CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: Sirada_T ที่ 12-06-2012 23:27:26

หัวข้อ: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (sp.สงกรานต์)15-4-58
เริ่มหัวข้อโดย: Sirada_T ที่ 12-06-2012 23:27:26

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



   ผมบ้า… ใช่ครับ... ใครๆก็บอกว่าผมบ้า... อาจจะเป็นแบบนั้นก็ได้มั้ง... ไม่รู้สิ... ผมไม่สนใจสิ่งพวกนั้นหรอก  สำหรับผม แค่ไฟดวงเล็กๆและหนังสือสักเล่ม อะไรก็ได้ แค่นั้นก็พอใจแล้วสำหรับผม...  ยิ่งไอ้พวกคนชุดสีดำๆทมึนๆที่ชอบเดินตามผมอยู่เรื่อยมันทำให้ผมยิ่งรำคาญ  อย่าถามว่าทำไมผมไม่หนี ผมหนีมาเป็นสิบ แต่ไม่รู้ว่าทำไมพวกมันตามผมเจอทุกครั้ง... ผมก็แค่คนบ้าเท่านั้นเอง
   “เฮ้ย... อย่ายุ่งกับมันเลยว่ะ  เขาว่ากันว่ามันเป็นบ้า... ไม่ยอมไปไหน นั่งอ่านแต่หนังสืออยู่แบบนี้มาตั้งหลายวันแล้ว”ผมเงยหน้ามองไอ้กลุ่มคนที่บอกว่าผมบ้า... อีกแล้วเหรอ  แต่สายตาผมกลับไปสะดุดใจกับคนในชุดสูทภูมิฐานที่ตัวใหญ่กว่าผมสักหน่อย... หล่อดีแฮะ...
   “พวกมึงกลับไปก่อนป่ะ... กูว่ากูอยากลองคุยกับคนบ้าดูสักตั้ง”ในความมืดที่มีแค่แสงโคมไฟจากตรงที่ผมนั่งอยู่ ผมบอกไปรึยังว่าบ้านตอนนี้ของผมคือข้างถนน
   “เอาจริงเหรอวะไอ้สัก... มึงนี้ท่าจะบ้าไปแล้วว่ะ”ตกลงคนๆนั้นเขาก็บ้าเหมือนผมเหรอ... ตลกชะมัดเลยแฮะ เป็นคนบ้า แต่ใส่สูทซะดูดีเชียว...
   “มึงเป็นคนบ้าเหรอ ชื่ออะไรวะ”ผมเงยหน้ามองเขางงๆ เขาถามชื่อผมเหรอ...
   “ถามผมเหรอ... ไม่รู้สิ ผมเป็นคนบ้า ไม่มีชื่อเหรอ”ผมตอบกลับเสียงเรียบแล้วก้มหน้าไปอ่านหนังสืออีกครั้ง ตัวหนังสือเบลอๆนิดๆ อาจเพราะสายตาผมสั้นลงล่ะมั้งเนี่ย
   “เออ... มึงนี่แปลกดีจัง กูชื่อสัก มึงมากับกูดีกว่า เดี๋ยวกูพาไปอยู่ด้วย”เขาฉุดลากผมให้ลุกขึ้นแล้วลากผมให้เดินไปที่รถของเขา... ผมมองแขนของผมที่โดนจับอยู่ สลับกับด้านหลังที่พวกชุดดำที่ตามมาเฝ้าผมหลายวันค่อยๆกรูกันเข้ามา...
   “กูรู้ล่ะ... ต่อไปนี้กูจะเรียนมึงว่าอิม... ตกลงนะ”สักพูดขึ้นระหว่างขับรถออกมา... ผมพยักหน้าให้เขาก่อนจะเพ่งตัวหนังสือที่เลือนรางเต็มที... สักวันคงต้องไปตัดแว่นแล้วล่ะ
   “เอานี้ ชุดของมึง ตัวพอๆกับกู มึงคงใส่ได้ใช่มั๊ยอิม”ผมคลี่เสื้อยืดเก่าๆของเขาออกมาดู มันก็พอจะใส่ได้อยู่หรอก... อย่างน้อยมันก็ดูดีกว่าชุดที่ผมใส่อยู่ตอนนี้...  ไม่นานผมก็เดินกลับออกมาจากในห้องน้ำ เห็นเขาป้วนเปี้ยนอยู่กับหลอดไฟที่เปิดไม่ติด...
   “อ้าว... เสร็จแล้วเหรอ เดี๋ยวกูไปอาบบ้างแล้วกัน...  ไฟมันไม่ติด... อยู่มืดๆไปก่อนแล้วกันนะ”เขาโยนไฟฉายมาให้ผม ก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำเข้าไป  ผมขยับไฟฉายเปิดๆปิดๆ แล้วปีนเก้าอี้ที่สักเอามาตั้งไว้เพื่อซ่อมไฟ  ไม่นานนักสักก็เดินออกจากห้องน้ำ แล้วลองเดินไปเปิดไฟอีกครั้ง คราวนี้มันติดขึ้นมาทันที...
   “เออว่ะ ทิ้งไว้เฉยๆเสือกติด”สักหัวเราะขำๆก่อนจะเดินไปแต่งตัว... ผมก้มหน้าอ่านหนังสือก่อนจะเรียกชื่อสักเบาๆ
   “เอ่อ... สัก.... ขอ... ขอใช้ห้องน้ำหน่อยนะ”ผมบอกแล้วเดินช้าๆไปเข้าห้องน้ำ... ไม่ไหว ตาผมแห้งมาก... ผมก้มหน้าทำอะไรสักพักก่อนจะเดินออกมา ถึงทางเดินจะมัวกว่าเดิมก็เถอะนะ...
   “คืนนี้มึงนอนที่พื้นได้มั๊ย... แล้วพรุ่งนี้เดี๋ยวกูหาผ้านวมมาปูเพิ่มให้”สักบอก ผมพยักหน้าแล้วขดตัวลงนอนบนพื้นไม้แข็งนั่นเอง

   “แกต้องทำ...”เสียงที่ดังก้องในห้องโถงใหญ่ทำให้ผมที่ยืนมองอยู่ถึงกับสะดุ้ง... ชายอีกคนส่ายหน้ารัวๆ 
   “ไม่เอา ยังไงผมก็ไม่ทำ”
   “นั่นมันเรื่องของแก... ฉันตามใจแกมามากพอแล้ว ต่อไปแกต้องทำตามฉันบ้าง...”เสียงทรงอำนาจนั้นสั่งอีกครั้ง... ผมปิดหูไม่อยากรับรู้ แต่เสียงนั้นก็ดังเข้ามาไม่หยุด
   “ผมทำไมได้ ผมไม่ชอบมัน”
   “แกต้องทำ... ฉันสั่งให้แกทำ!!”ผมสะดุ้งขึ้นมากลางดึก... แอร์คอนดิชั่นยังทำงานส่งเสียงหึ่งๆ ส่วนคนบนเตียงก็กรนเบาๆ... ผมฝันร้ายอีกแล้ว  ผมเกลียดคนในฝันจริงๆ เกลียด... จนไม่รู้จะทำยังไงดี...

   “อิม... เดี๋ยวกูต้องไปเรียน อ่อ... มึงรู้จักมั๊ย มหาวิทยาลัยน่ะ กูอยู่ปีสาม... คณะแพทย์เชียวนะ  แล้วมึงล่ะ อิม... ได้เรียนอะไรบ้างมั๊ย”มันถามผม... ส่วนผมก็ไม่ใส่ใจที่จะตอบ ก้มหน้าอ่านหนังสือการ์ตูนที่สักหยิบมาจากห้องมันให้ผม...
   “มึงจะนั่งรอในมหาลัยก็ได้  อีกสามชั่วโมงก็ก็เลิกล่ะ แล้วเดี๋ยวกูพาไปหาซื้อชุดมาให้ โอเคป่ะ”ผมพยักหน้า... ไม่นานมันก็เลี้ยวรถเข้ามาถึงคณะแพทย์  ผมนั่งรอมันอยู่ตรงม้านั่ง  ก่อนจะถือโอกาสสำรวคณะข้างเคียง...
   “เข้าไม่ได้นะครับ จากนี้เป็นเขตของคณะวิศวะครับ”ผมหัวเราะกับเด็กในชุดนักศึกษา ที่ดูจากหน้าตาแล้วก็คงจะประมาณปีสอง...
   “ผม... อยากเข้าไปดูด้านใน”
   “เอ๊ะ!! ก็บอกว่าห้ามเข้าๆ ถึงมึงเข้าไปกูก็โดนจารย์เล่นสิวะ”ผมเอามือล้วงกระเป๋าตังค์ที่ผมมักใช้เก็บของสำคัญๆแล้วหยิบให้พวกมันดู...
   “อ๊ะ... ขอโทษครับพี่  ผมไม่รู้ว่า...”ผมส่ายหน้าแล้วหัวเราะแห้งๆ
   “ผมเป็นคนบ้านะ... ใครๆก็ว่างั้นแหละ”ผมยิ้มแล้วเดินเข้าไปในคณะวิศวะช้าๆ  ต้นไม้หลายชนิดที่ปลูกไว้ก่อนเข้าตัวตึก  ด้านหน้าอาคาร...แปะภาพนักศึกษาคนหนึ่งไว้ใหญ่มากๆ ใจความใต้ภาพนั้นเขียนไว้ว่า
  ‘นายนัทพงศ์ อิศรเวช  เกียรตินิยมอันดับหนึ่งคณะวิศวกรรมศาสตร์สาขาวิศวกรรมเครื่องกล เกรดเฉลี่ย 4.00’
ผมหัวเราะอีกครั้งแล้วเดินเข้าไปในตัวอาคาร...  นักศึกษาหลายคนมองผมงงๆ แต่อาจารย์บางคนกลับทำหน้าตกใจแล้วทำท่าจะเข้ามาทักผม  แต่ผมก็เลี่ยงออกมาก่อน โดนจับได้ว่าแอบเข้ามาคงไม่ดีเท่าไร... ผมสำรวจคณะนี้อยู่สักพักก็เดินกลับออกมา ผ่านเด็กปีสองพวกนั้นอีกครั้ง
   “เอ่อ... พี่ครับ ข่าวที่ว่านั่นน่ะ จริงหรือเปล่าครับ”เด็กพวกนั้นทำกล้าๆกลัวๆถามผม
   “ไม่รู้สิ ... ผมบ้านะ”ผมหันหลังกลับไปตอบแล้วเดินก้าวเท้ายาวๆอย่างสบายอารมณ์ไปที่ตึกคณะแพทย์ ที่จริงสองคณะนี่ก็ห่างพอควร แต่ผมคงเดินจนชินละมั้ง...
   “อ้าว... อิมไปไหนมาเนี่ย กูหาตั้งนาน เดี๋ยวนะ... ไม่รู้รถเป็นอะไร อยู่ดีๆก็สตารท์ไม่ติดซะงั้น”ผมเอื้อมมือไปจับแขนสักแล้วพูดเบาๆ
      “สัก... ผมหิวน้ำ...”สักมองเข้าไปในรถก่อนจะปาดเหงื่อเบาๆ
   “งั้นมึงนั่งรอก่อนแล้วกัน ในรถไม่มีน้ำ เดี๋ยวกูไปซื้อมาให้”สักว่าแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งกลับไปทางตัวตึก  ผมเดินไปหมุนเครื่องยนต์อยู่สักแปป ก่อนจะออกมานั่งรอ  สักวิ่งกลับมาพร้อมโค้กสองแก้ว เขาส่งให้ผมก่อนจะกลับไปง่วนอยู่กับรถอีกครั้ง ผมเดินไปบนรถแล้วสตารท์เบาๆมันก็ติดขึ้นมาง่ายดาย
   “อ้าว... ติดแล้วเหรอ งั้นกลับกันเหอะอิม”สักเรียก ผมเดินไปนั่งข้างๆ ก่อนที่สักจะออกรถไป...

   ผมอยู่กับสักมาเกือบเดือน... คนบ้าอย่างผมก็นั่งอ่านหนังสือทุถกเรื่องที่มีในบ้านของสักหมด จนลามไปถึงห้องสมุดของมหาลัยของสัก  ถึงจะแปลกๆ แต่สักก็ยอมยืมมาให้ผม...
   “อิม... นี่เพื่อนกู ชื่อไม้ ไอ้ไม้นี่อิม... ที่กูเจอเมื่อตอนนั้นไง”ไม้เพื่อนสักยิ้มให้ผมก่อนจะนึกสักครู่
   “พี่นัท!!”ผมก้มหน้าสะดุ้งกับชื่อที่เรียกออกมา
   “ไอ้ไม้ มึงเป็นบ้าอะไรวะ มันชื่ออิม ไม่ใช่พี่นงพี่นัทอะไรของมึงสักหน่อย”สักว่า... ไม้ส่ายหน้ายิก ก่อนจะวิ่งไปหยิบหนังสือรุ่นเมื่อสองสามปีก่อนมาเปิดให้สักดู...
   “มึงดูนี้ไอ้สัก... พี่อิมที่มึงว่าน่ะ เกียรตินิยมอันดับหนึ่งคณะวิศวกรรมศาสตร์เชียวนะเว้ย!”ไม้เปิดหนังสือเทียบหน้ากับภาพในหนังสือ ซึ่งผมก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือ
   “ผมเป็นคนบ้านะ ใครๆก็ว่างั้น”ผมตอบเสียงเบา ก่อนที่สักจะพูดชื่อขึ้นมาลอยๆ
   “นายนัทพงศ์ อิศรเวช   เกิดวันที่ 18 กุมภาพันธ์ 2532  รหัสนักศึกษา...”เขาอ่านจากหนังสือรุ่นแล้วมองหน้าผมอีกครั้ง...
   “กูว่า... มึงต้องมีเรื่องเคลียร์กับกูยาวแล้วว่ะอิม”สักไล่ไม้กลับไปแล้วมองหน้าผม...
   “กูขอความจริง!”ผมลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าตัวแรกที่ผมใส่ตอนที่มาอยู่กับสัก... เดินไปเปลี่ยนก่อนจะเดินกลับออกมา สักมองผมงงๆ ก่อนที่ผมจะส่งเสื้อผ้าทั้งหมดคืน
   “ขอบคุณที่ให้ที่ซุกหัวนอนมาหนึ่งเดือน แต่ว่า... คนบ้าไม่สมควรอยู่กับคนปกติหรอกนะ”ผมเดินออกมาก่อนจะเผชิญหน้ากับผู้ชายชุดสูทสีดำที่ยืนล้อมรอบตัวผม
   “ขออนุญาต นายท่านให้ผมพาตัวคุณกลับครับ”ผมหน้าซีดเตรียมหันหลังหนี แต่พวกมันก็กระชากแขนผมไพร่หลังแล้วล็อคขึ้นรถไป... ผมถูกมัดมือมัดปากไว้แน่น หวังว่ามันคงไม่พาผมไปฆ่าหรอกนะ...
   ครืด...
   ประตูรถเปิดออกช้าๆ พร้อมกับชายคนหนึ่งซึ่งดูว่าเป็นหัวหน้าของทุกคนในนี้เดินเข้ามาหาผม  ใบหน้าบึ้งตึงเขม่นหน้าผมก่อนจะเงื้อมือขึ้นช้าๆ ผมหลับตาด้วยความตกใจ... นี้จะฆ่ากันแล้วเรอะ ผมเป็ฯคนบ้า คนบ้าน่ะคนบ้าได้ยินมั๊ย...
   “อื้ออออ~!!”แรงบีบรัดทำให้ผมสะบัดตัวไปมา ชายคนนั้นหันไปตบลูกน้องที่นั่งในรถคนละทีแล้วเอ่ยสั่ง
   “ใครสั่งให้มึงมัดลูกกูแบบนี้... แก้มัดเดี๋ยวนี้!!”
   “ตระกูลอิศรเวชไม่ตกต่ำขนาดที่จะถูกจับมัดง่ายๆแบบนี้ ว่าแต่... หิวหรือเปล่า พ่อให้แม่บ้านทำกับข้าวไว้เยอะแยะเลย ไปกินกันดีกว่านะ”คนตัวใหญ่ทำท่าจะลากผมลงไปให้ได้ ใครจะไปลงตามเล่า... พอผมสะบัดตัวหนีได้ ผมก็ถลาวิ่งออกไปอีกทาง ร้อนหึคนที่ยืนคุมพื้นที่ต้องตามจับผมอีกครั้ง
    “ตามจับนัทให้ได้ ให้ตายสิไอ้ลูกนอกคอกนี้มัน...”คนเป็ฯพ่อได้แต่กุมขมับก่อนจะเหลือบไปเห็นอะไรแวบๆที่หางตา... ฝ่ามือหน้าจับและกระชากมันออกมาทันที!!
   “โอ๊ย!”เสียงที่คุ้นเคยทำให้ผมชะงักและพวกเขาก็จับผมได้  ผมถูกพากลับไปที่เดิมก่อนที่ใครคนหนึ่งจะถูกผลักออกมา
   “สัก”ผมอุทานด้วยความตกใจสักมองหน้าผมเหมือนจะหาคำตอบ  ผมสะบัดให้หลุดจากการจับกุมแล้วเดินไปพยุงสักขึ้นมา
   “เอาอุปกรณ์ทำแผลตามขึ้นไปให้ที่ห้องด้วย”ผมหันไปบอกใครสักคน ไม่รู้สิ เดี๋ยวคงมีแม่บ้านเอาขึ้นมาให้ละมั้ง ผมพยุงสักขึ้นไปที่ชั้นสอง ก่อนจะเดินประตูห้องๆหนึ่ง...
   “ห้องของมึงเหรอ ใหญ่ชะมัด”ผมเบ้ปากแล้วเปิดไฟก่อนจะฉุดให้สักนั่งลงบนเตียง... ชั้นหนังสือในห้องกินพื้นที่เกินครึ่ง... อีกฟากเป็นอาวุธต่างๆทั้งปืนผาหน้าไม้  ถัดจากนั้นก็เป็นเกียรติบัตรจำพวกเทควันโด้ คาราเต้ ไอคิโด้แล้วก็ใบอนุญาตพกปืนอย่างถูกกฏหมาย...  กองสุมๆกันเอาไว้  ผมเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบชุดที่คิดว่าสักจะใส่ได้สักชุดหนึ่งมา ดูท่าคงจะล้มลุกคลุกคลานมาไม่น้อย ชุดถึงได้เปรอะเปื้อนขนาดนี้ ยิ่งกว่าคนบ้าอย่างผมซะอีก
   “อิม... มึงเป็นใครกันแน่”สักถามเบาๆ  ผมถอนหายใจแล้วลูบหน้าตัวเองเบาๆ
   “เปลี่ยนชุด... แล้วเดี๋ยวกูเล่าให้ฟัง”มันหยิบเสื้อผ้าไปก่อนจะเข้าไปในห้องน้ำ พักใหญ่ๆมันก็ออกมาพร้อมๆกับแม่บ้านที่เอาอุปกรณ์ทำแผลขึ้นมาให้พอดี...
   “อย่าเพิ่งใส่เสื้อ มานี้ก่อน เดี๋ยวกูทำแผลให้”สักเดินมานั่งตามที่ผมบอก ก่อนที่ผมจะเริ่มลงมือทำแผลพร้อมๆกับเล่าเรื่องของตัวเองให้มันฟัง
   “จริงๆกูชื่อนัท นัทพงศ์ อิศรเวช ตามที่มึงรู้นั่นแหละ เกียรตินิยมอันดับ1วิศวะนั่นก็ใช่  แต่ที่มึงไม่รู้คือบ้านกูเป็นมาเฟีย... ตั้งแต่เด็ก กูถูกเลี้ยงให้เข้มแข็ง... กูยิงปืนเป็นตั้งแต่ก่อนคูณเลขเป็นด้วยซ้ำ”ผมหัวเราะขื่นๆก่อนจะเปลี่ยนจากสำลีชุบแอลกอฮอลล์มาเป็นยาแดง
   “กูทำตามที่พ่ออยากให้เป็น จนถึงตอนมหาลัยที่กูดื้อรั้นของพ่อจนได้เรียนวิศวะ กูทำให้พ่อเห็นว่ากูชอบเรียนสิ่งนี้ แต่มึงรู้มั๊ย พ่อกูบอกว่าอะไร... ‘ กูเป็นมาเฟีย วิศวะทุกอย่างที่กูชอบ พ่อแค่ให้กูเรียนแก้เบื่อ เรียนเอาวุฒิแค่นั้น ’  พอกูเรียนจบ... พ่อก็จะให้กูขึ้นตำแหน่งหัวหน้าแทน”ผมเก็บทุกอย่างเข้ากล่องก่อนจะเดินไปที่มุมห้อง หยิบปืนขึ้นมาและเล็งไปที่เป้ารูปคนซึ่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งของห้อง
   ปัง!!
   “แต่ระหว่างได้ทำงานที่ตัวเองชอบกับฆ่าคนใช้ชีวิตกร่างๆระวังตัวกลัวตายตลอดเวลา  กูขอเป็นคนธรรมดาที่ทำสิ่งที่ตัวเองชอบดีกว่าว่ะ”รอยกระสุนทะลุที่หัวของเป้ากระดาษ 
   “มึงเลยทำตัวเป็นคนบ้าแล้วออกจากบ้านงั้นสิ”ผมพยักหน้าก่อนจะหัวเราะเบาๆ...
   “ตอนเด็ก กูเคยคิดว่าเป็นมาเฟียมันโคตรจะเท่ห์... แต่ไม่รู้สิ... กูคิดว่ามันไม่ใช่  กูชอบอ่านหนังสือ ชอบพวกเครื่องยนต์ ชอบที่จะเป็นคนธรรมดา...”สักเดินไปไล่ดูหนังสือในชั้นก่อนจะหยิบมาเปิดดู ผมเงียบไปสักพักก่อนที่สักจะพูดขึ้นมาลอยๆ
   “ถ้ามึงไม่อยากเป็น กูเป็นให้เอามั๊ย”
   “พ่อกูไม่มีทางยอมแหงๆ”ผมหัวเราะ พ่อผมเป็นไง ผมย่อมรู้ดี
   “ไม่ลองไม่รู้หรอก...”สักหัวเราะเบาๆก่อนจะเก็บหนังสือเข้าชั้นแล้วเดินลงไปข้างล่าง โต๊ะอาหารตัวใหญ่มีแค่พ่อผมคนเดียวเท่านั้นที่นั่งอยู่บนหัวโต๊ะ สักเดินเข้าไปนั่งข้างๆก่อนจะยกมือไหว้
   “ลุงป๋องสวัสดีครับ...”ผมมองสักอย่างแปลกใจ เขารู้ชื่อพ่อผมได้ไงเนี่ย
   “ผมลูกพ่อเลิศไงครับ  ตอนเด็กๆผมแวะมาที่นี้บ่อยๆ แต่หลังจากที่พ่อเลิศย้ายไปเชียงใหม่ ผมเพิ่งย้ายกลับมาคนเดียวตอนเข้าปีหนึ่งเองน่ะครับ”พ่อหัวเราะแล้วพยักหน้า
   “เออๆ ลุงก็ว่าคุ้นๆหน้าเราอยู่... ที่แท้ก็เหมือนเจ้าเลิศนี้เอง... แล้วนี้เรียนที่ไหนล่ะ”แล้วพ่อผมกับสักก็คุยกันต่อไปอีกพักใหญ่ ทำไมผมจำไม่ได้นะ...
   “ลุงป๋องครับ  ผมอยากดูแลนัทครับ”
   “หืม... หมายความว่าไงน่ะเรา”พ่อผมพูดอีกครั้งทำเอาผมกลืนน้ำลายดังเอื๊อก  ไหนสักแค่บอกว่าจะดูแลแก๊งค์แทนผมไม่ใช่เรอะ... แล้วผมเกี่ยวอะไรด้วยวะ
   “ผมอยากดูแลแก๊งค์ของลุงป๋อง แล้วผมก็อยากดูแลนัทด้วยครับ”สักพูดย้ำอีกครั้ง  ผมได้แต่ก้มหน้าไว้อาลัยให้สัก  พ่อผมคงปล่อยให้สักรอดหรอกนะ...
   “ไอ้สัก!!”เสียงตะโกนลั่นก่อนจะตามมาด้วยเสียงทุบโต๊ะดัง ปึง!!
   “พ่อ!! สักพูดเล่นน่ะ ไม่มีอะไรหรอก”ผมถลาไปห้ามพ่อตัวเองที่เงื้อมือขึ้น ก่อนจะ... ลูบหลังสักแบบยินดี...
   “เออ... อันที่จริงลุงกับพ่อเลิศก็คิดๆอยู่ว่าจะให้ลูกพวกเราแต่งงานกัน โชคร้ายที่เป็นผู้ชายทั้งคู่... แต่ถ้าเรากล้ามาขอไอ้นัทกับลุง ลุงก็โอเค ไอ้นัทมันไม่อยากคุมแก๊งค์ลุงก็รู้ แต่ทำไงได้ ลุงมีลูกคนเดียว แต่ถ้าเป็นเรา ลุงก็พร้อมจะมอบแก๊งค์ให้ดูแลแน่นอน...”ผมอ้าปากค้าง... นี่พ่อผมกำลังพูดเหมือนจะยกผมให้พฃกับไอ้สักชัดๆ ผมเป็นผู้ชายนะครับพ่อเฮ้ย!

   หลังจากผ่านเหตุการณ์ระทึกขวัญมาได้เกือบสิบนาที ผมกับสักก็เดินขึ้นมาบนห้องๆเดิมก่อนที่ผมจะนอนแผ่หลานวดขมับตัวเองอยู่พักใหญ่
   “ไม่ต้องห่วงหรอก... กูพูดจริง กูจะดูแลมึงแน่ๆ”สักบอกก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆ
   “ตกลงมึงไม่ได้บ้าใช่มั๊ย”สักถามผมอีกครั้ง ผมหันไปมองก่อนจะเขกมะเหงกมันแรงๆ
   “กูบ้า... บ้าเพราะมึงนั่นแหละ”ผมหลับตคาลงก่อนจะได้รับสัมผัสเบาสๆที่แก้มทำเอาผมลืมตาโพล่งอีกครั้ง
   “งั้นกูก็บ้าเหมือนกัน บ้าว่ารักแถบ แบบว่ารักเธอ”สักพูดก่อนจะลุกขึ้นบิดขี้เกียจทิ้งให้ผมนอนหน้าแดงอยู่บนเตียง
   “ไอ้สัด! ปีนเกลียวนะมึง”ผมตะโกนด่าตามหลังมันที่เดินเข้าห้องน้ำอีกครั้ง...
   
   ที่จริงถ้าเป็นคนอื่นผมคงยิงไส้ไหลไปแล้ว  แต๊ะอั๋งลูกมาเฟียแบบนี้ แถมผมก็ยังเป็นผู้ชาย  แต่ทำไงได้... ทั้งๆที่มันรู้ว่าผมบ้า มันยังกล้าเอาผมไปอยู่ด้วย ทั้งๆที่ผมไม่ได้ทำประโยชน์อะไรให้มัน มันก็ยังให้ผมอยู่กับมันมาหนึ่งเดือนเต็ม ทั้งๆที่ผมไม่ได้เรียกร้องให้มันมาดูแล แต่มันกลับเสนอตัว... งั้นจะยกผลประโยชน์ที่มันแต๊ะอั๋งผมเมื่อกี้ให้หายๆกันไปแล้วกัน... แค่ครั้งเดียว ครั้งนี้ครั้งเดียวจริงๆนะ...
   
   “อิม... ถึงมึงจะบ้า แต่กูก็รักคนบ้าแบบมึงนะ”

   เอาล่ะ... ผมว่า... ผมควรหยิบปืนแล้วไปยิงมันในห้องน้ำแล้วใช่มั๊ย ข้อหา... ทำลูกมาเฟียหน้าแดงแถมทำให้เขินเนี่ย  โทษหนักนะเฮ้ย!!
   
   “ถ้าออกมากูฆ่ามึงแน่!”
   “ข้อหาอะไรวะ”มันตะโกนถามออกมาจากในห้องน้ำ
   “ทำให้กูรักไงล่ะไอ้ควายยย!!”
------------------------------------------------The end---------------------

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: Tiamo_jamsai ที่ 12-06-2012 23:31:07

 :pig4: :pig4: 

สั้นไปสักนิดนึง แต่ชอบบุคลิคนายเอกค่ะ มารอเผื่อมีตอนพิเศษ :call:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 13-06-2012 00:13:57

แกล้งบ้า??

นายเอก(รึเปล่า)ติสท์สุดๆ

 :laugh:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 13-06-2012 00:17:31

555 คนขั้วเดียวกันมักจะดึงดูดกันนะจ๊ะอิม เอ้ย นัท ^^

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: RoseBullet ที่ 13-06-2012 00:46:44

สามบรรทัดแรกที่อ่าน พอเห็นคนชุดดำอะไรนั่นปุ๊บ คิดเลยว่าสงสัยไอ้หมอนี่จะเป็นลูกเจ้าพ่อไรงี้
แต่พออ่านลงมาอีก อ้าว สงสัยมันจะบ้าจริงๆ เมื่อกี้เราคงคิดไปเอง
พออ่านมาตอนท้าย เฮ้ย มันเป็นลูกมาเฟียจริงๆด้วย กร๊ากกก ตลกตัวเอง อ่านไปก็คิดสลับไปสลับมาตลอด
นัท(/อิม)แปลกได้โล่จริงๆ อยากอ่านอีกจัง รู้สึกว่าสั้นไปนิดนึงเนอะ(ก็เขาบอกว่าตอนเดียวจบอ่ะ TT)
แบบอยากอ่านเรื่องราวของนายเอกกับพระเอกอีกจังเลยค่ะ รู้สึกว่ายังไม่ค่อยได้รู้จักคุณพระเอกเท่าไหร่เลย
ปล.ไม่ค่อยแน่ใจว่าประโยคที่สักพูดเป็นแค่การทำสัมผัสคล้องจองธรรมดาหรือเป็นการผวนคำ
ถ้าเป็นการผวนคำ แล้วจะให้ผวนได้เสียงที่ตรงกันน่าจะใช้เป็น เบลอว่ารักแถบ แบบว่ารักเธอ ดีกว่านะคะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: BBSS ที่ 13-06-2012 00:58:18

 :laugh: :laugh: :laugh:

มาเฟียจะยิงต้องมีข้อหา ไม่ใช่ตำรวจเรอะ :jul3:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: Supermimt ที่ 13-06-2012 00:59:03

น่ารักดีอ่า o13

ไอเราก็นึกว่า นัทบ้าแต่สักเป็นมาเฟีย

พออ่านปุ๊ป อ่อๆๆ สักเป็นมาเฟียอ่าถูก
แต่สักเป็นสามีมาเฟีย
555 :laugh:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: arty136 ที่ 13-06-2012 01:47:24

สนุกดีครับ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: PoMArmKuB ที่ 13-06-2012 04:09:20

ว๊ากกกชอบอะ แนวน่ารักแบบฮาร์ดคอร์ 55555555555555

ถ้าเป็นไปได้เอาตอนครองแก๊งมาลงด้วยนะ

หัวข้อ: Re: คนนี้แหละที่พี่อยากได้ ขอวลอีกนิดนคดี๋ยวอมลงห้น่นอน อย่กันลืมน
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 13-06-2012 06:01:10

รอจตั้งต่บอกว่ตัวองป็นบ้ล้ว ต่สั้นปนรอตอนพิศษดีกว่^^

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: choco_jin ที่ 13-06-2012 06:25:13

น่ารักดีค่ะ ขอตอนพิเศษได้มั้ยอ่ะ ^^
ชื่อพระเอก แมนมาก "สัก"
อ่านไปยิ้มไป

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 13-06-2012 07:31:01

 :กอด1:หนุกดีครับ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: wews ที่ 13-06-2012 07:39:13

น่ารักๆ :-[

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 13-06-2012 08:07:08

รอตอนต่อไปนะค้า :call:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: n2 ที่ 21-06-2012 19:15:54

อยากให้มีตอนพิเศษ
เนี้อเรื่องสนุกดีค่ะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: iwi ที่ 21-06-2012 20:01:53

ถึงจะบ้า (สัก)ก็รัก(นัท)นะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 21-06-2012 21:00:30

น่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: MiiCell ที่ 21-06-2012 21:07:03

มุกบางมุกเก่ามากเลยอ่ะ  สั้นไปไหมอ่ะ อยากอ่านอีก ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 21-06-2012 21:19:06

รอจ้ารอๆ  :really2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: GUNPLAPLASTIC ที่ 21-06-2012 22:02:25

เอาอีก เอาอีก เอาอีก :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: maykiz ที่ 22-06-2012 00:02:00

แต่งเลยๆๆๆๆ แหมๆๆ น่ารักจริงๆนะสักเนี่ย นัทก็ รักหยาบคายไปนะ ๕๕๕๕ ชอบๆๆ ขอบคุณนะคะ o13

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: yogurtjung ที่ 22-06-2012 18:35:05

โหสุดๆๆ อ่ะ

ใครนายเอกใครพระเอกเนี่ย

แหม อะไรจะบังเอิญขนาดนนี้น่ะ คิคิ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: 【focus_kung】 ที่ 19-07-2012 08:48:05

น่ารักจังค่ะ >_< อยากให้มีตอนพิเศษจังเลย

คุณพ่อแสนดี๊แสนดี เข้าใจหัวอกคนอ่านอย่างเราๆ ฮี่ๆๆ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: rubymoona ที่ 19-07-2012 09:37:11

คอมเมนต์เขาหายไปพร้อมกับตอนบอร์ดล่ม อะฮึก
แต่ก็ไม่มีอะไรมาก ก็แค่บรรยายว่าเขาชอบนิยายคุณมาก อยากอ่านต่อมากถึงมากที่สุดเท่านั้นเอง อะฮึก
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 19-07-2012 09:40:34

(กุว่า)....แม่งบ้าพอกันครับ 5555+

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: Ju ที่ 18-08-2012 19:22:57

น่ารัก  :-[

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: Lemon_Tea ที่ 18-08-2012 20:02:30

ถึงจะบ้า แต่นัท(อิม)ก็เขินเป็นนะ ^^
น่ารักดีเรื่องนี้  o13

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 18-08-2012 21:34:54

  “ถ้าออกมากูฆ่ามึงแน่!”
   “ข้อหาอะไรวะ”มันตะโกนถามออกมาจากในห้องน้ำ
   “ทำให้กูรักไงล่ะไอ้ควายยย!!”


อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: sanri ที่ 19-08-2012 16:59:48

 :-[ อร๊ายยยย  น่าร๊ากเท่สวดรุย  กล้าขอซึ่งๆหน้า >.<
อยากได้ตอนพิเศษอ่า  :กอด1:

หัวข้อ: T@NG[เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...(ตอนพิเศษ)
เริ่มหัวข้อโดย: Sirada_T ที่ 02-10-2012 01:08:18

                                                                      ตอนพิเศษ                                                             

                                                               เมื่อคนบ้า... แกล้งบ้า


   ผมนัทครับ...  คิดว่าพวกคุณคงรู้อยู่แล้วว่าผมเป็นใคร  แต่ผมเองก็ยังไม่รู้เลยว่าผมเป็นใคร ใช่ครับผมบ้า...  อย่าคิดเลยเชียวว่าหลังจากที่ผมกลับไปอยู่กับแก๊งค์และเด็กนั่นแล้วผมจะยอมกลับเป็นคนปกติ  ไม่มีทางซะล่ะ  เป็นคนบ้าสนุกกว่าเยอะเลย   ดังนั้น  วันนี้ผมจะแอบหนีออกไปเป็นคนบ้าอีกครั้งหลังจากถูกสักลากกลับมาเป็นครั้งที่87  อย่าได้แคร์ครับ  ผมเป็นคนบ้าไม่สนใจตัวเลขพวกนี้หรอก
   ผมมองซ้ายมองขวา  โอเคทางสะดวก  ไอ้สักคงไปเรียน งั้นวันนี้ผมไปนอนใต้สะพานลอยสักทีคงจะดี  อ่า... เกือบลืมหนังสือเล่มใหม่ไปซะแล้ว ไม่งั้นวันนี้ไม่มีอะไรอ่านแน่เลย
   “คุณนัทครับ”ผมสะดุ้งโหย่ง  ลูกน้องในแก๊งค์ที่เดินเข้ามาเห็นผมพอดีทักซะผมตกอกตกใจนึกว่าเจ้านั่นจับได้ซะแล้ว
   “ชู่ว์ๆ  เดี๋ยวฉันจะไปข้างนอก  ว่าจะทำเซอร์ไพรส์สักหน่อย  อย่าบอกสักนะ”ว่าแล้วก็รีบเผ่นหาย  อยู่ทำไมล่ะครับ  ไม่ถึงห้านาทีผมก็พาตัวเองออกมายืนนอกคฤหาสน์ได้แล้ว  แน่นอนว่าเสื้อผ้าแต่ละตัวราคาแพงๆทั้งนั้น  ใครจะใส่ให้โง่ล่ะ  ผมถอดเปลี่ยนกับชุดเก่าๆขาดๆที่โดนสักขโมยไปทิ้งหลายสิบรอบ แต่ผมก็แอบเอามาอีกจนได้  เอาล่ะ! ที่นี้ผมก็พร้อมจะเป็นคนบ้าอีกครั้งแล้ว...
   “ฮาๆๆ  เออ  แม่ง  ไอ้พวกนั่นมันอ่อนว่ะ โดนไม่กี่ทีก็หัวหดหมดแล้ว”ผมเดินผ่านคนกลุ่มหนึ่ง
   “เฮ้ย มึง คนบ้าว่ะ”ผมได้ยินเสียงพวกมันกระซิบกัน  อ่า...เหมือนพวกมันจะเมานะ...  ดูท่าไม่ดีซะแล้ว  เผ่นดีกว่า  ผมแกล้งทำเป็นเดินต่อไปโดยไม่สนพวกมัน  กระโดดเหมือนอยู่ในโลกของความฝันและหัวเราะกับถังขยะสีเขียว  แหม... โลกนี้ช่างน่าอยู่...
   “เฮ้ย!!”ผมเซถอยกลับตามแรงกระชากที่คอเสื้อจนเสื้อผมขาดดังแควก! แล้วคืนนี้ผมจะใส่อะไรน๊อนนนน...
   “แม่ง  ผิวสวยว่ะ”มันมองผมด้วยสายตายังไงดีล่ะ  มันคล้ายๆตอนสักมองผม  แต่พวกนี้ดูไม่น่าไว้ใจกว่าเยอะเลย
   “หือ...  อะไรครับพี่  ผมเป็นคนบ้านะ  ผมพูดไม่รู้เรื่อง ฮะๆๆ”ผมแถสดครับ  ชิน...  แถบ่อย  แล้วผมก็พลิกตัวจะเดินหนีแต่ก็ถูกกระชากครับ  แง่ง... มันผลักผมครับ  ไอ้เชี่ยพวกนี้! ผมล้มลงพื้น  แล้วทำไงต่อเหรอครับ...
   “แง!!!  ฮือ...  พี่เป็นใครอ่ะครับ  ผมเจ็บ  ฮืออออ!!”เอาเลยครับ ให้ดังไปแปดบ้านสิบบ้านเลย  ตอนนี้หลายคนที่เดินผ่านเริ่มหยุดมองแล้วครับ  พวกมันสถบเบาๆก่อนจะเดินหายไป  สำเร็จครับผม  ผมยันตัวลุกขึ้นมาก่อนจะมองหลังตัวเองที่ไถลกับพื้นจนเลือดซิบ  ไอ้พวกนี้เล่นแรงแท้  มันน่าจับมากระทืบซะให้เข็ด อ่ะ... แต่ตอนนี้ผมเป็นคนบ้านี่หว่า  ข้ามๆ เฮ้อ... ติดนิสัยสักมาซะเยอะเลยแฮะ


   “อ้าว  ไอ้บ้า  มาแล้วเหรอมึง  หายไปนานเลย  ไอ้คนที่มาตามมึงคราวที่แล้วเป็นใครวะ”เสียงคุ้นเคยที่ผมเคยเห็นหน้าบ่อยๆทัก  เพราะผมเป็นคนบ้าไม่มีชื่อ  ทุกคนเลยเรียกผมว่าบ้า  เก๋ดีมั๊ยล่ะนั่น  ส่วนคนที่ทักผมชื่อลุงค่อม เพราะแกหลังค่อมไง
   “แฟนผมน่ะลุง  ไม่มีอะไรหรอก  นี่ก็กลับมาแล้วไง”
   “เว้ย! ไอ้นี่เล่นของสูงเว้ยเฮ้ย! ที่มาลากมึงไปน่ะ ขับสปอร์ตเชียวหน่ามึง พูดเล่นไประวังจะโดนกระทืบตายล่ะ”คนๆนั้นเตือนผมพร้อมกับกรอกเหล้าลงปากด้วยความอารมณ์ดี
   “แหมลุงก็... รู้ทันผมอีก  แล้วไมไม่เปิดไฟล่ะพี่เนี่ย”ผมมองหลอดไฟเหนือหัวที่ดับสนิท  แล้วผมจะอ่านหนังสือยังไงล่ะ
   “การไฟฟ้าแม่งไม่มาเปลี่ยนหลอดน่ะสิ  เห็นติดๆดับๆมาสามวันแล้ว  สงสัยมึงต้องไปอ่านหนังสือที่อื่นว่ะ”
   “ง่า... ผมไปที่อื่นก็ไม่มีเพื่อนคุยสิลุง  เดี๋ยวผมดูให้  เอาไม้เคาะคงหายมั้ง”ผมหัวเราะตามมุขที่เล่นไปก่อนจะหาอะไรที่มาพอจะเป็นฐานรองปีน
   “ระวังตายแล้วกันมึง เอาไม้ไปเคาะน่ะ  ไฟฟ้ามันแรงนะโว้ย!!”พี่เขาตะโกนด้วยความเป็นห่วง  อ่านะครับ...  ก็ผมบ้านี่หน่า...  ไฟฟ้าแค่นี้ไม่ครณามือผมหรอก  ไม่เกินห้านาทีดีไฟที่ดับก็สว่างขึ้นมาทันที 
   “ไอ้บ้าเว้ย! มึงบ้าจริงเปล่าเนี่ย  ซ่อมไฟก็ทำได้ด้วยเว้ย”ผมหัวเราะแห้งๆ  ก่อนจะก้มตัวลงนั่งลงบนกล่องกระดาษเปล่าๆ
   “บ้าสิลุง ไอ้ที่ติดนี่ก็แค่มั่วๆเอาไม้ตี มันติดได้ไงก็ม่ายยยรุ”ผมทำหน้าเบลอๆแล้วก้มอ่านหนังสือต่อ  เอ้อแฮะ  เรื่องนี่สนุกจริงๆน่าจะเอาไปประกวดรางวัลซีไรด์  ใช้ได้ๆ แล้วผมก็จมอยู่กับหนังสือนานเท่าไรไม่รู้จนกระทั่งมีเสียงเด็กเล็กๆดังพร้อมกับแรงที่ฉุดขากางเกงผม
   “พี่...พี่บ้า  พี่บ้ากลับมาแย้ว”ผมหันไปมองตามเสียง  น้องก้อยเด็กที่ถูกเอามาทิ้งโดยมีพี่พรตที่ช่วงกลางวันใช้เวลาไปกับการนั่งขอทาน  ผมวางหนังสือลงก่อนจะอุ้มเด็กแล้วหันไปมองหาพี่พรต
   “ไงไอ้บ้า  กลับมาแล้วเหรอมึงน่ะ... หายหัวไปนานนึกว่าถูกจับไปขายตัว”พี่พรตพูดขำๆก่อนจะเทเศษเหรียญลงนับที่พื้น
   “โหพี่พรตก็  ผมแค่ไปหากินบ้างอะไรบ้าง เออ... คราวนี้ผมเอาเงินมาฝากพี่ได้ด้วย”ผมควักแบงค์สีม่วงยับๆส่งให้  ที่จริงมันไม่ยับหรอก ผมเพิ่งขยำเมื่อกี้แหละ
   “โอ๊ย  มึงเก็บไว้ใช้เถอะ  เงินตั้งเยอะตั้งแยะ  ให้กูแล้วมึงจะใช้อะไร”พี่พรตส่ายหน้าปฏิเสธ
   “เหอะหน่าพี่  ไม่เห็นใจน้องบ้าที่อยากจะช่วยเหลือบ้างเหรอ ถือว่าผมช่วยน้องก้อยแล้วกัน” ผมยัดเงินใส่มือพี่พรตจนได้ 
   “เออๆ  มึงก็งี้ตลอด ไว้ไม่มีกินค่อยมาขอกูแล้วกัน กูจะเก็บเงินไว้ให้ส่วนของมึงน่ะนะ”พี่พรตเก็บแบงค์สีม่วงเข้ากระเป๋าก่อนที่ผมจะหันมาสนใจน้องก้อยต่อ
   “แบร่ๆ  พี่บ้าหล่อมั๊ยครับ หืม  พี่บ้าหล่อเนอะๆๆ”จับน้องก้อยโยนไปมาเบาๆเด็กน้อยหัวเราะเอิ๊กอ๊ากชอบใจก่อนจะเอามือมายีหัวผมจนยุ่ง
   “พี่บ้าน่ารักมากกว่า  น่ารักเหมือนน้องก้อยเยยยย”ผมควรดีใจ??  มีเด็กมาชมว่าน่ารัก  เอิ๊ก! ถ้าไม่บ้านี้ตบคว่ำไปแล้วนะครับ
   “ฮาๆ พี่บ้าน่ารักก็ได้  เพื่อน้องก้อยเลยนะเนี่ย  เราน่ารักเหมือนกัน เนอะๆๆ  ฟอด!!”หอมแก้มเลอะๆสักทีครับ  นิ่มได้ใจมาก  น้องก้อยหัวเราะตบอกตบมือชอบใจ  ก่อนที่ผมจะปล่อยน้องก้อยให้ลงเดินวิ่งไปหาพี่พรต
   “พ่อพรต  พี่บ้าบอกว่าน้องก้อยน่ารักเหมือนพี่บ้าด้วยแหละ  พี่บ้าหอมแก้มน้องก้อยด้วย”ก้อยกระโดดโถมตัวใส่ให้พี่พรตรับก่อนที่อีกฝ่ายจะหันมามองผม  พร้อมเสียงหัวเราะดังหึหึ
   “ไอ้บ้าาาาาาาา   คิดถึงมึงจังเลยยยยย  นึกว่าจะไปแล้วไปลับซะอีก”เสียงบวกแรงโถมที่ไม่เบานักทำเอาผมล้มไปนอนพะงาบๆกับพื้น
   “ไอ้สัดต๊อกครับ  นั่นเพื่อนครับ  เมียมึงนั่นหัวโด่อยู่นี่”พี่พรตเสียงเฉียบขาดมากครับ  ผมบอกไปรึยัง พี่ต็อกกับพี่พรตเป็นแฟนกันและดูพี่พรตก็ยอมรับฐานะของเมียอย่างไม่เขินอายเลยด้วยซ้ำ
   “แหม... ก็คิดถึงบ้างไรบ้างอ่ะ  มึงกูก็กอดอยู่ทุกวัน  หรือมึงหึงกูขนาดหนัก”พี่ต๊อกหัวเราะชอบใจ  ก่อนจะได้รับค้อนวงใหญ่ๆจากพี่พรต  แต่ผมแอบเห็นพี่เขาหน้าแดงนิดๆนะ
   “เว้ยๆๆ  หวานเกรงใจคนแก่บ้างเว้ย  อิจฉานะเนี่ย”ลุงค่อมขัดพอเป็นพิธีก่อนจะจัดแจงหาที่นอน
   “ว้าย! อกอีแป้นจะแตก  อีบ้า แกกลับมาแล้วเหรอยะ”เสียงดัดจริตพร้อมกับผู้หญิงร่างสูงระหงที่แต่งตัวเปรี้ยวจี๊ดเดินมาพลิกหน้าผมดูสองสามที
   “โถ่! พี่ฟาผมเป็นผู้ชายนะครับ มาเรียกว่าอีได้ไง”
   “ได้ไม่ได้ฉันก็จะเรียกย่ะ  คิดถึงแกจริง  วันนี้อารมณ์เสียอยู่พอดี  ผู้ชายช่วงนี้มันนึกรักเมียขึ้นมาหมดรึไงก็ไม่รู้  ไม่มีออกมาเที่ยวบ้างเลย”พี่ฟาบ่นน้อยๆ  อันที่จริงอาชีพที่เธอทำมันก็ผิดศีลธรรมไม่น้อย แต่ทำไงได้ล่ะ ก็คนมันไม่มีจะกิน  มีอะไรพอหาเงินได้ก็ต้องดิ้นรนกันไป
   “พี่ฟา...  ทำอะไรคิดดีๆนะพี่  เอดส์มันไม่ได้มาคิดกับพี่ด้วยนะ”ผมเตือนด้วยความหวังดี  พี่ฟาควักถุงยางเป็นพรืดออกมาโชว์
   “ฉันรู้จักป้องกันย่ะ  แกก็หัดพกๆไว้บ้างเถอะ  เป็นคนบ้าแต่หน้าหวานขนาดนี้ระวังจะโดนฉุดไปข่มขืน”พี่ฟาพูดขำๆ  ไม่อยากจะบอกว่าเพิ่งเจอมา... 
   “ง่า... ใครเขาจะอยากทำอะไรคนบ้าล่ะครับ  ฮาๆๆ”หัวเราะกลบเกลื้อนแล้วหาที่หลับที่นอน  เริ่มง่วงแล้วแฮะ  ไม่ไหวๆ  ขอพักก่อนแล้วกัน
   “ต๊ายยย อีนี่รีบหนีหลับนะยะ  ไปดีกว่า  ขี้เกียจเหมือนกัน”ว่าแล้วก็ลุกเดินออกไป  ซอยบ้างพี่ฟาอยู่ซอยข้างๆสะพานลอยที่ผมอาศัย  น้องก้อยเดินมาซุกตัวนอนกับผม  ส่วนพี่พรตกับพี่ต๊อกก็นอนอยู่ข้างๆลุงค่อม.... ผมมองแล้วลอบยิ้มเบาๆ  ที่จริงครอบครัวแบบนี้... ก็มีความสุขดีหรอกนะ...


   เอี๊ยด!! 
   ผมลืมตามองตามเสียงรถที่เบรกประทันหันพร้อมประตูที่ถูกเปิดออกมาด้วยความเร็ว  อะไรวะ ตัวผมมีเรดาร์พิเศษรึไงมันถึงตามผมมาได้เร็วขนาดนี้น่ะ
   “อิม  กลับบ้าน”มันพูดเสียงดังเลยครับ  ไอ้เชี่ยนี้ เด็กนอนอยู่ไม่เห็นเหรอวะ
   “งือ... แง...  คะ... คุณเป็นใครอ่ะ  ฮือ...”ลงลูกบ้าแม่งครับ  อารมร์เสีย  น้องก้อยเพิ่งได้นอนตอนเที่ยงคืนนะ แล้วนี่มันเพิ่งตีห้า  ชัดมั๊ยตีห้า  เวลาแค่นี้เด็กมันนอนไม่พอนะเฮ้ย!
   “เฮ้ยๆ  เอะอะอะไรวะเนี่ย  อ้าว  คุณที่มาคราวที่แล้วนี่”ลุงค่อมงัวเงียตื่นขึ้นมามองไปที่ไอ้สัก
   “แง... ลุงค่อม... มันจะเอาผมไปอ่ะ  ลุงช่วยผมด้วยอะ...ฮือ”ผมกอดน้องก้อยไว้แน่น โชคดีที่เด็กน้อยยังไม่ตื่น   สักมองผมเอือมๆ
   “อิม...  อย่าเพิ่งแกล้งเป็นคนบ้าตอนนี้ได้มั๊ย รู้รึเปล่ากูตามหามึงนานแค่ไหนน่ะ”สักนั่งยองๆมองหน้าผม
   “รักกูรึเปล่าอิม  กลับไปกับกูนะ”เสียงสักอ่อนลงพร้อมกับมือที่รั้งร่างผมขึ้น
   “แฟนมึงมาตามแล้วไงไอ้บ้า  มึงกลับไปสิวะ  ให้ก้อยมันนอนต่อ เด็กมันจะงอแงถ้านอนไม่พอนะเว้ย”ลุงค่อมพูดผมค่อยๆถอยห่างจะน้องก้อยแล้วมองไปที่พี่พรตพี่ต๊อกที่คงจะไม่ได้เจอกันอีกพักใหญ่
   “ง่า... ผมบ้านะ  ผมเป็นคนบ้า  อย่าแกล้งผมสิ”ผมงอแงเล็กๆให้สักก้มลงกอดผม  ง่า... จะบอกว่าชอบก็ชอบอ่ะนะ  แต่มันก็เขินๆพิกล
   “กลับไปนะครับพี่นัท  พี่ไม่ได้บ้าผมรู้ดี”สักก้มมากระซิบกับผมเบาๆก่อนจะจูงผมขึ้นรถ  อ้าวเฮ้ย! อุส่าห์เพิ่งหนีมาได้เมื่อวาน ทำไมกลับเร็วจังวะ  แง่ง... คนบ้าเซ็ง
   “อิม... ขอร้องล่ะ อย่าทำให้กูเป็นห่วงนะ  กูไม่ได้นอนทั้งคืนเลยรู้มั๊ย”ผมมองตามอีกฝ่ายที่ตาคล้ำจนเห็นได้ชัด  อันที่จริงก็รู้สึกผิดนิดๆเหมือนกันนะ
   “ขอโทษ...”ผมพูดเบาๆ  ก่อนที่สักจะหันมามองแล้วยิ้มให้ผม
   “กลับไปนวดหัวให้หน่อยสิ  มีสอบพรุ่งนี้อีกตัว  เพลียมากเลย”มันยิ่งพูดผมยิ่งรู้สึกผิด  ไม่น่าต้องให้มันเสียเวลามาตามหาผมเลย  มันเรียนแพทย์หนักมากทำไมผมจะไม่รู้  แค่วิศวะก็ใกล้ตายตอนผมเรียนเหมือนกัน  ผมเอนตัวลงไปพิงไหล่มันเบาๆ
   “โกรธกูมั๊ย”
   “ก็... นิดหนึ่งมั้ง”ผมตอบเบาๆแล้วตีไฟเลี้ยวเข้าซอยบ้านของผม
   “ขอโทษนะ... แล้วก็ขอบคุณ... ขอบคุณที่ห่วงกูนะ”ผมโน้มตัวไปหอบแก้มมันเบาๆก่อนจะถอยกลับมานั่งที่เดิม อายว่ะ... ทำเสร็จแล้วมานั่งอายทีหลัง
   “หึ... แม่ง... มึงนี่เป็นคนบ้าที่น่ารักที่สุดในสามโลกเท่าที่กูเคยเจอมาแล้วนะเนี่ย”มันจอดรถพอดีก่อนจะหันมาบังตัวผมเอาไว้
   “ทำให้กูรักมากๆ  ระวังจะลุกไม่ขึ้นนะครับพี่บ้า”แล้วมันก็เปิดประตูลงจากรถทิ้งให้ผมนั่งหน้าร้อนอยู่บนรถคนเดียว  ไอ้... ไอ้หื่น ไอ้... ไอ้ลามก ด่าไม่ถูกเลยครับ แม่ง...
   “อิม... สัญญาเร็ว มานวดหัวให้ด้วยดิ”มันตะโกนกลับมาครับ
   “เออ!!!”ผมตะโกนกลับไป  อายก็อายครับ แต่ช่วงนี้หน้าด้านหน่อยแล้วกัน...
   “สัก!!”ผมตะโกนจากรถไปถึงตรงที่มันยืนอยู่  ประมาณสองร้อมเมตรมั้งครับ  มันหันกลับมามองก่อนจะเอียงคอเล็กน้อย น่ารักตายล่ะ อย่างกับหมาสงสัย...
   “กูรักมึง  กูไม่มีทางไปจากมึงหรอก จำไว้ด้วย!!!”ผมตะโกนลั่นครับ ให้แม่งได้ยินไปให้หมดเลย  ผมแอบเห็นมันยิ้มแล้วป้องปากกลับมาครับ
   “จำไปจนวันตายเลยครับ... หึหึ...” ผมเกลียดเสียงหัวเราะของมันชิบเป๋งเลยครับ ให้ตายสิ!  ทำไมผมต้องเลิกเป็นคนบ้าเพราะมันด้วย!!  อารมณ์เสียจริงๆ... แต่ก็ชอบอยู่ดีล่ะนะ...


-----------------------------------------------------

เห็นคนเรียกร้องเยอะ แล้วจังหวะมีพล็อตมาพอดีเลยจัดตามคำขอครับ 

www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35007.0

ฝากด้วยนะครับ  เป็นผลงานทุกเรื่องที่ผมแต่ง  ต่อไปจะลงรวมที่เดียวแล้วครับ ลงหลายที่แล้วตามหาไม่ค่อยเจอ 
หลายเรื่องที่สนุกบางคนอาจยังไม่เคยเห็น  จะทยอยอัพให้เรื่อยๆครับ  ขอให้ทุกคนโชคดี สวัสดีขอรับ^^

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 02-10-2012 01:19:40

มาต่อตอนพิเศษ อีกน่ะ คิดถึงง :impress2: :z3: :z2:

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: rubymoona ที่ 02-10-2012 09:46:23

อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค น่ารักเว่อ!!!พี่บ้าแม่งน่ารักบ้าๆ แอร๊ยยยยยยยยยยยยย ฮาสักที่ต้องคอยตามหาคนบ้าจริงๆ แต่นั้นละจุดน่ารักของสักเลย เพราะถ้าสักไม่ยื่นมือไปหาตั้งแต่ต้น ก็ไม่ได้หัวใจของคนบ้าคนนี้หรอก ว้ายๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: funland ที่ 17-10-2012 14:11:59

 :interest: แนวนี้ โอ้ววววววววว น่ารัก อ่ะ

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: ZiiNAMYG ที่ 17-10-2012 19:50:16

น่ารักมาก ๆ เลยค่ะ :D
รอตอนพิเศษนะค้า

ขอบคุณสำหรับเรื่องสั้นดีดีนะคะ

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: Inthefathername ที่ 17-10-2012 20:03:09

ชอบๆ

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: qhanb ที่ 21-10-2012 23:32:51

นิสัยนัทแปลกๆดีชอบ  :impress2:
เนื้อเรื่องทำคนอ่านเวียนหัวคิดสลับไปสลับมาเลยค่ะ 555555555
ชอบเรื่องนี้มากๆ  o13

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
เริ่มหัวข้อโดย: Sirada_T ที่ 10-01-2013 01:39:16

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35007.30

เรื่องสั้นผมย้ายมาลงไว้ตรงนี้หมดแล้วนะครับ ตามที่เดียวได้เลย  แล้วจะทยอยลงเรื่อยๆนะครับ  ขอบคุณทุกโพสมากครับ  ทำให้ผมอยากแต่งเรื่องเพิ่มขึ้นอีกเยอะๆเลย  :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... แจ้งอัพเรื่อง 10-1-56
เริ่มหัวข้อโดย: snack ที่ 10-01-2013 10:46:57

อึ่มม..แปลกดีจังเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... แจ้งอัพเรื่อง 10-1-56
เริ่มหัวข้อโดย: agava1313 ที่ 10-01-2013 11:21:29

น่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... แจ้งอัพเรื่อง 10-1-56
เริ่มหัวข้อโดย: senty ที่ 03-10-2013 17:17:04

เนื้อเรื่องน่ารักดี  55555555
ถ้าคนบ้าน่ารักงี้จะฉุดมาอยู่บ้านเหมือนกัน   :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... แจ้งอัพเรื่อง 10-1-56
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoke ที่ 03-10-2013 17:48:04

 :hao6: :hao6:

ถึงจะบ้าาาา ก็บ้ารักนะเอยยยย

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... แจ้งอัพเรื่อง 10-1-56
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 03-10-2013 19:46:05

แอร๊ยยยยยยยยย คนบ้า น่ารักอ่ะ >///<

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... แจ้งอัพเรื่อง 10-1-56
เริ่มหัวข้อโดย: colorlab ที่ 03-10-2013 22:51:21

โอ๊ะะะะะ รักคนบ้าเหมือนสัก... ขอตอนพิเศษอีกนะนะ

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... แจ้งอัพเรื่อง 10-1-56
เริ่มหัวข้อโดย: Sirada_T ที่ 03-10-2013 23:28:43

อ้างจาก: colorlab ที่ 03-10-2013 22:51:21  

โอ๊ะะะะะ รักคนบ้าเหมือนสัก... ขอตอนพิเศษอีกนะนะ

ตอนพิเศษมีลงที่นี่นะครับ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35007.30

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (ตอนพิเศษ)4-10-56
เริ่มหัวข้อโดย: Sirada_T ที่ 04-10-2013 02:40:20

คุยกันนิ๊สสสสส....

หายไปนานมากกกกกก   :laugh:
ไม่ใช่ไปไหนนะ...  ไม่มีพล็อตจะแต่ง  เลยได้แต่สิงเล้าแล้วอ่านนิยายชาวบ้านเขาแทน...
พอดีเห็นมีคนมาโพสเพิ่มคนหนึ่ง(ตั้งคนหนึ่งแหนะ)  เลยมานั่งย้อนอ่านแล้วก็มีกำลังใจแต่ง
เรื่องผมเป็นคนบ้า... เกิดมาด้วยความไม่ตั้งใจ  ตอนเขียนเหมือนบ้าตามไปจริงๆ
พิมได้ไงไม่รู้...  จบไม่ลงเหมือนเรื่องอื่น...  มันแถๆได้(เหมือนอิม) 555555
ตอนนี้ก็แถมาเกิดเหมือนกัน...
ท้ายสุด...  ผมรวมที่เขียนไว้ที่เดียว (เพราะส่วนใหญ่เป็นตอนเดียวจบ)  เอาไว้ที่นี้...
ภาคต่อของตัวละครบางทีมันซ้อนกัน  อ่านไว้ทั้งหมดจะเข้าใจกว่า...  ที่นี้เลยครับ
http://61.19.246.96/~thaiboys/webboard/index.php?topic=35007.0  ตามเลยครับตามเลย 5555
สุดท้ายจริงๆนะ  อ่านแล้ว+1ให้ด้วยครับผม รักนะจุบุจุบุ 5555

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

                                                                ผมเป็นคนบ้า...  แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย
                                                                           ตอน...  บ้าก็รัก(ว่ะ)ครับ

   อยู่ไหนวะ....  โว้ยยยย!! อย่าให้เจอนะ  พ่อจับขังลืมปล้ำแม่งทั้งวันทั้งคืนเลยให้ตายสิ...  จะกี่ปีกี่ปีก็เหมือนเดิม...  หนีเก่งยังไงก็ยังงั้น...   เฮ้อ....  กะอีกแค่ทำงานหนักจนลืมเวลากลับบ้านแค่สี่สิบนาที นี้มันถึงกับต้องหนีออกจากบ้านเลยรึไงวะ....  อ่อ...  นึกออกแล้ว... ที่สุดท้าย...  ถ้าไม่เจอนะแม่ง...กูโดนงอนไปตลอดชีวิตแน่ๆ 
   “มาหาใครคะคุณ”แม่บ้านคนหนึ่งเดินออกมาถามหลังจากที่ผมกดออดไปได้สักสามสี่ครั้ง...
   “ผมมาหานัทครับ...  เขาอยู่รึเปล่าครับคุณป้า”ผมเอ่ยถาม...  เอาวะ... ความหวังสุดท้าย  ตามหามาวันครึ่งแล้ว...  อดหลับอดนอนมาจนเกือบขับมาไม่ถึงที่นี่ด้วยซ้ำ
   “อ่อ...  คุณนัทใช่มั๊ยคะ...  อยู่ค่ะ... เชิญเข้ามาเลยค่ะ”คุณป้าคนนั้นเชิญผมเข้าบ้าน...  ก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปแบบไม่เกรงใจใคร...  มารับเมียเว้ย! ใครกล้าขวางพ่อเตะไส้ปลิ้น...  อ่อ  ผมบอกไปรึยัง... ผมเป็นมาเฟีย... แบบ  เป็นแทน ‘เมีย’ น่ะ  หึหึหึ
   “ชักช้า!!!”มาแล้วครับ...  เสียงทักทายที่ได้ยินมาตลอด20ปีที่ผ่านมา... 
   “โอ๋ๆ...  ขอโทษครับ ขอโทษ...  ผมไม่คิดว่าอิมจะมาที่นี่นี้หน่า...  มารับแล้ว... กลับกันเถอะนะครับ”ผมยิ้ม...  อ้อนแบบสุดๆอ่ะครับ  อ้อนไม่หายนี่ผมคงไม่ได้นอนแน่ๆ  แค่ไปเคลียร์งานนี้ก็โคตรเพลียแล้วนะครับ  กะจะกลับมากอดเมียให้หายเหนื่อย...  เมียก็นอยด์ทำบ้าอีกซะล่ะ
   “บอกว่าไม่ให้กลับบ้านเกินกี่โมง...”เสียงแข็งครับ....  ผมปรี่เข้าไปนั่งกอดข้างๆ... 
   “ไม่เกินหนึ่งทุ่มครับ...  เลทได้ไม่เกินสิบห้านาที  มากกว่านั้นต้องโทรบอก...  แต่ว่า... ตอนนั้นพ่ออิมเรียกตัวเข้าไปหาด่วน  เลยไม่มีโอกาสโทรบอกนี่...  พอเสร็จก็รีบกลับเลยนะครับ  โอ๋ๆ”ครับผม...  เมียผมอัพเกรดจากหนีไปเป็นคนบ้า...  ตอนนี้ท่านเจ้าประคุณอัพเกรดเป็นหนีมาเป็นคุณนายที่บ้านเพื่อนสนิทแทน...
   “เหรอ...  งั้นก็ไปเอาพ่อผมเป็นเมียสิ...  ลืมไปแล้วเหรอไงว่าผมบ้า...  แล้วคนบ้าก็อารมณ์ไม่คงที่น่ะ”ผมมองอีกฝ่ายที่ทำหน้าเบ้น้ำตาคลอ...  โอ๊ย...  เห็นแล้วอยากจับขึงพรืดอยู่ในห้องด้วยกันสักสี่ห้าวันสี่ห้าคืนจริงๆเลย  ให้ตายสิ...  เกิดมาเพื่อยั่วกันชัดๆแบบนี้
   “ขอโทษครับ...  คนดีไม่เอาน้า....  ผมยังไม่ได้นอนเลย  หายงอนนะครับ   โอ๋ๆ”ผมรีบอ้อน...  มันเบ้ปากแล้วพยักหน้าหนึ่งที...
   “ครั้งสุดท้ายแล้วนะสัก...  ต่อไปผมจะไม่ทน...”เหย้ดดดด.....  เมียที่น่ารักยอมคืนดีแล้วเว้ยยยยย   ผมแทนจะอุ้มมันออกไปขึ้นรถ...  ง่วงจะตายแล้วครับไม่ใช่อะไร...  กลัวพาเมียที่รักไปไม่ถึงบ้าน แต่จะไปสอยเสาไฟฟ้าแถวบ้านเอาแทน... 
   “ผมบ้านะ...  สักรักคนบ้าจริงๆเหรอ...”ทุกครั้งที่มันหนีผมไป  ประโยคนี้ก็กลับมาทุกครั้งสิหน่า...
   “อิมครับ...  ผมบอกอิมไปทุกครั้งที่อิมหนีไป...  ซึ่งมันเกือบจะพันครั้งแล้วนะในรอบยี่สิบสองปีที่เราอยู่ด้วยกันน่ะ   ว่าไม่ว่าอิมจะบ้าแค่ไหนยังไง  ผมก็จะบ้าอย่างเดียว...  บ้ารักอิมไงครับ”ผมไม่ได้พูดเกินจริงเลยนะทั้งประโยค...  เมียที่รักของผมนี่แทบจะหนีออกจากบ้านวันเว้นวัน...  ทั้งผมทำผิดสัญญาบ้าง...  หรือไม่เคารพเมียบ้าง... ดีไม่ดี  ท่านเจ้าประคุณหนีออกไปเพราะบอกว่าเบื่ออากาศในบ้าน...  เอากะท่านสิครับ!  เมียใครไม่รู้...  เจ๋งจริงๆ  แต่ยังไงก็น่ารักที่สุดอยู่ดี
   เราสองคนกลับมาถึงบ้านในเวลาเพียงยี่สิบนาที  ซึ่งนั้นเป็นเวลาที่ยาวนานมากสำหรับคนไม่ได้นอนมาร่วมสองวันอย่างผม...  เกือบสอยเสาไฟไปหลายรอบล่ะครับ...  ผมอุ้มที่รักที่หลับไปเรียบร้อยแล้วเข้าไปในบ้าน...  บ้านที่ผมสร้างไว้ให้แฟนของผมคนเดียวโดยเฉพาะจากน้ำพักน้ำแรงของผม.... 
   “ฮึบ!  นอนดีๆครับอิม...”ผมดันตัวที่รักของผมให้นอนดีดี  ก่อนที่ผมจะเดินไปนอนอีกฝ่ายแล้วดึงตัวอีกฝ่ายมากอดหลวมๆ... 
   “ฝันดีครับคนบ้าของผม...”

   [ Nut talk]

   ครับ...  ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอีกสักพัก...  หลายคนคงลืมผมไปแล้ว...  ผม อิม  นัทหรือไอ้บ้า...  แล้วแต่จะเรียกเลยครับ...  ผมมองคาง... ก็ผมเห็นแค่ตรงคางอ่ะ  ใครจะทำไม บู่ว์! คางของคนที่กอดผมเอาไว้...  ผมรักมันมาก...  มากจนไม่อยากให้ใครมาแย่งความสนใจของมันไปจากผม...  บอกแล้วไงครับ...  คนบ้าอารมณ์แปรปรวนง่าย...  และตอนนี้มันก็แปรปรวนมากซะด้วย...  แปรเป็นตัวอักษรคำว่ารักเลยล่ะครับ  อ้วก...(ใครต้องการกระโถนไปซื้อเองนะครับ  ผมมีหน้าที่แค่พูดประโยคเสี่ยวๆนี่  ฮาๆๆ)
   “รักมึงนะสัก...”ผมเงยหน้าไปจุ๊บคางสากๆของมัน...  ก่อนจะขยับตัวเบาๆออกจากอ้อมกอดของมัน...  ตอนนี้ผมยังไม่ง่วง...  ก็ทั้งวันที่ผมไปอยู่บ้านไอ้พรตกับไอ้ต๊อก...  สองผัวเมียที่สมัครสมานรักใคร่กลมเกลียวจนหนีไปฮันนีมูนที่....  อะไรใครบอกมัลดีฟ...  ม่ายยยยยยย...  คุณๆกำลังเข้าผิดอย่างแรงส์...  พวกมันไปอินเดียต่างหาก...  มันอยากไปเที่ยวที่แม่น้ำคงคา...  จะว่าไป...  มีอะไรกันที่ริมแม่น้ำคงสนุกพิลึก...  ว่างๆคงต้องชวนไอ้เจ้าพ่อมาเฟียคนนี้ไปหน่อยแล้ว...  นี่ผมไม่ได้ทะลึ่งนะ... จริงจริ๊งงงงงงง....
   ผมเดินไปหน้าบ้าน...  รูปตอนที่สักรับปริญญายังแปะอยู่...  มันอยู่ตรงนี้มาหลายปีเหลือเกิน...  นี่ผมเลวไปรึเปล่า...  ทำนายแพทย์ดีๆหายไปจากสังคมหนึ่งคนน่ะ...   แน่สิ...  ก็มันบอกกับพ่อผมเองว่าจะเอาแก๊งค์ไปดูแลต่อ...  ซึ่งนั่นก็ควรอยู่ที่พ่อเอาผมมาแลกกับการทำงานของมัน...  เอาเหอะ...  ผมเดินไปที่ระเบียงหน้าบ้าน...  สมุดบันทึกเล่มเล็กๆที่ผมพกไว้ติดตัวเสมอ...

    ‘วันอังคาร... 
   สักตามตัวเจออีกแล้ว...  เหมือนเล่นซ่อนแอบเลย...  ขอบคุณนะที่ตามหาเจอทุกครั้ง...  ยังรักเสมอนะ...’

   สั้นๆครับ...  ผมจดเอาไว้ตั้งแค่แรกๆที่เราเจอกัน  ตอนแรกมันมีหลายเล่มนะ...  ผมจดมายี่สิบกว่าปีนี่หน่า...  ตอนนี้แพคได้เป็นลังอ่ะครับ  ขนาดจดสั้นๆนะ...  ผมเก็บสมุดแล้วล้มตัวลงนอนบนพื้น...  ไอ้หมา...  อ่อ...  ผมเบื่อเลยไปเก็บหมาแถวๆที่ผมเคยอยู่มาหนึ่งตัว  เป็นเพื่อนสนิทผมเองชื่อไอ้หมา...  ผมตั้งเอง...  น่ารักมั๊ย...  มันเป็นหมาพันธุ์ไหนไม่รู้เพราะคิดว่าผสมมาเยอะจนดูพันธุ์ ไม่ออก  แต่มันน่ารักในสายตาคนบ้าอย่างผมแล้วกัน...  ไอ้หมามันนอนมาเลียหน้าผมแล้วนอนเอาหัวเกยบนอกผม...  น่ารักดีครับ  หนักดีด้วย ฮาๆ
   “ไอ้หมา...  แกคิดว่าคนๆหนึ่งจะรักกันได้นานเท่าไรวะ...  แต่อย่างแกคงต้องเป็นหมาตัวหนึ่งสินะ  โทษที...  ฉันลืมน่ะ”ผมลูบหัวมันแล้วเงยหน้ามองดวงดาว  ถามว่าเห็นมั๊ย...  ก็ไม่เห็นแหละ  แล้วผมจะนอนทำไม...  มันเป็นฟีลลิ่ง  คนไม่บ้าอย่าถามมากได้มั๊ย  คนบ้าขี้เกียจตอบนะ
   “โฮ่ง!”โห...  มีพัฒนาเห่าตอบซะด้วย  เจ๋งๆ 
   “แล้วคนเราจะรักคนที่บ้าจริงๆเหรอ...”
   “โฮ่งๆ!”
   “บางทีฉันก็แค่อยากทำตัวให้มันสนใจบ้าง”
   “โฮ่งๆๆ!!!”
   “ประโยคบอกเล่าไม่ต้องตอบก็ได้ไอ้หมา!”ผมหันไปทำตาดุดุใส่มันก่อนจะลุกขึ้นนั่ง...  แล้วลูบหัวมันเบาๆ...  ผมรักหมา  แล้วผมก็รักทุกที่อยู่ใกล้หมา...  ใช่...  ผมรักตัวเอง... จะว่างั้นก็ได้... 
   “ดึกแล้วแม่งนอยด์สลัดผักเลยว่ะไอ้หมา...  ฉันไปนอนแล้วนะ...  บาย...  มาจุ๊บทีดิ๊...”ผมก้มไปหอมหน้าผากของไอ้หมาก่อนจะโบกมือลา...
   “ฝันดี  เจอกันพรุ่งนี้เว้ย!  ฉันรักแก  ไอ้หมาเพื่อนรัก”ผมเดินเข้าบ้าน  ไปที่ที่นอนที่เดิมก่อนจะก้มลงหอมแก้มคนตัวโต...
   “ฝันดีครับ... ที่รักของผม”ผมยิ้ม...  ให้กับใครอีกคนที่ยังไม่ตื่นมารับรู้แล้วสอดตัวเข้าไปใกล้ความอบอุ่นนั่น... 

   หนึ่งทุ่มแล้วครับ...  ผมเงยหน้ามองนาฬิกาที่เข็มยาวชี้ไปที่เลขสอง...  กลับข้าอีกแล้ว...  ผมมองนาฬิกาสลับกับมองประตูบ้าน... ไม่เปิด...  ยังไงก็ไม่มีวี่แววว่าอีกฝ่ายจะกลับมา...  ไหนๆ...  ใครบอกผมไว้วะว่าจะโทรมาบอกก่อนน่ะ  โฮ๊ย!!!  อารมรืเสีย...  คนบ้าเซ็งครับ  แม่ง!! เซ็งเว้ย!  ผมเดินปึงปังขึ้นบนบ้าน...  หยิบกระเป๋า ไม่สิ! ถุงเก่าๆใบหนึ่ง...  ยัดเสื้อผ้าขาดๆที่ผมชอบไว้สองสามชุด  เดินลงมา  หยิบอาหารหมามาเทให้ไอ้หมาประมาณหนึ่ง...  แล้วเดินออกจากบ้าน...  แม่ง! งอน!!!!!!
   “น้องสาววววว...  ไปกับเพ่ม๊ายยยยย”เชี่ย... คนเมา  ผมเดินเลี่ยงมันออกมา  ไอ้แก่อายุเกือบ50นี่มัน...  จะด่ามันว่าแก่ดีมั๊ย...  ผมก็สี่สิบนิดๆแล้ว...  เหอะๆ  แต่หน้าตาเหมือนสามสิบต้นๆนะครับ ขอโทษ  ชิ!
   “ผมบ้า...  อย่ามาใกล้นะไอ้สัด!”สักดอกแล้วผมก็รีบเดินห่างมันไปเร็วๆ   ใครจะไม่กลัวครับ...  ตัวคนเดียวนะ  ผมเดินมาถึงสะพานลอยที่โปรด...  วางกองเสื้อผ้า  หยิบกระป๋องมาม่าที่เพิ่งคุยขยะมาได้วางไว้หน้าตัวก่อนจะทำเป็นนั่งขุดคู้อยู่กับที่  ไม่นานก็มีคนเอาตังค์มาหยอกให้สิบยาท  เฮ๊ะ!  มีตังค์ซื้อน้ำล่ะๆ  ดีใจจุงเบยยยย...
   “อ่า...  งุงิงุงิง”ผมฮึมฮัมอะไรไปเรื่อยเปื่อยพร้อมๆกับสิ่งที่โปรดปราน...  หนังสือสักเล่ม  แน่นอน...  มันต้องเป็นหนังสือการ์ตูนน่ะสิ...   อย่าแปลกใจ  ซีไรต์ปีนี้ผมเพิ่งอ่านจบหมดไปเมื่อตอนหนีไปครั้งล่าสุดนี่เอง  ฮาๆ
   “ไอ้หนู...  แถวนี้มันถิ่นฉัน  แกมานั่งอะไรแถวนี้  ถอยไป!  เด็กฉันจะมานั่ง”ไอ้เถื่อนนนนนนน...  ผมทำหน้าเศร้าแล้วเกาะเสาสะพานแน่น
   “ฮึก...ฮือ....  ใครอ่ะ...  ใครๆ...  ไม่เอา  ไม่ไป...  ฮือออออ”ครับผม  มุขประจำ  ผมร้องไห้จ้า...  ให้คนรอบๆหันมามอง  มันทำเสียงจิ๊จ๊ะในคอก่อนจะกระชากแขนผมออกจากราวเหล็ก...
   “ไม่อยากตายก็ไป ไป๊!”มันผลักผมจนเซ...  ไอ้โหดดดด   ผมคว้าถ้วยมาม่าก่อนจะทำเป็นเซตุปัดตุเป๋ไปลงบันได...  เรื่องมันเศร้า  ผมโดนแย่งที่!! แล้วคืนนี้ผมจะนอนที่ไหนวะครับ  กระซิกๆ 
   ผมเดินไปเรื่อยๆจนถึงที่ๆหนึ่งใต้เสาไฟฟ้า... แหม...  ที่ประจำโคตรดีเลยให้ตายสิ...  ผมนั่งงอขาแล้วโยกตัวไปมา...  ทำไมกูต้องเล่นท่ายาก...  ไม่รู้สิ...  ผมบ้า ! ผมนั่งอ่านหนังสือก่อนจะได้ยินเสียงซุบซิบกันเบาๆ  ผมเงยหน้าขึ้นมอง...  เด็กมัธยมสี่ห้าคนกำลังเดินผ่านมาทางนี้และมองผมอยู่อย่างระแวง...  แฮ่! เดี๋ยวพ่องับคอซะนี้  พวกมันเห็นผมแลบลิ้นปลิ้นตา ก่อนจะรีบเดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว... 

‘ “เฮ้ย... อย่ายุ่งกับมันเลยว่ะ  เขาว่ากันว่ามันเป็นบ้า... ไม่ยอมไปไหน นั่งอ่านแต่หนังสืออยู่แบบนี้มาตั้งหลายวันแล้ว”ผมเงยหน้ามองไอ้กลุ่มคนที่บอกว่าผมบ้า... อีกแล้วเหรอ  แต่สายตาผมกลับไปสะดุดใจกับคนในชุดสูทภูมิฐานที่ตัวใหญ่กว่าผมสักหน่อย... หล่อดีแฮะ...
   “พวกมึงกลับไปก่อนป่ะ... กูว่ากูอยากลองคุยกับคนบ้าดูสักตั้ง”ในความมืดที่มีแค่แสงโคมไฟจากตรงที่ผมนั่งอยู่ ผมบอกไปรึยังว่าบ้านตอนนี้ของผมคือข้างถนน
   “เอาจริงเหรอวะไอ้สัก... มึงนี้ท่าจะบ้าไปแล้วว่ะ”ตกลงคนๆนั้นเขาก็บ้าเหมือนผมเหรอ... ตลกชะมัดเลยแฮะ เป็นคนบ้า แต่ใส่สูทซะดูดีเชียว...
   “มึงเป็นคนบ้าเหรอ ชื่ออะไรวะ”ผมเงยหน้ามองเขางงๆ เขาถามชื่อผมเหรอ...
   “ถามผมเหรอ... ไม่รู้สิ ผมเป็นคนบ้า ไม่มีชื่อเหรอ”ผมตอบกลับเสียงเรียบแล้วก้มหน้าไปอ่านหนังสืออีกครั้ง ตัวหนังสือเบลอๆนิดๆ อาจเพราะสายตาผมสั้นลงล่ะมั้งเนี่ย
   “เออ... มึงนี่แปลกดีจัง กูชื่อสัก มึงมากับกูดีกว่า เดี๋ยวกูพาไปอยู่ด้วย” ’

        ผมนึกถึงครั้งแรกที่เจอสัก...  เหตุการณ์แบบนี้เลยสินะ...  เพียงแต่ตอนนั้นมันเดินมาหาผม พยุงผม... เออ... ลากก็ได้  มันลากผมไปอยู่กับมัน...   วันนี้ในอีกยี่สิบกว่าปีเลยเกิดขึ้นมา...  ถ้าไม่มีมัน... ป่านนี้ผมคงไปอยู่ที่ไหนสักแห่งบนโลก...  อาจจะเป็นอิสราเอล...  ผมแค่อาจจะนะ  อาจะน่ะ  may be  you  know?
       “คุณคนบ้าที่รักครับ...  ชื่ออะไรเหรอครับเนี่ย...  แล้วงอนอะไรถึงหนีมาตรงนี้ครับ  หืม...”เสียงที่คุ้นเคย...  ผมหันไปมอง...  ไอ้สักในชุดสูทเหมือนกับวันนั้นกำลังเดินมาหาผม...  ผมส่ายหน้าแล้วพูดเบาๆ
      “ผมเป็นคนบ้า...  มีคนตั้งชื่อให้ผมว่า... อิม...”ผมโน้มตัวไปตามแรงดึงของมัน
      “แล้วคนบ้ารู้มั๊ยครับ...  ว่าคนๆนั้นคิดถึงคนบ้าคนนี้ขนาดไหนน่ะ... ขอโทษนะครับที่ไม่ได้โทรบอก...  ไม่สะดวกจริงๆ  ขอโทษนะครับคนดี โอ๋...  ไม่ร้องนะไม่ร้อง”ผมเบ้ปาก...  ใครบอกผมร้องไห้...  แค่ต่อมในตาผมมันเสียแค่นั้นเอง... 
      “ไม่ได้ร้อง...  ก็แค่...  รู้สึกเคืองๆตา...  รอหมอบางคนมาดูอาการให้...ก็แค่นั้น”ผมพูดเบาๆพอๆกับกระซิบ  ไม่ได้ยินก็ช่างแม่ง!
     “งั้นให้นายแพทย์คนนี้ดูหน่อยนะครับ...  เป็นอะไรมากมั๊ย...”ผมลืมตาให้มันดู  มันมองสองสามทีแล้วก้มลงมาหาผม...
     “ไม่เห็นมีอะไรเลยครับ  เห็นแต่ความรักที่มันสะท้อนอยู่เต็มดวงตาของคุณน่ะ”อ้วกกกกก.....  ครับ! แม่งจะโรแมนติกมาก...  ถ้ามันเป็นริมแม่น้ำแสนสวยหรือบนตึกดาดฟ้าสักที่ ที่เห็นท้องฟ้าสวยงามตอนกลางคืน  ไม่ใช่ในซอยเปลี่ยว ที่มีถังขยะกับน้องหมานอนมองหน้าอยู่น่ะ... 
     “กูบ้านะ...  มึงรักกูแน่เหรอ...”ผมเอนตัวไปฟังเสียงหัวใจมัน...  ยังไงก็ยังเป็นเสียงที่ฟังแล้วอบอุ่นที่สุดอยู่ดี...
     “แน่ครับ...  คนบ้าคนนี้น่ะ...  ทำผมหลงรักหัวปักหัวปำมาตั้งยี่สิบกว่าปีแล้ว...  ยังไม่แน่ใจอะไรอีกเหรอครับ”ผมยิ้ม...  แล้วมันก็ยิ้ม...  ผมหอมแก้มมันเบาๆก่อนจะหัวเราะคิก...  เสียงกระซิบในตอนเที่ยงคืนหนึ่งนาที...
   “happy anniversary 23 year ที่นี่ที่เราเจอกัน... ขอบคุณนะครับ... คนบ้าของผม”


----------------------------------------จบตอนพิเศษ(แต่ไม่จบทั้งหมด  กระแสดีมีพิเศษต่อ)----------------------------------------

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (ตอนพิเศษ)4-10-56
เริ่มหัวข้อโดย: abcee ที่ 05-10-2013 05:20:06

มาต่อนะ นะ นะ รออยู่นะครับ

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (ตอนพิเศษ)4-10-56
เริ่มหัวข้อโดย: @Lucifer_Prince@ ที่ 06-10-2013 19:15:22

รอ  ร๊อรอ  กลับมาอ่านอีก  เอ๊ะเรื่องนี้มันดูคุ้นๆนะ  พออ่านไปอ่านมา อ๋อมาทันที  ฮ่าฮ่าเรื่องพี่บ้านี่เอง รอนะ  รอนะ^^

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (ตอนพิเศษ)4-10-56
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 06-10-2013 21:18:55

คนบ้าที่รัก :)

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (ตอนพิเศษ)4-10-56
เริ่มหัวข้อโดย: Poseidon ที่ 07-10-2013 12:33:26

โอ๊ย ถ้าคนบ้าจะน่ารักน่าจับกดขนาดนี้นะ ยอมเลยๆ

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (ตอนพิเศษ)4-10-56
เริ่มหัวข้อโดย: ultra_bang ที่ 07-10-2013 22:20:20

 :a5: :a5:

ว้าววววววววววววววววว  เพิ่งเข้ามาอ่านน่ารักจังเลย    รอติดตามนะครับ

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (ตอนพิเศษ)4-10-56
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoke ที่ 07-10-2013 23:00:29

 o13

ชอบบบบบบบบบบบ พี่บ้ามากกก :ling1:

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (ตอนพิเศษ)4-10-56
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Evil ที่ 08-10-2013 01:34:23

จะเขิลดีหรือจะฮาดีล่ะเนี่ย
สนุกมากค่ะ

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (ตอนพิเศษ)4-10-56
เริ่มหัวข้อโดย: viz ที่ 08-10-2013 15:37:12

สนุกดีค่ะ 5555
คนบ้า มาเฟีย
ไม่เคยอ่านเรื่องแบบนี้มาก่อนเลย

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (ตอนพิเศษ)4-10-56
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 10-10-2013 01:40:39

เจ๋งนะ เนื่องเรื่องแวกแนวสุดๆ

รอตอนต่อไปเรื่อยๆๆๆ

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (ตอนพิเศษ)4-10-56
เริ่มหัวข้อโดย: shikyu3211 ที่ 10-10-2013 11:20:34

ชอบอ่ะ สักดีสุดๆไปเลย

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (ตอนพิเศษ)4-10-56
เริ่มหัวข้อโดย: funland ที่ 10-10-2013 13:03:48

สัก คุณ เน่ามาก 5555 แต่ ชอบ อ่ะ  :o8:  คุณคนแต่ง รอตอนพิเศษนะค่ะ ขอบคุณมากชอบมากค่ะ

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (ตอนพิเศษ)4-10-56
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 11-10-2013 14:11:43

อยากเป็นคนบ้าแบบนัทบ้าง จะได้มีคนตามง้อ

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (ตอนพิเศษ)4-10-56
เริ่มหัวข้อโดย: minimonmon ที่ 11-10-2013 14:20:17

บ้าแบบนี้รักตายเลยจริงเปล่าจ๊ะสัก :katai5:

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (ตอนพิเศษ)4-10-56
เริ่มหัวข้อโดย: suonlyyou ที่ 21-11-2013 17:28:05

อยากเป็นคนบ้าบ้างจัง

ชอบมากๆๆเลยค่ะ

มาต่ออีกนะค่ะ :mew3:

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (ตอนพิเศษ)4-10-56
เริ่มหัวข้อโดย: summerkiss ที่ 30-11-2013 10:00:25

อยากอ่านต่ออีกจัง :ling1:!

หัวข้อ: Re:T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...(สเปฯวันพ่อ)5-12-56
เริ่มหัวข้อโดย: Sirada_T ที่ 06-12-2013 00:01:11

                                                                   สเปเชี่ยล 
                                                            ตอนพิเศษ  วันพ่อ

          วันนี้วันอะไรครับ...  ครับ  วันนี้วันพ่อ!!! และผม ไอ้บ้าคนนี้แหละ มีวัตถุประสงค์อย่างยิ่งยวดที่จะไปหาพ่อ...  ของไอ้สัก!! ตั้งแต่คบกันมานะครับ ผมล่ะไม่เค๊ยไม่เคยจะได้ไปหาพ่อมันเลย...
“อิมเพิ่งไปเมื่ออาทิตย์ก่อนเองนะครับ”ไอ้...  รู้ความคิดในใจกูอีก  ปั๊วใครวะเนี่ย  เอามันไปเก็บ ผมจะบ่นต่อ!!
“อิมคร้าบบบบ  วันนี้สักต้องไปทำงานให้พ่ออิมนะครับ  ไปอยู่กับพรตกับต๊อกได้มั๊ย  แล้วเดี๋ยวเย็นๆผมไปหา” ไฝว์ได้มั๊ยครับ  โมโห  มีผัวใหม่แม่ง  ชิ!
“ไม่เอา  ไม่รู้  ไม่คุยด้วยแล้ว  เชอะ!!”กระแดะมั๊ยครับ  โคตรกระแดะ...งานมันก็ใช่จะมากมาย  เห็นไอ้บ้าเป็นคนบ้าแบบนี้ก่อนบ้าผมก็ไปบริหารงานที่แก๊งค์มาแล้วนะครับ  ไม่งั้นจะบอกได้ไงว่าไม่ชอบ...
“นัทครับ  ไม่เอาแบบนี้นะ  นัทก็รู้ว่าสักเหนื่อยนะครับเนี่ย...  ทั้งงานโรงพยาบาลทั้งงานแก๊งค์  นัทเข้าใจสักหน่อยนะครับ”ผมบอกไปรึเปล่า  ไอ้นี่มันไม่เลิกสายงานตัวเองนะ  เป็นทั้งหมอทั้งหัวหน้าแก๊งค์  เข้ากับบรรลัย  ทำร้ายเค้าแล้วก็ไปรักษาให้เค้า  ไอ้บ้า!!
“จะไปหรือไม่ไป...”ผมถามครั้งสุดท้าย อยากหยิบปืนมายิงแม่งจริงๆครับ  ไอ้พวกรักนะแต่ไม่แสดงออกเนี่ย  กูเพลียครับ  แสดงออกบ้างก็ด๊ายยยยย  อยู่กันมายี่สิบกว่าปี  อะไรจะสงบเหมือนกับน้ำในแก้วได้ขนาดเน้!!!
“ไม่ครับ...  ไว้ค่อยไปพรุ่งนี้เช้านะครับ”มันต่อรอง  แต่!! ผมงอนเว้ยครับ!!
“เหอะ!”ไม่บ้าครับงานนี้  งอนให้แม่งรู้เลย  อารมณ์เสียอารมณ์เสียอารมณ์เสีย  น่าโมโหมันน่าโมโหผู้ชายอะไร!!
“นัท...  พ่อมึงนั่งอยู่นี้นะครับ  วันพ่อ มึงก็มาหาพ่อสิครับ  ไอ้สันขวาน!!”เสียงพ่อบังเกิดเกล้าดังจากนอกห้อง  เหอะ! อ่านข่าวยามเข้าชิลๆ  ปล่อยให้ลูกเขยทะเลาะกับลูกตัวเอง  พ่อแบบนี้... แม่ง!!!
“เจอมา40กว่าปีแล้วพ่อ  อยากเจอพ่อคนอื่นบ้าง จบป่ะ!”
“จบชีวิตมั๊ยไอ้ลูกชาย  ไอ้สลัดผัก  ก็พ่อมึงคนนี้ไม่ใช่รึไงที่เช็ดขี้เช็ดเยี่ยวป้อนขี้ป้อนเยี่ยว  เหี้ย! ป้อนข้าวป้อนน้ำให้มึงโตเนี่ย  เดี๋ยวกูก็ส่องด้วยอาก้าหรอก  ปล่อยลูกชายกูทำงาน  มึงอ่ะ  ไปนั่งเล่นเกมที่ห้องเงียบๆไป๊”มาเป็นชุด  ส่วนผมเหรอ?
“งอนพ่องอนสัก โป้ง! เชอะ!!!”แบ๊วได้อีกกู  แต่...  แคร์เหรอ  ไม่ครับ  คนอย่างไอ้บ้า  หน้าตาดีไม่มีพิษภัย  ใสๆสไตล์ออโรร่าาาาาาา!!!  นี่ตรูทัมเพื่อคร๊ายยยยย  ดูปากไอ้บ้าอีกครั้งนะครับ  ตรู-ทัม-เพื่อ-คร๊ายยยยย  ข้อควรระวัง  เวลาพูดแล้วหนีตีนให้ทันนะครับ...

            ผมเดินเตาะแตะแบบเป็ดหันเดิน  ท่าอุบาทว์ดีนะครับ ลองทำดู... ไปบ้านอีกสามหลังถัดไปด้านขวามือ...  บ้านพ่อสัก  ใกล๊ใกล้แค่นี้  มันไม่มีเวลาพามา  คิดดู๊!!!  อยากจะไฝว์!!! 
“ตาเลิศศศศศสะแมนแตน...  ดีครับท่าย  สบายดีครับผม”ผมตะโกนลั่น  คนใช้หลายคนหันมามองหน้าแล้วส่ายหน้าเบาๆ  อย่าเสียดายพี่เลยครับ  ผัวพี่โหด  คริคริ....
“อ้าวไอ้บ้านัท  มาอีกแล้วเหรอมึง  เอาลูกชายกูไปปู้ยี้ปู้ยำสนุกมั๊ยล่ะนั่น”ฮูยยยย!!!  พ่อผัวแร๊งส์!
“สนุกม๊ากมาก...  แต่แม่ง...  ไม่ยอมพาผมมาหาตาเลิศ”ผมได้ทีบ่นอุบ
“กูควรดีใจมั๊ย  เรียกกูว่าตา  กูเด็กกว่าพ่อมึงอีกนะไอ้เหี้ยนี่...”
“สองวันเองนะตา...”ผมแย้ง  พ่อเลิศหันมามองผมตาขวาง
“แล้วมันเด็กกว่ารึเปล่าวะ  เดี๋ยวก็ถีบส่งกลับบ้านเลย”ผมยิ้มอ้อน  ตีนพ่อผัวหนักครับ  ผมเคยโดน  ตั้งแต่เด็กยันโต  เรียกว่าโตมาด้วยลำแข้งพ่อผัว  แหม่...  พูดล่ะก็คิดถึง  ขอสักป๊าบได้มั๊ยเนี่ย...
“แล้วนี่มึงไม่อยู่กับไอ้ป๋องเหรอวันนี้ ไอ้ห่านั่นก็แก่จะตายแล้วหน่า...  อยู่ดีดีตายไปมึงจะร้องไห้เป็นเผาเต่า”พ่อเลิศบอก  ไอ้ผมก็คิดๆแล้วครับ  แต่ก็อยากมาหาพ่อผัวก่อนบ้างไรบ้าง
“เผาเต่าแล้วจะกินเนื้อเต่ายังไงอ่ะตา  มันเหมือนเผาปูรึเปล่า”ผมถามหน้าซื่อ  ส่วนที่ได้กลับมาเหรอครับ...
       ป๊าบบบบ!!!
       เน้นๆเพียวๆ  หน้าแข้งฟาดเข้าเต็มหน้าท้อง  ถ้าผมแท้งนะ  พ่อเลิศจะต้องเสียใจ...!! ว่าแต่...  กูจะท้องได้เหรอวะ  ถ้าท้องได้ป่านนี้ผมลูกดกแหง่ซะ  ไอ้ตัวดีแม่งเอาคืนละรอบสองรอบ  ตูดบานไม่ต้องเบ่งสักวัน ฮึย!!!
“สันขวาน...  มึงเรียนภาษาไทยจากโรงเรียนไหน  กูจะไปยุบโรงเรียนแม่ง!”ผมรีบโอ๋เอาใจ...  แล้วเราทั้งคู่ก็มาหยุดที่ห้องๆหนึ่ง  หน้าห้องอาร์ตมาครับ  เมจิกสีชมพู...  ที่ไอ้คนซื้อโคตรดั้นด้นไปซื้อถึงร้านเครื่องเขียนหน้าปากซอยอีกสามร้อยเมตร  ผมปรบมือให้เลย  แหม่...  ปรบสิครับ  ผมรอรับอยู่นะ  ก็ไอ้คนไปซื้อน่ะ  ผมเองไง!!  พอเปิดประตูเข้าไป  เศษกระดาษที่กองสุมราวขวดพลาสติกในหนังเรื่อง  หมานคร  ที่นางเอกมันเก็บขวดพลาสติกกองไว้ในห้องจนเต็มอ่ะครับ ใครไม่เคยดู...  ไปหาซะ...   พอๆ  ผมก็พานอกเรื่อง  พอเข้าห้องได้  ผมก็วิ่งปรู๊ดติดสปีดเกือบเท่าหอยทากไปหยิบกระดาษ  กาว กรรไกร กากเพชรและของประดับอีกเล็กน้อยพอประมาณ...
ผมจะทำการ์ดวันพ่อ!!!
เคยมั๊ยครับ  อารมณ์อินดี้อ่ะ  40กว่าปี  ผมซื้อของให้  พาพ่อไปกินข้าว  ทำมาจะครบทุกอย่างล่ะ  แต่อยู่ๆผมก็นึกถึงตอนตัวเอง5 -6 ขวบ  ผมทำการ์ดวันพ่อที่รูปไม่ได้สวยอะไร  แต่มันถือว่าดีที่สุดแล้วในอายุตอนนั้น  แล้วตอนนี้ผมก็อยากทำอีก...
“ตาเลิศ  ห้าโมงเย็นแล้วบอกผมด้วยนะ”ผมบอก  พ่อเลิศตบหัวผมแทนการตอบรับแล้วเดินออกจากห้องไป...  พูดว่าเออ  ผมก็เข้าใจแล้วนะ  เอาซะสมองกลับเลยแม่ง!
ผมทำการ์ดไปพักใหญ่จนเสร็จ ผมก็หันไปดูนาฬิกา  สี่โมงเกือบห้าโมงแล้ว ผมเคลียร์ของแล้วถือการ์ดออกจากห้อง สวนกับพ่อเลิศที่กำลังจะเข้ามาเรียกผมพอดี...
“โห...  คุณตาความจำดี๊ดี...  แก่แค่หน้าตาจริงๆ”ผมหัวเราะแล้วกระโดดหลับแข้งทองฟรีคิกของอีกฝ่าย  โดนมากไปก็ระบบนะครับ
“งั้นเดี๋ยวผมกลับก่อนนะพ่อ...  อาทิตย์หน้าผมจะบังคับไอ้สักมาหาพ่อให้ได้เลย  สุขภาพแข็งแรง  อยู่เตะผมไปนานๆนะครับ  ผมไปแล้วนะ”ผมบอกลาแล้วกราบที่ไหล่ของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของผมอีกคน...  เหมือนผมจะเพิ่งดูเป็นผู้เป็นคนก็ประโยคนี้ล่ะครับ เอิ๊ก...
“เออๆ  ดูแลลูกกูดีๆ  บอกพ่อมึงให้มาเม้าท์ทูเม้าท์กับกูบ้างก็ได้”กระแดะใช้ศัพท์อังกฤษครับ แต่มันทำเอาผมขำพรืด
“ครับๆ  ไว้จะให้พ่อป๋องมาเม้าท์ทูเม้าท์กับตานะครับ”ผมบอกแล้ววิ่งลั้นล้ากลับมาที่บ้าน 

        สักนั่งหน้าเครียดอยู่กับงานตรงหน้า  อยากจะถีบแม่งจริงจังเลยนะเนี่ย เมียหายทั้งคนไม่มีเป็นห่วงอ่ะ
“ไอ้สัก!!!  ไปกินข้าว”ผมออกปากไล่  สักเงยหน้ามา  ยิ้มเพลียๆให้ผมทีนึงแล้วทำท่าจะแย้ง
“กิน-ข้าว  อ่านปากกูอะเกน  แดก-ข้าว”ผมจิกตา  มันลุกขึ้นอย่างว่าง่าย  พ่อผมหัวเราะรวน  เออ...  ก็นั่งชิลเนอะ  แทนที่จะมาช่วยลูกเขย  ผมส่ายหน้าก่อนจะเดินไปที่โต๊ะแทนไอ้สัก  หยิบแว่นมาใส่แล้วแปลงร่างเป็นคุณชายสามผู้ไฮโซ  ผิดล่ะ...  เป็นหัวหน้าจำเป็นให้กับแก๊งค์  อ่านงานที่ต้องเซ็นต์กับที่ไม่เซ็นต์แยกจากกัน... ทั้งงานที่ต้องพิจารณาและงานที่ไม่เร่งด่วน  จริงๆผมจะเซ็นต์ก็ได้นะ  เพราะพ่อมอบตำแหน่งให้ทั้งผมแล้วก็มัน  ลูกน้องก็รู้แหละว่าผมทำได้  แต่ผมชิลเหมือนกันไง  เลยโยนงานให้ผอสระอัวแทน... 

       เกือบๆทุ่มผมเดินไปที่ห้องครัว  พระบิดาผู้นั่งชิล เอ้ย! ผู้บังเกิดเกล้านั่งที่หัวโต๊ะ  สามีที่รักนั่งฝั่งซ้ายไอ้ตัวผมเลยเสด็จไปนั่งฝั่งขวา  ผมถือโอกาสนี้ยื่นซองสีขาวให้กับพ่อ  พร้อมกับพูดว่า...
“พ่อ...  ผมไล่พ่อออก”ป้าบ! สองฝ่ามือทั้งจากพ่อจากผัวส่งมาซะผมมึน...
“ซองผ้าป่าเหรอวะไอ่ห่านนี่  ไปได้มาจากไหนล่ะ”พ่อถามเล่นๆก่อนจะเปิดแง้มดู...  พอเห็น  พ่อชะงักไปช่วงครู่ก่อนจะยิ้มออก  มืออีกข้างหยิบกระเป๋าเงินออกมา  เปิดแล้วล้วงเข้าไปหยิบอะไรบางอย่าง...
“เงินเหรอพ่อ”ผมหลบฝ่ามือที่บินมาอย่างหวุดหวิด  ทำไมผัวโหดร้ายกับเมียเยี่ยงนี้ล่ะ...
“พร่องส์!”เสียงด่าดังลั่น  ผมยิ้มเผล่แล้วชี้ไปทางที่พ่อนั่งอยู่...
“พร่องส์...  ก็นั่งอยู่ตรงหน้าผมนี่ไง”ผมหัวเราะรวน  พ่อเก็บกระเป๋าตังแล้วก็ซองขาวเข้ากระเป๋าโดยไม่พูดอะไร  เรากินข้าวกันสักพัก  แล้วพ่อก็ขอตัวกลับบ้าน  ซึ่งถัดจากบ้านพวกเราไปสามหลังทางซ้ายมือ  บ้านพวกผมรวยอ่ะครับ  ซื้อบ้านห่างกันอย่างล่ะสามหลัง  ก็ไม่รู้ว่าเพื่ออะไร?  ใครรู้ส่งคำตอบมาที  รางวัลคือเอาฝ่าตีนผมไปกินได้หนึ่งมื้อ  ฮาๆ

          พอพ่อป๋องกลับไปแล้ว  สักก็จูงมือผมไปที่บ้านพ่อของมัน  บ้านตาเลิศที่ผมเพิ่งกลับมาไม่เกินห้าชั่วโมงที่แล้วครับ  สลัด!!!
“พ่อๆ...  สุขสันต์วันพ่อครับ”ไอ้สักยกมือไหว้ก่อนจะกราบที่ไหล่...  หนึ่งมือล้วงกระเป๋าสองเท้าก้าวเข้ามาใกล้ตัวพ่อของมัน....  หยิบสิ่งของที่เป็นซองๆให้กับพ่อเลิศ
“ไอ้ควาย  นี่มันถุงยาง!!”พ่อเลิศปาซองนั้นคืนให้  สักหัวเราะ  แล้วคิดเหรอว่าผมจะไม่หัวเราะด้วยน่ะ...
“พวกมึงสองตัวนี่มัน...”สักยิ้มแล้วก้มลงคุกเข่า  พวงมาลัยพวงเล็กถูกยกออกจากถุงที่มันถือติดมือตั้งแต่ออกจากบ้านมา...  มันก้มลงกราบลงแทบฝ่าเท้าของพ่อเลิศ 
“ขอบคุณที่เลี้ยงผมมาครับพ่อ  ขอให้พ่ออยู่กับผมไปอีกนานๆเป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้กับพวกผมทั้งคู่ไปอีกแสนนานนะครับ...”ผมเองก็ไปคุกเข่าข้างๆมัน  ก้มลงกราบเหมือนกันครับ  จริงๆผมเคารพทั้งพ่อป๋องและพ่อเลิศ  แต่กับพ่อตัวเอง  ผมสนิทเกินไปอ่ะครับ  บางทีก็เขินๆถ้าต้องมากราบอะไรแบบนี้  และผมก็ว่าพ่อผมเองก็เขินเหมือนกันแหละถ้าผมไปกราบอ่ะ...
“กูอายุ 70 กว่าแล้ว  จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้...  แต่กูขอให้มึงสองคนรักกันไปนานๆแล้วกัน...  ดูแลกันเองแทนกู  แทนไอ้ป๋อง  มึงสองคนถ้าช่วยเหลือกัน...  ไม่ว่าอะไรก็จะสำเร็จไปได้ด้วยดี...”พ่อเลิศให้พรครับ ผมก็ก้มหน้าฟังกันไป  อีกมือก็กุมมือกันไว้ข้างตัว...  เศร้าครับ  รู้สึกตัวเองแก่พอสมควร...
“ไปๆ  กลับบ้านกลับช่อง  ไปนอนได้แล้ว...  เดี๋ยวกูจะไปนอนแล้วเหมือนกัน”ไอ้สักยิ้มครับแล้วลุกขึ้นไปกอดพ่อมันแรงๆทีหนึ่ง  อู๊ยยยย!!!  กลัวกระดูกพ่อมึงแตกจริงๆไอ้สัก

        ระหว่างที่เดินกลับบ้านสักก็ชวนผมคุยไปด้วย... 
“อิม  ที่พ่อมึงจะหยิบมาตอนกินข้าวอ่ะ...  อะไรวะ”ผมส่ายหน้า
“มึงเห็นพ่อกูหยิบออกมามั๊ย...”มันส่ายหน้าเหมือนกัน
“แล้วกูจะไปตรัสรู้มั๊ย  ไอ้สลัดผักไม่ใส่มะเขือเทศ!!”ผมหัวเราะแล้ววิ่งหนีลูกถีบของมัน  ต่อให้รู้ผมก็ไม่บอกหรอก...  บางทีผมก็อายเป็นเหมือนกันนะ...  แรงบันดาลใจที่ทำให้ผมอยากทำการ์ดให้พ่ออีกครั้งน่ะ...  ก็การ์ดที่ผมทำตอบ5ขวบ  ที่พ่อยังเก็บมาจนถึงตอนนี้ยังไงล่ะ...


-----------------------------------------------------------------------
ทันมั๊ย  ทันเนอะวันพ่อ...  มาซะช้าเชียว  สารภาพว่าฟีลอยากแต่งมาตอน4ทุ่มครึ่ง  ปั่นแบบสุดฤทธิ์ ได้เท่านี้แหละ...

ตอนนี้อยากเสนอแนวคิดสองแนว  สักกับพ่อ  แล้วก็นัทกับพ่อ  ต่างมีมุมมองแนวคิดต่างกัน  นัทกับพ่อไม่ต้องพูดมาก  แต่รู้กันอยู่  ส่วนสักกับพ่อ  แบบพูดเปิดอกกับตัลหลอด...  ตอนท้ายๆเหมือนตาเลิศจะส่งสักกับนัทเข้าห้องหออย่างไงอย่างงั้นเลย  เขิลแทน 

ตอนหน้า...(ถ้ามีอีกควรแต่งเรื่องยาว หุหุ)  ดูตามคอมเม้นต์และความต้องการของผู้อ่าน  โชคดีมีชัยเจ้าาาา
 

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (สเปฯวันพ่อ)5-12-
เริ่มหัวข้อโดย: @Lucifer_Prince@ ที่ 06-12-2013 08:26:56

มาเม้นท์อันนี้ด้วยๆ  อ่านกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ  คนแต่งมาต่อแบบยาวๆให้คนอ่านได้อ่านอีกน๊าาาา

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (สเปฯวันพ่อ)5-12-56
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 06-12-2013 22:55:26

เรื่องน่ารักมากค่ะ แปลกดี วันพ่อก้น่ารัก^^

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (สเปฯวันพ่อ)5-12-56
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 07-12-2013 20:58:05

 :L1:

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (สเปฯวันพ่อ)5-12-56
เริ่มหัวข้อโดย: Palmpalm ที่ 29-12-2013 22:19:54

เรื่องน่ารักมาก อยากเป็นคนมาขึ้นมาซะงั้น
ชีวิตคงครึกครื้นดี อิิอิ

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (สเปฯวันพ่อ)5-12-56
เริ่มหัวข้อโดย: funland ที่ 30-12-2013 13:04:08

เรื่องนี้ อ่านทีไรก็ทำให้อารมณ์ ดีได้ทุกทีสิ ขอบคุณมากนะค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (สเปฯวันพ่อ)5-12-56
เริ่มหัวข้อโดย: - lloJ!จิ้a - ที่ 30-12-2013 14:30:16

อ่านมาสามสี่รอบ เบิกบานมันทุกรอบ!  o13

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (สเปฯปีใหม่)1-1-57
เริ่มหัวข้อโดย: Sirada_T ที่ 01-01-2014 20:55:33

                                                          ผมเป็นคนบ้า...  แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย...
                                                                        สเปเชียล  ปีใหม่


   “แอ๊...  มำ มำ...”ผมหัวเราะเมื่อเห็นสุดที่รักของผมสาละวนอยู่กับเด็กตัวเล็กๆ...  ก็จะใครล่ะครับ  ลูกมันนั่นแหละ...  ใครเป็นแม่...  ถามโง่ๆ  ก็คนที่กำลังอุ้มไอ้เด็กตัวเล็กๆนั่นเอาไว้  กระผมนายอิม นายนัท  ไอ้บ้าสุดหล่อเจ้าเก่าเจ้าเดิมครับ...  วันนี้ผมจะยอมทำตัวไม่บ้าสักวัน  เพื่อที่ไอ้ที่รักของผมจะไม่ประสาทกินไปซะก่อน  แหม...  แต่สะใจดีจัง...
   “พ่อมึงนี้แม่ง...  สุดฤทธิ์จริงๆ  หาเรื่องให้กูได้ไม่เว้นวัน”เสียงมันบ่น   แค่ขอโทษ...  ที่มึงบ่นอ่ะ  พ่อกู!! แม้ที่มันพูดจะเป็นเรื่องจริง 100% ก็ตาม
   “เอาหน่า...  มึงไปชงนมมา...  เดี๋ยวเด็กก็งอแงมากกว่านี้หรอก...”ผมบ่น...  ไอ้เด็กตัวเล็กนี้ก็มองผมตาแป๋ว  อยากจับฟัดให้ชื่นใจ...  ว่าแล้วก็... 
   “งื้อออออ....   ม๊วฟ ม๊วฟ  น่ารักจริง  ลูกใครเอย...  อ่ะลูกเก๊าเอง  คิกคิก...  อ่ะน่ารักเนอะ  กิ้วๆ”ผมหยอกกับลูกเล่นไปเรื่อยๆ  อยากมีลูกสักคน  ถ้าผมมีมดลูกนะ...  แต่ก็ดีแล้วที่ไม่มีเพราะถ้ามี...  ลูกผมคงตั้งทีมฟุตบอลมาเจอกันเองได้  ก็นะ...  พ่อมันขยันทำประตูเกิ๊นนนนน....  อุ๊ย  เขิลลลล  เค้าพูดอะไรไปก็ไม่ยู้...  เก๊าบ้านะตะเอง  บ้ารักเด็กอ่า...
   “อิม...  เป็นบ้าไรวะ  นั่งทำหน้าเพ้อฝันอยู่ได้  ลูกมึงจะมุดเข้ากางเกงอยู่แล้ว  อยากกินไอติมเหรอลูก  หืม...  แท่งนั้นไม่อร่อยหรอก”มันอุ้มลูกขึ้นไปไว้เองก่อนจะฟัดแก้มนั้นจนผมกลัวมันช้ำ  ว่าแต่... ผมลืมว่ะ
   โป๊ก!!
   “ว่าไอติมกูไม่อร่อย  คืนนี้ถ้าแดกมีเตะแน่ไอ้สันขวาน...”ผมมะเหงกหัวมันดังโป๊ะ  ก่อนจะกอดอกทำหน้าเชิดปากรั้น...  อ่านในนิยายแจ่มใสมา  เขาว่ามันน่ารัก...  ผมนี่ชัก ชักอยากจะเห็น อยากจะเห็นผมตัวเป็นๆ  อยากจะเห็นเห็นคนน่าร๊ากกก  เออ...  ผมก็กล้าแปลงเพลงเนอะ...  มันอมยิ้มก่อนจะเอานมในขวดหยดลงบนหัวผม...
   “หิวนมเหรอ...  ถ้าลูกหลับเดี๋ยวให้กินนมนะ...  ทั้ง ‘นม’ ทั้ง ‘ไอติม’ เลย”มันเน้นคำ...  แหม่... ว่าแล้วก็หิว เห้ย!
   “หิวพร่องส์สิ!! ไปให้นมลูกเลย  หัวกูเลอะหมด...”ผมบ่นก่อนจะเตรียมตัวลุกไปสระผมใหม่...
   “ให้ลูกกินนมแล้วรีบๆกล่อมให้หลับ  ไม่เกิน10นาที...  ไม่งั้นกูไม่แดกนะ”ผมหันไปพูดส่งท้าย  มันหัวเราะก่อนจะตะเบ๊ะมือทั้ง5นิ้ว  โคตรปัญญาอ่อนสิให้ตาย...
   
   ผมสระผมที่เริ่มยาวประบ่า...  เหมือนผู้หญิงเข้าไปทุกวัน  พออาบเสร็จผมก็เดินมาที่เตียงหยิบหนังสือเล่มใหม่มาอ่าน...  นิสัยรักการอ่านนี้ผมติดมาจากไหนไม่รู้นะ...  สงสัยตอนว่างๆผมคงไม่มีอะไรทำล่ะมั้ง...
   “ชู่ว์...  ลูกหลับแล้ว”สักอุ้มลูกมานอนในเปลเด็กที่พ่อผมจัดไว้ให้ 
   “อิม...  พรุ่งนี้วันสิ้นปีแล้วนะ...  จะไปไหนกันดี...”ครับ  วันที่วันที่30ธันวาคม...  หรือก่อนวันสิ้นปีหนึ่งวันนั่นเอง... 
   “ไปขอทานที่สะพายลอย...”ผมบอก...
   “มะเหงกสิ...  ขอแบบธรรมดาๆ  ไม่ต้องพิเศษแบบที่รักก็ได้นะ...”มันบอกจะมะเหงก  แต่ไอ้ที่ลงมาบนหัวผมน่ะ  ปากมันชัดๆ  ไอ้ขี้จุ๊!
   “ก็มันได้ตังค์เยอะดีอ่ะ...  ก่อนหน้านั้นก็ทำอยู่ประจำด้วย  มองพลุบนสะพานลอยสวยนะเว้ย!”ผมเถียง...  ยิ่งตอนมันสะท้อนบนถ้วยสแตนเลนนะ  สวยจริงจังอ่ะ  ใครไม่เคยไปลองซะ  ฟินมั่กๆ
   “ตังค์กูก็มี  จะไปขอคนอื่นทำไม  ให้เขาอยากทำบุญเขาทำกับคนที่ไม่มีจริงๆเถอะ”
   “ก็... ก็ทีไอ้ต๊อกยังทำได้เลย  เค้าขอมาได้เค้าก็เอาไปทำบุญต่อเหมือนกันแหละหน่า...  เค้า... เค้าเป็นพ่อค้าคนกลางไง”ผมยิ้มกับคำแก้ตัวของตัวเอง...  เทพจริง  ผมนี้ฉลาดมากๆ  เมียใครก็ไม่รู้...
   “ทำบุญกับหนังสือน่ะเหรอ...  แล้วตอนนี้ต๊อกกับพรตก็ไม่ได้มาขอทานแล้ว  เขาก็ไปทำงานทำการของเขานะ”แต่ผมลืมไป...  ผัวของไอ้อิมฉลาดกว่า...  ไอ้สักนั่นแหละไม่ต้องงง
   “จะว่าไปนะ...  ตอนนั้นมีอยู่ปีหนึ่ง...  จำได้แม่นเลย  กำลังขอทานอยู่นะ...  อยู่ดีๆก็มีคนมาขอเบอร์อ่ะ...  แลกกับตังค์20บาท...”ผมหัวเราะ  สักเริ่มทำหน้าบึ้งแล้วดึงผมเข้าไปกอด...
   “แล้วให้ไปรึเปล่า  หืม...”
   “ให้!”ผมพูดชัดถ้อยชัดคำ  สักทำหน้านิ่ง  ผมรู้...  มันกำลังจะกลายเป็นภูเขาไฟเตรียมประทุ  และผมควรรีบดับมันนะ  ถ้าไม่อยากเป็นแบบชาวปอมเปอีอ่ะ...
   “ให้เบอร์โรงบาลบ้าไปอ่ะ...  ก็บางทีเค้าก็ชอบไปอยู่ที่นั่นไง...”ซบๆอ้อนๆ ให้มันตบะแตก...  บางทีผมก็แทนตัวเองด้วยชื่อ  ด้วยกูมึงหรือแทนน่ารักๆแบบเค้ากับตะเอง...  อันหลังนี้ผมไปติดมาจากนิยายแจ่มใสเช่นเคย...  ก็เค้าบอกมันน่ารัก  ผมก็อยากน่ารักกุ๊กกิ๊ก ใสๆบ้างไรบ้าง...
   “ไอ้... ไอ้บ้าเอ๊ย!”มันรวบตัวผมไปกอดแน่นก่อนจะพลิกตัวผมลงด้านล่าง...
   “ก็บ้าตั้งแต่แรกอยู่แล้วป่ะ...  มึงอ่ะบ้า ที่มาชอบคนบ้าอย่างกู”ผมเถียง...
   “ก็บ้าพอกันล่ะวะ...  ว่าแต่...  วันนี้อยากกินนมกับไอติมเท่าไรเอ่ย...”มันถามเสียงกระเส่า  ส่วนผมเหรอ...
   “อยากพ่องสิ...  จะเอาให้เด็กมันเห็นเหรอ...  รอไปวันนี้  กูอิ่ม  กูไม่หิว!!”มันหัวเราะแล้วเขี่ยแก้มผมเบาๆ  ก่อนจะหอมดังฟอดแล้วพลิกตัวลงไปนอนข้างๆ
   “ก็กะงั้นอยู่แล้ว  แต่ถามเฉยๆเผื่อฟลุ๊คไง”

     วันนี้วันสิ้นปี...  ผมกับไอ้สักวางแผนว่าจะไปเที่ยวใกล้ๆบ้าน...  ระหว่างรอดูพลุตอนเที่ยงคืน  ไม่อยากไปไกลครับ  กลับลำบาก...  ผมจัดของของไอ้ตัวเล็กไว้แบกเป้แล้วถือตะกร้าใส่ผ้าอ้อมกับขวดนมไปเก็บไว้ในรถ...  ส่วนสักก็กำลังทำตัวเป็นพ่อลูกอ่อน  หยอกเล่นกับเจ้าตัวเล็กไม่เลิก... 
   “สักๆ...  ไปได้แล้วไป...  เอาลูกมาเดี๋ยวกูอุ้มเอง...”ผมบอกแล้วย้ายตัวคนในอ้อมกอดของสักมาไว้ที่ตัวเอง...  ตาแป๋วจริงเว้ย! อยากขโมยมาเป็นลูกตัวเองจริงๆเลี้ยงก็ง๊ายง่าย... 
   “ไปได้แล้วอิม...  จ้องอย่างกับจะแดกหัวลูก...”สักว่า...  ผมเงยหน้าตวัดตาเขียวปั๊ดส่งให้หนึ่งที...  แม่ง!! เดี๋ยวกูหนีออกจากบ้านข้ามปีซะนี้!!
   “โอ๋ๆ...  ป่ะๆ  อย่าทำหน้างั้น  เดี๋ยวกูไม่พาออกจากบ้านซะนี่”มันหยิกแก้ม...  แก้มกูย้วยหมด! สู้แก้มลูกก็ไม่ได้ น่าร๊ากกกก (โหมดเพ้อลูก)
   “ตกลงไปถนนอักษะนะ...”มันทวน  ผมพยักหน้า...  จะว่าไกลก็ไกลแหละ  แต่มันก็อยู่โซนกรุงเทพฯ...  พวกผมวนรถเข้าไปในพุทธมณฑลมีสวดมนต์ข้ามปีด้วยนะ...  รถติดพอควร  วนไปดูแสงสีเสียงเสร็จพวกผมก็ขับรถหาที่สวยๆยืนชิวๆมองท้องฟ้า  แล้วก็จอดรถข้างทาง  ข้ามมาอยู่เกาะกลางถนน  ทายากันยุงให้ทั้งพ่อทั้งลูกรวมถึงตัวผมด้วย...  ตอนนี้อาจจำยังไม่รู้เวลา  บอกได้เลยว่า สี่ทุ่มแล้วครับ! ไฟสวยมากกกก....  คือใครไม่รู้ก็รู้ไว้ซะ  ถนนอักษะสวยที่สุดในกรุงเทพฯล่ะ...
   ผมเดินร่อนแบกตัวเล็กไปทั่ว  มีไอ้สักแบกกล้อง  ถ่ายบ้าบออะไรของมันไป  ผมก็ไม่รู้มัน...  มีแว้บๆไปถ่ายคู่ถ่ายคี่บ้าง...  ถ่ายคู่ก็ถ่ายผมกับลูก  หึหึ... ถ่ายขี้ เอ๊ย! คี่...  ก็ถ่ายสามคน พ่อพ่อลูก...  น่ารักซะไม่มี...
   “สัก...  เบื่อกูป่ะ”เรามานั่งพักครับ  สักปูเสื่อนั่งบนพื้นหญ้า  นอนมองดาวกอดเอวตัวเล็กไว้หลวมๆ...  ดาวเต็มท้องฟ้า... 
   “เบื่อ...”ผมหันไปมองมัน...  น้ำตาจะไหลว่ะครับ 
   “เบื่อที่รักมึงไม่เลิกสักที...”สาดดดด...  เตะผัวติดคุกป่ะครับ  เอาซะกูเฟลไปศูนย์จุดสองสามห้าเจ็ดเก้าวินาที... 
   “แล้วมึงยังไม่เบื่อกูใช่มั๊ย...”มันหันมาถามบ้าง...  พอผมทำท่าจะตอบแม่งก็เล่นชิงตอบขึ้นมาก่อน...
   “กูเป็นคนพามึงมา...  ต่อให้เบื่อมึงก็ไปไหนไม่ได้อยู่ดี  ถึงไปกูก็จะตามกลับมา โอเคตามนี้  งั้นมึงควรรักกูให้มากขึ้นกว่าเดิม...  ปีละ10เปอร์เซ็นต์ก็ยังดีนะ...”ผมหลุดหัวเราะ
   “ทำอย่างกับความรักเป็นเปอร์เซ็นต์หุ้นนะสัด!”ผมเริ่มลามไปกอดเอวก่ายขาไอ้คนที่นอนข้างๆ  ตัวเล็กยังคงคลานอยู่กับที่ เพราะผมจับเอวไว้มือหนึ่ง...  สงสารลูกนะ...  แต่งานนี้กูขอสวีทก่อน ฮาๆๆ
   “เปอร์เซ็นต์หุ้นกูยังกลัวแม่งตก...  แต่กูรู้ว่าถ้าเป็นเปอร์เซ็นต์รักจากมึง...  กูมีแต่จะกำไร  เพราะแม่งจะเพิ่มขึ้นตลอดใช่มั๊ย...”อ้วกแปป...  เสี่ยวสลัด... แต่...
   “เออ!!!”หน้าร้อนครับ...  ไม่ชิน...  (จะเล่นมุกไม่เต๋อ ไม่เผือก ไม่เอ...  แต่สงสัยจะไม่ขำ)
   “หึหึ...  รักจริงคนนี้”มันยิ้มแล้วเอื้อมมือมาคว้า...  เอวตัวเล็กไปกอด...  สัด! ลูกกู...  อ้าว...  ตอนนี้มึงต้องกอดเมียมึงเซ่!!!
   “รักกูกอดลูก...  ไอ้ปลาแซลม่อนย่าง!”ผมด่า...  แล้วแม่งก็หัวเราะอีกอ่ะ  บ้านมึงชอบอ่านขายหัวเราะเหรอครับ...
   “ที่ด่านี่ให้กูเจ็บหรือมึงหิววะอิม...”
   “กูหิว!!”ยอมรับครับ  เย็นยังไม่ได้มีอะไรไปให้แบคทีเรียในท้องซัดเลย  ผมไม่ได้อยากกินนะ  แค่สงสารแบคทีเรียในท้อง  จริงจริ๊งงงงง!!!
   “หึหึหึ...  กูมีผลไม้กับแซนวิชใส่ไว้ในตะกร้าตัวเล็กอ่ะ...  หาเอาดิ...  ป้อนกูด้วยนะ...”สั่งครับ...  เดี๋ยวกูเอาส้อมจิ้มผลไม้จิ้มคอมึงซะนี่  อุ๊บส์...  คิดบาปตอนปีใหม่...  ผิดศีลข้อไหนไหมอ่ะ...
   “อิม...  อีกห้านาทีจะเที่ยงคืนแล้วนะเว้ย...”มันบอก  ผมเพิ่งจะดูนาฬิกา  เออว่ะ...  จริงด้วย  ทำไมตัวเล็กยังไม่ง่วงวะเนี่ย  ปกติสี่ทุ่มนี้สลบแล้วนะ...
   “มาๆมึง...  นอนดูพลุกันเร็ว...”มันตบที่ข้างๆตัว  ผมก็เอนตัวนอนพิงมัน  ตรงกลางมีตัวเล็กจ้องตาแป๋ว...  น่ารักชิหาย  อยากจับฟัดทั้งพ่อทั้งลูก...
   “ปีใหม่นี้...  กูจะรักมึงให้มากกว่าเดิม...  สัญญาว่าถ้ามึงหนีออกจากบ้านอีกกูจะตามหามึงให้เจอเร็วกว่าเดิมนะ...”เอาซะเสีย...  ผมหันไปมองมันตาเขียว...  อยากแปลงร่างเป็นฮัลค์ว่ะ...  ตอนนี้ตาเริ่มเขียวไปแล้วหนึ่ง...
   “งั้นกูสัญญา  กูจะหนีให้ไกลกว่าเดิม  มึงจะได้ฝึกฝีมือเยอะๆ”มันเบ้ปากแล้วตวัดเอวผมไปกอด...
   “จะให้ดีอย่าหนีออกไปเลยกูจะรักมึงกว่านี้อีกนิดเดียวเลย...”
   “ทำไมเพิ่มแค่นิดเดียววะ...?”ผมถาม  สงสัยครับ  เป็นคนช่างสงสัย  ใคร่รู้
   “เพราะต่อให้มึงจะหนีไม่หนี  กูก็รักมึงมากอยู่แล้วไง”เขิน! จบนะ... 
   “5...”ผมมองหน้ามัน...
   “4...”นับอะไร 
   “3...”มันค่อยๆดึงผมเข้าไปใกล้ๆ
   “2...”ผมหลับตา...  เสียงของมันชัดเจนอยู่ใกล้ตัว...
   “1...”ริมฝีปากมันแนบลงที่ปากของผม...  จูบบางๆที่ไม่มีการตอบโต้...  แต่แม่ง...  ทำไมกูเขินกว่าเวลามีอะไรกันอีกวะ...
   “สวัสดีปีใหม่ครับที่รัก...”แล้วปีนี้...  ก็จบด้วยการที่ผมกับมันจูบกันข้ามปี  มีแบ๊คกราวด์เป็นท้องฟ้ามีดำ  หลอดไฟสวยๆ  ดาวที่พอมองเห็นอยู่สิบกว่าดวง  และพลุสองสามลูก  หวีดโป้งอีกหลายๆนัด...
   “ถ้าดูแลไม่ดี...  ยิงตายห่านะปีนี้...”ผมตบแก้มมันเบาๆ  มันหัวเราะแล้วก้มมากัดจมูก...
   “ยิงให้ทะลุหัวใจเลยครับ  ยิงด้วยใจของมึงอ่ะ...”ผมเขิน...  เขินรับปีใหม่เลยครับ...  เขินอีกแล้ว...
   “แอ๊!!!”เหมือนตัวเล็กจะถูกละความสนใจนานไปถึงได้ร้องทะลุกลางปล้อง  ทำให้ผมกับสักเด้งตัวออกจากกัน  มองแล้วก็หัวเราะ...  ผมจับตัวเล็กมาอุ้มโยกๆไปมา  มีสักเก็บเสื่อเก็บกล้องแล้วก็ตะกร้าของของตัวเล็ก...  เราพากันเดินกลับไปที่รถ
   “อิม...  เรามีลูกกันสักคนดีมั๊ย...”สักถามระหว่างที่มันขับรถเตรียมกลับบ้าน...
   “อย่าเลยมึง...  สงสารลูก...  พ่อแม่งไม่มีใครดูแลได้ดีสักคน...  ทรมานเด็กว่ะ”ผมหัวเราะ...  คำตอบนี่จริงๆผมเคยคิดไว้ตอนอยากรับเด็กมาเลี้ยง  แต่ผมว่ามันคงไม่ดีเท่าไร  เพราะทั้งผมทั้งมันยังไม่มีใครพร้อมที่จะดูแลคนอื่น...
   “ดูแลกันเองให้ได้ก่อนเหอะวัน  ถ้าอยากเลี้ยงเด็กว่างๆเสาร์อาทิตย์ก็ไปเอามาจากพ่อกูก็ได้...”ผมบอก  ตัวเล็กหลับไปแล้ว...  พรุ่งนี้เช้าพ่อผมจะมาเอาคืน...  เลี้ยงมาสามวันแล้ว  แม่งเหมือนยังไม่พอเลยว่ะ  อยากเลี้ยงต่อ...
   “งั้นกูมีอีกวิธี...”สักเสนอ...  ผมหันไปมองหน้ามันด้วยหน้างงๆ 
   “มึงก็เอาลูกกูไปเลี้ยงในตัวมึงทุกคืนได้มั๊ยว่ะ  อย่างน้อยลูกเราก็ได้อยู่ด้วยกัน...”มันหัวเราะ  แต่ผมอยากถีบ!!
   “ทะลึ่งตั้งแต่ต้นปีเลยสัด!!”แต่ที่มันพูดก็น่าสนนะ... รึจะลองดีวะ...

---------------------------------------------------------

ทอกค์ๆ....  เกือบมาไม่ทันวันที่1  โชคดีที่เข็นมาทัน

สวัสดีปีใหม่ขอให้ทุกคนโชคดี คึกเหมือนม้าทั้งปี (ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม หุหุ)

เจอกันปีหน้า(ผิด)  เจอกันตอนต่อไปครับ!!

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (สเปฯปีใหม่)1-1-5
เริ่มหัวข้อโดย: @Lucifer_Prince@ ที่ 01-01-2014 21:23:57

เอาซะเขินอีกแล้วอิสองคนนี้  ^^

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (สเปฯปีใหม่)1-1-57
เริ่มหัวข้อโดย: abcee ที่ 01-01-2014 22:33:03

ขอบคุณนะครับ สวัสดีปีใหม่

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (สเปฯปีใหม่)1-1-57
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 01-01-2014 23:16:29

พ่ออิม ไปมีลูกกันตอนไหนอ่ะ  :hao4:

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (สเปฯปีใหม่)1-1-57
เริ่มหัวข้อโดย: - lloJ!จิ้a - ที่ 15-01-2014 20:37:35

มางดงมาดัน. ชอบอ่ะชอบบบบบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (สเปฯปีใหม่)1-1-57
เริ่มหัวข้อโดย: AYA ที่ 16-01-2014 18:31:04

 :sad4: พี่นัทจะยิ่งน้องสักจริงๆเหรอ
อย่าน้าาาา ถ้าสักตายพี่นัทจะอยู่กับใครหล่ะ อิอิ :laugh:

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (สเปฯปีใหม่)1-1-57
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 16-01-2014 20:10:07

ตอนแรกสงสัยคนชุดดำ ต่อมาสงสัยอิม และต่อมาก็สงสัยสัก
อ่านะมีแต่เรื่องน่าสงสัย

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (สเปฯปีใหม่)1-1-57
เริ่มหัวข้อโดย: mammam ที่ 18-01-2014 21:58:56

สนุกอ่ะ แบบว่าสนุกแบบตอนเดียวจบแถมตอนพิเศษก็ไม่ธรรมดา น่ารักมากเลย

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (สเปฯปีใหม่)1-1-57
เริ่มหัวข้อโดย: ultra_bang ที่ 22-02-2014 17:13:35

วู้วๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!  น่ารักกอ่ะ

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (สเปฯสงกรานต์)12-4-57
เริ่มหัวข้อโดย: Sirada_T ที่ 12-04-2014 21:26:29

                                                              ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย
                                                                     สเปเชียล... สงกรานต์ของคนบ้า


               มือบางค่อยสอดนิ้วเข้าไปในไกปืน ตั้งท่าเตรียมพร้อมที่จะยิงเมื่ออีกฝ่ายขยับกาย เสียงลมหายใจดังจนรู้สึกได้  ใจของทั้งสองคนเต้นระรัวในช่วงเสี้ยววินาทีสุดท้าย... ก่อนที่ใครคนหนึ่งจะตัดสินใจจบเกม...!

   ปิ้วๆๆ...
   
   ปืนฉีดน้ำกระบอกใหญ่พ่นน้ำใส่หน้าของอีกคนที่ยืนตั้งท่าอยู่ก่อนจะมีเสียงหัวเราะลั่นตามมา...
   “ฮาๆๆ  มึงแพ้แล้วสัก... บอกแล้วว่าเด็กแพทย์อย่างมึงจะมาชนะแชมป์ยิงปืนได้ไง กร๊ากกกกก”หัวเราะดังลั่นจนคนที่โดนน้ำพ่นใส่แอบอมยิ้ม... เจ้าตัวจะรู้มั๊ยน้อ... ว่าเขาไม่ได้คิดจะยิงเลย ทั้งๆที่มีเวลาตั้งนาน เพราะถ้ายิงปืนฉีดน้ำไปโดนอีกคนก่อนน่ะเหรอ... รับรองวันนี้คนโดนฉีดน้ำใส่ต้องเล่นน้ำทั้งๆที่หน้าบูดอย่างนั้นทั้งวัน  อย่างนั้นเขายอมโดนฉีดเล่นก่อนดีกว่า ถึงจะรู้ว่าต้องไปนั่งรถตากแอร์ต่อ... แต่เอาเถอะ! เพื่อเมียรัก ไอ้สักทนได้!
   “ไอ้บ้า! พวกกูอยู่ทางนี้โว้ยยยย!”เสียงโหวกเหวกจากอีกฟากถนนทำให้เจ้าของชื่อต้องหันไปมอง ต๊อกกับพรตพร้อมด้วยชุดลายดอกสีสดใสและปืนฉีดน้ำกระบอกโตเปลี่ยนลุคเจ้าของบริษัทกับเมียเจ้าของบริษัทไปเป็นหนุ่มทะเล้นน่ารักน่าจีบทั้งคู่... ไอ้บ้าหรือนัทลากแขนคนรักแล้ววิ่งข้ามถนนแบบไม่กลัวรถชน
   ปรี๊นนนน!!
   “รีบหาแม่งเหรอ เดี๋ยวโดนชนตายเข้าสักวัน ไอ้สัด!”เจ้าของรถที่เหยียบเบรกตัวโก่งเปิดกระจกออกมาตะโกนด่า  ส่วนคนโดนหน้าก้มหน้าลงนิดนึงแล้วเงยหน้ามองไปที่เจ้าของรถน้ำตาคลอ...
   “ฮือ... อะไรอ่ะ... ผมแค่... แค่จะรีบมาเล่นน้ำ แง๊!!”คนที่โดนร้องไห้ใส่ชะงักแล้วสถบเสียงดังก่อนจะปิดกระจกแล้วออกรถไปอย่างเร็ว...
   “ปัญญาอ่อนเหรอวะเนี่ย... แม่ง!”
   เมื่อรถเจ้าปัญญาขับผ่านไป  น้ำตาที่คลอหน่วยเมื่อครู่ก็เหมือนจะจางหายไปในพริบตาก่อนที่เจ้าตัวจะหันไปกระโดดกอดเพื่อนรักทั้งสอง
   “ต๊อกเพื่อนรัก! พรตเมียรัก! ม๊วฟ!”คนแรกหันไปกอด แพอมาคนที่สองหลังจากกอดยังมีหอมแก้ม บวกกับการเรียกชื่อที่เหมือนจะมีการผิดพลาดทางเทคนิคทำให้สามีที่รักของทั้งคู่ต้องรีบแยกตัวทั้งสองคนออกจากกัน
   “ผิดประเด็นล่ะไอ้บ้า  เดี๋ยวกูแจกตีนให้แดกเลยนิ!”ต๊อกโวยวายแล้วถูแก้มคนรักของตัวเองแรง เหมือนมีขี้ไปแปะแก้มอีกคนก็ไม่ปาน
   “แจกมากูแจกกลับนะสัด! เมียกู กูหวง... เดี๋ยวกลับบ้านเอาแอลกอฮอลล์ล้างปากด้วยนะครับ หืม... ปากสกปรกแย่เลย”สักพูดทีเล่นทีจริง ส่วนคนที่โดนกอดทั้งคู่ต่างหัวเราะคิกคักแล้วทำในสิ่งที่คนกอดไม่ทันคิด
   จุ๊บ!
   ต่างคิดต่างยื่นหน้ามาจูบปากกันเบาๆ ถึงจะเป็นจูบแบบเอาปากแตะๆกัน แต่คนที่ทั้งรักทั้งหวงทั้งคู่ก็แหกปากร้องประหนึ่งแฟนตัวเองไปได้เสียกับอีกฝ่าย...
   “พรตตตตตตตตต!!!!/อิ๊มมมมมมมม!!!”

   กว่าจะเคลียร์คนรักของตัวเองให้หานนอยด์ได้ก็ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมง ทั้งสี่คนตัดสินใจว่าจะไปหาอะไรกินรอให้คนมาเยอะกว่านี้แล้วค่อยออกไปตะลุยเล่นถนนนี้ให้ทั่วทั้งสาย หลังจากตัดสินใจได้แล้วทั้งสี่คนก็เริ่มเดินหาร้านอาหารทั้งพวกเขาพอจะสิงอยู่ได้และมองเห็นบรรยากาศด้านนอกร้าน สุดท้ายก็ได้ร้านอาหารตามสั่งติดแอร์เย็นเฉียบที่มีคนในร้านไม่มากนักพอมีที่ให้พวกเขานั่งได้ หลังจากสั่งอาหารเรียบร้อยนัทกับพรตก็เอาแต่นั่งจิ้มโทรศัพท์จนสุดที่รักทั้งคู่ต้องลอบมองตากันแล้วก็ได้แต่ส่ายหัว  เรื่องของเคะ เมะยุ่งยากส์...
   พอกินเสร็จอะไรเสร็จและผู้คนเริ่มออกมาเล่นน้ำสงกรานต์เต็มที่แล้ว สักก็เริ่มเก็บเงินโดยมื้อนี้มีแค่สองคนที่ต้องจ่าย... ก็คงไม่ต้องบอกหรอกนะว่าใคร... พอเสร็จแล้วทั้งหมดก็เดินเกาะกลุ่มกับไปขอเติมน้ำใส่ปืนพร้อมกับโดนแปะแป้งเล็กๆน้อยๆพอเป็นพิธี
   “แหงะ... แป้งเข้าปากอ่ะ สักกกก.... แป้งเข้าปากอ่ะ”ทำหน้าเบ้แลบลิ้นให้เห็นแป้งสีขาวๆที่ติดอยู่บนเล่น สักหันไปขอน้ำจากคนที่ยืนอยู่ที่ถึงมาขันนึงค่อยๆวักขึ้นไปเช็ดให้อีกคนอย่างทนุถนอมจนแป้งหมดก็หันกลับไปคืนขันน้ำโดยไม่ทันหันไปมองว่าหลังจากที่ทั้งสี่คนเดินออกไปแล้วนั้น ผู้หญิงที่อยู่แถวนั้นกรี๊ดกร๊าดกันไปกี่คน!
   กิจกรรมจากซุ้มเกมต่างๆที่จัดขึ้นเนื่องในวันสงกรานต์มีเยอะจนลายตา ทั้งสี่คนเล่นน้ำบ้างเดินไปเล่นเกมบ้างจนได้รางวัลมาสองสามชิ้น ซึ่งแต่ละเกมก็เล่นแบบขำๆเรียกเสียงฮาเสียงกรี๊ดจากสาวๆพอประมาณ
   “เอาล่ะค่ะ... งั้นทีนี้ให้แฟนของคุณเขียนลงไวท์บอร์ดนะคะว่าเจอคุณที่ไหน เชิญค่ะ!”เสียงพิธีกรประกาศ เกมนี้เป็นเกมง่ายๆที่สักกับต๊อกต้องทายให้ถูกว่านัทกับพรตเขียนอะไรลงบนไวท์บอร์ด  สำหรับต๊อกนั้นคงง่ายเพราะทั้งสองคนอยู่ด้วยกันแล้วพูดคุยกันมาตลอด แต่กับสักที่ต้องทายใจอาร์ตตัวพ่ออย่างนัทแล้วถือว่าเป็นงานยากพอตัว... เกมนี้มีเล่นทั้งหมด6คู่ เป็นชายหญิงสัก4คู่ อีก2คู่ก็นั่นแหละ... ตามที่เข้าใจ
   “ค่ะ... เขียนครบแล้วนะคะ แหม... คำตอบแต่ละคนก็ดูน่ารักดีนะคะ  งั้นเรามาเริ่มถามจากคนแรกเลย คุณเจอกับแฟนครั้งแรกที่ไหนคะ?”
   “ที่สวนสาธารณะครับ ผมเห็นเธอวิ่งอยู่... แล้วผมก็ถูกใจแบบแรกเห็นเลยครับ”ผู้ชายคนแรกตอบ มีเสียงกรี๊ดดังจากข้างล่างให้พออมยิ้ม
   “ผมเจอที่โรงพยาบาลครับ ตอนพาคุณแม่ไปหาหมด ก็เจอพยาบาลยิ้มสวนคนหนึ่งกำลังจูงเด็กเดินผ่านหน้าครับ เลยเดินตามแบบเพ้อๆไปเลย...”
   “เจอในเน็ตครับ ถูกใจเลยตามจีบ กว่าจะยอมมาเจอกันก็นานครับ”
   “เจอที่บ้านเพื่อนครับ น้องเพื่อนผมเอง ตอนจีบกว่าจะได้คบกันโดนหมัดเพื่อนไปหลายทีเลยครับ”
   “ผมเจอเขาที่ใต้สะพานลอยครับ เขากับเด็กคนนึง... ที่ตอนนี้กลายเป็นลูกผมไปแล้วล่ะครับ”
   “อ่า... ผมเจอที่ซอยมืดๆอ่ะครับ แฟนผมเขานั่งอ่านหนังสืออยู่ ส่วนผมเพิ่งกลับจากงานแต่งเพื่อน... ตอนเห็นไม่ได้ชอบนะครับ แต่พามาอยู่บ้านด้วยกันเลย”เสียงโห่ฮาดังทั้งทีที่สักพูดจบ เขาหันไปยักคิ้วให้ต๊อกที่ยืนขำอยู่ข้างๆ เพราะนึกถึงเวลาตอนนั้นกับที่นั่งโปรดของเพื่อนสนิทแล้วก็พอรู้สภาพอยู่... ไปจีบคนบ้า... ไม่สมองผิดปกติก็เป็นคนที่แปลกมากพอตัว
   “ค่ะ... ทีนี้หันมาดูคำตอบได้เลยค่ะ”พิธีกรบอกแล้วเดินไล่คำตอบไป ใครถูกก็มีเสียงเป่าปากขำกันไป ต๊อกกับพรตตอบเหมือนกันว่าใต้สะพานลอยเลยได้รอเล่นคำถามถัดไป ส่วนนัท...
   “เจอในฝันนะคะ.... ยังไงคะ ไปเจอได้ไงเอ่ย?”ไมค์ถูกจ่อไปที่ปากของคนที่ยืนยิ้มเผล่ แล้วค่อยๆกรอกเสียงพูดลงไป
   “ก็เขาเป็นคนในฝันของผม... ไม่เจอในฝันจะให้ไปเจอที่ไหนอ่ะครับ...”เสียงกรี๊ดจากสาวๆดังขึ้นเป็นเท่าตัว แต่แน่นอนว่าสักตอบผิดก็ต้องลงจากเวทีไปตามระเบียบรอต๊อกกับพรตอยู่ข้างๆเวที ที่กำลังเล่นคำถามข้อถัดไป...
   “เห็นผมในฝันจริงๆเหรอครับ หืม...”ระหว่างรอก็หันไปหยอกคนรักในอ้อมแขน แต่อีกคนกลับหันมาขมวดคิ้วจับหน้าของคนที่สูงกว่าพลิกไปมาซ้ายขวา
   “เอ... เหมือนจะไม่ใช่แฮะ ที่เห็นในฝันหล่อกว่านี้อ่ะ... สงสัยจะเป็นแฟนในอนาคตมั้ง...”ตอบแบบไม่ใส่ใจก่อนจะโดนฟัดแก้มจนเกือบช้ำแทนการยั่วโมโหคนขี้หึง
   “กลับบ้านเจอแน่ๆเลยอิม.... จะเอาให้ลืมคนในฝันไปเลย จำแต่คนนี้ล่ะ สามีทั้งในอดีต ปัจจุบันและในอนาคต... ลืมคนอื่นไปได้เลย”
   “คร้าบๆ หึงไปดิ... ใครจะชอบคนบ้ากัน ถ้าคนๆนั้นปกติอ่ะ หือ...”เสียงตอบรับพร้อมกับแรงตีเบาๆที่จ้นแขน สักโน้มคอลงมาแล้วงับหูแดงๆของอีกคนเบาๆ
   “ก็หวงอ่ะ... ดีนะที่เป็นคนบ้า ถ้าไม่บ้าสงสัยแฟนคนนี้จะต้องทั้งหึงทั้งหวงมากกว่า100เท่าแน่นอนเลย”คำตอบที่ได้คือใบหูที่แดงกว่าเดิมแล้วก็คนในอ้อมแขนที่กุมหน้างุดพยายามจะเอาตัวเองออกจากแขนของอีกฝ่ายให้ได้  ไม่นานต๊อกกับพรตก็ลงจากเวทีมาเพราะตอบผิดในข้อที่3 หลังจากนั้นทั้งสี่คนก็พากันเดินต่อมาพร้อมกับปืนฉีดน้ำที่ว่างเปล่า... เพราะน้ำ2ในสามหมดไปกับการล้างหน้าให้กันและกันด้วยเพราะตลอดทางทั้งชายแท้ชายเทียมและหญิงแท้หญิงเทียมต่างพากันมาขอแปะแป้งจนไม่เห็นใบหน้าหล่อๆ สุดท้ายก็ต้องสละน้ำในกระบอกปืนมาล้างหน้าล้างตาก่อนจะได้กินแป้งเข้าไปจริงๆ...
   “เฮ้ย! ตรงนั้นมีดนตรีด้วยอ่ะ...”เสียงนัทร้องก่อนจะออกแรงฉุดกระชากทั้งแฟนทั้งเพื่อนให้ฝ่าฝูงคนเข้าไปอยู่ด้านหน้าของวงดนตรีที่มาแสดงสดให้แฟนเพลงดู
   “First Time? วงใหม่เหรอมึง ทำไมกูไม่เคยได้ยินชื่อ?”หันไปถามคนรักหลังจากอ่านชื่อวงจากป้ายไวท์นิ่วขนาดใหญ่บนเวที
   “อืม... เพิ่งดังเมื่อสองเดือนที่แล้วเองมั้ง....  ก็เล่นไม่ยอมดูทีวีเลย จะไปรู้เรื่องรู้ราวกับเขาได้ไงกัน หือ...”ยีหัวคนรักก่อนจะโยกตัวไปตามจังหวะเพลง  อีกมือโอบเอวไว้กันแฟนหลุดไปเต้นกับคนอื่น ซึ่งสักคนไม่ปลื้มแน่นอน เดี๋ยวกรี๊ดดังกระหึ่มทันทีที่เสียงเพลงจบซึ่ง1ในเสียงกรี๊ดนั่นก็คือในคนอ้อมแขน  ก็เนียนไปกับเขาได้นะคนนี้....
   “วู้!! มันส์มาก!!! เอาอีกๆๆๆ”ส่งเสียงเร่งจนคนที่กอดไว้ต้องหันไปส่ายหน้าอย่างระอาแล้วก็พบกับอีกคู่ข้างๆที่คนในอ้อมแขนอยู่ในสภาพไม่ต่างกัน  ส่วนคนที่โอบกอดคนรักอยู่ก็ได้แต่มองหน้ากันแล้วปลงๆ... จะ อเลิร์ทไปถึงไหนนะพวกนี้...
   “คร้าบผม... พักก่อนนะครับ พวกผมเหนื่อยกันแล้ว... ผมเอกนะครับ เผื่อใครจำกันไม่ได้ ไหนใครจำผมได้ขอเสียงหน่อยเร้ววววว....”มือกีต้าร์ประจำวงทำหน้าที่เป็น MC ประจำเวที เพื่อเอนเตอร์เทนแฟนๆ ระหว่างรอวงใหม่ขึ้นมาเตรียมเครื่องดนตรี
   “ไหนใครโสดขอเสียงหน่อย!!”
   “อ๊ายยยยยย!!!”
   “ไหนใครไม่โสดบ้าง”
   “กรี๊ดดดด!!!”
   “ไหนใครมีแฟนเป็นผู้ชายยยยยย!!!”
   “อ๊ายยยยยย!!!/วู้!!!! ผมคร้าบบบบบบ”
   เสียงคนที่เมามันส์ในอารมณ์ตะโกนตามเสียงสาวๆคนอื่นๆทำเอาสักอมยิ้มแล้วฉวยโอกาสหอมแก้มอีกฝ่ายแบบเต็มแรง จนโดนค้อนตาเขียวปั๊ด
   “อ้าวๆ คู่หน้าเวทีอ่ะครับ  หอมแก้มกันแบบนี้ผมอิจฉานะครับ  ขึ้นมาหอมให้คนอื่นดูบนเวทีหน่อยเร็ววววว!!!”เสียงคนบนเวทีเรียกให้คนที่เพิ่งขโมยหอมแก้มแฟนกับคนที่เพิ่งโดนขโมยหอมแก้มหันมามองหน้ากันแล้วยิ้มเขิน โดนมีคนรอบๆมองแล้วช่วยกันตบมือเรียก...
   “เฮ้ย!/เฮ้ย!”เสียงอุทานดังประสานกันระหว่างสองหนุ่มเมื่อแทนทีนัทจะจูงมือสักขึ้นเวทีกลับหันมาลากเพื่อนสนิทของตนเองขึ้นไปแทน พรตที่โดนลากหันมาขยิบตาให้ทั้งคู่แล้ววิ่งตามนัทขึ้นไปบนเวที
   “สวัสดีคร้าบบบบ!!! แหม... เห็นด้วยเหรอครับ อุส่าห์แอบหอมไม่ให้ใครเห็นแล้วนะเนี่ย”นัทเอื้อมมือไปคว้าไมค์มากรอกลงไปอย่างร่าเริง  มีพรตหัวเราะอยู่ข้างๆ ไม่ถึงสามวิก็มีหนุ่มๆอีกสองคนขึ้นไปประกบข้างทั้งสองคนอีกที
   “อะ...อ้าว... อะไรครับเนี่ย หนุ่มๆขึ้นมาแย่งซีนผมทำไมครับเนี่ย...”เสียงโวยแบบขำๆจากMCหนุ่ม สักดึงไมค์มาจากแฟนตัวเองก่อนจะกรอกเสียงลงไป...
   “ขอโทษครับ เหมือนเมื่อกี้แฟนผมจะดึงขึ้นมาผิดคน ผมเลย้องขึ้นมาตามเองน่ะครับ”เสียงกรี๊ดดังกระหึ่มหนักกว่าเดิมมีสาวหลายคนควักมือถือขึ้นมาถ่ายรูปของทั้งสี่คนเต็มไปหมด คนบ้าที่ยืนอยู่ด้านหน้าก็ทั้งยิ้มทั้งโบกมือประหนึ่งตัวเองเป็นดาราดังก็ไม่ปาน
   “อ่อครับ อ้าวๆ แล้วทางนั้นล่ะครับ? ขึ้นมาทำไมเอ่ย?”
   “ผมขึ้นมาตามแฟนผมลงครับ เพื่อนผมลากขึ้นมาผิด”ต๊อกเป็นคนรับไมค์ต่อจากสักเพื่อแก้ข้อสงสัยของ MC พรตหันหลังหลบสายตาทุกคนแล้วทุบอกอีกฝ่ายแก้เขินเบาๆ
   “อ๋อครับ... แหม หวานกันจังนะครับทั้งสองคู่เลย  ไหนๆก็ขึ้นมาแล้ว สาวคนไหนอย่างเห็นสองคู่นี้หอมแก้มกันบ้างครับ!”
   “กรี๊ดดดดด!!!/อ๊ายยยยยยย!!!”ทั้งเสียงทั้งมือยกกับให้พรึบจนมือกีต้าร์วง First timeต้องขอความร่วมมือให้ลดเสียงลดเพราะเสียงกรี๊ดนั้นกลบเสียงไมค์จนหมด
   “แหม่... สาวๆร้องเรียกกันมาขนาดนี้แล้ว  จัดให้ทุกคนดูคนละฟอดจะได้มั๊ยครับเนี่ย”หันไปมองอย่างยิ้มๆ  สักกวาดสายตามองทั่วเวทีก่อนจะก้มลงหอมแก้มคนด้านหน้าที่ยังยืนเก็กท่าให้สาวๆถ่ายรูปจนไม่ทันสนใจรอบข้าง
   “กรี๊ดดดดดด!!!! น่ารักม๊ากกกกกกก”เสียงกรี๊ดกร๊ากโห่ฮาดังสนั่น นัทหันไปมองสักตาเขียวปั๊ดก่อนจะถอยหลบฉากไปซ่อนอยู่หลังคนตัวใหญ่กว่าแล้วเกาะชายเสื้อแน่นหมดมาดหนุ่มขี้เล่นที่เก็กท่าให้สาวๆถ่ายรูปเมื่อครู่จนหมด
   “เอาล่ะครับ  ทีนี้ก็มาถึงอีกคู่... ใครจะหอมใครดีครับเนี่ย...?”
   ฟอด!!
   ไม่ต้องตอบต๊อกชะโงกตัวไปหอมแก้มพรตที่กำลังทำหน้าปะหลับปะเหลือกกับคำถาม แล้วก็ได้แรงทุบเบาๆจากคนที่ถูกขโมยหอมแก้มโดยมีผู้คนมากมายเป็นสักขีพยาน
   “โห... หวานกันมากๆเลยนะครับเนี่ย สาวๆหลายคนคงทั้งอิจฉาทั้งเสียใจเลยนะครับเนี่ย ที่เสียทรัพยากรผู้ชายหล่อๆไปถึง4คนพร้อมๆกัน แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ เพราะนายเอกสุดหล่อคนนี้จะยอมพลีกายพลีหัวใจให้สาวๆทุกคนอย่างเท่าเทียมกันแน่นอนครับ”เสียงกรี๊ดตอบรับจากสาวๆดังอีกครั้ง เอกหันไปขอของรางวัลเล็กน้อยจากทางทีมงานก่อนจะมอบให้ทั้งสี่คนแล้วเชิญลงจากเวที ระหว่างรับรางวัลก็มีสองคนที่ต้องรับสองครั้งเพราะแฟนๆของพวกเขายังไม่ยอมหายเขินและรีบชิ้งลงจากเวทีไปตั้งแต่ก่อนหน้ารับรางวัลแล้ว
   พอทั้ง4คนเล่นน้ำจนพอใจก็พากันไปล้างหน้าล้างตาให้แป้งที่เลอะออกไปให้หมด  ของรางวัลถูกเอาไปเก็บไว้ในรถจนหมดแล้วทั้ง4ก็พากันไปหาของกินยามเย็น โดยพยายามหลบเลี่ยงบริเวณที่มีการเล่นน้ำเยอะๆแล้วก็เดินหาซื้อของกินไปนั่งกินเล่นที่สะพานข้ามแม่น้ำที่มีวิวสวยๆ ลมพัดแรงเมื่ออยู่บนสะพานจนเสื้อผ้าเริ่มจะแห้งสนิท ลูกชิ้นปิ้ง ไข่นกกระทา ข้าวไข่เจียว กระเพาะปลาและขนมอื่นๆอีกมากถูกวางลงที่ข้างกาย  นัทหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปก่อนจะอักโซเชียลของตัวเองไปงัยบๆ เสียงเครื่องดนตรีเสียงพิธีกรที่ดำเนินกิจกรรมต่างๆในงานยังคงดังมาให้ได้ยิน ที่แห่งนี้เหมือยอยู่คนละซีกกับถนนที่เต็มไปด้วยวัยรุ่นที่มาเล่นน้ำ พรตหันมามองนัทยิ้มๆก่อนจะ...
   ฟอด!/ฟอด!
   “เอาคืนที่หอมแก้มบนเวที”พูดจบก็ซุกหน้าลงกับอกของคนรักทั้งคู่... เหลือแค่ต๊อกกับสักที่เงยหน้ามองกันแล้วหัวเราะพร้อมกันเบาๆ ให้ตายสิ... นับวันยิ่งน่ารักขึ้นทุกทีแล้วนะเนี่ย... แบบนี้พวกเขาจะกล้าไปมองคนอื่นได้ยังไงเนี่ย...
   “งั้นเดี๋ยวผมไปเอาคืนที่บ้านนะครับ ทำทำให้มีความสุขทั้งคืนเลย...”สักก้มไปพูดเบาๆ
   “ทะลึ่ง!!!”

   “เดี๋ยวกลับบ้านให้ก้อยไปนอนกับลุงค่อมนะคืนนี้”ต๊อกก้มไปบอกบ้าง
   “ไอ้บ้ากาม!!”

   แต่เอาเถอะ... จะพูดอะไรก็พูดไป สุดท้ายคืนนั้นก็ไม่มีใครได้นอนอยู่ดีแหละนะ...

-----------------------------------------

ไม่จบ! เรื่องนี้จะยังไม่ยอมจบ มาทุกเทศกาลเลย เป็นตอนพิเศษที่เยอะกว่าตอนหลักมากมาย.... ตอนพิเศษตอนหน้าอยากได้เทศกาลอะไรดีครับ!!? :katai4:

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (สเปฯสงกรานต์)12-4-57
เริ่มหัวข้อโดย: saikalism ที่ 12-04-2014 23:03:17

น่ารักที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย เขินอะ ยิ่งอ่านยิ่งเขิน
มาแต่งต่อเยอะๆนะคะ ^^~

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (สเปฯสงกรานต์)12-4-57
เริ่มหัวข้อโดย: ultra_bang ที่ 13-04-2014 09:19:08

 :mew4: :mew4: :mew3: :mew3: :mew3: :ling1: :ling1: :mew1: :mew1: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (sp.สงกรานต์)15-4-58
เริ่มหัวข้อโดย: Sirada_T ที่ 14-04-2015 23:42:48

ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย

SP. สงกรานต์บานบุรี~

       


              สวัสดีครับทุกท่าน  หวังว่าทุกท่านคงยังไม่ลืมกระผม นายนัทคนบ้าผู้น่ารักที่สุดในโลกที่มีผัวนามว่าสักผู้ที่หล่อเหี้ยๆ หล่อแบบมากกว่าเหี้ยสักสามระดับ มีเพื่อนตัวน้อยๆชื่อว่าต๊อกซึ่งไอ้ตัวน้อยๆของมันก็ใหญ่ว่าผมสักยี่สิบเท่าได้ ที่สำคัญไอ้เพื่อนตัวน้อยนี่มันก็มีเมียครับ เมียมันบอกไปชื่อคงคุ้นหูหลายๆท่าน นั่งก็คือพรตเมียรักของไอ้ต๊อกผู้ซึ่งมีลูกติดนามว่าน้องก้อยที่โตมาแล้วเสือกแปลงร่างจากเด็กผู้หญิงกลายเป็นเด็กผู้ชายแล้วได้ชื่อใหม่คือลิตเติ้ลซึ่งแม่งก็แปลว่าเล็กเหมือนกับชื่อก้อยของมันแล้วที่ยิ่งกว่านั้นคือมันเองก็มีผัวชื่อเหี้ยๆเลยว่ายุง  อย่าถามว่ามันไปได้กันยังไง  พูดทีไรผมนี่อยากจะเตะก้านคอไอ้ยุงทุกที  
            เอาล่ะครับ! ผมเล่ามาขนาดนี้  ถ้าจำผมไม่ได้ก็ปิดหน้าต่างไปนะครับ ฝนจะตกแล้ว เอ้ย! แหม่ อากาศร้อนขนาดนี้  ฝนตกนี่ผมจะไปแก้ผ้าเล่นน้ำฝนเลยเหอะ  นี่ผมพล่ามอะไรอยู่ ใครรู้พิมสรุปให้ผมฟังที ผมยังไม่รู้เลยเนี่ย เอิ๊กๆ  

            “อิม... อยู่ไหนครับเนี่ย”
            มาแล้วๆ เสียงผัวที่น่ารักที่สุดในสามโลกของผม... อิอิ
           “แบร่! ฮาๆๆ  เหวอดิเหวอ  เห็นเค้าน่ารักใช่มั๊ยล้า คิกคิก”
           ผมหัวเราะเอิ๊กอ๊ากด้วยความสะใจหลังจากที่แกล้งคนรักที่กำลังเดินมาหาให้ตกใจได้นิดหน่อย แต่แหม่... ปกติมันเคยตกใจกะใครเขาที่ไหนล่ะครับ
           “มาทำอะไรตรงนี้ครับ หืม... ไปแต่งตัวได้แล้วครับ นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวแบบนี้ ผมเรียกว่ายั่วนะครับ”
          มันทำสายตากรุ่มกริ่ม ไม่รู้เลยครับ แหม่! ไม่รู้เลยว่ามองหัวนมผมอยู่อ่ะ!  
         “ปิดตาๆๆ  ของสงวนห้ามมอง  อย่าดื้ออย่าซน ทำตัวดีๆ เชื่อฟังเมียนะครับ”ผมเอามือปิดตามันแล้วก็พล่ามอะไรนิดหน่อยก่อนจะวิ่งจู๊ดเข้าห้องแล้วกดล็อคประตู                                  
          วันนี้ผมมีนัดครับ เป็นปาร์ตี้เล็กๆกับเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ และลูกสาว เอ้ย! ลูกชายของมันลืมตัวครับ โทษที... ปกติก็มัวแต่จะนึกว่ามันมีลูกสาวตลอดเวลานึกถึงสมัยก่อนที่ลูกมันพูดจ๊ะจ๋านี่โคตรคิดถึงเลยครับ  โตมานี่มีแต่วะกับโว้ย... โคตรเถื่อนอ่ะบอกตรง  บ้ารับไม่ด้ายยยยยย!!!
              ก็อกๆ  
              “อิมครับ แต่งตัวเร็วๆนะ คนอื่นรออยู่ที่สนามหญ้าแล้วนะครับ”
              สักเคาะประตูพร้อมร้องบอก  ผมเดินไปที่หน้าต่างห้องแล้วแง้มมอง  จริงด้วยครับ เพื่อนๆกับลูกและผัวลูกเพื่อนมารอกันหมดแล้ว พร้อมกับสามีที่รักของผมที่กำลังเดินออกจากบ้านไปรวมตัวกับผู้อื่น ผู้ตัวอื่นจริงๆครับ  เพราะที่อยู่นี้ไม่มีใครเป็นตัวเมียสักคน...    
           
            ผมรีบคว้าเสื้อลายดอกสีส้ม กางเกงเลสีแดง แว่นตากันน้ำสีเขียว ปืนฉีดน้ำสีชมพู สะพายขึ้นบ่า  ก่อนจะเปิดหน้าต่างแล้วเล็งปืนไปยังเบื้องล่าง  
            “ตายซะ! ไอ้พวกสัตว์ประหลาดทั้งหลาย  ข้าพเจ้านามว่านัทนี่สุดน่ารัก ผู้เป็นตัวแทนของไฟจราจร จะลงทัณฑ์แกเอง  กร๊ากกกก  นี่แหน่ะๆๆ”
             สาดปืนที่เต็มด้วยน้ำลงไปด้านล่าง โดนบ้างไม่โดนบ้าง  ใครตั้งสติได้ก็วิ่งหลบลงไปก่อน  สุดท้ายก็เหลือแต่คนที่ไม่เคยเจอฤทธิ์เดชของผมยืนงงจนตัวเปียกซก... ไอ้ยุงตัวเห้นี่เอง...  
            “ไอ้บ้า ไอ้สัด! ลูกเขยกูเปียกหมดล่ะ หยุดฉีดเดี๋ยวนี่ ถ้าไม่หยุดกูจะเอาผัวมึงไปซ่อน!”ไอ้ต๊อกตะโกนขึ้นมา
           “ไอ้เลววว  เอาจุดอ่อนกูมาเล่นงาน  โธ่ เทพไฟจราจรได้โปรดอภัยให้ข้าด้วย  ข้ามไม่สามารถปราบเจ้าเหล่าร้ายได้  ข้ากลัวสามีหาย โฮ...”
            ผมยกมือขึ้นยอมแพ้แล้วพร่ำเพ้อไปเรื่อยจนมีคนตะโกนให้หยุด  
           “หยุดเพ้อเจ้อแล้วลงมาด่วนเลย  ไม่งั้นผัวมึงหายแน่  สิบ... เก้า...”ไอ้พรตตะโกนขู่ผมยกยิ้มแล้วชูสองนิ้วสู้ตายให้มัน  
          “น้องนัทสู้ตายค่ะ!”
          ผมปีนขึ้นบนหน้าต่างยืนตัวเต็มความสูงก่อนจะปล่อยตัวลงมาจากชั้นสองของบ้าน  ร่างกายตกลงตามแรงโน้มถ่วง ได้ยินเสียงโหวกเหวกดังลั่นตอนที่ผมกระโดดลงมา  
           หมับ!
         “จับนางฟ้าได้แล้ว!”
          สักวิ่งเข้ามารับผมไว้ได้ก่อนที่จะร่วงลงพื้น  แข็งแรงจริงๆ ผัวผมครับผัวผม ฮาๆๆ    
          “ไอ้บ้า ไอ้สัด! นี่ถ้า สักมันวิ่งไปรับมึงไม่ทัน หัวกระแทกพื้นกระโหลกยุบเลยนะเหี้ย!”
          ผมหัวเราะแห้งให้กับคำด่าของไอ้พรต มันเบิ๊ดกระโหลกผมไปทีนึง  
          “มึงตบหัวกูก็แรงพอๆกับหัวกูกระแทกพื้นแล้วล่ะสัดพรต  ไอ้ห่าต๊อก  มาเอาเมียมึงไปเก็บบบบบ!!”
          ผมพยุงตัวลงจากอ้อมกอดอบอุ่นของสุดที่รัก ก่อนจะลงยืนแล้วเดินไปหาคนที่ยืนตัวเปียกซกอยู่กลางสนาม  
         “อ้าว ร้อนก็ไม่บอก  บ้านกูมีห้องน้ำ โธ่ๆๆ  น่าจงจารรรร”ผมเอามือยีหัวมันก่อนจะหัวเราะร่า  วันนี้สะใจจริงๆ  
         พับๆๆๆ  
         “โอ๊ย อ๊ากกก  ไอ้เลววว  สะบัดผมใส่เรอะ  เป็นหมาเหรอนี่  ไอ้หมายุง ไอ้หมายุ๊งงงงงง”
          ผมวิ่งหนีไปเกาะสักไว้หลังจากที่ไอ้ยุงมันมองหน้าผมแล้วก็สะบัดหัวใส่ ท่าคล้ายๆหมาสะบัดขน มันเดินทำหน้ายุ่งๆไปรับผ้าขนหนูจากไอ้ลิตเติ้ลเมียมัน  

          หลังจากทักทายกันพอเป็นพิธี  พวกเราก็ได้ฤกษ์ดีรวมหัวกันนั่งบนโต๊ะพลาสติกมีไอ้หมา  หมาที่ผมเลี้ยงไว้นอนอยู่ใต้โต๊ะอีกที  พวกเราเฮฮากันตามประสาลูกผู้ชาย  ถึงอายุจะขึ้นเลขสี่  แต่หน้าตายังดีเหมือนเดือนมหาลัยอยู่นะครับ ฮาๆ  
        “เฮ้ย เดี๋ยวกูไปเปิดเพลงแปป”
        ผมบอกก่อนจะลุกขึ้น  เดินไปเปิดเครื่องเสียงที่แบกกันมาไว้นอกบ้าน  กดเลือกเพลงไปมา แล้วก็เจอเพลงที่ผมต้องการ  
 
       ‘สวัสดีวันปีใหม่พา ให้บรรดาเราท่านรื่นรมย์  
      ฤกษ์ยามดีเปรมปรีดิ์ชื่นชม  ต่างสุขสมนิยมยินดี...’  

       ผมเดินกลับมาที่โต๊ะ คนที่เหลือนั่งฟังเพลงสักพักก่อนจะมีคนถามเสียงเครียดๆขึ้นมา  
       “พี่บ้า วันนี้มันวันสงกรานต์นะพี่...”
        เป็นไอ้ลิตเติ้ลนั่นเองที่คงทนไม่ได้เลยถามขึ้นมาลองเชิง
       “อือ แล้ว...?” ผมพยักหน้ารับ  มันพูดถูกวันนี้วันสงกรานต์ ก็ไม่ผิดนี่
          “แล้วเพลงมันเป็นเพลงปีใหม่... พี่บ้าเข้าใจอะไรผิด?”
           มันถามอย่างสงสัย...  มีเสียงหัวเราะขำๆจากคนที่รู้ทันผมดังขึ้นมาคนนึง  จะใครซะอีกล่ะครับ  ไอ้สักที่รักของผมนี่ไง
           “น้องก้อยผู้น่ารักและอ่อนต่อโลกนะครับ...  เดี๋ยวพี่บ้าสุดหล่อจะถามอะไรน้องก้อยสักหน่อย  วันนี้คือวันสงกรานต์ ถูกไหมครับ”ไอ้ลิตเติ้ลพยักหน้า  ผมครางฮืมแล้วถามต่อ  
             “แล้ววันนี้มีชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าอะไรรู้ไหมครับ”  
             “ก็วันปีใหม่... ไทย  อ๋อ!!!”
             มันทำหน้าราวกับตรัสรู้  ผมหัวเราะรวน  ในขณะที่ไอ้พรตได้แต่ตบไหล่ลูกตัวเองเบาๆแล้วบอกว่าอีกนานกว่าจะตามทันคนอย่างผมได้... คนอย่างผมนี่มันยังไงกันอ่ะ!!!  

               หลังจากนั้นพวกเราก็เฮฮากันตามประสาคนโสด(ไม่จริง) คนไม่ซิงแถมยังไม่โสด แหม่... ก็มีผัวมีเมียมาคุมทั้งนั้น  ส่วนเรื่องแก๊งค์และบริษัท... อย่าถามครับอย่าถาม  มีผัวดูแลทั้งที  ล่มจมบัดซบไปหมดแล้วครับ เอิ๊กกกก.... ล้อเล่นนะผัว อย่าใจน้อย เดี๋ยวหัวล้านไว คิกคิกคิก...
             “เป็นเห้ไรวะบ้า... เดี๋ยวหน้าตึงเดี๋ยวขำเดี๋ยวขมวดคิ้ว  พวกกูตามมึงไม่ทัน”
              ไอ้พรตยกขาเตะเอวผมเรียกสติ...  โว๊ะ ไอ้พวกนี้ขัดใจคนบ้า!
             “ขอโทษทีที่ตามไม่ทัน พอดีสมองกูใช้เครื่องยนต์แสนล้านแรงม้า ติดจรวดเทอร์โบ ไม่อยากจะโม้ว่าติดบอลลูลลอยฟ้า แถมอีกทีว่าติดป้ายขายเซลล์ ฮาๆๆๆๆ”
              ผมหัวเราะเอิ๊กอ๊ากด้วยความสะใจ  ไอ้พรตไอ้ต๊อกส่ายหน้าอย่างเอือมระอา  แต่คนอย่างไอ้บ้า... ชิกชิกคูลคูลกันไป อุวะฮาฮ่า
              จู่ๆทั้งโต๊ะก็เงียบครับ... รู้จักมั๊ยครับเดดแอร์ ที่อยู่ๆทุกคนก็เงียบพร้อมกัน  พวกเราชะงักแล้วมองหน้ากันไปมา เสียงดนตรีบรรเลงระรัวคล้ายเสียงหัวใจเต้น  เหงื่อกาฬไหลซึมบริเวณไรผมจนเปียกชื้น ผสมกันเสียงเกาขนแกรกๆของเจ้าหมาที่นอนอยู่  เสียงลมพัดหวิดไหวใบไม้กระทบกันตามแรงลู่ลม  สายตาทั้งหกคู่สอดประสาทประหนึ่งว่ากำลังจะมีเหตุร้ายบังเกิด!  
           “ไอ้เหี้ยยยยยย   กูยอม กูแสบตาาาาาาาาาา”
           เป็นไอ้พรตที่ร้องขึ้นก่อน ก่อนจะตามด้วยเสียงซี๊ดซ๊าดของหลายคนที่กระพริบตาปริบๆไหลหยดน้ำตาออกจากเบ้าตาที่แดงเถือก  
          “ฮาๆๆๆ  มึงแพ้มา39ครั้งแล้วนะไอ้พรต  ทำสถิติใหม่เหรอมึง กร๊ากกก”ผมหัวเราะร่วน    
          “พ่อพรตนี่ไม่ไหวเลย  สู้ผมก็ไม่ได้”ไอ้ลิตเติ้ลครับ ไอ้ตัวเล็กมันอวดใหญ่หลังจากที่ชนะพ่อมันได้อีกครั้ง  
         “เออ สาดดดด  จำไว้นะมึง... รอบหน้ากูไม่แพ้แน่ ถ้าแพ้กูยอมขึ้นขย่มไอ้เหี้ยต๊อกสามวันสามคืน”ไอ้พรตลั่นคำสัญญา
          “ปกติมึงก็ขึ้นขย่มอยู่แล้วไม่ใช่เหรอวะ หรือกูจำผิด ฮาๆๆ”ไอ้ต๊อกขายเมียตัวเองครับ  
            จากนั้นเป็นไง... ก็โดนฝ่ามือพิฆาตตบดังพลั๊วะสนั่นโต๊ะครับ  พวกเราเงียบประมาณสามวิ  แล้วก็... ก็ลั่นสิครับ ถามได้  
           ผมหันไปอ้อนไอ้สักเป็นพักๆ  มันเองก็ผสมโรงหยอดคนโน่นคนนี่ตามสไตล์คนนิ่งๆอย่างมัน   ไอ้ต๊อกไอ้พรตตอนนี้ปีนไปนั่งตักขย่ม เอ๊ย! โยกหัวตามจังหวะเพลงที่ผมเปิดไว้ครับ  ส่วนลิตเติ้ลกับไอ้ยุง ช่างมันครับ ขี้เกียจอธิบายแล้ว...
             บางทีผมก็คิดนะ... ว่าการที่คนเราจะได้มาเจอมาคบกันเนี่ยมันเป็นพรหมลิขิตหรือว่าตัวเราะลิขิตเอง  ไม่แน่ถ้าวันนั้นผมไม่หนีออกจากบ้าน  ถ้าวันนั้นไอ้สักไม่เดินผ่านมา  หรือถ้าตอนนั้นผมไม่มากับมัน  วันนี้ผมจะได้นั่งตรงนี้มั๊ย  หรือผมกำลังทำอะไรอยู่...

             โอ๊ย! พูดแล้วอยากย้อนเวลา!

             “สักกกก....  อิมอยากได้ไทม์แมชชีน”  
             “เอาไปทำไมครับ หืม...”สักก้มมามองหน้าผมที่เลื้อยอยู่แถวๆท้องของมัน นุ่มอ่ะ อุ่นจัง  
             “อยากย้อนเวลา  อยากรู้ว่าถ้าไม่เจอสักตอนนี้อิมจะอยู่ที่ไหนทำอะไรอยู่”
             ผมยู่ปาก  อยากรู้ๆๆ  มีไทม์แมชชีนขายที่ไหนไหม...  ให้ขายตัวไปซื้อไทม์แมชชีนก็ยอม ฮาๆ  
             “ไม่ต้องหรอกครับ  เพราะยังไงอิมก็จะนั่งตรงนี้นี่แหละ สักรู้”
             “ทำไมอ่ะ  มึงเป็นผู้หยั่งรู้อนาคตเหรอ  ไอ้สัก มึงปลอมตัวมาเหรอวะ ม่ายยยย”ผมยกหัวขึ้นมาแล้วส่ายหน้าแบบที่คิดว่ากวนตีนที่สุด  
             “พูดไม่เพราะอีกแล้วนะครับ ที่สักรู้น่ะ ก็เพราะว่า ต่อให้วันนั้นสักไม่เจออิม  แต่สักก็จะต้องตามหารักแท้ของสักให้เจอ  นั่นก็คืออิมไงครับ”
              มาพร้อมสายตาหยดย้อยทำเอาผมหายบ้าไปชั่วขณะ
            “อ้วกกกก  ไอ้เหี้ย กูเลี่ยน”ไอ้ต๊อกขัดขึ้นกลางปล้อง  ผมหันไปเขม่นสายตาใส่มัน  
             “มึงไม่เคยพูดก็หุบปาก  คนจะหามอย่าเอาคานมาสอด”ผมหันไปแว้ดใส่
             “หามขึ้นเตียงแล้วยกขาให้อ่ะดิคนอย่างมึงอ่ะ  โด่วๆ”
            ไอ้ต๊อกพูดครับ  ผมมองหน้ามันไป  เห็นไอ้พรตที่นั่งข้างหน้ามันหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ... แหม่  เห็นคนหวานกันเลยอายแทนงั้นสิเพื่อนกู  น่ารักจริงงงง
           
          เอ๊ะ! เดี๋ยว.. ไม่ใช่ล่ะๆ  

           “ไอ้เหี้ยต๊อกกกก...  มาทำบัดสีบัดเถลิงในบ้านกูได้ไง... ไอ้เหี้ย เอามือออกจากกางเกงเมียมึงเลยสาดดดด  แยกๆ ลุกเลยลุก....”
           ผมถลาไปคว้าตัวไอ้พรตให้ลุกขึ้นจากตักผัวมัน แม่ง! ขึ้นครับขึ้น  มาทำไงได้ไง  ไอ้สักยังไม่เคยทำผมแบบนี้เลยนะ (อ้าว!)  
           “แหม่... อีกนิดกูจะเสร็จอยู่แล้วครับเพื่อน  ขอต่อเวลาแปปไม่ได้เหรอวะ”
            ไอ้ต๊อกมองหน้าผมแล้วยิ้มยียวน(ตีน)มาก ส่วนไอ้พรตก็ก้มหน้าก้มตาเขินชิงแชมป์หน้าแดงเป็นมะเขือเทศเน่าแห่งประเทศไทย จัดโดยไอ้บ้าคนนี้แหละครับ
          “ไปว่าวไป๊! ไอ้เหี้ยนี่!”ผมโวยวาย...  หันไปมอง  อ้าว ไอ้ยุงกับไอ้เติ้ลหายไปแล้ว  ดีมาก สงสัยทนมองพ่อกับพ่อ(?)ทำบัดสีกันไม่ได้
           “ฮาๆๆ  นานๆจะเห็นมึงขึ้นทีนะเนี่ย  มาๆ มานั่งๆ กูไม่ทำอะไรล่ะ”ผมมองตามอย่างไม่ไว้ใจ  แต่ไอ้ต๊อกมันก็ไม่ได้ทำอะไรตามที่พูด  ผมเลยสบายใจไปหน่อยนึง

            ซ่าๆๆๆ

            “ไอ้เหี้ยยยยย  ใครเปิดสปริงเกอร์น้ำ!”
             ความวัวไม่ทันหายความควายเข้ามาแทรก!  ผมกระโดดหลบน้ำที่สาดใส่ผมจนเปียกซ่ก  

              ใคร! ใครหน้าไหนบังอาจมาแกล้งผมวะครับเนี่ย!

              แต่หลบให้ตายยังไงผมก็เปียกมะล่อกมะแล่กอยู่ดี  เพราะบ้านผมติดสปริงเกอร์ไว้ทั่วสนามหญ้า เต็มปากเต็มหน้าเลยครับกูเนี่ย...
              “พ่อพรต พ่อต๊อก น้าสัก พี่บ้า...  สวัสดีปีใหม่ไทยวันสงกรานต์นะครับ”
             ผมหันไปมองตามเสียง  ไอ้ยุงกับไอ้เติ้ลกำลังช่วยกันถือพวงมาลัยแล้วก็ขันเงินที่ใส่น้ำเอาไว้...  แหม่... ผมงี้น้ำตาไหลพรากเลยครับ
              “ไอ้เหี้ยยุง  กูรู้มึงเปิดสปริงเกอร์ ปิดเลยสัด!”ผมตะโกนสวนน้ำที่พุ่งเข้าปากอยู่เป็นระลอกๆ...  แหวะ...  
             “ฮาๆ  ครับๆ”
             มันตะโกนตอบกลับมาจากนั้นมันก็เดินหายเข้าไปในบ้านใหม่  สักพักน้ำที่พุ่งอยู่ก็หยุดลงไป  สาบานได้เลยว่า วันพรุ่งนี้ผมจะจัดการถอดสปริงเกอร์น้ำออกแล้ว!
              “พ่อมานั่งตรงนี้หน่อยดิ  น้าสักกับพี่บ้าด้วย  มานั่งๆๆ”
              ไอ้เติ้ลมันดันหลังทุกคนให้ไปนั่งที่เก้าอี้  ข้างกายมีไอ้ยุงที่ถือพวงมาลัยมาสี่พวงกับขันอีกหนึ่งใบ  
              “ผมกับยุงขอรดน้ำดำหัวพ่อกับน้าแล้วก็พี่นะครับ  ในวาระวันปีใหม่ไทย ทุกคนก็อวยพรให้ผมด้วยนะ”
               ไอ้เติ้ลพูดแล้วมันก็ค่อยๆรดน้ำให้พ่อมันสองคน  คู่นั้นมันก็อวยพรอะไรกันไปตามเรื่อง จากนั้นมาก็มารดน้ำผมกับสัก  
              “กูขอให้มึงเป็นคนดี  ทำอะไรก็ได้แต่สิ่งดีๆ  เรื่องเหี้ยๆบัดซบอะไรขอให้แม่งตายไปตั้งแต่วันนี้  ตัวเหี้ยๆอะไรที่เกาะอยู่ก็ขอให้หายไป”ผมพูดแล้วเหล่ตาไปที่ไอ้คนข้างๆมัน
            “ส่วนน้าขอให้เราทั้งคู่รักกัน  ขอให้ชีวิตเราดีขึ้นๆ  ทุกอย่างที่คิดประสบความสำเร็จ  ถ้าท้อหรือเหนื่อยก็กลับมาพัก  มาหาพ่อหาน้า  กลับมาเอากำลังใจนะ”ไอ้สักเอาน้ำในมือลูบหัวทั้งสองคน ผมก็เอาน้ำในมือแปะๆที่หัวไอ้เติ้ล
          “ส่วนมึง...”
           ผมหันไปมองไอ้ยุง  ก่อนจะคว้าขันน้ำทั้งหมดมาราดใส่หัวมัน...
          “โชคดีสำลีแปะหัว ไอ้สัด!”ผมหัวเราะเบาๆกับความสะใจน้อยๆที่เกิด...  

            จากนั้นมหกรรมต่อสู่กันด้วยน้ำจัดมาเต็ม...

            ถึงปีนี้พวกเราจะไม่ได้ออกไปไหน  ถึงอายุเราจะมากขึ้นทุกปีทุกปี   แต่ตราบใดที่ข้างกายผมยังมีมัน... ที่รักของผม...  ผมก็ยังอยากจะเป็นคนบ้า  อยากจะเป็นคนแบบนี้ที่จะสามารถยืนข้างมันไปได้ตลอด...  

             แต่ตอนนี้เหรอ...  

           “สักกก  มึงสาดน้ำใส่กู  ไอ้เหี้ย...”

            ขอตัวไปเล่นน้ำสงกรานต์ก่อนก็แล้วกัน!!  


_____________________________________________________

Talk

จะบอกว่าแต่งเสร็จตั้งแต่วันศุกร์แล้วค่ะ แต่เน็ตพังorz นี่มาจิ้มๆจากมือถือ ใช้เวลาเกือบชั่วโมงเลย... ตอนล่าสุดก็สงกรานต์ปีที่แล้ว... ปีนี้ก็สงกรานต์อีก ฮา...
เป็นนิยายที่ตอนพิเศษมีหลายช่วงอายุมาก แต่ความเกรียนคงเดิม...

ถ้ามีไอเดียตอนใหม่ นิยายเรื่องนี้ก็จะต่อไปเรื่อยๆ แต่มันก็จบในตัวของมันอยู่แล้วทุกตอน... เนอะ!

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (sp.สงกรานต์)15-4-58
เริ่มหัวข้อโดย: IsDeer ที่ 17-04-2015 22:35:31

ฟินนนนนน  :o8:

เฮฮากันเหลือเกินนะเรื่องนี้  :laugh:

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (sp.สงกรานต์)15-4-58
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 18-04-2015 16:28:38

น่ารักเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (sp.สงกรานต์)15-4-58
เริ่มหัวข้อโดย: pearl9845 ที่ 18-04-2015 23:57:08

น่ารัก :o8: :-[ :impress2: :o8: :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (sp.สงกรานต์)15-4-58
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 25-04-2015 21:08:20

 o13

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (sp.สงกรานต์)15-4-58
เริ่มหัวข้อโดย: Aunttk ที่ 12-05-2015 20:14:19

กรี๊ดดดดดดด :hao7:

หัวข้อ: Re: T@NG[เรื่องสั้น]ผมเป็นคนบ้า... แต่ผมว่าเขาเป็นลูกมาเฟีย... (sp.สงกรานต์)15-4-58
เริ่มหัวข้อโดย: GMT101 ที่ 24-06-2017 22:57:10

 :mew1: