พิมพ์หน้านี้ - ซีรี่ย์เรื่องสั้น 4 เรื่อง ฝัน หวาน อาย จูบ (จูบ...ปลายฟ้า+บัวบูชา) ตอนที่5 จบ
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: คุณธรรมดา ที่ 12-06-2012 12:20:46
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ด
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วย
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอ ให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่ นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่า พูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยาย ในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็น เวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
**********************************************************************************
ซีรี่ย์เรื่องสั้น ฝัน หวาน อาย จูบ
สวัสดีค่าพ่อแม่พี่น้อง ถึงอิชั้นจะเป็นนักเขียนใหม่แต่ก็จะโพสต์นิยายจบแน่นอนค่ะ ไม่ต้องห่วง อิอิ
อิชั้นกับเพื่อน ได้ร่วมกันเเต่งซีรี่ย์เรื่องสั้นนี้ อิชั้นได้แต่งเรื่องหวานกับอายค่ะ จะหวานซักแค่ไหน จะอายในเรื่องอะไร โปรดติดตามกันด้วยเด้อค่าเด้อ
อ้อ สุดท้ายนี้นะคะ ผู้เขียนชื่นชอบพระเอกที่ชื่อฟ้ามาก ดังนั้นพระเอกของเราทุกเรื่องจะชื่อฟ้านะคะ ขอบคุณค่ะ :pig4:
*************************
ประเดิมเรื่องแรก ฝัน (เอาของเพื่อนมาขายก่อน)
ซี่รีย์เรื่องสั้น ฝัน หวาน อาย จูบ (ใต้ฟ้า+เพลง)
ตอนที่ 1
ความมืดมันจะทำร้ายใครได้ เขาไม่เคยกลัว แต่ไม่รู้เพราะสาเหตุใดที่เขาต้องกลายมาเป็น ‘ไอ้บอดชั่วคราว’ เอาเถอะ ตอนนี้แม้ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน หากแต่ต้องยอมรับชะตากรรม มือสองข้างของเขานั้นเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ พยายามมากที่จะเบิกตาและจินตนาการว่ามันอยู่ที่นั่นที่นี่ จริงๆแล้วกลับมองไม่เห็นอะไรซักอย่าง
แฮ่กๆ
เท้าเปล่าที่เดินเหยียบย่ำพื้นดิน แขนทั้งสองข้างกางออกให้กว้างที่สุด เผื่อว่า เผื่อจะสัมผัสกับอะไรบางอย่างให้ชื่นใจ รอบกายมีแต่ความมืดเป็นเพื่อน
“ช่วยด้วยยย”
ตะโกนจนรู้สึกเจ็บก็เท่านั้น เพื่อนของเขาก็ยังคงตอบกลับมาเช่นเดิม
พอแล้ว...
เหนื่อยเกินไป เมื่อไหร่จะมีแสงสว่างให้ผมซักที
เฮือก!!!
ใครทำอะไรกับร่างกายผม เหมือนกระแสไฟไหลแล่นทั่วร่าง
“เพลง ได้ยินฟ้ามั้ย”
“หัวใจหยุดเต้น 2 นาทีค่ะหมอ”
เสียงนี้มัน...ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นภาพตรงหน้าปรากฏขึ้นมาช้าๆ เสียงของความวุ่นวายที่ได้ยินเงียบหายไป
“นอนทำไมตรงนี้”
เสียงช้าๆ โทนต่ำดังขึ้นข้างหัว ที่นี่มัน...
“บ้านไง” เขามองผม หน้าที่ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ตอบคำถามที่อยู่ในหัว
“อือ ฟ้า”
“ฟ้าสิ”
“แล้ว...”
“เลยเวลาอาหารเย็นแล้ว”
“...”
“เพราะเพลงหลับ”
“ขอโทษ”
“อือ ไปเถอะ”
เราเป็นคู่รักที่พูดจากันน้อยที่สุด ใครว่างั้น ผมได้แต่ยิ้มเวลาได้ยิน ถึงไม่ค่อยพูดแต่การกระทำนั่นแหละสำคัญ ผมมองผ้านวมสีเทาอ่อนสีที่ใต้ฟ้าชอบ ก่อนจะขอบคุณในใจ
เสียงช้อนกระทบจานกระเบื้องดังมาเป็นระยะ แม่บ้านปล่อยพวกเราทานอาหารกันเงียบๆ
“ฟ้า เพลงนอนอยู่ที่โรงพยาบาล...”
“ไม่นี่ ฝันร้าย?”
“...” เมื่อได้ยินฟ้าตอบแบบนี้ ผมก็เข้าใจ “คงงั้น”
สีหน้าที่มักไม่แสดงอารมณ์ ตอนนี้กลับมีแววสงสัยปนอยู่ ไม่บ่อยนักที่ผมจะเห็น ถ้าไม่ห่วงก็โกรธ
“อร่อย” ผมไม่อยากให้ฟ้าโกรธหรือห่วง คิ้วเรียวคลายขมวดลงเมื่อผมวางของโปรดวางในจานเขา
“แน่นอนฟ้าทำ”
“หื้อ จริงหรอ”
“จริงสิ”
“มิน่า”
“มิน่าอะไร”
“อร่อย ชอบ”
................
“ฟ้า”
“เพลง” ฟ้ากดเสียงต่ำเมื่อผมรบกวนเวลาอ่านหนังสือของเขา “ดึกแล้วนอน”
“ไม่ง่วง”
“แหงละ นอนตอนหัวค่ำ”
อันที่จริงผมกลัวที่จะฝันอีก กลัวลืมตาแล้ว มันจะมืดอีกหน
“นอน” ฟ้าพูดอีกก่อนจะกดตัวให้ผมนอน ห่มผ้านวมสีเทาอ่อนนั่นให้แล้วออกไปอ่านหนังสือข้างนอก
“แต่...”
“ไม่มีแต่”
“ไม่ง่วงจริงๆนะ”
“พรุ่งนี้ต้องไปมหาลัยแต่เช้า”
“รู้แล้วล่ะ”
ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ผมก็ลืมตาโพลงอยู่ดี มองนาฬิกาตรงหัวเตียงบอกเวลา 01.00 น. ผ่านมาแล้วหลายชั่วโมงฟ้ายังไม่กลับเข้ามา ผมตัดสินใจลุกไปหาข้างล่างแทน
“ฟ้า...”
“เพลง!”
“ไม่ง่วงนี่นา”
“ดื้อเกินไปแล้วนะ!”
“ไม่อยากนอน กลัว”
“กลัวอะไร”
ต้องรีบเข้าไปหาก่อนจะโดนโกรธ ฟ้าโกรธจะยิ่งไม่พูด ไม่ชอบให้มองเป็นอากาศธาตุ วางแก้มบนตักก่อนจะพูด
“กลัวฝันแล้วไม่ตื่น”
“บ้าแล้ว”
“เล่านิทานให้ฟังหน่อย”
“ฟ้าไม่ใช่แม่นะ”
“ก็เหมือนอยู่นะ”
“เดี๋ยวเถอะ”
“กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้...เพลง”
แปลกที่ผมแค่ฟังเสียงฟ้า ผมก็ง่วงขึ้นมาซะงั้น
ผมเป็นลูกบุญธรรมของครอบครัวใต้ฟ้าที่อบอุ่น ทุกคนรักผม ผมรักทุกคนเช่นกัน ผมยังจำได้ดีในวันหนึ่งในหน้าร้อน
“ฟ้า เพลงวาดรูปให้”
“ไหน”
“นี่ไง พ่อ แม่ ฟ้า แล้วก็เพลง”
“ครอบครัวไม่มีเพลงตรงนี้หรอก” เขาชี้ภาพสีเทียนนั้น
“ทำไม...”
ผมยิ้มเจื่อน เจ็บในอกแปลบ “ไม่เคยมีเพลง มีแต่ในนี้”
เด็กชายใต้ฟ้าวาดหัวใจดวงใหญ่ทับลงไป
“นี่คือหัวใจพ่อแม่และของฟ้ารวมกัน ทุกคนมีเพลงข้างในไม่ได้มีแค่ยืนข้างๆ”
เฮือก!
ตะวันเริ่มทอแสงแล้ว ผมไม่ได้เห็นความมืดเหมือนเมื่อวาน แขนของฟ้าบอกว่าผมยังอยู่ ผมรู้สึกแปลกจริงๆ เหมือนในร่างกายของผมจะขาดอะไรไป
“อือ เพลง”
“ไปอาบน้ำนะ”
“ตื่นแล้ว”
“ตื่นแล้วก็ลืมตาสิ”
“ลืมแล้ว”
“ดื้อกว่าเพลงอีก”
“พอกัน”
ว่าพลางขยับยิ้ม
.....
“บาย”
“บาย”
เราลากันแค่นั้น ผมเดินเลียบหลบแดดเข้ามา ผมไม่ใช่คนแข็งแรงนักหรอก กำพร้าพ่อแม่ที่ทิ้งไว้ให้แต่โรคประจำตัวเป็นของต่างหน้า
“เพลงครับ”
“ครับ?”
“เอ่อ ให้ครับ”
ไม่ได้เป็นเรื่องแปลกที่จะมีผู้ชายมากหน้าหลายตาเอาของอะไรต่อมิอะไรมาให้มากมาย ทั้งๆ ที่ก็รู้กันแล้วว่าผมกับใต้ฟ้าเป็นอะไรกัน รู้กันแล้วว่าหัวใจผมอยู่ที่ใคร
หัวใจ? งั้นหรอ
“เพลงรับไว้หน่อยนะ”
“ขอบคุณนะ”
ผมส่งยิ้มให้จนคนให้ยืนตาค้าง แล้วเดินเลี่ยงมา มือที่ว่างข้างขวาเอื้อมมาจับหน้าอกซ้ายไว้
ไม่ได้ยินเลย เสียงหัวใจเต้น ตาเบิกกว้าง
หัวใจเขาไม่เต้น ถ้างั้นที่นี่...
--------------------------
-
2
สิ่งที่น่าเศร้าไม่ใช่การมีชีวิตอยู่ แต่คือการไม่มีชีวิตต่างหาก
ผมเดินออกจากห้องเรียน หลังจากอาจารย์เลิกเรียนเป็นเวลาหลายชั่วโมง หาคำตอบให้กับตัวเองยังไม่ได้ ว่าทำไม และทำไม
แต่การหายใจร่วมกับใต้ฟ้าคือสิ่งที่มีค่า ขอให้ได้ใช้เวลาให้มีค่าที่สุดก็พอแม้ไม่รู้ว่าจะนานซักแค่ไหน
ผมสะบัดหน้าเบาๆ เรียกสติกลับคืน พยายามไม่คิดเรื่องอะไรทั้งนั้น
“เพลงกลับแล้วหรอ”
“ครับพี่ชาย”
“ฟ้าไปไหนซะละไม่มารับหรอ”
“เดี๋ยว คงมาครับ”
“อืม งั้นพี่ไปละนะ ค่ำแล้วระวังด้วยละ”
“ครับ”
“พี่เพลง ผมไปก่อนนะครับ”
“เพลง เราไปก่อนนะ”
บาย พูดในใจก่อนจะกดโทรศัพท์ที่มีแต่เบอร์ใต้ฟ้าในนั้น
“เพลง!...”
“ฟะ...”
“อยู่ไหน!”
“คณะ”
“ตอนนี้กี่โมง”
“ทุ่มสี่สิบ”
“ฟ้ารอเพลงที่เดิม นานแล้ว”
ขอโทษนะฟ้า ลืมไปซะสนิทเลย ผมได้แต่พูดในใจอีกครั้ง
แฮ่กๆ เหนื่อย ผมวิ่งเร็วจนลืมความปวดหนึบๆ ที่อกซ้าย ร้านกาแฟเล็กตรงหน้าใกล้ถึงแล้ว ผมวิ่งเข้าไปในร้านอย่างไม่รีรอ ฟ้านั่งอยู่ตรงนั้นที่เดิม
“ขอ...โทษ”
“เหนื่อยก็พัก” ผมไม่รู้ว่าเขาแฝงความหมายอะไรไว้หรือเปล่า ก็เลยตอบกลับไป
“พักไม่ได้ ไม่รู้จะหมดเมื่อไหร่”
“อะไรหมด” ...เวลาน่ะ ผมเงียบหรุบตามองต่ำไปเรื่อย
ใต้ฟ้าจ้องตาผมเขม็ง “ก็...นั่นไงเค้ก”
“ห่วงเค้ก?”
“ใช่ วันนี้ฟ้าเลี้ยง”
“อะไรตัวเองมาสายก็ต้องเลี้ยงสิ”
“โน นะ..ฟ้า เงินหมด”
“ตลอดนะเรา”
ยังดีที่มือฟ้าอุ่นเหมือนเดิม
......
“แปลกไปนะ”
“แปลกหรอ”
“ใช่”
“ยังไง”
“ไม่รู้แค่รู้สึก”
“โอ้ย ดีดหน้าผากเพลงทำไม”
“หมั่นไส้”
“อะไร”
“รีบกินขนมกล่องนั้นให้หมดซะ”
อ๋อ ของที่มีคนให้มาเมื่อเช้า
“หึงหรอ” ผมยิ้ม
“เปล่า รีบซะไม่งั้นโดนขโมย”
สายตาเขินๆ ของฟ้าแวบนึงก่อนจะเปลี่ยนเป็นเหมือนเดิม ถ้ายังไม่กินคงจะไปอยู่ในขยะแหงๆ
“โอ๊ะ เอาไปให้ป้าๆข้างล่างดีกว่า”
“ดี”
“ดีอะไรหรอ”
มือขวาจะดีดหน้าผากอีกรอบถ้าผมยังไม่ลงไปจริงๆ
.....
“จะนอนกี่โมง”
“ไม่บอก”
“วันนี้ฟ้าง่วง”
“นอนสิ”
“ไม่ เพลงต้องมานอน”
“เมื่อวานเพลงนอนคนเดียว”
“ไม่เห็นเกี่ยว”
“เกี่ยวสิ”
“ไม่ มานี่!”
“ยังอยากดูรายการ...” ติ๊ด เด็กชายใต้ฟ้าเอาแต่ใจ
“ปิดไฟด้วย”
“ไม่นะ ไม่ปิด!” ผมลนลานรีบขึ้นไปบนเตียงโดยไม่ปิดไฟ
“แปลกจริงๆ ด้วย”
“เพลงกลัวผีไง”
“เพลงไม่เคยกลัว”
“เอาน่า นอนกันเถอะ นะ”
รีบซุกตัวเข้าไปในผ้าห่มกอดอีกคนแน่น
“จะกอด จนหายใจไม่ออกเลย”
“ทำได้ตลอดก็ทำ”
“อย่ามาท้าเถอะ”
ฟ้าลูบหลังผมก่อนจะปิดตาลง
...........
“ไปเที่ยวกัน”
“ที่ไหน”
“ต่างจังหวัด”
“นั่นละ ที่ไหน”
“ค่ายของมหาวิทยาลัยน่ะ ที่จริง”
“ไม่เอา”
“นะฟ้า”
“ฟ้าอ่านแต่หนังสือเยอะไปแล้ว”
“ฟ้ารีบเรียนจบไง”
“รีบทำไม”
“เอามาเลี้ยงใครบางคน”
ถ้าถามว่าพ่อแม่ไปไหน ท่านสองคนอยู่ต่างประเทศครับ นานจะกลับมาที บอกให้เราใช้ชีวิตคู่ได้เลย
“ไม่เบื่อหรอ”
“ไม่”
“ฟ้าเบื่อเพลงมั้ย”
“เพลง!”
“หือ..”
“ทำไมพูดแบบนี้!”
“ขอโทษนะฟ้า บางที...” เพลงกวนใจฟ้ามากไปรึเปล่า
“บางทีอะไร”
“บางที เพลงล้อเล่น”
“เดี๋ยวเถอะ”
“เพลงไม่รู้หรอว่าฟ้าคิดยังไง”
“รู้สิ...”
“อย่าพูดแบบนั้นอีกเข้าใจ?”
“ครับผม”
ใต้ฟ้าของผม
.......
-
ตอนที่ 3
“ฟ้าจะไปไหน”
“อ้อ ลืม” ฟ้าที่ใส่รองเท้าอยู่หันกลับมาบอก “ไปดื่มกับนายจั๊บ”
“ทิ้งเพลง”
“ไม่ได้ทิ้ง แปบเดียว”
“ไปด้วย”
“ไม่เอา”
“ไปด้วยนะไม่งั้นแอบไป”
“นั่นละที่กลัว”
สุดท้ายผมก็ติดสอยห้อยตามคุณใต้ฟ้ามาด้วย
“ว้าว พามาด้วยได้ไงไหนบอกว่...”
“ชู่ว อย่าจั๊บ”
“ฮะๆ เขินหรอใต้ฟ้าเด็กน้อย”
“จั๊บ!”
“อะไรคนสวย”
“อย่าจับแก้มฟ้านะ”
“หวงหรือไง”
“ล้างมือก่อน”
“ฮ่าๆๆ” เพื่อนๆฟ้าหัวเราะกันครืน เราสองคนมักจะปะทะฝืปากกันอย่างนี้ประจำ
“โธ่เอ้ย นี่แหนะๆๆๆ”
จั๊บบิดแก้มผมคืน ส่งสายตาให้ฟ้าช่วยก็ไม่ช่วยดื่มเอาดื่มเอา
“ชงให้หน่อย”
ผมหันไปบอกคนข้างตัว ฟ้าปรายตามองนิดนึงก่อนจะหันไปสั่ง
“น้อง โค้กแก้ว”
“ฟ้า”
“สามีกลัวน้องเพลงเมาหรอจ้ะ อดเลยนะ”
“จั๊บกวน...”
“โอ๊ะ เสียงเพลงแดนซ์ดังเกินไปไม่ได้ยินเลย ไปเต้นดีกว่า”
“ฟ้าดูเพื่อนฟ้า”
“หล่อดี”
“ฟ้า” ฟ้าก็เป็นไปกะจั๊บอีกคน
“กลิ่นเหล้านี่”
“กลิ่นฟ้าเปล่า เพลงดื่มโค้กนะ”
“นั่นละเหล้า”
“เฮ้ย”
“น้องสั่งโค้กนะไม่ใช่เหล้า” ฟ้าหันไปว่าบาร์เทนเดอร์คนนั้นที่อยู่ไม่ไกล
“ขอโทษครับ มีคนฝากมาให้คุณคนนี้ครับ”
“ใคร!” ฟ้าถามเสียงห้วน
“โต๊ะนู้นครับ” มองตามที่ชี้มีนักศึกษาชายกลุ่มหนึ่งนั่งดื่มกันตรงนั้น
“โห เสือกยุ่งไม่ดู ไอ้สัดตาร์” ปืนพูดขึ้นหลังจากที่ฟ้าจ้องเขม็งไปยังกลุ่มนั้น
“ฟ้า...กลับเถอะ” ผมย้ายตัวเองไปนั่งตักฟ้า อาการอย่างงี้มันจะเกิดขึ้นเพราะเมา
“อื้ม ไม่พูดก็จะกลับอยู่แล้ว”
“ฟ้า เพลงเมา”
“เมาสิ คออ่อน”
ฟ้าอุ้มผมมานอน ขณะที่วางผมลงหน้าเราใกล้กันมาก ลมหายใจผสมกับแอลกอฮอล์ทำให้อากาศลดน้อยลง
“อืมมม”
ปากของใต้ฟ้ากดลงบนปากผมก่อนจะเริ่มจูบ จูบที่ใครๆ ต่างบอกว่าอยากได้
“ฟะ..ฟ้า” เสียงผมแหบพร่า เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์และความเต็มใจ
ปวดหัว
ปวดไปหมดเลย
ข้างตัวไม่มีฟ้า ฟ้าอยู่ไหน ความกลัวกลับมาอีกครั้ง
“ฟ้า!!” ผมตะโกน
ปัง !
“เป็นอะไรเพลง!”
“ฟ้า...”
“ร้องไห้ทำไมเจ็บหรอ ขอโทษนะครับ”
“ไปไหนมา”
“ทำข้าวต้มกับป้ารักอยู่”
“ให้ใคร”
“ให้คนป่วย”
ก้มลงมองตัวเองก็หน้าร้อนขึ้นมา
“คราวหลังอยากจะไปอยู่มั้ย”
“ไม่ไป”
“ดีมาก”
“ถ้าที่นั่นไม่มีฟ้า”
“กะแล้วเชียว”
“หิวแล้ว ลุกไม่ไหว”
“ขี่หลังสิ”
“แน่นอนอยู่แล้ว ฮึบ”
“ตัวเบาไปนะ”
“อื้อ ขาดอะไรไปบางอย่างน่ะ”
“อะไรละ”
“เพลงไปขายไตซื้อมือถือ”
“เชื่อตาย”
“ฮะๆ เสียงแข็งไปนะ”
“รู้ก็ดี”
“โอ๋ ใต้ฟ้าขี้งอน”
“ใครขี้งอน”
“ไม่มีหรอก...ฮะๆ หน้าแดงเลย เด็กชายใต้ฟ้าเอ้ย”
“เอ้า ถึงโต๊ะอาหารแล้วครับคุณชาย”
ทานอาหารมื้ออร่อยกับการแซวให้ใต้ฟ้าเขิน
-
:mc4: :กอด1:
-
ฝันอะไรหว่า
:really2:
-
ตอนที่ 4
วันนี้วันแห่งความรัก
ผมตั้งใจจะพาฟ้าไปแกลอรี่ของพี่ชาย ของขวัญของผมอยู่ในนั้น รูปของฟ้าที่ผมถ่ายไว้เต็มไปหมด
“ป้ารักครับ ฟ้าละ”
“เอ่อ ป้ายังไม่เห็นเลยนะคะ”
“งั้นเพลงเอาของไปเก็บนะครับ”
…
เอ๊ะ!
“ประตูห้อง ทำไม...”
“เพลง...” ประตูเปิดออกพร้อมกับใต้ฟ้าที่ร้องชื่อผมออกมาเบาๆ
ตาล น้องสาวของตาร์ที่ฟ้าเกลียดนักเกลียดหนา นอนเปลือยอยู่ บนเตียง เตียงของผมกับฟ้า ในขณะที่ฟ้ากำลังแต่งตัว
“ฟ้า”
“เพลง เพลงฟังก่อนนะ ฟ้าไม่ได้...เพลง! เพลง!”
ผมวิ่งออกจากห้องนั้น น้ำตาไหลจนบังทางข้างหน้า ผมเชื่อใจฟ้าเสมอ ขอเพลงทำใจก่อนจะฟังนะฟ้า “เพลง!”
โครม!!!
“เพลง!”
สิ่งสุดท้ายที่ได้เห็นคือเสียงของฟ้าที่ตะโกนดังจนแตกพร่าและน้ำตาของเขาเอง
ตอนที่ผมเสียพ่อกับแม่ไป ชีวิตผมย่ำแย่ลง จนมาเจอเด็กชายใต้ฟ้าที่มากับครอบครัวในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เราจ้องตากันอยู่
นานไม่มีใครพูดอะไรออกมา จนแม่ของฟ้าเดินมาหา เขาบอกแม่ว่า อยากได้คนนี้
ผมที่นั่งร้องไห้มองตาเขาอย่างไม่เข้าใจ
ถ้าเปรียบใต้ฟ้ากับชีวิตผมน่ะหรอ มันมากกว่านั้น ฟ้าคือคนที่สร้างนายเพลงขึ้นมาใหม่
เกิดมาก็มีหัวใจหนึ่ง
แต่ไม่เคยรู้ถึงความหมาย
มีค่าแค่เพียงประคองให้
ชีวิตไม่สิ้นสุดลง มีใจก็เหมือนฉันไม่มี
ร่างกายที่มีก็สับสน
จนได้มาพบใครบางคน
ร่วมเดินบนทางว่างเปล่า
เธอมาแต่งเติมท้องฟ้า
ที่มืดมัวให้ได้มีดวงดาว
เธอมาทาสีให้ห้องเทา ๆ หมดความเหงาไป
ขอบคุณที่ฟ้าสร้างเธอ
ให้เธอสร้างฉันขึ้นมา
ให้ร่างกายของฉันได้มาค้นพบ
สิ่งที่เรียกว่าหัวใจ ขอบใจที่มารักกัน
ให้ฉันเพิ่งได้รักใคร ก็ไม่เคยนึกฝัน
ว่าชีวิตฉัน จะได้เข้าใจ คำว่ารัก
“เพลง! ขอร้องละตื่นขึ้นมา”
“...”
ฟ้าอยู่ไหนน่ะ เพลงมองไม่เห็นฟ้าเลย
“เพลง! อย่าทิ้งฟ้าไป....”
“...”
เพลงไม่เคยทิ้งฟ้านะ
“เพลง ได้ยินฟ้ามั้ย ฟ้ารักเพลงนะ ตื่นมาเถอะ”
ขอโทษนะที่ตั้งแต่เกิดมาเพลงยังไม่เคยบอกรักฟ้าเลย
....ขอโทษจริงๆ
“..ติ๊ดดดด..”
“หัวใจหยุดเต้น 2 นาทีค่ะหมอ”
“เพลง!!!!!”
ความมืดกลับมาอีกครั้ง เสียงของฟ้าที่สั่นเทาทำให้ผมมั่นใจที่จะก้าวเดินไปข้างหน้า น้ำอุ่นๆ ไหลออกมาจากดวงตาของผม อยู่ดีๆ ก็อยากร้องไห้ สองแขนยังกางออกเหมือนเดิม ผมคงนอนนานเกินไป อยู่ในฝันนานเกินไปแล้ว
“ฟ้า...”
“เฮ้อบอกแล้วไม่ฟัง อย่าไปเดินตากฝน”
“เพลงนอนไปกี่วันเนี่ย”
“สิบปี”
“ห๊ะ! จะ...จริงหรอ”
นี่ผมนอนนานขนาดนั้นเลยหรอ ภาพเหตุการณ์ในฝันยังชัดเจนสำหรับผม
“ล้อเล่นสองวันน่ะ”
เพลงเอ้ยเพลง ฝันเป็นตุเป็นตะ
แต่สิ่งหนึ่งที่ได้เรียนรู้จากเหตุการณ์ในฝัน ซึ่งผมจะไม่มีวันให้มันเกิดขึ้น การกระทำที่คิดว่าบอกทุกสิ่งทุกอย่าง ...
บางที... มันก็สำคัญพอๆ กับคำพูด ผมต้องรีบบอกก่อนจะไม่มีโอกาส
ใต้ฟ้าปอกเปลือกแอปเปิ้ลอยู่ข้างๆ เงยหน้าขึ้นมามองผม ที่จ้องอยู่นานแล้ว
“รักฟ้าจัง”
“หือ...”
ไม่บ่อยนักที่จะเห็นหน้าตาแบบนี้ของฟ้า ฮะๆ
“นึกว่าจะไม่ได้ยินซะแล้ว”
ผมยิ้ม หัวใจที่อกซ้ายเต้นรัว
“รักเพลงเหมือนกัน”
……
วันหนึ่งในหน้าร้อนอีกหน หลังจากที่ผมออกจากโรงพยาบาล ครอบครัวเราไปเที่ยวทะเลกัน
“ฟ้า เพลงฝันว่าฟ้านอกใจ”
“งั้นหรอ”
“กับใครละ”
“น้องตาล”
“...”
“น้องของตาร์ไง”
“ฝันติงต๊องจริงๆ”
“หลบตาแสดงว่าจริง”
“บ้าหรอ ไม่จริง”
“ไม่เชื่อ”
“อยากรู้มั้ย ทำไมฝันติงต๊อง”
“อยาก”
“ก็เพราะน้องตาลอะไรนั่น เป็นทอมน่ะสิ” ใต้ฟ้าหัวเราะผมที่หน้าเหวอกับคำตอบที่ได้ยิน “ยังเคยเห็นจูบกับผู้หญิงสวยที่ข้างโรง
อาหารคณะฟ้าอยู่เลย”
.
.
.
“อึ้งเลย คิดได้นะเรา”
เอาเถอะนายเพลงคงจะนอนมากเกินไป
_______________________________________________________________
หุหุ จบแล้วค่า เป็นยังไงกันบ้างกับเรื่องฝัน ฝันซะเป็นเรื่องเป็นราว ฮ่าๆ อยากโพสเพลงฝันหวานอายจูบลงมาก แต่ทำไม่เป็น :-[
พรุ่งนี้จะโพสเรื่อง หวานนะคะ เรื่องของผู้แต่งแต่งเองอิอิ เขิลจิงๆ ฝากไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกท่านด้วย
ขอบคุณค่ะ
-
เล่นเอาใจหายยยย
-
ฝันบ้าอะไรไม่รู้...แต่อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่าเวลาไม่เคยรอใคร :กอด1:
-
รอตอนต่อไปนะ :3123:
-
กราบเรียนท่านผู้มีเกียตริทุกท่าน ตอนนี้ก็ถึงช่วงเวลาอันสำคัญที่ทุกคนรอคอยแล้ว(ใครรอมึง?) :a5:
เรื่องสั้นเรื่องนี้จะไม่สำเร็จลุล่วงไปได้ดีถ้าหากไม่มีคุณครู ?(เกี่ยวมั้ย)....พอเถอะ
อิอิ ซีรี่ย์เรื่องสั้นเรื่องต่อไปนี้คือ.... หวานนนนน __ :3123:
__________________________________________________
ซี่รีย์เรื่องสั้น ฝัน หวาน อาย จูบ (ข้ามฟ้า+ดินบาดาล)
Intro
“ไอ้ดินนนนนนน! กูมีข่าวดีมาบอกมึง!”
ไอ้เชี่ย บ้านมึงขายเกลือรึไงแหกปากยังกะคนขายเกลือ
(เกลือจ้าเกลือ รถเกลือมาแล้วจ้า ถุงเดียวยี่สิบบาทสามถุงห้าสิบ เกลือเม็ดเกลือป่นก็มีจ้า=เคยได้ยินมั้ยแต่บ้านเรามีนะ ฮ่าๆ)
หมับ!
“มึงรีบเดินไปตามควายรึไง” ป่าว กูแค่อายเขาที่มีเพื่อนแบบมึง!
“มีอะไร ยิ้มจนปากจะฉีกถึงหูแล้ว” แต่ก็ไม่ได้แปลกอะไร ไอ้ฟ้ามันเป็นคนบ้ายิ้มอยู่แล้ว ยิ้มตลอด ยิ้มทุกเวลา ยิ้มทุกวินาที ยิ้มแม้กระทั้งนั่งขี้! อันนี้เห็นกับตา
เอ๊ะ มึงเป็นบ้ารึเปล่าวะ?
เพี้ยะ!
“คิดอะไรมึง คิ้วจะผูกกันเป็นเป็นโบว์อยู่แล้ว”
“เจ็บ” ผมเอามือลูบบริเวณหน้าผากที่มันเพิ่งเอานิ้วดีด ตายๆ จะอักเสบมั้ยเนี่ย แล้วข่าวดีที่มึงว่าคืออะไรวะ ผมไม่ได้ถามออกไปแต่ทำหน้าตั้งคำถามใส่มัน
“แหะๆ ก็ ...คือว่า” มันทำท่าอายๆ มือก็เกาท้ายทอย เอ่อนี่มึงอายหรือมึงเป็นรังแค?
“ไปละ” ผมทำท่าจะเดินไป
“โถ่ ดินมึงก็ยังไม่แก่สักหน่อยขี้น้อยใจไปได้” มันรั้งข้อมือผมไว้ แล้วก็ดึงผมเดินตามมันไป
“เห้ย ไม่เอาอย่าจับ”ผมพยายามจะแกะมือมันออก แต่ก็ไม่สำเร็จ มันก็เดินจูงมือผมไปทางโรงอาหาร ตอนนี้ทุกคนก็มองพวกผมสองคน บางคนก็ส่งเสียงแซวไม่ขาดปาก เพราะทุกคนที่มหาลัยคิดว่าผมเป็นแฟนกับไอ้ฟ้า เราสองคนคบกันเป็นเพื่อนตั้งแต่ตอนมัธยมต้น และก็ไปไหนด้วยกันตลอด พูดตรงๆก็คือ ไม่มีคนคบครับ ฮ่าๆล้อเล่นนะเว้ย
“ไอ้ฟ้า ทำอะไรอายพวกกูบ้าง”
“เอ่อว่ะ อิจฉาเว้ยย”
“แหมๆ ไอ้ดินยังเดินคล่องเนียนเลยนะมึง เมื่อคืนไอ้ฟ้าลืมจัดหนักเหรอว่ะ”
“หวานกันอย่างนี้ระวังมดกัดนะมึง”
“ฮิ้ววว วีด วิ้วววว”
“โทษพี่ๆ พอดีไอ้ดินงอนนิดหน่อยต้องเอาใจมันหน่อย ”มันรีบคลายมือออกจากมือผมทันที แล้วเปลี่ยนเป็นโอบแทน เสียงโห่เสียงแซวยิ่งทวีคูณเพิ่มขึ้น
“ชอบเหรอให้เขาเข้าใจผิด?”
ผมเอียงหน้าไปถามมัน ทุกครั้งที่มีคนมาแซวแบบนี้ไอ้ฟ้าไม่เคยโกรธ
มันจะยิ้มให้และชอบทำท่าทางกอดรัดฟัดเหวี่ยงผมต่อหน้าพวกที่แซวอีกต่างหาก
“มึงก็อย่าไปคิดมาก พี่ก็แค่แซวเล่นๆ เดี๋ยวข่าวก็เงียบเอง”
.....มึงทำแบบนี้เมื่อไหร่จะเงียบละว่ะ
“แน่ใจ?”
“อือ..ข่าวดีของกูก็คือ... กูมีแฟนแล้วนะ แล้วกูก็คิดว่ากูรักคนนี้มากๆด้วย” มันก้มหน้ามากระซิบข้างหูผม เสียงโห่เสียงแซวที่ดังเหมือนประกาศเตือนภัยน้ำท่วมจะดังสักแค่ไหน แต่คำกระซิบของมันไม่ได้ดังหรือเข้าหูผมสักนิด มันกับกึกก้องและวนเวียนอยู่ในใจของผม เจ็บ!ผมพูดได้คำเดียว เพราะว่า..................
....กูรักมึงข้ามฟ้า
-
ตอน1
“ไอ้ดิน วันนี้มึงว่างมั้ย”ไอ้ฟ้าแต่งตัวอยู่ที่ตู้เสื้อผ้า แล้วตะโกนถามผมที่ยัง คุมโปงอยู่ใต้ผ้าห่ม
“ติดเรียน”ผมตะโกนตอบ เราพักอยู่ห้องเดียวกัน นอนเตียงเดียวกัน อีกทั้งพ่อแม่เราก็สนิทกันมาก
เราสองคนจึงไม่เคยห่างกันเลยแม้แต่วันเดียว
“เย็นๆก็ได้ ”
“ไปคาราโอเกะกับเพื่อน”
“เดี๋ยวกูโบกให้! มึงมีเพื่อนเมื่อไหร่”
“มี..เมื่อวาน”
“ได้ไง กูเพื่อนรักมึงนะ กูต้องที่หนึ่งซิ ไม่รู้แหละ กูจะพามึงไปเจอน้องแพร”
“ใคร” ผมรู้คำตอบดีในใจ
“แฟนกูไง มึงไม่สบายรึเปล่า!ทำไมมึงดูมึนๆแปลกๆ”มันกระฉากผ้าห่มผมออก ปลิวไปตกอยู่หน้าห้องน้ำ แล้วก็กระโดดมานั่งทับตัวผม แล้วเอาหน้าผากมันมาแตะที่หน้าผากผม
“เฮ้ย!”
“ตัวก็ไม่ร้อนนี้หว่า”มันทำหน้าสงสัยพร้อมกับจ้องตาผม ตะลึง อึ้ง ผมขยับตัวไม่ได้เลยด้วยซ้ำ! เพราะมันนั่งทับตัวผมอยู่ หึหึ
“หนัก”
“แหะๆ โทษทีๆ ป่ะๆ ลุกๆไปอาบน้ำ กูมีเรียนเช้า”
“ไปก่อนเลย”
“ไม่ได้! มึงเคยได้ยินมั้ย รักวัวให้ผูก รักเพื่อนก็ให้จูงมันไปด้วย” สรุปยังไงกู ก็เป็นวัวใช่มั้ยเนี่ย
“จะอะไรก็เถอะ นะวันนี้ขอ ไปก่อนเลย”ผมทำหน้าเอือมๆ
ปัง!
“แบบนี้ใช่มั้ย! แม่ครับผมรู้ซึ้งแล้วถึงคำว่า...ถูกถีบหัวส่ง โอ้ไม่..”
ไอ้ฟ้ามันตบโต๊ะเสียงดังทำเสียงสะดีดสะดิ้งก่อนที่จะกระฟัดกระเฟียดเดินออกจากห้องไป
ผมล้มตัวลงนอนและค่อยๆหลับตาลงอีกครั้ง ผมจะทำยังไงดีกับความรู้สึกที่มันมีมากมายในตอนนี้ มันไม่เคยลดลงไปจากใจผมเลยแม้แต่น้อย ถึงสมองผมจะสั่งการให้ลืมแค่ไหนแต่ใจ...มันกลับยิ่งจดจำ ผมควรทำไงดีนับวันมันยิ่งมากขึ้นและเจ็บขึ้นทุกครั้ง ผมควรจะเชื่อประโยคนี้ไหม เวลาจะช่วยเยียวยาทุกสิ่งมันจะใช้กับผมได้มั้ย.............
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เฮ้ยๆ น้องดินทะเลาะกับฟ้าเหรอจ๊ะ มามะหัวใจพี่ยังว่าง”
“หัวใจพี่ว่างจะมีใครบ้างจับจอง เปิดโอกาสให้น้องดินครอบครองมาจับมาจองหัวใจพี่แชมป์ได้”
“กูจีบก่อนนะไอ้แชมป์”
“เฮ้ย!”ผมสะดุ้ง นึกว่าพี่พวกนั้นมาโอบผม แต่ที่จริงเป็น...............ไอ้ฟ้า
“โทษทีพี่ ไอ้ดินงอนอีกละ ผมเคลียร์กันก่อนนะพี่”
“ได้ไงว่ะแบ่งกันบ้างสิว่ะ โห”
“ของๆผม! ถ้าพี่อยากได้ก็ลองมาคุยกับผมตัวต่อตัวสิ! ป่ะไอ้ดินรีบเดินดิวะ รากงอกรึไง!”อ่าวแล้วมาเหวี่ยงใส่กันทำไมเนี่ย
“เดี๋ยว” เดินช้าๆ ขากูสั้นตามไม่ทัน
“ทำไม! ดูทำหน้า!ไม่พอใจ มึงชอบพี่เขาเหรอ ชอบเหรอที่เขาแซวอะ”อะไรของมึงอีกละ เซ็งละนะเว้ย ไปโกรธไรมาแล้วมาลงที่กูเนี่ย
“ก็ป่าวหนิ”
“อย่าให้กูรู้นะ ตามกูมานี่!”มันกระชากผมเดินตาม เฮ้อ มันจะเป็นแบบนี้อีกนานมั้ย
****************************************
ความรักครั้งนี้จะเป็นอย่างไร ฉันควรต้องทำใจรึเปล่า ?
โปรดติดตามตอนต่อไป ตึง! ตึง! :-[
-
เรื่องแรกก้อทำเอาใจหาย เรื่องที่สองนี่จะหวานซะแคไหนน๊า
-
:really2: รออยู่นะ รีบๆมาอัพล่ะ
เพ้ออออ ดินบาดาล ชื่อน่ารักจัง
-
ทำเหมือนจะหึงแต่ตัวเองก็มีแฟน
จะหวานกันยังไงละเนี่ย
พระเอกชื่อข้ามฟ้าหรือใต้ฟ้าอ่ะ
-
ทำเหมือนจะหึงแต่ตัวเองก็มีแฟน
จะหวานกันยังไงละเนี่ย
พระเอกชื่อข้ามฟ้าหรือใต้ฟ้าอ่ะ
ชื่อข้ามฟ้าค่ะ แก้แล้ว ขออภัยอย่างสูง ข้าน้อยสมควรตาย :z3:
-
ข้ามฟ้ายังสับสนกับชีวิต
-
มาอัพแล้วจากที่ห่างหายไปนาน(หราาาา รู้สึกว่าเมื่อเช้านี้เพิ่งอัพนะ ฮ่าๆ)
มาๆ อ่านกันต่อเลย จ้า
ตอนที่2
มันพาผมมาที่ร้านกาแฟหน้ามหาลัย ร้านนี้เป็นร้านที่ผมกับมันจะมานั่งกินเป็นประจำ
มึงบอกกูก็รู้แล้วทำไมต้องลากกันด้วย มันสั่งนมเย็นแบบหวานๆให้ผมหนึ่งแก้ว
แล้วมันก็สั่งกาแฟ มันชะเง้อมองหาใครสักคน แต่เขาก็ยังไม่มา
ผมกับมันก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อยแบบที่เพื่อนสนิทเค้าคุยกัน
“ไปดูหนังกันมั้ยคืนนี้ ”ไอ้ฟ้าถาม เพราะเป็นเรื่องที่มันอยากดูมากมันเคยบอกผม
“ชวนแฟนมึงไปสิ” ซูดดด ซูดๆ ดูดนมครับอย่าตกใจ
“กูว่านะเตียงที่เรานอนอะมันแข็งๆแปลกๆ เราไปซื้อเตียงสปริงมานอนดีมะ”
“ก็เฉยๆนะ ไม่ได้ปวดหลังมากมาย”
“อ่อ! มึงอย่าลืมเปลี่ยนผ้าปูที่นอนด้วยละ เมื่อคืนเล่นซะหนักเชียวเปื้อนเต็มเตียง กูบอกแล้วอย่าดิ้นๆ”
“มึงนั้นแหละ” กินมาม่าบนเตียงกูบอกให้ไปกินข้างล่างไม่เชื่อกู กูแค่พลิกตัวนิดเดียว เสือกทำหก
“อ้อ ล้างห้องน้ำด้วยนะ เปื้อนเต็มเลย มึงไล่กูอ่ะ กูเลยไปต่อที่ห้องน้ำคนเดียวเซ็งชิบแค่ทำเสียงดังนิดหน่อยเอง”
“คนจะนอน เสียงมึงซูด ซาด ซู่ซ่าส์ ข้างๆหู น่ารำคาญจะตาย” คนจะหลับแม่งกินมาม่า เลอะอีกทั้งทำเสียงซูซ่าเผ็ดเหี้ยไรไม่รู้เสียงดังเต็มห้อง ผมเลยไล่มันไปกินในห้องน้ำ
“คิกๆ ”
“น่ารักดีเนาะ”
“หวานกันจัง”
ตอนนี้คนที่นั่งโต๊ะข้างๆพวกผมหัวเราะคิกคักกันสนุกสนาน เค้าเป็นอะไรกัน เมื่อกี้ผมสองคนพลาดอะไรไปรึเปล่ามีเด็กเสิร์ฟคนไหนสะดุดเท้าตัวเองล้มเหรอ ? ดูสนุกกันจัง
กริ่งงงๆ
“ทางนี้ครับน้องแพร”ไอ้ฟ้าโบกมือเหมือนนางงามจักรวาล เรียกแฟนมัน
“พี่ฟ้า”น้องแพร เป็นคนที่สวยมาก ตัวเล็กๆขาวๆ สเป็กไอ้ฟ้าชัดๆ น้องเขานั่งลงข้างๆไอ้ฟ้าพร้อมกันกอดแขนมันแน่น
ไอ้ฟ้าก็โอบไหล่น้องเขาไว้ทั้งสองคนยิ้มให้กันดูมันช่างเหมือนผมกับมันในตอนอดีตเลย
ถ้าเป็นเมื่อก่อนที่นั่งตรงนั้นคือของผม และคนที่โอบผมคือไอ้ฟ้าผมแอบเหลียวมองข้างๆตัวเอง
หึ!ไม่มีแล้ว
“น้องแพร นี่เพื่อนพี่ครับ”ไอ้ฟ้า ชี้มาทางผม
“สวัสดีคะ ชื่อแพรนะคะ เป็น น้อ...”
“ฮัดชิ้ววว!”ไอ้ฟ้าจามได้ทุเรศมาก
“สวัสดีครับพี่ชื่อ ดินบาดาล เรียกดินเฉยๆก็พอ”น้องแพรยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตร
เราพากันไปทานอาหารเย็นที่ร้านอาหาร ผมขอตัวจะกลับก่อนแต่ไอ้ฟ้าก็ไม่ยอม
ตอนนี้ผมเลยต้องมานั่งเป็นส่วนเกินของสองคนนี้ น้องแพรดูแล้วเป็นคนที่น่ารักและนิสัยดีมาก
สองคนนี้คุยกันป้อนข้าวกันดูแล้วเป็นคู่ที่น่ารักสวยหล่อ แล้วกูละ?
ผมไม่กล้าแม้แต่จะมองสองคนนี้แต่...ผมนั่งตรงข้ามกับเขาสองคนถึงผมจะล้มหน้าไม่มองสักแค่ไหน
ก้มจนหัวจะมุดลงไปใต้โต๊ะ ผมก็ยังเห็นสองคนนี้อยู่ดี
“นั้นมึงกินข้าว หรือดมข้าว”
“ไม่หิว” กินไม่ลง ไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้ ไม่ชอบมึง ไม่ชอบน้องแพร ไม่ชอบ ไม่ชอบ ไม่ชอบใจตัวเอง
“งั้นกลับกันเถอะคะ แพรก็เริ่มง่วงแล้ว”แพรพูด พร้อมกับหันมายิ้มให้ผมเหมือนเธอรู้ว่ามันเริ่มอารมณ์ไม่ค่อยดี
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งนะ”
“ค่ะ”
ผมคงไม่ต้องพูดอะไรถ้าหากผมบอกจะกลับเองก็คงไม่มีประโยชน์อะไรเพราะยังไงไอ้ฟ้าก็คงยื้อผมกลับกับมันอยู่ดี
-
ตอนที่3
“มึงว่าน้องเขาเป็นไงบ้างวะ”ไอ้ฟ้านอนตะแคงหันหน้ามาถามผม
“น่ารักดี สเป็กมึงเลยนิ นิสัยก็ดีมั้ง”
“อืม กูรักน้องเขาเลยแหละ กูเห็นน้องเขามานานแล้ว นิสัยดีมาก”
“มึงรักน้องเขามานานแล้วเหรอ?”
“อือ ถ้าให้ตอบว่านานมั้ย นานมากกกกกก”มันลากเสียงยาวพร้อมกับหัวเราะคิกคัก
นานเหรอ นานกว่าที่กูรักมึงมั้ย? รักมากแล้วมากกว่าที่กูรักมึงมั้ย ?
“กูง่วงแล้ว นอนเถอะ”พูดจบผมก็นอนหันหลังให้มันทันที
“โอเคๆ ไม่กวนละ หนาวจังเลยขอกอดหมาน้อยขนนุ่มหน่อยจะได้อุ่นๆ”
มันพูดพร้อมกับสวมกอดผมจากด้านหลัง มันจะทำแบบนี้ทุกครั้งที่มันรู้สึกกังวลใจ
..............มึงกังวลที่น้องเค้าจะไม่รักมึงเหรอฟ้า
ฟ้าถ้าเป็นเมื่อก่อนกูจะมีความสุขมากที่มึงเลือกที่จะกอดกูถึงแม้มึงจะคิดแค่เป็นเพื่อนก็ตาม
แต่ตอนนี้ มันเจ็บ เจ็บจนกูไม่รู้ว่าจะสามารถทนอยู่กับมึงได้นานแค่ไหน
_______________________________________________________-
“เฮ้ยไอ้ฟ้า มึงมีเมียใหม่เหรอ แล้วไอ้ดินละว่ะเมียหลวงรึไง”
“ฮ่าๆ เมียใหม่มึงรับได้เหรอเนี่ย”
“เจ๋งว่ะควบสอง ฮ่าๆ”
“ฮ่าๆ แน่นอนครับพี่” จะให้ไม่มีใครแซวได้ยังไงละ
มือข้างซ้ายไอ้ฟ้าควงกับน้องแพรแต่มือข้างขวาของมันโอบไหล่ผมไว้
ผมพยายามจะหนีแต่มันก็จับผมได้ทุกครั้ง
มันบอกว่าน้องแพรเข้าใจในความสนิทของผมกับมันน้องเขาไม่ได้เคืองอะไร
และผมเป็นเพื่อนรักมันทุกอย่างจะเป็นเหมือนเดิมแค่มีตัวละครอีกตัวที่มันรักเดินเคียงคู่ไปด้วย
“ปล่อยเถอะฟ้า!”ผมขู่มันเบาๆ พร้อมกับแกะแขนมันอก
“มึงแกะ กูจูบนะมึงเอาซิ”โอ้ยยยยยยยยยยย ผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ มันสถานการณ์อะไรเนี่ยยยยย
พลัก!
“มึงทำแบบนี้ไม่ให้เกียตริน้องเขาเลยนะ กูผิดหวังจริงๆมีเพื่อนแบบมึง มึงทำแบบนี้เมื่อไหร่กูจะเป็นอิสระล่ะฟ้า กูโตเป็นควายแล้วนะไม่มีมึงกูก็อยู่ได้ กูเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิงกูดูแลตัวเองได้ ปล่อยกูไปเถอะ กูอยู่คนเดียวได้ อยู่ได้จริงๆ ”
แปะ! แปะ แปะ!
“ตั้งแต่เราคบกันมาครั้งนี้มึงพูดประโยคที่ยาวที่สุดกับกู เหลือเชื่อ!”
ไอ้ฟ้าพูดพร้อมกับปรบมือแปะๆชมเชยผม อะไรอะไรของมึง !
กูไม่เล่นกับมึงหรอกนะ ฟ้ากูจิงจังนะเนี้ย
“กูไม่สนุก”
“แนะ ขึ้นเสียงกับกูอีก ว้าว”
ผลัวะ!
“กูจะย้ายออกจากห้องมึงวันนี้ ถ้ามึงยังคิดว่ากูเป็นเพื่อนก็อย่ามาให้กูเห็นหน้าอีก”
“พี่ฟ้า!”
-
ตอนที่4
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป
ไอ้ฟ้ามันทำตามสัญญาผมไม่ได้เจอหน้ามันตั้งหนึ่งอาทิตย์พวกพี่ๆที่แซวผมก็ไม่เคยจะแซวผมเลย
ผมอยู่ในมหาลัยอย่ามีความสุขดีมั้ง
ผมมีเพื่อนสองคนสามคน แต่ก็เป็นแค่เพื่อนที่ทำงานด้วยกันกินข้าวด้วยกัน
เพื่อนใหม่ผมดูเหมือนจะให้เกียตริผมเป็นพิเศษดูแลผมดีมากจนมันแปลกๆ
และทุกคนที่มหาลัยก็ดูเหมือนจะดีกับผมเกือบทุกๆคน
ก๊อกๆ ก๊อกๆ
“ครับ รอสักครู่ครับ”
แอ๊ด!
“ฟ้า!”ไอ้ฟ้าที่ตอนนี้สภาพไม่ต่างจากขี้เมา หน้ามันแดงกล่ำ ตาแดงกล่ำ กลิ่นตัวคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นเหล้า
“ฮึก! ดิน ดินบาดาล เอิ๊ก”
“มึงเป็นอะไร!”ผมพยายามลากมันเข้าไปในห้องของผม อี้เหม็นเหล้าชะมัดหยาดเลย
“ไปแล้ว ฮึกแพร แพรไปแล้วดิน แพรไปจากฟ้าแล้ว”ผมคาดไว้ไม่มีผิด
“เค้าทิ้งมึงไป มึงก็ทำตัวอย่างกับขี้เมาเนี่ยนะ มึงได้ประโยชน์อะไรถามหน่อยเถอะ”
“ดิน ฮึก กูขอโทษ ดินฮึก กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย”ไอ้ฟ้าจับมือผมเน้น
“ปล่อย เดี๋ยวกูเช็ดตัวให้ก่อน สร่างเมาแล้วก็กลับห้องไปซะ”
“เหรอ ไล่กูเหรอ! ไม่ต้องหรอกกูกลับละ”มันสะบัดมือผมออก แล้วลุกขึ้น
ตุบ!
“ฟ้า!”ผมพยุงมัน
“ปล่อยกู! ”มันพลักผมออก
เราชุดกระชากกันอยู่นานแต่ผมก็ยังสู้แรงมันไม่ได้อยู่ดี
มันผลักผมลงบนเตียง มันมองหน้าผมสายตามันดูไม่จ็บปวดอะไรเลยสักนิด
แต่เหมือนกับมันกลั้นอารมณ์อะไรไว้สักอย่าง
“มึงเป็นอะไรฟ้า”
“มึงรักกูมั้ย?”ห๊ะ มึงถามอะไรเนี้ย
“ไม่”
“จริงเหรอ กูคิดไปเองเหรอ ที่กูทำมาทั้งหมดมันมีประโยชน์อะไร” มันบ่น งืมงัมอยู่หน้าประตูห้อง ผมไม่เข้าใจมันเลยจริงๆ
“มึงเพี้ยนขนาดนี้เลยเหรอ ถามอะไรออกมา”
“ป่าว กูแค่อยากรู้ว่ามึงคิดอะไรอยู่ กูไม่รู้จริงๆ”
“กูก็อยากรู้มึงเป็นอะไร”มึงมาถามอะไรเอาป่านนี้ มึงอกหักแล้วมาระบายกับกูมาเห็นค่ากูตอนนี้เหรอ
“กูจะเดินเกมส์ของกูต่อไปดีมั้ยดิน มึงจะโกรธกูมั้ย ถ้ากูคิดไปเองละ ความเป็นเพื่อนของกูกับมึงความรู้สึกต่างๆจะเป็นเหมือนเดิมมั้ย”
“ไม่เข้าใจ”
“กูถามว่ามึงคิดเหมือนกูมั้ย”คิดว่ามึงบ้าไปแล้วใช่มั้ย เอ่อใช่
“อืม”
“หึ! มึงรู้ตัวไหมมึงตอบอะไรออกมา มึงรู้เหรอกูคิดอะไร”
“ไม่รู้”
“แต่มันก็ไม่ทันแล้วละ”
ไอ้ฟ้ายิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผมแบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน แล้วมันก็กระโจมใส่ผมเหมือน หมาป่า!
_________________________________________________________
แอบมาบอกเบาๆ ตอนหน้ามี NC นะคะ ชะอุ้ย! เขิลอะไรอย่างเน้ :o8:
ผู้แต่งก็ยังไม่เข้าใจว่าหวานยังไง(อ่าว เดี๋ยวตบ!หลอกกูเหรอ) :z6:
ป่าวนะ หวานซิหวานตอนใกล้จะจบไง โห๊ะๆ
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามค่ะ ยังไงคืนนี้ฝันดีทุกคนจ้า
ปล.พรุ่งนี้จะมาอัพต่อแต่เช้าเลย ใจเย็นๆ :pig4:
-
สงสัยขมก่อนแล้วค่อยหวาน
-
วางแผนให้ดินหึงอ่ะดิ :m14:
-
หวานหื่น :laugh:
-
แว๊กกกกกกกกกกกก ขอโทษผู้อ่านทุกท่านที่มาอัพช้า(มาก)
ฮื่อๆ ต้องขอโทษจริงๆ ด้วยเหตุผลอะไรนั้น อิฉันมิอยากจะเอ่ย :sad11:
มาต่อเลยนะคะ :pig2: __________________________________________________________
ตอนที่5
ตุบ!
“หึ! เตียงสปริง” ผมรู้สึกหน้าชาทันทีที่มันหัวเราะว่าผมแอบซื้อเตียงสปริงมานอน อับอายขายขี้หน้าเกินไปแล้วไอ้ดิน
“ปล่อยกู!”ผมพยายามดิ้นสุดแรงเกิดแต่กลับไม่ได้ทำให้ไอ้ฟ้าเจ็บเลยแม้แต่น้อย มันค่อยๆขบที่หูผมเบาๆ
“มึงรู้มั้ยกูคิดอะไรดิน”
“ไม่รู้ อื้อ”มันเลิกเสื้อผมขึ้นแล้ว เขี่ยที่ยอดอกของผม
“กูคิดว่ากูรักมึงมากยังไงละ จุ๊บ!”
“อื้อ!”
คำพูดของมันทำให้ผมตื่นตัวปฏิเสธทุกสัมผัสจากมัน มึงจะแกล้งจะทำลายกูไปถึงไหนฟ้า
ผมทั้งดิ้นทั้งจิกเล็บที่แขนของมัน แต่มันก็ยังพยายามจะสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากของผม
เมื่อมันลุกล้ำเข้ามาผมก็กัดลิ้นมัน
แต่....
มันหลีกหลบได้ทันพร้อมทั้งบีบคางผมเน้นเพื่อไม่ได้ผมทำสำเร็จ
“เฮือกกกกกก!”ผมรีบสูดออกซิเจนเข้าปอดทันที
“ดิน”มันจ้องผม
“มึง! มึงไม่ได้เมา มึงทำอะไรอยู่ห๊ะ! ไอ้ฟ้า!”ผมตะโกนสุดเสียง
มันตกใจเล็กน้อยเพราะ ขอบตาของผมเริ่มร้อนพร่าว
ผมคิดว่าน้ำตาของผมมันไหลออกมา อย่าร้องไห้สิไอ้ดิน
อย่าอ่อนแอต่อหน้าคนแบบนี้เลย ในหัวผมสับสนไปหมดผมประติดประต่อเรื่องราวทั้งหมดไม่ได้เลย
..ไม่เข้าใจ
“กูหยุดไม่ได้แล้วดิน” มันฉีกเสื้อของผมของแล้วก็ถอดกางเกงของผม
ตอนนี้ร่างกายของผมเย็นวาบเมื่อปะทะกับความเย็นในห้องแอร์
หัวสมองผมเริ่มมึน ไอ้ฟ้ามันเริ่มเล้าโลมผม
ร่างกายของผมมันตอบรับอย่างอัตโนมัติในหัวผมคิดขัดขืน ....
แต่ร่างกายกับแอ่นรับ มันผิดจังหวะ ทุกอย่างมันผิดไปหมด
"อ๊ะ ..." นิ้วมือของมันสอดเข้ามาในช่องทางรักของผม
ผมรู้สึก... เจ็บ มันเพิ่มนิ้วสอดใส่เข้าไปในตัวผม เรื่อยๆ
ฟ้า!มึงทำอะไรของมึง ....
มึงไม่สงสารกูบ้างเหรอ?
“อย่าเกร็งนะคนดี”ผมเริ่มมีสติอีกครั้งเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรเตรียมที่จะรุกล้ำเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในตัวของผม
“อ๊ะ อย่า ฮึก!”ผมรู้สึกเหมือนอวัยวะฉีกขาด มันเจ็บเจ็บจนผมอยากจะตายไปซะตอนนี้
“อ่า ดินเก่งมากครับฟ้าจะค่อยๆขยับน่ะ เราไปพร้อมๆกันนะ”ไอ้ฟ้าเริ่มขยับร่างกายของมันแล้วมือของมันก็ทำหน้าที่ขยับของผมไปด้วย ผมจิกเล็บไปที่หลังของมันให้มันรู้ว่าผมเจ็บปวดมากแค่ไหน
“เจ็บ เบา อ๊ะ”
“ดินกัด อ๊ะ กัดที่ไหล่ฟ้าเลย”มันพูดยังไม่ทันจบประโยคผมโน้มตัวขึ้นไปกัดไหล่มันทันที มันส่งเสียงเสียงคำรามอย่างพอใจ
“ดินใกล้แล้ว พร้อมกันนะ อ๊ะ อ่าส์”
“อ่าส์”
“หึ !กัดซะเอากูเลือดออกเลยนะมึง อีกรอบดีมั้ยเนี้ย”มันพูดพร้อมกับจูบผมเบาๆที่หน้าผาก ผมไม่รู้อะไรทั้งสิ้นผมเจ็บร้าวไปหมด เจ็บตรงไหนนะ ตัว หรือหัวใจ?
“กูรักมึงนะ ดินบาดาล”เอ่อ กูรู้แล้วฟ้า กูเจ็บ
..............ใจ
-
ตอนที่6
“แม่ครับ ได้ตั๋วแล้วใช่มั้ยครับ ขอบคุณครับ”
(จะไปกี่วันลูก)
“อ่อ ก็ ยังไม่รู้ครับ ”
(บอกป้าด้วยนะว่าแม่คิดถึง)
“ครับผม ผมรักแม่นะ”
(รักดินเหมือนกันจ๊ะ เอ่อไม่ชวนฟ้าไปเหรอลูก)
“ฟ้า.........ไม่ว่างครับแม่งั้นเดี๋ยวผมเก็บของก่อนนะ รักแม่ครับ”
ติ๊ด!
ผมยืนมองดูไอ้ฟ้าที่นอนหลับอุตุอยู่บนเตียง กูไม่เคยโกรธมึงเลยนะฟ้า
แต่กูขอแค่ได้คิดทบทวนอะไรสักอย่างก่อนแล้ว ก็อาจจะกลับมาเป็นเพื่อนมึงใหม่นะ
กูไปละ !
ปัง!
++++++++++++++++++++++++
สนามบินสุวรรณภูมิ
ตุบ!
“โอ้ย!”
“ขอโทษครับเป็นอะไร....”แพร?
“อ่าวพี่ดิน”
“เอ่อ พี่ไปก่อนนะ”
“พี่ฟ้าไปไหนละคะ ไม่ตามมาเหรอ”
“ทำไม?ต้องตาม”
“พี่ยังโกรธกันอีกเหรอ พี่ฟ้านะพี่ฟ้าแย่จริงๆ โง่ด้วยเกิดมาเป็นญาติกันได้ยังไงเนี้ยไม่ฉลาดแหมือนแพรสักนิด”ห๊ะ ? ญาติ
“ญาติ?”
“อ่าวพี่ฟ้ายังไม่ได้บอกพี่ดินอีกเหรอ”บอก บอกอะไร ถ้าบอกแล้วจะถามมั้ยว่าเป็นญาติกัน
“ไม่นิ ไปหาอะไรดื่มกันมั้ยน้องแพร ”ผมกับน้องแพรนั่งคุยกันที่ร้านกาแฟ
“ตั้งแต่ต้นมั้ยคะ?”เออ สิ
“ครับ”
“แพรเป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่ฟ้านะคะ พี่ฟ้าแอบชอบพี่มาตั้งแต่ขึ้นปีหนึ่งแล้วแต่ก็ไม่กล้าบอกพี่กลัวจะเสียเพื่อน
แต่พอนานเข้าพี่ดินก็ฮอทดังปุ้งป้าง พี่ฟ้าก็เกิดอาการอยากประกาศว่าคบกันอยู่
แต่ก็ไม่กล้าเพราคำว่าเพื่อนมันค้ำคอ”
“ถ้าไอ้ฟ้าเล่าพี่คงไม่เชื่อ”
“อาทิตย์ก่อนพี่ฟ้าให้แพรหลอกเป็นแฟนเพื่อที่จะได้ดูปฏิกิริยาว่าพี่ดินหึงพี่ฟ้ารึเปล่า แต่พี่ดินก็ไม่แสดงอาการใดๆออกมา พี่ฟ้าเลยพยายามหวานกับแพรมากที่สุดแต่พี่ดินก็ไม่แล”
หืม แสบนักไอ้ฟ้า! กูเจ็บจะตายห่าบอกว่ากูไม่แล
“แล้ว ที่มันบอกกับพี่ว่าแพรไปแล้ว?”
“คือเรากะจะทำแบบนี้สองสามอาทิตย์แต่แพรต้องเรียนต่อ
เลยขอยกเลิกแล้วก็แนะนำให้มาบอกกับพี่ดินตรงๆ แมนๆ เป็นไงบ้างค่ะ?
พี่ของแพรแมนรึเปล่าเข้าไปสารภาพว่ายังไงโรแมนติกมั้ย”
แพรพูดพร้อมกับยิ้มมาให้ผม โรแมรติกจนน่าตบเลยจ๊ะ เฮ้ออ
“ไม่อ่ะ ”
“ไม่เชื่ออ่ะ! พี่ดินเขินจนน่าแดงขนาดนี้อั๊ยๆ ไม่อยากจะคิด ฮ่าๆ”
สุดท้ายต้องรักเธอข้างเดียวอยู่เรื่อยไป ติ๊ด!
“พี่ดินคะ เปลี่ยนเสียงริงโทนเถอะ อิอิ”
“ครับ ดินบาดาลพูด”
(ดิน! ฟ้าขอโทษ คือฟ้า....)
“สายไปแล้วฟ้า” หึ! แกล้งกูดีนัก ไอ้ข้ามฟ้า!
(ดิน ฟ้ารักดินนะ ฟ้าไม่ปล่อยให้ดินจากไปง่ายๆหรอก!)
“แต่ดินบินหนีมาแล้วนะ” อืม
(หึ! ดินไม่รอดหรอก ตอนนี้ฟ้านั่งเครื่องส่วนตัวอีกเจ็ดชั่วโมงก็จะถึงอังกฤษแล้ว ฟ้ารู้ที่อยู่บ้านป้าดินด้วย ดินอย่าคิดหนีละ!)
มันพูดเหมือน มันกำลังจะชนะ
“เฮ้ยฟ้า! โง่จริง! ทำไมไม่เช็คเครื่องของดินก่อน”
(ทำไม?)
“ก็ดินยังนั่งอยู่ที่สุวรรณภูมิอยู่เลย เครื่องมันดีเลย์”
“โง่จริงๆ พี่ฟ้าอย่าบอกใครว่าเป็นญาติกับแพรนะ ฮ่าๆ”แพรเหมือนจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
แล้วแพรก็ตะโกนแทรกเพื่อ..ขอมีส่วนร่วมในสายโทรศัพท์
ติ๊ด!
ไอ้ฟ้าตัดสายทิ้งไป ผมคิดว่าไอ้ฟ้าคงชัดตายอยู่บนเครื่องเป็นแน่ ฮ่าๆๆ กูสะใจ!
สมน้ำหน้า แกล้งกูดีนัก
-
ตอนที่7 ปัจจุบัน
“ขำอะไรดิน”ฟ้าสะกิดผม ที่ผมนั่งหัวเราะอยู่คนเดียว
“นึกเรื่องเก่าๆนะ ตอนที่ฟ้าจีบดินไง ฮ่าๆ ฟ้าบินมาหาดินแล้วไม่รอดแน่ๆ ”ผมเลียนเสียงฟ้าในตอนนั้น
“หนอย นี่กล้าเหรอ กล้าล้อฟ้าเหรอ”มันจับผมมากอดแน่น
ตอนนี้ฟ้าทำงานเป็นประธานบริษัทส่งออกที่รับช่วงต่อมาจากพ่อ
ส่วนผมเป็นเลขาของฟ้าแต่ตอนนี้............
ฟ้าให้ผมออกจากงานแล้วเรียนทำอาหารและให้ผมทำอาหารรออยู่ที่บ้าน
บางครั้งผมก็ติดสอยห้องตามฟ้าไปทำงานเพราะเบื่อ
“ใครไม่รู้เนาะ โง่จริงๆบจะทำอะไรก็ไม่ตรวจสอบให้ดี”
“เอาเหอะ ก็ตอนนั้นคิดว่าจะหนีไปจริงๆนี่ ขาดดินฟ้าคงสลาย”แหวะ!
“แหวะ!”
“ดินแมลงสาบ”
“เห้ยยยยยย ”ผมรีบกะโดดกอดมันทันที เอาขานีบเอวมันด้วยกลัวมันไต่ขา ป่าวหรอกที่จริงกลัวตก
“ฮ่าๆ”
“อ่าวไหนไม่เห็นมีเลย”ผมทำหน้าเคืองใส่มัน งั้นก็จะกอดไปยังงี้แหละ ไม่ต้องไปทำงานเลย
“มีสิ แมลงสาปให้ดินรักฟ้าไปนานๆไง”
“ถ้าฟ้าไม่หยุดพูดดินจะเลิกกับฟ้าจริงๆนะ ไปเอาคำพวกนี้ไหนมาเนี่ย” เอือมครับ เริ่มเอือม
“พี่แชมป์ที่เคยร้องเพลงจีบดินอะมาทำงานที่บริษัทเรา ฟ้าก็ทักนิดหน่อยพี่เค้าก็สอนมาก็เอามาเล่นกับดินขำๆ”
โต กันแล้วนะฟ้าเอ้ยย
“ไม่เอาละ ไปทำงานไป๊”
ผมกระโดดลงจากตัวมันจากที่หนีบฟ้าไว้นานแสนนาน แต่ฟ้ากับช้อนตัวผมขึ้นอุ้มผมเหมือนเจ้าหญิง
“วันนี้วันครบรอบที่เราคบกัน มาห้าปีเต็ม ดินอยากได้อะไร”ไม่มีนิ แค่นี้ก็มีความสุขจนจะล้นอกแล้ว
“ไม่นิ จำได้ด้วยเหรอ วันนี้ดินคิดว่าจะทำอาหารโปรดเซอร์ไพรส์สักหน่อย”
“เราทำลูกกันดีมั้ย”เฮ้ยยย บ้าแล้ว
“ไม่มีรังไข่อะ”กูขอโทษจริงๆฟ้า ที่มีทายาทให้มึงไม่ได้
“ฮ่าๆทำท่าเป็นหมาหงอยเชียว ฟ้าเตรียมลูกๆมาให้ดินดูแลด้วยกลัวดินอยู่บ้านเหงา แฝดสามเลยนะ มาม๊ะๆจุ๊ๆ หาพ่อเร็วลูก”
ลูกหมาตัวน้อยสามตัววิ่งส่ายตูด ดิ๊กๆ มานั่งลงตรงหน้าผมกับฟ้า
“น่ารัก”
“ฮ่าๆ หน้าเหมือนใครเอ่ย”
“ดินว่าเหมือนฟ้านะ แหมๆ ถอดออกมาพิมพ์เดียวกันเป๊ะ!”ข้ามฟ้าหัวเราะ
ก่อนจะก้มลงมาประทับจูบที่ปากของผมอย่างแผ่วเบา
คนทุกคนมีนิยามรักที่แตกต่างกันออกไป นิยามรักในแบบฉบับของผมผมขอยกเอานาฬิกาก็แล้วกัน ผมว่า นาฬิกามันเดินไปข้างหน้าไม่มีวันย้อนกลับ มันเดินไปข้างหน้าไม่มีวันหยุดเดินนอกจากมันจะตาย ก็เหมือนความรักของผมกับฟ้า ที่จะเดินไปข้างหน้าเคียงคู่กันไป และเราจะจากกันจนกว่าใครคนใดคนหนึ่งหมดลมหายใจ
ดินบาดาล....รักข้ามฟ้านะ
____________________________________________________
จบแล้วค่า เป็นยังไงบ้าง หวานมั้ยหุหุ (กูว่าเลี่ยนมากกว่านะ ไอ้มุขแมลงสาบเนี้ย อุแหวะ!)
บางครั้งบางคำพูดก็อาจจะรวบรัดไปหน่อยเพราะเป็นเรื่อสั้นนะคะ
อีกทั้งเป็นการแต่งครั้งแรกด้วย ยังไงก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย :3123:
โห๊ะๆๆ ขอขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะคะ
ยังก็เรามาต่อเรื่อง....อาย........กันดีกว่าเนาะ อิอิ :o8:
-
ซี่รีย์เรื่องสั้น ฝัน หวาน อาย จูบ (ล่าฟ้า+ใจเอ๋ย)
Intro
“ไอ้ล่าฟ้า!”ไอ้คนที่ถูกผมเรียก มันตาโตลุกวาว กระโดดลงจากเตียงแล้วกุลีกุจอรีบใส่กางเกงใน
มันคงไม่คิดว่าผมจะเจอมันในสภาพแบบนี้เป็นครั้งที่สี่
..........ในเมื่อสัญญากับผมว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก
“กลับมาเมื่อไหร่วะ ไหนว่ากลับดึกไง”มันพูดพร้อมกับก้มลงเก็บเสื้อผ้าของมันและของผู้หญิงที่มันนอนด้วย
“เธอรีบกลับไปซะ อะ เงิน! หมื่นหนึ่ง ไปให้พ้นหูพ้นตากูซะ ปล่อยให้ผัวเมียเค้าเคลียร์กันหน่อย”
ผมไม่สนว่ามันถามอะไร ผมโยนเงินหมื่นหนึ่งให้กระหรี่ที่ไอ้ล่าฟ้ามาควงมา
พร้อมกับไล่ส่ง เธอดูตกใจมาก ก่อนที่จะรีบคว้าเสื้อผ้าแล้ววิ่งออกไปทันที
“เอ่อ คะ..คือ”
“อะไร เมื่อก่อนจีบกูพูดคล่องปรือ ทำไม ฟาดกระหรี่ยังไม่จบรึไง ถึงกับอารมณ์ค้างจนติดอ่างแบบนี้”
ผมพูดพร้อมกับจ้องหน้ามัน มันมองผมกลับ ไม่ได้หลบสายตา หรือ ทำตัวว่ามันผิดอะไร
“เปล่า กูเสียดายเงินหมื่น กำลังพามันขึ้นมาเอง”มันพูดพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ผม
“ให้ตายเถอะ ฟ้า ไหนมึงบอกกูว่ารักกูนักรักกูหนา กูเจอแบบนี้มาสี่ครั้งแล้วนะ”
ผมยังคงใจเย็นพูดกับมันเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งๆที่ใจของผมแทบจะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆ
“ก็มึงนั้นแหละเอ๋ย กูกับมึงคบกันมาตั้งสามปี กูยังไม่เคยกับมึงสักครั้งอย่างมากก็แค่จูบ
มึงก็บอกให้รอก่อน กูก็ผู้ชายนะความอดทนกูมันก็มีขีดจำกัดเหมือนกัน”
“ไอ้ฟ้า แล้วกูไม่ใช่ผู้ชายเหมือนมึงรึไงกัน”
“กูถามตรงๆเถอะ มึงเคยรักกูจริงๆรึเปล่า กูเอากระหรี่มาฟาดให้มึงเห็นครั้งแรกมึงก็แค่ไล่อีนั้นกลับ
ไม่ด่า ไม่โกรธกู มึงไม่หึงกูบ้างรึไง”
หึงสิวะ ไอ้ควาย!กูอยากจะเอามีดกระจ้วงมึงสักสิบที แต่กูก็ไม่ทำเพราะกู...........
........อินดี้!
“มึงนั้นแหละรักกูจริงๆรึเปล่า เห็นเอากระหรี่มาฟาดขนาดนี้”
“ถ้ากูไม่รักมึงนะ กูคงปล้ำมึงไปนานละ มึงบอกให้รอกูก็รอไง พวกนั้นก็แค่เอาไว้ระบายเฉยๆ”
ที่กูไม่อยากมีอะไรกับมึง เพราะกูกลัวติดเอดส์มึงไง เหี้ย
“กูรู้มึงคิดอะไรอยู่ กูสวมถุง ปลอดภัยแน่ๆ เพราะกูจะไม่สวมถุงกับมึงคนเดียวสาบาน”
มันพูดพร้อมกับทำหน้าทะเล้น ยกมือทำท่าสาบานเหมือนลูกเสือชาวบ้าน
“เฮ้อ ฟ้ากูละเหนื่อยใจกับมึงจริงๆ มึงทำเจ้าชู้แบบนี้ทุกวัน ถ้าวันหนึ่งมึงเสียกูไปมึงจะสำราญแบบนี้อยู่อีกไหม”
“มึงลองดูสิ! กูจะตามหามึงสุดล่าฟ้า แล้วกูจะเอามึงมาอยู่ข้างๆกูเหมือนเดิม” มันพูดพร้อมกับกระชากข้อมือผม
มันจะโกธรทุกครั้งถ้าผมพูดแบบนี้ แล้วทุกครั้งผมก็จะยิ้มให้มันพร้อมกับเขย่งเท้ายื่นน่าไปจูบมัน
ให้หายโกรธ นี้แหละวิธีง้อของผม
แต่ครั้งนี้!
“เอาสิ ทำให้กูอยู่ข้างๆมึงให้ได้อย่างที่มึงพูดละ เรามานับหนึ่งใหม่ดีมั้ยล่าฟ้า ตอนนี้กูขอ..ลาขาด”
คิดว่ากูจะง้อมึงเหรอ! ครั้งนี้มึงคิดผิดเต็มๆล่าฟ้า
ผมพูดจบสายตาและท่าทางล่าฟ้าดูเหมือนจะโกรธมากจนมันไม่สามารถที่จะรั้งข้อมือผมและจับผมให้แน่นได้
กูรู้ว่ามึงรักกูแต่กูแค่อยากพิสูจน์ว่า...................มึงรักกูมากแค่ไหน ?
___________________________________________
เอาสิเอ่อ เรื่องหวานก็ไม่รู้ว่าจะหวานกันแบบไหน
พอมาเรื่องอาย ขึ้นต้นแบบนี้ แล้วมึงอายอะไรกันไอ้สองคนนี้?
:really2: มึนๆ
ยังไงก็ติดตามกันต่อไปนะค่า :pig4:
-
:o8: อายจะเป็นแนวไหนนะ
-
อายกันแบบ....อินดี้ๆ
ยิ่งกว่าหวานอีกนะรู้สึก :m29:
-
ดูรุนแรงกันจริง
-
ชอบค่ะ
หวานไม่มีกั๊กน้ำตาลเลย
+1 ให้กับความขยัน
-
ตอนที่1 นมตราหมีกล่องสีเหลือง!
ซุบซิบ ซุบซิบ
“เฮ้ย มึงได้ข่าว ป่ะว่า ไอ้ล่าฟ้า กับไอ้เอ๋ยเลิกกันแล้ว”
“จริงเหรอมึง แม่งกูเห็นไอ้ฟ้าติดไอ้เอ๋ยแจไม่เลิกหรอกมั้ง”
“ใช่ๆ ไอ้ฟ้าหวงไอ้เอ๋ย ยังกะจงอางหวงไข่ แล้วใครจะไปกล้าจีบวะ”
“นั้นแหละ กูก็ไม่เชื่อหรอก ข่าวมึงมั่วแล้ว”
“ข่าวไม่ได้มั่ว กูเลิกกะล่าฟ้าแล้ว” พวกมันดูตกใจไม่น้อยที่ผมพูดแทรกออกไปแบบนั้น
มึงคิดว่ากูไม่ได้ยินเหรอ พูดจบผมก็เดินเข้าห้องเรียน วันนี้มีคนมองหน้ามากกว่าปกติ
แล้วก็ซุบซิบมากมาย กูลืมรูดซิบเหรอ? สำรวจตัวเองอยู่นานก็ไม่ได้มีอะไรผิดปกติ
มองกูทำไม ผมจะไปนั่งใกล้ใคร เขาก็ขยับหนีไปกันหมด ทุกคนห่างจางผมในระยะห้าเมตร
เฮ้อ เอาอีกแล้ว เพราะคนไหนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นคนของล่าฟ้าคือบุคคลที่อันตรายห้ามเข้าใกล้
แล้วชาตินี้กูจะมีเพื่อนกับเขามั้ยเนี่ย!
“ขอโทษครับ ผมขอนั่งข้างๆคุณได้ไหม”ผมเงยหน้าไปมองคนกล้าที่จะมาคุยกับผม
อุ้ย!ตกใจ หน้าตามึงเหมือนกับคนขายลิโพแถวหน้าปากซอยบ้านกู หรือมึงมีทุนมาเรียนต่อแล้ว
เอ๊ะ ดูจากหน้าตาท่าทางมันแล้วก็ไม่ได้กล้าสักนิด มันแค่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เท่านั้นเอง
“ได้สิ ตามสบายเราชื่อใจเอ๋ยนะ เรียกเอ๋ยก็พอ เรียกเต็มๆมันเหมือนผู้หญิงนะเราไม่ชอบ”งง ละสิ
ชื่อนี้แม่ผมเป็นคนตั้งให้เพราะผมเป็นเหมือนแก้วตาดวงใจของพ่อและแม่ ดีนะให้ผมชื่อใจเอ๋ย
ถ้าแม่ผมพิเลนเกินไปกว่านี้ผมคงชื่อแก้วตา ดวงใจแล้วละ คิดแล้วก็ขนลุก
“เอ๋ย น่ารักจังครับ ผมชื่อกิตตินะเรียกกิตเฉยๆก็ได้” อ่อ งั้นมึงก็ไม่ใช่คนขายลิโพหน้าปากซอยบ้านกู
กิตพูดพร้อมกับทำตาหวาน ยกคิ้ว ลิ่วตาใส่ผม เฮือกก! มึงเป็นสะเดาเหรอ
ผมเกือบจะอ้วกทำไมมันช่างทุเรศแบบนี้นะ
.............คนที่ทำแบบนี้แล้วดูดีคงเป็นแต่ไอ้ฟ้าคนเดียวละมั้ง
“กิตขอเป็นเพื่อนกับเอ๋ยได้ไหม อีกหน่อยค่อยเลื่อนขั้น” กล้านะมึง?
“ฮ่ะๆ ได้สิ เพื่อนกิต ถ้าไม่กลัวนะ”
“เอ๋ยว่าอะไรนะ” มันเอียงคอถามผม น่ารักตายแหละที่มึงทำนะ
“อ่อ เปล่า บอกว่ายินดีครับ” การสนทนาของเราสองคนทำให้เพื่อนๆที่นั่งอยู่รอบๆ ในระยะห้าเมตร
หน้าซีด ขนลุกกันเป็นแถบ เพราะกลัวแทนกิตติผู้ที่ซึ่ง ไม่รู้ว่าซะตากรรมของตัวเองจะเป็นอย่างไร
บางคนอึกอักเหมือนอยากจะเตือนมันแต่ก็ไม่ทันแล้วละ
โครม!! !
ทุกคนเหลียวไปมองที่ตรงประตูห้องเรียน ตอนนี้ประตูของห้องเหมือนจะหักอยู่รอมร่อ
ทุกสายตาจ้องมองไปยังผู้ชายห่ามๆ ยืนอยู่หน้าประตู เป็นใครไปไม่ได้นอกจากล่าฟ้า
สายตาล่าฟ้ามันมองจ้องผมเขม็ง เสียงฝีเท้าของมันดังก้องไปทั่วห้องเพราะ..
บรรยากาศที่เคยครึกครื้นกลับเงียบกริบภายในวินาทีเดียว
มันหยุดยืนตรงหน้าผมนัยน์ตาของมันบ่งบอกว่าเจ็บปวดไม่น้อย
ทำไมกูจะไม่รู้ว่ามึงเจ็บปวดละฟ้า กูคบกับมึงมาตั้งสามปี มึงกับกูมองตาก็รู้ใจแล้ว
เพื่อนกิตติของผมได้หายไปจากที่นั่งแล้ว
ว้า.......เสียดายจังกำลังจะมีเพื่อนใหม่เพิ่มอีกคน
“อะไรครับ คุณมีธุระอะไรกับผมรึเปล่า”ผมเงยหน้าไปถามไอ้คนที่ทำให้เพื่อนใหม่ผมวิ่งหางจุกตูด
“เอ๋ย! …..”มันเรียกชื่อผมเสียงดัง ตะโกนเลยก็ว่าได้
จนคนในห้องเริ่มผวาจากบรรยากาศที่เงียบอยู่แล้วทำให้เงียบเข้าไปใหญ่
อีกทั้งยังมีออกซิเจนให้ผมได้หายใจทิ้งขว้างอีกมาก
เพราะทุกคนไม่ยอมหายใจเพื่อรับออกซิเจนกันเลยทีเดียว
“คุณจะตะโกนทำไม เคยรู้อะไรมั้ย ...ว่าผมไม่ชอบเสียงดัง” มันยังคงจ้องผมไม่วางตา
ตอนนี้ผมเหมือนกับนั่งเชียร์บอลที่ขอบสนาม
นักเตะกำลังจะยิงลูกโทษผมลุ้นจนตัวโก่งว่าลูกโทษนั้นยิงออกมาอีท่าไหน จะเข้าโกลหรือไม่
มือข้างหนึ่งของล่าฟ้าค่อยๆยื่นมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม
....ในมือของมันมีนมตราหมีกล่องสีเหลือง !
“กูชื่อล่าฟ้าครับ กินอะไรรองท้องก่อนเข้าเรียนซะ อีกอย่างเพื่อนกูมันบอกว่ารักใครให้ดื่มนม อะกูให้....ครับ”
มันพูดพร้อมกับยัดนมกล่องใส่มือผม ให้ตาย กูลุ้นจนมือเย็น แล้วมึงพูดเหี้ยไรเนี้ย
พูดกูมีครับจะสุภาพไปไหน ไม่เป็นตัวมึงเลยนะล่าฟ้า
“อ่อ ขอบคุณครับ”ผมพูดจบผมก็ฉีกยิ้มกว้างให้มัน เพื่อที่.....
มันจะได้มีกำลังใจจีบผมใหม่อีกครั้งไง
เอ๊ะ นั้นอะไร หึ กูเห็นนะล่าฟ้า มึงทำท่าเยสเซอร์ อยู่หน้าห้องเรียนกูน่ะ
ตอนนี้บรรยากาศในห้องเรียนกลับมาปกติอีกครั้ง แต่เสียงนินทากลับดังกว่าเดิม
“คิดว่าตัวเองสวยนักรึไงกัน”
“เฮ้ยแกดังไปแล้วเดี๋ยวเขารู้ตัวไปฟ้อง ล่าฟ้าแกก็โดนดีหลอก”
“หึ ไม่แมนนี่หว่าจะทำผู้หญิง อยากรู้มันมีอะไรดีล่าฟ้าถึงได้ชอบนัก”
“เบาๆไง”
“ทำไม ฉันนะมีของๆที่ล่าฟ้าไม่มีอีกทั้งธรรมชาติเขาก็สร้างให้มาคู่กัน สวมใส่ของกันได้ ฉันมีเนื้อ นม ไม่ได้มีไข่ยะ”
“ขอโทษนะ ธรรมชาติของเธอสร้างเธอไม่ครบองค์ประกอบรึไง
ถึงได้หน้าตาออกมาแบบนี้ แล้วเนื้อ นมที่เธอว่านะ แน่ใจเหรอว่าธรรมชาติให้มาใหญ่ขนาดนี้
จมูกโด่งขนาดนี้ เป๊ะ ไปรึเปล่า อ่อ!อีกอย่าง ล่าฟ้าเคยบอกกับผมนะ ว่าเขาน่ะ
ไม่ชอบพลาสติก กับซิลิโคนนะ เพราะมันปลอม กลัวบีบแล้วมันจะแตกเอาน่ะ”
บู้มมมมม! ผมวางระเบิดหนึ่งลูกก่อนออกจากห้อง ไม่ลงไม่เรียนมันแล้ว
“เอ่อ พี่เอ๋ยครับๆ”
“มีอะไร”ผมเพิ่งเดินออกจากห้องเรียนได้ไม่กี่ก้าว ก็มีไอ้เด็กปีหนึ่งหน้าตาน่ารักบ้องแบ๊ว วิ่งเข้ามาทักผม
“อ่อ คือ พี่ พี่เอ๋ยเลิกกับพี่ล่าฟ้าแล้วเหรอครับ” มึง มึงกล้ามาจากไหนเนี้ย ? แต่ก็ดีกูชอบคนตรงๆ
“เอ่อ ทำไม”
“ฮ้า! ค่อยยังชั่ว หน่อย ผมจะได้สารภาพรักพี่ล่าฟ้าแบบสบายใจ ขอบคุณมากครับ”
มันพูดจบก็ยิ้มตีหน้าระรื่น ออกไป ส่วนกูได้อึ้ง! ตะลึง!
เมื่อกี้ไอ้เด็กเปรตนั้นพูดว่าสารภาพรัก อ๊ากกก เสน่ห์แรงจริงนะมึงล่าฟ้า
ความวัวไม่ทันหายความควายๆ ก็เข้ามาแทรก!
_________________________________________
ล่าฟ้า จะเสน่ห์แรงไปไหน โห๊ะๆ
รักคนอ่านทุกคนค่า อิอิ :o8:
-
รอต่อนะ รีบมาอัพไวๆ :z1:
-
มีคู่แข่งเข้ามาแบบนี้ น้องเอ๋ยจะทำเยี่ยงไร
-
ตอนที่ 2 ตัวเหี้ยที่หล่นมากจากฟากฟ้า
สองเท้าของผมเดินก้าวด้วยความรีบเร่งเหมือนกึ่งวิ่งกึ่งเดิน
มาที่บริเวณหลังสวนมหาลัย ก็ไอ้เด็กเปรตนั้นนะสินัดไอ้ล่าฟ้ามาสารภาพรักที่หลังสวน
โรแมนติกซะเหลือกันนะไอ้ห่า ทั้งๆที่ผมคิดว่าจะไม่มาแต่รู้ตัวอีกทีกูก็อยู่ตรงนี้แล้ว
เอ๊ะ ผมรีบหลบหลังพุ่มไม้ทันที เมื่อเห็นเป้าหมายแล้ว
เฮ้ย!
แล้วทำไมกูต้องมาทำตัวแบบนี้ด้วยเนี้ย ไม่เจ๋งเลยสัด
ถึงผมจะคิดอะไรไปเรื่อยแต่ผมก็ไม่ได้ละตายตาจากเป้าหมายเลยแม้แต่วินาทีเดียว
“มึงนัดกูมามีอะไร”ล่าฟ้า หัวเสีย
“เอ่อ พะ พี่ ล่าฟ้า คือ...ผม”ไอ้เด็กเปรตนั้นเขินอาย ม้วนตัวไปมา แหมทำตัวยังกับพยาธิโดนยาถ่าย กูทำได้น่ารักกว่ามึงเหอะ
“อะไรมึงวะ งั้นกูไปละนะ รำคาญ!”อย่างงี้สิวะ ฮิฮิ ล่าฟ้าหันหลังกลับแต่อิเด็กเปรตนั้นกลับสวมกอดไอ้ล่าฟ้าจากด้านหลัง
“ผม ผม รักพี่ล่าฟ้าครับ รักมานานแล้วช่วยคบกับผมด้วยเถอะ”
ตุบ!
“แอบดูไรครับพี่”
“เห้ย! ไอ้เหี้ยหล่นมาจากไหนว่ะ ออกไปจากตัวกูเดี๋ยวนี้นะเว้ยยยย”
ก็ไอ้เหี้ยนี้ หล่นล่วงมาจากไหนไม่รู้ มาทับตัวผมพร้อมกับยิ้มน่าทะเล้น
ส่วนมือของมันก็ลูบๆคลำๆบริเวณเอวผม
“อะไรวะ! “ไอ้ล่าฟ้ามันเดินตรงมายังบริเวณที่เกิดเหตุ ไอ้หยา! ตายแน่ๆ
“ว้าย! พี่เอ๋ยพี่ทำแบบนี้ได้ยังไงครับ พี่เพิ่งเลิกกับพี่ฟ้าไม่กี่วันเอง
อีกอย่างถึงจะเป็นที่ลับตาคนแต่ก็ยังอยู่ในมหาลัยนะครับ!”
หนอย อิเด็กเปรต มึงใส่ความกูชัดๆ
พลัก! ผลัวะ!
ไอ้ล่าฟ้ายัดหมัดใส่ไอ้เหี้ยนี้ไม่ยั้ง แต่ไอ้เหี้ยก็ไม่สู้สักนิด
แล้วใครจะไปสู่ไอ้ฟ้าได้ละ เฮ้ยๆ ล่าฟ้าเดี๋ยวมันก็ตายหรอก
เฮ้ยแม่งสลบไปแล้ว
“หยุด! หยุดนะฟ้า”ผมกระโดดเข้าไปขวางทันที
ตายๆตายแน่ไอ้เอ๋ยเอ้ย มึงกระโดดออกมาทำมายยย มึงอยากตายรึยังงายยย
การกระทำอันไม่คิดหน้าคิดหลังให้ดีของผม กำลังพาผมสู่หายนะ
“หึ! มึงห่วงมันเหรอ? ผัวใหม่มึงเหรอเอ๋ย”ล่าฟ้าพูดพร้อมกับกระชากแขนผม
และบีบสุดแรง สายตาของมันบ่งบอกว่ามันโกรธผมมากขนาดไหน
ตอนนี้มันแทบจะฆ่าผมโดยไม่ต้องออกแรงใดๆ แต่ผมก็ยังคงนิ่ง
..........ก็กูไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย
“กูบอกว่าไม่ใช่...มึงจะเชื่อกูไหม”ผมจ้องมองมันนิ่ง
“หึ! หาที่ดีกว่ากูอีกหน่อยไม่ได้รึไง อ่อนสัด”มันกลับบีบผมแรงขึ้น
มึงมันก็ไม่เชื่อกูอยู่แล้ว ทีมึงฟาดกระหรี่ต่อหน้ากูกูยังเชื่อใจมึงเลย
“เจ็บล่าฟ้า ...กูยังไม่รู้จักไอ้...”ผมกำลังจะพูดต่อ
“พี่ฟ้าครับในเมื่อพี่เอ๋ยเขาทำแบบนี้ แสดงว่าเขาไม่รักพี่ฟ้าแล้ว พี่จะยื้อไว้ทำไม!”
ไอ้เด็กนั้นพูดพร้อมกับดึงชายเสื้อไอ้ฟ้าแบบกล้าๆกลัวที่พูดออกมา
“หุบปากมึงไปเลยไอ้สัด!” กูทนไม่ไหวแล้วนะ!
ไอ้เด็กเปรตกูคิดว่ามึงเป็นรุ่นน้องไม่มีพิษสงอะไร
เหี้ยยังกะงูเห่า ผมสะบัดมือไอ้ฟ้าออกแล้วเดินไปหาไอ้นั้น
เตรียมง้างมือที่จะตบ
“หึ! น้องมิวครับ เมื่อกี้ที่สารภาพกับพี่ พี่ตกลง” อะไรนะ?
ผมหันกลับไปมองหน้าไอ้ฟ้านิ่ง มึง มึงต้องการจะทำอะไรฟ้า
มือผมที่กำลังง้างขึ้นที่จะตบสั่งสอนไอ้เด็กนี้สักฉาด กับอ่อนแรงลงอย่างเหลือเชื่อ
พลังงานในตัวของผมอ่อนแรงเหมือนมือถือไม่มีแบตไปดื้อๆ ไอ้ฟ้าคว้าแขนไอ้เด็กนั้น
แล้วก็พากันโอบกอดกันออกไป ไอ้เด็กนั้นหันหน้ากลับมามายิ้มเยาะให้กับผม เสมือนมันกำชัยชนะ
รอยยิ้มนั้นมันเหมือนธนูที่อาบด้วยยาพิษพุ่งตรงมายังตัวผม หากผมโดนธนูลูกนั้นเต็มๆ
ผมคงตายและ คงสู้มันไม่ไหวอาจจะต้องปล่อยล่าฟ้าไป ....
ห๊ะ!!
อะไรนะ!!
ปล่อยล่าฟ้าไป ฝันไปเถอะ หึ!กูไม่ยอมหรอก
เหมือนภาพสโลโมชั่นที่ผมเอียงหลบธนูอาบพิษลูกนั้นได้อย่างหวุดหวิด และสวยงาม
วันนี้มันไม่ใช่วันของกูเฉยๆ มึงรู้จักกูน้อยไปแล้ว! (จินตนาการสูงมาก ใจเอ๋ย)
เอ๊ะแต่เดี๋ยวก่อน กูต้องเคลียมึงก่อน ไอ้เหี้ย!!!
มึงคือต้นเหตุทั้งหมดมึงคือ ครายยยยยย
________________________________________________
เอาละว้า ใครอีกละเนี้ย?
เรื่องก็ชั่งวุ่นวายดีแท้
จะป็นยังไงต่อไป ก็โปรดติดตามกันนะ :pig2:
-
รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะเป็นกำลังใจให้จร้า
-
โอ๊ย...ความหึงมันเข้าตา
บังความรักความห่วงใยที่เคยมี
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
รอตอนต่อไปนะ
-
เขา คือ ใคร
รีบๆอัพนะ รออยู่ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ตอนที่3 ควายน้อย
“อะ อื้อ”
“ตื่นแล้วเหรอไอ้เหี้ยยยย มึงเป็นใครบอกกูมานะ”
ผมกระชากคอเสื้อหาเรื่องสุดขีด กูพามึงมาห้องพยาบาล และรอจนมึงฟื้น
“พะพี่ครับผมไม่ได้ตั้งใจนะ อย่าทำอะไรผมเลย”
อั๊ก! ไม่ทันแล้วละมึงบอกกูช้าเกินไป ผมปล่อยหมัดเสยคางไอ้เหี้ยนี้ได้งดงามยิ่งนัก ฮ้า ค่อยยังชั่ว อารมณ์โกรธกูได้ระบายออกไปสักนิด
“มึงมีเป้าหมายอะไรถึงทำกับกูแบบนี้! ห๊ะ! ทำให้ไอ้ฟ้าเข้าใจกูผิดทำไม
ถ้าชอบกูขนาดนั้นก็ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้เลย”
แนะ แอบมีหลงตัวเองเบาๆ ส่วนไอ้นี้ก็ทำหน้าเอือมกูเหลือเกิน ทำไมวะ
“ผมไม่ได้ชอบพี่”
“ห๊ะ! งั้นมึงชอบอะ...ไอ้ฟ้าเหรอ ขออีกสักหมัดได้ไหม บังอาจนักนะมึง”ผมง้างมือเตรียมชก
“ทุเรศพี่คิดได้ไง ผมชอบมิวต่างหาก” ป๊าบ เปลี่ยนเป้าหมายมาตีหน้าผากตัวเองทันที ตายๆ แล้วมึงมายุ่งอะไรกับกู ละ
“แล้วมึง?”
“มิวบอกว่าถ้าผมทำให้พี่ฟ้าเข้าใจผิดพี่ได้มิวมันจะให้ผมนอนด้วย”
หูยยยย ช่างร้ายนักเด็กสมัยนี้ ไอ้เด็กเปรตมึงแสบมาก มึงเอามีดมากรีดตรงหัวใจกูแล้วสาดด้วยน้ำเกลือ
โอ้ยเจ็บปวดโดนเด็กหลอก
“พี่ดิ้นอะไร เป็นอะไรรึเปล่า”เปล่ากูแค่แอคติ้งโอเว่อร์ไปหน่อย
“มึงโง่รึเปล่า เขาจะให้มึงนอนกับเขาจริงๆเหรอ มึงเชื่อได้ไง
อีกอย่างตอนนี้ไอ้สิวนั้นก็เป็นคนของไอ้ล่าฟ้า มึงจะไปยุ่งกับมันก็มีแต่ตายกับตาย”
โง่จริงๆเลย กูไม่คิดว่าจะมีคนที่โง่เพราะความรักถึงขนาดนี้
“พี่ครับ มิวครับไม่ใช่สิว ”อ่าว เหรอ แต่กูพอใจนะที่จะเรียกแบบนี้ไอ้สิว!
เฮ้อ แล้วกูจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดีเนี้ยยยยย ปวดหัวโว้ยย
เอาละถึงเวลาแล้ว ในเมื่อมึงยัดเหยียดไอ้นี่ให้เป็นผัวใหม่กู
กูก็จะใช้ไอ้นี่แหละ เดินเกมส์กับมึง
มึงเจอกูแน่ไอ้สิวแค้นนี้ต้องชำระ
เอาผัวกูคืนมา!!!!!
“มึงชื่ออะไร”
“ผมชื่อ บุ๊คครับ” อืม
“ไอ้บุ๊ค มึงรักไอ้มิวมั้ย”
“รักมากครับพี่ รักจนทำทุกอย่างเพื่อเขาได้ จะตายก็ยอม” หึ หึมึงอยู่กับกูมึงก็ได้ตายสมใจเหมือนกัน
ฟุป!
ได้ยินเสียงอะไรมั้ย ผมจุดฉนวนระเบิดเองแหละ ว๊ากกก รีบหลบเร็ว (มึงบ้ารึเปล่า)
“พี่ก็เห็นใจแกนะ พี่มีวิธีทำให้มิวรักบุ๊คด้วยแหละ อุ้ย!แต่ไม่ดีกว่าบุ๊คเป็นคนดี
ทำทุกอย่างเพื่อให้คนรักมีความสุข ตอนนี้คนที่บุ๊ครักก็มีความสุขแล้ว อย่าไปขัดขวางเลย
เราสองคนมาอวยพรให้เขาทั้งสองไปกันด้วยดีเถอะนะ”
ผมตีน่าเศร้าเล้าความเท็จพร้อมกับลูบบ่าไอ้บุ๊คเบาๆ หน้าไอ้บุ๊คหดเหลือสองนิ้ว
มันทำท่าคิดหนักใจหนึ่งก็อยากให้คนที่รักมีความสุข อีกใจหนึ่งก็อยากให้คนที่รักมาอยู่ข้างๆ
ดูไอ้บุ๊คมันสับสนน่าดู ช่างน่าสงสารควายน้อยเอ้ย ผมนึกพลางเอามือลูบหัวมัน
“เอ่อ...แล้ว คือที่พี่ว่ามันจะทำให้มิวรักผมจริงๆเหรอครับ” อั้ยหย๊ะ ติดกับดักกูแล้วควายน้อย
“มีสิ !”
“ผมขอฟังหน่อยได้ไหมว่ามันเป็นยังไง” ง่ายๆ
“พี่กับบุ๊คแกล้งเป็นแฟนกันไง แล้วเราก็สวีตกันต่อหน้าฟ้ากับมิว พอมิวเห็นเราแล้ว เดินหนีแสดงว่ามิวหึงบุ๊ค รักบุ๊คไง”
ช่ายย จะเดินหนีเพราะมันไม่อยากเห็นหน้ามึงอ่ะที่จริง
ดูก็รู้ที่มิวมาคุยกับมึงเพราะต้องการแค่หลอกใช้ ที่กูดีกับมึงกูก็หลอกใช้มึงเหมือนกัน
โทษฐานที่มึงทำกูกับไอ้ฟ้าผิดใจกัน เชอะ
“คือ ผม..”มันทำหน้านักใจ โอ้ยเรื่องมากจริง
“บุ๊คไม่รักมิวเหรอ แล้วที่มิวชอบฟ้านั้นอาจจะเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบก็ได้ ถ้าบุ๊คไม่ดึงมิวกลับมามิวอาจจะจากบุ๊คไปตลอดก็ได้นะ” นะเชื่อกูเถอะ
“ผมว่ามัน..”แม่งเดี๋ยวกูตบให้หายโง่เลยสัด
“ไม่เป็นไร งั้นพี่ไปละนะ โชคดีบุ๊ค ฮื่อๆไปเถิดทั้งคู่ไปสู่ประตูสวรรค์”
กูดราม่าขนาดนี้แล้วเรียกกูสักทีสิวะ หรือกูแสดงไม่เนียน
“พี่เอ๋ย ผมตกลง”โอ้ เยสเซอร์ ผมอยากจะกราบงามๆที่ตักไอ้บุ๊คสักที
“จริงเหรอบุ๊ค งั้นเริ่มแผนการพรุ่งนี้เลยนะ” มึง มึงเจอกูแน่ไอ้สิววววววววววววววววววววววว!
-
ตอนที่4 แกงเขียวหวาน
“เริ่มแผนแรกกูจะป้อนข้าวมึงนะบุ๊ค”ผมกระซิบที่ข้างหูบุ๊ค
เพราะตอนนี้ผมนั่งที่โรงอาหาร โต๊ะที่ผมนั่งก็ตรงข้ามกับไอ้ฟ้ากับไอ้สิวพอดี
“ครับ”ไอ้บุ๊คทำหน้าแน่วแน่
“บุ๊คตัวเอง หิวรึเปล่า อ้าๆ อ้ามน่ารักที่สุ๊ดดด”ผมป้อนข้าวใส่ปากไอ้บุ๊คคำโต พร้อมทำท่าทางดัดจริต
“พี่ฟ้าครับ กินเค้กนี่หน่อยนะมิวทำเองเลย”โอ้ย อย่ากินนะไอ้ฟ้ามึงอาจจะตายได้เค้กเหี้ยไรดำปิดปี๋
ไอ้ฟ้ามันยักคิ้วให้ผมก่อนจะอ้าปากรับเค้กชิ้นโต
อาเมน ช่างน่าสงสาร ล่าฟ้าของกู
“อ่ะอ้ำ อร่อยมั้ยบุ๊ค”ผมยักคิ้วให้ไอ้ฟ้าก่อนจะเขยิบใกล้ไอ้บุ๊คอีกนิด
ส่วนไอ้สิวมันก็สะดีดสดิ้งนัวเนี้ยกับไอ้ฟ้ามากขึ้น ตอนนี้ผมกับไอ้สิวส่งสายตาฟาดฟันแบบไม่มีใครยอมใครยิ่งมันกอดไอ้ฟ้า
ผมก็ป้อนข้าวให้ไอ้บุ๊คไม่หยุด สงครามของพวกเราทำให้ทั้งโรงอาหารเงียบกริบ
และเกือบจะกินข้าวกันไม่ลง มันทั้งหวาดเสียว น่ากลัว ควบคู่ไปกับความสะอิดสะเอียนของพวกเรา
“แค่ก แค่ก ”อ่ะอ้าวไอ้เหี้ย มึงกินไม่ทันทำไมไม่บอก
ไอ้บุ๊คที่อ้าปากพะงาบๆ มือมันก็ควานหาน้ำผมเลยจับน้ำยัดใส่ปากมัน
โกรธ โกรธเว้ย ส่วนไอ้ล่าฟ้าก็ยังมองผม พร้อมกับยักคิ้วลิ่วตา
ปัด!เดี๋ยวกูจกลูกตามึงให้
“พี่ฟ้ากินลูกอมมั้ยครับ”ไอ้มิวทำน่าอินโนเซ้นท์พร้อมกับยื่นลูกอมให้ไอ้ฟ้า
ไอ้ฟ้ากำลังจะหยิบมันกลับยัดใส่ปากตัวเอง ไอ้ฟ้าหัวเราะ หึหึ !
ก่อนที่มันจะ
เหี้ยยยยยยยยยยย
จูบไอ้สิว เพื่อแย่งลูกอม แล้วลูกอมก็มาอยู่ในปากไอ้ฟ้า ส่วนไอ้สิวมันก็ยิ้มน่าแดง
เสียงฮือ ฮา ในโรงอาหารดังขึ้นพร้อมกับตัวผมที่ลุกเป็นไฟตอนนี้ใครใกล้กูมึงเตรียมไหม้ไปกับกูได้เลย
กูทนไม่ไหวแล้วนะโว้ยยยยยย!
โผะ !!
“อุ๊ยย ซอรี่ โทษทีนะมิว กูไม่ได้ตั้งใจสักนิดเลย!
พอดีมือไม้กูมันเป็นอะไรไม่รู้อ่อนเปลี้ยเพลียแรงไปเฉยๆ ดูสิๆ มันไม่มีแรงเลย
ขอโทษจากใจจริงนะที่ทำ แกงเขียวหวานหล่นโผะ ใส่หัวน้อง พี่เสียใจ”
หึหึ ผมทำมืออ่อนปวกเปียก ให้มันดู
เพี้ยยะ!
“อุ้ยตาย! พี่ไม่ได้ตั้งใจ มือพี่มันกระตุกไปโดนหน้าน้องเองนะ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” ฮ่าๆ กูสะใจ
“พี่เอ๋ย ทำเกินไปรึเปล่าไม่ตามแผนเลย”ไอ้บุ๊ควิ่งมาจับมือผมพร้อมกับกระซิบที่ข้างหู
ตึก!
ผลัวะ! ลูกหมัดอันสวยงามของไอ้ฟ้า ลอยมาวางบนหน้าไอ้บุ๊คทันใด
โทษทีบุ๊คกูลืมบอกมึงว่าอย่าจับมือกูตอนอยู่ต่อหน้าไอ้ฟ้า
“เอ๋ย มึงมากับกู”มันกระชากผมตัวผมลอยละลิ่ว ปลิวติดตามมันไปอย่างง่ายดาย
“พะ...พี่ฟ้า ไปไหนมิวอยู่นี้”ผมหันกลับไปมองไอ้สิวพร้อมกับยิ้มอย่างชัยชนะ ฮ่าๆ
“มิวเป็นไรมั้ย บุ๊คช่วย”
“ปล่อยกูนะ ไอ้บุ๊ค อย่ามาจับ กรี๊ดดดดดดดดด ”สิวทำไมเสียงกรี๊ดของมึงชั่งไพเราะเสนาะหูกูเหลือเกิน
___________________________________________________
สองตอนติดกัน ให้หายคิดถึง(มีคนคิดถึงมึงด้วย?) :angry2:
ชื่อใจเอ๋ย ชื่อน่ารักแต่แสบไม่เบาเลยเนาะ อิอิ
ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ
ตอนหน้าNC เบาๆ :haun4:
-
อยู่กันมานานเลยรู้ไส้รู้พุงกันหมด ต่างคนก็รู้ว่าจะรับมืออีกฝ่ายยังไง
สงสารก็แต่พวกถูกหลอกใช้ กินหญ้าจนท้องอืด
-
ทำไมเรารู้สึกว่าเอ๋ยโดนเอาเปรียบล่ะ?
ทั้งที่น่าจะเอาคืนล่าฟ้ามากๆหน่อยนะ เง้ออออ
-
เอ๋ยโดนลากไปแล้วอะ
-
สนุกๆ :L2:
-
มาต่อไวไวนะ ค้างงง
-
ตอนที่5 NC เว้ยเห้ย
“สนุกพอยัง..” ล่าฟ้าลากผมมาที่รังรักของเรา
ที่นี่คือ...............
คอนโดมันนั้นเอง
“อะไร ..กูไม่เข้าใจ” อะไรเหรอ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย
“กูไม่เล่นกับมึงแล้วนะ ถ้ายืดเยื้อกว่านี้ไอ้นั้นคงได้แขนขาดจริงๆแน่ จับมือมึงอยู่ได้”
“ทำไม” ผมถามทั้งๆที่รู้คำตอบดีอยู่แล้วว่ามันจะพูดว่าอะไร ก็อยากจะถามอะ
“กูก็หวงเมียกูนะสิ” มันพูดพร้อมกับดึงผมเข้าไปกอด อ้อมกอดมันยังคงอบอุ่นเหมือนเดิม
ผมเงยหน้าสบตาฟ้า มันมองผมด้วยนัยน์ตาเคืองๆ
แหม ขี้งอนจริงนะก็โตเป็นควายกันแล้ว
“จริงดิ” ผมเอียงคอถามมัน
“เอ่อ แต่อย่างน้อยครั้งนี้ก็คุ้มแหละหว้าได้เห็นเมียกูเหวี่ยง”
มันพูดพร้อมกับเอามือมาลูบหัวผมเบาๆ แต่รอยยิ้มของมันชั่ง........น่าตบนัก
“มึงประสาทรึไง อยากให้กูเหวี่ยงใส่”
“มึงเหวี่ยง ก็เพราะมึงรักกูไม่ใช่รึไง”
“เอ่อ...” คำสั้นๆที่ทำให้ไอ้ฟ้ายิ้มปากแทบจะฉีกถึงหู
ตอนนี้กลายเป็นว่า..ผมไม่กล้าสบตากับไอ้ฟ้ามันแล้ว
มันเชยคางผมขึ้น แต่ตาของผมก็ยังคงหลุบต่ำไม่มองหน้ามันเหมือนเดิม
“หึ ใครจะอายได้น่ารักเท่าเมียกูมีมั้ยเนี้ย” มันพูดพร้อมกับก้มลงจุมพิตผม
ภาพต่างๆในเวลาสามปีที่ผมกับมันรักกันวนเวียนอยู่ในหัวผม
ความอ่อนโยนนี้มีเพียงล่าฟ้าคนเดียวเท่านั้นละมั้ง ที่จะช่วยเติมเต็มความอบอุ่นที่ขาดหายไปจากใจผมได้
หนึ่งอาทิตย์ตั้งแต่เกิดเรื่องทำให้ผมทุกข์ใจทุกวัน แต่ช่วงเวลานี้มันคุ้ม
คุ้มเหลือเกินที่ผมยอมทุกข์ยอมเหนื่อยเพื่อมัน
จากจูบที่อ่อนโยนเริ่มแปลเปลี่ยนเป็นเร่าร้อน
ฟุบ!
มันวางผมบนเตียงทั้งๆที่ผมไม่รู้ตัวเลยว่ามาถึงเมื่อไหร่ ทั้งๆที่เมื่อกี้เราคุยกันอยู่ที่ห้องรับแขก
มือของมันเริ่มซุกไซร้เข้ามาภายในเสื้อของผม ส่วนมืออีกข้างของมันรูดซิบกางเกงของผม
เฮือกกก
“อ่ะ ฟ้า อย่า” ผมตะปบมือมันไม่ให้มันล่วงล้ำไปมากกว่านี้ มันก้มลงจูบบริเวณข้อมือผม
และจูบไล่ไปเรื่อยๆโดยเฉพาะบริเวณขอบกางเกง หรือเอวของผม
มันรู้สึกดีแต่ความอายของผมมันก็เพิ่มมากขึ้น
“ไหน? ตรงไหนอีก” มันเงยหน้าถามผม
“อะไรกู ไม่อ๊ะ ฟ้า” ถึงมันจะถาม แต่มือของมันก็ยังเคล้าคลึงบริเวณยอดอกของผม
“ตรงไหนที่ไอ้นั้นจับมึงอีก กูจะจูบล้างให้หมดเลย เนี้ย ตรงเนี้ยของกู ตรงนี้อีก ตรงนี้ ทั้งหมดของกู”
มันพูดพร้อมกับจูบผมที่ปาก ผม ที่ตา ที่ยอดอก บริเวณสะดือ ผมเหมือนลอยเคว้งคว้างอยู่ในอากาศ
ตั้งแต่คบกันมาครั้งนี่เป็นครั้งแรก
ที่ผมยอมให้มันเยอะที่สุด!
“รอ อ๊ะ รอได้มั้ย อือ กูไม่ อ๊ะฟ้า กูไม่พร้อม” ผมพูดออกไปอีกครั้งทั้งๆที่ตัวผมแอ่นรับสัมผัสของมันเต็มที่
“เอ๋ยกูขอโทษ กูทนไม่ไหวแล้วมึงดูลูกกูสิ มันโตพร้อมจะรวมเป็นหนึ่งกับมึงแล้ว”
มันไม่พูดเปล่า มันจับมือผมไปคลำบริเวณของมัน มันใหญ่โต จนทำให้ผมกลัว
ผมรีบชักมือออกทันที
“กะ...กลัว อึก” น้ำตาของผมเริ่มไหล มันก้มลงจูบซับน้ำตาให้ผมอย่างอ่อนโยน
พร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ ผมไม่อยากทำแบบนี้เลย ผมรู้....ว่ามันอึดอัดแค่ไหน
“ไม่เป็นไร คนดีฟ้าไม่ทำแล้วครับ ใจเอ๋ยฟ้าขอโทษอย่าร้องสิครับ” ฮื่อๆ
มึงอย่าปลอมกูสิกูรู้สึกผิดมากกว่าเดิมอีกนะ อย่าขอโทษกูสิ ฮื่อๆ กูต้องขอโทษมึงมากกว่าฮื่อๆ
ไอ้ฟ้ามันลุกออกจากตัวผม หัวใจของผมชาวาบ มันหยิบเสื้อของผมแล้วติดกระดุมให้พร้อมกับรอยยิ้มที่อ่อนโยน
ทำไมรอยยิ้มมึงมันเศร้าอย่างนี้นะ
“เอ๋ยขอโทษ ที่เอ๋ยกลัว เอ๋ยขอเป็นคนทำได้มั้ย” มันดูตะลึงไม่น้อยกับสิ่งที่ผมพูด
ผมเริ่มจูบมันและขบปากมันเบาๆพร้อมกับปลดกระดุมเสื้อมันออก ผมลูบไล้ไปตามแผงอกของมันจนถึงกางเกง
“อ๊ะ เอ๋ย มึงมัน อ๊ะ ร้ายนักนะ” หัวใจผมพองโตอีกครั้งที่เห็นสีหน้ามันมีความสุข ผมค่อยๆรูดซิปกางเกงมันออก
ตึกตัก ตึกตัก!
เมื่อกี้แค่ผมจับ แต่ตอนนี้ผมเห็นลูกรักของมันเต็มตา ใจมันเต้นไม่เป็นจังหวะทำไมมันชั่งใหญ่อย่างนี้
“ชอบมั้ย ล่าฟ้า” ผมกระซิบข้างหูมัน พร้อมกับลูบไล้บริเวณช่วงขา
“ชะ ชอบ อ่าส์” มันเงยหน้าขึ้นสูบเอาออกซิเจนเฮือกใหญ่ ฟ้าๆมึงอย่าเพิ่งมีความสุขกูไม่อยากให้มึงค้างนะ
แต่กูไม่รู้ว่าทำยังไงต่อ กูไม่เคย อยู่ๆผมก็หยุดนิ่ง
ไอ้ฟ้ามันมองหน้าผมแบบ งง
“คะ คือ...กูไม่รู้ต้องทำไงต่อ” ผมก้มหน้าก้มตาพูดไม่มองน่ามัน มันเงียบสักพักก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“ให้ตาย ยั่วเก่งเกินไปมั้ย เอ๋ย” มันจูบผมพร้อมกับพลิกตัวให้ผมอยู่ใต้ร่างของมันอีกครั้ง
คราวนี้มันเร่งเร้าอามรณ์ผมมากกว่าเก่า จนผมไม่อาจจะปฏิเสธทุกการกระทำของมันได้
“ไม่ต้องเกร็งนะครับ คนดี” ผมสัมผัสถึงชิ้นเนื้อที่ใหญ่โตจ่ออยู่ที่ช่องทางรักของผม มือผมเย็นยะเยือก
ล่าฟ้าเหมือนมันอ่านความคิดผมได้มันเอามือมันมาประสานกับมือผม
ความกลัวของผมลดลงไปได้มาก
“อ๊ะ ฟ้า อึก เจ็บ” เนื้อชิ้นนั้นมันโตเกินไปสำหรับผม ผมเหมือนถูกมีดเฉือนโดยไม่ได้ฉีดยาชา
“อย่าเกร็งสิครับคนดี มันจะไม่เจ็บ อ๊ะ อ่าส์” เจ็บ ทำไมมันเจ็บอย่างนี้
สมองของผมเริ่มจะเบลอ ตอนนี้ผมเริ่มมองเห็นหน้าล่าฟ้าไม่ชัดแล้ว
เสียงสุดท้ายที่ผมได้ยิน คือ.....
“เอ๋ย มึงอย่าเพิ่งหลับสิ โอ้ยยย มึงทำให้กูทรมานนะสัด ”คร่อกzzZZ
_______________________________________________________________
หายไปนาน แหะๆ ประทานอภัย ทุกท่านที่รอคอย
เพื่อไม่ให้เสียเวลาอันเป็นเงินเป็นทอง เป็นเพชร เป็นพลอยของพวกท่าน
มาๆ อีกสักตอน
-
ตอนที่6 กูให้ก็ได้แต่กู.............ขอเป็นคนใส่ให้นะ!
อือ อืม แสบตาจัง เอ๊ะ แล้วมือ? ใครกอดกู
ผมค่อยๆพลิกตัวไปมองว่าป็นใคร แสงแดดยามเช้าลอดผ่านเข้ามาทางม่านหน้าต่างที่ปิดไม่สนิท
คนที่นอนอยู่ตรงหน้าผมเหมือนเทพบุตรลงมาจุติก็ไม่ปาน จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากแดง คิวหนายังกะปลิง
ใบหน้าที่ครบองค์ประกอบดูเข้ากันไปหมด หึ ล่าฟ้าตอนมึงหลับยังทำให้กูหวั่นไหวได้นะ
กูชอบเวลานี้จังตื่นมาก็เจอคนที่กูรักนอนอยู่ข้างๆ
แหม เวลาหลับเนี้ยดูเหมือนไม่ร้ายกาจอะไรเลยนะ ผมใช้นิ้วชี้เขี่ยปลายจมูกมันไปมา
ฮ่าๆ หล่อจริงๆ
“แบร่ ! จะลักหลับกูเหรอ”
“เห้ย!” ผมตกใจสุดขีดไม่คิดว่ามันจะตื่นก่อนผม
“เมื่อคืนมึงทำกูได้แสบมาก เอ๋ยตายซะเถอะ” ฮ่าๆ มันจับผมแล้วกัดหัวไหล่ กัดแขนผม ฮ่าๆ จั๊กกะจี้นะไอ้ฟ้า
ผมกับมันเล่นมวยปล้ำกันแต่เช้า ผมพยายามจะหนีแต่มันก็ลากผมขึ้นเตียงได้ทุกครั้ง
เราเหมือนอ่านความคิดกันออกรู้ใจกันเข้าใจกัน โดยไม่ต้องพูดอะไรมาก
อยากหยุดเวลานี้ไว้ให้นานๆจัง
“ปะ อาบน้ำกัน” ดูมึงชวน ทำยังกับชวนกูไปตลาด
“กูมีเรียนเช้าครับล่าฟ้า กูขออาบก่อน” พูดจบผมก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที ไม่ได้หยิบผ้าเช็ดตัวไปสักผืน
เหี้ยแล้วมั้ยละ เสื้อผ้าก็ไม่ได้เอามาเปลี่ยน
แอ๊ดดดด
ผมเห็นไอ้ฟ้านอนยิ้มอยู่บนเตียงพร้อมกับ....แกว่งกางเกงในตัวโปรดของผม มันรู้ว่าผมต้องการอะไร!
“ออกมาเอาสิ กูไม่เอาไปให้หรอกนะ....เอ้ายืนนิ่งทำไมมีเรียนเช้าไม่ใช่เหรอ” อ๊ากก
ร้ายกาจนัก ผมค่อยเดินออกมาจากห้องน้ำโดยใช้กางเกงผืนเก่าปกส่วนที่สำคัญไว้
มันยื่นกางเกงให้ผม พอผมจะคว้ามันก็.......ดึงกับ แกล้งกูอีกแล้วใช่ไหม
“ฟ้ากูรีบ..........นะเอ๋ยขอ” ต้องให้กูพูดดีใช่มั้ยเนี้ย มันลุกมายืนอยู่ตรงหน้าผม
“กูให้ก็ได้แต่กู ขอเป็นคนใส่ให้นะ” ไอ้ฟ้ามันก้มตัวคุกเขาอยู่ที่หน้าผม
กู............อาย...........นะไอ้ฟ้า
"............." อ๊ากกก อยากจะฆ่ามึงนัก
“เร็วดิ ยกขาขึ้นจะให้กูใส่ทางหัวมึงลงมารึไง”
“ขู่กูเหรอ”
“เปล่าคร้าบ คุณใจเอ๋ย”
เมื่อผมหลุดจากบ่วงกรรมนั้นมาได้ มันก็มามหาลัยพร้อมผม
ทุกสายตาจ้องมองผมเหมือนผมพึ่งไปข่มขืนญาติมันมา มองอะไรนักหนาครับ
เอ่อ กูรู้ตัวต้นเหตุละ ก็ไอ้ฟ้านะสิเดินยิ้มแฉ่งตั้งแต่ลงรถ เจอใครก็ทักเขาไปทั่ว ทั้งๆที่ปกติมันจะแจกหมัดฟรี
“ยิ้มไรนักหนาวะ ประสาทกลับเหรอ” อดที่จะแขวะไม่ได้ หมั่นไส้
“อารมณ์ดีเพราะมีความสุข ไม่มีทุกข์จะให้ไม่สุขได้อย่างไร” แน่ะ ร้องเพลงให้กูฟังอีก
“พี่ฟ้า!” หือ ไอ้สิว
"....."
"พี่ฟ้าครับ มิวคิดถึงพี่จังเลย วันนี้ไปกินข้าวด้วยกันนะ” หึ!
“ล่าฟ้า วันนี้คนที่บ้านเขาจัดส่งสเต็กมาให้เอ๋ยทาน ทานกับเอ๋ยนะครับ”
ผมเกาะแขนข้างขวาล่าฟ้า ส่วนไอ้สิวนั้นก็เกาะแขนข้างซ้ายไม่ยอมปล่อย
“เอ๊ะ หน้าด้านจัง พี่ล่าฟ้าคบกับผมอยู่นะ พี่ก็คบกับบุ๊คอยู่ไม่ใช่เหรอ มาแย่งของผมทำไม!”
ไอ้เหี้ย มึงแหละมาแย่งของกู ส่วนไอ้ควายน้อยนั้นมึงก็ยัดเหยียดให้กูเอง
“อย่ามาพูดกับเอ๋ย แบบนี้นะกูไม่ชอบ .....ปล่อยกูได้ละรำคาญ” ไอ้สิวดูตกใจไม่น้อยกับสิ่งที่ไอ้ฟ้ามันพูด
“ฮึก ฮื่อๆ พี่ฟ้าทำกับมิวแบบนี้ได้ยังไง เรารักกันไม่ใช่เหรอ”
“มึงรักกูเองต่างหาก กูยังไม่เคยพูดว่าชอบมึงสักครั้ง”
ฟ้ามันพูดจบก็เดินลากผมเดินเข้าตึกเรียนทันที ไม่หันมาแลไอ้สิวสักนิด
“ฮึก ฮื่อๆ พี่ฟ้า พี่ฟ้าต้องเป็นของผม!”
“พี่เอ๋ย !เห็นมิวมั้ย” เหี้ยเมื่อกี้เจอไอ้สิว ตอนนี้เจอไอ้ควายน้อยอีกละ อะไรนักหนาวะ
“อื่อเห็น เพราะพึ่งเดินจากมันมาเมื่อกี้เนี้ย แล้วอะไรมึงนะวิ่งมาหน้าตาตื่น”
“ก็เพื่อนผมโทรมาบอกว่ามิวยืนร้องไห้อยู่หน้าตึกพี่ ผมเลยวิ่งมาดู ”
“เอ่อๆ มันอยู่ทางนั้นแหละ” ผมชี้นิ้วไปทางหน้าตึก
“คุยกับเมียกูจบยัง? ไอ้อ่อน” ทำไมไม่ทักดีๆละ ไอ้บุ๊คหน้าซีดเลย
“ผมขอโทษจริงๆครับ ที่เป็นต้นเหตุให้พี่ทะเลาะกัน ผมก็แค่รักมิวจนเกินไปโดยไม่คิดว่าอะไรถูกหรือผิด”
ไอ้บุ๊คโค้งคำนับไอ้ฟ้าเหมือนหนังเปาปุ้นจิ้นกับลังพิพากษาคดีความ
เอามันไปประหาร!
“เอ่อ ไปไกลๆเมียกูก็พอ” ไอ้บุ๊คพูดขอบคุณครับก่อนที่จะวิ่งไปหาไอ้สิว
เฮ้อ เมื่อไหร่มึงจะฉลาดสักทีนะไอ้ควายน้อย
มึงอีกคน แล้ววันนี้มึงเป็นไร เรียกกูเมียๆ ตั้งแต่เช้าละ ผมจ้องหน้ามันแต่ไม่ได้ถามออกไป
“กูก็แค่อยากประกาศ เพราะจะได้ไม่มีใครกล้ายุ่งกับมึงนะสิ ไม่อยากตามเคลียร์ทีหลัง” ฮ่าๆ รู้ใจกูอีกแล้ว
เรายิ้มให้กันต่างพอใจในคำตอบก่อนจะเดินจับมือกันเข้าห้องเรียนโดย
ไม่สนสายตา หรือเสียงนินทาใดๆ
____________________________________________
อั้ยหยะ ชื่อตอนก็น่าลุ้น เนื้อเรื่องอะเป็นยังไงบ้าง
โห๊ะ โห๊ะ อายแบบนี้ไหวมั้ย
เดี๋ยวดึกๆมาโพสเพิ่ม อดใจรอกันสักนิดนะคะ :pig4:
-
สนุกมากเลยอ่ะ รอต่อนะจ๊ะ o13
-
สนุกมาก ๆๆ
มาอัพ อีกไวๆๆ นะค่ะ
ชอบๆๆ ใจเอ๋นนายเท่ห์มาก
-
ก็อายกันต่อไป
-
ต่อไปใจเอ๋ยจะเริ่มด้านแล้ว
-
ชื่อนี้ส่อกว่าตอนเอนซีก่อนหน้าอีก 555
-
เอ๋ยน่ารักมากอ่ะ
-
Nc ตัดอารมณ์มากกกกกกกกกกกกก TT'
รอตอนต่อไปค่ะ :)
-
ตอนที่7 ลักพาตัว
“เอ๋ย คืนนี้ไอ้เป้ชวนไปดื่มที่ผับมัน ไปด้วยกันมั้ย” ผมส่ายหน้าก่อนจะค่อยๆเขยิบลงจากตักมัน
กลัวมันจะหนัก โซฟาก็ออกจะกว้างอุ้มกูไปนั่งบนตักอยู่ได้ มือมึงก็ใช่ว่าจะอยู่นิ่งๆซะที่ไหน
อุตส่าห์ซื้อหนังใหม่มาดู........กูดูไม่รู้เรื่องเลย
“ต้องทำรายงานส่งนะ ไปเถอะ ...อ่อ อีกอย่างอย่าหิ้วกระหรี่มาให้กูเห็นนะ”
“ครับคุณใจเอ๋ยผมทราบดี ผมไม่อยากจะให้คุณเอ๋ยทิ้งผมไปอีกแล้ว กรุณาสงสารเด็กตาดำๆอย่าผมด้วย”
เอาอีกละอุ้มกูไปนั่งบนตักมึงอีกละ
“เด็กโข่งสิไม่ว่า ฮ่าๆ อย่ากัดดิ กูบอกว่าจั๊กกะจี้ไง ฮ่าๆ ” มันกัดที่หัวไหล่ผมสองสามทีแล้วมันก็เข้าไปอาบน้ำแต่งตัว
ผมยืนรออยู่หน้าห้องน้ำยื่นผ้าเช็ดตัวให้ แล้วผมก็ยืนรอติดกระดุมเสื้อให้มัน
“อย่ากลับดึกละ”
“ไม่ดึกหรอกตีสี่ เช้าเลย ฮ่าๆ ” มันจุ๊บแก้มผมแล้วก็เดินจากไป พร้อมกับผิวปากเข้าไปในลิปมีความสุขจริงนะมึง
ผมนั่งทำงานจนถึงเที่ยงคืนก็ไม่เห็นวี่แววว่ามันจะกลับมา
มันจะกลับตีสี่จริงเหรอเนี้ย
จะแบกรัก ไว้อย่างไร จะแบกรักอีกนานเท่าไร ติ๊ด!
“เอ๋ย ครับ”
(ไอ้เอ๋ยกูเป้นะ! มึง!เกิดเรื่องแล้ว!)
“เรื่องไรวะ”
(ไอ้เหี้ยฟ้าถูกวางยา โดนไอ้เด็กปีหนึ่งที่ชื่อมิวลากขึ้นรถไปนะสิ! )
“ไอ้เหี้ยมึงเพื่อนประสาไรวะ! ดูแลกันไม่ได้เลยรึไง”
(กูมัวแต่ดูเมียกูอยู่ ตอนนี้กูขับรถตามมันมาแล้ว เอ๊ะ! มันเลี้ยวเข้าโรงแรมแล้ว
โรงแรมบัวขาวมึงรีบมาละ เดี๋ยวกูไปช่วยมันก่อน เหี้ยจริง!)
ตู๊ดดดด
ไอ้สิวววววววววววววววววว!
“เป็นไงบ้างไอ้เก่ง ...ไอ้เป้กับฟ้าละ” จอดรถปุ๊บผมรีบวิ่งมาหาไอ้เก่งทันทีเพราะมันบอกว่าจะยืนรอผมอยู่หน้าโรงแรม
“ตามกูมา” ผมรีบวิ่งตามไอ้เก่งไปในระยะประชิด จนมาถึงห้อง 502
ผลัวะ!!
สภาพที่ผมเห็นคือไอ้ฟ้านอนสั่นอยู่บนเตียง หน้ามันแดงจัดเสื้อผ้ายังครบทุกชิ้น ไอ้มิวนั่งร้องไห้อยู่ข้างๆเตียง ส่วนไอ้เป้ยืนหัวแตกเลือดอาบอยู่ตรงปลายเตียง
“มึงเป็นอะไรวะไอ้เป้”ไอ้เป้เก่งทั้งบู้ทั้งบุ๊น ไอ้มิวคนเดี๋ยวมึงสู้ไม่ได้เชียวเหรอ
“กูไม่อยากทำร้ายมันนะ เห็นมันยังเด็กอยู่ พลาดท่าให้มันไปหน่อยเลยได้แผลนะ มารยาไอ้เด็กนี้ร้ายไม่เบา” หึ!
“พวกมึงออกไปนะ พี่ฟ้าเป็นของกูมึงมาขัดขวางกูทำไม ออกไป๊!” ไอ้มิวร้องไห้แหกปาก มึงไล่กูเหรอ
“กูกะจะปล่อยมึงไปแล้วนะ แต่มึงทำให้กูต้องหมดความอดทนไอ้มิว”
ผลัก!
ผมไม่ได้ตั้งตัว โดนหมัดมันเต็มๆ ปล่อยไปไม่ได้แล้วคราวนี้
พลัวะ! ตุบ ตับ!
“เฮ้ย พอๆไอ้เอ๋ย เดี๋ยวแม่งมันตายหรอก ” ไอ้เป้เข้ามาห้าม ผมชกมันไม่ยั้ง
ความอัดอั้นตันใจของผมระบายออกมาในแต่ละหมัด
จนตอนนี้ไอ้มิวเกือบจะไม่มีสติอยู่กับตัว
“หมัดสุดท้ายนี้ มึงอย่ามาให้กูเห็นหน้าอีกเป็นอันขาด”
ผลัวะ!
“เดี๋ยวกูจัดการเองมึงพาไอ้ฟ้ากลับบ้านก่อนป่ะ” ไอ้เป้พูดพร้อมกับพยุงร่างไอ้ฟ้าไปที่รถ ของผม
ผมไม่ได้สนใจไอ้ฟ้าเลยสักนิดว่ามันจะสั่นหรือตัวร้อนใกล้ตายขนาดไหน แต่ที่ผมสนใจที่สุดตอนนี้คือ...
ต้องรีบพาไอ้ฟ้ากลับไปที่คอนโดให้เร็วที่สุด
“ฟ้า ไอ้ฟ้า เป็นไงบ้าง” หน้ามันแดง ตัวของมันก็ร้อนยังกับไฟมึงเป็นอะไรแน่ว่ะ ใจเย็นๆละกันจะถึงคอนโดแล้ว
ผมลากมันขึ้นห้องอย่างทุลักทุเล ก็ตัวมันหนักยังก็หมีควาย
ฟุบ!
ผมวางมันที่เตียง แล้วก็รีบหาผ้าเย็นมาเช็ดตัวให้มัน
“เอ๋ย อย่าอย่าจับกู! อ๊ะ มึงรีบออกไปจากห้องกูเลย เร็ว! .....เร็วสิวะ!”
เห้ยมึงเป็นอะไร ทำไมไล่กูเหมือนกับหมูกับหมาอย่างนี้วะ กูเสียใจนะ
“ไม่กูไม่ไป มึงเป็นอะไรบอกกูมาสิกูจะได้รักษาถูก” ผมสงสารมันเหลือเกิ นดูจากอาการแล้วมันคงจะทรมานมาก
“มึงรีบออกไปเถอะนะ กูไม่อยากให้มึงเกลียดกู” มึงพูดอะไรของมึง กูเคยเกลียดดมึงที่ไหน
“ไม่! บอกมาสิ มึงเป็นอะไร ล่าฟ้า!” ผมจับมันเขย่า กูเจ็บนะไอ้เหี้ยฟ้า ฮื่อๆ ช่วยมึงกูก็รีบไปช่วยเป็นห่วงจะตายห่า
แล้วมึงมาไล่กูอีก ไอ้ ไอ้.. ไอ้ ควาย ฮื่อๆ
“เฮ้อ ให้ตาย! กูโดนยาปลุก ถ้ามึงยังขืนอยู่อีกสามนาทีกูได้ปล้ำมึงแน่ๆ”
เฮ้ย ไอ้มิวเล่นถึงกับขนาดยาปลุกเซกส์เลยเหรอเนี้ย
“ไม่เป็นไร ก็กูจะรักษามึงเอ.. ง อุบส์” ผมพูดยังไม่ทันจบประโยคไอ้ฟ้าก็กระโจนใส่ผม
จูบนี้มันเร้าร้อนและรุนแรง ห้องแอร์ยี่สิบองศาไม่ได้ช่วยให้อุณหภูมิร่างกายของไอ้ฟ้าลดลงแม้แต่น้อย
“กูเตือนมึงแล้วนะ ครั้งนี้มึงยกเลิกกลางคันไม่ได้นะ เอ๋ย” ผมพยักหน้ารับ มันยิ้มให้ผมก่อนจะเริ่มเล้าโลมผมอีกครั้ง
ถึงฟ้ามันจะโดนยาปลุกเซ็กส์และมันมีความต้องการมากแค่ไหน
ดูเหมือนมันจะพยายามอดกลั้นอารมณ์ ทำกับผมให้เบาที่สุด...
“อ๊ะ อึก ฟ้า ไม่เป็นไรแล้ว เอ๋ยไม่เจ็บอ๊ะ แล้ว” ผมพูดกับมันทั้งน้ำตา
ในที่สุดผมก็ผ่านความกลัว ณ จุดนั้นไปได้ มันจูบซับน้ำตาผมก่อนที่จะเร่งจังหวะที่หนักหน่วงและเร้าร้อนขึ้น
เสียงเตียงไม้ที่ดังเอียดอ้าด เสียงผิวเนื้อที่กระทบกัน พร้อมกับเสียงคราง ดังระงมทั่วห้อง
“สวย อ่าส์ เอ๋ยสวยเหลือเกิน อ๊ะ” ไอ้ฟ้ามันชมผมไม่ขาดปาก
ส่วนผมก็ได้แต่หลับตาพริ้ม พร้อมกับจิกเล็บลงบนผ้าปูเตียงปล่อยหน้าที่ให้ฟ้าเป็นคนนำทาง
“เอ๋ยรัก รักฟ้านะ ”จุ๊บ!
“ฟ้ารักเอ๋ย ที่สุด อ่าส์ ” คำบอกรักที่แสนจะธรรมดา ที่ไอ้ฟ้ามักพูดกับผมเป็นประจำแต่ครั้งนี้
มันฟังดูเร้าร้อนและยั่วยวนกว่าปกติ ทำให้ผมแอ่นรับสัมผัสจากฟ้าเต็มที่
จังหวะที่เร่งเร็ว เสียงกระทบที่ดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอ เริ่ม ช้าลง
ชิ้นเนื้อใหญ่โตที่ทำให้ผมรู้สึกคับแคบ มันค่อยๆทำให้รู้สึกผ่อนคลายอีกครั้ง
ผมรู้สึกถึงของเหลวที่มันไหลออกจากช่องทางรักผม
“เอ๊ะ ฟ้า” ก้อนเนื้อที่เพิ่งระเบิดของเหลวออกมา ขยายใหญ่โตและแข็งแรงอย่างรวดเร็ว
มันกลับมาจ่อบริเวณช่องทางรักของผมอีกครั้ง..
“สามปีที่กูรอคอย หึ! กูจะทำให้มึงเดินไม่ได้ไปเป็นอาทิตย์เลยละ”
ล่าฟ้าที่แสนจะน่ารักของผมแปรเปลี่ยนเป็นซาตานชั่วข้ามคืน แล้วคืนนี้กู....
จะได้นอนมั้ยเนี้ยยยยย
"ไอ้ฟ้า อ่ะ อ๊ะ อ่าส์"
_________________________________________________________________
แบบว่า ฮ่าๆ NCส่งท้ายตอนหน้าก็จะจบละ
(แน่ใจเหรอฟ้าว่าใจเอ๋ยจะเดินไม่ได้เป็นอาทิตย์ สงสัยคงเป็นเดือนละมั้งแบบนี้)
ฮ่าๆ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตาม :pig4:
ปล.จูบจะมาไวๆนี้ รอติดตามกันด้วยเด้อค่าเด้อ
-
ปรบมือให้กับมิวที่แดกหมัดเอ๋ยไปไม่ยั้ง
-
จัดหนักเลยสินะ :m25:
-
โดนครั้งแรก หนูเอ๋ยถูกจัดหนัก
ทั้งต้นทั้งดอก จ่ายอาน
ฟ้าต้องไปขอบคุณน้องสิวแล้วนะเนี่ย
-
เข้ามาอ่านสองเรื่องแล้ว...
ฝัน .... เป็นเรื่องเป็นราว เป็นตุเป็นตะ อ่านแล้วตกใจ ใจหายใจคว่ำ หน่วงแบบแปลกๆ บางทีก็ชอบนะ บรรยากาศแบบนี้ แต่จบแฮอบปี้ก็ดีแล้ว ....
ทีแรกนึกว่าเรื่งที่ฝันเป็นเรื่องจริง แล้วเพลงตกบันไดลงมา ให้ฟ้าตามง้อขอโทษซะอีก ฮ่าๆๆๆ
เรื่องหวาน แบบว่า มันหวานในสายตาคนอื่นน่ะสิ แต่เรื่องจริงไม่ใช่เลย ขำไอ้ฉากที่คุยกันเรื่องกินมาม่าเลอะอ่ะ ฮาเลย กร๊าก...
ส่วนแพรเนี่ย ถ้าอ่านดีๆ เหมือนจะเกือบหลุดคำว่าน้องออกมาตั้งแต่ตอนแนะนำ เลยไม่น่าห่วงเท่าไร คนอ่านพอเดาได้ว่าเป็นแผน แต่ว่า แผนล้มไม่เป็นท่า แถมนั่งเครื่องไปอังกฤษฟรีอีก ขำ .... คนแต่งกลัหาว่าไม่หวานเลยใส่ฉากหวานมานิดนึงตอนจบ ที่จริงไม่หวานนะ อันนั้นเค้าเรียกเน่า อิอิ
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆค่ะ
เรื่องอายเดี๋ยวกลับมาอ่านอีกรอบนะ....
-
แอบสงสารเอ๋ย 555 คงเดินไม่ได้เปนเดือนๆ
-
ก็เสร็จกันไป
-
รออยู่นะ รีบๆอัพ :impress2: :impress2: :impress2:
-
มาทักทายก่อนจบเรื่องอาย เรื่องสุดท้ายและท้ายที่สุดของซี่รี่ย์นี่ ทุกท่านคงรู้ดีนั้นคือ....
เรื่อง จูบ(คุณคิดว่าไม่สำคัญ จูบเบาๆเท่านั้นทำให้ฉันสั่นไปถึงหัวใจ...)
ยังไงก็รอต้อนรับกันหน่อยนะจ้า :mc4:
ตอนสุดท้ายเรื่องอาย สั้นกระจิดริด ดังนั้น จะโพสตอนที่1ของเรื่องจูบติดต่อกันเลย
รักคนอ่านทุกคน อยากบอกอีกครั้งว่า.....รักจับใจ :กอด1:
_________________________________________________________
ตอนที่ 8 กูอายยยยย
“อะ โอ๊ย” ผมแค่ขยับตัวนิดเดี๋ยว แต่ผมกับรู้สึกร้าวไปทั้งตัว
ช่องทางรักของผมมันรู้สึกระบมเจ็บแสบ และเหมือน....
มีของเหลวไหลออกมาตลอดเวลา
“อ่าว ตื่นแล้วเหรอ” ไอ้ฟ้าเดินเข้ามา พร้อมกับถือถาดข้าวต้ม กับน้ำมาให้ผม
“ทำไมมันเจ็บอย่างนี้ละฟ้า ฮื่อๆ ทรมานอ๊ะ โอ้ย อ๊ะ ”
กูจะตายมั้ยเนี้ย! ทรมาน! ฮื่อๆ มึงทำกูเจ็บไปหมดเลยล่าฟ้า!
“ไม่ตายหรอก เมื่อเช้าฟ้า ให้อาหมอมาตรวจแล้ว อาหมอบอกว่ามันทำงานหนักตั้งแต่ครั้งแรกนะ
แรกๆอาจจะเดินไม่ได้ อีกสักอาทิตย์ก็หายระบมแล้วคงเดินไม่คล่องเท่าไหร่นักแต่อาหมอบอกว่า
ถ้าจะให้หายเป็นปกติก็ สักเดือนหนึ่งนะ” ห๊ะ
หนึ่งเดือนนี่กูต้องทนเจ็บและเดินไม่ได้ตั้งหนึ่งเดือนเลนเหรอ ไอ้เหี้ยฟ้ามึง!
“อ๊ะ โอ้ย”
“ก็เพิ่งบอกว่าเดินไม่ได้แล้วจะขยับตัวไปไหนอีกละ”
ไอ้ฟ้ารีบวางถาดข้าวต้มแล้วมานั่งบนเตียงข้างๆผม พยุงผมลุกขึ้นนั่ง
“ปะ ปวดฉี่อ่ะ” ฮึ่ยยย เพราะมึงคนเดียว ทำให้กูเดินไม่ได้
“ครับคุณใจเอ๋ย เดี๋ยวผมจะอุ้มไปส่งนะครับ” มันจุ๊บที่หน้าผากผมหนึ่งทีก่อนจะช้อนตัวผมไปส่งที่ห้องน้ำ
“อ๊ะ ฟ้า คะ..คือ”
“อะไร ครับ” คือของเหลวที่เมื่อคืนมึงฉีดใส่กูมันไหลออกมาไม่หยุดเลย
ใครจะไปกล้าพูดว่ะสัด!
“อ่อ ฟ้ารู้แล้ว เดี๋ยวฟ้าล้างให้นะ ” ล่าฟ้าพาผมมานอนบนเตียง มันจับผมนอนคว่ำ
แล้วมันก็เดินออกไปนอกห้อง มันกลับเข้ามาพร้อมกับผ้ากะละมังใบเล็ก ?
ผมรู้สึกถึงความเย็นของผ้าที่มันค่อยๆ เช็ดระหว่างขาของผมที่มันเปื้อน
ของเหลวที่ไหลออกมาจากช่องทางรัก...
ฮึ่ยย! ผมอยากจะหายตัวไปในเวลานี้จริงๆ มันน่าอายนักที่ไอ้ฟ้ามาทำแบบนี้ให้กับผม
อ๊ากกกกกกกกกก กูอายยยยยยย
“อ๊ะ ฟ้าไม่ต้อง ก็ได้”
“อย่าดื้อสิ กูเป็นคนใส่เข้าเดี๋ยวกูเอาอออกเอง”
“กู อายนะ พอเถอะ อ๊ะ”
“โถ่ อายเอยอะไร เมื่อคืนก็เห็นมาหมดแล้ว”
“ฟ้า อ๊ะ”
“จะเช็ดให้มันสะอาด เพราะคืนนี้กูจะฉีดใส่เข้าไปใหม่ หึๆ!”
“อ๊ะ ไอ้ฟ้า ไม่อาวววววววววววววววววววววววววววววววว” พ่อแก้ว แม่แก้ว ช่วยลูกด้วย!
จบ :L2:
____________________________________________________
อายแบบนี้เค้าเรียกว่าอะไรอ่ะ ?
ฮ่าๆๆ ล่าฟ้าจัดหนัก :pig4:
เดี๋ยวต่อเรื่องจูบเลยนะคะ
-
ซี่รีย์เรื่องสั้น ฝัน หวาน อาย จูบ
จูบ (นายบัวบูชา กับ นายปลายฟ้า)
1
“หัวใจมันไม่ใช่กระดาษนะเว้ย เขียนได้ลบยากว่ะ”
ไอ้วาดเคยพูดไว้เมื่อตอนที่ผมกลับมาที่บ้านมันพร้อมกับเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง
รุ่งฟ้า ผู้หญิงคนเดียวที่ผมรัก คิดจะแต่งงานด้วยหลังจากเรียนจบ ไอ้คนที่ไม่มีใครอย่างผมมีคนมารัก
ก็อยากจะคว้าไว้ กอดไว้ไม่ให้หลุดมือ แต่เธอกลับทำให้ผมเจ็บปวด สวมเขาให้ผมจากคนเป็นควาย
เฮ้อ คงจะเป็นความหวังลมๆ แล้งๆ ของเด็กม.ปลายคนหนึ่ง ก็รักแรกนี่หว่า แม้ตอนนี้จะเรียนปี 2 แล้ว
เรื่องแบบนี้ลืมไม่ได้จริงๆ พอมองฟ้าก็เกลียดฟ้า เห็นใครชื่อฟ้า ก็พาลเกลียดไปด้วย
“บัวๆ ไอ้บัว” อืม ใครวะ
“ไอ้บัว ไอ้เหี้ยบัว”
พรึบ
“อื้อหือ กลิ่นเหล้าหึ่งเลยมึง”
ไอ้วาดบ่นพลางดึงแขนผมออกจากผ้าห่ม ผมก็แกล้งมันโดยการทำตัวอ่อนตามแรงโน้มถ่วง
“นั่งดีๆ สิวะ เอ้า เอ้านั่น ลงไปเลื้อยอีกละ”
มันจับผมนั่งอีก คราวนี้ผมเลื้อยตัวไปนอนบนตักมัน อย่าคิดอกุศลละครับ
ไอ้วาดมันเป็นชายถึก ผมไม่เคยคิดอะไรกับมัน มีแต่มันนั่นแหละคิด
...คิดเอาผมไปขายน่ะครับ
“จะเอาไร เอาไรบอกมา”
“อาบน้ำให้หน่อยดิ วาดจ๋า” ผมอ้อนมัน ไม่รู้สมองเบลอ หรือยังเมาค้างไม่รู้
“วู้ว เดี๋ยวกูเอาไปขายจริงๆ ซะหรอก” มันบ่นแต่ก็ยังลากผมเข้าห้องน้ำไป
เมื่อคืนมีนัดดื่มกับพี่รหัส แต่กลับมาเมื่อไหร่ไม่รู้ อืมม รู้ว่าใครมาส่ง แต่แม่งนึกไม่ออกว่ะ ว่าใคร
“เมื่อวานใครมาส่ง”
“อือ ไม่รู้”
“อะไรของมึงอือ ไม่รู้ แล้วทำไมปากมันแดงเจ่องี้วะ”
“ก็ไม่รู้นี่หว่า”
“เออยังดีนะ ยังกลับมาห้องได้ถูก ถ้าเกิดตื่นมาไปแก้ผ้าที่ไหนไม่รู้ไม่แย่หรอวะ”
มันพูดไปด้วยสองมือก็สระผมให้ผมไปด้วย ผมที่แช่ตัวอยู่ในอ่างก็สบายแฮ
“บ่น บ่นเป็นหมี ตัวก็ควายอยู่ละ สงสัยต้องเรียกใหม่น้องวาดหมีควายๆ”
“มึงสิควาย ได้ยินจากพี่ปัดว่ามึงเมาเลยแวะเข้ามาดูก่อนไปเรียน ปากเก่งงี้อาบเองไป”
“ขอบคุณมากที่หลังไม่ต้อง”
“ไอ้บัวกวนตีน”
“ครับตีน”
อาบน้ำเสร็จมองนาฬิกา 10 โมงเอง ไปนอนต่อดีกว่า ชีวิตเด็กมหาลัยปี 2 มันช่างสบายอะไรอย่างงี้
ไม่ใช่ว่างงานหรืออะไรหรอกครับ ผมขอลาหยุด(เอง) 1 วัน
พึ่งจะเปิดเรียนไม่กี่วันไอ้บัวก็ขอเป็นเยาวชนดีเด่นละกันนะคร้าบ
เคลิ้มๆ กำลังจะนอน
ปังๆๆ
“ไอ้เหี้ยฟ้า!! เปิดประตู!! ปังๆ มึงตื่นด่วน”
เฮือก! สะดุ้งสุดตัวครับ ไหน ใครวะ บังอาจมาก
“ไอ้ฟ้า” ฟ้าพ่อมึงสิ ฟ้าอีกแล้วหรอ เดี๋ยวกูจะด่าให้
“ขอโทษครับ มาผิดห้องรึเปล่า”
ผมกระชากออกไปสุดแรง แล้วด่า? เอ่อ ผมไม่กล้าด่าหรอก ไอ้บัวรักสงบ ทำตัวเสงี่ยมเว้ย
“น้องๆ ไอ้ฟ้าอยู่รึเปล่า”
“โทษอีกที ห้องนี้ไม่มีคนชื่อฟ้า” ผมกำลังจะปิดประตูมันเอามือขวางไว้
“จะไม่ใช่ได้ยังไงเนี่ยแหละห้องมัน มึงอยากต่อกับเพื่อนกูเอาวันหลังละกัน วันนี้ไอ้ฟ้าต้องไปมหาลัยด่วน”
ขึ้นครับขึ้น
“มึงนั่นแหละแหกตาดูดีๆ กูไม่ใช่อีตัว! เพื่อนชื่อเหี้ยฟ้าอยู่ห้องไหนกูไม่ตรัสรู้หรอกนะ แต่มึงรบกวนชาวบ้านเค้าไอ้ห่า!!”
“เอ่อ...”
ปัง!!
ไม่ทันจะพูดอะไรผมก็ปิดประตูใส่หน้าไอ้บ้าที่ยืนเอ๋อนั่น
ผลัวะ!
“ใครมาเสียงดังแถวนี้วะ”
“อ้าวไอ้ฟ้ามึงอยู่ห้องนั้นหรอวะ”
“เออสิ ไอ้สัดกรมึงจำไม่ได้รึไง”
“ตายห่าแล้วกู”
__________________________________________________
ไอ้หย๊ะ แค่ชื่อบัวยังไม่อยากได้ยิน แล้วมันจะอยู่กันยังไงเนี้ย
เครียด ค่า :z3:
:pig2:
-
ปากแดง?จูบไปแล้วอ่ะดิ ฮี่ๆๆๆ
หมีวาดน่ารักอ่ะแลดูอบอุ่นดี
ส่วนชื่อนายเอกเก๋มากค่ะ o13
-
หรือว่าพระเอกจะอยู่ห้องข้างๆ
-
อั๊ยย๊า~!!
-
เราชอบชื่อนายเอกอะ
-
อ๊าย บัวบูชา ชื่อเลิศได้อีก :-[ :-[ :-[
-
2
โว้ย หงุดหงิด จนแล้วจนรอดผมก็ออกมามหาวิทยาลัยจนได้
“น้องบัวจ๋า เป็นอะไรไปจ้ะ”
“เปล่าพี่” ผมเลี่ยงตอบพี่ใหญ่ขณะเดินเข้ามาในคณะ เสียงไอ้ป่านว้ากน้องดังมาแว่วๆ
“ใครทำอะไรให้บอกพี่มา เดี๋ยวพี่ใหญ่จัดการให้เลย”
“ไม่ต้องครับ ผมขอตัวก่อนนะ”
“เดี๋ยวสิ ไหนๆ ก็เข้าคณะแล้วไปดูน้องๆ กับพี่หน่อยมั้ย”
“มองผมอย่างนั้นหมายความว่ายังไงพี่”
“ก็แกล้งเป็นเด็กปีหนึ่งให้เจ้หน่อยดิ”
“เฮ้ย!”
เจ้ศักดิ์ผู้ทำให้วิศวะกลายเป็นดงสาวประเภทสองเดินเข้ามา
อ๋อ นี่ให้พี่ใหญ่มาหลอกรั้งผมไว้ให้หนีช้าละสิ
“ไม่เอาเว้ยพี่ ผมแฮงค์อยู่”
“เรื่องของหล่อนย่ะ เพื่อนแกทำฉันแสบมาก”
“เกี่ยวอะไรกับไอ้นามัน”
“ก็มันรับปากเจ้แล้ว มันติดค่าพนันบอลผัวเจ้อยู่”
“มันเลยจะมาแสดงละครหลอกเด็กใช้หนี้ให้เจ้”
“ฉลาดนะ ชะนีน้อย”
“เจ้ กูเป็นผู้ชาย”
“ไม่สน เพราะปณิธานของเจ้คือหาผัวให้หล่อน แล้วปีนี้ อ๊าย น้องเขยเข้าตาสุดๆ เลยล่ะ”
“เอาประเด็นมาอิเจ้”
“กูเจอผัวอีบัวแล้วเจ้าค่า”
“เฮ้ย!!”
“เจ้ศักดิ์หลอกกูทำไม กูชอบของกูมาตั้งนานมาหาผงหาผัวให้น้องบัว สัดนี่”
ไอ้พี่ใหญ่คงจะรู้ตัวแล้วว่าโดนหลอกมาเหมือนกัน
“ไม่รู้ละ สาลี่เพื่อนเลิฟเอานังบัวไป”
“ม่ายยยยย!!!!!”
สาลี่คือกระเทยที่ตัวถึกเท่าที่ผมเคยพบ พี่ลี่เอาท้องที่มีไขมันสะสมกว่าร้อยกิโลฯ
เด้งชนไอ้พี่ศักดิ์ปลิวหายไป ก่อนจะหันมาทางผมที่ตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าอยู่ข้างๆ
ท่ามกลางเสียงหัวเราะของแม่มดร้ายของเจ้ศักดิ์
“นายๆ เราภานุนะ”
“ดี”
“จะไม่บอกชื่อหน่อยหรอ”
“ไม่มี’รม”
กูเซ็งมาก ถึงมากที่สุด กดโทรศัพท์ส่งข้อความหาเพื่อนสุดที่รัก
ไม่สนใจสายตานับสิบที่มองมา ‘ไอ้ควายนา ตาย’
“น้อง!!! มาสายแล้วยังจะกดโทรศัพท์ยิกๆ อีกนะ”
แหม ไอ้ป่านทำหน้าถมึงทึง กูเพื่อนมึงนะโว้ย กู กู...
“ขอโทษครับพี่” บอกอีกทีว่านายบัวบูชา คือคนที่ขี้ขลาด
“เออ!! ให้ได้อย่างงี้นะมึง เพื่อนเค้ารอมึงสองคนน่ะ รู้ตัวบ้างรึเปล่า!!!”
“ครับ!!”
“ไป! ไปนั่งข้างหลังนู่น” กำลังจะยกตูดขึ้น
“โทษครับพี่ ผมมาสายนิดหน่อย”
เออ ไอ้คำว่ามาสายของมึงทำให้ไอ้ป่านตาลุกเป็นไฟ
ผมเอี่ยวหน้าหันกลับไปมอง ใคร ใคร บังอาจแย่งซีนกู
บร้ะเจ้า! นั่น นั่นมันไอ้เมื่อเช้านี่หว่า ถ้ายังจำกันได้ เมื่อเช้าที่มันมาเคาะห้องผม
อ้อ ไอ้อีกคนคงจะเป็นไอ้ฟ้าละซิ ชื่อนี้กูเกลียดนัก
เป็นเพราะมันทำให้ผมหงุดหงิดออกจากหอมาคณะ แถมยังมาเจออิเจ้นี่อีก (พาลโครตๆ)
“นิดหน่อยหรอ! มึงทำให้พวกเราเสียเวลาเกือบชั่วโมงนี่มึงเรียกว่านิดหน่อยรึไง!!!”
“ขอโทษจริงๆ ครับ”เพื่อนมันพยายามจะลากตัวไอ้ฟ้าไปนั่ง
“จะไปไหน!!” ไอ้ป่านยิ้มเหี้ยม เจอดีแน่ไอ้ฟ้าเน่าเอ้ย “ไปนั่งรวมกับไอ้สองคนนั้น!!”
เฮ้ย เอามันไปไกลๆ กูสิวะ ผมบ่นมองหน้าไอ้ป่านจนมันหันมาสบตาผม
แค่แวบเดียวเท่านั้นแหละ ไอ้ป่านและเจ้ศักดิ์ก็ขยิบตาให้กัน อะไรของมึงวะ
น้องปีหนึ่ง ปีนี้ดูไปก็น่ารักดีไม่หยอก ผมยิ้มตามเมื่อเห็นไอ้พวกสันทนาการมาเต้นเป็นเจ้าเข้าให้น้องดู
และเชิญน้องผู้หญิงที่น่ารักโครตๆ ออกมาเต้นท่าน่าเกลียดนั่น
เอ่อ... คนน่ารักของกูน่าเกลียดภายในพริบตาเลยว่ะ
“นายๆ ถามจริงๆ ชื่อไรอ่ะ”
“พ่องมึง”
“ชื่อน่า...” ไอ้ภานุหน้าซีดเป็นไก่ต้มเมื่อฟังคำตอบถามจากผม หันไปอีกทางก็...
“หึๆ”
“หัวเราะหาพ่อง” เห็นหน้ามันแล้วก็หงุดหงิด ไอ้ฟ้ามันหัวเราะกวนตีนผม
ส่วนเพื่อนมันชื่อไอ้กรถูกเรียกไปเต้นคู่กับน้องน่ารักนั่น มันทำท่าเหมือนเมื่อเช้าไม่ได้เป็นคนเคาะห้อง
“เอ้า ปากกู”
“เออ!”
“ไม่นึกว่ามึงจะอยู่คณะเดียวกัน”
“แล้วไง”
“ปากเก่งดี ได้ข่าวว่าด่าเพื่อนกูด้วยนี่”
รู้แล้วละสิ
“เพื่อนมึงมันไม่รู้เรื่อง หาว่ากูเป็นอีตัวบำเรอมึง”
“ก็เกือบอ่ะนะ เมื่อคืน”
“อะไรนะ!”
“เปล่า!”
ผมมองหน้ามันอย่างจับผิด
“ตกลงมึงชื่ออะไร”
“กูไม่บอก!”
ผมแลบลิ้นปลิ้นตาให้มัน มันมองแล้วแสยะยิ้ม ผลักหัวผม ผมก็ผลักคืน
ผลักไปผลักมาขึ้นจริงซะงั้น อย่าคิดลึกว่ามาขึ้นอะไรกันตอนนี้ ผิดแล้วครับคุณ ผมกับมันตีกันครับ
ตุบตับ ไอ้เสียงนี้ผมเองแหละที่ทั้งตบหลังตบหัว มันก็เอาคืนผมโดยการผลักหัว ดึงหน้า เขย่าตัว ไอ้ห่า กูมึนละนะ
“หยุดนะเว้ย!!!”
“มึงเป็นเพื่อนกันมั้ย!! ตีกันทำซากอ้อยอะไร”
ผมกับไอ้ฟ้าหยุดตีกัน หันหน้าไปมองคนตะโกนที่ตาเขียวปั๊ด อิเจ้
“เอ่อ เราเล่นกันครับ พอดีเป็นเพื่อนโรงเรียนเก่า”
ไอ้ฟ้าตอบ อิเจ้ยิ้มเหี้ยมอีกครา
“เจ้ว่าน้องสองคนก็เหมาะกันดีนะ”
มันลากตัวผมและไอ้ฟ้าออกมายืนหน้าแถว เด็กปีหนึ่งโห่แซว กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ อยะ... อย่านะอีเจ้
“น้องๆ เห็นด้วยมั้ย” ไอ้ทัพเสริมอีกตีกลองรัวแล้วยิ้มอย่างสะใจ
“เห็นด้วยยยยยย”
“กรี๊ดด หล่อมาก ฟ้าขา”
“เราไม่ได้ทะเลาะกันนะครับ เล่นๆน่ะ”
“แต่กูไม่เล่นกะมึงไอ้น้อง! แนะนำตัวให้เพื่อนๆ”
“ฟ้าครับ”
“ชื่อเต็ม!”
“ผมชื่อนายปลายฟ้าครับ”
เออ ดี ไอ้หล่อ เอ้า นั่น เสือกยิ้มอีก กูแสบแก้วหู
“ผมชื่อบัวครับ” กูไม่กล้าจะบอกชื่อจริงจริ๊ง “นายบัวบูชาครับ!!!!!”
นี่กูแหกปากดังมากตอนเค้าเงียบกันเนี่ยนะ ผมทำหน้าปูเลี่ยนหันไปสบตากับไอ้ฟ้าที่กลั้นขำ
. . . (จุด จุด จุด)
“ฮิ้ววววว ชื่อน่ารักอ่ะ กรี๊ดดด”
“ในเมื่อเห็นพ้องต้องกันแล้ว บัวฟ้า” อย่าเอาชื่อกูไปรวมกับม๊านนน
“ขอให้ทั้งสองคนเป็นบัดดี้กันจนกว่าจะเฉลยพี่รหัสในอีกสามวันข้างหน้า
ขอให้รักกัน ถือไม้เท้ายอดทองกระบองแปะเพชรนะ”
อิเจ้เวร กูรู้แล้ว! นี่มึงเล็งกูกับไอ้ฟ้าเน่านี่ใช่มั้ย???
“โว้ยยยย กูไม่ทน แอ้ว อ่อยยยยยยย”
ผมแหกปากแต่ถูกมือดีอันเค็มปี๋ของพี่สาลี่อัดเข้ามาเต็ม ทุกคนตกใจกันหมด ยกเว้น! ไอ้ฟ้าเน่าคนเดียว
______________________________________________________
ขอโทษเป็นอย่างสูง ที่ห่างหายไปเป็นแรมปี
งานเยอะ เรื่องแยะ รุมเร้าไปหมด :m31:
เอาละมาต่อๆอีกตอนหนึ่งเลยเนาะให้หายคิดถึง
:call:
-
3
“โว้ยยยย กูไม่ทน แอ้ว อ่อยยยยยยย”
ผมแหกปากแต่ถูกมือดีอันเค็มปี๋ของพี่สาลี่อัดเข้ามาเต็ม ทุกคนตกใจกันหมด ยกเว้น! ไอ้ฟ้าเน่าคนเดียว
“เอาล่ะ ทำกิจกรรมต่อได้ นายบัวจะถูกลงโทษอย่างหนัก ข้อหาตะโกนใส่หน้าเจ้”
ผมโดนพวกพี่ว้ากแยกตัวออกมา
“ทำอะไรกันวะ!!!”
“ชู่วๆ เบาๆ ไอ้บัว”
“กร๊ากก หน้ามึงเหวอตลกสาดดด”
“พวกมึง!!”
“โอ๋ๆ หึหึ”
ไอ้ป่านเข้ามากอดลูบหัวลูบหางผม อิเจ้ศักดิ์ก็หัวเราะ ส่วนพี่ๆ ปีอื่นก็พลอยหัวเราะไปด้วย กูไม่ใช่พี่หม่ำนะมึง
กึกๆ
“โอ๊ะๆ โทษที ลืมตัว”
ไอ้ป่านพูดกับใครไม่รู้ที่เดินเข้ามาใหม่ มันยกมือสองข้างเหมือนท่ายอมแพ้
ผมที่หันหลังอยู่เลยไม่รู้ว่าเป็นใคร(มึงไม่ได้สนใจหรอกบัว)
“เจ้”
“อะ อะไร”
“เลี้ยงเหล้...”
“น้องฟ้ามายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ค้า” พี่สาลี่แหกปากเสียงทำเอาผมสะดุ้ง
“พี่พาบัดดี้ผมมาทำไมละ” กูคิดไปเองรึเปล่ามาเสียงมันแข็งพิกล
“อ้อ พามาทำโทษไงคะน้องฟ้าสุดหล่อ”
“อย่ามาใกล้ผมนะเว้ยพี่ศักดิ์” ไอ้ฟ้าเขยิบตัวออกห่าง ในใจผมเชียร์ให้เจ้ข่มขืนมันซะ
“ทำไมทำหน้างั้นบัวบู”
“นะ นี่มึงเอาชื่อที่แม่กูตั้งมาล้อเล่นหรอ ไอ้ฟ้าเน่า!!”
“มึงก็เหมือนกันแหละ”
“ฮึ่ย!!!” กูเกลียดมันนนน
“โอ้ย!”
ผมกระทืบเท้ามันและเดินปึงปังเข้ามาในตัวตึกอีกครั้ง ปล่อยให้มันโดนเจ้กินไปเถอะ แค้นโว้ยย
“ฮ่าๆๆ แสบนะมึงเอาให้อยู่ละ”
......
“อึก อึก”
“หนักไปละมึง ดื่มเยอะไปละ เดี๋ยวไม่สบายหรอก”
“อึก กูรู้แล้ว กูจะแกล้งมันตลอดสามวันในหนักแล้วพอเฉลยพี่รหัสมันจะได้หน้าแตก”
“ไปแกล้งเค้าทำไม พอๆ”
“มัน มัน...มันชื่อฟ้าไง”
“ไม่เกี่ยวเล้ย เอาไปรวมกันได้ไง”
“ไม่รู้แหละ มึงเข้าข้างมันหรอวาด”
“ไม่ต้องมาทำหน้างั้นเลย ไปนอนๆ”
รู้สึกตัวเองว่าไอ้วาดอุ้มผมไปนอน ผมบอกลามันและ.....ฟี้ ฟี้
“พ่อจ๋า แม่จ๋า”
โครม เพล้ง!
ปังๆๆ
“บัวๆ เปิดประตูสิ เป็นอะไรวะ!!”
“คุณครับ มีอะไรกันครับ เสียงดังรบกวนคนอื่นนะครับ”
“ยามครับ ช่วยไปขอกุญแจให้ผมหน่อย ผมได้ยินเสียง..ข้างใน”
“ครับๆ”
_______________________________--
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่ะ :pig4:
พรุ่งนี้จะมาต่อให้นะคะ รู้สึกจบแบบค้างคา ?
ฮ่าๆ ๆ
-
บัวจะรอดจนถึงเฉลยพี่รหัสกันหรือเปล่า
-
จะเสร็จฟ้าซะก่อนล่ะม๊าง
-
ค้างงงงงงงง TT
-
o13 สนุกทุกเรื่องเลยค่ะ
ใจเอ๋ยฮามาก ชอบที่สุด
จะรอจูบของน้องบัว หรือพี่บัวดี 555
-
ง่ะ เกิดอะไรขึ้นกับน้องบัว
-
ติดตามต่อจ้า น่ารักทุกตอนเลยอ่ะ
-
4
“อะ..ไอ้ฟ้ามึงมาได้ไง”
ผมลืมตาขึ้นก็เห็นมันนั่งข้างเตียง
“เฮ้ย เป็นอะไรวะ”
“...”
มันยังเงียบไม่ตอบผม
“มึงไม่สบาย ไข้ขึ้นเสือกอยู่คนเดียวอีก ถ้ากูไม่ได้ยินเสียงของแตก เพราะมึงช็อคป่านนี้นอนโรงบาลแล้ว”
“เอ่อ..” มึงพูดยาวมากอ่ะ กูมึน
“ยังไม่หมดนะ ดื่มหนักติดต่อกัน ไม่ตายก็ดีเท่าไหร่แล้ววะ”
“กูผิดเอ้งงง” ทำเสียงสูง แต่ดูเหมือนมันจะไม่เล่นด้วย “ขอบใจนะ”
“เออ เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อน มึงกินข้าวซะ” มันเลื่อนชามข้าวมาวางไว้บนหัวเตียง พร้อมกับยา แหยะ
“และถ้าก็เข้ามาต้องหมดนะ”
“ไม่ต้องมอง กูยังไม่ได้คิดอะไรเล้ยย”
“เออดี”
มันหันจะเดินออกไปจากห้องผม
“เดี๋ยว..”
“อะไร”
“หน้ากับมือมึงทำไมเป็นงั้นวะ”
จริงครับ มือมีผ้าพันแผล ส่วนหน้าก็...โดนต่อยแหง ไอ้นี่นักเลงจริงๆ
“ไปทำแผลซะนะมึง”
“ไม่ทำหรอก จะได้เตือนใจว่ากูมันดูแลไม่ดีพอ”
บ่นอะไรของมันวะ แล้วมันก็เดินจากไป...ไปอาบน้ำนั่นแหละครับ
-------
“ม่ายยยยยยยยย”
กูไม่ไปนะ ไม่เอา
“บัว! มึงไม่กินยา ต้องไปโรงพยาบาล”
วันนี้เป็นวันที่สองครับแทนที่ผมจะได้แกล้งมันอย่างใจหวัง
แต่มันนั่นแหละที่มาทำให้ผมป่วน...เพื่อนๆพี่ก็แม่งเงียบหายไปกันหม
ดขนาดหมีควายวาดยังไม่โทรหาผมซักนิด
“กูกินแล้วๆ ปล่อยกูนะ ฟ้ากูกลัวนะ ไม่เอา”
“ใครให้มึงเอาไปทิ้งวะแม่ง อยากตายจริงๆใช่มั้ย”
ไอ้ฟ้าผลักหัวผมเบาๆ ตามันคาดโทษผมไว้
“กินแล้วๆ อ่อก”
ไอ้ฟ้าเอามือมาปิดปากผมไม่ให้อ้วกออกมา
“ฟ้า มึงไม่ไปทำกิจกรรมหรอวะ”
“ไม่”
“ทำไม”
“มึงนี่ซักไซ้จริง มีไรป่ะเนี่ย”
“เปล้า” เสียงสูงสุดๆ
“จะไปไหน”
“ไปห้องน้ำ”
“เออ อย่าให้กูรู้มาแอบอมยาไว้ใต้ลิ้นนะมึง”
หือ หื้อ หืออออ ปากกูทำไมมันแดงๆ งี้วะ เหมือนกับ
...กูสงสัยมานานละทำไมไอ้วาดถึงทัก เวลาไปดื่มเมื่อไหร่ปากเป็นงี้ทุกที
แถมตอนกลับมาไม่รู้ใครมาส่ง ถามพี่ปัดก็บอกเพื่อนมาส่ง
หรือว่า…กูจะโดนลักหลับ
ไม่ ไม่ ไม่น่าใช่ ตั้งแต่เมื่อวานถึงวันนี้ไอ้ฟ้าอยู่ตลอด ไอ้ปลายฟ้าหรอ! เป็นมันที่ขโมยจูบผมงั้นหรอ
ปัง!
“บัว!”
“ห๊ะ!!”
“มึงทำอะไรนาน!!”
“เออๆ แปบนึง”
“นึกว่าเป็นลมเป็นแล้งไปซะอีก”
“กูสบายดี แข็งแรง”
“งั้นหรอ ไอ้คนสบายดี”
“มึงกูขอกอดหน่อยดิ”
“ทำอะไร”
มันทำหน้าระแวง ผมใส่ไข่เต็มที่ทั้งๆ ที่ในใจก็คิดถึงแม่จริงๆ
“กูคิดถึงแม่อ่ะ กอดหน่อยดิ แม่ชอบกอดกูตอนไม่สบาย”
“อืม...ได้ดิ”
ผมอ้าแขนไปกอดมันไว้ ตึกๆ อ้าวเวร ไอ้หัวใจไม่รักดี ทำไมเต้นแรงจังวะ
กูจะแกล้งมันนะเว้ย (แม่งบัวยั่วผู้ชายว่ะ)
“โอ๋ๆ กูจะอยู่เป็นเพื่อนมึงเอง”
“ฮึก...”
มันลูบหัวผม ปลอบผมเหมือนแม่เลย แง้ เอาเป็นว่าจากที่จะแกล้งมันกลายเป็นผมเองที่หวั่นไหวซะเอง
“แต่ช้าแต่เค้าแห่ยายมา”
“อึก ไอ้ฟ้าเน่าปัญญาอ่อน”
เจอกันไม่กี่วัน แต่ผมรู้สึกว่ามันก็ดีเหมือนกันนะ...
“แอบคิดไรกะกูรึเปล่า ที่จริงอยากสัมผัส ตัวกูละสิ”
โครม พังทลายครับความคิดนั้น
“ไอ้ฟ้า!! กวนตีน ตุบๆ”
เสียงอันหลังไม่ได้ใจเต้นหรอกครับ ถึงหน้าผมแดงแต่ก็ยังตีหลังมันไหว
_________________________________________________
ฮ่าๆ ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ
:pig4:
-
เอ๊ะยังไง
โดนลักเมา(?)หรือบัวเมาแล้วจูบ
(http://www.smileycodes.info/emo/bobototo/57.gif)
-
น่ารักจัง
-
รอน้องบัวตอนต่อไป
-
เพิ่งได้อ่าน น่ารักจัง 5555
รออ่านน้องบัวต่อนะคะ :กอด1:
-
:-[
-
ตายๆ...น่ารักว่ะ บัวบู! 555+
-
โห เกือบซึ้งแล้วนะ ฟ้าทำเสียบรรยากาศเลย ฮา...
-
5
“หายแล้วหรอเรา”
“ครับพี่ทัพ”
“ดีละ เราละสบายดีไอ้ฟ้า”
“ดีครับ ยังไหว”
พูดอะไรของมันกันไม่รู้ ฮ่าๆ วันนี้แหละ มันจะต้องหน้าแตกเมื่อรู้ว่าผมเป็นรุ่นพี่ กร๊ากกก
“น้องๆ เข้าแถวได้แล้ว”
“ว่าไงวะสัดฟ้า หายไปไหนมากับบัดดี้”
“ไอ้กร ล้อเลียนกู ตาย!”
“อย่านะเว้ย ไอ้ฟ้าจับบัดดี้บัวบูหน่อย”
“โกรธ กูโกรธ”
“ใจเย็น” มันเดินมาลูบหัวผมทำเอาอิเจ้ที่โฉบเข้ามาทำหน้าพอใจ
“กูรู้นะคิดอะไรอยู่อิเจ้” ผมเบี่ยงหัวจากมือมันไปพูดกับเจ้ “ไม่ มี ทาง”
“เดี๋ยวก็รู้ชะนี”
“กูเป็นผู้ชายยยย!”
“แหกปากอะไรครับน้อง!”
“ฮ่าๆสมน้ำหน้าบัวบูชา”
“เอ้า เอ้า ร้องหาฟ้ามึงสิ” แกล้งกูเข้าไป แกล้งเข้าไป กู
“ฟ้าช่วยกูด้วย กูโดนทำร้าย!!!!!!”
คิดว่ากูไม่กล้าร้องหรอ
“ฮ่าๆๆ เลี้ยงจนติดแล้วเว้ยยยย”
“กู กูขอโทษ”
เรื่องมันลงเอยอย่างงี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ หลังจากที่ประกาศพี่รหัสผมได้เป็นพี่รหัสไอ้ฟ้า
ส่วนมันก็ทำท่าเหวอนิดนึงก่อนจะโกรธผมจริงๆ
“กูไม่ผิดนะเว้ย เอ่อ เจ้ ไง มึง โกรธเจ้ดิวะ เฮ้ย หันมาพูดกันให้รู้เรื่อง!”
ไอ้บัวเริ่มมีน้ำโหครับ แล้วกูแคร์มันทำไมวะเนี่ย
“เออ ไม่พูดก็ไม่ต้องพูด เหี้ยเอ้ย!”
ผมตะโกนจนเจ็บคอ มันก็ไม่หันมา ผมตัดสินใจออกไปจากที่นี่
“วาดจ๋า ขอกอดหน่อย”
ผมโทรเรียกไอ้วาดออกมาเจอที่สวนหย่อมหลังคณะ
“เป็นอะไร ใครทำไรมึง”
“เปล่า”
“เปล่าอะไร ไหนดูหน้าดิ๊”
ผมซบหน้าลงกับไหล่ไอ้วาดทันทีที่มันนั่งลง
“วาด ถ้าสมมุติกูไปชอบคนที่กูเคยบอกว่าเกลียด มึงว่ากูผิดมั้ย”
“อ๋อ ไอ้ฟ้าอะหรอ”
“มึง มึงรู้ได้ไง”
“ใครไม่รู้สิควาย”
“ด่ากูไมอ้ะ”
“มึงไม่รู้ตัวเองหรอกว่าเวลามึงโทรหากูมักจะมีชื่อที่มึงเกลียดอยู่ด้วยตลอด”
“จริงหรอวะ”
“เออสิ ถึงจะชื่อเหมือนกันแต่มันคนละคน คนละเวลาเลยนะเว้ย เปิดอกเปิดใจได้ละ”
“กูชอบมัน”
“เออ งี้สิวะ เพื่อนกูคนเดิม!!”
ผมตัดสินใจแล้วผมจะบอกมัน
“สัดฟ้าอย่าเล่นตัว เดี๋ยวแม่งก็อดพอดี”
“อุ๊บ ฮ่าๆ” ปลายฟ้าที่แกล้งเก๊กหน้าขรึม ถึงกับหลุดหัวเราะพรืด
ก็หน้าของบัวเมื่อกี้มันน่ารักนี่หว่า ตอนงอนหน้าตาน่ารักสุดๆ ไปเลย ใครจะไม่อยากเห็นนานๆ
“เป็นของมันวะ เอ้า นั่น ขำอีก ไปตามมันได้แล้ว”
เจ้ศักดิ์พูดจริงจังจนผม รวบรวมลมหายใจและสติกลับมาเหมือนเดิม
ไอ้กรที่ยืนอยู่ใกล้แถวนั้นก็รีบเดินมาสมทบอีกแรง
“หัวเราะอยู่นั่น ของหายแล้วจะรู้สึก”
“เออใช่ ง้อง่ายกะเค้าซะที่ไหน”
เมื่อถูกทุกคนผลักดันมาง้อบัว ไอ้เค้าก็เต็มใจง้อซะด้วย ปลายฟ้าเดินเลาะตามร่มเงาไม้มาตามหาบัว
เพื่อนในคณะต่างเป็นใจชี้ทาง ว่าคนตัวบางไปนั่งซึมอยู่ที่ไหน
“แฮ่มๆ”
ส่งเสียงไปซะหน่อย ได้ผล บัวหันขวับมาทันที บัวทำหน้าตกใจนิดหน่อยแต่ก็พูดออกมาทันที
“ตีนใครติดคอมึงรึไง”
อึก หนึ่งดอก
“เปล่าครับพี่” กวนอีกนิด
“เฮอะ มึงไปไกลๆ ไปถ้าจะมีพูดประชดกันแบบนี้”
“ผมเปล่าประชดครับ พี่ บัว”
เอาไปเน้นๆ
“โว้ยยยยย มึงจะงอนเป็นตุ๊ดแตกอะไรนักหนาวะ!! กูผิดมาก ฮึก กูขอโทษ!! ไม่บ่งไม่บอกมันละแม่ง!!!!”
นายปลายฟ้าหัวใจอ่อนยวบตั้งแต่เสียงสะอื้นแล้ว ตายละ
“บัว กู”
“...แงงงงงงง”
“เฮ้ยย”
ตกใจทำอะไรไม่ถูก แต่ก็กระเด้งตัวไปกอดหมับทันที
“โอ๋ๆๆ”
โยกไปโยกมา คนในอ้อมกอดก็พูดแต่ขอโทษขอโทษ
“ร้องไห้ไม่สมกับเป็นบัวบูชาเลยว่ะ”
“เออ กูมันไม่น่ารักนี่!!!!”
“ไหนใครว่ามึงไม่น่ารัก”
“มึงนั่นแหละ!!”
“กูพูดตอนไหน”
“ฮึก มึงนั่นแหละ...”
“โอ๋ มั่วแล้ว ข่าวมั่วแล้ว ถ้ามึงไม่น่ารัก แล้วกูจะรักทำไมวะ”
“มึงนั่นแห.... ห๊ะ”
ตาโตเท่าไข่ห่าน พยายามขืนตัวออกมาจ้องหน้าผม ใช่สายตามองเหมือนจับผิด
“มึง มึงว่าอะไรนะ ไม่จริงหรอกมึงไม่เคยคิดเหมือนกู”
“ฟังดีๆ”
“กูรักมึง”
“ฮิ้วววววววววววววววววววววววว น้องกูขายออกแล้วเว้ยยย”
ตอนที่เดินมาก็เห็นเดินมาคนเดียวนะ แต่ไหง ทั้งรุ่นน้องรุ่นพี่โผล่หน้ามาร้องแซวกันระงมแบบนี้
“ฟ้า กูถามหน่อยดิ มึงเคยแอบลักหลับกูเปล่า”
“โธ่ แฟน กูจะลักหลับทำไม ทำต่อหน้าต่อตาเลยสิวะ”
ผลัวะ!
“แล้วใครจูบกูวะ”
พึมพำกับตัวเอง ไม่ทันเห็นนายปลายฟ้าที่หนุนตักอยู่ยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
++++++++++++++++++++++
ความลับของนายปลายฟ้า
“ไอ้ป่านดีเว้ย”
ผมทักไอ้ป่านญาติผู้พี่ของตัวเองเมื่อไปฉลองสอบติดกับไอ้กรและเพื่อนอีกหลายคน
ที่ผับแห่งหนึ่ง บังเอิญเจอป่านโดยบังเอิญตอนเดินไปเข้าห้องน้ำ ได้ข่าวว่ามันเป็นรุ่นพี่นี่หว่า
“เฮ้ย ทุกคนนี่น้องกูคณะเราเว้ย ไอ้ฟ้าๆ”
“ดีครับๆ”
ผมผงกหัว ให้พี่ๆ แต่มีคนนึงที่นั่งซดเหล้าอย่างเดียว
“กรี๊ดดดด หล่อมากค่า”
พี่ที่นั่งไกลสุดลุกมากอดแขนผม เอ่อ พี่ๆ
“เจ้ชื่อศักดิ์นะค้า อ๊ายยย พวกมึงทุกคนกูเจอผัวอีบัวแล้วค่า”
“เดี๋ยวนะพี่...” เอ่อ อีบัวไหนวะ
“โห่ เจ้มึงยังไม่เลิกหาผัวให้บัวอีกเหรอ”
“เออสิอิปัด หรือมึงว่าไม่ผ่าน”
พี่ที่ชื่อปัดมองผมนิ่ง สายตาที่มองลอดแว่นกรอบหนามัน...
“อ๊ายยย เห็นด้วยอย่างแรงๆ เอามัน เอ้ย เอาเลย เอาเลย”
“มึงไม่ต้องตกใจ นั่งๆ”
“อะไรวะไอ้ป่าน”
“ใคร บัว ผัวอะไรวะ”
“นั่นไง นู่นอ่ะ”
มันใช้ปากแทนนิ้วชี้ ผมถึงได้รู้ว่าคนที่คอพับแล้วนั้นคือบัว
“สัดป่าน ผู้ชายหรือผู้หญิงวะ”
“ผู้ชาย ไอ้ฟาย”
ผมมองตาค้าง เมื่อไอ้คนที่ชื่อบัวยืดตัวไปซบพี่ที่ชื่อปัด ห่า สวยสาส ชอบเลย
“ดูสินังปัด น้องฟ้ามองตาค้างเลยวะ”
“ชอบมั้ย”
“...”
“สัดฟ้า น้องกูยิ้มอย่างนี้ไอ้บัวไม่รอดหรอก”
หลังจากนั้นปลายฟ้าก็อาสาไปส่งบัวที่ห้อง บังเอิญสุดๆที่ห้องอยู่ติดกัน
“อืมมมม”
“เดินดีๆ”
“เชอรี่ๆๆๆๆ”
“เฮ้ย เชอรี่ อะไรไม่มี”
“นี่ไง จะเอาๆ”
ว่าแล้วบัวก็มาจับปากผม ตาเยิ้มเหมือนเจอของหวาน เดี๋ยวนะ กูยังไม่พร้อม
จุ๊บ
“อื้อออ”
ปลายฟ้าถูกขืนใจ ปากของเขาถูกบัวยึดโดยปากของบัว จะกินปากเขารึไง
“นี่ปากไม่ใช่เชอรี่”
ผมดันตัวบัวออก แต่เจ้าตัวก็พยายามเข้ามาอีก
“แง้จะกินๆๆ”
กระทืบเท้าตึงตัง
“อยากกินหรอ เข้าห้องก่อนสิเดี๋ยวจัดให้”
หึหึ
โดนลักจูบเพราะเวลาเมา หรือละเมอ บัวบูชาก็เห็นปากเค้าเป็นเชอรี่อยู่ร่ำไป
จบ!
______________________________________________
ครบทุกเรื่องแล้ววววววววว เป็นเยี่ยงไรบ้างค้าา ?
ฮ่าๆ ๆ ขอขอบพระคุณผู้อ่านทุกท่าน ผู้ที่โพสให้กำลังใจทุกท่าน ในแต่ละตอน
ถ้าหากเห็นชื่อผู้แต่ง คุณธรรมดา อีก
ก็ช่วยเข้ามาอ่านมาติชมกันหน่อยนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
555+ น้องบัวเริ่มก่อนซะงั้นเลย
-
หวังว่าจะเห็นปากเป็นเชอรี่แค่คนเดียวพอนะ 5555
-
ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ
-
เป็นงั้นซะ บัวช่างไม่รู้เรื่องเลยเวลาเมา
-
ตกลงน้องบัวบูชาผิด ฮา...
-
น่ารักทุกเรื่องเลย
:กอด1:
-
น่ารักที่สุด กรี๊ด เค้าเขินนนน ~ :-[ :-[ :-[
-
:laugh:
:L2:
-
สนุกทุกเรื่องเลย
:pig4: :pig4:
-
เพิ่งเข้ามาเม้นต์ให้กำลังใจค่ะ
น่ารักดี ชอบเรื่องที่3 และ4 มาก สนุกและอ่านง่ายดี
จะคอยติดตามผลงานเรื่องใหม่นะคะ
-
บัวบูชาค้าบบบ
ปากเน้อ ไม่ใช่เชอร์รี่
ฟ้าเลยได้กำไรเห็นๆอะ
เขาก็อยากได้บ้าง 555
-
สนุกทุกเรื่องเล้ยยยยยยย
-
น่ารักมากเลยค่า
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
น่ารักทุกเรื่องเลยค่ะ แต่ชอบน้องบัวที่สุดค่ะ :mc4: