พิมพ์หน้านี้ - T@NG(เรื่องสั้น)I wiil pray แจ้งอัพเรื่องหน้า2 10-1-56
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: Sirada_T ที่ 01-10-2011 23:18:06
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
... I wiil pray ...
‘ แกนี่มันอ่อนแอเป็นบ้าเลยว่ะ ไปตายซะไป!! ’
เสียงจากเมื่อช่วงเย็นยังดังก้องใจหัวของเขา เสียงของเพื่อนที่ ‘เคย’ สนิท ภาวนานั่งอยู่ในห้องของตัวเองที่ใหญ่โตเนื่องจากบ้านของเขามีฐานะดี พ่อกับแม่ของเขาทำบริษัทส่งออก ดังนั้นจึงไม่ค่อยมีเวลาอยู่บ้านเท่าไร แต่ก่อนเขามักจะไปขลุกอยู่กับ
ที่หนึ่ง เพื่อนสนิทของเขา แต่ในตอนนี้ฐานะเขากับที่หนึ่งเปลี่ยนไปแล้ว จากเพื่อนสนิทกลายเป็น คนขี้แพ้กับผู้ชนะ ภาวนานั่งมองดวงดาวที่ฉายแสงอยู่บนท้องฟ้า บ้านของเขาอยู่ชานเมืองที่แสงสว่างยังไม่มากเท่าไรนัก เนื่องจากเขามีโรคประจำตัวตั้งแต่เด็ก พ่อและแม่จึงอยากให้เขาอยู่ในที่ๆมีอากาศบริสุทธิ์ ภาวนามองดวงดาวได้ไม่ค่อยชัดเท่าไรเนื่องจากดวงตามันเอ่อล้นไปดูหยาดน้ำใสๆที่ไหลรินไม่ขาด เขาตัดสินใจเดินไปยังที่นอนขนานคิงไซน์และล้มตัวลงนอน ในค่ำคืนนี้คงเป็นอีกคืนที่ภาวนาหลับลงไปทั้งๆที่ใบหน้ายังเต็มไปด้วยคราบน้ำตา
‘ เราเจ็บนะหนึ่ง ทำไมหนึ่งต้องทำแบบนี้กับเราด้วย ’
ชายหนุ่มนั่งพิงรั้วไม้ดวงตาคมเข้มเงยหน้ามองขึ้นไปที่หน้าต่างห้องของบ้านหลังข้างๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเพื่อนบ้าๆของเขาที่ดันขู่ว่าจะเอาเรื่องที่เขาแอบชอบเพื่อนสนิทไปแฉให้คนอื่นๆรู้ล่ะก็... เขาไม่มีทางทำอะไรให้คนที่อยู่บ้านข้างๆกันต้องเสียใจแน่ ที่หนึ่งนั่งเหม่อมองไปที่หน้าต่างบ้านหลังข้างๆ บ้านของ... ภาวนา ที่หนึ่งรู้มาตั้งแต่แรกแล้วว่าภาวนาไม่สบายหนัก ตอนม.ต้นเขาก็คอยดูแลภาวนาอย่างดี แต่ไม่รู้ทำไม ความรู้สึกของเพื่อนอย่างเขามันเริ่มแปรเปลี่ยนไป ภาวนาที่ตัวเล็กๆ ภาวนาที่คอยเป็นห่วงคนอื่นมากกว่าตัวเอง ภาวนาที่ยิ้มได้เสมอไม่ว่าจะเป็นตัวขนาดไหน ทุกอย่างอยู่ในสายตาของที่หนึ่ง บ้านของเขาไม่ใหญ่เท่าบ้านของภาวนา แต่ฐานะก็ไม่ค่อยแตกต่างกัน ผิดแต่บ้านของเขามีพ่อแม่กลับบ้านมาตั้งแต่หัวค่ำ ในขณะที่พ่อแม่ของภาวนากลับมาราวๆเที่ยงคืนตีหนึ่งแทบทุกวัน ที่หนึ่งลดตัวลงต่ำเมื่อเห็นใครอีกคนเกาะหน้าต่างและมองขึ้นไปบนฟ้า ดวงหน้าหวานมีหยดน้ำตาเกาะพร่าพราย เขาอยากจะเช็ดมันออกไปจริงๆ ไม่นานภาวนาก็ผลุบหายกลับเขาไปในห้องและไฟในห้องนั้นก็ดับมืดลง ที่หนึ่งเจ็บ... และเจ็บอีกหลายเท่าเมื่อคิดว่าคืนนี้ภาวนาก็คงจะต้องนอนร้องไห้เพราะเขาเป็นต้นเหตุ
เสียงเจี๊ยวจ๊าวของโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งที่มีแต่ลูกคนร่ำคนรวยมาเรียน ภาวนานั่งบนอัฒจรรย์ริมสระน้ำ มองนักกีฬาโรงเรียนที่ฝึกซ้อมอยู่ เพราะร่างกายที่อ่อนแอของเขาทำให้เขาไม่สามารถเล่นกีฬาอะไรได้ แม้แต่อยู่กลางแดดนานๆยังไม่ได้เลย ดังนั้นเวลาเข้าแถวเขาจะได้รับสิทธิพิเศษให้อยู่บนห้องได้ในขณะที่เพื่อนๆได้ลงไปเข้าแถวด้านล่าง ภาวนาหยิบหูฟังขึ้นมาใส่หูก่อนจะเปิดเพลงช้าๆฟัง มันเป็นเพลงโปรดของเขา เสียงโหวกเหวกที่ดังอีกครั้งทำให้เขาต้องลืมตามอง คนที่เดินเข้ามาพร้อมกับเพื่อนกลุ่มใหญ่ทำให้ภาวนารีบลุกขึ้นเตรียมเดินหนี
“เห็นหน้ากูแล้วต้องรีบหนีเลยเหรอวะ กูไม่ใช่ผีซะหน่อย ไม่ต้องกลัวขนาดนั้นก็ได้”เสียงทุ้มต่ำที่คุ้นเคย ทำให้ภาวนาก้มหน้าลงต่ำไม่กล้าสบตาคนพูด
“วันนี้กูไม่มีเงินเลยแฮะ มึงมีปะวะภาวนา”เสียงทุ้มนั้นดังอีกครั้ง ภาวนาหยิบกระเป๋าเงินและควักเงินทั้งหมดที่มีนั่นให้กับอีกคนก่อนจะสะบัดตัวแล้วเดินหนีไป...
ที่หนึ่งมองเงินในมือของตัวเอง เขาเอาเงินของภาวนามาแล้ว แล้วกลางวันภาวนาจะกินอะไรล่ะ ในเมื่อเขาเห็นอยู่ชัดๆว่าภาวนาหยิบเงินออกจากกระเป๋าเงินจนเกลี้ยง ทั้งๆที่เขาอยากจะมองหน้าภาวนาให้หายคิดถึง แต่เขาไม่รู้จะพูดยังไง เขาเลยขู่เอาเงินจากภาวนาเหมือนทุกๆวัน อยากจะให้ภาวนาเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาบ้าง ร่างเล็กๆนั้นดูซูบผอมลงไปมากตั้งแต่ที่เขาไม่ได้อยู่ดูแล ที่หนึ่งกำเงินในมือจนยับยู่ ไม่ได้สนใจสักนิดว่ามันเป็นแบงค์อะไร เขาปาเงินนั้นใส่เพื่อนๆที่ยืนอยู่ด้านหลัง
“เอาไปซื้อขนมซะ”เอ่ยเสียงเรียบก่อนจะเดินนำเพื่อนๆไปที่ห้อง คงเป็นโชคดีของที่หนึ่งที่เพื่อนทุกคนมัวแต่สนใจเงินที่ได้มาฟรี จึงไม่มีใครเห็นแววตาที่เจ็บปวดของที่หนึ่งเลยสักคนเดียว
“ไอ้ที่หนึ่ง มึงนี่เจ๋งว่ะ ขอบใจที่เลี้ยงนะโว้ย”เสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากดังขึ้นรอบตัวเขา ที่หนึ่งพยักหน้านิ่งๆไม่พูดอะไรมากมาย ในหัวเขาตอนนี้กำลังนึกถึงคนตัวเล็กที่เขาแย่งเงินมา ป่านนี้จะมีอะไรกินรึเปล่านะ ภาวนายิ่งอ่อนแออยู่ เกิดเป็นลมขึ้นมา เขาคงไม่มีหน้าไปเจอแน่ เมื่อคิดไปคิดมา เขาก็หันไปพูดกับเพื่อนๆในกลุ่ม
“เดี๋ยวกูมา”สั้นๆง่ายๆ ก่อนที่ที่หนึ่งจะวิ่งไปที่โรงอาหาร เขายิ้มจางๆแล้วเดินไปหลบหลังห้อง รอคอยให้ใครบางคนเดินเข้ามา...
ภาวนาเดินลูบท้องเข้ามาในห้อง ท้องที่ร้องดังของเขายิ่งดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อไม่ได้ทานอะไรมาเป็นเวลานานกว่า 6 ชั่วโมง เขาตั้งใจจะนอนหลับเพื่อให้ความหิวนั้นบรรเทาลงไปบ้าง แต่แล้วดวงตาของเขาก็สบเข้ากับอะไรบางอย่างที่วางอยู่บนโต๊ะ มันเป็นขนมปังไส้ครีมที่เขาชอบพร้อมกับนมจืดหนึ่งกล่อง
‘ ภาวนา ’
ชื่อของเขาถูกแปะหราไว้บนกล่องนม ภาวนาพลิกกล่องนมไปมาเพื่อหาคำอื่นๆที่เผื่ออาจถูกเขียนไว้ แต่ก็ไม่พบอะไร เขามองไปรอบๆห้องก่อนจะนั่งลงและกินอาหารเหล่านั้นจนหมด เรียกรอยยิ้มจากใครบางคนที่แอบมองได้เป็นอย่างดี เมื่ออิ่มแล้ว ภาวนาก็ฟุบลงบนโต๊ะเพื่อเลี่ยงการเผชิญหน้ากับใครบางคน
ที่หนึ่งเดินออกมาจากที่ซ่อน เขาลูบหัวของภาวนาเบาๆอย่างที่แต่ก่อนชอบทำ คนที่ฟุบหลับครางฮือ ที่หนึ่งรีบจากมาก่อนที่อีกฝ่ายจะตื่นขึ้นมาซะก่อน แค่เห็นภาวนากินอาหารที่เขาซื้อไปให้จนหมด หัวใจของเขาก็พองโตอย่างบอกไม่ถูก ที่หนึ่งเดินกลับมาที่กลุ่มก่อนจะพบกับเหล่าลิงทโมนที่นั่งกินขนมและพูดคุยอย่างสนุกปาก
“ไง ที่หนึ่ง กลับมาแล้วเหรอ กูกำลังจะโทรไปเรียกมึงพอดี”ไอ้ต้นยกโทรศัพท์ที่ถูกกดค้างโชว์ขึ้นให้อีกฝ่ายดู ที่หนึ่งโบกมือไปมา ก่อนจะนั่งลงที่เดิม มองคนเดินผ่านไปมา ที่หนึ่งนั่งรอจนหมดเวลาพักเที่ยงก็เดินขึ้นไปเรียน เขาเผลอมองผ่านคนตัวเล็กที่ยังคงหลับไม่รู้เรื่อง ด้านหลังของภาวนา คือที่นั่งของเขา ที่หนึ่งเดินไปด้านหลัง หวังจะแกล้งอีกฝ่ายให้ตื่นมาเรียน เมื่อเขามองเห็นอาจารย์กำลังเดินเข้ามา คงไม่ดีแน่ถ้าภาวนาจะถูกดุเพราะเผลอหลับในเวลาเรียน
ปึก!
กระดาษหนึ่งก้อนถูกปาไปโดนไหล่ของคนด้านหน้า แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าอีกฝ่ายจะตื่น ที่หนึ่งปากระดาษไปเรื่อยๆ แม้อาจารย์จะเริ่มเช็คชื่อนักเรียน ... ตื่นเร็วๆสิภาวนา เดี๋ยวก็โดนอาจารย์ดุหรอก ...
กระดาษอีกสองสามก้อนถูกปาออกไป ที่หนึ่งเริ่มเอะใจเมื่อคนที่นั่งด้านหน้าของเขาไม่ขยับแม้แต่น้อย ภาวนาเป็นคนที่ตื่นไว ข้อนี้เขารู้ดี ที่หนึ่งเอื้อมมือไปจับแขนของอีกฝ่ายที่ตกอยู่ข้างลำตัวก่อนจะพบว่ามันเย็นเยียบ
“ภาวนา!!”ที่หนึ่งผุดลุกขึ้นจนอาจารย์ประจำวิชามองขึ้นมาอย่างสงสัย เขาดึงคนตัวเล็กกว่าให้เงยหน้าขึ้นมา ใบหน้าของภาวนาซีดจนแทบจะไม่มีเลือดฝาด ที่หนึ่งทั้งเขย่าและตบหน้าของอีกฝ่ายเบาๆหวังให้ภาวนาลืมตาขึ้นมามองเขา แต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมลืมตาขึ้นมาเลย
“เรียกรถพยาบาลเร็ว”ที่หนึ่งหันไปตะโกนบอกเพื่อน แต่เมื่อไม่มีใครขยับเพราะยังอึ้งกับเหตุการณ์ตรงหน้าไม่หาย ที่หนึ่งก็ตะโกนขึ้นอีกครั้ง
“เร็วสิโว้ย!!!”เขาบอก และเมื่อเห็นเพื่อนคนหนึ่งในห้องควักโทรศัพท์ขึ้นมา เขาก็อุ้มภาวนาลงไปด้านล่างตึกทันที ตัวของภาวนาเบาและซีดเซียวมาก ยิ่งอุ้มที่หนึ่งก็ยิ่งใจหาย คนในอ้อมกอดเขาจะต้องไม่เป็นอะไร ต้องไม่เป็นอะไร โชคดีที่ร่างตรงหน้ายังมีลมหายใจแผ่วๆ ไม่งั้นเขาคงต้องบ้าไปมากกว่านี้แน่นอน
ไม่นานนักรถพยาบาลก็มาถึง ที่หนึ่งรีบพาภาวนาขึ้นรถไปทันที เขากุมมือของภาวนาเอาไว้แน่น
“ที่หนึ่ง... ที่หนึ่ง”ร่างบนเตียงเพ้อ หยดน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาที่ปิดสนิท ภาวนาคงเจ็บปวดกับเรื่องอะไรบางอย่างที่เกี่ยวกับเขา ยิ่งเห็นเขาก็ยิ่งเจ็บปวด ขอโทษนะภาวนา ขอโทษ
ร่างของภาวนาถูกเข็นเข้าห้องไอซียูทันที ที่หนึ่งโทรหาพ่อแม่ของอีกฝ่าย ไม่นานทั้งสองก็มาถึงโรงพยาบาล เพื่อนๆของภาวนาก็มารวมถึงกลุ่มเพื่อนของที่หนึ่งด้วย
“หนึ่ง มึงกลับเหอะว่ะ มึงนั่งเป็นห่วงแบบนี้ ไอ้ภาวนามันก็ไม่ฟื้นหรอก”ต้นพูด ที่หนึ่งเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะตอบด้วยเสียงหนักแน่น
“กูไม่กลับ ถึงไอ้ภาวนาไม่ฟื้น กูก็ไม่กลับ”ที่หนึ่งยืนยัน จนเพื่อนบางคนในกลุ่มที่ไม่สนิทกับภาวนาเท่าไรถึงกับเอ่ยปากล้อเล่นขึ้นมา
“ตกลงมึงกับภาวนาเป็นผัวเมียกันเหรอวะ มึงถึงห่วงมันขนาดนั้น”คำพูดนั้นทำให้ทุกคนหันควับไปที่ต้นเหตุทันที รวมถึงที่หนึ่งก็ด้วย
“ถ้ามึงอยากรู้ มึงก็ลองที่คนที่มึงรักเป็นแบบไอ้ภาวนาสิ ถ้าปากมึงจะหมาขนาดนี้ก็ไปไกลๆตีนกู”ที่หนึ่งบอก ก่อนที่เพื่อนสองสามคนจะลากไอ้เพื่อนปากหมาคนนั้นออกไปให้พ้นหน้าของที่หนึ่งทันที ไม่นานหมอก็ออกมาเรียกพ่อแม่ของภาวนาเข้าไปคุย แม้ที่หนึ่งอยากจะรู้มากแค่ไหน แต่เขาก็ได้แต่รอถามจากพ่อแม่ของภาวนาเท่านั้น ไม่นานเกินไปพ่อแม่ของภาวนาก็เดินออกมาจากห้องของหมอด้วยน้ำตานองหน้า
“พ่อครับแม่ครับ ภาวนาเป็นยังไงบ้าง”ที่หนึ่งรีบถาม พ่อของภาวนาเอ่ยตอบแทนมารดาที่น้ำตาไหลมากกว่าเดิม
“หมอบอกว่าเจ้าภาหัวใจมันไม่ค่อยดี ถ้าไม่มีใครบริจาคหัวใจให้มัน เจ้าภาก็คงอยู่ได้ไม่เกินหนึ่งเดือน เพราะเจ้าภามันรั้นไม่ยอมเข้ารักษาแต่เนินๆ รอจนอาการมันลุกลาม ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้อีกแล้ว”พ่อของภาวนาตอบก่อนจะพยุงร่างมารดาของภาวนาไปนั่งพัก ที่หนึ่งรู้สึกหูอื้ออย่างบอกไม่ถูก สิ่งแรกที่ที่หนึ่งทำคือวิ่งเข้าไปพบแพทย์ที่รักษาภาวนาทันที เมื่อได้คำตอบแล้ว เขาก็กลับไปพบพ่อกับแม่ที่เลิกงานและกำลังกลับบ้านเช่นกัน คืนนั้นที่หนึ่งเลือกที่จะคุยอะไรบางอย่างกับพ่อแม่ แทนการเขียนจดหมาย เขาขอร้องบางสิ่งที่พ่อแม่ของที่หนึ่งไม่มีใครยอม แม้ลูกของตนจะน้ำตาไหลมากเพียงใด ที่หนึ่งไม่สามารถพูดอะไรได้อีก นอกจากกล่าวคำอำลากับบิดามารดาของตน และขึ้นไปบนห้อง เก็บตัวเงียบอยู่อย่างนั้นจนถึงเช้าของอีกวัน
ภาวนาลุกขึ้นมองตัวเองที่ฟื้นขึ้นมาได้อย่างปาฏิหาริย์ เขาควรจะตายไปตั้งแต่เมื่อเดือนก่อน ถ้าไม่มีหัวใจที่บริจาคเข้ามาเพื่อต่อชีวิตให้กับเขา ร่างกายของภาวนาแข็งแรงขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ จนเขากลับไปเรียนได้อีกครั้ง ตั้งแต่วันที่เขาฟื้นขึ้นมา เขาก็ไม่เคยเห็นที่หนึ่งอีกเลย คนๆนั้นหายไปจากชีวิตเขาอย่างสิ้นเชิงไม่ว่าจะในทางไหน เมื่อถามเพื่อนของที่หนึ่ง พวกนั้นก็ให้คำตอบว่าที่หนึ่งหายไปเพื่อช่วยคนๆหนึ่ง แม้จะไม่ได้รับคำตอบที่ดีมากนัก แต่ภาวนาก็ไม่เคยรู้สึกเหงาเลย เขารู้สึกเหมือนมีใครคอยอยู่ข้างๆเขาตลอดเวลาและในวันเกิดครบรอบ18ปี ที่เขาได้พบกับความจริงอะไรบางอย่าง มันเป็นข้อความที่ถูกส่งเข้ามาในเวลาเที่ยงคืนของวันเกิดเขา
‘ แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะภาวนา ที่หนึ่งอยากบอกว่าที่หนึ่งรักภาวนานะ ไม่ใช่แบบเพื่อน ที่หนึ่งคิดมากกว่านั้น ภาวนาอาจไม่ชอบ ที่หนึ่งขอโทษนะ ภาวนาคงไม่รู้ล่ะสิว่าที่หนึ่งหายไปไหน ที่หนึ่งห้ามไม่ให้ใครบอกภาวนาเองแหละ แต่ภาวนา... ที่หนึ่งขอให้รู้ไว้เสมอนะ ว่าที่หนึ่งจะอยู่ข้างภาวนาตลอดไป ขอโทษสำหรับทุกอย่างนะ... ’
ภาวนาน้ำตาไหลพรากเมื่อได้อ่านข้อความที่ส่งมา ด้านล่างแนบไฟล์ภาพทะเลที่ภาวนาชอบที่สุด เขาเก็บกระเป๋าเดินทางที่มีเสื้อผ้าเพียงสองสามชุด ก่อนจะมุ่งหน้าตรงสู่ทะเลอันเป็นที่รักของทั้งเขาและที่หนึ่ง ภาวนามาถึงทะเลในเวลาเกือบๆ7โมงเช้า เขาเดินไปเรื่อยๆ ไม่รู้เพราะอะไร แต่เขาอยากมาที่ทะเลแห่งนี้ เหมือนที่นี้มีอะไรรอเขาอยู่ ภาวนาเดินไปจนเกือบสุดหาดก่อนจะพบกับสุสานเล็กๆที่ถูกสร้างเอาไว้โดยมีดอกไม้ขึ้นปกคลุม เหนือหลุมศพมีป้ายปักชื่อเอาไว้เล็กๆ แต่ก็ทำให้ภาวนาน้ำตาไหลได้อีกครั้ง
‘ นาย พิพัฒน์ เหล่าภัคดี ’
ชื่อของเขา ชื่อของ... ที่หนึ่ง...
-----------------------------------------------
ฝากซีรีย์เรื่องนี้ด้วยแล้วกันนะครับ...
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32334.new#new
[ซีรีย์เรื่องสั้น]รวมทีม... คำว่ารักก็แค่เนี๊ยะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29380.msg1659210#msg1659210
[ซีรีย์เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]เที่ยวXท่อง... คำว่ารัก ก็แค่เนี๊ยะ [เนื้อเรื่องปี1]
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29362.0
[ซีรีย์เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]คิมหันต์Xเหมันต์... คำว่ารัก ก็แค่เนี๊ยะ [เนื้อเรื่องปี2]
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32299.0
[ซีรีย์เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]คนแรกXสุดท้าย... คำว่ารัก ก็แค่เนี๊ยะ [เนื้อเรื่องปี3]
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32318.msg1906321#msg1906321
[ซีรีย์เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]เมฆาXน้ำฝน... คำว่ารัก ก็แค่เนี๊ยะ [เนื้อเรื่องปี4]
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32326.new#new
[ซีรีย์เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ต้นน้ำXปักษา... คำว่ารัก ก็แค่เนี๊ยะ [เนื้อเรื่องตอนเรียนจบแล้ว]
อันนี้ไม่ใช่ซีรีย์ครับ เป็นเรื่องแรกที่แต่ง
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29349.0
(เรื่องสั้น)I wiil pray
-
:z13:
ลงกฏของเล้าด้วยครับ :กอด1:
ลงกฏแค่นั้นระวังเจ๊สองจะมาแหกอกเอาน้าครับ ฮาาาาาา :z2:
-
เศร้าจังค่ะ :m15: :monkeysad: :sad11:
-
:z13:
ลงกฏของเล้าด้วยครับ :กอด1:
ลงกฏให้ครบนะตัว....
เศร้าได้ใจ..พยายามต่อไปนะสู้ๆ
เนื้อเรื่องโอเคเลย+1
-
เศร้ามากรักมั่นคงขนาดนี้สุดยอด
-
เป็นการเสียสละที่น่านับถือมากค่ะ นี่สินะที่เรียกว่า รักแท้ ขอบคุณค่ะสำหรับเรื่องดีๆ
-
โอ้ยยยย เศร้า :sad4:
-
:sad11:(http://) เศร้าอ่ะ
-
เศร้าจังเลยอ่ะ แต่ขอนับถือในรักและการเสียสละของที่หนึ่งเลย
-
เศร้ามากๆคะ :o12: :o12:
-
พล๊อตเกาหลีมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก น่าเสียดายน่าจะเล่าที่มาที่ไปที่ทำให้สองคนนี้ต้องห่างกันหน่อย ว่าทำไมที่หนึ่งต้องทำเป็นโกรธภาวนา แล้วไปทำไรจนภาวนาร้องไห้ทุกคืน ไรงี้...
-
ปวดใจ
:m15:
-
เรื่องแนวนี้ ปวดใจดีจริงๆๆ :monkeysad:
-
ปวดหัวใจมว๊ากกกก
-
อ่านเรื่องนี้แล้วน้ำตาเสียไปเป็นโอ่งอะ ฮือออออ
-
:sad4:
เป็นเรื่องที่เศร้ามากเลยอะ
ที่หนึ่งกับภาวนา
-
ThankS
-
:sad4: เศร้าไม่ไหวแล้ว สุดท้ายภาวนาก็รู้็้ความจริง ที่หนึ่งนี่สุดยอด เสียสละและกล้าหาญมาก
:pig4: :L2:
-
โห...เรื่องเศร้ามากๆ นี่ถ้าภาวนารู้นะคงจะเสียใจมากเชียวล่ะ
-
:m15: เจ๋งว่ะ แม่งจะมีสักกี่คนที่รักเรา แล้วทำเพื่อเราได้ขนาดนี้
ถึงแม้กายจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่อย่างน้อยก็ได้ใช้หัวใจดวงเดียวกัน
ชอบอ่ะเรื่องนี้
-
เศร้าจัง :monkeysad:
-
มันแบบเศร้ามากอะ ฮือๆๆๆ T^T
-
โอ้ย เศร้า
-
ตาตุ่ยเลยค่า...
เศร้า่มาก...ไม่เอาแบบนี้อีกแล้วน้า...T_T
ถึงไม่ได้เคียงคู่...แต่ก็อยู่ด้วยกันจนวันตาย...
ขอบคุณสำหรับฟิคดีดีค่า ^^
-
:really2: อ่านแล้วเศร้าๆ หน่วงๆ
-
เศร้าอ่ะ จะมีใครสักคนนะที่ทำเพื่อเราได้ขนาดนี้
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดีครับ
-
พระเอกแมนมากกกกกกก :) เศร้าอ่ะ :(
-
:pig4:
ไม่อยากให้เศร้าเลยอ่ะ :o12:
-
เศร้าอ่ะ :m15:
-
อาร๊ายยยยย ทำไมจบเศร้าแบบนี้
น่าสงสารเป็นที่สูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :o12: :sad4: :z3:
-
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35007.30
เรื่องสั้นผมย้ายมาลงไว้ตรงนี้หมดแล้วนะครับ ตามที่เดียวได้เลย แล้วจะทยอยลงเรื่อยๆนะครับ ขอบคุณทุกโพสมากครับ ทำให้ผมอยากแต่งเรื่องเพิ่มขึ้นอีกเยอะๆเลย :L1: :L1:
-
เศร้าไปมั้ย :monkeysad:
-
อร๊ายยย เศร้า อีกแล้ว ที่หนึ่ง สงสารที่ซู๊ดดดด