-
ผมขอพื้นที่ว่างเล็กๆ สำหรับเรื่องสั้นเรื่องแรกของผมด้วยนะครับ
ไว้เด่วผมอาบน้ำ กินข้าวเสร็จเดี๋ยวเอามาลงอีกที ตอนนี้ขอจองพื้นที่ไว้ก่อนนะครับ
เรื่องของเรื่องก็ไม่มีอะไรครับ แค่ผมอ่านหนังสือแล้วไม่รู้เรื่อง เลยเกิดความคิดฟุ้งซ่านอยากแต่งเรื่องสั้นบ้าง
ก็แบบว่าอ่านหนังสือแล้วมันไม่จำอ่ะครับ คิดไปคิดมา ก็ปวดหัว เลยมาลองแต่งเรื่องสั้นดีกว่า อีกอย่างหนึ่ง
ผมก็มีโปรเจคว่าจะเขียนนิยายซักเรื่องอยู่เหมือนกัน แต่มันก็คนละโทนกับเรื่องนี้อ่ะคับ แบบว่าแนวบ้า ไร้สาระอ่ะคับ
ตามประสาผม แต่โปรเจคนั้นคงอีกนานเลยล่ะครับ แหะๆไม่ค่อยว่าง เรื่องสั้นนี้ขอเป็นนำร่องโครงการก่อนละกันครับ
ผมคิดว่าคงจะลงให้หมดจนจบภายในอาทิตย์หน้านี้แหละครับ จะพยายามนะครับ ขอบคุณครับสำหรับคนที่อ่าน
-
:impress: :impress: จองพื้นที่รอคับ รีบมาต่อนะคับ
-
มาเป็นกำลังใจให้น้องเอ็มจ้า :m3: :m3:
-
โอ้วววว ขอบพระคุณมากครับ มีคนมาจิ้มตุดเราด้วย ขอบคุณพี่หนึ่งนะครับที่มาให้กำลังใจ
:m3: :m3: :m3: เพิ่งเข้าใจความรู้สึกของนักเขียน เวลามีคนมาโพสให้ มันดีอย่างนี้นี่เอง
เอามาลงให้แล้วนะครับ ข้างล่าง แต่ว่ามันมีไม่กี่ตอนก็จบแล้วล่ะครับ เป็นโปรเจคทดสอบของผมอ่ะคับ
โปรเจคใหญ่แต่งนิยายคงอีกนาน หุหุ ยังไงก็ขอบคุณมากนะครับ ให้คุณ natta กับพี่หนึ่งคนละ 1 + จุ๊ฟๆ :จุ๊บๆ:
-
งั้นมาเจิมไว้ก่อนเหมือนกัน :m18: :m18: :m18:
-
***************** ผมทำผิดใช่ไหม (เลวจริงๆ) [เรื่องสั้น] *****************
“จะรับอะไรดีคะ” พนักงานสาวสวยคนนึงพูดขึ้นหลังจากเห็นว่าผมกำลังเปิดโน้ตบุ๊ก ในร้าน
“ขอคาปูชิโน่ที่หนึ่งนะครับ”
“คาปูชิโน่ที่หนึ่ง รับอะไรเพิ่มอีกไหมคะ” พนักงานสาวกำลังทวนรายการที่เพิ่งได้รับไปเมื่อครู่
“งั้นขอเป็นขนมปังนึ่งละกันครับ”
“ค่ะ รอซักครู่นะคะ”
ผมต่อ Wireless เพื่อเชื่อมต่ออินเตอร์เน็ตทันที หลังจากสั่งรายการอาหารว่างของผมยามสายๆ ของวันเสาร์ ผมเปิดเวป Thaiboyslove.com เพื่อที่จะตั้งกระทู้บ้าง หลังจากที่ผมคอยอ่านแต่กระทู้ของคนอื่นๆ แต่ผมก็ไม่ใช่คนที่อ่านเฉยๆนะครับ ก็คอมเม้นตามปกติ แต่วันนี้ชักอยากจะถามอะไรเกี่ยวกับตัวผมผ่านเพื่อนๆในบอร์ดบ้าง ตาผมเขม่นข้างซ้ายตั้งแต่เช้าแล้ว เลยถือโอกาสเอาฤกษ์เอาชัยซักหน่อย
-------------------
ผมเองเป็นเด็กบ้านนอกคนหนึ่ง ก็กันดารพอสมควรแหละครับ เมื่อสอบเข้าที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในภาคอีสานได้ ผมก็ดีใจแล้วแหละ ไม่คิดว่าคนอย่างผมจะได้เข้ามหาวิทยาลัยกับเขาเหมือนกัน ผมเองก็จำไม่ได้นะครับว่าไปรู้จักกับเพื่อนคนไหน ตอนไหน แต่ตอนนี้ผมรู้แค่ว่าผมสนิทกับเพื่อนคนหนึ่งเอามากๆ สนิทกันตอนไหน ? คงเป็นตอนเล่นเกมกันมั้งครับ แต่ผมก็ไม่รู้ล่ะว่าครั้งแรกจริงๆนั้น ผมรู้จักมันได้อย่างไร แต่ช่างเหอะ ตอนนี้ผมรักมันมาก
“ไอ้เอี้ย มึงทำไมไม่สตั้นวะ จังหวะจะคิลไม่ได้คิล”
“ กูก็กดไปแล้วโว้ย มันเข้าพื้นที่ดาร์คก่อน”
“ไม่ได้ดั่งใจเลย แสด”
“ว่าให้กูอีกแล้วนะไอ้เอ็กซ์!!!”
ใช่ครับ มันชื่อเอ็กซ์ มันเป็นจังหวะที่ Skeleton King ของผมจะปาค้อนใส่ Razor แต่มันดาร์คพอดี แต่ช่างเหอะครับ ผมก็ไม่รู้ไปสนิทกะมันตอนไหน ยอมให้มันด่าตอนเล่นเกมบ่อยๆด้วย แต่ก็นะเวลาไปไหนผมก็ไปกับมัน สงสัยผมจะติดมันมั้ง ผมกับมัน เวลามีอะไรก็เล่าให้กันฟังเสมอๆ ภายนอกของมันก็เหมือนเด็กติดเกม สูบบุหรี่ กินเหล้า ไม่สนใจเรียน เลวจริงๆ ไอ้เอ็กซ์ แต่กับผมมันจริงใจมาก ปกป้องผมเสมอ ผมเกือบไม่ให้อภัยตัวเองแล้วครั้งนึง
“ไอ้ทันฑ์ กลับหอกันว่ะ กูเมาละ”
“ก็ดี กูก็ว่าเราน่าจะกลับกันได้แล้ว”
“เฮ้ย!!! พวกมึง กูกะไอ้ทันฑ์จะกลับก่อนนะโว้ย” ไอ้เอ็กซ์บอกเพื่อนๆ
“แม่ม เมาเร็วจริงโว้ยไอ้เอ็กซ์ คออ่อนว่ะ 5555++” ไอ้ต่าย เพื่อนผมอีกคนครับคนนี้
“แสด พวกมึงอย่าให้กูคอแข็งกว่าพวกมึงนะโว้ย กูจะหัวเราะให้ฟันร่วงเลย”
“ไปๆ ไอ้ทันฑ์ พาไอ้เอ็กซ์มันไปเลย ก่อนที่มันจะอ๊วกใส่หน้าพวกกู” ไอ้ต่ายทำหน้าขยะแขยง
“อ่ะนี่ ส่วนของพวกกู ถ้าไม่พอไงพรุ่งนี้ค่อยบอกกูนะ” ผมยื่นธนบัตรสีม่วงให้ในส่วนของผมกับไอ้เอ็กซ์ ไอ้เอ็กซ์มันคงยังไม่รู้เรื่องเท่าไรหรอก ผมเลยจ่ายไปก่อน
ก็นะ ผมไม่ใช่คนรวยอะไร นานๆได้กินกับเพื่อนที ผมงี้ก็แปลกนะ ไม่ค่อยได้กินเหล้า แต่ผมกลับคอแข็ง แต่ไอ้เอ็กซ์นี่มันกินบ่อยกว่าผมอีก แต่เมาเร็วชิบหาย แต่ตอนนี้ผมเกิดปัญหาขึ้นมาแล้วหล่ะ
“ไอ้ทันฑ์ กูจะขับ เอากุญแจมาโว้ย”
“ไม่ได้ๆ มึงเมา ให้กูขับ”
“กูไม่ได้เมา มึงดูถูกกูเหรอเนี่ย เดี๊ยววโดน”
“แต่ว่ากู..” ผมกำลังจะพูดต่อ แต่พูดได้แค่นั้นครับ
“รถของกู เอากุญแจมา ตอนมามึงขับละ ตอนกลับกูจะขับให้มึงซ้อนเอง” มันก็นะ จริงๆเลย ผมเองก็ใจอ่อนกับมันทุกทีเลย ก็เลยส่งกุญแจให้มันไป
“มึงกอดเอวกูดีๆล่ะ”
ผมก็ซ้อนมันแหละครับ กอดเอวมันด้วย รู้สึกดียังไงไม่รู้ บอกไม่ถูก ไม่อยากคิดกับมันมากไปกว่านี้เลยจริงๆ T^T แต่ความรู้สึกดีนั้นมันเกิดขึ้นได้ไม่นานครับ เมื่อสัญญาณการเตือนภัยอันตรายของผมมันเริ่มขึ้น ผมพบว่ามอไซด์ที่ขี่อยู่มันกำลังเฉออกนอกเข้าข้างถนน ไม่รอดแน่ครับ อีกเพียงไม่ถึง 1 วินาที
โครมมมมม!!!!
“ไอ้เอ็กซ์ๆๆๆ มึงอย่าเป็นอะไรนะโว้ย ทำใจดีๆเข้าไว้” ผมร้องทั้งน้ำตาครับ ผมเห็นว่ามันจะล้มอยู่แล้วเชียว แล้วมันก็ล้มจริงๆ พอดีจังหวะสุดท้าย ผมกระโดดได้ทัน ผมหน่ะเป็นยังไงยังไม่ได้ดูตัวเองหรอกครับ แต่ไอ้คนตรงหน้าผมมันเลือดเต็มเลย แถมหมดสติอีก ผมเรียกมันพร้อมกับเขย่าตัวเบาๆ ไร้เสียงตอบรับ ผมเลยแบกมันขึ้นรถ เอาซ้อนหลัง ผมบิดมอไซด์ไปด้วยความเร็วพอควรเพื่อไปยังเป้าหมายที่ผมกำลังต้องการ ‘มึงอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะไอ้เอ็กซ์’ ผมคิดไปน้ำตาไหลไป
หลังจากถูกกีดกันจากหมอ ที่หน้าห้อง ICU พยาบาลจึงเข้ามาดูแผลให้ผม แต่ผมไม่ค่อยได้สนใจครับ อาการผมจะยังไงก็ช่าง ขอไอ้เอ็กซ์เพื่อนรักผมมันปลอดภัยก่อน
เมื่อหมอเข็นมันออกมาจากห้อง ICU ผมน้ำตาไหลอีกครั้ง มันยังไม่ตาย โชคดีจริงๆ คราวนี้ผมเพิ่งนึกอะไรขึ้นได้ ไม่รอช้าครับผมโทรไปบอกพวกเพื่อนๆที่ยังคงนั่งสำราญอยู่วงเหล้า พวกมันบอกจะรีบมาครับ และต่อจากนี้ผมเตรียมใจบางอย่างไว้แล้วล่ะครับ ผมเลยโทรไปหาป๊ากะม๊าของมัน หลังจากที่ป๊าของมันคุยกับผมแล้ว ผมก็จับในน้ำเสียงเหมือนท่านจะโมโห แต่ท่านก็ไม่ได้ว่าอะไรผมซักคำ ผมรู้สึกผิดนะเนี่ย ผมโทรศัพท์เสร็จแล้ว ผมก็มาหามันที่เตียง
“มึงเป็นไรมากป่าว” ผมเป็นห่วงมันจริงๆครับ
“แล้วตะกี้คุยทอสับตั้งนานนะมึง ไม่ห่วงกูเลยนะ” มันพูดช้าๆคับ ดูมันเหนื่อยมากเลย
“ก็กูโทรไปบอกเพื่อนๆกะป๊ามึงว่ะ ไม่ใช่ไม่ห่วง แต่กูห่วงมึงมากเว้ย”
“อืมม กูยังแข็งแรงอยู่” แต่สภาพมึงอ่ะ หัวแตก มีรอยถลอกที่คอและแขน จากที่ผมมองได้เท่านี้นะ ผมไม่รู้ว่ามันเจ็บตรงไหนอีกหรือเปล่า
“กูดีใจนะเอ็กซ์ ที่มึงไม่ได้เป็นอะไรมาก”
“ขอบใจนะ” แล้วมันก็ตาปิดลง ผมก็ไม่กวนมันละ เดินไปถามอาการจากพยาบาลจึงทราบว่ามันโดนกระแทกครับ อาจจะมีอวัยวะภายในช้ำ
รุ่งขึ้นมันก็เข้าห้องผ่าตัดแหละครับ ส่วนผมก็รอดูอาการมันจนมันออกมา ป๊ากะม๊ามันมาเมื่อประมาณตี 5 ครับ ผมก็เล่าทุกอย่างให้ท่านฟัง แต่ท่านก็ไม่ได้ดุผมเลย อีกแล้วหล่ะครับ ส่วนพวกเพื่อนๆ มันก็มาเยี่ยมตั้งแต่ที่ผมโทรไปได้ซักพักนั่นแหละครับ มันมาตอนไอ้เอ็กซ์หลับพอดี ตอนเช้าพวกมันเลยจะมาใหม่ ดี(หรือไม่ดีหว่า)ที่พวกผมไปกินกันเย็นวันศุกร์ วันเสาร์เลยไม่ต้องไปเรียน ส่วนอาการผมเหรอ ก็ไม่เป็นไรมากครับ แค่ถลอกนิดหน่อย แต่หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นดูเหมือนไอ้เอ็กซ์มันจะห่วงใยผมมากขึ้น หรือผมคิดไปเองหว่า ???
-
มาให้กำลังใจน้องเอ็มด้วยอีกคน อิอิ
แล้วจะไปทำอะไรผิดกับเอ๊กซ์อะเนี่ย :a6:
รออ่านต่อค้าบบ สู้ๆ :a2:
-
เหอๆ น้องเอ็มจะแต่งนิยายให้เราอ่านกันแล้ว หุหุหุ :m11: :m11:
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้แหละนะ พยายามละกันนะค้าบบบบบบ :laugh:
-
o13 o13 o13
โอ้วพี่เอ็ม อิอิ
มาต่ออีกดิพี่ เอิ้กๆๆ
น่าหนุกเนอะ อิอิ
เป็นกำลังใจให้นะค้าบ
:m18:
-
หวัดดีค่ะน้องเอ็ม
พี่อยากรู้ว่าที่เล่ามามันคือเรื่องจริงใช่มั้ย
ถ้าใช่พี่จะได้กลับไปดูหน้าเอ๊กซ์งัย :m12: :m21:
ตอบพี่ด้วยน๊า
คิดว่าเดือนหน้าจะกลับบ้าน
จะได้แวะหาเอ็มด้วย
บ๊ะบายค่ะ
มาดันให้ :m23: :m23:
-
หวาดเดคร๊าบเอ็ม
มาแต่งเรื่องแระหรอคับ
ว่าแต่ทันฑ์กะเอ็มคนเดียวกันป่ะเนี่ย?
รีบๆมาต่อละกานนะคร๊าบ รออ่านอยู่
:a11: :a11: :a11:
-
มาช้านะน้องเอ็ม บอกกับพี่ไว้นานมากแล้วว่าจะแต่งนิยาย พี่ก็รอจนจาแก่อยู่แล้ว (โชคดีที่ยางมะแก่ อิอิ) นึกว่าจาไม่ได้อ่านนิยายของน้องเอ็มซะแระ
:try2:
รออ่านตอนต่อปายน๊า เรื่องสั้นก็ขอให้มานสั้นจริงๆนะจ๊ะ :m26:
-
มาให้กำลังใจน้องเอ็มด้วยอีกคน อิอิ
แล้วจะไปทำอะไรผิดกับเอ๊กซ์อะเนี่ย :a6:
รออ่านต่อค้าบบ สู้ๆ :a2:
ขอบคุณค้าบผมพี่พิม คิดตึ๋งๆ มีกำลังใจ สู้ๆเว้ยเจ้าเอ็ม แต่ว่าทันฑ์จะทำไรผิดไว้ติดตามต่อไปนะคับ
งั้นมาเจิมไว้ก่อนเหมือนกัน :m18: :m18: :m18:
ขอบคุณครับที่มาเจิม :try2:
เหอๆ น้องเอ็มจะแต่งนิยายให้เราอ่านกันแล้ว หุหุหุ :m11: :m11:
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้แหละนะ พยายามละกันนะค้าบบบบบบ :laugh:
ขอบคุณครับพี่ยีนส์ แต่ว่าไม่ใช่นิยายหรอกครับเรื่องสั้น
ส่วนนิยายเอาไว้ว่างก่อนแหละคับ เรื่องนั้นอ่ะ แนวบ้า ปัญญาอ่อนค้าบ
o13 o13 o13
โอ้วพี่เอ็ม อิอิ
มาต่ออีกดิพี่ เอิ้กๆๆ
น่าหนุกเนอะ อิอิ
เป็นกำลังใจให้นะค้าบ
:m18:
ขอบใจนะที่มาแวะอ่าน ทนแปปนะ อีกไม่กี่ตอนก็จบแล้ว
หวัดดีค่ะน้องเอ็ม
พี่อยากรู้ว่าที่เล่ามามันคือเรื่องจริงใช่มั้ย
ถ้าใช่พี่จะได้กลับไปดูหน้าเอ๊กซ์งัย :m12: :m21:
ตอบพี่ด้วยน๊า
คิดว่าเดือนหน้าจะกลับบ้าน
จะได้แวะหาเอ็มด้วย
บ๊ะบายค่ะ
มาดันให้ :m23: :m23:
ไม่ใช่เรื่องจริงคับ เรื่องแต่งทั้งหมด เอ็กซ์ไม่มีตัวตนคับ ขอบคุณพี่นัทคับ ไว้พร้อมก่อนนะคับเรื่องเบอร์โทรผมอ่ะ
หวาดเดคร๊าบเอ็ม
มาแต่งเรื่องแระหรอคับ
ว่าแต่ทันฑ์กะเอ็มคนเดียวกันป่ะเนี่ย?
รีบๆมาต่อละกานนะคร๊าบ รออ่านอยู่
:a11: :a11: :a11:
ทันฑ์กะเอ็มคนละคนกันครับ คนละวัยกันด้วย อ่านไปอีกไม่กี่ตอนก็จะทราบเองค้าบ ขอบคุณบิวมากนะ
มาช้านะน้องเอ็ม บอกกับพี่ไว้นานมากแล้วว่าจะแต่งนิยาย พี่ก็รอจนจาแก่อยู่แล้ว (โชคดีที่ยางมะแก่ อิอิ) นึกว่าจาไม่ได้อ่านนิยายของน้องเอ็มซะแระ
:try2:
รออ่านตอนต่อปายน๊า เรื่องสั้นก็ขอให้มานสั้นจริงๆนะจ๊ะ :m26:
แหะๆ ขอบคุณพี่แน๋วค้าบ พี่แน๋วยังไม่แก่เลย เอ๊าะๆอยู่ เรื่องที่บอกไว้ ยังเป็นโปรเจคในฝันอยู่เลยคับ
แต่วันนี้เอาเรื่องสั้นมาลงก่อนอ่ะครับ สั้นจริงๆครับ อีกไม่กี่ตอนก็จบแย้ว
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นนะครับ จะตามไปบวกให้ทุกคนครับ ขอบคุณครับผม จุ๊ฟๆๆ :จุ๊บๆ:
-
เข้ามาให้กำลังใจน้องเอ็มมี้ก่อน
:m3: :m3:
อย่างไรขอบทให้มันหื่นๆๆ หน่อยน่ะ อิอิ
หื่นเหมือนตัวเอ็มนั่นแหละ :m20:
-
มารออ่านด้วยคน พยายามเค้าน่ะ
-
เหอะๆๆๆ มาลงไม่เหงบอกป๋าอ่ะ งอน
:m16: :m16: :m16:
แล้วจามาติดตามอ่านนะคับ
:m27: :m27: :m27:
-
:m18: จิ้มตูดน้องวินนี่ อิอิ
มารออ่านต่อนะคับน้องเอ็ม สู้ๆน้า :a1: :a1:
-
เข้ามาให้กำลังใจน้องเอ็มมี้ก่อน
:m3: :m3:
อย่างไรขอบทให้มันหื่นๆๆ หน่อยน่ะ อิอิ
หื่นเหมือนตัวเอ็มนั่นแหละ :m20:
เสียใจนะพี่สกายแล๊ป เรื่องนี้ไม่มีบทหื่นครับ แล้วผมก็ไม่หื่นด้วย :m14:
มารออ่านด้วยคน พยายามเค้าน่ะ
ขอบคุณนะครับ พยายามแล้วคับ เสร็จแล้วตะกี้ (ตี 2 แหะๆ) เด่วค่อยเอามาทะยอยลงนะครับ
เหอะๆๆๆ มาลงไม่เหงบอกป๋าอ่ะ งอน
:m16: :m16: :m16:
แล้วจามาติดตามอ่านนะคับ
:m27: :m27: :m27:
อย่าเพิ่งงอนดิป๋า แบบว่าไม่อยากโปรโมทอ่ะคับ ผมจะแต่งเรื่องนี้ก็ไม่เห็นมีใครรู้เลย แต่งเสร็จปุ๊บลงปั๊บ
มี 4 ตอนเองอ่ะคับ ลงไม่กี่ครั้งก็หมดแว้ว
:m18: จิ้มตูดน้องวินนี่ อิอิ
มารออ่านต่อนะคับน้องเอ็ม อิอิ :a1: :a1:
ขอบคุณครับพี่เทมส์ ต้องรีบมาจิ้มตูดป๋าเลยเหรอครับ แหะๆ
ขอบคุณทุกคอมเม้นและทุกการติดตามนะครับ จิ้มบวกให้ทุกคนแน่นอน แต่ว่ามันมีทั้งหมด 4 ตอนนะครับ
เพิ่งเขียนเสร็จ แต่ยังไม่ได้พิมพ์ ไว้จะทะยอยเอามาลงให้อ่านนะครับ เป็นเรื่องสั้นจริงๆ
เขียนดีไม่ดีอย่างไร ก็ติชมได้ตามสบายนะครับ แต่ไม่แก้ไข อิอิ เพราะเขียนจบแล้ว 5555+++
-
มา +1ให้กำลังใจคนเก่งของพี่จ้า รออ่านต่อนะ :m3: :m3:
-
ให้กำลังใจไป 1 จุ๊บ
:m1: :m1: :m1: :m1:
รออ่านตอนต่อไปนะจ๊ะ
-
อืม+1ให้กะลังจายคนเขียนจะได้ไปเขียนเรื่องยาวให้อ่านต่อปายชอบเเนวเบาสมองอะหุๆ :m21:
-
:m4:
ขนาดแค่มาเปรย ๆ ไว้นะเนี่ยยยยยย แฟนคลับเพียบบบบเลยยยย..... :m12:
ต้องติดตามหน่อยแล้วววววว เผื่อเป็นแฟน.....คลับ ด้วยอีกคน :o8:
:bye2:
-
มาปูเสื่อรอ :pigwrite:
เปนกะลังจัยให้นู๋เอ็ม
-
หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น มันก็ภูมิคุ้มกันต่ำลง เนื่องจากว่าโดนตัดม้ามที่ช้ำออกไปบางส่วน มันคงกินเหล้าเยอะๆไม่ดีหรอกมั้ง กับสูบบุหรี่ด้วย ผมขอมันให้เลิกสูบแล้ว
“ถ้ากูจีบใคร หรือว่าใครจีบกูนะ กูจะดูดต่อหน้าเลยว่ะ” มันยังไม่เลิกครับไอ้เอ็กซ์
“แล้วมึงรู้ไหม ผู้หญิงส่วนใหญ่เขาไม่ชอบผู้ชายที่สูบบุหรี่ทั้งนั้นแหละ” ผมก็แย้งไป
“เอ่อ ก็กูอยากรู้ว่าเค้าจะรักกูที่กูเป็นกู หรือรับไม่ได้ในสิ่งที่กูทำ” ดูมันสิครับ
“แล้วถ้าเค้ารักมึงจริงๆแล้ว มึงก็จะเลิกบุหรี่เพื่อเค้า? งั้นดิ”
“ถูก!!! ไอ้ทันฑ์ มึงนี่รู้ใจกูจริงๆ แต่ที่สำคัญนะโว้ย แฟนกูต้องนมใหญ่” :o
“อ่ะนะ” ชั่วแระมึง o12
“ว่าแต่มึงเถอะ ยังไม่คิดจะมองใครบ้างเหรอ” :m30:จุกครับ
ก็นะ ตลอดเวลา 4 ปี ที่เรียนบัญชีด้วยกัน ผมก็รู้สึกดีกับมันมากๆ ทั้งๆที่มันก็มองสาวๆไปทั่วตามนิสัยของมัน ผมอยากรู้ว่า เพื่อนๆเคยเจอเรื่องที่ทำให้รู้สึกดีๆแบบนี้บ้างหรือเปล่า ? เช่น
“ไอ้ทันฑ์ มึงเคยรักใครซักคน จนหมดหัวใจมึงรึเปล่า” พร้อมกับส่งตาหวาน :m17:
“แสดดดด...” :angry2:ก่อนที่ผมจะยังเล่นกับมันอีก “เคยรักใครสักคนนะ แต่คงไม่หมดใจหรอก กูเผื่อไว้เจ็บบ้าง”
“แล้วมึงบอกให้เขารู้มั่งป่าววะ”
“ไม่ว่ะ กูกลัวเสียเค้าไป” T^T :dont2:
“ของกูไม่สน ขออนมใหญ่ไว้ก่อน” :try2:
“แสดดด....” :angry2:
อย่างวันเกิดครั้งแรกตั้งแต่เรียนที่มอ พอดีผมยืนเล่นที่ระเบียง มองออกไปเห็นมันกำลังมาหาพร้อมมอไซด์คู่ใจของมัน แต่ว่า...มีรถยนต์มาเฉี่ยวต่อหน้ามัน รถล้มดิครับ แล้วมึงจะมีเรื่องอะไรกับรถบ่อยจริงเนี่ย ผมอ่ะ ตั้งแต่เห็นแล้วก็วิ่งลงมาหามัน มันยิ้มแหยๆให้ผม แล้วก็เอารถขึ้นเรียบร้อยแล้ว มันไม่เป็นไรมากหรอกครับ พอดีมันเบร็คทันอ่ะ
“เป็นไรมากป่าววะ”
“เปล่าๆ แต่ไอ้บ้านั่นดิ ขับรถไม่มองกู.... เฮ้ยยย เค้กกู” มันเพิ่งนึกขึ้นได้อ่ะครับ แล้วมันก็เปิดดูเค้กที่หน้าตาดูไม่ได้เลยที่ตะกร้ารถ
“ไม่เป็นไรหรอกนะ” ผมก็ไม่คิดไร แต่มันอ่ะ หน้าบูดเชียว
“ไม่ได้ๆ กูจะไปซื้อให้ใหม่ วันเกิดมึงทั้งที ไม่ได้ๆ ไอ้ทันฑ์รอกูก่อนนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก เด่วมึงขี่รถไปเป็นไรอีก กูไม่ให้ไป แค่มึงคิดจะให้กู กูก็ดีใจแล้ว จะเปลืองเงินซื้อมาอีกทำไม ป่ะ ไปห้องกู” คราวนี้มันก็ยอมล่ะคับ เดินก้มหน้าตามผมขึ้นห้อง
“กูขอโทษนะทันฑ์”
ในห้องของผม ก็มีมันคนเดียวแหละครับที่รู้วันเกิดผม เลยจุดเทียนกัน 2 คน กับเค้กเบี้ยวๆ ดูท่าจะกินได้รึเปล่ายังไม่แน่ใจ พอร้องเพลงจบผมก็เป่าเทียน แล้วมันก็แย่งเค้กไปครับ
“อ๊ะ ไอ้ทันฑ์ ตรงนี้ยังไม่เละ มีคำว่า ‘มึง’ ตรงนี้ อ๊ะ คำแรกของมึง” อายสิครับ มันจะป้อนให้
“ไม่เอาอ่ะ กูตักเอง”
“รังเกียจกูเหรอ นี่ถือเป็นคำขอโทษจากกู มึงจะหม่ำไม่หม่ำ”
อั้มม!!! กูเหรอจะไม่ยกโทษให้มึง มึงไม่เห็นผิดอะไรซักหน่อย กูรักมึงจังว่ะ
วันหนึ่งที่ห้องของผม เรานอนเล่นกันหลังจากทำงานที่อาจารย์สั่งเสร็จ สุดแสนจะเหนื่อยโคตรๆ
“ไอ้ทันฑ์ กูเคยคิดนะว่า ถ้ากูขาดมึงไปกูอยู่ไม่ได้แน่ๆ” เอ๊ะ ยังไง
“ทำไมเหรอไอ้เอ็กซ์”
“ก็มึงไม่เคยดูถูกกู มึงไม่เคยรังเกียจกู วันไหนกูไม่เข้าเรียน มึงก็เก็บงานไว้ให้ วันกูมีเรื่อง มึงก็ปิดเรื่อง ปิดอาจารย์ อาจารย์บางคนเกลียดกู ว่ากู มึงก็ช่วยพูดให้กูดูดี ไปเข้าค่ายก็กลัวผี ไปไหนมาไหนตอนกลางคืนมึงก็ไปเป็นเพื่อนกู มึงรู้รึเปล่าว่ามึงสำคัญกับกูแค่ไหน?”
“ไม่รู้ว่ะ” ก็มันจริงนี่นา
“ไอ้ห่า กูอุตส่าห์ซึ้งกับมึงนะเนี่ย” มันหันหลังให้ครับ :a14: ดูเวลามันงอนนี่น่ารักครับ ปกติไม่เห็นมันทำแบบนี้ เลยแซวมันไปครับ
“ไอ้เอ็กซ์ ผู้หญิงงอนอ่ะมันน่ารัก แต่ผู้ชายงอนอ่ะ หึหึ” ไม่พูดเปล่า ผมเอาเท้าไปเขี่ยๆมันด้วยครับ
ที่งานเกษตรครับ ผมกับไอ้เอ็กซ์ไปดูต้นไม้กัน ผมชอบต้นไม้มากๆ เลยว่าจะไปหามาปลูกในห้องซักต้น สองต้น ก็นะครับ เดินไปด้วยกันซะบ่อย ไปเจอน้องรหัสไอ้เอ็กซ์ทักครับ
“หวัดดีค่ะพี่ทันฑ์ พี่เอ็กซ์ พี่สองคนนี่คู่เกย์กันป่าวเนี่ย” เหอๆ น้องทำไมถามแบบนี้ครับ
“ช่ายคับ เพิ่งรู้เหรอว่าเราคบกัน ใช่ม๊ะไอ้ทันฑ์” มันโอบไหล่ผม เอามือผลักศีรษะผมมาไว้ไหล่มันครับ
“เย้ยยย ไม่ใช่ละ ไอ้เวรนี่” ผมผล่ะออกโดยเร็ว ยิ้มแหยๆให้น้องรหัสไอ้เอ็กซ์ครับ
“จ้า หนูแหย่เล่นเฉยๆ พี่ไม่ต้องสวีทกันขนาดนี้ก็ได้ หนูไปก่อนนะจ๊ะ รักกันให้นานๆนะ บายจ้า” แล้วมันก็เอามือมาขยี้หัวผมเล่น เอาแล้วไงไอ้เอ็กซ์มึงทำกะกูได้นะ แต่รู้สึกดีจังแฮะ
‘อยากให้ช่วยมาจีบ มาจีบฉันที มาจีบ....’ เสียงริงโทนของผม เห็นเบอร์ผมก็รู้ว่าใคร
“ว่าไง”
“จะมีไหมซักคน มาเปลี่ยนชีวิต ของฉัน เธอคือใคร....” มันมาโหมดร้องเพลงครับวันนี้ ผมนึกว่ามันโทรผิด เลยเรียกมันไป
“เฮ้ยๆๆๆ ไอ้เอ็กซ์ ได้ยินกูไหมวะ โหลๆ” มันยังคงร้องพล่ามต่อไปด้วยน้ำเสียงหล่อๆของมัน
“โหย คุณทันฑ์คร๊าบ คุณจะซึ้งให้ผมหน่อยไม่ได้เลยรึ” มันมาโหมดไหนอีกเนี่ย หูฝาดไปเปล่า ปกติมันไม่เคยพูดเพราะๆกับผม ‘มึงอย่าทำให้กูรักมึงมากกว่านี้เลยนะ’
“มีไรเหรอไอ้เอ็กซ์”
“ผมจะไปเอางานที่เรียนวันนี้ที่ผมไม่ได้เข้าเรียนไง อีก 10 นาทีเจอกันนะคร๊าบ จุ๊ฟๆ”
“เย้ยยยย” ตู้ด ตู้ด ตู้ด มันวางหูไปแล้ว
ก็แบบนี้แหละครับ ผมเองก็เลยคิดมากไปว่ามันจะชอบผมหรือเปล่า ส่วนผมอ่ะ ไม่แน่ใจหรอกครับว่าไปรักมันเอาตอนไหน กว่าจะรู้ตัวอีกที ก็บอกกับตัวเองได้แค่ว่า “ผมรักมันมาก” สิ่งที่มันทำนั้น จริงๆแล้วมันมากกว่าที่ผมยกมาข้างต้น แหงล่ะครับ ผมไม่ใช่หินไม่ใช่ดินหนิครับ ก็หวั่นไหวไปกับมันเหมือนกัน แต่ถึงกระนั้น ผมเองก็ไม่กล้าบอกมันออกไปหรอกครับ ผมกลัว กลัวที่จะเสียมันไป
-
น่ารักดีแฮะ
ฮา ตอนไปดูต้นไม้ที่งานเกษตรง่ะ ฮาๆ
น่าจะเปนเรื่องยาวอ่ะ ไม่อยากให้จบเร๊วเลยง่ะ
-
จะมาเล่าเมื่อซักครู่ให้ฟังนะครับ พอดีผมเอาเรื่องสั้นนี้มาลงอ่ะครับ อยู่ๆก็ไฟดับ :a5: จ๊ากกกกก
นึกว่าจะลงไม่ได้เสียแล้ว เพราะมีอาถรรพ์ บรึ๋ยยยยยๆๆๆ :sad3: :sad3: :sad3:
มา +1ให้กำลังใจคนเก่งของพี่จ้า รออ่านต่อนะ :m3: :m3:
ลงต่อให้แล้วนะคับ
ให้กำลังใจไป 1 จุ๊บ
:m1: :m1: :m1: :m1:
รออ่านตอนต่อไปนะจ๊ะ
ขอบคุณครับพี่ป๋อมแป๋ม ผมก็จุ๊ฟให้คืนไปเหมือนกัน
อืม+1ให้กะลังจายคนเขียนจะได้ไปเขียนเรื่องยาวให้อ่านต่อปายชอบเเนวเบาสมองอะหุๆ :m21:
ผมก็ให้คืนพี่แดนละกันครับ แต่ว่าเรื่องยาวอ่ะ เป็นโปรเจคในฝันจริงๆแหละครับ
ถ้าได้อ่านครั้งแรกพี่แดนอาจจะไม่อยากอ่านต่อก็ได้ เพราะมันอาจจะไร้สาระ มุกก็แป๊ก แถมบ้าอีก เหอๆ
:m4:
ขนาดแค่มาเปรย ๆ ไว้นะเนี่ยยยยยย แฟนคลับเพียบบบบเลยยยย..... :m12:
ต้องติดตามหน่อยแล้วววววว เผื่อเป็นแฟน.....คลับ ด้วยอีกคน :o8:
:bye2:
ผมคงยังไม่เก่งหรอกครับ ฝีมือยังห่างชั้นครูอีกไกล แต่ทนเอาหน่อยนะครับ อีก 2 ตอนก็จบแล้ว
ก็ส่วนใหญ่มีแต่คนรู้จักมาเม้นให้อ่ะครับผม แค่เรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจจากการที่อ่านหนังสือไม่รู้เรื่องอ่ะคับ แหะๆ
มาปูเสื่อรอ :pigwrite:
เปนกะลังจัยให้นู๋เอ็ม
ขอบคุณครับพี่ไผ่ แต่อย่าเรียกหนูเลยครับ ขนลุก เหอๆ เอามาลงให้แล้วนะ
น่ารักดีแฮะ
ฮา ตอนไปดูต้นไม้ที่งานเกษตรง่ะ ฮาๆ
น่าจะเปนเรื่องยาวอ่ะ ไม่อยากให้จบเร๊วเลยง่ะ
ขอบใจมากนะเอ็น ดีใจที่ชอบครับ ก็ยังดีที่มี 1 ตอน แหะๆ ว้า มาจิ้มตุดกันซะแระ แต่ว่าไม่มีงานเลี้ยงใดไม่เลิกราอ่ะครับ
ยังไงก็ขอขอบพระคุณทุกๆคอมเม้น ทุกๆกำลังใจนะครับ
ตอนต่อไปคงราวๆ อีก 2 วันอ่ะครับ มันสอบวิชายากพอดีอ่ะครับ รับรองผมลงจนจบภายในอาทิตย์หน้าแน่นอน
ไม่ดองคับ ไม่ดอง ขอบคุณมากนะครับ เด่วตามจิ้มตุดให้ คนละ 1 จุ๊ฟ :จุ๊บๆ:
-
ดีหรือไม่น้องเอ็มก็ลองเขียนมาก่อนจิอย่ารีบตัดโกสตัวเองมีปัญหามุขเเป๊กหรืออะไรก็มาปรึกษาลุงๆป้าๆในนี้ได้เช่นป้าสองเป็นต้นอิๆๆ :m26:
-
มาเป็นกำลังใจให้นะครับ
-
แปะชื่อเป็นกำลังใจให้ก่อนน้า เดี๋ยวมาอ่านจ้า :impress: :impress: :impress:
-
เอ็มไม่ต้องถ่อมตัวหรอก แต่งได้ดีนี่นา
อ่านสนุกดีออก นี่ขนาดเรื่องสั้นเรื่องแรกนะ
-
:m26:
ไอ้หวาน ๆแนวเนี้ย ผู้ชายรักกัน เศร้าแหง๋ ๆๆๆๆ สงสัยต้องขอเวลาไปเตรียมความพร้อมของ
ต่อมน้ำตาซะหน่อยแล้ววววววว :m15:
-
หนุกว่ะเอ็ม เริ่มหนุกละ ดีคับดี :m4: :m4:
ชอบๆ พี่จะตามอ่านนะคับ เป็นอีกกำลังใจ แหะๆ :impress: :impress:
-
ดีหรือไม่น้องเอ็มก็ลองเขียนมาก่อนจิอย่ารีบตัดโกสตัวเอง มีปัญหามุขเเป๊กหรืออะไรก็มาปรึกษาลุงๆป้าๆในนี้ได้เช่นป้าสองเป็นต้นอิๆๆ :m26:
แหะๆ พี่แดน คือว่าที่มันติดคือ ติดที่ไม่มีเวลาแต่งอ่าจิคับ กลัวแต่งไว้แล้วมันจะค้างเอา เทอมหน้าเรียนหนักมากครับ
ส่วนไอ้เรื่องมุขแป๊กนี่คงแป๊กแน่นอน 555++ เฮ้อออ ไว้จะลองพยายามดูนะครับ แต่ไม่รับปาก
มาเป็นกำลังใจให้นะครับ
ขอบคุณหลายๆครับ แต้งยู
แปะชื่อเป็นกำลังใจให้ก่อนน้า เดี๋ยวมาอ่านจ้า :impress: :impress: :impress:
แปะชื่อให้ก็ดีใจแล้วครับที่พี่ทิพย์โมของห้องมาอ่านให้
เอ็มไม่ต้องถ่อมตัวหรอก แต่งได้ดีนี่นา
อ่านสนุกดีออก นี่ขนาดเรื่องสั้นเรื่องแรกนะ
ขอบคุณมากครับคุณน้ำค้าง ปลื้มจังเลยมีคนชมแบบเนี้ย T^T ซาบซึ้งจริงๆครับผม
:m26:
ไอ้หวาน ๆแนวเนี้ย ผู้ชายรักกัน เศร้าแหง๋ ๆๆๆๆ สงสัยต้องขอเวลาไปเตรียมความพร้อมของ
ต่อมน้ำตาซะหน่อยแล้ววววววว :m15:
บางทีเรื่องมันอาจจะไม่ได้เป็นแบบนั้นก็ได้ครับ ตอนจบไม่มีการตายแน่นอน แต่จะเสียน้ำตาหรือเปล่า
อันนี้ผมไม่รู้ครับ ผมอาจจะจบเรื่องแบบไม่เหมือนใครก็ได้นะครับ ไว้รอติดตามละกันครับอีก 2 ตอน
หนุกว่ะเอ็ม เริ่มหนุกละ ดีคับดี :m4: :m4:
ชอบๆ พี่จะตามอ่านนะคับ เป็นอีกกำลังใจ แหะๆ :impress: :impress:
ดีใจที่มีคนชอบครับ ขอบคุณครับพี่ยีนส์ ดีใจมากมาย
ตอนหน้าขอเป็นวันที่ 6 นะครับ ไม่ได้ดองนะ เพราะว่าหลังจากพรุ่งนี้ผมมีสอบวิชาที่มันยากอ่ะคับ
การคอมเม้นก็เม้นได้ตามสบายนะครับ ผมน้อมรับฟังทุกความคิดเห็น ผิดพลาดอย่างไรก็ขออภัยมาด้วยละกันนะครับ
ปลื้มครับปลื้ม ไม่คิดว่าจะมีคนติดตามเยอะขนาดนี้ T^T ขอบคุณมากครับ ฝากไปคนละจุ๊ฟก่อนนอนนะครับ :จุ๊บๆ:
-
ตั้งใจทำข้อสอบนะจ๊ะน้องเอ็ม :give2: :give2:
จะรอตอนต่อไปน้า
-
มาเมนท์ให้น้องเอ็ม วันนี้ปวดหัว ขอแปะไว้ก่อนนะแล้วพี่จะมาอ่านจ้า :a1: :a1:
-
เพื่อนรัก รักเพื่อน อิอิ :o8:
-
เรื่องที่ประทับใจก็มีเยอะ ส่วนเรื่องที่ผมว่าไม่น่าประทับใจก็มีนะครับ อย่างเช่น
มีวิชาเรียนหนึ่งวิชา ผมก็เรียนอ่อนมากวิชานี้ ไอ้เอ็กซ์ปกติมันก็ไม่ค่อยเข้าเรียน อาจารย์ให้จับคู่ทำงาน ผมจับคู่เพื่อนผู้หญิงคนหนึ่ง ‘ขอโทษนะไอ้เอ็กซ์’ วันนั้นมันไม่พูดกับผมเลยทั้งวัน ตอนเย็นผมจึงไปหามันที่ห้อง เคาะเรียกประตูอยู่ตั้งนาน ปกติแค่มันได้ยินเสียงผมมันก็เปิดแล้ว
“ไอ้เอ็กซ์ จะเปิดไม่เปิด กูจะพังประตูแล้วนะ ให้เวลามึง 3 วิ” มันก็เปิดแต่โดยดีครับ
“มีไร” มันตอบห้วนๆครับ แถมเดินกลับเข้าห้องหน้าตาเฉย ปล่อยผมยืนที่หน้าประตู o12
“กูขอโทษ” ผมผิดไปแล้ว
“มึงจะขอโทษกูเรื่องอะไร”
“เรื่องวันนี้ มึงไม่ต้องมาแกล้งทำเป็นไม่รู้”
“มึงทิ้งกู” เออกูผิดไปแล้ว :sad4:
“กูขอโทษ ต่อไปกูจะไม่ทำอีก”
ที่ผมคู่กับเพื่อนผู้หญิงคนนั้น เพราะต้องการให้เพื่อนเขาอีกคนไปคู่กับไอ้เอ็กซ์มันครับ เพื่อนเขาเรียนเก่ง ผมต้องอ้อนวอนอยู่นานกว่าเค้าจะยอม ผมยอมทำเพื่อมันนะเนี่ย แต่ช่างเหอะ ผมจะไม่บอกเรื่องนี้ให้มันรู้เรื่องหรอก ผมขอรับความผิดไว้คนเดียว
ต่อไปมันคงไม่ประทับใจผมเอามากๆแล้วล่ะครับ ตั้งแต่ที่มีคนๆหนึ่งเข้ามา
“มึงว่ามิ้มน่ารักไหมวะ” มันชี้ไปที่สาวเภสัชฯ ครับ ผมถึงกับปวดจี๊ด :sad2:
“ก็แล้วแต่มึงดิ ถามกูไมวะ เป๊คใครเป๊คมันดิ” กูจะร้องแล้วไอ้เอ็กซ์
“ถ้ามึงชอบกูก็ชอบ ถ้ากูจะชอบใครแล้วเพื่อนไม่ชอบเค้า กูก็ไม่เอาโว้ย”
“กูว่าเค้าก็น่ารักดีนะ” กูขอถอนคำพูดได้ป่ะ กูไม่ชอบเค้าแล้ว T^T :o12:
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ไอ้เอ็กซ์มันก็จีบมิ้มจนเป็นแฟนกันกับมัน แต่มันก็เปลี่ยนพฤติกรรมของมันจริงๆ เลิกเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ผมก็ดีใจกับมันแล้ว แต่ก็นะมันจี๊ด มิ้มเองก็เป็นคนนิสัยดี น่ารักมาก แถมเข้ากันกับมันได้ดีด้วย ผมว่าก็เป็นผู้หญิงที่ดีสำหรับมันแล้วหล่ะ แต่ที่ไม่ดีคือ ผมต้องทุกข์อยู่คนเดียว
“วันนี้มึงไปกินข้าวกะกูนะไอ้ทันฑ์”
“อืม กูไม่ได้กินข้าวกับมึงนานแล้วว่ะ” กูรู้มึงไม่ได้ทิ้งกู
“เปล่าๆ ไปกินกัน 3 คน กับมิ้มด้วย” T^T
“งั้นกูไม่ไปละ มึงไปกินกัน 2 คนเถอะ”
“ไม่ได้ กูอยากให้มึงสนิทกันกับมิ้ม นะไอ้ทันฑ์”
“ก็ได้ว่ะ” แล้วผมก็ไปกินข้าวกับมัน ผมกินไม่ลงหรอก มิ้มเขาก็ชวนผมคุยนะ แต่ใจผมอ่ะอยากออกไปจากที่นี่ ตรงจุดๆนี้เร็วๆ ไปไหนก็ได้ ยิ่งไกลยิ่งดี :o12:
ก็มีครั้งหนึ่งนะครับที่มันเลิกกันกับมิ้ม ร้องไห้ฟูมฟาย กินเหล้า เมาเป็นสุนัขตั้ง 3 วัน ผมแบกมันกลับหอทุกครั้งและอยู่นอนเป็นเพื่อนมัน แต่วันที่ 3 นั่นแหละครับ ผมก็นอนอยู่ห้องของมันเลยได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นมาในช่วงสายๆของวันหนึ่ง ผมจึงลุกขึ้นไปเปิดประตู คนตรงหน้าทำให้ผมตะลึง
“มิ้ม” มิ้มน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง
“มิ้มขอเจอเอ็กซ์ได้ไหมทันฑ์” ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี
“ได้สิมิ้ม แต่ไอ้เอ็กซ์มันเมา นอนอยู่ทางโน้นอ่ะ” ผมชี้ไปที่เตียง ตรงที่ไอ้เอ็กซ์มันนอนอยู่
มิ้มเดินไปหามัน แล้วเขย่าตัวเอ็กซ์เบาๆ พร้อมเรียกชื่อมัน มันค่อยๆลืมตาขึ้น มันตกใจใหญ่จึงเขยิบถอยห่างออก แต่มิ้มจับมือมันไว้
“เอ็กซ์ มิ้มขอโทษ ยกโทษให้มิ้มนะ” มิ้มยังคงร้องไห้อยู่
“เอ็กซ์ผิดเองแหละมิ้ม เอ็กซ์ขอโทษ”
“ไม่ๆ เอ็กซ์ มิ้มผิดเอง” มิ้มกอดเอ็กซ์ ไอ้เอ็กซ์มันก็กอดตอบ
ผมหล่ะ !!!! ผมอยู่ตรงไหน ผมมายืนอยู่ตรงนี้ทำไม ผมมองฉากนี้ได้อย่างไร แล้วตอนนี้ผมจะอยู่เพื่ออะไร ผมรีบวิ่งออกมาจากห้องไอ้เอ็กซ์มัน ผมคว้ากุญแจชุลมุนกว่าจะเจอ ‘ทนเอาไว้ อย่าเพิ่งไหลออกมานะ’ พอผมสตาร์ทมอไซด์ติด ผมก็เร่งออกไปอย่างไม่รู้จุดหมาย จนกระทั่งความอดกลั้นของผมมันไม่อยู่แล้ว ผมจอดรถลงข้างทางทันที นั่งลงตรงนั้นก้มหน้าร้องไห้มันออกมา หากใครขี่รถผ่านไป-มาแถวนั้น คงจะเห็นว่าเป็นคนบ้าล่ะมั้ง ผมร้องนานเท่าไรไม่รู้ รู้แต่น้ำตาผมมันไม่มีจะไหลอยู่แล้ว ผมยังไม่อยากจะกลับไปเจอพวกเค้า 2 คนคืนดีกัน ผมยังไม่อยากเห็นเค้าจับมือกัน ผมยังไม่อยากเห็นเค้ากอดกัน ผมปวดหัวใจ ผมขี่รถไปเรื่อยๆอีกครั้ง แต่ว่า
‘อยากให้ช่วยมาจีบ มาจีบฉันที มาจีบ....’ เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น มันคงถึงเวลาแล้วมั้งที่ผมต้องเปลี่ยนเสียงเรียกเข้าซักที ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเบอร์ ผมเห็นแล้วกดปิดเครื่อง
‘รอให้กูสบายใจกว่านี้ก่อนนะไอ้เอ็กซ์ ตอนนี้กูยังไม่พร้อม กูรู้ว่ามึงเป็นห่วงกู’ :sad2:
2 วันหลังจากวันนั้น ผมไม่ไปเรียน ผมหลบหน้ามัน มือถือผมไม่เปิด แต่จนแล้วจนรอดจากที่ผมไปนอนห้องเพื่อนคนอื่นๆ วันนี้มันดักที่หน้าห้องของผม ซึ่งผมกำลังกลับหอพอดี
“มึงเป็นอะไรไปวะไอ้ทันฑ์ กูเป็นห่วง” มึงห่วงคนของมึงดีกว่า
“กูไม่สบายใจนิดหน่อย” เพราะมึงแหละ
“ทำไมมึงไม่เล่าให้กูฟัง”
“ก็มึงกับมิ้มเพิ่งคืนดีกัน กูไม่อยากรบกวน” ผมโกหกมันไป
“มึงก็งี้แหละนะ” มันเดินมาโอบไหล่ผมไว้ ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่แล้วล่ะครับ น้ำใสๆมันไหลรินออกมาเอง ไอ้เอ็กซ์มันเลยเปลี่ยนจากโอบมาเป็นกอดผมครับ น้ำตาผมก็ไหลลงบ่ามัน
“มึงไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด กูอยู่ตรงนี้แล้ว ยังไงมึงก็ยังมีกูนะ มึงร้องไห้ให้พอ ถนอมเอาไว้น้ำตาของมึงอ่ะ อย่าให้ใครเห็น ให้กูเป็นคนที่เห็นน้ำตาของมึงคนเดียวก็พอ” มันเอามือมาลูบที่หัวของผมด้วย น้ำตาผมเองมันก็ไหลออกมาเรื่อยๆ เหมือนมันอยากจะให้ผมหยุดเวลาตรงนี้เอาไว้นานๆ
ผมว่าผมคงทำใจเรื่องไอ้เอ็กซ์มันได้แล้วมั้งครับ วันปัจฉิมของปี 4 ผมไม่ได้มีอะไรให้มันเลยครับ แต่ผมขอมันไว้ว่าไปนั่งสมาธิหน้าเจ้าพ่อมอด้วยกัน แล้วตอนเช้าไปตักบาตร มันก็โอเค ผมอยากหยุดเวลาไว้เท่านี้ แต่ก็นะ ทุกคนย่อมทำตามหน้าที่ของตน ผมรู้ว่ามันขี้กลัวมากมันยังมานั่งสมาธิเป็นเพื่อนผมในตอนดึกของคืนนั้น ผมบอกกับมันว่า
“ไอ้เอ็กซ์ คืนนี้ที่เรามานั่งสมาธิกันแล้วพรุ่งนี้เช้าไปตักบาตรเนี่ย กูอยากให้มันเป็นการทำบุญร่วมกันกับมึง กูขอบใจมึงมากนะ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง”
“อืม กูก็รู้ กูก็ขอบใจมึงเหมือนกัน แต่อย่าให้พูดเลย แค่เรารู้กันอยู่ 2 คนก็พอนะ”
“อืม” ต่อมน้ำตามันจะทำงานอีกแล้วครับ
อีกหลายเดือนต่อมา พวกเราก็ไปรับปริญญากันครับ ไอ้เอ็กซ์กับมิ้มเค้าก็ยังคงรักกันดีอยู่ มิ้มมาถ่ายรูปให้ผมและไอ้เอ็กซ์ มิ้มเองก็จะจบปีหน้า เพราะว่าเภสัชฯเรียน 5 ปี พวกเรา 2 คนก็ได้งานทำคนละที่กัน ไอ้เอ็กซ์มันได้ทำงานแบงก์ในกรุงเทพฯ ส่วนผมได้ทำงานในบริษัทธรรมดาๆแถวๆภาคอีสานนี้แหละครับ ก็นะ ผมจบมาเกรดก็ไม่เยอะมาก แต่ไอ้เอ็กซ์มันอ่ะมีเส้นป๊ามัน แล้วคนเรียนบัญชีที่จบมาก็ว่างงานกันเยอะ ผมได้งานทำก็บุญแล้ว
ในช่วง 1 – 2 ปี ผ่านมานี้ ผมก็ได้โทรคุยกับไอ้เอ็กซ์มันบ้าง แต่ก็ไม่บ่อยนักหรอกครับ ผมได้เจอมันปีละครั้ง งานนัดรวมเลี้ยงรุ่นแหละครับ ในช่วงนี้ก็ไม่ใช่ว่าผมไม่เปิดใจคบใครนะครับ ผมรู้จักกับหญิงเธอเป็นเพื่อนที่ทำงาน เธอกันเองกับผม ออกฮาๆด้วยซ้ำไป ผมก็ชอบนะ ผมปฏิบัติกับเธอเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะทำเพื่อผู้หญิงคนหนึ่งได้ ผมบอกกับตัวเองได้ครับว่าผมชอบเธอ แต่ไม่รู้สิครับเหมือนในใจลึกๆแล้ว ผมยังรักเธอไม่ได้ซักที มันติดที่ความรู้สึก
ผมตัดสินใจอยู่นาน จนในที่สุดผมก็เป็นฝ่ายบอกเลิกหญิง ผมไม่อาจรักหญิงได้ ผมเสียดายจริงๆ ผมหวังว่าหญิงคงจะเจอผู้ชายดีๆซักคน เฮ้อ ผมคิดถึงไอ้เอ็กซ์จังเลย
‘มึงเป็นไงบ้างนะ สบายดีหรือเปล่า มิ้มเป็นยังไงบ้าง กูอยากให้มึงรู้จังว่ากูเลิกกับหญิงแล้ว’
ผมเลวไหมล่ะครับ ? ? ? ที่ผมทำร้ายผู้หญิงคนหนึ่งที่เค้ารักผมได้....
-
ไหนๆก็รับปากแล้วว่าจะลงวันนี้ เลยรีบลงก่อนไปสอบตอนบ่ายดีก่า ขอบคุณมากๆนะครับผม
ตั้งใจทำข้อสอบนะจ๊ะน้องเอ็ม :give2: :give2:
จะรอตอนต่อไปน้า
ขอบคุณค้าบพี่ป๋อมแป๋ม สู้ๆๆๆ ไฟท์ๆๆๆๆ
มาเมนท์ให้น้องเอ็ม วันนี้ปวดหัว ขอแปะไว้ก่อนนะแล้วพี่จะมาอ่านจ้า :a1: :a1:
ไม่เป็นไรครับพี่หนึ่ง ขอบคุณค้าบ
เพื่อนรัก รักเพื่อน อิอิ :o8:
บางครั้งมันก็แยกยากเนอะ ระหว่างรักเพื่อนกับรักจริงๆ
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นนะครับ เด่วไปสอบบ่ายแระครับ ไว้เย็นวันนี้จะเอาตอนจบมาลงเลยนะครับ เด่วมันค้างคา :bye2:
-
:undecided:
เจ็บปวดเนอะ เวลาเห็นคนที่เรารักอยู่กับคนอื่นเนี่ยยยย :เฮ้อ:
เอ็กซ์จะรู้ไหมนะว่าทัณฑ์รักเอ็กซ์อ่ะ....รักที่มากกว่าความเป็นเพื่อนน่ะนะ
แต่ตอนนี้ก็ไกลกันแล้ว....ระยะทางคงทำให้ลืม ๆ เรื่องราวไปได้มาก น่าจะดีขึ้น...รึเปล่า
:a6: :catrun:
-
ก็คงจะไม่ดีจริงๆอะครับเเต่ก็ดีกว่าหลอกตัวเองไปนานกว่านี้คนไม่รักกันมันปกปิดความรู้สึกไม่ได้นานหรอกครับวันใดวันนึงมันก็คงเปิดเผยออกมา บอกเลิกซะตอนนี้เผื่อให้เค้าได้พบคนที่ดีกว่าก็เป็นทางเลือกที่ถูกเเล้วละครับ :m21:
-
NC
รออ่านตอนต่อไปคับ
:a10: :a3: :a11:
-
ผมได้การ์ดเชิญงานแต่งงานของไอ้เอ็กซ์กับมิ้ม ผมจะไม่ไปก็ไม่ได้ ผมเป็นเพื่อนรักมัน เลือกไปเพื่อจะเจ็บปวด ไปเพื่อรดน้ำให้เค้าโชคดี วันนี้ผมเลยแต่งตัวให้หล่อที่สุด ก็นี่มันเป็นวันสำคัญของมันนี่นา พอผมไปถึงงาน ผมเหลือบไปเห็นมันในชุดเจ้าบ่าว น้ำตาของผมก็ไหลด้วยความตื้นตัน มิ้มเองก็สวยที่สุดในงานไม่แพ้กัน
ผมเดินเข้าไปสวมกวดมัน มันก็สวมกอดผม o7
“กูดีใจนะเว้ย ที่มึงมาไอ้ทันฑ์” ผมเห็นมันน้ำตาคลอเช่นกัน
“งานแต่งมึง กูจะไม่มาได้ไงวะ ขอให้มึงรักกับมิ้มไปจนถึงไม้เท้ายอดทองเลยว่ะ” T^T
เมื่อผมผล่ะตัวออกจากมัน ป๊ามันก็มาสวมกอดผม ผมก็พูดยินดีกับป๊าและม๊าของมัน
การรดน้ำสังข์ที่ทรมานที่สุด ผมรีบรดน้ำให้มันกับมิ้มโดยไม่พูดอะไรมาก ดูเหมือนแววตาของมันก็คงจะซาบซึ้งมั้งครับ ผมแอบเห็นว่าตามันมีน้ำใสๆคลออยู่เมื่อเห็นผมไปรดน้ำให้มัน ผมกล่าวสั้นๆกับมิ้ม “ฝากดูแลมันด้วยนะ” o7
ผมรอจนงานเลิก รอพอๆกับใจของผมที่มันค่อยๆกลายเป็นผุยผง หากจะถามว่าผมทำไมไม่รีบกลับล่ะ จะมาอยู่เสียใจต่อไปทำไม ก็ความรู้สึกของผมที่มีกับมันมันมากไงครับ ผมเลยจะซึมซับความทรงจำของมันให้มากที่สุด แม้ว่ามันจะเป็นความทรงจำที่สุดแสนจะเจ็บปวดของผมก็ตาม
“กูไปแล้วนะ โชคดีนะมึง” ผมพูดเมื่อแขกคนสุดท้ายเป็นผม
“มึงก็โชคดีนะ ขับรถกลับดีๆนะ อยู่ไกลกู กูเป็นห่วง ไว้กูว่างจะไปเยี่ยมนะ”
“อืม” ผมจะเดินเข้าไปกอดมันอีกครั้ง แต่ก็ต้องตัดใจ ผมยกไม้ยกมือขึ้นเป็นสัญญาณการสั่งลา แล้วเดินหันหลังกลับ ไม่นึกว่ามันจะเป็นครั้งที่ผมหันหลังให้มันนานขนาดนี้ :o12:
2 ปีให้หลังจากมันแต่งงาน มันเพิ่งส่งข่าวให้ผมรู้ว่ามันมีลูกแล้ว กำลังน่ารักน่าชังเชียว ผมเลยกะจะไปเยี่ยมมันสักหน่อย พอดีมีธุระเข้ากรุงเทพฯด้วย ที่ผมไม่ได้ติดต่อมันก็เป็นเพราะผมเองก็ต้องการที่จะไม่คิดถึงมัน แต่ทำไงได้ล่ะนะไปเยี่ยมมันหน่อย ยังไงก็เพื่อนมัน
เมื่อผมไปถึงบ้านของมัน มันจัดบ้านได้น่าอยู่มาก อาจจะเป็นมิ้มที่ช่วยจัดมั้ง บ้านมันน่าอยู่มากกว่าตอนที่ผมมาตอนงานแต่งมันอีก คิดถึงเรื่องนี้ผมก็จี๊ดอีกแล้ว ผมเจอมิ้มก่อน มิ้มก็ยังสวยเหมือนเดิม มิ้มเดินไปตามไอ้เอ็กซ์มาพบผม ในระหว่างที่รอ เจ้าเด็กตัวเล็กๆคนนึงวิ่งมาหาผม
“น้าชื่อราย มาหาป๊าหนูเหรอ?” เด็กชายน่ารักน่าชัง หน้าตาเหมือนมิ้มมากๆ
“เรียกพ่อดีกว่า พ่อชื่อทันฑ์ เป็นเพื่อนกับพ่อเอ็กซ์ ลูกชื่อไรเหรอ”
“ไม่บอก” เด็กน้อยทำท่าแลบลิ้นให้ผมแล้ววิ่งหนีไปข้างในบ้าน ผมก็ได้แต่อมยิ้มแล้วส่ายหน้า
เอ็กซ์มันมาพบผม มันก็ยังเหมือนเดิม เราคุยกันได้ไม่นาน ผมเลยขอกลับก่อน พอดีผมต้องไปทำธุระต่อ มันเองก็เล่าเรื่องวีรกรรมของลูกชายมันให้ผมฟัง เจ้า “อั้ม” ครับ มันก็นิสัยคล้ายๆป๊ามันแหละ (ก็จะให้มันเหมือนใครละนะ) วัยกำลังดื้อกำลังซน น่าอิจฉาจริงๆ
หลังจากที่ผมลาจากมันเพื่อไปทำธุระต่อ พอทำธุระของผมเสร็จแล้วจึงมานั่งที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง ร้านที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านไอ้เอ็กซ์มันนัก เพราะจากมุมที่ผมนั่งอยู่เป็นมุมที่มองเห็นหลังคาของบ้านมันได้ชัดเจน ผมก็ไม่รู้ว่าจะมองหลังคาบ้านมันไปทำไม
ผมพิมพ์เรื่องราวเหล่านี้เพลินจนไม่รู้ว่า คาปูชิโน่ กับ ขนมปังนึ่ง ตั้งอยู่ตรงหน้าตั้งแต่เมื่อไร ถ้าหากจะถามผมว่าผมยังรักไอ้เอ็กซ์มันอยู่ไหม? คำตอบมันอยู่ในใจของผมเสมอและนานมาแล้วว่า
“รัก และ รักมากด้วย”
ทันฑ์ไม่รู้ตัวหรอกว่ามีชายคนหนึ่งมายืนอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไร จนกระทั่ง
“ที่พิมพ์อยู่อ่ะ จริงเร๊อ”
ทันฑ์หันกลับไปมองที่ต้นเสียง ถึงกับอ้าปากค้าง ไม่มีแรงแม้แต่จะเอ่ยชื่อคนที่อยู่ตรงหน้า พอตั้งสติได้ทันฑ์ถึงกลับปิดจอโน้ตบุ๊กอย่างฉุกละหุก
“ทันฑ์ ร้านม๊ากูสวยเปล่า” ชายที่อยู่ข้างหลังทันฑ์อมยิ้ม
“สะ....สวย อืม กูอิ่มแล้วว่ะ” ทันฑ์ตะกุกตะกัก
“อะไรวะ กาแฟก็ยังไม่ได้กิน ขนมปังก็ยังอยู่ครบ จะอิ่มได้ไงวะ”
“อะ....เออน่า”
“ป่ะ ไปเดินข้างนอกกะกูหน่อย เดี๋ยววันนี้ค่ากาแฟกูเลี้ยง ไม่ต้องจ่าย”
“ขอบ....ใจนะ”
“ป่ะ”
ชายคนนั้นพาทันฑ์เดินตามฟุตบาท ทางที่ทั้ง 2 เดินไปนั้นกลับไม่ใช่บ้านของเอ็กซ์ แต่เป็นทางตรงกันข้ามกับบ้านหลังนั้น ในระหว่างทางถูกความเงียบเข้าปกคลุม จนกระทั่ง
“ที่มึงพิมพ์ในคอมอ่ะ จริงเหรอ?” ผมไม่รู้ว่ามันอ่านที่ผมพิมพ์ตั้งแต่เมื่อไร แต่ผมคงต้องสารภาพสิ่งที่ผมเก็บไว้มานานแล้วล่ะ เอาไงเอากัน
“ใช่”
“กูอยากได้ยินจากปากมึงว่ะทันฑ์” ง่ะ
“มึงแน่ใจเหรอว่าอยากฟัง” ผมลังเลจนได้ ไม่คิดว่ามันจะบอกผมแบบนี้ ผมหยุดเดินแล้วหลับตาและแทบจะกลั้นหายใจด้วยซ้ำหลังจากที่พูด ผมบอกมันไปว่า...
“กูรักมึงว่ะเอ็กซ์” โดยที่ตาของผมยังหลับอยู่
“กูก็รักมัน ทันฑ์” ยังไม่ทันที่ผมจะลืมตาขึ้น ริมฝีปากของคนตรงหน้าก็ประกบมาที่ปากผม ผมแทบจะช๊อคตายอยู่แล้ว จนกระทั่งมันคลายปากออก
“ไอ้บ้า!!! มึงพูดว่าอะไรนะเอ็กซ์ แล้วมึงทำไรวะเนี่ย มึงมีลูกมีเมียแล้วนะ”
“กูรู้ มึงทำไมไม่บอกกูเร็วกว่านี้ มึงรู้ไหมว่ากูเองก็รักมึงมาก กูแคร์มึงมาก มันติดแค่ว่ากูเป็นผู้ชาย มึงเองก็เป็นผู้ชาย ต่างคนก็ต่างต้องคู่กับผู้หญิง แต่มึงเคยถามหัวใจของกูบ้างหรือเปล่าว่าจริงๆแล้ว กูรักใคร? กูบอกมึงไปแล้วครั้งหนึ่งแต่มึงไม่รู้ เค้กที่กูทำเละในวันนั้น มันเขียนบอกไปแล้วว่า ‘กูรักมึง’ เหตุผลระหว่างเรามันมีมากกว่าคำพูดมึงก็รู้ แต่ก่อนนั้นกูก็ไม่แน่ใจหรอกว่ามึงรักกูหรือเปล่า แต่วันนี้กูรู้แล้ว อนาคตจะเป็นอย่างไรก็ช่าง มึงรู้แค่ว่า มึงรักกูและกูก็รักมึงก็พอ”
บรรยากาศแห่งความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้ง เวลามันผ่านไปนานเท่าไรก็ไม่รู้
“เออ...งั้นกูก็จะอยู่กับมึง กูจะทำเพื่อหัวใจของตัวเองซักครั้ง” ตอนนี้มือของผมกุมที่มือของมันเอาไว้แล้ว ผมไม่คิดจะปล่อยมือของมันไปอีกครั้งหรอก
ผมเองก็ไม่แน่ใจในการตัดสินใจของผมหรอกนะ ผมรู้แค่ว่าตอนนี้ผมเลว ผมเลวมากจริงๆที่พรากลูกพรากเมียคนอื่น ผมรู้ว่าผิด แต่อย่างน้อยนี่คือครั้งแรกที่ผมทำตามที่หัวใจต้องการ
“ผมทำผิดใช่ไหม ? ? ?”
The End.
-
ตามสัญญาที่บอกไว้ ว่าจะเอามาลงตอนเย็นให้จบ ตอนนี้ก็จบแล้วนะครับ ขอให้มีความสุขกับการอ่าน
แต่อาจจะถูกใจหรือไม่ถูกใจยังไงก็ติชมได้ตามสบายนะครับ ก็นะเรื่องสั้นเรื่องแรก ถ้ามีโอกาสก็จะพยายามกว่านี้ครับ
ยังไงก็ขอขอบคุณทุกๆท่านที่ให้การติดตามอ่านนิยายของผมเป็นอย่างดีเสมอมานะครับ ซึ้งจริงๆครับ
เพิ่งเข้าใจเวลานักเขียนหลายๆท่านมีคนคอมเม้น มันทำให้เราอมยิ้มได้เกือบจะทั้งวันเลยล่ะคับ ขอบคุณจริงๆครับ
:undecided:
เจ็บปวดเนอะ เวลาเห็นคนที่เรารักอยู่กับคนอื่นเนี่ยยยย :เฮ้อ:
เอ็กซ์จะรู้ไหมนะว่าทัณฑ์รักเอ็กซ์อ่ะ....รักที่มากกว่าความเป็นเพื่อนน่ะนะ
แต่ตอนนี้ก็ไกลกันแล้ว....ระยะทางคงทำให้ลืม ๆ เรื่องราวไปได้มาก น่าจะดีขึ้น...รึเปล่า
:a6: :catrun:
เจ็บปวดอย่างที่สุดครับ แม้ว่าเราอาจจะไม่ได้แสดงออกมาให้เขารู้ และเราก็พร้อมที่จะให้เขามีใครใหม่
ถ้าเขาไม่ได้รักเรา T^T
ก็คงจะไม่ดีจริงๆอะครับเเต่ก็ดีกว่าหลอกตัวเองไปนานกว่านี้คนไม่รักกันมันปกปิดความรู้สึกไม่ได้นานหรอกครับวันใดวันนึงมันก็คงเปิดเผยออกมา บอกเลิกซะตอนนี้เผื่อให้เค้าได้พบคนที่ดีกว่าก็เป็นทางเลือกที่ถูกเเล้วละครับ :m21:
ขอบคุณนะครับพี่แดน ที่มองมุมที่ผมใส่ไว้ออกมา ผมคิดอยู่ครับว่าคนจะรู้แก่นที่ผมจะใส่ไว้หรือเปล่า
มันก็มี 2 ที่อ่ะครับ แต่ก็ว่าแหละ ผมฝีมือยังไม่เก่งพอ แต่มันก็ยากนะครับเพราะว่าผมลงรายละเอียดของตัวละคร
ให้มากๆเพราะกลัวคนอื่นจะว่า ถ้าไม่มีความผูกพันธ์จะรักกันได้ไง จุดที่ต้องการจะสื่อ จึงแสดงออกมาได้ยังไม่ดีคับ
NC
รออ่านตอนต่อไปคับ
:a10: :a3: :a11:
ขอบคุณน้องเอ็นนะ ที่ยังมารออ่านตอนต่อไป แต่ตอนนี้มันจบแล้วล่ะ ถ้าจะมีเรื่องใหม่นี่คงอีกนาน
เพราะมันเป็นโปรเจคในความฝันจริงๆ เทอมหน้าก็หาเวลาว่างได้น้อยกว่านี้แล้วล่ะครับ ตัวเองก็อ่านหนังสือเตรียม
โอเนตเอเน็ตนะ สู้ๆ ทำให้ได้ จะคอยเชียร์ ส่วนนิยายเราพี่ก็ยังรออ่านอยู่เหมือนเดิมนะ
ขอขอบพระคุณอีกครั้งนึงนะครับผม ถ้าไม่มีคนคอมเม้นเลย ผมก็คงจะไม่มีแรงใจเท่าไร เด่วตามไปจุ๊ฟให้ทุกคน
นะครับ กำลังใจได้มาเยอะมาก ซาบซึ้งจริงๆครับผม ไว้มีโอกาส อาจจะได้รับใช้อีกนะครับ ถ้าไม่มีโอกาสเรื่องนี้
ก็คงเป็นเรื่องเดียวที่เขียนมั้งครับ ขอให้ทุกๆคนโชคดีนะครับ ใครที่สอบอยู่ก็ขอให้ได้คะแนนดีๆ เก็ทเอๆครับผม
-
:m15: :m15:
ตอนจบเศร้าอ่ะ
เหตุการณ์แบบนี้มันก็พูดยากอ่ะ
จริงๆ มันก็มีทั้งทำถูกและผิด
ผิดก็คือ เอ็กซ์ก็มีลูก มีภรรยาแล้ว ทำแบบนี้ ถ้ารู้เข้า ต่างก็เจ็บปวดกันไปหมด
ถูกก็คือ ทำตามหัวใจของตนเอง
-------------------------------------------------------
แต่ว่ามันจบแล้วจิงๆ หรอคับ ไม่มีตอนต่อไปแล้วหรอคับ T^T
-
หวาดเดตอนเย็นคร๊าบบ
หนุกดีอ่ะคับ
น่าจะมีภาคต่อเพิ่มนะคับ ((มีแน่ชัวร์ๆ ช่ายป่ะ))
"เก็บไว้ข้างในใจ เก็บมันไปทุกถ้อยคำ
กลัวมันจะทำ ให้เธอและฉันต้องห่างกันไป
จะเก็บมันไว้อย่างนี้ รักของฉันได้เพียงแค่คิดในใจ
หากว่าพูดออกไป กลัวต้องเสียใจ กลัวต้องเสียเธอ"
((ตรงป่ะ เพลงนี้ คริคริ))
-
o6
เรื่องในลักษณะนี้เคยได้ยินแล้วครั้งหนึ่งเป็นเรื่องจริงของคนคนหนึ่ง...รู้สึกจะเขียนไว้ชื่อ "บาปรัก" ถ้าไม่ผิด
มีโอกาสจะเอามา post ให้อ่านกันนะครับ....เรื่องราวทำนองนี้ละครับ แต่หนักหน่อยตรงที่ลามไปถึงรุ่นลูก...
:catrun:
ในความคิดผมมันเหมือนผู้ชายมีเมียน้อยอ่ะครับ เหมือนชีวิตที่มีด้านสว่างและด้านมืด... :o11:...
เราคงตัดสินไม่ได้ว่าสิ่งที่ทำผิดหรือถูก...ชีวิตไม่จำเป็นไม่ใช่เหรอครับ ที่จะต้องตัดสินว่าผิดหรือถูก...
ตัวแปรสำคัญคือเอ็กซ์ สถานภาพที่ยอมรับกันคือเอ็กซ์แต่งงานมีลูก มีครอบครัวที่น่ารัก...และโดยหน้าที่
และความรับผิดชอบแล้ว เอ็กซ์ต้องดูแล เอาใจใส่ ต่อชีวิตด้านนี้ให้ดีไม่ขาดตกบกพร่อง....ในขณะที่
อีกส่วนของหัวใจปรารถนาทัณฑ์.....ถ้าเอ็กซ์รู้จักดูแลชีวิตในด้านสว่างและด้านมืดให้เดินไปพร้อมกันได้
ก็ไม่น่ามีปัญหาอะไร....ออกจะดูว่า perfect ซะด้วยซ้ำไป..... :a1:
สำหรับทัณฑ์...เมื่อคุณตัดสินใจจะอยู่กับเอ็กซ์ ก็เท่ากับว่าคุณยอมรับที่จะใช้ชีวิตในด้านมืดกับเค้า...
เจ็บปวดหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับสภาวะจิตใจตนเอง....แต่ผมก็เห็นว่ามีบางครอบครัวเมียน้อยเมียหลวงเค้าก็
อยู่กันได้อย่างสงบสุขนี่ครับ....แต่กรณีนี้คงจะไปเที่ยวบอกเมียหลวงไม่ได้ ว่าฉันเป็นเป็นเมียน้อย....
วิธีที่ดีที่สุดคือยอมรับครอบครัวเอ็กซ์และใช้ชีวิตให้เสมือนหนึ่งตนเองเป็นคนในครอบครัว.... o4
ในทางสว่างคือช่วยกันดูแลครอบครัวเอ็กซ์....แต่ในทางมืดคุณก็คือคู่รักของเอ็กซ์คนหนึ่ง..... :oo1:
ถ้าทำได้ไม่มีการหึงหวง อิจฉาริษยา น้อยอกน้อยใจอะไรเหมือนละครน้ำเน่า
ผมว่าครอบครัวนี้น่าจะอบอุ่นดีทีเดียว :laugh3:
นั่นคงเป็นครอบครัวในอุดมคติ จะมีสักกี่คนที่จะทำได้และไม่เกิดปัญหา....แน่นอนละวันหนึ่งวันใด
เมียหลวงจับได้ขึ้นมา....จะแก้ไขปัญหายังไง.... :sad5:
หรืออย่างในสถานะของทัณฑ์จะมีคิดน้อยอกน้อยใจหรือหึงหวงบ้างไหม ??? :serius2:
ก็อย่างว่าชีวิตคงจะมีปัญหามากมายเข้ามาให้ตามแก้ไขกันอีกเยอะ.....
ยังไงเสีย....ความรักก็สวยงามคับ....เอาใจช่วยทุกคนไม่อยากให้พบเจอปัญหาหัวใจ....
:bye2:
-
อือ ความเห็นของคุณนาทเนี่ย น่าสนใจจริง ๆ :m12:
น้องเอ็มแต่งเรื่องนี้ต่อเถอะ พี่อยากรู้ว่าเอ็กซ์จะบริหารครอบครัวที่มีทั้งเมียหลวงและเมียน้อยยังไง :m21:
-
:เฮ้อ: :undecided:...คงคล้ายกับในเพลงนี้นะครับ.... o1 :m19:
ก็รู้ เป็นไปไม่ได้ ยังฝืนในความรู้สึก
ในส่วนลึกฉันรู้ เธอมีใครอยู่
ก็รู้ ในความเป็นจริง แต่ก็ยังจะแอบเฝ้าดู
ทั้งๆ ที่รู้ เป็นได้แค่เพียงเท่านั้น
แค่ชู้ทางใจที่ทำได้ เมื่อหัวใจเธอไม่ให้
จะเก็บไว้ ให้คนที่เธอรักกันมานาน
ก็รู้เป็นเพียงแค่ทางผ่าน ไม่มีวันจะเดินร่วมทาง
เพราะเธอกันฉันเป็นเหมือนดังเส้นขนาน
แอบฝันเล็กๆ ในใจ ไม่ได้มีความหมาย
ให้เราผูกพันและรักกันไปอย่างนั้น
ผิดที่เราเจอกันช้า...ไป ไม่มีวันจะมารักกัน
เป็นได้แค่ความลับที่ฉันและเธอซ่อนไว้ในใจ
ผิดที่เราไม่ยอมห้ามใจ ไม่จำเป็นต้องไปโทษใคร
เมื่อผลสุดท้าย คนที่ต้องเจ็บคือฉันคนเดียว
แค่ชู้ทางใจที่ทำได้ เมื่อหัวใจเธอไม่ให้
จะเก็บไว้ให้คนที่เธอรักกันมานาน
ก็รู้เป็นเพียงแค่ทางผ่าน ไม่มีวันจะเดินร่วมทาง
เพราะเธอกันฉันเป็นเหมือนดังเส้นขนาน
แอบฝันเล็กๆ ในใจ ไม่ได้มีความหมาย
ให้เราผูกพันและรักกันไปอย่างนั้น
ผิดที่เราเจอกันช้า...ไป ไม่มีวันจะมารักกัน
เป็นได้แค่ความลับที่ฉันและเธอซ่อนไว้ในใจ
ผิดที่เราไม่ยอมห้ามใจ ไม่จำเป็นต้องไปโทษใคร
เมื่อผลสุดท้าย คนที่ต้องเจ็บ คือฉันคนเดียว
เป็นแค่ความลับที่ฉันและเธอซ่อนไว้ในใจ
ไม่มีใครจะรู้ ได้แต่เก็บเอาไว้ในหัวใจ
เมื่อผลสุดท้าย คนที่ต้องเจ็บ คือฉันคนเดียว
[attachment deleted by admin]
-
อ้าวเราพลาดอ่านตอนสุดท้ายไปได้ไงหว่าเหอะๆเอาเถอะครับชีวิตคนเราเเตกต่างกันการตัดสินใจก็เเตกต่างกันเเล้วเเต่ๆละคนผมคงจะไปบอกถูกผิดอะไรคงไม่ได้ที่มนุษย์ต้องมีทุกข์อยู่ทุกวันนี้ก็เพราะติดกับกับบรรทัดฐานมากเกินไปนั้นเอง จะทำอะไรไปก็ควรถามใจตัวเองให้ดีก่อนเรื่องเหตุผลต่างๆจะได้ไม่ต้องเสียใจเเละเกิดเรื่องผิดพลาดในภายหลัง :m19:
-
ขอบคุณครับสำหรับเพลง และก็
ขอบคุณครับ สำหรับทุกๆคอมเม้น ประเด็นที่ผมต้องการสื่อก็มีแค่นั้นแหละครับ แต่ว่าเรื่องที่ว่าไปเหมือนกะใครเนี่ย
ผมสาบานได้นะ ผมไม่ได้ไปก๊อปมา ผมไม่เคยอ่านเรื่องนั้นด้วยซ้ำ ต้นเหตุก็อย่างที่ผมเคยบอกไปแหละครับ
คือผมไปอ่านหนังสือ คือผมไปเจอผู้ชายผู้หญิงเขาไปอ่านหนังสือด้วยกัน ผมก็ไปกับเพื่อน เพื่อนมันก็เล่นมุขมา
แต่มันไม่ฮา มันเลยบอกว่า พวกมรึงไม่ใช่แฟนกู ถ้าแฟนกูต้องฮากะมุขกูเว้ย :a6: มุขมันก็นะ เอือมระอา
วันนี้ไอ้หมอนี่มันก็มาห้องผมด้วย ผมลืมเก็บสคริปที่เขียนเรื่องนี้อ่ะครับ ไม่รู้ว่ามันได้อ่านหรือยัง :sad5:
นั่นแหละครับช่างมัน กลับมาต่อที่ผมไปอ่านหนังสือ เลยเกิดอาการอิจฉาชาวบ้านเขา เลยเกิดไอเดีย ปิ๊งขึ้นมา
แล้วก็อ่านหนังสือไม่รู้เรื่องเลย ฟุ้งซ่าน กลับหอมาคิดๆไว้ รุ่งเช้าก็เขียนเลย กว่าจะเขียนตอนแรกเสร็จก็มาโพส
ข้างบนอ่ะครับ แล้วตี2กว่าๆก็เขียนจนจบเรื่อง ดังนั้นเรื่องภาคต่อคงจะไม่มีนะครับ ผมไม่ค่อยว่างด้วยครับ
ส่วนถ้าใครอยากลุ้นเรื่องแนวๆแบบนี้ก็คงต้องรอคุณ nartch เอาเรื่อง "บาปรัก" มาลงละกันนะครับ เห็นว่ามีไปถึง
รุ่นลูก ไว้ไปติดตามละกันนะครับ ผมเองก็แค่อยากถ่ายทอดในมุมแบบนี้ดูบ้าง ภาษากับฝีมือการแต่งผมก็ยัง
ไม่ได้เรื่อง ถ้าผมจะเขียนเรื่องสั้นอีกก็คงเป็นมุมมองใหม่ๆที่ผมไปเจอมากกว่าครับ แต่ท่าจะยาก
ยังไงก็ขอขอบคุณทุกๆท่านที่ติดตามอ่านเรื่องนี้นะครับ ต่อไปผมอาจจะไม่ได้มาตอบรีพลายเพราะว่า
1.ไม่ต้องการดันกระทู้นี้ขึ้นมาอีก เดี๋ยวจะมีคนว่าเราปั่นกระทู้ครับ เมื่อถึงเวลามันก็ควรจะตกกระทู้ไปเหมือนกัน
2.ผมได้ถ่ายทอดเรื่องราวที่อยากจะสื่อ(แม้ว่าทำได้ไม่ดีนัก)ไปหมดแล้ว
3.ยังไงทุกรีพลายที่แสดงความเห็นหลังจากนี้ ผมตามจิ้ม จุ๊ฟ ให้ทุกคนแน่นอนครับ แม้ว่าจะไม่ได้ตอบอีก
สุดท้ายฝากบอกว่า
:จุ๊บๆ:ขอบคุณครับ ขอให้ทุกคนโชคดี :จุ๊บๆ:
[wma=300,50]http://9085stream9085.pingbook.com/stream2/mv/kr/0705/TOHOSHINKI%20-%20Lovin%20you.wmv[/wma]
Edit: 9 Oct.2007 at 1.04 AM
ขอผิดคำพูดตัวเองนะครับ พรุ่งนี้จะมาอัพตอนพิเศษ ที่คาดว่าจะจบลงแน่ๆแล้วล่ะครับ
เป็นตอนสุดท้ายจริงๆแล้วครับผม ยังไงก็ฝากด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
-
น่าสงสารมิ้มในเรื่องนะ ถ้าสามีกะเพื่อนสามีมาเป็นแบบนี้ :a6: :a6:
เป็นสามีเราแต่เป็นเมียผะชายคนอื่น o7 o7 มานจะรู้สึกแย่แค่ไหนนะ
รออ่านเรื่องต่อไปของน้องเอ็มนะ o1 ขอโทษพี่มาไม่ทันตอนจบ
เป็นกำลังใจให้น้องเอ็มเขียนเรื่องดีดีต่อไปจ้า :m1: :m1:
-
:try2:
ขอโทษนะครับ Abracadabra ผมไม่ได้คิดว่าคุณจะไปลอกเรื่องอะไรของใครมายังไงนะครับจริง ๆ :m5:
เพราะจริง ๆ เรื่องทำนองนี้มันมีสิทธิ์เป็นไปได้ไม่น่าแปลก...ส่วนเรื่องบาปรักนั้น โครงเรื่องก็ไม่เหมือน
กับที่คุณเขียนขึ้นมา เพียงแค่ concept ตรงกันนิดเดียว ว่าผู้ชายที่มีครอบครัวแล้วมาแพ้ใจตนเองเอากับ
รุ่นน้องในอดีตที่เป็นผู้ชาย เป็นเรื่องราวที่ค่อนข้างน่าเศร้า....และมันเป็นเรื่องจริงที่รุ่นน้องคนนั้นถ่ายทอด
ออกมาเป็นเรื่องราว...ผมไม่แน่ใจว่าจะมีความเหมาะสมหรือไม่ถ้าจะนำเรื่องนั้นมา post ถ่ายทอด
ใน board นี้...หรือมีคน post ไว้แล้วหรือยัง แต่เท่าที่อ่านมายังไม่เจอน่ะคับ...ขอความเห็นสมาชิกผ่าน
กระทู้นี้ของคุณ Abracadabra เลยละกันครับบบบบ :m26:
หวังว่า Abracadabra คงไม่โกรธผมนะครับบบบบบ
o6
-
ซาบซื้ง กินใจ ตับ ไต ไส้ พุง อิอิ ขอบคุณคร้าบ มาเขียนเรื่องดีๆ ให้อ่านกัน (มีประสบการณ์จริงจากชีวิตเอ็มป่าวหว่า อิอิ) :a11:
-
:impress: :impress: :impress:
เอ็ก กับทันน์ บอกรักกันช้าไป
เข้าใจความรู้สึกแบบนี้จริงๆ
สงสารนะครับ มันคงทรมานน่าดู
ทั้งคู่อะครับ มีภาคต่อป่าวครับผม
ชอบมากเลยครับผม
:impress: :impress: :impress:
-
แอบมาอ่านต่อคับ เอ็ม มาทันตอนจบพอดี แหะๆ :m23:
ดูเศร้ากะลังพอเหมาะ ไม่ได้แบบ มากเกินไปอ่ะ ชอบนะ แต่ถ้าเจอกะตัวเองคง :seng2ped:น่าดูเลยว่ะ
รออ่านตอนต่อไปนะ(ถ้ามีอ่ะ)เปนกำลังใจให้นะค้าบบบ :impress: :impress:
-
เหอๆ ก่อนอื่นก็ต้องขออภัยด้วยนะครับ o1ที่คำพูดไม่เป็นคำพูด ว่าจะจบแล้ว พอดีเห็นเรียกร้องมา (นิดหน่อย)
ตอนแรกกะว่าจะให้จบแบบหนังไงครับ ที่ให้ผู้ชมลุ้นเอาเองว่าจะมีภาคต่อหรือไม่ แล้วทีนี้ผมไปดู MV เพลง Lies
เลยชอบครับ ก็เลยขอดัดแปลงมาใช้กะนิยายผมนะครับ และอีกอย่างหนึ่งก็คือ อยากให้ลองอ่านในการเล่าเรื่อง
แบบบุคคลที่ 3 ด้วยอ่ะครับ แต่ว่าผมดูๆแล้ว ยากมากมาย ยังไงก็ขอขอบคุณทุกๆคอมเม้นที่ยังอยู่กับผมนะครับ
*******************************************************************************
ตอนพิเศษ : I'm So sOrRy bUt I lOvE YoU.
หยดเลือดที่กำลังไหลรินตามทาง เสียงฝีเท้าที่กำลังกระทบพื้น ใครบางคนกำลังวิ่งหนีอยู่!!! ปลายทางที่ไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดอยู่ตรงไหน มองซ้ายที ขวาที เพื่อที่จะดูว่าคนที่กำลังตามมาจะเห็นตัวเองอยู่หรือเปล่า เขามองเห็นสิ่งที่จะทำที่อยู่ตรงหน้า มันเป็นแค่ตู้สี่เหลี่ยมซึ่งเขาสนใจสิ่งที่บรรจุอยู่ภายในนั้นมากกว่า โดยไม่รอช้าเขาเร่งฝีเท้าของตัวเองเพื่อที่จะเข้าไปในนั้น
นิ้วมือค่อยๆกดลงไปหลังจากหย่อนเหรียญด้านบน มันเป็นตัวเลขที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี
เมื่อมีสัญญาณการติดต่อได้แล้ว เสียงของปลายสายก็สวัสดีตามความเคยชิน
“เอ็กซ์ ตอนนี้มึงสบายดีไหม”
“ตอนนี้กูอยู่กับลูก แล้วมึงอยู่ไหนวะ”
“แค่กูได้ยินเสียงมึง กูก็ดีใจแล้วว่ะ”
ปลายสายได้ยินเสียงกุ๊กๆกั๊กๆ เหมือนรู้สึกว่าชายที่โทรมาหาไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว
“ไอ้ทันฑ์ มึงเป็นอะไรไปวะ แล้วมึงอยู่ไหนเนี่ย กูจะไปหามึงเดี๋ยวนี้นะ”
คำพูดที่ไร้ประโยชน์เมื่อผู้ที่โทรไปหานั้นได้ออกไปจากตรงนั้นแล้ว ตั้งแต่ที่เห็นชายชุดสีน้ำตาลอยู่มุมหนึ่งของถนน
ชายหนุ่มวิ่งหนีด้วยความรวดเร็ว หวังเพียงจะไปให้ไกลจากจุดๆนี้เป็นที่สุด แต่บุคคลที่ตามมาก็ยังคงวิ่งตามอย่างไม่ลดละ ชายหนุ่มวิ่งเข้าไปยังซอยด้านข้างอย่างไม่ต้องคิด แต่เมื่อเขาพบว่านี่คือทางตัน ตัวเลือกของเขาก็คงมีแค่ ปีน!!! เขาไม่มีเวลาแม้แต่จะหยุดคิด มันเป็นการวิ่งหนีครั้งแรกของเขาที่สาหัสที่สุด การปีนมันไม่ง่ายไปอย่างนั้น กำแพงที่สูง ก็ยิ่งอันตราย จังหวะสุดท้ายขาเขาไปเกี่ยวกับลวดที่อยู่ด้านข้างกำแพง ก่อนที่เขาจะตกลงไปด้านล่าง ชายที่วิ่งตามมองหน้ากันกับเขาที่ยังคงนอนล้มอยู่ มีเพียงกำแพงลวดที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้นที่กั้นไว้ ชายหนุ่มรีบวิ่งไปยังทางด้านหลังที่เขาไม่รู้จักอย่างไม่รีรอ เขาไม่ได้ยินเสียงร่องรอยของชายคนที่อยู่เบื้องหลังเลย รึว่านี่จะเป็น......กับดัก
ไม่ทันที่เขาจะพ้นจากจุดที่ล้มไปได้ไม่ไกลนัก ชายอีก 2 คนก็รวบตัวเขาไว้ พร้อมทั้งล็อกแขนไปไว้ทางด้านหลัง และใส่อุปกรณ์ที่เป็นเหล็กสวมข้อมืออย่างรวดเร็ว มีดที่อยู่ในมือเขาถูกปลดออกไปจากมือ เขาถูกจับแล้ววววว !!!!
ที่โรงพักแห่งหนึ่ง
“คุณมีอะไรจะแก้ตัวไหม แล้วเล่าความมาซิว่าคุณฆ่าเขาทำไม?” เจ้าหน้าที่เวรสืบสวนผู้ต้องหา
“ผมฆ่าเธอครับ มันถึงเวลาแล้ว เวลาที่ผมจะทำเพื่อคนที่ผมรัก ทำให้เค้าไม่ต้องมากังวลกับเรื่องที่เกิดขึ้น ผมทำผิดไปเองครับ เรื่องของเรื่องผมเป็นต้นเหตุทั้งนั้น ถ้าไม่มีผม เธอเองก็คงไม่ต้องตาย ผมยอบรับสารภาพครับ”
“แล้วคุณฆ่าเธอยังไง”
“ผมเข้าไปในระหว่างที่เธอกำลังอยู่ในบ้าน ผมรู้จักกับเธอ เธอไว้ใจผม ผมอาศัยจังหวะที่เธอเผลอ แทงเธอ.......จนตาย!!!”
“งั้นผมคงต้องควบคุมตัวคุณในห้องขังก่อนนะครับ เพื่อค้นสืบหาความเป็นจริง”
ชายหนุ่มไม่ต้องการประกันตัวเอง เขารู้สึกว่าเขาสมควรที่จะอยู่ในนี้.....
***********************
ในขณะที่ชายอีกคนกำลังตามหาชายหนุ่มที่โทรมาหา เขาโทรไปที่มือถือชายคนนั้น แต่พบว่ามือถือไม่มีคนรับ ‘ไอ้ทันฑ์ มึงอยู่ที่ไหนของมึงวะ’ เอ็กซ์คิดในใจ
เอ็กซ์ตามหาทันฑ์ไปทั่ว เขาคิดว่าทันฑ์คงจะยังไม่ได้กลับบ้านแน่นอน เพราะว่าทันฑ์กำลังเกิดเรื่อง ซึ่งตัวเขาเองก็รู้ดี เขาต้องหาตัวทันฑ์ให้พบโดยเร็ว เขาไม่ยอมที่จะเสียคนรักของเขาอีกครั้งแน่นอน ลำพังตอนนี้ก็เสียใจมากอยู่แล้ว ทำไมเหตุการณ์มันต้องเป็นแบบนี้ด้วย
“หรือว่า ทันฑ์จะถูกจับ!!! ไม่นะ”
เอ็กซ์พลันคิดถึงโทรศัพท์ที่ทันฑ์วางสายโดยที่ยังไม่ได้พูดกันให้รู้เรื่อง เขารีบตรงไปหาโรงพักที่อยู่ใกล้ที่สุด แต่ก็ไร้วี่แววการรับคดี แต่เขาไม่หยุดอยู่แค่นี้หรอก เขาคิดว่าทันฑ์อาจจะอยู่ที่สถานีใดสถานีหนึ่ง และแล้วก็เป็นดังนั้นจริงๆ เพราะเขาทราบจากร้อยเวรที่อยู่สถานีที่ไกลออกไปว่ามีเหตุฆ่าคนตาย ในที่สุดเขาก็พบตัวทันฑ์แล้ว....
“มีคนมาพบไอ้หนุ่ม” ตำรวจไม่ทราบยศคนนึงบอกชายที่อยู่ในห้อง
“ทันฑ์”
“เอ็กซ์” ต่างฝ่ายต่างจ้องหน้ากัน ผ่านกรงเหล็ก ทั้งสองคนได้แต่จ้องหน้ากัน
“มิ้มตายแล้วไอ้ทันฑ์ ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้วะ” น้ำตาเริ่มไหลอาบแก้มของคนพูด แล้วในไม่ช้าน้ำตาของคนที่อยู่ตรงหน้าก็ไหลตาม มือของคนในกรงข้ามผ่านมาจับกุมมือเอ็กซ์ไว้ โดยไม่แคร์สายตาของใครๆที่อยู่แถวนั้น
“กูจะประกันตัวมึงออกมานะทันฑ์”
“ไม่มีประโยชน์หรอกเอ็กซ์”
*****************
“กูรู้ มึงทำไมไม่บอกกูเร็วกว่านี้ มึงรู้ไหมว่ากูเองก็รักมึงมาก กูแคร์มึงมาก มันติดแค่ว่ากูเป็นผู้ชาย มึงเองก็เป็นผู้ชาย ต่างคนก็ต่างต้องคู่กับผู้หญิง แต่มึงเคยถามหัวใจของกูบ้างหรือเปล่าว่าจริงๆแล้ว กูรักใคร? กูบอกมึงไปแล้วครั้งหนึ่งแต่มึงไม่รู้ เค้กที่กูทำเละในวันนั้น มันเขียนบอกไปแล้วว่า ‘กูรักมึง’ เหตุผลระหว่างเรามันมีมากกว่าคำพูดมึงก็รู้ แต่ก่อนนั้นกูก็ไม่แน่ใจหรอกว่ามึงรักกูหรือเปล่า แต่วันนี้กูรู้แล้ว อนาคตจะเป็นอย่างไรก็ช่าง มึงรู้แค่ว่า มึงรักกูและกูก็รักมึงก็พอ”
บรรยากาศแห่งความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้ง เวลามันผ่านไปนานเท่าไรก็ไม่รู้
“เออ...งั้นกูก็จะอยู่กับมึง กูจะทำเพื่อหัวใจของตัวเองซักครั้ง” ตอนนี้มือของผมกุมที่มือของมันเอาไว้แล้ว ผมไม่คิดจะปล่อยมือของมันไปอีกครั้งหรอก
“เอ็กซ์” เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งที่ดังมากจากข้างหลัง
“มิ้ม” เอ็กซ์ตะลึงในภาพตรงหน้า โดยไม่รู้ว่ามิ้มมายืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนนี้เอ็กซ์ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี มือของทันฑ์ที่กุมเอ็กซ์ไว้ก็ค่อยๆคลายออก เอ็กซ์หันหน้ามามองทันฑ์
“มิ้มจะบอกเอ็กซ์ให้พาลูกไปเที่ยวหน่อย แต่ว่า...” มิ้มหันหลังเดินกลับทั้งน้ำตา คำพูดที่มิ้มต้องการจะบอกนั้นเบามาก มากจนจะเป็นเสียงสะอื้นอยู่แล้ว
มิ้มเห็นเหตุการณ์ตั้งแต่ทันฑ์เดินไปกับเอ็กซ์แล้ว เธอเลยคิดจะไปตามเอ็กซ์ให้พาลูกไปเที่ยวข้างนอก พอมาถึงไม่นึกว่าตัวเองจะต้องมาเจอเรื่องราวแบบที่เห็นอยู่ตรงหน้า
ทันฑ์พยักหน้าให้เอ็กซ์ แต่ทว่าน้ำใสๆที่ตาของทันฑ์ก็ไหลรินเช่นเดียวกัน ในระหว่างที่ทันฑ์เองก็ลังเล เขาก็บอกกับตัวเองได้แล้วว่าเขาควรที่จะเป็นฝ่ายไป มันอาจจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้วสำหรับทันฑ์ที่ควรจะต้องทำในสิ่งที่ถูกต้องเสียที สิ่งที่บอกไปเมื่อครู่ มันอาจจะเป็นการเห็นแก่ตัวเกินไป เพราะคนที่เราทำร้ายไม่ใช่มี 1 แต่มีถึง 2 แถมชีวิตเล็กๆ ที่สมควรเกิดมาในแบบที่มีครอบครัวที่อบอุ่น แล้วจะไปทำร้ายจิตใจเขาได้ถึงเพียงนั้นหรือ ?
“เดี๋ยวมานะทันฑ์ รอกูก่อน” เอ็กซ์เองก็ต้องตัดสินใจในวินาทีนี้เช่นกันว่าเขาต้องเลือกใคร เขาจะเลือกใครได้หรือเปล่า แต่ทว่าตอนนี้เขากำลังวิ่งตามผู้หญิงคนนึง คนที่เขาเองก็รักมากเช่นเดียวกัน
เมื่อเอ็กซ์มาถึงบ้านก็ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นมิ้มเดินไปหยิบของแหลมมีคมที่คุ้นเคยดีในครัว
“มิ้มอย่าทำอะไรบ้าๆนะ ไม่นะมิ้ม” เอ็กซ์เดินเข้าหามิ้ม แต่เขาได้เพียงยืนอยู่แค่ตรงหน้าเท่านั้นเพราะที่มือมิ้มจับอุปกรณ์แหลมคมนั้นเข้าหาลำคอ
“เอ็กซ์อย่าเข้ามานะ มิ้มไม่ดีพอใช่ไหม ทำไมเอ็กซ์ทำกับมิ้มแบบนี้ ถ้าเอ็กซ์ไม่ได้รักมิ้ม ทำไมเอ็กซ์ไม่บอกมิ้มแต่แรก ทำไม ทำไม....” น้ำตาของมิ้มยังไม่หยุดไหลพอๆกับที่มือของเธอยังไม่ยอมหยุดวางจากคอ หากเพียงแค่ขยับเบาๆ สายโลหิตก็จะหลั่งไหลออกมา
“รักสิ ทำไมเอ็กซ์จะไม่รักมิ้มหล่ะ”
“แต่ที่มิ้มเห็นเมื่อครู่ มันจะไม่ใช่แบบนั้นนะเอ็กซ์ ”
ทันฑ์เดินเข้ามาเห็นพอดี ทำให้มิ้มหันไปมอง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เอ็กซ์เอื้อมมือไปจับมีดออกมาจากคอของมิ้มด้วยความรวดเร็ว ด้วยสติของมิ้มที่กลับมาในเสี้ยววินาที ทำให้มิ้มดึงมีดกลับมาอย่างรวดเร็ว และก็เป็นวินาทีที่สำคัญที่มีดหันกลับมาปักลงที่ท้องของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเอ็กซ์ มีเสียงๆหนึ่งร้องด้วยความเจ็บปวด เราไม่รู้ว่าความเจ็บปวดของเธอนั้นมาจากแผลที่มีดปักอยู่หรือเป็นความเจ็บปวดที่มาจากใจ ‘โอ้ยยยย........’
“มิ้ม” เสียงของชายหนุ่มทั้ง 2 คน ทันฑ์ที่ยืนอยู่หน้าประตูวิ่งเข้ามาหาเธอ ในขณะที่เอ็กซ์โอบเธอไว้ตรงหน้า
“มิ้ม ทันฑ์ไม่ได้ตั้งใจจะให้เกิดเรื่องแบบนี้ ทันฑ์ขอโทษ ทันฑ์ผิดเอง มิ้มทำใจดีๆไว้นะ”
“ไม่เป็นไรหรอกทันฑ์.... มิ้มเอง....คงไม่มีค่าพอเองแหละ....” เสียงของมิ้มอ่อนล้าลงเรื่อยๆ แผลที่ปรากฎมันลึกพอสมควร
“ไม่นะมิ้ม มิ้มอย่าเพิ่งเป็นอะไรไปนะ เดี๋ยวเราจะไปหาหมอกันนะมิ้ม”
“อย่าดีกว่าเอ็กซ์.... ฝากดู....แลลูก....ให้ดีๆ...นะ... โชคดี...นะ...เอ็กซ์…” เสียงที่เบาลงเรื่อยๆแทบจะไม่ได้ยิน
“ไม่นะ มิ้มมมมมม” ตาของมิ้มปิดลงอย่างสนิท น้ำตาของคนทั้ง 2 คน ไม่อาจจะกลั้นมันไว้ได้ หากถามว่าเป็นความผิดของใคร ก็คงจะมิอาจตอบได้ การสูญเสียเพื่อเริ่มต้นใหม่ สำหรับใครบางคนอาจจะไม่ดีก็ได้มั้ง
“เอ็กซ์กูจะไปโทรตามหมอนะ เออ...แล้วลูกมึงอยู่ที่ไหนวะ ไปตามหาลูกมึงหน่อยดิ” ทันทีที่ทันฑ์ได้สติ เพราะว่าถ้าปล่อยเอาไว้แบบนี้คงจะไม่ดีเป็นแน่ๆ ความคิดอะไรบางอย่างในหัวของทันฑ์กำลังโล้ดแล่น
“เอ่อ กูลืม งั้นทางนี้ฝากด้วยนะ” เอ็กซ์ออกไปตามหาลูกอย่างเร่งด่วน
ทันฑ์จึงโทรศัพท์ไปยังโรงพยาบาล......และ.....ไม่ลืมที่จะโทรไปแจ้งความ.....
‘ขอโทษนะเอ็กซ์’ ทันฑ์ได้แต่เพียงคิดว่า สิ่งที่เขากำลังจะทำนี้มันถูกต้องแล้ว
ทันฑ์เอามือไปป้ายเลือดที่ไหลตามท้องของมิ้มมาป้ายที่เสื้อของตัวเอง และเขาไม่ลืมที่จะหยิบมีดออกจากท้องของมิ้มมากุมไว้ ......‘ขอโทษนะมิ้ม’.....
ชายหนุ่มวิ่งด้วยความเร็วออกจากบ้านหลังนั้นพร้อมกับหลักฐานชิ้นสำคัญ เมื่อได้ยินเสียงไซเรนที่กำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้ๆ เขาปีนรั้วหนีจากข้างหลังของบ้าน ไปให้ไกลที่สุด เร็วที่สุด เพื่อให้คนที่อยู่ข้างในบ้านหลังนี้จะได้ไม่ต้องตกเป็นผู้สงสัย.......
************
“แล้วลูกมึงอยู่ไหนวะ” ทั้งสองคนยังจ้องหน้ากันระหว่างห้องขัง
“อยุ่กับป๊ากะม๊ากูแล้ว มึงทำแบบนี้ทำไมวะ”
“กูสมควรแล้วล่ะเอ็กซ์ มันคงเป็นกรรมที่กูไปรักมึง มึงปล่อยให้เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว มึงไปดูแลลูกของมึงเถอะ”
“ไม่ กูจะทิ้งมึงไม่ได้ คุณตำรวจครับ เค้าไม่ผิด ผมเป็นคนฆ่าภรรยาผมเองครับ ผมผิดเองครับ”
“อย่าทำแบบนี้เลยนะมึง มึงไปดูแลลูกมึงดีกว่า ถ้ามึงทำแบบนี้ไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก มึงอย่าลืมสิว่ามึงยังมีลูกอีกทั้งคน กูติดคุกไม่กี่ปีก็คงได้ออกมาแล้วล่ะ กูขอโทษนะโว้ย ขอโทษมิ้มด้วย” ทันฑ์พยายามฝืนยิ้ม แต่ดูยังไงมันก็ไม่เป็นธรรมชาติ
“ไม่ ทำไมเรื่องต้องเป็นแบบนี้เนี่ย”
“มันเป็นแบบนี้ดีแล้วล่ะเอ็กซ์ กูอยากให้รู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่กูทำ กูทำเพื่อมึง มึงต้องเดินต่อไปให้ได้นะ” การตัดสินใจของทันฑ์มันอาจจะไม่ดีนัก แต่เขาก็ต้องการให้เป็นแบบนี้ เขาหวังว่าความผิดในครั้งนี้ มันคงจะเป็นการลงโทษให้เขาได้เตือนตัวเองว่าไม่ควรไปทำร้ายครอบครัวของคนอื่น มือที่เขากุมชายอีกคนเอาไว้ มันคงถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องปล่อยมันไป ปล่อยให้เป็นไปในสิ่งที่ถูกที่ควร เด็กคนนั้นแม้จะสูญเสียแม่แต่ก็ควรจะมีพ่อ และเขาสัญญากับตัวเองเอาไว้แล้วว่าหากเขาพ้นจากโทษจำคุกมาแล้ว เขาคงต้องบวชอย่างไม่มีวันลาสิกขา การบวชในครั้งนี้อาจจะทำให้เขาได้ค้นพบแสงสว่างที่แท้จริง อาจจะพบสัจธรรมที่แท้จริงของชีวิต ขอให้โชคดีนะ
“เอ็กซ์......ขอโทษนะ” ชายที่อยู่ตรงหน้าจ้องมองเขาด้วยรอยน้ำตา ก่อนที่เขาจะพูดต่อ
“แต่ว่า......กูรักมึง”
End……
(จบจริงๆแล้วค้าบ)
*******************************************************************************************
ขอบคุณมากจริงๆครับ ขอบคุณสำหรับเนื้อที่เล็กๆให้ผมได้ลองทำอะไรใหม่ๆ มันทำให้รู้ว่าอารมณ์ของคนแต่ง
มันก็มีผลมากต่อเรื่อง อย่างช่วงแรกๆผมเขียนด้วยอารมณ์ดี ช่วงกลางๆเริ่มอ่านหนังสือสอบไม่ทัน ร้อนรน
แต่ก็นะ ถ้าไม่รีบแต่งเดี๋ยวมันลืม ต่อไปผมไม่ดันแล้ว ไม่ตอบรีพลายแล้วนะครับ แต่ว่าก็ยังคงขอบคุณทุกๆท่าน
ที่ให้การอ่านเป็นอย่างดี เสมอมา ทั้งคนที่เข้ามาแวะเวียนพูดคุย และคนที่อ่านอยู่อย่างเงียบๆ ต่อจากนี้ไปเรื่องนี้
จบจริงๆแล้วนะครับ ไม่มีการต่อแล้ว ผมเองก็เหนื่อยแระครับ ถึงเวลาที่ต้องไปทำหน้าที่ในช่วงปิดเทอมให้ดี
เด่วผมตามไปจิ้มให้ทุกคนเหมือนเดิมอยู่นะครับ สุดท้ายยังไงก็ต้องพูดคำๆนี้ครับผม
o14^^ขอบคุณครับ^^ o14
Edit : THANKS....
คุณ "natta" ที่มาเม้นเป็นคนแรก แม้ว่าจะยังไม่ได้อ่านก็ตาม เม้นแล้วก็หายไป เหอๆ ขอบคุณครับผม
พี่หนึ่ง "Poes" ขอบคุณมากๆนะครับเป็นพี่ที่น่ารักจริงๆครับผม ติดตามอ่านจนตอนสุดท้าย แต่มาไม่ทันก็ไม่เป็นไรคับ
แค่พี่หนึ่งแวะมาอ่านก็ดีใจแล้วครับ
พี่ป๋อมแป๋ม "krappom" ให้การสนับสนุนมาโดยตลอด ขอบคุณมากๆครับกับคะแนนที่จิ้มให้ครับ ผมจิ้มคืนให้แระ
มันคงไม่กระชากใจขนาดนั้นมั้งครับพี่ป๋อมแป๋ม พอดีผมลงเรื่อยๆอ่ะครับ ไม่ชอบดอง อิอิ
พี่พิม "มูมู่น้อย" ขอบคุณครับ ดีใจมากๆครับที่มาอ่านให้กำลังใจ ทางฝั่งพี่รอยจะจบแล้ว คงคิดถึงพี่พิมมากๆอ่ะครับ
พี่ยีนส์ "JeAN_NAeJ" แวะมาอ่านเรื่องของเราด้วย ดีใจมากมาย เปลี่ยนชื่อกันอีกแระ เหอๆ
แบบว่าปกติไม่ค่อยเห็นพี่ยีนส์เม้นกระทู้ไหนเท่าไร ขอบคุณค้าบจ๊วบๆ
น้องเอ็น "└X • €NouGh •" ที่มาจิ้มตุดเราบ่อยมากๆ เหมือนรู้ว่าเราจะเอามาลงตอนไหน เหอๆ ขอบคุณนะครับ
เปลี่ยนชื่อแล้วอ่ะ
พี่นัท "alive" แม้ว่าจะงานยุ่งก็ยังแวะมาเม้นให้ ถ้ามีโอกาส หวังว่าคงได้เจอกันนะครับ ขอบคุณค้าบ
บิว "BEauTyFoOlL" ขอบคุณบิวมากนะ ทางฝั่งนู้นเรายังเชียร์เน็ทอยู่นะ
พี่แน๋ว "º★*.๑۩۞۩๑..*ღ•" ขอบคุณมากนะครับ ยังชะแว๊ปมาอ่านของผมอยู่ นึกว่าลืมเราแระ เด๊ะๆในฮาเร็มมีเยอะ
พี่ฟ้าจอมหื่น "^^sky^^" ผมคงจะหาบทหื่นๆให้ไม่ได้ในเรื่องนี้นะครับ แต่โปรเจคใหญ่ในความฝัน จะมีบ้างเล็กน้อยคับ
มาอ่านแล้วเหรอครับ ขอบคุณนะครับ แต่ผมก็ยังคงเดินเรื่องได้เห่ยๆอยู่ดีแหละน่า
คุณ "fannan" ขอบคุณครับ ดีใจนะครับเนี่ยที่ยังมีคนสนใจอ่านเรื่องนี้อยู่
ป๋าวิน "Serendipity" เหอๆ ที่ไม่บอกเพราะไม่ต้องการโปรโมทครับ มาแบบเงียบๆ แล้วก็จะไปแบบเงียบๆครับ
ดีใจนะครับที่ป๋าแวะมาอ่าน เพราะปกติไม่เห็นป๋าอ่านนิยาย
พี่เทมส์ "Le Petit Prince" เปลี่ยนชื่อแระ ขอบคุณนะครับ แวะมาเม้นนี่เพราะจิ้มตามตุดป๋าป่าวครับเนี่ย เหอๆ
พี่แดน "jammy" ปลื้มพี่แดนมากครับ อุตส่าห์ดันให้เขียนนิยาย คงไม่มีเวลาว่างหรอกครับ ดีใจครับที่มาเม้นให้ทุกช่วง
แม้ว่าจะมาตอนหลังๆ แต่ก็ดีใจครับผม
คุณ "nartch" ขอบคุณมากๆครับกับความคิดเห็นที่มีสาระ(รึเปล่า อิอิ) ยังไงถ้าใครอยากให้เค้าเอาเรื่องบาปรักมาลง
ก็ติดต่อคุณ nartch ได้โดยตรงเลยนะคับ
ขอบคุณนะครับสำหรับคำติชมกับการแต่งแบบใหม่
พี่ไผ่ "creamBboy" ขอบคุณครับ ขนาดเพิ่งรู้จักกันยังมาเม้นให้ ซึ้งใจมากมาย
คุณ "The Sun" ขอบคุณนะครับกับคำให้กำลังใจตัวโตๆ
พี่ทิพย์ "THIP" ขอบคุณครับโมเดอเรเตอร์ของห้อง ไม่รู้ได้อ่านหรือยัง แต่ก็ขอบคุณมากคร้าบ
พี่น้ำค้าง "น้ำค้าง" ขอบคุณนะครับ นานๆจะเจอคนชมซักที เป็นปลื้มมากมายครับ แต่ว่าภาคต่อไป
คงไม่มีอีกแล้วล่ะครับ พี่น้ำค้างไม่ต้องกินยาหรอกครับ ปลื้มพี่จังเลย
คุณ "eye_can_tell" ขอบคุณนะครับผม รักเพื่อนครับ
คุณ "hutsepsut" ขอบคุณเพลงที่แนะนำนะครับผม
พี่เอ "aum" แวะมาได้ไงหว่า ส่วนหนึ่งของมุขมันก็มาจากเพื่อนผมแหละคับ เหอๆ
คุณ "deshiwa" ขอบคุณนะครับ ความทรมานมักจะกัดกินคนเราทุกคนครับ
:oพี่แสบ "ไอ้แสบ..我不放手" มาได้ไงครับเนี่ย :o แถมมาแบบผมไม่รู้ตัวด้วยอ่ะ ผมส่งให้พี่แสบแล้วทางเมล์อ่ะครับ
แต่ว่ายังไม่มีตอนพิเศษ ส่งให้เมล์พี่ไซด้วยอ่ะครับ แบบว่าเห็นพี่แสบยุ่งๆ ไม่อยากรบกวนครับ คิดถึงจังเลยครับพี่ชาย
คิดฮอดหลายๆ แถมดีใจมากด้วยครับที่พี่แสบมาเม้นให้ ขอบคุณมากๆๆๆครับ
คอมเม้นที่ลงได้ตรงจุดทุกตำแหน่ง ขอบคุณมากครับ ที่เรื่องไม่ค่อยมีการขยายคงเป็นเพราะผมอยากเร่งให้จบมากว่าคับ
แต่ทุกๆอย่างที่พี่แสบบอก จะเอามาเป็นข้อปรับปรุงครับผม ชักกลัวที่จะแต่งนิยายจริงๆซักเรื่องแล้วสิครับ แหะๆ :m23:
คะแนนที่พี่แสบให้ สูงมากมายจริงๆครับ ไม่เคยหวังถึงขนาดนั้น แค่แต่งเล่นๆเพลินๆ ตามประสาคนบ้าเป็นช่วงอ่ะคับ
พี่เรย์ "b|ueBoYhUb" โอ้ววว แอดมินให้เกียรติมาอ่านเรื่องสั้นของผมด้วยอ่ะ ดีใจจังเลยครับ ทีแรกตกใจนึกว่า
เราไปปั่นป่วนที่ไหนไว้ แล้วจะโดนทำโทษ T^T ขอบคุณมากๆครับพี่เรย์
พี่ก๊อบแก๊บ "][GobGab][" ขอบคุณมากๆครับที่ตามมาอ่านให้ป๋ม ผมยังอ่อนประสบการณ์เยอะเลยครับ
แต่ถ้าจะเม้นก็เม้นได้ไม่ยั้งเลยนะครับ คราวหน้าถ้าได้แต่ง จะได้นำมาเป็นข้อปรับปรุงแก้ไขใหม่ต่อไปครับ
คุณ "Fujichima_Takar" ขอบคุณครับผมสำหรับคำชม แต่ผมยังแต่งได้ไม่เก่งหรอกครับ ยังห่างชั้นครูอีกไกลงับ
*****************************
ทำไมมีแต่คนบอกว่าจบแบบเศร้ามากขนาดนั้นอ่ะครับ ผมพยายามเซฟสุดๆแล้วนะครับเนี่ย :sad4:
ยังไงก็ขอขอบคุณทุกๆท่านเลยนะครับ ไว้มีอีกจะมา Edit เพิ่มให้ทีหลัง เพื่อให้รู้ว่าผมรับทราบแล้วนะครับ
จะได้แก้ในนี้เพื่อจะได้ไม่ต้องเพิ่มกระทู้ใหม่ จะได้ไม่เป็นการดัน ขอบคุณมากๆเลยครับ
-
:m15: :m15:
เห้อออ ไม่รู้จะบอกอะไรอ่ะ
เห้ออออ
-
ดีค่ะน้องเอ็ม
ไม่ได้คุยกันนานนะเนี่ย คิดถึงนะ
สอบเป็นงัยบ้าง คงทำได้ใช่มั้ย
ช่วงนี้ทำงานเยอะ เหนื่อยด้วย เลยไม่ได้เม้นท์ให้
คงไม่ว่ากันนะ แต่บิวมันก็เม้นท์ให้แล้วใช่มะ
ทำไมถึงทำเรื่องจบเศร้าจังเลยหล่ะ
แต่ก็สนุกนะ
ต้องไปแระ อยากนอนมาก ๆ วันนี้ทำงานคนเดียวหัวฟูเลย
คิดถึงนะ บ๊ะบาย :bye2: :bye2:
-
:o :o ไหงเปนงี้หว่า :m17:
จบเศร้าจังอ่ะ เอ็ม ใจร้ายว่ะ :m15: :m15:
แต่มันก็นะ.......เฮ้อ :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เอ็มจ๋า ตอนที่ยังไม่มีตอนพิเศษ แค่รู้สึกเศร้านะ :m17:
แต่พอมีตอนพิเศษมา ความรู้สึกที่เพิ่มขึ้นมาคือความทุกข์ ความรันทด :m8:
นี่ถ้ามีตอนพิเศษอีกครั้ง สงสัยพี่คงต้องกินยานอนหลับระงับใจแหง :m25:
-
:serius2:
ไม่มีตอนพิเศษก็ดีอยู่แล้วอ่ะ โหหหห งี้แย่เลยยย ...สงสารทุกคนเลยยยยย...โหดร้ายไปป่าวววว
แต่ถ้าจะให้พูดในพัฒนาการเขียนหรือความสร้างสรรค์ก็ OK หาแง่มุมใหม่ ๆ มานำเสนอ....
ไงก็ดูแลสุขภาพครับบบบ... take care :m4:
:bye2:
-
ง่ะ :o
ไม่ได้เข้ามาสองสามวัน จบซะแล้วเหรอ
แถมยังมีตอนพิเศษกระชากใจอีกต่างหาก งือออออ :sad2:
น้องเอ็มบีบหัวใจพี่เหลือเกิ๊นนนนน
สร้างสรรค์ผลงานต่อไปเรื่อยๆ นะจ๊ะ จะคอยตามอ่าน :give2: :give2:
-
ยังไม่ได้อ่านเลย เข้ามาเม้มให้ก่อนนะ น้องเอ็ม :a1:
-
:o o13 :o o13 :o o13 :o8:
เดี๋ยวปริ้นไปอ่านที่บ้าน....อ่านจบจะมาเม้นให้นะ...ไอ้น้องรัก.... :a9:
-
:m1: อ่านจบแล้ว... :m26:
เกี่ยวกับเรื่อง
ตัวละครไม่มี พัฒนาการ ดูจากที่เนื้อเรื่องมีระยะเวลาหลายปี
และเป็นนักเรียนมหาลัย แต่ดูเหมือนทุกคนจะ…
ขาดวุฒิภาวะ
******
การเขียน
ดี ฝึกเรื่อยๆ บ่อยๆ อ่านเยอะๆ
รับรองไม่แพ้นักเขียนสมัครเล่นท่านอื่นๆแน่นอน
แต่..ขอให้เพิ่มความสมจริงสมจังในบางฉากบางตอน
เช่น..ฉากที่แบกเอ๊กซ์..ที่กำลังหมดสติเลือดทุ่มซ้อนมอไซค์ขับเร็วพอสมควรไป
ห้อง ICU..มันดูยังไงๆอยู่
เรื่องคำแทนตัว มึง กู เค้า ผม บางทียังแปลกอยู่
เรื่องความสอดคล้องของภาษา การใช้คำเปรียบเทียบต่างๆ
เทคนิคการเล่าเรื่อง บางช่วงดูขาดที่มาที่ไป..บางช่วงการขยายความ
และคำบรรยายน้อยไปหน่อย..เลยทำให้งงๆนิโหน่ย...
****
สู้ๆนะเอ็ม คะแนนเต็มสิบพี่ให้ 7.5 (สูงนะเนี่ย)
-
อ่านแล้วปวดหัวใจจริงๆ ถ้าต้องเกิดเรื่องแบบนี้จริงๆขึ้นมา
อยากให้ทุกฝ่าย เปิดใจและยอมรับว่าความรักฝืนใจกันไม่ได้
:m15: :m15: :m15: :m15:
-
.............ตามอ่านแล้วนะคับน้องเอ็ม........
.............ถีงแม้จะช้าไปหน่อยก็ตาม........
............เขียนได้ดีนะคับ..........แม้จะฝืดๆไปนิด.........
............จะรออ่านนิยายนะ....... o15 o14
-
อืมครับ
เรื่องก็ซึ้งดีครับ
อ่านแล้วอินไปด้วยเลย
ถ้าบอกว่เป็นเรื่องจริงนี่ต้องเศร้าแน่ๆเลยครับ
หุหุ
แต่งได้เก่งดีนะครับ
ขอบคุณมากครับ
-
ก่อนอื่น ต้องขอโทษเอ็มอย่างแรงที่ไม่มีเวลามาอ่านเรื่องที่เอ็มเอามาลง
แต่ขอบอกว่าผิดคาดกับสิ่งที่คิดว่าจะมีจะเป็นไป
อยากบอกว่าที่เอ็มเขียนออกมาพี่อ่านแล้วซึ้งมาก o7
อ่านง่าย เข้าใจง่าย ไม่เน้นรายละเอียดแต่เข้าใจ
อย่างน้อยๆ พี่คิดว่าในตัวละครตัวหนึ่งคงคล้ายตัวเอ็มอยู่อย่าง
ที่เอ็มไม่กล้าที่จะบอกรักใคร สู้ๆ นะน้อง :a1:
สู้ๆ น่ะเอ็ม เป็นกำลังใจให้ว๊ะ ไอ่น้องรัก
ปล. ขอโทษอีกที ที่มาอ่านช้าไป
o1 o1
-
thxz ;p
-
เศร้าซึ้ง :m15: :m15: :m15:น่าสงสารทุกๆคน
-
กลัวเกิดขึ้นกับตัวเองแบบนี่จัง :m29: :m29:
-
:m15: :sad2: :sad2: :sad2:
-
:m15: จะบอกว่าเขียนดี แต่พอเห็นว่าเขียนครั้งแรกก็ขอบอกว่าเขียนดีมากจ้า ถึงแม้จะเศร้าจะน่าหดหู่ไปนิดก็เถอะ แหะๆ อยากอ่านแบบแฮปปี้เอนด์ดิ้งจัง แต่งเรื่องสั้นแบบจบสมหวังบ้างน้า อยากอ่าน อิๆ แต่งเมื่อไหร่จะรีบมาเยี่ยม มาชม มาอ่านเลย :oni1:
-
ถ้าตอนเอามาลงใหม่ตอนย้ายเวปแล้ว
จะเป็นเรื่องเดิมแต่ขอรีเมคใหม่แล้วกันนะครับ
อาจจะต้องมีการปรับเนื้อหานิดหน่อยอ่ะครับ
-
:a11:
-
(http://i239.photobucket.com/albums/ff173/love_u_ja/web/12thaiboy-1.jpg) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=5905.0)
คลิ๊กที่รูปโปสเตอร์เพื่อเข้าสู่กระทู้
-
ความรักไม่มีคำว่าผิด
แต่ทางเลือกที่จะทำให้ได้ความรักนั้นมาต่างหาก
ที่อาจเลือกผิดไป
เศร้า o7 o7
แง :sad2:
:bye2:
-
ผมว่า ตอนพิเศษมัน...
โดยรวมก็เรียกว่าสนุก เป็นการนำเสนอ
ที่น่าสนใจ แม้อาจขัดใจคนอ่านไปบ้าง
-
น่าสงสารทั้งสามคนเลย
มิ้มเสียสระยอมตายเพื่อให้คนที่ตนรักมีความสุข
เศร้ามักมากเลยค่ะ
แต่ก็สนุกมากๆเลย
เรื่องระหว่างวัยเรียนน่ารักดีค่ะ
ขอบคุณนะค่ะสำหรับเรื่องรวาดีๆ
-
อ่านจบแล้วปวดใจ ทั้งตอนปกติ และตอนพิเศษเลย :m15:
-
....เฮ้อ..เพื่อนสนิท...
ผิดที่เก็บความรักไว้กับตัวนานซะจน มันทำร้ายคนรอบข้างรวมทั้งทำลายตัวเองด้วย.....
เศร้า... :เฮ้อ:
-
แง๊ๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทำไมต้องเป็นแบบนี่ด้วยนะ T^T
การที่เรารักใครสักคน
มันเป็นเรื่องที่ผิดหรือไง
หรือเพียงแค่เพราะว่าเขา 2 คนเป็นเพศเดียวกัน
ซึ้งมากกกกกกกกอ่ะ
อยากจะร้องไห้เลย :sad11:
-
อ่านแล้วทั้งเศร้า ทั้งซึ้งนะครับ :o12: :o12:
-
ทำไมไม่รุ้เร็วกว่านี้ตะได้ไม่กคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง??
ไม่รู้จะสงสารใครดีอ่ะ มันเศร้าๆ...