-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
สารบัญ
Intro (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23790.msg1399609#msg1399609)
Ch.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23790.msg1399787#msg1399787)
Ch.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23790.msg1401419#msg1401419)
Ch.3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23790.msg1406355#msg1406355)
Ch.4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23790.msg1410702#msg1410702)
Ch.5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23790.msg1413681#msg1413681)
Ch.6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23790.msg1422090#msg1422090)
Ch.7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23790.msg1423649#msg1423649)
ตอนพิเศษ ควันหลงวันสงกรานต์ part 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23790.msg1425529#msg1425529)
ตอนพิเศษ ควันหลงวันสงกรานต์ part 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23790.msg1429436#msg1429436)
Ch.8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23790.msg1431308#msg1431308)
Ch.9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23790.msg1437953#msg1437953)
Ch.10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23790.msg1440504#msg1440504)
Ch.11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23790.msg1443102#msg1443102)
Ch.12.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23790.msg1446823#msg1446823)
Ch.12.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23790.msg1448671#msg1448671)
Ch.13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23790.msg1459570#msg1459570)
Ch.14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23790.msg1473368#msg1473368)
Ch.15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23790.msg1480577#msg1480577)
Ch.16 END (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23790.msg1480593#msg1480593)
-
Intro
ลาก่อน.................โชคดีนะ
วันนี้มันเกิดอะไรขึ้น
เกิดคำถามขึ้นมากมายในใจของผม....ทำไม....เพราะอะไร....ทั้งๆที่เมื่อวานเรายังเดินจับมือกัน กอดกัน จูบกัน และบอกรักกัน
แต่วันนี้....ทำไม....???
นานแค่ไหนแล้วนะ ที่ผมเอาเดินอยู่อย่างนี้ ในหัวเวลานี้คิดอะไรไม่ออกแล้ว อยากเดินไปเรื่อยๆ เดินจนกว่าจะหมดแรง ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะเดินจนกว่าลมหายใจจะหมดไป
ปิ๊นๆ
เสียงอะไร?...... คนกำลังเครียดๆอยู่
“.................ไปด้วยกันมั้ย?”
ผมได้แต่หันไปตามเสียงเรียกนั้น
.....ไม่รู้จัก....
แต่ไม่ทันได้คิดอะไรให้ปวดหัวไปมากกว่านี้ ขาของผมก็ก้าวขึ้นรถคันหรูของเขาไปทันที
****************
นิยายเรื่องแรกที่เราแต่งลงเว็ปนี้
ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะจ๊ะ ^_^
-
มาให้กำลังใจคร๊า น่าสนุกนะค่ะ
:pig2:
-
มารอค่ะ
:mc4: :mc4:
-
Ch.1
อุณหภูมิในห้องที่เย็นฉ่ำ แต่ก็ยังไม่สามารถดับไอร้อนที่มาจากสองร่างที่อยู่บนเตียงได้
“อ๊ะ..อะ..อา แรงอีก น่ะ...นิดนะ อ่า..จะ......แล้ว” ร่างที่เคลื่อนไหวอยู่ด้านบน โหมแรงเข้ามาเต็มที่เมื่อได้ยินเสียงร่ำร้องออกจากปาก
ไม่นานนักผมก็เกร็งกระตุกปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาจนหมดสิ้น โดยที่เขาไม่ได้แตะต้องมันเลย
“อา....” ผมรู้สึกร้อนวูบที่รูรักด้านหลัง....เขาคนนั้นปลดปล่อยออกมาตามกันติดๆ
หลังเสร็จกิจเขาก็ทิ้งตัวลงมานอนทับผม ทั้งๆที่ส่วนนั้นยังค้างคาอยู่ ปากพร่ำจูบไปทั้งใบหน้า เขายกตัวขึ้นเล็กน้อยเพื่อมองมายังผม
“ชื่ออะไรครับ?”
ผมมองหน้าเขา แต่ไม่ได้ตอบอะไรออกไป
......ก็แค่เซ็กส์เพื่อลืมความเจ็บปวด.......แค่นั้น.......
เมื่อเห็นว่าผมไม่ยอมพูดอะไรออกมา เขาก็เงียบแล้วจ้องตาของผม
พอได้ลองจ้องตากันจังๆแบบนี้แล้ว....หล่อจัง....
“ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไรครับ..........งั้นพี่ขอต่ออีกรอบนะ” ว่าจบเขาก็ส่งยิ้มกรุ่มกริ่มมาให้และเริ่มลงมือละเลงเพลงรักที่เร่าร้อนกันอีกครั้ง
ผมไม่รู้ว่าผมหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่....ตอนนี้เช้าแล้ว...เขาคนนั้นหายไปแล้ว
จำได้รางๆว่าเมื่อคืนขอต่อยกที่สอง แต่ไปๆมามันเกินกว่าสองยกซะอีก คนอะไรแรงช้างจริงๆ ทำไปได้ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
ผมจำใจต้องพยุงร่างกายที่แสนจะล้าเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างคราบคาวต่างๆออก เพราะทางโรงแรมโทรเข้ามาแจ้งว่าถึงเวลาที่ต้องเช็คเอ้าท์ออกแล้ว
ก่อนออกจากห้องสายตาของผมเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่าง.........ฮึ........ได้แต่แค่นยิ้มออกมาด้วยความสมเพช
======================================================
ไม่เสียแรงจริงๆที่วนรถกลับมา แค่ขับรถสวนทางมา มองแว๊ปเดียวก็รู้แล้วว่าน่ารัก
ฮึ.....วันนี้ได้ของเล่นชิ้นใหม่ ถูกใจจริงๆ
“.................ไปด้วยกันมั้ย?”
ร่างเล็กนั่นหันมามองหน้าผม นัยตามีแววชะงัก.......แต่ก็แค่นิดเดียวเท่านั้น.....จากนั้นมันก็ก้าวขึ้นมาบนรถผมทันที
ทันทีที่ก้าวขึ้นมา ผมกระชากตัวรถออกไปอย่างรวดเร็ว.......ไปยังสถานที่ๆใกล้ที่สุดเวลานั้น
.......รีบร้อน.......เพราะกลัวคนๆนี้จะเปลี่ยนใจร้องโวยวายไม่ยอมไปด้วยกัน
ทันทีที่เราทั้งสองก้าวเข้ามาในห้อง ผมไม่รอช้ารีบคว้าตัวเข้ามาใกล้ พร้อมระดมจูบที่ริมฝีปาก ขบเม้มดูดดึงไปทั่วไม่เว้นแม้กระทั่งติ่งหู...อ๊า..อื้อ...เสียงครางหวานๆเริ่มหลุดออกมาให้ได้ยินแล้ว
ผมวกกลับมาจูบที่ปากนิ่มๆของเขาอีกครั้ง ดูดดึงมันจนน่ากลัวว่าวันพรุ่งนี้คงจะบวมเต่ง.......สอดลิ้นชอนไชไปทั่วโพรงปาก ไล่ลิ้นไปทุกซอกทุกมุม....อื้มมม...ปากหวานดี
เด็กคนนี้ผมจูบตอบกลับมาด้วยช่ำชองเช่นกัน ลิ้นเล็กๆของเขาเกี่ยวตวัดเข้ามาในปากของผม....เก่งเหมือนกันนะ....
มือของเราทั้งคู่เริ่มปะป่ายไปทั่วตัว พร้อมๆกับเริ่มถอดเสื้อผ้าของแต่ละฝ่าย....ทีละชิ้น....ทีละชิ้น
“อ๊ะ!!!” เสียงอุทานหลุดออกมาหลังจากที่ผมจับตัวเจ้าตัวเล็กยกขึ้นจนลอย มันมีท่าทีตกใจเล็กน้อย........แต่ไม่นานก็รู้ว่าควรจะเอาขามาเกี่ยวกับเอวของผมไว้
ทันทีที่หลังของมันสัมผัสกับเตียง ผมก็เริ่มรุกต่อทันที....ริมฝีปากดูดดึงยอดอกสีหวาน.....สลับกับมืออีกข้างที่กำลังบีบเค้นอย่างสนุกมือ
มือข้างที่ยังว่างอยู่....ไม่ปล่อยให้เสียเปล่า...ลูบไล้เรื่อยมาจนถึงส่วนที่ผมอยากสำรวจที่สุด.....
“อ๊ะ...อื้อ....” เสียงครางหวานออกมาอีกครั้งเมื่อผมเริ่มใช้นิ้วแตะเข้าที่ช่องทางสวาท แต่ยังไม่ทันได้เข้าไปสำรวจ เสียงหวานๆก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“มะ....ไม่ต้อง.....เข้ามาเลย”
“หืม.....ทำแบบนั้น.....มันจะเจ็บนะ.....ให้พี่ช่วยขยายก่อนดีมั้ย?”
“ไม่ต้อง.....จะทำรึเปล่า....ถ้าไม่....ผมจะกลับ” น้ำเสียงฟังดูก็รู้แล้วว่าเริ่มไม่พอใจ
ตามใจสักหน่อยแล้วกัน ถึงยังไงคนเจ็บก็ไม่ใช่ผม
“เจ็บแล้วอย่ามาร้องให้หยุดทีหลังแล้วกัน”
“อืม..........อ๊ะ.............โอ้ย!!” เป็นไง?? บอกแล้วว่ามันต้องเจ็บ ขนาดก็ไม่ใช่ย่อย ไม่เป็นรองใครแน่ๆ สอดเสียบโดยไม่มีตัวช่วย ทั้งเจล ทั้งนิ้ว.............ไม่เจ็บก็คงจะด้านเต็มทน
“เจ็บ...บ....”
“ทนหน่อยนะ.......อีกนิดก็จะมิดแล้ว”
“อื้ออ.....” ผมถอนตัวออกมานิด เพื่อให้มันได้ปรับตัว แค่นิดเดียวก็ยังดี.....แต่ถ้าจะให้ผมหยุดตอนนี้คงไม่ได้เหมือนกัน
“อย่าเกร็งนะครับ” ไอ้ตัวเล็กพยักหน้ารับ ด้วยสีหน้ายากจะบรรยาย ไม่รู้ว่าเสียว หรือว่าเจ็บ หน้าตาคิ้วขมวดไปหมด
“อ๊า.....!!”เมื่อเห็นคนใต้ร่างเริ่มผ่อนคลายแล้ว......ผมก็ดันตัวเองเข้าไปจนสุดปลาย
“เอาแรงๆๆเลย”.............????................... เมื่อกี้ยังบอกว่าเจ็บ....เปลี่ยนอารมณ์เร็วจังเลย
“ฮึฮึ ได้ตามบัญชาครับ” เมื่อได้ยินคำอนุญาต ผมก็เริ่มเดินเกมส์เข้าจังหวะทันที......เกมส์รักครั้งนี้มีเพียงจังหวะเดียวคือเกียร์ห้า มีแรงเท่าไหร่ใส่ไม่ยั้ง
“อ๊ะ..อ๊า...อื้ออออ” หัวของมันสั่นคลอนไปมาจนต้องเอามือจับสะโพกไว้แน่นเพื่อไม่ให้ตัวของเราเลื่อนหลุดจากกัน
ไอ้ตัวเล็กมันคงจะเริ่มทนแรงรักไม่ไหว “อ๊ะ..อะ..อา แรงอีก น่ะ...นิดนะ อ่า..จะ......แล้ว” ปลดปล่อยมาทั้งๆที่ผมยังไม่ได้สัมผัสส่วนหน้าเลย
เห็นคนใต้ร่างถึงฝั่งไปแล้ว ผมก็ไม่ทนอีกต่อไป ถึงแม้บทรักครั้งนี้จะเร่าร้อนจนไม่อยากให้มันจบ แต่มันทนไม่ไหวจริงๆ ทั้งฟิตทั้งแน่น “อา....” ในที่สุดผมก็ปลดปล่อยออกมา
======================================================
ผมตื่นก่อนไอ้ตัวเล็กที่อยู่ข้างๆ เมื่อคืนเร่าร้อนจริงๆ บอกว่าจะขอต่ออีกรอบ...ฮึ.......คิดว่าคนอย่างผมแค่สองรอบมันจะไปพออะไร..........
อุตส่าเจอคนที่ถูกใจทั้งที ถึงแม้จะเป็นผู้ชายแต่ใบหน้าหวานสวยซะขนาดนี้......... ดีนะที่ไม่โดนไอ้พวกกุ๊ยแถวนั้นมันฉุดไปข่มขืนซะก่อน คนอะไรไปเดินคนเดียวในที่เปลี่ยวๆแบบนั้น
เสียดาย...อยากเก็บคนๆนี้ไว้เล่นนานๆ
บอกตรงๆว่าติดใจ
รูปร่างหน้าตาถูกสเป็คตั้งแต่แรก ลีลาบนเตียงก็เร่าร้อนมากมายเมื่อเทียบกับคนอื่นๆที่ผมเคยหิ้วมานอนด้วย
แต่ความสุขมักจะอยู่กับเราไม่นานจริงๆ
ติ๊ด...ติ๊ดๆๆ
นั่นไงล่ะ มารผจญมาแล้ว
ก้มมองไปที่สายที่เรียกเข้ามา....อ้อ...ไอ้เพื่อนเวร...ขัดความสุขกู..... ว่าจะขอต่ออีกสักยกตอนเช้าซะหน่อย
“ว่าไง”
“...................”
“เหรอ....อืมๆ กูจะรีบไป” แม่...งเอ้ย เซ็งว่ะ
ถึงเวลาที่ต้องไปแล้วสินะ ผมก้มลงจูบแก้มคนที่หลับใหลไม่ได้สติอยู่ ยังได้กลิ่นกายหอมๆของมันอยู่เลย ถึงแม้ว่าเกือบทั้งตัวจะแปดเปื้อนไปด้วยคราบน้ำกามที่ผมและมันทิ้งร่องรอยเอาไว้ แต่ก่อนที่จะเผลอไผลไปมากกว่านี้ ผมต้องรีบผละออกไปก่อนเพราะไอ้เพื่อนเวรนั่นคนเดียว
ก่อนออกจากห้อง ผมทิ้งเงินส่วนหนึ่งไว้ที่หัวเตียงด้วย
ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าเด็กคนนี้ขายหรือเปล่า...ทิ้งเงินไว้ให้..... ดีกว่าจากไปเฉยๆล่ะน่ะ ผมคิดว่างั้น
=== End Ch.1===
-
เพราะความเศร้าทำให้เผลอทำเรื่องผิดพลาดเสียแล้วรออ่านตอนต่อไปค้าบบบบ
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
-
:เฮ้อ:ไม่รู้จักกันแต่เอากันด้วยความเจ็บช้ำและก็มันส์
:mc4:
-
อยากรู้ว่าสองคนนี้จะเจอกันอีกยังไง...ทิ้งแต่เงินไว้ ไม่ทิ้งเบอร์แล้วจะติดต่อกลับได้ป่าวครับนิ
-
บวกให้น๊า รออ่านต่อ
-
ต่อๆ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ทำไมต้องประชดชีวิตตัวเองขนาดนี้ด้วยนะ มันอันตรายมากๆ เลย :L2:
น้องมาโซเหรอค่ะเนี่ย อยากให้ร่างกายเจ็บปวด แต่มันยิ่งไปกันใหญ่น้า
รอตอนต่อไปอยู่นะเจ้าค่ะ o13
-
:กอด1:
-
แอบเลือดกระฉูดนะเนี่ยยย
ทำอะไรประชดตัวเองไม่น่าจะต้องถึงขนาดนี้เลย แต่ก็ชอบค่ะ +1 เลยค่ะ
-
+1 เจิมให้ น่าติดตามดีแล้วจะรออ่านน๊า
-
น่าติดตามมากๆเลย
ชอบตรงที่พระเอกวนรถมาเพื่อรับอ่ะ ดูหื่นๆแบบน่ารักดี555
เนื้อเรื่องก็ดูแหวกแนว ถ้าเริ่มด้วยขายตัวปกติพล๊อตก็จะมีแต่ เข้าใจผิดบ้าง เมายาเมาเหล้าบ้าง
พระเอกก็จะเหี้ยๆข่มขืนเค้าแล้วให้เงินเป็นการดูถูกซ้ำอีกที แล้วก็จบที่ทะเลาะกันไปมา
นายเอกเป็นผู้ถูกกระทำอยู่อย่างนั้น
แต่เรื่องนี้นายเอกดูกร้านโลกดีในความคิดเรา 555
คนที่ยอมตามไปอย่างนี้แถมให้ทำแรงๆเพื่อให้ลืมเนี้ย ดูใจกล้าบ้าบิ่นดี
แถมไม่ได้เวอร์จิ้นเหมือนนายเอกนิยายทั่วไปด้วย 5555
สรุปว่าปลื้มมากๆๆๆๆ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
-
น่าติดตามค่อดดดด
หนุกๆๆๆ ต่อๆๆๆ :-[
-
เศร้าแทนนายเอก
เปิดเรื่องมาด้วยปมหลายอย่าง รอติดตามค่ะ
-
เนื้อเรื่องน่าสนใจ แต่อย่าทำแบบนี้อีกน่ะ
พี่เป็นห่วง หน้าตาออกน่ารักแบบนี้ พี่ทำจายยยไม่ได้ :m31:
รอต่อนต่อไปค่า
-
Ch.2
ระหว่างเดินทางกลับบ้าน...ผมก็ได้แต่สมเพชตัวเอง มีเซ็กกับใครก็ไม่รู้ แม้แต่ชื่อก็ยังไม่รู้จักเลย จะว่าไปจะไปรู้ชื่อมันได้ไงล่ะ....ก็ผมไม่ได้ถามนี่นา - -“
แล้วแถมยังทิ้งเงินไว้ให้อีก.........ทำยังกับว่ากูขายตัวงั้นล่ะ.........อยากตะโกนใส่หน้ามันจริงๆ
...............เจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจ.............
ร่องรอยจากแรงรักเมื่อคืนยังคงหลงเหลืออยู่มากมาย “เอาแรงๆๆเลย”........ ได้สมใจอยาก.......อยากจะเจ็บมากๆ เผื่อมันจะทำให้ลืมความเจ็บปวดทางใจได้
เมื่อกลับมาถึงก็รีบเข้าห้องนอน ทิ้งตัวบนเตียงแล้วข่มตานอน....ถึงแม้ว่าร่างกายจะเพลียจากกิจกรรมเมื่อคืนมากแค่ไหน แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผมลืมเรื่องราวที่ทำให้ผมปวดหัวใจไปได้
พอได้อยู่คนเดียว คำถามเก่าๆก็วิ่งกลับเข้ามา
...ทำไม...
....ทำไมเขาต้องจากผมไปด้วย...
.....ทำไม.....ได้แต่เพ้อคำนี้ไปเรื่อยๆจนหลับไป
ผมคบกับแฟนผมมาตั้ง 3 ปี รักกันมาตั้งแต่เรียนมัธยม ไม่เคยมีเรื่องราวทะเลาะกันใหญ่โต แต่จู่ๆก็มาบอกว่าลาก่อน
เมื่อได้ยินคำที่เขาพูดออกมา...ผมได้แต่อึ้ง...แล้วก็.... อึ้ง....... โลกของผมมันดับวูบไปโดยบริยาย
ผมไม่ได้ถามหาเหตุผลจากเขา เพราะในเมื่อเขากล้าพูดมันออกมา นั่นก็หมายความว่าเขาได้คิดไตร่ตรองมันดีอยู่แล้ว
เฮ้ออออออออออออออ....ช่างมันเถอะ....ยังไงชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป
วันนี้ต้องไปมหาลัย หลังจากหยุดพักทำใจไปเกือบสองอาทิตย์...ใครจะกล้าไปล่ะ...ร้องไห้จนตาบวมเป็นปลาทองซะขนาดนั้น....
ชีวิตในมหาลัยก็ยังเป็นเหมือนเดิมๆ เช้านี้ได้เห็นนักศึกษาหลายคนนั่งกินข้าวกับเพื่อน นั่งพูดคุยหัวเราะกัน
พอถึงเวลาที่ต้องเข้าห้องเรียน เพื่อนหลายคนที่ได้เจอหน้าผม ต่างก็รุมถามผมว่าหายหัวไปไหนมา ขาดเรียนไปตั้งหลายวัน
ผมได้แต่ยิ้มแหะๆ แต่ไม่มีคำตอบให้หรอกนะ
...จะกล้าพูดได้ไงล่ะ ว่าอกจากจากแฟน(ที่เป็นผู้ชาย) ร้องไห้จนตาบวม เลยไม่กล้ามามหาลัย....
....ผลั่ว....
“โอ้ย” เวรเอ้ย คนที่กล้าตบหัวผมได้แบบนี้ก็มีอยู่คนเดียวล่ะ
“ไงมึง....ไอ้แสรดดด กูนึกว่ามึงม่องเท่งไปแล้วซะอีก”
“ไอ้เป้...อวยพรกูแต่เช้าเลยนะมึง” นี่ล่ะครับไอ้เป้เพื่อนผม ผมรู้จักกับมันตอนเข้าเรียนที่มหาลัยนี่ล่ะครับ เรียกได้ว่ามันเป็นเพื่อนสนิทเลย แต่ถึงจะสนิทแค่ไหนแต่มันไม่รู้หรอกนะว่าผมเป็นเกย์.......มันจะไปรู้ได้ยังไง....ก็ผมไม่เคยบอกมันว่ามีแฟนเลย...
“หายไปไหนมาวะ ไม่มาเรียนเลยนะมึง”
“กูไม่ค่อยสบาย” ผมตอบมันไป
“ถึงว่า....หายไปเลย....โทษทีที่กูไม่ได้โทรหามึงเลย....โทรศัพท์กูตกน้ำ....ซ่อมเพิ่งเสร็จเมื่อวานเอง”
“อืม...มึงไม่ต้องห่วง กูไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่ปวดหัวนิดหน่อย แต่ที่พักยาวเพราะกูขี้เกียจ ฮ่าๆๆๆ” ผมแกล้งหัวเราะออกไป เผื่อให้ตัวเองดูสดชื่น ไอ้เป้มันจะได้ไม่ต้องกังวล
“อ้าวไอ้เวร นึกว่าป่วยหนัก ที่แท้ก็ขี้เกียจนี่เอง”
ผมมองหน้ามันแล้วก็อมยิ้ม....นี่มึงเชื่อกูเหรอว่ะไอ้เป้....หลอกง่ายจริงนะมึง....แต่ก็ดีแล้วล่ะที่มึงไม่สงสัยอะไรมาก เพราะกูไม่อยากจะโกหกมึงไปมากกว่านี้
หลังเลิกเรียนมันชวนผมไปกินข้าวกันตามปกติ
“เฮ้ย วันนี้ไปกินข้าวในห้างXXXกันนะ”
“..................” อยากจะถามว่าทำไม ปกติก็กินแถวมหาลัย กินเสร็จก็แยกย้ายกันไป
“คือว่า....วันนี้...เอ่อ....”
“.................”
“.....เอ่อ.......คือ.......”
“นี่มึงจะเอ๋ออีกนานมั้ยไอ้เป้ จะพูดอะไรก็รีบพูดมา กูหิวแล้ว”
“ก็....วันนี้วันเกิดมึง” ใช่ครับวันนี้วันเกิดผม...ผมไม่ได้ลืมหรอกนะ......แต่เพราะว่าตลอดสามปีที่ผ่านมา จะมีใครบางคนฉลองวันเกิดเคียงข้างผม....แต่วันนี้ไม่มีเขาคนนั้นอีกแล้ว....ผมก็เลยไม่สนใจว่าวันนี้มันเป็นวันเกิดของผม...มันก็แค่วันๆหนึ่งที่ต้องผ่านพ้นไป
“แล้ว?”
“กูอยากชวนมึงไปกินข้าว”
“เอ่อ ก็แค่กินข้าววันเกิดกู....แล้วมึงอ้ำอึ้งทำไมวะ”
“คือว่าวันนี้กูจะแนะนำแฟนกูให้มึงรู้จักด้วย” ไอ้เป้มันพูดเร็วปรื้อเลย สงสัยจะอายมาก
“ฮ่าๆๆๆ ไอ้เวรเอ้ย กูก็นึกว่าเรื่องอะไร ที่แท้ก็มีแฟนแล้วนี่เอง”
“................”
“ห๊า....แฟนเหรอ?” มันได้แต่พยักหน้าตอบ
ผมลุกขึ้นจากก้าวอี้แล้วเดินออกมาทันที............
“.......................”
“อ้าวไอ้นี่ มึงจะเอ๋ออีกนานไหม มาเร็วๆสิว่ะ กูบอกว่ากูหิวข้าว แล้วแฟนมึง.....เดี๋ยวเขาจะรอนาน” ผมรีบตะโกนเร่งมัน ไอ้เป้หน้าตามันยังเอ๋อๆอยู่ คงจะตกใจมากล่ะสิ ที่พอพูดจบผมก็ลุกพรวดพราดเดินออกจากห้องเรียนมา
“ไอ้นัท กูนึกว่ามึงโกรธ” ไอ้เป้มันยังทำหน้าหงอยเวลาพูด
“กูจะโกรธมึงเรื่องอะไร”
“ก็โกรธเรื่องที่กู..........มีแฟนก่อนมึงไง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” “วู้ๆๆๆ กูมีแฟนก่อนมึงไอ้นัท” ไอ้บ้าเป้ยังเริงร่า ล้อเลียนผมเรื่องมีแฟนไม่ยอมหยุด
ฮึฮึ....ไอ้เป้ ถ้ามึงรู้ว่ากูมีผัว...เอ้ยมีแฟนตั้งแต่อยู่มัธยม มึงไม่ช๊อกตายเลยเหรอว่ะ ไอ้บ้านี่
ต้องยอมรับครับว่า ไอ้เป้มันไม่เคยมีแฟนเลย แล้วมันก็ไม่เคยรู้ด้วยว่าผมมีแฟนแล้ว มันคิดว่าเราทั้งคู่ยังเป็นหนุ่มน้อยหน้าใสที่สุดแสนจะเวอร์จิ้น
พอมันได้มีแฟน มันก็ดีใจอย่างบ้าคลั่งออกนอกหน้าแบบนี้ล่ะครับ....
เฮ้ออ...พูดถึงแฟน ก็ดันกลับไปคิดถึงเขาคนนั้นอีกจนได้สินะ
“ไอ้...เอ่อ....” “นัท” “นี่น้องฟิล์ม แฟนกู...เอ้ย แฟนเรา”
ขำอ่ะ..........นึกออกไหมว่าทำไมจู่ๆไอ้เป้ก็พูดตระกุกตระกักอีกแล้ว ก็จะอะไรซะอีกล่ะ แค่ผมดูก็มองออกแล้วว่าแฟนมันไม่ชอบให้พูดจาหยาบคาย ไอ้หมานี่เลยหงอยไปแล้ว ฮ่าๆๆขำมันจริงๆ
แต่ที่มากกว่าขำก็คือ.....อึ้งแฟนมันครับ....คนอะไรวะสวยมาก
หน้าหวานกว่าผมอีก....ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมต้องเอาตัวเองไปเทียบกับแฟนไอ้เป้มัน...ทั้งๆที่ผมเป็นผู้ชายแล้วแฟนมันเป็นผู้หญิง
คิดผิดกันแล้วครับ......แฟนไอ้เป้มันเป็นผู้ชาย......ย้ำเลยครับว่าผู้ชายหน้าสวย(แบบนี้กูก็มีพวกแล้วล่ะสิไอ้เป้ ฮ่าๆๆ)
ตอนนี้มันไม่อายเลยครับที่จะแนะนำแฟนมันให้ผมรู้จัก ทีตอนแรกทำเป็นขัดเขินกว่าจะง้างปากออกมาได้ว่ามีแฟนแล้ว
น้องเขาชื่อฟิล์มครับ หน้าตาอธิบายไม่ถูกเลย จะว่าน่ารักก็ใช่ จะว่าสวยก็ใช่ ตัวบางๆ อายุอ่อนกว่าไอ้เป้ประมาณ 3 ปี ดูๆแล้วนิสัยน่ารักดีครับ ยิ้มหวานตลอดเลย
พอทำความรู้จักกันได้ไม่นานพวกเราก็เดินเลือกร้านอาหารเพื่อจะเข้าไปกินข้างเลี้ยงฉลองวันเกิดผม
....แน่ใจเหรอว่ะไอ้เป้ว่ามึงเลี้ยงวันเกิดให้กู....กูว่ามึงเลี้ยงฉลองเรื่องที่มึงมีแฟนมากกว่ามั้งเนี่ย...
ไอ้เป้มึงโชคดีจังวุ้ย มีแฟนในช่วงที่กูเพิ่งโดนแฟนทิ้ง
พวกเราสามคนพูดคุยกันไปทานข้าวกันจนอิ่มก็ถึงเวลาที่ต้องแยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน ผมขอแยกตัวออกมาจากพวกมัน
ปล่อยให้ทั้งคู่ไปสวีทกันต่อ ชิส์........เห็นแล้วต่อมอิจฉาปวดตุ๊บๆเลยว่ะ คิดถึงเขาคนนั้นมากๆ
ผมแวะเข้าห้องน้ำก่อนกลับ พอทำธุระเสร็จ
......รู้สึกไปเองรึเปล่าหว่า......
เหมือนมีใครจ้องมองอยู่....จะว่าเป็นจิ้งจกแอบมองนัทน้อยของกูก็คงไม่ใช่...เพราะมองดูแถวๆโถส้วมก็ไม่เห็นมีจิ้งจกนี่หว่า
พอหันกลับมาถึงได้ ถึงบางอ้อ.....
=== End Ch.2===
******************************************
ขอบคุณมากๆสำหรับการติดตามอ่านนะคะ <33
นิยายแต่งระบายอารมณ์ ฟุ้งซ่านเลยเอาเรื่องที่มันหมุนๆอยู่ในหัวออกมาเป็นตัวหนังสือแทน
ถ้าใช้คำไม่สละสลวยต้องขออภัยด้วยนะคะ จะำพยายามแต่งให้ดีขึ้นค่ะ
อิอิ ส่วนเรื่องนายเอกที่ตัดสินใจไปกับคนอื่นง่ายๆ เพราะอารมณ์ชั่ววูปมันพาไปค่ะ
แถมยังบอกให้"ทำ"แรงๆอีก :o8: เขินแทน 5555
ปล.เราหาที่+1 ไม่เจออ่ะค่ะ เราว่าจะบวกคืนให้ ^_^
-
เนื้อเรื่องน่าติดตามมากครับ
-
เข้ามา :pig2:เรื่องใหม่ค่ะ
รออยู่นะคะ
-
นัทเจอใคร
-
น่านเจอคนนั้นชัวววว
:L2:
-
ทายว่าจิ้งจกนั้น คือ พ่อสุดหล่อ
รอตอนต่อไปค่า
-
ไร้ท์เตอร์ จะบวกได้ต้องโพสเกิน 250 ก่อนค๊า ^^
บวกให้อีก มาต่อไวๆ นะ
-
ผิดเป็นครูแล้วกันนะนัท อย่าซ้ำตัวเองบ่อยๆ ให้ลืมเลย
สงสารตัวเองบ้าง
เดาว่าจิ้งจกอาจจะเป็นคนเมื่อคืน แต่มันคงไม่ง่ายขนาดนั้น
-
ในนิยายประชดแรงๆได้แฟนใหม่ แต่ชีวิตจริงอ่านเสียชีวิตนะจ๊ะ สดๆใครไม่รู้ติดเอดส์มาจะร้องไม่ออก
แต่อย่างไรก็ดีเรื่องน่าอ่าน ชอบนางกร้านโลกค่า รอชมและเป็นกำลังใจให้ต่อไป
-
คนเมื่อคืนใช่เปล่าถ้าใช่ก้อไม่ต้องฉลองวันเกิดคนเดียวแล้วซิ
-
ใครจ้องน้องนัทเนี่ย ^^
-
เขาคนนั้นแน่เลย หุหุ
จำได้ว่ามีคนเคยบอกว่า ถ้าบังเอิ้ญ บังเอิญ หลายครั้งนี่ จะเรียกว่า เคยผูกด้ายกันมาแต่เก่าก่อน
ลุ้นๆแล้วจะรออ่านต่อน๊า
-
คัยๆๆ
-
ห่ะ!!!สั้นอ่ะ
ว่าแต่ใครอ่ะที่มามอง :กอด1:
-
รอ รอ รออ่านนะึ :L2:
-
ดีนะที่ไม่ใช่เป็นแฟนเพื่อนอ่ะ
-
Ch.3
อ้อ.........ใครหว่า??
แม่งหน้าตาก็หล่อแต่เสือกมาจ้องกูตอนฉี่ซะงั้นนะมึง ผมมองหน้ามันแว่ปหนึ่งจึงหันไปล้างมือแล้วก็เตรียมตัวก้าวเดินออกจากห้องน้ำ
หมับ
เฮ้ยย!!!
จู่ๆไอ้ยักษ์นี่ก็คว้าที่แขนผม กำซะแน่นเลย คว้าไม่พอ ยังไม่ทันได้โวยวายอะไรให้รู้เรื่อง มันก็กระชากลากผมเข้าไปอยู่ในห้องน้ำห้องในสุดซะแล้ว
เวรแล้วไหมกู จะถูกไอ้ยักษ์นี่ฆ่าหมกถังส้วมไหมเนี่ย
ตัวมันโตแล้วก็สูงมากครับ ถ้าสู้กันจริงๆ ผมคงหมอบตั้งแต่สองหมัดแรก ผมว่าผมสูงแล้วนะ เกือบ 170 ไอ้ยักษ์นี่น่าจะ 185 ได้เลย
“เฮ้ยย ทำไรเนี่ย ปล่อยนะ”
“จำพี่ไม่ได้เหรอครับ?”
“........................” ใครหว่า? ก็หน้าคุ้นนะ แต่นึกไม่ออกจริงๆ
“งั้นมาทบทวนความทรงจำกันหน่อยดีมั้ย” ทบทวนอะไร? กูรู้จักมึงเหรอ?
“อะ...อื้ออ...ยะ...อย่า...อื้ม” ไอ้ยักษ์นี่มันกระแทกปากลงมาอย่างรวดเร็ว ดูดดึงริมฝีปากของผมจนรู้สึกเจ็บนิดๆ ลิ้นของมันเริ่มชอนไชแล้ว แต่ผมไม่ยอมเปิดปากให้มันเข้ามาหรอกนะ
ผมดิ้นอย่างแรง ในที่สุดก็สะบัดหน้าหนีจูบของมันได้
“จำได้หรือยังครับ?”
“.......................”ผมหอบไปจ้องหน้ามันไปเพื่อหาคำตอบ มันคุ้นหน้ามาก แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน
“คืนนั้นที่โรงแรมXXX”
อันนี้มาถึงบางอ้อที่แท้จริงแล้ว ไอ้ยักษ์นี่คือคนๆเดียวกับที่ผมมีเซ็กด้วยในวันที่โดนแฟนบอกเลิก
.....ทำไมโลกมันกลมจังว่ะ.....
“..........................”ผมได้แต่เงียบ ซวยแล้วกู ไม่คิดว่าเรื่องบ้าๆที่ตัดสินใจทำลงวันนั้นมันย้อนกลับมาให้ปวดหัวในวันนี้
เอาไงดีว่ะเนี่ย คิดๆๆๆ แกล้งจำไม่ได้ดีไหมว่ะ เผื่อว่าไอ้ยักษ์นี่มันจะเชื่อ เหมือนที่ไอ้เป้มันเชื่อง่ายๆ
มันก้มลงมาเอาลิ้นมาเลียที่ปากผมอีกแล้ว
“เอ่อ...ผะ...ผมไม่รู้จักคุณ”
น่านไง......ไอ้ยักษ์มันขมวดคิ้วแล้ว แสดงว่ามันเชื่อที่ผมโกหกใช่ไหม
“ไม่รู้จักเหรอ?....”
“ค...ครับ...ผมไม่รู้จักคุณ” เย้ ไอ้ยักษ์มันปล่อยมือออกจากต้นแขนผมแล้ว ผมยิ้มร่าเลย ดีนะที่มันเชื่อ เฮ้อออ สบายใจแล้ว กลับบ้านดีกว่า
โครม!!
อ๊ะ..อ้าวเวรเอ้ย ยังไม่ทันจะได้เอื้อมมือไปเปิดประตูห้องน้ำเลย ไอ้ยักษ์มันแผลงฤทธิ์อีกแล้ว คราวนี้มันกระชากตัวผมให้หันหน้ากลับมาหามัน พร้อมกับกระแทกหลังผมไปที่ประตูด้วยความแรง
....เจ็บหลังฉิบ....
“พูดดีๆด้วยไม่ชอบ มึงชอบให้กูให้กำลังใช่มั้ย!!” มันตะคอกผมพร้อมบีบมือเข้าที่ต้นแขนผมจนปวดไปหมด
“ปล่อยนะ ผมไม่รู้จักคุณ ถ้าไม่ปล่อยผมจะตะโกนเรียกให้คนช่วย” ผมยังทำใจดีสู้เสืออยู่
แต่ก็แปลกนะ ทำไมผมไม่ได้ยินเสียงใครเดินเข้ามาใช้ห้องน้ำเลย...มันแปลกเกินไป.....
“ถ้ามึงกล้าร้องก็ลองดูสิ...ฮึ...” แต่ก่อนที่ผมจะอ้าปากร้องขอความช่วยเหลือ ไอ้ยักษ์มันก็กระซิบข้างๆหูของผม
“แต่ก่อนที่มึงจะแหกปากร้อง มึงช่วยดูนี่ก่อนดีไหม”
.....เชื่อแล้วว่าโลกกลม......
ไม่เสียแรงจริงๆที่วันนี้มาเดินเล่นแถวนี้ ผมเจอแล้ว ไอ้เด็กคนนั้น....คนแปลกหน้าที่แสนจะเร่าร้อน....
มันมากับใครผมไม่รู้ คนนึงสูงพอๆกับผม ส่วนอีกคนตัวเล็กหน้าตาน่ารักไม่แพ้ไอ้ตัวเล็กเลย...น่าสนใจเหมือนกัน...แต่ผมต้องรีบปัดความคิดนั้นทิ้งไปก่อน
........ นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้เจอกัน...
........ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีกครั้ง........
ผมยืนมองอยู่นอกร้านอาหารค่อนข้างนาน แต่เจ้าตัวกลับไม่รู้เลยว่าผมมองอยู่
ดูท่าจะคุยกับเพื่อนกันยาว.....ไปแอบนั่งรอดีกว่า....
นานจริงๆสำหรับผม...แม่งตัวก็เล็กๆ บางๆทั้งสามคนเลย จะแดกอะไรนักหนา..........กูนั่งรอมาเกือบชั่วโมงแล้ว...คิดแล้วหงุดหงิดจริงๆ
อ๊ะ...ออกมาแล้ว
ผมได้แต่แอบเดินตามหลังมันกับเพื่อนๆไปเงียบๆ ได้ยินเรียกชื่อแว่วๆ
“ชื่อนัทเหรอ” ชื่อน่ารักดีนะ
และแล้วโอกาสของผมก็มาแล้ว มันแยกตัวออกจากเพื่อนแล้วมุ่งตรงไปยังห้องน้ำ ผมรีบตามเข้าไปทันทีพร้อมกดล๊อคกุญแจด้านใน ไม่ให้ใครหน้าไหนเข้ามาขัดขวางความสุขได้
...วันนี้อะไรๆมันก็เป็นใจ ในห้องน้ำไม่มีคนอยู่เลย....มีเพียงไอ้ตัวเล็กที่กำลังยืนทำธุระส่วนตัวอยู่
คงไม่รู้ตัวเลยสินะ ว่าผมแอบมายืนจ้องตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว
ไม่นานมันก็หันหน้ามามองที่ผม แววตาบึ้งตึงเล็กน้อย แต่ช่างประไร
มันล้างมือเสร็จแล้วกำลังก็จะเดินออกไปจากห้องน้ำ
จะปล่อยไปได้ไงล่ะ อุตส่าได้เจอกันทั้งที คิดได้ผมก็จับแขนไว้แล้วลากเข้าห้องน้ำด้านในสุดทันที
“เฮ้ยย ทำไรเนี่ย ปล่อยนะ”
นี่มันอะไร...ชักจะหงุดหงิดแล้วนะ....ทำไมทำเหมือนไม่รู้จักกัน สงสัยต้องทบทวนความจำกันหน่อยแล้ว
“อะ...อื้ออ...ยะ...อย่า...อื้ม”
ปากยังหวานเหมือนเดิมเลย ถึงแม้จะได้ชิมแค่ภายนอกก็เหอะ
“จำได้หรือยังครับ?”
“คืนนั้นที่โรงแรมXXX”
อ้าวพอกูเฉลยเสือกทำหน้ามึนใส่อีก........แล้วนั่นที่พูดออกมาว่าไม่รู้จักกู.......... มึงคิดว่ากูจะเชื่องั้นเหรอ
พูดดีๆด้วยไม่ชอบ แล้วแถมยังโวยวายอีก ไอ้เด็กนี่วอนซะแล้ว
อะไรที่กูอยากได้....ก็ต้องได้....อย่าหวังเลยว่ามึงจะรอดเงื้อมมือกูไปได้
----------------------
---------------------
เป็นไงล่ะมึง อึ้งเลย เจอไม้เด็ดของกูเข้าไป เอ๋อจนทำอะไรไม่ถูกเลยล่ะสิ
“จำได้หรือเปล่า.....?”
“.....................” ไม่มีเสียงตอบรับจากคนตรงหน้าอีกแล้ว
“เราไปข้างนอกกันดีกว่า พูดง่ายๆ อย่าดื้อ แค่นี้มึงทำได้ใช่มั้ย........ ”
**************************************************
ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับการติดตาม ^_^
ไร้ท์เตอร์ จะบวกได้ต้องโพสเกิน 250 ก่อนค๊า ^^
บวกให้อีก มาต่อไวๆ นะ
v
v
ขอบคุณมากๆค่ะ
ในนิยายประชดแรงๆได้แฟนใหม่ แต่ชีวิตจริงอ่านเสียชีวิตนะจ๊ะ สดๆใครไม่รู้ติดเอดส์มาจะร้องไม่ออก
แต่อย่างไรก็ดีเรื่องน่าอ่าน ชอบนางกร้านโลกค่า รอชมและเป็นกำลังใจให้ต่อไป
v
v
ใช่แล้ว เรื่องแบบนี้ควรจะมีอยู่แค่ในนิยายเท่านั้น โลกความจริงมันไม่ได้สวยหรูเหมือนอย่างที่เราคาดหวังไว้หรอก เผลอๆจะถูกฆ่าหมกโรงแรมที่ถูกพาไปนั่นล่ะค่ะ ^_^
-
บวกให้จ้า
จะรอดมั้ยนัท
-
อะไรคือไม้เด็ด ที่ทำให้นัท อึ้งๆตะลึงงัน
-
เล่นกันแรงเลย แล้วมันจะจบด้วยดีไม๊เนี่ย
-
เอาอีก เอาอีก รอรุ้นต่อคร๊าฟ
-
แอ๊!!!
-
อย่ารุนแรงกะน้องสิ ชิส์
-
เริ่มโหดๆ โหดๆแบบนี้ปลื้ม // สาวก SM
-
หวานเลี่ยนมากมายอะตอนนี้ หุหุ มีไปนั่งเล่นเบาๆในห้องน้ำโรงเรียนด้วย
แอบหวาดเสียวจะโดนแบล็คเมย์จริง แล้วจะรออ่านต่อเด้อ อิอิ
-
พระเอกโหดน่ะเนี่ย
อย่าตบนายเอกน่าจูบอย่างเดียวพอ อิอิ
รอตอนต่อไป
-
พระเอกเราคงไม่ได้ถ่ายคลิป ตอนนั้นในโรงแรมxxx ไว้หรอกนะ :o8:
-
อ่านสองตอนแรกเหมือนจะดี
นึกว่าดีใจที่เจอ แต่กลายเป็นโกรธซะงั้น....
แต่มาคิดอีกที พวกที่หิ้วเด็กไปฟันมันก็ไม่น่าจะสุภาพล่ะนะ
บวกจ้า
-
จิ่ม ๆๆ ชอบ ๆๆ ^^
-
ถ่ายคลิปไว่ขู่อีกอ่ะดิอีแบบนี้
:เฮ้อ:อกหักไม่พอ โดนล่อฟรีๆ ยังจะมาโดนขู่เข็นบังคับอีกเหรอ อนาถแท้น้องนัท
ไปแก้ล่างล้างซวยบ้างก็ดีนะน้องนัท เพราะแก้บนไม่ทันแว้วๆๆๆๆๆ
-
ชอบอ่่ะ ไรเตอร์ เอาอาไรให้ดูน้า
มาต่อเร็วๆ นะก๊าบ
-
รออ่านนะคะ :L1:
-
เป็นความผิดพลาดอย่างแรง
แล้วตัวตนจริงๆที่โผล่ออกมาจะเป็นอย่างไร
อกหัก แล้วต้องต้องเป็นเบี้ยล่างของใครก็ไม่รู้อีกหรือเปล่า
-
แรงต้นหวานปลายก้อโออยู่นะ อย่าให้คอยนานนะไรเตอร์
-
โหพระเอกเราโหดเน๊อะ :laugh:
ว่าแต่เอาไรให้นัทดูอ่ะ o18
-
Ch.4
สิ่งที่เห็นมันแทบทำให้ผมไม่มีแรงจะยืนอีกต่อ ถ้าไม่ได้มือหนาของคนตรงหน้านี้โอบรอบเอวไว้ ผมคงทรุดไปอยู่ที่พื้นแน่ๆ
หมดกันชีวิตนี้ โดนแฟนทิ้งไม่พอ ยังถูกไอ้ยักษ์บ้านี่ถ่ายรูปไว้แบล็คเมลล์อีก
ไม่น่าเลย.....แค่อารมณ์ชั่ววูบ...
แค่เพราะอยากลืมความเจ็บปวด.....แค่นั้น.....
แต่ผลที่ตามมามันคงตามหลอกหลอนผมไปทั้งชีวิต.....แว่บหนึ่งที่ผมรู้สึกโกรธตัวเอง มากกว่าจะโกรธไอ้ยักษ์ใหญ่ที่ยืนอยู่ด้านหน้า
ถ้าเพราะผมไม่ใจง่าย ขึ้นรถไปกับมัน.....มันก็คงไม่มีรูปพวกนี้อยู่ในมือหรอก
....ไม่เหลืออะไรแล้ว........ไม่มีอะไรไปต่อลองกับมันได้อีก....คงต้องยอมทำตามความต้องการของมัน
===========================
===========================
ผมพามัน มายังคอนโด แทนที่จะพาเข้าโรงแรมเหมือนครั้งแรก
ผมไม่เคยพาใครมาหรอกก.........แต่วันนี้อยากพามันมา....
ผมจับมือน้อยๆของมัน เดินกึ่งลากมาจนถึงหน้าห้อง รับรู้ถึงแรงขืนนิดๆเมื่อเดินเข้าใกล้ประตูห้องเรื่อยๆ
“ปล่อยผมไปเถอะครับ”
ผมหันมามองหน้ามัน.... ซีด ....หน้าซีดมาก มือที่ผมจับไว้เริ่มสั่นจนดูน่าสงสาร....แต่มีเหรอที่ผมจะปล่อยไปง่ายๆ
ถ้าปล่อยไปง่ายๆ ก็อย่ามาเรียกผมว่า “ไอ้ภัทร” อีกเลย
“ฝันไปเถอะ”
ผมเอื้อมมือไปเปิดประตู แล้วรีบลากเขาเข้ามาทันที ในตอนนี้ไอ้ตัวเล็กมันเริ่มออกแรงดิ้นอีกครั้ง จนผมต้องใช้แรงกระชากแขนของเข้ามาในห้องแล้วก้มตัวแบกขึ้นบ่า เดินตรงไปยังห้องนอน
....คนอะไรว่ะ ดื้อชะมัด ทำเหมือนไม่เคยไปได้....
ตุบ
“โอ้ย”
“บอกแล้วไงว่าอย่าดื้อ” พูดจบไม่ปล่อยให้คนที่นอนบนเตียงได้ตั้งตัว ผมโถมตัวเข้าใส่ร่างเขาทันที
เพื่อระบายความกระสันที่อัดอั้นมานาน ถึงแม้ว่าที่ผ่านมา ผมยังคงนอนกับคนอื่นๆอยู่บ้าง แต่มันไม่ทำให้อารมณ์ของผมลดลงเลย เมื่อนึกถึงคืนเร่าร้อนกับใบหน้าสวยหวานของคนๆนี้
“อย่า..อ๊ะ...อื้อออ” ผมบดจูบลงไปที่ปากนิ่มนั่น
อืมมม อ่า.....ถอนจูบออกมาแค่เพียงเสี้ยวนาที ผมก็จูบกลับไปอีกครั้ง ดูดดึงมันให้สมกับความต้องการที่มันอัดแน่นอยู่ภายใน
ไอ้ตัวเล็กยังคงดิ้นหนี และไม่ยอมเปิดปากให้ลิ้นของผมเข้าไปลิ้มชิมรสชาติหวานๆด้านใน
....สงสัยจะชอบแบบเจ็บๆสินะ....
“โอ้ย” ผมใช้มือบีบเข้าที่ปลายคาง เพื่อบังคับให้มันอ้าปากออกรอรับลิ้นร้อนของผมเข้าไป
หวานจริงๆ.........ลิ้นเล็กๆนั่นพยายามเบี่ยงหนีไม่ยอมให้ผมดูดแต่โดยดี แต่มีรึว่าผมจะยอมแพ้ ผมยังคงไล่กวาดต้อนลิ้นเล็กๆนั่นด้วยความเมามันส์ พร้อมกับไล่มือบีบเค้นไปทั่วร่าง นิ้วยาวล้วงเข้าไปในเสื้อเชิ้ตนักศึกษาพร้อมสะกิดตุ่มไต ที่ตอนนี้เริ่มแข็งสู้มือผมแล้ว
....จิตใจไม่ต้องการ....แต่ร่างกายกลับตอบสนอง...
“อย่า....”มันยังคงต่อต้านผมอยู่ แม้ว่าเมื่อเหมือนจะเคลิ้มไปกับจูบหวานๆที่ผมมอบให้ แต่เด็กดื้อ ก็ยังเป็นเด็กดื้ออยู่วันยังค่ำ
“อี๊ออ....เวรเอ้ยยย......กัดมาได้....ลิ้นกู....มึงชอบแบบเจ็บๆใช่ไหม” ผมซัดไปหนึ่งหมัดที่ชายโคลงด้านซ้าย
ตัวงอเป็นกุ้งไปเลย.... “กูบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าดื้อ.....กูไม่ชอบคนขัดใจ”
“หรือว่ามึงอยากให้กูเอาภาพพวกนั้นลงอินเตอร์เน็ท?”
“ฮึ.....จะว่ากูก็ถ่ายภาพสวยดีนะ เห็นหน้ามึงชัดแจ๋วเลย ไม่ใช่แค่หน้าอย่างเดียว เห็นอะไรต่อมิอะไรเต็มตาไปหมด”
“ยะ...อย่าทำ.......ขอร้อง....ล่ะ....” มันพูดออกมาด้วยความยากลำบากเพราะเขากำลังจุกท้องที่โดนผมต่อยอยู่
“ไม่อยากให้กูเอาไปให้คนอื่นดูต่อใช่ไหม?” มันรีบพยักหน้าตอบรับอย่างรวดเร็ว
....ฮึ...ดี....เสร็จกูล่ะ...แค่นี้มึงก็หนีกูไปไหนไม่พ้นแล้ว
....ของเล่นที่น่าสนใจแบบนี้ ต้องเก็บไว้เล่นนานๆหน่อย....
....เบื่อเมื่อไหร่ก็ค่อยเขี่ยทิ้ง....
“งั้นมึงต้องตามที่กูสั่งทุกอย่าง” ผมใช้มือตบไปที่หน้าสวยๆนั่นเบาๆ
“มึงมันเลว ไอ้ชั่ว” พอมีแรงหน่อยก็แหกปากซะลั่นเลย
......ผลั่ว......
“กูไม่ใช่เพื่อนเล่น”โดนไปอีกหมัด ปากนิ่มนั่นเริ่มมีรอยช้ำให้เห็นบ้างแล้ว
“ปากดีแบบนี้ มึงคิดว่ากูล้อเล่นใช่มั้ย งั้นส่งไปให้เพื่อนกู ดูประเดิมเป็นคนแรกดีกว่า” พูดจบผมก็ทำท่ากดส่งภาพออกไปเพื่อนทันที
“อย่านะ...อย่าส่งไป....เอามานี่”มือเล็กตะเกียกตะกายมาคว้ามือผม พร้อมกับยื้อแย่งมือถือไป แต่มีเหรอที่ผมจะยอมง่ายๆ
แค่ออกแรงผลักนิดหน่อย ร่างเล็กที่จุกเพราะถูกต่อยท้องก่อนหน้านี้ ก็แทบหงายจมลงไปบนเตียงแล้ว
น้ำตามากมายไหลบ่าออกมาเปื้อนใบหน้า โดยหารู้ไม่ว่ามันไม่ได้ทำให้ผมสั่นไหวเลยสักนิด สิ่งที่ผมต้องการ ถ้าผมอยากได้ ไม่ว่าจะใช้วิธีไหนผมก็จะทำ
.............คิดว่าร้องไห้แล้วกูจะใจอ่อนเหรอ......... กัดลิ้นกูเมื่อกี้ยังไม่ได้ชำระความเลย.......
“ว่าไง”
“จะยอมเป็นของกูดีๆ หรือว่าอยากให้กูส่งไปให้คนทั้งประเทศได้ดูภาพของมึง”
“............”
“ถ้ากูยอม......”
“...........................”ผมเงียบตั้งใจฟังสิ่งที่มันกำลังจะพูดออกมา
“กูอยากให้มึงรู้ไว้ว่า.....ที่กูยอมไม่ใช่เพราะยอมจริงๆแต่กูไม่มีทางเลือก”
“อืม....ก็แค่เนี้ย....ถ้ามึงยอมกูตั้งแต่แรก...มึงก็ไม่ต้องเจ็บตัวแบบนี้หรอก.............งั้นต่อจากนี้ไป”
“.......................” มันได้แต่นั่งฟังอยู่นิ่งๆ
“อย่าดื้อ ห้ามขัดใจกู ต้องทำตามที่กูสั่ง....แค่นี้มึงทำได้ใช่ไหม?”
“แล้วอีกอย่าง........ให้พูดเพราะๆ เรียกกูว่าพี่.....พี่ภัทร”
“แต่กูไม่อยากเรียก......”
“มึงไม่มีทางเลือก.........ลืมรึเปล่า”
“.....................”
“ว่าไงเข้าใจที่กูพูดมั้ย”
“ขะ...เข้าใจ”
“............................”
“เข้าใจแล้วครับ.........พี่ภัทร”
“อืมดี”
“.................”
=== End Ch.4 ===
ขอบคุณมากๆสำหรับการติดตาม ^_^
ทายเกือบถูกกันนะคะ อิอิ จริงๆแล้วเป็นแค่รูปภาพ(ถ่ายตอนน้องนอนหลับนั่นเอง) ไม่ใช่คลิปวีดีโอ เพราะตอนที่ทั้งคู่มีเซ็กกัน สติสัมปชัญญะของนัทยังอยู่ครบเต็ม 100% ถ้าถูกถ่ายคลิปก็ต้องรู้ตัวสิเนอะ อิอิ
-
:เฮ้อ:แต่ละเรื่องช่วงนี้ไม่พระเอกโรคจิตก็ดราม่า
:เฮ้อ:
-
ไม่ได้คิดว่าพระเอกเรื่องนี้จะเป็นคนดี
แต่อ่านตอนต่อยท้อง กะต่อยหน้า
ต้องอุทานคำหยาบคายกันเลยทีเดียว
นี่มันโรคจิตแบบอ่อนๆ นี่หว่า
-
:m16: ไม่คิดว่ามันจะดี ...แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะเลวขนาดนีี้!!! :m31:
แอบสงสารนัทเหมือนกันนะ แต่ทำอะไรไม่คิดเองอ่ะ ผลที่ตามมาก็นะ :เฮ้อ:
-
เอ๊อะ อ่านตอนแรกยังคิดว่าพระเอกออกแนวหื่นๆน่ารักๆคาสโนว่าหน่อยๆ
มาเจอตอนนี้สะดุดเลย ไอ้นี้มันโรคจิตหนิหว่า
-
น่าสงสาร อ่ะ ป่ะๆๆ ตบอิพี่ภัทร กัล
:monkeysad:
-
ใจร้ายอะ
ทำไมต้องทำร้ายร่างกายกันด้วย
:m31: :m31:
-
พระเอกเลวเต็มเล้าเลยวุ้ย อ่านเรื่องโน้นนายเอกโดนโทรม เรื่องนี้นายเอกโดนแบล็คเมล์
แต่เราก็ยังอ่าน จิตใช้ได้เลยตู :laugh: :laugh:
จะน่าสงสารไปไหนค่ะ ไม่ใช่แค่เจ็บที่โดนแฟนทิ้งแล้ว ทีนี้เสียทั้งตัว ทั้งใจ แถมยังต้องเป็นของเล่นให้อิพี่ภัทรนี่อีก
ขอให้โดนของเล่นแก้แค้น :call: :call:
-
พอแล้วเหอะมั้ย >.<
-
อืมนะ พี่ภัทรนะ
จดเอาไว้นะแล้วเอาคืนให้หนักเลย
-
ร้ายกาจมาก ครับ เกลียด มากคนแบบนี้ TT''
-
ทำร้ายร่างกาย ขู่มันยังไม่แย่พอหรือไงนะ
-
อ่านตอนแรกพระเอกดูไม่มีอาการโรคจิต แต่สามตอนหลังชัดเจนมากเลยนะเนี่ย
ดูท่าพี่ภัทรจะชอบใจของเล่นอันใหม่ไปอีกนาน
-
เพิ่งเข้ามาอ่านนะคะ
พระเอกมันต้องแอบจิตรแน่ๆ
สงสารนัทเหมือนกัน :เฮ้อ:
+1 นะคะ
-
Ch.5
“ถอดสิ”
“O_o .......”
“มึงจะอึ้งอีกนานมั้ย....กูบอกให้มึงถอดเสื้อผ้า อย่าให้กูต้องพูดอะไรซ้ำซากนะ”
“แต่ผะ...ผม”
“กูบอกให้มึงถอดให้หมด!!” ผมตะคอกมันไปสุดเสียง นึกว่าจะพูดกันรู้เรื่องแล้วเชียว ไอ้เด็กเวรนี่แม่งบอกยากฉิบเลย
มันสะดุ้งเฮือกเมื่อโดนผมตะคอกใส่ มือเล็กนั่นสั่นไหว เริ่มแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทีละเม็ด....จนกระดุมเม็ดสุดท้ายหลุดออก ไหล่เสื้อไหลออกด้านข้าง เผยให้เห็นผิวสีน้ำนม....ได้มองเต็มๆตาแบบนี้ถึงได้รู้ว่าผิวมันขาวมากๆ...
ตอนนี้เสื้อได้ถูกถอดออกจากร่างบางแล้ว.....มันนิ่ง.....
“.......ถะ...ถอดแล้วครับ.....”
“เมื่อกี้กูบอกว่าไง”
“กูบอกแล้วใช่มั้ยว่าให้--ถอดให้หมด--”
....นั่นหมายถึง...
“ถอดกางเกงของมึงออกไปด้วย”
“...พะ...พี่...ผม...ไม่ทำได้ไหม...ขอร้องล่ะ....”
“..................”
“ผมไหว้ล่ะพี่.....ปล่อยผมไปเถอะนะ”
“...........”
“...ฮึก...ฮืออ” เสียงร่ำไห้จากมันดังขึ้นมาอีกครั้ง รอบนี้ดูท่าทางมันจะร้องหนักยิ่งกว่าเดิม
แต่ผมยังยืนยันคำเดิม.....กูไม่ใจอ่อนเด็ดขาด......
“เรื่องมากนักนะมึง......ไม่ยอมถอด....เดี๋ยวกูถอดให้เอง”
ว่าจบมือผมก็รีบตะครุบตัวมันให้กลับมาอยู่ใต้ร่างอีกครั้ง ไอ้นัทมันดิ้นแรง มือทุบตีผมเป็นพัลวัน ผมเลยกระชากเข็มขัดของมันออกเพื่อเอามามัดมือมันไว้ก่อน
....ทุบกูนานๆ....ก็รู้สึกเจ็บเหมือนกันนะมึง.....
“อย่า....ปล่อยกูนะ.....”
“จะดิ้นทำไมว่ะ ทำเหมือนไม่เคยไปได้” พูดพลางไล้มือไปตามเรือนร่างของมัน บีบเค้นไปทั่วตัว ปากพร่ำจูบ ดูดดึง ไล้ไปทั่วยอดอก
..ฮึฮึ...หัวนมมึงเริ่มแข็งแล้ว...
“ไม่ๆ...ปล่อยกูนะ.....ยะ..อย่า.....อะ....อื้อออ” จูบปิดปากมันซะเลย น่ารำคาญจริงๆ เก็บเสียงร้องไว้ครางให้กูฟังดีกว่า
มันเริ่มหยุดดิ้นแล้ว แต่น้ำตายังคงไหลอยู่ ปากผมผละออกมาเพื่อจูบซับน้ำตานั้น ลิ้นร้อนไล่เลียไปทั่วใบหน้า แล้ววกกลับลงมา......ก่อนที่ปากสีชมพูนั้นจะพูดอะไรออกมามากกว่าอีก“ยะ.........”
“อะ...อื้ออมม” แฮ่กๆ ปล่อยให้หายใจเข้าปอดได้แค่แปปเดียวผมก็จู่โจมดูดปากนั้นอีกครั้ง ด้วยความร้อนแรง ทั้งดูด ทั้งดึง ขบเม้มไปทั่วริมฝีปาก ลิ้นไล้เกี่ยวกระหวัดกับลิ้นเล็กอย่างสนุกสนาน
...ได้เวลาแล้ว...
ผมไล่มือข้างหนึ่งไปช่องทางเบื้องล่าง....ใช้นิ้วกดที่ปากทางเล็กน้อยเพื่อดูปฎิกิริยา
“อ๊ะ....” ผมค่อยๆดันนิ้วเข้าไปอีกนิด
“อะ....โอ้ย...เจ็บ....”
“อย่าเกร็งนะครับคนดี....พี่จะทำเบาๆ” ผมกลับมาพูดจาหวานหูอีกครั้ง ผมชอบที่จะพูดหวานๆยามที่กำลังมีเซ็กกัน
ผมละมือออกจากช่องทางร้อน แล้วเอื้อมไปหยิบเจลหล่อลื่นที่หัวเตียง
บีบแล้วก็ป้ายมันลงไปทั้งที่ช่องร้อน และท่อนเนื้อแข็งของผม
“อ่ะ....อื้อออ” ผมเริ่มสอดนิ้วเข้าไปใหม่....ครั้งนี้ง่ายขึ้น เพราะเจ้าตัวเริ่มผ่อนคลายบวกกับเจลที่ผมป้ายทิ้งไว้
ผมเริ่มขยับนิ้วเข้าออก พร้อมทั้งงอนิ้ววนอยู่ภายในช่องร้อน จากหนึ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนถึงสาม
“..อา....” ได้เวลาขึ้นสวรรค์แล้ว
ผมจับท่อนเอ็นแข็งจ่อเข้าที่ช่องพร้อมกดตัวค่อยๆดันส่วนหัวเข้าไป
“อ๊ะ...อื้....ยะ...อย่า...” วินาทีแห่งความเจ็บปวด ผมรู้ดีว่ามันเริ่มรู้สึกผิดชอบชั่วดี การต่อต้านกำลังจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง
....แต่ผมไม่รอให้มันได้เริ่มหรอก....
“อ๊ะ....โอ้ย......”ครั้งนี้ผมกระแทกเข้าไปจนสุดลำ แช่ทิ้งไว้สักพักก็เริ่มขยับเข้าออกอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักแรงต่อต้านก็เริ่มคลายลงพร้อมกับเสียงครางหวานหูของคนใต้ร่างก็เริ่มต้นขึ้น
“อ๊า...ช้าหน่อย....” ไอ้ยักษ์นี่พอผมเริ่มดิ้นอีกครั้งมันก็ดันพรวดเข้ามาทั้งลำ...ก้นกูจะฉีกไหมเนี่ย...ยังไม่ทันจะได้โวยวายอะไรออกไป มันก็เร่งจังหวะขยับเข้าออกด้วยความรวดเร็ว
....แล้วใครมันจะไปทนไหวล่ะ...ลีลาเด็ดซะขนาดนี้ คงต้องปล่อยเลยตามเลย
ผมเคลิบเคลิ้มไปกับอารมณ์ที่มันมอบให้อย่างไม่หยุดหย่อน...
“อา....อ๊ะ....อื้อ......”
ช่องทางรักด้านหลังร้อนรุ่มไปหมด จนเริ่มรู้สึกว่าริมฝีปากแห้งผาก....สงสัยจะครางจนหมดแรง....
“จะ...จูบที.....นะ” ผมเอื้อมมือที่ถูกมันวัดไว้ด้วยเข็มขัด..... เอื้อมไปหาคนตัวโตที่ตอนนี้ขมักเขม้น อยู่กับการกระแทกเข้ามาในร่างของผม
“อืม....”ร่างสูงโน้มตัวลงมาจูบตามคำขอ จูบหวานๆที่ได้มามันช่างเสียวซ่านจริงๆ....เสียวจนลืมนึกไปว่า....กูไม่เต็มใจ
ระหว่างนั้นมือหนาเริ่มผละจากบั้นเอว มาค่อยๆคลายเข็มขัดที่มัดมือผมไว้ออก
....รอยแดง...ที่เกิดจากฮ้อเลือด เห็นจนเด่นชัด
แต่ในเวลานี้....ใครจะสนล่ะ....
การกระแทกกระทั้นดำเนินมาจนเกือบจะถึงสุดทางแล้ว
“อ๊า.....อา....ไม่ไหวแล้ว.....”
“อื้ม....ซี๊ด....แน่นกว่าครั้งแรกที่เจอกันอีก”
“อ๊ะ...อ่ะ....จะ...จะถึงแล้ว....เร่งอีก...นิด...”
“หืม....ว่าไงนะครับ..พี่ไม่ค่อยได้ยินเลย” ไอ้ยักษ์บ้า ไม่ได้ยินได้ไง พูดอยู่ใกล้ๆริมหูมึงเนี่ย....แล้วนั่น...มึงหยุดทำไม T-T กูใกล้จะถึงฝั่งแล้ว...
“อื้อ....ยะ....อย่าแกล้ง”
“พี่ไม่ได้แกล้งนะครับ....เมื่อกี้พูดว่าไง...ไม่ได้ยินเลย”
“บอกว่า....ระ.....เร็วอีกนิด...นะ” อายจริงๆว่ะ ที่ต้องมาอ้อนไอ้ยักษ์นี่
“เร็วๆ แบบนี้เหรอครับ”
พั่บ พั่บๆๆๆ คนขี้แกล้งกระแทกท่อนเอ็นเข้ามาอีกครั้งอย่างบ้าคลั่ง ด้วยลำท่อนที่ยาวและใหญ่มันกระแทกโดนจุดเสียวทุกครั้งที่เข้าออก แล้วจะให้ผมทนได้ยังไง
“อ๊า...อ่า อื้ออออ อา....อีกนิด....ระ...งแรงอีกนิด....”
“ซี๊ด...ดดดด.ใกล้แล้วเหมือนกัน”
“อ๊า...อ่า...จะถะ.....ถ.....ถึงแล้ว.....อ๊า” ตาผมเบลอ สมองว่างเปล่า.......น้ำรักมากมายพุ่งกระจายออกมาเลอะหน้าท้องไปหมด....เสียวจนแทบขาดใจ....
เมื่อเห็นว่าผมไปถึงฝั่งแล้ว คนด้านบนก็จับขาผมขึ้นพาดบ่าพร้อมกับซอยเข้ามานับครั้งไม่ถ้วน ซอยสั้นๆแต่รวดเร็ว
“อ๊ะ..อ่า.....” ไอร้อนพุ่งเข้าเต็มช่องทางรักของผม มากมายเสียจนไหลเยิ้มออกมาตรงง่ามขา
“...เยี่ยมมาก.......นัท” พูดพร้อมทิ้งตัวลงข้างๆ เอื้อมมือกอดเอวผมไว้ เราทั้งคู่นอนพัก....แต่ก็แค่แป๊ปเดียวเท่านั้นล่ะ ไอ้ยักษ์นี่แรงฟายจริงๆ มันขอต่ออีกรอบ แต่ผมว่ามันคงไม่จบแค่สองรอบแน่ๆสำหรับคืนนี้
“อา....อ๊ะ.....อ่ะ....อ๊า.......” เสียงสุดท้ายที่ผมร้องออกมาก่อนสติดับวูบไป
ตื่นเช้ามามันก็ถามนู้น ถามนี่ผมเยอะเลย ชื่อผมนี่มันรู้อยู่แล้ว เรียนที่ไหน บ้านอยู่ไหน วันนั้นมากับใคร บลาๆๆๆ
ผมก็ได้แต่ตอบมันไป ทำไงได้ล่ะ ถึงไม่อยากบอกก็ต้องบอก....ก็มันถือไพ่เหนือกว่านี่นา....
สุดท้ายมันก็ขับรถมาส่งผมที่บ้าน ก่อนกลับมันยังกำชับว่าถ้าโทรหาต้องรีบรับสายมัน อย่าให้มันได้หงุดหงิดเด็ดขาด ไม่งั้นผมโดนเผยแพร่รูปเด็ดแน่ๆ
....เฮ้อออ เซ็งวุ้ย ไม่น่าพลาดเลยกู....
=== End Ch.5 ===
ขอบคุณมากๆค่ะ สำหรับการติดตาม
อิอิ พี่ภัทรมันโรคจิต เพราะคนแต่งมันโรคจิตนั่นเอง 5555+
แบบอารมณ์ประมาณว่าคนเพิ่งรู้จักกัน แล้วก็เริ่มพอใจในตัวนัทจากเรื่องเซ็กส์ไง มันเลยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะเต็มใจหรือไม่ตอบสนองแค่ความต้องการของตัวเองเท่านั้น หึหึ จิตจริงๆ ><
-
พี่ภัทรโหดได้ใจ
น้องนัทพลาดท่าไปแล้วจะทำไงต่อล่ะ
-
พี่ภัทร*อะปี๊บ*ได้ใจเลยแฮะ = ="
-
ยังไงซะก็ตรวจเลือดด้วยนะนัท
แบบว่าสดทุกรอบ ของจริงทุกนัดแบบนี้
แค่คิดก็สยองพองขนแล้วอ่ะ
-
น่ารักมากเลยน้องนัท พี่ำภัทรก็หื่รได้ใจ ชอบคะ ชอบมั่กๆๆๆๆๆๆ พยายามเข้านะคะ :pig4: :pig4:
-
นัทก็จิตพอกันนะ (-̃_̮̮̃-̃)۶
-
โง่เอง :m16:
โทษใครไม่ได้
-
พี่ภัทรนี่ทั้งหื่นทั้งโรคจิตเลย
เพราะความคิดชั่ววูบแท้ๆทำตัวเองลำบาก จะหนีก็หนีไม่ได้แล้ว
+1 เป็นกำลังใจให้ค่า
มาต่ออีกนะ
-
อยากให้พระเอกหลงนายเอกหัวปักหัวปัง แล้วโดนเอาคืนบ้างจาง
จิตดีนัก 5555555+
-
ตอนนี้มันบังคับหรือสมยอมล่ะเนี่ย
-
:m31: ท้ายๆนี้น้องนัทเริ่มสมยอมใช่มั้ย
น้องนัทหาหนทางเอาคืนเตอะน๊า
รอตอนต่อไปค่า
-
เพิ่งเริ่มอ่าน....ต๊ายยยยย พี่ภัทรนี่แอบแรงแต่ถูกใจค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
-
ความผิดพลาดที่เริ่มต้น ถ้ากลายเป็นความรักความผูกพันในเวลาต่อมาก็ดีนะ
แต่ถ้าเป็นแค่เจอเซ็กซ์ที่ถูกใจ แล้วก็พอนานไปเกิดภัทรเบื่อนัทขึ้นมาแล้ว....ก็น่าสงสารนัทแระ
-
มีการไปชมเค้าลีลาเด็ดอีกเนาะนัท :sad4: :sad4:
ของเล่นใหม่ที่ถูกใจ แต่ถ้าเบื่อเมื่อไหร่คง.... :m15:
-
แหม เคลิ้มซะ...
รออ่านนะคะ :L1:
-
ระบบซะนะ
-
:z2: เรื่องนี้ happy ending แล้วนี่ อิอิ
-
Ch.6
....ผ่านมาเกือบสามเดือนแล้ว......ผมยังคงใช้ชีวิตตามปกติ ไปเรียน กินข้าวกับไอ้เป้ ตกเย็นก็กลับบ้าน ส่วนไอ้ยักษ์น่ะเหรอ....
......มันก็ยังมาวุ่นวายกับชีวิตผมเกือบทุกวันล่ะครับ...
......โทรเรียกให้ไปหาบ้าง มารับที่หน้าบ้านบ้าง.....
.....วันไหนผมไม่อยากไปก็แอบโกหกมัน แต่แม่งเสือกรู้ทัน.....
.....คำขู่สารพัดทะลักออกมาจากปากมัน.......ทำให้ผมต้องยอมแต่โดยดี.....
เรื่องส่วนตัวของมันผมไม่ค่อยรู้เท่าไหร่หรอก....รู้แค่ว่า......มันชื่อภัทร...อายุก็มากกว่าผมประมาณ 5ปี
แต่ที่ผมรู้แน่ๆคือไอ้ยักษ์เนี่ย มันชอบพูดจาหวานหู พูดจาเพราะๆเวลาที่มันมีเซ็กกันครับ
....แปลกเนอะ คนบ้าอะไร เวลาปกติพูดมึงกู....แต่พอมีเซ็กเท่านั้นล่ะ....พี่ภัทร...น้องนัท....
....วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมต้องไปหามันที่คอนโด....
“ทำไมมาช้า”
“ก็บอกแล้วว่าวันนี้กูมีรายงานต้องทำ” อิ๋บอ๋ายแล้ว หลุดจนได้ มันจ้องหน้าผมเขม็งเลย
“เมื่อกี้พูดว่าไงนะ...?”
“เอ่อ....ผะ....ผมมีรายงานต้องทำกับเพื่อนๆ”
“....................................”
“......................................”
“ไปอาบน้ำแต่งตัวซะ”
“อาบน้ำ?”
“รีบไปสิ....เดี๋ยววันนี้จะพาออกไปข้างนอก” ผมได้แต่พยักหน้ารับ แล้วไปอาบน้ำทันที ไม่อยากถามอะไรต่อมากมาย เดี๋ยวมันจะโมโหแล้วพาลมารุนแรงกับผมอีก
ไม่นานนักไอ้ยักษ์นี่มันก็ขับรถพาผมมาที่ผับแห่งหนึ่ง
ทันทีที่เข้ามา มันพาผมเดินไปที่ชั้นบนของผับทันที ภายในห้องมีผู้ชายกลุ่มหนึ่ง นับคร่าวๆด้วยสายตาก็ประมาณ 7 คน
“มาแล้วเหรอวะ นึกว่าต้องให้กูไปอัญเชิญซะอีก”
หลังจากนั้นไอ้ยักษ์มันก็ทักทายเพื่อนๆของมัน พวกนั้นพูดอะไรกันบ้างผมก็ไม่ได้สนใจหรอก ไม่ชอบสถานที่แบบนี้เลย มืดก็มืด คนก็เยอะ อึดอัดจะตาย
“คนนี้เหรอ?”
“............” ไอ้ยักษ์มันไม่ได้พูดอะไรออกมา ทำแค่เพียงยิ้มแล้วยักคิ้วให้คนที่ถามมา
“นัท......นี่พี่ต้น......พี่กูเอง”
ผมหันไปมองหน้าคนที่มันเรียกว่าพี่ต้น แล้วก้มหัวทักทายไปนิดนึง
“น่ารักกว่าในรูปที่กูดูซะอีก”
“................................” เมื่อกี้มันพูดว่าไงนะ รูป.....รูปอะไร....อย่าบอกนะว่า.....รูปพวกนั้น ได้ยินแค่นั้น ต่อมโมโหของผมก็เริ่มทำงานทันที
“รูปอะไร?? หมายความว่ายังไง!!” ผมตะคอกใส่ไอ้ยักษ์จนสุดเสียง
“......................” มันเงียบ
ผลั่ว...... ผมเหวี่ยงหมัดเข้าที่ใบหน้าของมัน ไอ้ยักษ์มันไม่ทันได้ตั้งตัวหมัดของผมทำให้มันถึงกับเซ
“เฮ้ยยยย” เสียงคนอื่นๆตะโกนลั่นโต๊ะ แต่วินาทีนั้นผมไม่สนใจอะไรอีก ประเคนทั้งหมัด ทั้งเท้าใส่ไปที่คนที่ยังมึนอยู่
“..........................”
“โอ้ยยยย” นั่นเสียงผมเอง ไม่ต้องเดาให้ยากเลย ร้องออกมาเพราะถูกต่อยเข้าเต็มๆแก้มเลย
“ไอ้เหี้ย....ร้ายนักใช่มั้ยมึง”ไม่ใช่ใครที่ไหน ไอ้พี่ต้นนั่นเองที่ต่อยผมหลังจากระชากตัวผมออกมา
“สัด.......มึงเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก.......จู่ๆก็ผีเข้าแบบนี้”เสียงไอ้ยักษ์มันครับ หลังจากที่มันช่วยพยุงตัวขึ้นมาได้
“กูยอมให้ขนาดนี้แล้ว ทำไมมึงยังผิดคำพูด”
แต่ก่อนที่มันจะได้พูดอะไรออกมา เสียงไอ้พี่ต้นก็ดังขึ้นก่อน
“เมียมึงนี่ร้ายดีว่ะ........ร้ายๆแบบนี้กูชอบ......ขอแล้วกันนะ......”
“.............................”
“มึงไอ้ตัวแสบ....มานี่เลย.......เป็นเมียไอ้ภัทรคนเดียวไม่ชอบ....เดี๋ยวกูจัดให้”ว่าจบมันก็ลากผมไปที่โซฟาที่พวกมันนั่งอยู่ก่อนหน้านี้ทันที
“ไม่นะ.....ปล่อยกู” ผมได้แต่หวีดร้องออกมาสุดเสียง แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้มาก พวกมันสามสี่คน ช่วยกันล๊อคแขนและขา แล้วลากผมไปที่โซฟาทันที
ไอ้ยักษ์มันยังคงยืนมองภาพที่ผมถูกลากไปด้วยแววตานิ่งเฉย
อึก....ทันทีที่หลังของผมกระแทกเข้ากับโซฟา......ไอ้ต้นปากมันทั้งดูดทั้งดึง มือไม้ป่ะป่ายไปทั่วตัว และก็ยังมีอีกหลายๆมือช่วยกันบีบเค้นไปทั่วอกและสะโพกมันทำให้ผมรู้สึกทั้งเจ็บและขยักขแยงมากๆ
“ปะ...ปล่อยกูนะ....อื้อออ.....มะ....ไม่....ยะทำ.......พี่........อย่าทำผม” ฮืออ ฮึกก “ผมกลัวแล้ว.....ยะ.....อย่าทำเลย”เมื่อหมดหนทางสู้ ผมก็ได้แต่ปล่อยโฮออกมาอย่างอดกลั้น “อย่าทำเลย.....ผมขอโทษ.....ฮึกก....ฮืออ.....พี่ภัทร......ชะ.....ช่วยผมด้วย”
ไอ้ยักษ์มันเดินเข้ามาแตะบ่าพี่ชาย “ฮึ....ครั้งนี้กูจะหยุดก็ได้ แต่อย่าให้กูเห็นอีกนะ ว่ามึงแผลงฤทธิ์แบบนี้อีก ไม่งั้นพวกกูจะเอามึงเป็นเมียจริงๆ”
“เข้าใจหรือเปล่า ห๊า..!!” ผมได้แต่พยักหน้ารับคอแทบหลุด ยอมรับเลยว่ากลัวมาก..........คนตรงหน้านี้ไม่มีแววล้อเล่นเลย...... ผมกลัว......เหลือเกิน
“แม่งจะชวนมาแดกเหล้า แต่เมียมึงเสือกมาทำให้กูอารมณ์เสีย” ไอ้ต้นพูดพร้อมหันไปมองทางน้องชายมัน
“พามันกลับไปได้แล้ว ก่อนที่กูจะเปลี่ยนใจ” ไอ้ยักษ์พยักหน้ารับพร้อมดึงมือไอ้ตัวแสบออกไปทันที
เมื่อกลับมาผมกับมันก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก พอถึงคอนโดผมก็รีบเข้าห้องน้ำเพื่อล้างตัวทันที รู้สึกแย่มากๆที่พวกนั้นทำกับผมแบบนั้น
...ฮือ...ฮึกกก........ไม่น่าพลาดเลย....ไม่น่าตัดสินใจขึ้นรถมากับมันในวันนั้นเลย....ถ้าวันนั้นไม่ตัดสินใจผิด....วันนี้ผมก็คงไม่ต้องมานั่งร้องไห้แบบนี้หรอก.........คิดได้เมื่อสายไปเสียแล้ว....ได้แต่นั่งเสียใจอยู่ในห้องน้ำ....ไม่อยากออกไปเจอหน้ามันเลย
---ก๊อกๆๆๆ---
“หลับในห้องน้ำรึไง.....ออกมาได้แล้ว”
“.......................” ผมจำใจต้องรีบอาบน้ำแล้วออกมา ไม่อยากขัดใจมันอีกตามเคย ได้แต่เดินก้มหน้าก้มตา เดินขึ้นเตียงนอนแล้วรีบข่มตาหลับทันที เวลานี้ ไม่อยากเห็นหน้ามันเลย.....
------- Trrr!! ----- Trrr!!-----Trrr!!!--------
“พี่...”
“แผลเป็นไงบ้าง”
“ยังเจ็บอยู่ แต่ไม่เป็นไรมาก หมัดหนักใช้ได้เลย”
“.......................”
“พี่ทำเกินไปหรือเปล่า....?”
“ไม่เกินไปหรอก..................................” สิ่งที่พี่ต้นพูดกับผม ผมเข้าใจดีว่าเป็นเพราะอะไร
“ก็พี่ไปพูดแบบนั้น มันได้ยินมันก็ต้องโกรธสิ”
“ไม่รู้หล่ะ.......ถ้าขืนมันยังดื้อแบบนั้นอีก ก็ส่งมาให้กู เดี๋ยวกูจัดการเอง”
“ขอบคุณ......คนของผม.....ผมจัดการเองได้.....” เรื่องวุ่นๆที่เกิดวันนี้ ผมไม่ได้ผิดคำสัญญา ไม่ได้เอารูปพวกนั้นให้ใครดู แต่พี่ต้นเขาแอบมาดูโทรศัพท์ของผมต่างหากล่ะ ทำไงได้ก็เขาเปิดดูไปแล้ว
“ฮึ” แต่เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ดูเหมือนไอ้ตัวแสบมันจะกลัวพี่ต้นมากกว่ากลัวผมซะอีก..........ดีแล้ว....ต่อไปจะได้ว่าง่ายๆหน่อย
=== End Ch.6 ===
ขอบคุณสำหรับการติดตาม
แหะๆ ขอโทษด้วยจ้าที่มาช้า แบบว่า....ลืมง่ะ :z3:
-
สารชั่วไปนะพวกเมิง
จะเห็นแก่ตัวไปถึงไหน
-
เดี๋ยวเหอะ จะยุให้นัทมันหนีไปไกลๆซะเลย ดีเปล่าหน่า ฮิ ฮิ ฮิ
-
โดนซะขนาดนี้สงสัยจะไม่กล้าหือไปอีกนาน
เพื่อนพี่ภัทรน่ากลัวจังอ่ะ
-
แค่ไอ้ตัวนี้ก็เหี้ยพอแล้วยังจะมีพี่มันเข้ามาร่วมเหี้ยอีกคน
จิตใจจังไรทั้งพี่ทั้งน้อง สงสารคนที่กำเนิดมันมาจริง
-
สงสารนัทมากๆอ่ะ น่าจะโดนเอาคืนบ้างนะ
:z6: :z6: :z6:
-
คนหรือควายนะ..ไำอ้คุณภัทรกับเชี่ยต้นนี่..สมองอยู่ต่ำจริงๆๆๆ
อุ๊บ!..อินไปหน่อย..สนุกมากครับแต่รุนแรงต่อจิตใจเกินครับ
ส่งกำลังใจใหนัทพบทางออกโดยเร็วและคงไม่รักกับคนที่ทำเหมือนเราไม่มีค่าแบบนี้นะครับ
:m31:
-
ปวดใจแทนน้องนัท แล้วนี้จะหลุดพ้นจากอิพี่ยักษ์เมื่อไร :fire:
-
เพิ่งมาอ่านค่ะ
สนุกมากแต่รุนแรงได้ใจเลย สงสารนัทอ่ะ :m15:
แล้วมาต่อนะคะ
-
น่ากลัว
อย่าล้อเล่นกับความรู้สึกของใคร
แก้วที่มันร้าว ถึงแม้ว่าสาเหตุจะมาจากความเข้าใจผิด แต่มันก็ร้าวไปแล้ว
-
นิยายเรื่องนี้บอกให้รู้ว่า พระเอกใจหมาทั้งตระกูล
-
อ่านจบตอนที่ 6...ฟินพอดีค่ะ :pighaun:
รออ่านต่อไปค่ะ อยากรู้พระเอกกับพี่จะใจหมาจริงๆ อย่างที่เค้าว่าไหม
-
คนบ้าอะไรขนาดนี้ว่ะเนี้ยยยยยยย
-
ไอ้พี่ต้น :z6:ไอ้พี่ภัทร :z6:
น่าสงสารน้องนัทอ่ะ ไม่น่าพลาดเลยจริง ๆ :เฮ้อ:
-
นัทน่าสงสารอ่ะ จะต้องเป็นของเล่นให้ไอ้พี่ภัทรอีกนานมั้ย
แถมยังมีพี่ต้นมายุ่งด้วยอีก คนน้องว่าร้ายแล้วคนพี่นี่ยิ่งกว่าอีก
-
เฮ่อ นัทจะตรอมใจตายก่อนมั้ยเนี่ย >.<
-
เลวจริงอะไรจริง*~
-
สงสารนัทจังเลย :m15:
+ 1 นะคะ
-
อะไรเนี่ย นัทพลาดไปแล้วจริงๆชิชิ อยากให้หาทางเอาคืนทัง้คุณพี่ภัทรทั้งคุณพี่ต้นเลย แม้งงง นิสัยไม่ดี
-
สงสารนัทมากค่ะ...ทำไมต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย...
-
ความผิดพลาดของนัทเพียงครั้งเดียวนี่ จะส่งผลลบให้นัทไปตลอดเลยเหรอ
ไอ้พวกนี้มันบ้าจริงๆ มันคิดว่ามันเป็นใครถึงได้ทำกับผู้อื่นแบบนี้
-
ชอบนิยายแนวนี้จริงๆ บีบเค้นหัวใจดีด กร๊าซ~
มาต่อเร็วนะค่ะ รออยู่เน้อ~
-
ไม่เอา3pนะ แบบว่าสะเทือนใจอ่ะ :เฮ้อ:
รออ่านนะคะ :call:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านครับ
ว่าแต่มันเลวทั้งพี่ทั้งน้องเลย
-
:o8: :impress2: :-[ เข้ามาตามอ่าน พลอตเื่รื่องมันสุดๆอ่ะ !!
รอค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :angry2: :serius2: :fire:บ
-
โหดร้ายอ่าาาาา
ระวังเถอะเค้าหนีไปแล้วมึงจะรู้สึก
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
-
ชั่วทั้งพี่ทั้งน้อง
นัทไปทำอะไรให้พวกแกกันห๊าาาาาา :fire: :fire:
รอตอนต่อไปนะคะ :กอด1:
-
Ch.7
เช้าแล้ว ไอ้ตัวแสบมันยังนั่งซึมอยู่ ผมมองหน้ามัน มันก็มองหน้าผม เราสองคนได้แต่เงียบ หน้าหงอยๆแบบนี้มันก็ดูน่ารักไปอีกแบบ
“เหวอออออ” นั่นเสียงมันครับ ร้องลั่นเลยเชียว......แค่ผมอุ้มมันขึ้นมานั่งคร่อมบนตักแค่นั้นเอง ยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย
“วันนี้มีเรียนหรือเปล่า?”
“..........”มันส่ายหัวแทนคำตอบ
“เมื่อคืน........ทำอะไรไว้ ยังจำได้มั้ย?”
“.............” มันก้มหน้าไม่ยอมสบตาผม แต่ก็ยังพยักหน้ายอมรับ
“คนทำผิด.........รู้หรือเปล่าว่าต้องโดนลงโทษ” จบคำมันเงยหน้าขึ้นมาทันที
“กูไม่ได้ทำอะไรผิด” นั่นหนึ่งดอก.....กู....งั้นเหรอ
“มึงต่อยกู นั่นไม่เรียกว่าผิดเหรอ?”
“แต่มึงผิดสัญญาก่อน มึงสัญญาแล้วว่าถ้ากูยอมตามใจ ก็จะไม่ให้ใครดูรูปพวกนั้น” ไอ้ตัวแสบมันระบายความอัดอั้นออกมาทั้งน้ำตานองหน้า......นี่ก็ดอกที่สอง......เรียกกูว่า”มึง”
“กูไม่ได้ให้ดู.....แต่เขาแอบหยิบมือถือไปดู”
“.......................”
“เมื่อไหร่......”
“???”
“เมื่อไหร่...พี่ถึงจะปล่อยผมไป?” พอได้ระบายออกมามันคงเริ่มคิดได้แล้วล่ะ ว่าเมื่อกี้หลุดพูดอะไรออกมาบ้าง
“...........................” ไม่ใช่ไม่อยากตอบ แต่ผมตอบไม่ได้เหมือนกันว่าเมื่อไหร่
“ผมยอมพี่ทุกอย่างแล้ว ปล่อยผมไปเถอะนะ.....ผมเป็นคนมีเลือดเนื้อ....ผมไม่ใช่สิ่งของ.....ปล่อยผมไปเถอะ.....”
“ไม่ได้!!.....ไม่ว่าจะยังไง....มึงก็เป็นของๆกู.....กูไม่ให้มึงไป........เว้นเสียแต่ว่า กูเบื่อมึงแล้ว นั่นหล่ะมึงถึงจะไปจากกูได้”
“ผมไม่น่าพลาดมาเจอคนอย่างพี่เลย”
“............ฮึ” พลาดมาเจอคนอย่างกูงั้นเหรอ?
----------------------
---------------------
เคลียร์กันยังไม่ทันรู้เรื่องเลย ไอ้ยักษ์บ้ากามมันเริ่มอีกแล้ว
มันบอกว่าผมต้องถูกทำโทษ....ที่ทำให้มันเจ็บ....และมันคงไม่จบแค่รอบเดียวเพราะมันบอกว่าจะลงโทษเพิ่มเรื่องที่ผมหลุดปากพูดกูมึงออกมาด้วย
ผมก็เถียงมันกลับสิครับ....มันพูดได้....แล้วทำไมผมจะพูดไม่ได้......แต่คนที่ถือไพ่เหนือกว่ายังไงมันก็เหนือกว่าอยู่วันยังค่ำ
....มันขู่ผมอีกแล้ว.....ว่าอยากไปหาไอ้พี่ต้น.....แบบเมื่อคืนนี้อีกรึไง
.........ทำอะไรไม่ได้.....ได้แต่เงียบ......ก้มหน้ารับชะตากรรม......
“อื้ออ...อื้มมมมม” ริมฝีปากหนาบดเบียดรุนแรงเสียจนผมหายใจไม่ออก มือใหญ่เริ่มปัดป่ายไปทั่วแผ่นหลัง ออกแรงดันเพื่อให้หน้าอกทั้งสองให้แนบชิดกันมากยิ่งขึ้น
“โอ้ยย” เสียงมันครับ จูบไม่ดูตาม้าตาเรือเลย ปากตัวเองแตกอยู่ยังทำซ่าอยากมาจูบคนอื่น......ดีสมน้ำหน้ามัน
แต่สงสัยว่าผมจะเผลอแสดงสีหน้าสะใจมากไปหน่อย ไอ้คนตรงหน้าผมมันเลยขมวดคิ้วผูกกันเป็นโบว์เลย
“เคยได้ยินมั้ยว่า....หัวเราะทีหลังดังกว่า” งงสิครับ....งงกับสิ่งที่มันพูดครับ....แต่ก็ไม่นานหรอก......ทุกอย่างก็กระจ่างชัด....หัวเราะที่หลังดังกว่าจริงๆ........
หลังจากนั้นมันก็ตะบี้ตะบัน ”กิน” ผมเหมือนกับว่ามันไม่เคยกินกันมาก่อน
ผมปลดปล่อยไปก่อนแล้วหนหนึ่ง แต่ไอ้คนข้างล่างนี้มันยังไม่ได้ออกเลย ถ้ามันไม่เสร็จผมก็อย่าหวังว่าจะได้พัก
“อ๊ะ...อ๊า....อื้ออออ พะ...พอก่อน.....มะ...ไม่ไหวแล้ว....อื้ออออ อ๊ะ” แทนที่มันจะเห็นใจคนที่ใจกำลังจะขาด แต่กลับกระชับมือจับสะโพกผมแน่นแล้วโหมเร่งจังหวะจนกระแทกกระทั้นซะจนหัวผมสั่นคลอนไปหมด
ริมฝีปากหนายังคงไล่ดูดดึงไปทั่วลำคอและหัวไหล่ มีบ้างที่มือคู่นั้นดันให้ลำตัวแอ่นไปด้านหลังเพื่อเปิดทางให้ลิ้นร้อนไล่เลียไปที่ยอดอก “อื้อออ” จ๊วบ มันดูดดึงอย่างแรงจนทำให้เกิดเสียงน่าอายขึ้นมา
“อื้ออ...พะ..พี่” แฮ่กก ๆๆ “พี่....” คนที่มัวเมากับการดูดดึงยอดอกเงยหน้าขึ้นมาสบตา เพื่อถามว่าเรียกเขาทำไม
“เสียวเหรอ”
“.............อื้อ....” >/////< อายก็อายแต่ก็ยังพยักหน้ารับ
“ฮึ” มันยิ้มเจ้าเล่ห์ครับ แล้วก็ลงไปจัดการดูดดึงยอดอกคู่ต่ออย่างเมามันส์
เฮือก!! “อ๊ะ...อื้อออ...เจ็บนะ....” คราวนี้ไม่ใช่แค่ดูดแล้วครับ มันทั้งขบทั้งกัด ให้ความรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ แต่ก็เสียวไปอีกแบบ
“อื้อออ มะ..ไม่ไหวแล้ว....พี่ภัทร...จะ....จูบที....” ไม่รอให้เรียกซ้ำ คนที่ปรนเปรอให้จนผมตัวอ่อนก็รั้งต้นคอแล้วประกบปากเข้าดูดดึง ลิ้นร้อนชอนไชเข้ามาในปากทันที ด้านล่างของเราทั้งคู่ยังคงขยับสอดใส่กันอย่างเป็นจังหวะไม่มีลด
“อ๊ะ..อ๊ะ...อึก แฮ่ก แฮ่ก อื้ออออ....จะแล้ว.....”
“อืม...อา...”
“อ๊า...อ๊ะ....อา.....”ผมกดสะโพกลงมาอย่างแรงเพียงไม่กี่ครั้งก็ปลดปล่อยออกมา เมื่อเห็นว่าผมไปถึงที่หมายแล้ว มันก็ขยับรุนแรงอีกไม่กี่ครั้งก็ปลดปล่อยออกมาเช่นเดียวกัน
เราทั้งคู่ตระกองกอดกันไว้ทั้งที่ยังไม่ได้ถอดถอน”ร่างกาย”ออกจากกันเลย ทั้งสองมือของมันยังคงกอดและลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังและเส้นผมที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ
.
.
.
“ถ้าพี่ไม่ให้ไป นัทก็อย่าหวังเลยว่าจะหนีไปจากพี่ได้”
“.......................”ไม่มีแรงจะโต้ตอบแล้วครับ ได้แต่นั่งฟังเงียบๆ
“ต่ออีกรอบนะครับ” มัน....มันยิ้มเจ้าเล่ห์อีกแล้วครับ
“O_o” กูไปสองครั้งแล้วนะ น้ำจะหมดตัวอยู่แล้ว!!!
ผมนอนมองคนที่หลับตาพริ้มอย่างคนเหนื่อยล้า ไม่เหนื่อยก็บ้าแล้ว เล่นปลดปล่อยไปตั้งหลายครั้ง นานเท่าไหร่แล้วที่นอนมองคนข้างๆแบบนี้....นอนก็น่ารัก...ทำหน้าตาหงอยๆก็น่ารัก....เวลาโมโหก็น่ารัก...ในสายตาผมมันน่ารักมากตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน
....ของเล่นที่น่าสนใจแบบนี้ ต้องเก็บไว้เล่นนานๆหน่อย........เบื่อเมื่อไหร่ก็ค่อยเขี่ยทิ้ง.... ขำตัวเองจริงๆ ตั้งแต่วันแรกที่เจอกันจนมาถึงวันนี้ยังไม่รู้สึกเบื่อไอ้ตัวแสบนี่เลย
..........ผมคงไม่มีวันที่จะทิ้งมันลง......แล้วมันล่ะ.....อยากอยู่กับคนเลวๆแบบผมหรือเปล่า.....
จุ๊บ....”ฝันดีนะครับ”
=== End Ch.7===
ขอบคุณสำหรับการติดตามนะคะ
สำหรับเรื่องอิพี่ต้น แบบว่าพี่ภัทรมันคงไม่คิดว่าพี่ต้นมันจะแซวเรื่องนี้ขึ้นมาไง น้องนัทเลยปรี๊ดดแตก
อิอิ ในโลกแห่งความจริงๆ คนเลวๆแบบนี้จะมีคนรักไหม??
-
กรี้ดเว้ยยยเฮ้ย :pighaun:
ถึงจะเลวก็มีหัวใจ กั๊กๆๆ หลงแล้วล่ะสิ
อย่าทิ้งน้องเน้ออ~
หัดใจดีกับน้องด้วย ฮิๆๆ
กิ้วๆ :z2:
ปล.นัท ชื่อเหมือนน้องช. เราเลย ฮาๆ
-
คนทั้งคนมันเห็นมีค่าแค่ให้มัน :oo1:อย่างเดียวเหรอ นอกนั้นไม่มีความหมายอะไรบ้างรึไง
ไม่มีแม้แต่จะคิดสงสารว่าน้องเขาก็เป็นคนมีจิตใจ จะรู้สึกอย่างไรที่โดนกระทำแบบสัตว์หรือว่าของเล่นพอเบื่อแล้วมึงถึงคิดจะทิ้ง
ตอนนี้มึงคิดอย่างอื่นบ้างมั้ยนอก :oo1: รักหรือสงสารเห็นใจ เคยมีในหัวบ้างมั้ย ถ้าไม่มีก็ไม่ใช่คนแล้วละ เพราะถ้าเป็นคนเขาเกิดมามีชีวิตมีจิตใจ มีหัวใจให้คิด
:เฮ้อ:น้องนัทไม่มีทางอื่นให้หนีเลยเหรอนอกจากโดนเขาบังคับมานอนให้เขา :oo1:มันต้องมีทางอื่นบ้างสิน่า หรือว่าชอบที่เขาทำอยู่กันแน่
-
ชอบจังเวลามีเซกส์แล้วพูดจาดีๆ บางคนชอบพูดหยาบคายไม่น่ารักเลยละ
ลุ้นต่อไปครับพี่น้อง
-
ก็อย่าทำตัวเลวนัก เค้าจะได้เต็มใจรักลงหน่อย >"<
-
ภัทรสงสารนัทบ้างเถอะนะ
-
ทำตัวแบบนี้ใส่ทุกวันไม่เป็นบ้าไปก่อนก็ดีนักหนาแล้ว อย่าหวังถึงคำว่ารักเลย
เขียนนิสัยผู้ชายได้ถึงกึ๋นมากค่ะ(ในแง่ความเลว)
-
พี่ภัทรก็อย่าทำเหมือนน้องนัทเป็นของเล่นดิ
อยากให้อยู่ข้างกายก็ต้องอ่อนโยนบ้าง
-
เรืองนี้อ่านบ่อยคงไม่ไหว
มีหวังน้ำคงหมดตัวพอดีค่ะ
ปล.ตระกองกอดนะคะ ไม่ใช่ ตะคองกอด
-
เรื่องนี้มีแต่
:oo1: :oo1: :oo1:
หวานปากคนอ่านจริงๆ
:impress2:
-
แอบหวานอีกเว้ย
เหอะๆๆๆ
-
อีกคนทำท่าหวาน แต่พฤติกรรมที่แสดงออกแย่ มาก
ไม่มีการอธิบายใดใด เลย แต่ สนุกมากกกก ก ก ก
-
พระเอกแม่งเหี้ยจริงๆ
-
Mistake ชื่อเรื่องตรงประเด็นมาก ๆ เลยค่ะ เรื่องเกิด เพราะ ความผิดพลาดจริง ๆ สิน่า :sad4:
อืม...ถ้าเป็นเรื่องจริง ป่านนี้น้องนัทประสาทกินไปเรียบร้อยแล้วมั้งค่ะ?
ก็เฮียภัทร มันเลว โหด ถ่อย ใช้กำลัง เอาแต่ใจ บังคับ ข่มขู่ ย่ำยีทั้งร่างกายและจิตใจขนาดนั้น ( ไม่มีดีเลย? )
แต่เนื่องจากเรื่องนี้เป็นนิยาย ก็เลยต้องบอกว่า "มันส์มาก"
เฮียภัทรหลงรักน้องนัทแล้ว ก็บอกเค้าไปดี ๆ เถอะนะ เอาแต่บังคับขู่เข็ญแบบนี้ แล้วชาติไหนจะรู้ว่ารักล่ะ?
สงสารน้องอ่ะ... :o12:
-
ถ้าเป็นโลกความจริงก็คงมีบ้างแต่น่าจะน้อยมาก
มันเกินทำร้ายร่างกาย หรือข่มขู่ไปแล้วอ่ะเราว่า
เพราะเรื่องก่อนหน้าก็ใกล้เคียงกับจะไปให้คนอื่นรุมโทรม ถึงไม่ได้ตั้งใจ แต่คนที่เจอคงฝังใจและคิดในแง่ร้ายไว้ก่อน
คือตอนเราอ่านตอนที่แล้วเราอินกับนัทมากไปหน่อย
เลยรู้สึกเหมือนจะถูกหลอกมารุมโทรมตั้งแต่ตอนที่เริ่มแนะนำตัวกับพี่ต้นแหละ ๕๕๕
เพราะฉะนั้นไม่น่าจะรักได้ลงนะ ถ้าเป็นเรา
แต่ถึงจะรักไปแล้ว ต่อให้รักแค่ไหน ถ้าไม่โง่ก็คงไม่ทนอ่ะ แบบมีพ่อแม่พี่น้อง พ้องเพื่อน และอนาคตที่สดใสรออยู่ ๕๕๕๕
-
โหไอ่พี่ภัทรหื่นเน๊อะ :laugh:
ว่าแต่ยังไม่รู้สึกเบื่ออย่างนี้เนี่ย มันจะมีความรู้สึกอื่นแทรกเข้ามาเปล่าหว่า :o8:
-
สถานะยังคงเป็น"ของเล่น"
-
ก็บอกน้องเค้าไปสิว่าอยากอยู่ด้วยกันตลอดไป
ปากแข็งแบบนี้ ระวังจะเจ็บเจียนตาย :เฮ้อ:
-
จริงๆแล้วถ้าอยากให้เค้ารก อยากใก้เค้าอยู่ด้วยพี่ภัทรน่าจะเลิกขู่และพูดกันดีๆได้แล้วนะ ไม่ใช่เอะอะใช้กำลังตลอดๆ
-
ปล.ตระกองกอดนะคะ ไม่ใช่ ตะคองกอด
ขอบคุณมากๆค่ะ
-
ควันหลงวันสงกรานต์
“พรุ่งนี้......มึงไปเที่ยวไหนรึเปล่า”
“ไปสิ....สงกรานต์ทั้งที.....นัดกับเพื่อนไว้แล้ว.....”
“พี่ล่ะ?”
“มึงจะไปที่ไหน?” เอ๊ะ ถามไม่ยอมตอบแล้วยังมาถามย้อนอีก
“ผมจะไปสีลม”
“แล้วพี่ล่ะ...ไปไหนหรือเปล่า....ไปด้วยกันไหม?”
“....กูไม่ว่าง”
“อ่อ....”
วันสงกรานต์
“ไอ้เป้...คนแม่งเยอะว่ะ”
“ก็เอ่อดิ......ใครๆเขาก็มาเที่ยวกันทั้งนั้นล่ะ”
“เอ่อ.....แหวะ” อี๊แหวะ กำลังคุยๆอยู่ ไอ้บ้าไหน เอาแป้งป้ายมาป้ายที่ปากกูเนี่ย แหวะเต็มปากเลย
“ฮ่าๆๆ ไอ้นัท มึง....แป้งเต็มทั้งหน้าทั้งปากเลยว่ะ” ไอ้นี่....ด่าไม่ได้แป้งคาปากอยู่
“มาๆมึง ไปขอน้ำเขาตรงนั้นล้างปากหน่อย”
“พี่ครับๆ ผมขอน้ำขันนึงนะครับ” ไอ้นี่ ต่อหน้าสาวๆ พูดเพราะเชียว เดี๋ยวเหอะ กูจะฟ้องแฟนมึง
“เอ้า มึง....ล้างปากซะ....”
“อื้อ...” แป้งเข้าปากนี่มันแหยงจริงๆ จะกลืนก็ไม่ได้ จะคายทิ้งมันก็ยังแหยะๆอยู่ในปาก
“ขอบใจ”
“ขอบคุณนะครับพี่คนสวย” นั่นปากหวานได้อีกนะมึงไอ้เป้....วันนี้น้องฟิล์มไม่มาด้วย เพราะต้องไปเล่นน้ำกับครอบครัว....มึงไม่กลัวว่าแฟนจะมาเห็น....ก็ช่วยกลัวตีนไอ้พวกผู้ชายกลุ่มนั้นหน่อยเหอะ ไปป้อหญิงของมันเดี๋ยวมึงกับกูจะศพไม่สวย
“ไปๆ ไอ้เป้.....ขอบคุณมากนะครับ” ประโยคแรกพูดแล้วต้องรีบดึงไอ้เป้ออกมา....ประโยคหลังหันไปขอบคุณสาวสวยเจ้าของขันน้ำ
จากนั้นสองเราก็เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน มีปืนอันเดียวฉีดไปทั่วราชอาณาจักร (อุอุ โอเวอร์ไป) วู้ๆ สนุกจริงๆเลย สงกรานต์ปีนี้ คนแห่มากันเยอะมากๆๆ คงเป็นเพราะเล่นได้ทั้งน้ำ ทั้งแป้ง ไม่เข้มงวดเหมือนถนนข้าวสาร
“เฮ้ออ เหนื่อยว่ะนัท”
“เอ่อ กูก็เหนื่อย เริ่มหิวแล้วด้วย”
“ป่ะมึง....เดินไปหาอะไรกินกัน”
“มันจะมีอะไรให้กินไหมว่ะ คนเยอะมาก มีแต่คนมาเล่นน้ำ”
“ไม่ลองไม่รู้ กูว่าลองเดินออกไปทางนั้นดีกว่า”
“อืมๆ” ว่าแล้วเราก็รีบเดินออกไปหาของกินทันที หิวๆๆ หิวโว้ยย เหนื่อยด้วย
“เฮ้ออ มึงกว่าจะหลุดจากฝูงคนมาได้”
“อือ ไปเดินหาของกินดีกว่า” ตอนนี้เราทั้งคู่ เดินหลุดออกมาจากโซนที่เขาเล่นน้ำกันแล้ว แต่ก็จะหลุดออกมาได้ ต้องใช้ความพยายามน่าดู คนเยอะมากๆ
ยังดีนะที่แถวนี้มีแม่ค้าพ่อค้าหาบเร่ เอาอาหารมาขาย พอได้ประทังชีวิตกันไป
ผมกับไอ้เป้ไม่รีรอ รีบเลือกหาของกินทันที ไม่ได้เริดหรูอะไรมากมายหรอกครับ ก็แค่ข้าวไข่เจียวคนละกล่อง แล้วก็ซื้อลูกชิ้นทอดมานั่งกินกันอีกนิดหน่อย
อิ่ม....อิ่ม....อิ่ม
“อิ่มแล้ว.....”อืม กูรู้แล้วไอ้เป้ ไม่ต้องย้ำ
“ไปไหนต่อ....กลับเลย หรือว่ามึงจะเล่นอีก” ผมถามมันกลับไป
“เล่นอีกนิดแล้วกัน แต่อยู่แค่แถวๆทางเข้านี่ล่ะ...ไม่ต้องเดินเข้าไปด้านในหรอก เดี๋ยวแม่งกว่าจะได้ออก คงอีกนาน”
“อื้อ....ป่ะกัน”
“ป่ะ....ยิงให้พรุนเลย ฮ่าๆๆ” อิ่มแล้วอารมณ์ดีเลยนะมึงไอ้เป้
“นี่มึง...ไอ้นัท ....กูว่าเราไปยืนเล่นแถวๆนั้นดีกว่า” ไอ้เป้มันชี้ไปแถวๆกลุ่มคนที่ยืนเล่นน้ำกันอยู่
“เอ่อไปกัน”
ไม่นานนักพวกเราก็มายืนฉีดน้ำใส่ผู้คนที่เดินผ่านไปมา
“รู้งี้ แม่งยืนเล่นตรงนี้ซะตั้งแต่แรกแล้ว...ไม่เดินเข้าไปข้างในให้เหมื่อยหรอก”
“อื้อใช่....” พูดไปพรางยิงปืนฉีดน้ำใส่ผู้คนที่เดินผ่านไปมา
“อื้ออ”
“.......”
“เชี่ยเป้...มึงจะสะกิดกูทำไมนักหนา”
“นัท....กูว่ากลุ่มนั้นมันมองมึงแปลกๆว่ะ” ว่าแล้วไอ้เป้ ก็พยักเพยิดไปทางกลุ่มคนที่อยู่ถัดๆไปจากที่ผมยืนอยู่
“มึงไปมองหญิงเขารึเปล่า?....เขาถึงได้มองมาทางนี้”
“กูเปล่ามอง”
“พวกนั้นมองมาตั้งแต่กูกับมึงมายืนตรงนี้แล้ว”
“เหรอ...” ผมเลยหันไปมองทางที่ไอ้เป้บอก
“....กูไม่ว่าง”อืมนี่สินะ เหตุผลที่ไม่ว่าง มากันครบเซ็ตเลย ทั้งมันทั้งพี่ชายมันแล้วก็พวกเพื่อนๆของมัน ฮึ....แล้วทำไมต้องมองมาทางนี้ด้วย ไอ้ที่มีอยู่ข้างกายนั่นไม่พอรึไงกัน หนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักทั้งนั้นเลย แล้วไหนยังจะมีอกตู้มๆอีก เดี๋ยวเหอะมึงได้ยกพวกตบกันแน่ๆ
“นัท....มึงอย่าไปจ้องมากดิ”
“ทำไม?....รึมึงกลัว....ปกติกูไม่เห็นมึงจะหวั่นเรื่องพวกนี้”
“กูไม่ได้กลัว.....แต่วันนี้มันวันสงกรานต์นะมึง....วันประเพณี.....กูไม่อยากมีเรื่อง....เข้าใจป่ะ?”
“อื้อ....ไม่มีเรื่องหรอกน่า ไม่ต้องห่วง” ดีนะที่ไอ้เป้มันยังไม่เคยเห็นหน้าไอ้ยักษ์ ขี้เกียจตอบคำถามของมัน
แล้วเราจะไปสนใจมันทำไมเนี่ย อยากมองก็ให้มันมองไปเล่นน้ำต่อดีกว่า ปิ้วๆๆ ฉีดๆๆๆ
ฮัดชิ้ววว
“อ้าวมึง...”
“สงสัยจะเป็นหวัดแล้วว่ะ”ตัวเปียกกันมาตั้งแต่เช้า นี่ก็แทบจะเย็นแล้ว บอกว่าเป็นหวัดก็ไม่แปลกใจเลย
“ไอ้เป้....งั้นกลับกันเหอะมึง.....ตัวเริ่มรุมๆแล้วล่ะ” ผมเอามือไปอังที่หน้าผากมันดู
“มือมึงเย็น........มาจับหน้ากูมันก็รู้สึกว่าร้อนสิว่ะ”เอ๊ะไอ้นี่ สงสัยจะยังไม่อยากกลับ
“จะกลับรึเปล่า.....กูว่ามึงจะไม่สบายเอานะ”
“ตัวกูร้อนจริงๆเหรอ” ไอ้ดื้อ......มันว่ามือผมเย็น.....งั้นก็เอาหน้าผากนี่ล่ะเป็นตัววัดอุณหภูมิซะเลย
“อืมมม.....กูว่าตัวมึงร้อนกว่าปกตินะ”
“เหรอ......งั้นกลับก็ได้.....แต่ขอกูเล่นส่งท้ายอีกแปปนะ”
“เอ่อได้.......โอ๊ะ!!”
ใครว่ะเนี่ย มากระแทกข้างหลัง ที่มีเดินตั้งเยอะ มึงจะมาเดินชนกูทำไม??
“อ๊ะ....โทษที” เฮอะ หน้าตากวนประสาท แล้วยังพูดกวนอีก
ไอ้เป้มันคงยังไม่ทันสังเกตหรอกว่าไอ้นี่มันจงใจชนผมชัดๆ เพราะตอนนี้มันกำลังง่วนอยู่กับการปะแป้งสาวๆกลุ่มใหญ่ที่เดินเข้ามา
“พี่....มันเจ็บนะ...” ไม่กล้าพูดเสียงดังมากครับ ได้แค่ฮึ่มฮั่มอยู่ในลำคอ
“มึง...จะเจ็บมากกว่านี้อีก....ถ้ายังไม่เลิกนัวเนียไอ้เชี่ยนั่น”
“นัวเนียอะไร...นั่นเพื่อนผม” นัวเนียอะไร พูดมาได้ ก็แค่กอดคอกันบ้างนิดหน่อย เมื่อกี้ก็แค่วัดอุณหภูมิแค่นั้นเอง.....ถ้าแบบนี้เรียกนัวเนีย....แล้วที่มึงมีตู้มๆล้อมหน้าล้อมหลังนั่นเรียกว่าอะไรฟระ!!!
“เพื่อนก็เปลี่ยนเป็นผัวได้”
ชิส์ ความคิดสกปรกจริงๆ
“อย่าให้เห็นอีกนะ”
......เอ่อ...ไม่ได้เห็นอีกหรอก เพราะกูกำลังจะกลับแล้ว.......
“......................”
“แล้วเสื้อเนี่ย มึงเอาส่วนไหนคิด ถึงได้ใส่ออกมา”
“อะไรอีกล่ะ ก็เสื้อปกติ สีดำด้วย ไม่ใช่สีขาว......ไม่โป๊หรอก”
“สัด....เสื้อสีดำ....แต่เป็นเสื้อกล้ามคอลึกเนี่ยนะ.....ไม่โป๊” ก็มันร้อน มาเล่นน้ำสงกรานต์ มึงจะให้กูใส่เสื้อแขนยาวมารึไง
“....ก็.....”
“เอาไป.....”
“อะไร....”ไอ้นี่ แค่นี้ ทั้งหนุ่มๆสาวๆก็จะรุมทึ้งอยู่แล้ว จะถอดเสื้อโชว์กล้ามทำไมว่ะ
“ใส่ซะ......”ว่าแล้วมันก็ยื่นเสื้อเชิ้ตที่เพิ่งถอดออกมาให้ผม
“ไม่” ปากไปไวกว่าความคิดจริงๆ......ก็ไม่อยากใส่.....ไม่อยากให้มันถอดเสื้อ......แต่ไม่อยากขัดใจมัน......
“หื้อ.....ว่าไงนะ....ถามอีกครั้ง.....จะใส่หรือไม่”
“สะ...ใส่ก็ได้”
“.....ให้ไว.....”
“แล้วพี่....ไม่หนาวเหรอ”
“หนาวไรล่ะ.....ร้อนจะตาย” ฮึ....มันเริ่มเย็นแล้วนะโว้ยยย เปียกน้ำมาทั้งวัน ไอ้เป้อาการมันยังออกเลย เดี๋ยวเถอะมึง ไม่สบายขึ้นมา อย่ามาบ่นละกัน
ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ มันก็หันหลังเดินกลับไปที่กลุ่มมันทันที พอไอ้ยักษ์กลับไป ไอ้เป้มันก็เข้ามาทักทันทีเลย
“นัท....พี่เขาให้เสื้อมึงทำไมอ่ะ?” เอ่อ....เอาไงดี....จะบอกมันว่าไง
“เอ่อ.....ก็เขาเห็นหน้ากูซีดๆ เหมือนจะไม่สบายล่ะมั้ง ก็เลยให้ไว้ใส่.....แบบว่า.....คนไทยใจดีไง....” แถได้อีกกู
“.....จริงนะ....”
“อื้อ....เป้....กูว่าให้มึงใส่ดีกว่า เดี๋ยวมึงไม่สบาย” ผมกำลังจะถอดเสื้อออกให้ไอ้เป้ใส่ต่อเลย แต่ไม่ทัน มือมันไวมาก คว้าหมับเข้าเต็มแขนเลย
“ไม่ต้องๆ กูว่ามึงใส่ดีแล้ว”
“กูไม่ได้เป็นไร.....สบายมาก....เป้มึงใส่ดีกว่า....เดี๋ยวไม่สบาย”
“ไม่ๆ มึงอย่าถอดนะไอ้นัท.....ใส่ไว้.....เดี๋ยวเรากลับกันเลย....กูยังไหวอยู่....ไม่เป็นไร”
“แน่นะมึง”
“เอ่อดิ....ไปๆกลับกัน”
“เป้...มึงแน่ใจนะว่าไม่เอาเสื้อ....กูว่าตัวมึงเริ่มร้อนอีกแล้ว” ผมถามมันอีกครั้งขณะรอขึ้นรถกลับบ้าน
“อื้อ....ไม่เอาๆ มึงใส่ไป....เดี๋ยวรถก็มาแล้ว.....ไม่ต้องห่วงกู.....ห่วงตัวมึงเองเหอะ” อะไรของมัน?? กูมีอะไรให้น่าห่วง
“อ๊ะ....นั่นๆ รถมาแล้ว....ไปกัน”
รถคนเยอะมาก คนเบียดเสียดกันสุดๆเลย ดีนะที่บ้านเราทั้งคู่ นั่งรถเมล์สายนี้ไปได้ บ้านไอ้เป้มันถึงก่อนครับ ผมไม่ลืมกำชับให้มันอาบน้ำแล้วก็กินยาก่อนนอน
ส่วนผมนั่งมาจนสุดสาย ค่อยต่อวินมอไซด์เข้าบ้านอีกที วันนี้ขี้เกียจเดิน เหนื่อยแล้ว
มาถึงก็รีบอาบน้ำสระผมเลย หาข้าวกิน ตบท้ายด้วยกินยาแล้วเข้านอนทันที กันไว้ดีกว่าแก้ ส่วนเสื้อผ้าผึ่งไว้ก่อนแล้วกัน ตื่นมาค่อยซัก
สัดนัท............ไม่ได้รู้ตัวเลยรึไง ว่าเสื้อที่มึงใส่มา มันเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว......ข้างหน้าไม่เท่าไหร่.....แต่หลังต้นคอมึงน่ะสิ......รอยจ้ำๆเต็มเลย.....ใช่ว่ากูดูไม่ออก.....แต่ถ้ามึงไม่พูด....กูก็ไม่อยากก้าวก่าย
เฮ้อออ ว่าแล้วก็ต้องกินยาก่อนนอนอีก.....ไม่อยากเลย....แต่ไม่ได้.....ถ้าป่วย....ไม่ใช่แค่ไอ้นัทที่จะด่า....แต่น้องฟิล์มของพี่ก็จะเล่นงานพี่ด้วย
“เอาเว้ยย.....แค่กินยาไม่ถึงกับตายหรอก.....”
...........แหวะขมฉิบ............
=== To be continue ===
อิอิ ควันหลงวันสงกรานต์ ยังไม่จบ เดี๋ยวมีต่อ
ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับการติดตามและทุกๆคอมเม้น เราอ่านหมดทุกข้อความนะคะ แต่อาจจะไม่ได้คุยตอบ :กอด1:
พระเอก(??) โหด เลว เ_ี้ย เถื่อน หื่น ทราม ฯลฯ แบบนี้ ต้องเขียนคำเตืิอนไว้ก่อนรึเปล่าหนอ หุหุ o18
-
:L2:
-
อ๋อยยย หมดกันน้องนัท เล่นเปิดเผยร่องรอยให้คนอื่นๆได้จิ้นซะหมดแล้วอ่ะ.. 555
กลับถึงบ้านจะโดนจัดหนักหรือเปล่านี้โทษฐานยั่วโดยไม่ตั้งใจอ่ะ
-
ที่ให้ใส่เสื้อเพราะ อย่างนี้นี่เอง จริงๆก็แค่หวงของแหละนะพี่ภัทรน่ะ ดูแลน้องนัทเค้าดีๆหน่อยซิคะ
-
หวงห่วงขนาดนี้แล้ว เมื่อไรพี่ภัทรจะพูดดีดีกะน้องนัทละเนี่ย
ชิส์
-
ตอนนี้ไม่ขอเม้นต์นะ แต่ขอก๊อบข้อความของใครก็ไม่รู้แถวๆนี้มาลงไว้เฉยๆอ่ะ หึ หึ
พระเอก(??) โหด เลว เ_ี้ย เถื่อน หื่น ทราม ฯลฯ แบบนี้ ต้องเขียนคำเตืิอนไว้ก่อนรึเปล่าหนอ หุหุ
-
จะหวานก็หวานไม่สุดนะ
ก็ดีไม่เลี่ยนดี แต่น่าหมั่นไส้อ่ะ สาวๆหนุ่มๆนั้นมันคืออะไรย่ะ
แต่นัทดูปลงแล้ว หรือว่าตอนนั้นยังไม่รักก็เลยไม่หึง
ขัดใจๆๆๆๆ
-
ก๊ากกกก
แอบน่ารักนะเนี่ย ช๊อบ ชอบ
มาต่อเร็วนะค่ะ รออยู่ ฮะๆๆ
-
อิ้ว ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
มันอยู่ที่เบื้องหลัง
-
มาต่ออีกนะคะ
+1 นะคะ
-
55555 จ้ำที่คอ รอพาร์ทสอง
-
คุณพี่จะหวงก็บอกเค้าดีๆ >.<
-
อ้อ มิน่าล่ะเป็นร่องรอยแห่งรักนี่เอง แล้วทำไมไม่พูดดีๆกับนัทมันล่ะยักษ์
-
นัทไม่รู้ตัวเลยสินะ ว่าหลังคอเธอมีอะไร
ส่วนภัทร หวงนัทเค้าก็พูดไปตรงๆเลยซี่ :-[
+1ให้นะคะ :กอด1:
-
แอบโหดสร้างภาพป่าว มีถอดเสื้อโชว์หุ่นด้วย อิอิ
จงมา จงมา
-
:angry2: :serius2: อร้ายยยยยยยย
ขอ พาร์ท สอง ด่วนค้าบบบบบบบบบบบบ
-
5555
แอบหวงนะเนี่ย
-
เมื่อไหร่จะหวาน
o18
-
ข้างหลังนัทมีรอยอะไรเหรอ :confuse:
ใช่รอยที่แมลงตัวใหญ่ทำไว้หรือเปล่า
-
นั่นดิ เหมือนไรจะหวาน~
:call: :call:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ชอบจัง ^^
พระเอกแอบหวง น่ารัก :-[ :-[
จะรอพาส 2 นะคะ บายค่ะ :bye2:
-
ชอบค่ะชอบ พระเอก หล่อ เถื่อน ได้ใจหนูมาก ๆ ค่ะ
-
อยากหนีต้องดูดให้เป็นรอยทั้งตัว
จะได้ไม่รู้ว่าโดนทำอะไรมา
:haun4: :haun4:
-
ไอ้พี่ภัทรที่แท้ก้หวงนี่เอง :laugh: :laugh: :laugh:
แล้วไอ้ที่บอกว่าไม่ว่างแล้วมีสาวตู้ม ๆ ล้อมหน้าหลังเนี่ยหมายความว่าไง :m16:
-
เอ้าแล้วไม่เตือนเพื่อนเลยเน้อ
เล่นซะสนุกเชียว
-
เข้ามากินมาม่ารอค่ะ
-
ขี้หวงจริงพี่ภัทร ยุให้น้องนัทหือขึ้นมั้ยเนี่ย o18
-
พระเอกน่ากลัวววว
อย่าได้ไป หือ เชียวละ
-
Ch.ควันหลงวันสงกรานต์ Part 2
Trr!! Trr!! Trrrrr!!
อื้ออออ ใครกันมากวนกำลังนอนสบายๆ “คะ....ครับ”
“เปิดบ้านให้หน่อย” ???
“เอ๋? พี่......”
“ให้ไว”
“ครับๆ รอแปป” โอ้วววว มาแต่เช้าเลย คนกำลังนอนสบายๆ
.
.
.
แต่งซะหล่อเชียว มาทำไมเนี่ย
“ว่าง....แล้วเหรอครับ”
พูดอะไรผิด ทำไมต้องมองตาขวางด้วย
“อย่ามาประชด”
“มะ........ไม่ได้ประชดสักหน่อย”
“.........................”
“แล้ววันนี้ไม่ไปไหนเหรอครับ”
“ถามทำไม?”
“ก็.............” ยังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ มันก็สวนแทบทันที
“ไม่ไป........ จะมาหาเมีย.........มีไรป่ะ?” ฮึ....พูดมาได้ ไม่อายบ้างรึไง
“แล้ว...........เฮ้ยยย” ลากแขนกูทำไมอีกล่ะเนี่ย คุยกันข้างล่างก็ได้ จะลากขึ้นมาข้างบนห้องทำไม
“มานี่......พูดมากจังว่ะ”
“พี่....ลากผมขึ้นมาทำไม”
“รึมึงจะให้กูเอาที่ห้องรับแขก” O_o ฮึ่ยยย
“ที่มาหาเพราะเรื่องนี้เหรอ”
“................”
“ใช่รึเปล่า” หงุดหงิดแล้วนะ
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม............แล้วถ้าไม่ใช่มึงจะทำไม”
“ก็ถ้าใช่..........พี่ไม่จำเป็นต้องถ่อมาถึงนี่ก็ได้นี่”
“.............”มันไม่ตอบครับ แต่หยักคิ้ว เพื่อสื่อว่ามึงมีอะไรจะพูดก็พูดออกมาให้หมด
“ก็............ผมเหนื่อยทำไม่ไหวหรอก ถ้าพี่อยาก.............ก็ไปหาคนอื่นเถอะ” มันจะเข้าใจที่ผมพูดบ้างรึเปล่า
ผมไม่รู้ว่าตอนนี้รู้สึกยังไง อึดอัด หงุดหงิด.......ผมไม่ได้ลืมว่าตัวเองเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์.........แต่วันนี้ไม่อยากทำ......มันเข้าใจผมบ้างรึเปล่า
ตุ๊บ
“อ๊ะ!!!......บอกว่า....มะ........ไม่อยากทำไง” ไม่พูดไม่จา ก็เหวี่ยงผมลงเตียงทันที โถ่โว้ยยยย ฟังกันบ้างดิ
“อื้ออออ ไม่ๆๆอย่าทำนะ”
“เงียบบบบบ!!!!!”
“..............” มันของขึ้นแล้ว จะโดนอะไรอีกไหมเนี่ย มันกระชับมือที่กอดตัวผมไว้แน่นเลย อึ้ยย เริ่มหายใจไม่ออกแล้ว จนต้องออกแรงดิ้นๆ ไม่ไหวๆมันรัดแน่นเกินไปแล้ว
“ถ้ามึงยังไม่หยุดดิ้น มึงได้เปลี่ยนมาเป็นร้องครางแทนแน่”
“..............ตะ...แต่ผมอึดอัด.....พี่รัดแน่นเกินไปแล้ว.....”
“อย่าพูดมาก..........กูง่วงนอนแล้ว” ถึงจะว่างั้น แต่มันก็ยอมคลายอ้อมแขนให้นิดนึง แต่ก็ยังไม่ปล่อยจากตัวผม
“.............ขอบคุณ.............” กระซิบแผ่วเบา เดี๋ยวทำให้มันหงุดหงิด เมื่อวานมันคงกลับดึกเลยบอกว่าง่วงนอน
“..........................”
.
.
.
ลมหายใจสม่ำเสมอปะทะที่หน้าผาก.....บ่งบอกให้รู้ว่ามันคงจะหลับแล้ว.....
กี่นาทีแล้วที่ได้แต่นอนนิ่งอยู่แบบนี้ ขยับตัวก็ไม่ได้ เดี๋ยวทำให้มันหงุดหงิด
แต่ไม่ไหว....นอนนิ่งนานๆ....เหน็บจะกิน.....ขอขยับนิดนึงเหอะ
ค่อยๆถอยห่าง....จับแขนออกจากตัว......เฮ้อออโล่ง
เหมื่อยจริงๆ ขอพลิกตัวหน่อย.....
หมับ!!
“อ๊ะ!!”
“จะไปไหน” เสียงแผ่วเบากระซิบอยู่ข้างๆหู
“.....ปะ...เปล่า.....ผมเหมื่อย....ก็เลยพลิกตัวมาด้านนี้”
“อื้ม”.....จะนอนก็นอนไปสิวะ ทำไมจะต้องเอาปากมาซุกแถวๆต้นคอกูด้วยเนี่ย
“อื้อ...อย่าสิพี่....นอนนิ่งๆ”
“ตรงนี้.............” ตรงไหน??....... อื้อออ มันสยิวนะเฟ้ย...... จูบซับแผ่วเบาที่ต้นคอด้านหลัง
“.........อื้..........ออ....”
“.........เป็นของกู.......”
“.......................”
“ตรงนี้..............ก็เป็นของกู” ตอนนี้มันเริ่มจูบไปทั่วต้นคอไล่เรื่อยลงมาทั่วแผ่นหลัง
“ยะ.....อย่าสิ......อ๊ะ!” ตอนนี้มันไม่ใช่แค่จูบแผ่วเบาเหมือนเดิมแล้ว มันเริ่มลงแรงดูดผิวเนื้อด้านหลังอย่างรุนแรง......คาดว่าหลังจากนี้มันคงเหลือร่องรอยที่เห็นเด่นชัด
“ห้าม.............ทำเหมือนเมื่อวานอีก.......”
“ทะ...ทำอะไร”
“ยั่ว......คนอื่น.....ที่ไม่ใช่กู”
“ยะ.....ยั่ว?.......อื้อออ” ไม่ไหว แค่ดูดที่คอด้านหลังก็เริ่มรู้สึกแล้ว แต่ตอนนี้ไม่ใช่แค่ริมฝีปาก มือไม้เริ่มเลื้อยไปทั่วตัวแล้ว
“อย่าดิ้นสิ” .......ไม่ดิ้นได้ไง ต้องคุยให้รู้เรื่อง ......ยั่วอะไร......ยั่วใคร......
“เดี๋ยว.....เดี๋ยวสิพี่....หยุดก่อน”
“ไม่” แม่งงงงง ไอ้หื่นหยุดสักพักมันจะตายรึไง
“ยะ....หยุดก่อนนะ.....อื้อมมม” ไม่ไหวแล้ว......อยากคุยให้รู้เรื่อง....แต่มือของมัน.......ตอนนี้.......จับตัวประกันไว้ในมือ..........ค่อยๆขยับรูดขึ้นลง......
อา.....ฮึก...... เราสองคนไม่ได้คุยกันอีก มีแค่เพียงเสียงหอบที่ดังออกมาจากริมฝีปากของผม
ตอนนี้ไอ้ยักษ์มันจับผมให้นอนหงายแล้วพลิกตัวขึ้นมาคร่อม.......สบตากันแค่เพียงแว่ปเดียว.......จากนั้นค่อยๆเคลื่อนตัวลงไปด้านล่าง ริมฝีปากของมันไล่ดูดไปเรื่อยตั้งแต่ยอดอก จูบซับขบเม้นไม่เว้นช่องว่าง......ไล่เรื่อยจนถึงต้นขาด้านใน
“อื้อ...อย่า....”
“หือ......แน่ใจนะว่า.......ไม่อยากทำ.....เป็นขนาดนี้แล้วนะ” ชิส์ ก็....เขินนินา.....อยากมือไปจิ้มตาที่แสนเจ้าเล่นั่นจังเลย........ทำตาล้อเลียนอยู่ได้.........แต่ว่ามือไม่ได้ยาวแบบแม่นากนี่นา.....ตอนนี้ก็ทำได้แค่....ยกมือปิดหน้าตัวเอง......
“ฮึ....”
.
.
.
“อา....พี่.....ไม่ไหวแล้ว......” วินาทีนี้สมองขาวโพลนไปหมด ลิ้นร้อนไล่เลียไปทั่วทั้งแกน ดูดเน้นย้ำที่ปลายอย่างรุนแรง จนผมสะดุ้ง.....เสียวมาก.....”อื้ออออ....อ๊ะ...อ๊า.....”ตัวเบาหวิวเหมือนลอยได้.....แต่เหนื่อยมากทั้งๆที่แค่นอนเฉยๆ......
“อ๊ะ....คายออกมาสิ....อย่ากลืน” - - ไม่ทันแล้ว
“............หวานดี”
>//////< “...........................” เหอะๆ พูดมาได้ไงเนี่ย
“...............”พอเสร็จกิจมันก็ล้มตัวลงนอนกอดผมไว้เหมือนเดิม
“.......................พี่......”
“ไม?”
“เอ่อ......ให้ผม....ทำให้ไหม?.......”
“ทำไร?”
“ก็......”
“......................”
“ก็............ก็ทำแบบเมื่อกี้ไง”
“ฮึ.............อยากทำให้กูเหรอ?”
“ก็........................พี่ทำให้ผม.....แล้วพี่.....ยังไม่ได้ออกเลย......ไม่อึดอัดเหรอ?”
“..................”
“ให้ผมทำให้ไหม”
“ไม่ต้องหรอก............กูรู้ว่ามึงเหนื่อย เดี๋ยวกูไปเอาออกในห้องน้ำ” พูดจบมันก็จูบลงบนหน้าผาก.....แปลกใจ.....แต่รู้สึกดี.....ที่ไม่ถูกบังคับ.....
ผมไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ทั้งๆที่เมื่อคืนนอนมาทั้งคืน รู้สึกตัวอีกครั้งก็ตอนที่เห็นไอ้ยักษ์เดินออกจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียว คาดว่ามันคงเข้าไปจัดการกับตัวเองอย่างที่บอกผมไว้
“....จะเที่ยงแล้วเหรอเนี่ย....” เหลือบตาไปเห็นนาฬิกา คงจะนอนนานไปหน่อย ท้องเริ่มร้องแล้ว
“......หิวรึยัง?” มันถามขณะที่กำลังแต่งตัวอยู่
“อืมมม”
“ไปล้างหน้า แต่งตัวสิ.........จะได้ไปหาข้าวกิน”
“...........” ผมไม่ได้ตอบอะไรออกไป เพียงแต่พยักหน้ารับ
.
.
.
ออกมาจากห้องน้ำ ก็ไม่เห็นมันแล้วล่ะครับ สงสัยจะลงไปรอข้างล่างแล้ว ผมเลยรีบแต่งตัว เดี๋ยวมันจะพาลโมโหที่ผมชักช้า
“พี่.....”
“ป่ะ........”
“ไปไหนอ่ะ?”
“กินข้าวไง”
“ที่ไหน......หน้าปากซอยเหรอ?......หรือจะออกไปกินข้างนอก......”
“มานี่......” มันคงขี้เกียจสาธยายอะไรให้ผมฟัง ก็รีบดึงมือออกจากบ้านแล้วจับยัดใส่รถทันที
“.............พี่......”
“เรียกทำไมอีก?”
“เราจะไปที่ไหนกัน.....”
“หาข้าวกินไง.......”
“ที่ไหนล่ะ?”
“ถามมากจริงมึงนิ......นั่งนิ่งๆ....กูไม่พามึงไปขายหรอกน่า......”
“...................” นิ่งครับ.........นิ่งตามที่มันสั่งเลย แต่คงจะนั่งนิ่งมากไปหน่อย
.
.
.
“ก็จะพาไปกินข้าว...........”
“.................”
“หิวไม่ใช่รึไง............”
“ก็แค่อยากรู้.........ว่าจะพาไปไหน......” ถ้าไม่อยากบอกไม่ถามก็ได้.....อันนี้ตะโกนในใจ ไม่กล้าพูดหรอก มันก็เริ่มอารมณ์เย็นแล้ว ไม่อยากสุมไฟให้ทะเลาะกัน
“....................”
“....................” มันไม่พูด ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน
“ศรีนวล”
“???????”
“ชื่อร้านอาหารไง.....อยากรู้ไม่ใช่เหรอ......เห็นมั้ยบอกไปแล้วมึงก็ไม่รู้จักอยู่ดี”
“ก็..........”
“อย่างอนน่ะ.....วันนี้กูอารมณ์ดีหรอกนะ.....ถึงได้ยอมตามใจ”
“ใครงอน.....ไม่ได้งอนนะ”
“ฮึ.....”
“หัวเราะทำไมอ่ะ......บอกว่าไม่ได้งอน”
“ไม่งอนก็ไม่งอน”
หลังจากถกเถียงกันเรื่องงอน ไม่งอน มันก็ขับรถพามาถึงร้านอาหารที่ว่า......อร่อยมาก....คุ้มค่ากับที่นั่งรถมาไกล.....
จากนั้นมันก็พาขับรถเล่นไปดูนู้นดูนี่นิดหน่อย.........วันนี้รถไม่ติดเพราะคนส่วนใหญ่เดินทางออกต่างจังหวัด.......
สงกรานต์ปีนี้ก็สนุกดี......ได้เล่นน้ำเต็มที่กับเพื่อนรัก......
แล้วก็
.....ได้อยู่กับ.....พี่ภัทร...ไอ้ยักษ์....ไอ้หื่น...ไอ้โหด........ทั้งวัน.....ทั้งคืน.......
=== End of Ch.ควันหลงวันสงกรานต์ ===
อิอิ มาช้าไปหน่อย Ch.ควันหลงวันสงกรานต์ แค่อยากแต่ง ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องหลัก(เอ๊ะ?? หรือว่าเกี่ยว??)
ขอบคุณมากๆค่ะ สำหรับการติดตาม /me โค้งงามๆๆๆ
-
เจิมก่อน
---------------------
อืมมมม ตกลงสองคนนี้มัน รักกันแล้วชิมิ ชิมิ
รออ่านเรื่องหลัก ฮิ ฮิ
ถูกใจในความโหดของตัวพระ ก๊ากกกกกก (พวกชอบความรุนแรง กั๊กๆๆ)
-
แหมแอบหวานหน่อยๆๆเนอะ
-
เฮ้อออออ
หวานซะ
อ่านแล้วทำให้เรารู้สึกขัดในอารมณ์ตัวเอง อยากจะปลื้มกับภัทร แต่ใจหนึ่งก็ยังรู้สึกว่ารับภัทรไม่ได้ ๕๕๕
เพราะฉะนั้นจะถือซะว่าไม่เกี่ยวอะไรกับตอนหลักแล้วกัน จะได้สบายใจ และเกลียดภัทรได้อย่างเต็มที่ ก๊ากกกกกกกก
-
แหวะ เลี่ยน :laugh:
ไอ้โหดมาโหมดไหนเนี่ย น่ารักว่ะ
-
:L1: :L1:
:L1:
-
ชื่อร้านอาหาร เหมือนอยู่ กบินทร์
รออ่านเรื่องหลัก แต่มีตอนพิเศษ ก็ดีนะ ชอบทั้งนั้นนนนนน :pig4: :pig4:
-
ชอบควันหลงพาร์ทสองจัง...ดูแล้วเหมือนความสัมพันธ์จะเริ่มดีนะคะเนี่ย ^^
-
เอ๊ะๆๆ ตอนพิเศษพี่ภัทรแอบตามใจด้วย เอ๊ะยังไง เริ่มเป้นคนดีแล้ว
-
ดุน้อยลงด้วย
-
คนโหด ๆ เถื่อน ๆ ทำแบบนี้ก็หวานเร้าใจดีน่ะ ^^
-
ฮิ้วๆๆ วันนี้พี่โหดเค้าน่ารัก เอิ๊กๆ
:กอด1: :กอด1:
-
พี่ภัทรซึนใช่มั้ยอ่ะ? แต่ชอบตอนนี้จัง~
รออ่านนะคะ o13
-
:o8: :o8:
-
ทั้งโหด ทั้งหวาน มิน่าถึงได้หลงพี่ภัทรแบบถอนตัวไม่ขึ้น
-
:serius2: ขอความรู้สึกพี่ภัทรหน่อยค้าบบบบ ^^
-
ผู้ชายปากแข็ง รักเค้าก็ไม่พูด
-
สรุปว่ารักกัน ?? 555
-
มีแบบนี้บ้าง ค่อยชื่นใจหน่อย
-
อ๊ากกกกกกกกกก
บท โรแมนติก เวอร์ ๆ
-
ความเดิมจากตอนที่แล้ว
....ของเล่นที่น่าสนใจแบบนี้ ต้องเก็บไว้เล่นนานๆหน่อย........เบื่อเมื่อไหร่ก็ค่อยเขี่ยทิ้ง.... ขำตัวเองจริงๆ ตั้งแต่วันแรกที่เจอกันจนมาถึงวันนี้ยังไม่รู้สึกเบื่อไอ้ตัวแสบนี่เลย
..........ผมคงไม่มีวันที่จะทิ้งมันลง......แล้วมันล่ะ.....อยากอยู่กับคนเลวๆแบบผมหรือเปล่า.....
จุ๊บ....”ฝันดีนะครับ”
Ch.8
“อื้อมมม” แรงบดหนักๆที่ริมฝีปากมันช่างรบกวนการนอนจริงๆ “อื้อออ อย่า..... จะนอน”
“ตื่นได้แล้ว”
“อื้ออ ง่วงงงง”
“ถ้าไม่ตื่นจะทำอีกรอบนะ คราวนี้จะทำให้ลุกจากเตียงไม่ไหวเลย”
O_o คำขู่ได้ผลครับ ผมสะดุ้งสุดตัว ลุกจากเตียงไม่ไหวงั้นเหรอ...ฮึ...อยากตะโกนใส่หูมันจริงๆ.....แค่นี้ก็ลุกจะไม่ไหวอยู่แล้ว
“ตื่นแล้วไปอาบน้ำได้แล้ว จะพาไปข้างนอก”
“....ไปไหน?........ไปผับนั่นอีกเหรอ....ไม่เอานะ...ผมไม่อยากไป”
“เอาน่า รีบไปอาบน้ำสิ....ไม่ได้พาไปที่นั่นหรอกน่า”
-----------------------
----------------------
............ดูหนัง???.............
ไอ้ยักษ์เนี่ยนะ พาผมมาดูหนัง
“เลือกเร็วๆสิ จะดูเรื่องไหนก็รีบๆเลือก ยืนบื้ออยู่ได้”
เขาไม่ได้เรียกยืนบื้อสักหน่อย เขาเรียกว่ากำลังอึ้งเว้ยยย มันคิดยังไงเนี่ยพามาดูหนัง ร้อยวันพันปี ไม่เคยจะออกไปไหนมาไหนด้วยกันเลย เจอกันเฉพาะตอนที่มันอยากเรียกไประบายอารมณ์เท่านั้นล่ะ
ได้แต่คิดในใจเท่านั้น ไม่กล้าเถียงออกไป เดี๋ยวมันองค์ลงแล้วผมจะแย่
“งั้นดูเรื่องนี้แล้วกัน”
“ไม่เอา....หนังรัก....แหวะเลี่ยน” อ้าว....บอกให้กูเลือกแล้วยังมาติอีก
“ไม่ชอบหนังรักเหรอ....พระเอกนางเอกเรื่องนี้น่ารักดีนะ....อืม....งั้นก็เปลี่ยนเป็นดูเรื่องนี้แล้วกันนะ....บู๊ล้างจอดี”
“เรื่องนี้ก็ไม่เอา....เลือดสาดท่วมจอ...มึงชอบรึไง...เอ๊ะหรือว่ามึงชอบแบบโหดๆ”
“งั้นเอาเรื่องนี้....ฆาตรกรรมอำพราง...สืบคดีน่าลุ้นไปทุกฉาก”
“โหยยย มึงนี่นะ เลือกแต่ละเรื่อง”
“นี่พี่จะเอาไงแน่ เรื่องนั้นก็ไม่เอา เรื่องนี้ก็ไม่เอา แล้วจะดูเรื่องอะไร พี่เลือกเองแล้วกัน ผมดูได้หมด”
“ไม่อ่ะ...กูให้มึงเลือก”
เวร!!! พอเลือกให้ก็ไม่เอา พอให้เลือกเองก็เจ๋อไม่เอาอีก เฮ้อออ เอาใจยากจริงวุ้ย
“ถ้าพี่ไม่อยากดู ผมไม่ดูก็ได้นะ”
“.......................”
“ว่าไงครับพี่.....ถ้าไม่อยากดู งั้นเราก็กลับกันดีกว่า”
“กูอยากดูหนัง..................กับมึง” ท้ายคำมันพูดเสียงแผ่วมาก แต่ผมก็ยังได้ยินลางๆ
“.........................................”พูดกับกูแล้วทำไมไอ้ยักษ์มันต้องหันหน้าไปทางอื่นด้วยล่ะ?? ฮึฮึ แปลกคนจริง
“งั้นดูหนังรักแล้วกันนะครับ ผมอยากดู”
“อืมๆๆ รีบไปซื้อสิ...”
พอได้บทสรุป ผมรีบเดินไปต่อคิวซื้อบัตรทันที ส่วนมันก็แยกไปซื้อน้ำกับป๊อปคอร์น
-------------------------------------
-------------------------------------
“เป็นไงบ้าง สนุกไหมพี่”
“........เลี่ยน...............”
“ไม่เห็นจะเลี่ยนเลย ผมว่าน่ารักดีออก พระเอกนะหวานสุดๆเลย น่าอิจฉานางเอก”
“อิจฉาทำไม.........รึมึงอยากให้กูทำตัวหวานๆเหมือนไอ้พระเอกนั่น”
“เปล่าสักหน่อย......นั่นเขาเป็นแฟนกัน....แต่เราสองคนไม่ใช่”ท้ายคำ ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาหวิว ไม่รู้ว่ามันจะได้ยินหรือเปล่า
“.......................”
“ไปหาข้าวกินกันไหม ผมหิวแล้ว”
“อืม ไปสิ มึงอยากกินอะไร เลือกเลย”
“......................” วันนี้มันมาแปลกแหะ จู่ๆก็พามาดูหนัง แล้วก็ยังตามใจอีก....น่าแปลก...... แต่ก็ดี........... ดีกว่าทะเลาะกัน
“งั้นไปกิน MK นะ ผมอยากกินเป็ดย่าง” ยังไม่ทันที่มันจะอ้าปากพูดอะไรออกมา ผมรีบดึงแขนมันเดินเข้าร้านสุกี้ทันที
--------------
--------------
“สั่งมาเยอะขนาดนี้กินหมดหรือเปล่า?”
“อด....อิ่” พูดทั้งๆที่เป็ดย่าง ผักกาด ลูกชิ้นปลาแซลม่อน ยังอยู่เต็มปาก
“ดี กินเยอะๆ จะได้มีแรง”
มีแรง....??.....มีแรงทำไม??
“วันนี้กูตามใจมึงแล้ว ทั้งดูหนัง ทั้งพามากินข้าว.......คืนนี้.....ถึงคิวมึงบ้าง”
ผมแทบสำลักเมื่อมันพูดจบ....อย่าบอกนะว่าจะ”กิน”กูอีกแล้ว เมื่อวานยังไม่อิ่มรึไงห๊า......แล้วไอ้ที่พามาดูหนัง มากินข้าวเนี่ย มันก็ความคิดของมึงเองทั้งนั้นนะไอ้ยักษ์
“งั้นผมอิ่มแล้ว.....ไม่อยากกินแล้ว” คิ้วมันกระตุกทันที ที่ผมปฏิเสธจะกินต่อ
“ก็ลองกินไม่หมดดูสิ......แล้วมึงจะรู้ว่า......นรกบนสวรรค์มันเป็นยังไง”
O_o” อืมมมม กูเข้าใจแล้ว ไม่ว่าจะกินหมดหรือไม่หมด ยังไงคืนนี้ก็ไม่พ้นต้องถูกไอ้ยักษ์นี่”กิน”อยู่ดี เฮ้ออออ
“กินก็ได้.....แค่นี้ไม่เห็นต้องขู่เลย”
“...ฮึ....” แว่ปเดียวเท่านั้น ผมไม่แน่ใจว่าตาฝาดไปหรือเปล่า ที่เห็นมันอมยิ้มที่มุมปากนิดๆ....สงสัย...จะตาฝาดไป
คืนนั้นหลังจากกลับมา ไม่ว่าจะหาทางหลักเลี่ยงยังไง ผมก็ยังคงโดนไอ้ยักษ์”กิน”อยู่ดี
.....ขึ้นชื่อว่ายักษ์........มันตัวใหญ่........มันกินเยอะ........มันกินนาน........จนเกือบถึงเช้า........
=== End Ch.8===
ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับการติดตาม
อิอิ ชอบพี่ภัทรแบบไหนอ่ะ?? เถื่อนๆ หรือหวานๆ โดยส่วนตัวคนแต่งชอบแบบดิบๆ เถื่อนๆ หื่นๆ >////<
-
:z13:
จะพูดไงดีสรุปพาไปเที่ยวเพื่อนการณ์นี้เลยนะ 555+
ชอบแบบดีๆบ้า่ง เลวๆบ้างบางช่วง ฮิๆ
อยากให้มีซีนที่ตัวนายโดนแย่งแล้วพี่ภัทรต้องแสดงอะไรออกมาบ้างว่ารู้สึกยังไงกับน้องน้อยของเรา
แล้วจะรออ่านน๊า
-
555555555 ตามใจเขาใจเรา
-
แหมไอ่พี่ภัทรที่พามานี่หวังผลสะเยอะเลยนะ :m16:
แอบชอบพี่ภัทรเวอร์ โหด เถื่อนอ่ะ :laugh: :laugh:
-
บวกให้ความพยายามของอิตาภัทร
หัดทำดีกับเขาบ้างเหอะ เดี๋ยวหนีไปนะ
-
งานนี้มีแต่กิน :กอด1:
:L1:
-
อ๊างงงงง ยักษ์ๆๆๆๆๆ ไฟแรงถึงงงงงเช้า :fire:
น้องจะลุกไหวมั้ย 555
-
ภัทรเอ้ย นึกว่าที่พามาเที่ยวเพราะอยากจะทำดีกับน้องบ้าง
ที่ำไหนได้ หวังผลนี่หว่า เฮ้อออ ไม่ไหวๆ
ยังไงก็เบาๆหน่อยละกัน(อ้าว) :z1:
-
:L2:
-
ทำดีหวังผล
แต่ก็ดี ชอบบบบบบ
:haun4: :haun4:
-
:m16:ไอ้นายภ้ทร บอกมาตรงๆดิว่าแกคิดไงกับน้องนัท
วันนี้นายที่ตามใจพาน้องเค้ามาดูหนังและกินสุกี้นี่น่ะ แค่ "ค่าตัว" น้องเค้าแค่นั้นรึ
ชั้นไม่ค่อยชอบที่แกทำกับน้องเค้าเลยนะ ชั้นอยากรู้ว่านายตั้งค่าสถานภาพของน้องไว้ที่ใด แค่ไหน
-
ชอบภัทรแบบดิบๆเถื่อนๆนี้แหละ ไม่เลี่ยนดี
แต่แค่อยากให้ชัดเจน ใส่ใจ อะไรแบบนั้นมากขึ้นอีกนิด
ให้ดูออกว่ารักนัทจริงๆไม่ได้แค่หวังฟันไปวันๆอ่ะ
-
แอบน่ารักนะเนี่ยๆ
รออ่านค่ะ :L2:
-
ชอบเถื่อนๆๆเนี่ยแหละแต่แอบมีบางมุมที่หวานกับเค้านิดๆๆจะดีมากอิอิสั้นจัง
ไม่ว่าจะทำไงยังไงก็โดนกินอยู่ดีอิอิ
-
ชอบแบบเถื่อนๆอ่ะ แต่บ้างครั้งก็หวานมั้งก็ได้ อิอิ
-
=v= ชอบให้ทั้งดิบ เถื่อน หวาน ื่น ผสมกันแบบนี้ละ ไม่เลี่ยนดี
-
:laugh:
-
ไรเตอร์อิมเมจมีม่ะ่อยากเห็น อยากเห็นไอ้ยักษ์นะว่าจะน่า...ขนาดไหนเห็นน้องเค้าบรรยายว่าทั้งใหญ่ ทั้งแข็ง....แรงด้วยเลยอยากเห็นว่ามันจะจริงอย่า่งที่น้องว่ามาจริงเปล่า
-
ไอ้พี่ยักษ์
ลงทุนฟันกำไรจริงไรจริง
แต่
ชอบอ่ะ :impress2:
-
หวังผลนี่เอง โถ่ :impress2: :impress2:
-
ตอนกลางวัน ตามใจ เรา
แต่ ตอนกลางคืนตามใจมัน เริ่ดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
เอาแนวหวานปนบ้างก็ดี
ลดความโหดลงบ้างสงสารนัทมัน
+1 นะคะ
-
กินนาน -.,-
-
:serius2: ขอหวานๆมั่งนะค้าบ จะได้ไม่โหดมั้ก สงสารนายเอก
-
พี่ภัทรแบบ เถื่อนแอบหวาน ก็ดีนะ :-[
-
แหม่ไอ้พี่ภัทรพาไปเลี้ยงหนัง พาไปกินข้าวหวังผลนี่น๊า
หรือพี่เค้าจะหวานแบบหลบใน :laugh: :laugh:
-
ชอบดิบๆเถื่อนๆ แต่ไม่ชอบให้รุนแรง เอะอะตีเอะอะตบอะ
-
จากตอนนี้ คาดว่าเฮียแกคงอยากหวานบ้าง อ่อนโยนบ้าง อะไรบ้าง แต่ไม่ค่อยได้ทำ(หรือไม่เคยทำ)
เลยเขินจนทำไม่ออก แต่ทีหาเรื่องจับกด บังคับข่มขู่ล่ะก็ เก่งชะมัดเลย ~
จากที่อ่านมา Character ของอิพี่ภัทร น่าจะเป็นแบบผู้ชายดิบ ๆ แต่ไม่ถึงกับถ่อย มั่นใจในตัวเอง egoค่อนข้างสูง
ชอบให้คนมาเอาใจ อารมณ์ร้อน ไม่ได้ดั่งใจแล้วโมโหร้าย ใช้ความรุนแรง แบบที่นัทเจอบ่อย ๆ แหละ
ฉนั้นน่าจะ keep ความเถื่อนต่อไป โหดบ้าง หวานหน่อย อ่อนโยนนิด ๆ ขอความจริงใจอีกเยอะ แหล่มเลย o13
-
โหดบ้าง เถื่อนบ้าง อ่อนโยนบ้าง ร้อนแรงบ้าง ปนๆกันไป นี่ละเฮียภัทร :z1:
-
แล้วไอ้ยักษ์มันกินแกยังไงล่ะ
ทำไมไม่บรรยายมา ชั้นอยากรู้ :haun4:
-
มันน่านัก.....
-
:L2:
พี่ภัทรโหดจัง
-
พี่ภัทรทำดีหวังผลตอบแทนชัดๆเลย...= =
แต่ยังไงก็น่ารักขึ้นมาหน่อยแล้ว...
เวอร์ชั่นโหดนี่โหดเกินอะคะ..อ่านแล้วสงสารนัท..ไม่ไหวๆ.
เอาใจน้องบ่อยๆนะคะ...นัทจะได้ไม่หนีไปไหน...^ ^
-
ไรเตอร์อิมเมจมีม่ะ่อยากเห็น อยากเห็นไอ้ยักษ์นะว่าจะน่า...ขนาดไหนเห็นน้องเค้าบรรยายว่าทั้งใหญ่ ทั้งแข็ง....แรงด้วยเลยอยากเห็นว่ามันจะจริงอย่า่งที่น้องว่ามาจริงเปล่า
อิอิ ไม่มีอิมเมจหรอกจ้า แล้วแต่คนอ่านจะจินตนาการเลยจ้า......สเปคคนเราไม่เหมือนกันเนอะ.....คนแ่ต่งเองก็ยังไม่รู้สเปคหน้าตาของผู้ชายที่ชอบเลย..... :z2:
-
Ch.9
“ไอ้นัท” เสียงมันมาก่อนตัวอีกครับ
“ไงมึง...... เรียกกูซะเสียงดังเลย”
“.............................” พอมันเดินมาถึงโต๊ะที่ผมนั่งอยู่....ไอ้เป้มันก็เงียบครับ
“มีไรวะ มาถึงก็นั่งจ้องหน้ากู หรือว่ามีอะไรติดหน้ากู” ทนไม่ไหว มาถึงมันก็เงียบ เอาแต่นั่งจ้องหน้าผม
“นัท.......มึงมีอะไรอยากบอกกูหรือเปล่า?”
??? มันมาไม้ไหนอีกล่ะเนี่ย จะมาเล่นมุกอะไรอีกรึเปล่า
“เป้ มึงเป็นอะไร ทำไมถึงถามแบบนั้น”
“มึงปิดบังอะไรกูหรือเปล่า?”
“เอ๋?? ปิดบังเหรอ??.....ไม่นิ....กูไม่มีอะไรปิดบังมึง”
“มึงแน่ใจนะ?”
“เป้....มึงจะอ้อมโลกทำไม....มีอะไรก็ว่ามาตรงๆเลย.....กูขี้เกียจคิดตามแล้ว”
“............................เอ่อ......เมื่อวันก่อนกูเห็นมึงเดินออกจากโรงหนังกับใครไม่รู้”
“.................”งานเข้าซะแล้ว ไปด้วยกันวันแรกก็มีคนเห็นเลย
“ผู้ชายคนนั้นแฟนมึงเหรอ?”
“เปล่า.....ไม่ใช่แฟน......แค่คนรู้จัก”
“มึงดูสนิทกับเขาดีนะ......กูนึกว่าเขาเป็นแฟนมึง”
“แฟนเฟินที่ไหนกัน.............กูไม่มีหรอก ฮ่าๆๆ......ไปๆรีบเข้าห้องเรียนดีกว่าเดี๋ยวอาจารย์บ่น” ต้องรีบตัดบท เดี๋ยวไอ้เป้มันจะถามมากไปกว่านี้
วันนี้ไม่มีกระจิตกระใจเรียนเลย......แฟนงั้นเหรอ......ป่านนี้เขาทำอะไร....อยู่ที่ไหน......แฟนของผม......ไม่ใช่สินะ....อดีตแฟน.....แฟนเก่าเท่านั้น
ลืมคิดถึงไปนานเลย.......ตั้งแต่มีไอ้ยักษ์เข้ามาวุ่นวายในชีวิต.......มันทำให้ผมลืมคิดเรื่องเขาคนนั้นไปเสียสนิท......แต่กลับต้องมาปวดหัวกับเรื่องของไอ้ยักษ์แทน.....
“นัท”
“........................”
“นัท....เฮ้ยได้ยินมั้ย?”
“........................”
“ไอ้นัทโว้ยยยยยย!!!”
“โอ้ย....ไอ้Hereเป้.....ตะโกนใส่หูกูทำไมเนี่ย”
“สาดนัท.....กูเรียกมึงตั้งนานแล้ว...นั่งเหม่ออยู่ได้”
“อะ.....อ้าว.....แล้วอาจารย์ล่ะ?”
“สาดนี่..........เหม่อเอาโล่รึไง..........เขาเลิกคลาสกันไปตั้งนานแล้ว.....นั่งเหม่ออยู่ได้”
“เอ่อๆ.....แล้วมีอะไรว่ะ....เรียกกูทำไม?”
“เอ้าไอ้นี่....ไม่ไปแ.ด.ก...ข้าวรึไง.....เหม่อแบบนี้ คิดถึงใครอยู่?”
“เปล่าสักหน่อยไม่ได้คิดถึงใครเลย....ไปๆไปกินข้าวกัน”
ระหว่างกินข้าวเที่ยงที่โรงอาหารของมหาลัย ไอ้เป้มันก็จุดประเด็นขึ้นมาอีกแล้วครับ
“พี่เขาชื่ออะไรอ่ะ?”
“พี่คนไหน?”
“ก็พี่ที่ไปดูหนังกับมึงไง”
“อ่อ...............”
“อ้าวเงียบทำไม ถามชื่อแค่นี้ทำเป็นหวง ไหนว่าไม่ใช่แฟนไง....เอ.....หรือว่าเป็นแฟนมึงจริงๆ”
“ไม่ใช่ๆๆ บอกแล้วไงว่าแค่คนรู้จัก”
“เอ่อๆ คนรู้จักก็คนรู้จัก...แล้วพี่เขาชื่ออะไรล่ะ?”
“.............ชื่อไอ้ยักษ์”
“ห๊า....ชื่อยักษ์เหรอ.....แปลกดีเนอะ”
“ฮ่าๆๆ........กูล้อเล่น.....พี่เขาชื่อภัทร”
“อ่อๆๆ กูว่าแล้วเชียว ชื่อยักษ์ทะแม่งๆ
“แล้วไปรู้จักกันได้ยังไง ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไปเที่ยวกับพี่ภัทรบ่อยไหม”
“เป้....มึงจะถามทำไมเนี่ย....กูบอกแล้วไงว่าเขาเป็นแค่คนรู้จัก”
“ไอ้นัท....กูว่ากูดูออกนะ.....มึงกับพี่เขาสนิทกันมากกว่าจะเป็นแค่คนรู้จักกัน”
“.............เอ่อ.............”สะอึกสิครับงานนี้ เป้มันดันดูออก
“ว่าไง”
“มึงอย่าสนใจเลย....ไม่มีอะไรหรอกน่า.....รู้แค่ว่าเขาไม่ใช่แฟนกูก็พอ”
“เอ่อๆๆ ยังไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร.....”
“อืมๆๆ รีบๆกินเข้าไป อิ่มแล้วจะได้ไปทำรายงานต่อ”
“อืม” หลังจากไขข้อสงสัยของไอ้เป้ไปได้แบบน้ำขุ่นๆ พวกเราก็รีบยัดอาหารเข้ากระเพาะทันที เพราะยังมีรายงานที่ทำค้างกันอยู่ ต้องรีบปั่นให้เสร็จ
-----------------------
-----------------------
“ฮ้าวววว เหนื่อยวุ้ย กว่าจะปั่นเสร็จ”
“อืม เหนื่อยจริงๆว่ะ แล้วมึงกลับเลยรึเปล่าไอ้เป้” ก้มมองดูนาฬิกา นี่ก็เกือบจะสองทุ่มแล้ว ถึงว่าทำไมรู้สึกเพลียๆ ที่แท้ก็นั่งแช่ทำรายงานมาตั้งแต่หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ
“เดี๋ยวกูจะแวะไปหาฟิล์มก่อน...แล้วค่อยกลับบ้าน”
“ฮึฮึ....แวะไปหา..... หรือว่า.........ไปนอนค้างที่บ้านฟิล์ม....ฮ่าๆๆ” ได้ที ต้องแย่มันหน่อย
“เชี่ย....ทำเป็นรู้ทัน....เดี๋ยวเถอะมึง....ถึงคราวมึงกับพี่ภัทรบ้าง....กูจะล้อไม่หยุดเลย”
“....................”เงียบเลยครับ ไอ้เป้มึง.......พูดออกมาได้
“เป้.....มันไม่ใช่อย่างที่มึง....คิ....ด” ต้องปากแข็งไว้ก่อน......จะกล้าบอกเรื่องระหว่างผมกับไอ้ยักษ์ไปได้ยังไง
“ช่างเถอะๆ .......แต่กูก็มั่นใจนะ......ว่าสายตากูดูไม่พลาดหรอก”
“....................”
“มึงกลับบ้านดีๆนะ......กูไปแล้ว.....บาย”
“อืม...บาย”
....ดูไม่พลาด...... เหรอ???......ไอ้เป้........กูว่ามึงดูพลาดไปอย่างมากเลยล่ะ.....กูกับไอ้ยักษ์นั่นมันจะกลายมาเป็นคนรักกันได้ยังไง....ในเมื่อ.....
.............กูไม่ได้รักมัน.............
.............มันก็ไม่ได้รักกู.............
=== End Ch.9===
ขอบคุณมากค่ะสำหรับการติดตาม
-
แหมๆเดี๋ยวก็รักกันเองแหละ น้องนัททำปากแข็ง..
รออ่านนนะคะ :L2:
-
เอาน่า...รักแท้ แพ้ใกล้ชิด
อยุด้วยกานไปนานก้อรักกานเองแระ
แค่ปางแข็งทั้งคู่เท่านั้นเอง
-
แต่พี่ภัทร์น่าจะมีใจให้น้องนัทแล้วนะ
:L2: :L2:
-
ไม่ได้รักแต่เริ่มผูกพันธ์ใช่มั้ยล่ะ
-
พี่ภัทรคุณเอ็งแลดูชัดเจนมากก ;(
-
สั้นเนอะๆๆ 555555++
ไม่เป็นรัยครี อย่างงัย ก้อสู้ๆๆ นะคร๊
-
:เฮ้อ:
-
เดี๋ยวก็รักเอง
เอ๊ะ หรือว่ารักกันไปแล้ว
-
เกลียดเชี่ยพี่ต้น
เกลียดเชี่ยพี่ภัทร
พวกนี้เคยเข้าใจความรู้สึกเจ็บปวดของคนอื่นเขาบ้างไหม
ถ้าเจอกับตัวเองจะรู้สึก !!!
ไอ้พี่ภัทรแม่มตัวดีเลย เลวแบบนี้ สนับสนุนกันดีจังสองพี่น้อง สามัคคีกันเลว
ถ้าตกหลุมรักนัทหัวปักหัวปำเมื่อไหร่ ขอแช่งให้ทุกข์ ทรมาน ทุรนทุราย เหมือนที่ไปทำกับคนอื่นเขา
นัทอย่ายกโทษให้ง่าย ๆ นะ !!! มันทำเหมือนเราไม่ใช่คนอย่างนี้ - -*
ดีขึ้นมานิดนึงก็ไม่ใจอ่อนหรอก จนกว่าจะสำนึกผิดนั่นแหละ
ปล. แต่เรื่องนี้เราชอบพี่ต้น + พี่ภัทร ที่สุด เพราะเลว โฮะๆ เราชอบคนเลว 5 5 55
-
รีบนท่าทางอินจัด :laugh:
-----------------
นัทเอ้ย เดี๋ยวก็รักกันแน่นอน
ยิ่งดูจากท่าทีภัทรแล้ว น่าจะ(เริ่ม)มีใจให้นัทมั่งแล้วแหละ
ปล.อยากได้ยาวววววววๆ :call:
-
:impress2: มองไม่พลาดหรอกจ้ะ นัท
-
แอบหดหู่นิดๆๆ
-
การกระทำชัดเจน แต่ความสัมพันธ์ยังคลุมเคลือ แหม :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
รอตอนต่อไป :call:
รัแท้แพ้ระยะทาง โฮะๆๆ พี่ภัทรมาหาเกือบทุกวันเลยนี้เนอะ -9-
:-[
-
:L2:
-
:L2:
-
เหอๆ .... อัพ เห๊อะ
ค้างมาก ก ก ก ก ก ก ก ก
-
ใจแข็งทั้งสองคนเลยอ่ะ แต่ดูท่าพี่ภัทรจะเริ่มรู้ใจตัวเองแล้วน่ะ
-
สั้นอ่ะ
ไม่ได้รักจริงอ่ะเหรอ
รออ่านตอนต่อไปค้าบบบ
-
Ch.10
“ปิดมือถือทำไม?”
พอเปิดเครื่องปุ๊ป มันก็โทรเข้ามาปั๊ปเลย.....ทำเหมือนมีพรายกระซิบข้างหูว่า “นัทเปิดเครื่องแล้ว—นัทเปิดเครื่องแล้ว”.....แต่ว่ายังไม่ทันได้พูดอะไรออกไป ไอ้ยักษ์ยิงคำถามทันที
“แบตมันหมด ก็เลยชาร์จ....ลืมเปิดเครื่องด้วย”
“แล้วเมื่อวานมึงไปไหนมา กูโทรเข้าเครื่องที่บ้านไม่มีคนรับ”
“ไม่ได้ไปไหน ไปเรียนแล้วก็กลับบ้านเลย”
“มึงอย่าโกหก!!!”
“นี่....ทำไมต้องตะคอกด้วย....บอกแล้วไงว่าไม่ได้ไปไหน....แค่ไปเรียนแล้วก็กลับบ้านเลย”ผมตอบกลับด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียวไม่แพ้กัน
“แล้วทำไมไม่มีคนรับสาย”
“โทรมากี่โมงล่ะ?”
“กูโทรหามึงตอนสองทุ่ม”
“สองทุ่มเหรอ....อ่อ....ยังอยู่ที่มหาลัยอยู่เลย”
“มึงทำอะไรที่นั่น....ตารางเรียนมึงเลิกตั้งแต่เที่ยง มัวทำอะไรอยู่??” ไอ้บ้านี่ ถามดีๆก็ได้ทำไมต้องเสียงดังใส่ด้วย
“ก็นั่งทำรายงานอยู่”
“..............กับใคร?”
“ทำกับเพื่อนไง ถามได้”
“เพื่อนหรือว่าผัวใหม่”
“เอ๊ะ!!! นี่จะหาเรื่องให้ได้ใช่มั้ย....บอกว่าเพื่อนก็เพื่อนสิ....แล้วมีอะไรอีกหรือเปล่า....ง่วงจะนอนต่อแล้ว” อันที่จริงไม่ง่วงหรอก แต่ไม่อยากคุยกับมันแล้ว เสียอารมณ์จริงๆ
“มาเปิดประตูให้กูด้วย” ห๊า....เมื่อกี้มันว่าไงนะ
“ว....ว่าไงนะ”
“อย่าให้ต้องพูดซ้ำซาก....กูบอกว่า....มาเปิดประตูให้ด้วย”
“ยะ....อยู่หน้าบ้านเหรอ?”
“เอ่อดิ..... ไวๆด้วย กูหิวแล้ว”
หิว...หิว...หิว....แล้วมันเกี่ยวอะไรกับกูด้วยเนี่ย
“ทำไมมาแต่เช้า......แล้วหิวทำไมไม่ไปกินข้าวล่ะ”ผมยิงคำถามทันทีที่ลงมาเจอหน้ามัน
“มาดูมึงไง........โทรมาไม่ติด......นึกว่าจะเป็นศพหมกอยู่ในบ้าน” อวยพรกูแต่เช้าเลยนะไอ้ยักษ์
.
.
.
.
“มึงมานั่งนี่” เรียกกัน เหมือนเรียกตัวอะไรสักอย่าง..... ตบโซฟา ปุปุ ให้ลงนั่งข้างๆ
“อะไรอีกล่ะพี่”
“เมื่อวานไปทำอะไรมา?”
“ผมบอกไปแล้วไง ว่าทำรายงานกับเพื่อน”
“เพื่อน...........เอาให้แน่นะมึง.....อย่าให้กูรู้ทีหลังว่ามันไม่ใช่แค่เพื่อน”
“เพื่อนก็เพื่อนสิครับ” จะมาถามเซ้าซี้ทำไมกัน ไอ้ยักษ์มันชอบชวนทะเลาะอยู่เรื่อยเลย
“เพื่อนชื่ออะไร กูรู้จักหรือเปล่า”
“เพื่อนจริงๆ.....ชื่อเป้....พี่จะไปรู้จักได้ไง.....ผมไม่เคยพาพี่ไปแนะนำให้ใครรู้จักนินา”
“.......................” ทีนี้ไอ้ยักษ์มันนิ่งครับ คงจะเพิ่งคิดได้ ว่าผมไม่เคยพามันไปให้ใครรู้จักเลย มีแค่เพียงครั้งนั้นที่มันพาผมไปหาไอ้พี่ต้น........เจอหน้ากันแค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว
.
.
.
.
“กูหิวข้าวแล้ว” เอิ่ม....ได้ยินแล้วเฟ้ย ไม่ต้องย้ำมาก
“จะกินอะไร เดี๋ยวผมออกไปซื้อหน้าปากซอยให้”
“ไม่ต้องไป”
“อ้าว.....ไม่หิวแล้วเหรอ”
“หิวสิ........หิวมากด้วย”
“งั้นรอแปปสิ...........ผมออกไปแปปเดียว”
“บอกว่าไม่ต้องไปไง”
“เอ๊ะ....พี่จะเอายังไง.....บอกว่าหิว ผมก็จะออกไปซื้อมาให้กินไง”
“กูหิว.....แต่ไม่ได้อยากกินอาหารที่คนอื่นทำ”
“อ้าว........แล้วจะให้ใครทำ?”
“มึงไง”
“...............”
“.....................” ผมเงียบ มันก็เงียบครับ
“ผมทำกับข้าวไม่ค่อยอร่อยนะ” เรื่องนี้ไอ้เป้มันนั่งยัน นอนยันได้เลยครับ ว่าผมเป็นคนทำอาหารไม่ได้เรื่องเลย....ทำได้....แต่มันไม่อร่อย.....
“ทำๆมาเถอะ อะไรกูก็กินได้ ไปไวๆกูหิวแล้ว” สงสัยไอ้ยักษ์มันจะหิวจริงๆ รีบดันหลังผมให้เดินเข้าครัวทันที
บอกว่าทำกับข้าวไม่อร่อย ก็ยังจะให้ทำอีก......ถ้ามาบ่นมากินไม่ได้ทีหลังนะ.....จะ....จะ....เอาไปเททิ้งให้ดูเลย
.
.
.
.
“เสร็จแล้ว.....พี่มากินได้แล้ว” เรียกมันมากินหน่อย เดี๋ยวมันจะโมโหหิวไปมากกว่านี้
“.....................” อึ้งเลยสิ เจออาหารเมนูเด็ดเข้าไป
“อ้าว.....นิ่งทำไม....รีบๆกินสิพี่....ไหนว่าหิวมากไง”
“นี่อะไร?”
“ถามแปลกๆ ก็มาม่าไง.....มาม่าผัด....ใส่ผักกาด ใส่แครอท ตามด้วยหมูสับ....อ่อแล้วผมก็ใส่ผักชีแล้วก็หอมซอยโรยหน้าลงไปด้วย เวลากินมันจะได้หอมๆ”
“กูบอกว่าหิวข้าว......ไม่ได้อยากกินมาม่าหน้าตาประหลาด”
“เอาน่า....เหมือนๆกันนั่นล่ะ.....ลองกินดูก่อน.....นี่ผมทำสุดฝีมือเลยนะ.....แต่ถ้ามันไม่อร่อย พี่กินไม่ได้ เดี๋ยวผมออกไปซื้อหน้าปากซอยมาให้”
มันค่อยๆคีบ เส้นขึ้นมาแล้ว....ลุ้นจริงๆว่ามันจะกินได้ไหม
โอ้ยยยย.....ลุ้นนานเกินไปแล้ว.......ดูท่ามันสิครับ..........อยากบีบคอจริงๆ......จะกินก็ไม่กิน.....คนไปคนมา.....คีบเส้นขึ้นมาแล้ววางลงคืน
“..........................” สงสัยมันจะไม่อยากกินมาม่าหน้าตาประหลาดจริงๆ
“จะไปไหน?” เสียงมันทักขึ้นเมื่อผม หันหลังกำลังจะเดินออกจากห้องครัว
“ก็ไปซื้อข้าวหน้าปากซอยให้พี่ไง”
“ใครบอกให้มึงไป”
“......ก็ไม่มีใครบอก....แต่ผมเห็นพี่กินมาม่าที่ผมทำไม่ได้....ก็เลยจะไปซื้ออย่างอื่นมาให้กิน”
“กูพูดสักคำหรือยังว่ากินไม่ได้”
“ก็.....ก......”
“พูดมากจริง..............มานั่งนี่” มันตบปุปุ เข้าที่เก้าอี้ข้างๆตัว.......แต่พอเดินเข้าใกล้มันกลับตวัดแขนดึงผมให้ไปนั่งที่ตักของมันแทนครับ
“นี่พี่....ทำอะไรเนี่ย....นั่งแบบนี้แล้วจะกินข้าวยังไง?”
“มาม่าจานนี้........มึงเป็นคนทำ........หน้าตามันแปลกเกินไป.......กูไม่อยากกินคนเดียว ไม่รู้ว่ามึงจะแอบวางยาอะไรกูหรือเปล่า...เพราะฉะนั้น...มึงต้องนั่งกินกับกู”
ดูเหตุผลมันสิครับ...........แหมๆ.....ถ้ากูคิดจะฆ่ามึงอ่ะนะไอ้ยักษ์.....กูแอบเอามีดแทงมึงตอนหลับไม่ดีกว่ารึไง ฮึ
“ผมกินด้วยก็ได้......แต่ขอลงไปนั่งที่เก้าอี้ดีๆได้ไหม นั่งแบบนี้ ไม่ถนัด”
“ไม่ได้......”
“แต่ว่า...........”
“เงียบซะ......จะได้กินสักที......กูหิวจนจะกินมึงได้ทั้งตัวแล้ว”
“...........................”
“เอ้า....อ้าปากสิ.......”
“มะ.....ไม่ต้อง เดี๋ยวผมกินเองได้” มาอารมณ์ไหนอีกล่ะเนี่ย ป้อนมาม่า - -“
“เคยบอกไปแล้วใช่มั้ย ว่าห้ามขัดใจกู” เผด็จการจริงๆ ชิส์
“ก็ได้....อ้ามมม....” ว่าแล้วก็ต้องอาปากให้มันตักมาม่าให้กิน ผมกินคำ มันก็กินคำ ไปเรื่อยๆ จนหมดชาม
---------------------
---------------------
“อร่อยมั้ย”
“มาม่าใครทำก็อร่อยเหมือนๆกันล่ะ”
“งั้นก็แสดงว่าผมทำอร่อยใช่มั้ย?”
“......ฮึ.....”
“หัวเราะทำไมอ่ะ”
“เปล่านิ.....ไม่ได้หัวเราะ มึงหูฟาดไปเอง”
“..........”ดูมันครับ พอจับได้ว่าแอบหัวเราะ มันดันไม่ยอมรับ
“มาม่าหน้าตาประหลาด.....กูได้พูดสักคำรึเปล่าว่ามันอร่อย....หลงตัวเองจริงๆ.....”
“ไม่อร่อยแต่ก็กินจนหมดเลยนะ” หลงตัวเองไว้ก่อน จะเป็นไรไป ยังไงๆผมกับมันก็กินจนหมดชาม
“.........................”
“เอาไว้วันหลังผมจะพัฒนาฝีมือตัวเอง แล้วทำของอร่อยๆให้พี่ภัทรกินอีกนะ”
“.......................”ตะลึง ตึง โป๊ะ!!!
มันก็อึ้ง ผมก็อึ้ง...........พูดออกมาได้ไงเนี่ย........อายตัวเองจริงๆ ทำยังกับว่าเป็นแฟนกันยังงั้นล่ะ
“............เอ่อ....ผมหมายถึ........ง”
“......กูจะรอ........”มันตอบกลับมาหน้านิ่งๆ
“........................”
.............จบวันที่แสนจะแปลกประหลาดไปอีกวัน........
.......หวังว่ามาม่าที่กินเข้าไปมันคงไม่ทำให้ไอ้ยักษ์มันท้องเสียหรอกนะ............ไม่งั้นพรุ่งนี้ผมคงต้องถูกมันฆ่าตายแน่ๆ.............
=== End Ch.10===
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับการติดตาม อิอิ
-
อึ้งอ่ะดิ :m20: :m20:
-
อึ้งไปเยย
-
ยังมีวันหน้าอีกนะ หลวมตัวไปแล้วนะหนู
-
นายภัทรเอ๊ยยยยย ขอเขาเป็นแฟนไปเลยดีกวามั้ง แสดงออกซะขนาดนี้ :เฮ้อ:
-
:o8: :impress2: อร้ายยยย กุจะรอ
-
แหมถึงกับจะพัฒนาฝีมือการทำอาหารเลยทีเดียว
รออ่านตอนต่อไปค้าบบบบบบบบบบบบบบ
-
เหมือนพึ่งแต่งงานกันใหม่เลย o18
กินมาม่ากันซะหวานเชียว
แล้ยังสัญญาว่าจะพัฒนาฝีมีอีก :-[
-
กุจะรอ
แหมมมมมมมมมมมม รักเค้าก็บอกไปเด้~
-
55555ตอนแรกโหดๆแต่ตอนนี้เริ่มหวานแล้วรู้ตัวกันเปล่า
-
มาตามเรื่องนี้ด้วยคนค่าาา
ถึงจะเริ่มรักไม่ค่อยสวย เเต่จบสวยๆได้เนอะะะ :o8:
-
:serius2: มันเปลี่ยนอารมณ์กันเร็วจิงอารัยจิง
-
พี่ภัทรน่ารักนะเนี่ย..รีบบอกเลยว่าจะรอ..55+
ไว้มื้อหน้าค่อยทำข้าวผัดให้กินละกันเนอะ..จะได้กินข้าวซะที...
..แต่ตอนโทรถามซักซะละเอียดยิบ...= =
แม่นตารางเรียนแบบเป๊ะๆเลย..คนเรียนเองสงสัยยังจำไม่ได้เลยเถอะ...555+
-
5555555+
จะหวานก็ไม่หวาน ดุได้ตลอดเลยนะ
แล้วเมื่อไรจะ........อิอิ
-
แหมมๆ อยู่ดีๆ ก็หวานซะงั้น อิอิ :-[
-
เริ่มหวานขึ้นทีละนิดแล้ว.. :o8:
-
แอบใส่ยาเสน่ห์ลงไปในมาม่าด้วยละมั้งน้องนัท น่าจะใส่ไข่ลงไปด้วยนะจะได้ยิ่งอร่อย :o8: :o8:
ยักษ์อึ้งก็ไม่แปลกหรอก ก็วันนี้นัทน่ารักนะตัวเอง :-[
ยักษ์ขี้หึง ยักษ์กินจุ ยักษ์ใจร้าย น้องนัทมันจะรักลงหรือลุง :m16:
-
พูดเพราะๆหน่อยสิ :angry2:
-
อร๊าย แอบหวานกัน เล็ก น้อย
ภัทร หึง มาก อะรัย มาก
น้องนัท จะน่ารักไปไหน เนี้ย
o13 o13
-
มีใจให้กันแล้วแต่ไม่ยอมรับซินะ
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เมื่อไหร่เค้าจะใจตรงกันซะที...เอ๊ะ..หรือว่าตรงกันแล้ว แต่ยังไม่เปิดเผยยยย
-
กิ้ววว ม่าม่าผัดเมนูนี้มีมดขึ้นมั้ยน่า ดูหวานๆชอบกล :-[
เริ่มเป็นห่วงเป็นใยแล้วแต่พี่เค้าจะรู้ตัวเมื่อไร??
-
:mc4:สวีทกัน(แบบงงๆ)แล้ว
-
อยากให้มันหวานแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ อิอิ
-
:oo1: อะแหนะ อึ้งกันไป ตอนนี้หวานนิดๆ น่ารักๆๆ :L1:
-
ภัทรเอ้ย ปากแข็งจริง ทำ(หวาน)ขนาดนี้ขอนัทเป็นแฟนไปเลยเหอะ :impress2:
-
พี่ภัทรนี่ฟอร์มจัดจริงๆ
อยากมากินข้าวกับน้องนัทก็ไม่บอก อิอิ
น้องนัทก็หลวมตัวว่าจะทำให้กินอีกจนได้
ต่างคนต่างอึ้งเลย
-
เริ่มหวานแล้วใช่ไหม
-
Ch.11
จะว่าไปการใช้ชีวิตโดยมีไอ้ยักษ์เข้ามาวุ่นวายแบบนี้ มันก็ไม่ได้แย่มากเท่าไหร่......ถ้าไม่ขัดใจมัน มันก็ดีกับผมเหมือนกัน..... เรื่องรูปที่มันถ่ายไว้ หลังจากนั้นมันก็ไม่เคยเอามาเป็นคำขู่อีกเลย.....แต่มันขู่แทนว่าจะส่งผมไปให้ไอ้พี่ต้นแทน....กูล่ะเซ็ง....
.
.
.
.
Trrr!!.....Trrr!!.......
“เฮ้ออออ โทรมาทำไมอีกล่ะเนี่ย” ไม่อยากรับโทรศัพท์ของมันเลย โทรมาทีไร ไม่พ้นคืนนั้นผมต้องนอนเจ็บก้นทั้งคืน
แต่จะไม่รับก็ไม่ได้ เดี๋ยวมันไปอาละวาดถึงหน้าบ้าน
“ครับ”
“มึงอยู่ไหน?”
“ข้างนอก”
“อย่ากวน....ข้างนอกมันที่ไหนล่ะ”
“มหาลัย”
“เลิกเรียนกี่โมง”
“ก็เกือบๆบ่ายสาม.....พี่มีอะไรรึเปล่า....เดี๋ยวผมต้องเข้าห้องเรียนแล้ว”
“เลิกแล้วรอที่นั่น เดี๋ยวกูไปรับ”
“จะมารับ!!!” มันจะมาไม้ไหนอีกล่ะเนี่ย
“ก็เอ่อสิ”
“จะมาทำไม....ไม่ต้องมาหรอก....ผมกลับเองได้” ผมรีบพูดจนลิ้นแทบพันกัน มันจะมาทำไม ผมไม่อยากให้ใครรู้เรื่องระหว่างเรา เพราะถ้ามีคนถามผมไม่รู้จะตอบไปว่ายังไง
“หุบปาก!!................กูจะไปรับ.....ถ้ามึงไม่อยู่รอมีเรื่องแน่”
“............................” บังคับกูตลอดเลย เป็นเชี่ยไรเนี่ย
“ไปเรียนได้แล้วมึง....”
.
.
.
เรื่องของมันวนเวียนอยู่แต่ในหัวผม....เรียนไม่รู้เรื่องเลย....เพราะมึงคนเดียว.....
แล้วนี่แม่...งไรวะ บอกจะมารับ นี่เลิกเรียนมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ยังไม่เห็นหัวมันเลย
“ไอ้นัท...นี่มึงนั่งรออะไร?....นั่งรอใครรึเปล่า?
“มึงกลับก่อนเลยเป้....กูนั่งเล่นแป๊ป....ขี้เกียจกลับบ้านว่ะ” ไม่อยากบอกมันว่านั่งรอไอ้บ้าตัวหนึ่งอยู่
“ไม่เป็นไร กูนั่งเล่นเป็นเพื่อนมึงก่อน....เดี๋ยวมึงจะเหงา” ทั้งเกรงใจ แล้วก็ไม่อยากให้มันเห็นไอ้ยักษ์ด้วย เดี๋ยวมันถามอะไรประหลาดๆอีก
“งั้นเรากลับกันเลยดีกว่า....กูอยากกลับแล้ว” ไม่รอแม่งแล้วเว้ยยย คำพูดไม่เป็นคำพูด
“อ้าวเวร..... เปลี่ยนใจง่ายจริงนะมึง”
.
.
.
“อ๊ะ!!” ลุกกะทันหันไปหน่อย หันชนใครเข้าโครมเลย........ นี่ถ้าไม่ได้มือคว้าเอวไว้สงสัยจะได้หัวทิ่มลงพื้นแน่ๆ
“ขอ..ขอโทษครับ....คุณเจ็บตรงไหนรึเปล่า” รีบละล่ำถามออกไป ไม่ทันได้มองหน้าคนที่ผมชนเลย
“......................” ไม่มีสัญญาณตอบรับ
“อ้าว..เฮ้ย...”
“จะไปไหน?” ดูมันถามสิครับ ยิ่งเห็นหน้ามันยิ่งหงุดหงิด
“กลับบ้านไง ถามมาได้!”
“เอ่อ..........ไอ้นัท” นั่นเสียงไอ้เป้ครับ คงเห็นบรรยากาศไม่ค่อยดี ระหว่างผมกับไอ้ยักษ์นี่
.
.
.
“เอ่อ......” เสียงผมเองครับ จะแนะนำให้ไอ้เป้รู้จัก...ก็ตะขิดตะขวงใจยังไงๆไม่รู้
ไอ้เป้มันเห็นผมเงียบ เลยชิงพูดขึ้นมาก่อน
“หวัดดีครับพี่....ผมเป้ เพื่อนไอ้นัท”
“เพื่อนเหรอ?” ไอ้นี่ เจอหน้าเพื่อนกูครั้งแรก ก็ทำเสียงเขียวใส่เลยนะมึง ไม่รู้จักคำว่า First Impression รึไงว่ะเนี่ย
“ใช่ครับ...เพื่อน”
“อืม...หวัดดี....”
“เอ่อไอ้เป้....นี่พี่ภัทร”
“.....มารับไอ้นัทเหรอครับ”
“อืม”
“พี่ชอบเพื่อนผมเหรอ?”
“.......................”ไอ้ยักษ์มันเงียบเลยครับ
“.........ว่าไงครับ.......”
“ฮึ..............มึงคิดว่าไงล่ะ”
“ผมมีเพื่อนรักแค่คนเดียว......ถ้าไม่จริงจัง.....พี่ควรปล่อยมันไปดีกว่า” นี่พวกมึงทั้งสองคนคุยอะไรกันเนี่ย ไม่เห็นหัวกูอยู่ในสายตาเลย
“แล้วถ้ากูบอกว่าไม่มีวัน....ปะ....”
“เฮ้ยย พวกมึงคุยอะไรกัน พอๆ เลิกพูดกันได้แล้ว” รีบตัดบทดีกว่า ก่อนที่พวกนี้มันพูดอะไรบานปลาย
“ชอบเชิบอะไรกัน...... ไอ้เป้แม่งถามออกมาได้ กูเคยบอกมึงไปแล้วไง ว่าแค่คนรู้จัก” ผมรีบไปหันไปเคลียร์คำถามที่คาใจไอ้เป้ทันที
“ไปๆกลับกันดีกว่า.....เป้มึงกลับได้แล้ว....เดี๋ยวน้องฟิล์มเขาจะรอนาน” ตัดบท ตัดบท ผมรีบดันให้ไอ้ไอ้เป้หันหลังออกจากวงสนทนาทันที
“นัท....ไรของมึงเนี่ย....กูยังคุยกับพี่เขาค้างอยู่เลย”
“ไม่ต้องคุยแล้ว.....ไปๆ...กลับๆ”
“เอ่อๆ....ไปก็ได้.....แฟนมาแล้วไล่เพื่อนเลยนะมึง”ว่าจบมันก็วิ่งปรู๊ดดออกไปเลย..............ไอ้เป้............กูได้ยินนะมึง..............
“..............................” ไอ้ยักษ์มันยืนเงียบอยู่ครับ
.
.
.
“ป่ะ....พี่.....ยืนนิ่งทำไม.....กลับบ้านเถอะ”
มันไม่ได้พูดอะไรต่อ.....แค่มองหน้าผมแล้วก็เดินนำหน้าขึ้นรถไปก่อน.....
ภายในรถบรรยากาศมันเงียบเชียบจริงๆ มันโกรธอะไรรึเปล่า??..............อันที่จริงต้องเป็นผมสิที่ควรจะโกรธมัน.......นัดแล้วดันมาช้า
“เพื่อนมึงคนนี้...............”......เพื่อนผมมันเป็นอะไร?
“ทำไม?.....”
“......น่าสนใจดี.........พูดตรง..............กูชอบ”
“ชอบ?”
“อืม.....ชอบ”
“ไม่ได้นะ!!”
“เฮ้ยย มึงจะเสียงดังทำไมว่ะ” เอ่อนั้นสินะ ผมจะทำเสียงดังทำไม
“ก็......ก็พี่จะชอบมันไม่ได้นะ......”
“ทำไมกูจะชอบมันไม่ได้”
“ก็เพื่อนผมมันมีแฟนแล้ว......มันรักของมันมากด้วย........แล้วอีกอย่าง....เพื่อนผมมันรุก....ไม่ใช่รับ....พี่ไปชอบมันไม่ได้หรอก”
ผลั่ว!!
“โอ้ยย นี่!!......ตบหัวผมทำไมอ่ะ”
“สัดนี่........พล่ามซะยาวเลย”
“......................”
“กูบอกว่าชอบ..................แต่ไม่ได้หมายความว่าจะเอามันเป็นเมีย.......เข้าใจใหม่ซะด้วย”
“อะ.....อ้าว.....ก็นึกว่า......”
“นึกว่าอะไร.................”
“ก็นึกว่าพี่อยากลองเป็นรับ....ให้ไอ้เป้มันรุกไง”
พลั่ว.....
โอ้ยยย โดนตบหัวอีกแล้ว กูเจ็บนะมึง
“เพี้ยนใหญ่แล้วมึงนิ.......กูไม่มีวันรับ.....เหมือนมึงนั่นล่ะ......”
“เหมือน.....ยังไงอ่ะ”
“ก็เหมือนกับมึง.....ที่ไม่มีวันเป็นรุกได้ไง.......”
“เหอะ......พูดงี้ดูถูกกันชัดๆเลย......”
“ฮึ.....หันมานี่....ฟังกูพูดให้ชัดๆ......มึง......ไม่มีวันกดกูได้หรอก” ไอ้ยักษ์มันจับหัวผมให้หันหน้าเข้าหาแล้ว เค้นเสียงเขียวใส่
“เชอะ....จะลองดูไหมล่ะครับ......พี่ภัทร”ผมจงใจเน้นเสียงให้เข้มเข้าไว้....... ฮึ.....ฆ่าได้....หยามไม่ได้นะ.....ไม่ยอมๆ....มาว่าผมแบบนี้ได้ไงกัน
“.......แล้วมึงจะได้รู้” ไปๆมาๆจากพูดเรื่องของไอ้เป้....จากที่กำลังโกรธที่มันมารับช้า....ไหงกลายมาคุยเรื่องรุกรับกันได้ล่ะเนี่ย..............แต่ก็นะ....ไว้กลับถึงคอนโดก่อนเถอะ.....จะจับกดให้ลุกไม่ขึ้นเลย....
=== End Ch.11===
ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับการติดตาม ^^
-
จะกดพี่ภัทรหรอนัท
:z1:
คิดว่าคงไม่มีทาง
-
จะกดเค้า รึให้เค้ากดกันน้าาา
:-[ :-[ :-[
-
จะกดได้หรอ ????
ถ้าเปลี่ยนเปนอยุค้างบนก้ออาจไม่แน่ :laugh:
-
นัท ฝันไปหรือเปล่า
แพ้ทาง แพ้แรง แพ้ขนาด แพ้....ซะทุกด้าน ยังคิดจะรุกจะกดพี่ภัทรอีกเนี่ยนะ
-
แน่ใจนะว่าจะจับพี่ภัทรกดอ่ะ
-
เห็นด้วยกะรีบน :laugh: :laugh: :laugh:
-
เริ่มน่ารักขึ้นทุกวันๆ ชอบๆๆ
รออ่านนะคะ :L2:
-
มาไวไว
อยากรุ้ผลรับรุกจังเลย
อิอิ
-
นัทจะกดพี่ภัทร เดี๋ยวได้กลายเป็นพี่ภัทรจะกดนัทแทนหรอก :laugh:
-
เมื่อไหร่จะสวีทกันได้หว่า
-
นัท แน่จัยหรอว่าจะกด พี่ภัทร ได้ อ่ะ 555+
-
ไม่สำเร็จแน่นอน กั๊กๆ
ผลจากการตัดสิ้นใจ นัทต้องนอนหยอดข้าวต้มแน่นอน ฮ่าๆ
เปอร์เซ็นความเป็นไปได้คือ 0.01 %
-
นัทไม่น่าพูดขัดเลยพี่ภัทรกำลังจะพูดอะไรอยู่เลย
จะกดได้เหรอเนี่ย
-
แน่จริงนัทต้องจับภัทรกดให้ได้สิ..จะรอ อิอิ :z1:
-
เอาแค่ออนท๊อปให้รอดก่อนมั้ย หึๆ
-
คนที่จะลุกไม่ขึ้นคงเป็นนัทไม่ใช่พี่ภัทรแล้วล่ะ
ยากหน่อยนะที่จะกดพี่ภัทรน่ะ
-
no way :laugh:
-
รุกสิ on top อ่า :o8: :o8: :o8:
-
:m20: :m20:ทำได้แน่เร้อๆๆๆ
-
:o8: :-[ เกียงกันจิงๆเลยน้า คู่นี้ คิคิ ชอบๆๆๆๆ :-[ :impress2: :o8:
-
นัทหวังสูงนะเนี่ย ฮ่าๆๆ
-
ชอบไม่ได้ เพราะหึงอะเปล่านัทจ๋า :impress2:
-
:z1: :z1: หางานให้ตัวเองอีกแล้วนะนัท
-
ชอบๆๆๆ มาต่อเร็วๆๆ นะคับ
-
อูย...จะเอาแรงที่ไหนไปกดเค้าหล่ะหนูนัท ตัวก็แค่นั้น เป็นรับอ่ะ ดีแล้ว
ว่าแต่ ทำไมตอนนี้มันสั้น ๆ ค่ะ
-
หนูนัทททท
คำเตือน!! จะกดเค้าระวังจะถูกเค้ากดจนลุกไม่ขึ้นแทนนะลูกกกก :z2: :z2:
-
อะไรนะค่ะ นัทบอกว่า "ลุกไม่ขึ้น" หรือ "รุกไม่ขึ้น" 555555555
-
ปฏิบัติการรุกฆาต เริ่มได้ :laugh:
-
นัทจะกดพี่ภัทร
5555555555
กดเลย กดเลย เชียร์ สุดใจขาดดิ้น
แต่.............
จำสำเร็จมั้ยนี่ สงสัยต้องลองก่อนเนอะ
เรื่องนี้น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ชอบค่ะชอบ
เป็นกำลังใจคุณนักเขียนนะคะ
-
555 นัทคิดการใหญ่
ไอ้พี่ภัทรคงหลงน้องหัวปักหัวปำก็คราวนี้ :z1:
-
เ_ี้ย ภัทร ยักษ์กินจุ แถมเอี้ยทั้งพี่ทั้งน้องอีกต่างหาก สงสารน้องนัท :sad11:
กดมันเลยน้องนัท แล้วจะรู้ซึ้ง ติดใจยังไงค่อยว่ากันอีกที :laugh:
-
Ch.12 (1)
ไม่สบาย.......ตอนนี้ผมกำลังนอนไม่สบายอยู่.......
ทำอะไรไม่ได้เลย.....ไม่ใช่สิ......ต้องเรียกว่าหมดแรงจนไม่สามารถทำอะไรได้ต่างหาก
เหมื่อยเนื้อเหมื่อยตัวไปหมด......ได้ยินเสียงไอ้ยักษ์แว่วๆอยู่ข้างหู.....
ทำไมมองไม่เห็นล่ะ......คงเป็นเพราะลืมตาไม่ขึ้นสินะ......
.
.
.
ตั้งแต่เมื่อวานตอนเย็น.....หมายมั่นปั้นมือว่า........จะจับไอ้ยักษ์กด..........
........ผมได้กด.......อย่างที่มันรับปากจริงๆ......
.
.
.
“พี่......เดี๋ยวก่อน......อะ....อื้ออ”
“อืมม.....” ไอ้ยักษ์มันกับง่วนอยู่กับการใช้ปากดูดดึงน้องชายของผมอยู่ ผละปากของจากของมันได้แค่แปปเดียว มันก็ขยับตัวมาจ่อไว้ที่ปากผมเหมือนเดิม
ยอมรับเลยว่ามันใช้ลิ้นเก่งมาก....ลากเลียตั้งแต่โคนจรดปลาย....ซ้ำยังดูดที่ส่วนปลายอย่างแรง...จนผมเสียวสะท้านไปทั้งตัว.....
“อ๊ะ....อื้อ.....” อยากจะเรียกให้มันถอนปากออก...เพราะผมกลั้นไว้ไม่ไหวแล้ว......แต่ยิ่งร้องก็ดูเหมือนมันยิ่งได้ใจ เร่งห่มสะโพกกระแทกเข้ามาที่ช่องปากของผม.....จนต้องห่อปากไว้แน่นแล้วใช้ลิ้นดุนดันหวังลดจังหวะการกระแทกนั้นลง.....แต่คาดว่ามันคงไม่ได้ผล.......ยิ่งห่อปากให้แน่น.......เสียงครางของมันก็ยิ่งหลุดรอดมาให้ได้ยิน.....ทั้งๆที่ปากมันก็ไม่ว่างเหมือนผมนั่นล่ะ...... “อื้มมมม”
“อ๊ะ.....อื้ออ.......” ในที่สุดผมก็เป็นคนที่ทนไม่ไหวก่อน.....ปลดปล่อยออกมาจนหมด.....ริมฝีปากของมันยังคงเก็บกวาดทุกหยาดหยด.....ดูดไล้เลียน้ำรักจนสะอาดโดยไม่คิดรังเกียจกันเลยสักนิด
เมื่อมันดูดดึงจนหนำใจ.....มันก็ถอดถอนแกนกายของตนเองออกจากฝากของผมเช่นกัน....จากนั้นก็จับให้ผมมานั่งที่ริมขอบเตียง แล้วมันก็ลุกขึ้นยืนตรงหน้า......ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าผมต้องทำอะไร.....
แท่งร้อนค่อยๆจ่อมาที่ปากของผมอีกครั้ง.....แต่ครั้งนี้....ยังไม่ทันได้ใช้ลิ้นปรนเปรอให้มัน....เหมือนที่มันทำให้ผม.....
พอแท่งร้อนเข้ามาในโพลงปากได้เพียงครึ่ง......มันก็เอื้อมมือมาจับที่หัวแล้วเริ่มขยับเข้าออกทันที.....จังหวะเริ่มไต่ระดับจากช้าๆไปจนเร็วและแรงขึ้น.....ผมรู้โดยอัตโนมัติว่าต้องเก็บฟันแล้วห่อปากให้แน่นขึ้นมากกว่าเดิมทันที.....เพื่อช่วยให้มันได้ปลดปล่อยเร็วขึ้น......ไม่งั้นมีหวัง.....ปากผมคงจะแตกก่อนที่น้ำของมันจะแตกมากกว่า
“อื้ม.....ดีมาก....นัท”
“...................” ผมไม่ได้ตอบอะไร ต้องเรียกว่าตอบไม่ได้มากกว่า เพราะบางอย่างมันค้างคาอยู่ในปากอยู่...ทำได้เพียงช้อนตาขึ้นมองหน้ามัน....เท่านั้น....
มันจับหัวผมขยับโยกอยู่แบบนั้นอยู่เกือบสิบนาที.....สีหน้ามันตอนนี้คงเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว.....ใบหน้าที่เคยเห็นเป็นประจำ....บัดนี้มีสีหน้าที่แดง คิ้วขมวดเข้าหากันจนแน่น.........
“อ๊.....อา........” หลังจากหลั่งออกมา มันกดแช่ไว้อย่างนั้นไม่ยอมถอนแกนกายออกจากปากผม เพื่อให้ผมได้ลิ้มชิมรสชาติของมันเหมือนที่มันชิมรสชาติของผม
พอสมดังใจ.......มันก็ถอนแกนกายออก...... น้ำรักที่หลั่งออกมามันเยอะ ผมไม่ทันได้กลืนกินหมด ก็ทะลักจนย้อยออกมาจากมุมปาก......
......ไอ้ยักษ์มันใช้มือป้ายน้ำที่ติดเลอะที่มุมปากของผมเข้าปากตัวเองทันที......สงสัยมันคงอยากชิมรสชาติของตัวเอง....
......ผมคิดผิด......
มันป้ายเข้าปากตัวเองก็จริง.......แต่มันกลับดันให้ผมนอนราบไปที่เตียงอีกครั้ง....แล้วประจบปากจูบดูดดื่มทันที....น้ำรักที่เพิ่งจะเข้าปากมันไป.....บัดนี้มันย้ายมาอยู่ในปากผมเป็นอันเรียบร้อยแล้ว........เราทั้งสองนอนจูบกันอยู่แบบนี้เนิ่นนาน.....
“ไงครับน้องนัท......แค่น้ำแรก....นอนหมดแรงเลยรึไง”
“............” ไอ้ตัวแสบมันไม่ได้ตอบอะไรออกมา ได้แต่นอนหอบหายใจไปมาอยู่แบบนั้น
“อยากลองกดพี่ใช่มั้ย?”
“..............”มันไม่ตอบ ได้แต่พยักหน้าหงึกๆ
“ได้สิ.......พี่จะให้น้องนัทกด.......”
“จริงนะ” มันยิ้มร่าเลย......แรงจะลุกขึ้นนั่งยังไม่มีเลย ริอาจจะมาจับกูกด เดี๋ยวมึงจะได้รู้สึก
“จะกดคนอื่น......นัทต้องอยู่ข้างบนรู้รึเปล่า”
“อื้อ....รู้ๆ”
“งั้นก็ลุกขึ้นมาเลย” ว่าจบผมก็ดึงตัวที่อ่อนปวกเปียกของมันให้ลุกขึ้นมานั่ง ส่วนผมก็เอนหลังพิงหัวเตียงไว้ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน
ท่าทางเก้ๆกังๆแบบนั้น ยังคิดจะมากดคนอย่างกูรึ....ไอ้ตัวแสบ....
“นี่....นั่งนิ่งทำไม”
“ก็.......” ได้แกล้งมันก่อนแบบนี้สนุกดี.......แล้วค่อยจับเชือดทีหลัง
“ขึ้นมานั่งบนตัวพี่สิ”
ตอนเอ๋อๆแบบนี้.....มันว่าง่ายดีครับ......
“พี่......”
“หืม...มีไร”
“ผมจะกด.....แล้วทำไมผมต้องมานั่งบนตัวพี่ด้วยล่ะ” ไอ้เด็กน้อย ขึ้นมานั่งบนตัวกูแล้ว เพิ่งจะคิดได้รึไง
“ก็นัทอยากกดใช่มั้ย”
“ใช่”.....มันรีบพยักหน้ารับ
“แล้วคนจะกดมันก็ต้องอยู่ข้างบนใช่มั้ย”
“ก็ใช่.......แต่....ขึ้นมานั่งอยู่แบบนี้......แล้วผมจะเสียบพี่ได้ยังไงล่ะ?”
“ฮึ......”
“หัวเราะทำไม?”
“ใครบอกว่าพี่จะให้นัทเสียบ”
“อ้าว......พี่หลอกผมเหรอ”
“เปล่า.......พี่บอกว่าจะให้นัทกด......พี่บอกว่าจะให้นัทอยู่ข้างบน”
“แล้วทำไม.......”
“อยู่ข้างบนแบบนี้นัทก็กดพี่ได้เหมือนกัน...........” ว่าจบผมก็จับตัวมันยกขึ้น แล้วเลื่อนให้ตรงกับของๆผม แล้วค่อยๆกดตัวมันลงไปทันที
“โอ้ยย....พี่....เดี๋ยว”
“อย่าเกร็งสิ......” เมื่อเห็นว่ามันเจ็บผมก็ถอดแกนกายออกก่อน แล้วค่อยๆใช้นิ้วแหย่เข้าที่รูด้านหลังของมันก่อน เพื่อช่วยขยายช่องทางไม่ให้มันเจ็บมาก
“พี่.....หลอกผม.....อ๊ะ.....อื้อออ” ผมควานนิ้วไปทั่วจนเจอจุดที่ช่วยกระตุ้นความรู้สึกของมัน กดเน้นย้ำที่จุดๆนั้นจนมันต้องส่งเสียงครางออกมา
“ไม่ได้หลอก.....” น่าจะได้ที่แล้วล่ะ ฟังจากเสียงหอบของมันที่ดังอยู่ข้างๆหู
“อ๊ะ....อื้ออออ” ผมถอนนิ้วออกมาทันที แล้วค่อยจับแกนกายให้ตั้งตรงอีกครั้ง
“นัท.....ค่อยๆขยับลงมา” ส่งเสียงบอกให้คนตรงหน้าร่วมมือกันหน่อย....เพราะคนที่เจ็บมันไม่ใช่ผม.....
“อื้ออ.......”กว่าจะเข้ามาได้จนหมด ก็เล่นเอาไอ้ตัวแสบนี่หอบอีกรอบ...
แค่นั่งทับกันอยู่เฉยๆผมยังรู้สึกถึงแรงตอดรัดที่มากกว่าปกติ.....แล้วคนนี้ล่ะจะไม่รู้สึกได้ยังไง
“อ๊ะ....พี่.....อย่าเพิ่งขยับ......” มือน้อยๆของมันข้างหนึ่งเริ่มเคลื่อนมากดที่ไหล่ของผม.....อีกข้างต้องกดไว้ที่หน้าขา....เพราะยังไม่ต้องการให้ผมขยับตัว
แต่แรงตอดรัดขนาดนี้ใครมันจะไปทนได้......ผมไม่สนใจ....ค่อยขยับสะโพกขึ้นลง....ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ส่งแรงมากมาย....แต่มันก็เรียกเสียงครางออกจากปากไอ้ตัวแสบได้.....
“เป็นไง......ได้กด....รู้สึกดีไหม?”........ผมถามออกไปขณะที่ร่างกายยังขยับอยู่แบบนั้น
“อ๊ะ.....มะ....ไม่”
“ไม่อะไร.....ไม่รู้สึกเหรอ” ผมส่งแรงขยับขึ้นลงให้แรงขึ้นอีก ร่างเล็กๆพยายามจะยกตัวขึ้นหนี.....ไม่สำเร็จหรอก.....ผมใช้มือทั้งสองข้างจับเข้าที่สะโพกเพื่อให้รับกับแรงขยับตัวอย่างเต็มที่
“อ๊ะ...อา....พี่.....แรงงง.....เกินไป.....แล้ว.....” ไอ้ตัวแสบมันพูดพลางหอบ เสียงที่ออกมากระท่อนกระแท่นจนแทบจะจับใจความไม่ได้....เพราะหัวน้อยๆของมันโคลงไปโคลงมาตามแรงกระแทกที่ได้รับ
“ว่าไง.....ทีนี้รู้สึกหรือยัง”
“อื้อออ.....อ๊ะ......ระ.....รู้สึกกก.....แล้ว”
“อืมมมม” เมื่อได้รับคำตอบที่พอใจ ผมก็ลดจังหวะกระแทกลง แล้วจับหน้าของมันมาใกล้ๆเพื่อมอบจูบหวานๆให้เป็นรางวัล
“อื้อมมม” มือเล็กๆเปลี่ยนจากจับที่ไหล่มาตบหลังผมแปะๆเพื่อบอกว่า....เริ่มหายใจไม่ออกแล้ว....
“ฮึ......พี่ให้น้องนัทได้กดสมใจแล้วนะครับ......”
“..........”ฮึ....มันทำหน้างงๆ........ว่าแล้วก็กระแทกตัวแรงๆแกล้งมันไปอีกหนึ่งที เสียงเรียกหวีดร้องของมันออกมาได้ “อ๊า.....ยะ....อย่าแกล้ง”
ไอ้ตัวแสบมัน คงเพิ่งเข้าใจ และกำลังจะอ้าปากพ่นพิษออกมาแต่ช้าไปเสียแล้ว ผมรีบประกบปากปิดคำพูดระคายหูทันที.....เก็บเสียงไว้ครางอย่างเดียวเถอะ......
=== Tobe continued===
ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับการติดตาม
-
:z13: :z13:
:z3: :z3: ค้างงงงง :sad4:
-
พี่ภัทร ให้ นัท กด จนนัทหมดแรงเลนเหรอ
-
ตายจริง หมดแรงข้าวต้มเลยซินะ
-
หมดๆกัน ดูสิกดจนหมดแรงไปเลย เหนื่อยไหมนัท
-
นี่ก็หลอกให้น้องกด :m20: :m20:
-
ยินดีกับการกดครั้งแรกของนุ้งนัท
บวกๆ ค่ะ
-
เยๆ ได้กดแล้ว ยินดีด้วย o13
-
นัทได้"กด"ภัทรสมใจแล้วนะ :laugh:
-
:haun4: :haun4:
เ_ี้ยพี่ภัทรแกล้งน้องว่ะ ได้กดจนต้องหยอดน้ำข้าวต้ม
-
อืม .... ได้กดจริง
:jul3:
-
อยากกดแบบนี้บ้างจัง
-
:haun4: มาต่อเถอะ :oo1:
-
อยากกดแบบี้บ้างชอบบ :haun4: :oo1: :oo1:
-
:jul1: สมใจแล้วนะน้องนัทจ๋า :laugh:ได้กดสมใจเลย หึหึ
-
นัทได้กดสมใจเเล้ว :oo1:
รออ่านนะคะ :L2:
-
โดนกดจนได้นะพี่เครา :m20: :m20:
-
เป็นไงล่ะน้องนัท กดพี่เค้าสนุกไหมลูกกกกก :laugh: :laugh:
-
ถูกต้อง ได้กดจริงๆๆๆ
-
ได้กดสมใจน้องแล้ว :oo1:
-
:laugh:
-
อ่านไปอ่านมา ก็...สรุปว่าได้กดจริงๆ นั่นแหละนัท ทำใจเหอะเนาะ :haun4: :haun4:
-
:pighaun: :haun4: สุดๆๆๆๆๆ กำเดากระฉูดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ได้กดสมใจเชียว
เล่นเอาคนอ่าน :m25: :m25:
-
พี่เทรนไม่สงสารน้องเลยน่ะ กดเอา กดเอา (แต่เราชอบน่ะ)
-
Ch.12 (2)
ไอ้ยักษ์.....มึงนะมึง......หลอกกูได้
......ได้กด......กดให้มันนอนนิ่งๆไม่ต้องขยับสะโพกสวนขึ้นมา.......
มันทำกับผมอยู่ในท่านี้เกือบทั้งคืน.......นึกอยากคืนคำ.......ไม่อยากกดมันแล้ว.....ไม่อยากอยู่ข้างบนแล้ว
อยู่ข้างบนเหนื่อยกว่าเดิมอีก..........ไหนบ้างครั้งจะต้องคุมจังหวะเอง........ไหนบ้างครั้งจะต้องคอยเบรกจังหวะไม่ให้เสียวจนแทบขาดใจ.....
......บอกได้คำเดียวว่า.......
......คิดจะกดไอ้ยักษ์......
........แค่คิด........ก็หมดแรงแล้ว.......
.
.
.
ผมรู้สึกตัวอีกที ตอนรู้สึกเย็นๆที่หน้าท้อง......อื้ออ.....ความเย็นเริ่มไล่ไปทั่วทั้งตัว.....
เปลือกตาที่เคยรู้สึกหนักอึ้ง.....บัดนี้ค่อยๆมีแรงขยับไปมาได้บ้างแล้ว
สิ่งแรกที่เห็น....ใบหน้าคุ้นเคย....ที่คิ้วขมวดกันเป็นปม......
....ผมทำอะไรให้มันโกรธอีกหรือเปล่า?......
“พี่.......” เพิ่งรู้ว่าเสียงตัวเองแหบมาก จนแทบจะไม่มีเสียงเปล่งออกมา
“รู้สึกตัวแล้วเหรอ......”
“หิวน้ำ” ผมบอกความต้องการของตัวเองออกไป ไม่นานนักผมก็ได้สิ่งที่ผมต้องการ มันค่อยๆประคองตัวให้ผมลุกขึ้นนั่ง แล้วจับแก้วน้ำมาชิดที่ริมฝีปากเพื่อไม่ให้น้ำหกเลอะออกมา
“กูว่า......ถ้าบ่ายนี้มึงยังไม่ตื่น......กูจะอุ้มไปหาหมอแล้ว”
“....................”บ่ายแล้วเหรอ ผมนอนหลับไปนานมาก
“พี่........”
“เดี๋ยวมึงรอแปป......กูไปเอาข้าวมาให้.....กินเสร็จจะได้กินยา”
“พี่.........”
“มึงมีไร........เรียกทำไม”
“ผม.......เป็นไรอ่ะ”
“เพี้ยนรึไง......หรือว่าไข้ขึ้นจนเพ้อ......มึงไม่สบาย......เมื่อเช้ากูปลุกแล้วแต่มึงไม่ยอมตื่น.......”
“แล้ว..........”
“กูก็เลยรอดูอาการมึงอยู่นี่ไง......กะว่าถ้าบ่ายนี้มึงยังไม่ตื่นจะพาไปหาหมอ.....แต่พอดีมึงตื่นซะก่อน”
“พี่.....เช็ดตัวให้ผมเหรอ”
“ก็เอ่อดิ.......อยู่กันสองคน....กูไม่เช็ดแล้วใครจะเช็ดให้มึง.....”
“ขะ.....ขอบคุณนะ” ผมขอบคุณมันออกไป.....ผมรู้ถึงแม้ว่ามันจะชอบบังคับ....ชอบดุ.....แต่ในเวลาที่ป่วยและรู้สึกอ่อนเพลียเช่นนี้......การมีมันมาคอยดูแลอยู่ใกล้ๆมันทำให้ผมรู้สึกดีมาก.......
“หลับตาซะ.....เดี๋ยวกูมา” ผมทำตามที่มันบอก ถึงแม้ว่าจะมีแรงมากกว่าเมื่อเช้า แต่ก็รู้ดีว่าร่างกายผมยังไม่เต็มร้อยดี
มันหายไปไม่นาน....ก็กลับมาพร้อมข้าวต้มหนึ่งชาม.....กลิ่นหอมชวนให้ทานมาก
ถ้าในยามปกติ....ผมคงซัดข้าวต้มชามนี้จนเกลี้ยง.....แต่วันนี้มันกลืนไม่ลงจริงๆ
“อิ่มแล้ว”
“กินข้าว.....ไม่ใช่ให้ดม.....นี่นับคำได้เลย” ใช่ครับ......นับคำได้เลย เพราะผมไม่ได้ทานเอง ไอ้ยักษ์มันป้อนข้าวให้ผมทาน
“กินไม่ลงแล้ว”
“อีกนิด......กินเยอะๆ....จะได้หายไวๆ”
“ห้า......” ผมยื่นขอเสนอ.....รู้ดีครับว่าไม่สบาย...ต้องทานเยอะๆ.....แต่ร่างกายมันไม่ปกติ....มันจะรับไม่ไหวอยู่แล้ว
“สิบ......” มันต่อรอง.....
ผมค่อยๆอ้าปาก.......
“หนึ่ง......”
“สอง........”
“สาม.........” มันนับทุกครั้งที่ป้อนข้าวต้มเข้าปากของผม ตะ......แต่
“สี่..........” ผมอ้าปากจะรับข้าวเหมือนเดิม.....แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือ......สิ่งที่ทานเข้าไปก่อนหน้า.....มันย้อนออกมาจนเกือบหมด.....เลอะไปทั่วตัวคนที่กำลังป้อนข้าวให้ผมอยู่
“..............” มันไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ
“พี่........ผมขอโทษ” ปากพร่ำบอกพูดคำขอโทษออกไป มือของผมก็ค่อยๆเช็ดเอาเสร็จข้าวต้มที่เลอะอยู่บนเสื้อของมันออก
หมับ!!.....ไอ้ยักษ์มันจับมือของผมไว้ ให้หยุด.....สีหน้าที่เรียบเฉย....มันคงจะโกรธมากสินะ....ที่ทำอ้วกใส่มันจนเลอะไปหมด....แล้วแถมยังเถอะ ผ้าห่มที่ห่มตัวผมอยู่ด้วย
มันค่อยๆลุกขึ้นจากเตียง แล้วถอดเสื้อทิ้ง จากนั้นก็เดินมาเก็บเอาผ้าห่มที่เปื้อนออกจากเตียง.....ผมได้แต่นั่งมองด้วยน้ำตาคลอ.....ไม่ได้ตั้งใจ.....ทำไมต้องโกรธด้วย......
ไอ้ยักษ์มันหายเข้าไปอีกครั้งในห้องน้ำ........ไม่นานก็กลับมาพร้อมกะละมังใส่น้ำพร้อมผ้าขนหนู......ตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวมันเหลือแต่กางเกงบ๊อกเซอร์แล้ว คงจะถอดส่วนที่เหลือทิ้งไว้ในห้องน้ำ
“ร้องไห้ทำไม?” มันถามขณะนั่งลงข้างๆผม มือไล้เกลี่ยหยาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
“ขอโทษ”
“...................”
“ขอโทษ.....ที่อ้วก....เลอะตัวพี่......ขอโทษที่ทำให้โกรธ”ยิ่งพูดน้ำตาก็ยิ่งไหล.....เขาว่ากันว่า....ในยามที่เราป่วย....จะเป็นยามที่เราอ่อนแอด้วย.....คงจะจริง
“อย่าร้อง”
“............”
“กูไม่ได้โกรธ...............มึง” มันพูดขึ้น พร้อมกับใช้ผ้าขนหนูจุ่มน้ำ ซับเข้าที่หน้า ค่อยๆเช็คคราบข้าวต้มที่ผมทำเลอะไว้
“ถอดเสื้อผ้าออกก่อนนะ..............จะได้เช็ดตัวทีเดียว” มันว่าหลังจากที่เช็ดคราบข้าวต้มออกจนหมดแล้วเดินกลับไปห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนถ่ายเอาน้ำสะอาดมาใหม่อีกครั้ง หลังจากเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ใหม่จนเสร็จ มันก็อุ้มผมออกจากห้องนอนมาวางไว้ที่โซฟากลางห้องรับแขก “นอนที่นี่ไปก่อน.......เดี๋ยวทำความสะอาดห้องแปป.....ค่อยเข้าไปนอนใหม่”
ผมกำลังจะหลับตาพักผ่อนตามที่มันแนะนำมา “เดี๋ยวก่อน......กินยาก่อน.....แล้วค่อยนอน......ถ้าตื่นมาแล้วไม่ดีขึ้น คงต้องไปหาหมอ” ก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทรา.....ได้ยินเสียงแผ่วเบาข้างๆหู....พอจับใจความได้ว่า.....ขอโทษ
.
.
.
ไม่รู้ตัวว่าถูกอุ้มกลับมาตอนไหน ตื่นมาอีกครั้งบรรยากาศนอกห้องนอนก็มืดค่ำแล้ว ตื่นมาครั้งนี้ค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย.....ถึงแม้จะอาเจียนข้าวต้มออกมา....แต่มันก็ไม่ทั้งหมด....นั่นคงทำให้ร่างกายมีแรงขึ้นมาบ้าง.....
ลืมตาขึ้นมายังคงพบภาพเดิม.....ไอ้ยักษ์มันยังไม่ห่างหายไปไหน....ยังคงอยู่ใกล้ๆเหมือนเดิม
“เป็นไงบ้าง.....ดีขึ้นไหม”
ผมพยักหน้าตอบมันออกไป
“หิวข้าวหรือยัง......เมื่อบ่ายกินไปได้นิดเดียวเอง.....”
ผมมองไปรอบๆห้อง.....สภาพกลับมาเหมือนเดิมแล้ว....ผ้าห่ม....ผ้าปูที่นอนถูกเปลี่ยนใหม่ทั้งหมด.....ไม่มีกลิ่นเหม็นของอาเจียนที่ผมทำไว้เลย......
“พี่......ทำความสะอาดห้องเองเหรอ”
มันไม่ได้ตอบอะไร....แต่ก็พยักหน้ารับ
“ผม....ขอโทษ.....ที่ทำให้ลำบาก”
“บอกแล้วไง.....ว่าไม่ได้โกรธมึง.....ไม่ต้องขอโทษ”
“....................”
“แล้วก็ไม่ต้องร้องไห้แล้วด้วย.......” ร้องไห้อีกแล้วเหรอ......บ่อน้ำตาแตกง่ายจัง....ไหลออกมาไม่รู้ตัวเลย
“.....................” ผมยังคงนอนร้องไห้เงียบๆ จนไอ้ยักษ์มันช้อนตัวให้ลุกขึ้นนั่งพร้อมกับกอดผมไว้......เมื่อมีบ่าให้ซบ....น้ำตามันก็ยิ่งไหล
“อย่าร้อง.......กูขอโทษ...ที่ทำให้มึงไม่สบาย.......”
ผมไม่ได้ตอบออกไป แต่ส่ายหัวเพื่อให้มันได้รับรู้ว่าผมไม่ได้โกรธเรื่องนั้น
“พอแล้ว อย่าร้องไห้......เดี๋ยวไข้จะขึ้นอีก......กูไม่ได้โกรธมึง.....อย่าร้องๆ” มันพูดพร้อมกับกับมือลูบหลังผมไปเรื่อยๆเพื่อปลอบให้ผมหยุดร้อง
ตอนนี้น้ำตาหยุดไหลแล้ว แต่ยังคงมีเสียงสะอื้นอยู่บ้าง ไอ้ยักษ์มันดันตัวผมออกจากบ่า เพื่อให้หันเห็นหน้าเวลาคุยกัน
“ปวดหัวหรือเปล่า......? ร้องไห้มากเดี๋ยวจะยิ่งไม่สบายไปกันใหญ่......แล้วหิวข้าวหรือยัง?”
ผมส่ายหัวแทนคำตอบ
“ไม่?.....ไม่ปวดหัวหรือไม่หิวข้าว”
“ไม่ปวดหัวแล้ว”
“แล้วหิวข้าวหรือยัง”
“อื้อ.....หิว”
“รอแปป.....เดี๋ยวเอามาให้”
ก่อนที่มันจะได้ออกไป ผมรีบคว้าข้อมือไว้ทันที “พี่......เดี๋ยวผมออกไปกินข้างนอก....ไม่ต้องยกเข้ามาหรอก.....เดี๋ยวทำเลอะอีก”
มันค่อยๆแกะมือผมออกแล้วพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไร....ถ้าเลอะอีก....เดี๋ยวกูก็เช็ดให้สะอาดใหม่ได้ นอนรออยู่นี่ล่ะ ไปเอามาให้แปปเดียว”
“อือ”
ครั้งนี้ผมทานได้เยอะกว่ามื้อก่อน....ไอ้ยักษ์มันยังคงป้อนข้าวให้ผมเหมือนเดิม....บอกว่าจะกินเองมันก็ไม่ยอม....
ทานข้าวเสร็จก็เอายามาให้กินเหมือนเดิม......แล้วก็ผล่อยหลับไป
ผมนั่งๆนอนๆให้มันป้อนข้าวป้อนน้ำอยู่แบบนี้ถึงสามวัน..... ผมบอกมันว่าเริ่มดีขึ้นแล้ว กินข้าวกินน้ำ ลุกไปเข้าห้องน้ำเองก็ได้แล้ว แต่มันก็ไม่ยอมเชื่อ....ยังคงนั่งป้อนข้าวป้อนน้ำกันต่อไป....มันคงอยากแน่ใจว่าผมหายป่วยจริงๆ
ผมไม่แน่ใจว่าที่ผมป่วยเป็นเพราะอะไร?......เพราะมีเซ็กกันเกือบทั้งคืนเหรอ......แต่มันก็ไม่ใช่ครั้งแรกนินา......
หรือว่าต้องอยู่ด้านบนตลอดเวลา......ก้มหน้ามากเกินไป......สาเหตุนี้ล่ะมั้ง....ผมคิดว่างั้น
.
.
.
“หายดีแล้วใช่มั้ย”
“อื้อ....สบายขึ้นเยอะเลย....ไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ”
“ดีแล้ว.....นึกว่าต้องส่งโรงพยาบาลซะอีก......”
“อันที่จริง.....ถ้าผมไม่สบายอีก.....พี่พาผมไปทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลก็ได้นะ....ให้หมอเขาดูแล....จะได้ไม่ต้องลำบากพี่ด้วย”
“กูพูดเหรอว่าลำบาก”
“ก็.....เปล่า......แต่ผมเกรงใจ.....ไม่สบายพี่ก็ต้องมาดูแล.....แถมยังอ้วกใส่พี่จนเลอะไปหมดอีก.....”
“กูทำให้มึงเป็นแบบนี้.......เรื่องแค่นี้....แค่อ้วกใส่....กูไม่ถือ....มึงไม่ต้องคิดมาก”
“........................”
“แล้วอีกอย่าง............มึงคงไม่อยากให้หมอกับพยาบาลเห็นร่องรอยบนตัวมึงที่กูทำไว้หรอกนะ”เอ่อ......นี่ล่ะมั้ง สาเหตุที่มันยังไม่พาผมส่งโรงพยาบาล......ช่างเถอะ.....ยังไงมันก็ดูแลผม
“ขะ....ขอบคุณครับ....ที่ช่วยดูแลผม”
“อืม.....หายไวๆ......เผื่อวันไหนมึงอยากจะกดกูอีก.....เดี๋ยวกูจัดให้....ฮึฮึ.....” เวร........คนกำลังซึ้งในความดีที่มึงอุตส่าทำให้กู.....เสียอารมณ์.......ดันเสียรู้ไอ้ยักษ์สุดหื่น......
=== End Ch.12===
ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับการติดตาม ^_^
-
เหมือนพี่ยักษ์จะยังโกรธอยู่เลยอะ..ยังไม่ลืมอีก..55+
จริงๆควรจะเป็นนัทที่ต้องงอนนะเนี่ย...ป่วยเลยอะ..
แอบเชียร์ให้นัทร้องไห้เยอะๆ...หางานให้พี่ภัทรทำเยอะๆ..
พี่ภัทรจะได้โอ๋น้องเยอะๆ...แบบว่าแก้แค้นคืนอะคะ..55+
-
:กอด1:
พี่ยักษ์นี่ก็พึ่งพาได้เหมือนกันแหะ
มีแอบมุมคนดีน่ารักด้วย
o13
-
ว้ายตายยยย อิพี่ภัทรน่ารักมากกก ตอนนี้ค่อยทำตัวสมเป็นพระเอกหน่อย :m20:
-
น่ารักอ่า พระเอกมากคร่า :L2:
-
แอบเป็นคนดีนะเนี่ยยย (ขนาดนี้ยังหาว่าเค้าแอบ 5555)
น้องนัทคงเข็ดไปอีกนาน ไม่อยากกดพี่ภัทรอีกนานเลยล่ะะ o18
-
ทำตัวดีกับเค้าก้อเป็นนะ พี่ยักษ์ภัทร
แต่อย่าให้ีดีแตกซะละ
ทำตัวแบบบนี้ให้สมกับเป็นพระเอกหน่อย
-
ไอ้ยักษ์ของนัทตอนนี้ ได้ใจสุดดดดดดด
-
ซึ่งอ่ะ ไอ้พี่ยักษ์ดูแลน้องนัทยามเจ็บป่วย :m15:
-
ซึ้งมั้ยน้องนัท อิอิ
-
ยักษ์น่ารัก :man1:
-
ไอ้พี่ยักษ์บ้า เค้าเขินนะตัว
-
ไอ้ยักษ์หล่อขึ้นก็ตอนนี้แหละ :o8:
-
ดูแลน้องให้ดีดีเลยพี่ยักษ์ทำซะหมดแรงต้องหยอดข้าวต้มของจริงเลย
-
อย่างที่เขาบอก..คนเราจะเห็นใจกันก็ตอนที่ไม่สบายนี่และ..ว่าใครเป็นห่วงเราจริง..น่ารักดีครับ :กอด1:
-
อยากจะกดพี่เขาอีกเปล่าครับ :jul3: :jul3:
:กอด1:
-
ที่นัทไม่สบายเพราะอะไร เพราะใคร ก็สมควรที่จะดูแลแหละ
-
ถึงจะหื่นแต่ก้อน่ารักนะ
ได้เหนมุมมองใหม่ของพี่ยักษ์ แล้วดูเปนผู้ชายอบอุ่นจัง
:กอด1:
-
:z1: :z1: :z1:
น่ารักกันจิงๆๆเลย
-
น่าสงสาร จิงๆ
เหอๆ ....
-
พี่ภัทรก็มีด้านดีๆกับเขาเหมือนกันนะ
น่ารักดีค่า
-
พี่ยักษ์ใจดีนะตอนนี้อ่ะ
แต่น้องนัทก็ได้กดสมใจนะ ได้กดไหล่กับกดขา :z1: :z1:
-
เอ้าได้กด จนเป็นเรื่อง อิอิ :laugh:
-
พี่ยักษ์เอาใจไปเลยตอนนี้ อิอิ
แต่คิดว่า นัทคงไม่อยากกดอีกแล้ว 555
:กอด1: :กอด1: :L2:
-
อิพี่ภัทรตอนนี้น่ารักจริงๆ เลย :กอด1: :กอด1:
เพิ่งรู้สึกว่าพี่แกพึ่งพาได้ เป็นครั้งแรกจริงๆ :laugh: :laugh:
-
:haun4: :pighaun: อร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ดูแลกันหวานจนเกินไปแล้วววววว :impress2: :-[ :o8:
-
พี่ภัทรเป็นห่วงน้องก็บอกมาเถอะ o18
ดูแลดีอย่างนี้นี่คงรักแบบเต็มเปาแล้วแหล่ะ :laugh:
-
มีซีนหวานมาเบรกอารมณ์บ้าง
-
พี่ยักษ์ของเราหื่นก็หื่นเอาโล่ หวานก็หวานเอาโล่
-
อ้าว พี่ยักษ์ทำดีหวังผล :z1:
-
:o8: แสนดีก็เป็นวุ้ยคนเรา ฮา
สงสัยนัทคงเข็ดไม่อยากกดไปอีกนาน กร๊ากกกกกกก :m20:
-
เป็นไงล่ะนัท ได้"กด"พี่ภัทรทั้งคืนจนไม่สบายเลย :laugh:
ส่วนไอ้พี่ภัทรตอนนี้ก็น่ารักจริงๆ แต่หวังว่าไม่ใช่ตอนนี้หวานแล้วตอนหน้าเครียดนา o18
-
แหมๆพี่ยักษนี่พูดเรื่องกดแก้เขินป่ะคะเนี่ย เอาซะเสียบรรยากาศเลย กำลังซึ้งๆ
-
แบบว่าชอบ อะ กรี๊ด!!!!!
-
ริจะกดก็ต้องทนเนอะอิอิ
รออ่านตอนต่อไปค้าบบบ
-
หายไปไหน
-
กำลังซึ้ง เจอประโยคสุดท้าย....เซ็ง!!!!!!
-
Ch.13 (Lucky number)
วันเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก.....ความรู้สึกเหมือนเพิ่งพบเจอกันเมื่อวาน......
หนึ่งปีแล้วนับตั้งแต่วันที่ผมก้าวขึ้นรถมากับมัน.......
ผมได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับตัวมัน.......มันใจร้อน.....ไม่ชอบให้ขัดใจ......ชอบบังคับ.....แต่ผมก็ยังพอทนได้......
สิ่งที่มันไม่ชอบ.....ผมก็ค่อยๆปรับ......
สิ่งที่ผมไม่ชอบ.......มันก็ไม่ยอมปรับ........
แต่ก็ยังดีกว่าแรกๆที่เจอกัน......รูปที่ถ่ายแบล็คเมล์.....หลังจากวันที่มันพาไปเจอกับพี่ต้น......มันก็ไม่เคยพูดถึงอีกเลย.......
.
.
.
“.....ค้างที่นี่มั้ยครับ”ผมถามขณะมันกำลังขับรถมาส่งที่หน้าบ้าน.....เราเพิ่งไปเดินเล่นด้วยกันมา
“ไม่ล่ะ.....วันนี้จะไปหาพี่ต้น”
“อืมๆ”
.
.
.
“นั่นใคร?”.......ไอ้ยักษ์มันถามขึ้น เมื่อรถขับมาถึงที่หน้าบ้าน
ใครคนหนึ่ง.....ยืนอยู่หน้าบ้านของผม.......
ผมไม่ได้ตอบอะไรออกไป.....รู้แค่เพียงตัวเองเอื้อมมือไปเปิดประตูรถแล้ววิ่งลงไปให้เร็วที่สุด......
หมับ!!!
สองเราสวมกอดกันเนิ่นนาน.......
คิดถึง.....คิดถึงที่สุด......คนที่รักที่สุด.......
“โอ้ยยย” แรงกระชากที่เกิดทางด้านหลัง ส่งผลให้ตัวผมเซปะทะเข้าที่อกคนที่เพิ่งกระชากแขนผม
“มึง..ทำเหี้ยอะไร” ไอ้ยักษ์มันตะคอกถามมาที่ผม
“พี่.......”
“ปล่อยนัทเดี๋ยวนี้นะ......” นั่นเสียงของเขา ยังนิ่งและนุ่มเหมือนเมื่อครั้งวันวาน
“มึงเป็นใคร.....มีสิทธิ์ไรมาสั่งกู”
“ฮึ.....ถามนัทดูสิว่า....กูมีสิทธ์อะไร” เขาถามย้อนกลับมา สีหน้าของไอ้ยักษ์ตอนนี้แทบจะฆ่าคนได้เลย แรงบีบที่ต้นแขนก็เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว
“โอ้ยย พี่ภัทร....ผมเจ็บ”
“.......................” มันหันมามองตามเสียงที่ผมเรียก
“ปล่อยแขนนัทได้แล้ว.....เขาเจ็บ”
“กูไม่ปล่อย.......ส่วนมึง.....มากับกูเดี๋ยวนี้”
ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ มันก็จับกระชากแขนผมลากแล้วยัดเข้าไปในรถทันที.......เขาคนนั้น.....คงไม่ทันได้ตั้งตัว.....กว่าจะรู้ตัวอีกที....ไอ้ยักษ์มันก็เคลื่อนตัวรถออกไปด้วยความรวดเร็ว.....
.
.
.
โธ่โว้ยยยย แม่...งเอ้ย หงุดหงิดมาก มากซะจนอยากกระชากคนตรงหน้ามาต่อยให้ร่วงแล้วกระทืบให้จมดินเลย
.....ต่อยให้มันเจ็บเหมือนกับครั้งนั้นที่ซัดมันไป........ ระบายความอารมณ์ให้สมกับที่เป็นอยู่ในตอนนี้.....
......แต่มันทำไม่ได้.........ทำเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว........
ถึงจะโกรธ โมโหมากแค่ไหน......ก็ไม่สามารถไปลงที่มันได้อีกแล้ว.......ทั้งๆที่มันเป็นต้นเหตุของอารมณ์ร้ายๆพวกนี้........
“มันเป็นใคร”
“..............” ไม่ยอมตอบ เอาก้มหน้าก้มตาร้องไห้
“กูถามว่ามันเป็นใคร!!!” ไม่ไหวแล้ว จะเงียบทำไมว่ะ....หัวน้อยๆคลอนไปคลอนมาจากแรงเขย่าที่ผมทำขึ้น
“ปะ....เป็น”
“เป็นใคร”
“เขาแฟนผม........”
“แฟน?”................แฟนงั้นเหรอ................ทำไมกูไม่เคยรู้ว่ามึงมีแฟน
“ใช่......คนนั้นเขาเป็นแฟนผม........”
“มึงโกหก!!”
“ไม่....ผมไม่ได้โกหก....เขาเป็นแฟนผมจริงๆ”
“แล้วทำไมเพิ่งโผล่หัวมา..............กูอยู่กับมึงมาหนึ่งปีแล้ว.............ไอ้เหี้_ยนั่น.....มันหายหัวไปไหนมา”
“ผะ.....ผมก็ไม่รู้” เสียงของมันเริ่มสะอึกสะอื้นขึ้นมาอีกครั้ง
“แล้วมันกลับมาทำไม”
“ผมไม่รู้”
“เชี่ยเอ้ย....มึงรู้อะไรบ้างห๊า!!.....ถามอะไรก็พูดแต่ไม่รู้ๆๆ” เพราะไปลงกับมันไม่ได้ ตอนนี้ข้าวของในห้องกระจุยกระจายด้วยน้ำมือของผมเอง.........เห็นอะไรมันก็ขวางหูขวางตาไปหมด
ฮึก.....ฮือ.....เสียงมันยังคงร้องไห้ไม่หยุด......แต่เวลานี้ไม่ใช่เวลาที่ผมจะมานั่งปลอบมันอีกต่อไปแล้ว..........ถ้ายังเคลียร์กันไม่รู้เรื่อง......อย่าหวังเลยว่าเรื่องนี้จะจบง่ายๆ............
“เล่ามาให้หมด..............เรื่องมึงกับมัน”
“....................” ไอ้ตัวแสบมันร้องไห้จนหมดแรงไปแล้วครับ....แต่ก็ยังฝืนเล่าเรื่องต่างๆที่ผ่านมาให้ฟัง
สิ่งที่มันพูดออกมาผมไม่อยากจะรับรู้อะไรเลย แต่ยิ่งไม่อยากรับรู้ก็ยิ่งได้ยินชัดเจน
.
.
.
“ผมรักเขา”
.
.
.
.
.
.
ฮึ....ผมแค่นยิ้มออกมาด้วยความสมเพช.....สมเพชใครกัน....ตัวเอง....หรือว่าไอ้ตัวเล็กนี่.....
“แล้วมึงจะเอายังไง” ผมถามคำถามที่ไม่คิดว่าจะออกมาจากปากผมได้
“...........ผม........”
“............................” ผมได้แต่นิ่งรอฟังคำตอบของมัน.......ให้มันตัดสินใจ.......
“ผมเลือกได้ด้วยเหรอ?....”
“กูให้มึงเลือก...............รีบตัดสินใจก่อนที่กูจะเปลี่ยนใจ”
มันทำท่าลังเลอยู่แค่เพียงครู่เดียว........ “ผม....อยากกลับไปหาเขา”
“..........”ผมพยักหน้ารับเชิงอนุญาต.....มันทำหน้างงหนักไปใหญ่เมื่อเห็นผมตอบตกลงง่ายๆ
“.................................”
“ไปซะก่อนที่กูจะเปลี่ยนใจ” มันทำท่าลังเลอยู่นิดหน่อย
“แล้ว..............เรื่องรูป...........ลบทิ้งไปได้ไหม”
“.............ไม่ได้.......” ผมตอบออกไปส่งๆ......รูปพวกนั้น.......กูลบทิ้งไปนานแล้ว.....เพราะคิดว่ามีตัวจริงอยู่ข้างกาย.....ยังไงก็ดีกว่ารูปถ่าย.....แต่วันนี้กูรู้แล้วว่าคิดผิด......
“ขอร้องล่ะครับ”
“ไปซะก่อนที่กูจะไม่ให้มึงไปจริงๆ” ผมส่งเสียงเข้มใส่มันไป เพื่อให้รู้ว่าผมเอาจริงไม่ได้ล้อเล่น
ไอ้ตัวเล็กมันไปแล้ว.......และมันก็คงไม่กลับมาอีก.........
.
.
.
..........ผมคงไม่มีวันที่จะทิ้งมันลง......แล้วมันล่ะ.....อยากอยู่กับคนเลวๆแบบผมหรือเปล่า.....
ผมรู้คำตอบแล้ว.......ไม่.......
.
.
..
.
7 วัน........
168 ชั่วโมง.........
10080 นาที...........
604800 วินาที.........
ทุกวันนี้ผมก็ยังคิดถึงคำที่มันพูดออกมา.......... “ผมไม่น่าพลาดมาเจอคนอย่างพี่เลย”.......
....ใช่..........มึงไม่น่าพลาดมาเจอคนอย่างกู........กูก็ไม่น่าพลาดมาเจอคนอย่างมึง.......
.........ความผิดพลาดครั้งยิ่งใหญ่............
พลาดที่เลี้ยวรถย้อนกลับมาหามันในวันนั้น
พลาดที่ทำเรื่องร้ายๆกับมัน
พลาดที่ทำให้มันเสียใจ
พลาดที่ปล่อยมือมันให้กลับไปหาคนรักเก่า
พลาดที่ปากหนักเกินกว่าจะรั้งตัวมันไว้
พลาดที่ไปหลงรักมัน
=== End Ch.13===
Happy ending?? อิอิ
หายไปนาน อุอุ แอบหนีไปเที่ยวมา
ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับการติดตาม
-
น้องนัทไม่มีเยื่อใยกับพี่ภัทรจริงๆ นะเหรอ จะกลับไปหาคุณแฟนเก่าจริงๆ นะเหรอ
แต่จะว่าไปก็ไม่ค่อยสงสารพี่ภัทรเท่าไรนะ ถ้านึกถึงเรื่องแบล็คเมล์ กับอิพี่ต้น
เลข 13 สวยจริงๆ ด้วย
-
จริงของพี่ยักษ์นะ แฟนบ้าบออะไร >"< ธ่อ ไม่น่าเลยนัท
บวกๆ ค่า
-
แย่แล้วเสียน้ำตาให้มาม่าตอนนี้ T___T
ทำไงได้รักไม่ได้ง่ายเหมือนฝากถอนเงินนี่น่า
ให้แล้วคืนไม่ได้ ไม่มีดอกเบี้ยคืนมา มีแต่สะสมเอาไปให้มากขึ้นๆ
-
lucky ตรงไหน unlucky สุดๆ :angry2:
-
ในที่สุดเรื่องราวระหว่างนัทกับภัทร ก็ถึงบทอวสาน
อ้าว..เป็นความผิดพลาดของภัทรหรอกเหรอ นึกว่าเป็นความผิดพลาดเของนัท
:pig4: ขอบคุณpuchiสำหรับเรื่องราวสนุกๆที่มาลงให้ได้อ่านกัน
-
พี่ภัทรเข้าใจยาก
แต่นัด ยากที่จะเข้าใจ
อะไรของมัน
-
พี่ภัทรน่าสงสาร
อยากรั้งนัทไว้ก็ปากหนักเหลือเกิน
ไม่อยากให้นัทกลับไปหาแฟนเก่าเลย
-
ต่างก้อผิดพลาด :เฮ้อ:
-
มันแฮปปี้ตรงไหนเนี่ย เวรกำจริงๆ
-
สงสารพี่ภัทรอ่า :m15:
นัทตลอดเวลาที่ผ่านมานี่ไม่รู้สึกไรกับพี่ภัทรเลยหรอ :เฮ้อ:
แล้วทำไมต้องกลับไปหาไอ้บ้านั้นด้วยอ่ะทั้งที่มันทิ้งไปไม่ใช่หรอ :serius2:
ถ้าจะจบก็ขอแบบ HappY นะ อยากให้น้องนัทคู่กับพี่ภัทรอ่า :กอด1:
-
ไม่จบแบบนี้ได้ไหมอะ
+ 1 นะคะ
-
ไอ้บ้านั้นกลับมาทำไมตอนนี้เนี่ย..ทั้ง ๆ ที่กำลังจะไปได้ดีแล้วแท้ ๆ
-
:m15:
มันเศร้า
มันยังไม่จบใช่มั้ย
พี่ภัทรต้องคู่กับนัทสิ :กอด1:
-
แง๊ววว
จบแล้วจริงหรออ
ไม่น๊าา ไอ้ยักษ์น่าสงสารอ่า
นัททำไมทำแบบนี้อ่า T^T
-
คนนั้นเค้าทิ้งตัวเองไปนี่ จำได้ว่าบอกเลิกด้วย อะไรกันเนี่ยะ :m16:
-
สงสารพี่ภัทร
1 ปีที่ผ่านมาไม่มีความหมายอะไรกับนัทเลยหรอ
แล้วอีแฟนอ่ะ 1 ปีที่ผ่านมามันหายหัวไปไหนมา
ไม่ใช่ไม่มีใครเอาแล้วถึงกลับมาหานัทหรอกหรือ
เครียดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อ่ะ ทำไมจบแบบนี้ง่ะ
:serius2: :serius2: :serius2:
-
อ้าวน้องนัท พบทางสว่าง :กอด1:
แต่แฟนเก่าไปไหนมาตั้งนานฮะ :angry2: จะเลวกว่าพี่ภัทรตอนเลวๆปะเนี่ย
-
Happy ending?? ตรงไหน :m31:
Unhappy ending ชัดๆ :o12:
1 ปี นัทไม่รู้สึกอะไรกับพี่เค้าบ้างเลยหรอ?
โอ้ยยยย ปวดหัวๆๆๆๆ :z3:
มาพี่ภัทรเค้ากอดปลอบให้ :กอด1:
-
:เฮ้อ:เมื่อเขาไม่รักก็ปล่อยเขาไปนะดีที่สุดแล้ว
รั้งไว้ก็ได้แต่ตัว ขนาดเขาทิ้งไปหนึ่งปี น้องเขายังรักมันเลย รักแบบไม่มีเหตุผลว่าทำไมถึงโดนทิ้ง
เอาน่าดูสิว่าใครน่าสงสารหรือน่าสมเพชกว่ากัน
-
อ่านตอนนี้แล้ว :sad4: ว่าเเต่แฟนไปไหนอะไรยังไงทำไมไม่รู้อ่ะ :serius2: ...ตอนหน้า(ของหน้าไปเรื่อยๆ)ยังไม่สายที่จะกลับมารัก(?)กันน่ะ :call:
-
สงสารนัทอ่ะ
-
พี่ภัทรรู้ใจตัวเองแล้ว
เหลือแต่นัทรู้ใจตัวเองหรือยัง เฮ้อ
ไม่รักภัทรไม่ว่า แต่อย่ากลับไปหาแฟนเก่าได้มะ ไม่น่าไว้ใจเลย
-
น้องนัท ไม่รักพี่ภัทรจริงๆเหรอ :o12:
ถามใจตัวเองดีๆก่อนมั้ยคะ ว่าจริงๆแล้วนู๋รักใคร :L2:
-
o18 ไรอ่ะ happy :z3:
-
คือสงสัยนานแล้ว ไม่รู้อ่านข้ามไปหรือเปล่า
คือ พระเอกทำมาหากินอะไร คือสงสัยจริงๆอ่ะ
-
ใครมาหาอะคะ...O_O...
แล้วพี่ภัทรก็ปล่อยน้องนัทคืนให้เค้าด้วยนะนี่...
หงะะ...TT_TT
-
แฟนเก่ามาจากไหนอ่ะ หายไปไหนเป็นปีแล้วเพิ่งโผล่มา :serius2:
พี่ภัทรก็ไม่บอกน้องซักทีว่ารู้สึกยังไง ของแบบนี้น้องคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้หรอกนะ เฮ้อ
-
คือสงสัยนานแล้ว ไม่รู้อ่านข้ามไปหรือเปล่า
คือ พระเอกทำมาหากินอะไร คือสงสัยจริงๆอ่ะ
อิอิ ตามความคิดของคนแต่ง (แต่ไม่ได้เขียนไว้ในนิยายนะคะ)
งานของพี่ภัทร.....ก็คือ......ลงทุนในหุ้นจ้า......
เงินดี....เพราะทุนมันเยอะอยู่แล้ว(ประมาณว่าพระเอก(?)เรื่องนี้มันรวยอ่ะนะ.....ซื้อขายหนึ่งครั้ง หรือ เงินปันผลออกก็ได้เงินมาเป็นก้อนๆค่ะ
แบบว่าเวลาเราเขียน เราไม่ค่อยโฟกัสเรื่องนี้เท่าไหร่ อิอิ ขี้เกียจบรรยายนั่นเอง 55555+
ปล.ยกตัวอย่างง่ายๆ สมมติว่า ภัทรมีเงินทุนที่พ่อกับแม่ทิ้งไว้ให้(แบ่งกับพี่ต้นเรียบร้อยแล้ว) สักประมาณ 100 ล้านบาท
หุ้นที่ซื้อมาขึ้น 10% ก็ได้กำไร 10 ล้านบาทแล้วค่ะ ^_^
-
เฮ๊ย มัยงี้อ่า
ไหงทำภัทรโซแซด อ๊ากกกก ค้าง :z3:
-
พี่ภัทรไปตามกลับมาเถอะนะ พอเป็นอย่างนี้แล้วใจหายเลย
-
พลาดเหรอออ !!!!!!!!! :angry2: :serius2:
แต่!!! มันแก้ได้นะ พี่ภัทร ไปง้อน้องกลับมาซะ :angry2:
-
นัทไปหามันทำไม
-
ตอนนี้ทำเราเศร้านะเนี่ย :m15:
นัทก็จะกลับไปหามันทำไม ในเมื่อฝ่ายนั้นก็หายไปแล้วไม่ติดต่อมาเลย แฟนกันเค้าไม่ทำอย่างนี้หรอกนะ
อิพี่ภัทรก็ไปง้อนัทให้กลับมาเดี๋ยวนี้นะเฟ้ยยยย :m31:
-
สมน้ำหน้าพี่ภัทรมันจริงๆเลย ๕๕
สะใจๆโว้ย ย
-
งะจบเลยเหรออยู่กันมาตั้งปีไม่มีเยื่อใยเลยเหรอเง้อเศร้า
-
คงไม่ได้จบจริง ๆ ใช่ไหมค่ะเนี่ย?
รู้สึกตอนนี้พี่ภัทรทำตัวเป็นพระเอกมาก ปล่อยไป ไม่คิดรั้ง รวมถึงเรื่องปากหนักไม่ยอมบอกความรู้สึกนั่นด้วย
ถ้าบอกกันสักนิดว่าคิดอย่างไง? นัทอาจจะไม่จากไปก็ได้ (มั้ง? )
ว่าแต่น้องนัทจะกลับไปหาแฟนเก่าจริง ๆ เหรอ? ทิ้งไปตั้งปี ไม่มีข่าวคราว อยู่ดี ๆ ก็โผล่มาแบบนั้น
แถมตอนโดนเค้าทิ้ง น้องนัทเจ็บแทบตาย จนต้องไปกับพี่ภัทรประชดชีวิต ( ก็เลยเป็นเรื่อง )
แฟนแบบนั้น น่ากลับไปคบมาก ๆ เลยนะนั่น ( อันนี้ประชด :z3: )
-
งงด้วยคะ ยังไม่ใช่ตอนจบของนิยายใช่มั้ยคะ ขยายความด้วยยยยย >"<
-
เอิ้กๆๆ ยังไม่จบจ้า
Happy ending??? >>> ขยายความหน่อยว่า....จริงๆแล้วตั้งใจจะเขียนว่า เรื่องนี้จบแฮปปี้แต่ว่าใครแฮปปี้กับใคร...ลุ้นกันต่อไป....แต่ดันเขียนสั้นไปหน่อยแบบว่าเขียนเองเข้าใจเอง อิอิ >///<
ขอเวลาสักนิดนึง วันนี้เวียนหัวมากๆค่ะ(ไม่มีแรงต่อนิยาย) แต่มีแรงอ่านนิยาย 5555+
-
แสดงว่าพี่ภัทรยังมีลุ้นซิ
:L2: :L2: ให้พี่ภัทร
-
จากรีพลายหลายๆรีพลาย ต่างเรียกร้องต้องการให้นัทกับภัทร ลงเอยกันแบบแฮปปี้เอ็นดิ้ง
เชื่อแน่ว่าคุณpuchi คงทนใจแข็งอยู่ได้ไม่นานแน่
นี่ก็ได้ข่าวว่าหายเวียนหัว แล้วก็เริ่มมีแรงเขียนเรื่องนี้ต่อแล้ว (แกไปได้ข่าวจากไหน)
รออ่านต่อไปได้เลยพวกเรา เย้ ๆ ๆ
-
เวงกำ เหมือนต่างฝ่ายต่างก็คิดว่าผิดพลาดกันไปหมดตามชื่อเรื่องเลยเนอะ
ไอ้แฟนเก่ากลับมาทำไมฟะ ทั้งๆที่บอกเลิกแล้วทิ้งนัทไปตั้ง 1 ปี แล้ว
สงสารพภัทรสุด ๆ
-
เอ่ยได้คำเดียว โคตรสะใจว่ะ :fire:
แต่อย่าเศร้าไปเลย เดียวน้องก็กลับมา ฮ่าๆๆ :laugh:
-
ต้องเดินเรื่องแบบนี้ซิคะ ถึงจะสนุกสนานเร้าใจ บีบคั้นหัวใจ น่าติดตามเป็นอย่างยิ่งว่าถ่านไฟเก่าของนัทจะคุไปได้นานแค่ไหน จะโดนทิ้งอีกรอบมั๊ย ภัทรจะยอมแพ้ง่ายๆ หรือเปล่า
นัทดูจะรักเค้ามากๆ แค่เห็นคนที่ทิ้งตัวเองไปแบบไม่ใยดี ก็ลืมสิ้นทุกสิ่งอย่าง โผเข้าหาในบัดดล ลืมว่าโดนกระทำย่ำยีจิตใจ จนไม่เป็นตัวของตัวเอง ทำได้แม้กระทั่งไปมีเซ็กซ์กับคนแปลกหน้าเพื่อประชดชีวิต คิดดูถ้าคนๆ นั้นไม่ใช่ภัทรเป็นคนอื่นที่เลวกว่าภัทร นัทจะทำอย่างไร เชื่อแล้วว่าคน ๆ นี้มีอิทธิพลกับนัทจริงๆ นัทรักเค้าน่ะ รักได้ไม่ว่าแต่อย่าลืมรักตัวเองด้วยนะ
เข้าใจนัทว่าความสัมพันธ์ที่รวบรัดตัดความกับภัทร ไม่ได้เริ่มเรียนรู้กันมาก่อนจะทำให้ความสัมพันธ์นั้นยั่งยืนคงยาก
ต่อให้ภัทรบอกรักนัทก็ยากที่นัทจะเชื่อ หรือจะทำให้นัทรักภัทรมันก็จะดูเป็นสูตรสำเร็จเกินไป
เพราะฉะนั้นจัดมาเลยค่ะ จัดมาเต็มๆ อยากกินมาม่าชามโต :m31:
:pig4:
-
คือสงสัยนานแล้ว ไม่รู้อ่านข้ามไปหรือเปล่า
คือ พระเอกทำมาหากินอะไร คือสงสัยจริงๆอ่ะ
อิอิ ตามความคิดของคนแต่ง (แต่ไม่ได้เขียนไว้ในนิยายนะคะ)
งานของพี่ภัทร.....ก็คือ......ลงทุนในหุ้นจ้า......
เงินดี....เพราะทุนมันเยอะอยู่แล้ว(ประมาณว่าพระเอก(?)เรื่องนี้มันรวยอ่ะนะ.....ซื้อขายหนึ่งครั้ง หรือ เงินปันผลออกก็ได้เงินมาเป็นก้อนๆค่ะ
แบบว่าเวลาเราเขียน เราไม่ค่อยโฟกัสเรื่องนี้เท่าไหร่ อิอิ ขี้เกียจบรรยายนั่นเอง 55555+
ปล.ยกตัวอย่างง่ายๆ สมมติว่า ภัทรมีเงินทุนที่พ่อกับแม่ทิ้งไว้ให้(แบ่งกับพี่ต้นเรียบร้อยแล้ว) สักประมาณ 100 ล้านบาท
หุ้นที่ซื้อมาขึ้น 10% ก็ได้กำไร 10 ล้านบาทแล้วค่ะ ^_^
อิอิอิ หายสงสัยสักที
-
แง้ ม่ายน้า.... อีพี่ภัทรรัก นัทชิมิ แต่ต้องทำใจมั่งตัวเองก้ร้ายกับเขาไว้เยอะนะคะ
แต่แฟนจริงเหรอ? นัทหลอกเปล่า?
-
จบแบบนี้ เอามีดมาแทงกันเลยดีกว่า
ให้ตายยยย ย ยย สมชื่อเรื่อง เลย
-
เฮ้ออออ.....ไม่ไหวจะเคลียร์
ประเภทถึงร้ายก็รักแบบเนี้ย
-
เอาล่ะซิ ได้เวลาที่จะรู้ความรุ้สึกที่ชัดเจนกันก็ตอนนี้แระ
จงมา อิอิ
-
มาต่อได้แล้วค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
:m5: รออยู่นะเจ้าค้ะ :call:
-
คนที่อยู่กันมาเป็นปีจะไม่รู้สึกอะไรกันเหรอ
ทิ้งกันง่ายๆ แบบนี้เนี่ยนะ
มันแปลกๆ ยังไงชอบกล
อยากอ่านเรื่องของพี่ต้นบ้าง
พี่ต้นจะมีคู่มั้ยคะ
อยากรู้ว่าคนโครตโหดอย่างพี่ต้นจะหวานเป็นมั๊ย
-
Ch.14
ผมควรจะดีใจไม่ใช่เหรอ......ได้ชีวิตของตัวเองกลับมา.....มีอิสระ.....แฟนที่รักมากเขาก็กลับมาแล้ว
ควรจะดีใจสิ.........น้ำตามากมาย.........ไหลออกมาเพราะความดีใจสินะ
.....ดีใจ.......ที่พี่ภัทรออกไปจากชีวิตผมแล้ว......
.
.
.
“นัท.....นั่งเหม่ออะไรครับ”
“เอ่อ...ปะ...เปล่า.......บอยมีอะไรรึเปล่า เรียกทำไม”
“หืม......จะเรียกคนรักต้องมีธุระด้วยเหรอครับ”
“ก็.............เปล่านัทแค่ถามบอยเฉยๆ”
ตอนนี้ผมสุขใจที่สุด......คนรักกลับคืนมาหลังจาก....ถูกทิ้ง......
วันนั้น.........หลังจากที่ผมกลับมาถึงบ้าน.....บอยยังยืนรออยู่ที่หน้าบ้าน.......เขาเข้ามากอด....แล้วพร่ำบอกคำขอโทษ.....บอยให้เหตุผลว่าครอบครัวของเขารู้เรื่องระหว่างเรา......แล้วยื่นคำขาดให้เลิกกัน..........แต่บอยไม่ยอม......บอยบอกกับครอบครัวว่าเขารักผมจริงๆ.......ทำยังไงบอยก็ไม่ยอมเลิก......จนครอบครัวใจอ่อน......แต่มีข้อแม้ว่า........เราทั้งคู่จะต้องไม่ติดต่อกันเลยตลอดระยะเวลาหนึ่งปี........เพื่อพิสูจน์ว่าเราทั้งคู่รักกันจริง
.......บอยไม่ยอมบอกสาเหตุที่บอกเลิกผมในวันนั้น......เพราะเขากลัวว่าผมจะไม่ยอมให้เขาไป.......
.....ครบรอบหนึ่งปี........เขาก็กลับมา........
....วันนี้ผมมีความสุขที่สุด..............มันควรจะเป็นอย่างนั้นไม่ใช่หรือ
“นัทครับ.....เงียบทำไม.......คิดอะไรอยู่”
“เปล่าครับ......”
“นัท........วันนี้มีเรียนหรือเปล่า”
“มีครับ.......”
“งั้นบอยไปรอรับที่มหาลัยนะครับ”
“ครับ”
.
.
.
“นัทครับๆ....”
บอยส่งเสียงเรียกทันทีที่ผมเดินออกจากห้องเรียน....
“รอนานหรือยังครับ” ผมถามทันทีที่เดินมาถึงตัวบอย
“ไม่นานหรอก.....”
“เอ่อ.........” นั่นเสียงไอ้เป้ครับ....คงจะงงว่าใครมาหาผม
“เป้......นี่บอย......แฟนกู”
“แฟนเหรอ.......แล้วพี่ภั.........”
“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” บอยส่งเสียงทักทายเป้ครับ
“ครับยินดีที่ได้รู้จัก”
“นัทครับ.....เลิกเรียนแล้วเราไปหาอะไรทานกันนะครับ.......เป้ไปด้วยกันนะ” ประโยคแรกบอยพูดกับผมและประโยคหลังหันไปชวนไอ้เป้
“เอ่อ......”เป้มันคงยังเกร็งๆอยู่ คนเพิ่งเจอกันวันแรก
“ไปด้วยกันนะครับ.....เป็นเพื่อนนัท ผมอยากทำความรู้จัก”
“เป้....มึงไม่ต้องเกรงใจ....ไปด้วยกันนะ”
“เอ่อ.....ไปก็ไป”
หลังจากได้ข้อตกลงแล้วว่าผม บอย และเป้จะไปหาอะไรทานกัน บอยก็ขอปลีกตัวไปเข้าห้องน้ำ
“นัท.......”
“หืมว่าไง”
“บอย.....เป็นแฟนมึงเหรอ”
“ก็เอ่อดิ”
“แล้วพี่ภัทรล่ะ?”
“....................”
“ว่าไง............ถ้าบอยเป็นแฟน..........แล้วพี่ภัทรเขาเป็นอะไรกับมึง”
“ก็......เป็นคนรู้จักไง”
“เหรอ...........กูคิดว่ามึง.......”
“นัทครับไปกันเถอะ......บอยเริ่มหิวแล้ว”เสียงบอยแทรกขึ้นมาก่อนที่ไอ้เป้มันจะได้ทันพูดอะไรออกมา
พวกเราสามคนไปหาของทานกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ทั้งบอยและเป้ต่างพุดคูยกันอย่างเป็นกันเอง เพื่อทำความรู้จักกันในฐานะเพื่อนใหม่
.
.
ขณะที่ผมนั่งมีความสุขอยู่ตรงนี้..............แล้วเขาล่ะทำอะไรอยู่..............ทานข้าวหรือยัง..............
.
.
.
“นัท......”
“..............................”
“นัทครับ.....”
“..............................”
“ไอ้นัท.............”
“!?! เป้.....เรียกซะตกใจเลย อยู่ใกล้แค่นี้เอง” ผมหันไปดุมันทันที
“สัด.....บอยเรียกมึงตั้งนานแล้ว....ถ้ากูไม่เรียกดังๆป่านนี้มึงคงยังไม่เลิกเหม่อลอยหรอก”
เหม่อลอย??.......ไม่รู้ตัวเลย.....ผมแค่นั่งคิดอะไรเงียบๆเท่านั้น.......
“นัทเป็นอะไรหรือเปล่าครับ.....นั่งเงียบมาตั้งนานแล้ว”
“เปล่าครับ....นัทไม่ได้เป็นอะไร......”
“อืม...ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว....นัททานเยอะๆนะครับ....บอยเห็นนัทยังไม่ค่อยได้ทานอะไรเลย” ว่าแล้วบอยก็ตักอาหารหลายอย่างให้ผมจนแทบพูนจานข้าว
“พอแล้วครับบอย.....เดี๋ยวนัททานไม่หมด”
“ทานเยอะๆครับ.....ไม่เจอกันตั้งนาน....นัทรู้ตัวไหมว่าผอมลงกว่าเดิม”
“ผอมลงเหรอครับ.....นัทไม่รู้ตัวเลย”
“ใช่.....ผอมลง.......แค่บอยกอดก็รู้แล้วว่านัทผอมลง”
“อ่ะ....แฮ่ม.....หวานเกรงใจเพื่อนฝูงมั่งนะครับคุณนัทคุณบอย......มดมันจะกัดผมตายอยู่แล้วคร๊าบบบบบ” ไอ้เป้มันคงทนเห็นฉากเลี่ยนๆไม่ไหว
บอยไม่ได้ตอบอะไรออกไปแค่เพียงยิ้มหวานให้ผมแล้วหันไปหยักคิ้วให้ไอ้เป้แทน
“อิ่มจังเลย” เสียงไอ้เป้ครับ
“ใช่สิมึง....แดกไปตั้งเยอะ”
“ก็มันอร่อยนินา.....วันหลังพาน้องฟิล์มมากินบ้างดีกว่า”
“ฟิล์ม?”
“อ่อ...แฟนเป้มันน่ะครับ”
หลังจากพูดคุยกันเสร็จ บอยก็ขับรถไปส่งเป้ก่อนแล้วค่อยไปที่บ้านผม
“นัทครับ”
“?”
“วันนี้บอยค้างที่นี่ได้ไหม?” บอยเอ่ยถามขึ้นหลังจากขับรถมาถึงบ้านผมแล้ว
“เอ่อ.........”
“ได้หรือเปล่าครับ”
“ดะ.....ได้สิครับ............เดี๋ยวนัทไปเปิดประตูให้นะครับ....จะได้เอารถเข้ามาเก็บก่อน”
หลังจากเข้ามาในบ้าน ผมก็ขอตัวขึ้นไปอาบน้ำก่อน......ออกไปข้างนอกทั้งวันตัวมีแต่เหนื่อย.....
หลังอาบน้ำเสร็จ....ค่อยสบายตัวหน่อย....
“อ๊ะ......” แรงสวมกอดจากด้านหลังทำให้ผมตกใจ.....ลืมไปว่าไม่ได้อยู่คนเดียว
“แต่งตัวแบบนี้....จะยั่วกันรึไง...หืม” บอบพูดขณะสวมกอดผมจากด้านหลัง.....ยั่วเหรอ....คงเป็นเพราะผมนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกจากห้องน้ำ......
“เปล่า....ไม่ได้ยั่วนะ.....ปกติก็ใส่แบบนี้”
“ครับ.....ไม่ยั่วก็ไม่ยั่ว.....แต่ถึงนัทไม่ยั่ว.....บอยก็อยากกอดนัทนะครับ” บอยค่อยๆจับให้ผมหันมาเผชิญหน้า แล้วจับให้ใบหน้าแหงนขึ้นเพื่อรับรสจูบหวานๆที่เขากำลังจะมอบให้
อื้อมมม......... คิดถึง..........พี่….
“อ๊ะ.....”ผมสะดุ้งและผลักบอยออกจนสุดตัว......เพราะมือของเขาเริ่มเลื้อยปัดป่ายไปทั่วผ้าขนหนูที่ผมนุ่งอยู่
“นัท........”บอยครางเสียงแผ่วด้วยความงุนงงที่ผมปฎิเสธ......ไม่ใช่ไม่เคย.....แต่ตอนนี้.....ผมไม่อยากทำ.....
“บอย....นัทขอโทษ.....แต่.....แต่ว่านัทยังไม่พร้อม”
“.........................”
“บอยครับ......อย่าโกรธเลยนะ......นัทขอโทษ”
“ไม่เป็นไรครับ......บอยไม่โกรธ....บอยเข้าใจ.....เราห่างกันมานาน.....นัทคงยังไม่ชิน......”
“.....................”
“งั้นเดี๋ยวบอยไปอาบน้ำก่อนนะครับ.......”ว่าจบบอยก็ขอผ้าเช็ดตัวจากผม แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
คืนนั้น.....เราไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าจูบ....นอนกอดกันแล้วก็ผล่อยหลับไปทั้งคู่....
.
.
.
“นัท...มึงเป็นไรรึเปล่า...กูเห็นมึงนั่งเหม่อมาเป็นอาทิตย์ๆแล้วนะ”
“เปล่า.....กูไม่ได้เป็นอะไร”
“ทะเลาะกับบอยเหรอ?”
“เปล่า....ไม่ได้ทะเลาะ”
“แล้วมึงเป็นอะไร.....มีอะไรก็เล่าให้กูฟังได้นะ......ยังไงกูก็เพื่อนมึง.....มีอะไรก็ปรึกษาได้.....คนเดียวหัวหายสองคนเพื่อนตายไง”
“............................” ไอ้เป้มันพูดถูก
.
.
.
“เป้.............”
“............................”
“สมมติว่า.....ถ้าวันหนึ่งคนที่มึงรักเขาขอกลับมาคืนดี มึงจะทำยังไง? มึงจะกลับไปหาเขาหรือเปล่า?
“คำถามนี้.......กูว่ามันมีคำตอบในตัวของมันเองอยู่แล้ว....มึงได้คำตอบแล้ว....ไม่จำเป็นต้องถามกู”
“อืม......กูก็ทำแบบที่มึงพูด......แต่ทำไมกูไม่มีความสุขเหมือนเดิมเลย.....ไม่มีความสุข.....เหมือนอยู่กับ.....”
“เหมือนอยู่กับ...............พี่ภัทรใช่มั้ย”
“เป้...............” ผมร้องครางออกมาเบาๆ สมแล้วที่เป็นเพื่อนรักของกู....รู้ใจไปหมด.... “แต่พี่ภัทรเขา......” ผมเริ่มเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาระหว่างผมกับพี่ภัทรให้เป้ฟังต่อ
พอได้ฟังจบเป้มันก็สบถออกมาสั้นๆได้ใจความ “...........พี่ภัทรแม่งเชี่ยว่ะ...........”
“...............................”
“กูก็ตอบแทนมึงไม่ได้หรอกนะนัท............มึงต้องถามใจตัวเอง...........บอยเขาเป็นคนที่มึงรัก......หรืออาจจะเป็นแค่คนที่มึงเคยรัก......แต่ถ้าตอนนี้มึงจะรู้สึกไม่เหมือนเดิมมันก็ไม่ผิด.....เรื่องของหัวใจ....มันบังคับกันไม่ได้........”
“.......................”
“ส่วนเรื่องของพี่ภัทร.......กูว่ามึง.......ถามใจตัวเองให้แน่......ถ้ามึงอยู่กับเขาแล้วมีความสุข.....ถึงมึงจะปากแข็งว่าไม่ได้รักเขา......แต่มึงก็โกหกตัวเองไม่ได้หรอก.................”
“.........เป้.....แล้วกูควรจะทำยังไงดี......กูไม่อยากให้บอยเขาเสียใจ.......เขาอุตส่าทำเพื่อกู......แต่กูกลับไม่เหมือนเดิม.....”
“.........มึงต้องเลือก......ระหว่างบอยเสียใจคนเดียว......หรือ......มึงกับพี่ภัทรเสียใจ”
“.....แต่กูไม่รู้ว่าพี่ภัทรเขาคิดยังไงกับกู......กูไม่รู้ว่าเขารักกูบ้างหรือเปล่า......”
“อันนี้ถ้ามึงอยากรู้....ก็ไปถามพี่เขาตรงๆเลย....เท่าที่มึงเล่าให้ฟัง.....กูว่าพี่ภัทรแม่งโคตรเลว.....แต่ก็นะเรื่องหัวใจมันห้ามกันไม่ได้......กูให้คำปรึกษาได้.....แต่คนที่ต้องลงมือทำคือมึง......คนที่ต้องตัดสินใจเลือกก็คือมึง......”
“.........................” ผมควรจะทำยังไงดี...........กลัวคำตอบของพี่ภัทร........และผมก็ไม่อยากให้บอยเสียใจ
.
.
.
=== End Ch.14===
Talk: น้องนัทเริ่มคิดได้ว่าจริงๆแล้วตัวเองรักใคร.....ที่วันนั้นบอกภัทรไปว่ารักบอย(แฟนเก่า)อยู่ เพราะอารมณ์คนมันดีใจที่ไม่ได้เจอมาตั้งหนึ่งปี บวกกับว่าอยู่กับพี่ภัทรน้องก็ใช้ชีวิตตามปกติ....ไม่เคยแยกจากกัน.....พอได้แยกจากกันแบบนี้....เลยมีอารมณ์คิดถึง....ซึ่งลึกๆแล้วมันก็คือรักนั่นเอง
ลำบากใจเนอะ.....คนนึง.....คนรัก(เก่า).....แสนดีมากมาย....ถ้าเปรียบเทียบกับอีกคน
อิอิ ไม่มีมาม่าหรอก(มั๊ง) เอิ้กๆๆ
======================
ขอโทษที่หายหัวไปนาน แบบว่าตอนนี้รู้สึกแย่มากๆๆ มากจนไม่มีกระจิตกระใจจะเข้ามาโพสนิยายเลย แต่งไว้ได้หลายตอนแล้วล่ะ ใกล้จะจบแล้ว(มั๊ง) ถ้าดีขึ้นก็คงแต่งได้เพิ่มอีก แต่ถ้าใจมันไม่ดีขึ้นก็อาจจะจบไวกว่าเดิม เฮ้อออ เหนื่อยโว้ยยยย แต่ชีวิตมันต้องสู้ Fighting!!!!
-
อึดอัด ยังไม่เคลียร์
-
ให้กำลังใจคนแต่ง
และก็ นัท ด้วย :เฮ้อ: :เฮ้อ: เรื่องของหัวใจ เข้าใจยากจริงๆ
-
สงสารทุกคน
-
หัวใจเป็นเรื่องเข้าใจยาก งืมๆๆ
-
พี่ภัทร พูดไปเลย บอกเลยว่ารัก
-
รักคงยังไม่พอ
มันต้องเข้าใจ ยอมรับ แล้วก็แบ่งปันให้อีกฝ่ายด้วย
บอย... รักแต่ไม่ใช่
ภัทร... รักแต่ไม่พอ
นัท... รักแต่ไม่เข้าใจ
ลงตัวยากมาก ใจตรงกันแต่มาในจังหวะที่ไม่พร้อม ยากกว่าไม่รักกันซะอีก
-
:เฮ้อ: รักสามเศร้า เราสามคน นัทเป็นกลางลำบากใจที่สุด
ง่ายที่สุดคือเลือกบอย ที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อนัทเพื่อความรัก
แต่นัทก็ต้องมานั่งทุกข์ทรมานใจเพราะกายอยู่กับบอยแต่ใจไปอยู่กับภัทร
-
อืมเหตุผลการจากไปเหมือนจะดูดีฟังขึ้นเฮ้ออ :เฮ้อ:
:L2:
-
:3123:
-
หมั่นไส้พี่ภัทรว่ะ เลววว วว รีบมาต่อนะคะ
-
เหนื่อยอก เหนื่อย จัย
:z3: :z3: :z3: :z3:
-
จะว่ายังไงดีล่ะ แบบว่าสงสารทั้งสามคนเลย
โอ้ยยย เครียดดดดดดดด :serius2:
-
สงสารบอยจัง
เพราะตอนนี้ใจของนัทอยู่ที่พี่ภัทรแล้ว
คงกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้
ส่วนพี่ภัทร เจอกับเหตุการณ์แบบนี้
คงทำให้ความคิดเปลี่ยนไปบ้าง
นิสัยก็คงเปลี่ยนไปด้วย
-
รักคงยังไม่พอ
มันต้องเข้าใจ ยอมรับ แล้วก็แบ่งปันให้อีกฝ่ายด้วย
บอย... รักแต่ไม่ใช่
ภัทร... รักแต่ไม่พอ
นัท... รักแต่ไม่เข้าใจ
ลงตัวยากมาก ใจตรงกันแต่มาในจังหวะที่ไม่พร้อม ยากกว่าไม่รักกันซะอีก
โอ้ ลึกซึ้งมากๆ like เลย
-
เจ็บปวดใจ ปานนี่พี่ภัทรคงไปเมาหัวรดน้ำอยู่ไหนก็ไม่รู้ (รึไม่)
เป็นกำลังใจให้นัทนะจ๊ะ :-[
-
สั้นจัง !!!!!!!!
-
ให้กำลังใจทั้งผู้แต่งทั้งน้องนัทค่า
เชียร์ให้น้องนัทกล้าไปคุยกับพี่ภัทร สองคนจะได้รู้ใจกันซะที
-
:serius2: เอายังงายดี :-[
-
บวกให้กำลังใจจ้า แต่งต่อให้จบน๊า ^^
เชียร์พี่ภัทรๆ รอตอนหน้าๆ
-
ถ้าวันนั้นบอยบอกความจริง เรื่องก็จะไม่เป็นอย่างนี้หรอก :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เดินเข้าไปถามเลย
เชียร์ให้คุ้กันที่สุดดดดด
เพ้ภัทรเท่านั้น อิอิ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ สนุกดีครับ ชอบเลยแหละ
เป็นกำลังใจให้นะครับ ถ้ายังไม่พร้อมก็พักผ่อนก่อนครับ
นึกถึงวันแรกที่เข้ามาลงเรื่องนะครับ นึกถึง reply ของคนอ่าน
อาจจะมีกำลังใจในการแต่งเรื่อง แล้วก็หายเครียดนะครับ
สู้ๆครับ อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆนานๆครับ
-
มีเรื่องเครียดอะไรไม่รู้ แต่ก็สู้ ๆ แล้วกันครับ หวังว่าคอมเม้นท์แฟน ๆ ที่อ่านจะช่วยให้หายเครียดได้บ้างนะ
---------------------------
ฉากต่อไปพี่ภัทรจงออกม๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา :z3:
-
ตัดสินในดีดีนะนัท เอาคำตอบที่เรามั่นใจจริง ๆ ไม่งั้นอาจจะเสียใจไปตลอดเลยก็ได้ :เฮ้อ:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค้ะ o13
-
นัทต้องรีบตัดสินใจแล้วแหละ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปน่ะ คนเสียใจจะไม่ได้มีแค่สองคน แต่มีถึง สามคนเชียวน่ะ TToTT
-
ก็นะ ต้องเลือกแล้วล่ะนัทน้อย
ว่าแต่อิพี่ภัทรอกเดาะเล่นหายหัวไปเลย
พระรองเกาหลีก็ช่างจิตใจแสนดี (เป็นตรูมิได้ปล้ำไปแล้วแน่ๆ )
-
Ch.15
สุดท้ายผมก็ไม่ได้ตัดสินใจทำอะไร.......
ยังคงใช้ชีวิตตามปกติโดยมีบอยอยู่เคียงข้าง.......ผมทิ้งเขาไปไม่ได้.......แม้จะรู้สึกเสียใจ.....แต่ต้องทนเก็บมันไว้
เป้มันรู้ว่าผมตัดสินใจเลือกทางเดินนี้.....มันก็ไม่ได้ทักท้วงอะไร.....แค่เพียงให้กำลังใจในบางเวลา.....
วันเวลาผ่านไป.....สิ่งที่ควรจะลืม.....กลับยิ่งจำฝังใจ.....ยิ่งกดมันไว้ให้ลึกเท่าไหร่.....มันยิ่งแสดงออกมาอย่างชัดเจน.....โดยที่เราไม่รู้ตัว......
.
.
.
“นัทครับ”
“ครับบอย”
“วันนี้เราไปดูหนังกันไหม.....มีหนังเข้าใหม่เยอะแยะเลย.....มีรักโรแมนติกที่นัทชอบด้วยนะ”......หนังรัก.....
“เอ่อ.....ไปสิครับ”
“บอยเห็นนัททำหน้าซึมๆมานานแล้วนะ......นัทเป็นอะไรรึเปล่าครับ....ไม่สบายใจอะไรบอกบอยได้นะ”
“เปล่าครับ...นัทไม่ได้เป็นอะไร...สบายมากๆ” ผมยิ้มหวานตอบบอยกลับไป.....ไม่อยากให้บอยกังวลใจเพราะผม....
“................................” บอยเงียบแต่ก็พยักหน้าเข้าใจ
“บอยครับ...............นัททำหน้าซึมบ่อยเหรอครับ”
“อืม......บางครั้งนัทก็นั่งเหม่อลอยเหมือนคนคิดอะไรอยู่”
“เหรอครับ......นัทไม่รู้ตัวเลย”
“ว่าแต่บอกได้ไหมว่ากำลังคิดอะไรอยู่.........หรือกำลังคิดถึงใคร” เสียงท้ายคำบอยพูดออกมาอย่างแผ่วเบา แต่ผมกลับได้ยินมันชัดเจน
“บอย.........นัท......”ผมครางออกมาอย่างประท้วง......ผมไม่ได้คิดถึงใครทั้งนั้น......
“ช่างเถอะ......ป่ะเราไปดูหนังกันดีกว่านะครับ” บอยไม่ทันได้ฟังคำจากผมก็รีบตัดบทแล้วพากันไปดูหนังทันที
.
.
.
“สนุกไหมครับ” ผมถามขณะที่เราเดินออกจากโรงหนัง
“สนุกมากครับ” .......เลี่ยน..............
“.............................” ทำไมต้องนึกถึง.....ในเมื่อเลือกแล้ว....ต้องทำให้ดีที่สุด.....ห้ามลังเล
“นัทครับ......”
“................................”
“นัท!!!........”
“อะ....อะไรครับบอย.....ตกใจหมดเลย”
“ก็....นัท.....ช่างเถอะๆ”
“.........................”
“นัทหิวหรือยังครับ”
“หิวครับ”
“ป่ะ ไปหาอะไรอร่อยๆทานกันดีกว่า”
ผ่านไปอีกวันที่ผมสติสตางค์ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว.......ทำไม.....ทำไม....ทำไม......
.
.
.
“ไอ้นัท”
“อื้อว่าไง”
“มึงสบายดีนะ”
“ถามแปลกๆ....กูก็ปกติ......”
“ปากมึงอ่ะปกติ.....แต่หน้ามึงมันไม่ใช่”
“หน้ากูทำไม?”
“มึงไม่รู้ตัวหรอก.....มึงเหมือนคนที่กำลังคิดอะไรตลอดเวลา”
“คิด....???”
“ใช่”
“กูไม่ได้คิดอะไร.......ถ้ามึงหมายถึงเรื่องนั้น........กูตัดสินใจแล้ว......”
“เฮ้อออ........ติดสินใจแล้วมานั่งอมทุกข์แบบนี้นี่นะ”
“กูไม่ได้ทุกข์.....อยู่กับบอยกูก็มีความสุขดี” ผมตอบออกไปส่งๆ ทั้งที่ใจรู้ดีว่าตอนนี้มีความสุขหรือไม่
.
.
.
วันนี้ผมไม่มีเรียน......บอยก็มาหาผมที่บ้านตามปกติ.....
“ทานอะไรมาหรือยังครับบอย”
“ยังเลย”
“งั้นเดี๋ยวรอแปปนะครับ....นัทไปซื้อให้......”
“แต่บอยอยากทานอาหารที่นัททำนะครับ”
“แต่.....แต่นัททำไม่อร่อย”
“ไม่เป็นไรบอยทายได้ครับ”
“ไม่ๆ ไม่ดีกว่านะ....บอยรออยู่นี่ล่ะ...นัทวิ่งไปซื้อปากซอยแปปเดียว” ผมรีบพูดแล้วเดินออกจากวงสนทนาทันที..... “เอาไว้วันหลังผมจะพัฒนาฝีมือตัวเอง แล้วทำของอร่อยๆให้พี่ภัทรกินอีกนะ” .....โธ่โว้ยยยย.....ทำไมต้องคิดอีกแล้ววะ......
ผมเดินออกไปซื้อของไม่นาน.....กลับมาถึงบ้านก็เงียบชี่.....บอยไปไหน.........หรือว่ากลับบ้านไปแล้ว......
แว่วเสียงกุกกักๆมาจากชั้นบน ผมรีบวางของไว้ในครัวแล้วขึ้นไปดูทันที่
----ก๊อกๆๆ----
“บอยครับ.......” ผมเปิดประตูเข้าห้อง ก็เห็นบอยยืนอยู่ใกล้ๆประตูแล้ว
“อ๊ะ!!......อื้ออออ” ตกใจมากจู่ๆก็ถูกดันให้หลังชนประตูแล้วบดจูบลงมาทันที
รสจูบร้อนๆยังคงป้อนให้อย่างต่อเนื่อง มือไม้เริ่มปัดป่ายไปทั่วสีข้าง ลากเลื้อยตั้งแต่หัวไหล่ไปจนถึงสะโพก
กว่าจะผละปากออกมาได้เล่นเอาซะหอบ ริมผีปากร้อนๆของบอยไล่จูบไปทั่วแก้มไล่เลียไปถึงติ่งหู
“บะ....บอยครับ” บอยยังไม่ยอมหยุดการระดมจูบ ตอนนี้ปากของบอยย้ายมาอยู่แถวๆซอกคอแล้ว ผมรู้สึกถึงแรงดูดที่ผิวต้นคอ “อื้อออ” บอยเพิ่มแรงดูดขึ้นอีกรู้สึกเจ็บจิ๊ดๆแล้ว
มือของบอยตอนนี้กำลังง่วนอยู่กับการแกกระดุมเสื้อของผมอยู่
“อ๊ะ อื้มมมม ” ผมครางออกมาเบาๆ ก่อนที่ริมฝีปากบางจะถูกปิดอีกครั้งด้วยรสจูบที่หนักหน่วงกว่าครั้งแรก
“อ๊ะ” มือข้างหนึ่งของเขาเคลื่อนคลึงมาสะกิดยอดอกบีบหยอกล้อมันอย่างแผ่วเบา ส่วนมืออีกข้างก็ไล่ลงไปเกี่ยวกับขอบกางเกงเพื่อดึงมันลง ผมพยายามจะยื้อมันไหวแต่ไม่ทันซะแล้ว
มือของบอยจับขาข้างหนึ่งของผมขึ้นให้เกี่ยวกับเอวของเขาไว้ ผมพยายามดันบ่าของเขาไว้ก่อนที่จะไม่สามารถควบคุมตัวเองไปได้มากกว่านี้.....
“บอย......บอยครับ” ตอนนี้บอยยังง่วนอยู่กับการลิ้มชอมรสชาติจากซอกคอของผมอยู่
“บอย........”ผมออกแรงดันไหล่บอยอีกนิด
“หืม......”เขาตอบกลับมาแต่ก็ยังไม่ได้ถอนริมฝีปากออก
“ไม่หิวข้าวแล้วเหรอครับ”
“หิว.......แต่อยากกินนัทมากกว่า........”บอยเงยหน้าขึ้นมาตอบรับด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดา
“แต่.....แต่ว่า.......”
“นัท.......ให้บอยรักนัทได้ไหมครับ” มือของบอยยังคงลูบไล้ต้นขาของผมที่เกี่ยวกระชับเอวเขา ขณะที่เรากำลังพูดคุยกัน
“........................” ผมได้แต่ก้มหน้าแล้วกัดริมฝีปากเอาไว้
“ถ้าไม่ตอบ.......บอยจะถือว่านัทอนุญาตนะครับ” บอยจูบผมอีกครั้ง
ผมใช้มือรูดรั้งส่วนอ่อนไหวให้เคลื่อนลงตามจังหวะมือ......ปลายนิ้วสัมผัสและบดขยี้ที่ส่วนปลายทำให้รู้สึกเสียวซาบซ่านอยู่ไม่น้อย มืออีกข้างผละออกจากหน้าอกแล้วค่อยๆเคล้นคลึงก้อนเนื้อกลมกลึงด้านหลัง.....เรียวนิ้วค่อยแหวกกลีบเนื้อและกดจมหายเข้าไปในร่องร้อน
“อ๊ะ......” ผมรู้สึกเกร็งตัวขึ้นทันทีที่รู้สึกถึงสิ่งแปลกปลอมที่กำลังเข้าไปสำรวจภายใน
“อย่าเกร็งนะครับคนดี......บอยจะทำเบาๆ”
“ยะ.........อ๊ะ.....อื้อออออ” ยังไม่ทันได้ประท้วงอะไรออกมา บอยก็ดึงนิ้วออกแล้วค่อยๆสอดกลับเข้าไปอีกครั้ง ทำแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จากหนึ่งนิ้วก็เพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ มือด้านหน้าก็ยังไม่หยุดรูขึ้นลงเป็นจังหวะ ผมรู้สึกมากยิ่งขึ้นๆเรื่อยๆทั้งด้านหน้าและด้านหลัง ตอนนี้แรงที่ยืนก็แทบจะไม่มีเหลืออยู่
“ไปที่เตียงนะครับ.....” บอยดึงนิ้วทั้งสามออกทันที จนผมสะดุ้งเฮือก.......
บอยดันให้ผมนอนราบลงกับพื้นเตียงนุ่ม.....เขาก้าวขึ้นมาคร่อมทับพร้อมป้อนจูบหวานๆอีกครั้ง.....ช่องทางด้านหลังรับรู้ถึงสิ่งที่ร้อนและกำลังดุนดันอยากเข้ามาอยู่ภายใน.......
“ยะ.....อย่า......” ผมบ่ายหน้าหนีออกจากจูบที่บอยป้อนให้ทันที......พร้อมออกแรงดิ้น
“เจ็บเหรอครับ......งั้นบอยจะทำเบาๆนะ” บอยยังไม่ยอมหยุดที่จะดันสิ่งนั้นเข้ามา เขาจับขาผมไว้กระชับกับเอวแล้วค่อยๆดันตัวเข้ามาใหม่อีกครั้ง
“ไม่ๆ......บอยอย่าทำ” ผมเริ่มร้องเสียงดังขึ้น บอยสะดุ้งคิ้วขมวดเข้าหากันทันที แต่โชคดีที่เขายอมหยุดการรุกรานไว้เพียงแค่นั้น
ผมไม่กล้ามองหน้าเขา.....ได้แต่เพียงใช้มือปิดบังใบหน้าที่ตอนนี้มันเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา.....
“ทำไม..............?”เสียงบอยเอ่ยถามออกมา
“..........................”
“นัท!..............บอยถามว่าทำไม?”
“..........................”
“นัทไม่รักบอยแล้วเหรอ”
“ป่ะ....เปล่านะบอย......แต่นัท......”ตอนนี้ผมยันตัวขึ้นนั่งเผชิญหน้ากับบอยที่นั่งอยู่ที่ปลายเท้าของผม
“นัททำไม?”
“นัท.....นัทยังไม่พร้อม”
“นัทยังไม่พร้อม........หรือว่านัทรักคนอื่นไปแล้ว” บอยตอบออกมาด้วยน้ำเสียงที่ฉุนเฉียว
“บอย.........”
“ผู้ชายคนนั้นใช่ไหม?”
“...............................”
“ตอบสินัท......คนนั้นใช่มั้ย.....นัทรักมันใช่มั้ย” บอยใช้มือจับที่ต้นแขนของผมแล้วเขย่าด้วยความแรง
“...............................” ผมไม่มีคำตอบให้บอยหรอก......คาดคั้นยังไงผมก็จะไม่ตอบเด็ดขาด.....ผมเลือกแล้ว.....ผมเลือกบอย......
“บอย........นัทขอโทษ.........มันไม่เกี่ยวกับคนอื่น......แต่นัทยังไม่พร้อมจริงๆ........”
“นัท......พูดความจริงเถอะ......บอยรับได้......ถึงจะเสียใจแต่ก็ดีกว่าเห็นนัทเป็นแบบนี้........”
“บอย......เอาไว้ให้บอยอารมณ์เย็นลงแล้วเราค่อยคุยกันใหม่นะ.......ตอนนี้เราลงไปทานข้าวกันเถอะ”
“นัท..........................” ผมกำลังลุกขึ้นจากเตียงหวังจะไปหยิบเสื้อผ้าที่ถอดไว้มาใส่ แต่มือของบอยกลับมาดึงที่ข้อมือไว้ก่อนที่จะได้ลุก
“........ครับบอย..........”
“อย่ายื้อเวลาอีกเลย....................”
“.................................”
“ถ้านัทไม่พูด..............บอยจะทำให้นัทเป็นของบอย......ไม่ว่านัทจะเต็มใจหรือไม่.......บอยก็จะทำ” เขาดันให้ผมล้มตัวลงนอนอีกครั้ง พร้อมกับสอดตัวเข้ามาอยู่ระหว่างขา ใช้มือจับรูดดึงแกนกายของตนเองไม่นานนักมันก็กลับมาแข็งเหมือนเดิม
“บอย......ยะ.....อย่า” ผมยังคงดิ้นและใช้มือดันบ่าของเขาไว้
“นัท........บอยจะถามอีกครั้ง.............รักผู้ชายคนนั้นหรือเปล่า?”
“บอย...............” ผมพูดไม่ออก แต่น้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลออกมาเต็มไปหมด มือที่พยายามดันบ่าของเขาไว้บัดดนี้มันไร้เรี่ยวแรงทำได้แค่เพียงวางไว้บนบ่า
บอยดันตัวเองเข้ามาใกล้ผมอีกครั้ง พร้อมกับจ่อแท่งร้อนที่ปากทางเข้า แค่ขยับตัวเพียงนิดมันก็จะเข้ามาภายในได้แล้ว.....
.
.
.
“นัท................” ตอนนี้ผมนอนหลับตาไม่อยากรู้.....ไม่อยากเห็นอะไรทั้งนั้น.......ผมยังย้ำตัวเองเสมอ.....ผมเลือกบอย......
ผมรู้สึกตัวว่าสิ่งรอบข้างเงียบไป บอยไม่ได้ขยับตัวไปไหน เหมือนว่าเราสองคนต่างหยุดเวลาไว้....มีเพียงแค่เสียงสะอื้นที่มาจากผมเท่านั้น
“หยุดร้องเถอะนัท......บอยขอโทษ......จะไม่ฝืนใจนัทอีกแล้ว........ขอโทษนะ......” บอยค่อยๆเอาผ้าห่มมาคลุมร่างกายให้ผม.....ร่างกายที่มันเปลือยเปล่ามาตั้งแต่แรกเริ่ม......เขาล้มตัวลงมานอนตะแคงกอดผมไว้.....มืออบอุ่นคู่นั้นคอยประโลมอยู่ไม่ห่างกาย....ลูบไล้เส้นผมไปทั่ว.....
ผมเผลอหลับไป.......ตื่นมาก็ไม่เจอบอยแล้ว....บรรยากาศรอบข้างมันช่างเงียบเหงา......สายตาเหลือบไปเห็นบางอย่าง.....รู้ตัวดีว่าตอนนี้มือตัวเองสั่นแค่ไหน......ไม่กล้าหยิบสิ่งนั้นขึ้นมาดู.......
Boy Part
ผมรู้ตัวดีว่าเขาไม่เหมือนเดิม.............ได้แต่หลอกตัวเองไปวันๆ.......คิดเพียงว่า.....ขอแค่เขายังอยู่ข้างกายอีกไม่นานเราก็จะกลับมารักกันเหมือนเดิม......
โทษใครไม่ได้.......ผมผิดเอง........ที่ทิ้งนัทไป........โดยไม่บอกเหตุผล
นัทรักผู้ชายคนนั้น.......ผมรู้ดี.....สายตาเขามันบอก......เจ้าตัวคงไม่รู้ตัวเลยสินะ......
ผมไม่กล้าอยู่เผชิญหน้ากับเขาอีกแล้ว.......หากต้องเอ่ยคำลาต่อหน้า......ผมคงขาดใจ......
ยอมเป็นไอ้ขี้ขลาด.......ทิ้งไว้เพียงแค่กระดาษแผ่นเดียว.......
ลาก่อนสุดที่รัก......ลาก่อนจริงๆ......
=== End ch.15 ===
เหอะๆๆ นึกว่ามีอีกหลายตอน ไปๆมาๆจะจบแล้วซะงั้น เพื่อไถ่โทษที่หายหัวไปนาน วันนี้ลงให้จนจบเลยค่ะ
แต่ตอนพิเศษอยากมีเหมือนกันนะ อิอิ (ว่าจะแต่ง....แต่ยังไม่ได้แต่ง.....)
-
Ch.16
ขอโทษที่ฝืนใจ..............แม้จะรู้ดีว่านัทยังมีใครอีกคนในหัวใจ......
อย่าโทษตัวเอง........บอยผิดเองที่ทิ้งนัทไปคราวนั้น......
และครั้งนี้บอยจะยอมเป็นคนเลวอีกครั้ง.........ยอมทิ้งนัทไปให้นัทเสียใจอีกครั้ง........
บอยรักนัทเหมือนเดิม.......ถึงจะเปลี่ยนสถานะแต่ความรักที่มีให้มันยังคงอยู่.....ถ้าวันใดเราได้เจอกันอีก....อยากให้นัทยิ้มให้บอยอีกครั้ง.....บอยก็จะยิ้มให้นัทเหมือนกัน.....ยิ้มให้กันและกันให้เหมือนกับวันแรกที่ได้พบเจอ
ขอให้โชคดีกับความรักครั้งต่อไป.......
.
.
.
บอยจากไปแล้ว..............ผมยังคงนอนมองจดหมายฉบับนั้นไปมา อ่านทบทวนทุกถ้อยคำที่บอยเขียน....บนเนื้อกระดาษยังมีร่องรอยของคราบน้ำตา.....มันคงไหลลงมาขณะเขียนจดหมายฉบับนี้ขึ้น......
Trrr!!.....Trrr!!!.....Trrr!!!
“เป้......” พอมันรับสายผมก็เรียกหาทันที
“นัท....มึงเป็นอะไร....ทำไมทำเสียงแบบนั้น”
“บอยทิ้งกูไปแล้ว......”ผมพูดออกมาทั้งๆที่น้ำตาไหลออกข้างแก้มนั้น
“..............เดี๋ยวกูไปหา” เป้มันวางสายไปแล้ว
.
.
.
มาไวทันใจ......ไอ้เป้มาแล้ว.....เพื่อนรักมาแล้ว......คนเดียวหัวหาย....สองคนเพื่อนตาย....คำนี้ยังเป็นจริงตลอดกาล
“ไหนมึง.....มีอะไรเล่ามาให้หมด”
ผมเริ่มเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ให้มันฟัง.....มันรับฟังด้วยสีหน้านิ่งเฉยๆ....คล้ายคนกำลังครุ่นคิดบางอย่าง
“เป้.....กูควรจะทำยังไงดี”
“.............ก็ดีแล้วนิ.....ที่บอยเขาทิ้งมึงไป”
“ไอ้เป้.........มึงซ้ำเติมกู.....ฮืออ......” ผมเริ่มเป่าปี่อีกครั้ง.....ไม่อายมันหรอก.....ถึงแม้ปกติผมจะไม่ค่อยร้องไห้ให้มันเห็นเท่าไหร่
“อ้าว....ร้องอีกแล้ว......ก็กูพูดจริงๆ”
“.................”
“มึงเสียใจไหมที่บอยไป”
“อื้อ”
“มึงเสียใจที่ทำให้บอยเสียใจใช่ไหม”
“อื้อ”
“แล้วรู้สึกโล่งอกไหม”
“อื้อ”
“เฮ้ออออ............” ไอ้เป้มันถอนหายใจยาวเลยครับทีนี้
“.........................”
“กูรู้ว่ามึงเสียใจที่ทำให้บอยเสียใจ......แต่กูก็เคยบอกมึงแล้ว....เรื่องหัวใจมันบังคับกันไม่ได้.....บอยเขาคงเข้าใจเรื่องพวกนี้ดี.....เขาเลยไม่อยากฝืนใจมึงไง.......ในเมื่อมึงไม่พูด.....แต่เขารู้ดี.....เขาก็เลยยอมเป็นคนทิ้งมึงไปเอง......ตัดปัญหาเรื่องรักสามเศร้านี้สักที......”
“......................” ผมนั่งนิ่งตั้งใจฟังสิ่งที่มันพูด........
“มึงเข้าใจใช่ไหม”
“กู......กูเข้าใจ.....แต่เป้...มึงเข้าใจกูป่ะ....ว่ากูเสียใจ”
“อื้อ....กูเข้าใจว่ามึงเสียใจ.....แต่บอยเขาไปแล้ว.......เขายอมไปเพื่อให้มึงมีความสุข.....ถ้ามึงยังนั่งร้องไห้อมทุกข์แบบนี้....บอยรู้เข้า...เขาคงไม่มีความสุขหรอก......”
“จริงเหรอ......”
“จริงสิ.....เพราะเขาอยากให้มึงมีความสุขไง.....ก็เลยเลือกที่จะเดินจากไป”
“.......................”
“......ยังไม่สายเกินไปที่จะกลับไปเริ่มต้นใหม่กับคนที่มึงรัก......”
.....คนที่ผมรัก.....
.
.
.
“มานั่งบื้ออะไรตรงนี้”......เสียงพี่ชายของผมเอง
วันนี้ก็เหมือนกับทุกวัน นับตั้งแต่วันที่ผมปล่อยให้ไอ้ตัวแสบจากไป ผมก็มานั่งดื่มที่ผับทุกวัน แล้วก็ต้องเจอคำพูดซ้ำๆทุกวัน
“เฮ้ออ กูเคยเตือนแล้ว..... บอกแล้วว่าอย่าไปหลงรักมัน.......”
“.................................”
“แล้วเป็นไงสุดท้ายคนที่เจ็บก็คือมึง................ไม่ต่างจากที่กูเคย”
“ก็............มันไม่เหมือนกัน”
“ไม่เหมือนกันตรงไหน?.......ทั้งรักทั้งดูแล.....สุดท้ายก็จากไป”
“นั่นมันพี่.....แต่ผม.....ผมไม่เคยทำดีกับนัทเลย.......”
“ฮึ.....รู้ว่าไม่เคยทำดีกับเขา...แล้วทำไมมึงไม่ทำ”
“ก็........”
“ถ้ารักมันมากก็ไปตามมันกลับมาสิ...จะปล่อยให้หมามันคาบไปแดกรึไง หรือว่าต้องให้กูไปลากแฟนมันมากระทืบ”
“อย่าไปยุ่งกับเขาเลย.....นัทรักมัน......”
“สัด....นี่มึงใช่น้องกูคนเดิมรึเปล่าวะ.....ปกติน้องกูไม่มานั่งเป็นหมาหงอยแบบนี้หรอก....มึงนี่มัน....ความรักบังตาจริงๆ”
“ทำไงได้ล่ะ......ก็รักมันไปแล้ว”
“รัก.....รักแล้วเคยบอกมันหรือเปล่า....มันรับรู้หรือเปล่าว่ามึงรักมัน.....”
ผมรู้ตัวดีว่าไม่เคยพูดคำว่ารักออกไป.....แต่ถ้าไอ้ตัวแสบมันเปิดใจมองสักนิดก็จะรับรู้ได้ว่าผมรู้สึกยังไงกับมัน....
.
.
.
.
.
หมับ!!!
แรงกอดรัดจากด้านหลังทำให้หยุดชะงักทันที ยังไม่ทันได้หันไปดูหน้าคนที่สวมกอดอยู่ เสียงอู้อี้จากด้านหลังก็ดังขึ้น
“พี่ภัทร”
ไม่ต้องเห็นหน้าก็จำเสียงได้ ผมรีบแกะมือมันออกจากเอว แล้วหันไปเผชิญหน้าทันที.....สร่างเมาเลยกู.....
“นัท........??” มือน้อยๆนั่นดึงผมให้เดินตามเข้าคอนโด
.
.
.
ปัง!!
“....เฮ้ยย” ไม่ทันได้เคลียร์กันเลย พอเข้าห้องได้ปุ๊ปไอ้ตัวแสบมันก็จับหัวผมดึงต่ำเพื่อประกบจูบทันที....แม่ง...อดอยากมาจากไหนเนี่ย
“เดี๋ยว....เดี๋ยวก่อนมึง” ไอ้นี่มันไม่จูบอย่างเดียวซะแล้ว มือแม่งเริ่มเลื้อยแล้ว.......เดี๋ยวเหอะมึง....
“จะทำอะไร??”
“...................” ไม่ยอมตอบ....จะเล่นสงครามประสาทกับกูรึไง ตอนนี้เรายังยืนอยู่หน้าประตูห้อง ไอ้ตัวแสบเอาแต่ก้มหน้าก้มตา ถามอะไรก็ไม่ตอบ มือไม้ก็อยู่ไม่สุข จู่โจมกูตลอดเลยนะมึง ตอนนี้ผมต้องจับมือมันไว้แน่นเลย ไม่งั้นเลื้อยไปทั่วโดยเฉพาะแถวๆช่วงล่าง แต่เอ๊ะ มือมึงเป็นปลาไหลรึไง จับเท่าไหร่ๆ ก็ลื่นหลุดมือ หรือว่าผมจะเมาแล้วจริงๆ
“มึงมาทำไม?”
“..........................”
“นัท.......มึงอย่าทำแบบนี้” นัทดันให้ผมยืนพิงกับประตูห้องไว้ ผมเริ่มทรงตัวไม่ไหวแล้ว นี่ขนาดยืนยังไม่ค่อยไหวแล้วกูขับรถกลับมาถึงคอนโดได้ยังไง แปลกใจกับตัวเอง
“พี่.......” เสียงมันกระซิบคลอเคลียอยู่ข้างๆหู พร้อมๆกับมือเริ่มปลดเข็มขัดกับกางเกงยีนส์ออก ล้วงเอาแกนกลางออกมาภายนอกแล้วเริ่มขยับมือขึ้นลงอย่างช้าๆ “อื้มมม” ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์น้ำเมา หรือเพราะความโหยหาทำให้ลืมเรื่องต่างๆไปจนหมดสิ้น ริมฝีปากเล็กๆยังคงคลอเคลียที่ต้นคอไม่ห่าง ผมเอื้อมมือไปจับใบหน้าของเขาให้แหงนขึ้น...อยากจูบ....
“อื้ออออ”....เสียงประท้วงเริ่มดังขึ้นนิดๆ หลังจากที่เราทั่งคู่จูบกันเนิ่นนาน....ถึงผมจะมึนๆแต่ก็ใช้ว่าจะยอมถอนจูบออกง่ายๆ.....ไอ้ตัวเล็กประท้วงโดยการ-บีบ-สิ่งที่อยู่ในอุ้งมือ ทำให้ต้องยอมถอนเริ่มฝีปากออกมาด้วยความเสียดาย นัทหอบหายใจแรงๆ สีหน้าแดงก่ำ....เหมือนทุกทีที่เคยเห็น....และแล้วก็ย่อตัวลงเพื่อ......
“อื้ออ....นัท” ไม่บ่อยครั้งนักที่นัทจะยอมทำแบบนี้....แต่ทุกครั้งที่ทำก็ถึงใจและทำให้ถึงสวรรค์ได้อย่างไม่ยากเย็น....
มือเล็กค่อยๆประคองลูกกลมๆไว้พร้อมเคล้นคลึงอย่างเบามือ ปากเล็กๆนั่น....ค่อยๆระดมจูบไปทั่วแกนไล่ตั้งแต่ปลายแดงก่ำลากเรื่อยไปจรดโคน เน้นย้ำดูดแรงๆที่ปลายอีกครั้งจนทำให้สะดุ้ง.......จากนั้นก็ค่อยๆกลืนกินเข้าไปทีละนิดทีละนิด.....
หัวของนัทเริ่มโยกจังหวะช้าเร็วสลับกันไปมา ก่อนที่ผมจะเอื้อมมือไปจับใบหน้าไว้ให้นิ่ง....นัทช้อนตาขึ้นมามองแต่ก็ยังไม่ได้คายสิ่งที่อยู่ในปากออกมา...ผมค่อยๆจับใบหน้านั้นโยกเข้าออกตามจังหวะที่ผมเริ่มเป็นคนคุมเกมส์....อื้มมเสียว....ไม่ต้องบอกนัทรู้ดีว่าต้องทำยังไง เขาเริ่มเม้มปากจนแน่น....ผมโยกจังหวะกระแทกอย่างนั้นจนกระทั่งปลดปล่อยออกมาจนหมด.....
นัทยันตัวขึ้นมาหลังจากดูดกลืนน้ำรักที่ปล่อยออกมาจนพอใจ....เรายืนกอดกันอยู่อย่างนั้น....
“พี่ภัทร......ไปที่เตียงนะ”
“................” แม้จะยังสงสัยว่านัททำแบบนี้ทำไม....แต่ผมก็เดินตามเข้าห้องนอนไปอย่างเงียบๆ
.
.
.
เหมื่อยจริงๆเลย......เพิ่งรู้ตัวเองว่ากินเหล้าติดๆกันหลายอาทิตย์แบบนี้มันแย่ต่อสุขภาพจริงๆ....ตื่นมาเหมื่อยเนื้อเหมื่อยตัวไปหมด......
ผมมองสภาพตัวเองตอนนี้เสื้อผ้ายังอยู่ครบ...ว่าแต่ทำไมใส่ชุดนอน....จำไม่ได้แหะว่าเปลี่ยนชุดตอนไหน??
ช่างเถอะ....ไปอาบน้ำดีกว่า...จะเที่ยงแล้วเริ่มหิว....
.
.
.
“แค่นั้นก่อนนะเป้....พี่ภัทรตื่นแล้ว”
.
.
.
นึกว่าพี่ต้นทำเสียงกุกกักข้างนอกที่แท้ก็........
“มึงมาทำไม”
“ตื่นแล้วเหรอพี่ภัทร”
“กูถามไม่ได้ยินเหรอ...มึงมาทำไม”
“อะไรกัน นึกว่าเมื่อคืนเราคุยกันรู้เรื่องแล้วซะอีก”
“คุย?...เมื่อคืน?..........กูคุยอะไรกับมึง”
“.....อยากรู้จริงๆเหรอ.....แกล้งลืมรึเปล่า” ไอ้นี่ยังมาทำหน้าทะเล้นใส่กูอีก....คุยอะไรว่ะ...ทำไมจำไม่ได้
“บอกมาเร็วๆ”
“ก็คุย.....เรื่อง.....”
“เรื่อง.......” สัดนี่ชักช้าขัดใจโว้ยยยย
“ก็เรื่องที่พี่ภัทรบอกรักผมไง”.....บอกรัก.....รัก.....รัก.....รัก.....
“......................”
“นี่อย่าบอกนะว่าจำไม่ได้.......พูดแล้วคืนคำผมไม่ยอมนะ”
“......กูพูดตอนไหน ทำไมจำไม่ได้”
“เมื่อคืนไง...พี่พูดเมื่อคืน”
“แล้วยอม.....ไม่ยอมอะไร......แล้วมึงมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง.....กลับไปหาแฟนมึงสิ....ก็ไหนว่ารักมันมาก”
“ก็รัก........แต่รักพี่มากกว่า.......”
รักพี่มากกว่า.......รักพี่มากกว่า......รักพี่มากกว่า......รักพี่มากกว่า........นี่กูยังฝันอยู่หรือเปล่าว่ะเนี่ย....สงสัยจะยังไม่สร่างเมา.....ไปนอนต่อดีกว่า
“อ้าวพี่.....จะไปไหนล่ะ....ตื่นแล้วก็มากินข้าวได้แล้ว.....มันจะเที่ยงแล้วนะ” อย่าไปสนใจ....มันคือความฝัน....มันคือความฝัน.......นอน...นอน....ตื่นมาจะได้สร่างเมา
“อื้ออออ” กูจะนอน มึงจะเขย่าตัวกูทำไม
“ตื่นๆๆ....ไม่ต้องนอนแล้ว.....”
“โว้ยยยย”
“......พี่.......”
“นี่มึง............ตัวจริงเสียงจริงใช่มั้ย?”
“เอ่อ....ก็ใช่อ่ะดิ.....พี่ก็ถามแปลกๆ” .....ชัดเจน.....ไม่ใช่ฝันแล้ว
“เอ่อ...เอาว่ะ...เป็นไงเป็นกัน........”
“พี่ภัทรพึมพำอะไรอ่ะ.......”
“เมื่อคืน.....กูบอกรักมึงจริงๆใช่มั้ย”
“อื้อ” ไอ้ตัวแสบมันพยักหน้ารับทันที
“แล้วเมื่อกี้มึงพูดว่า.......”
“ผมรักพี่”
“...............แล้วแฟ......”
“ผมขอโทษเรื่องวันนั้น.........”
“มึงแน่ใจแล้วใช่มั้ย”
“ครับผมแน่ใจ”
“...........ครั้งนี้...........ไม่ว่ามึงจะร้องไห้มากแค่ไหน..... ไม่ว่าจะอ้อนวอนกูยังไง......ไม่ว่าไอ้เชี่ยนั่นจะกลับมาขอมึงคืนดีอีกหรือไม่............กูจะไม่มีวันปล่อยมึงไปอีกแล้วนะ”
“...........อืม............” มันพยักหน้าขึ้นลงอย่างรวดเร็ว.....หน้าตาตลกจริงๆ
“..............กูรักมึง.................” ผมดึงไอ้ตัวแสบเข้ามากอด.....คิดถึง.....คิดถึงมึงจริงๆ......
“ผมก็รักพี่ภัทรนะครับ” ไอ้ตัวแสบยันตัวขึ้นมาเพื่อจูบริมฝีปากเข้าที่ข้างแก้มของผม พูดหวานๆแบบนี้ก็เป็นด้วย....ฮึฮึ.....คืนนี้กูจะจัดให้หนักเลย....ไอ้ตัวแสบ.....โทษฐานที่มึงทำให้กูเสียน้ำตา
.
.
.
ทุกวันนี้ผมมีได้คำตอบให้กับตัวเองแล้วว่า......วันนั้นที่ผมขึ้นรถไปกับพี่ภัทร......มันคือ.......ความผิดพลาดรึเปล่า......
=== END ===
.
.
.
.
.
“เป็นไงบ้าง”
“ตามแผนเลยว่ะ....ขอบใจมากเป้”
“ดีแล้ว.....ที่พี่ภัทรไม่สงสัย....ฮ่าๆๆ สงสัยแม่งจะเมามากว่ะ จำอะไรไม่ได้เลย”
“......ดีแล้วๆ....แค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวถูกสงสัย ไว้เจอกัน บายๆ”
“อื้อบายๆ โชคดีนะเพื่อน”
ฮึฮึ เรื่องอะไรจะบอกล่ะว่าโกหก.....เมื่อคืน....หลังจากเข้าห้องไปได้ พี่ภัทรก็หลับไปซะงั้น เมาขนาดนี้ขับรถกลับมาได้ไงหว่า.....ดีนะที่โทรปรึกษาแล้วเป้มันคิดแผนได้ไว....พี่ภัทรบอกรัก....ขำอ่ะ..คนเมาหลับจะมาบอกรักได้ไง
......แต่คุ้มค่าจริงๆ สุดท้ายก็ได้ยินพี่ภัทรบอกรัก..... “..............กูรักมึง.................” โอ้ยยยดีใจจนแทบเนื้อเต้นดีนะที่ยังเก็บอาการอยู่ ไม่งั้นมีหวังโดนจับได้แน่ๆ
==================================
จบแล้ววววววววววว ขอบคุณมากๆนะคะที่ติดตามอ่านกันมา
อิอิ แต่งนิยายยังไม่จบแล้วเอามาลงแบบนี้ พอมีเรื่องแย่ๆมากระทบมันทำให้แต่งไม่ออกจริงๆ
แม้กระทั่งจะเข้ามาอ่านนิยาย(ซึ่งปกตินั่งอ่านทุกวัน ยิ่งถ้าเป็นเรื่องที่ชอบมากๆ อ่านซ้ำไปซ้ำมาเรื่อยๆ ยังไม่เบื่อเลย) แต่พอเครียดๆแบบนี้ อารมณ์ที่จะอ่านนิยายยังไม่มีเลย เข้ามาหาเรื่องอ่าน.....แต่อ่านแล้วจิตใจห่อเหี่ยวตามไปด้วย 55555
ตอนพิเศษ....ยังไม่รับปากนะคะว่าจะมีไหม อยากแต่งเหมือนกัน แต่ก็กลัวว่าจะทำไม่ได้ เอาเป็นว่าถ้าแต่งตอนพิเศษได้แล้วจะรีบเอามาลงนะคะ
ขอบคุณอีกครั้งจ้า :pig4:
-
^
^
จิ้ม :z13:
จบแบบแฮปปี้ :m4:
แต่ไหงเราโครตสงสารบอยอ่ะ :m15:
-
ขอบคุณนะครับที่เอามาลงต่อจนจบ
สู้ๆนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ
-
จบแล้วเหรอเนี่ย ยังไม่จุใจเลย
อยากอ่านฉากหวานๆอะ
-
ร้ายเหมือนกันนะนัท :impress2:
-
Happy Ending ถูกใจจริงๆ เลย
:pig4:
:pig4:
-
อิอิมาต่อแล้ว
แหมเราก็คิดว่าจะกลับไปคืนดีกับบอย
ดีแล้วอ่ะอยู่แล้วไม่รักไปอยู่ทำไม
แผนของเป้เยี่ยมจริงๆๆ
-
แหม บอยยอมเป็นตัวร้าย แล้วก็กลายเป็นพ่อพระยอมสละให้นัทมีความสุข
-
สงสารบอยนะ แต่ทำไงได้
ถ้าจบแบบตอน 13 ต่างคนต่างอยู่ดีกว่า ไม่ต้องสมหวังกันซักคนยังเจ็บน้อยกว่า
อยู่กับคนที่รัก ได้มาแต่ตัวเจ็บกว่าเยอะ
-
ขอบคุณค่ะ :L2:
-
:L2:
-
+1 ค่ะ
จบได้ถูกได้มาก
:กอด1: :กอด1:
-
:a5: :a5:
เดี๋ยวววววว ไงจบกันง่ายๆงี้ อึ่ง~~~!!!
แล้วบอยอ๊ะ สงสาร บอย ยกให้ไอ้พี่ต้นได้มั้ย กั๊ก :laugh:
-
ถึงจะรวบรัดไปหน่อย แต่ก็ขอบคุณนะคะที่มาแต่งลงให้จนจบได้ด้วยดี
เป็นกำลังใจให้ผ่านเรื่องแย่ๆ ไปได้นะคะ สู้ๆ
-
จบเเล้ว o13 อยากอ่านตอนพิเศษ :impress2:
-
จะเอาตอนพิเศษ ๆๆๆๆๆ
-
จบแล้ว :a5:
ไม่จริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :serius2:
ทำไมรู้สึกว่ายังไม่เต็มอิ่มเลย
อ่านเรื่องนี้แบบไม่เม้มมาตลอดเพราะรู้สึกยังไม่ไคล์แมค
แรกๆโครตเกลียดไอ้ภัทรเลย
ยิ่งตอนพานัทไปหาต้นนี่แทบจะ :z6: :o211:ทิ้ง
คิดในใจขอให้ไอ้นี่ตายน้ำตื้นทีเหอะ :call:
แล้วก็เป็นจริงๆ :laugh:
แต่พอไคล์แมคก็....จบซะแล้ว :เฮ้อ:
แต่ชอบหงะ :กอด1:
ขอตอนพิเศษเถอะ
แบบพิเศษไปเรื่อยๆก็ได้
นะนะนะนะ
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
จบแล้วจ้า แบบนี้นะดีแล้ว ยื้อกันไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา
พี่ต้น ฮีเป็นคนดีอีตอนท้ายเรื่องนี่เอง :laugh:
-
จบแล้วเหรอ :sad4:
น้องนัทโซฮอทนะคะ แอบร้าย
รอตอนพิเศษจ้า :กอด1:
-
จบแบบขำๆดี 55+ อิพี่ภัทรนี่ก็ไม่ได้รู้ตัวเลยนะนั่น แต่ก็ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องนะค้า ^_^
-
อ่านตอนหลังละก็ขำดี วางแผนให้สารภาพรัก *-*
ขอบคุณนะครับ
-
ขอบคุณมากๆนะคะ :pig4:
+ 1 ส่งท้าย
-
ขอตอนพิเศษ แบบ พี่ภัทรหวานเจี๊ยบบบบบบบบบ
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
จบแล้ววว วว ว ว ว
น่ารักมากก ก ก
-
ยังไม่อยากให้จบเลยจริงๆนะ
รู้สึกยังอ่านไม่จุใจเลย(เหมือนโดนตัดฉับๆ)
พี่ภัทรกับนัทยังไม่ทันหวานกันเลย เสียดายที่เรื่องนี้จบเร็วไปหน่อย
ถ้าไงปลอบใจเป็นตอนพิเศษ (หลายๆตอน) ก็ได้คะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ เพราะช่วงนี้คนอ่านก็เจอเรื่องเครียดๆเหมือนกัน
แต่ก็แก้เครียดโดยการมาอ่านนิยายในนี้ให้หายเครียด (แล้วกลับไปสู้ต่อกลับโลกแห่งความเป็นจริงต่อ)
สู้ๆคะ
-
น่าสงสารแฟนเก่านายเอกอยู่นะ แต่ให้ทำไงได้ ใจคนมันเปลี่ยนไปแล้ว
ต้องถือว่าตัวเองก็มีส่วนผิดมากในการตัดสินใจที่ไม่บอกความจริงให้นายเอกรู้
สุดท้ายก็แฮปปี้ เอนดิ้ง แม้จะต้องมีคนหนึ่งต้องเสียสละ
:กอด1:
-
จบลงด้วยดี
-
บทจะดีกันก็รวดเร็วทันใจ
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากจริงๆๆ :pighaun:
-
ไม่ชั้ยความผิดพลาด มันคือ ความถูกต้อง 555+
o13 o13 o13 o13
-
อยากอ่านตอนพิเศษ
-
นัทกับเป้ o13แผนการสุดยอด :laugh: :laugh:
พี่ภัทรสิ้นลายเลย :-[ แอบสงสารบอยเหมือนกันนะ :เฮ้อ:
อยากอ่านตอนพิเศษ รอนะเจ้าค้ะ
-
จบแล้วอ่า
-
ยังไม่อยากให้จบเลย :กอด1:
-
สงสารบอยนะ แต่รู้สึกว่าบอยจากไปนานเกินไปอ่ะ
-
ตอนพิเศษ แต่งไม่ออก :sad4:
ย้ายไปห้องจบก่อนแล้วกันค่ะ
ถ้าแต่งได้เดี๋ยวเอามาลงให้
ขอบคุณมากๆอีกครั้ง :pig4:
-
สงสารบอยอ่ะ :monkeysad: :monkeysad:
แต่ถ้ายังฝืนมันคงไม่ดี
สุดท้ายพี่ภัทรกับนัทก็กลับมารักกันเหมือนเดิม
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
o13 สุดยอดไปเลยฮะ หนุกมากกกกกกกกกกกก
-
:m20: :laugh: พี่ภัทรโดนต้มมมมม แต่น่ารักดีนะคุ่นี้ อิอิ :L1: :L1:
-
นัทนี่ร้ายจริงๆๆ
ต้มพี่ภัทรซะเปื่อยเลย
แต่รักกันน่ะดีแล้ว
-
นัทโกหกได้เก่งจริงๆ
พี่ภัทรเลยโดนต้น
รักกันๆ
-
ให้อภัยพี่ภัทรตั้งแต่ตอน อ้วกรด แล้ว ไม่โกรธแล้ว ^^
น่ารักมาก ๆ เลยค่ะ
น่ารักจริง ๆ นะคะ
-
เข้ามาอ่านเมื่อจบซะแล้ว
สนุกมาก จบแบบแฮปปี้ มีความสุข
-
:z1:
ชอบมาเลยครับ
อ่านรวดเดียวจบ
ชอบพี่ภัทรอ่ะหล่อ ดิบ เถื่อน หื่น สเปคคคค
แม้ว่าหลังนัทจะงี่เง่าไปบ้างแต่ไม่เปงไรให้อภัย
รอตอนพิเศษครับ
-
:-[
นัทเจ้าเล่ห์นะเรานะ เหอะๆ พี่ภัทรโดนหลอซะงั้น อิอิ สะจายยย
อยากอ่านตอนพิเศษอ่ะ :z1:
อ่านไปอ่านมาแล้วสงสารบอยโครตๆอ่าาา :m15: :monkeysad: :m15:
ปล.อยากอ่านเรื่องของพี่ต้นมากๆค่ะ ไม่งั้นจับบอยไปคู่ต้นเลยดีก่า อิอิ :z1: :z1:
-
:z13:
-
:o8: หวานๆๆ จบแบบแฮปปี้
รอตอนพิเศษนะคะ :call:
-
อ่านจบแล้วรวดเดียวเลย
ภัทรเถื่อนรุนแรงมากเลยในช่วงแรก เลวนั่นเอง
ตอนจบแฮปปี้ค่อยยัวชั่วหน่อย
ปล.มาต่อตอนพิเศษเร็วๆนะคะ :bye2:
-
เค้าว่า ผู้หญิงไม่ชอบคนดี บางที ผู้ชายเองก็ไม่ชอบเหมือนกันใช่ม้า
สังเกตเวลาคุยกับบอย เพราะทุกคำเลย แต่พี่ภัทรนี่มันคุยโหดๆ ตลอด
ดุ บ้างล่ะ ทำร้ายร่างกายบ้างล่ะ ด่าบ้างล่ะ แต่เจ้านัทก้อยอม ย๊อม ยอม
ฮ่าๆ แต่นัทตอนท้ายๆ ลำบากใจสุดๆ เลยล่ะนะ เหมือนคนความจำเสื่อมแล้วพบรักใหม่อ่ะ
พอจำได้ก้อพบว่ามีคนรักที่รออยู่แล้ว มันลำบากใจจริงๆ แต่สุดท้าย
ต้องขอบคุณพี่บอยนะ ที่เข้าใจและพร้อมทำให้คนที่รัก จริงๆ เฮียเป็นคนดีมาก
น่าสงสารเช่นกัน เฮ้ออ แต่เอาเถอะน้า อย่างน้อย ก้อมีคนสองคนที่มีความสุขล่ะนะ
ดีกว่าทุกข์ทั้งสามคน อิอิ
-
พึ่ง มา ติด ตาม อ่าน นะ ครับ
สนุก มาก เลย ครับ
ทั้ง รัก ทั้ง โหด ทั้ง เศร้า
อิ อิ
ขอบ คุณ มาก ค้าบ
-
อ่านจบ เจอคำว่า 'แต่งตอนพิเศษไม่ออก' เกือบเม้นไม่ออกแน่ะ :m23:
ชอบเรื่องนี้นะ น่ารักดีอะ
แอบหวังเรื่องเป้กับฟิล์ม มีภาคขยายมั้ย
-
:o8:
จะบอกว่า ผู้หญิงชอบคนที่นิสัยไม่ค่อยดี หนุ่มก้อเหมือนกันช่ายป่ะล่ะ
แต่มีคนเม้นก่อนแล้ว
ใจตรงกันเลยแหะ
:mc4:
-
:L2: ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ นะฮ๊าฟฟฟฟฟ
กว่าจะลงเอยกันได้ เน้อออออ o18
นัทกับภัทรน่ารักดีฮ๊าฟฟฟฟฟฟฟฟ
:L1: มอบให้ผู้แต่งผู้น่ารักฮ๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
-
ร้ายมากเลยอ่ะ 5555
ขอให้ผ่านเรื่องร้ายๆไปด้วยดีนะค่ะ
ไว้จะมาอ่านตอนพิเศษ (อิอิ)
ปล.ไม่รวมเล่มหรอคะ? อยากได้
-
น่ารักอ่ะ ^^
อยากให้มีตอนพิเศษ
-
อ่านจบแล้วตั้งแต่เมื่อเช้าแต่ลืมเม้น
หนุกดีครับ แต่สงสารบอย
จบเร็วไปหน่อยคับ
อึ้งๆ
ขอบคุณครับ
-
ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สนุกสุดๆ พี่ภัทรหื่นตลอด :haun4: :haun4: :haun4:
-
จบไปแบบ Happy Ending ถึงจะมีโหดบ้างอะไรบ้าง แต่ก็หนุกหนานดีครับ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องนะครับ ^^
-
ขอบคุณครับ โหดๆ เถื่อนๆ ก็มีสีสันไปอีกแบบ
-
เข้ามาอ่านใหม่อีกรอบ ชอบพี่ภัทร :-[
-
โอยยยย หวานมากๆ
ช่วงแรกพี่ภัทรแอบเลวนะ
แต่ผู้ชายก็ชอบคนเลวได้เหมือนกันนะ 555+
-
หวานมากเลย
.............กูรักมึง..................
แค่นี้นู๋นัทก็ปลื้มจนตัวแถบลอยเลย :กอด1:
-
ครึ่งแรกให้ความรู้สึกเข้าใจว่า ภัทร-นัท เป็นคู่ที่สมดุลกันดีมาก เซ็กซ์ครึ่งรักครึ่งหนึ่ง
พอมาตอนท้ายเรื่องหักมุม และข้อสรุปนั้นเป็นข้อสรุปที่สมบูรณ์และควรจะเป็นมากที่สุด
เจ็บคนเดียวดีกว่าเจ็บสองคน, อย่าทิ้งคนรักอย่างไม่เข้าใจกัน
-
พี่ภัทรนี่ปากหนักตั้งแต่ต้นจนจบเลยนะคะ :laugh: :laugh: :laugh:
นัทเองก็ใช่ย่อยนะั ทำหน้าตายบอกว่าพี่ภัทรบอกรักเนี่ย 5555555555
สนุกมากค่า อยากอ่านตอนพิเศษ นอกจากตอนสงกรานต์อ่ะ :monkeysad:
-
สนุกมากๆเลยค่ะ นัทน่ารักสวดๆ><~
-
นัทกับเป้นี่ก็เจ้าเล่ห์นะ คิดแผนแบบนี้ได้
สุดท้ายก็จบอย่างมีความสุข น่ารักดีค่ะ
-
สนุกดี
-
สงสารบอยหน่อยๆ
-
เฮ้อ แฮปปี้เอ็นดิ้งจนได้
แต่สงสารบอยอ่า จะว่าไปบอยก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนะ
แต่ก็อย่างว่าแหละ เรื่องความรักมันบังคับใจกันไม่ได้นี่เนาะ
ขอให้บอยได้เจอคนที่เกิดมาเพื่อบอยเร็วๆนะ จะเอาใจช่วย อิอิ
-
โอยยย น่ารักมากเลยยย บอยก็เป็นคนดีเกิ๊น
นัทก็น่ารัก พี่ภัทรก็เท่ห์ที่สุดดดดด :L2:
-
สนุกดีคร้าบบบบบ
ไอ้พี่ภัทรหื่นโคดดดดดดดดดดดด
-
:o8: :-[ :impress2: :m25: :z1: :pighaun: :haun4: :jul1:
ชอบๆๆๆมากมายค่ะ สนุกๆมาก
นัทน่ารักมาก พี่ภัทรก็ด้วย
:bye2: o13
-
:กอด1:คนแต่ง ความเคยชินและความผูกพันทำให้กลายมาเป็นความรักสินะ
สงสารบอยนะแต่ก็โทษใครไม่ได้ ในเมื่อไม่บอกเหตุผลที่เลิกกับนัทเอง
ถ้ารู้เหตุผลอย่างน้อยนัทก็อาจจะรอ แต่นี่ไม่บอกซึ่งก็แสดงว่านัทโสดตอนที่พี่ภัทรเข้ามา
จะหาว่าเขานอกใจก็ไม่ได้ในเมื่อไม่ได้เป็นแฟนกัน ชื่อเรื่องนี้สมควรตั้งให้บอยที่สุด
-
ร้ายมากเลยอ่ะ 5555
ขอให้ผ่านเรื่องร้ายๆไปด้วยดีนะค่ะ
ไว้จะมาอ่านตอนพิเศษ (อิอิ)
ปล.ไม่รวมเล่มหรอคะ? อยากได้
>< ไม่ได้รวมเล่มหรอกจ้า
อิอิ ขอบคุณมากๆจ้าที่ีชอบนิยาย
-
ไม่มีตอนพิเศษเหรอคะ
อยากอ่านต่ออีกหน่อย ฮาา
-
o18 ขอบคุณมากคะ แต่งได้สนุกมากๆ เราอ่านรวดเดียวจบ o13
-
น่ารักมากมายเลยค่าสำหรับตอนจบ >///<
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ สนุกมากๆ ตอนแรกเราก็กลั๊วกลัวว่าพี่ภัทรจะรู้ตัว จะเลิกทำไม่ดีกะนัทเมื่อไหร่
แต่สุดท้ายก้อหวานซ้าาา อิอิ ชอบคนเถื่อนๆมามีอาการรักคนอื่นเข้าจังๆแบบนี้มากๆ
ภัทรนัทน่ารักที่ซู้ดดดด!!
-
o13 เยี่ยมมากๆๆๆๆ live 1000ครั้ง
-
ชอบบบบบบบบ กด Like พันครั้ง
o13 o13
-
เห็นชื่อเรื่องแล้วแบบ เหมือนจำได้ว่าเคยอ่าน แล้วไม่หนุกด้วย
แต่ก็เห็นย้ายมาอยู่ในเรื่องจบ ก็อ่านดู
แต่พอเข้ามา โอ้วววว คนละเรื่องนิหว่า... มาถึงตอนแรกจับกดเลย -.,- พระเอกดูน่ารักดีจัง
พอมา 2-3 ช็อคสคอรี่เลย!! คุณพระ อารมณ์เปลี่ยนแบบสุดๆ โหดอ่ะ แบล็คเมลกันด้วย
ตายละ... แบบนี้แหละ.... ชอบบบ >w<
อ๊ายยยย เป็นโรคจิต ชอบเห็นผู้ชายถูกทำร้าย
แต่น้องนัทเนี่ย พอโดนเข้า ก็ยอมง่ายๆ เอ่อ เรื่องนี้อารมณ์ปรับตามไม่ทันค่ะ
นานเข้า นานเข้าพี่ภัทรก็น่ารักขึ้น ~ ตอนที่นัทไปจากพี่ภัทรนี่ แบบว่า เหออออ เร็วไปป่ะ!?
แล้วก็ เศร้าด้วย.. พอคนแต่งบอกท้ายบทว่า ้appy ending นี่ ร้องเฮ้ยเลย
จบงี้นี่นะ!? แต่ยังมีความหวังอ่านต่อไป จนได้รู้ว่ามันยังไม่จบบบบ อุวะฮะฮ่าาาาา
เอาบอยออกไปเลยๆ เค้าชอบซาดิตส์แบบพี่ภัทร -.,-
แต่สุดท้ายก็รักกันได้ ชอบค่ะ ถึงจะเป็นเรืื่องที่ถือว่าสั้น แต่ก็ลุ้นๆไป ช่วงท้ายๆ
ขอบคุณค่ะ :mc4:
ปล. ตอนที่บอยจะจับนัทกดอ่ะ ใส่ไปยังหว่า อ่านหลายรอบนึกว่าตกหล่น แต่ก็ไม่มีคำตอบ :z6:
-
คือ เรื่องนี้นี่นับว่าเป็นเรื่องสั้นได้ไหมคะ
คือในความรู้สึกเหมือนมันเป็นเรื่องสั้นน่ะค่ะ
อยากส่งเซ็งเป็ดอะวอร์ดน่ะค่ะ
-
มาอ่านใหม่อีกแล้ว รอบที่ 3 เป็นอะไรกับนิยายเรื่องนี้เนี๊ยะ :z3:
-
สนุกครับ อ่านหลายรอบก็ไม่เบื่อ
-
ปล. ตอนที่บอยจะจับนัทกดอ่ะ ใส่ไปยังหว่า อ่านหลายรอบนึกว่าตกหล่น แต่ก็ไม่มีคำตอบ :z6:
คำตอบคือ... ยังจ้า แค่ประมาณว่ากำลังจะใส่เข้า แต่บอยไม่ได้ทำต่ออ่ะค่ะ อิอิ
-
พระเอก นายเอก ซึนๆ เนี่ย ชอบจัง
-
ชอบอะ ออกแนวโจรกลับใจ ไอ้ยักษ์พี่ภัทรซาดิสม์ดีอะ :z1:
ชอบมุมหวานๆของพี่ภัทรอะ ดูแลตอนป่วยด้วย น่ารักกกก :-[
นัทก็ค่อยๆรักไอ้ยักษ์พี่ภัทรไปแบบไม่รู้ตัว อิอิิ
สงสารบอยนิดๆ แต่บอยก็น่าจะบอกนัทก่อน อย่างงี้นัทจะไปตรัสรู้ได้ไง เศร้าอยู่ตั้งนาน :z3:
ตลกตอนจบที่ภัทรนึกว่าฝัน เห็นโหดๆแบบนี้ก็แอบมีมุมเอ๋อๆเหมือนกันนะ :m20:
สนุกๆๆๆจ้า แฮปปี้เอนดิ้ง เลิศศศ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ชอบมากเลยอ่ะ o13 o13
-
ขอบคุณมากนะคะ
-
:L2: :3123: :L1: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
น่ารักมาก
สงสารบอย ขอคู่บอยยยย !!!
-
+1 ค่ะ ^^ เป็นอีกเรื่องที่ได้ใจไปเลย วู้วๆๆ o13
-
บางทีความผิดผลาดก็อาจจะเป็นควารักได้
-
ชอบผู้ชายแบบพี่ภัทร
ปากไม่ตรงกับใจ แต่สุดท้ายก็รักจริง
แอบสงสารบอย ทำเพื่อให้ได้รักกับนัทแท้ๆ
แต่สุดท้ายที่ทำมาก็เสียเปล่า
แต่ก็นะ โดนทิ้งไปแบบนั้น เป็นใครก็ต้องเสียใจเป็นธรรมดา
เอาเหอะ สุดท้ายบอยก็เป็นพระเอกตัวจริงล่ะนะ! o13
ขอบคุณนะคะ :)
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน
อ่านไปก็ปวดใจไปนิดๆ
พระเอกเรามันเลวได้โล่ เหอะๆ
แต่ตอนหลังๆก็แอบหวานสะ
ไม่น่าจบเร็วเบย
แต่ไงก้ขอบคุณคนแต่งมากๆ
ที่แต่งเรื่องสนุกๆแบบนี้มาไห้อ่าน
ขอบคุณจ้า
-
นัทไม่ค่อยเลยนะ
-
ตอนแรกคิดว่าจะดราม่ามากๆ
แต่ไม่ค่อยดราม่าเท่าไหร่
นิดๆ หน่อยๆ พอให้มีสีสันเท่านั้น
แต่น้องนัทกับพี่ภัทรน่ารักจริงๆ
ซึนพอๆ กันทั้งคู่นั่นแหละ
-
ขอบคุณค่า :pig4:
-
คนปากแข็งก็ต้องบังคับให้อ้าปากพูดออกมาแบบนี้แหล่ะ ฮุฮุ
-
ชอบเรื่องแนวนี้อ่ะ
ถึงพระเอกจะโหดจะดุยังไงแต่ก็รัก/หวงนายเอก
เคลิ้มมมมมมมม :o8:
-
ชอบมากๆเลย. ขอบคุณสำหรับเรื่องดีนะครับ. ชอบมากๆเลย
-
อ่า อ่านจบแล้ว
ดีจังเลยน้า ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
ชอบน้องนัทมากเลย ช่วงท้ายอารมณ์มันหน่วงได้ใจจริงๆ
แต่สุดท้ายก็จบลงด้วยดีสินะ อิอิ
-
คือแบบ อ่านแล้วสงสารบอยอ่ะ :sad11: :sad11: :monkeysad: :monkeysad:
-
อ่านตอนแรกๆไม่ค่อยชอบนะ พระเอกดูไม่ค่อยแคร์สักเท่าไหร่
แต่ตอนจบน่ารักมากอ่ะ ผนนี้เจ๋งจริงๆ o13
-
สนุกดีครับ o13
พี่ภัทรนี่ประเภทรักนะแต่ไม่แสดงออก :laugh:
ปล ถ้าคนเขียน เขียนใหม่ในมุมมองของบอยนะ....นัทโดนด่ายับแน่
น่าจะหาคู่ให้บอยนะ...สงสารบอย :เฮ้อ:
-
ชอบ^^
-
อ๊ากกก เพิ่งได้อ่าน
ชอบอ่ะ
ชอบมาก
ชอบมากมาก
เราชอบนิยายแบบนี้นะ ไม่เวิ่นเว้อ ไม่มากความ
แต่ทำเราตายได้ 55555555555555555
น่ารักมากค่ะ เราสนับสนุนให้แต่งต่อไป ฮี่ๆๆๆๆ
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีดีมาให้เราอ่านนะ
ขอให้ประสบความสำเร็จในทุกๆ ด้านค่ะ ♥
-
หื่นได้ใจมากครับ
ปล. บอยน่าสงสาร มีบทนิดเดียว แถมเศร้าอีก
-
ลุ้นตั้งนาน แฮปปี้เอนดิ้งจนได้ :mc4: :mc4: :mc4: ฉลองๆๆ
-
เรื่องสั้น แต่ก็สนุกไปอีกแบบ
-
ถึงจะสั้นไปหน่อย แต่ก็จบแบบแฮปปี้เอนดิ้งล่ะนะ
ตอนจบนี่นายเอกแอบแผนสูงนะ ส่วนพระเอกนี่ก็ไม่ไหว เมาไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆ :m20:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านนะคะ ^^
ตามมาจากกระทู้แนะนำค่า
สงสารบอยเหมือนกันน้า
อิพี่ภัทรเมาไม่รู้เรื่องเล้ย - -
แต่ก็ดีแล้วแหละเนอะ :-[
-
:L2: :L2: :L2: สนุกมากเลยค่ะ อ่านไปเลือดเกือบหมดตัว อิอิ :o8:
-
:L2: :L2: :L2: สนุกมากเลยค่ะอยากให้มีต่อจัง
-
ชอบเรื่องแนวนี้มากกกก o13แต่ไม่ชอบรักสามเศร้าอ่ะ :m15:แล้วจะดีมากกกกก
ถ้ายาวกว่านี้ดราม่ากว่านี้ :impress2:
-
กรี๊ดรักพี่ภัทรจะเอาแบบนี้อ่ะ :pig4:
-
สนุกมากค่ะ o13 อยากให้เรื่องนี้ยาวกว่านี้จัง
-
อ่านจบแล้ว
ตอนแรกสงสารนัทมากกกกกกกก
แต่เราว่าพี่ภัทรก็ดี แต่บอยน่าสงสารจัง
:-[
-
นายเอกชอบคนเลว มันดูเป็นสีสันของชีวิต??
แต่ก็นะเลวแต่รักจริงอ่ะ อิอิ
-
สนุกมากค่ะ o13
ชอบๆๆๆๆๆๆ :o8: :-[
-
ฮิ้วววววว สนุกดีค้าบบบ
น่าจะมีตอนพิเศษ เนอะ
แล้วก็ตอนบอกเล่าของบอยด้วยอะ
อิอิ
-
ชอบเรื่องนี้ครับ มาลงตอนพิเศษ ต่อด้วยนะครับผม
-
สงสารบอยอ่ะ พระเอกก็แสนจะเชี่ยนะ นายเอกดันไปรักซะงั้น :monkeysad:
-
แอบหื่น แอบซึ้ง ชอบจ้า
-
น่ารักจังงงงง :กอด1: :กอด1:
-
ขอบคุณค่ะ สนุกมาก ^^
-
เคืองพระเอกสุดๆเลย
ตอนแรกๆเลว ชั่ว มากๆอ่ะ
พี่ต้นนี่ก็อีกคน
เป็นสองพี่น้องที่เลวจริงๆ
แต่ตอนหลังๆนี่เริ่มน่ารักขี้นและ
อยากอ่านตอยพิเศษต่อจังเลย
จะรอน้า
-
จำได้ว่าอ่านไปแล้ว
แต่กลับมาอ่านอีกรอบ สนุกๆ
-
โธ่บอย...สามวันจากนารียังเป็นอื่น นี่หายไปเป็นปี
ต้องทำใจแล้วล่ะ
พี่ภัทรกับนัทเคมีเข้ากัน
และแนวโน้มว่าพี่ภัทรจะทำตัวดีขึ้นสมกับเป็นแฟนซะที
ก็ต้องอวยพรล่ะนะ แม้จะแอบเครียด แอบหมั่นไส้ก็ตาม
-
ตอนแรกนึกว่าจะตบจูบแล้วซะอีก :laugh:
สุดท้ายนัทก็ยอมรับใจตัวเอง
แต่แอบสงสารบอยเหมือนกันนะ
อยากให้มีตอนพิเศษบ้างอ่ะ อยากอ่านอีก
-
ชอบๆ
-
อ่านจบแล้วค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ตอนแรกดูโหดนิดๆ เลวร้ายหน่อยๆ (เหรอ) แต่สุดท้ายพระเอกเนียะ :-[ น่าร๊ากกกกกกกก เนอะ
-
จบแล้ววว
ตอนแรกมาก็ดี่ แต่พอมีสติ เริ่มเลว
คือปีนึง นานไปอ่ะ ถ้าไม่รู้สึกอะไรจะอยู่มาได้ไง ปีนึง
ตอนแรกๆยังงง แบบว่า นัทเป็นอะไร ทำไมบอกเพื่อนไม่ได้ว่ามีแฟน
พอบอยกลับมาก็...ด้วนๆ สั้นๆ
แล้วก็จากไปสั้นๆ ตัวประกอบของแท้เลย
สุดท้าย หวังว่าพี่ภัทรจะได้เจอลุคใหม่ของนัท แสบๆ อิอิ
-
ไม่มีตอนพิเศษ บ้างหรอครับ เป้ กะ ฟิล์ท อ่ะ
-
สนุกอ่ะ ชอบพี่ภัทร
-
น่ารักดีอ่านไปลุ้นไป เอาใจช่วย สุดท้ายผ่านมาได้ด้วยดี
-
สงสารบอยมากๆๆ ขอบคุณนะครับ น่ารักดี
-
สนุกมว๊าก รักคนเขียนค่ะ
-
:pig4: สนุกมากเลยเรื่องนี้ ซึ้ง เศร้า หลายอารมณ์ โหดแต่ก็รักจริง...พี่ภัทร
-
สนุกดีค่า ตอนแรกไอ้พี่ภัทรจะโหดไปไหน
สงสารนัทมากมาย ตอนหลังแอบสะใจพี่ภัทรเล็กๆ
แต่สุดท้ายก็แฮปปี้ อิอิ
-
น่ารักดีค่ะ สนุกมาก อิอิ
นี่แหละ ผู้หญิง?เค้าชอบคนเลว
บอยดีเกินไปนะคะ
น้องนัทเลยเลือกพี่ภัทร ฮ่าๆๆ
แต่พี่ภัทรมีหลากหลายอารมณ์ดี
น้องนัทจะหลงรักก็ไม่แปลก คิคิ :-[
-
เรื่องนี้หื่นถึงใจมากเค่อะ o13 :jul1:
รักกันนานๆนะทั้งสองคน :monkeysad:
-
:haun4: :jul1: :oo1: อยากให้มีตอนพิเศษอ่ะ
-
อ๊างงงงงงงงงงงงงง สนุกมาก
โหดแต่รักจริง ชอบเรื่องแนวแบบนี้
ฉากตอนที่นัทไม่สบายแล้วอ้วกเลอะ แล้วขอโทษพี่ภัทร บอกตรงๆ บีบหัวใจ ชอบอ่ะชอบ
-
โอเคอ่านรอบที่สองจบอีกรอบละ
อ่านกี่ทีกี่ทีก้ชอบอะ
-
สนุกมากค่ะ
-
แจ่มจริง :hao7: :hao7:
-
อ่อยยยย
ชอบจังเลย พี่ภัทรอบอุ่นอ่ะะะะ
>,,<
ดีที่รักกันนนนนน
-
จบแล้วยังจะหื่นอีก เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ รักกันนานๆน้า Happy happy
-
ชอบเรื่องนี้มากคะเรื่องราวไม่ยืดเยื้อมีแต่เนื้อไม่มีน้ำ *0*
-
:bye2: o13 o13 o13 o13 :bye2:
-
แอบคิดว่าเฮียภัทรจะแย่กว่านี้นะ
ดีกว่าที่คิดเยอะมาก
1ปีถ้าอยู่ด้วยกัไนด้ขนานนี้ไม่รักก็แปลกแล้ว :mew1:
-
มันเป็นความผิดพลาด ที่กลายเป็นความรัก ,,, แลดูดีเนอะ
แอบสงสารบอยเหมือนกัน ที่ต้องเสียใจ แต่ทำไงได้ล่ะ
ในเมื่อนัทรักภัทร นายแมนมากจริงๆบอย
อ่านเรื่องนี้แล้วแอบลุ้นนะ ว่าจะรักกันเมื่อไหร่ สนุกค่ะ
-
ขอให้บอยได้เจอคนที่ดีกว่าแล้วกันนะ..เวลาเปลี่ยนใจคนก็เปลี่ยนเป็นธรรมดา
ปล่อยคู่ sm เค้าได้กันไปแล้วกัน นัทอาจจะเพิ่งรู้ตัวว่าอยู่สายนี้ พระรองเกาหลีแบบบอยเลยไม่ค่อยถูกใจ
-
ในที่สุดก็สมหวัง แฮปปี้ๆ ทั้งสองคน
แต่ว่าบอยนี่สิน่าสงสาร อยากให้คนเขียนหาคู่ให้บอยจัง
ยกตัวอย่าง บอย-ต้น อะไรประมาณเนี่ย อิอิ
ชอบค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ เรื่องนี้นะคะ
-
โถ สงสารบอยจัง น้ำตาไหลพราก T-T
แต่ก็นะ แอบดีใจกับนัืทและพี่ภัทรด้วย
อย่างที่เป้บอกอะแหละ ตัดใจเสีย 1 คน ก็ยังดีกว่าเสียใจทุกคน
-
อ่านจบ, รวดเดียวเลย
สนุกมากค่ะ...ถึงจะไม่ได้เป็นเรื่องยาว แต่ก็ครบทุกรส!
:hao5:
พี่ภัทรโหดเหรอ? ทำไมเค้ารู้สึกว่ามันน่ารักมากกกกกกกกกกกก เลยอ่ะ!
(ปล.เค้าอาจจะเป็นพวกมาโซก็ได้นะ 5555)
-
สงสารบอยจัง.....
-
อ่านกี่รอบก็สนุกค่ะ :pig4:
-
สนุกมากๆครับ ขอบคุณครับ
-
:mew3: เข้ามาอ่านอีกรอบ ก็แบบว่าชอบอ่ะ
-
ขอบคุณง้าบ...... สนุกดี
รักน้องแล้วจากนี้ไปดูแลน้องให้ดีๆนะตาภัทร!
-
สั้นไปหน่อยเนอะ
รู้สึกอ่านยังไม่จุใจเลย มันกระชับเกินไปอ่ะ
อยากอ่านยาวๆแบบลงรายละเอียดเยอะๆไรงิ้ อิอิ
:pig4:
-
:pig4: :pig4:
-
:เฮ้อ: คิดว่าจะจบไม่สวยซะแล้วววววววว
จริงๆพี่ภัทร ก็รัก น้องนัท ตั้งแต่แรก แล้วช่ายปะละ
รูปที่ถ่ายนั่น ก็กะจะเก็บไว้ดูต่างหน้านะสิ อิอิ :hao3:
-
:m4: สนุก ครบรส ถึงใจ :m11:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ชอบเรื่องนี้ ขอบคุณมากๆค่ะ
ชอบพี่ภัทรที่สุดเลย ถึงจะร้ายในตอนแรกก็ตาม ก็ยังชอบ พระเอกในดวงใจ อิอิ
เสียดายที่ไม่มีตอนพิเศษให้อ่าน :L2:
-
เรื่องนี้สนุกจริงนะ ขอบอกๆ
เสียดายที่2บทสุดท้าย อาจจะรวบรัดจบไปหน่อย
แต่เราก็เข้าใจคนเขียนนะ มีเรื่องมารบกวนจิตใจทำให้กระทบการเขียนไปบ้าง
ที่สำคัญกว่านั้นคือ ขอบคุณที่เขียนเรื่องราวสนุกๆนี้มาให้เราได้อ่านกัน ^^
-
:z10:
-
สนุกดีค้าาาาา
-
ไม่แฟร์เลยสำหรับบอย นัทสำส่อนอะ ตั้งแต่เริ่ม ดีแหละบอย จากไปเถอะ เหตุผลบอยมันก็ใช่อยู่ ทำเพื่อพิสูจน์ แต่สุดท้าย นัทมันก็แย่ ไม่คู่ควรหรอกบอย ตอนแรกก็ว่าจะด่าบอยนะ แต่จากฟังเหตุผล กลายเป็นนัทผิด ส่วนภัทรก็แค่รักมาก ถึงจะเลว แต่สุดท้ายก็ดี ไม่ชอบนัทเลย
-
สนุกง่ะ nc กระจาย 5555
ตอนแรกก็ว่าพี่ภัทรร้ายมาก พออ่านๆไปก็รู้ร้ายเพราะรัก
ส่วนพี่ต้นโหดร้ายมากกกก ต่อยนัทมาได้ -*- บอยก็น่าสงสาร
ขอบคุณค่าาาาา o13 o13
-
o13 o13
-
ชวบบบบอ๊าาาา
นัทดูอึนๆแต่น่ารักดี
พี่ภัทรก็พวกปากหนักแถมมือหนักอีก
บอยก็แมนดีนะ ยอมรับง่ายไปนิดไม่ยื้อไม่รั้งเลย แต่ก็ดีละ ไม่งั้นละสามเศร้ายาวเลย
ชอบมากค่ะ ขอบคุณมากน้า
:3123:
-
ในที่สุด ความผิดพลาด ก็ได้รับการ แก้ไข
-
โอ๊ยยยยย สงสารบอยยยยย ให้คู่กับพี่ต้นได้ม่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ :katai2-1:
-
:pig4: :pig4:
-
ตอนแรกพระเอกเลวมากกกก ทั้งตบทั้งต่อย
หลังๆทำตัวดีขึ้น ค่อยน่ารักขึ้นหน่อย
แต่เหมือนเอาคืนไม่สะใจไงไม่รู้ ฮ่าๆ
เรื่องนี้ ดราม่าไม่เยอะ แต่เข้มข้นระดับนึง
ดีที่ไม่ทิ้งไว้นาน แป๊บๆคลี่คลาย
สนุกดีครับ
ขอบคุณผู้แต่งนะครับ
-
ชอบมากเลยยยยยยย ขอบคุณฮ่ะ :mew2:
-
ขอบคุณนะคะ นิยายสนุกค่ะ :pig4:
-
ฟินแบบซาดิสต์ๆ
:hao3: :hao3: :hao3:
-
:mew3:
-
ชิอบเรื่องนี้ สงสารภัทร แต่สุดท้ายก็จบแฮปปี้
#ภัทรนัทจะอยู่ในความทรงจำ เศร้า ซึ้ง ครบรส
ตอนนัทป่วยเรานี่ร้องไห้ตาม จะมีสักกี่คนที่ไม่โกรํธแล้วยังดูแลอีก :katai5:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
จบดี ขอบคุณนะคะ
-
แอบสงสารบอย. ฮ่าาา :hao7: :katai4:
-
:pig4:
-
เรื่องน่ารักดีค่ะ
แต่สงสารบอยมากๆๆๆ
-
เหยยยย เรื่องนี้สนุกอ่ะ ดีอ่ะ ตัวละครแต่ละตัวจริงดีอ่ะ
-
สนุกมากเลย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
กลับมาอ่านอีกครั้ง
สนุกอ่ะเรืีองนี้ แม้กว่าจะทำใจได้กับความเลวของไอ้พี่ภัทร
แต่ก็อดสงสารมันหน่อยๆไม่ได้ อิอิ
-
เรื่องนี้สนุกดีค่ะ แต่บอกตรงไม่ชอบนิสัยพระเอก
-
ปากหนักกันทั้งคู่ แต่สุดท้ายก็รักกัน เป็นเรื่องๆสั้น แต่สนุกมากค้าาาา
:impress2: :impress2:
-
โอ้ยซาดิ๊สสสสสสไปใหน
-
ภัทรนี่พระเอกปะ ทำไมเหี้ยอะ งงใจ
-
นัทแอบร้ายเพื่อให้ได้พี่มา วางแผนเนียนๆ 555 ไอ้พี่ภัทรต่อไปคือคงตามไม่ทันเพราะดันหลงรักเขาไปแล้ว คึคึ นัทน่ารักดี ไอ้พี่ภัทรถึงร้ายๆแต่ก็พึ่งพาได้ในยามป่วย เช็ดอ้วกเลอะเทอะดูแลอย่างดี ใช้ได้ๆ ส่วนบอยก็นะ เรื่องหัวใจมันห้ามกันไม่ได้จริงๆ เรื่องสั้นๆแต่ก็สนุกดี :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: