เกี่ยวอะไรกันนี้ ?งงตรงไหนรึเปล่าคะ :really2:
"เขากระแทกเข้ามาในปากผมอีก ผมทั้งเจ็บทั้งจุกจนแทบจะสำลัก"แก้ไขให้แล้วนะคะ ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
เราว่ามันแปร่งๆ ใช้ปากเกี่ยวอะไรกันเจ็บ&จุก
น่าสงสารนายเอกน้อยของเรามากๆ
อยากรู้ว่าเพราะอะไร ทำให้ต้องมาฝืน
ทำอะไรแบบนี้
แจกเป็ดให้จ้ะ
แต่ละรูปมันก็ตามอารมณ์ของรูปในตอนสุดท้ายสินะครับขอบคุณนะคะสำหรับการติดตาม (รวมถึง comment อื่นๆ ด้วย อาจจะไม่ได้ตอบแต่อ่านทุก comment ด้วยความปลื้มใจค่ะ)
เรื่องนี้พี่คนนึงแนะนำให้อ่าน บอกว่าวิธีเล่าเรื่องเจ๋งมาก
แล้วก็เจ๋งจริงๆครับ มันสั้นๆ แต่กัดกินพื้นที่ในใจมากๆครับ
อ่านจนจบมันก็ยังทิ้งปมสงสัย ชวนติดตาม
คนเขียนเล่าเรื่องเก่งมากๆเลยนะครับ o13
สำหรับเรื่องใหม่ ขออนุญาติเรียนตามตรงว่า ผมไม่สามารถอ่านนิยายที่ดราม่าขนาดนั้นที่ยังลงไม่จบได้
เพราะผมคนที่เอาตัวเองไปผูกติดกับความรู้สึกของตัวละครที่อ่าน
แล้วถ้ามันไม่ต่อเนื่อง ผมจะไม่สามารถดำเนินชีวิตแบบปกติสุขได้
อาจจะฟังดูเว่อร์ๆ แต่ผมก็ไม่มีอะไรแก้ตัวอีกแล้วนอกจากจะขอโทษที่ไม่สามารถติดตามผลงานเรื่องใหม่ได้
แต่ผมสัญญานะครับว่าถ้าลงจบเมื่อไหร่ ผมจะตามไปอ่านผลงานดีๆอีกชิ้นแน่นอนครับ
ขอบคุณสำหรับเรื่องสั้นดีๆนี้ครับ :pig4: +1
ในที่สุดก็ได้รู้ชื่อของ ''เขา'' กับ ''ผม'' เเล้ววว
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
รอเรื่องใหม่น้าค่า
good
ชั่ย จะขายแต่ทำอะไรไม่เป็น ไม่โดนโยนออกมานอกห้องก็บุญแล้ว
“เอ่อ” ผมค่อยๆ กำของเขาไว้ แล้วเริ่มเคลื่อนมือขึ้นลงช้าๆ แต่ผมมือสั่นเสียมากกว่า ขยับแล้วก็นิ่งสลับกันอยู่อย่างนี้
“โธ่เว้ย! รำคาญจริง ถ้ารู้ตัวว่าทำไม่ได้แล้วจะมาทำไมวะ!” เขาพูดอย่างหงุดหงิดแล้วก็ปัดมือผมออกอย่างแรง!
“ผม...ผม” ผมตกใจทำอะไรไม่ถูก ไม่คิดว่าจะทำให้เขาไม่พอใจขนาดนี้
“จะไปไหนก็ไปเลยปะ เสียเวลาจริงๆ” เขายืนนิ่งอยู่ซักพัก แล้วก็ค่อยดึงกางเกงขึ้น รูดซิปแล้วก็ขยับกางเกงให้เข้าที่เหมือนเดิม
เขาล้วงหยิบซองบุหรี่จากกระเป๋ากางเกงขึ้นมาแล้วเคาะออกมาหนึ่งมวน คาบไว้ในปาก แล้วเขาก็ล้วงหยิบไฟแช็กออกมา เขาโยนมันลงกับพื้น
‘ตุ๊บ’ มันหล่นลงตรงหน้าผม ผมไม่รู้จะทำอะไรดีจึงได้แต่หยิบมันขึ้นมาจะยื่นคืนให้เขา
“หยิบมาจุดให้หน่อย” เขาสั่งเสียงเรียบ
“คะ...ครับ” ผมทำตามที่เขาบอก รู้สึกว่าตัวเองมือสั่น ขณะที่ยื่นเปลวไฟจากไฟแช็กจุดให้เขา ผมมองหน้าเขาไปด้วย เขามองมาหน้านิ่ง ดวงตาสีดำสนิทของเขาดูดุดันมาก
“เสร็จแล้วก็กลับไปได้ แล้วก็ไปถามไอ้คนที่ติดต่อว่าจะต้องทำอย่างไง ถ้าคิดว่าทำได้แล้วก็ค่อยกลับมาใหม่” เขาพูดเสียงเย็นชา เอื้อมมือมาหยิบไฟแช็กไปจากมือผม เก็บเข้ากระเป๋ากางเกงแล้วก็เดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ผมรู้สึกเจ็บอยู่ลึกๆ ภายในใจ!