อ่านเรื่องนี้มาสองวันสองคืน ในที่สุดก็จบซะที >_<
ชอบมากมายเลยค่ะ ^^ ขอบคุณมากนะคะ คุณ M2M_Jill
ชายหนุ่มเลี้ยวที่หัวมุมถนน ชนเข้ากับเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังรีบวิ่งโดยไม่ทันระวังตัวตอนต้นเรื่องบอกว่ากายกับนัทรุ่นเดียวกัน ตอนนี้ทำไมเป็นชายหนุ่มกับเด็กหนุ่มไปได้ หรือว่ากายเป็นพ่อมดจริงๆ
ไม่เข้าใจอ่ะ นังเจนแค่มาเดินแบบ มาช่วยซ้อม แต่ทำไมความสำคัญมันมากกว่านัทกับเพื่อนๆซึ่งเป็นเจ้าของผลงาน บ้าไปแล้วโลกมนุษย์
นี่คือสาเหตุ ที่ทำไมเขาถึงไม่ควรมาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่แรก สียงปรบมือตอนนี้คือการต้อนรับ....
การมาถึงของ คู่รัก ที่ควรได้รับการชื่นชมในค่ำคืนนี้.......
นัทเข้าใจแล้ว.....
ชายหนุ่มก้มหน้าลงทันที เขาค่อยๆปล่อยมือออกจากกาย ขณะที่เจนหันหน้าไปฉีกยิ้มกว้างต่อหน้าฝูงชนที่ปรบมือโห่ร้องอย่างให้ชื่นชม
กายจับมือของนัทไว้ เมื่อมือของนัทกำลังจะหลุดจากเขาไป นัทมองมือคู่นั้น ขณะที่กายบีบมือของนัทไว้แน่น ราวกับไม่ต้องการให้นัทจากเขาไปไหน นัทหลับตาลงหนึ่งครั้ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาหากายและยิ้มให้เขา
“ปล่อยผมไปเถอะ" นัทพูดเบาๆ ให้กับกาย "ทุกๆคนรอคุณอยู่น่ะ"
นัทจับมือกายออกจากมือของเขา กายถูกเจนจิราดึงตัวเอาไว้ ขณะที่นัทค่อยหันหลังและเดินจากมา เขาค่อยเดินเข้าไปในโรงแรม ขณะที่ได้ยินเสียงปรบมือและโห่ร้องดังไล่หลังมา
“ผม....เกือบเสียเขาไปแล้วแม่" เสียงกายสะอื้นดังขึ้น "ผมเกือบทำให้เขาจากผมไปแล้ว.....ผม....จะไม่ทำอีกแล้วแม่.....”ยังไม่เห็นสาระที่ทำให้เกิดดราม่าเลย แค่คนนึงสนิทกับเพื่อนสาวที่เป็นแฟนเก่าแบบถึงเนื้อถึงตัวเกินไป อีกคนก็คิดเองเออเอง เรื่องแค่นี้เอง เป็นเรานะ ถามตรงๆจบไปแล้ว อ่านแล้วก็รู้สึกรำคาญความลีลาของตัวเอกทั้งสองจริงๆ