ชอบค่ะ มันเป็นมุมมองของความรักในแง่มุมต่างๆ เศร้าไปหน่อย ชีวิตไม่ได้ง่ายเนอะ ขอบคุณที่มาเขียนเรื่องดีๆเรื่อยๆ
"............................................................................
He said he had to work, so I went to the show alone.
They turned down the lights and turned the projector on.
And just as the news of the world started to begin,
I saw my darling and my best friend walking in.
Although I was sitting right there they didn'n see me.
And so they both sat right down in the front of me.
And when he kissed her lips then I almost died.
And in the middle of the colour cartoon I started to cry
Oh Sad movies always make me cry
........................................................................................."
เรื่องนี้สอนให้รู่ว่า
"เพื่อนเราเผาเรือน" (เพื่อนที่เป็นชะนี(บางคน)ไว้ใจไม่ได้)
"ตบมือข้างเดียวไม่ดัง"
ดีนะที่ปอรักตัวเองมากพอ จึงล้มไปไม่นาน ก็สามารถยืนขึ้นได้ด้วยตัวเอง และอยู่ได้ด้วยตัวเอง
ป.ล. ชอบจังที่ผู้เขียน(ซึ่งน่าจะเป็นคนรุ่นใหม่)ฟังเพลงเก่าๆ