-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
-
(http://sphotos.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-snc6/hs031.snc6/166138_1824342446957_1192114843_2157035_1609836_n.jpg)
สวัสดีครับ ผมเป็นตัวประกอบของเรื่องสั้นเรื่องนี้ครับ
เรียกผมว่าประกอบก็ได้ หรือเรียกย่อๆเป็น กอบ ก็ไม่ว่ากัน
รู้สึกเขินๆอยู่เหมือนกันที่ต้องมาบอกเล่าชีวิตตัวประกอบของตัวเองแบบนี้
ก็แหม... ร้อยวันพันปี ตัวประกอบยังไงก็ต้องเป็นตัวประกอบนี่ครับ
บทไม่เด่น จะข้ามขั้นไปเป็นพระเอก นายเอก หรือตัวร้ายยังไงไหว
"กอบ เดี๋ยวละครรอบนี้จบ ออกไปข้างนอกกันไหม?"
นพ พระเอกของเรื่อง เดินมาถามผมที่หลังเวที ในขณะที่ละครเวทีของนักศึกษาคณะของพวกเราแสดงใกล้จบ
ผมรู้จักกับนพมาก็นานนมแล้วน่ะนะ ก็เรียนอยู่ชั้นปีเดียวกัน คณะเดียวกัน สาขาวิชาละครเหมือนกันอีก
นพเป็นผู้ชายที่หน้าเหมือนข้าวปั้นญี่ปุ่น หน้ากลมๆ คิ้วเข้มๆ เรียนก็ดี ตัวสาขาวิชาได้Aตลอด น่าหมั่นไส้มาก
ในฐานะตัวประกอบอย่างผม ผมคงจะพอแอบบอกพวกคุณได้ว่าผมแอบชอบนพอยู่ครับ ไม่ค่อยเจียมตนยังไงก็ไม่รู้ แหะๆ
ก็พระเอกอย่างนพ มีนายเอกตัวจริงอยู่ในชีวิตอยู่แล้ว ชื่อน้องแชมป์ รุ่นน้องของผมและนพ เหมาะสมกันดี รักกันดีแม้จะงอนกันบ้าง
อ๊ะ อ๊ะ แต่ตัวประกอบอย่างผมก็ไม่ได้คิดจะแย่งหรือเป็นมือที่สามหรอกนะ ผมเป็นตัวประกอบที่ชอบทำตัวแสนดี
เวลาเขาทะเลาะกันก็พยายามให้เขากลับมาคืนดีกัน ช่วยเหลือและซัพพอร์ทตามเห็นสมควร
ทำแบบนี้แล้วมันสบายใจกว่า ถึงนพจะไม่รู้ แต่ก็ไม่เป็นไร ผมหวังดีประสงค์รักครับ
"ตกลงว่างไหมอ่ะกอบ?"
เผลอคิดนานไปหน่อย นพยืนคอยหน้ากลมละ... ไปก็ไป... คุณนพต้องการอะไรก็บอกมา ตัวประกอบอย่างผมจะจัดให้
"นพจะไปไหนเหรอ?"
"ไปซื้อดอกไม้ให้น้องๆ คืนนี้แสดงรอบสุดท้ายแล้ว"
"โอเค รับทราบ"
ระหว่างที่ผมเดินออกไปสตาร์ทรถ นพก็เดินไปคุยกับแชมป์
แล้วผมก็เดินสวนกับน้องนัทซึ่งอุ้มตุ๊กตาที่ผมหิ้วมาทิ้งไว้แถวโรงละครเมื่อตอนเช้าพอดี
"ฝากหนูนิ่ม(ชื่อตุ๊กตาแมวของผม)หน่อยนะนัท เดี๋ยวพี่ออกไปข้างนอก"
"ได้ครับพี่กอบ ; ) "
ผมสนิทกับน้องนัทตั้งแต่ตอนทำละครด้วยกันคราวก่อน เพราะนัทเป็นเพื่อนกับแอน น้องที่ผมสนิทอีกคนหนึ่ง
นพคุยกับแชมป์ไม่นานก็เดินมาที่รถ ผมพานพไปที่ร้านดอกไม้บริเวณนั้น นพกลับมาที่รถพร้อมกับดอกคาร์เนชั่นหลายดอก
"ทำไมไม่ซื้อกุหลาบอ่ะนพ"
"กุหลาบหมดแล้วอ่ะ"
"อ่อ...สีชมพูสวยดีนะ"
"อืม"
นพซื้อดอกไม้มาให้ผมด้วยแน่ๆ ผมเลยทำเป็นชอบดอกสีชมพู เผื่อว่านพจะได้เอาให้ผม : )
ก็ดอกคาร์เนชั่นสีชมพูน่ะ ความหมายของมันค่อนข้างดีในหลายตำรา
เช่น "ความรักของฉันกำลังจะผลิบาน โปรดถนอมหัวใจรักฉันด้วย" หรือไม่ก็ "ฉันคิดถึงคุณตลอดเวลา"
หลังจากนั้นเราก็กลับมาโรงละคร ก่อนที่ละครรอบสุดท้ายจะจบลงด้วยดี
แล้วดอกคาร์เนชั่นที่ผมได้... คือดอกคาร์เนชั่นลาย... แถมเป็นดอกสีเหลืองอีก...
คาร์เนชั่นลายหรือคาร์เนชั่นสีเหลือง ความหมายออกไปในแนวการปฏิเสธความรัก คงอารมณ์ประมาณ "ฉันไม่เคยคิดรักเธอเลย"
...ไม่รู้ว่านพจะรู้ความหมายของดอกคาร์เนชั่นไหม แต่คงไม่ เพราะคนอื่นก็ได้ดอกคาร์เนชั่นลายเหมือนกัน...แต่ผมเศร้าเล็กๆ
ดอกคาร์เนชั่นที่นพให้มา มีการ์ดเล็กๆเขียนด้วยลายมือ เป็นข้อความว่า
"กอบเป็นคนใจดี ใจกว้าง ขอบคุณที่ช่วยเหลือมาโดยตลอด : ) "
เขียนข้อความได้จืดสมกับที่เขียนให้ตัวประกอบอย่างผม - -"
แล้วจบงานก็จะไปร้องคาราโอเกะกัน นายเอกอย่างแชมป์ดันงอนนพเรื่องอะไรก็ไม่รู้ หนีกลับหอไปก่อนอีก
"โทรไปหาแชมป์หน่อยไหมนพ?"
"ค่อยกลับไปง้อ"
อ้าว... ซะงั้น อีกแล้ว พ่อคุณ!
สุดท้ายก็รวมตัวกันไปร้องเกะได้เกือบๆสิบกว่าคน มีทั้งผม นพ นัท แอน และคนอื่นๆ
ก่อนไปร้านเกะ ผม นัท และแอนแวะซื้ออะไรนิดหน่อยที่7-11
ระหว่างรอจ่ายเงินเห็นนัทถือการ์ดที่ติดมากับดอกคาร์เนชั่น ยืนคุยกับแอน... ทะแม่งๆแฮะ
ระหว่างร้องเพลงผมก็สัมผัสถึงบรรยากาศแปลกๆที่เกิดขึ้นในห้องคาราโอเกะ ที่นพกับนัทนั่งใกล้ๆกันตลอด
แล้วดูเหมือน... ร้องเพลงให้กันยังไงไม่รู้
ผมเลยชวนแอนออกมาข้างนอก
ทันทีที่เดินออกนอกร้าน แอนก็พูดประโยคที่ทำให้ผมรู้สึกเหมือนถูกฟ้าผ่า...
"ใช่ เป็นอย่างที่พี่คิดน่ะแหละ"
"นพกับนัทน่ะเหรอ"
"อืม"
ถึงผมเป็นตัวประกอบ แต่อารมณ์ความรู้สึกของผมมันก็ซับซ้อนเอาเรื่องนะ
ผมไม่เคยรู้สึกแย่เวลาเห็นนพกับแชมป์อยู่ด้วยกัน ยังเคยไปนั่งทานอะไรด้วยกันสามคนบ่อยๆด้วยซ้ำ
แต่พอรู้เรื่องที่นพแอบคบนัทนี่... ช็อค... รู้สึกบีบหัวใจเจ็บแปล๊บบอกไม่ถูก
"แอนอยากให้พี่กอบรู้เอง เพราะตอนแอนรู้ แอนก็ยังช็อค พี่กอบคงแย่กว่าถ้าแอนไปบอก"
"แอนรู้ใช่ไหมว่าพี่ชอบพี่นพ"
"รู้สิ"
ผมกับแอนกลับเข้าห้องเกะ ที่นพกับนัทยังคงร้องเพลงด้วยกัน... ผมเจ็บแปล๊บๆแต่ก็ต้องยิ้มร่าเข้าไว้
เต้นฮาบ้าบอแสร้งทำเป็นมีความสุข กลบเกลื่อนไว้ไม่ให้มันแสดงออกมาทางสีหน้าว่าผมรู้สึกแย่แค่ไหน...
ผมจะทนไหวไหมเนี่ย...
-
พอนพวางไมค์ ก็กลายเป็นว่านพเปิดเพลงแล้วนัทร้องแทน
เสียงเพราะๆของนัทไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาสักเท่าไร
ผมเลยแกล้งง่วงแล้วนอนข่มตาอยู่บนโซฟา แต่เสียงเพลงที่เขาร้องให้กันก็ยังได้ยินอยู่ดี...
แล้วร้องเกะกันเสียหลายชั่วโมง... ไม่สนุกเลย ไม่สนุกเลยที่ต้องมาในวันนี้ มาเจอเรื่องแบบนี้
จนออกจากร้านเกะ ผมแทบรู้สึกเหมือนหลุดพ้นจากบ่วงกรรม แต่เจ้ากรรม...
"พี่กอบ นัทกลับด้วยนะ"
นัทขึ้นมานั่งบนรถผม นั่งข้างๆนพที่ผมต้องไปส่งกลับหอ
"อ่า...ได้ๆ หอนัทอยู่ตรงไหนนะ?"
"ลงหอเดียวกับพี่นพเลยครับ นัทจะไปนอนห้องเพื่อน"
...ดีนะที่สองคนนั้นนั่งข้างหลัง เลยไม่ได้เห็นผมเม้มปาก พยายามสะกดกลั้นอารมณ์
...สงสัยผมคงอิจฉานัท
หรือไม่ก็รู้สึกแย่ที่การช่วยเหลือความรักของนพกับแชมป์ที่ผมทำไป
ดูเหมือนจะไม่มีค่าอะไรเลยเมื่อนพแอบคบกับนัทอีกคน
ตัวประกอบอย่างผมทนขับรถไปส่งทั้งสองคนได้ในที่สุด... ถ้าเป็นในนิยายคงมีฉากร้องไห้ไปแล้ว
แต่ผมดันร้องไห้ไม่ออก ตัวประกอบมีบทร้องไห้เดียวดายเสียที่ไหนล่ะ
ไม่ใช่นายเอกในนิยายเรื่องอื่นๆที่แอบไปร้องไห้คนเดียวให้คนดูสงสาร
พอตื่นมาผมก็ไปเรียนหนังสือตามปกติ ก่อนที่จะเจอนพที่คณะ
สักพัก นัทก็เดินอารมณ์เสียมา ดูเหมือนว่าจะอารมณ์เสียที่ไม่ค่อยมีคนไปช่วยขนย้ายของออกจากโรงละคร
ผมเลยไปช่วยนัทยกของลงจากรถ ก่อนที่จะตามนัทไปโรงละครด้วย นพก็ไป
รู้สึกว่านัทจะโกรธที่นพไม่ยอมไปช่วยนัทแต่แรก งอนไปนั่งหน้ารถ ปล่อยให้ผมกับนพและคนอื่นๆนั่งบนกระบะ
พอไปโรงละครก็ตามสูตรเดิม นัทงอนหนีหายไป ก่อนที่นพจะตามไปง้อแหงๆ เพราะหายไปกันทั้งคู่เลย
ครีม ซึ่งเป็นเพื่อนของผมและนพก็ซื้อขนมมากินกัน พลางถามหานพ...
ผมเลยโทรตามนพเพราะไม่อยากให้ครีมไปเจอนพกับนัทอยู่ด้วยกัน สงสารครีม เจอเรื่องมาเยอะแล้วช่วงนี้
ไหนจะเรื่องแฟนเรื่องงาน ถ้าได้รู้เรื่องนพกับนัทแอบคบกันคงแย่กว่าเดิมแน่ๆ
เพราะครีมเป็นคนที่ห่วงและเป็นกังวลแทนเพื่อนเสมอ
สุดท้ายนพก็กลับมา ส่วนนัทตามมาทีหลัง คงคืนดีกันแล้วล่ะ
ขนของเสร็จ กลายเป็นว่าต้องขี่มอเตอร์ไซค์ของเพื่อนกลับคณะ นพกับนัทก็นั่งซ้อนท้ายผมไปด้วย
...จะแกล้งกันไปถึงไหนหนอโชคชะตา...อย่าเอาบทรันทดมาให้ตัวประกอบอย่างผมบ่อยๆเลย สงสารผมเถอะ
ถ้ามีกล้องสักตัวถ่ายเอาไว้เป็นละครหลังข่าว จะมีภาพของคนสองคนที่ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์
เป็นภาพของพระเอกที่พูดคุยหัวเราะกับนายเอกคนที่สอง
ส่วนภาพที่กล้องไม่ได้ถ่ายไว้ก็คือภาพของตัวประกอบอย่างผมที่แทบอยากจะร้องไห้ทั้งๆที่ขี่มอเตอร์ไซค์
ทันทีที่ถึงคณะ ผมอยู่ทนปั้นหน้ายิ้มไม่ไหว เลยรีบเดินเข้าตึกไป...แล้วกอดแอนทันทีที่เจอ
"ขอกอดเติมพลังหน่อยนะ...ไม่ไหวแล้ว"
"ได้ค่ะพี่กอบ"
พอนพเข้ามา ผม ครีม นพ และแอนก็นั่งคุยงานกัน
สักพัก อยู่ดีๆ ครีมก็ถามนพว่า
"มีเรื่องอะไรกับนัทเหรอ เมื่อกี้"
นพดูเหมือนตอบไม่ถูก... สุดท้ายตัวประกอบอย่างผมเลยต้องแก้ตัวแทน
"นัทมันอารมณ์ไม่ค่อยดีน่ะ แบบว่าไปขนของแล้วไม่ค่อยมีคนมาช่วย"
"อ่อ..."
พอครีมกลับไป ผม นพ และแอนก็ทำงานกันต่อ ก่อนที่จะเสร็จในที่สุด แล้วนพก็ลากแอนไปคุยในที่ไกลๆ
คุยเป็นชั่วโมงครึ่งชั่วโมง คงจะปรึกษาเรื่องนัท เรื่องแชมป์ แล้วก็เป็นแบบนั้นจริงๆเมื่อแอนมาเล่าให้ผมฟังภายหลัง
"เอ้อ พี่นพแปลกใจมากว่าทำไมพี่กอบไม่ถามอะไรพี่นพเลย"
"เออเนอะ แกล้งทำเป็นเฉยๆไม่รู้อะไรมากเกินไปหน่อย ผิดสังเกตแหง"
"เมื่อกี้ก็นางเอกในละครเชียวนะ แก้ตัวแทนพี่นพเนี่ย"
"นพพี่ก็ห่วง แชมป์พี่ก็ห่วง นัทพี่ก็ห่วง ครีมพี่ก็ห่วง ...จะให้ทำยังไงได้ล่ะ อยากเป็นคนดีมันก็เจ็บงี้แหละ"
"นัทนี่ก็นะ ไม่น่าทำอย่างนี้เลย พี่นพก็ด้วย"
"นพมันก็เหมือนเด็กๆแหละ นิสัยเด็กจะตาย ส่วนนัทเอง พี่ก็เข้าใจนัทนะ แต่พี่เลือกจะไม่ทำ"
"ถ้านัทมันคิดได้เหมือนพี่กอบก็ดี สงสารแชมป์"
...ไม่หรอก ยังไงท้ายที่สุด นพก็เลือกแชมป์ ทำไมผมจะไม่รู้ล่ะ
นัทเอง ลองมาถึงจุดนี้แล้ว เรื่องคงไม่จบง่ายๆแน่ๆ...
การอยู่เป็นตัวประกอบข้างๆชีวิตพระเอกอย่างนพนี่เหนื่อยๆยังไงก็ไม่รู้
http://www.youtube.com/v/qV6DjqQzfWM
แต่พอหันกลับมามองตัวประกอบอย่างตัวผมเองแล้วก็อดน้ำตาซึมไม่ได้...
แย่แล้ว ผมคงต้องแอบไปร้องไห้นอกฉากก่อนนะ ไม่มีที่ว่างให้กับความเศร้าของตัวประกอบหรอก
ผมกลับห้องมานั่งมองดูดอกคาร์เนชั่นลายดอกนั้น... หนามมันคมยิ่งกว่าดอกกุหลาบเสียอีก
เล่นเอาผมเจ็บแปล๊บๆมาจนถึงป่านนี้... ทั้งๆที่ตัวดอกไม่มีหนาม แต่ยิ่งคิดถึงคนให้ ยิ่งทรมาน
การ์ดเล็กๆใบนั้นถูกผมดึงออกมาจากดอกคาร์เนชั่น ไปยืนตรงระเบียงห้อง...อยากจะทิ้งกระดาษแผ่นนี้ไป
เผื่อว่าหนามของดอกคาร์เนชั่นลายดอกนี้จะลดน้อยลงบ้าง
แต่สุดท้ายก็ไม่กล้า... ก็ผมไม่ใช่พระเอกหรือนายเอกที่ฉีกการ์ดทิ้งแล้วโปรยไปในอากาศด้วยความเสียใจ
ผมเป็นแค่ตัวประกอบ.
-
อ่า มันเศร้าอะไรเช่นนี้
เป็นตัวประกอบนี่ก็ได้แต่มองน้อ
บทไม่เด่น พระเอกไม่สน กระซิกๆ
:serius2:
แต่ถ้าพระเอกอย่างนพก็อย่าไปมองเลย
คนหลายใจ ปล่อยเค้าไปเถอะ
เดี๋ยวเขาก็ได้รับในสิ่งที่เขาทำเองแหละ
บางทีเราก็มานั่งคิดนะว่าถ้าคนแบบนี้กลายมาเป็นแฟนเราในสักวัน
เรื่องเดิมๆ มันจะเกิดขึ้นไหม ในเมื่อเขาเจ้าชู้แบบนี้
แล้วเขาจะจริงใจกับเราคนเดียวหรือ
:z3:
มองอีกมุมดีแล้วที่เป็นแค่ตัวประกอบ เราได้มองเห็นตัวตนที่แท้จริงของเขา
เจ็บนิดๆ กับการแอบรักกับการเจ็บเจียนตายกับถูกคนรักหักหลังมันต่างกัน
:L2:
+1 ขอบคุณค่ะสำหรับเรื่องราวสนุกๆ ที่นำมาแบ่งปันให้อ่านจ้า
-
:เฮ้อ: :z8:
-
เฮ้อ :เฮ้อ:
รู้สึกหดหู่ยังไงก็ไม่รู้
แอบรักคนที่ไม่ควรรักก็งี้แหล่ะน้อ :เฮ้อ:
-
เฮ้อออออ เศร้าคับ :sad11: ชีวิต (ตัว)ประกอบ ดูเหมือนจะเป็นส่วนเกินไปเสียทั้งหมด
แต่ไม่ไหวรักคนเจ้าชู้นี่ปวดใจคับ เง้อ...
เอาเป็นว่ารออ่านตอนต่อไปนะคับ จะปูเสื่อรอด้วยใจจดจ่อ
มาต่อไวๆนะคับ สู้ๆๆๆ จะเป็นกำลังใจให้ ชอบมากคับเรื่องนี้ o13
-
เอิ่ม...
เม้นไม่ถูกเหมือนกันแฮะ
สรุปได้แค่ว่า...เรื่องเศร้าของตัวประกอบสินะ
ไม่เป็นไรหรอกเรื่องนี้อาจจะเป็นแค่ตัวประกอบ
แต่อีกเรื่องอาจจะเป็นตัวเอกที่เป็นคนสำคัญก็ได้นะ
-
นับถือสำนวนการเขียนของเรื่องนี้มากๆเลยครับ
อ่านง่ายๆเรื่อยๆแต่วางช่วงจังหวะของอารมณ์ของตัวละครได้ดีมากๆ o13
แม้จะเศร้าไปหน่อย แต่หวังว่าคงจะแฮบปี้เอนดิ้งได้นะครับ
+1ครับ
-
...ไม่อยากจะบอกคุณเลยว่าตัวประกอบอย่างผมดันเก็บเอาเรื่องของนพไปฝันด้วย
ถ้าผมเป็นพระเอกหรือนายเอกคงเล่าให้ฟังไปแล้วล่ะ แต่เรื่องนี้ไม่มีเวลาให้ตัวประกอบอย่างผมฝันหรอกนะ
วันนี้หลังจากที่งานของผมกับนพลุล่วงไปได้ด้วยดี ผมก็อดไม่ได้ที่จะกอดกับนพ
แม้อ้อมกอดของนพจะสูงไปจนกลายเป็นว่าหน้าผมซบอยู่กับหน้าอกของนพ เพราะนพสูงกว่า
แต่ก็... นะ ขอให้ตัวประกอบอย่างผมได้แอบดีใจเบาๆบ้างเถอะ
เป็นช่วงเวลาไม่กี่วินาที แค่นี้ก็พอแล้ว ไม่ขอมากไปกว่านั้น
หลังจากนั้นผม นพ ครีม และเพื่อนอีกคนหนึ่งก็ไปทานหมูกระทะฉลองกัน
ในระหว่างที่แวะไปรับแชมป์มาทานด้วย คลื่นวิทยุก็เปิดเพลง "ปาฏิหารย์" พอดี
มีแค่นพคนเดียวที่ดูจะอินกับเพลงเป็นพิเศษ ถึงกับร้องตามและเน้นท่อนที่บอกว่า
"ปาฏิหารย์ไม่มีจริง"
"ถ้าปาฏิหารย์มีจริง ชีวิตคนเรามันคงง่ายดายเกินไป"
นพนิ่งกับคำพูดผมครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบกลับมาว่า
"งั้นคนเราต้องฝ่าฟันงั้นเหรอ?"
"ถ้าฝ่าฟันไม่ได้ก็คงต้องยอมรับ"
ถึงตรงนี้ มด เพื่อนผู้หญิงอีกคนหนึ่งที่มาด้วย ก็ร่วมสนทนาว่า
"แต่เพลงนี้ฟังดูเป็นเรื่องที่ผิดเนอะกอบ"
"ไม่ผิดหรอก ถ้าจะรักใครสักคน แต่มันคงไม่ดีถ้าความรักของเราทำให้ใครต้องเสียใจ"
คำพูดคมๆจากปากตัวประกอบอย่างผม... ไม่ได้ต้องการเชือดเฉือนนพ ผมแค่อยากให้นพได้คิด
ผมคิดว่าตัวเองค่อนข้างรู้จักนพดี นพรับผิดชอบความรู้สึกของคนที่รักนพทั้งนัทและแชมป์ไม่ไหวหรอก
นพยังค่อนข้างเหมือนเด็กอยู่มาก นพทำทุกอย่างไปตามที่นพอยากทำโดยลืมคิดถึงคนอื่น
แชมป์ที่มาร่วมวงทานหมูกระทะกันด้วย ก็เหมือนจะอ้อนนพเป็นพิเศษ
ไม่แน่ว่า แชมป์คงพอระแคะระคายอะไรบ้าง
บรรยากาศในวงหมูกระทะเต็มไปด้วยความสุขสนุกสนานเหมือนอย่างที่เคยทุกครั้ง
พระเอกและนายเอกเทคแคร์คีบของทานให้กัน ตัวประกอบอย่างผมเห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้
พอกลับมาที่หอ อยู่ดีๆนัทก็ทักผมมาทางเฟซบุ๊ค
"พี่กอบครับ"
"มีอะไรเหรอ?"
"...ไม่มีอะไรแล้ว ขอบคุณนะครับพี่กอบ ขอโทษด้วยจริงๆถ้าทำให้ไม่สบายใจ"
"ขอโทษทำไมเล่า พี่ไม่ได้ไม่สบายใจอะไรสักหน่อย"
"ขอบคุณนะครับ"
อ่อ...สงสัยนัทมันเห็นสเตตัสที่ผมตั้งออกไปในแนว "เรียกผูกต้องเรียนแก้" แล้วนึกว่าผมว่ามัน
"สเตตัสพี่ พี่ไม่ได้ว่านัทนะ พี่ว่าไอ้นพ พี่ไม่ว่านัทหรอก พี่เข้าใจ"
"อ่อครับ นึกว่าว่านัท ขอบคุณนะครับที่เข้าใจ"
"นัทจะทำอะไรพี่ก็ไม่ว่าหรอก แค่ขอให้นัททำในสิ่งที่ไม่ต้องเสียใจทีหลังก็พอ"
"ครับ นัทรู้ นัทจะตัดใจแล้ว"
"แล้วนี่คุยกับนพแล้วใช่ไหม"
"ครับ คุยแล้ว... พี่นพดีจัง มีพี่กอบเป็นห่วง"
"ห่วงทุกคนแหละ นัทพี่ก็ห่วง แต่ห่วงนพมากกว่า
ที่นพเองยังไม่เป็นผู้ใหญ่พอที่จะรับผิดชอบความรู้สึกของแชมป์กับนัท"
"นั่นสินะ เอ้อ แล้วพี่กอบรู้เรื่องแชมป์ได้ยังไง"
"สังเกตแล้วเอามาผูกเรื่องกันเองน่ะ ถ้าจะให้พูดตรงๆก็คงเป็นว่า พี่เองก็ชอบนพ
พี่เลยเข้าใจนัทไง"
"...แล้วพี่กอบไม่เจ็บเหรอ"
"เจ็บดิ แต่เจ็บแปล๊บๆ พอทนได้ เผอิญประสบการณ์สูง
พี่ผ่านจุดนั้นมาแล้ว แล้วก็หวังว่านัทจะผ่านไปได้เหมือนกัน"
"เรื่องนี้จะจบยังไงก็ไม่รู้เนอะ..."
"จบยังไงก็ช่าง ขอแค่ไม่มีคนที่ต้องเสียใจที่สุดก็พอ นัทก็ด้วยนะ มีอะไรก็ให้พี่ช่วยได้นะ"
"รับทราบ ถ้าไม่ไหวจะไปซบคนแรกเลย"
ผมคงทำหน้าที่เกินตัวประกอบไปหน่อย แต่ก็ช่างเถอะนะ
เบื่อจะเป็นตัวประกอบแล้ว ไปเป็นตัวร้ายดีกว่า
ตัวร้ายที่ทำทุกอย่างเพื่อให้ความต้องการของตัวเองสัมฤทธิ์ผล
ในกรณีนี้ ความต้องการของตัวร้ายอย่างผม คือ อยากให้ทุกคนมีความสุข
ผมทำเพื่อตัวเอง ผมไม่อยากเห็นใครต้องทุกข์
ดูเหมือนเรื่องกำลังจะคลี่คลายไปในทางที่ดี นพกับแชมป์ยังคงรักกัน
และนัทคงสามารถทำใจได้อย่างรวดเร็ว ลางสังหรณ์ที่ผมรู้สึกว่าเรื่องมันจะแย่ลงไม่เป็นความจริง
ก็ดีแล้ว ผมไม่ชอบให้เรื่องมันแย่ไปกว่านี้หรอกนะ ไม่อยากให้ความพยายามมันสูญเปล่า
แล้วผมก็จะยังคงเป็นตัวร้ายที่ทำในสิ่งที่ตนเองต้องการต่อไป
ผมอยากให้นพมีความสุข และอยากให้แชมป์มีความสุขเช่นกัน
เพราะความสุขของแชมป์คือความสุขของนพ แล้วก็จะทำให้ผมมีความสุขไง
เมื่อเรื่องนี้จบลง คงจะเหมือนทุกครั้งที่ตัวร้ายในคราบตัวประกอบอย่างผมจะเป็นเพื่อนกับนพ
ผมไม่คาดหวังให้นพมันรู้และเข้าใจความรู้สึกของผมหรอกนะ อยู่แบบนี้สนุกกว่า
ความสุขที่ได้รับจากมิตรภาพมันสบายใจกว่าเยอะ
อีกอย่าง ให้นพมันมีบางเรื่องที่มันไม่รู้เสียบ้าง สะใจดีออก : )
เรื่องของตัวประกอบอย่างผมคงจบลงแค่นี้ ก่อนที่ผมจะกลับไปใช้ชีวิตเป็นตัวร้ายในแบบของผมตามเดิม
เป็นตัวร้ายข้างๆชีวิตของนพไปจนกว่าผมจะเบื่อแหละนะ.
-
:m24: :m24: :amen:ทำใจนะพ่อตัวประกอบ :L1:
-
แด่ตัวร้ายที่น่ารักที่สุดในโลกค่ะ
บวกหนึ่ง
-
เป็นตัวร้ายที่น่ารักเกิดคาด
เอามาฝาก
ไม่อาจรู้ว่าวันนี้เธอเป็นยังไง อยู่ที่ไหนไม่อาจจะรู้เลย และยังไม่เคยเจอสักครั้ง
ไม่อาจรู้ว่าชีวิตเธอเป็นยังไง อยู่อย่างไรและมีใครหรือยัง
และเธอจะคิดถึงฉันอยู่บ้างไหม ไม่เคยได้ข่าว
อยากหลับฝัน มันเหมือนทางเดียวที่ตัวฉันมี
ที่ฉันจะมีเธออยู่ตรงนี้ ที่ชีวิตจริง ฮืม... ไม่มี
เวลาเหงา และมีเรื่องราวให้ท้อใจ จะมีใครช่วยปลอบใจให้เธอ
อย่างที่ได้ทำให้เธอบ้างไหม ฉันไม่เคยลืม
อยากหลับฝัน มันเหมือนทางเดียวที่ตัวฉันมี
ที่ฉันจะมีเธออยู่ตรงนี้ อย่างที่เเล้วมา ฮืม...
อยากหลับฝัน มันเหมือนทางเดียวที่อาจพบเธอ
เพราะฉันยังรอคอยอยู่เสมอ เมื่อในชีวิตจริง ไม่มีเธอ
http://www.youtube.com/v/7jDtxXmNoZM&hl=en_US&feature=player_embedded&version=3
ไมมันไม่ขึ้นลิงค์อ่ะ T^T
-
ตัวประกอบ
ขอเป็นบ้างได้รึเปล่า
o18
-
เปลี่ยนจากตัวร้ายมาเป็นผู้ช่วยพระเอกก็ได้นะ
:impress2:
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ที่นำมาแบ่งปันให้อ่านนะคะ
เป็นความรักในอีกมุมหนึ่ง
สุขที่เห็นคนรักมีความสุขแต่ก็แฝงด้วยความทุกข์ที่คนๆ นั้นไม่ใช่เรา
แต่ก็เอาเถอะ สักวันคนที่ใช่จริงๆ สำหรับเราก็ต้องโผ่มา
ใช่นิยายทุกเรื่องตัวประกอบจะต้องโสดเสมอไปนี่เนอะ
ยังไงตัวประกอบก็ต้องมีคู่บ้างล่ะน่า
ถึงไม่ใช่พระเอกในเรื่อง แต่ก็เป็นพระเอกในชีวิตตัวประกอบ
ก็หวังว่ารักครั้งใหม่กับคนที่ใช่จะเกิดขึ้นในเร็ววัน
:กอด1:
+1 ขอบคุณและเป็นกำลังใจให้จ้า
:L2:
-
เป็นตัวประกอบและตัวร้ายที่น่ารักมากเลยนะะครับนั่น
ยังไงซะสักวันตัวประกอบก็ต้องมีคู่บ้างแหละน่า
ขอบคุณสำหรับเรื่อองราวดีดีที่นำมาให้อ่านนะครับ
-
เป็นตัวประกอบก็น่ารัก เป็นตัวร้ายก็น่ากอด รักแต่ไม่หวังจะครอบครองนี่ดีจริงน้า +1 ให้สำหรับการส่งผู้ชายคิดบวกอย่างนายประกอบมาให้อ่านนะคะ ^_^
-
ถ้าตัวร้ายทั้งโลก เป็นแบบนี้หมดก็คงจะดี :L2:
-
เศร้าจัง...
เป็นตัวร้ายที่น่ารักอะไรเช่นนี้
-
แบบนี้ขอเป็นตัวประกอบบ้างง ตัวร้ายด้วยย
ความสุขของแต่ละคนก็ต่างกัน ไม่ว่าตัวประกอบหรือตัวร้าย
สักวันก็จะได้พบคนๆนั่นของเราเอง
:กอด1: :กอด1:
-
:monkeysad:
เป็นตัวประกอบที่น่ารักเกินไปแล้ว
สักวันพี่กอบของเราต้องได้เป็นนายเอก(เอ๊ะ!หรือพระเอก)แน่นอน :m12:
-
น่าเศร้าจังชีวิตของพี่กอบ
-
เหย คนดีไปนะคะ แต่แอบดีใจแทนพี่กอบ คนโลเลอย่างนพน่ะช่างเค้าเถอะค่ะ ซักวันเราก็ต้องเจอคนของเราเนอะเนอะ
-
เป็นตัวประกอบและเป็นตัวร้าย ได้น่ารักมากๆๆเลยครับ
เรื่องนี้เศร้าอ่าครับ กระซิก กระซิก
ถึงจะเป็นแค่ตัวประกอบ ใช่ว่าจะโสดเสมอไป
ยังไงก้ออาจจะเจอคนที่ใช่ ที่พร้อมจะใช้ชีวิต และลมหายใจเร่วมกับเราละน๊าา
มันเป็นความรักอีกรูปแบบหนึ่ง
เป็นรัก ที่ไม่ต้องการครอบครอง
เป็นรัก ที่พร้อมจะเสียสละได้ทุกเมื่อ ทุกเวลา
อ่านแล้ว กระซิก กระซิก
แต่ไม่ต้องห่วง คนอ่านคนนี้ หัวใจยังว่าง (หรือไม่มีใครกันฟะ)
พร้อมทุกเมื่อครับ
สำหรับตัวประกอบและตัวร้าย ที่น่ารักขนาดนี้
ขอบคุนมากๆๆครับ
-
ชอบคับ ฮิฮิ ^^
-
ชอบค่ะ ตัวร้ายทำตัวได้น่ารักขนาดนี้ o13
ไม่ต้องห่วงนะคะอีกหน่อยต้องได้เป็นตัวเอกที่สำคัญแน่นอนค่ะ :L2:
-
ถ้าตัวร้ายนิสัยดีขนาดนี้ ขอไม่มีพระเอกแล้วกันค่ะ
อ่านแล้วปลื้มจริงๆ o13
-
ซึ้งนะ
ตัวประกอบงั้นเหรอ...
ละครบางเรื่องตัวประกอบเด่นกว่าตัวละครหลักอีกนะ
ถ้าไม่มีตัวประกอบเรื่องราวนั้น ๆ ก็จะไม่มีพระเอก-นายเอก มีเพียงคนสองคนที่เด่น ๆ เท่านั้น
ตัวประกอบมีบทบาทในการช่วยดำเนินเรื่องให้ง่ายขึ้น คอยเชื่อมโยงสถานการณ์ต่าง ๆ
ฉะนั้น ตัวประกอบเองก็มีประโยชน์เหมือนกัน
ชอบเรื่องนี้มาก
ขอบคุณนักเขียนที่แต่งมาลงในเล้า^^
เป็นกำลังใจให้นะ
-
อ่ะน่ะ ชีวิตตัวประกอบ เป็นพล็อตนิยายได้เลยน่ะเนี้ย
-
เขียนดีมากเลยค่ะ เป็นคนที่คนอื่นมักมองข้าม แต่ก็มีความสำคัญมิใช่น้อย ...ชอบอ่ะ ถ่ายทอดความเป็นตัวประกอบได้ดีมากเลย
ปล.อยากให้ตัวประกอบตัวนี้ ได้เป็นพระเอก-นายเอกกับเขาสักเรื่องจัง^^นิสัยดีอ่ะ ชอบๆ
-
เป็นตัวประกอบและตัวร้ายที่ดีมากๆเลย
-
เป็นตัวร้ายที่ทำตัวดีมาก ๆ
สักวันตัวประกอบในเรื่องนี้อาจจะกลายเป้น นายเอกให้เรื่องอื่น
-
อยากกระโดดกอดตัวร้ายสักสิบรอบ
ช่างเป็นตัวร้ายที่น่ารัก และ น่าเอาเป็นตัวอย่าง^^
-
แง... สงสารอะนะ ก็คิดอยู่นะค่ะ ว่าถ้าแต่งเรื่องออกมาในด้านของตัวประกอบไม่ก็เพื่อนพระเอกนายเอกบ้างแล้วจะเป็นยังไง
ในที่สุดก็ได้เห็น ก็ถือว่าเรื่องนี้จบแฮบปี้ไปอีกแบบ อย่างน้อยๆตัวเอก(ที่เป็นตัวประกอบ)ของเราก็มีความสุข...มั้ง
สรุปคือ เขียนได้ดีมากค่ะ แต่บางเรื่องตัวประกอบก็มีคู่นะจ้ะ!!!
-
ไม่ชอบความรักเศร้าๆเลย เพราะเราอยากให้ทุกคนสมหวัง
แต่เรื่องจริง มันคงยาก
ให้กำลังใจนะค่ะ สู้ๆ o13 o13 o13
-
:เฮ้อ:ตัวประกอบ หรือตัวร้าย ก็มีหัวใจนะ
แต่หัวใจดวงนี้เลิกที่จะมีความสุขในคำว่ามิตรภาพ :กอด1:
-
ตอนนี้อาจจะเป็นตัวประกอบก็จริง
แต่เชื่อนะว่าสักวัน "ตัวประกอบ" จะได้กลายเป็น "ตัวจริงกับเขาบ้าง" ไม่ช้าก็เร็วเนอะ
คนเราคงไม่เป็นตัวประกอบไปทั้งชีวิตหรอก อาจจะไม่ใช่เรื่องความรัก แต่เรื่องอื่นๆก็มีอีกตั้งมากนี่น๊า ^^
-
ต้องมีสักวันที่พระเอก(หรือนางเอกก็ไม่รู้)ของเราจะมา
-
ขอบคุณนะจ๊ะ
ได้แง่คิดอีกหลายๆ อย่างเพิ่มขึ้น
แต่เชื่อว่าทุกคนก็ย่อมมีปาฏิหารย์ที่ได้รับ
แตกต่างกันออกไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็แล้วแต่
ทุกคนย่อมได้รับกันทุกคน ถ้าพูดถึงตัวประกอบ
สักวันตัวประกอบก็ต้องเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดของเนื้อเรื่อง
ไม่เช่นนั้นก็ไม่เดินไปถึงจุดเชื่อมต่อในสิ่งต่อๆ ไป
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดีแบบนี้นะจ้า ^^
เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ
-
อ่านแล้วน้ำตาจะไหล
-
น่าจะมีต่อนะ อยากให้กอบเป็นตัวจริงกับเขาบ้าง
-
กลับมาอ่านอีกครั้ง
เราอยากจะบอกว่า
ถึงจะเป็นแค่ตัวประกอบในเรื่องนี้
แต่แต่ละคนก็ต่างมีเรื่องราวเป็นของตัวเองนะ :)
-
แอบเศร้ากลายๆ
-
อืม เศร้าเล็กน้อย เป็นตัวประกอบที่น่ารักทีเดียวเชียว
ขอบคุณครับ
-
จริงๆ ดูเหมือนกอบเองก็สามารถรักใครคนอื่นได้เหมือนกันนะ แบบว่านพยังคงเป็นที่หนึ่งในใจแต่ไม่ปิดกั้นตัวเอง
ดูได้จากการที่ขอเป็นคนอยู่ข้างหลังคอยดูแลนพอยู่ตลอดน่ะ ถ้ากอบได้คบกับนพมีหวังกอบเองนั่นแหล่ะต้องเป็นฝ่ายปกป้องทนุถนอมน่ะ o13
เป็นตัวประกอบและตัวร้ายที่น่ารักมากเลย แต่อย่าลืมดูแลหัวใจตัวเองด้วยนะกอบนะ
-
เป็นตัวร้ายที่น่ารักที่สุดที่เคยอ่านมา และเป็นตัวประกอบที่เด่นในสาตาเราที่สุดในเรื่อง :mew1:
-
แสนดี
-
เฮ้อออ ชีวิตของนายตัวประกอบ...
ปาฏิหาริย์มันไม่มีจริงๆซินะ :o11:
ดีนะที่มีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่ แต่มันหน่วงยังไงไม่รู้
-
โอ้ยมันหน่วง แต่งดีมากเลยค่ะ :hao5:
เป็นกำลังให้พี่กอบคนดี ได้เจอคนของตัวเองจริงๆ บ้าง
ซักวัน ซักวัน :กอด1:
-
:hao5: ขอให้สักวันกอบได้มีพระเอกเป็นของตัวเองสักที
-
อ่านแล้วสุขใจแบบหม่นๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คุณตัวประกอบและตัวร้ายที่น่ารัก
แม้ไม่สมหวังกับพระเอก
แต่คุณโคตรพระเอกมากๆๆ
ถึงจะเศร้าเล็กๆแต่ก็สุขอุ่นๆนะ
หวังว่าคุณตัสประกอบจะได้เป็นนางเอกตัวจริง
กับใครสักคนในชีวิตจริง
-
จบแล้วเหรอน่าจะมีพระเอกโผล่มานะ
-
อยากให้ตัวประกอบคนนี้มีตัวจริงกับเขาซักที ไปที่ใหม่ เจอคนใหม่ เปิดใจ อะไรคงดีกว่านี้ หัวใจ สนุกค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao5:
-
เพิ่งได้มาอ่านค่ะ. เขียนอ่านง่ายและเข้าใจความรู้สึกที่บรรยายถึงความรู้สึกตัวประกอบได้ดีเลยค่ะ. ขอบคุณค่ะ.เรื่องนี้สนุกค่ะ
-
:pig4: