พิมพ์หน้านี้ - เรื่องสั้น ไอ้เชี่ย กูรักมึง ชัดยังวะ จบ ตอนพิเศษสองมาแล้ววววววววววววววว
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: merisahlsd ที่ 13-05-2011 18:36:46
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอ ให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่ นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่า พูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยาย ในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็น เวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
...........................................................
เรื่องสั้นเรื่องนี้แต่งขึ้นไม่มีความจริงแต่ประการใด
บุคคลในเรื่องก็แต่งขึ้น ขอให้สนุกกับการ อ่านนะ
..............................................
เรื่องสั้น ไอ้เชี่ย กูรักมึง ชัดยังวะ
BEGINS
"ไอ้เวรการเว้ย ตื่นได้แล้ว"
สัด มึงจะจองล้างจองผลาญกูไปทุกชาติเลยรึไงวะเนี่ย
ผมงัวเงียมองนาฬิกาที่หัวเตียง สลับกับมองไอ้ห่าคนปลุกที่ปลายเตียงช้าๆ
มันชื่อนักรบ ลูกชายคนเดียวของบริษัทส่งออกน้ำมันไปต่างประเทศ มันยืนแยกเขี้ยวอยู่ปรายเตียงผม ดูแล้วแม่ง......โคตรหล่อเลยว่ะ
ไอ้รบมันหน้าคมเข้ม แต่ตากลับเป็นสีเทาเพราะแม่มันเป็นคนฝรั่งเศส จมูกโด่ง กับปากแดงจัดตัดกับผิวขาวของมันที่ตอนนี้คล้ำลงเล็กน้อยจากการเล่นฟุตบอล ตัวแม่งก็โคตรสูง หุ่นแม่งก็โคตรดี เสียอย่างเดียว นิสัยแม่งเอี้ยครับ แถมโง่บรม ผมรักมันมาตั้งแต่จำความได้จนจะตายห่ากันๆไปอยู่แล้วแม่งก็ยังไม่รู้ตัว
ถามถึงหน้าตาผมอ่ะนะ โธ่ ผมก็หล่อนะ ถึงจะสู้แม่งไม่ได้ก็เถอะ
ผมชื่อตัวการ ผมเตี้ยมากแทบกับเพื่อนผู้ชายคนอื่นๆในห้อง ประมาณว่า ผมสูงกว่าผู้หญิงคนอื่นมานิดเดียวเองอ่ะ แถมหุ่นผมก็แบบผอมบางเกิ้น บางครั้งก็เซ็งตัวเอง ทำไมกูไม่เกิดเป็นผู้หญิงมาให้รู้แล้วรู้รอดเลยวะ แต่ก็ยังดี ผมหน้าตาดีนะคร้าบบบทุกคน ผมสีดำสนิทกับตาดำสนิทตัดกับผิวที่ขาวโคตรๆของผม แก้มผมแดงๆยุ่ยๅเหมือนอมซาลาเปาตลอดเวลาอ่ะ แถมผมปากแดงกว่าไอ้เชี่ยรบด้วยล่ะ วู้ฮุ้ว ชนะมันสักเรื่อง
ความสัมพันธ์ของผมกับมันก็ประมาณว่าเพื่อนสนิ้ททสนิทอ่ะครับ
บ้านผมกับบ้านมันอยู่ติดกัน พ่อแม่รู้จักกัน ผมกับมันเลยสนิทกันตั้งแต่เด็กๆ เออ เฮ้ย ที่ผมต้องมาแอบรักมันให้ช้ำทรวงนี่ก็เป็นเพราะพ่อแม่นั่นล่ะ เอาผมไปปล่อยกับมันทั้งวันทั้งคืนเพราะงานติดต่อต่างประเทศเลยทำให้ท่านไม่ค่อยมีเวลาให้ผมเท่าไหร่
"เหม่ออะไรมึงฮะ โรงเรียนน่ะจะไปมั้ย ม.ห้าวันแรกก็สายเลยนะสาด"
"Kมึงเหอะ นี่มันเพิ่งหกโมง บ้านก็อยู่ติดกับโรงเรียน นัดสาวไว้อีกรึไงมึง"
มันยิ้มแห้งๆให้ผมแล้มพยายามกระชากผมออกจากผ้าห่ม
"เออ รู้ทันกูอีกนะ กูนัดพีชไว้ ป่ะ มึงไปพร้อมกูเลย"
.....ห่า นัดสาวไว้จริงๆ แล้วกูจะถามให้ตัวเองเจ็บใจทำไมเนี่ย
"ไม่เอา มึงจะไปก็ไป กูจะนอน มึงจะไปไหนก็ไปไป้"
พูดจบผมก็คลุมโปรงหนีมันเลย แหวะ น้องพีช เดี๋ยวมึงก็เลิกกัน เคยคบกับใครเกินสามวันล่ะไอ้เฮี้ยนี่
อะไรหนักๆมาทับกูวะ
พอเปิดดูผมก็เห็นไอ้รบขึ้นคร่อมผมอยู่
เฮ้ย ทำไร มึงจะปล้ำกูเหรอ อ้ากกกก ดีใจ ขอกูเตรียมตัวล้างหน้าแปรงฟันแปป (ไม่ใช่ล่ะ)
"มึงจะไปไม่ไปฮะ"
ตาแม่งลุกวาวขึ้น มันตรึงแขนผมไว้แน่น และก้มหน้าลงมาใกล้ผมมากขึ้นจนปลายจมูกมันโดนปลายจมูกผม
"เฮ้ยยย ทำไร ไม่เอากูบ้าจี้ มึงกูรู้นิ ไอ้รบ"
มันเป่าลมใส่หูผม จมูกโด่งมันไล้มาที่แก้มแล้วลงมาเรื่อยๆก่อนจะหยุดที่ลำคอ
สัด มันรู้ว่าจุดอ่อนของผมคือคอ ใครมาโดนคอผมนิดหน่อยผมจะตัวอ่องทำอะไรกลับไม่ได้เลย
"เชี่ยรบ ไม่เอาแบบนี้นะเว้ย อืออ ม..ไม่เอา"
จมูกมันกดลงที่ซอกคอผม สูดดมกลิ่นผม
อ้ากกกกก มึงทำอาร้ายยยย
"การ มึงหอมว่ะ มึงใช้สบู่อะไรวะ ชอบว่ะ"
"ม..ไม่ได้..ใช้ อ..ออกไปนะ เว้ย"
ผมเริ่มพูดไม่รู้เรื่อง ขนลุกหน้าร้อนฉ่าไปหมด
มันไม่ฟังผม มันยังฝังใบหน้าผมไว้ที่คอแน่น ก่อนจะเอาลิ้นมาเลียที่คอผม ทำเอาผมอึ้ง พูดไม่ออก หมดเรี่ยวแรงไปหมด
"มึงหวานจังเลย หอมด้วย เชี่ย ใช้สบู่อะไรบอกกูมานะ"
ผมเิริ่มจะทนไม่ไหว ต้องรีบหาทางออกด่วน อยู่อย่างนี้ผมต้องตายแน่ๆ
"รบ..นักรบ ..ม..ไม่เอานะ..ครับ..การไปโรงเรียนก็ได้นะ นะครับ..."
ผมอ้อนมัน รบแม่งชอบให้อ้อน มันบอกผมอ้อนแล้วน่ารัก มันหยุดมองหน้าผมนิ่ง ก่อนจะกดจมูกบนแก้มผมแรงๆแล้วลุกออกไปกอดอกมองผมอยู่ที่ปลายเตียงดังเดิม
ตึกๆตักๆ
ใจผมเต้นแรง ไม่นงไม่นอนแม่งแล้ว ผมคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วรีบเข้าห้องน้ำไปทันทีไม่สบตามันเลย
...................................................................
พรุ่งนี้มาต่อให้นะ อีกสองสามตอนคงจบแล้ว
-
:mc4: :mc4:
-
:mc4: :mc4: :mc4:
:กอด1:
-
มาต่อไวๆน๊า
-
ิจิ้มเรื่องใหม่ :mc4:
-
รอ และ แปะกฏด่วน
-
น่ารักจังอ่ะรออ่านต่อครับ
-
น่ารักอ่ะ รีบมาต่อนะคะ
:mc4:
-
ขอโทษนะ เราเพิ่งเข้ามาเขียนนิยายเลยไม่รู้ว่าต้องทำอะไรก่อนโพสนิยายบ้าง แหะๆ เอารูปมาฝาก ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อให้ทันทีเลย
[attachment deleted by admin]
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2. ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
....................................................................
อ่า แปะให้แล้วนะ
-
เข้ามาต้อนรับเรื่องใหม่ด้วยคนค่ะ
ิืิืิือิอิอิ :L2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด น่ารักอ่ะ
เพื่อนกันเต้าทำแบบนี้กันเหรอลูก
-
:-[อ๊าย ตัวการน่ารัก
+1เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
นักรบแอบคิดอะไรกะตัวการ
แต่ไม่กล้าบอกปะเนี่ย
-
มาต่อไวๆนะคะ
-
ตัวการ ว๊าววว ชื่อเก๋จัง
มารอด้วยกัน น่ารักดีค่ะ
รีบมาอัพต่อนะคะ
-
>///< หวานกันแต่เช้า อุฮิๆ
เชียร์นักรบหม่ำตัวการไปเลย อ๊ายยยย...(เค้าเปล่าหื่นนะจ๊ะ)
:L2: เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
เห็นอิมเมจนักรบแล้วนึกถึงคาร์เตอร์เลยอ่ะชอบ
แต่นักรบเล่นถึงเนื้อถึงตัวเชียวเราจิ้นนะขอบอก
-
มาต่อแล้ววววู้ววฮู้วววว ขอบคุนมากๆทุกกำลังใจ ขอบคุณสุดๆเลย
........................
เรื่องสั้น ไอ้เชี่ย กูรักมึง ชัดยังวะ (ต่อ)
กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ ผมอารมณ์บูดมากๆ อยากจะเอาหัวใครสักคนกระแทกกับเสาแรงๆสักสองสามที ไอ้เชี่ยนักรบแม่งเอาผมมานั่งแดกข้าวดูมันกับแฟนดู๋ดี๋โอ้ลั้ลล้ากันอยู่ได้ แง่ง อย่าให้ก็มีบ้างนะเว้ย ชิ แล้วกูจะแสดงหนังสดต่อหน้ามึงเลย งอน!
อันที่จริงนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกครับที่มันเอาผมมาแดกข้าวแล้วดูมันกับแฟนมันโอ้ลั้ลล้ากัน แล้วแม่งเหมือนจะล่ามโซ่ผมไว้ตรงนี้ไม่ให้ไปไหน ผมขยับนิดนึงมันก็มองหน้าผมประมาณว่า ถ้ามึงจะไปเดี๋ยวกูตัดตีนมึงไว้ตรงนี้ สาด สายตาโคตรทำร้ายจิตใจกัน แล้วผมจะทำไรได้ล่ะครับ แดกข้าวต่อไปเถอะชีวิต
"การ หวัดดี มาแต่เช้าเลยนะ"
ผมเงยหน้ามองผู้ที่เดินเข้ามาใหม่ อ้อ ไอ้ก้องนะเอง นี่ละเว้ยพระเอกตัวจริงกระทิงแดงง ไม่ใช่ล่ะ ชื่อจริงมันคือ กึกก้อง หนุ่มฮอตอันดับสองของโรงเรียน ก้องมันหล่อจริงๆครับ หล่อแบบตี๋นิดๆ แต่ซิคแพคแม่งสวยมาก ผมเคยเห็นตอนเรียนว่ายน้ำ เห็นแล้วอิจฉา ทำไมกูไม่มีแบบนั้นมั่งว้า เซ็งตัวเองอีกรอบ
"อ่าอ้ะ อัดอี(กินข้าวอยู่เต็มปาก)"
"ฮ่าๆ เคี้ยวให้หมดก่อนก็ได้ครับ"
"เอื้อก(กลืน) ก้องมีเขี้ยวด้วยเหรอ เฮ้ย อยู่มาด้วยกันสามปี เพิ่งเห็น น่ารักจังว่ะ"
ผมชอบคนมีเขี้ยวมากกกก แบบดูแล้วหมั่นไส้อ่ะครับ แล้วเมื่อกี้ตอนมันยิ้ม เขี้ยวโผล่ โคตรเท่เลย
"มีมาตั้งแต่เกิดล่ะ ก็การมองแต่ไอ้รบ"
มันพูดพึมพัมไรไม่รู้ ผมไม่ได้ยินเลย
"พูดไรอ่ะ ไม่ได้ยินเลย แจ้บๆ นี่ๆ กินมั้ย ปีโป้ เราซื้อมาตุนไว้เยอะเกิน แหะๆ กินป่ะ อร่อยน้า"
"เอาสิ อ้า"
มันอ้าปากทำไมวะ หรือจะให้ผมป้อนปีโป้ เอออ ใช่มั้ง
ผมยื่นมือไปที่ปากมันพร้อมปีโป้สีม่วง
ปัง!!!!!
เฮ้ย เสียงไร ตกใจหมดเลย ล..แล้ว ปีโป้กู หล่นหมดเลย
แม่งใครทำไรวะ
ผมชักมือกลับมาแล้วสอดสายตาหาต้นเหตุ อ้อ ไอ้เชี่ยนักรบ มึงอีกแล้ว มันตบโต๊ะดังปัง แถมตาแม่งน่ากลัวอีกแล้ว น้องพีช เพิชอะไรนั่นก็วิ่งหางจุกตูดไปเลย
"ไอ้รบ มึงทำไรวะ"
กึกก้องผู้ไม่เคยกลัวใคร ถามไอ้รบเสียงดัง
"ทำไมวะ นี่โต๊ะมึงรึไง ก็ไม่เห็นมีป้ายชื่อบอกว่าเป็นสมบัติมึง"
ตายล่ะ สถานการชักไปกันใหญ่แล้วครับ โธ่ เซ็งรอบสาม ปีโป้ก็อดแดก เสือกต้องมาอยู่ระหว่างกลางคนทะเลาะกันอีก
"รบ ใจเย็นเว้ย ก้องมันก็ไม่ผิดมึงจะไปกวนตีนมันทำไม"
"ห่าเอ้ย มันผิด มันมายุ่งกับสมบัติกู"
"อะไรวะสมบัติมึง"
ผมถามอย่างสงสัย หรือก้องแม่งไปแย่งอากาศมึงหายใจ 5555 อ่า ผมขำผิดเวลาขอโทษที
"มึงไง สมบัติกู"
"หา"
ผมอึ้งครับ มันตวัดแขนดึงผมมาใกล้มัน แขนแกร่งของมันโอบเอวเล็กๆที่ผมไม่เคยจะภูมิใจไว้
"เหอะ ของอย่างนี้มันใครดีใครได้ อีกอย่างนะ ไม่มีป้ายชื่อมึงติดไว้ที่ตัวการนี่หว่า เพราะงั้นการก็ยังไม่ใช่ของมึง"
ก้องมันพูดย้อนคำไอ้รบ มันยักคิ้วกวนประสาธน่าหมั่นไส้ ผมเหลือบมองหน้าไอ้รบ มันกัดฟันกรอดมือก็ยังโอบผมแน่นขึ้นเรื่องๆ แต่จู่ๆมันก็ยิ้มเจ้าเล่
แล้วทำไมต้องส่งกุให้เป็นของคนนู้นคนนี้ด้วยวะเนี่ย กูละเบื่อพวกมึงจริง
"เหอะ ไอ้ค ว ย กุว่าแล้วว่ามึงต้องสวนแบบนี้ นี่ไงหลักฐาน ชัดมั้ยสัด"
ขณะที่ผมยังงงอยู่นั้นมันก็กระชากเสื้อนักเรียนผมออก จนกระดุมหลุดออกสองสามเม็ด หน้าไอ้ก้องอึ้งไปสามวิ เสียงไทยมุงที่ดังขึ้นเมื่อกี้ก็เงียบลงไปถนัดตา ผมสงสัยว่าเขามองอะไรกันเลยหันไปทางกระจกแตกๆที่แปะอยู่ที่ร้านขายข้าว
เฮ้ยยย ทำไมผมมีอะไรแดงๆที่คอวะ ฉิบหายตายห่า แบบนี้คนก็เห้นกันหมดแล้วอ่ะดิ แล้วรอยนี้มันมาได้ไงวะเนี่ย
"อ้ะ..ไอ้เชี่ยรบ น..นี่รอยอะไรวะ"
"อ๋ออ ก็ตอนกูแดกมึงเมื่อเช้าไง"
มันตอบลอยหน้าลอยตาหล่อๆของมันราวกับไม่สนใจ แล้วถอดเสื้อมันมาคลุมผมไว้
ผมอึ้ง ก้องอึ้ง ไทยมุงก็อึ้ง!
.............................
ไปข้างนอกก่อนนะ มาต่อทีละนิดแหะๆ
-
นักรบครับ แล้ว เอ่อ เมิงจะมีแฟนผญ ทำเชรี่ยอะไร ห๊า!
-
เชียร์ก้องอ่ะ = ="
นักรบทำแบบนี้ไม่ถูกนะเออ
-
อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคนเหรอนักรบ :z6:
ไม่แมนเลยว่ะ เปลี่ยนพระเอก ด่วน!!!!!
5555555555
-
ขอเชียร์3pได้ป่ะ :z2: :z2:
จะมีต่อมั้ยอ่ะคะ
อยากบอกว่าสนุกมากก ชอบอ่ะ
-
:a5: :a5:
สนุกมากเลย
ชอบอ่ะ :-[
รอตอนต่อไป~~
:oni1: :oni2:
-
ตัวการน่ารักดี :impress2:
คนแต่งครับ กฎเล้าแปะไว้ที่โพสแรกแค่โพสเดียวครับ ลองเปิดนิยายเรื่องอื่นดูก็ได้
ที่โพสแรก กดModify แล้ววางก่อนเนื้อเรื่องได้เลยครับ
-
o18นักรบนี่ยังไงตัวเองมีแฟนอยู่แล้วแท้ๆยังจะมากั๊กตัวการอีก
-
น่ารักดีอะคะ อร๊าางง :impress2:
-
ต่อแล้วววว
...................
เรื่องสั้น ไอ้เชี่ย กูรักมึง ชัดยังวะ(ต่อรอบสาม)
"เฮ้ย มึงรู้ป่าว นักรบคบกับตัวการแล้วนะเว้ย"
"จริงดิวะ เอาแม่ง กูนึกว่าเพื่อนกัน คาบไปแดกเฉยเลย"
"เออดิวะ สัดนี่แม่งชั่วเงียบ พีชคนสวยก็เอา ยังจะเอาการไปอีก"
วันนี้ทั้งวันผมหมดเวลาไปกับการเดินหลบๆซ่อนๆสายตาชวนอึดอัดของคนค่อนโรงเรียน อ้อ หนีไอ้บ้ารบนั่นด้วย ป่านนี้แม่งคงคลั่งตายแล้วที่ผมหายไป ผมไม่เข้าใจมันเลยให้ตายสิ มันไม่ยอมอธิบายผมและผมก็ไม่อยากคาดคั้นมัน เพียงแต่ลึกๆผมก็อยากรู้ว่ามันทำแบบนี้ไปทำไม
เฮ้อ สบายว่ะ
ถึงว่าคนแม่งชอบโดดเรียนกันจัง ปลอดโปร่งดีจริง ทีหลังกูโดดอีกรอบดีกว่า แง่มๆ
"หนีมาทำไมตรงนี้ โดดเรียนไม่ดีเลยนะ"
ผมหันขวับไปมองต้นเสียงทันที
"อ้าว ก้องเองเหรอ แหะๆ หนีความวุ่นวายน่ะ"
"อ่าฮะ ก็เข้าใจอยู่.........."
"ไม่หรอก ก้องไม่เข้าใจใช่ไหมล่ะ จริงๆแล้วมันไม่มีอะไรหรอก ระหว่างเรากับไอ้รบน่ะ ฮ่าๆ ถึงเราอยากจะให้มีก็เถอะนะ" ผมพยายามฮาแต่มันก็ฮาไม่ออกให้ตายสิ ผมรู้สึกร้อนๆที่ขอบตาแล้วสิ
ก้องมองหน้าผม จู่ๆมือหนาก็มาแปะบนหัวผมแล้วลูบหัวผมเบาๆ
"ร้องมั้ย ที่จริงเราปลอบคนไม่เก่งแต่...ไหล่เราก็หนาพอที่จะ....."
ผมโผเข้ากอดก้องแล้วร้องออกมาทันที มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายยากผมแค่รู้ว่าผมเหนื่อย ทั้งๆที่ปกติผมเคยทนมันได้ แต่ผมกลับรู้สึกว่าผมเหมือนของเล่นที่มันชอบล้อเล่นกับความรู้สึก แล้วทุกครั้งก็จบด้วยคำว่ามึงเป็นเพื่อนสนิทกูไง
"ที่จริงอีกสิบนาทีคนจะออกมาแล้ว...เราว่าเราไปข้างนอกกันมั้ย เผื่อการจะสบายใจขึ้นด้วย"
"...เอาสิ...เราขอ.."
"หืม..จะเอาอะไรเหรอ"
"ว..แวะซื้อปีโป้ได้ไหม"
"ฮ่าๆ การนี่เหลือเชื่อจริงๆ เอาสิครับ เหมาหมดเลยไหม"
..................................................................................................
"วู้ววววววววววว ลมแรงจัง"
"อืม เราชอบมาที่นี่ตอนมีเรื่องไม่สบายใจน่ะ ถึงมันจะไม่หรูหราอะไร แต่มันก็สบายใจสุดๆเลยล่ะ"
ที่ๆว่าคือสะพานพระราม 8 เป็นสะพานแขวนใหญ่ที่มีช่องให้คนเดินด้วย อีกอย่างที่ผมได้รู้วันนี้คือก้องขับรถชอปเปอร์คันใหญ่เบอเริ่มเทิ่มเลย ผมนึกว่ามันจะนั่งรถคุณหนูอะไรอย่างนั้น แต่กับผิดคาดมาก
"แม่น้ำน่ะ ไม่ว่าเราพูดอะไรไป ยังไงมันก็ไม่ไหลย้อนกลับมาแน่นอน เพราะงั้นไม่ต้องห่วงหรอกนะ"
"เรา..รู้จักกับมันตั้งแต่เด็ก เป็นเพื่อนคนเดียวที่เรามีเพราะงี้มั้งเราเลยรักมันไม่รู้ตัว เพราะเราไม่เคยมีเพื่อนสนิทคนอื่นๆ บางครั้งเราก็คิดว่าเราทนได้นะก้อง แต่มันก็เหมือนแกล้งเรา งั่บ(กินปีโป้) กินมั้ย?"
ก้องยิ้มแล้วงับปีโป้ไปจากมือผม ก่อนที่มันจะเบือนหน้าไปทางแม่น้ำ
"กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ฝาแฝดคู่หนึ่งได้ถูกให้กำเนิดมาในท้องของมารดาพวกเขา แต่แล้วก็เกิดเหตุผิดพลาด ฝาแฝดได้เสียชีวิตลงหนึ่งคน หมอบอกว่าทั้งสองโดนรกพันคอ แต่แฝดที่เสียชีวิตลงก็กระทุ้งอย่างแรงจนแฝดอีกคนออกมา ทำให้แฝดคนนั้นเสียชีวิตลงทันทีส่วนอีกคนก็รอดมาราวกับเป็นปฏิหาร....เด็กชายเกิดมาโดยไม่รู้อะไรเลย เขาเติบโตขึ้น โดยไม่รู้ว่าจริงๆแล้วที่เขามีชีวิตได้เพราะใคร..."
ก้องหยุดพูดไปนิดนึงก่อนจะสูดหายใจเปิดปากเล่าต่อ
"จนกระทั่งวันเกิดครบรอบสิบสามปีของเขา เขาก็เผลอไปได้ยินพ่อแม่เขาพูดคุยกัน เรื่องใครอีกคนที่สมควรจะเกิดเช่นเดียวกันในวันนี้...ใครอีกคนที่ถูกตั้งชื่อไว้ว่าครองภพ..........อันที่จริงมันควรจะเป็นวันเกิดของ กึกก้องกับครองภพ...ต..แต่ ก็มีเพียงกึกก้องที่ได้เกิดมา"
น้ำตาผมเอ่อล้นออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง จากที่คิดว่ามันเป็นเพียงนิทานปรัมปราเรื่องหนึ่ง
ก้องหันมามองหน้าผม แล้วยิ้มอ่อนๆออกมาก่อนจะเอามือมาปาดน้ำตาผมออกไป
ผมรู้แล้ว ผมเข้าใจแล้วสาเหตุที่ก้องเล่าเรื่องนี้ให้ผมฟังและสิ่งที่เขาพยายามจะสื่อด้วย ไม่ได้มีแค่ผมที่มีความเจ็บปวดมีคนอื่นอีกเยอะแยะที่มีเรื่องทุกข์ในใจ พวกเขายังไม่ฟูมฟายมันออกมาให้ใครเห็นเลย แล้วผมจะมานั่งเสียใจทำไมกับแค่ไอ้เพื่อนบ้าคนหนึ่งที่ผมแอบรัก
........................................................................................
"ขอบคุนนะก้องที่มาส่ง วันนี้โคตรสนุกเลย"
"เราก็สนุก แล้วนี่แม่การจะว่าป่ะเนี่ย มาส่งซะดึกเลย"
"ฮ่าๆ กลัวแม่เราว่าแต่มาส่งเราห้าทุ่มเนี่ยนะ อีกอย่างแม่กับพ่อเราไปประเทศดูไบ"
"ทำไงได้ ก็เราชอบการนี่ อยู่ด้วยนานๆมันเลยเพลินน่ะ"
"....เราขอโทษนะก้อง แต่เราน่ะ คงเลิกชอบไอ้รบง่ายๆไม่ได้หรอก อีกอย่าง ก้องน่ะ เหมาะจะเป็นพี่ชายเรามากกว่ารู้มั้ย"
"ฮ่าๆ นั่นสินะ แล้วเราต้องซื้อปีโป้วันล่ะกี่ชิ้นเนี่ยถึงจะเลี้ยงการไหว"
"อ่า....วันล่ะแพคก็พอล่ะ ไปได้แล้ว ขับรถดึก เราห่วง"
"คร้าบผม"
ก้องฉีกยิ้มก่อนจะโน้มหน้ามาจูบหน้าผากผมแล้วผละขึ้นรถขับออกไป
ผมมองจนรถหายไปแล้วก้มหน้าหากุญแจบ้านในกระเป๋า
"มึง หาย หัว ไป ไหน มา!!"
..........................................................................
-
ง่ะ
... ค้างคาค่ะ!! มาต่อไวๆนะ T T''
-
คนดีที่น่ารักมักเป็นพระรอง กึกก้องรับตำแหน่งนี้ไปเลย
หูย..เสียงเข้มเชียวนะนักรบ ตัวการไม่หดไปหมดแล้วเรอะ
-
สงสัยจะไม่รอดแล้วล่ะตัวการเอ๊ยยยยย
-
ตัดฉับได้ค้างงงงงงง
มาต่อไวๆนะ
-
ให้ก้องเป้นพระเอกเถอะ
เราปลื้มอ่ะ
นักรบแยกเขี้ยวแล้ว
อย่าทำไรน้องการนะ เราจะเก็เอาไว้ให้ก้อง
กร๊ากกกกกกกกกกกกก
-
พระเอกเวลาโง่แล้ว มันสะใจดีจัง ชอบ!!
-
เราพึงมาอ่านค่ะ
เราก็ว่าก้องเหมาะที่จะเป็นพี่ชายแล้วล่ะค่ะ
รีบๆๆมาต่อนะค่ะ
ค้างค่ะ
:call: :call: :call:
-
สนุกดีค่ะ
มาต่อไวๆนะคะ :m20:
-
สนุกครับ เพิ่งเข้ามาอ่านเหมือนกัน
-
เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อให้จบนะแหะๆ อย่าเพิ่งกดดันกัน T^T แล้วก็..ส่วนตัวชอบนักรบแต่ก็ชอบก้องเหมือนกัน แต่เรื่องนี้ดูท่าก้องจะเป็นแค่พี่ชายแล้วล่ะ ใครชอบก้องรอเรื่องต่อไปละกันนะค่ะ T^T ขอบคุนมากๆสำหรับทุกความคิดเห็นนะ ขอบคุนจริงๆ
-
แง จะเอา 3P อ่ะ
จะได้ไม่มีใครต้องเสียใจ T^T
ไอ้รบตะโกนซะน่ากลัวเลยอ่ะ แล้วนี่การจะโดนอะไรบ้างเนี่ย หวังว่าไม่มาม่ามากมายน่ะ :monkeysad:
-
o22ง่ะ นักรบน่ากลัว
-
นักรบทำไมทำแบบนี้
ทำร้ายจิตใจตัวการ
กึกก้องน่ารักอ่า
รอเริ่องกึกก้องด้วยนะคะ
อิอิอิอิ
-
มาต่อเร็วๆนะคะ นักรบน่ากลัวอ่า กึกก้องก็ดี๊ดี ตัวการก็น่ารักกก
รอค่ะ^^
-
ตัดปัญหา 3p ไปเล้ย :call:
-
คนดีๆไม่ชอบกัน ชิมิ ชิมิ ... หรือทุกคนชอบคนเลว :jul3:
-
ต่อตอนจบล่ะ แต่เหลืออีกนิดมาต่อตอนเ็ย็น แหะๆ ขอโทษนะที่ไม่ใช่3p T^T
......................................................................
"มึง หาย หัว ไป ไหน มา!!!"
ผมสะดุ้งสุดตัวรีบหันไปมองด้านหลัง
ไอ้รบยืนอยู่ตรงหน้าประตูบ้าน ตัวมันโชกไปด้วยเหงื่อ แถมหน้ามันเครียดมากแบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ตาคมมันลุกวาวมองหน้าผมนิ่ง แต่มือสองข้างมันกำแน่น
"อ..อ้าว มึงยังไม่นอนอีกเหรอวะ"
ผมพูดเบาๆ พยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ เพราะดูแล้วมันคงโมโหมาก
"นอนเหรอ มึงจะให้กูนอนได้ไง มึงหายหัวไปตั้งแต่ตอนเรียน มึงจะให้กุนอนลั้ลล้ารอมึงเหรอวะ กูหามึงจนทั่ว โทรหาทุกๆเบอร์ที่กูคิดว่ามึงจะไป โทรไปมึงก็ไม่รับ ทีหลังมึงก็บอกกูดิว่ามึงจะไปเอากับไอ้สัดก้อง กูจะได้ไม่ต้องวิ่งวุ่นหามึงเป็นควายอย่างงี้!!!"
"มึงอย่าพูดหมาๆนะเว้ยรบ กูแค่ออกไปเที่ยวกับก้องเพราะกูไม่สบายใจ กูขอโทษด้วยถ้ามึงรอ"
"ไม่สบายใจอะไรทำไมไม่บอกกู มึงลืมแล้วใช่ไหมว่ากุเป็นเพื่อน แล้วมึงกลับมาเวลาเนี้ย มึงไปเที่ยวที่ไหนมา ม่านรูดรึไงวะ สัดเอ้ย!!!"
มันเดินเข้ามาใกล้ผมแล้วกระชากแขนผมมาจับแน่น
"มึงเลิกพาลแล้วค่อยมาคุยกันเหอะว่ะ กูเบื่อ"
"มึงรำคาญกูมึงเบื่อกูใช่ไหม ดี งั้นกูจะทำให้มึงดู ว่าเพื่อนแบบกูน่ะถึงใจกว่าไอ้สัดหมาก้องเป็นไหนๆ"
ผมเบิกตากว้างกับคำพูดของมัน แต่ก่อนที่จะได้ทำอะไรมันก็ยกตัวผมพาดบ่ามัน แล้วเดินดุ่มๆเข้าไปในบ้านทันที
"เชี่ยรบ ปล่อยกู ปล่อยนะเว้ย มันไม่ใช่อย่างนั้น ไอ้เฮี้ย ฟังกูก่อน"
มันโยนผมลงโซฟา ก่อนจะโถมตัวทับผมลงมา
"รบ ฟังกูก่อนกูม..อุ่บส์"
มันประกบปากมันลงมากับปากผมแต่ผมเม้มปากไว้แน่น ผมไม่อยากให้อะไรๆมันเกิดขึ้นโดยที่มันไม่ได้รักผมเลยสักนิด
มันเอามือมาบีบคางผมให้เปิดปากออกก่อนที่จะใช้มืองอีกข้างตรึงแขนทั้งสองข้างไว้เหนือหัวผม
ในที่สุดลิ้นมันก็เข้ามาได้ ลิ้นร้อนของมันชอนไชไปทั่วปากผมอยู่นานก่อนที่มันจะผละออกมาไซร้ตรงคอผม
"กูม..ไม่ได้ทำ อา..มึงฟังกู อืออ ก่อน"
"มึงเลิกแก้ตัวให้กูดูเหมือนควายเถอะ หุปปากมึงไว้แล้วรอครางให้กูฟังอย่างเดียว"
ผมมองตามันก่อนจะเบนหน้าหนีไป
ณ ตอนนั้น ผมรู้ว่ามันไม่เชื่อผม
ณ ตอนนั้น ผมพูดอะไรไปก็ฟังไม่ขึ้น
ณ ตอนนั้น ผมรู้เลยว่า ผมเคยปลอดภัยเมื่ออยู่กับมัน...แต่ผมจะไม่ปลอดภัยแล้ว
ณ ตอนนั้น ผมซึ่งมันเคยเชื่อที่สุดไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่มันกลับไม่แม้แต่จะฟังผม
มันกระชากเสื้อผ้าผมออกจนหมด และตามด้วยเสื้อผ้ามัน ก่อนที่มันจะไซร้ผมไปทั่ว มันดูดและกัดยอดอกผม แต่ผมก็ไม่ร้องออกมา ผมกัดปากไว้แน่น ภาวนาให้สิ่งที่เกิดขึ้นจบลงเร็วๆ
ไอ้รบดูหัวเสียที่ผมไม่ร้องออกมา มันเลย ถอดกางเกงในมันเผยให้เห็นอะไรใหญ่โตเกินวัยที่อยู่ภายใต้กางเกงใน มันไม่รอให้ผมเอ่ยห้าม มันกระแทกมาอย่างแรงทีเดียวมิดด้าม
"อ้าาา!!! ก..กูเจ็บ"
ผมทนไม่ไหวถึงกับร้องออกมา ช่องทางที่ไม่เคยมีใครผ่านมาก่อนถูกกระแทกอย่างรุนแรง จนเลือดซึมออกมาภายนอก
ไอ้รบยิ้มแสยะก่อนจะประกบจูบผมแล้วกระแทกถี่ยิบ
"อาา..ตอดดีจริงๆ"
ผมไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนกว่าที่มันจะเสร็จในตัวผมแล้วร้องครางออกมาอย่างแรง หัวผมปวดจี้ดไปหมดแล้วทุกอย่างก็กลายเป็นสีดำ
[ขอโทษจริงๆกับบทนี้ ไม่เคยแต่งมาก่อนเลยออกมาเอี้ยๆ]
............................................................................................
NAKROB TALK'
ผมตกใจเมื่อการสลบไปต่อหน้าต่อตาผม ผมรีบถอนน้องชายออกจากตัวมันแล้วก็ต้องช็อกเมื่อเลือดจำนวนไม่น้อยไหลออกมาพร้อมกับน้ำขาวขุ่นที่ผมปล่อยในตัวมันเมื่อกี้
น..นี่ผมทำเฮี้ยไรไปวะ
ผมลนลานหาใส่กางเกงแล้วรีบหาผ้าสะอาดกับน้ำในกะละมังมาเช็ดตัวให้มันและซับเลือดออกอยู่สักพักจนกว่าเลือดจะหยุดไหล
หน้าหวานแก้มยุ้ยเพราะมันแดกแต่ขนมไร้สาระตอนนี้นิ่งสนิท ถ้าหน้าอกมันไม่ขยับ ป่านนี้ผมต้องคิดว่ามันตายแน่ๆ
ผมไล้มือไปตามหน้ามันแล้วหยุดนิ่งที่ริมฝีปากมัน
ปากมันแดงช้ำเป็นห้อเลือดที่เริ่มจะปริจนมีเลือดซึมออกมาหน่อยๆ นอกจาปากมันแล้ว หน้ามันซีดเซียวไร้สีเลือด
ผมรู้สึกหมดแรงเอาดื้อๆ นี่ผมทำอะไรลงไปกับเพื่อนที่ตัวเองรักที่สุดวะเนี่ย วันนี้ตอนผมไม่เห็นมันเข้ามาเรียน ผมก็โดดตามมัน ที่จริงจะเรียกว่าโดดก็ไม่ถูก ผมออกมาทั้งๆที่ครูยังสอนนั่นแหละ แล้วหามันทั่วโรงเรียน พอคิดว่ามันอาจไปไหน ใจผมก็กระตุกทันที เวลามันออกไปข้างนอกกับผม ผู้ชายคนอื่นยังมองมันอย่างกับจะแดกเลย แล้วนี่มันไปคนเดียว................ คิดได้ตีนผมก็เริ่มวิ่งไปทั่วที่ๆคิดว่ามันจะไปวิ่งตั้งแต่เที่ยง ยันสี่ทุ่ม ผมก็มานั่งคอยที่หน้าบ้านมันแล้วโทรบอกพ่อให้ส่งคนมาช่วยหาเพราะผมกลัว..กลัวผมจะหามันไม่เจอ
จนสี่ทุ่มครึ่ง มันก็มา ผมแทบวิ่งเข้าไปหามันถ้าไม่ติดที่รถชอปเปอที่มันซ้อนมาเป็นใคร
ไอ้กึกก้อง
ผมเห็นทั้งสองพูดอะไรกันนิดหน่อย แล้วที่ผมเดือดกว่าเดิมคือไอ้ก้องก้มลงจุบหน้าผากการ แล้วมันก้ยิ้มรับไม่ปฏิเสธ จากนั้น ผมก็โปโหมันจนขาดสติ
ผมแทบจะหยุดทุกอย่างเมื่อเห็นสายตาตัดเพ้อมองมาที่ผมเมื่อผมไม่เชื่อมัน แต่ความคิดที่ว่าจะหยุดก็หายไปเมื่อมันบอกว่ามันเบื่อผม
"กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจ กูรักมึง มึงตื่นมาฟังกูขอโทษหน่อยเถอะ กูขอร้อง"
ณ ตอนนั้น ผมแค่ภาวนาว่ามันจะลืมตาโตๆของมันมาแล้วยิ้มบอกผมว่าไม่เป็นไร
ณ ตอนนั้น ผมแค่อยากขอโทษมันจนกว่าจะสาสมกับที่ผมทำ
ณ ตอนนั้น ผมกุมมือมันไว้แน่น
ผมขาดมันไม่ได้ ไม่ได้แม้แต่วันเดียว
ผมไม่ชอบให้มันใกล้คนอื่น แต่ผมก็ไม่เคยบอกมันตรงๆ
ผมชอบเวลามันอ้อนผม เพราะมันน่ารัก
ผมคลั่งเมื่อได้กลิ่นมัน มันหอมไม่เหมือนใคร
ผมคิดว่าผม.............................
......
....
...
..
รักตัวการ
..........................................................
ขอตัวไปกินข้าวก่อนนะ วันนี้จบแน่นอนอย่าเพิ่งสาปแช่ง ตอนนี้หิวจริงๆ ขอตัวก่อนน้า
-
ถ้าตัวการฟื้นก็เคลียร์กันนะจ๊ะ
-
อ่านแล้ว ฝากบอกนักรบด้วยครับว่า "รักพ่องเมิงเซ่ะ ทำงี้ได้ไงวะ รักแล้วจะคบผญเป็นแฟนทำไม ไอ้ควาย" ขอบคุณมากครับ เห้อ..
-
มันน่าไปรักไอ้โง่นี่ป่ะคะ เซงจริงๆ รอ ตัวการ ฟื้นมาตบผัวคะ
-
สั่งโบยนักรบร้อยทีแล้วเอาไปขังห้องมืด! :angry2: :m31:
-
โหย ใจร้ายว่ะ น่าถีบมาก
สงสารตัวการ เจ็บทั้งกายทั้งใจ
เอากึกก้องเค้าม๊า (ยังเพ้อไม่เลิก)
-
สงสารตัวการ น่าจะให้โกรธไปซักเดือนนึง นักรบนิสัยไม่ดีอ่ะ :angry2:
-
สงสารการจัง
:monkeysad:
-
ใจร้ายอ่ะ ทำไมไม่ยอมเชื่อใจตัวการบ้างอ่ะ
ตื่นขึ้นมาไม่ต้องให้อภัยนักรบเลยน่ะ ทำเป็นภูเขาน้ำแข็งแมร่งเลย อ๊ากกกก เจ็บแทน :monkeysad:
-
อ่านแล้ว ฝากบอกนักรบด้วยครับว่า "รักพ่องเมิงเซ่ะ ทำงี้ได้ไงวะ รักแล้วจะคบผญเป็นแฟนทำไม ไอ้ควาย" ขอบคุณมากครับ เห้อ..
:m20: :m20: :m20:
เอาใจเราไปเลย ชอบบบบ
5555555
ตอนนี้นักรบแม่งเลววะ! เพิ่งรู้ตัวรึไงคับสัด! -*-
เอาอารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่ไปไหม สงสารตัวการวะ
รออ่านตอนไปจ้า
-
ถึงกับสลบกันเลยทีเดียว ฮ่าาาาาาาาาาาาาาา
-
มาต่อแล้วนะ แฮ่ๆ ดูแตละคอมเม้นแล้วหนักใจ ตูจะแต่งต่อยังไงดีละเนี่ย แต่งอย่างโน้นก็กลัวนักอ่านคนนี้ไม่ชอบ แต่งอย่างนี้ก็กลัวนักอ่านคนนี้โกรธ
เอาเป็นว่ามาอ่านตอนจบกันนะ ถึงอาจจะไม่ถูกใจหลายๆคนก็เถอะ
แล้วก็ขอบคุนมากๆทุกคอมเม้น แม้บางอันจะรุนแรงแทงดวงใจ(นักรบ)ก็เถอะ 555 แต่ก็ขอบคุนจริงๆ
............................................................................
ตอนจบ
ผมตื่นมาในห้องที่คุ้นเคยแต่แปลกตาไปบ้าง ห้องไอ้ห่านักรบนั่นแหละครับ ไม่เข้าใจว่ามันจะแบกผมมาทำไมในบ้านมัน แถมเจ้าตัวก็ไม่โผล่หน้ามาตอนนี้อีก ดี เพราะผมยังไม่อยากเจอหน้ามัน
ถ้าถามว่าผมเสียใจไหมที่มันทำกับผม มันก็แน่นอนล่ะครับ แต่ผมไม่ใช่ผู้หญิงในละครที่จะมานั่งฟูมฟายกับสิ่งที่เสียไปแล้วและไม่มีทางเรียกมันกลับคืนมาได้แน่นอน ผมว่าผมอย่าถอยหลังไปสักสองสามก้าว ไม่ได้เพื่อหนี แต่เพื่อตั้งหลัก เพื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น
ผมเหลือบไปเห็นโน้ดที่แปะไว้บนหัวเตียง
'เดี๋ยวกลับ อย่าหนี คงรู้ว่าถ้าหนีกูจะทำอะไร ทำข้าวต้มไว้ด้านล่าง ถ้ามันเย็นก็อุ่นกินซะ กูขอโทษถ้าข้าวต้มมันเค็ม ทำครั้งแรก แดกให้หมดด้วย'
..ไอ้ห่าเอ้ย ตัวไปแม่งยังสั่งกูได้อีก........
ผมพยายามลุกออกจากเตียงแต่มันก็ปวดร้าวไปด้านล่าง แม้จะไม่มากนัก ผมเดาว่ามันคงเอายาให้ผมกินตอนหลับ
ห้องของมันเต็มไปด้วยรูปของผมกับมัน และรูปเกมส์ออนไลน์ต่างๆนา รวมทั้งรูปของพ่อแม่มัน ผมยิ้มออกมาเมื่อเห็นรูปๆนึง เป็นรูปมุมสูงที่มันยกขึ้นถ่ายตัวมันเองกับบ้านขนมที่มันทำให้ผมในวันเกิดเมื่อสองปีที่แล้ว มันใส่ใจผมและของขวัญทุกๆปีมันจะทำด้วยตัวเองไม่ก็สั่งทำหมด เพราะงี้มั้งผมเลยรักมัน
มันทำอะไรผมก็ไม่เคยโกรธแต่ครั้งนี้มันมากกว่าทุกครั้งและผมพร้อมจะให้อภัยมันแน่นอน แต่ไม่ใช่ตอนนี้
คิดได้ดังนั้นผมก็ดึงรูปออกมาจากห้องมันรูปนึงแล้วต่อสายโทรศัพท์หาก้อง คนที่คิดว่าจะพึ่งพาได้มากสุด ฝากก้องลาเรียนแล้วผมก็ตัดสินใจไปสถานที่ในรูปทันที.............................................
...........................................................................
.............................................
..............................
................
......
...
ที่ๆผมอยู่คือตึกสูงเฉียดฟ้าที่ผมอ้อนให้พ่อซื้อชั้นบนไว้ให้ ถ้ากะความสูงแล้วที่ผมอยู่ก็ประมานชั้นร้อยสิบเอ็ด ตึกนี้ด้านล่างเป็นโรงงานขนม ตอนที่กำลังจะล้มละลาย พ่อผมก็มาเทคโอเวอแล้วก็ขอซื้อด้านบนไว้เพราะผมชอบ พ่อสร้างเป็นห้องเรือนกระจกให้ผมและให้คนคอยมาทำความสะอาดให้ ผมชอบที่สูงๆ บางครั้งก็คิดว่าถ้าโดดลงไปแล้วผมคงศพไม่หล่อแน่ เพราะงั้นผมเลยไม่เคยคิดฆ่าตัวตายด้วยวิธีนี้แน่นอน ไม่ต้องห่วง
ผมล้มตัวลงนอนที่ที่นอน
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่หลังจากที่ผมรู้สึกว่ามีคนมานอนก่ายที่ตัวอยุ่
"ไอ้รบ(มึงอีกแล้วเหรอวะเนี่ย)"
"เออ กูเอง กูบอกไม่ให้หนีไง"
นี่แม่งจะรู้ทุกสารบบความคิดเลยใช่ไหมว่ากูจะไปไหน
"จะเอาอะไรจากกูอีก(รู้มั้ยคนอ่านเขาสาปแช่งมึงจะตายอยู่แล้ว)"
"กูไม่ได้จะเอาอะไร กู..ก..ก็แค่อยากขอโทษ"
"เออ กูให้อภัย เสร็จแล้วออกไปด้วย กูจะนอน"
"เดี๋ยวมึงยังไม่เข้าใจกุ"
"มึงนี่แม่งเยอะจริงๆ จะเอาอะไรอีกวะ"
"ตูดมึงเป็นไงบ้าง"
"มึงไม่ต้องมาห่วงสวัสดีการตูดกู มีอะไรมึงพูดมาตรงๆเหอะว่ะ"
"กู...อยากให้มึงให้โอกาสกุบ้าง"
"ให้โอกาสมึง?"
ผมมองมันอย่างเหลือเชื่อ มันเกาแก้มของมันที่แดงๆของมันนิด แล้วกระแอมเบาๆก่อนจะพูดต่อ
"ที่มึงตื่นมาไม่เจอกูเพราะกุไปเคลียทุกอย่างมาก่อนจะเจอคุยกับมึง....อย่าเพิ่งถามกูกำลังจะพูด...กูไปบอกเลิกบรรดาทุกคนที่กูครบอยู่ด้วย ตอนนี้สต็อกกุว่างแล้ว เหลือที่ให้มึงคนเดียว"
"หา"
"ก..กูโทรไปคุยกับพ่อแม่แล้วเรื่องมึง เพราะงั้นมึงไม่ต้องกังวลว่าพ่อแม่จะรับมึงไม่ได้ อ้อ พ่อแม่มึงก็ดูดีใจที่มึงได้กู"
"อ..อะไรของมึงเนี่ย"
"ร..เรื่องเมื่อคืนกูขอโทษ กูไปคุยกับไอ้ก้องแล้ว"
"อ้อ กะจะเชื่อกูขึ้นมาเลยว่างั้น"
"ป่าว กูเชื่อมึงเพระากูเพิ่งคิดขึ้นได้ว่า.."
"ว่าอะไร"
"ว่ากูรักมึง"
มันพูดออกมาหน้าตาเฉยแต่ตามันกลับเปี่ยมไปด้วยความหมาย สัดมาทำซึ้งอะไรตอนนี้เนี่ย
จริงๆผมก็ดีใจที่ผมรอคำนี้มาตลอดถึงมันมาพูดผิดสถานการณ์ไปหน่อยก็เถอะ
"สัด เพิ่งคิดขึ้นได้เนี่ยนะ มึงรู้มั้ยกูรอมึงมากี่ปี กี่ปีที่กูต้องทนดูมึงกับคนอื่น ไม่รู้เว้ย ตอนนี้กูไม่รักมึงแล้ว มึงจะไปไหนก็ไปเลย"
"หา มึงไม่รักกูได้ไงวะ มึงต้องรักกูดิ จำได้ว่ามึงเคยแอบจูบกุตอนกูหลับด้วยนี่ แถมมึงยังชอบหน้าแดงใส่กูด้วย ซึ่งกูก็ว่าน่ารักดีนะ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นแล้วอีกอย่าง ....มึงอาจคิดว่ากูหน้าด้านที่มาบอกมึงโท่งๆอย่างนี้แต่ตอนนี้กูเชื่อว่าใจกูเต้นแรงไม่แพ้มึงหรอก"
มันเอามือมันมาจับมือผมแล้วแนบลงที่หัวใจมัน
มันไม่ได้โกหกครับ ใจมันเต้นรัวแต่หน้ามันเฉยมาก
"ไอ้บ้า อันนั้นมันเรื่องผิดพลาดในอดีตเว้ย..... กูนึกว่ามึงหลับนี่หว่า"
ผมดึงมือกลับมา เบนหน้าหนีมัน ไม่อยากให้มันรู้ว่าตอนนี้ผมกำลัง'หวั่นไหว'
"ก็ได้ มึงไม่รักกูก็ได้....งั้นต่อไปนี้กูจะ 'จีบ' มึง และแน่นอนมึงต้องรักกูด้วย ถ้ามึงไม่รักกูจริงๆ กูจะฉุดมึงมาขังเหมือนจำเลยรักเลยคอยดู"
"O________O"
"ตอนนี้ กูขอมัดจำก่อนละกัน"
มันไม่รอให้ผมพูดอะไรมันก็ประกบปากลงมายังปากผมทันที
ถึงตอนนี้ผมจะยังไม่เชื่อมัน แต่ผมก็จะคอยดูว่ามันจะทนผมได้สักกี่น้ำ บางที ผมว่าเรื่องรักผมอาจจะสมหวังได้ก็คราวนี้ล่ะนะ
ผมก็ขอให้คนที่แอบรักเพื่อนอย่างผมทุกๆคนเจอเรื่องดีๆ(ที่เต็มไปด้วยเรื่องร้ายซะส่วนใหญ่)แบบผมด้วยนะครับ
...
END
ตอนจบอาจไม่ใช่แบบที่ใครคาดไว้น้า ต้องขอโทษมา ณ ทีนี้ด้วย
ถ้าไม่ขี้เกียจ(ไม่สัญญา) จะพยายามแต่งตอนพิเศษให้นะ ขอขอบคุนทุกๆคนมากๆที่อ่านเรื่องนี้จนจบ และขอบคุนทุกคอมเม้น ถือเป็นประสบการเรื่องแรกที่มีคอมเม้นเกินสามคอมเม้น 555 ขอบคุนมากๆ หวังว่าจะติดตามเรื่อง กึกก้อง ต่อไปนะ
ขอบคุนอีกครั้ง
-
จัดมาเลย จ้า ตอนพิเศษ หรือจะตอนสั้นตอนยาว อิอิ ชอบ o13
-
ขอตอนพิเศษด่วนค่าาาา
อยากได้แบบตัวการหึงโหดอะไรประมาณนั้น :really2:
ปล. ตัวการค่ะ ไม่ต้องทนไปกี่น้ำหรอก น้ำเดียวก็เหนื่อยจะแย่แล้ว กร๊ากกก แอบทะลึ่งนะเนี่ยเรา จริงๆ เราหมายความว่าเหนื่อยใจหนะ :กอด1: :กอด1:
-
ดีใจที่ดีกันได้ (ถึงแม้ตอนนักรบจะบังคับตัวการฟิชเชอริ่งแบบไม่เต็มใจอยากจะจับขังห้องมืดก็ตาม)
แต่รักกันเข้าใจกันก็ดีแล้ว :-[:impress2:
ตอนพิเศษ ขอยาวๆ และเยอะๆ :laugh:
:กอด1:
-
ชอบกึกก้อง ดูเป็นผู้ชายใจดี อบอุ่น น่ารัก
อร๊ายยยยย ผู้ชายในฝัน รอเรื่องของกึกก้องด้วยค่า
-
ขอตอนพิเศษด่วนครับผม
ชอบกึงกอง ผู้ชายแสนดีแลดูอบอุ่น
แต่ก็ชอบนักรบด้วย ปากแข็ง หื่นตลอด
สรุปว่าชอบหมดแล้วกาน
เป็นเรื่องราวดีน่ารักใสๆๆดีครับ
ขอบคุนครับสำหรับเรื่องน่ารักดีๆแบบนี้
-
ถึงยังไงพระเอกก็ต้องได้กับนายเอกตอนจบอยู่แล้ว
"ตูดมึงเป้นยังไงบ้าง" กร๊ากกกกกกกกกกกก ตรูฮาไอ้รบ
ส่วนกึกก้องหาคนดีๆให้ด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
-
แหมนักรบถ้าจีบไม่ได้ก็จะขังไว้ไม่ต้องจีบแล้วจับขังไว้เลยง่ายดี
อิอิอยากอ่านตอนพิเศษหวานๆๆ
-
:L2:
-
นักรบเผด็จการสุดๆๆๆๆเลยเนอะ
ตัวการก็แบบ น่าสงสาร
แอบชอบนักรบมาตั้งแต่เด็ก
แต่ดีนะ ที่ตอนจบลงเอยกันได้><~~~~
-
สั้นสมเป็นเรื่องสั้น แต่ถ้ามีตอนพิเศษยาวๆ ก็คงจะดี
-
ตอนพิเศษ
"การคร้าบบบบบบ"
เสียงทุ้มเป็นสเน่ของตัวมันอ้อนผมมาก่อนที่ตัวมันจะโผล่หัวมาในบ้านซะอีก
นับวันไอ้รบยิ่งไร้สาระมากขึ้น ยิ่งผมตกลงคบกับมัน แม่งก็ทำตัวงี่เง่าปัญญาอ่อนมาก แต่ทำไงได้ ก็ผมรักมันนี่
"อะไรล่ะมึง ปิดเทอมก็ยังกวนกูนะ"
"โธ่ มึงอ่า ไร้เยื่อไยกับกูที่สุด"
"คร้าบบบ นักรบจะเอาอะไรกับตัวการคร้าบ"
มันยิ้มกว้างแล้วหอมแก้มผมก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ
"มึงอากาศก็ร้อนมากเลยว่ะ แล้ว...."
"มึงอยากไปสวนสยามใช่ไหม"
"มึงรู้ได้ไงวะ"
"กูเห็นมึงตาวาวเป็นเด็กปัญญาอ่อนเลย ตอนมันโฆษนา แล้วจะไปวันไหน"
"ตอนนี้"
"หา ตอนนี้เนี่ยนะ มึงไม่แพลนเพลินไรเลยเหรอวะ"
"ก็กูจะไป ทำไม มึงจะไม่ไปกับกูเหรอ"
"เออๆ กูเคยปติเสธมึงได้ไหมล่ะ ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันยันเป็นแฟนกูไม่เห็นมีไรต่างกันเลย"
มันมองหน้าผมนิ่งแล้วฉกริมฝรปากลงมาอย่างรวดเร็ว รสจูบมันรุนแรงคล้ายจะลงโทษแต่ก็อ่อนลงเมื่อผ่านไปสักพักผมดิ้นแล้วทุบมันเมื่อเริ่มหายใจไม่ออก
"ตอนเป็นเพื่อนกูจูบมึงแบบนี้ไม่ได้ แล้วก็มึงหายใจนานขึ้นนี่การ มีครูดีสอนทุกคืนก็งี้ล่ะ"
มันยิ้มเจ้าเล่แล้วพูดออกมา
"ไอ้เชี่ย!!"
..............................................................................
สวนสยาม
NAKROB TALK'
เรามาถึงสวนสยามกันในเวลาต่อมาหลังจากไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันผมก็รู้สึกว่าผมคิดผิดอย่างแรงที่ชวนมันมาด้วย
ตัวการแม่งโคตรเอ็กซ์ ขนาดผมยังอยากแดกมันวันละร้อยรอบแล้วคนอื่นที่มองมาล่ะ เอาแม่ง หงุดหงิดจริงอะไรจริง
ตัวมันเตี้ยๆ แถมขาวจั้ว เอวมันเล็กนิดเดียว แถมคอดอีก ไล่ขึ้นมาด้านบนผมก็แทบอยากจับมันเก็บกระเป๋า น่มน้มม้านนน น่มน้มนั่นของผมนะ ทำไมต้องมาเปิดโชวให้คนอื่นเห็นด้วยวะ
เจ้าตัวก็ไม่ได้สนใจอะไรเลยนอกจากไอติมในมือ ผมจับมืออีกข้างที่ยังว่างอยู่ของมันไว้แน่น มันหันมามองผมเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยเล็กน้อยก่อนนะยิ้มแฉ่งให้แล้วเลียไอติมรสมะนาวของโปรดของผม ในมือมันต่อ - -;; ไม่ได้สนใจอะไรเลยสักนิด
สงสัยคงเป็นเวรกรรมแน่ๆ แต่ก่อนมันแอบรักผมแต่ผมไม่ได้ใส่ใจ ตอนนี้ผมต้องมานั่งเป็นจงอางหวงตัวการอยู่ ดีจริงๆ ให้ตายสิ พระเจ้า
"มึง ทำไมทำหน้าเครียดจัง ไหนบอกอยากมาไง คิ้วงี้ขมวดเชียว"
มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆผมแล้วทำหน้าสงสัย ปากแดงๆยื่นออกมาอย่างน่ารัก
"มึงทำไมไม่ใส่ชุดว่ายน้ำแบบอื่นวะ แบบพวกนักดำน้ำเค้าใส่กันอ่ะ ที่มีตีนเป็ดอ่ะ ไปหามาใส่ไป้"
"อะไรของมึงเนี่ย กูมาสวนสยามนะเว้ย ไม่ใช่ไปดำน้ำแถวแอตแลนติก"
"ก็มึงอ่ะ"
"กูทำไมอีก"
มันกินไอติมหมดแล้ว และมันก็เอามือออกจากมือผมแล้วท้าวสะเอวอย่างหาเรื่อง
"ก็กูตัวมึงเป็นของกู ใจมึงเป็นของกู แก้มมึงก็พื้นที่ส่วนตัวของกู ปากมึงก็ของหวานของกู นมมึงก็ของกู คอมึงก็ของกู ทุกๆอย่างที่มึงมีล้วนแต่เป็นของกู ...รวมไปถึง น้องชะ..อุ้บส์"
มันเอามือมาปิดปากผมแน่น หน้ามันแดงก่ำ มันเอามือเล็กๆของมันลากแขนผมออกมาที่ๆไม่ค่อยมีคนมากนัก
"มึงจะบ้าเหรอ ม..มึง พูดอะไรวะเนี่ย คนอยู่เยอะแยะ"
"กูพูดเรื่องจริงไง กูยังพูดไม่จบเลย ทำไมทุกๆคนต้องมาจ้องมึงที่เป็นสมบัติของกูด้วยล่ะ ป่ะ หาซื้อชุดตีนเป็ดใส่กัน"
"เฮ้ย มึงจะบ้าเหรอ"
"กูป่าวบ้า กูหึงมึง ดูไม่ออกรึไงวะ แล้วก็หวงด้วย"
ยังไม่ทันที่การมันจะตอบอะไรผมก็มีเสียงหนึ่งทักขึ้นมาก่อน
"ยังงี่เง่าเหมือนเก่าเลยนะมึง"
ไอ้ก้อง มันยืนโชวซิคแพคแสนสวย(ตายเลย) กับมือข้างๆของมันที่กุมเด็กตัวเล็กคนนึงอยู่ จะว่าเด็กก็ไม่ใช่แต่คงอ่อนกว่าพวกผมสักสองสามปี
"อย่ามายุ่งกับกู"
"หวัดดีก้อง"
ทั้งผมและการพูดออกมาพร้อมกันแต่โทนเสียงต่างกันโดยสิ้นเชิง
"อ่า รบมันล้อเล่นน่ะ แหะๆ แล้วนี่ใคร ญาติเหรอ"
ว่าแล้วมันก็ชี้ไปที่คนตัวเล็กที่อยู่ข้างๆไอ้ก้อง ว่าแต่เมื่อกี้กุพูดจริงนะ ไม่ได้ล้อเล่นแต่อย่างใด
"ป่าว คนใช้เราเอง"
แวบสั้นๆ ผมเห็นว่าสายตามันน่ากลัวมาก สายตาที่ทอดมองไปยังน้องชายตัวเล็กคนนั้น
การมันพูดอะไรไม่ออกไปแวบสั้นๆก่อนจะทำให้บรรยากาสดีขึ้นด้วยการยื่นมือไปหาน้องเขา
"พี่ชื่อ ตัวการครับ น้องน่าจะเด็กกว่าพี่นะ ส่วนไอ้คนนี้ชื่อนักรบมันเป็น.."
"สามีพี่การเองล่ะครับ พี่เป็นสามีตัวการ"
ผมยิ้มแล้วพูดตัดก่อนที่ไอ้การจะพูดจบ มันเอามือมาบิดเอวผมแล้วยิ้มให้น้องชายตัวเล็ก
"ผะ..ผมชื่อรอยยิ้มค..ครับ เรียกผมว่ายิ้มก็ได้"
น้องชายตัวเล็กเอื้อมมือซีดๆมาจับมือของการแต่ก่อนที่จะได้จับไอ้ก้องก็กระชากกลับไปด้านหลังแล้วยิ้มเย็นๆ
"เราว่าการไม่อยากจับของสกปรกหรอก"
บรรยากาศมาคุชิบหาย นี่ใช่ไอ้ก้องรึเปล่าวะ ทำไมมันดูโหดๆแปลกๆ
"เอ่อ เราต้องไปซื้อ..เอ้อ ใช่ ชุดตีนเป็ดมาใส่น่ะก้อง เดี๋ยวการไปก่อนนะ ไว้เจอกัน น้องยิ้มด้วยนะ กินเยอะๆหน่อยน่ะเรา ตัวผอมซีดเชียว ดูท่าทางเหมือนจะไม่สบาย ป่ะ รบ"
"เอ่อๆ บายนะน้องรอยยิ้ม มึงด้วย เจอกันเมื่อชาติต้องการ"
ตัวการรีบดึงมือผมออกมาแล้วถอนใจออกมาอย่างโล่งอกเมื่อออกห่างสองคนนั้นได้
"กูสังหรใจไม่ดีเลยมึง ดูก้องแปลกๆกับน้องยิ้ม"
"ทำไม มึงยังชอบมันอยู่เหรอ"
ผม ถามมันเบ้ปากใส่มันน้อยๆ แหวะ อะไรก็ก้อง
"เออชอบ แบบพี่ชาย ไอ้เชี่ย แต่กูรักมึง ชัดยังวะ แล้วนี่จะไปซื้อรึยังชุดตีนเป็ดของมึงอ่ะ"
ผมตาเป็นประกายกระโดดกอดใส่ตัวมัน
"โคตรชัดเลยคร้าบบ กูก็ร้ากกมึงนะ ป่ะ ซื้อกัน"
ตอนนี้ผมไม่สนเรื่องของคนอื่นหรอกครับ เพราะคนที่อยู่กับผมตอนนี้ก็เติมเต็มทุกอย่างของผมแล้ว เรื่องไอ้ก้องน่ะนะ ปล่อยไปเถอะ เดี๋ยวก็รูเองล่ะ ตอนนี้ผมขอไปซื้อชุดตีนเป็ดก่อนนะครับ
.....................................
end
จบตอนพิเศษ
เรื่องของก้องนี่มันยังไงกันน้า ไว้รออ่านละกันนะ เรื่องของตัวการกับนักรบขอจบแค่นี้ ตอนนี้ขอนอนก่อน ดึกมากล่ะ
ปล.ขอโทดด้วยที่มันไม่ยาวอย่างที่ใจต้องการT^T
-
ต้องมี NC ค่ะ คนอ่านยังไม่หนำใจ
-
นักรบแอบปัญญาอ่อนจริงๆ แต่เค้าก็รักของเค้าละน่ะ เลยหวงเป็นธรรมดา
ว่าแต่เรื่องของก้องเกิดอะไรขึ้นหรอ?? มาม่าแน่นอนเลย
จะรออ่านเรื่องต่อไปน่ะค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
ตอนพิเศษน่ารัก นักรบนี่หวงตัวการเว่อร์ :laugh:
ส่วนo22ก้องในเวอร์ชั่นโหด มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่คะทำไมก้องถึงเปลี่ยนไป
รออ่านเรื่องของกึกก้องค่ะ :กอด1:
-
เรื่องก้อง สงสัยจะมาม่าอืดเต็มชาม ใช่ม่ะครับ เห้อ
-
อยากรู้เรื่องของก้อง ทำไมโหดกับน้องยิ้มจัง
-
มีแววว่าจะได้อ่านเรื่องยาว อิอิ จัดมาเลย ชอบ o13
-
แนว"เพื่อนกูรักมึงว่ะ"นี่แต่งกันหลายคน เรื่องนี้อ่านแล้วชอบค่ะ
ชอบเรื่องสั้นก็เงี้ยไม่มาม่านาน55 ไม่ว่าเส้นทางจะเป็นไงสุดท้ายก็จบแบบเดียวกัน
คือรักกันอ่ะ ชอบ แม้ว่าอ่านตอนแรกๆจะแอบด่านักรบไปเยอะก็เถอะ
ส่วนคู่ก้องกับน้องยิ้มท่าจะมาม่าชามใหญ๋ แต่อยากรู้ว่าเป็นมาไง
ช่วยมาแต่งให่อ่านต่อด้วยนะคะ
o13
-
เฮอะ..นายนักรบ พอตกลงเป็นแฟนกันแล้ว เยอะอะนะนายอ่ะ จะบ้าว่ะ
จะให้ตัวการสวมชุดดำน้ำเล่นน้ำ หวงเว่อร์ว่ะนาย
อิ อิ อิ แต่ก็เป็นปลื้มล่ะ เพราะรู้ว่านายรักตัวการมากกกกกกก
อ้าว ไหงมาตอนนี้ก้อง"เปลี๊ยนไป๋"อ่ะ ก้องผู้อบอุ่นแสนดีหายไปไหน หายไปกับอะไร
ป.ล.เอิ่ม.. ขอแจ้งคำผิดที่พบ พร้อมกับคำที่ถูกจ้ะ
เสียงทุ้มเป็นสเน่ เสน่ห์
ไร้เยื่อไย เยื่อใย
กูเคยปติเสธ ปฏิเสธ
มันยิ้มเจ้าเล่ เล่ห์
มันยืนโชวซิคแพค โชว์
กูสังหรใจ สังหรณ์
-
กลายเป็นทิ้งท้ายเรื่องก้องไว้อย่างน่าติดตาม
พี่ก้องที่แสนดี กลับดูโหดร้ายอย่างไม่น่าเชื่อ
-
มาแจ้งแถลงไขเรื่องของกึกก้อง ที่น่าจะมาแต่งให้พรุ่งนี้ไม่ก็วันนี้ตอนค่ำๆ แล้วจะมาแปะลิ้งให้นะ อ่านแต่ละคอมเม้นแล้วนั่งยิ้มเหมือนคนบ้า บางอันก็ฮาได้อีก แล้วก็ขอบคุนมากๆที่แก้คำผิดให้นะ ภาษาเขียนเราห่วยมาก ต้องขอโทษจริงๆ
-
เรื่องของก้องท่าทางจะมาม่าน่าดู หวงจริงนักรบนี่ ตัวการก็ตามใจอีก
แบบนี้นักรบก็ได้ใจแย่
-
ต่อไปนักรบลำบากแน่ๆ ที่ต้องตามหึงตัวการ
รออ่านเรื่องของก้อง น้องยิ้มนี่ท่าทางน่าสงสารจัง
-
พระเจ้าลงโทษไอ้รบ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
ว่าแต่คุณรบปัญญาอ่อนได้เพียงนี้เชียว
กึกก้อง มีอะไรกับน้องยิ้มหรือเปล่า
ทำไมโหดแปลกๆ
-
นานๆก็มาตอนพิเศษให้หายคิดถึงบ้างนะ :impress2:
:call:
-
:a5:อยากอ่านเรื่องก้อง อยากรู้ว่าทำไมก้องถึงเปลี่ยนไป
ส่วนนักรบ ก็ตัวการน่ารักขนาดนั้นเป็นฝ่ายตามบ้างก็ดี
-
สงสารก้องอ๊ะ :z3: :z3:
อิพี่รบเนี่ยมรึงเจง ๆ เรยยยยย :angry2: :angry2:
-
แย้บมาแบบนี้ ลุ้นคู่กึกก้องตัวโก่งเลยล่ะ ทำไมพูดจาแปลกๆ
ส่วนนักรบ ไม่อยากจะขำเลยนะ แต่กลั้นไม่ไหวจริงๆ :laugh:
-
ลิ้งเรื่องก้อง
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=25570.0
-
ชอบเรื่องนี้นะ แบบแอบเจ็บจี๊ดๆเป็นระยะๆ
แต่พอคู่ของกึกก้องออกมาเท่านั้นแหละ แย่งซีนกันกระจมัย
อยากอ่านต่อแบบสุดๆขอตามไปอ่านก่อนน้า~
-
อุ้ยพี่ก้องทำไมดูโหดจัง
แหมตัวการยอมรบตลอดอ่ะ
จะให้ใส่เสื้อมิดชิดเล่นน้ำขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย
-
บางที...นักรบก็ฮามากไปนะ 555555555+
ไปว่ายน้ำที่สวนสยามนะ จะใส่อะไรแบบนั้นเนี้ -*-
รู้ว่าหวง แต่ข่าวว่าเป็นคนชวนไปนะ 5555555+
อย่างรู้เรื่องก้องกับน้องยิ้มอ่ะ!!
-
ยอมรบตล๊อดๆ เด๋วเขาก็หาว่าเราเป็นของตายหรอก แหม อยากอ่านตอนพิเศษอีกจัง อีกสักตอนให้รบได้บทเรียนอะไรๆกลับไปบ้าง ดูเหมือนทุกอย่างเป็นไปตามใจตัวโม๊ดดด ตามสไตล์พระเอกช่อง7ชะมัด555
ปล.พี่ก้องแย่งซีนสุดๆ อะไรยังไง ขอไปอ่านตอนเรื่องพี่ก้องจบแล้วละกัน กลัวมาม่าน้ำข้น
-
อยากอ่านเรื่องก้องอ่ะ
น้องยิ้มท่าทางน่าสงสาร
-
เสือสาดเลย :jul1:
-
น่ารักดีค่ะ
-
โอ่ย ไม่อยากแอบรักเพื่อนอีกแล้วอ่า กลัว :a5:
กดบวกครับ น่ารักมาก ไปตามอ่านเรื่องก้องต่อดีกว่า :L2:
-
ง่า จบแบบคนร้ายลอยนวล ฮาๆๆ
หมั่นไส้นักรบเหอะ แอร๊ยยยส์
อยากอ่านคู่พี่ก้อง น้องยิ้ม
-
ตอนพิเศษ 2
วันนี้วันวาเลนไทน์ล่ะครับ ผมคบกับมันมาหลายเดือนล่ะ นานอยู่นะเนี่ยย ฮ่าๆ ผมรักมันมากขึ้นเรื่อยๆ ผมกับไอ้รบเลยมาดูหนังกันหลังจากตื่นมาทำบุญแต่ไก่โห่ ผมไม่รู้หรอกนะว่ามันขอพรว่าอะไร แต่ผมขอให้ทุกๆคนบนโลกมีความสุข ให้ผมมีมันแบบนี้ไปเรื่อยๆ ก็พอแล้วครับ
"รบ?"
ขณะที่ผมกำลังคอยเวลาหนังเข้าก็มีผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งมาสะกิดแขนไอ้รบ มันหน้าซีดแล้วปล่อยมือที่จับกับผมอยู่ทันที ผมงงๆสักพักแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากนัก
"อ้าว พาย หวัดดีครับ"
"ฮึก รบจริงๆด้วย ฮืออ"
ยังไม่ทันที่ผมหรือมันจะได้ตั้งตัว ผู้หญิงคนนั้นก็โผเข้ากอดไอ้รบแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้น ทำเอาทั้งผมและมันอึ้งกันทั้งคู่ แต่มันก็เอามือค่อยๆลูบหัวผู้หญิงคนนั้นแล้วกอดตอบ
จะดูเห็นแก่ตัวไหมถ้าผมแอบหงุดหงิดเล็กๆในใจ เฮ้ย ไม่สิ ผมไม่สมควรจะรู้สึกอย่างนี้ ตอนนี้มันกำลังปลอบคนร้องไห้นะเว้ยไอ้การเอ้ย
รบพาผู้หญิงคนนั้นนั่งที่นั่งหน้าโรงแล้วคุยกันอยู่สองคน สองคนจริงๆครับ เหมือนมันลืมว่าผมมาด้วยกัน ไม่เป็นไร ผมรอมันก็ได้ มันอาจจะเป็นธุระจริงๆ
10 นาที ผ่านไป
"รบๆ มึงหนังเข้าแล้วนะม..มึงจะไปเลยไหม"
ผมเรียกมันเบาๆขณะที่มันกำลังคุยกับผู้หญิงคนนั้น เธอตวัดตามองผมอย่างไม่พอใจ มันหันมามองผมแล้วพูด
"มึงไปเถอะ กูต้องคุยกับพายก่อน เอ่อใช่ พาย นี่เพื่อนรบเองครับ ชื่อการ การ นี่ พาย เพื่อนกูเอง"
"รบจะอายอะไรเล่า เราเป็นแฟนเก่านักรบน่ะ สวัสดีนะ ตัวการ เพื่อนสนิทกันใช่ไหม จำได้ตอนคบกันรบพูดถึงบ่อยๆ คบกันยาวเหมือนกันนี่"
ผมหน้ามันอย่างต้องการคำตอบ แต่มันก็หลบตาผมแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น โอเค กูเข้าใจล่ะ
ผมปล่อยมือจากไหล่มันแล้วเดินออกจากโรงหนังไป พอมันเห็นผมกำลังจะลงบรรไดเลื่อนมันก็เดินมาดึงแขนผมไว้
"เฮ้ย มึงจะไปไหนอ่ะการ"
"กูจะกลับบ้าน"
"มึงก็เข้าไปดูก่อนแปปเดียว เดี๋ยวกูตามไป มึงเข้าใจกูหน่อยสิ พายเค้าทะเลาะกับแฟนมานะเว้ย"
"อือ มึงไปเถอะ กูอยากกลับบ้าน"
"การ มึงอย่าทำตัวงี่เง่าดิ"
ผมมองมันอย่างไม่เชื่อสายตา ผมจำได้แล้ว ผู้หญิงคนนี้ ที่ทำให้มันแบบเสียศูนย์ตอนเลิกกันใหม่ๆ คนที่มันรักมากที่สุดในบรรดาแฟน
"กูก็ให้มึงไปแล้วไง มึงจะเอาไรกับกูอีก"
"แต่มึงกำลังไม่เข้าใจกูอยู่"
"มึงนั่นแหละรบที่งี่เง่า กูรู้แล้ว ผู้หญิงคนนี้แฟนที่มึงรักมากกูจำได้ กูก็จะไปให้มึงคุยกับเค้าเนี่ย มึงจะรั้งกูไว้ทำไมอีก"
"แต่มึงไม่เข้าใจกู ประชดประชันกู"
"รบ เสร็จยังจ้ะ"
แล้วพายก็ตะโกน ขึ้นมา รบหันไปพยักหน้าก่อนจะหันมาคุยกับผมต่อ
"รบ พอเหอะว่ะ กูเหนื่อย ก่อนจะเป็นแฟนกับมึง กูเพื่อนสนิทมึงนะเว้ย คิดว่ากูจะไม่รู้เชียวเหรอว่ามึงกำลังคิดอะไรอยู่ มึงสงสารเค้า ยังอาลัยอาวร แล้วกูล่ะ ถามจริงๆเหอะ มึงรักกูจริงๆเหรอวะ"
"กู.."
"ทางใครทางมันก่อนไหม เผื่อจะได้มีเวลากับตัวเองมากขึ้น "
"ไม่ กูไม่เลิกกับมึง..มึง.."
"แต่ที่มึงทำอยู่ กูเจ็บกว่าเลิกกับมึงอีกนะ"
ผมพูดเสียงสั่น แต่ก็กัดฟันไว้ไม่ให้น้ำตาหยดออกมา
มันตาแดงๆมองผมแล้วจับแขนผมไว้แน่น
ผมจับมือมันออกแล้ววิ่งลงบรรไดเลื่อนมา
นี่มันอะไรกัน เมื่อเช้าผมยังนั่งอธิษฐานกับมันอยุ่เลย ผมนึกย้อนไปถึงตอนที่มันคบกับพาย ผู้หญิงคนเดียวที่มันให้เกียรติ และรักมากที่สุด แต่ก็ทิ้งมันไปคบกับคนอื่น วันนั้นมันตากฝนเมามายร้องไห้อยู่หน้าบ้านผมเดือดร้อนผมต้องออกมาหามัน ปลอบมัน มือถือผมสั่น มันโทรมา ผมปล่อยมันสั่นไปเรื่อยๆขณะนั่งข้างในรถแทกซี่เพื่อที่จะไปที่ๆหนึ่ง
"หนู เอาทิชชู่หน่อยมั้ย"
ลงแทกซี่เอ่ยถามขึ้น ผมมองแกอย่างงๆ เอาไปทำไมวะ
"น้ำตาเต็มหน้าหนูเลยน่ะลูก เดี๋ยวมันไหลเลอะเสื้อ"
ผมลูบหน้าตัวเอง ผมร้องไห้..จริงๆด้วย ผมรับทิชชู่มาจากแก พึมพัมขอบคุณแกเบาๆ
...
Nakrob talk'
ผมกำลังจะวิ่งตามการไป แต่พายก็มารั้งแขนผมไว้ ผมมองตาแดงๆของพายพาลคิดไปถึงคนที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่เมื่อครู่
"รบ เพื่อนรบไปแล้ว เราไปคุยกันต่อเถอะนะ"
ผมมองใบหน้าน่ารักที่ผมเคยหลงไหลอยู่นานเป้นเดือนเมื่อสมัยก่อน
"ไม่ได้หรอกพาย เราต้องไปแล้ว"
"ไปไหน บอกตรงๆเลยนะรบ เราอยากกลับมาคบกับรบ"
เธอพูดแล้วจับแขนผมอ้อนๆ
"ขอโทษนะพาย ตอนนี้เรามีแฟนแล้ว คนเมื่อกี้ล่ะ"
"หมายความว่ายังไงกัน แล้วเมื่อกี้รบบอกว่าเป็นเพื่อน"
"นั่นล่ะที่เราผิดไปแล้ว เราต้องไปขอโทษมัน เรารักมันมากและตอนนี้ก็กังวลด้วยว่ามันไปไหน เราขอโทษที่ต้องพูดตรงๆแต่เราต้องไปแล้วจริงๆ พายกลับไปปรับความเข้าใจกับแฟนเถอะ"
"รบ..กลับมารักเราไม่ได้เหรอ"
เธอเริ่มร้องอีกครั้ง แต่ผมคิดได้แล้วว่าผมไม่ควรจะมานั่งปลอบคนที่ผมไม่ได้รักแบบนี้
"ไม่ได้ ถ้าเป็นแต่ก่อน เราคงทำอะไรไม่ถูกที่เห็นพายร้อง แต่ตอนนี้ แค่ไอ้การมันตาแดง น้ำตาเหมือนจะไหล เราก็อยากจะตายแล้ว ปล่อยเราเถอะ"
ผมสะบัดมือออกแล้วเริ่มวิ่งตามหามันทั่วห้าง มันบอกจะกลับบ้าน ผมโทรศัพท์ไปหาคุณป้าที่บ้านไปด้วย ขณะที่วิ่งไปด้วย แต่ก็ได้รับคำตอบกลับที่เริ่มกังวล มันยังไม่กลับมาเลย ผมเกลียดที่ตัวเองทำให้มันร้องไห้ และเกลียดเวลามันหายไป
จู่ๆ ผมก็คิดได้หลังจากที่โทรหามันหลายครั้งแล้วมันไม่รับ ผมกดโทรเบอร์ที่เคยคิดว่าชาตินี้จะไม่มีวันโทร เบอร์ของไอ้ก้องที่ผมแอบเอามาจากเครื่องการ
'สวัสดีครับ'
"กูเอง"
'กูเองไหนครับ'
"นักรบ"
'ฮะ กูหูหนวกรึเปล่าวะเนี่ย มึงเป้นใคร ไอ้นักรบจริงเหรอวะ'
"อย่ามากวนประสาธกู กูจะมาถามเรื่องการ การอยู่กับมึงรึเปล่า"
'สัด มึงมาถามกูเสือกกวนตีนกู นะ ไม่อยู่ การจะมาหากูทำไม กูมีตัวจริงแล้วเว้ย ถึงกูจะหล่อแต่กูไม่แย่งแฟนใครหรอก'
"แล้วมึงพอจะรู้ที่ๆการไปไหม"
'ทะเลาะกันเหรอวะ มึงนี่จริงๆเลย การมันรักมึงมากยังจะทะเลาะกันอีก'
"..กูผิดเองล่ะ มึงบอกกูเถอะ กูใจจะขาดอยู่แล้ว"
'กูก็ไม่รู้มากนะเว้ย แต่ถ้าที่กูเคยพาไปก็คงจะมีแต่....'
"..."
'สะพานพระรามแปดน่ะว่ะ'
"ขอบใจนะเว้ย ไอ้กึกก้อง"
ผมตัดสายจากมันและไปยังเป้าหมายที่อยากจะไปทันที
หลังจากนั่งรถมาไม่นานผมก็มาถึงสะพานแขวนขนาดใหญ่ ที่มีร่างเล็กๆนั่งอยู่ ตัวการน่ะเอง มันนั่งอยู่โดยรอบตัวมีถุงขนมและปีโป้เต็มไปหมด ผมเดินเข้าไปใกล้ๆมันแล้วมองแก้มยุ้ยๆที่มีแต่คราบน้ำตา มันเองก็มองหน้าผมนิ่ง นิ่งจนผมต้องเป็นคนเอ่ยปากขึ้นมาเอง
"มึงหนีมาอีกแล้ว ไหนบอกจะกลับบ้าน"
"มึงก็ตามกูเจออยู่ดี"
"กลับบ้านกัน..นะครับ"
"ฮืออ กูไม่กลับ ไม่กลับไปกับมึงแล้ว กูเลิกกับมึงแล้ว กูจะหาแฟนใหม่ ก็เบื่อมึง เบื่อขี้หน้ามึงเต็มทน"
"ไม่ กูไม่ยอม ...กูขอโทษ วันนี้กูผิดไปจริงๆ แต่กูเคลียเรียบร้อยแล้ว กูขอโทษที่ไล่มึง ขอโทษที่ให้มึงดูหนังคนเดียว ขอโทษที่ทิ้งมึง ขอโทษที่กูลังเล กูขอโทษที่กูไม่ได้บอกรักมึง"
"ฮึ..ฮึก กูไม่สน ไม่แคร์มึงแล้ว มึงจะไปกับไปรีเทิร์นก็ไปเลย กูอยู่กับปีโป้ได้ ไม่ต้องมีมึงกูก็อยู่ได้"
มันว่าแล้วเอามือเล็กๆมาทุบผมแล้วหยิบกระสอบปีโป้รสผลไม้มากอดแน่น มือเล็กๆอีกข้างของมันปาดน้ำตาไปมาจนแก้มแดงจัด
"กูรู้แล้วว่ากูผิด มึงจะเอาไงก็ได้ ขออย่างเดียวมึงอย่าเลิกกับกูนะ กูขอร้อง"
ผมคุกเข่ากอดเอวมันไว้ ผมเข้าใจมันแล้วว่ารู้สึกยังไง ผมเจ็บตอนที่ได้ยินมันบอกว่าไม่แครื และผมก็เชื่อว่ามันต้องเจ็บพอๆกับผมแน่นอน
"มึงแน่ใจนะว่าให้ได้ทุกอย่าง"
"ได้ๆ กูให้ได้หมด ขอแค่มึงให้อภัยกู"
"มึงห้ามหึงกูกับผู้ชายคนอื่นแบบไร้เหตุผล"
ผมมองหน้ามันเล็กน้อย แค่ข้อแรกก็ทำยากแล้ว
"ก..ก็ได้ กูสัญญา"
"แล้วก็กูจะไม่มีอะไรกับสามอาทิตย์"
"หนึ่งไม่ได้เหรอครับ"
"สองอาทิตย์ขาดตัว"
ผมพยักหน้าหงึกๆ ใช้มือช่วยก่อนก้ได้วะ
"แล้ว..แล้วมึงก็...ห้ามทิ้งกูอีกด้วย"
ผมมองหน้ามันที่มีแต่รอยน้ำตา ผมกอดมันแน่นขึ้น เผื่อจะรับความเจ็บปวดที่มันได้ในวันวาเลนไทปีนี้มาให้ผมได้ มันคนฝังใจไปอีกสักพักว่าผมทิ้งมัน
"ไม่แล้วครับ สัญญาด้วยชีวิตเลย จะไม่ทิ้งมึงอีกแล้ว"
มันนิ่งสักพักก่อนจะยกมือกอดตอบผม แค่นี้ผมก็ดีใจแล้วล่ะครับ
ผมจำได้ว่าวาเลนไทน์ปีนั้นผมกระซิบขอโทษมันที่หูเป็นสิบๆครั้ง และนั่งดูพระอาทิตย์ตกดินกับมันที่นั่น วาเลนไทน์ปีนั้นนั่นเองที่ทำให้ผมได้เพื่อนดีๆที่บางครั้งก็ยังไม่กินเส้นกันแบบไอ้กึกก้องมา
.....................................................................................
1อาทิตย์ กับอีกสองวันต่อมา
"อาาา การคร้าบบ ส่ายอีกๆ สุดยอดเลย อืมมๆ"
"มึงจะช่วยตัวเองเบาๆหน่อยได้ไหม เสียงครางมึงเข้าโสตประสาธกูมาทั้งอาทิตย์แล้วนะเว้ย"
"ก็เผื่อมึงจะมีอารมณ์เปลี่ยนใจมาช่วยกู กูจะได้ไม่ต้องช่วยตัวเอง เนี่ย รบน้อยมันคิดถึงตูดมึงจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว"
"ไอ้เฮี้ย ไปครางไกลๆกูเลยนะ กูเปลี่ยนใจแล้ว ต่อเพิ่มอีกอาทิตย์"
"อ้ากกกกกกก ไม่น้าาา มึงกลับมานะเว้ยย อ้ากกก กูรอขนาดนั้นไม่ไหวแล้ววว กูจะปล้ำมึงงง"
"เฮ้ยยยยย!!!!!!"
...
กลับมาอีกครั้งกับนักรบและตัวการ หลังจากโดนกึกก้องกระชากเรตติ้งไปสุดๆ หวังว่าจะชอบตอนพิเศษนี่น้า
-
ตัวการน่าจะโกรธนานๆ มันน่ามั้ยเนี่ย
แต่ก็ดีที่แฮปปี้
o13
-
น้องการทำไมตามใจรบจัง ชริ ๆ น่าแกล้งแต่ว่า ถ้าแกล้ง การก็ต้องเจ็บตัว งั้นอย่าเลย 555+++
แต่ก้องจ๋า เป็นคนดีแล้วแต่เป็นคนร้ายเลยน๊าาาาา เอ๊ะ
-
น่ารักจัง
ตอนพิเศษมาได้อีกนะ
รอๆๆ
-
นักรบนิสัยเสีย น้องก้องน่ารักกว่าตั้งเยอะ o13
-
เอาอีก o13 o13 :z1: :z1: :z1: :z1:
-
ว๊ากก สุดท้ายรบโดนงดไป 1 เดือนเต็มๆเลยหรอ?? :jul3: :jul3: :jul3:
-
:haun4:ม่ายมีแบบหื่นๆๆก้อน่ารักดีครับ
-
ฮ่าๆๆๆ น่ารักอ่ะ
สมน้ำหน้าอดซั่มไปสองอาทิตย์
ขอบคุณฮับ :L2:
-
ผิดไหมถ้าบอกว่า.... ก็ยังกึกก้องอยู่ดี ฮ่าๆ :man1:
-
ชอบคู่นี้จัง น่ารักมากมาย ขอบคุณนะ
-
น่ารักเนอะ :-[
ตอนอ่านนิยายเรื่องนี้กินปีโป้อยู่พอดี แต่สีเขียวนะไม่ใช่สีม่วง :กอด1:
-
o13 o13
รอของพี่ก้อง
-
น่ารักอะ :o8:
-
:angry2:นักรบกล้าทิ้งตัวการได้ไง
สมควรที่โดนทำโทษงดไปเลยสองอาทิตย์ :z1:
-
:angry2: นักรบบร้าาาาา
ทิ้งงตัวการได้ไงเนี่ยยย
น้องการใจอ่อนไปแหละ น่าจะงอนนานๆให้สำนึก ชริชริ o18
ว่าแล้วก็ไปหาปีโป้มากินมั่งดีก่า อิอิ
-
:-[ กรี๊ดดดด อ่านไปเขินไปอ่านไปยิ้มไป โอ๊ ย ย ย เขิน น นมากมาย
คนแต่งสุดยอดด ด ดด การ น่ารักก ก กก ก รบ น่า..... มากก ก กก แต่ก็ดีที่ง้อกันได้แล้ว อิอิ
รอพี่ก้อง จ๊ว ฟ ฟ ฟ :mc4:
-
น่ากระโดดเตะนักรบจริงๆ
ผู้ชายโลเล ไว้ใจไม่ได้
โชคดีแค่ไหนแล้วที่ตัวการให้อภัย ชิส์
พี่ก้อง เป็นพระเอกเหมือนเดิม ฮี่ๆๆๆๆๆๆ
-
แต่งเป็นเรื่องยาวเลยดีก่า
เกือบร้องไห้เลยอ่ะ
อยากจะกดเอาไอ้ที่เชียร์นักรบออกจัง
ชิ สงสารการอ่ะ :z3:
-
ขอให้ก้องได้เจอคนดี ๆ เหมือนกันนะ...เคลียร์เรื่องน้องยิ้มเร็ว ๆ ด้วย :กอด1:
คู่นี้น่ารักดีค่ะ...เกลียดพระเอกแนวคิดว่านายเอกเป็นของตายที่เก็บไว้ข้างตัว มั่วไปทั่วแต่ก็ทำตัวหวงก้าง ไม่ปลื้ม!!
ตัวการปราบให้อยู่หมัดเลย o18
-
แอร๊ยยยย ตัวจริงของกึกก้อง น้องยิ้มใช่มั้ย (พยายามคิดเข้าข้างน้องยิ้มสุดกำลัง) :-[
นักรบเอ๊ยยยย พลาดละ! :laugh:
ดีนะที่พูดและทำทุกอย่างชัดเจน
ไม่งั้นล่ะก็.. o18
-
น่ารักดีครับ สนุกมากมาย ขอบคุณครับผม
-
แวะเวียนมาดูคอมเม้น เอ้ยย คนอ่านน่ากลัว :sad4:!! ทำไมต้องมาพร้อมมีด ฮ่าๆ ถ้ายังอยากให้มีตอนพิเศษอีก ช่วยรีเควสมาหน่อยน้าว่าจะเอาประมานไหน บางครั้งกลัวแต่งมาแล้วไม่ถูกใจ
ขอบคุนทุกคอมเม้นมากๆ :impress2:
-
มาลงตอนพิเศษอีกนะคะ
+1
-
5555 การอย่าใจร้าย
-
:m20: รั่วได้ใจ
-
น่ารักกกกกกกกกกกกกกทั้งคู่เลย
ว่าแต่ไม่มีเรื่องของก้องกะยิ้มหรอ???
:pig4: :pig4:
-
^
^
^
^
^
มีๆ :o8: ตามลิ้งหน้าสามเลยน้า ลองเปิดดูเดี๋ยวเจอ
-
น้องตัวการน่ารักสุดใจ :m3:
"กูอยู่กับปีโป้ได้" 5555555555555
อยากจะ :จุ๊บๆ: สักที
ขอบคุณมากสำหรับเรื่องสั้นสนุกๆ นะคะ :กอด1:
-
กรี๊ด กร๊าด เรื่องนี้น่ารักจริงจัง
-
ตัวการน่ารัก แก้มยุ้ยๆๆ อร๊ายย น่าหยิก ชอบๆๆๆ
:pig4:
-
น่ารักจังเลยค่ะ
ชอบมากเลย
รั่วมาก
:pig4: :pig4:
-
นักรบแมร่ง เถื่อนได้อีก
ตัวการน่ารัก "กูอยู่กับปีโป้ได้"
ชะแว้บไปอ่านเรื่องกึกก้องต่อ
:bye2:
-
นักรบนี่มันวอนนะเนี่ย ตัวการก็อ่อนข้อให้ตลอดๆ เจ้ขัดใจ
เป็นเจ้หน่อยไม่ได้ จะรักด้วยหมัดด้วยศอก ให้ไม่กล้าหือเชียว
ว่าแต่ตัวการเป็นอะไรกับปีโป้มากป่ะ ขนาดต้องให้ปลอบใจอ่ะ ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณค่ะ
-
ไอ้ห่านนักรบ แมร่งเอี้ยได้ใจดีครับ
ชอบเถื่อนๆ แบบนี้ใคร อ่านแล้วไม่เลี่ยนและไม่หวานเกินไป
สรุป ตรูชอบมรึงว่ะนักรบ
อิอิ
-
สงสัยไรท์เตอร์ถนัดแนวพิศาลแหงมๆเลย ตบจูบๆ อุๆ
-
เดี๋ยวตามไปอ่านอีกเรื่องนะครับ
-
ตัวการน่ารักมากๆ นักรบลังเลไปไหน สงสารตัวการ
ลงโทษมันโหดๆเลย
-
น่ารักมากเลย ชอบพี่การที่สุด
ปัญญาอ่อนดี (พี่รบด้วย) ๕๕๕
แต่อยากให้เป็นเรื่องยาวอะ
ภาษาสนุกดี ชอบค่ะ o13
-
ตัวการเอ้ย ไอ้นักรบสามีหนู มันเถื่อนและหื่น เป็นกำลัง สมชื่อจริงๆ :m20: :jul3: :oo1:
-
:really2:
นักรบเอ้ย
ซื้อปีโป้ เลี้ยงตัวการได้เลย
ไม่เปลื้องด้วย
:pigha2:
-
น่ารักอ่ะ ชอบการกะนักรบ :o8:
แต่ชอบที่สุดก็กึกก้อง แอร๊ยยยยยยยยย :-[ :-[ :-[
:L2: ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารัก ๆ นะฮ๊าฟฟฟฟ
-
น่ารักดีค่ะ มาต่อตอนพิเศษอีกนะคะ
-
อ่านไปอ่านมา พอนักรบคบกับตัวการแล้ว รู้สึกว่าจะรั่วตลอด แถมยังเยอะอีกด้วย อิอิ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:laugh: รั่วได้อีกอ่ะ ชอบๆ o13
-
น่ารักค่ะ ชอบนักรบ ฮาดี
-
:m3: :m29: ทำไมไม่จับกดละหือ จำสาวอยู่ทำไม :m26:
-
น่าร้ากกกจังเลย
-
ชื่อนายเอก
น่ารักจังตัวการ
เนื้อเรื่องก็น่ารัก
สนุกดีชอบอ่ะ
:L2: :L2: :L2:
-
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก สุดยอด o13
ฮาได้ใจ หายเครียดเลย :m20:
ชอบเรื่องสไตล์นี้
จะติดตามต่อนะ
-
รักแท้ดูแลไม่ได้ ฮิ้ว ว ว
-
อยากอ่านกึกก้องง่าา า
-
:haun4:
นักรบหื่นมากกกกก
-
ขอบคุณนะจ๊ะ
สนุก+หวานโรแมนติค
แม้จะแอบลุ้นๆ กับการบ้างเล็กน้อย ^ ^
-
อยู่กับปีโป้ได้
ขนาดงอนยังน่ารัก
-
:-[ :-[ :-[
-
เพิ่งรู้ว่ามีตอนพิเศษอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :o8:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด น่ารักมากก
มานั่งรอตอนพิเศษของกึกก้อง
-
เรื่องนี้น่ารักมากๆเลยครับ อยากได้แบบนักรบสักคนจัง ชะอุ๊ย! :o8:
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะครับ ^^
-
กว่าจะบอกรักกัน เหนื่อยเลย :o8:
-
:laugh: :laugh:สะใจโดนเพิ่มอีก 1 อาทิตย์ o18
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
น่ารักมากมายเลย!
-
สนุกมากๆๆๆๆ
ตัวการน่ารักมากกกก
เเอบชอบกึกก้องเเบบเบาๆ
-
:-[ :impress2:
ตัวการน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ><
-
น่าจะมีอีกสิบตอน สามสิบตอนเน๊าะ
-
เรื่องน่ารักมากๆเลย น่าจะแต่งเป็นเรื่องยาวนะ :o8:
-
ตัวการน่ารักมากกกกกกกกก o13
-
อยากอ่านตอนพิเศษ กึกกองกับร้อยยิ้มอ่ะ
มาจัดให้หน่อย
-
สมน้ำหน้านักรบ โลเลดีนัก ไม่คิดถึงความรู้สึกของการ ต้องงดให้นานๆ :laugh:
-
ชอบๆๆๆคะ
อยากอ่านภาคของกึกก้องบ้าง อิอิ
-
น่ารัก ปนเจ็บแปลบๆเลยแฮะ ฮ่าๆ
ตามไปอ่านก้องงงงง ><"
-
XD ขอบคุณนะคะ น่ารักมากๆเลย
-
กลับมาอ่านอีกรอบ เรื่องนี้น่าร๊ากดี
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด :o8:
-
ชัดเลยว่ารักเพื่อนแล้วเพื่อนก็รักตอบด้วย :กอด1:
:L2: :L1: :L2:
-
:pig4:
ขอบคุณมากๆๆค่ะ สนุกมากๆเรย
นักรบกวนๆดีอ่า ตัวการน่ารักมากๆเลยค่ะ
-
นักรบ น่าเต๊ะ จัง วะ ทำกับ ตัวการซะขนาดนั้น
ยังดีที่มีกึกกองมา เป็นเพื่อน ปลอบใจ แบบเพ่ชายที่แสนดี เห้อ
สุดท้าย ไอ้คำว่ารัก มันพูดยากจังนะ คุณนักรบบบบบบบบ พูดตั้งปแต่แรกก็ หมดเรื่อง เห้อ
-
รอ รอ รอ กึกก้องกับรอยยิ้มนะจ่ะ :o8: :o8:
-
น่ารักจังเลยอะ ชอบตัวการมากเลย แบบน่ารัก ใสใส ซื่อๆ ห่วงแต่ขนม ฮาฮา ว่าแต่จะไม่มีภาคของก้อง มั่งหรอ อยากอ่านอะ อยากจะรู้ว่า ตัวจริงของ ก้องเนี้ย ( ที่คาดว่า คือ ยิ้ม มั้ง ) จะเป็นอย่างไรอะ
-
อ๊าาาา ชอบตัวการอ่า ชอบนักรบด้วย
รอออๆๆๆ จะมาต่ออีกใช่มั้ยอ่าตอนพิเศษเนี่ย อิอิ
-
รักกันได้น่ารักจริงคู่นี้ :-[
-
รบ หื่นวะ
55555
-
น่ารักดีคู่นี้ สงสารรบนะ 55
-
นักรบหื่นนนนนนนน
-
:pighaun: นักรบหื่นมาก ก แต่ก้อชอบ รอตอนพิเสดค่ะ อยากอ่านเอนซีแบบเต็มๆ :impress2:
-
ชอบตรง กุอยู่กะปีโป้ได้ :m20:
ตัวการน่ารักไปแล้วนะ :-[
-
ตัวการน่ารักมาก ๆ
-
น่ารักเชียว แต่พระเอกเถื่อน+หื่นได้ใจเลยนะ เหอเหอ
-
ตัวการงอนได้น่ารักมากๆ :man1:
-
เอร๊ยยย
เรื่องนี้น่าร๊ากกกก
สนุกมากเลยอะ
รักกันไปนานๆนะ นักรบดะตัวการ><
-
ขอกึกก้อง กับ รอยยิ้ม โหน่ยยยยยยยย อยากทราบ ๆ ><
มาเป็นเรื่องใหม่เลยก็ได้นะ อิอิ๊
-
รีเควสกึกก้องกะน้องยิ้มอ่ะ ฮี่ๆ
-
ขอบคุณนะคะ ^^
-
ขอบคุณครับ
-
แอร๊ย!!! :m3: เป็นคู่ที่น่ารักมากกก :กอด1: :กอด1:
นี่ถ้าแต่งเป็นเรื่องยาว คงจะติดงอมแงมแน่ๆช้านนน o13
-
น่้ารักกก~
ตัวการกะนักรบ
:-[
-
อ่านตั้งแต่ต้นจนจบ ทำให้ได้รู้ว่า ตัวการ มีเพื่อนแท้คือ ปีโป้ o18
-
น่ารักที่สุด
ชอบตัวการจัง
อยากอ่านของกึกก้องกับรอยยิ้มอ่ะ
จะรอติดตามเรื่องต่อไปน้า
-
o13 o13 o13 :pig4: นักรบชอบชื่อนี้มากๆ เรื่องน่ารักดีครับ เขียนออกมาอีกเยอะๆ นะครับ ภาษาก็อ่านง่ายดี ชอบๆๆๆ
-
:o8: ตัวการ น่ารัก เนอะ
-
ชอบขออีกนะตอนพิเศษ :3123:
-
สนุกดีครับ อยากให้ทำเป็นเรื่องยาวจัง...
-
นักรบโคตรหื่นนนน
ชอบตัวการ น่ารักมาห><
-
ชอบตัวการอ่ะ น่าร๊ากกกก :-[ :-[ :-[
กูอยู่กับปีโป้ก็ได้ 555555 :-[ :-[
-
ผู้ชายอะไรติดปีโป้ น่ารักมากเลยค่าาาา
นักรบขี้หวงมากกกกกก อ่านรวดเดียวจบเลย สนุกมากจ้า
:teach: :teach: :teach:
-
ตัวการ น่ารักอ่ะ :o8:
-
น่ารักมากครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
พอได้เป็นแล้วน่ารักมาก
ตัวการน่ารักสุดๆ นักรบก็หวงหึงตัวการเว่อร์
ชอบค่ะน่ารักอะ
กึกก้องทำไรรอยยิ้มงะ รอยยิ้มนี่ต้องน่ารักมากแน่ๆ
-
:3123:
-
เคืองนักรบว่ะ ตอนที่บอกกับชะนีว่าตัวการเป็นเพื่อนอ่ะ
ถ้าเราเป็นตัวการนะ พอเลยแบบนี้ เหอะๆ(อินมากขอบอก)
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกค่ะ
ปล.ให้นักรบ :z6: :beat:
-
ขอบคุณค่าาาาาาาา ^^
-
:กอด1: :กอด1: น่ารัก รักทั้งคู่เลย
-
สุดท้ายก็ ปล้ำ!!!!
-
ชอบอ่ะ ไม่มีมึงกูก็อยู่กับปีโป้ได้ อิอิ
-
เขัามาอ่านอีกรอบ
ลืมไปเลยนะเนี่ยว่าเคยอ่านเรื่องนี้แล้ว ^^