พิมพ์หน้านี้ - บทละครที่ต้องส่งอาจารย์น่ะ
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: KaRn ที่ 12-02-2008 06:42:06
-
ก่อนอื่นขอสวัสดี ทักทายกับเพื่อน ๆ พี่ ๆ ทุกคนน่ะครับ
พอดีเรียนวิชาเขียนบทละคร ก็เลยมีงานชิ้นหนึ่งที่ส่งอาจารย์ไปแล้ว
แล้วอย่าให้ทุกคนได้อ่านกัน ยังไง ๆ ก็อ่าน ๆ กันดู ติหรือวิจารณ์ยิ่งดี จะได้พัฒนาบทต่อไป
อ่าน ๆ ดูละกัน มันเป็นบทละครน่ะครับ ไม่ใช่นิยาย
(ไม่) อยากเป็นเพื่อน
ฉากหนึ่ง บรรยากาศในห้องชมรมครอสเวิร์ด เป็นห้องสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ พื้นมีโต๊ะญี่ปุ่น 4-5 ตัว พร้อมเบาะรองนั่ง ไฟสว่าง มีตัวละครสามคนกำลังนั่งเล่นครอสเวิร์ดอยู่
พี่รุ่ง ขยันกันจริงน่ะพวกเอ็ง กะเอากี่เหรียญว่ะปีนี้
กานต์ ไม่ขนาดนั้นหรอกครับพี่ จบตานี้ก็จะกลับกันหล่ะ
พี่รุ่ง แล้วอย่าลืมปิดแอร์ ปิดไฟ ปิดหน้าต่าง แล้วก็…
เดี่ยว ล็อคประตูด้วยใช่ไหมพี่
พี่รุ่ง เอ๊ะไอ้นี่ กวน
เดี่ยว ก็เล่นบอกซ่ะทุกวัน แมวมันยังจำได้เลย
พี่รุ่ง เออ งั้นก็อย่าลืมละกัน พี่ไปก่อนน่ะ
กานต์ ครับพี่ กลับบ้านดี ๆ ล่ะ
เดี่ยว โชคดีพี่
เดี่ยว กานต์ เออ.....คือว่า...... คือ...
กานต์ มีอะไรรึเปล่าเดี่ยว
เดี่ยว คือว่า กูกับน้ำผึ้งก็จีบ ๆ กันมานานแล้วน่ะ เออคือแบบว่า …
กานต์ อะไรเล่า ก็รีบ ๆ เล่ามาอ้ำอึ้งอยู่ได้
เดี่ยว กูว่าจะขอน้ำผึ้งเป็นแฟน
กานต์ เป็นแฟนเลยหรอ !
เดี่ยว เออ ก็ใช่นะสิ มึงว่าจะดีรึเปล่าว่ะ
กานต์ ไม่รู้ว่ะ เรื่องของมึง ( ก้มหน้า นิ่ง ) ก็แล้วแต่มึงดิ
เดี่ยว อ้าวคือกูถามน่ะ ดูที่ปากนะ ถอ - อา - มอ - ถาม หมายถึงขอคำปรึกษาว่าดีไหม
กานต์ ก็เรื่องของเดี่ยวไม่เกี่ยวกับกานต์นี่
เดี่ยว ทำไมจะไม่เกี่ยวว้ะเรื่องของกูกับมึงก็เรื่องเดียวกันนั่นแหล่ะ
กานต์ ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ วันนี้กลับบ้านเองน่ะ กูไม่ค่อยสบาย
เดี่ยว เป็นเหี้ยไรเนี่ยะ ไม่เอาไปส่งกูก่อน
กานต์ กลับเองดิ หอก็อยู่ไกล้แค่นี้เอง โตแล้วน่ะ
เดี่ยว ให้ไปส่งเข้าใจไหมครับ ดูปากน่ะ ให้ไปส่งที่หอหน่อย
กานต์ ก็บอกให้กละ...
เดี่ยว งั้นไม่กลับ จะนั่งอยู่ตรงนี้
กานต์ ( กับคนดู ) ก็เป็นซ่ะอย่างงี้ทุกทีแหล่ะครับ เอาแต่ใจเป็นที่หนึ่งไม่เคยแพ้ใครเลย ไม่ได้อะไรก็โวยวาย ตั้งแต่เด็กสมัยอยู่โรงเรียนประจำด้วยกันล่ะ นี่แหล่ะที่ไม่มีใครอยากคบ เฮ้อ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันน่ะครับว่าทำไมผมถึงยังคบเขาอยู่ น่าขำไหมละครับ
กานต์ เออก็ได้ว้า…
เดี่ยว ให้มันได้อย่างนี้สิว่ะเพื่อนรัก ( กานต์ทำหน้านิ่ง ) หน้าตาดีน่ะเราอ่ะ เอ้ายิ้ม ๆ อย่าคิดมากดิ ล้อเล่น
กานต์ จะกลับไม่กลับ
เดี่ยว กลับครับกลับ งั้นเดี๋ยวไปแวะกินบะหมี่เจ๊พาก่อนน่ะ
กานต์ กูอยากกินข้าวมันไก่หว่ะ กินข้าวมันไก่ดีกว่า
เดี่ยว ไม่เอา ๆ กูจะกินบะหมี่
กานต์ ก็ได้ ถ้างั้นมึงก็กลับหอเองไปกินบะหมี่ ส่วนกูก็กลับหอไปกินข้าวมันไก่
เดี่ยว ไม่เอาโว้ย ต้องไปส่งกูก่อนแล้วก็ไปกินบะหมี่กับกูด้วย
กานต์ เออ ๆ บะหมี่ก็บะหมี่
เดี่ยว ให้มันได้อย่างงี้สิ จะว่าไป เพื่อนกูก็น่ารักนะ มึงไม่คิดจะมีแฟนบ้างหรอวะ กูว่ามหา’ลัย เรานี่เกย์หน้าตาดี ๆ ก็มีเยอะ มึงไม่สนใจใครบ้างเลยหรอ
กานต์ จะให้กูมีแฟนได้ไงเล่าในเมื่อ...
เดี่ยว แต่คิดไปคิดมากูว่ามึงไม่ต้องมีหน่ะดีแล้ว จะได้อยู่เป็นเพื่อนคอยดูแลกู ลองคิดดูสิถ้ามึงมีแฟนน่ะ มึงจะต้องไปอยู่กับแฟนมึง ไปกินข้าว ไปดูหนังกับแฟนมึง กูก็จะต้องอยู่คนเดียว คิดแล้ว บรื๋อ วังเวง
ไม่เอา ๆ มึงห้ามมีแฟน เพราะว่าจะไม่มีใครอยู่กับกู
กานต์ ( พรึมพรำ ) ทีมึงยังจะมีเลย
เดี่ยว อะไรน่ะ
กานต์ เปล่านี่ ไม่มีก็ไม่มี
เดี่ยว มันต้องอย่างงี้สิ ( ตบหัวกานต์ )
กานต์ ไอ้เลว จะกลับรึยังล่ะ
เดี่ยว เออ ป่ะ กลับกัน
กานต์ กลับก็เก็บของดิ เอ้าช้าอยู่ได้
เดี่ยว อ้าวเลวกว่า อย่ามัวแต่สั่ง มึงก็มาเก็บด้วย
กานต์ กูนี่ขี้เกียจไปส่งมึงจริง ๆ บอกให้ย้ายมาอยู่หอเดียวกับกูก็ไม่มา
เดี่ยว หอมึงมันแพง อีกอย่างกูอยู่หอป้ากูอ่ะดีแล้ว อะไรอะไรก็ฟรีซะทุกอย่าง
กานต์ แล้วก็ไม่กลับเอง วู้
เดี่ยว บ่นหน่ะ
ไฟ fade ลง
จบฉากหนึ่ง
ฉากสอง ในห้องนอนของกานต์ เป็นหอพักที่มีเตียง โต๊ะเขียนหนังสือมีหนังสืออยู่เป็นชั้น ๆ และมีตู้เสื้อผ้าอยู่ เดี่ยวเปิดประตูเข้ามาปลุกกานต์
เดี่ยว ตื่นโว้ย ตื่นได้แล้ว สายแล้วโว้ย ตื่น ๆๆ
เดี่ยว ( กับคนดู ) เป็นประจำทุกเช้าแหละครับ ก่อนไปเรียน ผมต้องทำอย่างงี้ทุกเช้าจนผมต้องมีกุญแจไว้ไขห้องเข้ามาปลุกมัน ทำมาหลายปีแล้วครับ ตั้งแต่สมัยอยู่โรงเรียนประจำ เขาเป็นคนตื่นสายครับ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมต้องปลุกเขาตลอด บางทีก็เหนื่อยน่ะครับ แต่ว่าถ้าวันไหนไม่ได้ปลุกนี่สิครับมันจะรู้สึกแปลก ๆ เขาเป็นเพื่อนที่ผมรักมาก ๆ ครับ ตอนที่อยู่ประถมผมเป็นเด็กที่มีปัญหาครับ แม่ผมเสียส่วนพ่อผมนะหรอ ก็ไปมีเมียใหม่ มีลูกด้วย อายุก็...รุ่นราวคราวเดียวกับผมนี่แหล่ะครับ ตอนนั้นน่ะครับคิดแล้วน่าขำตัวเอง ไม่มีใครอยากเล่นกับผม ไม่มีแม้แต่จะยอมคุย ก็มีแต่กานต์คนเดียวแหล่ะครับที่เข้าใจผม แต่ผมก็ยังอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมตอนนั้นเขาจึงยอมมาเล่นกับผม เฮ้อ ช่างมันเหอะครับ
เดี่ยว ( ดึงผ้าห่ม ) ตื่นดิว่ะ อ้าว งง งงอีก บอกให้ตื่นไงเล่า
กานต์ ขอนอนต่ออีกนิดน่ะ ง่วง
เดี่ยว ( ดึงกานต์ลุกขึ้น ) ไม่ต้องเลย ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ เร็ว ๆ
กานต์ จะรีบไปไหน อ๋อ ไปหาน้ำผึ้งหล่ะสิ ( หน้าบูดบึ้ง )
เดี่ยว อ้าวรู้ทันอีก เออใช่ เร็ว ๆ วันนี้มีเรียนอังกฤษกับน้ำผึ้ง พอเรียนเสร็จกูก็จะชวนน้ำผึ้งไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน เฮ้ย มึงว่ากูหล่อรึยัง ดูดี ๆ อ่ะทางซ้ายน่ะทางซ้าย ทางขวาบ้าง หล่อรึยังว่ะ ทรงผมหล่ะเป็นไงบ้างแล้วก็...
กานต์ ดูดีหมดแหล่ะ
เดี่ยว จริงหรอว่ะ
กานต์ เปล่า กูล้อเล่น ไปอาบน้ำดีกว่า
เดี่ยว อ้าว ไม่ต้องอาบแล้วเดี๋ยวไปเรียนไม่ทันกันพอดี
กานต์ ให้ตายสิ ไม่อาบได้ไง ( วิ่งไปอาบน้ำ )
เดี่ยว งั้นก็เร็ว ๆ น่ะ ให้เวลาสองนาที
กานต์ ยี่สิบนาที ( ตะโกนมาจากข้างหลัง )
------------------------------------------------ เสียงโทรศัพท์มือถือเดี่ยวดังขึ้น ------------------------------------------------
เดี่ยวคุยโทรศัพท์กับพ่อ ครับพ่อ มีอะไรรึเปล่าครับ ยังไม่สิ้นเดือนนี่ครับ ตังค์ผมยังไม่หมด หรอครับ ตามพ่อใจสิ พ่อจะมาบอกเดี่ยวทำไม จะไปไหน จะทำอะไรมันก็เรื่องของพ่อไม่เกี่ยวกับเดี่ยวอยู่แล้วนี่ ครับให้เท่าไหร่ก็ให้เถอะครับ เหลือเดือนล่ะหมื่นหรอครับ ตามใจพ่อละกัน ให้เท่าไหร่ผมก็เอาเท่านั้นแหล่ะ จะให้หมื่น ห้าพัน ห้าร้อย ก็ตามใจพ่อละกัน ไม่มีอะไรอีกแล้วใช่ไหมพ่อ สวัสดีครับ
( วางหูโทรศัพท์ ) โถ่เว้ย
( เดี่ยวนั้งนิ่งก้มหน้าเลื่อนโทรศัพท์ไปมา )
เดี่ยว กานต์ ๆ เสร็จรึยังว่ะ สายแล้วน่ะ
กานต์ ใกล้แล้ว ๆ กำลังถูสบู่ ( ตะโกนมาจากข้างหลัง )
เดี่ยว โอ้ะ ช้าหว่ะ เร็ว ๆ สิ
เดี่ยวกับคนดู อย่างงี้แหล่ะครับ ช้าตลอด ทำอะไรชักช้าประจำ ไม่รู้ว่าลูกครูคหกรรมเขาทำอะไรช้าอย่างงี้ทุกคนรึเปล่าน่ะ
กานต์ เสร็จแล้วครับคุณเดี่ยว ขอทาครีมแป้บนึงน่ะ
เดี่ยว ไม่ต้องทาไม่ต้องเทอแล้ว รีบ ๆ ใส่เสื้อผ้าแล้วก็ไปได้แล้ว
กานต์ แป้บเดียวน่ะ
เดี่ยว เร็ว ๆ สิครับคุณกานต์ จะทาไปถึงไหนว่ะ ผิวของคุณนี่ขาวยังไม่พออีกหรอ ยังกะจะเป็นผู้หญิงแล้วน่ะ บอกแล้วไงว่าอย่ามีแฟน เดี๋ยวมีคนมาจีบทำไงเนี่ยะ
กานต์ ก็ดีสิ
เดี่ยว ไม่ได้ ๆ บอกว่ามึงห้ามมีแฟน
กานต์ วู้ ไม่ให้มีก็ไม่มี จัดหนังสือให้รึยัง
เดี่ยว เสร็จเป็นชาติแล้ว
กานต์ ถ้างั้นก็รีบไปสิ ชักช้าอยู่ได้ เดี๋ยวสายกันพอดี
เดี่ยว นั่นมันคำพูดของกู
กานต์ อ้าวหรอ ป่ะไปได้ยัง
ไฟ Fade ลง
จบฉากสอง
-
ฉากสาม กานต์กำลังนั่งเล่นครอสเวิร์ดอยู่กับเที่ยงเพื่อนสมัยมัธยมอีกคนที่ห้องชมรม และมีเพื่อนชมรมคนอื่น ๆ ประมาณ สี่คนเล่นอยู่ในห้องนั้น
เที่ยง วันนี้มึงดูแปลก ๆ น่ะ ไม่สบายรึป่าว
กานต์ เปล่านี่ ไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย
เที่ยง แต่กูว่ามึงดูซึม ๆ น่ะ คิดก็ช้าแถมยังต่อศัพท์ผิดอีกตะหาก
กานต์ เปล่า คือกูแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อยหน่ะ ไม่มีอะไรหรอก
เที่ยง เรื่องไอ้เดี่ยวใช่ไหม
กานต์ เฮ่ย เปล่าน่ะเว้ย เออกูก็แค่...
เที่ยง มึงไม่ต้องโกหกกูหรอก กูเป็นเพื่อนมึงมาจะยี่สิบปีแล้ว ทำไมกูจะไม่รู้ มีอะไรก็บอกกูก็ได้
กานต์ ไม่มีอะไรจริง ๆ
เที่ยง เออ ๆ ไม่มีก็ไม่มี แต่ถ้ามึงมีปัญหาหรือเรื่องอะไรอยากจะระบายหรืออยากปรึกษากู กูก็ยินดีเสมอน่ะเพื่อน
กานต์ ขอบใจมึงมากหว่ะเที่ยง
เที่ยง ขอบจงขอบใจอะไรกันว่ะ กูกับมึงก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่มึงยังเป็นเด็กผู้ชาย จน... เออกูล้อเล่นหน่ะ แล้วเดี๋ยวมึงมีเรียนอีกรึป่าวเนี่ยะ
กานต์ มีดิ ตอนบ่ายสอง ต้องส่งงานด้วย แล้วมึงหล่ะมีเรียนอีกรึป่าวตอนบ่าย
เที่ยง ไม่มีหว่ะ แต่เดี๋ยวกูต้องไปซื้อของเป็นเพื่อนชมพู่หน่อยอ่ะ
กานต์ เที่ยง ชมพู่ยังอคติกับกูอยู่ใช่ไหม
เที่ยง อืม มึงก็อย่าคิดมาก เดี๋ยวอีกหน่อยชมพู่ก็คงเข้าใจเอง
กานต์ ช่างมันเหอะหว่ะ ว่าแต่...มึงกับชมพู่คบกันนานเท่าไหร่แล้วน่ะ
เที่ยง เดือนกว่า ๆ เอง กูก็ไม่รู้ว่าคนนี้จะใช่รึป่าวน่ะ ขี้โมโหแล้วก็ชอบระแวงกูอยู่ตลอด
กานต์ ( หัวเราะเบา ๆ ) จริงหรอว่ะ เฮ้อ ( ถอนหายใจ ) มึงก็ยังดีที่มีคนรัก รักษามันให้ดีละกัน เอองั้นเดี๋ยวกูขอตัวไปปริ้นงานก่อนนะ ต้องส่งงานหว่ะ ฝากเก็บด้วย ไปหล่ะ
เที่ยง เอาไว้เจอกันน่ะมึง
-------------------------------ชมพู่เดินเข้ามาสวนกับกานต์เลยทำหน้าบึ้งบิดปากใส่กานต์---------------------------------
ชมพู่ มาอยู่ที่นี่กับไอ้เกย์นี่อีกแล้ว ชมพู่บอกว่าให้ไปรอชมพู่ที่หน้าคณะ ชมพู่ตามหาแทบแย่ ร้อนก็ร้อน โทรหาก็ไม่ติด โอ้ย
เที่ยง เบา ๆ ดิชมพู่ แบตมือถือเที่ยงหมด อีกอย่างให้เที่ยงไปรอที่หน้าตึกคณะชมพู่มันไม่มีอะไรทำหน่ะ เที่ยงก็แค่แวะเข้ามาฝึกสมองที่ห้องนี้เท่านั้นเอง
ชมพู่ แล้วทำไมเที่ยงไม่โทรบอกชมพู่ละค่ะ
เที่ยง ก็เที่ยงบอกแล้วไงครับ ว่าแบตมือถือมันหมด แล้วอีกอย่างชมพู่ก็เรียนอยู่ เดี๋ยวโทรไปก็กลัวว่าจะกวนชมพู่
ชมพู่ ก็เลยปล่อยให้ชมพู่ตามหา
เที่ยง ชมพู่ก็รู้นี่นาว่าในมหา’ลัยนี้ ถ้าผมไม่อยู่ที่คณะ ผมก็จะมาอยู่ที่นี่แหล่ะ
ชมพู่ มาอยู่กับไอ้เกย์นั่นหรอค่ะ ชอบมันมากหรอ
เที่ยง ชมพู่ นั่นกานต์เพื่อนเที่ยงนะ
ชมพู่ ทีแรกก็บอกว่าเพื่อน ๆ แต่เดี๋ยวก็.... โอ้ย ผู้ชายสมัยนี้ยิ่งมีน้อย ๆ อยู่
เที่ยง ให้เกียรติเที่ยงบ้าง
ชมพู่ เออ ชมพู่ขอโทษ
เที่ยง จะไปกันได้รึยังครับ
ชมพู่ ไปก็ได้ ชมพู่ก็ไม่อยากอยู่นักหรอกอีห้องชมรมเก่า ๆ แบบนี้
เพื่อนชมรม เก่าแล้วมันหนักหัวใคร ใช่ไหมว่ะมึง ( กับเพื่อนชมรมอีกคน )
ชมพู่ อ๋อ นี่แกด่าฉันหรอ
เพื่อนชมรม ด่าหมาหน่ะ ถ้าใครรับก็เป็นหมา ใช่ไหมพวกเรา ( หัวเราะกัน )
ชมพู่ นี่แก
เที่ยง ไม่เอาน่ะชมพู่ ไปเถอะเดี๋ยวห้างปิด ( ดึงแขนชมพู่ออกมา )
---------------------------------- ทันใดนั้นเดี่ยวก็เดินเข้าห้องชมรมมาเจอเที่ยงและชมพู่ ----------------------------------
เที่ยง อ้าวเฮ่ยไอ้เดี่ยว ไปไหนมาน่ะ หน้าตาดูมีความสุขน่ะมึง ถูกหวยหรอ
เดี่ยว อ๋อ นิดหน่อยหน่ะ เห็นไอ้กานต์ป่าวว่ะ
เที่ยง เมื่อกี้ก็เล่นครอสเวิร์ดกับกู แต่มันออกไปแล้วหล่ะ
เดี่ยว มึงรู้ไหมว่ามันไปไหน แล้วรู้ไหมว่ามันกินข้าวรึยัง
เที่ยง อ๋อ มันบอกว่าจะไปปริ๊นงานอะไรซักอย่างนี่แหล่ะ ส่วนเรื่องกิน...
ชมพู่ เป็นห่วงกันจริง จริ้ง ผู้ชายสมัยนี้
เที่ยง ชมพู่ เงียบก่อน
เดี่ยว เออ ขอบใจหว่ะ งั้นกูไปก่อนน่ะ
ชมพู่ เดี๋ยวดิ ไม่อยากรู้เรื่องเงินที่พ่อจ่ายเพิ่มให้ชมพู่หรอ
เดี่ยว ( หันกลับไปมองหน้าชมพู่ )
ชมพู่ ตั้งแต่เดือนหน้าเป็นต้นไป พ่อให้เงินฉันเพิ่มเป็นสองหมื่น แล้วก็ให้พี่แค่หมื่นเดียว
เดี่ยว งั้นหรอ ( เดินออกไป )
ชมพู่ อ้าว จะไม่เสียใจหรือไม่โกรธหน่อยหรอพี่
เที่ยง ไปกันเถอะ ชมพู่
ชมพู่ โอ้ย ก็ได้ ๆ ไปก็ได้เที่ยง
เที่ยงกับคนดู คนนึงก็เพื่อนน่ะครับ อีกคนนึงก็คนที่เรารู้สึกดีด้วย ไม่รู้ว่าจะเข้าข้างใครดี อันที่จริงผมอยากให้ทุกฝ่ายเข้าใจกันน่ะครับ อยู่ด้วยกันดี ๆ แต่ก็อย่างว่าแหล่ะครับคนเราถูกเลี้ยงดูมาไม่เหมือนกัน อีกอย่างประสบการณ์ในอดีตของแต่ละคนมันยังดันไม่เหมือนกันอีก อันนี้ผมก็พอเข้าใจครับ นี่แหล่ะครับที่ผมทนชมพู่ได้ แต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าจะทนได้อีกนานเท่าไหร่ คนเราก็มีขีดจำกัดเหมือนกันใช่ไหมครับ แต่อันที่จริงผมอยากให้ชมพู่เข้าใจมากกว่าว่าผมกับกานต์เป็นเพื่อนกัน ตั้งแต่เด็กแล้วหล่ะครับ แต่ชมพู่สิชอบเข้าใจว่าผมชอบกานต์ จะให้ชอบได้ยังไง ผมเป็นผู้ชายน่ะครับ ไม่ได้เป็นเหมือนไอ้กานต์ซะหน่อย
-------------------------------------------------- ชมพู่กับเที่ยงเดินออกไป ---------------------------------------------------
จบฉากสาม
ฉากสี่ เวลาใกล้ค่ำกานต์เข้ามาซ้อมครอสเวิร์ดในห้องชมรม ตามปกติแต่เดี่ยวยังไม่เข้ามา
กานต์ พี่รุ่งครับ เดี่ยวเข้ามารึยังครับ
พี่รุ่ง ยังเลยกานต์
กานต์ แล้วพี่รุ่งเข้ามาห้องนี้นานรึยังครับ
พี่รุ่ง อ๋อ ตั้งแต่เย็นแล้ว วันนี้พี่เปิดประตูเอง เพราะวันนี้พี่มากวาดห้องแทนไอ้อู๋
กานต์ อ๋อครับ ขอบคุณพี่
พี่รุ่ง มีอะไรรึป่าวเนี่ยะ
กานต์ เปล่าครับ ไปไหนของมันวะ ปกติก็ไม่เคยมาช้านี่ หรือว่ามาแล้วไม่เจอเลยโกรธ แต่ก็น่าจะโทรหา
เพื่อนชมรม ไอ้เดี่ยวหรอกานต์ ตะกี้ก่อนเรามาเราเห็นอยู่ที่ร้านกาแฟใต้ตึกคณะเศรษฐศาสตร์
กานต์ ( ทำท่าคิด ) ไปทำไมตึกเศรษฐศาสตร์ว่ะ อ๋อพอจะรู้ล่ะ
---------------------------------- กานต์หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเบอร์แล้วโทรหาเดี่ยว ( หมายเลขที่คุณเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาฝากข้อความหลังได้ยินเสียงสัญญาน ) ------------------------------------------
กานต์ ปิดมือถือด้วย
กานต์กับคนดู ปกติเขาไม่ใช่คนแบบนี้นะครับ เขาเป็นคนตรงเวลา ตรงเวลามากด้วยแหล่ะ ไปไหนก็ต้องโทรมาบอกก่อนเสมอ แล้วก็ไม่เคยปิดมือถือ ถ้าจะว่าแบตหมดเมื่อเช้าผมก็ยังเห็นแบตเต็มอยู่เลย ไปไหนก็น่าจะบอกกันก่อน ผมรู้สึกเป็นห่วงเขายังไงไม่รู้ครับ
ฟ้า กานต์มาเล่นตานี้กับฟ้าหน่อยสิ วันนี้อู๋ไม่มา
กานต์ แต่ว่ากานต์จะออกไปตามหาเดี่ยว
ฟ้า ไม่ต้องไปตามหรอกเดี๋ยวเดี่ยวก็มา เดี่ยวเขารับผิดชอบจะตาย
กานต์ เออ คือ ....
ฟ้า ไม่ต้องเออแล้ว มานั่งนี่เลย
กานต์ เอ้างั้นก็ได้
-----------------------------------------กานต์เล่นครอสเวิร์ดกับเพื่อนชมอย่างไม่มีสมาธิ------------------------------------
ฟ้า กานต์นี่มันแปลว่าอะไรหรอ ( กานต์ต่อศัพท์ผิด )
กานต์ โทษที
ฟ้า กานต์เป็นอะไรรึป่าวจ้ะ
กานต์ อ๋อ เปล่า
ฟ้า พักก่อนก็ได้น่ะกานต์
เดี่ยวเดินย่องเข้ามาทางด้านหลังกานต์ ทำท่านิ้วชี้ที่ปากเป็นสัญญานให้ทุกคนเงียบอย่าบอกกานต์ว่าเดี่ยวเข้ามาแล้วเดี่ยวเอามือมาจี้ที่เอวกานต์ กานต์สะดุ้ง
เดี่ยว ทำอะไรอยู่ว่ะ
กานต์ โอ๊ยยยยย !!!
เดี่ยว ( หัวเราะ ) แค่นี้ทำเป็นตกใจ
กานต์ ไอ้สัดเอ้ย กูตกใจหมด มาไม่ให้สุ้มให้เสียง เล่นอะไรของมึงเนี่ยะ กูไม่ขำนะเว้ย
เดี่ยว เอาหน่ะล้อเล่น รู้ไหมว่าไปไหนมา
กานต์ จะไปรู้เหรอ ไปไหนก็ไม่บอกปล่อยให้คนอื่นเขาเป็นห่วง
เดี่ยว เออลืมหว่ะ โทดที
กานต์ ลืมหรอ แล้วทำไมต้องปิดมือถือด้วย
เดี่ยว อ้อ ก็กำลังคุยกับน้ำผึ้งอยู่ไม่อยากให้ใครกวน
กานต์ แล้วจะไม่สนใจเลยหรอว่าคนอื่นเขาเป็นห่วงแค่ไหน
เดี่ยว ครับ รู้แล้วหน่ะ ทีหลังจะไม่ทำอีกแล้วครับ
กานต์ วันนี้กลับหอเองนะ
เดี่ยว ไรว่ะ ไม่เอา ไปส่งกูก่อนดิ
กานต์ กูไม่ค่อยสบาย กลับเองดิว่ะโตแล้ว
เดี่ยว งั้นไม่กลับ
กานต์ ก็ตามใจดิ เรื่องของมึง
เดี่ยว อ้าว มึงเป็นอะไรของมึงเนี่ยะ ปกติมึงต้องยอมกูนะ
กานต์ แล้วไง กูต้องยอมมึงตลอดหรอ
เดี่ยว ก็ใช่ไง ไปส่งกูเถอะนะครับพี่กานต์ ไปส่งผมเถอะ ถ้ามึงไม่ไปส่งกูนะกูจะฟ้องแม่มึง ว่ามึงไม่ดูแลกู
กานต์ เออ ไปส่งก็ได้ มึงนี่ตลอดเลย
เดี่ยว ให้มันได้อย่างงี้สิ
เดี่ยว พี่รุ่งวันนี้ผมกับกานต์ไม่ซ้อมนะครับ
กานต์ ทำไมวะ
พี่รุ่ง เอางั้นหรอ ตามใจละกัน
เดี่ยว เหอะน่า วันนี้อยากกลับแล้ว ( ทำท่าซุบซิบ ) เดี๋ยวจะเล่าเรื่องน้ำผึ้งให้ฟัง
กานต์ อีกแล้วหรอ
กานต์กับคนดู คำก็น้ำผึ้งสองคำก็น้ำผึ้งไม่เห็นจะอยากฟังเลย เมื่อก่อนเขาไม่ได้เป็นแบบนี้น่ะครับ ผมว่าการที่ผมสอนให้เขาเรียนรู้การอยู่ร่วมกับคนอื่นในสังคม รู้จักกับคนนั้นคนนี้มันกลับกลายเป็นว่า ยิ่งทำให้เขาห่างผมไปเรื่อย ๆ บางทีถ้าผมปล่อยให้เขามีนิสัยเหมือนเดิมไม่เปิดรับใครเลยนอกจากผม มันอาจจะดีซะกว่า
กานต์ กลับก็กลับ งั้นก็รีบเก็บของดิ
เดี่ยว แต่ว่าเดี๋ยวไปแวะห้องมึงก่อน
กานต์ อ้าว แวะทำไม มึงลืมอะไรไว้หรอ
เดี่ยว เออกูยังไม่อยากเข้าหอกู
กานต์ มึงนี่เอาให้แน่ซักอย่างเหอะ กูปรับอารมณ์ไม่ทันมึงจริง ๆ
เดี่ยว ไป ๆ เดี๋ยวเล่าให้ฟัง พี่รุ่งไปนะ เฮ่ยทุกคนไปนะโว้ย
เพื่อน ๆ ชมรม โชคดีเพื่อน แล้วเจอกันโว้ย
-------------------------------------------กานต์กับเดี่ยวเดินออกไป------------------------------------------------------
ไฟ Fade ลง
จบฉากสี่
ฉากห้า ในห้องของกานต์ กานต์และเดี่ยวเปิดประตูห้องเข้ามาในห้อง กานต์กดสวิตช์ไฟ ไฟสว่างขึ้น
กานต์ ไหนมึงมีอะไรจะบอก ก็บอกมา
เดี่ยว ใจเย็นดิ
กานต์ รีบ ๆ บอกมาหน่ะ
เดี่ยว บอกก็ได้ คืออย่างงี้ วันนี้นะเว้ยหลังจากที่เรียนอังกฤษเสร็จ กูก็ไปกินข้าวกับน้ำผึ้ง และกูก็ขอน้ำผึ้ง เป็นแฟน น้ำผึ้งตอบว่าไงรู้ไหม
กานต์ ไม่รู้
เดี่ยว เดี๋ยวสิ ก็กำลังจะบอกไง น้ำผึ้งก็บอกว่าแล้วแต่กู กูดีใจสุด ๆ เลยหว่ะ
กานต์ แค่นี้หรอ
เดี่ยว อ้าว มึงไม่ดีใจกับกูเลยหรอ กูจะมีแฟนละนะ ไอ้นี่แปลก เพื่อนจะมีแฟนทั้งคนไม่ยักจะดีใจด้วย
กานต์กับคนดู ใครกันแน่ที่แปลก ทีผมจะมีแฟนดันมาห้ามผมตลอดแล้วทีตัวเองยังจะมีแฟนได้เลย
กานต์ ก็เรื่องของมึง มึงจะมีแฟนมีใครมันก็เรื่องของมึง
เดี่ยว ได้ไงว่ะ ไม่ได้ ๆ มึงต้องดีใจกับกูสิว่ะถึงจะถูก เรื่องของกูก็เหมือนเรื่องของมึงนั่นแหล่ะ
กานต์ ( เงียบ )
เดี่ยว พรุ่งนี้วันเสาร์นี่นา มึงมีนัดไปไหนรึเปล่า
กานต์ ไม่มี
เดี่ยว งั้นไปเดินเซ็นทรัลเวิร์ลเป็นเพื่อนกูกับน้ำผึ้งไหมล่ะ
กานต์ มึงไปกันสองคนเหอะ อย่าเอากูไปยุ่งเลย
เดี่ยว ไปเหอะน่าน่ะ
กานต์ ก็บอกว่าไม่ไป ไม่ไปไงเล่า
เดี่ยว งั้นก็ไม่เป็นไรไม่ไปก็ไม่ไป หรือว่ามึงแอบนัดหนุ่มคนไหนไว้ ฮั่นแน่
กานต์ จะบ้าหรอ กูจะมีใครที่ไหนได้
กานต์กับคนดู ก็นอกจากเขาแล้วผมก็ไม่ได้รักใคร
เดี่ยว อย่าให้กูรู้น่ะว่ามึงมีแฟน
กานต์ กูจะมีแฟนแล้วทำไม เกี่ยวอะไรกับมึงหล่ะ
เดี่ยว เกี่ยวสิว่ะ ถ้ามึงมีแฟนแล้วใครจะดูแลกูหล่ะ
กานต์ ( ถอนหายใจ ) ทีมึงยังมีแฟนได้เลย
เดี่ยว ( ทำท่าครุ่นคิด ) มันไม่เหมือนกัน
กานต์ ไม่เหมือนกันยังไง
เดี่ยว ทำไมมึงต้องขึ้นเสียงใส่กูด้วย
กานต์ กูขอโทษ กูปวดหัว มึงกลับหอมึงไปก่อนเถอะ
เดี่ยว เดี๋ยวนี้มึงดูแปลกไปนะกานต์
กานต์ งั้นหรอ กูคงเครียดเรื่องงานมั้ง
เดี่ยว ไม่สบายอะไรก็บอกกูได้นะ
กานต์ เปล่าหรอก
เดี่ยว งั้นคืนนี้กูอยู่ดูแลมึงซะที่นี่ล่ะกัน
กานต์ ไม่เป็นไร มึงกลับไปเหอะ พรุ่งนี้มีนัดกับน้ำผึ้งไม่ใช่หรอ
เดี่ยว เออจริงด้วย งั้นกูกลับเองก็ได้ มึงก็กินยาแล้วนอนซะนะ
กานต์ เอาน่า มึงรีบกลับไปนอนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่หล่อน่ะ
เดี่ยว งั้นกูกลับก่อนล่ะกันน่ะ ถ้าเกิดมึงไม่สบายขึ้นมาก็โทรเข้ามือถือกูละกัน
กานต์ ไม่เป็นไรหรอกหน่ะ กลับไปได้แล้วไป
เดี่ยว ไว้เจอกันน่ะ ( เดี่ยวเดินออกไป )
กานต์กับคนดู จะให้ผมทำตัวยังไงดีหล่ะครับ ยิ่งนับวันผมก็ยิ่งรู้สึกรักเขามากขึ้นเรื่อย ๆ แต่มันตรงกันข้ามยิ่งผมรู้สึกดีกับเขาเท่าไหร่ รู้สึกรักเขามากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกห่างเขามากเท่านั้น ผมไม่อยากเสียเขาไปให้ใครครับ ถึงแม้ว่าในครั้งแรกผมถูกครูบังคับให้เป็นเพื่อนเขา เนื่องจากผมเป็นหัวหน้าห้อง และในตอนนั้นผมอาจทำไปเพราะเป็นหน้าที่ก็ตาม แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว ความรู้สึกที่เป็นหน้าที่มันได้หายไปหมดแล้วครับ มันมีแต่ความรู้สึกที่ดี ความรู้สึกรักและเป็นห่วง ผมไม่รู้ว่าถ้าเขาไปอยู่กับคนอื่นแล้วจะมีใครดูแลเขาดีอย่างผมรึเปล่า
( ตบหน้าตัวเอง ) - ทำใจซ่ะเถอะกานต์ ยังไงนายกับเขาก็ไม่มีวันเป็นไปได้หรอก
- แต่ว่าสิ่งที่เขาทำกับเรามันทำให้เรามีความหวัง
- มันก็แค่ความหวัง มันไม่ใช่ความจริง
- แต่ว่าความรู้สึกที่เขามีให้มันทำให้เรามีความสุขนะ
- นายอย่าเข้าข้างตัวเองไปหน่อยเลย อยู่ในโลกความเป็นจริงเถอะ มันก็แค่เพื่อนกัน นายกับเขาไม่มีทางเป็นไปได้หรอก นายกับเขามันแค่เพื่อนกัน ( ก็แค่เพื่อนกัน ก็แค่เพื่อนกัน
ก็แค่เพื่อนกัน ก็แค่เพื่อนกัน ก็แค่เพื่อนกัน ก็แค่เพื่อนกัน )
กานต์ โอ้ย จะทำไงดีว่ะ
----------------------------------------กานต์หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหาเที่ยง ---------------------------------------
กานต์ เออกูเอง เที่ยงพรุ่งนี้มึงกลับบ้านรึเปล่า เฮ่ยจริงหรอ งั้นกูกลับด้วย ไม่มีอะไรหรอกกูแค่อยากกลับไปหาแม่ก็เท่านั้นเอง แล้วอาทิตย์หน้ากูอาจจะไม่เข้าเรียนนะโว้ย กูอยากกลับไปอยู่บ้านซักพัก เผื่ออะไร ๆ มันอาจจะดีขึ้น งั้นแค่นี้นะเจอกันพรุ่งนี้ บาย
กานต์เดินไปปิดไฟแล้วก็นอน
จบฉากห้า
ฉากหก ที่ห้องชมรมเวลาเย็นวันศุกร์ของอาทิตย์ถัดไปเพื่อน ๆ ชมรมกำลังนั่งซ้อมครอสเวิร์ดกันอยู่ โดยมีเที่ยงเดินเข้ามา
พี่รุ่ง เออเที่ยงมาก็ดีแล้ว เห็นกานต์กับไอ้เดี่ยวมั่งป่ะ
เที่ยง อ๋อ กานต์มันกลับบ้านครับ ส่วนไอ้เดี่ยวมันคงติดสาวอยู่หล่ะมั๊ง
พี่รุ่ง เอ๊ะไอ้พวกนี้นี่ นึกจะไม่ซ้อมก็ไม่ซ้อม ตั้งแต่วันจันทร์ละยังไม่มีใครโผล่หน้ามาซักคน
เที่ยง กานต์มันไม่สบายครับ อ้าวพูดถึงมาพอดี
พี่รุ่ง กานต์หรอ
เที่ยง เปล่า เดี่ยว
พี่รุ่ง ไอ้นี่
เที่ยง แล้วนี่พี่ ๆ จะไปไหนกันหน่ะ
พี่รุ่ง อ๋อ วันนี้กลับก่อนละกัน กะออกไปฉลองกันนิดหน่อย วันนี้วันเกิดฟ้า
ฟ้า ไปด้วยกันไหมเที่ยง
เที่ยง อ๋อไม่เป็นไรดีกว่า แฮปปี้เบิร์ธเดย์น่ะฟ้า
ฟ้า ขอบใจจ้ะ
พี่รุ่ง ฝากปิดห้องด้วยน่ะ ไปหล่ะ เจอกันวันจันทร์นะพวกเอ็ง
เดี่ยว เจอมึงพอดีเลย หาตัวยากชิบหาย เจอกานต์บ้างรึเปล่า แล้วรู้ไหมว่ามันอยู่ไหน ไปทำอะไรกับใคร โทรหาก็ปิดเครื่อง ไปไหนก็ไม่บอกกูซักคำ กูไปปลุกที่ห้องก็ไม่อยู่มึงช่วยบอกกูที
เที่ยง โว้ย ! ใจเย็น ๆ ก่อน กูฟังไม่ทันพูดช้า ๆ ถามทีละคำถามดิหว่ะ เล่นถามอย่างงี้แล้วกูจะตอบทันไหมเนี่ยะ
เดี่ยว เออ มึงเจอกานต์บ้างป่ะ
เที่ยง มันกลับบ้าน
เดี่ยว กลับบ้านหรอ ไม่เห็นบอกกูซักคำว่ากลับบ้าน
เที่ยง ( จะไปรู้หรอ )
เดี่ยว กลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วว่ะ อย่าบอกนะว่าตั้งแต่วันเสาร์ที่แล้ว
เที่ยง ใช่แล้ว มันกลับวันเสาร์ มึงไม่โทรหามันเลยหรอวันเสาร์
เดี่ยว กูไปเดทกับชมพู่อยู่ไง แล้วมันไม่มาเรียนหรอเนี่ยะ
เที่ยง มันบอกว่าไม่ค่อยสบาย
เดี่ยว แล้วมันจะกลับมาเมื่อไหร่
เที่ยง ไม่รู้เหมือนกัน วันนี้มั๊ง ไม่งั้นก็วันจันทร์เลย
เดี่ยว อ้าวเฮ่ย แล้วทำไมมันต้องปิดมือถือด้วยวะ
เที่ยง มันกลัวมึงโทรตามมั๊ง
เดี่ยว แล้วมันไม่รู้หรอว่ากูเป็นห่วงมันมาก
เที่ยง เออ กูก็ไม่รู้อีกแหล่ะ อ้าวนั่นไง ตายยากนะมึงพูดถึงก็มาพอดีเลย ให้เจ้าตัวบอกละกัน กูขอตัวไปซื้อกาแฟแป๊บนะเดี๋ยวมา
เดี่ยว มึงไปไหนมาทำไมไม่บอกให้กูซักคำ รู้ไหมว่ากูเป็นห่วง
กานต์ ทำไมต้องห่วงกูด้วย
เดี่ยว ทำไมมึงพูดอย่างงี้ละ
กานต์ กูก็เห็นมึงมีความสุขดี แล้วก็ดูปกติด้วย เวลาที่ไม่มีกูอยู่มึงอยู่กับน้ำผึ้งมึงก็มีความสุขดีไม่ใช่หรอ
เดี่ยว มึงไม่ต้องเอาน้ำผึ้งมาอ้างเลย ทำไมมึงกลับบ้านถึงไม่บอกกู แล้วทำไมต้องปิดมือถือด้วย
กานต์ กูไม่ค่อยสบาย
เดี่ยว แล้วทำไมไม่บอกกู ทำไมต้องหายไปอย่างงี้
กานต์กับคนดู จะให้ผมบอกว่าผมชอบเขาหรอ จะให้ผมบอกว่าผมทนไม่ได้ที่เขามีน้ำผึ้งหรอ
กานต์ กูไม่รู้หว่ะ กูจะกลับแล้ว
เดี่ยว เดี่ยวก่อนมึงยังตอบคำถามกูไม่ครบ
กานต์ อะไรอีกหล่ะ กูจะกลับแล้ว
เดี่ยว ( รั้งกานต์ ) กูถามทำไมไม่ตอบกูวะ เดี๋ยวนี้มึงเปลี่ยนไปนะกานต์ มึงเหมือนไม่ใช่กานต์คนเดิมที่กูรู้จัก มึงไม่อยากเป็นเพื่อนกับกูแล้วหรอ ทำไมวะ ตอบกูมาสิวะกานต์ ตอบกูมา หรือว่ามึงไม่พอใจอะไรกูก็พูดมาสิ
----------------------- เสียงโทรศัพท์มือเดี่ยวดังขึ้น เดี่ยวหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเป็นชื่อน้ำผึ้ง ---------------------
เดี่ยว ครับน้ำผึ้ง ว่าไงครับ อ๋อครับ อยู่ห้องชมรมครับ งั้นเดี่ยวไปหาน้ำผึ้งละกัน รอเดี๋ยวน่ะครับ บายครับ
เดี่ยว มึงบอกสิกานต์
กานต์ มึงไปหาน้ำผึ้งเถอะ
เดี่ยว ( เงียบ ) แต่...
กานต์ ( ไม่มองหน้าเดี่ยว ) น้ำผึ้งรออยู่นะ ปล่อยให้คนรักรออยู่มันไม่ดีนะเดี่ยว
เดี่ยว งั้นเดี๋ยวกูไปหามึงที่ห้อง
กานต์ ( เงียบ )
-----------------------------------------------เดี่ยวเดินออกจากห้องชมรม----------------------------------------------------
กานต์หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหาเที่ยง
กานต์ เที่ยง มึงกลับรึยังวะ เอองั้นมึงมาหากูที่ห้องชมรมหน่อยดิ กูเหนื่อย ๆ หว่ะ เดี่ยวกูรออยู่นี่ก็แล้วกัน
กานต์กับคนดู แล้วผมจะทำยังไงต่อไปดีครับ จะให้ผมบอกความจริงไปหรอ แล้วมันจะดีไหมหล่ะ ถ้าบอกไปแล้วผลลัพธ์ที่ได้มันจะเป็นยังไงกัน ผมพอจะเดาออกถ้าผมบอกไป ผมก็อาจจะเสียเขาไป แต่ถ้าผมไม่บอก ผมก็อาจจะเสียเขาไปอีกเหมือนกัน ใครก็ได้ครับ ใครก็ได้ช่วยบอกผมทีเถอะ
เที่ยง ( เดินเข้ามา เห็นกานต์เหม่อลอย เลยเขย่าตัวกานต์แล้วเรียก ) กานต์ กานต์ เป็นไรรึป่าววะมึง
กานต์ ( เห็นเที่ยงเหมือนเป็นที่พึ่งเลยกอดเที่ยง ) กูจะทำยังไงดีวะเที่ยง กูจะทำยังไงดี
เที่ยง เรื่องไอ้เดี่ยวละสิ
กานต์ อืม กูไม่รู้ว่าตอนนี้กูควรจะทำยังไงต่อไป กูหนีไปกูก็ไม่มีความสุข กูกลับบ้านไปกูกะว่าจะพัก แต่มันกลับทำให้กูคิดมากกว่าเดิมซะอีกกูจะอยู่ได้ไหมถ้าไม่มีเดี่ยว
เที่ยง โห มึงคิดมากไปรึป่าวว่ะ
---------------------กำลังจะถอนกอด แต่ชมพู่เข้ามาเห็นว่าเที่ยงกับกานต์กำลังกอดกันอยู่------------------
ชมพู่ ทุเรศที่สุด ที่แท้ก็อย่างงี้นี่เอง ในที่สุดสิ่งที่ชมพู่คิดมาตลอดมันก็คือความจริง ไม่น่าเลย
เที่ยง ไม่เอานะชมพู่ เที่ยงก็แค่…
ชมพู่ ไม่ต้องอธิบายอะไร ชมพู่เข้าใจดี คนก่อนของชมพู่ก็อย่างงี้ บอกว่าชอบชมพู่อย่างงั้นชอบชมพู่อย่างงี้ ที่แท้ก็ชอบพวกเดียวกัน
เที่ยง ให้เกียรติเที่ยงบ้างชมพู่ อย่าเอาคนอื่นมาตัดสินสิ คนเรามันไม่เหมือนกัน เที่ยงกับกานต์เราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็ก เขามีปัญหาเที่ยงก็ต้องช่วยสิ เข้าใจกันบ้างสิ
ชมพู่ อ๋อหรอ แล้วทำไมต้องกอดกันด้วย
เที่ยง ก็ผู้ชายกับผู้ชาย
ชมพู่ หรอค่ะ แต่ชมพู่หรือแม้แต่ใคร ๆ ก็เห็นว่ากานต์ไม่ใช่ผู้ชาย
เที่ยง ชมพู่ !
ชมพู่ หรือมันไม่จริง
เที่ยง เที่ยงว่าชมพู่กลับไปก่อนดีไหมครับ
ชมพู่ อ๋อ ไล่ชมพู่ กะว่าจะพรอดรักกันสองคนในห้องนี้หรอ นี่ถ้าชมพู่ไม่เข้ามาเห็นซะก่อนคงถึงไหนต่อไหนแล้วละสิ
เที่ยง ชมพู่ ! ชมพู่กำลังดูถูกเที่ยงกับเพื่อนอยู่นะ กลับไปเถอะ บอกให้กลับไปยังไงล่ะ
ชมพู่ ไม่ต้องไล่ ชมพู่ไปเองก็ได้ แล้วไม่ต้องมาง้อชมพู่อีก ( ชมพู่เดินเหวี่ยงออกไป )
กานต์ มึงก็พูดกับชมพู่แรงไป
เที่ยง ช่างมันเหอะ กูก็ไม่ได้หน้าตาแย่ ไม่คบกู กูก็หาคนใหม่ได้
กานต์ มึงไม่เสียดายเวลาที่คบกันมาหรอ
เที่ยง ไอ้เสียดาย มันก็เสียดายนั่นแหล่ะ แต่จะให้ทำไงได้ มันไม่ใช่มันก็คงไม่ใช่นั่นแหล่ะ ถ้ามันใช่มันก็ใช่เอง
กานต์ ถ้ามันใช่มันก็คือใช่ แต่ถ้าไม่ใช่มันก็คือไม่ใช่
เที่ยง อืม ว่าแต่เรื่องของแกเหอะจะเอาไงต่อไป
กานต์ ( เพ้อ ) ถ้ามันใช่มันก็คือใช่ แต่ถ้าไม่ใช่มันก็คือไม่ใช่
เที่ยง ฟังกูอยู่ไหมเนี่ยะ
กานต์ หาอะไรน่ะ กูว่ามึงรีบกลับไปง้อชมพู่เถอะ อย่าให้เรื่องนี้มันเป็นเพราะกูเลย กูไม่สบายใจหว่ะ
เที่ยง ไม่เกี่ยวกับมึงเลยไอ้กานต์ อย่าคิดมาก กูบอกแล้ว คนเราถ้าจะคบกันก็ควรจะเข้าใจและยอมรับในสิ่งที่อีกฝ่ายมีหรืออีกฝ่ายเป็น ไม่งั้นคบกันไปก็ไม่มีความสุขหรอก
กานต์ ก็ควรยอมรับในสิ่งที่อีกฝ่ายเป็นหรืออีกฝ่ายมี
เที่ยง อะไรของมึงอีกเนี่ยะ กูว่ามึงกลับหอไปนอนเถอะ เป็นเอามากแล้วมึงอ่ะ ไหวป่ะเนี่ยะให้กูไปส่งไหม
กานต์ อ๋อ ไม่เป็นไรกูกลับเองได้
เที่ยง ตามใจ งั้นกลับกันเลยไหม
กานต์ เออ
กานต์กับเที่ยงเดินออกจากห้องไป
ไฟ fade ลง
จบฉากหก
-
ฉากเจ็ด กานต์อยู่ในห้องกำลังนั่งกอดเข่าอยู่ข้างเตียง เสียงโทรศัพท์ของห้องดังขึ้น
เสียงเดี่ยว “ ฮัลโหลกานต์ กานต์ ทำไมไม่พูดวะ เฮ่ย กานต์ เดี๋ยวกูขึ้นไปหาบนห้องนะ ”
กานต์วิ่งไป ล็อคกลอนประตู
เดี่ยวขึ้นมาไขประตูที่ลูกบิดด้านนอก ลูกบิดเปิดได้ แต่ติดที่กลอนประตู เดี่ยวจึงเคาะประตูเสียงดัง
เดี่ยว เปิดประตูสิกานต์
เดี่ยว เปิดประตู เปิดดิวะ
เดี่ยว บอกว่าให้เปิดประตู กูรู้ว่ามึงอยู่ในห้องนั่นแหล่ะ มึงเป็นอะไรของมึงว่ะกานต์ มีอะไรจะพูดก็พูดกันดี ๆ สิวะ กานต์ ! กานต์ !
เดี่ยวหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรเข้ามือถือกานต์ กานต์กดวางแล้วปิดเครื่อง กานต์ยืนน้ำตาไหลพิงประตูอยู่
กานต์กับคนดู - เปิดสิกานต์แล้วทุกอย่างจะได้จบ
- ไม่ !
- แล้วแกจะอยู่อย่างงี้ไปตลอดหรอ
- มันก็น่าจะดีกว่าถ้าได้รู้ความจริงไม่ใช่หรอ
- อย่าหลอกตัวเองเลยน่ะกานต์ เปิดประตูสิ เปิดเถอะ ทุกอย่างจะได้จบ ๆ ไงเล่า
- ผมทำใจไม่ได้ ผมไม่อยากรู้ ผมไม่อยากพูด ไม่ !!!!!!!!!!!
เดี่ยว กานต์ ! กานต์ !
( พอดีเสียงโทรศัพท์มือถือเดี่ยวดังขึ้น น้ำผึ้งโทรมา )
เดี่ยว ครับน้ำผึ้ง ครับกลับถึงหอแล้วครับ เดี๋ยวผมโทรกลับน่ะครับน้ำผึ้ง ครับคิดถึงครับ บ๊ายบายครับ
เดี่ยว ( ข้างนอก กับ กานต์ ข้างใน ถอนหายใจแล้วหันหลังให้ประตู แล้วนั่งลงพร้อมกัน )
ไฟค่อย ๆ ดับลง
ไฟค่อย ๆ Fade ขึ้นเสียงโทรศัพท์ในห้องกานต์ดังขึ้น กานต์ตัดสินใจเดินไปรับ เสียงคุณป้าเจ้าของหอโทรขึ้นมา
เสียงคุณป้าเจ้าของหอ “ ฮัลโหล น้องกานต์รึป่าวค่ะ นี่ป้าอ้อยเองน่ะ”
กานต์ ใช่ครับ มีอะไรรึป่าวครับป้า
เสียงคุณป้าเจ้าของหอ อ๋อคือเพื่อนน้องกานต์ หน่ะค่ะ ตกบันได แขนถลอกและช้ำไม่รู้ว่าจะหักรึเปล่า ป้าให้คนพาส่งไปโรงบาลก็ไม่ยอมไป พูดอยู่อย่างเดียวว่าจะคุยกับน้องกานต์ค่ะ
กานต์ ตกบันไดหรอครับ ตอนนี้อยู่ไหนครับป้า
เสียงคุณป้าเจ้าของหอ อยู่ตรงทางขึ้นชั้นสามจ้ะ
กานต์ ครับป้า งั้นเดี๋ยวผมลงไปดูเองครับ ขอบคุณมากฮะป้า
กานต์วิ่งออกไป แล้วพยุงเดี่ยวเข้ามาในห้องแล้วให้นั่งบนเตียง
เดี่ยว ทำไมถึงไม่เปิดประตู
กานต์ เจ็บตรงไหนบ้าง เดี๋ยวกูทำแผลให้ ( เดินไปเอายาแล้วก็อุปกรณ์ทำแผลซักสองสามอย่าง )
เดี่ยว ถามว่าทำไมไม่เปิดประตู
กานต์ ( จับแขนเดี่ยวแล้วเอาสำลีจุ่มยามาเช็ดที่แผลตรงแขนซ้ายเดี่ยว ) อยู่นิ่ง ๆ สิไม่ต้องพูดมาก
เดี่ยว โอ้ย ๆ ซี้ดดด แสบ
กานต์ อยู่นิ่ง ๆ สิ แป้บเดียว เดี๋ยวก็หาย ใครใช้ให้เดินไม่ระวังหล่ะ
เดี่ยว ถ้ากานต์เปิดประตูเดี่ยวคงไม่เป็นแบบนี้หรอก
กานต์ ก็... งั้นคืนนี้ก็นอนซะที่นี่ละกัน กลับหอคงไม่ไหว ดึกแล้วด้วย
เดี่ยว ก็ได้ แต่ไม่อาบน้ำนะ
กานต์ ได้ไงว่ะ สกปรกจะตาย มีแต่เหงื่อ
เดี่ยว งั้นกานต์ก็เช็ดตัวให้เดี่ยวสิ
กานต์ บ้าหรอ ไม่เอา ( ยิ่มนิด ๆ )
เดี่ยว งั้นไม่อาบ
กานต์ เออก็ได้ ๆ งั้นรอเดี่ยวไปกดน้ำอุ่นก่อน ( กานต์เดินไปข้างหลังเข้าไปในห้องน้ำ )
เดี่ยวหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหาน้ำผึ้ง
เดี่ยว ฮัลโหล น้ำผึ้ง หลับรึยังครับ ครับเดี่ยวกลับถึงห้องแล้วครับ อาบน้ำปะแป้งซะหอมเชียว ครับพรุ่งนี้เดี๋ยวขอนอนพักที่ห้องน่ะครับ รู้สึกเพลีย ๆ ( กานต์ออกจากห้องน้ำมาแล้วหยุดฟังหน้าตาซึม ) งั้นคืนนี้เดี่ยวกวนน้ำผึ้งแค่นี้แหล่ะครับ คิดถึงนะครับ ฝันดีครับ
กานต์เอาอ่างน้ำเล็ก ๆ มาวางเสียงดัง
กานต์ เช็ดเอง ง่วงล่ะ
เดี่ยว อ้าวเป็นเหี้ยอะไรอีก ไม่เอามาเช็ดตัวให้กูก่อน
กานต์ เช็ดเองดิ บอกว่าง่วง
เดี่ยว ไม่เช็ดก็ไม่เช็ด ( เอนตัวลงไปนอนขวางเตียง ) เอาเลยทนได้ก็ทนสิ
กานต์ ก็ได้
เดี่ยว ให้มันได้อย่างงี้สิ ถอดเสื้อให้หน่อย
กานต์ ก็ถอดเองสิ
เดี่ยว ก็เจ็บแขน จะถอดได้ไง ดูสิ โอ้ย ๆๆๆ
กานต์ กูละเบื่อจริง ๆ วู้วว ( ถอนหายใจ )
เดี่ยว บ่นเป็นยายแก่อยู่ได้
ไฟ ค่อย ๆ ดับลง ไฟ Fade ขึ้นอีกที กานต์ฟุบอยู่ที่ข้างเตียงโดยเอามือเกาะเตียงไว้ เดี่ยวสะดุ้งตื่นขึ้นมา เรียกกานต์ขึ้นไปนอนเตียงบนด้วยกัน แต่กานต์ไม่ลุกเดี่ยวจึงเอาผ้าห่มมาห่มให้กานต์แล้วหลับต่อ
ไฟ Fade ลง แล้วก็ค่อย ๆ Fade ขึ้น เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นเดี่ยวสะดุ้งแล้วเรียกให้กานต์ปิดนาฬิกาปลุก
เดี่ยว กานต์ ! กานต์ !
เดี่ยว กานต์ปิดนาฬิกาหน่อย รำคาญวันนี้วันเสาร์ไม่ได้ไปไหน
เดี่ยว กานต์ ! ( แล้วลุกขึ้นนั่งแต่ยังอยู่บนเตียง ) ปิดเองก็ได้ว่ะ
( เดี่ยวก้ม ชะเง้อหากานต์ ทางซ้ายที ขวาที เมื่อไม่เห็นกานต์จึงลุกจากเตียงเดินไปหากานต์ที่ห้องน้ำพร้อมกับเคาะประตูห้องน้ำเรียกกานต์
เดี่ยว กานต์ ( ปะตูห้องน้ำเปิดออก )
เดี่ยว อ้าวไม่ได้อยู่นี่ แล้วไปไหน กานต์ ! กานต์ ! ไปไหนของมันวะ ( เดี่ยวเลยกดโทรศัพท์หากานต์ แต่ได้ยินกานต์ปิดโทรศัพท์ แต่มีเสียงที่กานต์ฝากเดี่ยวไว้ )
เสียงกานต์ “ เดี่ยวระหว่างที่กูไม่อยู่มึงต้องดูแลตัวเองดี ๆ นะ กินข้าวให้ตรงมื้อ กูฝากดูแลห้องกูด้วย
อย่ามัวเอาแต่ใจหรือมัวแต่โวยวายอายเขารู้ไหม น้ำผึ้งรักมึงมาก ดูแลความรักของมึงให้ดี ไม่ต้องเป็นห่วงกู กูไปไม่นานก็กลับ เพราะกูยังต้องเรียนอยู่ กูอยากอยู่เงียบ ๆ ลำพังซักพักนึง ไม่ต้องเที่ยวตามหากูหรอก เดี๋ยวกูจะซื้อขนมมาฝากมึงน่ะไอ้หมาน้อย ” “กดหนึ่งเพื่อบันทึกข้อความ กดสองเพื่อลบทิ้ง ” ( เดี่ยวกดโทรศัพท์วาง )
เดี่ยว โธ่เว้ย
เดี่ยวรีบเก็บของ แล้วออกจากห้องไป
ไฟ Fade ลง
จบฉากเจ็ด
-
ฉากแปด เป็นเย็นวันจันทร์ภายในห้องชมรม เพื่อนชมรมกำลังฝึกซ้อมครอสเวิร์ดกันอยู่
พี่รุ่ง วันนี้แปลกน่ะ ปกติวันจันทร์เป็นเวรไอ้กานต์กับไอ้เดี่ยวมากวาดห้องนี่นา เห็นมันบ้างป่าวฟ้า
ฟ้า ไม่เห็นนี่ค่ะ วันนี้ก็ไม่เห็นกานต์เข้าเรียนวิชาการตลาด
อู๋ เดี่ยวผมก็ไม่รู้พี่ คงจะอยู่ด้วยกันแหล่ะมั๊ง
อู๋ วันนี้ไอ้เที่ยงจะเข้ามาป่าวพี่
พี่รุ่ง กูจะรู้ไหม
ฟ้า เออแต่ได้ข่าวว่า เที่ยงเลิกกับชมพู่แล้วนี่
พี่รุ่ง จริงหรอฟ้า ดีว่ะ เลิก ๆ ไปเหอะอยู่เป็นโสดอย่างพี่ดีกว่า
ฟ้า แหมพี่รุ่งก็
อู๋ แล้วพี่ไม่เหงาบ้างหรอครับ
พี่รุ่ง ไม่หว่ะ อาจเป็นเพราะว่าพี่ยังไม่เคยรักใครมั๊ง
อู๋ นั่นแหล่ะครับ คนไม่เคยมีคู่ไม่รู้หรอกจริงไหมตัวเอง
ฟ้า ( ยิ้ม ) ว่าพี่เค้า
พี่รุ่ง เออ อย่าให้กูมีมั่งล่ะกัน แต่ว่าคิดไปคิดมาไม่มีดีกว่า
( กานต์เดินเข้าห้องชมรม )
อู๋ มาแล้วนี่ไง ไอ้กานต์
กานต์ ถ้าเกิดว่าเดี่ยวถามหา ให้บอกว่าไม่เห็นผมน่ะครับ
อู๋ มึงเป็นเหี้ยอะไรกันหมด
กานต์ เหอะน่า ไว้วันหลังกูจะเล่าให้ฟัง ไปก่อนนะ ขอบใจมาก
พี่รุ่ง แล้วนี่เอ็งจะไปไหน
กานต์ ยังไม่รู้เลยครับ
พี่รุ่ง ดูแลตัวเองด้วยละกัน แล้วอย่าลืมกลับมาซ้อมด้วยนะเว้ย
กานต์เดินออกจาห้องชมรมไป เพื่อน ๆ ในห้องชมรมก็นั้งลงซ้อมกันต่อไป
จบฉากแปด
ฉากเก้า กานต์นั่งคุยกับเที่ยงอยู่ที่ห้องของกานต์ โดยกานต์กำลังเล่าความรู้สึกของกานต์ที่มีต่อเดี่ยวให้เที่ยงฟัง ขณะที่เริ่มเล่าเดี่ยวก็เดินเข้ามากะจะเคาะประตูแต่ได้ยินเสียงเลยแนบหูฟังอยู่ข้างนอก
เที่ยง มึงมีอะไรจะเล่าให้กูฟังก็เล่ามาเถอะ เผื่อเล่าแล้วมึงจะดีขึ้น
กานต์ ก็คือว่า มึงจำตอนที่เราอยู่ปอห้าได้ไหม
เที่ยง อืม แล้วไงต่อ
กานต์ ตอนนั้นเดี่ยวย้ายเข้ามาใหม่ แต่ว่าไม่มีเพื่อนคนไหนเล่นด้วยสักคน ก็เพราะว่าเดี่ยวมันแกล้งเพื่อน ๆ จนไม่อยากมีใครเล่นด้วย แล้วมีอยู่วันหนึ่งครูจารุณีที่สนิทกับแม่กูเรียกให้กูเข้าไปพบในฐานะหัวหน้าห้องแล้วก็ฝากเดี่ยวให้กูดูแล ครูบอกว่าเดี่ยวเป็นเด็กมีปัญหา เดี่ยวพยายามเรียกร้องความสนใจจากพ่อ อีกอย่างเดี่ยวยังกำพร้าแม่ ครูจึงให้กูคบเดี่ยวเป็นเพื่อน ในตอนนั้นกูก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอกน่ะ ที่กูยอมคบกับเดี่ยวก็เพราะครูบังคับและกูคิดว่าเป็นหน้าที่
( เดี่ยวเปิดประตูเข้ามาพอดี )
เดี่ยว ที่มึงคบกับกูอยู่ทุกวันนี้มันคือหน้าที่หรอกหรอกานต์ มึงโดนครูบังคับหรอถึงได้มาคบกู
กานต์ ป่าวน่ะเดี่ยวกูยังพูดไม่จบ
เดี่ยว มึงไม่ต้องพูด อันที่จริงมึงไม่ต้องมาคบกับกูก็ได้ในตอนนั้น อ๋อ กูรู้แล้ว มึงเห็นกูคบกับน้ำผึ้งมึงก็คิดว่าน้ำผึ้งคงดูแลกูได้ หมดหน้าที่ของมึงแล้วนี่ มึงก็เลยพยายามหลบกู กูเสียใจหว่ะ กูก็นึกว่ามึงจะรักและจริงใจกับกูซะอีก กูคิดผิดมาตลอดว่ามึงจะเป็นเพื่อนคนเดียวที่กูไว้ใจ ที่แท้ก็เป็นอย่างงี้นี่เองกานต์
กานต์ เดี่ยวฟังกูก่อนน่ะ
เดี่ยว ต่อจากนี้ไปมึงไม่ต้องมาเป็นเพื่อนกูแล้วก็ได้ จำไว้ ( แล้วปิดประตูเสียงดังรีบเดินออกจากห้องไป )
กานต์ เดี่ยว ! เดี่ยว ! มันไม่ใช่อย่างนั้น ฟังกูก่อนสิเดี่ยว เดี่ยว ! เดี่ยว ! เดี่ยวววววววววววววววว
เที่ยง ( ดึงตัวกานต์ไว้ ) เฮ่ยใจเย็น ๆ ก่อนกานต์ ใจเย็น ๆ ก่อน
กานต์ เดี่ยว ! ( ร้องไห้ ) มันไม่ใช่อย่างนั้นน่ะเที่ยง กูแค่จะบอกว่าหลังจากนั้นกูก็ไม่ได้รู้สึกว่าเป็นหน้าที่อีกเลย กูเป็นเพื่อนกับเดี่ยวด้วยความจริงใจ ความรู้สึกที่ดี
เที่ยง จนมึงรักมันใช่ไหม
กานต์ กูก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกของกูมันคือความรักหรือเปล่า แต่กูไม่อยากเป็นแค่เพื่อนแล้ว กูอยากเป็นมากกว่านั้น
เที่ยง กูว่ารอให้ใจเย็นกันก่อนค่อยคุยกันก็ได้ เดี๋ยวอะไร ๆ มันคงดีขึ้นก็ได้
กานต์ กูไม่รู้หว่ะเที่ยง กูสับสน
กานต์กับคนดู - ไม่ต้องสับสนหรอกกานต์ก็แค่ออกไปตามหาแล้วก็อธิบายให้ฟังสิ
- แล้วจะให้อธิบายว่ายังไงหล่ะ
- บอกเขาไปสิว่าแกรักเขา
- ไม่ ไม่
- บอกไปแล้วทุกอย่างก็จะจบลง
- กูไม่อยากเสียเขาไป ไม่ ไม่บอก
- บอกไปเลย จะได้จบ ๆ
- ไม่ ไม่ ไม่!!!!!!!!!!!!!!!
เที่ยง ( เขย่าตัวกานต์ ) กานต์ กานต์ กานต์ มึงเป็นอะไรมากรึเปล่านี่ มานอนพักก่อน
กานต์ ขอบใจหว่ะเที่ยง มึงกลับไปก่อนเถอะ กูอยากอยู่คนเดียว
เที่ยง จะดีหรอ ให้กูอยู่เป็นเพื่อนก่อนก็ได้
กานต์ กูไม่เป็นอะไรหรอก เชื่อกูเหอะ กลับไปก่อนนะ กูอยากอยู่คนเดียว
เที่ยง แล้วถ้ามึงฆ่าตัวตายขึ้นมาจะทำยังไง
กานต์ กูไม่โง่ขนาดนั้นหรอก
เที่ยง จริง ๆ นะเว้ย
กานต์ เออน่ะ ไม่ทำหรอก กลับไปเถอะ
เที่ยง งั้นกูกลับก่อนล่ะกัน ถ้าเกิดมีอะไรรีบโทรหากูทันทีเลยน่ะโว้ย
กานต์ อืมน่า ขอบใจมึงมาก ๆ นะ
เที่ยง เออ รีบหลับเลยนะมึง ไม่ต้องคิดไรมาก
กานต์ เออ
เที่ยง ไปนะ
( เที่ยงเดินออกจากห้องไป กานต์นอนลงบนเตียง )
ไฟ Fade ลง
ไฟ Fade ขึ้นอีกที เดี่ยวเดินเข้ามาเปิดประตูห้องกานต์ด้วยอาการเมาอย่างมาก
เดี่ยว กานต์ ! กานต์ ! ตื่นมาคุยกับกูให้รู้เรื่องก่อน กานต์ !
กานต์สลึมสลือตื่นขึ้นมาตกใจเล็กน้อย
กานต์ เดี่ยว !
เดี่ยว ทำไมมึงทำกับกูอย่างงี้หล่ะ
กานต์ ฟังกูก่อนน่ะ หูย นี่มึงไปกินเหล้ามาหรอนี่ ปกติมึงไม่เคยกินเหล้าน่ะ
เดี่ยว ทำไมว่ะ กูจะกินมันก็เรื่องของกู มึงไม่ต้องยุ่งมึงไม่ได้รักกูแล้ว มึงทำไปเพราะหน้าที่ มึงทำไปเพราะโดนบังคับใช่ไหมกานต์ ใช่ไหมกานต์
กานต์ เปล่าน่ะเดี่ยว คือ...เออ...
( เดี่ยวผลักกานต์ลงบนเตียงแล้วทับบนตัวกานต์ )
เดี่ยว มึงไม่รักกูใช่ไหม มึงไม่รักกูใช่ไหม
( กานต์พยายามจะพูดแต่เดี่ยวจูปปากกานต์ กานต์ขัดขืนเล็กน้อยแต่ก็สมยอม ดนตรีโนบราดังขึ้นพร้อมกับไฟค่อย ๆ Fade ลง )
ไฟ Fade ขึ้นอีกทีทั้งคู่นอนอยู่บนเตียงด้วยกันแล้วลุกขึ้นจากเตียง ทั้งคู่นั่งนิ่งสักพัก
กานต์ เดี่ยว ! กูไม่อยากเป็นเพื่อนกับมึงแล้ว
เดี่ยว ทำไมหล่ะ
กานต์ ก็เพราะว่ากูรักมึง รักมากกว่าเพื่อน
เดี่ยว แต่ว่ามึงคือเพื่อนคนเดียวที่ดีที่สุดของกูน่ะ กูไม่อยากเสียเพื่อนไปหว่ะ
( เสียงโทรศัพท์มือถือเดี่ยวดังขึ้น เดี่ยวรับโทรศัพท์ เป็นน้ำผึ้งโทรมา )
เดี่ยว ครับน้ำผึ้ง รอเดี่ยวแป้บนึงน่ะครับ เดี่ยวจะรีบออกไปเดี่ยวนี้แหล่ะครับ คิดถึงเช่นกันครับ บายครับ
เดี่ยวเอาเสื้อผ้ามาใส่แล้วเดินออกจากห้องไป
+++++++ จบ ++++++++
-
เหอๆๆๆๆๆๆๆ
ผมก็บอกตามตรงว่าไม่มีความรู้เรื่องบทละคร
อะไรนี่เลยอ่ะคับ
แต่ถ้าถามความรู้สึกในฐานะคนอ่าน
หรือผู้ชมละคร ผมว่าผมชอบนะ
ถึงแม้ตอนจบมันจะทะแม่งๆบอกไม่ถูกอ่ะ
เฮ้อ เศร้า อ่านไปน้ำตาก็จะไหล
ระหว่างอ่านไปรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นโรคหัวใจเลยอ่ะ มันเป็นเจ็บจี๊ดๆอยู่ตลอด
ชีวิตนี้จะเจอรักแท้กับเค้าซักทีมั๊ยเนี่ย
ยิ่งอ่านก็ยิ่งไม่ชอบนายเดี่ยวเลยจิงๆ
ตัวเองมีแฟนได้แต่ไม่ยอมให้กานต์มีแฟน
แล้วยังมามีอารัยกับกานต์อีก
พอตื่นเช้ามากลับบอกว่าจะเป็นแค่เพื่อนกัน
มันอารัยกันนี่
จะว่าไปพล็อตเรื่องมันคล้ายๆเรื่องeternal summerเลยนะคับ
ไม่อยากให้จบแบบนี้เลยอ่ะ
มันทำให้รู้สึกว่าความรักสำหรับชาวเรามันได้แค่นี้เองหลอ
มันไม่มีค่าเลยใช่ไหมสำหรับคนทั่วไป
พูดแล้วน้ำตาก็จะไหล
ยังงัยก็ขอบคุณนะคับที่เอาเรื่องดีๆมาให้อ่านกัน
ขอให้อาจารย์ให้คะแนนเยอะๆนะคับ
ผมว่าคุณก็เขียนเก่งนะ
เขียนมาให้พวกเราอ่านอีกนะคับ เขียนแบบเป็นบทละครก็สนุกดีนะผมว่า
-
ปล.ผมไม่รู้นะว่าบทละครที่ดีควรเป็นยังงัย
แต่ผมคิดว่าบางทีน่าจะใส่รายละเอียดลงไปเยอะๆอ่ะคับ
เช่นเพลงที่จะบรรเลงขนาดนั้น ลักษณะของห้องรวมไปถึงการตกแต่ง
เพราะว่ามันอาจจะต้องเอามาใช้ในการแสดง
แล้วการที่เราใส่รายละเอียดลงไปเยอะจะทำให้ง่ายต่อการsetting
และจะได้บรรยากาศตามแบบที่ผู่แต่งต้องการจิงๆ
อารมณ์ของละครจะสมจริงขึ้นน่ะคับ
ผมว่านะ
-
ไม่ค่อยถนัดบทละครเช่นกัน
แต่ก็...ดีนะคับ
-
ขอบคุณมากน่ะครับ สำหรับคำติชมและข้อเสนอแนะ
ยอมรับน่ะครับว่า พลอต คล้าย เอทเทอเนอร เพราะว่าตอนนั้นเวลามันไกล้เหลือเกิน
คิดไรไม่ออก
อาจารย์เร่ง เลยขอยืมพลอตมาใช้
อิอิ ไว้ยังไงจะเขียนมาให้อ่านอีกน่ะครับ
-
เพิ่งอ่านถึงฉากที่ 4 การดำเนินเรื่องมันค่อนค้างเนิบๆ เนือยๆ เปรียบเหมือนเส้นตรงอะ ไม่มีเส้นโค้ง เส้นว้าว ทำให้น่าเบื่อ ถ้าเป็นหนังคงหลับคาโรง
ขอโทษนะถ้าเม้นของพี่แรงไป พี่รู้สึกอย่างนั้นจิงๆ แล้วจามาตามอ่านให้จบ ขอตัวไปนอนก่อนนะ :m1: :m1:
-
ตายละ
ผ่านไปนานแรมปี เพิ่งมาอ่าน ฮ่าๆๆ
ป่านนี้ เจ้าของกระทู้คงส่งไปแล้ว
- -"
ถือว่า เข้ามาอ่านละกันครับ
สนุกดีครับ...
แต่ผมสงสัยอะ ว่าแพทเทินการเขียนบทละครเวทีนี มันต้องเหมือนกันหมดทุกที่ป่าว
คือผมไม่เคยเรียนนะ การเขียนบท หรือว่า ไม่เคยกำกับด้วย
แต่ว่า ก็เคยช่วยรุ่นพี่เอกละคร (ที่ผ่านมา) ก็ สามสี่เรื่องครับ ได้มีโอกาสอ่านบท (เรียกได้ว่า ได้ยินบ่อยๆ จนจำขึ้นใจเลยดีกว่า)
มีโอกาสช่วยในเรื่องการ fade ไฟ / sound ไรแบบเนี้ยครับ
ที่ผมเห็นอะ มันจะมี เช่น...
ฉาก
เวลา
สถานที่
ตัวละคร
(Sound ....)
(Light .... fade in)
คำอธิบายการกระทำของตัวละคร
บทพูด...
หรือไม่ก็ (Sound Voice over ....fade in)
แล้วทำไมถึงมีแค่นั้นอะครับ อันนี้อยากทราบ แหะๆ
-
ก้ดีนะคับ
แต่ตอนจบมันยังไงไม่รู้คับ
-
ก็ดีนะครับ แต่ว่านะ ผมว่าเหตการตอนคืนก่อนจะจบอ่านะมันยังไงๆอยู่นะ (แอบมาแจม เล่นในโทรสับไม่รู้ว่านานรึยัง ขอโทดด้วย)