CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: the sun IN NIght ที่ 22-09-2007 16:24:18

หัวข้อ: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 22-09-2007 16:24:18

เรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกที่ผมเขียนนะคับ ผมโพสไว้ในบอร์ดปาล์มแล้ว มีคนแนะนำบอร์ดนี้คือคุณ ไอ่ jaa เลยเอามาลงดู

มันเป็นเรื่องแต่งจากประสบการณ์จริงนะคับ ไม่ได้เจตนาพาดพิงอะไรถึงใคร หรือสถานที่ใด


*****************************************************************************************************************

ตอนที่ 1 : หวัดดีคับ

...ความรู้สึกแปล๊บๆ เกิดขึ้นมาเมื่อครู่ อ้าว มีความรักแล้วสิกรู เจ็บตั้งแต่แรกเลยเว้ย หุหุ...

ผมนึกในใจเมื่อเห็นใครบางคนเดินผ่านห้องเรียน ขณะตัวเองกำลังตั้งใจฟังเดอะแก๊งคุยกันเรื่องเด่นเย็นนี้ ว่าด้วยประเด็น 'สถานที่ดื่มแอลกอฮอล์'... จริงๆ มันก็ไม่จำเป็นต้องคิด เครียด เถียงอะไรกันมากมายเลยนะ เพราะร้านที่พวกผมไปกันประจำน่ะ ก็มีแค่ร้านเดียวเสียวได้อยู่แล้ว เถียงกันให้ตาย พวกมึงก็ไม่พ้นร้านนี้หรอกเว้ย แต่ผมก็ยังคงหันกลับไปแสดงความคิดเห็นอยู่ดี หลังจากเสียวแปล๊บๆ เมื่อเห็น 'ไอ้น่ารัก' คนหนึ่ง เดินลับตาผ่านไปเมื่อกี๊

“เฮ้ย กูว่าๆ วันนี้เปลี่ยนร้านดีกว่าว่ะ เบื่อๆ แม่งวันเกิด กีฬาสี ปีใหม่ พวกมึงก็ไปกันแต่ร้าน...” เพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งเสนอความคิด ก่อนจะโดนเบรกตั้งแต่คิดยังไม่เสร็จ

“แหมมึง ทำยังกับมึงอายุถึง เข้าร้านไหนก็ได้งั้นแหละ มีร้านเหล้าให้นั่งนี่ก็ดีแล้ว อย่าเรื่องมาก” เหตุผลเดิมๆ ที่ใช้กันมาหลายต่อหลายครั้ง และทุกครั้งไอ้เหตุผลข้อนี้ก็ยังคงทำให้พวกผมมองหน้ากันไปมาก่อนเปลี่ยนเป็นสีอันเศร้าสลดในชะตาชีวิตสุดรันทดของเด็กวัยมัธยม

“แม่ง 20 เมื่อไหร่กูจะเที่ยวให้กระจายเลย!!!” เสียงคุ้นๆ แฮะ อ่อ ดังก้องอยู่ในหัวกรูนี่เอง

“เออๆ ตกลงคืนนี้ที่เดิม อย่าเรื่องมากๆ กูลงไปหาไรแดกละ หิว” เสียงไอ้ตัวโตประจำกลุ่มกล่าวปิดประชุม ก่อนจะเดินออกนอกห้องเรียนไป ที่เหลือต่างแยกย้าย  และเป็นอันรู้กันว่า 'ที่เดิม' คือที่ใด



ผมดูเวลา อ่ะเหลืออีกตั้งเกือบ 20 นาทีนี่หว่า กูต้องไปเดินเตร็ดเตร่หน่อยและ จริงๆ น่ะ คือจะไปสืบเสาะหาเบาะแสดูว่า ไอ้คนเมื่อกี๊ที่เดินผ่านห้องเรียนไปน่ะ มันคือใคร ทำไมช่างหน้าตาไม่คุ้นสมอง...แต่หน้าแบบนั้นใจกรูอยากคุ้นละ หุหุ แผนชั่ว

แล้วจะไปยากอะไรละคร้าบ แค่ทำทีเดินไปทักทายเพื่อนห้องโน้น น้องห้องนี้ ละรายทางไปเรื่อยๆ แต่แล้ว...แม่ง เดินจนทั่วละ ไม่เห็นมีเลยวะ เอ...หรือแม่งไม่ได้อยู่ชั้นนี้วะ ถึงยังไงกูก็ต้องหาให้เจอ จอมมารหน้าหยกอย่างผมไม่มีวันยอมแพ้อยู่แล้ว หึหึ  แล้วสองเท้าก็ก้าวลงบันไดจากชั้นสี่ลงไปชั้นสาม แต่ชั้นนี้ผมไม่ค่อยรู้จักใครเท่าไหร่ เพราะเป็นห้องเรียนของพวกรุ่นน้อง ม.4 (ผมม.6 แล้วน่ะ ขาใหญ่ๆ หุหุ)

มองซ้ายมองขวา แม่งเอ้ย...หายตัวไวจังวะ พื้นที่โรงเรียนก็ช่างกว้างเท่าตรอกแมว ไอ้บ้านั่นมันไปซ่อนที่ไหนวะ

ขณะสายตากำลังเล็งเข้าไปในแต่ละห้องที่เดินผ่านประดุจเหยี่ยวมองหาเหยื่อ (น่ากลัวไปป่าวหว่า) หางตาอันแหลมคมก็เหลือบไปเห็นหน้าเล็กๆ ปากบางๆ จมูกนิด ตาหน่อย ไอ้นั่นน้อย ไอ้นี่นิด...หึหึ
เอาเป็นว่าไอ้น่ารักมันอยู่ในกำมือแล้วครับผม หน้าใสๆ ซื่อๆ เดินออกมาจากห้องสมุด โหยยย นี่มึงเข้าห้องสมุดร้างนั่นด้วยหรอวะ เหี้ยมึงรู้มั้ย แม่งกูนี่เกือบลืมไปแล้ว ว่าโรงเรียนตัวเองยังมีห้องสมุดอยู่ ไม่ได้ยินชื่อนี้มานาน นึกว่ายุบเป็นห้องอะไรไปซะและ เหอะๆ

ว่าแต่แม่งไปทำไรในนั้นวะ กูไม่เชื่อแน่ๆ หน้าตาแบบนี้แม่งจะเข้าไปอ่านหนังสือ ถึงจะขาว ตี๋ ดูเรียบร้อยแต่แววตานี่ไม่ใช่เด็กเรียนแน่ๆ กูฟันธง!

พอเห็นเป้าหมายค่อยๆ มุ่งหน้ามาทางฐานทัพที่ผมดักซุ่มอยู่ ก็เลยกระโจนตะครุบ จำปล้ำแม่งตรงนั้นเลย แหะๆ (ในความคิดนะ) ความจริงน่ะ หงอคร้าบ

ว่าแล้วก็แกล้งเดินทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ แล้วก็กะจะตามมันไปต่อ จะได้รู้ว่าเรียนห้องไหน และแล้ว…

“เฮ้ยไอ้เซน มาด้อมๆ มองๆ อะไรแถวนี้วะ ห้องเรียนมึงน่ะชั้นสี่ไม่ใช่หรอ ไป กลับไป ไอ้นี่หนิ” โอ้เพื่อนสุดที่เลิฟผมนั่นเอง จะใครที่ไหนล่ะเสียงแบบนี้ หวัดดีคร้าบ...อาจารย์ปกครอง เพื่อนสนิท ไข่ย้อย อ่ะดิ

“ป่าวจารฯๆ เดินผ่านพอดีคร้าบ” ผมทักทายก่อนจะโดนแกซักไซร้ (เพราะปกติกรุชอบแค่ไซร้อย่างเดียว555) แล้วปลีกตัว ไปปฏิบัติภารกิจต่อ แต่...

หายไปไหนฟระ แม่ง กูหันไปหาอาจารย์แปร๊บเดียว ไอ้นี่ไวจริง

ชะเง้อคอดูซ้ายขวา ไม่มี วู้...วัยรุ่นเซ็ง พักยกลงไปโรงอาหารดีกว่า เพราะกองทักต้องเดินด้วยท้อง หาไรกินเติมพลัง นั่งคุยกับไอ้พวกคุณเพื่อนดีกว่า

แล้วพอเดินลงไปยังไม่ทันจะไปถึงโต๊ะที่เพื่อนๆ ผมนั่ง 

แค่นั้นแหละ....โอ้ว









(อย่าคิดว่าไอ้น่ารักนั่งอยู่ในกลุ่มนะคับ ผิดถนัด)



แอ๊ดดดด อิ๊ดดดด อ๊ออออด (ไม่รู้จะพิมพ์ไงให้เสียงมันสมจริงอ่ะ กริ่งโรงเรียนผมมันดังประมาณนี้แหละนะ)

อ่ะแน่นอน เสียงนี้ เสียงนรกยามบ่ายบอกเวลาขึ้นเรียนนั่นเอง ผมนึกในใจ ไรวะ กูยังไม่ทันนั่งเลย เสือกดังและ แต่ก็ไม่ได้ทำให้สำนึกผิดคิดเลี้ยวกลับขึ้นไปบนตึกเรียนแต่อย่างใด ด้วยความมุ่งมั่น ดิ่งตรงไปนั่งเพื่อร่วมวงสรวลเสเฮฮากับพวกคุณเพื่อนตามสันดาน

“เฮ้ย ไม่ไล่ไม่เลิกนะพวกมึงเนี่ย ขึ้นตึกไปเรียนได้แล้ว พักกันจนฉลาดทั้งก๊วน ไป ไป ไม่งั้นเดี๋ยวได้เข้าห้องปกครองแทน เอ้า จะเลือกไปห้องไหน” อ่ะคุ้นอีกและกรู ตามตื๊อไม่เลิกเล้ย อาจารย์ที่รักของกรูหนิ

“คร้าบ จารฯๆ แหม เป็นคนแก่ขี้บ่นเลย ไปแล้วคร้าบๆๆ” ไอ้โก้เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มผมตะโกนบอก ด้วยความซี้ย่ำปึ้ก และพวกมันก็ค่อยๆ ทยอยลุกบิดขี้เกียจกันสักพักก่อนจะเดินขึ้นไป ส่วนผมหาได้กล้าหาญชาญชัยนั่งต่อไม่ ก็เดินขึ้นตึกไปพร้อมพวกมันแหละคับ แหะๆ รุ่นใหญ่มากูก็หงอเป็นเหมือนกัน

การเรียนการสอนวันแรกของภาคเรียน ก็รู้ๆกันอยู่คับ แต่เล็กจนโต วันแรกก็ไม่เห็นจะมีเรียนอะไร

ทั้งๆ ที่รู้กรูก็ยังอุตส่าห์มา ขยันจริงจริ๊ง แหะๆ หารู้ไม่ ที่มาเนี่ย จะมานัดกันไปแดกเหล้าคับ เพราะถ้าไม่วางแผนออกจากบ้านมาโรงเรียนในยามเช้า ก็คงยากที่ท่านผู้ปกครองจะปล่อยบุตรหลานออกไปเที่ยวยามค่ำคืน

พอเสียงสวรรค์ (เสียงเดิมกับเมื่อตอนบ่ายนั่นแหละ) ดังขึ้นอีกครั้ง บอกเวลาเลิกเรียน ก็ได้เวลาลอกคราบ


“เฮ้ย วันนี้น้องกูขอไปด้วยว่ะ เป็นไรป่ะวะ” ไอ้ต้าถามขึ้น ขณะกำลังเก็บของใส่กระเป๋าจะออกจากห้องเรียน

“มึงมีน้องด้วยหรอวะ กูไม่เห็นรู้” เพื่อนอีกคนถามขึ้น เพราะตั้งแต่รู้จักกันมาจนม.6แล้วเนี่ย ก็ยังไม่เคยเห็นมันบอกเลยว่ามีน้องมีนุ่ง

“น้องกูมันเพิ่งย้ายมาโรงเรียนนี้น่ะ จริงๆ มันไม่ใช่น้องแท้ๆหรอก คนละแม่กัน แต่ก่อนมันเรียนอยู่เชียงใหม่น่ะ” (เชียงใหม่อีกและ นิยายรักนี่มันหนีไม่พ้นเมืองนี้จริงๆ)

“อ่ะ แล้วแต่ดิวะ ว่าแต่น้องมึงน่ารักป่าว ถ้าน่ารักกูจองเว้ย” ไอ้เพื่อนคนเดิมทำท่ากระตือรือร้น ซึ่งก็พอๆกับคนอื่นในละแวกนั้นน่ะแหละ  เพื่อฟังคำตอบจากไอ้ต้า

“ไอ้เหี้ย ผู้ชายเว้ย”

“อ้าวเหี้ย งั้นช่างแม่ง” ไอ้คนนั้นทำท่าเซ็ง ก่อนจะเดินออกไปไม่สนใจ

พวกผมบางส่วนที่กลับบ้านไม่ได้ (เพราะถ้ากลับไป จะไม่ได้ออกมารอบดึกอีกอ่ะดิ) ก็ต้องไปสิงสถิตย์ที่บ้านเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งอยู่ใกล้โรงเรียนแบบเดินไปกลับได้สบายๆ ซึ่งทำให้มันมาสายที่สุดทุกวัน ด้วยเหตุผลที่ว่า..."ก็พวกมึงนั่งรถ แต่กูเดินนะสัด"

ส่วนบางคนที่กลับได้ ก็กลับไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งหล่อ แต่งสวยกันเต็มคราบ คือกลุ่มผมจะมีทั้งผู้หญิงผู้ชายน่ะ  หญิงสาม ชายห้า ไม่ครบคู่อยู่นี่ไง ผมเลยต้องเปลี่ยนให้มันพอดีๆ เย้ยยยย


พอได้ฤกษ์ ก็ทยอยกันไปที่ร้านคับ พวกผมมาบ่อยจนพี่เค้าจำหน้าได้แล้วล่ะ

“อ้าวไง เพิ่งเปิดเทอมกันก็มาเลยหรอ” เสียงพี่เจ้าของร้านทักแบบกันเอง

“แหะๆ เปิดกล่องชอล์คพี่” เพื่อนผมคนหนึ่งพูด (อายว่ะ โรงเรียนกรูยังใช้ชอล์คอยู่อีก บ้านน้อกกกบ้านนอก)

“จ๊ะ เปิดทุกอาทิตย์นั่นแหละ” พี่สาวคนสวย แกล้งประชด


พวกผมเดินไปที่โต๊ะประจำ  ซึ่งยังว่างอยู่ ก็ใช่สิ มึงมากัน พระอาทิตย์ยังไม่ลับขอบถนนเลยมั้ง ใครจะแย่ง

ยังไม่เห็นมีใครมา ก็นั่งเกลือกๆ ไถลๆ ไปกับโซฟาที่นั่ง บิดไปบิดมา กันอยู่ 4 คน อีก 4 ชีวิตกำลังเดินทางมา

พอนั่งคุยกันสักพักพวกมันก็ทยอยๆ มาจนครบ เล่นเอาผมอึ้งทึ่งเสียวกับไอ้เพื่อนคนสุดท้าย...สาดเอ้ย รู้งี้กูไปรับมึงถึงบ้านเลยไอ้เพื่อนเลิฟ

ที่อึ้งไม่ใช่เพราะจะกินเพื่อนตัวเองนะคับ แหะๆ ถ้าหล่อกูก็คงกินไปแล้วล่ะอิอิ แต่ว่า...

“ดีเว้ยๆ โทดทีที่มาช้า ไอ้ห่าเนี่ย แม่งมัวแต่แต่งหล่อ” ไอ้ต้าทักพร้อมมองไปที่น้องชายมัน ผมก็มองตามไปที่น้องมันเหมือนกัน แล้วอาการ แปล๊บๆ แบบไฟช๊อตก็เกิดอีกขึ้นอีกครั้งในวันเดียว รักแรกพบป่าววะ หุหุหุ...ผมเพ้ออยู่ในใจ 

“ดีคับพี่ .. พี่... พี่ .. พี่ ..” มันก็หวัดดีพวกเพื่อนๆ ผมตามที่ไอ้ต้าแนะนำให้ฟัง

จนวนมาจบที่ “ดีคับ พี่เซน”


คับ ถูกต้องแล้ว ถ้าเดากันไม่ออกก็จะบอกให้ น้องไอ้ต้า ชื่อเต้คับ เป็นน้องต่างแม่ ห่างกับมัน 2 ปี แม่แท้ๆ ไอ้ต้ามันเสียไปตั้งแต่มันยังเล็ก พ่อมันก็เลยแต่งงานกับแม่ใหม่แล้วก็มีไอ้เต้ ซึ่งจริงๆ เค้าอยู่เชียงใหม่กัน แต่ไอ้ต้ามันอยู่กับยายที่กรุงเทพ พอยายมันเสีย พ่อมันเลยย้ายครอบครัวกันลงมาอยู่ที่นี่หมดเลย เพราะบ้านมันก็ไม่มีใครอยู่แล้ว

และมันก็ต้องเป็นอย่างที่คุณคิดอยู่แล้วคับ ไม่งั้นผมคงไม่อึ้ง ก็จะอะไรอีกล่ะ... ก็ไอ้น้องเต้เนี่ย มันคือไอ้น่ารักที่ผมเจอเมื่อกลางวันนั่นไง พรหมลิขิตเลยกรู หึหึ...เล่นน้องเพื่อนจะบาปป่ะวะ คิดในใจ แล้วปากก็พูดออกไป

“หวัดดีคับ...เต้!”


   ******************************************************** :hao3:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: inimeg ที่ 22-09-2007 16:31:01

เจิมๆ

แง่มๆ กรี๊ดดดดดดดดดด

อย่าบอกนะว่าฝ่ายรุกเขียนเรื่องนี้

ชอบบบบบบบบบบบบ


เอิ๊กๆ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 22-09-2007 17:37:23

น้องจาที่ร้ากกกกแนะนำมาเย๋ออ งั๊นเด่วพี่จาแทคแคร์ดูแลเปงอย่างดี อิอิ  :m3:

แต่แบบว่าขัดลูกกระตาอยู่หน่อยนุง ตรง "กู" กับ "กรู" อ่ะ

แอบปิ๊งงๆๆน้องเพื่อนด้วย  :o8: จากินคนกันเองซะแว้ววว

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: inimeg ที่ 22-09-2007 18:04:56

ยุทธการล่าเด็ก....

เหอๆ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 22-09-2007 18:26:20

มาให้กำลังใจน้องใหม่จ้า  :m3:  และที่สำคัญได้เจาะไข่อีกแว้ว  :a2:  :a2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ^^sky^^ ที่ 22-09-2007 19:15:14

แน๋วนอกใจพี่อีกแล้ว เห็นๆๆ หลักฐานพร้อม    :m16:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 22-09-2007 19:40:34

-ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่มาอ่านกันนะค้าบ จะลงย้อนหลังให้เรื่อยๆนะค้าบ ถ้าอยากอ่านไวๆ ในปาล์มลงถึงตอน 13 ละนะค้าบ ไปอ่านได้ หุหุ

************************************************************************************************************

ตอนที่ 2 : สุขสันต์วันเกิด

“เซน สายแล้วลูก” เสียงประตูห้องนอนผมเริ่มดังขึ้นจากแรงกระทบกับฝ่ามือ...ปึงๆ ปังๆ เก๊าะๆ แก๊กๆ โป๊กๆ ปั่งๆ

โอ้ยยย ทำไมมันช่างเช้าไวจังวะ คนยังนอนไม่ทันหายง่วงเล้ย...ผมหลับตาคล้ายอยู่ในฝัน ก่อนจะเริ่มพิธีกรรมบิดไปทางซ้ายเบียดไปทางขวา ให้ไอ้เจ้าตัวขี้เกียจทั้งหลายกระเด็นออกไป บนเตียงอันแสนจะนุ่มนิ่ม เด้งดึ๋งๆ หุหุหุ เตียงนะคับเตียง อย่าคิดเป็นอื่น

“ค้าบ แม่ ตื่นแล้วๆ” ผมตะโกนตอบไป เก๊กเสียงสดใสสุดฤทธิ์ หลอกให้ฟังเหมือนว่าตื่นนานแล้ว อิอิ

“ไม่ต้องมาทำเสียงใสเลยไอ้เซน ชั้นรู้นะว่าแกยังไม่ลุก ตื่นแล้วรีบลงไปอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียนนะ อย่าสายอีกล่ะ กับข้าวอยู่บนโต๊ะ แม่ไปทำงานก่อนนะ” ไดอาล็อคเดิมๆ ที่ได้ยินทุกวี่วันไม่เคยเปลี่ยน ตะโกนบอกมาจากด้านนอกของประตูห้องนอน

ผมค่อยๆ ลุกขึ้น เตรียมเสื้อผ้าชุดนักเรียกอันคุ้นเคย แล้วลงไปอาบน้ำข้างล่าง พลางนึกในใจ นี่วันศุกร์แล้วนี่หว่า ไวดีว่ะ เปิดมาแป๊บๆ จะหยุดเสาร์อาทิตย์และ

แล้วเด็กผู้ชายสองคนในชุดเสื้อเชิ๊ิตขาวแขนสั้น กางเกงขาสั้นสีกรมท่า ก็บังเอิญเดินมาเจอกันที่ประตูทางเข้าโรงเรียนอย่างเคยชิน

“ไง มาสายเหมือนเดิมนะมึง ไอ้สัด” ผมพูดทักไอ้คุณเพื่อนที่บ้านมันอยู่ใกล้โรงเรียนที่สุด (ไอ้คนที่ไปสิงสถิตย์บ้านมันตอนเย็นก่อนไปกินเหล้านั่นแหละ)

“ก็พอกับมึงแหละ” ดูมันย้อนๆ กล้าหือนะเดี๋ยวนี้
“กูบ้านไกลกว่ามึงโว้ย” ผมว่ามันไป
“สัด ไกลกว่ากูไม่ถึงสิบป้ายรถเมล์ มึงอย่ามาอ้าง” แน่ะ เสือกรู้ทันไอ้เพื่อนเวร แล้วยังไม่ทันจะได้ทักทายกันต่อ ผมและมันก็ต้องรีบโฉบขึ้นอาคารเรียนอีกฝั่ง เมื่อชะเง้อไปที่สนามแล้วพบว่า การเข้าแถวตอนเช้าจบลงไปแล้ว

คือโรงเรียนผมจะมีอาคารเรียนสองฝั่งแล้วเชื่อมต่อกันด้วยตึกระหว่างตึกทั้งสองเป็นแบบตัวยูน่ะคับ ระหว่างอาคารก็จะเป็นสนามบาสฯ ตรงกลาง ซึ่งประโยชน์และโทษคือเอาไว้เข้าแถวเคารพธงชาติและวิ่งรอบสนามหากมาสาย ดังนั้นผมและเพื่อนๆ ก็เป็นอันรู้กันดีว่าจะต้องโฉบขึ้นตึกฝั่งด้านที่เดินเข้ามาจากประตูโรงเรียนแล้วเดินข้ามด้วยทางเชื่อมชั้นสามหรือชั้นสี่ไปยังห้องเรียนตัวเองอีกฟากตึกเพื่อหลบอาจารย์ไม่ให้โดนจับได้ว่ามาสาย...และต้องวิ่ง วิ่ง วิ่ง

ทว่าเช้านี้...ขณะกำลังเดินสบายใจ คุยเล่นกันจนจะถึงห้องเรียนอยู่แล้ว เสียงสวรรค์ก็ดังขึ้น

“เฮ้ย มาสายอีกแล้วหรอวะพวกมึง ยังไม่ทันหมดอาทิตย์แรกเลยนะ” เพื่อนสนิทสุดที่รักผมนั่นเอง (ถ้าสงสัยว่าทำไมผมเจอเขาบ่อยจัง ก็เพราะว่าเขาคนนี้เป็นอาจารย์ปกครองส่วนของม.ปลายน่ะคับ เลยชอบมาวนเวียนแถวๆนี้

“ป่าวค้าบจารฯ ไปเดินเล่นมา” กรูแก้ตัวโดยลืมไปว่า อ๊ะ

“เดินเล่นมึงต้องถือกระเป๋าไปด้วยหรอ ไอ้เซน” แหม รู้ทันเจงๆ อาจารย์

“แหะๆ” โดนจับได้ล่ะสิกรู ทำแววตาน่าสงสารให้อาจารย์ ส่งกระแสจิตบอกไปว่าอาจารย์อย่าโวยวาย ส่งผมไปห้องปกครองข้างล่างเลยนะค้าบ ไม่อยากซวยแต่ต้นเทอม

“เออ ครั้งนี้ยกโทษให้ ถือเป็นของขวัญเปิดเทอม แต่ถ้าเจออีกรอบหน้า ไม่รอดแน่ เอ้า รีบเข้าห้องไปไป๊” ว้าว สงสัยวันนี้แฟนแกจะทำกับข้าวเช้าอร่อย แลดูอารมณ์ดี น่ารักที่สุดเลยคร๊าบ

ปล. ที่โรงเรียนผมถึงอาจารย์บางท่านจะพูดภาษายุคพ่อขุนฯ กับนักเรียน แต่ความจริงไม่ได้โหดหรือหยาบคายหรอกนะคับ ให้ความสนิทสนมกันมากกว่า โดยเฉพาะกับกลุ่มผม แหะๆ สนิทเกิ๊นนน

แล้ววันนั้นทั้งวัน การเรียนการสอนก็เป็นไปตามปกติวิสัย

ในช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาตั้งแต่เปิดเทอม ผมก็เอาแต่เฝ้าด้อมๆ มองๆ ไอ้น้องเต้มัน ซึ่งก็เจอกับมันค่อนข้างบ่อย เพราะโรงเรียนกรูก็ไม่ได้กว้างใหญ่อารายนัก อีกอย่างกรูก็ชอบไปวนเวียนแถวที่มันอยู่นั่นล่ะ แล้วก็ทำทีทักทาย...เอ้า! เจอกันอีกแล้วหรอวะ อิอิ จนมันคงเริ่มสงสัย แต่ยังไม่ได้สานสัมพันธ์อันใด หรือรุกคืบมากไปกว่าวันที่ไปกินเหล้ากัน ต้องไปฝึกวิทยายุทธจีบหนุ่มก่อนละกรู ไม่มีสอนในตำราเรียนด้วยสิวิชานี้

กระทั่งพอจะกลับบ้าน พวกเพื่อนๆ ผมก็เอาอีกละคับ

“เฮ้ยไอ้เซน คืนนี้ที่เดิมนะ” ไอ้โอตที่เจอเมื่อเช้าหน้าโรงเรียนบอกผม

“อ้าว เพิ่งไปวันอังคาร เอาอีกแล้วหรอวะ นัดกันตอนไหน กูไม่เห็นรู้เลย” ผมถามมัน

“ห่า วันนี้วันเกิดไอ้ต้าไงมึง จำไม่ได้หรอวะ เนี่ยมันบอกเมื่อตอนพักบ่าย ที่มึงหายไป บอกจะต้องซื้อสมุดไรของมึงน่ะ” อ้อ นึกออกและกรู จริงๆไม่ได้จะซื้อสมุดหรอก ชะเง้อไปเห็นไอ้เต้อยู่หน้าร้านพอดี เลยรีบวิ่งจรู๊ดลงไป หุหุ แต่พอไปแม่งก็หายไปและ เลยได้แต่สมุดกลับมา เสียตังค์แล้วยังไม่เสียตัวอีกกรู 555

“เออ ไอ้เซนไปด้วยนะมึงคืนนี้” ไอ้ต้าเดินเข้ามาพอดี

“แล้วไปกันกี่คนวะ” ผมถามด้วยความอยากรู้ว่าน้องมันจะไปมั้ย เพราะเพื่อนผมน่ะไปกับครบอยู่แล้วแหละ วันอัปมงคลแบบนี้ แต่อยากรู้ว่าไอ้ต้าจะพาน้องไปด้วยอีกป่าว จะได้เริ่มรุกคืบ หึหึ

“ก็เหมือนเดิมแหละ ไอ้เต้อีกคน” ไอ้ต้าบอก หุหุ แบบนี้เข้าทางโจรสิคร๊าบ

หมดเวลาเรียนก็แยกย้ายกันกลับไปอาบน้ำแต่งตัว เพราะถ้าเป็นวันเกิดพวกผมจะสามารถเอาไปอ้างกับที่บ้านได้เพื่อออกมาเฉลิมฉลอง เรียกว่าเข้าใจหัวอกวัยรุ่นกันทุกบ้านเลยนะเนี่ยพ่อแม่พวกผม

วันนี้ผมก็แต่งหล่อหน่อย ใส่เสื้อยืดธรรมดาคงไม่ดี เอาเชิ๊ตเซอร์ๆ ดีกว่า คว้ายีนส์ สวมผ้าใบแล้วก็ไปยืนรอปากซอย เพราะไอ้ต้าบอกว่ากำลังออกมาแล้ว จะแวะรับ เพราะมันต้องผ่านทางบ้านผมอยู่แล้วเพื่อไปร้าน เลยนั่งแท๊กซี่แวะมารับเลย ทางเดียวกัน ไปด้วยกัน นโยบายประหยัดพลังงานหารสองคร้าบ

อ่ะแน่นอน ในแท๊กซี่ตันนั้น 'ไอ้น่ารัก' ก็มาด้วย หุหุ

พอเปิดประตูรถไปนั่ง ทักทายมันสองคนแล้วแอบสำรวจไอ้เต้ โอ้...วันนี้ใจตรงกัน เชิ๊ตเหมือนพี่เลยนะน้องชาย แถมเป็นสีขาวเข้าคู่กับเสื้อดำที่ผมใส่พอดี แอบคิดในใจ...เนื้อคู่ป่ะวะ อิอิ

“แต่งหล่อเหมือนกันเลยนะมึงสองคนเนี่ย กูเจ้าของวันเกิดยังเสื้อยืดธรรมดาเอง” ไอ้ต้าแซวกึ่งบ่นพอมันเห็นผม

“อ้าว วันเกิดเพื่อนทั้งทีก็ต้องแต่งให้สมเกียรติดิวะ ใช่ป่ะเต้” นั่น เปิดทางให้ผมชวนไอ้เต้คุยพอดีเลย ไอ้ต้าเพื่อนรัก

“ใช่คับ พี่เซน” น่ารักจริงๆ ไอ้น้อง ไม่มีปากมีเสียง เถียงไม่เป็นนี่แหละ พี่ชอบ

“พวกมึงไม่ต้องๆ แหมเป็นปี่เป็นขลุ่ย” ไอ้ต้าพูด หุหุ กูอยากเป่าปี่เป่าขลุ่ยกับน้องมึงมากกว่าว่ะ (อ่ะล้อเล่น แฮะๆ)

แล้วไม่นานรถก็มาจอดหน้าร้านประจำ ที่เก่า เวลาเดิม

ไอ้โอตกับไอ้ปริ๊นมาถึงก่อนแล้ว (ชื่อนี้ยืมมากจากชื่อตัวเอกของนิยายเรื่อง 'บ้านพักอลเวง' นะคับ ประทับใจ เลยเอามาใช้)

ตามแผนที่จะเซอไพรส์คือ ผมต้องพาไอ้ต้ามาหลังจากไอ้โอตกับไอ้ปริ๊นมันมาถึงก่อน เพื่อนัดแนะกับพี่ที่ร้านให้ปิดไฟเบิร์ธเดย์ตอนเที่ยงคืนแล้วก็เอาเค้กไปฝากพี่เค้าไว้ด้วย ส่วนคนอื่นๆ ให้ตามมาทีหลัง เพราะให้พวกมันไปจัดหาของขวัญกันมา ซื้อรวมเลย ชิ้นเดียวยกแก๊ง เป็นธรรมเนียมปฏิบัติของกลุ่มผมคับ

แล้วพวกมันก็ทยอยๆ กันมาจนครบเก้าชีวิต แล้วก็นั่งดื่มกันไปเรื่อยๆ ตามปกติ ยังไม่มีใครพูดถึงเรื่องวันเกิดไอ้ต้า

“เฮ้ย พวกมึงว่า ถ้าจบม.6 แล้ว พวกเรายังจะได้เจอกันแบบนี้อีกป่าววะ” ไอ้ฟ้าพูดขึ้น หลังจากเหล้าเริ่มลดปริมาณไปพอควร ง่ายๆคือ พอเริ่มกรึ่มๆ ได้ที่ ก็จะเริ่มพล่ามเพ้อกันตามประสา

“มึงแน่ใจหรอว่าจะจบ 555” ไอ้โอตพูดขัด เรียกเสียงฮาจากคนในวง

“อ้าว มึงหนิพูดเป็นลาง” เพื่อนผู้หญิงอีกคนเสริมขึ้น

“อ้าว กูก็พูดตามความจริง” ฮา...อีกรอบ

“เอาน่ะๆ เพิ่งจะเปิดเทอม มึงจะรีบจบกันไปไหนวะ” ผมพูดบ้าง

“เออ กูรู้มึงไม่รีบ อีกสักปีละกัน” ไอ้ต้าปากเสีย ขัดกรู เดี๋ยวก็กินน้องมึงซะหรอก
"กูอยู่มึงก็คงไม่รอดล่ะวะ"

“แล้วพวกมึงจะเลือกที่ไหนกันบ้างวะ” อ่ะ คำถามนี้คงเป็นคำถามประจำของเด็กม.6

“กูกะจะเลือก มช. ว่ะ” ไอ้โอตพูด “ตอนกูไปเที่ยวเชียงใหม่แม่งน่าอยู่ดี อีกอย่าง กูเบื่อหน้าพวกมึงและ”

“ไอ้ปริ๊นล่ะ หนีตามกันไปด้วยป่าว” ผมแซวเรียกเสียงฮา คือไอ้ปริ๊นกับไอ้โอตมันเป็นแฟนกันน่ะคับ แต่ก่อนปริ๊นมันไม่ได้อยู่กลุ่มพวกผม พอมันคบกันก็เลยกลายเป็นกลุ่มเดียวกันไป เป็นคู่รักคู่เดียวในกลุ่ม แถมยังเพศเดียวกันด้วย...แอบฮา

“ถ้ากูติดนะ แม่งกูยิ่งฉลาดๆอยู่” ไอ้ปริ๊นตอบ

“ถ้าไม่ติดก็หนีตามไง กูบอกแล้ว555” ผมแซวมัน แม่งก็หน้าแดงกันทั้งคู่ คบกันมาจะ 3 ปี มึงยังจะเขิลอะไรกันนักหนาวะ

“แล้วมึงอ่ะไอ้เซน คิดยัง” ไอ้ฟ้าถามผมบ้าง
“กูคงอยู่แถวๆสยามแหละ” ผมพูด แหะๆ จุฬาฯ คับ จุฬาฯ ฝันให้ไกล ไปไม่ถึง
“อ้าว มึงจะต่ออุเทนถวายหรอวะ” ไอ้แนทพูดขัด เพื่อนผู้หญิงอีกคนในกลุ่มน่ะ
“จุฬาเว้ยๆ”

อ้วกกกกแหวะ .................. แทบจะพร้อมกัน ยังคับยัง ยังไม่มีใครเมา พวกมันทำท่าล้อเลียนว่าที่นิสิตจุฬาอย่างผมกันน่ะ

“ไมวะ พวกมึงไม่อยากเข้าหรือไง” แม่งกัดกู เพื่อนเชี่ย
“ไม่ว่ะ กูอยากเรียนลาดกระบัง” ไอ้แนทพูด
“ร้อนจะตายห่ามึง กูเคยไปแถวนั้น อ่อแต่ลืมไป มึงถึก ฮ่าๆ” ไอ้ชิง เพื่อนผู้หญิงในกลุ่มผมพูดแซวมัน

“เออว่ะ กูเคยไปครั้งนึง เดินร้อนยังกับทะเลทราย” ไอ้โค๊กตัวละครคนสุดท้ายในกลุ่มเปิดปาก ได้พูดและ แนะนำครบ 8 คนสักที...เฮ้อ

“เพราะงี้ กูไปก็เป็นโอเอซิสน่ะสิ” หญิงแนทพูดพลางเก็กสวย
“อะไรซิสๆนะ ซิฟิลิสหรอวะ” ไอ้ต้าแซว คราวนี้ ฮาแตกทั้งกลุ่มคับ 555
“อีบ้า โอเอซิสเว้ย แหล่งน้ำกลางทะเลทราย สวยๆ แบบกู แถวนั้นคงหายาก” ไอ้แนทว่าต่อ และยังคงเก็กสวยต่อไป

“แล้วพวกมึงที่เหลืออ่ะ จะไปไหนกันบ้าง”
“กูอยากเข้าวิดวะว่ะ ที่ไหนก็ได้ ดูคะแนนก่อน” ไอ้โค๊กบอก
“กูก็เหมือนกันว่ะ” ไอ้ต้าเอาด้วย

“แล้วมึงสองตัวอ่ะ ไม่มีอนาคตว่างั้น” ไอ้โอตกัดไอ้ชิงกับไอ้ฟ้า ที่ยังไม่ตอบอะไร
“กูอยากเป็นดีไซเนอร์ว่ะ แต่ที่บ้านกูไม่อยากให้เรียนคณะนี้ ดูป๊ากับแม่ก่อน เฮ้อ เบื่อ” ไอ้ชิงพึมพำหน้าแอบเซ็ง

“ชีวิตมึงนะเว้ย มึงเรียน ไม่ใช่พ่อแม่มึง” อ่ะไอ้ปริ๊นซ์เสริม
“เออ ใช่ๆ” ไอ้โอตรีบต่อ แหมช่วยกันดีจริงๆ คู่นี้
“แล้วถ้าเค้าไม่ส่งกูล่ะมึง กูเรียน แต่เงินพ่อแม่กู” ไอ้ชิงแอบเครียด แต่เพื่อนๆกลับฮา
"จะเรียนซะอย่าง ถ้ามึงสอบติด กูเชื่อว่าสุดท้ายเค้าก็ยอม"

“แล้วฟ้าใสกูนี่ล่ะ จะไปที่ชอบๆ ที่ไหนจ๊ะ” ไอ้ต้าแซวไอ้ฟ้า ที่นั่งกระดกเหล้าอยู่ในโลกส่วนตัว
“กูอยากเรียนฟิล์มว่ะ แต่ก็รอดูคะแนนก่อน”
“โอ้ มึงอย่าทำให้วงการเค้าเสื่อมเลย เชื่อกูๆ” ไอ้แนทแซว ฮาแตกกันได้อีก
“เชี่ย กูจะไปปฏิวัติวงการหนังเว้ย 555” ไอ้ฟ้าตอบกลับ หัวเราะแล้วทำท่าประดุจสาวมั่นมากอุดมการณ์

“มึงอยู่เฉยๆดีกว่าเชื่อกู แค่นี้หนังผี กะเทยก็เยอะพอละ กูไม่อยากดูอะไรที่น่ากลัวไปกว่านี้อีก” ผมขัดมัน

คุยกันต่อสักพักจนสี่ทุ่มครึ่ง ผมเลยสังเกตุเห็นไอ้น่ารักของผม ยังคงไม่ค่อยได้มีส่วนร่วมเท่าไหร่ นอกจากขำไปกับความฮาของพวกพี่ๆ แล้วมันก็ออกไปจุดไฟยืนสูบบุหรี่หน้าร้านแก้เซ็ง ผมเลยเกิดอยากสูบบุรุษ เอ้ย บุหรี่ขึ้นมาบ้างทันที แหะๆ กูตีเนียน

และแล้ว พอเดินออกไป จะอ้าปากชวนมันคุย

ไอ้เต้ก็หันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูคับ ไม่ได้ยินเสียงเรียกเข้า สงสัยมันเปิดสั่นไว้ แล้วแม่งก็ยิ้มๆ ก่อนกดรับ

แม่งใครเสือกโทรมาไรตอนนี้วะ ผมนึกในใจ

ผมก็เลยทำเนียนสูบบุรุษต่อ แล้วก็เผอิญได้ยินมันคุยด้วย ไม่ได้แอบฟังนะค้าบ หน้าร้านมันก็มีที่อยู่แค่นั้น แหะๆ เลยได้ยินหมดเลย

“คับ เค้าก็คิดถึงตัวเองเหมือนกัน” มันพูดใส่โทรศัพท์ ผมก็คิดว่าคงเป็นแฟนมันที่เชียงใหม่แน่เลย มันเพิ่งย้ายมา คงยังมีพันธะอยู่ แต่กูเชื่อ รักแท้แพ้ระยะทางและจอมมารอย่างกระผมแน่นอน 5555

คุยสักพักมันก็เขิลเดินเลี่ยงๆ ไปคุยต่อริมถนน หรือมันรู้วะ ว่ากูดักฟัง แม่งเลยไม่ได้ยินเลย

เห็นมันก็คุยไป ทำหน้าระคนเศร้า ซึ้ง หัวเราะอะไรไปตามเรื่อง พลางดูดบุหรี่ปุ้ยๆ อย่างมีความสุข ผมก็ไม่อยากจะนั่งเสือกดูภาพนั้นต่อ เลยเดินกลับเข้ามาในร้าน

พวกคุณเพื่อนก็ยังคงเฮฮากันต่อคับ คราวนี้ ไอ้โอตกับไอ้ปริ๊นคับ โดนเล่นประเด็นชู้สาว 555

“เฮ้ยถ้าพวกมึงเกิดติด มช. คนเดียวทำไงวะ” ไอ้ต้าคับ ไอ้เหี้ยนี่ชอบสร้างความร้าวฉาน
“อ้าว อวยพรกันเลยนะมึง” ไอ้โอตด่าเข้าให้
“เออหว่ะ กูก็เห็นด้วยกับไอ้ต้านะ ไมมึงไม่เลือกเรียนที่นี่ว่ะ อย่างน้อย ก็ยังอยู่กรุงเทพเหมือนกันนะเว้ย ถ้าไม่ติดที่เดียวกัน” อ่ะ ไอ้ฟ้าเสริมต่อ เอาเข้าไปไอ้พวกนี้ ผมนึก แต่ก็นั่งฟังด้วยความเสือกเรื่องชาวบ้าน อิอิ

“เอาน่ะ ถ้าคะแนนมันไม่ติดจริงๆ ค่อยคิดใหม่ คณะที่พวกกูจะเข้ากันมันก็คะแนนไม่ได้สูงมากนี่หว่า” ไอ้ปริ๊นตอบเสียงแบบมั่นใจ แต่จับได้ว่าไม่มาก

“เออคะแนนคณะเค้าคงไม่สูงมาก แต่คะแนนมึงอ่ะ” ไอ้แนทแซว พร้อมเรียกเสียงฮาต่อกลางวงเหล้า ก็ไอ้ปริ๊นมันเรียนไม่ค่อยเก่งน่ะคับ ส่วนไอ้โอตน่ะ ผมว่าระดับมันที่ไหนก็ติด

“เฮ้ย พอๆ เดี๋ยวมีร้อง” ไอ้โอตรีบปกป้องแฟน แหมรักกันจริ๊งงงงง
แล้วมันก็เปลี่ยนประเด็นกันไป ไอ้เต้ก็เดินเข้ามานั่งต่อ คุยนานนะเมิง แอบหมันไส้ จนเวลาผ่านไปใกล้ฤกษ์งามยามดี แสงไฟทุกดวงภายในร้านก็มืดสนิท...





เมื่อมีเสียงบึ้ม ดังมากๆ


หม้อแปลงแถวนั้นเสือกระเบิดคับ ไฟดับกันยกแถบเลย
เวรกำ มาระเบิดไรวันนี้วะ นึกว่าพี่เค้าดับไฟเตรียมเป่าเค้กซะอีก
ไม่นานเสียงเอะอะโวยวายก็เริ่มก่อเกิด แล้วพี่เค้าก็เดินกลับเข้ามาบอกในร้านว่ามีหม้อแปลงระเบิดอยู่ไม่ไกล คงได้อยู่ใต้แสงเทียนกันอีกเป็นชั่วโมง ใครจะอยู่ต่อก็ได้ หรือโต๊ะไหนอยากกลับเลยก็ตามอัธยาศัย ร้านยังคงเปิดต่อไปถึงเวลาปิดตามปกติ ภายใต้แสงเทียน โอ้ โรแมนติคชิบหายล่ะคับท่าน

และแล้วก็ฉวยวิกฤติให้เป็นโอกาส เทียนดวงน้อยๆ สว่างขึ้น

Happy Birthday to มึง...
Happy Birthday to มึง...
Happy Birthday Happy Birthday...
Happy Birthday to มึง...!!!

เค้กช๊อคโกแลต 2 ปอนด์ถูกนำมาวางลงกลางโต๊ะ ท่ามกลางกองขวดเหล้าและเหล่าพลพรรคมิกเซอร์ ถังน้ำแข็ง ที่ระเกะระกะอย่างเสรี

“เป่าเลยมึงๆ” พวกเพื่อนๆ ช่วยกันลุ้น
“เอาแต่ลมนะมึง น้ำลายไม่ต้อง” ไอ้ชิงแซวไอ้ต้า

ก่อนไอ้ต้ามันจะก้มลง ปู๊ดดดดดดดดดดด (เสียงเป่าเค้กนะคับ)

แสงเทียนน้อยๆ มืดดับ ส่วนแสงไฟที่เคยมียังคงไม่กลับมาสว่างเหมือนเมื่อครู่ เพราะเหตุนี้พี่เจ้าของร้านเลยจำต้องจุดเทียนเล่มใหญ่วางไว้ตามแต่ละโต๊ะ ซึ่งอันที่จริงมันก็มืดไม่แตกต่างจากโคมไฟสลัวๆ ที่เปิดตอนแรกนั่นเท่าไหร่หรอก

“อ่ะ ตัดแจกๆ เว้ย” ไอ้ฟ้าส่งมีดพลาสติคที่ร้านเค้กใส่มาในกล่องด้วยให้ไอ้ต้า

แต่นึกสภาพนะคับ กินเหล้ากันเมาๆ แล้วต่อด้วยเค้ก โคตรเลี่ยนนนน

ทีนี้เมื่อไม่กินกัน จะเอาไปทำไรดีล่ะคับ หุหุหุ

ไอ้ต้าเริ่มก่อนเลยคับ เห็นไอ้โอตเผลอ ก็เอานิ้วชี้ป้ายเข้าไปเต็มๆ แก้ม แล้วสงครามเค้กย่อยๆ ก็เริ่มขึ้น
เห็นดังนั้น ผมก็ต้องเอาตัวรอดเป็นยอดดีสิคับ ปวดฉี่ขึ้นมาทันใด พอกำลังจะลุกไปห้องน้ำคับ แต่...

“เฮ้ยอย่าๆ กูจะไปฉี่ ไม่เล่นๆ” ผมรีบร้องเสียงหลง เมื่อไอ้เจ้าเต้มันจะมุ่งเป้าหมายมายังผม มึงไม่รู้ซะแล้ว ป้ายนิ้วกลางมาด้วยแน่ะ ไอ้น่ารักหนิ

แต่ก่อนที่จะก้าวต่อ มันก็ป้ายมาเต็มแก้มผมเลยคับ หัวเราะชอบใจใหญ่ ไอ้นี่ปีนเกลียวนะ เดี๋ยวมึงๆ 555

ผมก็เลยเอามั่ง ไอ้ที่มันเปื้อนหน้าตัวเองนี่แหละ ป้ายแก้มมันกลับ หุหุ ที่เอาที่แก้มตัวเอง ไม่ไปจ้วงเค้กบนโต๊ะมาป้ายมันนี่ไม่ใช่เพราะสงสารกลัวมันเปื้อนหรอกนะคับ แต่ว่าพอครีมมันน้อย เนื้อหนังมันก็ได้สัมผัสกันมากขึ้นนั่นเอง...เง้อ แผนชั่วอีกแล้วกรู

แล้วแก้มมันก็เปื้อนเค้กด้วยฝีมือผมในที่สุด 555 ขีดเป็นนวดแมวเลยนะเมิง แก้มนิ่มจริงๆ เปลี่ยนป้ายเป็นหอมจะดีมากๆ อันนี้แอบจินตนาการเอง แล้วก็เดินไปห้องน้ำ...ต้องปลดปล่อย

พอเล่นป้ายเค้กกันเสร็จ ไฟก็สว่างพอดีเลยคับ ซ่อมไวดีจังแฮะ ดีๆ จะได้นั่งเอ้อระเหยลอยชายต่อยันร้านปิด

“อ่ะไอ้ต้า กูขี้เกียจนึกวิธีเซอไพรส์ตอนให้ของขวัญมึง เอาไปแบบนี้ละกันว่ะ” ไอ้โค๊กหยิบสร้อยคอเงินแท้ออกมาจากกระเป๋าให้ไอ้ต้าคับ ไอ้ต้าก็ทำหน้างงๆ นิดหน่อยประมาณว่า อ้าวไม่เซอไพรส์กูเลย แต่ท่าทางมันจะชอบแหละคับ ยิ้มใหญ่เลย

“เฮ้ยใส่ดีๆ นะมึงไม่ใช่คืนนี้เมาทำหายนะเว้ย แพงนะมึง” ไอ้ฟ้าพูด เมื่อเห็นท่าไอ้ต้าใส่สร้อยแบบคนเมาๆ แล้วมันก็ใส่ไม่ได้สักที

“มาๆ กูใส่ให้ ไอ้แนทลุกขึ้นไปยืนด้านหลังไอ้ต้า แล้วใส่สร้อยให้มัน

นับเป็นอันเสร็จพิธีการ และเหล้าอีกค่อนกลมที่เพิ่งสั่งมาหลังเป่าเค้ก ก็ค่อยๆ ถูกดื่มกันจดหมด หยดสุดท้ายแทบจะบิดขวด จนสนิท



อ้วกกกกกกกกกก โอ้กกกกกกกกกกกกกกก อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกก เสียงสรรพคุณของสุราดังระงม

เมากันได้ที่ทั้งนั้นพวกมึง ไอ้โอต ไอ้โค๊ก ไอ้ต้า ไอ้เต้ ไอ้ชิง แข่งกันอ้วกอย่างสนุกสนาน ริมทางเท้าหน้าร้านคับ ผม ไอ้แนท ไอ้ฟ้า ไอ้ปริ๊น ก็มองหน้ากันด้วยความละเหี่ยใจ ไม่ใช่ไม่อยากอ้วกนะ กูก็อยากอ้วก แต่เห็นพวกมึงอ้วกแล้ว กูเลยต้องเก็บไปอ้วกที่บ้าน 55555

และแล้วราตรีนี้ก็แยกย้ายกันไป ใครทางเดียวกับใคร ดูแลกันไหวก็พากันไป ผม ไอ้ต้า ไอ้เต้ มาด้วยกันก็ต้องกลับด้วยกันสิคร้าบ สวรรค์มีตาจริงๆ

แต่แม่งเมากันทั้งสองตัว กูจะแบกยังไงล่ะเนี่ย จะลงบ้านตัวเองก่อนแล้วปล่อยแม่งนั่งเลยไปบ้านก็กลัวจะโดนแท็กซี่ทำมิดีมิร้ายเอา ก็เลยต้องนั่งเลยไปบ้านมันคับ ยังไงพรุ่งนี้ก็วันเสาร์อยู่แล้ว

พอไปถึง “เฮ้ย ไอ้ต้าถึงแล้วๆ ตื่นๆ พ่อมึงอยู่ป่าววะ” ผมตบหน้ามันเบาๆ แต่แม่งยังนอนเป็นศพอยู่ หลับไหลหมดสติ เหี้ย วันเกิดแล้วก็เมาตายเลยนะสัด ลำบากกูจริงๆ

ไม่เป็นผลคับ ทั้งพี่ทั้งน้อง ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ผมเลยต้องลากมันลงจากรถ แล้วก็เอากุญแจจากกระเป๋าไอ้ต้าไขประตูบ้านมันเข้าไป

“อ้าว กลับมากันแล้วหรอ เมาเป็นหมามาเชียว” โอ้ว เสียววาบ พ่อไอ้ต้าเดินออกมาเปิดประตูพอดีเลยคับ กรูอุตส่าย่องเบาแล้วเชียว

“แหะๆ หวัดดีคับพ่อ หนักไปหน่อยคับ” อ่ะผมยิ้มแห้งๆ แบบว่ากูก็เมาเต็มที่ อย่าด่าว่าที่ลูกเขยอะไรตอนนี้เลยนะคับคุณพ่อตา 555 ถือวิสาสะเรียกพ่อซะงั้น ทั้งๆที่ผมก็ไม่เคยเจอพ่อมันมาก่อน

“เออ มาๆ เดี๋ยวพ่อช่วย” แล้วพ่อมันก็เข้ามาช่วยแบกไอ้สองตัวเข้าไปนอนโซฟาในบ้านคับ

“แล้วพ่อยังไม่นอนหรอคับ” ผมแอบถาม เพราะคิดว่า เค้ามานั่งรอลูกชายกลับบ้าน

“อ่อ ตื่นมาดูบอลน่ะ เพิ่งจบเนี่ยแหละ” พ่อมันตอบ ท่าทางอารมณ์ดี สงสัยทีมที่เชียร์ชนะ แหะๆ รอดตัวไป

“เอ้อแล้วเราชื่อไรล่ะ”

“เซนคับ”

“บ้านอยู่ไหนล่ะ ค้างที่นี่เลยละกัน ดึกป่านนี้แล้ว” พ่อมันพูดต่อ

“อ้อ ซอย ... นี่เองคับ ใกล้ๆ เดี๋ยวนั่งแท็กซี่ไปแปบเดียวคับ” ผมตอบเพราะกลัวที่บ้านผมว่า ปกติก็ไม่เคยค้างอ้างแรมที่ไหน ทั้งที่ใจจริงก็ขี้เกียจกลับแล้วล่ะ (ไม่ได้คิดอกุศลกับไอ้เต้มันนะคับ ตอนนั้นเมาๆ ไม่มีอารมณ์มานั่งหื่นอยู่หรอก จริงจริ๊งงง)

“เฮ้ย ไม่ต้องๆ ป่านนี้แล้ว พรุ่งนี้กลับก็ได้ ใกล้ๆ ถ้าที่บ้านว่า เดี๋ยวพ่อจะคุยให้ๆ” ใจดีจังคับคุณพ่อ แบบนี้ไม่น่าหวงลูกชาย อิอิอิ


...


พอรู้สึกตัวอีกทีก็สว่างแล้วคับ แฮ้งค์นิดๆ มองไปมองมา ไอ้เต้ ไอ้ต้า กองกันอยู่บนโซฟาใกล้ๆนี่เอง บ้านมันมี โซฟายาว สามมุมพอดีน่ะคับ คนละมุมเลย พอตั้งสติได้สักพัก ก็เริ่มลุกไปเดินๆดู ไม่เห็นมีใครอยู่สักกะคน แต่ อ๊ะ มีอะไรแปะไว้ที่ตู้เย็นในห้องครัว

...พ่อกับแม่ไปธุระที่เพชร กลับค่ำๆนะ กับข้าวอยู่ในตู้เย็น แล้วอย่าไปไหนดึกดื่นล่ะ...


อ่า ไม่มีใครอยู่บ้านเลย อ่านจบ ผมก็ไปชะเง้อดูไอ้สองคนนั่น แม่งไม่มีกระดิกกันเลย จะเที่ยงอยู่แล้ว  ผมก็มานั่งเปิดทีวีดูสักพักนึกขึ้นได้ ซวยแล้วไงกรู

โอ้ว 7 สายไม่ได้รับ เบอร์บ้านทั้งนั้น คอขาดแน่ๆ งานนี้

เอาไงดีวะ พ่อไอ้ต้าก็ไม่อยู่แล้ว นั่งนึกหาข้ออ้างตัวเองพ้นโทษประหารหัวสุนัข

เอ เมื่อคืนเมากลับไม่ไหว...ไม่ได้ๆ เหตุผลนี้ ตายสถานเดียว

หรือว่าไอ้ต้าเมา เลยพามันมาส่ง แล้วไม่มีรถกลับ ... เออ เข้าท่าแฮะ แต่บ้านก็ใกล้ๆแค่นี้ คงอาจโดนบ่นนิดหน่อย

หรือ เซนลืมเอากุญแจไปคับ ไม่อยากปลุกตอนดึกๆ เลยมานอนบ้านไอ้ต้า ... อันนี้ก็เข้าท่าแต่แม่ต้องรู้แน่เลยว่ากูโกหก เพราะปกติไม่เคยลืม


คิดไปคิดมา ข้อใดถูกที่สุด ก. ข. ค.

กูเลือก ข.ไข่ละกัน ประมวลผลแล้วอย่างมากก็จำคุกตลอดชีวิต แหะๆ

ว่าแล้วก็กดโทรกลับเบอร์ที่ไม่ได้รับสาย

ตู๊ดดด ตู๊ดดดด ตี๊ดดดด ตี๊ดดดดด

“ว่าไง บ้านช่องมีไม่กลับ อยู่ไหนเนี่ย ชั้นโทรหาแกกี่รอบแล้ว ทำไมไม่รับ กลับมาเดี๋ยวนี้เลยนะ บลาๆๆๆ แว๊ดดดดๆๆ ว๊ากกกๆๆๆๆๆ จ๊ากกกกๆ……..

เป็นชุดเลยกู พอได้ช่วงพักขอเวลานอก แม่หยุดหายใจพอดี ผมก็ค่อยอ้าปาก สอดแทรกเสียงน่ารัก อ้อนๆ สำนึกผิดสุดๆ

“ขอโทษคับ เมื่อคืนไอ้ต้ามันเมานิดหน่อยอ่ะแม่ เซนเลยมาส่งมันที่บ้าน แล้วพ่อมันก็บอกให้นอนนี่เลย ดึกแล้วอันตรายอ่ะคับ”... นั่น ดูเจ๊อึ้งไปสักพัก ก่อนจะคิดได้แล้วต่อชุดสอง

“ไอ้ต้าหรือแกกันแน่ที่เมา บอกแล้วว่าอย่า.... บลาๆ อ่ะจ๊ากกๆ ว๊ากกกๆ อีก รอบ ก่อนจะเหนื่อย จนสงบศึกไปเอง และกำชับ แล้วรีบกลับนะ”

เฮ้อ...ผมวางสายแล้วถอนหายใจ

แล้วก็เห็นไอ้น่ารักของผม ค่อยๆงัวเงีย ลืมตาขึ้นมา

“อ้าว ที่บ้านว่าหรอฮะ” มันถาม แสดงว่านอนแอบฟังกูคุยสิเนี่ย นิสัยคุ้นๆ อิอิอิ

“นิดหน่อยๆ งั้นเดี๋ยวพี่กลับก่อนละกัน” ผมบอกมัน  แหะๆ อยู่ต่อเดี๋ยวมึงจาไม่ปลอดภัย ไอ้เต้

“อ้าว รีบกลับหรอคับ แดดร้อนจะตาย เที่ยงๆ แบบนี้ กินไรก่อนป่าว พี่ต้าก็ยังไม่ตื่น อยู่เป็นเพื่อนผมก่อนดิ” แน่ะ ไอ้นี่อ้อน ใจจริงผมก็อยากอยู่ต่อนานๆ แหละ แต่คำสั่งประกาศิตตัดสินให้รีบกลับ

“เออ ก็ไม่รีบๆ” แหะๆ ใจอ่อนเลยคับ ยอมโดนประหาร ขออยู่กับไอ้เต้ต่อหน่อยละกันนะ

ผมก็บอกมันว่าพ่อแม่มันไม่อยู่ แล้วก็จัดแจงเรื่องอาหารกัน มันก็มาช่วยอุ่นโน่นอุ่นนี่ แล้วก็คุยๆถามๆว่าเมื่อวานกลับกันมายังไง พอบอกมันว่าพ่อมันมาช่วยแบก มันก็แอบกลัวคับ เพราะมันไม่เคยกินเหล้าให้พ่อเห็นมาก่อนตอนอยู่เชียงใหม่ พอมาอยู่นี่ได้ไม่ถึงเดือนก็เมาโชว์เลย 555

คุยไปคุยมา จนบ่ายแล้วไอ้ต้าก็ยังไม่มีทีท่ากระดิกเลยคับ แต่ตามสันดานมันก็นอนสันหลังยาวอยู่แล้วล่ะ ปกติคับ ไอ้เต้เลยชวนผมเล่นวินนิ่งเป็นเพื่อนมัน (รู้จักกันใช่ป่าว เกมส์ฟุตบอลยอดฮิตน่ะ โดดเรียนไปเล่นกันอยู่บ่อยๆ)

เล่นไปเล่นมา ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นคับ

…ที่รักคับ รับโทรศัพท์ได้แล้วค้าบ ที่รักค้าบ รับโทรศัพท์ได้แล้วค้าบ

โอ้ เสียงโทรศัพท์ไอ้เต้คับ เมื่อคืนไม่ได้ยิน เช้ามาทำไมมันกลายเป็นเสียงแบบนี้ล่ะเนี่ย

มันก็หน้าแดงเลยคับ แดงเอามากๆ ด้วยความที่มันขาวจั๊วะหน้าเจี๊ยะ ตอนนี้ หน้าเหน้อหูเหอมันเลยแดงไปหมด ผมก็อดยิ้มไม่ได้คับ ทั้งขำทั้งฮา

แล้วมันก็รีบลุก หลบไปคุยคับ

สักพักพอมันเดินเข้ามา ก็ยังอายไม่เลิกคับไม่ต้องอายกรูหรอก กูก็เหมือนมึงนั่นแหละ แถมดีใจด้วยซ้ำ แม่งเกย์ชัวร์งี้กูยิ่งมีสิทธิ์ 5555

“พี่เซน เอ่อ เอ่อมม ผะ ผมม” โอ้ เห็นหน้ามันแล้วกลัวมันจะระเบิดจังคับ 555

“เออๆ อย่าคิดมาก” ผมทำเป็นสบายๆคับ ไม่คิดไร พี่ชายที่แสนดีเข้าไว้กู

“แล้วๆ เอ่อออ  อย่าบอกพี่ต้านะคับ” มันมองด้วยแววตาอ้อนวอนเต็มที่คับ น่ารักจริงๆ

“เอออ มันไม่ว่าไรหรอก ไอ้โอต ไอ้ปริ๊นกลุ่มพี่มันก็เกย์” ไอ้เต้ทำหน้าไม่สบายใจ รอคำสัญญา

“ไม่บอกหรอก สัญญาๆ” มันก็ทำแบบ จริงๆ นะพี่

“ค้าบบบบบ น้องเต้” หุหุ แอบทำเสียงน่ารักใส่ หว่านเสน่ห์ๆ

มันก็อายม้วนคับ แล้วก็เล่นวินนิ่งต่อได้สักพัก ไอ้ต้ามันก็ตื่น ผมเลยจำใจต้องกลับ เพราะคุณนายแม่ที่บ้านคงเตรียมโทษหนักไม่รับประกันตัวไว้แน่ๆ หากเย็นย่ำค่ำมืดกว่านี้

แต่เพื่อเต้...สู้เว้ยยย
   ***************************************************

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: pajaa ที่ 22-09-2007 21:07:24

ยินดีต้อนรับเข้าเล้าค้าบ the sun IN NIgh  :m11:

ยังไม่ถึง 20 รึคับ
เท่าผมอ่ะเปล่า ผม 19 คับ 

เอ่อ  ระวังตัวนิดนึงนะคับ พี่ ป้า น้า อา แถวนี้น่ารักทุกคนก็จริง
แต่แอบน่ากลัวคับ  :m26:  ขอบอก ๆ ระวังจะโดนกิน  : 222222: : 222222:


ยุ่ง ๆ ไม่ว่างสะกิดผมแรง ๆ ได้นะคับยินดีช่วยคับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 23-09-2007 01:14:32

 :impress: น้องจาหมายถึงครายเย๋ออ ครายแอบน่ากลัว  :m28:
แถวนี้มีแต่คนน่าร้ากกก จริงใจ ใสซื่อ คิขุโนเนะ  :m13:
ถ้าน้องจาไม่ว่าง มาสะกิดพี่แทนก็ได้ พี่มีเวลาให้ฉะเม๋อ สำหรับเด่ะๆ เอ๊าะๆ  :o8:

ว่าแต่น้องthe sun IN NIgh ชื่อไรอ่ะ มะเหงแนะนำตัวเยย ชื่อเซนป่าว ? หรือเปงแค่ชื่อที่ใช้ในการแสดง


รักนะแต่มะแสดงออก  :3123:






ปล. อารายพี่ฟ้า เด่ะมาใหม่ เราก็ต้องแทคแคร์ดูแลจิ เปงพี่ที่ดีนิ นอกจายราย ม่ายมี๊ๆๆ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: mu_off ที่ 23-09-2007 01:43:06

น่ารักดีนะคับ..เรื่องนี้.. ^^ :m4:

ติดตามและเป็นกำลังใจให้คับ..

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 23-09-2007 03:35:18

แน๋วกะฟ้า อย่ามาทะเลาะกันในทู้น้องเค้า มะดีมีไรไปคุยที่อื่นจิ  :m26:

รออ่านต่อนะ  :m18:  :m18:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 23-09-2007 10:43:10

รักคนมีเจ้าของ แอบมองอยู่ทุกวัน
 o17 o17 o17 o17

ระวังเขาจะบอกว่า คิดแค่พี่ชายนะ
 :m14: :m14: :m14:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 23-09-2007 13:06:01

ดีคับ ขอบคุณทุกๆคนนะคับ รู้สึกพี่ๆทั้งนั้นเลยป่ะ อิอิ ผม 19 นะคับ เท่านายjaa นั่นล่ะ
ผมชื่อ น่าน นะคับ ไม่ใช่ เซน อิอิ ยินดีที่ได้รู้จักค้าบ


**********************************************************************************************************



ตอนที่ 3 : ผัดไทกับไอสครีม

หลายอาทิตย์ผ่านไปอะไรๆก็ดูดีขึ้น 555
กับไอ้เต้ก็ได้เจอมันบ่อยขึ้นคับ ก็พี่มันเพื่อนสนิทผมนี่เนอะ แถมบ้านก็ใกล้ๆกัน ตกเย็นไม่มีไรทำ ก็ไปนั่งเล่นบ้านมันบ้าง มันมาบ้านผมบ้าง ไม่ก็พากันไปบ้านไอ้โอตแหละคับ เพราะพวกผมสามคนอยู่ใกล้โรงเรียนแล้วบ้านก็ปลอดภัยไปบุกรุกได้ ไม่เจอพ่อแม่ว่าเอา

ไปติวหนังสือกันน่ะคับ แหะๆ ดูดีเนอะ.......

ผมเองยังไมได้แสดงอาการอะไรให้ไอ้เต้มันรู้คับว่าจ้องจะขย้ำมัน เง้อ... ม่ายช่ายยย ก็ชอบมันนั่นแหละ แต่ก็ยังเห็นเป็นน้องเพื่อนด้วย อารมณ์สับสนระหว่างธรรมมะปะทะอธรรมจึงก่อเกิด ทำเอาบางอย่างแตกกระจาย

ลมปราณนะคับ อิอิ ไม่ใช่ของเหลวข้นๆขุ่นๆแต่อย่างใด

พอเย็นย่ำวันหนึ่งหลังจากเรียนเสร็จ ก็นัดกินเหล้ากันเหมือนเดิม ... สรุปทั้งเรื่องไม่มีอะไรคับ กินเหล้ากันหลังเลิกเรียน 5555 แว๊กกกกก

ไม่คับๆ เย็นนี้ไม่ได้นัดกินเหล้ากัน จริงๆก็ตั้งแต่วันเกิดไอ้ต้าก็ไม่ได้นัดรวมตัวกันเลย นอกจากจิบเบียร์นิดหน่อย เวลาไปรวมตัวสิงสถิตย์กันตามบ้านแต่ละคน

แต่พอผมเดินมาหน้าโรงเรียน เพื่อมารอไอ้พวกคุณเพื่อนก็เห็นไอ้เต้มันนั่งอยู่คนเดียว หน้าตาหมองๆ เหมือนโดนราหูอมเอา
ด้วยความเป็นพี่ชายที่แสนดี เลยทักทายซักถามมันคับ “เป็นไร มานั่งหน้าเครียดคนเดียว สอบตกหรืออกหักวะเนี่ย” 555 ถามเสร็จก็ขำๆมันคับ แซวๆมันน่ะ ไม่ได้กะจะจริงจัง กระตุ้นอารมณ์ dramatic มันหรอก

แต่แล้ว “พี่เซนจะไปไหนก็ไปไป” มันพูด สายตาไม่สบอารมณ์อย่างแรง แล้วนั่น เฮ้ยยย เงยหน้ามาแอบน้ำตาคลอนิดๆ

กูรู้สึกผิดขึ้นมาทันที นี่กูพูดแทงใจดำมันหรอวะ กูป่าวซ้ำเติมนะเว้ย ...

แล้วผมก็หน้าด้านนั่งลงข้างๆมันน่ะคับ แต่ก็ไม่กล้าพูดไรต่อ

ทุกสิ่งรอบตัวเงียบงันสักพัก ไอ้พวกคุณเพื่อนผมก็ยังไม่ออกมาจากข้างในโรงเรียน ไอ้เต้ก็นั่งก้มหน้า มองตีนอยู่นั่นแหละ โอ้ยยยย อึดอัดๆ

แล้วสักพัก มันก็พูดขึ้นมา “ เฮ้ย พี่เซน วันนี้ว่างป่ะ ไปเดินเล่นเป็นเพื่อนหน่อยดิ” มันมองมาจ้องตาผมซะแอบเขิล แล้วผมเลยตอบตกลงไป  “อ่ะ ก็ว่าง จะไปเดินไหนวะ”

มันนิ่งคิดไปสักพัก “ข้าวสารละกันพี่ ใกล้ๆ เคป่ะ”

“เออ เคๆ จะไปกี่โมงล่ะ”
“ตอนนี้เลยก็ได้พี่” มันพูด แล้วทำท่าจะลุกขึ้นหยิบกระเป๋านักเรียน
“เฮ้ย เพิ่งสี่โมง จะรีบไปไมวะ ร้อนจะตาย” ผมแย้ง เพราะไม่เคยไปเหยียบถนนข้าวสารเวลาเช้าตรู่เยี่ยงนี้ ไม่ชินๆ
มันก็หันมายิ้มแฉ่ง ไรวะเมื่อกี้ยังตาแดงๆจะร้องไห้อยู่เลย “ไปกินซเวนเซ่นตรงร้านโจ๊กละกันพี่ ผมเลี้ยงๆ”
เฮ้ย!! เจอเด็กหนุ่มน่ารักเลี้ยงไอสครีม เกิดมาไม่เคยเจอมาก่อน แอบอึ้งไปชั่วขณะ
“ชวน กูนี่นะ ไปกินไอติม” มันเห็นผมถามแบบนั้นก็หัวเราะขำๆ
“ไมพี่ ไม่เคยไปกินซเวนเซ่นกับผู้ชายสองต่อสองหรอ” มันถามสีหน้าอยากรู้
ไอ้ห่านี่หนิ ก็ช่ายสิ ถึงกูจะแอบชอบมึงแต่ก็ไม่เคยคบผู้ชายนะเว้ย กูก็เคยแต่ไปกับสาวๆแต่ก่อน
“อ่ะ เอ่อ เออสิวะ” ผมก็ตอบมัน รู้สึกได้ว่าหน้าตัวเองแดงแน่ๆ
ไอ้เต้มันก็ขำๆ คับ ก่อนจะลุกขึ้น แล้วก็ลากผมไป
“แล้วไม่รอกลับบ้านกับไอ้ต้าหรอ” ผมถามเพราะนึกขึ้นได้ ปกติมันต้องกลับด้วยกัน อีกอย่างถ้ามันรู้ว่าอยู่ดีๆผมไปเดทกับน้องมันที่ซเวนเซ่น มันคงจะตะหงิดๆใจเป็นแน่ ก็ผมเองยังรู้สึกแปลกๆเลยนี่หว่า 5555
แต่ไอ้เต้ก็ยังเดินต่อไป แล้วบอกผมว่า มันโทรบอกไอ้ต้าแล้วว่ากลับเอง จะไปธุระ ผมก็เลยเออๆออๆไปกับมัน แล้วก็เดินไปรอรถเมล์หน้าโรงเรียน สักพัก รถปอ.สาย 68 ก็พาเราทั้งคู่มาสู่ประตูสวรรค์ อิอิ ไม่ใช่ๆ มาลงป้ายรถเมล์ตรงบางลำภูนั่นแหละคับ ไม่ไกลจากร้านจุดหมายปลายทางเท่าไหร่

แล้วเด็กม.ปลาย ผู้ชายสองคน ก็ฝ่าฝูงชน ผจญเข้าไปในร้านไอครีม

“เอา..เอ่อ ไรดีวะ” ผมนั่งงงกับเมนูสักพัก เพราะปกติชินแต่สั่งเหล้า พอสั่งอะไรแบบนี้เลยสับสนเล็กน้อย
“กินเอิธเคว็กมั้ยพี่” ไอ้เต้ถามคับ โอ้ เอิธเคว็ก คุ้นๆแฮะ เหมือนเคยได้ยินชื่อนี้จากที่ไหนสักแห่ง พลางเปิดเมนูของตัวเองดู ไหนวะ เอิธเคว็ก ไหนว้า.........

อ๊ะนี่ไง เจอและ เช๊ดดดเข้ เยอะขนาดนี้ จะกินหมดมั้ยเนี่ย ผมเงยไปมองหน้ามัน  แอบสำรวจหุ่น ไรวะ หนุ่มน้อย 175 หน้าแอบใส วัยละอ่อน อย่างมันทำไมแดรกซ์เยอะจังวะ

“จะกินหมดหรอวะ ตั้งเยอะ”
มันก็ขำเล็กๆน้อยๆ พอน่ารักคับ “แค่นี้เองคับ พี่เซน  มาๆ เลือกรสไอสครีมดีกว่า พี่จะเอารสไรบ้างๆ

แล้วเวลาก็ผ่านไปราว 2 นาที ผมก็บอกรสที่อยากกินไป

“เค้าจาเอามอคคา บลูเบอรี่ เชอร์เบตมะนาว บลาๆๆๆ ......

ไม่เกิน 15 นาที

ทะแด๊นนนนนซ์!!    ไอครีมจำนวน 1 คนแดกไม่หมด ก็มาวางขั้นระหว่างเราสองคน


ไอ้เต้ที่ตอนอยู่หน้าโรงเรียนยังเศร้าหมอง พอเห็นไอสครีมถ้วยโต ก็ตาเป็นประกายจนหามีแววทุกข์ไม่ แล้วก็เริ่มจ้วงเอาๆ ในอัตตราเร็ว 3 : 1 เมื่อเทียบกับผมที่ค่อยๆละเลียดกินแบบผู้ดีที่แม่สอนไว้ หุหุหุ

ผมก็แอบมองมันไป กินไป สักพักมันก็จับได้ “มองไรพี่เซน” โอ้ย อย่าทำหน้าสงสัยสิคร้าบ เขิลนะเว้ย ไอ้เด็กบ้า
ก็มองมึงนั่นแหละ คิดในใจ แล้วก็เฉไฉไปเรื่องอื่น “ปกติชอบกินไอติมหรอเต้”
มันนิ่งไปสักพักคับ สีหน้าที่สดใสร่าเริงเมื่อกี้ก็เปลี่ยนมาแบกโลกทั้งใบไว้ดังเดิม      กูพูดไรผิดวะเนี่ย

“แฟนผมเค้าชอบกินน่ะคับ” มันตอบ สองตาจ้องมองไปที่ถ้วยไอติม


เงียบ



ความเงียบเข้าครอบงำ


เราสองคนก็ไม่พูดอะไรกันจนกินเสร็จเลย
มื้อนั้นผมเลี้ยงมันไป คงไม่ดีมั้ง เดทกันแล้วให้เด็กมันเลี้ยง (ขี้ตู่ไปเองฝ่ายเดียวนะคับว่าเป็นเดท 555555
พอเดินออกจากร้าน เราก็ยังเงียบกันคับ แต่รอบข้างน่ะ หนวกหูเอาการอยู่ แสงไฟก็เริ่มสว่าง แสงอาทิตย์เริ่มมืด เค้าเรียกกันว่า ยามโพล้เพล้คับ หากใครอยู่คนเดียวไกลบ้าน จะรู้สึกเหงามากเป็นพิเศษในยามนี้ 
แต่ไม่ใช่สำหรับผมหรอก มีไอ้เต้อยู่ใกล้ๆแบบนี้ จะเหงาลงได้งายยยย

...เราสองเดินจูงมือไปตรอก
ทะลุซอกซอยซูซี่หฤหรรษ์
แสงส่องสีสาดพันกัน
เหมือนฝันแค่ฉันแค่เธอ…

...ชั่วอึดใจ เราก็เดินจากร้านสเวนเซ่นมาถึงถนนข้าวสารกัน แต่ไม่ได้จูงมือกันมาหรอกนะคับ ผมกับไอ้เต้ก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อย จนเห็นว่ามันเริ่มหายเศร้าผมเลยชวนมันแวะกินผัดไทข้างทาง

โซ้ยผัดไทกันสักพัก อยู่ดีๆไอ้เต้ก็พูดขึ้น “แฟนผมมีคนอื่นอ่ะพี่เซน...”
ผมก็ชะงักไปนิดๆอ่ะ ไม่รู้จะตอบมันว่าไง อยู่ดีๆ ก็ดันพูดขึ้นมาเฉยๆเลยเว้ยเฮ้ย กูงง

ลำดับความคิดได้สักพัก ใช้ตรรกกะเข้าช่วยในการต่อบทสนทนาให้มันสดใส ไม่เศร้าหมองลงไปอีก พูดว่าไรดีล่ะกู... คิด คิด คิด……………..

“เราก็หาใหม่ดิ ไม่เห็นยาก” ...นั่นคือคำพูดที่คิดออกในตอนนั้น ซึ่งคิดว่ามาจากสันดานมากกว่าสมองตัวเอง 555
มันก็หันมามองหน้าผมคับ แล้วก็ขำๆ “เต้ไม่เหมือนพี่เซนหนิ”

อ้าวหลอกด่ากูซะงั้น เออกูมันไม่ดี... แอบน้อยใจเล็กๆ อิอิ ว่าแต่มันไม่เคยเรียกแทนตัวเองว่าเต้กับผมนี่หว่า หรือว่าผมไม่เคยจำได้ ... คิดมากปวดหัว ช่างมันก่อนๆ เอาปัญหามันก่อนดีกว่า

ตอนนี้สมองผมก็เริ่มทำงานมากขึ้น เลยยิงคำถามที่สองออกไป
“แล้วรู้ได้ไง ว่าเค้ามีคนอื่น” มันมองผู้ชายญี่ปุ่นหน้าตาหล่อขั้นเทพ เสื้อกล้ามขาว มีหนวดรำไร ใส่กางเกงเล เดินเฉไฉผ่านไปจนลับตา แล้วค่อยอ้าปากตอบ “เพื่อนผมที่เชียงใหม่มันบอกอ่ะพี่”

“แล้วเต้คิดว่า ใครน่าเชื่อกว่ากันล่ะ” อ่ะผมถาม โดยมิได้หวังจะยุแยงให้ครอบครัวเขาร้าวฉานนะค้าบ
คราวนี้มันมองนักศึกษาหน้าตี๋หล่อ กลุ่มหนึ่งเดินผ่านหน้าไปแล้วก็หันมาตอบ

“เต้เชื่อเพื่อนแหละมั้ง แฟนเต้มันก็เจ้าชู้อยู่แล้วอ่ะ” ไอ้เต้ตอบเสร็จก็ถอนหายใจ แล้วทำหน้าปลงๆ

เราสองคนนั่งเงียบกันต่อสักพัก ก่อนผมจะต่อ ยกสอง



“คบกันนานยังอ่ะ” ระยะเวลาอาจช่วยประเมินสถานการณ์ได้...ในบางกรณีนะคับ บางคู่ 10 ปีก็มีเลิก

“ก็ปีกว่าๆได้แหละ”เสียงมันตอบเบาๆ เหมือนจะบอกว่า เวลามันไม่มีความหมายอะไรเลย

ผมเงยหน้าไปเจอฝรั่งที่หล่อปานนายแบบเชื้อสายสเปนคนหนึ่งยืนซื้อผัดไทร้านใกล้ๆ ฟุตบาทที่เรานั่งอยู่
ใช่สิ เวลามันวัดความรักกันไม่ได้หรอก แล้วหันไปมองไอ้เต้ ที่นั่งก้มหน้า มองกล่องโฟมใส่ผัดไท ที่กินหมดแล้ว

“ถ้าเชื่อใจเค้า ก็ถามตรงๆไปเลยสิ แล้วก็เชื่อคำตอบของเขาด้วย” ไอ้เต้หันมามองหน้าผม แววตามันพอจะบอกได้ว่า ถ้ามันเชื่อ มันก็คงไม่มานั่งข้างๆผมตอนนี้หรอก คงโทรไปคุยกันให้รู้เรื่องแล้ว

“ถ้าพี่รู้ว่าคำตอบมันไม่ใช่ที่เราต้องการ พี่จะถามป่ะ”


ผมนั่งเงียบไป คิดถึงคำถามของไอ้เต้  แต่นึกยังไงกูก็ไม่เคยโดนบอกเลิกหรือนอกใจนี่หว่า 555 ไม่ใช่ว่าหล่อระดับเทพจนไม่เคยอกหักนะคับ แต่คงเพราะไม่เคยมีโอกาสคบใครจริงๆจังๆมากกว่า เฮ้อ เศร้า.....กรู


“ปล่อยให้เวลามันตัดสินแล้วกันเต้ บางอย่างไม่รู้ก็ดีเหมือนกัน” ผมยิ้มให้มัน และมันก็ยิ้มตอบมา ตอนนั้นผมรู้สึกไม่ดีเลย ที่เห็นไอ้เต้นั่งเศร้ากับเรื่องนี้ 
เราสองคนยังนั่งต่อไปจนผู้คนและแสงไฟเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ .......  กลางวันหายไปแล้ว
เสียงเพลงทั้งฮิพฮอพ ร็อค คันทรี่ ดังสลับกันมาจากแต่ละร้าน อารมณ์นั้นผมว่ามันไม่ซึ้งเท่าไหร่ เลยชวนไอ้เต้เดินออกมาที่ถนนราชดำเนินเพื่อรอรถกลับบ้าน

ข้ามสี่แยกคอกวัวมานั่งรอที่ม้านั่งสีเขียวแถวๆป้ายรถเมล์ฝั่งตรงข้าม รถยังติดอยู่แต่ไม่มาก และนาฬิกาบอกเวลาราวสองทุ่ม รอไม่นานรถเมล์สายที่พวกเรารอก็มาถึง ไอ้เต้เดินนำขึ้นไป แล้วเลือกนั่งเบาะว่าง เกือบๆจะหลังรถ

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงป้ายที่ผมจะลงพอดี ก่อนจะลุกไปกดกริ่งรอลง ผมบอกว่ามันอย่าคิดมาก แล้วมันก็ยิ้มแล้วพูดบางอย่างกับผม


“พี่เซนคับ พี่เป็นเกย์ป่ะ” .............................

   ***************************************************

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 23-09-2007 13:32:03

“พี่เซนคับ พี่เป็นเกย์ป่ะ” ............................. แย้วตอบว่าไงอ่ะ  :m26:

ชื่อน่านเย๋อออ  :m3: ชื่อ น. เหมือนกันเยย ชะรอยจาเปงเนื้องอกกันซะแว้ววว  :o8:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 23-09-2007 14:55:25

มารอลุ้นต่อว่าจะตอบยังงัย  :m18:  :m18:

ชื่อน่านหรอ ชื่อน่ารักนะ  :m3:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: na_na_fuji ที่ 23-09-2007 17:34:08

โดนถามตรงๆเลยหรอเนีย
 :a1: :a1:
ปล. จะติดตามตอนต่อปายเน้อ


                                                        จาก  นายฟูจิซัง  :a9: :a9:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: pajaa ที่ 23-09-2007 18:58:16

อ้างจาก: º★*.๑۩۞۩๑..*ღ• ที่ 23-09-2007 13:32:03  

ชื่อน่านเย๋อออ  :m3: ชื่อ น. เหมือนกันเยย ชะรอยจาเปงเนื้องอกกันซะแว้ววว  :o8:

 o12 o12     :a6:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 23-09-2007 21:07:00

อืม ถามแบบนี้  น่าจะมีลุ้นแล้ว :a2: :a2: :a2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 23-09-2007 21:56:32

ตอนที่ 4 : กูไม่รู้.....กูบ้า

หลังจากนอนยกขาอ้าแขน คิดทั้งคืน คำตอบทีได้มาก็คือ


............................กูไม่รู้....กูบ้า

แต่มันไม่ใช่แค่นั้นน่ะสิ

คืนนั้น ผมฝันว่า....ตึงตึงตึงตึงตึ้งตึ่งตึ่งตึงตึ๊งงงงง

“พี่เซนคับ ทำไมพี่เซนน่ารักจัง” ไอ้เต้ถามผมขณะที่เรานอนเล่นกันอยู่บนเตียงนอน (น่าจะเป็นที่ห้องมัน แบบว่าฝันคลับคล้ายคลับคลา)
จำได้ว่าในฝันผมหน้าแดง แหะๆ เขิล ไม่เคยมีผู้ชายมาชมอะไรแบบนี้
“พี่เซนค้าบบบ” มันเรียกชื่อผมเฉยๆ แต่ฟังจากเสียงนี่ ไม่เฉยและกรู ในฝัน บางอย่างของผมมันเริ่มจะเด้งดึ๋งตั้งตะลี๊ดตี๊ดฉึ่งขึ้นมาแล้วววว แหะๆ อารายเอ่ย
ผมเก็กมาดแมนนอนหน้ามองฝ้าหลังสู้เตียง ในฝันเสื้อผ้ายังอยู่ แล้วถามมันไปประมาณว่า “อะไรเต้” เสียงแบบกดโทนทุ้มต่ำเหมือนฟังเสียงโด่ แอบกระตุ้นอารณ์ นิดๆ พอกระเจิง
แล้วเราสองก็สบตากันอยู่สักพัก แต่พักไม่ใหญ่ เพราะอย่างอื่นมันเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆๆๆๆ จนกระทั่ง
มือมันที่เคยแนบลำตัวมันเมื่อกี้ ในท่านอนตะแคงคุยกับผม มันมาแนบลำตัวผมที่นอนแผ่หราอยู่บนเตียงแทน ด้วยความที่มันเป็นฝัน ย้ำว่าฝันนะคับ ผมจึงไม่อาจขัดขืนอะไร เลยได้แต่เอามือตัวเองไปแนบลำตัวมันแทนที่ หุหุหุ
แล้วเราทั้งสองก็ลูบกันอย่างเดียว ไม่พูดไม่จามันแล้วงานนี้ (ดูบ้ากามแปลกๆเนอะกรู 55555)
ลูบอย่างเดียวก็เสียวได้คับ คนมันไม่เคย  ก็เลยเลิกลูบ แต่พลิกตัวไปนอนบนตัวไอ้เต้แทน หากนึกภาพตามไม่ออก เอาเป็นว่า ผมคร่อมไอ้เต้อยู่...   ชัดมั้ยคร้าบบบบ
   ผมมองตามัน ตี๋ๆ แก้มใสๆ จะอดใจไหวมั้ยเนี่ยกรู เอาไงดีวะ ในฝันคิด การกระทำคือ หน้าผมกับหน้ามันห่างกันไม่ใช่แค่คืบ แต่ใกล้กว่านั้นมากๆ ผมทนไม่ไหวต้องหลับตา เลยไม่เห็นหน้าไอ้เต้มัน แต่รู้ว่าตอนนี้ริมฝีปากมันนุ่นมากกกกก ผมค่อยๆ ใช้ปากสัมผัสมันเบาๆ ก่อนจะสอดแทรกกล้ามเนื้ออันแข็งแกร่งนั้นเข้าไป .... การแลกลิ้นระหว่างผู้ชายครั้งแรกเริ่มต้นขึ้นในฝัน ... พระเจ้าช่วยยย ผมเสียจูบแรกให้กับผู้ชายในฝัน มาย กอดดด

สัมผัสนั้นมันไม่มีวันลืมแน่ๆ เราสองคนจูบกันนานมาก และเป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าการจูบมันคือสิ่งพิเศษแค่ไหน ไม่ใช่แค่เอาปากมาชน เอาลิ้นมาดุน แลกน้ำลายกันเหมือนที่เคยๆไม่

สักพักจูบกันไปจูบกันมา เสื้อผ้าก็หายไปจากร่างกายของทั้งผมและมัน สงสัยว่าเราคงจูบกันแรงไปหน่อย อิอิ

พอเหนื่อยมากแล้ว ผมก็เงยหน้าขึ้นมามองมันอีกครั้ง เราจ้องมองกันสักพัก แล้วผมก็กลายเป็นคนนอนอยู่ด้านล่าง

หากนึกภาพไม่ออกอีก คือ ตอนนี้ ไอ้เต้คร่อมผมอยู่ โอเค๊?

แล้วมันก็ใช้วิชาจากบนลงล่าง

ผมก็ทั้งดิ้นนี้ ทั้งเด้งรับเลยคับ แบบว่าคนไม่เคยโดนมาก่อน ย้ำ ไม่เคย....

ปล.ยังนะคับ มันยังไม่ได้ปะทุษร้ายความเป็นชายของผม แค่ลากลิ้นจากบนลงล่างเฉยๆ น่ะ แค่นั้นก็ทำเอาน้ำอัมฤทธิ์สีขาว เกือบราดเลยคับ คนมันไม่เคย ย้ำอีก ไม่เคยจริงจริ๊งงงงงงง
แล้วมันก็ครอบปากลงไปบนไอ้นั่น คงรู้นะคับว่าไม่ใช่แขนผม แต่เป็นน้องเซนต่างหาก หุหุหุ เสียววววโว้ยยยย
ไอ้เต้มันก็เหมือนแกล้ง หรือเก่งไม่รู้คับ กระดกลิ้น ผงกหัว รัวเร็ว วนรอบ ไล่จากขอบ สู่ส่วนกลาง พลางลากขึ้น แล้วก็ลง เล่นซะผมหลังไม่ติดที่นอนเลย โอ้วววว ไอ้เด็กบ้า

ไม่นานผมก็จำใจต้องบอกให้มันหยุด มิฉะนั้น แทนที่มันจะเสร็จผม ผมคงเสร็จมันก่อนแน่ๆ ครั้งนี้ ผมกลับมาคร่อมบ้าง และมองตามันอีกครั้ง ทำหน้าซึ้งๆ แนวรักแท้หวังฟัน รักนิรันดร์ฟันแลว้ทิ้ง แล้วก้มลงกระซิบเบาๆ “พี่ขอนะเต้” แหะๆ ประโยคคลาสสิคไม่เคยเสื่อมความขลัง แล้วถ้ามันไม่โง่ก้ต้องพยักหน้า แต่ไอ้เต้ไม่พยักหน้าคับ ผมเงยหน้ามามองตามัน มันไม่มีท่าทางบอกเลยว่าโอเคหรือเซย์โน แต่อ้าปากแทน มันพูดคำว่า “คับ” แถมทำเสียงน่ารักซ้า   แบบนี้ช้า...ไม่ได้แล้ว มันต้องงงง


จับยกขา กระหน่ำๆ



(ถ้าไม่บรรยายฉากนี้ให้ฟัง ผู้อ่านคงโกรธกันจนพาลไม่อ่านต่อเป็นแน่แท้)


พอได้ยินดังนั้น ก็จูบมันไปหนึ่งครั้งแทนคำขอบคุณ แล้วก็เริ่มยุทธการเผด็จศึก หุหุหุ

*ปล. เนื่องด้วยเหตุการณ์เกิดในความฝัน เราจึงมีเซ็กซ์โดยไม่ป้องกัน (ไม่ควรเอาอย่างนะค้าบ)


คราวนี้ผมใช้วิชาบนลงล่างบ้างล่ะคับ ลากลิ้น ลากเครา ไซร้มาเรื่อย ไอ้เต้ก็ครางไม่หยุด พอเงยหน้ามองไป มันก็มองตาผมตอบ ไอ้น่ารัก น่ารัดจริงๆเชียว ผมก็เลยจำใจเอาขามันพาดบ่า ... ไม่ใช่เตรียมเล่นเครื่องบิน แบบตอนเด็กๆนะคับ คือ จับยกขาเพื่อจาได้อาววววววววว.........

พออะไรๆมันพร้อม แบบว่าลีดพร้อม สแตนพร้อม สามมม สี่ บางอย่างมันก็เริ่มสอดแทรกเข้าไปที่ละนิดๆ แม่งฟิตๆ ผมก็ร้อง ไอ้เต้ก็ร้อง แต่มันดูจะร้องดังกว่าผม และคนละความหมายกันเพราะของผมมันจับใจความได้ว่าโอ้ยย เสียววว ส่วนของมันเป็นแนว โอ้ยยยย เจ็บบบบ แต่ในความฝัน มันไม่อาจหยุดยั้งได้ สรุปก็เลย...มิดเวย์ (ในที่นี้ มิด แปลแบบภาษาไทย เวย์ แปลแบบภาษาฝรั่ง) ไอ้เต้เจอเข้าไปก็แอบร้องไม่ออก แต่ก็กอดผมไม่ปล่อยเลยแฮะ อิอิอิอิ ไอ้น่ารักเอ้ย
สักพัก เราก็ยังร้องกันอยู่บ้างแต่ความหมายไม่แตกต่างแล้ว คราวนี้ ผมก็ โอ้ยยย เสียววว ไอ้เต้ก็ โอ้ยยยยยยย พี่เซนคร้าบบบบบ เต้เจ เจะ สยววววซ์อ่ะ … สรุป ไอ้เต้ ร้องไม่เป็นภาษาแล้วคับ

จากกระบวณท่าจับยกขาแล้วร้องคราง ก็เปลี่ยนไปใช้ในท่าต่างๆ เพื่อความครีเอท แหะๆ หื่นเนอะกรู จินตนาการล้วนๆนะคับ ไม่มีประสบการณ์จริงอิอิ

 จนกระทั่ง โอ้ะ โอ้ะ โอ๊ยยย เต้จะเสร็จยัง คับ พี่จะไม่ไหวแล้ววว โอ้ะ โอววววว ซี๊ด .....

เฮ้ยย!!!!

เงยหน้าไปตามเสียง ประตูถูกเปิดออก แล้วไอ้ต้าก็ยืนอยู่ มอง (แต่น่าจะเรียกว่าจ้อง) มา อารมณ์ประมาณว่าชอค แต่ไม่กรี๊ดสลบแบบในละครไทยนะคับ แล้วผมก็ไอ้เต้ก็


..................


ไม่รู้คับ เพราะสะดุ้งตื่นมาก่อน เลยไม่รู้ว่ามันเป็นไงต่อ แต่ที่รู้แน่ๆเมื่อสะดุ้งตื่นขึ้นมาตอนแปดโมงเช้าวันอังคารคือ

1.กรูไปโรงเรียนสาย (อีกแล้วววว)
2.กรูฝัน แต่ไม่เปียก เพราะในฝัน กูยังไม่เสร็จเลย ไอ้สาดดดต้า มึงนะมึง ตามมาขัดกูถึงในฝัน ไอ้เพื่อนเวร
3.กูเป็นเกย์ ใช่ป่าววะ ทำไมกูมาฝันว่ามีไรกับผู้ชายวะ ไม่เคยมาก่อน
4.แน่นอน กูเสียซิงให้ผู้ชายครั้งแรก คนแรก กับไอ้เต้ แม้จะในฝัน
5.กูไม่รู้.......กูบ้า

*********************************************************


คับชื่อน่าน ยังไม่มีเนื้อคู่เลยคับ 555 :o8:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 23-09-2007 21:56:54

 :impress: :impress: :impress:

เหอๆๆ แล้วพี่เซนก็ตอบว่า "ครับพี่เป็นเกย์" อิอิ

แล้วเซน จะตอบแบบนี้หรือป่าวครับผม

ก็สนุกดีครับ เอาใจช่วยนะครับผม เรื่องน่ารักดีครับ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 24-09-2007 00:37:59

นี่ขนาดในฝันยังขนาดนี้ เอาจิงจะขานดไหนอะ  o17  o17

น้องน่านยังมะมีคู่ เล่นประกาศแบบนี้เดี๋ยวก็มีคนสมัครตรึม เชื่อพี่ดิ  :laugh:  :laugh:

รออ่านต่อนะหนุกๆ  :m11:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 24-09-2007 01:26:43

อ้างจาก: pajaa ที่ 23-09-2007 18:58:16  

อ้างจาก: º★*.๑۩۞۩๑..*ღ• ที่ 23-09-2007 13:32:03  

ชื่อน่านเย๋อออ  :m3: ชื่อ น. เหมือนกันเยย ชะรอยจาเปงเนื้องอกกันซะแว้ววว  :o8:

 o12 o12     :a6:

คือรายง่ะน้องจา พี่มะเข้าจายยยยย  :m28:



น้องน่านยางมะมีคู่เจรงอ่ะ มะเจื้อหรอก จิส์ๆๆ  :m19:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: sun ที่ 24-09-2007 01:47:13

^

:m9:    จิ้มตุดแน๋ว 1จึ๊ก  อิอิ

โฮ่ะๆ ตัวเล็ก  บุกเล้าเป็ดแล้วเหรอเนี่ย ครึครึ     :m3:
มาให้กำลังใจล่ะกัน จ่ะ    :m1:


ป๋อล๋อ... รีข้างบน  + ข้างบนๆๆๆๆ จ๊ะ
 เร็วนะจ๊ะ  เจาะไข่แดงงี๊ กินเดะ งี๊
เฮ้อ...   :เฮ้อ:   ไม่ทันอีกแล่ะ  (แต่ทันในปาลม์ก้อพอแย้วฮี่ๆ)     o14
ไปเจาะที่ปาลม์ดีกว่าเรา คิคิ      :m3:

** น้อง จา ระวังป้าๆนะจ๊ะ.. ระวังน้องจาจะโดน เจาะซ้าเองฮ่าๆ    :laugh:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 24-09-2007 13:13:35

 เข้ามาทักทายเคอะ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: Fujichima_Takara ที่ 24-09-2007 13:47:37

ดันคับ
ดันๆๆๆๆ
ตามมาเชียร์จากบอร์ดปาล์มคับ
ดันๆๆๆ
เรื่องนี้สนุกมากๆๆๆๆๆๆ
คอนเฟิร์มเลย
อ่านกันนะคับๆ
อ่านๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 24-09-2007 19:21:22

ตอนที่ 5 : คิด คิด คิด

   ผ่านไปสามวันสามคืน ผมก็พยายามหลบหน้าไอ้เต้มันตลอด ไม่หลบได้ไงล่ะ เขิลนี่หว่า โดนมันเปิดซิงค์ อิอิอิอิ และแล้ววันศุกร์สุดที่รัก ก็ทำให้เราเจอกันจนได้ แต่คราวนี้ไม่ใช่ในฝันละนะคับ เล่นของจริง สดๆเลย
มันเดินดุ่มๆ มาที่ห้องเรียนผม ในมือหิ้วอะไรมาสักอย่าง เดาได้ว่าเป็นพจนานุกรมภาษาอังกฤษ และยังเดาต่อไปได้อีกว่า ไม่เป็นของมันก็ของไอ้ต้า และไอ้ต้าคงบอกให้มันเอามาให้ เพราะบ่ายนี้มีเรียนคาบ eng และก็จำเป็นต้องมีมันไว้คู่กาย ถ้าไม่อยากโดนหักคะแนน ซึ่งเด็กนักเรียนจะลืมเอามาประจำ จริงๆคือ ตั้งใจลืมอ่ะแหละ และก่อนเรียนก็มักจะหยิบยืมกันวุ่นวาย ข้ามรุ่น ข้ามห้อง ตามแต่ใครจะใช้วิชามารหามาได้ทันก่อนเข้าเรียน ในทัศนของข้าพเจ้าคิดว่า มันเป็นวิธีการอันชาญฉลาดที่ให้เพื่อนๆพี่ๆน้องๆ สานสัมพันธ์กันในโรงเรียน เพราะบางทียังไม่รู้เลยว่าไอ้คนที่ให้ยืมมาชื่ออะไร แต่ก็ยังใจดีให้ยืมกันได้ และก็ยังส่งคืนกันถูกตัว ....แปลก แต่จริง
   อย่าเพิ่งงงกับดิคชันนารีเล่มนั้นนะค้าบบบบ บรรยายซะยาว มาเข้าเรื่องของเราต่อดีกว่านะ
พอไอ้เต้เดินมาในห้อง ไม่เห็นพี่มัน ก็ส่งสายตามาให้ผม “อ้าว เฮียไปไหนอ่ะคับ พี่เซน”

แล้วกรูจะรู้มั้ยล่ะ แอบคิด  “เดี๋ยวก็รู้ให้หรอก” ผมตอบ เปนวลีกวนตีน ที่ความหมายกำกวม

“อ่ะ ถามดีๆ อย่ากวนดิคับ” เต้ มึงพูดจาไพเราะจังวันนี้ ไอ้น่ารัก “ลงไปเล่นบาสมั้ง” ผมก็เดาๆไป
“อ้าว แล้วพี่เซน ไม่ไปเล่นหรอคับ” มันซักต่อ ตกลงมึงมาหาพี่มึงหรือมาหากูเนี่ย ตอบมาตรงๆดิ๊
ผมมองหน้ามัน แบบไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ เพราะที่อยู่ห้องตอนพักเที่ยงไม่ใช่เพราะเป็นเด็กดี ขยันเรียน นั่งอ่านหนังสือ แต่ว่า ลอกงานอยู่คับ ไปไหนไม่ได้ ส่งเย็นนี้แล้ววววเว้ยยยยย
ท่าทางมันก็คงจะ get แหละคับ แล้วทำหน้าล้อๆ ขำๆ แบบว่าอ่องานไม่เสร็จว่างั้น แล้วก็ฝากดิคไว้กับผม จัดการสั่งเรียบร้อยว่าให้พี่มันด้วย ให้ถึงมือนะ อย่าให้หาย อย่าให้ขาด... แล้วก็เดินจากไป

“เออ พี่เซน ยังไม่ได้ตอบเต้เลยนะ” มันชะโงกหน้าตะโกนมาจากประตูหลังห้องที่เพิ่งเดินลับไป ไอ้ผมก็ทำหน้างง ตอบไรวะ พอมันไปได้สักพักก็เพิ่งนึกขึ้นได้........   นั่นสิ ตอบว่าไรดีวะ เฮ้อ ไม่นะ กรูไม่ช่ายยยยยเกย์ กูแมนเว้ยยยย ในสมองตีกันสับสน ประหนึ่งจอมยุทธ์ประลองดาบกันวุ่นวาย

พอสักพักน้องมันไป พี่มันก็เข้ามา ผลัดกันเข้าๆออกๆ เลยเว้ย ไอ้พี่น้องคู่นี้
ไอ้ต้ามุ่งตรงมาทางผม (อีกแล้ว) พอมาถึงโต๊ะผม มันก็ยืนป็อกกี้กล่องสีแดงๆมาให้ รสชอคโกแลทน่ะ
ผมเห็นก็งง มันเป็นไรวะ อยู่ดีๆ ซื้อป็อกกี้ขึ้นให้กู หรือว่า...

มันยิ้มแฉ่ง แล้วพูดว่า “อ่ะของมึงอ่ะ” ผมก็งง งงแล้วงงอีก
“ไรวะ” ผมถามมันด้วยคำถามโง่ๆ “อ้าวสัด ถุงยางมั้งไอ้เหี้ย” มันตอบแล้ววางกล่องป็อกกี้นั่นบนสมุดงานที่ผมลอกอยู่ แล้วพล่ามต่อ “มีคนฝากมาให้มึงอ่ะ น่ารักด้วยนะเว้ย” มันพูด เพื่อนๆผมแถวนั้นก็พลางหยุดภารกิจส่วนตัวกันและหันมาสนใจมีส่วนร่วมกันใหญ่
“เฮ้ยกินป่ะ ไม่กินเดี๋ยวพวกกูกินเอง” ไอ้โอตแซวผม ก่อนที่ไอ้ที่เหลือเสริม “เออๆ เอาไปแดกไป กูจะทำงาน เออแล้วนี่ดิคมึง ไอ้เต้มาฝากไว้” ผมตอบๆ ไป โดยไม่ได้สนใจมันเท่าไหร่ เพราะจะหมดพักแล้ว งานยังไม่เสร็จเลย สรุปพองานผมเสร็จ นึกขึ้นได้ ถามหาอีกที กล่องป็อกกี้ที่น่าสงสาร ก็ไปนอนแอ้งแม๊งในถังขยหลังห้องเรียนเสียแล้ว ไอ้เพื่อนเวรรร ไม่แบ่งกูสักแท่งเลย (แท่งป็อกกี้นะค้าบ ไม่ใช่แท่งอย่างอื่นอิอิอิ)

ตอนเย็น ผมเลยไปถามไอ้ต้าว่า ตกลง คนที่ให้มาคือใคร มันก็บอกว่า เดี่ยวเจอจะชี้ให้ดู เพราะบอกไปผมก็ไม่รู้จักหรอก  รู้ดีนะมึงงง กูออกจะกว้างขวาง

และแล้วก็เจอจริงๆ ...

“เฮ้ยๆนั่นไงมึงมาแล้ว น้องคนที่ให้ป็อกกี้มึงอ่ะ” ไอ้ต้าบอกให้ผมหันไป แล้วก็เจอเด็กผู้หญิงร่างยักษ์คนหนึ่ง ผิวขาว ผมlสั้น ท่าทางดุดัน เดินมาทางที่ผมนั่งอยู่

ผมหันไปมองหน้าไอ้ต้าอย่างไม่สบอารมณ์ “เนี่ยนะ คนที่ให้ป็อกกี้กู ไอ้น้องเม ทีมบาสโรงเรียนเนี่ยนะ”

ไอ้ต้าก็หัวเราะ ฮาผมใหญ่ๆ รวมทั้งผองเพื่อน บริเวณรอบๆ ทั้งคุณโอต คุณปริ้น คุณแนท คุณชิง ฮากันเข้าไปเถอะ แม่งแกล้งกูนี่สนุกจริงเชียว

หลังจากไอ้ต้ามันหัวเราะจนสะใจ มันก็ตบไหล่พลางบอก “อ่ะล้อเล่นๆ”
แต่ไม่ทันไรมันก็ตะโกนขึ้น “เฮ้ย มาจริงแล้วเว้ยนั่นไงๆ”
ผมยอมเชื่อมันอีกสักครั้ง มองไป และแล้ว...

ชายหนุ่ม ผิวขาว หน้าใส วัยกะเตาะ สูงราว 175 ก็เดินมา ... ไอ้เต้นั่นเอง
เฮ้ย ผมคิดในใจ ไอ้เต้ฝากป็อกกี้มาให้กูหรอวะ เวรแล้วไง ไอ้ห่านี่ 
ไอ้ต้าหันมาถามผม “เป็นไงมึง น่ารักป่ะ” มันถามแล้วยิ้มๆแบบรู้ทัน ผมก็หน้าแดงเลยดิค้าบงานนี้ เวรแล้วกู มันรู้หรอวะเนี่ย ไอ้ต้ากูขอโทษเว้ย กูไม่ได้ตั้งใจจะปกปิด แต่กูแค่ไม่แน่ใจว่ากูเป็นเกย์ป่าว กูไม่รู้ว่ากูชอบน้องมึงแบบจะเอ็นดูหรือจะดูเอ็นกันแน่... กูขอโทษษษษษษ

เหงื่อแตก ทุกอย่างหยุดนิ่ง มีเพียงภาพไอ้เต้เดินมา ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ โอยยย ทำไงดีกู แล้วไอ้ต้าก็ทักไอ้เต้พอมันเดินมาถึงระยะประชิดตัว
“อ้าวไงมึง กว่าจะมากูรอตั้งนาน เฮ้ยๆ มึงดูนั่นดิ น้องเฟเว้ย แม่งฝากป็อกกี้มาให้ไอ้เซนวันนี้” พอมันพูดจบเท่านั้นแหละคับ ผมก็เงยหน้าขึ้นมาใหม่ มองตรงไปอีกรอบ เวร น้องเค้าเป็นผู้หญิงจริงๆคับ ไม่ใช่กะเทยด้วย เป็นเด็กม.4 เหมือนไอ้เต้ แต่คนละห้อง ผมเคยเห็นน้องเค้าหลายรอบแล้วล่ะ แต่ไม่คิดว่าเค้าจะมาชอบอะไรผมหรอก แล้วเมื่อกี้ ก็เห้นเค้า แต่ไม่ได้คิดว่าเป็นน้องเค้าเลย... กูนึกว่ามึงซะอีก ไอ้ห่าเต้ ทำกูใจเสีย

“โห หมันไส้ว่ะ มีหญิงให้ป็อกกี้ น่ารักซะด้วย เต้จีบได้ป่ะพี่เซน” ไอ้เต้พูด หน้าตากวนตีนสุดขีด แต่ตอนคำว่าจีบนี่ดิ สายตามันทำให้ผมงงๆว่า มึงจะจีบน้องเค้า หรือมึงจะแย่งน้องเค้าจีบกรูกันแน่วะ ไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองนะคับ หน้าตามันแบบนั้นนั้นจริงๆ เง้อ
 ผมก็ไม่ได้ตอบไรมันไป แค่มองตามึงกูก็หวั่นไหวแล้ว สัด แต่น้องเค้าก็น่ารักจริงๆว่ะ เอาไงดี นี่ก็โดน นั่นก็โดน เลือกได้นะเนี่ยเรา แล้วพวกมันก็ยังแซวผมไม่เลิก กลายเป็นทอล์คออฟเดอะแก๊งค์ไปตลอดเย็นย่ำวันศุกร์

เสาร์-อาทิตย์ ผมก็เลยไม่ได้ไปไหนเลย มัวแต่คิดเรื่องหัวใจ ตกลงกูจะเอาไงดีว้า สัดเซน แม่งมึงนะมึง มาสับสนอะไรวะ มึงจะชอบไอ้เต้มันได้ไง มันผู้ชายนะเว้ยยยย แถมน้องเฟก็น่ารักขนาดนั้น ขาว หมวย สวย แอบอึ๋ม ผมพยายามบอกกับตัวเอง แต่แม่งก็ไม่ได้ผล ภาพไอ้เต้ กับ
ป็อกกี้ผมยังลอยไปลอยมาในหัว จนเย็นวันอาทิตย์ เบอร์โทรแปลกๆ ก็ปรากฏขึ้นบนโทรศัพท์ผม

“ดีค้าบ” ผมรับโทรศัพท์เสียงไพเราะ เป็นสันดานน่ะ เวลาเบอร์แปลกๆโทรมาจะต้องเก็กเสียงเท่ๆ เพราะๆ ไว้ก่อน “ดีค่ะ อ่ะ เอ่อ คือๆ .....เฟนะคะ” เสียงปลายสาย น่ารักเชียว
อ๊ะ ได้เบอร์ผมมาได้ยังไงล่ะเนี่ย ผมคิด แต่ก็คิดว่า ไอ้คุณเพื่อนตัวดีนั่นแหละ “ค้าบ ขอบคุณนะค้าบ ที่ฝากขนมมาให้” ผมก็พูดไปตามไดอะลอคที่คุ้นปาก
“ค่ะ พี่เซนกินด้วยหรอคะ” อ๊ะ เวร รู้ทันกู “อ้าว ไม่กินได้ไงคับ น้องเฟให้หนิ” แอบม่อ แบบโง่ๆเลยเรา
ผมก็คุยกับน้องเฟได้สักพัก แล้วมีสายซ้อนเข้ามา
“ว่าไงมึง เสือกให้เบอร์น้องเค้าไป ไม่มีถามกูเลยนะสัด” ผมขอวางสายน้องเฟมารับทันที เมื่อเห็นเบอร์บ้านไอ้ต้า เพราะคิดว่ามันคงโทรมาถามความคืบหน้า จากการที่มันให้เบอร์น้องเค้าไปแน่ๆ ไม่ใช่มันแล้วจะเป็นใครล่ะ มีไอ้นี่คนเดียว

“เฮ้ย ๆ ไอ้เหี้ยนี้ พูดจาปรักปรำกู มีหลักฐานป่าวมึง เดี๋ยวกูฟ้องหมิ่นประมาทนะ” มันพูดแล้วหัวเราะเฮฮา ว่าแล้วเดาไม่ผิดจริงๆกู “แล้วเป็นไงบ้างมึง คืบมะ” มันซักต่อ
“ก็ดีว่ะ น้องเค้าก็น่ารักดี พรุ่งนี้กูเลยชวนเค้ากินข้าวเย็นด้วยกัน” แหะๆ ต้องเกทับมันหน่อยๆ
มันก็ทำน้ำเสียงตื่นเต้น “โหย ไอ้เหี้ยนี่ คืบไวนะมึง คุยครั้งเดียว ชวนเค้ากินข้าวและ”
“ระดับไหนแล้ววะ 555” อ่ะ มีหรือจะพลาด (ไม่หลงตัวเลยนะกู)
มันก็ถามๆ เออๆออๆ แล้วก็วางไป แกร็ก..... แกร็ก....

อ้าวทำไมมี 2 แกร็กวะ ผมคิดในใจ แอบสงสัย หรือมีใครดักฟังอยู่... อ่ะ หรือกูคิดมากไปวะ เฮ้อออ

   *****************************************


ขอบคุณที่เชียร์นะค้าบ ผมไม่รู้จักชื่ออ่าคับ เลยเรียกไม่ถูก ว่าใครเป็นใคร...ใครไม่บอกชื่อ ขอเรียกนายน่ารักละกาน...หุ
หุ

ปล.แน๋วคือใครอ่ะคับ

 :o11:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 24-09-2007 19:53:07

เต้จะจีบแข่งกะเฟปะเนี่ย  :m21:  :m21:


ปล.1.ส่วนแน๋วจะเป็นใครเดี๋ยวไปตามให้นะ  :m26: ให้เจ้าตัวมาบอกเองดีกว่า   :m18:


ปล.2.ซินอย่ามาใส่ร้าย   :m23: ความไวมานต่างกันระหว่างคนแก่กะเด็ก  o17  o17

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 24-09-2007 20:00:27

แน๋วคือครายน๊า....แน๋วก็คือเนื้อคู่ของน้องน่านในอนางอล่ะมั๊ง  อิอิ  :-[

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 24-09-2007 20:37:34

หุหุ เสียตัวในฝัน ทำไปได้  :m20:  :m20:  :m20:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 25-09-2007 16:31:57

ตอนที่ 6 : ในร้านสุรา

“เป็นไงบ้างอ่ะพี่เซน ได้ฟันยัง”
“อาไรของมึงเนี่ย อยู่ดีๆ ถามเหี้ยไรกลางโรงอาหารเนี่ย”
“อ้าวพี่ ก็อยากรู้ เห็นไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ จนเค้ารู้กันทั้งโรงเรียนแล้วมั้ง ว่าคบกัน”
“เฮ้ยๆ ยังเว้ย ดูๆกันอยู่”
“ดูไรพี่ ดูใจอ่ะดูเมื่อไหร่ก็ได้ ดูตัวก่อนเหอะ” เสียงมันฮาใหญ่
“เวร เลวนะมึงเนี่ย”
“อ่ะ ก็พูดไปงั้นแหละพี่”
“แล้ว เรื่องแฟนอ่ะ เป็นไงบ้าง เคลียร์ยัง” พอผมถาม มันก็ซึมๆไปจากเมื่อกี้ที่ยังดูสดใส ทะเล้นอยู่
“...   .. ก็.. เคลียร์เลยพี่ เคลียร์แบบเคลียร์อ่ะ ไม่เหลืออะไรเลย” มันพูดพลางก้มหน้ามองพื้นปูน ผมสามรถรับรู้ได้ถึงความเสียใจ เศร้าใจนั้น มันไม่น้อยเลยทีเดียว
“เฮ้ย โทดๆ ไม่ได้ตั้งใจตอกย้ำเว้ย” มือผมตบไหล่มันเบาๆ อย่างน้อยก็คงช่วยให้มันรู้สึกดีขึ้นบ้างในความคิดของผม
“ช่างมันเหอะพี่ เต้ก็ไม่ได้คิดไรมากและ แค่นึกถึงแล้วมันใจหายน่ะ” มันเงยหน้ามาสบตาให้ผมครู่หนึ่ง แล้วยิ้มให้ รอยยิ้มที่ดูเข้มแข็งแต่แฝงไว้ด้วยเรื่องราวบางอย่าง ที่ไม่งดงามนัก รอยยิ้มนั้นดูน่าหดหู่ใจสำหรับผม
เราสองคนไม่ได้คุยไรกันต่อ สักพักเสียงตึ่งตึ่งติ๊งติ๊ง สัญญาณหมดพักเที่ยง ขึ้นห้องเรียนก็ดังขึ้น ผมกับไอ้เต้เลยแยกย้ายกันขึ้นตึกไปเรียน

ตลอดบ่ายนั้น ผมรู้สึกกังวลใจถึงบางอย่าง มันเป็นความรู้สึกไม่สบายใจเท่าไหร่ และในหัวผมก็ยังคงมีหน้าไอ้เต้กับรอยยิ้มแบบนั้น ลอยไปมาอยู่เสมอ ส่วนหน้าน้องเฟที่เห็นอยู่ทุกวัน กลับไม่รู้เอาไปไว้ไหน

ไม่หรอกน่า มึงไม่ได้คบหญิงบังหน้าหรอก ผมบอกกับตัวเอง

เวลาผ่านไป จนใกล้จะสอบมิดเทอมแล้ว ผมเองไม่ได้เครียดอะไรมากมายนัก เพราะอ่านหนังสือเตรียมเอนท์อยู่บ้างแล้วเป็นปกติ ซึ่งมันก็จะตรงๆกับวิชาที่เรียนอยู่นั่นแหละ ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว (แต่กูอาจจะไม่ได้เลยสักตัวนะเนี่ย)

ช่วงเวลาที่ผ่านมา ผมก็ไม่ค่อยได้เจอหน้าไอ้เต้มันเท่าไหร่ เพราะมันเองก็ไม่ค่อยอยู่บ้านเวลาผมไปหาไอ้ต้า แล้วช่วงนี้กลุ่มผมไม่ได้ไปกินเหล้ากัน เลยทำให้โอกาสที่จะเจอกันมีไม่มากนัก ไม่ต้องพูดถึงเวลาอยู่โรงเรียนเลย เพราะเดี๋ยวนี้ผมเองก็อยู่กับน้องเฟแทบจะตลอด ทั้งพักเที่ยงหรือตอนเย็น อย่างน้อยเวลาอยู่กับเฟ ผมก็รู้สึกว่า ผมยังเป็นผู้ชายแท้ๆอยู่ แต่พอเห็นหน้าไอ้เต้ทีไร ความรู้สึกแปล๊บๆแปลกๆ มันจะเกิดขึ้นทุกที ผิดกับเฟ ผมกลับรู้สึกเหมือนพี่ชายกับน้องสาวมากกว่า เวลาได้อยู่ด้วยกัน

“เออ เฟ คืนนี้พี่จะไปถนนพระอาทิตย์นะ” ผมบอกเฟตอนบ่ายวันสอบมิดเทอมเสร็จวันสุดท้าย
“อ้าว พี่เซนไม่ไปกินข้าวกับเฟหรอ” สีหน้าสาวน้อย ดูผิดหวังเล็กๆ
ผมลืมไปเสียสนิท ... กูนัดน้องเค้าไปกินข้าวนี่หว่า เอาไงดีวะ แต่ตามธรรมเนียม วันสอบเสร็จ ผมต้องไปกินเหล้ากับเพื่อนๆอยู่แล้ว โดยไม่ต้องนัด
“งั้น เฟไปกับพี่ละกันนะ คืนนี้”
เฟ นิ่งคิดไปแป๊บนึง แล้วหันมาบอกผม “เดี๋ยวเฟ โทรขอแม่ก่อนนะ”
เฟเดินไปคุยโทรศัพท์สักพัก แล้วเดินกลับมาด้วยใบหน้าร่าเริง ผมพอจะเดาออกว่า น้องเขาได้รับอณุญาตให้ไปกับผมได้เรียบร้อย
“ว่าไง”
“แม่บอกว่า อย่ากลับดึกมาก พี่เซนจะกลับกี่โมงอ่ะ”
“ปกติก็ดึกอ่ะ เดี๋ยวพี่มาส่งเราก่อนละกัน ถ้ามันดึกมากๆ”
แล้วเราก็นั่งเล่นกันต่อสักพัก ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน ไปเก็บกระเป๋า อาบน้ำเปลี่ยนแต่งตัวกัน ผมนัดไอ้ต้าไว้แล้วว่าจะไปรับเฟแล้วไปร้านพร้อมมัน แน่นอน ... ไอ้เต้ไปด้วย

ผมนั่งแท็กซี่ไปรับเฟ ซึ่งอยู่เลยบ้านไอ้ต้าไปไม่มากนัก วันนี้เฟดูสวยเป็นพิเศษ ผมไม่เคยเห็นเธอในชุดเดรสยาวแบบนี้มาก่อน เฟดูเป็นสาวกว่าในชุดนักเรียนเยอะ เมื่อปล่อยผมยาว แต่งหน้าอ่อนๆ ชุดสีครีม ดูเหมาะกับผิวขาวของน้องเขาเป็นอย่างดี

จากบ้านเฟไม่นานก็มาถึงบ้านไอ้สองพี่น้อง ที่ยืนรออยู่หน้าบ้านแล้ว แถมไอ้เต้แต่งตัวอย่างหล่อ... มึงจะแข่งกับเฟหรืองายฮะ ไอ้นี่หนิ มันใส่เชิ๊ตแขนยาวพับแขนสีดำ ตัวแม่งก็ขาว ปากแดงอ่อนๆ เวลาหื่นๆ จะมองเป็นชมพูระเรื่อได้ กางเกงยีนส์สีดำเข้าเป้า (ทรงเข้ารูปที่มันเรียกว่า skinny jeans) เซตผมตั้ง แถมพอเปิดประตูมานี่ ผมแทบจะเป็นลม น้ำหอมมันอาบมาเลย ไอ้บ้าเอ้ย ไปกินเหล้าเว้ย ไม่ได้ไปเป็นพรีเซนเตอร์น้ำหอม

ผมนั่งเบาะหลังคับ ขวาคือเฟ ซ้าย ไอ้เต้ ส่วนไอ้ต้านั่งข้างหน้า จะ turn left หรือ turn right ดีล่ะเนี่ย เลือกไม่ถูก แง้วววว
ในที่สุด ก็มาถึงร้านจนได้ ตลอดทางทุกคนเงียบกันหมดเลย ไม่รู้โกรธอะไรกัน ผมก็เลยไม่กล้าพูดอะไร ในใจก็เต้นตุบๆตึบๆตับๆ มันรู้สึกแปลกๆยังไงบอกไม่ถูก จนไปนั่งที่โต๊ะนั่นแหละคับ เฟถึงพูดกับผม
“เฟไปห้องน้ำแปบนะพี่เซน” พูดจบก็ลุกไป
แล้วไอ้ต้าก็พูดบ้าง “โค๊ก สอง โซดา สองคับ” มันพูดจบก็ยื่นบัตรเหล้าที่ฝากไว้ให้พี่เค้า แล้วมันก็ลุกไปห้องน้ำ ทิ้งให้ผมเผชิญหน้ากับไอ้เต้สองงคน เย้ยย ไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ กูอึดอัดเฟ้ย
 “แฟนพี่เซนสวยดีนะวันนี้” ไอ้เต้พูดแล้วยิ้มให้ แต่ผมว่ามันยิ้มแปลกๆ ดูประชดยังไงก็ไม่รู้สิ สงสัยผมคิดมากมั้ง
“ก็ อืม ไม่ใช่แฟนเว้ย” ผมไม่รู้จะตอบมันไปว่าไง
“อ่อ เมีย” มันพูดสีหน้าประชดชัดๆ
ผมก็แอบกึกนิดๆ กับคำนั้น “เฮ้ยๆ ยังเว้ย” ผมต้องรีบปฏิเสธคับ เดี๋ยวฝ่ายหญิงเขาเสียหาย
ไอ้เต้ไม่ได้พูดไรต่อ แล้วสักพักเฟก็เดินมา พอดีกับที่คู่รักแห่งปี ไอ้โอต ไอ้ปริ้นมาพอดี
แล้วไอ้ต้าก็เดินมา พร้อมสุราครึ่งขวดในมือ

“อ้าวเฟ มากินเหล้า แม่ไม่ว่าหรอ” ไอ้โอตถาม
“ก็ มาเป็นเพื่อนพี่เซนอ่ะค่ะ ไม่ได้กินหรอก” เฟตอบ แล้วหันมายิ้มให้ผม
“มาคุมมันล่ะสิ” ไอ้ต้าแซว แล้วก็หัวเราะชอบใจ เฟมันก็เขิลเล็กน้อย แต่ไอ้เต้นี่สิ เงียบเลย ไม่เห็นหัวเราะอะไรกับชาวบ้านเค้า เป็นไรของมันวะ
คุยกันต่อแปบ ไอ้พวกที่เหลือก็ตามมากันสมทบ บทสนทนาช่วงแรกก็หนีไม่พ้นเรื่องข้อสอบคับ ทำกันได้บ้างไม่ได้บ้าง ก่อนไอ้ชิงจะปิดประเด็น
“เฮ้ยกูว่า อย่าพูดถึงเลย มาแดกเหล้านะมึง ยังจะทำเครียดกันอีก” พอมันพูดจบทุกคนก็มีท่าทีเห็นด้วย
แล้ว ไอ้โค๊กก็เสือกเปิดประเด็น
“กูว่ามาคุยเรื่องคู่รักคู่ใหม่แห่งวงการดีกว่าว่ะ” ไอ้ค็กมองเหล่มาทางผมกับเฟ ไอ้ห่านี่ เล่นกูแล้วไง
“เออมึงรู้ป่าว วันนี้มิสมุ้ย เค้าถามกูเรื่องมึงด้วย” ไอ้ชิงบอกผม (รร.ผมจะเรียนอาจารย์ผู้หยิงว่ามิส อาจารย์ผู้ชายว่า มาสเตอน่ะคับ)
“ถามไรวะ”   “ก็เค้าถามว่า มึงกับเฟคบกันหรอ”
“แล้วมึงตอบว่า...” ไอ้ฟ้าหันไปถามไอ้ชิงที่นั่งข้างๆ
“ก็บอกว่า ไม่รู้ค่ะ” มันพูดคำว่าไม่รู้ค่ะ พร้อมเก็กหน้าแบ๊วสุดขีด ทำเอาฮากันยกวง
“เออ รู้งานดีมาก” ผมบอกมัน เพื่อนผมนี่แสนรู้จริงๆเชียว

“แล้วตกลงคบกันยังอ่ะ” ไอ้ห่าเต้เสือกถามกลางวงเลยคับ ผมก็ซวยดิ กูจะตอบว่าไม่ เฟก็คงเสียหน้า ถ้าตอบว่าคบแล้ว ไอ้เต้ก็คงหน้าเสีย เอาไงล่ะเนี่ย เซย์เยสหรือเซย์โนดี
ไอ้คุณเพื่อนผมที่เหลือก็ดันเงียบกันหมด ทำหน้าตั้งใจรอฟังคำตอบยิ่งกว่ารอผลคะแนนที่สอบไปอีกมั้ง
ผมหันมองหน้าเฟ แล้วก็ตัดสินใจตอบคำถามมันไป


.
.
.
.
“เออ ก็คบๆกัน” ผมตอบแล้วหันไปสบตาไอ้เต้
มันก็หลบตาผมทันที ในขณะที่เสียงคนอื่นเฮฮาชนแก้วกันใหญ่ เฟเองก็ยิ้มหน้าแดงเชียว แต่ผมกลับรู้สึกไม่แน่ใจในคำตอบนั้นเท่าไหร่ จริงๆผมก็ยังไม่เคยขอเฟเป็นแฟนเลยสักครั้ง แต่ทำไมถึงตัดสินใจตอบไปแบบนั้นก็ไม่รู้

   ****************************************************
 :o8: :give2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 25-09-2007 20:22:36

ทำไมตอบแบบนี้อ่ะ สงสารเต้  :m17:  :m17:  :m17:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: na_na_fuji ที่ 25-09-2007 23:43:09

อ้างจาก: THIP ที่ 25-09-2007 20:22:36  

ทำไมตอบแบบนี้อ่ะ สงสารเต้  :m17:  :m17:  :m17:

ฟูจิก็ว่างั้นเเระคับ

ปล.  จะติดตามตอนต่อปายนะคับ

                                                                                       จาก  นายฟูจิซัง

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 26-09-2007 02:18:35

 :เฮ้อ: รอลุ้นต่อ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 26-09-2007 22:49:51

ตอนที่ 7 : หน้าร้านสุรา…(เฮ้อ)

“อ้าวมานั่งไรตรงนี้วะ” ผมทักไอ้เต้เมื่อกลับมาจากส่งเฟแล้วเห็นมันนั่งอยู่ริมทางเท้าหน้าร้าน ทั้งๆที่เพิ่งจะเที่ยงคืน
“กลับมาไมอ่ะเนี่ย” มันถาม น้ำเสียงนี่เมาแน่ๆ เมาแล้วหาเรื่องหรอมึง เดี๋ยวโดนๆ เดี๊ยะๆ

ผมมองเข้าไปในร้าน ยังเห็นเพื่อนๆนั่งเฮฮาสนุกกันอยู่ แล้วทิ้งตัวนั่งลงข้างๆไอ้เต้ข้างหน้าร้าน
“คิดถึงแฟนเก่าหรอวะ” ผมแกล้งถามมัน ลองเชิง
มันเงยหน้ามามองผม แอบค้อนซะน่ารักเลยนะเมิงงงง
“ป่าว” ไอ้เต้ทำเสียงแข็ง แล้วทำท่าจะลุกขึ้น ผมเลยต้องแต๊ะอั๋งมือมัน ดึงไว้ก่อนที่จะลุกหนีไป
“งอนหรอค้าบบบบ” ผมแกล้งลากเสียงอ้อนๆใส่มัน ไม่รู้ว่าทำไปได้ไงเหมือนกันตอนนั้น ...จะอ้วก สงสัยเพราะความเมามั้ง ว่ากันว่าเวลากินเหล้าคนเรามักจะทำได้ทุกอย่าง

“งอนอะไร” ไอ้เต้ทำเสียงทำหน้านี่ ไม่ต้องเดาเลย แบบนี้งอนกรูชัวร์ 55555
อ่ะ ต้องง้อมะนี่ แฟนก็ไม่ใช่

“เฮ้อ คนเรา มางอนไรเค้าเนี่ย หึงพี่หรอคับเต้” ผมทำหน้าทะเล้นใส่มันคับ แต่ว่า.....แอ้กกก อ้อกกก พูดจบผมก็กลิ้งลงถนนไปเลย มันผลักผมซะแรงเชียวคับ ตัวเล็กกว่ากรูอีก แต่แรงแม่งเยอะจิง สงสัยพิษรักแรงหึง 5555

พอลุกขึ้นหันมาก็เห็นมันตาแดงๆนิดๆ เฮ้ย ร้องไห้หรอวะ ...

“เต้…”  มันสะดุ้งเล็กๆ เหมือนหลุดจากภวังค์
“ชอบพี่หรอ” ผมรวบรวมความกล้าถามมันไป ทั้งๆที่ไม่อยากฟังคำตอบเล้ย ให้ตายสิ
มันยังไม่พูดอะไร นั่งเงียบๆอยู่สักพัก เราสองคนก็ไม่ได้พูดไรกันอีกจนไอ้ต้ามันชะโงกหน้ามาจากประตูร้านเรียกเข้าไปนั่งข้างใน

“เฮ้ยมาแดกเหล้าเว้ย นั่งทำเหี้ยไรกันอยู่” มันชะโงกหน้ามาแล้วก็หายเข้าไปในร้านดังเดิม
ไอ้เต้ยังคงนั่งนิ่งอยู่ ผมหันกลับไปมองมันอีกครั้ง แล้วโอบไหล่มันไว้...

“พี่เซนคับ” มันพูดกับผม สายตายังเหม่อมองถนนเบื้องหน้า รถวิ่งผ่านไปมาบ้าง แต่ไม่มากเท่าตอนค่ำแล้ว
“เต้ขอโทษคับ” มันพูดเสร็จแล้วก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปในร้านเลย ปล่อยให้ผมสับสนกับตัวเอง สับสนกับคำพูดของมันอยู่ อารายว้าเนี่ย ตกลง...เฮ้อออออออ ชีวิต

สักพักผมตามเข้าไปนั่งในร้านดูจากสภาพแล้ว แต่ละตัวเริ่มเมากันได้ที่และ ส่วนไอ้เต้ มันดูนั่งนิ่งไม่ได้โหวกเหวกอะไรเหมือนเพื่อนๆผม แต่ว่า...ซัดแบบไม่ยั้งเลยดิคับ ผมสังเกตุมันสักพัก เห็นว่ามันกระดกแก้วเหล้ายังกะน้ำเปล่า ผมเลยปรามๆมัน แต่ดูท่าว่าจะไม่ได้ผลแฮะ พี่มันก็พล่ามไปดื่มไป ไม่สนใจน้องเลย  ไม่ไหวๆ
จนหมดเวลานั่งในร้านแล้ว ก็ได้เวลานั่งหน้าร้านกัน
ไอ้ต้ากอดคอไอ้โอต ไอ้โค๊ก โซซัดโซเซกันออกมา ดูๆแล้วไม่รู้ใครพยุงใคร แล้วก็มากองกันที่เก้าอี้สีเขียวยาว ริมถนน หน้าร้าน ตามเคย เฮ้อออออ...เพื่อนกู

ส่วนสาว สาว สาว ฟ้า ชิง แนท ก็ไม่แตกต่างเลย จับจองเก้าอี้ข้างๆอีกตัว กองคล้ายๆกับไอ้ 3 คนนั้น เหลือไอ้ปริ๊นที่ไม่เมา ก็คอยดูแลแฟนและเพื่อนไปตามระเบียบ ส่วนผมก็อุ้มๆลากๆไอ้เต้มันออกมา แล้วพอปล่อยมันก็กองลงไปกับพื้นทางเท้าทันที ไอ้เต้เมาจนหลับไปละคับ หลับกับพื้นนั่นแหละ

 เมาเหมือนหมาเลยนะเมิงงง.... เฮ้ออออ

นั่งๆกันสักพัก ก็โบกพี่แท็กกลับบ้าน ตามหน้าที่ ไอ้สองพี่น้องก็ภาระผมอีกและ เหมือนเคยจริงๆ พวกมึงเนี่ยยย อย่าให้ทีกูชิงเมาบ้างนะ สาดดด

ผมกับไอ้ปริ๊นช่วยกันลากไอ้ต้า ไอ้เต้ขึ้นกองๆ ไว้ที่เบาะหลัง แล้วผมก็ไปนั่งเบาะข้างหน้า ฝากไอ้ปริ๊นดูแลคุณๆทั้งหลาย ที่เริ่มได้สติกันแล้ว

พอขึ้นรถมาไอ้ต้าก็หลับไปเลย ส่วนไอ้เต้หลับกอ่นขึ้นรถแล้ว พอขึ้นมามันเลยเริ่ม.... ... .. . ละเมอ

ตอนแรกก็เสียงอู้ๆอี้ๆ แบบคนเมา งอแงๆอ่ะคับ ฟังไม่รู้เรื่อง พอสักแปร๊บ มันก็พูดชื่อคุ้นๆ

“พี่เซนค้าบ” ... อ๊ะ ชื่อกรูหนิ ผมยังไม่เชื่อหูตัวเองเท่าไหร่ ไม่แน่หรอก มึงอาจจะเมาไอ้เซน คิดมากๆ

สักพัก พอรถข้ามสะพานปิ่นเกล้ามา

“เซน” อ่ะ ชัดเลย ไม่มีเรียกพี่ด้วยนะมึง ถือว่าเมาแล้วข้ามรุ่นเชียว ไอ้เน่หนิ ระหว่างนั้นผมก็นั่งอึ้งๆอยู่ แล้วค่อยๆหันไปมองหน้าไอ้ตัวดี
มันยังหลับปุ๋ยอยู่เหมือนเดิม ผมก็เลยไม่ถือสาอะไร อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา ...

....แต่เค้าว่า คนเมามักพูดแต่ความจริง(ในใจ) เง้ออออออออออ

ไอ้น่ารักของผมเงียบไปแล้ว เพลงในวิทยุรถก็ดังไปเรื่อยๆ


...ฉันและเธอที่จริงเรารักกัน แม้ว่าใจเราเองต่างรู้ดี
ว่าความจริงนั้น มันไม่ได้เป็นอย่างฝัน

ความเป็นจริงที่ใจเราต้องการ คือความจริงที่ใครไม่ต้องการ
เขาไม่ยอมรับ และไม่อยากรู้

มันช่างทรมานเหลือเกิน กับรักที่ต้องปิดบัง
ซ่อนความจริง ซ่อนใจ ซ่อนทุกอย่าง อย่างไม่มีจุดหมาย

อยากจะหนีไปให้ไกล ที่ไหนก็ได้ให้ไกลแสนไกล
ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องระวัง ไม่ต้องกลัวใครจะสนใจ

นาทีที่ฉันและเธอ จะหลอมดวงใจร่วมรักกันไป
ที่ๆเวลา ทุกๆนาที นั้นจะมีแต่เราคู่กันไม่ห่าง...



นั่งฟังไป รู้สึกเพลงมันโดนๆ ยังไงไม่รู้แฮะ ไม่รู้โดนส่วนไหน แต่มันรู้สึกแปลกๆ พอได้ยินเพลงนี้ คืนนี้ ...เฮ้อออ


*****************************************************
 :a11: :a11:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 27-09-2007 02:40:12

เหล้าทำให้คนพูดความจิง รึความในใจ  :m23:  :m23:  รอลุ้นต่อ  :m19:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 27-09-2007 19:06:13

เพลงมันโดนใจดำมั้ง  :m17:  :m17:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 27-09-2007 19:56:40

ตอนที่ 8 : คนละสีเดียวกัน

หลังจากสอบมิดเทอมเสร็จ ตามประเพณีของโรงเรียนผมแล้ว ก็คือการมาถึงของกีฬาสีคับ และนี่ก็คงเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตนักเรียนม.ปลายอย่างผมแล้วด้วย  มันก็เลยต้องเต็มที่หน่อย หุหุหุ

หนึ่งเดือนเต็มๆ ก็จะถึงวันนั้นของเราแล้ว วันกีฬาสี และวันที่ผมดันไปยอมรับกับใครๆว่า คบกับน้องเฟ

“เฮ้ย ปีนี้สีไรวะ” ผมถามไอ้ฟ้าพอมันเดินขึ้นมาบนห้องหลังจากการประชุมเรื่องกีฬาสีกับบรรดามิส มาสเตอร์และกรรมการนักเรียน

“เขียวว่ะ”  
“เออก็ดี โออิชิกำลังมาๆ” ผมแซวมันไป เพราะได้ยินว่าสีเขียวแล้วนึกถึงชาเขียวขึ้นมาทันที
“สัด ความคิดดีนะมึง เตรียมทำงานเลย” มันกัดผมแล้วเดินไปโต๊ะเรียนของมัน
บ่ายนี้เป็นช่วงว่างให้ประชุมกันเรื่องกีฬาสี ผมก็เลยถือโอกาสชวนเพื่อนๆ ไปเตะบอลกัน เป็นการส่งเสริมกระแสให้เล่นกีฬากันเยอะๆ อิอิอิ หัวใสจริงๆเลยกรู

พอเล่นไปได้สักพัก ผมก็เห็นเฟเดินมาที่ข้างๆสนาม ยิ้มดีใจอะไรมาสักอย่าง เลยปลีกตัวออกจากสนามมาคุยด้วย
“มีไรเรา ยิ้มหน้าบานมาเชียว”
“ก็ เฟ ... ได้อยู่สีเดียวกับพี่เซนด้วยล่ะ” เฟพูดท่าทางดีใจ ส่วนผมพอได้ฟังก็ดีใจ แบบแปลกๆ... ในใจก็นึกถึงใครอีกคน
โรงเรียนผมม.ปลายจะมีชั้นละ 4 ห้อง ก็ห้องละสีพอดี ถ้าห้องเฟอยู่สีเดียวกับผม แล้วห้องที่เหลือล่ะ ... รายวะเนี่ย ไมอยู่ดีๆกูแอบรู้สึกผิดหวังวะ ทั้งๆที่ได้อยู่สีเดียวกับเฟแท้ๆ ได้อยู่กับแฟนไม่ดีใจหรอวะมึง ไอ้เซนเอ้ยยย

ยังไม่ทันจะได้คุยไรกันต่อ ไอ้โค๊กมันก็ตะโกนเรียกให้ผมไปเล่นบอลต่อ ผมเลยบอกเฟว่าเล่นเสร็จแล้วเจอกันที่ประชุมสี เฟเลยงอนๆผมไป หาว่าไม่สนใจ มัวแต่เล่นบอล... อ้าววว ช่ายสิฮะ ชอบอยู่แล้ว เล่นบอลอ่ะ ไม่รู้หรอ ฮ่าๆๆๆ……อ่ะล้อเล่นนนน

หลังจากเล่นบอลพวกผมก็มาล้างตัวกันที่ก๊อกน้ำประจำคับ ก็ต้องมีถอดเสื้ออะไรกันบ้างละนะ คนเล่นบอลมาเหนื่อยๆ ไม่ได้เล่นหมากเก็บนี่หว่า แล้วตอนกำลังถอดเสื้อ เอาไปผึ่งพัดลมที่โต๊ะโรงอาหารใกล้ๆ ไอ้เด็กม.4หน้าตาคุ้นเคยมันก็ดันเดินมาทางนี้พอดี
“ไง อยู่สีไรล่ะ” ผมทักมัน เมื่อเห็นมันเดินจนจะเลยผมไปและ แต่ยังไม่มีทีท่าจะอ้าปากทักสักที
มันก็หยุดแล้วหันมายิ้มเฉยๆให้ผม “คนละสีกับพี่เซนแหละคับ” อ่ะ ตอบกวนตีนนะเมิงง เดี่ยวเถอะ
“เออรู้แล้วล่ะ เฟบอกแล้ว”
ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือว่ามุม แสงและเงามันได้ ไอ้เต้เลยนิ่งๆ ดูเหน้าเศร้าๆหงอยๆลงไป แล้วมันก็เดินเลยไปร้านขนมใกล้ๆ ซื้อกระดาษทิชชู่ ...
“เอาไปซับน้ำตาหรอวะ โอ๋ๆ” ผมแกล้งตะโกนแซวมัน เมื่อเห็นมันซื้อทิชชู่ อ่ะเลวจริงๆ เลยกู
ไอ้เต้หันมามองผม (แอบมองกรูถอดเสื้อล่ะสิ รู้ทันหรอกน่า) แล้วไอ้ต้าก็เดินมาพอดี พี่น้องเลยปลอบกันเอง เป็นภาพที่น่ารักจริงๆ

“อ่ะ เป็นไรวะเต้ หน้าเศร้าๆ” พี่มันถามน้อง “ป่าวๆ ไปก่อนนะๆ” ไอ้เต้มันก็รีบๆพูดแล้วก็เดินไปเลย (เขิลหรอ หนีไปเลย เห็นเราถอดเสื้อโชว์หุ่นแค่นี้เอง อิอิ)

พี่มันก็เลยหันขวับมาทางผม

“เฮ้ย น้องกูเป็นไรวะ” ไอ้ต้าถามผม ห่านี่ น้องมึงนะไม่ใช่น้องกู
ผมก็ทำหน้าเอ๋อๆ แกล้งไอ้ต้า “กูไม่รู้ กูบ้า” พูดจบผมก็หัวเราะฮาๆ ไอ้ต้ามันก็ทำหน้าสงสัยหน่อยๆ แต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร แล้วก็พากันมานั่งๆนอนๆที่โต๊ะโรงอาหาร ผึ่งพัดลม ดื่มน้ำปัสสาวะ รอเวลาไปประชุมสี

สักพักเฟก็มาตามนัด... เดินมากับเพื่อนๆผู้หญิงของน้องเค้า ผมก็เลยเอาเสื้อที่ค่อนข้างจะแห้งแล้วมาใส่ให้เรียบร้อนหน่อย มันเขิลเวลาถอดเสื้อต่อหน้าสาวๆอ่ะ เง้อออ

“พี่เซน กินน้ำมั้ย เดี๋ยวเฟไปซื้อให้” เฟถามพอเดินมาถึงโต๊ะ แล้วเห็นผมกำลังทำท่าทางอิดโรย
ผมเลยได้ทีอ้อนซะเลย เพราะขี้เกียจเดินไปซื้ออยู่พอดี หุหุ แอบเลว
“หิวค้าบบบ เป็ปซี่นะค้าบ” ผมพูดพลางหยิบแบงค์ยี่สิบส่งให้น้องเขา
พอเฟกับเพื่อนๆ ทำท่ากำลังจะเดินไปซื้อ ไอ้พวกที่เหลือก็เริ่มโวยวาย  “อ้าวๆ พี่ก็หิวนะ” ไอ้ต้าเริ่ม
 ต่อด้วยไอ้คุณปริ๊น “พี่ปริ๊นก็หิวอ่ะคับ” สาดดด เป็นเกย์แล้วยังจะมาม่อหญิงอีกนะมึงเนี่ย
มันพูดจบไอ้โอตก็หันขวับคับ “หิวใช่มะ เดี๋ยวกูไปซื้อให้” พอมันพูดจบพวกผมก็ฮาเลยคับ 555 ขนาดผู้หญิงมึงยังจะหึงอีกนะไอ้โอต ไม่เข้าเรื่องๆ ไอ้ปริ๊นได้ฟังก็ไม่ได้สลดคับ มันคงรอคำนี้มานาน ได้ทีเลยทีนี้
“จริงหรอโอต น่ารักว่ะ เป็ปซี่เหมือนกันนะค้าบบบ” มันพูดยิ้มแฉ่งแล้วไอ้เพื่อนๆที่เหลือก็ฝากกันใหญ่เลย 555 พลาดล่ะมึง
แล้วเฟ เพื่อนๆเฟ กับไอ้โอตก็หายไปสักพัก แล้วกลับมาพร้อมน้ำเปล่าบ้าง เป็บซี่บ้างในถุงหิ้ว แหมมม น่ารักจริงๆเลย ข้อดีของการมีแฟนก็แบบนี้แหละน้า

นั่งกันสักพักก็ได้เวลาประชุมสีคับ วันนี้เป็นวันแรก สีผมได้ใช้หอประชุมเป็นที่รวมพล

คือมันจะมีสี่อาทิตย์ก่อนกีฬาสีอ่ะคับ ก็จะมีสี่สถานที่ให้ประชุมกันในแต่ละสัปดาห์ สำหรับประชุมใหญ่ สัปดาห์ละครั้ง สีผมได้หอประชุมคราวนี้ ต่อไปก็จะวนไปที่สนามบาส ซึ่งไม่มีใครอยากได้เลยเพราะมันร้อนนนน แล้วก็คงเป็นที่คอร์ทแบด ที่ถึงจะร่มก็ร้อนเหมือนกัน เพราะในคอร์ดไม่มีแอร์ อีกที่ก็โรงอาหารที่จะเย็นหน่อย และมีของให้หม่ำๆด้วย ผมล่ะชอบที่ซู้ดดดด

พอขึ้นมาที่หอประชุม ก็จะต้องคุมน้องๆ ให้นั่งกันตามระดับชั้นตั้งแต่ป.1 ยัน ม.4 ส่วนม.5 ม.6 นี่มันซี้กันคับ โตๆกันแล้ว คงไม่ต้องไปนั่งเรียงแถวต่อรถไฟอิอิอิ แล้วก็เริ่มแบ่งๆกัน ใครจะลงกีฬา ใครสนใจเป็นลีด ใครจะต้องขึ้นเชียร์ (ซึ่งปกติก็ ม.1- ม.2 นี่แหละ วัยกำลังเหมาะ ซวยปายนะน้อง ร้อนนิดหน่อยๆ หุหุ) แล้วงานสแตนก็ม.6 ทำกันเองล่ะ งานสนุกแบบนี้ ไม่พลาดๆ  ส่วนพาเหรดก็เป็นหน้าที่ประจำของม.5 อ่ะ ส่วนประธานสีรุ่นผมก็คงต้องเป็นใครไปไม่ได้นอกจากสาวแกร่งร่างบึก นามว่า “ฟ้า” ...เพื่อนผมเองคร้าบบบ โดยเท่าที่รู้มา สีอื่นเค้าเลือกผู้ชายกันหมดเลย มีสีผมนี่แหละ สนับสนุนสิทธิสตรี

พอประชุมกันเสร็จจนเย็นก็แยกย้ายกันกลับบ้าน หลังจากเดินไปส่งเฟขึ้นรถเมล์กลับบ้านฝั่งตรงข้ามแล้วผมก็จะกลับมานั่งเล่นตะแถวๆหน้าโรงเรียนต่อกับพวกไอ้ต้ามันสักพัก แล้วกลับบ้านพร้อมมัน และ น้องชายมัน

ระหว่างทางก็เลยได้คุยๆ กับไอ้เต้มันนิดหน่อย
“ไงเต้ ทำไรบ้างล่ะ กีฬาสีอ่ะ” ผมถามพอขึ้นมานั่งบนรถ ปกติถ้ากลับพร้อมกันสามคน เราจะนั่งแท็กซี่กลับกัน เพราะหารแล้วราคาดูจะถูกกว่านั่งรถเมล์กลับด้วยซ้ำ แถมสบายด้วย และยิ่งวันนี้ไอ้ต้ามันไปนั่งข้างหน้าเสียก่อน ผมเลยได้นั่งเบาะหลังกับไอ้เต้ สองต่อสอง สยิวเว้ยยย
“ก็โดนจับลงแบดอ่ะ” มันตอบสีหน้าเฉยๆ แล้วหันมองออกไปนอกหน้าต่าง ไรวะ คุยกับกูก็หันหน้ามองกรูสิเฟ้ย
“ก็ดีหนิ สนุกดี ไม่ร้อนด้วย” ผมยังยิ้มแย้มคุยต่อ ลืมนึกไปว่าตอนกลางวันไปปากหมากับมันไว้

“อืม”  ... สั้นๆ ง่ายๆ

ยังไม่ทันจะคุยต่อ ไอ้ต้าก็ขัดจังหวะซะก่อน “เฮ้ยเต้ๆ วันนี้พี่จะไปเซ็นทรัลต่อว่ะลืมเลยๆ นัดเด็กไว้ เดี๋ยวพี่ลงก่อนนะ” มันพูดก่อนรถจะเลี้ยวเข้าซอยบ้านมัน (ซึ่งจะไปทะลุออกไปทางบ้านผมได้) แล้วก็บอกให้แท็กซี่จอดรถเสร็จสรรพ ...  ไอ้ห่า ไวจริงนะเมิงงงงง

ผมกับไอ้เต้ก็งงๆนิด แล้วพี่แท็กก็ขับต่อไป

“เต้ ไปข้าวสารมั้ย” ผมนึกไงไม่รู้ ชวนมันก่อนรถจะไปถึงบ้านมันเสียก่อน
“ไม่ดีกว่า เต้การบ้านเยอะอ่ะ” มันยังคงพูดกับกระจกหน้าต่างรถต่อไป...
แต่ผมก็ยังไม่หมดความพยายาม ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลกเว้ยยยย
“อ่ะ ไม่อยากกินผัดไทกับไอสครีมหรอวันนี้ การบ้านเดี๋ยวช่วยทำก็ได้ๆ” ผมอ้อนๆมันต่อ นึกไงวะกรู ชวนมันไปกินเนี่ย อารมณ์ไหนว้า สับสนกับตัวเอง
และแล้วก็ได้ผลคับ ไอ้น่ารัก หันมามองผมแทนกระจกแล้ว แววตามันบอกว่าสับสนอะไรอยู่ มันเงียบไปสักพัก
“ไม่หิวหรอ” ผมถามมันต่อ ตกลงสิฟะ จะถึงบ้านอยู่แล้ววว



มันนิ่งไปอีกแป๊บแล้วพอรถจะถึงบ้านมัน ปากมันก็เปิดออกมาได้สักที … “หิวคับ”


...
..
.
แล้วแท็กซี่เลยขับเลยบ้านมันไป

   ****************************************************

ตอนที่ 9 : ถนนสายพระอาทิตย์

เย็นย่ำ วันนี้ รถแท็กซี่พาเรามาส่งที่ริมถนน ตรงหน้ากองสลาก ... เอี๊ยดดดดดดดดดดดดด เสียงรถเบรกยางครูดเป็นรอยทางดำยาวกับพื้นถนน เล่นเอาผมกับไอ้เต้มองหน้ากันนิ่ง

ไอ้รถเมล์เวรตะไลคันหน้า ดันเบรกแอ๊กกระทันหัน ไม่บอกไม่กล่าวกันสักคำ พี่แท็กผมเลยเกือบอัดตูดซะแล้ววว รอดมาหวุดหวิดเลยทีเดียว เฮ่อ.... เกือบซะและกรู ยังไม่ทันได้สวีทเลยนะ

แล้วผมก็ถือกระเป๋านักเรียนของผมและของไอ้เต้ลงมาจากรถ ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ หุหุหุ

พอมันลงมาได้ก็จะแย่งกระเป๋ามันไปถือ

“เอามาหนิพี่เซน” มันทำท่าจะคว้ากระเป๋านักเรียนตัวเองจากมือผม
ผมก็แกล้งยื้อเอามาไว้อีกมือนึง “อ้าว เมื่อกี้ตอนหยิบมาไม่เห็นว่าไร”
“ก็เมื่อกี้มันกำลังจะลงรถ” ไอ้เจ้าเต้ยังไม่ลด..ละ..เลิก
“แหมๆ กลัวคนเค้าคิดว่าเป็นแฟนกันหรอ” อ่า เล่นไม่เลิกเลยเรา ฮ่าๆๆ สะจายยย ได้แกล้งเด็ก

มันทำหน้างอนเล็กๆ แล้วก็ทำทียื่นคำขาด... แหมน่ากลัวตายล่ะเมิง ไอ้หน้าตี๋
“จะคืนไม่คืน” ดูมานๆ ยืนนิ่ง ทำเป็นเข้ม
“อ่ะๆ ไม่อยากเก็บไว้หรอกเว้ย” ผมพูดพลางยื่นให้ แล้วเต้มันก็รับไป ทำสะบัดๆ งอนเป็นผู้หญิงเลยนะเมิงงงงง อย่ามาทำสาวใส่นะว้อยย เดี๋ยวเตะ
 
“จะกินผัดไทหรือไอสครีมก่อนล่ะ” ผมหันไปถามระหว่างที่เดินไปได้สักพัก
“หิวละหรอคับ” อ่ะตอบไม่ตรงคำถาม
“อ้าว เมื้อกี้ใครบอกหิววะ”
ไอ้เต้ทำหน้าซื่อๆซะน่ารักเชียว “ก็ยังไม่ห้าโมงเลย” ตอบไม่ตรงคำถามอีกแล้วนะเรา
“สรุปคือยังไม่หิวใช่ป่ะ”
ผมสบตาไอ้เต้ ทำหน้าให้มันตีความได้ว่า ที่หิวเมื่อกี้เพราะอยากมาด้วยอ่ะดิ มันเลยทำหน้างอนๆง้องๆแง้งๆ ที่ผมดันไปรู้ทัน ฮ่าๆๆ เขิลแก้มแดงเลย

“ยังไม่หิวงั้นไปเดินเล่นกัน”
“ที่ไหนอ่ะ”
“อ่ะแถวนี้แหละ เดี๋ยวพาไป”
ไอ้เต้ทำหน้าสงสัยเล็กน้อย ก่อนจะเดินตามอย่างว่าง่าย
 
ผมพามันเดินลัดเลาะมาผ่านสน.ชนะสงคราม แล้วจูงมันข้ามถนน เพราะมันมัวแต่จดๆจ้องๆไอ้พวกหนุ่มญี่ปุ่นหรือเกาหลีเนี่ยแหละ เดินมากันสี่คน หล่อมาเชียว ทำเอาไอ้เต้ไม่มองรถจนผมต้องรีบไปคว้ามือมันให้วิ่งไวๆ ก่อนที่รถสามล้อจะเสยไปแดร๊กซ์เสียก่อน.... .. ไม่ได้เลยนะเมิง เห็นหล่อๆทีไร ตาเป็นประกายตลอด เดี๊ยะๆ

แล้วก็เดินผ่านวัดชนะสงครามที่ผมไม่เคยเข้าไปข้างในเสียที ทั้งๆที่เดินผ่านบ่อยๆ และวันนี้ก็เช่นกัน... เดินเลยทะลุเข้าซอยรามบุตรีแล้วมาโผล่อีกที ที่เก่าที่เราคุ้นเคย... ถนนพระอาทิตย์
จะต่างไปก็เพียงว่าวันนี้ เรามากันตอนที่พระอาทิตย์ยังไม่ลับขอบฟ้า รถรายังขวักไขว่
“จะไปไหนอ่ะเนี่ย” มันถามผม แล้วเริ่มบ่นกระปอดกระแปด ว่าไกลบ้าง เหนื่อยบ้าง
ผมแกล้งไม่ตอบมัน แล้วเริ่งเดินให้เร็วขึ้น
“เฮ้ย เต้ถามว่าจะไปไหน เหนื่อยนะเนี่ย ไม่ถึงซะที” ผมหันกลับไปดูหน้ามัน บูดเชียว ฮ่าๆๆ เหงื่อก็เริ่มท่วมและ
“อ่า ถึงแล้วคร้าบๆ บ่นจิงเว้ย” ผมบอกมันแล้วพากันเดินข้ามถนน แล้วเดินไปหาที่นั่งแถวๆริมน้ำในสวน
“อ่ะ หายเหนื่อยยัง”
“หิวน้ำอ่ะคับ” ไอ้เต้มันตอบไม่ตรงคำถามอีกและ ผมเลยเดินไปซื้อน้ำมาให้มัน เพราะสงสาร เห็นนั่งเป็นหมาหอบแดด เดี๋ยวเป็นลมไปต้องแบกต้องอุ้ม เป็นภาระอีก

สักพักพอเดินกลับมาก็เห็นมันนั่งสบายอารมณ์ มองเรือที่ผ่านไปมาในแม่น้ำเจ้าพระยา
“อ่ะ น้ำมาแล้วคร้าบคุณชาย”
มันหันมารับ ไม่มีขอบคุณเลยนะมึง เหนื่อยนะเนี่ย เดินมาไกล ยังใช้ไปซื้อน้ำอีก
Ahhhh  ...มันทำเสียงอ้าๆ หลังจากซัดน้ำไปเกือบครึ่งขวด ... ไม่คิดเหลือให้กรูเลยใช่มะเนี่ย
“กินด้วยดิ” ผมทำเสียงอ้อนนิดๆ แบบงอนหน่อยๆ เมื่อเห็นมันกินเสร็จแล้วก็วางขวดไว้ข้างตัว ไม่มีส่งให้เราเลยยย ใจร้ายๆๆ
“อ้าว ลืมๆ โทดทีค้าบ” สงสัยมันคงหายเหนื่อยและ ดูอารมณ์ร่าเริง แล้วก็ส่งขวดน้ำที่เหลืออยู่ครึ่งขวดให้
“พี่เซนชอบมานั่งเล่นที่นี่หรอ”
“ป่าวหรอก เอาไว้พาสาวมาเดทอ่ะ มานี่ทีไร เสร็จทุกราย” ผมตอบมันกวนๆ แล้วหัวเราะชอบใจ ฮ่าๆ เสร็จกรู
มันทำหน้างอนๆ แล้วพูดเบาๆ แต่ผมก็ได้ยินแหละ “แม่ง รู้งี้ไม่มาก็ดีอ่ะ”
“เฮ้ย พูดไรได้ยินนะ” แล้วผมก็แกล้งเอาแขนไปพาดบนพนักพิงข้างหลังมัน
“ไม่หรอก ปกติพี่ไม่เคยพาใครมานี่หรอก ไม่มากับพวกไอ้ต้า ก็มาคนเดียว”
“อย่ามาหลอกๆ” ไอ้เต้พูดจา ทำหน้าไม่เชื่อถือผมเลยแฮะ
“เฮ้ยจริงๆ” ผมพูดย้ำไป แต่มันก็ยังทำหน้าไม่เชื่ออยู่ดี
“ถ้ามากับหญิงก็เข้าโรงแรมเลยสิวะ จะมานั่งทำห่าไรนี่ ฮ่าๆๆ” ผมแซวมันไป
“อ้าว มาสร้างบรรยากาศไง” อ่ะยังไม่เลิกๆ เดี๋ยวกรูก็พาเข้าโรงแรมจริงๆซะเลยหนิ
ขี้งอนแบบนี้ต้องแกล้งซะให้เข็ด

“แล้วเป็นไง บรรยากาศแบบนี้ได้ที่ยัง จะได้ไปต่อ” ผมแกล้งหันหน้าเข้าไปถามมันใกล้ๆ จนลมหายใจผมกับหน้าใสๆ ของไอ้เต้สัมผัสกันได้
“เฮ้ย ลามปามและๆ” มันรีบเขยิบหนีพอรู้สึกตัว แต่ตอนแรกผมแอบจับได้ว่า มันกึกๆเคลิ้มๆ อิอิอิ

แล้วก็ถึงฉากเงียบ...

เรา

นั่ง

เงียบ

.
.
.
สิบห้านาทีผ่านไป ...ตี๊ดๆตึงๆ ตึ่งๆ ตี๊ดๆ ตู๊ดๆ .... เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น พอหยิบขึ้นมาดู ชื่อ เฟ ก็โชว์อยู่บนหน้าจอ ผมเลยลุกเดินมาคุยให้พ้นจากรัศมีนั้นหน่อย

“ว่างาย” ผมรับโทรศัพท์น้องเขา
“เค้าถึงบ้านแล้วนะ พี่เซนล่ะ”
“อยู่แถวๆบ้านอ่ะ มาหาไรกิน” ... ไม่เข้าใจ ทำไมผมต้องโกหกด้วยเนี่ย
“แล้วกลับบ้านไวๆนะ” อ่ะสั่งเป็นแม่เลยยยย
“ค้าบๆ ไม่แน่จะแวะไปบ้านไอ้ต้าหน่อยนะ” ผมอ้างโน่นนี่ไปเรื่อย
“ไปอีกและ บ้านตัวเองไม่อยู่” ...ก็บ้านเพื่อนนี่หว่า ต้องไปส่งน้องเพื่อนด้วย เข้าใจหมายยยยยย ....
“อ่ะค้าบแม่” ผมแกล้งแซวน้องเขาไป แล้วเรือเจ้ากรรมก็ดันวิ่งผ่านมาซะดังเชียว บรื่นนนนนนน...
“แค่นี้ก่อนนะเฟ พี่ซื้อของก่อนๆ” ผมพูดจบแล้วก้รีบวางสาย ทำเป็นยุ่งๆ หุหุ เดี่ยวโกหกมะเนียน พอหันเดินกลับมา หน้าไอ้เต้มันก็บูดและ... เป็นไรล่ะเนี่ย เมื่อกี้ยังร่าเริง น่ารักอยู่เลย

“เป็นไร ทำหน้าบึ้ง” ผมถามแล้วนั่งลงข้างๆ แอบกระแซะๆ
“ป่าว”... กรูละเบื่อเจงๆ งอนแล้วบอกป่าวเนี่ย
“จริงนะ จะได้ไม่ง้อ” ผมแกล้งพูดแล้วทำไม่สนใจ มองพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกแหล่มิตกแหล่
พอหันไปอีกที อ้าวเวร ลุกไปตอนไหนวะ เดินไปโน่นและ ไวจิงวุ้ย

เลยรีบเก็บกระเป๋านักเรียนทั้งของผมและของมัน (ลุกไปทิ้งกระเป๋าไว้ให้ถืออีก ไอ้คุณชายยยย)
แล้ววิ่งตามไป “เฮ้ยๆ รอด้วยๆ” ผมรีบตะโกนเรียกพอเห็นมันไม่หยุดซะที
แล้วมันก็ชะลอฝีเท้า จนผมเดินมาทันในที่สุด... ตัวแค่เนี้ย ทำฤทธิ์เยอะ เดี่ยวจะโดนไม่ใช่น้อย
“จะงอนไปไหนเนี่ย” ผมถามขึ้น
“ป่าวคับ” อ่ะปากว่าป่าว แต่เสียงแข็งเชียว
“อ่ะหิวยัง มะตะบะร้านนี้อร่อย” ผมเปลี่ยนเรื่อง เอาของกินมาล่อๆ ง้อด้วยวิธีนี้ น่าจะได้ผลๆ เลยชักชวน เมื่อเห็นร้านมะตะบะฝั่งตรงข้าม ที่ผมชอบมากิน
“อ่ะ” ... อ่ะ นี่คือกินไม่กินวะ กูขี้เกียจเดาเว้ย
ผมไม่ถามต่อและ มัดมือชกจูงมือลากข้ามถนนมาเลย มันก็สะบัดๆ มือ แล้วก็เห็นกระเป๋านักเรียน เลยจะเอาไปถือ
“พอๆ เล่นเป็นเด็กไปได้ เดี๋ยวถือให้” ผมทำเสียงดุใส่ มันเลยไม่กล้าหือ ยอมให้ถือแต่โดยดี 5555 เสร็จจจจ....

พอมาถึงร้าน ก็พบว่าร้อน.... เลยขึ้นไปนั่งชั้นสองที่เป็นห้องแอร์ ...เฮ้ออออ ค่อยเย็นหน่อย

“กินเนื้อป่ะ”
ไอ้เต้ก็พยักหน้าแทนคำพูด
“ข้าวหมกไก่มั้ย”
มันพยักหน้าอีกรอบ...
“น่องนะ”
มันยังคง...พยักหน้า หงึกๆ
“มะตะบะเนื้อนะ”
หงึกๆ... พูดไม่เป็นไงวะ
“น้ำเปล่า?”
มันยังคงพยักหน้า ผมเลยหมันไส้
“ถ้าไม่พูด จะเอาน้ำอย่างอื่นยัดปากแทนละนะ”
มันได้ยินก็ทำหน้าแดง + งอน เพราะร้านมันใช่ว่าใหญ่ เสียงผมก็ไม่ค่อย โต๊ะอื่นเลยหันมามองกันหมดพอผมตะคอกมัน... อายคับ แต่ก็สะใจ เสือกไม่พูดดีนัก

แล้วผมก็หันไปสั่งรายการอาหาร ...
ก่อนที่จะคุยไรกัน ไอ้ต้าก็โทรเข้ามาหามัน ผมเห็นมันคุยๆไรกันไม่รู้ แต่ท่าทางพี่มันจะฝากน้องอ้างแม่ว่าติดทำงาน ตามสันดานเพื่อนผม แต่น้องมันก็ติดเดทกับผม หุหุ เลยเห็นมันเถียงๆกันทางโทรศัพท์ว่าใครจะบอกแม่ สักพักมันก็วาง แล้วหันมาหาผม
“พี่ต้าจะสงสัยป่ะพี่เซน” ...
“สงสัยไรวะ” ผมทำไม่รู้เรื่อง ใสซื่อจริงๆนะกรูเนี่ย
“ก็ที่เต้มากับพี่เซนไง”
“สงสัยไรวะ ไม่ใช่คู่เกย์กันซะหน่อย”
“ก็... อืมๆ” มันไม่ได้ว่าอะไร แล้วอาหารก็มาเสิร์ฟพอดี

“แล้วเรื่องความรักเราอ่ะ เปนไงบ้าง” ผมพูดทำลายความเงียบระหว่างเรา... ช่างเปิดประเด็นได้สร้างสรรค์จริงๆ เลยนะมึง ไอ้ห่าเซน
มันเงยหน้ามามองผม “ไม่มีไรนี่คับ”
“ก็แฟนเก่าเราอ่ะ”
“อ่อ ไม่ได้คุยแล้ว ตกลงก็เลิกแล้วล่ะ” มันพูดน้ำเสียงดูไม่มีความเศร้าอะไรและ ทำใจไวเจงนะเมิง
“เออไม่ดีก็หาใหม่”
“เหอะๆ” ... มันทำเสียงงี้หมายความว่าไงวะ

   ***********************************************************

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 27-09-2007 19:58:18

ตอนที่ 10 : ริมถนน บนสะพาน

“อิ่มป่ะ” ผมถามขึ้น เมื่อเห็นอาหารต่างๆถูกเจ้าเต้มันกวาดเรียบ
“แหะๆ ก็ยังกินซเวนเซ่นได้อ่ะ” โหยย แดร็กซ์ห่าเข้าไปตั้งเยอะ ยังห่วงกินไอติมอีก เชื่อเค้าเลย
ผมมองหน้ามันขำๆ คนไรวะ กินเก่งจัง
“งั้นขอเดินย่อยแปบนะ” เพราะผมอิ่มเต็มที่และ กินไปตั้งเยอะ
แล้วมันก็พยักหน้าหงึกๆ แทนคำตอบตกลง

ผมพาเต้ข้ามถนนกลับมาที่สวนสาธารณะอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้มันก็ค่ำมืดแล้ว ได้บรรยากาศอีกแบบ แล้วก็พามันเดินมาริมน้ำเหมือนเดิม เพื่อมาดูสะพานพระรามแปด สัญลักษณ์อีกอย่างของกรุงเทพมหานคร

“จะว่าไปมันก็สวยดีนะ” ไอ้เต้พูดขึ้น ขณะเราสองคนยืนมองสะพานพระรามแปดและเรือที่วิ่งผ่านไปมา

...เกือบทุกสิ่งดูงดงามเมื่อต้องแสงไฟ

“อืม ก็ดีกว่าสะพานปิ่นเกล้าโล้นๆ” ผมพูดแล้วหันไปมองสะพานปิ่นเกล้าทางซ้ายมือ ที่ผมใช้สัญจรประจำ
“ก็สวยคนละแบบ” มันว่าต่อ
“อืม...คนละแบบ” ผมพูดออกไปเบาๆ เหมือนมันมาจากห้วงความคิดขณะนั้น อยู่ดีๆ ผมก็นึกถึงน้องเฟและไอ้เต้พร้อมๆกันแล้วคำพูดนั้นก็หลุดออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ


เราเงียบกันสักพัก แล้วผมก็เกิดนึกอะไรขึ้นมาบางอย่าง
“เต้ วันนี้รีบกลับบ้านมั้ย”
“ก็ มีการบ้านอ่ะคับ แต่มันยังไม่ได้ส่งพรุ่งนี้หรอก” ... ถามว่ารีบมั้ย ทำไมชอบตอบไม่ตรงคำถามวะ
“งั้นไปเดินเล่นบนสะพานกัน” ผมชวนไปที่โปรดของผม ซึ่งปกติก็จะไปกับพวกไอ้ต้ากัน ในโอกาสพิเศษๆ อย่างวันเกิด หรือฉลองอะไรกันสักอย่าง

“โหย ไกลไปป่าว” มันคงแหยงกับการเดินมาราธอน
“นิดเดียวๆ นั่งสามล้อไป”
ไอ้น่ารักยังคงทำหน้าไม่แน่ใจ ผมเลยคะยั้นคะยอต่อ
“ไปนะๆ แล้วค่อยกลับมากินซเวนเซ่น”
เงียบไปสักพัก ในที่สุดคำว่าคับก็หลุดออกมาจากริมฝีปากบางๆสีแดงนั่น

เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ... เราสองคนมายืนอยู่ใต้สะพานพระรามแปดกันแล้ว ผมยังคงถือกระเป๋าให้มัน แล้วก็พากันเดินขึ้นไปบนสะพาน

“ปกติพี่มาตอนดึกๆอ่ะ วันนี้มันยังไม่ดึก รถเลยเยอะหน่อย ทนสูดควันรถหน่อยละกัน แหะๆ” ผมบอกมันเมื่อเดินขึ้นมาถึงแล้วพบว่า รถวิ่งไปมาเยอะพอควร ผิดจากตอนตีหนึ่ง ตีสอง ที่ผมเคยมา

คำเตือน : การเดินเล่นบนสะพานพระรามแปด ควรกระทำหลังสี่ทุ่ม และตำรวจจะห้ามขึ้นสะพานจากฝั่งธนฯหลังสี่ทุ่ม จึงต้องขึ้นไปจากฝั่งพระนคร

แล้วเราก็เดินกันมาเรื่อยๆ
“พี่เซน นี่โรแมนติคเนอะ”
“ยังไงวะ”
“ก็ดูที่แต่ละที่ที่ชอบไปดิ”
“อ้าว ก็มันใกล้บ้าน” ผมตอบ แอบเขิลๆ
“เหตุผลฟังไม่ขึ้นเลยพี่คับ” มันแอบว่าผม แล้วหัวเราะ ได้ทีเชียว

บรรยากาศกำลังดี ไม่อยากทำให้มันงอนอีก เลยยอมๆกันไป
“ถามจริง พาใครมาบ่อยป่ะ” อ่ะ ไอ้นี่ย้ำคิดย้ำทำ
“เอาจริงๆ เห็นกูเหมือนเจ้าชู้เนี่ย แต่ไม่ได้พาใครมาส่งเดชนะเว้ย บางที่ก็เก็บไว้ให้เฉพาะคน” อ่ะผมพูดทำหน้าตา ท่าทางจริงจัง แอบเขิลตัวเองเหมือนกันนะเนี่ย แล้วหน้ามันก็แดง...
“อย่ามาน้ำเน่าๆ”
“อ้าว พูดจริงหาว่าน้ำเน่า” ผมพูดแล้วแอบกระเถิบตัวเข้าไปยืนใกล้ๆมันอีกนิด อยู่ใกล้ๆมันแล้วมีความสุขดีแฮะ แปลกๆนะเนี่ย ใกล้ผู้ชายแล้วเกิดสปาร์คป่าวหว่า

“พี่เซนคับ” เรียกชื่อกรุทำไมอ่ะเนี่ย
.
.
.
.
.
อ่ะ เรียกละเงียบ ผมก็เงียบตาม มองดูแม่น้ำ มองดูเรือที่ผ่านหายเข้าไปใต้สะพาน หรือบางลำที่โผล่พ้นออกมา ผมมองไปยังจุดที่เป็นสวนสันติฯ ที่เราสองคนเดินเล่นเมื่อครู่ แสงไฟจากพระที่นั่งในสวนต้องกระทบกับสายน้ำ เช่นเดียวกับโคมไฟตามทางเดิน บ้านเรือน อาคาร สิ่งต่างๆ สองฝั่ง ... ส่องกระทบสายน้ำคล้ายเป็นเงาสะท้อนแสงดาวจากท้องฟ้าที่เลือนลางไปมากเมื่อถูกแสงไฟจากเบื้องล่างบดบัง

“เต้ว่าเราจะลอยไปถึงไหน ถ้ากระโดดลงไป”
“อ่าวไทยมั้ง”
“ไกลไปป่ะ”
“ไม่ก็ลอยย้อนกลับไปอยุธยา”
“ไอ้บ้า มึงไม่เคยได้ยินหรอ สายน้ำไม่ไหลกลับ”
“ก็น้ำทะเลหนุนไง”
“หนุนไปถึงปากน้ำโพเลยมั้ยล่ะ”
“เออ อาจจะอยู่แถวๆนี้ก็ได้ อยู่ตรงสวนนั่นมั้ง” มันพูดแล้วชี้ไปที่สวนสันติฯ
“ถ้ามันอยู่ตรงนั้นได้ตลอดไปก็ดีเหมือนกันนะ”

เราหันมามองหน้ากัน รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างระหว่างเราเกิดขึ้น มันไม่ใช่อาการตกหลุมรักใครสักคน ผมบอกได้เพียงว่าคือความรู้สึกบางอย่างที่เป็นส่วนหนึ่งของความรัก ถึงแม้บอกไม่ได้ว่าเป็นไง

คำพูดจากปากเราสองคน ห่างหายไปราวๆเกือบ ครึ่งชั่วโมง มีเพียงเสียงรถ  เสียงลม เสียงเรือ เสียงสะพาน เสียงเมือง เสียงฟ้า เสียงแม่น้ำ เสียงอากาศ ดังอยู่รอบๆ รู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อหยดน้ำจากฟ้าสีดำ หยดแหมะลงมาที่ปลายจมูกผม แล้วมันก็เริ่มตกหนักขึ้นอย่างรวดเร็ว

“เฮ้ยเต้ฝนตก” ผมรีบหยิบกระเป๋านักเรียนส่งให้มันเอาไปบังฝน แล้วพาวิ่งไปหลบใต้เสาคอนกรีตมหึมาที่อยู่เกือบสุดปลายสะพานอีกฝั่ง

ส่วนคนอื่นๆอีกประมาณ 5 -6 คน ที่เมื่อกี้เห็นเดินอยู่บนสะพาน วิ่งหลบฝนไปไหนหมดแล้วไม่รู้ สงสัยว่าผมกับไอ้เต้จะมัวแต่เพลิดเพลิน ใจลอยกันไปหน่อย จนลืมมองฟ้ามองฝนว่ามันจะตกหนักแบบนี้ ซวยและกรูเปียกมะลอกมะแลกกันเลย พาน้องมาตกระกำลำบาก
ผมกับมันก็นั่งหลบฝนกันใต้เสาสะพานนั่นแหละ ไม่น่าเชื่อว่ามันจะบังฝนได้ แต่ก็บังได้ดีกว่าที่คิด อย่างกับในหนังเลยกรู... หลบฝนกันสองคน แต่ในความเป็นจริง มันหนาวมากกว่าจะมานั่งซึ้งมองตากันคับ ออกอาการสั่นนิดๆ ทั้งผมทั้งไอ้เต้ โอยยยย หนาวค้าบ กอดหน่อยยยย หุหุหุ

“พี่ต้าโทรมาอ่ะ” ไอ้เต้หันมาบอกผม
“รับดิ” ... พี่จะได้รุก หุหุ
แล้วมันก็คุยๆ แข่งกับเสียงฝน ... เดี๋ยวโทรศัพท์เจ๊งพอดี ฝนสาดขนาดนี้ ผมนึกในใจ แล้วก็เห็นมันรีบวางเมื่อฟ้าแลบซะสว่างจ้า

...ปะ ปะ ป ป ป เปรี้ยงงงงงง .... ซะดัง   ถึงจะตัวใหญ่ แต่ก็แอบใจไหวหวั่นนะเนี่ย ร้องซะดังขนาดนี้

“มันว่าไงบ้างล่ะ” ผมถามพอเสียงฟ้าร้องเงียบไปสักพัก
“ก็ว่าๆอ่ะ ว่ามาทำไรกับพี่เซน ป่านนี้ไม่กลับบ้าน” มันทำหน้ากังวลนิดๆ
“พี่ต้าต้องสงสัยแน่เลยอ่ะพี่ ทำไงดีวะ”
อ่ะ...นั่นดิ จะตอแหลมันไงดีวะ ผมคิดในใจ
“สงสัยห่าไร บอกไปว่าเต้อกหักดิ” ผมเริ่มอยากเรียกมันว่าเต้ มากกว่ามึงและ 5555 ฟ้าฝนก็เป็นใจจริงๆ
“โหย มุกนี้ มันเบื่อแล้วมั้งพี่” ไอ้เต้มันหัวเราะ แต่ก็ช่างเถอะ ไว้มันสงสัยก่อนละกัน ตอนนี้มันมีความสุขมากกว่า เหมือนหลุดออกมาจากโลกความเป็นจริงเลย ใครจะคิดล่ะเนี่ย กลางวันยังประชุมสี ยังอยู่กับเฟอยู่เลย อยู่ดีๆ มาติดฝนบนสะพานกับไอ้น่ารักซะงั้น ... ความแน่นอน คือ ความไม่แน่นอนจริงๆ ชีวิต....

   ************************************************************

ตอนที่ 11 : Open Heart

“ถ้าพี่ชอบเต้จะเป็นไงวะ” ผมถาม หลังจากนั่งเงียบกันสักพัก ฝนยังไม่ขาดเม็ด แต่ไม่กระหน่ำแบบเมื่อครู่แล้ว
มันทำหน้าตาน่ารัก ตาแบ๊วแล้วจ้องหน้าผม “พูดงี้ หวั่นไหวนะเนี่ย”

...ก็กูหวั่นไหวนี่ไง ถึงได้พูด

ผมนั่งเงียบ สายฝนต้นเดือนสิงหาคมโปรยปราย สร้างบรรยากาศให้ดูเหมือนจะโรแมนติค




“ตอนนี้ชอบใครวะ” แล้วกรูก็ถามคำถามโง่ๆออกไป...
มันลุกขึ้น เดินไปเกาะราวเหล็ก ที่กั้นถนนกับทางเดินให้ติดกัน
“โง่จริง หรือแกล้งโง่อ่ะพี่เซน” มันพูดแล้วหันมามองหน้าผม ... อย่ามารู้ทันกรูสิวะ ทำโหดแบบนี้กลัวนะค้าบบบ

“เออ ก็... เพื่อความแน่ใจ” ... สารภาพรักกลางฝนก็โรแมนติคดีเหมือนกันวะ
“รู้หรอ เต้ชอบใคร” มันทำหน้ากวนส้นตีนและ ไอ้นี่ได้ทีละเอาใหญ่ๆ
“ก็... .. .. .” ผมลุกขึ้นเดินเข้าไปใกล้ๆ ตัวไอ้เต้ แล้วเผลอ... ...

               /=\

เฮ้...ย... กู กำ...ลัง...กอ...ด...กับ...ผู้..ชา......ยยยยย....

ไอ้เต้ก้าวถอยหลังหนีผมแต่ก็ติดราวเหล็ก ในที่สุด เราสองคนเลยกอดกันบนสะพานแห่งนั้น โดยไม่สนใจรถที่วิ่งผ่านไปมา... (ปาปารัสซี่จะมาแอบถ่ายมั้ยเนี่ย)

มันรู้สึกอบอุ่นแปลกๆ อบอุ่นกว่าคนอื่นๆ ที่ผมคบมารวมทั้งน้องเฟด้วย ผมหอมหน้าผากไอ้เต้ไปหนึ่งที แล้วค่อยๆ คลายแขนออกเมื่อรู้สึกตัว
มันเหมือนกับเวลาชั่วครู่ คือจินตนาการ คือความฝัน ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ เมื่อรู้สึกตัวจากภวังค์ ไม่เชื่อว่าตัวเองจะหน้าด้านกล้าเดินเข้าไปกอดไอ้เต้มันแบบนี้

ผมก้มมองหน้ามันรู้สึกว่าจะเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ ไม่ต่างจากหน้าผม... ก็มันเขิลนี่หว่า


เราไม่ได้พูดอะไรกันอีก...


ฝนหยุดไปตอนไหนไม่รู้ สงสัยตอนที่กอดกันอ่ะมั้ง
ผมเดินไปหยิบกระเป๋านักเรียนสองใบมาถือไว้มือขวา มือซ้ายที่เหลือก็กอดคอไอ้เต้แล้วพากันเดินข้ามสะพานกลับไปฝั่งที่เรามา

“ยังอยากกินซเวนเซ่นอยู่อีกป่ะ” ผมถาม
มันหันมามองหน้าผมแล้วยังคงใช้สูตรเดิม ...... พยักหน้าหงึกๆ
แล้วไอ้เต้ก็หยิบมือถือขึ้นมาดู “จะสามทุ่มแล้วอ่ะ จะดึกไปมั้ยอ่ะ”
เห็นมันทำสีหน้ากังวลแล้วนึกขำตัวเองแต่ก่อน ที่รีบกลับบ้านเพราะโดนดุ แต่ตอนนี้หรอคับ...ปีกกล้าขาแข็งและ ฮ่าๆๆๆ เลยไม่มีใครว่าผมและ... สงสัยเอือมกันหมด

“กลัวป่ะล่ะ” ผมแกล้งแซว
“ก็...ปกติถ้ากลับดึก ก็ต้องออกไปกับพี่ต้าอ่ะ”
“งั้นมากับพี่คงเหมือนๆกันแหละ” ก็ผมเพื่อนสนิทไอ้ต้าหนิ คงดูแลแทนๆกันได้ ฮ่าๆ
“โหย มากับพี่เซนดิคับ ยิ่งต้องระวัง”
“ระวังรายวะ”
แล้วไอ้น่ารักก็ทำหน้าแดง...เป็นขั้นน่ารักกว่า และสักพักมันก็น่ารักที่สุดเมื่อเอามือมาฟาดหลังผมเบาๆ ... โหย เคลิ้มเลยยยยย

ระหว่างทางเดินบนสะพาน เราก็คุยอะไรกันมาเรื่อยเปื่อย จนมาถึงบันไดลงอยู่ดีๆ ผมกับไอ้เต้ก็หยุดเดินแล้วหันมองหน้ากันโดยมิได้นัดหมาย
ผมยิ้มให้หน้าใสๆตี๋ๆของมัน มันก็ยิ้มตอบมาให้หน้าโหดๆหล่อๆของผม (ไม่ค่อยหลงตัวเองเลยเนอะกรู)

ในใจอยากจะบอกมันว่าวันนี้เป็นวันที่ดีมากๆสำหรับผม และผมรู้สึกใจหายเมื่อรู้ว่ามันกำลังจะผ่านพ้นไป สีหน้ามันก็ดูสดใสแต่แฝงแววเศร้าไว้อยู่ รอยยิ้มของเราสองคน คงมีความหมายคล้ายๆกัน ... ผมไม่อยากเดินลงไปจากสะพานเลย... เฮ้ออออ

ผมโบกแท็กซี่ให้ไปส่งเราที่ตรงร้านซเวนเซ่น ไม่ถึงสิบนาที เราสองคนก็มานั่งอยู่ในร้านกันแล้ว
“วันนี้กินเหมือนเดิมป่ะ”
ไอ้เต้ทำหน้าเขิลๆ แล้วมันก็....พยักหน้าหงึกๆ
“อ่ะ งั้นวันนี้เลือกเลย เต้สั่งไรมา เซนก็อยากกินนั่นแหละคับ” ผมทำท่าทางอ้อนๆ เพราะรู้สึกว่าเวลาแบบนี้คงมีไม่มากนักสำหรับเราสองคน ผมเลยไม่อยากจะต่อต้านความต้องการของตัวเองแล้ว

แล้วมันก็หน้าแดงปรี๊ดดดดดเลย ฮ่าๆๆ ไม่รู้โกรธ อาย หรือเขิลกันแน่ แล้วก็สั่งๆๆๆ มาหลากรสเชียว ทั้ง กล้วย สตรอเบอรี่ ชอคโกแลท วนิลลา ผิวเรียบ ผิวขรุขระ... เอ๊ะ ไม่ใช่และๆ ยังไม่ถึงเลิฟซีนนะคร้าบบบบ

แล้วไม่นานเกินสิบห้านาที ไอสครีมก็มาเสิร์ฟ
วันนี้รู้สึกรสชาดไอสครีมจะหวานมากๆ ไม่รู้ไอ้น่ารักสั่งแต่รสหวานๆ หรือใครแอบราดน้ำเชื่อม... เง้อออ
“เต้...” ผมเรียกไอ้น่ารักที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาซัดไอสครีมจนลืมมาทำชอทสบตากับผมเลย แอบงอนนะเนี่ย เห็นไอสครีมดีกว่ากรู
พอเรียกมันก็เงยหน้ามาทำตาแป๋วใส่ ผมเลยยื่นช้อนที่ตักไอสครีมสตรอว์เบอรี่ส่งเข้าริมฝีปากบางๆนั่น
...สังเกตุได้ว่า มีเกย์โต๊ะข้างๆ สี่คนแอบสังเกตุการณ์อยู่ ... อย่ามองสิคร้าบ คนเค้าจาซาหวีทกานนน

พอกินไปได้ครึ่งถ้วย ก็มีโทรศัพท์มาขัดจังหวะ ตะลี๊ดตี๊ดตี๊ด ตี๊ดตี๊ด
น้องเขารู้ว่าผมยังไม่กลับบ้านเพราะโทรเข้าบ้าน แล้วแม่ผมบอก พอโทรหาไอ้ต้า ไอ้ต้าก็ดันบอกว่าผมมาข้าวสารกับไอ้เต้ คราวนี้ก็เลยงานเข้าล่ะสิ... หึงผู้ชายน้องเขาคงไม่หึงหรอกคับ แต่ข้อหาโกหกซะเกือบเนียนนี่สิ...

...กูไม่รู้ กูบ้า.........

ก็อ้างไอ้เต้อกหักนี่แหละ หักบ่อยหน่อยนะเต้นะ หุหุ แต่ดูเฟจะไม่ยอมเชื่อเท่าไหร่ล่ะสิงานนี้ อกหักทำไมไอ้ต้าไม่เห็นมา กลับเป็นกระผมมาปลอบแทน... เชื่อเถอะค้าบ ไม่มีอะไรจริงๆ แค่กอดกานนนน

กว่าจะวางได้ หันมาอีกที ไอ้น่ารักซัดไปหมดและ ... แดร็กซ์เก่งแถมยังไวอีกนะเมิง ไม่เหลือป้อนกรูเลยยย

“ทะเลาะกับเฟหรอคับ” มันทำหน้าหงอยๆ ถามผม โหอย่าสิวะ ทำแบบนี้จะเรียกคะแนนสงสารจากกรูหรองายฮะ ใจอ่อนแล้วนะเนี่ย
“ป่าวหรอก ช่างเหอะ” ผมพยายามทำท่าทางว่าไม่มีอะไรจริงๆ สนใจเรื่องของเราสองคนก็พอแล้วเต้...นะ นะ นะ

พอเช็คบิลเสร็จเดินออกมานอกร้าน มันก็ขอกระเป๋าผมไปถือ อ้างว่าแถวนี้คนเยอะ มันอาย
หึงก็บอกสิ คนเรา... รู้ทันหรอกน่า คนอย่างไอ้เซน ไม่มีทางซะหรอกจะคืนให้ ฮ่าๆ

“ดึกและ กลับกันเถอะคับ” อ่ะเมื่อขอกระเป๋าไม่สำเร็จ มันก็เริ่มงอแงกลับบ้าน
“แน่ใจนะ ว่าอยากกลับแล้ว” ผมถามมันจริงจัง ดูเวลาตอนนี้สี่ทุ่มสิบ
มันไม่ตอบผม แล้วเดินนำหน้าไปในซอยที่เคยพาเดินเข้าไปครั้งก่อน
ผมเดินตาม มันก็ยิ่งเดินเร็ว เร็วขึ้น จนผมเริ่มตามไม่ทันละ เลยตะโกนเรียกมัน
“เต้...อยากกลับก็กลับ อย่ามาทำแบบนี้” ผมพูดดังจนคนแถวนั้นหันมามอง...
ได้ผลแฮะ หยุดเลย ผมเลยเดินตามเข้าไปหาไอ้เด็กดื้อที่กำลังยืนนิ่งอยู่
…
..

“ขอโทษนะ พี่ก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้” ผมพูดจากใจจริงๆ ถึงแม้จะรู้ว่าตัวเองรู้สึกอย่างไร แต่เราจะคบกันยังไงล่ะ...
“คับ” มันค่อยๆหันมามองผม แล้วอยู่ดีๆ ก็โผกอดซะแน่นจนผมแอบตกใจ แต่สำรวจรอบข้างและ ตรงนั้นคนไม่เยอะเท่าไหร่...อิอิ
ผมยืนปล่อยให้ไอ้เต้กอด อยู่อย่างนั้นจนมันค่อยๆคลายสองมือออกแล้วเงยหน้าขึ้นมา รู้สึกว่าตามันแดงๆด้วย ผมเองก็เกือบร้องเหมือนกันนั่นแหละ ได้แต่เกิดคำถามในหัวตัวเอง...

   ...เหตุใดรักจึงเกิดกับเราสอง
   เกิดเป็นรักผิดครรลองจารีต
   ระหว่างเราเหมือนมีรอยมีดขีด
   กั้นกีดความรักถูกกัน…


เราไม่ได้พูดจากัน เพียงจับมือเดินมาปากซอย แล้วเรียกแท็กซี่กลับบ้าน
บนรถความเงียบยังคงเต้นระบำอยู่รอบๆ ผมมองข้างทางด้านข้าง ไอ้เต้ก็เช่นกัน แต่มือผมยังคงกุมมือมันไว้ตลอดเส้นทางสายสั้นๆ ที่คุ้นเคย
“ฝันดีนะ” ผมหันไปมองตามันก่อนมันจะลงรถไปที่หน้าบ้าน แล้วผมก็นั่งต่อมาบ้านตัวเอง

คนในบ้านหลับกันหมดแล้ว ณ เวลานี้ ผมอาบน้ำแล้วโทรศัพท์บอกเฟว่าถึงบ้านแล้ว และปิดมือถือไป

เสียงเพลงจากแผ่นซีดีที่ผมเปิดคลอเบาๆ ดังวนไปวนมาอยู่เพลงเดิมเพลงเดียว

ผมนอนหลับไม่สนิท.... .. .. .
   
   *********************************************************************

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 27-09-2007 21:05:10

แล้วจะได้รักกันม้ายยย :a6:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: anTon ที่ 28-09-2007 01:08:14

สะเทือนจัยดีคับ :undecided: :undecided:

เลยแอบอินกับเนื้อเรื่องปัยด้วยเลย :sad2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 29-09-2007 20:31:19

งานนี้กว่าจะรักกันได้ คงต้องลุ้นอีกหลายยก   :a6:  :a6:  :a6:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 30-09-2007 00:22:37

ตอนที่ 12 : ก่อน...กีฬาสี

นั่นสิ...แล้วเราจะรักกันยังไง นั่นคือคำถามที่วนเวียนอยู่ในหัวผมตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมา... หาวิธีสิวะเซน มันต้องมีสักทาง สักวัน วันของเรา...

อาทิตย์นี้ก็อาทิตย์สุดท้ายแล้วก่อนวันกีฬาสี ยิ่งใกล้ก็ยิ่งยุ่ง ไอ้เต้ก็ซ้อมแบดของมันทุกเย็นเตรียมแข่ง ผมเองก็ง่วนอยู่กับการเตรียมงานสีตัวเอง ผมรับหน้าที่ทำแสตนเชียร์ แม้สแตนจะไม่ใช่ขนาดยิ่งใหญ่กลางสนามบอลแต่ก็เป็นงานหนักเอาการอยู่ ส่วนน้องเฟก็ได้เป็นลีดชุดใหญ่ของสีผมเอง ใครๆเลยหาว่าเด็กเส้น...ทั้งๆที่ผมเองเพิ่งมารู้วันศุกร์ที่แล้วนี่เองตอนไปดูสีตัวเองซ้อมลีด และก็เลยรับทราบว่าเฟจะปิดผม เอาไว้เซอไพรซ์วันงาน แต่ผมดันเดินไปดูซะก่อน...โหยยยยน้องค้าบ พี่เป็นสตาฟม.6 นะคับ จะปิดยังไงมิด

ตะลี๊ด ตะลี๊ดๆๆๆ ตี๊ดๆตึ่งๆ เสียงโทรศัพท์มือถือผมดังขึ้น ขณะกำลังบรรจงจรดปลายแปรงทาสีบนผืนผ้าที่ใช้ตกแต่งสแตน

“ดีค้าบ”
“พี่เซนๆ วันนี้เฟต้องไปซ้อมลีดที่บ้านพี่ต้าอ่ะ พี่เซนไปมั้ย” เฟทำเสียงอ้อนผม ตามธรรมเนียมอาทิตย์สุดท้ายคือช่วงเวลาแห่งความบ้าคลั่งในการซ้อม การเร่งทำ เตรียมงานต่างๆ ลีดเดอร์ก็เช่นเดียวกัน อาทิตย์นี้คงจะซ้อมกันถึงดึกทุกวันแน่ๆ และบ้านไอ้ต้าก็คือสถานที่ที่เหมาะสมที่สุดในบรรดาผองเพื่อน
“เอ่อ... ไปคับๆ ” 
“แล้วจะไปพร้อมเฟเลยมั้ยอ่ะ”
“เดี๋ยวพี่ทำงานเสร็จก่อนแล้วกัน เฟไปกับพวกลีดก่อนเถอะ”
“อื..ม...” เฟทำเสียงอิดออดอยู่สักแป๊บ “เฟอยากไปกินข้าวกับพี่เซนก่อนอ่ะ” ...ตรูว่าแล้วเชียว
“พี่ยังงานไม่เสร็จเลยเฟ นี่ก็ทำกันอยู่สามคนเอง ไว้ซ้อมเสร็จละกันนะ” อ่ะกรูพลาดเผลอนัดเค้าไปซะละ
เสียงเฟฟังดูสดใสไปในทันที “งั้นก็ได้ค่ะ คิดถึงนะพี่เซน” แล้วปลายสายก็วางไป
ผมหันกลับมาที่ผืนผ้าที่ถูกแต้มสีเขียวกับสีขาวไปแล้วบางส่วน ถอนหายใจให้กับตัวเอง…Her!
“เป็นไรวะ” ไอ้ปริ๊นที่กำลังช่วยทำงานอยู่ถามผม
“ป่าวๆ” ผมลงมือวาดต่อโดยทำทีไม่มีอะไร แต่ไอ้คู่รักแห่งปีที่นั่งอยู่อีกคนมันคงจับได้

“มึงชอบไอ้เต้ใช่ป่ะเซน” ไอ้โอตถามขึ้นเสียงจริงจัง... ดีนะเมิง ตอนนี้ไม่มีใครอยู่นอกจากชาวเรา
เจอคำถามแบบนี้ผมก็อึ้งแดกดิวะ ...พวกมึงดูออกได้ไงเนี่ย หรือว่าที่เค้าบอก ผีเห็นผี....ทฤษฎีแม่งถูกสาดดด
“เฮ้ย มึงจะบ้าหรอ นั่นมันน้องไอ้ต้า” ผมทำหัวเราะกลบเกลื่อน อย่านะมึง ถามกรูทำม้ายยยย กรูไม่ใช่เกย์
“เออ ตอบกูมาตรงๆ” มันสองคนใช้สี่ตาจ้องหน้าผมไม่วาง...จะหาพวกก็บอกแหมๆ
เอาไงดีวะกรู เพื่อนมันดูออกขนาดนี้ เพราะมึงสาวหรอวะ... หรือว่าประเจิดประเจ้อ หรือว่าแม่งสะกดรอยตาม หรือว่าไอ้เต้บอก หรือว่ารอยแดงที่คอ หรือว่าๆๆๆๆ โอยยยเอาไงดีเนี่ย  วิ้งๆไปหมด ไม่อยากโกหกเพื่อนเลยเว้ยยยย ว่าแล้วก็ก้มหน้ามองปลายพู่กันทาสี เหมือนมือมันถูกสั่งให้ทาไปเอง

...อยู่ดีๆ ไอ้น้ำตาบ้ามันก็มาจากไหนไม่รู้ เสือกไหลซะงั้น

แหมะๆ ๆ ๆ เชี่ยยย เดี๋ยวสีเปื้อนเว้ย หยุดไหลได้แล้วววว
ว่าแล้วยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ผมสั่งให้หยุด แต่น้ำตามันกลับไหลเอาๆ ตอนนี้ไม่ใช่แค่ซึมๆแบบนางเอกละครเจ็ดสีแล้ว แต่มัน ทำนบแตกราวกับพี่นก สินจัย ตีบทกระจุย...

(ปล.คนเขียนไม่ได้บ้าละครนะค้าบ)

ไอ้โอตลุกเดินเข้ามา แล้วนั่งข้างๆ ตบไหล่ผมที่ร้องไห้สะอื้นอยู่ ... ลูกผู้ชายห้ามร้องสิวะ กูอายนะเนี่ย ขี้แยให้แม่งเห็น เกิดคนอื่นเดินมาเจออีก กรูได้กลายเป็นทอล์ค ออฟ เดอะ สคูลกันพอดี

“มึงสัญญานะว่าไม่บอกใคร” อารมณ์อย่างกับฆ่าคนตายแล้วถูกจับได้เลยแฮะ ผมกลัวสุดๆเลยคับ ถ้าคนอื่นรู้ว่ากูชอบผู้ชาย กูจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย กูจะต้องลาออกจากโรงเรียนมั้ย กูจะมีเพื่อนคบมั้ย กูจะใช้ชีวิตอยู่ยังไง โหยยย คิดล้านแปดดด

ส่วนไอ้สองตัวนั่น แทนที่จะซึ้ง เสือกขำกันใหญ่... เห็นเพื่อนร้องไห้แล้วมีความสุขหรอวะ เชี่ยเจรงๆ
“กูสัญญาว่าไม่บอกใครแน่ๆ แต่ถ้าไอ้ต้ามันจับได้ กูไม่เกี่ยวนะเว้ย” มันยังขำกันไม่เลิก ผมก็ได้แต่นั่งเครียด

“ร้องไห้ซะเว่อ แค่ชอบผู้ชาย กรูชอบโอตไม่เห็นต้องร้องเลยวะ” ไอ้ปริ๊นแม่ง ซ้ำเติมกรูจำไว้นะเมิงงง

มันไม่ใช่แค่นั้นน่ะสิไอ้ปริ๊น สำหรับน้ำตา... นอกจากความกังวลว่าเพื่อนรู้แล้วจะเป็นยังไงแล้ว มันยังระบายความอัดอั้น ที่ผมไม่เคยจะพูดกับใครได้เลย มันร้องเพราะทั้งดีใจทั้งเสียใจในหลายๆเรื่อง อย่างน้อยที่สุดจากวันนี้ไปผมคงสบายใจขึ้นบ้าง... ขอบใจว่ะ

“แค่ชอบหรอวะ” ไอ้โอตเอาอีกละ ...ถ้าไอ้ปริ๊นมีชู้กูว่าฆ่าหมกป่าแน่เลย
“เอ่อ...รักค้าบ รักที่สุดเลย” ไอ้ปริ๊นทำหน้าทะเล้น แล้วหันกลับไปทำงานต่อ ส่วนไอ้โอตยังคงนั่งข้างๆผม มันคือหนึ่งในเพื่อนที่ผมสนิทที่สุด แม้ว่าตั้งแต่มันมีไอ้ปริ๊น เราจะไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆเหมือนแต่ก่อน แต่ผมรับรู้ได้ว่า เราคือเพื่อนกันเสมอ

“มึงไปเดินเล่นมั้ย” ไอ้โอตชวนผมที่ยังนั่งทาสีแบบไร้ชีวิตอยู่
ผมหันไปมองหน้ามัน แล้วยิ้มให้เล็กๆ แทบคำขอบคุณ
“เดี๋ยวงานไม่เสร็จ ทำงานต่อเถอะว่ะ” ผมตอบมันไป ตอนนี้ความรู้สึกโล่งเหมือนยกภูเขาออกไปหนึ่งลูก (แต่ยังเหลืออยู่อีกเป็นเทือกกกก)
ไอ้โอตตบบ่าผมเบาๆ แล้วลุกกลับไปจัดการงานมันต่อ

“แล้วมึงจะทำไงต่อไปวะ” ไอ้ปริ๊นถามหลังพายุจากไปได้แปร๊บนึง จะก่อพายุลูกใหม่อีกแล้วหรอค้าบท่าน...

ผมก็ทำได้แค่เงยหน้าไปมองมัน... กูก็ไม่รู้ว้อยยยยย
“นี่มึงอยู่ใกล้กูมากไปป่าววะ สงสัยติดต่อทางลมหายใจ” ไอ้โอตแซวผม สงสัยมันกลัวผมจะเขื่อนแตกอีกรอบ (เขื่อนบนนะคับ มะใช่เขื่อนล่าง)
“เฮ้ยๆ กูไม่ได้เป็น...” เอ่อ ผมรู้สึกว่าคำนั้นมันติดอยู่ ไม่กล้าพูดยังไงไม่รู้ แล้วไอ้ปริ๊นก็เลยช่วย
“เกย์...” แม่งพูดซะเต็มปากเต็มคำเลยมึง เดี๋ยวใครมาได้ยินกูซวยพอดี
“สัด พูดเบาๆดิวะ” ผมว่ามันแล้วหันไปดูแถวๆนั้นว่ามีใครเดินมามั้ย
“ไม่ได้เป็นเลยนะมึงเนี่ย ตั้งแต่มึงไปพระอาทิตย์สองต่อสองกับไอ้เต้วันนั้น มึงรู้ป่ะว่ากรูสองคนฟันธงได้เลย พอเห็นมึงมองมัน เวลาเจอกัน” ไอ้ปริ๊นว่าต่อ... เป็นหมอดูตั้งแต่เมื่อไหร่วะ เพื่อนกรู
“เฮ้ย กูแสดงออกขนาดนั้นเลยหรอวะ” ผมเริ่มชักกังวลแล้วสิ เหี้ย กูไม่สาวนะเว้ย
ไอ้โอตก็ขำนิดๆแล้วพูดบ้าง “เออมึงไม่ได้แสดงออกกูรู้ ถ้าแสดงออกต้องแบบนี้” มันพูดจบก็หันไปมองหน้าไอ้ปริ๊น ก่อนจะโดนตบกะบาลไปฉาดใหญ่
“เฮ้ย กูไม่ออกเว้ย” เริ่มกัดกันเองละ
“คร้าบ ล้อเล่นค้าบ ที่รักโอต แมนสุดๆเลยค้าบ” ไอ้โอตทำหน้าล้อเลียน ก่อนจะ ป๊าบบบบ เจอตบกะบาลอีกรอบ
“เฮ้ยๆ อย่าเพิ่งเล่นดิวะ เอาดีๆ” ผมว่ามันสองคน คนกำลังหน้าสิ่วหน้าขวาน เสือกมาสวีทกันให้กรุอิจฉา
แล้วไอ้โอตก็หันมาทำหน้าเจ้าเล่ห์ “จะให้เอาดีๆ ก็อย่าดิ้นหนีสิวะ” แล้วแม่งก็ฮากันใหญ่ ...เออ วันของมึงงงง

แล้วไอ้โอตก็ถามขึ้น “มึงจำวันที่มึงชวนกูไปดูไอ้เต้มันซ้อมแบดได้ป่ะ” อ่ะจำได้ดิ เพิ่งวันพฤหัสที่แล้ว ชวนเพราะไม่รู้จะชวนใคร ไอ้ต้าเดี๋ยวก็สงสัย ชวนเฟคงแปลกๆ เลยชวนมันนี่แหละ
“ไปดูน้องเพื่อนที่เป็นผู้ชาย แถมน่ารักด้วย ซ้อมแบด... เหี้ย มีที่ไหนวะ”
“อ้าวก็เดินผ่านพอดีเลยแวะไปดู” ผมแก้ตัวต้มยำน้ำใสเชียว...
ไอ้ปริ๊นมันก็หัวเราะหึหึ “ได้ข่าวว่ามองตาไม่กะพริบ แถมยังไปซื้อน้ำไปให้ด้วยนี่นา...ไม่บังเอิญละมั้ง”
“ก็...” ใบ้แดกเลยกรู
“เออ นั่นแหละ กูกับไอ้ปริ๊นเลยประมวลผลตั้งแต่ต้นจน...ยังไม่จบ” ไอ้โอตพูดแล้วมองมาที่ตาผม
บทสนทนาเรื่อยๆ เงียบๆ ยังคงดำเนินไปต่อ จนกระทั่งบ่ายสองกว่าๆ

ตะลี๊ด ตะลี๊ดๆๆๆ ตี๊ดๆตึ่งๆ

“ไงเรา” หน้าผมคงไม่ค่อยเก็บอาการเท่าไหร่ ไอ้สองคนเลยหยุดทำงาน มานั่งฟังผมคุยแทน
“พี่เซนว่างอยู่ป่าวคับ” ...ทายซิ ใครเอ่ย
“ว่างๆ ไมหรอ” สำหรับ...ว่างเสมอคร้าบ
“เต้จะแข่งแบดบ่ายสามอ่ะคับ” กีฬาจะเริ่มแข่งตั้งแต่อาทิดนี้เลยคับ แล้วค่อยไปแข่งรอบรอง รอบชิงอาทิดหน้า
“อ้าว จะแข่งแล้วเพิ่งบอกนะ” อ่ะผมก็แอบงอนเล็กๆคับ บอกซะจะถึงเวลาแข่งอยู่แล้ว
ไอ้คู่รักยังนั่งหูผึ่ง... วางแปรงเลยนะมึง ตั้งใจยิ่งกว่าเรียนเลขอีก
“ก็เต้...ขอโทดคับ” อ่ะ อย่าทำเสียงงี้ดิว้า แพ้เสียงอ้อนเว้ยย เรื่องแค่นี้ไม่ต้องขอโทดหรอกค้าบบ ไว้เรื่องที่ผิดจริงๆเถอะ เค้าว่ากันว่า ขอโทษบ่อยๆ จะไม่มีความหมาย...ทฤษฎีเค้าบอกไว้
“ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวซื้อขนมไปให้นะ”...จบประโยค ไอ้สองคนก็ทำท่าล้อเลียนผมเลย มันทำท่าป้อนขนมกันคับน่าถีบจริงๆ
“คับๆ มาเร็วๆนะ เดี่ยวไม่ทันดู”     “ค้าบผม บายๆ”

แล้วไอ้สองคนก็ประสานสายตามาที่กรูอีกแล้ว
“มึงจะไปไหนไอ้เซน งานยังไม่เสร็จ” ไอ้โอตเริ่มไซโค ตกลงมึงจะช่วยหรือจะขัดขวางวะเนี่ย
“ก็ไปดูแบดแปบนึง ไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ ไปคนเดียวแปลกๆ”
“ไอ้ห่านี่ งานการไม่สนใจ แถมยังพากูเสียงานอีก” ไอ้โอตทำบ่นๆ
“แล้วเวลาเอาต้องมีเพื่อนด้วยป่ะวะ” ไอ้ปริ๊นเสริม... กันใหญ่ๆ ไอ้พวกนี้
“มึงไม่ชวนเฟไปวะ” ไอ้โอต...ห่านี่
“มึงพอเลยๆ จะไปไม่ไป จะแข่งแล้ว”
“อ๊ะๆ ก็ได้วะสงสาร แต่...” อ่ะหน้าแบบนี้มีอย่างเดียว 5555
“เออๆ เดี๋ยวเซ่นหนึ่งกล่อง สตรอเบอรรี่”
“เหี้ย ไม่ใช่และๆ เย็นนี้กูอยากกินส้มตำหน้าโรงเรียนว่ะ”... ไอ้ห่า สำนึกรักบ้านเกิด
ไอ้ปริ๊นก็เอาบ้าง “แต่ปริ๊นอยากกิน MK อ่ะโอต” เล่นซะแพงเลยนะมึง
“เฮ้ยๆ สงสารมันบ้างปริ๊น ทั้งบ้านเล็ก บ้านใหญ่ เดี๋ยวแม่งอดตายพอดี” ...แม่ง บ้านเมิงดิฟะ

แล้วไม่นานสามเราก็ว๊าร์บมาอยู่ข้างคอร์ตแบต พร้อมป็อกกี้หนึ่งกล่อง เป๊บซี่หนึ่งแก้วใหญ่ น้ำเปล่าหนึ่งขวด แตงโม ฝรั่ง และมะม่วง สามอันนี้ไว้กินเอง โชคดีที่ตอนนี้มีแข่งบอล ไอ้ต้าและผองเพื่อนผมคนอื่นๆเลยง่วนอยู่กับการแข่ง เพราะทั้งไอ้ต้าไอ้โค๊กก็ลงแข่งด้วย เลยไม่มีใครมาสนใจที่ผมจะมาเชียร์ไอ้น่ารัก




  สัญญาณเสียงนกหวีด    ปิ๊ปปี้ปิ๊ดเริ่มแข่งขัน
สองตาประสานกัน          เราเชื่อมั่นเราศรัทธา
   ขนไก่กลางเวหา           ข้ามไปมาสนุกสนาน
เวลาไม่เนิ่นนาน              ได้พ้นผ่านมาพร้อมชัย...

ไอ้เต้เดินมาเหงื่อท่วมตัวเลยคับ โหย แก้มแดงเชียว เหนื่อยมั้ยอ่ะเนี่ย เดี๋ยวป๋าดูแลๆ
“เก่งมากนะเรา” ผมเอ่ยปากเมื่อมันเดินมาถึงโต๊ะ แล้วส่งน้ำให้
ไอ้เต้ก็ยิ้มๆ ทั้งเขิล ทั้งเหนื่อย
“รู้สึกมันจะชนะสีเรานะมึง อย่าออกนอกหน้าๆ” ไอ้โอตพูดดักคอ เออออ กรูรู้แล้ว สีไหนก็ช่าง แต่ไอ้น่ารักกูชนะนี่หว่า ไม่ดีใจได้ไง
ไอ้เต้ได้ยินดังนั้นก็มองหน้าผมแปลกๆ คร้าบบบบบ อย่างที่เมิงคิดนั่นแหละ เพื่อนพี่มันแสนรู้
“เผื่อใจไว้บ้างนะเต้ ชอบใครไม่ชอบ” ไอ้ปริ๊น เงียบไว้ไม่มีใครว่านะมึง
แล้วไอ้เต้ก็เลยหน้าแดงใหญ่เลย ไอ้ปริ๊น ถ้าไอ้เต้เขิลตาย มึงรับผิดชอบนะสัด
“เออเต้ วันนี้มีซ้อมอีกป่ะ” ผมถาม แล้วมันก็ส่ายหัวไปมา แปลว่าม่ายมี
“งั้นไปช่วยพี่ทำงานต่อนะ เดี๋ยวจะได้กลับพร้อมกันเลย”
“เฮ้ยๆ” ไอ้สองคนนั่น จะเฮ้ยทำไมวะ
“มึงนัดเฟไว้ไม่ใช่หรอ” ไอ้โอตช่วยผมเตื่อนสติ และความจำ...
หน้าไอ้เต้เลยรู้หน้าที่แสดงอาการ ... หน้าหมาหงอย
“ก็เดี๋ยวเค้าต้องไปซ้อมลีดกันบ้านเต้อ่ะ พี่ก็จะไปด้วย”
“งั้นเต้ยังไม่กลับบ้านดีกว่า ไว้ซ้อมกันเสร็จก่อน”
“อ้าวไมอ่ะ”
“สงสารน้องเค้าบ้างสิมึง” อ้ายโอต...กูไม่ได้ถามมึง
แล้วเราสี่คนก็...Her…….!

   ************************************************************

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 30-09-2007 08:13:12

เหอะๆ ซาหนุกดี ลุ้นให้ได้เป็นเเฟนกันเร็วๆ  o13

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 30-09-2007 08:37:45

ขนาดเพื่อนยังรู้ อีกไม่นานเฟกับต้าร์ก็คงรู้ละนะ  :a6:  :a6:  :a6:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: LonelyBoiZ ที่ 01-10-2007 12:46:13

รออยู่นะคับ อิอิ  :a11:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 01-10-2007 14:55:54

............ความลับนี้จะปิดได้นานแค่ไหน....... :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: LonelyBoiZ ที่ 02-10-2007 13:18:51

 :a6:  ยังมารออีกต่อไป อิอิ :a11:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nattabadin ที่ 02-10-2007 13:37:19

คุณ น่านมาต่อที่นี่บ่อยๆนะคับ ผมเข้าที่ปาล์มไม่ได้ผมมันพวก  poor man เน็ทที่บ้านมันไม่ให้ผมเข้า 555+
 :sad2: :sad2: :sad2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 03-10-2007 00:35:01

ตอนที่ 13 : 13...เกมสยิว

พอเสร็จงานสักสองทุ่ม ผมก็มาถึงบ้านไอ้ต้า มาเพื่อเจอเฟ ส่วนไอ้เต้ไปเล่นเกมกับไอ้คู่รักที่บ้านไอ้โอตใกล้ๆ

“อ่ะมาซะค่ำเลยมึง” ไอ้ต้าทักทายผม แล้วหันหน้าไปทางสนามหลังบ้านมัน เพื่อบอกว่าเฟอยู่ที่นั่น
ผมหันตามไป แต่มันไม่อยากก้าวขาเข้าไปหาซักเท่าไหร่
“เห็นไอ้เต้บอกอยู่ช่วยพวกมึงทำงานสแตนต่อ แล้วไม่ได้กลับมากับมึงหรอวะ” ไอ้ต้าถามต่อ เมื่อเห็นผมนั่งลงที่โซฟา ดูทีวีข้างๆมัน
“มันไปเล่นเกมต่อบ้านไอ้โอต”
ไอ้ต้ามันคงยังไม่สงสัยอะไรมั้ง ท่าทางมันก็ปกติดี
“เหี้ยนี่ ชอบกลับดึกๆดื่นๆ” อย่ามาว่าที่รักกูนะว้อยยย ก็กูผิดเองแหละ ที่ทำให้มันยังไม่อยากกลับ
พอดีกับที่พ่อไอ้ต้าเดินลงมาจากชั้นสอง
“อ้าวพ่อ หวัดดีคับ” ผมไหว้พ่อไอ้ต้าไป ท่านคงได้ยินที่คุยเมื่อกี้นี้เลยรู้ว่าลูกชายยังไปเถลไถล
“บ้านช่องไม่กลับ เอาใหญ่ละไอ้เต้” พ่อมันบ่นๆ โถพ่อตาคร้าบ อย่าว่าเต้เลยคับ ว่าผมเถอะ...
ผมก็นั่งก้มหน้า รู้สึกผิดจริงๆ ที่มันกลับดึกก็เพราะผมตลอด ผมรักมันยังไงวะเนี่ย ทำมันเดือนร้อนไปหมด
แล้วผมก็เห็นพ่อมันเดินออกไปโทรศัพท์...พอคุยก็รู้ว่า ไอ้เต้กลับมาโดนแน่ๆ

ผมยังคงนั่งเล่นอยู่ที่ห้องรับแขกบ้านมัน ส่วนไอ้ต้าเดินไปดูเค้าซ้อมลีดกันหลังบ้าน สักสามทุ่มเสียงเปิดประตูรั้วดังขึ้น แล้วผมก็เห็นไอ้เต้เดินหน้าจ๋อยๆ เข้ามา โดยมีไอ้โอตตามมาด้วย
“เต้ พี่ขอโทษ”
“อย่าดิคับ บอกเต้เองว่าอย่าขอโทษบ่อย เดี๋ยวไม่ขลัง” มันพูดยิ้มๆ ให้ผมโดยไม่มีแววโกรธเคืองเลย เฮ้ย ทำงี้กูจะร้องไห้แล้วนะ
“เต้ไปหาพ่อก่อนไป” ไอ้โอตที่ยืนอยู่ข้างหลังบอก แล้วไอ้เต้ก็เดินขึ้นไปชั้นสอง ทิ้งให้ผมกับไอ้โอตนั่งมองหน้ากันผ่านความเงียบ กับเสียงซ้อมลีดจากหลังบ้านแว่วมาเป็นระยะๆ

“เฮ้ยต้า คืนนี้กูนอนนี่ได้ป่ะวะ” ผมเอ่ยขึ้นพอไอ้ต้าเดินกลับมาจากหลังบ้าน
มันก็หันมาหาผมทำหน้าแปลกใจ “เป็นไรวะ” เพื่อนกูแต่ละคนนี่รู้ทันกรูจริงๆ โกหกไรแม่งไม่ได้เลยใช่มะเนี่ย
“ก็กูลืมเอากุญแจบ้านมา ขี้เกียจเรียกแม่” อ่ะ...น้ำขุ่นๆ กุญแจมันนอนอยู่ในกระเป๋าเนี่ยแหละ
ไอ้โอตสิคับยังมองหน้าผมไม่ลดละ ตั้งแต่ผมขอไอ้ต้าค้างและ สายตามันด่าผมอยู่แน่ๆ แล้วมันก็ขำกับมุกลืมกุญแจของผม
“ไอ้เซน จะนอนก็นอนได้ แต่มึงตอแหลไม่เนียนเลยนะสัด” ไอ้ต้ามันพูดขำๆ แล้วก็ว่าต่อ
“แต่มึงต้องนอนห้องไอ้เต้ ไม่ก็ข้างล่างนี่นะ เพราะพวกไอ้โก้ ไอ้ต้น แล้วก็ไอ้โค๊กมันนอนห้องกูแล้ว”
ได้เลยคร้าบบบบ นอนห้องเต้ก็ได้ หุหุหุ เข้าทาง
“เออ ได้ๆ”
ไอ้ต้าไม่ได้ว่าอะไร แต่ไอ้โอตสิคับ ตาโตเลย ห่านี่ อย่านะเมิงๆๆ นายกำลังคิดอย่างที่ฉันคิดหรือเปล่า B1 ชั้นกำลังคิดอยู่นะ B2 ได้เวลาสนุกแล้วสิ
พอไอ้ต้าเดินออกไปไอ้โอตมันเลยขว้างหมอนอิงใส่ผม
“ไอ้ห่า อย่าทำเสียงดังให้เค้าจับได้นะมึง” ไอ้นี่คิดไรเนี่ย กูแค่ขอที่นอนหลับเว้ย ไม่ใช่หลับนอน
“คิดเหี้ยและๆ” ผมด่าแล้วปาหมอนกลับใส่มัน แล้วลุกเดินไปดูเขาซ้อมลีดกัน

ยันซ้อมเสร็จไอ้เต้ก็ยังไม่ลงมาเลย

“พี่เซนๆ หิวยังคะ ไปกินไรดีอ่ะ” เฟเดินเข้ามาทางผมที่นั่งอยู่โต๊ะหินอ่อนใกล้ๆ สนามหลังจากเลิกซ้อม
“ก็เดี๋ยวเค้าจะไปกินราดหน้าปากซอยกันนี่ ไม่ไปหรอคับ” พอผมพูดจบ สาวน้อยก็ทำหน้าบึ้งทันที
“อยากกินไรล่ะค้าบ” ผมก็เลยง้อไปตามหน้าที่
เฟก็ทำท่าคิดอยู่สักพัก “อยากไปข้าวสารอ่ะ”
“เฮ้ยห้าทุ่มแล้วนะ” อ่ะ อย่าทำตัวเป็นเด็กใจแตกสิเรา
“อ้าว ปกติพี่เซนก็ไปดึกๆ ไม่เห็นเป็นไรเลย” อ่ะ อย่าเอามาอ้างสิค้าบ มันคนละเรื่องกัน
“แล้วเราไม่รีบกลับบ้านหรือไง เดี๋ยวแม่ก็ว่าพอดี กินแถวนี้เถอะ นะๆ”
เฟก็ยังคงทำหน้างอต่อไป อย่าสิค้าบ เดี่ยวไม่ง้อเลย

เมื่อเห็นว่าผมไม่ไปแน่ๆ เฟก็เลยไม่งอแงต่อ แล้วยอมไปกินราดหน้าแต่โดยดี
ผมก็เดินไปกับน้องเขา พร้อมๆกับเพื่อนๆ แล้วก้น้องๆ กลุ่มที่มาซ้อมลีด เสียงดังกันยันปากซอยเลยมั้งเนี่ย สงสารบ้านแถวนี้จริงๆ อาทิตย์นี้คงต้องนอนฟังทุกวัน

ไอ้เต้ยังคงไม่ได้ลงมาจากชั้นสอง ไอ้ต้าเลยซื้อกลับไปฝากน้องและคุณแม่ยายผม ส่วนคุณพ่อตาอิ่มไปก่อนแล้วค้าบ

“เออกลับกันยังไงบ้างเนี่ย” ไอ้กัส จริงๆ ควรเรียกเจ๊กัสมากกว่า ถามพวกน้องๆลีดที่กำลังกินข้าวกันอยู่
แต่ละคนก็ตกลงกันว่าบ้านใครทางเดียวกันก็กลับด้วยกัน ส่วนเฟนั้นบ้านอยู่ใกล้ๆมากอยู่แล้ว ผมเลยคิดว่าน้องเค้าจะกลับกับเพื่อนๆ แต่...ผมคิดผิด

“เฟกลับกับใครอ่ะ” ผมถามเมื่อเห็นเฟยังไม่พูดอะไร
แล้วไอ้คุณเพื่อนผมตัวดี อีเจ๊กัสก็หันมา “อ้าวเซน มึงไม่ไปส่งแฟนหรอ”
อ้าว ก็... เอ่อ “ส่งๆ” ผมต้องรับปากก่อน ไม่งั้นเฟคงหน้าแตกแหงๆ ยังไงกูก็ต้องสุภาพบรุษล่ะนะ ผมเห็นไอ้โอตมันส่ายหัวเล็กๆแล้วมองมา
ส่วนไอ้กัสยังไม่เลิกกัด “เลี้ยวขวานะมึงไม่ใช่เลี้ยวซ้าย” คือจากปากซอยบ้านไอ้ต้า ถ้าเลี้ยวขวาจะไปบ้านเฟ ถ้าเลี้ยวซ้ายก็บ้านผมน่ะ... กัดกูนะมึง ฝากไว้ก่อน

สรุปกูต้องไปส่งจริงๆใช่มะเนี่ย บ้านคนอื่นแถวนั้นก็มีนี่หว่า แมร่งงง หงุดหงิด รมเสีย
ผมเลยชวนไอ้ต้านั่งไปเป็นเพื่อน อ้างว่าชวนไปซื้อขนมหวานแถวนั้น เพราะปากซอยบ้านเฟมีร้านอร่อยอยู่พอดี มันก็นั่งมาแบบงงๆ ... อย่างงมากเลยมึง นั่งฟรี สาดดด

แล้วในที่สุดภารกิจปังคุงก็จบลง ผมกับไอ้ต้าก็หิ้วถุงขนม มีสลิ่ม ลอดช่อง อะไรต่อมิอะไรอยู่ 6-7 ถุงได้ เผื่อไอ้โค๊ก ไอ้โก้ ไอ้ต้น ที่มานอนด้วย และที่สำคัญ ไอ้น่ารักของผม ป่านนี้เป็นไงมั่งเนี่ย

พวกมันก็ช่วยๆกันจัดแจงเตรียมถ้วยอะไรกันไปข้างล่าง ผมเลยอาสาขึ้นไปตามไอ้เต้มันเอง ส่วนพ่อตาแม่ยายผม หลับแล้วค้าบ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เต้ๆ” ผมเรียก แล้วสักพักลูกบิดก็หมุนเปิดออกมา ............. เฮ้ยยยยย ทำไมตาบวมขนาดนั้น
ภาพที่ผมเห็นตรงหน้าทำเอาผมน้ำตาไหลโดยไม่ต้องสั่งเลย ไอ้เต้มันร้องไห้อยู่ในห้องคนเดียวตลอดเลยหรือเนี่ย นางเอกละครช่องเจ็ดจริงๆ  เลยนะเมิง ไอ้น่ารักเอ้ย

“...ต...เต้” ปากมันไม่รู้จะพูดอะไรได้มากกว่าชื่อมัน ผมก้าวเข้าไปในห้องนอนแล้วปิดประตู ไอ้เต้มันกอดผมสะอื้นจนตัวสั่น ตัวผมยืนนิ่งอยู่ให้มันกอด น้ำตามันค่อยๆไหลออกมา...






...อยากจะหนีไปให้ไกล ที่ไหนก็ได้ให้ไกลแสนไกล
ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องระวัง ไม่ต้องกลัวใครจะสนใจ

นาทีที่ฉันและเธอ จะหลอมดวงใจร่วมรักกันไป
ที่ๆเวลา ทุกๆนาที นั้นจะมีแต่เราคู่กันไม่ห่าง...




สักพัก ผมจึงบอกว่าจะลงไปข้างล่างแล้วบอกว่ามันอิ่มแล้ว แล้วก็บอกว่าเดี๋ยววันนี้ผมจะมานอนค้างกับมัน

ไอ้ต้าก็ไม่ได้ว่าอะไร เราจึงนั่งกินกันสักพัก ผมเลยขอตัวขึ้นมานอนก่อน อ้างว่าจะมานั่งเล่นเนท ส่วนพวกมันก็ยังคงอยู่เล่นวินนิ่งกันข้างล่างตามประเพณี

“ไม่ได้ล็อคคับ”
เสียงไอ้เต้ตะโกนออกมาเมื่อผมเคาะประตูห้อง
ผมค่อยเดินๆเข้าไปหามันที่กำลังนั่งเล่นเนทอยู่ แล้วค่อยๆกอดมันจากด้านหลัง
“เต้คับ” ว่าแล้วก็แกล้งพูดใส่หูมันเบาๆแล้วเป่าลมเข้าไป
มันก็เลยสะดุ้งเล็กๆ แล้วเอี้ยวตัวหนี
พอมันหันหน้ามาหาผม เห็นตาบวมๆนั่นแล้ว มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกแย่มากๆ เฮ้อ...

“ไปอาบน้ำเหอะ” มือผมค่อยๆ ปลดพันธนาการไอ้เต้ออก
“อาบเองได้น่า” ท่าทางเขิลๆนี่น่ารักดีนะเรา
“อาบให้นะไถ่โทษที่ทำให้เต้ร้องไห้” อ้อนหน่อยๆ จะสำเร็จแล้วววววว
แล้วเสื้อนักเรียนมันก็ถูกปลดกระดมครบทุกเม็ด ด้วยมือผม
“อาบอย่างเดียวนะ” มันหันมาทำหน้าจริงจังใส่ โหยยยย ยังไม่ทันคิดทำไรเลย ใครจะทำใครกันแน่วะเนี่ย
ผมเลยได้โอกาส หันมา หน้าใกล้ๆแบบนี้....จุ๊บ..............................
ฮ่าๆๆๆ จุ๊บปากมันไปเบาๆทีนึง แล้วหน้าเราสองคนก็เพิ่มสีแดงให้แก่กัน

โชคดีที่บ้านมันค่อนไปในทางรวย ห้องนอนบ้านมันทุกห้องเลยมีห้องน้ำในตัวหมด ไม่งั้นอาบด้วยกันตอนนี้ข้างล่าง ไอ้สามตัวคงได้อึ้ง ทึ่ง เสียว

แล้วฉากอาบน้ำก็ผ่านไป...

ปกติผมไม่ชอบใส่อะไรนอนนอกจากบ๊อกเซออยู่แล้ว ก็เลยทำเหมือนนอนบ้านตัวเอง ฮ่าๆๆ นอนล่อตะเข้
พอเช็ดหัวเสร็จก็เลยนุ่งบ็อกเซอแล้วไปนอนเล่นอ่านโคนันรอมันบนเตียง ใจเย็นไว้ละลูกๆ
ส่วนไอ้คุณหนูก็กว่าจะเป่าผม ทาครีม ทาห่าเหวอะไรไม่รู้ไม่เสร็จสักที เบื้องหลังความน่ารักนี่สำอางเอาการนะเมิง แต่ก็ดีและอิอิอิ ไม่นานมันก็เดินใส่ชุดนอนมานั่งข้างๆ กลิ่นโลชั่นกลิ่นครีมหอมมาเชียวนะ ว่าแล้วสมองคิดมือก็ทำตาม ฉุดมันมากอดนอนข้างกายได้สมใจ เฮ้อ...ในที่สุดก็ได้นอนกอดกันสองคนแล้วดิ ผมมีความสุขจังเลยคับ

แล้วฉากกลางคืนก็ผ่านไป...

เช้านี้ร่างเปลือยเปล่าของเราสองคนกอดก่ายกันอยู่ใต้ผ่าห่มอุ่น ทำไมมันเช้าไวจังวะ ผมได้ยินเสียงก๊อกแก๊กๆ แสดงว่าพ่อแม่ หรือคนอื่นๆคงตื่นแล้ว ดูนาฬิกาที่หัวเตียง หกโมงสิบ ต้องเตรียมตัวไปโรงเรียนแล้วสิเรา ไอ้เจ้าเต้ยังหลับปุ๋ยอยู่ แกล้งขโมยหอมมันไปทีนึง เลยตื่นเลย ... สงสัยแรงไปนิด คราวหน้าจะทำเบาๆนะคับ

ผมยิ้มให้ผมแล้วก็กำลังจะลุกไป แล้วก็ โอ๋ย.. ร้องไมหว่า
“เป็นไรเต้ เจ็บหรอ” ผมถามมันยิ้มๆแล้วดึงมากอด
หน้าแดงเป็นลูกท้อเลย แบบนี้แน่นอน... “งี้ต้องซ้ำป่ะ จะได้หาย”
“บ้าดิ ไปอาบน้ำเหอะๆ สายแล้ว”
แหมปกติก็ไปสายกันทั้งแก๊ง อย่ามาเต้ๆ กูรู้ทัน
“เหมือนปกติไปเช้าเลยนะเรา” ผมแกล้งประกบปากลงไป ลืมเลย ตื่นมากูยังไม่ได้แปรงฟันนี่หว่า มันจะรังเกียจมั้ยเนี่ย เลยรีบถอนปากออกมาแล้วถามก่อน
“รังเกียจป่ะเนี่ย ยังไม่ได้แปรงฟันเลย” มันก็ยิ้มๆ แต่ไม่ดิ้นหนี แบบนี้ ฮ่าๆๆ รุกต่อ จนกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ... “เต้ ตื่นได้แล้วลูก” แม่มันนั่นเอง โหย กำลังจะเข้าพอดี
ไอ้เต้เก็กเสียงปกติ แล้วตะโกนตอบ “ค้าบแม่ กำลังจะอาบน้ำคับ”
“กับข้าวอยู่บนโต๊ะแล้วนะ พ่อกับแม่ไปแล้วนะ ฝากบอกพี่ๆด้วยนะลูก”
“ค้าบบบบ” เสียงใสเชียวนะ แหมๆ พอแม่มันไปและ เราก็ต่อ ฮ่าๆๆๆ

แล้วฉากตอนเช้าก็ผ่านไป…

“วันนี้มีแข่งป่ะเต้” ผมถามตอนเรามานั่งเล่นกันที่สวนเล็กๆหน้าบ้าน รอไอ้สามคนนั้นอาบน้ำแต่งตัว
ลืมเลยแฮะ ถ้ามีแข่ง แล้วแพ้นี่ ความผิดกรูเลยนะเนี่ย
“มีอีกทีพรุ่งนี้เลยคับ” มันพูดแล้วเดินเล่นดูบ่อปลาๆไปเรื่อยๆ
“ดีและๆ”  “ไมหรอ” มันหันหน้ามาถามผม ใสซื่อจริงหรือแกล้งแอ๊บแบ๊วเนี่ย
“ก็...” ผมก็หน้าแดง มันก็หน้าแดง... รู้กัน

   *********************************************************************


 :m23:  ช่วงนี้งานยุ่งมากเลยคับ ใกล้สอบ ไม่ค่อยได้เข้าบอร์ดไหนๆเลย และก็ยังไม่ได้เขียนต่อ แหะๆ โทดทีนะค้าบผม

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 03-10-2007 04:33:35

ว่างๆแล้วมาต่อก็ได้จ้า รอได้แต่ไวๆก็ดีนะ  :m23: :m23:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 03-10-2007 10:02:36

ไม่เป็นไรครับเข้าใจๆ  :m17: ว่างเมื่อไหร่ก็รีบมาต่อละ  :m7:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nattabadin ที่ 03-10-2007 21:46:17

กำลังใจให้คนเขียนเด้อ จะรอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 03-10-2007 21:58:55

เซนค๊าบ เลิกกับเฟไปซะเถอะ เพื่อเต้ และเพื่อเฟเองนะ  :m13:  :m13:  :m13:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: pajaa ที่ 03-10-2007 22:33:43

หวัดดีคับน่าน

มาลงให้อ่านตั้งนานหล่ะ ยังไม่เคยเข้ามาทักทายน่านในนี้เลยมั้งนิ  :m17: :m17:

ยังตามอ่านตลอดนะคับ :m11:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 04-10-2007 15:04:05

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์

สนุกจังเลย  :m1:

ชอบๆ

เอาอีก  เอาอีก

กลายเป็นว่านี่คือนิยายรักม.ปลาย ที่เจ้จะตามอ่านอย่างตั้งใจอีกเรื่องหนึ่ง

สู้ๆ นะเคอะคุณน้องคนเขียนนนนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: pajaa ที่ 04-10-2007 22:56:38

ช่วงนี้น่านไม่ว่างมาลงนิยายให้นะค้าบ

จา แปะแทนชั่วคราวคับ
***********************************

ตอนที่ 14 : กีฬาสี วันที่หนึ่ง

ในที่สุดวันที่รอคอยก็มาถึง หลังจากเขมักเขม้นกันมาทั้งอาทิตย์ ... แท่น แทน แท้นนนน
ขบวนพาเหรดเปิดงานวันแรกเริ่มขึ้นแล้ว ตึ่ง ตึ่ง ตึ่ง ตะละแล็ก แต็ก ตึ่ง แต็ก ตึ่ง แต็ก ตึ่ง...
สีฟ้านำไป สีเขียวของผมตาม สีไอ้เต้ต่อหลัง แล้วก็สีสุดท้าย ครบสี่สี เดินวนถนนหน้าโรงเรียนให้ชาวบ้านชาวช่องละแวกนั้นเค้ายลโฉมและหนวกหูหน่อยนึงแล้วก็วนกลับ แค่นี้ก็ร้อนเหงื่อตกอยู่เหมือนกันนะ

ด้วยความน่ารักของเต้ มันเลยได้ทำหน้าที่แต่งเป็นคล้ายๆยากูซ่าญี่ปุ่นอะไรสักอย่าง เดินอยู่ในขบวณนำของสีมัน แต่งซะหล่อเชียว ส่วนผมด้วยความที่เป็น ม.6 เลยใช้อำนาจ กูจะแต่งมั่ง...หุหุ แต่ด้วยความที่กำยำออกจะล่ำนิดๆไปทางสัตว์เท้ากีบหน่อยๆ (ม้านะค้าบ ไม่ใช่ควายอิอิ) เลยต้องแบกธงสี... หนักชิ..หาย
ไอ้ต้าหน้าตาหล่อสู้ผมไม่ได้ เลยถูกเกณฑ์ไปถือธงโรงเรียน ... สาดดดดเด่นกว่ากรู งอน ส่วนเฟก็ได้ถือป้ายสี สีผม ไอ้ที่เหลือๆก็อยู่ในขบวณนี่แหละ อย่าแปลกใจว่าทำไมถึงหน้าตาดีได้ทำหน้าที่กันหมด จริงๆเพราะโรงเรียนมันไม่ได้ใหญ่มากมายเท่าไหร่สีนึงมี ม.6 ก็มีราวๆสีละ 30 คน มันเลยต้องช่วยๆกานไป

“โอยย ร้อนเว้ย” ผมมานั่งบ่นอยู่กับพวกไอ้ต้า ไอ้โอต ที่โรงอาหาร หลังจากวางธงบนบ่าทันทีที่เดินกลับเข้ามาถึง นั่งสักพักก็ เอ๊ะ... เฮ้ย!! ไอ้เต้อยู่ไหน ถ่ายรูปด่วนนนนนนนนนน

คว้ามือไอ้โอต เพื่อนรู้ใจ แล้วก็ลากไอ้ต้าไป ตามหาน้องมัน ทำทีเป็นจะไปถ่ายกับสาวๆ แต่จริงๆ กูจะไปถ่ายคู่กับที่รักกรู

แล้วในที่สุดก็ทำเนียนถ่ายคู่กับไอ้เต้ได้สำเร็จ โดยมีไอ้โอตเป็นผู้สนับสนุนอย่างเป็นทางการกดชัตเตอร์ให้ น่ารักจริงๆ เพื่อนกรู แล้วก็ได้ถ่ายคู่กับเฟด้วย เพราะ สองคนนี้ดันไปยืนใกล้ๆกัน ไอ้ห่าโอตก็ช่างแสนดี

“เฮ้ยชิดๆหน่อยดิวะ”
ไอ้เชี่ยย กลางโรงเรียนเว้ย ผมก็กระเถิบเข้าไปใกล้ๆเฟนิดนึง ไอ้เต้ยืนอยู่ข้างไอ้โอต...
“เฮ้ยๆ แฟนกัน กอดกันหน่อยดิวะ นานๆที” แหม มึงไปหัดเป็นตากล้องมืออาชีพตั้งแต่ชาติปางไหนเนี่ย ไอ้เต้ยังคงยืนข้างๆ มองดู
“เฮ้ยๆ หนึ่ง สอง...” แชะ!!! เฮ้อ เสร็จซะที อย่างกะถ่ายรูปแต่งงาน
ไอ้ต้าก็ไปวิ่งไล่สาวๆถ่ายรูปอยู่กับไอ้โค๊ก เฟกับเพื่อนๆ ก็มีคนมาขอถ่ายรูปตรึม ผมเลยได้ที ปลีกตัวกลับมานั่งโรงอาหาร กับไอ้เต้ ไอ้โอต

“เต้ยังเจ็บอยู่ป่ะ” ผมถามถึงแผลที่ก้นมัน ที่โดนพ่อตีวันนั้น จนต้องทำแผลให้มันทั้งรอบดึกและตอนเช้า
“ไม่แล้วคับ” มันก็ตอบหน้าแดงๆ ไอ้โอตหันขวับกลับมาจ้องหน้าผมซะ ไม่ช่ายอย่างที่มึงคิดเว้ย
“ห่า มองไร” ผมถามไอ้โอต ไอ้เต้ก็เลยขอตัวลุกเดินไปหาเพื่อนๆก่อน หน้าแดงไปเรยยย...
“ตกลงมึง...” ไอัโอตยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ทำหน้ากวน แล้วทำเสียงกระซิบกระซาบ “มีเมียแล้วหรอวะ”
ป้าบบบ!!! “โอ้ย เหี้ย เจ็บ” พอดีที่ไอ้ปริ๊นเดินเข้ามาพอดี มันเลยตบกะบาลแฟนมันไปซะ สะใจกรู
“อ่ะ จะนอกใจกูหรอ” อ่ะ มันพูดขำๆ ฮาดีจริงๆ กับความหึงบ้าๆบอๆ ของมันสองคน
“เฮ้ยปริ๊น กูกำลังสัมภาษณ์อยู่เว้ย”
“เสือกเรื่องชาวบ้านเค้าจังนะมึงเนี่ย” สม โดนไอ้ปริ๊นว่าเข้าให้
ผมเลยต้องตอบมันไป ไม่ให้น้องเขาเสียหาย “ยังเว้ยๆ ยังไม่ถึงขั้นนั้น” หุหุ
“ขั้นนั้นนี่ขั้นไหนวะ” ไอ้ปริ๊นนน เมื่อกี้ยังอยู่ข้างกูเลย เปลี่ยนข้างไวนะเมิงงง
แล้วไอ้ต้ากขี่ม้าขาวมาช่วยผมเอาไว้ “สุมหัวคุยเหี้ยไรกันเนี่ย ไม่ไปถ่ายรูปวะ” มันเดินมาเหงื่อท่วมตัว กับไอ้โค๊ก หลังจากปฏิบัติการถ่ายรูปกับสาวๆที่สนาม

พวกผมเลยสลายวง แล้วเดินขึ้นไปห้องน้ำ จัดการล้างหน้าล้างตาแล้วแยกย้ายกันไปปฏิบัติหน้าที่ของแต่ละคน
“เออ ต้าวันนี้ซ้อมลีดบ้านมึงอีกป่ะ” หลังจากวันนั้น ผมก็พยายามปฏิเสธไม่ไปนั่งดูเฟซ้อมที่บ้านมันอีก แค่ไปรับตอนเลิกซ้อมแล้วเท่านั้น โดยเอาเหตุผลการทำสแตนมาอ้าง... จริงๆ ไปขลุกเล่นเกมกันบ้านไอ้โอตมากกว่า ฮ่าๆๆ

“ไม่ๆ วันนี้เค้าซ้อมใหญ่ตอนเย็นกันที่โรงเรียนไง” มันหันมาตอบ แล้วกลับไปสนใจการแข่งบอลรอบรอง ของรุ่นม.ต้นต่อ
“อ้าวหรอวะ ไอ้พวกนั้นก็ไม่ไปค้างบ้านมึงแล้วอ่ะดิ”
“ไปๆ เพราะมันขี้เกียจตื่นเช้าพรุ่งนี้” พวกมึงจะนัดดูบอลก็บอก กูจำได้วันนี้มีคู่บิ๊กแมตช์
“ไมมึงจะมานอนหรอวะ” อ่ะมันหันมาถามต่อ
“ก็กะว่าอ่ะ แต่ไม่เป็นไรๆ” ทำเนียนไม่ไป แต่จริงๆอ่ะ... รอคำตอบว่าให้นอนห้องน้องมันอยู่คับ หุหุ
“จะมาก็มาดิ แต่นอนห้องไอ้เต้นะ” โอ้ จอร์จ มันยอดมากกกก
“เออๆ ถ้าไปเดี๋ยวบอก” อ่ะ แล้วผมก็ทำทีดูบอลต่อ แต่ในใจละ นึกไปถึงเช้าวันรุ่งขึ้นและ (หมายถึง กีฬาสีพรุ่งนี้นะคับ รู้นะคิดไร)

ตอนเย็น พวกผมก็มานัดรวมกันช่วยในการซ้อมลีดชุดใหญ่ที่สนามบาสตอนเย็น นั่งกันหน้าสลอนเลยคับ เซน ต้า โอต ปริ๊น โค๊ก ฟ้า ชิง แนท และ ผองเพื่อนคนอื่นๆ...

เอ ทำไมน้องเพื่อนกูยังไม่มาหว่า ปกติเย็นๆมันจะต้องมาขลุกอยู่กับพวกผมนี่หว่า

ผมก็นั่งกระวนกระวายไป ไม่ได้สนใจเฟที่เต้นอยู่ตรงหน้าเท่าไหร่ จนซ้อมเสร็จ ทุ่มนึงนั่นแหละ

“เฮ้ย ไปฉลองกัน” ไอ้กัสชักชวนพวกผมที่นั่งบริจาคเลือดให้ยุงกันอยู่
“ฉลองไรมึงวะ ยังไม่ทันแข่ง”
“อ๊ะ ใช่สิยะ เกิดแข่งแล้วแพ้เดี๋ยวไม่ได้ฉลอง”
“โหย เจ๊ ปากกก” น้องผู้หญิงคนนึงในกลุ่มที่เป็นลีดแซว
“เออ เอาน่าๆ ที่จริงพรุ่งนี้เจ๊ไม่ว่างน่ะ มีนัดกับผู้ชาย” มันพูดท่าทางเหมือนสวย
“อ่อ พ่อชวนไปไหนล่ะ”
“เออๆ พูดมากๆ จะไปไม่ไป”
“กัสเลี้ยง ไปอยู่แล้ว” อ่ะผมแกล้งแซวมันบ้าง
“เออ เงินลีดมีงบอยู่สองพัน เกินมึงจ่าย”
“อ่ะๆ งั้นกินข้าวมันไก่หน้าโรงเรียนละกันห่า”
“แหม เฮียเซนงกจัง” อ่ะ เรียกซะดี เดี๋ยวก้านคอหลับเมิง
“เฟๆ ช่วยเจ๊อ้อนหน่อยสิ”
น้องเขาก็ทำหน้าเขิลๆ คนอยู่ตั้งเยอะ ไอ้กัสเล่นเหี้ยไรเนี่ย เกรงใจน้องเค้าบ้าง
แล้วสรุปสุดท้ายก็พากันไปแดรกซ์กันที่หมูกะทะชื่อดังย่านท่าพระ ไม่ไกลจากโรงเรียน
โดยปราศจากไอ้เต้..... มันไปไหนวะ คงไม่ไปโดดสะพานลอยตายนะสัด

พอกินเสร็จราวๆ ก่อนสี่ทุ่มก็แยกย้ายสลายโต๋ ผมก็ขอไอ้ต้ากลับบ้านไปด้วย
“อ้าว ไอ้เต้ล่ะ” พ่อมันถามขึ้นเมื่อกลับไปกันแค่ผม ไอ้ต้า ไอ้โค๊ก ไอ้ต้น ไอ้โก้
“อ้าว ยังไม่กลับหรอพ่อ” ไอ้ต้าถามหน้างงๆ เพราะคิดว่าน้องชายกลับบ้านมาก่อน
พอโทรศัทพ์ตามตัวก็เลยรู้ว่า...มันเมาแอ๋อยู่บ้านเพื่อน

แล้วครึ่งชั่วโมงผ่านไป พี่แท็กก็มาจอดหน้าบ้านแล้วไอ้เต้ก็งอกแงกเดินเซเข้ามา... ยังไม่ทันจะเข้าบ้านหรอกคับ เพราะพ่อมันไปนั่งรอที่สวนหน้าบ้านอยู่แล้ว พวกผมเลยได้แต่ฟังเสียง

“ป๊าหวัดดี” ยังมีสติ จำพ่อตัวเองได้
สักพักสองพ่อลูกก็เดินเข้ามาในบ้าน แล้วพ่อมันก็สั่งให้ไอ้ต้า พามันขึ้นไปอาบน้ำ นอน ไอ้ต้าก็ช่างเป็นพี่ที่แสนดี
“เฮ้ย ไอ้เซน มึงพามันไปหน่อยดิ กูขอวินนิ่งต่อก่อน” มันหันมาบอกผม เพราะรู้ว่าผมไม่ค่อยชอบเล่นอยู่แล้ว ลำบากกูอีกนะมึง อิอิอิอิ
ผมเลยทำหน้าที่แทน... พอเข้ามาในห้องปุ๊บก็จัดการล็อคประตูเสร็จสรรพ

“ไปกินเหล้าทำไมเนี่ย” ผมจับมันหันหน้ามาพูดให้รู้เรื่อง
“ก็เพื่อนมันชวนๆ” มันพูดแบบเมาๆ แล้วก็หันเดินไปอาบน้ำ
เราก็เลยอาบน้ำพร้อมกัน........

มันยังคงเมาเอาหัวพิงผนังห้องน้ำไว้ ปล่อยให้ฝักบัวสาดอยู่จนผมถอดเสื้อผ้าแล้วเดินตามเข้าไป

“เต้คับ”
มันลืมตาขึ้นมามองผม แล้วค่อยๆ เอามือกอดผมไว้
“ทำไมต้องไปกินด้วย”
ในใจคิดว่ามันคงเหมือนนางเอกหนัง กินเหล้าประชดชีวิต
“เพื่อนมันได้บอลมาอ่ะ เลยชวนไปกิน” ...สาดดดด ใครให้ครบเพื่อนแบบนี้วะ หน้าแตกเลย เรา
“อ่ะ”
“ทำไมหรอคับ” มันถามยิ้มๆ ตาเยิ้มเชียวนะมึง เวลาเมาเนี่ย

แล้วผมก็ค่อยๆ ประกบปากจูบมันเบาๆ ถึงมันจะไม่ใช่จูบแรกของผม จูบแรกของเราสองคน แต่มันรู้สึกพิเศษกว่าครั้งไหนๆ เพราะกลิ่นเหล้า หุหุหุหุ

เราจูบกันอยู่นาน ลิ้นที่สัมผัสกัน มันช่างเป็นอารมณ์ที่แข็งแกร่ง และอ่อนบาง เหมือนว่าเรากำลังฝันอยู่เหมือนเราบอกรักกัน เหมือนคำพูดมากมาย เหมือนสัมผัสกันทุกอณูร่างกาย ... ผมไม่เคยจูบใครนานและหนักขนาดนี้มาก่อน

“เต้ ขอได้ป่ะ” ...อ่ะ หื่นเลยกรู
“เห็นว่าเมาแล้วจะยอมหรอ” อ่ะ เมาแล้วยังฤทธิ์เยอะ แล้วมันก็ส่ายหน้า ก่อนจะค่อยๆเลื่อนตัวลงไปทำแบบครั้งที่แล้ว

ในที่สุดส่วนหนึ่งของร่างกายผมก็เข้าไปอยู่ในปากของไอ้น่ารัก

“เต้ ต...เบาๆ อ้ย โ..ส ซี...” ผมยืนแหงนหน้า ลืมตัวร้องออกไป ก็คนมันเสียวนี่หว่า...

มันก็ไม่ยั้งเลย ยิ่งห้ามยิ่งเอาใหญ่ โอยยย ขาสั่นไปหมดแล้ววววว ววววว วววววว

“เต เต้... ค้าบบบบ” แล้วผมก็จับหัวมันไว้ ปล่อยซะหมดแม็กซ์เลย

แล้วมันก็กินซะหมด ไม่หมดได้ไงล่ะ ก็ผมจับไว้ซะขนาดนั้น คายได้ก็เก่งและ ฮ่าๆๆๆ

ผมค่อยๆ จับแขนไอ้น่ารัก ค่อยๆ ลุกขึ้นมา ทำตาแป๋วใส่ผม ...สร่างเลยดิ เจอเข้าไปเต็มแม็กซ์ อิอิ
“ค้าบ” อ่ะ ทำเสียงน่ารักใส่กรูทำมายยยย เดี๋ยวเจอรอบสองหรอก หุหุหุ
“ค้าบ” อ่ะ เอาบ้างๆ ทำน่ารักบ้าง และแล้วสิ่งไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น มันค่อยๆ จับบ่าผม กด กด กด เย้ยยยยยยไม่อาวววววววววว ไม่นะ..................... เต็มปากเต็มคำเลยกรู ...ฟ้องแม่แน่

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 04-10-2007 23:05:25

หุหุ เต้ฟอร์มเมารึเปล่า   :m10:  :m10:  :m10:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม up ใหม่ 07/10/50
เริ่มหัวข้อโดย: pajaa ที่ 07-10-2007 10:26:19

น่าน มาเมื่อไหร่บอกจาด้วยนะคับ

*******************
ตอนที่ 15 : กีฬาสี...วันที่สอง

วันนี้คือวันที่ทุกคนรอคอย หากใครเคยผ่านชีวิตเด็กม.ปลาย (ส่วนใหญ่ก็คงเคยแหละน้า) คงรู้ว่าวันกีฬาสีที่จะมีการแข่งสแตน แข่งลีด ประกาศผล ชิงบอล ชิงบาส ชิงวอลเลย์ อะไรต่างๆ มากมาย ที่ทำให้โรงเรียนดูจะมีเสียงเฮฮา รอยยิ้ม มากเป็นพิเศษ

พวกผม 5 คน มาโรงเรียนด้วยกัน ไอ้เต้มันตกรอบแบดไปแล้ว ก็เลยค่อนข้างว่าง ลอยไปลอยมา ได้สบาย ผมเลยได้อยู่กับมันมากหน่อย ส่วนเฟก็ยุ่งด้วย เพราะวันนี้ต้องแข่งจริงแล้ว แต่งตัวกันแต่เช้า...งี้ก็ทางสะดวก หุหุ
“ไปโรงอาหารป่ะ” ผมชวนพวกมันไปหาอะไรกินกัน เนื่องจากว่างงาน สแตนผมก็ทำเสร็จไปหมดแล้วตั้งแต่ก่อนวันงาน
“กูต้องไปเตรียมลงบอลว่ะ” ไอ้ต้าบอก มันเป็นนักกีฬาน่ะ แต่ผมไม่ชอบเอาเสียเลย ร้อนจะตาย เล่นบาสยังพอไหว
แต่บาสสีผมก็เก่งจัด ตกรอบไปตั้งแต่แรกแล้ว ผมยังไม่ทันลงด้วยเลย เพราะเป็นแค่ตัวสำรอง ประมาณว่าใส่ชื่อไปให้มันเต็มๆอ่ะนะ
สรุป ไอ้โค๊ก ไอ้ต้น ไอ้ต้า ต้องไปลงบอล ส่วนไอ้โก้ไปหาเด็กมัน ผมก็เลยอยู่กับเด็กผม ซึ่งเป็นใครไปไม่ได้ ไอ้เต้นั่นเอง

“เฮ้ยไม่ไปช่วยเพื่อนคุมแสตนเลยนะมึง” คุณนายฟ้าบ่นผม ที่นอนกลิ้งอยู่บนโต๊ะในโรงอาหาร กับไอ้เต้
“เดี๋ยวไปๆ” ขอสวีทนิดนึงดิ
“แล้วมึงมาทำไรเนี่ย” ผมถามมันต่อ
มันก็ชูถุงขวดน้ำเปล่าในมือให้ดู อ่อ...อย่างนี้นี่เอง
“คนอื่นไปไหนหมดวะ ไมเหลืออยู่สองคน” คนอื่นไม่ได้ไปไหนหรอกคร้าบผม แต่จงใจอยู่กันสองคนมากกว่า
ผมก็ทำโง่ “ไม่รู้ว่ะ ตั้งแต่มาก็ยังไม่เห็นใคร”
ไอ้ฟ้าก็ดูไม่สนใจอะไรแล้วก็เดินกลับไปที่สแตน

เวลาแห่งความสุขผ่านไปได้ไม่นาน ไอ้คุณโอต กับไอ้คุณปริ๊นก็เดินมาแต่ไกล
พอมันมาถึง ไอ้โอตก็ชวนผมเดินไปซื้อน้ำ
ระหว่างทางมันก็พูดขึ้น “เฮ้ย มึงไปทำไรประเจิดประเจ้อวะ”
ผมก็งงดิ อารายวะ ทามรายยย
“ไรวะ”
“เมื่อกี้กูไปดูบอลแล้วไอ้ต้าก็มาคุยกับกูเรื่องมึงอ่ะ”
อ้าวซวยแล้วไง ...ร้องไม่ดังนะค้าบบบบบ
“ว่าไงบ้างอ่ะ”
“มันบอกว่า มึงกับไอ้เต้แปลกๆ ทำไมดูสนิทกัน”
“อ่ะ ก็น้องเพื่อน”
“ไม่อายปากเลยนะมึง น้องเพื่อน”
อ้าวก็ช่ายน่ะสิ หรือผมเข้าใจผิดหรอคั๊บ... ก็เต้เป็นน้องไอ้ต้า
“แล้วมึงตอบว่าไงอ่ะ”
“กูก็บอกตามความจริงดิวะ” ไอ้โอตมึงไม่ฆ่ากูหรอก กูรู้มึงร้ากกกู
“เอาดีๆ” เริ่มขำไม่ออกละ
ยังไม่ทันตอบ ก็เดินมาถึงร้านน้ำพอดี มันทำทีซื้อน้ำ ปล่อยผมกระวนกระวายเล่น ไว้อาลัยให้ตัวเอง 1 นาที
“ก็บอกว่ามันคิดมาก ไอ้เต้มันสนิทกับมึงเพราะคงคุยกันเรื่องปัญหารักมั้ง”
เฮ่อ...ค่อยโล่ง ว่าแต่มันเชื่อป่าววะ
ยังไม่ทันที่ผมจะถามต่อ ไอ้โอตก็ปล่อยหมัดเด็ด
“แต่...ไอ้ต้ามันรู้อยู่แล้วนะว่าน้องมันเป็นแบบไหน มันเคยไปเจอหนังในห้องไอ้เต้ตอนมันไปเชียงใหม่ปีที่แล้ว”
.....................ตอนนั้นอากาศกำลังดี แต่เหงื่อผมไหลมาอย่างกันอุณหภูมิ 42 องศา กลางเมษายน.......................

ทิ้งบอมบ์เสร็จมันก็เดินนำไปที่โต๊ะ เล่นกับไอ้ปริ๊นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ...แต่ผมนี่สิ โถ่ว้อยยย ไม่อยากคิด

นั่งไม่ติดที่เลย เจอแบบนี้ ไอ้เต้ขอตัวไปหาเพื่อนๆ ที่สี ผมและไอ้คู่รักก็พากันมาที่สแตน ช่วยงานเพื่อนๆเสียหน่อย

เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก ช่วงเวลาอันยิ่งใหญ่ประจำปี

นาฬิกาบอกเวลาบ่ายโมง การแข่งขันบอลรอบชิง ระหว่างสีเขียว กับ สีฟ้า กำลังจะเริ่มขึ้นในอีกไม่กี่นาทีนี้
นักเรียนเกือบทั้งหมดพากันมาจับจองรอบๆสนาม ตามสแตนสีใครสีมัน หรือตามมุมที่ตนปราถนา ลีดก็แต่งตัวเสร็จละ เลยมาเตรียมเชียร์กันหน้าสแตนสีใครสีมัน

“ไง น่ารักนะเรา” ผมยิ้มให้เฟ ที่เดินมาที่สแตนที่ผมนั่งอยู่
“แหงล่ะสิ เจ๊กัสทั้งคน” อ่ะ ไม่ได้ชมเมิงงง
เฟเดินอายๆ ไปข้างหน้าสแตน แล้วไม่นาน เชียร์ลีดเดอร์สีเขียวก็เริ่มก่อนใครเพื่อน...ก็ไอ้กัสเป็นหัวหน้าทีมนี่นา ไม่ก่อนได้ไง

1..2..3..4..5..6..7..8...รัวววววว

ไม่นานนัก สีอื่นก็ตาม
“ต่อไป คือการแข่งขันบอลรอบชิงระหว่าง สีเขียว กับ สีฟ้า ขอให้นักเรียนแข่งขันกันด้วยความสนุก มีน้ำใจนักกีฬานะคับ แล้วกองเชียร์ก็ด้วยล่ะ สีเขียวก็เพลาๆหน่อยนะคับ อ่อนข้อให้สีฟ้าบ้าง” มาสเซอ พูดแซว เนื่องจากตัวเองปีนี้อยู่สีฟ้านั่นเอง เรียกเสียงฮือฮา ได้จากกองเชียร์เป็นอย่างดี

ปี๊ดดดดดดดดดด เสียงนกหวีดดังขึ้น ลูกกลมๆกลางสนาม เริ่มถูกส่งผ่านไปตามเท้าของนักกีฬา


ความสนุกเป็นไปอย่างที่มันควรจะเป็น แต่มันกลายเป็นมากกว่าที่ควร เมื่อ

เฮ้ยยย ปุก ปัก พลั่ก แอ็ก โอ้ย อ๊อก ตะลุบตุบตับ... ปี๊ดดด ปี๊ดดด อ้า โอ้ย

เฮ้ย เหี้ย วิ่ง เฮ้ย ไอ้ต้า... ไอ้โค๊ก... ไอ้พวกที่เหลือ สองทีม บรรจงฟาดแข้งกันเองอย่างเมามัน

พวกลีดจากที่ร้องเพลงอยู่ก็เปลี่ยนมาส่งเสียงกรี๊ด ไม่รู้เชียร์หรือห้าม

ผมก็งง วิ่งเข้าไปช่วยพวกมันตะลุมบอน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันทะเลาะเรื่องอะไรกัน ... กูช่วยเพื่อน

จนในที่สุด มาซเซ่อแยกได้สำเร็จ รู้สึกตัวอีกที ก็แสบๆที่หางคิ้ว

เดินกลับมาที่สแตนตัวเอง เห็นเฟจ้องหน้าหน้าผมแบบอึ้งๆ ผมก้ได้แหะๆ แล้วเฟก็รีบวิ่งเข้ามา

“พี่เซนๆ” เฟรีบเอาผ้าเช็ดหน้ามาซับที่คิ้วผม
“โอ้ย!!” ร้องดิคับ แสบเอาการอยู่แฮะ พอเฟเอาผ้าเช็ดหน้าออกนั่นล่ะ ถึงเห็นเลือดเต็มเลย
ผมเลยโชคดีได้เข้าห้องพยาบาลแทนห้องปกครอง
เฟก็คอยมานั่งดูผมอยู่ตอนที่ มิสพยาบาลทำแผลให้ แป๊บนึงไอ้ปริ๊นก็ตามเข้ามา
“เฮ้ย มาซเซ่อจะให้ไม่ให้แข่งต่อว่ะ” เวรละ อุตส่าแข่งไปได้เกือบจบ
“อ้าว แล้วงี้” ยังไม่ทันที่ผมพูดจบ มันก็ว่าต่อ
“ก็มันเสมอ 1:1 เค้าก็ให้เสมอไป” มันพูดหน้าเซ็งๆ
เซ็งดิคับ รอกันมาตั้งนานเพื่อกาลนี้โดยเฉพาะ
“เออเฟ ไอ้กัสตามตัวอยู่อ่ะ เค้าจะแข่งลีดกันแล้ว”
ผมดูเวลาก็บ่ายสามพอดี ได้เวลาแข่งลีด การแข่งขันรายการสุดท้าย ที่หนุ่มๆทุกคนรอคอย ฮ่าๆๆ
เราสามคนเลยพากันเดินออกไปที่สแตน ไอ้พวกนั้นก็ออกมาจากห้องปกครองแล้ว ได้ความว่ามาซเซ่อไม่เอาเรื่องเพราะเห็นเป็นกีฬาสีแล้วก็ไม่ได้มีเรื่องร้ายแรงอะไร นี่แหละคับข้อดีของโรงเรียนผม ยอมความกันได้ อิอิอิ

ลีดพร้อม! สแตนพร้อม! สามมมม สี่!!!

\\\\\ /////
\\\ ///
\\\ * - * ///
????????
????
?????????
????????????
?? ??
?? ??
?? ??

เรียกเสียงฮือฮากันไปมากโขล่ะคร้าบ สำหรับสีเขียว ...ก็แฟนใครเต้นล่ะให้มันรู้ซะบ้าง เง้ออออ ไม่ช่ายและๆ

“เป็นไงบ้างอ่ะ” เฟถามผมเมื่อเดินกลับเข้ามาที่สแตนหลังเต้นเสร็จไปเป็นสีสุดท้าย
บอกไม่ดีก็ไม่ได้ดิ ... ตามบทก็ต้อง “สวยคร้าบ น่ารักดีๆ” ก็ดีจริงๆนะคับ ไม่ได้แกล้งชม แต่แอบรู้สึกว่าสีแดงดีกว่า... งุงิๆ
“แล้วชั้นล่ะ...” ไอ้กัสเดินตามมา ทำเสียงเหมือนในละครหรือโคนาอะไรสักอย่าง ไม่แน่ใจ
ไอ้ชิงมันอยู่ตรงนั้นพอดีเลยเป็นตัวช่วย ตอบให้ “มึงก็สวย อย่างกับในหนัง bring it on เลยล่ะ” (ท่านผู้อ่านคงนึกออกนะคับ หนังเรื่องนี้ไม่เก่าไปน้า อิอิ)
“จริงดิ” อ่ะมันทำหน้าเป็นปลื้ม
“มึงก็ไปหลอกมัน” ผมเลยแกล้งแซวไอ้ชิง
“เอ๊ะ ไอ้เซน พาแฟนมึงไปนั่งพักไป ปากไม่ดี” ไปก็ได้วะ ไล่จริงเชียว

ไปนั่งได้ไม่นาน และไม่ไกล ไอ้โอตกับไอ้แนทก็เดินมาตาม
“เฮ้ยมึงๆ มาซเซ่อให้เตะลูกโทษตัดสินแล้วเว้ย”
มันหน้าบานกันมาทั้งคู่ รีบวิ่งมาบอกข่าวดีให้ผมกับเฟฟัง
“อ้าว แล้วเตะตอนไหน” ผมตะโกนถามก่อนมันจะเดินมาถึงโต๊ะ
“ตอนนี้ไงมึงรีบไปเลยๆ”
“อ่อ ตามกูไปเปิดงานนี่เอง”
แล้วพวกเราก็พากันไปที่สนามอีกรอบ...

ฝั่งขวาคือพวกผมและสีเขียวทั้งหลาย ฝั่งซ้ายคือไอ้เต้และสีฟ้าทั้งมวล

ตรงกลาง ไอ้ต้ากำลังจะซัดลูกโทษสะท้านโรงเรียน

ตรงโกล คือ ผู้รักษาประตู
ตรงชั่ววินาทีนั้น...................................................ปุ้งงง ซัดเข้าไปเต็มๆตีนเลยคับ แต่..นายทวารรับไว้ได้

ซัดกันไปซัดกันมา สรุป ลูกสุดท้ายตัดสิน

ตีนใครสักคนในชุดสีเขียวค่อยๆบรรจง ประทับไปที่ลูกบอลหนัง แล้วแรงส่ง + แรงเครียด + แรงเค้น + แรงเฉื่อย + แรงเสียดทาน + แรงเยอร์...ก็ทำให้

เฮ้................................................................................ สีเขียว ชนะ ไปฉิวเฉียดคร้าบบบบบ

ผลสรุปเย็นวันนั้น
สีเขียวชนะบอล บิ๊กแมตช์ แน่นอน...ต้องฉลอง
สีแดง ชนะลีด ตามที่ผมคาด ส่วนสีเขียวของผม ที่เฟได้เต้นด้วย ได้ที่สอง ตามคาดเช่นกัน
สีฟ้า สีไอ้เต้ ชนะกีฬารวม ได้เหรียญเยอะสุด
สีชมพู สีสุดท้ายได้พาเหรดยอดเยี่ยมไป
และ แท่น แทน แท๊นนนนนซ ทะแด๊นนนซ์ สุดท้าย แต่ไม่ท้ายสุด สแตนสีเขียว โดฟชนะเลิศคร้าบบบบบบบ


“เจ็บมากมั้ยคับ” ไอ้เต้เดินมาถามผมที่ใกล้ๆ ก็อกน้ำข้างสนาม ตอนที่ชาวบ้านเค้ากำลังถ่ายรูปเฮฮากัน หลังจากงานเลิก
“นิดหน่อยอ่ะ” เห็นหน้าเราก็หายแล้ว รู้มั้ย ไอ้น่ารัก
มันก็มองๆดูที่คิ้วผม ที่มีผ้ากลอสเล็กๆปิดไว้ “อย่าโดนน้ำดิ” เสียงไอ้เต้ร้องบอก พอผมกำลังจะเปิดก็อก
“รู้แล้วค้าบ จะล้างมือ” ผมก็เลยเปิดน้ำแล้วเอามือวักน้ำสาดใส่มันซะเลย ฮ่าๆ แล้วมันก็วิ่งหนีไป กลับเข้าไปในสนามบาส
ผมมองตามไป แล้วก็ไปเจอสายตาคู่หนึ่งเข้า ......... ไอ้ต้า ................มองไรวะ ไม่เคยเห็นคนหล่อไง๊

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nattabadin ที่ 07-10-2007 10:52:37

รักเรื่องนี้ที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เป็นกะจังให้นะคับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 07-10-2007 11:55:10

มันเจงๆ เร้าใจ อ่านไปฮาแตกไป
 :m3: :m3: :m3: :m3:
เซนนี่อารมณ์ดีนะ ไม่ค่อยมีเรื่องจะเครียดเลย
ขณะที่คนอื่นเครียดตายชักไปแล้ว
 :m11: :m11:

ไม่รักเฟ ก็บอกไปตรงๆดีกว่าให้เขามารู้นะ
 :m26: :m26: :m26:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 07-10-2007 16:58:02

ไม่เกินตอนหน้า ต้าต้องจับได้แน่ ๆ  :m29:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: upzyte ที่ 07-10-2007 18:03:32

เป็นนิยาย ม.ปลาย ที่แสนจะน่ารักที่สุด

ถ้าเป็นไปได้ขอให้เรื่องนี้เขียนจนจบด้วยนะครับ น่ารักมาก

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 07-10-2007 21:39:37

ต้าคงรู้เเล้วมั้ง :m14:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 08-10-2007 02:36:44

ขอบคุณจามากคับ อ่ามาโพสต่อให้นะคับ

**********************************************************************


ตอนที่ 16 : ไอ้เพื่อนเลิฟ

ช่วงเวลาแห่งความสนุกผ่านไปแล้ว ต่อไปคือการเตรียมตัวสอบไฟนอลและเอนท์สะท้านนั่นเอง ใครๆเค้าบอกกันว่า มันคือช่วงเวลาหฤโหดของชีวิต อดหลับอดนอน อ่านหนังสือหามรุ่งหามค่ำ แต่... ทฤษฎีนี้ใช้ไม่ได้กับไอ้เซนหรอกคร้าบบ

พอกีฬาสีผ่านไป ผมก็บริหารเวลา 24 ชั่วโมงให้ดียิ่งขึ้น โดยการ นอนหลับ 5 ชั่วโมง ไปโรงเรียน 8 ชั่วโมง เถลไถลอีกสักแปร๊บ กินข้าว อาบน้ำ มานั่งอ่านหนังสือ 1 ชั่วโมง คุยโทรศัพท์กับเฟครึ่งชั่วโมง และก่อนนอนก็คุยกับไอ้เต้อีกมากกว่าหนึ่งชั่วโมง กว่าจะได้นอนก็ราวๆตี สามแทบทุกวัน ... เหนื่อยเจงๆ ใครก็ได้ช่วยแบ่งเบาภาระหน่อยดิคร้าบ

“วันนี้อ่านวิชาไรไปอ่ะคับ” เต้ถามขึ้นระหว่างคุยโทรศัพท์กันในคืนหนึ่งของปลายกันยายน
“สังคมอ่ะ”
“อ่ะค้าบ เหนื่อยป่ะค้าบผม”
“ไม่อ่ะ มีไรเนี่ย ทำเสียงอ้อน” ทำเสียงเป็นแมวน้อยแบบนี้ จะขอไรหว่า
“พี่เซนลองเดินออกไปคุยที่ระเบียงดิคับ” มันว่าต่อ
“ทำไม วันนี้อยาก out door หรอ”
“ทะลึ่งและๆ”
“ก็ให้ไปที่ระเบียงไมล่ะ บนเตียงก็ได้นี่นา”
“พี่เซน คนละเรื่องและ คนเค้าจาโรแมนติคซะหน่อย”
“อ้าวหรอ งั้นเดี๋ยวปรับโหมดก่อน” จะมาสวีทอะไรกันตอนตีสองล่ะเนี่ย ง่วงเฟ้ย
“อ่ะนะ”
แล้วผมก็ลุกจากเตียง เดินออกมาที่ลานระเบียงชั้นสอง ลมเย็นพัดมาสบายๆ มีความหนาวของปลายปีปนมาเล็กน้อย พอเป็นกระสัย
“ออกมาถึงระเบียงแล้ว อ่ะไงต่อล่ะ”
“อ่ะ ค่อยๆ เงยหน้านะค้าบ”
แล้วผมก็แหงนหน้ามองไปข้างบนแบบว่านอนสอนง่าย
“อืมๆ แหงนและ”
ผมเงยไปก็จังกับพระจันทร์ดวงโตพอดี สงสัยมันจะให้ผมเดินออกมาดูพระจันทร์เต็มดวงนี่แหละ กรูนึกว่าอารายยยยยย ทำเป็นอ้อนซะ
“สวยเป่า”...อ่ะ ทำเสียงเด็กปัญญาอ่อนใส่ น่ารักนะเราเนี่ย
“ไรอ่ะ หน้าต่างบ้านตรงข้ามหรอ กำลังถอดเลย”
“อ้าว เต้จำได้ว่า ระเบียงบ้านพี่เซน มันจะเดินออกมาเห็นดวงจันทร์ไม่ใช่หรอ”...กูว่าแล้วววววว
คิดมุกแกล้งไรมันดีหว่า
“มานอนบ้านไอ้โอตอ่ะ”
“อ้าว แล้วก็ไม่มีบอกนะคนเรา” อ่ะเสียงเริ่มขุ่นและ เชื่อคนง่ายเจงๆ
“อ้าวไม่ได้บอกหรอ ลืมๆโทดนะ” ผมทำน้ำเสียงไม่สนใจมันเท่าไหร่ มันก็คงรู้แล้วมั้งว่าโดนแกล้ง แต่ก็ไม่แน่ ไอ้นี่เชื่อคนง่ายซะด้วย
“อืมๆ”
อืมๆ ของไอ้เต้แปลว่า งอน...

“สวยดีนะ มองอยู่ป่าว”
ไอ้เต้ยังคงเงียบไม่ตอบ
“ยิ้มให้อยู่นะ เห็นเค้าป่าว”
ไอ้เต้ยังคงเงียบ ...
“เตเต้ เค้าอยู่บ้านนี่แหละ มองเตงอยู่ด้วยนะ ยิ้มให้เค้าหน่อยดิ… … ..(ผมกลั้นหายใจสักพัก แล้วรวบรวมลมปราณ)... ... ที่รักคับ”







“ไอ้บ้า”



...แหม เฟยังไม่เคยพูดไอ้บ้าเลยนะเนี่ยขนาดผู้หญิงแท้ๆ

“พรุ่งนี้สอบเสร็จไปไหน” ผมถามคนปลายสาย
“ก็ ไม่รู้อ่ะ”
“ไม่มีใครชวนหรอ”
“เพื่อนมันคงไปโยนโบวล์ต่อมั้ง” เหอๆ ไร้สาระเจงๆ
“ไปถนนพระอาทิตย์มั้ย”
อ่ะ ไอ้เต้ ขอเวลาเล่นตัวแป๊บนึงแล้วค่อยตอบ
“แล้วพี่เซนไม่ไปกินเหล้าต่อหรอ”
“ไม่รู้ว่าพวกมันจะรอสอบเอนท์เสร็จก่อนป่าว”
“เต้ว่ามีต่ออยู่แล้วล่ะ ไม่เห็นพวกพี่จะเครียดกันเลย”
เครียดนะเฟ้ยยย แต่ไม่แสดงออก หุหุ

และแล้วหลังจากสอบเสร็จของวันรุ่งขึ้น ไอ้เต้ก็ทายถูก...

“เฮ้ยคืนนี้เจอกัน” ไอ้โอตคนเก่งเริ่ม
“ไม่เตรียมเอนท์หรอวะ” ไอ้แนทยื้อไว้ กลัวเพื่อนๆ จะเสียเวลาอ่านหนังสือ
แล้วไอ้ชิงก็พูดประโยคถูกใจผม “คิดว่าไม่ไปแล้วพวกมึงจะอ่านป่ะล่ะ” ...รู้ใจกรูเจงๆ เพื่อนเลิฟ

สองทุ่มครึ่ง พวกเราจึงมาอยู่ที่ร้านเหล้าบนถนนพระอาทิตย์แห่งเดิม

สิบสามชีวิตในร้าน (พวกผมแปดคน เฟ เต้ อีกเป็นสิบ กิ๊กใหม่ไอ้โค๊ก ไอ้ฟ้า ไอ้ชิง รวมทั้งหมดสิบสามชีวิต) ก็เมามันส์กับการดื่มด่ำ สุรา ดนตรี บุหรี่ โซดา เฉกเช่นเคย
พอร้านปิดก็ไปเดินเล่นต่อสะพานพระรามแปด ส่งเสียงดังเอะอะโวยวายกันสนุกสนาน ช่างน่าสงสารคนที่เค้าเดินกันเป็นคู่ คงหวังมาสวีท แต่วันนี้ดันเจอไอ้เด็กนรกพวกนี้ทำเสียบรรยากาศซะ...

ผมเดินมากับไอ้ต้า ส่วนไอ้เต้ก็ดันไปเดินเล่นกับเฟซะงั้น คุยไรกันวะ หัวเราะกันใหญ่... อยากรู้เฟ้ยยย

“อ่านหนังสือจบยังวะ จะสอบแล้วนะมึง” ไอ้ต้าชวนคุยระหว่างที่เราสองคนเดินนำกลุ่มมาซะไกล จะสุดอีกฝั่งสะพานอยู่แล้ว
“จบแล้ว มึงอ่ะ” วันนี้ท่าทางทุกคนเจรจากันรู้ภาษาดี ไม่มีใครเมามากมาย
“รอบสองละเว้ย” ไอ้ต้ายิ้มแบบว่า เป็นไง กูขยันมั้ย...
กูรอบเดียวแบบผ่านๆ มีปัญหามะ ว่าแล้วผมก็ตอบประชดๆมันไป “เออ เมิงเก่ง ไอ้ว่าที่เด็กวิดวะ”
“เออ สมพรปากเถอะมึง”
“เฮ้ยไอ้เซน”... อ่ะเฮ้ยไรวะ เสียวนะเนี่ย
“มึงว่าเราจะได้อยู่มหาลัยเดียวกันมั้ยวะ” มันว่าต่อ เฮ้ออออ โล่งงง   นึกว่าจะถามเรื่องน้องมึง
“ถ้ามึงติดจุฬาก็ได้แหละ” ผมตอบมันไป อย่างมั่นใจมาก ฮ่าๆๆ
มันก็หันมามอง “มึงเนี่ยนะ”
อ่ะดูถูกกูหรอ เห็นงี้ซุ่มนะมึง อ่านหนังสือทุกวัน ไม่เชื่อถามน้องมึงได้ หุหุ
“มึงก็เลือกๆในกรุงเทพดิวะ ไปไกลกูเหงา” ผมแกล้งอ้อนๆมัน
“คงไม่เหงาล่ะมั้ง” มันทำหน้าแบบแปลกๆ
“เหงาดิ ไม่มีมึงกูจะอยู่กับใคร” อารมณ์นั้น ยังกล้าอ้อนมันต่อด้วยฤทธิ์สุราเมรัย
“รีบๆเลือกละกันว่าจะอยู่กับใคร” มันพูดแล้วหันมามองสบตาผมเล่นเอาหลบตาแทบไม่ทัน ไม่ใช่เขิลนะคับแต่ ...กึก เลือก...เลือกไรมึง................
มันคงเห็นผมทำหน้าเซ่อเลยช่วยเตือนสติ


“อย่าทำน้องกูร้องไห้อีกนะ ไม่งั้นกูไม่ปล่อยมึงแน่” มันพูดเสียงไม่ดังแต่ผมฟังชัดเลยคับ เข้าหูซ้ายไม่มีกระเด็นออกหูขวาสักกะคำ สร่างเลยกู หมัดเดียว

เรานั่งมองแม่น้ำกันสักพัก ผมชะโงกหน้าไปมองสายน้ำเบื้องล่าง มันสูงและทะมึนเกินกว่าจะเห็นเงาสะท้อน แต่เห็นได้ว่าสายน้ำมันเชี่ยวแรงกว่าปกติ

พอตีสองเราก็ชักชวนกันกลับ ผม ไอ้ต้า เฟ ไอ้เต้ กลับด้วยกันเหมือนเคย

เราเลยไปส่งเฟก่อน

พอส่งเสร็จก็วนกลับมาส่งไอ้สองพี่น้อง

“นอนบ้านกูป่าวคืนนี้” ไอ้ต้าชวน...เหอๆ มึงจะหลอกให้กูค้าง แล้วซัดกรูแก้แค้นที่ทำน้องมึงร้องไห้ใช่มะ
“เอ่อ...” ผมก็ได้แต่อึกๆอักๆ

“อย่ามัวลังเลไอ้เหี้ย จะถึงแล้ว เอาไง” ด่ากูทางอ้อมป่าววะ ไอ้เพื่อนเลววว


“เออ นอนก็ได้วะ มึนๆ” อ้างมึนหน่อยให้ดูดี หุหุ เหมือนบ้านไกลกลับไม่ไหวเลยเนาะกรูอีกไม่ถึงสิบซอย

ไอ้เต้ก็ยังคงนิ่งเงียบ มองผมบ้างมองไอ้ต้าบ้าง มันคงงงว่า ไอ้สองคนนี้เล่นไรกัน

สักพักพอลงมาไอ้ต้าก็ทำตัวเป็นพิธีกรรายการฝันที่เป็นจริง

“นอนห้องไอ้เต้ก็ได้นะมึง ห้องกูรกชิบหาย”...มันพูดตอนเดินจะเข้าบ้าน ปล่อยให้ผมกับไอ้เต้ที่เดินตามหลังมองหน้ากันแล้วกลืนน้ำลาย....แว๊กกกกกกก



ไอ้สาดดดด เดี๋ยวน้องมึงก็โดนปล้ำหรอก หุหุหุ

   *****************************************************************

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 08-10-2007 03:50:00

ลุ้นๆ จามีไรเกิดขึ้นอะป่าว  :m18: :m18:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: Just let it be ที่ 08-10-2007 11:01:08

เหมือนวางระเบิดเลยอะ

ค่อยๆ สะสมเรื่องไปเรื่อยๆ

ถ้ามานตูมขึ้นมาจาเปนไงเนี่ย  บรึ๋ยยยย  o21

ดีนะที่ต้าม่ายว่าไร  พี่เปิดไฟเขียวแล้ว  รีบๆๆๆๆ  ละกาน  เอิ้กๆๆๆ  o17

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 08-10-2007 14:37:09

ตอนที่ 17 : สุริยุปราคา

“เมื่อไหร่พี่เซนจะเลิกกับเฟอ่ะ” เสียงน้องชายไอ้ต้าพูดเบาๆ ขณะนอนหนุนแขนผมอยู่บนเตียงในบังกะโลเล็กๆแห่งหนึ่ง ณ เมืองหัวหิน
มือของผมยังคงลูบเล่นหัวเจ้าเด็กน้อยข้างๆ ไปเรื่อยๆ สายตามองเพดานห้องสีขาว ไร้ลวดลาย สมองไม่ได้คิดหาคำตอบให้อีกฝ่ายที่ตั้งคำถาม
“อย่าคิดมากนะพี่เซน เต้ก็พูดๆไปงั้นแหละ โทดนะค้าบ” อีกฝ่ายยันตัวลุกขึ้นมากล่าวประโยคที่สองก่อนที่ผมจะเปล่งเสียงใดๆ
“ไปเล่นน้ำกับพวกนั้นเหอะคับ สี่โมงแล้ว” ไอ้เต้พูดแล้วลุกขึ้นจากเตียงไปหยิบผ้าเช็ดตัวของผมและของมันเอง
“โหยแดดยังร้อนอยู่เลย” ผมนอนอิดออดอยู่บนเตียงต่อ เล่นน้ำอย่างอื่นดีกว่ามั้ยเนี่ย หุหุหุ
ไอ้น่ารักหันมามองผมแล้วส่ายหัวดุ๊กดิ๊ก “ผู้ชายไรวะ กลัวดำ”
“ก็ผู้ชายรักผู้ชายไง” เย้ยยยย กูกล้าพูดได้ไงเนี่ย ประโยคแบบนั้น
แล้วมันก็โยนผ้าเช็ดตัวมาใส่ผมที่นั่งอยู่บนเตียงพร้อมกางเกงขาสั้นสีดำ
“ไม่ไปเต้ไปแล้วนะ” ว่าแล้วมันก็ไม่ฟังเสียง บิดลูกบิดประตูเดินออกไปในชุดเสื้อยืดขาว กางเกงขาสั้นสีฟ้า ในมือหิ้วรองเท้าแตะ และผ้าเช็ดตัวพาดบ่า
“ไม่รอเลย” ผมบ่นพึมพำกับตัวเองก่อนจะลุกแล้วเดินตามออกไปพร้อมกางเกงขาสั้นสีดำ หุ่นเท่ๆ กล้ามนิดๆ ผิวสีขาวออกน้ำตาลจากการนอนตากแดดริมหาดเมื่อวาน และผ้าเช็ดตัวที่ไอ้เต้โยนมาให้ในมือ

“เฮ้ย มากันและไอ้สองตัวนั่น” เสียงไอ้โอตตะโกนมาพร้อมเสียงเกลียวคลื่น
“เล่นบอลป่ะพี่โอต” ไอ้เต้ที่เดินนำหน้าผมอยู่ตะโกนลงไปในทะเล
“เออ เล่นๆ” ไอ้ปริ๊นที่แหวกว่ายอยู่ใกล้ๆ ตอบแทน
แล้วเราก็แบ่งทีมกันริมหาด

ฝ่ายแดง โอต ปริ๊น เต้ เซน (...แบ่งตามเพศหรอวะป่าววะเนี่ย)
ฝ่ายน้ำเงิน ต้า โค๊ก แนท ฟ้า ชิง (ฝ่ายนี้มีผู้หญิง(ซึ่งจริงๆ แกร่งเกินชาย) เลยให้อยู่ 5 คน)

พอทุกอย่างลงตัวก็ ............เริ่ม!!!

ไอ้โอตเขี่ยบอลได้แล้วส่งมาให้ผมที่รออยู่ปีกขวา
“เฮ้ยๆ ไอ้เซน” เสียงไอ้ปริ๊นที่กำลังถูกไอ้ต้าปิดตะโกนเรียกผมแล้วส่งสายตาไปทางไอ้โอต

ไอ้เต้...ทำหน้าที่ผู้รักษาประตู เห็นหน้าอ่อนๆอย่างนั้นอย่าดูถูกนะค้าบ เข้ายากนะเฟ้ย 555

“อีกฝ่ายก็เหมือนมีไอ้ต้า ไอ้โค๊กเล่นกันสองคน โดย มีไอ้ฟ้าที่แค่ยืนก็เต็มประตูและ ส่วนไอ้แนทไอ้ชิงก็เล่นวิ่งสับขาหลอก พร้อมส่งเสียงกรี๊ด...เมิงจะกรี๊ดเพื่ออออ

กติกาคือใครแพ้วิดพื้น 50 ทีและเลี้ยงข้าวเย็นวันนี้ พวกผมจึงต้องสู้สุดใจขาดดิ้น เพราะทีมเรามีสี่ ขืนแพ้ต้องเลี้ยงพวกมันตั้งห้าคน แถมแต่ละคนอดอยากปากเป็นมัน ไม่หวายๆ

แล้วในที่สุดด้วยเกย์พาวเวอร์จึงสามารถเอาชนะชายแท้หญิงแท้ทีมนั้นไปได้อย่างหวุดหวิด ด้วยสกอร์ 7 ต่อ 6 เราก็เลยไปเดินตลาดหัวหินกันได้อย่างสบายกระเป๋า เพราะมือนี้กินฟรีคร้าบบบบ อิ่มจังตังค์อยู่ครบ

กลับมาถึงที่พักพร้อมเหล้า สามกลม มิกซ์ น้ำแข็ง กับข้าวมากมาย ขนมอีกแยะ ทั้งหมดทั้งมวลถูกนำไปตั้งจัดเตรียมกันที่ริมสระน้ำเล็กๆ ของที่พัก เนื่องจากเป็นช่วงต้นฤดูหนาว จึงแทบไม่มีแขกมาพักเลย พวกผมก็เลย...เต็มที่!

“สอบเอนท์ เสร็จนี่สบายจริงๆว่ะ” ไอ้ค็ก พูดพลางนอนบิดขี้เกียจที่ขอบสระ ใต้แสงดาวของคืนวันเสาร์แรกเดือนพฤศจิกายน
“สอบเสร็จ ได้มาฮันนีมูนอีก กูละอิจฉา” ไอ้ฟ้ากัดกรูอีกและ มันพูดแล้วหันมาส่งสายตากัดผมกับไอ้เต้ที่แหวกว่ายกันอยู่ในสระน้ำสองคนอย่างมีความสุข

ในกลุ่มผมตอนนี้ทุกคนก็รู้กันหมดแล้วว่าผมกับไอ้เต้...มันมากกว่าเพื่อนพี่กับน้องเพื่อน นึกถึงวันศูกร์ตอนมาถึงแล้วก็อดขำไม่ได้



“เฮ้ย กูถามจริงๆนะ มึงกับไอ้เต้มันแปลกๆว่ะ” ไอ้ฟ้าถามกับผมแบบกระซิบซะได้ยินกันหมดวง ขณะเล่นน้ำกันอยู่เย็นวันศุกร์ วันแรกที่มา พาลให้ทุกคนในกลุ่ม ที่เล่นน้ำกันอยู่หันมามองผมเป็นตาเดียวกัน เอาล่ะสิกรู ตายแน่ๆงานนี้ มาทะเลทั้งทีแทนที่จะสนุก แม่งถ้ามันรู้ว่ากรู... ตอบไงดีวะ คิด คิด คิด

“บอกพวกมันไปเหอะ” ไอ้โอตหันมาพูดกับผมแล้วก็ขำๆ

“อ้าว มึงรู้ไร ปิดเพื่อนนะพวกมึงเนี่ย” ไอ้โค๊กหันไปว่าไอ้โอตและไอ้ปริ๊นและไอ้ต้า ที่พากันขำๆ หัวเราะชอบใจ
ส่วนไอ้เต้ผู้ไม่รู้ชะตากรรมก็กำลังเดินลงมาเล่นน้ำด้วยพอดี หลังจากที่ไปนั่งสร้างเรือนหอปราสาททรายอยู่คนเดียวเปลี่ยวใจ

“เออ ก็อย่างที่มึงคิดนั่นล่ะ” ผมตอบไอ้คุณเพื่อนช่างสงสัยไปก่อนที่ไอ้เต้จะเดินมาถึง


“มึงกำลังคิดอย่างที่กูคิดหรือป่าว แนทหนึ่ง” ไอ้ชิงทำท่าทาเสียงเลียนแบบกล้วยหอมจอมซน
“กูกำลังคิดอยู่นะชิงสอง” ไอ้แนทรับมุกเลยนะมึง
แล้วมันสองคนก็ประสานเสียง “ได้เวลาสนุกแล้วสิ”...

ซวยละไม่ว่า กรู....

แล้วสุดท้ายทริปนี้เลยกลายเป็นการฮันนีมูนของผมกับไอ้เต้โดยพวกมันทึกทักเอาเองว่าใครจะเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาว...เหี้ย กูยังไม่ทันเชิญเลยยยย


ผมกับไอ้เต้เลยได้ห้องหออยู่ด้วยกันสองคนจากที่ตอนแรกตกลงกันว่า บ้านหนึ่งหลังที่จองซึ่งมีสามห้องนอนจะแบ่งให้ไอ้คู่รักหนึ่งห้อง ผู้หญิงหนึ่ง และชายที่เหลืออีกหนึ่ง แต่ตอนนี้พวกมันอยากกินเหล้ากันยันเช้าเลยยกห้องให้ผมกับไอ้เต้ แล้วไอ้ต้า ไอ้โค๊กมานอนเฝ้าวงไพ่กันที่ห้องกลางแทน

“อยากลงก็ลงมาไอ้ฟ้า เค้าไม่ได้ห้ามคนไร้คู่” ผมตอบมันไป อยากกัดกรูดีนัก
“เออ ก็ดีกว่าหลายคู่แบบมึง” พอพูดจบมันก็หน้าเสียทันที
“เฮ้ย เจ๊ขอโทษเต้ ลืมตัว มันส์ปากไปนิด” อ่ะ ไม่เห็นขอโทษกูเลยสัด
“น้องกูโดดทะเลตาย มึงรับผิดชอบนะ” ไอ้ต้าพูดแกล้งไอ้ฟ้า แล้วคนอื่นก็ซ้ำกานนนหย่ายยยย

พอสี่ทุ่ม เริ่มกรึ่มๆกันได้ที่ ก็ลงมาเล่นน้ำกันเฮฮาเลยคับ ส่วนไอ้โอต ไอ้ชิง ไอ้ต้า ยังอารมณ์ศิลปินนั่งดีดกีตาร์กัน ถึงจะเมาเหล้าแต่กูจำได้นะ มึงร้องสเตย์ - ปาล์มมี่กันมาสี่รอบบวกกับบุษบาของโมเดิร์นด็อกอีกสาม...เบื่อแล้วเว้ยยย

“เต้ร้องเพลงให้ฟังหน่อยดิ” ผมแกล้งเข้าไปอ้อนไอ้เต้ที่กำลังสนุกกับขอบสระ...ไม่รู้ยืนทำห่าอะไรตรงนั้น
“ไม่เอาอ่ะ เสียงยังกับเป็ด”
ไอ้ต้ามันได้ยินเลยช่วยผมส่งเสริมแววศิลปินของน้องให้เด่นชัด
“เออ เต้มาๆ ร้องเพลงหน่อย ... เฮ้ยพวกมึงๆ เดี่ยวน้องกูจะร้องเพลงให้ฟัง”
ไอ้เต้ก็หน้าแดง ไม่รู้เพราะเหล้าหรือเพราะอาย เพราะก่อนหน้านี้มันก็แดงอยู่แล้วอ่ะ
“เอาทะเลใจนะเต้” ไอ้โค๊กตะโกนมาจากกลางสระ สาดดนี่ เห็นที่รักกูเป็นคาราบาวรึงายยย
“ไอ้เหี้ย เต้มันต้องร้องให้ไอ้เซนนะ ไม่ใช่ให้ควายอย่างมึงฟัง” ไอ้แนทตะโกนจากบันไดลงสระอีกฝั่ง คึกกันเจงๆ เดี๋ยวไอ้เต้เขิลพาลอดฟังกันหมดกูเตะพวกมึงแน่

แล้วความเงียบแบบก่อนที่ฝูงเราจะมาเยือน ณ สถานที่นี้ก็คืบคลานเข้ามา

เสียงกีตาร์จากเพลงที่ไอ้เต้มันกระซิบเลือกกับพี่มันค่อยๆ ดังขึ้น แล้วเสียงมันก็ดังตามมา



ฉันรู้ การพบเธอ และรักเธอ นั้นเกินใฝ่ฝัน
เปรียบได้ฉันคือดวงจันทร์ ที่มองเหม่อ 
ได้แต่พร่ำเพ้อ หลงใหลในลำแสงตะวันที่สวยงาม

ฉันรัก ดวงตะวันและเธอช่วยทำให้โลกสดใส   
ส่วนฉันคือจันทราที่มืดมน ล่องลอยอยู่ แสนไกล   

หากแม้น สักวัน 
วันที่ฉันโคจรมาอยู่ใกล้ชิดเธอ   
และวันนั้นโลกจะเปลี่ยนเป็นค่ำคืน     
ทั้งจักรวาลมีเพียงสองเรา   

อย่าห่วงและกลัวในความมืดมิด   
หากเธอเพ่งมองจะเห็นความสดใส   
ดาวทั้งฟ้า ถ้าอยากได้มา จะนำมาให้เธอ   

ทุกสิ่งสวยงามในราตรีนี้     
ฉันอยากให้เธอเก็บไว้ในใจ     
กอดฉันไว้ ก่อนเราจะต้องไกล         
ฉันจะรอ จนพบอีกครั้ง...




เสียงเพลง สุริยุปราคา ลอยหายไปกับเสียงลมและคลื่นทะเลที่ดังอยู่เบาๆ มาจากชายหาด...

ผมแหงนมองท้องฟ้าเห็นพระจันทร์เสี้ยวคืนนี้ กับดวงดาวรายรอบ

...หากฉันคือตะวัน
และเธอคือจันทรา
เพียงสุริยุปราคา
คือเวลาได้พบเจอ...

   ********************************************************************

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nattabadin ที่ 08-10-2007 23:29:33

มาต่ออีกเด้อ จะรอตอนต่อไป ได้ฮาทุกตอนจิงๆๆๆๆๆๆๆๆ :give2: :give2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 08-10-2007 23:54:12

รักนี้จะได้สมหวังไม๊น้า :m21:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: upzyte ที่ 09-10-2007 20:54:29

ขอฉากสวีทแบบหวานหยดย้อยเลยได้มั้ยคับ หุหุ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 10-10-2007 12:11:40

ตอนที่ 18 : ความทรงจำ ...

เหมือนว่าเราจะอยู่ด้วยกันบ่อยแสนบ่อย แต่จริงๆแล้ว มันไม่มากเลยเมื่อลองมานั่งคิดดู

เสียงพี่ๆ ปรบมือกันเกรียวกราวพอมันร้องจบ เสียงดีเหมือนกันนะเราเนี่ย พี่ก็เก่งกีตาร์ น้องก็เก่งร้อง(เพลง) ตั้งวงเลยดีมะ

เรานั่งกินเหล้ากันจนเกือบตีหนึ่ง แล้วก็ชวนกันนอนดูดาวริมสระ พูดคุยกันเรื่องราวเก่าๆ เรื่องราวชีวิตเด็กม.ปลาย ที่ไม่นานกำลังจะผ่านพ้นไป เรื่องราวกีฬาสีครั้งสุดท้ายในชีวิตนักเรียน เรื่องราวที่เคยพากันโดดเรียนยกชั้น ที่เคยยกพวกไปตีกับเด็กทวีธาแล้วพ่ายกลับมาหมดรูป เรื่องราวงานโรงเรียนปีที่แล้ว เรื่องของเด็กชายโอตที่เคยอ้วนเหมือนหมีพูห์ ก่อนจะหล่อปานเทพบุตรจนไอ้ปริ๊นทั้งรักทั้งหลงเช่นปัจจุบัน เรื่องของการเข้าร้านเหล้ากันครั้งแรกก่อนร้านนั้นจะกลายเป็นร้านประจำ เรื่องของค่ายวิทย์ที่เคยไปเขาค้อตอนม.4 แก่งกระจานตอนม.5และกำลังจะไปปราจีนอีกครั้ง ครั้งสุดท้ายปลายเดือนนี้  เรื่องราวต่างๆ กำลังจะถูกเก็บไว้ในรูปร่างของความทรงจำสมัยเรียนม.ปลาย ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า เวลานั้นผม ไอ้ต้า ไอ้โอต ไอ้โค๊ก ไอ้ปริ๊น ไอ้แนท ไอ้ฟ้า ไอ้ชิง คงจะเป็นเฟรชชี่น้องใหม่อยู่ที่มหา’ลัยไหนสักแห่ง คงจะเหลือแต่ไอ้เต้ที่เพิ่งจะเริ่มต้นชีวิตม.ปลายได้ไม่นานเท่าไหร่


“จบแล้วเราจะได้มานอนดูดาวด้วยกันพร้อมหน้าแบบนี้อีกป่าววะ” ไอ้ต้าเอาและ ไอ้เน่ชอบทำซึ้ง สงสัยดูละครไทยมากไปหน่อย
“มึงอย่ามาเน่า” ไอ้แนทพูดขึ้น ผมแอบหันไปมองดูมันกำลังมองดาวซึ้งอยู่เชียว
“ไอ้โอต มึงจะไปเชียงใหม่จริงหรอ” ไอ้ชิงกันไปถามไอ้โอตที่นอนมองเวิ้งฟ้าอยู่ใกล้ๆ
สองมือของไอ้โอต กับไอ้ปริ๊นกุมจับกันไว้แน่น ก่อนอีกฝ่ายจะพยายามบีบมันไว้ ไม่หวังให้จากไป
“ไม่รู้ว่ะ”
“อยู่นี่เหอะโอต” เสียงไอ้ปริ๊นมันเริ่มสั่นแฮะ ร้องไห้หรอวะเพื่อนกรู เฮ้อ...ขี้แยจริง
“เฮ้ย ร้องไห้ทำไมเนี่ย อย่ามาบิ้ลด์ๆ” ไอ้คนพูดมันก็ร้องเหมือนกันแหละเสียงแม่งแอบสั่นเป็นมาช่าร้องสดเลย

แล้วบทสทนาแห่งดวงดาวก็ดังท่ามกลางความเงียบเหนือพวกเราที่นอนเรียงรายกันอยู่






ไอ้ฟ้ายันตัวขึ้นมา “เฮ้ยตีสองแล้ว เข้าบ้านเหอะว่ะ”
“อ่ะ ไปเล่นไพ่กันดีกว่า” ไอ้โค๊กลุกตาม ไอ้ห่านี่ขาประจำ ไปต่างจังหวัดทีไรมันไม่เคยมีพลาด
“กูไม่เล่นนะ” ผมบอกปฏิเสธมันเสียก่อน เพราะจะไปนอนกอดน้องคนข้างๆที่หลับปุ๋ยไปแล้วนี่แทน
“ถามไอ้ต้าก่อนนะมึง ว่ามันอณุญาตป่าว” ไอ้ชิงพูดทามมาย เดี่ยวมันไม่ให้ละซวย
“พี่ต้าคับ...” ผมทำเสียงเด็ก อ้อนว่าที่พี่เขย
“ไอ้ห่า รีบๆไปก่อนที่กูจะเปลี่ยนใจ” แหม ทำโหดนะเมิงงง
“เข้าทางพี่ไม่ได้ เข้าทางพ่อเลยมึง” ไม่เลิกๆ ไอ้พวกนี้

อยู่ต่อมีหวังโดนกัดเละ รีบปลุกไอ้เต้ไปอาบน้ำนอนกันดีกว่า งุงิงุงิงุงิ

เนื่องจากอยู่กันหลายคน จึงไม่อาจจะอาบน้ำรวมเหมือนที่บ้านได้ ผมเลยให้ไอ้เต้มันไปอาบก่อนแล้วก็มานั่งจั่วไพ่รอไปพลางๆ อยากเล่นก็อยากเล่น แต่ผู้ชายสำคัญกว่า 5555

สักพักมันก็นุ่งผ้าเช็ดตัวหน้าสดชื่นเดินออกมา
“นุ่งผ้ารอเลยหรอวะ” ไอ้โอตแซว แหมชำนาญนะมึง
“น้องกูๆ” ไอ้ต้ากำราบเพื่อนๆ ที่แซวน้องมันกันเป็นที่สนุกสนาน
 ผมก็รีบไปอาบน้ำต่อ แล้วก็...

“เฮ้ยพวกมึงฝันดีนะเว้ย อย่าเล่นยันเช้าล่ะ เดี่ยวพรุ่งนี้ขับกลับไม่ไหว”
“บอกตัวเองเหอะมึง รอบเดียวนะเว้ย” ไอ้โอตไม่เลิกนะมึงเนี่ย ไอ้ต้ามองตาเขียวเลยสัด สัญญาว่าจะทำเบาๆ ค้าบบบพี่เขยยยย

แล้วก็ได้เวลาปิดประตูตีแมว เอิ๊กๆ

“ง่วงยัง” ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆไอ้เต้ ที่ยังคงทาอะไรนักหนาไม่รู้ เอามาครบชุดเลยใช่มั้ยเนี่ยยยย
“ทาบ้างดิ” ผมแกล้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆหน้ามันแล้วเป่าลมเข้าหู รู้สึกได้ว่าตัวเองแอบมีกลิ่นเหล้าหลงเหลือเล็กน้อยถึงปานกลาง
“อ่ะ” ไอ้เต้หันหน้าแล้วเอาครีมอะไรไม่รู้ มาป้ายแก้มผมเป็นหนวดแมวซะงั้น
“แกล้งดีนัก เจ็บตัวแน่คืนนี้” ผมแกล้งทำหน้าหื่นใส่ แต่ดูมันไม่กลัวเลยแฮะ...ไรว้า ไม่กลัวจับปล้ำหรืองาย
มันยังยิ้มแฉ่งอารมณ์ดีแล้วค่อยๆเอาปลายนิ้วมาเกลี่ยครีมบนหน้าผม ไล้ไปเรื่อยๆ เคลิ้มมมมม
แล้วผมก็ค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้เรื่อยๆ เรื่อยๆ จนในที่สุดจากปลายนิ้วก็เปลี่ยนเป็นริมฝีปากที่สัมผัสกันแทน ... มันเนิ่นนาน นิ่มนวล เย้ายวน ปราถนา เร่าร้อน ผ่อนเบา ล้วงล้ำเข้าไปในอีกฝ่าย ก่อนจะตั้งรับอีกส่วนที่สอดใส่เข้ามา เบาๆ ช้าๆ เนิบๆ แล้วรุนแรง ปลายสัมผัสกันดุดัน ส่งผ่านความรู้สึกต่างๆมากมาย สู่กันและกัน

ลมหายใจหอบถี่เมื่อเราผละริมฝีปากจากกัน ก่อนจะเรียกชื่อกันและกันเบาๆพร้อมกันอย่างบังเอิญ

“เต้...”
“เซน...”



แล้วผมก็ค่อยๆโถมตัวเข้าหาอีกฝ่ายที่ตัวเล็กกว่าให้นอนราบลงไปกับที่นอน ผืนผ้าเช็ดตัวสีขาวที่พันส่วนล่างของร่างกายเราสองไว้ ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของฉากนี้อีกต่อไป

ผมเริ่มประกบริมฝีปากอีกครั้งอย่างอ่อนโยน ค่อยๆ สัมผัสริมฝีปากบนและล่าง มันอ่อนนุ่มละมุน มีรสชาดของความรักอยู่เต็มเปี่ยม สองตาของชายหนุ่มที่นอนอยู่ข้างล่างตัวผมปิดสนิทคล้ายอยู่ในห้วงฝัน

“ที่รักคับ” ผมกระซิบเบาๆ หลังจากถอนรอบจูบเบาๆที่เปลือกตาซ้ายของเต้
ไอ้เต้ลืมตาขึ้นมาแล้วเอาสองมือมาโอบกอดลำตัวผมที่ทับอยู่ด้านบน
“คับผม”
ผมไม่ได้พูดอะไร แต่แววตาภาษาร่างกายคงบ่งบอกถึงความต้องการได้ดีกว่า ไอ้เต้พยักหน้าพร้อมรอยยิ้มบางๆ อณุญาตให้ผมทำในบางสิ่งที่มากกว่าครั้งไหนๆ ได้...เราโอบกอดกัน

ผมค่อยๆซุกไซร้ไปตามส่วนบนของร่างกายมัน จากรอยขบเบาๆที่ใบหู ปลายจมูกซุกไซร้ผ่านซอกคอ อีกฝ่ายบิดร่างหนีอีกฝ่ายยังคงรุกต่อไม่ลดละ
ปลายลิ้นของผมลากต่ำลงมาเรื่อยๆ จนถึงหน้าอกขาวเนียนกับหัวนมสีชมพูตัดกับสีผิว แล้วค่อยๆ วนรอบ จนอีกฝ่ายหลุดร้องครางออกมา

“เซนค้าบ”

ค้าบบบ ผมตอบไปแล้วในใจ ส่วนร่างกายยังคงทำหน้าที่ต่อไปไม่หยุดยั้ง

หลังจากเห็นไอ้เต้ครางจนเหนื่อยหอบแล้ว จึงต่อและต่ำลงไป... ผ่านกล้ามท้องเล็กๆ วนตามร่องกล้ามเนื้อมัดต่างๆ ด้านข้าง...ด้านหน้า ต่ำลงไป ต่ำลงไป สู่ท่อนขาขาว ที่ค่อยๆแยกออกเมื่อปลายลิ้นของผมสัมผัสแผ่วเบาและรุนแรง

สองมือจับขามันยกขึ้นแล้วดันตัวเองกลับไปที่ตำแหน่งบนเหมือนเดิมในท่าพร้อมรบ

ผมจูบไอ้เต้อีกรอบ รุนแรงพอที่ขาของอีกฝ่ายจะกอดเกี่ยวตัวผมไว้แน่น และยอมให้ผมกระดกเอวซ้อมรบก่อนจะลงสนามจริง

“เบาๆนะคับ” ไอ้น่ารักกระซิบผมในอ้อมกอด

ผมพยักหน้าแล้วเอื้อมมือไปบีบโลชั่นทาผิวที่หัวเตียงทาลงไปที่สองสิ่งที่กำลังจะรวมเป็นหนึ่งเดียว

(คำเตือน : การไม่ใส่ถุงยางควรทำแค่ในนิยายเท่านั้น)

ผมประทับรอบจูบลงไปอีกครั้งพร้อมกับดันส่วนหนึ่งของร่างกายผมเข้าไปเป็นอีกส่วนในร่างกายไอ้น่ารัก

“โอ๊ย” อ่ะร้องทามมายค้าบ ยังไม่ทันเข้าเลย
“อย่าเกร็งนะค้าบ” ผมพูดแล้วประกบริมฝีปากนุ่มๆนั่นอีกครั้งแล้วดันเข้าไป เข้าไป

ผมไม่รู้ว่านี่คือครั้งแรกของไอ้เต้ เพราะเห็นมันเคยมีแฟน พยายามดันเท่าไหร่ก็ไม่ยักกะเข้าสักทีเลยกระแทกซะ...

“โอ๊ยยยยย” ไอ้เต้ถอนปากออกจากริมฝีปากผมแล้วร้องซะดังลั่น

สองมือที่กอดผมไว้เมื่อครู่ยิ่งรัดแน่นกับแผ่นหลังจนผมรู้สึกเจ็บ

“เต้ ครั้งแรกหรอ” ผมกระซิบถามมันเบาๆ โดยปล่อยบางส่วนที่เข้าไปแล้วไว้แบบนั้น ให้กล้ามเนื้อของไอ้เต้กอดรัดไว้

ไอ้น่ารักหน้าแดงแล้วพยักหน้าแทนคำตอบ อ้าวววว เปิดซิงเลยหรอเนี่ยกรู ถึงว่าทำไม...

“ไหวป่าว” ผมถามเมื่อดูหน้ามันยังไม่คลายเจ็บ และมันก็รัดจนผมเจ็บไปด้วย

มันพยักหน้าอีกรอบแล้วค่อยๆ ผ่อนแรงแขนที่โอบกอดไว้

ผมค่อยๆเริ่มดันเข้าไปทีละนิด ค่อยๆ ช้าๆ เบาๆ นานจนน่าเบื่อสำหรับผู้อื่น แต่สำหรับเราสองคนมันคือช่วงเวลาให้เราสบตา ให้ผมลูบหัวไอ้เด็กน้อยเล่น ให้ก้มลงไปจูบมันเบาๆ เมื่อมันร้องเจ็บ ให้กอดกัน และหัวเราะให้กันเล็กๆ จนตัวเราสนิทกันในที่สุด

แล้วผมก็ก้มลงไปจูบอย่างหนักหน่วงอีกครั้งแทนคำพูดมากมายสำหรับสิ่งที่ได้รับ ที่คนรักผมมอบให้

เอวผมเริ่มซอยช้าๆ  ไอ้เต้ร้องออกมาเบาๆ เจ็บบ้าง ครางบาง สักพักก็เหลือแต่คราง คำว่าเจ็บอันตธานหายไป

จังหวะของเราสองคนถี่ขึ้นเรื่อยๆ และเม็ดเหงื่อก็เริ่มเต็มหัวไล่ หน้าอกผมแล้ว




เซกส์คือสิ่งที่ทำให้เราเกิด และมันฆ่าเราได้เช่นกัน

เซกส์กับคนรักคือความสุขที่ยากจะเปรียบประมาณค่า

คือทุกข์ที่ไม่อาจลบล้างหากถูกกระทำขืนกายหรือใจ

และ sex ต่างกับ make love……






หลังจากทุกท่วงท่าที่ถูกเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เท่าที่ร่างกายมนุษย์ชายสองคนจะสามารถทำได้ ขาไอ้เต้ก็พาดอยู่บนบ่าผมทั้งสองข้าง และผมก็เร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ

“เต้ จะแตกยัง” เสียงเหนื่อยหอบของผม ถามไอ้น่ารักที่นอนส่งเสียงสื่ออารมณ์อยู่ สองมือกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น

ผมใช้มือข้างหนึ่งกำเคไอ้เต้ไว้ แล้ว up and down แบบ hi-speed

เพิ่มความเร่งและความแรงของร่างกายตัวเองจนกล้ามเนื้อไอ้เต้กระตุกและอีกส่วนก็บีบรัดน้องชายของพี่เซนเอาไว้แน่นจนแทบกระอัก

“โอ้ย เซ เซน เซนนน ค้าบ ค้าบบ บบบ

เซนนนน โอ้...”

 ...แล้วน้องชายไอ้เต้ก็กระอักน้ำสีขาวออกมาเต็มหน้าท้อง แอบกระเด็นมาเกือบเข้าปากผมด้วย พุ่งแรงนะเราเนี่ยอย่างกับน้ำพุ

ผมเลยเร่งตามแล้วก็................................................................

ร่างของผมฟุบลงไปกอดทับอยู่บนไอ้น่ารักตอนไหนไม่รู้ เรานอนกอดกันอยู่นาน ทั้งเหงื่อและน้ำสาบานของไอ้เต้อาบตัวเราสองคนไว้ แล้วสักพักก็มีเสียงไม่คาดคิด

ก็อก ก็อก ก็อก!!!

“ออกมาอาบน้ำได้แล้วเว้ย จะนอนทั้งแบบนั้นเลยไงวะ” ...ไอ้โอตคับ อย่าบอกนะว่าพวกมัน...........................ไอ้สาดดดดดดดดดดด อย่าให้กูออกไปได้นะเมิง ตายยยยยยย

   *****************************************************************

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 10-10-2007 12:47:48

แวะเข้ามาทักทายน้องน่านที่ร้ากกกกกกกก่อง แย้วเด่วจาตามอ่านทีหลัง(ถ้าว่าง)   :give2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: sun ที่ 10-10-2007 13:14:01

:o8:      มาให้กำลังใจ น้องน่าน(ที่รักของพี่แน๋ว)  ในเล้าด้วย อิอิ      :m3:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: mathewwww ที่ 10-10-2007 13:22:17

มาคอมเมนต์ให้ก่อนนะครับ เพราะคนเขียนน่ารักโคตรๆ.....ไว้อ่านจบเมื่อไหร่จะมาเมนต์ต่อนะครับ ไปอ่านก่อนล่ะ...

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 10-10-2007 14:14:25

เหอๆโดนเเอบดูหนังสดป่าวหว่า :m10: :m10: :m10:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 10-10-2007 15:29:34

กร๊ากกกกกกกก
กลายเป็นดาราไปซะงั้น
คิกคิก

จะมีคลิปแอบถ่ายหลุดมะป่าว ส่งให้มั่งเน้อ
 :m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 12-10-2007 14:59:11

ตอนที่ 19 : กอด

“ก็ได้แล้วหนิ”
“อะไร”
“ก็...”
“หมายถึงได้เอาแล้วอะหรอ” ผมอดขำไม่ได้ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าไอ้เต้มันหมายถึงได้อะไร
“เออ” หน้าตามันไม่ขำด้วยแฮะ
ใช้ไม้ตายเดินเข้าไปกอดจากด้านหลัง แล้วหอมแก้ม
“โธ่เว้ย!!” อ้าว คราวนี้ไม่ได้ผล แถมสะบัดซะเกือบเซ อะไรกันล่ะนี่ ไอ้น่ารัก
“เป็นไรนักหนา กับอีแค่ไปดูหนังกับเฟเนี่ย” งอนดีนัก กูชักเบื่อละนะ เดี๋ยวไม่ง้อแม่งเลย
“เออ คราวหลังก็ไม่ต้องมาบอก จะไปตายไหนก็ไป” เฮ้ย แค่นี้ต้องไล่กูไปตายเลยหรอวะ ชักยัวะละนะ
ท่าทางยังไม่สำนึกที่ว่ากระผม ไอ้เต้เดินเปิดประตูห้องแล้วปิดปังดังลั่นบ้าน เสียงฝีเท้าพอบอกได้ว่ามันเดินลงไปชั้นล่าง

ไปดูหนังกับเฟ ซึ่งใครๆก็คิดว่าเป็นแฟนผมที่เซ็นทรัลยามรอบสองทุ่มกลับมาสี่ทุ่มครึ่งก็รีบมาค้างด้วยเพราะเห็นว่าพ่อแม่มันไปต่างจังหวัด บ้านช่องตัวเองผมก็ยังไม่ได้กลับเลย จะเอาอะไรอีกวะ

“เต้!!” ผมเดินตามลงไปชั้นล่าง ไม่เห็นมันนั่งอยู่ แต่มีไอ้เพื่อนรักผม นอนดูโทรทัศน์รอดูบอลอย่างสบายอารมณ์

“ไรกันวะ” มันเงยหน้าพ้นโซฟามาถามผมที่เดินลงบันไดมา
“น้องมึงอ่ะดิ งี่เง่าไม่เข้าเรื่อง”
มันกึ่งลุกกึ่งนอนหันมาสนใจผมแทนทีวี
“เรื่องไร”
“ก็กูไปดูหนังกับเฟตอนค่ำ แล้วก็รีบกลับมาหามันเนี่ย แม่งยังจะงอนกูอีก”
“อ้าว มันก็หวงเป็นธรรมดาแหละวะ มึงอ่ะเมื่อไหร่จะจัดการให้มันจบๆซะที น้องกูไม่ใช่เมียเก็บนะไอ้สัด”
เออออ เข้าข้างกันเข้าไปทั้งพี่ทั้งน้อง เดี๋ยวกูก็เก็บยกครัวเลย หุหุหุ

“ก็เมียทั้งคู่แหละ” เฮ้ยยยย พูดไรออกไปวะไอ้เซน สมองส่วนไหนมึงสั่งการเนี่ย ความหงุดหงิดเป็นเหตุ ซวยแล้วล่ะมึง...

สายตาไอ้ต้าจ้องผมเขม็ง และผมรู้ทันทีว่ามันต้องการคำตอบซึ่งเป็นความจริงแม้มันไม่เอ่ยปาก

“มึง...” คำคำเดียวทำให้ผมแทบจะล้มพับอยากเป็นลมหมดสติไปตรงนั้น
“เออ กู...” น้องมันน่ะ มันรู้แล้วล่ะคับ ตั้งแต่ไปหัวหิน ว่า...กัน แต่กับเฟผมยืนยันมาตลอดว่าไม่เคย แต่ลอยกระทงที่ผ่านมา วันที่เค้าว่ามีคนเสียตัวมากเป็นอันดับที่สองรองจากวาเลนไทน์ (ผมว่าแซงวาเลยไทน์ด้วยเหอะ)

...ผมกับเฟไปลอยกระทงด้วยกัน เพราะเต้ต้องไปเชียงใหม่กับที่บ้าน ไอ้ต้าก็ไปด้วย อะไรๆ มันก็เลยเกิดขึ้นด้วยความไม่ยับยั้งชั่งใจของผม ผมพยายามปิดไอ้เต้ไว้ และโชคดีที่ทั้งมันและเพื่อนๆผมเข้าใจว่าผมไปกับพี่ชาย หลังจากวันนั้นผมก็เลยหาทางเลิกยุ่งกับเฟได้ยากขึ้นไปอีก ส่วนไอ้เต้น่ะ พอเห็นเฟมาวุ่นวายวอแวกับผมทุกวันๆเข้า อารมณ์หึง มันก็บังเกิด ยิ่งใกล้วันสิ้นปี มันก็ยิ่งหึงหนักขึ้นเรื่อยๆ ...โอยยยยยยกรูจะบ้าตาย...

“ต้า กู...ขอโทษ.........”
สีหน้าของเพื่อนที่อยู่ตรงหน้า คือความผิดหวัง ความเสียใจ ความโกรธ ความแค้น ความสงสาร และแน่นอน แววตามันทั้งเข้าใจและให้อภัยในสิ่งที่ผมทำ

มึงต่อยกูดิวะ ไอ้เหี้ย นั่งนิ่งอยู่ทำไม จะเตะ จะกระทืบกูยังไงกูก็ได้ กูทำขนาดนี้ มึงยังจะนิ่งเฉยอีก...กูละอายนะโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย

น้ำนิ่งไหลลึกอยู่รอบๆอาณาบริเวณนั้น ผมไม่มองหน้าไม่พูดจาอะไร มันทุเรศตัวเองจนไม่อาจทำอะไรนอกไปจากแค่ยืนมองทีวีที่เปิดไว้เฉยๆ ผ่านๆ อย่างละอาย

ความนิ่งอยู่ระหว่างผมกับไอ้ต้าสักพัก

“มึงรีบไปตามไอ้เต้ไป มันคงไปเซเว่นปากซอยแหละ”

... ผมไม่ได้พูดอะไรตอบเพื่อน ก้าวฝีเท้าเดินออกประตู ไปตามหาน้องชายมันตามที่มันบอก

พอพ้นประตูรั้วบ้าน ก็เห็นไอ้เต้ยืนร้องไห้อยู่ข้างๆ รั้ว นางเอกอีกแล้วววว

สองเท้าก้าวเข้าไปหาร่างนั้น ที่สะอื้นอยู่ในเงาสลัว ผมค่อยๆ เอื้อมมือไปจับมือนิ่มๆ เล็กๆ ของเขา แต่กลับถูกสะบัดออก

“ไอ้เหี้ย!!!” สองใบหูผมรับสองพยางค์นั้นมาเต็มๆ เต็มหน้า เต็มตา เต็มปาก เต็มจมูก ทั่วทั้งร่างกายถูก ไอ้-เหี้ย แทรกซึมไปทุกอณูเซลล์

“เข้าบ้านเหอะ” ความกล้าผมมีแค่นั้น ผมไม่กล้าเอ่ยคำว่าขอโทษกับคนตรงหน้า คนที่รักผม

ไอ้เต้เดินผ่านผมไปทั้งที่ยังร้องไห้สะอื้น เปิดประตูรั้ว กลับเข้าไปในบ้าน ผมไม่รู้ว่ามันได้ยินอะไรบ้างหรือเปล่า แต่ถ้าทฤษฎีที่เชื่อว่าโลกของเราเกิดและเติบโตมาด้วยเรื่องบังเอิญมากมากหลายๆเรื่องเรียงร้อยกันเชื่อถือได้ เมื่อกี้ไอ้เต้คงบังเอิญได้ยินที่ผมคุยกับพี่มัน และสองพยางค์นั้นผมสมควรได้รับแล้วอย่างสมเกียรติ

ผมเดินตามเข้าไป ไอ้เต้ยืนอยู่หน้าประตู มือกำลังจะไขลูกบิด ผมยืนอยู่ด้านหลัง ...นิ่ง 

พลั่ก ผลั่ก ตุบ ตับ 000000 เสียงหมัดประเคนลงมาที่หน้าและตัวผมนับไม่ถ้วน และเร็วจนไม่อาจนับได้ทัน มันไม่เจ็บเลย กลับยิ่งรู้สึกผ่อนคลาย สบายใจมากขึ้น ยิ่งมันต่อย มันเตะ มันตี มันผลัก มากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งรู้สึกดีมากขึ้นเท่านั้น จนกลิ่นคาวเลือดจากริมฝีปากผมลอยมาแตะจมูก น้ำตาไหลมาอาบแก้ม และสองมือของไอ้เต้ โอบกอดผมไว้ ซุกตัวอยู่ที่แผ่นอกผมแล้วสะอื้นไห้

“ทำไมวะ” สองตาเงยมามองจ้องผม พร้อมคำถามที่ง่ายแต่หาคำตอบยากหรืออาจจะไม่ได้ ก็เราแค่บังเอิญต้องรักกันในห้วงระยะเวลาหนึ่ง

“พี่รักเต้นะ”
“ไหนอ่ะคับ”
ผมไม่เอ่ยปากพูดอะไรต่อ น้ำตามันไหลพรั่งพรูออกมามากมายโดยไม่อาย ผมสะอึกไปกับคำถามง่ายๆนั้น ตะโกนบอกในสมองว่า ผมรัก ผมรัก ผมรักเต้...   ภาพเฟลอยมาซ้อนทับ สลับไปมาระหว่างคนตรงหน้า กับเฟในคืนนั้น

...เรายังคงกอดกันที่หน้าบ้าน
เรายังคงกอดกันยามหลับใหล
เราจะยังกอดกันเสมอไป
จนเมื่อใครคลายอ้อมกอดจำจากลา…

   ******************************************************************

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 12-10-2007 16:01:14

...........อยากเก็บเธอไว้ทั้ง 2 คน........ o7 o7

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 12-10-2007 16:22:16

 :a6:  :a6:  :a6: แค่คำว่าขอโทษก็ไม่กล้าเหรอ อย่างนี้จะกล้าเลือกระหว่างเฟกับเต้เหรอเนี่ย  :m17:  :m17:
สงสารเต้มากถึงมากที่สุด  :sad2:  :sad2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 12-10-2007 17:54:00

หาเรื่องให้ตัวเองเพิ่มอีกละงี้โอกาสก็เเทบเป็น0อะดิ เฮ้ออออออออ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nattabadin ที่ 12-10-2007 19:49:19

สงสารเต้อ่ะ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nattabadin ที่ 13-10-2007 15:08:31

อยากฆ่าไอ้เซนทิ้งโว้ย เกลียดมัน เกลียดมัน อย่าห้ามผม ผมจะฆ่ามันทิ้ง ทำร้ายจิตใจเต้ได้ไงโว้ย เกลียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดโว้ย

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: niph ที่ 13-10-2007 17:52:19

 :เฮ้อ:
เศร้าใจอย่างแรง
 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 13-10-2007 18:39:22

 :serius2:
“พี่รักเต้นะ”
“ไหนอ่ะคับ”
ตอบให้ได้นะเซน....กรูละเซ็งงงง   รักกันก็ลำบากจะตายอยู่แล้วววววว o6
อยากรู้จริง ๆ ไอ้ตอนลำบากมันจะมาฝ่าพันทำไมมมม ทำไมไม่ทิ้ง ๆ กันไปตั้งแต่ตอนนั้น ...
พอตอนนี้เทใจไปเต็ม ๆ ดันนนนน  ไปมีอะไรกับผู้หญิงงงงงอีก....ต่อไปก็คงท้อง หรือโดนจับแต่ง ตาม step
สุดท้ายก็ไม่พ้นพวกเราที่รับกรรม.....ท้องไม่ได้มั่งก็ให้มันรู้ไป.... :a6:
 :catrun:
ผู้ชายอย่างเซนคงพบเจอได้มากมายตามท้องตลาด....เลยไม่รู้จะเสียดายดีไหม?
เพราะรักพี่เสียดายน้อง....ปากบอกว่ารักแต่ก็ไม่จัดการให้เรียบร้อยไปทางใดก็ทางหนึ่ง.... :m7:
ง่าย ๆ ก็คือจะเก็บเธอไว้ (ฟัน) ทั้งสองคน....ผมคนหนึ่งละไม่ยอมเป็นเหยื่อของผู้ชายแบบนี้หรอก...
ทิ้งมันดีกว่าง่ายดี...เจ็บก้อไปร้องไห้ซักอาทิตย์เดี๋ยวก็หายยยยย.....ร้องให้พอ .... :sad2:
 o18
เมื่อไหร่คนเรารู้จักพอ ชีวิตคงสงบสุขขึ้นกว่านี้อีกเยอะ... :amen:

ปล. +1 ให้น่านสำหรับเจ้าของเรื่องโดนใจอีก และ + 1 ให้จาสำหรับน้องชายที่น่ารักนิสัยดี...

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 13-10-2007 18:45:19

ปล่อยเซ็นไปตามทางของเขาเถอะเต้
เรื่องบางอย่างก็ยากเกินกว่าจะให้อภัย
 :m2: :m2: :m2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: anTon ที่ 13-10-2007 21:41:25

เอ่อ   :freeze:

sad หว่ะ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: upzyte ที่ 14-10-2007 08:26:43

น้องเต้น่าสงสารมากมาย

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ja ne ที่ 14-10-2007 12:30:27

 :seng2ped:
ไอ้เซน

 :m16:ไปไกลๆๆๆๆๆๆๆ เลย

 :เฮ้อ:ยังมีหน้ามาเล่าอีกนะเมิง

เป็นกำลังใจให้นะ น้องเต้  ร้องไห้ให้พอ แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่แล้วกัน

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 14-10-2007 23:37:50

nartch คือใครอ่าค้าบ รู้จักผมด้วย สงสัยๆ อิอิ


อีกอย่าง ถึงเพื่อนๆ ทุกคนที่ (ท่าทางจะเจื๋อน...เซนทิ้ง หุหุหุ) นะค้าบ คือว่า ผมว่า สุดท้ายก็ไม่มีใครดี เลว ไปกว่ากันหรอก ใครๆ ก็รักคนอื่น และก็ไม่มีใครลืมรักตัวเอง (นั่น มันมาแนวน้ำเน่าอีกแล้ววว)

ไม่ได้ใบ้ตอนจบนะค้าบ หุหุหุหุ กรั่กๆๆ

***************************************************************************************************


ตอนที่ 20 : ละออง   ฝุ่น   ผง

ผมกับเขา เราห่าง ไม่เจอหน้าไม่เจอะตา จันทร์ผ่าน อังคารพ้น จนสิ้นสุดสัปดาห์เรายังห่างไกลห่วงใย ห่วงใจ เขาจัง

พวกเพื่อนๆ ผมมันฟอร์มวงกันเพื่อจะเล่นประกวดวันงานปีใหม่ ทำให้ตลอดอาทิตย์เราจะไปห้องซ้อมกันทุกเย็น หลังเลิกเรียน ไอ้เต้กับไอ้ต้าจึงไม่ได้กลับด้วยกัน ที่จริงมันก็มาได้นะไม่ได้ไกลซะหน่อย แต่หน้าผมมากกว่าที่ทำให้มันไม่อยากมา เราไม่เจอะไม่เจอกันเลย โทรศัพท์ผมยังมีเบอร์โทรออกถึงมันปรากฏอยู่แต่เบอร์โทรเข้านั้นหล่นหายจากลิสต์ไปหลายคืนแล้ว

“วันนี้ไปห้องซ้อมป่าวอ่ะ” เฟถามผมตอนเย็นที่โรงอาหาร
“ไปดิ” ไปร้องเพลงงั้นๆแหละคร้าบ
“เฟไปด้วยนะวันนี้” อารมณ์นั้นมันไม่ได้ยินดียินร้ายอะไร จะมาก็มาเต๊อะ
“อืม”
“ทำไมช่วงนี้ดูเครียดๆอ่ะพี่เซน” สาวน้อยพูดพร้อมกับเรียวมือที่ปัดฝุ่นผงบางอย่างที่ผมของผม

“เบื่อ”

อย่าเซ้าซี้ได้มั้ย เดี๋ยวบอกเลิกซะเลยหนิ

“เบื่อ...” พูดตามทำไมฟระ

“มีเรื่องอะไรหรอ” เฟพูดแล้วผลักร่างกายให้ใกล้ชิดตัวผมมากขึ้น ความเป็นห่วงซัดระลอกมากระทบแต่ร่างกายผมคล้ายจะสร้างแอนติบอดี้ขึ้นมาต่อต้าน

.......................เฟคับถ้าเราเลิกกันจะเสียใจมั้ย พี่ไม่ได้รักเฟ พี่.... รักเต้
....เฟ พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจให้ความสัมพันธ์ของเรามันมากถึงขั้นนี้ แต่...เลิกกันเถอะ พี่อยากคบเต้ว่ะ

..........เฟ เบื่อพี่ซักทีดิ เบื่อแล้วบอกเลิกพี่วันนี้เลย ซักทีเหอะ....นะ


..........เราเป็นแค่พี่น้องกันเถอะ พี่คิดแบบนั้นมาตลอด คิดว่าเราคือน้อง




......ถ้าวันนั้นเราไม่ได้มีอะไรกัน อะไรๆคงง่ายกว่านี้เนอะ

..  ......               ...........   ...     ..... ............................                ...............


ความคิดมากมายไหลกลิ้งไปมาผ่านสมองซีกซ้าย วกกลับสมองซีกขวา เข้าเซรีเบลัม ยันเมดัลลาออบลองกาตา วนไปวนมา คิดหาทาง ... ผมจะเลิกกับเฟยังไง เมื่อไหร่ผมจะได้คบกับเต้จริงๆซะที


ผมไม่ตอบ แต่ลุกเดินไปหาไอ้ต้า ไอ้โอตที่เดินลงมาจากตึกพร้อมกระเป๋านักเรียนพอดี

“เฮ้ยรีบไปเหอะว่ะสี่โมงครึ่งแล้ว อ่ะกระเป๋าเมิง” ไอ้โอตพูดพลางโยนกระเป๋านักเรียนสีดำลีบๆแฟบๆ ของผมลงบนโต๊ะข้างๆ
ไอ้ปริ๊น ไอ้ฟ้า ไอ้โค๊กตามลงมา

พวกเราเดินไปห้องซ้อมใกล้ๆโรงเรียน…ห้องซ้อมประตูดำ





..เสียงกลองดังขึ้น เสียงเบส เสียงตั้งสายกีตาร์ วุ่นวายพันกัน
“มึงหยุดลีดเล่นซะทีได้มั้ย กูหนวกหู” ไอ้ฟ้าตะโกนด่าไอ้โอตที่ลองเสียงกีตาร์อยู่ แต่ไอ้ฟ้าเองที่ว่าเขาก็ยังคง ตะลุ่มตุ่มตึ้ง สาดรัวเคาะไม้กลองเป็นจังหวะ แปร่งๆอยู่เช่นกัน... ดัง หนวกหู เครียดว้อยยย!!!

พวกเราไม่ใช่นักดนตรีฝีมือโปรกันอยู่แล้ว มีแค่ไอ้ต้า กับไอ้โอต ที่พอโชว์เบได้บ้าง เพราะมันชอบเล่นกีตาร์กันอยู่เป็นทุนเดิม แม้จะเล่นได้แบบกุ้งหอยปูปลา ...ไม่เคยคิดจริงจัง

ผมมาช่วยมันร้องแม้เสียงจะเท่ห์ แบบชายหนุ่มเถื่อน โหด แต่ก็ไม่ได้เป็นนักร้องนำ เพราะไอ้ต้ามันเสียงดีกว่า แม่งเสียงดีกันทั้งบ้านเลยสัด
สักพักเสียงน้องฟ้ามือกลองเริ่มเคาะจังหวะ ไอ้โค๊กมือเบส ไอ้โอตมือลีด และพี่ต้าทั้งโซโลกีตาร์ และเสียงร้องโดยมีผมเป็นนักร้องนำ(ในนาม) ที่ร้องแล้วเหมือนคอรัส แบคอัพมากกว่า เวรเจงๆ แม่งร้องไม่ร้อง มีค่าเท่ากันเลยกู

ตึ่ง ตึ่ง ตึง ตึ่ง ตึ้ง ตึงตึ่ง ตึง ตึง ตึ้ง ตึ๊ง
ตึ่ง ตึ่ง ตึง ตึ่ง ตึ้ง ตึงตึ่ง ตึง ตึง ตึง ตึ๊ง
ตึ่ง ตึ่ง ตึง ตึ่ง ตึ้ง ตึงตึ่ง ตึง ตึง ตึง ตึ๊ง
ตึ่ง ตึ่ง ตึง ตึ่ง ตึ้ง ตึงตึ่ง ตึง ตึง ตึง ตึ๊ง

ตึง ตึง ตึง ตะตะตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง ตึง ตึ่ง......

บุษบาเกิดมากับความสดใส.... โลกของเธอนั้นมีดอกไม้ในหัวใจ...



......บรรจง ร้อยเป็นมาลัย สนุดสุดใจนักหนา
เป็นประจำทุกวันเวลา ไม่เคยเหนื่อยล้า กับมาลัย........




บุษบา - โมเดิร์นด็อก คือ เพลงบังคับในการประกวดครั้งนี้ วง Virgin ของเราจึงต้องฝึกฝนกันทุกวี่วัน

“เฟ เบื่อป่าว” ผมเดินมานั่งข้างๆ น้องเขาในห้องซ้อม หลังจากพักซ้อม
เธอส่ายหน้า “ซ้อมอีกนานป่าวอ่ะ” ... ไม่เบื่อแต่ถามแบบนี้เนี่ยนะ เฮ้อ คนเรา
“อีกชั่วโมงนิดๆ” ผมดูเวลา แล้วกะประมาณ เพราะจองห้องซ้อมไว้ 2 ชั่วโมง
เฟไม่ได้โต้ตอบอะไรต่อ ไม่มีการแสดงอารมณ์อะไรให้ต้องเดา ไม่รู้ว่าเธอเบื่อ ผมเบื่อ เราเบื่อ หรือใครเบื่อ

สักพักเสียงเพลงอีกเพลงหนึ่งดังต่อ ผมเป็นคนเลือกเพลงนี้เอง แม้จะเล่นกันยังไม่ค่อยได้

.
..
...
“I'm not a perfect person
There's many things I wish I didn't do
But I continue learning
I never meant to do those things to you
And so I have to say before I go
That I just want you to know…”

ท่อนดนตรีหยุดไป ไอ้ฟ้าพลาดจังหวะ ไอ้โอตหลุดคอร์ด แต่เสียงร้องยังคงก้องกังวาลต่อ


“...I've found a reason for me
To change who I used to be
A reason to start over new
And the reason is you... .. .”



ภาพเฟที่นั่งอยู่เด่นชัด ภาพคิดในหัวผมเด่นชัด ผมตัดสินใจแล้ว แม้ภาพรอบข้างจะยังแกว่งไกวพัดไหวไปมา แต่ในใจผม ความรักยังหลับใหล แม้เฟจะลอยระเหยไปมา แต่ลึกลงไปที่ก้นบึ้ง ไอ้เต้คือพื้นล่าง คือความจริง...ในใจ 


ยามค่ำหลังเลิกซ้อม

“เฟ” สาวน้อยเงยหน้ามาหาเสียงที่เรียก แววตาเธอรับรู้อะไรบางอย่าง และมันบ่งบอกว่าพร้อมแล้ว และยินยอมรับ


ผมสารภาพ...

“                   ”
ลอยล่อง เอื่อยเบา โหวกหวิว ระเรื่อยเลือนละลายลับไป ในอณูของสายลม


“ค่ะ”
หนักแน่น แข็งแกร่ง ดังจารึกรับไว้บนพื้นหินกรวด ใต้เท้า   ละออง   ฝุ่น   ผง

   ***************************************************************

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nattabadin ที่ 15-10-2007 05:59:20

อย่าบอกนะคับเรื่องนี้ตอนสุดท้ายจะไม่แฮปปี้ ไม่นะเค้ารับไม่ได้ +1ให้คุณน่าน ที่ทำให้ผมสะเทือนใจ+ขำไปในขนาดนี้

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ja ne ที่ 15-10-2007 06:32:09

 o12....เฟ พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้ตั้งใจให้ความสัมพันธ์ของเรามันมากถึงขั้นนี้ แต่...เลิกกันเถอะ พี่อยากคบเต้ว่ะ

..........เฟ เบื่อพี่ซักทีดิ เบื่อแล้วบอกเลิกพี่วันนี้เลย ซักทีเหอะ....นะ


..........เราเป็นแค่พี่น้องกันเถอะ พี่คิดแบบนั้นมาตลอด คิดว่าเราคือน้อง
 :a11: :a11: :a11:

พี่น้อง ท้องติดกัน :m19:


ตาย ตาย ตาย แน่ๆๆๆๆๆๆ จะบอกน้องเฟ แว๊วววววววว

 :bye2: :bye2: :bye2:

+ 1 ให้คนแต่งด้วยละกานนนนนนน
ทำเราใจหายใจคว่ำ ลุ้นระทึก ตึ๊ง ตึง ตึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มาตลอด

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับũ
เริ่มหัวข้อโดย: Just let it be ที่ 15-10-2007 06:46:20

เพราะว่าใจของคนเรามีเพียงหัวใจเดียวเท่านั้น

ไม่สามารถที่จะให้ใจไปกับใครถึงสองคนได้หรอกครับ

มันคงจะเป็นความทุกข์มากกว่าความสุข  ที่จะให้ใจดวงเดียวดวงนั้นนั้นรับผิดชอบต่อความรักที่มากกว่า 1

และคงจะเป็นความผิดที่จะทำให้อีก 2 ใจ  ต้องเป็นทุกข์

เศร้าจัง   :m15:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 15-10-2007 06:58:13

ตอนสุดท้ายจบเศร้าซินะเฮ้ออออออออออ :sad2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 15-10-2007 07:14:33

อย่าทำแบบนี้ เฟท้อง
 :o :o :o :o :o :o

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 15-10-2007 07:15:42

 :m4:
nartch คือใครอ่าค้าบ รู้จักผมด้วย สงสัยๆ อิอิ
จำแฟนตัวเองไม่ได้เหรออออออ.... ล้อเล่นนนน...แค่แฟนละครเท่านั้นละ...เจ้าตัวเล็ก... :m26:
สำหรับเนื้อเรื่องแอบไปอ่านจนจบแล้ววววว ....เห็นว่ามีภาคต่อ...ก็รอผลงานต่อนะครับบบบบบ....

อ้างจาก: Just let it be ที่ 15-10-2007 06:46:20  

เพราะว่าใจของคนเรามีเพียงหัวใจเดียวเท่านั้น

ไม่สามารถที่จะให้ใจไปกับใครถึงสองคนได้หรอกครับ

มันคงจะเป็นความทุกข์มากกว่าความสุข  ที่จะให้ใจดวงเดียวดวงนั้นนั้นรับผิดชอบต่อความรักที่มากกว่า 1

และคงจะเป็นความผิดที่จะทำให้อีก 2 ใจ  ต้องเป็นทุกข์ :impress:

ชอบข้อความนี้จัง +1 ให้เลยยยกับทัศนะโดนใจ ถ้าคิดได้แบบนี้ทุกคน...ต้นงิ้วคงไม่มีคนปีน...

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 15-10-2007 18:47:41

 :เฮ้อ: อะไรที่มันฝืน มันอยู่ได้ไม่นานหรอก  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 15-10-2007 20:23:57

ตอนที่ 21 : บนสนทนา

คืนนั้นหลังจากบอกเลิกเฟ ผมเลือกไปเดินเล่นเงียบๆคนเดียวที่ถนนข้าวสาร

รถแท็กซี่จอดที่ริมถนนราชดำเนิน ผมก้าวเท้าเรื่อยลัดเลาะเข้าไป ดวงไฟละลานตายังรายรอบเช่นเคย สว่างไสวไม่เปลี่ยนไป
ร้านผัดไทยังคงตั้งอยู่หน้าทางเข้า ตรงข้ามเบอเกอร์คิง แต่ร้านที่ผมกับไอ้เต้กินคือร้านกลางซอย
ฝรั่งกลุ่มหนึ่ง หน้าตาดี และน่าจะพี้ยา เดินอยู่ข้างหน้าผม ผมไม่ได้เดินตามเพียงแต่เส้นทางมันพอดีกัน

หน้าบัดดี้วันนี้มีกลุ่มเด็กม.ปลายที่ถูกนิยามว่า พลเมืองชาวแว๊นซ์ นั่งอยู่กับขวดเบียร์สิงห์ บุหรี่แอลเอ็ม สวมเดฟ เสื้อเชิ๊ต ริมฟุตบาทที่ผมเคยไปนั่ง มองแล้วสงสัยว่า ตอนกูนั่งกูดู แว๊นซ์แบบนี้ป่าววะ ความแวนซ์มาจากภายในหรือปัจจัยภายนอก... ผมไม่ได้หยุดคิด เพียงแต่เดินย้ำรอยเท้าฝรั่งเหล่านั้นต่อ

ตรอกซูซี่...ผมมองเห็นภาพผมกับไอ้เต้วันนั้นที่มาข้าวสารด้วยกันครั้งแรก ผมยิ้มเล็กๆที่มุมปาก แต่เบิกบานภายในใจ เหมือนมันเป็นแค่เมื่อวาน แต่ไม่ว่ามันจะเมื่อไหร่ มันคืออดีต…งดงาม

ใบขับขี่สากลทำปลอมแปลงได้ที่นี่ ราคาดี 500 ยันเป็นพัน รอยสักก็เกิดขึ้นได้บนถนน สักไปเสียวไป จะได้อะไรเป็นของแถมบ้าง

ผมมองสถานที่เล็กๆ แห่งนี้ที่ไม่เป็นเมืองของใคร คือสถานที่สำหรับมวลมนุษยชาติ หาใช่บางชาติเหมือนหลายๆที่มากมายบนโลกใบนี้

โทรศัพท์ในกระเป๋ามาอยู่ในมือขวาผมเมื่อเดินผ่านร้านผัดไทร้านนั้น ผมยืนนิ่งอยู่แป๊บ ตัดสินใจ เอาไงดีวะกู โทร ไม่โทร โทร ไม่โทร โทร ไม่โทร โทร ไม่โทร  โทร ไม่โทร โทร...

07203- - - -

อย่าตัดสายเลยนะค้าบ ผมเฝ้าภาวนา เสียงรอเรียกนานจนตัดไปเอง ไม่ตัดสาย แต่ไม่ได้รับ ยังไม่หายโกรธอีกหรอวะ

ลองอีกรอบ...

“คับ”
“อ่า กว่าจะรับ”
“มีไรอ่ะ ว่ามาๆ”
“ก็...คิดถึง”
“พอเหอะ คิดถึงอ่ะ มีไรป่าว ยุ่งอยู่”
“ทำไรอ่า”
“ชักว่าว”
“ห๊า...”
“ดูหนัง”
“โป๊หรอ”
“ป่าวค้าบ”
“...”
“มีไรว่ามา อย่ามาเงียบ”
“ก็…”


“นึกไงไปบอกเลิกเค้า”
“อ้าว”
“ต้าบอก”
“อ้าวมันรู้...”
“เฟโทรมาหามัน”
“แล้วเอ่อ...”
“ตกลงจะโทรมาบอกแค่นี้ใช่ป่ะ”
“จะขอคบด้วย”
“เหอะๆ”
“อ่ะล้อเล่นๆ อย่าทำเสียงงี้ดิ”
“เออ ของเล่นก็งี้”
“อ้าวงอนอีก”
“ป่าว”
“ไม่ง้อนะ”
“เฟยังไม่กลับบ้านเลยรู้มั้ย”
“อ้าว”
“อยู่บ้านเต้”
“เฮ้ย”
...
...
“มาเมื่อกี้แหละ พี่ต้าบอกให้แวะมานั่งเล่น”
“แล้วเต้”
“ทำไม กลัวเต้ไปทำไรเฟหรอ”
“ไอ้บ้า ไม่ใช่เว้ย”
“ก็เดี๋ยวคงกลับแหละ ใกล้ๆ นั่งกันอยู่หน้าบ้านอ่ะน่ะ”
“แล้วไม่ห่วงเค้าบ้างหรอ”
“เซนอ่ะนะ”
“เนี่ยเค้าก็ยังไม่กลับเหมือนกัน”
“ก็ปกตินี่คับ สองทุ่ม เข้าบ้านได้ก็แปลก”
“เออๆ ไงก็ฝากดูๆเฟด้วยนะเต้”
“โห พูดนี่คิดถึงความรู้สึกคนอื่นบ้างป่ะ”
“ก็...”
“อืมๆ พูดไปก็เท่านั้นอ่ะ แล้วอยู่ไหนอ่ะเนี่ยเสียงดังๆ”
“ข้าวสารคับ”
“ว่าแล้ว”
“จะไปไหนได้เล่า”
“อย่าไปกินเหล้านะ”
“ห่วงหรอค้าบผม”
“ป่าว”
“เนี่ยกินเบียร์อยู่”
“เออๆ ตามใจ วางก่อนนะคับป๊าเรียก”
“ค้าบผม เดี่ยวเข้าไปนอนด้วยนะ”
“เฮ้ย ใครเขาต้อนรับ”
“อ้าว”
“กลับบ้านไปนอนคนเดียวไป เผื่อจะได้คิดแคร์คนอื่นมากขึ้น”
“เต้...”
“ค้าบ ไปหาป๊าแล้ว ฝันดีนะค้าบ”

แกร๊ก...
เฮ้อ...
ผมเดินเข้าไปในเซเว่นซื้อเบียร์กระป๋องมาดื่ม

“เออว่าไงวะ”
“ทำไรอยู่วะมึงว่างป่าว”
“คุยกับไอ้ปริ๊นอยู่ มีไรป่าวมึงเสียงเครียดๆ” ซ้อมดนตรีเสร็จก็ยังจะคุยกันต่ออีกน้อ กูละนับถือ
“ก็ๆ เอองั้นคุยต่อเหอะ”
“เฮ้ย ไม่เป็นไรๆ มึงอยู่ไหนเนี่ยเสียงดังเชียวห่า”
“ข้าวสารว่ะ”
“เออเจอกันอินดี้นะมึง”
“อ้าว มึงจะมาหรอ”
“เออ ไปจองโต๊ะไว้ละกัน อีกแปบเจอกัน”
“เออๆ”

สองเท้าย่ำต่อไปที่จุดหมายที่คุ้นเคย

“รอนานป่ะวะ”
“เพิ่งเดินมาถึงว่ะ เอาบัตรเหล้ามาป่ะ”
“อ่ะ” ไอ้โอตยื่นบัตรเหล้าที่ฝากไว้อีกครึ่งกลมให้ผม แล้วมันก็เดินออกไปคุยโทรศัพท์ 5 นาที

“ว่าไง” หลังจาก สองแก้วผ่านไป กูก็เริ่มถูกสอบสวนซะและ
“กูบอกเลิกเฟและ”
“อ้าวไรวะ เมื่อเย็นยังพามาห้องซ้อมเลยห่า มึงนี่ไวจิง”
“กูเลือกไอ้เต้ว่ะ”
“แล้วน้องเขาว่าไงบ้างวะ”
“ไม่ได้ว่าไรอ่ะ แต่ไอ้เต้บอกว่าไปนั่งอยู่บ้านมันกับไอ้ต้า ก็คงเสียใจตามปกติมั้ง โดนบอกเลิกก็เงี้ยะ”
“เหี้ยจริงนะมึงเนี่ย แล้วไอ้เต้ยอมคุยกับมึงแล้วหรอวะ”
“ก็ เออ กูโทรไป”

ไอ้โอตชงเหล้าแก้วที่สามให้ผม พี่สาวเจ้าของร้านเดินมาทักทายเรานิดน่อย
“ทำไมมากันแค่สองคนล่ะวันนี้” รอยยิ้มและน้ำเสียงจริงใจเสมอ จนผมเกลียดเวลาเจอพนักงานร้านอื่นพูดจาแย่ๆ หรือตอแหลได้โล่

“ปัญหาวัยรุ่นนะพี่” ไอ้โอตตอบแทนผม ก่อนพี่เขาจะยิ้มรับและเดินจากไป

“นี่มึงเครียดหรือดีใจหรือเป็นเหี้ยไรเนี่ย” คำถามของไอ้โอต คือคำถามที่ผมถามตัวเองอยู่เช่นกัน
“เฮ้อ....”
“เสียดายหรอวะ” มันถามต่อ
“เฟอ่ะนะ กูรู้สึกแย่ว่ะ แม่งเหมือนเอาแล้วชิ่ง”
“ก็ยังดีกว่าควบสองว่ะ เหี้ยกว่า” เออจริงของมึง ... เหี้ย เหี้ยเอ้อ เหี้ยเอสท์
“กูก็ต้องอยู่แบนี้ไปใช่ป่าววะ คบแบบหลบๆเนี่ยะ”
“มึงจะจูงมือกันกลางโรงอาหารกูก็รับได้”
“ก็ไม่ขนาดนั้น”
“แต่มึงอย่าเปิดตัวมากเลยว่ะ กูสงสารไอ้เต้เวลามึงจบไปแล้ว” อ่ะ นั่นก็อีกหนึ่งล่ะที่กูเครียด
“แล้วเฟนี่มึงจบแน่หรอวะ” ไอ้โอตถามต่อ และผมก็ตอบได้เพียงส่ายหน้า

“ไม่จบหรือไม่รู้ หรือไม่มีต่อวะไอ้เหี้ย”

“ไม่รู้เว้ย ไม่รู้เหี้ยไรทั้งนั้น”

แล้วมันก็ยกแก้วขึ้นจิบ

“กูว่านะ มึงบอกเฟไปว่ามึงเจอคนใหม่เหอะว่ะ จะได้ไม่ต้องถามมาก อีกอย่าง มึงก็มีไอ้เต้จริงๆนี่หว่า”
“แล้วถ้าน้องเค้าเกิดรู้เรื่องกูกับไอ้เต้ละวะ”
“จะรู้ได้ไงวะ ถ้าอยู่โรงเรียนมึงไม่ทำไร”
“กูแม่งเหี้ยว่ะ”
“อ้าว เพิ่งรู้หรอมึง” เพื่อนผมตรงหน้าหัวเราะชอบใจ
ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อรเองนี้ เปลี่ยนไปคุยเรื่องเอนท์ดีกว่า
“ตกลงมึงเลือกมช.แน่หรอวะ”
“เออ” หน้าเครียดอีกแล้ว
“คิดดีๆนะมึง แค่ยังไม่ไปยังขนาดนี้ ถ้าไปมึงจะมีความสุขหรอวะ”
“ถึงกูอยากคอยู่กับไอ้ปริ๊นมากแค่ไหน กูก็ต้องไปตามทางชีวิตกูว่ะ”
“เออ ไอ้หลักการ”
“ถ้าคู่กันจริงให้กูอยู่ดาวเสาร์มันก็คงรอกูแหละ”
ทำเป็นหนังมึง รักแท้แพ้ระยะทางมึงไม่รู้หรอวะ ทฤษฎีนี้แม่งใช้ได้จริง

“คะแนนมันไม่ถึงนี่หว่า”
“มันบอกว่าป๊าอยากให้ไปออสถ้าไม่ติด คิดดูไปไกลกว่ากูอีก”
แววตาไอ้โอตเหม่อมองไปที่แก้วเหล้าเยื้องหน้า

มันก็มีปัญหาของมัน ผมก็มีปัญหาของผม

   ********************************************************************


ไม่รู้จะคุยไรกับทุกคนอ่า ขอบคุณละกันคับ ป๋มพูดไม่ค่อยเก่ง แต่ร้ากหมดใจ 555

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: anTon ที่ 15-10-2007 21:15:36

อ่าคับ

ยังมีปันหาดั้ยอีกคับ :m8:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 15-10-2007 21:27:47

ต้องผ่านมันไปให้ได้
ทุกคนต่างก็มีปัญหาทั้งนั้น ใครเจอมากเจอน้อย
ขอเพียงไม่ยอมแพ้
ปล่อยมันผ่านไปได้ก็ผ่านไป มีความสุขกับชีวิตดีกว่า
 :m27:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 15-10-2007 22:24:18

อ้างจาก: the sun IN NIgh ที่ 15-10-2007 20:23:57  

“ตกลงมึงเลือกมช.แน่หรอวะ”
“เออ” หน้าเครียดอีกแล้ว
“คิดดีๆนะมึง แค่ยังไม่ไปยังขนาดนี้ ถ้าไปมึงจะมีความสุขหรอวะ”
“ถึงกูอยากคอยู่กับไอ้ปริ๊นมากแค่ไหน กูก็ต้องไปตามทางชีวิตกูว่ะ”
“เออ ไอ้หลักการ”
“ถ้าคู่กันจริงให้กูอยู่ดาวเสาร์มันก็คงรอกูแหละ”
ทำเป็นหนังมึง รักแท้แพ้ระยะทางมึงไม่รู้หรอวะ ทฤษฎีนี้แม่งใช้ได้จริง

“คะแนนมันไม่ถึงนี่หว่า”
“มันบอกว่าป๊าอยากให้ไปออสถ้าไม่ติด คิดดูไปไกลกว่ากูอีก”
แววตาไอ้โอตเหม่อมองไปที่แก้วเหล้าเยื้องหน้า

มันก็มีปัญหาของมัน ผมก็มีปัญหาของผม  :เฮ้อ:

ทุกชีวิตก็มีปัญหาเนอะ...คู่โอ๊ตกะปริ้นก็น่าสงสาร...จบบทนี้แล้วหดหู่จังงงงงงงงงง

มรรคารักยังยาวไกล... ลึกสุดไซร้ใต้นที......
.....บาดเจ็บช้ำฤดี... ณ..จุดนี้ต้องจากจร
ฝากรักด้วยดวงใจ.... น้ำตาไหลไกลสมร.......
.....นานแค่ไหนไม่อุทรณ์....จำจักย้อนคืนคนดี
 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 15-10-2007 22:37:21

แต่ละคนก็มีปัญหาของตัวเองอะนะ :o11:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixs ที่ 16-10-2007 05:50:08

ดีจัยด้วยนะเต้ หุหุ  :m12:


ละโอ๊ตละจะยังไงกะปริ้นเนี่ย
ถ้าไม่ติดปริ้นไปออสโหยไกลก่าอีก

เนอะๆ


รอตอนต่อไปนะค๊าบบบ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: Just let it be ที่ 16-10-2007 06:12:28

แต่ละคนก็มีปัญหาที่ต่างกันออกไป  คงจะจริงอย่างนั้น

ถ้าค่อยๆ คิด  ค่อยๆ แก้ไข

สักวันมันคงจะหมดไปได้จริงๆ  ในสักวัน....   :m17:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ja ne ที่ 16-10-2007 08:18:00

 :เฮ้อ:ปัญหา ทำไม มันเยอะจัง :m28:

แค่เตรียมเอ็น ก็หัวโตแล้ว

ยั๊งง ยังจะมีปัญหาหัวใจอีก :m17:

แต่ก็ดีใจกับน้องเต้ ด้วยนะ :m1:

หนทางข้างหน้าอีกยาวไกล จะเปิดตัวก็ทำไม่ได้

โอ๊ยยยยยยยย ทำมัยยยย ยากอย่างนี้วะ ชีวิดดดดด :a6:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 16-10-2007 16:06:04

ผมกำลังชอบเรื่องพี่โมมากมายเลยคับ ใครยังไม่ได้อ่านผมแนะนำนะ (ลงฟรีๆ ค่าโคนาก็ไม่ได้นะเนี่ยะ)

ที่แนะนำเพราะผมว่าอ่านแล้วมันมีความสุขดีอ่า ออกแนวอ่านแล้วมีหวัง 555555555

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=1131.0   ภาคแรก


http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=1795.60   ภาคหลัง


แล้วอย่าลืมเรื่องผมนะค้าบ หุหุ  :a11: :a11: :a11:

***********************************************************************************************

ตอนที่ 22 : Dear Diary

   หวัดดี กูมีเรื่องมาระบายให้ฟังอีกแล้ว อย่าเพิ่งเบื่อน้าไอ้ไดอารี่เพื่อนรัก เรื่องกูก็ไม่พ้นเรื่องเซนหรอก เฮ้อ คิดถูกป่าววะ ที่มารักคนอย่างมันเนี่ย มึงคงเบื่ออ่ะดิ เขียนแบบนี้แทบทุกวัน
   วันนี้ไอ้พี่เซนมันบอกเลิกเฟแล้วว่ะ อย่าเพิ่งร้องเย้นะเว้ย รอกูก่อน 555 เลวเนอะ เห็นคนเค้าเลิกกันแล้วมีความสุข จริงๆก็ไม่เชิงหรอกนะ พอกูรู้ว่าเค้าเลิกกัน กูก็รู้สึกแปลกๆ สับสนจังว่ะ ตอนแรกก็อยากให้เลิกกัน แต่ตอนนี้พอเลิกจริงๆ กลับไม่ได้ดีใจอย่างที่คิด ไอ้ไดอารี่มึงโชคดีว่ะ ที่ไม่มีความรัก อย่างว่าแหละมึงเป็นสมุด กูเป็นมนุษย์นี่หว่า หึหึ ว่าแต่ไม่อยากนึกถึงเรื่องวันพุธเลยว่ะ ไม่น่าบอกมึงด้วย จริงๆกูสารภาพว่าตั้งใจจะฉีกหน้านั้นทิ้งแล้วนะ แต่ก็เท่านั้น ยังไงก็ไม่ทำให้ลืมไปได้หรอกเนอะ อ่ะอย่านิ่งสิ ปลอบกูหน่อย กอดกูหน่อย เฮ้อ มึงน่าจะพูดได้บ้าง แต่ก็อีกอ่ะถ้าพูดได้จริงกูคงไม่บอกอะไรมึงแน่ๆ 555 
   ตอนที่เฟจะกลับกูเดินไปส่งกับไอ้ต้าพอดี ดูท่าทางเขาก็คงไม่เป็นอะไรมากมั้ง ไม่เห็นร้องไห้แล้ว หรือร้องจนน้ำตาแห้งละล่ะ ตาบวมเลย กูเองก็มีฉากร้องไห้ไปและ เหลือไอ้เซนนี่ล่ะยังไม่ร้อง สักวันเหอะ จะแกล้งให้ขี้มูกโป่งเลย 55 ดูตัวเองเหมือนซาตานไงไม่รู้แฮะ เหอๆ
   ต้ามันบอกเฟถามแต่ว่าทำไมพี่เซนบอกเลิก แต่ไม่ได้สงสัยอะไรกูหรอก นึกแล้วก็น่าสงสารเนอะ อยู่ดีๆแฟนมาบอกเลิกไม่มีปี่มีขลุ่ยกลางอากาศแบบนี้ แถมยังได้กันไปและ เหอะๆ นึกแล้วแค้นไอ้เซนเว้ย แม่งทำแต่ละเรื่องน่าตื้บจริงๆ พูดไปแต่เอาจริงๆก็ทำได้แต่กอดมันนั่นแหละ สมเพชตัวเองว่ะ อ่อนแอชิบ ห้ามแอบขำกูนะ ถึงมึงจะเงียบแต่ก็ได้ยินนะ เพ้อเจ้อมั้ยล่ะกูได้ยินเสียงสมุดกระดาษหัวเราะ ท่าจะบ้า
   จะทำยังไงดีวะไดอารี่ ต่อไปกูต้องคบกับพี่เค้าใช่มั้ย มันควรเป็นอย่างนั้น แล้วเราสองคนก็จะได้มีความสุขใช่ป่าววะ เราจะรักกันนานมั้ย แล้วมันจะมีใครอีกป่าว 55 ถามเหมือนมึงเป็นหมอดูเลยเนอะ ตอนนี้ก็ไม่รู้มันกลับบ้านยังเนี่ย อยากโทรไปถามเหมือนกันนะ แต่ก็ต้องวางฟอร์ม อุตส่าห์โกรธมาได้ตั้งหลายวัน แค่วันนี้กูยอมรับโทรศัพท์ก็เสียงใสเลย ฟังแล้วหมันไส้จริงๆ ทำกูร้องไห้เกือบทั้งอาทิตย์จะรู้ตัวบ้างป่าววะ
   บ่นให้ฟังมาตั้งเยอะและ ไปนอนดีกว่า อย่าลืมช่วยบอกให้เซนมันฝันถึงกูด้วยนะไดอารี่ ไอ้เพื่อนรัก

   ไม่รัก ไม่ทุกข์ ไม่สุข ไม่เศร้า

เต้


   *****************************************************************************

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: anTon ที่ 16-10-2007 16:27:34

เรื่องนี้สะเทือนจัยสุดๆ  :m8:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 16-10-2007 16:35:05

ทางที่เธอเลือกเดิน  :m13:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: Just let it be ที่ 17-10-2007 06:19:08

อ้างจาก: the sun IN NIgh ที่ 16-10-2007 16:06:04  

        จะทำยังไงดีวะไดอารี่ ต่อไปกูต้องคบกับพี่เค้าใช่มั้ย มันควรเป็นอย่างนั้น แล้วเราสองคนก็จะได้มีความสุขใช่ป่าววะ เราจะรักกันนานมั้ย แล้วมันจะมีใครอีกป่าว

   

ชอบตรงนี้อะ  บางครั้งก็มีคำถามแบบนี้อยู่เสมอ  จะเป็นแบบนั้นมั้ย  จะเป็นแบบนี้หรือเปล่า

แต่อย่างว่านะ  ถ้ามัวหยุดอยู่กับที่  ไม่ก้าวเดินต่อไป  ก็ไม่มีทางได้รู้คำตอบหรอก

และสุดท้ายคำตอบจะเป็นไง  ถ้าทำไปด้วยความตั้งใจ  จะสุข  จะเศร้า  ก็คือทางที่เราได้เลือกแล้ว

ขอให้ทั้งคู่มีความสุขจริงๆ ซะที   :give2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 17-10-2007 06:49:30

มีระบายใส่ไดอารี่ด้วย :m12:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 17-10-2007 07:03:35

อ้างจาก: Just let it be ที่ 17-10-2007 06:19:08  

อ้างจาก: the sun IN NIgh ที่ 16-10-2007 16:06:04  

        จะทำยังไงดีวะไดอารี่ ต่อไปกูต้องคบกับพี่เค้าใช่มั้ย มันควรเป็นอย่างนั้น แล้วเราสองคนก็จะได้มีความสุขใช่ป่าววะ เราจะรักกันนานมั้ย แล้วมันจะมีใครอีกป่าว

   

ชอบตรงนี้อะ  บางครั้งก็มีคำถามแบบนี้อยู่เสมอ  จะเป็นแบบนั้นมั้ย  จะเป็นแบบนี้หรือเปล่า

แต่อย่างว่านะ  ถ้ามัวหยุดอยู่กับที่  ไม่ก้าวเดินต่อไป  ก็ไม่มีทางได้รู้คำตอบหรอก

และสุดท้ายคำตอบจะเป็นไง  ถ้าทำไปด้วยความตั้งใจ  จะสุข  จะเศร้า  ก็คือทางที่เราได้เลือกแล้ว

ขอให้ทั้งคู่มีความสุขจริงๆ ซะที   :give2:

เห็นด้วยอย่างแรงงงงงงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 17-10-2007 09:21:56

ตอนที่ 23 : ความสุขนิรันดร์

“ดีใจมั้ยเต้ ได้อยู่ด้วยกันสักที” ผมหันไปถามพร้อมกับหอมหน้าผากมันเบาๆ ขณะที่เราสองคนนอนกอดกันอยู่บนเตียง ยามดึกของคืนวันอาทิตย์
ไอ้น่ารักหันมายิ้มให้ผมบางๆ
คืนนี้ที่เราไม่ต้องคิดอะไร เมื่อเราไม่สนใจกับวันวาน ไม่กังวลกับพรุ่งนี้เช้า แค่กอด ดูดดื่มความรักจากกันและกันให้ช่ำชื่น หรือนี่คือความสุขนิรันดร์
นิรันดรอาจไม่ได้หมายถึงเราจะสุขตลอดไป แต่ในห้งวเวลาหนึ่งนั้น เราไม่รู้สึกอื่นใดอีก แม้เสี้ยวนาที ก็อาจเป็นสุขนิรันดร์

พรุ่งนี้เราจะกลับสู่วงกลมเดิมของการตื่นเช้า ไปโรงเรียน และจวบจนเข้านอน

คืนนี้ผมนอนกอดไอ้เต้ ลูบหัวมันไปพลางๆเช่นนั้น เปลี่ยนท่าไปบ้างเมื่อรู้สึกเมื่อย บางทีผมก็เป็นฝ่ายกอด บ้างทีก็อ้อนให้มันกอดแล้วเกาคางผมเล่นบ้าง ใต้แสงไฟที่แอบดูเราสองคนจากหน้าต่าง เราเล่นกันไปมา จนไอ้เต้ผลอยหลับไปในอ้อมกอดผม และไม่นานผมก็หลับไปหลังจากขโมยจูบมันเบาๆ

...ฝันดีนะไอ้ที่รัก ขอโทษจริงๆ คับกับทุกสิ่ง ต่อไปเซนจะทำให้เต้รู้สึก ว่ารักจริงๆ นะ

เสียงหัวใจตัวเองมันดังแบบนั้น ไม่รู้ไอ้เด็กตี๋ที่นอนอยู่ข้างในอ้อมกอดมันจะรู้ป่าว

.
.
.
วันจันทร์นี้ผมเผลอตื่นเช้า ยังไม่ทันที่แสงตะวันจะสาดฟ้า ...เวรจริงๆกู มีความสุขจนตื่นผิดเวลาเลย
ไอ้เต้ยังขดอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่น ผมแอบมองไหล่ขาวๆ กล้ามอกเล็กๆ ที่โผล่พ้นผืนผ้ามา และใบหน้าเด็กๆของมัน แล้วหอมไปฟอดนึงเบาๆ ด้วยความเกรงใจกลัวมันตื่น

หอมจัง...

แล้วลุกไปล้างหน้าแปรงฟันในห้องน้ำ
ด้วยความที่มันยังเช้าอยู่ ก็เลยถือวิสาสะยังไม่อาบน้ำแต่งตัว นุ่งบ๊อกเซอตัวเดียวอยู่แบบนั้น แล้วก็ไปสะดุดกับไดอารี่บนตะมันเข้า อ๊ะ...การแอบอ่านไดอารี่คนอื่นเป็นการเสียมารยาท แต่โอยยย ได้ยินเสียงสมุดกระซิบ เปิดสิ เปิดสิ อ่านเลย อ่านดิวะ กลัวเมียหรืองาย อ่านเลยเว้ยยยยย ...ในที่สุดก็ต้องจำใจอ่านจนได้

แล้วเช้าที่สดใสก็ผ่านไป

วันพุธ...เต้...ทำไมวะ...กูไม่น่าอ่านเลย...โว้ย...

หันไปมองหน้าไม่รู้เดียงสาของมันที่ยังหลับปุ๋ย แล้วเดินไปร้องไห้เงียบๆในห้องน้ำ

ในที่สุดมึงก็ทำกูร้องไห้ได้แล้วไอ้เต้ พอใจหรือยังล่ะ

จริงๆ ผมก็ไปโรงเรียนพร้อมมันได้เลย ของก็มีอยู่นี่อยู่แล้ว แต่ผมเลือกกลับไปบ้านแทน ผมเลือกที่จะขาดเรียนดีกว่า

“แม่คับ เดี๋ยวผมกลับก่อนนะคับ ฝากบอกไอ้ต้าว่า ไปธุระด่วนกับแม่ไม่ไปเรียนนะคับ”

“อ้าว หรอ จ๊ะๆ มีอะไรให้แม่ช่วยโทรมาได้นะ” แม่ไอ้เต้ยิ้มให้ เท่าที่รู้พ่อกับแม่มันรู้แล้วว่าไอ้เต้มันเป็นแบบนี้ เพราะตอนม.ต้นแฟนคนแรกของมันมาบอก ออกแนวมาขอลูกชายเขาแต่ดันทำเหี้ยซะก่อน เลยเลิกกันโดยยังไม่ทันแต่ง เง้อออ ส่วนผมนี่เค้าคงยังไม่รู้หรืออาจรู้แล้วแต่ไม่พูด เพราะผมก็ทำทีว่ามานอนกับไอ้ต้า แต่จริงๆนอนอยู่ห้องไอ้เต้ทุกครั้งไป

ผมรีบเดินออกมาแล้วโบกพี่แท็กกลับไปบ้านตอนเวลาแค่หกโมงเช้า

“อ้าว กลับบ้านเป็นละหรอ มาซะเช้าเลยนะ จะชมหรือจะด่าดีล่ะเนี่ยตื่นเช้าจริงๆ ลูกชายชั้น” แม่ผมทักเมื่อผมก้าวเท้าเข้าบ้าน กลิ่นที่โชยลอยมาจากหม้อบอกได้ว่าซุปเนื้ออาหารโปรดที่แม่ชอบทำมาแต่ผมเด็กๆ อยู่ในนั้น ๆไม่ว่าจะกินไม่หมดทุกครั้ง แม่ก็ยังคงทำแทบทุกเช้า เพื่อเอาไว้ให้ผมซดน้ำ

“แม่คับ” ผมค่อยๆ เดินเข้าไปหาหญิงสาววัยกลางคนตรงหน้า มันไม่มีกระจกเลยไม่เห็นหน้าตัวผมเอง แต่หน้าแม้สะท้อนมันได้ดีกว่า ความเจ็บปวดบนใบหน้านั้น เห็นชัดเจนยิ่งกว่าส่องจากตัวเอง

“เซน” เธอโอบมือกอดผมไว้ น้ำตาคลอ ไม่สะอื้น แต่อบอุ่น ไม่โศกเศร้า แต่ชะล้างจิตใจผมหมดจกด้วยความทรมาณที่เธอรับไว้เสียเอง เธอถ่ายทอดแบ่งปันสุขทั้งหมดที่เธอมีมาให้จากอ้อมกอดแม่สู่ลูก และแบ่งรับความทุกข์ทั้งมวลไปเสียเอง

“แม่...” หนุ่มวัยรุ่นสูง 180 ร่างกายแข็งแรง ดุดัน และเคยคิดเพียงมุ่งไปข้างหน้า ด้วยพลังแห่งวัยฉกรรจ์ ยืนสะอื้นอยู่ในตะกองกอดนั้น ดวงตามีน้ำไหลอย่างไม่อับอาย ปลดปล่อยโดยไม่อายคนตรงหน้า

แม่ลูบหัวผมเบาๆ ผมเพิ่งรู้สึกว่าเธอดูมีอายุขึ้นมากกว่าครั้งก่อนที่รากอดกันมากเพียงไหน ริ้วรอยยับย่นที่เพิ่มขึ้น สองมือที่ลูบปลอบผมไม่เต่งตึงดังก่อน เสียงเธอเปลี่ยนไปบ่งบอกถึงวัยที่มากกว่าก่อน

“ไปกินซุปดีกว่านะ แม่เคี่ยวไว้ตั้งแต่ตื่นแล้ว ทำเผื่อลูกไว้ด้วย เผื่อกลับมากินก่อนไปโรงเรียน”
เธอบอกเมื่อเห็นผมหยุดสะอื้นแล้ว
ผมเดินไปที่โต๊ะกินข้าวเหมือนตอนเด็กๆ เวลาแม่บอก เพียงแต่ไม่ได้ยกไปกินหน้าทีวีเมื่อเดิม แต่นั่งกินเป็นเพื่อนแม่ที่โต๊ะอาหารแทน
ไม่นานซุปเนื้อใส่หัวหอม มันเทศ มะเขือเทศในถ้วยไม่ใหญ่ไม่เล็กก็มาวางอยู่ตรงหน้าผม และอีกถ้วยของแม่ที่วางอยู่ก่อนแล้ว

“อร่อยจังคับ” ผมยิ้มให้แม่ หลังจากซดน้ำซุปคำแรก
“ก็เหมือนเดิมนั่นแหละ ปากหวานกับคนแก่”
“ยังไม่แก่ซะหน่อย 45 เอง”
“ชั้นเขิลนะเนี่ย” แม่ผมทำท่าแกล้งอาย ก่อนจะวางถ้วยซุปที่ซดหมดแล้วลง แล้วจะลุกไป
“เดี่ยวผมไปเอาน้ำมาให้คับๆ ไม่ต้องลุกหรอก”
“นี่ชั้นยังเดินได้นะ แหมๆ”
ผมลุกไปหยิบน้ำส้มในตู้เย็นมาซึ่งแม่จะคั้นไว้ทุกคืนก่อนนอน แต่ก่อนจะมีสามแก้ว พอพี่ผมไปอยู่หอก็เหลือสอง พอผมไม่ค่อยกลับบ้านบ่อยๆเข้าก็เหลือหนึ่งบ้างสองบ้าง
“เอาแซนวิชด้วยป่าวคับ” ผมตะโกนถามจากตู้เย็น เมื่อก้มดูแล้วเห็นแซนวิชวางอยู่
“เออ เอามาด้วยๆ ลืมเลยว่าซื้อมา หยิบใส้ทูน่าของเซนมาด้วยนะ” อ่ะของโปรดผมคับแซนวิชทูน่าร้านประจำหน้าโรงพยาบาลซอยแถวบ้าน ส่วนของแม่เค้าชอบแฮมแล้วก็มีพวกผักพวกชีสด้วย

เรานั่งกินกันสักพักจนเกือบเจ็ดโมงเช้า
“แม่ไม่ไปอาบน้ำหรอ จะสายแล้วนะ”
“ไม่ไปหรอก”
“อ้าวทำไมล่ะ ลาไว้หรอคับ”
“เดี๋ยวชั้นค่อยโทรไปบอก วันนี้ไม่ไปโรงเรียนใช่มั้ยล่ะ ไปหัวหินกันมั้ย”
รู้อีกว่าผมไม่ไป อารมณ์ไหนเนี่ยคร้าบแม่ มาชวนลูกชายไปหัวหินวันจันทร์
“หัวหิน วันนี้อ่ะนะ”
“ก็กลับค่ำๆ หรือไม่ว่างล่ะ ไม่ไปก็ได้ๆ แม่ไม่ว่าหรอก” รอยยิ้มนั้นบอกว่าไม่ได้โกรธเคืองอะไรเลย เธอแค่อยากพาผมไป เพื่อให้เอาสิ่งต่างๆไปทิ้งทะเล
“ไปดิคับ งั้นเดี๋ยวเซนไปอาบน้ำก่อนนะคับ”
“ชั้นก็ไปอาบเหมือนกัน”
แล้วเราสองแม่ลูกก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำแต่งตัว เตรียวตัวไปเที่ยวทะเลหัวหิน สถานที่คุ้นเคยที่วันนี้รู้สึกแตกต่าง

ผมเดินลงมาข้างล่างหลังจากแต่งตัวเสร็จ พร้อมเป้สะพาย ส่วนแม่ผมมารออยู่ก่อนแล้ว หน้าไร้เครื่องสำอางค์มีเพียงลิปสติคสีใกล้เคียงธรรมชาติ ผมหวีสบายๆ กับชุดลำลองสไตล์แม่ที่เท่ห์ๆ ง่ายๆ
“วันนี้แกนั่งชั้นขับแล้วกัน ดูท่าให้แกขับจะไม่ไหว”
“คร้าบ คุณนาย เซนก็ไม่ได้ดูแย่ขนาดนั้นนะแม่”
“หน้าแกไม่แย่ แต่ใจแกน่ะ” แม่ผมไม่ได้พูดต่อ แต่ออกไปที่รถ ผมเดินตามไป
.
.
พอเรานั่งในรถโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น
.
.
“ฮัลโหล” ผมพยายามทำเสียงปกติ รู้อยู่แล้วว่าปลายสายคือไอ้เต้
“พี่เซนคับ” คับ ในใจ แต่ปากไม่ได้เปล่งเสียงตอบอะไร

เราเงียบกันสักครู่
.
.
.
.
จนแม่ผมพูดขึ้นมา
“ถ้ารักกันจริงก็อย่าไปคิดอะไรมากนะ แค่รักก็พอแล้ว” แม่ยิ้มมาให้ผม ผมยิ้มกลับไปให้แม่ ผมไม่รู้ว่าไอ้เต้ได้ยินมั้ย แล้วยิ้มอยู่หรือเปล่า

“พี่จะไปหัวหินกับแม่อ่ะเต้ ค่ำๆคงกลับ”
“แล้ว...เรื่องนั้น”
“วันนี้พี่รักเต้นะ อย่าไปโรงเรียนสายล่ะ”
“...คับ เดินทางดีๆนะค้าบ”
“แล้วค่อยคุยกันนะคับ ขอควงแม่เที่ยวนะวันนี้”
เสียงแม่ผมหัวเราะพร้อมๆกับไอ้เต้ รวมทั้งตัวเองก็ไม่วาย

แล้วท้องฟ้าก็สดใส เมฆขาวลอยสูง กับเวิ้งทะเลที่รออยู่ให้ฝากให้ทิ้งอะไรไว้ก็ได้ตามใจชอบ

   ***********************************************************

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 17-10-2007 09:33:30

ร้องไห้ทำไมอะ :undecided:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 17-10-2007 10:07:58

 :m28:
อืมมมใช่ ลืมถามแฮ๊ะ....วันพุธ...ที่เขียนคือไร....ทำไมต้องร้องไห้....เขียนไรไว้...
ไม่น่าจะใช่ diary ที่เขียนนี่นา แค่นั้นไม่น่าจะร้องไห้....
แต่ไงก็ happy ดีใจ ๆๆๆๆๆ  :m4:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ja ne ที่ 17-10-2007 11:10:18

 o2

ร้องไห้ทำมายยยยยยย
มันเศร้าตรงหนายยยยยยย

หรือว่าเศร้าแทนน้องเต้ :m21:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 17-10-2007 12:34:27

สนุกมากเลยคับ อ่านจนตอนล่าสุดแล้วแอบน้ำตาซึมเลย ซึ้งคุณแม่มากๆ

เป็นคุณแม่ที่น่ารักมากๆ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: wayu.tk ที่ 17-10-2007 13:15:53

ไดอารี่หน้าวันพุธ... เป็นหน้าที่เต้เขียนบอกตัวเองว่า... จะบอกเลิกกับเซน... เขียนก่อนที่เซนบอกเลิกกับเฟ...

ถ้าเดาไม่ผิดนะครับ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 17-10-2007 13:24:30

อ้างจาก: the sun IN NIgh ที่ 17-10-2007 09:21:56  

“ถ้ารักกันจริงก็อย่าไปคิดอะไรมากนะ แค่รักก็พอแล้ว” แม่ยิ้มมาให้ผม ผมยิ้มกลับไปให้แม่ ผมไม่รู้ว่าไอ้เต้ได้ยินมั้ย แล้วยิ้มอยู่หรือเปล่า
   

แม่ของเต้กะของเซนนี่ เป็นแม่ตัวอย่าง ที่หลาย ๆ คนอยากได้เลยนะเนี่ย เข้าใจลูกซะขนาดนี้  :m12:

ใครเห็นด้วยยกมือขึ้น  :a1:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 17-10-2007 14:55:05

ขัดจาย มีอะไรในไดเหยอ
 :serius2: :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 17-10-2007 15:20:54

เกิดไรขึ้นในไดฯวันพุธอะ อยากรู้ ถึงกะทำให้เซนร้องให้  :serius2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: anTon ที่ 17-10-2007 23:43:13

อ้างถึง

แม่ของเต้กะของเซนนี่ เป็นแม่ตัวอย่าง ที่หลาย ๆ คนอยากได้เลยนะเนี่ย เข้าใจลูกซะขนาดนี้  :m12:

 :a1: เหนด้วยๆ   มีแม่อย่างงี้รักตายเลย

แต่คุณนายที่บ้านเค้าก้อรักนะ  :m26:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: Just let it be ที่ 18-10-2007 06:10:57

อยากรู้มั่ง  ในไดอารี่เขียนไรไว้อะ


 :a6:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: niph ที่ 18-10-2007 16:45:10

 :undecided:
หน้าที่ตั้งใจจะฉีกทิ้ง

หน้าที่เจ็บปวด

หน้าที่เขียนอะไรบางอย่างไว้

ว่าแต่มันคืออะไรอ่ะ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 18-10-2007 19:56:31

ตอนที่ 24 : goodbye 2547

จะถึงงานปีใหม่แล้วอีกหนึ่งอาทิตย์ ซึ่งก็จัดตามธรรมเนียมคือวันสุดท้ายหลังสอบมิดเทอมหนึ่งอาทิตย์ ก่อนปิดยาวปีใหม่ วงที่พวกผมฝึกซ้อมกันมาก็มีทีท่าว่าจะไม่รอด แต่ไหนๆก็ปีสุดท้าย ก็เล่นเอามันส์กันอย่างเต็มที่ สรุปมีเข้าชิง (จะว่าชิงจริงๆ น่ะแค่ 2 วงที่มันเก่งๆ ที่เหลือเรียกว่าเข้าร่วมดีกว่า) ก็ทั้งหมด 5 วงซึ่งก็แน่นอนเด็กม.6ทั้งหมด มีม.5แจมนิดหน่อยบางวง ซึ่งก็น่าแปลกว่า เด็กม.6รร.นี้มันไม่เตรียมเอนท์กันหรือไง หรือคะแนนเอนท์รอบแรกดีแล้วก็ไม่น่าใช่ แต่ที่แน่ๆ ทุกคนคงคิดเหมือนกันว่า มันครั้งสุดท้ายในชีวิตม.ปลายแล้ว สู้โว้ยยยยยยย

ตั้งแต่วันนั้น อะไรหลายๆอย่าง เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น ผมสารภาพกับแม่ว่าผมไม่ได้เป็นเกย์แต่รักไอ้เต้น้องไอ้ต้า และไปขอโทษพ่อแม่ไอ้ต้าพี่ไอ้เต้ที่ทำลูกชายเค้าร้องไห้ไปหลายยก (หลายยกนี่ไม่รวมที่ร้องครางนะค้าบ 555)
แล้วก็จัดการขอลูกชายเขาอย่างเป็นทางการ ให้แม่ไปคุยด้วยแหละ หุหุ แม่เราก็ช่างใจดีเสียจริงๆ ขอลูกชายเค้าให้ลูกชายตัวเองได้หน้าตาเฉย ไม่เขิลเล้ยยยคุณนาย แล้วเราก็สลับกันไปนอนบ้านไอ้เต้บ้าง นอนบ้านผมบ้าง นอนคนละบ้านบ้าง แล้วแต่อารมณ์ แต่ไม่ได้นอนกับคนอื่นแน่นอนคร้าบบบบผม

ส่วนในโรงเรียน มันก็ยังคงดำรงตำแหน่งน้องชายเพื่อนไว้เหมือนเดิมจะดีกว่า ขืนประเจิดประเจ้อคงไม่ค่อยดีนักเพราะผมกับเฟเพิ่งเลิกกันใครๆเขาก็รู้ แต่เฟก็ยังขอโทรมาคุยกับผมบ่อยๆ ซึ่งผมก็ยินดี เพราะที่ผมทำกับเค้ามันมากกว่าที่เขาขอนัก ไอ้เต้ก็ไม่หึง แต่ก็มีแอบงอนเวลาคุยกันเกินครึ่งชั่วโมง ก็เลยต้องง้อด้วยการ ...ฮ่าๆ คิดว่าง้อด้วยอะไรล่ะคับ ถ้าไม่ใช่หอมแก้มก่อนนอน อิอิ

และเรื่องราวทั้งหมดก็จบลงแค่นี้


.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แว๊กกกกก ตกใจอ่ะเดะคับ จบไวจังเลย 5555 อ่ะล้อเล่น  แต่ก็กำลังจะจบปีเก่า ข้ามผ่านปีใหม่กันแล้ว

วันเปิดเรียนวันสุดท้ายของปีมาถึงในที่สุด จริงๆ เปิดแต่ไม่ได้เรียนหรอกคับ วันงานปีใหม่น่ะ ช่วงเช้าทุกห้องก็จัดปาร์ตี้สนุกสนาน

“เฮ้ยยยยย” ไอ้ต้าร้องเสียงหลง ที่ผมเอาเค้กจะไปป้ายหน้ามัน
“ไอ้เหี้ยเซน ชุดนักเรียนเว้ยยยย ไอ้สาดดดดดดดด” แล้วมันก็สงสารมัน ทำแค่หนวดแมวเล็กๆ ให้ ไม่กล้าทำมันแรง ยังไงมันพี่เขยทั้งคน 5555

พอป้ายมันเสร็จหันหลังกลับ “แฮ่......... (ไม่ต้องมาแฮ่เลยไอ้ปริ๊น) ขอโทดว่ะเซน” กรูยังไม่ทันให้อภัย ก็มีหนวดซะและ กรรม Bluetooth เจงๆ

แล้วเพื่อนๆ ในห้องแทบทุกคนก็กลายเป็นแมวหน้ามันกันไป แล้วเราก็ปิดปาร์ตี้ตอนเที่ยงกันด้วยสงครามแป้งฝุ่น โดยที่มิสประจำชั้นอณุญาตเพราะเห็นว่าพวกผมกำลังจะแก่ จะจบ จะไปเป็นเฟรชชี่แล้ว ยังไงมันก็คงไม่ได้อยู่ก่อกวนอีก ก็ เลยขอปะแป้งมิสพอเป็นพิธีแบบสงกรานต์ รดน้ำดำหัว ก่อนจะตบแป้งฝุ่นใส่กันเองตลบอบอวล ทั้งแป้ง ทั้งเสียงหัวเราะ รอยยิ้ม และน้ำตา ... แม่งอีกเดือนกว่าๆ เองดิวะ เฮ้อออออ

“ชิง กูคงไม่ได้แกล้งมึงแบบนี้อีกและ ขอโทษนะเว้ย”
แทนที่จะหลบจะหลีกกัน กลับยืนนิ่งให้เพื่อนแกล้งได้เต็มที่ แล้วก็ยืนกอดกันน้ำตาซึมๆ

“ไอ้โอต อ่ะนี่สำหรับที่มึงจะหนีขึ้นดอย” ผมลูบหัวมันเต็มๆ ด้วยกำแป้งในมือ ขาววอกไปเลย ฮ่าๆๆ

“ไอ้เซน เจอกูซะๆ สำหรับคดีที่มึงก่อๆไว้” ไอ้ห่าต้า ทำไมมึงเทมาเยอะจังวะ โหยยย สำลักพอดี ค่อก แค่ก

แล้วเกือบบ่ายโฒง จนแป้งหมดทุกกระป๋อง ห้องก็เต็มไปด้วยสีขาว

“ถ่ายรูปเว้ยยยย” ไอ้เติร์ด เพื่อนบ้าเทคคนนึงในห้อง จัดแจงเป็นตากล้องจำเป็น แล้วพวกผมและเพื่อนๆ ทั้งห้องก็มารวมตัวกันที่หลังห้อง ถ่ายทั้งๆ ที่ยังขาว เละด้วยแป้งกันนั่นแหละ

“ยิ้มมมมม”   แชะ!!

“อีกรูปๆ กูหลับตา” เสียงไอ้นุ่นหญิงสาวผู้น่ารักตะโกนกลางกองถ่าย

“อ่ะๆ ยิ้มเว้ยยยย 1 2……”  แชะ!!!

“ยิ้มสัดดดด”

“เฮ้ยยย ไอ้เหี้ยต้น กระโจนมาบังพวกกู เอาใหม่ๆ”

“เฮ้ย อย่าบังกูไอ้โค๊ก”

“กูยังไม่ทันเก็กเลยสัด อีกรอบ”

“กูตด…”

ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยย

“กูล้อเล่น”
ไอ้สาดดดดดดดดดด

แชะ แชะ แชะ แชะ !!!   !! !    !!!!!! ! ! ……………………………………………..



แล้วช่วงบ่ายการประกวดวงดนตรีก็เริ่มขึ้น

“พร้อมป่าววะ” ไอ้ฟ้าถามเพื่อนร่วมวง (เรียกซะเท่ห์เชียว)

“ลีดพร้อม สแตนพร้อม สามมมสี่” ไอ้กัสเดินมาทำเสียงแซว ก่อนจะโดนไอ้โอตไล่จับปล้ำไปกลางสนาม ฮ่าๆๆ เล่นไม่รู้เรื่องนะมึง ไอ้ปริ๊นหึงจะหาว่าไม่บอกไม่เตือน อิอิ

แล้วก็ถึงเวลาวงพวกผมเล่น หลังจากวงเพื่อนห้องสายศิลป์มันเล่นไปแล้ว

“ต่อไปขอเชิญวง Virgin จากห้องม.6 วิทย์ 1 คับ” มาสเซอคนสนิทผมตอนต้นเรื่องนั่นเองเป็นพิธีกร ยิ่งใกล้ปิดเทอม ดูแกยิ่งใจดีมากขึ้นทุกวี่วัน



“อ่ะแฮ่มม”
ทายซิใครเอ่ย...นายเซนสิคับ นักร้องนำ ไอ้ต้าก็มีไมค์อีกตัวพร้อมกีตาร์ ไอ้โอต ไอ้โค๊ก ไอ้ฟ้า ทุกคนประจำที่
หน้าเวทีก็กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ เสียงดังเชียว ไม่ใช่ใครที่หนายหรอกคับ ไอ้ชิง ไอ้แนท ไอ้ปริ๊น (ปล.ไอ้ปริ๊นไมได้กรี๊ดนะคับ มันแค่เชียร์ๆ แต่รู้สึกกูได้ยินมันเรียกแต่โอตๆๆๆ ไอ้ห่า เพื่อนที่เหลือละวะ ลำเอียงนี่หว่า รักเพื่อนไม่เท่ากัน หุหุหุ)

 “สวัสดีคับ คงคุ้นหน้าคุ้นตาพวกพี่ๆ เป็นอย่างดีนะคับน้องๆ ไงถ้าใครยังจำไม่ได้พี่จะแนะนำตัวอีกที่นะค้าบ
เริ่มที่ผู้หญิงที่สวยสุดในวงเรานะคับ (ก็มีมันคนเดียว) พี่ฟ้ามือกลองคับ........(กรี๊ดดดดดดดด)

ต่อไปทางขวามือก็ พี่ต้ามือโซโลคับ แล้วไอ้ต้าก็โชว์ท่อนโซโลเพลงโปรดมันแข่งกับเสียงสาวๆ อันนี้ไม่หน้าม้านะคับ สาวกรี๊ดมันเยอะพอควร เพราะจริงๆ สารภาพว่ามันหล่อกว่าผมอีก (คิดดูดิ ผมหล่อขนาดนี้ มันจะหล่อขนาดไหน)

แล้วก็เห็นยืนเก็กอยู่นี่ พี่โค๊กมือเบสค้าบ ไอ้โค๊กนี่ก็ไม่เบา ด้วยความที่มันสูงใหญ่ เถื่อนได้อีก

และพี่โอตมือลีดค้าบ (โอ้โห โอตมึงไปแอบซุ่มเก็บแฟนคลับที่ไหนวะ ถึงหน้าตามันจะดูดี แต่มันก็มีเมียคุมแจนี่หว่า 555 ไม่น่าเชื่อ แถมฟังแว่วๆ เสียงกรี๊ดจะทุ้มหนักเป็นพิเศษเลยนะมึง สเปคเกย์ก็เงี้ย ฮ่าๆ)

สุดท้ายพี่เซนร้องนำค้าบ”

ทำไมรู้สึกกูมีคนกรี๊ดน้อยสุดเลยวะ แต่ว่า.... ได้ดอกไม้ด้วยค้าบบบบบบบบบบ เฟเดินเอามาให้ผมหน้าเวทีเลย เรียกเสียงกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ แต่ผมดิแอบอึ้ง และมองหาไอ้เต้แว๊บๆ ว่ามันเป็นไงบ้าง

“สู้เค้านะ พี่ชาย” เฟบอกผมแบบนั้น แล้วเดินหายกลับเข้าไปนั่งกับกลุ่มเพื่อนๆ

แล้วผมก็พูดต่อ “วันนี้พวกผมอาจจะเล่นได้ไม่ดีนักเพราะเพิ่งฝึกซ้อมกันมาได้ไม่นาน แต่ไหนๆก็เป็นโอกาสสุดท้ายในโรงเรียนนี้แล้วนะคับ ก็ขอเล่นให้เต็มที่ละกัน ยังไงทนฟังกันหน่อยนะค้าบบบ”

พอพูดจบเสียงเชียร์โดยเฉพาะไอ้ชิง ไอ้แนท ไอ้ปริ๊น ก็ดังกระหึ่มสนามบาสกลางโรงเรียนที่เป็นสถานที่จัดงาน

ที่ที่เคยใช้เข้าแถว แข่งบอลตอนกีฬาสี ที่เคยต่อยกัน เคยถ่ายรูปคู่กับทั้งเฟ และไอ้เต้

ผมมองหาจนในที่สุดก็เห็นไอ้เต้ที่ตึกชั้นสอง ยืนอยู่กับพวกเพื่อนๆมัน ผมว่ามันส่งยิ้มมาให้ผม ผมก็ยิ้มกลับไปให้มัน แล้วก็ส่งสัญญาณให้เพื่อนๆ ในวง เริ่มเล่น

...
..
.
บุษบาเกิดมากับความสดใส.... โลกของเธอนั้นมีดอกไม้ในหัวใจ...



......บรรจง ร้อยเป็นมาลัย สนุดสุดใจนักหนา
เป็นประจำทุกวันเวลา ไม่เคยเหนื่อยล้า กับมาลัย........
.
..
…


เพลงแรกผ่านไป


…
..
.
“I'm not a perfect person
There's many things I wish I didn't do
But I continue learning
I never meant to do those things to you
And so I have to say before I go
That I just want you to know…”

“...I've found a reason for me
To change who I used to be
A reason to start over new
And the reason is you... .. .”
.
..
…

เพลงที่สองผ่านไป


“เพลงสุดท้ายนี้ ผมเลือกร้องให้ใครก็ได้ในที่นี้ที่เขาเชื่อเหมือนผมนะคับ”

เสียงเชียร์กระหึ่มขึ้น พอผมพูดจบ

เพลงนี้ไอ้พวกเพื่อนผมต้องฝึกกันอยู่นานทั้งวันทั้งคืน และก็ยังเล่นกันไม่ค่อยดีนัก เลยตกลงกันว่าจะเล่นเป็นอคูสติคกันแทน เพรามือกีตาร์มันเล่นได้อยู่แล้ว

แล้วดนตรีก็เริ่มบรรเลง...



...ถึงซับซ้อนแต่สวยงาม ทั้งขื่นขมและอมหวาน
แม้สับสนอยู่เหมือนกัน แต่ฉันยังพอใจ
ร้อนก็ร้อนอยู่เดี๋ยวเดียว เดี๋ยวก็ซึ้งก็สดใส
ทุกโศกมาก็หายไป รักให้ครบทุกอย่าง


มีอีกหลายต่อหลายคน เขาอดทนก็เพื่อรัก
รักผลักดันให้รู้จัก ให้หาหนทางใหม่
ฉันจะล้มตั้งหลายที ดีที่รักมาฉุดไว้
รักสร้างสรรสิ่งมากมาย และหลอมละลายทุกหัวใจ

จะมาร้ายดียังไง แต่ใจก็ยังต้องการ
ในทุกๆวัน โลกหมุนด้วยความรัก

ความรักเปรียบเสมือน เหมือนอากาศ
ที่มันช่วยหล่อเลี้ยง ให้ทุกชีวิตได้คงอยู่
มีลมหายใจ โลกจึงยังงดงาม
ด้า.ดา.. ดา.ด้า..........ดา
หากว่ายังมีรัก ชีวิตยังมีหวังรออยู่
ยังอุ่นหัวใจ โลกหมุนด้วยความรัก

……………………………………………………….

……………………
……..
….






……….


…




“มึงร้องดีเหมือนกันนะวันนี้” ไอ้แนทบอกผมที่ร้านเหล้าร้านเดิมคืนนั้น
“เสียงกูเนี่ยนะ เบาจะตายห่า”

ไอ้ชิงหันมาเสริม “เออสองเพลงแรกอ่ะ เบาจริง ก็เสียงมึงมันไม่มีพลังอยู่แล้ว ฮ่าๆๆ”

“แต่เพลงสุดท้ายมึงร้องดีจริงๆ มันได้ feel ว่ะ” ไอ้ปริ๊นหันมาพูดมองหน้าผม

แล้วไอ้โอตมันก็ได้ทีกัด

“ใช่สิวะ ก็ร้องให้คนบนชั้นสองฟังจากใจเลยหนิ”

ไอ้เต้ที่นั่งอยู่ด้วยก็หน้าแดงไปตามระเบียบ ส่วนผมก็...

“เออสิวะ ไม่รู้เค้าได้ยินป่าว” ก่อนจะซัดโบกไอ้โอตไปหนึ่งที โทษฐานทำแฟนกูเขิล

   **************************************************************************
special thanks :
เพื่อนๆม.ปลายทั้งที่ให้ผมยืมใช้ทั้งบ้าน ทั้งชีวิตบางส่วน และหลายๆส่วน มาเขียน บางคนก็รู้ตัว แต่ส่วนใหญ่ ยังไม่รุ้ตัวกันเลย (เพราะพวกมันไม่ได้เล่นเว็บนี้นะคับ ถ้ารู้แสดงว่าพวกมันเล่น และแสดงว่า ...5555 ไม่หรอก เพื่อนผมมันแมนๆทั้งน้านนน)
โรงเรียน...
ร้าน indy และถนนพระอาทิตย์
สะพานพระราม 8
หัวหิน
ครอบครัวของผม
คนเก่าๆ ที่เคยผ่านมาในชีวิต
สุดท้ายก็คนที่อ่านอยู่นี่ล่ะคับ ขอบคุณนะค้าบ


-********************************************************************************************

ภาคสอง เริ่มเขียนละนะค้าบ จะลงต่อให้ในนี้เลยแล้วกัน

ขอบคุณคนน่ารักที่อ่านกันอย่างต่อเนื่องนะค้าบ ใครร้องให้เดี๋ยวซับน้ำตาให้นะค้าบ 555
 :o8: :o8: :o8:
 :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: anTon ที่ 18-10-2007 20:32:55

เหอะ เหอะ

มีหั้ยแม่ปัยสู่ขอเต้ด้วย  :m20:

ยังงัยก้อจะรอภาค 2 นะคร้าบ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: paryjt ที่ 18-10-2007 23:42:14

ม้วนเดียวจบเลยครับ  ใช้เวลาสองวันเต็ม ๆ เลยครับ  ประทับใจมากหลายเลย

อ่านแล้วนึกถึงชีวิตในช่วงนั้นของตัวเองตามไปด้วยเลย  แต่...........

ชีวิตผมในช่วงนั้นมันไม่ได้มีอะไรที่คล้ายคลึงกับสิ่งที่กำลังอ่านอยู่เลยคับ

อ่านแล้วรู้สึกเสียดายช่วงเวลานั้นไปจริง ๆ

มีสองสิ่งครับที่ชีวิตผมในช่วงนั้นขาดหายไป คือ มิตรภาพความผูกพันฉันท์เพื่อนที่รักกันแน่นแฟ้นขนาดนั้น

และความรักอันเกิดจากการไม่ยอมรับในสิ่งที่หัวใจตัวเองบอกและเรียกร้องเสมอมา

ขอบคุณจริง ๆ ครับ สำหรับเรื่องราวดี ๆ ที่ทำให้ผมประทับใจได้มากมายเหลือเกิน

หวังว่าคงจะได้อ่านภาคต่อไปในเร็ว ๆ วันนี้นะครับ

และหวังไว้ลึก ๆ อีกว่า reply นี้คงจะได้ผ่านตาของคุณ the sun IN NIgh บ้างก้อคงจะดีนะครับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: Just let it be ที่ 19-10-2007 06:10:46

มารอภาค 2 ด้วยยยยยคนน

เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ (เซน + เต้) คร้าบบบบ  :o8:

ป๋อ  ล๋อ  ทั้งคู่อย่าลืมทำการบ้าน  เยอะๆ น้า  :kikkik:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 19-10-2007 07:49:07

เย้ๆๆ ขอให้รักกันนานๆนะครับ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ
รออ่านภาคสองต่อนะครับ
 :a9: :a9: :a9:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 19-10-2007 11:57:56

จะรอภาค สอง น่ะคับ ภาคมหาลัยป่าวเนี่ย

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ja ne ที่ 19-10-2007 14:14:23

 o13 เยี่ยมมาก  HappY EndinG ฮ่าๆๆๆๆๆ

 :o8: :o8: :o8: เขิลลลลลลล จัง  มีการสู่ขอกันด้วย ฮ่า  น่ารักจัง

เดาว่าวันนั้น น้องเต้ ต้องเป็นแบบนี้ :o8: ช่ายม้ายยยยยยๆๆๆๆๆ

ยินดีด้วยนะ ขอให้รักกันตลอดปายยยยยยย เย้ๆๆๆ

จะรออ่าน Part 2

แต่ขอ นายเอก คนเดิม  :m11: :m11: :m11:วู้ๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: paryjt ที่ 19-10-2007 16:28:51

อ้างจาก: pongsj ที่ 19-10-2007 11:57:56  

จะรอภาค สอง น่ะคับ ภาคมหาลัยป่าวเนี่ย

น่านสิครับ ภาคมหาลัยป่ะเนี่ย  ถ้าใช่นะ  สงสัยจะ อิอิ มากกว่านี้อีกอ่ะ

ตั้งหน้าตาลอยคอ เอ้ยรอคอยครับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 19-10-2007 19:12:50

จะรอภาคสองค่า แล้วมาต่อเร็ว ๆ นะ :m18:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: anTon ที่ 19-10-2007 20:31:25

 :a1: รอคอย ภาค 2

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 19-10-2007 22:13:39

ขอบคุณมากครับ
มารอภาค 2 เหมือนกัน  เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 20-10-2007 15:39:38

 :interest:
แวะมาทักทายยยยย....คนเขียนจะหนีเที่ยวละ...อีกตั้งหลายวันกว่าจะกลับบบบบ....
มาลงทวงของฝากกันดีกว่า..... :m4:

รออยู่นะ ตัวเล็ก รีบ ๆ มาต่อภาคสองเร็ว ๆ ขี้เกียจไปอ่านที่อื่นนนนน  :m23:
 :bye2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 20-10-2007 16:22:41

รอภาคฉองงงงครับ เเหะๆๆ :m23:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ja ne ที่ 24-10-2007 09:02:13

 :m13:ภาค 2 ยังไม่มาเหรออออออ

รออยู่น้า........ :undecided:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 25-10-2007 12:24:27

กลับมาแล้วค้าบบบบ
 :m23: :m23:   คิดถึงทุกคนนาคับ อิอิอิ :m21:
*******************************************************************************************

ภาค สอง

ตอนที่ 1 : สวัสดีปีใหม่

สิบ...
เก้า...
แปด...
เจ็ด...
หก...
ห้า...
สี่...
สาม...
สอง...
หนึ่ง...

ผมและพวกพี่ๆ ทั้งกลุ่ม ต่างเฮฮาไปกับหมู่มหาชนบนถนนข้าวสารยามข้ามปี จากวันที่ 31 สู่ วัน ที่ 1 มกราคม 2548

ปีแรกเลยนะนี่ได้เคาท์ดาวน์ที่กรุงเทพด้วย นอกบ้านด้วย กับ เพื่อนๆ(รุ่นพี่) แล้วก็ ไอ้ตัวดี (เดาเอาเองนะค้าบ ว่าใคร)

“เต้” เสียงมันหันมาเรียกเบาๆ แล้วแอบแต๊ะอั๋งจับมือผมโดยไม่ทันตั้งตัว...
“อะไรคับ” ถามภาษาคน ไอ้พี่เซนกลับตอบภาษากายซะงั้น

“เฮ้ยๆ น้องกูๆ” อ่ะไอ้ต้าพี่ชายผมหันมาโบกหัวมันเรีบยร้อน โทษฐานขโมยหอมแก้มผมกลางที่สาธารณชนตอนต้นปี ผมก็เลย...หน้าแดงตามบท ก็คนมันอายนิหว่า พวกพี่ๆ ก็มอง แซวกันใหญ่ โดยมีพี่โอตหอมพี่ปริ๊นแข่ง หึหึ พี่ปริ๊น มาหน้าแดงเป็นเพื่อนกานซะดีๆ

“นี่ๆ หอมกูบ้างสิ” พี่แนทหันมาแกล้งแซวไอ้พี่เซนมัน แล้วมันก็หอมกันเจงๆ เงี้ยแหละคับ พวกพี่ๆ เค้า... ผมชินและ

แล้วคลื่นสึนามิฝูงชนก็พัดถล่มข้าวสาร พวกผมก็เลยต้องพยายามแทรก เบียด ยัด เยียด กระแทก แหวกชาวบ้านเค้าออกมา จนพักใหญ่ๆ เราทั้งหกก็มายืนกันอยู่ที่ปากตรอก (พี่ฟ้า พี่โค๊ก พี่ชิง ไปต่างจังหวัดกับที่บ้านคับ)

“ไอ้ต้า จะต่อป่ะ” ไอ้พี่เซนถาม แม่งงง ไม่เหนื่อยไงฟะ ผมเหนื่อยนะเนี่ย ไปโย่วๆ ตรอก เคาท์ดาวน์ตั้งนาน เมื่อยไปหมดและ อยากกลับบ้านอาบน้ำนอนนนน
“เออ พระรามแปดมะ” นั้น พี่ชายผม บ้าจี้ตามอีก ไม่มีเบรกกันเลยนะไอ้สองคน
“กุว่าเดินเล่นราชดำเนินเหอะว่ะ” ไอ้พี่โอต เต้เหนื่อยยยยยย

ด้วยความเป็นเด็ก ก็ต้องตามเค้าไปอ่ะคับ ฮือๆๆ เมื่อยเว้ยยย ไอ้บ้าเซน อุ้มเลยๆๆๆ

“เซนๆ เมื่อยอ่ะคับ” ผมกับมันเดินรั้งท้ายกลุ่ม พอมันเป็นช่วงมืดๆ ตรงโค้ง ก่อนจะเข้าถนนราชดำเนินตรงกองสลาก ก็เลยถือโอกาสอ้อนซะหน่อย อารมณ์นั้นเมื่อยมากๆอ่ะคับ กลางวันก็ไปตะลอนสยามมารอบนึงแล้วด้วย

“อ่ะ เซนก็เมื่อยอ่ะ” โหยยยยย แฟนผม ปีใหม่ เปลี่ยนแฟนใหม่ดีมั้ยวะนี่ ตอบซะชื่นใจเลย
“รู้ว่าอยากขี่หลัง แต่ขอนั่งพักก่อนได้มั้ยอ่ะ ไม่ไหวจริงๆอ่ะเต้ ตัวก็ไม่ใช่เบาๆ นะเราอ่ะ”

อ่ะ งอนนน อย่ามาทำหน้าน่าสงสารสิ แมร่งงง เมื่อยแล้วยังไม่เจียมสังขาร อยากจะมาอีกนะ ยังไม่ทันที่จะอารมณ์เดือด ไอ้พวกพี่ๆ ก็หันกลับมาถาม
“เฮ้ย มัวทำไรวะ” พี่แนทตะโกนถามเราสองคน ที่นั่งเป็นหมาหอบแดดอยู่
“เออ เดินไปก่อนป่ะ กูเหนื่อยๆ” ไอ้คนข้างๆ ผม มันตะโกนตอบไป ผมก็ยิ้มๆ ให้พี่ๆ ในใจสงสัยว่าไม่เหนื่อยกันไงวะ

แล้วพวกพี่สุดที่รักของผมที่แสนดีก็เดินต่อ ...ไม่รอเลยเว้ย ไอ้ต้านั่นแหละตัวดี ผมแว๊บเห็นมันลิ่วๆ ไปก่อนใคร

สักแป๊บ ไอ้พี่เซน ก็ลุกขึ้น หันหลังให้ผมแล้วนั่งลงข้างหน้า... (มันจะทำอะไรหว่า)

“นวดให้หน่อยดิ” ....แง่วววววววว โอ้ยยยย นึกว่าจะให้ขี่หลัง โหยย เลือกแฟนผิดคิดจนตัวตายจริงๆ

“โหย หลังก็ไม่ให้ขี่ ยังใช้เค้านวดอีก ไรวะ” ปากก็พล่ามๆบ่นๆ ไป มือก็เอื้อมไปขย้ำไหล่สองข้างของมัน ไอ้คุณชายเอ้ย

จนผมเริ่มเมื่อยมือและ กำลังคิดว่าอีกสักครึ่งนาทีจะหยุดนวด
“อ่ะพอและๆ เมื่อใช่ป่ะ” ไอ้พี่เซนมันพูดแล้วก็กระเถิบๆ เข้ามาใกล้ผมที่นั่งอยู่กับขอบปูน แล้วก็ยื่นมือมาด้านหลังในท่าเตรียมพร้อมให้ผมขี่หลัง

อ่า ทำบุญขึ้นดีนะเนี่ย หุหุ ผมก็เลยไมรีรอชักช้าก่อนที่เซนมันจะเปลี่ยนใจ รีบเอาแขนกอดคอ แล้วทิ้งตัวลงไปที่แผ่นหลังไอ้ที่รัก โหยยย เขิลเหมือนกันนะเนี่ย คนเยอะแฮะวันนี้ แต่ ไหนๆก็ไหนๆ ไอ้เต้หน้าด้านอยู่แล้ว หุหุหุ

“หนักว่ะ” อ่ะเดินไปสามก้าวย่างเท่านั้น บ่นซะและ
“ลงก็ได้” ผมก็เลยดิ้นๆ พอเป็นพิธี แต่ในใจน่ะ หึหึหึ ปล่อยลงตอนนี้กุงอนจริงๆ ด้วย
“เติมพลังหน่อยดิ” ไอ้พี่เซน มันหันหน้ามาหาผม แล้วทำแก้มป่องๆ โหยยยย แค่ขี่หลังนี่ก็เขิลแล้วนะ ยังจะให้หอมแก้มอีก ไอ้บ้าเอ้ยยยย
“ด้านได้ อายอดนะคับ” อ่ะ ไม่ต้องมาส่งสายตาจ้าเล่ห์หวานเยิ้มให้กุเลยยย ว่าแล้ว ยังไม่ทันที่ไอ้เต้จะประมวลความคิดได้เสร็จ มันก็เอาแก้มมากระแทกปากและจมูกผมเรียบร้อย คือผมเกาะคออยู่ใช่ป่ะคับ หน้ามันก็จะใกล้ๆอยู่แล้ว มันก็ใช้วิชามารหมุนคอเกือบหักเพื่อให้มาชนกับหน้าผม ดูความพยายาม เฮ้อ...เชื่อเค้าเลย


จนมาถึงหน้ากองสลาก ด้วยความสงสาร ผมก็เลยลงจากหลังไอ้พี่เซน มันก็บ่นกระปอดกระแปดมาตลอดทางแหละคับ เดี่ยวหนักบ้าง เดี๋ยวเมื่อยบ้าง ก็เลยลง ด้วยความรำคาญ เดินเองจะสบายหูกว่า

“พวกนั้นไปไหนแล้วอ่ะ เดินกันไวจิงๆ” ผมพูดแล้วชะเง้อคอยาวมองหาพวกพี่ๆ
“ก็สวีทกันสองคนแบบนี้ไม่ดีหรอไงคับ” อ่ะ มาแปลกวันนี้หวานหยดย้อยเป็นพิเศษ... ไม่น่าไว้ใจ

บรรยากาศปีใหม่แถวนี้คงพอเดาออกกันนะคับ คนกับไฟแข่งกันไม่มียอมกัน คนก็เยอะ ไฟก็แยะ สวยๆ วุ่นวายๆ ดี แปลกๆ คับ ปกติปีใหม่ผมอยู่เชียงใหม่ก็ไปเที่ยวกับพ่อแม่อ่ะ (เป็นปีแรกที่ออกมาเถลไถล)

“เต้ๆ ถ่ายรูปกัน” ไอ้พี่เซนมันพูดแล้วพลางเอาแขนเกี่ยวคอผมลากไปซบหน้ามัน แล้วก็เอากล้องดิจิตอลคู่กายมัน ออกมากด แชะๆ แสงแฟลชวูบวาบแสบตาดีนักแล
“อ้าว หลับตาอ่ะ เอาใหม่ๆ เฮ้อ เต้อ่ะ” อ่ะ อย่าดุดิวะ ก็แฟลชมันแรงนี่หว่า ว่าแล้วรอบสองไม่ต้องลากแล้วคับ ไอ้เต้ก็บ้ากล้องอยู่เป็นทุนเดิม คราวนี้ตั้งตัวได้ ยิ้มๆเก็กๆ ซะเต็มที่

แชะ!

“ไหนดูดิ๊ๆ” ผมพูดพลางชะเง้อชะแง้มองภาพในจอกล้อง
“โหยยย เก็กลืมแฟนเลยเว้ย” ไอ้พี่เซนมันมองดูภาพแล้วอัวเราะว่าผมอ่ะ ก็แหะๆ ถ่ายรูปก็ต้องเก็กหน่อยดิคับ
“อ่ะๆ ไปถ่ายตรงโน้นเหอะๆ” พอเริ่มปรับอารมณ์เป็นนายแบบอาชีพได้แล้ว ผมก็เริ่มหาโลเคชั่นเองละฮะ หุหุหุ ของชอบๆ ว่าแล้วก็แอดใหญ่ ปล่อยให้ ไอ้ที่รัก ทำหน้าที่ตากล้อง

“โหย หลายรูปแล้วอ่ะ ถ่ายให้เซนบ้างเดะ” อ่ะ ไอ้ที่รักผมทำหน้างอๆ และ หลังจากผมถ่ายเดี่ยวมาซะหลายสิบรูปจนมาถึงอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย

“อีกรูปนึงๆ เดี่ยวถ่ายให้นะคับ” แหะๆ อีกนิดๆ แล้วผมก็เปลี่ยนไปถ่ายให้บ้าง แอคชั่นเดี่ยวแรกของแฟนผม ทายดิคับว่าไอ้หนุ่ม ม.6 มันเก็กท่าอะไร

.
.
.
.
ลิโพ คับ เฮ้ออออออออออออออออ ผมล่ะเซ็ง

กดชัตเตอร์ไปห้ารอบ ห้าภาพคือ ไอ้พี่เซน กับนิ้วลิโพ ซ้ายขวา แบ่งๆกันไป ... เป็นครั้งแรกที่ผมมาถ่ายรูปจริงๆจังๆ กับมันอ่ะ ไม่คิดว่าจะเก็กไม่เป็นขนาดนี้ เห็นท่าทางรอบจัดซะ อิอิ

“พี่คับๆ วานถ่ายรูปให้หน่อยได้ป่าวคับ” กำลังดูๆภาพกันอยู่ ไอ้พี่เซนมันก็หันไปพูดกับผู้หญิงวัยมหาลัยคนหนึ่ง ที่เค้ามากับแฟนผู้ชายหน้าโหด (เค้ายืนอยู่ด้วยกันนะคับ ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมไอ้พี่เซนมันถึงไม่พูดกับผู้ชาย ไปพูดกับผู้หยิงแฟนเค้า เค้าก็หันขวับเลยดิคับ เกือบไปแล้วมั้ยล่ะกรู)

“ถ่ายรูปให้ผมสองคนหน่อยได้ป่าวคับ” อ่ะ มานยังไม่รู้สึกตัวว่าแฟนเค้ากำลังจะซัดหมัดมานเข้าแล้ว

“ค่ะๆ” พี่ผู้หยิงเค้าก็รับกล้องไป ตามมารยาทน่ะคับ แล้วไอ้เซนก็คว้าคอผมเข้าไปกอดซะชิดเชียว แอบเหวอเลยรูปนั้น แมร่ง เคือง

(แอบสังเกตุสีหน้าพี่ผู้ชายแฟนพี่ผุ้หญิงคับ จากเหี้ยมกลายเป็นขำแทน เมื่อเห็นเราสองคน ยืนถ่ายรูปชิดกันขนาดนั้น (ปล. ผมยืนเฉยๆน้า ไอ้พี่เซนมันมาชิดเอง อิอิอิ))

“ขอบคุณคร้าบบบ” ผมกับไอ้ที่รักกล่าวคำขอบคุณประสานเสียง แล้วรับกล้องคืนมา พอเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามเดินห่างไปแล้วก็ลิงโลดแย่งดูรูปกันใหญ่

“เฮ้ยย เต้มองไม่เห็นอ่ะ ถือต่ำๆ ดิ” อันนี้บทผมพูดเองค้าบ
“เตี้ยเองหนิหว่า” ไอ้บ้ามันพูดเย้ยผมอ่ะ เตี้ยไรวะ เมิงสูงเองตั้งหาก หึ งอน ไม่ดงไม่ดูมันและ

“อ้าวๆ มานี่ก่อนๆ” มันรีบตะโกนเรียกผม พอเห็นผมลิ่วๆ ไม่ยืนดูต่อ (จริงๆ เดินหนีมาน่ะ จะมาหามุมถ่ายต่อคร้าบ ไมได้งอนไรจริงจังหรอก 555)

แล้วก็เสร็จแผนไอ้เต้จนได้ อีกหลายรูปเลยคับ สรุปวันนั้นเม็มเกือบเต็มเพราะหน้าไอ้เต้ล้วนๆ ไอ้พี่เซนมันก็ยังบ่นไม่เลิก ว่ารุปมันมีน้อยๆ ให้ถ่ายให้หน่อย แต่พอถ่ายๆ ได้สอง สามรูป มันก็กลายเป็นตากล้องไปอีกเหมือนเดิม สะจายยยยย

“กลับยังคับ” เดินกันมาจนถึงพระที่นั่งอนันตเลยคับ ลืมเลยว่าเมื่อยขาอยู่ หุหุหุ

“ก็ๆ กลับดิคับ” ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นกะจะโทรหาพี่ชายตัวดี ทิ้งกรุเลยนะเมิงไอ้ต้า
“จะโทรหาไอ้ต้าหรอ ไม่ต้องหรอก” อ่ะรู้ทันอีก ไอ้บ้า หูได้ยินแต่มือยังดื้อ เอามากดต่อ
“บอกมันแล้วว่าเต้นอนบ้านเซน” ฮะ บอกตอนไหน กระผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย ไรว้า ถามกรูกันยังเนี่ย เค้าจากลับบ้านนนนนนน

“แล้วพี่ต้าไม่ว่าหรอ” อ่ะ ไอ้พี่ชายตัวดีผม เมิงไม่หวงน้องเมิงเลยหรอไงฟะ
“ว่าดิ บอกว่าอย่าฉลองกันยันเช้านะ พรุ่งนี้เต้ต้องไปกินข้าวบ้านญาติตอนเย็น” เหอๆๆ ไอ้ต้า ไอ้เซน ฮึ่มมมม

แล้วก็ทำหน้างอน ขึ้นแท็กซี่ ตามมันกลับบ้านไป อย่างว่าง่าย

.
.
.
.
.
“ตีสามแล้วอ่ะ” เสียงไอ้ที่รักกระซิบข้างๆหูผม พอผมล้มตัวลงนอนหลังจากเราสองคนอาบน้ำอาบท่าเสร็จ
“รุ้แล้วคับ นอนดิค้าบ เมื่อยอ่ะ” ง่วงคับ ตาจะปิดตั้งแต่บนรถพี่แท็กแล้ว
“ก็... ยังไม่ได้เคาท์ดาวน์เลยอ่ะ” อ่ะ แล้วไอ้ที่ไปโย่วๆ กะชาวบ้านเค้าเรียกว่าไรฟะ
“ง่วงแล้วค้าบ” ผมก็อ้อน แล้วซุกเต็มที่ งัวเงียโคตรรร
“งั้นนอนเฉยๆนะ” สิ้นเสียง ผมก็กำลังเคลิ้มฮะ คิดว่าจะได้นอนหลับสบายสักที และแล้วก็ อ๊ะ...



สรุปผมก็นอนเฉยๆ ยันเที่ยงเลยฮะ ลุกไม่ไหวอ่ะ มานนนนนเจ็บบบบบบรู้มั้ย ไอ้บ้าเซน


   ******************************************************************

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 25-10-2007 12:52:27

 :laugh:
อารายยยกัน นอนเฉย ๆ ยันเที่ยงงง ยังเจ็บ......มะเข้าใจจจจจจ  :m28:
เปิดตัวตอนแรก...น่ารักมากมายยย + 1 ให้เป็นกะลังจายยยย .... ตัวเล็กกก
 :m3:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 25-10-2007 21:30:39

นอนเฉยๆไม่ช่วยนับเลยหรือครับ
เคาน์ดาวน์ทั้งที
 :m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 25-10-2007 23:16:27

555 แบบนี้เรียกว่าบรรยากาศพาไปป่าวเนี่ย อิอิ

แล้วนอนเฉยๆจิงเลยเหรอคับ อิอิ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nara ที่ 26-10-2007 12:38:52

ชอบคับ


อ่านแล้วสนุกดี

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 26-10-2007 16:30:08

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 26-10-2007 18:31:09

ตอนที่ 2 : สุขสันต์วันเด็ก

วันนี้คือวันเด็กคับ และโรงเรียนผมก็จัดงานให้เด็กๆที่น่ารัก อย่างพวกผมด้วย (คือโรงเรียนผมมีตั้งแต่อนุบาลน่ะคับ เค้าเน้นให้น้องๆ ไม่ได้เน้นให้พี่ๆหรอก แต่ผมว่า พี่ๆ จะแย่งน้องๆ ทำกิจกรรมกันสนุกสนานลืมแก่กันเลยทีเดียว)

แล้ววันเด็ก ก็ต้องมีการประกวดการแสดงบนเวทีของแต่ละห้องคับ ช่วงหลังปีใหม่มาแต่ละห้องก็เลยซุ่มซ้อมร้องเล่นเต้นรำกันเต็มที่

“เต้ๆ ห้องเต้ทำไรอ่ะวันเด็ก” ไอ้พี่เซนมาถามผมหลังจากเปิดเรียนศักราชใหม่
“ไม่บอกคับ” หุหุ เรื่องไรจะบอก ของงี้เค้าไว้เซอไพรส์กันนะไอ้ที่รัก
“มีความลับกับเค้าใช่ป่ะ เดี๋ยวโดนๆ” แอะ ปากว่ามือถึงจริงๆ ว่าแล้วไอ้พี่เซนมันก็คว้าผมไปกอดแล้วระดมจูบซะทั่วหน้าเลย น้ำลายทั้งน้านนนน (ฉากนี้ในห้องนอนผมนะค้าบ ไม่ได้แสดงต่อหน้ามหาชน)

“อีกไม่กี่วันก็ได้ดูแล้ว อย่าใจร้อนดิคับ” อ้อนไว้คับๆ
ไอ้พี่เซนมันก็ทำท่าส่ายหน้าหงุดหงิด งอนๆ เล็กน้อย แล้วลุกไปล้างหน้า
“กลับบ้านยังอ่ะคับ เดี๋ยวก็ดึกพอดี” ผมจะโกนถามเพราะเห็นมันจะสามทุ่มแล้ว เดี๋ยวนี้ผมกลับบ้านพร้อมไอ้พี่เซนทุกวันอ่ะ ไอ้ต้ามันชอบหายหัวไปไหนไม่รู้

“ไล่หรอ เดี๋ยวนี้กล้าไล่นะ” ไอ้บ้า ไม่ได้ไล่เว้ยยย ใช้ไรคิดฟะ แล้วมันก็เดินทำหน้าเหี้ยมออกมาจากห้องน้ำแล้ว กระโจนมาคร่อมผมที่นอนเล่นอยู่บนเตียง

อย่านะเฟ้ยยยย สายตาแบบนี้...

“ไม่ได้ไล่คับ” ผมตอบเสียงแผ่วหน่อยๆ ไม่กล้าดังคับ เดี๋ยวโดน แหะๆ

ว่าแล้วปากผมก็โดนประกบ...อีกแล้ว

“โหย เบาๆดิ” ผมว่าไอ้พี่เซน หลังจากมันถอนปากออกจากปากผม หายใจไม่ทันเว้ยย 
“วันนี้นอนนี่ได้ป่ะ” อ่ะสายตากรุ่มกริ่มของไอ้พี่เซน พร้อมกับคำถาม

ไล่แล้วนะคับ ไม่ยอมไป แฟนใครหว่าหน้าด้านจริงๆ หุหุหุ

“ไม่เอาอ่านอนทุกวัน เดี๋ยวแม่พี่ก็ได้ว่าผมพอดี เอาตัวลูกชายเค้ามา”

“ใจก็เอามาด้วยนะ” ...เย้ยยยย หน้าแดง เขิล อารมณ์ไหนของมันเนี่ย มาทำซึ้ง

แล้วสรุปตั้งแต่คืนนั้น ยันวันนี้(งานวันเด็ก) ผมกับไอ้พี่เซนก็ไม่ได้นอนบ้านเดียวกันเลย เพราะผมบอกว่า ผมจะต้องซ้อมเต้นน่ะ แล้วอยากให้พี่เค้าอ่านหนังสือเรียมเอนท์บ้าง เนื่องจากคะแนนตอนนี้ ผมว่าม.เอกชนเค้ายังคิดหนักว่าจะรับไอ้นี่ดีป่าว

“เต้ วันนี้อย่าลืมเอาดอกไม้ไปให้เค้าหน้าเวทีนะ” ไอ้พี่เซนมันพูดกับผมระหว่างนั่งรถมาโรงเรียนด้วยกัน
ผมก็งงดิคับ มันบอกว่าไม่ได้ทำกิจกรรมไรนี่นา
“เซนทำไรอ่ะ ไหนบอกไม่ได้ทำไงคับ”

“โหยย เซอไพรส์ไง” อ่ะ แล้วมันก็ทำหน้าแบบว่า ที่เมิงยังเซอไพรส์กุเลย เหอๆ ทีเอ็งข้าไม่ว่า ทีข้าเอ็งอย่าโวย นะเฟ้ย

ว่าแล้วตอนเดินเข้าโรงเรียน ไอ้พี่มันเลยซื้อดกอกุหลาบให้ผมหนึ่งดอก ไอ้เราก็หลงดีใจโหย ทำโรแมนติคแต่เช้า เขิลเลยคับ สารภาพว่าหน้าแดงมากๆ กลัวคนอื่นสงสัยด้วย แต่พอเดินมาจะถึงหน้าประตูโรงเรียน

“เต้ๆ อย่าลืมเอามาให้หน้าเวทีนะ”
“หา เอาจริงหรอคับ”
“อ้าว คิดว่าซื้อให้หรอไง 555” แป่วววว กุก็หลงดีใจ แฟนทำซึ้ง ...เฮ้อออ อยากจะปาทิ้งแล้วกระทืบซ้ำทั้งดอกไม้ทั้งเจ้าของ

“ฝากเพื่อนมาให้ก็ได้นะ ถ้าเขิลอ่ะ” อ่ะ ความพยายามมันยังไม่ลดละเลิกฮะ สงสัยรอบที่แล้วตอนที่เล่นส่งท้ายปีเก่า ก็ใช้แผนนี้แน่เลย ถึงว่า ดูคนให้ไม่ค่อยเนียน ไอ้เราก็หลงดีใจว่าแฟนกุป๊อป

“อ่ะนะ” พูดไม่ออกคับ ได้แต่เซ็ง แล้วเราก็แยกย้ายกัน พอเดินเข้ามาถึงตึกแล้ว ผมก็ไปเตรียมแสดงกับเพื่อนๆที่ห้อง ไอ้พี่เซนก็ไปตามทางของมัน

แล้วเวลาแห่งการแสดงของนักเรียนม.ปลายก็มาถึง ยามบ่ายแดดจัด ของเย็นวันศุกร์ (วันเสาร์ที่เป็นวันเด็กจริงๆ โรงเรียนเค้าก็หยุดคับ ลองไม่หยุดดิ ฮึ่มมม)

“เฮ้ย ไอ้เต้ๆ มึงรีบมาแต่งตัวเลย มาช้าชิบหาย” เสียงเพื่อนคนหนึ่งของผมทักทายเมื่อผมโผล่หน้าเข้าไปในห้องหนึ่งที่แสนจะรกทั้งๆที่เมื่อวานยังเป็นห้องเรียนอันเป็นระเบียบเรียบร้อยอยู่เลย
“อ่ะ ก็ใส่แค่เสื้อเชิ๊ตขาวกับสแลคไม่ใช่หรอวะ” คือห้องผมเต้นเพลงแนวๆ เจปอป สักอย่างแหละคับ ผมก็จำชื่อเพลงไม่ได้หรอก มันก็เลยให้แต่งตัวกันแบบแนวคล้ายๆ ชุดนักศึกษาอ่ะคับ แต่ว่ากุ๊ยๆ หน่อย เสื้อเชิ๊ตแขนยาวพับแขน ยับๆ กับสแลค แล้วก็เซตผมญี่ปุ่นๆ หน่อย (ทั้งๆที่ผมก็เป็นทรงรองทรง ม.ปลายนี่แหละ ผมได้เรียนรด. น่ะ มันก็เลยยังพอมีให้เซต ไอ้พวกที่เรียนก็เลยโชคดี ไม่ต้องเต้น)
“เฮ้ย กูจำได้ว่าชุดมันไม่ต้องมีดอกกุหลาบนะมึง” อ๊ะเสียงใคร ไอ้เต้ก็เลยต้องรีบเก็บก่อน เมื่อกี้ลืมตัวคับผม ถือโชว์หรามาเลย หุหุหุ
“ป่าวเว้ย พอดีเมื่อเช้าคนแก่ขายอ่ะ กูเลยสงสาร ซื้อมา” เนียนไว้คร้าบไอ้เต้
“เอาเป็นว่ามึงโกหกไม่เนียนแต่พวกกูจะเชื่อ” ไอ้เพื่อนเวรรร ดูมันพูดเดะค้าบ
“มานั่งนี่เลยมึงอ่ะ มัวแต่หน้าแดง” อ่ะคนเค้าสุขภาพดีเว้ยยยย
แล้วไอ้เต้ก็เดินไปนั่งให้เพื่อนจับแต่งตัวอย่างว่าง่าย

พอบ่ายๆ ไอ้ตี๋ยากูซ่าก็ปรากฏตัวหน้ากระจกทางเดินลงตึก ...เอ่อ ทำไมกูดูเหี้ยจัง ผมยืนมองตัวเองในกระจก แล้วก็แอบชอบนะ หุหุหุ หลงตัวเองเหมือนกันนะเราเนี่ย

“เฮ้ย โหยยย แต่งตัวซะหล่อเชียวมึง” อ่ะ เสียงไอ้พี่โอตแว่วๆมาจากบันได ให้ผมเหลียวมอง
“เดี๋ยวเพื่อนกูก็หลงมึงโงหัวไม่ขึ้นพอดี” ไอ้พี่ปริ๊นเสริมทัพ........
“พอเลยพี่ๆ” อายนะเว้ย เด็กๆม.ต้น ก็เดินผ่านไปมา มองผมเป็นตัวประหลาดกันใหญ่ ไรฟะ... แค่กูเซตผม แต่งตัวแบบนี้ แล้วก็โดนไอ้คุณเพื่อนติดพวกที่จะเหมือนเจาะหู เจาะคิ้ว เจาะจมูกบนหน้า
“เออ มึงแสดงกี่โมงวะ” ไอ้พี่โอตยังซักไซร้ต่อ
“บ่ายๆอ่ะพี่ พี่ไม่ได้แสดงหรอ”
“กูก็เป็นนักดนตรีอีกตามเคย”
“ถึงว่า…” แอะ ไอ้พี่เซนก็มาแนวเดิม ร้องเพลง โชว์เสียงห่วยๆแน่ๆ ผมคิดในใจ นึกถึงไอ้ดอกไม้นั่นแล้วก็หมันไส้ แมร่งเอ้ยยย
“ว่าไรวะ” ไอ้พี่โอตทำหน้าตาสงกะสัย
“ป่าวพี่ๆ ไปและนะๆ อย่าลืมไปดูเต้นะ” ว่าแล้วก็ส่งยิ้มหวานๆ ให้คู่รักแห่งปี ก่อนเดินจากมา

.
.
.
“ต่อไป เป็นการแสดงของนักเรียนชั้นม.4 ห้อง........” เสียงมาซเซอ คนสนิทไอ้พี่เซนประกาศคับ แกทำหน้าที่พิธีกรทุกงานเลยแฮะ แต่เวลาปกติทำไมโหดจังวะ แปลก... แต่จริง

แล้วไม่นาน ไอ้เต้และผองเพื่อนก็ไปเต้นแด่วๆ อยู่บนเวที ให้เป็นที่อับอายประชาชียิ่งเมื่อนึกถึง ...ตอนนั้นกูทำไปได้ไงว้า ไม่รู้เทพองค์ใดดลใจ เฮ้ออออ กูนะกู

โย่วๆ เย่วๆ ไปตามจังหวะ 5 6 7 8 1 2 3 4 นี่คือจังหวะที่นับในใจ แล้วเตะแข้งเตะขาไปตามสเตป์ที่เค้าสอนมา แล้วไอ้เต้ก็เต้นผิดไปซะหลายท่า

4 นาทีกว่าๆ ผ่านไปผมก็ได้ลงจากเวที

(ผมมารุ้ตอนหลังว่า เพลงที่ผมเต้นนั้นคือเพลง In father’s name ของ Jay Chou ฮะ ท่าเต้นออกแบบโดยมาซเซอวัยรุ่นคนสนิทของพวกผมเอง เท่ซะไม่มี ว่างๆ จะเต้นให้ดูนะฮะ 5555)

จำได้ว่าตอนเต้น สาวๆกรี๊ดกันตรึมเลยคับ (ไม่ได้กรี๊ดผมหรอกนะ เพื่อนผมที่เต้นคนนึงมันหล่อนะ ป๊อปด้วย หมันไส้)

“เฮ้ยๆ เต้ มาถ่ายรุปก่อนดิวะ” อ๊ะ ลงจากเวทีกำลังมึนๆ หมายมั่นจะขึ้นห้องไปเปลี่ยนชุดทันที ใครมาเรียกกรู

“โห รีบไปไหน มานี่ก่อนๆ” ไอ้พี่ชายผมเองคับ แหมร้อยวันพันปีไม่เห็นอยากถ่ายรุปกับน้องเมิงงงงง
“อ่ะคับๆ” มึนคับ ลงจากเวที ใครลากไปไหนก็ไป ใจง่ายเจงๆ อิอิอิ


ไอ้พวกพี่ๆ ก็มาถ่ายกันใหญ่คับ แหมๆ ปลื้มแฮะ แสดงว่ากูก็หล่อเหมือนกันนะนี่ มีคนขอถ่ายรูป หุหุ เอ๋ แต่ไม่ที่รักผมล่ะ ไปไหนหว่า

“พี่ต้าๆ พี่เซนอ่ะ” ผมกระซิบถามพี่ชายตัวดี
“อ่อ โน่นๆ” แล้ว ผมก็เห็นไอ้พี่เซนนั่งคุยอยู่กับเฟในโรงอาหาร ...คุยไรกันวะ แมร่งงง แฟนตัวเองเต้นไม่มาดูใช่มะ งอนนนน
“หน้างอเลยนะมึง มันเพิ่งเดินไปเว้ย เมื่อกี้มันก็จ้องแต่มึงไม่ดูคนอื่นเลย” แหม ไอ้ต้าทำเป็นรู้ทันน้อง ไม่ต้องมาแก้ตัวแทนเพื่อน ชิ ทั้งพี่ ทั้งแฟน ช่วยกันดีจังนะ

สรุปผมก็เลยไม่ได้ถ่ายรูปคู่กับไอ้ที่รัก

ตอนเย็นก็โวยผมใหญ่ แถมยังจะให้แต่งตัวใหม่ เพื่อถ่ายรูปอีกแน่ะ ไอ้บ้าเอ้ยยย งอนเฟ้ยยย

แล้วพอบ่ายสามก็เป็นคิวม.6 คับ แต่ว่าผมทายผิด

“ไอ้พวกพี่ๆ มันไม่ได้มาทำเท่ห์ร้องเพลงเหมือนเคยคับ แต่ว่า...มันมาเต้นเพลงลูกทุ่งกัน เพลง ยักษ์ใหญ่ไล่ยักษ์เล็กอ่ะ แบบว่า ใส่กางเกงขาบานๆ แบบในหนังเก๋า..เก๋า เสื้อก็ตามนั้นคับ เอลวิสๆ ทาแป้งแบบสายันณ์ลูกลุงเด๋อ ทุกคนใส่พรอพกันเต็มที่ ไอ้พี่โอตมันก็มีกีตาร์มาด้วยคับ ทำท่าดีดแด่วๆ ไอ้ต้าพี่ผมก็ทำผมสีแดงฮะ เมื่อกี้ตอนบ่ายหัวมันยังดำอยู่เลย แต่วตัวกันตอนไหนวะ

พี่กรุง เพื่อนพี่ๆเค้าแหละคับ เป็นนักร้องนำ ร้องสดนะคับ เสียงดีเลยล่ะ

แล้วพี่เซนของผมก็...ผูกไทสีเหลืองกับเสื้อเชิ๊ตแดง กางเกงฟ้า แว่นตา ส้ม ผมเอลวิส ...แฟนกู ทำไปได้

ก็เป็นการแสดงที่ได้รับรางวัลไปด้วยคับในระดับม.ปลาย ก็ดีจริงๆ แหละ ร้องดี แถมเต้นฮาโคตรๆๆ ไม่คิดว่าพวกพี่เค้าๆ จะกล้าทำกันได้ อย่างว่าแหละคับ ปีสุดท้าย อยากทำอะไรก็รีบทำ เดือนกุมภาก็สอบไฟนอล ปิดเทอม...อีกสาม สี่ อาทิตย์เองสินะคับ ที่ชีวิตประจำวันจะเป็นแบบนี้

ผมก็ไปเฮฮาถ่ายรุปกับพวกพี่ๆเค้า แล้วก็แอบเอาดอกไม้ไปให้ที่รักผมมันหลังเวที


...พี่เซนคับ ถ้าพี่ช่างสังเกตุ แหวกกลีบดอกกุหลาบมันดูดีๆ พี่จะเห็นนะคับ ว่าผมเขียนไว้


--- รักนะคับไอ้ที่รัก---


********************************************************************************************
อีกตอนเดียวก็ทันในบอร์ดปาล์มแล้วค้าบ  :o8:


เงีบยๆเหงาๆ จังเลยแฮะช่วงนี้

ไหนขอมือคนโสดหน่อยค้าบบบบบบบบบบบ  :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nara ที่ 26-10-2007 20:36:57

ชอบมากเลย


เต้นกันสนุกสนานบานหทัย




รักทุกคนคับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: anTon ที่ 26-10-2007 23:01:51

 :วู้วว1: รออีกตอนคับ

ท่าทางจะน่ารักดั้ยอีกนะคับ :m3:




ป.ล.  :a1: เอาปัยเลยมือคนโสด

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 27-10-2007 20:27:28

ยกมือด้วยคน
 :m18: :m18: :m18:

อิอิ รู้สึกจะป๊อบทั้งคู่เยย พลัดกันหึงไปหึงมาป่าว
 :m26:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 29-10-2007 20:24:52

ตอนที่ 3 : ยังจำได้ไหม...ผัดไทกับไอสครีม

“เต้ๆ วันนี้ว่างป่าว” เสียงปลายสายโทรศัพท์ผมถามขึ้น
“ว่างคับ” แอบงงอ่ะ ว่ามันโทรมาถามเพื่อ ก็มันนั่งอยู่โต๊ะอีกฝั่ง ผมก็นั่งอยู่โต๊ะอีกฝั่งของโรงอาหาร มองหน้ากันอยู่เนี่ย ทำไมมันไม่เดินมาถามวะ จะเสียตังค์ค่าโทรเพื่อ...
“งั้น จองตัวนะวันนี้” เสียงร่าเริงเกินเหตุแฮะ...
แล้วผู้ชายที่ดีก็ต้องเล่นตัวใช่มะคับ เมื่อมีผู้ชายอีกคนมาพูดแบบนี้ หุหุหุ

“จะทำไมอ่ะ”
“เออน่า ไม่พาเข้าโรงแรมหรอก” แม่งงง ผิดหวัง 5555

“ไม่ outdoor นะคับ” 555 ผมก็เลยเล่นต่อๆ ไม่ได้คิดอารายนา แกล้งด้วยความบริสุทธิ์จายยยยยย

“เดี๋ยวนี้ต่อปากต่อคำนะเรา เดี๋ยวโดนแน่” แล้วไอ้พี่เซนมันก็ส่งสายตาเหยี่ยวข้ามฝั่งมาให้ผม เหอๆ... สยองงงง รีบวางก่อนดีกว่า

“ไอ้บ้า แค่นี้นะๆ”

“ฮ่าๆ จะวางแล้วทำไมต้องหน้าแดงวะแฟนกู” ก็เขิลสิวะถามได้

“วางและๆ” แล้วผมก็รีบกดวางสายแล้วหันหน้าเข้าไปคุยกับเพื่อนๆก่อนที่พวกมันจะสงสัยอะไรกันมากกว่านี้


แล้วเพื่อนคนหนึ่งอันแสนรู้หูดีข้างๆ ผมก็ถามขึ้นกลางวง
“คุยกับผุ้ชายหรอวะ” ...เวร ถามตรงๆ เลยหรอเนี่ย
“ป่ ป่าวเว้ย” เนียนไว้ไอ้เต้ เนียนไว้
“แล้วไมมึงพูดว่าไอ้บ้าอ่ะ” แหมเมิง อย่าเพิ่งมาเป็นเจ้าหนูจะไมตอนนี้ได้ป่ะ อยู่กันเกือบสิบคน อายยยยเว้ยยย
“ฟังคนคุยโทรศัพท์เสียมารยาทนะมึงเนี่ย” ไอ้เต้แถ
“ก็มึงรับโทรศัพท์แล้วหน้าแดง หูแดงขนาดนี้ พวกกูก็เลยสนใจ ฮ่าๆ”
ง่ะ... เถียงไม่ออก
“เออๆ จะชายจะหญิงก็ช่างมึงเหอะ มีเหลือเผื่อกูบ้างละกัน” อ่าเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งในกลุ่มตัดบทสนทนาช่วยชีวิตผมเอาไว้...หรือเปล่าหว่า


พอตกเย็น ไอ้เซน ไอ้ต้า ไอ้พี่โอต ก็เดินเรียงหน้ากระดานมาด้วยกัน ตรงมาหาผมที่นั่งรออยู่โต๊ะแถวลานจอดรถหน้าโรงเรียน

โดยปกติ พวกพี่ๆเขาและผมก็จะมานั่งเฮฮากันตรงนี้ก่อนกลับกันสักครึ่งชั่วโมงอ่ะคับ

“เฮ้ย วันนี้กลับเลยป่ะเต้ เดี๋ยวกูจะกลับเลย” พี่ชายผมถามน้องมันภาษาพ่อขุน
“ก็...” ผมหันไปถามไอ้ที่รักด้วยสายตา
“วันนี้น้องมึงยังไม่กลับว่ะ” ไอ้พี่เซนมันเลยตอบแทนผมไป หุหุ รู้ใจจัง ไอ้หล่อเอ้ยยย
“ไอ้เซน พี่น้องเขาคุยกันมึงเสีอกไรด้วยวะ 55” ไอ้พี่โอตมันว่าไอ้ที่รักผมคับ
“ก็กูน้องเขยมันไง” แล้วไอ้บ้าสามตัวก็หัวเราะกันใหญ่ ผมก็แทบแทรกแผ่นดินหนีละคับ เพราะมิสที่สนิทกันเขานั่งอยู่ด้วย เขาก็เลยหัวเราะไปด้วย (เขารู้แล้วนะ เขาสนิทกับพวกไอ้พี่ๆ)

“มิสอ่ะ” ไอ้เต้รู้ว่าพึ่งไอ้พวกนี้ไมได้แน่ๆ ก็ยังหวังว่ามิสจะอยู่ฝ่ายผมสักคน
“อะไรจ๊ะ”
“เชื่อไอ้พวกนี้มัน” ไอ้เต้หน้าเริ่มงอนิดๆและ มิสนะมิส
“แล้วเรามีอะไรจะบอกมิสบ้างล่ะ มิสจะได้ไม่ฟังความข้างเดียว” แล้วทั้งหมดก็หัวเราะกันต่อสนุกสนาน

(คือกลุ่มไอ้พี่เซนเนี่ยจะสนิทกับมิส... คนนี้มากๆ เพราะเขาเป็นมิสสอนเคมี แล้วก็เป็นที่ปรึกษาห้องพวกมัน ด้วยแล้วก็ยังเป็นคนดูแลม.6 และพวกม.ปลายสายวิทย์ก็จะได้ไปค่ายวิทย์ที่ต่างจังหวัดกันทุกปี ทำให้เด็กสายวิทย์กับมิส มาซเซอ สายวิทย์จะสนิทกันมากๆ นี่แหละข้อดีของโรงเรียนผมคับ)

หลังจากเผาจนไอ้เต้เกรียมแล้วราวๆ 5 โมง ไอ้พี่เซนก็เลยพาผมไปก่อนที่จะกลายเป็นขี้เถ้าซะ
ส่วนไอ้พวกพี่ๆ ก็ยังคุยกันต่อสนุกสนาน เพราะใกล้จะปิดเทอมแล้ว เขาเลยอยากอยู่ด้วยกันนานๆ

“ไปถนนพระอาทิตย์คับ” ไอ้พี่เซนมันบอกแท็กซี่ แล้วพี่แท็กก็แล่นไม่ฉิว (เพราะรถติด) พาเรามุ่งหน้าสู่จุดหมาย
“นึกว่าจะไปไหน” ผมพูดกับไอ้ที่รัก ตอนแรกไอ้เราก็นึกว่าจะมีไรพิเศษซะอีก
“อ้าว ไม่อยากไปหรอ” ไอ้พี่เซนมันทำสีหน้าหมาหงอย น่าสงสารเชียวนะค้าบบบบ
“ป่าวคับๆ” แล้วผมก็หันไปยิ้มให้ไอ้ที่รักมัน
“อ่านหนังสือสอบถึงไหนแล้วอ่ะ” ไอ้พี่เซนถามผม
“ก็เรื่อยๆ เซนอ่ะ”
“ก็จบแล้วอ่ะ” โห...หูผมฝาดป่าวหว่า
“เซนเนี่ยนะ” ไม่แน่ใจคับ อย่างไอ้ที่รักผมเนี่ยนะ อ่านหนงัสือจบก่อนสอบตั้งหนึ่งอาทิตย์
“อืม มันไม่ค่อยมีอะไรแล้วไง เค้าเตรียมเอนท์กันแล้ว”
“แล้วเซนอ่ะรอบนี้เอาให้ติดล่ะ”
แล้วมันก็ทำหน้าหมาหงอยหนัก

“เต้ อย่างเซนอ่ะนะ จะติด โง่เป็นควายแบบเนี่ย”
“ยังไม่ทันสอบเลยนะ ท้อละหรอ”
“เซนรู้ตัวนะ ไม่ต้องพูดให้มีความหวังหรอก คะแนนรอบที่แล้วก็รู้อยู่แล้ว”
“เอาน่า เรียนไหนเต้ก็รักเหมือนเดิมแหละ”.........อ้วกกกกกกกกกกกกกกก ผมกล้าพูดแบบนั้นได้ไงหว่า รักมันบังตาจริงๆ 5555

ไอ้ที่รักเอามือผมไปกุมไว้ พร้อมกับรอยยิ้มเล็กๆ ที่แทนคำว่าขอบคุณและแสนอบอุ่น เราสองคนเงียบกันจนถึงจุดหมาย ความเงียบคุยกันไปจนเราเดินมาถึงริมแม่น้ำ

“ต่อไปเราคงไม่ได้มาที่นี่ด้วยกันหลังเลิกเรียนแล้วดิ” ไอ้บ้า จะพูดไมวะ เดี๋ยวร้องไห้กันพอดี
“เซนจะไม่พาเต้มาแล้วหรอ”
“เฮ้ยป่าวๆ ไมคิดงั้นวะ อยากมาเมื่อไหร่บอกดิ เซนจะพามาเอง อย่ามากับคนอื่นแล้วกัน”

มันเอามือมาลูบหัวผมเล่น เรามองแม่น้ำข้างหน้า ที่ไหลไปเรื่อยๆ ... ไม่เคยหยุดนิ่งสนิท

“เออเต้ วันก่อนอ่ะ แม่เต้ถามเซนอ่ะ ว่าปิดเทอมจะไปเที่ยวต่างจังหวัดมั้ย” อ่ะ แม่ไม่ปล่อยผมไปต่างจังหวัดหรอกคับปกติอ่ะ ผมไม่เคยได้ไปต่างจังหวัดกับเพื่อนๆเลย แต่ถ้าถามงี้ก็แสดงว่ามีหวังอ่ะดิ อิอิอิ

“แล้วเซนว่าไงอ่ะ”

“ก็บอกว่ายังไม่ได้คุยกับเพื่อนๆ อ่ะแต่กะจะไปเสม็ด”
“หรอ”
“แม่บอกว่าจะพาเต้ไปด้วยก็ได้นะ” อะไรนะ ...ไปได้ด้วยหรอ หุหุหุ
“จริงอ่ะ อำป่ะวะ” ไม่น่าเชื่อแฮะ “บ้าเดะ จริงๆ ถามไอ้ต้าก็ได้ มันก็นั่งอยู่ตอนแม่เต้บอก”
“จริงดิ” ...แล้วไอ้เต้ก็หน้าบานนนน จะได้ไปเสม็ดวู้วๆๆๆ

“คงไปหลังสอบเอนท์เสร็จแหละ” ไอ้ที่รักผมมันก็ว่าต่อ
“หรอ ยังไม่เคยไปเลยอ่ะ”
“ก็สวยดีนะ คนน่ารักเยอะดี เฮ้อนึกแล้วอยากไปพรุ่งนี้เลย”

ชิ งอน...

.
.
.
“อ้าวเงียบเลย ฮ่าๆๆ งอนหรอเรา” ช่ายดิ พูดงี้ไม่ไปก็ได้วะ

“ไม่มองใครหรอกคับ มีเมียไปคุมอ่ะ” แล้วมันก็ขำใหญ่ๆ แค้นนนน ใครเมียเมิงงงงง เซ็ง เถียงสู้ไม่ได้ ไปดีกว่า

ไอ้เต้ก็เดินลิ่วๆนำหน้าไป

“เต้ๆ จะไปไหนอ่ะ” พอไอ้พี่เซนมันเดินตามมาทันมันก็ถามผม
“ไม่รู้อ่ะคับ” อ่า เดินจนหายงอนละคับ รมณ์ดีและ
“หิวข้าวยัง”

ไอ้พี่เซนพูดพลางคว้ากระเป๋านักเรียนจากมือผมไปถือให้ แอบดีใจนะเนี่ย เวลาผ่านไปมันก็ยังแย่งกระเป๋าไปถือ เพื่อนผมมันเคยคุยๆกันว่า ตอนจีบๆก็ถือกระเป๋า ถือของให้ พอได้กันคราวนี้ มึงอ่ะ ถือของกูด้วย ...เหอๆ ไอ้เต้ก็ฝังจายยยย กลัวจะโดนแบบนั้น เง้ออออ

“ยังอ่ะ”
“งั้นไปกินสเวนเซนกัน” ...อีกและ
“ไม่เบื่อหรอ” ผมถามไป เพราะมาทีไรก็ไม่พ้นร้านนี้
“ไม่หรอก อยากกินๆ” ไอ้พี่เซนทำท่ากระตือรือร้นเป็นพิเศษ แปลกๆแหะ ปกติไม่เห็นจะชอบกิน ไปทีไรก็กินนิดๆหน่อยๆ

“อืมๆ งั้นเดินทะลุซอยนั้นละกันคับ ไวดี” แล้วเราก็ใช้สองเท้าพามาสู่ร้านสเวนเซนร้านเดิม

“วันนี้กินเอิร์ธเควกอีกป่ะ”
เหอๆ รู้อีก แต่วันนี้ไม่เอาอ่า “เอาเฮอริเคนก็พอๆ เดี๋ยวอิ่มเกิน”
“เต้อ่ะนะ อิ่มเป็นด้วย ฮ่าๆ” ช่ายสิ คนนะเว้ยยย
“กินเหอะๆ เลี้ยงๆ” ไม่ต้องมาทำป๋าเลย ได้เลี้ยงอยู่แล้วล่ะ อิอิอิ

แล้วสรุปเฮอริเคนหนึ่งถ้วยก็มาวางที่โต๊ะในที่สุด

“ไหนบอกอยากกินไง ไม่เห็นจะกินเลย” หลังจากบลูเบอรี่หมดไปหนึ่งลูก ผมก็เงยหน้ามาถามไอ้ที่รัก ที่เห้นมันนั่งมองตาเยิ้ม กว่าจะตักได้แต่ละคำ
“ป้อนหน่อยดิ” ...คนเต็มร้านเลยคับ ไอ้เต้อายยยย
ว่าแล้วก็ตักมอคคาใส่ปากไอ้พี่เซนมันอย่างรวดเร็ว

“อีกคำดิ จะกินเชอเบทอ่ะ” ...ได้คำแรกจะเอาคำสองไอ้นี่หนิ

ของดีมีหนเดียวคร้าบบบบบ ไม่มีรอบสองๆ

 

...แล้วต่างคนก็ต่างกิน ไอติมถ้วยเดียวกัน...



พอของหวานเสร็จก้มาต่อด้วยของคาว
“ผัดไทป่ะ” ...อีกแล้ววววไอ้พี่เซน ไม่ครีเอทเลยเฮ้อแฟนผม
“อีกละหรอ” ไอ้เต้ถามด้วยสีหน้าแอบเซ็ง
“ไม่อยากกินหรอ เซนอยากกินอ่า” แปลกแฮะ... ปกติต้องตามใจผมหนิหว่า หรือว่าเค้าเริ่มเบื่อกูแล้วนี่ เฮ้ยยยย คิดมากกกกก


ว่าแล้วไอ้เซนมันก็ไม่ปล่อยให้ผมคิดต่อ เดินไปสั่งผัดไทเรียบร้อย

“เอาผัดไทสองคับ ไม่ผักหนึ่ง” อ่ะยังจำได้ว่าเรากินแบบไม่ใส่ผัก... โชคดีที่คนไม่เยอะคับเค้าเลยผัดแบบไม่ใส่ผักให้ผมใหม่ เพราะปกติเค้าผัดรวมกับผักไปแล้ว

“อยากกินน้ำไรอ่ะ” ไอ้ที่รักหันมาถามผม
“น้ำเปล่าอ่ะคับ” แล้วที่รักผมมันก็พยักหน้าหงึกๆ (คุ้นๆแฮะ ติดมาจากใครหว่า ไอ้พยักหน้าหงึกๆ)

น้ำเปล่าหนึ่งขวด ผัดไทสองกล่อง เราสองคน ริมถนนเล็กๆ สายหนึ่ง

...
..
.
“ไม่น่าใส่น้ำตาลเยอะเลยอ่า หวานอ่ะ” ผมนิสัยเสียอ่ะคับ ชอบปรุงโดยไม่ชิมก่อน
“อ่ะลองชิมของเซนดิว่าโอเคป่าว” พูดเสร็จ กล่องผัดไทในมือไอ้พี่เซนก็มายื่นมาข้างหน้าผม

“อร่อยดีอ่ะ โหย รู้งี้ให้ปรุงให้ก็ดี”
“งั้นเอากล่องนี้ไปกินนะ” อ่ะ แล้วมันก็สับเปลี่ยนองค์ชาย ดึงกล่องผมไปกินแทน
“เฮ้ยๆ เอาคืนไปเหอะๆ เต้กินอันนั้นเอง ใส่เองก็ต้องกินเองดิ”
“กินไปเถอะคับ ที่รัก” แล้วไอ้พี่เซนมันก็กินผัดไทหวานจ๋อยที่ผมบรรจงสาดน้ำตาลใส่ไปสามช้อนกล่องนั้นอย่างเหมือนเอร็ดอร่อย

ส่วนผมก็ก้มหน้าก้มตากินกล่องที่มันปรุงไว้ซะอร่อยนี่แบบไม่เงยหน้า ไม่ใช่เพราะมันอร่อยจนไม่สนใจใครนา แต่ว่า...มันซึ้งว่ะ


อิ่มแล้วเนี่ย รู้ป่ะคับ

รู้สึกน้ำตาแอบคลอนิดๆ

“เผ็ดหรอเต้” ป่าวเว้ยยยย กูซึ้งมึงอ่ะ พอได้ละ เลิกทำเป็นรักมากได้ละเว้ยยยย ไอ้บ้า......




“ขอน้ำหน่อยดิคับ” แล้วเซนมันก็หยิบขวดน้ำข้างๆตัวมันยื่นให้ผม

วันนี้ผัดไทกับไอสครีมอร่อยจังเลยคับ

   *****************************************************************************



ช่วงนี้กระผมเที่ยวกระจายเลยค้าบ เลยเขียนช้าแหะๆ ไม่ว่ากันนา พ่อแม่พี่น้องที่ร้ากทั้งหลาย คิดถึงงงงงง

ฝากประกาศ มีงานเทศกาลละคร 3 อาทิดต้นเดือน พ.ย. ที่ถนนพระอาทิตย์นะคับ ว่างๆไปเจอกาน ผมไปวนเวียนแถวๆนั้นแหละ งานสนุกค้าบ :a11: :a11:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 29-10-2007 21:03:28

อยู่ไกลแค่ไหน ขอเพียงมั่นคง ก็ยังรักกันได้
 :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nara ที่ 29-10-2007 21:19:06

อ่านไปหิวไปเลย


ว่าแล้ว

ไปกินผัดไทยดีกว่า

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 29-10-2007 21:43:56

สมัยเรียนมัธยมกับมหาลัยชอบไปแถวนั้นเหมือนกันเลยคับ

แต่ตั้งแต่ทำงานมาไม่ได้ไปมาหลายปีแล้ว....เดี่ยวว่างๆจะหาเวลาไปบ้าง

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 30-10-2007 12:56:04

มนต์รักผัดไท?

น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก   :m3:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 31-10-2007 14:05:38

ตอนที่ 4 : สัปดาห์สุดท้าย

“เต้ๆ วันนี้ไปพระรามแปดนะ ไม่ได้ไปตั้งนานและ” อ่ะ วันนี้สวีทจังแฮะ มีไรป่าววะ จะขอไรกุเนี่ย ไอ้ตัวร้าย

ผมก็สงสัยนิดหน่อยคับ แต่ก็ดีใจแหละ ได้สวีทกันอีกครั้ง (จริงๆก็สวีทกับบ่อยๆเนอะ อิจฉาเค้าล่ะเสะ 5555)

“ก็ได้ๆ ซื้อเบียร์ขึ้นไปกินด้วยละกัน วันนี้เต้อยากกินอ่ะ” ไม่ดีนะคับ น้องหนูไม่ควรทำตาม

หลังจากซัดผัดไทหมด ผมสองคนก็เลยโบกรถพร้อมไฮเนเก้นสองขวดมาที่สะพาน แล้วก็เดินขึ้นไปด้านบน

มากี่รอบก็ยังสวยเหมือนเดิมเลยคับ ผมชอบบนนี้จริงๆ ลมเย็น วิวสวย เงียบสงบ แถมทุกครั้งที่มา ก็มีไอ้พี่เซนมาด้วยตลอด

เราไม่ได้คุยไรกันเลยคับ จนเดินมาเกือบกลางสะพานนั่นแหละ เดินมาเงียบๆ แต่กลับรู้สึกดีมากๆ  นี่แหละหนา เวลามีความรัก จะดาวตก รถติด ชีวิตเปลี่ยน ยังไงโลกก็สวยงาม

หลังจากคุยเล่นกันจนเบียร์หมดขวดกันทั้งคู่ ไอ้พี่เซนมันก็หันมามองหน้าผมทำซึ้งๆคับ หน้าตาแบบว่าเมาเหล้าเมารักโคตรๆ น่ารักเว้ยยยยยยยยยยยยยยแฟนใครหว่า แฟนไอ้เต้เองค้าบบบบบบบบบบ (ถามเองตอบเอง เริ่มบ้าและอิอิ)

“เต้ วันนี้มีความสุขป่ะ” อ่ะ ถามแปลกหน้าบานขนาดนี้ ดูไม่รู้หรอไงวะ ไอ้โง่เอ้ยยย
ว่าแล้วมองฝั่งซ้ายฝั่งขวาแม่น้ำเจ้าพระยา วันนี้ปลอดคน ไอ้เต้เลยตอบไอ้พี่เซนด้วยอ้อมกอดอุ่นๆ เขิลว่ะ แต่อารมณ์นั้น มันอยากกอดนี่นา

“ไม่อายคนอื่นหรอไง มากอดเซนเนี่ย” อ่ะ...
“อีกอาทิตย์เดียวก็สอบแล้วอ่ะเต้” คร้าบบบผมรู้แล้ว จะย้ำทำมายยย
“ต่อไปตอนเย็นเต้ต้องกลับบ้านคนเดียวแล้วนะ” ไอ้พี่เซนมันพูดแล้วเอามือมาลูบหัวผมเบาๆ หน้านายเต้ที่บานๆอยู่เมื่อกี้เริ่มหุบคับ
“จะไม่มารับเค้าหรอ” ผมเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าไอ้ที่รัก เริ่มเศร้าคับ ว่าแล้วไอ้เต้จอมขี้แยก็เผยตัว น้ำตาคลอ
“มาดิ แต่เรียนมหาลัย ยังไม่รู้เลยจะมาได้ทุกวันมั้ย” สายตาไอ้พี่เซนที่มองมา ดูอบอุ่น เป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากเลยคับ มันอบอุ่น ณ ตอนนี้แต่วันข้างหน้าดูเศร้าๆยังไงก็ไม่รู้ ไม่อยากนึกถึงเลยแฮะ

ผมกอดไอ้พี่เซนไว้ ไม่อยากปล่อยมือเลย นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายสินะ ที่เราสองคนจะใส่ชุดนักเรียน ถือกระเป๋า มาเดินเล่นด้วยกันบนนี้

แล้วเซนมันก็หยิบอะไรบางอย่างออกมาให้ผม

“เต้...” พอเห็นแหวนเงินล้วนที่ไอ้พี่เซนมันหยิบขึ้นมายื่นให้ผม ผมก็ทั้งดีใจและใบ้แดกคับ ไรเนี่ย จะขอผมแต่งงานหรอค้าบ อิอิอิ

“หมั้นไว้ก่อนนะ” ไอ้พี่เซนมันพูดเชิงติดตลก หน้าแดงง หูแดงง เชียว แต่แอบท่าทางจริงจัง แล้วคว้ามือผมไปสวมแหวนเรียบร้อย นิ้วนางข้างซ้ายตามธรรมเนียมเป๊ะ

ไอ้เต้ยังคงไม่มีบทพูดคับ ...อึ้งอยู่

“แม่ช่วยเลือกด้วยนะเนี่ย เค้าบอกว่าเอาแหวนเงินล้วนอ่ะ ผู้ชายใส่เหมาะดี” ไอ้ที่รักบอกผม แล้วก็บิดไปมาๆ หันไปเกาะขอบราวสะพานดูแม่น้ำแทนหน้าผมที่แดงพร้อมระเบิดอยู่ เขิลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย..............................


แต่ความหมายของแหวนนี้ดิ มันคือการบ่งบอกว่าเราแน่นสนิทกันยิ่งขึ้น หรือจริงๆ มันจะหมายถึงว่าเราจะต้องไกลห่างกันออกไปอีกมาก เมื่อไอ้พี่เซนมันจบม.6

ผมจะดีใจหรือเสียใจดีนะเนี่ย…เฮ้ออออออ








วันจันทร์

ไอ้เต้กับไอ้พี่เซน ตื่นเช้าไปโรงเรียนพร้อมกัน (วันนี้นอนบ้านกระผม) วันนี้ไอ้เต้ตื่นก่อนเลยปลุกไอ้ที่รักด้วยการจุ๊บเบาๆ ไปหนึ่งที แล้วก็โดนไอ้ที่รักจุ๊บซะหนักไปหลายที (แค่จุ๊บนะคับ) ก่อนจะอาบน้ำแต่งตัว ลงมากินข้าวผัดที่แม่ผมทำไว้ให้ แล้วก็พากันไปโรงเรียน ไปถึงไม่ทันเข้าแถวตามเคย ก้ได้วิ่งออกกำลังกายยามเช้าโทษฐานมาสายกันทั้งคู่ (ก็มาพร้อมกันนี่นาแล้วก็มาด้วยกันด้วยยยย) พอเสร็จช่วงเช้าก็ ไปกินข้าวกับเพื่อนใครเพื่อนมัน แล้วก็มาเจอกันอีกทีตอนเย็นหลังเลิกเรียน นั่งเฮฮากันที่โต๊ะเหมือนเดิมหน้าโรงเรียนก่อนพวกพี่ๆเค้าและผมจะชวนกันไปร้องเกะโยนโบวล์ที่เซ็นปิ่น เพลงพิเศษของวันนี้คือ ข้อความ ของพอส เหอๆ ฟังแล้วเศร้าจังอารมณ์นี้ แล้วไอ้เต้กับไอ้พี่เซนก็กลับบ้านวันนี้มานอนบ้านเซน ไอ้ต้าเลยต้องกลับคนเดียว กลับมาถึงสี่ทุ่ม แม่พี่เซนก็ดูทีวีอยู่ เค้าซื้อแซนวิชมาไว้ให้ผมกับพี่เซนแล้ว เพราะรู้ว่าวันนี้จะมานอนบ้านนี้กัน ไอ้เต้เลยอิ่มหนำ อร่อยมากมายคับ ชอบบบบบบ แล้วก็มานั่งคุยกับแม่สักพัก ก่อนจะไปอาบน้ำเข้านอน คืนนี้ไม่มีเลิฟซีนหนักนะคับ มีแค่เลิฟซีนเบา หุหุหุ

วันอังคาร

   วันนี้ไอ้เต้ก็ยังคงตื่นก่อนคับ เลยปลุกด้วยจุ๊บไปอีกเหมือนเมื่อวาน แต่ว่าไอ้บ้าที่รักมันไม่จุ๊บกลับอย่างเดียวคับ มันทำร้ายป๋มด้วยอ่า แงๆๆๆ เลยไปโรงเรียนสายมากมาย แถมผมยังต้องเจ็บตัวด้วย แม่งบอกแล้วนะต้องไปเรียนๆ ยังไม่วาย ไอ้บ้าเอ้ยยยย วันนี้ผมเลยบอกมาซเซอว่าไม่สบาย วิ่งไม่ไหว ตอนโดนทำโทษมาสาย ไอ้เซนเลยอาสาวิ่งแทน มาซเซ่อก็บ้าจี้ตามมันคับ สรุปมันเลยได้วิ่งรอบสนามบาส 6 รอบ ของมัน 3 ของผม 3 สมน้ำหน้า ฮ่าๆๆๆ แล้วก็แยกย้ายกันไปเรียนตามเดิมคับ วันนี้ผมมากินข้าวกับไอ้ที่รักและพวกพี่ๆเค้าเพราะเพื่อนๆผม มันจะรีบไปเตะบอล ผมเลยมานั่งกับพวกพี่เค้าต่อ (จริงๆ อยากมานั่งกินกับไอ้พี่เซนมันอ่า แหะๆ) แล้วก็แยกย้ายกันไปเรียนคาบบ่ายคับ ตกเย็นวันนี้ก็เหมือนเคยนั่งโม้กันหน้าโรงเรียนอยู่จนหกโมงกว่าๆ แล้ววันนี้ก็ไปกินหมูกะทะใกล้ๆโรงเรียนกันคับ ร้านเจ้าประจำ หมูกะทะคุณเสือ (ใครอยู่แถวท่าพระคงรู้จักกันดีนา อิอิอิ) ไอ้เต้ก็ซัดซะพุงกางเลยคับ คุ้มเกินคุ้ม ก็กินเหล้ากันด้วยคับ ทีนี้บ้านพี่ชิงอยู่แถวนั้นพอดีคับ ทุกคนก็ไม่คิดว่าจะแจกพ็อต พ่อพี่ชิงดันวนรถมารับก่อนเข้าบ้านคับ พี่ชิงก็ไม่รุ้ตัว จนพ่อเค้าเดินมาเซอไพรซ์ลูกสาวที่โต๊ะนั่นล่ะ ไอ้พี่เซนก็มึนๆคับ ทำเนียนสวัสดีพ่อเพื่อนแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำเลย ขวด 100piper ก็วางหราอยู่กลางโต๊ะแหละคับ ยิ้มแหยๆ กันทุกคน (พ่อพี่ชิงไม่รุ้น่ะคับว่าพวกเรากินเหล้ากัน) แต่สุดท้ายก็ผ่านไปด้วยดีคับ ไม่ได้โดนว่าอะไรพ่อเค้าแค่ถามว่า กินเหล้ากันด้วยหรอ อย่าเมามากล่ะแล้วก็กลับไปก่อนคับ พี่ชิงไมได้กลับไปด้วย เพราะยังเจี๊ยะกันไม่หนำใจ แล้ววันนี้ผมก็มานอนบ้านผมคับ ส่วนไอ้พี่เซนก็มานอนบ้านผม (สลับวันอ่ะคับ) ไอ้ต้าก็เลยมีเพื่อนกลับวันนี้อิอิอิ ไอ้พี่ชายที่แสนดี แล้ววันนี้ก็กลับมาแล้วอาบน้ำนอนกันเลยคับ หนังท้องตึงหนังตาก็หย่อนตามระเบียบ ไม่มีเลิฟซีนคับ เพราะว่าไอ้เต้ยังเจ็บอยู่จากที่โดนฉีดยาเมื่อเช้า อิอิอิ

วันพุธ

   กลางสัปดาห์แล้วสิคับ วันนี้ไอ้พี่เซนมันปลุกผมคับ ตื่นตั้งแต่หกโมงเลยแปลกแฮะ ปกติ 7 โมงยังไม่อยากจะลุก และแล้วก็ดังคาดคับ รีบตื่นเพราะว่าไอ้ที่รักมันตั้งใจหลับนอนแทนนอนหลับ ผมก็ง่วงแสนง่วง ไม่มีอารมณ์เลย ให้ตายดิจอร์จ ง่วงเฟ้ยยยยยยยยยยย ว่าแล้วก็เจ็บตัว วิ่งไม่ไหวจนได้ มาซเซอก็แซวคับว่าทำไมป่วยทุกวัน ว่าแล้วไอ้เซนก็ได้วิ่งแทนอีก (มาซเซอคนทำโทษคือคนสนิทไอ้พี่เซนมันคับ เค้าก็รู้แหละว่าผมกับมันน่ะ ...ก้มีมิสคนที่แซวผมที่หน้าโรงเรียนกับมาซเซอคนนี้แหละคับ ที่รู้) ก็แยกย้ายกันไปเรียน เจอหน้าอีกทีก็รอบเย็นคับ เย็นนี้พวกพี่เขาก็นัดกันอีกจนได้ ให้ตายดิ จะมีวันไหนกลับเร็วบ้างมั้ยเนี่ย วันนี้ไปสะพานพุทธคับ ก็คือกลับบ้านกันก่อน แล้วไปสะพานพุทธกันตอน 2 ทุ่มกว่าๆ ผมกับไอ้พี่เซนเลยแยกย้ายบ้านใครบ้านมันแล้วค่อยมาเจอกันอีกที ไปสะพานพุทธวันนี้ผมได้สร้อยข้อมือมาเส้นนึง ที่เหลือก็ไม่มีอะไรน่าซื้อเท่าไหร่ ผมชอบของที่เจเจมากกว่าอ่า แล้วคนอื่นก็ได้กันนิดๆหน่อยๆ ก่อนจะพากันไปกินข้าวมันไก่ปากคลองเจ้าอร่อย แล้วไอ้บ้าเซนมันก็ทำโรแมนซ์น้ำเน่าซื้อกุหลาบให้ผมกำนึง (ที่ปากคลอดคงนึกออกนะคับกำนึงอ่ะ เยอะมากมาย) มันบอกว่า เห็นว่านานๆทีจะมีโอกาส ไมได้ตั้งใจจะทำซึ้งหรอก แต่ไหนๆก็มาแล้ว ก็ขอให้ซะหน่อย ไอ้เต้ก็ ..............................ช่ายละคับ หน้าแดง ตามที่บทเขียนไว้5555555 และแล้วก็กลับไปนอนบ้านใครบ้านมันกัน วันนี้เลยยังคงไม่มีเลิฟซีน ขอบคุณนะค้าบ สำหรับดอกไม้ ไม่เคยเลยนะนี่ในชีวิต ดอกไม้กำใหญ่ขนาดนี้ ครั้งแรก และครั้งสุดท้ายเลยยยย ซึ้งนะเว้ยยย

วันพฤหัสฯ

   ตื่นมากับหมอนข้าง แปลกๆแฮะ ว่าแล้วก็รีบอาบน้ำแต่งตัว เพราะตื่นมาก็แปดโมงเช้าแล้วว เฮ้ออออสายตลอดจนจะปิดเทอม แล้วไอ้พี่เซนมันก็โทรมาบอกว่านั่งแท็กซี่มาจะถึงหน้าบ้านแล้ว ผมเลยรีบหยิบกระเป๋า ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ แล้ววิ่งไปรอหน้าบ้าน อดกินข้าวเช้าเลยตู ไม่น่าตื่นสายเลยยย วันนี้ผมกับไอ้เซนไม่ได้วิ่งคับ เพราะแอบขึ้นไปทางลัดได้ทันท่วงที รอดตัวไปอิอิ แล้วก็แยกย้ายห้องเรียนใครห้องเรียนมัน กลางวันผมไปเตะบอลกับเพื่อนๆอ่ะคับ อ้พี่เซนมันก็เตะด้วย แต่คนละทีมนะ มันทีมม.6 ผมทีมม.4 ก็เลยได้ปะทะแข้งกันหน่อย เวลาลงสนามไม่มีคำว่าแฟนละคับ หุหุหุ เต็มที่ และแล้วม.6 ก็แพ้พ่ายไป ฮ่าๆๆๆๆสะจายยย เย็นนี้พวกพี่ๆเค้านัดกันเรียบร้อยแล้วคับ ว่าจะไปดูหนังกัน ไอ้เต้ก็ตามเขาไปด้วยเช่นเคย หนังสนุกคับ พอหนังจบก็แยกย้ายกันกลับ ผมก็มานอนบ้านไอ้ที่รักมัน กว่าจะได้นอนก็ตีหนึ่งตีสองแน่ะ ...ไม่ได้ทำอย่างว่านะค้าบบบบบ คือผมต้องปั่นงานส่งพรุ่งนี้อ่ะ เพราะพรุ่งนี้วันศุกร์เรียนวันสุดท้ายแล้ว ต้องส่งงานให้หมดคร้าบ ไม่งั้นไอ้เต้อาจจะต่อม.4รอบสอง ไม่ดีแน่ๆ แค่นี้ก็เรียนตามไอ้พี่เซนมันไม่ทันแย้ววว พอปั่นงานจนมือหงิก ก็หลับเป็นตาย มีเลิฟซีนเบาๆ นิดนึงก่อนนอน อะจึ๋ยยยย เฉียวววว

วันศุกร์

หลังจากร่ำเรียนกันมา วันนี้ห้องเรียนม.6ก็จะเต็มไปด้วยข้อความบนเสื้อ กระดานดำ กระดาษ ไดอารี่ สมุด friendship อะไรต่างๆมากมาย ที่จะเก็บบันทึกเรื่องราวความทรงจำต่างๆเอาไว้ให้ได้มากที่สุดก่อนจากเย็นวันนี้ไป พวกเขาจะไม่ได้มาโรงเรียนตอนเช้า เข้าแถว เรียนหนังสือ เลิกเรียน ไปเที่ยว กลับบ้าน ชีวิตประจำวันกำลังจะ
เปลี่ยนไปแล้วตลอดกาล ผมเดินเข้าไปห้องม.6วิทย์ (ห้องไอ้พี่เซนมัน) ตอนบ่าย (วันนี้ม.6 ช่วงบ่ายไม่เรียนแล้วคับ ต่างทำกิจกรรมบ้าบอกัน มิสมาซเซอก็ปล่อยเต็มที่ ผมก็สาระแนเข้าไปอ่ะ คือจะเอาของไปให้ไอ้ต้ามันน่ะคับ เข้าไปก็ดูสภาพเฮฮาอาร์ตี้ แบบโนแอลกอฮอล์ ใจหายว่ะ มันจะจบแล้วหรอเนี่ย ไอ้บ้าเซน...



“เป็นไรกันล่ะ” มิสคนสนิทที่ชอบมานั่งหน้าโรงเรียนกับพวกผม
“ใจหายอ่ะมิส จบแล้วอ่ะ” ไอ้พี่โอตตอบ
“เตรียมตัวไปเป็นเฟรชชี่กันได้แล้ว โตๆกันแล้วนะ”

ไอ้พี่เซนมันเดินเข้ามานั่งใกล้ๆผม แล้วกอดคอมผมไว้

“เต้ รักนะรู้ป่าว”
อารมณ์ไหนวะเนี่ย

“เออรู้แล้ว” ผมตอบ แล้วเสียงสวรรค์ก็ดังมา

“ไอ้เหี้ยหนิ ไม่เห็นบอกรักพวกกูบ้างเลยวะ ไอ้ห่า” ไอ้พี่ฟ้าตะโกนมาแซวคับ แล้วพวกเค้าก็กลับมาหัวเราะครึกครื้นกันอีกครั้ง อีครา จนในที่สุด ก็แยกย้ายกลับบ้านกันไป ... ร่ำลาชีวิตม.ปลาย กระโปรงบาน ขาสั้น แล้วนัดเจอกันที่เดิม ถนนพระอาทิตย์คืนนี้ ฉลองจบ (สอบไม่นับนะคับ เพราะถือว่าไม่ได้เรียนแล้ว มาสอบแป๊บๆ กลับ หุหุห)

   *************************************************************************


 :o11:  สวัสดีวันปล่อยผีคร้าบ คืนนี้เที่ยวไหนกันเอ่ย

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: fulres ที่ 31-10-2007 14:21:53

น่าร้ากกกกจังเลย ฮิฮิ :m3:

55+ ฮาตอนที่โดนฉีดยาจนหมดแรงวิ่งอ่ะ 55+ :oo1: :o8:

ชอบจังตอนเนี้ย เหมือนเป็น diary มาให้อ่านเลย รู้สึกอินได้ที่ :give2:

ชอบจังคับเรื่องเย :m1:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nara ที่ 31-10-2007 15:42:09

ผมไม่เคยไปแถวนั้นเลย

ผมอยู่ต่างจังหวัด

หวังว่ายังคงรักกันอยู่

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ja ne ที่ 31-10-2007 16:05:09

 :laugh:ตามมาอ่านต่อภาค 2

แหม เผลอแป๊บเดียว ไปแล้ว 4 ตอน เกือบไม่ทันแย้ววววววว

เปลี่ยนคนเล่าอีก ได้ใจจิงงงงๆๆๆๆๆ :m1:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 31-10-2007 22:44:29

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 01-11-2007 00:02:57

  :pigwrite:
ความสุขที่แสนเศร้า...กับชีวิตที่ยังคงเดินหน้าต่อไป...โดยที่ไม่มีใครรู้อนาคต...
วันนี้รัก พรุ่งนี้เลิก...วันนีสุข พรุ่งนี้กลับทุกข์...หมุนเวียนเป็นวัฎฎะ...
 :catrun:

"When life is giving you a hard time, try to endure and live through it.
You must never run away from a problem.
Convince yourself that you will survive and get to the other side."  

เมื่อคุณเห็นการมีชีวิตเป็นสิ่งที่หนักหนาสาหัส ลองพยายามอดกลั้นและต่อสู้กับมัน
จงอย่าวิ่งหนีต่อปัญหาใดๆที่คุณเผชิญอยู่ และเชื่อใจในตัวเองว่าสองมือของคุณ
สามารถทำให้คุณฝ่าฟันช่วงวิกฤตและผ่านมันไป

 :c3:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixs ที่ 01-11-2007 00:33:07

ง่า
เซนจบไปละอะ   o7

จะเปงยังไงต่อละนะเนี่ย   :m11:


ไดอารี่ก้อน้าทามหัวใจวายตลอดเลย  :m25:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 01-11-2007 03:42:33

แอ่ะ :a6:

กะว่าถ้าต่อภาค 2 แล้วจะมาตามอ่านต่อ

แต่เห็นชื่อเรื่องไม่เปลี่ยนสักที เลยลองเข้ามาเยี่ยมๆ มองๆ

ปรากฎว่าเขาต่อกันไปถึงไหนต่อไหนแล้ว  :m23:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ja ne ที่ 01-11-2007 13:34:43

 :try2:เข้ามาเก้อเยยย

น้องเต้ ยังไม่มาอีกเหรอ  :m28: แอบบไปทำอารายกันอยู่ เร๊วๆๆๆๆๆ รออยู่น้า......

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: anTon ที่ 02-11-2007 00:47:25

อย่าลืมมาค่อนะคับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 02-11-2007 13:37:31

ตอนที่ 5 : รักแห่งสยาม

ร้อนจังแฮะวันนี้ เหอๆ บ่ายนี้ไอ้พี่เซนมันก็สอบเอนท์สะท้านวิชาสุดท้ายเสร็จแล้ว มันบอกว่าจะเซอไพรซ์ ลุ้นๆๆๆไรหว่า ให้แหวนก็ให้แล้ว ดอกไม้ก็ให้แล้ว คราวนี้จะเป้นบ้านพร้อมที่ดินป่าววะกุ 5555 ผมลืมตาตื่นมา แล้วนอนคิดอะไรเพลินๆ ยิ้มๆกลิ้งๆไปมา ในสายวันหนึ่งในฤดูร้อนจัดกลางเดือนมีนาคม

ตึ่งตึ่งตี๊ดๆ ตู๊ดตู๊ด ติ๊ดๆ เสียงโทรศัพท์มือถือที่ข้างๆหมอนผมดังขึ้น

“ไงค้าบ ยังไม่สอบหรอ” ผมทักทายอย่างสดชื่น รู้ว่าปลายสายมันผู้นั้นคือใคร
“กำลังจะสอบอ่ะ โทรมาขอกำลังใจ” น้ำเน่าจริงๆเชียวนะไอ้บ้า
“อ่ะ (เสียงสูดลมหายใจ ฟอดดดดดดดดดดดดดดดด ทำเสียงเหมือนหอมแก้มอ่ะคับ)” เสียงนี้ไอ้พี่เซนมันสอนให้ผมทำคับ ตอนแรกก็เขิลๆ แล้วก็ทำไม่ค่อยจะเป็นด้วยคับ คือมันไม่ดังน่ะ แต่หลังๆมา ไอ้เต้ล้ำหน้า ไปไกลเลี้ยวววววว (หุหุหุหุหุ)

“ชื่นใจจัง อีกรอบดิ” ไอ้นี่ตลอด ได้คืบขอศอกขอวา
“พอๆ หอมมากๆ เดี๋ยวความรู้กระเด็นนะค้าบ”
“เต้อ่ะ ใจร้ายว่ะๆ ไปละๆสอบเสร็จโทรหานะ เก็บกระเป๋าไว้ด้วยนะ”
อ๊ะ เก็บกระเป๋าหรือว่า... เช๊ดดดด เสม็ดโผมมม เย้ๆๆๆๆ

ผมก็เลยกระโดดโลดเต้นรอบห้อง เตรียมเก้บเสื้อผ้า นั่นนี่ที่ต้องการลงเป้ เสม็ดเว้ยยยยย อยากไปๆๆๆ (เค้ายังไมได้บอกเลยนะว่าจะไป ฮ่าๆๆๆ)

จนอีกสามชั่วโมงผ่านไปบ่ายแล้ว ระหว่างที่ไอ้เต้นั่งชมนกชมไม้ในสวนยามบ่ายหลังบ้าน
เสียงโทรศัพท์มันก็ดังขึ้นอีกครั้ง เสียงเหมือนตอนเช้าเด๊ะๆ

(ผมกลับมาใช้เสียงโทรศัพท์เป็นเพลงแบบชาวบ้านเค้าแล้วคับ หลังจากเสียง ที่รักคับ รับโทรศัพท์ได้แล้วคับ ที่เคยใช้มันทำให้ผมต้องอับอายขายหน้าประชาชนไปตั้งแต่ครานั้น)

“คร้าบ” ไอ้เต้เสียงใสจะได้เที่ยว อิอิอิ
“ทำไรค้าบ” อีกฝ่ายเสียงเริงร่าไม่แตกต่างคับผม สอบเอนท์เสร็จก็เงี้ย
“ทำได้ป่าวอ่ะคับ” อ่ะ ก่อนจะดีใจนอกหน้าต้องถามแสดงความเป็นห่วงเป็นใยก่อน ฟ.แฟนอุตส่าห์เพิ่งสอบเสร็จคับ
“ก็พอได้อ่ะ เดี๋ยวไปหาที่บ้านนะ”
“อ่ะค้าบ” แล้วก็ร่ำลาวางสายจากไอ้ที่รักมันไปคับ รร.ที่มันสอบอยู่เชิงสะพานปิ่นเกล้าน่ะคับไม่ไกลจากบ้านผมเท่าไหร่เลย แปบเดียว ไม่นาน ไอ้พี่เซน พี่ต้า แล้วก็บรรดาผองเพื่อนที่เหลือ ก็มาอยู่ที่หน้าประตูรั้วบ้านกันครบเลย (มาไมกันเยอะแยะหว่า)

“เต้ๆ เดี๋ยวเค้าจะไปเขาดินกันไปนะๆ” ...ไอ้ที่รักผมถามตอนเดินเข้ามาในบ้าน อย่าบอกไอ้เต้นะว่าที่ให้เก็บกระเป๋าหมายถึง ไปเขาดิน ...เก็บเพื่ออออ
ผมก็หน้างอสิคับ  หึหึ เสม็ดกู “แล้วให้เก็บกระเป๋าทำไมอ่ะ”
ไอ้พี่เซนมันทำหน้าตาเจ้าเล่ห์คับ อย่านะเมิง อารมณ์เสียนะเฟ้ย อดไปทะเลเนี่ย
“ก็เซนสอบเสร็จแล้วคับ ไปอยู่บ้านเซนสักอาทิตย์ดิ” เหอๆ...เสื้อผ้าบ้านเซนก็เยอะแยะ นี่กะจะให้อยู่แต่ในบ้านขังไว้ทั้งอาทิตย์เลยไงเนี่ย โหยยยย แฟนผม ดูมันๆๆๆ
“นึกว่าจะได้ไปทะเล” และแล้วผมก็เฉลยล่ะคับ สาเหตุที่หน้างอเพราะว่าอะไร
“อ่อ ฮ่าๆๆๆ” ขำไมวะ ไอ้บ้าเอ้ย
“อยากไปขนาดนั้นเลยหรอค้าบ” พูดแล้วมันก็เอามือมาลูบหัวผม ช่ายสิ อยากไปเว้ย เก็บของตั้งแต่วางสายเลยรู้มั้ยเนี่ย

“งั้นพรุ่งนี้ไปกันสองคนนะ” ไรนะค้าบ ที่รักจะพาผมไปจริงๆหรอ ดีใจจนเลือดสูบฉีดจนเส้นเลือดจะระเบิดละคับ แต่ต้องเก็บอาการหน่อยๆ
“อย่ามาพูดเป็นเล่นน่ะ” อย่านะไอ้บ้า พูดแล้วไม่พาไปคราวนี้โกดจริงๆด้วย
“เฮ้ยจริงๆ เค้าจะไปเสม็ดกันพรุ่งนี้ เซนกะจะเก็บไว้เซอไพรส์พรุ่งนี้นะเนี่ย แต่เห็นหน้าเมื่อกี้เลยขี้เกียจง้อ บอกๆไปดีกว่า” เออ ขี้เกียจง้อแล้วใช่ป่ะ หึหึหึ ...แต่ยังไงก็ได้ไปทะเลและ อารมณ์ดีๆ ยกโทษให้ละกันคราวนี้
“เหอะๆ หน้าบานเลยนะ” อ๊ะ อ้บ้าเซน พูดแล้วจุ๊บปากผมกลางบ้านเลย ดีนะไอ้พวกพี่ๆ เค้าไปหลังบ้านกันหมดแล้ว ไอ้ฉวยโอกาสสสส ฟ้องแม่แน่ๆ

แล้วไอ้เต้ก็จุ๊บเอาคืนไปอีกที ก่อนจะเดินไปหลังบ้านหาพวกพี่ๆ


“เฮ้ยไอ้เซนๆ พวกกูว่าจะไปสยามแทนว่ะเย็นนี้ มึงว่าไง” ไอ้พี่โอตถามเพื่อนรักเค้า
“เออไงก็ได้”  “เออๆ งั้นไปเหอะว่ะ เดี๋ยวเย็นรถติด” “เดี๋ยวกูล้างหน้าแป๊บๆ” “กูแต่งหน้าก่อนๆ” “กูอาบน้ำเลยละกัน”

...สรุปกว่าจะได้ออกไปสยามก็เย็นพอดีคับ รถติดกระจายยยย...เฮ้อ เมืองกรุง

มาถึงก็พระอาทิตย์จะเลิกงานแล้วคับ
“แดกข้าวกันก่อนเหอะว่ะ” พี่ชิงแนะ
“เอ็มเคละกัน” พี่ปริ๊นนำ
“เออๆ ได้ๆ”  “ไม่ได้แดกนานและ เคๆ” “เออไปๆ กินตรงใต้บีทีเอสละกัน” ...แล้วพวกเราก็ตามกันไป เอ็มเคสุกี้ คิดไม่ออกบอกเอ็มเค อิอิ

“เอาเป็ดจานใหญ่คับ” ของโปรดกระผม ต้องสั่งๆ
“ปลาหมึกสด 2 หอยนางรม 2 ไข่ไก่ 2 ฟอง แมงกะพรุน 2” เสียงพี่แนท
“หมูสไลซ์ 2 หมูนุ่ม 2  ลูกชิ้นเอ็มเค 2 สาหร่ายทรงเครื่อง 2 คับ” ไอ้ที่รักผมสั่ง
แล้วไอ้พี่ๆที่เหลือก็สั่งกันเกือบหมดเมนูที่เค้ามีให้

ไม่นานอาหารมากมายแบบว่าควายกินยังไม่หมดก็มาวางเต็มโต๊ะพวกเราคับ เสียงดังกันใหญ่ วัยรุ่นก็เงี้ยแหละหนา อิอิอิ

“เต้ๆ เอาถ้วยมาดิ เดี๋ยวตักเป็ดให้” ไอ้ที่รักข้างๆผมมันเห็นผมเอื้อมไปคีบเป็ดสุดโปรดไม่ถึงก็เลยเอมไปตักให้ผม
“ไอ้ห่า เดี๋ยวสุกี้ก็หวานหมดหรอกมึง” ไอ้พี่โอต อีกแล้วนะ กัดจริงๆ
“เออน่า หวานๆอร่อย” แล้วไอ้พี่เซนก็หันมาทำตาเชื่อมใส่ผม ...ตูเลิกเขิลและ เป็นแต่ก่อนผมคงหน้าแดงแหละคับ เดี๋ยวนี้ด้าน 555 ว่าแล้วก็คีบเป็ดเข้าปากเอร็ดอร่อย

“เฮ้ยวันนี้มึงทำข้อ...ได้ป่าววะ”

“เออกูว่าไม่ถึง 50 แน่เลยว่ะวิชานี้”

“เฮ้ย คนนั่งข้างหน้ากูโคตรน่ารักอ่ะมึง”

“อาจารย์ห้องกูนะ แม่งไปนั่งเมาท์กันหน้าห้องไม่สนใจเด็กเลยสัด แม่งไอ้คนข้างๆกูมันลอกกับเพื่อนมันกระจาย”

“กูว่ากูไปสมัครเอแบคแล้วว่ะ สอบวันนี้เหี้ยยากสัด”

“กูกะจะเข้ามกรุงเทพว่ะถ้าไม่ติด”

“กูคงเลือกเกษตรอ่ะ คะแนนรอบแรกมันถึงแล้ว”

“กูรอดูคะแนนว่ะยังไม่รู้เลย”

“กูไม่สนแม่งและ รอของสอบตรงลาดกระบัง”

“กูไม่รู้ กูบ้า...”

เหล่านี้คือประโยคสนทนาบางส่วนของดินเนอร์อันแสนโหวกเหวกชุลมุนมื้อนั้น

ไอ้เต้ก็ได้แต่นั่งฟัง เพราะไม่ได้เอนท์กับเค้า
ฟังไปนั่งมองแหวนไป กินเป็ด กินผัดบุ้ง หมูนุ่ม ปลาหมึก หอยนางรม เกี้ยวกุ้ง บะหมี่หยก แล้วก็มองหน้าไอ้ที่รักมันเป็นพักๆ หลังจากวันนี้จะเห็นมันแต่งชุดนักเรียนอีกมั้ยนะ

“ไปนั่งที่น้ำพุเหอะว่ะ” พี่ปริ๊นแนะ
“เออว่ะๆ ระลึกหน่อยๆ” พี่ฟ้านำ

พวกเราที่เหลือก็ยกโขยงตามกันไป

ยามค่ำของบริเวณนี้ เหอๆ เดะๆ น่ารักเต็มเลยค้าบ ไอ้เต้ชอบ วัยเดียวกันทั้งนั้นนนนน 072034--- เบอเต้ค้าบ ไม่โสด แต่จีบได้ 5555 จินตนาการภาพตัวเองยืนแจกเบอ (ทำเปนใบปลิวแบบแผ่นแจกงานขายตรงรายได้พิเศษ ทำนองนั้น แจกกันเป็นปึกๆ มันต้องมีสักคนโทรกลับ เชื่อเดะ หลักการตลาด)

แต่ดูพวกพี่ๆ รวมทั้งไอ้ที่รักผมเค้าซึ้งกันจัง ประมาณว่า ต่อไปคงไม่มีแล้วที่จะมานั่งด้วยกันที่นี่ทั้งกลุ่มแบบนี้ อะไรก็พูดกันไป เหอๆ แต่ผมอ่ะยังเศร้าอยู่ที่ต่อไปไอ้ที่รักผมมันจบนี่ล่ะ เลยดูเนียนไปกะเค้าด้วย 5555

จอทีวีใหญ่ยักษ์ยังคงมีนักร้องเกาหลี ไทย ฝรั่ง สลับกันมาขึ้นจอ คนเดินกันควักไขว่ มองไปเห็นมิลค์พลัส ลิบๆลับๆ โน่นสตาร์บัค หัวมุมใกล้ๆนี่ ชอปลาคอส และที่กอดกันอยุ่ก็ไอ้เต้กับไอ้พี่เซน หุหุหุ กอดแบบเพื่อนนั่งเล่นกันนะค้าบ ไม่มีอะไรในกอตึก

...ลมฤดูร้อนพัดพา
นึกถึงสัญญาที่เธอให้มาเมื่อหน้าหนาว
ไกลไกลข้างหน้าเห็นฝนสาดสายฟ้าฟาดระนาว
ฤดูกาล เวลา ผ่านมา ผ่านไป…

จนเจียนสามทุ่มคับ พวกผมจึงโบกมือแว๊กๆเรียกพี่แท็กกลับฝั่งธนบ้านเฮา

แล้วก็นัดกันว่าพรุ่งนี้ 8 โมง เจอกันบ้านไอ้พี่ต้า (บ้านผมนั่นล่ะ) แล้วเตรียมตรงดิ่งสู่เอกมัย ไปออกถนนสุขุมวิท และจุดหมายปลายทางคือบ้านเพ เกาะเสม็ด เสร็จน้อยราย

“วันนี้งดนะ” ไอ้พี่เซนมันมากระซิบข้างหูผม หลังจากปิดไปแล้วล้มตัวลงนอน
ผมก็งงคับ ไรวะ (ไมได้ไม่อยากงดนา แค่งงๆ ปกติจะทำจะงดไม่เห้นต้องบอก)
“เก็บไว้ไปทะเล” มันทำเสียงซะหื่นเลยคับไอ้พี่เซน แล้วเป่าลมใส่หูผม สยิววววววววววว
“ไอ้บ้า ไปเที่ยวนะ” ผมตอบไอ้ที่รักไปน้ำเสียงก็หวั่นๆ มึงจะไปฆ่าหมกหาดกรุรึงายยยย
“เซนจองบ้านไว้แล้ว 5 คืน แต่พวกมันจะกลับก่อน เหลือ 3 วันก็มีเราสองคนล่ะ ฮ่าๆๆๆ” แล้วมันก็หัวเราะชอบใจ ไอ้บ้าเอ้ย ใครไปตกลงว่าจะไปด้วยนานขนาดนั้นฟะ

นึกถึงเกาะสวาทหาดสยองเลยกรุ



*****************************************************************************************

 :m21: :m21: :m21: :m21:

ขอเชิญทุกท่านร่วมงานเทศกาลละครที่ถนนพระอาทิตย์ ยามเย็นพร่งนี้ หรือวันอาทิตย์นะคับอิอิอิอิ

ถ้าว่างก็ไปดูกันได้นะคับ ส่วนใหญ่จะชมฟรี มีบ้างที่ขอค่าขนมนิดหน่อยๆ  ถือว่าไปดูละครด้วย ไปตามรอยเรื่องไอ้เต้กับพี่เซนมันดว้ยละกันนะคับ 5555555

ปล. พร่งนี้ผมไปนะ ตอนเย็นๆ ใครจะตามไปขอลายเซ็นก็ได้นะคร้าบบบบบบบบบบ

ปล.สุดท้าย ร้านเหล้าในเรื่องก็อยู่บนถนนเส้นนั้นนะคับ ดีไม่ดีอาจจะไอ้เต้กับพี่เซนนั่งกินเหล้ากันอยู่ อิอิอิอิ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 02-11-2007 15:58:23

จะปายขอลายเซ็นคร๊าบบบบบบบบบ
แล้วจะรู้ได้ไงคนไหนคร๊าบบบบบบบ

 :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 02-11-2007 16:43:38

น่ารักดีเนอะ (พูดด้วยสำเนียง จีวอน อิอิ)

ปล.  ว่าแล้วคืนนี้  ก็แปลงร่างเป็นกระสือสาวออกไปล่าเหยื่อ  กินดีฟ่า อิอิ  :a14:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ja ne ที่ 02-11-2007 17:19:29

 :m13:ได้เลย

แล้วเจอกันไอ้น้อง 555+ :laugh:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 03-11-2007 02:48:13

อ้างจาก: the sun IN NIgh ที่ 02-11-2007 13:37:31  

นึกถึงเกาะสวาทหาดสยองเลยกรุ

กลัวจริงเหรอเต้  :m12: :m12:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: fulres ที่ 03-11-2007 10:53:34

อุ๊ย :o8: เขาเรียก ฮันนีมูนอ๊ะป่าว :o8: ฮิฮิ

น่ารักกันเจงๆ :m3: ชีวิตประมาณ โรยด้วยกลีบดอกกุหลาบจังนะ :m1:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 03-11-2007 11:27:11

ไปเสม็ด  :a4:  :a4:  :a4:  :a4:  :a4:  :a4:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 03-11-2007 13:08:43

ตอนที่ 6 : เกาะสวาทหาดสวรรค์

โอ้ทะเลแสนงาม ฟ้าสีครามสดใส มองเห็นเรือใบ(อันนี้จริงๆแล้วไม่เห็นนะคับ) แล่นอยู่ในทะเล...

และแล้วจากท่าเรือชายฝั่ง แมว 9 ชีวิตก็มาถึงช่ายฝั่งของเกาะเสม็ด

คนเยอะเอาการเหมือนกันคับ  วัยรุ่นทั้งน้านนนน โน่นก็น่ารัก นั่นก็ตี๋ทั้งกลุ่ม โอ้โห เกาะอะไรนี่ มีแต่คนหน้าตาดี อิอิอิ กระผมก็ตื่นเต้นวี๊ดวิ๊วใหญ่เลยคับ จนไอ้พี่เซนมันลากไปเดินกอดคอ ตีตราจองเชียวนะเฟ้ยยย เซงงง

“เต้ๆ ไปซื้อน้ำกับเฮียหน่อยดิ” ไอ้ต้ามันเดินมาชักชวนผม ส่วนไอ้พี่เซนกับเพื่อนๆ ก็จัดแจงกระเป๋าสัมภาระ แล้วก็กำลังเจรจาเหมารถไปที่พัก

“เออ มึงจะนอนแยกห้องกับเซนมันใช่ป่ะ” ไอ้ต้ามันถามผม ขณะซื้อน้ำ
“ป่าวๆ เต้ยังไม่รู้เลยว่าที่พักเป็นไง”
ไอ้ต้ามันก็ขำๆ “กุว่าแล้ว ไอ้เพื่อนเหี้ยนี่ น้องกูมันออกจะเรียบร้อยจะขอนอนกับมันสองคนได้ไงวะ ฮ่าๆ”
แล้วมันก็มองผมแบบประชดๆ ไอ้พี่เลวววว

พอมาถึงก็ปีนกระบะหลังรถขึ้นไปนั่งกัน จำไม่ได้ละคับว่าเหมาไปเท่าไหร่ ก็สนุกสนานเฮฮา หัวใจสะพายเป้ ไม่นานหลังจากผ่านทางโลกพระจันทร์ก็มาถึงอ่าวไผ่ พวกผมพักกันที่เจี๊ยบบังกะโลอ่ะคับ (ขอค่าโคนาด้วยยยคร้าบบ) แล้วไอ้พี่เซนมันเป้นคนจองที่พักอ่ะคับมันก็แบ่งได้ดีมาก 3 หลัง หญิง 1 หลัง ชาย 1 หลัง ผมกับมัน 1 หลัง เหอะๆๆๆ  แล้วคนเค้าจะมองผมว่าไงฮะเนี่ย มานอนกับผู้ชายสองต่อสองที่บังกะโลริมทะเล เสียหายหมดๆ คิดไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วมั้งเนี่ย

พอเก็บข้าวของเข้าที่พักเรียบร้อย ผมก็ว่าจะอาบน้ำก่อนคับ แล้วค่อยไปเดินอวดความหล่อริมหาดสักเย็นๆ

“เซนนอนก่อนนะ” อ่ะน้ำก็ไม่อาบ เน่าจริงๆ
“ไม่อาบน้ำก่อนหรอ” ผมถามแล้วเริ่มเปลื้องเสื้อผ้า เปลี่ยนไปนุ่งผ้าเช็ดตัว หุหุหุ ยั่วยวนเต็มที่คร้าบ
ไอ้พี่เซนที่ตอนนี้ทิ้งตัวลงเตียงไปแล้ว ก็ผงกศีรษะขึ้นมาแล้วลิมตาข้างเดียวมองผม
“จะยั่วหรอฮะ อยากโดนแต่บ่ายเลยหรอไง” อ่ะ ไม่ใช่เว้ยยย ผมจะอาบน้ำเหนียวตัวจะแย่ เดินทางมา
“มากอดหน่อยดิ” ไอ้พี่เซนทำมือยื่มมาให้ผม แต่ตัวยังไม่ลุกกระดุกกระดิกไปไหน
ปกติผมต้องหนีเข้าห้องน้ำไปละคับ แต่วันนี้มาแปลก อิอิ ขอกอดก็เดินไปหาอย่างว่านอนสอนง่าย
แล้วก็ซุกตัวลงไปข้างๆ ไอ้บ้าเซน เหอ อุ่นจังงงง

“ทำไมอ้อนจังฮะเรา” ไอ้พี่เซนมันเอามือกับขามาก่ายแล้วหันมากอดผมเข้าไปซุกกับตัวมันจนเราสองคนกอดกันกลมดิ๊ก
สักพัก ไอ้พี่เซนมันก็ค่อยๆ เลื่อนตัวลงมาให้หน้าอยู่ระดับเดียวกับหน้าผม แล้วค่อยๆ บรรจงจูบที่ริมฝีปาก

ผมเปิดรับรอยจูบแผ่วเบานั้น แล้วค่อยๆ เพิ่มความหนักหน่วง ต่อสู้ฟาดฟันกันด้วยปลายลิ้น

จนไอ้ที่รักมันครางออกมาเบาๆ เมื่อถอนริมฝีปากออก

ไม่รู้จูบกันยังไง ผมจึงนอนหลังติดที่นอนส่วนกล้ามท้องติดตัวไอ้ที่รัก
แล้วก็ถูกกระทำการไซร้ต่ออย่างไม่ปราณี ...เสียวววเว้ยยยยยยยยยยยยยย

ริมฝีปากที่ขบที่หูผมเบาๆ ทำเอาผมเกาะก่ายตัวไอ้ที่รักแน่น พอลมเบาๆ แผ่วผ่านเขาหูเป็นระลอก ผมก็หลังไม่ติดพื้นเลยทีเดียว แล้วไอ้พี่เซนมันก็แกล้งผมสลับหูซ้ายหุขวา มือข้างมึงกอดหลังผมไว้ให้ยิ่งชิดสนิทกับตัวเขา ส่วนอีกข้างก็เริ่มรุกช่วงล่างต่อ

“ที่รักคับ” ไอ้ที่รักจับมือผมข้างที่สวมแหวนไว้ขึ้นมาแล้วจูบเบาๆ ที่นิ้วนาง มองตาผมซะหวานเยิ้มเชียว
“คับ” อะ ซึ้งอ่ะคับ ไม่รู้จะตอบว่าอะไรแล้วผมก็พลิกสถานการณ์ขึ้นมาอยู่ด้านบนบ้าง

ค่อยๆเริ่มใช้ปลายลิ้นแตะเบาๆ ที่ซอกคอ ซ้ายไปขวา ไอ้ที่รักมันก็เอียงคอรับเต็มที่ ส่งเสียงซะ ผมก็ได้ใจเอาใหญ่ๆ อิอิ เงยหน้ามามองดูอีกที คอแฟนผมมีรอยแดงๆ ประทับอยู่แล้ว หุหุหุ ผมทำไปโดยไม่ได้เจตนานะค้าบบบบ

“เป็นรอยป่าวเนี่ยเต้” ไอ้พี่เซนมันหน้ายุ่ง ถามผม
“แหะๆ” ยิ้มตาหยีให้ แล้วทำตาอ้อนสุดฤทธิ์
“ทำไมคับ มาเที่ยวแค่นี้ต้องแสดงความเป็นเจ้าของด้วยหรอ” อ่ะ ไอ้เต้เขิลลล ปกติผมไม่เคยทำเป็นรอยหรอกคับ วันนี้เกิดคึกอะไรไม่รู้ 555555

“อีกกี่รอยก็ได้ค้าบ” ไอ้บ้าเซนมันทำมาอ้อนผม แล้วเอียงคอเชิญชวน แมร่งงง ไอ้บ้า เดี๋ยวกัดเลยนี่

ผมก็เริ่มต่ำลงมาที่แผงอกแน่นๆ คับ หุ่นดีนะเนี่ยแฟนผม เคลิ้มมมม วนไปๆมาๆ ลากลิ้นผ่านซิกแพค ตอนแรกก็ยังไม่มีหรอกคับ แต่พอลากลิ้นผ่าน ตัวไอ้ที่รักก็เกรงซะเป็นลูกๆเลย

“เต้คร้าบบ พอแล้..ว วว” เสียงไอ้ที่รักขาดๆหายๆ แล้วก็เกร็งตัวจนเห็นกล้ามเลย เซกซี่ๆอิอิอิ ไอ้เต้ก็เลยไซร้ไม่ปล่อย

แล้วผมก็จัดการจุดยุทธศาสตร์

“โอ๊ะ” เสียงเบาๆ ของไอ้ที่รักตอนผมเริ่มครอบปากลงไป แล้วมันก็เอามือมาจับหัวผมไม่ปล่อยเลย ฮือๆๆ เบาๆดิฟะ หายใจไม่ออกเฟ้ยยยย


Knock! Knock! Knock! On the door

“ไอ้เซน ไปเล่นน้ำป่าววะ” ไอ้พี่โอตมาเคาะประตูเรียกคับ ผมก็เลยกำลังจะรีบลุกขึ้น แต่ไอ้ที่รักผมดิ กดหัวผมไว้แน่นเลย

“เออ เดี๋ยวตามไป” ปากมันพูด มือก็ยังกดหัวผม ขึ้นๆลงๆ อ่ะนะ ไอ้บ้า อายนะเว้ย

“เออ อย่าให้หมดแรงก่อนลงทะเลนะมึง” หนึ่งดอกก่อนเดินจากไปจากไอ้พี่โอต

แล้วผมก็ลุกขึ้นมาซุกตัวอยู่ที่หน้าอกไอ้พี่เซน
“อย่าทำเซนหมดแรงนะ” อ่ะ ใครกันแน่ เหอๆ นอนสบายเชียวนะ
ว่าแล้วผมก็โดนพลิกสถานการณ์กลับมาอยู่ด้านล่างอีกครั้ง แล้วก็...อ่ะจึ๋ยยย เจ็บบบบ


“เบาๆหน่อยดิคับ” ตอนนี้ไม่เสียวละฮะ เจ็บมากๆเลย ไอ้พี่เซนมันลืมหรือไงไม่รู้ดันซะเกือบสุดเลยทีเดียว น้ำตาซึมเลย

“ขอโทษคับ มันเสียวอ่า” แทนที่จะสำนึกผิด กลับทำหน้าหื่นอีก ไอ้บ้า
ผมก็ทำหน้างอนดิคับ เจ็บเว้ย มากๆเลย ไม่เห้นหรอเนี่ย น้ำตาเนี่ยยย
เห็นดังนั้นไอ้ที่รักมันก็เลยกอดผมแล้วจูบปากเบาๆ แต่เนิ่นนานจนผมลิมไปเลยว่ามันเริ่มขยับตัวช้าๆ จนถึงปานกลางแล้ว มานนนเล่นทีเผลออ่ะ ไม่ยอมเว้ยยย

.
.
.
.
.
แล้วภาพเราสองคนอาบน้ำกันอยู่ ก็ถูกตัดสลับด้วยเทคนิค Dissolve ในขั้นตอนการตัดต่อ หุหุหุ

“จะลงไปเล่นน้ำกับพวกนั้นป่าวอ่ะ” ไอ้ที่รักผมถามขึ้น ขณะนั่งให้ผมสระผมให้
“ไม่ไหวอ่ะ เย็นๆค่อยตามไปดีกว่า” ขณะนี้เวลา 15.00 นาฬิกา ตามเวลาในประเทศไทย
“เจ็บมากหรอ” เออเดะวะ ถามได้ ใครล่ะ แม่งไม่มีเบาๆ อย่าให้ทีไอ้เต้บ้างนะ (จะมีมั้ยหนอ)

ผมก็เอาน้ำล้างหัวมันให้

“งั้นฉีดอีกเข็มจะได้หายนะ” ไอ้พี่เซนมันมากระซิบเบาๆที่ข้างหูซ้ายผม ขณะกำลังจะถูสบู่ ...ไม่เอานะคร้าบบบ อีกทีผมคงไม่ต้องเล่นน้ำกันพอดี

และแล้ว สบู่ก็ไม่ได้มีไว้เพียงฟอกตัวให้สะอาดอย่างเดียว ยังคงสามารถใช้เป็นน้ำมันเครื่องได้ในบางสถานการณ์...เช่นตอนนี้

ไอ้เต้นอนสลบสไลจนเกือบๆ หกโมง ตื่นขึ้นมาก็ไม่พบใครในห้องแล้วววว ฮือๆๆ ฟันแล้วทิ้งเลยนะมึง งอน เศร้า  เหงา เซ็ง...

นอนเล่นอยู่สักพัก แม่งไม่มาสักทีไปไหนวะ จนกำลังจะลุกขึ้นไปล้างหน้า แต่งตัว ไอ้ที่รักมันก็เดินตัวเปียกเข้ามา
ใส่แต่กางเกงขาสั้นสีดำ เสื้อไม่ใส่ ที่คอมีรอยแดงๆ ตัวเปียกมะล่อกมะแลก ... ไปเล่นน้ำไม่รอเลยนะ งอนนนนนเว้ย

“อ้าวตื่นละหรอ” ตอนแรกมันจะรีบวิ่งไปห้องน้ำคับ แต่พอเห็นผมมันก็เลยเบนเข็มมาทางผมก่อน แล้วเข้ามาจุ๊บที่แก้มเบาๆ

“เออดิ ตื่นมาอยู่คนเดียวเนี่ย” งอนอ่ะ ไรวะ จะไปเล่นน้ำไม่มีปลุกไม่มีบอก
“ก็เห็นหลับ แถมเจ็บด้วย เลยอยากให้นอนพักอ่ะ” เออใช่ดิ เป็นรุกก็สบายแบบเนี่ย ไม่เจ็บตัว เซง งอนเว้ยยย
“เออ ไปเล่นต่อไป ไม่ต้องสนใจเค้าหรอก ดูแลตัวเองได้” ไอ้ตัวดีมันก็นั่งคุกเข่า ตัวเปียกอยู่ข้างๆ เตียงนี่แหละคับ แล้วก็ทำตาสำนึกผิด แป๋วๆ บ้องแบ๊วเชียวนะเมิงงง

“ที่รักคับ...” มันพูดแล้วเอามือพลางจะช้อนตัวผมไปอุ้ม
“เดินเองได้น่ะ” ไอ้เต้ยังทำฟอร์มงอนอยู่
“แต่งตัวนะ ไปกินข้าวกัน” เหอะๆ อยากเล่นน้ำทะเลเว้ยยยย
ไอ้เต้ก็เลยเดินออกไปที่ริมหาดก่อน อยากเดินเล่นอ่า ตอนนี้คนเล่นน้ำเต็มเลย ช่วงพระอาทิตย์กำลังจาตก ไอ้พี่เซนมันก็ไม่ได้อาบน้ำคับ เดินออกมาเป็นเพื่อนผม แล้วก็กอดคอผมไว้หลวมๆ คนก็มองเหมือนกันอ่ะ ไม่มองได้ไงอ่ะ ก็มันเดินถอดเสื้อโชว์รอยแดงหราซะทั่วหาดไอ้หน้าด้านเอ้ยยยย แต่แถวนั้นฝรั่งเยอะคับ คนไทยส่วนใหญ่อยู่หาดทรายแก้ว ผมก็เลยเฉยๆ เบื่อแล้ว ที่โรงเรียนก็ปิดชาวบ้านเค้าตลอด อยู่นี่ ขอสุขกายสบายใจ สวีทกับไอ้ที่รักตัวดีหน่อยละกัน แล้วเราสองคนก็เดินไปหากลุ่มพวกพี่ๆ ที่ยังคงเล่นสนุกสนาน กันที่ริมหาด ไอ้พี่ฟ้า กับพี่ชิง กำลังกลบตัวไอ้พี่โค๊กอย่างสนุกสนาน ไอ้น้องเต้น่ารัก (อิอิอิ) ก็เลยไปร่วมวงด้วย แล้วด้วยจิตใจอกุศล ผมก็เลยทำตอร์ปิโดยักษ์ให้พี่โค๊กถ่ายรุปเก็บไว้เป็นอนุสรณ์ดอนซุปเปอร์เจดีย์ หุหุหุ

...แล้วพระอาทิตย์ก็ลับขอบฟ้า

   *************************************************************

ไปละค้าบบบบ :a2: :เตะ1:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: paryjt ที่ 03-11-2007 13:35:34

โอ้ย ๆ   มาจองไว้ก่อน  เด๋วค่อยอ่านต่อ ตอนนี้เพิ่งอ่านจบตอน 3 เอง

เม้นท์แรกเรยยย

เจอตัวคนเขียน (online) เป็น ๆ แล้ว

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 03-11-2007 14:12:10

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixs ที่ 03-11-2007 20:00:06

อิอิ

เล่นกานซะเปงรอยเลยน้า  :m12:



คิกคิก

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nattabadin ที่ 03-11-2007 22:09:39

ไม่ได้มาอ่านหลายวัน ปาไป6 ตอนแล้วลงเร็วดีจังชอบๆๆๆ +1ให้ถูกใจ มาต่ออีกนะคับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: กลั่นกรอง ที่ 04-11-2007 13:48:56

 o13 o13 o13  ไม่มีไรจะพูด

รออ่านคร้าบ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 04-11-2007 14:25:37

 :give2:
อิจฉาจังงงง คู่รักกับทะเล....Romantic ดีจังงงงง
มะได้มาอ่านซะนานนนนนน ยังหวานนนนกันดีอยู่....
ให้เป็นงี้ตลอดไปนะ...จับมือกันแก้ปัญหาไปพร้อม ๆ กัน
เป็นกำลังใจให้....ทั้งคนแต่งและตัวละคร..... :m1:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 04-11-2007 14:43:23

โอย ใจละลายยยยยย  :m25: :m2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ja ne ที่ 05-11-2007 11:53:26

 :m24:หมดกัน ฉากมหัศจรรย์

 :angry2:ใครตัดต่อฟร่ะ  เจอกันหน่อยเด๊ะ

น้องเต้ (ของพี่เซน) มาถึงเสม็ด ก็... เลยเน๊อะ หุ หุ  :m10: (ทุ๊กราย ฮี่ๆๆๆๆๆ)

ไม่ต้องงอน ยังมีเวลาเล่นทะเลอีกหลายยยยยยยวัน แต่ไอ้เวลา...... เหอๆๆๆๆ  มันต้องอาศัยความร่วมมือ :m25:   ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ชะมะ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: cokeclub ที่ 05-11-2007 12:20:07

แต่ละตอนยาวสะใจดีคับ ผมพึ่งอ่านได้ตอนที่สามเองอ่า ไปนอนก่อน ง่วง

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 05-11-2007 13:13:01

นี่ขนาดเพิ่งถึงเสม็ดนะ เสร็จไปสองละ

แล้วอยู่ห้าวันจะเหลือเร้ออออ  :m10: :m10: :m10: :m10:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 05-11-2007 19:36:57

ไปฮันนีมูน จดหมดแรง อิอิ
ปกติเซนน่าต้องโดฟไข่ หมดแรง ทำไมถึงกลายเป็นเต้ปายเสียได้
 :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 05-11-2007 23:51:16

ตอนที่ 7 : ปราสาททราย

เช้าอันสดใส บนชายหาดสีขาวๆ ว้าวๆ ฝรั่งหล่อๆ ญี่ปุ่นเท่ๆ ไทยเถื่อน หุหุหุหุ

อันที่จริงไอ้ไทยเถื่อนเนี่ยคือไอ้คนข้างๆคับ เดินหน้ามู่อยู่ เพราะถูกผมปลุกให้มาดูชายหาดยามเช้า ยังเงียบอยู่เลย เนื่องจากเป็นวันธรรมดา คนเลยไม่ล้นมาก แต่ก็ไม่น้อย ตอนเช้าถ้าเคยไปเดินริมทะเลกัน(ก็คงเคยกันทั้งนั้นอ่ะนะ) จะนึกบรรยากาศออกนะคับ แบบชิวๆ เดินเอาเท้าละราคลื่น น้ำลดไปจนเห็นหาดขาวกว้างไกล แดดอ่อนๆ เดินไป แวะเตะคลื่น ขีดเขียนผืนทราย บอกรักบ้าง บอกลืมบ้าง บอกอะไรไปเดี๋ยวผืนทรายก็จะเอาไปฝากไว้กับทะเล เฮ้ออออ โรแมนซ์จริงๆ เลย

“เต้ๆ ก่อปราสาททรายแข่งกันป่ะ” ไอ้ที่รักผมถามแล้วก็นั่งจุ้มปุ๊กลงไปข้างๆ แล้ว จะก่อไปทำไมเหอๆ ไม่ชอบเลยคับมันนึกถึงเพลงปราสาททรายอ่ะ (เก่ากึกเลย เคยฟังป่าวอ่าคับ) มันเศร้าอ่า สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไรเลย

“เดี๋ยวช่วยละกัน” ขี้เกียจก่อเองอ่ะ
“อ่ะ งั้นมาสร้างบ้านเราสองคนกัน” เหอๆ ทำเป็นเด็กเลยเนอะ ไอ้ติงต๊อง
แล้วสองมือของไอ้พี่เซนก็ตะกาย ขุดคุ้ย บรรจงกอบทรายขึ้นมาเป็นกองๆ เป็นภูเขาแล้วก็พยายามสร้างร้ว สร้างบ้านอะไรไปตามเรื่อง ด้วยสองมือล้วนๆ ไม่มีอุปกรณ์เสริม ผมก็นั่งช่วยขุดบ่อขุดทรายนิดๆหน่อยๆ อ่า งานนี้ไอ้เต้ไม่ปลื้ม จบ

พอพระอาทิตย์เริ่มบ้าพลังปล่อยแสง ผมก็เริ่มร้อนคับ ไม่ไหวละ ปราสาทบ้านี่ไม่ทำมันและ

“ไปไหนอ่ะเต้” ไอ้พี่เซนถาม เมื่อเห็นผมลุกขึ้น เตรียมก้าวเท้า
“เล่นน้ำอ่ะ” ว่าแล้วก็ค่อยๆ มุ่งหน้าเดินลงทะเลไป แบบในหนังเวลาเค้าจะฆ่าตัวตายแบบสวยๆหล่อๆเท่ๆ
“อ่ะๆรอด้วยๆ” เสียงแว่วๆมาใกล้ๆ แต่กระผมยังไม่หันกลับไปเพราะผู้กำกับยังไม่สั่งคัท อิอิอิ

และพระเอกจอมฉวยโอกาส ก็เดินมาสวนกอดนายเอกจากด้านหลัง

“เฮ้ย คนเยอะๆ” นายเอกขัดขืนพองาม
พระเอกไม่ฟังเสียงคนแล้วคับ ฟังแต่เสียงคลื่น แล้วยืนไซร้ท่าเดียว ...ไอ้บ้า กลางหาด อายเว้ยอาย พอๆๆ เดี๋ยวต่อในห้องนะค้าบที่รัก หุหุหุ
นายเอกดิ้นจนหลุด แล้วดำน้ำหนีไป ประดุจนายเงือกหนุ่มสุดหล่อกับพระอภัย เง้ออออ ไปกันใหญ่ละ

แล้วผมก็เล่นน้ำอยู่คนเดียว ปล่อยให้ไอ้พี่เซนมันกลับไปก่อปราสาททรายต่อ ...ไม่เลิก ไม่รู้มีอะไรดีคับ

พอไอ้เต้รู้สึกว่า แสงแดดเริ่มแผดเผา เดี๋ยวจะดำเอาง่ายๆ ก็เลย จรลีวิ่งแจ้นขึ้นบก มาเกยตื้นริมปราสาท(ทราย)

“อ่ะเสร๊จและ” ผมก็หันไปมองคับ ในใจก็ไม่ได้คาดหวังอะไรหรอกนะ
.
.
.
...บ้าน เต้กะเซน…
.
.
.

อ่ะ แอบชำเลืองเห็นชื่อบ้านคับ ...โอ้โหมันมีชื่อบ้านด้วย ตัวใหญ่กว่าบ้านอีก เขียนไว้ที่พื้นสนามหน้าบ้านคับ ไม่รู้ว่าใช่ป่าว แต่เปนมันโล่งๆ น่าจะใช่ๆ

“สวยป่ะ” ไอ้สถาปนิกหนุ่มคนสร้างนั่งยิ้มเขิลๆอยู่ เวลคนหน้าด้านเขิลนี้น่ารักดีนะคับ ไม่ค่อยเห็นหรอกมุมนี้
“ก็ดีๆ” วิจารณ์ตามเนื้องานอ่า ก็มันเฉยๆจริงๆ แต่ถ้าถามชื่อผลงานอ่ะ เต็มสิบฮะ 5555 คะแนนพิศวาทส่วนตัว

นั่งทำตาหวานซึ้งได้ไม่นาน กองทัพพี่ๆเค้าก็เดินกันลงมา เมื่อคืนผมสองคนไม่ได้ไปเล่นไพ่กินเหล้าที่ห้องกับพวกเขาน่ะ เลยตื่นเช้ากว่า กว่าพวกนี้นจะเดินมานี่ก็ราว 9 โมงเช้าแล้วคับ

“โห บ้านเต้กะเซน ใครคิดวะ” ไอ้พี่โอตเจ้าเก่า
“อยากได้บ้างอ่ะโอต” ไอ้พี่ปริ๊นทำเสียงอ้อนจริงจังคับ ฮาๆ
“สร้างเองสิวะ ใส่ชื่อโอตนำหน้านะ ไม่ชอบให้เมียเป็นใหญ่แบบบ้านนี้ว่ะ” แล้วไอ้พวกพี่ๆ ก็หัวเราะได้ใจกันใหญ่
“สัด กูให้เกียรติเมียเว้ย” ไอ้บ้าเซนก็เอากะเค้าด้วยเหอะๆ แมร่งงงง ความสงบสุขของกระผมแหลกสลายลงไปกับตา

ไอ้พี่ปริ๊นก็เลยลงมือสร้างบ้านอยู่ข้างๆผมคับ โดยมีไอ้พี่โอตคอยช่วยขุดทรายตามคำสั่ง (ไหนบอกว่าไม่ให้เมียเป็นใหญ่ไงวะ เห็นสั่งให้ขุดตรงไหนงี้รีบยิกเชียว กัวเมียนี่หว่า 555)

ส่วนที่เหลือ ผม ไอ้พี่เซน ไอ้พี่ต้า พี่พี่โค๊ก พี่แนท พี่ชิง ก็ไม่อยากทำลายความสงบสุขในครอบครัว เลยสลายตัวไปจาก ณ จุดจุดนั้น

ผมมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอ่ะ เตรียมตัวหาไรหม่ำๆ เริ่มหิวและ ส่วนไอ้ที่รักไปเล่นน้ำต่อกับพวกพี่ๆ เค้า

เสื้อกล้ามขาว กางเกงขาสั้นสีดำ โอ้โห้หล่อจังเรา อิอิอิ นั่งบ้าดูตัวเองในกระจกคับ แล้วก็ชมเอง 5555

หมุนตัวไปมาสักพักก็หยิบกระเป๋าสตางค์ มือถือ กุญแจห้อง เดินออกไป เตรียมหาไรใส่ท้อง

ที่ปราสาทไม่มีใครละคับ มองไปลิบๆ กำลังดำผุดผำว่ายในทะเลกันหมด ผมเลยขี้เกียจเรียก ไปกินข้าวดีกว่า

ไม่ไปไหนไกลหรอกคับมื้อเช้า ไอ้เต้ก็สั่งข้าวที่บังกะโลนี่ล่ะ ใครเคยไปคงรู้ว่าที่เจี๊ยบมันจะมีโต๊ะตั้งริมหาด ได้บรรยากาศดีเหมือนกัน ผมก็เลือกนั่งที่วิวดีๆ อิอิอิ แล้วก็สั่งอาหารประจำชาติ กระเพราหมูสับ ไปหนึ่งจาน เหอๆ มาทะเลทั้งที กินกระเพราหมูสับ กูนะกู

“อ้าว มากินไม่รอเลย” ไอ้หนุ่มตัวเปียกเดินมานั่งเก้าอี้ข้างๆผม อ่ะ ก็ไปเล่นน้ำตั้งไกล ขี้เกียจตะโกนเรียเว้ย
“อ่ะ จะกินยังอ่า เด่ยวสั่งให้” แล้วผมก็เอาเมนูที่วางอยู่โต๊ะข้างๆ มายื่นให้ไอ้ที่รัก
“อ่ะ สั่งให้หน่อยละกัน เอาอะไรก็ได้ ไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวมากินๆ” พูดจบก็หายหัวไปเลย
“พี่คับ” ผมเรียพนักงานที่นื่นอยู่ไม่ไกลนักมา แล้วสั่งราดหน้าทะเลให้ไอ้ที่รักมัน คิดว่าคงชอบนา ไม่อร่อยห้ามบ่น อิอิอิ

สักพักทั้งคนทั้งราดหน้าก็มาไล่ๆกัน ตรงเวลาเป๊ะ หึหึ

“อ่ะ รู้ได้ไงว่าอยากกินราดหน้า” อ่ะ ไม่รู้เว้ย จะกินไม่กิน
“ก็น่าจะอร่อยอ่ะคับ” ปากไม่ตรงกับใจเลยไอ้เต้เอ๋ย
“อืม ใช้ได้” หลังจากนั่งลงกับเก้าแล้วตักใส่ปากไปหนึ่งคำ ไอ้พี่เซนมันก็พูดออกมา

ว่าแล้วก็จ้วงต่อไม่สนใจคนสั่งให้เลย ขอบใจอ่ะสักคำอ่ะมีป่ะวะ เฮ้อออ.... ไอ้บ้า

ผมกินเสร็จแล้ว พวกพี่ๆเค้าก็มานั่งกินกันต่อ ใครอาบน้ำเสร็จก็มากินก่อน ผมจึงขอปลีกวิเวกมาเดินเล่นริมหาด ติสแตกอยู่คนเดียว

ลองเดินไปดูที่ปราสาททราย ก็พบว่า น้ำมันซัดบ้านเราพังไปแล้วอ่ะคับ

เหลือเป็นกองๆ ไม่เหลือชื่อที่เขียนไว้แล้ว

นี่แหละหนา จะเอาอะไรกับกองทราย สุดท้ายก็คืนทะเล

ให้ตายดิ เศร้าเว้ยยยยย

ผมเงยหน้ามองออกไปที่เวิ้งฟ้าบนแผ่นน้ำ แล้วขอร้องพระเจ้าเบาๆในใจ

“...อย่าให้รักเราต้องเป็นแบบนั้นเลยนะคับ...” ถึงสักวันเราก็ต้องจากกันอยู่ดี แต่ขอให้เรารักกันนานๆ ตลอดไป

**************************************************************************************

มันนึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาอ่ะคับ เก่าแก่เชียว ใครเคยหังก็ร้องคลอๆ กันไปนะคับพี่น้อง

...กว่าจะรวมจิตใจ เก็บทรายสวยๆ มากอง ก่อปราสาทสักหลัง
ก่อกำแพงประตู ก่อสะพานสร้างเป็นทาง ทำให้เป็นดังฝัน
ก่อนที่ฉันจะได้เห็นทุกอย่าง อย่างที่ฝันที่ฉันทุ่มเท
น้ำทะเลก็สาดเข้ามา ไม่เหลืออะไรเลย แหลกสลายลงไปกับตา
เหลือเพียงทรายที่ว่างเปล่า กับน้ำทะเลเท่านั้น
ไม่เหลืออะไรเลย จากที่เคยมีความใฝ่ฝัน
ไร้กำลังจะสร้างใหม่ให้เหมือนเดิม
ทีละเล็กละน้อย ที่คอยสะสมความดี มีให้เธอเท่านั้น
ก่อเป็นความเข้าใจ แต่งเติมความหมายด้วยกัน
คอยถึงวันที่หวัง ก่อนที่ฉันจะได้พบความสุข อย่างที่ฉันฝันไว้ทุกวัน
เธอก็พลันมาจากฉันไป ไม่เหลืออะไรเลย

(ไม่เหลืออะไรเลย) แหลกสลายลงไปกับตา
เหลือเพียงใจที่ว่างเปล่า กับฉันคนเดียวเท่านั้น

จะเอาแรงพลังจากไหนไว้เติมแต่งฝัน
จะเอาวันและคืนจากไหนให้พอทำใจ ไม่เหลืออะไรเลย
จากที่เคยมีความใฝ่ฝัน ไร้กำลังจะสร้างใหม่ให้เหมือนเดิม
จะเอาแรงพลังจากไหน ไว้เติมแต่งฝัน
จะเอาวันและคืนจากไหน ให้พอทำใจ ไม่เหลืออะไรเลย…

   ***********************************************************************


 :m19:  ไม่สบายอ่าคับ ไปพระอาทิดมาวันัน้น เมามันส์ไปหน่อย ....เสียงไม่มีเลยยยย ขอเสียงหน่อยคร้าบบบ  ที่รักทุกคน อิอิอิ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 05-11-2007 23:58:14

เดทกันที่ทะเล  :m3:  :m3:  :m3:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixs ที่ 06-11-2007 00:37:45

โย้ววว   :a3:


มาต่อเร็วน้า   :m11:


คิกคิก 


 :m14: :m14: :m14: :m14: :m14: :m14:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ja ne ที่ 06-11-2007 08:48:00

 :undecided: :undecided: :undecided: อย่าเพิงกวน กำลังอิน กะเพลงงงงงง

ฮ่าๆๆๆๆ เอากะเค้าหน่อย

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 06-11-2007 09:52:04

วี๊ดวิ๊ว สวีทซะ  :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 06-11-2007 10:34:29

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 06-11-2007 16:48:40

ตอนที่ 8 : เรื่องคืนนั้นให้คิดซะว่าฝันไป

   “เฮ้ย” พูดคำเดียว ไอ้หนุ่มน้อยหน้ามนคนนั้นก็เจอไอ้เต้ซัดร่วงแล้วคับ

“เฮ้ยไรกันวะ” เสียงไอ้ต้าแว่วๆ มาด้านหลัง แต่ตีนไอ้เต้ยังกระหน่ำต่อ ไอ้นั่นก็นอนให้ผมเตะ ไม่ลุกเลย (จะลุกได้ไง ก็คาตีนขนาดนั้น)

“ เฮ้ยเต้พอๆ” ไอ้ตัวดีมันก็ล็อคผมแล้วดันๆ ผมกลับมาที่โต๊ะ

“ไรกันวะ” พี่ชิงถามผม สภาพทุกคนก็กำลังกรึ่มๆ อ่ะคับ แล้วพนักงานเสิร์ฟหน้าตาเจี๋ยมเจี้ยมก็เดินมาโต๊ะพวกเรา ถามความประสงค์ว่าจะนั่งต่อมั้ย ทุกคนก็เลยว่าไม่มีอะไร ส่วนผมก็เดินออกมาชายหาดหน้าร้านดีกว่า นั่งต่อก็ไม่สนุกละ

“อะไรกันอ่ะเต้” ไอ้พี่เซนที่เดินตามผมมาติดๆ ถามขึ้นเมื่อเรามายืนกันที่ริมหาด ตรงที่คนน้อยแล้ว

“แกล้งโง่หรอคับ” เหอๆ ไม่รู้เลยหรอมึงว่ากูต่อยไอ้เหี้ยนั่นทำไม

“ก็เค้าเมาก็...”

“แล้วเซนไปจูบเค้าทำไม” เออ กูช่วยเตือนความจำให้
“เอ่อ ก็มันเมา” เหตุผลนี้ศาลไม่รับฟังนะคับ

ไม่รู้จะพูดอะไร ก็มองตาไอ้ที่รักมันไป อารมณ์นั้นไม่ค่อยโกรธแล้วอ่ะ ก็มันเมา จะไปเอาความอะไรกับมัน แต่มันก็คิดอ่ะ นี่ขนาดกูอยู่นะ ยังขนาดนี้ ถ้าไม่อยู่อ่ะ ไม่ถึงไปไหนต่อไหนแล้วหรอ

“เต้”...   ไม่ต้องมาทำหน้าสำนึกผิดเลย ไม่สงสารหรอกเว้ย
“อืม ถ้าเป็นงี้อีกคราวหลัง ผมไม่ให้คุณเที่ยวละนะ” เหอๆ ใช้สรรพนามทางการมาก ไม่รุ้คิดไงอ่า มันรู้สึกว่ามันหนักแน่นดีมั้ง 5555

“เอ่อ..” หน้าเศร้าเลยคับ หึหึหึ เจอไอ้เต้โหด
“จะเข้าไปต่อป่ะ เดี๋ยวเต้จะกลับที่พักแล้ว”

นาทีนี้มีหรือไอ้พี่เซนจะกล้าหือ เดินตามผมมาแต่โดยดีคับสงสารเหมือนกันนะ รู้ว่าอยากอยู่กับเพื่อนๆ ต่อ แต่ทำเรื่องทำไมล่ะ ไม่ต่อยให้อีกคนก็บุญแล้ว

ระหว่างทางมันก็มืดนะคับ ไอ้พี่เซนมันก็เอามือผมไปลากๆจูงๆ ผมก็รู้สึกดีนะ แต่ก็รู้สึกแย่มากๆเหมือนกันกับเรื่องเมื่อกี้ เฮ้อ...สันดานคนมันจะเปลี่ยนได้หรอวะ ผมคิดในใจ

อ่ะแล้วอยู่ดีๆ มันก็ลากผมไปจูบเฉยเลยอ่า ไม่ทันตั้งตัวอ่ะ ไม่ได้สมยอมนะงานนี้ อิอิอิ

เราสองคนจูบกันนานมากคับ มันมืดอ่ะระหว่างอ่าวไผ่กับหาดทรายแก้ว ไม่มีคนพอดี

แล้วอยู่ดีๆ น้ำตาผมมันก็ไหลเองอ่ะ เว้ยยย อ่อนแอทำไมวะไอ้เต้ อุตส่าเก๊กโหดมาได้ตั้งนาน

ผมกอดไอ้ที่รักไว้แน่นอ่ะ มันหลายอารมณ์แปรปรวณชวนเวียนหัว ตีกันอยู่ในสมอง  อีกคนมันก็นิ่งกอดผมแน่น ไม่รู้มันอารมณ์ไหนเหมือนกัน พอหายสะอื้นผมก็เงยหน้าขึ้นมามองดูหน้าอีกคนที่ผมกอดเมื่อครู่ แววตานั้นดูอบอุ่นจัง

พอมาถึงที่พัก ใกล้ๆกันก็มีเสียงเพลงเทคริมหาดแว่วมาชักชวนให้ไอ้เต้เดินเลยไปดู

เพลงกับคนไม่รู้อะไรมันกว่ากัน เต้นกันลืมตาย

ผมก็อยากเต้นบ้างอ่ะ 5555ว่าแล้วก็เข้าไปร่วมวง ฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ยังไม่ลดไปมากมาย ก็ช่วยให้ผมสนุกสนานได้เต็มที่เลยล่ะ ไอ้ที่รักมันไปนั่งอยู่ริมทะเล ไม่ได้มาร่วมด้วย แต่ก็ไม่สนคับ เต้นให้มันลืมเลยดีกว่า 5555 เค้ามีแต่เครียดแล้วกินเหล้า ไอ้นี่เครียดแล้วมาเต้น บ้าดีว่ะกู

สักพักผมก็เห็นแว๊บๆ ว่าพวกพี่ๆเค้าเดินกลับมาแล้ว แล้วพี่ฟ้า พี่ชิง พี่แนท พี่ปริ๊นก็มาร่วมวงด้วย ส่วนที่เหลือ เห็นเดินไปทางหาดที่ไอ้พี่เซนนั่งทำมิวสิคอยู่

-------- บท เซน -----------

“เรื่องไรกันวะ” ไอ้โค๊กนั่งลงข้างๆ แล้วถามผม
“เออ กูดันไปดูดปากไอ้น้องตี๋นั่นเข้าอ่ะ” ...เชี่ยเซนเอ้ย พลาดจริงๆมึง
“สัด น้องกุไม่ต่อยปากมึงก็บุญละ” ไอ้ต้าคับ เออ มึงจะต่อยกูแทนน้องมึงมั้ยล่ะ

ไอ้โอตนั่งลงแล้วตบไหล่ผมเบาๆ ไม่ได้พูดอะไร
“แล้วดีกันยัง” ไอ้ต้าถามต่อ
“แล้วมั้งแต่น้องมึงบอกไม่ให้กูเที่ยวแล้วว่ะ” เหอๆ ไอ้เซนคอตกดิคับ สาดดดเอ้ยยยย ไม่ใช่เมียกูจะไม่ฟังเลย ไอ้เต้

พวกมันก็หัวเราะร่วมเลย เอากับแม่งดิ

“กัวเมียหรอวะมึง” ไอ้โอตคับได้ทีเปิดปากก็กัดผมทันที เพื่อนรักกุจริงๆ
“สัด ไม่ได้กลัวเว้ย”

แล้วพวกมันก็ยังคงหน้าระรื่น หัวเราะกันสนุกสนาน

“เอาน่า กูช่วยขอให้ ไม่ต้องกลัวอดเที่ยวหรอกมึง” ไอ้ต้ามึงเมาเปล่าวะ ถึงขนาดจะขอน้องมึงให้เนี่ย
“กลัวไม่มีเพื่อนแดกเหล้าอ่ะดิมึง”

“มันกลัวมึงจะตับแข็งช้ากว่าพวกกู” ไอ้โค๊กเสริมต่อ

พวกผมสี่คนก็นอนหงายหลังตึงดูดาวบนฟ้า ฟังเสียงคลื่นซัดหาดที่ปลายเท้ากัน สบายจริงๆ

“พรุ่งนี้พวกมึงจะกลับจริงหรอวะ อยู่ต่อยังได้นะเว้ย” ผมชวนพวกมันอยู่ต่ออ่ะ เริ่มคิดๆว่าอยู่สองคนต่อกับไอ้เต้มันก็ดีนะ แต่มีเพื่อนด้วยคงดีกว่า

“กูไม่อยากอยู่เป็นก้างมึงสองคน” ไอ้โค๊กพูด
“กูจะกลับไปดูคะแนนเอนท์เว้ย แล้วจะโทรมาบอกมึงนะสัด วันนี้เค้าได้ซองกันบ้างแล้ว ไอ้กัสมันโทรบอกกู”
ไอ้โอตมันพูดน้ำเสียงร่าเริง สดใสเชียว ช่ายดิคะแนนมึงมันดีนี่หว่า
“รู้ไปก็เท่านั้นอ่ะ” ผมมันคะแนนห่วยๆ อ่ะคับ รู้ไม่รู้ กูก็เอนท์ไม่ติด

“มึงนี่จองม.กรุงเทพแน่นอนแล้วใช่ป่ะวะไอ้เซน” ไอ้ต้าถามผม มันก็คะแนนไม่ค่อยดีอ่ะ แต่ก็พยายาม รอบสองมันเลยลุ้นๆอยู่

“เออ มึงไม่ติดก็มาอยู่กับกูดิ จะได้ไม่เหงา” ชักชวนคับ อิอิ กูก็อยากอยู่กับพวกมึงต่อนะ แต่ทำไงได้มหาลัยนี่หว่า... ไม่ใช่ม.5 ไป ม.6

“ไว้กูไม่ติดก่อนว่ะ ฮ่าๆๆ” ไอ้ต้ามันก็ชิลต่อ พวกผมก็ชิลต่อ ชิลต่อๆกันปายยยย จนไอ้พวกนั้นมันเดินมา


----- จบบทเซน -------

“เฮ้ย เมียมาตามแล้วลุกๆ” ไอ้พี่ปริ๊นคับ มันตะโกนบอกไอ้พี่สี่คนนั้นที่เรียงนอนกันริมหาดเปนพะยูนเกยฝั่ง

“เมียมึงแม่งเสียงดังว่ะ” ไอ้พี่ต้าลุกขึ้นมาแล้วพูดใส่ไอ้พี่โอต ที่นอนเคลิ้มไปกับสายลมและแสงดาว

“ไอ้เซน ลุกเร็ว เมียมาตามไปนอนแล้วมึง” ไอ้พี่ปริ๊นยังไม่จบคับ เห็นผมเมาหน่อยกัดใหญ่ ผมรู้เรื่องนะพี่ ฟังออกนะ หึหึหึ
ไอ้พี่เซนมันก็ลุกมา ยิ้มๆให้ไอ้ปริ๊น ส่งซิกไรกันสักอย่าง แล้วร่ำลาเพื่อนๆ

“กูไปนอนก่อนนะพวกมึง พรุ่งนี้เช้าเจอกันๆ”

“พรุ่งนี้พวกกูก็กลับแล้วห่านี่ เดี๋ยวค่อยเอากันพรุ่งนี้สิวะ” เย้ยยยย ไอ้พี่โอต เล่นแรงนะค้าบบบ

“สัด” ไอ้พี่เซนมันด่าเพื่อนรักคำเดียวแล้วก็เดินตรงมาทางผม ท่าทากรุ่มกริ่ม ...คดีเพิ่งจบไปนะ อย่าเพิ่งได้ใจไป ไอ้บ้า

แล้วสรุปทั้งหมดทั้งมวลกกลับที่พักมาพร้อมกัน อาบน้ำแต่งตัวชุดนอนเสร็จ ก็มารวมหัวห้องผม เล่นไพ่ ...ไอ้เต้ก็ร่วมวงกับเค้าด้วยคับ จริงๆเป็นคนออกปากชักชวนเปิดห้องรับแขกเองนั่นแหละ หุหุหุ ยันเช้าดิคับ แต่ละคนสลบไสลคาวงไพ่ เป็นภาพให้อนาถใจคนที่พบเห็นโดยแท้

กว่าจะตื่นกันครบก็ราวๆ 11 โมง พวกพี่ๆเค้ากลับวันนี้อ่ะคับ เลยแยกย้ายกันไปอาบน้ำแต่งตัวจัดกระเป๋า

ส่วนผมกับพี่เซนยังอยู่ต่ออีก 2 คืน ตอนแรกจะอยู่ 3 แต่ผมบอกว่าสองก็พอ เพราะวันสุดท้ายต้องไปธุระกับแม่ ไอ้พี่เซนก็เลยโอเค

พอเก็บของกันเสร็จก็มานั่งกินข้าวกันที่ริมหาด

“พวกกูกลับกันแล้วก็อย่าไปก่อเรื่องอีกล่ะมึงไอ้เซน” ไอ้พี่ชายผมตักเตือนเพื่อนตัวดีของมันด้วยความเป็นห่วง สงสัยกลัวเพื่อนมันกลับไปไม่ครบ 32 อ่ะเดะ
“เออ ไม่มีแล้วมึง กูรักจริงมึงก็รู้” ดุมันพูดคับ เน่าจริงๆ

“เออ อย่าให้กูรู้แล้วกัน จะตามมารุมกระทืบให้จมตีนพี่มันเลย” 55555 ไอ้ต้าพูดทำเอาไอ้พี่เซนจ๋อยไปเหมือนกันอิอิอิ

“เต้ มันทำไรบอกพี่นะ” ไอ้พี่โอต จะแขวะไรอีกอ่ะ
“ปรึกษาพี่ปริ๊นได้ เรื่องที่มันทำอ่ะ พี่ทำมาหมดและ ฮ่าๆๆ” อ่ะ กวนส้นจริงๆ ส่วนไอ้พี่ปริ๊น ยังไม่มาคับ ไม่งั้นมีหรือจะกล้า ใครๆเค้าก็รุ้ว่า ไอ้พี่โอตมันกลัวเมียยิ่งกว่ากลัวแม่

“พี่ปริ๊นหวัดดี” ผมแกล้งทำเปนทักพี่ปริ๊นข้างหลังไอ้พี่โอต แค่นี้หน้าไอ้พี่โอตก็ซีดแล้วคับ ค่อยๆ กันไปดูแล้วก็พบว่า 5555 พี่ปริ๊นมันมายื่นอยู่จริงๆคับ ผมและพี่ๆทุกคนแกล้งไม่บอกมัน ฮ่าๆๆๆๆ โดนนนนนนน

พอพวกเขากลับกันแล้ว ก็เงียบเหงาเหมือนกันอ่ะคับ เหลือแค่ผมกับไอ้ที่รัก มานอนเล่นกันที่เก้าอี้ผ้าใบใต้ร่มริมหาด ลมเย็นๆ แดดสวย ทะเลฟ้า หาดขาว กับวันใหม่ที่โลกกลับมามีสีชมพู …

   ****************************************************************


 o16

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: กลั่นกรอง ที่ 06-11-2007 17:07:30

จะมีอีกป่าวเนี่ย เม้นแล้วนะ

อิจฉาคนมีความสุขเจงๆ  เฮ้อ :a1:

โลกมันจะสีชมพูไรขนาดน้าน หว่า

รออ่านต่อปาย

 :a3: :a3: :a3: :a2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixs ที่ 06-11-2007 20:11:45

มาต่อเร็วๆๆๆน้า


 :m14: :m14: :m14: :m14: :m14: :m14: :m14:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: fulres ที่ 06-11-2007 21:32:56

ฮุฮุ :m3: ๆอยู่กัน 2 ต่อ 2 :m1:

แหมๆ พี่เซนนี่เจ้าชู้เจงๆ

เรื่องนี้แอบเศร้า อ่ะ มันต้องพรากกันแน่เรย  o9 ฮือๆ เศร้าอ่ะ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: paryjt ที่ 06-11-2007 22:08:32

ไปเสม็ด เส็ดทุกราย

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 06-11-2007 23:00:31

น้องเต้ โหดได้ใจเจ้ จริงจริ๊งงงงง :amen: :amen:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 07-11-2007 23:58:24

ตอนที่ 9 : หาดทราย สายลม สองเรา

“ทำไรดีอ่ะ อยู่กันสองคน บนเกาะอ่ะ” ไอ้ที่รักผมหันมายักคิ้วหลิ่วตา กูรู้ทันนะมึง คิดไรอ่ะ คิดเหมือนกันป่าวเอิ๊กๆ

(ปล.ผมรู้สึกว่า หลังๆมานี่ไอ้เต้จะโหดไปป่าวหว่า ขึ้นกูมึงได้ตลอด แหะๆ อุตส่าแอบแบ๊วมาซะนาน ตัวตนเริ่มเปิดเผย ไม่เนียนและๆ)

“ใครบอกสองคน โน่น เต็มเลยคับ ดูดิ” แล้วผมก็ทำท่ามองไปรอบๆ ให้ไอ้ที่รักมันเห็นว่ามีผู้คนมากมายอยู่รายรอบตัว ไม่ใช่เกาะร้างในนิยายเช่นที่มานคิด แต่จริงๆ มีแค่สองคนคงดีนะ ทำไรได้สะดวกๆ ฮ่าๆๆ ม่ายช่ายยย

“อ่ะ ก็เรารู้จักกันแค่สองคนไงค้าบที่รัก” แอะ มาทำปากหวาน หวังไรป่าวเนี่ย

เนื่องจากผมเห็นว่ามันยังบ่าย แดดก็ร้อน จะอยู่ชายหาดต่อก็ไม่เวิค ร้อนมากมาย ทนไม่ไหว เลยเดินกลับเข้าห้องพักไป (ไม่ได้ตั้งใจ อ่อยเหยื่อ ชักชวนอะไรเลยนะคับ สาบานนนนได้ งุงิงุงิงุงิ)

และแล้วเตียงก็โยก ผ้าปูเตียงก็ยับ ผ้าห่มก็ยุ่ง เหงื่อผมก็ออก เหงื่อที่รักก็ท่วม แล้วก็...โอ้ โอ้ โอ้ว โอ้ววว โอ้....

โอยยยยยยยยยยเหนื่อยยยย

ตื่นอีกรอบก็ค่ำแล้วอ่า ไวจังเลย ยังไม่ทันทำไรเลยแฮะ เดินออกมาพระอาทิตย์ตกไปแล้วค้าบ

มาหาอะไรกินกันเสร็จก็ไปเดินเล่นริมทะเล นั่งดื่มอะไรเล่นพอสักสี่ทุ่มก็กลับมาห้อง

แล้วที่รักมันก็หม่ำผมรอบดึกไปอีกครั้ง...ไอ้เต้จะขาดใจตายอยู่แล้วค้าบผม เหนื่อยนักต้องพักก่อนแล้วคร้าบบบบบ

ราตรีสวัสดิ์ค้าบผม

.
.
.
“เต้” ผมได้ยินเสียงคุ้นๆ เรียกผม กึ่งหลับกึ่งตื่นอ่ะคับ กำลังเคลิ้มๆ แอร์เย็นๆ ก็เลยโผกอดไอ้คนข้างๆมันไปด้วยความคุ้นเคย อุ่นจริงๆเลย เหอๆๆ อกที่รักผม มีฟามสุขๆ

“เต้คับ” อ่ะ เรียกอีกละ ผมเลยลืมตาแป๋วแหว๋วมาดูเจ้าของเสียง อ่า ช่ายจริงๆด้วย ที่รักผมนั่นเอง เรียกทำไมคับ ไม่มีรอบเช้านะคับ จะเดินไมไหวแล้ววววไอ้บ้าเอ้ย

“คับ” ผมตอบเบาๆ แล้วจุ๊บแก้มใสๆ ไอ้ที่รักมันไปทีนึง แผ่วๆ กลัวมานเจ็บอ่าคับ อิอิ เว่อแมะ เวลาหวานก็หวานซะหยดย้อยเลยเชียววว
แล้วก็มุดซุกตัวเข้าไปกับอกเปลือยเปล่าอุ่นๆ ต่ออย่างมีความสุข จริงๆก็ตื่นแล้วล่ะคับ ไม่ได้ง่วงอะไรละ แต่อารมณ์นอนเต็มอิ่มตื่นมาเจอแฟนที่บังกะโลแถวๆ ริมทะเล มันก็อยากอ้อนอยากกอดต่ออ่า ลุกไปเลยก็ใช่เรื่อง ก็เลยนอนฟังเสียงหัวใจ(ที่รัก)ตัวเอง ไปพลางๆ ไอ้พี่เซนมันก็เอามือลูบหัวผมเบาๆ มืออีกข้างก็กอดผมไว้แล้วลูบหลังผมไปมา เพลิน สบายจริงเชียวๆ ใครมีคนใกล้ชิด ลองไปทำดูนะค้าบไม่มีก็ไม่เป็นไรคับ จำไว้รอมีค่อยเอาไปใช้ อิอิอิอิอิอิ

“วันนี้ไปไหนดีอ่ะเต้” เป็นแฟนที่ดีก็พาแฟนเที่ยวสิค้าบ มาถามได้ไง เหอๆ ไม่คิดเว้ย พาไปด้วย ไม่สนุกโดน อิอิอิ

“ไปขี่มอเตอไซด์เล่นกันมะ” ไอ้พี่เซนเสนอความคิดที่เข้าท่า แต่คงลืมไปว่าเมื่อวันก่อนเพิ่งไปถามมากับพี่โอตแล้วเขาบอกว่าให้ขี่เฉพาะช่วงทางที่ดีๆ รอบเกาะไม่ได้ ไรไม่รู้เรื่องมาก ก็เลยไม่ได้เช่าไปขี่กัน

“เดินแอดเวอเจอรอบเกาะดีกว่า” ...ความคิดที่รักผมคับ เหอะๆ ด้ายยยยยยยยยยยยย ไอ้เต้ชอบอยู่แล้ว ไม่ไหวแบกละกัน ไม่กลัวอยู่แล้วมีที่รักอยู่ไม่ไหวก็ขอขี่หลัง อิอิอิอิ

“ค้าบ ไม่ไหวขี่หลังเซนละกัน” อิอิอิ
“อ่ะ ไม่ไหวก็ทิ้งไว้กลางทางอ่ะแหละ” อะไรว้า แฟนทั้งคน ทิ้งลงหรอ แล้วกระผมก็เงยหน้าไปทำตาแป๋วใส่ อ้อนเต็มที่ เอาคางเกยหน้าอกแล้วไซร้ไปมาอิอิอิ เสียวล่ะสิ รุ้น้าค้าบบบบ

ก่อนที่จะเจ็บตัวอีกรอบผมก็หยุดก่อนดีกว่าคับ แล้วก็กลับไปกอดก่ายต่อสักพัก แล้วลุกไปล้างหน้าแปรงฟัน ปล่อยให้คุณชายเค้ากลิ้งต่อบนเตียง

“อ่ะ” หลังจากล้างหน้าแปรงฟันเสร็จก็ไปรินน้ำในขวดใส่แก้ว มาให้ไอ้เถื่อนบนเตียงมัน (หน้าที่นี้จริงๆ ต้องสลับกันนะนี่ รายวะ ใครไปเปลี่ยนบทตอนไหนเนี่ย)

ไอ้พี่เซนก็ดึงผมไปกอด หลังจากกระดกน้ำเสร็จ
“เอาใจจังนะ” แล้วมันก็ซุกจมูกมาบนหัวหอมๆ ของผม หุหุ จริงๆอาจจะเหม็นก็ได้นา
“เหอๆ ก็ทำตัวดีๆให้มันตลอดดิคับ ให้มันน่าเอาใจหน่อย” อิอิ ไอ้เต้ยังแอบงอนเล็กๆ
“คร้าบบบบ เมียจ๋า” ........................เย้ยยยยยย อะไรนะ ปกติผมไม่เคยได้ยินคำนี้นะ แปลกๆ อ่ะ สยิววววว

วันนั้นทั้งวัน ก็หมดไปกับการเดินทรหด เดินไปได้ไม่รอบหรอกคับ ได้แค่อ่าววงเดือน แล้วก็ไปนั่งๆนอนๆเกลือกๆกันบนหาด ก่อนจะเดินกลับตอนแดดร่มลมตก

ตอนกลับมา มาแวะที่อ่าวนวลคับ เห็นมีบังกะโลเล็ฏๆหลบหลืบอยู่ที่อ่าวเล็กๆ ดูน่าอยู่ดีจัง เลยเดินเข้าไปดู สวยอ่า สงบมากมาย หาดเล็กๆ บ้านไม้เชิงเขา ว่าแล้วก็ไม่รีรอที่จะเข้าไปถามไถ่
“พี่คับๆที่นี่คืนเท่าไหร่อ่าคับ”
จำไม่ได้ว่า 700 หรือเท่าไหร่ ไม่แพงคับ เป้นบังกะโลที่ฝรั่งแบคแพคมาพักกันมากกว่า ไม่มีคนไทยอ่ะ
“แล้วถ้าคราวหลังผมมา จะจองยังไงอ่ะคับ”
“ก็ต้องมาเองค่ะ ทางเราไม่มีการจองล่วงหน้าอ่ะค่ะ”

ง่ะ เกิดมาไม่ได้ทำไงอ่ะ
“หรอคับ อืม ปกติคนเต็มตลอดมั้ยคับ”
“ก็แล้วแต่ช่วงนะคะ”
“อ่ะคับ ขอบคุณค้าบ งั้นผมขอเดินเล่นดูรอบๆ ได้มั้ยคับ”
พี่เค้าก็ใจดี อณุญาตเราให้เดินได้ตามสบาย เล่นน้ำที่หาดก็ได้คับ เขาบอก”

“บรรยากาศดีเนอะเซน” ผมพูดกับไอ้ที่รัก หลังจากเดินมาถึงหาดด้านหน้าบังกะโลนี้ เป็นอ่าวเล็กๆหินเยอะ แต่ก็มีแอ่งทรายให้ได้เล่นน้ำคับ มีต้นอะไรไม่รู้อยู่บนหาดต้นนึง มึมกำลังสวยเลย น่าไปนอนเล่นมากๆ
“อืม ไว้เรามากันสองคนใหม่นะ” ไอ้ที่รักหันมาพูดกับผม แล้วคว้าคอไปกอด ว้าวๆ ชื่นใจจัง

เดินเล่นตรงนั้นสักพักก็ได้เวลา ข้ามเนินเขากลับมาที่อ่าวพุทรา แล้วข้ามกลับมาอ่าวไผ่บ้านเฮา
ถ่ายรุปเล่นกันมาตลอดทางอ่ะคับ รุปผมเยอะแยะเลยอิอิอิ

“ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า แล้วค่ำๆ ไปหาไรกินกันคับ” ผมว่า พลางเดินนำหน้าไปที่บังกะโล
ไอ้ที่รักก็ตามมาต้อยๆ ไม่หือไม่อือ

อาบน้ำเสร็จ (อย่างอื่นไม่เสร็นนะคับ เง้อออออออ ผิดแผนไอ้เต้เลย หงุดหงิด 5555 ล้อเล่นนะค้าบ)

คืนสุดท้ายบนเกาะ ผมชักชวนที่รักมันไปนั่งสวีทกันที่หาดทรายแก้วอ่ะ รู้สึกว่าจะนอนอุตุอยู่แต่ในห้องคงไม่ดี

“ร้านนี้เหอะๆ” ผมเลือกร้านที่มันจะปูเสื่อนั่งกันบนหาดอ่ะคับ มีหลายร้านแหละ แต่ขอเลือกร้านสงบๆ หน่อย
“อืมๆ” ตกลงกันเรียบร้อย ก็ได้เวลานอนเอกเขนกกับหมอนอิง แล้วสั่งอาหาร
“เอาไรอ่ะเต้” ไอ้ที่รักถามผม ที่ยังคงดูเมนูไปมาไม่สั่งสักะที จนพี่พนักงานหน้าเริ่มไม่ยิ้ม
“อ่ะ กระเพราหมูสับละกัน” ...ไอ้เต้ใช้สมองทั้งหมดประมวลผลเป็นเมนูอาหารเลิศรสระดับวีไอพี

หน้าพี่คนจดกับหน้าไอ้พี่เซนไม่ต่างกันเท่าไหร่ ผมอ่านได้ความว่า ...นี่มึงเลือกตั้งนานแล้วใช่มะ...

แล้วไอ้พี่เซนก็สั่งไรสักอย่างที่ผมจำไม่ได้ แล้วก็สั่งเครื่องดื่มนิดๆหน่อยๆ มาจิบๆ ทำเท่ สวีทโชว์ชาวบ้านเค้า อิอิอิอิ เห็นมีเกย์กลุ่มนึงแหละคับ ถัดไป สอง สาม โต๊ะ มองใหญ่เลย ผมเลยเอาใหญ่ จับแก้มไอ้พี่เซนบ้าง เอามือมาเล่นบ้าง ถัดๆแถกๆตัวไปหนุนตักบ้าง มองดีนัก หึหึ สะจายยยยย

แล้วอาหารมา ผมก็ยังไม่เลิกฮะ อิอิอิ อ่ะ อ่ะอ่ะ อ้ำ.............. ป้อนหน่อยค้าบที่รัก ไอ้เต้มีความสุขจริงๆเชียว

ไอ้ที่รักผมก็หน้าบานหน้าแดงเชียว หมดความเถื่อนไปโข เจอลูกอ้อนลูกหยอด

“เต้ อายเค้า” ปากบอกอาย แต่ไม่เห็นเอาแก้มหนีเลยอ่ะ อิอิ คือผมยื่นตัวไปหอมแก้มที่รัก ตอนดูเค้าโชว์ควงไฟจบอ่ะคับ หุหุหุ

“เซนคับ”

หลังจากเบียร์หมดไปสองขวด ไอ้เต้เริ่มคลานไปซุกหนุนตักละคับ ดาวสวยเชียว

“หื้อ” ไอ้ที่รักยื่นหน้าเข้ามาใกล้นิดๆ พอผมเรียก แล้วเอามือลูบผมผมเล่น ไม่อายผีทะเลแถวนั้นเลยนะ ไอ้บ้าเอ้ย

“มีความสุขจัง” ตาเยิ้ม แก้มปริ อิอิอิ ไม่กล้าบอกว่ารักอ่ะ

“ไอ้เต้” อ่ะเรียกไอ้ด้วย ไรหว่า...ทำไมต้องดุด้วยเล่า คนกำลังซึ้ง
“จะอ่อยใครฮะ” อ่อยไรคับ ซึ้งจริงๆไม่ได้มารยานะ
“ทำไมไม่รูดซิป” ว่าไงนะคับ ค่อยๆยันตัวช้าๆ ขึ้นมาดูที่กางเกงที่ใส่ แหะๆ ดีนะกางเกงในใส่มาด้วย รีบมองซ้ายขวาทันที แล้วจู่โจมเป้าหมาย รูดปิดอย่างรวดเร็ว หน้าแดงเลย แหะๆๆ ทำเนียนนอนต่อ อายสิคับ แทบจะแทรกแผ่นทรายหนี ไอ้เต้เอ้ยยยยย มึงหนามึง ไม่ซึ้งเลย

“กลับไปโดนแน่” อ่ะ เสียงไอ้พี่เซนหื่นปนขำ น่าฟังระคนน่ากลัวดีแท้ แล้วไอ้เต้ก็ดูดาวต่อ นับไปเรื่อยๆ จน....ฮ้าววว หลับไปตอนไหนไม่รู้อ่ะ หลับปุ๋ยเลยยย

“ตื่นๆ” เสียงปลุกโหดๆ กระแทกหูเคล้ากับเสียงคลื่นที่ขับกล่อม
“เฮ้ยตื่น เต้ๆ” จะเขย่าขาทำไมวะ คนกำลังนอนสบาย
ไอ้พี่เซนมันก็เขย่าจนผมตื่นจนได้ แล้วก็งัวเงียลุกขึ้นมาดูเวลา ก้ว่าดึกพอประมาณแล้ว เลยกลับกัน

เดินไปได้ราวๆ ยี่สิบก้าว ก็รู้สึกอ่อนเปลี่ยเพลียแรงคับ
“เซนๆ ขี่หน่อยดิ” ง่วงด้วยอ่า ขี้เกียจเดิน
“เฮ้ยเดินเองดิ ไม่ใช่เบาๆนะ”
“งั้นนอนนี่ล่ะ” ไอ้เต้งอแงละคับ เตรียมนอนหลับบนหาดทรายและ
ไอ้พี่เซนก้คว้ามือผมไว้ก่อนที่ผมจะทิ้งตัวลงถึงพื้น “เฮ้อ มาๆ ขี่หลังก็ได้ๆ”
ได้ยินดังนั้นจะรอช้าอยู่ใย รีบกระโดขี่หลังสุดที่รักอย่างรวดเร็ว แล้วหลับทันที รู้สึกตัวอีกที ไอ้ที่รักก็ค่อยๆ วางผมบนเตียงแล้วอ่ะคับ
“แบกมาก็หนัก ขอค่าแบกด้วยนะ” เอ๋ ค่าแบกไรวะ ...แกล้งโง่นิดนึง ง่วงอ่า ไว้ค่อยจ่ายนะ ติดไว้ก่อน
“ง่วงอ่าคับ”
“ไม่เปนไร นอนเฉยๆไป เซนจัดการเอง” เสียงหื่นเชียว ลืมตาข้างเดียวไปดูก็พบว่าที่รักผมมันจัดการถอดเสื้อผ้ามันออกหมดละคับ ไวจิง และแล้วไอ้เต้ก็จ่ายค่าเหนื่อยไปซะแพงเชียววว เฮ้อ รุ้งี้กูเดินเองดีกว่า งิ...

วันสุดท้ายตื่นมาก็สายมากมายคับ เก็บของไม่ไหวด้วย เจ็บไปหมด เลยให้ไอ้ตัวดี เก็บให้หมดเลย ก็อยากทำเจ็บทำไมล่ะ ถ้าเดินไม่ไหวนะ จะให้แบกให้เข็ดเลย หึหึหึ

ไอ้ที่รักมันก็ดีอ่ะ ไม่บ่นเลย เก็บกระเป๋าเรียบร้อยทั้งของมันและของผม แล้วก็จัดแจงไปเชคเอาท์ แล้วติดต่อรถอะไรครบครัน ไอ้เต้มีหน้าที่เดินตาม ถือเป้ตัวเอง แล้วยิ้มหวานๆ ให้คนรอบข้างที่หน้าตาดี 5555

ข้ามเรือกลับมา ก็มากินข้าว รอรถทัวร์ แล้วก็กลับถึง กรุงเทพมหานครโดยสวัสดิภาพ จบการเดินทางท่องเที่ยวเกาะเสม็ดครั้งแรกในชีวิตของไอ้เต้ไปอย่าง happy ending…แต่เรื่องของผมยังไม่จบแค่นี้อ่ะดิคับ


**********************

โหดเฉพาะในเรื่องนะคับ ตัวจริงไม่โหดเลยยยยยอิอิอิอิอิ  :m16: :m16: :m16: :a2: :a2: :a2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 08-11-2007 00:20:17

และแล้วไปเสม็ดก็ ....  :m10:  :m10:  :m10:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixs ที่ 08-11-2007 19:24:51

เสดกานไปหลาย

 :oo1: :oo1: :oo1:

งานนี้พี่เซนคุ้ม  :m25: :m25:




 :m14: :m14: :m14: :m14:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 08-11-2007 19:29:02

ไปเที่ยวฮันนีมูน เก็บความทรงจำของสองเรา
 :m3: :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: กลั่นกรอง ที่ 08-11-2007 21:29:36

 :laugh:  เสร็จ

มีความสุขกันเจงๆ  อิจฉา

รออ่านต่อปาย

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: fulres ที่ 08-11-2007 21:53:34

 วี๊ด :m3:  น่ารักมากมาย ก่ายกอง ฮุฮุ :m18:

ชอบๆ :a9:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 09-11-2007 00:39:12

อ้างจาก: the sun IN NIgh ที่ 07-11-2007 23:58:24  

“ง่วงอ่าคับ”
“ไม่เปนไร นอนเฉยๆไป เซนจัดการเอง” เสียงหื่นเชียว ลืมตาข้างเดียวไปดูก็พบว่าที่รักผมมันจัดการถอดเสื้อผ้ามันออกหมดละคับ ไวจิง และแล้วไอ้เต้ก็จ่ายค่าเหนื่อยไปซะแพงเชียววว เฮ้อ รุ้งี้กูเดินเองดีกว่า งิ...

เหอๆ คิดว่าเดินเองแล้วจะรอดเหรอเต้ เซนมันหื่นซะขนาดนี้  :m12: ให้มันแบกอ่ะดีแล้ว ตัดกำลังมัน อิอิ  :m26:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: OT ที่ 09-11-2007 00:58:53

oน่ารักดีo

หวานซ๊า........

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: cokeclub ที่ 09-11-2007 11:56:49

เพิ่งอ่านถึงตอนที่ 13เอง เหนื่อยนะเนี่ย เหอะๆ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 10-11-2007 01:36:41

ตอนที่ 10 : อดทนเวลาที่ฝนพรำ

หลังจากทะเลเฮฮา สุราฮาเฮ ตลอดเดือนเมษายน ของวัยอลวนทั้งหลาย เดือนต้นฤดูฝนก็มาถึง

“ตกลงสมัครม.กรุงเทพฯใช่ป่ะคับ” ผมถามไอ้ที่รักมันเสียงเรียบๆ บนเตียง ในวันแรกที่ฝนตก บ่งบอกว่ากาลเวลาเปลี่ยนผ่านแล้วสู่วสันตฤดู

“อืมใช่ๆ เดี๋ยวไปสมัครกับไอ้ชิงอ่ะ” พี่ชิงกับไอ้พี่เซนเลือกเข้าที่นี่อ่า ส่วนพี่โอตดังคาดคับ ไปเชียงใหม่จริงๆ พี่ปริ๊นร้องไห้ไปเป็นอาทิตย์เลย ตัวเค้าก็ติดเกษตรคับ เก่งเหมือนกันนาพยายามจนได้ พี่โค๊กไป มศว. พี่ฟ้าไปศิลปากรทับแก้วโน่น แล้วก็พี่แนทไปลาดกระบัง และอาเฮียต้าของผมประจำการฐานทัพอยู่ที่เอแบคคับ คนละที่เลย เลือกกันยังไงวะเนี่ย

“แล้วตกลงไปอยู่หอป่ะ” ไม่อยากให้ไปเลยอ่ะ เต้เหงานะค้าบที่รัก(ประโยคนี้พูดในใจนะขอรับ อายยย)
“ก็เทอมแรกคงลองเทียวดูก่อนอ่ะ ถ้าไม่ไหวค่อยไปอยู่หอ” พูดจากแบบว่าธรรมดามาอ่ะคับ เล่นคอมไป ตอบไปไม่สนใจกุเล้ยยยย เรื่องซีเรียสนะเว้ย

“ไม่อยากให้ไปอยู่หอเลยอ่ะ” หลุดปากมาละ ...ทำฟอร์มมาตั้งนาน รังสิตนะคับ ไกลโขเลยยย
“ก็ยังไม่ได้ไปสักหน่อย” สงสัยจะเริ่มรู้ตัวว่า ไอ้เต้เริ่มงอนที่ไม่ได้รับความสนใจเท่าที่ควร เลยละมือจากเมาส์แล้วลากเก้าอี้มาที่เตียงซึ่งผมนอนเกลือกๆกลิ้งๆอยู่

ทำหน้าบึ้งๆใส่ อ่ะ แบบว่า อ้อนอ่ะ ไม่อยากให้ไปอ่า คิดถึงอ่า ...โหยยยยหลายอารมณ์มากมาย สุดท้ายก็เลยโผกอดที่รักจนได้ ...เขิลว่ะ

ไอ้พี่เซนก็กอดผมไว้แน่นเหมือนกัน แล้วก็จูบเบาๆ ทีนึง เบาๆจริงๆนาไม่มีลิ้นมาดันๆอะไรทั้งนั้น 5555

กอดกันอยู่แบบนั้น ไม่ได้พูดอะไรกันสักคำ ไม่อยากปล่อยอ้อมกอดนี้เลยอ่ะ เฮ้อออ

...เข้าใกล้...จากไกล

“รีบๆเรียนนะ แล้วไปอยู่ด้วยกัน” อ่ะคำพูดที่ดูจริงจังแต่ดูไม่เป็นความจริงเอาเสียเลย มันเหมือนคำพูดในฝันของเราสองคนมากกว่าอ่ะคับ ผมรู้สึกว่าถนนมันไม่ใช่ทางเดิมแล้ว ไม่ว่าเราจะยังเดินด้วยกันต่อไปหรือไม่ แล้วไอ้คำสัญญาอะไรแบบนี้เหมือนเป็นคำปลอบใจมากกว่าอ่ะ ถึงผมจบม.6 ถึงจะเลือกมหาลัยเดียวกัน มันก็ไม่เหมือนเดิมอยู่แล้ว
“คับ” ผมตอบไปสั้นๆ ยิ้มให้ด้วยความจริงใจ แต่ความรู้สึกคงไม่แตกต่างกันนัก มันรู้สึกว่าปลอบใจมากกว่าอ่ะ...

ไม่ร้องไห้หรอกนา แค่นี้ ฮือๆ ผู้ชายเค้าไม่ร้องไห้กันหรอก ....................... สุดท้ายผมก็สะอื้นอยู่ในอ้อมกอดจนได้ ไอ้เต้เอ้ยยยยย ไอ้ขี้แย ได้แต่ด่าตัวเองในใจ ฮือๆๆๆๆ

ตื่นเช้ามาตาบวมไปเลย เฮ้อออ

“เต้ทำไมตาบวมจัง” แม่อ่า ถามไมเนี่ย ผมอายนะ (แม่พี่เซนนะคับ เมื่อคืนนอนบ้านพี่เซนอ่ะ)
“ก็..” ยังไม่ทันอ้าปากตอบ แม่พี่เซนก็แซวต่อ
“แกล้งไรน้องฮะเซน” แอะ หน้าแดงเลย แม่เล่นแซวต่อหน้าแบบนี้ กระผมหน้าบางนะค้าบบ
“ป่าวนะ เซนยังไมได้ทำไรเลยอ่ะ” ไอ้พี่เซนทำหน้าตาใสซื่อปฏิเสธทุกข้อกล่าวหา พร้อมยกมือสาบาน เหอๆ หมันไส้

“แล้ววันนี้ไปไหนกันรึป่าวเนี่ย” วันนี้วันอาทิตย์คับ แม่เค้าเลยอยู่บ้าน
“ว่าจะไปเจเจอ่ะแม่” ลูกชายก็ตอบแม่เค้าไป ผมก็เดินเข้าไปในครัว แกะน้ำส้ม น้ำเต้าหู้ แล้วก็อะไรอีกสาม สี่อย่างที่แม่เค้าไปซื้อมาไว้แล้ว ใส่ถ้วยใส่จาน มาที่โต๊ะ
“หาเรื่องเสียตังค์ได้ตลอดนะเจ้าเซน” สมน้ำหน้า โดนบ่นเลย บอกแล้วไม่เชื่อให้ไปดูหนังกับเค้า อิอิอิ
“อ่ะก็อยากได้กางเกงใหม่อ่ะแม่ เตรียมไว้ใส่ไปเป็นเฟรชชี่ไง เดี่ยวลูกชายแม่หล่อน้อยหน้าคนอื่นๆเค้า” อ่ะ อ้อนเชียวนะ ว่าแล้วก็แบมือขอเงินตามสไตล์
“อารายฮะ จะไปก็ไปสิ มาแบมงแบมือ”
“ไปแต่ตัวได้ไงอ่ะแม่ ตังค์ด้วยดิ”
ผมก็ยกถาดมาที่โต๊ะพอดี (อารมณ์ลูกสะใภ้จริงๆกู ไม่ช่ายนา อิอิอิ)
“เต้ ดูพี่เซนสิไม่ดีนะเนี่ย อย่าเอาเป็นตัวอย่าง วันๆเอาแต่เที่ยวแล้วยังมาขอตังค์บ่อยๆอีก ไม่เคยช่วยพ่อแม่ประหยัดเลย”
แม่ฮะ...ผมก็ไปกับลูกชายแม่อ่ะฮะ งี้แม่ก็ว่าผมด้วยสิฮะ แอบเคือง หุหุ

แล้วผมกับไอ้ที่รักก็รับฟังเทศน์ไปหนึ่งกัณฑ์พร้อมตังค์ไปจำนวนหนึ่ง

วันนี้ไม่ได้ไปกันสองคนหรอกคับ มีพี่โอต พี่ปริ๊นด้วย ที่เหลือนัดกันกินข้าวตอนเย็นอ่า เค้าไม่อยากไปกัน เลยมีแค่สองคู่ชู้ชื่น

“อ้าวเต้ แต่งตัวซะหล่อเชียวมาเจเจนะไม่ได้ไปเดินแคทวอลค์” ไอ้พี่ปริ๊นทักทายผม วันนี้ผมใส่เสื้อเชิตอ่า แถมยัง มีแว่นด้วย เต็มที่ๆ คนมานหล่อก็เงี้ยะแหละน้า (อายเหมือนกันนะเนี่ย)
“อ่ะ” เขิลก่อน สามวินาที แล้วค่อยคุยต่อ “พี่ปริ๊นก็น่ารักนะวันนี้” ยอกันเองนี่ล่ะเนอะ
“เมียกูหนิ” ไอ้พี่โอตที่นั่งอยู่ถัดไปตอบมาเสียงดัง ไม่อายคนขับแท็กซี่ไงวะเนี่ย ดีนะไอ้พี่เซนมันนั่งเงียบ เหอะๆ
“เหอะๆ เออกูยกให้ น่ารักสุดแล้วเมียมึงอ่ะ” อ่ะไอ้พี่เซน สงสัยคันปาก ยื่นหน้าเข้ามาร่วมแจม
“แต่เมียกูสุดยอดกว่าว่ะ” เฮ้ยยยยยยยยย ไอ้บ้าเซน ทะลึ่งนะ ไอ้พี่ปริ๊นก็หัวเราะเฮฮาไปกับเขา ไม่อายไงวะ พี่ปริ๊นนี่แมนมากนะคับ ไม่มีมาสาวแตกเปรี๊ยะๆ เวลาเล่นบอลยิ่งโหดด้วยอ่ะ แต่เวลาไอ้พี่โอตมันเรียกเมีย นี่เห็นยิ้มรับหน้าบาน ไม่มีอายเลยยย เหอๆๆ

ว่าแล้วไอ้เต้ก็รีบแทรกแผ่นดินหนี...

เฮฮากันไปจนถึงเจเจ ผมก็ลงมา ไมได้สนทนากับใคร ไม่ใช่ว่างอนนะคับ แต่เบื่ออ่ะ ใจจดจ่อกับของต่างๆมากมายดีกว่า ตั้งใจมาดูหลายอย่างเลย

ค่อยๆเดินกันไปคับ แอบเห็นไอ้พี่โอตแอบจูงมือพี่ปริ๊นบ่อยมากๆ ไม่อายสาธารณชนกันรึงายคับพี่ หือออ

“โอตๆ เอาเสื้อกันหนาวนี่ป่ะ ตัวนี้เท่ดีว่ะ” อากาศร้อนจะตาย พี่ปริ๊นมาอามรมณ์ไหนวะ
“ร้อนจะตาย เอาไปไม”
“ก็ตอนอยู่เชียงใหม่ไง”
“ปริ๊น โอตไปเชียงใหม่ ไม่ได้ไปเรียนต่อแคนาดานะ” ไอ้พี่โอตหันมาทำหน้าฮาบวกเซ็ง ผมกับไอ้พี่เซนก็ฮาคับ เฮ้ออออ คิดได้เนอะพี่

ไอพี่ปริ๊นก็ทำหน้าแอบงอนนิดๆที่โดนฮายกวง แต่เค้าไม่เหมือนผมอ่า เป็นผมหรอ งอนหนีไปและ นี่งอนได้นิดนึงก็หาย ว่าแล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาเลือกต่อ
“ไม่รู้อ่ะ เอาไปด้วย เผื่อมันหนาว ใส่แล้วได้คิดถึงปริ๊น” 55555555 ฮาต่อ
“อืมๆ ตามใจ อยู่โน่นใส่ไม่ใส่ค่อยอีกเรื่อง” ไอ้พี่โอต ปากนี่นะน่าโดนฝ่าเท้าปิดจริงๆ
“โห้ย กูว่าใส่ตั้งแต่ดอนเมืองละอย่างมึงอ่ะ” ไอ้ที่รักผมก็แซวเพื่อนรักไปแบบคนรู้ทัน
“เออออ” ไอ้พี่โอตหน้าแดงอ่ะ ไม่น่าเชื่อ
ทำเนียนเดินเข้าไปลองเสื้อตัวที่พี่ปริ๊นเลือกมา หล่อเชียวนะคับ แต่น้อยกว่าไอ้ที่รักผมนิดนึงอ่ะ

พอได้เสื้อมาละก็พากันเดินไปต่อ

“เฮ้ยปริ๊นจะซื้อไปทำไมเยอะแยะ เงินเยอะหรอฮะ” เสียงไอ้พี่โอตเริ่มบ่น หลังจากถือของเต็มมือ
“ต่อไปก็ไม่ได้มาเดินด้วยกันบ่อยๆแล้วนะ” เหอๆ ไม่อยากฟังคู่นี้คุยเลยแฮะ มันดูหมองๆเศร้าๆชอบกล
พี่ปริ๊นก็ซื้อใหญ่ วันนั้นน่าจะหมดไปหลายพันอยู่

ผมกับไอ้พี่เซนก็ซื้อกันนิดๆหน่อยๆ ผมได้เสื้อมาสาม กางเกง หนึ่ง  และที่ปลื้มสุดก็...

“เต้ๆ สร้อยสวยป่ะ” มันถามผมที่ร้านเครื่องประดับหลังจากมุดหัวเข้าไปเลือกอยู่ได้สักกะแป๊บ
“ไหนๆ” ดูแล้วก็ดีอ่ะคับ “สวยดีว่ะ แต่ไม่ค่อยเหมาะกับเซนนะ เต้ว่ามันเส้นเล็กไป”
“ก็ใช่ดิ จะให้เต้นี่” เหอะๆ ไม่บอกแต่แรกวะจะได้มุดเข้ามาเลือกเองเลยยย 5555

นี่แหละคับคือของที่ชอบที่สุดที่ได้มาวันนี้ หุหุหุ

มองฟ้าแล้วก็เห็นมันเทาๆครึ้มๆมาแล้ว เวลาก็เย็นย่ำ บวกกับความหิว ก็เลยโทรบอกพวกพี่ๆที่เหลือ นัดแนะกันที่ร้านจิ้มจุ่มแถมๆศิริราชเจ้าประจำ(มันเลยไปทางกรมอู่หน่อยๆอ่า ร้านนี้อร่อยดีนะคับ)
พอมาถึงพี่ๆเค้าก็รอกันอยู่แล้วคับ ก็แถวบ้านแต่ละคนทั้งนั้น แล้วไอ้เต้ก็เริ่มจ้วงไม่ฟังเสียงและ หิวเฟ้ยยยย

“มึงซื้อไรมานักนาวะโอต” ไอ้พี่โค๊กเริ่มเจรจาและ แสดงว่าอิ่มคนแรก
“กูซื้อที่หนาย เมียกูหนิ ทำยังกับกูโดนเกณฑ์ไปรบชายแดน” นั่นดิผมเห็นด้วย
“ปริ๊นมึงไม่ต้องกลัวหรอก ไปโน่นเดี๋ยวก็มีคนดูแลมันเอง” พี่แนท สร้างความร้าวฉานคืองานของเรา 555
พี่ปริ๊นยังคงกินต่อไม่ตอบโต้
“อยู่โน่นเดินกาดของเยอะแยะพี่” ไอ้เต้คับ เดะเก่าเชียงใหม่ โคนาหน่อย
“แถมเดะๆที่นั่นหล่อเยอะพี่” ฮาๆๆๆ แต่ละที่ ปริ๊นเอย มงฟอร์ตเอย มอชออีก โอ้ยยยย คิคิคิคิ (รู้น้าคิดไรกันอยู่)

“รู้ดีนะ” ช่ายสิ เค้าอยู่ตั้งกี่ปี ไอ้ที่รักผมมันแขวะคับ แหมๆ ไม่ได้เลยนา กินต่อปายยยย อย่ามาหือ
“เต้ แล้วที่นั่นเกย์เยอะป่ะ” เสียงพี่ปริ๊นวางช้อนกับตะเกียบแล้วทำเสียงเรียบเอ่ยถาม
“โหยยยไอ้ห่ามึง” พี่ต้าพูดพร้อมกับผองเพื่อนพี่เค้าที่กัดแขวะกันสนุกสนาน ผมละสงสารพี่ปริ๊นมันจริงๆ ฮาๆๆ

กินกันเสร็จก็พากันมารำลึกความหลังที่สะพานพระรามแปด ลืมบอกไปว่าตอนกินนั่นฝนตกแปะๆคับ แต่ตอนนี้หยุดแล้ว อากาศบนนี้เลยเย็นแสนสบายยยย

“พี่ปริ๊นเชื่อเต้สิ พี่โอตไม่ทิ้งพี่หรอก เค้ารักพี่จะตาย” ผมบอกพี่เค้า ขณะเดินคุยกันสองคนบนสะพาน พวกนั้นก็ถ่ายรูปเล่นกันอยู่ ไอ้พี่โค๊กเอากล้องมาถ่ายอ่ะคับ

“เต้ ยังไงก็เหอะ มันไม่มีอะไรแน่นอนหรอก” อ่านะ...พี่
“อ่ะอย่าคิดมากดิคับ”
“พี่ก็ไม่ได้คิดมากนะ แต่คิดว่าต่อไปจะไม่มีมันอยู่ใกล้ๆเหมือนเดิมมันก็ใจหายว่ะ ปกติทำอะไรไปไหนก็มีมันตลอด” เหอๆ จากที่ร่าเริงเมื่อกี้ดูเงียบลงไปทันที
“โหยพี่ บินไปแป๊บๆก็ถึง” อ่ะ ...ปลอบใจไงดีหว่า
“ออกค่าเครื่องให้สิวะ ฮ่าๆ” แง่วววว ไอ้เต้ต้องเก็บตังค์ไว้จ่ายค่ารถจากจรัญมารังสิตคร้าบบบบพี่น้องงงง

ก่อนจะน้ำตาไหลรินก็รีบจรลีไปรวมหมู่รวมพวกถ่ายรูปกับคนอื่นๆต่อดีกว่า งานนี้ได้รูปคู่ รูปหมู่กันมาหลายเชียว แล้วก็นอนเล่นกันบนสะพานยันดึกเลย เหอๆ อีกไม่กี่วันผมก็เปิดเทอมแล้ว พวกพี่เค้าก็เริ่มยุ่งกับการสัมภาษณ์ การสมัครอะไรกันแล้ว ต่อจากนี้ เวลานี้คงจะบันทึกไว้เพียงในความทรงจำแล้วสินะคับ สำหรับผมยังต้องใช้ชีวิตม.ปลายของตัวเองไปอีก 2 ปีคับ ต่อไปผมก็คงมากับเพื่อนๆ ตัวเองแล้วล่ะ

สายฝนเริ่มโปรยปรายลงมาเบาๆอีกครั้งกลางดึกสงัด พวกเราจึงพากันแยกย้ายกลับบ้าน รอยยิ้มและเสียงหัวเราะค่อยๆจางไป ฝากไว้กับสะพานใต้ดวงดาวแห่งนี้ …ดีใจมากเลยนะที่ได้มีความทรงจำดีๆแบบนี้ ในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต

   ***********************************************************

 o1 o1 o1 o1 :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 10-11-2007 03:12:16

สายฝนเริ่มโปรยปราย
 :m15: :m15: :m15:

จากกันวันนี้  เก็บเอาความทรงจำดีๆเอาไว้
 :m1: :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: กลั่นกรอง ที่ 10-11-2007 03:47:15

ความทรงจำเป็นสิ่งสวยงาม  ไม่ว่าจะเรื่องทุกข์เรื่องสุข
มันก็เป็นสิ่งที่น่าจดจำเสมอ  (แต่เรื่องบางเรื่องที่ทำให้ทุกข์ใจ  ก็แกล้งลืมๆมันไปบ้าง ก็ดี)

มีพบก็มีจาก  เป็นเรื่องธรมดา



:เฮ้อ:  คิดถึงสมัย ม.ปลายจริงๆ   ตอนนี้เพื่อนมันทำไรกันอยู่

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 10-11-2007 14:31:40

 :undecided:
คนทุกคนกลัวการเปลี่ยนแปลงมากน้อยแตกต่างกันไป....ขึ้นอยู่กับว่าแต่ละคน
จะจัดการกับสิ่งต่าง ๆ ที่เปลี่ยนไปอย่างไร...พร้อมรับกับสถานการณ์ขนาดไหน....? ? ?

ในเรื่องของความรัก...ยามรักย่อมอยากอยู่ชิดใกล้ เห็นกันและกันตลอดเวลา :give2:
เมื่อต้องห่างกันไป...มันก็ยากที่จะทำใจ...สิ่งเดียวที่ทำได้คือ มั่นใจในกันและกัน...
แต่กระนั้นก็ต้องปล่อยวาง และเตรียมใจไปในตัว....เพราะความเปลี่ยนแปลงไม่เคยหยุดนิ่ง

เอาใจช่วยความรักของเต้และเซน รวมไปถึงโอ๊ตและปริ้นซ์....อย่างน้อยที่สุดมันคือ...ความทรงจำที่ดี
 :a1:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 10-11-2007 14:47:24

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 11-11-2007 10:45:18

บรรยายได้ดีมากเลย   o15 คิดถึงตอนที่ต้องแยกย้ายจากเพื่อน ๆ ไปเรียนที่อื่นอ่ะ คิดถึงจัง  :a1:


ป.ล.

อ้างจาก: the sun IN NIgh ที่ 10-11-2007 01:36:41  

ไอ้พี่เซนก็กอดผมไว้แน่นเหมือนกัน แล้วก็จูบเบาๆ ทีนึง เบาๆจริงๆนาไม่มีลิ้นมาดันๆอะไรทั้งนั้น 5555

เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย ชิร์ ร้อนตัว :a14: :a14: :a14:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: bbboy ที่ 11-11-2007 11:39:12

 :m3: สนุกมากเลยครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ :m1:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: cokeclub ที่ 12-11-2007 07:40:39

เย้ๆ ตามมาภาคสองละ
ตอนที่ 2 สู้ๆ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 13-11-2007 00:09:40

ตอนที่ 11 : นาย......  ...... นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 สายวิทย์ห้อง 1

ผมลงจากรถเมล์สายหนึ่งที่ผมแทบไม่เคยขึ้นเพราะปกติจะมาพร้อมกับไอ้พี่เซน ไอ้พี่ต้า นั่งแทกซี่กันมา
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ตอนแรกไอ้ที่รักมันจะมาส่งแหละคับ มันยังไม่เปิดเทอม แต่ผมไม่อยากให้มาอ่ะ ต่อไปผมก็ต้องมาคนเดียว ฝึกไว้จะได้ชินๆลงรถมาก็เดินเข้าประตูโรงเรียนไปด้วยความรู้สึกแปลกๆอ่ะ

...วันนี้โรงเรียนมันเงียบหรือผมเหงาวะ

เดินเข้ามาได้ไม่กี่ก้าว มองกลับไปฝั่งตรงข้าม เห็นตึกเทคโนสยามฝั่งตรงข้ามโรงเรียนสูงโดดเด่นอยู่  ภาพรอบๆข้าง คล้ายๆแทบไม่ต่างไปจากเดิม แต่ความรู้สึกผมมันแตกต่างจัง เหมือนมันจะร้องไห้ยังไงก็ไม่รู้อ่ะ ผมหันหลังกลับแล้วรีบเดินจ้ำเข้าไปในโรงเรียน โดยไม่มองสนใจสิ่งรอบข้างใดๆอีกจนถึงแถว ..วันแรกไอ้เต้ก็สายเล้ยยย

“อ้าว สายเลยนะวันแรก” เสียงมิสประจำชั้นคนใหม่ ที่ผมคุ้นเคยเพราะแกสอนชีวะม.ปลาย
“ขอโทษคับผม” ยิ้มหวานๆให้ แกก็ไม่ได้ว่าอะไรคับ ก็ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบเด็กๆ จนปล่อยแถวขึ้นห้องเรียน วันนี้ไม่มีทำโทษหรอกคับ อีกอย่างผมไม่ได้มาสายมากมายด้วย

วันแรกก็เหมือนเคยคับ คุยๆกันไป ไม่มีเรียนอะไรมาก ได้แต่มอบรอยยิ้มให้แก่เหล่าคนคุ้นเคยกันที่ห่างหายกันไปนานหลายเดือน ยิ่งม.5 รุ้จักกันแทบหมดละคับ จะมีก็เด็กใหม่ เข้ามาคนนึง ผุ้ชาย ตี๋ๆ บึกๆ ใส่แว่น ดูจะเรียนหรือจะเหี้ยอันนี้ยังตัดสินไม่ได้คับ ต้องรุ้จักก่อน หน้ามันเรียน แต่ก็ดูกวนๆอยู่ ...ช่างมันๆ ตอนนี้ในสมองมีแต่หน้าไอ้พี่เซนลอยไปมา เฮ้อออ ทำไมม.ปลายที่เคยสุข มันเศร้าจังว้า

“เต้ มึงเป็นไรวะ ไม่เล่นเลยวันนี้” เพื่อนสนิทผมถามขึ้นตอนกินข้าวกลางวันกันที่โรงอาหารอ่ะ ถามได้ดิ ก็แฟนกูไม่อยู่อ่ะ แฟนกูมันจบไปแล้วอ่ะ เหลือกูคนเดียวแล้วอ่ะ โว้ยยยยยย (อันนี้ในใจคิดคับ)

“กูไม่ชินว่ะ ตื่นเช้าวันแรก” น้านนนนนไอ้เต้เนียนได้อีก

“ดูยังกับคนอกหัก” เอ๊ะเสียงใครไม่คุ้น ...ไอ้แว่นตี๋นี่เอง เด็กใหม่ เสือกไรวะ กูไมได้อกหักเว้ย สัดหนิ ปากไม่ดี คนยิ่งคิดมาก
ผมจ้องหน้ามัน เอาเรื่องอยู่เหมือนกัน กูทักทายตอนเช้าหน่อย ทำตีซี้นะมึง
“เฮ้ยไอ้เต้ วันแรกมึงจะหาเรื่องกันเลยหรอไงวะ” ไอ้โม (ชื่อนี้แอบยืมใครมาก็ไม่รุ้เนาะ กาซิก กาซิก) เพื่อนคนนึงที่หล่อล้ำเลิศจัดจ้านที่สุดในปฐพี พูดขึ้น หุหุ (จริงๆมันไม่ได้ชื่อนี้หรอกคับ)

อ่ะ หงุดหงิด รมเสียเปนที่สุด ไม่ดงไม่แดกมันละข้าว ไปนั่งเล่นสนามสาม เงียบๆ หลังโรงเรียนดีกว่า ว่าแล้ว บอกเพื่อนๆ แล้วลุกเดินจากไป

มาถึงวันนี้ไม่มีคนมาเล่นบอลให้หนวกหู ผมก็เลยไปนอนที่ซุ้มข้างสนามคนเดียวเปลี่ยวใจ แต่ก่อนเคยมานั่งหนุนตักไอ้พี่เซนมันบ่อยๆ เฮ้ออออ คิดถึงอ่ะคับ คิดถึงเว้ยยย ได้ยินมั้ยยยย
สักพักไม่เกินอึดใจโทรศัพท์มือถือผมก็ดังขึ้น
“ดีค้าบ” เสียงใสด้วยความดีใจ แฝงแววอ้อน บวกน้อยใจ สารพัดอารมณ์
“ไง เป็นไงบ้างวันแรก” อ่ะไอ้บ้าเอ้ย เหงาสิเว้ย ถามได้
“ก็ๆ คิดถึงอ่ะ” เริ่มและ ไอ้เต้เริ่มน้ำตาไหลริน
“เฮ้ย อย่าร้องดิ โหย เดี่ยวเข้าไปหานะ” เหมือนเด็กอนุบาลมาโรเงรียนวันแรกเลยกูเอ้ยยย
“อ่ะ ไม่ต้องมาหรอกๆ เดี๋ยวก็เรียนแล้ว” ใจจริงอ่ะ ดีใจแทบตาย เว่อไปมะคับ เพิ่งเจอหน้ากันเมื่อวานเองนะเนี่ย อิอิอิ เมื่อคืนนอนแยกบ้านกันอ่าคับ

“เอาน่า ไอ้ต้า ไอ้โอต มันชวนอยู่ ว่างๆกันยังไม่ได้ทำไร ไอ้โอตมันจะไปลาพวกมิสมาซเซอไปเชียงใหม่ด้วย”
เป็นชุดเลยคับ เหอๆ มาก็มาสิ
“อ่ะคับ” ไม่เถียงไรหรอกคับ ดีใจจนจะวิ่งไปรับหน้าโรงเรียนแล้ว แปลกเนอะ ปกติ ไม่เจอกันก็ไม่เหนเป็นไร แต่พอมาโรงเรียนทำไมมันเศร้าจัง ไอ้เต้เอ้ยยย ไอ้ขี้เว่อออ นึกด่าตัวเองในใจแล้วก้เห้นพวกเพื่อนๆผม ไอโมหล่อจัดจ้าน ไอ้ต้น ไอ้วีน แล้วก็ไอ้เด็กแว่นมากัน ที่เหลือสงสัยมันเตะบอลสนามใน

มาทะไมวะ นึกในใจ “อ่ะมานั่งทำซึ้งตรงนี้เองมึง” ไอ้ต้นทักทายผม ตอนนี้ผมสนิทกับไอ้สามตัวนี่ที่สุดคับ ในห้อง ที่เหลือก็สนิทนะ แต่ก็ไม่ค่อยเท่าไหร่ ด้วยเหตุที่ติดสอยห้อยตามกลุ่มพี่ๆเค้าบ่อยๆ เพื่อนในห้องเลยไม่ค่อยสนิทเท่าที่ควร แต่ก็ถือว่าสนิทนะ เพราะผมชอบทำบ้าๆบอๆเล่นในห้อง แค่แบบไม่ได้ไปไหนมาข้างนอกด้วยกันอ่ะ แต่ต่อไปคงมีไปบ้างแล้ว เพราะเริ่มสนิทกับไอ้สามตัวนี้มากขึ้น (ผมเข้ามาม.4 เดะใหม่ก็งี้แหละค้าบ)
แค่นี้ก็น่ารัก เพื่อนรักเพื่อนหลงจะตายแล้ว อิอิอิอิ

“ป่าวๆ เดี่ยวเข้าไปข้างในละ” ตั้งท่าจะลุกละ
“อ่ะนั่งก่อนดิ รีบหรอวะ ยังไม่ขึ้นคาบเรียนเลย” ไอ้แว่น ทำไมมึงจะนั่งก็นั่งไปสิ กูจะไปรอที่รัก ยุ่งจริง
“เออ พาเด็กใหม่ทัวร์หน่อยดิมึงเนี่ย เจ้าบ้านภาษาห่าไรเนี่ย” อ่ะ ไอ้วีน เจือกกกก
“เออเนี่ยเรียกว่าสนามสาม โน่นโต๊ะปิงปองโดดเรียนมาเล่นได้เวลาเบื่อๆ” ไอ้แว่นมองหน้าผมแบบเออๆออๆ
“โน่นห้องดนตรี แล้วก็ที่ผ่านมานี่คอร์ทแบต” รอบอาณาบริเวณตรงนั้นก็มีเท่านี่ล่ะคับ
“ไปยัง” พูดจบไอ้เต้ก็เตรียมตัวไปละ
“งอนใครมาวะ” อ่ะ...ไอ้แว่น นอกเรื่องละเมิง
“เสือก” ไอ้เต้ก็เลยด่ากลับ แล้วเดินนำมา ได้ยินเสียงพวกมันหัวเราะเฮฮากันตามหลัง แสดงว่ามันไม่ได้นั่งต่อ  ผมก็เดินๆมา แล้วก็ทิ้งตัวนั่งแหมะลงตรงโต๊ะสโมสรทางจะเข้าตึก คือถ้าใครจะเดินเข้าไปส่วนตึกเรียนต้องผ่านส่วนนี้อ่าคับ มีช่องทางเดียว (รอไอ้ที่รักนั่นเองงง งุงิๆๆ)

“เฮ้ยไอ้เต้ๆ นั่นพี่มึงหนิ” ไอ้ต้นมันพูดหลังจากนั่งกันจนเกือบถึงเวลาขึ้นเรียนแล้ว
ผมหันไปดูก็ใช่จริงๆ มากันจนจะขึ้นเรียนอยู่แล้ว แมร่งงง
“เออ มันบอกจะมาเยี่ยมมิสมาซเซอกัน” ตอบไปตามจรรยาบรรณน้องที่ดี
“อ่อ นึกว่ามาเยี่ยมมึง” ไอ้วีน ...ปากอ่ะ ทำไมทุกคนต้องกัดกรุวะ โห้ยย เซ็ง
“เยี่ยมเหี้ยไร” ไม่สนมึงและๆ ไปหาที่รักดีกว่า ว่าแล้วไอ้เต้ก็แจ้นไปหาไอ้พี่เซนที่กำลังเดินมาหน้าบานเชียว
ทำเนียนแต่งชุดนักเรียนกันมายกแก๊งค์เลยคับ เหอๆๆ ทำไปได้นะ

“ไงไอ้เด็กขี้แย” ไอ้พี่โอตแซวผม แต่วันนี้ไม่โกรธไม่งอนคับ อิอิอิ
“อ่ะ เดี๋ยวเซนไปหามิสมาซเซอก่อนนะ เย็นๆเจอกันแล้วกัน” อ่ะ เสียงกริ่งเข้าเรียนดังพอดี คร้าบบบ เห็นหน้าก็ดีใจและ  ไม่รู้จะคิดถึงอะไรนักหนา แล้ะแล้วพวกผมก็พากันแยกย้าย บ๊ายบายพี่ๆไปเรียน

ช่วงบ่ายก็เหมือนเคยฮะ ไอ้เต้ก็เล่นปิงปองกับเพื่อน กั้นโต๊ะเล่นกันในห้อง เพราะมีสไม่สอนอิอิอิ ดีจริงๆ ปิงปองเบื่อก็มานั่งคุยกันเรื่องสัพเพเหระ จนเลิกเรียน ไอ้เต้ก็แจ้นลงไปสโมสรที่นัดไอ้ที่รักและพี่ชายไว้ ไอ้พี่โอตไปหาพี่ปริ๊นที่สยามแล้วคับ ผมสามคนที่เหลือก็ไปหาไรกินแถวๆวังหลัง(ท่าน้ำอ่ะ)

“เออวันนี้มีเด็กใหม่คนนึงอ่ะเซนในห้อง แม่งกวนส้นตีน” ขณะกำลังโซ้ยข้าวมันไก่แสนอร่อย ผมก็ได้เล่าถึงไอ้เพื่อนใหม่ไร้ชะตาสมพงษ์ให้ไอ้ทั้งสองฟัง
“น่ารักมะ” ดูไอ้ที่รักมันถามดิ
“เหอๆ ไม่อ่ะ แว่นๆ กวนๆ แถมเสือกเรื่องเต้อีกอ่ะ” อิอิอิ ดูผมร้ายจังแฮะตอนนี้
“มึงอารมณ์ไม่ดี พาลเค้าป่าว” ไอ้ต้า แอะ เข้าข้างคนอื่นหรอ
“ป่าวเว้ย จริงๆ”

ว่าแล้วก็เล่าเหตุการณ์จำลองไปเรื่อยๆ

“เต้แอบชอบเค้าป่าวเนี่ย” อ่ะ ไอ้บ้าพี่เซน ชอบไรวะ ป่าวเว้ยยย
“จริงนะมึง” ไอ้พี่ต้า...เฮ้อแต่ละคน

“เดี๋ยวต้องตามไปคุมมันทุกวันและทั้งเนี่ย” เหอๆ ไอ้บ้า ไม่ได้คิดนอกใจเลยนะ
“อ่ะ คิดกันได้เนอะ” ไอ้เต้เริ่มงอนและ ไม่มีใครเข้าข้างเลยเว้ย
กินเสร็จเก็บตังค์ โบกแท็กซี่กลับบ้านนอนดีกว่า

กลับบ้านมา อาบน้ำ ดูทีวี คุยกับป๊า ทำการบ้าน เตรียมตัวเข้านอน

ตัดฉากมาที่บนเตียง ดึกสงัด ผมตัวหอมอาบน้ำมาแล้ว พร้อมนอนคับ

“ถามจริง รู้สึกไงกับไอ้แว่นนั่นอ่ะ” อ่ะ ไอ้ที่รักผมที่นอนเล่นอยู่ก่อนสักพักแล้ว ถามผม ขณะที่ผมซุกตัวเข้าไปกอด อุ่นจังงง

“ไม่ได้คิดไรเลยคับ พูดให้คิด เดี๋ยวก็คิดจริงเลยหนิ” เหอๆ ง่วงแล้ว จานอนเว้ย พรุ่งนี้ก็ไปโรงเรียนอีก
“เต้ เซนหึงว่ะ” หา หึงบ้าไรเนี่ย
“รุ้สึกแปลกๆอ่ะ เวลาเต้พูดถึงไอ้คนนี้” ...มีซิกเซนส์ เซเว่นเซนส์ อะไรกันเนี่ย คนจานอน บอกว่าไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไรสิ เต้นี่ ต้องหึงเว้ยยยย รู้มั้ย วันนี้จะร้องไห้กี่รอบที่โรงเรียน

“ผมรักพี่ รักมากนะ รักคนเดียวด้วย” ผมพูดไปเบาๆ แล้วกอดไอ้คนข้างๆแน่นเข้าไปอีก

รู้สึกริมฝีปากแตะสัมผัสเบาๆที่หน้าผาก ก่อนเสียงคุ้นเคยอบอุ่นจะผ่านความมืดมากระทบหู

“ไอ้เด็กน้อย”

ผมนอนยิ้มอยู่อย่างงั้นสักพัก จนหลับไปกับอกอุ่นๆที่คุ้นเคย อีกค่ำคืนหนึ่งที่ฟ้ายังอณุญาตให้เรานอนกอดกัน

   **********************************************************************


ตอนนี้ ก้เท่ากับในปาล์มละนะค้าบ  o16

อย่าเศร้ากันไปเลยนาๆๆ โอ๋ๆๆ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixs ที่ 13-11-2007 06:43:31

อ่า

เท่ากะปาล์มละอะ
 :a2:

เร็วกว่าได้มะ   

อิอิ


มาต่อเร็วๆเลยน้า


 :m14: :m14: :m14: :m14: :m14:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 13-11-2007 09:34:50

อะ ยังไม่ทันไรก็หึงซะล่ะ
 :m18:
แต่มันก็รู้สึกทะแม่งๆอย่างเซนว่าจริงๆแหละ
 o12 o12 o12

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: bbboy ที่ 13-11-2007 12:16:19

 :m3: :m3: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 13-11-2007 12:47:02

ตอนที่ 12 : อาหารมื้อเย็น

แล้ววันที่ผมต้องมาโรงเรียนกลับบ้านเพียงลำพังก็มาถึง

“ไปแล้วนะ” ผมกับไอ้พี่เซนร่ำลากันหน้าปากซอยบ้านผม ก่อนจะแยกย้ายกันไปคนละทาง ผมไปโรงเรียน มันไปมหาลัยอันไกลโพ้น

หลังจากเปิดเรียนมา ทุกๆวันมันก็จะมารับมาส่งผมตลอด จนวันนี้คือวันที่มหาลัยมันเปิดแล้ว ผมก็พอจะโอเคกับอะไรหลายๆอย่างแล้ว ก็มาเองกลับเอง บอกกับตัวเอง มึงต้องปรับตัวให้ได้ นี่คือชีวิตต่อไปของผม ถ้าผมอยู่กับอดีต ปัจุบันของผมมันก็จะแย่ แล้วเมื่อไปถึงอนาคต แล้วผมมองกลับมา ผมคงเสียดายช่วงเวลาเหล่านี้ ผมไม่อยากคิดว่า ทำไมวันนั้นกูไม่ใช้ชีวิตให้เต็มที่ ให้มีความสุขวะ

คิดมันง่าย ทำมันไม่...แต่ผมต้องทำมันให้ได้

“อ้าว ไม่มีคนมาส่งหรอ” เจอไอ้แว่นมันหน้าโรงเรียน (ตอนนี้เริ่มญาติดีกันแล้วคับ มันมาเป็นสมาชิกกลุ่มผมและ)

“เออ” เห็นแล้วยังจะถามนะมึง
“ก็ถามดีๆ มึงหนิ ทำหน้าซะ” มันทำหน้าสำนึกผิดเล็กๆ แล้วเดินมากับผม เข้าไปในโรงเรียน (ปล.มันเป็นเพื่อนวิ่งผมคนใหม่ละคับ สายประจำพอๆกัน)

“เอออย่าเสือกไอ้แว่น” อ่ะ อย่าทำรมเสียแต่เช้านะเมิง
“เออ ไม่เสือกก็ได้วะ แต่กูชื่อเต้ย ไม่ใช่แว่น บอกกี่ทีไม่จำนะมึงเนี่ย”
“เออๆ ชื่อห่าไรก็เรื่องของมึง”

แล้วไอ้เต้ก็เดินเข้าไปในโรงเรียน ไม่ได้ต่อล้อต่อเถียงกับมันอีก

วิ่งเสร็จเหนื่อยหอบ  แอบคิดถึงไอ้คนเคยมาวิ่งด้วยกันนิดหน่อย แล้วก็มองไอ้คนที่วิ่งอยู่ข้างเมื่อกี้ผ่านแว่นตามัน แล้วก็เดินไปล้างหน้าล้างตา แล้วก็ไปดื่มน้ำ ปัสสาวะ แล้วก็นั่งพักเหนื่อยจนมาซเซอเดินมาไล่ แล้วก็เดินขึ้นแวะส่องกระจกตรงบันได แล้วก็เดินขึ้นไปทักทายมิสที่ห้องวิทย์ชั้นสองทางผ่าน แล้วก็เดินขึ้นไปถึงห้องม.5 (ห้องเรียนตัวเอง) แล้วก็ไปที่โต๊ะ แล้วก็คุยกับเพื่อนๆ แล้วก็ลอกการบ้านตอนโฮมรูม แล้วก็โดนมิสว่าลอกงานในห้อง แล้วก็ถึงเวลาเรียนคาบแรก แล้วก็ แล้วก็ แล้วก็ แล้วก็ .....ถึงตอนเย็นเลิกเรียนซะที เฮ้อออ

“กลับไงวะวันนี้” ไอ้แว่น (เต้ย) ถามผม
“นี่ไง สายเนี่ย” แล้วชี้ให้มันดูสายรถเมลที่กำลังวิ่งมาจอดที่ป้ายพอดี
“เฮ้ยกูไปด้วยๆ” อ่ะ มันไม่รอคำตอบ วิ่งตามขึ้นมาเลย
“บ้านมึงอยู่ทางนี้หรอ” ก็ไม่เคยรุ้นี่หว่า ปกติเลิกเรียนก็มีไอ้พี่เซนมารับ ทิ้งเพื่อนฝูงตลอดอ่ะ สันดานไอ้เต้ 555
“เออสิวะ” มันทำหน้าเคืองผมนิดๆ
“ลงไหนวะ”
มันไม่ตอบผมแต่หันไปบอกกระเป๋าที่เดินมาเก็บตังค์พอดี “ศิริราชคับ” อ่ะ เลยป้ายที่ผมลงไปไม่กี่ป้ายเอง
แอบดีใจ ต่อไปก็มีเพื่อนกลับแล้วกู เย้ๆๆๆ

ผมก็จ่ายตังค์บ้าง (ไม่บอกนะว่าลงป้ายไหน อิอิอิ) แล้วก็หันมาเจรจากับไอ้แว่นตี๋บึกข้างๆนี่

“แล้วไมวันนี้กลับเองวะ” เจือกไม่เลิกนะมึงเนี่ย ผมคิดในใจกับคำถามของมัน
“พี่กูเค้าเปิดเทอมแล้วอ่ะ” มันก็ทำหน้ารับฟังและเข้าใจ
“ตกลงพี่มึงคือพี่ต้าใช่ป่ะ” อ่ะ...เออสิวะ ถามแปลกๆ
“อืม” ผมก็ตอบไปสั้นๆ เอ หรือมึงชอบพี่กู ไม่นะเว้ย พี่กูแมนทั้งแท่งๆ อย่าริอาจๆ ผ่านตีนกูไปก่อนเหอะ
“แล้วไมพี่เซนเค้ามารับมึงอ่ะ” ถามไรนักหนาวะ คิดก่อนตอบไงดี กับพวกเพื่อนในห้อง มันก็ชินอ่ะว่าผมกลับกับพวกพี่ๆ แต่มาเทอมนี้มีแค่พี่เซนมารับ แต่ก็แค่ไม่กี่วันอ่ะนะ ที่เปิดเทอมมามันก็ยังไม่สงสัยไรกันมั้ง ผมก็ลืมคิด ...นั่นดิ ตอบไอ้เต้ยมันไงดีวะเนี่ย

“ก็พี่กูไม่ว่าง” เนียนมั้ยหนอ
“บ้านแค่เนี่ยะ ห่า..กลับเองไม่เป็น” อ่า มันไม่สงสัยกับคำตอบที่เป็นเท็จ กุรอดดด
ก่อนที่ไอ้เต้จะจนมุม เสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นมาช่วยชีวิต และฮีไร่คนนั้นคงเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากก...
“ถึงบ้านยัง” ถามไม่มีน้ำตาลเลย ที่รักใครวะ
“อยู่บนรถแล้วค้าบ อยู่ไหนอ่ะ”
“อยู่สยามอ่ะ มาแวะซื้อของนิดหน่อย เดี๋ยวจะกลับแล้วๆ” วันแรกก็แถเลยนะ ไอ้ตัวดี
“ค้าบๆ จะกลับบ้านเลยหรือแวะมาก่อนอ่ะ”
“อืม เหนื่อยๆอ่ะ กลับบ้านเซนเลยละกัน มานอนด้วยป่าว”อ่า ก็ไม่ดีนะคับไปนอนบ้านผู้ชายเนี่ย แต่ผู้ชายเหมือนกันก็ไม่เป็นไรนะคับ แม่ไม่ว่านี่ 5555
“อืมๆ งั้นเดี๋ยวเข้าไปเลยละกัน” ก็กะจะไปทำการบ้าน แล้วก็ไปดูแลเฟรชชี่ด้วยอ่า ไม่รู้วันแรกเค้าจะเหนื่อยป่าว ต้องเอาใจหน่อยๆ
“อืมๆ”
“แล้วกินไรยัง” ถามก่อน จะได้เตรียมเอาใจถูก อิอิ
“ยังๆ”
“อ่ะค้าบ งั้นเดี๋ยวมากินพร้อมกันนะ” ว่าแล้วสมองก็เริ่มคิดหารายการอาหาร
“ค้าบ แค่นี้ก่อนนะ”
“ค้าบ” อิอิอิอิ กำลังแฮบปี้ แล้วไอ้คนข้างๆก็ถามขัดจังหวะ

“ใครวะ” แหม มึงนี่ช่างถามจริง เสือกตลอดดดด ไอ้เต้ย
“พ่อกู” ฮาๆ มันก็หน้าจ๋อยไปนิดหน่อย แต่ไม่สนใจหรอก จะถึงป้ายแล้วด้วย
“เฮ้ยกูลงป้ายหน้า ไปก่อนนะ” กำลังจะลุก มันก็ยื้อไว้ (ด้วยคำพูดนะ อิอิ ไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวค้าบ)

“เฮ้ย ไปกินข้าวท่าน้ำป่าว” อ่ะไปไมล่ะ เพิ่งนัดกับไอ้ที่รักหยกๆ
“ไม่อ่ะ ต้องกลับไปกินข้าวที่บ้านว่ะ”
“เออ ไปแดกคนเดียวก็ได้วะ” ไอ้แว่นมันทำงอน หน้ามึงไม่ให้เว้ย ไอ้ตี๋เถื่อน แม่งถึกเชียว แถมหน้าตาก็เถื่อนๆหื่นๆโหดๆ รวมๆแล้ว หล่อน้อยกว่าที่รักผมมากมาย หุหุหุหุ แต่สาวๆกรี๊ดกันจัง ไม่รู้กรี๊ดไร เด็กใหม่ก็เงี้ยะ อิอิ (ตอนผมเข้าใหม่ไม่เหนกรี๊ดบ้างวะ)

“แล้วที่บ้านมึงอ่ะ ไม่กลับไปกินด้วยหรอ” เกิดสงสารนิดๆคับ ไปนั่งเปนเพื่อนสักพักก็ได้ว้า ใกล้ๆบ้านอยู่แล้ว
“เค้ากลับดึกอ่ะ” อืมมมม เอาไงดี สงสารเพื่อนเหมือนกัน นั่งคนเดียวคงเหงา ไอ้เซนมันก็ยังไม่ถึงหรอกตั้งสยาม
“เออๆ งั้นเดี๋ยวกูไปนั่งเป็นเพื่อน”

แล้วก็ตัดสินใจนั่งต่อไปอีกนิด (ราคาตั๋วโดยสารเท่ากันอ่ะคับทั้งป้ายบ้านผมและที่จะไปลง)
มันก็หน้าบานนิดๆ (กุแอบเห้นนะไอ้เต้ย แหมตาวาวเชียวมีเพื่อนกินข้าวด้วย)

“ห้ามกินนานนะมึง กูรีบ” สั่งไว้ก่อน เดี๋ยวมันช้าแล้วที่รักผมต้องรอ อิอิอิ เพื่อนที่ดีมั้ยคับแบบนี้ น่าคบเนอะกุ5555

“เออออ แค่มานั่งเป็นเพื่อนนะห่า ทำซะ ลำบากมากกูกินคนเดียวก็ได้นะ” แหะๆมันคงงอนจริงอ่ะคับ ผมก็เลยสลดนิดนึง (นิดมากๆ) แล้วแป๊บนึงก็ถึงและ ลงรถก็พากันเดินๆด๊อกๆแด๊กๆ ไปท่าน้ำ

“กินไรอ่ะ” ถามกูทำไม กูมานั่งเป็นเพื่อน
“มึงจะกินก็เลือกสิวะ”
“งั้น โน่นๆ ข้าวมันไก่ร้านนั้น ซุปอร่อย” อ่อ ร้านโปรดกูเหมือนกันแหละไอ้เต้ยเอ๋ย

ว่าแล้วพอไปถึง
“พี่ข้าวมันเนื้อน่องเอาหนังเอาเลือด ขอซุปถ้วยใหญ่นะคับ” ไอ้เต้คับ สั่งก่อนเลย แหะๆๆๆ ขอซักจาน
“อ้าวไหนบอกไม่กินไงวะ” เจองี้ไอ้แว่นงง
“เออ กินไม่กิน สั่งเข้า” เริ่มโมโหหิวนะเมิง
“เออๆ ไอ้บ้า” แล้วมันก็สั่งของมันไปแล้วมานั่งที่โต๊ะที่ผมเดินมานั่งก่อนเมื่อกี้

พอมาก็จ้วงไม่ฟังเสียงละคับ หิวอ่ะ ร้านนี้อร่อยด้วยอิอิอิ
“มากินบ่อยหรอวะ” ไอ้เต้ยเงยหน้ามาถามหลังจากซัดไปครึ่งค่อนจาน
“อืมดิ มึงอ่ะ”
“ก็บ่อยนะ อาจจะเคยเจอกันก็ได้นะมึง แต่ตอนนั้นมึงไม่รู้จักกู”
“ถึงว่าวันนี้ไม่ค่อยอร่อย เจอมึงนี่เอง” ฮ่าๆๆๆ ผมกวนมันไป
“เอออ ไม่อร่อยก็แดกจนจะหมดละน่ะ” ไอ้เต้ยทำสีหน้าประชดผม แล้วกินต่อ ชิ ว่ากุ ไม่สนใจ สั่งกลับบ้านให้ที่รักดีกว่า

“พี่คับ เอาเนื้อน่องหนังพิเศษผสมไก่ทอดกลับบ้านนะคับ” พี่คนขายก็จำผมได้แหละคับ เพราะเวลาพวกผมมากัน ก็จะสั่งน้ำซุกชามใหญ่ เสมอๆ โดยเฉพาะ ไอ้พี่โค๊กกับพี่โอต แทบจะซดกันคนละชาม ก็ยิ้มรับและไปตามเรียบร้อย ไม่นานพอผมสองคนกินกันเสร็จก็จ่ายตังพร้อมหิ้วถุงข้าวมันไก่กลับบ้าน

“เต้ยๆ เดี๋ยวกูแวะนี่แปบ” พูดจบ ผมก็หันไปสั่งโจ๊กร้านใกล้ๆ กะไปให้แม่ แล้วก็ป๊า แล้วก็ซื้อน้ำเต้าหู้สำหรับตัวเอง ที่รักแล้วก็แม่ไอ้ที่รัก และแม่ตัวเองด้วย อะไรอีกสักสองสามอย่าง ให้พี่เซนด้วย ให้ไอ้พี่ต้ามันด้วย
พอเสร็จหมดก็แยกย้าย บ๊ายบายไอ้เต้ย นั่งรถกลับบ้านผม ไปเก็บของ เอาของที่ซื้อมาไปให้ป๊ากะแม่ แล้วก็แล่นมาบ้านไอ้พี่เซน มาถึงมันก็ยังไม่มา เจอแม่ผมก็เลยเอาของที่ซื้อมาให้ไปให้แม่ก่อน ชักงง สรุปผมซื้อไรให้ใครบ้างเนี่ย

“แม่หวัดดีคับ เต้ซื้อมากฝากอ่า แม่กินไรยังคับ” เอาใจ ประจบหน่อย มาขออาศัยค้างคืนบ้านเค้า อิอิอิ
“อ้อแม่กินข้าวไปแล้วเต้ แต่ขอบใจมากนะ ไหนดูซิมีอะไรบ้างเนี่ย เยอะแยะเชียว” ของลูกชายแม่อ่ะคับ เต็มเลย ของชอบมันทั้งนั้นเลยน้า
“อ่ะ มีน้ำเต้าหู้ด้วยนะคับ อร่อยนะคับเจ้านี้ พี่เซนชอบ”
“แหมม รู้สึกนี่ของชอบไอ้เจ้าเซนมันทั้งนั้นเลยนะ เอาเถอะ บอกมันแล้วใช่มั้ยเนี่ย ว่าซื้อมาเยอะแยะ เดี๋ยวมันกินมาก่อนแล้วจะพาลงอนมันเอา” แม่อ่า รู้ทันผมจริงจริ๊งงงง
“ค้าบผม” อาย...เขิล...หน้าแดง
“งั้นวานหยิบถ้วยให้แม่หน่อยละกัน จะกินน้ำเต้าหู้ซะหน่อย” พูดจบ ผมก็ตรงแหน่วเข้าไปหยิบถ้วยชามมาไว้เยอะแยะ แกะน้ำเต้าหู้ให้แม่เสร็จก็ยกไปให้ที่หน้าทีวี (เค้านอนดูข่าวอยู่อ่ะคับ)
แล้วก็เริ่มจัดแจง แกะโน่น จัดนี่ ใส่จานรอที่รัก (อารมณ์นี้ไม่แมนเล้ยยย เสียหมดเลยกุ เง้ออออ)
พอเสร็จ ไอ้ที่รักก็ยังไม่โผล่ ผมก็เลยไปอาบน้ำก่อนดีกว่า ทำตัวหอมรอที่ร้ากกกกก คริคริ

“แม่คับ พี่เซนยังไม่มาอีกหรอ” อาบน้ำตัวหอมลงมาจากชั้นบน ก็ไม่เห็นวี่แวว จะสองทุ่มละนา ช้าจัง
“ยังเลย นัดกันยังไงล่ะเนี่ย”
อ่ะ เริ่มงอน
“ก็บอกแล้วอ่าแม่ ตั้งแต่เย็นแล้ว มันบอกอยู่สยามจะรีบกลับ”
“รถติดมั้ง หิวก็ไปกินก่อนเถอะลูก รอเซนมันเสียเวลาป่าว” อิ่มแล้วคร้าบ แหะๆ
“ไม่เป็นไรค้าบ เต้กินมาบ้างแล้วอ่ะ” สารภาพหุหุหุ
“อ่อ ตามใจๆ” แล้วคุณแม่ก็ดูทีวีต่อ ไอ้เต้ก็มานั่งหน้าค่อยๆงอ ทีละนิด ตามเข็มนาฬิกาที่เดินไปเรื่อยๆ

สองทุ่มกว่าแล้วอ่า

ไปไหนว้า

สยาม ชั่วโมงเดี๋ยวก็ถึง หรือมันจะมีชู้ตั้งแต่วันแรก โหยยย มึงตายยยยยยยยย

สักพักก็มีเสียงประตูรั้ว คอกแคกๆ แล้วหนุ่มหน้าใสในชุดนักศึกษาก็เดินมา
“อ้าวมานั่งหน้าบ้านทำไม” ถามแปลก รอเมิงนั่นแหละ
“ก็มานั่งเล่น”
ไอ้ตัวโตมันดึงผมเข้าไปซบพุงมันเบาๆ แล้วก็ค่อยๆย่อตัวลงมาเอาหน้าผากมันชนหน้าผากผม
“อย่าเพิ่งงอนนะ พอดีไอ้ปริ๊นมามันสยาม เลยนั่งกินอะไรกับมันสักพัก แล้วกลับพร้อมมันนี่แหละ”
อ่ะ รีบบอกเชียวนะ
“คับ” ถ้าเป็นพี่ปริ๊นก็ไม่งอนหรอก แต่ยังอารมณ์ (งอน) ค้าง เลยนั่งรอมันง้อนิดนึง 5555 มารยาไอ้เต้เองคร้าบบบ

อิ๊ ยึ๊ย จุ๊บ... แล้วก็โดนขโมยจุ๊บจนได้ อูยยยย ทำแบบนี้เค้าเขิลลลลล

เขิลจนหน้าบานแล้วนะเนี่ย เก็บอาการไม่อยู่เลย

“ไปกินข้าวกันนะเมียจ๋า” เฮ้ยย ไอ้บ้า แม่ง เวร งอนต่อๆๆๆ เรียกงี้ได้ไง หน้าบานแล้วววว เอ้ย หน้าแดงแล้วววว โอยยยย สับสนๆๆๆ วิ่งหนีเข้าบ้านดีกว่า หุหุหุหุ

“โหย เยอะจัง” อ่ะ ไอ้ที่รักเริ่มบ่น เมื่อเห็นของหลายอย่างวางอยู่บนโต๊ะ

“กินๆไปเถอะ เต้มันอุตส่าตั้งใจซื้อมาให้” เสียงแม่ฮะ ตะโกนมาจากหน้าทีวี ยังอุตส่าแอบฟังนะคุณแม่ งุงิๆๆ

“วันหลังไม่เอานะ ลงพุงพอดีกินงี้อ่ะ” ดีดิ ลงพุงไปเลย จะได้ไม่หล่อไม่มีคนมาชอบ (มารร้ายไปป่าววะเนี่ย ไม่หรอกเนอะ)

“อ่ะ กินๆเหอะน่า” ไอ้พี่เซนก็ว่านอนสอนง่าย ไอ้เถื่อนเอ้ยยยย

“วันนี้มีเพื่อนสองคนและนะ หล่อด้วยอ่ะเต้” อ่ะพอเริ่มกินก็เริ่มจ้อเลย
“เพื่อนหรือเซนไปม่อไว้”
“เพื่อนจริงๆ เค้ามานั่งใกล้ๆ เลยถามๆคุยๆกัน เรียนเอกเดียวกันด้วย”
“หรอ” ไม่สนใจ เหอะๆ
“ชื่อเต้ด้วยนะคนนึง” อ่ะ มาชื่อไรเหมือนเค้าเล่า โหยยยย ไม่ยอมนะ มีเต้ 1 เต้ 2 เลิกคบๆ
“อ้าว ได้ไงวะ” ยัวะๆ (ไม่รู้จะโกดทำไม ชื่อผมก็โหลขนาดนี้)
“เหอๆ จะรู้มั้ยเนี่ยตอนจะคุยว่ามันชื่อนี้”

“อีกคนชื่อเอ็ม” ไอ้พี่เซนยังคงทำการบรรยายเชิงวิชาการต่อ
“คนนี้จบชิโนด้วยเต้ ใกล้ๆเลย”
“แล้วบ้านอยู่ไหนอ่ะ” อ่ะ ชิโนมันแถวบ้านเลยอ่ะคับ
“ก็แถวๆจรัญอ่ะ มันชวนกลับด้วยเหมือนกัน แต่เซนไปสยามอ่ะ ไปหาไอ้ปริ๊นด้วย”
“ดีแล้ว เพิ่งรู้จักกัน อย่าใจง่ายใครชวนไปไหนก็ไป” นั่น ไอ้เต้เทศน์ซะ 55555
“คร้าบบบ ทราบแล้วคร้าบบบ” ไอ้พี่เซนทำท่ากวนผม แล้วมันก็เล่าต่อ

“วันนี้เรียนนิดเดียวเองอ่ะ รู้งี้ไม่ไปก็ดี” วันแรกก็เริ่มเลยนะ
“นี่ โดนไทร์ชั้นส่งเข้ารามฯสถานเดียวนะนายเซน” 555 เสียงแม่คับ กระผม...ฮา
“อ่ะแม่อ่ะ โหย วันแรกก็อวยพรแล้ว” ก้มันน่ามั้ยล่ะคับ ไอ้เต้แอบสะใจ
คุณแม่ก็ไม่ได้ว่าไรต่อคับ เพราะว่าละครมาแล้ว
“แล้วคนน่ารักเยอะป่ะ” กระผมถามต่อ “ก็เยอะนะ ปวดคอเลยอ่ะมองมาก วันนี้นวดให้หน่อยนะ”
ฝันไปเหอะ แมร่งงงง “ไม่นวดหรอก นอนปวดไปเหอะ คราวหลังก็อย่ามอง”
“ทำงอนๆ” ก็รู้น้าว่าแกล้ง ไอ้บ้าเอ้ยยย ซดน้ำเต้าหู้ต่อดีกว่า

“แล้วนี่กินข้าวมาแล้วหรอถึงไม่กินอ่ะ” ไอ้ที่รักถามเมื่อมันเห็นผมกินแค่น้ำเต้าหู้
“ค้าบ ไปกินที่ท่าน้ำ ก็ข้าวมันไก่นั่นอ่ะแหละ” พูดพลางส่งสายตาไปที่ข้าวมันไก่ตรงหน้าไอ้ที่รัก
“ไปกินคนเดียวอ่ะนะ เป็นไปได้ไง” พี่เซนมันรู้นิสัยผมดีคับ ปกติไม่มีทางที่ผมจะไปท่าน้ำ แล้วไปหาซื้อของไปนั่งกินไรคนเดียวแบบนี้หรอก
“ไอ้เต้ยมันชวน ที่บ้านมันไม่มีคนอยู่ เลยไปนั่งกินเป็นเพื่อนมันอ่ะ” ไปนั่งกินกับเพื่อน ทำไมผมรู้สึกว่าต้องตอบหวาดๆ เหมือนไปกับชู้งั้นแหละ
“หรอ”
อ่ะ ทำไมมันตอบสั้นๆห้วนๆผิดปกติหว่า “เป็นไรอ่ะ” ง้อหน่อยก็ได้อ่ะ
“ป่าวนี่ ร้อนตัวป่าวฮึ” ...ไม่ได้ร้อนเว้ย แม่งงง ชิ
“อร่อยป่ะ” อ่ะ กูไมได้ทำไรผิดน้า ไรวะ ทำไมอยู่ดีๆก็เงียบซะงั้น
“ไม่ค่อยอ่ะ” ไอ้พี่เซนตอบหน้าตาเฉยมากๆ งอนผมแน่ๆ งานนี้
“มันเย็นแล้วอ่ะ” เมื่อเห็นผมเงียบๆหมาหงอยไป มันก็เลยตอบต่ออีกนิด
“งอนหรอคับ”
“อืม” นี่แหละคับที่รักผม ถ้าเป็นผมต้องตอบว่า...ป่าว
   ***********************************************************

มาต่อให้และค้าบ หึงไม่เข้าเรื่องเนอะ ไอ้พี่เซนเนี่ย 555 o16 o16 o16 o16

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 13-11-2007 15:10:50

 เซนหึงมันก็ถูกแล้วนี่   o16

จะว่าไปเราก็มี Sense เหมือนกันนะ เราว่า เต้ยอ่ะ ต้องแอบคิดอะไรกะเต้ แน่ ๆ เลยอ่ะ  :m26:

อย่านอกใจเซนนะเต้  ไม่งั้น :m16: :m16: (แฟนคลับเซน...รึเปล่าหว่า)   :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ja ne ที่ 13-11-2007 15:15:27

 :amen: แค่เพื่อน ใจเย็นๆๆๆ

ท่องไว้น้า ทั้งสองคนนนนนนน

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 13-11-2007 15:45:13

ไม่รักไม่หวงหรอก
ความห่างไกลนี่มันน่าหวั่นใจจริงๆ
 :m30:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 13-11-2007 17:32:25

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixs ที่ 14-11-2007 21:47:52

อย่าเป็นรักแท้แพ้ระยะทางนะ

อิอิ


รักกันให้มากกกกกกน้า


 :m14: :m14: :m14: :m14: :m14:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: 13th Devil ที่ 15-11-2007 16:57:29

ตามเข้าเชียร์เฮียเซนครับผม

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: xenosaga2000 ที่ 15-11-2007 20:09:27

 :m18: :m18: :m18:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: นิลวัฒน์ ที่ 15-11-2007 20:52:03

เริ่มไม่มั่นใจกันแล้วสินะครับ

เพราะอยู่ห่างกัน :m17:

สู้ ๆ  นะครับทั้งพี่เต้ พี่เซน

 :a1:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: Otaku ที่ 15-11-2007 20:53:58

ดีงับ  ตามมาจากบอร์ดปาล์มอ่ะ 

ไม่เคยเม้นที่บอร์ดปาล์มเลยอ่ะ :m5:


 :m3: :m3: :m3:

พี่เซนขี้หึงหรอเนี่ย

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 15-11-2007 22:21:37

ระยะทางพิสูจน์ใจ  :a11:  :a11:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: fulres ที่ 15-11-2007 22:40:04

 :m3:  น่าร้ากกกจังเลย

เอาละต่างคนเริ่มห่างเหินกันแหล่ว  :เฮ้อ: ชิวิตเริ่มมีอุปสรรคป่ะเนี่ย  :m26:

มาต่อไวๆน้าค้าบบบ คอยอยู่ :a9:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: กลั่นกรอง ที่ 15-11-2007 23:39:00

คบกันต้องมีความมั่นคง

สู้ๆ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 16-11-2007 00:54:48

ตอนที่ 13 :

หลังจากง้อไอ้ตัวดีเสร็จ คืนนั้นก็หลับสบายยย และหลับสบายไปอีกหลายๆคืนคับป๋ม

ความรักทุกอย่างราบรื่นดี เช้าแยกกันไปเรียน วันไหนไอ้ที่รักไม่มีเรียนมันก็จะตื่นสายยย ไม่มาส่งผมและ เย็นก็กลับมากินข้าวเย็นด้วยกัน ไม่ก็ไปดูหนัง ฟังเพลง(ที่ร้านเหล้า) อะไรทำนองไร้สาระอ่ะคับ 555 ถ้ามันไม่มีเรียนก็จะมารับผม อันนี้ต้องมา ไม่งั้น ฮึ่มมมม อด...

แล้วก็เข้าสู่ช่วงสอบกลางภาค หรือแปลได้ว่า สอบมิดเทอม

สอบใกล้ๆ กันเลยคับ ผมสอบก่อนหนึ่งอาทิด ช่วงนี้เลยแยกบ้านกันนอน

“เต้ๆ วันนี้เซนไม่กลับบ้านนะ”  อ้าว ทำไมหว่า คิดในใจ คือวันนี้ผมสอบเสร็จวันสุดท้ายแล้วคับ แต่ไอ้ที่รักยังไม่เสร็จ ผมก็มานอนที่บ้านมันอ่ะ เพราะวันนี้มันสอบแล้วก็หยุดไปอีกสองวัน ก้นัดแนะกันไว้ว่าจะไปกินข้าวร้านแถวๆบ้านด้วยกัน ผมสอบเสร็จก็เลยแจ้นมาบ้านมัน อาบน้ำแต่งตัวรอไปดินเน่อ ที่กำลังจะกลายเป็นดินเก้อ

“อ้าว แล้วไมไปกินข้าวกับเต้หรอ” ยังอารมณ์ดีอยู่ หุหุ
“พรุ่งนี้ได้ป่าว จะติวหนังสือกับเพื่อนต่ออ่ะ พอดีไอ้คนที่เก่งๆ มันว่างแค่วันนี้อ่ะ เนี่ยก็ติวกันแล้วก็นอนห้องเพื่อนข้างม.อ่ะแหละ
ไรวะ กุนัดก่อนนะเว้ยยยยย “อืม ไรวะ” เริ่มปรี๊ดดด
“อย่างอนนะคับ พรุ่งนี้จะรีบกลับแต่เช้าๆ” สายไปแล้วไอ้น้อง งอนไปแล้วเว้ย
“งอนแล้ว รีบกลับมาง้อนะ” แปลกอ่า ก็งอนนะ แต่ไม่มากมาย คือว่ามันวันสอบเสร็จอ่ะคับ เพื่อนๆ ผมเค้าก็นัดไปกินเหล้ากันตามประสาเด็กเรียน (เรียนห่วย) ไอ้ผมก็อยากไปอ่ะ แต่ดันติดดินเน่อกับที่รัก พอถูกแคนเซิลแต่ยังมีแผนสองที่แสนจะน่าสนใจ ก็เลยยย อิอิอิ หวานไอ้เต้ล่ะคืนนี้

“ค้าบ รีบนอนนะ” เสียงมันก็สดใสดี ผมก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่ แต่ก็น้อยใจนะ ไปค้างอ้างแรมที่อื่น ไม่เคยอ่ะ ครั้งแรกนะเนี่ย ห้ามไปนอนกอดใครนะเว้ย ไอ้บ้า

แล้วปลายสายที่พรานนกกับรังสิต ก็ตัดแยกจากกัน

**************************************************************
*************************บทเซน*******************************
**************************************************************

“เฮ้ย กูไปเล่นเกมห้องมึงก่อนละกันไอ้เต้” (เพื่อนผมเองคับ ไม่ใช่ไอ้ที่รักที่เพิ่งวางสายไป)
“เออๆ แล้วขอเมียได้ยังวะคืนนี้” ผมบอกมันแล้วว่ามีแฟนแต่ไม่ได้บอกหรอกคับว่าชายหญิง
“ระดับนี้แล้วเว้ย ถึงเช้าเลยมึง” ลิงโลดสิคร้าบบบ โกหกสำเร็จ
“ให้มันจริงนะมึง อย่าให้กูเห็นว่าหนีกลับก่อนนะสัด” ไอ้เอ็มคับ เพื่อนอีกคนนึงที่บ้านไม่ไกลจากบ้านผมเท่าไหร่ ปกติผมไม่เคยไปไหนดึกๆกับพวกมันอ่ะ ก้เพิ่งรู้จักกันครึ่งเทอม อีกอย่างผมก็ต้องรีบกลับบ้านไปหาไอ้น่ารักมัน แต่วันนี้สอบเสร็จตัวยากไปละคับ เหลืออีกสองตัวง่ายๆ พวกมันสบโอกาสเหมาะเลยนัดกันไปเที่ยว 10 กว่าคนได้ และไอ้ผมก็ยังไม่เคยไปผับๆ แถบรัชดาด้วย เคยไปแต่พระอาทิตย์ ข้าวสารโน่น ก็เลยอยากลอง 5555 โทดนะไอ้น่ารัก ขอคืนนึงนะค้าบบบ

“เออ แล้วมึงนัดกี่โมงวะ”
“สามทุ่มครึ่งอ่ะ มึงไปเล่นเกมรอแล้วกัน เดี๋ยวกูไปรับเด็กกูก่อนแล้วเจอกันที่ร้าน” ไอ้เอ็ม ก็นัดแนะเรียบร้อย ส่วนเพื่อนคนอื่นๆ ก็เจอกันที่ร้านอ่ะคับ
ผมก็ไปเล่นวินนิ่งกับไอ้เต้เพื่อนผม และก็เพื่อนอีกสองคนที่จะไปเที่ยวด้วยนี่แหละ พวกนี้มันอยู่หอซอยข้างม.อ่ะ
จนฤกษ์งามยามดี ก็ได้เวลา Zeedddddddddd!!!!  รัชดาซอย 8 อ่ะคับ มันตรวจบัตร 18 ก็เข้าได้ละ

โอ้โห ตื่นเต้นนิดนึง ร้านแอบใหญ่ กว้างขวาง คนเพียบ (ปัจจุบันไม่เหมือนแต่ก่อนแล้วนะคับ อิอิอิ)
“สัด มองแต่นมนะมึงอ่ะ” ไอ้เอ็มมันมารับพวกผมหน้าร้าน แล้วก็ทักทายซะ ใครบอกกูมองแต่นมไอ้เหี้ย ไอ้ตัวเล็กๆ หน้าใสๆ กลุ่มนั้นกูก็มอง หล่อดีนะมึง สนใจป่ะ 5555
“เออ พูดมาก โต๊ะอยู่ไหนวะ” ทำเนียนแล้วเดินนำมันเข้าร้าน
พอไปถึงโต๊ะ ได้โต๊ะโซนกลาง เป็นแบบโต๊ะนั่ง คับ
“นี่เม” ไอ้เอ็มแนะนำเด็กมันให้พวกผมรู้จัก แล้วก็เริ่มชงแก้วแรกแจกจ่าย

“ร้านคนเยอะดีว่ะ” ไอ้เซนตื่นเต้นคับ วันหลังต้องหนีเมียมาอีกเป็นแน่ สาดดด ชักติดใจแล้วอ่ะ ทำไงดีวะ พามันมาด้วยคงไม่ดี 555 เริ่มคิดแผนชั่ว

“เสื้อขาวน่ารักว่ะ” ไอ้แซน เพื่อนคนนึงในกลุ่ม เริ่มสันดานออกแล้ว เลวนะมึง เหี้ย เมียก็มีเป็นตัวละ
“ท่าทางไม่มีแฟนว่ะ” ใครสักคนในกลุ่ม ต่อบทสนทนา
“ไอ้เซน มึงไปขอเบอให้หน่อยดิวะ” อ้าวเหี้ยหนิ หาเรื่องให้กู อยากได้จัดการเองสิวะ
“ไมต้องกูวะ” ตอบแล้วทำทีไม่สนจาย (เพราะกูกำลังสนใจไอ้หน้าตี๋เสื้อขาวโต๊ะข้างหลังนี่มากกว่า สีกูหลายรอบแล้วด้วยสัด ยั่วกูจัง เดี๋ยวก่อนๆ
“ก็มึงอ่ะ หล่อสุดแล้ว” ยังไม่ทันเรียนวิชาศิลปะการพูดเลยนะ ถ้าเรียนมึงคงได้เอ เชี่ยย
“พอๆ มึงไปขอเอง กูไม่ยุ่ง เมียกูด่า” หุหุ เอามาอ้างนิดๆ
“สัด กลัวเมียขนาดนี้เลยหรอวะ ไม่มาก็คือไม่มีโว้ยยย” เหอๆ สันดานจริงๆ ว่าแล้วไอ้เซนก็ไปขอให้จนได้ในที่สุด

ก็ได้เบอมาเรีบยร้อยเสร็จสมอารมณ์หมาย ผมก็ไปเข้าห้องน้ำ และไอ้ตี๋เสื้อขาวมันก็มาเข้าห้องน้ำพร้อมกันด้วยกับเพื่อนผู้หยิงมันคนนึง
“นายๆ เพื่อนเราขอเบอได้ป่ะ” มันพูดกับผมตอนยืนอยู่หน้าอ่างล้างหน้าคับ เหอๆ เพื่อนมึงอ่ะไม่ได้ แต่ถ้ามึงอ่ะไม่แน่ 5555
“ผุ้หยิงคนเมื่อกี้อ่ะหรอ” มันก็หน้าแอบแดง ไม่รู้จะแดงทำไมมม ทำยังกับมึงขอเองนั่นแหละ
“คับ” น้ำเสียงนี่บอกได้เลยว่า ไม่ใช่แน่นอน ไม่มันก็คนอื่นในกลุ่มอ่ะแหละ
ว่าแล้วสุราก็ทำให้ผมทำเรื่องแบบนี้จนได้ ถ้าไม่เมาไม่ให้เบอใครแน่ๆอ่ะคับ เมียสั่งสอนมาดี อิอิอิอิ

“เอาโทรศัพมาดิ เดี๋ยวกดให้” ผมพูดจบไอ้ตี๋นั่นก็กระวีระวาด หยิบโทรศัพให้อย่างว่อง ยังกะโดนโจรปล้น กุละฮา

....กดกดกดกดกดกดกดกดกดกด.....

“อ่ะ ขอแล้วโทรมาด้วยล่ะ” เมาๆอ่ะเลยพูดแล้วส่งสายตาหวานเยิ้มให้มันทีนึง มันก็หน้าแดงเลย ไม่แอบแดงแล้ว ผมเลยรุกต่อ อิอิอิ
“ชื่อไรอ่ะนาย”
“ฟลิ๊ค คับ นายอ่ะ”
“เซน”

แล้วเราก็ยิ้มให้กันอย่างมีความสุข

พอเดินออกมาหน้าห้องน้ำก็พบเพื่อนนายฟลิ๊ครออยู่หน้าห้องน้ำแล้ว ก็เลยแยกย้ายสลายโต๋กันไป

กลับมาที่โต๊ะ พวกแม่งก็เริ่มเมาและ ไอ้เด็กป๋าที่พากันมาก็เลื้อยกันซะ เฮ้อออ ผู้หยิงสมัยนี้ ไม่ค่อยรักนวลสงวนตัวเลย งี้แหละ ผู้ชายมันถึงต้องจำใจเอากันเอง  อิอิอิอิอิ

ว่าแล้วก็หันไปสบตาไอ้ตี๋ข้างหลัง แล้วหันไปสร้างสัมพันธไมตรี ชนนนนนนนนนคร้าบบบบบบบบบบบบ

**********************************************************
*********************จบบทเซน*****************************
**********************************************************

“อ่ะ ต่อไหนดีวะ” ร้านมันปิดเที่ยงคืนนะคับ ไอ้วีน ไอ้ต้น ไอ้เต้ย และผองเพื่อนก็ท่าทางเมาๆกันแล้วล่ะ ไอ้เต้น่ะยังคับ ไปกับพวกพี่เค้าบ่อยจนตับแข็งแรง
“สัด เที่ยงคืนและ กลับไปและ” เพื่อนที่ดีต้องเตือนเพื่อนใช่มะคับ ไอ้เต้ก็เลยพูดแบบนี้
“โหย รีบไปไหนวะ ใครรออยู่บ้านล่ะมึง” ไอ้เต้ย สัด พอสนิทละปากดี
“เหี้ย ไม่มีเว้ย” ไม่มีจริงๆนี่นาวันนี้ งอนอยู่ด้วย ไม่รู้ติวกันเสร็จยัง ป่านนี้หลับยังหว่า โทรไปจะกวนป่าววะ
“ไปหาไรแดกละกันงั้น โจ๊กบางลำภูป่ะ” ไอ้วีนเสนอกู๊ดไอเดีย
“เออ ก็ได้ๆ หิวว่ะ” ไอ้ต้นว่าด้วย ไอ้พวกที่เหลือมันก็กลับกันก่อนล่ะคับ เพราพวกมันเด็กเรียน พวกผมสี่ตัวเลยมาต่อกันที่ร้านโจ๊กหน้าสเวนเซ่นอ่ะ
พอมาถึงก็สั่งๆแดกๆ (ภาษาเถื่อนไปนิดนะช่วงหลังๆ เริ่มเป็นตัวของตัวเองมากไปหน่อยอ่ะคับ 5555 ไม่ว่ากันใช่ป่ะคับ งุงิๆๆๆ)
พออิ่มก็นั่งคุยกัน ผมเห็นร้านสเวนเซ่นก็เลยพาลนึกถึงคนที่เคยกินด้วย

****************

... “ไปกินซเวนเซ่นตรงร้านโจ๊กละกันพี่ ผมเลี้ยงๆ”

... “ชวน กูนี่นะ ไปกินไอติม”

... “ไมพี่ ไม่เคยไปกินซเวนเซ่นกับผู้ชายสองต่อสองหรอ”

... “อ่ะ เอ่อ เออสิวะ”

*****************

“ว่าไงเต้ โทรมาซะดึก” อ่ะ ขอตัวเพื่อนๆ มาโทรศัพหาที่รักหน่อยอ่า มันเปนไงบ้างว้า
“ยังไม่นอนอีกหรอ” เสียงดังจัง เอ๋ หนีเที่ยวป่าววะ
“ก็ๆมากินข้าวกับเพื่อนๆ ข้างล่างหอนิดหน่อยอ่ะ”
“ทำไมเสียงเพลงดังจังอ่ะ” แล้วเสียงมันก็สดใสเกินเหตุด้วย เมาแน่ๆ เสียงแบบนี้
“ร้านมันเปนร้านนั่งกินเหล้าด้วยอ่ะ แค่นี้ก่อนได้ป่าวอยู่กับเพื่อนอ่ะ” เหอๆๆๆ ไอ้พี่เซนนน หนีเที่ยวป่าวเนี่ยยย
“เซน ไปเที่ยวไหนอ่ะ” ว่าแล้วก็ต้องโยนหินถามทาง สำนวนถูกป่าววะกุ
“เอ่อ ก้มานั่งกินๆกับเพื่อนข้างล่างหอนิดหน่อยอ่ะ เพิ่งติวเสร็จ” หน่อยบ้านป๊ะเอ็งดิ เสียงนี่เมาเชียว แล้วเพลงอ่ะ โย่วๆ ขนาดนั้น ไม่ใช่ร้านชิล แน่ๆ
“เซน จะให้เต้ไปหาที่รังสิตมั้ยคับ” ไปจริงนะเว้ย
“จะบ้าหรอเต้ กี่โมงแล้ว ไปนอนได้แล้วไป” เฮ้ยทำเสียงหงุดหงิดใส่หรอวะ ฮึ่มมมม
“งั้นก็บอกมาว่าอยู่ไหน”
“ก็หอเพื่อนนี่ไง พูดไม่รู้เรื่องไงวะ” อ่ะ อึ้งนิดๆคับ ไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน ไอ้พี่เซนมันไม่เคยทำแบบนี้อ่ะ เฮ้ยยย เริ่มรวนนิดๆ ไม่ได้เพราะโกรธอ่ะ แต่มันรุ้สึกอะไรบางอย่างว่าเวลาเปลี่ยนแปลงอะไรบางสิ่งไป
“เซนคับ” ผมพูดไปน้ำเสียงราบเรียบ
“ไปนอนซะนะพรุ่งนี้เจอกัน” แล้วเสียงปลายสายก็ตัดไป

อึ้งไปนิดๆ แล้วเดินกลับมาที่โต๊ะ พวกมันก็จัดแจงจ่ายเงินกันเรียบร้อยแล้วก็กำลังจะเรียกพี่แท็กกลับบ้าน

“เป็นไรวะเต้” ไอ้เต้ยมันถามผม ก่อนจะโบกมือเรียก ไอ้สองตัวนั้นก็เลยชะงักไว้ยังไม่เรียกรถ
ผมไม่ได้ตอบไรไป เหมือนน้ำตามันไหลมาเองอ่ะ อ่อนแอจังเว้ยไอ้ห่า ลูกผุ้ชายป่าววะ
“ไปนั่งเล่นข้าวสารก่อนป่ะ ไอ้ต้นไอ้วีน” เสียงไอ้เต้ยเจรจา แล้วพาผมไปนั่งที่ตรอกยามดึก

พวกมันก็ดีนะไม่ได้เซ้าซี้ผมต่อ ปล่อยให้ผมนั่งเงียบๆ มองดูคนเที่ยวเสร็จออกมาจากผับ สภาพก็นะ...น่าเวทนาจริงๆ ผมว่าน่าจะเป็นการตรัสรู้แบบทันโลกทันยุคเลยนะเนี่ย เวลามานั่งดู

จนดึกมาก เห็นไอ้สามตัวเริ่มหาวกันถี่ เลยชวนพวกมันกลับ บอกว่าไม่เป็นอะไรแล้ว

“ไปๆกลับเหอะ กูง่วงแล้ว” แล้วผมก็ก็ลุกนำพวกมันมา
ก็เดินตามกันมาอย่างว่าง่าย น่ารักจริงๆเพื่อนกุนี่

“อย่าคิดมาล่ะมึง วันนี้หลับก่อน พรุ่งนี้ตื่นมาก็วันใหม่ รอแม่งมาถึงค่อยว่ากัน” โอ้โห ไอ้เต้ย เน่านะมึงเนี่ย ผมฟังแล้วก็ฮาๆ ก่อนจะข้ามถนนแยกคอกวัวกันมาโบกพี่แท๊ก รอบนี้โบกจริงๆคับ แล้วก็กลับบ้าน หย่อนบ้านใครบ้านมัน ไอ้เต้นคนแรก ผมคนสอง ไอ้ต้นนอนบ้านไอ้วีน เพราะบ้านมันไกล และเพื่อนๆจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงนั่งรถกลับคนเดียว

คืนนั้นผมก็นอนหลับไม่สนิทหรอกคับ กระวนกระวาย ตีสามก็เลยลองโทรไปอีกรอบ

“ยังไม่นอนหรอ” เสียงมันเมาละคับ
“ยังไม่กลับหรอ ตีสามแล้วนะคับ” พยายามขันติไว้คับ ทำน้ำเสียงสงบ
“ร้านเลิกแล้ว เนี่ยกำลังจะกลับ”
ยังไม่ทันที่ผมจะพูดต่อ
“แป๊บนะ สายซ้อน” แล้วเสียงรอสายก็ดัง... 5 นาทีได้มั้งคับ จนผมเกือบจะวางแล้วนั่นแหละ

“อืมๆโทดที ให้รอ นอนได้แล้วเต้ ดึกจะตาย” เสียงยังเมาเหมือนเดิม

.
.
*******ความเงียบมาคั่นอยู่สักพัก********
.
.

“กลับบ้านได้มั้ยคับ อยากนอนกอดอ่ะ จะไม่ชวนทะเลาะไรเลย สัญญา”

“เต้ ...ร้องไห้ทำไม” นั่นดิ ไม่รู้ดิมันร้องเอง
“เซน เต้รักเซนอ่ะ กลับบ้านเหอะนะคับ” พูดไปก็สะอื้นไป ผมควรจะโกดดิ ทำไมมาขี้แยขอร้องมันแบบนี้อ่ะ
“เดี๋ยวเซนนอนบ้านเพื่อน พรุ่งนี้ก็กลับแล้ว” เสียงไอ้พี่เซนมันดูสร่างๆไปนิดๆ พอได้ยินเสียงผมร้องไห้เมื่อกี้
ผมก็ไม่รู้จะตอบอะไร 

...เมิงกลับมาได้มั้ย ฮือๆๆ

“งั้นรอเปิดประตูด้วยนะ เดี๋ยวกลับละ แค่นี้นะๆ” แล้วปลายสายก็ตัดไป ผมก็ลุกไปล้างหน้าล้างตา ไม่มีความง่วงใดๆเลย แล้วก็ไปนั่งรออยู่ห้องข้างล่าง ยังร้องไห้อยู่นิดๆ ไม่มากมาย กลัวแม่พี่เซนตื่นด้วย เกรงใจแม่อ่า

จนเกือบชั่วโมงนั่นล่ะ เสียงรถจอด ได้ยินเสียงวัยรุ่น ร่ำลาๆ เมาๆกัน ผมเลยเดินออกไปที่ประตูรั้ว
ผมมองคนรักที่อยู่หลังเหล็กนั้น ค่อยๆเปิดประตูออกไป แล้วก็โผเข้ากอดเขาไว้แน่นที่สุดเท่าที่จะมีแรง แล้วร้องไห้ไปด้วยสาเหตุอะไรก็ไม่แน่ใจ ไม่รู้เพราะโกรธ คิดถึง กลัว รู้สึกผิด หึง หวง อะไรก็ไม่รู้ มันคือสิ่งที่อยากทำ แค่อยากกอดไว้ให้แน่นที่สุด เท่าที่กายผมจะทำได้

   *************************************************************

ตอนที่ 13 นี้ ไม่รุ้จะให้ชื่ออะไรอ่ะคับ คิดว่ามันไม่น่าจะมีชื่อไรอ่ะ

ขอบคุณนะคับ ที่ตามกันมาอ่านในนี้ ทำเอาในปาล์มเงียบเลย งอนนนนอิอิอิอิ

ตอนนี้ คนเขียนแอบน้ำตาซึกเล้กๆด้วย 5555 ฮาๆ เขิลๆๆ ไปดีกว่าๆๆๆ ฟิ้ววววววว
 :a2: :a2: :a2: :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 16-11-2007 02:00:06

อ่านรวดเดียวจบเลย ชอบคับ สนุกดี

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 16-11-2007 16:03:22

กลัวจะเข้าโหมดเศร้าจัง  :m17:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: zatoru ที่ 16-11-2007 18:18:19

กิ้ว ๆ แวะมาทักทายน้องชายสักหน่อย ช่วงนี้ไม่ค่อยได้คุยกันเลยเนอะ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: กลั่นกรอง ที่ 16-11-2007 19:51:53

 :a5:  ยังยืนยันคำเดิม  มีความรักต้องมั่นคงครับ

เสริมอีกนิด  ไว้ใจกันจะทำให้รักคงอยู่ได้คับ

 :a3: :a3: :a3: :a2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: fulres ที่ 16-11-2007 19:55:40

 :undecided:  เวลามันเริ่มเปลี่ยนความรู้สึกที่มีต่อกันแล้วสินะ :undecided:
 :o12: มาต่อไวๆ ฮือ :sad2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 16-11-2007 20:47:51

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 18-11-2007 15:17:54

ไอ้เซนเริ่มออกลายอีกแล้ว  o12  ต้องให้เสียของสำคัญไปก่อนใช่ไหมถึงจะรู้ตัวว่าทำไรลงไป  :o11:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 18-11-2007 15:45:52

คนเขียนน้ำตาซึม.... แต่คนอ่านอ่ะน้ำตาร่วงละ..... :m15:

ลางร้ายมาเยือนนนน ไอ้พี่เซนนี่ไม่เข็ด...สองรอบสามรอบแล้ว....เอาอีกละ... แก้ไม่หาย...

สังคมเป็นซะอย่างนี้....ผู้คนก็เลยเป็นแบบนี้....จะให้มั่นคงและเชื่อมั่นในตัวคนรัก ทำได้ง่ายอยู่เหรอ....

ในเมื่อโอกาสที่จะเจอคนใหม่ เปลี่ยนใจจากกันมีตลอดเวลา....ของใหม่มันน่าสนใจกว่าเสมอ.... :m16:

น่าจะลองปลูกฝังจิตสำนึก ให้มีสติกันมากขึ้นเนอะ...ว่ามะ...ความเข้มแข็งในใจจะได้พัฒนาตาม...

งานนี้จะเต้ หรือ เซนที่เปลี่ยนไป....ติดตามกันต่อไปดีกว่า :undecided:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 18-11-2007 16:56:10

บางทีก็ต้องให้เขามีเวลาเขาบ้าง
เราได้แต่เตือนอยู่ห่างๆ
อย่าให้เขาทำผิดเกินกว่าจะรับได้แล้วกัน
ถ้าสนุกกับเพื่อนบ้างคงไม่เป็นไร
 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: niph ที่ 19-11-2007 19:39:30

 :เฮ้อ:
มันก็เป็นกันซะอย่างนี้อ่ะนะ

ก็ลองบอกมาดี ๆ ดิ ไม่ใช่โกหกกันอย่างนี้

ไปทำอะไรที่ไหนไม่ว่าหรอก แต่ไม่ใช่ให้มาคิดเอง เออเอง แล้วจับผิดได้เองแบบนี้

มันเสียความรู้สึกนะ ถ้าเรื่องแค่นี้ต้องโกหกกัน

แล้วที่เหลือล่ะ จะเชื่อใจได้ได้แค่ไหน

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: bbboy ที่ 20-11-2007 00:31:37

 o15 รอครับ :m3:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 20-11-2007 00:48:41

ตอนที่ 14 :  ผมก็สู้คน

“ร้องทำไมคับผม” ไอ้คนที่ผมยืนกอดอยู่ ถามด้วยคำถามที่ไม่ต้องตอบ แล้วลูบหัวผมเบาๆ อยู่หน้าบ้านกันนานพอดู
“เข้าบ้านเหอะ” เขากอดผมแล้วดันตัว ก่อนจะคลายกอดแล้วโอบไหล่ผมเดินเข้าไปข้างในบ้าน
“กินมาม่าป่ะ” ผมหันไปถามไอ้ที่รัก ที่เดินเป็นปูอยู่ข้างๆ กำลังจะก้าวขึ้นบันไดไปชั้นสอง
“ไม่อ่ะ ง่วงอ่ะ นอนเลยดีกว่า” อ่ะ เมาแล้วสันดานซกมกเชียวนะเอ็ง (เพื่อความแบ๊ว มึง = เอ็ง 555)
“เฮ้ย อาบน้ำก่อนดิ กลิ่นเหล้าหึ่งเลย” สงสารคนต้องนอนข้างๆบ้างดิวะ ไอ้บ้าเอ้ยยย
“ทำไม รังเกียจหรอ ฮึ” มันหันมาทำตาดุเป็นประกาย (ยังไงล่ะเนี่ย)
“ป่าว” ผมก็เลยทำหน้างอนแวววาว เคล้าคราบน้ำตา ฮือๆ
“อยากให้อาบก็อาบให้สิ” นั่น จะเช้าอยู่แล้ว ง่วงแล้วเว้ยยย (พอคลื่นอารมณ์สงบความง่วงก็มาเยือนในยามดึกสงัด) “อ่ะ” ก็ไม่รู้จะพูดไรอ่ะนะคับ เลยใช้ภาษามือจับชายเสื้อไอ้ที่รักแล้วก็ให้มันยกแขนขึ้นแล้วรูดปรื๊ดๆๆ

แต่นี่ยังอยู่กันชั้นล่างกลางตีนบันได เกิดแก้ผ้าล่อนจ้อนเลยคงไม่ดีแน่ เกิดแม่ไอ้พี่เซนตื่นมาล่ะซวย ก็เลยดันตัวไอ้ที่รักเข้าห้องน้ำไป แล้วผมก็วิ่งไปหยิบอุปกรณ์มาเตรียมพร้อม (ฮั่นแน่รู้นะคิดไรกัน อุปกรณ์ = ผ้าเช็ดตัว ค้าบผม)

เข้าไปในห้องน้ำ ก็พบว่า นายเซน นั่งหลับอยู่ที่พื้น หลังพิงผนังห้องน้ำ ไปซะและ ดีนะไม่อ้วก ไอ้เต้ก็เลยต้องถอดกางเกงให้อีก แม่งเอ้ยยย ไม่รักไม่ทำนะเนี่ย หุหุหุ
“ไอ้บ้า ตื่นเว้ย อาบน้ำ” ผมก็เรียกเบาๆ แต่ไม่ได้ผล พอจัดการปราการด่านสุดท้ายเสร็จ เลยเปิดฝักบัวใส่แม่งเลย

ที่นี้ก็ตื่นสิคับ ตื่นแบบเมาๆงงๆ อ่ะ สะจายนัก หึหึ ได้ทีแอบแก้แค้น
“เฮ้ย สำลักน้ำตายทำไงเนี่ย” พอไอ้พี่เซนมันตะเกียกตะกายฝาผนังขึ้นมายืนเซๆ ได้ ก็ว่าผมเลย
“ดีดิ เต้จะได้หาแฟนใหม่” ประชดอ่ะ
“อะไรนะ”
“ป่าว” ไม่รู้ทำไมผมอ่ะ ติดคำว่าป่าวตลอด ถามอะไร ป่าวไว้ก่อน
“อาบน้ำให้หน่อย เร็วๆ จะไปนอนแล้ว ง่วงอ่ะ” ดูมันสั่งๆ ผมก็ต้องทำตามอะดิคับ เฮ้อออ เกิดเป็นไอ้เต้นี่ลำบากจริงๆ เท่สบู่ใส่มือได้ก็ถูๆไถๆไปตามลำตัว อาบบ้าง กอดบ้าง จุ๊บบ้าง เล่นไปเรื่อยอ่ะ จน...จน...จน... แหะๆ ใช่แล้วคร้าบ ได้เรื่องจนได้ และแล้ว ไอ้เต้ที่น่าสงสารก็เจ็บทั้งกายและใจ ภายในคืนเดียว แง่มๆๆๆ

ผมกอดไอ้ที่รักไว้แน่นเลยคืนนั้น ไม่รู้กลัวหายหรือไง จนเช้าตื่นมาก็ยังกอดแน่นสนิท ไอ้พี่เซนมันคงร้อนหรืออึดอัด ปกติเช้าวันหยุดมันต้องตื่นหลังผม แต่วันนี้ตื่นก่อนเลย
“เต้ๆ” อ่ะใครเรียกกุหว่า กำลังหลับสบาย
“เต้คับ” อ่ะ แง่มๆ
“เต้” ได้ยินแล้ววว (อารมณ์ละเมอๆ)
“ไอ้เต้” แล้วผมก็สะดุ้งคาอกไอ้คนเรียก

“รายอ่ะ กำลังหลับเลย”
“จะรัดอีกนานมะ” ไอ้พี่เซนมันทำหน้ายุ่งใส่ผมแล้วก็ดิ้นให้หลุดจากผมที่เกาะแน่นเป็นลูกลิงอยู่ อิอิอิ
“อ่ะ กอดไม่ได้หรอไง” ว่าแล้วก็กอดแน่น และเอาขาเกี่ยวๆก่ายๆ จนแทบจะไปนอนอยู่บนตัวเค้าอยู่และ
“ได้ แต่ว่ามันแน่นไปและ ร้อนนะเว้ย” อ่ะมีวะ มีเว้ย เดี๋ยวโดนๆ
“แอร์ก็เย็นขนาดนี้ อย่ามาๆ” พูดจบก็หลับตาพริ้มต่อ งุงิๆ มีฟามสุข
“งั้นนอนต่อไปคนเดียวละกัน” พูดจบไอ้ที่รักมันก็ลุกพรวดทิ้งไอ้ลิงน้อยที่เกาะอยู่ให้นอนเกาะฟุกเกาะหมอนเพียงลำพัง ไรวะ

“จะรีบไปไหนอ่ะ ยังไม่ 10 โมงเลย” ยังถือว่าเช้าสำหรับวันเสาร์นะคับ
“ป่าว” ปากว่าป่าวแต่เท้าจะก้าวออกจากห้อง ยังไงของมันเนี่ย
“เฮ้ย เซน” ผมยังไม่ทันคิดประโยคพูดจบมันก็หันกลับมาสวน
“จะไปฉี่ จะไปมั้ยฮึ” อ้าว แล้วไมไม่บอกแต่แรกล่ะวะ ต้องมาหงุดหงิดใส่กุอีก กุงอน งอนแน่ๆๆ กลับมาจะนอนหันหลังให้ จะงอนๆๆๆ ตั้งใจไว้ละ ฮึ่ม ไอ้บ้าเซน

พอหงุดหงิด จะนอนต่อก็ไม่ค่อยจะง่วงและ รมเสียแต่เช้าเลยเว้ย แล้วก็นอนกลิ้งไปๆมาๆ รอไอ้ที่รัก
สักพักประตูก็แง้มเปิดเข้ามา...

“เต้ๆ ไอ้เซนมันบอกว่าจะออกไปซื้อกะเพาะปลาซอย รพ.ธนอ่ะ จะกินป่าว” พี่ไอ้พี่เซน ชโงกหน้ามาถามผม อ่ะ กลับบ้านมาเมื่อไหร่เนี่ยเฮีย ไม่เจอเกือบสองเดือน ไอ้เต้ก็ฉีกยิ้มแล้วพยักหน้าหงึกๆ ร้านอร่อยอ่า แนะนำคับ อิอิอิอิ

แล้วเฮียก็ปิดประตูกลับไป ไอ้เต้ก็เลยเซง แผนหันหลังให้เป็นหมันไปและ เกิดบ้าออกไปข้างนอกไรแต่เช้าวะ (บ้านก็ไม่ไกลน่ะคับ เดินไปซื้อได้)
สักพักใหญ่ๆ หายไปเสียนาน ประตูก็เปิดอีกรอบ
“ลุกมากินได้แล้ว” อ่ะ รอบนี้มาเรียกด้วยตัวเองเลย พอเห็นดังนั้น ก็รีบหันหลังเข้าฝาผนังทันที ตามแผนเดิม
“รู้ว่างอน แต่เซนเหนื่อยอ่ะ มากินก่อนเถอะนะ เดี๋ยวบ่ายๆ ง้อนะค้าบ” เวร มีงี้อีก มีเวลาง้อด้วยเว้ย เดี๋ยวค่ำๆ เต้ค่อยงอนแล้วกันดีมะ ...เฮ้ออออ แฟนกุ
“ง้อนิดนึงก่อนดิ” อ่ะหลุดจนได้ ว่าจะไม่พูดด้วย โห้ยย กุนะกุ
เสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้ เรื่อยๆ ทีละจึ๊ก ทีละจึ๊ก

หลับตาพริ้มรอเค้าจุ๊บ แต่...พรึ่บบบบ มันกระชากผ้าห่มผืนใหญ่ที่ห่อร่างที่มีแต่บอกซ์เซอของผมไว้ หนาวนะเว้ยยยย
ไม่พูดพร่ำทำเพลง ว่าแล้วไอ้พี่เซนก็กระโจนหมายขย้ำเหยื่อทันใด
“เฮ้ย จะทำไรอ่ะ” ไอ้เต้ พูดไปเหมือนโดนแตะเนื้อต้องตัวครั้งแรก
“ไม่เอาหรอกน่ะ เมื่อยจะตายห่า” เอ่อ ดุดิคับ ดูมานๆๆๆ พูดจาลามก ผมรับไม่ได้...
พูดงี้ให้ผมทำหน้าไงอ่ะ แม่ง งอนต่อดีกว่า
“งอนหรอฮึ” โอ้ยย หนักนะไอ้บ้าเซน ทับมาได้
“หนักเว้ย” เท่าที่ทำได้ตอนนี้ก็คือ ดิ้นๆด๊อกๆ ภายใต้ตัวไอ้เถื่อนที่มันนอนทับอยู่

“เลิกดิ้นได้และ กลัวแฟนตัวเองข่มขืนรึไง ไอ้น่ารัก ไปกินกะเพาะปลา” ไอ้พี่เซนทำเสียงจริงจังแล้วดึงตัวผมติดเอวมานขึ้นไป ผมก็ลุกตามไปแต่โดยดี คว้าเสื้อกล้ามมาใส่แล้วลงไปนั่งกินอาหารมื้อเช้าด้วยกันข้างล่างยามสายโด่ง

ปล.ยังไม่หายงอนนะๆ

ด้วยความหิว ก็ไม่พูดไม่จา ซัดกะเพาะปลาต่อด้วยป๊อเปี๊ยะสด ตามด้วยน้ำส้มคั้น อิ่ม อร่อย สบายแฮ

อิ่มท้อง ก็ไปอาบน้ำต่อ ทำตัวสบายๆ คล้ายไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น จนผมอาบน้ำเสร็จไอ้พี่เซนไปอาบน้ำต่อนั่นล่ะ อยู่ดีๆ โทรศัพท์มือถือไอ้พี่เซนก็ดัง ไอ้เต้ก็รับแทนตามปกติ เพราะเซนมันอาบน้ำ

“ฮัลโหลค้าบ” เสียงสดใสหลังได้ (อาบ) น้ำ
“เซนป่ะคับ” ใครหว่า... เมมเบอไว้ว่า FLiCK ไม่คุ้นเลยแฮะ
“ป่าวคับ ใครอ่ะคับ เซนอาบน้ำคับผม”
“อ่อคับงั้นไม่เป็นไรคับ” แล้วก็ ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด วางสายไปเฉย

เจองี้ให้ไอ้เต้ยิ้มต่อก็คงจะไม่ง่ายอ่ะคับ นายเอกอย่างผมก็เลยได้แต่เดินไปนั่งซึมอยู่บนห้อง อยู่ข้างล่างต่อเดี๋ยวเฮียเดี๋ยวแม่มาเจอ

“อ้าว เมื่อกี้ใครโทรมาอ่ะ” สักพัก เจ้าของโทรศัพท์มันก็เดินขึ้นมาบนห้อง
“ไม่รู้อ่ะ”
ไอ้พี่เซนก็เดินไปหยิบมือถือมาเปิดๆดู แล้วก็เดินไปแต่งตัวต่อไม่ได้พูดอะไร
“ใครอ่ะคับ” ผมก็เลยถาม ก็มันอยากรู้อ่ะ
“อ๋อ เพื่อน”
“จริงอ่ะ”
“อืม เพื่อนที่มหาลัย”
“ทำไมไม่เห็นเคยได้ยินเลยอ่ะ” ปกติมันจะชอบเล่าให้ผมฟังอ่ะ ว่าวันนี้เจอเพื่อนใหม่ใครบ้าง อะไรประมาณนี้
“ก็ไม่ค่อยสนิทอ่ะ”
“แล้วทำไมมีเบอร์เค้าด้วยอ่ะ ปกติเซนไม่เม็มเบอร์คนที่ไม่สนิทนี่คับ”
“จะสอบสวนอีกนานป่ะเต้”
อ้าว ก็ถามดีๆ เมื่อคืนเอ็งก็เพิ่งไปก่อเรื่องไว้หนิ ถามแค่นี้ไมต้องมาหงุดหงิดใส่วะ ชักโมโหแล้วนะ

“เพื่อนก็เพื่อนสิวะ ไมต้องหงุดหงิดใส่กูด้วยล่ะ”

ไอ้พี่เซนมันก็หันมาอึ้งแดกนิดหน่อย ปกติผมก็ไม่เคยขึ้นเสียง พูดกูมึงเท่าไหร่น่ะ

“จะขึ้นเสียงกับกูทำไมฮะ” มันพูดซะเสียงดังเลย อย่าต่อยกูนะมึง สู้นะเว้ย
 
“ก็มึงว่ากุอ่ะ”

“แล้วมึงจะถามทำไมนักหนาล่ะ”

“ก็ มึงอ่ะ” อย่า ไอ้เต้ มึงอย่าเพิ่งร้องไห้ มึงต้องไม่ขี้แยเว้ยย ผมบอกกับตัวเอง กับครั้งแรกที่ทะเลาะกันขนาดนี้ อึ้งเหมือนกันอ่ะ ไม่เคยขึ้นกูมึงจริงจังแบบนี้มาก่อน

“ทำไม กูทำไม”

ให้ตอบว่าไงดีอ่ะ แม่งเอ้ยยย แล้วเมื่อไม่รู้จะพูดอะไร จะตอบโต้มันไงดีล่ะทีนี้ ไอ้เต้เริ่มพาลอ่ะ คว้าหมอนได้ก็ปาใส่มัน คว้าหมอนข้าง โยนๆ ใส่แม่งไป

โอ้ยยย!!!

ไอ้พี่เซนมันเดินพรวดเดียวมาถึงตัวผมแล้วก็ขย้ำคอด้วยมือข้างหนึ่ง ข้างไหนไม่แน่ใจ ทั้งโกรธทั้งกลัวมันอ่ะ ทำไมกูต้องตัวเล็กกว่าวะ สัดเอ้ยยยย แค้นนน

“เต้!!!” คำเดียวสั้นๆดังๆ ทำเอาผมชะงักเลยทีเดียว
เงียบได้สักพักก็ปากดีต่อ “ทำไม มึงจะต่อยกูหรอ” ใจดีสู้เสืออีกคับกระผม
“ที่เมื่อคืนมึงโกหกกู มึงไปเที่ยว แล้วมีใครไม่รู้โทรมาเครื่องมึงเนี่ย กูผิดใช่ป่ะที่คิดมาก กูผิดใช่ป่ะ” พูดไป จ้องตามันเขม็ง มือเตรียมกันหน้าเต็มที่ ยอมรับอ่าว่ายังแอบกลัวมันต่อยนิดๆ แหะๆ
 
“เอออ กูผิด ขอโทษ พอใจมึงยัง” มันตะโกนใส่หน้าผมซะเสียงดัง แล้วแม่งก็จับไหล่ผมสองข้างผลักซะกุหงายหลังเลย หนีออกจากห้องก่อนดีกว่า อยู่สองคนเดี๋ยวไม่ปลอดภัย ฮือๆๆ

“ไอ้เหี้ย” ก่อนออกจากห้อง ก็แอบพึมพำด่ามันนิดนึง ในลำคอ พอให้ได้ยิน ซึ่งจริงๆ ไม่สมควรนะคับ เด็กๆไม่ควรเอาเยี่ยงอย่าง อาจเกิดอันตรายได้

จบคำไม่ทันพ้นประตู ข้อมือข้างหนึ่งก็โดนลากกลับไปเหมือนกด Reverse
“ปากดีนักใช่ป่ะ” อ่ะ อย่าทำตาน่ากลัวสิวะ

อ่ะอย่าคิดว่าผมจะเป็นเหมือนนางเอกละครหลังข่าวล่ะ ไม่มีฉากตบจูบแน่นอนคับ พอมันจะจูบผม ผมก็ลย ซัดหมัดไปเต็มๆหน้ามันเลย มีแรงเท่าไหร่ ใส่เต็มๆ ผลลัพธ์ที่ตามมา ไอ้พี่เซน เซถลาหาเตียงเลยคับ หมัดผมหนักนะเว้ย ในที่สุดไอ้ที่รักก็ได้ลิ้มรสจนได้ ไม่คิดว่าจะมีวันนี้เลยจริงๆนะเนี่ย พอต่อยเสร็จเลือดก็ไหลทันทีไม่ต้องรอ ไอ้พี่เซนมันนั่งนิ่งบนเตียง หวังว่าฟันมันจะไม่หักนะเว้ย

“เซน” ผมเรียกเบาๆ แล้วค่อยๆเดินเข้าไปกอดมันไว้ (เมื่อกี้กูเพิ่งต่อยแม่งไปแหมบๆ แป๊บเดียว ใจอ่อนแล้วเฮ้ออกุนะกุ)
“ปล่อยกุ” น้ำเสียงเย็นๆนิ่งๆแบบนี้ผมไม่ชอบเลย ให้ตายดิ
“ขอโทษ เป็นไรมากป่าวอ่ะ” พอเห็นเลือดไหลมากๆเข้า ก็เริ่มห่วงแม่งแล้ว
“เต้ไม่เคยทำแบบนี้กับเซนเลยนะ” เฮ้ยยย ไอ้พี่เซนมันร้องไห้ เวรละกู สรุปใครต้องง้อใครวะ เห็นร้องก่อน มีหรอผมจะไม่ร้องตาม

แล้วผมกับมันก็กอดกันแน่น ต่างคนต่างร้อง ต่างคนต่างปลอบ พอนึกขึ้นได้ว่าเลือกมันไหล ก็เลยลุกไปเอาผ้า เอาน้ำตักมาให้บ้วนปาก
“ฟันไม่หักใช่ป่าว” ขอโทษจริงๆนะคับผม
“คับ” แต่แก้มบวมทันตาเห็นไปเลยอ่ะ ฝีมือไอ้เต้

บ้วนปากเช็ดเลือดเรียบร้อย เลือดมันก็ยังไม่หยุดไหลเท่าไหร่ แต่ก็ดีขึ้นแล้ว ไอ้พี่เซนมันก็ลากผมที่นั่งอยู่พื้นข้างล่างขึ้นไปกอดไว้แน่นอีกรอบ

“ขอโทษ” มันฟังดูจริงใจแต่ไม่แน่ชัดกับความหมาย มึงขอโทษที่ทะเลาะกัน ขอโทษที่โกหก ขอโทษที่ไปกินเหล้า หรือ... อะไรล่ะคับ น้ำเสียงมันฟังดูลึกเกินกว่าเรื่องเหล่านี้อ่ะ อย่าให้มันเป็นอย่างที่ผมคิดเลยนะคับ ผมคงคิดมากไป

   ******************************************************

เริ่มเรื่องไอ้เต้ใสเชียว เขียนไปเขียนมา จะกลายเปนเด็กช่างกลซะและ ตัวจริงผมไม่เถื่อนนะค้าบบบบ อิอิอิอิ  จริงๆนะ ไม่เชื่อ ถามคนแถวนี้ได้  :m12:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ja ne ที่ 20-11-2007 11:33:07

อ้างถึง

“ขอโทษ” มันฟังดูจริงใจแต่ไม่แน่ชัดกับความหมาย มึงขอโทษที่ทะเลาะกัน ขอโทษที่โกหก ขอโทษที่ไปกินเหล้า หรือ... อะไรล่ะคับ น้ำเสียงมันฟังดูลึกเกินกว่าเรื่องเหล่านี้อ่ะ อย่าให้มันเป็นอย่างที่ผมคิดเลยนะคับ ผมคงคิดมากไป

นั่นดิ ขอโทษ อะไร โปรดระบุด้วย เพราะข้อกล่าวหามันเยอะ

ชิ ไว้ใจใครไม่ได้เลยเจรงๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 20-11-2007 14:50:13

ขอโทษที่ผมหมดรักคุณ
 :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำค้าง ที่ 20-11-2007 15:44:55

อึ๊ก คุงเรย์ ไหงพูดงั้นล่ะ :m15:

ทำร้ายจิตใจเรามากเลยนะเนี่ย :m20:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 20-11-2007 15:49:39

เห็นป่ะ คนมันมีความผิดเลยทำเป็นโมโหกลบเกลื่อน  o12 ไอ้เซนเมื่อไหร่จะกลับตัวเนี่ย :angry2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 20-11-2007 21:55:54

 :m17: ลางร้ายมาแต่ไกล  :m2:  :m2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: fulres ที่ 20-11-2007 22:14:54

 ความรักเริ่มร้าวฉาน  :เฮ้อ: ไมเจ้าชู้จังเลย ไม่คิดถึงความรู้สึกคนอื่นเลยหรอ :เตะ1:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: niph ที่ 21-11-2007 12:33:53

ก็งี้แหละ สันดานผู้ชาย

แรงไปรึเปล่าหว่า โดนใครก็ขอโทษด้วยแล้วกัน มันอัดอั้นอ่ะ  o1

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: bbboy ที่ 21-11-2007 13:48:39

เป็นกำลังใจคับ o15

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: นิลวัฒน์ ที่ 22-11-2007 17:31:29

จะสงสารดีไหมนะ  :m28:
เรื่องราวคงไม่หยุดแค่นี้ 
ของใหม่มันตื่นเต้นเร้าใจกว่า
คนเก่าอยู่กันมานานจนเคยชิน
เมื่อไม่เติมความรักให้กัน
ก็มีแต่รอวันเบื่อกันและกัน
สุดท้ายก็แยกกัน...
 o1 o1 o1

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 22-11-2007 18:01:37

ไม่อยากเศร้า  :m8:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: 13th Devil ที่ 22-11-2007 18:06:45

อ๊ะ ไม่ได้มาอ่านหลายวัน เกิดอะไรขึ้นเนี่ย  :o
มารีก่อน เดี๋ยวค่อยอ่านนะครับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 22-11-2007 18:08:51

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 23-11-2007 01:09:55

เนื่องจากคนเขียนยุ่งอ่ะคับเลยยังไม่ได้ลงเลย วันนี้ก็ว่าจะเขียนก็กลับมาซะดึก ไปดูรักแห่งสยามมาอ่า ดูกันยังคับ อิอิอิอิ o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: 13th Devil ที่ 24-11-2007 02:07:35

ฮือๆๆๆ ใจร้ายจัง เราอุตส่าห์ยอมไม่ไปดูเพื่อมาอ่านตอนใหม่นะครับ  :m15:
ล้อเล่นครับ ไม่เกี่ยวหรอก
แค่กะมารีให้ทั้งสองบอร์ดเลย

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 24-11-2007 02:22:42

อ้างจาก: the sun IN NIgh ที่ 23-11-2007 01:09:55  

เนื่องจากคนเขียนยุ่งอ่ะคับเลยยังไม่ได้ลงเลย วันนี้ก็ว่าจะเขียนก็กลับมาซะดึก ไปดูรักแห่งสยามมาอ่า ดูกันยังคับ อิอิอิอิ o13 o13 o13

เพิ่งไปดูมาเหมือนกัน แจ่มมมมมมมม  o13 o13 o13

ชอบมาก ๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 26-11-2007 20:18:04

ตอนที่ 15 : “จริงหรอ”

“มีเรื่องอะไรกันหรอเต้” เสียงแม่พี่เซนพูดขึ้นขณะที่ผมทิ้งตัวลงไปที่โซฟา หน้าโทรทัศน์
“ป่าวคับ” ไอ้เต้ยังคงตอบตามเคย
“ป่าวอะไร เมื่อกี้เจ้าเซนเดินลงมาแก้มช้ำขนาดนั้น” แง่ววว เค้าจะว่าไรผมป่าวเนี่ย ทำลูกชายเค้าเจ็บตัวซะ
“ก็...ทะเลาะกันนิดหน่อยอ่ะคับแม่ เต้ขอโทษคับ”
แม่เค้าลุกจากโซฟาอีกตัว เข้ามานั่งข้างๆผม แล้วกอดผมไว้หลวมๆ เอามือลูบหัว อบอุ่นดีคับ
“รักกันก็ต้องเชื่อมั่นในกันและกันนะ คนเราไม่มีใครร้อยเปอร์เซนต์หรอกเต้”
แม่พูดแล้วยังคงลูบหัวผมต่อ ปล่อยให้ผมนั่งคิดอยู่ในอ้อมกอด ทำไมพระเจ้าไม่สร้างแต่ความสุข พระเจ้าสร้างความทุกข์มาทำไม ทำไมมันต้องมีน้ำตา มีรอยยิ้มอย่างเดียวไม่เพียงพอหรือ โลกนี้สวยงามได้ด้วยรอยยิ้มไม่ใช่หรอ ใครๆเขาก็พูดกันแบบนั้น ผมเข้าใจนะแต่ก็ไม่อยากจะยอมรับ

แม่ปล่อยผมออกจากอ้อมกอด ตอนที่ไอ้พี่เซนเดินแก้มช้ำเข้ามานั่งโซฟาอีกตัวที่แม่นั่งเมื่อครู่
“กอดกันกลมเลยนะ โอ๋แต่มันอ่ะ ลูกตัวเองอ่ะไม่โอ๋” เสียงแซวกลั้วยิ้มออกมาจากปากไอ้ตัวดี
“ชั้นไม่ฟาดให้ก็บุญแล้ว กลับมากี่โมงล่ะเมื่อคืนน่ะ” อิอิอิ พูดงี้แสดงว่าแม่เค้าเข้าข้างผมอ่ะดิเนี่ย เย้ๆๆ มีพวกละเว้ย
“โหยยแม่อ่ะ ก็ปกติแหละ” ไม่ต้องมาตีหน้าอ้อนแม่ตัวเองเลยไอ้พี่เซน
“ปล่อยให้น้องมันรอเปิดประตูดึกๆดื่นๆ” ช่ายฮะแม่ ไม่ไหวๆ ลูกชายแม่เนี่ย สงสัยต้องอีกหมัดถึงจะเข็ด อ่ะคึคึคึ
“อยากรอเองหนิ” มันพูดทำหน้าตากวนส้นเท้าผม เหอๆ รู้ว่ากูยุขึ้นนะ ไอ้บ้าเอ้ยยย
“หนิ จะประชดกันข้ามหัวชั้นหรือไง ไปๆ ไปอาบน้ำแต่งตัว เดี๋ยวแม่จะขับรถไปส่งเฮียแล้วจะพาไปกินฟูจิกัน” อ๋า จะได้กินอาหารญี่ปุ่นด้วยยย อิอิ ไปรีบแต่งตัวดีกว่า กำลังอยากกินพอดีเลย
“อ่ะ เต้กำลังอยากกินเลยอ่ะคับ เต้ไปแต่งตัวก่อนนะคับ” ว่าแล้วไอ้เต้ก็รีบฟิ้ววววขึ้นไปข้างบน แต่งตัวหล่อๆ เผื่อจะมีคนหล่อๆเมาเหล่ๆ อิอิอิอิอิ
“เซนเจ็บปากอ่ะ พาไปกินไรวันนี้อ่ะ” ผมแอบได้ยินมันบ่น ตอนผมเดินคล้อยหลังไป ฟ้องแม่เชียวนะเอ็ง
“ช่วยไม่ได้ ไปแต่งตัวเร็วๆ เฮียเค้าแต่งตัวเสร็จแล้วมั้ง”
“โห่ยแม่อ่ะ” อ่ะ ผมได้ยินเสียงงอนๆ ของไอ้พี่เซนแล้วฝีเท้ามันก้ดังตามมา ไมได้การต้องรีบแย่งอาบน้ำ เดี๋ยวมันอาบก่อน ฟิ้วววววววว

พอเข้าไปในห้องก็รีบคว้าผ้าเช็ดตัวปุ๊บ ตรงดิ่งไปห้องน้ำปั๊บ พอกำลังจะก้าวเข้าห้องน้ำ ไอ้ที่รักมันก็เรียกผมพอดี
“อย่าเพิ่งล๊อคนะเดี๋ยวอาบด้วย” เฮ้ยไรวะ ยังไม่ได้หายโกรธนะ แค่พักรบ
“เฮ้ย ไรวะ เดี่ยวอาบแป๊บเดียว รอแป๊บๆ” ว่าแล้วก็รีบจะปิดประตู ชิ่ง
“แม่บอกให้อาบไวไว อย่าเรื่องมากน่ะ” มันพูดจบไม่ทันไร ก็คว้าผ้าเช็ดตัว พร้อมเปลือยท่อนบน ง้างเปิดประตูออก และปิดเข้ามาอย่างรวดเร็ว โดยที่ตัวมัน มายืนตระหง่านหน้าผมนี่แล้ว ยึ๋ยยยส์
“มองไร อาบไปดิ” มันจ้องผม ผมจ้องมัน จ้องกันอยู่นาน จนผมต้องถามไปนั่นล่ะ
“ยังรักอยู่ป่ะ” อะไรน้า แว่วๆ ไม่ชัดเจน

ความเงียบคั่นมาชั่วเสี้ยวนาที

ผมก็ไม่รู้จะตอบว่าไงอ่ะ สมองบอก อย่าไปรักมัน มันชั่ววววว แต่หัวดันผงก แหงกกกก แปลว่าเยสสส
แล้วค่อยๆเงยหน้ามาสบตา ทำตาซึ้งๆ อยากจะถามคำถามเดียวกันแต่มันติดไรไม่รุ้ เราสองคนก็เลยนิ่งกันอยู่แบบนั้นอีกชั่วเสี้ยวนาที

“รักเหมือนกันนะ” ไอ้ที่รักมันพูดไรอีกละเนี่ย น้ำเน่าจริงๆอ่ะ แต่อารมณ์แบบนี้ มันไม่ไปทางเขิลอ่ะ มันซึ้งนะ มันเศร้าด้วย ปกติถ้าเจอแบบนี้ ไอ้เต้ต้องหน้าแดง เขิล อาย ม้วนเป็นตัวนิ่มไปแล้วล่ะ แต่นี่ยังกล้าสบตามันเหมือนเดิม แล้วผมก็พูดไปด้วยความไม่รู้สึกตัวเท่าใดนัก

“จริงหรอ”

ผมก็ไม่เข้าใจนะ ว่าทำไมถึงต้องถามไปแบบนั้น ปกติกี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่มันบอกรัก ผมก็ไม่เคยต้องการทวนย้ำรอบสอง พอปากมันพลั้งพูดไปสมองเลยได้แต่คิดและรับรู้ ผมเปลี่ยนไปแล้วสินะ บางสิ่งที่เคยมีอยู่ จากไปแล้วสินะ

ไอ้พี่เซนเข้ามากอดผมไว้ มันไม่กอดรัดแน่น แต่กลับค่อยๆสวมกอด สองมือโอบหลังผมให้เข้าไปสนิทกับลำตัว

กอด...นิ่งสนิทไม่ติงไหว
กอด...กายแนบใจเพียงหลวม
กอด...ที่ไอรักไม่ล้นท่วม
กอด...ครานี้สวมแล้วหนาวจัง

ผมสองคนร้องไห้ให้ต่างฝ่ายได้ฟังกันเพียงเบาๆ แล้วก็อาบน้ำให้กันและกัน ผมสระผมให้มัน ค่อยๆลูบไล้ไปตามเส้นผมที่เริ่มยาวกว่าเคย เหมือนเด็กปีหนึ่งหลายๆคน ที่เพิ่งมีโอกาสได้ไว้ทรงผมตามใจชอบ ปลายผมที่ยาวกว่าก่อน ทำให้ผมต้องระวังไม่ให้แชมพูไปโดนหน้าโดนตาไอ้ที่รัก เพราะมันเป็นสาเหตุของสิว และก็จะทำให้มันเคืองตาอ่ะ พอสระเสร็จ ก็ต้องครีมนวดต่อ และไอ้นี่มันก็ต้องนวดนานๆ นวดหัวไม่พอ ก็ต้องนวดคอ และไหล่ด้วย ไม่งั้นไอ้คุณชายจะไม่ผ่อนคลาย และก็จะหงุดหงิดเอาได้ 
“นวดคอแรงๆหน่อยดิ” แล้วผมก็ค่อยเอามือมาบีบๆทุบๆให้ตามที่มันว่า จนสักพักก็เอาฝักบัวมาราดหัวล้างออก แล้วมันก็เปลี่ยนมาสระผมให้ผมต่อ สองมือขย้ำขยุ้มหัวผมเล่นเอาโงนไปเงนมาได้อีก ก็แม่งแรงอ่ะ มีเท่าไหร่ไม่ยั้ง หัวคนนะเว้ยยยย
“เฮ้ย เบาๆหน่อย” ทุกครั้งที่มันสระให้ก็ประโยคนี้ตลอด หลังๆมาผมจึงสระเองดีกว่า
“บอบบางจริงนะเวลาเนี้ยะ” อ่ะ ช่ายเสะ
แล้วสองมือมันก็เล่นหัวผมต่อไปสักพัก ก่อนจะเอาฝักบัวมาฟู่ๆๆ บนหัวผม ล้างออก แล้วผมก็ลุกยืนขึ้นไปหยิบสบู่เทใส่ฝ่ามือ แล้วละเลงตัวไอ้เถื่อน ลูบบบบบบบบบ ไล้ล้ล้ล้ล้ล้ล้ล้  ไม่มีอารมณ์พิศวาสนะคับ เฮียไอ้พี่เซนมาตะโกนเร่งแล้วด้วย
“ค่อยๆก็ได้ คนนะไม่ใช่ควาย” มันบ่น 5555 ก็ผมถูหลังมันซะแรง
“นั่นดิ เต้ก็สับสน เห็นคล้ายๆกัน” ฮ่าๆๆ
มันก็เลยหันหลังขวับกลับมา แล้วเอาสบู่เท่ใส่ตัวผมแล้วแกล้งขัดสีฉวีวรรณไอ้เต้คืน แต่มันก็ไม่ได้รุนแรงนา ค่อยๆ ทะนุถนอมอยู่ พอถูท่อนบนจนครบก็ช่วงล่าง เย้ยยยย เจ็บเว้ย เบาๆสิ น้องกุช้ำหมด หึ...
“เฮ้ย” อ่ะ พอถูสบู่เสร็จผมก็กำลังจะล้างตัว หันไปเปิดฝักบัวแล้วไอ้ที่รักก็เรียกทำไมไม่รุ้
“ไรอ่ะ” แล้วมันก็ดึงตัวผมไปจุ๊บ ลิ้นนัวซะขนาดนี้ ก็รู้แล้วล่ะ ว่าเฮ้ยแปลว่าอะไร
“แม่กะเฮียรออยู่” ผมรีบพูดหลังหลุดจากรัวลิ้นของไอ้หื่นมันได้ ก่อนจะหมดโอกาสขัดขืน
“แป๊บเดียวน่ะ” พอมันพูดจบ เสียงเฮียก็ดังขึ้น

“ไอ้สองคนเร็วๆ เว้ย กูนัดเพื่อนไว้คืนนี้” อ่ะ เฮียมาตะโกนอยู่หน้าห้องน้ำเนี่ย เหอๆ ไอ้เต้รอดแล้วววว
“อ่ะ เห็นป่ะ” ผมรีบพูด ต่อพอหมดเสียงเฮีย
“งั้นคืนนี้โดนเบิ้ลแน่” เหอๆ มีขู่ เดี๋ยวหนีกลับไปนอนบ้านตัวเองดีกว่า เพื่อความปลอดภัย พรุ่งนี้ก็วันจันทร์ด้วยยยย อิอิอิอิ
ผมก็ยิ้มๆพร้อมกับนึกแผนชิ่งกลับบ้านในหัว แล้วเอาฝักบัวมาเปิดฟู่ๆ ล้างตัวให้ตัวเองและไอ้ที่รักมัน

พออาบน้ำมาเสร็จลงมาแม่กับเฮียก็นั่งรอกันอยู่แล้ว ดนบ่นๆนิดหน่อย ผมเลยโบ้ยความผิดให้ไอ้ที่รักมันเต็มๆ แต่ไมได้บอกความจริงนา แค่บอกว่ามันสระผมนาน ผมยาว อิอิอิอิ

“ง้อกันนานจริงนะมึงสองคน” เฮียอ่ะ แซวตอนผมไม่อยู่ก็ได้นะ เขิลเหมือนกันนะคร้าบ
“ง้อไรมึง ยังไม่ทันง้อเลย” ไอ้พี่เซนก็สวนกลับอย่างว่อง เฮ้อ กูรีบไปขึ้นรถดีกว่า ดีนะ แม่เขาอยู่ในรถ ไม่งั้น เหอๆๆ หน้าซูกพื้นปูนหนีแน่ๆ

ก็เกือบๆชั่วโมงก็มาถึงหอเฮียที่เอแบคหัวหมากอ่า วันอาทิตย์รถไม่ติดคับ พอส่งเฮียเสร็จ ผม แม่พี่เซน ไอ้พี่เซน ก็ตรงดิ่งกลับเข้าเมืองมายังจุดหมายปลายทาง ไม่ใช่สยามสแควร์แล้วจะที่ไหนล่ะคร้าบบบบ จอดเสร็จปุ๊บก็มุ่งตรงไปกินกัน แต่ไม่ได้กินฟูจิหรอกคับ ไอ้พี่เซนมันงอแงขอเปลี่ยนเป็นสุกี้ ก็เลยมากินกันที่นี่

“เอ้า ทำไมวันนี้กินน้อยล่ะเซน” แม่ถามเมื่อเห้นไอ้คนข้างๆผมมันวางช้อนวางตะเกียบตั้งแต่เป็ดย่างยังไม่หมดจาน
“ก็เจ็บปากอ่ะแม่” เหอะๆ สมน้ำหน้า
“อ่อ เอาไรอ่อนๆมั้ย เต้าหู้มั้ย” แม่พูดพลางตักช้อนๆ เห็ด ผักและเต้าหู้จะใส่จานไอ้เซนมัน
“ไม่เอาอ่ะแม่ เดี๋ยวเซนกินน้ำปั่นต่อละกัน”
ผมได้ยินดังนั้นก็อยากกินด้วยเหมือนกันอ่า ที่รักเค้าเอาน้ำแตงโมปั่นนะ
“เต้เอาแตงโมปั่นนะคับ” ว่าแล้วก็พูดตามใจคิด
“อ่ะ รีบเชียวนะ พี่คับๆ เอาแตงโมปั่นสองคับ แม่เอาไรป่าว”
“ไม่หรอก ชั้นกลับไปคั้นน้ำส้มที่บ้านอร่อยกว่าถูกกว่าเยอะ” เหอๆ คุณแม่ฮะ พูดไม่เกรงใจพนักงานเลย อิอิอิอิอิ แล้วพี่พนักงานผู้โชคดีก็เดินรับออเดอร์จากเราไป
“โหยแม่ พูดซะดัง” ไอ้พี่เซนมันคงคิดเหมือนผมอิอิอิ แล้วแม่เค้าก็หัวเราะ แล้วเราก็กินกันต่อ โดยมีไอ้คนข้างๆผมได้แต่นั่งมองพร้อมแก้มช้ำๆ

สักพักแตงโมปั่นสองแก้วก็มาเสิร์ฟ อาหย่อยยยยย

“เออเซนพรุ่งนี้มีเรียนหรือป่าว” แม่ถามขึ้นเมื่อแตงโมปั่นกำลังจะขอดแก้ว
“อ่อพรุ่งนี้ไม่มีแม่ ไมหรอคับ”
“แล้วนี่จะนอนไหนกันล่ะวันนี้” เหอๆ จะแยกบ้านกันนอนคับแม่
“เดี๋ยวเต้กลับบ้านคับ พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนอ่ะคับ ต้องกลับไปจัดกระเป๋า” นั่นนนน ดูดีๆ ปกติไปก็ไม่ค่อยแบกไรไปหรอก อยู่ในสมองหมดละคับ
“หรองั้นเซนไปนอนบ้านเต้นะแม่” เฮ้ยยย ไม่ต้อนรับเว้ยยย
“อ้าวหรอ พอดีพรุ่งนี้แม่ต้องไปธุระต่างจังหวัดสามวันเลยน่ะ เลยอยากให้เราอยู่เฝ้าบ้าน งั้นเดี๋ยวแม่ไปส่งเต้ที่บ้านแล้วรอรับมานอนบ้านแม่เลยละกันนะ แม่กะจะซื้อขนมไปฝากแม่เราพอดี” อ้าววววไหงงั้นอ่ะ แผนหนีเสือออกจากถ้ำก็หมดกันสิเนี่ยยยย เหอๆๆๆ ไอ้เต้เอ๋ยยยย ทำไงดี
“ก็ได้แม่ อยากเจอไอ้ต้ามันด้วย” เหอๆ ไม่มีใครถามความคิดเห็นผมเลยหรอ จะเฝ้าก็ให้ไอ้พี่เซนมันเฝ้าคนเดียวดิ ไหงผมต้องมาเฝ้าด้วยอ่ะ ไรว้า

และแล้วไอ้เต้ก็ต้องทำตามแต่โดยดี โชคยังดีที่ไอ้พี่ต้ามันไม่มีเรียนเช้าพรุ่งนี้ ผมเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้มันฟัง ตอนที่กลับมาแวะบ้าน แล้วขอให้มันไปนอนเปนไม้กันหมาป่าที่บ้านพี่เซนให้คืนนี้
“นะมึงนะ ช่วยน้องหน่อยดิวะ”
“ไรวะ เรื่องผัวๆเมียๆ กูไม่อยากยุ่ง” อ่ะ มันอ่านการ์ตูนต่อไม่สนใจกุเลยยยย ไอ้พี่เลวววว
“มึงอ่ะ” งอนเว้ยยย
“...” มันยังเงียบค้าบ ทำไงดีล่ะเนี่ย ต้องลากไอ้ต้ามันไปค้างบ้านไอ้พี่เซนด้วยให้ได้
“ต้าๆ มึงไปนอนบ้านพี่เซนเหอะนะๆๆๆ” แล้วก็ลุกไปง้องๆแง้งๆ กวนมันอ่านการ์ตูน
“เดี๋ยวไอ้เซนมันด่ากู มึงน้องกูแต่แต่งเปนสะใภ้บ้านมันไปละ กูไม่มีสิทธิ์”...เย้ยยยย พี่ชายกูดูหนังจีนมากไปแล้วววว
“มึงดูหนังจีนมากไปและ เออไม่ช่วยก็ไม่ช่วยวะ” พูดเสร็จก็หงุดหงิด ลุกขึ้นจะเดินออกจากห้อง แต้ต้องเจอไอ้พี่เซนมันเปิดประตูเข้ามาซะก่อน
“ขอตัวช่วยหรอคับที่รัก” มันพูด แล้วกอดถึ่งลากคอผมกลับเข้าห้องไอ้ต้าดังเดิม
“อ่ะ ไอ้เหี้ย น้องกูมาฟ้อง ทำเหี้ยไรมา” ลุ้นคับ ไอ้ต้ามันจะเข้าข้างใครวะ
“เออ แล้วน้องมึงบอกป่ะว่าซัดกูซะหน้าเขียว”
“สมควรแล้วหนิมึง เหี้ยดีนัก อยากโดนพี่มันซักอีกซักหมัดป่ะ” โอ้ววว ไอ้เต้เชียร์ฝ่ายน้ำเงิน นายต้า ณ ซอย.....ค้าบบบบ
“ห่าหนิ เออแล้วตกลงจะมานอนบ้านกูป่ะ มีเรียนป่ะมึงพรุ่งนี้” อ้าว มันมาชวนเองเลย ยังไงล่ะเนี่ย
“กูนอนบ้าน นอนเตียงสบายๆ จะไปนอนข้างเตียงทำไมวะ” ตกลงพี่กูไม่ไปใช่ปะ
“เออ กูสัญญา น้องมึงเดินไปโรงเรียนไหวแน่พรุ่งนี้ ฮ่าๆๆๆ” เหอๆๆ เห็นกูเป็นไรกันวะ มึงสองคนเนี่ย แม่งเอ้ยยยย
“เออ กูจะอ่านการ์ตูนต่อและ จะไปไหนก็ไปซะที มึงสองตัวหนิ เออไอ้เซน พรุ่งนี้ว่างป่ะ ไปนั่งแดกข้าวกันแถวท่าน้ำหน่อย กูชวนไอ้ปริ๊นไว้”
“เออ ได้ๆ ค่ำนะมึง”

และแล้ว ผมก็ร่ำลาไอ้พี่ต้า แล้วไปเก็บของใส่กระเป๋านักเรียนในห้อง  แล้วเดินทางสู่แดนประหาร

กลับมาแม่พี่เซนก็ขึ้นนอนเลยเพราะต้องขับรถไปต่างจังหวัดแต่เช้า ส่วนผมก็ไปอาบน้ำเตรียมนอน ทำการบ้านนิดหน่อยๆ ไอ้ที่รักมันก็ทำไรไม่รุ้ข้างล่าง นานเชียว ซึ่งในใจผมก็สันนิษฐานว่ามันจะแอบคุยโทรศัพท์อ๊ะป่าว ก็เลยทำทีเดินลงไปข้างล่างบ่อยๆ จนมันก็ขึ้นมาในที่สุด

“ทำไรตั้งนานอ่ะ ไม่ขึ้นมา”
“ว่าว” ...ดูมาน
“เอาดีๆดิ”
“ยังไม่ได้เอาเลย อย่าเพิ่งใจร้อนดิ” เหอๆ กูได้หมายถึงอย่างนั้นนนน
“อย่ามาๆ โทรคุยกับไอ้ฟลิคไรนั่นมาป่ะ” เหอๆ สงสัยก็ถามดีกว่า
“อ่อ ถึงว่า เดินขึ้นลงตั้งหลายรอบ หึงหรอ”
“แล้วคุยป่ะล่ะ” อย่ามาเบี่ยงเบนประเด็น แล้วมันก็เงียบไปแป๊บ
“คุย มันโทรมาเมื่อกี้” เหอะๆ ไปต่อไงล่ะกู
“อืม”
“ก็เค้าโทรมา จะให้ทำไงล่ะ” เหอะๆ มึงก็ไม่ต้องรับสิ อยู่ปีหนึ่ง คิดไม่ได้ไงวะ การศึกษาไม่ช่วยไรเลยหรอไง
“อืม”
“งอนอีกละ”

แล้วมันก็เข้ามาจูบๆกอดๆ เหอๆ ไม่มีอารมณ์เว้ย นัวเนียมากเดี๋ยวยันโครม
“ดูละครมากไปไงเนี่ย ต้องทำขัดขืน” ไอ้พี่เซนมันรวบมือผมไว้แล้วถาม เพราะผมก็ดิ้นๆ หนีๆ มันอ่ะ แต่ไมได้เลียนแบบในละครนะ ก็มันงอนอ่ะ มึงจะเอากูแต่เพิ่งคุยกับอีกคนมาเนี่ยนะ
“ปล่อย จะนอนแล้ว ต้องไปโรงเรียน” พอพูดจบมันก็ปล่อยมือผมออก
“จะนอนก็ไปนอนดิ จะได้ปิดไฟ” เหอๆ ไงล่ะกู ก็เมื่อกี้บอกจะนอน ก็เลยต้องไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วก็มานอน ชิดผนัง ติดหน้าต่างให้มากที่สุด หันหน้าชนฝา หันหลังให้มาน
หลังสิ้นเสียงก๊อกแก๊กๆสักพัก เสียงสวิตช์ไฟก็ดังแล้วไฟก็ดับ ร่างอีกร่างเดินเข้ามาที่เตียง แล้วนอนลงข้างๆ ยังไม่ทันคิดไรต่อ สองมือมันก็มารวมตัวผมพร้อมกับร่างที่กอดรักผมแน่น จนไม่ต้องคิดดิ้น
“กุจะนอน” ผมตะคอกใส่ไอ้พี่เซนเบาๆ
“ก็นอนสิ กุจะเอา” แม่ง ไมเสียงมันโหดจังวะ ฮือออ ผมจะโดนข่มขืนมั้ยอ่ะ
“ไอ้เซน” ผมตะคอกมันไป เหอๆ เริ่มกลัวจริงๆแล้วอะ เสียงมันน่ากลัวอ่ะ แล้วมันก็ค่อยๆเริ่มซุกไซร้ไปตามซอกคอผมช้าๆ โดยที่ผมนอนหันหลังอยู่ในอ้อมกอดมันอย่างแข็งทื่อ

ลิ้นค่อยๆ ลากไปตามใบหูผม แล้วตวัดวนอยู่ ขณะที่ผมยังคงนอนนิ่ง ไม่รู้สึกใดๆ ไอ้พี่เซนกับร่างเปลือยท่อนบนกับกางเกงเลค่อยๆรัดผมแน่นขึ้น แรงขึ้น และช่วงล่างผมก็สัมผัสได้ว่ามันมีเพียงผ้าบางๆ กั้นระหว่างสองสิ่งที่เข้าคู่กันได้ มันรัดผมแน่น และยังคงลากลิ้นไปตามซอกคอ ติ่งหู หัวไหล่ ก่อนจะออกแรงดันตัวผมที่ยังนอนนิ่งทื่อให้ค่อยๆ หันไปหาร่างนั้น มือมันค่อยๆเปิดเสื้อยืดผมขึ้น ปลายนิ้วสัมผัสช่วงท้องจนมาถึงที่หัวนม ผมไม่รู้สึกใดๆ และน้ำตามันเริ่มไหลซึมผ่านเปลือกตาที่ปิดสนิท แล้วสองมือนั้นก็กระชากเสื้อยืดขาวผมออกไป ผมไม่ได้ต้านทานแรงนั่น แต่เป็นเพียงเหมือนหุ่นที่มันจับแขนยกขึ้น วางทางนั้นทางนี้  และผมยังคงแข้งทื่อ พร้อมน้ำตากับเสียงสะอื้นเบาๆ ที่แสดงว่ายังมีชีวิต แล้วในที่สุดร่างผมก็อยู่ภายใต้ร่างไอ้พี่เซน มันหยุดจ้องมองหน้าผมสักพัก และผมก็ลืมตาขึ้นมองหน้าท่ามกลางความมืดไม่สนิท
...
..
.
“ร้องไห้ทำไม”
.
..
“เซน” ผมเรียกตอบเสียงนั้นไปเบาๆ และค่อยๆ เอื้อมสองมือไปโอบแผ่นหลังนั้นไว้
..
.
ไอ้พี่เซนจูบผมลงมาเบาๆหนึ่งครั้งแล้วถอนปากออก “ยังอยากให้เซนทำต่อมั้ย”
มันคือคำถามที่ไม่คุ้นเคยเสียเลยสำหรับผม ผมแน่ใจว่าไม่เคยได้ยิน
คำตอบคือการที่ผมพยายามดันตัวเองขึ้นไปประกบริมฝีปากกับคนถาม และพยายามจูบให้รุนแรงและยาวนานที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ เราต่างพลิกตัวจูบกันไปมา ผมอยู่บน เขาอยู่ล่าง เขาอยู่บน ผมอยู่ล่าง แรกลิ้นสัมผัสกันทุกครั้งที่ห้วงลมหายใจใหม่เปิดโอกาส จูบจนกระทั่งเหงื่อท่วมกาย จูบจนกระทั่งเราลงมานอนกันที่พื้นล่างของห้อง จูบจนกระทั่งเราเหลือแต่ร่างเปลือยเหล่า จูบจนกระทั่งผมอยู่ในอุ้มกอดของไอ้พี่เซนที่ยืนอยู่ จูบจนเรากลับมานอนที่เตียงอีกครั้ง และจูบจนกระทั่งผมยินยอมให้อีกฝ่ายรุกล้ำบางสิ่งเข้ามา จนกระทั่งมันเร่งเร็วขึ้น เร็วขึ้น เร็วขึ้น แรง เร็ว เร็ว แรง เร่ง แรง เร็ว เร็ว แรง แรง เร่ง เร็ว รัว เร็ว แรง รัว เร็ว แรง รัว เร่ง เร็ว แรง เร่ง รัว ....จนจูบสุดท้ายของค่ำคืนเมื่อเรานอนกอดก่าย เมื่อกายเรายังอยู่ในกันและกันจนกระทั่งหลับใหลไป

   ****************************************************************


โทดทีนะคับ ให้รอนาน เทศกาลเยอะไปหน่อยยยช่วงนี้  :m21: :m21: :m21:

อย่าร้องไห้กันเลยนะค้าบ รักผมชอบผม ไปดูรักแห่งสยามหลายๆรอบนะคับ อุดหนุนน้องโอ้ของผมหน่อย อิอิอิอิ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 26-11-2007 20:58:22

 :เฮ้อ:  อยากจะดีใจที่คืนดีกันแล้ว แต่ทำไมยังรู้สึกคาใจอยู่นะ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 26-11-2007 22:05:22

ดูเหมือนมันยังค้างคาไงพิกล ส่อแววมีปัญหาจิงๆ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: นิลวัฒน์ ที่ 27-11-2007 00:17:32

ความไว้ใจถูกทำลาย
เริ่มอยู่ไม่เป็นสุข....ลำบากกกกกก
 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: Otaku ที่ 27-11-2007 09:35:27

 o9 o9

ทำไมมันดูค้างคาจังเลย

ความไว้วางใจถูกทำลายแล้วหรอ

 :m15: :m15:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ja ne ที่ 27-11-2007 10:08:21

 o7 เซน ทำลายความเชื่อใจไปแล้ว
ไม่พูดให้เคลีย มันยังคาใจ นี่นา


งอนต่อดีกว่า ชิ ชิ ชิ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 27-11-2007 10:34:58

เหมือนจะมีความสุข แต่ก็เหมือนยังมีลางร้ายบางอย่างอยู่เหมือนกัน  :m29: :m29: ไม่อยากเศร้าเลย เฮ้อ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 27-11-2007 11:23:18

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: niph ที่ 27-11-2007 13:49:52

ก็คงเหมือนแก้วร้าวอ่ะนะ

แต่มันร้าวเพราะคิดไปเองรึเปล่า

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: 13th Devil ที่ 27-11-2007 18:12:35

ทำไมตอนนี้อ่านแล้วรู้สึก...ไม่แน่ใจ อ่ะ เหมือนขาดความอบอุ่น   :o11:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: bbboy ที่ 28-11-2007 00:57:35

ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 29-11-2007 14:00:24

ดูแนวทางแล้ว คู่นี้....ไม่รอด.... :o11:

เสียดายจังงงงงงง ไอ้ตัวเล็กต้องแกล้งคนอ่านแน่ ๆ เลย

จะใครทิ้งใคร ทายกันดีกว่า...... :เฮ้อ:

ไอ้พี่เซนมีกิ๊ก โดนจับได้ เต้เลยทิ้ง .....เดา

แต่อย่ากระนั้นเลยยยยย ขอ.... :เตะ1:           ไอ้พี่เซน 1 ที

 :a14:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 29-11-2007 17:27:26

ส่อแววมีปัญหามาแต่ไกลเลย คู่นี้  :a6:  :a6:

พอเข้ามหาลัย อะไรมันก็เปลี่ยนไป  :เฮ้อ:

ไม่อยากให้มันเศร้าเลย ให้ตายสิ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 29-11-2007 17:50:49

อุดหนุนน้องพิชแทนได้ป่ะ  :m21:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 29-11-2007 18:41:12

ชะแวบ :m22: :m22: :m22: แอบมาดู

ยังไม่มา  :m29: :m29: :m29:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 29-11-2007 23:38:25

ตอนที่ 16 : เพื่อนผมอ่ะ

ตอนเช้าในอ้อมกอด ผมค่อยๆ ขยับร่างกายกระเถิบออกจากแขนของไอ้พี่เซน แล้วลุกขึ้นกับร่างเปลือยเปล่าไปล้างหน้า แปรงฟัน อาบน้ำเตรียมตัวไปโรงเรียน
“ไปส่งป่าว” เสียงไอ้ที่รักถาม เมื่อผมยืนแต่งตัวอยู่หน้ากระจกหลังจากอาบน้ำเสร็จ
“ไม่นอนต่อหรอคับ” ผมตอบกลับไปด้วยคำถาม มันยังช้าอยุ่ ผมก็เลยเกรงใจ อยากให้มันนอนต่อ เพราะที่จริงโรงเรียนมันก็ไม่ได้ไกลไรหรอกคับ ไอ้พี่เซนมันไม่มีเรียนด้วยวันนี้
“อ่ะ พูดเองนะ ห้ามงอนที่หลังอ่ะ” เหอๆ โตแล้วเว้ย ไม่งอนหรอกแค่นี้
“แต่ไปรับก็ดีนะ” อิอิ เขิลอ่า 555 พูดไปได้ไงวะกู คับไม่ไปส่งก็ไม่เปนไรคับ ผมไม่โกรธ แต่ไปรับเค้าด้วยนะ
“โหย แผนป่ะเนี่ย”
“แผนไรอ่ะ” เหอๆ อยากอ้อนเฉยๆ ไม่มีแผนใดๆเลยนะ จุ๊บๆ
“ก็กลัวเซนหนีไปไหน เลยให้รอไปรับ” อ่ะโหยย คนเราอ่ะนะคับ สันดานนี่มันมักจะดูได้จากความคิดนะ อุตส่าห์ตื่นมาเจอเช้าที่สดใสแล้ว อย่าพัดพาหมู่เมฆครึ้มมาได้ไหมค้าบ
“ถ้าอยากจะไปก็ไปเถอะคับ ไปให้รอดแล้วกัน” ...คิดมากอีกละกู อุตส่าพยายามจะไม่นึกถึงเรื่องไม่ดีๆ ที่สุดก็ประชดมันไปจนได้ เฮ้อออ
“พอๆ เอาเป็นว่าจะไปรอแต่พักเที่ยงเลยดีมั้ย” ทำปากดีนะเมิงง ถ้ากูไม่เห็นหัวนะโดนนนน
“เที่ยงวันหรือเที่ยงคืน” ผมแกล้งเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วถามด้วยรอยยิ้มกวนๆ
“มานี่ซิ” ไอ้พี่เซนมันเรียกพร้อมดึงตัวผมลงไปซุกตัวมันที่ยังนอนเปลือยป่าวลำตัวโผล่พ้นขอบผ้าห่มตั้งแต่เหนือช่วงเอว แล้วมันก็จัดการหอมๆฟัดๆผมซะเสื้อนักเรียนยับเลยยย ไอ้บ้า ใครถามจะตอบว่าไงล่ะเนี่ย เสื้อมะได้รีดดดด
“ปากดีนักนะ อย่ามาร้องไห้ขี้มูกโป่งให้เห็นล่ะ ไอ้เก่ง” มันว่าผม แล้วหยิกแก้มกระผมไปอีกหนึ่งที แม่งกำไรจริงๆ ไอ้บ้าเอ้ยยยย

ก่อนจะเสียอะไรไปมากกว่านี้ ไอ้เต้เลยร่ำลาที่รักแล้วรีบไปเรียนจะดีกว่า ข้าวเช้าก็ไปกินที่โรงเรียนเลยตอนพักสิบ เพราะแม่พี่เซนต้องไปธุระต่างจังหวัด ก็เลยบอกให้แม่ไม่ต้องห่วงพวกผม เดี๋ยวหากินกันเองอิอิอิ

วันนี้ผมก็มาสายอีกตามเคย ไอ้วิ่งกะไอ้เต้ย และวันนี้ไอ้ต้นก็วิ่งด้วยยย มีไอ้วีนรอดเพราะมันยังไม่มา หุหุหุ
“ไงวะ” ไอ้เต้ยถามผมขณะวิ่งรอยสุดท้าย
“ไงไรมึง”
“ก็มึงอ่ะเปนไง คืนนั้นซึมเชียวห่า” อ่อ ใส่ใจกูดีจริงนะ
“ก็ๆ ดีแล้วล่ะมั้ง ขอบใจว่ะ ที่ห่วงกู” ซึ้งงงงงเพื่อนนน
“เออ มันเหี้ยก็เจื๋อนแม่งทิ้งเลย” บ้าดิ เจื๋อนได้ไง ของสำคัยนะมึง 555 ว่าแต่... เจื๋อนไรมึง มึงรู้หรอ ว่าแฟนกูใคร
ผมกับไอ้เต้ย ก็วิ่งต่อจนครบรอบโดยไม่ได้คุยไรกันต่อ พอวิ่งเสจผมก็เดินขึ้นห้องด้วยความสงสัยในใจ มันรู้หรอวะ ...ไรวะ เอาไงดีกู จะถามมันดีมั้ย

“มีไรป่าววะ” ไอ้ห่าเต้ยที่เดินตามผมขึ้นมาถามขึ้น ส่วนไอ้ต้นมันรีบขึ้นไปก่อนแล้วเพราะการบ้านยังไม่เสจ
“เต้ย มึง...รู้หรอวะว่าเรื่องไร” ผมตัดสินใจถามไปไม่งั้นชีวิตตูคงต้องกระวนกระวายต่อ
“อย่าคิดมากมึง เอาเป็นว่ากูรู้แต่ก็ยอมรับได้ว่ะ” อย่ามาซึ้งแต่เช้านะมึง ดูแม่งพูด
“รู้ได้ไงวะ” เค้ามะได้เปิดเผยไรเลยน้า
“ก็กูสงสัยตั้งแต่แม่งมารับมาส่งมึงบ่อยๆนั่นล่ะ พี่แท้ๆมึงยังไม่มา แล้วเพื่อนพี่มึงจะรักอะไรกันขนาดนั้นวะ มาแม่งเกือบทุกวัน” เหอๆ ก็พี่รักน้องอ่ะมึง อิอิ
“แล้วกูถามไอ้ต้นมันมันก็เลยมาคุยกะกูกะไอ้วีน กูสามคนลองแอบดูโทรศัพท์มึงตอนมึงไปเล่นบอลอ่ะ แล้วก็เลยเห็น

---วันนี้ไปรับช้านะคับที่รัก รอด้วย---

---ตั้งใจเรียนนะไอ้น่ารัก---

---miss and-kiss ---

และก็อะไรอีกมากมายที่ไอ้พี่เซนมันส่งSMSมาให้ผม ซึ่งปกติโทรศัพท์ผมไม่มีคนมาเล่น ผมเลยไม่เคยลบ เหอๆพลาดแล้วสิกู สรุปมันสามคนรู้หมดเลย

“สรุปมึงสามคนรู้หมดเลยดิสัด” แอบเคือง แม่งรู้ละทำเนียนนะพวกมึง
“เออสิวะ ก็แม่งให้กูมาเป้นหน่วยน่าตายนี่ไง กูก็กะรอมึงบอกเอง แต่เห็นวันนั้น เลยเผลอแซวมึงเมื่อเช้า” อ่องี้นี่เอง
“แล้วพวกมันไม่คิดกับกูแย่ๆหรอวะ กูเป็นแบบนี้”
“สัด เพื่อนกัน คิดมากมึง” เหอะๆ ซึ้งอ่ะ เพื่อนกูดีแสนดี...แงๆๆๆ (ไมได้ร้องไห้นะคับ เดินมาถึงหน้าห้องเรียนแล้ว ต้องเก็บอารมณ์นิดนึง

“มีไรก็บอกพวกกูได้ ให้ช่วยเจื๋อนกบอกนะมึง กูจะจับมัดให้ 555” สาดดด เลิกแซวเลยไอ้เต้ยย ผมก็เลยวิ่งเตะไอ้แว่น จนไปถึงที่โต๊ะเรียน เป็นที่สนุกสนาน ก็ยังมีเรื่องดีๆ เกิดขึ้นในชีวิตผมอีกเรื่องนะ

พอพักกลางวัน พวกผมเลยชวนพวกมันสามคนไปกินข้าวกันที่สโมสร เพราะอยากคุยกับพวกมันเรื่องนี้อยู่
“เฮ้ยไปแดกข้าวสโมสรกันเหอะวะวันนี้” ผมเอ่ยปากชวนตอนเดินลงตึก
“อารมณ์ไหนวะ” ไอ้วีนถาม
“เออ อารมณ์รักมึงอ่ะ” อิอิ พูดแล้วทำสายตากรุ่มกริ่มหวานเยิ้มให้มัน จนมันเหวอเล็กๆ
“เหี้ย กูคิดนะมึง” มันแววแล้วคงรู้เรื่องราวแล้วก้พากันเดินไปที่สโมสรซึ่งอยู่ด้านทางเข้าโรงเรียน ค่อนข้างไม่มีเด็กนักเรียนวุ่นวายบริเวณนี้

ตู๊ดๆๆตี๊ดๆๆตึ๊ดๆๆต๊องๆๆติ๊งๆๆ เสียงโทรศัทพ์ผมดังขึ้นตอนนั่งรอข้าวที่สั่วไปอยู่ ผมก็หวังให้มันเป็นไอ้ที่รักนะ

“ไงคับ”
“ทำไรอยุ่เต้” เสียงไอ้ที่รักดังมาจากปลายสาย
“รอข้าวอยู่สโมสรอ่ะ อยู่ไหนหรอ”
“กำลังจะถึงหน้าโรงเรียนแล้ว เอาไรป่าวเดี๋ยวซื้อเข้าไปให้” อ่ะ มาตามนัด จริงๆด้วย น่ารักว่ะ
“เฮ้ยพวกมึงจะกินไรหน้าโรงเรียนป่ะ เดี๋ยวพี่กูซื้อเข้ามาให้” ผมหันไปถามเพื่อนรักทั้งหลาย
“กูเอาไก่ทอดตรงใต้สะพานอ่ะ”ไอ้ต้นบอก
“กูไม่เอาว่ะ” ไอ้วีนมันคงเบื่อ บ้านมันอยู่ซอยใกล้ๆนี่เอง
“กูเอาชาเขียวอ่ะมึง” ไอ้ห่าเต้ย สงสัยมันจะอยากกินจริงๆ
“เซนๆ เอาชาเขียวสองขวดอ่ะ แล้วก้ไก่ทอด 5 ไม้ ปลาหมึกย่างด้วยนะๆ” อิอิสั่งเผื่อตัวเองด้วย
“อ่ะสั่งจัง อยู่กับเพื่อนหรอ แล้วเซนเข้าไปเพื่อนไม่สงสัยหรอ” สงสัยจนกระจ่างแล้วเว้ยย
“เออ ซื้อมาเหอะน่า อยู่สโมสรนะค้าบ”
“อืมๆ เจอกันนะ” พอไอ้ตัวดีวางสาย อาหารที่สั่งไปก็มาพอดี

“อ่ะ จะเปิดตัวเลยหรอวะ” ไอ้เต้ยคับ แกว่งปากหาตีน
แล้วไอ้สองตัวที่เหลือก็ขำกันใหญ่
“แดกข้าวไปมึง” อย่าแซว เดี๋ยวกุเขิล
พวกมันก็หัวเราะกันนิดๆหน่อยๆ โดยไม่ได้แซวไรผมต่อ จนสักพัก ไอ้หน้าหล่อก็เดินเข้ามาจากหน้าประตูโรงเรียนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล
“เดี๋ยวกูไปรับพี่ก่อนนะ” ผมพูดพร้อมลุก ก็กินเสจพอดีอ่ะ เลยรีบวิ่งไปช่วยไอ้ที่รักมันถือของที่อยู่เต็มมือ
“รีบเชียวนะมึง”
“เหี้ย อย่าพูดมาก” ผมว่าไอ้ต้นมัน แล้วรีบมุ่งตรงไปยังที่รักผม

“เต้ เพื่อนมันจะไม่ถามหรอ หรือว่า”ไอ้พี่เซน ทำหน้าถามๆผม แบบกล้าๆกลัวๆ ก็เค้าก็ศิษย์เก่าอ่ะนะ ใครๆก็รุ้จัก แล้วก้คิดว่าชายแท้ มีแต่คนวงในเท่านั้นที่รุ้ว่าเค้ากับผมเปนฟ.แฟนกัน
“มันรู้แล้วๆ” สีหน้าที่รักผมก็เหวอไปใหญ่
“บอกพวกมันหรอ”
“ป่าวค้าบ มันรู้เอง”
“อ่อ รู้ได้ไงอ่ะ” อ่ะ ถามมากจริง ก็ใครล่ะมาทุกวี่วันตอนต้นเทอมน่ะ
“ไว้มันบอกเองละกัน” แล้วก็เดินมาถึงที่โต๊ะพอดี

“หวาดดีค้าบพี่” ไอ้ 3 คนสวัสดีที่รักผมพร้อมกัน
“ดีๆ อ่ะหนม” เหอะๆ เจอรุ่นน้องที่คุ้นเคยละวางมาดเชียวนะ กุล่ะหมันไส้
“ให้ไอ้เต้มันกินก่อนแล้วกันพี่” ไอ้เต้ยแซว มึงไม่รู้ซะแล้วว่าเค้าไม่ค่อยชอบขี้หน้าเมิงไอ้เต้ย เดี๊ยะชะตาขาด
“เซน นี่เต้ยอ่ะ ไอ้แว่นที่เคยเล่าให้ฟัง” ผมแนะนำตัดบทไปก่อนที่พวกมันจะแซวไรต่อ
“อ่อ ไอ้นี่เอง” ไอ้พี่เซนมันพูดแล้วมองหน้าไอ้เต้ยกวนๆ ไอ้เต้ยก็เลยจ๋อยลงไปนิด เหอะ แซวกูดีนัก สม
ส่วนอีกสองคนนั่นมันรู้จักไอ้พี่เซนอยู่แล้วคับ ไม่ต้องแนะนำไร
“พี่เซนเป็นแฟนเต้หรอคับ” นั่งกินอยู่ไอ้ต้นก็ทะลุกลางปล้องขึ้นมา
“เออ” เหอะๆ แฟนกูตอบตรงดีจริงๆ เขิลสิค้าบกระผมอ่ะ
“แล้วพวกมึงรุ้ได้ไง ใครบอกวะ”  ไอ้พี่เซนมันก็สนิทกะไอ้ต้นไอ้วีนพอสมควร เลยถามภาษาแบบสบายๆ
“ก็ผมเห็นพี่มารับส่งมันบ่อยๆ แล้วก็เห็น SMS ในมือถือไอ้เต้อ่ะ” ไอ้วีนตอบแทนเพื่อนๆ ไอ้พี่เซนก็หน้าตานิ่งเฉย
“อ่อ”
“แต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ผมไม่บอกใครหรอก แล้วพวกผมกับไอ้เต้ก็เมหือนเดิมๆ” ไอ้ต้นรีบเสริม พวกมึงกลัวไอ้พี่เซนมันอะไรนักหนาวะ ผมอ่ะสงกะสัย
“เออ ขอบใจ”
“แล้วอย่าทำมันร้องไห้อีกล่ะ” ไอ้แว่นเต้ยหันไปบอกไอ้พี่เซน ...วอนนะมึงเนี่ยไอ้เต้ย
“มึงจะทำไม” จริงๆถ้าเปนคนอื่นผมว่าไอ้พี่เซนมันก็เฉยๆน่ะ เพราะมันไม่ใช่คนหาเรื่องคน แต่ไอ้เต้ยคงยกเว้น
“ก็มันเพื่อนผมอ่ะ” ท่าทางไอ้เต้ยก็น่าตบกะโหลกเจงๆ
แล้วไอ้พี่เซนก็เอื้อมมือ ไปกอดคอไอ้เต้ยที่นั่งใกล้ๆ มาแนบชิดใกล้ๆ แล้วพูดพอให้ทุกคนได้ยินว่า
“ก็เพื่อนมึง แต่เมียกู” ...เวรรรรรรร กูโดดสระว่ายน้ำข้างๆ นี่ตายดีกว่า แม่งเอ้ยยยย

   ******************************************************************

อากาศเย็นอย่าลืมดูแลสุขภาพคุณ และคนที่รักคุณนะคับ ส่วนคนที่คุณรักผมว่า คุณไม่ลืมอยู่แล้วเนอะ อิอิอิ ไปและๆ ช่วงนี้เจอกันลานเบียร์คร้าบบบ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 30-11-2007 00:01:37

“ก็เพื่อนมึง แต่เมียกู” .  :m20: :m20:  :m20:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 30-11-2007 00:32:27

คู่นี้เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย  o16 ปวดหัวว่ะ  :amen:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 03-12-2007 10:19:25

สงสารเต้ย คงจะจ๋อย เจอประโยคเด็ดเข้าปาย  :a6: “ก็เพื่อนมึง แต่เมียกู”   o22 o22 o22

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 03-12-2007 11:26:20

เอาโล่ไปเลยครับ ประโยคนี้

"ก็เพื่อนเมิง แต่เมียกู" สะใจ  :a2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ja ne ที่ 03-12-2007 11:31:36

น้องเต้ ยังไม่มาเหรอ

รออยู่น้า o4

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 03-12-2007 14:30:42

ตอนที่ 17 : แค่เพื่อนคับพี่

“ไอ้เต้ พี่เซนแม่ง กุยังฮาไม่หายเลยว่ะ 555” ไอ้ต้นเดินมาตบบ่าผมตอนเย็นขณะเดินออกจากตึกจะกลับบ้าน
“มึงเลิกแซวกุเลย แม่ง” พวกมันแซวผมกันตลอดบ่ายเลยล่ะคับ จากไอ้ประโยคเด็ดนั่นล่ะจะมีไอ้เต้ยที่ไม่กล้าแซวเท่าไหร่ แต่ก็ยังมีหน้ามาหัวเราะเออออกับชาวบ้านเค้า
“เออๆ ไม่แซวก็ได้วะ เดี๋ยวแม่งสั่ง(คำๆนี้ผมยังไม่ชินอ่ะ เป็นคำที่ใช้คู่กับเมียคิดเองนะค้าบ เหอะๆ) มาตื๊บกุ น่ากลัวๆ” แล้วพวกแม่งสามตัวก็ฮาได้อีก เดินไปหน้าโรงเรียนก็เห็นไอ้ตัวก่อเรื่องนั่งรออยู่แล้ว มันมาเล่นๆในโรงเรียนทั้งวันอ่ะแหละ

พอเห็นผมก็ยิ้มหน้าบานเข้ามา แล้ววางโทรศัพท์ที่กำลังคุยอยู่
“ลงมาไวจัง” ไอ้พี่เซนพูดพร้อมคว้ากระเป๋าผมไปถือ ...ถือเองได้เว้ย กุอาย
“อืมๆ จะกลับยังอ่ะ” อยู่นาน เดี๋ยวกระผมเกรียม
“ไม่นั่งเล่นก่อนหรอ”
“ไม่อ่ะ การบ้านเยอะ” กุรีบกลับก่อนเด็กจะกรูกันมาดีกว่า อุตส่ารีบจ้ำมาเพื่อหนีผู้คนนี่แหละ

“ไรวะ ไม่มีการบ้านไม่ใช่หรอ” ไอ้วีน มึงไม่ฟังมิสสั่งล่ะสิ อิอิอิ
“เออ งานเก่าๆ กุไปล่ะ แล้วเจอกันพวกมึง กลับบ้านดีๆ” พูดเสร็จแล้วก็รีบชิ่ง
“เฮ้ยเต้ มึงกลับบ้านเลยหรอวะ” ไอ้เต้ยตะโกนถามผม เมื่อก้าวย่างมาได้สามก้าว
“เออ ไมอ่ะ”
“กลับด้วยดิ” เย้ยยย ไอ้ห่านี่ มึงอยากปากแตกรึไงห่า กลางวันก็รอบนึงล่ะ

ไอ้ต้นกับไอ้วีนก็ตะโกนมาทำนองว่า มึงไปเสือกไร มันจะกลับกับแฟน
ไอ้พี่เซนจากที่มันยืนอิดออด จะนั่งต่อ มันก็รีบลุกมา แล้วกอดคอผมก่อนจะพูดว่า
“ชอบไอ้เต้หรอมึงอ่ะ” สายตามัน ผมเริ่มไม่แน่ใจละ ผมหันไปสบตาไอ้เต้ย ห่า มึงคิดไงกะกุแน่วะ เริ่มไม่แน่ใจ
“ป่าวพี่ ก็ปกติ ผมก็กลับกับเต้” อืมคับ เดี๋ยวนี้กลับกับมันตลอด
“เต้ ไหนมึงบอกแค่บางวันไง” อ้าว อย่าพาลสิวะ กุจากลับบ้านนนน
“ก็จะให้รายงานทุกวันเลยไง แค่กลับบ้านกะเพื่อนเนี่ยะ” เริ่มโมโหแล้ว มึงจะต่อยกันก็เรื่องของมึง กลับดีกว่า ว่าแล้วก็กำลังหันหลังวงสวิง แล้วก้างเท้าต่อตามสเตปป์
“อยากกลับก็กลับ กูก็อยากเคลียร์กับมึงเหมือนกัน” ไอ้พี่เซนหันไปพูดกับไอ้เต้ย สรุปแล้ว เราสามคนก็มานั่งอยู่บนแท็กซี่
“พี่ ไปถนนพระอาทิตย์” เสียงไอ้พี่เซนบอกคนขับ เว้ยยย กูจะกลับบ้านนน
“อ้าว ไปไมอ่ะ” ผมหันไปถาม
“ไปนั่งคุยกับเพื่อนมึงหน่อย” เหอะๆ กูมะได้อยากไปห้ามเลย ว่าแต่..สรุปตั้งแต่ทะเลาะกันมา ผมกับไอ้พี่เซนก็ใช้สรรพนามกู มึงกันไปแล้วหรือนี่ เฮ้ออออ

“ไอ้เต้ย มึงรีบกลับป่ะ” ผมยื่นหน้าไปถามมันที่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับ
“เออๆไม่รีบ”

ไอ้เต้ย มึงอย่ามาบอกนะว่ามึงชอบกุ กูคิดกับแค่เพื่อนจริงๆนะ กูรักมึงก็จริงแต่แบบเพื่อนว่ะ เพื่อนจริงๆ ระยะเวลา 2 เดือนกว่าๆ ที่รู้จักมึง มึงคือเพื่อนที่ดีที่สุดของกูคนหนึ่งที่เคยเจอมา กูคิดแบบนั้นว่ะ

ผมนั่งเงียบต่อไป แล้วไอ้พี่เซนมันก้ชวนคุยเรื่องทั่วๆไป จนมาถึงที่

“เต้เดินไปเซเว่นก่อนนะ เดี๋ยวมา” ผมอยากปล่อยให้มันคุยกันสองคน จะได้เปิดใจกันได้เต็มที่ อีกอย่างเผื่อแม่งต่อยกัน ผมก็ไม่อยากห้ามแม่งและให้กัดกันให้ตายไปเลย

“อืมๆ” ไอ้พี่เซนบอก แล้วเดินนำไอ้เต้ย ไปที่ริมน้ำ

******************************************************
*********************บทเซน***************************
******************************************************

“ตกลงมึงคิดไงกะมัน” ผมถามไอ้น้องแว่นที่เดินตามผมมา
“ก็เพื่อน” มันตอบเสียงไม่หนักแน่นเท่าไหร่
“กูไม่รู้ว่ามึงคิดไง แต่กูเป็นแฟนมัน ทำไรเกรงใจกูด้วย” ผมหันไปพูดแล้วจ้องตาไอ้เต้ย
“ผมก็ยังไม่ได้ทำไรนี่พี่” ไอ้นี่ ท่าทางมึงนี่วอนตีนจริงๆ
“แล้วที่มึงทำดีกับมันนี่ล่ะ มันมาเล่าเรื่องมึงให้กูฟังบ่อยๆ ถึงไอ้เต้มันไม่คิดไร แต่ที่เล่าๆมาอ่ะ มึงดีกับมันเกินเพื่อนแล้วว่ะ”
“ก็ผมสนิทกับมัน” มันก้มหน้าพูดแล้วเดินไปนั่งท่าเก้าอี้ยาวใกล้ๆ
ผมเดินตามไป แล้วนั่งลงข้างๆ
“มึงไม่เคยรักเพื่อนคนไหนแบบนี้ใช่ป่ะ” ผมหันไปถามเสียงเรียบๆ
ไอ้เต้ยที่นั่งก้มหน้าอยู่ ค่อยๆพงผหัวตอบรับคำถามผมช้าๆ “คับ”
“ผมก็ไม่รู้ว่าผมรักไอ้เต้มันแบบไหนอ่ะพี่” มันก้มหน้าพูดต่อน้ำเสียงสับสน
“เคยคิดอยากเอามันป่ะ” เหอะๆ มานั่งคิดตอนหลัง คำถามนี้กุตรงไปป่ะวะ
“ไม่เคยพี่ ผู้ชายกับผู้ชายเหอะๆ” มันพูดทำหน้าแหยงๆ ห่ามึงไม่รู้อะไร ออกจะมันส์ 555
 “เออ” ผมก็นึกไม่ออกจะพูดไรต่อ
“ผมแค่ห่วงมัน อยากอยู่ใกล้ๆมัน อยากตบหัวมันเล่น อยากกลับบ้านกะมัน ก็แค่นั้นอ่ะ” มันพูดจบก็หันมามองหน้าผม
“หรอวะ” ผมตอบเชิงถามมัน
“ผมสาบานพี่ หอมแก้มมันผมยังไม่คิดเลยพี่”
“มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟนว่างั้น” ผมหันไปถามมันหน้ากวนๆ
“มั้งพี่ ถ้ามันแต่งงานผมก็อยากเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวมันนั่นแหละ แต่ตอนนี้ชักไม่แน่ใจว่าจะต้องไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวป่าว” มันพูดขำๆ แล้วหันมายิ้มให้ผม ผมเพิ่งรู้สึกว่าตัวเองแก่ขึ้นก็ครั้งนี้แหละ มันคือรอยยิ้มใสๆ ของเด็กม.5 แล้วทำให้ผมคิดว่า กุปีหนึ่งแล้วว่ะห่า
“เหอะๆ คิดไกลจังนะมึงเนี่ยะ”
“อ้าวพี่ พูดงี้หมายความว่าไง ห้ามทำมันเสียใจนะ ไม่งั้นพี่ก็พี่เหอะ” แววตามันเหมือนตอนที่ผมไปต่อยไอ้รุ่นพี่มหาลัยตอนที่ผมอยู่ม.5 เพราะไอ้พี่คนนั้นมันทิ้งไอ้แนทไป
“จะต่อยกุหรือไง”
“เออ” มันหันมาตอบ เหอะๆ ไอ้ห่านี่ปีนเกลียวนะมึงเนี่ย

“แล้วมึงไม่มีแฟนหรอวะ” ผมถามมัน
“ไม่มีอ่ะ”
“ปิ๊งใครบ้างป่ะ”
“เรื่อยๆพี่” มันยิ้มกวนๆ
“ชายหญิงวะ”
“เฮ้ยหญิงดิพี่” รีบตอบเลยนะมึง กุยังไม่ได้ว่าไร อย่าร้อนตัวๆ
“เออ นึกว่าชาย”
“จริงๆผมก็เคยชอบผู้ชายอยุ่คนนึงนะตอนผมอยู่โรงเรียนเก่า แต่แค่ชอบๆ”
“อ่อ กุว่าแล้ว”
“ว่าไรพี่” ว่ามึงมีแววตาชายรักชายอ่ะสิ 555
“มึงก็ไบดิเนี่ย” มันมองหน้าผม แอบหน้าแดงด้วยว่ะ 55 กูแกล้งเด็กอีกละ “มั้งพี่ แต่นานๆผมจะมองผู้ชายทีนะ”
เหอะๆ ทำหน้าแบบนี้กูชักไม่ไว้ใจและ อย่าแหยมกับเมียกุนะมึง จมตีนแน่
“ยังไงกันแน่เนี่ยมึง กูชักไม่แน่ใจ”
“เหอะพี่ ผมสาบานผมเอาไอ้เต้มันไม่ลงหรอก”
“เออ ให้มันจริง” ผมหันไปพูด แล้วยิ้มให้มันทีนึงแล้วตบหัวมันเบา
*****************************************************************
***********************จบบทเซน*********************************
****************************************************************

ผมเดินกลับมาก็เห็นไอ้สองคนนั้นนั่งคุย หัวเราะเฮฮากัน เฮ่อออโล่ง นึกว่ากลับมาจะเห็นไอ้เต้ยปากแตกอยู่ซะแล้ว
“นึกว่าจะกัดกัน” ผมแซวไอ้สองตัวที่นั่งยิ้มร่าให้ผมอยู่
“มะใช่หมามึง” ไอ้เต้ยว่า แล่วลุกจากที่ให้ผมนั่งข้างไอ้พี่เซน
“กลับยังอ่ะ” ผมไม่นั่งแต่ถามพวกมันสองคน
“รีบไปไหนอ่ะ ไปกินสเวนเซ่นกันป่ะ” ไอ้พี่เซนพูดขึ้น
ไอ้เต้ยหันมาพยักหน้า ผมก็เลยต้องไปด้วย (ด้วยควาอยากกินอิอิอิอิอิ หวานนนตู)

แล้วสามหนุ่มก็มานั่งอยู่ที่โต๊ะในร้าน
“เอิธเคว๊กนะ” ผมบอกไอ้สองตัว มันก็พยักหน้ากันหงึกๆ
ว่าแล้วก้สั่งรสกันตามใจชอบ อร่อยมากมายเหมือนเดิม พอซันี่เสร็จ ก็ต่อด้วยน้ำส้มคั้นบางลำพู ร้านตรงข้ามนั่นล่ะ ก่อนจะทะลุซอยซูซี่มาถนนข้าวสารอันคุ้นเคย

“เต้ มึงแดกผัดไทป่ะ” ไอ้เต้ยหันมามองหน้าผมเชิงถาม
ได้ยินดังนั้นผมก็หันไปมองหน้าไอ้พี่เซน แล้วไอ้พี่เซนมันก็ยิ้มๆ เห็นแล้วนึกถึงความหลังว่ะ
“เออ ชอบแดกหรอวะ ผัดไทกับไอสครีม” ผมหันไปถามไอ้เต้ย
“สูตรกูเลยนะมึง ของหวานตามด้วยของคาว ตอนอยู่โรงเรียนเก่า กูมาแดกกับเพื่อนบ่อยๆ”

   ************************************************************************

มาและค้าบ โทดทีที่ทำให้รอนาน แวบไปเที่ยวมาน่ะคับ อิอิอิ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 03-12-2007 16:37:39

เฮ้อ :เฮ้อ: โล่งอกเต้ยไปหนึ่งละ  :m9: เหลืออีกหนึ่ง เพื่อนเซนอ่ะ  :m26: รีบเคลียร์ด่วน  :m16:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: fulres ที่ 03-12-2007 20:55:04

 :m18: happy happy เถอะ เนอะ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 03-12-2007 22:10:09

เฮอะ เซนเอ้ย ที่ตัวเองล่ะทำไม่รู้ไม่ชี้ ที่เต้ล่ะรีบเคลียร์เชียว o12

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: 13th Devil ที่ 04-12-2007 00:49:29

มารีให้ก่อนครับผม เดี๋ยวค่อยอ่านน๊า

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 04-12-2007 02:05:17

เคยเห็นเรื่องนี้ที่บอร์ดปาบ์มอ่ะ

แต่ไม่ได้เข้าไปอ่านซะที :m5:(เซฟurlไว้แล้วด้วยนะ)

มาบอร์ดนี้เลยเพิ่งได้ฤกษ์เข้าไปอ่าน :m13:

ติดงอมแงมเลยอ่ะ. :m3:.............แรกขำๆหลังๆออกแนวน้ำตาซึม :m8:  อิอิ

..............

อยากรู้เรื่องนายฟลิ๊คนั้นจริงๆเลย(แบบว่าเคืองอ่ะ)  ว่าเซนจะเอายังไง :m16:

ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 05-12-2007 16:57:32

 
ตอนที่ 18 : ยอมรับ

คืนนี้ผมก็ต้องมานอนบ้านไอ้พี่เซนมันเพราะว่าแม่เค้าไม่อยู่ จริงๆ ก็อยู่คนเดียวได้นะ โตเป็นคนและ ไม่รุ้จะกลัวอาราย ผมก็คิดถึงพ่อแม่ผมเหมือนกันนะเนี่ย

“เต้ ไอ้เต้ยมันชอบกินผัดไทกะไอติมเหมือนเราเลยเนอะ” ไอ้พี่เซนพูดขึ้น ขณที่ผมนั่งทำการบ้านอยู่ แล้วมันก็นั่งๆนอนๆ อ่านประกาศิตจอมราชันอยู่บนเตียง
“เราไหน” อารมณ์ไหนไม่รุ้อ่ะผม พอได้ยินคำว่าเราแล้วแอบเขิล งุงิๆ
“เราสองคนไงคับที่รัก” โอ้โห...เสียงนี่หวานปานน้ำตาลเมืองเพชร
“ไอ้บ้า” หน้าแดงจนทำการบ้านมั่วซั่วเลยกระผม
แล้วมันก็วางหนังสือ ลุกเดินมาโอบกอดผมจากด้านหลัง ที่นั่งหลังขดหลังแข็งทำการบ้านอยู่
“เหนื่อยมั้ยค้าบ จะเสร็จยังอ่ะเนี่ย” ไอ้ที่รักมันมาพูดข้างๆหูผมอ่ะ เหอๆ เมาไอสครีมแหงมๆ
“เป็นไรเนี่ย” ผมหันกลับไปถามด้วยความสงสัย ในความหวานผิดปกติของมัน
“ปกติดีหนิ โรแมนติคบ้างไม่ได้ไง” ...การบ้านอีกสี่หน้าเฟ้ยยย หวังไรอ่ะรอไปก่อน หุหุ
“อย่ามา เหลืออีกสี่หน้า ง่วงก็นอนก่อนดิ” จากมือไม้ที่ลูบๆคลำๆตามตัวผมก็รู้และว่าที่แท้มันก็หว่านพืชหวังผล ทั้งต้นทั้งดอกนี่เอง
“รอได้ค้าบ งั้นไม่กวนและ” หึหึ ว่าแล้วมันก็ลุกกลับไปนอนอ่านประกาศิตต่อ พอผมหันไปมองที มันก็ยิ้มกรุ่มกริ่มเชิงทำท่าถามว่าเสจยัง เหอะๆ ตูจะแกล้งทำการบ้านยันเช้าเลยดีมะ อิอิอิอิ ผมคิดในใจและรีบลงมือปั่นอย่างรวดเร็ว มือไม่ตรงกับใจอีกละกรุ ฮือๆ ไอ้มือบ้า

แล้วสี่หน้าก็ผ่านไปในพริบตา ผมก็เก็บข้าวของ ดินสอ ปากกา จัดใส่กระเป๋าให้เรียบร้อย แล้วก็ไปรีดเสื้อนักเรียน และเสื้อนศ.ให้ไอ้ตัวดีมันด้วย แม่งงง นิสัยมันอ่ะงี้ทุกที ชอบทำลืมพอรู้ว่าผมจะต้องรีดเสื้อ มันก็ฝากรีดตลอด พลาดทุกที แม่งวันหลังไอ้เต้จะลืมมั่ง รีดเสจก็ไปล้างหน้าล้างตา อาบน้ำอาบท่า ดื่มนม แปรงฟัน แล้วก็มากระแซะๆ ตัวซุกเข้าไปใต้ผ่าห่ม แล้วเอื้อมมือไปปิดไฟที่หัวเตียง พรึบบบบ!!

(เค้ารู้น้า รอฉากต่อไปกันอยู่ อิอิอิ)

เนื่องจากไฟมันมืด จึงมีแต่เสียงไม่มีภาพนะคร้าบบบบ

“วันนี้คุยไรกะไอ้เต้ยมันอ่ะเซน” ผมเอ่ยถามไอ้เถื่อนที่มันกำลังจะปีนป่ายมานอนบนตัวผม (ว่าจะไม่บรรยายภาพแล้วนะ ขอนิดนึง)
“อ่อ ก็ไม่มีไรคุยแบบรุ่นพี่รุ่นน้องอ่ะ” ยังคงพยายามปีนต่อ...
“ก้คุยไรกันเล่า เล่าให้ฟังบ้างเดะ” ไอ้เต้พยายามกลิ้งหนีทั้งๆที่ที่ว่างเหลืออีกแค่คืบก็จะตกเตียงและ
“ก็ไม่มีไร อย่าไปยั่วมันละกัน” ว่าแล้วมันก็ใช้วิชามาร เอาผ้าห่มห่อตัวกระผมและตัวมัน แล้วหมุนอีท่าไหนไม่รุ้ ตุ๊บหล่นมาอยู่กันข้างเตียงพร้อมผ้านวมผืนใหย่ และเราสองคนที่กอดกันกลมเป็นดักแด้ข้างใน
“ไอ้บ้า ยั่วไรเล่า” แอบเจ็บหัวอ๊ะ หัวโขกพื้นนิดนึงเบาๆ
“ก็แบบที่ยั่วเซนอยู่นี่ไง” รู้สึกว่ากุนอนเฉยๆนะ (ศาลตัดสินว่าสมยอม ไม่ขัดขืน ฮือๆๆๆ)
แล้วคืนนี้ผมก็โดนผีผ้าห่มหลอก น่ากลัวจริงๆเลยคับพี่น้อง ไม่เล่าดีกว่า เรื่องผีๆอ่านกันแล้วจะนอนไม่หลับนะคับ  อิอิอิอิอิ

ตู๊ดๆตี๊ดๆตะลี๊ดๆ ตึ๊งดึ๊งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ไอ้พี่เซนมันมาดังอะไรแต่เช้าวะ กวนใจจริง คนจะนอนเว้ยยยย
สักแปร๊บไอ้พี่เซนมันก็ลุกไปคว้าโทรศัพท์มันมากดรับ ผมเหลือบตามองดูนาฬิกา เป็นเวลา หกโมงเช้า เหอะๆ ปกติ7 โมงกว่าโน่นผมจะตื่น

“ว่าไง โทรมาซะเช้าเชียว” เสียงไอ้พี่เซนรับโทรศัพท์ รับแล้วพูดเพราะแบบนี้ ใครหว่า
…
“อืมใช่เรียนแปดโมงสี่สิบ จำได้ด้วยหรอเนี่ยะ”
...
“อ้าวหรอ แล้วจะไปยังอ่ะ” อ่ะผมว่าแปลกๆและ ไอ้เต้ก็ไม่อยากไปยุ่งหรอกนะคับ แต่แกล้งเรียกไอ้ที่รักมันไปดังๆ
“เซน”
มันหันมาทำหน้าสงกะสัยว่าผมเรียกทำไมแบบไม่พอใจนิดๆ
...
“อ่อ น้องเรียกอ่ะ” อ้าวเมื่อคืนเพิ่งจะหลอกผีผ้าห่มผม เช้ามาเปนน้องไปและ...ไอ้ชั่วววว
...
“อืม เดี๋ยวก็ออกไปแล้วอ่ะ แค่นี้ก่อนนะ”
...
“บายๆ เจอกัน”

แล้วไอ้พี่เซนก็วางโทรศัพท์แล้วเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว...อ้าวจะอาบน้ำเลยหรอ
“เซน ใครอ่ะ”
ไอ้พี่เซนก็หยุดกึกนิดๆ แล้วตอบมา “ฟลิคอ่ะ” เสียงอ่อยๆ
“มีโทรปลุกกันด้วยหรอคับ” ผมถามไปเสียงเรียบๆ ยอมรับคับว่าอึ้งมากๆ
“ก็อยู่ดีๆมันก็โทรมาอ่ะ” ไอ้ที่รักยืนพูดแก้ตัว
“ตกลงจะดีหรือจะเหี้ย กูจะได้ทำใจถูก” ผมถามไปด้วยคำถามที่มันหลุดออกมาจากปากเอง
“ก็...” อึ้งแดกทำไมวะ ตอบมาสิ
“เพิ่งรู้จักกันไม่ถึงอาทิตย์ จะตัดมันคงไม่อยากหรอก” ผมพูดแล้วมองตาไอ้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้า
“ก็ไม่ได้อะไรอ่ะ มันโทรมาเฉยๆ ไม่ได้ไปเจอกันสักกะหน่อย อย่าคิดมากดิ”
“เด็กที่ไหนอ่ะ”
“เจอที่ Zeed วันเสาร์ไง” กุว่าแล้ว
“แล้วรู้จักได้ไงอ่ะ”
“ก็ มันมาขอเบอร์ตอนเข้าห้องน้ำ”
“แล้วก็ให้” แค้นเว้ยยย เขาขอมึงก็ให้ง่ายๆเลยหรอ มึงนึกถึงกูบ้างมั้ยตอนให้เบอร์เค้าเนี่ยะ
“ก็...” ตอบไม่ได้ทำควายใบ้แดกทุกที (ภาษาไม่แรงไปใช่ป่ะคับ แหะๆ ยังยืนยันตัวจริงผมไม่เถื่อนนะค้าบบบบ)
“ตอบมาดิ”
“ก็เมาอ่ะเลยให้”
“วันหลังไม่ต้องแดกมันแล้วล่ะเหล้าเนี่ยะ”
“เต้…” ไอ้พี่เซนมองหน้าผมกับคำพูด ขอโทษละกันที่ใช้คำแรงไป
“แล้วทำไมต้องโกหกว่าเพื่อนที่มหาลัยล่ะ” แล้วก็ยังมาทำหงุดหงิดใส่ด้วย
“ก็มันเรียนม.กรุงเทพ” ที่เดียวกันด้วยหรอวะ เฮ้อออ กูมันแค่เด็กม.ปลายหนิ วันๆก็อยู่แต่ในโรงเรียน
“มหาลัยตั้งกว้างคนก็เยอะแยะ ไม่เจอกันหรอกน่ะ” ไอ้พี่เซนมันบอกต่อ เหอะๆ ในผับคนก็ตั้งเยอะ มึงยังมาลดแลกแจกแถมเบอร์กันได้ง่ายๆ แล้วอยู่มหาลัยมึงจะนัดเจอกันไม่ได้เลยหรอ
“เซน” ผมพูดขณะยังนั่งอยู่บนเตียง จ้องตาไปที่มัน ไม่ได้ร้องไห้อะไร
ไอ้พี่เซนมันเดินเข้ามาหาผมแล้วกอดผมไว้
“เต้ เซนก็เป็นของเซนแบบนี้ เซนขอโทษ เซนก็รักเต้เหมือนเดิมอ่ะแหละ”

ผมต้องยอมรับตัวตนของคุณให้ได้ใช่มั้ยคับ...
“จะไม่เลิกเจ้าชู้ใช่มั้ยคับ” ผมเงยหน้าถามไป ไม่ได้โกรธอะไรสักนิด
“ไงก็ไม่ได้ไปมีอะไรกับใครสักหน่อย” ประโยคนี้ทำให้ผมสะดุดไป
“เต้ขอโทษ”
“เฮ้ย อย่าคิดมากดิ ไม่ได้หมายถึง...”

**********************************

ไดอารี่วันพุธ

   เฮ้ยไดอารี่วันนี้มีเรื่องบางอย่างจะเล่าให้มึงฟังว่ะ คือกูทำเรื่องเหี้ยมากๆอ่ะ เพื่อจะประชดไอ้พี่เซนมันมึงรู้ป่ะกูไปทำอะไรมา กูไปมีอะไรกับพี่คนนึงมาว่ะ ก่อนหน้าจะมาเขียนบอกมึงนี่แหละ คือกูก็ไม่ได้ตั้งใจจะถึงขั้นนั้นว่ะ พี่เค้าชวนกูไปดูหนัง กูก็กำลังอยากจะโกรธไอ้พี่เซนมันอ่ะ ก็เลยตกลงไปกับเค้า ก็ไปดูหนังกันตามปกติแหละ แล้วเค้าก็ไม่ได้มาลวนลามอะไรกูเลยในโรงหนัง พอดูจบเค้าก็ชวนไปกินข้าวที่คอนโด เค้าอยู่กับน้องอ่ะ ตอบแรกกูก็กะจะไม่ไปนะ แต่เค้าก็บอกว่าน้องก็อยู่ไม่ต้องกลัว กูก็เลย...ไปกะเค้า ก็คุยกะเค้าตั้งแต่กูอยู่เชียงใหม่แล้วอ่ะ กูก็ค่อนข้างไว้ใจไม่คิดว่าเค้าจะทำไรกูอีกอย่างเค้าก็หล่อโคตร เพิ่งจบนอก เหอะๆ ดีกว่าไอ้พี่เซนเป็นไหนๆ คิดจะคบกะเค้าก็น่าจะเวิคนะ แหะๆ แล้วพอไปถึงเค้าก็ไปเอาอาหารที่เตรียมไว้มาอุ่นๆ(ตอนนี้กุเริ่มสงสัยและ แม่งมีเตรียมไว้เลย) แต่โคตรอร่อยอ่ะเค้าบอกว่าสั่งมาไว้จากร้านอะไรไม่รู้แถวๆนั้นกูก็จำไม่ได้ มีจุดเทียนด้วยอ่ะ สร้างบรรยากาศสุดๆ แล้วสรุปถามไปถามมาน้องก็ไม่อยู่ พอกินเสจกูก็จะกลับแล้วเค้าก้มากอดกูไว้ แล้วเป็นไงต่อมึงก็คงทายถูกล่ะนะ เฮ้อ... กูรู้สึกโคตรผิดเลยว่ะ กูนั่งคิดมาตลอดทางที่กลับเลย เค้าก็ขับรถมาส่งแล้วก็จะขอคบกู มึงว่ากูควรทำไงดีวะ ...มึงคงตอบไมได้ดินะ กูก็ต้องตัดสินใจเอง คืนนี้ขอนอนก่อนละกัน กูว่ากูนอนไม่หลับแน่ๆอ่ะ อยากร้องไห้เว้ย ทำไรไม่คิดเลยกุ แล้วกูจะทำไงให้ลืมเรื่องนี้วะ
   
ไม่ว่าจะยังไง ทุกสิ่งจะถูกเก็บไว้ในความทรงจำ

***************************************

ผมค่อยๆลุกขึ้น
“เซน เต้ขออยู่คนเดียวสักพักนะ”
“ทำไมอ่ะ”
“ลองไปใช้ชีวิตอยู่กับตัวเองสักพักละกันนะ”
ผมไม่ได้โกรธอะไรนะคับ แค่นึกถึงเรื่องเก่าๆ เรื่องปัจจุบัน แล้วอยากให้เวลาอยู่กับตัวเองสักพัก ตลอดเวลาเกือบปีที่มีไอ้พี่เซนเข้ามาในชีวิต ผมรู้สึกว่า ผมอยู่กับตัวเองน้อยไปแล้ว เผื่อว่าสักวันผมต้องอยุ่คนเดียวจริงๆ

“เต้ พร้อมเมื่อไหร่กลับมานะ” ไอ้พี่เซนพูดกับผม ขณะที่เราสองคนกำลังรอรถเมล์แยกกันไปโรงเรียน และมหาลัย ตามจุดหมายของใครของมัน
“เดินทางดีๆนะ” ผมพูดให้ไอ้ที่รักแล้วยิ้มให้
“เหมือนกัน” แล้วรถสายที่ผมรอก็มาพอดี

วันนี้ผมรู้สึกว่ากำลังได้ใช้ชีวิตแบบเด็กม.ปลายธรรมดาทั่วไป ผมไปเรียน เข้าแถวทัน(เพราะไปก่อน 8 โมงตั้งนาน) โฮมรูม วิ่งไล่กับเพื่อน เรียน พักก็ลงมากินข้าว เตะบอล แล้วก็ขึ้นไปเรียนแล้วคุยกันเรื่องกีฬาสีที่จะมีตอนสิ้นเดือนนี้ ซึ่งสรุปงานได้ว่า พี่ม.6 ให้ม.5ทำขบวนพาเหรด และไอ้เต้ก็ได้รับหน้าที่คิดและทำตัวขบวนแฟนซีคับ ก็มีผม ไอ้เต้ย ไอ้วีน ไอ้ต้น สี่คนนี่แหละ เปนเฮด สีเราจับฉลากได้หัวข้ออนุรักษ์ธรรมชาติ แล้วช่วงบ่ายก็ไม่เป็นอันเรียนล่ะคับ นั่งคิดไปเหอะ จะทำขบวนยังไงดี

“เฮ้ย รีบกลับป่ะพวกมึงวันนี้”
“ทำไมวะ ไอ้ต้นหันมาถามผม”
“ไปเดินเล่นสยามกันเหอะว่ะ” ปกติผมไม่ค่อยได้ชวนพวกมันไปไหนหรอกคับ มีแต่พวกมันชวน ไม่มันก็ไปกันสามคน พวกมันเลยทำหน้าแปลกใจปานกลาง
“ไกลว่ะ จะไปไมวะ” ไอ้วีนถาม ก็ช่ายเสะบ้านมึงอยุ่แถบจะติดโรงเรียนเลยหนิ
“ไปเหล่หญิงดิวะ ถามได้”
แล้วมันสามตัวก้พร้อมเพรียงกันหัวเราะก๊าก ทำไมวะ หน้าอย่างกูเหล่หยิงผิดตรงไหน
“มึงจำสลับป่ะวะ ผุ้ชายนะมึงที่มี... ไม่ใช่ผู้หญิง” ไอ้สาดเต้ยยย ปากมึงงงง มาให้กูต่อยซะดีๆ
“จะไปไม่ไป” กูเริ่มงอนและนะแม่ง
“ไปสิจ๊ะ” ไอ้ห่าต้น อย่ากวน พวกมึงหนิ
“ทะเลาะไรกะพี่เซนป่าวมึง” ไอ้เต้ยหันมาถามผมขณะที่พากันเดินออกจากรั้วโรงเรียน
“ป่าวหรอก กูแค่อยากอยู่กับพวกมึงอ่ะ อีกแปบๆก็ต้องจบม.ปลายและ” พูดแบบอารมณ์นั้นจริงๆนะเนี่ยะ เกือบปีครึ่งที่ผ่านมาชีวิตผมมีแต่เรื่องความรักกะไอ้พี่เซน อีกปีครึ่งผมขอเพิ่มความรักกะเพื่อนๆ เป็นความทรงจำดีๆของชีวิตม.ปลายนะ ไม่ได้หมายความว่าผมจะตัดมันออกจากกองมรดก แค่ขออยู่กับเพื่อนบ้างละกัน

   *******************************************************************



ช่วงเวลาที่กทม.น่าอยู่มาถึงอีกแล้วอ่ะ แล้วผมก็ยังไม่มีคนควงไปดูไฟอีกละ รายว้า เซงงงง
 วันนี้วันพ่อ ก็ขอให้เป็นลูกๆที่ดีกันทุกคนนะค้าบบบ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 05-12-2007 17:57:26

 :เฮ้อ:  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: Otaku ที่ 05-12-2007 18:44:41

 :m15: :m15:

ทำไมเซนถึงทำอย่างนี้อ่ะ

ไม่ต้องไปยอมมันนะ

 :m26: :m26:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: กลั่นกรอง ที่ 05-12-2007 21:11:16

 :a5:  เอางี้เลยหรอ

แต่ก็นะ  คิดว่าทำไรแล้วสบายใจ  หรือว่าคิดว่าทำแล้วดีที่สุดแล้ว
ก็ทำเหอะ

เป็นกำลังใจให้คนเขียนค้าบ

รออ่านต่อไป

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: [€]ŝĊörŦ ที่ 06-12-2007 13:08:21

เป็นกำลังใจให้นะคับ

 :impress:  :impress:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 06-12-2007 15:41:39

อ่านตอนนี้แล้ว มันเหมือนจะแอบเศร้าอ่ะ กลัวจังว่ามันจะเศร้าจริงๆ เข้าซักวัน เฮ้อ  :เฮ้อ: :เฮ้อ:  เตรียมทำใจ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: 13th Devil ที่ 06-12-2007 20:27:35

เอาน่า บางทีการห่างๆกันบ้าง อาจจะทำให้เรามองอะไรได้ชัดเจนมากขึ้นก็ได้  :เฮ้อ:
ทีนี้เราก็จะได้รู้ว่า คำว่า "เรา" ควรจะเป็นยังไง

 :m21:

ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: thokung ที่ 06-12-2007 23:46:13

 :impress:   เสียใจได้ แต่ ไม่อยากให้ ใคร ผิดหวัง อะครับ กลัวความผิดหวัง รักกันนะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :impress:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: astral ที่ 07-12-2007 02:20:55

เพิ่งอ่านได้ถึงหน้า 3 ยังตวมเตี้ยมอยู่ สนุกจังเลย  o15 ^^

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 07-12-2007 08:14:44

 o9
เข้ามา ment ได้ละ...ถึงจะช้าแต่มะเป็นไร เพราะ  :angry2:         คนเขียนปายยยยละ...
ม่ายชอบเลยยยยย เอามาเปิดเผยไมมมมไดรี่วันพุธ....จะโยนความผิดให้เต้เหรอ เดี๋ยยยยย
เพราะเชนมานนนนเจ้าชู้....ไงก็รักเต้เหมือนเดิม ชิ.....ขอซักที  :เตะ1:
 :เฮ้อ:          ถึงรู้ว่ามันไม่ดี แต่ก็ไม่อยากให้เลิกกันเล๊ยยยยยยย.... o1
 :o11:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 08-12-2007 20:36:27

ตอนที่ 19 : Goodnight

“ว่าไงเซน”
“เฮ้ยเต้ๆ เย็นนี้เค้านัดที่ไหนกันวะ”
“อ๋อ ลานเบียร์เซ็นทรัลเวิลด์อ่ะ”
“กี่โมงวะ” ไม่จำเหมือนเคยนะมึงเนี่ย
“2 ทุ่มอ่ะ”
“อ่อๆ เออแล้วเจอกัน”
“อืมๆ อย่าสายล่ะ”
“เออๆ รู้แล้ว”
“คับ บายๆ”

ผมวางสายจากไอ้พี่เซนแล้วกลับเข้ามานั่งเรียนต่อ ไม่นานอาจารย์ก็ปล่อย
“เต้ กลับเลยป่ะวะ” เสียงไอ้นุ่น เพื่อนสนิทถามผมไล่หลังมา
“ก็น่าจะว่ะ ไม่มีไรทำ มึงอ่ะ”
“ว่าจะชวนมึงไปนั่งกินเบียร์กะพวกไอ้ฟา ไอ้เฟิร์มมันซะหน่อย” แหะๆ มึงนัดกุช้าไปละ
“อ่อ กูมีนัดกับพวกพี่ๆกูว่ะ งานหน้านะมึง”
“เออ มึงอ่ะตลอด” เสียงไอ้นุ่นงอน ทำหน้าหงิกใส่ผม ก่อนจะเดินไปนั่งเล่นกับเพื่อนๆ ที่โต๊ะเมเจอร์หน้าคณะ
“เฮ้ยงั้นกูกลับก่อนนะ” ผมโบกมือบ๊ายบาย เพื่อนๆ แล้วเดินย่ำต๊อกออกจากมหาลัยอันกว้างใหญ่ไพศาลอย่างอโลนแต่ไม่โลนลี่นะค้าบอิอิอิ แวะชมวิวแถววิดวะ กะวิดยา จนมาถึงเศรษศาสตร์แล้วเดินออกประตูงามหนึ่งที่เริ่มคุ้นเคยของมหาวิทยาลัย...

“ฮัลโหล เฮียกลับบ้านยังอ่ะ” ผมโทรศัพท์ไปหาไอ้ต้า
“ยังๆ กะจะเลยไปลานเบียร์เลย มึงอ่ะ” เสียงมันตอบผมมา ดูยุ่งๆ สงสัยยังเรียนไม่เสร็จเพราะนี่เพิ่งบ่ายสามเอง
“อ้อ งั้นเต้ไปเดินสยามรอนะ”
“เออๆ ถึงเดี๋ยวโทรหา แค่นี้นะเรียนอยู่”
“คับๆ เร็วๆนะ”

วางสายเสร็จผมก็เดินข้ามฝั่งมานั่งมอเตอไซด์เข้าหอไปเก็บของ อาบน้ำ แต่วตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าจนราวๆ 5 โมงจึงเสร็จพิธีแล้วนั่งรถเมล์มาต่อบีทีเอส ตรงดิ่งสู่ Next Station Siam

ช่วงปลายปี ไปไหนมาไหนก็ดูไฟสวยสดใสไปหมดเลยนะคับ ปีนี้ก็เช่นกัน
ผมเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างบีทีเอส อิ่มเอมไปกับบรรยากาศของกรุงเทพมหานครยามค่ำคืน

แสง สาด สี ฟัน ฟาด ฟุ้ง

สักพักเจ้ารถไฟฟ้าก็พาผมมาสู่สยาม ที่วันนี้มีผู้คนมากมายคล้ายทุกวัน ที่ต่างไปก็คงจะการแต่งตัวที่ดูจะมากชิ้นขึ้นตามสภาพอากาศที่ร่องความกดอากาศสูงพัดผ่านมา และหลายคนต่างมีกล้องในมือเพื่อจับภาพไฟสวยๆที่ประดับประดาอยู่มากมาย

ผมเดินลงจากสถานีแล้วเดินเลี้ยวไปที่ลานสยามพารากอน แล้วหยิบโทรศัพท์ที่กำลังดังๆสั่นๆอยู่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมา
“คับ”
“อ่ะ อยู่ไหนแล้ว” เสียงไอ้พี่ต้าถามผม
“เนี่ย เพิ่งมาถึง อยู่หน้าพารากอน”
“อ๋อ เออเฮียยังเพิ่งออกจากมหาลัยเองว่ะ ลองโทรหาคนอื่นดิ พวกมันน่าจะถึงกันบ้างแล้ว” โหย กว่าจะถึง บางนามานี่ก็สองทุ่มพอดีแหละ
“อืมๆ เดี่ยวเต้เดินเล่นคนเดียวก่อนดีกว่า”
“อารมณ์เปลี่ยวหรอวะมึง ฮ่าๆ” ขำน้องตัวเองอีกเนาะ ไม่ใช่เว้ย แค่อยากดูไฟเล่นๆ
“ป่าวๆ เออแค่นี้นะ รีบมาล่ะเฮีย” สั่งเสียเสร็จผมก็กดวางแล้วยัดมันลงกระเป๋าดังเดิม แล้วตรงดิ่งไปชั้นลางของพารากอน เพื่อไปซื้อไอสครีมมานั่งแทะ โลมให้สบายอารมณ์เป็นยิ่งนัก

ซื้อเสร็จก็ถือมานั่งกินที่ลานพารากอนหน้าห้าง (ไม่ดีนะคับ ควรนั่งกินให้เรียบร้อย ไม่ใช่เดินลอยหน้าลอยตาเลียไอติมมาแบบนี้ ควรทำเฉพาะในนิยายน้า อิอิอิ)
สักพักโทรศัพท์ผมมันก็ดังขึ้นอีกรอบ อีกและใครโทรมาวะ กำลังอร่อย
“โหลๆเจ๊าะๆ”
“อารมณ์ดีเชียว ทำไรอยู่วะ” อ่ะ ไอ้พี่เซนหรอ นึกว่าใคร พอดีรับมะได้ดูเบออ่า
“อ้อ กินไอติมอ่ะ”
“เออ ถึงละเนี่ย มีใครถึงบ้างยังวะ” เฮ้ย เพิ่ง 6 โมง เป็นไปได้ไงวะ
“เต้อยู่พารากอนอ่ะ คนอื่นไม่รู้อ่ะ ทำไมมาไวอ่ะ แปลก” สงสัยวันนี้หิมะจะตก ถึงว่าอากาศเย็นๆ
“อ๋อ พอดีติดรถไอ้เอ็มมาลงเสาวรีย์อ่ะ” อ่อ ถึงว่ามาไว
“อ่อ”
“เอองั้นนั่งอยู่นั่นนะ เดี๋ยวเดินไปหา”
“โอเคๆ เร็วๆนะ” พูดจบไอ้เต้ก็วางสายแล้วแดร๊กซ์ต่อจนหมด สักแป๊บไอ้พี่เซนก็เดินมาถึงพอดี
“อ่ะ ไปห้องน้ำกัน จะล้างมืออ่ะ” มือเหนียวหมดและ กินเลอะเทอะเป็นเด็กเลยกุ
“อืมๆ” มันพูดแล้วเดินตามผมมาต้อยๆ พอล้างมือเสร็จก็เดินทะลุห้างกันออกมาทางฝั่งที่จะเดินไปสกายวอลค์
“กินข้าวยังอ่ะเต้” ไอ้พี่เซนหันมาถามผม
“ยังๆ กินยังอ่ะ” พอมันถาม ผมก็หิวขึ้นมาทันที แหะๆสันดานเดิมไม่เปลี่ยนเลยกุ
“งั้นไปกินข้าวก่อนป่ะ” อืม เป็นความคิดที่ดีมากคับผม
“กินไรอ่ะ”
“อาหารญี่ปุ่นละกัน อยากกินอ่ะ”
“อืม ก็ได้ๆ”
“จะกินไหนอ่ะ”
“ร้านแถวๆ ศุนย์หนังสือละกัน”
“เคๆ”
แล้วเราสองคนก็เดินกันไปที่ร้านอาหารญี่ปุ่นในสยามสแควร์ที่อยู่ซอยอะไรผมก็จำไม่ได้ แต่มันใกล้ๆศูนย์หนังสือจุฬาอ่ะ

ช่วงเลิกเรียนแบบนี้ เด็กๆเยอะมากอ่ะคับ แอบนึกถึงโต้งกะมิวในหนังเรื่องรักแห่งสยาม เดินไปเหล่เด็กไป น่ารักทั้งนั้น เฮ้อออ กูรู้สึกแก่ขึ้นในทันที เวลาผ่านไปไวจังเว้ยยย
“ไม่ได้มานั่งกินข้าวด้วยกันนานแล้วเนอะ” ไอ้พี่เซนพูดขึ้น หลังจากที่นั่งกินไปได้สักพัก
“อืม” อารมณ์ไหนอ่ะคับเนี่ย รำลึกความหลังหรอ 555
“เรียนเปนไงบ้างอ่ะเทอมนี้”
“ก็สนุกดีอ่ะ เซนอ่ะ” ตั้งแต่เปิดเทอมสองมา ก็ยังไม่ได้เจอกันเลยน่ะคับ รู้สึกว่าครั้งสุดท้ายที่เจอก็กีฬาสีที่โรงเรียนนั่นล่ะ หลายเดือนเหมือนกันนะ

“ก็เรียนหนักแล้วอ่ะ กำลังจะทำหนังเรื่องใหม่อยู่อ่ะ”
“อืม อย่ามัวแต่ทำงานจนลืมกินข้าวกินปลาล่ะ”
“อืมม รู้แล้ว”

แล้วเราก็เงียบกันไปอีกครั้ง ตั้งแต่เปลี่ยนสถานะมาเป็นพี่กับน้อง ผมกับมันยังไม่เคยมานั่งกินอะไรกันสองต่อสองแบบนี้อีกเลย จะเจอทุกครั้งก็คือเวลาไปกะพวกไอ้ต้านั่นล่ะ แอบนึกถึงวันวานเหมือนกันนะเนี่ย

“มีคนมาจีบบ้างมั้ยอ่ะเนี่ย” สักพักพี่เซนมันก็ถามทำลายความสงบขึ้นอีกครั้ง
“ก็มีบ้างอ่ะ” แต่ไม่คบใครง่ายๆหรอกคับ เข็ดแล้ว หึหึหึ
“แล้วไมยังไม่มีแฟนอ่ะ”
“เข็ด” ผมแกล้งตอบมันไปหน้างอนๆ
“เฮ้ย ยังโกรธอยู่อีกหรอ” ฮ่าๆ หน้าเสียเลย ป่าวคับ ตั้งเกือบสองปีแล้ว ไม่อะไรแล้วล่ะ
“ล้อเล่นๆ” แกล้งง่ายจริงนะเมิงเนี่ย
“แล้วแฟนเปนไงมั่ง” ผมถามมันต่อ
“ก็เรื่อยๆอ่ะ” อืมคร้าบบบ
“ดูแลเค้าดีๆล่ะ”
“อืม รู้แล้ว เราก็หาคนมาดูแลสักทีดิ อยู่คนเดียวมาตั้งนานแล้วนะ” ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องห่วง เก่งค้าบ ดูแลตัวเองได้ หุหุหุหุ
“เค้าดูแลตัวเองได้น่ะ”
“เออ ไอ้คนเก่ง” นั่นประชดตูอีก ชิชิ

เราสองคนก็คุยเล่นกันจนกินเสร็จ แล้วก็พากันเดินมาที่ลานเบียร์

“ถามจริงเต้ ยังโกรธเซนอยู่ป่ะอ่ะ” อ๊ะ ถามมากเดี๋ยวก็โกรธจริงๆเลย
ผมหันไปมองต้นคิดมาก จากสกายวอล์ค ขณะยืนอยุ่กลางสี่แยกราชประสงค์ แล้วตอบคำถามนั้น

“ยังรักอยู่เหมือนเดิมนั่นแหละ”

“เหมือนกัน” มันก็หันมายิ้มให้ผม เหมือนที่ผมกำลังยิ้มให้มัน

.
.
.
.
.
.
.
.

ไม่นานพวกพี่ๆ เค้าก็เริ่มทยอยมากัน วันนี้ก้มีผม พี่ต้า พี่เซน พี่แนท พี่ชิง พี่ฟ้า พี่โค๊ก ส่วนพี่โอตกะพี่ปริ๊นอยู่เชียงใหม่ทั้งคู่แล้วคับ พี่ปริ๊นซิ่วไปมช.จนได้ ก็มีความสุขกันทั้งคู่ เป็นที่อิจฉาของบรรดาหมู่เพื่อนฝูงและน้องน้อยอย่างผม แบบว่า มันรักกันจริงๆอ่ะ ส่วนพวกที่เหลือนี่ก็ยังคง

“อ่ะๆ ไม่เจอพวกมึงเป็นเดือน ชนหน่อยเว้ย” เสียงไอ้พี่โค๊กคับ พวกนี้ไม่ว่าจะผ่านไปกี่วันกี่เดือนกี่ปี ก็ยังคงหนีไม่พ้นสุราเมรัยไปได้ รวมทั้งผมด้วย แหะๆ

แล้วต้นคริสมาสยักษ์ ก็เป็นพยานให้กับมิตรภาพของพวกผมอีกครั้ง

        *
        +
      +++
    +++++
  +++++++
+++++++++
       ++
       ++                                                         

พอลานเบียร์ปิดก็แยกย้ายกันกลับบ้าน วันนี้ผมกับไอ้พี่ต้า ก็กลับบ้านคับ เพราะพรุ่งนี้ไม่มีเรียนกัน ไอ้พี่เซนมันก็ด้วย เราสามคนก็เลยนั่งแท็กซี่กลับกันมา ส่วนไอ้พี่ๆที่เหลือก็กลับกันอีกคันนึง พอวนไปส่งไอ้พี่เซนมันเสร็จก็กลับมาบ้าน อาบน้ำนอน เปิดเพลงเบาๆฟัง เพลงที่ใครบางคนเคยร้องให้ผมฟังจนผลอยหลับไปในที่สุด ไอ้บ้าเอ้ยยยยยยย


                             ...ถึงซับซ้อนแต่สวยงาม ทั้งขื่นขมและอมหวาน
                  แม้สับสนอยู่เหมือนกัน แต่ฉันยังพอใจ
                 ร้อนก็ร้อนอยู่เดี๋ยวเดียว เดี๋ยวก็ซึ้งก็สดใส
                 ทุกโศกมาก็หายไป รักให้ครบทุกอย่าง…

******************************************************************
**************************Goodnight i Tae***************************
******************************************************************

ผมกลับมานั่งคิดทบทวนอะไรอยู่ที่บนเตียงหลังจากอาบน้ำเสร็จ แล้วหยิบรูปเก่าๆ ที่ผมเคยถ่ายคู่กับไอ้เต้มานั่งดู
นึกถึงเรื่องราวเก่าๆ ที่ผ่านมา ตั้งแต่ที่ผมเจอมัน รู้ว่ามันเป็นน้องเพื่อนสนิทตัวเอง เกิดไปชอบมัน แล้วก็กลายมาเป็นเกย์เพราะมัน จนเรื่องเฟ เรื่องไปหัวหิน เรื่องราวต่างๆ สมัยผมอยู่ม.6  เรื่องไอ้ฟลิคที่สุดท้ายผมก็ซื่อสัตย์กับแฟนตัวเองไม่ได้จนเราต้องเลิกกัน

เพราะทั้งหมดมันคืออดีต

เพราะมันลบทิ้งไม่ได้

บางครั้งกูก็รู้สึกอยากกลับไปคบกะมึงนะไอ้เต้ แต่บางทีเก็บมันไว้แบบนี้ก็คงจะดีกว่า

เราคงโตเกินกว่าจะคบกันแล้วล่ะมั้ง ไอ้น่ารักเอ้ยยยยยย

ผมเดินออกไปห้องนอนแม่แล้วค่อยๆเปิดประตูที่ไม่ได้ล็อคเข้าไป
“อ้าวแม่ ยังไม่นอนหรอ” ผมเห็นแม่กำลังนั่งเขียนอะไรสักอย่างในสมุดบนโต๊ะเล็กๆ ในห้อง
“อืม เขียนบันทึกอยู่น่ะ แล้วแกล่ะดึกๆดื่นๆ มีอะไรล่ะถึงเข้ามาห้องนี้ได้” คุณนายร่ายซะยาว
“อ่อ ว่าจะขอนอนห้องนี้อ่ะคืนนี้” แหะๆ ไมได้นอนกอดแม่ตั้งนานแล้วอ๊ะ เขิลเว้ยกุ...
“ละเมอรึป่าวเนี่ย” อ่ะ คุณนายแหมๆ ทำเล่นตัว แอบเห็นนะ ว่าอมยิ้มหน้าบานเมื่อกี้
“จะให้นอนป่าวเนี่ยแม่ ไม่งั้นจะกลับไปนอนห้องเซนละนะ”
“จะนอนก็นอนสิ แต่ชั้นขอเขียนนี่ต่ออีกแป๊บล่ะ นอนไปก่อน”
“แก่ป่านนี้ ยังจะเขียนอะไรอีกเนี่ย” ผมแกล้งแซวแม่แล้วเดินไปล้มตัวนอนเล่นบนเตียง
“ก็แก่ป่านนี้ลูกมันยังมาขอนอนด้วยอยู่เลย” แอะ..แม่อ่ะ เขิลนะเนี่ย
“โหยย กลับห้องดีกว่า” ผมก็พูดแก้เขิลอ่ะนะ แล้วก็ดึงหมอนมาหนุน มีความสุขจัง แหะๆ (ไอ้เซนกลายเปนเด็กน้อยไปซะและ)

แม่ยิ้มให้ผมแป๊บ แล้วก็หันไปเขียนอะไรต่ออีกนิด ก่อนจะปิดไฟแล้วล้มตัวลงนอนข้างๆ ให้ผมหันไปกอดผู้หญิงที่ผมรักที่สุดในโลก

**************************************************************************************************************************Goodnight i Zen*******************************************
*****************************************************************************************

รู้จักให้
รู้จักรับ
อย่าให้หนัก
อย่าให้เบา
ยอมรับ
ตัวตนเขา
แค่มี “เรา” ...มิอาจครอง

   ***********************************************************************

Special Thanks : U

ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคับ ลงไปรอบแล้ว แต่พอเค้าปรับเว็บมันหายไป เลยมาลงใหม่ หลายคนบอกมันจบแบบดื้อๆ ผมตั้งใจไว้แต่แรกแล้วให้มันจบแบบนี้ เราเลือกลบไม่ได้ แต่เลือกจะนึกถึงได้นะคับ มีความสุขทุกๆคนนะค้าบ

 :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: bbboy ที่ 08-12-2007 14:42:13

สนุกมากครับ
ขอบคุณนะ o15

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: 13th Devil ที่ 08-12-2007 15:32:36

อยากบอกว่าเมื่อวานพออ่านจบแล้ว รีพลายไม่ได้...อึดอัดมากครับ  :serius2:
เลยต้องวิ่งไปรีที่บอร์ดนู้นก่อน...555 ค่อยสบายใจหน่อย

ขอบคุณครับสำหรับเรื่องราวสนุกๆครับผม  o1

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: นิลวัฒน์ ที่ 08-12-2007 16:03:26

เสียดายที่เคยฝ่าฟันกันมา...สงสารเต้...แม้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วเชนทำอะไร
แต่ก็ยังแอบหวังให้กลับมารักกัน...แต่สุดท้ายดูเหมือนจากแฟนกลายเป็นพี่น้อง
 :a6: :a6: :a6: :undecided: :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: fulres ที่ 08-12-2007 19:06:28

 :m1: จบแบบนี้ก็ดีอ่ะนะ นี่แหละ ชีวิต เราอาจจะไม่ได้สมหวังอยู่เป็นคู่รักกัน แต่ก็ยังคิดถึงกันได้เนอะ

ขอบคุณค้าบบบ ที่เอาเรื่องดีๆมาให้อ่าน :a9:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: กลั่นกรอง ที่ 08-12-2007 20:31:06

แม้ชีวิตคนเราจะไม่ได้สวยงามหรือสมหวังไปซะหมดทุกอย่าง

แต่ยังไงก็มีช่วงเวลาที่ดีๆ  เข้ามาในชีวิต  ซึ่งก็เป็นอะไรที่น่าจดจำ

เรื่องราวที่ผ่านมาเป็นบทเรียนที่มีค่า 

ขอบคุณที่เล่าเรื่องดีๆ  มาให้อ่านกัน

เป็นกำลังใจให้คนเขียน

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: myLoveIsYOu ที่ 09-12-2007 03:19:44

เวลาเปลี่ยน คนเปลี่ยน สุดท้ายแล้วเหลือไว้เพียงความทรงจำ

ความผิดพลาดเพียงเล็กน้อย อาจนำมาซึ่งการสูญเสีย

ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่าอิงประสบการณ์จริงชิ้นนี้ครับ

แต่แอบสงสัย ผู้ขียนเป็นใครในตัวละครนี้  :m23: ขำ ๆ น่ะครับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 09-12-2007 08:55:45

 :m15:
เปลี่ยนจากแฟนเป็นพี่น้อง...ทำได้จริงเหรอ ?  ยังคงเป็นคำถามคาใจที่หาคำตอบไม่ได้ซักที
เราสามารถกลับไปมองหน้าคนที่เคยเป็นส่วนหนึ่งของกันและกัน โดยไม่คิดอะไรได้เหรอ  :m28:

เป็นการเดินเรื่องที่ถนอมหัวใจคนอ่านดีเหมือนกัน...ตัดช่วงเวลาที่โหดร้ายของความรักไปซะ...
เหลือให้จดจำแค่ช่วงเวลาที่ดี ๆ น่าจดจำ...แต่กระนั้นก็ยังอดรู้สึกสะท้อนใจไปกับเต้และเซนไม่ได้
+1 ให้กับมุมมองความรักที่สวยงาม และขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ ที่นำมาให้ได้อ่านกัน.... :a1:

เอาใจช่วยให้ความรักของทุกคนเดินทางต่อไปอย่างสวยงาม....ยังรักเหมือนเดิม.... :give2:
 :bye2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ja ne ที่ 09-12-2007 17:22:49

เซน  ยังจำวันที่เคยทำให้เต้เสียใจครั้งแรกได้มั๊ย




ความรักของบางคน จาง......ง่ายจริงๆ  :เฮ้อ:

เต้
เก่งจริงๆ นะที่ยังเป็นพี่-น้องกันได้อยู่

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับũ
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixs ที่ 10-12-2007 13:33:30

ถ้าไม่รักก้อเขียนไม่ได้ [รักแห่งสยามหน่อย]...

มะคิดเลยนะเนี่ยว่าจะจบเร็ว...ละจบยังงี้ 

แต่ก้อเป็นความรักอีกรูปแบบหนึ่งละนะ

 :m4: :m4:  :m4:

ยังไงถึงจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่....

เต้ก้อเก่งมากนะคับ  เซนก้อเปงพี่ที่ดีๆให้เต้ระ

แต่ยังไง....
ถ้ามีความรัก ก้อมีความหวังละน้า[แอบมารักแห่งสยามอีกนี๊ดนึงนะ]

 :m14: :m14: :m14: :m14: :m14:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 11-12-2007 14:32:17

จบงี้เลยหรอ  :m29: :m29: เฮ้อ แต่ก็ดีอ่ะ ถ้าเขียนตอนที่เลิกกัน เราคงเศร้ากว่านี้ ทำใจไม่ได้
เฮ้อ ความรักมันมักเล่นตลกกับเราแบบนี้เสมอเนอะ  :m17: :m17:


ปล. คนเขียนชอบบอกว่าเรื่องนี้คือนิยาย แต่เรากลับมักคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง มันมีความเป็นจริงอ่ะ ทำให้เชื่อว่ามันเกิดขึ้นจริง มันดูสมเหตุสมผล มีที่มาที่ไป  :m13:
แต่บางเรื่องคนเขียนบอกว่าเรื่องจริง แต่เราอ่านแล้วกลับคิดว่านิยาย เพราะมันดูเกินจริงอ่ะ  :m29: (งงกับตัวเอง)

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 13-12-2007 22:37:16

 :เฮ้อ:ก้อรู้ตังแต่แรกแล้วล่ะน๊าว่ามันเป็นนิยายอ่ะ

แต่อ่านไปก้ออดจะอินไม่ได้ว่ามันเป็นเรื่องจริง

ยิ่งอ่านหลังๆยิ่งอินจัด   เศร้าตามเต้ไปเลยอ่ะ

แต่ก้อดีนะที่ตัดจบแบบนี้  อ่านตอนรักกันจะได้จำแต่สิ่งดีดี  :m17: ถ้าอ่านตอนเลิกกันคนอ่านอย่างเราคงเศร้าน่าดูเลย

ยิ่งตอนบอกว่า"ยังรักเหมือนเดิมเนี้ย"มันกินใจมากมายเลยอ่ะ :m15: :m15:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: artday ที่ 16-12-2007 10:03:53

 o13 ขอบคุณครับกับเรื่องดีๆ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 16-12-2007 12:31:50

โหยเศร้าว่ะ  :undecided:

อ่านมาไม่คิดเลย ว่ามันจะจบแบบนี้  ชีวิตออกจะราบรื่น พ่อแม่ก็รับรู้

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ หญิงเสียใจจจจจจจจจจจจจจจจจ  :o12: :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 19-12-2007 20:05:03

เดินมาโฉบ ซับน้ำตาคนอ่านค้าบผม  :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 19-12-2007 21:11:07

 :m15:  :m15:  :m15:  :m15:
อยากบอกว่า เสียดาย ในความรักของเต้กับเซน
อยากบอกว่า เสียใจ กับการล่มสลายของรักนี้
อยากบอกว่า รัก ในสิ่งที่สองคนเคยทำให้แก่กัน
 :o12:  :o12:  :o12:
สุดท้ายขอบคุณมากสำหรับเรื่องราวค่ะ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 21-12-2007 16:46:21

 :a6: :m15: :m15: :m15: เศร้าครับอ่านแล้วนึกว่าจะแฮบปี้เอนดิ้ง แต่เป็นงี้ซะได้ เศราเล็กน้อย อ่านไปน้ำตาไหลไป ขอบคุณครับที่เอาเรื่องดีๆมาให้อ่านครับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 21-12-2007 19:42:14

นึกว่าเรื่องราวต่างๆจะดีขึ้นแล้วเสียอีก คนเรามันก็ผิดพลาดกันได้นะ
แต่พลาดแล้วรู้จักแก้ไข สำนึกที่จะไม่ทำมันอีกก็น่าจะดี
แต่เคารพในการตัดสินใจของสองคน
อย่างที่เซนว่าไว้ บางทีมันก็อาจะเติบโตจนเกินว่าที่กลับมาเป็นแฟนกัน

จนแม้แต่ตอนนี้ ยังสงสัยเลยว่าคนที่คบกันได้นานๆเขายังรักกันอยู่ไหม

 :mc2: :mc2: :mc2: :mc2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 04-04-2008 13:09:44

ว่างๆจะมาเขียนอะไรเล่นๆให้อ่านนะค้าบ อิอิ :o8:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: kengzaa ที่ 10-06-2008 09:43:21

เซนเรียนที่ รร.เสสะเวชวิทยา แหงๆ ..

เราเองก็อยู่แถวๆปิ่นเกล้า

เรื่องนี้ทำให้เราเศร้าตามไปหลายวัน เฮ้อ!! เซนนะเซน ใจร้ายกับเต้ได้ไง

อ่านไปอ่านมาแล้วก็อยากเป็นแฟนเซนเหมือนกันนะ .. ท่าทางจาน่ารักอยู่ไม่น้อย อิอิ

งั้นขอเป็นแฟนเลยละกันน้า  :L2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: anna1234 ที่ 10-06-2008 10:06:31

 :laugh:

ว๊ายยยยยยยยแอบมาเจาะไข่ใบใหม่อีกแล้วเรา อิอิ
 :m1:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: the sun IN NIght ที่ 21-06-2008 00:57:34

ช่ายคับ เรียนอยุ่เสสะเวชแหละ แต่จบมาก็สอง สาม ปีแล้ววว  :m13: แก่ว่ะกรุ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 28-06-2008 22:15:21

 :m4: :m4: ชอบมากมาย น่ารักดีครับ เรื่องนี้

อยากถามนิดนึงอ่ะ

ตกลงเรื่องจิงป่าวเนี่ย งง

เฮ้อ อยากให้กลับมาคบกันเหมือนเิดิมจัง

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: สุดท้าย ขอบคุณครับ สำหรับเรื่องราวดีดีครับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 30-06-2008 21:38:41

เพ่งอ่านตอนแรกนะคับเซน เผื่อมีใครเป็นตัวประกอบในเรื่อง  :laugh:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: ltahset ที่ 12-07-2008 23:44:11

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวค่ะ
 o7

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: echisen ที่ 15-07-2008 12:05:41

 :serius2:ไมจบแบบนี้อ่ะ  :sad2: เศร้าเลย นึกว่าจะรักกันสะอีกไม่น่าเลย  :o12: เศร้าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: osaru ที่ 15-07-2008 18:03:16

อ่านจบแล้ว ใช้เวลา 2 วัน ชอบๆๆๆ :m4:
ถึงตอนจบจะไม่ happy แต่ก็ไม่เศร้านะ
เพราะว่าทั้งคู่ก็ยังยิ้ม หัวเราะได้อยู่

ชีวิตจริงๆก็คงเป็นแบบนี้สินะ ถึงจะรักกันมากแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะอยู่ด้วยกันและรักกันได้ตลอดไป
แต่ก็อย่าไปกลัววันข้างหน้าเลยนะ ถ้าวันนี้รักก็รักให้เต็มที่เลย
จะได้ไม่ต้องมาเสียดายทีหลัง

เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: zaphir ที่ 28-07-2008 03:32:51

ดีจังอ่ะครับ มีเรื่องของคนฝั่งธนด้วยอ่ะ
ใกล้บ้าจนนึกภาพแต่ล่ะที่ออกเลยครับ
ว่าแต่เด็กเสฯ รุ่นหนัยง่ะ คร้าบบบ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: yoyo ที่ 05-02-2009 00:22:37

พึ่งได้มาอ่านค่ะ  พอคิดว่าต่อจากนี้จะไปต่อที่เรื่องรักงอมแงม...   :เฮ้อ:

สงสารเต้จังเลย  อยากให้เต้มีความสุข :กอด1:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: องค์หญิงกำชัย ที่ 08-02-2009 14:47:04

ตามอ่านจนจบแล้วค่ะ

ทั้งที่เจ็บปวด  ทั้งยังสงสัย แต่ก็ไม่อยากรู้ 

ขอบคุณมากเลยค่ะ   :L2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: got_to ที่ 19-02-2009 20:11:34

ซับซ้อนแต่ก็สวยงาม...จริงๆ อย่างที่คนแต่งบอก




สำหรับเรื่องนี้



เศร้า...แต่ไม่โศก ยังไงก็ไม่รู้



ขอบคุณคนแต่งนะคับ...ขอบคุณเจ้าของเวป...ขอบคุณตัวเองที่ได้มีโอกาสเข้ามาอ่าน....



ขอขอบคุณครับ.

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: BABOO ที่ 12-03-2009 09:14:10

เศร้าอ่ะ

 :m15: :m15: :m15:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: gypsy ที่ 03-02-2010 19:42:58

ตามอ่านจนจบ

คงเพราะเพิ่งไปอ่านภาคต่อของเรื่องนี้มา

แต่ยังอ่านภาคต่อไม่จบหรอกคับ แต่ได้ลิ้งเรื่องราวของเซนกับเต้มาก่อน

เลยอยากมาอ่านถึงความเป็นมาของทั้งสอง

อ่านแล้วเศร้ามากคับ ทั้งที่ เหมือนจะรักกันมากขนาดนี้

แต่เวลาเปลี่ยนใจคนก็เปลี่ยน

ยิ่งถ้าห่างกัน มีความระแวงซึ่งกัน ไม่นานก็คงเบื่อหน่าย

ถึงจะรักแค่ไหน สุดท้ายก็ต้องเลิกกันอยู่ดี

 :เฮ้อ: ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆในอีกมุมมองหนึ่งครับ

กลับไปอ่านภาคต่อก่อนดีกว่า

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: minimonmon ที่ 02-02-2011 01:38:04

 :m15: น้ำตาแตกเลย ไม่คาดเลยอ่ะว่าจะจบแบบนี้แอบ  :seng2ped:

แต่ว่าก็ได้อารมณ์ไปอีกแบบ ไม่คิดว่าเซนจะทำงี้อ่ะ  :o12: สงสารเต้เหมือนกันนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: kboom ที่ 11-02-2011 19:56:46

                 รักเอย................
                         บางเปราะดั่งแก้วสีใส
                         หวั่นไหวไวไวระลอกพริ้ว
                         สวยสวยมิสร่างปลิดปลิว
                         ดั่งระลิ้วกลีบพริ้วแรงลม

                         หวานหวานดั่งน้ำผึ้งหยาดหยด
                         ใสใสสดดั่งหยดฟ้าเวหา
                         ขมขมสุดขื่นมิชื่นอุรา
                         เจ็บเจ็บทุกคราขาดรักห่มใจ

                         ในหวานมีขมปนมีอยู่
                         สวยสดใสรู้มีเศร้าหมอง
                         มีรักก็มีทุกข์สุขใจปอง
                         เจ็บจองมิจดจำไม่จากลา

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: w[o]w ที่ 12-07-2011 21:37:24

อ่านแล้วเจ็บจริง ร้องไห้จริง โดนอ่าเข้าใจความรู้สึกนี้เลย เจ็บสุดตอนที่เซนได้กะเฟอ่า

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: nco1236 ที่ 13-07-2011 18:49:22

 :o12:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: SunintheNight ที่ 08-08-2011 00:24:48

แวะมาขอบคุณอีกรอบ สำหรับคอมเมนต์ใหม่ๆ คร้าบ :sad11:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 04-04-2012 21:27:06

เรื่องนี้ ทำคนแก่ต่อมน้ำตาแตกได้น่ะ  :sad4: :sad4:

เอาล่ะ ตามไปอ่านเรื่องต่อไปดีกว่า  :bye2: :bye2: o13 o13

น้าอุ๊

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: sasaka8 ที่ 05-08-2014 19:44:48

ขอบคุณนะคะ นิยายน่ารักดี จบแบบหักมุมแต่ก็ดี
เรื่องจริงก็แบบนี้แหละ มีอะไรเกิดขึ้นแล้ว
ก็ต้องยอมรับมันให้ได้  :bye2:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 16-11-2014 14:36:31

เฮ้อ พอจะรักอยู่ ๆ ก็รัก พอจะหมดรักมันก็หมดไปง่าย ๆ

ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: GMT101 ที่ 24-06-2017 18:53:27

 :mew1:

หัวข้อ: Re: ความรักแบบคับผม
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 22-06-2021 15:16:15

 :o12: