พิมพ์หน้านี้ - รวบรวมตอนที่ตกหายไปของหนังสือเซ็งเป็ด มาช่วยกันหน่อยครับ
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เซ็งเป็ดแฟนคลับ => ข้อความที่เริ่มโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 26-01-2008 18:17:24
-
เพื่อจะได้แก้ไขให้ถูกต้องขึ้นในการพิมพ์ครั้งต่อไปนะครับ
เป็ดจะได้เอาไปบอกสำนักพิมพ์อีกทีนะครับ
ให้โพสตอนที่หายไป
โดยโพสข้อความก่อนส่วนที่หายไป
ข้อความที่หายไป
และข้อความหลังจากส่วนที่หายไป
*****************
มีหลายคนที่บอกว่าตอนสำคัญหายไปเช่นเดียวกับทิพย์
รบกวนคนที่ความจำดี อ่านแล้วอีกรอบ กรุณาโพสส่วนที่มีอยู่สุดท้ายกับส่วนที่หายไปให้ด้วยครับ
ในการพิมพ์ครั้งที่ 1 ตอนที่ 7 รู้ค่ามิตรภาพของมนุษย์ต่างดาว .....เมื่อกำลังจะสูญเสียมันไป
ตอนท้ายตอนก่อนขึ้นตอนที่ 8
หน้า 116 ต่อจากข้อความนี้ ส่วนที่เป็นสีน้ำเงินที่ส่วนสำคัญที่หายไป
ส่วนการพิมพ์ครั้งที่ 2 ได้เพิ่มส่วนนี้มาแล้ว
หน้าที่ 116 ไปจนถึงตอนที่ 8 โดยไม่ใส่เลขหน้า
ผมเดินอ้อมมาข้างหลังร้าน สตาร์ทรถ ออกไป ขับรถด้วยความเร็ว ในหัวมันสับสนไปหมด อาจเป็นเพราะรู้สึกเป็นไข้ด้วย เมื่อวานเดินตากแดดตากฝนทั้งวันเลยทำให้รู้สึกอย่างงี้.................................................
........... สติผมค่อยๆ กลับมา ตอนที่จะถึงบ้าน ผมหยิบโทรศัพท์โทรหาพี่โบ้ หน้าจอมีเบอร์มันโชว์อยู่นับ 10 ครั้ง
“พี่โบ้ ผมไม่สบายนะกลับบ้านก่อน” ผมบอกพี่โบ้
“เออ ตามใจแก ชั้นไม่สนแล้ว บอกเพื่อนแกด้วยนะ ว่าชั้นก็ไม่เอามันเหมือนกันแหละ” อะไรของพี่โบ้
“อะไรพี่เกิดอะไรขึ้น” พี่โบ้เล่าให้ฟังว่า พอผมหายไปนานมันก็เลยโทรหาผม โทรเท่าไหร่ก็ไม่ติด พี่โบ้เลยบอกว่า สงสัยกลับบ้านไปแล้วมั้ง เค้าคงอยากให้เราอยู่กัน 2 คน พี่โบ้เลยบอกว่าชอบมัน.....มันลุกขึ้น บอกพี่โบ้ว่า “ผมไม่ใช่เกย์ แล้วถึงผมจะเป็นผมก็จะเป็นกับไอ่เป็ดคนเดียว” แล้วมันก็เดินออกไป........................ผมฟังแล้วขนลุก ความรู้สึกผิดมันพุ่งปรี๊ดขึ้นมาจุกอยู่ที่ลูกกระเดือก ผมสมควรตายจริงๆ ผมหยุดรถ คิดว่าป่านนี้เที่ยงคืนมันจะกลับยังไง มันก็ไม่คุ้นทาง ถ้ามันหลงไปทำไง คิดเสร็จผม ถอยรถยาวจากท้ายซอย ชนหมาชนแมว เหยียบหนู ไม่สนแล้วตอนนั้น ผมจะไปหามัน กรูจะไปหาเมิงอ้อย
...........
ผมขับรถมาทางเดิม แต่คนละอารมณ์ ความโกรธเมื่อกี้หายไปหมด เหลือแต่ความรู้สึกผิด ..................และเป็นห่วง
ผมรีบบึ่งมาหน้าร้านข้าวต้มเมื่อกี้ แต่ไม่มีใครอยู่ ผมเลยขับรถออกไปทางเดิม ผ่านหน้าปากซอย ม.สุโขทัย เห็นป้ายรถเมล์ สลัวๆ พร้อมชายคนนึง...............นั่งกุมขมับ.....................
ผมจอดรถทันที..มันเงยหน้าขึ้นมามอง................แล้วก้มหน้าลงต่อ ผมนั่งใกล้มัน
....“อ้อย กรูขอโทษนะ” มันยังไม่พูด ผมหันไปหามัน เอามือแตะบ่า
....“อ้อย กรูขอโทษ ขอโทษ ได้ยินอ้อย” เมื่อคืนผมร้องไห้ครับ สารภาพ เพราะสงสารมันจับใจ น้ำตาผมไหลหยด
....“กรูไม่รู้ ไม่รู้ว่าเมิงจะทำแบบนี้ กรูขอโทษ” ผมสะอื้น มันเงยหน้าขึ้นมา ผมต้องตะลึงกับสิ่งที่ผมเห็นตรงหน้า ไอ่อ้อย ร้องไห้น้ำตาเต็มหน้า ผมปล่อยโฮ เลยครับตอนนั้น ปากบอก “กรูขอโทษๆๆๆๆๆ” ซ้ำ มือก็ลูบบ่ามัน ผมทำร้ายคนที่ดีกับผมได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ ผมทำร้ายมัน
“เมิงทิ้งกรู..........เมิงทิ้งกรูเหมือนที่พ่อทิ้งกรูที่วัด” ผมเงยหน้ามาพูดแล้วก้มหน้าร้องไห้ต่อไป
ผมบอกตรงๆ ตอนนั้นใจผมเหมือนจะขาดใจ ผมหายใจไม่ออก ทันทีที่มันพูดคำนั้นจบ ผมก็คิดขึ้นมาทันทีว่า ในที่สุดผมก็เหมือนคนเลวอีกคนที่เข้ามาในชีวิตมัน ผมร้องไห้น้ำตาเป็นเผาเต่า ขอโทษคงไม่สาสมแล้วตอนนั้น...........เราทั้งคู่นั่งกันอยู่หน้าป้ายรถเมล์ ซอย ม. สุโขทัย ผมจำที่นั่นขึ้นใจ ตอนนี้ก็ยังนึกถึง นึกถึงหน้าที่มันเงยขึ้นมาแล้วมีน้ำตานองหน้า “......เมิงทิ้งกรู เหมือนที่พ่อทิ้งกรูที่วัด" คำนี้เองที่ทำให้ผมน้ำตาไหล เป็นคำที่จะตอกย้ำผมไปตลอดว่า ผมได้ทำร้ายคนคนนึงได้ลึกสุดใจจริงๆ ..........ช่วยด่าผมหน่อย ให้สาสมกับที่ผมทำกับมัน.....T_T
.......................................................................
ผมยังคงนั่งเป็นเพื่อนมัน ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากทั้งผมและมัน ตี 1 กว่า รถวิ่งผ่านน้อยลงๆ ผมไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่ แต่มันตอนนี้กับตอนแรกที่ผมรู้จักเป็นคนละคน คนที่นั่งอยู่ใกล้ผมนี้ตอนนี้คือคนที่นั่งร้องให้ เหมือนชีวิตนี้ไม่เหลือใครแล้ว ผมว่ามันคงอยากลืมเรื่องที่พ่อเอามันไปปล่อยวัด มันทำบ้า ทำตลก ทำให้ตัวเองมีความสุข เพื่อที่จะฝังความรู้สึกที่ทำร้ายตัวมันเองไว้ลึกๆ แล้วมันก็เกือบทำได้แล้ว จนกระทั่งผมเป็นคน เอาเท้าไปแกว่งให้ตะกอนในใจมันฟุ้งขึ้นมาอีก.............ผมผิดเอง.............ผมนั่งร้องให้เป็นเพื่อนมัน ไม่ว่ามันจะนั่งอยู่นานแค่ไหนผมก็จะนั่งเป็นเพื่อนมัน...............กรูจะไม่ทิ้งเมิงไปไหนอีกแล้ว....................คืนนี้ กรูจะอยู่กับเมิง ......แต่แค่คืนนี้ ที่เหลือ เมิงต้องเข้มแข็ง เพื่อตัวเมิงเอง
คืนนั้นผมยังคงนั่งก้มหน้ามองเท้าตัวเองเป็นเพื่อนมัน นานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้ตัวว่าด้วยพิษไข้ และอดนอน ทำให้ผมเริ่มเจ็บคอ ตัวเริ่มร้อน ตาเริ่มล้าๆ ลายๆ
..............ผ่านไปสักพัก มันเงยหน้าขึ้น ตบบ่าผม
“ไปกันเถอะ กรูไม่เป็นไรแล้ว” ผมมองหน้ามัน ในใจนึกชื่นชม มันเข้มแข็งกว่าที่ผมคิด และมันจะต้องเข้มแข็งต่อไป มันเดินขึ้นรถ ผมเปิดเพลงเพื่อกลบความเงียบและเสียงหายใจของเราทั้งคู่ เพลง "ทำไมต้องเธอ" เวอร์ชั่นผู้หญิงร้องเปิดขึ้นมา ผมว่ามันไม่เหมาะกับช่วงเวลานี้ ผมเลยเปลี่ยน
“อย่าเปลี่ยน กรูจะฟัง” ผมมองหน้ามันก่อนที่หมุนคลื่นกลับมา เสียงเพลงทำลายความเงียบไปได้เยอะ ผมขับรถผ่านสายวิภาวดียามตี 2 โดยที่ตัวเองก็ตัวร้อนผ่าว วูบๆ ไอร้อนออกมาจากตัว หันไปมองมันหลับตาพริ้ม ผมว่ามันคงอยากหลับไปลย ไม่อยากตื่นมาก็ได้(คิดไปเอง) ......เหลือบตาไปมองสนธิสัญญาสารภาพในกระเป๋า แล้วสะท้อนใจตัวเองมันจะต้องมาเจ็บอีกครั้งเพราะกระดาษชุดนั้นอีกเหรอ อยากจะดึงออกมาฉีกทิ้ง ผมไม่อยากให้มันรับรู้อะไรที่จะทำร้ายมันอีกแล้ว.....แต่ผมก็แค่คนเห็นแก่ตัว.คนนึง
...........ผมไปส่งมันที่ห้อง มันลงจากรถไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ ผมอยากให้มันหันหลังมาด่า มาตีหัว มาชกปาก มาปล้ำ ผมคงจะรู้แย่น้อยกว่าที่มันทำอยู่นี้ ผมกลับมาถึงบ้าน กินพารา 2 เม็ดก่อนนอน..........หลับไปพร้อมน้ำตา ที่ยังคงไหล......................
........ตื่นมาวันอาทิตย์ด้วยอาการไข้ขึ้น.....ผมโทรศัพท์ไปลางานกับพี่เต้ยอีกวัน พี่เต้ยด่ามา 2-3 คำ เรื่องต้องจัดเสก็ทใหม่ ด่าเสร็จแกก้ถามว่าไปหาหมอยัง....ด้วยความเป็นห่วง อือ ถึงจะด่าเก่งแต่ใจดี ผมลุกขึ้นมาต้มโจ๊ก แม่กลับมาตอนเย็น เปิดเวปพันทิพย์..................ตกใจที่กระทู้มีคนสนใจเยอะมาก ไม่คิดว่า ชีวิตคน 2 คนจะทำให้คน
-
" เฮ้ย จะรีบเดินไปหาป๊ะเมิงเหรอ กรูหนักนะ"มันบ่นเนื่องจากต้องหิ้วเอการคนเดียว
ผมหยุดและเดินกลับไปจะไปช่วยมันถือ
" ทำไร ไม่ต้อง กรูบอกแล้วไงว่ากรูจะดูแลเมิงเอง" T_T แป่วววววววววว ผมก็เลยให้มันสะพายเป้ให้ผมอีกใบ ให้มันดูแลซะให้เอียนไปเลย
.......................................................................
" พรุ่งนี้หยุดไปไหนรึป่าว"
ผม"ไม่ไปอ่ะอยู่บ้าน"
"งั้นกรูไปบ้านเมิงได้ป่าว"
ผม" ไม่ด้ายยยยยยยยย !!! บ้านเมิงก็มีกลับบ้านเมิงดิ สาดดดด บ้านกรูซื้อข้าวแ**กนะเว้ย ไม่ได้ทำนาเหมือนบ้านเมิง"
มันทำหน้าเจื่อนๆ สะใจผมอย่างแรง แต่มันยังไม่หมด "งั้นก็ซื้อข้าวหน้าปากซอยบ้านกูไปก็ได้ เมิงไม่ต้องให้แม่เมิงหุงข้าวเผื่อกรูนะ"
"โคตรหน้าด้านเลยว่ะ เมิง"
"จะว่ายังไงพี่ก็ทน ขอให้พี่เป็นคนเจ้าของหัวใจน้องเอยยย ชะเอิงเอย ห่าเหว อะไรมันไม่รู้ ท่อนนี้จำไม่ได้ ประมาณนั้นแหละ มันฮัมเป็นเพลงไง ผมนะ ไม่รู้จะทำไงกับมันดีแมร่ง หน้าด้าน สุดท้าย มันก็มานอนเอกขเนก ผลาญอากาศบ้านผมอีกจนได้...................................................................
และถ้าในเคสที่มันเสียบอล หรือ โดนพี่เต้ย หัวหน้าเล่นงาน มันจะอารมณ์หมองทันที
" เฮ้ย กรูเรียกทำไม ไม่หัน ไอ่สาด เดี๋ยวพ่อฟาดด้วยปากให้สำนึก" 1หล่ะ
-
ผมไม่เข้าใจมันเหมือนกันแหละครับ บางทีเหมือนเด็กเหลือขอ บางทีก็เหมือนเด็กขาดความอบอุ่น บางทีก็เป็นเด็กเอาแต่ใจ สงสัยที่บ้านโอ๋จัดแน่นอน ผมคิดแบบนั้น
................................................................
วันนึงมันโทรศัพท์มา บอกมาออกมาหากรูหน่อย มีธุระด่วน ผมก็ถามมันว่าเรื่องอะไร มันบอกเรื่องคอขาดบาดตาย แมร่งได้ยินก็ลนลานเลยสิครับ กลัวมันจะโดนพวกโต๊ะบอลกระทืบตายคารีบอกซ์ ออกไปโทรศัพท์อะไรก็ลืม มาถึงมันยืนรอหน้า เซเว่น ผมถามว่า"มีอะไร..เรื่องคอขาดบาดตาย"
มันบอกว่า" พรุ่งนี้มันไม่มีกางเกงใส่ไปทำงานเพราะว่ามันลืมไว้ที่บ้าน" อิ๊บอ๋ายแมร่ง ในใจอยากเอา adidas คู่ 500ต่อเหลือ 320 จากข้าวสาร ถอดออกมาบรรจง ค่อยๆยัดปากมันจริงๆ
"เมิงไปพานพุทธเป็นเพื่อนกรูหน่อยสิ" นี่คือสิ่งที่มันวางแผนล่อผมออกมาเพื่อจะชวนไปเป็นเพื่อนมัน......
มันว่า…
หลังจากนั้นมันก็ทำเนียนมาตีซี้กับผมมากขึ้นครับ ถึงขั้นใช้อำนาจมืด ล๊อบบี้ให้หัวหน้า signงานคู่กับมันตลอด จนหลังๆ ที่ทำงานเริ่มล้อมากขึ้น พี่ๆเค้าจะเรียกผม น้องรัก และเรียกมันว่าน้องยม ซึ่งก็ไม่ชอบเลยครับ แต่ดูท่ามันจะดีใจไม่น้อยที่มีกองเชียร์หนุนหลังมัน
-
"เวอร์ๆ ไปแล้วหล่ะ เดี๋ยวกรูก็เทให้หมาแมร่งแ**กเลย มันรีบคว้าไปทันที
"เมิง กรูไม่กินนะ กรูจะเก็บไว้จนมันเป็นเต้าหู้แล้วเอาไปตั้งบนหิงบูชา"
........................ส้นทีน.........................
............................................................
" วิ๊ดวิ๊วๆ คู่รักยม ขย่มโลก" เสียงพี่เต้ย หัวหน้า แมร่งแซวมาแต่ไกล ผมรีบฉีกรัศมีออกมาจากที่เดินข้างมัน ฉิ่งไปเดินคนละข้างทางด้วยความอาย ในใจก็ก่นด่า ขย่มบ้านเมิงสิ ไอ่พี่เต้ย ()ไม่กล้าด่าออกเสียงกลัวโดนไล่ออก
"อย่ามาแซวเมียผมนะพี่ เดี๋ยวโดน พี่ก็พี่เหอะ ผมไม่ไว้หน้านา" มันรีบเสียบทันทีที่เห็นจังหวะ สมแล้วที่เป็นแฟนบอลฝรั่งเศส เสียงโห่รับจากพวกบ่างทั้งหลาย แฮ้วขึ้นพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย อีเย็นอย่างผมรึจะทนไหว รีบฉิ่งไปห้องอาหารด้วยความละเหี่ยวใจ............"แมร่งขึ้นมาแ**กไม่รอกรู ชาติหน้าเกิดเป็นหมูร้อยชาติ"
"ตามกรูมาทำไมอีก กรูอายคน เมิงไปนั่งโต๊ะอื่นไป ชิ่ว" ผมโบกมือไล่หยอย
"ไอ่สาดดด เมิงกล้าไล่ผัวเมิงเหรอ"
-
"อ้อย(สมมุติว่าชื่ออ้อยแล้วกันนะ)....ถ้าวันนึงกรูไม่อยู่ เมิงจะทำไงว่ะ"
"ไม่รู้สิ ตอนแม่กรูตาย แม่กรุก็ไม่บอกรูก่อนเหมือนแหละ...อีกอย่างกรูไม่อยากคิดหรอก ทำไม....เมิงจะไปไหน"
"ปล่าว กรูแค่ถาม ถ้าเมิงกวนส้นกรูมากๆ วันนึงกรูอ่านหนีเมิงไปก็ได้"
"โอเค กรูสัญญา กรุจะไม่กวนตีนเมิงอีกแล้ว พอใจยัง" ผมพนักหน้า
"พอใจยังคร๊าบบบ" มันเอื้อมมือมาขยำนมผม
"ไอ่บร้า กรูจั๊กเดียม พอแล้ว ล้างหัวให้กรู กรูเสร็จแล้ว"
"คร๊าบ พ่อทูนหัว" เออ เพิ่งรู้ว่า
มันหายไปห้องน้ำนาน คาดว่าอี้แตกระหว่างที่ลื่น คริๆ
"เมิง ว่าวไม่ยอมราดน้ำ กรูลื่นเลยเห็นปล่าว"
"สาดดด กรูเห็นหน้าเมิง เสปิม กรูตกใจไหลไปอยู่สมองหมดแล้ว ไม่ต้องกลัวหรอก".............................................
ผมแต่งตัวของผมเองเรียบร้อย หูก็ฟังเพลงที่มันร้องเองแต่งเองของมัน แต่จำเนื้อไม่ได้ รู้แต่ว่าขำอ่ะ ขำทั้งน้ำตา มันร้องประมาณเพลงฉ่อยอ่ะ ร้องจีบใครสักคน(ซึ่งก็คือผมนั่นแหละ) ผมฟังไปหัวเราะไป น้ำตาก็ปริ่มๆ "เมิงอย่าทำให้กรูรู้สึกแบบนี้ได้ม้ายยยยยย" ผมตะโกน
-
ผมโทรไปครั้งแรกไม่ติด ฟังเสียงรอสายอยู่นาน จนอดคิดไม่ได้ว่าหรือมันไม่อยากรับสายหว่า กรูไปทำอะไรให้โกรธรึปล่าวฟะ(ปกติ ยิงเบอร์ไป นับ1 ยังไม่ถึง 3 ดีมันก็โทรมาแล้ว) ผมลองกดอีกที
"ฮือๆๆ อะโหล รู้แล้วว่าคิดถึง" เสียงมันเหมือนหมาหอบแดด
"ทำไรอยู่ ว่าวเหรอ เสียงหอบเชียวเมิง" ผมแซว
"ว่าวกับเอี๊ยะเมิงอะดิ กรูล้างห้างน้ำอยู่"
" 5 ทุ่มนี่อ่ะนะ ล้างห้องน้ำ....โบราณเค้าถือนะโว้ย เค้าไม่ให้ล้างห้องน้ำกลางคืนเค้าบอกเหมือนปัดเป่าโชคลาภ (จริงๆเค้าห้ามกวาดขยะกลางคืน)" ผมหลอกมัน
"จริงเหรอ...แมร่งซวยแล้วกรู แล้วกรูต้องทำไง" มันแมร่งโง่เชื่ออีก
"แก้เคล็ดก็ต้องทำให้ห้องน้ำซกมกเหมือนเดิม" 555
"เออ เดี๋ยวกรูจัดการเอาขยะมาเทๆกองไว้ก่อน กรุ่งนี้ค่อยทำก้ได้ แมร่ง เดี๋ยวสิ้นเดือนโดนหวยแ**กอีกกรู" สุดยอด หลอกง่ายยิ่งกว่าหลอกว่าหน้าตาดี
"กรูล้อเล่น แมร่ง งมงสยนะเมิง"
"อ่าว ไอ่สาดดด หลอกกรู....ว่าแต่มีอะไร"" อ๋อ กรูจะชวนเมิงไปดู af วันเสาร์"
"อะไรของเมิง af เครื่องเล่นดีวีดีเหรอ" กรูว่าแล้วคนอย่างเมิง.....
"บร้า นั่นมัน aj เล่นได้ไม่เลือกแผ่น af น่ะ academy fantasia อ่ะ"
"งึ กรูไม่รู้จักว่ะ แต่เมิงชวน กรูไปก้ได้" ผมรับปาก
-
ไม่แน่ใจว่าหมดรึยัง รอคนอื่นต่อนะ
แต่บางประโยคก็มีเพี้ยนบ้าง สลับช่วงกันบ้าง น่าจะเป็นเพราะเป็ดไปปรับเองมากกว่า
ส่วนที่ตัดออกอาจจะมีเหตุผลไม่ให้กระทบถึงพระก็ได้ ถ้าอันไหนเรย์ว่าควรลบออก ก็ลบได้เลย :m12:
-
:m30:
ที่แน่ๆ คือส่วนที่พี่เรย์โพสอ่ะ
ว่าแต่หายเยอะเหมือนกันนะเนี่ย
-
ตอนนี้เหมือนจะตัดไปเหมือนจะไม่สำคัญหรือเปล่า :m21:
เอะ ทำไมมันเงียบผิดปกติ ผมลองย้ำอีกครั้ง “ได้ยินมั๊ย” มันยังไม่ตอบ เลยเอามือสะกิด “เฮ้ยๆ” ไร้ซึ่ง
อาการตอบสนองใดๆ ทั้งสิ้น เวร แมร่ง หลับไปแล้วววว โอ้ยยยยยยยยย กรูอุตส่าห์ เฮ้อ..........
ผมผล๊อย หลับไปตอนไหนไม่รู้ รู้แต่นานน่ะ กว่าจะหลับ เพราะอึดอัด ตื่นมาอีกที ไม่เห็นมันแล้ว แม่
บอกว่า อ้อยสั่งไว้ว่ามันไปทำงานก่อน เข้างานกะเช้า
....”มันกลับไปกี่โมงแม่”
“5 โมงได้มั้ง”
..................................................................
วันเดียวกันนั้นเองผมตัดสินใจลาพักร้อน 3 วัน (ก็ตั้งแต่วันแรกที่ตั้งกระทู้หน่ะแหละ...จนถึงวันนี้)
(หมายเหตุผู้รวบรวม: 21-23 สิงหาคม 2549) ผมไปทำงานเข้ากะเย็นเลยไม่ได้เจอมัน ตอนเย็นโทรหามันไม่ได้
เพราะ เค้าห้ามใช้โทรศัพท์ ตอนอยู่ในสนาม วันนั้นผมก็ยังไม่ได้คุยกับมัน จนมาถึงวันจันทร์ผมหยุดพักร้อน
จนถึงวันนี้ ผมก็ยังไม่ได้คุยกับมัน มันโทรมาที่บ้านบ้างแต่ก็คุยได้แป๊บเดียว (ตอนวันจันทร์ที่ผมบอกว่าผมต้องไป
แล้ว มันมาอีกแล้ว นั่นแหละ แม่เรียกว่ามันโทรมา) เพราะว่าผมหยุดมาต้องลากกะทำงานแทนผม
.............................................................
พรุ่งนี้ผมไม่ได้อยู่โพส เพราะต้องไปตรวจร่างกายที่เวชศาสตร์การบิน กะว่าวันเสาร์ ว่าง จะคุยกับมันให้
รู้เรื่อง....ยังไงผมรบกวนฝากกระทู้นี้ด้วยนะครับตอนผมไม่อยู่ 2-3 วันนี้ ช่วยจัดกระทู้ไม่ให้มันเน่า (สั่งเสีย) แล้ว
วันเสาร์ผมสัญญาว่า ผมจะมาเล่าให้ฟังว่าสุดท้ายเรื่องของเรามันจะจบยัง
................ ท้ายนี้แล้วก็ฝากไว้ให้ช่วยหน่อยนะครับ
1. ผมควรจะทำยังไงกับเรื่องนี้
2. ควรจะมีวิธีบอกมันยังไงให้มันเสียใจน้อยที่สุด
3. ถ้าเป็นเพื่อนๆ เพื่อนๆจะเลือกใครระหว่าง เอ่อ (ไม่รู้จะใช้คำว่ายังไง) มัน กับงาน
4. คิดว่าต่อไปผมควรจะทำยัง เฮ้อออ สับสนเล็กน้อย.............
....”อะโหล ใครครับ”
“น้องเป็ดเหรอ (กลายเป็นชื่อจริงไปแล้ว ใครๆก็เรียกเป็ด...นี่คือที่มาของ...เซ็งเป็ด) พี่โบ้เอง หวัดดีครับ”
ครับของพี่โบ้ดูหลวมยังไงไม่รู้ คาดว่าถ้าพูดค่ะ จะชัดถ้อยชัดคำกว่า
-
โอ่ว เยอะขนาดนี้เลยหรอ เกิดจากเป็ดตััดออกหรือว่าอย่างไรนี่
-
:m21: เรย์ รู้สึกจะมีอีกอันนุงน๊า...ช่วงที่ เป็ด ชวนอ้อยไปนอนบ้านอ่ะ
เสร็จแล่ะ ที่เป็ดโพส มันหายไปอ่ะ ช่วงที่อ้อย คุยก่าแม่ ตอนไปถึงบ้านอ่ะ
ใครมีมั่งอ่ะ อ่า...เจอแล่ะ แต่เจออยู่แค่นี้ ไม่รู้ใครมีตอนนี้บ้าง ตอนที่เป็ดเล่าตอนอ้อยมาบ้าน
แล้วมันหายไปอ่ะ ใครเซฟทันเอามาลงเต็มๆได้ป่ะ คะ ...
"เออ เมิง .....เมิงมานอนบ้านกรูมั๊ย....." กรึ๋ยๆๆๆพูดไปแล้วทำไงดีหว่า.....
"จริงเหรอ มันทำเสียงตื่นเต้น เออ กรูไป กรูออกไปตอนนี้เลยนะ"
"เออ ตามใจเมิง แม่กรูให้ชวนนะ อย่าคิดว่ากรูอยากให้เมิงมานอนด้วย" โบ้ยไปให้แม่เลยงานนี้อิๆ.............
ช่วยเล่าคร่าวๆก่อนที่จะสู่เลิฟซีนในห้องนอน
ผัวเป็ดมาที่บ้านเป็ดในชุดนอน มาถึงเจอแม่เป็ดนั่งดูอุ้มรักอยู่
แม่ : "อ้าวมาทำไมดึกป่านนี้ล่ะลูก..."
เป็ด : //นึกในใจ "ลืมเตี๊ยมกับแม่"
ผัวเป็ด : "ก็มานอนเป็นเพื่อนแม่ไงครับ"
เป็ด : //นึกในใจ "ดีไปที่มันไม่สงสัย"
เป็ด : "เมิงไม่ต้องมาอ้อนแม่กรูเลยนะแม่กรูไม่ชอบเด็ก"
ผัวเป็ด : "อ้าวอย่างงี้...(ชื่อของผัวเป็ด) ก็อกหักซิครับ"
แม่เป็ด : "แต่แม่ก็เหงาๆอยู่นะ" (ขำ)
(แล้วเป็ดและผัวเป็ด ก็เดินเข้าห้อง ฉากต่อไปเลิฟซีน )
หลังจากที่ผมโทรไปตามมันมานอนเป็นเพื่อนที่ห้อง มันก็มาอย่างรวดเร็วในชุดนอนเตรียมพร้อม มืออีกข้างหนีบหมอนเน่าที่มันคอยเอาวิสัญญีตัวเอง เพื่อจะให้นอนหลับได้ง่ายขึ้น (แต่กรูไม่ได้อยากโดนดมยากับเมิงด้วยนิ)
หลังจากที่มันทักแม่ผมซึ่งนั่งดูอุ้มรักเรียบร้อย พร้อมกับทำฉอเลาะ(ซึ่งผมเล่าในตอนที่หายไป) ผมก็ลากมันขึ้นมาบนห้องผมเป็นอันสำเร็จ
-
:m21: เรย์ รู้สึกจะมีอีกอันนุงน๊า...ช่วงที่ เป็ด ชวนอ้อยไปนอนบ้านอ่ะ
เสร็จแล่ะ ที่เป็ดโพส มันหายไปอ่ะ ช่วงที่อ้อย คุยก่าแม่ ตอนไปถึงบ้านอ่ะ
ใครมีมั่งอ่ะ อ่า...เจอแล่ะ แต่เจออยู่แค่นี้ ไม่รู้ใครมีตอนนี้บ้าง ตอนที่เป็ดเล่าตอนอ้อยมาบ้าน
แล้วมันหายไปอ่ะ ใครเซฟทันเอามาลงเต็มๆได้ป่ะ คะ ...
"เออ เมิง .....เมิงมานอนบ้านกรูมั๊ย....." กรึ๋ยๆๆๆพูดไปแล้วทำไงดีหว่า.....
"จริงเหรอ มันทำเสียงตื่นเต้น เออ กรูไป กรูออกไปตอนนี้เลยนะ"
"เออ ตามใจเมิง แม่กรูให้ชวนนะ อย่าคิดว่ากรูอยากให้เมิงมานอนด้วย" โบ้ยไปให้แม่เลยงานนี้อิๆ.............
ช่วยเล่าคร่าวๆก่อนที่จะสู่เลิฟซีนในห้องนอน
ผัวเป็ดมาที่บ้านเป็ดในชุดนอน มาถึงเจอแม่เป็ดนั่งดูอุ้มรักอยู่
แม่ : "อ้าวมาทำไมดึกป่านนี้ล่ะลูก..."
เป็ด : //นึกในใจ "ลืมเตี๊ยมกับแม่"
ผัวเป็ด : "ก็มานอนเป็นเพื่อนแม่ไงครับ"
เป็ด : //นึกในใจ "ดีไปที่มันไม่สงสัย"
เป็ด : "เมิงไม่ต้องมาอ้อนแม่กรูเลยนะแม่กรูไม่ชอบเด็ก"
ผัวเป็ด : "อ้าวอย่างงี้...(ชื่อของผัวเป็ด) ก็อกหักซิครับ"
แม่เป็ด : "แต่แม่ก็เหงาๆอยู่นะ" (ขำ)
(แล้วเป็ดและผัวเป็ด ก็เดินเข้าห้อง ฉากต่อไปเลิฟซีน )
หลังจากที่ผมโทรไปตามมันมานอนเป็นเพื่อนที่ห้อง มันก็มาอย่างรวดเร็วในชุดนอนเตรียมพร้อม มืออีกข้างหนีบหมอนเน่าที่มันคอยเอาวิสัญญีตัวเอง เพื่อจะให้นอนหลับได้ง่ายขึ้น (แต่กรูไม่ได้อยากโดนดมยากับเมิงด้วยนิ)
หลังจากที่มันทักแม่ผมซึ่งนั่งดูอุ้มรักเรียบร้อย พร้อมกับทำฉอเลาะ(ซึ่งผมเล่าในตอนที่หายไป) ผมก็ลากมันขึ้นมาบนห้องผมเป็นอันสำเร็จ
อืมตอนนี้เป็นตอนที่หายไปเพราะกระทู้ด๋อย
โอ่ เหมือนตามล่าหาสมบัติที่หายไปเลย เอิ้กๆ
เท่าที่ตรวจสอบทุกโพสของกระทู้นี้มา ผัวเป็ด เป็นตอนเดียวที่ไฟล์เวิดของคุณ milo ไม่ีมี
แต่ไฟล์ pdf ของ arecales มีครับ
-
ไผ่ กำลังตามเก็บรายละเอียดอยู่ครับ :m23:
ถ้าเจออะไรเพิ่มเติมจะเข้ามาโพสเพิ่มนะคร๊าบบ :seng2ped:
:oni1: :seng2ped: :a4: :seng2ped: :a3: :seng2ped: :a11: :seng2ped: :a2: :seng2ped: :o8: :seng2ped: :m13: :seng2ped: :m1: :seng2ped: :m4: :seng2ped: o13
-
ยังอ่านไม่จบอ่ะ แต่รู้สึกว่าตอนที่ไปเจเจอ่ะ ที่ซื้อเฉาก้วยอ่ะ มันหายไปอ้ะป่าว
-
เข้ามามาบอกว่าพึ่งอ่านไปได้แค่10หน้าเอง :m23: ช่วยอะไรไม่ได้เลยเรา :m29:
-
ช่ายเลยอ่ะครับ
หายไปเพียบเลยอ่ะ
เช่น....ตอนที่กลับจากไปดู AF อ่ะครับ :o12:
กะลังบิ๊วเลย ตัดมาอีกที เช้าวันอาทิตย์เลยอ่ะ
:m15:
แล้วจะมีพิมพ์ครั้งสองอีกป่ะ เอาใจช่วย :m4:
-
โว้วววว
หายไปเยอะเยี่ยงนี้เชียวรึเนี่ยย :m30:
เพิ่งอ่านหนังสือจบวันนี้
ไม่น่าเลย ซึมอีกแล้วววว :เฮ้อ:
-
เข้ามาถามว่าเป็ดยกเรื่องให้คุณแมลงปีศาจไปทำการ์ตูนแล้วหรอ?
-
^
ตากี๊ซินก้อเข้าไปอ่านในบล็อก คุณแมลงปิศาจมาอ่ะ
แต่แว่ ... :m21: งงเหมือนกัน
....ทำเป็น "หนังการ์ตูน" หรือ "หนังคนแสดง" คะ เอิ้กๆ :m23:
-
บางตอนเค้าก็เปลี่ยนให้เหมาะสมป่ะครับ
อย่างเช่น ... จะบ้าตายกับมัน ผมคิดตอนนั้นคาดว่า ถ้าแผนนั้นไม่ได้ผล เห็นทีคงต้องจ้างการ์ดของนายกมาจัดการแมร่งนี้แล้วมั้ง ประมาณว่าพามันไปประท้วงม๊อบนายก พอใกล้นายกมาถึงก็ถีบมันออกไป ให้การ์ดเหยียบ อิๆๆลำเลิศอีกแล้ว.....
ในหนังสือเป็น ...ถ้าแผนนั้นไม่ได้ผล เห็นทีคงต้องจ้างมือสังหารแล้วล่ะ ซ้อมให้ปางตายจะได้เลิกยุ่งกับผม หรือขั้นเด็ดขาดนั่งยางไปเลย....
-
^
^
^
มันก็ไม่เห็นว่าของเดิมจะเป็นไรซักหน่อย
กลับมีความรู้สึกว่า ของเดิมมันส์กว่าเยอะ
แต่ก็นะ ... วิจารณญาณในการอ่านและการเลียนแบบ ถ้ามีคำเตือนประกอบน่าจะดี o3
-
:a5: อะจ๊ากกกกก........ก
ที่โวยนี่ไม่ใช่่อะไร แค่จะบอกว่า ยังไม่ได้หนังสือเลย ช่วยอีหยังบ่ได้เลยก้าา :m22:
:o8: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :m1: :m1: :m1: :m1: :m24: :m24:
-
ขออนุญาตลบลิงค์ออกนะครับ
น่าจะเป็นการปรับแก้ให้มีเนื้อหาที่รอดปลอดภัยของหนังสือมากกว่าครับ สำหรับตอนที่เปลื่ยนและตัดออกไปนิดๆหน่อยๆ โดยเฉพาะตอนที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องราวของเป็ดและอ้อย
ส่วนเวปต่างๆที่เหลืออยู่ตอนนี้ ถ้าใครว่างๆก็ช่วยๆแจ้งกันลบนะครับ
และตอนนี้หนังสือก็ออกมาแล้ว จะได้ติดตามอุดหนุนหนังสือกันหน่อยนะครับ
-
^
:mc4: จิ้มตุดเรย์ หนึ่งจึ๊ก คึคึ
เมื่อไหร่เป็ดจะเข้าเล้าน่อ... คิดตึ๋งๆนะเนี่ย :m13:
รออ่านได...เล่ม จ๋อง อิอิ :o8:
-
อ๋อ อะคร๊าบบ :m23: :m29:
รู้จึกว่าจะทำเรือ่งที่ไม่สมควรไปแย้วอะจิ .. :o12: :o12: :o12:
ยังไงก็ติดตามหนังจือด้วยนะคร๊าบบบ...ผิดไปแย้วก๊าบบ :m15:
.พักมี ทำไรไม่มีสติ ไม่ทันได้คิดจริงๆ ขอโตดคร๊าบบ.. :sad2: :sad2:
-
^
^
^
บอกแล้วว่าถ้าฟุ้งซ่าน ให้เข้าวัดฟังธรรม นั่งสมาิธิก็มะเจื่อ :oni3:
-
:o :o..แบบว่า..เค้าเข้าวัดมะได้..มานฮ้อนนน.. :serius2:
:m12:...เปลี่ยนจากวัดเป็น...เล้าเป็ดได้ก่า....เหอะๆ
.
.
:o8:แต่..เอะๆ...หรือว่า...นี่ตะเองกะลังชวนเค้าเดทอยู่อะเป่าจร้า
แหม๋ๆๆๆๆ...ทำเนียนๆ..จริงๆจะชวนเราไปทบุุญร่วมกันอะจิ:oni2:.....มะต้องเขินหรอกน่าตะเอง.. :o8: :o8:
ลป...ไว้ได้หนังสือ จะมาชวนสืบหาตอนที่หายไปขอรับครับ..วิ้ววว :a1:
-
ช่ายยยยแว้ววว เค้าจะมาชวนตะเองไปทำบุญร่วมเล้าตักบาตรคว่ำขันกันอ่ะ :o8:
-
ว๊าวๆๆๆ :oni2: :oni2:
งั้นจะรอช้าอยู่ใย เรารีบไปปล้นธนาคาร หาเงินมาทำบุญร่วมกัน ลงขันให้เล้าเป็ดกันดีก่า... o13 o13
-
หายไปตอนสำคัญเลยอ่ะ
ตอนที่อ้อยกับเป็ดร้องไห้ด้วยกัน เราอ่านแล้วร้องไห้ตอนนี้แหละ ตอนอื่นก้อนะ
แต่รู้สึกว่าอ่านในหนังสือแล้วมันไม่เหมือนอ่านในพันทิพย์เลยหรือเราจะรู้ก่อนแล้ว
แต่อารมณ์มันไม่ค่อยเหมือนกัน ขนาดเราอ่านก่อนแล้วรู้สึกเศร้าตรงไหนยังไงอ่านตอนนี้แล้วไม่เศร้าเลยรึว่าเราด้านชา
แต่จริง ๆ นะ แล้วคนที่ไม่เคยอ่านในพันทิพย์เลย (เค้าจะเศร้าไหมเนี้ยะ )
รอไดของอ้อยนะ
-
ถ้าพิมพ์ครั้งที่สอง ใส่ไอตอนที่หายนี่ไปด้วยย
ลูกเป็ดจาตามปายซื้ออีกแน่นอนนนนน :m1:
อยากจาบอกว่าเล่มนี้ได้มาด้วยความบังเอิญ ไม่ได้รู้จักไรเร้ยย เห็นมันหนุกดีเลยซื้อมา
แต่พออ่านแล้ว :oni2: มันช่างลึกซึ้งไรเช่นนี้ เป็นกำลังใจให้สำหรับไดฯพระอ้อย(โด่ง) งับ :seng2ped:
-
แย่จังครับ ผมอุตสาห์รีบซื้อมาอ่าน
อันตกตอนสำคัญไปซะได้
อุตสาห์พลิกกลับไปกลับมา ว่าอ่านข้ามรึเปล่า
ผิดหวัง นิดๆ ครับ (อ๊ะ บอกตามตรง ผิดหวังมากเลยครับ)
-
เจาะๆๆๆTogiro :m1:
-
อยากอ่านไดอารี่เด็กขี้ยา มากกกกกกกกก
-
เจาะๆๆๆTogiro :m1:
หือ เจาะอะไรเหรอครับ
ผมเห็นฉบับพิมพ์ครั้งที่สอง เอาตอนที่หายไปมาใส่ไว้แล้ว
แล้วอย่างผมที่ซื้อตอนแรกไปแล้วนี่ จะทำไงล่ะครับเนี่ย :o12:
-
เจาะๆๆๆTogiro :m1:
หือ เจาะอะไรเหรอครับ
ผมเห็นฉบับพิมพ์ครั้งที่สอง เอาตอนที่หายไปมาใส่ไว้แล้ว
แล้วอย่างผมที่ซื้อตอนแรกไปแล้วนี่ จะทำไงล่ะครับเนี่ย :o12:
^
^
ก้อซื้อใหม่อีกเล่มสิจ๊ะ ถ้าอยากได้ฉบับสมบูรณ์เก็บไว้นะ (เพราะพี่ซินก้อทำแบบนั้นเหมือนค่ะ) :a11:
เจาะไข่คือ กด + คะแนนให้กับลูกเป็ด ที่เพิ่งเข้ามาใหม่จ้า ที่คะแนนยังเป็นศูนย์ = 0 อยู่น่ะจ่ะ
เลยเรียกว่าเจาะไข่ เจาะให้แตก อิอิ :mc4:
-
เจาะๆๆๆTogiro :m1:
หือ เจาะอะไรเหรอครับ
ผมเห็นฉบับพิมพ์ครั้งที่สอง เอาตอนที่หายไปมาใส่ไว้แล้ว
แล้วอย่างผมที่ซื้อตอนแรกไปแล้วนี่ จะทำไงล่ะครับเนี่ย :o12:
^
^
ก้อซื้อใหม่อีกเล่มสิจ๊ะ ถ้าอยากได้ฉบับสมบูรณ์เก็บไว้นะ (เพราะพี่ซินก้อทำแบบนั้นเหมือนค่ะ) :a11:
เจาะไข่คือ กด + คะแนนให้กับลูกเป็ด ที่เพิ่งเข้ามาใหม่จ้า ที่คะแนนยังเป็นศูนย์ = 0 อยู่น่ะจ่ะ
เลยเรียกว่าเจาะไข่ เจาะให้แตก อิอิ :mc4:
ขอบคุณมากครับ พึ่งรู้อ่ะครับ
ขอบคุณ คนที่ช่วยเจาะไข่ผมด้วยนะครับ :o8:
-
:o8: ม่าเปงรายยย ยินดีที่ได้เจาะไข่คุณน้องจ้า
-
คนอ่านจากเวปสำนักพิมพ์แจ้งไว้
ทางสำนักพิมพ์ตอบกลับว่าเป็ดส่งมาให้ไม่ครบ
http://www.anitgroup.co.th/forums/index.php?showtopic=3
********************************************
คือ ผมซื้อหนังสือ "เซ้งเป็ดมาน่ะครับ อ่านวนอยู่3-4รอบ รู้สึกหน้ามันหายไป
ลองทวนเลขดูแล้ว ก็ครบดีอยู่
หากแต่เรื่องในบทที่ 7 และ บทที่ 8
ระหว่างสองบทนี้ มันจะต้องมีเรื่องราวอีกบทหนึ่ง ที่หายไป ไม่ทราบว่าจะยังไงดีครับ - -"
อีกเรื่องคือ พิมพ์ผิดหลายที่มากๆเลยครับผม - -"
คนบางคนเข้ามาในชีวิตเรา ไม่เหลือไว้เพียงแต่รอยเท้า.............................
เพลงใครไม่รู้ครับ แต่ตอนนี้กำลังฟังเพลงนี้อยู่ แล้วก็ขนลุก น้ำตามันก็เอ่อ ทันที เปลี่ยนเพลงดีก่า..........ไม่งั้นพิมพ์ต่อไม่ได้แน่..............................
.....................
.........................................................................
ผมนั่งมองพวกเค้าทั้งคู่ กระเป๋าสนธิสัญญาสารภาพก็ถูกวางบนเก้าอี้อีกตัว มันยังคงนอนนิ่งอยู่ในเป้ของเจ้าของที่กำลังจะอ่านมันในไม่ช้า ดูมันเข้ากับพี่โบ้ได้ดี ผมคิดในใจ ผมควรจะสบายใจสิถึงจะถูกที่สิ่งที่ผมคิดเป็นไปอย่างที่หวัง แต่ทำไมผมกลับไม่สบายใจเลยก็ไม่รู้เหมือนกัน.....
...........อาหารถูกยกมาเสริฟ จานแล้วจานเล่า ผมนั่งมองพี่โบ้ ตักอาหารให้มัน ยิ้ม..หัวเราะกัน ทำไมมันเสียวแปล๊บที่ใจ ผมรู้สึกเหมือนโดนแย่งของรักไปต่อหน้าต่อตา
"อ้อย ถ้าพี่จะจีบอ้อย อ้อยจะว่าไง" พี่โบ้พูด ทำผมหลุดจากภวังค์ พี่โบ้กล้าพูดแบบนี้ตอนที่ผมนั่งอยู่ตรงนี้ได้ยังไง .........................
"ถ้าพี่กล้าก็ลองดิ" นั่นคือคำพูดของมันที่ทำให้สติผมหลุด ผมทนนั่งอยู่ต่อไม่ไหวแล้ว ผมลุกพรวดขึ้นมา
"พี่โบ้ ผมเข้าห้องน้ำก่อนนะ" ผมบอกเสร็จหยิบกระเป๋าตัวเองไปด้วย เดินออกมา หันหลังไปมอง ไม่มีใครมองตามผมเลย เฮ้ออ....................................................
ผมเดินอ้อมมาข้างหลังร้าน สตาร์ทรถ ออกไป ขับรถด้วยความเร็ว ในหัวมันสับสนไปหมด อาจเป็นเพราะรู้สึกเป็นไข้ด้วย เมื่อวานเดินตากแดดตากฝนทั้งวันเลยทำให้รู้สึกอย่างงี้............................
.......................
...........สติผมค่อยๆกลับมา ตอนที่จะถึงบ้าน ผมหยิบโทรศัพท์โทรหาพี่โบ้ หน้าจอมีเบอร์มันโชว์อยู่นับ 10 ครั้ง
"พี่โบ้ ผมไม่สบายนะกลับบ้านก่อน" ผมบอกพี่โบ้
"เออ ตามใจแก ชั้นไม่สนแล้ว บอกเพื่อนแกด้วยนะ ว่าชั้นก็ไม่เอามันเหมือนกันแหละ " อะไรของพี่โบ้
"อะไรพี่เกิดอะไรขึ้น" พี่โบ้เล่าให้ฟังว่า พอผมหายไปนานมันก็เลยโทรหาผม โทรเท่าไหร่ก็ไม่ติด พี่โบ้เลยบอกว่า สงสัยกลับบ้านไปแล้วมั้ง เค้าคงอยากให้เราอยู่กัน 2 คน พี่โบ้เลยบอกว่าชอบมัน.....มันลุกขึ้น บอกพี่โบ้ว่า ผมไม่ใช่เกย์ แล้วถึงผมจะเป็นผมก็จะเป็นกับไอ่เป็ดคนเดียว แล้วมันก็เดินออกไป........................ผมฟังแล้วขนลุก ความรู้สึกผิดมันพุ่งปรี๊ดขึ้นมาจุกอยู่ที่ลูกกระเดือก ผมสมควรตายจริงๆ
ผมหยุดรถ คิดว่าป่านนี้เที่ยงคืนมันจะกลับยังไง มันก็ไม่คุ้นทาง ถ้ามันหลงไปทำไง คิดเสร็จผม ถอยรถยาวจากท้ายซอย ชนหมาชนแมว เหยียบหนู ไม่สนแล้วตอนนั้น ผมจะไปหามัน กรูจะไปหาเมิงอ้อย ...........
จากคุณ : เซ็งเป็ด - [ 28 ส.ค. 49 13:51:36 A:125.25.153.178 X: TicketID:118628 ]
ความคิดเห็นที่ 49
มันเงยหน้าขึ้นมามอง................แล้วก้มหน้าลงต่อ ผมนั่งใกล้มัน
"อ้อย กรูขอโทษนะ" มันยังไม่พูด
"ผมหันไปหามัน เอามือแตะบ่า "อ้อย กรูขอโทษ ขอโทษ ได้ยินอ้อย" เมื่อคืนผมร้องไห้ครับ สารภาพ เพราะสงสารมันจับใจ น้ำตาผมไหลหยด
"กรูไม่รู้ ไม่รู้ว่าเมิงจะทำแบบนี้ กรูขอโทษ" ผมสะอื้น
มันเงยหน้าขึ้นมา ผมต้องตะลึงกับสิ่งที่ผมเห็นตรงหน้า ไอ่อ้อย ร้องไห้น้ำตาเต็มหน้า ผมปล่อยโฮ เลยครับตอนนั้น ปากบอก"กรูขอโทษๆๆๆๆๆ" ซ้ำ มือก็ลูบบ่ามัน
ผมทำร้ายคนที่ดีกับผมได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ ผมทำร้ายมัน
"เมิงทิ้งกรู..........เมิงทิ้งกรูเหมือนที่พ่อทิ้งกรูที่วัด" ผมเงยหน้ามาพูดแล้วก้มหน้าร้องไห้ต่อไป
ผมบอกตรงๆ ตอนนั้นใจผมเหมือนจะขาดใจ ผมหายใจไม่ออก ทันทีที่มันพูดคำนั้นจบ ผมก็คิดขึ้นมาทันทีว่า ในที่สุดผมก็เหมือนคนเลวอีกคนที่เข้ามาในชีวิตมัน ผมร้องไห้น้ำตาเป็นเผาเต่า ขอโทษคงไม่สาสมแล้วตอนนั้น...........
จากคุณ : เซ็งเป็ด - [ 28 ส.ค. 49 14:14:46 A:125.25.153.178 X: TicketID:118628 ]
ความคิดเห็นที่ 70
เราทั้งคู่นั่งกันอยู่หน้าป้ายรถเมล์ ซอย ม สุโขทัย ผมจำที่นั่นขึ้นใจ ตอนนี้ก็ยังนึกถึง นึกถึงหน้าที่มันเงยขึ้นมาแล้วมีน้ำตานองหน้า
"เมิงทิ้งกรู เหมือนที่พ่อทิ้งกรูที่วัด" คำนี้เองที่ทำให้ผมน้ำตาไหล เป็นคำที่จะตอกย้ำผมไปตลอดว่า ผมได้ทำร้ายคนคนนึงได้ลึกสุดใจจริงๆ..........ช่วยด่าผมหน่อย ให้สาสมกับที่ผมทำกับมันT_T
.......................................................................
ผมยังคงนั่งเป็นเพื่อนมัน ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากทั้งผมและมัน ตี 1 กว่า รถวิ่งผ่านน้อยลงๆ ผมไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่ แต่มันตอนนี้กับตอนแรกที่ผมรู้จักเป็นคนละคน คนที่นั่งอยู่ใกล้ผมนี้ตอนนี้คือคนที่นั่งร้องให้ เหมือนชีวิตนี้ไม่เหลือใครแล้ว ผมว่ามันคงอยากลืมเรื่องที่พ่อเอามันไปปล่อยวัด มันทำบร้า ทำตลก ทำให้ตัวเองมีความสุข เพื่อที่จะฝังความรู้สึกที่ทำร้ายตัวมันเองไว้ลึกๆ แล้วมันก็เกือบทำได้แล้ว จนกระทั่งผมเป็นคน เอาเท้าไปแกว่งให้ตะกอนในใจมันฟุ้งขึ้นมาอีก.............ผมผิดเอง
.............ผมนั่งร้องให้เป็นเพื่อนมัน ไม่ว่ามันจะนั่งอยู่นานแค่ไหนผมก็จะนั่งเป็นเพื่อนมัน...............กรูจะไม่ทิ้งเม
ิงไปไหนอีกแล้ว....................
....................................
........แค่คืนนี้ กรูจะอยู่กับเมิง .......แค่คืนนี้ ที่เหลือ เมิงต้องเข้มแข็ง เพื่อตัวเมิงเอง
จากคุณ : เซ็งเป็ด - [ 28 ส.ค. 49 14:53:48 A:125.25.153.178 X: TicketID:118628 ]
ความคิดเห็นที่ 78
คืนนั้นผมยังคงนั่งก้มหน้ามองเท้าตัวเองเป็นเพื่อนมัน นานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้ตัวว่าด้วยพิษไข้ และอดนอน ทำให้ผมเริ่มเจ็บคอ ตัวเริ่มร้อน ตาเริ่มล้าๆ ลายๆ
.........................................................................
ผ่านไปสักพัก มันเงยหน้าขึ้น ตบบ่าผม
"ไปกันเถอะ กรูไม่เป็นไรแล้ว" ผมมองหน้ามัน ในใจนึกชื่นชม มันเข้มแข็งกว่าที่ผมคิด และมันจะต้องเข้มแข็งต่อไป มันเดินขึ้นรถ ผมเปิดเพลงเพื่อกลบความเงียบและเสียงหายใจของเราทั้งคู่
เพลง "ทำไมต้องเธอ" เวอร์ชั่นผู้หญิงร้องเปิดขึ้นมา ผมว่ามันไม่เหมาะกับช่วงเวลานี้ ผมเลยเปลี่ยน
"อย่าเปลี่ยน กรูจะฟัง" ผมมองหน้ามันก่อนที่หมุนคลื่นกลับมา
เสียงเพลงทำลายความเงียบไปได้เยอะ ผมขับรถผ่านสายวิภาวดียามตี 2 โดยที่ตัวเองก็ตัวร้อนผ่าว วูบๆ ไอร้อนออกมาจากตัว หันไปมองมันหลับตาพริ้ม ผมว่ามันคงอยากหลับไปลย ไม่อยากตื่นมาก็ได้(คิดไปเอง).....................................เหลือบตาไปมองสน
ธิสัญญาสารภาพในกระเป๋า แล้วสะท้อนใจตัวเองมันจะต้องมาเจ็บอีกครั้งเพราะกระดาษชุดนั้นอีกเหรอ อยากจะดึงออกมาฉีกทิ้ง ผมไม่อยากให้มันรับรู้อะไรที่จะทำร้ายมันอีกแล้ว.....แต่ผมก็แค่คนเห็นแก่ตัว.คนนึง
...................ผมไปส่งมันที่ห้อง มันลงจากรถไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ ผมอยากให้มันหันหลังมาด่า มาตีหัว มาชกปาก มาปล้ำ ผมคงจะรู้แย่น้อยกว่าที่มันทำอยู่นี้
ผมกลับมาถึงบ้าน กินพารา 2เม็ดก่อนนอน..........หลับไปพร้อมน้ำตา ที่ยังคงไหล......................
........ตื่นมาวันอาทิตย์ด้วยอาการไข้ขึ้น.....ผมโทรศัพท์ไปลางานกับพี่เต้ยอีกวัน พี่เต้ยด่ามา 2-3 คำ เรื่องต้องจัดเสก็ทใหม่ ด่าเสร็จแกก้ถามว่าไปหาหมอยัง....ด้วยความเป็นห่วง อือ ถึงจะด่าเก่งแต่ใจดี ผมลุกขึ้นมาต้มโจ๊ก แม่กลับมาตอนเย็น เปิดเวปพันทิพย์..................ตกใจที่กระทู้มีคนสนใจเยอะมาก ไม่คิดว่า ชีวิตคน 2 คนจะทำให้คนหัวเราะ ร้องไห้ไปด้วยได้ ผมเลยตัดสินใจไม่ออกไปไหนทั้งวัน นั่งพิมพ์เรื่องนี้ให้จบ......แต่มันไม่จบ
...................วันอาทิตย์ทั้งวัน ผมไม่ได้เจอมัน ไม่มีเสียงโทรศัพท์จากมัน ผมไม่รู้ว่ามันอ่านสิ่งที่ผมใส่ในกระเป๋าไปรึยัง ผมไม่รู้เลย
ตอนเย็นแม่กลับมา ผมลงไปนอนที่โซฟา แม่เอื้อมมือมาแตะที่แก้ม ที่หน้าผาก มือแม่อุ่น รู้สึกดีจัง
"ไม่สบายเหรอ..ลูก...." เสียงแม่อบอุ่นเสมอ เวลาไม่สบาย คนที่ผมอยากให้มาเช็ดตัวให้ที่สุดคือแม่ อยากให้แม่มาจับหน้า จับมือ ลูบขา มาถามว่าเป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหน มันรู้สึกอุ่นใจ.........
"แม่" ผมลืมตาจ้องหน้าแม่
"ตาแดงมากเลยลูก ไปหาหมอมั๊ย" แม่มองผมด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรแม่ นอนอีกหน่อยก็หายแล้ว"
"งั้นแม่ไปต้มข้าวต้มให้นะ จะได้กินยา" แม่เอามือมาแตะที่หน้าผากผมอีกครั้ง..............ผมดึงมือแม่มาหอมตอนนั้น ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ ผมร้องไห้โฮกับมือแม่เลยครับ ความรู้สึกเหมือนตอนเด็กๆที่ถูกเพื่อนแกล้ง แต่ไม่กล้าบอกใคร ไม่มีใครถามไม่มีใครสนใจ จนกลับบ้านแม่ถามว่าเป็นอะไรลูกแล้วผมก็จะร้องไห้สะอื้น............ผมตอนนั้นก็คือเ
ด็กคนนั้นนั่นเอง................
ผมยังมีแม่ที่ผมร้องไห้ด้วยได้ คอยถามว่าเป็นอะไรมั๊ย ไม่สบายเหรอด้วยความเป็นห่วง แต่มัน............มันไม่มีใครเลย มันอยู่มาได้ยังไง ...........ผมสงสัย
จากคุณ : เซ็งเป็ด - [ 28 ส.ค. 49 15:24:27 A:125.25.153.178 X: TicketID:118628 ]
-
ยังไม่เคยอ่านเลยค่ะ
หนังสือยังมีเหลืออยู่เปล่า
หาซื้อได้ที่ไหนคะ
ใครก็ได้ช่วยตอบที
-
ซีเอ็ด คิโนะคูนิยะ ก็น่าจะมีนะครับ
-
โชคดีที่เราได้อ่านครบเลยบ้าจนถึงทุกวันนี้อิอิ
-
งานนี้ข้าน้อยต้องช่วยตัวเองครับ ซื้อหนังสือรุ่นแรกมา (บอกอยู่ตรงหน้า พิมพ์ครั้งแรก :m16:) แกรกกกกกกกก :a5:ตรงไหนขาด ทำหน้าแทรกเองหง่ะ เพื่ออัธรส o13
-
เมื่อเย็นไปเดินที่ ซีเอ็ดมา ปรากฏว่าหนังสือหมด เฮ้อ ทำไมไม่รู้จักเรื่องนี้ ให้เร็วกว่านี้นะ
-
ผมเพิ่งจะมาติดตามไม่นาน วันนี้ก็เพิ่งอ่านจบไปจากหนังสือ"เซ็งเป็ด"ที่ก็เพิ่งจะไปควานหาซื้อมาได้วันก่อนครับ ตอนนี้หาซื้อยากมาก ไปร้านนี้เหลือ 2 เล่ม พอซื้อมาแล้วก็เหลืออยู่แค่เล่มเดียวละร้านนั้น และก็เพ่งรู้ว่าในหนังสือที่อ่านไปนี่ ก็ยังไม่ใช่ทั้งหมดเลย ขอบคุณทุกๆคนนะครับ ที่เก็บรวบรวมตอนที่หายไปมาไว้ที่นี่ ทำให้เข้าใจบางตอนที่อ่านไปแล้วได้มากขึ้นมากเลยครับ เรื่องราวดีๆอย่างนี้ผมเองดีใจนะที่โชคดีได้มาพอเจอและร่วมรับรู้ผ่านช่องทางนี้กับทุกคน ก็ยังหวังนะครับ ว่าจะได้ติดตามอ่านได้ทุกตอนจริงๆ ขอบคุณทุกๆคนอีกครั้งครับ
-
ผมปริ้นออกมาอ่านทุกตอนเเล้ว รวมทั้งเด็กขี้ยาบางส่วน
รู้สึกมันหายไปเยอะเหมือนกันนะ บางตอนหายไปแล้ว งง อิอิ
อ่านในเอกสารดีกว่าหนังสืออีก
-
ขอบคุณครับ
-
อยาก ได้ หนัง สือ อ๊ ครับ หา ซื้อ ได้ ที่ ไหน อ๊ ครับ
จ๊ รีบ ไป ซื้อ ทัน ที บอก หน่อย น๊ ครับ
-
ไปสั่งที่ซีเอ็ดก็ยังมีครับต้องมัดจำไว้ก่อน เค้าบอกว่าหนังสือเก่าแล้วหายาก แค่2-3ปีเอง แฮรี่เป็น10ปีแล้วยังมีครบทุกเล่มเลย หน่ายเจงๆ ขนาดว่าพิมพ์ครั้งที่2แล้วยังแก้ไขไม่ครบถ้วนเลย หายไปหลายช่วงเลยครับที่เจอคนเอามาโพสต์ประมาณ 4หน้าได้ตกหายไปเยอะเลย (ขออภัยไม่มีเครดิตลงให้เพราะหาไม่เจอแล้ว)ครับ อันที่หายไปยาวๆบทที่7ตอนท้าย หายไป4หน้าได้ใส่มาแล้ว ตอนพิมพ์ที่2 แต่ตอนที่จะมาลงเค้ายังไม่แก้ให้เลยครับ ถ้าจะรอพิมพ์ที่3 จะแก้ได้หมดหรือเปล่าไม่รู้
หน้า 25
" เฮ้ย จะรีบเดินไปหาป๊ะเมิงเหรอ กรูหนักนะ"มันบ่นเนื่องจากต้องหิ้วเอการคนเดียว
ผมหยุดและเดินกลับไปจะไปช่วยมันถือ
" ทำไร ไม่ต้อง กรูบอกแล้วไงว่ากรูจะดูแลเมิงเอง" T_T แป่วววววววววว ผมก็เลยให้มันสะพายเป้ให้ผมอีกใบ ให้มันดูแลซะให้เอียนไปเลย
*******************
" พรุ่งนี้หยุดไปไหนรึป่าว"
ผม"ไม่ไปอ่ะอยู่บ้าน"
"งั้นกรูไปบ้านเมิงได้ป่าว"
ผม" ไม่ด้ายยยยยยยยย !!! บ้านเมิงก็มีกลับบ้านเมิงดิ สาดดดด บ้านกรูซื้อข้าวแ**กนะเว้ย ไม่ได้ทำนาเหมือนบ้านเมิง"
มันทำหน้าเจื่อนๆ สะใจผมอย่างแรง แต่มันยังไม่หมด "งั้นก็ซื้อข้าวหน้าปากซอยบ้านกูไปก็ได้ เมิงไม่ต้องให้แม่เมิงหุงข้าวเผื่อกรูนะ"
"โคตรหน้าด้านเลยว่ะ เมิง"
"จะ ว่ายังไงพี่ก็ทน ขอให้พี่เป็นคนเจ้าของหัวใจน้องเอยยย ชะเอิงเอย ห่าเหว อะไรมันไม่รู้ ท่อนนี้จำไม่ได้ ประมาณนั้นแหละ มันฮัมเป็นเพลงไง ผมนะ ไม่รู้จะทำไงกับมันดีแมร่ง หน้าด้าน สุดท้าย มันก็มานอนเอกขเนก ผลาญอากาศบ้านผมอีกจน ได้
*****************************
และถ้าในเคสที่มันเสียบอล หรือ โดนพี่เต้ย หัวหน้าเล่นงาน มันจะอารมณ์หมองทันที
" เฮ้ย กรูเรียกทำไม ไม่หัน ไอ่สาด เดี๋ยวพ่อฟาดด้วยปากให้สำนึก" 1หล่ะ
หน้า 24
ผมไม่เข้าใจมันเหมือนกันแหละครับ บางทีเหมือนเด็กเหลือขอ บางทีก็เหมือนเด็กขาดความอบอุ่น บางทีก็เป็นเด็กเอาแต่ใจ สงสัยที่บ้านโอ๋จัดแน่นอน ผมคิดแบบนั้น
*************************************
วัน นึงมันโทรศัพท์มา บอกมาออกมาหากรูหน่อย มีธุระด่วน ผมก็ถามมันว่าเรื่องอะไร มันบอกเรื่องคอขาดบาดตาย แมร่งได้ยินก็ลนลานเลยสิครับ กลัวมันจะโดนพวกโต๊ะบอลกระทืบตายคารีบอกซ์ ออกไปโทรศัพท์อะไรก็ลืม มาถึงมันยืนรอหน้า เซเว่น ผมถามว่า"มีอะไร..เรื่องคอขาดบาดตาย"
มันบอก ว่า" พรุ่งนี้มันไม่มีกางเกงใส่ไปทำงานเพราะว่ามันลืมไว้ที่บ้าน" อิ๊บอ๋ายแมร่ง ในใจอยากเอา adidas คู่ 500ต่อเหลือ 320 จากข้าวสาร ถอดออกมาบรรจง ค่อยๆยัดปากมันจริงๆ
"เมิงไปพานพุทธเป็นเพื่อนกรูหน่อยสิ" นี่คือสิ่งที่มันวางแผนล่อผมออกมาเพื่อจะชวนไปเป็นเพื่อนมัน......
*********************************
หลัง จากนั้นมันก็ทำเนียนมาตีซี้กับผมมากขึ้นครับ ถึงขั้นใช้อำนาจมืด ล๊อบบี้ให้หัวหน้า signงานคู่กับมันตลอด จนหลังๆ ที่ทำงานเริ่มล้อมากขึ้น พี่ๆเค้าจะเรียกผม น้องรัก และเรียกมันว่าน้องยม ซึ่งก็ไม่ชอบเลยครับ แต่ดูท่ามันจะดีใจไม่น้อยที่มีกองเชียร์หนุนหลังมัน
หน้า 55
"เวอร์ๆ ไปแล้วหล่ะ เดี๋ยวกรูก็เทให้หมาแมร่งแ**กเลย มันรีบคว้าไปทันที
"เมิง กรูไม่กินนะ กรูจะเก็บไว้จนมันเป็นเต้าหู้แล้วเอาไปตั้งบนหิงบูชา"
........................ส้นทีน.........................
***************************************************
" วิ๊ดวิ๊วๆ คู่รักยม ขย่มโลก" เสียงพี่เต้ย หัวหน้า แมร่งแซวมาแต่ไกล ผมรีบฉีกรัศมีออกมาจากที่เดินข้างมัน ฉิ่งไปเดินคนละข้างทางด้วยความอาย ในใจก็ก่นด่า ขย่มบ้านเมิงสิ ไอ่พี่เต้ย ()ไม่กล้าด่าออกเสียงกลัวโดนไล่ออก
"อย่า มาแซวเมียผมนะพี่ เดี๋ยวโดน พี่ก็พี่เหอะ ผมไม่ไว้หน้านา" มันรีบเสียบทันทีที่เห็นจังหวะ สมแล้วที่เป็นแฟนบอลฝรั่งเศส เสียงโห่รับจากพวกบ่างทั้งหลาย แฮ้วขึ้นพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย อีเย็นอย่างผมรึจะทนไหว รีบฉิ่งไปห้องอาหารด้วยความละเหี่ยวใจ
*********************************************
"แมร่งขึ้นมาแดกข้าวไม่รอกรู ชาติหน้าเกิดเป็นหมูร้อยชาติ"
"ตามกรูมาทำไมอีก กรูอายคน เมิงไปนั่งโต๊ะอื่นไป ชิ่ว" ผมโบกมือไล่หยอย
"ไอ่สาดดด เมิงกล้าไล่ผัวเมิงเหรอ"
หน้า 69
.."อ้อย....ถ้าวันนึงกรูไม่อยู่ เมิงจะทำไงว่ะ"
"ไม่รู้สิ ตอนแม่กรูตาย แม่กรุก็ไม่บอกรูก่อนเหมือนแหละ...อีกอย่างกรูไม่อยากคิดหรอก ทำไม....เมิงจะไปไหน"
"ปล่าว กรูแค่ถาม ถ้าเมิงกวนส้นกรูมากๆ วันนึงกรูอ่านหนีเมิงไปก็ได้"
"โอเค กรูสัญญา กรุจะไม่กวนตีนเมิงอีกแล้ว พอใจยัง" ผมพนักหน้า
**************************************
"พอใจยังคร๊าบบบ" มันเอื้อมมือมาขยำนมผม
"ไอ่บร้า กรูจั๊กเดียม พอแล้ว ล้างหัวให้กรู กรูเสร็จแล้ว"
"คร๊าบ พ่อทูนหัว" เออ เพิ่งรู้ว่า
มันหายไปห้องน้ำนาน คาดว่าอี้แตกระหว่างที่ลื่น คริๆ
"เมิง ว่าวไม่ยอมราดน้ำ กรูลื่นเลยเห็นปล่าว"
"สาดดด กรูเห็นหน้าเมิง เสปิม กรูตกใจไหลไปอยู่สมองหมดแล้ว ไม่ต้องกลัวหรอก"
*****************************************************
ผมแต่งตัวของผมเองเรียบร้อย หูก็ฟังเพลงที่มันร้องเองแต่งเองของมัน แต่จำเนื้อไม่ได้ รู้แต่ว่าขำอ่ะ ขำทั้งน้ำตา มันร้องประมาณเพลงฉ่อยอ่ะ ร้องจีบใครสักคน(ซึ่งก็คือผมนั่นแหละ) ผมฟังไปหัวเราะไป น้ำตาก็ปริ่มๆ "เมิงอย่าทำให้กรูรู้สึกแบบนี้ได้ม้ายยยยยย" ผมตะโกน
ขอบคุณคนที่ค้นหามาให้นะครับ ไม่งั้นก็ยังไม่รู้เรื่องเลย ขอบคุณมากๆๆๆๆครับ
-
บทสนทนา
แม่ : "อ้าวมาทำไมดึกป่านนี้ล่ะลูก..."
เป็ด : //นึกในใจ "ลืมเตี๊ยมกับแม่"
ผัวเป็ด : "ก็มานอนเป็นเพื่อนแม่ไงครับ"
เป็ด : //นึกในใจ "ดีไปที่มันไม่สงสัย"
เป็ด : "เมิงไม่ต้องมาอ้อนแม่กรูเลยนะแม่กรูไม่ชอบเด็ก"
ผัวเป็ด : "อ้าวอย่างงี้...(ชื่อของผัวเป็ด) ก็อกหักซิครับ"
แม่เป็ด : "แต่แม่ก็เหงาๆอยู่นะ" (ขำ)
***ตอนชวนไปนอนที่บ้าน แล้วไม่ได้เตี๊ยมกะแม่ ก่อนจะไปอาบน้ำอ่ะ ที่เอาขันตักน้ำราดหัว