พิมพ์หน้านี้ - รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: nartch ที่ 03-10-2007 22:33:56

หัวข้อ: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 03-10-2007 22:33:56
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ



.::.กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ .::. (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)






 :m26:
ยกความดีความชอบให้เจ้าของเรื่องนะครับบ  ผมแค่เพียงชอบเรื่องนี้ ตลก ๆ สนุก สดใส เลยนำมา post
ให้เพื่อน ๆ อ่านคลายเครียดดดดด เพราะในบอร์ดส่วนใหญ่เห็นมีแต่เรื่องเศร้า ๆ .... :เฮ้อ:
 :catrun:


Part 1 โชคร้ายครั้งที่ 2...
  
โครม!
"โอ๊ย! นี่นายขี่รถภาษาอะไรวะเนี่ย ทั้งคนทั้งจักรยานไม่เห็นหรือไงอ่ะ"
ผมนั่งกองอยู่กับพื้น พร้อมเอามือจับก้น เงยหน้ามองคู่กรณี
"นายนี่มัน..."
แต่ยังไม่ทันเอาเรื่อง ผมก็ต้องหยุดกึก เมื่อเห็นใบหน้าของอีกฝ่าย
ดวงตากลมโต จมูกโด่งได้รูป ใบหน้าขาวใส สวยจัง...นี่ถ้าไม่เห็นร่างกายที่สูงเพรียวของเขา ผมคงจะคิดว่าเค้าเป็นผู้หญิงแน่ๆ
   เอ๊ะเดี๋ยวก่อน! ทำไมรู้สึกคุ้นเคยกับเขาคนนี้จัง หรือบางที
อาจจะเป็นเนื้อคู่เมื่อชาติก่อนที่สวรรค์ประทานมาให้ ผมหลับตาพริ้มคิดอะไรไปต่างๆ นานา
"นี่นาย...นาย ถึงกับอึ้งในความหล่อฉันจนลืมด่าเลยเหรอ"
คู่กรณีหนุ่มใช้มือเขี่ยหัวของผม ที่ยังคงอยู่ในภวังค์แห่งรัก
"เฮ้! หูแตกรึงัย" เขาตะโกนลั่นข้างหู
"ว๊าก!"
"คนที่หูแตกคงไม่ใช่นายแล้วล่ะ" เขาหลับตาข้างนึงแล้วใช้นิ้วขยี้หูเพื่อไล่เสียงแหลมๆ
"ขอ...ขอโทดครับ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ" ก้มหัวทำท่าขอโทด
แต่ขณะที่กำลังเงยขึ้นนั้น สายตาของผมก็เหลือบไปเห็นสิ่งที่คุ้นเคยพอๆ กับชายหนุ่มตรงหน้า ถ้าเขาเป็นเนื้อคู่จากชาติที่แล้วของผม
ไอ้สิ่งที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อเขา ก็คงเป็นซาตานที่ตามมาขัดขวางความรักระหว่างทั้งคู่
"เราจำได้แล้วว่าว่าเคยเห็นนายที่ใหน"
"อะไรของนาย"
"ถ้าเราไม่เห็นไพ่ที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อนายล่ะก็ เราคงจะเพ้อฝันต่อไป" ผมดึงไพ่ออกจากกระเป๋าเสื้อของเขา ก่อนชูไว้ตรงหน้า
"อะไร?"เขาทำหน้างงๆ (-_-)a
"ถึงนายจำไม่ได้ แต่เรื่องนี้เราไม่มีวันลืม"
"ฉันไม่เข้าใจ"
"งั้นฉันจะช่วยฟื้นความจำให้นะ เมื่อหกเดือนก่อนนายวิ่งกระหืดกระหอบมาหาเราแล้วก็ส่งไพ่ให้ ส่วนตัวเองก็วิ่งหายวับไปกับตา ปล่อยให้เรายืนงงอยู่คนเดียว"
"อ๋อ...นายเอ๋อคนนั้นน่ะเอง ฉันพอจะจำได้ละ"
"แล้วไงนายรู้ไหม ตำรวจเป็นโขยงกรูเข้ามาจับตัวเรา ทั้งๆ ที่เราไม่รู้เรื่องอะไรเลย สรุปก็คือเพราะนาย เราเลยต้องเสียเวลาไปเล่าเรื่องทั้งหมดให้ตำรวจฟังที่โรงพัก กว่าจะรอดพ้นตารางออกมาได้"
"เรื่องแค่นี้ ลืมๆมันไปเถอะ" เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้
ความฝันของผมพังทลายลงแล้ว นึกว่ามีโอกาสได้รู้จักคนหล่อๆ บ้าง เฮ้อ...
"น่าเสียดายหน้าตาก็ดี แต่นิสัยเสียเป็นบ้า คนอะไรทำผิดแล้วโยนความผิดให้คนอื่น" ผมบ่นพึมพำพร้อมกับ
ยกจักรยานโทรมๆ ขึ้น ไม่มีท่าทีของเขาที่จะเข้ามาช่วย
"บ่นอะไรของนาย"
"เรื่องของฉัน" ผมคว้าจักรยานแล้วรีบขี่หนี
จากบรรยากาศอึมครึมนั้นทันที พร้อมกับโยนไพ่พวกนั้นนั้นขึ้นบนท้องฟ้าแล้วตะโกนส่งท้ายว่า
"เจอนายคราวหน้าอีก เจอดีแน่!!!"
นี่คือประสบการณ์เลวร้ายครั้งที่สองของการพบกันระหว่าง
หนุ่มหล่อสุดกะล่อนกับหนุ่มเอ๋อที่สุดแสนจะธรรมด๊า...ธรรมดาอย่างผม

โรงเรียน

   "ทำไมวันนี้มาสายจัง ไอ้อาร์ต"เจ๊ยสาวแว่นหนาเตอะ เพื่อนซี้ย่ำปึ๊กของเธอร้องทัก
   "ข้าไม่อยากพูดถึงเหตุผลว่ะ แค่คิดก็ขนลุกแล้ว"
   "ช่างมันเถอะ แกอ่านหนังสือมาพร้อมรึยัง"
   "แน่นอน ข้าเลคเชอร์ส่วนสำคัญไว้ในนี้..."
ผมลงมือค้นหาสมุดในกระเป๋าที่อัดแน่นไปด้วยหนังสือเรียน ไม่มี!!!  มันหายไปไหนสมุดวิเศษ ผมเริ่มกระวนกระวาย เทของในกระเป๋าทั้งหมดกองบนโต๊ะ แย่แล้ว! ต้องตกหายตอนชนกับหมอนั่นแน่เลย ซวยแล้วเรา คะแนนตกแน่เลย ฮือๆ T_T
โป๊ก! เสียงกระทบกันระหว่างกะโหลกกับสันสมุด
   "ฉันคิดไว้ไม่ผิด นายต้องเป็นคนที่ไม่ได้เรื่องจริงๆ ด้วย"
ผมหันไปมองต้นเสียงและเจ้าของมือพิฆาตนั่น
   "นายอีกแล้วเหรอ วันนี้เราโชคร้ายเพราะนายสองครั้งแล้วนะ ไอ้บ้า!"
   "ฉันอุตส่าห์เอาของมาคืน ยังมาว่าอีก ลายมือของนายนี่มันแย่สุดๆเลย กว่าจะแกะชื่อนายออก
ทำเอาฉันแทบอ้วก หรือว่า...จะไม่เอา งั้นฉันเอาไปทิ้งไว้ที่เดิมก็ได้นะ"
เขาหันหลังกลับอย่างรวดเร็ว
   "หยุดนะ! นั่นมันสมุดวิเศษของเรานะ"
   "ไอ้สมุดเล่มนี้มันเกิดขึ้นมาคู่กับนายจริงงๆ เลยน้าาา..." เขาลางเสียงยาว
   "มีแต่สูตรศัพท์บ้าบออะไรไม่รู้ เหมาะแล้วล่ะกับคนเอ๋อๆ อย่างนาย"
   "หนอย...เอาคืนมา" ผมดึงสมุดคืนมาจากมือของเขา เขาทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ เดินออกจากห้องเรียนไป
   "ชิ ฝากไว้ก่อนเถอะ"เกลียดจิงๆไอ้ขี้เก๊ก
   "ตายแล้ว!!! แกรู้จักจินด้วยเหรอ" เจ๊ยทำท่าตื่นเต้นเป็นพิเศษ
   "ไม่ได้รู้จัก ทำไมเหรอ ดูแกจะกระดี๊กระด๊าเกินไปหน่อยนะ"
   "แกมันไม่ได้เรื่องเหมือนที่จินพูดจริงๆ นั่นแหละ  คนHotขนาดนี้เธอยังไม่รู้จัก  เฮอะ...เชื่อเลย"
   "นี่ไอ้เจ๊ย มันจะมากไปแล้วนะ ตกลงแกจะติวหนังสือกับข้าหรือว่ากับไอ้หมอนั่นกันแน่"
ผมเชิดหน้ากอดอกทำทีท่าไม่พอใจ อะไรกันเข้าข้างคนที่เพิ่งยียวนเพื่อนตัวเอง ผมชักจะโกรธไอ้เจ๊ยเข้าแล้ว
   "ข้าล้อเล่นน่า ก็ข้าไม่คิดว่าแกจะไม่รู้จักคนดังอย่างนั้นนี่นา"
เจ๊ยขยับแว่นเพื่อมองหน้าเพื่อนรักให้ชัดขึ้น ก่อนพูดต่อ
   "ข้าน่ะ ยอมทำทุกอย่างร่วมกับเขานะเพื่อที่จะได้ใกล้ชิด ยกเว้น...เรื่องเรียน ถ้าข้าได้คู่ติอย่างจินนะข้าขอลาตายดีกว่าว่ะ"
   "...(-_-)a ?"
   "แกไม่ต้องทำหน้างง ข้าจะเล่าถึงสรรพคุณของจินให้แกรู้ไว้ซะ เขาคนนี้อ่ะนอกจากจะหน้าตาดีแล้ว ยังเก่งไปซะทุกด้าน ตั้งแต่กีฬาทุกชนิดไปจนถึงการพนันทุกประเภท แต่เรื่องเดียวที่แย่ที่สุดๆ ก็เรื่องเรียนนี่แหละ
ผมการเรียนของเขาจะอยู่บนกระดาษแผ่นสุดท้ายของระดับชั้น ในขณะที่ชื่อของพวกเราอยู่แผ่นแรก เปรียบไปก็เหมือนแกกับพี่แกอ่ะแหละ และทั้งหมดนี้ก็คือสาเหตุที่ฉันไม่ยอมติวกับคนๆนี้"
   "สรุปก็คือ...เขาโง่"
   "ถูกๆๆถูกต้องนะคร๊าบบบ"
ฮึๆ555อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมรู้สึกว่าสามารถเอาชนะไอ้บ้าจินได้เรื่องนึงละ
ที่สนามบาสของโรงเรียน

   "ไงวะไอ้จิน หายหน้าไปซะหลายวัน ไปหลีหญิงที่ไหนอีกล่ะ"ซันพูดขึ้นพร้อมโยนลูกบาสให้
   "ก็ประมาณนั้น วันนี้ข้าว่าจะไปสยามอ่ะ ไปด้วยกันป่ะ" เขาถามขึ้นขณะชู๊ตบาสลงห่วงพอดี
   "วันนี้คงไม่ได้ว่ะ แม่ให้กลับบ้านพร้อมกับน้อง ไม่งั้นแม่ฆ่าตายแน่ๆ"ซันทำคอตกด้วยความเสียดาย
ในระหว่างสนทนาของสองหนุ่ม ด้วยความว่องไวของสายตาเจ้าชู้อย่างจินก็เหลือบไปเห็น...
   "เฮ๊ย! สวยเป็นบ้าเลยว่ะ" จินมองตามสาวตาโตแก้มแดงคนนั้น
   "ตาถึงดีนี่เอ็ง นั่นน่ะระดับดาวโรงเรียนเลยนะโว๊ย"
   "เอ็งรู้จักเหรอวะ ชื่อไรวะ อยู่ห้องไหนอ่ะ" จินเดินเข้ามาใกล้ซันด้วยสายตาอ้อนวอนบวกกะล่อนนิดๆ
   "มึงไม่ต้องทำท่าเป็นลูกแมวน้อยขนาดนั้นก็ได้ อุบาทว์ลูกตาว่ะ เค้าชื่อ เอิ๊บ  อยู่ห้องเดียวกับน้องสาวข้า
แต่ข้าว่าเอ็งอย่าไปยุ่งกับเค้าเลยดีกว่าว่ะ"
   "ทำไมวะ! เค้ามีแฟนแล้วเหรอ หรือว่าพ่อโหด หรือว่าตดเหม็น หรือว่า..."
   "เรื่องเรียน"
คำพูดคำเดียวของซันทำเอาจินพูดไม่ออก
   "อึ้งไปเลยสิ เอิ๊บสอบได้ที่หนึ่งของห้องAมาตลอด
นั่นก็หมายความว่าเค้าเรียนดีที่สุดในระดับชั้น ตัดใจเถอะว่ะ" ซันพูดพลางเอามือตบไหล่เพื่อนเบาๆ เป็นการปลอบใจ
จินทำหน้าซึมเหมือนรู้ว่าไม่มีทางสมหวังกับเธอแน่ๆ
   "ข้าเข้าใจ แต่คนเรียนแย่ๆอย่างเอ็งคงไม่มีทางสมหวังกับเค้าแน่ๆ " ซันพูดอย่างเห็นใจ
จินยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว ชูกำปั้นขวาไว้ตรงหน้าพร้อมกับทำหน้าขึงขัง แล้วตะโกนใส่หน้าซันว่า...
   "คนอย่างแกมีหน้ามาพูดเรื่องการเรียนกับฉันอีกเหรอ เอ็งมันก็ติดชาร์ตเด็กโง่แห่งปีเหมือนข้านั่นนแหละ"
จินพูดเพื่อเตือนสติเพื่อน
   "นี่เอ็งกล้าเอาข้าซึ่งสอบได้ดีกว่า มาเปรียบกับคนอย่างเอ็งงั้นเหรอไอ้จิน"
   "ดีกว่าข้าแค่1.5คะแนนเนี่ยนะ เอ็งถือว่าดีกว่าแล้ว"
   "แน่นอน" ซันทำท่ามั่นใจเป็นพิเศษ
   "หนอย..." จินกัดฟันแและกำหมัดแน่น
   "เอิ๊บ ไม่มีทางสนใจคนห้องF อย่างเอ็งหรอก" ซันเย้ยหยัน
   "ไม่ใช่คนห้องF อย่างข้า แต่ใช่คำว่า ห้อง F อย่างเราจะดีกว่ามั้ง"
จินเย้ยหยันบ้างก่อนหันไปหยิบลูกบาสเล็งไปที่แป้น
   "ข้าต้องพิชิตใจเค้าให้ได้" เขาชู๊ตบาสลงห่วงอีกครั้ง
เพื่อแสดงความเอาจริงเอาจังกับภารกิจนี้
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nattabadin ที่ 03-10-2007 22:43:58
ชอบแนวนี้อ่ะ แนวนอนด้วยแล้วก้อแนวราบ อิอิ รีบมาต่อนะคับ
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 03-10-2007 23:27:25
แอบมาให้กะลางจายยยยยยยย  :m22: :m22: :m22:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 04-10-2007 01:08:36
Part 2


พี่น้องจิ้งจอกเจ้าเล่ห์


ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูหน้าบ้านดังขึ้น จินลุกขึ้นจากโซฟาตัวเก่งเดินไปเปิดประตู
แอ๊ด...
   "พี่จิน!!!" เด็กสาวตัวน้อยอายุราวแปดขวบโผเข้ากอดเขา
   "คิดถึงจังเลยค่ะ"
   "อะไรกันแอนนี่ บ้านเธออยู่ข้างๆบ้านพี่นี่เอง"
   "ก็เราไม่ได้เจอกันตั้งสิบสองชั่วโมง" แอนนี่โอดครวญ
   "เค้าคิดถึงพี่มากเลยนะ"
   "ใครมาเหรอจิน" เรย์น้องชายวัยแปดขวบของจิน ที่แอบอยู่ข้างหลังโซฟายื่นหน้าออกมาถาม แต่จินไม่ตอบอะไร เพียงแค่จูงแอนนี่เข้ามาในบ้าน
   "แอนนี่มาแล้วหรอ วันนี้ฉันซื้อเค้กสตอเบอร์รี่ของโปรดเธอมาฝากด้วย" เรย์พูดด้วยอาการเหนียมอาย
   "เฮอะ! ฉันเบื่อขนมเค้กของนายจะตายอยู่แล้ว ซื้อเป็นอย่างเดียวหรือไงนะ" แอนนี่เชิดสีหน้าแสดงอาการเบื่อสุดๆ แล้วเธอ
ก็หันไปออดอ้อนจินอีกครั้ง
   "พี่จิน วันนี้พาเค้าไปเล่นที่สนามบาสอีกนะ...นะ...นะ" เธอจับแขนของจินแล้วเอาแก้มไล้ขึ้นไล้ลง
   "ฉันไปด้วย" เรย์รีบขัดขึ้นทันที
 "ไม่ได้!!! ฉันกับพี่จินจะไปเดทกัน ไม่เกี่ยวกับนาย" แอนนี่ค้อนควับ
   "ให้เรย์ไปด้วยนั่นแหละดีแล้ว เธอจะได้มีเพื่อนเล่น" จินพยายามช่วยน้องชาย   "อย่างเรย์จะเล่นอะไรเป็น ก็เค้าเป็นเด็กอัจฉริยะนี่นา เรียนแบบปกติก็ไม่ได้
ต้องให้ครูมาสอนที่บ้าน เฮอะ! เค้าไม่เล่นกับเรย์หรอกนะพี่จิน" แอนนี่ร้องงอแง เรย์คอตกเดินขึ้นห้องไป
   "เราไปกันเถอะพี่จิน วันนี้วันหยุดเดี๋ยวคนเยอะ" แอนนี่ยิ้มอย่างร่าเริงเมื่อเห็นอย่างนั้น
   "ถ้าเธอไม่ไปขอโทษเรย์แล้วชวนเขาไปด้วย พี่จะไม่พาไป" จินตั้งแง่กับแอนนี่
แอนนี่หน้าบึ้ง แต่ก็ไม่สามารถขัดใจจินได้ เพราะรู้จักนิสัยของเขาดี เธอจึงเดินตามเรย์ไปบนห้อง
   "ฉันขอโทษ! จะไปด้วยกันก็ได้" เธอชวนอย่างไม่เต็มใจนัก
   "จริงนะ" เรย์ไม่สนใจกับน้ำเสียงที่ชวนนั้น แต่กลับดีใจจนออกนอกหน้า ^_^


ที่สนามบาสไม่ไกลจากบ้านนัก จินปล่อยให้เรย์และแอนนี่เล่นกันอยู่ข้างสนาม
ส่วนตัวเขาก็รวมกลุ่มกับเพื่อนๆ เพื่อเล่นบาส
   "เฮ้! วันนี้ไปกินเหล้าที่X-Siteกันมั้ย ได้ข่าวว่าช่วงนี้สาวสวยๆเพียบ" ซันเสนอความคิดพร้อมส่งลูกบาสให้จิน
   "วันนี้ว่างสนิทเลยซิ ไม่ต้องกลับบ้านพร้อมน้องสุดที่รักแล้วเหรอไอ้ซัน" จินหยอกกระเซ้า
   "จริงดิแล้วเรื่องจีบเอิ๊บห้อง A ล่ะ เอ็งเลิกล้มภารกิจรึยังวะ"
   "ไม่มีทาง จนกว่าข้าจะไดเค้ามาเป็นแฟน" จินตอบขณะชูแขนกันลูกบาสของซัน
   "..."
   "เอ็งเคยบอกว่าเอิ๊บอยู่ห้องเดียวกับน้องเอ็งนี่ งั้นเอ็งช่วยสืบเรื่องเอิ๊บทีดิ ถ้าได้ข้อมูลที่มีประโยชน์
ข้าจะพาเอ็งไปเลี้ยงเหล้าซักสามสี่วัน"
"ถ้าข้อเสนอดีอย่างนี้ก็โอเค" ซันรับปาก

วันนี้พี่ซันจึงกลับบ้านเร็วผิดปกติ แต่นั่นก็ทำให้ผมคิดว่า ถ้าไม่ได้มาอ้อนแม่เพื่อขอเงิน
ก็ต้องมาอ้อนผมทำการบ้านให้แหง ทั้งๆที่พ่อแม่เดียวกันแท้ๆ
แต่ทำไมพี่ซันถึงได้มีรอยหยักในสมองตื้นนักก็ไม่รุ
   "อาร์ต...ตต น้องรัก" พี่ซันทำเสียงออดอ้อนอย่างนี้ทุกที นั่นไงอย่าที่ผมบอกคิดไว้ไม่มีผิด
   "เรื่องการบ้านอีกล่ะสิ ถ้าไม่ทำเองซะบ้าง พี่ก็คงจะไม่ได้เลื่อนชั้นอีกตามเคย พี่ซ้ำอยู่ที่ ม.3 หนึ่งปี ม. 4 อีกหนึ่งปี ตอนนี้ผมเรียนทันพี่แล้วนะ อีกอย่าง..." ผมยังไม่ทันพูดจบดี ก็โดนพี่ซันขัดขึ้นซะก่อน
   "ไม่ใช่เรื่องนั้น"
เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ใช่เรื่องนั้น ผมคิดว่าไม่น่าจะสันนิษฐานผิด
   "เอิ๊บ" พี่ซันพูดคำเดียว
   "เอ๋?" นั่นไม่ทำให้ผมเข้าใจอะไรๆ ได้ดีขึ้น ผมจึงรอให้พี่ชายพูดต่อ
   "เธอเป็นคนยังไง"
   "พี่หมายถึงเอิ๊บห้องผมน่ะเหรอ"
   "ใช่"
   "ผมว่าพี่เลิกคิดได้เลย มันไม่มีทางเป็นไปด้หรอก" ผมพอจะเข้าใจอะไรๆ มากขึ้นเมื่อพี่ชายพูดเพิ่มเติม
   "แกคิดอะไรอยู่อ่ะ" พี่ซันทำหน้างง
   "ถ้าพี่คิดจะจีบเธอล่ะก็ พี่คงต้องเรียนดีกว่านี้สักสิบเท่า ไม่สิ...บางทีอาจจะต้องร้อยหรือพันเท่าด้วยซ้ำไป"
   "เมื่อไหร่แกจะเลิกบ่นเรื่องเรียนของฉันซักทีฮะ! ไอ้น้องบ้า"
พี่ซันเอาขาหน้าข้างขวามาขยี้หัวผม
   "ที่ฉันถามน่ะ ไม่ได้หมายความว่าฉันจะจีบเค้า"
ก็ดีแล้วล่ะที่พี่ซันไม่คิดสั้น ผมโล่งใจขึ้น เพราะถ้าพี่ชายคนเดียวของเขาต้องอกหัก
มีหวังพี่คงไม่แค่ฉลาดน้อย แต่อาจจะต๊องไปเลยก็ได้
   "แล้วพี่จะถามไปทำไมอ่ะ"
   "เพื่อนพี่มันสนใจเค้า"
   "แล้วไง พี่ก็จะทำให้เค้าสมหวังงั้นสิ ผมขอเตือนนะ ถ้าเพื่อนพี่ไม่เจ๋งจริง
ก็เลิกคิดไปได้เลย เพราะเอิ๊บเขาไม่สนคนห่วยๆ"
   "แกหมายความว่าไงไอ้ที่ว่าห่วยอ่ะ"
   "เริ่มจากบุคลิกภาพภายนอกต้องดูสุขุมเป็นผู้ใหญ่ ส่วนเรื่องการเรียนไม่ต้องพูดถึง
อย่างน้อยก็ต้องมีรายชื่ออยู่บนกระดาษใบแรก"
พี่ซันตั้งใจฟังอย่างที่สุดไม่รู้ว่าเวลาเรียนตั้งใจอย่างนี้เปล่า เฮ้อ...
   "ขอบใจนะไอ้น้องชาย"เขาลูบหัวเหมือนผมเป็นสัตว์เลี้ยงซะงั้นอะ
   "ซัน! อาร์ต! ทานข้าว" เสียงแม่เรียก
   "นี่เจ้าซัน แกอ่านหนังสือบ้างรึยังหา...แกน่ะเป็นลูกชายคนโตของตระกูล
ฉันหวังจะให้แกเป็นหน้าเป็นตาให้วงศ์ตระกูล..."
พี่ซันมักโดนแม่บ่นแบบนี้เสมอ จริงๆ แล้วจะเรียกว่าทุกวันก็ได้
   "รู้แล้วน่า เมื่อไหร่แม่จะเลิกบ่นซะทีเนี่ย" แล้วพี่ก็จบด้วยคำพูดนี้เสมอเช่นกัน
   "ฉันเป็นแม่แกนะไอ้ลูกบ้า! ปีนี้ถ้าแกซ้ำชั้นอีก ฉันจะส่งแกไปอยู่กับตาที่ต่างจังหวัด"
และผมก็เห็นแม่ขู่อย่างนี้ทุกทีแต่ไม่เคยทำ ก็แม่น่ะรักพี่ชายผมจะตายไป
   "คุณก็..." พ่อเริ่มพูดขึ้นบ้าง
   "กำลังจะเข้าข้างมันอีกใช่ไหม" แม่ค้อนควับ
   "จึ๋ย... O_o"
   "ไม่รู้ว่าปีนี้เจ้าซันมันจะได้เลื่อนชั้นรึเปล่า อะไรนะที่มันทำให้ลูกของเราสองคนต่างกันราวฟ้ากับเหวขนาดนี้"
   "เด็กวัยรุ่นมันก็อย่างนี้แหละ ปล่อยมันไปบ้างเถอะคุณ"
   "ปล่อยได้ยังไงกัน!  เจ้าอาร์ตอายุห่างจากมันตั้งสองปีกลับเรียนชั้นเดียวกับมัน
นี่มันเอาเชื้อฉลาดน้อยมาจากไหนกันนะ" แม่จ้องหน้าพ่อ
เหมือนจะโยนความผิดให้พันธุกรรมของพ่อ
ผมเองก็อยากยุติปัญหานี้เหมือนกันแต่ก็จนปัญญา เฮ้อ!

วันรุ่งขึ้น ขณะที่ผมกำลังปั่นจักรยานไปโรงเรียน แค่อีกสามร้อยเมตรก็จะถึงอยู่แล้วแท้ๆ
แต่ดันมาเจอตัวโชคร้ายที่สวรรค์ส่งมาแกล้งมาให้ปั่นจักรยานตามมาข้างหลังซะก่อน
   "ไอ้หน้าแมว!!!  ปั่นเร็วๆเข้า" ผมจำเสียงที่ดังใกล้เข้ามานั้นได้เป็นอย่างดี
   "เร็วเข้า!!! เดี๋ยไปโรงเรียนไม่ทันนะนายเอ๋อเหรอ เจอนายตั้งแต่เช้า สงสัยวันนี้ฉันจะซวยทั้งวันแน่"จินปั่นมาทันจนได้
แค่ได้ยินเสียงแกฉันก็ซวยแล้วไอ้บ้า! ผมตัดสินใจใช้แรงเฮือกสุดท้ายปั่นจักรยานคู่ใจ
ประตูโรงเรียนอยู่ตรงหน้าแล้ว อีกแค่หนึ่งร้อยเมตรเท่านั้น ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ยอมแพ้เช่นกัน ผมอดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมอง
ตอนนี้เขาตามหลังอยู่ยี่สิบเมตรเห็นจะได้
ผมรู้สึกค่อยโล่งใจหน่อย
   "คิดจะแข่งกับฉันเหรอ เร็วไปร้อยปีมั้ง"
   "ปล่อยเรานะ"
ไม่รู้ว่าเขาตามมาทันตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ตอนนี้เขาคว้ากระเป๋าของผมเอาไว้
จนดูเหมือนกับว่าผมกำลังปั่นจักรยานอยู่กับที่
   "ฮ่าๆๆ ตลกชมัดเลย" เขาหัวเราะเยาะ แต่มือก็ยังดึงเป้ของผมอยู่ ไม่รู้ไปเอาแรงมาจากไหน แค่มือข้างเดียวก็สามารถหยุดทั้งผมทั้งจักรยานได้
แรงวัวแรงกระบือ เหลือเชื่อจริงๆ
   "คราวหน้ามาแข่งกันอีกนะ" เขาปล่อยกระเป๋าเป้แล้วปั่นนำหน้าไป ก่อนจะหันมามองผม
ด้วยสายตาที่บอกเป็นนัยว่า
นายไม่มีทางชนะฉันหรอกนายเบ๊อะ
ผมรู้สึกเกลียดสายตาแบบนั้นเป็นบ้า!!!
ชิ!!!!!!!!
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 04-10-2007 05:42:03
มาเจิมเรื่องใหม่จ้า เป็นกำลังใจให้นะ  :m1: :m1:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 04-10-2007 10:28:38
เอาชนะเจ้าจินให้ได้อย่ายอมเเพ้น้า :m9:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 04-10-2007 15:30:41
Part 3

เงื่อนไขของสองพี่น้อง


ที่ห้องเรียน
มีเสียงโหวกเหวกโวยวายดังลอดออกมา ทั้งที่ปกติแล้วห้องเด็กเรียนของผม
จะมีแต่คนอ่านหนังสือเงียบๆ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย
ผมเดินเข้าไปหาเจ๊ย ที่กำลังเอะอะโวยวายเหมือนคนอื่นๆ
   "มันเกิดอะไรขึ้นวะเจ๊ย!"
เจ๊ยหยุดพูดทันทีแล้วหันมามองเพื่อน มันเบิกตากว้างเหมือนกับว่ารอให้ผมมารับฟังสิ่งที่มันอยากระบายเต็มแก่
   "แกมัวไปทำอะไรอยู่วะ ไอ้อาร์ต!"
   "ทำไมวะ" ผมชักเริ่มสงสัยมากขึ้น และดูเหมือนมันจะก็อยากจะเล่ามากเช่นกัน
   "เมื่อเช้านายจินมาห้องเราล่ะ"
   "เอ๋?" ไอ้บ้านั่นอีกแล้วเหรอ
   "เขาบอกว่าเขาชอบเอิ๊บล่ะ เอาดอกไม้มาให้ด้วยนะ"
   "ไอ้บ้านั่นเนี่ยนะ เหลือเชื่อเลยไอ้จิ้งจอกเจ้าเล่ห์ แล้วเอิ๊บว่าไงอ่ะ?"
   "จะว่าไงล่ะ ก็ปฏิเสธไปน่ะสิ เอิ๊บเค้าชอบผู้ชายสุขุม เยือกเย็น ไม่สนผู้ชายสไตล์ยากูซ่าอย่างจินหรอก เชื่อมะ...เขาคอตกซึมไปเลย"
   "เฮอะ! สมน้ำหน้า น่าสมเพชเป็นบ้า คิดยังไงมาจีบยัยเอิ๊บ ผู้หญิงสุดยอดแห่งโรงเรียนเรานะ"
   "เธอก็พูดเกินไป ชั้นสงสารเค้าจะตาย ทำไม่ไม่เป็นชั้นนะจะรีบตกลงทันทีเลย"
แต่ยังไงเรื่องนี้ก็ทำให้ผมอารมณ์ดีได้ทั้งวัน ฮึๆๆ ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้าคริๆ

ตกเย็นผมยืนรอพี่ซันกลับบ้านด้วยอย่างทุกครั้ง แต่วันนี้พี่ซันมาแปลก
   "อาร์ต...ตต น้องร้ากกก"
   "อาราย" พอมีปัญหาก็เรียกน้องรัก พอหมดประโยชน์ก็เรียกไอ้น้องบ้า พี่นะพี่
   "ช่วยพี่สักครั้งนะ"
   "พี่หมายถึงเรื่องอะไรอีกอ่ะ?"
   "เพื่อนพี่เค้าชอบเอิ๊บจริงๆ นะ ช่วยหน่อยเถอะ"
   "ผมเองก็ไม่ได้สนิทสนมกับเค้าสักเท่าไหร่ จะไปช่วยอะไรได้"
   "แต่อย่างน้อยนายก็อยู่ห้องเดียวกัน น่าจะพอรู้อะไรๆ บ้าง"
   "ไอ้ที่ผมรู้ก็บอกพี่ไปหมดแล้วนี่นา"
   "...."
พี่ซันเงียบไป ไม่รู้คิดอะไรอยู่
   "ผมว่าพี่ไปบอกเพื่อนพี่ตัดใจซะเถอะ ขนาดวันนี้มีหนุ่มหล่อมาจีบเธอยังไม่สนเลย
แล้วนับประสาอะไรกับเพื่อนพี่ มั่นใจเลยว่าต้องเป็นคนที่ไม่ได้เรื่องเหมือนพี่ชัวร์"
   "มันจะมากไปแล้วนะ แกเป็นน้องฉันนะทำตัวเหมือนแม่ไปได้ ตกลงจะช่วยใหม"
   "ขอคิดดูก่อน"
ไม่ใช่ว่าผมจะใจร้ายใจดำอะไรหรอกนะ แต่ผมไม่อยากให้ไครอกหักเพราะความไม่เจียมตัวอีก

บ้านของอาร์ต
แม่ยืนรอผมกับพี่ซันอยู่ที่หน้าบ้าน พร้อมกับไม้พายอันเบ้อเร่อในมือ
   "เจ้าซัน...นน!!!" แม่ตะโกนเสียงดังลั่น บางทีถ้าไม่เห็นหน้าว่าเป็นแม่ คนที่ได้ยินอาจหลงคิดว่าเป็นเสียงสิงโตคำรามก็ได้
   "คุณสมศรี เพื่อนข้างบ้านเราบอกว่าคะแนนกลางภาคออกแล้ว
ลูกเค้าได้คะแนนดีมาก รู้ไหมว่าเขาถามถึงการเรียนของแกด้วย
ฉันไม่รู้จะเอาหน้าไว้ไหน ไอ้ลูกงั่ง!!! เอาคะแนนแกมาดูซิ"
แม่เอาไม้พายตีมือเป็นจังหวะ ใบหน้าแสดงให้เห็นถึงความโกรธจนไม่อาจเก็บไว้ได้
พี่ซันยืนหลบอยู่ข้างหลังผม คงคิดว่าผมน่าจะเป็นโล่ป้องกันที่ดีแน่
   "แม่คร้าบบ...T_T" พี่ยื่นเพียงแต่หน้าออกมาเท่านั้น
   "แกไม่ต้องมาหลบ ออกมาเลย"
แม่ดึงหูพี่ซันแล้วลากเข้าบ้านไป เฮ้อ! ผมค่อนข้างชอนกับภาพแบบนนี้แล้ว
แต่สิ่งที่ต่างออกไปก็คืออาวุธที่แม่ใช้เล่นงานพี่ชายของผมนั้น
จะสับเปลี่ยนหมุนเวียนอยู่เสมอ ผมพอจะเดาออกว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพี่ชาย และอาวุธของแม่ในวันนี้
ผมคงต้องจัดการกับเรื่องนี้เสียที ไม่งั้นถ้าช่วงสอบปลายภาค
พี่ซันได้คะแนนไม่ถึงเกณฑ์อีกก็คงต้องซ้ำชั้นแน่ ผมจึงตัดสินใจว่าลุยวันนี้เลยดีกว่า หลังจากผมอาบน้ำเสร็จก็รีบตรงดิ่งไปหาพี่ซันที่ห้อง เห็นพี่ซันกำลังส่องกระจกอยู่
   "อู๊ย..." พี่ซันหันซ้ายหันขวาเพื่อดูใบหน้าของตัวเองที่เต็มไปด้วยจ้ำแดงๆ
   "เป็นไงบ้างอ่ะพี่" จริงๆ ผมก็ไม่ได้ห่วงพี่ชายสักเท่าไหร่หรอก เพราะเห็นว่าสิ่งที่แม่ทำถูกต้องแล้ว
   "ก็เจ็บอ่ะดิถามได้ หน้าพังหมดแล้ว" พี่ชี้หน้าตัวเอง
   "พี่ก็ทำคะแนนให้ได้ดีๆ ดิ"
   "ถ้านายจะมาพูดเรื่องนี้ล่ะก็ พี่จะไม่ฟัง" พี่ซันเอามือปิดหู ส่ายหัวไปมาเหมือนเด็กๆ
   "แล้วถ้าผมจะพูดเรื่อง...เอิ๊บล่ะ"
พี่ซันรีบเอามือออกทันที ก่อนยื่นหน้าเข้ามาหาผม
   "ตกลงนายจะช่วยแล้วใช่ป่ะ"
   "อืม..."
   "เยี่ยมไปเลย" พี่ซันออกอาการดีใจจนเกินเหตุ
   "แต่มีเงื่อนไขนิดหน่อย" ผมอมยิ้มเพราะรู้ดีว่าพี่ซันคงสงสัยน่าดูเลย
แต่อีกไม่กี่วินาทีนี้เขาก็กำลังจะรู้ว่ามันคืออะไร...
   "พี่ต้องทำการบ้านเองทุกวัน แล้วก็ต้องมาติวหนังสือกับผมจนกระทั่งสอบปลายภาค"
   "หา! O_o"
   "ตกลงไหม"
   "ไม่!"
   "งั้นก็ตามใจ" ผมลุกขึ้นด้วยความไม่แยแส เพราะรู้ดีว่าการที่พี่ซันมาขอความช่วยเหลือจากผมครั้งนี้
ต้องได้ผลประโยชน์จากเพื่อนพอสมควร และเขาคงไม่ปล่อยให้โอกาสนี้หลุดมือไปแน่ๆ
   "เดี๋ยว! เรื่องง่ายๆ แค่นี้ นายคิดว่าพี่กลัวเหรอ แล้วเจอกัน"
ฮ่าๆๆ สมกับที่ผมเกิดมาเพื่อเป็นน้องชายของคนพรรค์นี้จริงๆรู้ทันไปซะทุกเรื่อง คริๆ

เย็นวันถัดมา
   "อ่ะ!" พี่ซันส่งกระดาษแผ่นเล็กๆ แผ่นหนึ่งให้ผม
   "อะไร?"
   "ที่อยู่ของเพื่อนพี่ ไม่ไกลหรอก อยู่ถัดจากบ้านเราไปสองซอย มีต้นมะม่วงอยู่หน้าบ้าน
ไปตั้งแต่พรุ่งนี้เลยนะพี่นัดเค้าไว้แล้ว แล้วก็..."
   "พี่พูดเรื่องอะไรอ่ะ"
   "ก็เรื่องที่เราคุยกันเมื่อวานไง"
   "...(-_-)a"
   "นายสัญญาไม่ใช่เหรอว่าจะช่วยเพื่อนพี่อ่ะ"
   "แล้วไง?"
   "ก็นี่ไง ถ้านายทำให้เค้าคบกันได้ พี่ก็จะเลื่อนชั้นให้ดู"
นี่พี่ซันคิดจะเล่นไม้นี้กับผมงั้นเหรอ
   "ตกลง แต่หวังว่าพี่คงไม่ลืมสิ่งที่พูดไว้แล้วกัน"
ในที่สุดก็ไม่รู้ว่าผมหรือพี่ซันที่ตกหลุมพราง แต่ไม่มีทางเลือกแล้วนี่ ไอ้ไอซ์เอ๋ย!

วันต่อมา

ผมตามหาบ้านหลังนั้นโดยใช้จักรยานคันเดิม บ้านที่มีต้นมะม่วงอยู่หน้าบ้าน
ที่ผ่านมามันก็มีเกือบทุกบ้านอ่ะแหละ ฮึ้ย! มันน่าโมโหนัก
ผมกัดฟันแน่นเพราะเริ่มโกรธขึ้นมาแล้ว และคิดว่าอีกห้านาทีถ้าหาไม่เจอผมก็จะกลับ
   "เอ๋! ใช่หลังนี้รึป่าวนะ"
ก๊อกๆๆ ผมเคาะประตูบ้านหลังนั้น ดูเหมือนจะตรงตามแผนที่ที่สุด ระหว่างนั้นก็คิดว่า เฮอะ! โชคดีของนายนั่นนะที่ผมเจอเข้าพอดี
สักพักประตูบ้านก็ถูกเปิดออกโดยไครสักคน แต่ใหนล่ะ? ไม่เห็นมีไครเลย
ผมไม่เห็นว่ามีไครมาเปิดประตู หรือว่าบ้านหลังนี้เป็นบ้านผีสิง อึ๋ย...น่ากลัวจัง กลับดีกว่า...
   "มาหาไคร"
   "แว๊ก!!!" ผมตกใจมากกับเสียงๆ นั้น
   "นี่นาย เป็นอะไรเนี่ย"
ผมลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ สิ่งที่เห็นตรงหน้าไม่ใช่ผีสางอะไร เป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ เท่านั้นเอง
แค่แวบแรกผมก็รู้สึกไม่ถูกชะตากับเด็กคนนี้เลย ฟู่...ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ เฮ้อ...สงสัยจะเข้าผิดบ้าน
   "ใครมาเหรอ" อีกเสียงหนึ่งดังมาจากในบ้าน
   "ไม่รู้คนบ้ารึเปล่า ร้องเอะอะอยู่หน้าบ้านอ่ะ"
   'ไอ้เด็กบ้าเอ๊ย!!! ให้พ่อแกเดินออกมาก่อนเถอะ ฉันจะบอกให้จัดการกับแก'
ผมคิดยังไม่ทันจบเขาคนนั้นก็เดินออกมา
   "นาย!" O_o ผมไม่อยากจะเชื่อเลย
   "ไอ้หน้าแมว"
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: Abracadabra ที่ 04-10-2007 17:48:37
 :m22:  ชะแง๊บๆๆ มาดูนักโพสมือใหม่คับ  สู้ๆนะคับ




ปล.ยังไม่ได้อ่านอ่ะคับ :m23:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 04-10-2007 18:32:11
จะได้ช่วยเร้อออ :m28:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 04-10-2007 20:48:14
มาแปะชื่อให้กำลังใจก่อนน้า เดี๋ยวตามอ่าน   :m23:

ปล.รู้ชื่อคนแต่งมั๊ย ถ้าไงใส่เครดิตให้เค้าไว้ตรงหัวข้อหน่อยก็ดีนะ
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 04-10-2007 23:47:13
ชอบแนวนี้อ่ะ แนวนอนด้วยแล้วก้อแนวราบ อิอิ รีบมาต่อนะคับ
โอ๊ะโย๊ะโหยววววว ดันชอบแนวเดียวกันซะด้วยยยยยย  :m4:

แอบมาให้กะลางจายยยยยยยย  :m22: :m22: :m22:
โหหห กลัวไม่รู้ว่าแอบเนาะ แอบมาตอบมั่งงงง ยังไงก็ขอบคุณคับบบ  :m22: :m22: :m22:

มาเจิมเรื่องใหม่จ้า เป็นกำลังใจให้นะ  :m1: :m1:
อุ้ยยย ดูฤกษ์อ๊ะยังอ่ะ มาเจิมให้เค้าอ่ะตะเองงงงงง เดี๋ยวผิดผีเน้อออ :m12:

เอาชนะเจ้าจินให้ได้อย่ายอมเเพ้น้า :m9:
แพ้น้า น้าใครรรร เค้าไม่เข้าใจอ่ะตะเองงงงง ... เอาน่ะ แล้วจะรู้ว่าน้องหนูเราอ่ะโหดขนาดไหน

:m22:  ชะแง๊บๆๆ มาดูนักโพสมือใหม่คับ  สู้ๆนะคับ
มะด้ายเป็นนัก post หรอกกก แค่อยากให้อ่านเรื่องตลก ๆ สนุก ๆ กันบ้างงง คลายเครียดดด :m1:



ปล.ยังไม่ได้อ่านอ่ะคับ :m23:
ใจร้ายยยย แต่มะเป็นไร เค้ารู้ตะเองกะลังจะสอบบบบบ รีบไปอ่านหนังสือสอบเลยยย ... เดี๊ยตีตาย
ปล เค้าตามเรื่องตะเองอยู่เหมือนกัน สอบเสร็จรีบมาต่อเลยยยยย ไม่งั้น...งอน   :a14:

จะได้ช่วยเร้อออ :m28:
เป็นไรมากป่ะล่ะ ถ้ามากก็คงช่วยมะได้นะ... ล้อเล่นนนน  ลองตาม ๆ ดูละกันนนน :m14:

มาแปะชื่อให้กำลังใจก่อนน้า เดี๋ยวตามอ่าน   :m23:
อุ้ยยยย คุณ THIP ก็มาดีใจจังงงงงง เขินแย่เลยยยยย เข้ามาเยี่ยมก็เป็นเกียรติ์แล้ววววว :o8:

ปล.รู้ชื่อคนแต่งมั๊ย ถ้าไงใส่เครดิตให้เค้าไว้ตรงหัวข้อหน่อยก็ดีนะ
อยากลงให้เหมือนกันคับบบ แต่มะรู้จิง ๆ แค่ copy ไว้อ่านเล่น ๆ เวปเดิมก็ปิดปะละ...จนใจ :m5:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 04-10-2007 23:58:38
Part 4

เจ้าจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ 
 

   'ฉันมาทำอะไรที่หน้าบ้านไอ้จิ้งจอกเจ้าเล่ห์เนี่ย งั้นไอ้เด็กนี่ก็เป็นน้องเขาน่ะสิ อิๆๆ'
ผมหัวเราะในใจกับลักษณะท่าทางที่ดูเหมือนลูกจิ้งจอกไม่แพ้พี่ชาย
   "นายมาหาฉันเหรอ คิดถึงกันขนาดนั้นเลยเหรอ" เขาเอามือข้างหนึ่งเกาะประตู สายตาเจ้าเล่ห์คู่นั้นไม่มีทางที่จะเป็นคนอื่นไปได้
   "เอ่อ...ฉันมาผิดบ้านน่ะ" ผมกำลังหันหลังกลับ เขาเอามือมาจับต้นแขนผมเอาไว้ แต่ดูเหมือนว่าเขากำลังหิ้วปีกผมมากกว่า
   "นายจะทำไรอ่ะ! ปล่อยฉันนะไอ้บ้า!"
   "เฮ้! ปากดีจริงๆนะ  นายคือ น้องชายของไอ้ซันมันใช่มะ"
   "เอ๋?" งั้นก็หมายความว่า...
   "ถ้างั้นก็เข้ามาในบ้านก่อนสิ"
O_o ผมควรจะทำไงดีอ่ะเนี่ย วิ่งหนีไปเลยดีไหม หรือว่ายอมเข้าไปแต่โดยดี เอาไงดี เอาไงดี อาร์ตเอ๊ย! คิดสิคิด
   "ถ้าคิดจะหนีฉัน นายตายแน่" สายตาเจ้าเล่ห์เปลี่ยนเป็นสายตาที่ดุดันทันที
   "..." แล้วผมจะพูดอะไรได้อ่ะทีนี้
   "พี่นายยกนายให้ฉันแล้วไอ้หน้าแมว" คนอะไรหน้าตาก็ดีแต่ปากเสียจริงๆ
ข้อสรุปสุดท้ายของผมก็คือ ยอมไปกับเค้าแต่โดยดี
   "เออ! นี่น้องชายฉัน เรย์"
ผมรู้อยู่แล้วน่ะ ดูเจ้าเด็กนี่ดิ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เดี๋ยวปั๊ด! ฮึ้ย...
   "แล้วนายชื่ออะไร"
   "อาร์..." เสียงพูดอยู่ในลำคอ
   "ว่าไงนะ พูดให้มันดังๆ หน่อยดิ"
   "อาร์ต!!!" ผมตะโกนสุดเสียง
   "ไอ้บ้า! หูฉันแตกเพราะนายสองครั้งแล้วนะ"
   "เราต้องทำไรบ้างเนี่ย"
   "มันเป็นหน้าที่ของนาย มาถามฉันได้ไง"
   "คราวที่แล้วอกหักยังไม่เข็ดอีกเหรอ"
   "รู้ได้ไง!"
   "ไครๆ เค้าก็รู้กันทั่วนั่นแหละดังจะตายไป นายจินถูกปฏิเสธรัก เฮอะ! สะใจเป็นบ้า"
คราวนี้ผมมีโอกาสได้เอาคืนบ้าง
   "นั่นเพราะฉันยังไม่ได้เตรียมพร้อม แต่หลังจากที่จบคอร์สนี้แล้วนายจะหัวเราะไม่ออก"
   "พวกนายกำลังทำอะไรกันน่ะ ถ้ามีเรื่องกันในบ้านฉันจะโทรไปบอกแม่ ให้มาจัดการกับนาย" เรย์พูดขึ้น
   "ใครทะเลาะกันไม่มี...ใช่มะ" เขาเอามือมาดึงแก้มผม เจ็บนะไอ้บ้า ไอ้เด็กนี่ก็แก่แดดเกินเด็ก
อีกหน่อยก็คงไม่ทิ้งลายพี่ชายหรอก ผมคิด
   "ฉันขอบอกไว้ก่อนนะ ว่าการจีบเอิ๊บมันไม่ใช่เรื่องง่ายหากไม่มีความพยายามพอ จะเปลี่ยนใจตอนนี้ก็ยังทันนะ"
   "ไม่! ฉันจะไม่ปล่อยให้นางฟ้าของฉันหลุดมือไปแน่"
   "คนอย่างนายก็พูดหวานๆ แบบนี้เป็นด้วยเหรอ คิดว่าเป็นแต่ปากเสีย"
   "ก็เลือกหวานเฉพาะคนน่ารักเท่านั้นแหละ อย่างนายฝันไปเถอะว่าฉันจะพูดดีด้วย"
ยังไม่ทันขาดคำ เขาก็กวนประสาทอีกแล้ว ไม่อยากจะเชื่อเลย
ว่าจะมาเจอหน้าไอ้นี่ทุกวัน ให้ตายเถอะพระเจ้าจอร์จ มันแย่มาก T_T

ผมกลับถึงประมาณสามทุ่มกว่า แล้วก็ไม่รอช้ารีบเข้าไปหาพี่ซันในห้องทันที วันนี้จะต้องเฉ่งซะหน่อยแล้ว ทำไมไม่บอกกันก่อนนะว่าเป็นไอ้บ้าจิน จะได้ล้มเลิกข้อตกลงนี้ ผมเปิดประตูห้องเข้าไป
แต่ภาพที่เห็นตรงหน้ามันทำให้ผมตื้นตันจนพูดไม่ออก นี่ผมไม่เคยเห็นพี่จับปากกามานานเท่าไหร่แล้วนะ
   "อ้าว...กลับมาแล้วเหรอ มาดูนี่ดิพี่ทำเองหมดเลยนะ"
พี่ซันดึงมือผม แล้วชูสมุดการบ้านให้ดู เหลือเชื่อเลย มันเป็นลายมือพี่จริงๆ ถ้าแม่เห็นคงจะดีมาก ปลาบปลื้มจริงๆ
   "พี่ ผมดีใจจริงๆ นะที่พี่คิดได้แบบนี้" T_T
   "พี่ไม่ได้คิดได้ แต่คนอย่างพี่พูดคำไหนคำนั้น"
   "เฮอะ! ไอ้เราก็นึกว่าจะคิดได้"
   "แล้วเป็นไง เจอเขาใหม"
   "ไอ้บ้าจินอ่ะเหรอ "
   "งั้นก็แสดงว่าเจอแล้ว"
   "ถ้าผมรู้ว่าเป็นไอ้บ้านี่นะ ผมไม่ยอมรับเงื่อนไขโง่ๆนี่หรอก "
   "มีอะไรกันเหรอ หรือว่ามันทำอะไรแก"
   "เปล่า"
   "พี่ก็ว่างั้นแหละ คนธรรมด๊าธรรมดาอย่างนายอ่ะ มันคงไม่อยากยุ่งกะแกสักเท่าไหร่หรอก"
พี่ซันลากเสียงยาว เพื่อเป็นการบ่งบอกว่า อาร์ตแกน่ะมันธรรมดาสุดๆ แม้แต่พี่ตัวเองยังเหน็บแนม นี่ผมมันไม่ได้เรื่องขนาดนั้นเลยเหรอ
   "พี่ถ้าผมจะขอแก้ไขข้อตก..."
   "ลูกซัน...นน" เสียงแม่ลากเสียงย้าวยาวกว่าที่พี่ลากเสียอีก ต้องมีอะไรผิดปกติแน่ๆเลย
แม่ไม่เคยเรียกพี่ชายผมด้วยน้ำเสียงหยาดเยิ้มขนาดนี้
   "แม่เอานมอุ่นมาให้จ๊ะ"แม่ส่งนมให้พี่ซัน
   "ขอบคุณครับแม่"
   "เกิดอะไรขึ้นเนี่ย! O_o แม่ถึงได้เอาใจพี่ขนาดนั้นอ่ะ"
   "แกไม่เห็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลกเหรอ"
   "(-_-)a"
   "ก็ที่พี่แกนั่งจับปากกาทำการบ้านอยู่นี่ไง ถ้าแกทำแบบนี้ได้ทุกวัน แกได้เลื่อนชั้นแน่" ดูท่าทางแม่มีความสุขมากกว่าทุกวัน แล้วแม่ก็เดินออกไปจากห้องไปด้วยความร่าเริงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ถึงแม่ผมจะขี้เหนียว ชอบของฟรี พูดจาเสียงดัง ลงไม้ลงมือ แต่แม่ก็ไม่เคยที่จะต่อว่าผมให้น้อยใจหรือคิดมากที่ผมเป็นแบบนี้(เป็นเกย์) คงเป็นเพราะผมไม่เคยทำให้แม่ผิดหวังไม่เคยทำให้แม่ไม่สบายใจ แม่เคยพูดมาหนึ่งคำ
   "ไม่ว่าแกจะเป็นยังไงแกก็เป็นลูกแม่ เป็นเด็กดีของแม่ แม่ก็ดีใจแล้ว" โอ๊ย! ซึ้งT_Tแม่ผม
ผมไม่เคยปิดบังไครที่ผมเป็นแบบนี้แต่ก็ไม่ใช่ที่แบบว่าแสดงออกให้ไครรู้ว่าผมเป็น ที่บ้านก็รู้หมดแต่ก็เฉยๆ
ผมคงโชคดีที่ผมเกิดเป็นลูกบ้านนี้มั้ง ถึงมันจะวุ่นวาย แต่มันอบอุ่นที่สุด ^_^
   "เมื่อกี้แกว่าไงนะ จะแก้ไขอะไร"
   "เอ๋...เปล่านี่ ผมหมายถึงแก้ไขการบ้านข้อที่พี่ทำผิดไง"
   "งั้นเดี๋ยวเราติวหนังสือกันเลยดีกว่าน้องรัก" พี่ซันควานหาหนังสือ
ในกระเป๋าอย่างกระตือรือร้น ผมอยากรู้จริงๆ ว่าอะไรคือ ข้อเสนอที่ไอ้บ้าจินให้พี่ซัน พี่ชายผมถึงได้เปลี่ยนไปขนาดนี้
ผมคงต้องยอมให้สองพี่น้องจิ้งจอกเจ้าเล่ห์
เพียงเพื่อจะได้เห็นสิ่งมหัศจรรย์ของโลกตั้งอยู่ที่บ้านทุกวัน
เอาน่า! อีกแค่สองเดือนก็สอบปลายภาคแล้วนี่นา อดทนหน่อยไอ้อาร์ตเอ๋ย!

หลังเลิกเรียน พี่ซันและไอ้จิ้งจอกมาหาผมที่ห้องเรียน ผมรู้สึกไม่ชอบมาพากลยังไงไม่รู้
   "ไอ้อาร์ต! วันนี้พี่จะขี่จักรยานกลับบ้านเองนะ ส่วนแกไปกับไอ้จินละกันนะ เพราะยังไงแกก็ต้องไปบ้านมันอยู่แล้วนี่"
   "อะไรนะ!" O_o
   ไม่ต้องกลัวหรอกน่า ฉันไม่พานายไปทิ้งหรอก โชคดีของนายนะเนี่ยที่ได้ซ้อนรถของหนุ่มหล่อที่Hotที่สุด ฮ่าๆๆ"
   "แล้วก็รอยหยักในสมองน้อยที่สุดอ่ะเหรอ" ผมสวนกลับทันที
   "ไอ้นี่!" เขาแยกเขี้ยวใส่
   "หยุดกัดกันได้แล้ว แล้วงี้มันจะได้เรื่องเหรอวะเนี่ย" พี่ซันยุติศึกระหว่างจิ้งจอกเจ้าเล่ห์กับแมวเหมียวปากมอม
   "พี่ไปแล้วนะ เดี๋ยวสาวรอนาน" พี่ซันเดินออกไปจากห้องทิ้งผมไว้กับไอ้จิ้งจอก เอาไงดี เอาไงดี
   "ฉันว่าฉันเดินกลับเองดีกว่า"
ผมรีบสะพายกระเป๋าเดินตามพี่ชายไป แต่ก้าวไปไม่ถึงสองก้าวก็ถูกเขาดึงกระเป๋าไว้อีกแล้ว
ผมยอมรับว่าเค้าแรงโคทมิฬจริงๆ จนตัวผมเอนไปข้างหลังตามแรงดึงของเขา
   "จะไปไหนไอ้หน้าแมว เหมียวๆๆ" เขาทำท่าเหมือนแมวมาก ไม่รู้ว่าจะกวนประสาทไปถึงไหน แต่ทำท่าแบบนี้น่ารักจริงๆเลย ^_^
   "เอิ๊บ!" จินส่งเสียงเรียก เมื่อเห็นเอิ๊บอยู่ตรงหน้า
   "พวกนายทำอะไรกันน่ะ" เอิ๊บถามด้วยแววตาสงสัย
ตาของเธอสวยจริงๆ ผมไม่แปลกในเลยว่าทำไมมีแต่คนคลั่งไคล้เธอนักแม้แต่นายจิน ถ้าผมเป็นผู้ชายปกติก็คงไม่ต่างจากจินมั้ง
   "อ๋อ...เปล่า" เขาปล่อยกระเป๋าผมกะทันหัน จนตัวผมโยกเอนไปข้างหน้า พลั๊ก!!! ร่วงลงมากองที่พื้นเลยครับ ไอ้บ้าจะปล่อยก็ไม่บอก หนอย!!!
แต่พอเงยหน้าขึ้นไปก็เห็นจินอยู่ในชุดจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ ส่วนเอิ๊บอยู่ในชุดลูกแกะขนขาว
   "หวัดดี" เจ้าจิ้งจอกทัก
   "สวัสดี" ลูกแกะทักบ้าง
แล้วผมจะทำไงดี ผมตัดสินใจค่อยๆ ลุกแล้วย่องออกจากตรงนั้น แต่ก็ไม่สำเร็จ
   "เดี๋ยว! นายกำลังจะไปไหน" เขาดึงกระเป๋าผมไว้อีกครั้ง
   "แล้วเจอกันนะ" เขารีบร่ำลาเอิ๊บแล้วลากทั้งผมทั้งกระเป๋าออกจากห้องเรียนไป

ไม่ไหวแล้วนะ นี่มันหนักเกินกว่าที่จะรับได้แล้วนะ! ผมอ่อนล้าไปหมด ผมเป็นแค่เด็กผู้ชายตัวเล็กๆ
ที่สูงแค่165หนัก44 ทำไมจะต้องมา...


   "เร็วเข้าๆๆ ไอ้หน้าแมวปั่นเร็วเข้า"
   "ทำไมฉันจะต้องมาปั่นจักรยานให้นายนั่งซ้อนเนี่ย ตัวก็ไม่ใช่เบาๆเลยนะ!" ผมบ่นไปปั่นไป ไม่ให้เหนื่อยได้ไง
ไอ้บ้านี่ตัวไม่ใช่เล็กๆ สูงตั้ง182หนักน่าจะเกือบๆ 70ได้มั้ง
อุตส่าห์แอบดีใจว่าอย่างน้อยวันนี้ ก็จะได้ซ้อนจักรยานหนุ่มสุดHotของโรงเรียน แต่นี่มันอะไรกาน...นน
   "ถ้านายบ่น ฉันจะจี้เอวนาย เอาให้หัวเราะท้องแข็งไปเลย" เขาขู่
จะแกล้งเขายังไงดีนะ อ๋อ...ผมจินตนาการตัวเองว่าเป็นงู แล้วเริ่มขี่จักรยานส่ายไปส่ายมาน่าหวาดเสียว
   "เฮ๊ย! ทำอะไรของนายน่ะ เดี๋ยวก็ล้มหรอก หยุดนะ! หยุดด...ดด"
เขาตะโกนโหวกเหวก ผมคิดว่าอย่างน้อยเค้าก็ต้องกลัวเสียโฉมอยู่บ้างล่ะ
   "ฮ่าๆๆๆๆๆ" ผมหัวเราะชอบใจกับอาการของเขา เพราะมันดูเหมือน
จิ้งจอกที่หูลีบ หางตกกำลังกลัวว่าจะตกเหว ^_^
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 05-10-2007 04:03:24
ไม่เจิมก็ได้แต่มาจิ้มแทน  o17 o17

ต่อไวไวนะรอจิ้มอีก  :m11: :m11:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 05-10-2007 13:59:16
ไม่เจิมก็ได้แต่มาจิ้มแทน  o17 o17

ต่อไวไวนะรอจิ้มอีก  :m11: :m11:

สงสัยจะได้ขาหื่นนนของบอร์ดอีกคนละ .... เอาไปรวมไว้ใน list ทีเร็ววววววว
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: MamyPoko ที่ 05-10-2007 17:53:18
 :m9: :m11: :m4: น่ารักมากมาย   มาต่อเร็วๆน้า o22 :impress:

[attachment deleted by admin]
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 05-10-2007 18:02:42
ตามอ่านทันแว้ววววว ดีใจๆ :m3:
ตอนแรกว่าจะไม่อ่านเรื่องใหม่แระ  แต่จำชื่อของ Nartch ได้จากกระทู้ไหนไม่รู้  ชอบสไตล์การตอบ  อิอิ
เลยต้องคลิกเข้ามาซะหน่อย 55

ชอบมากค้าบบบ  เนื้อเรื่องน่าร้าก กวนติงมากเรยยย
กวนกันให้เยอะๆ เด๋วดีเอง คึคึ

แอบมาจิ้มด้วยคน คึคึ  โดนจิ้มมากๆ ตูดพังไปยัง 55555
รออ่านต่อจ้า สู้ๆ  :a2:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 06-10-2007 02:13:38
:m9: :m11: :m4: น่ารักมากมาย   มาต่อเร็วๆน้า o22 :impress:
รับทราบจ้า ต่อให้ทุกวันละ ดึกดื่นแค่ไน๋ก็จะอดตาหลับขับตานอนมาต่อให้ :try2:
ตามอ่านทันแว้ววววว ดีใจๆ :m3:
ตอนแรกว่าจะไม่อ่านเรื่องใหม่แระ  แต่จำชื่อของ Nartch ได้จากกระทู้ไหนไม่รู้  ชอบสไตล์การตอบ  อิอิ
เลยต้องคลิกเข้ามาซะหน่อย 55
อุ้ยยยดีนะชอบสไตร์การตอบ เกิดมาบอกชอบเค้าละก็ตะเองงง ระวังตัวให้ดี :m10:

ชอบมากค้าบบบ  เนื้อเรื่องน่าร้าก กวนติงมากเรยยย
กวนกันให้เยอะๆ เด๋วดีเอง คึคึ
อันนี้เป็นคำชมเหรอตะเองงงง มันตุ้มเม้งไงมะรู้...

แอบมาจิ้มด้วยคน คึคึ  โดนจิ้มมากๆ ตูดพังไปยัง 55555
รออ่านต่อจ้า สู้ๆ  :a2:
มาจิ้มอีกคนละ แต่มะเป็นไร เพื่อตะเองเค้ายอมมมนะ แล้วจะรู้ของเค้าดีจิง ๆๆๆ :m4:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 06-10-2007 02:17:11
Part 5

สองจิ้งจอกเจ้าเล่ห์


เมื่อไปถึงบ้านนายจิน น้องชายเขาออกมาเปิดประตูให้ ผมเดินเข้าไปในบ้านแล้วทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาตัวหนึ่ง
   "ทำอะไรน่ะ นั่นมันโซฟาของฉัน ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้!"
   "ขี้หวงชะมัด" ถึงแม้ผมจะบ่นพึมพำ แต่ก็ยอมลุกขึ้นโดยดี ก่อนเหลือบไปเห็นหนังสือกองหนึ่งเข้า
   "นั่นของนายเหรอ"
   "เปล่า"
   "ถ้าไม่ใช่ของนาย แล้วของใคร"
   "ของฉัน" จิ้งจอกน้อยเรย์พูด
   "นายอายุเท่าไหร่กัน อ่านหนังสือออกสักกี่ตัว ถ้าดูจากพี่เธอแล้วฉันว่า..."
   "อย่าเอาฉันไปเทียบกับจินเลย นายนั่นน่ะห่างไกลฉันเยอะ"
   "ว่าไงนะไอ้เรย์ ให้เกียรติฉันหน่อย ฉันพี่แกนะ"
   "งั้นก็หมายความว่าเรย์ฉลาดกว่านาย" ผมได้โอกาสกัดเขา
   "อย่าเรียกว่าฉลาดธรรมดาเลย เรียกว่าอัจฉริยะดีกว่า" เรย์พูดด้วยท่าทางเกินเด็ก"
   "จริงดิ ไม่อยากจะเชื่อ...พี่ชายไม่เอาไหน แต่น้องชายเป็นเด็กอัจฉริยะเชียวรึนี่"
   "พวกนายจะกัดฉันไปถึงไหน เอาล่ะๆ เริ่มบทเรียนแรกสำหรับวันนี้ดีกว่า" เขาเริ่มอาการฉุนเฉียว เพราะรู้ว่าบทสนทนาครั้งนี้ เขาแพ้ราบคาบ
   "การที่นายจะชนะใจผู้หญิงระดับนั้นได้ นายจะต้องเปลี่ยนทุกอย่างในตัวนาย ตั้งแต่ภายนอกจนถึงภายใน"
   "..."
   "ไอ้ผมสีทองนี่ก็เลิกซะ ไปเปลี่ยนเป็นสีดำ"
   "ฉันจะเชื่อนายได้ไหมเนี่ย?"
   "อย่างน้อยฉันก็รู้จักเอิ๊บมากกว่านายแล้วกัน ดังนั้นนายไม่ต้องเถียงฉัน เรื่องทรงผมฉันจะเลือกให้นายเอง
มันต้องดูสุขุมและเป็นผู้ใหญ่หน่อย รับรองว่านายจินหนุ่มกะล่อนของโรงเรียน จะเปลี่ยนเป็นหนุ่ม สมาร์ท เท่ ดูภูมิฐานอย่างแน่นอน"
ขณะที่ผมกำลังบรรยายบทเรียนแรกของวันนี้ ดูเหมือนพี่น้องจิ้งจอกจ้องมาที่ผมอย่างตั้งใจ
เวลาที่พวกเขาทำหน้าแบบนี้ก็น่ารักดีตาของทั้งสองคนเหมือนกันมาก จากแววตาจิ้งจอกเจ้าเล่ห์กลายเป็นแววตาของลูกหมาตัวน้อย

   แต่นั่นก็ทำให้วันนี้ผมกลับบ้านช้ากว่าปกตินิดหน่อย
ผมสังเกตเห็นผู้ชายคนหนึ่งมายืนอยู่หน้าบ้าน แต่ดูท่าทางแล้วไม่น่าจะใช่คนร้าย
   "มาหาใครครับ"
   "อ๋อ...เปล่า เราเคยอยู่แถวนี้ ผ่านมาก็เลยแวะมาดู ยังเหมือนเดิมเลยนะ"
   "อื้อ แม้แต่ต้นไม้ยังอยู่ครบทุกต้น"
   "นายอยู่บ้านหลังนี้สินะ"
   "อื้อ"
   "งั้นเราขอตัวก่อนนะ จริงดิ เรา...พัดนะ"
   "เรา...อาร์ต"
   "ยินดีที่ได้รู้จัก"
   "เช่นกัน"
เขาเดินไปที่รถสีดำสุดหรูที่จอดอยู่ใกล้ๆ แล้วขับจากไป ผมรู้สึกคุ้นกับเค้าจัง
แต่ไม่ดีกว่า ผมจะพยายามไม่คุ้นกับใครแล้ว คุ้นทีไรเกิดเรื่องทุกที

ผมเดินเข้าบ้านพบพ่อกับแม่กำลังคุยกันอยู่ จึงเดินเข้าไปร่วมวงด้วยคน
   "พ่อครับ แม่ครับ"
   "เจ้าอาร์ตแกรู้ใหมว่าพี่แกเป็นอะไรไป ช่วงมันนี้ทำการบ้านเองทุกวัน" แม่ทำท่าครุ่นคิด และหวังจะได้คำตอบจากผมเต็มที
   "บางทีมันอาจจะคิดได้แล้วก็ได้คุณ" พ่อตอบแทน
   "ถ้ามันคิดได้อย่างนั้นก็ดี ฉันจะได้ไม่ต้องกลุ้มใจกับมันอีก"
   "แล้วก็เลิกโทษฉันซะที" พ่อรีบฉวยโอกาสพูด
   "แม่ครับ ปีนี้พี่ได้เลื่อนชั้นแน่นอนครับ ไม่ต้องห่วง"
ผมพูดทิ้งท้ายก่อนเดินเข้าห้องตัวเอง ทั้งที่ผมเองก็ยังไม่รู้เลยว่าอะไรที่ทำให้พี่เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ บางทีอาจจะเป็นสิ่งที่มีค่ามากสำหรับพี่ก็ได้

ในห้องของซัน
   "เพื่อเหล้าและผู้หญิง  เราต้องสู้" ซันพึมพำ ขณะที่กำลังอ่านหนังสือสอบอย่างเอาจริงเอาจัง นี่หรือสิ่งที่มีค่าของผู้ชายที่ชื่อซัน


วันรุ่งขึ้นที่โรงเรียน เจ๊ยถามผมเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมด ผมจึงเล่าทุกอย่างให้ฟัง
   "ต๊าย! ไอ้อาร์ต แกนี่โชคดีเป็นบ้าเลยนะยะ"
   "แกเรียกเรื่องพวกนี้ว่าโชคดีเหรอวะ"
   "แหม...ก็แกเล่นได้ไปบ้านสุดหล่อจินทุกวันตลอดสองเดือนนี้ อย่างนี้ยังไม่เรียกว่าโชคดีอีกเหรอเพื่อนรัก"
   "คงงั้นมั้ง" จะว่าไป...ถึงตอนนี้แล้วผมก็พอที่จะทำใจได้แล้วล่ะ เลยตามเลยละกันเนอะ

ตอนเย็น
จินมาหาผมที่ห้อง เขาดูแปลกตาไปมาก นั่นเพราะสีและทรงผมใหม่ของเขา มันเหมือนจิ้งจอกโดนถอดเขี้ยวเล็บ
ก็ดูดีไปอีกแบบ แต่ผมก็ยังต้องเป็นคนขี่จักรยานให้เขาซ้อนเหมือนเดิม
   "ฉันดูเป็นไงบ้าง" เขาถาม
   "ก็ดี"
   "แค่นั้นเองเหรอ"
   "อืม..." ไม่รู้สิ ถึงแม้มันจะดูดีก็ตามแต่มันเหมือนไม่ใช่เขาคนเดิมที่ผมรู้จัก
พอไปถึงบ้านเขา ผมก็ต้องงงกับหัวของเรย์ที่มันเหมือนกันเป๊ะกับหัวพี่ชาย จนอดขำไม่ได้
   "ฉันดูเป็นไงบ้าง" เรย์ถามผม
   "ก็ดี"
   "แค่นั้นเองเหรอ"
   "อืม..." อะไรกันแม้แต่บทสนทนาที่เขาพูดยังเหมือนกันเป๊ะ
   "นายบอกว่าผู้หญิงจะชอบผู้ชายที่ดูสุขุม และเป็นผู้ใหญ่จริงเหรอ" เรย์ถามต่อ
   "อืม..."
   "เอาล่ะ! บทเรียนต่อไปของเราคือ เรื่องการแต่งตัว นายจะมาแต่งตัว
อย่างกับยากูซ่าอย่างนี้ไม่ได้ต้องเปลี่ยนซะใหม่ ขอฉันดูเสื้อผ้าทั้งหมดของนายหน่อยดิ"
ทั้งจินและเรย์ต่างเปิดตู้เสื้อผ้าของตัวเอง
   "ไม่ได้เรื่อง ชุดพวกนี้เลิกใส่ซะ"
   "แต่เสื้อผ้าพวกนี้เคยทำให้ฉันจีบติดมาหลายต่อหลายคนแล้วนะ" เขายังคงดื้อรั้น
   "นั่นไม่ใช่ผู้หญิงที่ชื่อ เอิ๊บ พรุ่งนี้เป็นวันหยุด เราจะไปซื้อชุดที่ดูดีกว่านี้ด้วยกัน"

วันรุ่งขึ้น

ผมนัดนายจินไว้ตอนเก้าโมงที่บ้านเขานั่นแหละ แต่นี่มันเกือบจะสิบโมงแล้ว
ผมต้องโดนเล่นงานแน่เลย ผมรีบปั่นจักรยานสุดแรงเกิดเพราะหวังว่ามันอาจจะทันสิบโมง ตอนนี้คงโกรธจนขนฟูแล้วมั้ง
ในที่สุดผมก็มาถึงบ้านเขา ตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงสิบเอ็ดนาที นั่นหมายความว่า ไม่ทัน
ผมยืนทำใจอยู่สักพักแล้วจึงตัดสินใจเคาะประตู

ก๊อกๆๆ
   "ไม่มาซะวันพรุ่งนี้เลยล่ะ ไอ้หน้าแมว" เสียงนั้นดังมาจากด้านหลัง ผมจึงหันไปมองตามเสียง O_o เห็นจิ้งจอกสองตัวยืนกอดอก เท้าข้างหนึ่งเคาะพื้นเป็นจังหวะเดียวกัน สายตาเยือกเย็นน่ากลัวยิ่งนัก
   "ฉัน..." ผมไม่มีข้ออ้างใดๆ
   "ว่าแล้วเชียว ทำไมนายถึงไม่มีแฟน ตอนเดทน่ะคงไปสายน่าดูเลย" จิ้งจอกตัวใหญ่พูด
   "คนอะไรไม่น่ารักแล้วยังอืดอาดอีก" จิ้งจอกตัวเล็กเสริม
   "นี่พวกนาย! มันจะมากไปแล้วนะ คนมาสายแค่ชั่วโมงเดียวบ่นไปได้"
   "แค่ชั่วโมงเดียวงั้นเหรอ?" จิ้งจอกสองตัวพูดพร้อมกัน
   "พี่จิน" เสียงเด็กผู้หญิงดังมาจากข้างหลังสองพี่น้องจิ้งจอก
   "แอนนี่!" เรย์พูดขึ้นทั้งที่ยังไม่ได้หันไปมองด้วยซ้ำ
   "พี่จินจะไปไหน เค้าไปด้วยนะ" เด็กผู้หญิงผมเปียคนนั้นพูด
   "ไม่ได้หรอก พี่จะไปธุระ"
   "แล้วทำไมเรย์ไปด้วยได้ล่ะ" เธอหันมามองผมแล้วพูดว่า
   "นายเป็นใคร"
   "เอ๋..." แล้วผมควรตอบว่ายังไงดีล่ะ
   "เค้าเป็นเพื่อนพี่เอง ชื่ออาร์ต"
   "หวัดดีครับ ชื่อแอนนี่เหรอครับ" ผมทักทายด้วยท่าทางเป็นมิตร
   "อืม..." เธอตอบอย่างไม่เต็มใจนัก
   "ให้แอนนี่ไปด้วยนะจิน" เรย์ทำเสียงออดอ้อน
   "ไม่"
   "ก็ไปด้วยกันไม่เห็นเป็นอะไรเลย" ผมคิดอย่างนั้น
   "แอนนี่ไปด้วยกันนะ" เรย์หันไปอ้อนแอนนี่แทน
อยู่กับผู้หญิงสวยๆ น่ะพูดหวานเชียว พอกันทั้งพี่ทั้งน้องเลย เอ๋...หรือว่าเรย์จะชอบแอนนี่
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 06-10-2007 03:29:00
ได้จิ้มอีกแล้ว 3 จิ้มแระตะเองเป็นของเราแระน๊า  :m18:  :m18:

รออ่านต่อ อยากเห็นการเปลี่ยนแปลงของจิน  :m3: :m3:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 06-10-2007 07:01:16
อดจิ้มตูดนารทเรยยย ม่ายยอม  o9

เรย์ชอบแอนนี่แหงๆ 555  พี่น้องคู่นี้ตลกดี
รออ่านต่อจ้า  :a2:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 06-10-2007 10:55:44
ได้จิ้มอีกแล้ว 3 จิ้มแระตะเองเป็นของเราแระน๊า  :m18:  :m18:
3 แล้วเหยอออ ทะมายมะรู้สึกไรเลยอ่ะ ตะเองใช้ไรจิ้มเค้าอ่ะ ไม้จิ้มฟันเหยออออ  :m20:

รออ่านต่อ อยากเห็นการเปลี่ยนแปลงของจิน  :m3: :m3:
อะนะ  ยังมะทันไรเอาใจออกห่างงงงง เดี๋ยวปั๊ดดดดด :m16:

อดจิ้มตูดนารทเรยยย ม่ายยอม  o9
ลูกเค้ามีพ่อมีแม่นะตะเองงงง จะจิ้มไรกันนักหนาเนี่ยยยยยย   :oo1:

เรย์ชอบแอนนี่แหงๆ 555  พี่น้องคู่นี้ตลกดี
อ่านต่อไปนะคุณจะชอบเด็กแก่แดดสองคนนี้เหมือนผมมมมมมม   :m26:
รออ่านต่อจ้า  :a2:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 06-10-2007 13:03:20
แพ้น้า น้าใครรรร เค้าไม่เข้าใจอ่ะตะเองงงงง      
เอ่ออ น้าในที่นี้ไม่ได้หมายถึงน้องของเเม่นะครับ เเต่เป็นคำลงท้ายคล้ายๆกับคำว่าครับ หรือค่ะ อะครับ  รอดูนายจินต่อไป :m13:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 06-10-2007 15:27:37
มาดันๆ  :m18: :m18:

แหม๋ๆโดนไป 3 จิ้มไม่รู้สึกแปลว่าหลวมแระ  :m20: :m20: ไปหาจิ้มคนอื่นดีก่า  :a14:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 06-10-2007 21:30:47
แพ้น้า น้าใครรรร เค้าไม่เข้าใจอ่ะตะเองงงงง      
เอ่ออ น้าในที่นี้ไม่ได้หมายถึงน้องของเเม่นะครับ เเต่เป็นคำลงท้ายคล้ายๆกับคำว่าครับ หรือค่ะ อะครับ  รอดูนายจินต่อไป :m13:
สนใจแต่นายจิน เดี๋ยวเปลี่ยนบทให้ตกเขาตายซะเลยยยยย :angry2:
มาดันๆ  :m18: :m18:

แหม๋ๆโดนไป 3 จิ้มไม่รู้สึกแปลว่าหลวมแระ  :m20: :m20: ไปหาจิ้มคนอื่นดีก่า  :a14:
ไม่ตอบ งอนนนน :m16:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 06-10-2007 21:33:52
Part 6

ชุลมุนวุ่นห้าง 
 


อย่างนี้นี่เองผมรู้จุดอ่อนของเจ้าจิ้งจอกตัวเล็กแล้ว ฮะๆๆ
สรุปแล้วก็ไปกันทั้งหมดสี่คน ผมตัดสินใจพาไปที่ห้าง P.R.G. เพราะเสื้อผ้าส่วนใหญ่ของที่นี่ค่อนข้างมีระดับ และดูมีสไตล์ แต่ก่อนที่งานจะเริ่ม
จินได้ขอไปเข้าห้องน้ำ โดยผมและเด็กๆ เดินเล่นอยู่ใกล้ๆ

ในห้องน้ำชาย

ขณะที่จินกำลังยืนทำธุระส่วนตัวอยู่นั้น มีชายหนุ่มคนหนึ่งมาด้อมๆ มองๆ อยู่บริเวณโถปัสสาวะของจิน
เขาก้มๆ เงยๆ อยู่นานจนจินมั่นใจว่าเขาเป็นพวกโรคจิต
   "เฮ๊ย! มองอะไรวะ ของตัวเองไม่มีรึไง" เขารูดซิบกางเกงขึ้นแล้วใช้มือกระชากคอเสื้อผู้ชายคนนั้น
   "ผมไม่ได้มองคุณ ผมกำลังหาของ"
   "อย่ามาฟอร์ม ของของฉันน่ะไม่ได้มีไว้ให้ผู้ชายจิตเสื่อมอย่างแกดูนะเฟ๊ย"
เขาลากผู้ชายคนนั้นออกมาจากห้องน้ำ
   "นี่คุณ ผมบอกว่าผมมาหาของไม่เข้าใจใช่ไหม ไม่ได้จะแอบดูอะไรของคุณเลย"
ผมรีบวิ่งมาที่หน้าห้องน้ำทันทีเมื่อได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย มีคนมุงดูกันเยอะแยะ
   "เกิดอะไรขึ้นนายจิน" ผมมองผู้ชายที่นั่งกองอยู่กับพื้นเพราะฝีมือจิน เอ๊ะ! เขาคนนั้นนี่นา
   "พัด!"
   "นายรู้จักมันด้วยเหรอ" จินชี้หน้าเขา
   "เกิดอะไรขึ้นอ่ะ" ผมพยายามช่วยดึงเขาให้ลุกขึ้นจากพื้น
   "ไอ้นี่มันแอบดูฉันฉี่"
   "ไม่ใช่นะ! ผมกำลังหาของ พอดีสร้อยของผมมันหล่นหายที่ไหนก็ไม่รู้
ผมเลยลองมาหาในห้องน้ำดู ผมไม่ได้แอบดูคุณจริงๆ นะ"
   "โกหก!!!"
   "เกิดอะไรขึ้นครับคุณพัด" รปภ. สองคนรีบวิ่งมาที่เกิดเหตุและทำความเคารพเขาอย่างนอบน้อมที่สุด
   "เข้าใจผิดกันนิดหน่อยน่ะ"
   "ที่ฉันเข้าใจน่ะมันถูกแล้ว" จินยังเถียงต่อ
พัดเล่าเรื่องทั้งหมดให้ รปภ. ฟัง จากนั้น รปภ. เข้าไปค้นหาสร้อยเจ้าปัญหา สักพักก็ออกมา
   "นี่ใช่ไหมครับ" เขายืนสร้อยเส้นหนึ่งให้พัดดู
   "ใช่" เขาตอบ
   "แล้วเอาไงกับเจ้านี่ดีครับ" รปภ. ทั้งสองจับตัวจินไว้
   "มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ถึงยังไงเขาก็เป็นลูกค้าของเรา" แต่รปภ. ยังล็อกตัวจินไว้
   "เฮ๊ย! เจ้านายแกก็บอกแล้วไงว่าเข้าใจผิด ปล่อยสิวะ" จินกระชากแขนออกจาก รปภ. ทั้งสอง
   "เฮอะ! ไหนบอกว่าที่นายเข้าใจมันถูกแล้วไง หลงตัวเองชะมัด" ผมบ่นใส่หน้าจิน
   "ก็..." เขาอ้ำอึ้งพูดไม่ออก
   "เงียบปากไปเลยนะ! ยังไม่สำนึกอีกเหรอ"
   "อาร์ตเป็นเพื่อนกับคุณคนนี้เหรอ" พัดถาม
   "ก็ไม่เชิงหรอก" ผมหันไปมองหน้าจินที่ตอนนี้ยืนหน้าจ๋อยหูลีบ หางตกอยู่ข้างๆ
   "ไปกันยัง" จินก้มหน้ามองพื้นและดึงเสื้อผม ดูก็พอรู้ว่าตอนนี้
เขาคงอายมาก ก็สมควรแล้วล่ะ ชอบคิดว่าตัวเองถูกตลอดเวลา
   "แล้วมาซื้ออะไรกันเหรอ"
พัดถาม
   "เสื้อผ้าน่ะ"
   "งั้นเราขอไถ่โทษที่ทำให้เสียเวลา โดยการพาชมห้างของเราล่ะกัน อยากได้เสื้อผ้าแบบไหนล่ะ"
   "อายุของเขาไม่น่าจะห่างจากผมมาหนัก แต่กลับเป็นถึงเจ้าของห้างเชียวรึนี่
   "คนที่ต้องไถ่โทษคือนายนี่ตะหาก" ผมชี้ไปที่เจ้าจิ้งจอกที่กำลังหางตก
   "อย่ามาว่าพี่จินนะ!" แอนนี้บอดี้การ์ดประจำตัวของเขาพูดแทน
   "ไปกันยัง" จินพูดด้วยท่าทางเดิม เขาก้มหัวลงต่ำ จนผมมองไม่เห็นแววตาของเขาด้วยซ้ำไป
ผมตัดสินใจให้พัดไปด้วย เพราะรู้สึกถูกชะตากับเค้าคนนี้มาก ไม่ใช่เพราะเค้าเป็นเจ้าของห้างแห่งนี้ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร

ที่แผนกเสื้อผ้า

   "เราอยากได้เสื้อผ้าที่ใส่แล้วดูแล้วเป็นผู้ใหญ่อ่ะ นายพอจะแนะนำได้ป่ะ" ผมคุยกับพัด
   "ผมว่าสำหรับคุณผู้ชายคนนี้ควรใส่สีทึมๆ จะดีกว่า" เขาหยิบเสื้อสีน้ำเงินเข้มตัวหนึ่งทาบเข้าที่ตัวของจิน
   "อืม...   ดูดีจริงๆ ด้วย นายเอาเสื้อเข้าไปลองขนาดปะ" ผมหยิบเสื้อจากพัดส่งให้เขา
แต่เขาไม่รับแถมยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อีกต่างหาก มันน่า...นัก
   "พี่จิน เค้าอยากกินไอศกรีมร้านนู้นอ่ะ" แอนนี่พูดพลางชี้นิ้วไปที่ร้านไอศกรีมร้านหนึ่ง
   "งั้นเราไปกันเถอะ เอาตัวนี้เลยละกัน ดูๆ แล้วฉันน่าจะใส่ได้นะ" จินส่งเสื้อให้พนักงานขาย
   "ลงบัญชีฉันนะ" พัดพูดกับพนักงานขายของเขา
   "นี่! ฉันมีเงินนะ" จินพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่ยียวนสุดๆ
   "ถือว่าเป็นของขวัญสำหรับวันนี้ที่ทำให้คุณเสียเวลา" เขาส่งถุงเสื้อให้จิน
จินกระชากถุงใบนั้นจากเขาแล้วพูดว่า
   "ก็ดี เพราะอย่างน้อยก็แสดงให้เห็นว่านายยังรู้สึกผิดอยู่บ้าง"
O_o อะไรกันหมอนี่ ตัวเองนั่นแหละที่ผิดแต่ไม่สำนึก ยังจะพยายามโยนความผิดให้คนอื่นอีกแย่จริงๆ คนอะไร
   "งั้นฉันพาเด็กๆ ไปก่อนนะ จะตามมาก็เร็วๆ หรือว่าจะอยู่คุยกับเจ้าของห้างใหญ่ก็ตามใจนะ"
จินลอยหน้าลอยตาพูดแล้วก็จูงเด็กทั้งสองคนไป แต่ผมรู้นะว่าเค้าพยายามหนีจากพัด
   "ขอโทษแทนเขาด้วยนะ" ผมโค้งตัวลงเพื่อแสดงการขอโทษจากใจ
   "ไม่เป็นไร"
   "เออจริงดิ! เราว่านายอายุไม่น่าจะต่างจากเรามากเท่าไหร่ แต่เป็นถึงเจ้าของที่นี่ นายเนี่ยเก่งจริงๆ เลยนะ"
   "จริงๆ แล้วมันเป็นกิจการของคุณพ่อเรา แต่ท่านเพิ่งเสียไปเมื่อปีที่แล้ว ผมจึงต้องเข้ามาควบคุมดูแลแทน"
   "เสียใจด้วยนะ"
   "แล้วเดี๋ยวพวกนายกลับยังไงกันล่ะ"
   "ก็รถไฟฟ้าอ่ะ"
   "งั้นเราขอไปส่งพวกนายที่บ้านนะ"
   "ไม่เป็นไร ขอบใจนะ" ผมโค้งตัวอีกครั้ง
   "แต่เราอยากไปส่งอ่ะ"
   "เอ่อ..."

ในรถของพัด

   "ขอบใจนะพัด ที่อุตส่าห์เสียเวลามาส่งพวกเรา" ผมนั่งอยู่ข้างคนขับ ส่วนจิน เรย์ และแอนนี่นั่งอยู่เบาะหลัง
   "เฮอะ! ไม่เห็นจำเป็นเลย เรากลับกันเองก็ได้ เนอะแอนนี่" จินนั่งอยู่ด้านขวาสุด
ถูกเบียดจนติดประตูพยายามหาพวกเออออด้วย
   "เรย์ ดูดิมีตู้เย็นในรถด้วย เจ๋งไปเลยเนอะ" แอนนี่และเรย์กำลังตื่นเต้นกับรถที่ไม่เหมือนใครคันนี้
นั่นแสดงให้เห็นว่า วันนี้ไม่ใช่วันของนายจิน เพราะแม้แต่เด็กผู้หญิงที่คลั่งไคล้เขายังเอาใจออกห่าง
   "ไม่เคยเห็นรถแบบนี้เลย" เรย์พูดบ้าง
   "นี่พวกนาย ไม่ฟังฉันเลยใช่ไหม" เขาหันมาตะโกนใส่เด็กทั้งสองแต่ไม่มีใครสนใจเขาเหมือนเดิม
คราวนี้เขาเลยได้แต่นั่งหงอ มองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่รู้จะวางมาดอะไรกันนักหนา

ที่หน้าบ้านจิน

   "ขอบใจอีกครั้งนะที่มาส่ง"
   "ขอบคุณครับ/ค่ะ" เรย์และแอนนี่พูดบ้าง ในขณะที่จินไม่สนใจกับน้ำใจครั้งนี้ของพัด เหลือเกินนะไอ้บ้านี่
พัดขับรถออกไป ผมมองส่งจนลับสายตา
   "ไอ้หน้าแมว นายจะยืนบื้ออยู่ตรงนี้อีกนานไหม กลับไปได้แล้ว รึจะให้นายห้างใหญ่ไปส่ง"
   "นายเป็นอะไรของนาย"
   "วันนี้นายกลับไปได้แล้ว" เฮอะ! ผมล่ะเบื่อกับพฤติกรรมประหลาดๆ ของเขาจริงๆ
ผมคว้าจักรยานที่จอดทิ้งไว้ในบ้านของเขาแล้วปั่นออกไป ก่อนหันกลับมามองเขาที่กำลังยืนกอดอกวางมาดยากูซ่า
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 06-10-2007 21:37:39
Part 7

...๐เสื้อกันฝนสีฟ้า๐... 
 



สองสัปดาห์ผ่านไป
   ผัวะ
   "ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าให้เดินตัวตรงๆ เลิกเดินแบบกุ๊ยซะทีเถอะ ฉันเหนื่อยแล้วนะ!" ผมเอาพัดที่อยู่ในมือตีหลังเขา
   "โอ๊ย! ไอ้ซาดิสม์" เขาโอดครวญพลางจับหลังตัวเอง
   "ห้ามบ่น! นายก็ดูอย่างพัดซิ เขาอายุเท่าๆ กับนาย แต่บุคลิกภาพเป็นนักบริหารเชียว"
   "อะไรๆ ก็พัด อี๋...คุณพัดคะ คุณพัดขา" เขาทำเสียงเล็กเสียงน้อยเลียนแบบ
แต่ฟังแล้วเหมือนเสียงกระเทยยักษ์มากกว่า
   "แล้วฉันล่ะ พอดูได้รึเปล่า" เรย์หันมาถาม ระหว่างที่กำลังเก๊กวางมาดผู้ใหญ่
   "อืม...โอเค  ดูน้องชายนายเป็นตัวอย่างซิ ไม่เห็นต้องให้พูดมากเหมือนนาย อย่างนี้สิถึงจะจีบแอนนี่ติด"
ผมพูดอย่างรู้ทัน เรย์แก้มแดงขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินชื่อแอนนี่
   "จินถ้านายอยากจีบเขาติดนะ นายต้องมีความพยายามเหมือนฉันนี่" เรย์พูดพร้อมกับโพสท่าเหมือนนายแบบ
   "ใช่" ผมพนักหน้าเห็นด้วย
   "เข้าขากันดีเหลือเกินนะ" เขาใช้มือทั้งสองข้างขยี้หัวผมกับเรย์แรงๆ  แต่นั่นไม่ได้ทำให้ผมโกรธแม้แต่น้อย
เมื่อผมเริ่มเหนื่อยล้ากับการสอนวันนี้ ทั้งหมดจึงนั่งพักกันที่สวนเล็กๆ หน้าบ้าน
ผมมาที่นี่กี่วันแล้วนะ หนึ่ง สอง สาม...สักสามสัปดาห์ได้มั้ง แต่เหมือนกับว่าผมเป็นส่วนหนึ่งของบ้านหลังนี้ไปเสียแล้ว
ผมคุ้นเคยในการอยู่กับจิ้งจอกสองตัวนี้มากขึ้นโดยเฉพาะเจ้าตัวใหญ่

ในขณะที่ได้เวลากลับบ้าน ฝนเริ่มโปรยลงมา แล้วผมจะกลับยังไงล่ะทีนี้?
   "เอ้า! เอานี่ไปใช้" จินยื่นเสื้อกันฝนสีฟ้าให้ ผมรับมาสวมและจูงจักรยานออกไปนอกประตูรั้ว จินยืนส่งผมที่หน้าประตูบ้าน ซึ่งโดยปกติแล้วเขาไม่เคยทำ
ผมรู้ว่าเขาเป็นผู้ชายไม่ไม่มีทางมาชอบผมหรอก เพียงแต่คิดว่าอาจเป็นเพราะวันนี้ฝนตก
   ปิ๊นๆ
เสียงแตรรถสีดำที่คุ้นตาดังขึ้น คนขับเปิดหน้าต่างรถลงมาเพื่อพูดคุยกับผม
   "อาร์ต..."
   "พัด"
   "ขึ้นรถเราเถอะฝนเริ่มตกหนักแล้ว อีกอย่างถนนมันก็ลื่นด้วย มันอันตรายนะ"
   "เอ่อ..."
   "เร็วดิ เดี๋ยวเป็นหวัด"
   "เอ่อ...ก็ได้ แล้วรถเราล่ะ"
   "ก็คงต้องฝากไว้ที่นี่ก่อนอ่ะ"
   "ได้ งั้นแปปนะ" ผมจูงจักรยานเข้ามาจอดไว้ที่เดิม จินยังยืนอยู่ที่เดิม
   "อ่ะ ขอบใจนะ ฉันฝากจักรยานไว้ก่อนเดี๋ยวพรุ่งนี้มาเอา"
 ผมส่งเสื้อกันฝนตัวนั้นคืนให้เขาอย่างรีบร้อน
   "นายจะไปกับหมอนั่นเหรอ"
   "อืม..." ผมรีบตัดบทเพราะเกรงว่าพัดจะรอนาน แล้วก็รีบวิ่งไปขึ้นรถทันที แต่ก็ยังไม่วายมองจินผ่านกระจกหน้าต่างรถที่มีน้ำฝนเกาะพราว
จนทำให้ผมมองหน้าเขาได้ไม่ชัด แต่ภาพที่เห็นคือเขายังคงยืนมองผมอยู่ที่เดิมโดยถือเสื้อตัวนั้นไว้ในมือ
   "นายกำลังจะไปไหนเหรอ"
   "เพิ่งดูงานเสร็จอ่ะ ก็เลยจะกลับคอนโด พอดีผ่านมาเจอนายเข้า"
   "ก็เลยเป็นโชคร้ายของนาย และโชคดีของเรา"
   "ไม่หรอก การที่เราเจอนายนั่นแหละคือโชคดีที่สุด"
O_o ทำไมเขาพูดจาแปลกๆ แบบนี้นะ แต่ช่างมันเถอะอาจจะไม่มีอะไรก็ได้
ผมคิดได้ดังนั้นจึงหัวเราะแก้เขินไป

   เมื่อถึงบ้าน ผมกล่าวขอบคุณเขาอีกครั้งก่อนเดินเข้าบ้าน เมื่อเห็นแม่นั่งอยู่กับพ่อน่าจะรอผมอยู่
ส่วนพี่ซันก็คุยโทรศัพท์กับใครสักคน
   "กลับมาพอดีเลย" พี่ซันหันมาพูดกับผมแทนคนในโทรศัพท์แล้วเขาก็วางสายที่คุยอยู่ทันที
   "ทำไมแกไม่เปียกเลยเนี่ย ตาอาร์ต!" แม่ถาม
   "จะเปียกได้ยังไงกัน ก็มีเศรษฐีหนุ่มขับรถมาส่งนี่" พี่ซันตอบแทน
   "พี่รู้ได้ไง"
   "เมื่อกี้ไอ้จินมันโทรมาบอก"
   "พวกแกพูดเรื่องอะไรกัน" แม่ทำหน้าสงสัย
   "ไม่มีอะไรหรอกครับแม่ พี่ทำการบ้านเสร็จรึยัง" ผมรีบเปลี่ยนเรื่องทันที
   "ทำแล้ว ไปตรวจดิ อยู่ในห้องอ่ะ"
   ผมเดินเข้าไปในห้องพี่จิน และรู้ดีว่าพี่ชายคงต้องพูดเรื่องนั้นกับแม่แน่นอน
แต่ว่านายจินเถอะ เรื่องแค่นี้ต้องโทรมารายงานพี่ด้วย

พี่ชายของผมก็ยังไม่ตื่นอีกตามเคย เมื่อกินอาหารเช้าเรียบร้อยแล้ว ผมก็รีบออก
ไปแล้วก็พบพัดยืนรออยู่ เขาใส่ชุดนักเรียนของโรงเรียน B ซึ่งเป็น
โรงเรียนสุดหรูที่เศรษฐีนิยมส่งลูกไปเรียน กำลังยืนพิงรถคันงามของเขาอยู่
 "อ้าว..."
 "เรานึกขึ้นได้ว่านายไม่มีรถไปโรงเรียน ก็เลยมารับ"
 "ไม่เป็นไรหรอก แค่ใกล้ๆ แค่นี้เอง เดินไปแป๊บเดียวก็ถึง"
 "นายอยู่โรงเรียน S ใช่มะ" เขามองชุดนักเรียนของผม
 "ไปเถอะ เพราะถึงยังไงผมก็ต้องผ่านทางนั้นอยู่แล้ว"
 ผมตัดสินใจรับน้ำใจของเขาแต่โดยดีเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วนะ

 ย้อนกลับไปที่หน้าบ้านหลังจากที่อาร์ตไปโรงเรียนแล้ว
จินแอบอยู่ที่กองขยะข้างบ้าน ตั้งใจว่าจะมารับอาร์ตไปโรงเรียนไปโรงเรียนด้วยกัน
เขาคิดแผนการที่จะแกล้งอาร์ตมาทั้งคืน
 "วันนี้ฉันจะขี่รถซิกแซกให้นายร้องลั่นไปเลย ฮะๆๆ" เขาหัวเราะ
ขณะที่จินตนาการภาพของอาร์ต
 จินรออยู่สักพักจนประตูบ้านเปิดออก เขารีบคว้าจักรยานที่แอบ
อยู่ข้างๆ ปั่นไปที่หน้าบ้านทันที แต่ความหวังของเขาต้องพังทลาย เพราะคน
ตรงหน้าไม่ใช่อาร์ต แต่เป็น...
 "อ้าว...ไอ้จินมาพอดี ดีเลยคิดว่าวันนี้จะไปโรงเรียนไม่ทันซะแล้ว"
 "ฮึ้ย...ทำไมฉันถึงได้ซวยอย่างนี้วะ" หน้าของตอนนี้มันบิดเบี้ยวไปหมดแล้ว
 "ปั่นไปเร็วๆ เข้า  เดี๋ยวก็โดนอาจารย์ฝ่ายปกครองเล่นงานหรอก"
ซันนั่งซ้อนสบายอารมณ์อยู่ข้างหลังเร่งจิน


ตอนกลางวันที่โรงอาหาร

 ผมนั่งกินข้าวกลางวันกับเจ๊ย กำลังนัดกันว่าวันนี้จะไปกินฟูจิกัน
 "วันนี้เจอกันที่ประตูทิศตะวันตก" จินซึ่งยืนอยู่ข้างหลังผมยื่นหน้า
มากระซิบที่ข้างหู
"อะไรของนาย แต่นายมากก็ดีแล้ว ฉันว่าจะไปหาที่ห้องเรียนอยู่พอดี"
 "คิดถึงฉันเหรอ"
 "เปล่า... ฉันจะไปบอกนายว่าวันนี้งดเรียนหนึ่งวัน เพราะฉันมีนัด
ตอนเย็นจะไปเอาจักรยาน"
 "นัดกับไอ้หมอนั่นเหรอ เดี๋ยวนี้หลังติดเบาะเชียวนะ อย่าหลงตัวเอง
ให้มากนักล่ะ คิดเหรอว่ามันจะจริงใจด้วย"
 "นายพูดอะไร นี่ถ้าเป็นคนอื่นพูด ฉันคงคิดว่ากำลังหึงฉันแน่ๆ เลย"
 "เพิ่งพูดไปหยกๆ ว่าอย่าหลงตัวเอง อย่าลืมล่ะ ประตูทิศตะวันตก
แล้วเจอกันตอนเย็น มีอะไรจะให้ดู...ไปนะ" เขาเดินจากไป ปล่อยให้ผมงงงวยอยู่อย่างนั้น
 "รอไปเถอะ เฮอะ!"
 "นี่อาร์ต ใครกันเหรอที่จินพูดถึงอ่ะ"
 "เขาชื่อพัด..." ผมเล่าเรื่องราวให้เจ๊ย เพื่อนซี้ที่ต้องรู้ทุกเรื่องฟัง

ตอนเย็นวันนั้น
   ผมไม่ได้ใส่ใจกับการนัดหมายของผู้ชายที่ช่างไร้เหตุผล
เสียเหลือเกิน ผมเลือกที่จะไปร้านฟูจิเจ้าประจำ ซึ่งนอกจากเจ๊ยแล้วเพื่อน
คนอื่นๆ ก็มาด้วย ทั้งหมดดื่มเหล้ากันพอหอมปากหอมคอ ประมาณทุ่มกว่า
ก็แยกย้ายกลับบ้าน ผมเดินกลับบ้านโดยลำพัง จริงสิ ผมนึกขึ้นได้ว่าวันนี้
ต้องแวะไปเอาจักรยานที่บ้านนายจินนี่นา ผมเดินเซไปเซมาจนถึงบ้านเขาจนได้
   
   ก๊อกๆๆ
   
   "อ้าว...อาร์ต มาทำไมป่านนี้" เรย์มาเปิดประตูให้
   "นายเมาเหรอ"
   "ม่าย...ด้าย...มาว...ฉาน...มา...อาว...จาก...กา...ยาน..."
   "ไอ้คนขี้เมา แล้วจินล่ะ?"
   "เอ๋?" นั่นทำให้ผมสร่างเมาขึ้นมากระทันหัน เขายังไม่กลับมาอีกเหรอ หรือว่า...

   ผมรีบปั่นจักรยานกลับไปที่โรงเรียน เขาอาจจะรออยู่ที่นั่นก็ได้
ตาของผมมันสว่างขึ้นมาเอง ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกผิดกับจิน
ผมปั่นสุดแรงที่มีจนถึงประตูทิศตะวันตกของโรงเรียน แต่ก็ไม่เห็นใครเลย
ฮึ้ย...ผมไม่น่าคิดว่าเขาจะรอเลย โง่จริง!
   "นี่! ฉันรอนายจนขาแข็งแล้วนะ ไอ้หน้าแมว!" เสียงจินดังมาจากด้านหลัง
ผมหันกลับไปเห็นเขาอยู่ในชุดที่ไปซื้อด้วยกัน เขาดูเปลี่ยน
ไปมากจากวันแรกที่เจอ
   "ใครใช้ให้นายรอ"
   "เมื่อไหร่นายจะตรงเวลาซะทีเนี่ย นี่นายมัวไปทำอะไรอยู่ ฉันบอกแล้ว
ใช่ไหมว่ามีอะไรจะให้ดู"
   "อะไร"
   "ก็นี่ไง" เขาหมุนตัวไปรอบๆ
   "แค่นี้เนี่ยนะ วันอื่นค่อยดูก็ได้ ประสาท!"
   "นายดูดิ ฉันแต่งตัวอย่างนี้ดูดีไหม แล้วอีกอย่างนายคอยดูนะ"
เขาเดินตรงไปข้างหน้าและเดินกลับมา ทำได้ดีตามที่ผมสอนไว้เป๊ะ
   "ฉันเชื่อนายเลย ที่นัดฉันมาเพียงเพื่อให้มาดูนายเดินเนี่ยนะ เฮอะ...ฉันกลับดีกว่า"
   "เดี๋ยว! ฉันได้กลิ่นเหล้า นายดื่มเหรออาร์ต" เขาเรียกชื่อผมก็เป็นแฮะ
   "แล้วไง"
   "คงจะสนุกกันน่าดูจนลืมนัดฉันไปเลยใช่ไหม"
   "ฉันบอกนายแล้วว่าวันนี้ฉันมีนัดแล้ว นายไม่ฟังเองนะช่วยไม่ได้"
ผมเชิดใส่เขาและกำลังจะขี่จักรยานเพื่อหนีจากผู้ชายไร้เหตุผลคนนี้
   "เดี๋ยว! เมาซะขนาดนี้นายขี่มาจากบ้านฉันเนี่ยนะ" เขาดึงแขนผมไว้
   "ใช่"
   "ฉันจะไปส่งนายเอง ทิ้งจักรยานของนายไว้นี่แหละ"
   จินลากผมลงจากจักรยาน ตาผมกำลังจะหลับแล้ว จึงไม่มี
แรงแม้แต่น้อยที่จะขัดขืนเขา ตอนนี้ผมซ้อนจักรยานเขาอยู่ มือกอดที่เอวเขา
ส่วนหน้าก็ฟุบอยู่ที่แผ่นหลังของเขา มันอุ่นมากๆ เลย เหมือนกับว่า
ผมกำลังลอยอยู่ในอากาศ ผมหลับไปตอนใหนก็ไม่รู้ มารู้ตัวอีกทีก็เช้าเสียแล้ว

====================================================
ตา Poes บ้ามาว่าเราหลวมมมม เดี๋ยวประท้วงไม่ post สิบวันเลยยยยย งอนนนนนน
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 08-10-2007 12:03:58
สนใจแต่นายจิน เดี๋ยวเปลี่ยนบทให้ตกเขาตายซะเลยยยยย
เอาเลยครับเเล้วเอาพัดเป็นพระเอกเเทนนะผมชักชอบซะละ 5555+ :m11: :m11: :m11:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 08-10-2007 14:00:49


ทำไงดีอะ  เจ้สองชักชอบเรื่อนี้ซะแล้วดิ

เหมือนอ่านการ์ตูนยังไงยังงั้นเลย อิอิ

เอามาลงต่อเร็วๆ นะเคอะคุณน้อง
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 08-10-2007 17:19:24
สนใจแต่นายจิน เดี๋ยวเปลี่ยนบทให้ตกเขาตายซะเลยยยยย
เอาเลยครับเเล้วเอาพัดเป็นพระเอกเเทนนะผมชักชอบซะละ 5555+ :m11: :m11: :m11:
ว่าละเชียววววว....พัด....คนโปรดผมออกมาจะต้องมีคนกรี๊ดดดดดดสลบ....ห้ามแตะ...ขอบอกกก
อยากได้แนะนำให้เอาเรย์ไป ไปแย่งกะแอนนี่เอาเองงงงงง ...หุหุหุ
:m16:


ทำไงดีอะ  เจ้สองชักชอบเรื่อนี้ซะแล้วดิ

เหมือนอ่านการ์ตูนยังไงยังงั้นเลย อิอิ

เอามาลงต่อเร็วๆ นะเคอะคุณน้อง

ดีใจจังเลยยย เจ้สองคนดังมาเยี่ยมเรื่องนี้ด้วยยยย ....ปูพรมแดงให้เจ๊นอนรอเลยยยยย
วันนี้ฉลองเจ๊มาเยี่ยมมม ลงต่อให้ 3 ตอนเลยอ่ะ   
 :m3:

หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 08-10-2007 17:24:44
Part 8
...มิตรภาพ...


   "อาร์ต แกตื่นรึยัง" เสียงแม่เรียก
   แย่แล้ว! เจ็ดโมงครึ่งแล้วเหรอ ผมดูนาฬิกาปลุกที่ตั้งไว้บนหัวนอน
ก่อนบ่นกับมันว่าทำไมไม่ปลุก
   "แกนี่ไม่ได้เรื่องเลย ดื่มอะไรขนาดนั้น เมาซะจนต้องให้คนอื่น
มาส่งที่บ้าน แล้วอย่างนี้เจ้าของห้าง เขาจะเอาแกไปเป็นแฟนไหม?" พี่ซันแผดเสียง
   "อะไร..." ผมเริ่มฟื้นความทรงจำของเมื่อคืนได้
   "แกรู้ไหม กว่าฉันจะลากแกขึ้นห้องไปได้ ทำเอาฉันเหงื่อตกเลย"
   "บ่นอยู่ได้ แล้วเมื่อคืนผมไม่ได้ไปตรวจการบ้านแล้วก็ติวให้ พี่ทำได้รึเปล่า"
   "แน่นอนอยู่แล้ว"
   "ก็ดี แต่งตัวเสร็จรึยังล่ะ ผมไปก่อนนะ ขืนรอพี่ผมคงโดนไม้เรียวแน่"
ผมเดินไปหน้าบ้าน มองหาจักรยานตัวเอง เอ๋...ไม่อยู่ แล้วผมก็นึกขึ้นได้
ว่าเมื่อวานจอดทิ้งไว้ที่โรงเรียน ถ้าไม่รีบต้องไปสายแน่เลย ผมเข้าเกียร์สี่
เร่งเครื่องเตรียมพร้อมจะเดิน

   "อาร์ต" จินเรียก
   "..." เขามาทำอะไรอยู่ตรงนี้อ่ะ
   "เจอไหม"
   "เจออะไร" -_-a
   "ก็โข่งที่นายงมหาไง มัวทำอะไรอยู่ ฉันมารอตั้งแต่เช้าแล้วนะ"
   "วันนี้มาแปลก มีอะไรแน่ๆ เลยใช่ไหมนายจิน!"
   "อะไร นี่ฉันเป็นห่วงนายนะ เห็นว่าต้องเดินไปโรงเรียน จะไม่ไปก็ได้นะ"
เขาทำท่าจะขี่หนี แต่ถ้าผมไม่ไปกับเขาด้วยต้องสายแน่

   ปิ๊นๆ

   "พัด"
   "เฮ้! ยังไม่ไปโรงเรียนอีกเหรอ เราไปส่งดีกว่า"
   "ไม่จำเป็น วันนี้นายนี่นัดฉันไว้แล้ว" จินพูดแทรก
   "ฉันไปนัดกับนายตอนไห..."
   "หุบปาก ขึ้นรถ" เขาทำหน้าไม่พอใจใส่ผมซึ่งไม่รู้อิโหน่อิเหน่
ผมละเซ็งกับความเอาแต่ใจของเขาจริงๆ
   "โทษทีนะ พอดีวันนี้เรานัดกับจินเขาไว้แล้วอ่ะ เอาไว้โอกาสหน้านะ"
   "เร็วเข้าไอ้หน้าแมว ถ้าฉันไปสายเพราะนายล่ะก็ นายตายแน่" เขาซึ่ง
แสตนด์บายรออยู่ที่จักรยานหันมาตะคอก
   "ไปก่อนนะ แล้วเจอกัน บาย"
   "อื้อ โชคดี บาย"
ผมขึ้นซ้อนจักรยานของจิน เขาปั่นเร็วมาก ไม่รู้จะรีบไปไหน
จะรีบไปโรงเรียนก็คงไม่ใช่หรอก เพราะคนอย่างนี้ไม่น่าจะเห็นความสำคัญ
ของการเรียนสักเท่าไหร่ ผมหันไปมองพัดอีกครั้ง มือข้างหนึ่งของเขาล้วงกระเป๋ากางเกง
ส่วนอีกข้างโบกให้ ภาพนี้มันช่างคุ้นตาผมเสียเหลือเกิน
   "นายจะกวนประสาทพัดเขาไปถึงไหน"
   "ฉันไม่ชอบขี้หน้า เห็นหน้าทีไรแล้วฉันจะอ้วก"
"งั้นก็เหมือนที่ฉันเห็นหน้านายแล้วฉันจะอ้วกน่ะสิ"
   "ไอ้นี่!"
   เขาปั่นจักรยานเร็วขึ้นกว่าเดิม จนทำให้ตัวผมเอนไปข้างหลัง
นี่ถ้าไม่จับเอวเขาไว้อาจจะปลิวตกรถไปเลยก็ได้

   ที่โรงเรียน
   "วันนี้เจอกันที่บ้านฉันนะ"
   "อืม...วันนี้ฉันจะสอนบทเรียนสุดท้ายให้นาย"
   "สุดท้ายแแล้วเหรอ"
   "ทำไม นายจะได้สารภาพรักกับเอิ๊บนางฟ้าของนายไง ไม่ดีเหรอ"
   "ก...ก็ดี"
   "ฉันมั่นใจนะว่านายได้สมหวังแน่ ไปล่ะ"
   อีกแค่เดือนเดียวผมก็จะหลุดพ้นจากภาระนี้แล้ว แปลกที่ผม
กลับรู้สึกใจหายซะให้ได้้ แต่ก็ยังคงบอกตัวเองว่ายิ่งเร็วสิยิ่งดี จะไปสนใจทำไม

และเมื่อถึงตอนเย็นผมก็ไปสอนบทเรียนสุดท้ายสำหรับคอร์สนี้
   "อาร์ต...ถ้าจบบทนี้ฉันจะจีบแอนนี่ติดใช่ไหม" เรย์ถาม
   "บทสุดท้าย อาจจะต้องใช้เวลาทั้งเดือน หรือสำหรับบางคนอาจ
ต้องใช้ตลอดชีวิต" ผมหันไปมองหน้าจินที่นั่งไขว่ห้างวางมาดอยู่บน
โซฟาตัวโปรด
   "มองฉันหมายความว่าไง ไอ้นี่ เดี๋ยวปั๊ด" เขาง้างมือสูงจนผมต้อง
เอามือป้องกันหัวตัวเอง
   "ความหมายของฉันก็คือการเรียน ความรู้คือสิ่งที่ผู้ชายควรมี
เพราะนั่นจะทำให้ผู้หญิงมั่นใจจนยอมวางอนาคตไว้ในมือ"
   "งั้นฉันก็สอบผ่านบทนี้แล้วน่ะสิ" เรย์ทำท่าดีใจ แล้วเหล่ตาไป
ทางจิน เพื่อบอกเป็นนัยว่า ฉันชนะนายแล้วไอ้พี่ซังกะบ๊วย ทางด้านจิน
ก้มหน้าลงแสดงอาการยกธงขาว
   "นายจะต้องสอบให้ดีขึ้นจากคราวที่แล้ว และไม่ใช่แค่ดีขึ้น
แต่ต้องดีขึ้นมากที่สุด นั่นหมายความว่าชื่อและคะแนนของนายต้องถูก
ประทับไว้บนกระดาษแผ่นแรก"
   "นายบ้าไปแล้วเหรอ คนอย่างชั้นไม่มีทาง..."
   "อะไรกันคนที่ยโสอย่างนายจะยอมแพ้เรื่องแค่นี้เหรอ งั้นก็ตามใจ
เรื่องที่เราพยายามมาตลอดก็ไม่มีความหมายอะไรอีกแล้ว แล้วก็ลืมเรื่องนางฟ้าเอิ๊บซะ"
   "ใคร...ใครบอกว่าฉันยอมแพ้"
   ว่าแล้วเชียว...คนอวดเก่งแบบนายนี่ แค่แกล้งพูดจาดูถูก
นิดหน่อยก็ตกหลุมพรางซะแล้ว
   "ต่อไปนี้นายจะต้องอ่านหนังสือทุกวันจนกระทั่งสอบ ดูๆ แล้วนาย
ก็ไม่น่าโง่อยู่ในสายเลือด เพราะน้องนายก็ออกจะฉลาด"
   "พ่อแม่ก็ฉลาดด้วย" เรย์เสริม
   "โห! งั้นนายก็เป็นจุดด้อยของตระกูล เหมือนพี่ชายฉันน่ะสิ
แต่เอาล่ะ ฉันจะช่วยให้สมองของนายมีรอยหยักมากขึ้นเอง ไม่ต้องห่วง"
   "นายกำลังด่าฉันนะ ไอ้หน้าแมว" เขาเขย่าที่ปลายคางผมอย่างแรง
แต่ผมไม่รู้สึกว่าเขาเป็นตัวโชคร้ายอีกต่อไปแล้ว ในทางกลับกันผมคิดว่าการ
ที่ได้รู้จักกับเค้าคนนี้คือสีสันของชีวิต ก่อนที่จะพบเขา ชีวิตผมสุดแสนจะ
จืดชืด ไปโรงเรียนแล้วก็กลับบ้าน ทำการบ้านแล้วก็อ่านหนังสือ แต่วันนี้
มีสิ่งที่เพิ่มเติมเข้ามา มันไม่ใช่แค่ติวหนังสือหรือสอนการวางตัวให้ใคร
บางคน แต่มันคือคำว่า  "มิตรภาพ"

   หลังเลิกเรียนที่ประตูทิศตะวันตก
   "นี่! วันนี้งดหนึ่งวันนะ" จินอ้อนวอนผม
   "ไม่ได้ ใกล้จะสอบแล้วนะ" ผมเสียงแข็ง
   "ก็พี่นายชวนฉันไปกินเหล้านี่"
   "อ๋อ...พี่ด้วยเหรอ กลับบ้านไปเจอดีแน่ ดีได้ไม่นานก็ออกลายซะแล้ว"
   "งั้นฉันไปนะ" เขาคร่อมจักรยาน เตรียมตัวจะขี่ออกไป
   "ไม่ได้" ผมใช้มือสองข้างดึงที่เบาะหลัง แล้วใช้พลังขาทั้งสองข้าง
ยันพื้นไว้จนตัวเอนไปข้างหลัง ซึ่งมันดูเหมือนท่าออกกำลังกายมาก
   "ปล่อยฉัน ไอ้บ้าเอ๊ย!" เขาโวยวายใหญ่
   ขาและแขนของผมเริ่มล้าแล้ว จึงเปลี่ยนท่าโดยใช้มือและขาข้าง
ซ้ายเกี่ยวกับต้นไม้ ส่วนมือและขาอีกข้างดึงจักรยานไว้ ผมรู้ตัวว่ามัน
เป็นท่าที่ทุเรศสุดๆ
   "ไอ้บ้า! ปล่อย! นายนี่แรงดีเป็นบ้า นายจะเอายังไงกับฉัน" เขาถามถึงข้อเสนอ
   แล้วเอาไงดีล่ะ ถ้าขืนยื้อนานกว่านี้ผมหมดแรงแน่
   "งั้นฉันไปด้วย"
   "ว่าไงนะ ไม่เอาๆ" เขาออกแรงลากจักรยาน และส่ายหน้าเพื่อ
แสดงว่าไม่ยอมให้ผมไปจริงๆ
   "งั้นฉันก็จะดึงอยู่อย่างนี้"
   "เออ! ก็ได้วะ"
   ถึงแม้เขาจะรับปากแล้ว แต่ผมก็ยังไม่เชื่อใจจึงต้องกระโดด
ขึ้นซ้อนจักรยานเขาอย่างรวดเร็ว
   "เราจะไปไหนกันเหรอ"
   "หุบปากเถอะ! พอถึงแล้วนายไปนั่งไกลๆ ฉันเลยนะ เดี๋ยวใครเขาจะ
คิดว่าฉันมีเพื่อนหน้าแปลกๆ เข้าใจไหม"
   "เฮอะ!"
   'ดูถูกความน่ารักของฉันมากไปแล้ว ฉันจะทำให้นายเห็นเลยว่าที่
นายคิดมันผิดสนิท' ผมคิด

   ที่บาร์Sol Paradise
   ผมเข้าใจแล้วว่า ที่จินคิดน่ะมันไม่ผิดสักนิด เพราะผมต้อง
มานั่งเอ๋อเหรออยู่คนเดียวในมุมอับๆ แถมยังติดกับห้องน้ำพอดีเป๊ะ
ไม่มีใครสักคนเข้ามาจีบหรือแม้แต่จะคุยด้วย นี่ผมมันอัปลักษณ์ขนาดนั้นเชียวรึ
อุตส่าห์มั่นใจแล้วนะว่าอย่างน้อยก็น่าจะดูดีในที่มืด ที่ไหนได้...เฮ้อ...
   "ไง" จินที่กำลังแด๊นซ์อยู่กลางฟลอร์ถือแก้วเหล้าชูขึ้น
   ที่เขาทำหน้าอารมณ์ดีสุดขั้ว แล้วก็ยกไอ้แก้วเหล้านั่นขึ้นคง
หมายความว่าสมน้ำหน้าแล้วไอ้บ้า ที่นี่มันที่ของคนดูดี หล่อ น่ารัก
ไม่ใช่ที่ของคนหน้าแมวอย่างนาย ฮะๆๆ เสียงหัวเราะของเขาที่ดังในใจ แต่ผมกลับ
รู้สึกว่าได้ยินชัดเจนเหลือเกิน

หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 08-10-2007 17:29:02
Part 9

...สูทสีขาว...


   ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง

   ผมนั่งมองจิน ต้องยอมรับนะว่าเขาน่ะเท่ระเบิด ตอนที่อยู่
กลางฟลอร์นั่นเขาเด่นสะดุดตาที่สุด มีผู้หญิงห้อมล้อมเหมือนดาวล้อมเดือน
รอยยิ้มของเขาช่างสวยงามกว่าสิ่งใด ส่วนผม...
   "ทำไมฉันต้องมานั่งเป็นบื้อ แล้วก็คิดเรื่องโง่ๆ อยู่คนเดียวด้วย
ทนไม่ไหวแล้วนะ!" ผมตะโกนดังลั่นบาร์ มันดังถึงขนาดกลบเสียงเพลงที่
ก้องสนั่น สายตาทุกคู่จับจ้องมาที่ผมรวมทั้งเขาด้วย จินเดินฝ่าผู้หญิง
พวกนั้นออกมาหา ผมคิดว่าเขาต้องด่าผมแน่ๆ
   "เป็นอะไร" เขาถาม
   "เอ่อ..."
   "อยากกลับแล้วเหรอ?"
   โดนแน่ ผมคงต้องแกล้งโมโหกลบเกลื่อนไว้ก่อน
   "ฉันเบื่อจะตายอยู่แล้ว ฉันต้องมานั่งเอ๋อคุยกับห้องน้ำคนเดียว
พี่ชายฉันก็ไม่สนใจ ส่วนนายก็กลับไปดึ๊งดึ่งกับสาวๆ รอบเอว"
   "ถ้าเบื่อก็บอกกันดีๆ ก็ได้ จะตะโกนทำไม งั้นไป"
   "ไปไหน?"
   "เต้น"
   "เอ๋..."
   เขาจูงมือผมไปตรงกลางฟลอร์ ไม่อยากจะเชื่อว่านอกจากจะไม่ด่าแล้ว
ยังพาผมออกมาเต้นกับเขาด้วย ฝันไปรึเปล่าเนี่ย! O_o
   "ก็ไหนบอกว่าไม่อยากให้คนอย่างฉันอยู่ใกล้ๆ นายไง แล้ว..."
   "แล้วใครบอกว่านายเป็นคน นายเป็นแมวต่างหาก
ไม่อยากเห็นแมวโดนทิ้ง"
   >_<เขาสอนเต้นท่าแปลกๆ ที่ผมไม่เคยเห็น มันตลกชะมัด แต่ผม
กลับไม่รู้สึกอายเลยสักนิด เวลาที่อยู่กับเขาผมกล้าที่จะทำอะไรแปลกๆ เสมอ ทำไมกันนะ...

   หนึ่งสัปดาห์ก่อนสอบ
   "พี่ วันนี้อ่านหนังสือยังอ่ะ?"
   "อ่านแล้ว"
   "งั้นวันนี้ฉันจะให้พี่ลองทำข้อสอบที่ฉันเก็งเอาไว้นะ"
   "ได้เลยไอ้น้อง นายจะต้องอึ้งในตัวพี่ชายคนนี้ที่นอกจากหน้าตา
ดีแล้ว ยังมีสมองอัจฉริยะอีกด้วย เอามาเลย"
O_o ง่ะ!ขอเวลาอ้วกสักชั่วโมงได้มะพี่
   ผมให้เวลาพี่ชายทำข้อสอบครึ่งชั่วโมง ระหว่างรอผมก็นั่งอ่านหนังสือไปเงียบๆ
   "อาร์ตๆ มาช่วยแม่เก็บอัลบั้มรูปพวกนี้ทีซิ" แม่คงกำลังเก็บ
กวาดห้องเก็บของอยู่
   "ครับ..."
   ผมวิ่งไปตามเสียงแม่ วันนี้คงต้องทำงานหนักอีกแล้ว เวลาแม่
อยากทำงานขึ้นมาละก็ ต้องใช้เวลาทั้งวันเพราะแม่จะคึกมาก เมื่อได้เห็นฝุ่น
   "แกเอาอัลบั้มรูปเก่าๆ พวกนี้ไปเช็ดฝุ่นซะ ถ้าแม่ไม่ทำก็ไม่มีใครทำ"
 แล้วแม่ก็จะบ่นประโยคนี้ทุกที
   ผมนั่งเช็ดอัลบั้มรูปตามที่แม่สั่ง อี๋...ฝุ่นเขลอะเชียว ผมจ้องดูรูป
ตอนเด็กของตัวเองระหว่างที่เช็ดฝุ่นออก หน้าตาตลกตั้งแต่เด็กเลยแฮะ รู้สึกว่า
รูปตอนอยู่ประถมน่ารักกว่าตอนอนุบาลนิดหน่อย ^_^ แล้วเด็กชายข้างๆ
ที่ก้มหน้ามองรองเท้าตัวเองคือ...ใครกันนะ ผมจำชื่อไม่ได้แล้ว จำได้แต่ว่า
เป็นเด็กผู้ชายตัวอ้วนที่เกเรมากๆ ชอบแกล้งผม ตอนนั้นเกลียด เขาสุดๆ
ใช่สิ ตอนนั้นผมตัวเล็กนี่ ถ้าเป็นตอนนี้ดิ เข้ามาเลยไอ้หมูอ้วน!
   "เสร็จรึยัง อาร์ต"
   "ครับแม่"
   หลังจากที่แม่ทำความสะอาดห้องเก็บของเรียบร้อยแล้ว ผมก็เอา
อัลบั้มรูปเก่าๆ พวกนี้ไปเก็บไว้ที่เดิม ก่อนกลับไปหาพี่ชายที่กำลังทำข้อสอบ
   "เสร็จยัง?" ผมเปิดประตูเข้าห้องพี่ชาย ไม่อยากเชื่อ...พี่ซัน
หลับคาข้อสอบของผม ฮึ้ย! ผมอุตส่าห์ไปช่วยแม่คนเดียว เพื่อหวังจะให้เขา
ตั้งใจทำ แต่นี่มันอะไรกัน ผมกระชากข้อสอบที่พี่ชายนอนทับอยู่
พี่ซันเงยหน้าขึ้นมามองแล้วก็สลบเหมือดลงไปอย่างเดิม
   "ยังดีที่ทำเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้ต้องลองให้นายจินทำดูบ้าง
ถ้าทั้งสองคนทำคะแนนได้ดี ก็ถือว่าการที่เราลงแรงครั้งนี้ประสบความสำเร็จ
อย่างสวยงาม" ผมบ่นพึมพำ


ในตอนเย็นของวันต่อมา ผมตั้งใจจะเอาข้อสอบไปให้จินทำ
ระหว่างที่ขี่จักรยานอยู่นั้นเองก็เจอเข้ากับพัด เขาจอดรถแล้วลดกระจกลง
   "เรากำลังจะไปหานายที่บ้าน"
   "หืม?" ผมแสดงแววตาสงสัย
   "คือว่าคืนนี้ที่ห้างของเราจะจัดปาร์ตี้เล็กๆ เพื่อขอบคุณลูกค้าและ
พนักงานของเรา เราอยากให้นายไปร่วมงานด้วย"
   "ต...แต่ว่าเรา..."
   "..." เขาส่งสายตาอ้อนวอน
   "ก็ได้"
   สายตาที่วิงวอนของเขาทำให้ผมไม่สามารถ…

สายตาที่วิงวอนของเขาทำให้ผมไม่ คงต้องไปหาซื้อใหม่สักชุดแล้วล่ะสามารถปฏิเสธได้ งั้นพรุ่งนี้ค่อยเอาข้อสอบไปให้จินทำก็ได้มั้ง อีกตั้งหลายวันแน่ะกว่าจะสอบ
ผมจึงกลับบ้านมาแต่งตัว
   "ชุดไหนดีหว่า มีแต่ชุดโทรมๆ ทั้งนั้นเลย"
ตลกชะมัด จะมาปาร์ตี้ที่นี่ แล้วก็มาซื้อชุดที่นี่ ก็ตอนนี้ผมกำลังเดิน
หาซื้อเสื้อผ้าที่ห้างของพัด อืม...แบบไหนดีนะ เอาเป็นชุดสีทึมๆดีกว่า
   "เจอกันอีกแล้วนะ ปาร์ตี้ยังไม่เริ่มเลย เราว่าจะไปรับนายอยู่พอดี"
   "เรามาหาซื้อชุดน่ะ พอดีที่มีอยู่มันไม่ได้เรื่อง"
   "งั้นเราช่วยเลือกนะ"
   "เราว่าชุดนี้เหมาะกับนายนะ"
   มันคือชุดสูทสีขาว ขอบดำทั้งหมด ที่ปกเสื้อและปลายแขนปักลวดลายด้วยดิ้นทอง
   "โห! เท่อ่ะ เด๋วเอาไปลองนะ"
   ผมหยิบชุดเข้าไปในห้องลองเสื้อผ้า มันเท่มากและพอดีกับตัวผม
ผมจึงใส่ออกมาให้เขาดูด้วย
   "ดูดีนี่อาร์ต"
   "แฮ่ๆ ! ขอบใจนะที่ชม นายเป็นคนแรกเลยนะที่ชมอ่ะ
ถ้านายนั่นเห็นฉันในสภาพนี้ล่ะก็...คงหัวเราะท้องแข็งไปแล้ว"
   "นายหมายถึง จิน?"
   "อื้อ เขาน่ะชอบด่าเราเป็นที่สุด"
   "นายสนิทกับเขามากเหรอ"
   "ก็...เพิ่งรู้จักเขาก่อนนายแค่เดือนกว่าๆ เอง เขาเป็นเพื่อนของพี่ชายเราอ่ะ"
   "..."
   "อีกแค่ไม่กี่วัน เรากับเขาก็คง..." ผมก้มหน้าเพราะไม่อยากจะพูดต่อ
   "เราว่าไปจ่ายเงินค่าชุดแล้วไปเดินเล่นกันดีกว่า
อีกตั้งเกือบชั่วโมงกว่างานจะเริ่ม"
   "เอ่อ...ก็ดีเหมือนกัน"
   "เดี๋ยวเราจัดการเรื่องเงินให้เอง" เขาหันไปบอกพนักงานให้ลงบัญชีส่วนตัวของเขา
   "พัด เรา..."
   "เราอยากชดเชย"
   "ชดเชย?"
   "เอ่อ...เราหมายถึงชดเชยที่ไปรับนายที่บ้านไม่ทัน"
   "เรื่องแค่นี้ เราไม่..."
   "ไปเถอะ เดี๋ยวไม่ได้เดินเล่นกันพอดี"
   เขาดึงผมออกจากร้านเพื่อเป็นการตัดบท ผมไม่เข้าใจว่า
ทำไมเขาต้องดีกับผมขนาดนี้ คงไม่ใช่ว่ามาชอบผมหรอกนะ ฮิๆๆ มันจะเป็นไปได้ยังไง
ในเมื่อเขาเป็นผู้ชายปกติ แล้วผมมันก็ธรรมด๊าธรรมดาเสียเหลือเกิน


   งานเริ่มตอนประมาณสองทุ่ม ผมตัวติดแหง็กอยู่กับพัดเกือบตลอดงาน
เพราะไม่รู้จะคุยกับใครดี ผมสังเกตุว่าเค้าเป็นผู้ใหญ่ต่างจากผมมาก
บางทีอาจจะเป็นเพราะหน้าที่ความรับผิดชอบที่เขาแบกรับ
เขาคงเป็นผู้ชายในฝันของใครหลายๆ คน แต่ผมกลับคิดแค่ว่าตัวเองโชคดี
จริงๆ ที่ได้มากินของฟรีในงานเลี้ยงที่ไม่ได้เกี่ยวข้องด้วยซะหน่อย^_^
   "เฮ้! อาร์ต คิดอะไรอยู่ เหม่อลอยเชียว"
   "อ้อ...เปล่าหรอก คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอ่ะ"
   "..."
   "เขาเป็นเพื่อนกับคุณพ่อเราเอง ชื่อคุณลุงโจเซฟ"
   พัดแนะนำผู้ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างๆ ให้ผมรู้จัก คิดว่าอายุน่าจะ
ไล่เลี่ยกับพ่อผม
   "สวัสดีครับ ผม...อาร์ตครับ"
   "สวัสดีครับ" คุณลุงทักทายเป็นภาษาไทย
   "คุณลุงโจเซฟเป็นเจ้าของเสื้อผ้าแบรนด์ ZK ที่นายกำลังใส่อยู่"
   "O_o จริงเหรอครับ"
   "yes. ลุงทำธุรกิจร่วมกับห้างนี้ตั้งแต่คุณพ่อเขายังไม่เสีย ชอบเสื้อผ้าของลุงไหม?"
   "ครับ แต่ผมไม่รู้ว่ามันจะดูหมองไปรึเปล่าตอนมันอยู่บนตัวผม"
   "พูดอะไรอย่างนั้น  ลุงว่ามันดูดีขึ้นต่างหาก จริงสิเธอสนใจจะ
เป็นพรีเซ็นเตอร์ให้ลุงไหม"
   "เอ๋...อย่าล้อผมเล่นสิครับ"
   "ลุงเอาจริงนะ ถ้าเธอสนใจก็บอกพัดได้นะ เพราะตอนนี้ลุงกำลัง
ต้องการพรีเซ็นเตอร์คนใหม่ แล้วลุงก็คิดว่าเธอใส่ชุดของแบรนด์เราแล้วดูดี
มากๆ เลย ถ้าได้แต่งหน้าสักหน่อยคงดูดีไม่แพ้พระเอกหนังเลยนะ"
   "เราเห็นด้วยกับคุณลุงนะ นายน่าจะลองดู"
   O_o ผมเนี่ยนะดูดี ผมอดคิดไม่ได้ว่าพัดต้องเตี๊ยมกับคุณลุง
โจเซฟแน่ๆ เลย ขืนโอเคไปมีหวัง ZK เจ๊งแน่ อย่าดีกว่า
   "คือว่าผม..."
   "ไม่เป็นไร ลุงไม่ได้เร่งรัดอะไร เธอกลับไปคิดดูก่อนก็ได้"
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 08-10-2007 17:37:43
จินไปไหนเนี่ย รออ่านต่อนะ  :m18: :m18:



ปล. ได้จิ้มอีกแย้ว  :a2:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 08-10-2007 18:40:00
เอาเลย เอาให้จินหน้าหงายตามมาง้อเลย :m14:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 08-10-2007 19:08:31
ลุ้นให้อาร์ตได้เป็นนายเเบบอิๆ  พัดเก่งจังดูเป็นผู้ใหญ่ดียิ่งชอบเข้าไปอีกนะเนี่ย :o8:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 09-10-2007 00:54:01
Part 10

.~.ความรักของจิ้งจอกน้อย.~.


  หลังเลิกงาน
   พัดไปส่งผมที่บ้าน
   "ขอบใจนะที่อุตส่าห์มางานของเรา"
   "เราต่างหาก ที่ต้องขอบใจนายที่เชิญเราไปร่วมงาน แล้วก็ซื้อชุดให้อีก"
   เขายิ้มให้ผมเหมือนต้องการบอกว่า...ยินดีครับ
   "แล้วนายอย่าลืมทบทวนเรื่องนั้นนะ"
   "อื้อ"
   ผมก็รับปากไปอย่างงั้นแหละ เพราะคิดว่าตัวเองไม่มีทางรุ่ง
ในวงการบันเทิงได้หรอก คุณลุงโจเซฟก็พิลึกคน สงสัยวันนี้จะลืมใส่แว่นเลยเบลอๆ
   "ไปไหนมา ไอ้น้องตัวดี" เมื่อเปิดประตูเข้าไปในบ้าน พี่ซันนั่ง
ไขว่ห้างอยู่ที่โต๊ะอาหารร้องทัก
   "เอ๋...พี่รู้ได้ไงอ่ะ ผมไม่ได้บอกใครนี่นา"
   "ไอ้จินมันโทรมาโวยวายตั้งแต่ตอนเย็นแล้ว"
   "เฮ้อ! นายนั่นโทรมาฟ้องเหรอ"
   "ไม่ใช่แค่โทรมาฟ้อง แต่มันวีนแตกเลยล่ะ"
   "สมน้ำหน้าแล้ว"
   "แล้วตกลงแกไปไหนมา ไอ้อาร์ต"
   "ก็..." ผมไม่รู้จะตอบพี่ยังไงดี ขืนพูดความจริงออกไป
พี่ต้องล้อแน่
   "ผมไปบ้านไอ้เจ๊ยมา พี่จะมาคาดคั้นผมแทนนายจินทำไมเนี่ย" ผมแกล้งใส่อารมณ์
   "แหม...ถามนิดเดียวทำไมต้องใส่อารมร์ด้วยวะ แกอย่าลืมนะว่า
พี่เป็นคนแนะนำแกให้ดูแลไอ้จินจนกว่าจะจีบเอิ๊บสำเร็จ
ไม่งั้นพี่ก็เสียชื่อแย่"
   "พี่กลัวเสียชื่อหรือว่ากลัวไม่ได้สินบนจากนายนั่นกันแน่ ผมอยากรู้จริงๆ
ว่าพี่ได้อะไรจากเขา"
   ผมสงสัยมานานแล้วว่าทำไมพี่ซันถึงได้กระตือรือร้นขนาดนี้

   วันรุ่งขึ้นที่โรงเรียน
   ระหว่างที่ผมกำลังอ่านหนังสืออยู่กับเพื่อนที่ห้องสมุด ตัวโชคร้าย
ก็เดินเข้ามาข้างหลัง ผมยังไม่ทันได้หันกลับไปมอง ก็เห็นหน้าของ
เจ๊ยออกอาการเคร่งเครียดอย่างสุดๆ นั่นเป็นสัญญาณเตือนว่า วันนี้เขา
ไม่ได้มาดีแน่ ผมทำใจกล้าค่อยๆ หันไปมองเขา
   "เอ่อ..." แต่เมื่อเห็นแววตาดุดันนั้น ผมก็มีสีหน้าเคร่งเครียดไม่แพ้เจ๊ย
เขาขยับปากเหมือนต้องการพูดอะไรบางอย่าง เมื่อเห็นดังนั้นผมจึงชิงพูดขึ้นก่อน
   "เรื่องเมื่อวานใช่ไหม พอดีฉันมีธุระ ก็เลยไม่ได้ไปหานาย โทษทีนะ"
ผมไม่เปิดโอกาสให้เขาพูด เพราะมั่นใจว่าเขาคงต้องด่าไฟแลบชัวร์ๆ แต่ไม่
เห็นว่าแววตาของเขาจะคลายความดุดันลงแม้แต่น้อย ผมยิ้มแหยๆ ใส่
แล้วพูดว่า
   "นายคงดีใจละสิที่ฉันไม่ได้ไปกวนใจ"
   "นายไปไหนมา อาร์ต!"
   ผมไม่เคยเห็นเขาโกรธมากมายขนาดนี้
   "ฉัน...เอ่อ..."
   "ฉันรอคำตอบนายอยู่" เสียงของเขาค่อนข้างเย็นชา จนผมถึงกับยิ้มไม่ออก
   "ก็แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย ฉันจะทำอะไรต้องบอกนายทุกอย่าง
เลยเหรอ" ผมทำใจดีสู้เสือ
   "นายจะตอบฉันดีๆ ไหม หา!" เขากระชากแขนของผมจนตัวเกือบ
ยืนไม่ติดพื้น ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ใส่ใจกับคำแก้ตัว
   "ทำไมนายต้องโกรธมากมายขนาดนี้ ฉันแค่ไปกับพัดนายจะสนใจทำไม รึว่านาย..."
   "นายจะบ้าไง! ใครจะไปชอบนาย"
O_o ยังไงเนี่ย ไม่เคยคิดเลยนะว่านายจะมาชอบ
   "ถ้าฉันแลคนอัปลักษณ์อย่างนายไหดองปลาร้าคงจะระเบิดทั่วประเทศแล้ว
อย่าฝันไปเลย ที่ฉันถามก็เพราะว่ามันใกล้สอบแล้ว แต่นายดันหายหัวไป
แล้วถ้าฉันไม่ได้หัวใจของนางฟ้าเอิ๊บ นายจะว่าไง"
   "..."
   ผมเจ็บจนบอกไม่ถูก ทั้งที่ก็รู้อยู่แล้วว่าเขาไม่มีทางมาชอบผม
แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะศอกกลับจนอึ้ง
   "อึ้งไปเลยเหรอ ฮะๆๆ" เขาหัวเราะลั่นห้องสมุด ท่าทางเหมือนจะ
ลงไปชักดิ้นชักงอกับพื้นห้องซะอย่างนั้นแหละ อาการเย็นชาในครั้งแรกที่เห็น
หายไปไหนกัน คงเป็นเพราะว่าเขาได้ระบายอารมณ์กับผมแล้ว น้ำตาไหล
เอ่อท่วมใจ แต่มันก็คงเป็นแค่น้ำตาในใจเท่านั้น ผมจะไม่มีวันให้เขาได้เห็นเด็ดขาด
   "เงียบๆ หน่อย" อาจารย์บรรณารักษ์ค้อนมาทางโต๊ะผมพร้อม
เคาะโต๊ะด้วยปากกา เขาถึงหุบปากลง
   "นายจะไปกับใครฉันไม่สนหรอก แค่อย่าทำให้งานฉันเสียก็แล้ว
กัน อีกอย่างอย่าได้บังอาจวางก้ามกับฉันอีก ไม่งั้น..."
เขาทำหน้าท้าทาย และชูกำปั้นไว้ตรงหน้า ก่อนเดินออกจากห้องสมุดไป

   "แหม! เดี๋ยวนี้เสน่ห์แรงจริงๆ นะเพื่อนเรา ไปไหนกับนายห้างใหญ่มา
ไม่บอกเพื่อนซี้คนนี้เลยนะยะ เขาจีบแกเหรอ" เจ๊ยทำหน้าเจ้าเล่ห์
   "แกจะบ้าเหรอ ก็แค่มีงานเลี้ยงที่ห้าง เขาคงอยากให้คนไปเยอะๆ
มากกว่า ไม่จำเป็นต้องเป็นฉันหรอกน่า"
   "มีหนุ่มสองชีวิตมาพัวพัน คงHappyน่าดูเลย"
   "ที่แกเห็นเมื่อกี้เรียกว่าHappyไหมล่ะ ไอ้บ้านั่นก็เอาแต่ดูถูกฉัน ฉันนะ
อยากจะเห็นหน้าเขาตอนที่ฉันได้โลด แล่นอยู่ในวงการบันเทิง และมีแฟน
เป็นหนุ่มหล่อสุดรวยนัก เฮอะ! คงหัวเราะซะดังกริบเลยล่ะ"
   "ตื่นๆ ไอ้อาร์ต แกละเมอใช่ไหมเนี่ย ฝันไกลไปแล้วนะไอ้บ้า"
   จริงด้วย ผมเตือนสติตัวเองที่คิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ ทั้งที่เมื่อวาน
ยังบอกกับตัวเองอยู่หยกๆ ว่าไม่สนใจเรื่องนั้น แต่ผมจะยอมให้คนโง่ๆ พรรค์นั้น
ดูถูกไปตลอดชีวิตเหรอ ไม่มีทาง นายจะได้เห็นดีกัน จิน

ตอนเย็น
   ผมตั้งใจเอาข้อสอบไปให้เขาทำ แต่เจอเพียงน้องชายสุดแสบ
   "จินยังไม่มาเลย" เรย์พูด
   "ทีนายนะ คิดจะไปไหนก็ไปซะงั้น แต่ที่ฉันทำเป็น...เฮอะ!
งั้นฉันกลับนะ ฝากข้อสอบให้เจ้านั่นด้วยละกัน" ผมส่งข้อสอบให้จิน
   "เดี๋ยวดิ ฉันอยากถามอะไรนายหน่อย" เรย์ดึงแขนผมไว้
   "อะไร"
   เขาทำแววตาต้องการความช่วยเหลืออย่างสุดซึ้ง เวลาที่เห็นหน้าเขา
มันทำให้ผมคิดถึงพี่ชายตัวร้ายของเขาขึ้นมาทันที
   "คือว่า..." เขาอ้ำอึ้งอยู่สักพัก
   "มีอะไร ถ้าไม่พูดฉันกลับไปอ่านหนังสือแล้วนะ" ผมแกล้ง
หันหลังทำท่าจะกลับ
   "ฉันชอบแอนนี่!" เขาตะโกนลั่นบ้าน ใบหน้าของเขาแดงก่ำ
   "แล้วไง?" ผมตอบนิ่มๆ เพราะเรื่องที่เขาพูดผมรู้ดีอยู่แล้ว ถึงแม้ว่า
เขาจะเป็นเด็กอัจฉริยะในเรื่องเรียน แต่เรื่องรักน่ะเป็นรองผมแน่นอน
ฮะๆๆ กล้าคิดไปได้นะ ไอ้อาร์ต ทั้งๆ ที่แฟนสักคนยังไม่เคยมีเลย
   "แต่ว่าเขาไม่ชอบฉัน ทำไงดีล่ะ"
   "ไม่เห็นเกี่ยวกับฉันซะหน่อย นายน่ะเพิ่งจะอายุเท่าไหร่กัน
ริอ่านจะมีความรัก ดูฉันเป็นตัวอย่างซิ รักไม่ยุ่งมุ่งแต่เรียน"
   "ไม่ยุ่ง หรือไม่มีคนจีบกันแน่ลุง" เขาก้มหน้าบ่นพึมพำ
   "นี่...ปากเสียไม่แพ้พี่ชายเลยนะ อย่างนี้นี่เล่าถึงได้รักแป๊กทั้งคู่"
   "ลุง ตกลงเราจะคุยกันดีๆ ได้ไหมเนี่ย"
   "เรียกฉันดีๆ ก่อนสิ น้องเรย์" ผมยื่นหน้ายื่นตา ทำทะเล้นใส่
เพราะมั่นในว่างานนี้ผมถือไพ่เหนือกว่า
   "ต่อไปนายจะต้องเรียกฉันว่าเจ้าชายเข้าใจไหม"
   "แต่..."
   "งั้นเราก็ไม่ต้องพูดเรื่องนี้กันอีก สงสัยคงต้องกินแห้วแทนข้าว
ไปตลอดชีวิตแล้วล่ะมั้ง..."
   "จ...เจ้า...ช...ชาย ครับ"
   "ดี เห็นว่านายเป็นทหารองครักษ์ของฉันนะ ฉันถึงช่วยนาย ฮะๆๆ"
ผมได้โอกาสเล่นงานเจ้าจิ้งจอกน้อยบ้าง
   คิดไปคิดมา ตกลงผมต้องเป็นติวเตอร์เลิฟให้เจ้าจิ้งจอกทั้งสองตัวนี่
เลยใช่ไหมเนี่ย

   วันนี้ครอบครัวของผมนั่งทานข้าวเย็นกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา
   "ไหนเมื่อวานบอกว่าไปบ้านยัยเจ๊ยไง แล้วไหงได้ข่าวว่าไปกับเจ้าของ
ห้างใหญ่มา" พี่ซันพูดขึ้นขณะตักข้าวใส่ปาก
   "อะไร"
   "แกไม่ต้องมาทำไขสือ"
   "พี่พูดเรื่องอะไร"
   "เป็นไงบ้างไปถึงไหนกันแล้ว อย่าปล่อยให้หลุดมือเชียวนะ"
พี่ซันยังไม่ลดละความพยายามในการยั่วโมโหน้องชาย
   "ดีแล้ว คบคนรวยๆ ไว้ พ่อแม่จะได้สบายซะที" แม่เริ่มพูดขึ้นบ้าง
   "แม่ครับ ผมก็แค่ไปงานเลี้ยง คิดกันไปถึงไหนแล้วเนี่ย เราเพิ่ง
จะรู้จักกันไม่เท่าไหร่เอง"
   "นั่นไง เผยไต๋ออกมาแล้ว" พี่ซันกวนต่อ
   "เขาไม่ได้มาสนใจผมหรอก เลิกคิดไปได้เลย"
   "ต่อไปเราก็ไม่ต้องเสียเงินซื้อข้าวของใช้กันแล้ว อยากได้อะไร
ก็ไปเอาที่ห้างของแฟนแกได้ ดีแล้วๆ รู้จักเลือกคบคน ไม่ต้องให้แม่สอน
แม่ไม่อยากเห็นแกต้องมาซ้ำรอยความยากจนของแม่" แม่ค้อนพ่อ
   "คุณ...ลูกยังเด็กอยู่เลยนะ อย่าไปคิดถึงเรื่องนั้นเลย" พ่อพูด
   "นี่คุณ อย่าทำลายบรรยากาศได้ไหม" แม่ดุพ่อเหมือนเป็นลูกอีกคนหนึ่ง
   แล้วพ่อก็เงียบไปอีกตามเคย ไม่มีไครฟังคำอธิบายของผมเลย
ต่างก็พูดเองเออเองกันไปหมด
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 09-10-2007 01:34:03
รออ่านต่อคับ  :m3:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: jomjai ที่ 09-10-2007 11:56:16
กำลังรอให้ต่ออยู่ครับ o1 o1
+1 ให้แล้วนะงั้บ :give2: :give2:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixs ที่ 09-10-2007 16:54:26
อ่านตามทันซะที

อิอิ


มาต่อเร็วๆน้าค๊าบเรื่องสนุกมากๆคับ
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 09-10-2007 17:58:30
จินไปไหนเนี่ย รออ่านต่อนะ  :m18: <<< ตกเขาตายไปละตา Poes...หุหุหุ

ปล. ได้จิ้มอีกแย้ว  :a2: <<< ไหนว่าเค้าหลวมแล้วไงงงง มาตามจิ้มทะมายยยยยย :m16:
เอาเลย เอาให้จินหน้าหงายตามมาง้อเลย :m14: <<< คิดเหมือนกันเลยยยยย ...ได้พวกกกก
ลุ้นให้อาร์ตได้เป็นนายเเบบอิๆ  พัดเก่งจังดูเป็นผู้ใหญ่ดียิ่งชอบเข้าไปอีกนะเนี่ย :o8:
แน่นอนนนน มีพัดสุดที่รักของผมเป็นพ่อบุญทุ่มขนาดนั้นนนนนนน ....หวง ๆ  กางปีกกั้นไม่ให้คนเข้าใกล้พัด
รออ่านต่อคับ  :m3:    <<< อ่ะงั้นจะปล่อยให้รอต่อไปละกันนนนน  
กำลังรอให้ต่ออยู่ครับ o1 o1 <<< อ่ะงั้นจะปล่อยให้รอต่อไปละกันนนนน  
+1 ให้แล้วนะงั้บ :give2:    <<< ขอบพระคุณมากกกกกคร๊าบบบบ พร้อมกราบลงหว่างขางาม ๆ อิอิอิ ล้อเล่นนนนน  
อ่านตามทันซะที     <<< ตามมาช้าจังงงงงงง จะจบแล้วววววว ...ล้อเล่นนนน

อิอิ

มาต่อเร็วๆน้าค๊าบเรื่องสนุกมากๆคับ    <<< รอหน่อยนะ กลับบ้านก่อนเดี๋ยวต่อให้คร๊าบบบบบ
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 09-10-2007 19:40:21
เมื่อไหร่จะได้โต้กลับนายจินละเห็นโดนอยู่ฝ่ายเดียว :m26:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: kimupunk ที่ 09-10-2007 20:51:06
กำลังสนุกเลยอ่ะ อยากอ่านต่อจังเลย

อุตส่าห์แอบมาอ่านนะเนี่ย  :laugh:

ยังสอบไม่เสร็จเลย ม.อื่นเค้าปิดเทอมแล้วง่ะ

อิจฉาๆๆๆ o9

หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 10-10-2007 00:20:25

Part 11

.~.มื้อเย็นสุดหรู.~.


   ตอนเย็นของอีกวันที่โรงเรียน
   "มัวไปทำอะไรอยู่นะ" ผมบ่นอยู่คนเดียวขณะรอพี่ซัน
ที่ลานจอดรถ พี่ผมอืดอาดอย่างนี้เกือบทุกวัน ถ้าไม่อยู่ที่สนามบาส ก็ต้องอยู่
กับสาวนางใดนางหนึ่งแน่ๆ เรื่องขี้หลีพี่ซันไม่เป็นรองใคร สงสัยผมต้อง
ไปตามแล้วล่ะ ขืนรออยู่อย่างนี้ไม่ได้กลับบ้านกันพอดี
   ผมเริ่มจากที่สนาม แล้วก็ทายถูกเผง พี่ชายผมกำลังเล่น
บาสอยู่กับเพื่อนๆ รวมทั้งนายจินด้วย ผมเดินเลาะไปข้างๆ สนาม
หวังจะให้พี่ชายเห็น ที่ไหนได้นายจินกลับตาไวกว่า แต่เขาแกล้งมองไม่เห็น
แล้วก็เล่นบาสต่อไป ไม่นานพี่ชายผมก็เห็นจนได้
   "กลับไปก่อนก็ได้ อาร์ต เดี๋ยวพี่กลับกับไอ้จิน" พี่ซันโยนลูกบาส
ให้เพื่อนคนหนึ่งแล้วเดินมาหาเธอที่ข้างสนาม
   "ผมรอพี่ตั้งนาน ถ้าพี่ไม่กลับกับผมก็น่าจะบอกกันตั้งแต่ตอนเช้านะ
เสียเวลาผมจริงๆ"
   "บ่นเป็นตาแก่ไปได้ เดี๋ยวตีนกาขึ้น ถูกทิ้งไม่รู้ด้วยนะ"
   "พี่! ผมบอกแล้วใช่ไหมว่า..."
   "ไง ไอ้หน้าแมว มีความรักแล้วเหรอ โชคดีของนาย แต่โชคร้ายของ
หมอนั่น ไม่รู้ใช้ตาตุ่มดูรึเปล่าถึงได้เห็นความน่ารักของนาย" เสียงของ
จินขัดจังหวะขึ้น
   ผมไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับเขาจึงตัดบททันที
   "งั้นฉันไปก่อนนะ"
   "เดี๋ยว! ฉันทำข้อสอบเสร็จแล้วนะ เย็นนี้ไปเอาที่ที่บ้านได้เลย ฉันวางไว้บนโซฟา"
   "หมายความว่าวันนี้นายจะไม่ไปติวหนังสืออีกแล้วใช่ไหม"
   "อืม...มีปัญหาอะไรไหม"
   "เปล่า...ก็ดี ถ้านายทำข้อสอบชุดนั้นผ่าน ก็จบหลักสูตรแต่เพียง
เท่านี้ แล้วฉันจะได้ไม่ต้องคอยลับสมองให้คนโง่ๆ ห้อง F อย่างนาย"
   ทั้งสนามเงียบกริบ สายตาอำมหิตของคนทั้งสนามรวมถึงพี่ซัน
จับจ้องมาที่ผม ผมคิดได้ในทันใดนั้นว่า ผมคือจุดศูนย์กลางของวงกลม
ห้อง F นั่นหมายความว่า 360 องศารอบตัวมีแต่เด็กห้อง F ทั้งสิ้น สมองของผม
เตือนว่า ผมควรรีบหนีจากสายตาอำมหิตเหล่านั้นซะ ก่อนที่จะถูกฆาตกรรม

   "โอ๊ย! เกือบไม่รอดแล้วเรา" ผมยืนหอบอยู่ที่ข้างรถจักรยาน
   เมื่อหายเหนื่อยก็รีบปั่นจักรยานออกจากโรงเรียนทันที ตั้งใจว่า
จะไปเอาข้อสอบของจินมาตรวจพร้อมๆ กับของพี่ซัน เมื่อไปถึงที่บ้านเขา
มันประจวบเหมาะกับ...
   "กำลังจะไปไหน" ผมถามเรย์ขณะที่เขากำลังล็อกประตูบ้าน
   "ไปหาอะไรกิน" เขาตอบ
   "คนเดียวเหรอ"
   "อืม...วันนี้จินกลับดึก"
   "ฉันว่าพี่ชายฉันห่วยแล้วนะ เจอนายนี่ต้องยอมรับเลยว่าห่วยกว่า
เยอะ คือฉันมาเอาของน่ะ"   
   "อ๋อ...จินบอกฉันไว้แล้ว แต่เห็นไม่มาสักที ก็นึกว่าวันนี้จะ
ไม่มาซะแล้ว"
   "โทษทีเกิดเอ็กซิเดนท์นิดหน่อย"
   เรย์เข้าไปหยิบข้อสอบให้ ขณะที่ผมรออยู่ข้างนอก
   "อ่ะ!" เขาส่งสิ่งนั้นให้ผม
   "ขอบใจ"
   "ฉันไปนะ" เขาพูดพร้อมกับเดินออกไป
   ผมเห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ ถึงจะปากร้ายและสุดแสนยโส
แต่เขาก็เป็นแค่เด็กตัวเล็กๆ คนหนึ่งเท่านั้น แล้วผมจะปล่อยให้เขาไปคนเดียวได้ไงกัน
   "ฉันไปเป็นเพื่อนนะ"
   "ไม่ต้องอ่ะ"
   ว่าแล้วเชียวต้องพูดอย่างนี้
   "ฉันเป็นเจ้าชายนะ ดังนั้นอย่าขัดใจ เข้าใจ๋?"
   "นายนี่มัน..."
   ผมยิ้มที่มุมปาก แสดงอำนาจที่เนือกว่า

ปิ๊นๆ ๆ
 "พัด..." ผมพึมพำ
 "อ้าว...หวัดดี"
 "กำลังจะไปไหนกันเหรอ"
 "ไปทานข้าวน่ะ"
 "เราก็กำลังจะไปหาอะไรทานเหมือนกัน ไปด้วยกันนะ"
 "ไม่เป็นไร/ดีครับ" ผมและเรย์พูดพร้อมกัน
 "นี่ รู้จักเกรงใจคนอื่นเขาซะบ้างดิ เอ่อ...ต้องขอโทษด้วยนะ
พี่ชายเขาสั่งสอนมาไม่ดีอ่ะ วันๆ ก็ไม่ค่อยสอนอะไรน้องชาย มัวแต่เที่ยวเล่นไร้สาระ"
 "ท่าทางนายจะสนิทกับเขามากนะ"
 "เอ๋..."
 "ก็นายรู้จักเขาดีขนาดนั้น"
 "ข...ขอโทษที ที่เราพูดจาไร้สาระออกไป"
 "ไปกันยังอ่ะลุง ฉันหิวแล้วนะ"
 ผมค้อนควับไปที่เจ้าจิ้งจอกน้อยทันที ดูเหมือนเขาก็เริ่มรู้สึกตัวเหมือนกัน
 "เจ้าชายสุดหล่อคร้าบ..." เขาเปลี่ยนคำพูดกะทันหัน
 "ไปด้วยกันนะ"
 "เอ่อ..."
 "เร็วเข้าอาร์ต ขึ้นรถเร็ว!"
O_o เฮ้ย! เจ้าจิ้งจอกน้อยขึ้นไปนั่งเบาะหลังของรถแล้วซะงั้น เร็วจริงๆ เล้ย...
เห็นรถหรูๆ หน่อยเป็นไม่ได้ สรุปแล้ววันนี้ทั้งสามคนก็ต้องไปกินข้าวเย็นด้วยกัน
 "จริงสิ เรื่องนั้นนายตัดสินใจรึยัง"
 "อื้อ"
 "คำตอบว่าไง"
 "เราตกลง โอกาสดีๆ อย่างนี้ เราไม่ควรปล่อยให้หลุดมือไปจริงมะ"
 "เราดีใจจริงๆ ที่นายไม่ปฏิเสธงานนี้"
 "แต่ถ้ายอดขายตก ก็อย่าโทษกันนา"
 "ฮะๆๆ" เขาหัวเราะชอบใจ
 "พูดเรื่องอะไรกัน?" เสียงเรย์ดังมาจากเบาะหลังของรถ
 "ฉันกำลังจะเป็นดาราแล้วนะ ขอลายเซ็นไว้ก่อนไหม"
 "นายเนี่ยนะ?"
 "ทำไม อีกไม่นานหรอก"
 คอยดูนะผมจะทำให้นายจินถอนคำพูดให้ได้ ขนาดคนแย่ๆ อย่างเขา
ผมยังทำให้ดูดีขึ้นมาได้แล้วทำไมกะอีแค่จัดการกับตัวเองจะทำไม่ได้
 "ว่าแต่ว่าเราจะไปทานข้าวกันที่ไหนดีล่ะ" พัดถาม
 "ก็แล้วแต่นายดิ อุตส่าห์ให้เราติดรถมาด้วยแล้ว"
 "ที่ร้าน Classic Love" เรย์เสนอ
 แอคเซินท์ภาษาอังกฤษดีเยี่ยมเลยนะไอ้เด็กอัจฉริยะ ไม่รู้หรือไง
ว่าร้านนั้นสุดจะแพง
 "แล้วนายว่าไง" พัดหันมาถามผม
 "แต่ว่าร้านนั้นมันแพงสุดๆ เลยนะ"
 "ไม่เป็นไร วันนี้เราขอเลี้ยงขอบคุณเนื่องในโอกาสที่มาทานข้าว
เป็นเพื่อนเรา"
 "..." แค่มาทานข้าวด้วยกันเนี่ยนะ
 "ปกติเราทานข้าวคนเดียวตลอด พอเลิกเรียนก็ต้องรีบไปดูแลห้าง
ก็เลยไม่ค่อยได้พบปะกับเพื่อนฝูงสักเท่าไหร่"
 "งี้ นายก็เหงาแย่ดิ"
 "ใช่ แต่นั่นมันก่อนที่จะเจอกับนาย" เขายิ้มให้ผม
 "เอ๋..."
 "เราเป็นเพื่อนกันได้ไหม"
 "เราก็เป็นเพื่อนกันอยู่แล้วนี่"
 "หมายถึงเพื่อนสนิทน่ะ"
 "ได้สิ เราเองนอกจากเจ๊ยและเพื่อนที่โรงเรียนแล้ว ก็ไม่มีคนอื่น
ที่สนิทสนมด้วยเป็นพิเศษ"
 พัดยิ้มให้ผมอย่างนุ่มนวล เขาเป็นผู้ชายที่สุภาพ และทำให้ผมรู้สึก
อบอุ่นเมื่ออยู่ใกล้ๆ ผู้ชายคนนี้เป็นหนุ่มในฝันของใครหลายๆ คน
ผมจึงถือว่าตัวเองเป็นคนโชคดีที่สุดที่ได้รู้จักกับเขา

 ที่ร้านอาหาร Classic Love
 ผมนั่งเก้ๆ กังๆ กับการสั่งอาหาร ซึ่งดูเหมือนพัดก็รู้ดีว่าผมสับสน
กับชื่ออาหารแปลกๆ นั้น มันช่างต่างจากเรย์ที่สามารถอ่านภาษา
อิตาเลี่ยนได้เป็นอย่างดี พัดจึงเป็นคนสั่งอาหารและเครื่องดื่มให้ผม
หลังจากอาหารถูกเสิร์ฟเรียบร้อยแล้ว บทสนทนาจึงเริ่มขึ้นอีกครั้ง
 "อาหารที่นี่อร่อยเนอะ เป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่ได้มาอ่ะ"
 "บ้านน๊อก...บ้านนอก" เรย์กัดเล็กๆ
 "อะแฮ่ม!" ผมกระแอมแล้วค้อนไปทางเรย์ ซึ่งเขาค่อนข้างจะ
ชำนาญไปซะทุกเรื่อง ตั้งแต่สั่งอาหารไปจนถึงการใช้มีดและส้อม
 "ปากร้ายไม่ทิ้งลายพี่ชาย เดี๋ยวก็โดนสองทีแปดรูหรอก!"
ผมถือส้อมชี้ไปทางเรย์
 แล้วก็เริ่มรู้สึกว่าคนทั้งร้านหันมามองที่โต๊ะของผมเป็นตาเดียว
ผมจึงเอาส้อมลงและก้มหน้ามองอาหารในจาน
 "ขอโทษนะ" ผมแสดงความรับผิดชอบกับความน่าละอายครั้งนี่
เขาเพียงแต่ยิ้มตอบ
 "นายน่ารักมากนะ เราชอบที่นายเปิดเผยในทุกๆ เรื่อง โชคดีของเรา
ที่ได้รู้จักกับนาย"
 ผมยิ้มแห้งๆ
 "เราต่างหากที่โชคดี ตั้งแต่รู้จักนายมา เราก็เจอแต่สิ่งดีๆ ไม่เหมือนกับ
นายจิน ชีวิตเราไม่เคยสงบสุขเลยตั้งแต่ได้รู้จักเขา"
 ผมคิดอย่างนั้นจริงๆ เหรอ เพราะผมก็ไม่แน่ใจกับสิ่งที่พูดไป
บางทีก็รู้สึกรำคาญเขาจนสุดจะทน แต่บางทีเขาก็สร้างความสุขอย่างที่ผมไม่เคยรู้สึกมาก่อน
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 10-10-2007 00:33:28
เอาเลยๆๆๆ :m4: ทิ้งจินไปเลยคนไม่เอาไหน


หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 10-10-2007 12:28:41
จะทิ้งจินได้งายยย  มะยอมๆๆ  o9
เชียร์จินอ่า  แอ๊บโง่ไง 555 ดูจริงใจดีออก

เป็นกำลังใจให้นารถนะ  อดจิ้มตูดอีกแระ  เฮ้อ หลวมก่อนได้จิ้มแหงๆ  :m7:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 10-10-2007 12:59:53
กำลังสนุกเลยอ่ะ อยากอ่านต่อจังเลย   <<< น่าใจเย็น ๆ ค่อย ๆ อ่าน หนุกหนานกันวันละนิด
อุตส่าห์แอบมาอ่านนะเนี่ย  :laugh:  <<< ปลื้มมมมซะ   :m4:

ยังสอบไม่เสร็จเลย ม.อื่นเค้าปิดเทอมแล้วง่ะ
อิจฉาๆๆๆ o9   <<< ต้องการคำแนะนำป่ะ ... ย้ายมอสิ ย้ายไปอยู่ที่เค้าสอบเสร็จแล้วอ่ะ จะได้มะต้องสอบ  :m20:

เมื่อไหร่จะได้โต้กลับนายจินละเห็นโดนอยู่ฝ่ายเดียว :m26:
น่านะใจเย็น ๆ ปล่อยให้เหิมเกริมไปก่อนนนนนน  

เอาเลยๆๆๆ :m4: ทิ้งจินไปเลยคนไม่เอาไหน  <<< โหหหห อย่าให้เค้าทิ้งเลยย เดี๋ยวมาแย่งพัดเรา...


จะทิ้งจินได้งายยย  มะยอมๆๆ  o9
เชียร์จินอ่า  แอ๊บโง่ไง 555 ดูจริงใจดีออก    <<< แอ๊ปเหรออออ นึกว่าโง่จริง....

เป็นกำลังใจให้นารถนะ  อดจิ้มตูดอีกแระ  เฮ้อ หลวมก่อนได้จิ้มแหงๆ  :m7:
จะไปหัดยิงปืนละ...เอาไว้ยิงไอ้พวกชอบจิ้มมมม ...จิ้มเค้าแล้วไม่รับผิดชอบบบบบ   :m16:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: papae ที่ 10-10-2007 14:26:53
 :m20: :m20: :m20:

มาขำคำตอบอ่ะ อิอิ ไปหัดยิงปืนที่ไหนอ่ะไปด้วย...เอาไว้ยิงไอ้พวกชอบจิ้มมมม ...จิ้มเค้าแล้วไม่รับผิดชอบบ

 :m17:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 10-10-2007 15:49:52
^
^
ก็จะรับผิดชอบแล้วเนี่ยยยย  มามะ  จะให้รับป่าวอะ  มาดิ  :a4:
จายร้ายยย  จะมายิงอะไรเค้า  แบร่ๆๆๆ  :m14:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 10-10-2007 17:42:01
Part 12

   .~.วันสุดท้าย.~.


   พัดมาส่งผมที่บ้านจินตามคำขอ
   "แล้วเรื่องงาน เราจะติดต่อนายได้ยังไงอ่ะ"
   "อืม...เราไม่มีโทรศัพท์มือถือ นาย...ติดต่อมาที่บ้านเราละกัน"
   ผมให้เบอร์โทรบ้านกับเขาไป และยืนส่งจนลับตา
   "เคลิ้มเชียวนะ" จินที่ยืนวางท่าอยู่ตรงประตูหน้าบ้านพูดกวน
   "อะไร?"
   "พาน้องฉันไปไหนมา"
   "ไปกินข้าว"
   "ไปกินที่ร้าน Classic Love ด้วย" เรย์อวด
   "ไม่เคยกินรึยังไงของดีๆ น่ะ ไอ้แมวตะกละ เห็นของกินหน่อย
ทำเป็นวิ่งเข้าใส่"
   "อะไรของนาย ก็ไหนบอกว่าฉันจะไปกับใครนายก็ไม่สนใจไง
กลืนน้ำลายตัวเองซะแล้วเหรอ"
   "ไอ้นิสัยหลงตัวเองนี่ไม่เลิกซะทีนะ ฉันก็แค่กลัวว่าแมวขี้ตะกละ
จะถูกหลอกน่ะสิ"
   "เขาไม่ได้ขี้หม้ออย่างนายนี่ คราวหลังน่ะอย่าเอาตัวเองเป็นบรรทัดฐาน
แล้วเที่ยวใส่ร้ายคนอื่นอีกนะ"
   "เฮอะ! เข้าข้างกันเข้าไป หลงมันน่าดูนะนายน่ะ"
   "นายนั่นต้องชอบอาร์ตแน่ๆ เลย ฉันรับประกันได้" เรย์พูดแทรก
   "ใครเขาจะไปชอบ อย่างดีก็แค่หลอกใช้" จินยังไม่ย่อท้อ
   "ถึงฉันจะเป็นเด็กแต่ฉันก็พอจะดูออกว่า เขาอยากจะกิ๊กกับอาร์ตนา"
   "พูดจาเกินเด็กไปแล้วนะ ฉันกับเขาเป็นแค่เพื่อนกัน ดึกแล้ว
ฉันกลับดีกว่า"
   ผมคว้าจักรยานและปั่นออกไปโดยไม่ได้เอ่ยคำลา

   ที่บ้านของอาร์ต
   ผมเอาข้อสอบของพี่ชายและจินมาตรวจดู มันทำให้ได้พบ
กับความประหลาดใจอย่างมาก คะแนนของทั้งสองได้เกินครึ่ง โดยเฉพาะ
ของนายจินถึงขั้นดีเยี่ยม มันแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้โง่แต่กำเนิด
แต่มันเกิดจากการขาดความตั้งใจของเขาต่างหาก คงเป็นเพราะผู้หญิงในฝัน
คนนั้นของเขา...เขาถึงได้มีความพยายามเพิ่มมากขึ้นขนาดนี้
หลังจากสอบเสร็จผมก็คงไม่ค่อยได้เจอกับเขาแล้ว ต้องดีใจสิแต่ทำไมผมกลับรู้
สึกใจหายขึ้นมาซะนี่ เฮ้อ...ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ แต่ไม่รู้ว่าด้วย
ความโล่งใจหรือกระอักกระอ่วนใจกันแน่

   หนึ่งวันก่อนสอบที่บ้านจินอีกเช่นเคย
   "ข้อสอบที่นายทำได้คะแนนดีมาก ฉันคิดว่าถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด
ในการสอบครั้งนี้นายคงได้คะแนนดีขึ้นมาก"
   "มันแน่นอน"
   "แต่ก็อย่าดีใจซะจนลืมทบทวนหนังสือของวิชาวันพรุ่งนี้ล่ะ"
   "อืม" เขาพยักหน้าตอบ
   "งั้นฉันกลับนะ ต้องไปอ่านหนังสือ"
   "เดี๋ยว! ฉันยังงงๆ กับวิชาฟิสิกส์"
   "อะไรอีกล่ะ" ผมรำคาญความเอาแต่ใจของเขาจริงๆ
   "วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วที่ฉันจะได้แกล้งนาย ใครจะยอมปล่อยให้
เหยื่อหลุดไปง่ายๆ ล่ะ ฮะๆๆ" เขาพึมพำ แต่ผมได้ยินแค่แว่วๆ เท่านั้น
   จินถามนู่นถามนี่ไปเรื่อย บางทีเขาก็ลุกไปเข้าห้องน้ำซึ่งค่อน
ข้างนานผิดสังเกต ไอ้บ้านี่ท่าทางมีพิรุธ หวังว่าคงไม่สร้างเรื่องให้ผมปวดหัวอีกหรอกนะ
   "วันนี้ฉันไม่เห็นน้องชายนายเลย หายไปไหนซะล่ะ"
   "ไปเล่นกับแแอนนี่แถวๆ นี้แหละ ไม่ต้องถามมาก กลับไปได้แล้ว
ฉันเข้าใจหมดทั้งเล่มแล้ว"
   "อะไรของนาย อยู่ๆ ก็ไล่กันซะงั้น เมื่อกี้ยังคุยกันดีๆ อยู่เลยเดี๋ยวผีเข้าผีออก"
   "ไปเถอะน่า..." เขาผลักหลังผมไปที่ประตูบ้าน
   "ฉันต้องประสาทกินแน่ๆ ถ้าอยู่กับนายต่อไป"
   ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไปอ่านหนังสือซะที ผมนั่งอยู่บนจักรยาน
ของตัวเอง แต่แล้วก็พบว่ายางรถมันแบนแต๊ดแต๋ทั้งสองข้าง นี่มันหมายความว่ายังไง
   "ฮ่าๆๆๆๆๆๆ" จินปล่อยหัวเราะสุดตัว
   "นายนี่มัน..."
   "จะกลับบ้านยังไงเอ่ย"
   "นายคิดจะทำอะไรกันแน่ อยากแกล้งให้ฉันเดินกลับใช่ไหม?"
   "เปล่า ฉันจะไปส่งนายเอง ไม่ต้องห่วง" เขายิ้มเจ้าเล่ห์
   "..." ผมควรทำไงดีเนี่ย เริ่มมืดแล้วด้วย
   "เอาไง ไปส่งเอาไหม"
   "ก็ได้ นายนี่สุดจะงี่เง่าเลยนะ"
   "ในที่สุดโอกาสสุดท้ายที่ฉันจะจัดการกับนายก็มาถึง ฮึๆๆ
จะขี่ไซด์โค้งให้นายอ้วกแตกไปเลย" เขาพึมพำ
   แต่สวรรค์ก็ยังมีเมตตาให้กับคนอย่างผม ถึงได้คอยส่ง
ใครบางคนมาทุกครั้งที่เกิดเรื่อง

"ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ ดึกแล้วนะ" พัดเปิดประจกรถเพื่อคุยกับผม
   "เรื่องอะไรของนาย กลับไปได้แล้ว" จินพูดด้วยท่าทีเอาเรื่อง
ดูเหมือนกุ๊ยเชียว เฮอะ! ไอ้ที่สั่งที่สอนไปมันไม่เคยเข้าหัวนายเลยใช่ไหมเนี่ย
   "พอดียางรถเรามันแบนน่ะ ไม่รู้ไอ้มือดีคนไหนมันแกล้ง
ถ้าจับได้นะ คอยดู..." ผมจ้องเขม็งไปที่จิน แต่เขากลับยิ้มระรื่นให้
ไม่ได้สำนึกเอาซะเลย
   "เราไปส่งดีกว่า เดินไปคงไม่สะดวก" พัดเสนอ
   "ไม่ได้" เขาตอบแทน
   "มันเกี่ยวอะไรกับนายไม่ทราบ"
   "นายรับปากฉันว่าจะไปกับฉันก่อนนี่นา"
   "ฉันเปลี่ยนใจแล้ว"
   ถ้านายไปกับเขา ฉันจะเอาจักรยานของนายไปโยนทิ้ง ไม่ให้จอด
เป็นขยะอยู่ในบ้านหรอก" เขายิ้มอย่างผู้มีชัย
   "ฮึ้ย...นายต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ "
   "งั้นเอาขึ้นหลังรถเราก็ได้ เรื่องแค่นี้จิ๊บๆ"
   เขาหุบยิ้มแห่งชัยชนะนั้นทันที ผมรู้สึกสะใจจริงๆ
   "ฉันไปล่ะนะ" ผมเอ่ยคำลาเป็นครั้งสุดท้าย
   "อาร์ต! อย่าไปนะ" เขาทำหน้าจริงจัง ไม่รู้ว่าจะมาไม้ไหนอีก
   "อะไรอีกล่ะ ฉันเสียเวลามานานแล้วนะ"
   "นายต้องไปกับฉัน นายบอกว่าจะไปกับฉันก่อนนี่นา ใช่สิ...ใครๆ
ก็อยากนั่งรถหรูๆ แพงๆ"
   "แค่นี้ใช่ไหม ฉันไปได้แล้วใช่ไหม" นายไม่ใส่ใจกับคำพูดงี่เง่านั่น
   "เขาอาจจะหลอกนายไปข่มขืนก็ได้นะ"
   "พูดบ้าๆ น่า ไปกับนายยังน่ากลัวกว่าเลย"
   "เรายกจักรยานขึ้นรถให้นะ" พัดเข้ามาขัดจังหวะการกัดกันของทั้งคู่
   "ฮึ้ย...นายอยู่เฉยๆ ได้ไหม ฉันยังไม่ได้กดปุ่มสายเรียกซ้อนเลยนะ
เข้ามาเป็นสายซ้อนอยู่ได้" จินหันไปกัดพัดแทน
   "นายหยุดแขวะคนอื่นได้แล้ว ฉันจะไปกับเขา"
   "ไม่ได้"
   "อย่าเรื่องมากได้ไหม"
   "ให้ฉันไปส่งเถอะนะ ฉันก็แค่เห็นว่าวันนี้เป็นวันสุดท้าย ฉันก็น่า
จะได้ทำอะไรเพื่อนายบ้าง นะ...นะนะ" เขาทำหน้าออดอ้อน
ดูแล้วเหมือนลูกหมาไม่มีผิด
   "เฮ้อ...ขอโทษนะพัด เราคงต้องไปกับจินเขาน่ะ ขอโทษจริงๆ นะ
ที่ทำให้นายเสียเวลา" ผมหันไปพูดกับพัด
แล้วก็หันไปมองหน้าจิน หน้าเขาเปลี่ยนจากลูกหมาเป็นจิ้งจอกอีกครั้ง
   "ก็แล้วแต่นายนะ เอ่อ...เรามีของอยากจะให้น่ะ" เขาส่งมือถือเครื่องหนึ่งให้
   "เรารับไว้ไม่ได้หรอก ราคามันตั้งหลายหมื่น"
   "จะได้สะดวกเวลาที่เราติดต่อธุระกับนายไง"
   "งั้นก็ได้ ถ้างานเสร็จแล้วเราจะคืนให้นะ"
   เขาไม่พูดอะไรเพียงแต่ยิ้มเท่านั้น ส่วนไอ้จิ้งจอกข้างๆ ผมน่ะเหรอ
ก็ยื่นหน้าเข้ามาเป็นส่วนเกินเพราะอยากรู้ว่าคุยเรื่องอะไรกัน
   "เราไปนะ" พัดลาผมก่อนขับรถออกไป
   "ไม่ทันไรก็ให้มือถือแล้วเหรอเนี่ย แน่เหมือนกันนะเรา" จินดึง
โทรศัพท์ไปจากมือของผมอย่างรวดเร็ว แล้วแกว่งไปแกว่งมาอยู่ที่หน้าผม
   "มันเรื่องอะไรของนาย รู้สึกว่านายจะจุ้นกับความเป็นส่วนตัว
ของฉันมากไปแล้วนะ ไปกันได้รึยัง"
   "ก็ไปสิ"
   ผมดึงโทรศัพท์คืนมา แล้วซ้อนท้ายรถของเขา แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่า
ทำไมพัดถึงได้ใจดีกับผมขนาดนี้ ทั้งๆ ที่รู้จักกันได้ไม่นานแท้ๆ
   "นี่! ไม่คิดจะพูดอะไรเลยเหรอ เงียบๆ อย่างนี้มันวังเวงนะ"
   "ขี่ไปเถอะน่า วันนี้โดนนายกวนประสาทจนจะเอ๋ออยู่แล้วนะ"
   สุดที่รักเธอโทรมาช่วยรับหน่อย อย่าปล่อยให้คอยน้ำตาปลอยด้วยใจรอ
เสียงโทรโทรศัพท์มือถือผมดังขึ้น
   "เพิ่งได้มาก็มีคนโทรมาหาแล้วเหรอ" จินพูด
   "สวัสดีครับ อ้อ...พัด มีอะไรเหรอ"
   "มีอะไรเหรอ" จินล้อเลียนเสียง
   "อุตส่าห์โทรมาบอก ขอบใจนะ" โทรมาบอกเบอร์นี่เอง
ยังอุตส่าห์นึกขึ้นได้อีก เขานี่เป็นคนดีจริงๆ
   "จับแน่นๆ นะ ฉันจะเร่งสปีดแล้ว"
   เขาขี่ซิกแซกไปมาจนผมเกือบทรงตัวไว้ไม่อยู่
    "นี่! จะรีบไปตายที่ไหน ฉันจะตกอยู่แล้วนะ อ๊าก!!!
พัดแค่นี้ก่อนนะ ถ้ามีอะไรเดี๋ยวโทรไปหา" ผมรีบจบการติดต่อทันที
แล้วก็จับเสื้อจินไว้แน่น
   "จนแล้วจนรอดเขาก็ยังไม่เลิกแกล้งผม คนบนฟ้ากำลังทำอะไรกับ
ชีวิตผมกันแน่เนี่ย
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 10-10-2007 19:10:08
ส่งเสร็จแล้วก็กลับบ้านไปซะจิน  :angry2: อย่ามาทำลายอนาคตสดใส ส่วนตัวเองก็ไปอยู่กับนางฟ้าของตัวเองไป วิน-วิน
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixs ที่ 10-10-2007 20:25:22
อ่า
อยากให้คู่กะพัด  o7
แต่...
ก้อยากให้คู่กะจิน  :o12:


แต่จินเอายังไงกันแน่เลือกใคร  o16

บอกมาเลย  :m11:
อิอิ

ถ้าเลือกอาร์ตจะได้เชียจิน หรือจะเชียพัดดีอะ

โอ้ย แงแง  :m15:
เลือกมะถูกเลย

มาต่อเร็วๆน้าคับบบ
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 10-10-2007 22:38:09
ชอบจริงๆมันสะเด็ด

ตบจูบแบบนี้แหละที่เราต้องการ

 :m11: :m11: :m11:

ท่าทางจินจะไม่ธรรมดา นอกจากบุคลิกจะเปลี่ยนจากหนุ่มจอมกวน มากลายเป็นเด็กน้อยที่เอาแต่ใจตัวเองไปซะล่ะ
ขำจริงๆตอนชะโงกหน้าอยากรู้อีกว่าพัดกับอาร์ตคุยไรกัน
 :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 10-10-2007 23:09:02
รอตอนหน้าค้าบบบบ :m3:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 11-10-2007 00:12:04
Part 13

   .~.สอบซะที.~.



   วันสอบวันแรก
   "ทำได้ไหม อาร์ต" เอิ๊บถามหลังจากสอบเสร็จ
   "ก็พอได้อ่ะ  แล้วเธอล่ะ คงได้ที่หนึ่งของระดับชั้นอีกตามเคย
ดีจังเลยนะทั้งสวยทั้งเก่ง" ผมตอบ
   "ชมกันเกินไปแล้ว จริงสิเดี๋ยวนี้นายสนิทกับนายจินห้อง F จังเลยนะ"
   "อ๋อ เขาก็แค่ให้ฉันช่วยจีบเธ...เอ๊ย! ช่วยติวหนังสือสอบเท่านั้นเอง"
   "ไอ้อาร์ต! แกเป็นไงบ้าง ข้อสอบน่ะ" เจ๊ยเดินมาทักหลังจากออก
จากห้องสอบเป็นคนสุดท้าย
   "ก็ดี ฉันติวให้ทั้งพี่ชายทั้งจินก็เลยเข้าหัวฉันไปด้วย"
   "แล้วกำลังคุยอะไรกันอยู่?" เจ๊ยขยับแว่นและจ้องมาที่ผมกับ
เอิ๊บด้วยความอยากรู้อยากเห็น
   "เก็บอาการหน่อยแก" ผมหยอก
   "อ้อ ฉันถามถึงจินน่ะ เห็นพวกเขาสนิทกัน" เอิ๊บว่า
   "จริงสิแล้วที่เธอถามน่ะ เพราะอะไรเหรอ หรือว่าเริ่มปิ๊งเขาขึ้นมาแล้ว" ผมเอ่ย
   "ที่จริงฉันก็ว่าเขาน่ารักดี แต่น่าจะเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ เธอก็คง
จะคิดเหมือนฉันใช่ไหมว่า ผู้หญิงน่ะยังไงก็อยากได้คนที่สามารถ
ปกป้องเราได้มาเป็นแฟน"
   "แล้วถ้าหากเขาเป็นอย่างที่เธอฝันขึ้นมาล่ะ เธอจะคบกับเขาไหม" ผมจ้องหน้าเอิ๊บ
   "แน่นอน เขาเป็นคนที่หน้าตาดีตรงกับสเป็กที่ฉันวางไว้ ถ้าเขา
เปลี่ยนลุคซะใหม่คงจะperfectสุดๆ เลย นายว่าไหม?"
   "ก็คงงั้นมั้ง"
   ที่จริงผมควรดีใจกับคำตอบนี้ แต่ไม่เลยผมกลับอึดอัดใจ
อย่างบอกไม่ถึง ก็เท่ากับว่าถ้าคะแนนสอบของจินออกมาดี พวกเขา
ก็คง... 'อาร์ตแกไม่ควรรู้สึกอย่างนี้ และต้องพยายามลืมความรู้สึกแย่ๆ นี่ซะด้วย'ผมคิด

   "ยะฮู้! อาร์ตจ๋า...ขอบใจมากนะจ๊ะ"
   'ไอ้บ้าจินนายมาทำอะไรที่ห้องฉันเนี่ย ไม่เห็นรึยังไงว่านางฟ้า
ของนายยืนอยู่ตรงนี้ วางมาดเหมือนตอนที่ฉันสอนหน่อยได้ไหม ยิ้มระรื่น
เชียวคงดีใจที่จะได้ซำ้ชั้นเป็นเพื่อนพี่ชายฉันอีกปีล่ะสิ' ผมคิด
   "นี่ ทำตัวให้มันดีๆ หน่อย นายไม่เห็นเอิ๊บรึไง" ผมกระซิบ
   "อึ๋ย...จริงด้วย ฉันลืมตัวน่ะ" เขากระซิบตอบ
   เมื่อจินตั้งสติน้อยๆ ของเขาได้ เขาก็เริ่มวางมาดขรึม คำพูด
ที่เขาพูดกับเอิ๊บ มันช่างแตกต่างกับที่พูดกับผมเหลือเกิน แต่ผม
จะซีเรียสทำไม ในเมื่อท่าทางและคำพูดที่เขาแสดงอยู่นี้ ผมเป็นคนสั่งสอนเองทั้งหมด
   "งั้นฉันไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่ซันรอ" ผมไม่อยากมองเขาในเวลานี้เลย
   "อาร์ต ขอบใจนะ ฉันทำข้อสอบได้เกือบหมดเลย" เขากระซิบ
   "อืม..." ผมตอบด้วยใบหน้าวางเฉย แล้วฉุดกระชากเจ๊ยออกมา
จากสถานการณ์นั้นทันที
   "แกจะรีบออกมาทำไมเล่า" เจ๊ยทำหน้าไม่พอใจ
   "เรื่องของคนอื่นเขา แกเกี่ยวอะไรด้วย"
   "นี่!แกเองไม่ใช่เหรอที่เคยสอนฉันว่า เรื่องของคนอื่นก็คือเรื่อง
ของเรา แล้ววันนี้ทำไมถึงเปลี่ยนนโยบายของตัวเองซะล่ะ"
   "อย่าถามมากได้ไหม" ผมเริ่มหงุดหงิด
   "ท่าทางอย่างกับคนหึง โอ้![ไม่ไม่ ซาร่าไม่...หรือว่าแก..."
   "นี่! หยุดความคิดของแกไว้แค่นั้น" ผมค้อนจนลูกตาแทบหลุดจากเบ้า
   "โอเคๆ งั้นพูดเรื่องจินกับเอิ๊บก็ได้ แกว่า
ก่อนเปิดเทอมหน้าพวกเขาจะคบกันไหม?"
   "ฉันจะไปรู้เหรอ ใครจะคบกับใครมันไม่ใช่ธุระกงการของฉันอะไรของฉัน"
   "เชอะ! อย่าให้ชั้นรู้นะว่าแกแอบปลื้มเขาน่ะ ถ้ากำลังแอบคิดอยู่ล่ะก็
เลิกคิดไปได้เลย ชั้นไม่อยากเห็นแกต้องน้ำตาเช็ดหัวเข่า ฮือๆๆๆ"
เจ๊ยทำหน้าล้อเลียน
   "แกนี่ พูดมากไปแล้วนะ"
   ผมทำท่าจะล็อกคอเจ๊ย แต่มันดันรู้ไต๋จึงหลบไปได้ก่อนวิ่ง
ไปตามระเบียงตึก ผมก็วิ่งตามเจ๊ยไปติดๆ ยัยนี่วิ่งเร็วจริงๆ ผมหยุด
วิ่งไล่เพราะเสียงมือถือดังขึ้น เจ๊ยหันกลับมามองและเห็นสิ่งผิดปกติในร่างกายผม
   "อะไรกัน ซื้อมือถือมาไม่บอกกันบ้างเลยนะ" มันวิ่งย้อนกลับมาหา
เพื่อดูมือถืออย่างใกล้ชิดที่สุด
   "เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟัง ขอรับโทรศัพท์ก่อนนะ สวัสดีครับพัด
ก็พอทำได้ ที่ไหนเหรอ ได้ แล้วเจอกัน"
   "อ๊ะๆๆ ทีชั้นนะไม่บอกเบอร์โทร แต่ทีนายพัดนะ..."
   "เขาเป็นคนให้มือถือนี้กับฉัน"
   "หา!" มันแหกปากตกใจสุดๆ
   แล้วเจ๊ยก็รบเร้าให้เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง
   "เหลือเชื่อเลย ชั้นจะได้มีเพื่อนซี้เป็นดาราแล้วเหรอเนี่ย ว้าว!"
เจ๊ยจับมือทั้งสองข้างของผมแล้วกระโดดไปมา
   "แค่ภาพนิ่ง ไม่ได้เป็นดาราซะหน่อย พูดเวอร์ไปแล้วมั้ง"
   "แล้วแกจะไปถ่ายตอนไหนล่ะ ให้ชั้นไปด้วยนะ"
   "ถึงแกไม่ขอ ฉันก็ต้องให้แกไปด้วยอยู่แล้ว"
   เจ๊ยไม่พูดอะไร แต่ยิ้มซะหน้าบานอย่างกับผมได้เป็นดาราฮอลลีวูด

ตอนเย็นที่ลานจอดรถของโรงเรียน
   "วันนี้พี่ทำข้อสอบได้ฉลุยเลย ถ้ารู้ว่าการอ่านหนังสือมันง่ายขนาดนี้
ล่ะก็ อ่านไปตั้งนานแล้ว" พี่ซันพูดขณะปั่นจักรยานกลับบ้าน
   "อย่าเพิ่งโม้เล้ย...รอให้คะแนนสอบออกก่อนเถอะ แต่ถ้าพี่ซ้ำชั้น
อีกละก็เตรียมหัวกบาลไว้ให้แม่ตีได้เลย"
   "เอ๋...มือถือนั่นไปเอามาจากไหน แม่แอบซื้อให้แกใช่ไหม"
   "อะไรกันเล่า นี่มันของพัดต่างหาก"
   "นี่มันให้มือถือแกแล้วเหรอ มันต้องหลงแกแล้วแน่ๆ เลย"
   "จะบ้าไง!เอาไว้ติดต่อเรื่องงานต่างหาก พอเสร็จเรื่อง
เขาก็มาเอาคืนไปเอง"
   "พี่ว่าแกรีบคว้ามันไว้ดีกว่า ทั้งหล่อทั้งรวยขนาดนี้ มันอาจจะเป็นโอกาสสุดท้าย
ในชีวิตแกแล้วก็ได้นะ"
   "เลิกยุ่งกับเรื่องของฉันซะที ฉันว่าพี่รีบกลับไปอ่านหนังสือเตรียม
สอบของวันพรุ่งนี้จะดีกว่านะ"
   ผมรู้สึกหงุดหงิดใจมาก จนไม่เป็นอันอ่านหนังสือเลย
เฮ้อ...ทำไมนะๆๆๆๆๆ ผมถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมาอยู่หลายครั้งในคืนนั้น

   สอบวันสุดท้าย
   "ตายแล้ว! แกโหมอ่านหนังสือหนักไปรึเปล่าเนี่ย ขอบตาดำปี๋
เป็นหมีแพนด้าเชียว จะเอาท็อปรึยังไงจ๊ะ" เจ๊ยทำเสียงสูงลิ่ว
   "อืม...อ่านเยอะไปหน่อย"
ที่จริงผมแทบไม่ได้ทวนหนังสือเลยต่างหาก เอาแต่คิดถึงจิน
จนนอนไม่หลับมาตั้งสองคืนแล้วตั้งแต่วันนั้น
   "แกฟิตขนาดนี้ ปีนี้ชั้นแพ้แกแหงๆ เออ! เย็นนี้สอบเสร็จกลับบ้านพร้อมกันนะ"
   "อืม...งั้นเจอกันที่ลานจอดรถนะ"
   "Ok"
   พอสอบเสร็จผมก็รีบไปที่ลานจอดรถทันที เพราะกลัวว่าพี่จะรอนาน
เมื่อไปถึงก็พบว่าพี่กับจินรออยู่ก่อนแล้ว
   "พี่วันนี้ไปส่งไอ้เจ๊ยมันหน่อยนะ"
   "เอาดิ"
   "มาแล้วๆ ป่ะๆ" เจ๊ยวิ่งกระหืดกระหอบมา
   "แกไปนั่งกะจินนะเจ๊ย"
   "นายอ่ะมานั่งนี่ ส่วนยัยแว่นนี่ไปรถไอ้ซัน"
จินสั่ง
   "ไม่เอา เรื่องไรฉันจะไปนั่งกับนาย เดี๋ยวนายก็แกล้งอีก"
   "งั้นก็ไม่ไป"
   "นี่!ไอ้อาร์ต ให้ว่องได้มะ คนจะรีบกลับบ้าน นั่งๆไปเหอะ" ไอ้เจ๊ยมันคงรำคาญ
   สุดท้ายก็ต้องนั่งไปกับไอ้บ้านี่ ชิ!
เมื่อตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ทั้งหมดก็เริ่มออกเดินทาง
เมื่อส่งไอ้เจ๊ยเสร็จ ผมก็รีบเปลี่ยนมานั่งกับพี่ซันแทน ระหว่างทางกลับบ้านก็มีบทสนทนากันเล็กน้อยเกิดขึ้น
   "อาร์ต ขอบใจนะ" จินพูดด้วยใบหน้าเฉยเมย
   "..."
   "ถ้าฉันได้คบกับเอิ๊บ นายอยากได้อะไรบอกฉันได้เลย"
   "ทุกอย่างงั้นเหรอ"
   "อืม...เท่าที่ฉันจะหาได้น่ะ"
   "งั้นก็คงไม่ได้แล้วล่ะ เพราะของที่ฉันอยากได้นายคงให้ฉันไม่ได้หรอก"
   "นายก็อย่าเรื่องมากนักสิ อะไรๆ ก็เอาไปเถอะ"
   "งั้นเอาไว้ให้ฉันคิดดูก่อนนะ แล้วฉันจะไปบอกนายทีหลัง"
   "อืม"
   สุดที่รักเธอโทรมาช่วยรับหน่อย...เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น
   "ของที่นายอยากได้ ไอ้นั่นมันคงหาให้นายได้แน่ มันรวยล้นฟ้าขนาดนั้น"
เขารีบกวนทันทีที่ได้ยินเสียงมือถือของผม
   พูดดีกันได้ไม่เท่าไหร่ เขาก็ออกลายอีกแล้ว
   "สวัสดีครับ อื้อ...วันนี้สอบวันสุดท้ายน่ะ พรุ่งนี้เหรอ ได้ ปิดเทอมก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว อื้อ
แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ..."
   "อาร์ต...จ๋า นายบอกว่าพรุ่งนี้นายจะไปบ้านฉันไม่ใช่เหรอจ๊ะ จะว่างได้ไงกัน" จินตัวแสบพูดแทรกเข้ามาในโทรศัพท์
   "ฉันไปพูดตอนไหนฮะ! มีมารยาทหน่อยได้ไหม ไม่เห็นรึยังไง
ว่าฉันกำลังคุยโทรศัพท์อยู่" ผมหันไปด่าเขาซึ่งขี่จักรยานเบียดอยู่ข้างๆ
   "ขอโทษนะ เพื่อนเราคนนี้เขาปากมอมไปหน่อย อ๋อ...ใช่นายจิน พูดถึงเรื่อง
ปากมอม ก็รู้เลยเหรอว่าเป็นเขา โอเค เจอกันพรุ่งนี้" ผมกดตัดสัญญาณ
   "มีเดทเหรอ ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าทำไมเขาถึงได้สนใจนายนัก"
   "พี่ขี่เร็วๆ ได้ไหม ฉันรำคาญนายนี่จะตายอยู่แล้วนะ เรื่องตัวเอง
เอาให้รอดก่อนเถอะ แล้วค่อยมายุ่งเรื่องคนอื่นเขา"
   จินฉีกยิ้มกว้างที่สามารถทำให้ผมอารมณ์เสียได้

   วันรุ่งขึ้นที่บ้าน
   "แม่ครับ ตอนนี้อาร์ตมันจับนายห้างใหญ่คนนั้นสำเร็จแล้วนะครับ"
พี่ซันพูดกับแม่ที่กำลังเตรียมอาหารเช้า
   "จริงเหรออาร์ตลูกแม่ แกนี่ไม่เคยทำให้แม่ผิดหวังเลยนะ" แม่วางตะหลิว
ตรงรี่เข้ามากอดผม
   "อะไรกันครับแม่ พี่ก็อีกคนจะบ้าเหรอพูดอะไรเรื่อยเปื่อยก็ไม่รู้
คิดกันไปใหญ่แล้ว ผมกับเขาก็แค่เพื่อนกัน"
   "นี่ถ้าแกเป็นผู้หญิงนะแม่คงจะดีใจ หวังให้แกแต่งงานเลยนะเนี่ย
แต่แกเป็นผู้ชายยังไงแกก็ตักตวงสมบัติไว้ก่อนล่ะ"
   "วันนี้น้องก็จะไปเดทด้วยครับแม่"
   "พี่พูดอะไรน่ะ พี่ต้องติดนิสัยปากเสียมาจากไอ้บ้าจินแน่เลย
ผมไปดีกว่า พี่กับแม่ชักจะเพ้อมากไปแล้ว"
   ผมรีบคว้ากระเป๋าออกไปยืนรอพัดที่หน้าบ้าน ตามที่นัดกันไว้
วันนี้เขาบอกว่าจะพาผมไปลองชุดที่จะถ่ายภาพในวันจริง
   "หวัดดี อาร์ต" เขาเปิดประตูและก้าวลงจากรถ
   "หวัดดี"
   "รอนานรึยััง"
   "เพิ่งออกมาไม่นานเอง"
   "เราอยากเข้าไปทักทายคุณพ่อคุณแม่นายอ่ะ"
   "..."
   "เรายังไม่เคยได้ทำความรู้จักกับพวกท่านเลย ตั้งแต่เราได้รู้จักกันมา"
   "เราว่าเอาไว้โอกาสหน้าดีกว่า พอดีวันนี้เอ่อ.."
   "อืม..งั้นก็ตามใจนาย" เขาเป็นคนที่เข้าใจอะไรๆ ง่ายดีจัง ไม่เคย
ทำให้ผมรู้สึกลำบากใจเลย
   ถ้าเขาได้เจอกับแม่ล่ะก็ ผมกลัวว่าแม่ต้องพูดจาแปลกๆ
เหมือนเมื่อกี้แน่ๆ มีหวังผมขายหน้าตายเลย
   "งั้นเรารีบไปกันเถอะ"
   "อืม"เขาเปิดประตูรถให้
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 11-10-2007 00:15:39
Part 14

   .~.เทสหน้ากล้อง.~.



   "แล้วเราจะไปลองชุดกันที่ไหนอ่ะ" ผมเริ่มต้นสนทนา
   "อืม...สตูดิโอ The Boy อ่ะ เผื่อนายจะต้องเทสหน้ากล้องไปด้วยเลย
ส่วนเรื่องค่าตัวไม่ต้องเป็นห่วงนะ เราจะจัดการทุกอย่างให้เอง"
   "อื้อ Ok"
   "อาร์ต ปิดเทอมนี้พัดอยากได้เวลาว่างบางส่วนของอาร์ตจะได้ไหม"
   "เอ๋..."
   "พูดตามตรงนะ พัดรู้สึกถูกชะตากับอาร์ตนะ
 ถ้าไม่รังเกียจพัดอยากจะชวนอาร์ตไปเที่ยวบ่อยๆ"
   "เอาดิ ปิดเทอมตั้งนาน อาร์ตก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว อยู่บ้านเฉยๆ ก็เบื่อ
   "รับปากแล้วนะ ห้ามเบี้ยวเด็ดขาด"
   "อื้อ..." ผมยิ้มรับ

   ที่สตูดิโอ The Boy
   "นี่เหรอครับ พรีเซ็นเตอร์คนใหม่ของเรา" เสียงทีมงานคนหนึ่งพูด
ขึ้นพร้อมกับกล้องในมือ
   "อืม...เตรียมชุดเรียบร้อยรึยัง" พัดถาม
   "เรียบร้อยครับ เชิญคุณเปลี่ยนชุดได้เลยครับ อยู่ในห้องแต่งตัว
แล้วเดี๋ยวค่อยออกมาแต่งหน้าทำผม" เขาชี้ไปที่ห้องๆหนึ่ง
   "ต้องแต่งหน้าด้วยเหรอ?" ผมถาม
   "แน่นอนครับ ไม่ต้องห่วงนะครับ ที่นี่ทีมงานมืออาชีพครับ" ตากล้องบอก
   ผมเดินเข้าไปที่ห้องแต่งตัว ในนั้นมีเสื้อผ้าอยู่ประมาณสิบกว่าชุด เท่ห์ๆ ทั้งนั้นเลย ชุดนั้นก็ดี ชุดนี้ก็ชอบ ผมดีใจที่จะได้ใส่ชุดพวกนี้
ว่าแล้วผมก็หยิบชุดที่ชอบที่สุดออกมาใส่ก่อน
มันเป็น เสื้อแขนกุดสีขาวมีฮูด ผ่าข้างหน้า กางเกงสีดำมันวาว เมื่อใส่เสร็จเรียบร้อยแล้วก็ออกมาข้างนอก
   "พอดีตัวเลยนะ" พัดพูด ผมก็ยิ้มตอบ
   "เชิญแต่งหน้าทางนี้เลยครับ" ทีมงานคนเดิมบอก
   ช่างแต่งหน้าและช่างทำผมง่วนอยู่กับหัวและหน้าผมพักใหญ่
แล้วทุกอย่างก็เสร็จสิ้น
ช่างแต่งหน้าส่งกระจกให้ดู
ขอบตาตอนนี้เป็นสีดำด้วยEye liner ขนตาถูกดัดขึ้นไปให้งอนยาว
ริมฝีปากเป็นสีดำแดง ใบหน้าดูขาวหมดจด
ไฮไลท์สีขาวที่เส้นผมช่อบางๆ ตัดกับสีดำสนิทของผมเดิม
O_o ผมไม่อยากจะเชื่อ!!! พวกเขาต้องเป็นมืออาชีพ
ขนานแท้แน่ๆ  เพราะไม่เหลือความเป็นเด็กกะโปโลให้เห็นเลย สุดยอด!
   "อย่างที่พัดคิดไว้เลย อาร์ตเหมาะกับงานชิ้นนี้มาก Collectionปีนี้คือBlack&Whiteเสื้อผ้าส่วนใหญ่จะเป็นขาวดำ
ปีนี้คุณลุงคงได้กำไรมากกว่าเดิมหลายเท่าแน่"
   "..."
   "อาร์ตน่ารักมากนะ"
   "ชมกันเกินไปแล้ว ฮ่าๆๆ" ผมหัวเราะแก้เขิน
   วันนี้ผมได้ใส่ชุดทุกชุดที่อยู่ในห้องแต่งตัวนั้น แล้วก็ถ่ายรูปเป็น
ร้อยๆ รูป ผมเพิ่งรู้นะเนี่ยว่าการเป็นนายแบบมันยากแบบนี้เอง
เมื่อยชะมัด!
   หลังจากเสร็จงานพัดชวนผมไปหาอะไรทานก่อนกลับบ้าน
   "พัดมีร้านอยากจะแนะนำให้อาร์ตรู้จัก อาร์ตต้องชอบมันแน่ๆ"
   "คงเป็นร้านอาหารแพงๆ แน่ๆ อาร์ต..." ผมรู้สึกเกรงใจ
เขามาก เพราะรู้ว่าเขาต้องขอเป็นคนจ่ายเงินอีกอย่างแน่นอน
   "ไม่หรอก เป็นร้านธรรมดาๆน่ะ แต่ตกแต่งร้านน่ารักมาก
ไปด้วยกันนะ คิดซะว่าไปเป็นเพื่อนพัดก็ได้ พัดอยากจะเข้า
ไปทานร้านนี้มานานแล้วแต่ไม่กล้า นะๆๆ" เขาอ้อน
   "ก็ได้"
   "เย้!"
   เขานี่บางที่ก็เป็นผู้ใหญ่จนเกินตัวแต่บางทีก็ดูเป็นด็กซะเฮ้อ!

   ที่ร้านอาหาร
ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาจึงไม่กล้าเข้ามานั่งในร้านคนเดียว
ร้านนี้มันเหมือนกับบ้านขนมปัง แค่หน้าร้านก็ปาเข้าไปเจ็ดสีแล้ว ผมเดิน
เข้าไปในร้านพร้อมกับพัด ทุกอย่างในร้านเป็นสีสันไปหมด แม้กระทั่งโต๊ะและเก้าอี้
   "เป็นไงอ่ะ"
   "อาร์ตไม่เคยเห็นร้านที่น่ารักแบบนี้เลย พัดรู้จักที่นี่ได้ยังไงเนี่ย"
   "พัดผ่านมาแถวนี้บ่อยมาก แล้วร้านนี้ก็ดังมากนะ อาร์ตไม่เคยได้ยินชื่อเลยเหรอ"
   "อาร์ตไม่ค่อยได้ไปไหนเท่าไหร่หรอก ที่ไปก็มีแค่โรงเรียนกับบ้าน
พัดคงคิดว่าอาร์ตเชยระเบิดเลยใช่มะ"
   "ถ้าไม่อยากเชย ก็ต้องออกมาเปิดหูเปิดตากับพัดบ่อยๆ ดิ"
   "พัดคงเจ้าชู้น่าดู พูดอย่างนี้มากี่คนแล้วล่ะ"
   "พัดไม่เจ้าชู้นะ ไม่เคยจีบใครด้วย มีอาร์ต
เป็นคนแรกนี่แหละที่พูดด้วยแบบนี้"
   "น่าเชื่อดีไหมเนี่ย" ผมยิ้ม
   "เราไปนั่วตรงนู้นดีกว่า" เขาชี้ไปที่โต๊ะรูปขนมเค๊ก และเก้าอี้เป็นรูป
ดอกไม้ (เหมือนกูลิโกะทินนี่)
   ทั้งสองคนเดินไปนั่งตรงนั้น ซึ่งติดกับกระจกพอดี
   "แล้วเราจะสั่งอาหารยังไงล่ะ ไม่เห็นมีพนักงานซักคน"
   "ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ พัดเองก็มาเป็นครั้งแรกเหมือนกัน
งั้นเดี๋ยวไปถามโต๊ะข้างๆ ให้นะ"
   เขาใจดีจังเป็นผู้ชายแท้ๆ แต่กลับกล้าเดินเข้ามาในร้านแบบนี้ แถม
ยังกล้าไปถามคนอื่น โดยไม่กลัวว่าเขาจะคิดว่าตัวเองน่ะเช้ยเชย...สักพัก
เขาก็เดินกลับมา
   "เราต้องไปแลกคูปองทางโน้น"   
   "เอ๋...แต่ไม่เห็นมีพนักงานเลยนี่" ผมไม่เห็นว่ามีใคร เห็นแต่ตู้อะไรสักอย่าง
   "ก็ตู้นั่นแหละ"
   "..."
   "ป่ะ ไปแลกด้วยกัน"
   ทั้งสองคนเดินไปที่ตู้สีฟ้านั่น
   เขาเอาเหรียญสิบหลายเหรียญหยอดที่ตู้นั้น แล้วก็
หมุนปุ่มๆ หนึ่ง ก็มีลูกกวาดหลากสีสันขนาดเท่าลูกแก้วร่วงลงมามากมาย
   "อะไรน่ะ" ผมแสดงอาการตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด
   "ที่นี่เขาใช้ไอ้นี่แทนเงิน"
   "จริงดิ เป็นร้านที่แปลกมากๆ เลย"
ทั้งคู่นั่งทานอาหารในร้านนั้นนานกว่าครั้งก่อน เพราะเอาแต่คุย
ถึงเรื่องสิ่งต่างๆ ในร้าน ดูเหมือนว่าเขาเองก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน
หลังจากสิ้นสุดมื้อนั้น เขาก็พาผมไปส่งที่บ้านเหมือนอย่างเคย

   "ขอบคุณมากนะสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างในวันนี้" ผมก้มหน้าให้พอดี
กับหน้าต่างรถพูดขอบคุณเขา
   "ยินดีเสมอ แล้วเจอกันนะ"
   "อื้อ ขับรถดีๆ นะ"
   เขาขับรถออกไป ส่วนผมก็ยืนส่งเขาจนรถของเขาลับตาไป เมื่อเปิด
ประตูเข้าไปในบ้านก็พบกับสิ่งที่ไม่พึงประสงค์

"นายมาทำอะไรที่บ้านฉัน"
   "บ้านนายคนเดียวซะเมื่อไหร่ นี่มันก็บ้านไอ้ซันเหมือนกันนะ
ฉันจะมาหาเพื่อนฉันไม่ได้รึไง"
   "เฮอะ! ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย ตื่นตูมไปได้ แล้วพ่อแม่ฉันล่ะ?"
   "ออกไปซื้อกับข้าว แต่คนบางคนคงอิ่มมาแล้วล่ะสิ เลยไม่สนว่าพ่อแม่จะเป็นยังไง จริงไหม"
   กวนประสาทอีกแล้วนะไอ้บ้าจิน!
   "แล้วพี่ชายฉันล่ะ" ผมเปลี่ยนเรื่องคุย
   "ออกไปซื้อเหล้า"
   "นายไม่คิดจะกลับบ้านเหรอ ลืมไปรึเปล่าว่าทิ้งน้องชายอายุแปด
ขวบไว้ที่บ้าน"
   "อย่ามาจุ้นเรื่องของฉันได้ไหม"
   'อยากจุ้นเรื่องของนายตายล่ะ ไอ้จิ้งจอกเจ้าเล่ห์' ผมคิด
นอกจากบทสนทนากึ่งทะเลาะนี้แล้ว ทั้งคู่ก็แทบจะไม่ได้คุยอะไรอีกเลย
จนเวลาผ่านไปประมาณสิบห้านาทีพี่ซันก็กลับมา
   "ไปเดทมาเป็นไงบ้างไอ้น้อง" นั่นคือประโยคแรกที่พี่ซันพูด
   "ก่อนไปก็กวน กลับมายังไม่วายเหน็บอีก"
   "เขามาส่งถึงบ้านเหมือนเดิมใช่ไหม" ยังจะพูดอีกแน่ะ
แม่ให้ท้ายเลยเอาใหญ่เลยนะ
   "พี่เลิกทึกทักเอาเองจะได้ไหม อยากให้น้องมีแฟนมากเลยหรือไง"
   "ของอย่างนี้มันแน่อยู่แล้ว แกน่ะต้องเจียมตัวไว้ซะนะว่าโอกาสที่
จะได้แฟนดีๆ แบบนี้ยาก...กกก..."
   ทำไมต้องลากเสียงย้าวยาวขนาดนั้นด้วย ไม่เห็นรึยังไงว่ามีคนนอก
ครอบครัวนั่งหัวเราะเยาะผมอยู่ พี่นะพี่
   "ฉันก็ว่างั้นแหละ รีบๆ ตกลงปลงใจกับเขาซะเถอะก่อนที่เขาจะหาย
หน้ามืด นายจะชวดนะ" จินร่วมแจม
   "ใช่ซิ! ฉันมันหัวเดียวกระเทียมลีบนี่นา"
   "กลับมาแล้วจ๊ะ" เสียงแม่ดังมาจากประตูบ้าน
   "ซื้ออะไรมาเยอะแยะครับ" ผมเห็นพ่อกับแม่หิ้วของพะรุงพะรัง
   "ก็วันนี้มีแขกมาที่บ้านนี่จ๊ะ ต้องให้เกียรติเขาหน่อย แม่ก็เลยไปซื้อทั้งเนื้อวัวและก็กว้านซื้อผักมาเกือบทั้งห้างเลย"
   "แม่พูดอย่างนี้ก็หมายความว่านายนี่เป็นแขกของเราเหรอครับ"
ผมมองไปทางจินที่นั่งอมยิ้มอยู่
   "พูดจาให้มันดีๆ หน่อยได้ไหม จินเขาอุตส่าห์เอาหอยเป๋าฮื้อมาฝาก แกรู้ไหมมันแพงขนาดที่ว่าพ่อแก
ทำงานทั้งเดือนบ้านเราก็ยังไม่มีปัญญาซื้อกินเลยรู้ไหม"
   "แม่ครับ"
   หุบปากเดี๋ยวนี้เลย แล้วไปช่วยแม่ทำกับข้าวในครัว เร็วเข้า! ลุกขึ้นมา"
   ทำไมแม่ต้องพูดดังด้วยเนี่ยน่าอายชะมัด ไอ้บ้าจินก็นั่งอมยิ้มไม่เลิก
ทั้งพี่ซันทั้งแม่เหมือนกันซะเหลือเกิน ส่วนพ่อคงรู้ว่าถ้าพูดออกมาอาจซวยได้
ก็เลยเงียบกริบเชียว ผมจำเป็นต้องเข้าไปในครัวตามคำสั่งแม่และจัดแจง
ทำกับข้าว วันนี้แม่ทำกับข้าวมากเป็นพิเศษ ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมแม่ต้องเอาอกเอาใจเขานักหนา
อย่าบอกนะว่าแม่คิดจะให้คบกับทั้งสองคนในเวลาเดียวกัน
แม่นี่เห็นคนรวยเป็นไม่ได้
ผมบ่นในใจตลอดการทำกับข้าวเพื่อให้เขาเสวย

   "เสร็จแล้วจ้าาาาา...อาหารอร่อยๆ ทั้งนั้นเลย ป้าทำสุดฝีมือ
เพื่อจินคนเดียวเลยนะเนี่ย" แม่พูดพร้อมกับถืออาหารด้วยมือทั้งสองข้าง
   "ขอบคุณครับคุณป้า ผมเกรงใจจังที่ต้องมาให้คุณป้าทำอาหารเย็นให้ทาน"
เชื่อเขาเล้ยยยย...ทีกับแม่ทำเป็นพูดค้งพูดครับ
ไม่รู้หวังอะไรกันแน่
   "ไม่เป็นไรหรอกจ้า... เพื่อนของเจ้าซันก็เหมือนเป็นลูกชายป้าอีกคนนึงนั่นแหละ
มาบ่อยๆ ก็ได้นะป้ายินดี" ยินดีทำกับข้าวหรือว่ายินดีรับของ
ฝากแพงๆ กันแน่ครับคุณแม่...เรื่องแบบเนี้ย ผมรู้ทันแม่ตลอด และดูเหมือนว่าเขาเองก็ค่อนข้างจะรู้จักแม่ผมดีพอเหมือนกัน

   ระหว่างอาหารมื้อนั้น พี่ซันและแม่ถามถึงแต่พัด
   "วันหลังก็พาเขามาเที่ยวบ้านเราบ้างสิ" แม่พูด
   "แม่ต้องรับปากก่อนนะครับว่าจะไม่ทำให้ผมหน้าแตก"
   "แม่จะไปทำอย่างนั้นได้ยังไงกันล่ะ แกก็พูดไปเรื่อย จริงสิ
เขาชื่ออะไรนะ แม่ยังไม่รู้จักชื่อเขาเลย"
   "เขาชื่อ..." ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ พี่ก็พูดแทรกขึ้น
   "ชื่ออะไรก็ช่างเถอะครับ แค่รู้ว่าเขาเป็นเจ้าของห้างใหญ่ที่สุด
ในเขตนี้ก็พอแล้วครับ"
   เรื่องแบบนี้พี่ชายผมได้รับจากแม่มาเต็มๆ เลย
   "จะไม่สนเลยใช่ไหมคุณ ว่าเขาเป็นคนดีไหม ถ้ารวยแต่ชอบทำร้ายลูกเราขึ้นมาล่ะ" พ่อพูดบ้าง
   "จริงครับพ่อ"
   "แต่อย่างไอ้อาร์ตถ้ามันเลือกมากมีหวังได้ขึ้นคานแน่ครับพ่อ"
พี่ซันไม่ยอมแพ้
   "ยังไงก็ตามแกก็เก็บเขาไว้ก่อน ดีไม่ดียังไงค่อยว่าทีหลังก็ยังไม่สาย"แม่พูด
   ตั้งแต่อาหารคำแรดจนคำสุดท้าย ทุกคนพูดแต่เรื่องของพัด
ส่วนจินนั่งเงียบ และไม่แสดงความคิดเห็นใดๆ ต่างจากเวลาที่อยู่กับผมเพียงลำพัง

   หลังอาหารผมและพี่ซันไปส่งจินที่หน้าบ้าน
   "ขอบใจนะสำหรับอาหารมื้อนี้" เขาพูดกับพี่ซัน
   "อืม...แล้วพรุ่งนี้เจอกันที่สนามบาสนะ"
   "Ok"
   "แล้วเรื่องเอิ๊บไปถึงไหนแล้ว ปิดเทอมอย่างนี้คงไม่ค่อยคืบหน้าล่ะซิ"
   "อะไรกันไอ้ซัน แกรู้จักข้าน้อยไปซะแล้ว ก่อนปิดเทอมข้าขอเบอร์
เขาเอาไว้แล้วโว้ย! อีกไม่นานข้าก็จะสารภาพรักกับเขา รอให้คะแนนสอบออก
ก่อนข้าลุยแน่"
   "โชคดีละกัน อีกสองสัปดาห์ได้รู้ผลแน่"
   "นายมั่นใจขนาดนั้นเลยเหรอ" ผมถาม
   "ตอนเปิดเทอมนายได้เห็นคู่รักคู่ใหม่แน่ ฉันรับรอง"
   เดี๋ยวนี้เวลาที่ผมได้ยินเขาพูดถึงเอิ๊บทีไร ผมกลับรู้สึกอึดอัด
แล้วก็เป็นเอามากซะด้วย ยิ่งเห็นท่าทีเขาดีอกดีใจขนาดนั้น ทำเอาผมแทบ...
เฮ้อ...ไม่รู้สิว่าแทบอะไรดี

=========================================
คงต้องเร่งลงให้จบ สงสารคนอ่าน ความผิดพลาดทั้งมวลขอน้อมรับไว้แต่เพียงผู้เดียวววววว
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 11-10-2007 00:17:20
Part 15

.~.เทวดาหน้าสวยหรือซาตานงี่เง่า.~.


   หนึ่งสัปดาห์ผ่านไป
   วันนี้ผมมีนัดไปถ่ายจริงกับพัด ผมชวนเจ๊ยไปด้วยตามที่เคย
ตกลงกันไว้ เลยนัดเจอพัดตามสถานที่นัดหมาย เพราะกลัวว่าถ้าเขา
เกิดอยากจะเข้าไปหาแม่อีก หรือแม่เกิดอยากจะพบเขาขึ้นมา ผมคงทำหน้า
ไม่ถูกเลยทีเดียว

   ที่สตูดิโอที่นัดหมาย
   ผมได้พบกับคุณลุงโจเซฟที่นั่น วันนี้คุณลุงมาดูการถ่ายทำด้วย
   "สวัสดีครับคุณลุงโจเซฟ"
   "เป็นอย่างไรบ้างล่ะอาร์ต เทสต์หน้ากล้องคราวที่แล้วสนุกไหม ลุงเห็นรูป
แล้วนะ สวยจริงๆ เลย ไม่ผิดหวังที่ลุงเลือกเธอ"
   "ขอบคุณครับคุณลุง จริงสิ นี่คุณลุงโจเซฟเจ้าของเสื้อผ้าแบรนด์ที่ฉัน
เป็นพรีเซ็นเตอร์ให้" ผมแนะนำคุณลุงให้เพื่อนซี้รู้จัก
   "สวัสดีค่ะคุณลุง หนูชื่อเจ๊ยเป็นเพื่อนซี้ย่ำปึ้กของอาร์ตค่ะ"
   "สวัสดีจ้ะ จะมีเพื่อนเป็นดาราแล้วนะเรา"
   "ค่ะ หนูตื่นเต้นกว่าอาร์ตอีกค่ะ"
   "วันนี้แสดงความสามารถให้เต็มที่นะจ๊ะ ลุงมั่นใจว่าหลังจาก
ภาพของเธอได้ปรากฎอยู่ที่หน้าร้านทุกสาขาของเรา จะไม่มีใครที่เดินผ่านไป
โดยไม่แวะดูแน่" คุณลุงโจเซฟหันมาคุยกับผม
   "คุณลุงไม่ต้องชมมากก็ได้ครับ ขาผมไม่ติดพื้นแล้วนะครับ"
   "แล้วภาพพวกนี้ จะออกสู่สายตาประชาชนเมื่อไหร่ครับ" พัดถาม
   "ทันทีที่ทุกอย่างเรียบร้อย ลุงคิดว่าไม่น่าเกินเดือนหน้า"
   "นายกำลังจะดังแล้วนะอาร์ต พัดต้องขอลายเซ็นไว้ก่อนดีไหมเอ่ย"
พัดพูดเล่นกับผม
   ตลอดช่วงเวลาที่ผมได้ทำงานนี้ ผมและพัดได้สนิทสนมกันมาก
ขึ้นเรื่อยๆ จนรู้สึกผูกพันกับเขาอย่างน่าประหลาด ผมรู้สึกได้ว่าที่ผ่านมาเขา
ไม่เคยเสแสร้งทำดีด้วย ไม่ได้ทำเพื่อหวังอะไรจากเธอ และที่แน่นอนที่สุด
เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ดีกับผมมากมายขนาดนี้ ก็ขนาดพี่ซันยังไม่เคย
ทำให้ผมรู้สึกอย่างนี้ได้เลย

   หลังเลิกกองถ่ายแบบ
   "อาร์ต วันที่ภาพของนายถูกโชว์ที่ห้าง วันนั้นพัดอยากให้อาร์ตมา
โชว์ตัวที่ห้างของพัดด้วยน่ะ"
   "แล้วอาร์ตต้องทำอะไรบ้างอ่ะ อาร์ตกลัวว่าจะทำตัวเปิ่นๆ ไป เดี๋ยวห้าง
ของพัดเสียชื่อแย่"
   "เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง พัดจะให้แผนก P.R. จัดการทุกอย่างให้เอง
เรื่องสำคัญในตอนนี้ก็เพียงแค่อาร์ตรับปากว่าจะมา"
   "ถ้าพัดคิดว่า อาร์ตจะไม่ทำให้ขายหน้าก็ยินดี"
   "ถ้าทุกอย่างลงตัวเมื่อไหร่ พัดจะโทรไปบอกวันเวลาที่แน่นอนนะ"
   "อื้อ"

   วันต่อมา
   อยู่ๆ วันนี้ผมก็คิดถึงเรย์เจ้าหนูอัจฉริยะขึ้นมา เพราะผมเคย
รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะช่วยเขาจีบแอนนี่ วันนี้ก็ไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว
ผมจึงตัดสินใจไปหาเรย์
   ก๊อกๆๆ อยู่รึเปล่านะ ไม่ใช่ว่ามาเสียเที่ยวล่ะ
   ก๊อกๆๆ ผมเคาะประตูเป็นครั้งที่สอง เมื่อไม่มีคนมาเปิดประตู
จึงถือวิสาสะเข้าไปโดยไม่ได้รับอนุญาต ผมเห็นสองพี่น้องจอมป่วนนอน
หลับอุตุอยู่ที่พื้นบ้าน ท่านอนของพวกเขาเกือบจะเหมือนกันทั้งหมด
เว้นเพียงแต่เจ้าตัวใหญ่มีโทรศัพท์คาอยู่ที่มือ ส่วนเจ้าตัวเล็กมีหนังสือเล่มหนากอดไว้ที่อก
   "ตอนนอนก็ดูเหมือนเป็นคนธรรมดา แต่เวลาตื่นไหงกลายเป็น
จิ้งจอกเจ้าเล่ห์ไปซะได้นะ" ผมพึมพำ
   หลังจากจ้องมองพวกเขาอยู่พักใหญ่ ผมก็คิดถึงจุดเริ่มต้นในการได้
พบกับพวกเขา ตอนนั้นผมหลงรักเขาชั่วขณะหนึ่ง หลงดีใจว่าพระเจ้า
เห็นใจส่งเทวดาหน้าสวยคนนี้มาให้ แต่ที่ไหนได้เขากลับกลายเป็นซาตานงี่เง่า
เจ็บใจสวรรค์จริงๆ แต่หากเลือกได้ ผมก็จะเลือกทางเดิมที่สวรรค์กำหนด
มาให้ได้เจอเขา จะไม่ขอเลือกทางที่สงบสุขแต่เงียบเหงาเป็นอันขาด
   ถ้าฉันเป็นดารา นายจะชอบฉันเหมือนที่ชอบเอิ๊บไหม จิน?"
ผมกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูเขา
   "ชอบสิ"
   เขาทำปากขมุบขมิบ ผมแอบดีใจเล็กๆ แต่แล้วก็...
   "ชอบสิเอิ๊บ ฉันชอบเธอ เธอคือนางฟ้าของฉัน"
   เขาก็แค่ละเมอ ผมไม่ควรหวังอะไรลมๆ แล้งๆ มันไม่มีทางเป็นไปได้
ที่ผมได้รู้จักเขามันก็เริ่มมาจากเรื่องเอิ๊บไม่ใช่เหรอ
   "เฮ๊ย! จะทำอะไรฉันน่ะ จ้องซะหยาดเยิ้มเชียว" เมื่อจินลืมตาขึ้น
เขาก็เปลี่ยนเป็นคนละคนเลยทีเดียว
   "อะไร"
   "นายจะปล้นสวาทฉันรึไง" เขาเอาแขนสองข้างกอดที่หน้าอกตัวเอง
   "นายคิดอะไรน่ะ ฉันแค่..." ผมไม่รู้จะตอบเขาว่ายังไงดี
   "แน่ะ! อ้ำๆ อึ้งๆ หมายความว่าไง"
   "หนวกหูน่า! ฉันนอนอยู่ไม่เห็นเหรอ!" เรย์งัวเงียลุกขึ้นมาเป็นรายที่สอง
   "ก็ไอ้นี่จะปล้นสวาทฉัน" จินโวยวายและยังคงกอดอกไว้อย่างเหนียวแน่นหนึบ
   "จริงเหรอ?" เรย์ถาม
   "นายก็เป็นไปด้วยอีกคน ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นกับนายหรอกนะ
ให้ตายเถอะ! เอามือออกจากอกซะทีได้ไหม เห็นแล้วฉันรู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้"
   "ก็นายมันไม่น่าไว้วางใจ ฉันเห็นนายมองฉันเหมือนจะเขมือบงั้นแหละ"
   "ฉันไม่คิดสั้นหรอกนะ"
   "แล้วมาทำไมเนี่ย คิดถึงฉันเหรอ"
   "นายหยุดหลงตัวเองสักวินาทีได้ไหม ที่ฉันมามันไม่เกี่ยวอะไร
กับนายเลยจะบอกให้"
   "มาบ้านฉันแต่ไม่เกี่ยวกับฉันแล้วเกี่ยวกับใคร"
   "บ้านนายคนเดียวซะเมื่อไหร่ นี่มันก็บ้านเรย์เหมือนกันนะ"
ผมพูดจาเลียนแบบเขาเหมือนที่เขาเคยพูดกับผมคราวก่อน
   "หนอย..." เขากำหมัดแน่น ผมยิ้มอย่างสะใจที่ได้เอาคืนซะที
   "มาหาฉันมีธุระอะไร?" เรย์เป็นระฆังช่วยชีวิตผมไว้ได้
   "ก็เรื่องนั้นไง ที่เราตกลงกันไว้"

"อ๋อ...หายไปซะนาน ฉันคิดว่านายลืมไปแล้วซะอีก"
 "เรื่องอะไรเหรอ" จินยื่นหน้าเข้ามาแสดงอาการอยากรู้อยากเห็น
 "ไม่ต้องรู้สักเรื่องจะได้มั้ย" ผมพูด
 "ขอรู้ด้วยคนไม่ได้ใช่ไหม"
 "ใช่!!!!" ผมและเรย์พูดพร้อมกัน
 "ฮึ่ม...จำไว้เลยนะ" เขาเชิดหน้าและแอบไปงอนอยู่ที่โซฟาตัวเก่ง
 "ทำไมนายต้องอยากรู้ขนาดนั้นด้วย"
 "ก็..."
 "อะไร"
 "ก็..."
 "อะไรเล่า"
 "ก็ฉันอยากรู้นี่ ทำไมต้องมีเหตุผลด้วยล่ะ ซักไซ้อยู่ได้ บอกมาเดี๋ยวนี้"
 "นี่คือคำขอร้องเหรอ นายน่ะช่วยเก็บอาการสอดรู้สอดเห็นหน่อยได้ไหม"
 "อย่าบอกนะ อาร์ต" เรย์รีบห้ามเพราะกลัวว่าผมจะเผลอพูดออกไป
 "ไอ้เรย์ แกเป็นน้องฉันนะ แม่ฝากแกไว้กับฉันก่อนกลับไปญี่ปุ่น
ทำไมจะบอกฉันไม่ได้"
 "แต่เรื่องนี้ไม่ได้ อย่าบอกนะอาร์ต" เรย์เกาะแขนผมแล้วเอาหน้าแอบอยู่ข้างหลัง
 "เรื่องนี้เป็นความลับระหว่างเราสองคน ฉันบอกนายไม่ได้หรอกเสียใจด้วยนะ"
 "เฮอะ! ไม่บอกก็ไม่เห็นอยากจะรู้เลย ไปรดน้ำต้นไม้ดีกว่า" เขาเดิน
เชิดหน้าออกไป
 ผมจึงเริ่มคุยกับเรย์
 "แล้วฉันต้องทำยังไงบ้างล่ะ อาร์ต"
 "อืม..." ผมเองก็ไม่ได้เตรียมคิดมาจากบ้านซะด้วยสิ
 "ว่าไงล่ะครับ เจ้าชาย"
 O_o หวาๆ เขาเรียกเจ้าชายอย่างนี้ ผมก็ต้องรีบคิดเร็วๆ สิ
 "รู้ใจฉันเหลือเกินนะ  ถ้าเป็นเรื่องแอนนี่ล่ะก็ นายยอมทุกอย่างเลยนะ"
 "(.///. )"
 หน้าของเขาตอนนี้กลายเป็นสีแดงแดงแจ๋ไปซะแล้ว
 "เท่าที่ฉันดูๆ แล้วแอนนี่น่าจะชอบพี่ชายนายมากนะ"
 "อืม...แอนนี่ย้ายมาอยู่ข้างบ้านเราตั้งแต่ฉันเกิด พอฉันจำความได้
ก็เห็นเธอมาที่บ้านเราเกือบทุกวัน"
 "มาทำไมทุกวัน แล้วพ่อแม่เขาล่ะ"
 "หย่ากัน แอนนี่เลยอยู่กับแม่คนเดียว จินเล่าว่าแม่ของเขาต้องไป
ทำงานนอกบ้าน ก็เลยเอาแอนนี่มาฝากเลี้ยงที่บ้านฉัน ตอนแรกแอนนี่ไม่ยอมอยู่
กับพี่ จนพวกผู้ใหญ่บอกว่าถ้าแอนนี่โตขึ้นจะได้เป็นเจ้าสาวของจินเธอถึง
ยอมแต่โดยดี"
 "อ๋อ...เรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง"
 ขณะที่กำลังสอบถามข้อมูลจากเรย์ ผมก็เหลือบไปเห็นจิน
ที่กำลังผลุบๆ โผล่ๆ อยู่ข้างหน้าต่าง เนี่ยนะที่เรียกว่าไม่อยากรู้ ขณะที่เขาผลุบ
ลงไปนั้น ผมก็ถือโอกาสไปแอบอยู่ใต้ขอบหน้าต่าง และเมื่อเขาโผล่ขึ้น...
 "อ้าว...หายไปไหนแล้วล่ะ?" (-_-)a เขาพูดเบาๆ
 "อยู่นี่ แฮ่!" ผมโผล่ขึ้นจ๊ะเอ๋เขา
  (*0* ")"เฮ้ย! ตกอกตกใจหมด เล่นบ้าอะไรเนี่ย" เขาเอามือตบเบาๆ ที่หน้าอกตัวเอง
 "ทำอะไรอยู่เอ่ย แอบฟังคนอื่นคุยกันเป็นเด็กไม่ดีนะ"
 "เปล่านะ"
แล้วยืนไกลอย่างนี้ ได้ยินเหรอ?"
 "ไม่ได้ใช้หูฟังนี่ ใช้ตาอ่านปากเอาต่างหาก"
 "สรุปก็คือนายแอบฟัง"
 "ก็บอกว่าเปล่า"
 "เอาเถอะๆ นายมันหัวรั้น ฉันไม่อยากจะมีเรื่องกับเด็กอย่างนาย"
 "ว่าไงนะ!"
 "พี่จิน...รถน้ำต้นไม้อยู่เหรอคะ?" แอนนี่เพิ่งจะเดินผ่านรั้วบ้าน
เข้ามาร้องทักจิน แต่เมื่อเหลือบมาเห็นผมแล้วก็ถามว่า
 "อ้าว...แล้วนายมาทำไม?"
 "ฉันมาหาเรย์"
 "แล้วไป" เธอพูดห้วนๆ ก่อนจะหันไปคุยกับจิน
 "เข้าบ้านกันเถอะค่ะ พี่จิน"
 จินกับแอนนี่เปิดประตูเข้ามาในบ้าน
 "ไปแอบอยู่ตรงนั้นทำไมเรย์" ผมถามเมื่อเห็นเขาซ่อน
ตัวอยู่หลังโซฟา ความก๋ากั่นที่มีหายไปทันทีเมื่อเขาเห็นแอนนี่
 "ฉัน..." เรย์พูดติดอ่าง
 "มานี่ซิ" ผมดึงเขาออกจากซอกมุมนั้น แล้วกระซิบว่า
 "มัวเอาแต่อายอยู่ได้"
 เขาจึงค่อยๆ ลุกขึ้น แล้วมานั่งรวมกับทุกคน ดูทีท่าแล้วเป็นไปได้
ยากมากที่แอนนี่จะหันมาชอบเรย์ เออ...แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผมด้วยล่ะ
แต่ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังอกหัก มันทรมานมาก ถ้าสามารถ
ช่วยใครสักคนให้แฮปปี้กับความรักได้ผมก็จะทำ วันนี้คือวันที่ผมตัดสินใจว่า
จะช่วยเรย์ให้หลุดพ้นจากความผิดหวังนี้ให้ได้
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 11-10-2007 00:18:40
Part 16
   .~.อียอเจ้าลาโง่.~.


   ที่บ้านของอาร์ต
   "อีกไม่กี่วันคะแนนสอบก็จะออกแล้วนะ ตื่นเต้นจังเลย" ผมว่า
   "ใช่...ตื่นเต๊น...ตื่นเต้น" พี่ซันพูด
   "คงตื่นเต้นว่าจะซ้ำชั้นอีกไหม ใช่รึเปล่า"
   "คราวนี้มันไม่ใช่ความรู้สึกนั้นนะ ฉันบอกตรงๆ เลยว่าฉันทำข้อสอบได้"
   "แต่ถ้าพี่ซ้ำชั้นอีกก็เตรียมหัวไว้ให้แม่ตีได้เลย"
   "แกจะย้ำการซ้ำชั้นของพี่ทำไมนักหนา พี่จะบอกให้นะที่พี่ซ้ำชั้น
บ่อยๆ น่ะ เพราะพี่แกล้งทำข้อสอบไม่ได้ แล้วจะได้เรียนหลายๆ รอบ พื้นฐานจะได้ปึ๊ก
แกไม่เคยได้ยินเหรอตึกสูงจะแข็งแกร่งได้ ก็ต่อเมื่อฐานมันมั่นคง"
   "ผมว่าฐานของพี่มันแน่นซะจนจะระเบิดอยู่แล้ว"
   "แกไม่รู้อะไร พี่เก็บความรู้ไว้หลายๆ ปีก็เพื่อจะได้เรียนต่อในรั้ว
มหาวิทยาลัยอย่างสบายๆ
   ข้ออ้างของพี่ซันมันเป็นอะไรที่โง่บรมเลย
   "พี่...เขาไปถึงไหนแล้วอ่ะ" ผมเปลี่ยนเรื่องคุย
   "เอ๋..."
   "ก็เขาไงล่ะ"
   "จินเหรอ? แกจะอยากรู้ไปทำไม"
   "เอ่อ...ก็ผมเป็นคนเทรนเขา ก็อยากจะรู้ความคืบหน้าว่าไปถึงไหนแล้ว"
   "พี่ไม่ค่อยรู้อะไรมากมายหรอก ช่วงนี้เจอกันก็แค่ที่สนามบาส
แต่เห็นมันบอกว่ารอให้คะแนนออกก่อน แล้วจะยังไงก็ค่อยว่ากันอีกที"
   หัวใจผมอยู่ไม่สุขเลย อยากรู้เรื่องของเขาไปซะทุกอย่าง
ถ้าวันนั้นมาถึงแล้วเขากับเอิ๊บได้เป็น... ผมคงทำอะไรไม่ถูก แย่จริงๆ
แทนที่จะอวยพรให้เขาสมหวัง แต่หัวใจของผมกลับปรารถนาให้เขามีรายชื่อ
อยู่ที่กระดาษแผ่นสุดท้ายเหมือนเดิม

   วันถัดมาผมมีนัดกับพัดที่บ้านขนมปังเรื่องถ่ายแบบ
จริงๆ แล้วมันชื่อว่าร้าน Fable แต่ทั้งคู่ตกลงกันว่าชื่อนี้ดูจะเหมาะสมกว่า
   "ทางห้างของเราได้เวลาที่แน่นอนแล้ว"
   "หืม?"
   "พวกเราตัดสินใจกันว่าช่วงปิดเทอมนี้ เป็นเวลาที่ดีที่สุด เพราะลูกค้า
จะมาเดินห้างมากกว่าตอนเปิดเทอม"
   เขาบอกวันเวลาที่ผมต้องไปโชว์ตัวที่ห้างของเขา ก็อีกไม่นานแล้วสิ ตื่นเต๊นตื่นเต้น
   "มีเรื่องจะคุยกับอาร์ตแค่นี้เองเหรอ"
   "เรื่องงานมีแค่นี้ แค่เรื่องส่วนตัวยังมีอีก"
   "เอ๋..." (-_-)a
   "วันนี้อาร์ตมีธุระอื่นอีกไหม พัดบอกตรงๆ นะว่าพัดยังไม่อยากให้กลับ
 ถ้าแค่เรื่องงาน จริงๆ แล้วพัดโทรบอกก็ได้
แต่พัดอยากพบอาร์ตจริงๆ จึงได้นัดออกมา"
   เขาชอบพูดจาแปลกๆ กับผมเสมอ
   "ก็ไม่ได้มีธุระที่ไหนหรอก"
   "งั้นไปเดินเล่นที่ห้างของพัดนะ"
   "ก็ได้"
   ผมไม่ได้รังเกียจอะไรเขาอยู่แล้ว และตอนนี้ก็ว่างด้วยทำไมจะไปกับเขาไม่ได้ล่ะ
   
   ที่ห้างของพัด
   เขาชวนผมไปแผนกกิ๊ฟท์ช้อป เขาคงคิดว่าผมชอบของนี้
และมันก็จริง ผมชอบดูตุ๊กตาน่ารักๆ พวกนี้ แต่ก็ได้แค่ดู เพราะของพวกนี้
ในสายตาของครอบครัวผมแล้วมันคือสิ่งไร้สาระ และไม่มีความจำเป็นต่อ
การดำรงชีวิต ผมยืนดูอยู่ที่ชั้นของตุ๊กตาเรื่องวินนี่เดอะพูห์ แต่ไม่ได้ชอบ
เจ้าหมีพูห์นะ ผมน่ะชอบเจ้าอียอตัวสีฟ้านี่ต่างหาก เพราะคิดว่ามันเป็นตัว
การ์ตูนที่ธรรมดาๆ ตัวหนึ่ง แล้วมันก็ธรรมดาซะจนเหมือนตัวผมมาก
   "ชอบตัวนี้เหรอ"
   "อื้อ" ผมถือสายห้อยมือถือเจ้าอียอเอาไว้ในมือ
   "ทำไมล่ะ เท่าที่ผมทำงานที่นี่มาเจ้าตัวนี้ขายได้น้อยกว่าตัวอื่นๆ
ในเซ็ตหมีพูห์"
   "เพราะมันเหมือนอาร์ต"
   "เหมือนยังไง อาร์ตน่ารักกว่าเจ้านี่ตั้งเยอะ"
   "มันธรรมดาเหมือนอาร์ต แล้วก็ไม่มีจุดเด่นให้ใครมาสนใจ"
   "ใครบอกว่าไม่มีจุดเด่น พัดเห็นอาร์ตครั้งแรก
พัดยังรู้สึกว่าอาร์ตไม่ธรรมดาเลย"
   "ก็คงมีแต่พัดที่คิดแบบนั้น ไปเดินที่อื่นกันเถอะ"
   ผมวางอียอลงที่เดิมแล้วเดินจากไป คงมีแต่พัดที่เห็นว่าผม
ไม่ธรรมดา เขาชอบพูดให้กำลังใจ ไม่เคยพูดแดกดันผมเหมือนจิน
ถึงแม้จะรู้ว่ามันเป็นคำปลอบใจก็ตาม ใครๆ ก็พากันชอบหมีพูห์ที่แสนจะน่ารัก
จะมีสักกี่คนที่หลงรักอียอลาซื่อบื้อตัวนี้
   "เดี๋ยวพัดไปส่งนะ"
   "ไม่เป็นไร อาร์ตจะแวะไปบ้านจินก่อน"
   "เหรอ งั้นไปส่งที่นั่นก็ได้"
   "ขอบใจมากนะ"
   เขาไปส่งผมที่บ้านจิน
   "ขอบใจนะที่วันนี้อยู่เป็นเพื่อนเกือบทั้งวันเลย"
   "เราเป็นเพื่อนสนิทกันแล้ว ต่อไปห้ามเกรงใจอีกนะ
มีปัญหาอะไรก็บอกได้ ถ้าอาร์ตช่วยได้ก็จะช่วยเต็มที่"
   "อื้อ" เขารับคำก่อนขับรถออกไป


ผมเปิดประตูบ้านเข้าไปโดยไม่ได้รับอนุญาตอีกตามเคย
   "อาร์ต...มาดูนี่สิน่ารักไหม ฉันตั้งใจจะให้แอนนี่"
   เรย์ยื่นของสิ่งหนึ่งให้ผมดู มันคือการ์ดที่ทำจากกระดาษหลายสี
จะเรียกว่าศิลปะหรือศิลเปรอะดีนะ เพราะมันค่อนข้างเหมือนงานศิลปะของ
เด็กอนุบาลที่ไม่มีฝีมือเอาซะเลย
   "จะเข้ามาบ้านคนอื่นทำไมไม่เคาะประตูก่อน เสียมารยาท"
จินที่กำลังนั่งดูทีวีพูดขึ้นลอยๆ
   "..."
   "ได้ยินเสียงรถ มีราชรถมาเกยเหรอ" จินพูดต่อ
   "ปากดีอย่างเดียวไม่พอ หูยังดีด้วยนะเนี่ย"
   "อย่าไปสนใจเลยอาร์ต มาช่วยฉันดูดีกว่าว่าสวยรึยัง แล้วนายว่า
แอนนี่จะชอบไหม" เรย์ขัดจังหวะการกัดกันของทั้งสองคน
   "นายจะให้ฉันพูดตรงๆ หรืออ้อมๆ ดีล่ะ"
   "ไม่ต้องพูดแล้วล่ะ ฉันพอจะเข้าใจความหมายแล้ว มันแย่มากเลยใช่ไหม"
   "ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก เอางี้...ให้ฉันช่วยเอาไหม"
   "ช่วยทำน่ะเหรอ?"
   "เปล่าช่วยพาไปหาซื้อของน่ารักๆ เพราะฉันเองก็ทำไม่เป็นหรอก แหะๆๆ"
ผมหัวเราะแก้เขิน
   "คิดว่าแน่" จินสอดขึ้นมา
   "พรุ่งนี้เราไปหาซื้อด้วยกันเอาไหม"
   "ก็ได้ว่าแต่ไอ้นี่มันแย่จริงๆ เหรอ"
   เรย์ยื่นศิลเปลอะชิ้นเดิมให้ผมยืนยันอีกครั้ง ผมไม่ได้พูดอะไร
เพียงแต่ทำหน้าแหยๆ ใส่
   "ฉันไปด้วย" จินพูดขึ้น
   "มันเกี่ยวกับนายเหรอ"
   "ฉันมีเงิน นายมีเหรอจะไปซื้อของให้สาวน่ะ"
   นายนี่ร้ายจริงๆ จะคอยตามไปกัดกับฉันอีกรึไงกัน
   "ก็ได้! แต่นายห้ามพูดมากกับแอนนี่นะ ฉันจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ" เรย์พูด
   "Ok" เขารับปาก

   ในวันต่อมาที่ห้าง
   ทั้งหมดเดินกันไปที่แผนกกิ๊ฟช้อป ผมมองไปที่เซ็ตหมีพูห์ก็ยัง
เห็นว่าเจ้าอียอนั่งเรียงกันอยู่เหมือนเดิม ผมจึงแนะนำให้เรย์ซื้ออียอเป็นของขวัญ
   "ขืนให้เจ้านี่แอนนี่นะ ชาตินี้แกก็อย่ามีแฟนเลย"
จินพูดพร้อมกับทำท่าอี๋สุดๆ
   "จริงด้วย ไม่เห็นจะน่ารักตรงไหนเลยอาร์ต" เรย์ก็เห็นด้วยกับพี่ชาย
   "เอาตัวนี้ดีกว่า น่ารักกว่าตั้งเยอะ" จินเสนอ
   เขาชี้ไปที่ตุ๊กตาหมีพูห์ที่นั่งอยู่ข้างๆ
   "จริงด้วย ใครๆ ก็ชอบหมีพูห์มากกว่า" เรย์เห็นด้วยอีกครั้ง
   "นายชอบไอ้ลาหน้าโง่นี่เหรอ เออ...ก็เหมาะกับนายแล้ว"
   "ก็ตามใจ ฉันก็แค่เห็นว่ามันสีฟ้าสวยดี ไม่ได้ชอบเป็นพิเศษซะหน่อย"
   ในที่สุดเรย์ก็ตัดสินใจเลือกตุ๊กตาหมีพูห์จนได้ ผมหันไปมอง
เจ้าลาอียออีกครั้ง มันน่าสงสารจัง ไม่มีใครต้องการมันเลย
   "แอนนี่ต้องชอบเจ้านี่แน่เลย" เรย์กอดเจ้าตุ๊กตานั่นเอาไว้
   ขณะที่กำลังจะกลับบ้าน ท้องฟ้าก็มืดครึ้มฝนทำท่าจะตก
   "อะไรกัน ขามายังไม่มีวี่แววว่าจะตก"
 "รีบวิ่งไปกันเถอะ สถานีรถไฟฟ้าใต้ดินอยู่ตรงนี้เอง ขืนช้าเดี๋ยวจะไปไม่ทัน"
   ทั้งหมดตัดสินใจวิ่งออกจากห้างก่อนที่ฝนจะตกลงมา เพราะถ้ามัน
ตกคงไม่หยุดง่ายๆ แน่ แต่ก็ไม่ทัน...เพราะมาได้ครึ่งทางฝนเม็ดใหญ่ก็เทลงมา
   "เฮ้ย! ทำไงดีล่ะ ฝนตกแล้วอ่ะ ยิ่งไม่สบายง่ายอยู่ด้วย" ผมโวยวาย
   "อย่าทำสำออยได้ไหม แค่เปียกฝนนิดหน่อยทำมาเป็นโวยไปได้
ฉันไม่ใช่เจ้าของห้างนะ ไม่ต้องมาเรียกร้องความสนใจ"
   เอาอีกละ เขาหาเรื่องผมได้ตลอด จะฝนตกหรือแดดออกก็ไม่ทำให้
เขาใจเย็นขึ้นได้เลย
   "มานี่ทั้งสองคนนั่นแหละ" จินกางแขนโอบผมและเรย์เข้า
ไปหาโดยใช้ไหล่กว้างของเขาบังหัวผมและน้องชายจนเกือบมิด เขาพยายาม
ที่จะไม่ให้สายฝนโดนตัวทั้งคู่ แต่แทนที่ผมจะรีบเดิน ผมอยากกลับให้ฝน
ตกแรงกว่านี้และเส้นทางยาวไกลกว่านี้ เพื่อที่จะได้อยู่ใกล้ชิดเขาแบบนี้นานๆ
   "เปียกหมดเลย! ขานายมันสั้นจริงๆ นะ ฉันบอกให้เดินเร็วๆ
ก็อืดอาดอยู่ได้ ถ้าฉันมาคนเดียวก็ไม่ต้องเปียกหรอก"เมื่อถึงจุดหมาย
เขาก็ตีโพยตีพายซะยกใหญ่ แถมยังสลัดขนอีกต่างหาก
   "ลืมไปรึเปล่าว่าใครขอมา" ผมเตือนความทรงจำเขา
   ถ้ารีบเดินก็เสียโอกาสแย่สิ

   เย็นนั้นผมกลับมาบ้านก็คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกลางสายฝน
ผมอยากให้เวลาหยุดเดิน โลกหยุดหมุนเพียงแค่ตอนนั้น แต่ช่วงเวลาแห่งความสุข
ก็มักผ่านไปเร็วเสมอ...
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 11-10-2007 12:28:21
มาต่อได้ยาวจุใจจริงๆ ขอบคุณคร้าบบ :impress:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 11-10-2007 20:53:17
อ๊ะ มีฉากหลับฝนด้วย
ชีวิตนี้จะมีสักครั้งไหม ที่ใครคอยปกป้องเรา
 :m11: :m11: :m11:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: niph ที่ 12-10-2007 12:17:35
 :undecided: :undecided: :undecided:
น่าสงสารจัง
อียอ ลาน้อยที่ถูกเมิน
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 12-10-2007 19:07:22
ขอบคุณที่นำมาลงครับยาวดีอิๆ :m21: :m21: :m21:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 13-10-2007 11:31:20
Part 17
   
   .~.ฉันคือก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์.~.



   วันต่อมา ผมรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว คงเกิดจากฤทธิ์ฝนเมื่อวานนี้แน่
เฮ้อ...แค่ได้อยู่ใกล้เขา ผมถึงกับยอมไม่สบายเลยเหรอเนี่ย
แม้แต่ลุกจากเตียงผมก็ยังทำไม่ไหว
   "ตื่นได้แล้วอาร์ต" เสียงแม่เรียก
   แต่ผมลุกไม่ไหวจริงๆ
   "ตื่นได้แล้ว!!!!!!!" เสียงของแม่ดังขึ้นอีก
   ผมแทบจะลืมตาไม่ขึ้น ตัวมันหวิวๆ แล้วก็รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ
นี่แหละที่เรียกว่าไข้ขึ้นขนานแท้ แม่คงเริ่มหมดความอดทนจึงขึ้นมาตามถึงห้อง
   "ตื่นได้แล้ว แม่ไม่อยากเรียกด้วยอุปกรณ์นะ"
   "ผมลุกไม่ไหว"
   "แกเป็นอะไร" แม่ดึงผ้าห่มออกจากตัวลูกชาย
   "ตายแล้ว! ตัวแกร้อนจี๋เลย"
   "ผมไม่สบาย เมื่อวานโดนฝนนิดหน่อย"
   "แกนี่! ก็รู้ว่าโดนฝนไม่ได้ ยังจะ..."
   ได้ยินแม่บ่นดังนั้น ผมจึงรีบคลุมโปงทันที
   "หนอย...บ่นนิดบ่นหน่อยทำเป็นทนฟังไม่ได้"
   รู้ตัวด้วยเหรอว่าบ่น
   แม่เดินออกจากห้องผมไป พี่ซันคงเป็นรายต่อไป
   "เจ้าซัน!!!! ตื่นเดี๋ยวนี้ น้องแกไม่สบาย แกรีบตื่นไปจ่ายตลาดแทนเดี๋ยวนี้"
   นั่นไงล่ะ...
   ผมนอนซมอยู่ในห้องทั้งวัน ถึงแม้การไม่สบายจะสุดเซ็ง
แต่มันก็ทำให้รู้ว่าเศรษฐีที่นั่งกินนอนกินมันเป็นยังไง
   "เอาข้าวมาให้แล้วรีบกินซะ เดี๋ยวจะได้เอาจานไปล้างให้"
พี่ซันยกอาหารเข้ามาให้ถึงในห้อง
   "แกรีบๆ หายเลยนะ พี่ไม่อยากไปจ่ายตลาดแทนแกแล้ว น่าอายจะตายไป"
   "น่าอายอะไรกัน จ่ายตลาดมันก็ไม่เห็นแปลกนี่นา"
   "วันนี้พี่โดนไอ้จินมันล้อเลยน่าโมโหนัก มันดันมาเห็นตอนที่พี่
ขี่จักรยานที่เต็มไปด้วยผักนานาชนิดในตะกร้ารถ มันหัวเราะเยาะพี่ซะดังลั่น"
   "อย่าไปสนใจเขาเลย นายนั่นน่ะก็แบบนี้แหละ"
   "อาร์ต...ซัน...จินมาหาแน่ะ" เสียงแม่ดังขึ้นมาถึงชั้นบนอย่างชัดเจน
   "พูดถึงก็มาทันทีเลย ตายยากจริงๆ " ผมพูดขึ้นมาลอย
   แม่อนุญาตให้เขาเข้ามาในห้องของผมได้
   "ไง...โดนฝนนิดเดียวไม่สบายเลยเหรอ แมวน้อย"
   นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเรียกผมด้วยชื่อที่น่ารักนี้
   "จะชวนไปเล่นบาสเหรอ วันนี้ไม่ได้หรอก ต้องอยู่บ้านช่วนแม่
ทำงานเพราะไอ้น้องชายตัวดีนี่ไง" พี่ซันออกตัว
   "เปล่าหรอก ฉันเอาไอ้นี่มาฝากน้องแก" เขาส่งบางอย่างให้ผม
   "อะไร"
   "ข้าวเหนียวทุเรียน"
   "นายเอาไอ้นี่มาให้คนป่วยกิน นายจะฆ่าฉันเหรอ"
   "ทำไมอ่ะ" เขาทำหน้าไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรทั้งสิ้น
   "นายนี่มันสุดยอดแห่งความโง่เลยนะ นายตั้งใจเอาข้าวเหนียวทุเรียน
มาให้ฉันกินจริงๆ น่ะเหรอ"
   "ก็ใช่ดิ ร้านนี้อร่อยมากเลยนะ นายลองกินดูดิ ถึงฉันจะชอบทะเลาะกับนาย
แต่ในเมื่อคู่แข่งน็อคขึ้นมา ฉันก็พร้อมให้โอกาสเสมอ"
   "นายไม่รู้เหรอว่าคนป่วยเขากินของพวกนี้ไม่ได้"
   "อ้าว...เหรอ?" เขาทำหน้ามึนงง
   "อาร์ตมันกินไม่ได้ แต่ฉันกินได้" พี่ซันคว้าถุงในมือจิน แล้ววิ่ง
ออกจากห้องไปอย่างไร้วี่แวว
   "ไอ้ซัน!"
   "ขอบใจนะ" ผมพูด
   "เรื่องอะไร?"
   "ก็เรื่องข้าวเหนียวทุเรียนนั่นไง ถึงนายจะซื่อบื้อซื้อไม่คิดก็เถอะ"
   "หนอย...นายไม่สบายจริงๆ รึเปล่า รู้สึกว่าปากนายยังใช้การได้ปกติเลยนะ"
   "ว่าไป...นายก็เป็นคนดีเหมือนกันแฮะ"
   "นายเพิ่งรู้เหรอ ไหนมานี่ซิ ปากดีอย่างนี้หายป่วยแล้วมั้ง" เขาแตะที่หน้าผากผม
   "ตัวก็ยังอุ่นๆ อยู่เลย อย่างนี้คงต้องพักฟื้นอีกสองสามวัน"
   ถ้าเขามาหาผมแล้วก็ทำดีด้วยทุกวันอย่างวันนี้ ผมก็อยากจะไม่สบายทุกวันเลย
   สุดที่รักเธอโทรมาช่วยรับหน่อย...
   "พัด"
   "เทพบุตรสุดที่รักโทรมาให้กำลังใจแล้ว" จินชักมืออกจากหน้าผากผมทันที
   "ฮัลโหล... คงไม่ได้อ่ะ อาร์ตไม่สบายคงต้องอยู่บ้านเฉยๆ
สักสองสามวัน ขอโทษด้วยนะ"
   "จะชวนไปไหนอีกล่ะ!" เขาตะโกนแทรกเข้าไปในหูโทรศัพท์
   ผมรีบผลักหน้าเขาออกไปให้ไกลจากมือถือ
   "ไม่มีมารยาท!" ผมหันไปดุจิน แล้วหันไปคุยในสายต่อ
   "อื้อ...ใช่จินเขามาเยี่ยม แต่ดันซื้อของที่กินไม่ได้มาฝาก
เขาน่ะ...ไม่ได้เรื่องจริงๆ ไม่ต้องมาหรอก อีกไม่กี่วันก็น่าจะ
ออกไปวิ่งได้ปร๋อเหมือนเดิม อื้อ...แล้วเจอกัน"
   "เดี๋ยวนี้หนิดหนมกันน่าดูนะ"
   "แล้วจะทำไม"
   "เปล่า...ก็ดี ฉันไม่ได้ทำไมหรอกน่า"
   เขาชอบยุ่งเรื่องของทุกคน หรือว่าเฉพาะเรื่องของผมกันแน่
   
   ในวันต่อมา ผมเริ่มมีแรงเดินไปมาในบ้านได้แล้ว
ผมเดินออกไปยืดเส้นยืดสายที่หน้าบ้าน ขณะที่กำลังบิดตัวไปมา ก็เห็นอะไรบางอย่าง
แขวนอยู่ที่รั้วประตูบ้าน พร้อมกับดอกไม้อีกช่อหนึ่ง
   "นี่มัน..." ผมอ่านการ์ดแผ่นเล็กๆ ที่แนบมากับของขวัญชิ้นนั้น
   "หายเร็วๆ นะ" มันคงจะเป็นใครไม่ได้นอกจากพัด เพราะไอ้ของชิ้นนี้
มันคือเจ้าสายห้อยมือถือตุ๊กตาอียอ ผมดีใจมากที่ได้เป็นเจ้าของมัน
   สุดที่รักเธอโทรมาข่วยรับหน่อย...
   "อื้อ พัด ได้รับแล้ว ขอยใจมากนะ ก็ดีขึ้นมากแล้ว ขอบใจนะ"
   หลังจากวางสาย ผมก็รีบเอาอียอแขวนที่มือถือทันที
ผมจ้องมองมันอยู่นานพอสมควรก่อนที่จะเก็บมันลงไปในกระเป๋าเสื้อ

วันต่อมา
 ผมคิดว่าตัวเองหายดีแล้วแน่ๆ เพราะไม่รู้สึกว่าแขนขาหนัก
เหมือนสองวันที่ผ่านมา ผมจึงออกไปหาเรย์ที่บ้าน ป่านนี้คงรออยู่แล้วมั้ง
 "เฮ้! หายแล้วเหรอถึงออกมาได้" จินที่ออกมาเปิดประตูทำท่า
เก๊กหล่อโดยที่มือข้างหนึ่งเกาะอยู่ที่ขอบประตู ส่วนอีกข้างล้วงกระเป๋ากางเกง
 "ฉันเข้าไปนะ" ผมลอกใต้วงแขนของเขาเข้าไปในบ้าน
 "ไง...เรย์ ให้ของแอนนี่ไปหรือยัง"
 "จะให้วันนี้ล่ะ" เขาทำท่ารื่นเริง
 ผมหันไปคุยกับจินซึ่งนอนอยู่ที่โซฟาตัวโปรด
 "แล้วนายล่ะ อีกไม่กี่วันรู้คะแนนสอบแล้ว เตรียมตัวอกหัก เอ้ย!
บอกรักรอบสองรึยัง"
 "แน่นอน นายคอยดูให้ดีวันประกาศคะแนนจะเป็นวันที่ต้อง
จารึกไว้ในประวัติศาสตร์ไทย"
 "ยิ่งใหญ่เหลือเกิน... ฉันจะคอยดู"
 สีหน้าของผมที่ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่ได้
เจ็บปวดอยู่ข้างในลึกๆ การที่ได้เห็นแววตาและท่าทีที่มีหวังของจินยิ่ง
ทำให้ผมอึดอัดจนแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว
 "แอนนี่" เรย์หน้าแดงเมื่อเห็นแอนนี่เดินเข้ามา
 "พี่จิน" แอนนี่ไม่สนใจเรย์แต่ตรงรี่เข้าไปหาจินอย่างเคย
 "ฉันซื้อนี่มาฝาก น่ารักไหมล่ะ" เรย์ยื่นเจ้าหมีพูห์ส่งให้แอนนี่
 "หมีพูห์" แอนนี่แสดงอาการว่าอยากได้มาก แต่คำพูดที่ออกจากปาก
มันไปคนละทิศละทางเลย
 "ก็น่ารักนะ แต่ถ้าพี่จินเป็นคนให้มันจะ
น่ารักกว่านี้อีก" เรย์ก้มหน้าจ๋อย
 "พูดอย่างนี้ได้ยังไง คนให้เขาเสียใจนะ" ผมเตือนแอนนี่
 "ก็ฉัน..."
 "ไม่ต้องพูดมาก ดูซิ! เรย์อุตส่าห์ซื้อมาให้ ขากลับฝนก็ตก
ต้องลำบากลำบนแค่ไหนเธอรู้ไหม" ผมไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้อง
เป็นเดือดเป็นร้อนแทนด้วย
 "งั้นขอบใจก็ได้" แอนนี่ดึงหมีพูห์มากอดไว้ เรย์จึงร่าเริงได้อีกครั้ง
 ผมนั่งเล่นที่นั่นพักใหญ่ เพราะรู้ว่ากลับบ้านไปต้องถูกใช้
ทำงานแน่ๆ อย่างนี้แหละดีแล้ว พี่ซันจะได้ช่วยแม่บ้าง

 ตอนเย็น
 ผมขอตัวกลับ จินจึงมาส่งผมที่หน้าบ้าน
 "กลับเองได้แน่นะ" เขาถามไม่รู้ว่าด้วยความเป็นห่วงหรือความอะไรกันแน่
 "อืม...สบายอยู่แล้ว ก็ฉันหายดีแล้วนี่นา"
 "งั้นก็ไปซะทีเถอะ รบกวนชาวบ้านเขามาทั้งวันแล้ว"
 สุดที่รักเธอโทรมาช่วยรับหน่อย...
 พัดโทรมา ผมค้นมือถือในกระเป๋า
 "ฮัลโหล กำลังจะกลับบ้านแล้ว ไม่เป็นอะไรแล้ว
วันนี้ก็เลยออกมายืดเส้นยืดสายซะหน่อย อ๋อ...ได้ แล้วเจอกันวันงานนะ"
ผมวางสายไป
 "สายห้อยโทรศัพท์นั่น..." จินพูด
 "น่ารักใช่ไหมล่ะ พัดให้ฉันมา"
 "ไหนเอามานี่ซิ" เขาดึงโทรศัพท์ไปจากมือผมด้วยความรวดเร็ว
แล้วก็ยกขึ้นดูอย่างละเอียด
 "ตรงไหนที่เรียกว่าน่ารัก" เขาเหวี่ยงให้มันหมุนเป็นวงกลม
 "เอาคืนมานะ เดี๋ยวขาดกันพอดี"
 ผมพยายามเอามันคืน แต่เขาชูมือสูงจนสุดแขน ผมกระโดด
เพื่อจะแย่งมันคืนมาแต่ไม่สำเร็จ
 "กระโดดอีกนิดสิ เร็วเข้า" จินยังคงเหวี่ยงไปมา
ผมเริ่มโกรธมากขึ้น เขาไม่รู้หรอกว่าผมชอบเจ้าตัวนี้มากแค่ไหน
 "เอาคืนมานะ" ผมโวยวายและทั้งทุบทั้งตีที่หน้าอกของเขา
 "เฮ้ย! เป็นบ้ารึไง หยุดนะ"
 เขาเอามืออีกข้างหนึ่งกันตัวเองไว้ และดูเหมือนเขาก็เริ่มโมโห
แล้วเหมือนกัน จินใช้มือข้างนั้นเพียงข้างเดียวจับข้อมือทั้งสองของผม
ได้อย่างสบายๆ ก่อนดึงผมไปกอดไว้ที่หน้าอกของเขา
ในเวลานี้ผมไม่สามารถต่อกรกับกำลังของเขาได้เลย
 "ปล่อยฉันนะ"
 "เป็นไงล่ะ จำเอาไว้อย่าคิดที่จะเอาชนะฉัน นายไม่มีทางชนะฉันได้หรอก
รักไอ้ตุ๊กตาขี้เหร่นี่มากใช่ไหม"
 "ขอฉันคืนเถอะนะ ฉันชอบมันมากจริงๆ อย่าทำอะไรมันเลยนะ"
 ในตอนนี้เขาผลักผมออก แล้วกระชากเจ้าอียอออกจากมือถือ
ก่อนเขวี้ยงลงพื้น ซ้ำด้วยการเหยียบมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนผมนับไม่ทัน
ว่ามันกี่ครั้งกันแน่ หัวใจของผมเจ็บแปลบไปหมด ได้แต่ยืนตะลึงงัน
 "เอาคืนไป" เขาส่งมือถือคืนให้ แล้วยังมีหน้ามายิ้มชื่นมื่นอีก
 ผมเคยบอกกับตัวเองว่าถึงแม้ผมจะเจ็บแค่ไหน ก็ไม่มีวันร้องไห้
ให้เขาเห็น เขาจะไม่มีทางได้เห็นน้ำตาของผม แต่ตอนนี้มันกลับไหล
ออกมาแล้ว และไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเสียด้วย
 "แค่นี้ร้องไห้เลยเหรอ ขี้แงชะมัด"
 เขาไม่ได้ใส่ใจกับความรู้สึกผมเลยแม้แต่นิดเดียว
เมื่อผมเริ่มรู้สึกตัวก็รีบคว้าโทรศัพท์มือถือมาจากเขา แล้วปั่นจักรยานออกไปทั้งน้ำตา
ที่ผมร้องไห้ไม่ใช่เพราะว่าเห็นอียอยับเยินต่อหน้าต่อตา แต่เป็นเพราะเห็น
ความรู้สึกที่แท้จริงของจิน ซึ่งไม่แคร์หัวใจของผมเลยแม้แต่น้อย
ผมอยากรู้ว่าผมเป็นตัวอะไรในสายตาเขา คงเป็นแค่กลุ่มก๊าซที่เขาไม่เคย
เห็นตัวตน ไม่ใช่ก๊าซออกซิเจนนะ อาจจะเป็นก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์
ขาดผมไปก็ไม่มีความหมายต่อการมีชีวิตอยู่ของเขา...
 จินที่ยืนยิ้มร่าอยู่ตรงนั้นเมื่อเห็นอาร์ตลับตาไป ก็มีสีหน้าแห่ง
ความซึมเศร้าเข้ามาแทนที่ เขาหยิบตุ๊กตาลาสีฟ้าเน่าๆ ที่เกิดขึ้นจาก
วีรกรรมของเขาขึ้นมาไว้ในกำมือ ท่าทางของเขาก็เจ็บปวดไม่แพ้อาร์ต
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 13-10-2007 11:34:30
Part 18
   .~.ประกาศผลสอบ.~.



   ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ผมไม่ได้ไปบ้านของจินอีกเลย และก็
ไม่คิดที่จะไปอีกแล้วด้วย เพียงแค่นึกถึงเรื่องวันนั้น ผมก็ปวดร้าวขึ้นมาอย่าง
บอกไม่ถูก ผมควรตัดใจจากเขาเสียที ก่อนที่ความผิดหวังจะทำร้ายมากไป
กว่านี้ ลาก่อน...จิน...
   "พี่! ตื่นได้แล้ว วันนี้คะแนนออกแล้วนะ เร็วเข้า! นี่! ไม่ตื่นเต้นเลยเหรอ"
ผมดึงผ้าห่มออกจากตัวพี่ชาย
   "ไปก่อนเลย พี่จะนอน" พี่ซันยื้อมันกลับไปคลุมตัวไว้
   "ไม่ได้!!!!!!!" เสียงก้องกังวานนี้มัน...แม่
   "แกรีบลุกเดี๋ยวนี้เลย วันนี้แกต้องไปพร้อมกับน้อง แกไม่ตื่นเต้น แต่ไม้พาย
แม่ตื่นเต้นใหญ่แล้ว ดูซิมันสั่นใหญ่เลย" แม่เขย่าไม้บายอันเบ้อเร่อที่ถือ
เข้ามาในห้องพี่ซัน เป็นอันว่าเขาต้องรีบลุกขึ้นจากเตียงทันที โดยไม่จำเป็น
ต้องให้เรียกอีกเป็นครั้งที่สอง

   ที่โรงเรียนวันนี้ท่าทางทุกคนตื่นเต้นกันยกใหญ่
   "อาร์ต มาดูคะแนนเร็ว" เจ๊ยดึงมือผมไปที่บอร์ดติดคะแนน
ผมแหวกฝูงคนเข้าไปดูคะแนนของตัวเอง
   "นี่ไง!" เจ๊ยชี้คะแนนของมันให้ผมดู
   "โห! เทอมนี้แกได้คะแนนดีกว่าเดิมตั้งเยอะแน่ะ ดีใจด้วยนะ"
ผมแสดงความยินดีกับเพื่อนรัก ก่อนหันไปหาคะแนนของตัวเองมั่ง
   "นี่ไง! คะแนนฉัน" คะแนนของผมตามหลังเจ๊ยสามคะแนน
แต่ถึงยังไงก็ตาม ทั้งสองคนก็มีรายชื่ออยู่บนกระดาษแผ่นแรกเหมือนเดิม
   เมื่อผมดูคะแนนตัวเองเรียบร้อยแล้ว ก็นึกถึงพี่ชายตัวเอง
ขึ้นมา จะเป็นยังไงบ้างนะ ถ้าปีนี้พี่ซันซ้ำชั้นอีกแม่คงล้มทั้งยืนแน่
   "อาร์ต...น้องร๊ากกกกก" พี่ซันวิ่งเข้ามาหา แล้วกอดผมอย่าง
ที่ไม่เคยทำมาก่อน
   "พี่ดีใจขนาดนี้ แสดงว่าพี่หลุดพ้นจากกระดาษแผ่นสุดท้ายของ
ระดับชั้นแล้วใช่ป่ะ?"
   "เปล่า"
   "อ้าว"
   "แต่พี่เป็นรายชื่อแรกในกระดาษแผ่นสุดท้ายต่างหาก"
   "แล้วทำไมต้องดีอกดีใจขนาดนั้น"
   "ก็นี่เป็นครั้งแรกเลยนะ ที่พี่หลุดพ้นจากตำแหน่งสามอันดับโหล่
ของชั้นปี นั่นก็หมายความว่าพี่ผ่านเกณฑ์การเลื่อนชั้นได้"
   "จริงสิ เสียใจด้วยนะพี่"
   "เรื่องอะไร"
   "ก็ถ้าพี่เลื่อนชั้นได้ พื้นฐานของพี่มันก็ไม่แข็งแกร่งน่ะสิ ผมว่าผมไปบอก
อาจารย์ให้พี่ซ้ำชั้นอีกสักปีดีกว่ามั้ง"
   "เดี๋ยวเถอะ ล้อเลียนพี่ตัวเอง" พี่ซันจับหัวผมเล่น
   "เฮ้ย! จิน ไม่เห็นมีชื่อแกอยู่กระดาษแผ่นสุดท้ายเลยอะ หรือว่า
แกคะแนนห่วยมากเลยโดนซ้ำชั้นวะ" พี่ซันคุยกับจินข้ามหัวผม

   "แกจะเห็นได้ไงวะ ก็ชื่อฉันอยู่กระดาษแผ่นนี้" จินชี้ไปที่
กระดาษแผ่นแรก
   "ต่อไปแกก็พูดว่าแกเรียนดีกว่าฉันไม่ได้อีกแล้ว ฮะๆๆ"
   "เฮ้ย! ล้อเล่นรึเปล่าไอ้จิน ไหนขอดูหน่อยดิ" พี่ซันเบียดตัวเอง
เข้าไปดูตามคำอวดอ้างของเพื่อนแล้วก็ออกมา
   "เหลือเชื่อ แกได้อยู่ในนั้นจริง ถึงแม้มันจะเป็นรายชื่อสุดท้ายก็ตาม
แกทุบสถิติคะแนนสูงสุดของห้อง F ได้สำเร็จ เจ๋งไปเลยว่ะเพื่อน"
   จินชำเลืองมองมาที่ผม แต่ผมหลบตาเขา แล้วรีบหาทางหนีออกมา
   "พี่ฉันไปรอที่ลานจอดรถนะ" ผมรีบเดินไป
   "รอไปด้วยกันก็ไม่ได้ ไอ้น้องคนนี้"
   ผมรีบเดินไปให้พ้นเขาเสียที ตั้งแต่เกิดมาบนโลกใบนี้ ไม่เคยมี
ใครทำให้ผมเจ็บปวดได้มากเท่าเขาอีกแล้ว

   ที่หน้าบ้าน
   แม่ยืนจังก้าพร้อมอาวุธคู่ใจอยู่หน้าบ้าน ดูท่าทั้งแม่และอาวุธนั่น
กำลังกระหายเลือดพอๆ กัน
   "เจ้าซัน!!!!!!" เสียงแม่ดังลั่นไปสามบ้านแปดบ้าน
   "ว่าไงครับแม่" คราวนี้พี่ซันกล้าเผชิญหน้ากับแม่ ก็แน่ล่ะสิ...
   "คะแนนแกเป็นไงบ้าง?" แม่เข้าเรื่องทันที
   "พูดไปจะหาว่าคุย แม่ถามเจ้าอาร์ตเองดีกว่า"
   "มาทำเป็นโยกโย้นะไอ้ลูกเฮงซวย! ว่าไง คะแนนพี่แกเป็นไงบ้าง"
แม่หันมาถามผม
   "พี่ได้เลื่อนชั้นครับ แล้วก็ได้คะแนนดีขึ้นมากเลย แม่เก็บอาวุธได้แล้วครับ"
   "จริงเหรอเจ้าซัน งั้นวันนี้ก็ต้องเลี้ยงฉลองกันยกใหญ่แล้ว"
   แม่ออกอาการดีใจมาก ฮัมเพลงและกอดคอลูกชายเข้าไปในบ้าน

หลายวันต่อมา
   ผมมีนัดกับพัดที่ห้างของเขา ปิดเทอมนี้มาเจอเขานับ
ครั้งไม่ถ้วน ผมชอบไปไหนมาไหนกับเขา เพราะรู้สึกว่าเขาเข้าใจผมทุกอย่าง
แต่ผมไม่ได้พูดถึงอียอที่เขาให้มา ก็ผมไม่รู้ว่าควรแก้ตัวว่ายังไงดี
ผมบอกกับตัวเองว่าถ้าเขาไม่ถาม ผมก็จะไม่บอก
   "พรุ่งนี้แล้วนะที่ห้างของเราจะเปิดตัวนาย"
   "อื้อ นับวันรอเลยนะเนี่ย"
   "ไม่ต้องตื่นเต้นนะ ทุกอย่างต้องเรียบร้อยแน่ แล้วมันจะเป็นวัน
ที่นายน่ารักที่สุด"
   "ขอบใจนะที่ให้กำลังใจ"
   ตั้งแต่รู้จักกับพัด ผมก็มาที่ห้างนี้บ่อยมากซะจนรู้จักทุกซอก
ทุกมุมของที่นี่เป็นอย่างดี ทั้งคู่เดินเล่นในที่เดิมๆ แต่ผมก็ไม่รู้สึกเบื่อที่นี่เลย
เพราะอะไรกันนะ...
   "วันนี้มีร้านอาหารเปิดใหม่ที่ห้างของเราด้วยนะครับ ลองไปชิมดูไหม?"
   "ไปดิ หิวพอดี"
   ทั้งสองคนเดินไปที่ Food Center แต่ยังไม่ทันได้ถึงร้านอาหารนั้น
ผมก็เจอกับ...
   "จิน" ผมพูดกับตัวเองเบาๆ
   เขามากับเอิ๊บ ผมต้องเผชิญหน้ากับเขาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
   "อ้าว...อาร์ต สวัสดีจ๊ะ" เอิ๊บทัก
   "สวัสดี"
   "มาShoppingเหรอ?"
   "เปล่า ฉันมาเดินเล่น แล้วเธอกับ..."
   "อ้อ...ลืมแนะนำให้รู้จัก นี่แฟนฉัน" จินพูดแทรกขึ้นมา และโอบเอิ๊บไว้
   ผมตัวชาไปหมดเมื่อได้ยินได้เห็นดังนั้น ทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้วว่ามันต้อง
ลงเอยแบบนี้ แต่พอเอาเข้าจริงกลับทำใจไม่ได้เลย ผมนี่มันช่างงี่เง่าจัง
   "ยินดีด้วยนะ ในที่สุดนายก็ทำสำเร็จ" เป็นครั้งแรกที่ผมพูดกับเขา
ตั้งแต่วันที่โดนเขาเหยียบย่ำหัวใจ
   "จินบอกว่าเธอช่วยติวหนังสือให้เขา ขอบใจมากนะ"
เอิ๊บหันมาพูดกับผม
   "แต่ต่อไปนายไม่ต้องลำบากแล้วล่ะ เพราะฉันให้แฟนฉันซึ่งเรียนเก่ง
ที่สุดในชั้นปีติวให้ก็ได้ นายจะได้มีเวลาไปเที่ยวกับแฟนนายบ้าง"
   "จริงๆ แล้วฉันก็ไม่อยากยุ่งกับนายเท่าไหร่ ถ้าพี่ซันไม่ขอร้องอย่าหวังเลย"
   "จริงสิครับ พรุ่งนี้พวกคุณก็มาด้วยสิ"
   "เอ๋...มีอะไรเหรอคะ" เอิ๊บทำหน้าสงสัย
   "คือว่า พรุ่งนี้เราจะเปิดตัวพรีเซ็นเตอร์คนใหม่ของ ZK"
   "อ้อ...เหรอคะ ดาราคนไหนคะ?"
   "ก็คนนี้ไงครับ" พัดมองมาทางผม
   "O_o หา? ไอ้หน้าแมวเนี่ยนะ อย่าล้อเล่นน่า อย่างดีก็เป็นได้แค่
พรีเซ็นเตอร์อาหารแมวเท่านั้นแหละ ฮะๆๆๆ"
   "ผมไม่ได้ล้อเล่น เจ้าของแบรนด์นี้เขาชอบอาร์ตมาก"
   "วันนั้นเขาคงหน้ามือมั้ง ถ้าเขาเห็นฉันก่อนล่ะก็ นายน่ะตก
กระป๋องไปแล้ว"
   ทำไมเขาต้องทำให้ผมรู้สึกแย่ตลอดเวลาด้วยนะ
   "เราคงต้องไปก่อนนะครับ แล้วพรุ่งนี้มาให้ได้นะครับ"
   พัดคงเห็นผมอึดอัดใจมากที่ยืนอยู่ตรงนี้ เขาจึงรีบตัดบท
และหาทางออกจากบรรยากาศอึมครึมนั่น
   "นายแบบกิ๊กก๊อกอย่างนี้ใครเขาอยากจะไปดู อย่าลืมใส่ชุดมาสค็อตแมวเหมียวมาด้วยล่ะ" จินพูดกวนส่งท้าย
   "พวกเขาเป็นแฟนกันเหรอจิน" เอิ๊บถาม
   "ไม่รู้สิ"
   "เธอดูสนิทกับอาร์ตมากนะ"
   "อะไร ฉันเปล่านะ..." เขารีบปฏิเสธ
   "ฉันไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย แค่ถามเฉยๆ"
   "อ้าว...เหรอ...?" เขายิ้มงงๆ
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 13-10-2007 12:57:16
เปิดตัวให้อลังการเร้ยยยย จะได้รู้ซะทีว่าใครกันแน่ที่ต้องตามง้อ  :angry2:

ว่าแต่ไอ้อียอนี่ของจินใช่มะ  :m18: :m18:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 13-10-2007 13:39:59
นายจินนี้ชอบปิดความรู้สึกตัวเองจริงๆ
ด่าเค้าเอาๆ แต่ก็แอบสนใจเค้าอะ
อยากอ่านตอนวันเปิดตัวแล้วแฮะ

รออ่านต่อจ้านารถ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้มาจิ้มตูดเรยยยย  เฮ้อ เสียจายยย  :m17:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 13-10-2007 14:09:51
 :serius2: :serius2: :serius2:

อย่าว่าไรเลยนะ หนุกมากกกกกก อยากอ่านต่อออออออออออออออออออ
 o9 o9 o9 o9

ทำไมจินใจร้ายได้ขนาดนี้

ทำร้ายอียอทำไม
 :o12: :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 13-10-2007 15:09:33
จินทำไมเป็นแบบนี้  :a6: :a6:

เหมือนพิมช่วงนี้คงมะค่อยได้จิ้มนารถเท่าไหร่  :m17: :m17:

หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: leau_dissey ที่ 13-10-2007 16:29:28
 :impress:มาลงชื่อนะคะ รออยู่นะ :m13:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 14-10-2007 12:53:35
มาขำคำตอบอ่ะ อิอิ ไปหัดยิงปืนที่ไหนอ่ะไปด้วย...เอาไว้ยิงไอ้พวกชอบจิ้มมมม ...จิ้มเค้าแล้วไม่รับผิดชอบบ
น่านนนสิหัดที่ไหนดี ดีดยางยังไม่เคยเลยยยย จะยิงได้มะเนี่ยปืนนนนน

ก็จะรับผิดชอบแล้วเนี่ยยยย  มามะ  จะให้รับป่าวอะ  มาดิ  :a4:
บอกให้แม่มาขอเลยนะ แต่ง 30 กุมภา ปีหน้าเลยยยยยจิ้มปายตั้งหลายทีละ...
จายร้ายยย  จะมายิงอะไรเค้า  แบร่ๆๆๆ  :m14:
ทายดูดิจายิงตรงหนายยยยยยย   :m10:

ส่งเสร็จแล้วก็กลับบ้านไปซะจิน  :angry2:   
อย่ามาทำลายอนาคตสดใส ส่วนตัวเองก็ไปอยู่กับนางฟ้าของตัวเองไป วิน-วิน :interest:
สงสัยเด็กเรียนจะเก็บกด...ให้เค้าช่วย...มะตะเองงงงง

อ่า
อยากให้คู่กะพัด
แต่...
ก้อยากให้คู่กะจิน
แต่จินเอายังไงกันแน่เลือกใคร
บอกมาเลย 
อิอิ
ถ้าเลือกอาร์ตจะได้เชียจิน หรือจะเชียพัดดีอะ
โอ้ย แงแง
เลือกมะถูกเลย
ให้เค้าสรุปให้ม๊า...เค้าว่าตะเองอ่ะหลายยยยใจจจจจ มาเคลียร์กะเค้าก่อนเลย ตะเองจะเอาใครแน่...  o6
มาต่อเร็วๆน้าคับบบ <<< มะช่ายน้า แค่พี่พอตะเองงงงง  

ชอบจริงๆมันสะเด็ด
ตบจูบแบบนี้แหละที่เราต้องการ
โอ๋ยโยวววว...ออกแนวซาดิส์ส สงสัยจะเจอเนื้อคู่แล้วเรา.... :m3:

ท่าทางจินจะไม่ธรรมดา นอกจากบุคลิกจะเปลี่ยนจากหนุ่มจอมกวน
มากลายเป็นเด็กน้อยที่เอาแต่ใจตัวเองไปซะล่ะ ขำจริงๆตอนชะโงกหน้าอยากรู้อีกว่าพัดกับอาร์ตคุยไรกัน
เดี๋ยวตะเองจำขำไม่ออก ตอนเค้าชะโงกหน้าไปจุ๊บตะเองงงงงง :interest:

รอตอนหน้าค้าบบบบ :m3:
ต่อให้ละนะ...ตอบช้าไปหน่อยยยย อภัยให้หม่อมฉันเน้อออออออ

มาต่อได้ยาวจุใจจริงๆ ขอบคุณคร้าบบ :impress:
ม่ายเป็นไร...แค่เลี้ยง sizzler ซักมื้อก็พอออออออ ไม่อยากรบกวนมากกก.... o18

อ๊ะ มีฉากหลบฝนด้วย  ชีวิตนี้จะมีสักครั้งไหม ที่ใครคอยปกป้องเรา
ซะน่าสงสารเลยยยย ออกแนวรันทด...มาหลบฝนบ้านเค้าก็ได้ตะเองงงงงงง   :m10:

น่าสงสารจัง  อียอ ลาน้อยที่ถูกเมิน
อืมมม ... เราก็น่าสงสารนะกฤช...มาปลอบเรามั่งจิ.. :interest:

ขอบคุณที่นำมาลงครับยาวดีอิๆ :m21: :m21: :m21:
รู้จ้ะ..ว่าชอบ...ยาววววววววววววว

เปิดตัวให้อลังการเร้ยยยย จะได้รู้ซะทีว่าใครกันแน่ที่ต้องตามง้อ  :angry2:
Wowwww เด็กเรียนนี่อารมณ์รุนแรง...อย่างงี้เค้าชอบบบบบบบ   :m10:
ว่าแต่ไอ้อียอนี่ของจินใช่มะ  :m18:  <<<< มะรู้เด่ะ เค้าเป็นบ้าอ่ะตะเองงงง   :haun5:

นายจินนี้ชอบปิดความรู้สึกตัวเองจริงๆ
ด่าเค้าเอาๆ แต่ก็แอบสนใจเค้าอะ
อยากอ่านตอนวันเปิดตัวแล้วแฮะ
ช่ายสิ..ใครจะเปิดเผยเหมือนตะเองล่ะ...จิ้มเค้าต่อหน้าสาธารณะอยู่เรื่อยยยยยย :m16:
รออ่านต่อจ้านารถ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้มาจิ้มตูดเรยยยย  เฮ้อ เสียจายยย  :m17:
น่านนนน ยังมะทันไร ตั้งท่าจะจิ้มอีกละ.... :เฮ้อ:

อย่าว่าไรเลยนะ หนุกมากกกกกก อยากอ่านต่อออออออออออออออออออ
ทำไมจินใจร้ายได้ขนาดนี้
ทำร้ายอียอทำไม
อ่ะ...เอาละไง ออกแนว sensitive ซะงั้นนนน
เห็นตบจูบอยู่หยกๆ ... เดี๋ยวปลดจากว่าที่ซะเลยตะเองงงงงง
  :try2:

จินทำไมเป็นแบบนี้  :a6:
<<< มันก็เป็นของมันแบบนี้ละ..ไหนจะน่ารักสู้พัดของเราได้.... :m4:

เหมือนพิมช่วงนี้คงมะค่อยได้จิ้มนารถเท่าไหร่  :m17:
นั่นนนนน มาอีกคนละ....ให้เค้าพักบ้างเหอะตะเองงงงงง :m8:

:impress:มาลงชื่อนะคะ รออยู่นะ :m13: 
จ้าเดี๋ยวรอเป็นเพื่อนนนนน รอด้วยกันตลอดไปเลยดีมะตะเองงงงง :m26:

เหนื่อยจังงงง กว่าจะตอบหมด...ดองซะเยอะเลยยยย เอ้า....ถึงเวลาละ....Let's GO....
 :a1:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 14-10-2007 13:07:31
Part 19
   .~.วันวานยังหวานอยู่.~.   



   เย็นวันนั้นที่บ้าน
   "แม่ครับ ผมมีอะไรจะบอก"
   "..."
   "ผมได้เป็นพรีเซ็นเตอร์ให้เสื้อผ้าของห้าง P.R.G."
   "แกอย่ามาอำแม่หน่อยเลย หน้าอย่างแกเนี่ยนะ"
   ขนาดแม่ยังดูถูกกัน งั้นก็คงไม่แปลกหรอกที่จินประณามผม
ต่อหน้าใครต่อใคร
   "แม่ไม่เชื่อก็ตามใจ พรุ่งนี้จะมีงานเปิดตัวแม่ไปดูเองก็แล้วกัน"
   "น้องแกพูดจริงเหรอ เจ้าซัน"
   "ก็ไม่เห็นแปลกนี่นาแม่ แม่ลืมไปแล้วเหรอว่าตอนนี้เจ้าของห้างนั่น
ติดพันลูกแม่อยู่ ถึงอาร์ตมันจะขี้เหร่ก็ใช้เส้นของเจ้านั่นได้นี่"
   "เออ! จริงด้วย แกนี่มันฉลาดใช้แผนนี้ก็ไม่บอกแม่" แม่หันมาพูด
   "แผนเผินอะไรกันล่ะแม่ เลิกคิดบ้าๆ กันได้แล้วทั้งคู่เลย"
   หลังจากอาหารเย็น ผมตามพี่ชายเข้าไปในห้องนอน เพื่อถาม
อะไรบางอย่างที่อยากรู้มานานแล้ว
   "พี่...ผมอยากรู้จังว่าจินเขาให้อะไรพี่ ถึงได้ยอมส่ง
น้องของพี่คนนี้ไปหาเขาถึงบ้าน"
   "ก็...ไม่มีอะไร แค่ของกำนัลนิดๆ หน่อยๆ"
   "แล้วมันอะไรล่ะ"
   "นี่ไง!"
   พี่ซันส่งกระดาษกว้างประมาณสามนิ้วให้ แต่ความยาวไม่แน่ใจ
อาจจะสิบหรือยี่สิบนิ้วก็ได้
   "อะไร แค่กระดาษเนี่ยนะ" ผมดูกระดาษนั่น
   "นี่มัน..."
   "ฮิๆๆๆ"
   "พี่ใช้ผมเป็นเครื่องมือเพื่อสาวๆ พวกนี้เหรอ"
   "มันเป็นข้อตกลงระหว่างเราต่างหาก แกขอให้พี่อ่านหนังสือ
แล้วก็ทำการบ้านเอง ส่วนพี่ก็ขอให้แกช่วยจินจีบเอิ๊บ ก็เจ๊ากันแล้วนี่"
   "พี่นะพี่!!!"
   ตุ๊บๆๆ ผมโจมตีที่หัวของพี่ชายด้วยหมอนข้าง
   "เฮ๊ย! แกเป็นบ้าไปแล้วเหรอ"
   ผมไม่อยากจะเชื่อ ที่ผมต้องมาทนทุกข์ทรมานจากบาดแผล
ของความรักเพียงเพราะความหื่นกระหายผู้หญิงของผู้ชายตัวเอง บ้าที่สุด!!!!!
ผมกระหน่ำตีหัวพี่ซันอีกหลายที
   
   วันเปิดตัวพรีเซ็นเตอร์
   ผมถูกช่างสี่คนรุมทึ้งตั้งแต่หัวจรดเท้า เวลาผ่านไปเกือบสอง
ชั่วโมง ถึึงหายใจเต็มปอดได้ซักที ผมสำรวจตัวเองในกระจก
ใบหน้าที่เรียวยาว คิ้วที่โค้งยาวได้รูป ขนตาที่งอนยาว ดวงตาที่กลมโต
จมูกที่โด่งเรียวสูง ริมฝีปากเล็กน่ารัก ใบหน้าที่เกลี้ยงเกลา ใบหน้าสวยไม่ต่างกับหญิงสาว
ทรงผมที่เซ็ทเป็นทรงสวยงาม
กับชุดที่เตรียมไว้
   "ตื่นเต้นจัง" ผมพึมพำ
   "อาร์ต"
   "พัด"
   "นายน่ารักมากเลยรู้ตัวไหม?"
   "พูดอย่างนี้เราก็เขินแย่ดิ"
   "มองในนั้นดิ" เขาจับไหล่ทั้งสองข้างของผมหันไปที่กระจกบานเดิม
   "นายไม่เห็นคนที่น่ารักที่สุดเหรอ"
   "ขอบใจนะ"
   "ได้เวลาแล้วครับ" ทีมงานคนหนึ่งวิ่งเข้ามาบอก
   "ใจเต้นแรงมากเลยอ่ะ"
   "ใจเย็นๆ นะ ทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย" เขากุมมือผมแน่น
   ผมเดินขึ้นไปบนเวที เห็นคุณลุงโจเซฟอยู่ตรงกลางเวที
ผมจึงเดินไปยืนอยู่ข้างๆ ก่อนมองลงมาด้านล่างเวที สายตาทุกคู่จับจ้องมา
ที่ผมเพียงคนเดียวเท่านั้น ผมเริ่มหายใจไม่สะดวกขึ้นทุกทีๆ ภาพมันเบลอ
ไปหมดแล้ว เอ๋...นั่นมัน...คงไม่ใช่มั้ง ผมคงตื่นเต้นจนตาฝาดแน่ๆ เลย
เขาไม่มีวันมาดูผมหรอก
   "คุณอาร์ตครับ คุณได้รับเลือกได้ยังไงครับ คุณครับ!!!"
พิธีกรบนเวทีถาม ขณะที่ผมกำลังใจลอยไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
   "เอ่อ! ผมได้รู้จักกับคุณลุงโจเซฟ ท่านคงจะอยากลองของแปลกดูน่ะครับ"
   เมื่อผมตอบดังนั้น ผู้คนข้างล่างเวทีพากันหัวเราะชอบใจยกใหญ่
ผมหันไปมองพัดที่ยืนดูอยู่ข้างๆ เวที รอยยิ้มของเขาทำให้ผมใจชื้นขึ้นมานิดนึง

   หลังจากเลิกงาน ผมโล่งอกขึ้นเป็นกอง ผมยืนคุยกับพัดขณะ
ที่ทีมงานคนอื่นๆ กำลังเก็บเวที
   "คิดว่าจะทำให้งานพังซะแล้ว"
   "ขอบใจนะ"
   "หืม?"
   "ไม่ว่าผ่านไปกี่ปีพัดก็ไม่เคยลืมสิ่งที่อาร์ตทำให้"
   "...?" ผมไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูด
   "คงหิวแย่แล้ว ไปหาอะไรทานกันเถอะ"
   "อืม"
   ทั้งคู่ตัดสินใจว่าจะไปที่บ้านขนมปัง แต่ยังไม่ทันเดินออกจากจุดโชว์ตัว
   "กระเป๋าเงินผม คนนั้นล้วงกระเป๋าเงินผมไป" พัดชี้ไปที่ผู้ชายเสื้อ
สีน้ำตาลคนหนึ่ง ก่อนวิ่งไล่ตามเจ้าคนนั้นไปติดๆ ผมก็วิ่งตามไปเช่นกัน
   "หยุดนะ!!! ไอ้หัวขโมย"
   พลั่ก! พลั่ก!
   จิน...เขามาทำอะไรที่นี่ เจ้าหัวขโมยถูกเขาสกัดด้วยหน้าแข้ง
ก่อนลงไปกองกับพื้น รปภ.สองคนวิ่งเข้ามาดูสถานะการณ์และล็อกตัวจินไว้
   "เฮ้ย!!! พวกแกจะทำอะไรน่ะ ฉันไม่ใช่คนร้ายนะ" เขาโวยวายแบบเดิมๆ
   "เขามาช่วยฉันไว้" พัดอธิบายเรื่องราวให้ รปภ.ฟัง พวกเขาจึงได้
นำตัวเจ้าหัวขโมยนั่นไป
   "คนของนายทำงานประสาอะไร แค่นี้ก็มองไม่ออกว่าใครเป็นคนดีใครเป็นคนร้าย"
   "ใครเขาจะไปมองออก ก็ดูสารรูปนายซิ เพี้ยนไปแล้วเหรอ
ใส่หมวกกับแว่นดำเข้ามาในนี้ ไอ้โจรเมื่อกี้ยังดูดีซะกว่า" ผมเถียงแทนพัด
เพราะดูจากการแต่งตัวที่มีพิรุธของเขาแล้ว คงไม่มีใครเชื่อว่าเขาไม่ใช่คนร้าย
   "นายจำฉันได้ด้วยเหรอ?" เขาถอดแว่นดำออก
   "ทำตัวลับลมคมในอย่างนี้ หรือว่าจริงๆ แล้วอยากมาดูฉัน
แต่ว่าฟอร์มจัดเลยต้องหลบๆ ซ่อนๆ"
   "อะไร...พูดอะไรของนาย ฉัน..."" เขาพูดติดๆ ขัดๆ
   "อ้าว...กระเป๋าพัด"
   ผมหยิบกระเป๋าสตางค์ที่ร่วงอยู่บนพื้นขึ้นมา
แต่เอ๋...นี่มัน...รูปนั้น ผมประหลาดใจมากเมื่อเห็นรูปรูปหนึ่งในกระเป๋าของพัด
   "รูปนี้มัน...พัดมีรูปนี้ได้ยังไงกัน?"
   "ก็นั่นมันรูปของพัด ทำไมจะมีไม่ได้ล่ะ"
   "แต่นี่มันรูปของอาร์ต งั้นพัดก็คือ...เจ้าหมูอ้วนเกเรในตอนนั้น"

ชื่อที่ผมนึกไม่ออกตอนดูอัลบัมเก่าๆ ในตอนช่วยแม่เก็บของ
ก็คือพัด...นี่เองเหรอ ไม่อยากจะเชื่อ
   “อืม...เราคือเจ้านั่นที่ชอบแกล้งนายตอน ป.3”
   “พูดเรื่องอะไรกัน ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย” จินสอดขึ้นมา
   “เรื่องของเราสองคน” ผมและพัดพูดพร้อมกัน
   “อ๋อ...เดี๋ยวนี้ใช้คำว่าเรื่องของเรางั้นเหรอ”
   ผมไม่มีอารมณ์สนใจความยียวนของเขา เพราะมัวแต่อึ้งกับ
เรื่องเซอร์ไพรส์ของพัดมากกว่า
   “ทำไมไม่บอกเราตั้งแต่แรก”
   “พัดคิดว่าสักวันพัดจะบอกอาร์ตเมื่อพัดพร้อม พัดอยากจะรอจน
มั่นใจก่อนว่าอาร์ตจะไม่ปฏิเสธพัด”
   “พัดรักอาร์ต”
   “ว...ว่าไงนะ?”
   “ได้ยินถูกแล้วล่ะ พัดรักอาร์ต” เขาย้ำอีกครั้ง
   “อะไรทำให้พัดคิดอย่างนั้นอ่ะ”
“อาร์ตจำสิ่งที่พัดพูดเมื่อวันงานเลี้ยงของห้างได้ไหม ว่าพัดอยากจะชดเชย”
   “? ที่พัดซื้อเสื้อผ้าให้ ก็เพื่อชดเชยการที่คุณไปรับเราที่บ้านไม่ทันไม่ใช่เหรอ”
   “จริงๆ แล้วพัดไม่ได้หมายถึงการไปรับอาร์ตไม่ทันอะไรนั่นหรอก
แต่มันเป็นเรื่องเมื่อหลายปีมาแล้ว อาร์ตยังจำได้ไหมพัดไม่รู้ แต่พัดไม่เคยลืมเรื่องวันนั้นเลย”
   “เรื่องอะไรเหรอ”
   “ตอนนั้นเราสองคนเรียนห้องเดียวกัน แล้วก็อยู่บ้านใกล้กันอีกด้วย
พัดไม่ชอบให้เพื่อนๆ ล้อว่าเราเป็นแฟนกัน พัดก็เลยพยายามแกล้งอาร์ตแทน
ที่จะคุยดีด้วย แล้วอาร์ตก็เกลียดพัดเอามากๆ เลย ทั้งๆ ที่เราเป็นเพื่อนบ้านกัน
แต่เราแทบจะไม่เคยคุยกันเลย”
   “งั้นตอนเราเจอกันครั้งแรก ที่พัดบอกว่าพัดเคยอยู่แถวบ้านเรา นั่น
ก็...หมายถึงพัดคือเพื่อนบ้านหมูตอน  เอ๊ย! เพื่อนบ้านอวบอิ่มคนนั้นของเราอ่ะดิ”
   “อืม”
   ผมน่าจะเอะใจตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว
   “แล้วพัดก็จำเราได้มาตลอด”
   “พัดไม่เคยลืมอาร์ตแม้แต่วินาทีเดียว”
   “แล้วเรื่องที่ต้องชดใช้ให้เรามันเรื่องอะไรกันแน่ เรางงไปหมดแล้ว”
   “วันนั้นหลังเลิกเรียน พัดรีบร้อนจะไปดูรายการโปรด จึงลืม
สมุดการบ้านไว้ที่โต๊ะเรียน พอนึกขึ้นได้จึงกลับมาเอา แต่ยังไม่ทันได้เข้าไป
ในห้อง พัดก็เห็นอาร์ตหยิบสมุดของพัดใส่ลงในกระเป๋า พัดตามไปจนถึงบ้าน
ตอนนั้นพัดมั่นใจเลยว่าอาร์ตต้องแกล้งพัดคืน ด้วยการเอามันไปทิ้งที่ใดที่หนึ่งแน่
อาจจะเป็นชักโครกในบ้านอาร์ตก็ได้” เขายิ้ม
   “เราเคยทำเรื่องแบบนั้นด้วยเหรอ?”
   “อืม พัดจำเรื่องวันนั้นได้ดี”
   “แล้วไงต่อ เราเอามันไปทิ้งไว้ที่ไหนกัน”
   “เปล่าเลย พัดกังวลทั้งคืนว่าพรุ่งนี้จะแก้ตัวกับคุณครูเกี่ยวกับ
การบ้านของวันพรุ่งนี้ว่ายังไงดี แต่ที่ไหนได้ตอนเช้าผมเห็นสมุดเล่มนั้นวาง
อยู่บนโต๊ะของพัด แถมมันยังทำเสร็จเรียบร้อยแล้วด้วย”
   “ทำไมเราจำเรื่องนี้ไม่ได้เลยอ่ะ พัดล้อเล่นรึเปล่า”
   “พัดไม่เอาความประทับใจของพัดมาล้อเล่นหรอก”
   “แล้วทำไมตอนนั้นพัดถึงได้แกล้งเราล่ะ...”
   “ตอนนั้นผมรู้ตัวว่าดูไม่ได้เลย อ้วนยังกับหมู ถ้าพัดบอกอาร์ต
ไปพัดต้องถูกหัวเราะเยาะแน่เลย เอาล่ะ...ตอนนี้พัดต้องการคำตอบจากอาร์ต”
   “คำตอบ?”
   “พัดรอคอยอาร์ตมาตลอด รอคอยรอยยิ้มที่อบอุ่น รอคอยหัวใจที่
อ่อนโยน แล้ววันนั้นก็มาถึงวันที่พัดได้พบอาร์ตอีกครั้ง อาร์ตจะคบกับพัดได้ไหม”
   “เอ่อ...” อะไรกันเนี่ย ผมควรตัดสินใจยังไงดี
   “เฮอะ! นายต้องตาบอดแน่ๆ เลย” จินพูดขึ้นอีกครั้งหนึ่งหลังจาก
ที่แอบฟังเรื่องราวทั้งหมดอยู่นาน
   “คนที่ไม่เคยเห็นความดีนั้นต่างหากที่เรียกว่าตาบอด หรือเรียกว่า
ใจบอดดีล่ะ” พัดว่า
   “หนอย...ไอ้นี่” เขาง้างกำปั้น
   “ตกลง เราจะคบกับพัด”
   “เฮ้ย!...นายจะคบกับหมอนี่ไม่ได้นะ” เขาเอามือลงทันทีเมื่อได้ฟัง
ดังนั้น
   “ทำไม?”
   “ก็...นายปรึกษาพี่ชายนายหรือยัง แล้วที่บ้านนายล่ะ รับได้เหรอ
แล้วอีกอย่าง...”
   “เรื่องนั้นคงไม่มีปัญหาอะไร เพราะครอบครัวฉันต้องเห็นด้วยกับเรื่องนี้แน่นอน”
   “แต่ว่า...นายก็น่าจะ...”
   “นี่มันเรื่องของฉัน นายเป็นใครกัน”
   เขาเปลี่ยนสีหน้าเป็นเฉยเมยทันที เขาไม่มีสิทธิ์มาตัดสินชีวิตผม
ชีวิตของผมก็คือของผม ทุกสิ่งทุกอย่างผมจะเป็นคนเลือกมันเอง
   “พัดดีใจมากเลยที่อาร์ไม่เลือกปฏิเสธพัด จากวันนี้ไปพัดจะอยู่ข้าง
อาร์ตเสมอไม่ว่าจะทุกข์จะสุขก็ตาม พัดสัญญา”
   “อาร์ตว่าเราไปจากที่นี่กันดีกว่า”
   “อืม เดี๋ยวบ้านขนมปังของเราจะปิดเสียก่อน”
   “...”
   “ขอตัวก่อนนะ” พัดหันไปพูดกับจิน
   เมื่อผมหันไปมอง จินยังคงเงียบเฉย และไม่มีคำพูดใดออกจากปาก
ของเขา ผมจะเดินจากเขามาโดยไม่เอ่ยปากลา จะไม่หันไปมอง จะไม่สนใจ
แล้วก็จะไม่ ไม่ ไม่...ถึงผมจะพยายามคิดอย่างนั้นแต่ในความเป็นจริงแล้ว
ผมกลับ...
   “ไปก่อนนะจิน” ผมเอ่ยคำลา หันไปมอง และก็สนใจความรู้สึก
ของเขาเป็นที่สุด ทำไมแกเป็นคนแบบนี้...อาร์ต....
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 14-10-2007 13:33:21
จินโดนตัดหน้าไปแว้ว
น่าสงสาร รักก็ไม่ยอมบอกออกไป
 :m17: :m17: :m17: :m17:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 14-10-2007 15:26:07
เป็นกำลังใจให้ครับ
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 14-10-2007 18:36:05
เย้ๆๆๆๆ สมน้ำหน้านัยจิน  :laugh:
อย่าให้เรื่องพลิกนะคร้าบบบ ไม่งั้นจะประท้วง :m15: :m15:
ด้วยการไม่โหวตให้ตอนนึง...
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 14-10-2007 21:09:33
พ่อเเง่แม่งอนกันเหลือเกินคู่นี้ :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 14-10-2007 23:11:30
ทำไมตอนนี้รู้สึกสงสารจินจัง   :m17:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: niph ที่ 15-10-2007 10:40:50
 :m21:
ไหงเป็นงั้นล่ะ
แล้วจินจะทำไงเนี่ย
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 15-10-2007 21:59:39
Part 20
   .~.เด็กหน้าใหม่ห้อง A .~.   



   "อุ๊ยต๊าย! จริงเหรอเนี่ย นายห้างใหญ่คนนั้นคือพัด เจ้าเด็ก
อ้วนที่เคยอยู่ข้างบ้านเรา"
   แม่พูดขณะเอาอัลบั้มรูปออกมาดู แม่เองก็คงประหลาดใจ
ไม่แพ้ผมในวันที่รู้ความจริง
   "ไม่น่าเชื่อไอ้หมูตอนตัวนั้นน่ะเอง โชคดีของแกแล้วที่ได้เขาเป็นแฟน"
พี่ซันพูดพร้อมกับเอาขนมเข้าปาก
   "มันช่างเป็นความรักที่โรแมนติกซะจริงๆ แอบหลงรักเด็กในห้อง
เดียวกัน เวลาผ่านไปหลายปีก็กลับมาตามหารักแท้" แม่เอามือ
มากุมไว้ที่หน้าอกและหลับตาพริ้ม ท่าทางเคลิ้มฝันเชียว
   "แม่ครับ ช่วยตั้งสติหน่อยได้ไหม เขากลับมาหาผมไม่ได้กลับมา
หาแม่ซะหน่อย"
   แม่รีบเอามือลงแล้วทำตาขวาง
   "แม่รู้หรอกน่า ก็มันน่าปลื้มใจแทนแกนี่ ที่จู่ๆ ความรักก็เดินทางมาหา
พร้อมกับหอบหิ้วสมบัติอันมหาศาลมาด้วย"
   "ที่แท้แม่ก็ไม่ได้ตื้นตันกับความรัก แต่ปลื้มใจกับเงินของเขามากกว่าใช่ไหมล่ะ"
   "แหม...มันก็ทั้งสองอย่างนั่นแหละ"
   "เอ้อ! อาร์ตวันไหนแกก็ชวนเขามาที่บ้านเราดิ จะได้เป็นการเชื่อม
สัมพันธไมตรีกัน" พี่ซันออกความคิดเห็น
   "สัมพันธ์บ้าบออะไรของพี่"
   "แต่พ่อว่าเป็นความคิดที่เยี่ยมมากเลยนะ" พ่อที่นั่งนิ่งอยู่นาน
ออกความคิดเห็นบ้าง
   "พ่อก็เป็นไปกับเขาด้วยอีกคน"
   "ก็ตอนแรกพ่อกลัวว่าเขาจะมาหลอกลูก แต่ตอนนี้ก็มั่นใจได้แล้วว่า
เขารักลูกอย่างแท้จริง" พ่อพูด
   "นี่ไม่มีใครอยู่ข้างผมเลยเหรอครับเนี่ย"
   "ก็เพราะพวกเราอยู่ข้างเดียวกับแกไง ถึงได้อยากเห็นแกได้คนดีๆ รวยๆ หรือแกจะปฏิเสธว่าเขาไม่ดีไม่เหมาะสมกับแก แกอย่าลืมสิ
การที่แกเป็นอย่างนี้มันหารักแท้ยากนะ" พี่ซันพูด
   ผมเองก็ไม่ได้คิดว่าเขาไม่ดีอะไร เขาดีเกินไปเสียด้วยซ้ำ ที่พี่ชาย
กับแม่พูดมันก็ถูก เขาคือคนที่แสนวิเศษ ไม่เพียงแค่ไม่ลืมความประทับใจนั่น
แต่ยังจำมันได้ดีอีกด้วย ผิดกับผมที่แม้แต่เพียงลางๆ ก็ยังจำไม่ได้เลย
ว่าเคยทำเรื่องแบบนั้น
   "แล้ววันหลังผมจะพาเขามาแนะนำให้รู้จักแล้วกันนะครับ"
   พ่อ แม่ และพี่ซันมองหน้ากัน ก่อนจะยิ้มอย่างชื่นอกชื่นใจ

   วันแรกของการเปิดเทอม
   ผมเดินงัวเงียเข้าไปในห้องเรียนด้วยอารมณ์เซ็งๆ ทุกอย่าง
ในห้องค่อนข้างจะเป็นเหมือนเดิมเพียงแต่ปีนี้ได้ย้ายขึ้นไปอยู่ที่ชั้นสี่
หน้าเพื่อนๆ ในห้องก็เหมือนเดิม...แต่สิ่งที่แปลกไปก็คือ...
   "ไง ไอ้ดาราหน้าแมว"
   "นายมาทำอะไรที่นี่" สิ่งผิดปกตินั้นคือเจ้าจิ้งจอกเจ้าเล่ห์
   "ฉันเรียนห้องนี้แล้ว ฉันไม่ใช่จินเด็กห้อง F อีกต่อไปแล้ว
จากวันนี้ไปฉันจะเป็นจิน เด็กอัจฉริยะห้อง A ฮะๆๆ"
   "นายได้ย้ายมาอยู่ห้องนี้แล้วเหรอ" ผมควรจะดีใจหรือเสียใจกันแน่เนี่ย
   "นายคงลืมไปแล้วล่ะมั้งว่าฉันมีรายชื่ออยู่บนกระดาษแผ่นแรก
นั่นก็หมายความว่าฉันมีคะแนนถึงเกณฑ์ที่จะเรียนห้องนี้"
   "คุยอะไรกันอยู่เหรอจ๊ะ" เอิ๊บที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องถามขึ้น
   "ก็ถามสารทุกข์สุขดิบกันนิดๆ หน่อยๆ ไม่มีอะไรหรอก" เขาพูดเสียงหวานกับเอิ๊บ
   "จริงรึเปล่า ไม่ได้นินินทาฉันแน่นะ" เธอพูดเล่นกับจิน
   "แน่สิจ๊ะ...เธอมานั่งตรงนี้สิ ฉันจองที่ไว้ให้เธอแล้ว เราจะได้นั่งเรียนใกล้ๆ กัน"
เขาดึงมือเอิ๊บให้นั่งลงข้างๆ เขา
   จินหันมามอง ผมดูไม่ออกว่ามันคือสายตาแบบไหนกันแน่
เรียกว่าสายตาแห่งการเยอะเย้ยได้ไหมนะ

ที่โรงอาหาร
   "ตอนนี้เรื่องของจินกับเอิ๊บ กลายเป็น Talk of the Town
ของโรงเรียนเราไปแล้วเนอะ" เจ้ยพูดขณะมีข้าวอยู่เต็มปาก
   "เรื่องของคนอื่นฉันไม่อยากจะยุ่ง"
   "นี่แกกลายเป็นคนไม่สอดรู้สอดเห็นไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย" เจ้ยทำตาโต
   "..."
   "ไม่ใช่ว่าแอบชอบเขานะ"
   "อะไร ฉันเคยบอกเหรอว่าฉันชอบเขา"
   "แกไม่เคยบอกหรอก แต่ว่าพฤติกรรมแกมันฟ้องอยู่
ไม่ได้นะ ตอนนี้ทั้งแกและเขาต่างก็มีแฟนเป็นของตัวเองแล้ว"
   "ฉันรู้น่า"
   "ว่าแต่เรื่องของแกเถอะเป็นไงบ้าง พัดยังดีกับแกเหมือนตอนมาจีบใหม่ๆ ป่ะ"
   "ก็เหมือนเดิม เขาเสมอต้นเสมอปลายมาก"
   "ก็ดีแล้วล่ะ ชั้นว่าเขาเป็นคนดีมากนะ เขาอุตส่าห์มาหาแกเพียง
เพราะเรื่องน้ำเน่าในอดีตนั่น"
   "แต่คนที่ดีกับคนที่รักมันคนละเรื่องกันนะ"
   "แกพูดอย่างนี้ก็หมายความว่า..."
   ผมรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้ว เขาไม่ได้เป็นเหมือนผม เขาไม่เคยมองผมเลย
แต่จะให้ทำไงได้ในเมื่อผมมีความรู้สึกกับเขามากมายขนาดนี้
   "เจ้ย...ฉันควรทำยังไงดี"
   "ตายแล้ว! แกชอบเขาจริงๆ ใช่ไหม แกปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น
กับแกได้ยังไงกัน ไอ้อาร์ต"
   "ฉันก็ไม่รู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่ อาจจะเป็นตอนนั้น หรือตอนนั้น"
ผมทวนความทรงจำของตัวเอง
   "งั้นแกก็บอกเขาไปเลยสิ จะได้จบๆ ไป"
   "อะไรคือจบๆ ไปของแกล่ะ ฉันจะได้รู้ว่าอกหักร้อยเปอร์เซ็นต์เลยใช่ไหม
เพราะรู้ว่ายังไงเขาก็ไม่มีทางหันมาสนใจฉันได้หรอก ที่ผ่านมาเขาพยายาม
ทำทุกสิ่งทุกอย่างก็เพื่อเอิ๊บเท่านั้น"
   "ถ้าแกไม่พูด แล้วปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้ต่อไป แกอาจจะเจ็บ
ปวดไปตลอดชีวิตก็ได้นะ"
   "แกพูดเหมือนแกช่ำชองเรื่องความรักซะเหลือเกินนะ"
   "แหะๆๆ ชั้นก็พูดไปงั้นแหละ"
   แต่ที่เจ้ยพูดก็มีเหตุผล เพียงแต่ผมต้องใช้ความกล้ามากมาย
แค่ไหนกันสำหรับการพูดเรื่องนี้ออกไป

   คาบเรียนตอนบ่ายเริ่มขึ้น
   ผมนั่งมองจินที่กำลังวางมาดขรึมในการเรียน เฮ้อ...เขาจะรู้
ไหมนะว่าผมกำลังแอบมองเขาอยู่ แต่อยู่ๆ เขาก็หันกลับมามองผม
แล้วก็ยิ้มให้ น่ารักจัง เขาหล่อยิ่งกว่าเทพบุตรบนท้องฟ้า นี่ผมฝันไปรึเปล่า
เขาไม่เคยมีรอยยิ้มอย่างนั้นให้ผมหรอก
   "อาร์ต..." เจ้ยกระซิบที่ข้างหู
   "อะไรล่ะ ฉันกำลังมองอะไรเพลินๆ"
   "แกเพลินไปแล้วนะ"
   "อะไรของแก!!!"
   ผมยืนขึ้นตะโกนใส่หน้าเจ้ย แล้วก็พบว่าตอนนี้กำลังถูก
จับจ้องด้วยสายตาเพื่อนทั้งห้อง รวมทั้งอาจารย์ที่จ้องเขม็ง
   "เธอมัวเหม่อลอยคิดอะไรอยู่ อาจารย์ถามทำไมไม่ตอบ"
อาจารย์พูดด้วยเสียงอันดุดัน
   "คือผม..."
   ที่แท้...เขายิ้มหวานให้ผม ก็เพราะขำเรื่องนี้เองเหรอ
รู้สึกว่าตัวเองงี่เง่าจังเลย ทั้งเจ็บทั้งอาย
   "แกเป็นบ้าอะไรไอ้อาร์ต เหม่อลอยออกไปนอกโลกแล้ว
เป็นเอามากนะเนี่ย ต้องใช้ไฟช็อตแล้วนะเนี่ย" เจ้ยพูด
   ผมนั่งลงทันทีที่รู้สึกตัว ส่งยิ้มแห้งๆ ให้ไอ้เจ้ย แล้วหันไปมองจินอีกครั้ง
เห็นเขาหัวเราะชอบใจกับเอิ๊บ วันแรกของการเปิด
เทอมก็ไม่ศิวิไลซ์เสียแล้ว
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 15-10-2007 22:05:17
Part 21
   .~.สารภาพรัก.~.   



   "อาร์ต!!! โทรศัพท์" พี่ซันเรียก
   "ครับ" ผมรับคำแล้วรีบวิ่งลงจากบันได
   "จะรีบร้อนอะไรกันนักกันหนา ไม่ใช่แฟนแกหรอกน่า"
   "รู้อยู่แล้วล่ะ ถ้าเป็นเขาต้องโทรมามือถือ สวัสดีครับ"
   "อาร์ตเหรอ ทำไมไม่มาหาฉันที่บ้านเลยล่ะ"
   "เอ๋..."
   "เจ้าชายสุดหล่อ จำฉันไม่ได้เหรอ"
   "อ๋อ...ว่าไง"
   "ก็ไหนนายบอกว่าจะช่วยฉันเรื่องนั้นไงล่ะ แล้วอยู่ๆ นายก็หายไปไหนตั้งหลายวัน"
   ตั้งแต่วันที่จินฆ่าอียอ ผมก็ไม่ได้ไปที่นั่นอีกเลย ผมเคย
บอกกับตัวเองแล้วว่าจะไม่ไปที่นั่นอีก แต่ผมกลับดีใจที่เรย์โทรมาตาม
   "งั้นฉันไปหาวันหยุดนี้ละกัน"
   "ก็ได้ ห้ามเบี้ยวนะ"
   "รู้แล้วน่า" ผมวางโทรศัพท์
   หัวใจร่ำร้องอยากจะไปที่นั่นมาก พอวางโทรศัพท์ ผมก็นับ
ชั่วโมงรอให้ถึงวันหยุดเร็วๆ เวลาแห่งการรอคอยผ่านไปอย่างเชื่องช้า
ที่บ้านจินคือที่ที่ทำให้รู้สึกว่า ผมเพียงคนเดียวที่รู้จักเขาเป็นอย่างดี
ผมรีบนอนแต่หัวค่ำเพื่อที่เวลาจะได้ผ่านไปเร็วยิ่งขึ้น ทั้งๆ ที่ความเป็นจริง
แล้วหนึ่งวันก็ยังคงมียี่สิบสี่ชั่วโมงเหมือนเดิม
   หลังจากผ่านการรอคอยที่ทรมาน วันที่ผมเฝ้ารอก็มาถึง ผมรีบ
ตื่นแต่เช้าเพื่อไปที่นั่น

   ก๊อกๆๆ
   "มาแล้วเหรอ ฉันกำลังรอนายอยู่พอดีเลย" เรย์มาเปิดประตูให้
อย่างรวดเร็ว ดูเหมือนว่าคงไม่ได้มีเพียงแค่ผมที่นับเวลารอคอยวันนี้
   "อยู่คนเดียวเหรอ" ผมกวาดตามองรอบๆ บ้าน
   "อืม...จินออกไปกับแฟน"
   การรอคอยของผมไม่มีความหมายเลยใช่ไหม ช่างเถอะ...เพราะ
อย่างน้อยในเวลานี้ผมก็มีค่าสำหรับเจ้าหนูน้อยตรงหน้านี่ ผมมองหน้าที่มี
ความหวังของเรย์
   "โทรตามฉันมามีธุระอะไรรึเปล่า"
   "จะมีอะไรไปได้ถ้าไม่ใช่เรื่องแอนนี่"
   "แล้วตอนนี้แอนนี่มีท่าทียังไงบ้างล่ะ ตั้งแต่นายให้ของขวัญเขา"
   "เหมือนเดิมเด๊ะ"
   "เฮ้อ...ตัดใจดีกว่าไหม"
   "ไม่!!!" เขาตอบโดยไม่คิด
เด็กตัวเล็กๆ ยังมีความพยายามมากกว่าผมซะอีก
   "แล้วจะเอายังไง"
   "อ้าว...นายทำให้จินคบกับนางในฝันคนนั้นได้ แล้วทำไมทีฉัน
มาถามอย่างนี้ล่ะ?"
   โอ๊ย! พูดแทงใจดำผมจังๆ เลยนะ เจ้าจิ้งจอกน้อย
   "อืม...ฉันจะกลับไปคิดแผนการให้ก็ได้ แต่วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์ทำอะไรหรอกนะ"
   "ก็ได้ แต่ห้ามหนีไปนานอีกนะ"
   "อืม..."
   "เดี๋ยวไปเอาส้มมาให้กินนะ" เรย์วิ่งไปด้วยความร่าเริง
   ผมดูข้าวของภายในบ้าน หลังจากไม่ได้มาที่นี่ซะนาน ทุกอย่าง
ก็ยังคงเหมือนเดิม แต่บ้านที่ไม่มีจินมันช่างเงียบเหงาเหลือเกิน ผมเดิน
ไปที่ชั้นวางหนังสือและหยิบอัลบั้มรูปมาดูพลางๆ
   "หน้าตาจินตอนเด็กๆ เหมือนเรย์ตอนนี้เด๊ะเลยนะเนี่ย"
ผมพึมพำขณะดูรูป
   "มาแล้วๆ ทำอะไรอยู่น่ะ"
   "รูปพี่ชายนายตอนเด็กๆ เหมือนนายไม่ผิดเพี้ยนเลยนะ"
   "อืม...ใครๆ ก็พูดอย่างนี้ทั้งนั้นแหละ"
   "งั้นถ้านายโตขึ้นก็ต้องหน้าตาดีเหมือนพี่น่ะสิ"
   "นายหมายความว่าตอนนี้ฉันหน้าตาไม่ดีเหรอ" เขาค้อนควับ
   "เปล่า ฉันไม่ได้หมายความว่ายังงั้น เรียกว่าน่ารักคนละแบบต่างหาก"
   "แล้วไป"
   "แล้วแอนนี่ชอบจินเพราะอะไรนายรู้ไหม"
   "อาจจะเพราะชอบคนที่โตกว่าก็ได้มั้ง"
   "หรืออาจจะเพราะพี่ชายนายหน้าตาโดนใจก็ได้ใช่ไหม ฉันคงไม่ต้อง
กลับไปวางแผนให้นายแล้วล่ะ"
   "ทำไมอ่ะ" เขาทำหน้าจ๋อยไปชั่วขณะหนึ่ง
   "เพราะฉันรู้แล้วว่าควรจัดการกับเรื่องของนายยังไงดี"
   "ยังไงเหรอ"
   เดี๋ยวก็รู้...ผมจะช่วยเขาเอง ผมทนเห็นคนอื่นต้องมาทนทุกข์
ทรมานเพราะความรักเหมือนผมไม่ได้อีกแล้ว
   "พรุ่งนี้ฉันจะมาหานายอีกนะ ส่วนนายก็ชวนแอนนี่มาที่นี่ด้วยนะ"
   "แล้วไงล่ะ"
   "เรื่องอื่นฉันจัดการเอง แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ รับรองทุกอย่างจะต้อง
เรียบร้อยเอง"
   "โอเค พรุ่งนี้มาเร็วๆ ล่ะ ฉันตื่นเต้นจะแย่อยู่แล้ว"
   "อืม..."

วันต่อมาผมไปพบเรย์ตามนัด ผมยังไม่ทันได้เปิดประตูเข้าไป
ในบ้านก็เห็นแอนนี่และเรย์นั่งอยู่หน้าบ้าน
   "แอนนี่! เรย์! ทำอะไรกันอยู่เหรอ"
   ทั้งสองเงยหน้าขึ้นมอง ผมเห็นคราบน้ำตาเป็นทางทั้งสองข้างแก้มของแอนนี่"
   "เกิดอะไรขึ้น?"
   ผมสงสัยมาก  เรย์เดินมาหาและกระซิบว่า
   "แอนนี่รู้แล้วว่าจินมีแฟน ก็เลยร้องไห้ใหญ่เลย ทำไงดีล่ะ"
   "รู้ก็ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องเสียใจภายหลัง"
   "ฉันสงสารแอนนี่"
   "เฮ้อ...แม้แต่เด็กๆ ก็ยังรู้จักความรัก ไม่เป็นไรนะ ฉันจะทำให้แอนนี่ยิ้มเอง"
   ผมเดินเข้าไปหาแอนนี่ที่กำลังใช้กิ่งไม้แห้งเขี่ยดินเล่นอยู่
   "เธอชอบจินตรงไหนเหรอ เขามีอะไรดี" ผมนั่งลงข้างๆ แอนนี่
   "..." แอนนี่ตอบและยังคงทำสิ่งเดิมต่อไป
   "นิสัย หรือหน้าตา"
   "ไม่รู้"
   "เธอน่าจะมองคนใกล้ๆ ตัวที่เป็นห่วงเธอมาตลอดนะ"
   "นายหมายถึงเจ้าเด็กกะเปี๊ยกนั่นเหรอ" แอนนี่มองไปทางเรย์
   "ฉันหมายถึงใครก็ได้ที่ดีกับเธอมาตลอด"
   "ฉันชอบพี่จินคนเดียว เข้าใจไหม"
   "แต่เธอก็ไม่ได้บอกว่าชอบเขาเพราะอะไร"
   "ก็เขาน่ารัก นายไม่เห็นเหรอว่าเขาน่ารักแค่ไหน"
   "สรุปก็คือชอบเขาที่หน้าตา"
   "ไม่รู้" แอนนี่ทำท่ารำคาญ
   "งั้นฉันจะให้เธอดูอะไร" ผมเดินเข้าไปในบ้านเพื่อหยิบอัลบั้มรูป
ที่ดูเมื่อวานให้แอนนี่ดูบ้าง
   "อะไร"
   "เธอดูรูปพวกนี้ซิจินตอนเด็กๆ หน้าตาเหมือนเรย์ตอนนี้อย่างกับแกะ"
   ผมชี้ให้แอนนี่ดูรูปพวกนั้น แอนนี่แอบชำเลืองดูก่อนจะดูมันอย่างตั้งใจ
เต็มสองตา
   "แล้วไง"
   "เธอลองคิดดูซิ ถ้าเรย์โตขึ้นก็ต้องหน้าตาแบบจินของเธอจริงไหม
อาจจะดีกว่าด้วยซ้ำ"
   แอนนี่จ้องรูปจินอย่างถี่ถ้วน
   "จริงเหรอ" เธอถาม
   "อืม...เขาน่ะเป็นเด็กอัจฉริยะ ควาคิดความอ่านต้องดีกว่าจินแน่นอน"
   "จริงด้วย" แอนนี่ปาดคราบน้ำตา
   เด็กนี่หลอกง่ายจริงๆ เล้ย...
   "ขอบใจนะ" แอนนี่ยิ้มให้ ก่อนหันไปยิ้มให้เรย์ซึ่งยืนหงออยู่ไกลๆ

   จินกลับมาขณะที่ผมกำลังจะกลับบ้าน
   "มาทำอะไร บ้านฉันไม่ใช่สวนสาธารณะนะ"
   "กำลังจะกลับ"
   "แฟนไม่มารับเหรอ?"
   "แล้วแฟนนายล่ะ ไปส่งมาแล้วเหรอ"
   "แน่นอน ฉันคงไม่ปล่อยให้คนน่ารัก อย่างนั้นกลับไปคนเดียวหรอก
มันอันตราย แต่อย่างนายคงกลับคนเดียวได้ ฮะๆๆๆ"
   "..." ผมไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงกับเขา จึงเงียบไว้ดีกว่า
แต่เขาก็ไม่ย่อท้อที่จะกวนประสาท
   "วันหลังอย่าเหม่อลอยอีกนะ เดี๋ยวโดนอาจารย์ดุอีก ฉันเข้าใจว่า
นายอดใจไม่ไหว เพราะมีคนหน้าตาดีราวเทพบุตรมานั่งเรียนห้องเดียวกัน"
   "ว่าไงนะ นายนี่มันหลงตัวเองซะจริงๆ"
   "ฉันพูดความจริงต่างหาก ไม่ได้เรียกว่าหลงตัวเอง"
   "เฮอะ!"
   "แล้วนายมาที่นี่ทำไม หรือว่าคิดถึงฉัน"
   "เอาอีกแล้วนะ ฉันไม่ได้มาหานายซักหน่อย ฉันมาหาน้องนาย"
   "เขาเรียกหาเรื่องมาน่ะรู้จักไหม นายตั้งใจมาหาฉันต่างหาก
แต่อ้างเรย์มัน นายแอบชอบฉันเหรอ!!!"
   O_o จินพูดอะไรน่ะ มันเป็นเพราะเขารู้ใจผมจริงๆ หรือว่าแกล้ง
อำเล่นกันแน่
   "นาย...พูดเรื่องอะไร"
   "ฉันมองออกนะว่านายชอบฉัน ฉันไม่เคยมองผิดหรอก"
   "งั้นคราวนี้คงเป็นครั้งแรกที่นายเดาผิด"
   "เหรอ" เขายิ้มยียวนเหมือนมองเห็นหัวใจผมทะลุปรุโปร่ง
   "ยิ้มอะไร"
   "ฉันชอบเธอ" จินตอบ
   "เอ๋...O_o อะไรนะ"
   "นายก็ได้ยินแล้วนี่ แต่พูดอีกทีก็ได้ ฉันชอบเธอ"
   ผมตะลึงงั้นไปขณะหนึ่ง ผมไม่รู้ว่าจะทำหน้ายังไงดี
   "เฮ้! อึ้งกิมกี่ไปเลยเหรอ ฉันพูดเล่น แอบดีใจอยู่ล่ะสิ ฮะๆๆ
ตลกชะมัดยาด ฮะๆๆ"
   "นาย...เอาความรู้สึกฉันมาล้อเล่นงั้นเหรอ"
   เรื่องแค่นี้ทำไมต้องโกรธด้วย หรือว่านายชอบฉันจริงๆ" เขายังไม่มีทีท่าว่าจะสลดลงแม้แต่น้อย
   "ใช่!!! ฉันชอบนาย ไม่สิ ฉันคิดว่าน่าจะเรียกว่ารักเหมาะสมกว่า
นายคงสนุกมากใช่ไหมที่เห็นฉันเป็นตัวตลกของนาย นายแกล้งโง่รึยังไง
นายไม่เห็นหรือว่าฉันยืนอยู่ตรงนี้ มองนายตรงนี้ จะเหยียบย่ำหัวใจฉันไปถึงไหน"
   "นายล้อฉันเล่นใช่ไหม ไม่เอาน่า เล่นละครดีเกินไปแล้วนะ" เขาทำหน้างุนงง
   "อย่างที่นายพูดมันก็ถูก ฉันมันธรรมดา ไม่เหมือนนางฟ้าของนาย
แต่นายรู้ไหมทุกครั้งที่เห็นนายกับเขาฉันปวดใจมากแค่ไหน แต่นายคงไม่รู้สินะ"
   "นายพูดเรื่องอะไร เลิกเล่นได้แล้วนะ"
   "ฉันพยายามแล้ว แต่ฉันโกหกตัวเองไม่ได้ว่าฉันรักคนที่ไม่เคยเห็น
คุณค่าของฉันเลย"
   "อาร์ต..." เขาเปลี่ยนจากสีหน้ากวนๆ เป็นเคร่งขรึม จ้องมองหน้าผม
   "ฉันจะไม่กลับมาที่นี่อีก ไม่กลับมาเป็นตัวตลกหรือของเล่นของใคร
อีกแล้ว ลาก่อนนะจิน..."
   ผมปั่นจักรยานสุดแรงเกิดเพื่อหนีจากสายตาคู่นั้น เขาไม่เคยรู้
เลยเหรอว่าผมวิ่งไล่ตามเขามาตลอด วิ่งจนสุดกำลังที่มี แต่ก็ไม่เคยตามเขา
ได้ทันซะที จริงๆ แล้วแม้แต่ปลายนิ้วของผมก็ยังไม่เคยได้สัมผัสแผ่นหลัง
ของเขาเสียด้วยซ้ำไป
   ตอนนี้ผมเหนื่อยเหลือเกิน...  เหนื่อยเสียจนไม่อยากจะหายใจ...
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 15-10-2007 22:31:57
อย่านะๆๆๆๆๆๆๆ  :serius2: :serius2:
จาเอาพัด o9 o9

ถ้าจะให้ได้กับจินต้องให้ิจินง้อนานๆ ด้วย สามสี่ตอนเป็นอย่างต่ำ  :angry2::angry2:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 16-10-2007 09:41:31
จินโดนตัดหน้าไปแว้ว
น่าสงสาร รักก็ไม่ยอมบอกออกไป
แต่เค้าสมน้ำหน้ามากกว่าอ่ะตัวเองงงงงงง :m18:

เป็นกำลังใจให้ครับ  <<< ให้ครายยยย ให้เค้าเหอะนะตะเองงงง เค้าขาดกะลังจายยยยย

เย้ๆๆๆๆ สมน้ำหน้านัยจิน  :laugh:    อุ้ยยยย เนื้อคู่....คิดเหมือนกันเลยยยตะเองงงง
อย่าให้เรื่องพลิกนะคร้าบบบ ไม่งั้นจะประท้วง :m15:
ด้วยการไม่โหวตให้ตอนนึง...   ทำงี้กะที่ร๊ากกกกได้ไงอ่ะ.....เซ็งงงงง :เฮ้อ:

พ่อเเง่แม่งอนกันเหลือเกินคู่นี้ :เฮ้อ:
เนอะว่ามะ....ถ้าเป็นเค้ากะตะเองงงงอ่ะไม่งอนนนนนนนนนเลย...จิงจริ๊งงงงงงง :give2:

ทำไมตอนนี้รู้สึกสงสารจินจัง   :m17:    เหรอ....ทำไมเค้าไม่เห็นรู้สึกกกกกก ....  :m28:

:m21:
ไหงเป็นงั้นล่ะ  แล้วจินจะทำไงเนี่ย 
ว่าจะเปลี่ยนบทให้ไปโดดเขาตายยยยย จะได้เป็นนิยายสุดรันทดประจำปี .... ดีมะ.... :laugh:

อย่านะๆๆๆๆๆๆๆ  :serius2:
จาเอาพัด o9    <<< ทะลึ่งละ ๆๆๆ ของใครให้มานรู้ม่างงงงงงง :m16:

ถ้าจะให้ได้กับจินต้องให้จินง้อนานๆ ด้วย สามสี่ตอนเป็นอย่างต่ำ  :angry2:
จัดให้......ให้ไปง้อกันท้างงงงงชีวิตเลยยยยยยย :m4:
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 16-10-2007 09:52:12
เป็นกำลังใจให้ครับ
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 16-10-2007 11:22:49
บอกออกไปแล้วจินจะว่างัยต่อนะ  :m21: :m21: รออ่านต่อนะ
หัวข้อ: Re: รักหมดใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ (Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 16-10-2007 11:54:21
แล้วอียอก็โดนเหยียบและกระทืบอีกครั้ง

ใครบ้างหล่ะอยากเกิดมาเป็นอียอ

 :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:

สนุกมากอยากอ่านต่อใจจะขาดแย้ว
 :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice(Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: sasi ที่ 17-10-2007 11:13:20
ง่ะ โหดเกิ๊น จะให้จินไปโดดเขาเนี่ยนะ

เอาแค่โดนเอิ๊บวางยาก็พอ :m4: เพราะรู้ว่าจินไม่ได้รักอ่ะ เหอะๆๆ

ส่วนอาร์ตก็มีความสุขกะพัดปาย :a4:

เอ๊ จะโดนฆ่าหมกเล้าไม่เนี่ยเรา หุๆ :try2:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice(Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 17-10-2007 11:41:09
"ฉันพยายามแล้ว แต่ฉันโกหกตัวเองไม่ได้ว่าฉันรักคนที่ไม่เคยเห็นคุณค่าของฉันเลย"  :m15:
โธ่  อาร์ต  จินปากแข็งเจรงๆๆๆ  อย่างอื่นจะแข็งด้วยป่าวมะยู้ เห่อ

อยากอ่านต่อแว้วววว นารถที่ร้ากกก (กลับมารับผิดชอบหลังจากจิ้มตูดไป อิอิ)  :m3:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice(Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 17-10-2007 11:42:30
มาต่อได้เเย้วค้าบบอยากอ่านต่อเเล้ววว :m5: :m5:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice(Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 17-10-2007 19:19:03
บอกออกไปแล้วจินจะว่างัยต่อนะ  :m21:  รออ่านต่อนะ
ก็ต้องงั้นอยู่แล้วววววว   :laugh:  

แล้วอียอก็โดนเหยียบและกระทืบอีกครั้ง
ใครบ้างหล่ะอยากเกิดมาเป็นอียอ
โหหหห ตะเองตืบอียออ่ะได้....ตืบเราอ่ะสู้นะเว้ยยยยยย  :m16:

สนุกมากอยากอ่านต่อใจจะขาดแย้ว  <<< จะให้อ่านต่อดีมะเนี่ยยยยยย :m28:
 

ง่ะ โหดเกิ๊น จะให้จินไปโดดเขาเนี่ยนะ     << เบาละนะเนี่ยยยยยยย  :m18:

เอาแค่โดนเอิ๊บวางยาก็พอ :m4: เพราะรู้ว่าจินไม่ได้รักอ่ะ เหอะๆๆ
ยาไรจ๊ะ...ยาปลุก   :oo1:     ละสิ.....

ส่วนอาร์ตก็มีความสุขกะพัดปาย :a4:   <<< ฝันไปเหอะ....จะขัดขวางทุกวิถีทางงงงงง

เอ๊ จะโดนฆ่าหมกเล้าไม่เนี่ยเรา หุๆ     <<< ไม่น่ารอดมาถึงป่านนี้ต่างหากกกกกก

"ฉันพยายามแล้ว แต่ฉันโกหกตัวเองไม่ได้ว่าฉันรักคนที่ไม่เคยเห็นคุณค่าของฉันเลย"  :m15:
โธ่  อาร์ต  จินปากแข็งเจรงๆๆๆ  อย่างอื่นจะแข็งด้วยป่าวมะยู้ เห่อ
เดี๋ยวขอไปทดสอบให้นะ.... แล้วจะกลับมาบอกกกก  :m10:

อยากอ่านต่อแว้วววว นารถที่ร้ากกก (กลับมารับผิดชอบหลังจากจิ้มตูดไป อิอิ)  :m3:
มั่วแล้ว ๆๆๆๆ  ไม่ต้องเลยยยย เสียใจ...หมดเวลารับผิดชอบ...หาพ่อของเด็กได้แล้วจ้ะ.... :a4:

มาต่อได้เเย้วค้าบบอยากอ่านต่อเเล้ววว  :m5:
มาแล้วจ้า......Let's go..... :m7:

ขอบคุณมากมายยยยที่หาคนแต่งให้ผมจนได้ by ice ...
นาย ice คงดีใจที่เพื่อน ๆ ชอบเรื่องนี้....ขนาดติดหนึ่งในห้านิยายหนุกหนานด้วยยยยยย..... :m5:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice(Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 17-10-2007 19:28:06
จะให้รับผิดชอบดีๆ ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย  :angry2:
ชอบตบจูบๆ เหรอ 5555

นึกว่ามาต่อ  รีบคลิกเข้ามา  ให้ไวๆ  :m4:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice(Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 17-10-2007 19:32:35
Part 22
   .~.แตงโม.~.


   ในที่สุดก็สารภาพรักกับจินไปแล้ว ผมสามารถทำให้
คนอื่นรักกันได้ แต่เรื่องของตัวเองกลับเอาตัวไม่รอด ผมบอกเขาไปอย่างนั้น
ต่อไปจะเข้าหน้ากันติดได้ยังไง ฮือๆๆ
   "อาร์ต...มาแต่เช้าเลยนะยะ" เจ้ยเดินเข้ามาในห้องเรียน
   "ฉันนอนไม่หลับ"
   "อ้าว...เกิดอะไรขึ้น ดูซิตาบวมด้วย แกร้องไห้เหรอ" เจ้ยส่งเสียงดัง
   "นี่แกเบาๆ ก็ได้ กลัวคนอื่นไม่รู้เหรอว่าฉันอกหัก"
   "อกหัก!!!" มันส่งเสียงดังกว่าเดิม
   "ชู่ว์ว์ว์ว์"
   "แกบอกเขาไปแล้วเหรอ?" เจ้ยเสียงเบาลง
   "อืม..."
   "แล้วเป็นไง"
   "แกยังกล้าถามอีกเนอะ ดูสารรูปฉันแล้วเดาไม่ออกรึไง ฉันไม่น่าเชื่อแกเลย"
   "ถึงเขาไม่สนใจก็ยังมีพัดคอยซับน้ำตาให้แกนี่ ช่างหัวเจ้าจินเถอะ
พัดเก๋กว่าตั้งเยอะ เรียนถึงโรงเรียนสุดหรู รวยก็รวย
แกเลิกสนใจคนกิ๊กก๊อกอย่างนายนั่นได้แล้วนะ"

   สักพักคนที่ทั้งคู่กำลังพูดถึงก็เดินเข้ามาในห้องเรียน
   "มาแล้วแก" เจ้ยสะกิดให้เพื่อนดู
   "เห็นแล้วน่า"
   จินมองมา วันนี้แววตาของเขาเหงากว่าทุกวัน เขาไม่พูดจากวน
บาทาเหมือนอย่างทุกๆ วัน คงจะรู้สึกแย่มากที่ผมไปบอกรักเขา
ต่อไปจะมองหน้ากันยังไง เขาเดินไปนั่งที่โต๊ะของตัวเองเงียบๆ ผมแอบมองเขา
เป็นระยะๆ สักพักเขาลุกขึ้นและเดินมาหา
   "อาร์ต..." เขาพูดเบาๆ
   "อะไร?"
   "เย็นนี้เจอกันที่ประตูทิศตะวันตก"
   "ทำไม"
   "เดี๋ยวนายก็รู้ ไปให้ได้นะ"
   "แต่เย็นนี้ฉัน..." ผมยังไม่ทันได้พูดต่อ เอิ๊บก็เดินเข้ามาในห้อง
เขาจึงเดินกลับไปที่ของตัวเอง
   "เขาพูดอะไรกับแก"
   "เขานัดไปเจอกันตอนเย็น คงหาเรื่องว่าฉันแน่ๆ เลย"
   "แล้วแกรับปากเขาไปรึเปล่า"
   "ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย"
   "งั้นแกก็ไปสิ เขาอาจจะขอโทษแกก็ได้นะ"
   "ขอโทษเหรอ น้ำคงท่วมหลังเป็ดก่อนละมั้งถึงจะได้ยินจากปากเขา"
   "เอ่อน่า...ลองไปดูก็ไม่เห็นเป็นไรนี่นา ถึงยังไงก็ไม่มีอะไรให้เสีย
มากไปกว่านี้แล้ว"
   "แต่วันนี้พัดจะมารับฉันที่โรงเรียน"
   สุดท้ายแล้วผมก็เลือกที่จะไปหาจินก่อน ถึงแม้จะไปแค่
ฟังเขาว่า ผมก็อยากไป

   ที่ประตูทิศตะวันตก
   ผมเห็นเขายืนหันหลังอยู่ จินมาก่อนอีกแล้ว ต้องโดนว่าแน่เลย
   "ขอโทษนะ มาช้าไปหน่อย"
   "ไม่เป็นไรหรอก ฉันก็เพิ่งมา"
O_o   ไม่อยากจะเชื่อเขาไม่ด่า แถมยังใช้น้ำเสียงนุ่มนวลอย่างนั้นกับผมอีก
   "แล้วนัดมามีอะไรเหรอ"
   "ฉันอยากขอโทษนายเรื่องเมื่อวาน"
   "เอ๋?  ฉันต่างหากที่ต้องขอโทษนายทีทำให้นายลำบากใจ
ต่อไปนายสบายใจได้เลยนะ ฉันจะไม่ไปวุ่นวายที่บ้านนายอีก"
   "เพราะอะไร? นายรักฉันเพราะอะไร"
   "..."
   เขากำลังพยายามทำให้ผมรู้สึกอายใช่ไหม
   "จะเพราะอะไรก็ช่าง ฉันมีอะไรอยากจะบอกนาย" เขาหยิบของ
บางอย่างกำไว้ในมืออย่างมิดชิด
   "อาร์ต...พัดตามหาซะทั่วโรงเรียนเลย มาทำอะไรที่นี่" พัดวิ่งเข้ามา
   "ปัดโธ่โว้ย! มาขัดจังหวะอีกแล้ว" จินพึมพำเบาๆ
   "ขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วง"
   "ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว"
   "จริงสิ มีเรื่องอะไรจะบอกฉันเหรอจิน" ผมหันไปถาม
   "ไม่มีแล้ว" จินเอาของสิ่งนั้นเก็บเข้าไปในกระเป๋ากางเกง
   งั้นวันหลังค่อยคุยกันนะ ไปก่อนนะ"
   พัดจูงมืออาร์ตไป
   "ไอ้วันวานยังหวานอยู่! ทำไมแกต้องมาตอนนี้ด้วย ไอ้บ้าเอ๊ย!!!"
   จินระเบิดเสียงดังลั่นโรงเรียน เมื่อทั้งสองลับตาไปแล้ว

   ที่สนามบาสของโรงเรียน
   "เป็นอะไรไปวะ หน้าตาไม่เสบยเลย" ซันถาม
   "เปล่า มีเรื่องคาใจนิดหน่อย" จินตอบด้วยดวงตาที่ว่างเปล่า
   "เรื่องคาใจ? ตอนนี้ใครๆ ก็พากันอิจฉาแกทั้งนั้น"
   "ไม่รู้ว่ะ ข้าได้คบกับเอิ๊บ แต่กลับไม่รู้สึกดีใจอะไรเลย"
   "เอ็งไม่ได้ชอบเขาเหรอ"
   "ก็ชอบ"
   "แล้วไง"
   "แต่ก็แค่ชอบ"
   "เอ็งพูดอะไรวะ ข้างงไปหมดแล้ว"
   "ไม่รู้โว้ย!"
   "เอ็งรักคนอื่นอยู่ใช่ไหม"
   "..." จินนิ่ง
   "เอ็งรักใครอยู่" ซันถามแบบรู้ทัน
   "ข้ารัก...น้องชายเอ็ง" เขาพูดเบาๆ
O_o   "เฮ้ย!!! เอ็ง...เป็นไบเหรอวะ" ซันทำท่าตกใจสุดๆ
   "ไม่รู้ว่ะ ข้ายังไม่รู้ตัวเองเลย ข้ารู้แต่ว่า 'ข้ารักเขา' แค่นั้นแหละ"
   "แล้วเอ็งจะทำยังไงต่อไป"
   "ไม่รู้"
   "ตั้งแต่เมื่อไหร่"
   "ไม่รู้"
   "อะไรวะ! อะไรๆ ก็ไม่รู้ รับประทานแห้วเถอะเอ็ง
ปล่อยเวลามาเนิ่นนานขนาดนี้แล้ว เอ็งก็มีเอิ๊บ อาร์ตมันก็มีนายห้างนั่น
เอ็งคงต้องตัดใจซะแล้วล่ะมั้ง"
   "ไม่มีท่าง! เอ็งก็ช่วยข้าหน่อยดิ"
   "ช่วยยังไงวะ?"
   "ก็อย่าให้อาร์ตไปไหนมาไหนกับไอ้หมอนั่นดิ"
   "คงไม่ได้หรอกว่ะ ตอนนี้ทั้งพ่อและแม่ดีใจจะตายไปที่อาร์ตได้คบ
กับไอ้นั่น เรื่องนี้เอ็งต้องแก้ปัญหาเองแล้วล่ะ โทษทีว่ะเพื่อน"

ที่บ้านของอาร์ต
   "วันนี้พัดจะมาที่บ้านเรา ผมขอร้องทุกๆ คนเลยนะครับ ว่าอย่า
พูดจาประหลาดๆ ออกไป"
   "รู้น่า" แม่พูด
   ผมเห็นพี่ชายไปโทรศัพท์ ท่าทางมีพิรุธ
   "โทรหาใคร" ผมถาม
   "เปล่า"
   "ก็เห็นอยู่ว่ากำลังคุยโทรศัพท์"
   "เออๆ แค่นี้ก่อนนะ มาเร็วๆ ล่ะ" พี่ซันพูดในสายก่อนวางหู
   "แกนี่มันจุ้นจริงๆ เล้ย..." แล้วก็เดินหนีไป

   ตอนเที่ยงตรงพัดมาที่บ้านตามที่นัดหมายกันไว้
   "โตเป็นหนุ่มใหญ่แล้วนะ หล่อซะด้วย" แม่ชม
   "ขอบคุณครับ"
   แม่พูดคุยกับเขาสักพัก แขกที่ไม่ได้รับเชิญก็มา
   "สวัสดีครับคุณป้า ผมเอาแตงโมมาฝากครับ เจ้านี้หวานมากเลยนะครับ"
เจ้าอาคันตุกะหน้าจิ้งจอกเอ่ย
   นั่นทำให้รู้ว่าเมื่อกี้พี่ผมโทรหาใคร
   "วันนี้มีแขกมาตั้งสองคน ดีจัง บ้านเราจะได้คึกคัก" แม่พูด
   "นายมาทำไม" ผมถาม
   "ก็เอาแตงโมมาให้ไง" จินตอบ
   "งั้นให้เสร็จแล้วก็กลับได้แล้วสิ"
   "ทำไมพูดกับแขกอย่างนั้นล่ะ อาร์ต" พี่ซันพูดบ้าง
   "พี่เป็นคนโทรเรียกเขามาใช่ไหม?"
   "ก็พี่เห็นว่ามีคนเยอะๆ จะได้ครึกครื้นไง ไม่ดีเหรอ"
   พี่ซันและจินมองหน้ากันแล้วยิ้มอย่างมีลับลมคมใน สองคนนี้
ต้องมีอะไรแน่ๆ เลย ผมพยายามจะลืมเขา แต่เขาก็ยังมาให้เห็นอีก
จะแกล้งกันไปถึงไหนนะ
   "พัด อาร์ตว่าเราไปข้างนอกกันดีกว่า" ผมรู้สึกเกรงใจ
เขามากที่ต้องมาพบความวุ่นวายในบ้านของผม
   "ไม่เป็นไรหรอก พัดก็คิดว่าคนเยอะๆ สนุกดี"
   "นี่พัด...ป้าจำได้นะว่าไอ้รูปนั้นน่ะป้าเป็นคนถ่ายเอง"
   "ผมก็จำได้ครับ"
   "ตอนนั้นอาร์ตงอแงน่าดู เขาว่าจะไม่มีทางถ่ายรูปกับเธออย่างแน่นอน
กว่าจะจับให้มายืนด้วยกันได้ทำเอาเหนื่อยเลย สรุปแล้วก็ได้รูป
แปลกๆ นี่มา แถมพวกเธอยังถ่ายด้วยกันแค่รูปเดียวด้วย"
   "ผมชอบรูปนั้นมากครับ ขอบคุณนะครับที่ทำให้ผมมีภาพสวยๆ ไว้ดู"
   "ตรงไหนที่ว่าสวย นายอ้วนอย่างกับหมู ส่วนอาร์ตก็ทำหน้า
บิดๆ เบี้ยวๆ ตลกจะตายไป" จินพูดแทรกขึ้นมา
   "นายพูดบ้าอะไรน่ะ รู้สึกว่านายจะกวนมากไปแล้วนะ" ผมเตือนเขา
   "เอ็งพูดอะไรวะ ทำตัวทุเรศอย่างนี้ใครเขาจะชอบเอ็ง สงบปากสงบคำ
หน่อยได้ไหม" ซันกระซิบกระซาบกับจิน
   "อึ๋ย...ข้าลืมตัวอ่ะ"
   "อย่าบ่อยนักนะ เดี๋ยวข้าจะช่วยเอ็งไม่ได้
   "เมื่อกี้ฉันขอโทษ" จินหันไปพูดกับพัด แต่แววตาไม่ได้แสดง
ความสำนึกสักนิดเดียว
   "ไม่เป็นไร" แต่พัดก็รับคำขอโทษโดยดี
   "คุณป้าครับ เดี๋ยวผมเอาแตงโมไปผ่าให้นะครับ" จินพูด
   "จ้ะ..." แม่ทำเสียงหวาน
   จินดึงซันลุกขึ้นไปด้วย แล้วก็ซุบซิบบางอย่าง
   "เอ็งคอยคุมสถานะการณ์ทางนี้ไว้ก่อนนะ ข้าจะเอาหน้าโดยการ
ผ่าไอ้แตงโมนี่ก่อน" จินพูด
   "เออจะดูให้แล้วกัน"
   จินถือแตงโมเข้าไปในครัว ส่วนซันกลับมานั่งที่เดิม
   "พี่โทรเรียกเขามาทำไม"
   "..." พี่ซันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
   "จะเป็นอะไรไปล่ะแกก็ เขาเป็นเพื่อนพี่ชายแกนะ"
   ที่แม่พูดอย่างนี้ก็เพราะว่าเห็นแก่ของฟรีนั่นต่างหาก ตอนที่ไม่มีเขา
ร่วมสนทนามันช่างเป็นอะไรที่ราบรื่นซะจริงๆ แต่ก็ไม่ได้นานสักเท่าไหร่
เพราะเขากำลังเดินออกจากครัวมาแล้ว
   "มาแล้วคร้าบ..." จินถือจานแตงโมในมือทั้งสองข้างทำท่า
เหมือนพนักงานเสิร์ฟอาหาร
   ทุกคนนั่งกินแตงโมจนหมดเกลี้ยง
   "อร่อยไหมครับคุณป้า"
   "อร่อยมากจ้ะ ทีหลังไม่ต้องเอามาก็ได้"
   "ไม่เป็นไรหรอกครับ ถ้าคุณป้าชอบผมจะเอามาให้บ่อยๆ นะครับ
   "ดีจ้ะ ขอบใจไว้ล่วงหน้าเลยนะจ๊ะ"
   "แกฉลาดมากไอ้จิน เอาชนะใจแม่ข้าน่ะต้องเรื่องของฟรี
เรื่องเดียวเลย" ซันกระซิบ
   วันนี้พี่ซันกับจินทำท่าแปลกๆ กันทั้งวัน ผมรู้สึกไม่ดีเลย
กลัวว่าพวกเขาจะสร้างเรื่องหนักใจให้อีก

   ตอนเย็นที่หน้าบ้านอาร์ต
   "ขับรถกลับบ้านดีๆ นะ"
   ผมมาส่งพัดที่หน้าบ้าน ส่วนพี่ซันก็กำลังส่งจินอยู่เช่นกัน
ทั้งคู่กระซิบกระซาบกันอีกแล้ว ไม่รู้จะมีความลับอะไรกันนักหนา
   "เฮ้ย! แล้วเจอกัน"
   "ถ้าเรื่องนี้สำเร็จ ข้าจะยกผู้หญิงของข้าให้เอ็งทั้งสังกัดเลย"
   "จริงนะโว้ย!"
   "เออ ดิวะ"
   "ได้เลย งั้นเรื่องนี้ข้าช่วยเต็มที่เลย"
   ผมชักจะไม่ไว้ใจสองคนนี้ซะแล้วสิ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice(Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 17-10-2007 19:42:59
"ไอ้วันวานยังหวานอยู่! ทำไมแกต้องมาตอนนี้ด้วย ไอ้บ้าเอ๊ย!!!"
55555  ขำดี  ไอ้วันวานยังหวานอยู่

จินรู้ใจตัวเองซะแล้ว ทีนี้ก็อาร์ตก็เตรียมตัวรับมือได้  :m4:

รออ่านต่อค้าบบ  นารทเท่ร้ากกกกก  มามะ จุ๊บๆ ที  :m3:

ปล  ถ้าจัดหน้าอีกหน่อย  จะทำให้อ่านง่ายมากขึ้นเยอะเลยนะนารถ (บอกเฉยๆน้า จุ๊บๆๆ)
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice(Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 17-10-2007 20:29:51
อ่านไปขำไป
ถ้าตรูอยู่ตระกูลนี้
ตรูต้องทำปากจู๋ ร้องขึ้นไปบนฟ้า อาหู้........

 :a1: :a1: :a1:

มันจะงกจะเค็มอะไรได้ทั้งแม่ ทั้งพี่ชาย เวงแท้ๆ

เจ้าจินยอมรับตัวเองแล้วหรือ จะสายไปไหมน้า
 :m11: :m11: :m11:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice(Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 17-10-2007 20:33:18
เริ่มปฏิบัติการจีบอาร์ตซะละ :m3: :m1: :m3:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice(Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: kYos ที่ 17-10-2007 20:57:36
 :m1: :m1: เพิ่งได้อ่าน  เรื่องนี้น่ารักจริงๆอะ  ชอบๆ

มาต่อเร็วเน้อ ติดงอมแงม  ขำดี  :give2:

ให้กำลังจายคนโพสด้วยน้า
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice(Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 17-10-2007 21:24:59
เชรอะๆๆๆๆๆๆ  :m14: :m14: :m14:
ง้อไปก่อนเลยนายจิน สักห้าหกตอน

คนแต่งเ่ล่นจินหนักๆ หน่อยนะคร้าบบบบบ อย่าให้อาร์ตใจอ่อนง่าย :impress:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice(Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 18-10-2007 02:19:34
ในที่สุดจินก็รู้ใจตัวเองแล้ว  :m3: :m3: แค่เขี่ยพัดออกไปมะใช่ปัญหาเท่าไหร่  o17 o17



พิมเท่ร๊ากก  :m29: ออกนอกหน้าไปแล้วนะ  :m16: มาแอบกิ๊กนารถหรอ  :o12: เอาเราไปไว้ตี้ไหน
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice(Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: sasi ที่ 19-10-2007 09:50:33
ชอบๆๆ เรื่องแบบนี้อ่ะ

อ่านแล้วก็ได้ใจจริงๆ เอาเลยๆ แกล้งจินบ้างดิ่ อย่าปล่อยให้มารังแกเราคนเดียวนะสู้ๆ

เป้นกำลังใจให้คนโพสท์และเจ้าของเรื่อง

sasi
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice(Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 19-10-2007 11:03:52
เป็นกำลังใจให้ครับ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice(Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: PK ที่ 19-10-2007 11:33:14
 :give2: เมื่อไหร่มาโพส ต่ออ่า

อยากอ่านอีก.... :m5: :m5:

ขอบคุณน้าคร้าบบบบบบบบ o15

มาลงไวๆๆๆๆๆๆนะ  จะรอ :m4:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice(Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 19-10-2007 11:46:44
นารถ  ไม่มาจิ้มตูดหน่อยเดียว  หายไปนานเลยนะ

อยากอ่านต่อแล้วอ่า  น้า น้า มาต่อเหอะน้า   :m18:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice(Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 20-10-2007 00:21:43
Part 23
   .~.เหตุเกิดที่บ้านขนมปัง.~.


   หลายวันต่อมาที่บ้านขนมปัง
   ผมมากินมื้อเย็นกับพัด ที่นี่เหมือนเป็นที่นัดหมายประจำของเราไปซะแล้ว
   "อ้าว! อาร์ต นายก็ชอบมาที่นี่เหมือนกันเหรอ" เอิ๊บเดินเข้ามาทักและแน่นอนมีเอิ๊บที่ไหน ก็ต้องมีจินที่นั่น
   "อืม...ฉันกับพัดชอบที่นี่มาก นั่งด้วยกันสิ" ผมชวน
   "ก็ดีนะจิน เราจะได้มีเพื่อนคุย" เอิ๊บหันไปบอกกับจิน
   "อืม...จ้ะ..."   อยู่กับแฟนหงอเชียวนะ ผมรู้สึกหมั่นไส้ จินนั่งข้างๆ พัด ส่วนเอิ๊บนั่งข้างๆ ผม
   "เดี๋ยวพัดไปแลกลูกกวาดให้นะ" พัดลุกขึ้น
   "ฉันไปด้วย" จินลุกขึ้นตามเขาไป  ผมเห็นว่าจินคุยกับพัด แต่มันไกลเกินกว่าจะได้ยิน
   "นายมาที่นี่กับอาร์ตบ่อยเหรอ?" จินถามระหว่างที่พัดหยอดเหรียญลงในเครื่องแลก
   "อืม...ก็เกือบจะทุกอาทิตย์ แล้วคุณล่ะ?"
   "นานๆ ที ฉันไม่ชอบร้านกุ๊กกิ๊กแบบนี้หรอก นายเองก็คงไม่ได้อยากจะมาซักเท่าไหร่หรอกใช่ไหม"
   "ไม่เลย ผมชอบที่นี่มาก แล้วอาร์ตก็ชอบที่นี่เหมือนกัน"
   "น่าอายจะตาย ต้องมาเข้าร้านสีสันแสบทรวงอย่างนี้"
   "มากับคนที่รัก ยังต้องอายอะไรอีก"
   "นายนี่มันน้ำเน่าสุดๆ เลยนะ ไม่ได้อยู่ต่อหน้าไอ้หน้าแมวไม่ต้องพูดจาโอเวอร์ขนาดนั้นก็ได้"
   "ไม่มีต่อหน้าหรือลับหลังสำหรับผมและอาร์ต"
   "เฮอะ!"
   "คุณเองก็น่าจะให้ความสำคัญกับคนที่คุณรักบ้างนะครับ"
   "ฮึ้ย! มันเรื่องอะไรของนายเนี่ย"
   "คุณดูเหมือนไม่ได้รักแฟนคุณเลยนะ"
   "นายพูดอะไร นายจะรู้อะไร"
   "ไม่ใช่ว่าคุณรักคนอื่นอยู่หรอกเหรอ คุณคิดว่าผมมองไม่ออกรึยังไงกันว่าคุณรู้สึกยังไงกับอาร์ต"
   "ว่าไงนะ"
   "อย่าคิดแย่งเขาไปจากผม"
   "นายพูดบ้าอะไร มีแต่นายเท่านั้นแหละที่ชอบไอ้หน้าแมวนั่น"
   "ถ้างั้นก็ดีเราจะได้ไม่ต้องเป็นคู่แข่งกัน เขาเหมาะสมกับผมที่สุดแล้ว"
   พัดเดินออกจากตรงนั้นทันทีเมื่อพูดจบ ปล่อยให้จินยืนงงเป็นไก่ตาแตก
ปึงๆๆ เสียงจินทุบเครื่องแลกลูกกวาด
   "ฮึ้ย...ไอ้บ้าเอ๊ย!" จินมองตามพัด
   "แกจะออกมาดีๆ ไหม ไอ้ลูกกวาดเฮงซวย"  ปึง! ปึง! ปึง! เขาทุบมันอีกหลายที
   "ทำไมไปนานจังอ่ะ" ผมถาม
   "เครื่องมีปัญหานิดหน่อยน่ะ"
   ระหว่างทานอาหารเราก็คุยกันพอเป็นพิธี
   "วันนี้มาตรงเวลารึเปล่า" จินถามผม
   "..."
   "เวลานายนัดไอ้หน้าแมวนะ ต้องนัดเผื่อเวลาไว้ชั่วโมงนึง มาสายประจำ!"
   ผมมองหน้าจินแล้วแยกเขี้ยวใส่ เขาก็แยกเขี้ยวกลับ
   "สายแค่ไหนผมก็รอได้" พัดช่วยผมไว้ ผมจึงยิ้มให้ แล้วหันไปทำหน้าท้าทายจิน
   "พูดอย่างนี้อีกหน่อยจะได้ใจนะ" จินยังคงใช้บทสนทนากวนๆ ต่อไป"
   "เธอสองคนสนิทกันจังนะ" เอิ๊บพูดขึ้นบ้าง
   "เขาก็เป็นแค่เพื่อนพี่ชายฉัน เราไม่ได้สนิทสนมเป็นพิเศษหรอก"
   "ใช่ ใครอยากจะสนิทกับนาย" ทำไมต้องมาเจอจินด้วยนะ ผมรีบกินอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
จะได้ไปจากที่นี่เสียที
   "ไอ้แมวตะกละ! ไม่มีใครเขาแย่งนายกินหรอกน่า ไม่ต้องมูมมามขนาดนั้นก็ได้"
ผมยื่นหน้าไปใกล้เขาแล้วกระซิบว่า
   "ฉันอยากไปให้พ้นๆ จากนายเร็วๆ"
   "ทำไมล่ะ ไหนบอกว่ารักฉันไง" เขากระซิบตอบ เขาเอาความรักของผมมาล้อเล่นอย่างนี้อีกแล้วนะ
   "ไปกันเถอะพัด" ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ดอกไม้สีส้ม
   "เอ่อ...อืม" เขาเออออตามแต่โดยดี
   "เราก็ไปกันเถอะ" จินพูดกับเอิ๊บบ้าง
   "แต่ฉันยังกินไม่อิ่มเลยนะ"
   "เออน่า เดี๋ยวไปหาอย่างอื่นกินต่อ" เอิ๊บจ้องหน้าจิน แต่ก็ยอมลุกจากเก้าอี้


ผมและพัดเดินออกจากร้าน จินตามออกมาพร้อมกับเอิ๊บ นี่เขาจะตามราวีผมไปถึงเมื่อไหร่
ความอดทนของผมมีจำกัดนะ เจ้าจิ้งจอก
   "พัด เราวิ่งกันเถอะ" ผมกระซิบ
   "เอ๋?"
   "หนึ่ง สอง สาม!"  ผมจับมือเขาวิ่งสุดสปีด เมื่อจินเห็นดังนั้นก็ไม่ยอมแพ้ จับมือเอิ๊บวิ่งตามมา
   "หยุดนะ! จิน เธอกำลังทำอะไร" เอิ๊บกระชากมือออก และหยุดวิ่ง
   "ก็วิ่งตามไง" เขาตอบ
   "วิ่งตามทำไม เรามาเดทกันนะ ทำไมต้องตามคนอื่นเขาด้วย"
   "ก็..." เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ทำไมต้องอยากตามสองคนนั้นไปด้วย
   "เธอมีอะไรกับเขาเหรอ มีอะไรที่บอกฉันไม่ได้ใช่ไหม"
   "..."
   "นั่นแสดงว่าเธอมีความลับกับฉัน คนรักกันเขาไม่มีความลับกันหรอก ไม่ว่าจะต่อหน้าหรือลับหลัง"
   คำพูดนั้นทำให้จินนึกถึงพัด ที่พูดกับเขาก่อนหน้านี้
   "ฉันขอโทษ แต่มันเป็นเรื่องของฉันกับอาร์ต ฉันบอกเธอไม่ได้"
   "นั่นหมายความว่าเธอแคร์อาร์ตมากกว่าฉัน"
   "..."
   "เธอรักเขาใช่ไหม"
   "..."
   "ทำไมไม่บอกเขาซะล่ะว่าเธอรู้สึกยังไงกับเขา"
   "เธอไม่โกรธฉันเหรอ"
   "..." เอิ๊บไม่เอ่ยคำใดๆ เพียงแต่ยิ้มให้เขา
   "ขอบใจนะ"
   "ฉันต้องขอบใจเธอต่างหาก เพราะฉันเองก็กำลังอยากเลิกกับเธอ อยู่พอดี
    แต่พอมารู้ว่าเธอเองก็ไม่ได้ชอบฉันแล้ว มันทำให้ฉันรู้สึกผิดน้อยลง"
O_o   "ว่าไงนะ"
   "การที่เธอต้องฝืนตัวเองเวลาอยู่กับฉัน ทำในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเองมันคง ทำให้เธออึดอัดมาก
     พอฉันเห็นเธอเป็นตัวของตัวเองเวลาอยู่กับอาร์ตแล้ว ทำให้ฉันรู้ว่า...เธอมันก็แค่ผู้ชายกิ๊กก๊อก
    ไม่มีทางเป็นเจ้าชายที่ฉันวาดฝัน ไว้ได้หรอก เชอะ! เราเลิกกัน  ฉันไม่อยากเป็นตัวแทนของใคร"
เอิ๊บเดินเชิดหน้าจากไป ทิ้งให้จินยืนงงเป็นไก่ตาแตกเป็นครั้งที่สองของวันนี้
เขาคิดว่านี่หรือคือคนที่เขาคิดว่าเป็นนางฟ้า คำพูดของเอิ๊บทำให้เขารู้ว่าความรักมันออกแบบไม่ได้
การรับในสิ่งที่คนรักเราเป็น คือสิ่งที่สำคัญที่สุดของนามธรรมที่ชื่อว่า...ความรัก

ที่สวนสาธารณะ
   
   ผมนั่งที่เก้าอี้ไม้ตัวหนึ่ง ส่วนพัดก็นั่งข้างๆ ผม
   "โชคดีที่เขาตามเรามาไม่ทัน" ประโยคแรกที่ผมพูดหลังจากวิ่งหนีนายนั่นจนเหนื่อยและมาหยุดลงที่นี่
   "..."
   "เขาน่ะน่ารำคาญสุดๆ เลย ชอบทำให้เราอาย ชอบแกล้งเป็นประจำ แล้วก็ชอบหาว่าขี้เหร่บ้างล่ะ
   หน้าเหมือนแมวบ้างล่ะ สารพัดจะสรรหาคำมาดุด่า พัดว่าเขาน่ารำคาญไหมล่ะ"
   "อาร์ตคิดอย่างนั้นจริงๆ เหรอ?"
   "เอ๋?"
   "อาร์ตรำคาญเขาจริงๆ เหรอ?
   "ก็ไม่รู้สิ บางทีเขาก็ทำให้มีความสุขได้ แต่มันนานๆ ทีน่ะ ส่วนใหญ่เขาชอบแกล้งมากกว่า"
   "ตอนนั้นพัดก็ชอบแกล้งเพราะพัดชอบอาร์ต"
   "แต่นายนี่แกล้งเพราะอยากแกล้ง"
   "แต่พัดว่าไม่..."
   "พัดหมายความว่า...เขาชอบเรางั้นเหรอ?  เฮอะ...ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก
    เขาชอบแต่คนน่ารักระดับนางฟ้าเท่านั้นแหละ อย่างอาร์ตเขาไม่แลหรอก"
   "พัดก็แค่สันนิษฐาน แล้วอาร์ตล่ะ"
   "หืม?"
   "อาร์ตรู้สึกยังไงกับเขา"
   "เอ่อ..." ผมหยุดคิดอยู่นาน
   "ไม่เป็นไร เรื่องนั้นพัดไม่สนใจหรอก อาร์ตจะรักใครไม่สำคัญ
     แต่ที่แน่ๆ อาร์ตจำเอาไว้ว่าพัดรักอาร์ตก็พอแล้ว"
   "ขอบใจมากนะสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง" ผมยิ้มให้เขา
   "ยินดีเสมอ"
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice(Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 20-10-2007 02:10:36
 o7 o7 o7 o7 เห็นไหมพัดดีขนาดไหน
ถ้าแต่งให้พัดชีช้ำล่ะก็น่าดู  :angry2: :angry2: :angry2:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice(Copy)
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 20-10-2007 09:19:08
เป็นกำลังใจให้ครับ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 20-10-2007 10:29:08
จะให้รับผิดชอบดีๆ ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย  :angry2:   <<< แหงะ...ลูกเค้ามีพ่อมีแม่นะตะเองงงงง
ชอบตบจูบๆ เหรอ 5555    <<< มั๊กกกมากกกกกกก   :m10:

นึกว่ามาต่อ  รีบคลิกเข้ามา  ให้ไวๆ  :m4:  <<< มาแล้วงายยยยยย ขี้บ่นจิงงงงง  

อ่านไปขำไป  ถ้าตรูอยู่ตระกูลนี้
ตรูต้องทำปากจู๋ ร้องขึ้นไปบนฟ้า อาหู้........   <<< เค้าเรียกครอบครัวสุขสันต์....น่ารักดีออกกกก
มันจะงกจะเค็มอะไรได้ทั้งแม่ ทั้งพี่ชาย เวงแท้ๆ   <<< ขำๆ ฮาๆ น่า......จิง ๆ ก็รักกันดีจะตายยยย..

เจ้าจินยอมรับตัวเองแล้วหรือ จะสายไปไหมน้า  
<<< คิดว่าไงอ่ะตะเองงงง เดี๋ยวเปลี่ยนบทตามใจตะเองเลยยยยย อ่ะ.... :m12:

เริ่มปฏิบัติการจีบอาร์ตซะละ :m3: :m1: :m3:
<<< จะได้เหรอออออ....ว่าแต่ตะเองมีใครจีบอ๊ะยังงงง  :m21:

:m1: เพิ่งได้อ่าน  เรื่องนี้น่ารักจริงๆอะ  ชอบๆ  <<< จะจบอยู่ละ...แต่ก็ดีจายยยยที่มาอ่านนนน
มาต่อเร็วเน้อ ติดงอมแงม  ขำดี  :give2:  <<< ชอบให้รอออออ...ใครรอนานคนนั้นชนะ...

ให้กำลังจายคนโพสด้วยน้า  <<< ม่ายอาววว กะลังใจ อยากได้แฟนนนนนน   :m13:

เชรอะๆๆๆๆๆๆ  :m14:     ง้อไปก่อนเลยนายจิน สักห้าหกตอน    
<<< พอแล้วบอกเน้ออออ เดี๋ยวขอจับจินไปมัดเชือก ฟาดด้วยแส้...เอาเทียนหยด.... :laugh5:

คนแต่งเล่นจินหนักๆ หน่อยนะคร้าบบบบบ อย่าให้อาร์ตใจอ่อนง่าย :impress:   <<< จัดให้....

ในที่สุดจินก็รู้ใจตัวเองแล้ว  :m3: แค่เขี่ยพัดออกไปมะใช่ปัญหาเท่าไหร่  o17
ครายยยยย จะมาเขี่ยพัดสุดที่รักของฉานนนนนนน   :m16:

พิมเท่ร๊ากก  :m29: ออกนอกหน้าไปแล้วนะ  :m16: มาแอบกิ๊กนารถหรอ  :o12: เอาเราไปไว้ตี้ไหน
แหงะ...สามีภรรยาใครมา....เรามะเกี่ยววววว เค้ามาเองงงง  :m22:

ชอบๆๆ เรื่องแบบนี้อ่ะ  <<< ชอบเรื่องแบบหนายยยยยย    :m10:
อ่านแล้วก็ได้ใจจริงๆ เอาเลยๆ แกล้งจินบ้างดิ่ อย่าปล่อยให้มารังแกเราคนเดียวนะสู้ๆ  <<< เดี๋ยวก้อรู้....

เป้นกำลังใจให้คนโพสท์และเจ้าของเรื่อง <<< ขอบคุณมั๊กมากกกก ...น่ารักจิง ๆ เลยยยยย
sasi

เป็นกำลังใจให้ครับ  <<< อีกละ....ขออย่างอื่นที่กินได้หน่อยมีป่ะ.... :laugh:

:give2: เมื่อไหร่มาโพส ต่ออ่า  อยากอ่านอีก.... :m5: :m5:

ขอบคุณน้าคร้าบบบบบบบบ o15       มาลงไวๆๆๆๆๆๆนะ  จะรอ :m4:
มาละจ้า.......มาเรื่อย ๆ ละจ้ะ....มัวติดนิยายคนอื่นอยู่ ไม่ว่าง post เลยช่วงนี้..... :laugh:

นารถ  ไม่มาจิ้มตูดหน่อยเดียว  หายไปนานเลยนะ
พวกจิ้ม ๆ เนี่ยยยย เจ้าของมาตามแล้ววววว ..... รีบปายยยเลยยยยยย เดี๋ยวฉานจาซวยยยยย  :m19:

อยากอ่านต่อแล้วอ่า  น้า น้า มาต่อเหอะน้า    <<< รอนิดรอหน่อยทำบ่นนนนน มาต่อละงายยยย

o7 เห็นไหมพัดดีขนาดไหน  ถ้าแต่งให้พัดชีช้ำล่ะก็น่าดู  :angry2:
เห็นจ้า...เห็น แค่นี้ก็หลงพัดหัวปักหัวปรำแล้วจ้า......พัดไม่ชีช้ำหรอกเพราะมีฉานอยู่ข้าง ๆๆๆๆ :m1:

 :bye2:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: Jr_boy ที่ 20-10-2007 16:11:12
 :m17:


รออ่านอยู่นะครับ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice (20/10/2007)
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 20-10-2007 16:31:10
Part 24
   .~.รอยไม้เรียวที่แผ่นหลัง.~.



   วันนี้ผมตื่นสายเด่เลย แต่ถึงจะสายแค่ไหนก็ยังเช้ากว่าพี่ซันอยู่ดี
   "ไม่ทันแล้ว!!!"
  ผมรีบวิ่งออกจากบ้านพร้อมกับยัดขนมปังใส่ปาก คว้าจักรยานคันเก่ง
  มือข้างหนึ่งจับแฮนด์รถ อีกข้างหนึ่งถือขนมปัง
   "เฮ้! ไปด้วยกันไหม" จินทัก
   "ซ้อนนายไปน่ะเหรอ ไม่เอาล่ะ"
   "อย่าลืมสิฉันขี่เร็วกว่านายนะ อย่าลีลาได้ไหม เดี๋ยวก็ไปไม่ทันกันทั้งคู่หรอก"
   มันก็จริงอย่างที่เขาพูด ผมจึงรีบขึ้นซ้อนจักรยานเขาทันที
   "ตื่นสายเหรอ?" จินถาม
   "ถามโง่ๆ"
   "ไอ้นี่! ฉันพูดดีๆ กับนายแล้วนะ ลงไป!"
   "อะไร?"
   "ฉันบอกให้นายลงจากรถฉันไง"
   "นายเป็นคนชวนฉันเองนะ แล้วจะมาไล่ลงง่ายๆ แบบนี้เหรอ ไม่มีทางซะหรอก" ผมดึงเสื้อเขาไว้แน่น
   "ไม่ลงดีๆ ใช่ไหม ฉันจะทำให้นายลงไปเกลืกกลิ้งกับพื้นซีเมนต์แข็งๆ นี่เลย"

   เขาปั่นจักรยานด้วยความเร็วแปดสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง หัวของผมหงายไปข้างหลัง  "บึ๋ย..."  
ปากผมสั่นด้วยแรงลม แล้วเขาก็หยุดรถกะทันหัน หัวผมเปลี่ยนทิศทางจากหงายไปข้างหลังเป็น
คะมำมาข้างหน้า จนกระแทกกับแผ่นหลังของเขา แล้วก็กระเด้งกลับไปข้างหลังอีก ตอนนี้...
ทั้งตัวทั้งหัวของผมลงไปกองอยู่กับพื้นเรียบร้อย
   "อู๊ย...นายเป็นบ้าไปแล้วเหรอ จะฆ่าฉันรึยังไง นายนี่มัน..."
เมื่อผมได้สติ ก็ค้นพบว่ากางเกงอีกส่วนเกี่ยวติดกับเบาะคนซ้อน
   "เฮ้ย!!! กางเกง"
   "ฮะๆๆ กางเกงขาดเลย ฮ่าๆๆ"
ทำไงดีล่ะ ถ้าใครมาเห็นเข้าผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ผมเอากระเป๋าเป้มาปิดส่วนล่างไว้
เพราะนายคนเดียว จิน!
   "นายมันตัวซวย!!!"
เขาหยุดหัวเราะ และเริ่มแกะกระดุมเสื้อออกทีละเม็ดๆ เขากำลังจะทำอะไร หรือว่าเขาเห็นขาอ่อนของผมแล้ว
เกิดอารมณ์ขึ้นมา ดูหน้าเขาสิ หื่นน่าดูเลย ไม่เอานะ ถึงผมจะชอบเขามากแต่ตอนนี้เราทั้งคู่ก็ยังเป็นเด็ก
ม.ปลายอยู่ เขาจะทำแบบนี้กับผมไม่ได้นะ จินแกะกระดุมครบทุกเม็ดแล้ว ไม่นะ!!!
   "ไม่!!!!!!!!!!!" ผมหลับตาปี๋แล้วเอามือโบกไปมา
   "ผีเข้าเหรอ? เอาไปใช้ก่อนใส่ไว้ซะ คงคลุมตัวนายได้ไปถึงเข่า ใครเห็นเข้าจะฝันร้ายเปล่าๆ"
โธ่เอ๊ย! เขาแค่ถอดเสื้อให้ยืม นี่ผมคิดไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
   "ขอบใจ" ผมรับเสื้อมาแล้วรีบใส่มันไว้ เสื้อเขาตัวเดียวคลุมผมเกือบมิดทั้งตัว
   "เมื่อกี้นายคิดว่าฉันจะปล้ำนายเหรอ?"
   "..."
   "ฉันเห็นนะหน้านายแดงแจ๋เลย คงดีใจล่ะซิท่า แต่เสียใจด้วยนะฉันนะไม่คิดสั้นหรอก"
ผมรักคนพรรค์นี้ลงไปได้ยังไงกันนะ

   ที่หน้าโรงเรียน
   อาจารย์ฝ่ายปกครองกำลังยืนจดชื่อเด็กที่มาสายอยู่ ผมชักลังเล คิดว่าวันนี้น่าจะโดดเรียนดีไหม
แต่ไม่ทันไรอาจารย์ก็หันขวับมา ที่เรายืนอยู่
   "มานี่เลย!!!" อาจารย์คำราม  เราทั้งคู่จึงเดินไปหาแต่โดยดี
   "คือผม..."
   "ทำไมเธอสงคนมีสภาพแบบนี้"
   "อุบัติเหตุนิดหน่อยครับ" เขาออกรับแทน
   "เธอน่ะเป็นเด็กเรียนดี ทำตัวให้มันดีหน่อย"  อาจารย์ง้างไม้เรียวออก ทำท่าว่าจะเคาะหัวผม ผมหลับตาปี๋
   เพียะ!
   เอ๋? ทำไมไม่เจ็บเลยล่ะ ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้น จินกำลังกอดหัวผมไว้ งั้นเมื่อกี้เขาก็ถูกตีหลังน่ะสิ
   "เธอทำอะไรของเธอ" อาจารย์ถาม
   "ผมก็บอกแล้วใช่ไหมว่าเกิดอุบัติเหตุ ทำไมต้องลงไม้ลงมือด้วย"
เขาดึงไม้จากอาจารย์แล้วหักมันอย่างช้าๆ
   "เธอจะทำอะไร" จินเดินเข้าไปหาอาจารย์ท่านนั้น อาจารย์ค่อยๆ ถอยหลัง
เขาจับมืออาจารย์ขึ้นอย่างรวดเร็ว แล้วก็พูดว่า...
   "ถ้าจะทำร้ายเขา ผมไม่ยอมแน่ โปรดทำผมแทนเถอะครับ"
เขายกมืออาจารย์ขึ้นแล้วตีที่หัวตัวเองหลายครั้ง
   "เฮ้ย! จะทำบ้าอะไร" อาจารย์พยายามจะชักมือกลับ แต่อาจารย์แก่ๆ คนนึง
คงสู้แรงเด็กผู้ชายตัวใหญ่อย่างเขาไม่ได้อยู่แล้ว
   "หยุดนะ! จิน" ผมดึงมือเขาออกจากมืออาจารย์
   "เธอสองคนรีบเข้าเรียนเลยนะ แล้ววันหลังอย่ามาสายอีก" อาจารย์คงหมดความอดทนกับนายนี่แล้ว
จินจูงจักรยานเข้าไป และผมก็เดินตามเขาเข้าไปในโรงเรียน ผมเห็นรอยไม้เรียวที่กลางแผ่นหลังของเขา
จึงถือวิสาสะแตะที่รอยนั้น
   "ทำอะไร แต๊ะอั๋งฉันเหรอ"
   "เจ็บมากไหม?"
   "ไม่"
   "ขอบใจนะ"
   "อืม..."
   "ฉันพานายไปห้องพยาบาลนะ"
   "ไม่ต้องเรื่องแค่นี้เอง"  เขายังไม่เลิกอวดเก่งอีกตามเคย

เราทั้งสองคนเข้าห้องเรียนพร้อมกัน  เพื่อนๆ มองเป็นตาเดียว และคงอยากรู้ว่าเราไปเอาเทรนด์ชุดนักเรียน
ที่กำลังใส่อยู่นี้ มาจากประเทศไหน
   "เกิดอะไรขึ้นอาร์ต ทำไมแกกับ..." เจ้ยถาม
   "เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟังตอนพักละกัน"  ผมคิดถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า ทั้งเรื่องน่าอายนั่น แล้วก็เรื่อง...
อ้อมกอดของเขา ผมยังจำไออุ่นจากแผ่นอกของเขาได้ดี ตอนนั้น ผมเกร็งไปหมดไม่กล้าแม้กระทั่งหายใจ
ถ้าต้องอยู่ในท่านั้นกับเขา นานกว่านั้นสักนาที ผมคงเป็นลมล้มพับตรงนั้นแล้ว
   "ดูเขาสิ เวลาเปลือยครึ่งบนดูเซ็กซี้...เซ็กซี่" เจ้ยทำตาหวานเยิ้ม
   "ทะลึ่ง"
   ถึงจะพูดออกไปอย่างนั้น แต่ผมก็แอบมองแผ่นหลังเขาอยู่เหมือนกัน ผมเห็นรอยแดงชัดเจนที่หลังเขา
ทำไมเขาถึงยอมเอาแผ่นหลังที่เปลือยเปล่านั่นเป็นโล่กำบังให้นะ  ตอนนี้ทุกคนในห้องมองผมและจินเหมือนตัวประหลาด บางคนก็แอบหัวเราะคิกคัก แต่เรื่องราววันนี้คือสิ่งที่น่าจดจำที่สุดสำหรับผม

   ตอนพักกลางวัน
   ผมไม่ได้ไปโรงอาหารแต่ฝากเจ้ยซื้อขนมปังให้ ก็สภาพแบบนี้  ใครจะกล้าเสนอหน้าไปในที่ที่คนเยอะแยะ
อย่างนั้น ผมเลือกมานั่งหลบแดด อยู่ใต้ต้นเพียงลำพัง
   โป๊ก!
   "เพื่อนนายฝากมาให้แน่ะ" จินโยนขนมปังมาโดนหัว
   "ส่งให้ดีๆ ไม่ได้เหรอ"  เขาและผมอยู่ในสภาพเดิมทั้งคู่
   "เพราะนายคนเดียวฉันถึงต้องตกอยู่ในสภาพทุเรศแบบนี้" จินแดกดัน
   "ฉันเหรอ? นายเข้าใจอะไรผิดรึเปล่า" ผมฉีกห่อขนมปังแล้วกัด เข้าไปคำใหญ่
   "ฉันเหมือนกุ๊ยไหม?"
   "อืม..."
   "นายเคยเห็นกุ๊ยหล่อขนาดนี้เหรอ"
   "บ้า!"  ผมเอนตัวไปข้างหลังเพื่อมองหลังของเขา รอยเริ่มจางลงบ้างแล้ว
   "ทำอะไรน่ะ"
   "ก็ดูหลังนายไง"
   "ดูดีใช่ไหมล่ะ"
   "ฉันดูรอยไม้เรียวต่างหาก นายช่วยฉันทำไม?"
   "..."
   "คงไม่ได้แอบชอบฉันหรอกนะ"
   "ป...เปล่าซะหน่อย ก็แค่ช่วยลูกแมวตัวนึงเท่านั้นเอง"
   "แน่นะ?"
   "..." เขาไม่ตอบแต่คว้าขนมปังที่เหลือจากมือผมเข้าปากทั้งอัน
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 20-10-2007 17:53:01
ดีๆๆๆๆๆๆๆ ปากแข็งเข้าไป o13
จะได้ง้อนานๆ
ขอบคุณคร้าบบบบ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: kYos ที่ 20-10-2007 18:06:21
 :m21:  วู้วววว  ขัดใจจริงๆบักจินนิ่  ปากแข็งเจรงๆ

 :m1:  ดีใจๆ วันนี้มาต่อ 2 ตอน   :m4:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: satan666 ที่ 20-10-2007 19:09:14
ชอบเรื่องนี้จังเลย ใสๆดี :m13:

พัดสุดยอดเลย ผู้ชายอาไร้  :m3:

ส่วนจินมะได้เรื่องเลย แถมยังปากแข็งอีก น่าตบจูบจริงๆ  :m10:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 20-10-2007 19:12:05
อ่านทันแล้ว  :a2:  :a2:  :a2: สนุกมากเลย มาต่อไวไวน้า  :m13:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 20-10-2007 20:24:57
เริ่มใกล้ชิดกันอีกครั้ง :a3: :a3: :a3:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 20-10-2007 23:15:57
จินเป็นโสดแล้ว คราวนี้จะได้รุกเต็มที่สักที
ปกติก็เป็นลูกไก่ คราวนี้ไม่รอดกำมือจินแน่
 :m11: :m11: :m11: :m11:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: Jr_boy ที่ 21-10-2007 13:30:23
แมนจังเลยอ่ะจิน
แบบนี้ แล้วอาร์ตจะทำยังไงล่ะเนี่ย
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: คุณหนูไฉไล ที่ 21-10-2007 13:55:56
อ่านเรื่องนี้ทีไร ต้องเผลอคิดว่าเป็นเรื่องของญี่ปุ่นทุกที

อ่าน ๆ ไป สะดุดว่าเป็นคนไทยนั่นแหละ ถึงจานึกขึ้นได้ 555+

(ตอนนายจินกระทืบอียอ ผมร้องไห้เลยล่ะคับ สงสารอาร์ต)
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 21-10-2007 14:15:02
เอาอะไรดีละที่กินได้  งั้นเอางี้ละกัน
สปาเก็ตตี้  ครับ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 22-10-2007 05:48:39
โอววว  จินช่างแมนแท้ น่าร้ากกกกกกก จิ้นไปถึงแผ่นหลังจิน อิอิ :m3: :m3:  :m3:  :m3:
เริ่มจะกุ๊กกิ๊กๆ กันแล้วอะจิ  ชอบๆๆ

คิดถึงนารถจริงๆ เล้ยยยยย  มามะ  มาให้จุ๊บทีดิ  ก่อนไป อิอิ (อดจิ้มมาหลายวัน คิดถึงๆ)
 :m1:  :m1:   :m1:  :m1:  :m1:  :m1:  :m1:

หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: Jr_boy ที่ 23-10-2007 02:14:51
ทำไมรอบนี้หายไปนานจัง
รออ่านอยู่นะครับ
ใจจะขาดแล้ว
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 23-10-2007 10:52:46
กำลังจะตอบแล้วก็จะลงใช่ป่าว  อิอิ

รออยู่นะเท่ร้ากกก  ให้ไวๆ  :a2:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 23-10-2007 10:59:20
รออ่านอยู่นะครับ   <<< รอเบื่อแล้วบอกละกานนนนนนน ล้อเล่นนนนน มาละจ้ะ....

ดีๆๆๆๆๆๆๆ ปากแข็งเข้าไป o13    <<< จินมะได้ปากแข็งอย่างเดียวนา..... :m10:
จะได้ง้อนานๆ  ขอบคุณคร้าบบบบ   <<< มะเป็นรายยยย เพื่อตะเองเค้าทำให้เสมออ... หยอดซะงั้น...

:m21:  วู้วววว  ขัดใจจริงๆบักจินนิ่  ปากแข็งเจรงๆ   <<< จริงจริ๊งงง จินแข็งจริงจริ๊งงงงงงง....
 :m1:  ดีใจๆ วันนี้มาต่อ 2 ตอน   :m4:   <<< ชอบเบิ้ลลลลอ่ะตะเองงงง หุหุหุ

ชอบเรื่องนี้จังเลย ใสๆดี :m13:    
<<< เรากะชอบเรื่องตะเองงงงง  มันก็ใสเหมือนเราแหละ.... :m18:

พัดสุดยอดเลย ผู้ชายอาไร้  :m3:     <<< ช่ายยยย สุดที่ร๊ากกกของเค้าเองแหละ....

ส่วนจินมะได้เรื่องเลย แถมยังปากแข็งอีก น่าตบจูบจริงๆ  :m10:
<<< อุ้ยยย พูดไรแข็ง ๆ ฟังมะด้ายยยย....บอร์ดนี้ลูกศิษย์พิศาลเยอะจิง ๆๆๆๆๆ ชอบ ๆๆๆๆ  :รักจัง11:

อ่านทันแล้ว  :a2:  :a2:  :a2: สนุกมากเลย มาต่อไวไวน้า  :m13:
<<< จะจบแล้วจ้า...THIP จ๋า....เอานะ มาช้ายังดีกว่ามะมา..... o6

เริ่มใกล้ชิดกันอีกครั้ง :a3:     <<< ก็ต้องมีบ้างงงง ปล่อยเค้าไปเหอะ...จะได้มะมายุ่งกะพัด หุหุหุ

จินเป็นโสดแล้ว คราวนี้จะได้รุกเต็มที่สักที   <<< ปกติจินก็รุกเต็มที่อยู่แล้วจ้ะเรย์จ๋า....... :อิอิ1:
ปกติก็เป็นลูกไก่ คราวนี้ไม่รอดกำมือจินแน่
<<< ผิดเรื่องป่าววว เรื่องนี้มีแต่หน้าแมวกะจิ้งจอกกกกมะมีไก่อ่ะ.... :o9:

แมนจังเลยอ่ะจิน    <<< ตะเองจะทำแบบนี้กะเค้าม่างป่าวอ่ะ.... :-[
แบบนี้ แล้วอาร์ตจะทำยังไงล่ะเนี่ย  <<< ปายถามอาร์ตสิ มาถามเค้าทะมายยยยยยย  :m28:

อ่านเรื่องนี้ทีไร ต้องเผลอคิดว่าเป็นเรื่องของญี่ปุ่นทุกที  <<< ผะชายญี่ปุ่นเค้าก็ชอบบบบตะเองงงงง
อ่าน ๆ ไป สะดุดว่าเป็นคนไทยนั่นแหละ ถึงจานึกขึ้นได้ 555+   <<< สะดุดอารายยยของคนไทยหว่า... o6
(ตอนนายจินกระทืบอียอ ผมร้องไห้เลยล่ะคับ สงสารอาร์ต) :teach:
งั้น i-pex อย่าอ่านตอนต่อไปเลยยยย มะอยากให้ร้องไห้ง่ะ.....ล้อเล่นนนนน ค้นหาความจริงต่อไปนะ....

เอาอะไรดีละที่กินได้  งั้นเอางี้ละกัน  สปาเก็ตตี้  ครับ
มาอารมณ์โหยยยยยซะงั้นนนน กินหะเส็ดก่อนกะด้ายยยยยย  :confuse:

โอววว  จินช่างแมนแท้ น่าร้ากกกกกกก จิ้นไปถึงแผ่นหลังจิน อิอิ :m3:   <<< เข้าหลังตลอดดดดนะมูมู่....
เริ่มจะกุ๊กกิ๊กๆ กันแล้วอะจิ  ชอบๆๆ   <<< ก็เหมือนคู่เราอ่ะแหละตะเองงงงงง.... :m3:

คิดถึงนารถจริงๆ เล้ยยยยย  มามะ  มาให้จุ๊บทีดิ  ก่อนไป อิอิ (อดจิ้มมาหลายวัน คิดถึงๆ)
อ๊ายยยย ดิ้นๆๆๆ เล่นตัวเหมือนนางเอก....แล้วโดดขึ้นคร่อมมมม เสร็จแน่มูมู่..... :laugh5:

ทำไมรอบนี้หายไปนานจัง  รออ่านอยู่นะครับ  ใจจะขาดแล้ว
งานยุ่งอ่ะ...เค้าจาลาพักร้อนนนน ...ไปเลียแผลใจ....  :โฮๆ1:


กำลังจะตอบแล้วก็จะลงใช่ป่าว  อิอิ    <<< แสนรู้จริ๊งงงงงง แฟนครายหว่า...... :o8:

รออยู่นะเท่ร้ากกก  ให้ไวๆ  :a2:   <<< มาเรียกเท่ร้ากกกอีกละ เดี๋ยวฉานก็โดนแหกอกอีก.... :m16:

มาต่อละจ้า......ใกล้จบแล้วนา.....ตั้งใจจะปิดเรื่องพรุ่งนี้เลยยยยย...ฉลองไปในตัว.....ขอบคุณทุกคนมากมายยย :pigwrite:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 23-10-2007 11:04:46
Part  25
.~.ปีศาจอกหัก.~.   


   ตอนเย็น
   ผมกลับบ้านพร้อมจินในสภาพเดียวกับเมื่อเช้า
   “เอาเศะกางเกงที่ติดอยู่ที่รถของฉันไปด้วยนะ”
   “อืม...จะว่าไปนายก็เป็นคนดีเหมือนกันนะเนี่ย”
   “นายเพิ่งรู้เหรอ”
   “ฮึ  นายนี่มันจริงๆ เลยนะ  เสื้อนี่...ฉันจะเอาไปคืนที่บ้านของนายเองนะไม่ต้องห่วง”
   “ที่เป็นห่วงน่ะ กลัวนายจะเอาเสื้อของฉันไปนอนกอดนอนดมทั้งคืนน่ะสิ”
   “ไอ้บ้า!  คิดได้ไงเนี้ย  แต่ยังไงฉันก็ต้องขอบใจนายอีกครั้งนะ  ทั้งที่ความจริงแล้วนายเป็นคนก่อเรื่องขึ้นมาทั้งหมด”
   “...” ทำไมคราวนี้เขาไม่ตอบโต้ล่ะ
   ผมอยากจะเอาหน้าแนบแผ่นหลังกว้างๆ นี่จัง อยากจะกอดเอวเขา  อยากจะเป็นคนรักของเขา แต่...นั่นก็แค่ฝัน
   “แล้วจะเอาไปคืนให้นะ  บาย...” ผมลงจากจักรยานและดึงกางเกงที่ติดอยู่ออกจากรถของเขา
   “บาย...” เขาขี่รถออกไปและโบกมือให้โดยไม่หันมามอง

   ที่บ้านจิน
   “เป็นอะไรไปจิน  นายทำหน้าเซ็งอย่างนี้มาหลายวันแล้วนะ” เรย์ถามพี่ชายขณะที่เล่นเกมส์เชือกกับแอนนี่สุดที่รัก
   “เปล่า”
   จินนั่งเหงาอยู่ที่โซฟาตัวเดิม  เอามือท้าวคางตาลอยแสดงให้เห็นถึงความว่างเปล่าของชีวิตที่หมดไปในแต่ละวัน
   “มีอะไร  ถ้าเรื่องความรักล่ะก็  ปรึกษาฉันได้นะ...” เรย์ทำท่ามั่นใจเหลือเกิน ว่าเขาช่ำชองเรื่องนี้เป็นอย่างดี
   “ฉันแค่อยากอยู่เงียบๆ”
   “เรื่องที่เลิกกับเอิ๊บ  แฟนสาวคนสวยคนนั้นรึเปล่า?”
   “เปล่า”
   “งั้นเรื่องไหน”
   “...” ตอนนี้เขาเป็นคนอ่อนหัดเรื่องความรักไปแล้วรึนี่  เขาถอนหายใจเป็นช่วงๆ และรู้สึกว่าเวลาเดินไปช้าเหลือเกิน  อยากให้ถึงวันที่อาร์ตเอาเสื้อมาคืนเร็วๆ
   “ไม่ไหวแล้วโว๊ย!!!”  จินลุกขึ้นจากโซฟาแล้วตะโกนลั่นบ้าน  เรย์และแอนนี่ตกใจ กอดกันแน่น
   “เป็นบ้าอะไร?” เรย์พูด
   “พี่จินหิวข้าวเหรอคะ?”
   จินไม่ตอบอะไรใครทั้งนั้น  เขาลุกขึ้นไปคว้าโทรศัพท์และตั้งใจว่าจะบอกความในใจกับเขา
   “อาร์ตเหรอ  ฉันเองนะ”
   “ฉันเองน่ะใคร”
   “ก็จินไงล่ะ”
   “มีอะไร”
   “...”
   “มีอะไรล่ะ?”
   “เอ่อ...ฉัน...”
   “ฉันอะไร”
   “ฉันอยากได้เสื้อคืนวันนี้!!!  เอามาให้ด้วย!!!  พรุ่งนี้ไม่มีใส่”
   “ฉันยังไม่ได้ซักเลยนะ”
   “เออ!  เดี๋ยวฉันซักเอง  แค่นี้นะไอ้แมวขี้เหร่”
   เขารีบวางโทรศัพท์ไป  เรย์กับแอนนี่มองหน้ากัน  พวกเขารู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับพี่ชายตัวดี  จินนั่งรออาร์ตอยู่ที่เดิม เขาสั่นขาเป็นจังหวะ  แสดงให้เห็นว่ากำลังอารมณ์ดี  ตอนนี้เขาอยากให้เวลาเดินเร็วขึ้นกว่านี้อีกสักร้อยเท่า
   “ยิ้มออกแล้วเหรอ” เรย์หยอกอย่างรู้ทัน
   “อะไร” เขาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
   “แอบรักเขาเหรอ? เปลี่ยนรสนิยมตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” แอนนี่พูดบ้าง
   “พูดอะไร เป็นเด็กก็อยู่ส่วนเด็กสิ อย่ามายุ่งเรื่องของฉัน ~ลา ลัน ลา~” เขาฮัมเพลงอย่างมีความสุข
   “อารมณ์ดีขึ้นมาเลยนะ” เรย์กระซิบข้างหูแอนนี่
   “รักเขาก็บอกเขาไปก็สิ้นเรื่อง ดีนะที่ตัดใจได้ซะก่อนถ้ารู้ว่าชอบผู้ชายเนี่ย เนอะ” แอนนี่ยิ้มให้เรย์แล้วหันไปเล่นเกมเชือกต่อ

   จินลุกๆ นั่งๆ ตลอดเวลาการรอคอย  บางทีก็ลุกขึ้นไปโทรศัพท์
   “นายออกมารึยัง”
   โทรศัพท์
   “ฉันรอนานแล้วนะ”
   แล้วก็โทรศัพท์
   “เอามาคืนได้แล้วนะ”
   “ใจเย็นน่า เดี๋ยวก็มาเองแหละ เปลืองค่าโทรศัพท์ อะไรกันโทรทุกๆ สามนาทีเลยนะ” เรย์แซว
แต่จินไม่สนใจ  สักพักก็ลุกขึ้นไปโทรศัพท์อีกจนได้
   “ความรักทำให้พี่จินเป็นไปได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ เรย์” แอนนี่คุยกับจิน
   “อืม...ความรักทำให้เกิดสิ่งมหัศจรรย์ขึ้นได้มากมาย” เขาส่งตาหวานให้แอนนี่
   และแล้วอาร์ตก็มาจนได้  จินรีบวิ่งออกไปเปิดประตูบ้านให้เขาอย่างไม่รีรอ
   “มาแล้วเหรออาร์ตตตตต... ~ลา ลัน ลา~”
   เขากระโดดโลดเต้นเหมือนนักบัลเล่ย์ไปที่ประตูบ้าน  เรย์และแอนนี่แอบหัวเราะคิกคักเบาๆ จินเปิดประตูบ้านออกอย่างเบิกบานที่สุด
   “หวัดดี  แมวน้อย” เขาหุบยิ้มทันทีเมื่อศัตรูหัวใจมาด้วย
   “ทำไมต้องรีบร้อนเอาด้วยหา! ดูซิฉันต้องรบกวนให้พัดมาส่ง นายไม่เห็นเหรอว่ามันกี่โมงแล้ว”
   “เอาคืนมา!  กลับไปได้แล้ว” เขารีบไล่ส่ง
   “แค่นี้เนี่ยนะ”
   “เออ!” ปัง! จินปิดประตูใส่หน้าแขกทั้งสอง
   ผมรู้สึกปวดหัวกับนายนี่จริงๆ เลย  เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย  ประสาท!
   “ขอโทษด้วยนะ เขาก็นิสัยแบบนี้แหละ อย่าไปถือสาเขาเลย”

จินแอบมองทั้งสองคนอยู่ที่กระจกหน้าต่าง  เขานั่งยองๆ เพื่อไม่ให้อาร์ตเห็น
   “หึงอ่ะเด้” เรย์ยื่นหน้าเข้ามาที่ไหล่ข้างหนึ่งของพี่ชาย
   “อย่าคิดมากน่าเรามันก็แค่คนอื่น” แอนนี่ยื่นหน้าไปที่ไหล่อีกข้างของเขา
   “พ...พวก  ธ...เธอพูดบ้าอะไรกัน!!!” เขาชูมือขึ้นและสลัดหน้า ไล่ทั้งสองคนออกไป
   “ปล่อยพลังอิจฉาตาร้อนเหรอจิน” เรย์แซว
   “ความอิจฉามันมีอานุภาพขนาดนี้เลยเหรอเรย์” แอนนี่แกล้งถาม
   “ใช่  โดยเฉพาะรักคนที่มีเจ้าของแล้ว” เรย์ตอบ
   “ตายซะเถอะ! พวกเธอ” จินยืนจังก้า  นัยน์ตาดุดันเหมือนต้องการบอกว่าวันนี้เอาจริงแล้วนะ  เขาวิ่งไล่จับเด็กทั้งสอง
   “ว้าย! หนีเร็วปีศาจอกหักเข้าสิงพี่จินแล้ว”
   ทั้งสองคนวิ่งหนีกระเจิงเข้าไปหลบในห้อง  จินนั่งไว้อาลัยให้ตัวเองที่โซฟาตัวเดิม  และท้าวคางท่าเดิมด้วยเช่นกัน
   “เฮ้อ...” เสียงถอนหายใจของเขาครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ของวันนี้

   ที่ห้าง P.R.G.
   ผมและพัดเดินไปแผนกกิ๊ฟท์ช้อป  ผมเห็นเจ้าอียอนั่งอยู่บนชั้นวางตุ๊กตาทำให้นึกถึงเหตุการณ์วันนั้น
   “มีอะไรเหรอ...หรือว่าอยากได้เจ้านั่น”
   เขายังไม่รู้เรื่องนั้น  แต่ผมไม่อยากจะปิดบังอะไรเขาอีกต่อไป  ถ้าเขามารู้ทีหลัง  คงคิดว่าผมไม่สามารถรักษาของขวัญที่เขาให้มาได้  แถมยังไม่พูดความจริงอีก
   “อาร์ตมีเรื่องจะสารภาพอ่ะ”
   “หืม?”
   “อียอที่พัดให้มา  เราทำพังไปแล้ว”
   “หา!”
   อึ๋ย...เขาทำเสียงตกใจอย่างนั้นต้องไม่พอใจแน่ๆ เลย
   “คือว่าเราขอโทษจริงๆนะ ที่ไม่สามารถรักษามันไว้ได้ ขอโทษจริงๆ”
“อาร์ตพูดถึงอะไรอ่ะ”
“เอ๋?  ก็...ที่พัดไปแขวนไว้ที่หน้าบ้านอ่ะ”
   “ดอกไม้ไง  พัดเอาดอกไม้ไปให้”
   “แค่นั้นเหรอ???”
   แล้วเจ้าอียอนั่นมาได้ไงกัน  ไม่มีใครรู้ว่าผมชอบมันนอกจากพัด  ถ้าไม่ใช่เขาแล้วจะเป็นใคร?

หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 23-10-2007 11:05:42
Part  26
.~.พระเอก อกหัก .~. 


   “ฉันเอง!  ที่รักเธอ” จินตะโกนลั่นบ้าน
   “ให้มันนุ่มนวลกว่านี้หน่อย” เรย์พูดด้วยความเฉยเมย
   “บอกรักนะ  ไม่ใช่สั่งการรบ  พูดใหม่ซิพี่จิน” แอนนี่หยิบส้มเข้าปาก
   “แค่นี้ก็ดีเท่าไห่แล้ว  จะเอาอะไรนักหนา” จินขยี้หัวตัวเอง
   “จะพูดใหม่ไหม  ถ้าไม่พูดฉันกับแอนนี่จะออกไปเดทกันแล้ว  เร็วเข้า!!!”
   “ฉันรักเธอ...” เขาพูดเอื่อยๆ
   “ให้มันเข้มแข็งหน่อย” เรย์พูดด้วยท่าทีเดิม
   “เอาไงกันแน่  จะให้เข้มแข็งหรือนุ่มนวล?”
   “พี่จินเข้าใจคำว่าผสมผสานไหมคะ?”
   “ผสมผสาน?”
   “นั่นก็หมายความว่าพี่จะต้องรวมทั้งสองอารมณ์เข้าด้วยกัน  มันจะทำให้เขารู้สึกถึงความจริงใจที่ซ่อนอยู่ในตัวพี่”
   “เอาเป็นว่า  ฉันจะแสดงให้นายดูเป็นตัวอย่าง” เรย์หันหน้าไปหาแอนนี่
   “ฉันรักนาย...อาร์ต  ฉันรักนายจนแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว” เขาทำหน้าอ่อนไหวกับน้ำเสียงที่มั่นคง
   “ฉันก็รักนาย  จิน...” แอนนี่พูดตอบ
   “แค่นี้ทำได้ไหม?” เรย์ถาม
   “ทำไมฉันต้องมาให้เด็กสองคนที่อายุรวมกันยังไม่เท่าอายุฉันสอนเรื่องพวกนี้ด้วยเนี่ย” เขาโวยวายอย่างทุกที

   ที่บ้านขนมปัง
   “มีอะไรรึเปล่า” ผมเริ่มบทสนทนาก่อน
   “หืม”
   “...”
   “พัดจะไปแคนาดา”
   “แคนาดา?”
   “อืม  หลังจากสอบเทอมนี้เสร็จ”
   “แล้วจะไปยังไง?  ไปกับใครอ่ะ?”
   “ไปกับอาร์ตไง”
   “เอ๋?”
   “ไปกับพัดนะ พัดจะจัดการทุกอย่างให้เอง”
   “แต่ว่า...เรา...”
   “อาร์ตจะกลับไปคิดดูก่อนก็ได้นะ พัดไม่ได้เร่งรัดอะไร”


ที่บ้าน
   “แคนาดา  มันอยู่ตรงไหนของโลกนะ?  ตั้งอยู่ละติจูด  ลองติจูดเท่าไหร่?  มีประชากรกี่คน?  มีกี่ฤดู?  แล้วต้องนั่งเครื่องกี่ชั่วโมง?” ผมพึมพำระหว่างดูหนังสือท่องเที่ยวแคนาดาที่เพิ่งซื้อกลับมา
   “บ่นอะไรอยู่คนเดียว” พี่ซันเข้ามาในห้องโดยไม่ส่งเสียงก่อน
   “เปล่า” ผมรีบเก็บหนังสือลงในเก๊ะทันที
   “มีอะไรรึเปล่า?”
   “ออกไปข้างนอกเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิ”
   “ไปไหน?”
   “เดี๋ยวก็รู้เอง”
   วันนี้พี่ซันมาแปลก  ทำหน้าซีเรียสเชียว  เขาขี่จักรยานพาผมไปที่สวนสาธารณะใกล้บ้าน
   “พามาที่นี่ทำไม?”
   “แกไปที่สนามบาสก่อนนะ  เดี๋ยวพี่จะเดินตามไป”
   “พี่กำลังจะทำอะไร?”
   “ไปเถอะน่า...” พี่ซันผลักหลัง
   “ผมก็เออออตามนั้น  หวังว่าเขาคงไม่คิดจะแกล้งอะไรหรอกนะ...

   ที่สนามบาส
   “ไม่เห็นมีอะไร” ผมไม่เห็นว่ามีอะไรเป็นพิเศษ  จึงคิดจะเดินกลับ แต่ทันที่หันหลัง  หัวผมก็กระแทกกับบางสิ่งเข้าอย่างจัง
   “จิน...”
   “ทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นด้วย”
   “มีอะไร?”
   “ฉันให้พี่ชายนายพานายมาที่นี่เอง”
   “ฉันว่าแล้วว่าต้องมีอะไรแปลกๆ  นายให้สินบนพี่ฉันเท่าไหร่  เขาถึงได้ยอมแกล้งน้องตัวเอง”
   “ก็แค่ผู้หยิงทั้งหมดของฉัน”
   “งั้นคราวนี้ก็คงต้องแกล้งฉันหนักๆ  เลยใช่ไหม  นายถึงได้ลงทุนก้อนโตแบบนั้น”
   “...”
   “มีอะไรจะแกล้งฉันก็รีบๆ หน่อย  ฉันไม่มีเวลามาให้นายล้อเล่นหรอกนะ”
   “ฉัน...”


ที่พุ่มไม้ใกล้ๆ นั้นเอง
   “เป็นไงบ้างไปถึงไหนกันแล้ว”ซันยื่นหน้าเข้าไปในพุ่มไม้นั่น ซึ่งมีลิงน้อยสองตัวดูสถานการณ์อยู่ก่อนแล้ว
   “ไม่รู้เหมือนกัน  อยู่ตรงนี้ไม่ค่อยได้ยินเลย” เรย์พูดเบาๆ
   “แต่ดูจากสีหน้าแล้ว  สงสัยจะแห้ว” แอนนี่เสริม
   “เฮ้อ...นี่พวกเราก็ช่วยเต็มที่แล้วนะ  เรื่องอื่นก็ต้องให้มันจัดการเองบ้างแล้ว” ซันส่ายหน้า
   “เฮ้อ...” ลิงทั้งสองตัวถอนหายใจพร้อมกัน
   ทางด้านฝ่ายที่ถูกถ้ำมอง
   “ว่าไงล่ะ?”
   “ฉัน...”
   “ฉันอะไรล่ะ  นายรีบๆ เลยได้ไหม ฉันมีนัด”
   “มีนัด?  กับมันอีกแล้วเหรอ”
   “มัน?  นายเลิกจิกหัวเรียกเขาว่ามันซักทีจะได้ไหม  เขาไปทำอะไรให้นาย หา?”
   “นายเข้าข้างมันเกินไปรึเปล่า?”
   “มันอีกแล้วนะ”
   “ฉันจะเรียกว่ามันแล้วเป็นอะไรปะ?”
   “ถ้าไม่มีอะไรฉันจะกลับแล้วนะ” ผมรีบตัดบทก่อนที่จะมีปากเสียงกันรุนแรงกว่านี้
   “ดี!  รีบไปเลบย  อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกนะ”
   “แน่นอน  นายจะไม่ได้เห็นหน้าฉันอีกต่อไป”
   “ไอ้บ้า” เขาด่าส่งท้าย

   ทั้งสามในพุ่มไม้เกิดความฉงนสงสัยกันยกใหญ่กับภาพที่เห็นตรงหน้า
   “เกิดอะไรขึ้น?” ซันพูด
   “ไม่รู้” เรย์เอ่ย
   “นั่น อาร์ตเดินออกมาแล้ว” ตามมาด้วยแอนนี่
   “เราไปถามเจ้านั่นให้หายข้องใจกันเถอะ” ซันเสนอ
   แล้วพวกเขาก็ออกจากพุ่มไม้นั้น  ตรงไปหาจินเจ้าตัวปัญหา
   “เฮ้ย!!!  เกิดอะไรขึ้นวะ?” ซันถาม
   “ฉันอกหัก” เขาตอบเบาๆ
   “อกหัก!!!  อาร์ตมันไม่โอเคเหรอ  แกไปพูดกับมันว่ายังไง”
   จินก้มหน้า  ไม่ตอบคำถามใดๆ

   ปัง! ปัง! ปัง! เสียงพลุกระดาษที่สามแม่สื่อเตรียมไว้ตั้งแต่เช้าดังขึ้นเป็นจังหวะ
   งั้นก็เปลี่ยนจากการฉลองรัก เป็นฉลองอกหักแทนละกันเนอะ  เย้!”
   “ใช่ เย้!” สองลิงน้อยเฮฮาตามเจ้าลิงใหญ่
   แต่ดูเหมือนว่า เจ้าภาพของงานจะไม่สนุกด้วยซะแล้ว
   “อึ๋ย...” ทั้งสามสงบปากลงได้ เมื่อเห็นจินกำลังทำตาเขียวปั้ดแยกเขี้ยวใส่
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 23-10-2007 11:21:46
น่ารักมากๆ จิน  :m3:
อ่านแล้วนั่งขำ  ตลกดี  ฮาแตก

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านแล้วจินตนาการภาพได้
ลักษณะภาษา การบรรยายที่ถ่ายทอดออกมา มีลักษณะคล้ายการ์ตูนที่เห็นภาพเป็นฉากๆ
บางครั้งช่วงที่ควรเศร้า  เรากลับไม่เศร้าที่สุดเพราะมันเหมือนการ์ตูนซะงั้น
แต่บอกได้เลยว่า  อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุข  น่ารักกุ๊กกิ๊กๆ
จะจบแล้ว  คิดถึงนารถเท่ร้ากกกกกแย่เลย  จบเรื่องในวันเกิดเหรอตะเอง อิอิ

รออ่านต่อจ้า  จิ้มตูดก่อนไป  55555  :m4:
ปล  หวังว่าคงไม่ได้ปาดหน้านะ  เหมือนจะรีพลายค้างอยู่ป่าวเนี่ย
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 23-10-2007 11:29:09
 :a5:
มูมู่มีสาระ.....พูดอะไรมะออก....อึ้ง ทึ่ง อีกแป๊ปปปป คงแอบไปเสียวววว  :m4:
เอาเรื่องนี้มาลงลบคราบน้ำตาคนในบอร์ดนี้ไงงงงล่ะจ๊ะมูมู่.....
ร้องไห้กับเรื่องเศร้า  ๆ มาก ๆ มันเสียสุขภาพพพพพพ....รักนะเด็กโง่..... :m14:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 23-10-2007 12:20:37
หา  :a5: จะจบแล้ว    :m29: เอาน่า มาช้ายังดีกว่าไม่มาเนอะ  :m17:  :m17:
แต่ว่าเรื่องนี้สนุกมากเลยนะ เชียร์ตาจินอยู่ แต่อยากเลี้ยงต้อยเรย์อ่ะ  :m14:  :m14:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: Jr_boy ที่ 23-10-2007 12:36:58
สงสารจินอ่ะ
รู้ตัวช้าก็แบบนี้แหละ
รีบๆทำคะแนนะจินเอาใจช่วย
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 23-10-2007 12:41:53
ว้า จะพูดดีๆด้วยก็ไม่กล้า มัวแต่หึง เลยเรื่องเสียหมดเลย
ถ้าไปเมืองนอกแล้วคงไม่มีโอกาสซะด้วยสิ
 :m17: :m17: :m17:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 23-10-2007 12:45:51
พัตจะไปแล้วจิน ไม่ทันแล้วล่ะ :m14: :m14:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: nai_nai ที่ 23-10-2007 14:38:12
ว้า............... มาไม่ทัน

สนุกมาก ๆ ครับ 

 :m18: :m18: :m18:
 :m18::m18: :m18:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: satan666 ที่ 23-10-2007 15:52:03
ปากหนักถึงที่สุดจริงๆอีตาจิน  :angry2:

มะได้เรื่องเล้ย ก็สมควรแล้วล่ะที่จะผิดหวัง

สู้พัดสุดหล่อของชั้นก็มะได้ :m1: (จาโดนตื้บไหมเนี่ย :try2:)
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 23-10-2007 16:54:43
nartchนี่เอาใจยากจังให้รีเป็นอะไรที่กินได้พอรีเป็นของกินก็บอกให้กินให้เส็ดก่อนก็ได้
งั้นรีเหมือนเดิมละกัน "เป็นกำลังใจให้นะคร้าบบบบบบบบบบบ"
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 23-10-2007 19:09:34
^
^
ดีใจจังเลยยยย เย้ๆๆ  :m4:
คุณเคน  รีได้หลายคำแว้ววว  เรายังจำประโยคเด็ดได้เลยอะ
" เป็นกำลังใจให้ครับ "  อิอิ  เป็นแฟนคลับอยู่นะเนี่ย  :m3:

ปล  ก่อนไป  บอกนารถก่อน " รักนะเด็กโข่ง" 55555
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: nai_nai ที่ 24-10-2007 17:25:30
เป็นกำลังใจให้ครับ

 :m3: :m1:

มารอเหมือนเดิม

 :a12: :a12:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 24-10-2007 18:51:08
หา  :a5: จะจบแล้ว    :m29:     เอาน่า มาช้ายังดีกว่าไม่มาเนอะ  :m17:    <<< จ้า....ปิดฉากวันนี้ละ...
แต่ว่าเรื่องนี้สนุกมากเลยนะ เชียร์ตาจินอยู่ แต่อยากเลี้ยงต้อยเรย์อ่ะ  :m14: 
<<< ใช่สิ ก็จินมันเป็นพระเอกนี่...ส่วนเรย์อ่ะมีแฟนแล้วจ้ะ.... :m19:

สงสารจินอ่ะ  รู้ตัวช้าก็แบบนี้แหละ  รีบๆทำคะแนนะจินเอาใจช่วย
<<< มาตามดูกันละกัน ถึงเวลาจิ้งจอกสิ้นเขี้ยวเล็บละ.... :m11:

ว้า จะพูดดีๆด้วยก็ไม่กล้า มัวแต่หึง เลยเรื่องเสียหมดเลย
ถ้าไปเมืองนอกแล้วคงไม่มีโอกาสซะด้วยสิ :m17:
<<< นั่นนนนละเค้าละ...มาดูจิ้งจอกโดนแมวปราบกันดีก่า.... :m26:

พัตจะไปแล้วจิน ไม่ทันแล้วล่ะ :m14:  <<< เชื่อละเด็กเรียนเก็บกด.... :m29:

ว้า............... มาไม่ทัน   <<< ปายหนายมาล่ะตะเองงง... อยากรู้เรื่องชาวบ้านซะงั้นนนน :m17:
สนุกมาก ๆ ครับ    <<< จริงเหยอออออ... อยากสนุกกว่านี้มั๊ยยยยยย  :m10:

ปากหนักถึงที่สุดจริงๆอีตาจิน  :angry2:  <<< ช่ายยยยย เห็นด้วยยย

มะได้เรื่องเล้ย ก็สมควรแล้วล่ะที่จะผิดหวัง  <<< อันนี้ก็ช่ายยยยอีกกกกก

สู้พัดสุดหล่อของชั้นก็มะได้ :m1: (จาโดนตื้บไหมเนี่ย :try2:) 
<<<  อันนี้ละช่ายยยยที่สุด...โดนแน่ ๆๆๆๆๆ   :m16:

nartchนี่เอาใจยากจังให้รีเป็นอะไรที่กินได้พอรีเป็นของกินก็บอกให้กินให้เส็ดก่อนก็ได้
งั้นรีเหมือนเดิมละกัน "เป็นกำลังใจให้นะคร้าบบบบบบบบบบบ"
พูดได้ด้วยยยยยยยย .... nartch ตกใจจจจจ  :a5:

ดีใจจังเลยยยย เย้ๆๆ  :m4:      คุณเคน  รีได้หลายคำแว้ววว  เรายังจำประโยคเด็ดได้เลยอะ
<<< สอนให้พูดอยู่...มูมู่ใจเย็นนะ....ต้องใช้เวลา...คุณเคนพยายามอยู่.... :teach:
" เป็นกำลังใจให้ครับ "  อิอิ  เป็นแฟนคลับอยู่นะเนี่ย  :m3:   <<< แฟนคลับแน่นะมูมู่..... :m16:

ปล  ก่อนไป  บอกนารถก่อน " รักนะเด็กโข่ง" 55555  <<<  :pigangry2:

เป็นกำลังใจให้ครับ   <<< Post จนจบ สงสัย nartch จำได้คำเดียววว คำนี้ละ.... :m20:
 :m3: :m1:

มารอเหมือนเดิม   <<< ปล่อยให้รอต่อไปดีมะ... :m28:
 :a12: :a12:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 24-10-2007 19:09:51
Part 27
.~.บทสรุปของความรักระหว่างจิ้งจอก กับแมว .~.


   หลายวันต่อมาที่บ้านอาร์ต
   “สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า” พัดทักทายพ่อแม่ของอาร์ตเมื่อมาถึงบ้าน
   “สวัสดีจ้ะ”
   “ผมอยากขออนุญาตพาอาร์ตไปเรียนแคนาดากับผม...”
   “แคนาดา?” ซันซึ่งแอบอยู่ใต้บันไดพูดเบาๆ
   “ไม่ได้การแล้ว...ไอ้จิน” เขารีบคาบข่าวออกจากบ้านไปส่งให้เพื่อนซี้ทันที

   “ว่าไงนะ  แคนาดาเหรอ?”
   “เออซิวะ  คราวนี้แกหมดหวังแน่”
   “แล้วพ่อแม่แกว่าไง”
   “จะว่าไงได้  ได้ไปฟรีแม่ไม่มีขัดข้องอยู่แล้ว”
   “ไม่ได้นะเว้ย  แกจะให้น้องแกไปอยู่กับคนที่ไหนก็ไม่รู้งั้นเหรอ”
   “ทำไงได้  ตอนนี้เขาเป็นแฟนกัน  แกอย่าลืมสิ  ตัดใจเหอะ” ซันพูดด้วยน้ำเสียงซีเรียส
   จินก้มหน้าลง และไม่พูดอะไรต่อไป
   “ไม่ต้องร้องไห้หรอกนะ  ถึงยังไงนายก็ยังมีน้องชายที่น่ารักอยู่ทั้งคน” เรย์โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ตบไหล่จินเบาๆ
   “ฮือๆๆ  ฉันอยากจะบ้าตาย  ทำไมฉันต้องไปรักไอ้บ้านั่นด้วย  โธ่โว้ย!!!”
   จินลุกขึ้นยืนแล้วทำท่าปล่อยพลังปีศาจอกหักเหมือนเคย
   “อึ๋ย...” ซันและเรย์กอดกันกลมอยู่ที่ซอกหนึ่งของบ้าน

   วันสอบปลายภาควันสุดท้าย
   “เย้!  สอบเสร็จซะที”  เจ้ยโหวกเหวกหลังจากเดินออกจากห้องสอบเป็นคนสุดท้าย
   “วันนี้เราไปกินฟูจิกันดีกว่า”
   “อืม...จริงสิปิดเทอมนี้ไปเที่ยวต่างจังหวัดกันดีกว่า”
   “เอ่อ...”
   “อะไร”
   “ฉันต้องไปแคนาดา”
   “แคนาดา?  ที่มีใบเมเปิ้ลเป็นสัญลักษณ์ประจำชาติ  แล้วคนก็พูดสองภาษา
    คือภาษาอังกฤษกับฝรั่งเศส  แล้วก็ยัง...”
   “นี่...มันก็มีแค่แคนาดาเดียวนั่นแหละ  จะร่ายยาวทำไมกัน  แกก็รู้จักดีอยู่แล้วนี่”
   “แล้วแกจะไปยังไง ไปกับใคร  แล้วไปอยู่ที่ไหน”
   “พัด” ผมตอบเพียงคำเดียว  แต่นั่นก็สามารถอธิบายได้ทุกคำถามของเพื่อนรัก
   ผมหันไปเห็นจินยืนอยู่ใกล้ๆ  จึงเริ่มทักทายเขา
   “ทำข้อสอบได้ไหม?” ผมถาม
   “ได้อยู่แล้ว” เขาทำสายตามั่นใจ
   “ก็ดีแล้ว งั้นฉันไปก่อนนะ” ผมไม่มีอะไรจะพูดกับเขาอีก  เพราะถึงเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน 
ก็ไม่สามารถรักษาแผลใจของผมได้
   “นายจะไปจริงๆ เหรอ”
   “อืม...ก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้วนี่”
   “ฉันหมายถึง...แคนาดา...”
   “เอ๋?”
   “นายจะไปอยู่ที่นั่นได้ยังไงกัน  นายเป็นคนไทยนะ  นายเหมาะกับปลาร้ามากกว่าอาหารใดๆ ในโลกนี้”
“นายพูดอะไร”
“นายมันก็แค่แมวไทยสีสวาท  จะไปอยู่ที่อื่นได้ยังไง เดี๋ยวก็กลายเป็นแค่แมวขี้เรื้อนที่นั่นหรอก  ไม่กลัวเหรอ?”
“นายจะพูดแค่นี้ใช่ไหม  งั้นฉันไปนะ  แล้วเจอกัน”
“โชคดีนะ”
เป็นคำสุดท้ายที่เขาพูดกับผม  และมันอาจเป็นคำสุดท้ายสำหรับการยืนอยู่ที่ไทยครั้งนี้ของผมก็ได้ 
‘ลาก่อนนะ...จินของฉัน’

ที่บ้านของอาร์ต
“แกเสร็จรึยัง  นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว” แม่ตะโกนเรียก
“ครับ...” ผมรีบวิ่งลงจากบันไดพร้อมสัมภาระพะรุงพะรังไปหมด
“แล้วพี่ชายแกตื่นรึยัง  น้องชายจะไปต่างประเทศครั้งแรก  และอาจจะเป็นครั้งเดียวของสมาชิกในครอบครัวเรา 
มันยังไม่ตื่นอีกเหรอ”
“ช่างเถอะครับแม่  เรื่องแค่นี้ไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้นก็ได้นี่ครับ”
“เอ้าเร็วๆ เข้า  เดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก”
พ่อกับแม่ช่วยกันแบกสัมภาระออกจากบ้านไป  ทิ้งให้ซันนอนอุตุอยู่อย่างนั้น
“พี่แกนี่มันแย่จริงๆ เลยนะ  มันไม่ได้สนใจน้องเลยใช่ไหม”
“แม่ครับ  เรารีบไปกันเถอะ  บ่นอยู่ได้”

ซันงัวเงียเดินลงบันไดมา
“แม่ครับ  มีอะไรกินตอนเช้าบ้างครับ” เขามองไปรอบๆ บ้าน  แต่ไม่มีแม้แต่เงาของแมวสักตัว
“ไปไหนกันหมดนะ” แล้วเขาก็คิดขึ้นได้ว่า  วันนี้เป็นวัน...
“ซวยแล้วไง!” เขาวิ่งไปที่โทรศัพท์ก่อนทำสิ่งอื่น
“หวัดดีคร้าบ...บ้านตระกูลคิมคร้าบ...” จินทำเสียงเหมือนยังไม่ตื่นดี
“เฮ้ย! ตื่นได้แล้วไอ้จิน  อาร์ตไปแล้ว”
“ไปแล้ว?  แกหมายถึงไปค...แค...น...นา...”
“เออซิวะ!  ฉันอาบน้ำเสร็จ  จะนั่งแท็กซี่ไปรับแกที่หน้าบ้านนะ”
“ไม่ต้องอาบเอิบมันแล้ว  ออกมาเดี๋ยวนี้เลย” เขาวางโทรศัพท์ไป
“อะไรเหรอจิน” เรย์เดินงัวเงียมาถามจิน
“เดี๋ยวฉันจะออกไปข้างนอก  อยู่บ้านคนเดียวนะ”
“ไปไหน?”
“ไปแอร์พอร์ต”
“ไปทำไม?”
“ไม่ต้องถามมาก  เดี๋ยวไม่ทัน” เขารีบวิ่งออกไปรอซันหน้าบ้าน
ไม่ถึงสามนาทีซันก็มาถึง
“เร็วเข้า” ซันเรียกจินขึ้นแท็กซี่
“ฉันไปด้วย” เรย์กระโดดขึ้นรถตามมา
“จะไปไหนกัน?” แอนนี่ที่เพิ่งออกจากบ้านเห็นดังนั้นก็ขอไปด้วยอีกคน

ที่สนามบิน
“ไปแล้วก็เมลหรือโทรมาหาฉันบ้างนะ  อาร์ต” เจ้ยจับมือเพื่อน
“แน่นอนอยู่แล้ว  ฉันไม่ลืมแกหรอก  ก็แกเป็นเพื่อนซี้คนเดียวของฉันนี่นา”
“โชคดีนะ” เจ้ยกอดเพื่อนซี้เป็นครั้งสุดท้าย
“พ่อ...แม่...ดูแลตัวเองด้วยนะครับ  ตอนที่ผมไม่อยู่ก็ช่วยดูแลพี่ชายอย่าให้ไปกินเหล้าบ่อยนักนะครับ”
“จ้ะ...ลูกเองก็ดูแลตัวเองให้ดีนะ  อย่าให้โดนฝนบ่อยๆ ล่ะ  เวลาไม่สบายก็ดื่มน้ำอุ่นให้มากๆ “
แม่พูดพร้อมกับลูบหัวลูกชายเบาๆ
“ครับ”
“พ่อรักลูกนะ”
“ผมก็รักพ่อครับ” ผมเริ่มน้ำตาคลอ
“ฝากดูแลอาร์ตด้วยนะจ๊ะ” แม่หันไปพูดกับพัดที่ยืนอยู่ข้างๆ
“ผมรับรองครับ” เขารับคำ
“ผมต้องไปแล้วนะครับ”
“จ้ะ...”
แม่เองก็เริ่มน้ำตาคลอเช่นกัน  ผมเข้าใจแม่ดี  แม่คงเป็นห่วงผมมาก  เพราะไม่เคยไปไหนไกลๆ
อย่างนี้ผมเดินห่างออกไปทุกๆ  ผมหันกลับไปมองเห็นแม่ซบที่ไหลของพ่อ  ส่วนเจ้ยโบกมือให้ 
มันขาดอะไรบางอย่างไปใช่ไหม  ผมไม่ได้บอกจินเรื่องนี้ 
เพราะหวังว่าเรื่องระหว่างเราสองคนจะจบลงเพียงแค่...ผมเจ็บปวดคนเดียวเท่านั้น   


“หยุด เดี๋ยวนี้  ไอ้หน้าแมว!”

เสียงนั้น...ผมหันกลับไปมองตามต้นตอของเสียง  เห็นจินวิ่งกระหืดกระหอบมาในชุดนอน 
ตามมาด้วยพี่ซัน  เรย์และแอนนี่
“นายจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น”
“อะไรอีก”
เขาวิ่งไปหาเจ้าหน้าที่คนหนึ่ง  และไปพูดอะไรบางอย่าง  เจ้าหน้าที่คนนั้นเดินมาหาผมและพูดว่า...
“ขอโทษนะครับ  คุณคนนี้เขาบอกว่าคุณเป็นโรคติดต่อชนิดร้ายแรง 
เราคงต้องตรวจสอบหลักฐานการตรวจสุขภาพชองคุณอย่างละเอียดอีกครั้งครับ”
“ว่าไงนะ!  นายพูดบ้าอะไรของนาย” ผมจึงจำเป็นต้องให้เขาตรวจอีกครั้ง
“เรียบร้อยแล้วครับ  ไม่มีปัญหาอะไร”
“งั้นผมก็ไปได้แล้วใช่ไหมครับ?”
“เชิญครับ”
“ไม่ได้นะ  เอ่อ...กระเป๋านายนี่มีของผิดกฎหมาย  ตรวจดูดิ”
“นี่ฉันไม่มีเวลามาให้นายล้อเล่นนะ  เครื่องจะออกแล้ว  ลาก่อนนะ”
“ไม่ได้นะ!!!” เขาวิ่งตามมา  แต่โดนซันฉุดเอาไว้
“แกมันไม่ได้เรื่องเลยว่ะ  พูดออกไปได้...เรื่องงี่เง่าพวกนั้น 
ถ้าแกมีปัญญาแค่นี้ ก็ปล่อยน้องฉันไปกับเขาเถอะ  เขาคงทำให้น้องฉันมีความสุขได้” ซันพูด
“ฉันรักน้องแก  แกเข้าใจไหมว่าฉันรักเขา”
“แกพูดกับฉัน  มันจะมีความหมายอะไร  หมดเวลาของแกแล้ว  ฉันเสียใจด้วยว่ะ”
“ไม่!  ฉันไม่ให้เขาไป” เขาพูดกับซันก่อนที่จะ...
โป๊ก!  จินขว้างบางอย่างมาโดนหัวผม  มันคือ...เจ้าอียอตัวเดิมที่ถูกซ่อมแซมเรียบร้อยแล้ว
“นี่มันหมายความว่า...”
“ฉันให้นายเอง”
“แล้วทำไมนายถึงได้เหยียบมันซะจมดินเลยล่ะ”
“เพราะฉันไม่อยากเห็นมันเป็นแค่เครื่องประดับของไอ้มือถือนั่น”
“งั้นฉันก็ขอบใจนะ  มันอาจจะช้าไปหน่อย  แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้บอก  ฉันต้องไปแล้วนะ”
ผมหันหลังให้เขาและเดินต่อไป
“ฉันรักนาย!!!” เขาตะโกน
คำพูดนั้นทำให้ผมหยุดเดิน  ก่อนหันกลับไปมองเขา  หน้าตาที่จริงจังขนาดนั้นผมไม่เคยเห็นมาก่อน
“นายจะแกล้งฉันไปถึงเมื่อไหร่กัน  ฉันกำลังจะไปให้ไกลจากนายไง  เลิกทำตัวงี่เง่าซะทีได้ไหม  ฉัน...”
“ฉันรักนาย  หัวใจฉันบอกว่าฉันรักนาย  ฉันแทบทรงตัวไม่อยู่เมื่อเมื่อเห็นนายเดินไปกับคนอื่น 
โปรดเห็นใจฉันบ้างได้ไหม  ขอโอกาสให้ฉันสักครั้ง  ครั้งนี้แค่ครั้งเดียว 
ฉันจะไม่ทำให้นายต้องเจ็บปวดอีกต่อไป  ได้โปรดเถอะ...อาร์ต...”
หัวใจของผมแทบจะหยุดเต้น  ผมหายใจไม่ออกแล้ว  นี่คือความรู้สึกอะไรกันนะ 
แววตาจริงจังนั่นกำลังมองผมอย่างไม่กระพริบ  ผมรู้สึกว่าใบหน้าของตัวเองร้อนผ่าวไปหมด
“ไปหาเขาเถอะ” พัด พูดเบาๆ
“...” ผมมองหน้าเขา
“เขารักอาร์ตมาตั้งนานแล้ว  อาร์ตก็รักเขามากไม่ใช่เหรอ”
“แล้ว...”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ  พัดเคยบอกอาร์ตว่าอาร์ตจะรักใครไม่สำคัญ  แต่จำเอาไว้ว่าพัดรักอาร์ตก็พอแล้ว”
เขายิ้มอย่างอ่อนโยนให้ผมอย่างทุกครั้ง  แม้แต่ตอนนี้เขาก็ยังเป็นคนที่เข้าใจผมดีที่สุด
“ขอบใจนะ”
“ยินดีครับ”
จินเดินเข้ามาหา
“ฉันจะดูแลแมวตัวนี้เอง” เขาพูดกับพัด
“ถ้านายทำให้เขาเสียใจเมื่อไหร่  ผมจะกลับมารับเขาคืน”
พัดหันมายิ้มให้ผมเป็นครั้งสุดท้ายก่อนเดินจากไป
“มันต้องอย่างนี้สิ  ถึงจะมาเป็นเขยตระกูลฉันได้” ซันกระซิบที่ข้างหูของจิน
“ไปกันเถอะ” เขาพูดพร้อมกับโอบไหล่ผมไว้
“ไปไหน?”
“ไปในที่ๆ หัวใจเรียกร้อง”
“แหวะ!  เลี่ยนมากเลยอ่ะ”
ผมโยนกระเป๋าเดินทางทิ้ง  จินก้มหน้ามาหาและบรรจงจูบอย่างแผ่วเบาที่หน้าผากของผม 
แล้วผมก็กอดคอไปกับเจ้าตัวความรักข้างๆ นี่  ที่ตอนนี้มันเป็นของผม
“อ้าว...นี่มันก็หมายความว่ากินฟรี  เรียนฟรีและการไปเมืองนอกครั้งแรก
และครั้งสุดท้ายของครอบครัวเราสิ้นสุดลงแล้วใช่ไหมเนี่ย” แม่พูด
“เอาน่าคุณ  ถึงยังไงลูกเราก็มีความสุขกับคนที่รักนะ  เรามาร่วมยินดีกับลูกเถอะ  เย้!” พ่อพูด
“แล้วที่ฉันไปโม้กับคุณสมศรีเพื่อนข้างบ้านเราล่ะ  ฉันจะเอาหน้าไปไว้ไหน  ฮือๆๆๆ” แม่คร่ำครวญ
ทุกคนมองคู่รักคู่ใหม่ด้วยแววตาปิติ  ยกเว้นแต่แม่ของผมเท่านั้นที่ยืนซึม
กับการสูญเสียขุมทรัพย์อันมหาศาลที่ล่องลอยจากไปต่อหน้าต่อตา

เทอมสองของทุกคนเริ่มขึ้นแล้ว
“แกยกสาวๆ พวกนี้ให้ฉันหมดเลยจริงๆ เหรอ?” ซันพูด
“อืม...แค่นี้เอง  เดี๋ยวฉันหาไหม่ก็ได้” จินตอบ
“อะแฮ่ม!  ว่าไงนะ” ผมทำหน้าขู่
“แหะๆๆ  พูดเล่นจ้ะที่รัก” เขาทำท่าแง้วๆ อยู่ที่แขนผม
พัดกลับจากแคนาดาแล้ว  ผมกับเขาก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเหมือนเดิม 
พูดถึงจินเจ้าจิ้งจอกเจ้าเล่ห์  ผมต้องแยกจากเขาอีกครั้ง  ครั้งนี้ไม่ใช่เพราะความอวดดีของเขา 
แต่เป็นเพราะการเรียนที่ตกต่ำลงอย่างชนิดที่ไม่น่าให้อภัย  เขาเลยต้องกระเด็นกลับห้อง F เหมือนเดิม
“แกกลับมาที่นี่ก็ดีอยู่แล้ว  ทุกคนให้อภัยแกเสมอนะจิน” พี่ซันพูดเชิงปลอบใจ
“ฉันก็ว่าที่นี่น่ะเหมาะกับฉันที่สุดแล้ว”
“พี่! จิน! พูดอย่างนั้นได้ยังไง  ถ้ามีความคิดอย่างนั้นปีนี้มีหวังอาจโดนซ้ำชั้นทั้งคู่”
“ไม่หรอกน่า...พวกเราเอาตัวรอดได้” พี่ซันพูด
“ไม่ได้!!!  ต่อไปพี่กับจินต้องมาติวกับผมทุกวัน”
“ว่าไงนะ” พี่ซันช็อก
“ดีจ้ะ...เราจะได้เจอกันทุกวันเลยเนอะ  วันนี้เราก็กลับบ้านด้วยกันนะ” จินพูด
“อืม...”
“อ้าว...แล้วพี่ล่ะ  ฉันกลายเป็นส่วนเกินไปแล้วเหรอเนี่ย”
“ใช่!!!” คู่รักพูดพร้อมกัน
แล้วผมก็ได้กลับบ้านพร้อมจินทุกวัน 
ผมสามารถเอาใบหน้าแนบแผ่นหลังและกอดเอวของเขาได้อย่างไม่เคอะเขินอีกต่อไป
ท้ายที่สุดเจ้าจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ก็ต้องสยบให้กับแมวน้อยจนได้ 
ผมได้เรียนรู้แล้วว่า  ความรัก  คือสิ่งที่สวยงามอย่างที่ใครๆ พูดจริงๆ ด้วย 
ถ้ามีโอกาสคว้ามันไว้  ก็อย่าปล่อยให้มันหลุดมือไป
‘ฉันรักเธอนายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์…’  ผมสงเสียงจากหัวใจเบาๆ และเขาก็ย่อมได้ยินด้วยหัวใจเช่นกัน...


The end

ขอบคุณทุกคนนนนที่ติดตามอ่านและให้กำลังใจกัน...เรื่องราวความรักใส ๆ คงช่วยบรรเทาพิษรัก
และลบคราบน้ำตาจากความเศร้าในบอร์ดลงได้บ้างงงงง .... ชีวิตยังต้องเดินอีกยาวไกล.... :m7:
อย่าท้อนะครับบบบบ..... เป็นกำลังใจให้ทุกคน....อยากให้ทุกคนพบรักที่สวยงามครับบบบบ.....

 :bye2:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 24-10-2007 19:36:48
หุหุ จบแบบแฮปปี้อีกเรื่องแล้ว ...  :try2: พอเริ่มอ่านก็จบพอดี  :m17:
ขอบคุณคนแต่ง ขอบคุณคนโพสต์  ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้ค่ะ  o15
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: Jr_boy ที่ 24-10-2007 19:57:43
จบซะแหละ
แมวน้อยกับจิ้งจอกลงเอยกันได้ซะที
นึกว่าแมวน้อยจะได้โกอินเตอร์ซะแล้ว
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 24-10-2007 20:07:07
เล่นเอาน้ำตาซึมเลย ฉากที่ปอเจ้าอียอไป
 o7 o7 o7 o7 o7
ไม่ได้เศร้าแต่เป็นความสวยงามที่ใครสักคน จะกล้าเปลี่ยนตัวเองเพื่ออีกคน
ที่อยู่ในใจมาตลอดเวลา

ขอบคุณทั้งคนเขียนและคนโพสที่ทำให้ได้อ่านเรื่องดีๆแบบนี้ครับ
 :m11: :m11: :m11: :m11: :m11:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: satan666 ที่ 24-10-2007 21:15:30
จบแบบhappy  :m3: :m3:

จะบอกว่าตั้งแต่อ่านมาก็ไม่เคยมองนายจินเป็นจิ้งจอกเลย เห็นเป็นฟายมากกว่า อิอิ

และแล้วนายพัดก็ครองตัวเป็นโสด  :o8: (เสร็จคนโพสแน่เลยอ่ะ :m26:)

ขอขอบคุณคนแต่งและคนโพสมากๆค่ะ ที่เอาเรื่องน่ารักๆมาให้อ่านกัน o15
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 24-10-2007 21:18:01
 :m1:
จบได้น่ารักสุดๆเรยครับ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 24-10-2007 21:27:04
ขอบคุณเจ้าจิ้งจอก(nartch)ที่ต้องให้ฉายานี้เพราะพูดจากวนเหมือนกันเลย
ขอบคุณมูมู่น้อย  จริงๆแล้วผมมีความสามารถในการฟัง พูด อ่าน เขียนภาษาไทย
ได้ในระดับดีนะครับ
จะรอเป็นกำลังใจให้เจ้าจิ้งจอก(nartch)นะครับ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 24-10-2007 23:21:27
ฮือๆๆๆๆๆ  o9 พัตที่แสนดีมีจุดจบเช่นนี้  :m16:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 25-10-2007 04:19:08
เป็นอีกเรื่องที่จบลงไปแบบประทับใจคนอ่าน
ประทับใจในความน่ารักของตัวละครทุกตัวที่มีเอกลักษณ์เฉพาะ
ประทับใจกับภาพวาดที่ตัวเองจินตนาการออกมาเวลาอ่าน  น่ารักเหมือนการ์ตูนดี
ประทับใจที่ยังเห็นว่าโลกนี้ยังมีความรักที่สวยงาม

ขอบคุณคนแต่ง
ขอบคุณ Nartch คนโพส (น่ารักมั่กๆ จริงๆ)
ดีใจที่มีโอกาสอ่านเรื่องนี้เหมือนกัน  อิอิ
 :m3:  :m3:  :m3:  :m3:  :m3:  :m3:  :m3:

ปล  คุณเคน  แอบแซวเล่นน้า  อิอิ  จำคุณเคนได้ตั้งนานแล้ว  บางกระทู้คนเข้าไปอ่านน้อย  แต่ก็มีคุณเคนนี่แหละ  ที่เข้าไป โพสให้กำลังใจคนเขียนแล้วก็คนโพส  แม้เป็นประโยคสั้นๆ "เป็นกำลังใจให้เสมอครับ"  แต่มันก็เป็นกำลังใจกับคนอื่นได้ ก็เลยบอกว่าประทับใจนะ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: nai_nai ที่ 25-10-2007 07:29:50
จบได้น่ารักสุดๆเลยครับ

 :m1: :m1: :m1:

แล้วจะรออ่านเรื่องต่อไปนะครับ

 :m18:

ขอขอบคุณคนแต่งและคนโพสมากๆค่ะ ที่เอาเรื่องน่ารักๆมาให้อ่านกัน

 o14  o15
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: niph ที่ 25-10-2007 12:31:55
 :m3: :m3: :m3:
และแล้วก็ Happy Ending ไปอีกเรื่อง

ขอบคุณครับ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: yoki ที่ 25-10-2007 23:05:05
 :m1: :m1:อ่าพึ่งตามอ่านจบอิอิ

อ่านแล้วรุ้สึกชอบมักๆเรย :m18: :m18: :m18:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: bbboy ที่ 26-10-2007 10:27:50
สุดยอดครับ สนุกมาก o15 :m18:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 26-10-2007 12:18:22
อ่านครั้งแรกม้วนเดียวจบครับ :m19:น่ารักมากๆเลยนึกว่านายจินจะปล่อยให้หัวใจตัวเองหลุดลลอยซะแล้ว :m3:ขอบคุณมากๆนะครับผม :m9:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: Heater ที่ 26-10-2007 17:00:15
อ่านรวดเดียวจบเลนย สนุกมากครับ
ปล. ขอพัดได้ไหม 555
 :m11: :m11: :m11:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: anisongchanon ที่ 26-10-2007 17:12:01
 :m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11: :m11:

สนุกมากเลยเรื่องนี้   ชอบพี่ซัน เรย์ แล้วก็แอนนี่อะ ตลกดี

ขอบคุณคนเขียนแล้วก็คนโพสด้วยนะคับ

ที่อุตส่าห์นำเรื่องราวดีๆแบบนี้มาให้พวกเราได้อ่านกัน

ขอบคุณคราบ o14 o15
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: kYos ที่ 27-10-2007 11:21:58
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก   :m3: :m3:

อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขดีอะ  อ่านแล้วรู้สึกไม่ขัดเลย  ชอบๆ  :m3:

ในที่สุดจิ้งจอกกะแมวก็ครองคู่กัน  555

ขอบคุณ nartch ที่เอาเรื่องน่ารักๆ อ่านแล้วมีความสุขมาให้อ่านกันน้า  :m13:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: moonleaf ที่ 28-10-2007 09:23:14
 :try2: ตามอ่านตั้งแต่เช้าจนจบเลย สนุกมากครับo13

 o14 ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ที่นำมาให้อ่านอย่างมีความสุขนะครับ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: dokebi ที่ 01-11-2007 12:26:27
 :m5: :m5: ขอบคุณครับ จบได้ดีมากครับน่ารักจัง  :m1: :m3: :m18:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: goodluck01 ที่ 06-11-2007 12:06:52
ขอบคุณนะครับที่เอาเรื่องที่ผมแต่งนี้มาลง
ถ้าจำไม่ผิดนี่มาจากเวปเก่าๆกันหมดเลยอิอิ
ยังจำได้อยู่จำนายไอซ์คนนี้ได้ไหมครับ555 :laugh:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: kyuryu ที่ 28-01-2008 18:07:48
 o13      มาเมนท์ให้กำลังใจค่ะ เรื่องนี้น่ารักจริงๆ แนวใสกิ๊งเลย 
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 28-01-2008 19:59:32
จบได้น่ารักอีกเรื่อง  :m23: หนีเที่ยวเลยเพิ่งได้เข้ามาอ่านตอนจบ  :m13:

ขอบคุณนารถ ที่นำเรื่องราวน่ารักๆมาให้อ่านนะ  o15 o15
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: yukisaki ที่ 30-01-2008 19:52:56
มาอ่านรวดเดียวจบงับ
น่ารักกันดีเจงเรยอ่ะ :m1: :m1: :m1:
ขอบคุณที่เอามาลงให้อ่านนะฮับ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: Ken Ken ที่ 31-01-2008 22:52:27
 :m4: :m4: :m4: :m4:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: angsumalin ที่ 22-02-2008 13:25:04
ขอบคุณคร๊าบบที่เอามาให้อ่านหนุกจริงๆน่ารักมากอ่านไปยิ้มไปคลายเครียดไปเลยคับ :oni2:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: YoOl ที่ 28-03-2008 14:04:44
 :mc4:

ขอบคุณมากคร้าบบบ +++ คร้าบ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: NaTTo ที่ 16-07-2008 10:40:12
เริ่ดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :oni2: :oni2: :oni2:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: nattol ที่ 17-07-2008 16:48:29
 :m4: กรี๊ดดดดดดดดด อ่านทีเดียวจอบเลย น่ารักมากอ่ะ ตอนแรกหืม แทบจากัดหัวกันหลุด

แล้วเป็นไงล่ะเจ้าจิน ก็ต้องมาง้อเค้าอยู่ดี แต่ดีแล้วล่ะ สมรักกันซะที
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: Plabu ที่ 24-09-2008 20:16:00
อิอิ.. :m4: :m4:
อ่านรวดเดียวจบเลย :o8:
น่ารักจังเลยหนูอาร์ต :m25: :o8:
อิอิ :m32: :laugh:
แอบสะใจ :laugh:เล็กน้อยตอนอาร์ตกำลังจะไปแคนนาดาแล้ว
เจ้าจินตามมาสารภาพรักอ่ะ :laugh: :laugh:
อิอิ :a1: :a4: :a11:
น่าร๊ากกกกก :m25: :mc4: :mc4:
 :bye2: :bye2: :bye2:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: Dangerous_patz ที่ 30-09-2008 17:13:20
 :m1: :m1: :m1:




จบน่ารักโคตรๆๆ



อิอิ






 :a11: :a4: :a11:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: yunjaelover ที่ 01-10-2008 09:43:48
ขอบคุณนะค่ะ เรื่องนี้อ่านแล้วน่ารักมากๆเลย  :m1: :m1: :m1:  :pig4: :bye2:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: phak ที่ 05-10-2008 23:25:04
แฮปปี้ๆๆๆๆๆ :oni2:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: kongsipiw ที่ 08-10-2008 19:13:44
 :m24: :m4:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: Akiizz ที่ 09-10-2008 02:45:52
อ่านแล้วก้ยิ้มออกเลยคับ หุหุ

หวังว่าต่อไปคงมีเรื่องน่ารักๆแบบนี้มาไห้อ่านกัน

เป็นระยะๆนะคับ

แล้วก้ขอบคุนที่เอาเรื่องน่ารักๆแบบนี้มาลงนะคับ

ไปนอนละคับ  :a12: อ่านรวดเดียวจบ เลยดึกไปหน่อย

หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: chatori ที่ 28-10-2008 08:52:17
 :m1:

น่ารักใสๆ.. อ่านแล้วมีฟามสุข หุหุ

แอบสงสารพัดง่ะ..

ขอบคุณไรเตอร์แล้วก็คนโพสท์นะคะ ^^
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: toeyz12 ที่ 29-10-2008 21:35:53
 :m1:

จบแฮปปี้ อีกเรื่อง    :t2:



แอบเชียร์พัดนะเนี่ยย ย





 :a2:


หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: daris ที่ 30-10-2008 14:51:29
 :m1: :m1:
น่ารักมากๆ เลย
แต่สงสารพัดจัง เป็นคนดีจนน่าจะได้เป็นพระเอก
แต่ก็ได้เป็นพระรองจนได้

หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: hours ที่ 31-10-2008 12:09:17
้ว้าวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เรื่องนี้ก้อหนุกๆๆๆ

แบบว่าๆๆ

อยากให้มีต่ออีก

อยากให้อาร์ต กะ จิน สวีทกันอีกนิดนึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: chalee1983 ที่ 18-11-2008 14:52:41
 :impress2: :-[ :o8:  อานแล้วเขินจัง   สนุกดีจังงค่ะ ชอบเชียวนะค่ะ :L1:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: ppangg ที่ 03-12-2008 15:57:20
เข้าไปอ่านในกระทู้แนะนำนิยายน่าอ่านมา
เห็นมีเรื่องนี้ด้วย
ก็เลยเข้ามาอ่าน
ไม่ผิดหวังนะคะ
จบได้น่ารักมากๆๆๆๆ ไม่เศร้าจริงๆ
ขอบคุณคนโพสด้วยนะคะ
ที่หาเรื่องดีๆ มาให้อ่านค่ะ
^-^

+1 ให้ค่ะ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: MonsterP ที่ 05-12-2008 23:30:43
น่ารักมากเลยค้าบบบบ อิอิ ชอบจังเลย :-[ :o8:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: ammpy ที่ 09-12-2008 13:02:10
น่ารักดี
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: basza2x ที่ 19-12-2008 18:45:28
แบบว่าไม่ไหวแล้ววค้าบบบบบ สนุกมากมายยย เลย

มีครบทุกรสชาติเลยยยยย  :m15: :m15: :sad11:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: npn* ที่ 20-12-2008 14:12:25
อา ชอบๆๆๆ

สนุกมากๆๆๆเลยอ่า


ขอบคุณมากนะคะ

เด๋วจะกลับมาอ่านต่อ ต้องไปอ่านหนังสือสอบแล้วล่ะ หุหุหุ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: archi_10_001 ที่ 22-12-2008 14:34:11
แบบว่า น่ารัก เก๊น "ไอ้หน้าแมว" ด่าได้น่ารักมากๆๆ


ขอบคุณทั้งคนโพสต์ ทั้งคน แต่งเจ้าค่ะ

อิอิ....

อ่านแบบรวดเดียวจบ ตาแฉะกันไปข้างงงงงงง

หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: everytime ที่ 01-01-2009 17:39:47
 o13 o13 o13จบแล้วสนุกมากๆๆเลย ไม่น่ารีบจบเลย :bye2:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: kyoshiro ที่ 06-01-2009 18:39:35
เอาอีกๆๆ :m25:
 :3123:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: energy_y ที่ 06-01-2009 22:23:18
จบแบบแฮปปี้ ชอบจังเลยค่ะ อ่านแล้วสนุกดี
 o13
ชอบจินมากเลยค่ะ ปากหนักแต่รักจริง
อิอิ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: SOBANG✖ ที่ 05-08-2009 20:23:12
สนุกมากเลยคะ
รักทั้งจิน และ อาร์ต เลยคะ
น่ารักมากๆ อยากอ่านตอนพิเศษจังเลย
โชคดีนะคะ ไรเตอร์ ^ ^  :bye2:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: poffy ที่ 07-08-2009 03:24:49
 :-[ :o8: :-[ :o8: :-[
เขินแทนอาร์ตจังเลยอ่า บอกรักกันกลางสนามบินเลยทีเดียว
ที่แท้เจ้าลาน้อยตัวนั้นมาจากจินเองหรอเนี่ย
ก็แอบคิดว่า พัดแน่ๆๆๆๆ
จริงๆแล้วกว่าที่จินจะง้างปากออกมาออกมาได้เนี่ย
อาร์ตเกือบต้องไปแคนาดากับพัดซะแล้ว
เจ้าจิ้งจอกเอ๊ยยยย ปากแข็ง  :m16:

อยากจะบอกว่าสงสารพัดค่ะ อะไรจะขนาดนั้นเนี่ย  :serius2:
พัดที่แสนดีมาหาเค้ามา อิอิ

น่ารักดีค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆใสๆค่ะ  :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: lunarypop ที่ 01-09-2009 00:02:44
อ่านแล้วเห็นภาพเป็นฉากๆ เหมือนการ์ตูนเลย

ตอนแรกก็สงสัยว่า
ถ้าจินเป็นคนซื้อเจ้าลานั่นให้ แล้วทำไมต้องเหยียบย่ำของๆ ตัวเองแบบนี้ ไม่เจ็บหรือไงนะ

แล้วก็ถึงบางอ้อในตอนสุดท้าย...
เพราะอาร์ตเอาไปแขวนกับมือถือของพัดนี่เอง มันน่าเจ็บใจกว่า (มั้ง)

พัดคงรู้ตั้งแต่แรกแล้วล่ะ ว่าจินก็รักอาร์ตเหมือนกัน
ก็เล่นแกล้งอาร์ตเหมือนตัวเองตอนเด็กๆ เลย น่าจะมีบทให้แย่งชิงกันมากกว่านี้
หรือไม่ก็ให้อุปสรรคมากกว่านี้นะ แบบว่า ไม่อยากให้จบเร็วไป

แต่ยังไงก็ ขอบคุณทั้งคุณ Ice และคุณนารถ คนโพสต์ค่ะ สำหรับเรื่องน่ารักๆ เรื่องนี้   o13
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 13-09-2009 15:52:39
เรื่องนี้น่ารักดีค่ะ
อ่านสนุก มีลุ้นเป็นระยะๆ
พระเอกปากแข็ง กว่าจะบอกความในใจกับนายเอกได้ นาทีสุดท้ายกันเลยนะ
ขอบคุณทั้งคนแต่งและคนโพสค่ะ บวก 1 แต้มให้นะคะ
 :L2:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: maxtorpis ที่ 13-09-2009 22:29:16
 :call:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: akazu ที่ 15-10-2009 23:11:22
 :-[ลุ้นแทบแย่ กลัวจินจะปากแข็งไม่ยอมบอกรักอาร์ต
กว่าจะพูดได้ แอบซึ้งน่ะเนี่ย ที่จินซื้ออียอให้อาร์ตง่ะ ก็แสดงว่าสังเกตุมาอะดิ
ว่าอาร์ตชอบเจ้าตัวเนี้ย ฮี่ฮี่ น่ารักทั้งคู่เลยง่ะ คู่น้องเรย์ก็น่ารัก
ปล.แอบชื่นชมสองครอบครัว ที่มีลูกหัวต่างกันสุดขั้ว ครอบครัวได้ไม่เครียดเนอะ
รอผลงานชิ้นต่อไปน่ะค่ะ :mc4:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: HaLF333 ที่ 26-11-2009 15:49:05
อ่านแล้ว "ประทับใจ"

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ แล้วก็น่ารักมากๆ ค่ะ
 :pig4:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: blackie ที่ 28-11-2009 00:01:01
สนุกดีอะครับ
อ่านแล้วไม่ซีเรียสอะ 555+

ไอหน้าแมว >>>>>>> คำนี้คัยคิดเนี่ย สุดๆจิงๆ

 :t3: :t3: :t3:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: dekba428 ที่ 29-11-2009 00:54:04
เหมือนฝันเลย :o8:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: amphetaminy ที่ 07-02-2010 07:30:16
รักพัด ขอบคุณนะ :L1:

ขอบคุณเรื่องราวดีๆด้วยคับ :L2:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: Momoro ที่ 07-02-2010 20:17:40
ลุ้นตั้งนานกว่าจินจะบอกรักอาร์ตสักที ปากแข็งจริงๆเลย
น่าสงสารพัดอ่ะ นึกว่าจะมีคู่พิเศษพัดซัน อิอิเผื่อพัดจะได้มีคู่กับเค้าบ้าง
ยังไงก็ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนี้นะ เป็นกำลังใจให้ จะติดตามผลงานต่อๆไปนะ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: Gligar ที่ 21-02-2010 15:15:01
น่ารักมากครับ
ทั้งจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ แมวน้อย และอียอสื่อรัก เหอะๆ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: Phelyra ที่ 24-02-2010 11:12:49
ขอบคุณนะค่ะ เรื่องน่ารักดีจัง  :o8: :-[
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: Nabee ที่ 04-03-2010 14:08:14
 :L2: :L2: :L2:

 :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: butajang ที่ 17-03-2010 17:21:53
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ น่ารักดี เนื้อเรื่องเดินเร็ว เข้าใจง่ายดี อ่านเเล้วสบายใจอย่างเเรง ถึงจะมีบางช่วงที่ต้องเเอบลุ้น  o13
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: kungfoopungpon ที่ 23-03-2010 17:53:01
มาอ่านครับหนุกมาก
เลยครับตอนจบน่ารักทั้งคู่
ขอบคุณคนแต่งคนโพสนะครับ
ชอบมากม้ากเลยครับ
นำเรื่องดี ๆ สนุก ๆ มาดพสอีกนะครับ
จะเป็นกำลังใจให้ครับ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: beautyless ที่ 14-06-2010 23:10:03
ความรักบางครั้งต่อให้ทำดีแค่ไหนมันก็สู้อีกคนที่เขารักจริงๆ ไม่ได้จริงๆ
สุดยอดเลยนายพัด ส่วน คู่จินxอาร์ต ก็น่ารักเสียไม่มี สองคนนี้มีซัมติงผูกพันทางใจกันมาโดยตลอด น่ารักจริงๆ ;3
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: Annetemis ที่ 22-06-2010 09:58:00
 :เฮ้อ: กว่าจะง้างปากพูดคำว่ารักออกมาได้ ลุ้นแทบแย่ :m4:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: Ishuka ที่ 27-06-2010 18:48:59
อยากจะตะโกนดัง ๆ ว่าขอบคุณค่า

กำลังเครียดเพราะใกล้สอย แต่มาอ่านเรื่องนี้ยิ้มแก้มปริ อิอิ

น่ารักมาก ๆ เลย

แต่แอบเสีนดายพัด กร้ากกกกกกกกก

อาร์ตไม่เอาเราขอนะ หุหุ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: kimagain ที่ 27-06-2010 21:15:55
 :mc4:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: pimm ที่ 09-07-2010 20:22:39
เหมือนในฝัน
ในการ์ตูน  น่ารักมากกกกกก

เราชอบจิน  !!!
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: Glico519 ที่ 21-07-2010 11:42:25
ชอบมากๆเลยอะเรื่องนี้  o13 o13

อ่านไปร้องไห้ไป ตอนที่จินเหยียดอียอแล้วอาร์ตเดินไปอะ แบบว่าไม่ไหวแล้ว:monkeysad: :m15: :sad11: :o12: :sad4:

ร้องไห้ตลอดเลย สงสารพัดเป็นคนดีมากๆเลย   :monkeysad: :m15:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: chatkub ที่ 22-07-2010 10:21:46
น่ารักดี แต่เสียดายพัดอยู่เหมือนกันนะนี้
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: fernnakab ที่ 24-07-2010 18:41:20
น่ารักมากมายยยยยย  ความรักของจิ้งจอกเจ้าเล่ห์กับแมวน้อยเนี่ย 5555+

สงสารพัด  พ่อคนดีแสนน่ารัก  เฮ้ออออ.....   จะมีคนดีๆแบบพัดในโลกไหม?
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice ( The End )
เริ่มหัวข้อโดย: iamao12 ที่ 12-08-2010 20:41:36
thank


 :mc4:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: talentcs ที่ 08-10-2010 18:29:39
อ่านจบแล้วครับ
 ตอนแรกก็งง ว่าทำไมต้องเหยียบ ลียอ
พอเฉลยตอนท้ายว่าไม่อยากให้เป็นเครื่องประดับของมือถือ อึ้งเลยครับ
แต่ก็ชอบเรื่องนี้นะครับ น่ารักดี
ขอบคุณ คุณ Ice นะครับ ที่นำเรื่องดี ๆ อย่างนี้มาให้อ่านกัน

ทะเล้น
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: nanju ที่ 20-11-2010 18:28:12
 :L2: เรื่องนี้น่ารักมาก ๆ เลยน่ะค่ะ :o8:

จินสุดยอดไปเลย บอกรักแมวจนได้ o13

 :bye2:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 26-11-2010 04:07:05
น่ารักมากเลยจิ้งจอกเจ้าเลห์ยอมสยบให้กับแมวน้อย


อ่านรวดเดียวหมดเลยง่วงมากกกขอบคุณครับน่ารักสุดๆๆ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: litlittledragon ที่ 02-12-2010 13:27:46
สงสารพัดชะมัด พระรองมักเป็นคนดีที่ไม่มีคู่
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: TamuNe ที่ 16-12-2010 15:26:16
 :L2: น่ารักดีค่า ถึงแม้พระเอกจะปากเสียไปนิดนึง
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: rainy_naja ที่ 25-12-2010 06:18:56
merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~\。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• | 田田|門| ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: maykiz ที่ 20-05-2011 01:22:50
็Happy ซะทีนะ น่ารักสุดๆไปเลย :กอด1:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: lastlover ที่ 22-05-2011 04:06:48
 :pig4:สนุกดีค่ะ พระเอกปากแข็งมากกก เกือบเสียอาร์ตไปซะแล้ว
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: nco1236 ที่ 22-05-2011 20:32:04
 :t3:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: ทิวลิปสีส้ม ที่ 27-02-2012 17:34:22
ขอบคุณนะคะ เรื่องน่ารักมากค่ะ อ่านแล้วสบายใจ อมยิ้ม ชอบทุกตัวละครเลย  :m1:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 29-02-2012 13:16:00
Happy Ending ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ นะฮ๊าฟฟฟฟ
สนุกมากมาย >///<
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 29-02-2012 21:10:33
น่ารักอ่ะ

แต่ก็สงสารพัดนะ คนดีที่ต้องผิดหวัง  :impress3:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: karn49 ที่ 03-03-2012 12:28:06
ตอนแรกแอบเจ็บกับการกระทำของจินนะ 55555
แต่ก็นะ คนเรามันนิสัยไม่เหมือนกัน :D
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: chiji ที่ 08-01-2013 22:19:48
จิ้งจอกเจ้าเล่ห์เสร็จแมวน้อยซะแล้ว :sad4:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 16-01-2013 01:24:13
สนุกมากๆเลย

ลุ้นแทบแย่

พัด เป็นคนดีเว่อร์ อ้ะ

น่าจะจับให้คู่พี่ซันนะเนี่ย หุหุ

ชอบเรย์ น่าร้ากกกกก

แต่งนิยายสนุกๆ มาให้อ่านอีกเยอะๆนะ

ติดตามจ้าาา
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 17-01-2013 10:23:52
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุก ๆ นะฮ๊าฟฟฟฟ
จิ้งจอกกับแมวน้อยน่ารักมากมาย อิอิ ^^"
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: Kinuii ที่ 04-04-2013 16:50:48
อ่านรวดเดียวจบเลย สนุกดีนะ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: pedgampong ที่ 05-04-2013 08:54:30
 :katai1: :katai1: อ่ะไรๆๆๆๆๆๆ สงสารพัดอ่ะ  :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
มีสเปเรื่องพัดต่อนะคะ คนแต่ง พลีสๆ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: smartmome ที่ 01-01-2014 20:56:42
 :hao5: บางทีพัดก็ดีไปน๊เห็นใจคุณแม่เลยอ่ะ (เขาใจแม่หนูเขาใจ) 555+  :heaven  แต่ยังไงก็จบแบบสวยงาม เย้ๆ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 09-03-2014 02:59:09
กว่าจะลงเอยกันได้ ปากแข็งจริงๆ เจ้าจิน
ขอบคุณมากค่ะสำหรับนิยายน่ารักๆ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 29-07-2014 21:32:13
ขอบคุณค่ะ
นิยายใสๆ ก็ทำเราน้ำตาซึมได้เหมือนกันนั ^^
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 13-08-2014 13:00:45
สนุกดีจ้า  :mew1:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: aezac ที่ 13-08-2014 22:29:06
คล้ายเรื่อง รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกกรุงโซล

เคยอ่านเมื่อนานมาแล้ว

 :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: sasaka8 ที่ 08-09-2014 22:42:37
ขอบคุณนะคะคุณIce เรื่องน่ารักมากเลยคะ  :pig4:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 02-08-2015 17:42:27
 :pig4: จบแล้วในที่สุดแมวกับจิ้งจอกก็สมหวัง
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: pearl9845 ที่ 08-08-2015 19:52:18
สนุก น่ารักมากๆเลยคะ
ชอบ ๆๆๆ มากค่าาาาาาาาาาาาา
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 16-08-2015 18:25:30
กลับมาอ่านอีกรอบ ยังมีแอบน้ำตาซึมนิดๆ
ขอบคุณนะคะ (⌒_⌒)
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Evil ที่ 17-08-2015 11:47:27
หมั่นไส้จินเหลือเกิน แต่น่ารักมากเลยค่ะ
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: GMT101 ที่ 25-06-2017 00:30:48
 :mew1:
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 07-10-2017 18:33:11
เข้ามาอ่านอีกรอบ
ขอบคุณค่ะ ^^
หัวข้อ: Re: รักทั้งใจให้นายจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ by Ice
เริ่มหัวข้อโดย: sarawutcom ที่ 18-03-2024 19:21:46
aIS ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 27บ./1วัน กด *777*7021*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7023*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 38บ./2วัน กด *777*7380*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 59บ./3วัน กด *777*7096*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 129บ./7วัน กด *777*7098*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 139บ./7วัน กด *777*7220*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 375บ./30วัน กด *777*7153*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 800บ./90วัน กด *777*7379*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,200บ./180วัน กด *777*7328*117010#
เน็ต aIS 1 Mbps(เม็ก) 1,800บ./365วัน กด *777*7329*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 30บ./1วัน กด *777*7381*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 32บ./1วัน กด *777*7084*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 130บ./7วัน กด *777*7629*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 161บ./7วัน กด *777*7382*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *777*7383*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 380บ./30วัน กด *777*7631*117010#
เน็ต aIS 2 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย15นาที 155บ./7วัน กด *777*7630*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 35บ./1วัน กด *777*620*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 38บ./1วัน กด *777*7627*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทรทุกค่าย10นาที 58บ./2วัน กด *777*7628*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 45บ./1วัน กด *777*7151*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 246บ./7วัน กด *777*7221*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก)+โทร aIS 470บ./30วัน กด *777*7632*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 59บ./2วัน กด *777*7384*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *777*7154*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *777*7159*117010#
เน็ต aIS 4 Mbps(เม็ก) 1,285บ./90วัน กด *777*7398*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 49บ./1วัน กด *777*7209*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 81บ./2วัน กด *777*7385*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 289บ./7วัน กด *777*7210*117010#
เน็ต aIS 6 Mbps(เม็ก) 910บ./30วัน กด *777*7211*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 59บ./1วัน กด *777*7386*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 102บ./2วัน กด *777*7387*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *777*7388*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,177บ./30วัน กด *777*7389*117010#
เน็ต aIS 10 Mbps(เม็ก) 1,925บ./90วัน กด *777*7399*117010#
21 บาท 1 วัน  โทรฟรี  ทุกเครือข่าย  ช่วงเวลา 05.00 - 17.00 น.  โทรครั้งละไม่เกิน 30 นาที  กด  *777*231*117010#
22 บาท 100 นาที  โทรฟรี  ทุกเครือข่าย  ได้  100 นาที  อายุ  1  วัน  กด  *777*246*117010#
aIS  สมัคร  โทรไป  จีน,  ฮ่องกง,  มาเลเซีย,  สิงคโปร์,  เกาหลีใต้,  อินเดีย
*777*3801*117010#
ราคา  99  บาท  โทรได้  60  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  1.54  บาท
aIS  สมัคร  โทรไป  ลาว,  กัมพูชา,  เมียนมาร์,  เวียดนาม 
*777*3802*117010#
ราคา  119  บาท  โทรได้  40  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  2.78  บาท
aIS  สมัคร  โทรไป  สหรัฐอเมริกา,  แคนนาดา 
*777*3803*117010#
ราคา  129  บาท  โทรได้  60  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  2.01  บาท
aIS  สมัคร  โทรไป  เยอรมนี,  สหราชอาณาจักร,  ญี่ปุ่น,  ฝรั่งเศส
*777*3804*117010#
ราคา  159  บาท  โทรได้  40  นาที
เฉลี่ยนาทีละ  3.71  บาท
เวลาโทร  กด
003  รหัสประเทศ  รหัสเมือง  เบอร์ปลายทาง
เช็คเน็ต aIS คงเหลือ  กด  *121*32#  โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง aIS กด  *545#  โทรออก
ยกเลิกข้อความ SMS กินเงิน  กด  *137  โทรออก
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ aIS กด  1175  โทรออก
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด  #โปรเสริมเน็ต #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)



เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw (https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw)


เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า AIS ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU (https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU)


เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)