสบายๆ นะ เพราะการจะขึ้นไปวัดพระธาตุฯ ได้นั้น จะต้องผ่านความยากลำบากด่านหนึ่ง นั่นคือบันไดนาคเจ็ดเศียร 300 ขั้นที่ไอ้เปี๊ยกเห็นแล้วถึงกับแอบเหนื่อยตั้งแต่ยังไม่ได้ก้าวขึ้นบันได

“อะไรกันเปี๊ยก บันไดแค่นี้ถึงกับหน้าเหวอเลยเหรอ อ่อนวะ ฮ่าๆๆๆๆ” ร่างสูงเอ่ยแซวร่างเล็กที่ยืนมองขั้นบันได้อยู่ข้างกาย

“ฮึ่ยยยย แค่นี้เอง แข่งกันเลยไหมล่ะ ใครถึงก่อนเลี้ยงน้ำ... เริ่ม!!” กีต้าร์ท้า แต่ท้าเขาแล้วไม่รอคำตอบอะไรทั้งนั้น ฉวยโอกาสโกงออกวิ่งขึ้นบันได้ไปก่อน ทำเอาเด็กๆ ที่ใส่ชุดม้งขายของตรงตีนบันไดงงกันเป็นแถบว่าตัวอะไรเพิ่งวิ่งตัดหน้าไปแวบๆ


กีต้าร์จ้ำพรวดๆๆๆๆ นำร่างสูงขึ้นบันไดไปไกล แต่ก็นะ ไอ้เปี๊ยกมันม้าตีนต้น แรงดีตอนออกตัวแล้วไปตายตอนท้าย คราวนี้ก็เช่นกัน พุ่งขึ้นบันไดไปได้สักครึ่งทางก็หมดแรงเอาเสียดื้อๆ แต่จะหยุดพักก็กลัวแพ้รุ่นพี่ร่างสูง เลยขอแอบเหลียวกลับมามองสักนิด เผื่อนำโด่งจะได้พอพักหายใจได้สักแปบ แต่ภาพที่เห็นทำเอากีต้าร์ถึงกับแทบทรุดลงคาบันได เพราะร่างสูงที่ตอนนี้ควรจะกำลังจ้ำอ้าวไล่ตามเขามานั้น ตอนนี้กลับกำลังเดินขึ้นชิลๆ พร้อมกับยกโทรศัพท์มาทางเขา เหมือนกำลังถ่ายรูปหรือวีดิโออยู่... สรุปคือเหนื่อยฟรี...

แต่มีเหรอที่มาขนาดนี้แล้วไอ้เปี๊ยกจะยอมเสียฟอร์ม ว่าแล้วก็หันหลังให้ร่างสูงแล้วออกจ้ำก้าวยาวๆ (ยาวเท่าที่ขาสั้นๆ คู่นั้นจะยาวได้) ขึ้นบันไดไปเพื่อให้เป็นผู้ชนะ... ยังหวังในใจว่าโบ๊ทต้องเป็นฝ่ายเลี้ยงน้ำ


โบ๊ทเดินขึ้นทีละขั้นสองขั้น ไม่ฝืนกำลังขาตนเองจนเกินไป เพื่อให้เดินขึ้นบันไดทั้ง 300 ขั้นนี้ได้โดยไม่ต้องหยุดพัก ในมือถือโทรศัพท์ถ่ายคลิปวีดิโอไอ้เปี๊ยกแสบวิ่งขึ้นบันไดแล้วไปหยุดหอบอยู่กลางทาง... โบ๊ทยิ้มอยู่คนเดียวกับโทรศัพท์ หัวเราะเบาๆ ให้กับความเกรียนของหนุ่มรุ่นน้องร่างเล็ก

“ผมชนะ” กีต้าร์เอ่ยขึ้นทั้งๆ ที่เสียงยังฟังดูหอบอยู่เล็กๆ หน้ายังไม่หายซีดเลยด้วยซ้ำ

“อื้อ เอ็งชนะ... แล้วไง?” โบ๊ทตั้งใจถามกวนประสาท

“เอ้า ก็คุณโบ๊ทต้องเลี้ยงน้ำผมไง”

“อืมมมม... แต่โบ๊ทจำไม่ได้ว่ารับคำท้านะ เอ็งพูดเองเออเองแล้วก็วิ่งพรวดๆๆๆ ขึ้นมาเนี่ย”

“เฮ้ยยยยย อย่ามาเบี้ยวนะ กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำ”

“แต่โบ๊ทไม่ใช่กษัตริย์นี่”

“...เชี่ย”

“ฮ่าๆๆๆๆๆ โบ๊ทจะบอกว่าโบ๊ทไม่ใช่กษัตริย์ แต่แค่น้ำอะ โบ๊ทเลี้ยงก็ได้ มากกว่านี้ก็ยอม โอเคไหม หืมมม”

“โอเค ฮ่าๆๆๆๆ”


สองหนุ่มพากันเดินเข้าวัดไปนมัสการพระบรมธาตุสีทองเรืองอร่าม ยืนไหว้และอธิษฐานอู่สักพักก็เดินทักษิณาวัตร 3 รอบตามที่ได้ยินผู้ใหญ่แถวๆ นั้นบอกลูกหลานของพวกเขาให้ทำ... ทำแล้วจะเป็นสิริมงคล... เขาว่างั้น

สองหนุ่มเดินชมความสวยงามของสถาปัตยกรรมและศิลปกรรมของวัดเก่าแก่คู่บ้านคู่เมืองเชียงใหม่ ใช้เวลาเต็มที่ ไม่รีบร้อน เดินไปเรื่อย เดินไปรอบๆ แวะถ่ายรูปกับมุมต่างๆ ในวัดกันอยู่หลายชอต ตรงไหนมุมอับคนหน่อยโบ๊ทก็เปิดกล้องหน้าชูถ่ายคู่กับไอ้เปี๊ยกให้พอมีรูปคู่กันบ้าง แต่อย่าได้หวังว่าจะเป็นรูปแบบว่าหนุ่มหน้าตาดีถ่ายคู่กันหล่อๆ นะ เพราะไอ้เปี๊ยกมันชอบทำหน้าเกรียนใส่กล้องตลอดเลย โบ๊ทห้ามยังไงก็ไม่ฟัง บอกให้ทำหน้าดีๆ ถ่ายคู่กันก็ไม่ยอม โบ๊ทเลยปล่อยเลยตามเลย แล้วค่อยลงโทษด้วยการอัพรูปเกรียนๆ อย่างนั้นขึ้นเฟซบุคซะเลย... ซึ่งไอ้เปี๊ยกก็โวยวายนะ แต่ก็ช่วยไม่ได้นี่ ตัวเองทำเอง เขาบอกแล้วไม่เชื่อ ฮ่าๆๆๆๆ


สองหนุ่มใช้เวลาอยู่ที่วัดพระธาตุดอยสุเทพอยู่นาน กว่าจะลงจากดอยกันได้ก็ค่ำ ไอ้เปี๊ยกบ่นหิว เลยแวะร้านก๋วยจั๊บหมูกรอบตรงตีนเขาเพื่อหาอะไรกินรองท้องก่อนไปจัดเต็มในตัวเมือง

ระหว่างรอก๋วยจั๊บ โบ๊ทก็เปิดโทรศัพท์หาข้อมูลร้านอาหารดังในตัวเมืองเชียงใหม่ นั่งจิ้มๆ ลากๆ หน้าจอโทรศัพท์อยู่สักพักก็รู้สึกเหมือนมีคนจ้อง พอเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นกีต้าร์กำลังมองมาที่เขาพร้อมรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้าใส แถมพอโบ๊ทเงยหน้าขึ้นมาแล้วกีต้าร์ไม่หันหน้าหนีด้วย โบ๊ทนึกสงสัยอยู่ไม่น้อยว่ากีต้าร์คิดอะไรอยู่ ถึงกล้าจ้องเขาแบบนี้ทั้งๆ ที่ทุกทีต้องหลบตา แต่ก็ไม่ได้ถาม เพราะถึงไม่รู้ว่าร่างเล็กกำลังคิดอะไร แต่ก็รู้สึกได้ถึงความรู้สึกดีๆ ที่ส่งผ่านสายตานั้นมา

สองหนุ่มนั่งจ้องกันอยู่สักพัก ต่างฝ่ายต่างยิ้มจนเกือบหัวเราะ กลายเป็นการแข่งจ้องตากันไปโดยปริยาย สุดท้ายกลายเป็นโบ๊ทเองที่เริ่มเขินจนจะทนไม่ไหว เลยเล่นขี้โกงทำปากจู๋ แล้วส่งเสียง “จุ๊บ” ไปให้ร่างเล็กจนร่างเล็กหลุดหัวเราะออกมา เป็นอันว่าเกมจ้องตาจบลงด้วยเสียงหัวเราะของสองหนุ่ม

จากแผนเดิมที่จะแค่กินรองท้อง เปลี่ยนเป็นกินกันจนแน่นท้องเพราะหมูกรอบร้านนี้เขาอร่อยขั้นเทพ กรอบพอดีไม่แข็งจนเกินไป มันก็ไม่หนามาก มีพอให้ได้เคี้ยวชุ่มปาก ส่วนรสชาติก็กลมกล่อม ไม่เค็มเกินไป จิ้มกับน้ำจิ้มที่ออกหวานได้อย่างลงตัว สองหนุ่มเลยจัดเต็มกันจนอิ่มแปล้ เรียกได้ว่าไปกินอย่างอื่นไม่ไหวกันเลยทีเดียว... เอ่อ หมายถึงจัดเป็นมื้อใหญ่ๆ ไม่ไหวแล้ว แต่ไอ้เจ้าเปี๊ยกมันยังมีกระเพาะในส่วนของขนมขบเคี้ยว ของหวาน ของกินเล่นอยู่นะ แบ่งไว้แล้ว

หลังจากสองหนุ่มกินข้าวเย็นกันเสร็จ ก็มุ่งหน้าไปที่ถนนคนเดินแถวๆ ประตูท่าแพ ซึ่งเป็นที่หมายหลักของกีต้าร์เขาเลยแหละ ที่อยากมาเที่ยวในตัวเมืองก็เพราะถนนคนเดินนี่เลย... เมื่อขับกันไปถึงถนนราชดำเนินก็วนๆ หาที่จอดอยู่นานสองนาน เพราะช่วงเย็นๆ หัวค่ำแบบนี้คนออกมาเดินกันค่อนข้างเยอะ ที่จอดที่เป็นกิจลักษณะก็ไม่มี เลยต้องไปหาจอดริมถนนเอา... สุดท้ายสองหนุ่มได้ที่จอดริมถนนบริเวณท้ายตลาดที่ออกไปทางถนนสุเทพ เดินกันไกลพอสมควรแต่ก็โอเคเพราะฟ้ามืดแล้ว เดินได้ไม่ร้อน แถมอากาศก็เย็นสบาย

เมื่อเดินไปถึงทางเข้าถนนคนเดิน สิ่งที่พวกเขาเห็นคือแสงไฟสว่างเป็นแนวยาวตลอดสาย ร้านรวงเปิดกันเต็มแถวทั้งซ้าย ขวา และกลางถนน... คนค่อนข้างเยอะ แต่ยังไม่ถึงกับเดินเบียดกันมากนัก คิดว่าอีกสักชั่วโมงนึงคนคงจะแน่นกว่านี้ คนที่มาเดินมีทั้งคนไทย คนจีน ญี่ปุ่น และฝรั่งหัวทองที่ส่วนใหญ่แต่งกายด้วยกางเกงหรือเสื้อทรงพื้นเมืองตามประสานักท่องเที่ยว

โบ๊ทพาดมือไปแตะไว้บนไหล่ของกีต้าร์แทนการเดินกอดคอ เพราะคนค่อนข้างเยอะแบบนี้ เดินกอดคอกันคงเดินไม่สะดวกเท่าไร ไอ้เจ้าเปียกก็ไม่ขัดขืนอะไร แค่หันมามองแล้วยักคิ้วกวนประสาทให้สองที... สองหนุ่มเดินดูของไปตามทาง สลับเลนซ้าย-ขวาผ่านช่องตรงกลางที่ร้านค้าแบบกะดินกลางเลนเว้นไว้ให้ เดินชิลๆ ไม่รีบร้อน ค่อยดูของไปเรื่อย เท่าที่เห็นก็จะมีของพื้นบ้านอย่างชุดม้ง ชุดแม้ว โคมไฟฉลุลายช้าง ลายวัด เสื้อยืด เสื้อผ้าฝ้าย กางเกงชาวดอย สายผูกข้อเท้า แม็กเนทติดตู้เย็น โปสการ์ด สมุดโน๊ต รองเท้าแตะ รองเท้าสาน และอื่นๆ อีกมากมาย ส่วนราคาเท่าที่เห็นไอ้เจ้าเปี๊ยกถามก็รู้สึกว่าไม่แพงนะ แถมต่อได้พอสมควรเลยหละ

“พี่ สมุดนี้ขายไงอ่ะ” กีต้าร์ย่อตัวลงนั่งยองๆ แล้วหยิบสมุดโน๊ตลายช้างขึ้นมาดูพลางเอ่ยถามคนขาย

“เล่มละ 10 บาท 10 เล่มร้อยเลยน้อง”

“...” กีต้าร์นึกตามอยู่สักพักก็หันไปมองหน้าโบ๊ทที่ยิ้มรออยู่แล้ว

“เออ ก็ถูกแล้วไง เล่มละ 10 บาท 10 เล่มก็หนึ่งร้อยไง งงไรวะเปี๊ยก”

“ก็พยายามนึกตามอยู่ว่ามันถูกกว่าซื้อเล่มเดียวเท่าไร”

“ฮ่ะๆๆๆๆ ไม่ถูกกว่าหรอก กี่เล่มก็เล่มละ 10 บาทเหมือนกัน” โบ๊ทหัวเราะเล็กๆ

“เอางี้น้อง พี่ให้ 10 แถม 1 เลย คิดไป 110 พอ” คนขายวัยหนุ่มเอ่ยพร้อมรอยยิ้มกวน

“เอ้า มันก็เท่ากันไม่ใช่เหรอพี่”

“ฮ่าๆๆๆ พี่ล้อเล่น... เอางี้ พี่ให้ 10 แถม 1 ราคาร้อยเดียวเลย โอเคไหม”

“แต่ ผมไม่ได้อยากได้ 11 เล่มอะ”

“งั้นก็เล่มละ 10 บาท เลือกเอาเลยน้อง มี 10 ลาย เอากี่เล่มจัดมา”

“โอเค... คุณโบ๊ทเอาไหม”

“หืม เอาไปไมอะ”

“ผมว่าจะซื้อไปฝากไอ้โจกับไอที เผื่อถ้าคุณโบ๊ทอยากซื้อไปฝากพวกพี่เต็มก็จะได้ซื้อทีเดียวไปเลย... จะได้ขอต่อราคาเลยทีเดียวไง” กีต้าร์อธิบาย ส่วนท้ายประโยคนี้กระซิบให้ได้ยินแค่สองคน ฮ่าๆๆๆ

“อื้อ เอาดิ ซื้อไปฝากพวกมันก็ได้ ก็ไม่แพงดีนะ”

“งั้นเอาลายไรดี”

“นี่ไง ลายช้างปั่นจักรยาน”

“ฮ่าๆๆๆ ผมลายนี้ผมก็ชอบนะ ช้างส่งจดหมาย มีเขียนว่าเชียงใหม่ด้วย”

“อื้อ อันนี้ก็กวนดี ลายผู้ชายมีหนวด แม่งแก้มแดงด้วย ฮ่าๆๆๆๆ”

“นี่ๆ ลายนี้ๆ ช้างน้อย เอาไปให้ไอ้โจดีกว่า แซวแม่งเลย ไอ้เจี๊ยวเล็ก ฮ่าๆๆๆๆ”

“ฮ่าๆๆๆๆ น่าจะมีช้างเกรียนเนอะ โบ๊ทจะซื้อให้เอ็งเลย เปี๊ยกเอ้ย”

“ซื้อให้ตัวเองเหอะ ลิงเอ้ย!! นี่เอาไปเลย ช้างน้อย 5 เล่ม!!”

“ฮ่าๆๆๆ”

สองหนุ่มช่วยกันเลือกสมุดไปก็แซวก็เถียงกันไป จนเจ้าของร้านฟังแล้วยังอดยิ้มตามไม่ได้ คนอื่นๆ ที่เดินผ่านหน้าร้านถ้าได้ยินบทสนทนาก็อดหันมามองไม่ได้แทบจะทุกคน

หลังจากที่เลือกสมุดกันได้แล้ว สองหนุ่มก็พากันเดินไปตามทาง ไหลไปตามฝูงชน กวาดตาสอดส่องดูของจากร้านแบกะดิน... ร่างสูงมักจะมองหาขอแต่งห้อง เช่น รูปวาดสีน้ำมันลายพื้นบ้านหรือลายช้าง เชิงเทียน แจกัน แก้วน้ำ อะไรประมาณนี้ ส่วนไอ้เจ้าเปี๊ยกนะเหรอ มองหาแต่ของกิน ทั้งหมูยอนึ่ง ลูกชิ้นทอด เกี๊ยวซ่า ไข่ปาม (ไข่ปิ้งในกระทงใบตอง โรงหน้าต่างๆ เช่น ปลาหมึก ปูอัด มดแดง และผึ้ง) ขนมจีบ จิ้นทอด (หมูทอด)... เน้นแต่ของคาวล้วนๆ ซื้ออย่างละนิดอย่างละหน่อย รวมๆ กันแล้วมันก็เยอะอยู่พอตัว

“เปี๊ยก ไหนว่าอิ่มไง ก๋วยจั๊บกับหมูกรอบเป็นตัวๆ มันย่อยไปหมดแล้วเหรอไง ห๊ะ แล้วดูดิ ซื้อซะเยอะเลย จะกินหมดไหมเนี่... อุ๊บ!” โบ๊ทบ่นเล็กหลังจากที่ไอ้เจ้าเปี๊ยกมันแวะซื้อทาโกะยากิ แต่ยังไม่ทันบ่นได้จบประโยคดี ก็โดนไอ้เจ้าเปี๊ยกยัดจิ้นทอดชิ้นใหญ่เข้าปากซะงั้น

“เอ้า กินๆ เข้าไป ให้ชิ้นใหญ่เลย เคี้ยวนานๆ นะลุง ปากจะได้ไม่ว่างบ่น ฮ่าๆๆๆๆๆ” กีต้าร์พูดกลั้วหัวเราะก่อนจะจิ้มจิ้นทอดชิ้นพอดีคำเข้าปากไปเคี้ยวตุ้ยๆ

“โห โคตรเหนียวอะ ทีหลังถ้าจะป้อนก็ป้อนชิ้นเล็กกว่านี้ดิ เปี๊ยกเอ้ย” โบ๊ทพูดไปก็พยายามเคี้ยวไป ดูลำบากอยู่พอตัว แต่ก็ยังมีช่องให้พูดได้นะ

“แบบนี้เขาไม่เรียกว่าป้อนเว้ย เขาเรียกว่าอุดปากต่างหากล่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ”

“เดี๋ยวเหอะ จะเจอไส้กรอกอุดปาก”

“เชี่ย!!” กีต้าร์ได้ยินแล้วแทบสำลัก

“ฮ่าๆๆๆๆๆ” หัวเราะทีหลัง แต่ดังกว่าทุกทีสินะ คุณชายโบ๊ท

“เอ่อ ราดมายองเนสด้วยไหม” แม่ค้าสาววัยรุ่นหน้าตาจิ้มลิ้มอายุไล่เลี่ยกับสองหนุ่มเอ่ยถามขัดจังหวะ

“ราดครับ ขอเยอะๆ เลยนะครับ” กีต้าร์หันไปตอบก็เห็นว่าแม่ค้าหน้าตาน่ารักคนนี้กำลังยิ้มให้ ก็เลยตอบไปพร้อมยิ้มหวาน แต่คงจะหวานเยิ้มเกินไปนิดละมั้ง โบ๊ทเลยต้องกระแอ่มเสียงขัดจังหวะ ซึ่งก็ได้ผลนะ เพราะไอ้เปี๊ยกมันหันควับมาค้อนให้ทันทีเลยเชียว

“นี่ค่ะ ราดให้เยอะเป็นพิเศษเลยนะเนี่ย”

“สี่สิบบาทใช่ไหมครับ นี่ เอาไปเลยไม่ต้องทอน ฮ่ะๆๆๆ” กีต้าร์ยื่นแบงก์ยี่สิบให้สองใบ... แหม่ ถ้าจะให้เขาทอนก็จะเกรียนเกินไปแล้วละนะกีต้าร์!

ก่อนจากร้านทาโกะยากิ ร่างเล็กยังแอบหันไปยิ้มหวานให้แม่ค้าหน้าหวานอีกยิ้มใหญ่ๆ ส่วนแม่ค้าก็ยิ้มกลับมาให้พร้อมโบกมือบ๊ายบายให้ด้วย ทำเอากีต้าร์แอบเพ้อเบาๆ ไปกับความน่ารักของแม่ค้าวัยรุ่นคนนั้น

“มากไปนะเปี๊ยก มากไป ออกนอกหน้าไปไหม ลืมไปรึเปล่าว่ามากับใคร ห๊ะ แบบนี้มันเรียกว่าเจ้าชู้ต่อหน้าต่อตาเลยนะ เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อยนะเอ็ง” โบ๊ทหมั่นไส้เลยต้องขอขัดอารมณ์ไอ้เปี๊ยกสักหน่อย

“เจ้าชงเจ้าชู้อะไร ผมไม่ได้ขอเบอร์เขาสักหน่อยนี่ ก็เขายิ้มให้ ผมก็ยิ้มตอบ ผิดตรงไหน”

“ก็ยิ้มธรรมดาๆ ก็ได้นี่ ไม่เห็นต้องเยิ้มซะขนาดนั้นเลย”

“...” กีต้าร์ไม่ตอบอะไร แต่อมยิ้มพร้อมส่งสายตาเจ้าเล่ห์เล็กๆ ให้หนุ่มรุ่นพี่คนสนิท

“อะไร ยิ้มอะไร”

“หึงผมละสิ” กีต้าร์โน้มเข้าไปพูดเบาๆ ถึงจะแค่กระซิบ แต่น้ำเสียงนี่แสดงความเป็นต่ออย่างชัดเจน

“ใช่ และถ้าเอ็งยังไม่หยุดเกรียนนะ คนแถวนี้เขาได้รู้แน่ว่า เอ็ง-มี-เจ้า-ของ-แล้ว”

“โหยยยยยยย”

“อย่างอแง คราวนี้พูดจริงทำจริงด้วยนะ เตือนไว้ก่อน”

“เอ้อ ก็ได้ แล้วอย่าให้ผมเห็นว่าคุณโบ๊ทไปยิ้มให้ใครนะ จะโดนดี!”

“งั้นโบ๊ทคงจะยิ้มให้ทุกคนเลยดีไหม... แบบว่าอยากโดนดีอ่ะ”

“...ไอ้ลิงสลัด!”

“ฮ่ะๆๆๆ ไหนเอาทาโกะมากินหน่อย”

ว่าแล้วกีต้าร์ก็จิ้มทาโกะยากิชิ้นหนึ่งป้อนเข้าปากร่างสูงที่ยื่นหน้ามาเตรียมรอให้ป้อนไว้อยู่แล้ว แต่สงสัยลืมกันไปว่าข้างในของทาโกะยากิที่ทำเสร็จใหม่เนี่ย มันร้อนแค่ไหน... ภาพถัดมาเลยกลายเป็นภาพร่างสูงทุรนทุรายเพราะโดนทาโกะยากิลวกปาก โดยมีเสียงหัวเราะร่าด้วยความสะใจของร่างเล็กเป็นดั่งดนตรีประกอบ

ณ วินาทีนั้น เหมือนทุกคนและทุกสิ่งอย่างรอบตัวกลายเป็นสีขาวดำ ยกเว้นเพียงเขาสองคนที่ยังคงไว้ซึ่งสีสันที่เกิดจากรอยยิ้มกว้าง เสียงหัวเราะสดใส แววตาทะเล้น และปฏิกริยาทางเคมีระหว่างกันที่เข้ากันได้เป็นอย่างดี ฉายเป็นภาพความอบอุ่นของชายหนุ่มสองคนที่มีความสุขร่วมกันอย่างแท้จริง

“เปี๊ยก เอ็งกินเลย 1 ชิ้น เร็วๆ” ร่างสูงกล่าวทั้งๆ ที่ลิ้นยังชาไม่หาย

“ได้ ไม่มีปัญหา แต่ผมไม่ยัดทั้งชิ้นแบบคุณโบ๊ทหรอกนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”

ว่าแล้วร่างเล็กก็จิ้มทาโกะยากิแล้วผ่ากลางเพื่อที่จะเป่าให้ไม่ร้อนจนเกินไป เมื่อเป่าจนได้ที่ก็จิ้มขึ้นกินทีละชิ้นพลางยักคิ้วให้ร่างสูงหมั่นไส้เล่นๆ... จนจิ้มกินหมดชิ้นจึงเห็นว่ามีตัวหนังสือเขียนไว้บนถาดโฟมว่า



“โปรดติดตามตอนต่อไป”

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: หนทางอีกยาวไกล
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 27-10-2013 22:11:13

 ตามอ่านมาจากเรื่องยาว น่ารักดีค่ะ
:mew1: :mew3:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: หนทางอีกยาวไกล
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 27-10-2013 23:54:57

อ้างจาก: nn~~NN ที่ 27-10-2013 22:11:13  

ตามอ่านมาจากเรื่องยาว น่ารักดีค่ะ
:mew1: :mew3:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: หนทางอีกยาวไกล
เริ่มหัวข้อโดย: Mulberry ที่ 28-10-2013 15:29:49

กร๊ากกกกกกกกกกก สมุดช้างน้อยให้เฮียโบ๊ท 5 เล่มเลยเหรอเปี๊ยก แบบนี้คนอ่านเชื่อแล้วจะเข้าใจผิดได้ง่ายๆ น๊าาาาา 555 :m20:

รอที่เหลือค่า :L2:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) หนทางอีกยาวไกล
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 28-10-2013 21:48:25

ตอนนี้เป็นตอนโบ๊ทต้าร์ออนทัวร์ @ เชียงใหม่ รึเปล่าค่ะเนี่ย อ่านแล้วเหมือนได้ไปเที่ยวกับสองหนุ่มด้วยเลย
ทั้งพากิน พาเที่ยว อ่านแล้วอยากไปวัดพระธาตุฯบ้างจัง อยากลองขึ้นบันไดนาค 300 ขั้นดูว่าจะหอบเหมือนเจ้าเปี๊ยกรึเปล่า
แต่ถ้าเดินชิล ๆ แบบคุณโบ๊ทก็น่าจะพอไหวนะ แล้วตอนบรรยายความอร่อยของหมูกรอบที่ร้านก๋วยจั๊บหมูกรอบอีก
อยากกินเลยอะ แล้วมันมีร้านนี้ตรงตีนเขาที่ดอยสุเทพจริงไหมค่ะเนี่ย แล้วฮาพี่ร้านขายสมุดอะ
เล่มละ 10 ซื้อ 10 เล่มแถม 1 เล่ม คิด 110 อ่านไปคิดไปเอ๋อ มันลดตรงไหนหว่า
อยากเห็นสมุดลายช้างน้อยที่ต้าร์เลือกให้โจจัง โจกะทีได้รับคงดีใจน่าดู (นี่ก็มีขายจริงไหมเนี่ย) 
แล้วตอนกลับถ้าไม่เปิด GPS เจ้าเปี๊ยกของเราจะพาคุณโบ๊ทหลงทางอีกไหมน๊า เดี๋ยวเสียชื่อลูกแม่ตุ้มหมดนะจ๊ะเปี๊ยก
รอติดตามความเกรียนน่ารักของสองหนุ่ม และเป็นกำลังใจให้คุณแจ๊คต่อไปค๊า  :pig4:  :L2:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: หนทางอีกยาวไกล
เริ่มหัวข้อโดย: maxiyorka ที่ 28-10-2013 21:51:15

คุณโบ๊ท เปี๊ยกต้าร์ ><

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: หนทางอีกยาวไกล
เริ่มหัวข้อโดย: 9nawKIHAE ที่ 28-10-2013 23:15:46

มะ...ไม่อยากให้จบเลยยยย
อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ  :hao5:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) หนทางอีกยาวไกล
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 29-10-2013 23:02:55

อ้างจาก: Lily teddy ที่ 28-10-2013 21:48:25  

ตอนนี้เป็นตอนโบ๊ทต้าร์ออนทัวร์ @ เชียงใหม่ รึเปล่าค่ะเนี่ย อ่านแล้วเหมือนได้ไปเที่ยวกับสองหนุ่มด้วยเลย
ทั้งพากิน พาเที่ยว อ่านแล้วอยากไปวัดพระธาตุฯบ้างจัง อยากลองขึ้นบันไดนาค 300 ขั้นดูว่าจะหอบเหมือนเจ้าเปี๊ยกรึเปล่า
แต่ถ้าเดินชิล ๆ แบบคุณโบ๊ทก็น่าจะพอไหวนะ แล้วตอนบรรยายความอร่อยของหมูกรอบที่ร้านก๋วยจั๊บหมูกรอบอีก
อยากกินเลยอะ แล้วมันมีร้านนี้ตรงตีนเขาที่ดอยสุเทพจริงไหมค่ะเนี่ย แล้วฮาพี่ร้านขายสมุดอะ
เล่มละ 10 ซื้อ 10 เล่มแถม 1 เล่ม คิด 110 อ่านไปคิดไปเอ๋อ มันลดตรงไหนหว่า
อยากเห็นสมุดลายช้างน้อยที่ต้าร์เลือกให้โจจัง โจกะทีได้รับคงดีใจน่าดู (นี่ก็มีขายจริงไหมเนี่ย) 
แล้วตอนกลับถ้าไม่เปิด GPS เจ้าเปี๊ยกของเราจะพาคุณโบ๊ทหลงทางอีกไหมน๊า เดี๋ยวเสียชื่อลูกแม่ตุ้มหมดนะจ๊ะเปี๊ยก
รอติดตามความเกรียนน่ารักของสองหนุ่ม และเป็นกำลังใจให้คุณแจ๊คต่อไปค๊า  :pig4:  :L2:

ร้านก๋วยจั๊บมีจริง และหมูกรอบก็ลำขนาด ส่วนสมุดช้างน้อยก็มีจริงนะ ที่ถนนคนเดินประตูท่าแพเลยครับ  o13

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: หนทางอีกยาวไกล
เริ่มหัวข้อโดย: yong ที่ 01-01-2014 10:40:02

ชอบ รอลุ้นโบ๊ท ตาร์    ขอบคุณผู้เขียนขอมีสุขภาพแข็งแรง มีความสุขครับ

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: หนทางอีกยาวไกล
เริ่มหัวข้อโดย: nnaon ที่ 08-01-2014 19:32:01

น่ารักกกกกกก

เมื่อไหร่จะมาต่ออีกเนี้ย #คิดถึงคู่นี้แล้วน่ะะะะะ    :sad4:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: หนทางอีกยาวไกล
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 21-01-2014 20:34:02

อีกไม่นาน เจอกัน
:hao3:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: อีกไม่นานนะ :)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 21-01-2014 22:05:25

รอจ้าาาา

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: อีกไม่นานนะ :)
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 23-01-2014 19:03:59

รับทราบ และเฝ้ารอค๊า  :กอด1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: อีกไม่นานนะ :)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 23-01-2014 20:50:42

รอ!

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: อีกไม่นานนะ :)
เริ่มหัวข้อโดย: nnaon ที่ 25-01-2014 20:46:46

 :mew6:  หายไปนานแล้วน่่ะะะะ

คิดถึงคู่นี้แล้้ววว

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: แจ้งข่าวหนังสือ
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 24-02-2014 21:59:57

มีข่าวเกี่ยวกับหนังสือมาอัพเดท ทางสำนักพิมพ์จะเปิดให้จองพรุ่งนี้แล้วนะครับ
ใครสนใจก็ไปดูกันได้ที่เพจของ UNIX BOOKS นะครับ คลิกเลย>> จิ้มแรงๆ << (https://www.facebook.com/pages/UNIX-BOOKS/1423178677910225)

ยังไงก็ฝากหนังสือเล่มนี้ด้วยนะครับ  :hao3:

(https://fbcdn-sphotos-c-a.akamaihd.net/hphotos-ak-frc3/t1/1948177_1460830640811695_268744617_n.jpg)

(https://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn2/t1/1491751_1447430368818389_286315733_n.png)

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: อัพเดทเต็มตอน :)
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 12-03-2014 20:25:10

กลับมาอัพแล้วครับ เต็มตอน เดี๋ยวตอนใหม่จะตามมาเร็วๆ นี้ครับ (ใกล้จบแล้ว)

พอดีว่าเพิ่งจัดการเรื่อง proofread & edit บทหลักเพื่อออกเป็นเล่มเสร็จ เลยพอได้มีเวลาแบ่งจมูกมาหายใจให้ตอน extra นี้บ้าง ใครที่รออยู่ก็ต้องบอกว่า "ขอบคุณมากๆ" นะครับที่ยังรอ และต้อง "ขอโทษมากๆ" ด้วย เพราะไม่อัพนานมากกกกกกกกกก

สำหรับอัพเดทวันนี้ก็มาต่อตอนที่ 8 ให้จบจากที่ค้างไว้ ยังไงก็จิ้มไปอ่านกันได้เลยครับ
>>> :: extra 08 :: Our Time Alone (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37847.msg2526295#msg2526295) <<<

ขอให้มีความสุขกับการอ่าน แล้วไว้พบกันใหม่ตอนหน้าเร็วๆ นี้ครับ (เร็วๆ นี้จริงๆ นะ ไม่หลอก  :hao3:)

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: อัพเดทเต็มตอน :)
เริ่มหัวข้อโดย: Mulberry ที่ 14-03-2014 15:34:01

คิดถึงเปี๊ยกต้าร์กับเฮียโบ๊ทมากกกกกกกกก

ตอนนี้น่ารักดีค่ะ ดูเป็นธรรมชาติดี มุ้งมิ้งกุ๊บกิ๊บ  :impress2:

จริงๆ แล้วเดี๋ยวนี้ก็เห็นแบบเปี๊ยกกับเฮียโบ๊ทเยอะอยู่นะ ไอ้เราเห็นก็จิ้นไปเรื่อย มีความสุขค๊าาาาา 55555

รอตอนต่อไปนะคะ รีบๆ มาน๊าาาาา  :กอด1:

หัวข้อ: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: อดใจไม่ไหว
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 15-03-2014 21:45:06

LOVE (extra) HIGH STORY – 09 – Gunning down the Restraint


ท่ามกลางแสงสียามค่ำคืนของถนนคนเดิน สองหนุ่มเดินเล่นกันอย่างชิลๆ ในมือของกีต้าร์ยังเต็มไปด้วยของกินที่สอยมาจากร้านต่างๆ ตลอดทาง เดินไปก็เคี้ยวตุ้ยๆ ไป แต่ก็ยังไม่วายจะต่อล้อต่อเถียงกับร่างสูงได้ตลอดเวลา ส่วนโบ๊ท นอกจากหาเรื่องมากวนประสาทรุ่นน้องร่างเล็กแล้ว เขาก็มองหาของอาร์ตๆ แนวๆ ไว้ตกแต่งห้องไปด้วย เช่น รูปภาพ โคมไฟ หรือแจกัน


~Ma cosa hai messo nel caffè. Che ho bevuto su da te? C'è qualche cosa di diverso adesso in me~

เสียงโทรศัพท์ของกีต้าร์ดังขึ้น เมื่อหยิบขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นแม่ตุ้มนั่นเองที่โทรมา

“โหลแม่” ลูกชายกดรับแล้วกรอกเสียงไปทักทายปลายสาย

“กลับกันหรือยังล่ะลูก”

“ยังเลย นี่ยังเดินอยู่นถนนคนเดินเนี่ยแม่”

“โอ๊ยตายแล้ว ค่ำขนาดนี้แล้วยังไม่กลับกันอีก แล้วจะมาถึงบ้านกี่โมงละเนี่ย”

“ขับไม่นานหรอกแม่ ตอนมาก็แปบเดียวเอง นี่เดี๋ยวเดินอีกแปบก็จะกลับแล้ว”

“ไม่ต้องแล้ว มันมืดแล้ว ทางก็ไม่คุ้นกัน หาที่นอนในตัวเมืองเชียงใหม่ไปเลยนะกีต้าร์ แล้วพรุ่งนี้ค่อยกลับ”

“ฮึ่ยยยยย เอางั้นจริงอะแม่”

“อือ พรุ่งนี้เช้าๆ สายๆ ค่อยกลับมานะ คืนนี้จะได้ไม่ต้องขับรถกลับ”

“โอเคๆ”

“แต่...”

“หืม?”

“แต่ไม่ใช่ว่าพากันไปเข้าผับเข้าบาร์นะกีต้าร์” แม้ตุ้มกำชับเสียงเข้ม

“คร้าบบบบบ รับทราบคร้าบบบบบ คุณตุ้ม”

“เดี๋ยวเหอะ! กวนประสาทนักนะเรา”

“ฮ่าๆๆๆๆๆ”

“ไปๆ หาที่นอนกันซะนะลูก”

“ครับแม่”

เมื่อวางสาย ก็หันไปเห็นสีหน้าอยากรู้อยากเห็นของรุ่นพี่คนสนิทที่ยืนอยู่ข้างๆ จึงอธิบายให้ฟังว่าแม่ตุ้มโทรมาบอกว่าให้นอนค้างกันที่ตัวเมืองเชียงใหม่กันเลย เพียงเท่านั้น ร่างสูงก็ดูจะดีใจเป็นพิเศษ

“เป็นไรลุง ทำหน้าอย่างกับลิงได้กล้วย” กีต้าร์อดหมั่นไส้สีหน้ากรุ้มกริ่มของรุ่นพี่ร่างสูงไม่ได้ เลยต้องขอแขวะนิดนึง

“เปล๊า ไม่ได้เป็นไร แค่ดีใจที่คืนนี้... เราจะอยู่ด้วยกันเพียงลำพัง... หึหึหึหึ” โบ๊ทกล่าวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เน้นน้ำหนักเสียงไปที่คำท้ายประโยค ก่อนจะหัวเราะในลำคอ

“เฮ้ยๆๆๆๆๆ อย่าได้คิดอะไรหื่นๆ เชียวนะ เพราะผมจะจองแยกห้อง หึหึหึหึ” กีต้าร์อ่านท่าทางหื่นๆ ของร่างสูงได้อย่างชัดเจน เลยต้องดักคอไว้ก่อน

“เอ็งจะบ้าป่าว จะแยกห้องทำไม เปลืองค่าห้องนะเนี่ย”

“ไม่ได้บ้า แต่ผมยอมจ่าย ฮ่าๆๆๆๆๆ” กีต้าร์หัวเราะทิ้งท้ายแล้วชิงออกเดินนำไปก่อน

“โหยยยยยย ไอ้….!!!!”

“ฮ่าๆๆๆๆ”

“เฮ้ยเปี๊ยก แล้วนั่นจะรีบเดินไปไหน”

“เอ้า ก็ไปจองโรงแรมดิ”

“โหยยยย เอาไว้เดินเล่นเสร็จแล้วค่อยไปหาก็ได้โรงแรมอะ แถวๆ นี้น่าจะมีให้เลือกเยอะ”

“เอางั้นเหรอ”

“อือ จะได้ไม่ต้องเดินไปๆ มาๆ ไง ก็เดินตรงนี้ให้ทั่วก่อนแล้วค่อยออกไปหาโรงแรมแล้วเช็คอินทีเดียวเลย”

“ก็ได้ๆ งั้น เดี๋ยวเดินๆ ดูเสื้อกันด้วยเนอะ ไว้ใส่พรุ่งนี้”

“อืม”

ว่าแล้วสองหนุ่มก็ออกเดินต่อพร้อมรอยยิ้มจางๆ บนใบหน้า... ระหว่างทางต่อจากนั้น หลักๆ ก็คือมองหาเสื้อไว้ใส่พรุ่งนี้เพราะวันนี้มากันโดยไม่ได้ตั้งใจว่าจะค้างคืน เลยไม่ได้เตรียมเสื้อผ้าอะไรมาเลยสักอย่าง... เดินได้สักพักโบ๊ทก็ไปสะดุดตาเข้ากับกางเกงผ้าฝ้ายรูปทรงชาวเขาพื้นเมือง เลยแวะเข้าไปเลือกซื้อเอาไว้ใส่สบายๆ อยู่ที่คอนโดฯ และก็เลือกซื้อไปฝากคนในครอบครัวด้วย และระหว่างที่กำลังเลือกอยู่นั้นเอง

“คุณโบ๊ท เดี๋ยวมานะ”

“ไปไหนอะ”

“เออน่า เดี๋ยวมา แปบเดียว” ว่าแล้วก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งฝ่าฝูงคนที่เดินสวนมาออกจากร้าน ย้อนไปทางเดิมที่เดินผ่านมา


โบ๊ทมองตามอย่างงงๆ แต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นว่าต้องเซ้าซี้อะไร... ว่าแล้วก็หันไปเลือกกางเกงผ้าฝ้ายต่อจนได้ครบตามจำนวนที่ต้องการ มีซื้อเผื่อให้ไอ้เปี๊ยกด้วยนะ... เมื่อจ่ายตังค์เสร็จก็ออกมายืนรอกีต้าร์อยู่หน้าร้าน ยืนรอไม่นานก็เห็นรุ่น้องตัวแสบเดินอมยิ้มมาพร้อมถุงกระดาษในมือหนึ่งถุง

“ซื้อไรมา” โบ๊ทเอ่ยถาม

“ไม่บอก”

“เอ้า ไอ้เปี๊ยก ทำเป็นมีความลับนะเอ็ง ไหนเอามาดูเลย แอบไปซื้ออะไรมา”

“ฮึ่ยยยยย เดี๋ยวให้ดูเองแหละน่า ไปๆ เดินต่อๆ ทางยิ่งแคบๆ อยู่ มายืนขวางทางคนอื่นเขาเดี๋ยวก็โดนสรรเสริญบิดาหรอกครับท่าน”

ได้ยินเช่นนั้น โบ๊ทก็ไม่ได้เถียงอะไรเพราะทางมันแคบจริง และนักท่องเที่ยวก็ไม่ใช่น้อยๆ เลยได้แต่ยิ้มและหัวเราะเล็กๆ แล้วเดินตามร่างเล็กไป... เป้าหมายถัดไปคือต้องหาเสื้อคนละตัวเพื่อใส่พรุ่งนี้ ว่าแล้วก็แวะร้านนั้นออกร้านนี้ไปตลอดทาง จริงๆ ก็มีร้านเสื้อให้เลือกเยอะ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นเสื้อยืดที่สกรีนคำต่างๆ ที่เกี่ยวกับการมาเที่ยวเชียงใหม่ คล้ายๆ ตั้งใจทำมาขายเป็นของฝากเสียมากกว่า เช่น สกรีนคำว่า “ซื้อมาจากเชียงใหม่” หรือไม่ก็เป็นภาษาอังกฤษว่า “I Love Chiang Mai” อะไรประมาณนี้ แล้วไอ้เจ้าเปี๊ยกดันไม่ชอบเสื้อแบบนี้ เลยกลายเป็นว่าเป็นการหาซื้อเสื้อผ้าที่ยากที่สุดครั้งหนึ่งเลยก็ว่าได้ แต่สุดท้ายก็โดนร่างสูงบังคับให้ซื้อจนได้

เมื่อสองหนุ่มเดินกันจนสุดถนนฝั่งหนึ่ง ก็ต้องเดินวกกลับไปจนสุดถนนอีกฝั่งหนึ่งที่เขาเริ่มออกเดินมา เพราะว่ารถจอดอยู่ทางนั้น ทำเอากีต้าร์บ่นอุบเพราะเริ่มเมื่อยขา แถมไอ้ที่กินๆ ไปนั่นก็ท่าทางจะย่อยไปหมดแล้ว พอเดินกลับมาถึงช่วงกลางๆ ของถนนคนเดิน กีต้าร์เลยลากรุ่นพี่ร่างสูงให้แวะกินข้าวซอยเติมพลังกันคนละชาม... แต่การที่ต้องเดินย้อนกลับไปแบบนี้ก็มีข้อดีอยู่นะ เพราะว่าโบ๊ทและกีต้าร์ได้แวะดูของของร้านที่อยู่อีกฟากหนึ่งไปด้วย ซึ่งกว่าจะเดินไปถึงรถก็พากันเสียงตังค์กันไปอีกพอสมควร เรียกได้ว่าได้ของครบทั้งของฝากเพื่อน ฝากครอบครัว และของตัวเอง


กีต้าร์จำได้ว่าแถวๆ นี้มีโรงแรมที่เขารู้จักอยู่ เป็นโรงแรมที่เคยมาพักกับทีและโจตอนมาเล่นสงกรานต์เมื่อตอนม.หก ที่เลือกโรงแรมนี้ก้เพราะว่าเป็นโรงแรมที่อยู่ติดคูเมือง ซึ่งเป็นจุดที่คนนิยมมาเล่นสงกรานต์กันนั่นเอง ว่าแล้วก็ลองเสิร์ชหาเบอร์โทรศัพท์แล้วโทรไปสอบถามห้องว่างดู ซึ่งคำตอบที่ได้คือ...

“ยังมีห้องว่างค่ะ วอล์คอินมาได้เลย”

พนักงานรีเซปชั่นเขาว่างั้น...


เมื่อเช็คว่าโรงแรมมีห้องว่างแน่นอนแล้ว ก็พากันวนรถไปแถวๆ โรงแรมซึ่งอยู่ติดกับถนนเลียบคูเมือง มองหาอยู่ครู่หนึ่งก็เห็นป้ายโรงแรมที่โทรไปจองห้องไว้ แต่ปัญหาอยู่ตรงที่ไม่มีที่จอดรถ เลยต้องวนหาที่แอบจอดอยู่สักพักใหญ่ๆ เรียกได้ว่ากว่าจะได้เข้าไปเช็คอินก็เกือบห้ามทุ่มเข้าไปแล้ว แต่ไอ้เวลาดึกๆ ดื่นๆ เนี่ยไม่ใช่ปัญหาหรอก แต่ที่เป็นปัญหานะคือ...

“ห๊ะ!!! เหลือห้องเดียว????” กีต้าร์ร้องเสียงสูงเมื่อได้ยินพนักงานบอกว่าห้องที่ว่างอยู่สำหรับคืนนี้นั้นเหลือแค่ห้องเดียว ซึ่งเป็นห้องที่นักท่องเที่ยวต่างชาติอีเมลมายกเลิกกระทันหันเมื่อช่วงเย็นที่ผ่านมานี้เอง

“ค่ะ เหลือห้องเดียว และก็เป็นห้องเตียงคู่ด้วยอ่ะค่ะ” พนักงานสาวตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“ลองเช็คดูอีกทีได้ไหมครับว่าไม่มีห้องว่างอื่นแล้วจริงๆ”

“เช็คแล้วค่ะ เต็มจริงๆ พอดีว่าวันนี้ลูกค้าวอล์คอินเยอะ”

“แล้วห้องที่มีอยู่นี่ขอเป็นเตียงเดี่ยวได้ไหมอะครับ คือมากันสองคนอะครับ ไม่ค่อยสะดวกเตียงคู่สักเท่าไร” กีต้าร์ถามหน้าตาจริงจัง แทบจะปีนเค้าท์เตอร์เขาอยู่แล้วนั่น ฮ่าๆๆๆ

“โหยยยย ไรว่ะเปี๊ยก คืนเดียวเอง นอนๆ ไปเหอะ” โบ๊ทพยายามรวบรัด ไหนๆ ก็สถานการณ์เป็นใจแล้วนี่นะ ซึ่งพนักงานสาวก็พยักหน้าเห็นด้วย

“...แม่ง” กีต้าร์แอบสบถเบาๆ

“เอาไง เปี๊ยก จะนอนไหมคืนเนี่ย” รุ่นพี่ร่างสูงเริ่มใช้กลยุทธย์กดดัน

“เออๆๆๆๆ ก็ได้วะ... งั้นเอาห้องนี้ก็ได้ครับ” กีต้าร์เงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบอย่างขัดใจ

“หึหึ”

“หัวเราะไร”

“เปล๊า หึหึหึ”

“ไอ้...!!”

“ค่ะ...” พนักงานสาวเห็นว่าทั้งสองหนุ่มท่าทางจะไม่จบกันง่ายๆ เลยต้องขอแทรกสักนิด จะได้รีบจัดการเรื่องเปิดห้องให้เสร็จ

“...” ซึ่งก็ได้ผล กีต้าร์ชะงักแล้วหันไปตามเสียงของพนักงานสาว

“...ครับ” โบ๊ทเองก็หันไปรอฟังด้วยเช่นกัน แต่รายนี้หันมาพร้อมรอยยิ้มกว้าง

“คือ... นี่นะคะกุญแจห้อง ห้องอยู่ชั้น 4 ขึ้นลิฟท์ไปอยู่ขวามือ ห้องเลข 405 นะคะ”

“ครับ” โบ๊ทพยักหน้าพร้อมยื่นมือไปรับกุญแจ

“ราคาห้องรวมอาหารเช้านะคะ แจ้งชื่อและเลขห้องกับพนักงานหน้าห้องอาหารได้เลย ห้องอาหารอยู่ชั้นนี้นะคะ เดินเข้าไปทางนี้แล้วเลี้ยวขวา”

“ครับ” โบ๊ทพยักหน้าพลางมองไปตามทางที่มือของพนักงานสาวผายนำ

“อ้อ แล้วก็สำหรับอาหารเช้า เริ่มหกโมงถึงเก้าโมงนะคะ และรบกวนเช็คเอ้าท์ก่อนเที่ยงค่ะ น้ำมีให้ในห้อง 2 ขวด ส่วนของในตู้เย็นจะมีราคาแจ้งอยู่ในเมนูบนตู้เย็นนะคะ”

“ครับ ขอบคุณครับ... ไปเปี๊ยก... ขึ้นห้องกัน หึหึ” โบ๊ทยิ้มแล้วกล่าวขอบคุณพนักงานสาวก่อนจะหันไปเรียกกีต้าร์ให้เดินตามไปขึ้นลิฟท์ ประโยคของโบ๊ทอาจฟังดูธรรมดา แต่ไอ้คำว่า ‘ขึ้นห้องกัน’ ของโบ๊ทเนี่ย ทำเอากีต้าร์รู้สึกว่ามันอันตรายยังไงชอบกล

“ฝันดีนะคะ”

“ครับ” โบ๊ทยิ้มร่าก่อนจะกดปิดลิฟท์ แอบเห็นหน้าไอ้เข้ากีต้าร์บูดเป็นตูดเป็ด สุดท้ายก็ไม่พ้นต้องนอนห้องเดียวกัน เตียงเดียวกัน ฮ่าๆๆๆๆ


เมื่อไปถึงห้อง ทั้งสองหนุ่มก็วางสัมภาระต่างๆ แล้วแยกกันไปจับจองที่นั่ง... โบ๊ทเอนตัวลงบนเตียง ส่วนกีต้าร์เดินไปหย่อนก้นลงนั่งบนโซฟา

“จะอาบน้ำก่อนไหมเปี๊ยก”

“ยังอ่ะ คุณโบ๊ทอาบก่อนเลย”

“แหม่ๆ จะเนียนไม่อาบน้ำอีกละสิ ดูท่าทางแล้วชัวร์ป้าบ”

“ไม่ใช่สักหน่อย อาบอยู่แล้วเฟ้ย แค่ตอนนี้ยังขี้เกียจอยู่ ฮ่าๆๆๆๆ”

“หึหึหึ ให้มันจริงเถอะ ถ้าเอ็งเนียนไม่อาบน้ำนะ จะอุ้มเข้าห้องน้ำไปอาบให้เองเลย คอยดู”

“ชิ!! ไม่มีทางหรอกเฟ้ย”

“เอ๊ะ หรือจะให้ชัวร์... โบ๊ทว่าเราอาบพร้อมกันเลยดีกว่ามา” ไม่พูดเปล่า ร่างสูงยันตัวลุกขึ้นแล้วเดินปรี่ไปหารุ่นน้องร่างเล็กพร้อมยื่นแขนไปข้างหน้าทั้งสองข้าง ราวกับจะอุ้มเด็กยังไงยังงั้น

“เฮ้ยยยยย ไม่เอาาาาาา” แล้วมีเหรอ ที่กีต้าร์จะยอมให้โบ๊ทลากเข้าห้องน้ำไปง่าย เลยกลายเป็นการวิ่งไล่จับอยู่ในห้องนั่นแหละ

“ฮ่าๆๆๆๆๆ”

“ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” กีต้าร์วิ่งหนีรอบห้อง วิ่งไปก็โวยวายไป

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ หนีไปก็เปล่าประโยชน์น่าเปี๊ยก” ส่วนโบ๊ทก็เอาแต่หัวเราะแล้ววิ่งตาม ไม่ได้ออกแรงไล่กวดกันมาก แค่ขำๆ ให้ได้เสียงหัวเราะเท่านั้น

“อย่าเข้ามานะเว้ยยยยยยย”

แต่ห้องแค่นี้จะวิ่งไปได้สักกี่น้ำกัน เหงื่อยังไม่ทันออก ไอ้เจ้าต้าร์ก็โดนโบ๊ทคว้าแขนแล้วดึงมากอดจนพากันล้มลงบนพื้นกันทั้งคู่... ร่างสูงหยุดหัวเราะเมื่อก้มลงไปเห็นว่ากีต้าร์กำลังมองหน้าเขาอยู่ด้วยสีหน้านิ่งเรียบ เหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ก่อนที่ปากบางจะได้เอ่ยคำพูดอะไรออกมา ก็โดนร่างสูงฉวยจูบเสียก่อน

ทั้งสัมผัสร้อนที่ริมฝีปาก ร่างกายที่บดเบียด และสัมผัสอุ่นจากมืออุ่นที่ลูบไล้อยู่ใต้เสื้อ ทำให้กีต้าร์รู้ได้ไม่ยากว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้

“เดี๋ยว พอก่อน...” กีต้าร์กล่าวพลางยันตัวเองออกจากอ้อมกอดของรุ่นพี่ร่างสูง

“หืม?”

“...อาบน้ำก่อนดีไหม” กีต้าร์พูดอ้อมแอ้มด้วยสีหน้าประหม่าที่แดงระเรื่อ

“ต้าร์อยากอาบน้ำก่อนเหรอ”

“ก็ที่มาอยู่ในสภาพนี้ก็ไม่ใช่เพราะมีไอ้ลิงตัวไหนมันอยากให้อาบน้ำก่อนเหรอไง”

“ฮ่าๆๆๆๆๆ เออ ใช่ๆ เกือบลืมไปเลยนะ”

“แต่เดี๋ยวต้องลงไปซื้อแปรงสีฟันก่อน”

“อือ...” ว่าแล้วร่างสูงก็ลุกขึ้นยืนแล้วยื่นแขนช่วยฉุดกีต้าร์ให้ลุกขึ้นแล้วพากันเดินออกจากห้องไป


สองหนุ่มมุ่งหน้าไปยังร้านสะดวกซื้อที่อยู่ใกล้ๆ โรงแรม แต่แทนที่จะซื้อแค่แปรงสีฟัน กีต้าร์ดันหยิบเอาเบียร์กระป๋องมาด้วย โบ๊ทเห็นก็ไม่ได้ว่าอะไร แถมเดินไปเลือกขนมอีกถุงสองถุงไว้เป็นกับแกล้มอีกด้วย... เมื่อจ่ายเงินเสร็จ ร่างเล็กก็เดินนำร่างสูงไปยังฟุตบาทริมคูเมือง ไม่ได้ไปไหนไกล ก็แค่ฝั่งตรงข้ามโรงแรมนี่เอง

พอไปถึงก็หย่อนตัวลงนั่งแล้วกวักมือเรียกให้โบ๊ทลงนั่งตาม ว่าแล้วก็ยื่นกระป๋องเบียร์ให้ร่างสูง

“ขอบใจ”

“ไม่ใช่... ที่ยื่นให้เนี่ย หมายถึงว่าให้เปิดให้หน่อย ฮ่าๆๆๆๆๆ”

“อ๋อเหรอออออออออออ”

“ฮ่าๆๆๆๆ ล้อเล่น มาๆ คนละกระป๋อง”

“แข่งกัน?”

“ป่าว ไม่แข่ง นั่งดื่มชิลๆ นี่แหละ”

“นี่กำลังหาทางถ่วงเวลา ไม่อยากขึ้นห้องใช่ไหมเปี๊ยก หืมมมมมมมมม”

“ฮึ่ยยยย ป่าว... ไม่ใช่... คืออยากชิลบ้างอะไรบ้าง”

“จริงอ่ะ?”

“อือ... ก็แค่อยากนั่งดื่มเบียร์ชิลๆ กันสองคนบ้าง”

“...” โบ๊ทได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มกว้างออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เพราะฟังจากน้ำเสียงที่ฟังดูจริงจัง ไม่ได้แถไม่ได้เกรียนแบบนี้แล้ว รู้สึกมันจั๊กจี้หัวใจ ว่าแล้วก็กระเถิบตัวให้เข้าไปชิดร่างเล็กอีกนิด ให้ไหล่ชนกันสักหน่อย


สองหนุ่มนั่งชิดกันอยู่ท่ามกลางความเงียบ ต่างคนต่างจิบเบียร์ในมือของตัวเอง แต่ก็มีหันมาสบตากันโดยบังเอิญเป็นระยะๆ ซึ่งก้เกิดจากการที่ต่างคนต่างแอบมองกันเอง พอสบตากันทีไรก็โบ๊ทก็ยิ้มเขิน ส่วนไอ้เจ้าเปี๊ยกแสบก็วางฟอร์มพยามยามฝืนไม่ยิ้ม แต่ก็ไม่เนียน เพราะดูยังไงก็เห็นว่าใบหน้าแดงๆ นั้นอมยิ้มอยู่ตลอดเวลา โบ๊ทเห็นอย่างนั้นก็อยากทำให้กีต้าร์หลุดฟอร์ม เลยฉวยคว้ามือของกีต้าร์ขึ้นมาแล้วจูบไปบนหลังมือแล้วจ้องตาอย่างจงใจ


*จุ๊บ*
ร่างเล็กยังตีเนียนไม่หลุดฟอร์ม

*จุ๊บ*
อีกทีก็ยังไม่หลุดฟอร์ม

*จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ*
โบ๊ทจัดหนัก จูบสามที คราวนี้เห็นกีต้าร์แอบอมยิ้ม

*จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ*
คราวนี้ไม่รอด กีต้าร์ฟอร์มแตกกระจาย ส่งเสียงหัวเราะร่าด้วยความเขิน

“ฮ่าๆๆๆ พอแล้วๆๆๆๆ” ไม่หัวเราะเปล่าๆ กีต้าร์มุดหน้าไปซบไหล่รุ่นพี่คนสนิทเพื่อซ่อนหน้าแดงๆ และรอยยิ้มเขิน

“ฮ่าๆๆๆๆๆ” โบ๊ทเองก็ขำไปกับท่าทางเขินๆ ของรุ่นน้องตัวแสบ

เสียงหัวเราะหยุดลง เหลือไว้เพียงเสียงหัวใจเต้นรัวของทั้งสอง... กีต้าร์ยังซบอยู่ที่เดิม โบ๊ทค่อยๆ เอนหัวลงไปซบหัวของกีต้าร์อีกทีแล้วใช้มือขวาโอบเอวของร่างเล็กไว้...

“ผมมีความสุขมากเลยนะ” กีต้าร์เอ่ยขึ้นลอยๆ

“โบ๊ทก็เหมือนกัน” ร่างสูงกล่าวรับ พลางเลื่อนมือมาลูบหลังของรุ่นน้องคนสนิทอย่างอ่อนโยน

“ผมว่า... เรา... ขึ้นห้องกันเถอะ... ผมอยากอาบน้ำแล้ว”

“...” โบ๊ทไม่ตอบอะไร เขาเพียงยิ้มรับแล้วลุกขึ้นยืนพร้อมๆ กับรุ่นน้องคนสนิทข้างกาย


เมื่อกลับถึงห้องพัก โบ๊ทก็ไม่รีรออะไร ดึงร่างเล็กเข้ามาจูบทันทีที่ปิดประตูห้อง แต่ยังไม่ได้คืบหน้าไปถึงไหนกีต้าร์ก็ร้องห้ามเสียก่อน

“เดี๋ยว คุณโบ๊ท”

“หืม?”

“ผมมีอะไรจะให้”

“...”

“ปล่อยก่อนดิ”

“...” โบ๊ทไม่ขัดใจ ค่อยๆ ปล่อยร่างเล็กออกจากอ้อมกอด

กีต้าร์เดินไปหยิบถุงกระดาษสีน้ำตาลแล้วหยิบของในถุงออกมาเป็นเสื้อยืดสีขาว 2 ตัว เขาคลี่ตัวนึงออกแล้วเดินไปหาร่างสูงก่อนจะทาบเสื้อวัดขนาดบนตัวของรางสูงด้วยสีหน้าแดงระเรื่อด้วยความเขิน

“อืม ใส่ได้พอดีเลยจริงๆ ด้วย”

“ซื้อเสื้อให้โบ๊ทเหรอ” โบ๊ทเอ่ยถามพลางก้มลงมองเสื้อที่ทาบอยู่บนตัว

“ใช่ เห็นสวยดีเลยซื้อมา”

“อ้อ ตอนที่โบ๊ทซื้อกางเกงอะเหรอ”

“ใช่แล้ว” กีต้าร์กล่าวพร้อมรอยยิ้มทะเล้น

“แล้วทำไมซื้อลายนี้ละ”

“มันก็มีหลายลายแหละ แต่ลายนี้สวยดี”

“แล้ว อีกตัวนึงละ”

“อ้อ อันนั้นของผมเอง”

“ไหนเอามาดูสิ ลายอะไร”

“ไม่ต้องดูหรอก”

“เอ้า ไมอะ ขอดูหน่อย ซื้อลายไรมา”

“ไม่ต้องดูหรอกกกกก จะดูไปทำไม”

“ก็อยากรู้เฉยๆ เอามาดูหน่อยว่าเลือกลายสวยกว่าที่ซื้อให้โบ๊ทหรือเปล่า เอามาดู” ไม่พูดเปล่า ร่างสูงปรี่เข้าไปหาถุงสีน้ำตาล แต่กีต้าร์ก็วิ่งไปฉวยมาแล้วซ่อนไว้ด้านหลัง สุดท้ายโบ๊ทก็เลยต้องใช้กำลังเข้าแย่งมาจนได้ และเมื่อหยิบเสื้ออีกตัวขึ้นมาดู ก็ทำเอาโบ๊ทยิ้มแป้นด้วยความสุข เพราะเป็นเสื้อลายเดียวกัน

“อ๊ากกกกกก อย่าดูนะ เอามาคืนเดี๋ยวนี้เลยยยยยยย”

“เสื้อคู่” โบ๊ทกล่าวพร้อมรอยยิ้มกว้าง ทำเอากีต้าร์หน้าแดงไปถึงหู

“ไม่ใช่เสื้อคู่สักหน่อย”

“จะไม่ใช่ได้ไง ก็เนี่ย ลายเดียวกันเป๊ะๆ เลย”

“บอกว่าไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิ... จริงๆ แล้วเสื้อคู่มันจะลายต่อกัน ตัวนึงเป็นเสื้อผู้ชาย คู่กันต้องเป็นเสื้อผู้หญิง แล้วลายตรงนี้มันต้องต่อกัน เวลาเดินข้างๆ กันมันก็จะกลายเป็นเสื้อคู่ แต่นี่ผมซื้อของผู้ชายมาทั้งสองตัว แล้วมันจะเรียกว่าเสื้อคู่ได้ไง ไม่ใช่สักหน่อย” กีต้าร์แถจนสีข้างถลอก ซึ่งโบ๊ทก็ดูออกอย่างที่ไม่ต้องเดาเลยแหละว่ากำลังแถชัดๆ

“อะๆๆๆ ไม่ใช่เสื้อคู่ก็ไม่ใช่ งั้น...” โบ๊ทพูดไม่จบประโยค เขาถอดเสื้อของตัวเองออกแล้วหยิบเสื้อที่กีต้าร์ให้มาสวม

“ทำไรอะ”

“เอ็งก็ใส่ของเอ็งสิ จะได้ถ่ายรูปกัน”

“ฮึ่ยยยยย บ้าแล้ว ใครจะไปใส่ถ่ายกับคุณ!”

“เอ็งจะกลัวอะไร ก็ไหนว่าไม่ใช่เสื้อคู่ไง ใช่ไหม”

“ก็...”

“ก็อะไร... หรือมันคือเสื้อคู่ เอ็งถึงไม่กล้าใส่มาถ่ายรูปด้วยกัน”

“กล้าเว้ย!” ไม่พูดเปล่า กีต้าร์ถอดเสื้อของตัวเองแล้วสวมเสื้อใหม่โดยทันที

“เออ ก็แค่นั้น... มาๆ มาถ่ายรูป selfie กัน”

.

.

1… 2… 3… แชะ

.

.

ภาพบนจอโทรศัพท์มือถือของโบ๊ทเป็นรูปคู่ โบ๊ท-กีต้าร์ ที่ใส่เสื้อยีดสีขาวลายเดียวกัน และลายนั้นคือลาย... ปืน... แต่ไอ้เปี๊ยกยังปากแข็งยืนยันว่าไม่ใช่เสื้อคู่ ถึงแม้จะลายเดียวกันเป๊ะๆ เลยก็ตาม ฮ่าๆๆๆๆ

“ห้ามอัพเฟซบุ๊กนะ” กีต้าร์ดักคอร่างสูงที่มันแต่กดโทรศัพท์ยิกๆ

“...” โบ๊ทไม่ตอบรับอะไร ได้ยินหรือเปล่าก็ไม่รู้ รู้แค่ว่าอีกไม่กี่วินาทีต่อมาภาพคู่ของเขากับกีต้าร์ก็ไปโชว์หราอยู่บนเฟซบุ๊กของเขา โดยตั้งชื่อภาพไว้ว่า “Gun & Gun (กันและกัน)”


เมื่ออัพโหลดภาพเสร็จ โบ๊ทก็โยนมือถือลงกระเป๋า แล้วถอดเสื้อและกางเกงออกเหลือเพียงกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวบาง

“เปี๊ยก อาบน้ำกัน”

“อาบก่อนเล... เฮ้ยยยยยยย!”

กีต้าร์ที่มัวแต่กำลังถอดเสื้อค้างอยู่ที่หัวไม่ทันได้ตั้งตัว เลยโดนร่างสูงกอดแล้วลากเข้าห้องน้ำไป ทำอะไรไม่ได้นอกจากโวยวายๆๆๆๆๆ... ฮ่าๆๆๆๆ... และเพียงไม่กี่นาทีหลังจากนั้น เสื้อผ้าของกีต้าร์ก็ถูกโยนออกมานอกห้องน้ำ แล้วปิดท้ายด้วยกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวบางของร่างสูง... เสียงโวยวายของร่างเล็กเงียบหายไป


ภาพสุดท้ายเป็นภาพสองร่างเปลือยเปล่ากอดกันอยู่ใต้ฝักบัว ริมฝีปากบดจูบกันอย่างเร่าร้อน และเมื่อเครื่องทำน้ำร้อนทำงานก็ทำให้เกิดเป็นไอน้ำขึ้นเป็นฝ่าบนกระจก เห็นเป็นตัวหนังสือที่เขียนไว้ว่า



“โปรดติดตามตอนต่อไป”

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: อดใจไม่ไหว
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 15-03-2014 21:59:19

ชอบเรื่องนี้ เคยตามอ่านมานานแล้ว

ดีจังมีextraด้วย อยากได้หนังสือสนุกดี เด๋วเข้าไปจองค่ะ

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: อดใจไม่ไหว
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 15-03-2014 22:03:40

คือถ้าห้องเหลือจริงๆนี่ต้าคิดว่าจะได้แยกห้องงี้? 555555
อีกคนคงยอมอ่ะนึ  :hao7:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: อดใจไม่ไหว
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 16-03-2014 00:09:20

และแล้วก็เสร็จคุณโบ๊ทจนได้นะเปี๊ยก จะหนีให้เหนื่อยทำม่ายไม่รุ
ยังไงกลับบ้านไปก็อย่ามีพิรุธให้แม่ตุ้มจับได้ละกันนะ 2 เกรียน 555
หายไปนานเลย กลับมาตอนนี้น่ารักมากเลยค่ะ
รอติดตาม และบวก บวก เป็นกำลังใจให้คุณแจ๊คต่อไปนะคะ   :pig4: :L2:
ปล.1 :mew2: ยังไม่ได้จองหนังสือเลยอะ ขอเข้าดูวิธีก่อนน๊ายังไม่เคยสั่งซื้อแบบนี้อะคะ
ปล.2 แล้วภาค extra รวมอยู่ในหนังสือด้วยไหมคะ

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: อดใจไม่ไหว
เริ่มหัวข้อโดย: Mulberry ที่ 16-03-2014 13:42:40

เปี๊ยกต้าร์น่ารักดีเวลาแอบหวาน ถึงจะปากแข็งแต่มันก็หวานแบบเกรียนๆ ดีนะ

กันและกัน  :o8:

หัวข้อ: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: มาแล้ว :)
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 10-04-2014 23:15:06

LOVE (extra) HIGH STORY – 10 – Happily Ever After?



ยามเช้าวันถัดมา ในห้องพักของโรงแรมเล็กๆ แห่งหนึ่งใจกลางตัวเมืองเชียงใหม่


กีต้าร์นอนลืมตาอยู่ในอ้อมกอดอุ่นของรุ่นพี่ร่างสูงคนสนิทที่กำลังหลับอยู่แนบกาย เขาสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นที่เข้าออกเป็นจังหวะประสานกับจังหวะยุบพองของอกกว้างที่แนบชิดแผ่นหลังของเขา ถึงแสงอาทิตย์จะฝ่าลอดม่านเข้ามาได้ไม่มาก แต่ก็สว่างพอที่จะช่วยให้เขาเห็นรอยคิสมาร์กสีแดงช้ำบนข้อมือซ้ายที่ร่างสูงทำไว้เมื่อคืน


“แม่ง... บอกว่าอย่าก็ไม่ฟัง เป็นรอยแล้วเนี่ย”


กีต้าร์นึกบ่นอยู่ในใจกับ ‘บทรัก’ ของเขากับรุ่นพี่คนสนิทที่เกิดขึ้นเมื่อคืน แต่นึกๆ ไปก็เขินจนหูแดงอยู่คนเดียว เมื่อเผลอไปนึกถึงสีหน้าเร่าร้อนของหนุ่มรุ่นพี่ร่างสูงในช่วงที่กำลังมีอะไรกัน... แค่คิดถึงภาพใบหน้านั้นก็ได้ยินเสียงนุ่มทุ้มที่พร่ำเรียกชื่อของเขาดังก้องอยู่ในหัว... เซ็กซี่ชะมัด

แต่ไม่รู้นึกอะไรอีท่าไหน ถึงมีหน้าแม่ตุ้มโผล่เข้ามาในหัวซะงั้น ทำเอาความเขินแตกกระเจิง บทรักแตกกระจายหายวับไปทันที... เฮ้ออออ ข้อมือนี้จะให้แม่เห็นไม่ได้เลยเชียว

กีต้าร์ขยิบตาถี่ๆ ไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกจากหัวก่อนจะค่อยๆ แกะตัวเองออกจากอ้อมกอดของรุ่นพี่ร่างสูงแล้วไปนั่งบิดขี้เกียจอยู่ที่ขอบเตียง แต่บิดได้แค่ไม่เท่าไรก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองโป๊อยู่ ว่าแล้วก็จ้ำไปก้มเก็บกางเกงบ๊อกเซอร์ของตัวเองที่กองอยู่บนพื้นหน้าห้องน้ำมาสวม

“ฮ่ะๆๆๆๆ จะใส่ทำไมวะเนี่ย ยังไงก็จะอาบน้ำอยู่แล้ว” กีต้าร์นึกขำตัวเองที่มัวแต่อายว่าตัวเองโป๊เลยรีบหาบ๊อกเซอร์มาใส่ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้วก็ต้องถอดอาบน้ำอยู่ดี นึกขำตัวเองเสร็จก็ส่ายหัวให้ตัวเองอีกสองสามทีแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปแปรงฟัน... แปรงไปก็จ้องสำรวจตัวเองไป รอยจ้ำจางๆ บนแผงอกทำให้รู้สึกอยากกระทืบรุ่นพี่ร่างสูงขึ้นมาตะหงิดๆ... ทำไมชอบทำให้เป็นรอยนะ ฮืมมมมมมม... ทันใดนั้นเอง


เฮือก!


ไม่รู้ว่าร่างสูงเดินเข้าห้องน้ำมาตั้งแต่เมื่อไร แต่พอละสายตาจากรอยคิสมาร์กบนตัวของตัวเองเท่านั้นแหละ เขาก็เห็นหนุ่มรุ่นพี่คนสนิทมายืนโป๊ยิ้มหราอยู่ข้างหลังโดยจ้องและส่งยิ้มมาให้ผ่านกระจกเงาบานใหญ่หน้าอ่างล้างหน้า...

“อองอะไอ ไอ้อีเอือย (มองอะไร ไอ้ชีเปลือย)” กีต้าร์เอ่ยถามร่างสูงผ่านกระจกเงาทั้งๆ ที่กำลังแปรงฟันฟองเต็มปาก เห็นร่างสูงมายืนโป๊เต็มๆ ตาแบบนี้มันเขินจนต้องหลบตาแล้วก้มหน้าก้มตาแปรงฟันต่อไป

“...” โบ๊ทไม่ตอบอะไร เอาแต่ยืนยิ้มตาหยีให้ผ่านกระจกเมื่อเห็นร่างเล็กเขินจนหูแดง

“อ่าอะอ้า (ท่าจะบ้า)” กีต้าร์เบ้ปากเล็กน้อยก่อนจะก้มลงไปบ้วนปากและล้างแปรงสีฟัน แต่ยังไม่ทันได้เงยหน้าขึ้นจากก๊อกน้ำ เอวเล็กก็โดนสวมกอดจากข้างหลัง ด้วยความตกใจเลยดีดตัวเงยหน้าขึ้นมา แต่ยังไม่ทันได้โวยวายอะไรก็โดนร่างสูงจูบปิดปากเสียก่อน

“อรุณสวัสดิ์” โบ๊ทเอ่ยทักทายหลังจากทักทายด้วยริมฝีปากไปก่อนแล้ว

“อรุณ... สวัสดิ์...” กีต้าร์ตอบรับเสียงเบา

“เขินไร” โบ๊ทถามพร้อมรอยยิ้มทะเล้น

“ยังจะมาถามอีก ใครให้มายืนโทงเทงแบบนี้วะเนี่ย กางเกงก็ไม่ใส่”

“แฟนกันจะอายอะไร ไอ้ที่เห็นๆ เนี่ยเอ็งก็เห็นมาหมดแล้วทั้งนั้นแหละ แถมจับหมดแล้วด้วย”

“อ๊ากกกกก ไอ้หื่นนนนนนนน พูดอะไรออกมาเนี่ย หน้าไม่อาย!!!”

“เอ้า ก็จริงอะ ไอ้ที่เห็นๆ เนี่ย ก็ของเอ็งทั้งนั้น”

“ของผม? หมดเลย?”

“อืม ทุกสัดทุกส่วน ทั้งตัวและหัวใจเลย” โบ๊ทหยอดคำหวานพร้อมขยี้ด้วยรอยยิ้มเท่

“ดี... งั้นคว้านเอาตับเอาไตออกมา ผมจะเอาไปขาย ท่าทางจะได้หลายตังค์ ฮ่าๆๆๆ” กีต้าร์เล่นมุขแก้เขิน

“โหหหหห ใจร้ายวะ”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”

“แล้ว... ไอ้เปี๊ยกแสบเนี่ย มีตรงไหนเป็นของโบ๊ทบ้างนะ” โบ๊ทไม่พูดเปล่า ตีหน้าเศร้าเรียกความเห็นใจ แต่มือนี่เลื่อนไปถึงขอบกางเกงบ๊อกเซอร์ของร่างเล็กเรียบร้อยโรงเรียนลิง แต่ไอ้เจ้ากีต้าร์ก็รู้ทัน รั้งข้อมือของร่างสูงไว้ได้ก่อนจะกล่าวติดตลกกลบเกลื่อนความเขิน

“ไม่มี ฮ่าๆๆๆๆๆ... หัวจรดเท้าของคุณโบ๊ทเป็นของผม และหัวจรดเท้าของตัวผมก็เป็นของผม ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”

“อะไรว้าาาาา แบบนี้โบ๊ทก็เสียเปรียบดิ”

“...” กีต้าร์ไม่ตอบอะไร เอาแต่ยิ้มแล้วหมุนตัวหันเข้าหารุ่นพี่ร่างสูง ท่าทางเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง

“...”

“ไม่เสียเปรียบหรอก...”

“...”

“เพราะอะไรที่เป็นของผม... ผมยอมให้คุณโบ๊ททุกอย่างแหละ” กีต้าร์พูดเสียงเบา เอาแต่อมยิ้มแล้วหลบตา และไล้นิ้วไปบนไหล่ของร่างสูงอย่างเขินๆ

“...” โบ๊ทยิ้มกว้างกับสิ่งที่ได้ยิน นานๆ จะได้ยินคำหวานหลุดออกจากปากของไอ้เจ้าเปี๊ยกสุดแสบนี้สักที ว่าแล้วก็จูบเข้าที่ขมับของกีต้าร์อย่างอ่อนโยนก่อนจะดึงร่างเล็กมาสวมกอดแน่นๆ

“คุณโบ๊ท... ผมว่า... กอดแน่นไปนะ” กีต้าร์พูดเสียงอู้อี้ เพราะโบ๊ทกอดแน่นขนาดที่หน้าของกีต้าร์มุดติดไปกับช่วงไหล่ใกล้ต้นคอเลยทีเดียว

“ฮ่ะๆๆๆๆๆ ก็เอ็งมันน่ารักอะ” ไม่พูดเปล่า ร่างสูงยิ่งกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นไปอีกจนร่างเล็กต้องร้องจ๊าก เพราะมันเข้าขั้นท่ารัดลำตัวของนักมวยปล้ำกันเลยทีเดียว ฮ่าๆๆๆๆ

หลังจากที่กีต้าร์งัดตัวเองออกจากอ้อมกอดของโบ๊ทได้แล้ว ก็พยายามดันโบ๊ทออกจากห้องน้ำ แต่พยายามจนจะหมดแรงก็ยังไม่สามารถเอาลิงตัวโตตัวนี้ออกจากห้องน้ำได้ สุดท้ายต้องปล่อยเลยตามเลย... อาบด้วยกันก็ได้วะ


“สระผมให้หน่อยดิ” เพิ่งเริ่มอาบก็อ้อนซะแล้วนะโบ๊ท

“สระเองดิ” กีต้าร์ตอบปัด อยากรีบอาบให้เสร็จๆ เพราะมายืนโป๊อาบน้ำต่อหน้าโบ๊ทแบบนี้มันเขินสุดๆ ทั้งๆ ที่ก็อาบด้วยกันมาตั้งหลายครั้งแล้ว แต่ก็ไม่เคยไม่เขินเลยสักครั้ง

“ไม่รู้แหละ ถ้าเอ็งไม่ตามใจโบ๊ทนะ อย่าหวังว่าจะได้ออกจากห้องน้ำนี้เลย เอาสิ” โบ๊ทยื่นคำขาดพลางยักคิ้วยียวนให้กีต้าร์

“โอยยยยยยย อย่ามัวแต่เล่นได้ไหมคุณโบ๊ท นี่มันจะเลยเวลาอาหารเช้าแล้วนะ เขาเปิดให้กินถึงแค่เก้าโมงนะ รีบๆ อาบจะได้ลงไปกินให้ทันไง”

“ก็ถ้าเอ็งตามใจโบ๊ท ป่านนี้ก็สระเสร็จไปแล้วเนี่ย”

“ก็เว่อร์ไป ยังไม่ถึงนาทีนึงเลยเหอะ”

“มันจะผ่านไปอีกหลายนาทีเลยแหละ ถ้าเอ็งยังดื้อ”

“โหยยยยยย คนที่ดื้ออะไม่ใช่ผมซะหน่อย นุ้นนนนน คนที่อยู่ในกระจกนุ้นนนนนน คุณโบ๊ทไปดูสิ”

“ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้เกรียน”

“ไม่ใช่ๆ ไอ้เกรียนก็อยู่ในกระจก ไปส่องดูสิ ฮ่าๆๆๆๆ”

“ไม่ไป จะอยู่ตรงนี้แหละจนกว่าเอ็งจะตามใจโบ๊ท”

“โอ๊ยยยยยยยย พ่อคุณมหายอดลิงภูเขา!!! มา!!! สระให้ก็ได้วะ” ก่อนจะตามใจก็ขอเหน็บสักที

“ดีมาก”

“ก้มลงมาสิ” กีต้าร์เทยาสระผมใส่มือ แต่ยึดตัวสระมันดูลำบากชอบกล

“...” โบ๊ทไม่ได้ก้มหัวตามที่กีต้าร์สั่ง แต่โน้มหน้าลงมาใกล้หน้าใสพร้อมรอยยิ้มหวาน ทำเอากีต้าร์ใจเต้นรัวจนต้องสระผมให้ร่างสูงทั้งๆ ที่หันหน้ามองไปทางอื่น เอาแต่หันหูแดงๆ ให้โบ๊ทมอง... เห็นเช่นนั้นโบ๊ทก็อดแกล้งไม่ได้ ว่าแล้วก็เลยขบเบาๆ ที่ใบหูแดงๆ นั่น

“เฮ้ย!!! เชี่ย!!!” กีต้าร์ผงะตกใจจนเผลอสบถออกมาเต็มปาก

“ฮ่ะๆๆๆๆๆ”

“ไอ้ลิงหื่นเอ้ยยยยยยย นี่แน่!! ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” กีต้าร์หมั่นไส้สุดพลัง เลยใช้มือที่เต็มไปด้วยฟองขาวๆ ลูบเข้าที่หน้าและปากของร่างสูงจนฟองเต็มหน้าไปหมด

แล้วมีเหรอที่โบ๊ทจะปล่อยให้กีต้าร์ลอยนวลยืนขำอย่างสะใจอยู่อย่างนี้? ไม่มีทางซะหรอก ภาพต่อมาเลยกลายเป็นศึกมวยปล้ำอยู่ใต้ฝักบัว โดยมีเสียงหัวเราะร่าของทั้งสองหนุ่มเป็นดนตรีประกอบ


กว่าจะได้ฤกษ์พากันออกจากโรงแรมก็ปาเข้าไปเกือบ 11 โมง อาหารเช้าของโรงแรมก็ลงไปไม่ทันเวลา เลยต้องพากันตะลอนหาร้านอาหารเพื่อเติมพลังลงกระเพาะกันก่อนยิงตรงกลับดอยเต่า...

สองหนุ่มขับวนมาเจอร้านอาหารล้านนาฟิวชั่นส์เปิดใหม่ในซอยเล็กๆ บนถนนนิมมานฯ... ร้านนี้ทำจากไม้เป็นเรือนสมัยใหม่ขนาดกลาง ติดกระจกโดยรอบร้านเพื่อให้ได้บรรยากาศโปร่งสบาย และช่วยให้ร้านดูใหญ่ขึ้น หน้าร้านมีที่จอดรถไม่มากนัก ส่วนหลังร้านเป็นลานและสนามหญ้าเล็กๆ ที่เชื่อมต่อกับโซนร้านค้าขายของหลากชนิด

ในขณะที่สองหนุ่มกำลังนั่งรออาหารกันอยู่นั้น กีต้าร์ก็หันไปเห็นฝูงนกกระจิบฝูงใหญ่บินลงมากินอาหารบนสนามหญ้าหลังร้าน ว่าแล้วก้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาหมายจะถ่ายรูปช่วงเวลาน่ารักๆ ของฝูงนกกระจิบนี้ไว้สักหน่อย แต่ตรงที่นั่งอยู่นี้ก็อยู่ไกลไปนิด เลยต้องลุกเดินออกจากร้าน แล้วค่อยๆ ย่องเข้าไปใกล้ๆ ฝูงนกกระจิบ

โบ๊ทเห็นท่าทางของกีต้าร์ก็ช่วยลุ้นอยู่ในใจ แต่ก็อดนึกขำไม่ได้กับท่าทางของร่างเล็กที่กำลังพยายามย่องเข้าใกล้ฝูงนก ว่าแล้วก็เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอัดวีดิโอไว้สักหน่อย ซึ่งสุดท้ายแล้วก็นับว่าโบ๊ทตัดสินใจถูกที่ถ่ายวีดิโอไว้ เพราะได้เห็นวินาทีที่ฝูงนกบินแตกฮือหลังจากที่กีต้าร์พยายามเข้าใกล้ ส่วนไอ้เจ้าเปี๊ยกก็โวยวายใส่นกไปตามประสาก่อนจะเดินกลับมาด้วยสีหน้าขัดใจ

“โดนนกแกล้งเหรอเอ็ง ฮ่าๆๆๆๆ”

“แม่ง เดินเข้าไปอีกนิดเดียวก็จะถ่ายได้แล้วอะ”

“แล้วทำไมเอ็งไม่ซูมเอาอะ”

“เออวะ ลืม”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้เปี๊ยกเอ้ยยยยย”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ... เห? นี่อัดคลิปอยู่เหรอ”

“อือ นี่ก็กำลังอัดอยู่”

“อ๊ากกกกก หยุดถ่าย!! ลบเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!!! ลบบบบบบบบบบบ!”

“ไม่! จะเก็บไว้ให้ไอ้ทีกับไอ้โจดู ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”

“อย่านะ! ลบเลยยยยยยยย!”

“ฮ่าๆๆๆๆๆ”

ในเมื่อขอดีๆ แล้วโบ๊ทไม่ยอมลบ กีต้าร์เลยลุกขึ้นแล้วเดินอ้อมโต๊ะไปหาร่างสูงเพื่อแย่งโทรศัพท์ แต่โบ๊ทเคยมีบทเรียนมาก่อนแล้ว จึงหวงโทรศัพท์ยิ่งชีพ ยังไงก็จะไม่ยอมให้ไอ้เปี๊ยกเอาไปลบคลิปนี้เป็นอันขาด พอไอ้เปี๊ยกเริ่มรุงรังมากๆ ก็เลยหนีเข้าห้องน้ำแล้วล็อคเสียเลย และโบ๊ทก็ใช้เวลาที่อยู่ในห้องน้ำนี่แหละ ก็อปปี้คลิปเข้าไปเก็บไว้ใน dropbox ซึ่งเป็นที่เก็บไฟล์ออนไลน์... มั่นใจว่าไอ้เปี๊ยกไม่มีทางเข้ามาลบคลิปนี้ได้อย่างแน่นอน... ประวัติศาสตร์จะไม่ซ้ำ~

ส่วนไอ้เปี๊ยกอะเหรอ หลังจากที่ทำอะไรไม่ได้เพราะโบ๊ทหนีเข้าห้องน้ำไป ก็เลยมานั่งหน้าบูดอยู่คนเดียวที่โต๊ะ แต่ไอ้หน้าบูดนั่นก็หายวับทันทีที่อาหารทยอยมาเสิร์ฟ เพราะเป็นอาหารล้านนาฟิวชั่นส์ จึงมีหน้าตาที่แปลกตาไปจากที่เคยเห็น แถมแต่ละจานก็ไซส์ใหญ่ๆ ทั้งนั้น ไอ้เจ้าเปี๊ยกก็เลยตื่นตาตื่นใจจนเผลอลืมเรื่องคลิปไปเลยทีเดียว

.

.

.

ช่วงบ่าย ระหว่างทางกลับบ้านแม่ตุ้มที่อำเภอดอยเต่า


“โหยยยยยย ใช้ตังค์ไปเยอะเหมือนกันนะเนี่ย” กีต้าร์บ่นอุบเมื่อเปิดกระเป๋าสตางค์แล้วพบว่าเงินที่แม่ตุ้มให้มาเหลืออยู่ไม่มากนัก พอนึกๆ ดูแล้วก็ไม่เห็นว่าจะได้ซื้อของอะไรมาเยอะแยะขนาดนั้น แต่พอลองนึกๆ ดูดีๆ ว่าใช้เงินไปกับอะไรบ้าง ในหัวก็มีแต่ภาพของกินทั้งนั้น สรุปคือหมดเงินไปกับอาหารและขนมนั่นเอง โดยเฉพาะอาหารล้านนาฟิวชั่นส์ที่เพิ่งจัดเต็มกันมาหมาดๆ สูบเงินในกระเป๋าไปไม่น้อย

“ก็เอ็งมันกินเก่งนี่ เมื่อวานก็กินทั้งวัน แล้วจะใช้ตังค์น้อยได้เหรอเปี๊ยก” สารถีร่างสูงเอ่ยขึ้นอย่างรู้ดี เพราะแต่ไหนแต่ไรมา ไอ้เปี๊ยกที่เขารู้จักก็ขึ้นชื่อเรื่องกินเก่งอยู่แล้ว

“ธ่อออออ เมื่อวานไม่ใช่ผมคนเดียวสักหน่อยที่กินทั้งวัน คุณโบ๊ทก็เหมือนกันนั่นแหละ ก็กินอยู่ด้วยกันตลอดอะ ไม่ได้น้อยไปกว่าผมหรอก”

“เหรอครับคุณเปี๊ยก ไอ้ที่ว่ากินด้วยกันตลอดเนี่ย ‘โบ๊ทหนึ่งคำ กีต้าร์สามคำ’ ทั้งนั้นเลยนะครับ ฮ่ะๆๆๆๆๆๆ”

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ไม่รู้แหละ ถือว่าทุกอย่างมูลค่าหารครึ่ง”

“เดี๋ยวจะฟ้องแม่”

“แม่คุณโบ๊ทอะเหรอ”

“แม่ตุ้มเนี่ยแหละ”

“ฮ่าๆๆๆๆ ขี้ตู่ว่ะ มาเรียกแม่ผมเป็นแม่ตัวเองเฉยเลย”

“ก็ลูกเขยอะ ก็ต้องเรียกว่าแม่สิ หึหึ”

“เฮ้ยๆๆๆๆ พูดให้ถูกนะ อย่างคุณโบ๊ทนะต้องเรียกว่าสะใภ้ต่างหาก ฮ่าๆๆๆๆ”

“อืมมมมมม ท่าทางเอ็งนี่จะสับสนไม่หาย สงสัยต้องจอดข้างทางทบทวนบทบาทกันหน่อยแล้วล่ะ ท่าทางเมื่อคืนจะยังไม่เคลียร์ หึหึหึ”

“ไอ้...!!! ว้อยยยยยยยยย” กีต้าร์โวยวาย หน้าขึ้นสี

“ฮ่ะๆๆๆๆ”

“...แม่ง... ขับไปเลยไป มัวแต่หัวเราะ เดี๋ยวก็เสยเสาไฟหรอก”

“ฮั่นแน่ คิดอะไรลามกอยู่แน่ๆ หูแดงเชียววววว”

“ไม่ใช่สักหน่อย!!!”

“ฮ่าๆๆๆๆๆ” กีต้าร์เถียงไม่ออก เลยได้แต่สบถเบาๆ แล้วก้มหน้าลงไปนับเหรียญในมือแก้เขิน แต่จู่ๆ ไอ้เจ้าเปี๊ยกก็อุทานขึ้นมาเสียงสูง “ฮึ่ยยยยยย” เพราะเจอเหรียญแปลกๆ ปนอยู่กับเศษเหรียญในกระเป๋าสตางค์

“อะไร เปี๊ยก” โบ๊ทเอ่ยถามพลางละสายตาจากถนนมามองด้วยความสงสัย

“คุณโบ๊ทดูนี่ดิ” กีต้าร์หยิบเหรียญหน้าตาประหลาดขึ้นมาโชว์ให้ร่างสูงดู

“อะไรอ่ะ”

“เหรียญยูโร”

“เออ ดูผ่านๆ เหมือนเหรียญสิบบ้านเราเลยเนอะ”

“ใช่ สีคล้ายๆ กันเลยอะ แต่เหรียญยูโรใหญ่กว่านิดนึง” กีต้าร์ไม่พูดเปล่า หยิบเหรียญสิบไทยขึ้นมาเทียบ

“มูลค่าต่างกันมากด้วย เพราะนี่มันเหรียญ 2 ยูโร”

“เหรอ กี่บาทอะ”

“ก็ประมาณ 80-90 บา... เฮ้ยยยยยย” เพราะร่างสูงมัวแต่หันมามองเหรียญ ไม่ได้มองทาง เลยเกือบเข้าไปเบียดเกาะกลางถนน แต่ก็ยังดีที่หันมาเห็นทันเลยหักพวงมาลัยให้รถเบี่ยงออกมาอยู่ในเลนปกติทัน

“เชี่ยยยยยย!!! คุณโบ๊ทอะ เกือบแล้วไหมละ” กีต้าร์สบถด้วยความตกใจ

“ฟู่วววววว ตกใจหมดเลย เกือบสอบเกาะกลางแล้วไหมละ ฮ่ะๆๆๆๆ” โบ๊ทเองก็ตกใจ แต่ก็หัวเราะแห้งๆ กลบเกลื่อนไปงั้น

“ยังจะหัวเราะอีก... อ้าว...”

“อะไร”

“เหรียญหายอะ ตอนตกใจเมื่อกี๊คงหลุดมือกระเด็นไปไหนแล้ว”

“ตกไปใต้เบาะหรือเปล่า หรือเมื่อกี๊เอ็งยื่นมาให้โบ๊ทดู มันตกลงไปตรงแถวๆ เกียร์หรือเบรกมือหรือเปล่า”

“อืมมมมมม เดี๋ยวลองหาดู” กีต้าร์ลองก้มดูตามที่โบ๊ทบอก แต่ก็ไม่เห็น

“เจอไหม”

“ยัง.... อะ นั่นไง!!” กีต้าร์ไล่สายตามองหาจนทั่วบริเวณเกียร์และเบรกมือแต่ก็หาไม่เจอ จนไปสะดุดเข้ากับเหรียญสิบที่ตกอยู่ตรงซอกกางเกงตรงหว่างขาของโบ๊ท

“เฮ้ย มาตกตรงนี้ได้ไง... เฮ้ยยยย ไอ้เปี๊ยก ทำอะไร!!” โบ๊ทตกใจเมื่อจู่ๆ กีต้าร์ก็ล้วงมือลงมาที่เบาะตรงหว่างขาของเขา

“ก็เมื่อกี๊เหรียญสิบมันอยู่แถวๆ นี้ แปลว่าเหรียญยูโรก็ต้องตกลงไปแถวๆ นี้แหละ” กีต้าร์กล่าวหน้าตาเฉย

“งั้นเอ็งก็หาดีๆ ก่อนดิ เล่นล้วงมาแบบนี้ เดี๋ยวโบ๊ทน้อยก็ตื่นหรอก”

“ไอ้หื่นนนนนนน”

“ยังอีก ไอ้เปี๊ยกกกกกกกก เอ็งจะควานหว่างขาโบ๊ทอีกนานไหม”

“อย่าคิดลึกดิวะ ไอ้ลิงภูเขา!!”

“นี่เอ็งยั่วกันใช่ไหม ห๊ะ????”

“ตลกแล้ว ขับๆ ไป ขับดีๆ ถ้าคุณโบ๊ทดิ้นแบบนี้เดี๋ยวก็ขับไปสอยต้นไม้หรอก โว๊ะ!”

“ไอ้เปี๊ยกกกกกกกกกกก”


ภาพสุดท้ายเป็นภาพของรถ 4WD สีดำขับส่ายไปมาบนถนนที่มุ่งหน้าไปอำเภอดอยเต่าก่อนจะเบี่ยงเข้าจอดข้างทางแล้วตามมาด้วยเสียงโหยหวนของหนุ่มร่างเล็กและเสียงหัวเราะหื่นของหนุ่มร่างสูง... ส่วนไอ้เหรียญยูโรที่ไอ้เปี๊ยกกำลังหาอยู่นะเหรอ มันไม่ได้ตกอยู่หว่างขาของโบ๊ทเขาหรอก แต่ตกอยู่บนกันฝุ่นตรงที่รองเท้าใกล้ๆ กับคันเร่งต่างหากละ และตอนแรกที่ไอ้เจ้าเปี๊ยกมันมองไม่เห็นนั่นก็เพราะว่า ตรงคันเร่งมีเท้าของโบ๊ทบังอยู่นั่นเอง ฮ่าๆๆๆๆๆ

หนทางกลับบ้านแม่ตุ้มนั้นคงอีกไม่ไกล แต่หนทางของเขาทั้งสองหลังจากนี้ไปยังอีกยาวไกลนัก หลังจากนี้ยังมีบททดสอบอีกมากมายที่พวกเขาต้องร่วมกันฝ่าฟัน... จะสุข จะทุกข์ หรือมันจะเป็นอย่างไรก็ล้วนขึ้นอยู่กับโชคชะตาและการตัดสินใจของเขาทั้งสอง

ณ วันนี้ที่รู้แน่ๆ คือตอนนี้พวกเขามีความสุขร่วมกัน... ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่า “พวกเขาเป็นความสุขของกันและกัน” ต่างหากละ แต่จะ happily ever after หรือไม่ก็ช่างหัวมันปะไร แค่พวกเขาทั้งสองคนมั่นใจในวันนี้และเต็มที่กับทุกนาทีที่เป็นปัจจุบัน เท่านั้นก็เรียกว่า “รักกันจนคุ้มแล้ว” แหละนะ


- จบบริบูรณ์ -



-------------------------------------------------

FlapJack's GOODBYE

ขอบคุณผู้อ่านทุกคนนะครับที่ติดตามเรื่องนี้ อาจจะตามมาจาก LOVE HIGH STORY หรือคลิกผิดเข้ามาเจอก็แล้วแต่ ฮ่าๆๆๆ

ท้ายนี้คงไม่ได้พูดอะไรมาก นอกจาก ขอโทษที่อัพช้า :sad4: และขอบคุณมากๆ นะครับที่เอ็นดู "ไอ้เปี๊ยกกับไอ้คุณโบ๊ท"  :กอด1:

ส่วนใครที่สนใจซื้อ LOVE HIGH STORY ไว้ประดับชั้นหนังสือก็ซื้อได้ที่ >> UNIX BOOK (http://www.unixjung.com/product/7/pre-order-love-high-story) << นะครับ

สำหรับวันนี้ LOVE (extra) HIGH STORY ก็ต้องลากัน ณ ตรงนี้นะครับ ขอบคุณครับ  :bye2:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: มาแล้ว :)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-04-2014 18:26:52

ติดตามกันมาอย่างยาวนานในที่สุดก็จบลงแล้ว แอบเสียดายนิดๆแต่ยังไงก็คิดถึงเรื่องนี้ตลอดนะ   :pig4: :pig4::pig4:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: มาแล้ว :)
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 11-04-2014 19:10:35

ขอแค่ตอนนี้มีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกันก็พอสินะ ส่วนอนาคตใครจะไปรู้ได้ล่ะเนอะ
แต่ที่แน่ ๆ ถึงหนทางไปหาแม่ตุ้มจะอีกไม่ไกล แต่คุณโบ๊ทกะเจ้าเปี๊ยกเล่นหยุด ๆ แวะ ๆ หื่น ๆไปตลอดทางแบบนี้
สงสัยแม่ตุ้มคงต้องรอลูกชายกับว่าที่ลูกเขยอีกนานเลยแหละนะกว่าจะถึงดอยเต่าเนี่ย อิอิ
จบบริบูรณ์ไปซะแล้ว ใจหายนิด ๆ นะเนี่ย กับคำว่า FlapJack's GOODBYE
ยังไงก็จะรอติดตามผลงานเรื่องอื่น ๆ ของคุณแจ๊คต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ   :กอด1:
:pig4:  :L2:  :pig4:
่

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: มาแล้ว :)
เริ่มหัวข้อโดย: Doramed ที่ 11-04-2014 19:24:38

โอ๊ะ เพิ่งจะเห็น ชอบคู่นี้ๆๆ :o8:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: มาแล้ว :)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 11-04-2014 21:24:26

ว๊าน หวานนนน :o8:
คู่นี้น่ารักตลอด ความสุขลอยฟุ้งเต็มไปหมดเลย :impress2:
จองหนังสือแว้ว นอนรอที่บ้านแบบชิวๆ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: มาแล้ว :)
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 11-04-2014 23:29:44

รอหนังสือมาส่งถึงบ้าน อิอิ  :mew1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: มาแล้ว :)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 12-04-2014 07:48:16

สนุกตั้งแต่ต้นจนจบค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: มาแล้ว :)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 12-04-2014 09:07:52

น่ารักเสมอเลยน้าสองหนุ่มนี้ ขอบคุณคนแต่งกับเรื่องน่ารักๆนะคะ

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: มาแล้ว :)
เริ่มหัวข้อโดย: yong ที่ 12-04-2014 12:59:50

สนุกมาก อ่านแล้วมีความสุขมาก  ขอบคุณผู้เขียนที่เขียนเรื่องให้ได้อ่านมีความสุข  สุขสันต์วันปีใหม่ไทย สงกรานต์ชุม่กายฉ่ำใจ  อย่าใจช้ำนะครับ

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: อดใจไม่ไหว
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 12-04-2014 21:22:05

อ้างจาก: Lily teddy ที่ 16-03-2014 00:09:20  

และแล้วก็เสร็จคุณโบ๊ทจนได้นะเปี๊ยก จะหนีให้เหนื่อยทำม่ายไม่รุ
ยังไงกลับบ้านไปก็อย่ามีพิรุธให้แม่ตุ้มจับได้ละกันนะ 2 เกรียน 555
หายไปนานเลย กลับมาตอนนี้น่ารักมากเลยค่ะ
รอติดตาม และบวก บวก เป็นกำลังใจให้คุณแจ๊คต่อไปนะคะ   :pig4: :L2:
ปล.1 :mew2: ยังไม่ได้จองหนังสือเลยอะ ขอเข้าดูวิธีก่อนน๊ายังไม่เคยสั่งซื้อแบบนี้อะคะ
ปล.2 แล้วภาค extra รวมอยู่ในหนังสือด้วยไหมคะ

extra ไม่รวมในหนังสือครับ แต่มีตอนพิเศษตอนใหม่แกะกล่องครับ  :hao3:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: อดใจไม่ไหว
เริ่มหัวข้อโดย: Lily teddy ที่ 12-04-2014 21:35:04

อ้างจาก: FlapJack ที่ 12-04-2014 21:22:05  

extra ไม่รวมในหนังสือครับ แต่มีตอนพิเศษตอนใหม่แกะกล่องครับ  :hao3:

ถึงไม่รวมก็จองไปแล้วล่ะคะ รอรับคุณโบ๊ทกะเจ้าเปี๊ยกและตอนใหม่แกะกล่องนะคะ  :pig4: :กอด1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: extra 10 :)
เริ่มหัวข้อโดย: Mulberry ที่ 13-04-2014 08:01:02

ว้า จบแล้วเหรอเฮียแจ๊ค  :z3:

เสียใจ อยากอ่านไปอีกเรื่อยๆ เลยค่ะ เสียดายจังที่จบแล้ว

ขอบคุณเฮียแจ๊คนะคะที่พาเปี๊ยกต้าร์กับเฮียโบ๊ทมาเกรียนมาหวานให้คนอ่านยิ้มและเขินจิกหมอนได้ทุกตอนเลย ต่อไปก็คือนอนรอหนังสืออยู่บ้าน รออ่านตอนพิเศษในหนังสือนะคะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: จบบริบูรณ์ :)
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 14-04-2014 11:13:31

จบแล้วครับ :hao7:

ขอบคุณที่ติดตามและเป็นกำลังใจตลอดมานะครับทุกคน  :กอด1:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: จบบริบูรณ์ :)
เริ่มหัวข้อโดย: Infinity 888 ที่ 14-04-2014 12:23:52

 :pig4: นักเขียน สนุกมากค่ะ

รออ่านตอนพิเศษในหนังสือนะคะ

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: จบบริบูรณ์ :)
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 16-06-2014 07:01:04

 :heaven

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: จบบริบูรณ์ :)
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 20-06-2014 00:13:07

ใครสั่งหนังสือไว้ เตรียมรับที่บ้านเลยนะครับ ททางโรงพิมพ์แจ้งมาว่าส่งของแล้วครับ  :hao3:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: จบบริบูรณ์ :)
เริ่มหัวข้อโดย: DREAM COME TRUE ที่ 17-07-2014 09:29:48

ชอบเรื่องนี้มากๆครับ คนแต่ง คุณสุดยอดมาก เป็นนักเขียนในดวงใจผมเลย ตามอ่านมาตั้งแต่ภาคปกติจนมาภาคพิเศษนี่เลยครับ

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: จบบริบูรณ์ :)
เริ่มหัวข้อโดย: +zoLoMegWoz+ ที่ 23-07-2014 15:03:59

โอ๊ะโอ บนรถนี่น้องต้าร์ผิดเองเต็มๆ เลยนะ ดันไปควานหาเหรียญแถวนั้นได้ยังไงงงงง

ขอบคุณสำหรับนิยายค่าาา

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: จบบริบูรณ์ :)
เริ่มหัวข้อโดย: meanmena ที่ 16-01-2016 03:18:11

ชอบ

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: จบบริบูรณ์ :)
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 19-06-2016 21:31:09

อ้างจาก: meanmena ที่ 16-01-2016 03:18:11  

ชอบ

มีภาคหลักด้วยนะครับ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27896.0
ขอให้อ่านให้สนุกนะครับ  :hao3:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: จบบริบูรณ์ :)
เริ่มหัวข้อโดย: Nobodylove ที่ 05-08-2019 14:14:35

 :z2: :z2: :z2: :z2: เดี๋ยวกลับมาอ่านนนนน  :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: :: LOVE (extra) HIGH STORY | เรื่องนี้ รัก-มัน-เยอะ (ได้อีก) :: จบบริบูรณ์ :)
เริ่มหัวข้อโดย: nOn†ღ ที่ 16-04-2020 12:16:48

 :pig4: