CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: wanmai ที่ 23-02-2012 22:07:03

หัวข้อ: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 23-02-2012 22:07:03

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

นิยายเรื่องแรก ฝากติชมด้วยนะคะ o1 o1


Show Me Now!!


Start!!



“หยุดนะไอ้จืด คิดว่าจะหนีพ้นเหรอ หา!”

เสียงโหวกเหวกที่มักได้ยินเป็นประจำในช่วงเช้าก่อนเข้าเรียน ทำให้เพื่อนนักเรียน ม.ปลายที่คุ้นชินเป็นอย่างดีได้แต่ส่ายหน้าขำ คงมีแต่พวกรุ่นน้องเข้าใหม่ที่ดูตื่นตากับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น แต่เชื่อเถอะอีกหน่อยก็ชิน เพราะเห็นจนเบื่อ!!!

“ไม่นะ คุณคูล ผมไม่เล่นแล้ว!!!!”

ร่างเล็กที่ถูกไล่ต้อนโดยคนที่ตัวโตกว่าตะโกนบอกทั้งเสียงหอบ แต่หยุดวิ่งไม่ได้ ถ้าเขาหยุดคุณคูลก็จะแกล้งให้เขาได้อายอีกน่ะสิ ฟ้าใสอยู่ไหนช่วยเราด้วย!!! ในใจเด็กหนุ่มร่ำร้องหาเพื่อนสาวที่เป็นหัวหน้าห้อง ถ้าฟ้าใสอยู่เขาจะปลอดภัยเสมอ คุณคูลมักพูดว่าเขาขี้ขลาด หลบหลังผู้หญิงให้เอากระโปรงมาใส่ จะว่าอะไรก็ว่าไปเถอะก็เขากลัวคุณคูลนี่นา

หมับ!!

“หวา!!!!!” แขนเล็กถูกกระชาก ทำให้ร่างกายเสียหลักเซถลาไปตามแรงนั้น มือใหญ่เอื้อมคว้าทั้งสองแขนดึงคนตัวเล็กกว่ามาเผชิญหน้า รอยยิ้มร้ายกาจปรากฎขึ้นที่มุมปาก‘คุณคูล’ เมื่อเห็นสีหน้าเหวอค้างของ ‘ไอ้จืด’

“หึ จับได้สักที เลิกเล่นได้แล้วมั้ง…มานี่!” กระตุกแขนแรงๆให้คนตัวเล็กเดินตาม

“ไม่เอาอ่ะ ผมไม่ไป คุณคูลปล่อยผมเหอะ ฮืออออ” ร่างเล็กของไอ้จืดดิ้นรนอย่างไม่ยอม คิ้วเข้มของคูลเริ่มขมวดเพราะไม่ได้อย่างใจ

“เงียบนะ!!” ตะคอกเสียงดัง แต่ไอ้จืดก็หลับหูหลับตาดิ้นรนอยู่อย่างนั้น

“ไอ้จืด!!”

“ไม่!!!!!!!!”

“ดื้อใช่ไหม ฮ๊ะ!!” คนตัวโตพยายามยื้อสุดแรง หึ แรงมดของไอ้จืดมันจะสู้อะไรเขาได้

“คุณคูลใจร้าย…ฮึก…ผมเกลียดคุณคูลแล้ว…” คนที่ถูกเรียกว่า ‘ไอ้จืด’ พ้อทั้งน้ำตา ทำให้รู้ว่าเกลียดอย่างที่พูดจริงๆ วงแขนที่กว้างกว่ารัดร่างเล็กแน่นขึ้นไปอีก

“แล้วมึงคิดว่ากูชอบมึงรึไง หา จืด?” ตัวเล็กหยุดดิ้นทันทีที่ได้ยินเสียงคำรามรอดไรฟันข้างหู

“……………….”


“กูโคตรเกลียดมึงเลยรู้ไหม? อะไรๆมึงก็ต้องเรียกฟ้าใสๆตลอด มึงมันป๊อด มึงมันแหย หลบใต้ชายกระโปรงผู้หญิง ทุเรศว่ะ”


“……………………..”

เมื่อเห็นว่าไอ้จืดมันหยุดนิ่งไม่ต่อต้านเขาแล้วรอยยิ้มสาสมใจจึงปรากฎขึ้นมา ไอ้จืดก้มหน้างุดกัดริมฝีปากคับแค้นใจที่คุณคูลแกล้งแต่เขา เขาพยายามหาสาเหตุมาตลอดว่าเพราะอะไร เขาเคยไปทำอะไรให้คุณคูลโกรธหรือ? แต่คิดให้ตายก็ไม่เคยได้คำตอบ คนชอบแกล้งก็ไม่เคยบอกเหตุผล หรือเพราะเห็นว่าเขาตัวเล็กกว่าและไม่มีทางสู้ได้ แต่คนอื่นที่ตัวเล็กๆเหมือนเขาก็มีถม กลับไม่เคยถูกคุณคูลแกล้งเลยสักครั้ง มาตอนนี้เขาถึงเพิ่งรู้ว่าทำไม……

เหตุผลที่เขาหามาตลอด ที่คุณคูลเลือกแกล้งแต่เขาเป็นเพราะ……………


……….. ฟ้าใส……………..


คูลค่อยคลายอ้อมกอดออกช้าๆกลัวว่าเด็กดื้อจะฉวยโอกาสวิ่งหนีเขาอีก แต่ไอ้จืดของเขายังยืนนิ่งทำให้คลายใจได้บ้าง ก่อนเลื่อนมือลงมากุมมือเล็กเอาไว้ รั้งเบาๆคนตัวเล็กก็เดินตามมาอย่างง่ายดาย ทำให้คนใจร้ายกลั้นยิ้มแทบไม่อยู่ ว่าง่ายแบบนี้ตลอดก็ดีสิ

“นายภคิน จะพามินไปไหนน่ะ!!”

เสียงหวานแหวกอากาศนั้นทำให้คนตัวโตชะงักเท้า รู้สึกได้เลยว่ามือเล็กที่เขากุมอยู่กระตุกคล้ายจะดึงมือออก นั่นยิ่งทำให้คูลกระชับอุ้งมือมากขึ้น ใบหน้าหล่อคมดูดื้อรั้นหันไปมองต้นเสียงอย่างไม่สบอารมณ์ เด็กสาวดวงหน้าหวานที่ก้าวเดินฉับๆตรงมาทางเขานั้น เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ฟ้าใส เทพีพิทักษ์มิน หึ

“เธอยุ่งอะไรด้วย” ถามพร้อมกับยกแขนไอ้จืด หรือ มิน หลบอุ้งมือยัยเทพีฟ้าใสที่ยื่นมาหมายจะแกะมือตุ๊กแกออกจากมือเพื่อนตัวเล็ก

“นายภคิน ปล่อยมือนะ!!”

“ไม่!” ลอยหน้าลอยตาไม่สนใจ

กลับจะดึงอีกคนให้ติดสอยไปกับตนด้วย แต่คราวนี้ไอ้จืดมีพวกแล้วเลยดื้อ กอดเอวฟ้าใสไว้ไม่ยอมเดินตามแรงดึง ยิ่งอีกคนดึงแรงขึ้นแขนเล็กๆนั่นยิ่งกอดเพื่อนไม่ยอมปล่อย ซุกใบหน้ากับไหล่เพื่อนแน่นิ่งไม่ไหวติง ฟ้าใสเห็นกิริยาเจ้าตัวเล็กแบบนั้นก็ลูบผมปลอบเบาๆ

“ภคิน ปล่อย…”

แค่คำพูดเรียบๆแต่คราวนี้คนเอาแต่ใจอย่างคูลกลับยอมปล่อยง่ายๆ ไม่ใช่อะไร แค่รู้สึกว่าตัวเองแกล้งมากไปเพราะท่าทางนั้นของมินมันแสดงให้รู้ว่ากำลังต่อต้านและไม่พอใจ หากยังรั้นจะเอาตามใจก็คงไม่พ้นถูกเกลียดจริงๆแน่


เมื่อถูกปล่อยเป็นอิสระตัวเล็กเลยผละจากที่กอดเอวเพื่อน แล้วเดินลิ่วๆไม่เหลียวหลัง ขาเล็กก้าวยาวๆราวต้องการไปให้พ้นจากจุดนี้โดยไว ยังรู้สึกได้ถึงน้ำตาที่ยังรินไหลไม่ขาดสาย เมื่อครู่ฟ้าใสคงรู้สึกได้จึงลูบหัวเขาแบบนั้น ใช้มือปาดมันออกแต่ก็ยังไม่หยุดไหล เขาเป็นอะไรไปแล้ว ร้องไห้ทำไมก็ไม่รู้ อยากถูกมองว่าอ่อนแอนักหรือไง


‘กูโคตรเกลียดมึงเลยรู้ไหม? อะไรๆมึงก็ต้องเรียกฟ้าใสๆตลอด มึงมันป๊อด มึงมันแหย หลบใต้ชายกระโปรงผู้หญิง ทุเรศว่ะ’


น้ำเสียงเย้ยหยันนั้นยังตามมาหลอกหลอนไม่จบสิ้น ก็รู้อยู่แล้วว่าเกลียดก็การกระทำมันบ่งบอกขนาดนั้น ไม่จำเป็นต้องพูดออกมาเขาก็พอรู้ ไม่เห็นต้องตอกย้ำกันขนาดนี้เลย



“ถ้าเกลียดกันมากนัก ก็อย่ามายุ่งกับผมตั้งแต่แรกสิ คุณรู้ไหมว่ามันเจ็บมากที่คุณทำแบบนี้ มันเจ็บมากเลย…”



TBC


ลงนิยายได้แล้ว ดีใจ ในที่สุดเราก็ทำได้ >o< :z2:

เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นนะคะ พอดีว่าเมื่อวานนั่งทานข้าวเย็นอยู่แล้วพล็อตมันก็ ปิ๊ง! ขึ้นมา เลยลองแต่งดู ปรากฎว่าแต่งจบด้วย!!
ปกติมีแต่พล็อตแต่แต่งไม่เคยจบสักเรื่อง เหอะๆ ชอบไม่ชอบยังไงบอกกันได้เน้อ มือใหม่หัดลงค่า

ปล.อยากขอบคุณหลานเจ้านายมากที่ทำให้เราลงนิยายเรื่องนี้ได้สำเร็จ ถึงน้องจะตกใจที่พี่เขียนนิยายวาย แต่ก็ยังมีน้ำใจช่วยเหลือพี่ที่ไม่รู้อะไรเลย ขอบคุณๆ :pig4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: Gemm ที่ 23-02-2012 22:27:37

ชอบอ่ะ มาต่อเร็วๆนะ เค้ารออ่าน

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 23-02-2012 22:34:51

รีบมาต่อนะคะ

ชอบเค้าแต่แกล้งเค้าอ่ะดิ --"

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: aiwjun ที่ 23-02-2012 22:55:15

หืม....สนุกดีออกน่ะ   :pig2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: chochang99 ที่ 23-02-2012 23:11:43

หนุกดีอ่ะ มาต่อไวๆ นะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 23-02-2012 23:19:47

พระเอก...หนุ่มซึน  555

รอดูว่าคุณคูลจะทำอะไรต่อไป  อิอิ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 23-02-2012 23:47:00

สนุกจร้า

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: forbidden ที่ 24-02-2012 00:16:38

น่าสนุก  o13
แกล้งเพราะแอบรักล่ะสิคูล  :o9:
รอต่อจ้ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 24-02-2012 00:23:56

สนุกกกกกกกกกกกกก o13

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 24-02-2012 06:09:43

Show Me Now!!2

ภายในห้องเรียนม.6/3

ช่วงเวลาก่อนโฮมรูมเป็นช่วงเวลาอิสระที่นักเรียนทุกคนชอบมันมาก เพราะตอนนี้ต่างส่งเสียงดังอย่างไม่เกรงใจห้องข้างๆกันเลย หรือจะพูดให้ถูกห้องข้างกันก็มาร่วมแจมด้วยเสียอย่างนั้น

ตึง!!

ฝ่ามือใหญ่ของใครสักคนตบลงบนโต๊ะ ทำให้การสนทนาต่างๆหยุดกึกไปโดยปริยาย ทุกสายตาต่างจับจ้องไปยังที่มาของเสียง เด็กหนุ่มตัวโตหน้าคมเข้มท่าทางดื้อรั้นไม่ฟังใคร ยืนท้าวแขนคร่อมโต๊ะเรียนหนุ่มตัวเล็กที่นั่งนิ่งทำตาปริบๆเหมือนยังตกใจไม่หาย

“คุยกันหน่อยสิ” คนตัวโตพูดเสียงนิ่ง

ไม่รู้ว่ามันเป็นประโยคบอกเล่า ขอร้อง หรือ คำสั่ง แต่เปอร์เซนต์น่าจะเป็นอย่างหลังมากกว่า คนตัวเล็กยังนั่งนิ่งไม่ตอบรับใดๆกลับไป จนเสียงของฟ้าใสดังขึ้นมา

“มาหาเรื่องอะไรเพื่อนฉันอีก ฮ๊ะ! นายภคิน”

“จุ้น!!” ภคิน หรือ คูล ว่าเสียงห้วน

ฟ้าใสเบ้ปากก่อนเดินอ้อมโต๊ะไปด้านหลังเพื่อนตัวเล็กอย่างมิน โน้มตัวลงแล้ววางมือบนไหล่ พูดกับเพื่อนเบาๆ

“อย่าไปยอมหมอนี่มาก ไม่ชอบใจอะไรก็บอกปฏิเสธไป ไม่ต้องทำตามมันทั้งหมดหรอก เราอยู่ข้างมินนะ” คนตัวเล็กยิ้มบางขอบใจเพื่อน ก่อนหันไปมองคนหน้ามุ่ยที่ตอนนี้ยืนกอดอกฉับ แล้วบอก

“หลังเลิกเรียนนะ”

คูลโคลงศีรษะไปมา ก่อนพยักหน้าหงึกหงัก

“ได้ อย่าหนีล่ะ…” ชี้หน้าบอก ก่อนเดินเท่ออกจากห้อง6/3ไป

ฟ้าใสมองตามคนทำเท่อย่างหมั่นไส้

“ถ้าหมอนั่นไม่บอกนี่เราไม่รู้เลยนะว่าอยู่คนละห้อง เดินเข้าเดินออกยังกะห้องตัวเอง” ทำปากขมุบขมิบไล่หลัง คนฟังก็ได้แต่ยิ้มๆจนเพื่อนขัดใจ

“จะสู้เขาได้ไหมเนี่ยเพื่อนฉัน!!”

“……………..” ถึงพูดประชดไป มินก็เพียงยิ้มตอบเท่านั้น


หลังเลิกเรียนตามเวลาที่มินกำหนด พออาจารย์ปล่อยเด็กนักเรียนก็ทยอยเดินออกจากห้องมา มินกับฟ้าใสยังตัวติดกันเช่นเดิม แต่เมื่อทั้งสองเดินพ้นประตูห้องเรียนเท่านั้นฟ้าใสก็ทำหน้าเซ็งอย่างเห็นได้ชัด เมื่อคนที่ยืนอยู่หน้าห้องคือ นายภคิน

“ให้เราอยู่เป็นเพื่อนไหม?”  ฟ้าใสเอ่ยถามเพื่อนอย่างเป็นห่วง และต้องการกวนอารมณ์ไอ้หน้าหล่อนี่ด้วย แหม~ทำเป็นเก๊ก หล่อตายล่ะ! ชิ

“ไม่เป็นไร คุณคูลไม่ใช่ยักษ์สักหน่อย เขาไม่จับเรากินหรอก”

‘น้อยไปสิไม่ว่า’ ได้แต่พูดในใจ รู้อยู่ว่าเพื่อนตัวน้อยกำลังเรียกกำลังใจให้ตัวเองอยู่ ดูเอาเถอะหน้าซีดขนาดนั้น เฮ้อ~

“อืม งั้นเรากลับล่ะ…”

มองหน้าใสซื่อของมินแล้วอดกังวลไม่ได้จริงๆ ใช่ว่านายภคินจะทำอะไรรุนแรงหรอก แต่เพราะใจของมินเองต่างหากที่น่าเป็นห่วง

“สู้ๆ!!” บอกเพื่อนไปอย่างนั้นก่อนเดินจากมา ไม่วายหันกลับไปมองแล้วถอนใจที่ตนเองเป็นห่วงเพื่อนตัวเล็กมากจนเกินไป


เด็กตัวโตเดินนำหน้าไปตามทางเท้าโดยมีคนตัวเล็กกว่าเดินตามอย่างรักษาระยะห่าง แม้รอบกายมีเสียงจอแจของเด็กนักเรียนที่พูดคุยหยอกล้อกัน แต่มินกลับรู้สึกว่ามันเงียบจนน่าอึดอัด คนที่บอก ‘คุยกันหน่อย’ ก็ยังไม่ยอมเปิดปากพูด เดินไปเงียบๆเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ หรือคุณคูลจะหาเรื่องแกล้งเขาอีกแล้ว…

“มิน…” คนถูกเรียกถึงกับสะดุ้งเฮือก เพราะกำลังจมอยู่กับความคิดของตนเองเหมือนกัน

“ค…ครับ”

คูลเลิกคิ้วมองไอ้ตัวเล็กที่ทำหน้าหวั่นๆ กลัวเขามากนักรึไง คิ้วเข้มเริ่มขมวดจนคนมองอย่างมินใจไม่ดี

“เอ่อ…คุณคูลบอกว่ามีเรื่องจะคุย…” โอ๊ยยย นี่มันเสียงเขาแน่ใช่ไหม ทำไมมันอ่อยขนาดนี้อ่า~~~

คูลเม้มปาก มือเท้าสะเอวทั้งสองข้าง เงยหน้ากลอกตาไปมาเหมือนกำลังนึกหาคำพูดเหมาะๆ ก่อนพ่นลมหายใจยาวเมื่อตัดสินใจได้

“เมื่อวาน…”

“…………………..”

“มึง… นาย… ร้องไห้” คิ้วขมวดเหมือนไม่พอใจคำถามของตนเอง

“อ่า…”

พอได้ยินอย่างนั้นไอ้คนร้องไห้เมื่อวานก็รู้สึกหน้าร้อนขึ้นมา ‘น่าอายชะมัด’

กิริยาที่ยกมือเกาท้ายทอยเก้อเขินทั้งแก้มแดงๆนั่น ทำให้คนตัวโตเผลอยื่นมือไปสัมผัสแก้มสีระเรื่อ เกลี่ยเบาๆราวกำลังละเมอ จนเห็นมันขึ้นสีจัดมากกว่าเดิมมุมปากยิ่งยกยิ้มพึงใจ ก่อนเลื่อนปลายนิ้วมายังริมฝีปากอมชมพูที่เผยอน้อยๆคล้ายเชิญชวนให้ลิ้มลอง

‘อา~น่าฟัดจริงๆให้ตาย…’

นิ้วเรียวยังเกลี่ยไล้อยู่อย่างนั้น ดวงตาจับจ้องคนตรงหน้า โดยไม่สนใจรอบข้าง คนถูกลูบมองซ้ายขวาเลิ่กลั่ก ก่อนจับมือนั้นกดลงถามเสียงตื่น

“คุณคูลหยุดลูบได้แล้ว อายคนเขาบ้างไหม!!”

คนถูกต่อว่าแค่มองไปซ้ายค่อยย้ายมาขวาช้าๆกวนอารมณ์ เบ้ปาก ยักไหล่ไม่ยี่หระ มินหรี่ตา หน้าเริ่มเคลียด

“แกล้งผมอีกแล้วใช่ไหม ทำไมถึงทำแบบนี้เรื่อยเลย เกลียดกันมากหรือไง” ต่อว่าหน้างอ

“งอนเหมือนผู้หญิง” คนนี้ก็ไม่วายปากไว

“……………….” หน้าที่งออยู่แล้วยิ่งกว่าจวักอีกคราวนี้

“อะไร? ว่าแค่นี้ไม่ได้ อย่าบอกนะว่าจะร้องไห้อีก ไม่ง้อนะโว้ย!!”

ปากพูดไปอย่างนั้น แต่ในใจชักเริ่มหวั่น ถ้าร้องไห้ขึ้นมาจริงๆจะทำไงวะเนี่ย ก่อนอื่นคงต้องห่างสายตาสอดรู้ของเด็กรุ่นน้องพวกนี้ก่อน จ้องตาเป็นมันเชียว มีแต่เด็กผู้หญิงด้วย ถ้าไม่เกรงใจคงหยิบมือถือมาถ่ายวิดีโอประกอบการเม้าท์ด้วยมั้งน่ะ คิดได้ดังนั้นจึงคว้ามือไอ้ตัวเล็กหมับ ช่วงขายาวๆจึงก้าวพาตนเองและไอ้จืดมินไปให้พ้นรัศมีสอดรู้

“ผมถามจริงๆเมื่อไหร่จะเลิกแกล้งผมสักที ถ้าจะเข้าหาฟ้าใสไม่เห็นต้องทำแบบนี้ก็ได้ คุณไม่คิดเหรอว่าจะทำให้ตัวเองโดนเกลียด”

ในที่สุดมินก็ต้องเป็นฝ่ายเปิดปาก เมื่อคนอยากคุยทำโยกโย้ไม่ยอมพูด แล้วนี่จะพาเขาไปไหนอีกก็ไม่รู้ คูลไม่ตอบคำถาม เห็นอยู่ว่าชะงักแต่ก็เหมือนตาฝาดไป เพราะคนเอาแต่ใจยังคงลากเขาต่อไป ต้องเรียกว่าลาก เพราะคนข้างหน้าไม่ได้ดูเลยว่าช่วงขาของตัวเองกับคนเดินตามมันต่างกัน นึกจะไปก็ไป จนมาถึงหน้าบ้านหลังหนึ่งซึ่งก็ถือว่าใหญ่พอตัว เพราะมีพื้นที่ใช้สอยด้านหน้าบ้านค่อนข้างกว้างไม่เหมือนบ้านจัดสรรโดยทั่วไป

“เดี๋ยวคุณคูล…” ตัวเล็กขืนแรงดึงสุดตัว เมื่อคูลเปิดประตูจะพาเขาเข้าบ้านหลังดังกล่าว

“บ้านฉันเอง” บอกเสียงเรียบเหมือนชวนเพื่อนมาเที่ยวบ้าน แต่เราไม่ถูกกันไม่ใช่เหรออออ

‘แง~~~~~~แม่จ๋าช่วยด้วย~~~~~~~~’

นั่นเป็นเพียงเสียงกรีดร้องที่ไม่มีใครได้ยิน…


TBC


•   ฮ้า ผ่านไปอีก1ตอน เหมือนจะไม่คืบหน้าไปไหน ฮะๆ ดูที่ตัวเองพิมพ์ไว้แล้วก็ไม่รู้จะตัดตรงไหนจริงๆ

•   ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ ทุกคำติชมนะคะ จะพัฒนาให้ดีขึ้นค่ะ o1

•   อย่างที่บอกว่าเรื่องนี้พล็อตมันมาปุบปับ ถ้าอ่านตรงไหนแล้วงงๆบอกได้นะคะ พอดีอารมณ์มันพาไป ก็จัดไปซะเต็มที่

•   หวังว่าจะมีความสุขกับการอ่านกันนะคะ ถ้าทำให้คุณสนุกได้เราก็ดีใจค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน2 มาแล้ววววว(24/2/2555)
เริ่มหัวข้อโดย: Gemm ที่ 24-02-2012 06:35:13

ชอบหนุ่มซึน อ๊างงง

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน2 มาแล้ววววว(24/2/2555)
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 24-02-2012 07:49:51

แอบรักแอบชอบน้องเขาก็ไม่บอก


 :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน2 มาแล้ววววว(24/2/2555)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 24-02-2012 11:23:41

จะพามาบอกรักหรือพามาฆาตกรรมฟ่ะเนี่ย -*-

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน2 มาแล้ววววว(24/2/2555)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 24-02-2012 13:36:49

คูลจะพามาคุยหรือพามาปล้ำเนี่ยยย

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน2 มาแล้ววววว(24/2/2555)
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 24-02-2012 14:08:38

^
^
^
รีบนๆคิดอะไรน่ะ น้องคูลเขาออกจะเป็นเด็กน้อยใสๆน้า :m13:

 :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน2 มาแล้ววววว(24/2/2555)
เริ่มหัวข้อโดย: forbidden ที่ 24-02-2012 14:35:05

พาเข้าบ้านไปทำไมน้า  :z1:
รอต่อจ้ะ  :กอด1:
ปล.เค้าเปล่าคิดลึกนะ   :-[

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน2 มาแล้ววววว(24/2/2555)
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 24-02-2012 15:18:47

จะเข้าไปทำอะไรก๊านนนนน

จัดมาๆโดยด่วนจ้าาาา

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน2 มาแล้ววววว(24/2/2555)
เริ่มหัวข้อโดย: Lemon_Tea ที่ 24-02-2012 15:23:39

พาเข้าบ้านเพื่อคุยสร้างความสัมพันธ์อันดีเพิ่มขึ้นอ่ะเหรอ ^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน2 มาแล้ววววว(24/2/2555)
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 24-02-2012 20:54:49

ชอบก็ทำปากแข็งอยู่ได้ คูลนะคูล

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน2 มาแล้ววววว(24/2/2555)
เริ่มหัวข้อโดย: คนของเธอ ที่ 24-02-2012 21:11:58

คูลซึนแท้    :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน2 มาแล้ววววว(24/2/2555)
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 24-02-2012 21:15:59

สั้นจัง  :z3:

ก็มันเรื่องสั้นนี่เนอะ :z2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน2 มาแล้ววววว(24/2/2555)
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 25-02-2012 12:25:24

ว่าจะมาลงแต่เช้า พอจะเข้าเน็ตตังค์เหลือ3สตางค์ มันจะใช้ไรได้เนี่ย-*- ทำไมแถวนี้ไม่มีสัญญาณไวไฟมั่งนะเซ็งเลย บ่นอะไรนี่เวิ่นเว้อจริง!!

ตอนนี้ก็มาถึงตอนที่ 3 กันแล้วนะคะ ใกล้แล้วล่ะค่ะ ฮะๆ ตอนนี้เหมือนจะยาวขึ้นมานิดนึงด้วย (นิดนึง?)

เดี๋ยวเราก็จะได้รู้กันแล้วว่านายภคินจะพาน้องมินเข้าบ้านไปทำอะไรกัน~

ฆาตกรรม! ปล้ำ!! หรือกระชับความสัมพันธ์อันดี~ o18



Show Me Now!! 3


ต่อให้ขัดขืนแค่ไหน สุดท้ายไอ้ตัวเล็กก็ต้องมายืนปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่ต่อหน้าคุณแม่คนงามของเด็กเอาแต่ใจจนได้ เพื่ออะไรกันนี่!!!! ไม่ยอมพูดธุระให้เสร็จสักที มาถึงก็โยกโย้ขอไปอาบน้ำก่อน ปล่อยเขาไว้กับแม่ตัวเองแล้วหายต๋อมแบบนี้หมายความว่าไงอ่ะ

คุณแม่ท่านก็ดีแสนดีต้อนรับขับสู้เพื่อนลูกชายราวลูกตน ตัวเล็กถูกต้อนไปนั่งที่ห้องรับแขกที่ติดกระจกใสมองเห็นสวนด้านนอกที่ปลูกดอกไม้นานาพันธุ์ มันจะดีกว่านี้ถ้านี่ไม่ใช่บ้านคุณคูล!!! ก็พอรู้อยู่ว่าบ้านคุณคูลอยู่ใกล้โรงเรียน แต่ใครจะคิดว่าคุณคูลจะพามาที่บ้านกันล่ะ

“น้องมินเป็นเพื่อนน้องคูลมานานหรือยังจ๊ะ แม่ไม่เคยเห็นน้องคูลพามาที่บ้านเลย”

‘เอ่อ… ถามว่าถูกแกล้งมานานหรือยังจะถูกกว่านะครับ ลูกชายคุณแม่ไม่เคยนับผมเป็นเพื่อนหรอกครับ’

เมื่อไม่รู้จะตอบว่าอะไรได้ จึงได้แต่ยิ้ม ซึ่งคุณแม่ก็ไม่ได้ว่ากระไรต่อเพียงเชื้อเชิญเพื่อนลูกให้ชิมขนมฝีมือตนเอง ที่บอกว่าลองทำเป็นงานอดิเรก แต่งานอดิเรกของคุณนายท่านเปิดร้านได้3สาขาแล้ว พอเห็นน้องมินทานแล้วบอกว่าอร่อยก็หัวเราะมีความสุข มินก็ได้แต่กินไปลอบมองบ้านชั้นบนไป เมื่อไหร่จะลงมาสักทีเนี่ยขึ้นไปอาบน้ำหรือสร้างห้องน้ำกันแน่ นานชะมัด…

ไม่นานคนถูกแอบบ่นในใจก็เดินลงมา เรียกขึ้นไปชั้นบนด้วยกัน ตัวเล็กทำตาโตส่ายหน้าดิก แต่เสียงหวานของคุณแม่คนงามกลับเอ่ยขึ้นมาเสียก่อนที่จะทันได้ปฏิเสธ

“ไม่ต้องเกรงใจหรอกน้องมิน ปกติน้องคูลก็พาเพื่อนมาประจำล่ะจ้ะ ขึ้นไปนั่งเล่นข้างบนก็ได้ เผื่ออยากดูหนัง ฟังเพลง ตามประสาวัยรุ่นกัน”

คุณแม่ยิ้มให้อย่างอารี ส่วนคุณลูกยืนกอดอกกลั้นยิ้มที่คุณแม่เปิดทางให้หมาป่าตะครุบลูกแกะอย่างไม่รู้ตัว

“คือ…มิน…”

ตัวเล็กสีหน้าลำบากใจ อยากจะบอกออกไปว่าไม่ได้เกรงอกเกรงใจอะไร แต่กลัวโดนลูกชายคุณแม่แกล้งก็พูดไม่ได้ ฝ่ายคุณแม่เห็นท่าทางน้องมินกระอักกระอ่วนกลับตีความไปอีกทาง

“เอาเถอะจ้ะ ถึงน้องมินจะเพิ่งเคยมาบ้านเราครั้งแรก แต่แม่ก็ถือว่าหนูเป็นลูกแม่คนหนึ่ง เพราะฉะนั้นไม่ต้องเกรงใจ อืม… แม่คงต้องไปดูร้านสักหน่อยนะ ตามสบายนะลูก”

มือเรียวลูบหัวกลมอย่างเอ็นดู แหม~ก็เด็กมันน่ารักน่ะ เธอน่าจะมีลูกแบบนี้สักคน ไอ้ที่มีอยู่คนเดียวนี่ก็ตัวโตอย่างกับตึก ถ้ามีอย่างน้องมินมาคอยอ้อนบ้างก็ท่าจะดี คิดดังนั้นแล้วยิ้มอารมณ์ดีจากไป

เมื่อตัวช่วยจากไป มินน้อยเลยได้แต่นั่งหน้าม่อยเหลือบตาไปมองคนกอดอกพิงราวบันไดที่ยักคิ้วกวนๆมาให้ ริมฝีปากอิ่มก็เม้มแน่น พอเห็นช่วงขายาวๆก้าวเข้ามาหา ตัวเล็กจึงตัดสินใจลุกพรวดบอกรัวเร็ว

“ผมจะกลับแล้ว!!” ถึงจะเร็วแต่ก็ไม่เท่าคนรอโอกาสแขนแกร่งจึงคว้าเอวไอ้ตัวเล็กไว้ได้ทันท่วงที ก่อนหิ้วขึ้นข้างบนด้วยกัน ไม่ฟังเสียงร้องโวยวายให้ปล่อยแต่อย่างใด

“อ๊ากกกกก คุณคูล!! อ๋า~~~ปล่อย…ไอ้บ้า…!!” โอ้โหเฮะ มีพัฒนาการเว้ย! กล้าด่าไอ้บ้าด้วย


เมื่อมาถึงห้องโฮมเธียเตอร์ ซึ่งส่วนใหญ่กลับถูกใช้เป็นสถานที่นอนกลางวันของลูกชายเจ้าของบ้านเสียมากกว่า โซฟานุ่มบุกำมะหยี่สีแดงตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่หน้าจอทีวีพลาสม่าใหญ่ยักษ์ ถูกใช้เป็นที่รองรับตัวผอมๆของน้องมินน้อยที่ถูกโถมทับโดยร่างกายใหญ่โตของอีกคน การดิ้นรนขัดขืนและเสียงโวยวายจึงหยุดลง ทุกอย่างเหมือนถูกถอดปลั๊กฉับพลัน รอบกายเงียบสนิทมีเพียงเสียงลมหายใจติดขัดและเสียงหัวใจที่เต้นระรัวน่าหนวกหู

ตาแป๋วๆของเจ้าตัวเล็กจ้องตาคมของอีกคนตื่นตระหนกราวลูกกวางแสนซื่อ แขนแข็งแรงของคูลคร่อมร่างเล็กไว้ สายตากวาดไล้มองหน้าคนตาใสระเรื่อยมาหยุดที่ริมฝีปากจิ้มลิ้มที่เม้มเข้าหากันราวกับรู้ว่าถูกหมายตา มือของคูลผละจากที่คร่อมตัวมินน้อยมาลูบไล้ข้างแก้มใสแผ่วเบา หัวแม่มือกดเบาๆให้เจ้าตัวเล็กคลายริมฝีปากออก ปัดผ่านแผ่วผิวซ้ำไปมา


ริมฝีปากนี้สินะ……ที่มักเผยรอยยิ้มเจิดจ้าให้ใครต่อใคร


ริมฝีปากนี้สินะ………ที่คอยต่อว่าเขาทุกครั้ง…..ว่าใจร้าย


ริมฝีปากนี้สินะ……ที่ทำให้เขา...ลุ่มหลง……..


และ…


 ริมฝีปากนี้สินะ………..


ที่เขา…………


อยากครอบครองมันเหลือเกิน….


“อื้อ~~”

เกินกว่าจะหักห้ามใจได้ ใบหน้าหล่อคมนั้นก็โน้มต่ำลงจนพบกับสิ่งที่หมายตา ตามประกบติดเบียดชิดไม่เว้นที่ว่างใดๆ


…นุ่ม… จนยากที่จะถอนใจ อยากทำให้มากกว่านี้ ลึกซึ้งยิ่งกว่า อา~ ความลุ่มหลงมันคือแบบนี้สินะ เขาหลงไหลเจ้าตัวเล็กนี่มากเกินไป มาก…จนกลัวใจตัวเอง

กดริมฝีปากเน้นย้ำลงไปช้าๆ ผละห่างเพียงเพื่อจะลิ้มลองใหม่ ทำซ้ำๆหลอกล่อคนอ่อนประสบการณ์ให้คล้อยตาม กำปั้นเล็กๆที่ทุบไหล่และคล้ายจะดันออกในคราแรกกลับหยุดนิ่งเหมือนไม่แน่ใจ คล้ายจะผลักห่าง แต่ก็แค่คล้าย คูลรวบมือเล็กไปวางให้ถูกตำแหน่ง ให้แขนเล็กนั่นโอบรอบคอของเขา ขณะที่ริมฝีปากยังตามประกบติดดูดชิมความหวานจากอีกคนไม่คลาย

เรียวลิ้นลากไล้กลีบปากอิ่ม ยั่วเย้า หยอกล้อ ขบเม้มริมฝีปากล่างดุนเบาๆ คนตัวเล็กตาปรือปรอยตัวสั่นน้อยๆ แก้มแดงระเรื่อจนอดก้มลงไปหาเศษหาเลยอีกไม่ได้ จมูกโด่งสูดดมกลิ่นแก้มหอมเลยไปจนซอกคอขาว ซุกไซ้อย่างหลงไหล ขบเม้มสร้างรอยจนตัวเล็กสะดุ้งเฮือก เกร็งร่างขึ้นมาทันทีจนคูลรู้สึกได้

‘พลาดแล้ว ไอ้คูล…’

หมาป่าเจ้าเล่ห์หยุดการกระทำทั้งหมด ก่อนเงยหน้าสบตาลูกแกะตัวน้อยที่เม้มปากน้ำตาคลอ

“แกล้งกันอีกแล้วอ่า…ฮึก...!” เสียงสั่นเอ่ยต่อว่า

แขนเล็กถูกยกขึ้นปิดหน้า สะอื้นฮักจนคนมองใจหาย

“มิน ไม่ร้องนะ ขอโทษ…”

คูลพยายามแกะแขนที่ไขว้กันบังใบหน้าเจ้าตัวเล็กไว้นั้น แต่มินไม่ยอมให้เอาออก ทั้งยังสะอื้นหนักกว่าเดิม จนคนขี้แกล้งร้อนรนทำอะไรไม่ถูก จึงรั้งตัวบางๆนั้นขึ้นมากอดปลอบ ลูบหลังลูบไหล่คนในอ้อมกอดไปมา

“ชู่ว~ ไม่ร้องนะครับ นิ่งซะตัวเล็ก”

“ก็…ฮึก…ก็ คุณคูลแกล้ง…อึก! ฮือ~” พูดทั้งสะอื้น แต่เสียงกลับฟังอู้อี้เพราะใบหน้าเล็กๆซุกที่อกกว้าง

“ไม่ได้แกล้งสักหน่อย ที่ทำไปเพราะ…”

“…………………..”

ตัวเล็กเงียบฟังอย่างอยากรู้ ที่สงสัยมาตลอดกับการกระทำที่ผ่านมาของคนนี้

“………………”

“เพราะ...รักนะ”

คนสะอื้นหยุดกึก แทบกลั้นหายใจกับคำที่ได้ฟังต่อจากนั้น…


“รักคนนี้…รักมินนะครับ”


กดจูบข้างขมับหนักๆยืนยันคำพูดของตนเอง ถึงสิ่งที่ตอบกลับคำสารภาพนั้นคือความเงียบ แต่ร่างน้อยในอ้อมกอดไม่ได้ผละห่างไป เช่นนั้นเขาจะพอเข้าข้างตัวเองได้ไหมว่า คนขี้แกล้งคนนี้…

ยังมีโอกาส


จะคิดเข้าข้างตัวเองได้ไหมว่า…ที่ยอมเขาขนาดนี้ เป็นเพราะพอจะมีใจให้กันบ้าง


ไม่ใช่เพียงเพราะแค่ ‘กลัว’ คนคนนี้ เท่านั้น…


TBC


              *   แต่งตอนนี้ไปเขินไปอ่ะ :-[ ไม่รู้ว่าเขาจะสื่อให้ทุกคนเข้าใจได้รึเปล่านะ หวังใจว่าจะสนุกกันนะคะ^^

              *   ขอบคุณทุกกำลังใจ ทุกบวก ทุกอ่านด้วยค่ะ *โค้ง*

              *   อันนี้อยากถามนิดค่ะ คือเราให้น้องสาวอ่านแล้วช่วยคอมเม้นต์หน่อย น้องบอกว่าภาษาที่เราใช้มันเป็นผู้ใหญ่ไป ประมาณว่าเขียนนิยายวัยรุ่นควรใช้สำนวนแจ่มใสน่ะค่ะ เลยไม่รู้ว่าทุกคนคิดยังไงกันบ้างคะ มันแปลกไหม เพราะอันก่อนๆที่แต่งไว้ก็เป็นแนวตัวเอกเล่าอ่ะค่ะ แต่เรื่องนี้อยากให้มันซอฟต์หน่อยเลยใช้วิธีเขียนแบบนี้ แบบอยากแต่งได้หลายๆแนวอ่ะ ไม่รู้เพื่อนๆอ่านแล้วงงๆกันหรือเปล่านะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน3 แบบเบาๆ++25/2/2555++
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 25-02-2012 12:51:00

ก็ไม่นะ  สำนวนแบบนี้ก็โอเคอ่ะ  ชอบบบ

ตอนนี้คุณคูลได้บอกเขาไปสักทีนะ   เขิลลลลแทน

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน3 แบบเบาๆ++25/2/2555++
เริ่มหัวข้อโดย: Peppermint ที่ 25-02-2012 12:54:56

อุ้ยต๊ายยย ที่แกล้งไปเนี่ยเพราะรักหรอ >///< โรเเมนติกเนอะ !!!
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน3 แบบเบาๆ++25/2/2555++
เริ่มหัวข้อโดย: MiU ที่ 25-02-2012 13:48:04

สำนวนแบบนี้กำลังดีเลยค่า  o13

คุณคูลเหมือนเด็ก ๆ เลย ชอบแกล้งคนที่ชอบ อยากอ่านต่อจังเลยค่า  :z3:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน3 แบบเบาๆ++25/2/2555++
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 25-02-2012 14:02:57

พามาสารภาพรักที่บ้าน แล้วจะรอดไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน3 แบบเบาๆ++25/2/2555++
เริ่มหัวข้อโดย: sakiko ที่ 25-02-2012 15:39:01

น่ารัก อ่ะ รักก็บอกไปซิว่ารัก

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน3 แบบเบาๆ++25/2/2555++
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 25-02-2012 15:43:55

สำนวนแบบนี้อบอุ่นดีจ้า

คุณคูลบอกรักไปแล้วๆๆๆๆ><

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน3 แบบเบาๆ++25/2/2555++
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 25-02-2012 15:56:24

สำนวนแบบนี้ดีแล้ว. เราชอบมาก
เราว่าแต่งเปนเรื่องยาวก้อดีนะคนเขียน
อ่านแล้วชอบตัวละครดี >_<"

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน3 แบบเบาๆ++25/2/2555++
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 25-02-2012 17:22:40

สำนวนนี้ดีแล้วค่ะ ไม่ต้องใช้สำนวนแจ่มใสหรอก แบบนี้แหละชอบมากกกกก

อัยย๊ะ เขินวุ้ยยยย  :-[

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน3 แบบเบาๆ++25/2/2555++
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 25-02-2012 17:24:52

ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆกว่าจะรู้เรื่องกัน เสียน้ำตาไปเท่าไรแล้วละน้องมิน

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน3 แบบเบาๆ++25/2/2555++
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 25-02-2012 19:03:03

อ๊าก เขินซุกหมอนเลย :o8:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน3 แบบเบาๆ++25/2/2555++
เริ่มหัวข้อโดย: คนของเธอ ที่ 25-02-2012 19:24:29

สำนวนแบบนี้นะดีแล้วค่ะ เล้าเป็ดเรามีนิยายหลายรูปแบบค่ะ เป็นตัวของตัวเองนะดีแล้ว   :L2:
หนุ่มซึนยังมีหวัง  ถ้าฟ้าในไม่โผล่มาซะก่อนล่ะนะ   :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน3 แบบเบาๆ++25/2/2555++
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 25-02-2012 20:23:33

^
^
อุ๊ย! รู้ทัน :o8:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน3 แบบเบาๆ++25/2/2555++
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 25-02-2012 20:58:25

สำนวนแบบนี้ก็ดีแล้วไม่มีปัญหาในการอ่าน คนในบอร์ดนี้มีหลายวัย ถ้าแต่งดีก็มีคนอ่านแน่นอนคะ
เป็นกำลังใจให้น่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน3 แบบเบาๆ++25/2/2555++
เริ่มหัวข้อโดย: pizza2011 ที่ 25-02-2012 22:55:49

คุณคลูทำไรน้องเนี่ย
เบาๆหน่อยเด็กน้อยกลัวหมดเเล้ว 55+
ป.ล.เขินแทน เหอๆ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน3 แบบเบาๆ++25/2/2555++
เริ่มหัวข้อโดย: Anonymus ที่ 26-02-2012 07:49:03

ดีนะคูลที่สารภาพซะตอนนี้ ไม่รอจนจบม.6 แล้วค่อยสารภาพ

ไม่งั้นนอกจากจะจีบไม่ติด อาจโดนเข้าใจผิดว่าแกล้งอีกก็ได้ หุหุ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน3 แบบเบาๆ++25/2/2555++
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 26-02-2012 08:17:47

แบบนี้น่ะดีแล้ว

รอตอนต่่อไปน่ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน3 แบบเบาๆ++25/2/2555++
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 26-02-2012 08:50:13

น่ารักค่ะ คูล-มิน
รออ่านนะค๊ะ :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน 4 คนดื้อดึง {26/2/2555}
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 26-02-2012 11:55:45

Show Me Now!! 4



**ภคินอยากเล่า**


สวัสดีครับผมคูล ภคินครับ แนะนำตัวเหมือนดาราเลยเนอะ แต่จะว่าไปผมว่าผมหล่อกว่าพระเอกบางคนอีกนะ ใครหาว่าผมโม้? ไม่เชื่อถามไอ้จืดของผมดูก็ได้ ผมพาคุณออกนอกเรื่องใช่ไหมเนี่ย เอาล่ะ งั้นเรามาเข้าเรื่องกันดีกว่าครับ!

หลังจากวันที่ผมพาไอ้จืดมาที่บ้าน แล้วดันไปสารภาพรักมันอย่างหมดรูป นั่นมันไม่ได้ทำให้สถานการณ์ต่างๆมันเปลี่ยนแปลงไปแต่อย่างใด ไอ้ผมก็นึกว่ามันจะเขินอายบ้างอะไรบ้าง แตไม่มีเลยหลังจากผมไปส่งมันกลับบ้านในวันเดียวกันนั้น (ชอบเวลามันกอดเอวผมเพราะกลัวตกมอ’ไซค์จริงๆ คิดถูกที่เอาคันนี้มาส่งมัน หึๆ) ส่งมันถึงบ้านแล้วแอบขโมยหอมแก้มมันก่อนเข้าบ้านยังเห็นมันหน้าแดงอยู่เลยเหอะ เห็นกะตาเลย แต่วันต่อมามันก็ยังคงพยายามหลีกเลี่ยงผมเหมือนเดิม ซ้ำร้ายหน้าผมมันยังไม่ยอมมองหรือไม่อยากมองด้วยซ้ำ ไอ้ที่ผมคิดเข้าข้างตัวเองไปนั้นมันไม่ใช่เลยใช่ไหม มันแค่กลัวผม ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้น


…คิดแล้วเจ็บชะมัดเลยแฮะ…


คำพูดผมมันคงไม่น่าเชื่อถือสินะ จริงๆโทษมันก็ไม่ได้ที่อยู่ดีๆคนที่กลั่นแกล้งเรามาตลอดก็มาบอกว่ารัก มันไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย ใครมันจะไปเชื่อ เป็นคุณจะเชื่อกันไหม ถึงมันจะออกมาจากใจจริงของผมแต่มันก็คงดูไร้ค่าในสายตามันล่ะมั้งนะ


วันนี้ผมก็ยังมารอมันหน้าบ้านเหมือนเดิม ตั้งแต่บอกรักมันไปผมกลับอยากเจอหน้ามันมากขึ้นกว่าเดิม ทุกเช้าต้องตื่นแต่เช้ามารอรับมันไปเรียน ทั้งที่บ้านผมอยู่ใกล้โรงเรียนแค่ไม่กี่เมตร เมื่อก่อนจะรอมันหน้าโรงเรียน เพื่อแกล้งเรียกร้องความสนใจ แต่ตอนนี้ไม่ใช่ ผมแค่อยากอยู่ในสายตา อยากให้มันรับรู้บ้างว่าผมรักมันจริงๆ ความรู้สึกของผมมันไม่ได้เกิดขึ้นเพียงแค่วันสองวันนี้ แต่มันมีมานาน นานมากในความรู้สึกผม ตอนแรกผมอาจจะแค่ชอบ แต่พอนานวันไปผมกลับอยากได้มากกว่าที่เป็นอยู่ มากกว่าแค่ความสนใจจากมัน มากกว่าการที่มันจะจำผมได้ มากว่าความชอบ อยากให้มัน…รักผม


…หรือสิ่งที่ผมต้องการจากมัน มันมากจนเกินไป…


ขณะที่ผมคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยเงาร่างหนึ่งก็มาหยุดตรงหน้า ผมเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนรอยยิ้มยินดีจะเปิดกว้าง… ไอ้จืดของผม

“คุณคูล…”

สีหน้ามันดูอึดอัดทุกทีที่เจอผมอยู่รอมันตรงนี้ แต่ผมก็มองข้ามมันมาตลอด แค่มันยอมให้ผมไปรับไปส่ง ผมก็ลืมสิ้นทุกอย่าง คิดเพียงแค่สักวันมันคงจะรักผมได้อย่างที่ผมรักมัน แต่ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกว่าที่ผมทำเป็นปิดหูปิดตาอยู่นั้นมันถูกแล้วหรือ ผมกำลังมีความสุขอยู่กับอะไร แค่สายลมที่จับต้องไม่ได้ มันจะอยู่กับผมไปอีกนานแค่ไหน คำตอบคงอยู่ที่คนตรงหน้านี้ ที่จะเป็นคนกำหนดทิศทางลมลวงในใจผม ในใจผมได้แต่ร่ำร้องว่าอย่าเพิ่งพัดผ่านไปจากผมเลย

อย่าเพิ่งพรากความสุขเล็กๆนี้ไปจากผม

อย่า…


“เลิกทำแบบนี้ได้ไหม ผม… อึดอัด…”


‘ทำไม?’  นั่นเป็นเพียงคำถามที่ดังอยู่ภายในใจ สายลมเปลี่ยนทิศแล้ว ความสุขมันไม่ใช่ของผมอีกต่อไป


ผมอยากจะหัวเราะ แต่กลับหัวเราะไม่ออก มันทำได้ยากเหลือเกินที่จะกลบเกลื่อนว่ามันเป็นเพียงเรื่องตลก ผมไม่รู้สึกอะไร สีหน้าผมมันคงดูแย่มากไอ้ตัวเล็กมันถึงหน้าเสียอย่างนั้น หรือผมทำให้มันกลัวอีกแล้วนะ ผมนี่มันแย่จริงๆ

“คุณคูล ผม…”

“ขอโทษนะ นายคงลำบากใจ…”

ผมอยากพูดกับมันมากกว่านี้ แต่ทำไมมันพูดไม่ออกก็ไม่รู้ เหมือนลำคอมันตีบตัน แม้แต่กลืนน้ำลายยังเป็นเรื่องยากเย็นเกินไป ตอนนี้มินมันหน้าซีดมาก ทำหน้าเหมือนอยากจะร้องไห้ ผมต่างหากที่อยากจะร้อง…

“นายไม่ต้องกลัวหรอกนะว่าฉันจะแกล้งนายอีก ฉันสัญญาว่ามันจะไม่เกิดขึ้น”

“…………………..” ตัวเล็กมันเริ่มกระพริบตาถี่ๆปากเม้มแน่น แต่ยังนิ่งฟังผมพูด

ผมผ่อนลมหายใจยาว เผื่อว่าความรู้สึกแน่นในอกนี้มันจะทุเลาลง แต่ดูเหมือนมันจะไม่ช่วยอะไรเลย เราเงียบกันอยู่นาน ผมทำได้แค่มองมันที่ก้มหน้านิ่ง ทุกอย่างกำลังจะกลับไปยังจุดเริ่มต้นใช่ไหม?


จุดที่ผมทำได้แค่มอง


จุดที่ผมไม่อยู่ในสายตา


จุดที่ผมไม่เป็นที่จดจำ


แน่ล่ะ ว่าผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น ก็ผมรักมันไปแล้ว


หลังจากปล่อยให้ความเงียบโอบล้อมรอบกายอยู่นาน และมินก็ไม่มีทีท่าจะเอ่ยแย้งในสิ่งที่ผมได้บอกไป ผมจึงเป็นฝ่ายขยับตัวจะผละห่าง เอ่ยเตือนคนที่ก้มหน้าไม่ยอมมองผมเรียบๆ ทั้งที่อยากพูดคำอื่นอีกหมื่นแสนที่ไม่ใช่คำนี้

“จะยังไงก็ไปโรงเรียนกับเราก่อนเถอะนะ มันจะสายแล้วนี่”

“………………..” ตัวเล็กมันยังไม่ยอมเงยหน้ามามอง ก้มหน้าบีบมือตัวเองอยู่อย่างนั้น

บรรยากาศมันชวนอึดอัด เหมือนอากาศมันไม่พอหายใจ แม้จะพยายามสูดมันเข้าไปให้เต็มปอด แต่มันก็ยังดูเบาโหวง ผมไม่อยากตัดใจ ไม่อยาก ได้ยินบ้างไหมมิน?

“มิน…”

“……………..”




“……รักเราไม่ได้เหรอ? ให้โอกาส…”



นี่ผมกำลังพูดอะไรอยู่ ให้โอกาสงั้นหรือ ทั้งที่เขาก็ปฏิเสธชัดเจนขนาดนั้น ยังจะขอโอกาสไปเพื่ออะไร มีแต่จะทำให้เขาลำบากใจมากขึ้นก็เท่านั้น

ดื้อดึง   คือคำนิยามตัวผมในตอนนี้สินะ



…อยากขอร้องเธอ

   วันนี้ฉันยังตัดเธอไม่ไหว

   ไม่พร้อมทำใจ

   ยังขาดเธอไปไม่ได้…





“ขอโทษ… ช่างมันเถอะ ไปเรียนดีกว่านะ”


…บอกได้แค่นั้น ทำได้ดีที่สุดแค่นั้นเอง…


ผมหันกลับเพื่อจะเอาหมวกกันน็อกมาสวมให้อีกคนเหมือนทุกที แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อมือเล็กนั่นยื่นมารั้งชายเสื้อด้านหลังผมไว้ ก่อนคำพูดของเจ้าของมือจะทำให้ใจที่เต้นแผ่วช้าเมื่อครู่เต้นเร็วขึ้นหนึ่งจังหวะ




“…คุณจะไม่ทิ้งผมใช่ไหม?”



TBC

               o   ย้ากกก พิมพ์ไปร้องไห้ไป :o12: กรรมจริงๆ ทำไมให้คูลมาเล่าแล้วมันเศร้างี้หว่า?

               o   ตอนหน้าจบแล้วนะคะ เร็วใช่ไหม? บอกแล้วว่ามันสั้น!!!555

               o   ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้กัน ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดนะคะ ทั้งคนที่เม้นต์และไม่เม้นต์เราก็ขอบคุณที่คุณกดเข้ามาอ่าน :pig4:

               o   ดีใจที่เพื่อนๆชอบสำนวนการเขียนของเรา จะพัฒนาให้ดีขึ้นต่อไปค่ะ

               o   เจอกันตอนหน้านะคะ :bye2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน 4 คนดื้อดึง {26/2/2555}
เริ่มหัวข้อโดย: คนของเธอ ที่ 26-02-2012 13:23:38

จะจบแล้วเหรอ จริงๆมันยาวได้มากกว่านี้อีกนะค่ะ   :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน 4 คนดื้อดึง {26/2/2555}
เริ่มหัวข้อโดย: Peppermint ที่ 26-02-2012 13:32:02

จะจบเเล้วง่า ><
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน 4 คนดื้อดึง {26/2/2555}
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 26-02-2012 15:20:46

มินน่ารักมากกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน 4 คนดื้อดึง {26/2/2555}
เริ่มหัวข้อโดย: Lemon_Tea ที่ 26-02-2012 15:27:50

อ๊ายยย
มินน้อยเริ่มชอบเข้าแล้วล่ะสิ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน 4 คนดื้อดึง {26/2/2555}
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 26-02-2012 18:10:03

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน 4 คนดื้อดึง {26/2/2555}
เริ่มหัวข้อโดย: look_new ที่ 26-02-2012 19:37:34

งื้อออออออออ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน 4 คนดื้อดึง {26/2/2555}
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 26-02-2012 21:58:53

^
^

รีบน มาสั้นๆ :laugh:

ขอบคุณทุกคนนะคะที่แวะมา เห็นยอดการอ่านแล้วก็ปลื้ม :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน 4 คนดื้อดึง {26/2/2555}
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 26-02-2012 22:15:34

รักกันๆ :impress2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน 4 คนดื้อดึง {26/2/2555}
เริ่มหัวข้อโดย: forbidden ที่ 27-02-2012 00:26:22

ตอนที่แล้วก็ทำเราเขินซะ  :-[
ตอนนี้ทำเราจี๊ดเลย  :m15:
รอต่อจ้ะ  :กอด1:
ปล.คำแนะนำรุกโลดเลยคูล  :m26:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน 4 คนดื้อดึง {26/2/2555}
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 27-02-2012 14:03:50

มาต่ออีกทีดึกๆนะคะ มัวแต่วิ่งเล่นยังไม่ได้จัดหน้าเลย :m23:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน 4 คนดื้อดึง {26/2/2555}
เริ่มหัวข้อโดย: lighter ที่ 27-02-2012 22:08:53

รีบๆมาอัพนะค่ะ

ชอบมากก ๆๆเลย เรื่องนี้ เคะน่ารักได้ใจ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอน 4 คนดื้อดึง {26/2/2555}
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 27-02-2012 22:43:48

Show Me Now!!  ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ


สองมือที่กอบกุมสอดประสาน ก้าวเดินเคียงคู่ ร่างกายชิดใกล้ ทำให้หัวใจดวงนี้ช่างอบอุ่น การได้รักมันคือความสุขที่ได้เรียนรู้ทั้งความสมหวัง ผิดหวังไม่มีจีรัง และการถูกรักมันคือความสุขยิ่งกว่า ยิ่งเมื่อรักนั้นได้รับจากคนที่เรารักเช่นเดียวกัน

คุณจะไม่ทิ้งผมใช่ไหม?

น้ำเสียงเหมือนไม่แน่ใจและคล้ายคาดหวังอยู่ในที เขายังจำมันได้ดี เพราะนั่นมันคือโอกาสที่อีกคนหยิบยื่นให้ และเขาก็รับมันด้วยความเต็มใจ




“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามินจะเลือกนาย ให้ตายเหอะ!! ลูกชายที่ฉันทะนุถนอมกล่อมเกลี้ยงมาอย่างดี ทำไมต้องถูกนายคาบไปด้วย ฉันไม่เข้าใจ!!?”

นั่นคือเสียงกรีดร้องของฟ้าใสในวันที่ได้รู้ว่าเพื่อนตัวเล็กที่ตัวเองเอ็นดูดั่งลูกในไส้ ตกปากรับคำคบหาดูใจกับนายภคินจอมแกล้งนั่นแล้ว ทั้งที่เธออุตส่าห์เป่าหูเจ้าตัวเล็กแล้วเชียว เจ็บใจนัก!!

มินได้แต่มองฟ้าใสสลับกับคูลที่ฟาดฟันกันด้วยสายตาแล้วยิ้มแหย ช่วงเช้าก่อนเข้าเรียนที่ก่อนหน้านี้ต้องหนีคุณคูลทุกวัน แต่เดี๋ยวนี้กลับตัวติดกันตลอด พักกลางวันคูลก็มักมาทานกลางวันด้วยถ้าไม่ติดอะไร และฟ้าใสก็จะฮึ่มฮั่มใส่กันตลอด พวกเขาไม่ได้เกลียดกัน เพียงแต่มีคนสำคัญคนเดียวกัน ก็เท่านั้น

“ช่วยไม่ได้นะ ก็คนมันรักกัน นางมารที่ไหนก็ทำอะไรเราไม่ได้หรอก” และนี่ก็คือคำตอบของคูลที่ทำให้ฟ้าใสปรี๊ดแตก เผยความลับไอ้คนอวดดีกลางโรงอาหาร

“มั่นใจมากนักนะ แล้วใครที่ไหนที่มันคอยตามเฝ้าเขาอยู่เป็นปีๆ แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะได้อยู่ในสายตาเขา จนต้องใช้วิธีห่วยๆแบบนี้อ่ะ ฮ๊ะ!!”

“ยัยฟ้าใส!!”

“ทำไม!!?”

ไอ้คนใช้วิธี ห่วยๆ ลุกพรวดจะกระโจนเข้าใส่ อีกคนก็ไม่ยอมกัน ‘ก็มันขัดใจนี่ ทำไมต้องเป็นหมอนี่ด้วยล่ะ?’

“อ๊าาาาาาก”

และก่อนสถานการณ์จะบานปลายให้ขายหน้าใครเขาไปมากกว่านี้ ตัวเล็กจึงรีบแทรก

“ถ้ายังทะเลาะกันอีก ผมจะโกรธแล้วนะ!” มองทั้งสองฝ่ายหน้างอ

“……………………..”

“พวกคุณพูดกันในสิ่งที่ผมไม่รู้ เหมือนผมเป็นไอ้โง่ที่มานั่งอยู่ท่ามกลางคนฉลาดที่คุยกันแค่ไม่กี่ประโยคก็รู้ได้แล้วว่าอีกฝ่ายพูดถึงอะไร”

“…………………………”

คูลกับฟ้าใสเงียบ หันหน้าหนีไปคนละด้าน มินจึงพูดต่อ

“ถ้ายังมีอย่างนี้อีก ผมจะคิดว่าพวกคุณใช้ผมเป็นทางผ่าน เพราะพวกคุณรักกัน”

“หา!!!”

ทั้งสองเสียงร้องประสานด้วยความตกใจ หลังจากไอ้ตัวเล็กเอ่ยจบ เห็นหน้าตาจริงจังนั่นแล้วก็ไม่คิดว่าจะเป็นการพูดเล่นแต่อย่างใด มินเป็นคนไม่ค่อยพูด ติดจะยิ้มแทนการสื่อสารอย่างอื่นเสียมากกว่า แต่ที่พูดยาวและเป็นจริงเป็นจังขนาดนี้ คงเพราะลึกๆแล้วในใจเขาคงกังวลกับเรื่องดังกล่าวจริงๆ ก็ไม่รู้ว่าอะไรทำให้มินคิดเช่นนั้นได้

ตัวเล็กคว้าจานข้าวที่ยังพร่องไปไม่มากไปเทในถังใส่เศษอาหาร แล้วเอาจานเปล่ากับช้อนส้อมใส่ลงอีกถังที่ถูกเตรียมไว้ เดินออกจากโรงอาหารไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ฟ้าใสกับคูลหันมามองหน้ากัน ก่อนถอนหายใจหนักๆ และเป็นฟ้าใสที่พูดขึ้นก่อน

“ถ้านายทำเพื่อนฉันเจ็บล่ะน่าดู!”

“มันจะไม่มีวันนั้น” คูลตอบรับเร็วพอกัน

มือเรียวสวยของฟ้าใสยื่นไปข้างหน้า อีกคนก็ส่งมือไปจับ ถือเป็นการสงบศึก เพื่อคนๆเดียวเลยนะ เฮ้อ~



การกลับบ้านพร้อมกันหลังเลิกเรียนคืออีกกิจวัตรที่นายภคินทำไม่ได้ขาด หากวันไหนต้องอยู่ทำกิจกรรมกับที่ห้องก็จะไปส่งตัวเล็กก่อน และวันนี้ก็เช่นกัน หากแต่คนตัวเล็กมีเรื่องกังวลใจทำให้การเดินทางย่นระยะลงด้วยเหตุผลที่ว่าคูลจะเอาของไปเก็บที่บ้านก่อน

มินขึ้นมานั่งบนห้องโฮมเธียเตอร์ห้องเดิมที่เคยมา ถึงจะมาที่นี่ค่อนข้างบ่อย แต่ตัวเล็กก็ไม่เคยเฉียดใกล้ห้องนอนของอีกคนสักครั้ง ปล่อยให้คูลเอาของไปเก็บและเปลี่ยนชุดคนเดียว แม่บ้านเอาน้ำมาเสิร์ฟแล้วผละไปทำงานของตนเองต่อ คุณแม่คนงามของเด็กตัวโตก็ยังไม่กลับ

มินนั่งคิดอะไรเงียบๆคนเดียวภายในห้องนั้น ก่อนวงแขนอบอุ่นที่มักจะโอบกอดเขาทุกครั้งที่อยู่ข้างกันจะเลื่อนซ้อนมาจากด้านหลัง น้ำเสียงที่เคยคุ้นเอ่ยถามชิดใบหู

“คิดอะไรอยู่ หืม?”

กดจมูกหอมแก้มใส ลากไล้ริมฝีปากร้อนไปที่ไรผม กดย้ำซ้ำๆ ก่อนผละไปที่ใบหูเล็ก คนตัวเล็กหดคอหนีเพราะจั๊กจี้ ปากร้อนยังตามไล่งับ มินยกไหล่ขึ้นกัน เบี่ยงตัวใช้มือดันอกหนาออกห่าง ใบหน้าหล่อคมยังยื่นเข้าหา จนมือเล็กต้องเปลี่ยนเป็นปิดปากคนตัวโตไว้ทั้งสองมือ ร่างกายถูกเอนราบกับโซฟาสีแดงตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ได้ ตาโตๆนั้นจ้องมองคนที่คร่อมอยู่ด้านบน มันเต็มไปด้วยความสับสนและ…ไม่แน่ใจ

คูลท้าวแขนข้างหนึ่งกับโซฟา มืออีกข้างค่อยจับมือเล็กที่ปิดปากตัวเองไว้ออกช้าๆ กอบกุมไว้แล้วกดจุมพิตฝ่ามือเล็กแผ่วเบา ค่อยไล่ไปทีละนิ้ว เชื่องช้า สบประสานสายตากับคนใต้ร่างที่จ้องมองทุกการกระทำของเขา วางมือน้อยลงช้าๆ หยัดกายขึ้นสูงอีกนิด ปัดผมนิ่มที่ระหน้าผากเนียนนั้นออก ตามด้วยริมฝีปากร้อนที่แนบลงไปส่งผ่านความรู้สึกภายในใจนี้ให้อีกคนรับรู้


…อ่อนหวาน…


…อ่อนโยน…


…เนิบช้า…


จากหน้าผากไล่มาที่เปลือกตาที่หลับพริ้ม พรมจูบแผ่วเบาบนเปลือกตาบางทั้งสองข้าง แก้มนุ่มหอม และริมฝีปากอิ่มสีระเรื่อ ก้มลงป้อนสัมผัสหวามไหวค่อยแทรกเรียวลิ้นเลาะเล็ม ควานลึก ยั่วเย้าให้ตามติด เนิ่นนานราวลืมเวลา คนตัวโตถึงผละออก ร่างเล็กนอนบิดกายน้อยๆ แก้มแดง ตาปรือปรอย ริมฝีปากเจ่อบวมอ้าเผยอเพื่อสูดอากาศเข้าปอด ลิ้นสีแดงแลบเลียริมฝีปากราวยั่วให้อีกคนแทบคลั่ง

‘อา… อยากจะฟัดให้หนำใจ’

คูลโน้มกายลงหาตัวเล็กอีกครั้ง กดจูบหนักๆที่ริมฝีปากช่างยั่ว

“มิน เลิกยั่วกันทีเถอะ คูลจะทนไม่ไหว”

ใบหน้าหล่อคมซุกซบซอกคอขาว อยากขบเม้มสร้างรอยรักก็มิอาจทำได้

“คุณคูล…”

“หืม?”

คูลขานตอบทั้งที่ยังมัวเมาอยู่กับแผ่นอกเนียนที่กระดุมเริ่มถูกปลดออกทีละเม็ด และทุกเม็ดก็จะถูกแทนที่ด้วยริมฝีปากร้อนของคนปลด

“คุณคูล…” ตัวเล็กเรียกอีกครั้งเมื่อคูลไม่คิดจะเงยหน้าขึ้นมาสนใจเขาเลย

“ครับ” แม้ตอบรับแต่ยังไม่อยากสนใจ


“คุณคูล รักผมจริงๆหรือเปล่า?”


คูลชะงัก เงยหน้าควับขึ้นมองคนถามทันที

“ทำไมถามแบบนั้นล่ะ หืม?”

“ผมไม่รู้…ผมไม่แน่ใจอะไรเลย ช่วย…” เม้มปากสีหน้าสับสน

“……………….”


“ช่วย…ทำให้ผมมั่นใจมากกว่านี้ได้ไหม? ช่วยทำให้ผมเห็นว่าคุณรักผม ไม่ใช่แค่ผม…ที่รักคุณ…อยู่ฝ่ายเดียว”


คูลชะงักอีกครั้งกับคำบอกรักนั้น เขาได้ยินไม่ผิดใช่ไหม? มินรักเขา มินบอกว่ารักเขา


“คุณคูล” มินเรียกสติคนที่นิ่งงัน คนตัวโตยิ้มบางลูบแก้มใสไปมา สายตารักใคร่ไม่ปิดบัง


“รักมินนะ รักที่สุด หากมินยังสงสัย หากยังไม่แน่ใจ คูลก็จะทำให้เห็น ทำให้มั่นใจ ทุกวัน ตลอดไป…”


>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>


ช่วงสายวันเสาร์ ณ บ้านนายภคิน

ภายในห้องรับแขกของบ้าน ประตูกระจกใสถูกเลื่อนเปิดเพื่อถ่ายเทอากาศ เด็กหนุ่มหน้าคมเลือกมุมสบายนั่งอ่านหนังสือทบทวนบทเรียน การสอบของระดับ ม.ปลายยังมาไม่ถึง แต่เขาชอบติดที่จะอ่านแต่เนิ่นๆ ไม่อยากกดดันตัวเองมากเกินไปเวลาใกล้สอบ

อ่านไปก็นั่งฟังเสียงหวานระรื่นของคุณแม่คนงามกับ ‘ลูกชายคนใหม่’ อย่างน้องมินไป ที่คุยกันถูกคอเสียเหลือเกิน แต่นั่นก็ถือเป็นเรื่องดีที่คนที่เขารักได้รับความเอ็นดูจากบุพการี แม้ท่านจะยังไม่ทราบถึงความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งมากกว่าความเป็นเพื่อนระหว่างเขาและคนตัวเล็กนั้นก็ตาม แต่ระหว่างเขากับมินก็ไม่ได้ติดขัดอะไรหากจะไปมาหาสู่ ซึ่งทั้งคุณแม่คนงามของคูลและครอบครัวของมินต่างให้ความเอ็นดูทั้งคู่ไม่ต่างกัน

คูลยิ้มกับตัวเองน้อยๆ ก่อนปิดหนังสือในมือลง เดินตรงไปทางต้นเสียงที่ได้ยินแว่วมาไม่ขาดระยะ

ภายในห้องครัวคุณแม่คนงามกำลังสอนไอ้ตัวเล็กทำขนม ข้างๆกันนั้นก็เป็นแม่บ้านที่คอยช่วยหยิบจับอำนวยความสะดวกอยู่ใกล้ๆ คูลเดินเข้าไปพิงกรอบประตูมองไอ้ตัวเล็กที่ท่าทางตั้งใจมากจนเกินพอดี ดูแล้วอดลุ้นตามไปด้วยไม่ได้

ขายาวก้าวเข้าไปในครัว หยุดยืนซ้อนหลังตัวเล็ก ก่อนก้มลงกระซิบถาม ริมฝีปากเฉียดใบหูเล็กอย่างจงใจ

“ให้ช่วยไหม?”

“อ๊ะ!!!”

มินสะดุ้งเฮือก หันควับมองคนต้นเหตุ เผลอใช้มือที่เลอะครีมจับหูตัวเอง

“คุณคูล!!! เลอะเลยอ่ะ” ตัวเล็กต่อว่าเสียงดัง ก็ครีมที่เขากำลังบีบตกแต่งหน้าขนมมันไปกองรวมกันเละเทะไปหมดแล้ว คุณคูลนี่ยังไงนะ ขี้แกล้งไม่เปลี่ยนเลย ดูสิยังมีหน้ามาหัวเราะอีก

เพียะ!

“โอ๊ย!!” มือเล็กฟาดแขนคนขี้แกล้ง คนที่ถูกตีก็ยังคงยิ้มระรื่นน่าหมั่นไส้ จึงได้รับฝ่ามือพิฆาตอีกหลายเพียะ

“โอ๊ย! โอ๊ย!! มิน คูลเจ็บ พอแล้วครับ ฮ่าๆๆ เจ็บจริงๆนะ”

คุณแม่คนงามมองพ่อลูกชายตัวดีที่ถูกน้องมินทำร้ายร่างกายแล้วส่ายหน้าขำ ทุกทีสิน่า เจ้าลูกคนนี้

ส่วนคุณแม่บ้านสาวรุ่นก็ปิดปากขำคิกกับการหยอกล้อของสองหนุ่ม นี่ถ้าคุณมินเป็นผู้หญิงพวกเธอต้องคิดว่าสองคนนี้เป็นแฟนกันแน่ๆ โดยที่ไม่รู้ว่าที่ตัวเองคิดกันเล่นๆน่ะ มันคือเรื่องจริง

“เอ้าๆพอก่อนน้องมิน ดูทีสิ หัวหูเลอะไปหมดแล้ว ขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าก่อนดีไหมลูก เดี๋ยวค่อยลงมาทานข้าวกลางวันกัน ใช้เสื้อผ้าน้องคูลไปก่อนคงไม่เป็นไรนะ”

เมื่อถูกคุณแม่ทัก มินน้อยถึงเพิ่งได้สำรวจตัวเอง คราบแป้งกับอะไรไม่รู้เหนียวๆเลอะตามแขน ไหนจะข้างๆหูที่แสนจะเหนียวหนึบ จึงไม่ปฏิเสธคำบอกกล่าวของท่าน

“ป่ะ เดี๋ยวคูลพาไป” คนตัวโตทำแบ๊วเรียกตัวเองว่าคูลตั้งแต่วันที่เริ่มคบหา แถมยังลามมาถึงมินที่ถูกคะยั้นคะยอให้เรียกชื่อแทนตัว แต่ตัวเล็กก็ยังคงเรียก ‘คุณคูล’ อยู่ดี

มินมองท่าทางระริกระรี้จนปิดไม่มิดของเด็กตัวโตอย่างหวาดๆ รู้สึกจะเห็นหางกระดิกไหวๆด้วยนะน่ะ

คูลทำเป็นไม่สนใจท่าทางหวาดๆของไอ้ตัวเล็ก จับจูงมือน้อยขึ้นบ้าน ‘ไปอาบน้ำ’ กันดีกว่า หึๆ


The End.



O คูลเวอร์ชั่นเดวิลค่ะ หึๆ o18 จะผิดไหมถ้าจะบอกว่าชอบคูลเวอร์ชั่นหวาน :-[

O จบลงไปแล้วนะคะสำหรับเรื่องสั้นเรื่องนี้ ขอบคุณที่ติดตามให้กำลังใจกันเสมอมา ขอบคุณมากค่ะ

Gemm , iamnan , aiwjun , chochang99 , Silverphoenix , gupalz , forbidden , นอนกินแรง , roseen ,
Lemon_Teaบางแก้ว , yeyong , PEPPERMINT , MiU , sakiko , bulldog17 , wan_sugi , pizza2011 , Anonymus ,
kun , winndy ,   look_new , lighter

และทุกท่านที่กดเข้ามาอ่านเรื่องของเรา ขอบคุณค่ะ :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ~ (27-2-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 27-02-2012 22:56:20

เห็นภาพคุณคูลฟาดหางกระดี้กระด้า หูตั้ง พาน้องมินไปอาบน้ำ

จบแล้ว ขอบคุณคนแต่งนะคะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ~ (27-2-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: Lemon_Tea ที่ 27-02-2012 23:03:48

คุณครู เอ๊ย คุณคูลขี้แกล้งจริงๆ

คุณแม่จะรู้มั้ยเนี่ยว่ามิน คือแฟนของลูกตัวเอง
แต่คงไม่ว่าอะไรหรอกเนอะ ถ้าจะเป็นแฟนกัน
ก็มินน่ารักขนาดนี้ จะไม่ใจอ่อนเลยเหรอ^^

‘ไปอาบน้ำ’
แค่อาบน้ำจริงๆนะ ^^

****
ขอบคุณสำหรับเรื่องนี้นะ +1
กอดคนแต่ง และมิน  :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ~ (27-2-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 27-02-2012 23:05:02

 :serius2:จบได้ไง

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ~ (27-2-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: Gemm ที่ 27-02-2012 23:27:20

ขอตอนพิเศษ สักหน่อยนะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ~ (27-2-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 27-02-2012 23:39:49

จัดตอนพิเศษสักตอนสิ
ยังยืนยันน่าจะเขียนเปนเรื่องยาวนะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ~ (27-2-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 27-02-2012 23:47:48

ก็เรื่องนี้มันน่ารัก

ไม่อ่านได้ไง  :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ~ (27-2-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: pizza2011 ที่ 28-02-2012 00:13:59

เราไม่ได้หื่นนะ  เเต่เราอยากอ่านฉากเด็กน้อยอาบน้ำอ่ะ :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ~ (27-2-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 28-02-2012 00:54:46

อ๊ายยยยย  เหมือนจะยังไม่จุใจ

อยากได้ตอนพิเศษจังเลยยยยยย

+1 ให้จ้า

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ~ (27-2-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 28-02-2012 08:30:46

+1

ชอบคะ

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ~ (27-2-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 28-02-2012 09:52:08

 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

ชอบอ่ะ น่ารักดี อ่านแล้วเขิน *////////////////////*

 :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ~ (27-2-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: NumPing ที่ 28-02-2012 10:14:59

น่ารักจังเลย ชอบมาก

อยากอ่านตอนพิเศษจัง

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ~ (27-2-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 28-02-2012 10:32:16

นึกถึงหมาตัวโต ๆ ที่หูกระดิก หางตั้งเลยอ่ะ 555 สงสารนู๋มินเนาะไม่น่ามาหลงหมาป่าคูลเลย ^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ~ (27-2-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 28-02-2012 11:47:10

อั๊ยยะ!!!! ชอบค่ะ ชอบ อ่านรวดเดียวจบเลย แต่งเรื่องอื่นอีกนะ จะรออ่าน ยังไงเรื่องนี้ก็ต้องมีตอนพิเศษชิมิ ฮี่ๆๆ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ~ (27-2-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 28-02-2012 15:30:08

เพิ่งเข้ามาอ่านจ้ะ
บอกได้คำเดียวว่า เนื้อเรื่อง So cute นะจ๊ะ
ชอบการใช้ภาษาแบบนี้นะ ดูเรียบๆ นุ่มลื่น และหวานดี   

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ~ (27-2-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: forbidden ที่ 28-02-2012 16:03:02

ขอบคุณทีแต่งเรื่องน่ารักๆให้อ่านจ้า  :pig4:
เป็นกำลังใจให้ต่อไปจ้ะ  :L2:
ปล.เค้่าอยากให้มีตอนพิเศษอ่ะ   o9

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ~ (27-2-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: karn49 ที่ 28-02-2012 17:01:27

อ๊ากกกกกกกกกก เราไปอยู่ไหนมาาาา ? ทำไมพึ่งเคยอ่านเรื่องนี้อ่า - [] -
คุณคูล กับ หนูมินน่ารักมากจริง ๆ = =b

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ~ (27-2-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: lighter ที่ 28-02-2012 20:43:10

อ๊ายยยย

จบน่ารักมากก ๆๆ เลย

คูล เจ้าเล่ห์นะเนี่ย พาน้องมินไปอาบน้ำนะ

ขอสเปเชียล หน่อยค่ะ TT

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ~ (27-2-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 28-02-2012 23:23:44

ิตามอ่านครับ

น่ารักๆ
รอตอนพิเศษ ครับ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ~ (27-2-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 29-02-2012 23:05:51

แอบเห้นความหื่นของคูล ตอนพาไปอาบน้ำอ่ะ อิอิ

จบซะแล้ว

น่ารักจังเลยสองคนนี้

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ~ (27-2-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 29-02-2012 23:29:09

ตอนพิเศษหาย อิอิ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ~ (27-2-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: icetim ที่ 01-03-2012 01:04:45

น่ารักจริงจังมากค่ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนสุดท้าย รักกันเบาๆ~ (27-2-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 01-03-2012 01:34:11

Show Me Now!!  ตอนพิเศษ หวานน้อยๆค่อยๆรัก



“เจ้าคูล!! พ่อบอกให้วางเบาๆ เดี๋ยวกระถางก็ได้แตกกันพอดี”

เสียงเอะอะนี้ดังมาตั้งแต่ช่วงเช้าจนตอนนี้ใกล้เที่ยงเต็มทีก็ยังไม่มีทีท่าว่าคนถูกเอ็ดจะทำอะไรได้ถูกใจเจ้าของเสียงสักที คูลที่เพิ่งวางกระถางต้นไม้ใหญ่ยักษ์ซึ่งไม่น่าเรียกได้ว่ากระถางลง ทรุดตัวลงนั่งหอบแฮ่ก ถูกใช้งานหัวไม่ได้วางหางไม่ได้เว้นมาตั้งแต่เช้าที่มาถึงด้วยซ้ำ ดูเหมือนว่าคุณพ่อกะรอใช้เขาเต็มที่เลยนะนี่

“พ่อครับบบ คูลหมดแรง~” เด็กตัวโตบอกเสียงยานคาง ชายวัยกลางคนท่าทางเข้มงวดมองเจ้าเด็กยักษ์นั่งหอบลิ้นห้อยกระพือเสื้อไล่ความร้อนพั่บๆแล้วส่ายหน้า

“แค่นี้เหนื่อยแล้ว ใช้ไม่ได้” ท่านว่าเข้าให้

“โห~ แค่นี้ที่ไหนกันครับ คูลยังไม่ได้พักตั้งแต่เช้าแล้วนา” เด็กตัวโตโอดครวญ

“แบบนี้ใครที่ไหนเขาจะอยากยกลูกให้”

“อะไรนะครับ?”

คูลคล้ายได้ยินท่านบ่นเบาๆเลยถามขึ้น แต่ฝ่ายนั้นกลับเฉไฉไล่ไปพักทั้งยังบ่นยืดยาว แต่คูลก็ไม่ได้ติดใจอะไรเพราะท่านก็บ่นของท่านไปอย่างนั้นเอง ไม่ใช่โมโหหรืออะไร เขายังสงสัยว่าทำไมมินถึงต่างจากคนเป็นพ่อนัก ใช่ คนเมื่อครู่น่ะพ่อของมิน และนี่ก็บ้านมิน เพราะที่บ้านเขามีเพียงคุณแม่คนงามเท่านั้น

คูลเดินเข้าบ้านไปล้างหน้าล้างแขนในห้องน้ำ จริงๆเขาอยากอาบน้ำมากกว่าเหงื่อออกแบบนี้ไม่สบายตัวเลย

“เหนื่อยไหม?”

เสียงเล็กเอ่ยทัก พร้อมผ้าสะอาดถูกยื่นมาให้เช็ดหน้า คูลอมยิ้มกับความใส่ใจนั้น เห็นอยู่หรอกว่าเจ้าตัวเล็กมันคอยชะเง้อคอมองเขามาตั้งแต่เช้าแล้ว น่ารักจริงๆแฟนใครกันนะ

“ขอบคุณ” รับผ้ามาซับน้ำจากใบหน้าและแขน

“…………..” ตัวเล็กก็ยืนมองยิ้มๆ จนคูลสงสัย

“ยิ้มอะไร?” ถามออกไปพร้อมเก็บไม้เก็บมือที่อยากเอื้อมไปหยิกแก้มป่องๆเพราะอมยิ้มตาพราวนั่น

“ท่าทางพ่อผมจะถูกใจคุณคูลมากเลย” ตัวเล็กเฉลย

“หา!!? ตรงไหนกัน? คูลว่าคูลโดนแกล้งนะน่ะ”

“ก็ว่าไป ปรกติพ่อผมท่านไม่อยากให้ใครเข้าใกล้ต้นไม้ที่ท่านปลูกหรอกนะ หวงยิ่งกว่าลูกอีก แต่นี่คุณคูลได้ยิ่งกว่าใกล้อีกนะ” ว่าอย่างตื่นเต้น แต่คนฟังได้แต่ยิ้มแห้ง

“เหอะๆ คูลควรดีใจใช่ไหม?”

ตัวเล็กขำคิกกับสีหน้าแปลกๆของคูล ก่อนเอ่ยชวนไปนั่งในบ้านแล้วหาน้ำหวานเย็นๆให้ดื่มดับกระหาย จนช่วงเที่ยงเด็กตัวโตก็ได้ร่วมโต๊ะทานข้าวกับครอบครัวมิน ที่ประกอบไปด้วยพ่อ แม่ พี่ชายคนโตและพี่สะไภ้ ทั้งยังเด็กตัวน้อยลูกของพี่ชายที่ติดมินราวตังเม ต้องคอยนั่งใกล้ๆให้คุณอาเอาอกเอาใจ เด็กตัวโตของเราเลยไม่ได้นั่งข้างเจ้าตัวเล็ก เพราะทั้งสองข้างถูกจองโดยหลานตัวน้อยของมินไปเสียแล้ว หากพี่สาวคนรองกับพี่ชายคนที่สามอยู่คงได้ครึกครื้นกว่านี้


มินเป็นลูกคนสุดท้องซึ่งห่างจากพี่ๆหลายปี ถูกเลี้ยงดูมาท่ามกลางความรักของทุกคนในบ้าน ถูกเอาใจตามใจสารพัด แต่มินน้อยก็ยังคงเป็นเด็กน้อยน่ารักของทุกคนเสมอ มินไม่เคยทำตัวเอาแต่ใจ ไม่โวยวาย ไม่ดูถูกคนอื่น รับฟังเหตุผล ส่วนหนึ่งมาจากการเลี้ยงดูและพื้นนิสัยตั้งแต่เล็ก แต่เพราะการถูกประคบประหงมจนเกินไปก็มีข้อเสียที่มินแก้ไม่หายคือ อารมณ์อ่อนไหวง่าย หากจะเห็นมินร้องไห้นั่นจึงไม่ใช่เรื่องแปลก


บรรยากาศบนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยความเป็นกันเองและอบอุ่น ความอบอุ่นของคำว่าครอบครัวที่มันหายไปจากคูลนานมากแล้ว พอได้มาอยู่ท่ามกลางครอบครัวใหญ่แบบนี้ทำให้เด็กตัวโตอดนึกถึงช่วงเวลาที่ตนเอง ‘เคยมี’ ไม่ได้ เหมือนภาพวันเก่าๆทับซ้อนขึ้นมาในใจเขา ครอบครัวที่ตอนนี้เขาเหลืออยู่เพียงหนึ่งเดียว


หลังจากรับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อย นั่งคุยเล่นกันเล็กน้อยก่อนคูลจะขอตัวกลับ ติดสอยห้อยตามด้วยคนตัวเล็กที่จะตามกลับไปด้วย ซึ่งคนเป็นพ่อก็เอ่ยปรามว่าอย่าไปรบกวนบ้านเจ้าคูลมากนักเกรงใจเขา ตัวเล็กเลยหน้าจ๋อยจะถอยทัพกลับ

‘ก็ตอนทานข้าวคุณคูลทำหน้าเหงาๆเศร้าๆ เขาเลยไม่อยากให้อยู่คนเดียวนี่นา ไม่ได้คิดว่าจะเป็นการรบกวนคุณคูลเลย แย่จัง…’

พอเห็นไอ้ตัวเล็กทำหน้าจ๋อยผู้เป็นแม่เลยหาทางแก้ให้ เข้าครัวไปทำอาหารใส่ปิ่นโตเถาใหญ่ อีกทั้งขนมหวานสูตรชาววังที่หาทานได้ยากมาให้คนหน้าจ๋อยเอาไปฝากบ้านนู้น ตัวเล็กถึงได้ยิ้มออก รับปิ่นโตกับถุงขนมมาถือ ก่อนยื่นให้อีกคนถือต่อ ก็มันหนักอ่ะ

เมื่อได้เวลาสองหนุ่มจึงไหว้ลาคุณพ่อ และคุณแม่ใจดี ก่อนเดินไปที่รถมอเตอร์ไซค์คู่หูของเด็กตัวโต คนตัวโตเอาของไปแขวนที่แฮนด์รถ คว้าเสื้อแขนยาวของตัวเองมาสวมให้กับอีกคนที่ยืนให้สวมนิ่งๆ ตามด้วยหมวกนิรภัย ขยับดูเล็กน้อยว่าแน่นไปไหม เมื่อตัวเล็กส่ายหน้าจึงผละมานั่งคร่อมรถเตรียมพร้อมจะสตาร์ทและออกตัว โดยมีอีกคนตามมานั่งเป็นที่เรียบร้อย


รถคันน้อยเคลื่อนตัวจากไปแล้ว แม่ของมินถึงได้เปรยกับคนข้างๆที่มองตามรถคันดังกล่าวอย่างไม่วางตา

“แม่ว่าเราคงไม่ได้อุ้มหลานจากเจ้าตัวเล็กแล้วมั้งพ่อ”

“เฮ่ย~คุณก็พูดไป เด็กมันเป็นเพื่อนกัน” คุณพ่อยืนกรานปฏิเสธ ทั้งที่ใจก็เริ่มเอนเอียงไปทางนั้นเสียครึ่งค่อน

ลูกน้อยที่เลี้ยงดูมากับมือไฉนเลยจะไม่รู้นิสัยใจคอ มินไม่เคยสนิทสนมกับใครจนถึงขั้นพามาบ้าน จะมีก็แต่ฟ้าใสที่คบกันมาตั้งแต่เข้า ม.ปลายใหม่ๆ ส่วนเจ้าเด็กยักษ์นั่นเพิ่งได้เจอก็เมื่อไม่นานมานี้ ไม่ใช่ไม่เคยสังเกตเวลาที่ทั้งคู่อยู่ด้วยกัน ดูแลกัน มันไม่ได้ต่างจากเพื่อนทั่วไปเขาทำกัน แต่มันต่างที่ความรู้สึก คนเป็นพ่อถอนใจ คู่ชีวิตที่ยืนเคียงข้างลูบแขนเบาๆ

“คูลก็เป็นเด็กดีนะพ่อ ไม่เคยพากันเถลไถลที่ไหน”

คนเป็นพ่อยังเงียบ คิ้วขมวดราวคิดไม่ตกกับสถานการณ์ที่ตนกำลังคาดคะเน

“แม่ไม่ได้จะสนับสนุนให้ลูกเรารักชอบเพศเดียวกันหรอกนะ แม่แค่คิดว่าหากพวกเขาจะรักใคร่ชอบพอกันแล้วเราไปขัดขวางเข้ามันจะไปกันใหญ่ เด็กวัยรุ่นยิ่งห้ามมันก็เหมือนยิ่งยุนะพ่อ แม่ว่าให้เขาอยู่ในสายตาเราอย่างตอนนี้ยังดีกว่าแอบไปทำอะไรลับหลังเรานะ ที่มินพาคูลมาที่นี่ลูกก็คงอยากให้เรายอมรับล่ะนะ แต่อย่างเจ้ามินน่ะหรือจะกล้าพูดอะไรแบบนั้น ขี้กลัวล่ะที่หนึ่ง” คุณแม่เอ่ยถึงลูกชายคนเล็กน้ำเสียงเอ็นดูมากกว่าจะต่อว่า

“แล้วคุณคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ยอมรับกันในสังคมหรือกับเรื่องพวกนี้น่ะ!! ”

ความกังวลของพ่อแม่ก็คงหนีไม่พ้นกลัวลูกถูกมองไม่ดี อยากให้ลูกมีความสุขมันก็ใช่ แต่หากจะทำใจยอมรับมันก็ยากเหลือเกิน

“สังคมก็ส่วนสังคมนะพ่อ เด็กๆเขาไม่ได้ไปไชโยโห่ร้องป่าวประกาศให้สังคมรับรู้เสียหน่อย แค่เรานะพ่อ… แค่เรา… เท่านั้น ที่พวกเขาอยากให้เข้าใจ”

คุณพ่อถอนหายใจอีกเฮือกใหญ่ก่อนพูด

“วัยรุ่นสมัยนี้นี่มันวุ่นวายจริง เฮ่ย~ เลิกๆไม่คงไม่คิดมันแล้ว ปวดหัว” มือใหญ่ปัดป่ายไปมาราวจะบอกว่าสิ่งที่ตนคิดอยู่มันไม่มีสาระพอจะให้คิดจนปวดกระบาลเช่นนี้ ก่อนชวนคุณแม่คู่ชีวิตที่แสนดีเข้าบ้าน

“หนังสือธรรมะวางอยู่บนโต๊ะนะพ่อ” คุณแม่แหย่คู่ชีวิตที่หันกลับมามองแล้วทำสีหน้าเชื่อเขาเลยส่งมาให้ ก่อนจะหลุดขำออกมาทั้งสองคน คนเป็นพ่อโคลงศีรษะไปมาก่อนเดินเข้าบ้านปล่อยคุณแม่ที่ยังมีรอยยิ้มติดริมฝีปากหันกลับไปมองหน้าบ้านที่รถคันที่ลูกนั่งขับออกไปอีกครั้ง


ไม่ว่าจะอย่างไรลูกก็คือลูก แม้ทำผิดคิดร้ายมาพ่อแม่ยังให้อภัยได้ ความสุขของพ่อแม่ได้มาจากลูก หากลูกเป็นทุกข์ แม่คงเป็นสุขไม่ได้ หากแม้นหนทางข้างหน้ามันจะมีขวากหนาม แม่จะเป็นคนถากถางมันให้ลูกเอง มิน…



xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx




รถมอเตอร์ไซค์คันเก่งเลี้ยวเข้าบ้านของคูล ก่อนจะหยุดลงเมื่อมาถึงที่จอดรถภายในบ้าน มินขยับลงจากท้ายรถ ปลดหมวกนิรภัยส่งคืนเจ้าของ แม่บ้านที่ทำหน้าที่เปิดปิดประตูเมื่อครู่รีบรุดมาช่วยถือของให้

“โห~น้องมินซื้ออะไรมาเยอะแยะเลยคะนี่?” แม่บ้านสาวเอ่ยถามเมื่อเห็นข้าวของถุงใหญ่ถึงสองถุง แล้วไหนยังจะปิ่นโตเถาใหญ่นี่อีก

“มินเปล่าซื้อครับ เอามาจากที่บ้านมินน่ะ คุณแม่มินทำเอง” เอ่ยบอกอย่างภูมิใจ ก่อนเปิดๆดูของในถุงใบหนึ่งแล้วยื่นให้ทั้งถุง

“อันนี้มินให้พี่นางครับ เอาไปแบ่งกันนะ” พูดแล้วยิ้มตาหยี

“มีของพี่ด้วยหรือคะ ขอบคุณค่ะน้องมิน”

“ตัวเล็ก!” คูลเรียกมาจากหน้าบ้าน เพราะไอ้ตัวเล็กมัวแต่คุยไม่ยอมเดินตามเขามา

“ครับ” หันไปขานตอบก่อนวานแม่บ้านให้ช่วยเอาของไปเก็บให้ ส่วนตัวเองก็วิ่งดุ๊กดิ๊กตามคนเรียกเข้าบ้านไป


ทั้งคู่ใช้เวลาช่วงกลางวันไปกับการอ่านหนังสือ และทำรายงาน จนตอนเย็นคุณแม่เด็กตัวโตกลับมา ถึงได้ขึ้นไปอาบน้ำแล้วลงมาทานข้าวเย็นด้วยกัน กับข้าวก็เป็นของที่มินนำมาจากบ้านถึงจะอุ่นอีกทีก็ไม่เสียรส คุณแม่คนงามยังออกปากชม หลังจากทานข้าวเสร็จคุณแม่ก็นั่งย่อยด้วยการดูข่าวภาคค่ำ มีน้องมินน้อยนั่งดูเป็นเพื่อน ส่วนคูลก็นั่งทำงานที่ค้างไว้อยู่ใกล้ๆ จนคุณแม่เริ่มง่วงถึงได้ช่วยกันปิดบ้านแล้วขึ้นนอน


บนเตียงนอนกว้างของคูล เจ้าของห้องและเจ้าของเตียงนอนเอกเขนกใช้มือท้าวศีรษะมองคนตัวเล็กที่กำลังทำสมาธิ สวดมนต์ไหว้พระอย่างตั้งใจ ตัวเขาน่ะไหว้เสร็จไปนานแล้ว แต่เด็กตัวเล็กนี่สิยังนั่งสวดมนต์ไม่เสร็จสักที สวดกี่บทก็ไม่รู้ แต่พอนอนมองไปมองมามันก็เพลินดี จนตัวเล็กก้มกราบครั้งสุดท้ายนั่นล่ะคูลถึงละสายตา ลุกขึ้นไปปิดไฟ เปิดไว้เพียงโคมไฟหัวเตียงดวงเล็ก เดินกลับมาล้มตัวลงนอนเคียงข้าง จับมือเรียวมาจุมพิตหลังมือแผ่วเบาแบบที่ชอบทำ ดวงตาใสแจ๋วจ้องมองเขา ก่อนปากอิ่มสวยจะเอ่ยถามสิ่งที่คาใจ

“เมื่อกลางวัน ตอนทานข้าว…ผมเห็นคุณคูลทำหน้าเศร้าๆ”

“หือ? สังเกตด้วยเหรอ?” เพราะอย่างนี้สินะถึงขอตามมาด้วย คนๆนี้มักใส่ใจความรู้สึกของคนอื่นอยู่เสมอ แม้แต่เจ้าตัวยังไม่ทันจะสังเกตสีหน้าหรือความรู้สึกตนเองด้วยซ้ำ

‘ที่รักของคูล จะทำให้รักไปถึงไหนนะ’

คนตาใสยังมองอย่างรอคำตอบ คนตัวโตจึงขยับลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ดึงอีกคนให้มานั่งซ้อนด้านหน้า แผ่นหลังบางเอนแนบไปกับอกหนา วงแขนกว้างโอบกอดร่างเล็กไว้หลวมๆ

“พอดีคูลนึกถึงพ่อขึ้นมาน่ะ คิดย้อนไปว่าครั้งหนึ่งเราก็เคยมีช่วงเวลาแบบนี้ แต่ตอนนี้กลับไม่มีอีกต่อไปแล้ว”

“………………” ตัวเล็กนิ่งฟัง มือเรียวนั้นก็กุมมืออีกคนไว้บีบเบาๆแล้วคลาย จนได้ยินเสียงเจ้าของมือถอนหายใจยาว

“มินอยากฟังเรื่องพ่อคูลไหม?” มินเอี้ยวหน้าไปมองคนถาม มองลึกเข้าไปในนัยย์ตาคมที่มีความกังวลใจและกดดันฉายชัดทั้งสีหน้าและแววตา

“ถ้าคุณคูลอยากเล่า…” บอกเสียงเบา คนฟังหัวเราะหึๆก่อนเริ่มเล่าเรื่องราวของคนสำคัญที่สุดในชีวิตให้อีกคนฟัง

มินนั่งฟังเงียบๆมือน้อยก็บีบมือคนเล่าไปเรื่อยๆ น้ำเสียงของคูลที่เอ่ยถึงพ่อเต็มไปด้วยความรัก ชื่นชม และเทิดทูน แต่ก็ยังแฝงความเหงาในน้ำเสียงเมื่อเอ่ยถึงอดีต ครอบครัวที่เคยมีพร้อม คนที่ได้ชื่อว่าเป็นเสาหลักก็ทำหน้าที่ไม่เคยบกพร่อง มุมานะเพื่อให้ครอบครัวอยู่ดีมีสุข แต่ท่านทำบุญมาน้อย ถึงได้ด่วนจากไปโดยไม่ได้ร่ำลา ไม่ได้บอกกล่าวหรือได้ดูใจในวินาทีสุดท้าย

“คูลยังจำได้ วันที่พ่อเสีย แม้คูลจะยังเด็กมาก ยังไม่รู้ความหมายของคำว่า ‘ตาย’ ดีด้วยซ้ำ แต่กลับต้องมาเจอมัน” คนเล่าเสียงเริ่มสั่นจนมินต้องขยับตัวเข้าไปสวมกอดแทน ฝ่ามือใหญ่ก็ลูบผมเขาเหมือนขอบใจ

“…………………………..”

“วันนั้นมันยังคงเป็นวันธรรมดาสำหรับคูล คูลยังไปโรงเรียน ไปเล่นกับเพื่อน มันก็แค่วันธรรมดาอีกวันหนึ่ง กลับมาบ้านคูลยังโทรคุยกับพ่อ ยังฝากพ่อซื้อหมูหวานข้างที่ทำงานกลับมาด้วย พ่อยังหัวเราะตอบกลับมา มันไม่ได้มีวี่แววว่าท่านจะจากเราไปเลย จนเวลาผ่านเลยไปเกินกว่าเวลาเลิกงานพ่อก็ยังไม่กลับ คูลทำได้แค่รอ รอนานจนโกรธที่พ่อไม่ตรงเวลา แม่ก็เริ่มกระวนกระวายที่ติดต่อพ่อไม่ได้ แล้วโทรศัพท์บ้านก็ดังขึ้นมา…”

คนเล่าหยุดเล่าไปเสียดื้อๆ เหมือนมันพูดไม่ออก ความรู้สึก ณ ช่วงเวลานั้นมันจุกแน่นในอก ตัวเล็กเงยหน้าจากอ้อมอกแข็งแรง สีหน้าของคูลเจ็บปวดเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ครั้งนั้น เหมือนเสียงแม่ร้องไห้ยังดังแว่วในหู แค่นึกถึงเขาก็ตัวสั่นขึ้นมา

“คุณคูล…”

สีหน้าเจ็บปวดนั้นทำให้เขาปวดใจตามไปด้วย มือเล็กโอบประคองข้างแก้ม ถูกทาบทับโดยฝ่ามือใหญ่ของอีกคน ริมฝีปากอิ่มสวยแตะเบาที่หน้าผาก ค่อยย้ายมาที่ดวงตาทั้งสองข้างอย่างที่คูลเคยทำ แม้จะดูเงอะงะ แต่กลับอบอุ่นจนน้ำตาของคนถูกปลอบที่กักเก็บไว้รินไหล ริมฝีปากนั้นยังคอยตามซับน้ำตา คำพูดปลอบโยนดังมาให้ได้ยิน

“มันผ่านไปแล้วนะครับ ความทุกข์ ความเสียใจทั้งหมดมันผ่านไปแล้ว” แตะสัมผัสปลอบประโลมอ่อนโยน คนถูกปลอบรุกไล่ริมฝีปากตามประกบ ความอ่อนหวานที่มีให้ถูกแทนที่ด้วยความดื่มด่ำเคลิบเคลิ้ม

ร่างเล็กถูกผลักให้ลงไปอยู่ด้านล่าง ริมฝีปากตามติดเร่าร้อน พันธนาการที่ห่อหุ้มร่างกายถูกปลดออกอย่างร้อนรน ซุกไซ้ซุกซบ ขบเม้มอย่างใจ

“มิน มินจ๋า~ อย่าทิ้งคูลไปไหนนะ…นะ…ที่รัก” ทั้งออดทั้งอ้อน เว้าวอนให้อีกคนเห็นใจ

มือหนาป่ายปัดลูบไล้หนักมือ ร่างเล็กสั่นสะท้านตอบสนอง ลิ้นร้อนรุกไล้โพรงปากหวานหยอกเย้าปลายลิ้นเล็ก สะโพกแกร่งขยับเสียดสีร่างกายแทบลุกเป็นไฟ

“อ๊ะ!! คุ… อื้อออ”

มือใหญ่กอบกุมอกบางเค้นคลึงลูบไล้ อารมณ์หวามคุโชนโหมกระพือเร่งเร้าเอาแต่ใจ


อยากครอบครองคนนี้


อยากขบเม้มฝากรอยรัก


อยากแทรกกายเข้าหาให้ลึกที่สุด


ถอดถอน ผลักดัน เนิบช้า เร่งเร้า ถี่ระรัว


โถมกายเข้าออกซาบซ่านถึงใจ


“อ๊ะ! คุณคูลลล อ๊ะ!! ม… ไม่…”


“มิน…มิน…อีกนิด…อา~อีกนิดที่รัก!!”


โอบกอดแนบกาย กระตุกสั่นสุขสมแทบสิ้นสติ ท่วมท้นอิ่มเอิบไปทั้งใจ มันไม่ใช่แค่ ‘การทำรัก’ แต่ ‘ทำเพราะรัก’ มันช่างสุขยิ่งกว่า


บทรักร้อนแรงผ่านพ้นไป เสียงหายใจเหนื่อยหอบเริ่มกลับสู่สภาวะปรกติ ร่างกายใหญ่โตจึงค่อยถอดถอน ร่างเล็กสะดุ้งน้อยๆขาเรียวเกร็งแน่นหนีบสะโพกอีกคนไว้ทุกช่วงจังหวะที่ถอนกาย ก่อนจะผ่อนลมหายใจเมื่อทุกอย่างสิ้นสุด คูลก้มลงไปกดจูบริมฝีปากเจ่อของเจ้าตัวเล็ก

"ขอบคุณครับที่รัก"

ลุกไปเข้าห้องน้ำจัดการตัวเองให้เรียบร้อย ก่อนกลับออกมาพร้อมอ่างใบเล็กใส่น้ำพร้อมผ้าขนหนู วางลงที่โต๊ะหัวเตียง ก่อนแตะแขนคนตัวเล็กเขย่าเบาๆ แต่อีกคนกลับปัดออกแล้วพลิกร่างหนีไม่ยอมลืมตาขึ้นมามองสักนิดว่าจะโดนทำอะไร

“ลักหลับอีกสักทีดีไหม หืม?” พูดอย่างหมั่นเขี้ยว ฟัดแก้มนิ่มหนักๆก่อนจัดการเช็ดตัวให้ ตัวเล็กครางอืออาเมื่อถูกผ้าชุบน้ำอุ่นเช็ดไปตามร่างกาย

เสร็จเรียบร้อยคูลก็กลับเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง สักพักจึงกลับออกมา ก้าวขึ้นเตียงนอนล้มตัวลงนอนเคียงข้าง รั้งร่างเล็กเข้ามากอด กดจูบหน้าผากเนียนกระซิบบอกคนที่หลับพริ้ม ก่อนจะหลับตาลงเข้าสู่ห้วงนิทราแสนสุขในอ้อมกอดของกันและกัน



“คูลรักมินครับ”




จบตอนพิเศษ



o   รู้สึกว่าตอนพิเศษจะยาวกว่าตอนหลัก ฮะๆ

o   ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ ทุกบวกหนึ่ง บวกเป็ด และทุกการอ่านด้วยค่ะ

o   คุณgupalz ถ้าเราเขียนเรื่องยาวมันจะพาคุณออกทะเลน่ะสิคะ เนื้อเรื่องนี่ตามอารมณ์คนเขียนสุดๆ ไว้ถ้าเราเก่งกว่านี้คงได้มีงานเขียนเรื่องยาวกับคนอื่นเขาบ้าง

o   ขอบคุณคอมเม้นต์ตอนที่ผ่านมา

o   yeyong , Lemon_Tea , roseen , Gemm , gupalz , bulldog17 , pizza2011 , silverphoenix , golove2 , mellowshroom , NumPing , iamnan , love2y , yayee2 , forbidden , karn49 , lighter , ไอ้หัวแห้ว , kun , seaz , icetim :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ หวานน้อยๆค่อยๆรัก^^ [1/3/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 01-03-2012 01:46:44

เง้อออออ เศร้าอยู่ดีๆไหงกลายเป็นหื่นล่ะเนี่ยยย 555
ครอบครัวมินผ่านฉลุยแล้วสินะ ^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ หวานน้อยๆค่อยๆรัก^^ [1/3/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 01-03-2012 12:22:22

แวะมาจิ้มบวกให้คุณiamnan ให้กำลังใจเราทุกกระทู้เลย

ที่จริงไม่ได้เขียนตอนพิเศษเอาไว้เลยค่ะ อยากให้มันจบใสๆอย่างนั้นมากกว่า ตอนนี้เลยเพิ่งปั่นเสร็จเมื่อคืน ตอนเกือบตีหนึ่ง
จริงๆมันยาวกว่านี้แต่กลัวมันเศร้าไปเลยตัดออก เพราะคนเขียนก็เขียนไปร้องไป :sad4:

แต่พอเขียนไปเขียนมาติดncมาด้วยซะงั้น :a5: ทุกคนคงปรับอารมณ์ตามไม่ทันเนอะ :เฮ้อ:

ขอบคุณทุกการอ่านค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ หวานน้อยๆค่อยๆรัก^^ [1/3/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 01-03-2012 17:09:47

จิ้ม+1ขอบคุณทุกรีแล้วนะคะ :pig4:

เจาะไข่ icetim ด้วย^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ หวานน้อยๆค่อยๆรัก^^ [1/3/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 01-03-2012 17:22:22

คุณแม่ของมินน่ารักมากกกกกกกกกกกกก ปลื้มค่ะ ปลื้ม!!!

ยังคงหวังตอนพิเศษต่ออีก ฮี่ๆๆ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ หวานน้อยๆค่อยๆรัก^^ [1/3/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 01-03-2012 18:54:41

กำลังซึ้งอยู่ดีๆ มีซีนเรียกเลือด
รอเรื่องใหม่นะค่ะ คนเขียนสู้ๆ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ หวานน้อยๆค่อยๆรัก^^ [1/3/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 01-03-2012 19:22:48

“สังคมก็ส่วนสังคมนะพ่อ เด็กๆเขาไม่ได้ไปไชโยโห่ร้องป่าวประกาศให้สังคมรับรู้เสียหน่อย แค่เรานะพ่อ… แค่เรา… เท่านั้น ที่พวกเขาอยากให้เข้าใจ”    
นี่แหละคือทรรศนะของผู้ใหญ่ที่เข้าใจและรู้เท่าทันโลก ชอบจ้ะ
และก็ชอบตอนพิเศษนี้จัง

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ หวานน้อยๆค่อยๆรัก^^ [1/3/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 02-03-2012 00:44:32

น่ารักอ่ะ หวานมาก ไม่ใช่หวานน้อย

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ หวานน้อยๆค่อยๆรัก^^ [1/3/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: คนของเธอ ที่ 02-03-2012 20:59:41

ดีนะค่ะที่ครอบครัวเข้าใจ  แต่สมมติว่าคุณพ่อไม่ยกให้ก็คงไม่ทันแล้วล่ะ  :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ หวานน้อยๆค่อยๆรัก^^ [1/3/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 02-03-2012 21:26:47

ชอบทรรศนะของคุณแม่น้องมิน :m4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ หวานน้อยๆค่อยๆรัก^^ [1/3/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: เด็กหญิง ที่ 02-03-2012 21:50:12

น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ หวานน้อยๆค่อยๆรัก^^ [1/3/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 02-03-2012 22:00:24

ตอนพิเศษ หวานเป้นพิเศษจริงๆๆๆ

และ เขาได้กันแล้ว คริๆๆ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ หวานน้อยๆค่อยๆรัก^^ [1/3/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: forbidden ที่ 03-03-2012 01:16:24

แม่มินน่ารักมาก  :กอด1:
หวานได้ใจไปเลยจ้ะ  :-[
 :pig4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ หวานน้อยๆค่อยๆรัก^^ [1/3/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Gapompom ที่ 03-03-2012 01:40:18

น่ารักกกกกกก

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ หวานน้อยๆค่อยๆรัก^^ [1/3/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: นอนกินแรง ที่ 03-03-2012 18:54:30

อ๊ากกกกก ไม่ได้เข้ามาไม่กี่วัน

จบซะแล้วอ่า

อือฮือ ชอบมากมาย สุดยอดจ้า o13

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ หวานน้อยๆค่อยๆรัก^^ [1/3/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: cartoons ที่ 04-03-2012 18:34:35

 :-[ อ๊ายยยยยยยยยย,,,เขิลๆๆๆ,,หวานซ้าาาาา >////<

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ หวานน้อยๆค่อยๆรัก^^ [1/3/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 05-03-2012 10:49:56

น่ารักค่ะ ชอบที่แม่มินพูด ก็จริงนะแค่ครอบครัวเข้าใจก็โอเคแล้ว

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ หวานน้อยๆค่อยๆรัก^^ [1/3/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: froggy ที่ 05-03-2012 16:23:14

น่ารักอ่ะ  :-[

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! แจ้งสักเล็กน้อย <<6.3.2555>>
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 06-03-2012 19:55:23

ขอแจ้งสักเล็กน้อยค่ะ

Show Me Now!! เป็นเรื่องสั้นเรื่องแรกของที่เรานำมาลงและได้รับการต้อนรับจากทุกคนเป็นอย่างดี ต้องขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้กันด้วยค่ะ ทำให้คนเขียนฮึดสู้ขึ้นเยอะเลย

ตอนนี้ก็ได้แจ้งพี่โมฯให้ช่วยย้ายไปห้องจบแล้วค่ะ ถ้าจะมีตอนพิเศษอีกทีคงไปต่อที่ห้องนู้นนะคะ

ขอบคุณทุกคอมเม้นต์ ทุกบวก และทุกอ่านมากค่ะ^^

ปล.จิ้ม+1เพิ่มเติมสำหรับกำลังใจที่เข้ามาใหม่แล้วนะคะ :pig4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! แจ้งสักเล็กน้อย <<6.3.2555>>
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 06-03-2012 19:58:14

รับทราบบบ แล้วเมื่อไหร่จะเขียนเรื่องยาวอ่ะ
เด๋วจะตามไปเปนแฟนพันธ์แท้ 555

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! แจ้งสักเล็กน้อย <<6.3.2555>>
เริ่มหัวข้อโดย: winamp ที่ 07-03-2012 23:19:01

 o13  น่ารักมากเรื่องนี้ ชอบตรงที่พ่อแม่เข้าใจลูกเนี่ยแหละ   :pig4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! แจ้งสักเล็กน้อย <<6.3.2555>>
เริ่มหัวข้อโดย: abcee ที่ 07-03-2012 23:43:27

ชอบเรื่องนี้อ่ะ น่ารักมากๆ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! แจ้งสักเล็กน้อย <<6.3.2555>>
เริ่มหัวข้อโดย: janek_alo ที่ 08-03-2012 00:07:43

น่ารักอ่ะ   เรียบๆๆๆ

แต่ก็รักอ่ะ o13

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! แจ้งสักเล็กน้อย <<6.3.2555>>
เริ่มหัวข้อโดย: Aini_es ที่ 08-03-2012 18:15:34

น่ารักทั้งมินทั้งคูลเลย ปลื้ม

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! แจ้งสักเล็กน้อย <<6.3.2555>>
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 08-03-2012 21:20:48

น่ารักมากมายเลยฮ๊าฟฟฟ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ นะฮ๊าฟฟฟ ^^"

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! แจ้งสักเล็กน้อย <<6.3.2555>>
เริ่มหัวข้อโดย: 【focus_kung】 ที่ 08-03-2012 22:23:10

เป็นเรื่องที่น่ารักมากๆ เลยค่ะ อ่านไปเขินม้วนไป 555 :-[

ภาษาอ่านง่ายดีค่ะ เราชอบ อิอิ

อยากพาน้องมินน้องคูลกลับบ้าน มานอนกก เอ๊ย กอดจังเลย  :impress2: :impress2:

แล้วแต่งเรื่องน่ารักๆ อย่างนี้มาให้อ่านกันอีกนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ  o13

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! แจ้งสักเล็กน้อย <<6.3.2555>>
เริ่มหัวข้อโดย: nco1236 ที่ 08-03-2012 22:37:23

น่ารักจัง  :z1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! แจ้งสักเล็กน้อย <<6.3.2555>>
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 09-03-2012 00:00:02

 :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! แจ้งสักเล็กน้อย <<6.3.2555>>
เริ่มหัวข้อโดย: karn49 ที่ 09-03-2012 10:02:56

> < !
น่าร๊ากกกกกกกกกกก ~

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! แจ้งสักเล็กน้อย <<6.3.2555>>
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 09-03-2012 15:31:14

จิ้ม+1 ให้ทู้กคน ขอบคุณที่มาให้กำลังใจกัน :กอด1:

เจาะไข่ janek_alo กับ Fire_Fay ด้วย^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! แจ้งสักเล็กน้อย <<6.3.2555>>
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 09-03-2012 16:45:53

 :-[ :o8:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! แจ้งสักเล็กน้อย <<6.3.2555>>
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 09-03-2012 22:06:10

หวานมากกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! แจ้งสักเล็กน้อย <<6.3.2555>>
เริ่มหัวข้อโดย: minimonmon ที่ 11-03-2012 14:40:58

 :o8:หวานมากมายเลยอ่า อิจฉาจังเลย

ตอนพิเศษก็ชอบ หึหึ :-[

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! แจ้งสักเล็กน้อย <<6.3.2555>>
เริ่มหัวข้อโดย: อาคิรา ที่ 11-03-2012 19:31:56

 :pig4: :pig4: :pig4:(http://)

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! แจ้งสักเล็กน้อย <<6.3.2555>>
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 11-03-2012 23:19:41

น่ารักมากกกกกกกก  o13
 :pig4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! แจ้งสักเล็กน้อย <<6.3.2555>>
เริ่มหัวข้อโดย: Beast12honey ที่ 12-03-2012 01:31:06

กรี๊ดสลบ~~(นอนตายอย่างสงบ) น่ารักมากๆ ><//ถ้ามีภาคต่อเเล้วจะมาอ่านอีกนะ~

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! แจ้งสักเล็กน้อย <<6.3.2555>>
เริ่มหัวข้อโดย: jaymaza ที่ 15-03-2012 22:48:30

น่ารักกกก  :-[

อ่านตอนแรกนึกว่าจะดราม่า

หวานสุดๆๆ

ชอบมากกกก

 :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 21-03-2012 17:13:55

Show Me Now!!



ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง




ณ โรงเรียนมัธยมปลายในช่วงเทอมที่สอง ทางโรงเรียนมักมีกิจกรรมนันทนาการให้เด็กนักเรียนได้ร่วมทำไม่ได้ขาด หนึ่งในนั้นก็คืองานกีฬากระชับความสัมพันธ์ภายในโรงเรียน หรือเรียกง่ายๆว่ากีฬาสี เด็กบางคนก็ตื่นเต้นที่จะได้ทำอะไรใหม่ๆร่วมกับเพื่อนๆ แต่บางคนก็ถือว่านี่คือความทรมานสุดๆแล้วในชีวิตนักเรียน ก็ว่ากันไป แต่ไม่ว่าใครจะคิดเช่นไร ทางโรงเรียนเองก็ยังจัดงานยิ่งใหญ่ทุกปีอยู่เช่นเดิม


ทางเดินหน้าห้องของอาคารเรียนระดับมัธยมปลาย ร่างเพียวของฟ้าใสเดินกึ่งวิ่งรีบร้อนจะไปให้ถึงห้องเรียนตนเองโดยไว เนื่องจากสถานการณ์ความรักของเพื่อนตัวเล็กกำลังถูกสั่นคลอนจากมือดี ถ้าไม่รีบจัดการตัดไฟเสียแต่ต้นลม มันอาจลุกลามใหญ่โตได้ เมื่อมาถึงหน้าห้องเรียนของตนเองได้ก็ตะโกนเรียกแต่ไกล เหมือนไม่ทันใจเพราะอยากเล่าเหลือเกินแล้วตอนนี้

“มิน!!!!”

เสียงเรียกดังมาตั้งแต่หน้าห้อง ทั้งที่ตัวคนเรียกยังไม่โผล่ ทำให้มินที่กำลังคุยเรื่องการบ้านของเมื่อวานกับเพื่อนหันไปมองต้นเสียงงงๆ

“มิน! มินต้องจัดการไอ้หมาบ้านั่นนะ มันกล้ามากที่ทำกับมินแบบนี้ มันบ้าไปแล้ว!!”

ฟ้าใสถลาเข้ามาหาเพื่อนตัวเล็ก แล้วบอกอะไรไม่รู้จับใจความไม่ได้ เพราะคุณเธอใส่อารมณ์เสียเต็มที่ แถมรูปประโยคก็ไม่ได้มีการเกริ่นนำแต่อย่างใด

“เดี๋ยว เดี๋ยวก่อนนะฟ้าใส นี่มันเรื่องอะไรกันเหรอ?”

“ก็…”

กำลังจะเล่า แต่พอเห็นสายตาเพื่อนคนอื่นที่มองมาอย่างอยากรู้เช่นกัน จึงชะงักค้างกลางอากาศ ปากที่เตรียมจะเล่าหุบฉับ ก่อนลากแขนเพื่อนตัวเล็กออกไปนอกห้องด้วยกัน ทิ้งไว้เพียงสายตาสงสัยของเพื่อนในห้องที่มองตาม



“อะไรนะ ขออีกที”

หลังจากฟังฟ้าใสพูดจบ มินก็ชูนิ้วชี้ขอให้พูดอีกครั้ง เหมือนเมื่อครู่จะได้ยินไม่ถนัด ฟ้าใสค้อนเพื่อนเบาๆที่ทำเป็นได้ยินไม่ชัด แต่ถึงจะขัดใจก็เต็มใจจะช่วยย้ำ

“นายภคินกำลังนอกใจมิน!”

“ง่ะ…!”

มินน้อยยังงกับเหตุการณ์ เท่าที่ฟ้าใสเล่ามาคือ ได้ยินเสียงลือเสียงเล่าอ้างว่าคุณคูลไปจีบรุ่นน้อง ม.4 ชื่อเบลล่า เห็นว่าหน่วยข่าวกรองที่ให้ข้อมูลมาเชื่อถือได้ เพราะน้องเบลล่าก็ยอมรับกับเพื่อนของเธอว่าคูลจีบเธอจริง ทั้งยังมีหลักฐานเป็นภาพถ่ายปาปารัซซี่อีกด้วย

‘เอ่อ นี่คุณคูลดังขนาดนั้นเลยหรือนี่!!?’ มินน้อยผู้ไม่เคยจะรู้เรื่องรู้ราวกับเขา

“นี่ๆมินดูสิ ภาพมันฟ้องชัดๆเลยนะ แบบนี้ยอมไม่ได้รู้ไหม”

ฟ้าใสยื่นโทรศัพท์มือถือให้เพื่อนตัวเล็กดู

“เขาถ่ายรูปสวยดีนะ”

“มิน!!!”

ฟ้าใสร้องเสียงหลง  ให้ดูภาพนายภคินกับยัยเบลล่าออเซาะกัน ไม่ได้ให้ดูฝีมือการถ่ายภาพ โอ๊ย~คนสวยอยากจะกรี๊ด!!!

มินมองท่าทางฮึดฮัดของเพื่อนแล้วยิ้มให้

“รู้ ว่าฟ้าใสเป็นห่วง แต่เรื่องนี้มันฟังความข้างเดียวไม่ได้หรอก ไม่ใช่ไม่เชื่อฟ้าใสนะ แต่เราแค่ไม่อยากระแวงไปก่อนเท่านั้นเอง มันดูเหมือนไม่เชื่อใจคนของเรามากไป ฟ้าใสเข้าใจใช่ไหม?”

พอได้ยินเพื่อนว่าแบบนั้นฟ้าใสถึงได้ลดความเดือดดาลลง ก็จริงอย่างตัวเล็กว่า เธอคงใจเร็วไป เห็นว่ามันไม่เป็นผลดีกับเพื่อนเลยด่วนตัดสินใจไปตามคำบอกเล่า นี่ถ้ามินหูเบากว่านี้คงได้ทะเลาะกับนายภคินแน่

“ขอโทษนะมิน”

มินยิ้มบางบอกไม่เป็นไร ความเป็นจริงแล้วมันก็อดหวั่นใจไม่ได้หรอก ใช่ว่าไม่กังวลแค่ไม่อยากด่วนตัดสินใจไปก่อนจะได้ฟังจากปากของอีกคนเท่านั้น


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



งานกีฬาสีที่ใกล้เข้ามาทำให้แต่ละกลุ่มสีเร่งมือเตรียมการสีของตนเองให้พร้อมรบ และปีนี้คูลก็ยังไม่ได้อยู่สีเดียวกันกับมินอีกแล้วจะขอเปลี่ยนกับใครเขาก็ไม่ยอมกัน ยิ่งพวกแก๊งเพื่อนซี้ยิ่งแล้วใหญ่ไม่ยอมเปลี่ยนให้แล้วยังจะแย่งชิงตัว ‘น้องจืด’ ไปอยู่ทีมตัวเองด้วยเสียอย่างนั้น

“น้องจืด มาอยู่ทีมเดียวกับพี่แซ๊คดีกว่านะครับ สวัสดิการดี ของกินเพียบ!!”

หนุ่มแซ๊ค หนึ่งในกลุ่มเพื่อนซี้เด็กตัวโตเอาของกินมาล่อตัวเล็กให้ไปอยู่สีเดียวกับตัวเอง จะสกัดดาวรุ่งนายภคินเราก็ต้องมีตัวประกันอยู่ในสีเราด้วยถึงจะถูก

“กล้ามากนะแซ๊ค กล้าเอาของกินมาล่อสีกู เดี๋ยวมึงได้เจอหลังแหวน”

โก้ ประธานสีฟ้า สีที่มินน้อยอยู่เดินเข้ามาชูไม้ชูมือใส่เพื่อน กอดคอไอ้ตัวเล็กไว้ ตอนนี้เหล่าเดอะแก๊งของคูลมารวมตัวกันที่โรงยิมเพื่อใช้สถานที่ในการซ้อม ก็ข้ามสีมาหยอกล้อกันตามประสา คูลที่อบอุ่นร่างกายอยู่ใกล้ๆก็ไม่ได้ว่าอะไรที่เพื่อนจะหยอกล้อเจ้าตัวเล็ก เพราะพวกนี้ก็ล้อมินเป็นประจำอยู่แล้วตั้งแต่ที่เขายังแกล้งมินอยู่ และพวกเพื่อนซี้ก็ติดเรียก ‘น้องจืด’ มาตั้งแต่นั้น เห็นบอกว่าน่ารักดี ซะงั้น

ตัวน้องมินน้อยก็ไม่ได้ถือสาหาความอะไร ก็แค่เรียกกันขำๆ ใครเรียกน้องจืดก็ยิ้มให้เฉยๆ เพราะคนที่เรียกเขาแบบนี้ก็มีแต่เพื่อนของคูลทั้งนั้น

ที่นั่งข้างสนามซ้อมในโรงยิมยังคงเป็นที่นั่งประจำของมินในช่วงนี้ ที่ๆคนในสนามสามารถมองเห็นได้ถนัด ตัวเล็กนั่งทำปอมปอมเชียร์ของสีตัวเองไปพลางๆขณะนั่งรอคนที่ซ้อมบาสเกตบอล ก้มหน้าก้มตาทำไม่ได้สนใจว่าใครจะมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า จนเสียงใสเอ่ยทักขึ้นมา

“พี่มินคะ ขอเบลล่านั่งด้วยคนได้ไหมคะ?”

ตัวเล็กหยุดมือที่ทำงานอยู่ เงยหน้าขึ้นมองคนพูด เด็กผู้หญิงผิวขาว หน้าตาน่ารักเหมือนตุ๊กตา ชื่อเบลล่าด้วย จะใช่คนนี้หรือเปล่านะ?

“เชิญครับ”

มินขยับพื้นที่ให้อีกคนนั่ง โดยที่ตัวเองขยับไปชิดกระเป๋าของคูลที่วางอยู่ข้างๆ หลังจากนั้นก็ทำงานของตนเองต่อ ปล่อยน้องเบลล่าเอาไว้อย่างนั้นเพราะมินไม่ชอบคุยกับคนแปลกหน้า

น้องเบลล่ารู้สึกเสียหน้าเล็กน้อยที่ไม่ได้รับความสนใจจากหนุ่มตัวเล็ก แต่ก็ปรับสีหน้าตัวเองให้ดีขึ้น ก่อนชวนคนที่ง่วนอยู่กับอะไรไม่รู้เป็นเส้นๆสีฟ้าพวกนั้นน่ะคุย

“เอ่อ พี่มินทำอะไรอยู่หรือคะ?”

“ทำปอมปอมเชียร์น่ะ” ยังไม่ได้ละมือจากงานที่ทำแต่ก็ตอบคำถามน้องไปด้วย

“ทำเองเลยหรือคะ เบลล่าว่าน่าจะซื้อสำเร็จเลยไม่ดีกว่าหรือคะ?”

น้องเบลล่ายังสอบถามต่อ ถามมามินก็ตอบไป จนมาถึงเรื่องที่เขาให้คำตอบไม่ได้นี่ล่ะ กับคำถามที่ว่าสเป็คหญิงของคูลเป็นแบบไหน นั่นสิ คุณคูลมีสเป็คหญิงแบบไหนกันนะ จะเหมือนอย่างน้องเบลล่าไหม? ชอบคนสวยหรือว่าน่ารัก? หรืออาจจะชอบคนที่คุยเก่งหรือเปล่า? หรือ…

ความคิดของมินเริ่มวกวนวุ่นวาย จนเมื่อฟ้าใสโผล่มานั่นล่ะถึงได้หยุดความคิดพิลึกนี้ได้ เบลล่าเองเมื่อเห็นว่ามีอีกคนมาจึงเอ่ยขอตัว เธอแค่มาสอบถามข้อมูลจากเพื่อนสนิทที่เธอคิดเองของพี่คูลเท่านั้น ก็เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆท่าทางก็น่าจะสนิทกันอยู่ไม่น้อย

มินพยักหน้ายิ้มรับ ส่วนฟ้าใสหรี่ตามองส่งเด็กสาวที่ก้าวเดินจากไป

“เขามาทำไมน่ะ?”

ฟ้าใสหันมาถามเพื่อนตัวเล็กที่หยิบงานมาทำต่อ

“หือ?”

“ก็เด็กคนเมื่อกี้น่ะ เขามาหาเรื่องอะไรมินหรือเปล่า?”

“เปล่า น้องเขาแค่มาคุยด้วยเฉยๆ”

“คุย?” ฟ้าใสทำเสียงไม่เชื่อ

“อือ ก็คุยกันเฉยๆ” มินตอบรับให้เพื่อนรู้ว่าไม่มีอะไรจริงๆ

“รู้จักกันหรือไง ถึงได้มานั่งคุยกันน่ะ” อดว่าไม่ได้

มินยิ้มให้เพื่อนเฉย ไม่ต่อความอีก ฟ้าใสเลยได้แต่เซ็งที่ตัวเล็กไม่มีอารมณ์ร่วมกับเธอเล้ย


ทางด้านคูล เมื่อหมดเวลาของทีมสีแดงที่ได้ใช้สนาม สีต่อไปก็ลงมาต่อ คูลที่เพิ่งซ้อมเสร็จเดินแกมวิ่งเข้ามาหาคนตัวเล็กที่นั่งทำพู่เชียร์อย่างตั้งใจ จุดสนใจอยู่ที่คนๆเดียว เลยไม่ได้มองว่าใครอยู่ตรงนั้นอีกบ้าง

เด็กตัวโตเดินมานั่งแหมะลงข้างๆคนตัวเล็ก ขยับเบียดเล็กน้อยเมื่อยังไม่ได้รับความสนใจ มินยังไม่ละมือจากงานของตนเอง แต่มือเรียวก็หยิบผ้าขนหนูผืนเล็กกับขวดน้ำส่งให้อีกคนไปด้วย คูลรับผ้ามาเช็ดเหงื่อที่ชุ่มไปทั้งตัว มองคนตัวเล็กทำงานเงียบๆ เห็นแล้วอยากแกล้ง ว่าแล้วก็ขยับเข้าใกล้อีกนิด

“ฮื้อ~ คุณคูล เหม็นเหงื่อ” ตัวเล็กว่าทั้งยังดันอีกคนออกห่าง

“หืม? จริงอ่ะ?”

เมื่อเห็นตัวเล็กพยักหน้าหงึกหงัก คูลเลยจัดการพิสูจน์กลิ่น กดจมูกสูดกลิ่นแก้มหอมของอีกคนฟอดใหญ่

“อืม ไม่เห็นเหม็นเลย หอมออก”

“คุณคูล!!”

ตัวเล็กจับแก้มตัวเองหน้าตาตื่น มองซ้ายมองขวาเลิ่กลั่ก แก้มแดงแปร๊ดด้วยความเขิน มีใครเห็นไหมนี่

ส่วนคนทำก็ไม่มีทีท่าว่าจะเขินอายสักนิด ใครเขาจะเห็นเล่า แต่ถึงเห็นเขาก็คงนึกว่าไอ้จืดโดนแกล้งอีกแล้วก็เท่านั้นล่ะ

ผลัวะ!!

หนังสือเล่มหนาถูกฟาดลงบนไหล่หนาไม่ยั้งแรง

“โอ๊ย!! อะไรวะ!!?”

คนถูกตีโวยวายหันไปมองที่มาตาขวาง แต่เห็นว่าเป็นฟ้าใสที่ยืนกอดอกอยู่เลยเปลี่ยนจากโกรธเป็นเซ็งแทน

“ทำอะไรเกรงใจกันบ้างนะนายภคิน เดี๋ยวใครเขาจะมองมินไม่ดีที่ปล่อยให้นายลวนลามอยู่แบบนี้”

พูดจบก็สะบัดบ็อบเดินจากไป คูลเลยหันมาหามิน บอกเสียงอ่อย

“ขอโทษนะ มินรู้สึกไม่ดีหรือเปล่า?”

ตัวเล็กส่ายหน้าแล้วยิ้มให้

“ไม่หรอก แต่มันในที่สาธารณะน่ะ ผมอายเขา”

ประโยคหลังกระซิบบอกเบาๆ คูลหัวเราะ ก่อนจะชวนกันเก็บของเตรียมกลับบ้าน


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



วันงานกีฬามาถึง ในช่วงเช้าก็มีพิธีการเปิดงานตามสมควร แต่ละสีก็เตรียมการมาอย่างดี ขบวนสีของแต่ละสีก็อลังการไม่แพ้กัน แต่บางคน เช่น นายแซ๊คเพื่อนซี้คูล ก็แหวกด้วยธีมลดโลกร้อน  ใช้วัสดุที่หาได้จากในบ้านมาจัดตกแต่ง เลยได้รับเสียงแซวจากเพื่อนว่าลดโลกร้อนหรืออนาถา แต่หนุ่มแซ๊คก็ไม่แคร์ เพราะมั่นใจมากในจุดนี้ว่าสีตัวเองเด่นสุด

การแข่งขันในแต่ละหมวดกีฬาเป็นไปอย่างคึกคัก นักกีฬาก็ทุ่มเต็มที่คนเชียร์ก็เชียร์สุดพลัง กว่าจะผ่านไปในแต่ละวันก็แทบหมดแรงข้าวต้มกันแทบทุกคน แต่ก็ยังมีรอยยิ้มแตะแต้มบนใบหน้า มินที่ได้อยู่ในฝ่ายบริการเครื่องดื่มและอาหาร ก็ทำงานของตนเองไปอย่างขะมักเขม้น ทุกปีเขามักได้รับเสื้อแขนยาวกับหมวกปีกกว้างโดยไม่มีที่มาเสมอ แม้จะสงสัยแต่ก็ไม่ได้ซักเอาความจากเพื่อนที่เอาของมาให้ เพียงแต่ฝากเพื่อนไปขอบคุณเจ้าของเขาเท่านั้น

แต่ปีนี้มินไม่ต้องสงสัยอีกต่อไปแล้วเพราะเพิ่งได้รู้ว่าเจ้าของเสื้อกับหมวก ที่บางทีก็แถมร่มมาด้วยนั้นก็คือ นายคูล ภคินนั่นล่ะ

พอถามว่าทำไมไม่เอามาให้เอง ก็ได้คำตอบว่ากลัวตัวเล็กจะเขวี้ยงทิ้ง มินฟังแล้วก็ขำ ก็จริงนะใครจะกล้าใช้ของคนที่ชอบแกล้งตัวเอง


งานกีฬาก็ดำเนินไปด้วยความสนุกสนานตามจุดประสงค์ของงานเป็นอย่างดี แต่ที่ไม่ดีก็คงเป็นหัวใจดวงน้อยของน้องมินที่มีความกังวลแทรกซึมเข้ามาเรื่อยๆ เรื่องที่ค้างในใจก็ยังไม่ได้สอบถามกับคนตัวโตให้เป็นเรื่องเป็นราวเพราะมัวแต่ยุ่งกับกิจกรรมกันทั้งคู่ หากจะคุยกันก็อยากมีเวลาทำความเข้าใจ ไม่อยากให้ทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง แต่ภาพที่มินได้เห็นทุกวันนั้นมันก็สั่นคลอนความเชื่อที่มี

ทุกครั้งข้างกายคูลต้องมีรุ่นน้องคนนั้นอยู่ด้วยเสมอ ก็รู้อยู่ว่าเขาอยู่ทีมเดียวกัน แต่มันใกล้ชิดมากจนเกินไปนี่ ไหนจะเสียงแซวจากคนในกลุ่มนั้นอีก มินยิ่งรู้สึกไม่ดี แม้คูลจะปฏิเสธต่อคำแซวของเพื่อน แม้สายตาคมนั้นจะมองมาที่คนตัวเล็กอยู่ตลอด แต่ความไม่สบายใจนี้ก็ไม่ได้ลดลง บางทีมินก็รู้สึกว่าตนเองงี่เง่า ไร้เหตุผล ที่เป็นแบบนี้


และแล้วการแข่งขันวันสุดท้ายก็จบลงโดยที่สีของคูลได้ที่หนึ่งเช่นทุกปีที่ผ่านมา และคนแรกที่เด็กตัวโตอยากให้ร่วมยินดีก็ยังคงเป็นมินน้อยเท่านั้น ร่างสูงรีบรุดจะไปหาเจ้าตัวเล็กที่อยู่อีกทีมทันที แต่ก่อนที่จะได้ไปดังใจคิด เด็กสาวอีกคนก็มาเรียกเขาไว้

“พี่คูลคะ เดี๋ยวค่ะ!!”

 คูลขมวดคิ้วนิดๆเมื่อถูกขัดจังหวะ แต่ในฐานะรุ่นพี่ที่ดีก็ไม่ควรทำสีหน้าอย่างนั้นใส่น้อง เลยต้องปรับอารมณ์เล็กน้อยก่อนหันไปขานรับ

“ครับ”

“ขอเวลาแป๊บนึงได้ไหมคะ?”


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



เด็กตัวโตเดินหงุดหงิดออกมาจากอาคารเรียนเพราะหาตัวเล็กไม่เจอ เพราะเขามัวแต่ทำตัวเป็นรุ่นพี่ที่ดีนั่นล่ะ มินถึงไม่รอเขาเลยเนี่ย ไปไหนแล้วก็ไม่รู้

เมื่อครู่น้องเบลล่ามาขอคุยกับเขา ก็นึกว่าธุระสำคัญอะไร ไม่นึกว่าน้องจะจริงจังกับคำแซวของพวกเพื่อนตัวดีในทีมจนมาสารภาพรักกับคูลแบบนี้ แต่คูลเองก็บอกปฏิเสธน้องไปแล้วว่ามีคนที่คบอยู่แล้วคงตอบแทนความรู้สึกน้องไม่ได้ น้องก็ท่าทางยอมรับแต่โดยดีถึงจะดูซึมๆไปบ้างแต่คูลก็ไม่ได้มีเวลามาใส่ใจมากนัก เพราะคนที่ควรใส่ใจหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้

จนเดินออกมาที่จอดรถความหงุดหงิดที่ถึงพลันหายไป เมื่อคนที่ยืนอยู่ข้างมอเตอร์ไซค์คันเก่งของเขาคือ มิน

“ไปไหนมา คูลหาแทบแย่ นึกว่าโกรธอะไรคูลเสียอีก โทรศัพท์ก็ไม่รับ”

คนตัวโตร่ายยาวเมื่อก้าวมาถึงตัว

“จะว่าโกรธก็โกรธอยู่นะ”

มินว่าเรียบๆสีหน้ายังยิ้มอยู่ คูลขมวดคิ้วไม่เข้าใจ ตัวเล็กไม่ได้ว่าอะไรต่อนอกจากชวนกลับบ้านเพราะเสร็จงานแล้ว พรุ่งนี้ก็คงเรียนกันปรกติ


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



“อะไรนะ!!  คูลน่ะหรือจะไปจีบน้องม.4 ยัยฟ้าใสมั่วแล้ว!!”

นายภคินร้องเสียงหลง ขณะที่นั่งให้ตัวเล็กเช็ดผมที่เพิ่งสระให้บนเตียง วันนี้ก็ยังเป็นอีกวันที่สามารถกล่อมมินให้มาค้างที่บ้านได้ โดยที่คุณแม่ใจดีของมินอนุญาต ส่วนคุณพ่อก็ยังคงทำหน้าเข้มใส่เขาไม่เปลี่ยนแปลง ดีหน่อยก็ตรงที่ท่านให้ความเมตตาเด็กยักษ์ตาดำๆเข้านอกออกในบ้านของท่านได้นี่ล่ะ

“ก็ฟ้าใสได้ยินมาแบบนั้น”

ตัวเล็กบอก มือก็ยังเช็ดผมให้อีกคนไปด้วย คุณคูลชอบนอนทั้งที่ผมเปียกๆ เดี๋ยวหมอนก็ได้เน่ากันพอดี

“เชื่อคนง่าย”

“ไม่ได้เชื่อคนง่ายนะ!!”

มินน้อยว่าหน้างอ ไม่ชงไม่เช็ดมันแล้วผมนี่ โยนผ้าโปะบนหัวของอีกคนไว้อย่างนั้น คูลพลิกตัวกลับมาคว้าคนที่กำลังจะก้าวลงจากเตียง ตัวเล็กดิ้นขลุกขลัก แต่พอโดนคนตัวโตทับไว้ทั้งตัวก็ไปไหนไม่รอด ยอมนอนนิ่งๆแต่ไม่ยอมมองหน้าคนที่ทาบทับตนเองไว้

“ไม่ได้ว่ามินนะ”

“ก็เหมือนกันล่ะ”

ตัวเล็กยังหน้างอไม่หาย คูลเลยกดจูบริมฝีปากยื่นๆนั่นซะ หมั่นเขี้ยว!

“ฮื้อ~ คุณคูล!! ทำแบบนี้เรื่อยเลย”

“ก็อยากน่ารักทำไมล่ะ”

คูลว่า โยนความผิดให้คนน่ารัก

“โกรธอยู่นะ” มินย้ำบอกเผื่อคนตัวโตจะไม่รู้ว่าโกรธจริงๆนะ

“โกรธคูลเรื่องอะไรล่ะ หืม? คูลยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะตัวเล็ก”

ก้มไปหอมแก้มใสเล่น ชอบคลอเคลียคนนี้จริงๆ

“อื้อ… อย่าสิ ยังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยนะ… คุณคูลอ่ะ!!!”

เมื่อไม่ได้อย่างใจก็เริ่มใช้เสียงดังเข้าข่มละ

“ก็พูดไปสิครับ คูลไปทำอะไรให้มินโกรธหรือ?”

เด็กตัวโตยอมหยุดตามที่อีกคนต้องการ รอฟังเหตุผลของการถูกโกรธในครั้งนี้ ว่าความผิดของตนเองนั้นคืออะไร

“จริงๆก็ไม่ได้โกรธ แค่…ไม่มั่นใจ”

“เรื่อง?” คูลถามเปิดทางให้

“ก็… ผมงี่เง่าอ่ะ คิดอะไรไม่รู้สารพัดเลย บางทีก็เปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น คิดวนไปวนมาว่าตัวเองมีดีตรงไหน คิดว่าถ้าวันหนึ่งคุณคูลจะไปจะเอาอะไรไปสู้คนอื่นได้”

ตัวเล็กว่าเสียงเครือ คูลท้าวแขนคร่อมมินไว้ มือใหญ่ก็ลูบผมคนใต้ร่างเบาๆ

“มินมีดีทุกอย่างนั่นล่ะ ทุกอย่างที่เป็นมินดีที่สุดสำหรับคูลเสมอ อย่าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับใครเลย”

“แต่ว่า…”

“หือ?”

“น้องเขาน่ารัก”

“อืม”

คูลตอบรับในลำคอ มองคนพูดยิ้มๆ

“สวยด้วย”

“อือฮึ”

“แล้ว…”

“แล้ว?”

ตากลมโตช้อนมองคนที่คร่อมตนเองไว้ เม้มปากเหมือนไม่แน่ใจว่าควรพูด แต่สุดท้ายก็พูดมันออกมา

“น้องเขาก็…เป็นผู้หญิง…”

พูดเสียงเบายิ่งกว่าเดิม ก่อนหลุบสายตาลงต่ำ ไม่กล้ามองหน้าอีกคน

คูลมองท่าทางของเจ้าตัวเล็กแล้วยิ้มบาง มือใหญ่เกลี่ยข้างแก้มเบาๆ


“จะบอกอีกทีว่าฉันรักเธอ…”

มินเงยหน้าขึ้นมองทันทีที่ได้ยินคนตัวโตร้องเพลงขึ้นมา สีหน้าตื่นๆปนงงๆผสมก๊งเล็กน้อย

“จะบอกให้ฟังว่าฉันค้นเจอ ความหมายของการมีชีวิตอยู่ ก็รู้จากเธอไม่ใช่ใคร”

คูลขยับตัวลงนอนเคียงข้าง จับมือคนตัวเล็กไว้ หัวแม่มือเกลี่ยที่ข้อนิ้วนางข้างซ้ายไปมา ทั้งยังร้องเพลงท่อนต่อไปคลอเบาๆ

“จะบอกอีกทีถ้าไม่เชื่อกัน จะบอกอีกทีว่าความสำคัญเธอนั้นเป็นที่หนึ่งเหนือผู้ใด และไม่มีใครนอกจากเธอ”

สบตาบอกความนัยว่ารู้สึกดังเช่นในเนื้อเพลงจริงๆ มินมองตานักร้องจำเป็นอมยิ้มเล็กๆกับการกระทำนั้น

“อย่ากลัวกับคนที่เขามานินทา อย่ากลัวว่าในแววตาฉันมีใคร เชื่อในรักเรา เชื่อในหัวใจ ที่ฉันให้เธอได้ไหม”


“………………..”

“ใครจะพยายามแทรกกลางระหว่างเรา รู้ไว้นะว่าเขาไม่มีวันเข้ามาได้ จะไม่มีตรงกลางที่เหลือว่างเผื่อใคร ถ้าใจเรายังคู่กัน  ใครจะพยายามยุยงให้สั่นคลอน รู้ไว้นะทุกครั้งฉันนอนหลับตาฝัน เห็นแค่ภาพเรารักกันยาวนาน จนถึงวันที่ฉัน…”

จรดริมฝีปากลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของมือเรียวที่ตนเองจับกุม เหลือบสายตาขึ้นมองสบกับคนที่นอนฟังเงียบๆนั้น ก่อนเนื้อเพลงท่อนสุดท้ายจะถูกเอื้อนเอ่ยตามมา


“…แต่งงานกับเธอ”


มินเม้มปากกลั้นยิ้ม คนตัวโตก้มลงแนบริมฝีปากบนหน้าผากเนียนแผ่วเบาแต่เนิ่นนาน ตัวเล็กหลับตาลงซึมซับทุกความรู้สึกที่อีกคนส่งผ่านมา คูลค่อยถอนจูบนั้น มองหน้าคนที่ค่อยลืมตาขึ้นมาช้าๆ

“ไม่ว่าจะต้องบอกอีกกี่ครั้ง คูลก็ยังรักมินแค่คนเดียว ต่อให้มีอีกสักกี่คนสวย กี่คนน่ารัก ก็ไม่มีใครทำให้คูลหวั่นไหวได้ทั้งนั้น”

คำยืนยันนั้นทำให้คนฟังน้ำตาคลอ มันอาจจะไม่ได้เป็นคำพูดที่วิเศษมากมาย แต่เมื่อมันออกมาจากปากของคูลแล้ว มันก็ยืนยันได้ถึงความรู้สึกว่ามาจากใจของคูลจริงๆ

“รักแค่มินเท่านั้น”

นิ้วเรียวปาดหยดน้ำตาที่ไหลรินจากแก้มใส โน้มใบหน้าลงไปใกล้ แตะริมฝีปากของตนเองกับอีกคนแผ่วเบากระซิบคำชิดเรียวปากนั้นอีกครั้ง

“นะครับ”

กดจูบลึกล้ำมากขึ้นซึมซับความหวานจากเรียวปากอิ่มหยอกล้อเคล้าคลอความหวานล้ำนั้น ไม่ว่าจะจูบกับคนนี้กี่ครั้งก็ไม่นึกเบื่อ มีแต่ความหอมหวานอิ่มเอมทุกครั้งที่ได้ลิ้มลอง ทำให้หลงเพริดและมัวเมาได้ง่ายๆ

เนิ่นนานกว่าที่คูลจะยอมปล่อยให้ตัวเล็กเป็นอิสระ ริมฝีปากอิ่มที่เผยอน้อยๆกอบโกยอากาศเข้าปอดหนักๆมันช่างดูยั่วยวนอย่างไร้การเสริมแต่ง หรือจะเป็นเพราะรักที่ไม่ว่ามินจะทำอะไรก็ทำให้คูลมองว่าดีไปเสียทุกอย่าง แต่จะเพราะอะไรก็ช่าง ยังไงในสายตาเด็กตัวโตแล้ว มินก็ดีที่สุดทั้งนั้นล่ะ

“มินรักคูลไหม?”

คูลเอ่ยถามคนที่นอนมองเขาตาแป๋ว ตัวเล็กอมยิ้มเขินๆ รั้งคนตัวโตลงมาใกล้ ป้องปากกระซิบบอกใกล้ๆหูราวกลัวว่าใครจะได้ยินด้วย


‘รัก’


บอกแล้วเขินหน้าแดง จนคนถูกบอกรักต้องให้รางวัลด้วยการฟัดแก้มแดงๆนั่นอย่างหมั่นเขี้ยว ตัวเล็กหัวเราะคิกคักที่ถูกหอมแก้มซ้ายขวาแกล้งๆ

คูลอยากขอบคุณทุกสิ่งไม่ว่าอะไรก็ตามที่นำพาเขามาเจอกับมิน ให้เราได้รักกัน มีกันและกันอยู่อย่างวันนี้ ต่อให้ในอนาคตข้างหน้าจะต้องเจอกับอะไรที่เราไม่สามารถคาดการณ์ได้ ทั้งเขาและมินก็พร้อมที่จะฟันฝ่ามันไปด้วยกัน ตลอดไป


จบตอนพิเศษ 2



** เพลง : ไม่มีตรงกลาง ศิลปิน : จิรากร

เพลงนี้ถูกแต่งมาเพื่อน้องมินนนน แอบอ้างเต็มที่ 55

•   คูลลลล ทำไมนับวันหนูยิ่งหวานเนี่ยลูก (ได้ข่าวว่าแกเขียนเอง :laugh:)

•   ชีวิตขาดความหวาน เติมน้ำตาลกันสักหน่อย เอิ้กๆ

•   ขอบคุณทุกคนที่แวะมานะคะ กดบวกหนึ่งให้ทุกคนโดยทั่วกัน :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: why yyy ที่ 22-03-2012 17:05:20

ขอบคุณค่ะ ชอบเรื่องนี้นะหนุกดีค่ะ!!

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 22-03-2012 21:27:05

หลงน้องมินยิ่งกว่าเดิมเลยจร้า

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 22-03-2012 21:35:01

กรี๊ดดดดดดดด หวานมากกกกกกกก >//////<

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: sashapoh ที่ 22-03-2012 21:46:55

ขอบใจมากน๊าาาา

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: kabung ที่ 22-03-2012 22:58:49

ชอบบบบ น่ารักอ่ะ เอาตอนพิเศษมาลงอีกนะคะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 22-03-2012 23:21:38

คูลบทจะเปลี่ยน ก็หวานซะจำไม่ได้

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: Mc_ma ที่ 23-03-2012 00:51:28

ตามมาอ่านแล้วค่ะ

หืม หวานจริง หวานจัง น่ารัก.........................อ่ะ

เพราะ.........รัก.......คำเดียวจริงๆ น้องมินน่ารักน่าฟัด สุดๆไปเลย
 :กอด1:+เป็ดน้อย....ขอบคุณสำหรับตอนหวานๆ น่ารักๆ ค่ะคุณวันใหม่ :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 23-03-2012 19:28:50

ขอบคุณทุกคนที่อุตส่าห์แวะมานะคะ :กอด1:

บวกเป็ดน้อยให้ก่อน เพราะบางท่านก็ยังบวกหนึ่งให้ไม่ได้ ยังไม่ครบยี่สิบสี่ชั่วโมง เดี๋ยวจะแวะมาบวกให้ใหม่นะคะ

ขอบคุณมาก

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: Number1_90 ที่ 23-03-2012 21:35:13

น่ารักกกก  :z2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: sisteryok ที่ 23-03-2012 23:28:54

 :z2: :o8: :-[ :monkeysad: o22  คุณคูล น่ารักเสมอเลย

  อิจฉา น้องจืด :z3:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 24-03-2012 07:25:33

น่ารักอ่ะ  :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: makimaki ที่ 24-03-2012 16:26:13

น่าร๊ากกกก อ่านไปยิ้มไปเขินไป   :-[

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: V ที่ 24-03-2012 20:40:32

น่ารักอ่าาา

คูลเนี่ยน้าาา หวานได้อีก

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: IWacKEE ที่ 24-03-2012 21:17:55

หวานได้อีกกก .. คุณคูล ตัวเล็ก .. น่ารักอ่ะ  :-[ :-[

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 10-05-2012 01:03:23

อ้ายย พลาดเรื่องนี้ได้เช่นไร  :z3:
ถึงได้งง 555  :laugh: ตามมาอ่านละน่ารักมากๆ
ดูเป็นป๊อปปี้เลิฟสุดๆ ชอบภาษาเขียนมากเลยค่ะอ่านเพลินๆ

 :pig4:นะคะ  :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: Nuclear ที่ 10-05-2012 20:01:25

น่ารักมากกก :m3: ทั้งมินทั้งคูล.. :กอด1:
รักมากก็เลยแกล้งมากกก..นี่แหละๆ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 12-05-2012 12:32:40

สนุก มากๆๆๆๆๆๆๆ รักคนเขียน

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 14-05-2012 13:38:32

น่ารักจังเลย :L1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: ร้ายนะครับ ที่ 20-05-2012 21:21:23

อ๊ายๆๆ^///^

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: witchhound ที่ 20-05-2012 23:24:37

แอร๊ยยย
น่ารักมากกกก
 :-[

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 22-05-2012 22:43:49

แวะมาไล่กดเป็ดน้อยให้นักอ่านที่น่ารักทุกคนตั้งแต่หน้าแรก
 :oni1:
และกดบวกเพิ่มเติมสำหรับกำลังใจที่เข้ามาใหม่ด้วยค่ะ
 :L2:
ขอบคุณที่แวะมาอ่าน และขอบคุณที่ชอบเรื่องนี้ด้วยค่ะ
 :pig4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 2 ไม่มีตรงกลาง♥♥ (21-3-2555)
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 23-05-2012 14:53:33

นับวันคูลกับมินจะยิ่งหวานขึ้นเรื่อยๆแล้วนะเนี่ย :-[
หวานกันจริงเลยอ่ะ
จะรอติดตามเรื่องต่อไปนะคะ
ขอบคุนค่า :pig4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 11-06-2012 09:08:00

Show Me Now!!

ตอนพิเศษ 3 คนรัก



“โห มีแต่คนได้คะแนนเยอะๆทั้งนั้นเลยอ่ะฟ้าใส”

น้ำเสียงตื่นเต้นของเด็กผู้ชายตัวเล็กดังแว่วมาเข้าหูคนที่กำลังหงุดหงิด ช่วงขายาวๆหยุดชะงักหลังบอร์ดที่ติดประกาศระดับ
คะแนนของคนที่สอบได้ใน10อันดับของโรงเรียน

วันนี้เป็นวันประกาศผลสอบของทางโรงเรียนแห่งนี้ คูล ภคิน เด็กตัวโตวัยมัธยมปลายเป็นหนึ่งในผู้ที่ติดอันดับต้นๆของโรงเรียนที่
สอบผ่านในระดับคะแนนที่ค่อนข้างสูง แต่ด้วยภาพลักษณ์ที่ดูเหมือนเป็นเด็กเกเรทำให้เกิดกระแสวิพากษ์วิจารณ์กันในหมู่นัก
เรียนด้วยกันเองว่าเขาไม่น่าจะทำได้ บางคนถึงกับวิจารณ์รุนแรงถึงขนาดว่าเขาโกงข้อสอบ จะบ้าหรือเปล่า คนมันมีสมองมันก็ทำ
ได้ทั้งนั้นล่ะ ไม่ใช่ดีแต่มาคอยวิจารณ์คนอื่นแล้วไม่รู้จักขวนขวาย แล้วมันจะไปได้ดีอะไร

“เห็นเขาบอกว่านายภคินน่ะเป็นเด็กเกเรมากนะ ไม่น่าจะได้คะแนนสูสีกับพี่ตั้มเลย”

เสียงเด็กสาวที่มาด้วยกันบอกกับเพื่อนตัวเล็กตามที่ได้ยินมา เธอเองก็ไม่เคยเห็นหน้านายภคินคนนี้เหมือนกัน ด้วยเป็นคนไม่
ค่อยสนใจบุคคลในกระแสสักเท่าไหร่ ยิ่งเพื่อนชายตัวเล็กยิ่งแล้วใหญ่ เพื่อนในห้องยังจำไม่ได้หมดทุกคนสักทีเลย ทั้งที่ผ่าน
มัธยมปีที่4มาเทอมหนึ่งแล้ว

เสียงวิจารณ์ซ้ำๆเดิมๆที่ได้ยินทำให้คูลกำหมัด ไม่ได้รู้จักเขาดีพอด้วยซ้ำ กลับตัดสินว่าเขาเป็นแบบนั้นไปแล้ว ก่อนหมัดที่กำจน
เกร็งไปทั้งข้อมือจะค่อยคลายลงเมื่ออีกเสียงดังแทรกขึ้นมา

“แต่เราว่าเขาคงเก่งจริงๆแหละ ไม่งั้นคงไม่ได้ขนาดนี้หรอก คนเราบางทีก็ฟังคนอื่นพูดมากจนเกินไปเลยตัดสินคนๆนั้นจากคำพูด
ที่ได้ยินโดยที่ไม่ได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขา”

คนตัวเล็กว่าอย่างนั้น เพื่อนสาวหรี่ตากอดอกมอง ก่อนจะพูด

“พูดแบบนี้อยากรู้จักนายภคินนั่นหรือไง?”

“ถ้าได้รู้จักก็ดีนะ คนเก่งๆเราก็อยากเป็นเพื่อนด้วยเหมือนกัน”

เพื่อนตัวเล็กยิ้มยิงฟันทำให้เด็กสาวนามฟ้าใสส่ายหน้าขำ

“หวังผลนะเราน่ะ”

ตัวเล็กยิ้มไม่ว่าอะไรต่อ ก่อนจะชวนกันไปทานข้าวที่โรงอาหารของโรงเรียน

คูลที่ฟังเพื่อนเขาคุยกันอยู่ตลอดขยับตัวก้าวหลบฉากทันทีที่ได้ยินว่าทั้งสองคนกำลังจะเดินผ่านจุดที่ตนเองยืนอยู่ไปโรงอาหาร
สายตาคมอดไม่ได้ที่จะมองหน้าเด็กหนุ่มตัวเล็กเจ้าของเสียงพูดเมื่อครู่

‘อืม ก็แค่เด็กผู้ชายหน้าตาจืดชืดไม่มีอะไรโดดเด่น ท่าทางคงเป็นพวกมองโลกในแง่ดี คิดว่าทุกคนบนโลกนี้เป็นคนดีกันไปหมดรึ
ไง เด็กจริงๆ’

คูลแอบวิจารณ์คุณลักษณะคนอื่นในใจ ริมฝีปากยิ้มแกมเยาะกับความคิดของตนเอง ก้าวออกมาจากจุดที่ยืนอยู่เมื่อครู่โดยที่ไม่
คิดว่าคนที่เดินผ่านไปจะมองกลับมา ตากลมโตนั้นมองตรงมาที่เขาก่อนริมฝีปากจะส่งยิ้มจริงใจมาให้และหันกลับไป คูลนิ่งงันไป
ชั่วเสี้ยวนาทีกับรอยยิ้มนั้น ก่อนจะสะบัดหัวเบาๆไล่ความรู้สึกประหลาดที่เกิดขึ้นแบบปัจจุบันทันด่วน

เด็กตัวโตละความสนใจจากคนตัวเล็กบางที่มองโลกในแง่ดีนั้น และไม่คิดว่าวันหนึ่งเด็กผู้ชายที่ตนเองบอกว่าหน้าจืดจะเข้ามาอยู่
ในหัวใจของตนเองโดยยากจะหลีกหนีพ้น



+++++++++++



ห้องสมุด

ในเวลาที่เป็นคาบว่าง เด็กชายตัวเล็กอย่างน้องมินน้อยต้องเข้าห้องสมุดอยู่เสมอ เป็นคนที่ไม่ค่อยมีเพื่อนที่สนิทมากนักนอกจาก
เพื่อนสาวเพียงคนเดียวอย่างฟ้าใส ด้วยความจำที่แสนสั้น หากว่าไม่ได้สนใจเป็นพิเศษก็จะจำสิ่งนั้นๆไม่ได้ เพื่อนในห้องเรียนก็
ยังจำผิดจำถูก วิธีแก้ไขปัญหาทุกอย่างเมื่อนึกชื่อคนที่เข้ามาทักไม่ออกของมินน้อยคือการยิ้ม เพียงแค่ยิ้มทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง
เป็นความคิดของคนมองโลกในแง่ดีอย่างมิน

เด็กตัวเล็กเดินไล่รายชื่อหนังสือไปตามชั้นเพื่อหาหนังสือเล่มที่ตนเองอยากได้ หนังสือบางเล่มที่ถูกเอาออกมาอ่านบางทีคนอ่าน
ก็ไม่เก็บเข้าที่ไว้ที่เดิม เจ้าหน้าที่ห้องสมุดเองก็ต้องมายุ่งยากในการเก็บเองอีก ถ้ามินเห็นว่ามันไม่ได้อยู่ที่ของมันก็มีเอาไปเก็บที่
เดิมให้ด้วย เดินมาจนจะสุดชั้นหนังสือแล้วไล่สายตามองรายชื่อหนังสือชั้นบนๆ ทั้งที่เล่มนั้นมันน่าจะอยู่ในที่ที่มือเอื้อมถึง แต่
เพราะการเก็บไม่เป็นที่เป็นทางทำให้มันไปสถิตอยู่บนชั้นสูงสุดโน่นเลย

ตัวเล็กถอนหายใจเฮือก ก่อนจะพยายามเอาหนังสือเล่มนั้นลงมาให้ได้ แต่ว่ายื้อสุดแขนก็ไม่ถึง มินมองหนังสือเล่มที่ต้องการตา
ละห้อย ก่อนจะหันกลับเพื่อไปหาเก้าอี้มายืนขึ้นไปหยิบ แต่จะด้วยเพราะตนเองไม่ทันระวังหรือคนด้านหลังไม่ระวังไม่ทราบได้
ตัวบางๆจึงชนเข้ากับอกใครบางคน คนที่ว่าคือเด็กหนุ่มที่ตัวโตกว่าตนเองมากโข ด้วยช่วงตัวที่ต่างกันทำให้มินน้อยต้องเงยหน้า
ขึ้นมอง ตากลมโตมองหน้าคนตัวโตกว่าปริบๆ ดวงตาคมก็จ้องกลับ

“อะไร?”

น้ำเสียงห้วนห้าวของคนตัวโตเอ่ยถามเหมือนจะหาเรื่องมากกว่าจะแค่ถาม มินสะดุ้งเฮือกก่อนจะตะกุกตะกักบอก

“อ๊ะ! เปล่าครับ คือผมจะ… เอ่อ…”

“จะเอาเล่มไหน?”

คนตัวโตยังคงถามเสียงห้วนเหมือนเคย มินขยับตัวอย่างอึดอัด แง เขาจะโดนกินหัวไหมอ่า~~ พอโดนจ้องมากเข้าก็ชักพูดไม่
ออก จะขอความช่วยเหลือก็ไม่กล้า

“เอ่อ…”

มินมัวแต่อ้ำอึ้งทำให้คนตัวโตชักไม่สบอารมณ์

“หรือไม่เอา?”

“เอาครับ!”

เสียงเล็กรีบโพล่งบอก กลัวอ่ะ หันกลับไปที่ชั้นหนังสือ นิ้วเรียวชี้เล่มที่อยากได้ คนตัวโตมองหน้าตัวเล็กแล้วมองตามที่มือเรียวชี้
ไม่จำเป็นต้องเอื้อมจนสุดแขนเหมือนที่มินทำก็เอามาให้ได้อย่างง่ายดาย

‘อยากตัวสูงแบบนี้บ้างจัง’ มินแอบคิดในใจ ตัวเล็กแบบนี้ทำอะไรก็ไม่ถนัด แค่จะหยิบหนังสือก็ทำไม่ได้ แย่จัง

เด็กตัวโตยื่นหนังสือเล่มนั้นมาตรงหน้า มินรับมากอดเอาไว้ มองหน้าคนที่ช่วยเหลือแล้วหลุบตาลงต่ำ ไม่กล้ามองนานๆ กลัว

“ขอบคุณครับ”

เอ่ยขอบคุณแล้วมินก็เดินเลี่ยงออกมานั่งที่โต๊ะหนึ่ง ไม่นานคนๆนั้นก็เดินมานั่งที่โต๊ะเดียวกัน มินออกจะอึดอัดเล็กน้อยแต่พออ่าน
หนังสือเพลินๆไปแล้วก็เลิกสนใจว่ามีใครอยู่ใกล้ๆ ความอึดอัดที่มีก็หายไปกับตัวหนังสือที่ได้อ่าน

คูลมองเด็กผู้ชายหน้าจืดที่เขาเคยว่าอย่างพินิจ เขาเบื่อๆก็เลยจะมาหาหนังสืออ่านฆ่าเวลาก่อนกลับบ้าน ในทีแรกที่เห็นเด็กหน้า
จืดนี่เขาไม่ได้คิดจะเข้าไปช่วยหรอก แต่ออกจะรำคาญเล็กๆที่เอื้อมแล้วเอื้อมอยู่นั่นล่ะ จึงได้เดินเข้าไปหา สายตาคมมองคนที่
กำลังอ่านหนังสือไม่สนใจใคร จริงๆถ้ามองให้ดีๆก็ไม่ได้จืดเท่าไหร่ ดวงตากลมโตที่มองเขาเมื่อครู่นั่นกลับดึงดูดสายตามากกว่าที่
คิด ริมฝีปากอิ่มอมชมพูที่เปิดยิ้มให้เขาเมื่อกลางวันก็น่าดูอยู่ไม่น้อย แก้มออกสีระเรื่อทั้งที่อากาศในห้องนี้ก็ไม่ได้ร้อน มันช่าง…
น่ารัก

‘เฮ้ย!’

คูลสะดุ้งกับความคิดเมื่อครู่ของตนเอง เมื่อกี้เขาคิดว่าคนตรงหน้าน่ารัก

ครืด

คูลรีบผุดลุกขึ้นยืน มินละสายตาจากหนังสือที่อ่านอยู่มามองอย่างสงสัย ยิ่งมองตาโตๆนั่นแล้วคูลยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ คนตัวโตขยับ
ถอยห่างแล้วก้าวเดินออกไปทันที เขาท่าจะแย่แน่แบบนี้ มองเด็กตัวเล็กนั่นว่าน่ารัก แย่สุดๆ



+++++++++++++


   
“มานอนทำด๋อยอะไรตรงนี้วะ นี่มันห้องชมรมของข้าพเจ้านะครับ คุณคูล ภคิน”

แซ๊ค หนึ่งในเพื่อนสนิทของคูลลอยหน้าถามกวนๆเมื่อเห็นเพื่อนมานอนเอกเขนกที่โซฟาในห้องชมรมดนตรีของตนเอง พวกพี่ๆ
ในชมรมไม่มีใครว่าเพราะก็รู้จักกันดีตั้งแต่เรียนม.ต้น คูลที่อาการของหัวใจไม่ปรกติเท่าไหร่จึงไม่อยากอยู่ที่เงียบๆ เดี๋ยวได้คิด
อะไรแปลกๆอีก มาอยู่ชมรมของแซ๊คเพื่อนรักแบบนี้ไม่มีความเงียบให้หงอยเหงา วันๆมันพูดเหมือนกลัวคนอื่นจะแย่งพูด
เพราะฉะนั้น หากชีวิตของคุณสงบเงียบจนเกินไป มาหาแซ๊ค เพื่อนคูล คนนี้ไม่มีผิดหวัง

“ออส มึงมานี่ดิ๊”

คูลที่นอนเอกเขนกอยู่บนโซฟาเอ่ยเรียก วีออส เพื่อนอีกคนของตนเอง ที่หน้าตาก็ออกน่ารักมากกว่าหล่อ ตัวก็ออกผอมหน่อย
ความสูงไม่น่าจะเกินคนๆนั้นเท่าไหร่... คูลถอนหายใจเมื่อนึกถึงเด็กหน้าจืดคนนั้นอีกแล้ว

วีออสเดินเข้ามาหาเพื่อนงงๆ คูลขยับลุกแล้วมองหน้าวีออสใกล้ๆ เพื่อนๆในห้องก็จับจ้องมองคนทั้งคู่ว่ามีอะไรกัน

“มึงน่ารักนะ”

คำแรกที่เอ่ยออกมาหลังจากมองหน้าเพื่อนอยู่สักพัก วีออสถลกแขนเสื้อทันทีที่เพื่อนว่าแบบนั้น

“เฮ้ย! พูดแบบนี้ต่อยกับกูเลยดีกว่า”

ตัวผอมๆนั้นท้าเพื่อนที่ขนาดตัวโตกว่าตนเองเหยงๆ เพื่อนอีกคนที่นั่งมองท่าทางกร่างก๋าของเพื่อนตัวผอมส่ายหน้าหน่ายใจ ว่า
ไม่ได้นะคนนี้ อย่าชมว่าน่ารักเชียว ต่อให้ตัวโตกว่าคูล ภคินเขาก็ไม่กลัวหรอกนะน่ะ เพื่อนคนดังกล่าวเดินเข้ามาเบิ้ดกระโหลกคน
ตัวผอมไปที สายตาเคืองขุ่นจึงตวัดฉับมามองคนกระทำในทันทีเช่นกัน

“เก๋าๆ”

โก้ เพื่อนคูล มองหน้าวีออสกวนๆ เด็กตัวผอมเลยหน้ามุ่ยเพราะไม่มีพวก เดินหนีไปนั่งเก้าอี้ริมหน้าต่าง สะบัดหน้าพรืดใส่โก้เป็น
ของแถมอีกที เพื่อนๆพากันขำกับท่าทางนั้น

“เป็นอะไรวะ?”

โก้นั่งลงข้างๆเด็กตัวโต เอ่ยถามอย่างสงสัยไม่แพ้คนอื่น อยู่ดีๆก็มาชมวีออสว่าน่ารักนี่แปลกนะ

“กูเห็นว่าผู้ชายน่ารักว่ะ”

“เฮ้ย!!”

จบคำตอบทั้งห้องก็ร้องเฮ้ยโดยพร้อมเพรียง สายตาหวาดระแวงเกินจริงส่งมาให้คูล ภคินเพียงผู้เดียว คูลทำหน้าหน่ายใส่เพื่อน
ทำเป็นสะดิ้งว่ะ

“ไม่ใช่พวกมึงหรอก หน้าตาแต่ละคนน่ารักตายล่ะ”

“แล้วใครวะ?”

พอบอกว่าไม่ใช่คนในนี้ เพื่อนๆก็พากันถอนหายใจอย่างโล่งอกโล่งใจจนน่าหมั่นไส้ไปถึงตับ ก่อนจะถามอีกด้วยความอยากรู้
อยากเห็นว่าผู้ชายคนที่เพื่อนว่าคือใคร

“ไม่รู้” คูลตอบเหมือนไม่ได้ตอบ ก็เขาไม่รู้จริงๆจะให้ทำอย่างไรได้

“อ้าว?” ทางนี้ก็อุทานพร้อมกันอีก ท่าทางจะสนใจเรื่องของเขากันอย่างถ้วนหน้า

“ก็ยังไม่รู้จักไง แต่เห็นว่าเขาน่ารักไปแล้ว” คูลขยายความต่อ

“เหรอ แล้วหน้าตาเขาเป็นไงวะ น่ารักแบบผู้หญิงป่ะ?” โก้ถามอีก เพื่อนๆก็พยักหน้าหงึกหงักเหมือนคำถามมันโดนใจ

“ไม่ ดูจืดๆ เออ... ก็จืดนะ ทำไมกูมองว่าน่ารักได้วะ?”

คิ้วเข้มขมวดจนเพื่อนโก้ยิ้มขำ

“สับสนชีวิตนะมึงน่ะ”

“ท่าทางกูจะเป็นแบบที่มึงว่า เพราะอากาศมันร้อนแน่เลยว่ะ”

“โฮ่ คนเรา โทษดินโทษฟ้า ‘ไมไม่โทษหัวใจตัวเองบ้างล่ะครับคู้ณณณ”

แซ๊คเพื่อนรักพูดกวนอารมณ์ คูลหยิบของใกล้มือเขวี้ยงใส่

“เงียบปากไปเลยแซ๊ค”

แซ๊คที่กวนอารมณ์เพื่อนหัวเราะชอบใจ ก่อนยักไหล่ไม่ใส่ใจกับอาการฮึดฮัดของเพื่อนตัวโต คูลเองหาคำตอบให้อาการแปลกๆ
ของตนเองไม่ได้ก็ออกจะหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย จนวันต่อมาก็ต้องไปหาคนที่ทำให้เขารู้สึกแบบนี้อีกหน เด็กหน้าจืดนั่นก็ทำเหมือน
ว่าจำเขาไม่ได้ทั้งที่เพิ่งผ่านมาแค่วันเดียวที่เขาช่วยหยิบหนังสือให้วันนั้น รอยยิ้มที่ส่งมาให้เมื่อเห็นเขาคือรอยยิ้มที่ให้กับคนทั่ว
ไป คนอื่นๆก็ได้รับมันเช่นกัน มันไม่พิเศษ ไม่ใช่แค่สำหรับเขา

คูลแวะไปห้องสมุดทุกวันเพื่อที่จะไปนั่งอ่านหนังสืออยู่ใกล้ๆ และแนะนำตัวไปทุกครั้งที่เจอหน้า ทางนั้นก็บอกชื่อกลับมาทุกครั้ง
เช่นกัน นี่ตกลงจำกันไม่ได้จริงๆใช่ไหม?

ยิ่งนานวันก็ยิ่งรู้สึกแย่กับการเป็นคนไร้ตัวตนสำหรับคนๆนี้ ในเมื่อเข้าไปแนะนำตัวดีๆก็ไม่เคยจะจำกันได้สักครั้งคูลก็เลยเลือกที่จะ
แกล้ง ก็รู้ว่ามันเป็นวิธีเรียกร้องความสนใจแบบเด็กๆ แต่มันก็ได้ผลนี่ คราวนี้มินจำชื่อเขาได้โดยไม่ต้องบอกซ้ำทุกวัน แค่เห็นหน้า
ในระยะไกลก็รู้แล้วว่าเป็นเขา แต่...

การทำเช่นนั้นมันก็ส่งผลต่อความเชื่อใจที่มินมีต่อเขาเช่นกัน ดังนั้นเมื่อถึงเวลาที่เขาจะบอกว่ารัก คำว่ารักของเขาจึงไม่มีความ
หมาย และมันเกือบจะสายเกินไปที่จะเรียกความเชื่อใจนั้นกลับมา

‘คุณจะไม่ทิ้งผมใช่ไหม?’

คำถามนี้คือโอกาสเพียงหนึ่งเดียวที่คนตัวเล็กหยิบยื่นให้คูล ภคิน และมันยังดำเนินเรื่อยมาจนปัจจุบัน วันที่คูลและมินเติบโตเป็น
ผู้ใหญ่ มีหน้าที่การงานต้องรับผิดชอบโดยทั่วกัน

คูล ภคิน ในวันนี้ต่างจากวันก่อน ความรักที่มีทั้งหมดนั้นเขายกให้คนๆเดียวอย่างไร้ข้อกังขา เด็กผู้ชายหน้าตาจืดชืดที่เขาเคยเอ่ย
ว่า กลับกลายเป็นเจ้าของหัวใจเพียงหนึ่งเดียวของเขาไปแล้วในเวลานี้ และมันจะเป็นเช่นนี้เรื่อยไป



++++++++++++



เวลาค่ำของวันหนึ่ง ณ บ้านคูล

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่คูลขออนุญาตคุณพ่อกับคุณแม่ของมินให้มินมาค้างที่บ้าน เพราะพรุ่งนี้จะพามินน้อยไปทำบุญที่วัดด้วย และจะ
ได้พาไปแนะนำฝากเนื้อฝากตัวกับคุณพ่อของคูลอย่างเป็นทางการ

หลังจากเริ่มต้นสานความสัมพันธ์กันมาจนตอนนี้ มันก็ล่วงเลยมาจนทั้งคูลและมินน้อยเติบโตเป็นผู้ใหญ่ เรียนจบและมีงานการที่ดี
ทำกันทั้งคู่แล้ว ชายหนุ่มตัวโตอย่างคูลเรียนจบด้านการตลาดพ่วงการเรียนด้านเบเกอรี่มาอีกอย่าง เพื่อสานต่อกิจการเล็กๆของ
คุณแม่คนงามต่อไป ส่วนน้องจืดมินก็เรียนครูจนจบมาสอนเด็กเล็กระดับประถม มันเป็นความฝันแต่เด็กที่มินอยากทำ ในวันนี้ก็ได้
ทำแล้ว และมีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่นี้มากทีเดียว คูลเคยเอ่ยเย้าหยอกคนรักเวลาเหล่านักเรียนตัวน้อยเรียกมินว่าครูมิน มันให้
ความรู้สึกเหมือนเอาชื่อของตนเองกับมินมารวมกัน หนุ่มตัวเล็กก็ได้แต่หัวเราะขำกับความคิดเข้าข้างตัวเองของคูล

คูลกับมินไม่ได้บอกถึงความสัมพันธ์ของตนเองให้ทั้งสองครอบครัวรู้ แต่ครอบครัวของทั้งคู่ก็คงดูออกกับความสัมพันธ์เกินเพื่อนที่
มีมายาวนานจนวันนี้ เพียงแต่ไม่ได้เอ่ยถึงมันเท่านั้น สิ่งที่คูลและมินทำได้ดีที่สุดคือการเป็นคนดี ไม่พากันเถลไถลออกนอกลู่
ทาง คอยดูแลเอาใจใส่พ่อแม่ไม่ให้บกพร่อง การได้อยู่ข้างกายกันในวันนี้จึงไม่ใช่เรื่องที่ทุกคนใส่ใจมากไปกว่าความสุขและ
ความสำเร็จของทั้งคูลและมินเท่านั้น

“มิน มานอนได้แล้วครับ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้านะ”

คูลเอ่ยเรียกคุณครูมินคนขยันที่ตรวจการบ้านนักเรียนอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือในห้องนอน เขาน่าจะย้ายมันไปไว้ห้องอื่นนะ มินจะได้
มีเวลาให้เขาเพียงคนเดียว อิจฉาแม้กระทั่งโต๊ะแล้วคูล

“ครับ ใกล้เสร็จแล้ว”

คนตัวเล็กตอบกลับมาแถมยังก้มหน้าก้มตาตรวจงานเด็กยิกๆ คูลจึงต้องลุกเดินเข้ามาหา เลื่อนเก้าอี้อีกตัวมานั่งข้างๆ มินหันไปยิ้ม
ให้ก่อนจะตรวจงานต่อ พรุ่งนี้อยากมีเวลาอยู่ด้วยกันนานๆ เพราะฉะนั้นวันนี้จึงต้องทำให้เสร็จ คูลนั่งเป็นกำลังใจให้จนคนตัวเล็ก
ทำงานเสร็จ มินลุกไปเข้าห้องน้ำก่อนกลับออกมานอน

คนตัวโตรู้ดีว่าก่อนนอนน้องจืดของเขาต้องสวดมนต์ก่อน จึงจัดที่จัดทางให้สุดที่รักได้กราบพระสวดมนต์ มินขึ้นไปนั่งบนที่นอน
และเริ่มสวดมนต์ก่อนนอนเช่นทุกคืน เมื่อเสร็จแล้วคูลจึงปิดไปและนอนลงข้างๆกัน รั้งตัวเล็กบางเข้ามาในอ้อมกอด กดจูบหน้า
ผากเนียนเป็นการราตรีสวัสดิ์

“ฝันดีนะครับที่รัก”

มินยิ้มก่อนจะหลับตาลง แขนเรียวกอดเกี่ยวคนตัวโตไว้เช่นกัน ก่อนที่ทั้งคู่จะเข้าสู่ห้วงนิทราเพื่อตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ร่วมกัน



++++++++++++



“ตื่นกันรึยังลูก น้องคูล น้องมิน”

เสียงเคาะประตูห้องในตอนเช้าของคุณแม่คนงามปลุกให้คนตัวโตตื่นขึ้นมา มองดูนาฬิกาก็เห็นว่าเพิ่งจะตี5 คูลลุกเดินมาเปิด
ประตูให้คุณแม่

“เดี๋ยวจะสายแดดมันจะร้อนนะ ไปปลุกน้องมินไปลูก”

คูลรับคำคุณแม่ก่อนจะเดินเข้ามาในห้องนอนอีกครั้งเพื่อมาปลุกมินที่เตียง นั่งลงข้างๆคนที่ยังหลับตาพริ้มมีความสุขอยู่ ริมฝีปาก
ยกยิ้ม ก่อนจะปลุกคนหลับให้ตื่นขึ้นมา

“มิน มินครับ ตื่นเถอะที่รัก เช้าแล้วนะ”

“อือ”

ตัวเล็กครางเบาๆก่อนจะงัวเงียลุกขึ้นบิดกายไล่ความเมื่อยขบเล็กน้อย

“ผมเพลียจัง”

แอบงอแงเล็กๆเวลาเพิ่งตื่น ปรกติจะตื่นเช้าทุกวันตอนไปโรงเรียน พอวันหยุดก็เหมือนปิดสวิตส์ไปในตัว

“จะไปวัดกับคูลไหวไหมนี่?” คูลเอ่ยถามคนที่ยังตื่นไม่เต็มตายิ้มๆ

“ไหว” มินพยักหน้าว่าไหว แต่ขอเวลาปรับตัวเล็กน้อย

“งั้นไปอาบน้ำกันครับ”

“ง่ะ!” มินทำเสียงประหลาดก่อนจะขัยบถอยห่างอย่างเผลอไผล พอนึกได้ก็ยิ้มแหยส่งไปให้คนที่มองมาขำๆ

“ทำหน้าแบบนั้นทำไมตัวเล็ก?” คูลบีบจมูกคนตัวเล็กเบาๆ น่ารักนะเราน่ะ

“แฮ่~ เปล่าครับ”

ตัวเล็กแก้ตัว คูลหรี่ตามองก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์

“คิดอะไรอยู่ล่ะสิ ทะลึ่งนะเรา”

“เปล่านะ! ผมไม่ได้คิด”

รีบปฏิเสธทันที ส่ายหน้าไปมารัวๆ คูลหัวเราะในลำคอก่อนจะรั้งแขนเรียวให้ลุกจากที่นอน

“อยากให้คิดอยู่นะ แต่นี่เรากำลังจะสายแล้วครับ อาบน้ำกันดีกว่าป่ะ”

ถ้าไม่สายก็ว่าไปอย่าง จะจัดหนักให้เลยครับที่รัก



+++++++++++



คูลกับมินและคุณแม่คนงามมาที่วัดในช่วงเช้า หลังจากทำบุญกรวดน้ำกันเรียบร้อย หนุ่มตัวโตก็พามินไปทำความสะอาดโกศเก็บ
กระดูกของคุณพ่อ เมื่อทำเสร็จแล้วคุณแม่คนงามก็พาจุดธูปเทียนไหว้พ่อ ท่านนั่งอธิษฐานอยู่สักพักก็ลุกเดินออกไปรอที่รถ ก่อน
ผละไปท่านก็ส่งยิ้มใจดีมาให้มินน้อยด้วย มินยิ้มตอบก่อนจะนั่งลงเมื่อคูลจุดธูปส่งมาให้

“พ่อครับ คูลพาคนรักของคูลมาให้พ่อได้รู้จัก”

มินที่นั่งอยู่ข้างๆหันไปมองหน้าคนพูดทันทีที่ได้ยิน คูลยังคงพูดต่อ

“เขาชื่อมินครับ พ่อคงเห็นว่าเขาเป็นผู้ชาย คนที่ลูกชายของพ่อรักคือผู้ชายครับ”

คูลเน้นทุกคำอย่างหนักแน่น มินมองหน้าคนรัก ก่อนจะก้มหน้าลงเมื่อคูลพูดต่ออีก

“พ่ออาจจะผิดหวังกับลูกชายคนนี้ แต่คูลก็รักเขาครับ เรารักกัน และหวังว่าพ่อจะเข้าใจเรา”

คูลยังคงบอกกล่าวกับความเงียบงันต่อไป หวังใจว่าคุณพ่อที่อยู่อีกภพภูมิจะรับรู้และเข้าใจตนเอง

“คูลอยากให้พ่อรักและเอ็นดูมินด้วย มินคือคนที่คูลจะรัก และจะดูแลเขาไปตลอดชีวิตครับ”

หนุ่มตัวโตพูดจบก็หันมาสบสายตากับคนตัวเล็กที่ส่งยิ้มบางมาให้ มินหันกลับมามองรูปคุณพ่อของคนรัก ก่อนจะเอ่ยบอกกับท่าน
ในใจ

‘คุณพ่อครับ มินรักคุณคูลครับ มินจะอยู่เคียงข้างเขา ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ มินจะไม่ทิ้งคุณคูลไปไหน มินสัญญา’

สายลมเอื่อยๆที่พัดมาพอเย็นใจ กลับพัดแรงในวูบหนึ่ง มันไม่ได้หนาวแต่กลับรู้สึกอบอุ่น อุปทานไปว่ามันเหมือนเป็นการตอบรับ
ของคุณพ่อคูล คูลและมินปักธูปลงในกระถาง ไหว้พ่ออีกครั้งก่อนที่ทั้งคู่จะลุกขึ้นยืน คูลแตะข้อศอกตัวเล็กเบาๆให้ก้าวเดิน เมื่อ
ตนเองเดินไปแล้วแต่มินน้อยยังยืนมองโกศของคุณพ่อของตนเองอยู่ก็เอ่ยเรียก

“ตัวเล็ก รีบมาเร็ว”

“ครับ!”

ขานรับแล้วมินก็ออกก้าวเดิน หยุดเท้าแล้วหันกลับไปยิ้มให้ความว่างเปล่าด้านหลังอีกครั้ง ก่อนจะวิ่งช้าๆไปหาคนที่ยืนรอตน
เองอยู่

‘ขอคุณพ่อ ช่วยอำนวยพร ให้รักเราสอง เป็นนิจนิรันดร์’



จบตอนพิเศษ 3 คนรักค่ะ   


ขอบคุณทุกท่านที่แวะเวียนมาอ่านเรื่องนี้

ขอบคุณที่ชอบทั้งน้องมินและน้องคูล

ขอบคุณค่ะ
 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: chatori ที่ 11-06-2012 16:22:03

น่ารัก!!!
น้องจืดเป็นคุณครูมินแล้ว
ยังคงความน่ารักเหมือนเดิม
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่า
ขออีกๆ 55

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: zero3 ที่ 11-06-2012 16:40:21

คุณครูน้องมิน น่ารักแท้ๆ
^______________^

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 12-06-2012 11:36:01

ยังคงคิดถึงสมัยเรียนของสองคนนี้ >_<

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 12-06-2012 13:37:49

น้องมินยังน่ารักเสมอ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 12-06-2012 16:14:50

ครูมินน่ารักอ่าาา ชอบบบ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: choijiin ที่ 12-06-2012 17:04:13

คลับคล้ายคลับคลาว่าเคยอ่าน
แต่อิป้าคนอ่านก็จำอะไรไม่ค่อยได้เท่าไหร่เลยจ้า
เลยต้องอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกรอบ
 :m23:

คุณคูลนี่ซึนดีนะน้องมิน
แต่เค้าซึนได้ตอนเดียวก็เลิกแล้วเนอะ
 :m1:
น้องมินมินโตขึ้นมาเป็นคุณครู
แบบนี้ถ้าคนอ่านมีลูกจะส่งไปเรียนด้วยเลยนะเนี่ย
 :z1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 12-06-2012 17:22:30

คุณครูมินน่ารักแท้ :L1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 12-06-2012 17:46:08

อ่า
เพิ่งเข้ามาอ่าน น่ารักมากเลยค่าาา อิอิ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่นำมาแบ่งปันกันนะคะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Salome ที่ 12-06-2012 17:53:49

ตามมาจากลิงค์ค่า
อ่านเรื่องของคุณใหม่ทีไร อมยิ้ม มีความสุขได้ทุกที
ขอบคุณที่มอบความสุขให้คนอ่านอย่างเรานะคะ  :L1:
คุณคูลน้องมินน่ารักมากค่ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: karn49 ที่ 12-06-2012 19:04:11

น่ารักมากกก -//////-
จะโผล่มากี่ทีก็น่ารัก

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 12-06-2012 19:57:28

 :กอด1:น่ารักเสมอ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 12-06-2012 23:31:30

น่ารักมากกกกกกก o13

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 12-06-2012 23:55:54

เป็นคู่ที่ดูสดใสดีค่ะ ไม่ร้อนแรงแต่ก็ไม่จืดชืด

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Mc_ma ที่ 13-06-2012 00:07:11

 :z10:หืม.... ได้อ่านปฐมบทของความรักคู่นี้ด้วย น่ารักจัง  :impress2: :impress2: :impress2:
นี่คุณคูลหลงรักมินน้อยตั้งแต่แรกเห็นรอยยิ้มสดใสนั่น แล้วยังไปแกล้งเค้าได้ทุกวันอีกนะ
เป็นวิธีจีบที่แปลกดีจริงๆ แต่มันก็ได้ผลนี่นะ

จากวัยเรียนสู่วัยผู้ใหญ่ คู่นี้กลายเป็นคูรักและคู่ชีวิตกันไปแล้ว ซึ้งกับคำพูดที่คุณคูลเอ่ยบอกคุณพ่อ :impress: :impress: :impress:
ไม่น่าเชื่อว่านายคูลสุดแบดบอยเนี่ยจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ออกแนวอบอุ่นเหมาะสมกับครูมินที่ช่างอ้อนและน่าปกป้อง เหมาะสมกันมาก
ขอให้รักนี้นิรันดร์ดังที่ขอไว้นะคะ คู่นี้เค้าหวานเค้าน่ารักกันได้ตลอด....เลย

 :L2: :L2: :L2: :L2:
ขอบคุณค่ะ เป็นตอนพิเศษที่แสนพิเศษจริงๆค่ะ อ่านแล้วอิ่ม เต็มตื้นไปหมด
บวกๆ เป็นกำลังใจให้คุณวันใหม่นะคะ ตามไปอ่านเรื่องใหม่แล้วนะคะ รักใสปิ๊ง ติดตามๆๆค่ะ
อีกเรื่องนึงที่เพิ่งจบ กว่าจะตามอ่านทันก็จบพอดี...ฮ่าฮ่า อ่านช้าได้อีก
 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: ชอบเรื่องที่คุณวันใหม่แต่งทุกเรื่องเลย

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: phai ที่ 14-06-2012 19:32:39

 o13 o13

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: aimjungna ที่ 16-06-2012 06:57:43

ชอบทุกเรื่องที่แต่งเลยค่ะ
จะติดตามอ่านทุกเรื่องเลยนะค่ะ *0*

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 16-06-2012 13:16:10

ตามอ่านทันซักทีคะ
มาขอสมัครเป็รแฟนคบับเรื่องนี้ด้วนคนจ้่่่

หนูมินน่าน่ารักมากมายนิ
สนุกมากๆเลยคะคนแต่ง><

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 16-06-2012 15:13:10

น่าร๊อกอ่ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 16-06-2012 15:14:46

โตเป็นผู้ใหญ่กันแล้วเหรอ อยากอ่านพิเศษอีกอ่ะ ชอบน้องมิน

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: maykiz ที่ 16-06-2012 19:51:24

สนุกดีค่ะ ขอบคุณนะคะ คูล-มิน น่ารักดี อิอิ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 17-06-2012 22:48:46

น่ารักทั้งน้องคูลน้องมินเลย จริงๆ ก็น่ารักทั้งเรื่องแหละ
แต่แอบชอบน้องวีออส จะมีเรื่องใหม่ของน้องเค้ามั้ยน้า

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: puchi ที่ 17-06-2012 23:59:17

น่ารักมากๆ อ่านไปยิ้มไป ชอบทั้งสองคนเลย

ขอบคุณมากค่ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 26-06-2012 22:39:07

น่ารักใสๆ แอบอิจฉาเบาๆ ^^"

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: PookPick ที่ 27-06-2012 11:05:21

 :-[ น่ารักมากกกกก o18

อ่านไปยิ้มไป มีความสุขจัง

ขอบคุณมากค่ะ ติดตามเรื่องต่อไป อิอิ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: penda ที่ 27-06-2012 16:52:02

เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ น่ารักดีอ่ะ
คูล แกล้งคนที่รัก เรียกร้องความสุนใจ เด็กนะเราอ่ะ ฮ้าๆๆ
มิน นิสัยจำคนได้ยาก คล้ายๆเราเลย แต่ถ้าเคยได้แนะนำตัวกันแล้ว
แม้จะยังจำชื่อไม่ได้ อย่างน้อยก็น่าจะจำหน้าตาได้บ้างนะ เหอๆๆ
เป็นคู่ที่น่ารักมากเลย แม้เรื่องจะราบรื่นไร้อุปสรรคใดๆ
เรื่อยๆ ค่อยเป็นค่อยไป แต่ก็น่ารักดี  o13

 :L2: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: jincool ที่ 29-06-2012 14:02:01

เป็นเรื่องที่น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกก
กรี๊ดมินมากๆๆๆๆๆ  แอบเคืองคูลนิดหน่อย  ชิ...ชอบทำมินร้องไห้

love love love อย่างที่สุดจ๊ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: azure™ ที่ 02-07-2012 04:51:01

เรื่องนี้หวานแท้ อ่านแล้วบิดยดย้อยกันหมอนจะพังเลย
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคับ ^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: MooJi ที่ 02-07-2012 23:27:49

น่ารักอ่ะ^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 03-07-2012 09:16:04

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: meyj4ever ที่ 03-07-2012 16:56:19

 :impress2: เรื่องนี้ก็น่ารักอ่า ชอบๆ

แกล้งเพราะรัก ฮ่าๆๆ คูลมิน

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: tookta ที่ 03-07-2012 20:36:00

ขอบคุณจ้า
หวานๆ แสบๆ คันๆ สนุกมากจ้า
แอบเรียกร้องความสนใจ
กับวิธีการเด็กๆ นี่ก็น่ารักไปอีกอย่างเหมือนกันน้า ^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 04-07-2012 14:13:13

เพิ่งจะอ่านงานเขียนของคุณวันใหม่ไปเรื่องเดียวเองค่ะ
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองที่เพิ่งอ่านจบ(ต่อจากเรื่อง It's Real)
แม้จะเป็นเรื่องสั้นแต่เนื้อเรื่องก็จบได้สมบูรณ์นะคะ :L1:
มาแนวน่ารักอีกแล้ว ชอบนะนายเอกเด็กน้อยน่ารักอย่างนี้
อ่านแล้วสดใส เครียดกับงานมาอ่านแล้วยิ้มเลย :m1:
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆอย่างนี้ จะติดตามเรื่องอื่นๆอีกนะคะ :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: pedgampong ที่ 04-07-2012 21:36:47

Khun cool narak mak

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 09-07-2012 20:42:07

น่ารักโคตรอ่ะขอบคุณนะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 18-07-2012 00:25:15

เรื่องนี้ก็น่ารักค่ะ
ความรักสวยงาม

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 18-07-2012 19:04:38

มินน้อยน่ารักมากกกก :man1:
คุณครูมินคงเป็นที่รักของเด็กๆ แต่ที่แน่ๆเป็นที่รักของคูลและเป็นตลอดไป :-[
เป็นเรื่องที่น่ารักมากเลยค่ะ อ่านไปยิ้มไป ชอบจัง :o8:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 18-07-2012 20:06:55

น่ารักอ่าาา. น้องมินนนนนนนน. ^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: stdvic ที่ 18-07-2012 22:06:21

สนุกมีความสุขคร้าบ ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Kanda Moe ที่ 19-07-2012 23:49:38

ตามมาอ่านคะ
เป็นเรื่องสั้นที่น่ารักมากๆเลยคะ *//////////*
อ่านแล้วหลงรักในความน่ารักของมิน และความซึนๆ(ในตอนแรก)+ความหวานของคูล
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆนะคะ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heaven13 ที่ 20-07-2012 19:52:34

แต่งได้ดีคะ อ่านเรื่อยๆไม่มีสะดุด

น่าจะแต่งช่วงมหาวิทยาลัยด้วยน่ะคะ อยากอ่าน ^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: kochi ที่ 27-07-2012 01:21:07

ตอนพิเศษ 1
แต่งได้คล้องจองกันมาก นับถือเลย ชอบบบ
อ่านแล้วฮาดี  :z2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: moodyfairy ที่ 27-07-2012 02:34:27

 :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
ขอบคุณนะคะะะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Final_love ที่ 28-07-2012 22:28:44

กรี๊ดดดดดดดด!!!

เข้ามาอ่านกี่รอบๆก็น่ารักเหมือนเดิม :o8:

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 02-08-2012 09:53:32

ตอนแรกคูลแอบซึนอ่ะ ...
พอตอนหลังหายซึน เลยถอนตัวไม่ขึ้นเลย
ก็มินน่ารักขนาดนี้นี่เนอะ  :-[

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 26-08-2012 23:10:26

น่ารักจังเลยอ่ะ

เป็นความรักที่บริสุทธิ์จังเลยนะ

อ่านแล้วอมยิ้มตลอดเวลาเลย  อิอิ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: ΩPRESTOΩ ที่ 27-08-2012 20:17:03

หนูมินน่ารักอ่ะ เป็นเราก็คงหลงหัวปักหัวปำเหมือนคูล (ว่าไปนั่น 55+)
บวกและเป็ดแทนคำขอบคุณ ^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 30-08-2012 11:19:25

เพิ่งมาอ่านตอนที่จบไปแล้ว น่ารักดีอะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 09-10-2012 19:41:25

 :3059:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Jaajaa ที่ 10-10-2012 20:28:51

 o13

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: omeye ที่ 18-10-2012 23:42:36

 o13 น่ารัก ><

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 19-10-2012 18:25:54

น่ารักจัง

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 21-10-2012 15:10:47

 :o8: ชอบเรื่องนี้จัง  :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 21-10-2012 22:25:23

 :o8:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Melody_in_winter ที่ 22-10-2012 21:45:53

หนูพูน่าร้ากกกกก...อีตาคูลแอ๊บโหดอยู่ได้ตั้งนาน(>^ω^<)♥♥♥♥♥

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: ปุยหมาม่วง ที่ 10-11-2012 08:56:41

เพิ่งเริ่มอ่านตอนแรกจ้า

ขอนุญาตเสนอแนะนิดนึงนะคะ เพราะติดตามอ่านของคุณวันใหม่มาหลายเรื่อง

สิ่งที่เห็นเหมือนกันในทุกๆเรื่องก็คือ คำซ้ำ ที่มีค่อนข้างเยอะ

ในที่นี้จะเยอะก็คือคำว่า"เล็ก" เช่น พอนายเอกปรากฎตัวปุ๊บ "ร่างเล็ก" มาเลย เป็นหลายเรื่องเลยนะลองย้อนอ่านดู

แล้วก็ร่างเล็กหลายครั้ง พอร่างเล็กผ่านไปย่อหน้านึง "แขนเล็ก" โผล่มาอีกแล้ว ^^

มือใหญ่กุมแขนเล็ก มือเ็ล็กกระตุกออก ร่างเล็ก...

มันเยอะอ่ะค่ะ

แบบว่าดูจงใจย้ำว่าเล็กยังไงไม่รู้ ปกติชอบแนวของวันใหม่อยู่แล้ว ใสๆ พล็อตถูกใจ แต่พอมาย่อหน้าแรกก็มาที่อะไรเล็กๆทุกทีเลย

ลองลดการใช้ำเหล่านี้แล้วใช้คำอื่นแทน บางคำถ้ามันใกล้กันก็ไม่ต้องมีคำขยายก็ได้นะคะ มือก็มือเฉยๆไปเลย หรือเปลี่ยนจากมือเล็กเป็นมือเรียว อะไรงี้ก็ได้นะ

อย่าโกรธกันนะคะ คือว่าชอบ และอยากอ่านไปหลายๆเรื่องแต่มาเจอตรงนี้มันชัดใจทุกที เลยอยากเสนอแนะน่ะค่ะ

ย่องกลับไปอ่านต่อ~

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 10-11-2012 22:17:14

บวกขอบคุณนักอ่านทุกท่านค่ะ :L2:

ปล. ขอบคุณคุณปุยหมาม่วงด้วยค่ะที่ให้คำแนะนำ ยังเป็นมือใหม่ด้านการเขียนนิยาย และเขียนเพราะใจรักที่จะเขียน ไม่ได้มี
พรสวรรค์เหมือนใครเขา ใหม่จะปรับปรุงให้ดีขึ้นตามที่คุณปุยหมาม่วงได้แนะนำมาค่ะ^__^

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixa ที่ 11-11-2012 11:55:17

พยายามจะจีบดีๆ แล้ว แต่น้องจำไม่ได้
เลยกลายเป็นหนุ่มซึนเลย
ที่จริงก็เป็นคนตรงๆ นะ
ดูเอาจากสับสน ก็บอกว่าสับสน
มองว่ามินน่ารัก ก็ยอมรับได้ว่าน่ารัก

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! ตอนพิเศษ 3 คนรัก [11/06/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: up2goo ที่ 16-11-2012 01:23:10

อร๊ายยยยย ย ย
น่ารักเว่อร์

น้องมินน่ารักเนอะ อ่านแล้วรู้สึกว่าน่าจับมาฟัดให้หายหมั่นเขี้ยว ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! <<COOLLY & MINMIN>>
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 22-11-2012 22:00:22

บวกขอบคุณทุกท่านเพิ่มเติมค่ะ

วันนี้แวะมาจิ้มบวกอย่างเดียวเลย ฮ่าๆ

ขอบคุณที่แวะเวียนเข้ามาอ่านกันค่ะ

ผิดพลาดประการใดต้องขออภัย o1

วันใหม่ค่ะ

.

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! <<COOLLY & MINMIN>>
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 23-11-2012 06:23:43

เพราะแบบนี้เองคูลถึงเลือกวิธีแกล้งมิน น่ารักดีค่ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!! <<COOLLY & MINMIN>>
เริ่มหัวข้อโดย: moredee ที่ 23-11-2012 12:34:46

 :L2:ตามมาเก็บแต้มนิยายของวันใหม่

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: Morgiana ที่ 20-02-2013 16:33:57

น่ารักมากเลยยย ชอบตอนคูลเรียกมินว่าตัวเล็ก น่ารักมากกก  :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: biggup ที่ 27-02-2013 22:50:23

ชอบอ่าาาาา
 คลู(ครู)มิน
คิดได้ไง น่ารักไปแล้ววว
คุณคลู ชอบนายเอกแบบแบ๊วๆน่ารักไ ไม่ค่อยทันคนต้องให้พระเอกค่อยช่วย มันอบอุ่นอ่ะ :3123: :pig4: :pig4: o13 o13 o13 :pigha2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: atomtcom ที่ 16-04-2013 14:59:14

 :o8:น่าร้ากอ่ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: Vavaviz ที่ 17-04-2013 23:21:37

หนูมินน่ารักกกกกกก

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 18-04-2013 17:31:14

ชอบเข้ามาห้องนิยายที่โพสจบแล้วเพราะสามารถอ่านรวดเดียวได้นี่ล่ะค่ะ ^^
น้องมินน่ารักเหมาะกับอาชีพมาก น้องคูลก็คงได้สืบทอดร้านจากคุณแม่
ฟ้าใสล่ะคะไปไหนแล้ว อยากได้ตอนพิเศษแบบรวมพลเพื่อนสมัยเรียน
คงจะสนุกวุ่นวายดีค่ะ

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆภาษาสวยๆค่ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: kitty ที่ 18-04-2013 20:46:46

 :mew3: :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: benzdekba ที่ 18-04-2013 22:31:26

 :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: Khunsathi ที่ 18-04-2013 23:16:01

โอ๊ยยย
น่ารักมากๆเลยค่ะ อ่านไปแล้วยิ้มแก้มจะแตกก :-[
ีคือ คุณคูลนี่หนุ่มซึนมากๆเลยนะคะ
ปากร้ายๆสุดๆ ฮ่าๆ เด็กผู้ชายนี่มักจะแกล้งคนที่เขาชอบจริงๆด้วย
คุณน้องมินก็น่ารักเอาซะมากๆ คาวาอี้จริงๆ อ่านแล้วแบบ แอร๊ยยย 55555
ที่น่าชื่นชมที่สุดก็คุณเจ้ฟ้าใสค่ะ ไอด้อลจริงๆ ประคบประหงมมินเยี่ยงลูก เจ๊แมนสุด 5555
น่ารักอ่ะ จริงๆนะ^_________^
ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีนะคะ อ่านแล้วยังเขินค้างอยู่เลยยย^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 22-04-2013 20:05:48

มาอ่านอีกรอบคลายเครียด  :katai5:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: mintra1982 ที่ 24-04-2013 22:47:09

ฮร๊าาายยย   :กอด1: กอดผู้แต่ง น่ารักมากๆ เลย หวานซ้าซึ้งซ้าาาา ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: atomtcom ที่ 17-05-2013 22:19:55

 :bye2:น่าร๊ากที่ซู๊ด..ด.ด.ด

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 17-08-2013 21:46:25

ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาค่ะ บวกและบวกตอบแทนกันไปเช่นเคย :L2:

ปล. ขอบคุณ คุณ atomtcom นะคะ จิ้มบวกให้ได้แค่ครั้งเดียว ต้องขออภัย ^^''

+++++++++

บวกให้คุณ atomtcom ได้แล้วค่ะ บวกเพิ่มให้คุณรีล่างด้วยค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: Anyann ที่ 18-08-2013 22:24:18

ชอบตอนที่คุณคูลตามแกล้งมินตอนแรกๆจังเลยค่ะ

อ่านแล้วมันน่ารักกกกก :D

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 24-08-2013 08:46:10

บอกได้คำเดียวว่าน่าร๊ากกกกกก

ขอบคุณวันใหม่สำหรับเรื่องดีๆค่ะ  ^▽^

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: wargroup ที่ 05-09-2013 13:20:06

ถูกใจภาษาและสำนวนการเขียนของคุณวันใหม่ ทำให้อ่านเพลินมาก
เป็นเรื่องที่หวานใส หายใจคล่องขณะอ่านดีจริง 
แต่ส่วนตัวชอบตอนที่มีอุปสรรคเบาๆ ดูมีสีสันและชวนติดตาม
เช่น ตอนเบลล่า หรือตอนต้นๆที่คุณคูลชอบมาแกล้ง โดยมินยังไม่รู้สาเหตุ...แต่แบบคนอ่านรู้ไง อิอิ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 05-09-2013 15:42:56

หวาน น่ารักมากๆ คูลมิน น่ารักกันจริงๆ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: heroza ที่ 08-09-2013 13:19:12

เรื่องนี้ออกแนวพระเอกซึนๆนายเอกใสๆนะ น่ารักดีๆ  :mew1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: CorNnE PRiNCeS ที่ 08-09-2013 17:47:10

น่ารัก
ใสๆ


ขอบคุณครับ สำหรับเรื่องราวน่ารัก ๆ
แต่ จะมีอีกป่าว น้อ ^^

ลล :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 08-09-2013 21:08:42

แอร๊ยยย กรี๊ดดดด ชอบมากกกกกกค่า เรื่องนี้มันน่าร้ากกกกกกกก  :-[

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 22-09-2013 01:07:38

 :impress2: :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 02-01-2014 22:34:19

น่ารักจัง

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 02-03-2014 15:53:24

ไล่ตามอ่านนิยายของคุณวันใหม่ แทบจะทุกเรื่องแล้วค่ะ ชอบมาก^^

คูลกับมินน่ารักมาก ๆ เลยค่ะ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: funland ที่ 02-03-2014 22:03:32

 :mew3: น่ารัก ค่ะ อ่านแล้วรู้สึก ดี อบอุ่นมากค่ะ ขอบคุณนะค่ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 06-03-2014 09:02:04

น้องมินน่ารัก
นี่สินะที่เป็นสาเหตุให้คุณคูลแกล้งน้องมิน ยังดีนะที่น้องมินมีใจให้ ไม่อย่างนั้นคุณคูลมีหวังแห้วแน่ๆ
ขอบคุณคนเขียนสำหรับนิยายน่ารักๆ เรื่องนี้นะคะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: ▲TEACHCHY▼ ที่ 06-03-2014 15:04:25

น่าร๊ากกกก :-[
อารมณ์ต่างจากตอนแรกที่อ่านนิดหน่อย
คิดว่าจะน่ารักแบบแสบๆกลายเป็นน่ารักอบอุ่นแทน
ชอบวิธีเรียกร้องความสนใจของน้องคูล น้องมินก็น่ารักซะไม่มี :impress2:
ขอบคุณที่เขียนมาให้อ่านจ่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 28-03-2014 12:12:19

บวกเพิ่มเติมฮะะะ จิ้มๆ :z13:

ขอบคุณที่แวะเวียนมาอ่านกันครับผม : )

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: SawachiYuki ที่ 28-03-2014 17:32:54

 :mew1: :mew1:

ตอนพิเศษสุดท้ายค่ะ อยากบอกว่า

ซึ้งมากก ที่คูลพามินไปไหว้คุณพ่อน่ะ

ชอบประโยคสุดท้ายมากๆ เลยค่ะ

น้ำตาไหลเลย ไม่รู้สึก เราอ่อนไหวกับประโยคนี้มาก

'ขอให้คุณพ่อ อำนวยพร ให้รักเราสอง เป็นนิจนิรันดร์

 :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 30-03-2014 13:42:56

น่ารักมากๆค่ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: Noostar ที่ 22-07-2014 23:04:54

ชอบแบบนี้จุงน่ารักๆ ตามอ่านเรื่องสั้นเรื่องยาวของคุณวันใหม่อยู่เริ่มจากเรื่องนี้ก่อนเลย  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 19-01-2015 12:33:56

อ่านจบแล้วรู้สึกอบอุ่น น่ารัก ใส ๆ

ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: Wtftt ที่ 03-10-2015 00:19:09

ละมุนน้องคูลน้องมิน

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 20-11-2018 12:07:27

ผ่านไปหลายปีเลยกว่าจะเจอเรื่องนี้เพราะปกติเราเป็นคนที่ไม่อ่านเรื่องสั้นเลยเพราะกลัวอารมณ์มันจะไม่สุดแต่เพราะเห็นว่าใครเป็นคนเขียน
เลยลองเข้ามาอ่านแล้วก็ไม่ทำให้ผิดหวังมันเป็นเรื่องสั้นที่อ่านแล้วให้ความรู้สึกอิ่มเอมไม่ค้างคาในความรู้สึกอ่านแล้วมีความสุขและยิ้มไปกับตัวละครอย่างคุณคูลกับคุณครูมิน  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 19-12-2018 04:45:52

 :pig4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: q.tr ที่ 20-01-2019 09:19:17

น่ารัก อบอุ่น  :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 02-04-2020 13:26:17

 :-[

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: lostinthelight ที่ 19-06-2020 12:45:24

น่ารักมากเลยค่ะ :katai2-1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) Show Me Now!!
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 22-06-2020 00:16:25

สนุกดีครับ