CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 10-07-2007 13:53:32

หัวข้อ: เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 10-07-2007 13:53:32

เอาเรื่องที่เขียนใหม่มาลงค๊าบบบบบ ขอกดดันตัวเองนิ๊ดนึงจะได้เขียนให้จบซะที
เป็นกำลังใจกันด้วยนะค๊าบบบบบ  :m5:
******************************************************************************
เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา

ตอนที่ 1

ก่อนที่ผมจะเริ่ม หวังว่าทุกคนคงจะจำผมกันได้นะครับ ก็นายต๋องคนเดิมๆ ที่ตอนนี้ชีวิตไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมาก ทำงานที่เดิมๆ เพื่อนกลุ่มเดิมๆ เที่ยวเมาหัวราน้ำทุกอาทิตย์เหมือนเดิม (อ้อ ไม่ดิ เพิ่มเพื่อนๆที่รู้จักกันในเล้าด้วย)

ที่เปลี่ยนไปก็คงมีแค่ เพื่อนสุดที่รักของผม ไอ้นิว มันบินลัดฟ้าไปอยู่สิงคโปร์แบบถาวร เล่นเอาผมเศร้าไปหลายวัน แต่ก็เศร้าได้ไม่นานหรอกครับ เพราะช่วงนี้ มรสุมการงานรุมเร้าเป็นพิเศษ เลยไม่ค่อยมีเวลาให้คิดถึงมันเท่าไหร่ ว่างๆคงบินไปหามันที่โน้นแหละครับ เพราะถ้ารอมันกลับมาหา คงชาติกว่าๆนั่นแหละ ถึงจะได้เจอกัน

เรื่องนี้ มันเริ่มขึ้นมา ก็เพราะบังเอิญผมได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนเก่าสมัยเรียนมัธยม ว่าให้ไปงานบวชของมันหน่อย มันอยากจะเจอเพื่อนๆทั้งห้องแบบครบๆ (ประหนึ่งจะจัดงานเลี้ยงรุ่น) มันคงลืมไปมั๊งครับว่า หลายๆคนที่มันบอกเนี่ยมันไม่ได้อยู่เมืองไทยแล้ว ยังไงมันก็ไม่ครบทั้งห้องอยู่แล้ว  

แต่พอผมโทรไปหาเพื่อนในห้องคนอื่นๆ มันทำไมไม่ว่างมางานบวชกันสักคนเลยวะ นี่ใจคอกะจะไม่ไปสักคนเลยหรอเนี่ย เพื่อนบวชทั้งคน เฮ้อ เอาไงดีวะเนี่ย กูจะไปไม่ไปดี เริ่มเครียด วัดที่มันบวชก็ไม่ห่างจากบ้านผมมาก อ้างไม่ได้อีก

ผมไม่ได้เจอพวกเพื่อนๆสมัยมัธยม(แบบทั้งห้อง)นานพอสมควรแล้วอ่ะครับ ก็พอเข้ามหาลัย ก็ต่างคนต่างไป ยิ่งผมเรียนคนละคณะกับพวกมัน ยิ่งแล้วใหญ่ แทบไม่ได้คุยกันเลย งานที่คณะก็เยอะ เพื่อนใหม่ๆก็เยอะ ผมเลยไม่ค่อยได้ไปสังสรรค์กับกลุ่มมัธยมเท่าไหร่ งานนี้ผมคงเลี่ยงยากอ่ะครับ



เช้าวันเสาร์ ผมตื่นนอนมาแบบง่วงๆ มึนๆ หลังจากที่เมื่อคืน ไปเริงร่าท้าราตรีกับเพื่อนๆ (ในเล้า) ตามเคย งานนี้จะเหลืออะไรล่ะครับ ก็เมาเละอ่ะดิ (ใครไปด้วยมั่ง น่าจะพอรู้ๆตัวกันอยู่นะ อิอิ) คืนวันศุกร์นี่ครับลืมไปสนิทเลยว่า เช้าวันนี้ผมต้องไปงานบวชแต่เช้า นรกกินกบาลจริงๆ ปวดหัวตุบๆ ไม่อยากตื่นเลย ให้ตายดิ

“ต๋อง ตื่นได้แล้ว บอกให้มาปลุกแล้วยังขี้เกียจอีก ต้องไปงานบวชอาทไม่ใช่หรอ นี่เค้าบวชกันกี่โมงเนี่ย สายแล้วนะ” สัญญาณจากคุณหญิงแม่ที่เสด็จมาปลุกตั้งแต่ 7 โมง

“เฮ้ย ยังเช้าอยู่เลย แม่อ่ะ รีบมาปลุกจัง ขอนอนต่ออีกนิดนะ”

“ไม่ต้องเลย ลุกได้แล้ว สายแล้วไม่ใช่หรอ รู้ว่าต้องตื่นเช้า เมื่อคืนยังไปเที่ยวมาอีก เรานี่จริงๆเลยนะ ทำงานหาเงินมาแล้วก็หัดเก็บๆเอาไว้บ้าง ไม่ใช่เอาแต่เที่ยว  !@$%&**(*^#@@@())&$#()_^###$%%^^&*($*)@!!. “ คุณนายแม่เริ่มบ่นไม่หยุด ถ้าผมยังไม่ลุก สงสัยงานนี้อีกยาว 3 ชั่วโมงไม่มีหยุดแน่ๆ ผมเลยต้องกลั้นใจลุกขึ้นไปอาบน้ำ จะได้สดชื่นขึ้นมาบ้าง



ระหว่างที่ผมขับรถไปที่วัด จู่ๆเพื่อนเอ ที่ตอนแรกโทรนัดกันไว้ซะดิบดีว่าจะไปพร้อมกัน ก็โทรเข้ามาว่ามันไปไม่ได้ อ้าวได้เสียดิ อยากจะกระโดดสองขาไปเตะปากมันทันที อย่างไอ้เอมันไม่มีอะไรหรอกครับ แค่ขี้เกียจตื่นอ่ะดิ  สรุปงานนี้ผมลุยเดี่ยวเลย ไม่อยากไปงานบวชไอ้อาทมันแล้ว แต่ก็สงสารไอ้อาทมัน กะจะให้งานบวชตัวเองเป็นงานเลี้ยงรุ่นกลายๆ สรุปมีผมกับเพื่อนอีก 2-3 คน เศร้าแทนจริงๆ หวังว่าเพื่อนที่มหาลัยกับที่ทำงานของมันคงไปกันเยอะนะ ไม่งั้นมีงานกร่อยแน่ๆ

ผมเดินเข้าวัดแบบปอดๆ จำไม่ได้ด้วยว่ามันวัดนี้จริงๆรึเปล่า เพราะตอนรับโทรศัพท์ก็ง่วงๆเบลอๆ ถ้าไม่ใช่ผมจะทำไงล่ะเนี่ย กลัวๆเหมือนกัน ก็ผมแทบจะไม่รู้จักใครเลยนี่หว่า เสล่อจริงๆเลยกู

เอาวะ ผมเดินลุยเข้างานไปเลย ช่างมัน เด๋วเห็นไอ้อาทค่อยทักมัน มันจะจำผมได้รึเปล่าก็ไม่รู้ ทำไมอ่ะหรอ ก็ผมอ้วนกว่าสมัยเรียนตั้งเยอะอ่ะดิ น้ำหนักขึ้นไปตั้งหลายโล ถ้ามันจำไม่ได้หน้าแหกกลับบ้านแน่ๆ ไม่ก็ต้องรื้อความหลังกันยาววววว

ในตอนที่ผมเดินเข้าไปที่ศาลา พอมองไปรอบๆ บังเอิญหางตาก็เห็นคนๆนึงที่ผมไม่คิดว่าจะได้มาเจอมันในงานนี้เลย ก็ผมไม่ได้ข่าวคราวมันมานานร่วม 5 ปีแล้วมั๊ง

พอผมหันไปมองก็เห็นมันหันมามองมาทางผมพอดี ใจผมเริ่มเต้นแรงขึ้นตอนที่เห็นมันเดินเข้ามาทัก ความรู้สึกมันเหมือนอยากจะหยุดหายใจไปในตอนนั้นเลย ทำไมรู้สึกว่าเวลามันค่อยๆเดินอย่างนี้วะเนี่ย SlowMotion โคดๆ  อยากวิ่งเข้าห้องน้ำไปสำรวจสภาพตัวเองจริงๆ เมื่อคืนยิ่งเมารั่วโคดๆ น้ำก็รีบอาบ สภาพเท่าที่จำได้ตอนนี้คือ ตัวเองดูแย่สุดๆ ทำไงดีวะ หัวฟู แต่งตัวโทรมๆ

ไอ้ที่ผมรู้สึกบ้าคลั่งเหมือนคิงคองตอนกำลังปีนตึกเอ็มไพน์สเดตอยู่ตอนนี้ ก็เพราะว่าตอนเราเรียนอยู่ด้วยกัน ไอ้คนที่กำลังเดินมาหาผมมันเป็นคนที่ผมชอบมากๆน่ะสิครับ  

ไอ้คุณบาสสุดหล่อของผม................. กำลังเดินเข้ามาหาแล้ววววววววว

ใจเย็นไว้เว้ย ไอ้ต๋อง (ไอ้ต๋องน้อยด้วย)

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 10-07-2007 14:13:20

มาประเดิมก่อนใครๆ หุหุ  :m12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 10-07-2007 14:28:53

มาประเดิมเรื่องใหม่จ้า  :m4:

มาต่อเร็วๆนะรออยู่  :m3:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 10-07-2007 16:08:24

วันนี้ ฟิตๆ ลงต่อเลย  :m11: แต่ตอนต่อไป ไม่รู้เมื่อไหร่นะ อิอิ o3
****************************************************
ตอนที่ 2  

ไอ้บาส ไอ้บาส ผมเคยคิดถึงชื่อนี้อยู่ตลอดเวลา ตะโกนเรียกมันในใจเป็นพันๆครั้ง แล้วผมลืมชื่อมันไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ทั้งๆที่แต่ก่อน ผมกับมันเรียกได้ว่าเป็นคู่หูกันเลย เฮไหนเฮนั่นตลอด

“ต๋อง เฮ้ย จำเราได้ป่ะ บาสไง” เออ จำได้ดิค๊าบบ จำได้ดีด้วย

“เออ จำได้ดิค๊าบบ ท่าน คิดว่ากูแก่มากความจำเสื่อมรึไง แล้วเมิงกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ไม่เห็นรู้เลย”

“กูกลับมาตั้ง 2 ปีแล้ว เมิงแหละ หายไปเลย”

คือไอ้บาสเนี่ยมันพวกบ้านรวยครับ ไปเรียนต่อโทที่อเมริกาแบบได้ทุนบิดาเรียนฟรี เลยบินไปที่นั่นทันทีที่เรียนจบ มันหายไปหลายปีเลยล่ะครับ MSN มันก็ไม่เคยออน เมลล์ไปก็ไม่เคยตอบ โทรศัพท์มันก็ไม่เคยโทรหา มันเลยหายไปจากชีวิตของผมไปโดยปริยาย ขนาดผมไปเที่ยวที่นั่นเกือบเดือนเมื่อสามปีที่แล้ว ตระเวนนัดเจอเพื่อนเก่าๆสมัยเรียนเกือบ 10 คน ยังไม่ได้นึกถึงมันเลยครับ

“หายอะไรล่ะเมิงแหละหายหัว ไม่ต้องมาโทษกูเลย กูอ่ะไปเจอพวกไอ้อาท ไอ้เอบ่อยๆ แต่งานมันยุ่งๆอ่ะช่วงนี้เลยไม่ค่อยได้ไปกินเหล้ากับพวกมันเท่าไหร่ ” หุ หุ จริงๆ ผมก็หายแหละครับ เพราะตอนนี้เวลาไปกินเหล้า ส่วนใหญ่ก็ไปกับเพื่อนในเล้ามั่ง เพื่อนที่ทำงานมั่ง ผลัดๆกันไป

“กลับมา กูก็ไปอยู่เชียงใหม่ว่ะ ไปดูงานให้พ่อ ไม่ค่อยได้กลับมากรุงเทพเท่าไหร่ เมิงเป็นไงมั่ง สบายดีป่ะ”

“กูหรอ ก็เรื่อยๆอ่ะ ไม่มีอะไรใหม่ ว่าแต่เมิงเหอะ มีฟงมีแฟนไม่เคยบอกเพื่อนเลย” ขอแอบหลอกถามข้อมูลหน่อยเหอะ อิอิ.

“ไหนวะ แฟนกู คาดว่าคงยังไม่เกิดว่ะ กูถึงยังหาไม่เจอซะที” อ่ะ ไม่มีแฟน เข้าทาง เสร็จกูแน่ เมิง

มันพาผมเดินมาตรงเก้าอี้ที่มันนั่งอยู่เมื่อกี้ เคยรู้สึกกันมั๊ยครับ ไอ้รังสีอำมหิตเนี่ย วันนั้นผมรู้สึกได้เต็มๆเลย เพราะมันมีสายตาคู่นึงที่นั่งรออยู่มองมาที่ผมแบบสงสัยเต็มที่ ประมาณเมิงคือใคร เล่นเอาผมเสียวสันหลังวูบๆเลยครับ

“ต๋อง นี่ชัช เพื่อนกู” บาสแนะนำให้ผมได้รู้จักเจ้าของสายตาคู่นั้น

“หวัดดีครับ ชัช ต๋องครับ เพื่อนบาสสมัยเรียนมัธยม” ผมแนะนำตัวพร้อมส่งยิ้มไปให้แบบจริงจัง แต่ปฏิกิริยาที่ตอบกลับมาเนี่ย เล่นเอาผมหุบยิ้มแทบไม่ทันเลยอ่ะครับ (แสรดดดดดดด ไหนว่าไม่มีแฟนไงวะ นั่งหัวโด่นี่ใครวะ แม่มปล่อยรังสีใส่กูบ่อยยิ่งกว่าอัลตร้าแมนปล่อยลำแสงใส่สัตว์ประหลาดอีก)

“บาสอ่ะ ไปไหนมา ทิ้งเราให้นั่งอยู่คนเดียว” มันวีนใส่เพื่อนผม (อ้าวเฮ้ย สนใจกูหน่อยดิ)

ชัวร์เลยครับ เสียงแบบนี้ อาการแบบนี้ เคยได้ยินคำพูดที่ว่า ผีมันย่อมเห็นผีด้วยกัน อินี่มันเป็นผีแน่ๆ ผีออกสาวซะด้วย คาดว่ามันคงหึงเพื่อนผมอย่างแน่นอน แต่ที่ผมไม่แน่ใจก็คือ มันมีความสัมพันธ์ยังไงกับไอ้บาสเพื่อนผมกันแน่ ผมเริ่มสงสัยแล้วอ่ะดิ
ไอ้บาสมันก็หน้าเจื่อนๆ คงไม่คิดว่า ชัชจะต้อนรับผมดีแบบนี้มั๊ง

“ก็เดินไปหาไอ้ต๋องมา ไม่ได้เจอมันมาตั้งนานแล้วนิ บาสไปแค่แป๊ปเดียวเอง จะมาอะไรกันอีกล่ะ”

ท่าทางไม่ค่อยดีแล้ว นี่ผมมาทำให้มันทะเลาะกันรึเปล่าเนี่ย ตอนนี้ผมเริ่มแน่ใจว่า ชัชมันคงมีอะไรกับไอ้บาสมากกว่าเพื่อนธรรมดาแน่ๆ เพราะกับไอ้บาส ผมก็เคยมีอดีตหวานซึ้งกับมันมาก่อน ถ้าไอ้บาสมันจะหันมาชอบแบบนี้ (หมายถึงชอบผู้ชายอ่ะครับ)  ก็ไม่น่าจะแปลกอะไร ผมว่าผมชิ่งดีกว่า ไม่อยากมีเรื่อง เพราะยังไงวันนี้มันก็เป็นวันดี วันที่ไอ้อาทบวชทั้งที่ ถ้าจู่ๆมีเรื่อง ไม่ว่าเรื่องอะไรก็แล้วแต่ มันคงไม่ค่อยดีเท่าไหร่

“เฮ้ย บาส กูว่ากูไปนั่งตรงโน้นดีกว่าว่ะ”

“รอเดี๋ยวดิต๋อง ยังไม่ทันได้คุยอะไรกันเลย จะหนีไปนั่งไหนอ่ะ”

“หนีห่าอะไรล่ะ กูกะว่าจะไปช่วยแม่เสิร์ฟน้ำแขกเว้ย  มาถึงยังไม่ได้ไปหวัดดีแม่ไอ้อาทมันเลย อยากไปช่วยงานด้วย มาทั้งที” ผมหาเหตุผลเลี่ยงมันไปที่อื่นอ่ะครับ

ความรู้สึกไอ้ชัชมันไวน่าดู แบบว่าหึงทันทีที่เห็นหน้าผมเลย มันคงจะจับอะไรบางอย่างระหว่างผมกับไอ้บาสได้ ก็อย่างที่ผมเคยบอกเอาไว้แล้วอ่ะครับ ว่าผมกับไอ้บาสน่ะ มันเคยมีอดีตช่วงหนึ่งร่วมกันมาก่อน ซึ่งอดีตในตนนั้น มันผุดขึ้นมาในหัวผมเต็มไปหมด

ภาพความทรงจำที่ผมเคยทำกับมัน คำพูดบางคำที่เรามีพูดให้กันฟัง หรือแม้แต่ช่วงที่ผมตะโกนเรียกชื่อมันในใจเป็นร้อยๆครั้งนั่นแหละครับ

ช่วงที่เราเรียนด้วยกันตอนมัธยมปลาย......................

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 10-07-2007 16:24:50

กะจะเม้นต์ตอนแรกซะหน่อย ทั่นพี่ก็ลงตอน2ซะงั้น ไวเจงๆ

เม้นต์ตอนแรกก่อนนะ เจอคนๆเดียวถึงกับตื่นพร้อมกันเลยเหรอ?  ไม่ธรรมดาเลยนะทั่นพี่-*-

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 10-07-2007 16:35:00

..........โลกมันกลม......แล้วทำหั้ยความทรงจำเก่ามันกลับมา.......... :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 10-07-2007 16:58:41

เม้นต์ตอนสองต่อโลด

ผีเห็นผีบางทีนี่มันน่ากลัวอ่ะ  ดูอย่างปฏิกิริยาของชัชดิ โจ่งแจ้งจริงๆ ไม่เนียนไม่กั๊กเลยนะ

ตอน3มีท่าทีจะดองนานแน่ๆ แต่ยงไงก็เป็นกำลังใจให้ทั่นพี่นะค๊าบบ :m13:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 10-07-2007 17:01:56

กล้าหาญมากนะ พาแฟนมาเจอเพื่อนเลยหรือ
 :m11: :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ronger ที่ 10-07-2007 17:21:44

โอ๊ะ เรื่องใหม่   :m4:  มาลงชื่อรออ่านด้วยคน

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 10-07-2007 17:24:59

อดีตรักมันฝังลึก มาต่อเร็วๆน้า  :m12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 10-07-2007 19:02:53

หุหุ งานนี้มีผีปะทะผีด้วยวุ้ย  :m14:  :m14:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 10-07-2007 19:42:50

เจิมๆๆ
เจิมทีเดียวสองตอนเลย :m4: :m4: :m4:



ว่าแต่มีผี...แล้วใครเป็นหงส์อ่ะ :m12: :m12: :m12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 10-07-2007 21:55:59

ขอมาเจิมทู้ใหม่ด้วยคน  :m9:  :m9:

รออ่านเรื่องผีๆ อยู่นะป้อม   o22

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: MiLCH ที่ 11-07-2007 00:19:12

รออ่านอยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 11-07-2007 09:42:38

มาต่ออย่างรวดเร็ว เหอ เหอ  :m4: จะทำได้กี่วันเนี่ย ไอ้ที่โพสทุกวันแบบนี้  :try2:
************************************************************
ตอนที่ 3

ผมจำได้ดีตอนที่ผมเจอหน้าไอ้บาสครั้งแรก มันเป็นวันปฐมนิเทศของเด็ก ม.4 ของโรงเรียน โดยที่ทั้งหมดจะต้องมารวมกันก่อนเพื่อทำความรู้จักกับ เพื่อนใหม่ ห้องใหม่ของผมมีทั้งหมด 50 คนแนะครับ มีผู้ชายมากกว่านิดหน่อย

เซ็งเล็กน้อยเพราะเด็กถิ่นอย่างพวกผมก็ยังต้องมาเข้าร่วมในวันนี้ด้วย ทั้งๆที่ผมคงไม่ต้องทำความรู้จักแล้วมั๊ง  :o10: เรียนมาตั้ง 3 ปีแล้ว ตั้งแต่ม. 1 จนถึงตอนนี้ รู้หมดแล้วว่ามีรูไหนมุดได้ ยามคนไหนเข้ากะไหน จะหนี อ.ฝ่ายปกครองยังไง (คำเตือนสำหรับน้องๆ : โดดเรียนไม่ดีนะค๊าบบบบ)

แล้วตาของผมขณะ scan เด็กใหม่ในห้องนี้อยู่ ก็ดันไปเจอกับสายตาอีกคู่นึง ที่กำลังมองมาทางผมพอดี อ้าว ไอ้นี่ จะมองกูหา H อะไรล่ะ  o12 แถมยังจ้องแบบไม่เลิกจนผมเองแหละที่ต้องเป็นฝ่ายหลบตาเอง ไอ้นี่ มันจะจ้องอะไรนักหนาวะเนี่ย กูหน้าเหมือนญาติฝ่ายคุณพ่อเมิงหรอ ถึงมองกูเหมือนจะจกตับกูไปกินงั้นแหละ

ว่าแล้วขอผมแอบมองมันอีกซักทีนะว่าหน้าตามันเป็นไง ดูแล้วมันก็ดูไม่มีพิษไม่มีภัยดีนี่หว่า มันเป็นคนหน้าตาดีเลยอ่ะครับ เรียกว่าในห้องผม  50 คนเนี่ย มันน่าจะอยู่อันดับต้นๆเลย ส่วนผมอ่ะหรอ คงแทบจะวิ่งไปต่อท้ายแถวแทบไม่ทัน 5 5 5 รูปร่างมันก็ดูสมส่วน สูงประมาณ 170 เอง (ตอนนั้นนะ ตอนนี้ไอ้บาสมันประมาณ 178 ครับ) ชิส์ กูสูงกว่าอีก แต่หน้ามันใสกิ๊กเลยอ่ะ ทำไมหน้ามันขาวใสอย่างงี้อ่ะผิดกับท่ายืนที่มันกวนๆแบบบอกไม่ถูก

สรุปว่า ผมไม่ค่อยชอบขี้หน้ามันเท่าไหร่ อีกอย่างดูท่าแล้วมันคงเก๋ามาจากโรงเรียนเก่าเหมือนกัน เพราะดูจากที่มันจ้องผมแบบกวน teen แล้ว และลักษณะการแต่งตัวที่ดูไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่ ผิดกับหน้าตาอย่างสิ้นเชิง อย่างงี้มีได้-เสียครับ พี่น้อง (ไม่ใช่ได้เสียอย่างงั้นนนนนน)

“เฮ้ย เมิง เมิงนั่นแหละ จ้องเพื่อนกูทำ H อะไร อยากมีเรื่องหรอ ไอ้เด็กใหม่” ไอ้แวนโชว์ความเก๋าใส่ทันที ดีมากไอ้เพื่อน love

“เปล่า ไม่ได้มองอะไรใครนิ ก็มองสำรวจไปเรื่อยเปื่อย”

“เฮ้ย เมิงอย่ามากวน teen ไอ้เด็กใหม่”

ผมเริ่มรู้สึกแล้วว่า บรรยากาศมันไม่ค่อยดี นี่มันจะต่อยกันตั้งแต่วันแรกเลยรึเปล่าเนี่ย  :try2: ไอ้แวนมันหาเรื่องข่มเด็กใหม่อ่ะดิ แต่มันดันเอาผมเป็นตัวต้นเหตุ แล้วอย่างงี้ใครมันจะกล้ามาคุยกับผมอีกล่ะเนี่ย กูล่ะเซ็งจริงๆ

“เมิง ไอ้แวน พอเลย ไอ้ห่านั่นมันไม่ได้จ้องกูเว้ย กูก็เห็นมันมองไปเรื่อยๆ เมิงแม่มโคดหาเรื่องเด็กใหม่เลยว่ะ” ผมหันไปจัดการเพื่อนจอมกร่างของผม ก่อนที่จะหันหน้าไปทางไอ้เด็กใหม่   

“เพื่อนเรามันเป็นงี้แหละ อย่าไปสนใจมันมากเลย เราชื่อต๋องนะ นายอ่ะ” ผมพยายามสร้างบรรยากาศให้ดีขึ้น  :impress: เพราะยังไงก็ยังต้องเรียนห้องเดียวกันอีกตั้ง 3 ปี

“บาส” สั้นๆ ห้วนๆ จบข่าว.................. ไอ้เรารึก็รอ นึกว่าจะมีอะไรต่อ แต่มันเงียบครับ กูเอ๋อเลยไปไม่เป็นครับงานนี้  :confuse: ทำไมมนุษยสัมพันธ์มันแย่นักว่ะ กูว่ากูคุยกับมันดีๆแล้ว ช่างแม่ม ไม่สนใจล่ะ

“เออ ไว้ค่อยคุยกัน ไปล่ะ” ผมหันไปลากคอไอ้แวนไปหลังห้อง

“ไอ้ต๋อง เมิงแม่ม ไม่น่าห้ามกูเลย ให้ตายดิ หน้าแม่มกวน teen โคด”

“เอาน่า เมิง นั่นมันเด็กใหม่นะเว้ย ต้องเรียนห้องเดียวกันอีกนาน มาถึงเมิงกะจะประเดิมต่อยมันวันแรกเลยหรอ”

ผมกับไอ้แวนอ่ะ เรียนอยู่ห้องเดียวกันมาตั้งแต่ ม.2 แล้วครับ เลยสนิทกันพอสมควร พอตอนนี้ดันมาได้อยู่ห้องเดียวกันอีก เลยต้องเกาะกลุ่มกันหน่อย นอกจากไอ้แวน ในกลุ่มผมก็ยังมีไอ้โบ๊ต  ไอ้เคน ไอ้ต้า เดินมาทีเหมือนควายเรียงหน้าไถนาเลยครับ เพราะแต่ละคนตัวใหญ่ๆกันทั้งนั้น สูง 175 ขึ้นทุกคน แถมพกความบ้าพลังมาส่วนตัวเต็มที่ :m11: เนื่องจากเปิดเทอมใหม่ เปลี่ยนห้องใหม่ เจอคนใหม่ๆ งานนี้เรียกได้ว่า กะมาหม้อเด็กเข้าใหม่เต็มที่ (ผู้หญิงนะครับ) แต่ดันจะไปมีเรื่องแทน  :เฮ้อ:กูล่ะกลุ้มพวกมันจริงๆ

หลังจากนั้น ผมกับไอ้บาสก็ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ ผมว่ามันคงกลัวไอ้แวนมั๊งครับ เลยไม่ค่อยเข้ามาคุยกับกลุ่มผมเท่าไหร่
3 อาทิตย์ที่ผ่านมา ผมกับมันเรียกได้ว่า นับคำกันได้เลยว่าคุยกันไปแล้วกี่คำ ไอ้บาสมันจับกลุ่มกับเด็กเข้าใหม่กลายเป็นอีกกลุ่มนึง

แล้วที่ผมเซ็งกว่านั้น กลุ่มมันกับกลุ่มผมดูเหมือนจะไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ ก็เพราะไอ้แวนแหละครับ มันชอบไปโชว์ความป๋า ประหนึ่งว่ามันเจ๋งสุดในโรงเรียน  กลุ่มผมเลยโดนเขม่นทั้งรุ่นเดียวกัน ทั้งรุ่นพี่ นี่กูจะมีชีวิตอย่างมีความสุขจนเรียนจบรึเปล่าวะเนี่ย
 :เฮ้อ:  :เฮ้อ:  :เฮ้อ:  :เฮ้อ:  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 11-07-2007 10:50:54

เข้ามาให้กำลังใจคุณป้อมก่อน
กำลังตามอ่านอยู่ครับ
 :m11:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 11-07-2007 11:30:40

เหอะๆ รักแรกพบ
 :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 11-07-2007 14:35:12

ตกลงรักแรกพบกับใครอ่ะทั่นพี่ บาส รึ อาท งงอ่ะพี่  :freeze:

ย้อนอดีตไปเป็น10กว่าปีเลยแฮะ เห่อๆ

ไหนบอกจะทิ้งระยะไง แต่มาต่อเร็วๆก้ดีเหมือนกันนะ :m4:

เป็นกำลังใจให้ครือเก่า

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 11-07-2007 15:20:42

อ้างจาก: Pyromania ที่ 11-07-2007 14:35:12  

ตกลงรักแรกพบกับใครอ่ะทั่นพี่ บาส รึ อาท งงอ่ะพี่  :freeze:

ย้อนอดีตไปเป็น10กว่าปีเลยแฮะ เห่อๆ

ไหนบอกจะทิ้งระยะไง แต่มาต่อเร็วๆก้ดีเหมือนกันนะ :m4:

เป็นกำลังใจให้ครือเก่า

แก้ไขแล้วนะ เนื่องมาจากความแก่และเบลอ เหอ เหอ พิมพ์มั่วเลย กรู :-[

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 11-07-2007 15:35:06

รอลุ้นผีกะผีปะทะกัน  :m11:  :m11:  :m11:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 11-07-2007 15:41:04

อ้างจาก: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 11-07-2007 15:20:42  

อ้างจาก: Pyromania ที่ 11-07-2007 14:35:12  

ตกลงรักแรกพบกับใครอ่ะทั่นพี่ บาส รึ อาท งงอ่ะพี่  :freeze:

ย้อนอดีตไปเป็น10กว่าปีเลยแฮะ เห่อๆ

ไหนบอกจะทิ้งระยะไง แต่มาต่อเร็วๆก้ดีเหมือนกันนะ :m4:

เป็นกำลังใจให้ครือเก่า

แก้ไขแล้วนะ เนื่องมาจากความแก่และเบลอ เหอ เหอ พิมพ์มั่วเลย กรู :-[

[/quote


ยอมรับแล้วเหรอว่าตัวเองแก่  o3

อ๊ะๆ ทั่นพี่ยอมรับเองนะ คราวหน้าถูกเค้าว่าแก่ก็อย่ามาว่ากันล่ะ  :m14: :m14: :m14: :m14: :m14: :m14: :m14: :m14:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 11-07-2007 19:03:39

อิอิ  อยู่คนละกลุ่มแบบนี้ ท่าทางจะอุปสรรคเยอะ  :m4:  :m4:  :m4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 12-07-2007 11:37:37

ตอนที่แล้วเกิดอาการสับสนเล็กน้อย  o2 เกิดอาการเอ๋อ เพราะทำงานหนักมากเกินไป
น่าสงสารจะตาย ใครอยากรับเลี้ยงบ้างอ่ะ
**********************************************************************
ตอนที่ 4

ในที่สุด กลุ่มผมก็โดนรุ่นพี่เรียกไปจนได้ กูว่าแล้วเพราะเมิงคนเดียวเลย ไอ้แวน  o12

“แล้วจะเอาไง พวกมันบอกให้ไปเจอหลังโรงอาหารตอนเลิกเรียน” ไอ้เคนเริ่มถามคนในกลุ่ม

“กูอ่ะ ยังไงก็ได้ พวกเมิงเอาไงกูก็เอางั้น” ผมตอบกลับไป จริงๆผมก็ปอดนะ เพราะเพิ่งขึ้นม. 4 ก็มีเรื่องล่ะ  :try2: แต่งานนี้ไม่มีทิ้งเพื่อนอยู่แล้ว เอาวะ เป็นไงเป็นกัน

หลังโรงอาหารวันนั้นเป็นวันที่ผมเจอ teen เยอะที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ เพราะไปๆมาๆ พวกรุ่นพี่มันเอาคนมาเยอะกว่า แถมพวกมันยังเล่นผมก่อน เนื่องจากตัวใหญ่สุดในกลุ่มมั๊ง เลยโดนไปซะ ทั้งหมัด ทั้งถีบ :sad4:  (งานนี้ไม่มีการตบนะ ฮิอิ) ผมเล่นพวกมันไปเยอะเหมือนกัน จำได้ว่า ตอนนั้นเริ่มมาไอ้แวนมันเถียงกับรุ่นพี่ ประมาณว่าพวกรุ่นพี่หาว่าพวกผมทำเก๋า ทำเด่นเกินหน้า ประมาณนั้น ไอ้แวนก็อารมณ์ร้อนตอกกลับไป พวกเมิงทำไม่ได้ก็อย่ามายุ่ง เถียงกันไปมา รู้อีกที โดนถีบเข้าอกแล้วกู พอผมล้มลงเท่านั้น นัวกันเลยครับงานนี้ ใครล้มก็โดนซ้ำ ยำ teen กันเลย ผมดิซวยล้มเป็นคนแรก แม่มตามมากะจะกระทืบ ผมก็ยังจุกอยู่ โดนไปหลายดอกเหมือนกัน

แล้วตอนที่กลุ่มผมกำลังแย่ๆอยู่ (ก็พวกมันมีเกือบ 10 กว่าคน พวกผมมีแค่ 5) ก็มีเสียงตะโกนสวนมา

“เฮ้ย พวกเมิงทำ H อะไร”

จากนั้นพวกรุ่นพี่ก็หันไปนัวกับกลุ่มที่มาใหม่ พอผมลุกได้ ก็ถีบพวกมันไปเต็มๆหลังเลยครับ แม่มมะกี้เล่นกู ขอเอาคืนหน่อยเหอะ แค่พวกมากกว่าเลยเล่นพวกกูได้ โคดโกดเลย อัดกันนัวแบบไม่นับหมัด ตอนนั้นยังเด็กอ่ะครับ ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเรื่องแค่นี้มันโคดงี่เง่าเลยที่จะมามีเรื่องกัน จนได้ยินเสียงตะโกนบอกว่า อาจารย์มา ถึงได้แตกฮือกันไปคนละทาง

“เฮ้ยไอ้ต๋อง ทางนี้” เสียงนึงเรียกผมขณะที่ผมยังลังเลอยู่ ไม่รู้จะวิ่งไปทางไหนดี ใครเรียกไม่รู้ กูเผ่นก่อน เพราะโทษทะเลาะกันในโรงเรียนเนี่ย หนักครับ อย่างน้อยก็พักการเรียน จนถึงขั้นไล่ออกเลยทีเดียว

ผมวิ่งตามคนนั้นมาสักพักจนคิดว่าพ้นจากอาจารย์ฝ่ายปกครองแล้ว เลยหันไปดูว่าคนที่ช่วยผมวิ่งมาทันรึเปล่า คือผมวิ่งนำมันอ่ะครับ เรื่องหนีเนี่ยของถนัดอยู่แล้วใส่เต็ม teen เลย

“ขอบใจนะ บาส ที่มาช่วย ไม่งั้นพวกกูกิน teen พวกแม่มอิ่มเลย แสรดด พวกมันเล่นรุมนี่หว่า เกือบเดี้ยงแล้วมั๊ยล่ะ กู” ผมขอบคุณไอ้บาสที่มันพากลุ่มมันมาถูกจังหวะพอดี ถ้าช้ากว่านี้อีกนิด พวกผมคงแย่

“ไม่เป็นไรหรอก เพื่อนกัน”

แค่คำๆนั้นก็เล่นเอาผมอึ้งเลยครับ เพราะตลอดเวลากว่า 3 อาทิตย์ พวกกลุ่มผมไม่เคยคิดจะใส่ใจไอ้บาสมันเลยแม้แต่น้อย ไม่สิ ต้องบอกว่าทั้งกลุ่มมันนั่นแหละ ที่พวกผมไม่สนใจ

“แล้วเมิงกลับบ้านไหวมั๊ยเนี่ย รอย teen เต็มตัวเลย” บาสมันพูด ทำให้ผมเริ่มสังเกตตัวเอง โห จริงอย่างที่มันว่า ตัวผมไม่บอกก็รู้ว่า ต้องไปฟัดกันมาแน่ๆ ทั้งฝุ่น ทั้งรอยรองเท้า เซ็งเลย

“ไม่เป็นไรหรอก บ้านกูอยู่ใกล้ๆ เด๋วรีบกลับไปเปลี่ยนเสื้อ แม่คงไม่สังเกตมั๊ง”

“กูว่าเมิงเอาเสื้อบาสกูไปใส่ก่อนดีกว่า เดินกลับบ้านทั้งรอย teen แบบนี้ เดินผ่านห้องฝ่ายปกครองก็ซวยแล้ว” ไอ้บาสเสนอ

“ก็ดีเหมือนกัน ขอบใจว่ะ” แล้วมันก็ควักเอาเสื้อบาสในกระเป๋าขึ้นมาส่งให้ผม

“เหม็นว่ะ ซักมั่งป่ะเนี่ย 5 5 5” ผมเริ่มแซวมันตามประสาคนปากดี

“อ่านะ ก็เพิ่งถอดมาเลยนี่หว่า พวกกูเพิ่งเล่นบาสเส็ด ไอ้เอมันวิ่งมาบอกว่า พวกเมิงมีเรื่องกับรุ่นพี่ พวกกูเลยวิ่งไปดู เห็นเมิงนอนดม teen พวกรุ่นพี่อยู่ เลยขอขัดจังหวะซะหน่อย อย่าเรื่องมาก ใส่ๆไปเหอะ เหงื่อกูอ่ะ ใครก็ชมว่าหอม มีแต่คนอยากดมนะ เมิง” ไอ้บาสแอบแซวผมกลับ

ผมเพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าไอ้บาสมันพูดได้ด้วย แถมกวนไม่แพ้ผมเลย ก็ตอนแรกมันดูหยิ่งๆ ผมคุยด้วยมันก็ไม่คุย ผมเลยไม่อยากคุยกับมันอีก ผมเพิ่งสังเกตว่า เวลามันหัวเราะเนี่ย ดูโลกมันสว่างดีครับ ผมเริ่มรู้สึกว่ามันน่ารักดีเหมือนกันนะ อิอิ  :-[

“ไม่รู้พวกไอ้แวนเป็นไงมั่งนะเนี่ย” ผมเริ่มเป็นห่วงเพื่อนซะแล้วดิ ก็ตอนวิ่งไม่ได้สังเกตอะไรเลย วิ่งท่าเดียว

“คงไม่เป็นไรหรอก พวกมันก็โดนบ่อยๆอยู่แล้วไม่ใช่หรอ เห็นวิ่งหนีฝ่ายปกครองเป็นประจำนี่”

“เออ จริงของเมิง”  ผมลืมนึกไปว่าไอ้แวนมันโดนแบบนี้ประจำอยู่แล้ว รู้ทางหนีทีไล่ดีกว่าผมอีก

“แล้วเมิงเอาไงต่อเนี่ย” ไอ้บาสถามผม เพราะตอนนั้นมันเลิกเรียนแล้วครับ แต่ทุกวันผมจะกลับบ้านค่อนข้างเย็นมากๆอยู่แล้ว เพราะบ้านผมใกล้โรงเรียนมาก แบบเดินไปได้อ่ะ

“ไม่รู้ดิ เด๋วหลงทางอ่ะ ไม่เคยกลับบ้านก่อนพระอาทิตย์ตก ไม่คุ้นทางว่ะ ”

“งั้นไปกิน”เหงาหลับ”เป็นเพื่อนหน่อยดิ กูหิวว่ะ” ไอ้บาสชวนผมไปหาอะไรกิน

ไอ้ร้านเหงาหลับเนี่ย เป็นชื่อร้านก๋วยเตี๋ยวที่เปิดอยู่ข้างๆโรงเรียน จริงๆมันไม่ได้ชื่อนี้หรอกครับ พวกผมเรียกกันเองครับ อันเนื่องมาจากเวลาสั่งว่าจะกินอะไรเสร็จแล้ว รอไปได้เลยครับ นานโคดๆ คุยก็แล้ว เฮฮาก็แล้ว เหงาก็แล้ว จนบางคนถึงขั้นหลับอ่ะครับ  o19 เลยเรียกร้านนี้ว่า “ร้านเหงาหลับ” แต่ชื่อร้านจริงๆมันชื่ออะไร ไม่มีใครรู้ครับ

“เออ เอาดิ กูก็หิวๆเหมือนกัน เดี๋ยวไปเอาของที่โต๊ะก่อน”

ผมเดินไปกับไอ้บาสเพื่อที่จะไปเอาของที่วางอยู่ที่โต๊ะประจำของกลุ่มผม แต่ไม่เห็นกระเป๋าของพวกไอ้แวนแฮะ สงสัยกลับไปแล้ว จากนั้นเราก็เดินไปที่ร้านเหงาหลับด้วยกัน โดยที่ตอนนั้นผมไม่รู้ว่า เราจะได้เดินคู่กันไปแบบนี้ตลอด จนผมและบาสเรียนจบ ม.ปลาย

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 12-07-2007 13:21:34

............วีรบุรุษขี่ม้าขาวมาช่วยแล้ว........ :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 12-07-2007 14:36:54

มาต่อแบบด่วนๆ  :m9:  :m9:
******************************************
ตอนที่ 5

“ต๋อง เมิงเลี้ยงกูหน่อยดิ วันนี้อุตส่าห์ไปช่วยไม่ให้โดนรุม teen “ ไอ้บาสมันทวงบุญคุญกับผม

“ไอ้นี่ ได้ทีเอาใหญ่เลยนะ รู้แล้ว เป็นพระคุณอย่างยิ่งเลยว่ะ แล้วนึกไงวะไปช่วยพวกกูเนี่ย ธรรมดาคุยกันยังไม่ค่อยคุยกันเลย”

“ก็พวกเมิงไม่คุยกับพวกกูเองนี่หว่า แถมยังเกาะกันเป็นกลุ่มเด็กเก่าขนาดนั้น ใครจะกล้ายุ่งวะ” ไอ้บาสมันตอบกลับมาเล่นเอาผมสะอึก  :try2: มันก็จริงของไอ้บาสมันนะครับ พอพวกผมรวมกันเป็นกลุ่มเด็กเก่าได้ก็ไม่สนใครล่ะครับ เฮฮาเฉพาะกลุ่มผม ไม่สนใจคนอื่นอีกเหมือนทั้งห้องมี 50 คนพวกผมก็คบกันอยู่แค่นั้น

“เออ กูรู้แล้วน่า ก็สำนึกแล้วไง มานั่งเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวอยู่นี่ไงค๊าบบ จะเอาอะไรอีกล่ะ กินๆเข้าไปเลย มาม่าต้มยำเนี่ย กินเป็นอยู่อย่างเดียวรึไงวะ มาทีไรกินเหมือนเดิมทุกที” ผมทำเสียงสำนึกผิดเต็มที่  o1

“รู้ได้ไงวะว่ากูชอบกินอะไร ไหนว่าไม่สนใจไง เวลาพวกกูมากินที่นี่พวกเมิงสนใจด้วยหรอเห็นเอาแต่นั่งคุยกัน” ไอ้บาสแขวะผมอีกรอบ (ซวยเลยกู มันรู้หมดว่ากูแอบฟัง  :o8:)

“ก็มันได้ยินเองนี่หว่า ฟังเมิงสั่งแบบเดิมเกือบทุกเย็น กูจำไม่ได้ก็แย่เกินไปละ”  ผมรีบตอบเลี่ยงๆไป

กลุ่มผมกับกลุ่มมันมักจะมาเจอกันโดยไม่ได้นัดบ่อยๆที่ร้านนี้ครับ เจอเกือบทุกเย็นผมก็ได้ยินมันสั่งมาม่าต้มยำเกือบทุกเย็น อย่างงี้จะไม่ให้ผมจำได้ก็เกินไปล่ะ

ผมกับมันนั่งคุยกันที่ “เหงาหลับ”อีกสักพัก มันก็ชวนผมให้กลับบ้านด้วยกัน ผมเลยเดินกับมันไปที่สะพานลอยหน้าโรงเรียน ถึงตอนนี้ผมยังไม่รู้เลยครับ ว่าบ้านมันอยู่ที่ไหน

“บาส ขึ้นรถฝั่งไหนอ่ะ บ้านกูต้องข้ามสะพานลอยอ่ะ”

“กูจอดรถไว้ฝั่งโน้นก็ต้องข้ามสะพานลอนเหมือนกันแหละ ไปกันเหอะ” ห๊า นี่เมิงขับรถมาเรียนหรอ ไฮโซโคดๆ อย่าลืมนะครับ ตอนนั้นพวกผมยังเรียนม. 4 กันอยู่เลย อายุยังเพิ่ง 14-15 เอง อย่างว่าแต่ขับรถเป็นเลย ไอ้นี่มันเล่นขับมาโรงเรียนเลยหรอเนี่ย

“เมิงขับรถมาหรอเนี่ย บ้านเมิงอยู่รังสิตหรือไง ถึงขนาดต้องขับรถมาเรียนเนี่ย”

“บ้านกูอยู่แถว..................” ไม่ไกลมากนี่หว่า นั่งรถเมลล์แค่สายเดียวเอง โห แม่มกระแดะโคดๆ บ้านก็อยู่แค่นี้ทำเป็นขับรถมาเรียน ชิส์  ผมเริ่มหมั่นไส้เพื่อนใหม่ของผมคนนี้แล้วล่ะสิ

“แล้วบ้านเมิงอ่ะ อยู่แถวไหน เดี๋ยวกูไปส่ง”

“ไม่ต้องหรอก บ้านกูอยู่แค่นี้เอง เดินแป๊ปเดียวก็ถึง”

“เฮ้ย ไม่เป็นไร ให้กูไปส่งล่ะกัน ขึ้นรถดิ ถึงรถกูพอดี”

ไอ้บาสมันจอดรถอยู่ในซอยฝั่งตรงข้ามโรงเรียนเองครับ หน้าทางเข้าหมู่บ้านผมพอดี ไอ้คันเนี๊ยผมก็เดินผ่านบ่อยๆ ไม่รู้ว่าเป็นรถมันนี่หว่า ไม่งั้นผมแกล้งไปนานแล้ว  :o10:

“ไม่เอาอ่ะ เมิงไปเหอะ บ้านกูเดินไปนิดเดียวเอง  แล้วเจอกันพรุ่งนี้”

ผมชักรู้สึกดีๆกับเพื่อนคนนี้แล้วซิ ทำไมผมถึงคุยกับมันง่ายอย่างงี้ ทั้งๆที่ผมเพิ่งเคยคุยกับมันแบบจริงจังวันนี้วันแรกแท้ๆ  รู้สึกเหมือนกับผมกับมันจูนกันติดอย่างประหลาด ความสัมพันธ์ของเรามันเริ่มก่อตัวขึ้นจากวันนั้นเองครับ

ถ้าใครเคยอ่าน “เจ้าชายน้อย” ของ ออนตวน เดอ แซงเตก – ซูเปรี คงนึกออกนะครับ ตอนที่หมาจิ้งจอกคุยกับเจ้าชายน้อยเรื่องความสัมพันธ์ มันสามารถอธิบายความรู้สึกของผมตอนนั้นได้เป็นอย่างดี

หากเราไม่รู้จักกัน สำหรับฉัน เธอก็เป็นเพียงเด็กผู้ชายตัวเล็กๆคนนึง ก็เหมือนกับเด็กชายคนอื่นๆอีกแสนคน ฉันไม่ต้องการเธอและเธอก็ไม่ต้องการฉันเช่นกัน ฉันก็เป็นหมาจิ้งจอกธรรมดาตัวนึง ที่เหมือนกับหมาจิ้งจอกอีกแสนตัว แต่ทว่าถ้าเมื่อไหร่ที่เธอคุ้นเคยใกล้ชิดกับฉัน เมื่อนั้นเราก็ต่างต้องการซึ่งกันและกัน เธอจะเป็นเด็กคนเดียวในโลกสำหรับฉัน และฉันก็เป็นหมาจิ้งจอกตัวเดียวในโลกสำหรับเธอ

เมื่อเราใกล้ชิดสนิทสนมและสร้างความสัมพันธ์กับใครแล้ว คนๆนั้นก็จะเป็นคนๆเดียวในโลกสำหรับเรา
ใช่ครับ ไอ้บาสมันก็เป็นไอ้บาสเพียงคนเดียวในโลกของผม นับตั้งแต่วันนั้น

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 12-07-2007 15:04:33

จุดเริ่มต้นของฟามรัก  :m12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 12-07-2007 15:05:37

รอลุ้นต่าปายยย   :m11:  :m11:  :m11:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 12-07-2007 15:57:17

...........บางทีแค่คนๆเดียว.....แต่เขามีผลกับเราทั้งชิวิต........ o7 o7

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 12-07-2007 15:59:24

มาโผล่หน้าแล้วนะเคอะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 12-07-2007 16:14:27

อ้างจาก: oaw_eang ที่ 12-07-2007 15:59:24  

มาโผล่หน้าแล้วนะเคอะ

โอเคเคอะ เจ๊ที่รัก คิดถึงเจงๆ  :m1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 12-07-2007 16:46:38

 :impress:

คุณ ~ScAreD:SAcreD~ ท่าทางจะชอบ เบิ้ลนะ

มาลงทีละสองตอนทุกที

มาเข้าคิวอ่านครับ ถึงแม้จะช้าไปหน่อยก็ตาม

 :teach:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 12-07-2007 16:49:55

หุหุ เริ่มต้นเป็นเพื่อนกันแล้ว  :m4:  :m4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 12-07-2007 17:15:53

อ้างจาก: zandwizz ที่ 12-07-2007 16:46:38  

:impress:

คุณ ~ScAreD:SAcreD~ ท่าทางจะชอบ เบิ้ลนะ


 :teach:

ก็ชอบเบิ้ลนะครับ ถ้าไหว หุ หุ
มาลองมาป่ะล่ะค๊าบบบบบบบ  :m12:

 o11  o11

ล้อเล่นนะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 12-07-2007 17:58:23

โด่ นึกว่าเบิ้ล 3  :m11:  :m11:  :m11:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 12-07-2007 18:31:14

กี๊ซๆๆๆๆ เร้าจายจริงๆ :m11: :m11: :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 12-07-2007 19:19:17

อ้างจาก: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 12-07-2007 14:36:54  

หากเราไม่รู้จักกัน สำหรับฉัน เธอก็เป็นเพียงเด็กผู้ชายตัวเล็กๆคนนึง ก็เหมือนกับเด็กชายคนอื่นๆอีกแสนคน ฉันไม่ต้องการเธอและเธอก็ไม่ต้องการฉันเช่นกัน ฉันก็เป็นหมาจิ้งจอกธรรมดาตัวนึง ที่เหมือนกับหมาจิ้งจอกอีกแสนตัว แต่ทว่าถ้าเมื่อไหร่ที่เธอคุ้นเคยใกล้ชิดกับฉัน เมื่อนั้นเราก็ต่างต้องการซึ่งกันและกัน เธอจะเป็นเด็กคนเดียวในโลกสำหรับฉัน และฉันก็เป็นหมาจิ้งจอกตัวเดียวในโลกสำหรับเธอ

แล้วใครจะเป็นคนทำให้ใครเชื่องอ่ะ
 :m12: :m12: :m12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 13-07-2007 08:42:14

 :give2:

น่าลองจัง

อิอิ...

 :impress2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 13-07-2007 09:57:48

อ้างจาก: krappom ที่ 12-07-2007 19:19:17  

แล้วใครจะเป็นคนทำให้ใครเชื่องอ่ะ
 :m12: :m12: :m12:

อ๊ะ อันนี้ก็ไม่ทราบเป็นใครนะ  :m9: (เกิดทันมั๊ยเนี่ย เพลงเนี๊ย)

อ้างจาก: zandwizz ที่ 13-07-2007 08:42:14  

:give2:

น่าลองจัง

อิอิ...

 :impress2:

ของอย่างนี้ไม่แน่จริงอย่าท้านะค๊าบบบ ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ทักแล้วเด๋วเข้าตัวนะ เหอ เหอ
ลองของแล้วอาจจะติดใจ อิอิ  o13 เพราะของเค้าดีจริงๆ

นอกเรื่องล่ะ ต่อๆ
*****************************************************************
ตอนที่ 6

“หวัดดีครับ แม่ ต๋องครับ เพื่อนอาทตอนม.ปลาย แม่จำได้มั๊ยครับ” ผมยกมือไหว้แม่ของไอ้อาทที่วันนี้ดูปลื้มใจเป็นพิเศษ ก็ลูกชายบวชทั้งทีนี่ครับ

“มีอะไรให้ต๋องช่วยมั๊ยครับ แม่” ผมเสนอตัวช่วยเพราะไม่อยากอยู่ว่างๆ หาอะไรทำดีกว่าครับ

“สวัสดีลูก จำได้สิ แล้วต๋องเจอนาคหรือยังเนี่ย”

“ยังเลยครับ มองหาอยู่เหมือนกันว่าจะไปคุยกับนาคซะหน่อย ไม่ได้เจอมาตั้งนานล่ะ” ผมต้องรีบเปลี่ยนสรรพนามเรียกไอ้คุณอาทซะใหม่โดยด่วน ให้เป็น พ่อนาค แทนที่จะเป็นไอ้อาทเหมือนเดิม

“โน้น นั่งคุยกับเพื่อนอยู่ตรงโน้นแน่ะ  ทางนี้มีคนช่วยเยอะแล้วลูก ไม่เป็นไร ไปคุยกับนาคเถอะ”

ผมหันหน้าไปทางที่แม่ของอาทบอกก็เห็นไอ้เพื่อนตัวดีของผมนั่งคุยอยู่กับคนกลุ่มใหญ่ที่ผมไม่รู้จักสักคน เอาไงดีวะ เข้าไปทักมันซะหน่อยแล้วกัน มาทั้งที เด๋วมันจะโกรธหาว่าผมไม่มางานมัน

“เฮ้ย อาท” ผมเดินเข้าไปหามัน เฮ้ย หลุดอีกแล้วผม  :try2:

“เอ้อ .....ไม่ใช่ สวัสดี นาค เอมาไม่ได้นะ พอดีติดธุระด่วนน่ะ เลยมีเรามาคนเดียว”

“เหรอ เสียดายจัง นึกว่าเพื่อนม.ปลายจะมากันเยอะกว่านี้ซะอีก เออใช่ บาสก็มา เจอกับบาสรึยังอ่ะ ต๋อง”

“เจอแล้ว ทักกันแล้ว แต่มาคุยกับนาคก่อน” ผมเลี่ยงที่จะตอบคำถามของนาค

เอาเข้าจริงๆผมก็แค่ไม่อยากกลับไปนั่งตรงนั้นที่ๆผมเพิ่งลุกจากมา เพราะมันรู้สึกแปลกๆ จะว่าผมอิจฉาไอ้ชัชมันก็ไม่ใช่ ผมหวงไอ้บาสหรอก็คงไม่ เพราะถึงผมไม่ได้เจอไอ้บาสมันมาตั้งนานแล้วผมก็ไม่ได้รู้สึกคิดถึงมันมากมายเป็นพิเศษ มันเหมือนกับผมเสียของที่ครึ่งนึงเคยเป็นของรักของผม แต่ตอนนี้มันเป็นของใครก็ไม่รู้ที่ผมไม่รู้จัก ผมได้แต่มองเค้าเอาของๆผมไปโดยที่ผมทำอะไรไม่ได้ มันเสียดายมากกว่า  :o11:

นี่ผมเขียนให้ตัวเองเป็นตัวร้ายหรอเนี่ย  :serius2: เพราะผมรู้สึกอย่างงั้นจริงๆ ผมอยากเดินไปหาชัชแล้วก็บอกมันว่า “จะหวงอะไรนักหนาเนี่ย บาสกับกูเป็นอะไรกันมาก่อนที่บาสจะรู้จักเมิงอีก อย่าสำคัญตัวผิด เข้าใจไว้ด้วย :laugh3: ” แต่ผมคงไม่ทำอย่างนั้นหรอกครับ เพราะผมไม่รู้ว่า ในตอนนี้ผมมีค่าแค่ไหนสำหรับบาส มันอาจจะมองผมเป็นแค่เพื่อนเก่า อาจจะเป็นแค่คนที่เคยรู้จักก็ได้

ผมคุยกับนาคอาทได้สักพัก ก็เดินออกมา เพราะตอนนี้ถึงตอนที่ให้แม่ของนาคโกนผมแล้ว ผมยืนรอดูเพื่อนอยู่ใกล้ตอนที่ญาติๆกำลังทยอยเข้าไปตัดผมให้นาค ไอ้บาสมันก็เดินเข้ามาคุยด้วย โดยที่ปล่อยให้ชัชนั่งอยู่ที่เดิม

“ปล่อยให้นั่งอยู่ตรงนั้น เด๋วกลับไปก็มีเรื่องอีกหรอก เมิง” ผมทักไอ้บาสด้วยความเป็นห่วง ไม่ได้มีเจตนาแอบแฝงโวยประการทั้งปวงจริงๆ

“ช่างเค้าเถอะ รายนั้นน่ะ บอกแล้วว่าอย่ามาก็ไม่เชื่อ”

“แฟนหรอ” ผมถามไอ้บาสตรงๆ ดูเหมือนไอ้บาสจะอึ้งๆไปเหมือนกันที่ผมถามมันตรงๆแบบนี้

“ใช่มั๊ง ไม่รู้ดิ ต๋องว่าไงอ่ะ” อ้าว มาถามกูได้ไง เรื่องของเมิงนะ กูไม่ได้มีพรายกระซิบนะเว้ย จะได้รู้ว่าไอ้ชัชกับเมิงเป็นแฟนกันรึเปล่า

“แล้วกูจะรู้มั๊ยเนี่ย” ผมตอบกลับไปแบบงงๆในคำตอบของมัน

“เด๋วเมิงก็รู้” ไอ้บาสตอบพร้อมกับส่งยิ้มแปลกๆมาให้ผม  o3 (อย่ามายิ้มแบบนี้นะเว้ย เด๋วกูคิดมากนะ)

“ไอ้นี่นิ ไม่ต้องมายิ้มเลย เด๋วนี้แปลกๆไปนะ ไม่ได้เจอกันไม่กี่ปี พูดจาไม่รู้เรื่องแล้วนะ เมิงอ่ะ” ผมพยายามเปลี่ยนเรื่องเพราะเริ่มรู้สึกแปลกๆ คงกลัวความรู้สึกตัวเองมั๊งครับ ไม่แน่ใจว่ามันจะเอายังไงกันแน่ ไม่ยุ่งดีกว่า

“กูกับชัชก็เหมือนกูกับเมิงสมัยก่อนแหละ ไอ้ต๋อง ไหนเมิงบอกกูมาดิ กูกับมันเป็นแฟนกันรึเปล่า”

 o22  o22  o22 พูดงี้หมายความว่าไงฟะ ถ้าผมคิดว่ามันกับไอ้ชัชเป็นแฟนกัน ก็แปลว่า เมื่อก่อนมันเป็นแฟนกับผมเหรอ ทำไมผมไม่เห็นรู้ตัว หรือว่าเราความรู้สึกช้าวะเนี่ย  :undecided:

ที่ไอ้บาสมันพูดออกมาทำให้ผมนึกไปถึงสมัยก่อนอีกครั้ง ก็สมัยที่ผมสนิทกับมันผมก็ไม่รู้นะครับ ผมกับมันจะเป็น แฟน หรือ เพื่อนสนิท ดี เพราะยังไงสิ่งที่ผมและมันมีให้กัน ผมมั่นใจว่ามันมากกว่าเพื่อนที่มีให้กันแน่นอน แต่ก็คงยังไม่ถึงขั้นที่เรียกว่า แฟนหรือคนรักกัน อย่างเต็มปากหรอกครับ ก็ในเมื่อสมัยเรียนมัธยม ทั้งผมกับมันมีแฟนทั้งคู่ แถมยังเป็นผู้หญิงด้วยน่ะสิครับ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 13-07-2007 10:57:52

 :impress:

รอยรักรอยอดีต

ตามติดต่อไปนะ

 :teach:

ปล. ไม่ลบหลู่คับ ขอภัยคับ แต่เอ๊..ของเขาดีจิงป่าวเนี่ย ใครรู้บ้าง :m3:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ken_krub ที่ 13-07-2007 11:56:41

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 13-07-2007 16:08:25

อ้างจาก: zandwizz ที่ 13-07-2007 10:57:52  

:impress:

รอยรักรอยอดีต

ตามติดต่อไปนะ

 :teach:

ปล. ไม่ลบหลู่คับ ขอภัยคับ แต่เอ๊..ของเขาดีจิงป่าวเนี่ย ใครรู้บ้าง :m3:

เห็นด้วยนะรอยรักรอยอดีต  :laugh:  จริงป่ะทั่นพี่ :o9:

ของเขาแรงต่างหาก  :m7: :m9:

อัพไวมั่กๆ ไม่อยู่แค่วันเดียวเอง


ขอบคุณค๊าบบทั่นพี่ :m13:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 13-07-2007 16:15:09

..........ก่อนหน้าเป็นอะไรไม่รู้........รู้แต่จะอีกนานเท่าไหร่ก็คงไม่ลืมซืนะ.......... :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 13-07-2007 22:44:11

มากกว่าเพื่อน แต่ไม่ใช่คนรัก  :m13:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 13-07-2007 22:50:01

รอลุ้นต่อ  :m4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 13-07-2007 22:55:37

คำว่า แฟน กับ เพื่อนสนิท
บางทีมันก็ต่างกันเพียงแค่พลิกฝ่ามือเท่านั้นเอง :undecided:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ตามมาดู ที่ 13-07-2007 23:14:54

มาลุ้น ๆ ขอสัก 4-5 ตอนได้มั้ยอะครับ..
pleaseseeeeee :m5:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: LingNERD* ที่ 14-07-2007 16:21:33

ได้อ่านทันแระ (อ่านแบบจิงจังคับ)  :m2:

เปงกามใจให้พี่ป้อมคับ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 16-07-2007 10:06:00

มาแบบง่วงๆตอนเช้า  o19
*********************************************************************
ตอนที่ 7   

“เฮ้ย ไอ้ต๋อง ตื่นๆ เจ็ดโมงแล้ว” เสียงไอ้บาสปลุกผมให้ลุกจากที่นอน

“อะไรของเมิง ยังไม่เจ็ดโมงเลย ขอกูนอนต่ออีก 10 นาทีนะ เดินไปโรงเรียนแป๊ปเดียวเอง”

“ไม่ต้องเลย ลุกไปอาบน้ำเลย เมิง เร็ว เด๋วสาย” ไอ้บาสเร่งผิดอีกครั้งพร้อมเอาแรงควายๆของมันมาฉุดแขนผมให้ลุกขึ้นนั่ง

“เออ เออ ตื่นก็ได้วะ กูไม่น่าให้เมิงมาจอดรถที่บ้านเลย แม่ม ปลุกทุกเช้า สมัยก่อนกูตื่น 7 โมงครึ่งยังไปเรียนทันเลย” ผมบ่นให้มันฟังพร้อมกับรับผ้าเช็ดตัวที่มันโยนมาให้

หลังจากที่ผมกับมันไปกินก๋วยเตี๋ยวที่เหงาหลับประมาณ 1 อาทิตย์ ก็ปรากฏว่ารถแสนสวยของมันเจอใบสั่งเข้าให้ หลังจากที่แอบไปจอดในที่ห้ามจอดมาเกือบเดือน ผมเลยเสนอให้มันมาจอดรถที่บ้านผมดีกว่า เพราะปลอดภัยกว่าแล้วก็พอจะเหลือที่ให้มันจอดได้ ตอนแรกผมกะว่าให้มันจอดรถเฉยๆ แต่มันดันมาปลุกผมให้ไปโรงเรียนกับมันทุกเช้าเลยน่ะสิครับ นรกจริงๆ แล้วมันกล้าหาญถึงขึ้นที่ว่าขึ้นมาปลุกผมถึงห้องนอนเลยน่ะสิครับ คุณนายแม่ก็เป็นใจสนับสนุนว่าดี ลูกคุณเธอจะได้ตื่นเช้าๆไปเรียนด้วยความสดชื่น เลยหาข้าวเช้าให้มันกินทุกวัน มันก็ชอบดิครับมาฝากท้องที่บ้านผมทุกเช้า ผมก็ซวยดิครับโดนมันปลุกทุกเช้า

โอย กูคิดผิดจริงๆที่หวังดีบอกให้มันมาจอดรถที่บ้านเนี่ย

ทุกวันผมต้องลากสังขารไปโรงเรียนกับมัน สลึมสลือไปดิครับงานนี้ แถมที่สำคัญโรงเรียนผมมันไม่มีห้องเรียนประจำครับ มันเป็นระบบเดินเรียน เพราะฉะนั้นห้องมันจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆตามตารางสอน กลุ่มผม (ซึ่งตอนนี้กลุ่มใหญ่โคด เพราะรวมกลุ่มกันเรียบร้อยแล้วครับ หุ หุ) เลยต้องหาที่สิงสถิตในตอนเช้าแทนห้องเรียน เป็นทั้งที่รวมกลุ่มตอนเช้าๆ เวลาพัก และหลังเลิกเรียน ซึ่งทำเลประจำของกลุ่มผมคือ โต๊ะเก่าๆใต้อาคาร 3 ครับ นั่งกันเป็นประจำจนคนอื่นไม่กล้าเข้ามานั่ง

เช้านี้ก็เหมือนทุกๆเช้าแหละครับ ผมเดินมาโรงเรียนกับไอ้บาสด้วยอารมณ์ง่วงเต็มที่ จนไอ้บาสมันทัก

“ไอ้ต๋อง นี่เมิงยังไม่ชินอีกหรอวะเนี่ย นี่ก็สายแล้วนะเว้ย 7 โมงครึ่งแล้ว ตื่นได้แล้ว”

“โหย เพื่อนค๊าบ ก็ตื่นมาแล้วไงเล่า เมิงแม่งชอบไปปลุกกู วันหลังกูจะล็อคห้อง” ผมบ่น

“เมิงอยากล็อคก็ทำดิ เด๋วกูไปขอกุญแจห้องเมิงกับแม่มาไขก็ได้” อ้าวไอ้นี่ ไปตีซี้กับคุณนายตั้งแต่เมื่อไหร่ สนิทสนมกันเหลือเกิน หมั่นไส้โคดๆ

“เฮ้ย แม่กู เรียกแม่เนียนเลยนะเมิง นี่คุณนายไปเป็นแม่เมิงตั้งแต่เมื่อไหร่”

“ก็ตั้งแต่วันแรกที่กูเอารถมาจอดนั่นแหละ แล้วแม่ก็ให้กูไปปลุกเมิงนั่นแหละ ไม่รู้เหรอว่าเมิงอ่ะเสร็จกูไปแล้ว โดนกูลักหลับไม่รู้ตัว แม่เมิงเลยเป็นแม่ยายกูไง”

“ไอ้นี่ ลามปามล่ะ เมิงอ่ะ พูด H อะไรเนี่ย ไม่เคยโดนเว้ย ไม่เห็นรู้ตัวเลย”

“งั้นคราวหน้ากูทำตอนเมิงรู้สึกตัวล่ะกัน” ไอ้บาสพูดจบก็หัวเราะจนผมต้องหันไปมองหน้ามันแบบแปลกๆ ไอ้นี่พูดจายั่วกูเหลือเกิน เด๋วจะจับปล้ำทำเมียซะให้เข็ด ขาวๆอย่างงี้ ชอบนักแล

“จำไว้เลยนะไอ้บาส พูดอะไรออกมา กูเอาจริงเมื่อไหร่ เมิงจะหนาว” (จริงๆก็เริ่มคิดแหละ แต่ไม่โจ่งแจ้งนะครับ เพื่อนกานนนน อิอิ)

“ไอ้ห่าต๋อง เด๋วกูจะฟ้องไอ้เหมียวว่าเมิงแอบปล้ำกู อยากรู้จริงๆว่ามันจะว่าไง”

เหมียวคือคนที่ผมคบด้วยในตอนนั้นครับ เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆที่เรียนห้องเดียวกับผมมาตั้งแต่ ม.2 เหมือนไอ้แวน เราเริ่มคบกันตอนผมอยู่ม. 3 โดยที่ผมเป็นฝ่ายขอคบกับเธอก่อนซึ่งตอนนี้เราก็เป็นแฟนกันมาได้เกือบปีแล้วครับ ตอนนั้นผมยังไม่ได้เป็นแบบนี้นะครับ (หมายถึงชอบผู้ชายน่ะ) ผมก็เป็นเหมือนเด็กผู้ชายทั่วๆไปแหละครับ กินเหล้า(ซึ่งตอนนี้ยังเป็นอยู่ หนักกว่าเดิมด้วย) ทั้งแซวทั้งจีบหญิงไปทั่ว (เรียกง่ายๆว่า หม้อ นั่นเอง)  ซึ่งก็เป็นปกติที่เด็กผู้ชายตอนนั้นต้องมีแฟนสักคน ผมก็ไม่ไปหาที่ไหนไกลหรอกครับ นู๋เหมียวนี่แหละ คนใกล้ๆตัว ง่ายดี

“H ล่ะเมิงอ่ะ ใครปล้ำใครกันแน่ มะกี้เมิงบอกกูเสร็จเมิงตอนนอน แปลว่าเมิงปล้ำกูนะเว้ย”

“งั้นเด๋วกูบอกว่า เมิงสมยอมเองล่ะกัน ดีม่ะ 5 5 5“

“เอาเหอะ เมิงอยากบอกแฟนกูยังไง เชิญเลย เค้าเชื่อกูคนเดียวเว้ย” ผมเกทับไอ้บาส ก็จริงนิครับ แฟนกันมันก็ต้องเชื่อใจกันดิครับ ไม่เชื่อผม เหมียวมันจะเชื่อใคร จริงมะครับ

ถ้าตอนนั้นผมรู้อนาคตสักนิดนึงนะ ไอ้บาสมันเสร็จผมตั้งแต่ตอนนั้นแล้วล่ะครับ ไม่ปล่อยให้ไอ้ชัชมันมานั่งหน้าเป็นตูดหึงผมกับไอ้บาสอยู่แบบนี้หรอกครับ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 16-07-2007 10:21:26

ก็เอาจริงไปซะเลยดิ่

 :m12: :m12: :m12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 16-07-2007 11:06:34

 :impress:

เห็นด้วยครับ เอาจิงไปเลย จะได้รู้สึก อิอิ...

มารออ่านต่อไปคับ....

 :teach:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 16-07-2007 15:42:06

ว้าว ความหลังฝังใจ
เวลาผ่านไป
ยากนักความรู้สึกจะคืนมา
 :undecided: :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: bishonen ที่ 16-07-2007 15:54:20

อ้าวตกลงยังไม่ได้กับบาสเหรอค๊ะ...

ว้า....เสียดายแย่เลยค่ะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 16-07-2007 16:03:25

อ้างจาก: bishonen ที่ 16-07-2007 15:54:20  

อ้าวตกลงยังไม่ได้กับบาสเหรอค๊ะ...

ว้า....เสียดายแย่เลยค่ะ

หุ หุ ได้แค่ไหน ถึงขั้นไหนถึงเรียกว่าได้อ่ะครับ (ขอแอบสปอยนิ๊ดนึง)

ลองตามอ่านไปดูเรื่อยๆ นะค๊าบบ ของงี้ บอกตรงๆมันเขิลลลลล :o8:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 16-07-2007 17:58:13

ให้รอก็รอ  :m13:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 16-07-2007 18:44:32

มารออย่างเดียวว่าถึงขั้นไหน
 :m3: :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 16-07-2007 20:07:33

ความทรงจำ...... :m10:
งั้นบาสก็เป็นชายคนแรกที่ป้อมรักอะดิ

รออ่านเหมือนกันว่าขึ้นไหน  อย่าให้จิ้น  มันไกล กู่ไม่กลับ  :m14:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 17-07-2007 02:41:32

 :o9:

วันนี้จะมาเบิ้ลกี่โมงน๊า.....

 :teach:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 17-07-2007 03:23:13

ว๊าววววว  ผู้ชายคนแรกของเจ๊ เอ้ย ทั่นพี่ :m12: :m12: แม๊ๆ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 17-07-2007 14:51:34

อ้างจาก: としんゃ ที่ 17-07-2007 03:23:13  

ว๊าววววว  ผู้ชายคนแรกของเจ๊ เอ้ย ทั่นพี่ :m12: :m12: แม๊ๆ

อิอิ  o3 คิดเอาเอง ม่ายช่ายหรอกค๊าบบบบ
ไอ้บาสมันเป็นผู้ชายคนแรกที่ผมชอบน่ะ ส่วนมีอะไรกันแค่ไหน ตามอ่านต่อไป
ส่วนไอ้คนแรกกกที่ ..... ผลัดกันยิงลูกโทษน่ะ :o8:  อยู่เรื่องแรกจ้า
ใครยังไม่ได้อ่าน ไปอ่านเลยด้วย  :o10:
*************************************************************************
ตอนที่ 8

ชีวิตของผมกับไอ้บาสเดินคู่กันอยู่แทบตลอดเวลา ทุกเช้ามันจะไปจอดรถที่บ้านผม เดินมาโรงเรียนด้วยกัน นั่งเรียนคู่กันจนพวกไอ้แวนเริ่มแซว

“ไอ้ต๋อง กูว่าเมิงอยู่กับไอ้บาสกว่าอยู่กับเหมียวอีก นี่สรุปเมิงสองคนใครเป็นผัว ใครเป็นเมียวะ”

“กวน teen ละ Hนี่ ไม่มีอะไรเว้ย มันก็สนิทกับกูเหมือนที่กูเป็นเพื่อนกับพวกเมิงแหละ” ผมรีบตอบกลับไป

“แต่พวกกูไม่ได้ไปปลุกกันทุกเช้าเหมือนพวกเมิงนี่หว่า”

“เฮ้ย พวก H นี่ ล้อกูอยู่ได้ ไม่มีอะไรจริงๆเว้ย หรือว่าอยากให้มีกันนัก จะได้มีกันซะเลย” ผมไม่พูดอย่างเดียวน่ะสิ แต่กระชากเอาไอ้บาสที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยเข้ามากอดต่อหน้าพวกมัน (ก็มีแอบลุ้นอยู่นิ๊ดนึง อิอิ) แทนที่ไอ้บาสมันจะขัดขึน มันดันเอาแขนมาโอบรอบคอผมเหมือนจะกอดตอบซะงั้น เล่นเอาผมตกใจ ปล่อยมือแทบไม่ทัน

ในใจมันก็เสียดายอยู่เหมือนกันนะ แฮะ แฮะ  แต่ต้องฟอร์มไว้ก่อน ถ้าไม่อยู่ต่อหน้าพวกไอ้แวนล่ะเมิง จับกดไปแล้ว ขาวๆขนาดนี้ เคี้ยวอร่อย หุ หุ  :interest:

“โธ่ ไม่แน่จริงนี่หว่า แล้วมาให้ความหวังกู” ไอ้บาสมันทำท่างอนผม ไอ้พวกนั้นได้ทีเลยแซวไม่เลิกเลย

“ก็โชว์ให้เพื่อนฝูงดูหน่อยดิวะ ผัวเมียคู่นี้” ไอ้เอแซวมั่ง ขนาดมันเป็นคนไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ อ้าปากออกมาที หมาหลุดเลยนะเมิง

“พอเลย กูไม่คุยล่ะ ไปหาเหมียวดีว่า” ผมรีบชิ่งไปหาเหมียวก่อนที่จะไปกันใหญ่

ผมวิ่งหลบออกมาจากกลุ่ม จะได้ไม่ตื่นเต้นมาก  กลัวไอ้พวกนั้นจะจับผิดได้เหมือนกัน ถึงผมจะมีแฟนเป็นไอ้เหมียวอยู่ แต่มันก็หวั่นๆใจเหมือนกันแหละครับ ก็ไม่เคยกอดผู้ชายด้วยกันนี่หว่า ยิ่งไปกว่านั้นไม่เคยโดนกอดตอบด้วยสิ หวั่นไหวเลย กู หนีออกมาก่อนดีกว่า

ยิ่งผมกับเหมียวอยู่คนละห้องกัน เราเลยมีเวลาเจอกันไม่บ่อยเท่าไหร่ ก็แค่ช่วงพัก ช่วงกลางวัน แล้วก็หลังเลิกเรียนเท่านั้น นอกนั้นก็โทรคุยกันแค่ตอนกลางคืน ซึ่งก็ไม่ได้มีอะไรหวานแหววกันมากหรอกครับ แค่กินข้าวยัง อร่อยมั๊ย เรียนเป็นไงมั่ง เป็นแฟนกันมาปีนึงแล้วความรู้สึกมันก็ยังไม่เปลี่ยนไปเท่าไหร่

ผมก็ยังรู้สึกดีๆกับเหมียว เพียงแต่ผมไม่แน่ใจว่าบางส่วนของใจผมมันเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะผมรอให้ถึงตอนเช้าเร็วๆ รอให้มีเสียงของคนบางคนที่มาปลุกอยู่ทุกๆเช้า รอให้มันมาตะโกนข้างๆหูว่า ไอ้ต๋องตื่นได้แล้วววววว สงสัยจะเริ่มเป็นเกย์ก็ตอนนั้นแหละ เหอะ เหอะ (หรือไม่ก็ตอนโดนมันกอดตอบนั่นแหละ)

การเรียนของพวกผมไม่มีปัญหาอยู่แล้วครับ เพราะเรียนสายศิลป์ ยังไงไม่เครียดเท่าพวกสายวิทย์หรอกครับ เรียนๆเล่นๆขำๆ ยิ่งโรงเรียนผมเป็นแบบเดินเรียนด้วย เวลาที่คิดจะโดดเรียนเนี่ย ง่ายมากกกกกแต่พวกผมเห็นแบบนี้ก็เหอะ ไม่ค่อยจะโดดเรียนกันเท่าไหร่หรอกครับ ขยันกันใช้ได้เหมือนกัน มีนัดติวกันบ่อยๆ

แต่จู่ๆที่ผมงงเลยเนี่ย เพราะไอ้บาสมันชวนผมเรียนพิเศษน่ะสิครับ กะจะเตรียมเอ็นซ์กันตั้งแต่ม.4 เทอม 1 กันเลย เครียดไปป่ะเนี่ย แล้วที่แปลกก็คือมันชวนผมคนเดียวครับ ไอ้คนอื่นๆในกลุ่ม ทั้งไอ้แวน ไอ้เอ ไอ้อาท ไอ้บาสมันไม่ชวนใครสักคน มันอ้างว่าถึงชวนพวกมันก็ไม่ไป มันเลยชวนผมไปคนเดียว

“ฟิตเกินไปรึเปล่าวะ เมิง กว่าจะเอ็นซ์อีกตั้งนาน เรียนไปเด๋วก็ลืมหมด” ผมเริ่มอ้างเนื่องจากขี้เกียจไปเรียน แค่จันทร์ถึงศุกร์ก็เบื่อจะแย่อยู่แล้ว เสาร์ปกติผมเรียนพิเศษอยู่แล้ว เหลือแค่วันเดียวที่จะพอว่างมั่ง ไอ้บาสมันยังจะเอาวันสุดท้ายของผมไปอีก

“เอาน่า เมิงไปเรียนเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ แค่นี้เอง”

“ไม่เอาอ่ะ ขี้เกียจ เมิงก็น่าจะรู้ว่ากูเหลือแค่วันเดียวเองนะ ยังต้องไปเรียนพิเศษกับเมิงอีกอ่ะหรอ”

“ทำไม ไปเรียนกับกูมันน่าเบื่อตรงไหนวะ เด๋วกูมารับก็ได้ ไปเหอะ ไปเรียนเป็นเพื่อนกูหน่อย” แม่ม ทำหน้าตาอ้อนสุดชีวิต  :impress: อ้อน teen นะ

ในที่สุดก่อนที่มันจะจ้องตาผมจนใจละลาย อิอิ ผมก็ใจอ่อนยอมไปสมัครเรียนกับมันจนได้ เฮ้อ  :เฮ้อ: อาทิตย์นึง เจอมันเช้ายันเย็น 6 วัน เจอบ่อยกว่าแฟนตัวเองอีก จะดีใจหรือเสียใจดีเนี่ย

พูดไปแล้วมันก็ขำๆนะครับ ผมเอ็นซ์ติดจะว่าไปมันก็เพราะไปเรียนพิเศษกับไอ้บาสมันเนี่ยแหละ (แต่ผมไม่ได้ไปเรียนมหาลัยที่สอบติดนะ เพราะอะไรก็ตามอ่านกันต่อไป) เพราะวิชาที่ไปเรียนเป็นภาษาอังกฤษ ซึ่งทำให้ผมจำคำศัพท์ต่างๆฝังหัวมาจนถึงทุกวันนี้เลย

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 17-07-2007 15:04:50

 :impress:

ฟิตนะเนี่ย บาส เตรียมเอ็นตั้งแต่ มอสี่

 :teach:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 17-07-2007 16:06:14

.........จิงๆแล้วบาสหาข้ออ้างเพื่อที่จะอยู่ด้วยกันมากขึ้นอะป่าว......... :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 17-07-2007 16:24:37

น้านจิเนอะ รีบนเนอะ  :m4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 17-07-2007 19:52:56

เห็นด้วยกะถุงสุดาด้วยคน หุหุ ถ้าเป็นไปได้บาสคงอยากอยู่กับทั่นพี่ตลอด24hr.เลยก็ได้ม๊างงงง  อิอิ

รู้สึกดีนะถ้ามีคนมาคอยปลุกทุกเช้าแบบนั้นน่ะ ดีจังน๊า~~~~~~ :m3:

อยู่ด้วยกันบ่อยกว่าอยู่กับแฟน  ไม่หวั่นไหวบ้างก็ไม่รู้จะว่าไงแระ  :m12:  :m12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 17-07-2007 20:05:11

อ้างจาก: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 17-07-2007 14:51:34  

ในที่สุดก่อนที่มันจะจ้องตาผมจนใจละลาย อิอิ ผมก็ใจอ่อนยอมไปสมัครเรียนกับมันจนได้ เฮ้อ  :เฮ้อ: อาทิตย์นึง เจอมันเช้ายันเย็น 6 วัน เจอบ่อยกว่าแฟนตัวเองอีก จะดีใจหรือเสียใจดีเนี่ย

ปากก็บ่นไปงั้นแหละ

แต่ในใจร่ำร้องดีใจอ่ะดิ่  :m12: :m12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 18-07-2007 05:07:27

มารออ่านต่อ  :m4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 19-07-2007 11:05:08

หายไปวันเดียว เรื่องของเราตกวูบเลยแฮะ แอบมาดัน โพสตอนใหม่ค๊าบบบ  :m11:
******************************************************************
ตอนที่ 9

เรื่องราวระหว่างผมกับไอ้บาสมันคงไม่เกิดขึ้นหรอกครับ ถึงช่วงนี้ผมจะอยู่กับมัน 6 วันต่อสัปดาห์ก็เหอะแต่ช่วงสั้นๆของสัปดาห์อย่างชั่วโมงพละมากกว่าที่ทำเรื่อง ก็วิชาพละของโรงเรียนผมมันต้องมีการเปลี่ยนเสื้อผ้าน่ะสิครับ ต้องหอบกางเกงพละซึ่งเป็นกางเกงวอร์มมาจากบ้านแล้วมาเปลี่ยนที่โรงยิม จากนั้นค่อยเข้าเรียน

แต่เนื่องจากความขี้เกียจที่ขึ้นชื่อของผมและสมาชิกกลุ่มบางคน แทนที่จะรีบไปเปลี่ยนกางเกงก็มักจะนั่งคุยกันก่อน แล้วค่อยเดินไปเรียน ตอนแรกผมก็ใส่ทับกางเกงนักเรียนไปเลย ทำได้ไม่กี่อาทิตย์ก็ทนไม่ไหวหรอกครับ เพราะมันร้อนและอับมาก ตอนหลังๆเลยต้องไปที่ห้องเปลี่ยนชุดในโรงยิม

ในนั้นมันไม่มีอะไรมากหรอกครับ มีล็อคเกอร์วางอยู่มุมนึง นอกนั้นก็เป็นที่โล่งๆแถมบรรดายอดชายในห้องผมเวลาเปลี่ยนกางเกงก็ไม่มีอะไรเกรงใจกันหรอกครับ ผู้ชายเหมือนๆกันทั้งนั้น (หึ หึ หารู้ไม่ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกซ์ ถึงตอนนี้ก็เสียใจไม่ทันแล้วล่ะ บาสเอ๋ย) แต่ละคนมาถึงก็ถอดกางเกงนักเรียนพรวด คว้ากางเกงวอร์มมาใส่ทันที ไอ้บาสก็เหมือนกันครับ แต่วันนี้ที่มันไม่เหมือนทุกที เพราะวันนี้ผมเข้าไปเปลี่ยนด้วยน่ะสิ

“ไอ้ต๋อง วันนี้ทำมาเปลี่ยนกางเกงวะ ทุกทีใส่ทับไม่ใช่หรอ” ไอ้อาทแซวทันทีที่เห็นผมเดินเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อ

“ไม่ไหวว่ะ มันร้อนอ่ะ เล่นบาสไม่ถนัดด้วย”

“ใส่กางเกงวอร์มก็เล่นกับเราไม่ถนัดหรอก ต้องถอดกางเกงดิ ถึงจะมันส์” ไอ้บาสพูดแบบขำๆ แต่ได้ยินกันทั้งห้อง เรียกเสียงหัวเราะทั้งจากในกลุ่มและคนอื่นๆในห้อง

“เวน กูหมายถึงบาสเกตบอลเว้ย ไม่ใช่เมิง แสรด” ผมเซ็งที่พวกมันแซวเรื่องของผมกับไอ้บาสไม่เลิกซะที ยิ่งไอ้บาสเพื่อนรักผมดันเป็นคนปล่อยมุกเอง ยิ่งพูดไม่ออก ผมขอเงียบดีกว่า

ผมขี้เกียจต่อปากต่อคำกับพวกมันครับ ขอเปลี่ยนกางเกงดีกว่ายิ่งช่วงนี้ผมโดนอาจารย์พละเล็งอยู่ด้วย เลยไม่อยากเข้าสายเท่าไหร่ ผมถอดกางเกงนักเรียนออกแบบไม่สนใจใครเท่าไหร่ ซึ่งทุกๆคนในห้องก็ทำเหมือนกัน

ผมไม่ได้กะจะมองไปที่ไอ้บาสหรอกครับ แต่มันดันยืนอยู่ข้างหน้าผมตอนผมก้มลงไปเก็บกางเกงนักเรียนน่ะสิครับ เห็นห่อหมกมันเต็มๆเลย ตุงอยู่ในกางเกงในสีขาวที่อยู่ตรงหน้าผม

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกซ์ หัวใจไหวหวั่นทันทีเลย ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเห็นของใครใกล้ๆขนาดนี้มาก่อนเลยครับ ตื่นเต้นหัวใจตกไปอยู่ตาตุ่ม หุ หุ แล้วยิ่งที่เห็นมันเป็นของไอ้บาสอีกด้วย แทบจะลืมหายใจกันไปเลย ขาขาวโคดๆ ขนหน้าแข้งที่มีอยู่ประปรายลามไปจนหายไปในห่อหมกสีขาวยิ่งทำให้ผมคิดไปไกล อารมณ์เตลิดเลย กรู  :m2:

แต่แค่ชั่วเสี้ยวนาทีแค่นั้นแหละครับที่ผมมองห่อหมกมัน มองนานๆไม่ได้หรอก (ทั้งๆที่อยากมอง) เด๋วคนอื่นในห้องจับได้ว่าผมก้มเก็บกางเกงนานผิดปกติล่ะยุ่งเลย

“H บาส มายืนตรงหน้ากูทำไม สงสัยต้องไปล้างตาล่ะกู” ผมทำฟอร์มโวยวาย

“ก็เอาสินค้ามาให้ดูก่อน เผื่อจะอยากกินไง” โห พูดมาได้ไม่อายปาก เด๋วกูอยากกินจริงๆแล้วจะหนาว เหอ เหอ

“เฮ้ย พวกเมิงนิ กินกันทุกเช้ายังไม่พออีกหรอ” ไอ้แวนแซวต่อ ได้ทีเลยนะเมิง

“น่ากินตายแหละ ยืนอ่อยกูอยู่ได้นะไอ้บาส นี่กะจะไม่ใส่กางเกงพละใช่มะเนี่ย” ผมว่ามันที่ไม่ยอมใส่กางเกงพละซะที ปล่อยให้คนอื่นเห็นขาขาวๆของมันอยู่ได้  แล้วผมก็รีบเดินออกไปเข้าแถว เพราะกลัวจะโดนแซวอีกรอบ

“หวงกูก็ไม่บอก จะรีบใส่เดี๋ยวนี้แหละ” ไอ้บาสมันเล่นไม่เลิก ตะโกนมาจากในห้องเปลี่ยนเสื้อพร้อมกับวิ่งตามมาเข้าแถวต่อจากผมทันที ไอ้นี่เปลี่ยนกางเกงเร็วโคด

“ต๋อง โกรธกูหรอ” มันถามผมหลังจากที่เห็นผมทำหน้าตาแบบเซ็งๆ

“เปล่า ไม่ได้โกรธ กูแค่รำคาญ แม่มแซวเรื่องกูกับเมิงไม่เลิกซะที เมิงก็อีกคน เล่นกับพวกมันอยู่ได้”

แต่ก่อนที่มันจะตอบ อาจารย์พละก็แบ่งนักเรียนให้เป็นทีม เพื่อวอร์มร่างกายและแข่งเกมย่อยกัน ผมกับไอ้บาสอยู่คนละทีมกันครับ เป็นโชคร้ายของมันที่จะต้องมาเจอกับทีมผม เพราะทีมผมแต่ละคนมีผม ไอ้แวน แล้วก็ไอ้เคน ที่สูงเกิน 175 กันทั้งนั้น (เด็ก ม.4 ก็ถือว่าสูงนะ แต่ตอนนี้ผม 185 แล้ว แฮะ แฮะ)

ทีมมันก็รู้ใจครับ ส่งมันมาประกบผมซะงั้น เหมือนรู้ความในใจว่าอยากใกล้ชิดกับมัน อิอิ แล้วเวลาเล่นกันเนี่ยมันต้องถึงเนื้อถึงตัวกันพอสมควรนะครับ ยิ่งเวลาผมเลี้ยงลูกเข้าไปจะเลย์ แล้วมันต้องกันเนี่ย ไอ้ฝ่ายผมที่ต้องเลี้ยงลูกไปใกล้ห่วงมันต้องหันหลังให้คนกันเพื่อไม่ให้มันแย่งลูกใช่ม๊า (น่าจะคิดกันออกนะ)

ทีนี้ไอ้บาสมันดันเบียดเข้ามาจนน้องห่อหมกมันโดนด้านหลังผมแบบเต็มๆ งานนี้เกือบได้เสีย เล่นเอาผมเสียสมาธิ เลี้ยงลูกต่อเกือบไม่ได้เลยต้องส่งลูกให้ไอ้เคนชู๊ต สรุปเกมนั้นทีมผมชนะครับ แต่ไม่มากแค่ห่าง 5 คะแนนเท่านั้น แต่ทีมมันต้องเลี้ยงเหงาหลับทีมผม

“เฮ้ย บาส เมิงอ่ะ กันเก่งชิบเป๋งเลย หาช่องหลบไปชู๊ตไม่ได้เลย”
ผมบ่นกึ่งชมกับไอ้บาสให้คนในทีมฟัง ก็มันจริงนิครับ มันตามประกบทุกก้าวเลย ขนาดมันตัวเล็กกว่าผมนะ แต่แม่มไวชิบขยับหลอกไม่สำเร็จเลย ทำให้วันนั้นผมช่วยทำคะแนนให้กับทีมผมไม่ได้เลยสักแต้ม ก็เพราะมันนี่แหละ

“คนมันเก่งก็งี้แหละเว้ย แถมตามประกบเมิงง่ายจะตาย จะหลบไปไหนกูก็ตามทันหมดแหละ” ไอ้บาสมันตอบผมยิ้มๆ

ถ้าไม่คิดอะไรมากมันก็คงเป็นแค่ประโยคธรรมดาๆประโยคหนึ่ง แต่ไอ้บาสมันก็พิสูจน์แล้วเหมือนกันว่า ไม่ว่าผมจะหลบมันไปที่ไหน ไอ้บาสมันก็สามารถตามประกบผมไม่ปล่อยเลยจริงๆ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 19-07-2007 11:54:31

 :impress:

อยากเล่นบ้างจัง

แต่เอ๊.... ไอ้ห่อหมกนี่มันคืออะไรหว่า?

 :teach:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 19-07-2007 12:24:29

..........สงสัยคงอยากหั้ยประกบทั้งชีวิตแน่เลย......... o4 o4

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 19-07-2007 12:31:14

อยากกิน เฮ้ย! อยากดูห่อหมก  :haun5:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 19-07-2007 16:42:13

รีบน ออกแนวหื่น  :m10: :m10: :m10: หุหุ  :m11:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 19-07-2007 17:36:47

ห่อหมกอารายอ่า...... :haun5:

มีขายตามตลาดป่าว...... :m12: :m12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 19-07-2007 20:23:05

บาสตามประกบหลังตลอดเลยอะจิ
สัมผัสห่อหมกได้ทุกรูขุมขน  55 o22

รออ่านต่อนะป้อม อยากอ่านฉากห่อหมกอีก   :laugh3:  :laugh3:  :laugh3:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 19-07-2007 20:32:41

อะไรคือห่อหมกอะ  :impress:

รออ่านต่อจ้า แล้วห่อเล็กรึห่อใหญ่อะ  :m12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 19-07-2007 20:49:39

เอ๊ะ เจ้าบาส คิดไรเนี่ยะ
สงสัยจะลองอ่อยเหยื่อ
พอดีปลาดันคิดจะงับเบ็ดอีก
 :laugh3: :laugh3: :laugh3: :laugh3:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ตามมาดู ที่ 19-07-2007 23:03:07

มาดัน เดี๋ยวตกชาร์ทเจ้าของจะพาลไม่เขียนต่อ..

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 20-07-2007 11:32:03

หุ หุ ตามน่ารักมาก ถูกใจเอาไป +1

เขียนต่อแหละค๊าบบ แต่ตอนนี้มรสุมงานรุมเร้า ทำให้เศร้าจิต  o6

มาแอบดันเหมือนกัน ใครจาทามมายยยยยยย :o10:

ขอเวลาเขียนต่อหน่อยนะค๊าบบบ เด๋วเอามาลงทันทีที่เสร็จเลย

ปล. ห่อหมกคืออารายยย ทำไมถามกันเยอะจัง  :o8: อันนี้บอกไม่ได้คับ เด๋วผิด พรบ. 5 5 5 :laugh3:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 20-07-2007 13:38:40

 :impress:

ว่าแต่ ไอ้ห่อหมกนี่ใส้อะไรเอ่ย

 :teach:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Zwesda ที่ 20-07-2007 15:12:11

อ้างจาก: zandwizz ที่ 20-07-2007 13:38:40  

ว่าแต่ ไอ้ห่อหมกนี่ใส้อะไรเอ่ย

ใส้ข้าวหลามครับ เหอๆ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 20-07-2007 18:01:31

ปายกานใหญ่ ห่อหมกไส้อะไรดีเนี่ย ให้ทาย  :m3:
******************************************************
ตอนที่ 10

ทุกๆวันที่ผ่านไปจนผมเรียนจบเทอม 1 ไอ้บาสกับผมก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนไป มันก็ยังมาปลุกผมทุกเช้า กินข้าวเช้าด้วยกัน เดินไปโรงเรียนด้วยกัน นั่งเรียนด้วยกัน กลับบ้านด้วยกัน ไปเรียนพิเศษด้วยกัน จนมาเขียนเรื่องนี้ ผมเริ่มรู้สึกแล้วว่า ตลอดเวลาชีวิตนักเรียนม.ปลาย ผมมีมันตามประกบติดตลอด

มิน่าล่ะ เหมียวถึงงอนผมบ่อยๆว่า ผมไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับมัน ไปแต่กับบาสตลอด มัน 2 คนก็รู้จักกันนะครับ จะไม่ให้รู้จักได้ไงล่ะ ขนาดตอนกลางวันที่กินข้าวที่โรงอาหาร กลุ่มผมก็ไปกินกันเป็นกลุ่มซึ่งแน่นอน ต้องมีไอ้บาสอยู่ด้วย ผมก็ได้แต่ชวนเหมียวให้มากินด้วยกันกับคนในกลุ่มผม จนรู้จักกันไปทั้งกลุ่มแหละครับ

ผมเคยสงสัยเหมือนกันว่า ไอ้ผู้ชายหน้าตาดี มีรถขับแบบไอ้บาสเนี่ย ทำไมมันไม่มีแฟนซะที ขนาดผมหน้าตาไม่ดี มีรถเก่าๆขับ ยังไปหลอกเหมียวให้มาเป็นแฟนได้เลย 5 5 5 สงสัยมันอยู่กับผมมากเกินไปมั๊ง

และแล้วน้องเหมียวของผมก็ทำเรื่องจนได้ อันเนื่องมาจากสาเหตุใดไม่แน่ชัด คาดว่าอาจจะรำคาญที่เห็นผมกับไอ้บาสตัวติดกันอยู่ตลอดเวลา ด้วยความหวังดี แฟนผมเลยเกิดไอเดีย “ปลดปล่อยผมจากการประกบติดกับไอ้บาส” โดยการหาแฟนให้ไอ้บาสมันซะเลย

“ต๋อง เหมียวสงสัยจังทำไมบาสเค้าถึงไม่ยอมมีแฟนซะที คนมาชอบบาสเค้าตั้งเยอะ ทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้อง เหมียวไม่เห็นเค้าจะสนใจใครเลย” เหมียวเกริ่นกับผมในตอนเช้าวันนึงของเทอม 2

“มันก็ยังงี้ของมันแหละ เรื่อยเปื่อยไปเรื่อย” ผมมองหน้าเหมียวแบบไม่แน่ใจ ว่าทำไมถึงชวนคุยเรื่องไอ้บาส

“แต่เหมียวว่าสงสัยต๋องต้องช่วยเหมียวแล้วล่ะ นะ นะ พอดีเพื่อนเหมียวเค้าแอบชอบบาสอยู่ ปูไง ต๋องก็รู้จักไม่ใช่หรอ เค้าเห็นบาสอยู่ในกลุ่มต๋องบ่อยๆ เค้าเลยฝากให้เหมียวมาถามต๋องว่า บาสมีแฟนรึยัง”

ทำไมผมรู้สึกหงุดหงิดก็ไม่รู้ หลังจากที่ฟังเหมียวพูด มันเหมือนกับทำไมต้องไปยุ่งเรื่องชาวบ้านเค้าด้วย ไอ้บาสมันก็อยู่ของมันดีๆ แล้วจะไปยุ่งกับชีวิตมันทำไม ไม่เข้าใจจริงๆพวกผู้หญิงเนี่ย ชอบทำอะไรให้มันวุ่นวาย

“แล้วจะให้ช่วยอะไร” ผมถามด้วยความสงสัย

“อะไรกัน ต๋อง เหมียวพูดแค่นี้ทำไมต้องดุกันด้วยล่ะ” เหมียวโวยกลับมาแบบอารมณ์ไม่ดี

นี่ผมอารมณ์ไม่ดีตั้งแต่เมื่อไหร่ สงสัยน้ำเสียงผมจะแสดงออกมามั๊งครับว่า เรื่องที่เหมียวทำอยู่มันน่ารำคาญ ซึ่งถ้าคนที่รู้จักผมจะบอกได้เลยว่าตอนนี้ผมอยู่ในอารมณ์ไหน เป็นพวกเก็บอารมณ์ไม่ค่อยอยู่น่ะครับ เซ็งก็หน้าออกเลย หงุดหงิดก็หน้าหงิกทันที ไม่มีเก็บ ไม่มีกั๊ก ออกมาทางสีหน้าอย่างชัดเจน ซึ่งเหมียวเป็นแฟนผมมาปีนึง ทำไมมันจะไม่รู้

“เปล่านิ ต๋องก็ไม่ได้เป็นอะไร ก็แค่รู้สึกว่าทำไมต้องไปยุ่งเรื่องของไอ้บาสมันด้วย” ก็มันหงุดหงิดจริงๆนี่ครับ ไอ้บาสเพื่อนผมมันอยู่เฉยๆ ทำไมต้องไปพยายามจับคู่ให้มันด้วย

“ถ้างั้น ต๋องต้องช่วยเหมียวด้วย ไม่งั้นไม่ยอมนะ”

อ๊ากกกกกกกกกซ์ อะไรกันนี่ไม่ห้ามยังไม่พอแล้วยังให้ผมเป็นส่วนนึงในแผนการอีก นี่ถ้าไอ้บาสมันรู้นะว่าผมสมรู้ร่วมคิด หรือแค่รู้มาก่อนเนี่ย มันโกรธผมแน่ๆ ผมไม่โดดมันกระโดดขาคู่เตะปากก็บุญเท่าไหร่แล้ว

จากนั้นเหมียวก็บอกว่าผมต้องกับอะไรบ้างกับแผนการหาคู่ให้ไอ้บาส หงุดหงิดใจ ไม่อยากทำเลยเว้ย


และแล้วก็มาถึงวันดำเนินแผนการจนได้

หลังจากที่ผมกับบาสไปเรียนพิเศษด้วยกันวันอาทิตย์เสร็จ ผมก็ดำเนินตามแผน (ที่ผมโดนบังคับให้ทำแบบไม่เต็มใจ ซิก ซิก น้ำตาตกใน จำใจทำไป) ไอ้เหมียวมันให้ผมชวนบาสไปดูหนัง หลังจากเราเรียนพิเศษเสร็จ

“บาส ไปดูหนังกันมะ วันนี้ต้องไปไหนต่อป่ะ” ผมทำตามแผนที่เหมียวมันวางเอาไว้ โดยที่ผมจะชวนบาสไปดูหนัง แล้วไปเจอเหมียวกับปูที่มาบุญครองฯ ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิด โรงหนังมันยังอยู่ชั้น 1 อยู่เลยมั๊งครับ (กี่ 10 ปีแล้วเนี่ย 5 5 5)

ในตอนที่ผมนั่งรถมันอยู่เนี่ย บาสมันพูดบางอย่างกับผมที่ทำให้ผมรู้สึกผิดจนมองหน้ามันไม่ได้

“ต๋องรู้ป่ะ ตั้งแต่กูกับเมิงรู้จักกันมาเนี่ย วันนี้เป็นครั้งแรกเลยนะที่เมิงชวนกูดูหนัง” มันพูดเหมือนไม่ได้สนใจอะไร ตามันก็มองที่ถนน ขับรถต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ผมซะอีกที่รู้สึกผิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก นี่ผมไม่เคยชวนมันเลยหรอเนี่ย

แล้วครั้งที่ผมชวนมันมาวันนี้ดันมีจุดประสงค์แอบแฝงอีก ถ้ามันรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ มันคงมีโกรธล่ะคับ งานนี้ ทำไงดีวะ กู

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ตามมาดู ที่ 20-07-2007 22:07:04

เฮ่อๆๆ จ่อตรูด เจ้าของเรื่องเฟ้ย ... วี้ดวิ้ว re แรก...  :m3:
ไม่ต้องบวกแล้วคุงป้อม.. เดี๋ยวเด็กแถวนี้มันอ้วกเอา คนแก่มาหยอดกันในเล้า...  :m13:
 :m4:
แต่ถูกใจคนเขียน ขอให้อีก + 1

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 20-07-2007 22:39:05

หุหุ ระวังเถอะพ่อสื่อจะช้ำเอง  :m14:  :m14:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 20-07-2007 23:05:41

งานนี้ไม่ใครก็ใครต้องมีเคืองกันบ้างล่ะ

ถ้าบาสรู้คงมีเคือง....

แต่ถ้าไม่ทำตามแฟนก็เคือง.....

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 21-07-2007 00:20:33

 :impress:

นั่นสิ ลำบากใจแย่เลย

แล้วบาสจะโกรธไหมเนี่ย

รออ่านต่อไปนะครับ.....

 :teach:

ปล.  รับทราบครับ ว่าไส้ข้าวหลาม
สงสัยห่อหมกอันนี้จะใหญ่น่าดู อิอิ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 21-07-2007 00:35:15

อ้างถึง

“ต๋องรู้ป่ะ ตั้งแต่กูกับเมิงรู้จักกันมาเนี่ย วันนี้เป็นครั้งแรกเลยนะที่เมิงชวนกูดูหนัง”

:o12: :o12: :o12: :o12:

เมิงรู้ไหมว่ากรูเจ็บ
 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 22-07-2007 22:28:00

อ้างจาก: ตามมาดู ที่ 20-07-2007 22:07:04  

เฮ่อๆๆ จ่อตรูด เจ้าของเรื่องเฟ้ย ... วี้ดวิ้ว re แรก...  :m3:
ไม่ต้องบวกแล้วคุงป้อม.. เดี๋ยวเด็กแถวนี้มันอ้วกเอา คนแก่มาหยอดกันในเล้า...  :m13:
 :m4:
แต่ถูกใจคนเขียน ขอให้อีก + 1

ทามมายอ่ะ ตาม หยอกกันไป - มา น่าเอ็นดูดีออก อิอิ  :m12:

ปล. ไหน ใครแก่ ไม่มีนะแถวนี้ มีแต่วัยฉกรรจ์ :m11:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 24-07-2007 09:54:51

มาต่อแล้วค๊าบบบบบ  o1 ขออภัยที่ช้าไปหน่อยนะค๊าบบบ
*****************************************************
ตอนที่ 11

ผมรู้สึกแย่มากๆอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้สิครับ ก็ผมไม่ได้คิดนี่หน่าว่าไอ้บาสมันจะดีใจขนาดนี้ก็แค่ผมชวนไปดูหนังเอง แต่ก็อย่างว่าแหละครับ ผมไปเจอกับมันทีไรก็มีแต่เรื่องเรียนทุกที ไม่เคยได้ไปเที่ยวเตร่ที่ไหน วันๆก็ไปเรียนที่โรงเรียนแล้วก็เรียนพิเศษ ทั้งๆที่ผมมีเวลาว่างเยอะพอสมควรนะครับ แต่ไม่รู้สิ ผมไม่ค่อยได้ออกไปไหนกับมันสักเท่าไหร่ ส่วนมากผมจะไปกับพวกไอ้แวนมากกว่า

“เดี๋ยวเราไปดูที่ไหนดี ต๋อง” บาสหันมาถามผม

ตอนแรกผมนัดกับเหมียวไว้ที่มาบุญครองเพื่อที่จะไปเจอ “ปู” เพื่อนของเหมียวที่มาแอบชอบไอ้บาสมัน แต่ไม่รู้ทำไมผมกลับหันไปบอกบาสว่า

“ไปดูที่สกาล่าดีมะ”

ไม่รู้สิครับ จะว่าไปผมก็รู้สึกผิดกับเหมียวเหมือนกันแต่ผมไม่อยากทำร้ายความรู้สึกของไอ้เพื่อนคนนี้ของผมเท่าไหร่ ผมเลือกที่จะโกหกเหมียวเพียงเพราะว่าผมเห็นรอยยิ้มที่มันหันมาพูดกับผมตอนที่ผมชวนมันดูหนังก็ได้มั๊งครับ

เรามาถึงสยามกันช่วงบ่ายแก่ๆแล้วแหละครับผมเลยให้ไอ้บาสมันไปซื้อตั๋วก่อน ส่วนผมก็วิ่งหาตู้โทรศัพท์เพื่อที่จะเพจบอกเหมียวว่า บาสไม่ว่างคงไปดูหนังไม่ได้ ส่วนผมต้องรีบกลับบ้าน เอาไว้ค่อยทำตามแผนคราวหน้า ตอนนั้นมือถือเนี่ยไม่มีใครพกกันหรอกครับ แพงโคดๆ หนักก็หนักแถมใหญ่เป็นกระติกน้ำเลย ระบบ 800 กับ 900 น่ะ (คาดว่าส่วนใหญ่คงจะเกิดกันไม่ทัน – ไม่น่าเขียนเรื่องนี้เลย กรู รู้หมดว่าแก่) ส่วนมากจะใช้เพจกัน มือถือเนี่ยผมมาซื้อเอาตอนอยู่ปี 1 แล้ว

สักพักผมก็ได้เพจตอบกลับจากเหมียวแต่ผมไม่ได้อ่าน อ่านไปผมก็คงไม่สบายใจอยู่ดี ผมขอไม่อ่านดีกว่า เอาไว้ดูหนังเสร็จแล้วตอนนั้นเหมียวคงถึงบ้านแล้วผมคอยโทรหาอีกที

ผมวิ่งมาหาบาสที่ยืนรอผมอยู่หน้าจุดขายตั๋ว ผมจำไม่ได้หรอกครับว่าวันนั้นเราดูเรื่องอะไรกัน เพราะคงเพราะผมเป็นคนที่ดูหนังเยอะมากๆจนจำไม่ได้ อิอิ ผมเห็นเพื่อนผมคนนี้ยืนรอผมอยู่พร้อมกับโค้กแก้วใหญ่

“ไปไหนมาอ่ะต๋อง บาสยืนรอตั้งนาน” ไอ้บาสมันบ่นทันทีที่ผมเดินไปถึง

เอ๊ะ ทำไมผมรู้สึกว่ามันแปลกๆ ที่แท้มันดันเรียกแทนตัวเองว่า “บาส” นี่เอง ทำให้ผมรู้สึกไม่คุ้นเท่าไหร่ แถมยังเรียกชื่อเล่นผมอีกต่างหาก ปกติพวกผมจะประมาณ กู – เมิง กันเต็มที่อ่ะครับ ไม่ค่อยมีหรอก ไอ้แบบ บาส ต๋อง แวน ส่วนใหญ่จะต้องมี Hต๋อง แสดแวน ประมาณนี้แหละครับ มันเลยไม่ค่อยคุนเวลาที่ใครมาเรียกแต่ชื่อเล่น เพราะมีแต่เหมียวกับแม่ผมแค่ 2 คนที่เรียกผมแบบนี้

“เรียกกูซะขนลุกเลยนะ ไอ้บาส แหม รอแค่นี้ทำเป็นบ่นหรอเมิง กูไปเพจหาเหมียวมา เด๋วมันโทรไปหากูที่บ้านไม่เจอแล้วมันงอนอีก กูขี้เกียจง้อ” ผมตอบกลับไปพร้อมยื่นมือไปรับแก้วน้ำมากิน

“เมิงอ่ะ ทำหวานกับกูหน่อยก็ไม่ได้ ทีกับเหมียวนะ ต๋องอย่างโง้น เหมียวอย่างงี้ เมิงจะเก็บไว้ให้เหมียวเรียกคนเดียวรึไงวะ” ไอ้บาสมันบ่น ผู้ชาย H อะไรเนี่ยขี้บ่นชิบเป๋งเลย ขี้งอนด้วย เด๋วก็จับทำแฟนซะเลยนี่ แล้วงอนให้พอใจเลยนะ  :m14:

“อะไรของเมิงอีกล่ะ ไอ้บาส เข้าไปข้างในเหอะเด๋วหนังก็เข้าแล้ว กูเข้าห้องน้ำก่อนนะ ถือน้ำให้ด้วยดิแล้วเจอกันข้างใน”  ผมส่งแก้วน้ำคืนมันไป หยิบตั๋วหนังของผมแล้ววิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที โดยที่ปล่อยมันยืนงงอยู่ที่หน้าโรงอย่างงั้น

เฮ้อ นี่ไอ้บาสมันจะทำให้ผมหวั่นไหวไปถึงไหนนะ แค่นี้ผมก็เริ่มรู้สึกแล้วว่าใจผมไม่คิดกับมันเหมือนเพื่อนธรรมดาๆทั่วไป ผมยอมโกหกเหมียวเพราะผมไม่อยากให้มันเสียใจ ที่ผมอุตส่าห์ชวนมันมดูหนังทั้งที แต่ดันเป็นเพราะอยากจะจับคู่ให้มัน รอยยิ้มที่มันยิ้มให้ผมในรถมันดูสดใสกว่าทุกวันที่ผมเคยเจอ แล้วนี่เดี๋ยวผมจะต้องดูหนังกับมันสองคนอีก ในโรงหนังมืดๆเย็นๆกันสองคนเนี่ยนะ

โอ้ยยย เอาไงดี นี่ผมจะทำยังไงดี คำพูดที่ผมพูดกับมัน หรือเวลาผมคุยกับมัน มันจะรู้รึเปล่าว่ามันทำให้ผมใจสั่นนะเนี่ย ไอ้ต๋อง ใจเย็นไว้ เมิง เป็นไรไปวะ เจอมันอยู่แทบทุกวัน แค่เห็นมันยิ้มแค่เนี๊ย บ้าไปเลยหรอไง

ผมออกมาจากห้องน้ำก็ยังเห็นมันยืนรออยู่ นี่เมิงทำตัวน่ารักให้น้อยกว่านี้ได้มั๊ยเนี่ย

“นึกว่าเข้าไปก่อนแล้วซะอีก มากูช่วยถือ”

“ไม่เป็นไร ไป เข้าไปในโรงกันเหอะ” บาสพูดพร้อมกับเดินนำผมเข้าไป

ในโรงเราไม่ได้พูดอะไรกันมาก (พูดก็โดนด่าน่ะสิ) ผมรู้สึกดีแบบแปลกๆตอนมันมากระซิบข้างหู พูดถึงหนังตัวอย่างว่า
“ต๋องน่าดูดี เอาไว้คราวหน้า เรามาดูเรื่องนี้นะ”

“เออ ได้ ไว้มาดูหลังเลิกเรียนอาทิตย์หน้าล่ะกัน”

ที่ผมจำเรื่องที่เราดูหนังด้วยกันครั้งแรกได้ดี ก็เพราะว่าวันนั้นตอนที่หนังกำลังฉายอยู่ บังเอิญว่าบาสมันกางขามันมาโดนขาผม ไอ้เราก็นึกว่าเดี๋ยวมันก็ขยับหนี แต่ปรากฏว่ามันปล่อยเอาไว้อยู่อย่างนั้นแถมยังมีบางครั้งที่เบียดเข้ามาอีก จนผมต้องหันไปมองหน้ามัน แทนที่ไอ้บาสจะสำนึก มันกลับหันมายิ้มแบบแปลกๆให้ผมซะอย่างงั้น ขาเราสองคนก็แนบกันไปอย่างนั้นจนหนังจบ

ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วซิครับว่าผมรู้สึกกับมันแบบไหนกันแน่ มันหวิวๆในใจยังไงบอกไม่ถูก ใครก็ได้บอกผมทีสิครับ นี่ผมจะรู้สึกกับไอ้บาสมันเกินความเป็นเพื่อนหรอเนี่ย แล้วกับเหมียวล่ะ โอ้ย สับสน เอาไงดีวะเนี่ย กู

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 24-07-2007 10:33:56

 :impress:

ต๋องต้องชอบบาสแร้วแน่ ๆ เรย

ยังดีนะเนี่ยที่สำนึกผิดได้ทัน

รออ่านต่อไปเน้อ

 o15

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 24-07-2007 13:39:10

............รอวันเปิดใจ.....จะมีไหมหนอ.......... o8 o8

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ตามมาดู ที่ 24-07-2007 21:18:48

อ้างจาก: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 24-07-2007 09:54:51  

...ตอนนั้นมือถือเนี่ยไม่มีใครพกกันหรอกครับ แพงโคดๆ หนักก็หนักแถมใหญ่เป็นกระติกน้ำเลย ระบบ 800 กับ 900 น่ะ (คาดว่าส่วนใหญ่คงจะเกิดกันไม่ทัน – ไม่น่าเขียนเรื่องนี้เลย กรู รู้หมดว่าแก่) ส่วนมากจะใช้เพจกัน มือถือเนี่ยผมมาซื้อเอาตอนอยู่ปี 1 แล้ว....

อ้างจาก: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 22-07-2007 22:28:00  

ปล. ไหน ใครแก่ ไม่มีนะแถวนี้ มีแต่วัยฉกรรจ์ :m11:

เอ้าพ่อคนฉะกัน หงัยยังอยู่ยุคโรศัพท์กระติกน้ำอะค้าบ....  :m14:
 ว่าแล้วต้องมา "ฉะ"กัน หน่อยดีกว่าป้อม..  :m12: :m13:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 24-07-2007 22:42:09

อ้างจาก: ตามมาดู ที่ 24-07-2007 21:18:48  

อ้างจาก: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 24-07-2007 09:54:51  

...ตอนนั้นมือถือเนี่ยไม่มีใครพกกันหรอกครับ แพงโคดๆ หนักก็หนักแถมใหญ่เป็นกระติกน้ำเลย ระบบ 800 กับ 900 น่ะ (คาดว่าส่วนใหญ่คงจะเกิดกันไม่ทัน – ไม่น่าเขียนเรื่องนี้เลย กรู รู้หมดว่าแก่) ส่วนมากจะใช้เพจกัน มือถือเนี่ยผมมาซื้อเอาตอนอยู่ปี 1 แล้ว....

อ้างจาก: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 22-07-2007 22:28:00  

ปล. ไหน ใครแก่ ไม่มีนะแถวนี้ มีแต่วัยฉกรรจ์ :m11:

เอ้าพ่อคนฉะกัน หงัยยังอยู่ยุคโรศัพท์กระติกน้ำอะค้าบ....  :m14:
 ว่าแล้วต้องมา "ฉะ"กัน หน่อยดีกว่าป้อม..  :m12: :m13:

คุณตาม บ้า บ้า  :-[ จะ ฉะกันกลางบอร์ดเลยหรอคับ

ไปหลังไมค์ดีกว่า เหอ เหอ :haun5:


ปล. เรื่องนี้มัน 14 - 15 ปีแล้วนะ นานมากกกกกกก ตั้งแต่ผมอายุ 10 นิ๊ด นิดอยู่เลย ยังละอ่อนอยู่เลย
ตอนนั้นเข้าผับยังไม่จำกัดอายุเลยอ่ะ  ยอมล่ะ แก่ก็แก่  :m8: แต่ยังไงก็มีคนแก่กว่าล่ะน่า เหอ เหอ :o9:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 25-07-2007 00:22:46

^
^
^
คนแก่เกทับกันเหรอจ๊ะ  o17 o17






ท่าทางต๋องต้องชอบบาสแล้วแน่ๆ อ่ะ
แต่เหมือนยังไม่ค่อยแน่ใจตัวเอง
แถมตัวเองก็มีแฟนอยู่แล้วด้วย เลยวางตัวลำบาก (รึป่าวหว่า :confuse:)

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 25-07-2007 23:16:51

นายบาสนี่หลายเหลือ
 :m22: :m22: :m22:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้&#
เริ่มหัวข้อโดย: ตามมาดู ที่ 28-07-2007 23:39:28

 555 ความลับเปิดเผยแล้วป้อม... เรื่องนี้มันสมัยมัธยม แล้ว 14-15 ปีที่แล้ว
 ตอนนี้ป้อมก็ ส ส สา...ม อุ๊บส์ ม่ายเอา ๆ ม่ายพูด เด๋วพี่ป้อมโกด..... 

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 29-07-2007 10:51:29

อารายย ยังไม่ถึง 30 ซะหน่อย คุณตาม อย่ามั่ว

พอดีเรียนเร็วอ่ะคับ ตอนอยู่ม. 1 ประมาณ 10 ขวบเอง

คำนวนใหม่นะว่าตอนนี้เท่าไหร่ แต่ไม่ถึง 30 แน่นอน  :a2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 29-07-2007 11:32:29

อ้างจาก: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 29-07-2007 10:51:29  

อารายย ยังไม่ถึง 30 ซะหน่อย คุณตาม อย่ามั่ว

พอดีเรียนเร็วอ่ะคับ ตอนอยู่ม. 1 ประมาณ 10 ขวบเอง

คำนวนใหม่นะว่าตอนนี้เท่าไหร่ แต่ไม่ถึง 30 แน่นอน  :a2:

คุณป๊อมอายุ  29 ปี 11 เดือนคับ พี่ตาม หุหุ
ตามมาป่วนคุณป๊อมกระทู้นี้ คิก คิก
 o17

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 30-07-2007 15:31:36

หยอดกันไปมา อยู่นั่นแหล่ะ พี่ตาม กับพี่ป้อม ฮิฮิ  :m12: แล้วเมื่อไหร่ จะมาต่อเรื่องจ๊ะ  รออ่านอยู่นา  :m14:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ตามมาดู ที่ 30-07-2007 23:11:34

 มาทวงต้นฉบับค้าบป้อม ... เมื่อไหร่จาต่อ  :m5:
 ขาด(เรื่อง)ป้อมเหมือนขาดใจจจจจ .....  :a6:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 01-08-2007 22:55:56

 :เฮ้อ:

หายไปไหนหนอ ไม่มาต่อซักที

รออ่านอยู่นะครับ

จะขาดใจตายแร้ว....

 :m14:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: MiLCH ที่ 02-08-2007 00:46:18

มารออ่านอยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ple ที่ 02-08-2007 10:57:28

ยังอ่านไม่ทันหรอก กำลังตามเก็บอยู่ แต่เข้ามาทวงด้วยคน  :laugh: ฮิฮิ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 02-08-2007 11:41:21

แวะมาสารภาพว่า ยังไม่ได้เขียนต่อเลยครับ  :m23:
พอดีช่วงนี้งานทับถม (มีช่วงไหนเคยไม่มีงานมั่งเนี่ย)

จะพยายามมาต่อภายในอาทิตย์นี้นะครับ  :a2: สู้เว้ย

 :a10: ช่วงนี้ขอเรื่อยๆ หน่อยนะ พี่น้องงงงงงงงงง

ปล. มาประกาศว่า ตาบักโจ้ ตกเลขคับ คำนวนมะเป็น อิอิ  :m26:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 02-08-2007 11:45:39

ชิส์ นึกว่าจะแวะมาให้กำลังใจซะหน่อย
เปลี่ยนใจแระ
 :o11:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 02-08-2007 11:58:01

.............สู้ๆคับ..พี่.... :a2: :a9: :a2: :a9:

ป.ล...โจ้ตกเลขหยอ.... :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 03-08-2007 14:18:34

มาต่อตอนใหม่แบบ เพิ่งปั่นเสร็จเลย ร้อนฉ่า.......
หายหัวไปนานหน่อยนะครับ ช่วงนี้  :m23:
งานเยอะอ่ะ
******************************************************************
ตอนที่ 12

คืนนั้นก็ตามที่กะเอาไว้ เหมียวโทรมาว่าผมซะใหญ่โต หาว่าผมไม่ร่วมมือทำตามแผน (ซึ่งก็จริง) มั่งล่ะ ไม่รักมันมั่งล่ะ โอ้ย สารพัดจะพูด ผมเลยเริ่มจะรำคาญเลยตัดบทไปบอกให้ไปคุยกับพรุ่งนี้ที่โรงเรียน เพราะตอนนี้ง่วงแล้ว อยากนอน แล้วก็วางสายไปเลยพร้อมกับทำใจรับอารมณ์คุณเธอในวันพรุ่งนี้

ผมกำลังจะนอนอยู่แล้วก็ต้องตื่นเพราะดันมีโทรศัพท์มา ตอนแรกก็กะจะไม่รับแล้ว กลัวจะเป็นคุณเหมียวโทรมาวีนอีกรอบ แต่ก็เอาเหอะ ยังไงก็ต้องโดนอยู่แล้ว รับๆไปเหอะ

“ค๊าบบ ต๋องคับ “

“เฮ้ย พูดเพราะๆแบบนี้ก็เป็นด้วยแฮะ” เสียงจากอีกปลายสายพูดมา

“อารายไอ้บาส มีอะไรรึเปล่า โทรมาหากูเนี่ย” ผมเริ่มหงุดหงิดที่มันกวน teen

“อะไรวะ พอรู้ว่าเป็นกูพูดไม่เพราะเลยนะ น้อยใจว่ะ”

“เรื่องของเมิงดิ” มันเป็นอะไรของมันวะเนี่ย มาน้อยใจอะไรกูอีกล่ะ

“โหย เมิงอ่ะ” ไอ้บาสทำเสียงฟุตฟิต

“น่ารักตายเลยอ่ะ เมิง ทำเสียงแบบนี้เนี่ย แล้วว่าไง โทรมาหากู มีอะไรรึเปล่า”

“ไม่มีอ่ะ แค่อยากฟังเสียงเฉยๆ”

“หูยยยย พูดซะกูขนลุกเลยนะ เมิงอารมณ์ไหนของเมิงเนี่ย”

“ก็อารมณ์คิดถึงไง ต๋องอ่ะ ขนลุกเลยหรอ ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย ลุกซะล่ะ”

“ขนเว้ย ขน ไอ้นี่นิ”

คืนนั้นผมคุยกับไอ้บาสซะนานเกือบ 3 ชั่วโมง ก็คุยกันไปเรื่อยๆอ่ะครับ ไม่ค่อยมีสาระเท่าไหร่ แต่ทำไมผมถึงรู้สึกสนิทใจเวลาคุยกับมันมากกว่าที่ผมคุยกับเหมียวซะอีก ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองซักเท่าไหร่ บางทีเวลาคุยกับแฟน (หมายถึงเหมียวนะ) เราจะทะเลาะกันเกือบจะทุกครั้ง อาจจะเป็นเพราะเราเริ่มคาดหวังในตัวเค้าแล้ว เราเลยเริ่มผิดหวังเวลาที่เค้าไม่ได้ทำอย่างที่เราคิดมั๊งครับ


“หลับฝันดีครับ ”

“เออ เมิงก็เหมือนกัน ไอ้บาส พรุ่งนี้เจอกัน”



เช้าวันต่อมา ไอ้บาสก็เข้ามาปลุกผมเหมือนทุกๆวัน เพียงแต่ว่าวันนี้มันมาแปลกอ่ะครับ แทนที่มันจะเขย่าตัวผมเหมือนทุกวัน มันกลับก้มตัวลงมาที่หู แล้วก็เป่าลมเบาๆ ให้ผมจักจี๋ อ่ะครับ อารมณ์มันจะประมาณรำคาญมากๆอ่ะครับ ผมเลยหันไปดูว่าใครมาทำอะไรเนี่ย ปรากฏว่าหน้าของผมเกือบจะชนมันอยู่แล้ว โอ๊ย!!!! หัวใจจะวาย นี่มันเกือบหอมแก้มกูอยู่แล้ว

.“H อะไรของเมิงเนี่ย ปลูกแบบแปลกๆแต่เช้าเลยนะ” ผมโวยวายพร้อมๆกับที่ลุกขึ้นนั่ง

“สยิวดีม่ะ” ไอ้บาสพูดพร้อมกับยักคิ้วใส่แบบกวน teen เป็นที่สุด

“หยิวบ้านเตี่ยเมิงอ่ะดิ เกือบโดนแก้มกูอยู่แล้วนะ แสรดดดดด”

“แล้วเมิงรู้ได้ไงว่าไม่โดน กูแอบหอมแก้มเมิงไปหลายรอบ ตั้งแต่กูเข้ามาแล้ว”

“กวนแต่เช้าเลย กูไปอาบน้ำดีกว่า” ผมเปลี่ยนเรื่องเพราะไม่อยากให้มันเห็นว่าหน้าผมคงเริ่มแดงแล้วล่ะ ก็มันเขินนี่หว่า จู่ๆตื่นมามีผู้ชายหน้าตาดีมายื่นหน้าอยู่ใกล้ๆ เมาขี้ตาขนาดไหนก็ต้องตื่นครับ

“บาส เมิงไปรอกูข้างล่างเลยนะ ฝากบอกแม่ด้วยว่าวันนี้กูไม่กินข้าวอ่ะ ไม่ค่อยหิว” ผมตะโกนบอกมันจากในห้องน้ำ

“เออ เมื่อคืนคุยกับกูก่อนนอนจนอิ่มไปเลยอ่ะดิ”

แสรดดดดดดดดดดดดด ไอ้บาสบ้า ไอ้เพื่อนเลว เมิงยังมีหน้ามาพูดงี้อีก เด๋วกูคิดมากนะ ยิ่งสับสนอยู่ กูแค่ไม่อยากกินไป มองหน้าเมิงไปก็แค่นั้นเอง มันเขิลลลลล  :o8:



เช้าวันนั้นผมพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุด เดินไปเรียนกับมัน นั่งเรียนกับมัน พูดคุยเล่นกับมัน ทั้งๆที่ใจมันรู้สึกกับมันแบบแปลกๆ ไม่เหมือนเดิมอย่างตอนแรกๆที่รู้จักกัน

เรื่องมันดันมาเกิดตอนพักกลางวันน่ะสิ เพราะเหมียวมันดันเอา “ปู” มากินข้าวกลางวันด้วยนะสิ พวกไอ้แวน ไอ้เอก็เลยดี๊ด้ากันใหญ่ ผิดกับผมที่หงุดหงิดนิดหน่อย เพราะเหมียวมันให้ปูไปนั่งข้างไอ้บาสน่ะสิ ปกติจะเป็นผมนั่งข้างไอ้บาสแล้วปูนั่งฝั่งตรงข้าม แต่วันนี้ฝั่งตรงข้ามผมดันเป็นปู ที่นั่งด้านข้างผมเป็นเหมียว ผมเลยออกอาการเซ็งจัด จนเพื่อนๆหลายคนสังเกตุได้

“ไอ้ต๋อง เป็นอะไรของเมิงวะ หน้างอโคด อารมณ์ไม่ดีหรอไง” ไอ้โบ๊ตถามหลังจากที่เรานั่งลงกินข้าวกันที่โต๊ะประจำ

“ทะเลาะกับไอ้เหมียวมาอ่ะดิ จะอะไรอีกล่ะ อย่างไอ้ต๋องอ่ะ มีไม่กี่เรื่องหรอก” ไอ้แวนเฉลย

ผมใจหายวาบเลย :m30: เพราะไม่อยากให้ทั้งไอ้บาสรู้ว่า ผมเตี๊ยมกับเหมียวไว้ที่ชวนมันไปดูหนังเมื่อวาน แล้วก็ไม่อยากให้เหมียวมันรู้ด้วยว่า เมื่อวานผมโกหก แล้วหนีไปดูหนังกับบาส

“ไม่มีอะไรหรอ กูง่วงแค่นั้นเอง” ผมพยายามเปลี่ยนเรื่องคุย

“เมื่อคืนต๋องก็นอนเร็วนิ คุยกับเหมียวแป๊ปเดียวเอง หรือว่าแอบไปคุยกับใครที่ไหนต่อ” เหมียวพูดพลางมองหน้าผมเหมือนจะจับผิด

“บ้าดิ เหมียว จะระแวงทำไมเนี่ย หน้าอย่างเราใครที่ไหนเค้าจะมาเอา” ผมคงไม่รู้สึกอะไรเท่าไหร่ ถ้าไม่บังเอิญเงยหน้าไปเห็น ไอ้คนที่ผมคุยด้วยเมื่อคืนยักคิ้วแบบ โคดจะกวน มาทางผม พร้อมๆกับแสยะยิ้มให้แบบแปลกๆ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 03-08-2007 14:33:05

รออ่านต่อจ๊ะ  :a1:  :a1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 03-08-2007 15:50:47

.............ความลับ........... :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 03-08-2007 18:16:49

 :impress:

จะป็นยังไงต่อไปหนอ

รออ่านต่อไปครับ

 o15

ปล.  งานแม่งโคตรเยอะเรย เบื่อจัง

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ตามมาดู ที่ 03-08-2007 20:31:11

เฮ้อ โรคยอดฮิตมนุษย์เงินเดือน เบื่องาน...  :เฮ้อ:
แล้วเราก็รอคุงป้อมต่อไป..

ปล. โจ้ตกเลขเจรงๆแฮะ คุงป้อมเลข 4 แล้วยังไปนับเลข 2  พี่เขาก็โกรธแย่ดิ...   :m14::m11:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 03-08-2007 22:34:06

หุหุ ความลับจะแตกมั๊ย  :a10:  :a10:  :a10:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 04-08-2007 15:48:46

สนุกมากๆครับ รอตอนต่อไปนะครับ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 04-08-2007 17:42:56

อ้างจาก: ตามมาดู ที่ 03-08-2007 20:31:11  

ปล. โจ้ตกเลขเจรงๆแฮะ คุงป้อมเลข 4 แล้วยังไปนับเลข 2  พี่เขาก็โกรธแย่ดิ...   :m14::m11:

สรุปบอร์ดนี้ตกเลขกันหมด ชิส์ คุณตามบ้า  :m14:  :m14:

จะพยายามเอามาลงต่อภายใน 2-3 วันนี้นะครับ  :m23: ยังไม่ได้เขียนต่อเลย เหะ เหะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 05-08-2007 19:20:16

รออยู่   เอามาต่อให้ไว
หรือว่าป้อมเลข 5 ต่างหาก ชักช้า  :m7:  :m7:  :m7:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 07-08-2007 12:45:18

มาทวงด้วยคน ต่อเลย ต่อเลย อย่า อู้ซินโดรม (ยืมรอยมา คิคิ)  :a6: :a6: :a6:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 07-08-2007 18:09:56

อิอิ เรื่องนี้เป็นกระทู้เดาคนแต่งอายุไปในตัวด้วยเหรอเนี่ย อิอิ

ปล.แก่แล้วผิดตรงไหนเหรอ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 07-08-2007 23:11:54

โกหกไปเพื่ออะไร ถ้าใจไม่ได้คิดอะไรอยู่
 :m20: :m20: :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ตามมาดู ที่ 07-08-2007 23:27:23

อ้างจาก: pongsj ที่ 07-08-2007 18:09:56  

อิอิ เรื่องนี้เป็นกระทู้เดาคนแต่งอายุไปในตัวด้วยเหรอเนี่ย อิอิ

ปล.แก่แล้วผิดตรงไหนเหรอ

  ถ้าผิดผมคงโดนจับติดคุกคนแรกแล้วค้าบ .... ไม่ผิค้าบไม่ผิด เพราะผมก็แก่....
 คนแต่งอู้อะ ...มัวแต่ไมจีบหนุ่มๆที่ไหนอยู่คับ ปล่อยให้คนแก่รอให้มาจีบ เอ้ย ให้แฟนขับรออ่านจะแย่แล้น..

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 08-08-2007 00:41:07

เรื่องนี้หนุกดีเหมือนกันนะคับเนี่ย

แค่อ่านครั้งแรกนะเนี่ย

 :m18:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 08-08-2007 10:54:39

อู้นิด อู้หน่อยมันผิดตรงไหนเนี่ย  :m29:

เด๋วเริ่มเขียนต่อแล้วค๊าบบบบบ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ple ที่ 08-08-2007 17:24:44

อ่านทันแล้ว :m18: รีบมาต่อนะครับ รู้สึกว่าคนเขียนจะอู้ อิอิอิ :m4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 09-08-2007 16:39:49

อ้างจาก: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 12-07-2007 17:15:53  

อ้างจาก: zandwizz ที่ 12-07-2007 16:46:38  

:impress:

คุณ ~ScAreD:SAcreD~ ท่าทางจะชอบ เบิ้ลนะ


 :teach:

ก็ชอบเบิ้ลนะครับ ถ้าไหว หุ หุ
มาลองมาป่ะล่ะค๊าบบบบบบบ  :m12:

 o11  o11

ล้อเล่นนะ

ลองๆๆ อิอิ  :m14: ล้อเล่นเหมือนกันคร้าบบบ ... มาต่อเร็วๆนะคับ ตอนนี้อ่านถึงหน้า 2 และ  :m4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 09-08-2007 17:01:23

อ้างจาก: zandwizz ที่ 21-07-2007 00:20:33  

:impress:

นั่นสิ ลำบากใจแย่เลย

แล้วบาสจะโกรธไหมเนี่ย

รออ่านต่อไปนะครับ.....

 :teach:

ปล.  รับทราบครับ ว่าไส้ข้าวหลาม
สงสัยห่อหมกอันนี้จะใหญ่น่าดู อิอิ

แบบนี้แปลว่ากินห่อเดียวก็อิ่มดิ อิอิอิ  :laugh:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 15-08-2007 18:22:13

มาต่อล่ะ หลังจากที่อู้มานาน เห็นเรื่องของตัวเองร่วงไปหน้า 2  :a14:
ต้องฟิตๆหน่อยเว้ยยยยยยย  :a2:
**************************************************************
ตอนที่ 13

หลังจากวันนั้น รู้สึกว่าเหมียวก็พยายามส่ง"ปู"ให้มาเข้าร่วมกิจกรรมกับกลุ่มผมอย่างเห็นๆได้ชัด ไม่ว่าจะเป็นกินข้าวกลางวัน ในวิชาเลือกเสรี หรือแม้แต่ช่วงพัก 10 นาทีก็ไม่เว้น จนไอ้แวนและคนอื่นๆเริ่มสงสัยว่า ทำไมเหมียวถึงดูพยายามยัดเยียดให้ปูเข้ากลุ่มขนาดนั้น

“ต๋อง กูว่าช่วงนี้ไอ้เหมียวแฟนเมิง มันดูแปลกๆว่ะ ไม่รู้ดิ” ไอ้แวนบ่นมา เปิดประเด็นเชียวนะ เมิง

“กูก็ว่างั้นแหละ แถมปูนะ ตามกูยิกๆเลย เบื่อว่ะ” ไอ้บาสบ่น ไอ้นี่ก็รีบเสริมเลย

ผมก็ได้แต่หุบปากเอาไว้ เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าทำไมแฟนผมพยายามส่งเสริมปูให้เข้ามาในกลุ่มขนาดนี้ อยากจะบอกไปอยู่แล้วว่าก็เพราะความหล่อ รวย Thailand Perfect Man ของเมิงไง ไอ้คุณบาส กรูถึงทำใจลำบากอยู่ตอนนี้ ไม่รู้จะบอกมันยังไงดี

เฮ้อ  :เฮ้อ: หวั่นไหวใจกับเพื่อนสนิทเนี่ย มันเครียดเนอะ

ช่วงม.4 ผมกับไอ้บาสก็เรื่อยๆอย่างงี้อ่ะครับ วันๆเรียน เรียนพิเศษ ผมกับมันก็ยังแอบไปดูหนังกันบ่อยขึ้น (เกือบทุกอาทิตย์แหละ) สรุปแล้วผมอยู่กับมันมากกว่าเหมียวอีก ซึ่งความสัมพันธ์ระหว่างผมกับไอ้บาสในตอนนี้ เรียกว่ายังไงก็ไม่เกินคำว่า “เพื่อนสนิท”ไปได้เลย จน......

“ต๋อง ปิดเทอมนี้ เมิงไปไหนป่ะ” ไอ้บาสคุยกับผมในเช้าวันนึง ตอนที่เราเดินไปโรงเรียนด้วยกัน

“คงโดนให้กลับบ้านนอกว่ะ ไปอยู่เป็นเพื่อนยาย ไม่ก็เรียนพิเศษอยู่ที่นี่ ทำไมวะ มีอะไรเปล่า”

“หลังสอบเสร็จไปเที่ยวกันมะ”

“เอาดิ ที่ไหนอ่ะ ถ้าสี่ห้าวันน่าจะได้นะ กูขี้เกียจกลับบ้านนอกเหมือนกัน แล้วเมิงจะไปไหนอ่ะ”

“ไปเที่ยวเชียงใหม่กันมะ กูมีบ้านอยู่ที่นั่น ขึ้นรถไฟไปกันแล้วอยู่สัก 3-4 วัน”

“ไม่เอาวะ เชียงใหม่หรอ ไกลไปวะ ไปทะเลดีกว่าอีก กูชอบทะเล”

“หรอ เมิงอยากไปไหนอ่ะ”

“ไม่รู้ดิ แค่ไปทะเลก็พอ ใกล้ๆก็ได้ ไปกันป่ะ จะได้ชวนพวกไอ้แวนไอ้เอไปด้วย ไปกันเยอะๆ หนุกดี”

“........................................”

แล้วจู่ๆความเงียบก็บังเกิดขึ้น เล่นเอาผมงงไปเลย เพราะว่าเราเดินคุยกันอยู่ดีๆ ไอ้บาสมันก็เงียบไปเหมือนมันหายตัวไปงั้นแหละ

“เฮ้ย บาส เป็นไร คุยอยู่ดีๆก็เงียบไปเลย”  เมิงเป็นอะไรของเมิงอีกละเนี่ย หน้าเป็นตูดเลย

“..........................................”

“เฮ้ย เป็นไร เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลยนี่หว่า” ผมเริ่มหงุดหงิดในความไม่แน่นอนของมัน อารายเนี่ย เป็นอะไรไปอีกฟ่ะ หรือว่า.......... ที่มันชวนมันอยากไปแค่สองคน วุ๊ย เขิลล์... :o8:  ไม่อยากคิดอะไรเข้าข้างตัวเองเลย :m3: ให้ตายดิ แต่ผมก็นึกไม่ออกจริงๆนะครับว่า ทำไมจู่ๆมันก็เงียบไปหลังจากที่ผมบอกให้ชวนคนอื่นไปด้วย

เอาวะ ลองแย๊บๆดูดีกว่า

“คุณบาสค๊าบบบ งอนอะไรผมอีกล่ะค๊าบ แค่จะชวนพวกไอ้แวนไปด้วยแค่เนี๊ย ใจคอคิดจะไปกันแค่สองคนหรอไงวะ แค่จะชวนเข้าใจมั๊ย ยังไม่ได้ชวนเลย ถ้าไม่อยากให้ชวนพวกมัน ก็บอกดิ” ผมแซว พร้อมกลับกลั้นหายใจรอคำตอบ ในใจก็กลัวว่ามันจะตอบผมว่ายังไง

 ถ้ามันตอบมาว่าอยากไปกันแค่ 2 คนเนี่ย จะเป็นครั้งแรกที่ผมไปค้างคืนกับมันเลยนะ โอยยยยยย ลุ้นว่ะ หัวใจจะวาย (ลุ้นไป จิ้นไป  :m10:  :m10: ไกลลลลลลลลลลลล แล้ว เหอ เหอ)

“อยากชวนก็ชวน ก็ไม่ได้เป็นไรนิ ไปกันเยอะๆก็ดี หนุกดี” ไอ้บาสมันตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ ... ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเอง ผมว่ามันดูโกรธๆ งอนๆ ผมยังไงก็ไม่รู้นะ :o9:

“งั้นก็ดีเลย เดี๋ยววันนี้จะได้ชวนไอ้พวกนั้น แล้วจะไปที่ไหนดีอ่ะ แต่ขอเป็นทะเลนะ” ผมแกล้งแหย่มันเล่น

เพราะจะว่าไปตัวผมเองก็เซ็งเหมือนกัน ก็มันสะกิดต่อมแล้วนี่หว่า อยากไปกันสองคนเหมือนกันนะเว้ย ถ้าจะบอกให้ผมบอกเอง ไม่เอาหรอก ไม่มีทางเว้ย เสียฟอร์มหมด :o11:  ก็ผมไม่เคยกรี้ดกร้าดเวลามันมาหยอกผมนี่ครับ ถึงใจมันจะตื่นเต้นขนาดไหนก็เหอะ ผมได้แต่ทำโวยวายแล้วก็ทำท่ารำคาญที่มันเข้ามาป้วนเปี้ยน ทั้งๆที่ใจจริงๆก็เริ่มมีเขวไปบ้างแหละ

“ไปไหนก็ไป แล้วแต่เมิงดิ เมิงอยากไปนิ”

“เราก็ดีใจ นึกว่าจะชวนกันไปแค่สองคน โธ่เอี๊ย อุตส่าห์ดีใจ” นี่กูอ่อยแบบสุดๆแล้วนะ ไม่ตอบรับกูก็ไม่สนล่ะนะ ชวนพวกไอ้แวนจริงๆด้วย ผมคิดในใจ  :o11:

“จริงนะ ไป2คนจริงนะ ไปใกล้ๆก็ได้ เดี๋ยวกูจะได้ขับรถไป แค่บางแสนก็ได้” ไอ้บาสทำหน้าเหมือนลูกหมาดีใจ เปลี่ยนอารมณ์อย่างกับหน้ามือเป็นหลังเท้า ถ้ามันมีหาง ผมว่ามันคงกระดิกซะจนหางแทบจะหลุดออกมาแน่ๆ แต่เอ๊ะหรือว่ามันมี เหอ เหอ :haun4: (สงสัยหางจะซ่อนในห่อหมกแน่ๆ 5 5 5 อย่างงี้ต้องพิสูจน์ :interest:)

“ ก็ไปดิ ก็ดีเหมือนกัน อีกไม่กี่วันก็เริ่มสอบล่ะ สอบเสร็จก็ปิดเทอม จะได้บอกแม่เอาไว้ก่อน” ผมสรุปให้มันไปเลย เดี๋ยวคุณชายเปลี่ยนใจอีก ตกลงว่าจะมีแค่ผมกับมันไปทะเลกัน 2 คน รวมทั้งสิ้น 2 คืน 3 วัน  :haun4:  :haun4:  :haun4:

พอมาตอนนี้ก็นึกไม่ถึงเหมือนกันนะครับ แค่ผมกับมันไปเที่ยวทะเลด้วยกันไม่กี่วัน มันจะทำให้ผมรู้สึกแน่ใจกับตัวเองว่าจริงๆแล้วผมคิดยังไงกับมันกันแน่


===============================================
“ต๋องลูก คิดอะไรอยู่เหม่อเชียว ไปตัดผมให้อาทสิลูก พวกญาติตัดกันจะเสร็จแล้ว เหลือแต่พวกเพื่อนๆ” แม่ของอาทเรียกให้ผมตื่นจากความคิดที่กำลังนึกไปถึงตอนสมัยเรียนอยู่

“ครับ แม่ แต่เดี๋ยวต๋องรอให้คนอื่นตัดก่อนดีกว่า” ผมตอบกลับไป เฮ้อ ผมไม่อยากนั่งอยู่ตรงนี้เลย นี่ถ้าผมไม่เกรงใจแม่ไอ้อาทนะ ผมกลับไปตั้งแต่เจอหน้าไอ้อาทแล้ว แค่ให้มันเห็นหน้าก็คงพอ ไม่รู้ดิครับ ผมรู้สึกหวิวๆใจแปลกๆ เวลาที่เห็นไอ้บาสนั่งคุยอยู่กับไอ้ชัช นี่ผมหึงไอ้บาสหรอ ผมถามตัวเองอีกครั้ง ไม่ใช่หรอกผมมั่นใจ ผมอาจจะแค่เหงาๆที่ตอนนี้ผมไม่มีใคร (แต่มันมี) หรือไม่ก็นึกสงสัยว่าทำไมไม่ใช่ผมที่ไปนั่งอยู่กับไอ้บาส

ไอ้บาสเดินเข้ามาหาผม “ต๋อง ไม่ไปตัดผมไอ้อาทหรอ”

“เมิงไปตัดก่อนเหอะ กูรอก่อนดีกว่า คนยังเยอะอยู่เลย”

“งั้นกูรอไปตัดพร้อมเมิงดีกว่า” ไอ้บาสพูดพร้อมๆกับนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆผมทันทีที่พูดจบ ผมล่ะเสียวแทนมันเลย เพราะถ้าหันไปทางขวา จะเห็นไอ้ชัชนั่งหน้าเป็นตูดคอยจ้องมาทางผมกับไอ้บาสแบบตาเขียว  :m16: เอ๊ะ !!! ไอ้นี่นิ มันจะหึงอะไรนักหนาวะ (หรือว่าถูกแล้วที่มันหึงผม อิอิ)

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 15-08-2007 18:32:50

 :impress:

ไม่ได้อ่านซะนาน

ลืมตัวละครไปหมดแระ

ต้องมาฟื้นความทรงจำใหม่เลย

 o15

ขอโทษคุณ BlueWizard ไม่ได้เข้ามาดูเลย  อิ่มคับ อิ่มมากมายเลย

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 15-08-2007 19:09:15

มาต่อแล้ว มาต่อแล้ว  :a4: :a3: :a10: :a11:

แล้วมาอีกนะ อย่าอู้อีกล่ะ คิคิ  :a2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 15-08-2007 19:57:47

โฮ่....

ในที่สุดก็มาต่อแล้ว

 :a1: :a1: :a1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 15-08-2007 20:02:15

อิอิ ได้อ่านต่อแล้ว กว่าจะนึกถึงชัชออก ต้องนึกตั้งนานแนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 15-08-2007 23:50:56

อ้างจาก: zandwizz ที่ 15-08-2007 18:32:50  

:impress:

ขอโทษคุณ BlueWizard ไม่ได้เข้ามาดูเลย  อิ่มคับ อิ่มมากมายเลย

555  :laugh: ยังงั้นเลยเหรออออ  :m12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 16-08-2007 04:45:17

เรื่องนี้คุณป้อมดองจนเกือบเป็นปลาร้า  :a6:

ได้อ่านซะที มาต่อไวไวนะ  :m11:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ohhotopo ที่ 16-08-2007 13:19:03

หนุกดีคร้าบ มาต่อเร็วๆน้า ลุ้นๆ :m3:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 16-08-2007 14:46:46

............ทำไรก็ต้องรอต๋อง....... :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: esabella ที่ 20-08-2007 03:21:28

.. :m3:  หนุกจัง... :a9:  มาต่อเร็วนะครับ...

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 20-08-2007 18:10:51

มาเม้นให้เฮีย

เพ่งจาได้อ่าน มะว่ากานน้า จุ๊บส์ๆ
 :give2:

ตอนที่ 1 - 2

อดีตรักหวานซึ้ง ย้อนอดีตอีกแล้ว แต่คราวนี้ย้อนไปไกลลล
อยากเห็นรูปเฮีย ตอนผอมๆ อ่ะ หุหุ
 o17

ตอนที่ 3

ตายและ เพื่อนเฮีย ท่าทางโหดๆ ทั้งนั้น (ก้อว่าเฮียโหดและนะ...อิ อิ)
เค้ากัวอ่ะ
 o21

ตอนที่ 4

ซึ้งจัง อ่านประโยคสุดท้ายแล้วตารื้นๆ เลยอ่ะเฮีย
 o7

ตอนที่ 5

จบได้ดีมากเลยคับเฮีย
เมื่อไหร่เราจะกล้าทำความรู้จักกับคนอื่นก่อนบ้างน้า
 :m8:

เฮียเอาเวลาที่ไหนไปทำทุกอย่างได้ทั้งหมดอ่ะ
ทั้งทำงาน กิน ดื่ม เที่ยว อ่านหนังสือ ดูหนัง แต่งนิยาย
เหนื่อยแทน
  :try2:

ตอนที่ 6

“กูกับชัชก็เหมือนกูกับเมิงสมัยก่อนแหละ ไอ้ต๋อง ไหนเมิงบอกกูมาดิ กูกับมันเป็นแฟนกันรึเปล่า”
อ่านแล้วจี๊ดไปพร้อมกันเฮีย (ตอนเขียน)
 :m3:

ผิดเองที่รู้ตัวช้า ที่จริงรักเธอซาเม้อ...แหะๆ เสียงมะค่อยดี
 :m27:

ตอนที่ 7

อ่านแล้วอิจฉาตาร้อน มะเคยเห็นมีอย่างนี้บ้างเลย
เข้าโหมดจิงโจ้น้อยเหงาๆ อีกและ
 :o11:

ตอนที่ 8

แอมงิแอบมาแซวเฮียเค้าหรอ
เลยเป็นการเปิดประเด็นให้โจ้น้อยถามต่อ
นายเอกเป็นคนแรกที่ยิงประตูเฮีย
แล้วใครเป็นคนแรกที่เฮียทำประตูอ่ะ คิคิ
 :m26:

รออ่านภาคยิงประตูของเฮียนะ อิอิ
 :m7:

น่าจะชวนบาสมาอยู่ด้วยกันเลยเนาะ
คุณหญิงแม่คงเห็นชอบจะได้อยู่ด้วยกันทุกวัน
 :m4:

ตอนที่ 9

ในที่สุดเฮียก็ได้กินห่อหมดแล้วชิมิ
 :m25:

ตอนที่ 10

น้อยใจแทนบาสหว่ะ
 :m17:

ตอนที่ 11

อิ่มอุ่น
 :m1:

ตอนที่ 12

อ่านไปก้อลุ้นไป เมื่อไหร่จะได้กันซ้าที อิอิ
 :m11:

ตอนที่ 13

ทำไมเดี๊ยวนี้รู้จักแต่คนที่มีแฟนเป็นผู้หญิงมาก่อนทั้งนั้นเลยอ่ะ
มะมีใครเป็นเกย์แต่กำเนิดบ้างหรอ 5 5 5+
-*-
 :m28:

==========================================

เฮียหายไปหนายยย รีบมาต่อด่วนเลยน้า
ดูท่าที่ทำงานใหม่จะแอบอู้มะค่อยได้ชะมะ
 :m29:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 20-08-2007 19:53:48

โฮ่....

จิงโจ๋ดึ๋งดั๋งเม้นได้สุดยอดมั่กๆ

 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 20-08-2007 22:30:21

โจ้เม้นท์ได้ละเอียดดดดดด มากกกกก คร้าบบบบบบ   o17

เฮียมาต่อเร็วๆนะคับผม  :m13:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 20-08-2007 22:48:11

บักโจ้ เม้นท์ซะ ละเอียดยิบเลย

ขอล่องลอยซักพักแล้วจะแต่งต่อนะ

 :a10: :a10:  :a10:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 20-08-2007 23:27:46

อ้างจาก: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 20-08-2007 22:48:11  

บักโจ้ เม้นท์ซะ ละเอียดยิบเลย

ขอล่องลอยซักพักแล้วจะแต่งต่อนะ

 :a10: :a10:  :a10:

เอางั้นจริงน่ะ :m13: :m13: :m13:

งั้นจะรอน้า แต่ถ้าปล่อยให้รอเก้อล่ะน่าดู  :m16:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: jeje ที่ 20-08-2007 23:33:06

 :m4:.........มาเป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ........ :m4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ตามมาดู ที่ 21-08-2007 00:03:44

อ้างจาก: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 20-08-2007 22:48:11  

บักโจ้ เม้นท์ซะ ละเอียดยิบเลย
ขอล่องลอยซักพักแล้วจะแต่งต่อนะ
 :a10: :a10:  :a10:

ตอบว่าไม่ให้ได้มั้ยคับ... อยากอ่านอย่างแรง ตอนนี้อยากเปลี่ยนชื่อเป็นบาสแระ..  :a9: :a1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 23-08-2007 21:43:11

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจนะครับ
โพสของคุณบอยจบล่ะ ก็มาถึงเรื่องของผมบ้างล่ะครับ สู้ตาย เอาให้จบ :a2:
*******************************************************************
ตอนที่ 14

"ไอ้ต๋อง ตื่นๆๆๆ ตื่นได้แล้ว ไปเที่ยวกันได้แล้ว เดี๋ยวสาย" ไอ้บาสกระโดดขึ้นมาปลุกผมบนเตียงแต่เช้าในวันแรกของการปิดภาคเรียน

"ทะเลมันไม่ไปไหนหรอก เมิง ขออีก 10 นาทีได้ป่ะ กูง่วง" ผมบ่นพร้อมเอาผ้านวมคลุมโปง ก็มันเพิ่งแปดโมงเอง วันนี้วันปิดเทอมวันแรกนะเว้ย กูอยากนอนตื่นสายๆเว้ย นอนดึกๆอ่านหนังสือสอบมาหลายวัน แม่มแสล่นมาปลุกกูแต่เช้าเลย นี่ไอ้บาสมันไม่ง่วงนอนรึไงวะเนี่ย อ่านปากของชั้นนะว่า ** (กูง่วง)

"ไม่เอา ๆๆอ่ะ ต๋องอ่ะ ตื่นดิ ลุกได้แล้ว จะได้ไปถึงที่โน้นตอนเที่ยงไง ไปกินข้าวเที่ยงพอดีเลย นะ นะ" แสรด ไอ้เพื่อนเวน ตื่นเต้นอะไรนักหนาวะ แล้วนี่เมิงคลานไปบางแสนหรอ แค่นี้ขับรถ 4 ชั่วโมงอ่ะ เมิงอยากกินข้าวเที่ยงพอดีเนี่ย ไปกันตอน 10 โมงก็ได้

 ผมอยากจะด่ามันกลับ แต่ผมเลือกที่จะคลุมโปงนอนต่อ มันอยากจะพูดอะไรก็เรื่องของมัน กูไม่สนใจซะอย่าง คนมันง่วงนะเว้ย

"ตื่นๆๆๆๆๆๆ" ไอ้หมาบาสมันเริ่มตะกุยผ้านวมผม เหมือนพยายามไม่ให้ผมนอนต่อให้ได้ ครางหงิงๆๆๆเนี่ย คิดว่าทำงี้มันน่ารักเหรอวะ

เมื่อไอ้หมาตัวนั้นมันตะกุยไม่สำเร็จมันเลย "ปลุกไม่ตื่นหรอ งั้นกูนอนด้วย" ไอ้หมาบาสมันก็ทำท่าจะมุดเข้าผ้านวมผมทันที

“เฮ้ย อะไรของเมิงเนี่ย กูตื่นก็ได้” ผมลุกจากที่นอนทันทีที่เห็นหน้ามันในผ้านวมของผม ก็มันตื่นเต้นนี่หน่า จู่ๆก็มุดเข้ามา เด๋วกูก็เล่นจับเล่นผีผ้าห่มซะเลย



วันนั้นผมกับไอ้บาสออกจากกทม. ประมาณ 9 โมงครับ เพราะกว่าผมจะอาบน้ำ (แบบง่วงๆ) จัดกระเป๋า คุณนายแม่ยังบังคับให้กินข้าวเช้าก่อนไปอีก ซึ่งระหว่างทางผมก็หลับตามเคย ไม่สนใจหรอกไอ้คนขับรถหรอกครับ ก็มันบอกเองว่าเดี๋ยวมันขับคนเดียวก็ได้ นอนไปเถอะ ผมเลยได้โอกาส ขอนอนต่อล่ะกันนะ

ผมหลับตั้งแต่ไอ้บาสมันขึ้นทางด่วนดินแดงแล้ว ตื่นมาอีกทีก็ถึงแถวๆบางนา เพราะคุณเพื่อนที่รักของผมมันเอามือมาลูบที่แก้มของผมน่ะสิครับ แต่คนอย่างไอ้ต๋องขอดูท่าทีก่อน ผมก็ยังไม่ได้ลืมตา (ขอฟอร์มเนียนๆนอนต่ออีกนิ๊ด) เพราะผมก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันจะทำอะไรผมต่อ

มือของไอ้บาสลูบอยู่ที่แก้มของผมไป-มาอยู่อย่างนั้น (คอยดูนะเมิง ถ้ากูสิวขึ้นนะ แสรดดด :a14:) จากนั้นมันก็เอามือมาจับมือของผมไปกุม ผมเลยทำเป็นสะดุ้งตกใจตื่น (Intro to performance ได้ A เห็นๆ)  o16
 
“ไอ้บาส เมิงจะจับมือกูทำไมเนี่ย ไปเลย เอามือไปจับพวงมาลัยเลย” ผมแซว

“ก็อยากได้กำลังใจไง ขับรถนานๆมันเมื่อย” ไอ้บาสส่งเสียงอ้อนๆออกมา

“งั้นลงมา เดี๋ยวกูขับเองก็ได้”

“ไม่ต้องก็ได้ อะไรอ่ะ จะขอหวานหน่อยก็ไม่ได้”

“หวานเชี้ยอะไรล่ะ ขับรถไปเลย ไม่ต้องมายุ่งกับกู กูจะนอน”

“โหย ต๋องอ่ะ พูดกับบาสเพราะๆหน่อยดิ อยู่กันสองคนทั้งที”

“ไอ้บาส กูขนลุกว่ะ ทุกวันเมิงเรียกกูว่า ไอ้เชี้ยต๋อง วันนี้เปลี่ยนมาเป็น ต๋องคับ รับไม่ทันว่ะ เรียกกูเหมือนเดิมเหอะ”

"ก็เรียกให้ชื่นใจซักนิดนึงดิ คืนนี้จะได้มีแรง"

"อะไร คืนนี้อะไร" ผมชักเริ่มรู้สึกกลัวนิดๆแล้วสิ นี่ผมตัดสินใจผิดหรือเปล่าที่มาเที่ยวทะเลกับไอ้บาสกันสองต่อสอง o22

"เปล่า" ไอ้บาสทำหน้าตากลุ้มกริ่มใส่ผม จนผมชักเริ่มเสียวๆนิดๆอีกแล้วล่ะซิ โอ๊ย กูจะบ้า

ในที่สุดเราก็มาถึงบ้านพักที่จองเอาไว้ โดยที่ผมไม่ได้นอนอีกเลย กลัวโดนลวนลามอ่ะ อิอิ เดี๋ยวไม่รู้ตัวแล้วจะไม่สนุก ม่ายช่ายล่ะ



แต่พอไปเห็นที่พัก ก็เล่นเอาผมเสียวสันหลังขึ้นมา เพราะมันเป็นบังกะโลริมหาดที่ดูเปลี่ยวๆแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ มากันแค่สองคน ทำไมไม่นอนโรงแรมว่ะ คนเยอะกว่า กระแดะมานอนบังกะโล กลางวันคงไม่เท่าไหร่ แต่กลางคืนเนี่ยคงหลอนใช้ได้เหมือนกัน กูจะนอนได้มั๊ยเนี่ย สงสัยต้องนอนเบียดๆซะแล้ว คืนนี้ กลัวผี นี่มันจงใจเปล่าวะ เลือกบังกะโลซะน่ากลัวเลย (สารภาพตอนนี้ว่าที่คืนนี้กะว่าจะนอนเบียดไอ้บาสมัน เพราะผมกลัวผีจริงๆครับ ไม่มีอย่างอื่นแอบแฝงแต่อย่างใด  :m29:)

พอมาถึงผมก็นอนคับ เปิดแอร์นอนทันทีเลย ไม่สนใจไปร่าเริงริมทะเลหรอก ร้อนเว้ย ดูแดดสิครับท่าน เผาหมาขนาดนั้น ไม่สู้หรอกครับ ยอมแพ้เลย

"ต๋อง ไปเดินเล่นกันเหอะ" ไอ้บาส นี่เมิงจะกระตือรือล้นมากเกินไปแล้วนะ ไม่เคยเห็นทะเลหรือไงวะ

"ไม่เอาอ่ะ ร้อน เมิงดูแดดดิ ไว้ตอนเย็นๆค่อยไปเดิน"

"อะไรวะ มาทะเลทั้งที อยู่แต่ในห้องแค่นี้อ่ะหรอ"

"เออ กูร้อน"

จากนั้นผมก็นอนหลับตา แต่ในขนาดที่ผมยังไม่ทันได้หลับเลย ผมก็ได้ยินเสียงกรนมาจากเตียงข้างๆ พอหันไปดูก็เห็นไอ้หมาบาสนอนหลับไปซะล่ะ เป็นไงล่ะ ว่าแต่กู หลับก่อนกูอีก แต่ผมก็เห็นใจมันเหมือนกันนะครับ เพราะมันทั้งตื่นแต่เช้า ทั้งมารับผมที่บ้าน แล้วก็ปลุกผม ทั้งขับรถมาถึงที่นี่ มันก็คงจะเหนื่อย

ไอ้หมาบาสเอ๊ย ทำไมเมิงน่ารักอย่างงี้วะ อย่าทำดีกับกูมากเลย กูกลัวจะทำให้เมิงเสียใจและเสียเพื่อนอย่างเมิงไปในที่สุด กูไม่รู้ว่าเมิงคิดยังไงกับกูกันแน่ ชักเริ่มทำตัวไม่ถูกแฮะ ไอ้บาสเอ๊ย ไอ้บ้า ไอ้บ้า....... แล้วผมก็หลับไปในที่สุด

==================================================================
ตอบๆๆๆๆๆ

K. ตาม     มาล่ะครับ อ่านต่อเลยนะ อยากเปลี่ยนชื่อเป็นบาสแล้วหรอ หุหุ งั้นเรามาสร้างตำนานส่วนตัวกันเลยดีม่ะ เหอ เหอ จะได้เอาไปเขียนเรื่องหน้า เผื่อจะ Happy Ending

K. Jeje    ขอบคุณมากนะครับสำหรับกำลังใจ อย่าลืมติดตามต่อนะครับ

K. krappom     ไม่ปล่อยให้รอเก้อแล้วนะครับ จะขยันมาเขียนต่อนะ

K. BlueWizard     มาต่อให้แล้วนะครับ พี

K. จิงโจ้น้อยชิวๆ     บักโจ้ เม้นท์ซะ ครบทุกตอนเลยนะ ตั้งใจอ่านดีมาก :m4: ปรบมือให้รางวัล ไว้วันหลังจะให้ดูรูปตอนผอมๆนะ (งั้นแปลว่าตอนนี้กูอ้วนอ่ะดิ แสรดดดดดดดดดดด)

K. esabella    ขอบคุณสำหรับการติดตามนะครับ

K. ][GobGab][    เข้าห้องน้ำมันยังรอเลย อิอิ เพราะมีห้องเดียวอ่ะ แก๊บ

K. ohhotopo     ขอบคุณค๊าบ อย่าลืมลุ้นต่อด้วยนะ

K. Poes    ดองนานๆ ยิ่งเข้มข้นนะค๊าบบบบบบ ปลาร้าก็อร่อยนะค๊าบบบ

K. pongsj     ตอนนี้นึกออกยังคับ ว่า ชัช มันเป็นใคร

K. กรีนที    จะพยายามไม่อู้ค๊าบบบบ

K. zandwizz    ตอนหน้าจะไม่ปล่อยไว้นานแล้วครับ อาร์ท

========================================
ตอบหมดแว๊วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว  :try2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 23-08-2007 22:23:24

เย้ๆ มาต่อแร้ววววว  :m4:  ขอบคุณมากนะคร้าบบบบ

แหมๆ พูดถึงบาสมานาน ยิ่งอยู่ยิ่งน่ารัก ชักอยากเห็นหน้าซะแล้วสิ อิอิอิ  :m1:

ว่าแล้วก็รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อคับ  o17

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 23-08-2007 23:14:49

เพื่อนบาสเริ่มรุกเรื่อยๆ แล้วสิ  :m4: :m4: :m4:

ขยันมาต่อบ่อยๆ นะพี่ท่าน  :m13:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 23-08-2007 23:35:29

เวลาคิดไม่ซื่อ อาการมันจะฟ้อง
 :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ตามมาดู ที่ 24-08-2007 01:28:41

ตอนแรกกะว่าจะได้มาดันข้างหลังป้อมเป็นคนแรก ว้า....มาไม่ทันป้อมโดนคนอื่นจิ้มตูดซะแล้น  :m17:
งั้นก็ดันห่างๆ แบบหื่นๆ อย่างผมต่อไปเรื่อยๆ แบบนี้ดีกว่า...  :m19:
ตำนานรักดอกเหมยของผมแต่ละตอนนี่เศร้าเคล้าน้ำตาเลยนาป้อม ป้อมอย่ามาหลอกให้อยากแล้วจากไปนา....  :m11:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 24-08-2007 03:52:22

มารอลุ้น ในที่สุดก็เลิกเปงปลาร้าแระ  :m4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 24-08-2007 09:03:23

ดีใจ  o7 ได้อ่านต่อซักที
มีแอบลูบแก้ม จับมือด้วย ยังงี้มันเกินเพื่อนแว้วววว :o8:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 24-08-2007 09:38:05

 :impress:

ชอบเขาก็บอกไปสินายต๋องนี่

บาสทำขนาดนี้ยังไม่รู้อีก

ขอบคุณนะครับคุณป้อมที่มาต่อให้ได้อ่านกัน

รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊า......

 o15

ปล.  ไม่อยากกินปลาร้านะ มาต่อไว ๆ ด้วย อิอิ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 24-08-2007 11:23:41

.........สาธุ...... :m5: :m5:

.........ขอหั้ยได้กัน.......ท่ามกลางทะเลอันแสนสุข.......... :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: trickikids ที่ 25-08-2007 13:26:19

อยากได้ แบบนี้บ้าง จัง เฮ้อ! :a6:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: esabella ที่ 25-08-2007 23:36:59

อยู่ลังกาโลกันฉองต่อฉอง.... :m12: :m10:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 26-08-2007 03:00:38

มารอเฮียคับ
น่าอิจฉาเนอะ
 :m3:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 26-08-2007 09:04:24

 :impress:เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ครับ..ตอนนี้ตามทันแระ.. :impress:
 :m13:บาสนี่ประมาณว่าเพื่อนสนิท..คิดไม่ซื่อจริงๆเลยนะ.. :m13:
 :bye2:แล้วเข้ามาต่ออีกนะครับ.. :bye2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 26-08-2007 22:08:46

แหม แหม แหม แหม ...... ทั้งลูบแก้ม ทั้งจับมือ .... ไม่รู้เลยน้าว่าเค้าคิดยังไงกะเราอ่ะ อิอิอิ  :m3:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ตามมาดู ที่ 26-08-2007 22:51:32

มาดัน... อยู่ชมรมผู้สูงวัยเหมือนกัล ต้องช่วยกัลเด๋วตกไปหน้า 2 -3 เข้าของเรื่องน้อยใจแย่..
ปล อย่าอู้นักดิคุณป้อม.. 

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 27-08-2007 08:41:30

มะได้อู้นะครับ ตาม ไม่วันนี้เย็นๆก็พรุ่งนี้คงได้อ่าน

 :m23: ช้าไปหน่อย ให้อภัยกันหน่อยนะค๊าบบบ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 27-08-2007 13:34:59

 :m19:ว้า..นึกว่าจะได้อ่านต่อ..
 :impress:เห็นเจ้าของเรื่องมาเอง..
ยังไงก็รีบมาต่อนะครับ.. :bye2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 27-08-2007 19:17:13

มาแล้วตามสัญญา (ที่ไม่ค่อยได้ทำตามเท่าไหร่  :m23:)
Enjoy นะครับ  :m3: ชอบก็บอก ไม่ชอบก็บอกนะ
สั้นไปนิด คงไม่ว่ากัน  :impress:
************************************************
ตอนที่ 15
ผมตื่นขึ้นมาอีกทีก็เกือบเที่ยงล่ะ พอหันไปข้างๆดันไม่เจอใครเลย แล้วไอ้หมาที่เมื่อกี้นอนกรนอยู่มันหายไปไหนอ่ะ เจอแต่ที่นอนเปล่าๆแต่ก็ได้ยินเสียงที่กระเป๋า พอเงยหน้าไปดูก็เห็นไอ้หมาบาสง่วงอยู่กับการเอาเสื้อผ้าเข้าตู้

โห กูไปเที่ยวมากี่รอบ เสื่อผ้าของกูก็หมกอยู่ในกระเป๋านั่นแหละ :m23: ไอ้บาสนี่มันคุณหนูจริงๆจัดเสื้อผ้าใส่ตู้ด้วย 

“ต๋อง ตื่นแล้วหรอ ไปกินข้าวกัน” ไอ้บาสหันมายิ้มให้ แล้วก็หันกลับไปจัดเสื้อผ้าต่อ

“เอาดิ กินอะไรดีอ่ะ”

“ไก่ย่างส้มตำม่ะ ง่ายๆ ไปนั่งกินที่ริมหาดกัน”

“ขอล้างหน้าแป๊ปนึงล่ะกัน จะได้ไปกันเลย”

มื้อนั้นเราสองคนก็ง่ายๆครับ เดินออกมานั่งที่เก้าอี้ผ้าใบแล้วก็สั่งไก่ย่าง ส้มตำ ข้าวเหนียว มากินกัน นั่งกินกันไป ดูทะเลไป ที่สำคัญไอ้บาสมันคอยบริการฉีกไก่ เต็มน้ำให้ผมตลอดเวลาเลยน่ะสิ ทำไมมันบริการกูดีจังวะ ผมเลยสบายนั่งกินอย่างเดียว  :o8:

หุหุ พอกินเสร็จก็ไม่มีอะไรอ่ะครับ นั่งเล่นให้ลมโกรก แต่ไอ้บาสมันบ้า มันอยากเล่นน้ำ ผมล่ะเซ็งจริงๆ เพราะมันไม่ยอมเล่นคนเดียวนี่สิ ดันลากผมไปเล่นด้วย แสรดดด แค่ตอน 10 โมงกูยังไม่เล่น ที่เมิงลากกูมาเล่นตอนบ่าย ฝันไปเหอะ  อีกอย่างตัวผมใหญ่กว่ามัน มันทำอะไรผมไม่ได้อยู่แล้ว o16

“ต๋อง ต๋องอ่ะ ไปเล่นน้ำกันเหอะ” มันพูดขณะที่ปีนอยู่บนตัวผม ที่คลุมโปงไม่ยอมออกไปเล่นน้ำกับมัน

“ไม่เอา ร้อนเว้ย คนบ้าที่ไหนเล่นน้ำตอนบ่าย 2 กูจะนอนอ่านหนังสือ” ผมเริ่มงอแง ก็มันร้อนจริงๆนี่หน่าไม่ไหวอ่ะ ยอมแพ้เลยครับ ผมขอนอนอ่าน “เพชรพระอุมา” ที่ผมขนมา 6 เล่มดีกว่า กะว่ามาคราวนี้จะอ่านให้เปรมไปเลย เพราะผมไม่ได้อ่านช่วงสอบเลยตั้ง 3 สัปดาห์ อ่านติดพันอยู่เนี่ย กำลังลุ้นรพินทร์ ไพรวัลย์สุดเท่ห์อยู่ อย่ามายุ่งกับกูได้มั๊ย  :angry2:

“เฮ้ย หนังสืออ่ะ อ่านเมื่อไหร่ก็ได้ มาทะเลทั้งทีนะเว้ย”

“กูไม่อ่านก็ได้ แต่กูไม่เล่นน้ำ ค่อยไปเล่นตอนเย็นๆดิ ตอนนี้มันร้อนอ่ะ เล่นไม่ไหว เดี๋ยวไม่สบายว่ะ”

“งั้นไปขับรถเล่นกันก็ได้ นะ นะ มาทะเลนะเมิง อยู่แต่ในห้อง”

นี่ไอ้บาสมันจะบ้าพลังไปถึงไหนเนี่ย แค่วันแรกเอง มันก็ชวนผมทำโน้น ทำนี่ ตั้งแต่มาล่ะ อะไรกันนักกันหนาเนี่ย ผมกะมาสบายๆ วันๆนั่งอ่านหนังสือเงียบๆ ไม่ใช่เป็นพวกบ้ากิจกรรมเหมือนเมิงนะ แล้วอีกตั้ง 3 วัน จะทำอะไรกันล่ะ บางแสนมันไม่ได้มีอะไรให้ทำมากมาย โอ๊ย กู ต้องฟังไอ้บาสมันคร่ำควญตลอดแน่ๆเลย  :sad2: คิดถูกเปล่าวะเนี่ย ที่มากับมัน



วันนั้นผมก็ต้องยอมขับรถเที่ยวกับมันครับ ซึ่งมันก็ไม่ได้มีอะไรมากนอกจาก ไอ้บาสมันก็ขับรถไปเรื่อยๆ ปิดแอร์ เปิดกระจก แล้วก็ตะโกนแหกปากร้องเพลงกัน จะว่าไปมันก็สนุกดีนะครับ (อย่าลืมว่าตอนนั้นน้ำมันรถไม่ใช่ 30 บาทเหมือนอย่างตอนนี้) นั่งรถไปเรื่อยๆ แหกปากกันสะใจดี เปิดเทป (เป็นเทปอยู่นะ CD แพงโคด แผ่นละ 500 กว่าแน่ะ) ตะโกนร้องเพลง อารมณ์มันเหมือนได้ปลดปล่อยความเครียดจากการสอบไปได้เยอะเลยครับ  o13

ก็จริงของมันนะ ปกติทำอย่างงี้ที่กรุงเทพไม่ได้หรอก ช่วงนั้นถ้าจำไม่ผิด Modern Dog เพิ่งออกมาใหม่ๆ กำลังฮิต เพลงแนว Alternative ออกตามกันมาอีกเพียบ แหกปากร้องสะใจดีนักแล  :m27:

เวลาเกือบ 5 โมงเย็น เราถึงขับรถกลับมาที่บังกะโล เล่นเอาเสียงแหบไปเลยครับ ก็เล่นแหกปากตะโกนร้องเพลงเต็มที่ขนาดนั้น

“ต๋อง เย็นนี้กินอะไรกันดี” ไอ้บาสถามผมหลังจากที่ลงจากรถ

“อาหารทะเลดิ ถามโง่ๆ มาทะเลนะเว้ย วันนี้กินจะเต็มที่เลยอ่ะ”

“อ้าว กูเห็นคนบางคนมาทะเลยังขอนอนอ่านหนังสือเลย” อ้าว ไอ้นี่ กวนteenล่ะ :m16:

“ปากดีล่ะ เมิง ก็กูขี้เกียจนี่หว่า”

“ไม่ได้มีดีแค่ที่ปากนะเว้ย อย่างอื่นก็ดี อยากลองป่ะล่ะ” พูดซะ เมิงหมายถึงอะไรของเมิงเนี่ย ไอ้บาส ห่อหมกเมิงน่ะหรอ ของดีที่ว่า อิอิ อารมณ์หื่นเข้าครอบงำผมอีกครั้ง  :haun4:แล้วผมก็ลากมันเข้าห้อง จับมันเหวี่ยงลงบนเตียงแล้วก็กระชากเสื้อยืดมันออกจากตัว มันโวยวายว่าผมจะทำอะไรมัน ............. ไม่ใช่ล่ะ อย่าตื่นเต้น ผมแค่บ้าไปเอง มันก็แค่ความอยากล่ะน่า จิตใต้สำนึกมันคิดไปเป็นแบบนั้นนี่หน่า เหอ เหอ  :fox2:.............. ไม่ใช่ ตอนนั้นยังใสซื่อครับ ถ้าตอนนี้ล่ะไม่แน่ แค่มันปิดประตูบังกะโลก็ได้เรื่องแล้วครับ ไม่รอให้ถึงตอนเย็นหรอก 5 5 5  :laugh3: ตอนนั้นผมทำได้แค่......

“ทำเป็นพูดดีนะ เมิง จะไปเล่นน้ำไม่ใช่หรอ ไปเปลี่ยนเสื้อเล่นน้ำกันเหอะ แล้วค่อยไปหาข้าวกินกัน”

“เอาดิ ตั้งแต่มาถึง ยังไม่ได้แตะน้ำทะเลเลย” ไอ้บาสทำหน้าดีใจเหมือนเด็กได้ของเล่นที่ถูกใจ

อย่ายิ้มอย่างงั้นได้ไหนเนี่ย นายบาสเพื่อนlove เมิงจะรู้ตัวมั๊ยที่เมิงมาทำดีกับกู ชวนกูมาเที่ยว ส่งรอยยิ้มละลายหัวใจมาให้กูแบบนี้ มันทำให้กูคิดมากขนาดไหน เมิงรู้รึเปล่าไอ้บาส

================================================
ตอบ ตอบ ตอบ บ้าพลังตอบรอบสอง :a2:

พี ........................................ อยากเห็นหน้าไอ้บาสหรอ หุหุ เห็นแล้วจะอึ้ง :o8: เพราะตอนนั้นมันน่าร๊ากกก
krappom .......................... ถึงมันจะรุกแค่ไหน ก็ไม่ยอมให้รุกหริค๊าบบบ เหอ เหอ
เรย์ ..................................... อาการอะไรค๊าบบ เพื่อน ชี้แจงกันหน่อยได้มั๊ย อาการคิดไม่ซื่อเนี่ย ทำไงอ่ะ  :m20: ทำไม่เป็น
ตาม ..................................... แบบห่างๆ อย่างหื่นๆ สรุปเรามาสร้าง "ตำนานรักดอกเหมย" กันเลยล่ะกัน จะได้รู้ว่ามันจะเศร้าขนาดไหน  :m19:
หนึ่ง .................................... ไม่เป็นปลาร้าล่ะครับ แต่จะเป็นปลาทองที่ขี้ลืมแทน (ลืมโพสอ่ะ) :m29:
กรีนที ................................. เพื่อนก็ลูบแก้มกันได้นะครับ ถ้าลูบแก้มก้นอ่ะ ถึงไม่ใช่ อิอิ  :m3:
อาร์ท .................................. ไม่อ่ะครับ ตอนนั้นไม่แน่ใจมากกว่าว่าที่มันทำงี้เพราะอะไร ตอนนั้นมันใสซื่อ  :m21:
แก๊บ ................................... อวยพรให้เรามายังไง ขอให้กลับไปตามนั้น ดีม่ะ นู๋ถุง
trickikids ............................ มันเป็นอดีตไปแล้วครับ   :m15:
esabella ............................ นั่นดิครับ อยู่กันฉองต่อฉอง หุ หุ ทำอะไรดีน๊า o17
โจ้ ....................................... มาล่ะ ไอ้น้อง
anston ............................... เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ ถูกเลย  :m26: มันเป็นอย่างงั้นแหละ
           

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 27-08-2007 23:17:24

แอบมาฮันนีมูนกันแล้ว
อิอิ
 :m4: :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 27-08-2007 23:26:21

โมเดิร์นด็อก ออกใหม่ๆเลยเหรอคับ ผมยังอยู่มัธยมอยู่เลยอ่ะ  :a1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 27-08-2007 23:45:57

 :a3: :a3:อ่า...ทะเล :a3: :a3:

ว่าแล้วอาทิตย์นี้ไปทะเลมั่งดีกว่า ไม่ได้ไปมานานละ ทั้งที่อยู่ใกล้นิดเดียว

มาเที่ยวกันสองต่อสอง นอนกันสองต่อสอง ..... แล้วจะทำอะไรกันต่อสองต่อสองอีกอ่ะ :m3: :m3:



เอ่อ...Modern Dog ออกใหม่ๆ นี่น้องว่าตอนนั้นน้องยังเรียนประถมอยู่เลยอ่ะ  :m26:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 27-08-2007 23:57:10

ตูว่าแล้ว เขียนไป ต้องมีแซวเรื่องอายุเข้ามาเกี่ยวจนได้ ชิส์ :m16:
ตอนนั้นก็มัธยมเหมือนกันครับ  :m17: เรื่องมันนานแล้วนี่หน่า จนป่านนี้เรียนจบ ป.โทกันทั้งคู่ล่ะ   ทั้งผมทั้งมัน (ไอ้บาส)

 :a14: คนแก่ก็มีหัวใจนะ :o11: ถึงยังไงเค้าก็ยังไม่ 30 แล้วกันน่า

สู้ตายล่ะงานนี้ ใครว่าแก่ มาตัว-ตัวกันเลยดีกว่า ตัวอย่างเดียว เสื้อผ้าไม่เกี่ยว กล้าเปล่า อิอิ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 28-08-2007 00:58:36

ไม่ได้อ่านตั้งหลายวัน แวะมาอ่านแล้วนะคับ

อิอิ ชอบเรื่องนี้น้าคับ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 28-08-2007 11:13:50

 :impress:

แหม ๆ ๆ ๆ บอกว่าตอนนั้นไร้เดียงสา

จะเชื่อดีไหมเนี่ย

รออ่านต่อไปน๊า....

ว่าแต่ทามมายไม่พาไปเสม็ดอ่ะ

จะได้....... ทุกราย

 :a3:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 28-08-2007 12:20:46

............ไปฮันนีมูนกัน 2 คน......ในบรรยากาศอันน่าเป็นใจ........ :laugh: :laugh:

............เล่นน้ำกัน 2 คน ..... ทานข้าวกัน  2 คน ..... แล้วก็นอนกัน  2 คน........ :m10: :m10:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 28-08-2007 16:50:31

น่าอิจฉาเนอะ
ไปฮันนีมูนกันสองต่อสองตั้งแต่เด็กๆ
 :m3:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ตามมาดู ที่ 28-08-2007 17:32:39

อาไร ตาป้อม... 30  มันผิดตรงหนาย :m15:

modern dog ออกใหม่ๆ ... เห่อๆๆๆ......กระทู้เช็คอายุชัดๆ 555
ก่อนท้องฟ้าจะสดใส...
ก่อนความอบอุ่นของไอแดด..
ก่อนดอกไม้จะผลิบาน ..
ก่อนความฝันอันแสนหวาน...

เฮ้อ...หอเจ้เค็ม ... ร้านน้องต๋อง..บร1ไหงตอนนี้มี บร 5  แล้วก็พญานาคด้วยฟระ...

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: -i z e l i z e- ที่ 28-08-2007 18:35:17

เหอๆๆ  รอคอยตอนหน้าด้วยความหื่น   :give2:

หุหุ   ใส่เสื้อสีขาวลงเล่นน้ำป่ะนี่  กรั๊กๆๆ   :m10:

มาอัพต่อไวๆๆน้าค้า  ปู่ป้อม   :m5:

ปล.  อย่าถือสาหลานคนนี้เลยนะ  55+   :m19:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 28-08-2007 19:18:17

อ้าว งั้นเรียกพี่ป้อมได้ดิ  :m18: ว้าา ทู้นี้คนแก่เยอะเนอะ  :m26:

รออ่านต่อนะพี่ป้อมขราา  :m9:  :m9:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 28-08-2007 22:54:05

อ้างจาก: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 27-08-2007 19:17:13  

พี ........................................ อยากเห็นหน้าไอ้บาสหรอ หุหุ เห็นแล้วจะอึ้ง :o8: เพราะตอนนั้นมันน่าร๊ากกก

อยากอึ้งคับ อิอิ

ขอบคุณที่มาต่อเน้อ  :m4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 28-08-2007 23:31:46

 :m18:อ่านแล้วอยากไปทะเลมั่งจัง :m18:
แต่ไม่เคยไปแบบฉองต่อฉองเลยอ่ะ.. :เฮ้อ:
ว่าแต่..กระทู้นี้เช็คอายุจริงๆเลยนะเนี่ย..เหอเหอ
โมเดิร์นด็อก....สงสัยจาเลยวัยมัธยมไปแล้ว(อุ๊บส์..)

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 30-08-2007 12:35:49

มาแหล่ว เชิบ เชิบ  :a4: ขอให้อ่านอย่างหนุกหนานต่อไปนะครับ  :m23:
**************************************************************
ตอนที่ 16

"ว๊ากกกกกก" เสียงไอ้บาสตะโกนขณะที่มันวิ่งลงทะเล

"รอกูด้วยดิ แสรด" ผมวิ่งตามมาติดๆพร้อมกับกระโดดใส่มัน ชวนกูเล่นน้ำดีนักนะเมิง ไอ้บาส 

เป็นไง หนักมั๊ยล่ะ เมิง ผมคิดขณะกระโดดขี่คอมัน อย่าคิดมากกันนะครับ ผมกับมันใส่เสื้อยืด กางเกงสามส่วนเล่นน้ำกัน ไม่ได้ถอดเสื้อ ใส่จีสตริง แล้วเล่นน้ำกันหรอกน่า  เราสองคนเล่นน้ำกันไปเกือบชั่วโมง ก็ไม่ได้ทำอะไรมากหรอกครับ มันชอบจับผมกดน้ำ ผมก็ไล่ฟัดมันก็แค่นั้นเอง ไม่ก็นอนลอยคอเฉยๆ พักผ่อนนิ่งๆ เวลาเหนื่อย


หลังจากนั้นเราก็ไปหาอะไรกินกัน อย่างที่ผมบอกมันไปตั้งแต่แรกว่า อยากกินอาหารทะเล แหม ก็มาทะเลทั้งทีนี่ครับ มื้อกลางวันก็ซักส้มตำริมหาดไปล่ะ มื้อเย็นขอให้เข้ากับบรรยากาศซักหน่อยแล้วกัน

"ต๋อง สั่งดิ อยากกินอะไร" ไอ้บาสมันทำป๋าครับ พูดซะเหมือนมันจะเลี้ยงผมเลย แต่ผมรู้อยู่แล้วแหละ ว่าไม่มีทาง อย่างมันน่ะหรอ จะเลี้ยงผม ข้าวเช้ายังมากินที่บ้านผมทุกวันเลย

"กุ้งเผา หมึกไข่นึ่งมะนาว โป๊ะแตก ที่เหลือเมิงอยากแดกอะไรก็สั่งเองล่ะกัน" ผมสาธยายสิ่งที่ผมอยากกิน คิดมาตั้งแต่อยู่ที่กรุงเทพล่ะ

"โห มาเป็นชุดเลยนะเมิง คุณต๋อง งั้นกูเอาแค่ข้าวเปล่าล่ะกัน"

"งั้นเมิงอย่าแดกกับข้าวของกูนะ 555"

"โหย ใจร้ายนะเนี่ย ได้ ไม่กินก็ได้ จะได้รู้ว่ามากับคนใจร้าย" ไอ้บาสทำหน้าตาเหมือนน้องหมาที่กำลังขอข้าวกิน

"น่ารักตายเลย ไอ้บาส ทำหน้าเหมือนลูกหมาหิวเลย"

"น่ารักแล้วเมิงรักรึเปล่าล่ะ"

เล่นมุขนี้มาเล่นเอาผมไปต่อไม่เป็นเลย ..... แล้วความเงียบก็เกิดขึ้นระหว่างเราสองคน ไม่น่าเล่นมุขนี้ออกมาเลยนะเมิง :try2:

"เฮ้ย สั่งของกินกันดีกว่า" ผมทำลายความเงียบทันทีที่เห็นพนักงานเสิร์ฟเดินผ่านมา ก็มันอึดอัดนี่ครับ ไม่รู้ว่าจะทำหน้ายังไง แม่ม เล่นถามมาแบบทีเล่นทีจริงแบบนี้ ผมตอบไม่ถูกเลยครับ

พออาหารเริ่มทยอยมาวางอยู่ตรงหน้าตา เหอ เหอ งานนี้ไม่มียั้งเลยครับ หิวมากมาย เพราะทั้งแหกปากร้องเพลงตอนขับรถเล่น ทั้งตอนไปเล่นน้ำเมื่อกี้ ผมเสียพลังงานไปไม่น้อย ต้องเติมพลังกันหน่อย ผมกินแบบไม่ได้สังเกตเพื่อนผมซักเท่าไหร่ ก็เห็นมันพยายามบริการผมเหมือนเดิม ไม่ว่าจะเป็นแกะกุ้งให้ ตักโน้นตักนี่ใส่จานผมตลอด แต่ผมดิตั้งหน้าตั้งตากินลูกเดียวไม่ค่อยได้บริการมันซักเท่าไหร่ ก็คนมันหิวนี่ครับ ช่วยไม่ได้

พอเราจัดการอาหารที่อยู่ตรงหน้ากันเกือบเสร็จ ผมเริ่มสังเกตว่าไอ้เพื่อนผมมันเงียบไปแฮะ ไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรของมัน

“เฮ้ย บาส เป็นไรไปรึเปล่า นั่งกินเงียบเลย”

“ไม่มีอะไรหรอก อิ่มแล้วหรอ เรานึกว่าจะกินไม่หมดซะล่ะ สั่งมาเต็มโต๊ะขนาดนี้” ไอ้บาสมันเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ แต่ที่ผมสังเกต ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่าว่า ยิ้มของมันดูเหงาๆชอบกล

“โหย ให้มันรู้ซะบ้างดิ ว่ามากับใคร แต่ตอนนี้กูแน่นโคดเลยว่ะ เนี่ย พุงออกแล้ว 555” สมัยนั้นบอกเอาไว้ก่อนว่ายังไม่บวมขนาดนี้นะครับ ผอมๆ ไม่มีพุง มี 6 แพ็คเล็กน้อยซึ่งใครมาเห็นตอนนี้คงนึกสภาพนั้นไม่ออกแล้ว อิอิ เฮ้อ :เฮ้อ: พูดทำไมฟ่ะ กู เศร้าใจจริงๆเมื่อนึกถึงสภาพตอนนี้ :sad2:

“กลับบังกะโลกันเหอะ” ไอ้บาสชวนผมกลับไปพักที่บังกะโล แต่ผมอยากจะเดินเล่นก่อน กินมาอิ่มๆขอเดินย่อยซะหน่อย บรรยากาศดีๆ ลมเย็นๆอย่างนี้ทั้งที



เสียงคลื่นที่ซัดมาเรื่อยๆเป็นจังหวะ กับลมที่พัดมาแบบพอดีๆ พระอาทิตย์ก็ตกไปแล้วทำให้หาดทรายที่เดินอยู่ค่อนข้างมืด มีแต่แสงไฟจากบริเวณถนนที่อยู่ห่างๆออกไปเท่านั้น

“เมิงเคยรักใครมากๆมั๊ยวะ”

คำถามที่ไอ้บาสถามออกมาทำเอาผมสะดุ้งขึ้นมา หลังจากที่เราเดินมาเงียบๆตั้งแต่ที่ร้านอาหาร คำถามของมันทำให้ผมย้อนมาคิดอีกทีเหมือนกัน ก่อนที่ผมจะตอบมันออกไป ที่ผมต้องคิดก่อนที่จะพูดอะไรออกไป เพราะผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า ทำไมมันต้องถามคำถามแบบนี้ขึ้นมา

“ก็เคยดิ แม่กูไง” ผมตอบเลี่ยงๆออกไปขณะที่ใช้ความคิด

“ไม่ใช่ กูหมายถึง แฟนน่ะ” น้ำเสียงของไอ้บาสดูเหมือนจะคาดคั้นเอาคำตอบจากผม

“ถ้าเมิงหมายถึง อิเหมียวอ่ะ มันก็ดีนะ กูก็รักมันแต่ไม่รู้ดิ มันไม่ขนาดที่ว่าขาดมันแล้วกูจะอยู่ไม่ได้ มันเหมือน Puppy Love มากกว่า เพราะกูรู้จักกับมันมาตั้งแต่ ม.2 คุยกัน หยอกเล่นกันไปเรื่อยๆมันก็มีความสุขดี ส่วนที่ว่ามันจะรู้สึกยังไงกับกูขนาดไหน กูก็ไม่รู้เหมือนกัน” ผมอธิบายให้มันฟังเรื่องความรู้สึกระหว่างผมกับเหมียวแฟนผม

“กูก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้กูรู้สึกแปลกๆกับใครบางคน ต๋อง กูว่ากูกำลังมีความรักว่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะใช่ความรักรึเปล่า แต่กูรู้สึกดีๆที่ได้อยู่กับเค้า แค่ได้คุยนะ กูก็มีความสุขที่สุดแล้ว กูไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อน กูว่าในชีวิตกูคงไม่มีใครทำให้กูมีความสุขแบบนี้ได้อีกแล้ว แล้วอีกอย่างกูก็ไม่เคยรู้สึกกับใครแบบนี้มาก่อนด้วย”  ไอ้บาสมันพูดน้ำเสียงดูจริงจังพลางมองมาที่ผม

ก่อนที่บรรยากาศจะพาเราเตลิดไปมากกว่านี้ ไม่รู้สิ ผมแค่ไม่อยากจะให้เรื่องที่เราคุยกันวนเวียนอยู่แต่ Topic แบบนี้ มาเที่ยวทั้งที แถมนี่เพิ่งวันแรกเองเหลืออีกตั้ง 3 วัน

“อย่าเพิ่งคิดมากเลย บาส” ผมตัดบทพร้อมกับหันกลับไปมองหน้ามัน

“เมิงเพิ่งจะ 15 เองนะ เรื่องแบบนี้ เดี๋ยวเมิงยังจะต้องเจอเรื่องแบบนี้อีกเยอะในชีวิตของเมิงเอง ไม่รู้ดิ กูว่า อย่าเพิ่งพูดเลยว่าเมิงจะมีความสุขที่สุดในชีวิต เพราะอีกหน่อยเมิงก็จะเจอเรื่องที่เมิง มีความสุขกว่า จะเป็นกับคนเดิมรึเปล่า หรือว่าเมิงอาจจะเจอกับใครก็ไม่รู้ ความทุกข์ ความเศร้าก็เหมือนกัน ตอนนี้เมิงอาจจะมีเรื่องให้ทุกข์ ให้กลุ้ม ถึงชวนกูมาเที่ยวเป็นเพื่อน แต่เชื่อเหอะ เมิงยังจะต้องเจอเรื่องที่หนักมากมายกว่านี้ แล้วเมิงจะรู้สึกว่า เรื่องที่เมิงเจอตอนนี้เล็กนิดเดียว ชีวิตมันก็งี้แหละว่ะ ความสุข ความเศร้ามันไม่มีที่สุดหรอก เชื่อกู ”

“พูดเหมือนเมิงแก่กว่ากูซัก 10 ปียังงั้นแหละ ไอ้ต๋อง ทำมาเป็นสอนกู เมิงอ่ะ เด็กกว่ากูอีกนะ” ไอ้บาสโวยวาย – ในที่สุดกูก็เปลี่ยนเรื่องสำเร็จ อิอิ o17

“ถึงกูจะเด็กกว่าเมิง ก็แค่ปีเดียวล่ะวะ แต่เรื่องความรักเนี่ย กูเชี่ยวกว่าเมิงแน่นอนว่ะ เพราะได้ข่าวมาว่า เมิงยังซิงอยู่นิ 555” :laugh:

“ไอ้เวร นี่เมิงเสร็จอิเหมียวไปแล้วหรอ” ไอ้บาสทำหน้าตาตื่นเต้น

“บ้าดิ เปลี่ยนเรื่องพูดไปเลยนะ กูแค่บอกว่ากูมีแฟนก่อนเมิงแค่นั้นเอง อย่าคิดลึกดิว่ะ” ผมตอบไปแบบเลี่ยงๆ

“แล้วเมิงไม่อยากรู้หรอ ว่าตอนนี้กูชอบใคร”

“ไม่ว่ะ เมิงจะชอบใครก็เรื่องของเมิงดิ กูจะไปอยากรู้ทำไม” ตอนนั้นอย่างที่เคยบอก ผมใสซื่อบริสุทธ์ ไม่เคยคิดกับไอ้บาสเกินเลยไปมากกว่าเพื่อนเลย อาจจะมีแค่หวั่นไหวใจนิดหน่อย (ตอนเห็นห่อหมก หุหุ :o8:) แต่ไม่ได้คิดอะไรกับมันเลยจริงๆ

“ก็ต้องอยากรู้ดิ เพราะว่ากูชอบเมิง”

=============================================================
ตอบๆๆๆๆ รอบ สาม

เรย์ ............................... ไม่ได้ฮันนีมูนกันซะหน่อย แค่ไปเที่ยวเฉยๆค๊าบ คุณเพื่อน ไม่ต้องกรี๊ดกร้าด   o16

pongsj ........................ ก็อยู่มัธยมเหมือนกันค๊าบบบบบ งั้นก็แปลว่า รุ่นใกล้เคียงกันอ่ะดิ  :laugh:

krappom .................... จะทำอาราย ก็กินข้าวดิคับ แล้วก็ ชิส์  :a14: อย่าให้เด็กมั่งก็แล้วไป

MaYa~Boy ................ ขอบคุณค๊าบ จะพยายามเขียนให้ต่อเนื่องนะค๊าบ o14

อาร์ท ........................... เชื่อเถอะค๊าบ ว่าไร้เดียงสา ตอนนี้ก็ยังไรเดียงสาอยู่ :m17: ว่าแต่เสม็ดมันมีอะไรหรอ ไปลองดูกันเลยม่ะ  :haun4:  อยากรู้อ่ะ

แก๊บ ............................ น้องกู หื่นขึ้นเยอะนะเนี่ย  :m14: ใครสอนให้เป็นแบบนี้ห๊า

โจ้ ............................... มะได้ฮันนีมูนนะ จริงๆ แค่ไปเที่ยวเฉยๆ :m29:

ตาม ............................ 30 ไม่ผิดค๊าบบ ไม่มีอะไรผิดเลย แค่คนร้อนตัวบางคน อิอิ  :m11:

ranize ......................... หลานเอ๊ย รออย่างหื่นๆเลยหรอ คนหื่นเป็นไงปู่อยากพิสูจน์เจงๆ ไม่เคยเห็น  :impress:

หนึ่ง ............................. คนแก่เยอะหรอ ทำไมว่าเรย์กับตามอย่างนั้นล่ะครับ หนึ่ง  :fox2:

พี ................................ อยากอึ้งเลยหรอ เด๋วขอ scan รูปเก็บใส่ iPod ก่อน เจอกันคราวหน้าเอาให้ดูนะ

anston ...................... อยากไปทะเลหรอ ใครแถวนี้อาสาจะพาน้องเค้าไปมั่ง  o13 จะได้ตามไปดูด้วย

ตอบหมดล่ะ  :m9:  :m9:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 30-08-2007 13:24:06

“ก็ต้องอยากรู้ดิ เพราะว่ากูชอบเมิง”
 :o :o :o :o :o :o




ชอบจริงๆเลย

"น่ารักแล้วเมิงรักรึเปล่าล่ะ"

ลงไปกรี๊ดดๆๆๆๆๆ สลบ ตื่นขึ้นกี๊ซซซซซซ สลบไปอีกสามรอบ
 :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:

มาจบกันแบบนี้ได้ไง

มาต่อโดยด่วน
 :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 30-08-2007 13:33:09

 :impress:

มีห่อหมกมาอีกและ

ทำไมต้องหวั่นไหวตอนเห็นห่อหมกด้วยอ่ะ

อยากรู้ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

 o15

รออ่านต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 30-08-2007 13:40:05

โอ้วสารภาพรักแล้ว
เพื่อน...กูรักมึงว่ะ
 :a6:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 30-08-2007 15:54:29

............ได้ชิดเพียงลมหายใจ ............แค่ได้ใช้เวลาร่วมกัน

............แค่เพื่อนเท่านั้น.......... แต่มันเกินห้ามใจ ........... :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 30-08-2007 16:51:02

"น่ารักแล้วเมิงรักรึเปล่าล่ะ"

ดอกที่ 1 .... จึ้ก!  o22

“ก็ต้องอยากรู้ดิ เพราะว่ากูชอบเมิง”

ดอกที่ 2 .... จึ้ก! จึ้ก!  o22   o22

แทงใจเฮียไป 2 ดอก อิอิ ..... ใจจะอ่อนลงบ้างยัง เค้าให้ท่า เปิดเผยมาจะๆแล้วน้า

-----------------------------

“กูก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้กูรู้สึกแปลกๆกับใครบางคน ต๋อง กูว่ากูกำลังมีความรักว่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะใช่ความรักรึเปล่า แต่กูรู้สึกดีๆที่ได้อยู่กับเค้า แค่ได้คุยนะ กูก็มีความสุขที่สุดแล้ว กูไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อน กูว่าในชีวิตกูคงไม่มีใครทำให้กูมีความสุขแบบนี้ได้อีกแล้ว แล้วอีกอย่างกูก็ไม่เคยรู้สึกกับใครแบบนี้มาก่อนด้วย”  :m1:

... อืม .... เคยรู้สึกประมาณงี้เหมือนกันน้า .... แต่มันก็จบลงโดยที่ไม่ได้พูดอะไร และไม่มีอะไรคืบหน้า ... และก็ยังเป็นเพื่อนซี้กันต่อไป ... เศร้าดีมะเนี่ย ...  :undecided:  เอ๊ะ หรือว่าควรจะดีใจที่ยังได้อยู่ด้วยกันเรื่อยๆ ยังเป็นเพื่อนซี้ต่อไป  .... ข้อดีของการรักข้างเดียวโดยไม่ได้หวังอะไรก็คงงี้มั๊ง  o7
.
.
.

อืมๆ ... เอาเป็นว่าลุ้นๆกับบาส และขอให้บาสรุกฆาตสำเร็จละกันนะ อิอิ  :m11:  ....

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 30-08-2007 16:52:49

อ้างจาก: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 30-08-2007 12:35:49  

พี ................................ อยากอึ้งเลยหรอ เด๋วขอ scan รูปเก็บใส่ iPod ก่อน เจอกันคราวหน้าเอาให้ดูนะ

ขอบคุณค้าบบบ  o1 รออึ้งในครั้งหน้าที่เจอน้าคร้าบบบบ  o17 อิอิ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 30-08-2007 18:51:32

จบ ค้าง...... คา อีกแล้ว รีบมาต่อด่วนเลยนะ อยากรู้ว่าต๋องจะตอบว่าไง จะทำให้เสียบรรยากาศ อีกรึป่าว  :a14:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ตามมาดู ที่ 30-08-2007 20:47:38

เฮ่อๆๆ ค้างๆคาๆ มาต่อให้ไวเรยทั่น...
ตกลงตำนานรักดอกเหมยของเราบทแรกเริ่มงัยดีคุงป้อม...  :m21:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 30-08-2007 21:27:25

ตามอ่านทันแว้วววว ดีใจๆ :m11:

ป้อมนี่ช่างมีเสน่ห์ซะจริงๆ อิอิ  ไหนๆ ป้อมก็หวั่นไหวไปกับห่อหมกแระ  ใจอ่อนหน่อยเห้อ
"น่ารักแล้วเมิงรักรึเปล่าละ"  ตอบไปเห้อ  กรูรักห่อหมกเมิงมานานแล้วววว 55

รออ่านต่อจ้า  เป็นกำลังใจให้นะ  :a2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 30-08-2007 21:41:38

 :serius2:ค้าง..อย่างแรง ทำเหมือนละครหลังข่าวเลยเนอะ..
โปรดติดตามตอนต่อไปใช่ป่ะ..

อ้างจาก: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 30-08-2007 12:35:49  

anston ...................... อยากไปทะเลหรอ ใครแถวนี้อาสาจะพาน้องเค้าไปมั่ง  o13 จะได้ตามไปดูด้วย

:m21:เหอ..เหอ..จามีใครตาบอด เอ๊ย..ใจดีพาไปเที่ยวทะเลบ้างน๊า.. :impress:
ถ้าไม่มีก็คนที่จะตามไปดูนั่นแหละ..ดีมะ55  :m14:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 30-08-2007 22:47:55

แอบแว่บมาสำรวจความนิยม  :a10:

มูมู่จ๋า คำตอบสะใจมากมาย น่าจะคิดได้ตั้งแต่ตอนนั้น คงได้กินห่อหมกปลาช่อนไปตั้งนานล่ะ แต่ตอนนั้นไร้เดียงสาครับ :m23:

ส่วนจะตอบว่าอะไร จะรีบบบบบบเขียนตอนใหม่มาโพสนะครับ

 :a1: จะไปเป็นดาวโดดเด่นบนฟากฟ้า

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 31-08-2007 02:31:37

อ้างจาก: มูมู่น้อย ที่ 30-08-2007 21:27:25  

"น่ารักแล้วเมิงรักรึเปล่าละ"  ตอบไปเห้อ  กรูรักห่อหมกเมิงมานานแล้วววว 55

พิมเท่ร๊ากกทะลึ่งเนอะ  o17  o17

รอลุ้นกะปี้ป้อมต่อ  :m3:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: esabella ที่ 31-08-2007 03:17:31

หุ.ๆ.....ในที่สุดก็สารภาพรักออกมาแย้ว... :m12:.

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 31-08-2007 13:45:29

กลับมาตอนปัจจุบันเร็วๆนะค้าบบบบบบบบบบบบบ

แล้วเอาตอนชีวิตมัธยมเยอะๆด้วยน่ะ ชอบบรรยากาศสมัยนั้น คิดถึ้งคิดถึง

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 31-08-2007 14:43:21

อ้างจาก: Poes ที่ 31-08-2007 02:31:37  

อ้างจาก: มูมู่น้อย ที่ 30-08-2007 21:27:25  

"น่ารักแล้วเมิงรักรึเปล่าละ"  ตอบไปเห้อ  กรูรักห่อหมกเมิงมานานแล้วววว 55

พิมเท่ร๊ากกทะลึ่งเนอะ  o17  o17

รอลุ้นกะปี้ป้อมต่อ  :m3:

กรีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

มูมู๋เคอะ   แน่ใจนะเคอะว่า นั้นคือคำตอบของคุณน้อง

เจ้ตายไปเลย  :m15:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ตามมาดู ที่ 01-09-2007 00:07:50

ว่าแล้วว่ามันต้องอู้.... ไม่น่าหลงมาเลยตรู..  :seng2ped:

อ้างจาก: BlueWizard ที่ 30-08-2007 16:51:02  

-----------------------------

“กูก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนนี้กูรู้สึกแปลกๆกับใครบางคน ต๋อง กูว่ากูกำลังมีความรักว่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะใช่ความรักรึเปล่า แต่กูรู้สึกดีๆที่ได้อยู่กับเค้า แค่ได้คุยนะ กูก็มีความสุขที่สุดแล้ว กูไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อน กูว่าในชีวิตกูคงไม่มีใครทำให้กูมีความสุขแบบนี้ได้อีกแล้ว แล้วอีกอย่างกูก็ไม่เคยรู้สึกกับใครแบบนี้มาก่อนด้วย”  :m1:

... อืม .... เคยรู้สึกประมาณงี้เหมือนกันน้า .... แต่มันก็จบลงโดยที่ไม่ได้พูดอะไร และไม่มีอะไรคืบหน้า ... และก็ยังเป็นเพื่อนซี้กันต่อไป ... เศร้าดีมะเนี่ย ...  :undecided:  เอ๊ะ หรือว่าควรจะดีใจที่ยังได้อยู่ด้วยกันเรื่อยๆ ยังเป็นเพื่อนซี้ต่อไป  .... ข้อดีของการรักข้างเดียวโดยไม่ได้หวังอะไรก็คงงี้มั๊ง  o7
.
.
.

อืมๆ ... เอาเป็นว่าลุ้นๆกับบาส และขอให้บาสรุกฆาตสำเร็จละกันนะ อิอิ  :m11:  ....

เอามีดมาแทงกันเลยดีกว่าน้อง Blue... แทงใจดำไปหลายจึ๊ก... ขอบคุณ ตาจอมอู้ป้อม  ที่เขียนได้โดนใจขนาดนี้

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 01-09-2007 00:17:32

แวะมาอ่านแล้วคับ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 01-09-2007 23:24:07

 :impress:

ยังรออ่านอยู่นะ

มาต่อไว ๆ ล่ะครับ

 o15

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 02-09-2007 06:04:02

รออ่านต่อนะปี้ป้อม  :a11:  :a11:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 02-09-2007 06:19:47

 :impress:ยังมะมาต่ออีกเหรอ..รออยู่นะคร้าบบบ :impress:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 03-09-2007 14:37:07

รอปี๋ป้อมมาต่อ สู้ๆ  :a2:

ปล  เค้าไม่ได้หื่นน้า  ม๊ายยยยยยยยยยยยยย
      ต้องโทษป้อมอะแหละ  อะไร อะไรก็ห่อหมกๆ 55555

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 04-09-2007 00:07:08

แวะมาแอบดัน อิอิพร้อมๆกับตอบคำถามครับ  :m19:

เรย์ ..................... คุณกรี้ดได้น่ากลัวมากครับ เพื่อน ตอนนี้คงจิ้นได้ถนัดแล้วนะ เห็นหน้าแล้วนิ

อาร์ท ................... ก็คนมันอยากกินห่อหมกนี่คับ ก็ต้องใจไหวหวั่นเป็นธรรมดา  :o8:

โจ้ ....................... ที่จะอยากดูมากนะ ไอ้น้อง หนังเรื่องนี้ (เพื่อนฯ...) หาคนไปดูด้วยเร๊ววววววววววว

แก๊บ .....................อารมณ์กวีแฮะ น้อง กูคำคมบาดจายเหมียนเดิม

พี .........................  o22  o22   o22  โดนไปหลายจิ๊กเลยหรอ รักข้างเดียวเนี่ย ถ้าไม่มีความหวังและกลายเป็นฝันลมๆแล้งๆเนี่ย มันก็ชุ่มชื่นหัวใจดีนะ ว่าม่ะ

กรีนที  .................... จะค้างทั้งที มันต้อง คา ดิคับ ถึงจะสนุก อิอิ (พูดเรื่องอะไรเนี่ย กรู) :m28:

ตาม .......................... ตำนานรักดอกเหมยของสองเรา Start ตั้งแต่ที่นี่ บัดเดี๋ยวนี้เลย ดีม่ะครับ ตาม (อ่ะ ให้เริ่มก่อน)

มูมู่ ............................. ของมูมู่ตอบไปล่ะ เป็นพิเศษ ชิส์

anston  ....................... ไปทะเลกันดีกว่า ไม่มีใครพาไป พี่อาสาให้เอง ไอ้น้อง

นู๋หนึ่ง ............................ เฮ้อ ชื่อนี้มันโดน :เฮ้อ: ช่ายเห็นคำตอบแล้วเขินเลย ทามมายไม่ตอบอย่างงั้นออกไป 555

esabella ...................... แล้วมาตามต่อนะค๊าบ ว่าต๋องจะตอบไปว่าอะไร

pongsj .......................... แอบสปอยให้นิ๊ดนึง ตอนหน้าเป็นช่วงปัจจุบันครับ

อิเจ๊ที่ Love .....................หายไปเลยนะเจ๊ รู้มั๊ย อิน้องคิดฮอตหลาย

ตาม (รอบ 2) ................... และครั้งนี้จะได้รู้ว่า ตามจะเสียรู้มาอ่านของผมอีกรึเปล่า  จาก จอมอู้ของคุณ  o16

● MaYa~Boy ●  ............. ขอบคุณที่แวะมาอ่านนะครับ

อาร์ท/ หนึ่ง / anston ......... โพสกันมารอบสองล่ะ ตอนนี้กำลังเขียนตอนต่ออยู่ค๊าบบ ไม่อู้แล้ว สัญญา :m29:

มูมู่ ที่ร๊าก (รอบ 2) ............. ไม่หื่นหรอ ม่ายเชื่อ :laugh:

=================================================================
ตอนนี้แต่งไปได้ครึ่งนึงแล้วครับ วันพรุ่งนี้เสร็จแน่นอน

 :oo1:  :oo1:  :oo1:  :oo1:  :oo1:  :oo1:  :oo1:

ชอบ อิโมตัวนี้ เจงๆ ไม่แก้ซะที ปล่อยให้มัน _ กันอยู่ได้

การบ้านวันนี้ จากโจทย์ด้านบน จงเติมคำในช่องว่าง
 

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 04-09-2007 01:30:03

แง่มๆ ไอ้เราก็นึกว่ามาต่อแล้วซ้าอีก

 :a14: :a14: :a14:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 04-09-2007 03:16:51

อ้างจาก: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 04-09-2007 00:07:08  

 :oo1:  :oo1:  :oo1:  :oo1:  :oo1:  :oo1:  :oo1:

ชอบ อิโมตัวนี้ เจงๆ ไม่แก้ซะที ปล่อยให้มัน ..pi'.. กันอยู่ได้

การบ้านวันนี้ จากโจทย์ด้านบน จงเติมคำในช่องว่าง
 

จาตอบถูกปะเนี่ย  o17   o17 


รออ่านต่อนะจ๊ะปี้ป้อม  :m1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 04-09-2007 04:09:56

อ้างจาก: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 04-09-2007 00:07:08  

แวะมาแอบดัน อิอิพร้อมๆกับตอบคำถามครับ  :m19:


anston  ....................... ไปทะเลกันดีกว่า ไม่มีใครพาไป พี่อาสาให้เอง ไอ้น้อง


 :oo1:  :oo1:  :oo1:  :oo1:  :oo1:  :oo1:  :oo1:

ชอบ อิโมตัวนี้ เจงๆ ไม่แก้ซะที ปล่อยให้มัน _ กันอยู่ได้

การบ้านวันนี้ จากโจทย์ด้านบน จงเติมคำในช่องว่าง
 

ไปทะเลหน้าฝนเนี่ยนะ..เหอะเหอะ
วันๆคงได้อยู่แต่ในห้อง.. :m28:แล้วจะทำอะไรกันดีล่ะ..หุหุ
ก็คงต้อง.. :oo1:ทั้งวันแน่เยย55..(ตอบการบ้านแย้วนะ..อิอิ)
แล้วคุณล่ะ..ทำการบ้านยัง..หุหุ o3

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 04-09-2007 15:02:17

มาโพสต่อทั้งที เอาให้ยาวๆไปเลย   :a2:
**********************************************
ตอนที่ 17


………………..“ต้องอยากรู้ดิ เพราะว่ากูชอบเมิง”………………….

ผมจำตอนที่ไอ้บาสมันบอกชอบผมได้เป็นอย่างดี และก็จำคำตอบที่ตัวเองตอบกลับไปไปด้วย
.
.
.
.
.
ผมกำลังนั่งนึกไปถึงเหตุการณ์และเรื่องราวระหว่างผมกับไอ้บาสในวันนั้นอยู่ดีๆ ก็มีเสียงจากเพื่อนแถวๆนั้นตะโกนเรียกมา

“อ้าว ไอ้สองคนนั่นน่ะ นั่งจีบกันมาตั้งแต่สมัยเรียน ยังจีบกันไม่เลิกอีกหรอ” เสียงแจ๋นๆปนเหน่อๆที่เป็นเอกลักษณ์ของเพื่อนคนนึงดังแว่วมาแต่ไกล เสียงแบบนี้ไม่มีใครเหมือนแน่นอนครับ อินู๋มาลี แน่ๆ

นู๋มาลี ที่มีชื่อจริงว่า รมิดา แล้วจากนั้นชื่ออันไพเราะก็กลายมาเป็น ระมิ แล้วเพี้ยนมาเป็น มะลิ และ มาลีตามลำดับ คุณเธอเป็นผู้หญิงแสนห่ามที่โดนจับให้เป็นคู่กับไอ้อาทมาตั้งแต่สมัย ม.5 เดินเข้ามาแต่ไกล

“แหม อินู๋มาลี มาทันเวลาถือหมอนพอดีเลยนะ กะเวลาเก่งนะเนี่ย มาโกนหัวแฟนเมิงพอดีเลย แล้วนี่มากับใครล่ะ” ผมทักทายเพื่อนเก่า

“โผล่หัวมาได้ด้วยหรอ ไอ้ต๋อง หายหัวไปเลยนะ เมิง พอมาถึงก็ถามกูเป็นชุดเลยนะ แสรดดดด” นู๋มาลีเท้าเอวยืนจังก้าอยู่ข้างหน้าผม จากนั้น คุณเธอก็หันไปเล่นงานไอ้บาส “แล้วอินี่อีกคน กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่บอกเพื่อนฝูงเลยนะ เงียบหายไปเลย ยังจะคบกันอยู่มั๊ยเนี่ย เพื่อนน่ะ”

“กลัวแล้วค๊าบบ แม่” ไอ้บาสยกมือไหว้ท่วมหัว

บรรยากาศแบบนี้ ผมเห็นแล้วก็นึกถึงสมัยเรียนเลยครับ พวกเราอยู่ด้วยกัน เฮฮาด้วยกัน พวกผู้หญิงกับผู้ชายก็มีอินู๋มาลีนี่แหละที่มันเอาตัวเองไปสนิทกับคนทั้งห้อง ทำให้เวลาทำกิจกรรม มันเป็นส่วนที่ขาดไม่ได้เลยเพราะมันเป็นตัวประสานงานที่ดี แถมจิกงานเนี่ย อันดับ 1 เลยครับ ไม่ได้เจอมันมาตั้งนาน คิดถึงมันจริงๆ

“ถือหมอนอะไรล่ะ กูน่ะจะมาถอยหมอนต่างหาก 5 5 5” อินู๋มาลีพูดเสียงดัง ผมล่ะอายแทนมันจริงๆ ช่างเป็นผู้หญิงที่กล้าพูด กล้าทำอะไรจะขนาดนี้

“เบาๆหน่อย ตลกล่ะ เมิง อยู่ในวัดนะ” ผมเตือนมันด้วยความหวังดี

“เออ กูรู้แล้ว กูก็แค่พูดเล่นน่ะ” อิมาลีมันแก้ตัวน้ำขุ่นๆ

“ต๋อง ไปตัดผมให้อาทกันเหอะ เหลืออยู่ไม่กี่คน” บาสชวนผมพร้อมๆกับฉุดให้ผมลุกตามไป

“แล้วกูล่ะ อิบาส ชวนแต่ต๋องมันนะ กูยืนหัวโด่อยู่เนี่ย ไม่สนใจกูเลย” อิมาลีมันบ่นกระปอดกระแปด ทั้งๆที่ตัวมันก็เดินตามเราสองคนมาติดๆ

ผม ไอ้บาส ไอ้นู๋มาลีเข้าแถวเดินไปตัดผมเพื่อนของผมครับ เห็นไอ้อาทบวชแล้วก็ชื่นใจ ใบหน้ามันสงบนิ่งเหมือนกับที่มันจะต้องเปลี่ยนสถานะจากคนธรรมดาไปเป็นพระสงฆ์ แม่มันดูสดใส มีความสุขและก็ปลื้มใจที่เห็นลูกชายอย่างมันบวชให้ พวกผมก็ได้แต่ยินดีให้เพื่อน

พอตัดผมเสร็จ เหมือนจะเป็นการบังคับกลายๆว่าผมกับไอ้นู๋มาลีต้องเดินตามไอ้บาสไปนั่งตรงที่เดิมของมัน เพราะผมไม่รู้จะหาข้ออ้างอะไรที่จะไปนั่งแยกออกมา ไอ้ชัชยังมองมาที่พวกผมตาเขม็ง อิมาลีที่รักก็ดันสงสัยขึ้นมาอีก

“ใครว่ะ กูไม่เห็นรู้จักเลย เพื่อนพวกเมิงหรอ ไอ้ต๋อง”

“เพื่อนกูเอง ชื่อชัช” ไอ้บาสแนะนำ

“อ๋อออออออออ หวัดดีค่ะ” อินู๋มาลีพยักหน้าพร้อมๆกับรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม ผมว่ามันต้องเดาอะไรๆออกแน่ เพราะไอ้ชัชมันก็แสดงตัวค่อนข้างชัดเจนขนาดนั้น เดาไม่ออกก็ไปสนตะพายไถนาได้แล้ว

พอเรานั่งลง ไม่รู้ทำไมแต่ผมรู้สึกอึดอัดบอกไม่ถูก ผมว่าอิมาลีมันก็เป็นเหมือนกันเพราะมันพยายามจะหาเรื่องคุยสุดชีวิต ทั้งถามผมเรื่องที่ทำงาน (ทั้งๆที่มันไม่เคยสนใจ) ถามเรื่องเพื่อนคนอื่นๆ (ทั้งๆที่มันก็รู้ว่าผมไม่ค่อยได้ติดต่อใคร ยังเจือกมาถามกู) ขนาดอินู๋มาลีมันเป็นพวกมนุษยสัมพันธ์ดีเลิศนะครับ มันยังรู้สึกว่ามันอึดอัดเลย แสดงว่าเคมีของไอ้ชัชมันเข้ากับพวกผมไม่ได้อย่างแรงเลยจริงๆ

พอไอ้อาทโกนผมเสร็จ แม่ก็เรียกพวกเราให้ไปถ่ายรูปร่วมกัน  ผมกับอิมาลีถือโอกาสรีบลุกไปเลยครับ ไม่ไหวจริงๆ มารยาทที่ว่าเคยมีเนี่ย หายหมดเลย ไม่สนใจมันแล้วครับ ผมว่าไอ้ชัชมันทำตัวแย่ชิบเป๋งเลย เพราะมันแย่มากๆที่มางานบวช แต่มานั่งทำหน้าบึ้ง หน้างอ แถมชวนคุยอะไรก็ไม่มีอาการตอบสนองใดๆทั้งสิ้น แล้วมันมาทำไมฟ่ะ มานั่งเฝ้าไอ้บาสเนี่ยนะ อย่างน้อยก็มีอัธยาศัยสักนิดจะไม่ว่าเลยครับ ถ้าไอ้ชัชมันเป็นเพื่อนผมนะ ด่าไปนานแล้ว

“แม่ม นั่งหน้าเป็นตูดเลย ใครไปเหยียบหางมันไว้วะ” อิมาลีพูดอย่างทนไม่ได้ ทันทีที่ผมกับมัน Take off จากเก้าอี้

“เอาน่า เพื่อนไอ้บาสมัน มันคงไม่รู้จักใครมั๊ง ไม่ค่อยสนิทกันก็งี้แหละ” ผมพยายามแก้ต่างให้

ผม นู๋มาลี แล้วก็อาทถ่ายรูปร่วมกันอยู่ดีๆ ไอ้บาสก็วิ่งเข้ามาแทรกแล้วก็โวยวายหาว่าไม่ยอมเรียกมัน ก็ใครจะกล้าล่ะครับ มี รปภ. ส่วนตัวขนาดนั้น ผมไม่อยากที่จะต่อล้อต่อเถียงอะไรมัน เลยทำเฉยๆดีกว่า ปล่อยให้นู๋มาลีมันเถียงไอ้บาสต่อไป

ผมอยากจะรู้เหมือนกันนะครับ ว่าถ้าลักษณะแบบไอ้ชัชเนี่ย มันรู้เรื่องราวที่ไอ้บาสเคยบอกชอบผมเนี่ย อยากเห็นหน้ามันเหมือนกันนะว่ามันจะทำหน้าแบบไหน



=========================================================
.
.
.
.
.
“ไม่ว่ะ เมิงจะชอบใครก็เรื่องของเมิงดิ กูจะไปอยากรู้ทำไม” ตอนนั้นอย่างที่เคยบอก ผมใสซื่อบริสุทธ์ ไม่เคยคิดกับไอ้บาสเกินเลยไปมากกว่าเพื่อนเลย อาจจะมีแค่หวั่นไหวใจนิดหน่อย (ตอนเห็นห่อหมก หุหุ) แต่ไม่ได้คิดอะไรกับมัน

“ต้องอยากรู้ดิ เพราะว่ากูชอบเมิง”

.
.
.
.
คำพูดคำนั้นเล่นเอาผมอึ้ง ทึ่ง เสียวกันไปเลย ความรู้สึกตอนนั้นมันเหมือนจะหยุดหายใจไปดื้อๆ มันรู้สึกหวิวๆแบบบอกไม่ถูก นี่ผมหูฝาดไปหรือเปล่า คนอย่างไอ้บาสเนี่ยนะจะมาบอกชอบผม รูปหล่อพ่อรวยอย่างมันเนี่ยนะ สาวๆกรี้ดมันจะตาย

“อย่ามาล้อกูเล่นเลย มุขเมิงเนี่ยใช้ได้เลยว่ะ กูอึ้งแดกเลย วันหลังกูเล่นมั่ง”

“กูไม่ได้ล้อเล่นนะ ต๋อง กูชอบเมิงจริงๆ”

“เป็นไรมากป่ะเนี่ย ไอ้บาส เมากุ้งเผาหรือไง 555 พูดกับกูซะเลี่ยนเลยว่ะ” ผมพยายามที่จะเปลี่ยนประเด็น พร้อมกับเดินหนีมันไป

เพราะผมกลัวใจตัวเองเหมือนกัน กลัวที่จะตอบรับมันไปง่ายๆอย่าที่ใจผมอยากทำ กลัวว่ามันจะแค่พูดเล่นไปแค่วันๆให้ผมจะเสียใจในภายหลัง กลัวว่าผมจะทำให้แฟนผมเสียใจกับคำตอบที่ผมจะตอบกลับไป ทั้งๆที่เหมียวมันไม่ได้ทำผิดอะไรเลย ไม่รู้สิครับ ความรู้สึกมันตีกันมั่วไปหมดจนผมไม่สามารถบรรยายออกมาได้

ผมรู้สึกดีๆกับมันนะครับ ยอมรับเลยว่าไม่ใช่ว่าผมไม่รู้สึกอะไรกับมันนะครับ ผมยอมรับว่าผมมีความรู้สึกแปลกๆกับผู้ชายมานานแล้ว แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรกับมันมาก คงเป็นเพราะว่าที่ผ่านมายังเด็กอยู่มั๊งครับ ฮอร์โมนในคงยังไม่พลุ่งพล่านเท่าไหร่ ความรู้สึกกับเพื่อนๆที่ผ่านมามันเลยเหมือนกับเป็นเพื่อนสนิทกันมากกว่า

แต่กับไอ้บาส ผมรู้สึกใจหวิวๆเวลาที่มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆเวลาปลุกผม ตื่นเต้นเวลาที่ขาของเราบังเอิญโดนกันตอนไปดูหนัง ดีใจเวลาที่มันโทรมาคุย รู้สึกเหมือนไม่อยากให้ถึงโรงเรียนเวลาที่เดินกับมันในตอนเช้า เพราะอยากเดินอยู่กับมันนานๆกว่านี้ เวลาเราคุยกัน มันเหมือนจูนกันติดโดยที่ไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรมากมายที่จะสรรหาเรื่องมาคุยกัน ความรู้สึกอีกหลายล้านอย่างที่ผมคิดเวลาที่ผมอยู่กับมัน

“ต๋อง ต๋อง ทำไมเงียบไปล่ะ” บาสเดินตามผมมา “กูไม่ได้ล้อเล่นนะ เรื่องแบบนี้กูไม่ล้อเล่น”

สีหน้าและสายตาที่มันมองผม ทำให้ผมต้องหันกลับมาคิดถึงสิ่งที่มันเคยทำให้กับผม หรือว่ามันจะชอบกูจริงๆวะ ผมคิดกับตัวเอง จริงหรอว่ะเนี่ย ไอ้ต๋อง ผมล่ะอยากตบหน้าตัวเองซะจริงๆ สักทีสองทีจะได้รู้ว่าผมไม่ได้ฝันไป

“อะไรของเมิงเนี่ย เมิงกับกูเป็นผู้ชายเหมือนกันนะเว้ย” ผมลองใจตอบกลับไป อยากจะรู้เหมือนกันว่ามันจะตอบว่ายังไง

“แล้วไงอ่ะ เป็นผู้ชายเหมือนกันแล้วไง” 

นั่นดิ เป็นผู้ชายเหมือนกัน แล้วไง คำตอบง่ายๆของมันทำให้รู้ว่า มันไม่สนใจอะไรทั้งนั้น แล้วไงล่ะ ง่ายดีเนอะ แต่กับเพื่อนคนอื่นๆล่ะ กับคุณนายแม่ผมล่ะ ถ้ารู้เรื่องนี้แล้วจะเป็นไงล่ะ มันไม่คิดเลยใช่มั๊ย ผมเริ่มอารมณ์เสียกับคำตอบที่ดูเหมือนไม่คิดอะไรของมัน

“พูดง่ายดีเนอะ เมิง ไอ้แล้วไง ก่อนพูดน่ะ คิดซะบ้างดิ”

“กูต้องคิดอะไรอีก ก็ในเมื่อกูรู้ตัวกูเองว่า กูชอบเมิง แล้วกูก็คิดว่าเมิงเองก็คงคิดเหมือนๆกัน แล้วเมิงจะสนใครทำไมวะ”

“ไอ้ใครที่ว่าเนี่ย รวมไปถึง พ่อแม่เราด้วยรึเปล่า” ผมเริ่มเสียงดัง “แล้วไหนจะคนอื่นอีกล่ะ พวกไอ้แวน ไอ้อาท ไอ้เอ มันจะรู้สึกยังไงที่จู่ๆ เพื่อนของมัน 2 คนมาหวานใส่กันเนี่ย กูว่าตอนนี้ที่พวกมันแซวๆกันเพราะพวกมันคิดไม่คิดถึงน่ะสิ แล้วถ้าพวกมันถาม เมิงจะให้กูตอบพวกมันว่าไง”

ท่าทางของผมคงทำให้ไอ้บาสอึ้งๆไปเหมือนกัน มันนิ่งไปเหมือนจะรอฟังผมพูดต่อ

“แล้วยังอิเหมียวล่ะ มันเป็นแฟนกูอยู่นะเว้ย เมิงจะให้กูบอกมันว่าอะไร เราเลิกกันเหอะ เพราะตอนนี้ต๋องจะไปคบกับบาสยังงั้นอ่ะหรอ”

ผมเห็นไอ้บาสกำมือแน่น ผมชักไม่แน่ใจแล้วสิว่ามันเข้าใจสิ่งที่ผมพยายามจะอธิบายอยู่หรือเปล่า

“สุดท้ายเรื่องมันก็มีแค่นี้แหละ ก็แค่เรื่องเหมียวแฟนเมิง เมิงไม่ต้องมาทำเป็นอ้างคนโน้น คนนี้หรอก ถ้าเมิงชอบกู รู้สึกอย่างเดียวกันกับกู เมิงก็คงไม่คิดมากอย่างงี้หรอก ที่กูพูดกับเมิงไปเมื่อกี้ เมิงลืมๆมันไปเหอะ”

พอพูดจบไอ้บาสมันก็เดินกลับไปที่รถ ปล่อยให้ผมยืนอยู่ตรงนั้น ยืนคิดในสิ่งที่มันพูดออกมา สรุปแล้วนี่เป็นความผิดผมที่ผมคิดมากไปหรอครับ มันผิดหรอครับที่กังวลกับคนรอบข้างก่อนที่จะพูดหรือบอกคำตอบออกไป ผิดด้วยหรอที่ผมต้องคิดถึงความรู้สึกของคนรอบๆข้าง

นี่ผมผิด หรือ มันไม่เข้าใจอะไรเลยกันแน่

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 04-09-2007 15:35:04

 :impress:

นี่ผมผิด หรือ มันไม่เข้าใจอะไรเลยกันแน่

ขอบคุณนะครับคุณป้อมที่มาต่อให้ได้อ่านกัน

มาต่อไว ๆ นะ รออ่านอยู่

 o15

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 04-09-2007 18:59:56

ผิด ผิดมากๆ ที่ทำร้ายจิตใจบาส ............................. :m16:  :m16:  :m16:



อะ ล้อ เล่ง  :m14: ผิด ถูก ตอบไม่ได้ มันขึ้นอยู่ที่ใจเรา

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 04-09-2007 21:02:29

คนที่หลอกได้แม้กระทั่งตัวเอง ช่างน่าสงสารเหลือเกิน
 :a6: :a6: :a6:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 05-09-2007 00:17:22

เฮียเป็นผู้ใหญ่ตั้งแต่เด็ก
เอาน่าบาสงอนไปแค่นั้นเองใช่มะ เดี๊ยวก้อดีกันเนอะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 05-09-2007 02:24:57

สถานการณ์อย่างนี้เป็นใครก็คงลำบากใจเหมือนกัน

ใจตัวเองน่ะชอบเขาอยู่แล้ว...แต่ครอบครัวล่ะ...เฮ้อ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 05-09-2007 03:24:23

ตอนนั้นอยู่แค่ม.ปลายเอง..คิดเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ..
ต๋องช่างเป็นผู้ใหญ่เกินตัวจริงๆ..
แล้วจะเป็นไงต่อล่ะ..ชอบก็บอกว่าชอบเห๊อะ..
ไม่เห็นต้องคิดมาก..เดี๋ยวมันก็มีทางออกเองแหละ..

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 05-09-2007 03:58:22

ครอบครัว สังคม  ยังเป็นปัญหาอยู่  :เฮ้อ:  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 05-09-2007 19:52:06

คนนึง  กลัวที่จะรัก
คนนึง  กล้าที่จะบอกรัก

แต่มันคงเป็นไปไม่ได้  ถ้ายังมีช่องว่างระหว่างกันอยู่แบบนี้

เศร้าไปหน่อยนะ  มาเลยมะ  เอาห่อหมกไปไว้หนายยยยย   :serius2:  :serius2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 05-09-2007 22:36:35

ทำตามใจตัวเองดีกว่าน้า

อย่าปิดกั้นหัวใจตัวเองเลย

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 06-09-2007 03:47:23

 :a12:นอนดีกว่า..ยังมะมาต่อเยย :a12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 06-09-2007 09:23:34

10 รี ล่ะ  :m11:  :m11:

เด๋วไปเขียนต่อดีกว่า ขอบคุณที่แวะมาอ่านกันนะครับ
เพราะเป็นเรื่องของคนโง่ๆ ที่มานั่งเสียดายอดีตคนนึง :sad2:

ตอนหน้าคงประมาณเย็นนี้ ไม่ก็พรุ่งนี้เช้านะครับ

ขอบคุณที่ตามอ่านคับ  o1

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 06-09-2007 09:28:39

 :impress:

แง๊ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

มาต่อตอนนี้เลยคุณป้อม

งอนแล้วนะ หายไปตั้งนาน

 o15

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 06-09-2007 12:06:12

ดีจัง .... ได้มาอ่านต่อและ  :impress:

ว่าแต่ ..... อยากให้ลงเอยกันด้วยดีจัง .....  o7 ..... ไม่รู้ปัจจุบันนี่บาสเป็นยังไงบ้างแล้วน้า  :give2:  ยังกลับไปรีเทิร์นได้มะ อิอิอิ  o17

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ตามมาดู ที่ 07-09-2007 00:05:42

 เฮ้อ.. นั่นดิแล้วคนรอบข้างหละ ... แล้วพ่อแม่หละ เฮ้อ..
 บาสก้อเอาแต่ใจเกินปายยย....
 อิน อิน อิน.....
 
 ปล. แล้วตำนานเราใครจะเสียน้ำ.......ตาหละ ป้อม....

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 07-09-2007 03:13:27

 :a12:มานอนรออ่าน..เมื่อไหร่จะมา.. :a12:
 :impress:หวังว่าวันนี้ตอนเย็นคงได้อ่านเนอะ..จ๊วบ..จ๊วบ.. :bye2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 07-09-2007 05:17:44

  :undecided:  :undecided:

รอจ๊ะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 07-09-2007 17:56:02

ตอนที่ 18

ผมไม่แน่ใจว่าผมจะเอายังไงกับมันดี ถ้าผมเดินกลับไปหาไอ้บาสก็แปลว่า ผมยอมรับกับคงวามรู้สึกของตัวเอง แต่แน่นอนว่าผมจะต้องเจอกับเรื่องอะไรมากมายที่จะเข้ามาในชีวิต ที่แน่ๆผมต้องทำร้ายแม่ของผมแน่นอน เพราะไอ้สิ่งที่รู้สึกมันไม่ใช่เรื่องที่แม่ของผมจะรับได้

ผมเป็นลูกชายคนเดียวของครอบครัว ถ้าใครอ่านเรื่องเก่าของผมคงทราบแล้วว่า พ่อของผมเสียไปแล้วตั้งแต่ผมยังไม่ถึง 1 ขวบซะด้วยซ้ำ ดังนั้น ผมเลยเป็นความหวังของแม่ที่เลี้ยงผมมาเพียงคนเดียวโดยตลอด ไม่มีแม่คนไหนที่อยากให้ลูกเป็นอย่างนี้หรอกครับ

อีกด้านก็เป็นคนที่ผมรู้สึกดีๆด้วย เป็นเพื่อนที่ผมไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้ให้กับใครมาก่อน คนที่ทำให้ผมใจสั่นได้ คนที่ทำให้ผมยิ้มเกือบตลอดเวลาที่ได้คุยกัน คนที่ทำให้ผมสรุปกับตัวเองว่าผมคงเป็นเกย์แน่ๆ 

แล้วนี่ผมจะทำอย่างไงดี ผมยืนเครียดอยู่ที่ริมทะเลอย่างนั้นเกือบ 10 นาที บางคนอาจจะบอกว่าทำไมผมคิดมากจัง หรือเป็นผู้ใหญ่เกินตัวไปรึเปล่า ทำไมไม่รับๆไปทั้งๆที่รู้สึกดีๆกับมันเหมือนกัน ทำไมถึงโกหกใจตัวเอง ไม่มีใครรู้หรอกครับว่ามันลำบากใจแค่ไหน ทั้งๆที่อยากพูดตอบกลับไปว่า กูก็ชอบเมิงเหมือนกัน แต่มันก็ทำไม่ได้ เพราะผมไม่อยากให้ใครจะต้องมานั่งเสียใจกับสิ่งที่ผมตัดสินใจ สู้ผมนั่งเสียใจอยู่คนเดียวดีกว่า อย่างไอ้บาสมันคงมีคนที่ดีกว่าผมมาชอบมันอยู่แล้ว มันคงเสียใจไม่นานหรอก

ไอ้บาสมันคงเดินกลับบังกะโลไปแล้ว ผมเข้าใจมันนะและก็ดีใจที่มันเป็นคนพูดออกมา เพราะถ้าจะรอให้ผมเป็นคนพูดคงไม่มีวันรู้กันหรอก

คงถึงเวลาที่ผมจะต้องเผชิญหน้ากับความจริงแล่วล่ะ มันอาจจะอึดอัดนิดหน่อย แต่ยังไงซะ ผมก็ยังจะต้องเจอหน้ามันอยู่ดี สู้คุยกันให้เข้าใจดีกว่าหลบหน้ากันไป เพราะยังไงผมก็อยากมีมันอยู่ข้างๆ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่อย่างที่เราสองคนคิดกันก็ตาม




ผมเปิดประตูเข้าไป เห็นไอ้บาสนั่งหันหลังอยู่บนเตียง ผมกลั้นใจทักมันออกไป

“บาส เฮ้ย ไอ้บาส”

เงียบ ......................

“เฮ้ย บาส”  ผมเดินเข้าไปแตะที่หลังของไอ้บาส เท่านั้นเอง เหมือนว่าเพื่อนผมมันกลั้นเอาไว้ ผมได้ยินเสียงมันสะอื้นเหมือนสุดกลั้น เล่นเอาผมทำอะไรไม่ถูก

“อย่ามายุ่งกับกู” ไอ้บาสพูดโดยที่ไม่มองหน้า

“เมิงอย่าทำแบบนี้ดิ บาส”

“ทำอะไร กูจะไปทำอะไรได้ กูทำอะไรไม่ได้แล้ว”

ภาพที่ผมเห็นในตอนนี้ ทำเอาผมอยากจะเข้าไปกอดมันจริงๆ เพื่อนของผมที่ปกติ ร่าเริง พูดมาก ไม่เคยให้เพื่อนๆเห็นว่าเครียด กำลังนั่งหันหลังให้ บริเวณไหล่ของมันที่สั่นจนเหมือนว่าจะไม่สามารถจะแบกเรื่องราวต่างๆไว้ได้บนบ่าอีกต่อไป ผมเอื้อมมือไปดึงตัวมัน พร้อมกับกอดมันจากด้านหลังเพราะผมทนไม่ได้ที่เห็นใครคนนึงที่ผมรู้สึกดีด้วย ต้องมาเสียน้ำตาเพราะตัวของผมเอง

“ไอ้ต๋อง ปล่อยกู อย่ามายุ่งกับกูได้มั๊ย”

“ถ้าเมิงยังไม่เข้าใจ กูก็จะไม่ปล่อย เมิงใจเย็นๆดิ บาส”

ไอ้บาสพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดของผม แต่แรงของมันสู้แรงผมไม่ได้หรอกครับ ผมเอาคางไปเกยอยู่ที่ไหล่ที่กำลังสั่นอยู่ แล้วเอ่ยปากขอโทษ

“บาส กูขอโทษนะ”

“......................... เมิงจะขอโทษกูเรื่องอะไร เมิงไม่ได้ทำอะไรผิดนิ กูบอกว่า อย่ามายุ่งกับกู ปล่อย” ไอ้บาสพูดเสียบเรียบๆแทนที่จะโวยวายเหมือนเมื่อกี้ แต่นั่นยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิดหนักเข้าไปอีก ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้นอีกแล้ว ตอนนี้ ผมแค่อยากจะบอกคนที่อยู่ตรงหน้าถึงความรู้สึกของผมเอง

“กูไม่ปล่อย” ผมพูดพลางกระชับอ้อมกอดของผมให้แน่นขึ้น

“ปล่อยกู” มันเริ่มโวยวาย

“บาส ฟังกูก่อน ........... เอออ กูก็ชอบเมิงเหมือนกัน” ผมกระซิบบอกมันที่ข้างหูเบาๆ
==========================================

ตอบๆ รอบ สาม

หนึ่ง ............................... มาแล้วจ๊ะ  :m9:

anston ......................... ถึงขั้นนอนรอเลยหรอ ระวังนะ คนเขียนจาไปลักหลับ อิอิ :m25:

ตาม ............................... ตำนานเราคงไม่เสียน้ำตาหรอกคับ แต่แลกน้ำ ...... ใจ กันมากกว่า  :m11:

พี .................................... บาสในปัจจุบันเป็นไงหรอคับ เราก็ว่าน่ารักเหมือนเดิมนะ  :m3:

อาร์ท ................................ อย่างอนเลย มาต่อให้แล้วค๊าบ  :m23:

● MaYa~Boy ●  ............ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะครับ  o1

มูมู่น้อย  ................................ ห่อ โหมกกกกกก เก็บไว้กับตัว กลัวโดนแย่งไปกินค๊าบ   :m21:

krappom ............................ ถูกครับ ครอบครัวเป็นปัญหาเสมอ แม้กระทั่งตอนนี้  :เฮ้อ:

โจ้ ......................................... เมิงว่ากรูแก่แต่เด็กเลยหรอ บักโจ้  :m16:

เรย์ ....................................... ใช่ กูอ่ะ น่าสงสาร แต่ไม่มีคนมาปลอบเลย   :m17:

กรีนที ...................................  ไม่มีใครเข้าข้างเราเลยยยยยยย  :o12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 07-09-2007 18:21:22

เง้อ มาต่อทั้งที ไมมันสั้นจัง

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 08-09-2007 05:57:46

 :m26:อืม..ช่ายช่าย..สั้นจริงด้วย.. :m20:
..ยังดีนะที่ได้บอกความรู้สึกของตัวเองออกไป..
ต่อจากนั้น..ก็คงต้องให้เวลากับบาสสินะ..ว่าจะทำยังงัยต่อ..
 :เฮ้อ:ไม..ความรักมันช่างยากเย็นไรงี้เนี่ย.. :m17:
แล้วมาต่ออีกน๊า..คราวนี้ :ped149: :เชิป2:เต้นรอดีก่า..55
(ลักหลับ..ไม่รู้ตัว..ไม่มันดิ..อิอิ)

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 10-09-2007 10:39:47

มาแอบดันพร้อมแจ้งข่าวว่า

อาทิตย์นี้ขออู้นะครับ  เนื่องจากมีงานตลอดอาทิตย์เลย

ต้องไป ตจว. ด้วย กว่าจะกลับก็เสาร์ดึกๆ

ขออภัยสำหรับคนที่รออ่านด้วยนะครับ o1

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 10-09-2007 11:17:03

 :impress:

ขอบคุณที่มาต่อนะคับคุณป้อม

กว่าจะได้อ่านอีกรอบคงอาทิตย์หน้าแน่เรย

ไงก็เป็นกำลังใจให้นะครับ

 o15

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 10-09-2007 15:00:33

ป้อมน่ารักดี  ผมแอบกระซิบบอกเบาๆ...  :m1:

อืมม  อ่านมาถึงตอนนี้ มันเหมือนกับว่าอารมณ์บาสที่แสดงออกมามันดูห้วนๆ ยังไม่สมเหตุสมผลเท่าไหร่
บอกไม่ถูก  ทั้งๆที่ ป้อมก็บรรยายมาระดับนึงแล้วเหมือนกันถึงความสัมพันธ์ของทั้งคู่

แต่โดยรวม ถือว่า ชอบมากๆ นะ  หนุกๆ น่าติดตามจ้า  รออ่านอยู่น้าป้อม (ผู้หลงใหลในห่อหมก กร๊ากกก)  :a2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 10-09-2007 16:47:26

โห..อู้เป็นอาทิตย์เลยเหรอ..ใจร้ายเนอะ..
 :impress:หวังว่าวันอาทิตย์คงได้อ่านนะครับ.. :impress:
..ไปตจว.เดินสายทัวร์คอนเสิร์ต(ลูกทุ่ง+หมอลำ)เหรอ..อิอิ o17
ทำงาน+เที่ยวให้สนุกนะครับ..แล้วกลับมาต่อแบบยาวๆด้วย.. :bye2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 10-09-2007 16:55:53

............รักนะ.......แต่ไม่แสดงออก............ :m17: :m17:

...........(เอาไว้แสดงออกตอนอยู่บนเตียง).......... :m19: :m19:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 10-09-2007 18:18:46

อาทิตย์นึงหรอ  อ๋อ ชิว ชิว  o16 o16 o16 เพราะปกติกว่าจะลงแต่ละตอนก็เป็นอาทิตย์อยู่แล้วอ่ะ รอจนชิน :laugh:




อ๊ะ ล้อเล่ง น่า   นานแค่ไหนก็รอได้  o17

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 10-09-2007 18:58:45

เฮ้อ...

จริงอยู่ที่บอกว่าถ้ารักกันแล้วก็ไม่ต้องแคร์อะไร ไม่ต้องแคร์สังคม ไม่ต้องแคร์ใคร

แต่สิ่งหนึ่งที่จะไม่แคร์ไม่ได้เลยก็คือครอบครัว

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:


ลป. รอหนึ่งอาทิตย์...อืมมมมม รอก็รอ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 10-09-2007 23:59:22

อ้างถึง

“บาส ฟังกูก่อน ........... เอออ กูก็ชอบเมิงเหมือนกัน” ผมกระซิบบอกมันที่ข้างหูเบาๆ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ป้องปากตะโกนออกไปสุดเสียง

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 :m3: :m3: :m3: :m3:


(อ๊าก หายใจไม่ทัน
พรื้ดๆๆๆ ช่วยด้วย
 :m30:  :m30: :m30:

ลืมตาขึ้นมา กรี๊ดต่อ

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกสสสสสสสสสสสสสส
 :m11: :m11: :m11:

จะเกิดไรขึ้นเนี่ยะ

ปล.ปลอบอะยาย มีแต่ทำร้ายหัวใจชาวบ้านเขา เท่าที่เห็น
 :m14: :m14: :m14:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 11-09-2007 10:18:39

อ้างจาก: b|ueBoYhUb ที่ 10-09-2007 23:59:22  

ปล.ปลอบอะยาย มีแต่ทำร้ายหัวใจชาวบ้านเขา เท่าที่เห็น
 :m14: :m14: :m14:

ขอใช้สิทธิ์พาดพิง ตรูไปทำร้ายหัวใจใคร ไม่เห็นมีเลย

นอนหนาว เหงา เหี่ยว อยู่คนเดียวทุกวันขนาดนี้  :sad2:

 :m27:
โปรดส่งใครมารักชั้นที อยู่ยังงี้มันหนาวเกินไป
อยากจะรู้รักแท้มันเป็นเช่นไร .......................

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 11-09-2007 10:37:06

 :impress:

ทะเลาไรกันเนี่ย

รักกัน รักกัน น๊า.....

 o15

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 11-09-2007 11:07:45

มาสายยังดีกว่ามาช้า มาช้ายังดีกว่าไม่มา
พอดีช่วงนี้ยุ่งๆ อ่ะคับเฮีย ขออภัย

เก็บไว้เป็นหนึ่งความทรงจำอันแสนหวาน
นำออกมาทานเมื่อไหร่ ก้ออิ่มอุ่นเสมอ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 11-09-2007 22:57:03

มาต่อด้วยนะคับ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 13-09-2007 04:01:32

 o12ที่อู้เนี่ยะ..คือติดนิยายเรื่องอื่นอยู่ใช่ป่ะ.. :a5:อิอิ
กลับมาต่อให้ไวเลย..อย่า..อย่าเล่นตัว.. :m18:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ตามมาดู ที่ 14-09-2007 01:12:10

ป้อมที่ร้าก...
 อู้ซินโดรมมาถึงทู้นี้แล้วหรือเนี่ย หรือว่าป้อมเป็นคนเอาไปติดพ่อหนุ่มคนนั้น..
 ว้า.. แย่จังมาทันเจอป้อมแล้วจะจีบป้อมงัยเนี่ย...   :o8:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 14-09-2007 01:21:41

ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

คนเขียนทู้นี้  ก็อู้เป็นเนอะ  :m14: :m14:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 14-09-2007 03:09:03

ยัง..ยังไม่มาอีก..เดี๋ยวเหอะ.. o12
เดี๋ยวจะ.. :o12:งอลละ.. :a14:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 14-09-2007 17:46:44

มาดันๆๆ  ต่อละยางงงงง

อย่าอู้ๆๆๆ  :m12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 15-09-2007 03:04:43

มะกี้เห็นหลังอยู่ไวไว.. :m7:หายไปซะแระ..
 :เฮ้อ:เฮ้อ..ไปนอนดีกว่า.. :a12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 15-09-2007 10:53:25

เด๋วมาต่อให้ ไม่วันนี้เย็น ก็วันพรุ่งนี้เช้านะครับ

กำลังแอบเขียนอยู่ในขณะ สัมมนา เหอ เหอ

สู้ๆ ๆๆๆๆๆๆๆ :a2: เอาให้เสร็จ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 15-09-2007 11:10:57

จริงน้า :m1: อย่าหลอกให้รอเก้อล่ะ  :m29:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 15-09-2007 14:55:45

มาแล้ว เขียนเสร็จปุ๊ป โพสปั๊ป ไม่ให้รอนาน หลังจากอู้งานมาเขียน อิอิ :a3:
==============================================
ตอนที่ 19

ผมไม่รู้หรอกครับว่ามันคิดยังไงหลังจากที่มันได้ยินที่ผมสารภาพออกไป

“เพื่อน ..... กูรักเมิงว่ะ” ม่ายช่ายยยยล่ะ เอาใหม่ เข้าเรื่อง

“บาส ฟังกูก่อน ........... เอออ กูก็ชอบเมิงเหมือนกัน” ผมกระซิบบอกมันที่บ้างหู ขณะที่ผมก็ยังกอดมันอยู่อย่างนั้น

“แต่เมิงก็ต้องเข้าใจกูด้วยว่า บางที กูก็ต้องทำในบางอย่างที่กูไม่ได้อยากทำสักเท่าไหร่ แล้วก็บางอย่างที่กูอยากทำกูก็ทำไม่ได้” ผมเริ่มสังเกตว่ามันหยุดสะอื้นแล้ว

“กูรู้สึกยังไง เมิงก็น่าจะพอรู้อยู่แล้ว กูว่ากูคงไม่จำเป็นที่กูจะต้องบอกออกไป กูไปดูหนังกับเมิงทุกอาทิตย์ ให้เมิงมาปลุกทุกเช้า เดินไปโรงเรียนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน กูอยู่กับเมิงมากกว่าเหมียวอีก”

ผมค่อยๆจับมันให้หันหน้ามามองผมซะที ไม่ชอบคุยลับหลังเว้ย หุ หุ ของแบบนี้มันต้องจ้องตา แล้วล้วงลึกเข้าไปถึงหัวใจ เฮ้อ วันนี้ทำไมกูเสี่ยวจัง สงสัยความรักบังตา o16

“แล้วกูไม่รู้หรอกว่า เรื่องของกูกับเมิง มันจะเป็นไปได้มากน้อยแค่ไหน กูรู้แค่ว่า กูสบายใจที่จะมีเมิงอยู่ข้างๆแบบนี้ คุยกับกูไปเรื่อยๆแบบนี้  เดินไปโรงเรียนกับกูแบบนี้ทุกวัน กูก็โอเคแล้ว”

บางทีผมอาจจะไม่เคยมองว่าผมจะต้องเป็นแฟนกับมัน หรือมีอะไรกันแบบที่หลายๆคนอยากให้เกิด ถึงแม้ว่าความรู้สึกแบบนั้นมันจะเกิดขึ้นมาบ้าง ก็ผมยังเป็นวัยรุ่น ฮอร์โมนพลุ่งพล่าน มันก็ต้องมีความรู้สึกแบบนั้นกันบ้าง แต่โดยทั่วๆไปแล้ว ผมขอแค่มันอยู่กับผมก็พอ

วันนี้ผมก้าวขาข้ามเส้นแบ่งที่ผมเคยขีดเส้นเอาไว้ เส้นแบ่งของคำว่า “เพื่อน” ซึ่งผมไม่เคยรู้เลยว่า การที่ผมตัดสินใจล้ำเส้นในวันนั้น มันจะส่งผลต่อชีวิตผมมาจนถึงตอนนี้

ผมหวังว่ามันจะเข้าใจในสิ่งที่ผมพูดกับมันไปตอนหัวค่ำ สำหรับไอ้บาสเอง มันไม่ได้คุยเรื่องนี้กับผมอีกเลย ตั้งแต่ตอนที่ผมบอกความรู้สึกของผมออกไปและพยายามกอดมันเอาไว้อย่างนั้น  สักพักไอ้บาสก็ขอตัวไปอาบน้ำ พอเสร็จแล้วผมก็เลยเข้าไปอาบน้ำต่อ ผมเห็นไอ้บาสมันเข้านอนไปก่อนโดยที่ไม่รอผมออกมาจากห้องน้ำ เฮ้อ เครียดเว้ย ทำไงดีวะ :sad4:


คืนนั้นผมตัดสินใจไม่นอนที่เตียงตัวเอง แต่ผมเลือกที่จะไปนอนกับไอ้บาสมันมากกว่า ผมไม่ได้พูดอะไรกับมันนอกไปจาก

 “ขอนอนด้วยนะ”

 แล้วก็รั้งตัวมันเอามากอด ไอ้บาสตัวสั่นเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ขัดขึนอะไร ผมซะอีกที่ใจสั่น เหมือนหัวใจมันจะกระโดดออกมาจากอกซะให้ได้ ก็มันตื่นเต้นนี่หว่า ไม่นึกว่าก่อนว่าวันนี้จะได้กอดคนน่ารักขนาดนี้ แต่ไม่ได้ทำอะไรมันนะครับ อย่าคิดไปไกลกันขนาดนั้น นอนกอดกันเฉยๆ  :m29:

แต่แค่นั้นมันก็เล่นเอาผมต้องข่มใจแทบแย่แล้วครับ :myeye:


เช้าวันต่อมา ยังไม่ทันที่ผมจะตื่น ก็รู้สึกเหมือนมีคนมาเป่าลมอยู่แถวๆหู โอ๊ย จักจี้จะตายอยู่แล้ว เสียวเว้ย แล้วก็คงจะเป็นใครไม่ได้ นอกจากไอ้บาส ก็ผมมากับมันสองคนนิ ถ้าไม่ใช่มัน เรื่องนี้คงเปลี่ยนแนวจาก Boy’s love ไปเป็นสยองขวัญแล้วล่ะ

พอลืมตา ผมก็เห็น “เพื่อน” ผมคนเดิม ยิ้มหน้าทะเล้นให้เหมือนอย่างที่มันมาปลุกผมทุกๆเช้า

“เฮ้ย ตื่นได้แล้ว ไปเดินเล่นกัน”

“โหย เมิง เหม็นขี้ฟันอ่ะ เป่ามาได้” ผมแซววิธีที่มันใช้ปลุกผมวันนี้

“เหม็นอะไร แปรงฟันแล้วเว้ย ตื่นมาตั้งนานแล้ว อึดอัด นอนไม่หลับ เตียงตัวเองมีก็ไม่ไปนอน”

“อะไร ตอนดึกๆกูจะกลับไปที่เตียง ใครก็ไม่รู้ดึงเอาไว้ เลยไปไหนไม่ได้เลย”

“พอเลยเมิง ตื่นได้แล้ว อย่าเปลี่ยนเรื่อง”

“ใครกันแน่ที่ชอบเปลี่ยนเรื่อง” ผมล้อมันเล่นที่เห็นมันพยายามให้ผมเปลี่ยนเรื่องคุยให้ได้ ถ้าผมมองไม่ผิด ผมเห็นมันหน้าแดงๆนะ เหอ เหอ อายรึไง ไอ้ตี๋บาส

ผมอาบน้ำไป ฮัมเพลงไป มันอาจจะเป็นเพราะว่าผมตัดสินใจได้แล้วมั๊งครับว่า ผมจะเอายังไงกับมิตรภาพระหว่างผมกับไอ้บาสที่มันเกิดขึ้น

“ไป บาส อาบเสร็จล่ะ ไปเดินเล่นกัน”

“ไอ้คุณชาย ทำไมต้องไปเปลี่ยนเสื้อในห้องน้ำด้วยล่ะ อายกูหรอ” ไอ้บาสถามหลังจากที่มันเห็นผมออกมาจากห้องน้ำ ในสภาพที่แต่งตัวเสร็จแล้ว

“เออ กูกลัวเมิงหื่นแล้วมาปล้ำกู” :fox2:

“555 ไอ้บ้า ใครจะไปปล้ำเมิง แค่กูมองตาเมิงนิดเดียว เมิงก็เสียวแล้ว ไม่ต้องปล้ำหรอก เมิงสมยอมเองมากกว่า” o12 (เฮ้ย พูดงี้ได้ไง โกด โกด เสียหายอย่างแรง)

“เชี้ยล่ะ ไป ไปเดินเล่นกัน แดดกำลังดีเลย ไม่แรงมาก”

ผมลุกขึ้นยืนพร้อมกับยื่นมือไปให้มันจับ มันก็มองอยู่ได้สักพักแล้วก็ลุกขึ้นมายิ้ม โอ้ยยยยยยยยย ส่งยิ้มละลายหัวใจมาอีกล่ะ แล้วมันก็จับมือผมเพื่อที่เราจะออกไปเดินเล่นพร้อมๆกัน

 :o8:   :give2:  :o8:  :give2:  :o8:  :give2:


We've only just begun – The Carpenter

We've only just begun to live,
White lace and promises
A kiss for luck and we're on our way.
And yes, We've just begun.

Before the rising sun we fly,
So many roads to choose
We start our walking and learn to run.
And yes, We've just begun.

Sharing horizons that are new to us,
Watching the signs along the way,
Talking it over just the two of us,
Working together day to day
Together.

And when the evening comes we smile,
So much of life ahead
We'll find a place where there's room to grow,
And yes, We've just begun.

==================================================
ตอบๆๆๆๆๆๆ ฟิตจริงจิ๊ง

กรีนที  .................... สั้นๆ ถี่ๆ มีคุณภาพไงค๊าบบบ ลงแบบนี้ ดีออก  :m21:

anston ................. แฟนพันธุ์แท้ที่เข้ามารอทู๊กคืน ไม่ลักหลับก็ได้ พร้อมเมื่อไหร่ ว่ามา อิอิ :m19:

อาร์ท .....................ขอบคุณสำหรับการติดตามนะครับ o1

มูมู่น้อย ..................ก็ที่ไม่บรรยายความรู้สึกของบาส เพราะผมไม่รู้ว่ามันคิดยังไงอ่ะครับ เพราะบางทีผมก็งงๆกับสิ่งที่มันทำอยู่ ว่าแต่ เน้นห่อหมกเหลือเกิ๊นนนนน สงสัยจะชอบกินแฮะ :laugh:

แก๊บ ....................... ข้างเตียงก็แสดงออกได้นะ ไอ้น้อง เหอ เหอ  ห้องน้ำก็ได้ อิอิ :m10:

krappom  .............. ถูกเลย ป๋อม ไม่แคร์สังคม็ได้ แต่ต้องแคร์ครอบครัวตัวเอง แม้ว่าบางทีอาจจะทำให้เราต้องโกหกตัวเองก็ตาม  o7

b|ueBoYhUb ......... อิเรย์เพื่อนกู สาวแตก  :m30: กรี้ดดดดดด จัง มีพาดพิงนะ แสรดดดดดดดดดดดด

จิงโจ้น้อยชิวๆ  ........... ไม่เป็นไร เข้าใจคับ โจ้ ว่า ยุ่ง :m17:

● MaYa~Boy ●   ..... มาต่อล่ะคับ o14

ตามมาดู   ................... ไม่ต้องจีบครับ ตาม เด๋วหอบเสื้อผ้า หนีตามไปเอง เหอ เหอ กล้ารับเลี้ยงป่ะล่ะ  :m4:

oaw_eang ................ อิเจ๊คับ อู้เป็นอาการธรรมชาติครับ หรือว่าเจ๊ไม่เป็น :m14:

===============================================================

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 15-09-2007 15:54:32

ชอบจังคนอู้งานมาเขียนนิยาย คนอู้งานมาคุยเอ็ม ช๊อบ ชอบ  o17  o17

สารภาพกันแล้วที่จิงความสัมพันธ์น่าจะข้ามขั้นนะ เสียดาย  :a6:

รออ่านต่อนะจ๊ะปี้ป้อม  :m3:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 15-09-2007 19:54:25

เย้ๆ ดีจังเลยยยย  :m11: ในที่สุดก็เข้าใจกันแล้ว  :m3:

อยากได้แบบนี้ซักคน หาให้ด้วยสิคร้าบบบ อิอิ ชอบบาสจัง   :m1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 16-09-2007 00:20:56

แหมๆ อุตส่าห์ยอมรับว่าชอบแล้ว
ไอ้เราก็นึกว่าจะมีอะไรสักหน่อย  :m10: :m10:
ไม่มีซ้างั้น วัยรุ่นเซ็ง  :m19:

ตอนต่อไปคงไม่อู้ ใช่มั้ยจ๊ะ  :m13:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 16-09-2007 15:03:57

 :impress:

ขอบคุงคับคุณป้อม

แล้วมานจะเป็นไงต่อไปอ่า

 o15

ปล. อย่าอู้งานบ่อยนะคับ เป็นห่วง

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 16-09-2007 15:56:12

ขอบคุณที่มาต่อเรื่องราวดีๆ นะคับ

ป.ล. 1 สมัยก่อนเฮียเป็นคนดีเนอะ
          ถ้าสมัยนี้หรอ เข้าห้องปิดประตูก็เสร็จเฮียและป่ะคับ อิ อิ

ป.ล. 2 ขอให้ได้กะพี่ตามเร็วๆ นะคับ อิ อิ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ตามมาดู ที่ 16-09-2007 17:26:29

 อ่านเม้นต์ตาโจ้แล้ว  :m30:
 มามะคุงป้อม.. ไหนๆ ก็ไหนๆ เด๋วจะไปจองคอนโดเป็นห้องหอรอร้ากรอนะคับ  :m13:

 ขำ ๆ เรย์สาวแตก ..  :m20:
 
 ปล... เป็นงัยบ้างบักโจ้.. m พี่ติดหนอนเอาไม่ออกเลิกใช้แม่มเลย...

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 17-09-2007 01:07:07

เหอะเหอะ..รู้ใจตัวเองกันทั้งคู่อย่างงี้แล้ว..นอนกอดกันเฉยๆ.. o16
อ๋อจาบอกว่า..ตอนนั้นรักใสใสว่างั้นเหอะ..  :impress:
แต่ถ้าเป็นตอนนี้เรอะ..อึ๊ยยย :m25:..ไม่อยากคิด.. :m10:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 17-09-2007 02:34:07

เหรอๆๆ เฮียเป็นงั้นจริงๆเหรอ  :m10:  :m26:


อิอิ รอบทอัศจรรย์ของเฮียกะบาสอยู่นะคร้าบบบบบ  :m11:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 17-09-2007 18:59:33

โอ๊ยยยยยยยยยยยยย  น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
 :m3:  :m3:  :m3:  :m3:  :m3:

ตอนแรกเหมือนบาสรุกๆ ป้อมเนอะ 
อ่านๆ ตอนนี้ไปจนถึงที่ว่าป้อมกอดบาส แล้วบาสตัวสั่นน้อยๆ อิอิ
สรุป คือ ป้อมกลายเป็นคนมารุกแทนอะดิ (รุกในที่นี้ หมายถึง เริ่มก่อนนะ อยากคิดไกล 55)

รออ่านต่อน้า  :a2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 17-09-2007 22:29:40

คิดกันไปไกลใหญ่แล้วววววว แค่นอนกอดกันเฉยๆ

มาบอกข่าวตอนหน้า คงนานหน่อยนะครับ ไม่ได้อู้ แต่ต้องไปงานศพเกือบทุกวันเลย

ช่วงนี้ เฮ้อ  :เฮ้อ: คงเขียนไม่ออกไประยะนึงเลย

ทำไมมันเศร้าอย่างงี้เนี่ย :sad2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 17-09-2007 23:05:30

ไว้หายเศร้าหรือทำใจได้แล้วค่อยมาต่อก็ได้พี่

ทุกคนเข้าใจและรอได้เสมอ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 18-09-2007 02:52:28

รอได้ค้าบ .... ปฏิบัติภารกิจได้ตามสบายเลยค้าบคุณป๊อม  :bye2:

แต่อย่าลืมกลับมาหล่ะ อ้อ.... ขอเบิ้ลด้วยนะครับกลับมา อิอิ  :m4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 18-09-2007 03:21:11

อย่าเศร้าไปเลย..ทำใจให้สบายนะ..
เป็นกำลังใจให้น๊า..สู้สู้..

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 18-09-2007 08:31:10

รอได้เสมอจ้า พร้อมทั้งร่างกายและจิตใจค่อยกลับมาละกัน  :m23: สู้ ๆ  :m4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 19-09-2007 03:36:59

 :a11:ดัน..ครับ..ดัน มาช่วยดันไว้ก่องน๊าตะเอง :a11: :m14:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 19-09-2007 10:51:09

ชอบจังเลยเรื่องนี้
รักครั้งแรก มักตราตรึงอยู่ในหัวใจ
 :m11: :m11: :m11: :m11: :m11:

เบื่อพวกผุ้ร้ายปากแข็ง
 :m26: :m26: :m26: :m26:

นี่ก็อีก ปากบอกไม่มีอะไร แต่ใจมันลอยไปไหนตั้งแต่ได้สบตากันอีกครั้ง
 :m13: :m13: :m13: :m13:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 21-09-2007 02:54:29

ง่ะ..ยังไม่มาเลย.. o6
มะเป็นไร..ดัน..ดัน..ดัน..สู้สู้น๊า.. :yeb:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 21-09-2007 13:06:51

นู๋ anston เนี่ย แฟนพันธุ์แท้จริงๆ

มาดันให้บ่อยๆ ขอบคุณนะครับ o1 เด๋วจะเริ่มวันนี้แหละ ถ้าไม่เมามากไป พรุ่งนี้คงได้อ่านนะค๊าบ

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามครับ o14 แฮะ แฮะ อู้มานาน เริ่มต่อใหม่ล่ะจ้า

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 21-09-2007 13:41:50

.............นึกว่าจะมีเข้าด้ายเข้าเข็มซะและ....... :m19: :m19:

.............ถ้าเป็นตอนนี้คงเสร็จไปหลายยกแล้วล่ะ...........จิงป่ะ......... :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 23-09-2007 07:21:44

มาแว้วววว.. :a9:
แต่เจ้าของเรื่องยังไม่มา.. :m19:
สงสัยจาแฮ็งค์..รึมาวไม่กลับ(บ้านตัวเอง)แต่...หุหุ o3

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 23-09-2007 19:43:34

สองวันแล้วนะเฮีย ...... แบบนี้เมารักแล้วม้างงงง ถึงช้านัก อิอิ  :m12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [Update แล้วครับ: Sept 23]
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 23-09-2007 21:50:32

วูบมาตอบก่อนอัพเดตนิยายตัวเอง ขอโทษนะครับที่ไม่ได้เข้ามาโพสอย่างที่บอกเอาไว้
เพราะมัวแต่ยุ่งๆกับงานศพเลยเพิ่งได้ฤกษ์เขียนหลังจากที่เผาน้องพิทเสร็จเอง

=========================================================
อ่ะตอบกันก่อนล่ะกัน

หนึ่ง ................. คราวนี้ไม่ได้อู้งานมาเขียนให้นะครับ เสียดายอ่ะดิ ที่ไม่ข้ามขั้น แต่ผมว่ามันข้ามมาแล้วนะ เพราะมันเกินเพื่อนไปแล้วไง :o8:

พี .................... จะให้หาให้เนี่ยนะ ตัวเองยังเอาตัวไม่รอดเลย น้องเอ๊ย พึ่งตัวเองดีกว่ามั๊ย :m23:

ป๋อม ................ ใครว่าไม่มีอะไร มีดิครับ มีใจให้กันไง :give2:

อาร์ท .............. ขอบคุณนะครับที่เป็นห่วงเพราะอู้งานมาเขียน มีไม่บ่อยหรอกครับ เพราะปกติ งานมาก่อนอยู่แล้น :a2:

โจ้ ................. 1) อาราย ปิดประตูห้องก็เสร็จเลยหรอ ไม่หรอก ช้ากว่านั้นนิ๊ดนึง รอถอดกางเกงก่อน 555 :m14:
                       2) นั่นสิ เมื่อไหร่จะได้กับตามซะที รออยู่นะเนี่ย ไม่ยอมมาขอซะที  :m17:

ตาม ............... จองคอนโดเสร็จแล้วบอกนะครับ จะไปประเดิม :m13:

anston  ......... ตอนนั้นพี่ยังเด็ก น้องเอ๊ย ถ้าตอนนี้อยากรู้ว่าจะเป็ฯเหมือนในเรื่องรึเปล่า ก็มาพิสูจน์ดิ :m12:

มูมู่น้อย  ......... รุกไม่รุก ไม่รู้ เพราะรับตอนแรกกับไอ้เอก(เรื่องที่แล้ว) อิอิ (คิดเอาเอง) o16

กรีนที  .......... ตอนนี้ พร้อมทั้งร่างกายและจิตใจแล้วครับ ฟิตปึ๋งเลย :m11:

เรย์ .............. คึกเหลือเกิน เพื่อนตู ทีไปกินเหล้ากันดันแฮ้งค์ ชิส์ อ่อนว่ะ :laugh:

แก๊บ ............ รู้ได้ไงว่าหลายยก ไม่อาวววไม่พูดเรื่องนี้ เขิน :-[

 ===========================================
ขอไปตรวจนิยายอีกรอบก่อนโพสนะครับ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [Update แล้วครับ: Sept 23]
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 23-09-2007 21:54:45

ตอนที่ 20

วันที่เหลืออยู่ของผมกับมัน เป็นวันที่มีแต่ “เรา” สองคนจริงๆครับ ตอนนั้นผมกับมันไม่ได้คิดเรื่องเซ็กส์กันสักเท่าไหร่ แค่อยู่ด้วยกันเกือบตลอดเวลา ยกเว้นตอนเข้าห้องน้ำก็แค่นั้น นอกนั้นมันอยู่ที่ไหน ผมก็จะอยู่ที่นั่น

ในคืนสุดท้ายก่อนที่จะกลับกรุงเทพฯ จำได้ว่ามันชวนผมให้ไปนั่งดูดาวที่ริมหาด เก้าอี้ที่เช่าเอาไว้ของบังกะโลได้ถูกเอามาใช้งานอีกครั้งตั้งแต่ 3 ทุ่ม บรรยากาศมันโคดจะโรแมนติกเลยครับ ผมนั่งกับมันสองคน มองทะเลที่คลื่นซัดเข้ามาหาชายหาดอยู่ตลอดเวลา เสียงคลื่นที่เป็นจังหวะทำให้เราไม่ต้องพูดอะไรกันมาก แค่ดึ่มด่ำไปกับบรรยากาศและความรู้สึกที่เกิดขึ้นก็พอ

สองวันที่ผ่านมา เราได้ทำความรู้จักกันใหม่ เหมือนเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ผมเล่าให้มันฟังถึงเรื่องพ่อ เรื่องแม่ เรื่องที่บ้านและอีกหลายๆเรื่อง ซึ่งผมก็ได้ฟังหลายๆอย่างจากบาสมันเหมือนกัน ผมเพิ่งรู้ว่ามันเป็นลูกคนที่สองจากทั้งหมดสามคน เพิ่งรู้ว่ามันเกลียดทุเรียนเหมือนผม และไม่ชอบกินพริกหยวกเลย รู้ว่ามันชอบให้เกาหลังก่อนนอน (เด็กโคดๆ) และมันชอบร้องเพลงไปด้วยตอนอาบน้ำเพราะกลัวผี
หลายๆคนคงสงสัยว่า ถ้าผมชอบมันขนาดนี้ ทำไมผมไม่บอกรักมันไปตั้งแต่วันแรกที่ริมทะเล หรือตั้งแต่ที่โรงเรียน ทำไมต้องรอให้มันโกรธหรือทะเลาะกัน ผมว่าตอนนั้นผมคงจะช๊อคมั๊งครับ มันเหมือนกับผมเป็นค้างคาวและเพิ่งรู้ตัวเอง มันปวดร้าวของค้างคาวที่รู้ว่าตัวเองไม่ใช่ทั้งนกและหนู ไม่สามารถเข้ากลุ่มกับพวกนกหรือหนูอย่างสนิทใจได้อีก พวกนกกับหนูก็คงไม่ยอมรับ และชีวิตทั้งชีวิตของผม มันก็คงต้องเปลี่ยนไป


ผมกับไอ้บาสข้ามเส้นบางๆที่เคยขีดเอาไว้ระหว่างเราสองคน เส้นที่แบ่งคำว่า “เพื่อนสนิท” และ “แฟน” ออกจากกัน ก็เพราะเส้นอันนั้นเกือบจะทำให้ผมไม่รู้จักว่า “ความผูกพัน” มันเป็นยังไง จริงอยู่ที่ผมเพิ่งรู้จักมันมาไม่นาน และก็ไม่แน่ใจกับความรักแบบนี้ ไม่คิดว่าตัวเองจะเกิดความรู้สึกแบบนี้กับ “เพื่อนสนิท” ที่กำลังนั่งอยู่ข้างๆผมคนนี้ได้ ผมอาจจะต้องขอบคุณ “ใครสักคนบนฟ้า” ที่ส่งไอ้บาสมาให้ผมรู้จัก ให้มารัก และให้อยู่ข้างๆกันเหมือนอย่างในคืนนี้


“บาส ถามอะไรอย่างนึงดิ” ผมพูดขึ้นมาหลังจากที่เรานั่งเงียบกันมาพักใหญ่ๆ

“อึ่ม ต๋องจะถามอะไรอ่ะ”

“เมิงรู้สึกยังไงตอนที่เมิงบอกชอบกู”

“ถามทำไมว่ะ ไอ้บ้า” ถ้าผมมองมันไม่ผิด ผมว่าหน้ามันแดงๆนะ มันคงจะอายที่ผมถามออกไปตรงๆแบบนี้มั๊ง

“บอกมาเหอะน่า จะอายอะไรล่ะ อายแล้วน่ารักตายอ่ะ เมิง”

“อายบ้าอะไรล่ะ ไม่เอาดีกว่า เปลี่ยนเรื่องเหอะ”

“เขินกูอ่ะดิ กูเปลี่ยนเรื่องก็ได้ งั้น เมิงชอบกูตั้งแต่เมื่อไหร่”

“เมิงจะบ้าหรอ ถามอะไรว่ะ”

อาการเขินของไอ้บาสยิ่งหนักขึ้นเรื่อยๆ มันเขินซะจนมันไม่ยอมสบตาผมแล้ว การที่เห็นไอ้บาสมันเขินเนี่ย น่ารักดีนะครับ หน้ามันแดงก่ำเหมือนไปกินเหล้ามา เอามือขยี้ผมตัวเอง ผมเห็นอย่างงั้นแล้วยิ่งอยากแกล้งมันเข้าไปใหญ่

“น่านะ บอกกูมาเหอะ ไม่งั้นคืนนี้ แยกเตียงกันเลย” ผมขู่มันว่าจะกลับไปนอนอีกเตียง ซึ่งตอนนี้ใช้เป็นที่วางกระเป๋าไปแล้ว ซึ่งก็ได้ผลนะครับ อิอิ สงสัยมันกลัวว่า คืนนี้ไม่มีใครกอดมั๊ง

“ก็ได้ ก็ได้” มันเงียบไปสักพัก แล้วก็ถอนหายใจ

“ก็ตอนแรกกูก็ไม่ได้คิดอะไรกับเมิงหรอก กูว่าเมิงแม่มมองกูโคดกวนตีนเลย ตั้งแต่วันแรกแล้ว เมิงชอบทำเป็นเก๋า จับกลุ่มกับพวกไอ้แวนข่มเด็กใหม่อย่างพวกกู น่าหมั่นไส้เชี้ย”

“นี่เมิงหลอกด่ากูป่ะเนี่ย” ผมถามยิ้มๆ

“ไม่ใช่เว้ย ตอนนั้นกูคิดอย่างงั้นจริงๆ มองไปก็หมั่นไส้ไป จนพวกเมิงโดนรุ่นพี่เรียกไปนั่นแหละ”

“เขม่นจนชอบกูเลย ว่างั้น 555”

“นี่เมิงจะฟังกูมั๊ยเนี่ย”

“ฟัง ฟัง ฟัง กูขอโทษ กูไม่ขัดล่ะ ต่อดิ”

“ตอนแรกกูก็เฉยๆกับเมิงนะ ก็เหมือนเพื่อนคนอื่นๆทั่วไป แต่ที่กูเริ่มรู้สึกดีกับเมิง ก็ตอนที่เมิงให้กูไปจอดรถที่บ้านนั่นแหละ”

“ห๊า เรื่องแค่เนี๊ยอ่ะนะ” ผมจะพูดต่อแต่ก็ต้องหุบปาก หลังจากที่เห็นสายตาพิฆาตมารที่ไอ้บาสมองมาที่ผม

“ก็ทั้งๆที่ไอ้เอ เพื่อนกู บ้านมันก็อยู่แถวนั้น มันยังไม่เคยบอกให้กูไปจอดรถที่บ้านมันเลย แต่ตอนนั้นเมิงเพิ่งคุยกับกูเอง เมิงก็บอกให้กูไปจอดรถที่บ้านเมิงดีกว่า จะได้ไม่โดนใบสั่ง กูเลยรู้สึกว่าเมิงเป็นคนที่ใส่ใจดี แล้วพอกูมาเจอเมิงบ่อยๆ คุยกับเมิงบ่อยๆ ไม่รู้ดิ มันเหมือนกับกูคุยกับเมิงได้หมดทุกเรื่อง แล้วเมิงสามารถเข้าใจกูได้ โดยที่กูไม่ต้องอธิบายมาก กูเริ่มรู้สึกว่า กูมองเมิงเปลี่ยนไป ไม่เหมือนตอนแรกๆ คงตอนนั้นแหละมั๊ง ที่กูรู้สึกว่า กูอาจจะชอบเมิง”

ไอ้บาสเงียบไปอีกพักใหญ่แต่ผมก็ไม่กล้าที่จะพูดขัดขึ้นมา ผมก็เลยปล่อยให้ความเงียบมันเกิดขึ้นอีกครั้ง แต่ก็ไม่นาน ไอ้บาสก็เล่าต่อ

“แล้วที่กูแน่ใจว่า ที่กูรู้สึกกับเมิง มันไม่ใช่แค่เพื่อนสนิทแน่ๆ ก็ตอนที่เมิงชวนกูไปดูหนังนั่นแหละ พอกูมานั่งนึกทีหลัง มันก็แปลกๆที่เพื่อนผู้ชายคนนึงชวนเราไปดูหนัง แต่เราดันดีใจ ทั้งๆที่มันเป็นเรื่องธรรมดาที่เพื่อนจะทำด้วยกัน”

“แล้วที่วันก่อนที่กูเดินหนีเมิงไปหลังจากที่ เอ่อ....... กูบอกว่ากูชอบเมิงนั่นแหละ แต่เมิงอ่ะ เอาแต่พูดอะไรก็ไม่รู้ หน้ากูเมิงก็ไม่ยอมมอง ไอ้ต๋อง เมิงรู้มั๊ย กูทั้งน้อยใจ ทั้งโกรธเมิงตอนที่กูเดินออกมา กูไม่อยากฟังว่าเมิงจะปฏิเสธกูยังไง เพราะแค่ที่กูได้ยิน กูก็รู้สึกว่า กูคิดไปเองคนเดียว ทั้งๆที่ตอนแรกกูมั่นใจว่าเมิงก็คิดกับกูมากกว่าเพื่อนเหมือนกัน”

ผมพูดอะไรไม่ออก นอกจากขอโทษมัน ทำไมผมไม่เข้าใจมันนะ มันต้องใช้ความกล้าแค่ไหนที่เดินมาบอกความรู้สึกของมันกับผม แล้วผมดันคิดโน้นคิดนี่วุ่นวาย จนทำร้ายความรู้สึกของมันไป ไม่แปลกหรอกครับที่มันโกรธผม ตอนนี้ผมทำได้แค่เอื้อมมือไปจับมือมันเอาไว้ แล้วก็บอกกับไอ้บาสออกไปว่า

“บาส กูขอโทษ”

“เออ ไม่เป็นไรหรอก กูเข้าใจ” ไอ้บาสตอบกลับมาพร้อมกับที่มันบีบมือของเราให้กระชับกันแน่นขึ้น

เพิ่งเคยได้ยินเพลงนี้มาไม่นานก่อนที่จะเขียนเรื่องนี้ ผมว่ามันเข้ากับความรู้สึกของผมตอนนั้นนะ

“ฤดูหนาวไม่เคยยาวนาน – Rose ศิรินทิพย์”

คำที่ธรรมดา กลายเป็นเพลงหวาน
ถนนเดิมๆ กลับดูสวยขึ้นมา
เพราะอะไรนะ เรื่องที่คุ้นตา กลับมีความหมายและมีคุณค่า
เมื่อมีเธอ ก้าวเดินข้างๆกัน

อยู่ใกล้ๆเธอ รู้สึกดี อยู่กับใครทำไมมันไม่เหมือนกัน
อยู่กับเธอแล้ว โลกสดใส มากไปกว่านั้น
อยู่ใกล้เธอ มันอุ่นใจอยู่คนเดียวทำไมมันไม่เหมือนกัน
อยู่กับเธอแล้ว ฤดูหนาวไม่เคยยาวนาน เมื่อฉันได้รักเธอ


มือที่กุมมือกัน แทนเสื้อกันหนาว
ดอกไม้สีขาว ก็ดูสวยเหลือเกิน
เพราะอะไรนะ เรื่องที่คุ้นตา กลับมีความหมายและมีคุณค่า
เมื่อมีเธอ ก้าวเดินข้างๆกัน

อยู่ใกล้ๆเธอ รู้สึกดี อยู่กับใครทำไมมันไม่เหมือนกัน
อยู่กับเธอแล้ว โลกสดใส มากไปกว่านั้น
อยู่ใกล้เธอ มันอุ่นใจอยู่คนเดียวทำไมมันไม่เหมือนกัน
อยู่กับเธอแล้ว ฤดูหนาวไม่เคยยาวนาน เมื่อฉันได้รักเธอ

พอมานึกๆดู เวลาตอนนั้นมันผ่านไปเร็วมาก ผมแทบจะไม่รู้สึกเบื่อเลย ไม่รู้สึกว่าเวลาผ่านนานไปขนาดไหน

ภาพของเด็กผู้ชายสองคนที่นั่งมองทะเลอยู่ริมชายหาดหน้าบังกะโล สำหรับคนที่มองผ่านไปก็คงไม่มีอะไรแปลก แต่ถ้าสังเกตดูที่ช่องว่างระหว่างเก้าอี้ผ้าใบสองตัว จะเห็นมือที่กุมกันอยู่ เหมือนระหว่างเด็กสองคนนั้นไม่มีช่องว่างหรือเส้นอะไรที่เคยขีดคั่นระหว่างกันอีกแล้ว

ผมบอกได้เลยว่าผมมีความสุขกับช่วงเวลานี้จริงๆ และสิ่งที่ผมทำได้ ก็แค่”จดจำ”และ”สนุก”กับช่วงเวลานี้ให้ได้มากที่สุด ก่อนที่ผมกับมันจะต้องกลับไปเจอกับคนอื่นๆ ทั้งเพื่อนๆ ทั้งครอบครัวของเราทั้งคู่ แล้วก็เหมียว

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [Update แล้วครับ: Sept 23]
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 24-09-2007 01:47:33

ดีจังที่เข้าใจกันได้ ...และได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างคุ้มค่า .....  :m1:

แต่...เฮ้อ  :เฮ้อ: ..... แล้วก็กลับมาเรื่องเดิมๆ .... "ความเข้าใจและการยอมรับจากคนรอบข้าง" ..... เบื่อคำๆนี้จริงๆ ... และก็รู้ด้วยว่ามันหลีกเลี่ยงได้ยาก ....  :o11:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [Update แล้วครับ: Sept 23]
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 24-09-2007 09:08:11

 :impress:

เก็บวันเวลาดี ๆ เอาไว้นะ

เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ด้วย จะเป็นไงต่อไปหว่า

รออ่านต่อไปครับ

 o15

ปล. รักษาสุขภาพกันด้วยนะ ทุกคน เริ่มจะหนาวแระ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: kimsumsoon ที่ 24-09-2007 23:39:30

กลับ...ไปรักกัน....อีกครั้งเถอะค่ะ...อย่าให้มันเป็นแค่ความทรงจำเลยยย...เสียดายยยย

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 25-09-2007 15:01:48

เป็นกำลังใจให้ทั้ง 2 คน จ้า  :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 25-09-2007 19:34:09

เพียงเส้นบางๆ ที่กั้นระหว่างเรา....
เข้าใจความรู้สึกนี้แฮะ
รักนะ  ชอบนะ  เรารักกัน
แต่... มันยากเหลือเกินที่จะก้าวข้ามเส้นนั้น...เผชิญหน้ากับปัญหา
สุดท้าย...ทำได้แค่เก็บเรื่องราวของเราไว้ในความทรงจำ...ในหัวใจ...ตลอดไป...

รออ่านต่อนะป้อม  สู้ๆ เป็นกำลังใจให้จ้า  :a2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 25-09-2007 19:57:43

............ความสุข...............

...........มันจะเป็นความสุข..........ก็ต่อเมื่อ........

...........เรานึกถึงมัน.....แล้วยิ้มกับมัน........

..........แม้มันจะเป็นแค่ความทรงจำ....... :undecided:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 26-09-2007 01:55:19

 :impress:ความสุข..ความทรงจำ..ไม่มีวันสิ้นสุด.. :impress:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 27-09-2007 22:57:57

อิน
 :m15:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 28-09-2007 00:04:34

แวะมาบอกข่าวว่า เด๋วพรุ่งนี้ลงให้นะครับ

ตอนนี้กำลังเร่งปั่นให้อยู่ครับ ขอบคุณสำหรับการติดตาม  o14

เรื่องนี้มันเกิดขึ้นนานแล้วอ่ะครับ เลยลืมๆไปบ้าง แต่จะพยายามเขียนต่อไปครับ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 28-09-2007 00:25:08

 o15รับทราบ..ตามนั้นนะลุง..เอ๊ย..คุงป้อม..แหะแหะ :try2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 28-09-2007 18:54:28

ตอนที่ 21

หลังจากวันนั้น ผมก็ต้องกลับไปอยู่ที่บ้านต่างจังหวัดเป็นเพื่อนยายอ่ะครับ ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ต้องทำมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ส่วนไอ้บาสมันก็ต้องช่วยพ่อมันทำงานที่บริษัท เราเลยไม่ได้ติดต่อกันเลยประมาณเกือบเดือน

บางคนคงสงสัยว่า ทำไมถึงไม่โทรคุยกันล่ะ คือสมัยนั้นที่บ้านต่างจังหวัดเนี่ย มันยังไม่มีโทรศัพท์ด้วย และค่าโทรมันก็แพงมาก ไม่สะดวกเหมือนอย่างทุกวันนี้หรอกครับ ไม่รู้จะทำยังไงก็ได้แต่นั่งคิดถึงมันนั่นแหละครับ

นี่ผมเป็นหนักนะเนี่ย ทำไมข้างในมันนึกถึงวันตลอดเวลาขนาดนี้ ขนาดตอนที่ผมอยู่กับเหมียวยังไม่รู้สึกรุนแรงขนาดนี้เลย ผมสามารถนั่งเหม่อคิดถึงหน้ามันได้เป็นวันๆ ขนาดก่อนนอน ปกติผมไม่ชอบใช้หมอนข้างยังก็ต้องขอเอามากอดเลย ท่าจะเป็นเอามากนะเนี่ย ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ

กว่าที่ผมจะได้กลับมากรุงเทพอีกที ก็ใกล้จะเปิดเทอมแล้ว

พอมาถึงบ้านปุ๊ป สิ่งที่ผมทำอย่างแรกคือ โทรไปหาไอ้บาสมันครับ กระเป๋ายังแทบไม่ได้วาง แต่ผลที่ได้ก็คือ มันไปฮ่องกงกับแม่มัน อีก 5 วันกว่าจะกลับ โหย แล้วนี่เราบ้าไปคนเดียวรึเปล่า ดูเหมือนมันจะไม่คิดถึงผมสักเท่าไหร่เลยอ่ะ ป่านนี้มันคงไปเที่ยวร่าเริงมีความสุขไปแล้วอ่ะดิ งอน เซ็ง

อยู่ว่างๆไม่มีอะไรทำ เลยนัดพวกไอ้แวน ไอ้เอ ตะลอนทั่วกรุงเทพแต่ที่สำคัญผมนัดเหมียวไปแดนเนรมิตรกันด้วย เด็กรุ่นใหม่ถึงกับอึ้ง มันอยู่ตรงไหน 555 (น่าจะเหมือนกับที่รุ่นผมงงแหละว่า สวนสนุกแฮปปี้แลนด์เนี่ย มีด้วยหรอ)

ตอนไปเที่ยวกันมันไม่เท่าไหร่หรอกครับ ก็สนุกไปเรื่อยๆเลยขอไม่เขียนถึงล่ะกัน จนเปิดเทอมก็ลืมๆมันไปแล้วด้วยซ้ำ แต่ที่มันเป็นเรื่องขึ้นมาเนี่ย เพราะไอ้บาสมันดันเข้ามาแจมตอนที่เพื่อนๆคนอื่นเค้าดูรูปกันนี่สิ มันเลยเกิดอาการงอนขึ้นมา หาว่าไปกันไม่ชวนมัน เลยพาลมาถึงผมด้วย โทษฐานที่ไม่บอกมัน

ผมเริ่มรำคาญที่มันไม่ยอมพูดด้วยตั้งแต่มันรู้เรื่องในเย็นวันเปิดเทอม จากนั้นมันก็เกิดอาการที่ผมเรียกว่า ถามคำตอบคำ จนผมเริ่มอึดอัด ไปกิน เหงาหลับ ก็เงียบ เดินกลับบ้านก็เงียบ จนผมทนไม่ไหว ต้องโทรไปหามันในคืนนั้น

“โอ้ย ก็เมิงไม่อยู่นี่หว่า จะให้ไปบอกกับใครที่ไหนล่ะ”

“ก็รออีกไม่กี่วัน ก็กลับมาแล้ว ทำไมไม่รออ่ะ”

“ก็ไม่รู้ว่าอยากจะไปด้วยนี่หว่า เราก็เห็นไปเมืองนอก คงไม่ได้สนใจเท่าไหร่”

“ไปที่โน้นเบื่อจะตาย วันๆก็เดินตามแม่ช๊อปปิ้ง ไปเป็นคนถือของ”

“ยังไงก็ได้ไปเที่ยวล่ะน่า”

“อึ่ม ..............................”

เราไม่ได้พูดเรื่องที่เราไปทะเลด้วยกันอีกเลย ไม่ได้คุยว่าจะต้องยังไง ตอนนี้เราเป็นอะไรกัน หรือ จากนี้ไปเราจะทำยังไงกันดี มันเลยดูแปลกๆ ผมว่ามันก็รู้อยู่ในใจของทั้งผมและมันอยู่แล้วล่ะครับ แต่มันก็ยากที่จะพูดออกมา จนกระทั่ง

“ต๋อง บอกเหมียวไปรึยัง”

“บอกอะไรล่ะ” ตอนนั้นผมไม่รู้จริงๆครับว่ามันหมายถึงอะไร

“ก็ ......................” แล้วไอ้บาสมันก็เงียบไปอีกครั้ง

“อะไร บาส มีอะไรก็พูดมาดิ”

"....................................."

"บาส มีอะไรอยากพูดกับเรารึเปล่า" ผมย้ำถามมันอีกครั้ง

“เปล่า ไม่มีอะไรหรอก แค่นี้นะ ง่วงแล้ว”

“เดี๋ยวสิ บาส บาส ฮัลโหล .....”

ไอ้บาสวางสายไปโดยที่ผมแทบจะยังไม่ได้คุยอะไรด้วยเลย มันอารมณ์ไหนกันวะเนี่ย เฮ้อ ปวดหัว มันอยากให้ผมบอกอะไรกับเหมียวล่ะ ให้ผมเลิกกับเหมียวอย่างงั้นหรอ หรืออะไร มันทำไมไม่บอกล่ะ มัวแต่อึกอัก ผมก็ไม่รู้เหมือนกันแหละว่าจะต้องทำตัวยังไง

ทำไมมันไม่เข้าใจนะ ว่าผมกับมันไม่ได้อยู่ที่ทะเลกัน 2 ต่อ 2 อีกแล้ว ไม่ได้อยู่ในที่ที่ไม่รู้จักใครและไม่มีใครรู้จักเราสองคน เรากลับเข้ามาอยู่ในสังคนของเพื่อนๆ ของที่บ้าน ของโรงเรียน ซึ่งเป็นที่ที่เราไม่สามารถทำตามใจตัวเองอีก

ผมอยากจะตะโกนบอกมันออกไปว่า กูก็อึดอัดเหมือนเมิงนั่นแหละ กูอยากจะตะโกนบอกรักเมิงให้คนทุกคนได้รู้ อยากจะแสดงทุกอย่างอย่างที่ใจกูอยากทำให้กับเมิงให้เต็มที่ กูอยากจะเดินจับมือเมิงไปไหนต่อไหน แต่ ...... กูคงไม่กล้าพอ

ไอ้บาส เมิงรู้มั๊ย วันนี้ที่ไปเรียนวันแรก เมิงรู้มั๊ยว่ากูอึดอัดแค่ไหน อยากจะลากเมิงเข้ามากอด แต่ก็ทำไม่ได้ เวลากูมองเมิง กูก็ใจเต้นแปลกๆ กูมองเมิงเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้ กูไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ไอ้บาส ไอ้บ้า เมิงทำกูจนเป็นบ้าได้ขนาดนี้เลยรู้มั๊ย ทำไมวะ กูไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ

วันนี้ที่เมิงเห็นว่ากูไม่ค่อยคุยกับเมิง หรือทำตัวสนิทสนมกับเหมียวมากเป็นพอเศษ คงเพราะกูอยากจะกลบเกลื่อนความรู้สึกของตัวเองมั๊ง เมิงอาจจะคิดว่า กูลืมช่วงที่เราไปทะเลด้วยกันไปแล้ว แต่กูอยากจะบอกเมิงเอาไว้เลยว่า กูจะไม่มีวันลืม ถึงตอนนี้ ในวันที่กูนั่งเรียนรื่องนี้อยู่ ตอนนี้ คงพิสูจน์ได้แล้วนะ ว่า กูไม่ได้ลืมวันนั้นเลย

และเช้าวันต่อมา ไอ้บาสมันก็ไม่ได้มาจอดรถที่บ้านผมเหมือนเดิม.......

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 28-09-2007 19:40:41

 :impress:

เข้าใจผิดกันอีกแระ

เป็นกำลังใจให้น๊า.....

รออ่านต่อไปครับ

 o15

ขอบคุณนะคุณป้อมที่มาต่อ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 30-09-2007 15:41:07

อ๊างงงงง  o9 ทามมายมันเป็นยังงี้อ่ะ   :m17:

บาสกะเฮียต้องปรับความเข้าใจกันเร็วๆนะ ..... หรือจะทำความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของกันไว้เลยมะ อิอิอิ  :laugh3:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 30-09-2007 15:43:07

อยากบอกให้โลกรู้ว่า..ต๋องกับบาสเรารักกันนะ..แต่ก็ทำได้แค่คิด :m19:
ความเรียกร้องต้องการเหมือนกัน..แต่ต่างกันตรงที่..การแสดงออกของแต่ละฝั่ง :m17:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 01-10-2007 23:58:24

รักที่ไม่อาจรักตอบ
แล้วแต่คนเราจะเลือกเดินกันทางไหน
บางทีความสุขก็อยู่แค่ในใจ
 :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 02-10-2007 20:12:54

ตอนนั้นสังคมยังไม่เปิดเหมือนตอนนี้ ทัศนะคติของผู้ใหญ่ก็คงรับไม่ได้กับเรื่องแบบนี้
 เฮ้อ สงสารทั้งบาสทั้งเฮีย แต่ตอนนี้ต่างคนก็ต่างแฮปปี้กันแล้วใช่หม้า

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ตามมาดู ที่ 02-10-2007 22:40:37

มาช่วยเศร้า และดันนิยายในทีเดียว...

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 03-10-2007 02:53:45

 :m11:มาทักทาย..แวะดันนิดหน่อย..ไปละ.. :bye2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 03-10-2007 05:23:18

เริ่มจะเศร้าแล้ว  :m15:  รออ่านต่อนะปี้ป้อม

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: nattabadin ที่ 03-10-2007 21:30:21

รักเรื่องนี้ มาต่อเรวววนะ เค้ารออยู่

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 05-10-2007 03:09:18

 :m18:วันศุกร์แล้ว..แต่เช้ามืดไปหน่อย.. :m23:แหะแหะ
เดี๋ยวค่ำๆแวะมาใหม่.. :bye2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 05-10-2007 17:42:39

อ้างถึง

ผมอยากจะตะโกนบอกมันออกไปว่า กูก็อึดอัดเหมือนเมิงนั่นแหละ กูอยากจะตะโกนบอกรักเมิงให้คนทุกคนได้รู้ อยากจะแสดงทุกอย่างอย่างที่ใจกูอยากทำให้กับเมิงให้เต็มที่ กูอยากจะเดินจับมือเมิงไปไหนต่อไหน แต่ ...... กูคงไม่กล้าพอ

อ่านแล้วอึดอัดตามเลย  แต่ชอบจัง   :m15:

ได้เพียงแค่คิด... แต่ไม่แสดงออกสิ่งที่อยู่ในใจให้อีกฝ่ายรับรู้....
สิ่งที่คิด...จะส่งไปถึงใจอีกฝ่ายได้อย่างไร....

รออ่านต่อนะป้อมที่ร้ากกกก  วันนี้มาอีกใช่ปะ อิอิ  :a2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 06-10-2007 01:05:24

และแล้วก็วันศุกร์ ล่วงเลยมาวันเสาร์  :m23:

แต่ก็เขียนตอนใหม่ไม่ถึงไหน ขอซื้อเวลาต่อเป็นพรุ่งนี้นะครับ จะพยายามทำให้ได้  :a9:

สู้ สู้ พรุ่งนี้ มาแน่  :a2:


ขออภัยนะคับ o1 :m5: o1 :m5:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 06-10-2007 03:43:12

นึกว่าปี้ป้อมมาต่อซะอีก  :m17: :m17: ระวังจะได้รางวัลดองเรื่องนะ  :m14:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 06-10-2007 06:01:32

 o9 o9 o9
 :m17:ขี้จุ๊..นี่นา :m17:
ขอให้ได้รางวัลดองเรื่องอย่างรีบนว่า..ชิส์ :a14:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 06-10-2007 07:25:39

รออยู่นะเท่ร้ากกกก  :impress:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 06-10-2007 22:35:17

ตอนที่ 22

สิ่งที่ไอ้บาสมันทำอยู่มันทำให้ผมตกใจ ผมเฝ้านึกไปต่างๆนาๆว่าไอ้บาสมันไม่สบายจนมาเรียนไม่ไหว ความคิดนั้นมันทำให้ผมแทบวิ่งลงไปสตาร์ทรถ ขับไปหามันที่บ้านด้วยความเป็นห่วง แต่ผมตั้งใจว่า ถ้ามันไม่สบายจริงๆผมจะไปหามันทันทีหลังจากเลิกเรียน

แต่สิ่งที่ผมเห็น มันทำให้ผมถึงกับพูดไม่ออก

ไอ้บาสนั่งคุยอยู่กับปูที่โต๊ะใต้อาคาร 3  โต๊ะที่พวกผมจะนั่งคุยกันทุกเช่าก่อนเข้าเรียน ดูท่าทางแล้วก็ไม่เห็นว่ามันจะไม่สบายตรงไหน ก็เห็นสบายดีทุกอย่าง ร่าเริงมากกว่าปกติซะด้วยซ้ำ นี่สรุปว่ามันไม่เป็นอะไรเลยใช่มั๊ย แล้วไอ้ที่ผมกังวลจนอยากจะโดดเรียนล่ะ นี่ผมโง่ไปเองใช่มั๊ย แต่คิดในอีกแง่ มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ ก็แค่มันอาจจะมาเช้ากว่าปกติ เพราะมาลอกการบ้านก่อนก็ได้

“เฮ้ย หวัดดี บาส หวัดดี ปู” ผมยิ้มทักทายไปตามปกติ

แต่ปฏิกิริยาที่ได้กลับมามันเล่นทำผมสะอึก ไอ้บาสมันหันมามองผมแค่ประมาณ 3 วินาทีแล้วก็หันไปคุยกับปูต่ออย่างสนิทสนม ท่าทางมันไม่สนใจผมเลยแม้แต่น้อย สายตาที่มันมองผมมันดูว่างเปล่าอย่างสิ้นเชิง เหมือนกับว่าผมไม่มีค่า ไม่มีตัวตนในสายตาของมันเลย

นี่ไอ้บาสมันจะทำอะไรกันแน่ ปกติมันรำคาญปูจะตาย แค่ปูเดินเข้ามากับเหมียว มันก็แทบจะกระโดดหนี แต่ที่ผมเห็นมันดูพูดคุยสนิทสนมกับปู เหมือนไม่ใช่ไอ้บาสมันอย่างนั้นแหละ

ได้ ถ้าไอ้บาสมันทำเป็นไม่สนใจผม ผมก็จะไม่สนใจมันมั่ง มันอยากจะทำอะไรก็เรื่องของมัน เชิญได้เลยตามสบาย ผมรู้สึกน้อยใจขึ้นมา นี่ผมหวงมันหรอ หรือว่าผมหึงมันที่มันไปหัวเราะอยู่กับปูแบบนั้น ผมเริ่มไม่เข้าใจตัวเอง

“ไอ้แวน ไปกินข้าวที่โรงอาหารกันเหอะ” ผมชวนไอ้แวนที่นั่งอยู่โต๊ะถัดไป

“ดี ไปดิ กูยังไม่ได้กินข้าวเช้ามาเหมือนกัน เฮ้ย บาส ปู ไปกินข้าวกันมั๊ย” ไอ้แวนหันไปชวนสองคนนั่น

“ช่างพวกมันเหอะ อย่าไปขัดคอมันเลย ท่าทางกำลังมีความสุข” ผมพูดประชดให้ไอ้บาสมันได้ยิน แต่แทนที่มันจะรู้สึกว่าผมประชด มันกลับหันไปยิ้มหวานให้ปู จนปูหน้าแดง

“ไปเหอะ ไอ้แวน แถวนี้มันเลี่ยนว่ะ” ผมอดไม่ได้ที่จะแขวะ

วันนั้นผมกินข้าวเช้าที่ไม่อร่อยที่สุดในโลก แล้วก็ดูหงุดหงิด กระแทกช้อนจนไอ้แวนหันมาถามผมว่าเป็นอะไร หงุดหงิดอะไรรึเปล่า

“ไม่มีอะไรหรอก กูนอนไม่พอน่ะ เมื่อคืนอ่านหนังสือดีกไปหน่อย โทษทีว่ะ” ผมตอบมันไปแบบเลี่ยงๆ

จนเคารพธงชาติ เข้าห้องเรียน ไอ้บาสมันก็เดินไปแลกที่นั่งกับคนอื่น ท้งๆที่ปกติมันจะนั่งเรียนกับผมทุกวิชา จนเพื่อนๆหลายคนผิดสังเกต

“เฮ้ย พวกเมิงโกรธอะไรกันรึเปล่าวะ” ไอ้โบ๊ตหันมาถามอย่างอดไม่ได้

“ก็เปล่านิ กูไม่ได้เป็นอะไร กูว่าเมิงถามไอ้บาสมันเองดีกว่า เพราะกูก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเป็นเชี้ยอะไร”

ผมนั่งเรียนด้วยหัวใจที่เหมือนว่ามันมีช่องโหว่ เพราะรู้สึกหวิวๆข้างในตลอด เฝ้าถามตัวเองว่าผมคงทำอะไรให้มันไม่พอใจ ผมอยากเดินเข้าไปถามมันว่า มันเป็นอะไร ผมทำอะไรให้มันไม่พอใจใช่มั๊ย มันจะให้ผมทำยังไง ผมอยากจับมือมัน ผมอยากเดินไปหามันแล้วรวบตัวมันเข้ามากอด แต่ที่ผมทำได้ตอนนี้ก็ได้แค่นั่งมองมัน เห็นเวลาที่มันหัวเราะกับไอ้เคน แทนที่ตรงนั้นมันจะเป็นผม

ยิ่งตอนกลางวันยิ่งแล้วใหญ่ ไอ้บาสมันเล่นหนีกินข้าวกับปูสองต่อสอง ไอ้พวกเพื่อนบ้าก็มารุมถามผมกันใหญ่ว่า ไอ้บาสกับปูเป็นแฟนกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ยิ่งพวกมันถาม ผมก็ยิ่งรู้สึกถึงรอยรั่วในใจที่มันเพิ่มมากขึ้น ถึงแม้ว่าตอนนั้นผมจะยิ้มแล้วก็ตอบไปว่าไม่รู้ก็ตาม

คืนนั้นผมทนไม่ได้ที่จะโทรไปถามมันว่า เกิดอะไรขึ้น มันเป็นอะไร แต่พอมันรับโทรศัพท์ ผมก็รู้สึกได้ถึงน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปของบาส

“ว่าไง มีอะไรรึเปล่า”

“เปล่า กูแค่โทรมาถามว่าวันนี้เมิงเป็นอะไร”

“เปล่านิ แค่นี้ก่อนได้ป่ะ ต๋อง พอดีกูรอโทรศัพท์จากปูอยู่น่ะ”

“เออ ๆๆๆๆ แค่นี้นะ”

ยังไม่ทันที่ผมจะได้พูดคำว่า “ฝันดีนะ” มันก็วางสายไปเรียบร้อยแล้ว

คืนนั้นเวลาผมหลับตา จู่ๆน้ำตาผมก็ไหล ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ผมคงเสียบาสมันไปจริงๆแล้วซินะ ผมกับมันคงไม่มีวันเป็นเหมือนเดิมได้แล้วสินะ ยิ่งคิดหมอนของผมก็ยิ่งชื้นมากขึ้น ผมนอนร้องไห้จนกระทั่งหลับไป และก็ได้แต่หวังว่า วันพรุ่งนี้ผมจะตื่นขึ้นมาพร้อมๆกับเสียงของไอ้บาสที่มาตะโกนกรอกอยู่ข้างๆหูว่า “ตื่นแล้วแล้วววววว”

แต่ในเช้าวันถัดมา ก็ไม่มีรถมันมาจอดอยู่ที่หน้าบ้านของผมเป็นวันที่สอง

=====================================================
มาต่อแล้วนะครับ ขอโทษทีที่รับปากแต่ทำไม่ได้

ตอนนี้งานเยอะมากมาย เหนื่อยใจจัง  o7

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำค้าง ที่ 06-10-2007 23:18:27

งื้อ   สงสารต๋องอ่ะ  มัยเป็นเงี้ยล่ะ :m15:
บาสเนี่ย คิดอะไรอยู่เนี่ย
วานป๊อมช่วยตบกบาลบาสให้มันหายบ้าทีซิ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้&#
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 07-10-2007 02:46:37

แงๆๆ  บาสเป็นอารายไปอ่ะ   :m17: ....

หรือบาสตั้งใจจะทำแบบว่า "คนเราจะรู้ค่าสิ่งหนึ่งก็ต่อเมื่อเราสูญเสียมันไป" อะไรเงี้ยป่ะ ..... แบบว่า .... พอทรมานจนหนำใจแล้วก็มาถาม แบบ "เลือกเอา ระหว่างอายชาวบ้านที่จะคบกับกรูอย่างเปิดเผยแล้วให้กรูไปกิ๊กกะคนอื่นซะ หรือจะเลิกอายแล้วมาคบกะกรูซะดีๆ"  :m14:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: sunshine ที่ 07-10-2007 10:05:30

มาให้กะลางจาย ป๊อม :m13:

ยังมะได้อ่านนะ แต่สัญญาว่าจะอ่าน :m23:

อิอิ   งานมันเยอะจัดครับ....... :m26:

สู้ๆๆๆๆๆๆๆ.....................เลิฟ เลิฟ นะป๊อม :m1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 07-10-2007 23:39:14

เข้าโหมดเศร้า
 :m8:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 08-10-2007 13:25:59

 :m15:อยู่ๆ..ก็กลายเป็นคนไม่สำคัญไปซะงั้น..
แถมยังประชดด้วยการควงคนอื่นเย้ยซะงั้น..
ที่บาสทำไปคงต้องการให้ต๋องคิดอะไรได้ซักอย่างแหละ..
เศร้าจริง..หลับทั้งน้ำตา..ฮือฮือ :m15:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 08-10-2007 16:12:13

..........วันวาน......มันก็ไม่ได้หวนกลับมาหาเราเสมอไป...... :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 08-10-2007 17:33:24

ความเป็นเด็กด้วยกันทั้งคู่นี่เนอะ
อย่างที่เคยๆได้ยินมา

อย่าให้ต่างคนต่างคิดไปเอง แล้วเอามาตัดสินคนอื่นเลย

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 08-10-2007 17:42:35

ทำไมเป็นงี้ล่ะ ที่ไปทะเลกันไม่มีความหมายเลยหรอ  o7 o7

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 08-10-2007 23:59:45

เด๋วจะหาว่าเขียนเรื่องใหม่แล้วจะลืมเรื่องนี้

ไม่มีวันลืมคุณบาสหรอกครับ

วันพรุ่งนี้จะมาต่อตอนใหม่ครับ สัญญา อิอิ

ว่าแล้วก็ย่องจากไป :m7:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 09-10-2007 11:55:32

บาสเปลี่ยนไป  :m15: :m15: :m15:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 10-10-2007 03:16:10

........; ตอนใหม่..มาเมื่อไหร่นะ.. :m28:
........; ห๊า..เค้าบอกว่าวันนี้นะ.. :m21:
........; จริงอะ..เชื่อได้เร๊อออออ.. :m14:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 10-10-2007 13:07:08

เข้าใจผิดกันอีกแล้ว  ชีวิตมันเศร้า  เศร้าเพราะตัวเราเลือกเอง  :m8:

รออ่านน้าป้อม  ไม่ต้องรีบ  เสร็จงานเมื่อไหร่ค่อยมาต่อก็ได้
ดูเป็นคนดีมะ  ไม่ต้องรีบนะป้อม  เป็นกำลังใจให้เสมอ แค่มากดดัน 5555   :m14:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 10-10-2007 13:50:56

กดดันไม่พอหรอก มูมู่

อย่างเราต้องจับกด ถึงจะยอม 555  :m14:

เขียนอยู่ค๊าบบบ เสร็จปุ๊ป เอาลงปั๊ปเลยนะ :m23:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 10-10-2007 16:08:56

^
^
แบบนี้ต้องให้โดนจับกดๆๆๆๆๆๆ ใช่ม้ายยยยย 
กดมะด้ายอ่ะ  เค้าเขิลลลล 
ดันเอาละกัน  :m18:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 10-10-2007 22:57:33

ตอนที่ 23

ผมไม่อยากตื่นไปเรียนเลยสิ ให้ตายเถอะครับ เพราะผมไม่อยากจะเจอหน้าไอ้บาสยังไงก็ไม่รู้ ผมไม่เข้าใจในสิ่งที่มันทำเลยว่าทั้งหมดที่มันทำไปเพื่ออะไร ประชดผมงั้นหรอ หรือว่ามันชอบปูจริงๆ อย่างหลังผมว่ามันเป็นไปไม่ได้เพราะตอนม.4ก็เห็ฯๆกันอยู่ว่ามันไม่ค่อยจะชอบปูสักเท่าไหร่ ถึงแม้ว่าเหมียวจะเชียร์ขนาดไหนก็ตาม

วันนี้ผมไปเรียนแบบเรียกว่า เกือบไร้วิญญาณ ครับ คือ เหมือนว่าตัวไปเรียนไปแต่ใจมันลอยหายไปอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ อาจจะเป็นที่เก้าอี้หน้าบังกะโลในคืนนั้นก็ได้ ผมไม่ค่อยอยากเห็นภาพบาสกับปูนั่งสวีทกันสักเท่าไหร่ เช้านี้ผมเลยหนีมานั่งในห้องสมุด ทั้งๆที่ไม่เคยเข้ามาชาติกว่าๆ พอนั่งไปได้สักพัก เพจผมก็ดังขึ้น

“อยู่ไหนมาเจอที่โรงอาหารหน่อย/เหมียว”

อะไรกันอีกเนี่ย ผมอุตส่าห์จะหลบหน้าพวกเพื่อนๆไปสักพักแล้วนะเนี่ย ต้องไปเจอเหมียวอีก มีอะไรกันอีกล่ะ

ผมเดินไปที่โรงอาหาร โต๊ะประจำของพวกผมจะอยู่ข้างห้องช่างยนต์ครับ เป็นโต๊ะที่ไม่ได้อยู่ในโรงอาหารซะทีเดียวแต่อยู่ติดๆกัน ซึ่งพวกผมนั่งกันประจำมาตั้งแต่ม.1 แล้ว และผมก็เดาไม่ผิด บาสกับปูกำลังเดินถือข้าวราดแกงมานั่งที่โต๊ะ ผมกำลังจะหันหลังกลับเพราะไม่อยากเห็น ไม่อยากรับรู้กับภาพนั้นแต่ก็ได้ยินเสียงเหมียวที่ตะโกนเรียกผมมาแต่ไกล

“ต๋อง ทางนี้ เหมียวซื้อข้าวให้แล้ว”

เหมียวซื้อข้าวหมกไก้เจ้าโปรดเอาไว้ให้ผมเรียบร้อยแล้วครับ แต่ทำไมไม่รู้สิ ข้าวหมไก่ของโปรดของผมวันนี้ ผมกลืนมันไม่ลงเอาซะเลย ผมวางช้อนหลังจากที่ผมกินไปได้แค่ 2-3 คำ

“ไม่อร่อยหรอ” เหมียวหันมาถาม

“อึ่ม วันนี้มันหวานๆ ไม่ค่อยอร่อยอ่ะ ไม่รู้ทำไม” ผมพูดพลางมองไปฝั่งตรงข้ามของโต๊ะ “สงสัยว่ามันจะแผ่ออกมาจากฝั่งตรงข้ามของโต๊ะล่ะมั๊ง” ผมประชด

“นั่นสิ หวานกันจัง คู่นี้” เหมียวพูดพลางหัวเราะ

ปูก็เอาแต่หน้าแดง ส่วนไอ้บาสมันก็ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ ทำตัวเป็นทองไม่รู้ร้อนที่ผมประชดมันเอาซะเลย ผมคงนั่งตรงนี้ต่อไม่ไหวแล้วครับ อะไรก็ไม่รู้มันแน่นอยู่ข้างใน อึดอัดจนพูดอะไรไม่ออก จู่ๆน้ำตามันก็เหมือนจะไหลออกมาซะงั้น ผมเลยขอตัวไปเข้าห้องน้ำ โดยอ้างว่าเมื่อเช้าตื่นสาย เลยไม่ได้เข้าห้องน้ำมา

ผมรีบเดินกึ่งวิ่งมาที่ห้องน้ำหลังอาคาร 2 ที่ไกลจากโรงอาหารที่สุด เพราะผมไม่อยากจะอยู่ใกล้ๆมันเลย ผมน้อยใจ ผมทำอะไรไม่ถูก ผมไม่รู้ว่ามันเป็ฯอะไร ทำไมมันทำกับผมอย่างนี้ ที่ผ่านมาตอนไปทะเลมันคืออะไร ผมเฝ้าถามตัวเอง

เสียงเพลงที่ดังไปทั่วโรงเรียนบอกเป็นสัญญาณว่า ได้เวลาเข้าแถวแล้ว แต่ผมยังยืนอยู่ในห้องน้ำที่เดิม วันนั้นผมเซ็งมากๆจนไม่อยากเข้าเรียน ผมไม่อยากเข้าไปเจอหน้ามัน ไม่อยากรู้ว่ามันย้ายที่นั่งเรียนไปนั่งกับคนอื่น ไม่อยากเห็นมันไปนั่งกินข้าวกับปูตอนกลางวัน ไม่อยากเห็นมันขับรถไปส่งปูตอนเลิกเรียนแทนที่จะเดินไปเอารถที่บ้านผมพร้อมๆกัน ตอนนี้มันเอารถมารึเปล่า ไปจอดรถที่ไหนผมยังไม่รู้เลย มันดูเหมือนจะกลายเป็นคนแปลกหน้าไปอีกครั้ง

ผมไม่รู้จะไปเอาตัวเองอยู่ที่ไหนดีที่จะไม่รับรู้เรื่องของมันได้ เลยกะว่าวันนี้ผมขอโดดเรียนดีกว่า แล้วพรุ่งนี้ผมจะตัดใจ จะไม่สนใจมันสองคนอีก ผมจะเป็นแฟนที่ดีของเหมียว เป็นเพื่อนที่ดีของมันถ้ามันยังอยากให้เป็น ถ้าไม่ผมก็จะขอแยกตัวออกมาห่างๆ

ผมกะว่าจะเข้ามาเปลี่ยนเสื้อที่บ้านแล้วไปนั่งเล่นที่ขั้นบันไดหน้าสยาม นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย พอเที่ยงก็ดูหนังที่สกาลา เรื่องอะไรจะเป็นเรื่องอะไรผมไม่รู้ ไม่สนใจด้วยรู้แต่ว่าเป็นโรงหนังที่ผมเคยมาดูบาส จากนั้นค่อยเดินไปวัดปทุมฯ ไปนั่งเล่นเพราะมันเป็นที่ๆเงียบดี แล้วก็ใกล้สยามดีด้วย ผมมันอยู่กับยายมาตั้งแต่เด็กครับ เข้าวัดอยู่บ่อยๆเพราะฉะนั้นเวลามีเรื่องไม่สบายใจ ผมก็ชอบไปนั่งในวัด ให้ใจมันไม่ฟุ้งซ่านมาก เวลาเราอยู่ในที่ที่มันสงบ นิ่งๆ มันทำให้เราคิดอะไรได้เยอะเลยนะครับ

พอคิดวางแผนว่าจะไปไหนมั่งวันนี้ ผมก็ตัดสินใจโดดเรียนในวันนั้นเลยครับ

ห้องน้ำหลังอาคาร 2 ที่ผมมายืนอยู่ตอนนี้ เป็นที่รู้กันของนักเรียนหลายๆคนอยู่แล้วว่าหลังห้องน้ำมีช่องให้ปีนออกไปนอกโรงเรียน แต่จะต้องแหวกรั้วหนามออกนิดนึงแล้วก็เสี่ยงหน่อยเพราะช่องนี้จะใกล้ห้องของฝ่ายปกครอง ประมาณว่าถ้าอาจารย์บังเอิญมองลงมาตอนปีนอยู่ก็เสร็จเลย ต้องเสี่ยงดวงเอา ถ้าแจ๊คพอตก็ซวยไป

แต่ผมคงเจอแจ๊คพอตยิ่งกว่านั้น เพราะในตอนที่ผมกำลังแหวกรั้งลวดหนาวแล้วลอดตัวออกมา ตอนที่ผมหย่อนตัวลงมาจากขอบรั้ว จู่ๆก็มีมอเตอร์ไซค์วิ่งมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ วิ่งเข้ามาเฉี่ยวผมเต็มๆ ทำให้ผมล้มลงไปฟาดกับถนนอย่างแรง

======================================================
ขอโทษที่ช้าหน่อยนะครับ เพิ่งเขียนเสร็จแบบสดๆเลย  :o11:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 11-10-2007 05:26:54

โอ้วววว..เสียวแว๊บบบบบเลยอ่ะ..
แล้วไงต่อล่ะครับ..
เป็นไรมากมั้ย..
แล้วบาสมาเยี่ยมรึป่าว..
แล้วตอนนี้ยังครบ32 รึป่าว..หุหุ o18

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 11-10-2007 10:08:37

 :o :o :o
เขาว่ากรรมตามมาทันชาตินี้

 o16 o16 o16 o16

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 11-10-2007 11:28:38

อ้ายเพื่อนเวง

อ้างจาก: b|ueBoYhUb ที่ 11-10-2007 10:08:37  

:o :o :o
เขาว่ากรรมตามมาทันชาตินี้

 o16 o16 o16 o16

สรุปคุณเพื่อนด่าผมใช่มั๊ยเนี่ย ไม่สงสารกันหน่อยรึไงวะ ชิส์  :a14:

นู๋เรย์ ใจร้ายยยยยยย  :o12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำค้าง ที่ 11-10-2007 14:34:46

แย่ละ อย่างนี้เค้าก็รู้กันหมดละซีว่าต๋องหนีเรียนอ่ะ  :m21:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 11-10-2007 18:32:31

............กรรมตามทัน.........แต่ความรักอาจจะกำลังตามมาก็ได้นะ...... :m17: :m17:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 12-10-2007 00:02:01

โธ่เอ้ยต๋อง

เจ็บทั้งใจ เจ็บทั้งตัว เผลอๆ จะถูกจับได้ว่าโดดเรียนอีกนะเนี่ย  :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 12-10-2007 18:02:19

คนเราตอนเจ็บ ตอนลำบากเนี่ยแหละจะได้พิสูจน์ใจกันไป  o16

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 13-10-2007 22:47:28

ตอนที่ 24


ผมคงจะโชคดีมั๊งครับที่แค่กระดูกเท้าแตก เพราะตอนที่ล้มลง เท้าผมไปกระแทกกับขอบฟุตบาทอย่างจัง แต่ตอนนั้นผมไม่รู้หรอกครับว่ามันถึงขั้นกระดูกแตก นึกว่าเท้าแพลงธรรมดา หมดอารมณ์โดดเรียนเลยครับ ไปเที่ยวต่อก็คงไม่ไหว มันเกิดอาการเซ็งจิตอย่างรุนแรง เรื่องไอ้บาสก็เซ็งจะแย่อยู่แล้ว จะโดดเรียนยังเสือกรถเฉี่ยว ล้มจนเท้าแพลงอีก กลับบ้านนอนดีกว่า

ผมค่อยๆลากสังขารตัวเองกลับบ้านที่อยู่ห่างออกไปประมาณหนึ่งป้ายรถเมล์ พอถึงบ้านก็ตรงไปที่ห้องนอนเลยครับ ขอร้องไห้กับวันนี้ที่อะไรมันก็ไม่ได้ดั่งใจซะอย่าง มันทำไมอึดอัดอย่างนี้ก็ไม่รู้ สรุปว่าผมคงเสียไอ้บาสไปแล้วจริงๆ แค่จะคุยกับผมมันยังไม่อยากคุยเลย ผมคงไม่ได้เป็นแม้แต่เพื่อนของมัน ยิ่งคิด ยิ่งเศร้า ยิ่งคิด น้ำตามันก็ยิ่งไหลออกมา จนผมหลับไปจนเย็น

ทำไมมันปวดที่เท้าอย่างงี้วะเนี่ย ผมเริ่มรู้สึกหลังจากที่ตื่นขึ้นเพราะตอนที่พลิกตัวแล้วมันเจ็บจนสะดุ้งตื่น พอเลิกผ้าห่มขึ้นมาดู เท้าผมมันบวมขึ้นมาเกือบสองเท่าแน่ะครับ บวมจนน่ากลัวเลย แถมยังปวดมากเวลาที่เอามือไปโดน

ผมคงต้องไปหาหมอแล้วล่ะ แต่มันลุกจากเตียงไม่ไหว โทรศัพท์ก็อยู่ข้างล่าง เฮ้อชีวิตกู ลำบากลำบนซะจริงๆ ไม่น่าโดดเรียนเลย ถ้าเข้าเรียนตามปกติก็ไม่เกิดเรื่องหรอก

ผมค่อยๆถัดตัวลงมาจากเตียงแล้วค่อยๆคลานไปที่ประตู แต่จู่ๆประตูก็เปิดออกมา แล้วผมก็เห็นบางคนที่ผมกำลังคิดถึงยืนอยู่ตรงนั้น

“เฮ้ย ต๋องเป็นอะไร” ไอ้บาสวิ่งเข้ามาประคองผมที่พื้น

ตอนนั้นมันไม่รู้เป็นอะไรครับ มันทั้งดีใจ ที่เห็นมันยังเป็นห่วงผมอยู่ทั้งโล่งใจ ที่เห็นมันวิ่งเข้ามาช่วยพยุง ทั้งอาการปวดที่เท้าที่มันเพิ่มมากขึ้นทุกที ทำเอาผมนั่งร้องไห้ตรงนั้นเลย

“ต๋อง เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม”

ตอนนั้นมันไม่รู้สึกอายอะไรแล้วครับ ผู้ชายอายุ 15 ตัวโตเป็นควายมานั่งร้องไห้ให้ผู้ชายอีกคนนึงคอยปลอบ จนสักพักมันเห็นเท้าผมที่บวมขึ้นมาจนผิดสังเกต สีหน้ามันตกใจมาก

“ต๋องไปทำอะไรมา ทำไมเท้าบวมขนาดนั้น” ไอ้บาสพูดพลางยื่นมือจะเข้ามาจับ

“โอ้ย บาสอย่าจับ มันเจ็บ” ผมรีบยกมือห้ามทั้งน้ำตา

แต่สัมผัสของมือมันไม่ได้ทำให้เท้าผมเจ็บปวดหรือทรมานอะไรเลย ตรงกันข้ามซะอีก ผมกับรู้สึกดีที่มันเอามือมาลูบที่เท้าผมเบาๆ

“เจ็บมั๊ย ไปโดนอะไรมา” น้ำเสียงที่ดูห่วงใยของมันยิ่งทำให้ผมหายเจ็บเท้าไปเลย ไม่หรอกครับ มันก็แค่ความรู้สึก แต่จริงๆมันยังปวดอยู่มากๆ แต่ตอนนี้ผมไม่ได้ปวดอยู่คนเดียว แต่ผมมีมันอยู่ข้างๆ ถึงมันไม่ได้รับรู้ถึงความปวดที่ผมรู้สึก แต่มันก็ยังดีกว่าไม่มีใครอยู่ข้างๆสักคนเลยไม่ใช่หรอครับ

“ตอนเช้ากูจะโดดเรียน เลยปีนกำแพงตรงหลังห้องน้ำ ตอนกระโดดลงมามอไซค์มันวิ่งมาเฉี่ยวพอดี กูเลยล้ม เท้ากูมันลงไปกระแทกฟุตบาทน่ะ” ผมเล่าเหตุการณ์เมื่อเช้าให้ไอ้บาสฟัง

“มึงเนี่ยน๊า ถ้าเมื่อเช้าเข้าเรียนไป ก็ไม่มีเรื่องแล้ว คิดไงถึงโดดเรียนวะ”

ก็คิดมากเรื่องมึงนั่นแหละ ผมอยากจะตอบออกไป

“ไปโรงพยาบาลกัน เดี๋ยวกูพาไปนะ” ไอ้บาสพูดพลางพยุงผมให้ลุกขึ้น แต่เพราะยังเดินไม่ค่อยสะดวกแล้วก็ยังปวดเท้าอยู่ เลยต้องเกาะไหล่มัน กว่าจะถึงรถของมันก็เล่นเอาเราเหงื่อซึมไปทั้งคู่เลย

ปรากฏว่ากระดูกเท้าผมแตกครับ ต้องใส่เฝือกประมาณเดือนนึง กลายเป็นไอ้เป๋เลยกูงานนี้ หาเรื่องใส่ตัวจริงๆ ไม่น่าโดดเรียนเลย แต่จะว่าไปมันก็คุ้มนะครับ เพราะเรื่องนี้มันทำให้รู้ว่าไอ้บาสมันก็ยังเป็นห่วงผมเหมือนเดิม แคร์ผมเหมือนเดิม

มันไปโรงพยาบาลกับผม นั่งรอจนตรวจเสร็จ จนถึงตอนใส่เฝือกซึ่งตอนนั้นก็เกือบสองทุ่มแล้ว เรายังไม่ได้กินอะไรกันเลย ผมว่ามันเองก็น่าจะหิวมากๆเพราะตอนที่ขับรถกลับบ้านผมได้ยินเสียงท้องของบาสร้องเสียงดังลั่น

“หิวหรอ” ผมหันหน้าไปถามมัน บาสไม่ตอบอะไร แต่พอจะดูออกว่ามันอายจนหน้าแดงเลยครับ

“เดี๋ยวถึงบ้านให้พี่นกทำอะไรให้กินแล้วกัน หิวเหมือนกัน”

“ดีดิ ไม่ได้กินข้าวบ้านต๋องมาตั้งนานล่ะ”

“ก็ไม่ไปกินเองนี่หว่า ก็รอให้ไปกินทุกเช้าก็ไม่เห็นมา”

“ต๋องรอกินข้าวกับเราทุกเช้าเลยหรอ”

“ใครรอมึง เข้าใจผิดรึเปล่า กูว่าอีกคนมากกว่า ไม่ใช่กูหรอก นั่งรอมึงไปกินข้าวที่โรงเรียนอยู่ทุกเช้า” ผมได้ทีประชด ได้ผลครับ เล่นเอามันเงียบตลอดทางที่มันขับไปส่งผมที่บ้านเลย

แต่ผมไม่สนใจหรอก อยากเงียบก็เงียบไป ก็มันเรื่องจริงนี่หว่า

“ขอบใจนะ” ผมพูดพลางปิดประตูรถ

“ไหนว่าจะให้พี่นกทำอะไรให้กินไง ไม่ชวนเราเข้าบ้านหรอ”

“อยากเข้าก็เข้ามาเองดิ ตอนเย็นยังเข้ามาเองเลย ทีตอนนี้ทำเป็นให้ชวน”

ไอ้บาสยิ้มให้พร้อมกับดับเครื่อง แล้วรีบวิ่งมาพยุงผมเข้าบ้านไป

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: kimsumsoon ที่ 14-10-2007 01:38:09

ตกลงเปลี่ยนชื่อพระเอกจากบาส
เป็นชื่อ เอก แล้วชิมิเคอะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 14-10-2007 06:53:08

ช่ายช่าย..เอาเรื่องนู้นมาปนกับเรื่องนี้.. o12
สงสัยใจมัวแต่คิดถึงคนรักใหม่(เอก)..เลยลืมคนรักเก่า(บาส)ซะงั้น..555 :laugh:
...เหมือนมีใจส่งถึงบาสเนอะ..คิดถึงก็มาหา...
...งานนี้เลยมีคนดูแลทั้งตัวและหัวใจว่างั้นเถอะ...

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 14-10-2007 11:04:07

เหอ เหอ ขออภัยค๊าบ ไม่ได้เปลี่ยนตัวเอกแต่อย่างใด แต่คนเขียนเกิดอาการเบลอชื่อ

สับสนเพราะเขียนเรื่องต่อกัน อิอ ไม่น่าหาเรื่องเลยตู เขียนพร้อมๆกัน 2 เรื่อง ตีกันเอง  o16

ยังไงซะ ผมก็รักทั้งบาส ทั้งเอกนั่นแหละครับ ไม่ทิ้งไปไหนหรอก  :give2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 14-10-2007 12:40:19

ก็พักนี้ลมหายใจมีแต่คำว่าเอก
 :m11: :m11: :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 15-10-2007 10:46:58

เฮียโดนแซวเลยอ่า หุหุ
กำลังเข้มข้นเลยทีเดียว วิ้ดวิ้ว
 :a10:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 15-10-2007 23:23:47

............เอกทำหั้ยเฮียวุ่นวายใจขนาดนั้นเลยหรอ....... :m14: :m14:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 16-10-2007 01:17:41

อ้างจาก: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 14-10-2007 11:04:07  

ยังไงซะ ผมก็รักทั้งบาส ทั้งเอกนั่นแหละครับ ไม่ทิ้งไปไหนหรอก  :give2:

เหอ..เหอ   o16จาเก็บเธอไว้ทั้ง 2 คนว่างั้นจิ..

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 18-10-2007 00:46:40

เย้ๆๆ ดีจังเอก เอ้ย บาสกลับมาและ อิอิ  :m12:   :m4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 25-10-2007 00:27:51

เฮ้ย  ตกลงไปหน้า 2 แล้ว

มาแอบดันและมาบอกว่า วันพรุ่งนี้จะมาลงเรื่องนี้ต่อนะครับ :a1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 25-10-2007 01:23:44

งั้นเข้ามานอนรออ่านตอนใหม่

 :a12: :a12: :a12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 25/10
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 25-10-2007 22:18:52

-ตอนที่ 25-

เช้าวันนั้นไอ้บาสก็มาช่วยผมเดินถือของไปโรงเรียน เพราะผมต้องใช้ไม้เท้าพยุงตัวทำให้ไม่สะดวกที่จะถือของ โคดเมื่อยเลยครับ ก็คนมันไม่เคยนี่หน่า ไปได้ทีละนิด ทีละนิด กระดื๊บมาก พอไปถึงที่โต๊ะ ไอ้พวกเพื่อนเวรก็เอาเลยครับ แซวไม่เลิก เพราะเมื่อวานไอ้บาสแสนดีของผมโทรไปรายงานบรรดาเพื่อนในกลุ่มเรียบร้อย แถมป่าวประกาศว่า ผมโดดเรียนเลยโดนรถชน ฟังดูโง่มากเลย ตู

“พอเลยไอ้บาส แค่นี้กูก็อายแย่ล่ะ” ยังพูดไม่ทันจบประโยค ผมก็เห็นเหมียวเดินมากับปูพอดี

“ต๋องเป็นไงบ้าง ไปโดนอะไรมาเนี่ย ทำไมเหมียวไม่รู้เรื่องเลยล่ะ”

“โดนรถเฉี่ยวน่ะ”

“เหมียวก็เป็นห่วง เมื่อวานอยู่ดีๆ กินข้าวเช้าที่โรงอาหารเสร็จ ต๋องก็หายไปเลย” เหมียวพูดพลางทำหน้างอน (เหมือนกูจะสนเลย 555)

“พอดีลืมของน่ะ เลยกลับไปเอาที่บ้าน แล้วมันก็นะ... อย่างที่เห็นเนี่ยแหละ”

“แล้วเป็นยังไงบ้าง เจ็บมากมั๊ย”

“ไม่เป็นไร กระดูกแตกนิดหน่อยเอง เมื่อคืนมีไข้เลยนอนเร็ว”

“ว่าแล้วว่าทำไมไม่โทรหา”


ผมคุยกับเหมียวเพลิยจนลืมสังเกตว่า ไอ้บาสมันเดินเอาหนังสือผมไปวางเงียบๆที่โต๊ะแล้วเดินหายไปเลย พอหันมาอีกที งานนี้มีกลุ้มอ่ะครับ มันหายไปไหนอีกล่ะเนี่ย เอาใจยากจัง นี่มึงจะเอาไงกับกูกันแน่

ปกติโรงเรียนผมจะเข้าแถวกันที่สนามหญ้าหน้าครับ ยกเว้นถ้ามีฝนตกก็จะให้เข้าแถวหน้าห้องเรียนที่เรียนห้องแรก แต่วันนี้ผมไม่ต้องลงไปครับ ขาเดี้ยงซะขนาดนี้ ไปไหวที่ไหน กว่าจะถ่อตัวขึ้นมาที่ห้องเรียนได้ แค่นี้ก็เมื่อยขาล่ะ ไอ้บาสก็ไม่อยู่ช่วยถือของ ดีที่ได้ไอ้แวนมาช่วยถือของให้


พอมาถึงโต๊ะ พวกมันก็ต้องรีบวิ่งลงไปที่สนามแล้วครับ ทิ้งผมเอาไว้คนเดียวในห้อง ตอนเช้าเนี่ยตามปกติจะเคารพธงชาติกันประมาณเกือบ 15 – 20 นาที ผมก็ชักหวิวๆเหมือนกัน เลยคิดว่าจะนอนดีกว่า กินยาแก้ปวดมาด้วยเลยเริ่มง่วง พอกำลังจะฟุบหน้าลงบนโต๊ะ ก็เห็นคนๆนึงเดินเข้ามาในห้องครับ ใช่แล้ว ไอ้บาส

“อ้าว ไม่ไปเข้าแถวหรอ”

“ไม่อ่ะ ขึ้นมาอยู่เป็นเพื่อนต๋องดีกว่า”

“เด๋ว อ. ฝ่ายปกครองเดินมาตรวจก็ซวยหรอก เค้าให้แค่คนป่วยอยู่เว้ย นอกนั้นต้องลงไปเข้าแถวนะ”

“ทำมาเป็นเด็กดี เมื่อวานยังโดดเรียนอยู่เลย”

“อ้าว ที่เตือนเนี่ย เป็นห่วงนะเว้ยยังจะมาว่ากูอีก ถ้างั้นมึงจะไปไหนก็ไปเลยไป”

“อะไรกัน พูดแค่นี้ก็น้อยใจแล้วหรอ”

“น้อยใจบ้าอะไรล่ะ ไม่ใช่ละ”

“เราดิ ที่ต้องน้อยใจ ไอ้เรารึอุตส่าห์ไปรับมาจากที่บ้าน พอเห็นแฟนตัวเองเท่านั้นล่ะ ลืมคนที่ถือหนังสือให้เลยนะ”

“ไม่ได้ลืม แต่หันไปหาก็หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้นิ”

“นั่นแหละ ลืม” นี่มึงจะให้กูลืมให้ได้เลยใช่มั๊ยเนี่ย ลืมก็ลืมวะ

“เออ ลืมก็ลืม พอใจยัง”

ไอ้บาสไม่ได้ตอบอะไรผม แต่กลับเดินมานั่งข้างๆพร้อมกับเอียงหัวมาซบที่ไหล่  ผมเลยเอามือมันมาจับแล้วถามถึงเรื่องที่มันเปลี่ยนไป แล้วก็เรื่องที่ผมได้ยินมา เรื่องของมันกับปูว่าเป็นยังไงกันแน่


ในขณะที่มันกำลังจะตอบผม อ.ฝ่ายปกครองก็เดินมาพอดี มันเลยรีบฟุบตัวลงกับโต๊ะเรียนทันที

“นี่เธอคนนั้นน่ะ ทำไมไม่ไปเข้าแถว”

ผมเลยยกเท้าที่เข้าเฝือกให้อ.ดู ว่าลงไปไม่ไหว เฝือกใหญ่ซะขนาดนี้

“ขาหักครับ จารย์ ส่วนอีกคนไม่สบายครับ ตัวร้อน”

“งั้นพอคนอื่นขึ้นมา ให้พาเพื่อนไปห้องพยาบาลซะ”

พออ.เดินจากไป บาสมันก็ค่อยๆผงกหัวขึ้นมาหัวเราะ

“จารย์แม่มหลอกง่ายว่ะ แค่นี้ก็เชื่อด้วย กูกะเล่นละครเนียนๆซะหน่อย ยังไม่ทันเดินเข้าห้องเลย ไปซะล่ะ 555”

“จารย์ไปล่ะ พูดต่อมาเลยว่าสรุปมึงกับปูเป็นยังไง”

“ก็เป็นแฟนกันดิ” คำพูดนั้นมันทำให้ผมเจ็บที่ใจแบบแปลกๆ เสียวจี๊ดเลยครับ แต่พอมันพูดต่อเลยเข้าใจมันมากขึ้น

“ก็เหมือนมึงกับเหมียว มึงมีแฟนได้ กูก็มีแฟนได้”

“แล้วกูกับมึงล่ะ เป็นอะไรกันวะ” ผมถามออกไป

“ไม่รู้สิ กูชอบเมิงนะ ชอบมากกว่าปูด้วยซ้ำ กูกับมึงเป็นผู้ชายทั้งคู่ กูรู้ว่าผู้ชายมานั่งจับมือกัน มานอนกอดกันมันแปลกๆ แต่ไม่รู้ทำไมกูอยากจับมือกับมึง กอดกับมึง ที่กับคนอื่นกูก็ไม่ได้พิศวาสนะ”

“กูก็เหมือนกัน” ผมยื่นมือออกไปให้มันจับ

“กูก็ไม่รู้ว่ากูกับมึงเป็นอะไรกันแน่ แต่ที่รู้ๆ กูรู้สึกดีๆกับมึงนะ กูชอบมึงนะ บาส”

“กูก็ชอบมึง ต๋อง”


มันทำให้ผมนึกถึงเพลงนึงขึ้นมาเลยครับ โดยปกติถ้านึกถึงเพลงนี้จะนึกถึงเสียงโหยหวนของพี่ป้าง แต่ถ้าลองอ่านเนื่อเพลงของพี่จิกเพลงนี้ดูดีๆ จะเห็นว่าในเพลงนี้มันมีอะไรบางอย่าง ที่ไม่มีเหตุผลที่ชี้จัดว่า เรารักกันำไม เพราะอะไร หรือรักกันได้ยังไง คำตอบมันก็ง่ายๆ ตามเนื่อเพลงนั่นแหละครับ ไอ้บาสมันเป็นสิ่งที่ดีงามของผม และผมก็จะไม่มีวันลืมมัน

เพราะอะไร – ป้าง นครินทร์ กิ่งศักดิ์


หากเธอถามกับฉัน ที่ฉันรักเธอ
อยากจะรู้ รักเพราะอะไร

กลับไปคิดไปค้น ใคร่ครวญมากมาย
ไม่เจอ ... คำตอบ

ที่ผ่านมานั้นไม่คิด อยากรู้ที่มา
และไม่ต้องหาเหตุผลใดๆ
แค่ตัวฉันเพียงรู้ ว่าเป็นสุขใจที่อยู่เคียงกัน

อาจจะฟังแล้วไร้เหตุผล ว่าสิ่งที่ทำให้คนรักกัน
หรือเป็นเพียงรอยยิ้ม รอยนั้นเมื่อวันแรกเจอ

หากจะหาเหตุผลสักคำ ว่าสิ่งที่ทำฉันรักเธอ
นั่นเป็นเพราะตัวฉันมาเจอ เจอสิ่งดีงาม

ตั้งแต่วันฉันพบเธอ ได้เจอแต่สิ่งดีงาม
ตั้งแต่วันฉันพบเธอ ก็เจอแต่สิ่งดีงาม

แต่เวลาแห่งความสุขมันมักจะสั้นเสมอแหละครับ ตอนนี้เริ่มมีเสียงคนเดินขึ้นตึกมาเพราะตอนนี้การเข้าแถวเคารพธงชาติเสร็จแล้ว อีกไม่นานผมก็จะมองเห็นเพื่อนๆเริ่มทยอยเดินเข้ามาในห้อง ผมกับไอ้บาสก็ไม่ใช่ผมกับไอ้บาสที่นั่งจับมือกันเมื่อกี้ แต่ต้องเปลี่ยนไปเป็นผมกับไอ้บาสที่เป็นแค่เพื่อนกัน เหมือนที่ทุกๆคนมองเห็นและรับรู้ ..... เพื่อนสนิทกันเท่านั้น

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 25/10
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำค้าง ที่ 25-10-2007 22:45:13

มันน่าอึดอัดเนอะ ความรักที่ต้องปิดบัง ซ่อนเร้น  เฮ้อ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 25/10
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 25-10-2007 23:03:14

 :sad2: :sad2: :sad2: :sad2: :sad2:

อ่านตอนนี้แล้วอึดอัดง่ะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 25/10
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 26-10-2007 00:04:04

รักที่ไม่สามารถเป็นไปได้
 :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 25/10
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 26-10-2007 03:14:53

 :เฮ้อ:ความรัก..มันช่างยากเย็นอะไรเช่นนี้..
แล้วบาสกับต๋องจะลงเอยยังไงนะ..

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 25/10
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 26-10-2007 06:32:41

"แล้วตอนนี้(ตอนนั้น)เราเป็นอะไรกัน" ที่คุยกับบาสตอนนั้น กับที่คุยกับบาสในงานบวช .... ตกลงเฮียรู้ยังคับว่า "ตอนนั้น" เรา "เป็นอะไรกัน"  :m1:

ดีจังที่กลับมาดีกันได้อีก .... ถือว่าคุ้มนะ(รึเปล่าหว่า)ที่การที่เราเจ็บตัว ทำให้ได้รับรู้ว่า บาสก็ยังคงรักและเป็นห่วงต๋องอยู่เสมอ   :m3:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 25/10
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 26-10-2007 21:32:49

(ส)หวีดเน้อ
 :m12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 25/10
เริ่มหัวข้อโดย: ตามมาดู ที่ 27-10-2007 00:11:35

เศร้า ๆๆๆ ....
 แล้วต๋องเอา ตามไปเก็บไว้ไหนอะ ...  :m8:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 25/10
เริ่มหัวข้อโดย: kimsumsoon ที่ 27-10-2007 00:18:44

แสดงว่าตอนนี้บาส กับ ชัช(หรือเปล่าหว่าที่มานั่งเฝ้าบาสในงานบวชอ่ะจำชื่อไม่ได้)
ก็ไม่มีอะไรกัน ชิมิเคอะส์
เพราะเห็นบาสบอกต๋องว่า บาสกับชัช ก็เป็นเหมือน บาสกับต๋อง ตอนนั้น

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย :a2:
 คุณต๋องยังมีโอกาสนะคะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 25/10
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 29-10-2007 00:41:40

............เพื่อนสนิท...แต่คิดไม่ซื่อ........ :sad2: :sad2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 25/10
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 03-11-2007 03:37:21

 :a11: :a11: :a11:
ดัน..ดัน..ดัน..ไว้ก่อนจาตกไปหน้า 2 ละ..
งานส่วนตัวก็เยอะ..คนรักก็ต้องดูแล..
เพื่อนก็ชวนเที่ยวจัง..นิยายก็อีก 2 เรื่อง..
โถโถ..น่าฉงฉานเนอะ.. :อิอิ1:
..วุ่นนะ 24 ชั่วโมงเลย..(เลียนแบบหนังอ่ะ)
ไงก็..สู้สู้น๊า.. :yeb:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 04 - 11
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 04-11-2007 20:51:55

มาแล้วครับ เหนื่อยๆ ป่วยๆ เที่ยวเยอะเกิน 555  :m29:
มาต่อแบบยาวๆ ก่อนที่จะลืมไอ้บาสกัน
=============================================
-26-

วันเวลาผ่านพ้นไป ความสัมพันธ์ที่คลุมเครือระหว่างผมกับบาสก็ยังเป็นอยู่เหมือนเดิม ต่างคนต่างมีแฟน ต่างคนต่างเก็บความรู้สึกที่อยากจะแสดงต่อกัน ทั้งๆที่รู้กันอยู่แก่ใจว่าอะไรเป็นอะไร แต่ความกังวลในเรื่องของคนรอบข้าง ทำให้เราสองคนเป็นได้แค่เพียงเพื่อนสนิทกันในสายตาของคนอื่นๆเท่านั้น

บาสยังคงมาจอดรถเอาไว้ที่บ้านผมเหมือนเดิม แต่สิ่งที่ต่างออกไปก็คือ มันไม่ขึ้นมาปลุกผมที่ห้องทุกเช้าเหมือนแต่ก่อน ผมเองก็พยายามตื่นให้เร็วขึ้นมากๆ เพราะไม่อยากให้มันขึ้นมาบนห้อง กลัวใจตัวเองมากกว่าน่ะครับว่าจะรักษาความสัมพันธ์ที่เป็น”เพื่อนสนิท” ระหว่างผมกับมันเอาไว้ไม่อยู่

เรายังคงเดินไปโรงเรียนด้วยกันทุกเช้า นั่งเรียนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน ยกเว้นบางครั้งที่บาสต้องไปรับปู แฟนมัน บาสถึงจะไม่มาที่บ้านผม แต่ผมกับบาสไม่ได้คุยเล่นกันเหมือนเมื่อก่อน มันก็รู้สึกแปลกๆนะครับ เส้นที่เคยกั้นไว้ระหว่างผมกับมันเกิดขึ้นอีกครั้ง และในคราวนี้เส้นมันไม่บางเหมือนแต่ก่อนด้วยครับ เพราะมันถูกขีดย้ำๆทุกๆครั้งที่เราเริ่มจะลบเส้นอันนั้นไป ทุกสิ่งทุกอย่างระหว่างผมกับบาสยังคงกัดกินหัวใจ ความรู้สึกที่ขัดแย้งกันอยู่ข้างในที่ไม่อาจจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับมันที่ทะเล ในบางครั้งมันก็เหมือนกับเกิดขึ้นเมื่อวาน ความอบอุ่นของมือที่กุมกันไว้ยังคงรู้สึกได้ แต่บางครั้งมันก็เหมือนเกิดขึ้นมาแล้วนานแสนนาน ความหนาวเหน็บที่มักจะเข้าไปเกาะอยู่ในหัวใจทุกๆทีที่พยายามนึกถึงมัน

เทอมหนึ่งผ่านไปอย่างเชื่องช้า ก๊วนเรียนพิเศษของผมกับบาสก็ขยายตัว โดยมีทั้ง ปู เหมียว และเพื่อนๆคนอื่นๆที่เริ่มเตรียมพร้อมกับการเอ็นทร๊านซ์ที่กำลังจะมาถึงในอีกหนึ่งปีครึ่ง เราเริ่มเรียนพิเศษกันทั้งเสาร์ อาทิตย์ และมีเวลาว่างน้อยลงเรื่อยๆ

จนในช่วงเปิดเทอมสอง ก็มีหน้าที่รับผิดชอบใหม่เพิ่มขึ้น คือ ต้องทำขบวนพาเหรดให้กับคณะในวันกีฬาสี ซึ่งเป็นหน้าที่ของม.5 ทุกๆคน สีของผมมีทั้งหมด 4 ห้องครับที่จะต้องมานั่งคิด Concept ของขบวนพาเหรดร่วมกันก่อน โดยที่ theme หลักๆจะมาจากพวกม.6 จากนั้นเราค่อยมาขยายความคิดต่อยอดกันอีกทีนึง ซึ่งในปีนั้นผมได้รับไอเดียมาจากพวกรุ่นพี่เป็น “อนุรักษ์วัฒนธรรม” ซึ่งที่เพื่อนๆห้องอื่นคิดมามันก็แค่เอาเสื้อผ้ามาแต่งแล้วก็มาเดินๆ รำๆ ให้มันเข้ากับ Theme หลักของพวกรุ่นพี่เท่านั้น ผมเลยเสนอความคิดอกมาให้สมกับเรียนสายศิลป์ซะหน่อยให้โยนไอเดียไปให้เป็น Rural Fun Fest Parade โดยม. 5 เรามีทั้งหมด 4 ห้อง ให้แบ่งเป็น 4 ภาคทำขบวนแห่พื้นเมืองของแต่ละภาคในประเทศ เอาให้มัน เน้นที่ดนตรีสนุกสนานให้สมกับเป็นขบวนแห่ซะหน่อย ซึ่งทุกๆห้องก็เห็นชอบด้วย ของห้องอื่นผมไม่สนหรอกครับ รู้แต่ว่าผมจองภาคอีสานเพราะมีความคิดบางอย่างอยู่ในหัวเรียบร้อยแล้ว

“เฮ้ย ห้องเราได้ภาคอีสานนะ” ผมประกาศหลังจากที่ไปประชุมร่วมกับห้องอืนๆมาเรื่องกีฬาสี ที่ผมต้องไปเป็นตัวแทนห้องเพราะว่าวันที่มันเลือกตัวแทนห้องกัน ผมดันไม่มาโรงเรียนน่ะสิครับ เลยต้องรับภาระอันนี้ไปโดยปริยาย

“งั้นเราทำอะไรดี” หลายๆคนเริ่มที่จะออกไอเดีย แต่ผมมีความคิดอยู่แล้ว เลยบอกไปในห้องซึ่งทุกๆคนก็เห็นด้วย สรุปว่า ห้องผมจะ “แห่นางแมว” กันครับ ซึ่งจริงๆแล้วเราก็เตรียมตัวกันไม่นานเท่าไหร่ เพราะแต่ละคนก็ต้องมีภาระเรียนพิเศษของตัวเองกันทั้งนั้น ผมเลยแบ่งหน้าที่ไปให้แต่ละคนรับผิดชอบ เช่น คนนี้ไปหาซื้อเสื้อผ้า คนนี้ต่อกรงแห่นางแมว (ซึ่งมาต่อกันที่บ้านผมเอง) อีกคนให้ไปหาเพลงและซ้อมเพลงแห่กับคนที่รับหน้าที่ยกกรง ส่วนอีกคนให้ไปทำเพลงมา กะว่างานนี้ห้องผมเกิดแน่ๆ

2 คืนก่อนหน้าวันกีฬาสี บรรยากาศเริ่มวุ่นวาย เพราะนอกจากห้องเราจะต้องทำขบวนพาเหรดแล้ว บางคนยังต้องไปแข่งกีฬาเป็นตัวแทนคณะอีกด้วย สาวๆบางคนก็ต้องไปซ้อม Leader หลายๆคนที่รับหน้าที่ต่อกรงเลยต้องมาสร้างกรงแห่นางแมวกันที่บ้านผม ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือ ไอ้บาสนั่นเอง
เพื่อนๆคนอืนๆก็แปลกใจอยู่ไม่นอยที่เห็นไอ้บาสดูสนิทสนมกับพี่คนใช้ที่บ้านผมเหลือเกิน รวมไปทั้งรู้ไปหมดว่าอะไรอยู่ตรงไหน ผมเห็นสายตาพวกมันก็เดาออกล่ะว่าคิดอะไรกันอยู่ แต่ก็เฉยๆแล้วล่ะครับ พวกมันก็มีล้อกันไปสักพักเหมือนที่เคยทำ แล้วก็เงียบปากกันไปเอง

เรายึดสนามหญ้าที่บ้านเป็นลานกว้างเอาไม่ไผ่มาทำเป็นแคร่ แล้วลองให่คนที่รับบทเป็นนางแมวลองขึ้นไปดู ส่วนคนที่รับหน้าที่แบกก็ลองแบกดู ประมาณน้ำหนักที่จะต้องแบกกันในวันเสาร์ที่จะถึงซึ่งเป็นวันกีฬาสี กว่าจะเป็นรูปเป็นร่างก็ปากันเข้าไป ตี 2 แล้ว แคร่เพิ่งจะเสร็จ ก็อย่างว่าแหละครับ ทำกันเองแบบไม่มีความรู้เรื่องช่าง ตอกตะปูไปคุยไป เฮฮากันไปเรื่อย

คืนนั้นเป็นคืนวันพฤหัสซึ่งตอนเช้าเรายังต้องไปโรงเรียนกันอีก หลายๆคนที่บ้านใกล้เลยรีบขอตัวกลัไปนอนบ้าน ส่วนบางคนที่บ้านอยู่ไกลออกไปก็นอนที่บ้านผม โดยแม่เปิดห้องรับแขกให้นอนกัน ซึ่งนายบาสของผมอยู่ในกลุ่มหลัง ไม่ต้องแปลกใจนะครับที่ผมไม่ให้เพื่อนนอนห้องตัวเอง เพราะผมเป็นอย่างงี้มาตั้งนานแล้ว ไม่ชอบให้ใครเข้าไปในห้องส่วนตัวเท่าไหร่ เพื่อนที่เข้าไปเนี่ยนับคนกันได้เลยครับ 

“เฮ้ย มีอะไรก็เรียกแล้วกันนะ กูไปนอนก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่ตื่น” ผมบอกกับเพื่อนที่เหลือที่ต้องนอนบ้านผมอีก 3 คน รวมทั้งบาสด้วย แล้วก็กลับห้องตัวเองไป

แต่พอผมอาบน้ำเสร็จ ก็เห็นบางคนนอนอยู่ที่เตียงของผมเรียบร้อยแล้ว

“ขอนอนด้วยคนนะ ห้องโน้นนอนกัน 3 คนมันอึดอัด”

“ก็เอาดิ ถ้าเป็นมึงอ่ะ นอนได้ แล้วไม่ไปอาบน้ำหรอ”

“อาบดิ ก็รอคนบางคนอยู่ อาบน้ำนานชิบเป๋ง”

“อ้าว กวนทีนล่ะ จะนอนด้วยกันรึเปล่าเนี่ย”

“นอนๆ รอแป๊ปนึงนะ ต๋องอย่าเพิ่งรีบนอนนะ เดี๋ยวบาสอาบน้ำแป๊ปเดียว” แล้วมันก็รีบเผ่นไปเข้าองน้ำ

ผมกับบาสไม่มีเวลาอยู่ด้วยกันแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ ถ้าจะนับกันจริงๆก็ตั้งแต่เราขึ้นชั้นม.5 กันนั่นแหละครับ หรือไม่ก็ตั้งแต่ไอ้บาสมันมีแฟนเป็นตัวเป็นตน ซึ่งผมก็เห็นมันมีความสุขดี คุยเล่นหนุงหนิงกับแฟนมันทุกวัน ส่วนผมเองก็ยังคบอยู่กับเหมียวเหมือนเดิม ไม่มีอะไรที่เปลี่ยนแปลง ทุกอย่างเหมือนเดิม

ผมล้มตัวลงนอนเพราะรอบาสอาบน้ำเสร็จไม่ไหว ถ้าถามความรู้สึกของผม ผมก็ยังรู้สึกกับมันแปลกๆ อยู่ ซึ่งเกินคำว่า “เพื่อน” แน่นอน ในตอนที่ผมกำลังเคลิ้มๆจะหลับอยู่แล้ว ก็รู้สึกมามีคนมามุดในผ้านวม ไม่ต้องสงสัยหรอกครับ มีอยู่คนเดียวนี่แหละ

“หลับไม่รอกันเลยนะ”

“ก็อาบน้ำนานนี่”

“ตัวจะได้หอมๆไง เผื่อคืนนี้มีคนอยากดม” ยั่วกูจังนะ บาส นอนกันอยู่สองคนเนี่ย มึงจะไปให้ใครดมไม่ทราบ

“ไหนมาพิสูจน์ดิ” ผมพลิกตัวไปกอดมันทันที

ความสนิทสนมระหว่างผมกับบาสที่ทะเล ที่จู่ๆมันก็เกิดขึ้นมาอีกในคืนนี้ หลังจากที่ผมไม่ได้ทำอย่างงี้มาตั้งนานแล้ว ผมอยากกอดมันเอาไว้ให้เต็มอ้อมแขน พร่ำบอกที่ข้างหูไม่ให้มันไปไหน ซึ่งในตอนนี้ผมกำลังทำอย่างนั้นอยู่จริงๆซะด้วย บาสเอามือมากอดผมตอบวึ่งทำให้เราเบียดกันแน่น

“อึม”  ผมครางเพราะรู้สึกดีที่มันทำอย่างนั้น แล้วผมก็เริ่มตกใจที่มือของบาสล้วงเข้ามาในกางเกงนอน

“เฮ้ย บาส” แต่ก่อนที่ผมจะพูดอะไร บาสก็เอาปากมาจูบ พร้อมๆกับจับมือผมให้ไปวางไว้ที่บาสน้อย โอ้ ห่อหมกของผม ห่อเดียวกันกับที่ผมเคยแอบมอง ตอนนี้ผมยิ่งกว่ามองอีก ผมขยับมือช้าๆเหมือนที่บาสทำกับต๋องน้อยของผม

เรื่องแบบนี้ก็ไม่ใช่ผมไม่เคยทำมาหรอกครับ แต่ปกติก็ทำคนเดียว อิอิ ไม่คิดว่าจะมาทำกับไอ้บาสมันเท่านั้นเอง  เสียงหายใจของบาสแรงขึ้น พร้อมๆกับมือที่เร่งจังหวะให้เร็วขึ้น เสียงมันที่ครางกระเส่าอยู่ที่ข้างหู เร้าอารมณ์ผมให้กระจัดกระเจิงไปไกล

“ต๋อง ต๋องงง โอ๊ย” มันคราง

รายละเอียดเอาแค่นี้พอนะครับ เขิน ไม่กล้าเขียน รู้แค่ว่าหลังจากนั้นเราก็นอนกอดกันทั้งคืน ทำให้ผมนึกไปถึงคืนที่ทะเล เพียงแต่ว่าตอนนี้ไม่มีเสื้อผ้าก็แค่นั้นเอง

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 04 - 11
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำค้าง ที่ 05-11-2007 19:07:44

ไม่ลืมเรื่องนี้หรอก คิดถึงบาสอยู่เสมอ

แต่วันนี้วันจันทร์แล้วนี่ ยังไม่มาอีกเหรอ :m28:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 04 - 11
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 05-11-2007 19:49:47

โอววว  ห่อหมกของโผมมมม  :m10:
หย่ายปะ 5555 o17

แต่เป็นความสัมพันธ์ที่น่าอึดอัดเหมือนกัน  :m15:

รออ่านอยู่น้า  ไม่ลืมๆ  :m1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 04 - 11
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 05-11-2007 23:24:19

............ในที่สุด  ก็ได้กินห่อหมก........ :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 04 - 11
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 11-11-2007 11:11:37

ห่อหมกเจ้านี้เป็นไงบ้างครับ อร่อยสมกะที่รอป่าว :haun5:  คิคิคิ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 04 - 11
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 12-11-2007 16:05:45

หุ หุ ตอบก่อนว่า ห่อหมกรสชาติก็กำลังดี ของอย่างงี้ บอกไม่ได้ รสชาติแบบไหน คนชอบไม่เหมือนกันอ่ะ

เดี๋ยวขอเวลาเขียนต่อคืนนี้นะครับ  :a1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 04 - 11
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 12-11-2007 19:10:46

อะ รักกันแล้วก็ยอมรับมันดีกว่า
 :m3: :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 12 - 11 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 12-11-2007 22:18:41

-27-

แต่เช้าวันนั้นไอ้บาสก็ไม่ได้ไปเรียนหรอครับ มันขอโดดเรียนทำแคร่ให้เสร็จดีกว่า เพื่อนอีกสองคนที่นอนบ้านผมเลยขออยู่ทำต่อด้วย แต่ผมมีประชุมกับม.5 ห้องอื่นๆในคณะ เลยต้องไปโรงเรียน แต่ก็กะจะโดดมาช่วยพวกมันต่อตอนบ่ายๆ

วันนั้นก็อยากจะกลับบ้านเร็วๆ เพราะผมก็ยังจำเหตุการณ์เมื่อคืนได้ดี อยากกลับไปเจอหน้ามันเร็วๆ เพราะเมื่อเช้ามันคลุมโปงตลอด ไม่ยอมให้ผมเห็นหน้าเลย สงสัยเขินจัด 555 อยากเห็นหน้าไอ้บาสตอนเขินๆ

พอประชุมเสร็จ ผมก็ได้ฤกษ์โดดเรียนตามระเบียบ ก็กลัวงานมันไม่เสร็จนี่ครับ จริงๆก็อยากให้มันไม่เสร็จเหมือนกัน ไอ้บาสจะได้นอนต่ออีกคืน แต่เรื่องส่วนตัวเอาไว้ทีหลัง เรื่องส่วนรวมต้องมาก่อน (ดูเสียสละ เป็นคนดีมากๆ)

แต่พอกลับไปถึง ก็เห็นแคร่แห่นางแมวของห้องเราเป็นรูปเป็นร่างเรียบร้อยแล้ว ไอ้บาสมันเก่งแฮะ ทำจนเสร็จ เมื่อวานมารุมตั้งแปดคนไม่เสร็จ วันนี้มันทำกันสามคน เสร็จแล้ว เก่งจัง ดีจังไม่ต้องเปลืองแรง

สรุปว่าคืนนั้นแยกย้ายครับ กลับไปพักผ่อนก่อน เดี๋ยวจะน็อคกันก่อน เพราะเรานักกันเช้าวันเสาร์ตอนตี 5 ครับ เพราะต้องไปเตรียมพร้อมกับขบวนพาเหรดกัน

เช้าวันเสาร์ กริ่งหน้าบ้านผมถูกกดตั้งแต่ ตี 4 ครึ่ง ด้วยฝีมือไอ้บาสมันนี่เอง มาเช้าจัง ยังไม่ตื่นเลย แตอีกสักพักทุกคนก็เริ่มทยอยมาครับ กะจะเงียบๆซะหน่อย แต่ไปๆมาๆโวยวายขนแคร่กันซะสียงดัง ขนมือนะครับ ซ้อมแห่ไปด้วย กว่าจะถึงโรงเรียนก็สักพักใหญ่ๆเหมือนกัน

เราตั้งขบวนตอนเจ็ดโมงเช้าครับ นักแสดงที่เป็นแมวก็แต่งตัวมาเรียบร้อย จะใครซะอีกล่ะครับ ถ้าไม่ใช่ “อินู๋มะลิ” รมิดาที่รักนั่นเอง ถ้าไม่ใช่มัน ผมก็ไม่รู้จะไปหานางแมวมาจากไหนเหมือนกัน

ผมให้ทุกคนเตรียมพร้อมสำหรับการแห่นางแมว ทั้งกรง(แคร่) ทั้งคนแบก และก็ตัวนางแมวเอง ห้องผมเป็นกลุ่มสุดท้ายในขบวนพาเหรดครับ เลยทำเต็มที่ได้ ภาคอื่นๆก็ผ่านไป ทั้งเหนือ กลาง ใต้ พอถึงเวลา ผมก็ให้สัญญาณกับขบวนของผมทันที

นางแมวเอย มาร้องขอฝน ขอน้ำมนต์รดแมว ขอเบี้ยค่าจ้าง หามนางแมวมา ให้ฝนตกเจ็ดท่า ฝ้าผ้าเจ็ดที ยายชีแก้ผ้าดูฮี้ (ต้องร้องขึ้นเสียงสูง เดี๋ยวลามก)

ฝนเทลงมา ฝนเทลงมา จั๊กเทลง ฝนเทลงมา

พอถึงตอนนี้ พวกที่เป็นชาวบ้านก็ต้องมาน้ำสาดไปที่แมว นู๋มะลิของผมก็ต้องแสดงทำท่าว่า กลัวน้ำ กลัวคน

ใครไม่ให้ไก่ ให้หนูเกล็ดข้าว ใครได้ข้าวไม่ได้ข้าว ก็ให้ข้าวตายฝอย ใหเกลอยตายนึ่ง ผัวใครขึ้หึง แม่บึ้งตอดตา

ฝนเทลงมา ฝนเทลงมา จั๊กเทลง ฝนเทลงมา

พอถึงตอนนี้พอเห็นว่า นู๋มะลิเปียกได้ที่แล้ว ขบวนกำลังอยู่หน้าคณะกรรมการ ผมก็ให้สัญญาณกับขบวนให้เปลี่ยนเพลง ไอ้บาสที่ทำหน้าที่ดูเสียงให้ก็ใส่เทป (สมัยนั้น) ลงไปในเครื่องเสียงทันที

ไอ้เธอมันคือนางแมวยั่วสวาท ไอ้เธอมันคือปิศาจหุ่นเซ็กซี่ เธอกินผู้ชายเป็นอาหาร และอันตรธานไปในยามราตรี ข้าคือยมทูต มารับตัวเธอ

ไป ไป ไปลงนรกซะเถอะที่รัก ฉันจะลงโทษเธอ

เสียงเพลงที่เปลี่ยนไปเป็นเพลง “นางแมว” ของ หิน เหล็ก ไฟ (เด็กรุ่นนี้จะรู้จักกันมั๊ยเนี่ย) กระหึ่มทั่วสนาม เรีกเสียงกรี้ดของคนที่นั่งเชียร์อยู่บนสแตนด์ทุกคน เพราะพอเพลงเปลี่ยนไป นู๋มะล็เริ่มถอดเสื้อออก ให้เป็นชุด Catwoman ที่เธออุตส่าห์เย็บมาเอง ชุดสีดำรัดรูปที่ดูแล้วไม่ค่อยเข้ากับหุ่นของเธอเท่าไหร่ แต่ความใจกล้ามีเกินร้อย บวกกับชาวบ้านก็ถอดชุดจากชาวบ้านมาเป็นเด็กเที่ยว ส่วนคนแห่ก็ถูกชาวบ้านถอดเสื้อ โชว์กล้ามแบนๆอวดสาวๆ

งานนี้ไม่มีเนื้อหาครับ เอามันส์อย่างเดียว สะใจเป็นบ้า คนอืนๆทำแค่ป้ายๆมาแห่ รณรงค์งดสูบบุหรี่ รณรงค์โน้นนี่ แต่พวกผมเอามันส์ เอาบ้า เอาสนุกมาไว้ก่อน ของห้องอื่นๆก็ทำดีนะครับ เพราะเค้าทำแบบไทยๆ สนุกๆ

วันนั้นพวกผมก็ขึ้นรับรางวัลที่ 1 ขบวนพาเหรดตามที่ทุกๆคนคาดเอาไว้ ผมวิ่งขึ้นไปรับรางวัลจากผู้อำนวยการทันทีที่ประกาศออกมา โดยมีไอ้บาส ไอ้แวน วิ่งตามไปติดๆ ที่พวกเราดีใจกันขนาดนี้ เพราะสีแดงของเราไม่ได้รางวัลอะไรมาสองปีติดต่อกันแล้ว รางวัลนี้เป็นรางวัลแรกที่ได้หลังจากที่รอกันมา ไอ้บาสทำเนียนดีใจมาหอมแก้มผมต่อหน้าเพื่อนคนอื่นๆ ผมได้แต่อึ้งในความกล้าของมัน แต่เท่าที่สังเกตคนอื่นๆก็ไม่ได้อะไรนะครับ เพราะทุกคนกำลังดีใจเลยไม่ได้คิดอะไรมาก

คืนนั้นเราก็ไปฉลองกันทั้งห้องครับ RCA ง่ายดี สมันก่อนมันไม่มีกฎหมายว่าต้องอายุมากกว่า 20 ถึงจะเข้าผับได้ งานนี้ไปกันเยอะขนาดนี้ ก็เละดิครับ เมากันอ้วกเลย เวลาไอ้บาสเมาเนี่ยก็เข้ามานัวเนียผมจนเพื่อนๆแซว ก็ไม่เห็นมันสนใจ เข้ามากอดคอแล้วก็ซบไหล่อยู่นั่นแหละ เมาแล้วลืมมั๊งครับว่าต้องระวังตัว

ถ้าโลกนี้มีผมกับไอ้บาสอยู่กันเพียงสองคนก็คงดี หรือหากโลกนี้ทุกคนเข้าใจความรักของผมกับมันมากกว่านี้ ผมกับบาสก็คงจะมีความสุขกับคืนนั้นได้อย่างเต็มที่โดยไม่มีข้อแม้ใดๆ แต่โลกของความเป็นจริงมันไม่ได้เป็นอย่างนั้น เมื่อการอยู่ร่วกัยและการเปิดเผยความรู้สึกมันมีปัจจับอย่างอื่นที่มากกว่าคนสองคน

ก็เพราะเหตุการณ์ที่ผับในคืนนั้นเอง ทำให้เพื่อนบางคนล้อพวกผมหนักขึ้น หาว่าไอ้บาสเป็นตุ๊ดบ้าง เข้ามาแซวมันตลอดเวลาบ้าง จนมันเครียดมาก และในที่สุดเพราะเรื่องนี้ มันเลยตัดสินใจอะไรบางอย่าง

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 12-11-07
เริ่มหัวข้อโดย: @BUA@ ที่ 13-11-2007 00:46:50

ห่างแค่เพียงเอื้อมมือ  แต่มันคือแสนไกล

 :o12: :o12: :o12: :o12:

บาสจะตัดสินใจทำอะไรอ่ะ อยากรู้ๆ

 :m17:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 12-11-07
เริ่มหัวข้อโดย: kimsumsoon ที่ 13-11-2007 03:17:08

อยากรู้จัง บาสจะตัดสินใจทำอะไร

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 12-11-07
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 14-11-2007 03:23:04

อ๋ายยยยยยย..อย่าบอกนะว่าบาสตัดสินใจ..
แตกสาวให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย..อิอิ(ล้อเล่นน่ะ)
เข้าใจความรู้สึกของคนโดนล้อมากๆว่าคงเครียดสุดๆ..
ทั้งที่มันก็เป็นเรื่องจริง..แต่เป็นเรื่องจริงที่เปิดเผยไม่ได้.. :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 19-11-07
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 19-11-2007 21:16:29

-28-

ไอ้บาสมันเงียบลงเรื่อยๆ มันคุยกับผมน้อยลงแม้กระทั่งในโทรศัพท์ตอนกลางคืนที่เคยมี มันก็เงียบหายไป ตอนเช้ามันก็ไม่มาหาผมเหมือนเก่า ผมก็เข้าใจมันนะครับ ว่ามันเครียดเรื่องโดนล้อ ถึงแม้ว่าเรื่องที่พวกเพื่อนๆล้อ มันจะเริ่มซาๆลงไปบ้างแล้วก็เหอะ

จู่ๆบาสก็โทรมาหาพร้อมกับบอกว่า มันจะใช้วุฒิสอบเทียบที่ได้มาสอบเข้า ม.เอกชนแห่งนึงแถวๆถนนรามคำแหง ซึ่งใช้แค่เลขกับภาษาอังกฤษสอบเข้าเท่านั้น และมันจะเรียนที่นี่เป็นเทอมสุดท้าย

“อะไรของเมิงวะ บาส ทำไมไปสอบไม่บอกกูเลยล่ะ กูจะได้ไปสอบด้วย”

“กูแค่อยากรีบเรียนให้จบน่ะ”

“แล้วเมิงจะทิ้งกูทั้งอย่างงี้เลยเนี่ยนะ”

“ก็กูไปเรียนก่อนล่วงหน้าไง ปีหน้ากูก็เอ็นใหม่อยู่แล้ว จะได้เลือกเรียนมหาลัยเดียวกันไง ถ้าเอ็นไม่ติด เมิงก็มาเรียนกับกูที่นี่ กูจะได้สอนเมิงด้วยไง”

“พูดง่ายๆนะ แล้วต้องทำยังไงมั่งอ่ะ”

“ก็เค้าให้ไปเรียน intensive ก่อน ช่วงปิดเทอมกูคงไม่ค่อยว่างเท่าไหร่ ต้องเรียนตลอดเลย เนี่ย กูยังไม่ได้บอกใครเลยด้วย”

“ว่าเมิงจะไม่อยู่ที่นี่แล้ว” ผมพูดสวนขึ้นมา

นี่มันจะให้ผมรู้สึกยังไง จู่ๆมันก็มาบอกว่า มันสอบเข้ามหาลัยได้ มันจะไม่เรียนที่นี่ด้วยกันกับผมแล้ว ผมจะไม่มีมันนั่งเรียนอยู่ข้างๆแล้ว ปิดเทอมนี้มันก็จะได้เจอเพื่อนใหม่ๆ สังคมใหม่ สังคมเด็กมหาลัยที่ทุกอย่างดูอิสระและเป็นผู้ใหญ่ ม. 6 ของผมก็ไม่มีมันอีกต่อไป ถึงแม้ว่ามันจะบอกว่า ปีหน้าเราก็จะไปเอ็นด้วยกันก็เหอะ น้ำตาผมมันจะไหลให้ได้เลยล่ะครับ ทำไมผมมันอ่อนแอขนาดนี้ก็ไม่รู้

จริงๆผมก็น่าจะดีใจไปกับมันนะครับ มันสอบเข้ามหาลัยได้ แต่ทำไมอารมณ์ของผมถึงได้แปลกๆอย่างนี้

“ต๋อง โกรธหรอ”

“เปล่า ไม่ได้โกรธ กูดีใจด้วยนะ ที่สอบติด แต่ไม่รู้ดิ มันรู้สึกแปลกๆว่ะ กูนึกว่าเราจะได้เรียนม.6 ด้วยกัน”

“อึม” แล้วบาสก็เงียบไป จนผมต้องวางสาย

ผมรู้นะครับว่ามันเครียดเรื่องที่เพื่อนๆล้อ เครียดมากด้วย แต่ที่มันหาทางออกด้วยการหนีไปเรียนที่อื่นแบบนี้ มันทำให้ผมพูดไม่ออกเลยจริงๆ ผมสมควรจะบอกให้มันเรียนด้วยกันก่อนแล้วค่อยไปสอบใหม่ปีหน้ารึเปล่า หรือผมควรจะปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นอย่างนี้ เป็นไปตามทางที่มันได้เลือกแล้ว

สังคมในสมัยนั้น ไม่ได้เปิดกว้างขนาดนี้หรอกครับ ถึงแม้ว่าจะมีหนังสือเกย์วางเกลื่อนก็ตาม แต่การยอมรับตอนนี้ว่าน้อยแล้ว ตอนนั้นมันน้อยยิ่งกว่าอีก ถ้าเพียงแต่เราใช้หัวใจนำทางให้มากขึ้น “เรา” ในที่นี้หมายถึงทั้งบาสและผม แค่มันยอมรับและทำเฉยๆ ไม่ต้องไปเครียดกับเรื่องที่มันถูกล้อ หรือ ผมยอมเอ่ยปากรั้งมันเอาไว้ในตอนที่ผมรู้ว่ามันจะไปเรียน ตอนนี้ผมกับมันอาจจะไม่ได้เป็นแบบนี้ได้

=============================================
พอเราถ่ายรูปกันกับนาคเสร็จ ก็ถึงเวลาที่นาคจะเข้าโบสถ์ ผม นู๋มาลี บาส แล้วก็ชัชเดินไปตามขบวนแห่นาคไปตามทาง

ในช่วงที่เดินอยู่ บาสก็พยายามเดินเข้ามาคุยกับผม แต่ผมก็พยายามเดินเลี่ยงมันซะ เพราะเกรงใจแฟนมันน่ะครับ มองตาเขียวซะขนาดนั้น เฮ้อ เป็นผมก็คงหวงนะ บาสมันก็รูปหล่อ พ่อรวย เด็กนอก ครบสูตรชายหนุ่มในฝันซะขนาดนั้น เป็นใครก็ตองหวงเป็นธรมดา

และอีกอย่างผมก็ไม่รู้ว่า บาสเล่าเรื่องผมให้ไอ้ชัชฟังมากน้อยขนาดไหน ป้องกันเอาไว้ก่อนดีกว่า เผื่อคุยเธอกรี้ดขึ้นมาระหว่างที่แห่นาค มันจะไม่ดี

ผมเลี่ยงออกมาเดินกับนู๋มาลี ชวนมันคุยเรื่องงานเพื่อไม่ให้บาสมันสังเกตว่าผมชิ่ง ผมค่อยๆทิ้งระยะห่างกับบาสและชัชออกไปเรื่อยๆ

“ไอ้ต๋อง อะไรของเมิงเนี่ย เดินช้าจัง ไอ้บาสไปไหนแล้วเนี่ย” อินู๋มาลีบ่น เพราะเห็นผมเดินช้าจนจะมาอยู่หางแถวอยู่แล้ว

“มันจะไปไหนก็เรื่องของมันเหอะ ก็วนอยู่รอบโบสถ์แค่นี้แหละ ไม่ไปไหนหรอก เดี๋ยวก็เดินทันน่า”

“งั้นรีบเดินเหอะ จะได้ไปคุยกับมันด้วย”

“อย่าเลยว่ะ ไม่เห็นหรอ ไอ้ชัชแม่ม มองกูจนแทบจะกินเลือดอยู่แล้ว”

“ทำไม หรือเมิงกลัวถ่านไฟเก่าคุ”

“อิบ้า พูดจานี่นะ ถ่านบ้านพ่อเมิงสิ คุ”
“แหม ก็ตอนเรียน กูเห็นเมิงกับมันสนิทกันจะตาย พวกกูยังเอามาล้ออยู่บ่อยๆ”

“ก็เพื่อนสนิทกันธรรมดา ไม่มีอะไร พวกเมิงชอบคิดไปเอง ล้อมันจนมันเครียด หนีไปเรียนมหาลัยเลย จำไม่ได้หรอ”

“ก็นั่นดิ ตอนเมิงมาบอกที่ห้อง กูยังตกใจเลย งงด้วย มันไปสอบตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่บอกใครสักคน”

“เออ นู๋มาลีรู้ยัง ไอ้ต้ามันจะแต่งงานนะ ตอนปลายปี ที่หัวหิน มันโทรมาบอกกู”

“เฮ้ย จริงดิ มันจะบินกลับมาแต่งที่นี่เลยหรอ”

คือไอ้ต้าพอจบม.6 มันก็ย้ายไปอยู่แคนาดาทั้งครอบครัวเลยครับ ผมก็ติดต่อกับมันบ้าง เวลามันกลับเมืองไทยก็นัดกันเที่ยวอยู่บ่อยๆ

“ใช่ ช่วงธันวาเนี่ยแหละ”

“งั้นกูต้องรีบหาแฟนไปควงตอนงานไอ้ต้าแล้วล่ะสิ”

“555 รีบหน่อยนะ ดูท่าผู้หญิงห้าวอย่างเมิงเนี่ย ท่าทางจะหาคนไปด้วยยาก”

“อินี่ ปากเนี่ยนะ ว่าแต่กู แล้วเมิงล่ะ มีคนไปด้วยรึยัง”

“จะมีมั๊ยเนี่ย ทำแต่งาน คงมีเวลาไปหาแฟนมาควงไปงานเหมือนเมิงหรอก”

“แล้วไอ้บาสรู้รึยังเนี่ย”

“ไม่รู้ดิ แต่รายนั้นน่าจะมีคนควงไปงานอยู่แล้วละ 555”

“ปากดี ถามจริงๆเหอะ ไอ้ต๋อง เมิงไม่หวงไอ้บาสมันมั่งเลยหรอ”

“หวงทำเตี่ยเมิงสิ กูจะหวงมันทำไม กูไม่ได้เป็นอะไรกับมันซะหน่อย”

ผมก็ยังยืนยันนะ ว่าผมไม่ได้เป็นอะไรกับมัน ผมไม่เคยตกลงกับมันว่า สรุปแล้วเราเป็นอะไรกัน อย่างที่เคยบอก เราเหมือนเป็นแฟนกัน ถ้ามองในการกระทำบางอย่าง แต่ก็ไม่ใช่เพราะมันมีเส้นบางๆมากั้นระหว่างเราอยู่ตลอดเวลา

ความรักมันไม่ใช่แค่เรื่องของความรักเพียงอย่างเดียว แต่มันมีเรื่องของ “จังหวะ” เข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเสมอ เราอาจจะเจอคนที่ใช่แต่มาผิดเวลา หรือเจอบางคนที่ไม่ใช่แต่เค้าเข้ามาในเวลาที่เหมาะสม หรือเราอาจจะเป็นคนที่ใช่สำหรับคนบางคน ในเวลาที่เราหรือเค้ามีอีกคนอยู่แล้ว
พระเจ้ามักจะเล่นตลกกับความรักแบบนี้เสมอแหละครับ

ผมมานึกดูดีๆ ถ้าเป็นตอนนี้ผมเจอกับบาสแบบที่มันยังไม่มีใคร และผมหายเจ็บกับความรักครั้งที่แล้ว ความสัมพันธ์ของเราวันนี้อาจจะไม่ใช่คลุมเครือแบบนี้ ผมคงไม่ต้องเลี่ยงมาเดินกับนู๋มาลี แต่อาจจะเดินเคียงข้างกับมัน ผมคงจะบอกสิ่งที่เก็บไว้ในใจมาตลอดเรื่องของเราสองคน ว่า จริงๆแล้วเราเป็นอะไรกันแน่ แล้วตอนนั้นผมรู้สึกยังไงกับมัน

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 19-11-07
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 19-11-2007 21:33:25

นี่สินะสาเหตุที่ต๋องตามไปเรียนที่นั่น
 :m15: :m15: :m15:
จะโทษใครได้ บาสอาจไม่ได้ไปเพราะกลัวคนอื่นล้อ
แต่อาจไปเพราะใครบางคนกลัวคนอื่นล้อหรือปล่าว
 :a6:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 21-11-07
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 21-11-2007 11:57:43

จะจบแหล่ว อัดเขียนให้จบไปเลย
=====================================
-29-

ความรู้สึกหรือความสัมพันธ์ระหว่างผมกับไอ้บาสมันก็อาจจะดูแปลกๆในสายตาของคนอื่นนะครับ แต่สำหรับผม ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร มันเป็นเพื่อน เป็นคนที่รู้ใจ เป็นคนที่ผมสนิท แล้วช่วงเวลาที่เหลืออีก 1 ปี ที่ผมจะไม่มีมันอยู่ด้วย ผมก็ต้องทนได้

ผมแทบจะไม่ได้เจอไอ้บาสในช่วงปิดเทอมเลย เพราะมันต้องเรียน Intensive course ตลอด ขนาดที่ห้องจัดทริปไปเขาใหญ่กัน มันก็ไปไม่ได้

ช่วงเวลาในตอน ม.6 ของผมผ่านไปเร็วมาก วันๆก็มีแค่เรียนหนังสือ เตรียมเอ็นซ์ เรียนพิเศษ อ่านหนังสือดึกๆทุกวัน ผมสนิทกับเพื่อนคนอื่นๆในห้องมากขึ้นตั้งแต่งานกีฬาสีตอน ม.5 ซึ่งปีนี้ผมโดนเลือกให้เป็นประธานสีตั้งแต่เปิดเทอมเลย ข้อหาไอเดียบรรเจิดจากขบวนพาเหรด ปีนี้ทุกคนเลยตั้งความหวังว่าจะต้องคว้ามาให้ได้หลายๆถ้วย ทำให้ผมยิ่งต้องแบ่งเวลาระหว่างการเรียนและกิจกรรมมากขึ้น ทำความรู้จักกับตัวแทนจากห้องอื่นๆ ประชุมกับอ. ที่ปรึกษา หรือที่เราเรียกกันว่า แม่สี คัดเลือกเชียร์ลีดเดอร์อีกสารพัด ไอ้บาสค่อยๆเลือนหายออกไปจากชีวิตประจำวันของผมมากขึ้นๆ

“ฮัลโหล ต๋อง ที่มหาลัยกูเปิดรับเทอม 2 ด้วย ไม่มาสอบหรอ” เสียงโทรศัพท์ที่มาพร้อมๆกับเสียงของคนที่ผมลืมไปนาน

“โหย หายไปนานเลยนะเมิง กูเกือบลืมล่ะ ว่าแต่ เมิงชื่ออะไรนะ 555”

“ไอ้นี่ นานๆโทรมาที ยังกวนอีก”

“รู้ด้วยหรอ ว่าไม่ค่อยโทรมาน่ะ”

“ก็มันยุ่งๆนี่หน่า ทั้งรับน้อง กีฬา freshy อีก โอ๊ย กิจกรรมมีอีกตั้งเยอะ”

“ไม่พูดเรื่องเรียนเลยนะเมิง”

“555 ก็เรื่องเรียนก็เรื่อยๆอ่ะ ยากหน่อยเพราะมันเป็นภาษาอังกฤษหมด แต่เพื่อนๆพี่ๆที่ชมรมก็ช่วยๆกัน เลยพอไปไหวน่ะ เนี่ยเทอมหน้ามีงาน X’Mas ด้วย เมิงต้องมาเที่ยวนะ”

“เออ ๆๆ แล้วกูจะไป”

“ว่าแต่ เมิงจะมาสอบที่นี่รึเปล่า เค้าเปิดรับตอนเทอม 2 ด้วย เมิงเอาวุฒิสอบเทียบมาใช้ก็ได้ จะได้มาเรียนด้วยกันซะทีไง”

“กูไปไม่ได้หรอก ปีนี้กูเป็นประธานสีว่ะ ถ้าไปรวนหมดแน่ นี่ก็ใกล้กีฬาสีแล้วด้วย ก็ปีหน้าก็ไปสอบไง พร้อมๆกับเอ็นซ์อยู่แล้ว จะได้อ่านหนังสือทีเดียว”

“เมิงต้องมานะ กูจะได้แนะนำให้เพื่อนรู้จัก”

“แล้วเมิงเรียนเป็นไงมั่ง”

“ก็คะแนน mid term ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่เด๋วก็สอบ final ล่ะ เดี๋ยวก็รู้”

“เออ ก็อย่าเที่ยวให้มันมากน่ะดิ เล่นออกทุกอาทิตย์เลย เที่ยวหนักเป็นบ้า”

“ก็เพื่อนมันเที่ยวกัน ก็ต้องไปด้วย เรียนมหาลัยก็สบายแบบนี้แหละ”

“ค๊าบบ พ่อหนุ่มมหาลัย กูมันเด็กเตรียมเอ็นซ์เว้ย งดเที่ยว 1 ปี แล้วที่เมิงบอกว่าจะเอ็นซ์กับกูอ่ะ เริ่มอ่านหนังสือมั่งนะ เด๋วก็ลืมหมดหรอก”

“มือชั้นนี้แล้วน่า เมิงกับกูจะได้ไปเรียนด้วยกันอีกไง”

“หึหึ เอาเหอะ ให้มันจริงแล้วกัน”

ไอ้บาสมันดูเปลี่ยนๆไปอ่ะครับ ดูร่าเริงมากขึ้น มีเพื่อนเยอะขึ้น ซึ่งก็ดีนะครับ ดีใจกับมันด้วยเพราะตอนอยู่ที่โรงเรียนก็เห็นมันเอาแต่เครียดเรื่องโดนล้อ ไปอยู่ในสังคนใหม่ๆ คงสบายใจขึ้น แต่ไอ้เรื่องเที่ยวบ่อยขึ้น เล่นทำผมเป็นห่วงมันเหมือนกัน

ตอนนี้นานๆมันจะโทรมาทีครับ เพราะดูมันจะยุ่งๆ มันเรียนคณะ BBA ที่เป็นคณะที่ใหญ่ที่สุดในมหาลัย มีคนเป็นพันๆ มันเลยต้องเข้าชมรมเพื่อที่จะหากลุ่มเรียน ก็น่าสนุกดีนะครับ ชีวิตเด็กมหาลัย เมื่อเทียบกับชีวิตเด็กม.6 อย่างผม

ผมปฏิเสธมันไปเรื่องที่มันจะให้ไปสอบเข้าเทอมสองด้วย เพราะผมอยากจะใช้ชีวิตม.6 ให้เต็มที่มากกว่า เพราะผมว่าชีวิตตอนมัธยมเนี่ย สนุกที่สุดแล้ว โรงเรียนก็ดี เพื่อนก็ดี จะรีบไปทำไมกัน

ปีนั้นสีผมได้รางวัลถ้วยรวม พาเหรด กองเชียร์ สแตนด์เชียร์ เรียกว่า กวาดมาเกือบทุกรางวัล เล่นเอาหายเหนื่อยกันไปเลย เป็นส่วนที่ผมค่อนข้างภูมิใจมากๆเพราะปีนี้สีของผมเด่นกว่าทุกๆสี ทั้งสแตนด์เชียร์ที่วาดออกมาเป็นพระปรางสมัยอยุธยา (ชื่อสีครับ คณะอยุธยา-สีแดง) ไม่ได้นอนไป 4 คืน / เชียร์ลีดเดอร์ที่ซ้อมกันเต็มที่ตลอด 3 เดือนเต็มๆ / ขบวนพาเหรดที่ใส่ไปแบบไม่ยั้ง มีนี้ขอพาวงลูกทุ่งมาลงในสนาม แล้วก็การให้น้องๆ ม.1-2 ซ้อมเชียร์กันแบบลืมตาย ทั้งด่า ทั้งใจดี เรียกว่า งานนี้ทุกคนสายตัวแทบขาด

วันกีฬาสีไอ้บาสมันก็มาครับ มาตอนรับรางวัลพอดี พอผมเห็นมันก็วิ่งเข้าไปหาเพื่อที่จะอวดรางวัลที่ได้มา มันก็ทำหน้าเฉยๆ แล้วก็แค่ เออ เออ ดีใจด้วย ประมาณนี้ แล้วสักพักมันก็ขอตัวไปเที่ยวกับเพื่อนที่มหาลัยต่อ เข้าใจครับว่ามหาลัยกับม.ปลายมันต่างกัน มันอาจจะเห็นว่า แค่กีฬาสีแค่นี้เอง แต่กับผม มันเป็นประสบการณ์ช่วงที่ดีที่สุดในชีวิตม.ปลายเลย เล่นเอาเซ็งไปหลายวันเหมือนกัน

หลังจากกีฬาสีก็ถึงคราวที่ผมจะต้องตั้งใจอ่านหนังสือกันแบบลืมตายกันอีกครั้ง หลังจากที่หยุดมา 1 เดือนเพราะกีฬาสี อีกแค่ 3 เดือนก็จะถึงเวลาที่ต้องสอบเอ็นซ์ทรานกันแล้ว แล้วผมยังต้องไปสอบมหาลับของไอ้บาสมันด้วย สอบมัน 2 ที่เลย สะใจ บ้าพลังดี

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 21-11-07
เริ่มหัวข้อโดย: kimsumsoon ที่ 21-11-2007 18:33:51

คนแรก....อิอิ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 21-11-07
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำค้าง ที่ 21-11-2007 21:59:40

เป็นเรื่องธรรมดานะ เรียนกันคนละที่ ต่างคนต่างมีเพื่อน

ชีวิตนักเรียนกะนักศึกษายิ่งต่างกันไปอีก

คนก็ต้องเปลี่ยนไป

ฮือ ฮือ เรื่องมันเศร้า

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 21-11-07
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 21-11-2007 22:55:07

ยิ่งอยู่ห่างกัน..ความสัมพันธ์ก็ยิ่งห่างกันออกไปทุกที..
เส้นบางๆที่เคยกั้น..ก็กลายเป็นกำแพงขึ้นไปทุกที..
แล้วตกลงว่าได้ไปเรียนด้วยกันอีกมั้ยอ่า..
แล้วมาต่ออีกน๊า.. o15

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 21-11-07
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 22-11-2007 17:27:19

อ้างถึง

ความรักมันไม่ใช่แค่เรื่องของความรักเพียงอย่างเดียว แต่มันมีเรื่องของ “จังหวะ” เข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเสมอ เราอาจจะเจอคนที่ใช่แต่มาผิดเวลา หรือเจอบางคนที่ไม่ใช่แต่เค้าเข้ามาในเวลาที่เหมาะสม หรือเราอาจจะเป็นคนที่ใช่สำหรับคนบางคน ในเวลาที่เราหรือเค้ามีอีกคนอยู่แล้ว

โดนมากกกกก  คนที่ใช่ ในเวลาที่ผิด   :m15:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 21-11-07
เริ่มหัวข้อโดย: @BUA@ ที่ 28-11-2007 00:56:04

พอห่างๆกันไป

ต่างคนต่างก็มีสังคมของตัวเอง

ช่องว่างที่เคยคิดว่ามีเพียงเล็กน้อย

ก็กลับยิ่งขยายออกไปมากขึ้นเรื่อยๆ

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 21-11-07
เริ่มหัวข้อโดย: T-Jang ที่ 29-11-2007 10:14:20

 :m27:มาร้องเพลงรออ่านต่อ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 29 - 11 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 29-11-2007 22:42:38

-30-

อย่างที่บอกแหละครับ ผมต้องไปสอบทั้งสองที่ ซึ่งแน่นอนว่า วันสอบมันไม่ใช่วันเดียวกันอยู่แล้ว ไอ้บาสดูแลผมเป็นอย่างดีตั้งแต่ไปซื้อใบสมัครให้ มาช่วยดูตอนกรอกใบสมัคร และขับรถมารับวันสอบ

เพื่อนๆในห้องอีก 6-7 คนก็มาสอบเข้ามหาลัยแห่งนี้เหมือนกัน ซึ่งไอ้บาสก็ทักทายตามปกติ ตอนนี้ไอ้บาสมันดูเป็นผู้ใหญ่กว่าแต่ก่อนเยอะเลยครับ ทั้งทรงผม ทั้งเรื่องเสื้อผ้า ก็แหงล่ะครับ ตอนม.ปลายต้องตัดรองทรงสูงนี่ ผมสังเกตดูพวกเด็กมหาลัยปี 1 ต้องไว้ผมกันเกือบทุกคน สงสัยเก็บกด ไอ้บาสก็ไว้ผมเหมือนกัน เลยทำให้หน้ามันแปลกๆไป

“เอาให้ติดนะ เมิง จะได้มาเรียนด้วยกัน”

“เออน่า ระดับนี้ ไม่มีพลาดอยู่แล้ว”

“ว่าแต่ ทำไมเมิงไม่เข้า BBA ล่ะ”

“ก็เลือกเป็นอันดับ 2 ไง กูอยากเรียนนิเทศน์ ทำหนัง แล้วที่นี่ก็มีคณะ Comm. Arts ด้วย เรียนโฆษณาก็ยังดี ยังใกล้กันหน่อย”

“ก็คนละคณะกับกูอยู่ดี”

“มันก็มีวิชาที่เรียนเหมือนกันล่ะนะ ทำเป็นบ่นไปได้ จะเข้าได้รึเปล่าก็ไม่รู้เลย”

“อย่างเมิงมีหรอจะไม่ติด กูว่าเมิงคงเอ็นซ์ติด หนีกูไปมากกว่า”

“สมพรปากว่ะ กูไปสอบก่อนล่ะ แล้วเจอกัน”

“เออ เดี๋ยวกูกะว่าจะเข้ามหาลัยเหมือนกัน” คือผมสอบที่มหาวิทยาลัยรามคำแหงน่ะครับ เพราะมหาลัยที่ผมสอบเข้า ไม่มีที่พอ เลยต้องมาใช้สถานที่ใกล้เคียง

ข้อสอบก็ไม่ยากอย่างที่คิดครับ พอทำได้ทั้งภาษาอังกฤษแล้วก็เลข คนอื่นๆสอบแค่นี้ แต่ผมยังเหลือสอบ Attitude Test อีก 1 ตัว เลยเสร็จช้ากว่าคนอื่นๆ พอออกมาก็เจอไอ้บาสนั่งรออยู่ด้านล่าง

“เป็นไงมั่ง ทำได้รึเปล่า”

“ก็พอได้อ่ะ ไม่รู้ดิ เดี๋ยวรอตอนประกาศผลแล้วกัน”

“ไปหาอะไรกินกันมั๊ย แถวมหาลัย จะได้ทำความรู้จักเอาไว้ด้วยไง เผื่อมาเรียน”

“เออ ก็ได้ๆ”

ไอ้บาสก็พาผมไปหาอะไรกินแถวๆมหาลัยนั่นแหละครับ ที่นี่ห้ามเอาของกินเข้ามหาลัย บริเวณด้านข้างๆจึงมีร้านอาหารอยู่เยอะแยะเต็มไปหมด วันนั้นมันพาผมไปที่ร้านแถวๆนั้น นั่งกินอยู่ดีๆก็ได้ยินเสียงทักทายมาจากข้างหลัง

“เฮ้ย ไอ้บาส กลับไปแล้วไม่ใช่หรอ”

“ยัง กูพาเพื่อนมากินข้าวว่ะ มันมาสอบเข้าที่นี่ ต๋อง แทน เพื่อนที่ที่ Commu” หมายถึงที่ชมรมมันน่ะครับ

“หวัดดีครับ” ผมทักทายไป

“แทนคับ สอบเข้าคณะอะไรหรอครับ”

“Comm Arts ครับ แต่ไม่รู้จะติดรึเปล่า”

“ทำไมพูดเพราะกันจังเลยวะ เมิงสองคนเนี่ย” ไอ้บาสคงทนไม่ได้ที่เห็นเพื่อนพูดเพราะ

จริงๆก็ทักทายกันธรรมดาแหละครับ ไม่ได้พูดเพราะอะไรหรอก แต่มันไม่รู้จักมาก่อนนี่หว่า จะให้โวยวายเลยได้ไงล่ะ
หลังจากวันนั้น ผมก็ลุยอ่านหนังสือเอ็นซ์อย่างเดียวเลยครับ สอบเข้านิเทศน์เหมือนกัน เลือกทั้ง 4 อันดับเลย ไม่รู้ฝังใจอะไรนักหนากับคณะนี้ ส่วนผลสอบที่นั่น ผมฝากให้ไอ้บาสช่วยดูให้ เพราะช่วงนี้ผมแค่อ่านหนังสือก็แทบจะอ้วกอยู่แล้ว

แล้วผมก็ได้รู้ทั้งข่าวดี และข่าวร้ายจากปากของไอ้บาสในเวลาต่อมา

ข่าวดีก็คือ ผมสอบติดคณะ Comm Arts ครับ เป็น 1ใน 50 คน จากคนที่สอบทั้งหมดเกือบ 2พันกว่าคน
ข่าวร้ายก็คือ วันที่สอบสัมภาษณ์ เป็นวันเดียวกับวันสอบเอ็นซ์วิชาภาษาอังกฤษพอดี

แล้วผมจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย

ถ้าไปสอบสัมภาษณ์ แล้วก็คงเอ็นซ์ไม่ติดแน่ๆ เพราะว่าได้สอบภาษาอังกฤษ สู้คนอื่นไม่ได้แน่ๆ

แต่ถ้าไปสอบเอ็นซ์ ผมก็ต้องสละสิทธ์ที่เรียนที่มันได้ชัวร์ๆ ในมหาลัยและคณะที่ผมชอบ แล้วยังเป็นที่ที่ผมจะได้ไปเรียนกับไอ้บาสด้วยน่ะสิครับ

ยิ่งคิด ยิ่งกลุ้ม

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 29 - 11 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: @BUA@ ที่ 29-11-2007 23:57:22

เอาล่ะสิ

จะเลือกทางไหนดีล่ะเนี่ย

ตัดสินใจดีๆ นะต๋อง

 :a1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 29 - 11 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 30-11-2007 02:35:08

 :m28:นั่นดินะ..แล้วต๋องเลือกอย่างไหนละเนี่ย.. :m21:
เดาว่า..ต๋องต้องไปสอบเอ็นท์แน่เลย(มั้ง)..
เพราะถ้าเรียนที่เดียวกันป่านนี้ก็คงยังเป็นแฟนกันอยู่แน่..
โอ๊ยยยย..ไม่เดาแล้วรอเจ้าของเรื่องมาเฉลยเองละกัน..
ว่าแต่..ไปเจอบาสจะพาเอกไปด้วยป่าวอ่ะ..
อยากรู้ๆ..อยากรู้เรื่องชาวบ้านมีรัยป่ะ.. :m14:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 29 - 11 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 03-12-2007 11:04:08

เหอะ เหอะ

พอดีวันอาทิตย์นี้ มีเพื่อนสมัยมัธยมแต่งงานอ่ะครับ ที่หัวหิน

งานนี้คงไปเจอไอ้บาสด้วย ควงเอกไปเย้ยดีก่า อิอิ   :a3:

ว่ากูก็มีเหมือนกานนนนนนนนนนนน จะดีมั๊ยเนี่ย  :m19:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 29 - 11 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 04-12-2007 03:10:54

 :m18:ดีดีเห็นด้วย..ทีบาสยังเคยพามาตอนงานบวชเพื่อนเลย..
คราวนี้ถึงทีของต๋องบ้างแล้ว..
ว่าแต่จะแนะนำเอกกับบาสยังงัยเหรอ..เหอเหอ :laugh:
สงสัยงานนี้มีศึกชิงนาง..เอ๊ะ.. :m28:รึนายหว่า..55
แล้วอย่าเผลอทำตามใจตัวเอง..จนต้องเก็บเอาไว้ทั้งสองคนน๊า..
แค่คิดก็หนุกแล้ว..หุหุ..ชอบจริงๆเรื่องชาวบ้านเนี่ย.. :m18:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 29 - 11 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: ตามมาดู ที่ 05-12-2007 02:55:55

เด๋วก็เกิดศึกหน้านาง ...
ไม่เปนราย ตามรอที่คอนโดนะ ...  :a11:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 29 - 11 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 07-12-2007 03:05:04

หายไปหลายวัน..ก็ยังไม่คืบหน้า..
รออ่านอยู่น๊า.. :bye2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 29 - 11 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 09-12-2007 15:35:41

วันนี้แล้วดิ..จะได้เจอกิ๊กเก่า..
จะเป็นงัยบ้างน๊า..ขอให้หนุกนะ..อิอิ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 29 - 11 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: T-Jang ที่ 10-12-2007 16:06:27

ยังไม่มาต่อเหรอ :o11:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 29 - 11 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 11-12-2007 02:57:05

 :impress:มารอ..ด้วยความอยากรู้(เรื่องชาวบ้าน)..
ยังอยู่ดีมีสุขป่าว..สู้สู้น๊า.. :bye2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 11 - 12 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 11-12-2007 20:59:56

เรื่องนี้เขียนจบแล้วครับ  :a2: จะทยอยเอามาลงให้อ่านทุกวันนะครับ
รวมไปทั้งตอนพิเศษที่เพิ่งจะไปเจอมาเมื่อวานด้วย อิอิ
=============================================
-31-

การตัดสินใจนี้เล่นเอาผมเครียดจนนอนไม่หลับไปสองวันเลยครับ จนถึงไปปรึกษากับแม่ ซึ่งไม่นานผมก็ได้วิธีแก้ปัญหาที่น่าจะมาปรึกษาตั้งนานแล้ว นี่แหละครับที่เค้าเรียกว่า อาบน้ำร้อนมาก่อน

ทันทีที่แม่รู้ ก็โทรไปหาเพื่อนที่รู้จักที่มหาลัย ขอให้ไปคุยเพื่อเลื่อนเวลาที่ผมต้องไปสอบสัมภาษณ์ให้ไปอยู่ในช่วงเย็นที่สุดเท่าที่จะทำได้ ซึ่งก็คือห้าโมงครึ่งเย็น รวมไปทั้งโทรไปหาบราเดอร์ที่รู้จักกับที่บ้านให้ช่วยบอกกำชับกับทางคณะให้หน่อยว่าขอเลื่อน เนื่องจากมีเหตุจำเป็นจริงๆ (แอบใช้เส้นนิดหน่อย ไม่งั้นคงเลื่อนไม่ได้ อิอิ)

แล้วนั่นก็ทำให้ผมมีเวลาสอบภาษาอังกฤษประมาณสองชั่วโมง แล้วต้องรีบเผ่นไปแถวรามคำแหงภายในหนึ่งชั่วโมงเพื่อสอบสัมภาษณ์ต่อ เอาน่า ก็ยังดี เพราะยังมีเวลาได้ทำข้อสอบบ้างซึ่งผมคงไม่โง่ขนาดทำไม่ได้เลยหรอก

ผมก็กลัวเหมือนกันนะครับว่า ทำแบบนี้ไปจะทำให้เน่าทั้งสองที่ แต่ก็เป็นทางที่ดีที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้แล้ว จากนี้ อะไรจะเกิดมันก็คงต้องเกิด เราก็คงได้แต่ยอมรับผลที่มันตามมาแหละครับ

ผมโทรไปบอกไอ้บาสเรื่องนี้ มันรับปากว่าจะมาขับรถมารับผมที่สถานที่สอบเอ็นซ์แถวจุฬา แล้วจะรีบบึ่งกลับไปมหาลัยภายในหนึ่งชั่วโมง
วันชี้ชะตาก็มาถึงจนได้ สำหรับวิชาอื่นๆ ผมก็ทำไปเต็มที่แล้ว จะติดที่ไหนก็ไม่รู้หรืออาจจะไม่ติดเลยก็ได้ แต่สำหรับภาษาอังกฤษวันนี้ มันก็ยากใช้ได้เลยครับ ทั้ง Grammar ทั้ง vocab โอ๊ย เครียด ไม่รู้เรื่องเลย พอออกจากห้องสอบก็รีบวิ่งไปหาไอ้บาสที่มานั่งรออยู่ที่โรงอาหารทันที

“เป็นไงมั่ง ต๋อง ทำได้รึเปล่า”

“ไม่รู้ว่ะ ทำไม่ค่อยได้เลยอ่ะ”

“ไม่เป็นไรหรอ ถ้าไม่ติดก็ไปเรียนด้วยกัน”

“ว่าแต่ทำไมเมิงทำเสร็จเร็วจัง” ผมแปลกใจ เพราะไอ้บาสก็สอบเอ็นซ์เหมือนกันไงครับ ตามที่มันสัญญา ว่าปีนี้มันจะลองเอ็นซ์ด้วยกันอีกครั้ง

“ก็ทำไม่ค่อยได้ เลนออกมาเลย รีบไปเหอะ เดี๋ยวไม่ทัน” ไอ้บาสเร่งมาอีกครั้ง

อีก 40 นาทีต่อมาก็มาถึงมหาลัยที่ผมต้องมาสอบสัมภาษณ์ซึ่งสถานที่ผมใช้สอบก็คือ โรงละครของคณะที่ตึก E ชั้น 9 ซึ่งผมก็วิ่งตามหาให้ควั่กไปเลยครับ เพราะลิฟท์มันมีชั้น 8 หาชั้น 9 ไม่เจอ สอบตกแน่กูคราวนี้ จนเจอรุ่นพี่ใจดีคนนึงพาไป ซึ่งเค้าก็เป็นรุ่นพี่ในคณะที่ผมจะเข้าไปด้วย

“หวังว่าคงจะได้เจอกันนะครับ น้อง ...”

“ต๋องครับ พี่ ขอบคุณนะครับที่พามา”

“ไม่เป็นไรหรอก ที่นีมันทำคนงงมาหลายคนแล้ว”

พอผมรายงานตัวเสร็จก็ไม่เจอรุ่นพี่คนนนั้นแล้ว สงสัยจรีบ ผมเลยยังไม่ได้ถามว่าพี่เค้าชื่ออะไร หวังว่าผมคงสอบติดแล้วมาเรียนที่เดียวกับเค้านะ จะขอบคุณงามๆเลยครับ ถ้าไม่ได้เค้าผมคงแย่ เพราะห้องสอบสัมภาษณ์ไม่เจอ

ผมว่าที่นี่ผมคงไม่มีปัญหาหรอกครับ น่าจะได้แน่ๆ เพราะดูจากอาจารย์ที่สัมภาษณ์ผมก็ตอบได้ค่อนข้างดี ทั้งภาษาไทยและอังกฤษ ที่ต้องมีภาษาอังกฤษด้วย เพราะที่นี่การเรียนการสอนเป็นภาษาอังกฤษทั้งหมดครับ ทุกวิชาเลย ถ้าไม่ได้เลยจะลำบากเอา ซึ่งนั่นก็ทำให้ผมแอบหวั่นๆเหมือนกัน ภาษาไทยยังเรียนไม่ค่อยรอด จะเอาอะไรกับเรียนเป็ฯภาษาอังกฤษ แต่ก็คงสู้ตายล่ะครับ งานนี้

“เป็นไงมั่ง” ไอ้บาสถามผมทันทีที่ผมลงจากตึก

“น่าจะได้นะ ไม่มีปัญหาอะไร”

“ดีๆ จะได้มาเรียนที่เดียวกัน แต่เมิงน่าจะสอบเข้า BBA นะ จะได้อยู่คณะเดียวกันด้วย”

“เอาน่า มหาลัยเดียวกันก็น่าจะโอเคน่า กูไม่ชอบเรียนบริหารฯ ไม่ไหวว่ะ”

จากนี้ที่ผมทำได้ก็คือ นั่งรอผลสอบ ทั้งผลเอ็นซ์ ผลสอบที่ ABAC แล้วก็ใช้ชีวิตกับเพื่อนๆม.ปลายที่เหลือให้เต็มที่อย่างใจจดจ่อ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 11 - 12 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 12-12-2007 00:51:45

.............อยากอ่านตอนพิเศษอ่ะ......... :m22: :m22:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 11 - 12 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 12-12-2007 16:34:05

มารอตอนพิเศษด้วยคน  :a10: :a3: :a4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 12 - 12 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 12-12-2007 22:00:08

ตอนพิเศษ ขอตอนจบแล้วได้มั๊ยอ่ะ
มันไม่ได้มีฉากอัศจรรย์หรอกน่า แค่ไปเจอมันมาเฉยๆ แล้วก็มีกุ๊กกิ๊กนิดหน่อยเอง
เรื่องนี้ ตอนหน้าก็จะจบแล้ว ขอบคุณที่ตามอ่านกันมา แม้จะโพสไม่สม่ำเสมอเนื่องจากขี้เกียจแต่ง
ขออภัยด้วยและขอบคุณทุกคนที่ตามอ่านนะครับ  o1
=================================================
-32-

เนื่องมาจากคุณนายแม่ของผมเป็นคนค่อนข้างกว้างขวาง เลยสามารถรู้ผลสอบก่อนคนทั่วๆไปประมาณ 2 วัน ซึ่งก็ยังไม่เป็นทางการอยู่ดี แต่ก็พอจะแน่ใจแล้วว่า ผมเอ็นซ์ติดแน่ๆ เพราะคะแนนสอบค่อนข้างดีใช้ได้เหมือนกัน ซึ่งก็จริงครับ ผมติดคณะที่เลือกเป็นอันดับสอง มนุษยฯ-สื่อสาร ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ตามที่อยากได้ ส่วนที่ ABAC – Comm Arts Advertising ผมก็ติดเหมือนกันครับ เลยทำให้ต้องมาตัดสินใจอีกรอบว่าจะเลือกเรียนที่ไหน

ช่วงนี้ผมเลยไม่ได้ติดต่อกับไอ้บาสเลยครับ เพราะก็กลัวว่าคุยกับมันจะทำให้ผมตัดสินใจไขว้เขว ผมรู้ข่าวมาว่า มันเอ็นซ์ไม่ติดจากเพื่อนๆในกลุ่ม เลยคิดว่า มันน่าจะเรียนอยู่ที่เดิมนั่นแหละครับ

ผมตัดสินใจเลือกเรียนที่นี่ แทนที่จะเป็นที่เชียงใหม่ ไม่ใช่เพราะมหาลัยที่โน้นไม่ดีนะครับ แต่ผมอยากเรียนที่กรุงเทพฯมากกว่า อีกอย่างไม่อยากทิ้งแม่ให้อยู่ที่นี่คนเดียว ถึงผมจะไม่ค่อยอยู่ แต่ก็ยังได้เห็นหน้ากันบ้างแหละครับ

การเลือกเรียนที่นี่ ผมต้องไปเข้า course ของมหาลัยจัดเอาไว้ให้เด็กใหม่ทุกคน เรียกว่า Intensive Course เพื่อเตรียมความพร้องก่อนเข้าเรียน และวัดผลภาษาอังกฤษและเลขด้วยว่าจะอยู่ระดับไหน

ทั้งการเรียนที่นี่ ทั้งต้องยุ่งกับเรื่องรับน้องที่ผมจะต้องเข้า Studio ของที่คณะเกือบทุกวัน เล่นเอาผมงอมไปเหมือนกันครับ ทั้งเหนื่อย ทั้งเพลีย จนลืมไม่ได้ติดต่อกับไอ้บาสเลย

ผมได้เจอพี่คนที่พาผมไปที่ห้องสอบ และรู้ว่าพี่เค้าชื่ออะไรจนได้ พี่กุ๊ก ครับ ซึ่งโชคร้ายของพี่เค้าที่ได้ผมเป็นน้องรหัสพอดี แถมบ้านอยู่ไม่ไกลกันมาก ผมเลยได้อานิสงค์ติดรถพี่เค้ามาเรียนอยู่บ่อยๆ

เพื่อนๆที่นี่ก็ดีครับ สนุกและเป็นกันเองดี วันแรกๆผมก็ยังใส่ชุดนักเรียนมาเรียนนะครับ เพราะรู้สึกว่าอยากจะใส่มันให้นานที่สุดก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้ใส่ชุดนี้อีก แต่... ก็ใส่มาได้ไม่นานหรอกครับ ต้องเปลี่ยนไปใส่ชุดนักศึกษาแทน เพราะในคณะเองหรือเกือบทั้งมหาลัย คนใส่กางเกงน้ำตาล (โรงเรียนรัฐบาล) อย่างผมเนี่ย นับหัวแล้วมีไม่ถึง 5 คนเลย มีแต่กางเกงดำ กางเกงน้ำเงินทั้งนั้น เลยเกิดอาการกระดาก รีบไปหาเสื่อเชิ๊ต กางเกงสแล็กมาใส่เลยครับ

ที่นี่รับน้องกันไม่รุนแรงเท่าไหร่ ซึ่งก็ดีครับ ส่วนมากเป็นการทำความรู้จักกันเองในรุ่นและระหว่างรุ่นมากกว่า คณะผมเป็นคณะที่เพิ่งเปิดได้ไม่นาน ทำให้จำนวนรุ่นพี่มีน้อย เลยต้องจำให้ได้ทั้งหมด ตั้งแต่รุ่น 1 ไล่ลงมาเลยทีเดียว แต่ส่วนมากผมก็ได้พี่กุ๊กที่เป็นพี่รหัสคอยช่วยอยู่ ไม่งั้นคงไม่รอดหรอกครับ ให้จำชื่อรุ่นพี่ให้ได้ทุกคนเนี่ย ทั้งชื่อจริง ชื่อเล่นด้วย ไม่ใช่น้อยเลยครับ นรกชัดๆ

ผมใช้ชีวิตวนเวียนอยู่อย่างนี้ ห้องเรียน Studio บ้าน โดยที่ไม่ได้ติดต่อเพื่อนเก่าๆเท่าไหร่ เอาแต่สนุกกับชีวิตเด็ก Freshy ไปวันๆ สนุกกับการหาเพื่อนใหม่ๆ และกิจกรรมของคณะที่ผมไม่เคยได้เจอตอนเรียนมัธยม

กับไอ้บาสผมก็ไม่ได้โทรหามัน หรือติดต่อกับมันเลย ซึ่งนั่นเองก็ทำให้ผมถึงกับอึ้งทันที ที่ได้รับข่าวหลังจากที่เปิดเทอมไปแล้วว่า บาสไม่ได้เรียนอยู่ที่นี่แล้ว มันถูกรีไทด์หลังจากที่เรียนปี 1 จบเพราะเกรดของมันต่ำกว่า 1.5 และตอนนี้มันก็ย้ายไปเรียนที่ ม. เอกชนแห่งหนึ่งแถวๆรังสิตแล้ว

“บาส ทำไมเมิงไม่บอกกูล่ะ ว่าเมิงโดนรีไทด์น่ะ” ผมโทรไปโวยมัน หลังจากที่ผมรู้ข่าว

“แล้วเมิงไปอยู่ที่ไหนมา ไอ้ต๋อง เค้ารู้กันทั้งห้องแล้วว่า กูโดนรีไทด์ มีทั้งเลี้ยงปลอบใจกู อย่างไอ้แวนก็ไปเป็นเพื่อนกูหาที่เรียนใหม่ จนกูได้ที่เรียน”

“กูก็มีเรื่องของกูอยู่น่ะสิ ทั้งเรียน ทั้งรับน้อง แม่มยุ่งจะตาย เมิงก็รู้อยู่ว่าคณะกูมีรับน้อง แล้วทำไมเมิงไม่โทรบอกกูเรื่องนี้” จะว่าไป ผมก็เหมือนกำลังแก้ตัวอยู่แหละครับ

“แล้วทำไมเมิงไม่โทรหากูเองล่ะ”

“ก็กูเพิ่งบอกว่ากูยุ่ง กูจะไปตรัสรู้ได้ยังไงเล่า ว่าเมิงโดนรีไทด์น่ะ”

“ถ้าเมิงใส่ใจกูบ้างเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ เมิงก็คงรู้ไปนานแล้วล่ะ”

คำๆนั้นที่ไอ้บาสพูดอกมาทำเอาผมสะอึกไปเหมือนกัน เพราะจะว่าไปอันที่จริง ผมก็ไม่เคยได้สนใจ หรือใส่ใจมันเท่าไหร่จริงๆนั่นแหล่ะครับ ก็ผมมันเป็นพวกไม่ชอบคุยโทรศัพท์ จะให้โทรไปถามสารทุกข์สุขดิบหรือคุยเรื่องโน้นนี้ ผมทำไม่ค่อยเป็น

ยิ่งผมไปเจอสังคมที่อิสระ เจอเพื่อนใหม่ๆ มันทำให้ผมห่างๆไปจากเพื่อนเก่าๆทุกคนจริงๆ เพราะอย่างตอนที่พวกมันนัดไปเขาใหญ่กัน ผมก็ไม่ได้ไปเพราะติดเรียน Intensive ที่นี่
ปรากฏว่าเพราะเรื่องนี้ทำให้ผมกับบาสยิ่งห่างกันออกไป ผมโกรธมันที่ไม่บอกว่าโดนรีไทด์ ทำให้ผมมาเรียนที่นี่คนเดียว ความฝันที่จะได้มาเรียนที่นี่กับมันพังทลาย

ส่วนมันก็โกรธผมเรื่องไม่ใส่ใจกัน ไม่สนใจตอนที่มันมีความทุกข์

สั้น – Flure

กี่วัน กี่คืน กี่ครั้ง ที่เราเคยสุขด้วยกัน
ตอนนั้น...ดั่งความฝัน

กี่เดือน กี่ปี เราสองผูกพัน
ฉันอยากกลับไปวันนั้น.... อีกสักครั้ง

มันจบลงไปแล้ว เธอจากฉัน...ไปแล้ว
สัมผัสที่เคยซึ้ง ยังติดตรึงในใจ....ของฉัน

เธอจะรู้ไหมว่าฉันต้องอ้างว้างสักแค่ไหน
หมดแล้ว ฉันไม่เหลืออะไร....อีกแล้ว
แต่อย่างน้อยฉันได้รู้จัก ความรักที่ลึกซึ้ง
ที่ฉันไม่เคยได้จากใคร เท่าเธอ... เท่าเธอ

กี่วัน ที่ตัวเธอนั้นจากไป
คงได้เจอะกัน อีกสักครั้ง

แม้จบลงไปแล้ว เธอจากฉัน...ไปแล้ว
สัมผัสที่เคยซึ้ง ยังติดตรึงในใจ....ของฉัน

ระยะห่างของผมกับบาสก็ยิ่งห่างกันออกไปทุกที เส้นบางๆที่เคยกั้นเราไว้ กลายเป็นรอยแยกที่ยากที่จะข้ามซะแล้ว เราสองคนไม่ได้คุยกันอีกเลย ขนาดไปเลี้ยงรุ่นหรือเพื่อนๆนัดกินข้าว ผมกับมันก็เลือกที่จะไม่ไป ถ้าอีกคนนึงไปร่วมงาน เลยกลายเป็นการรู้กันกลายๆในกลุ่มว่า งานไหนมีมัน จะต้องไม่มีผม

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 12 - 12 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: M@nfaNG ที่ 12-12-2007 22:42:28

อ้างถึง

เส้นบางๆที่เคยกั้นเราไว้

เส้นมันไม่บางแล้วนะ  มันหนาขึ้นไปเรื่อยๆ เฮ้อ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 12 - 12 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 13-12-2007 03:16:07

ไม่ได้เข้ามาดู2วัน..มาต่อ2ตอนเลยเหรอเนี่ย.. o13
อุตส่าห์ฟันฝ่าอุปสรรคมาก็แล้ว..ยังไม่ได้เรียนที่เดียวกันอีก..
ต๋องก้อใจร้ายไปหน่อยนะ..มะแคร์ความรู้สึกของบาสบ้างเลย..
ยังงัยก็เพื่อนกันน๊า..มะง้อบ้างเหรอ :m21:
แล้วไงตอนนี้ถึงได้กลับมาคุยกันได้อีกหล่ะ..
ยังงัยก็รอตอนจบน๊า..ตอนพิเศษด้วย..อยากรู้แย้วววว :m23:

ปล.มิวายเพ้อถึงเอก(ตอน 31 )นะ..แหม..รักกันจริง.. :a14:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 12 - 12 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: kimsumsoon ที่ 13-12-2007 14:03:54

ไม่ใช่เส้นบางๆแล้วค่ะ
แต่ว่ารักมันถึงทางตันแล้วต่างหาก

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 12 - 12 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 13-12-2007 15:42:55

...........มันถึงทางตันแล้วหรอ........... :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 12 - 12 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: ตามมาดู ที่ 13-12-2007 23:27:24

มาทำหน้ที่แฟนขับที่ดี คือ
 1. ดันไม่ให้ตกหน้า 2 เด๋วเฮียแกจะน้อยใจ ..
 2 จับผิด อิอิ ... ช่วงนี้ in love ถึงขั้นแน่ๆ อิอิ

อ้างจาก: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 11-12-2007 20:59:56  

ผมโทรไปบอกไอ้เอกเรื่องนี้ มันรับปากว่าจะมาขับรถมารับผมที่สถานที่สอบเอ็นซ์แถวจุฬา แล้วจะรีบบึ่งกลับไปมหาลัยภายในหนึ่งชั่วโมง
วันชี้ชะตาก็มาถึงจนได้ สำหรับวิชาอื่นๆ ผมก็ทำไปเต็มที่แล้ว จะติดที่ไหนก็ไม่รู้หรืออาจจะไม่ติดเลยก็ได้ แต่สำหรับภาษาอังกฤษวันนี้ มันก็ยากใช้ได้เลยครับ ทั้ง Grammar ทั้ง vocab โอ๊ย เครียด ไม่รู้เรื่องเลย พอออกจากห้องสอบก็รีบวิ่งไปหาไอ้บาสที่มานั่งรออยู่ที่โรงอาหารทันที

 ปล อิจฉาคนมีฟามรัก ...  :m12:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 12 - 12 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 14-12-2007 02:29:11

 o12ไหนว่าจะทยอยเอามาลงทุกวันงายยยย..
ไม่อยากทวงหรอกนะเนี่ย.. :m14:
แต่เห็นว่าเขียนจบแล้ว..ชิมะจ๊ะ o16

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 12 - 12 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: @BUA@ ที่ 14-12-2007 11:21:21

จากเส้นบางๆ ก็กลายมาเป็นเส้นหนาๆ 

คั่นกลางทั้งสองคนไปแล้ว

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา Update 12 - 12 - 07
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 14-12-2007 14:56:00

เหอ เหอ ผิดนิดผิดหน่อย  :m29: ตามตาดีจัง อิอิ
ไม่แก้ตัวครับ เอ๋อจริงๆ  :a6:

ตอนสุดท้ายแล้ว ขอบคุณที่ตามอ่านกันนะครับ
================================
-33-


หลังจากนั้นผมก็ได้ยินมาว่า มันมีแฟนไปแล้ว แล้วหลังจากเรียนจบมันก็บินไปเรียนต่อโทที่อเมริกา ส่วนผมก็ยังคงเฮฮา บ้าพลังกับเพื่อนๆทั้งในคณะ ทั้งเพื่อนเก่ามาเรื่อยๆ จนวันนี้ วันที่ผมได้กลับมาเจอบาสอีกครั้ง หลังจากที่ผมไม่ได้เจอมันเลยเกือบ 10 ปี ความรู้สึกเดิมๆที่ผมเคยรู้สึกกับมันพร่างพรูออกมามากมาย จนผมอดไม่ได้ที่จะต้องระบายออกมาทางนิยายเรื่องนี้

มันทำให้ผมยิ่งเศร้าเข้าไปใหญ่ เพราะตอนนี้ผมรู้สึกแล้วว่า มันมีความหมายในชีวิตของผมมากมายขนาดไหน ความสัมพันธ์ของผมกับมันที่คลุมเครืออยู่ระหว่างคำว่า “เพื่อน” กับ “คนรัก”

สำหรับคนบางคน เส้นบางๆเส้นนั้นมันอาจจะชัดเจนจนถึงขั้นเพื่อนก็คือเพื่อน ไม่มีวันทางที่จะเป็นคนรัก แต่บางคนความรักมักพัฒนาความสัมพันธ์มาจากคำว่า “เพื่อน”

ผมกับบาสเคยข้ามเส้นแบ่งนี้ระหว่างเขตแดนของมิตรภาพ มาจนถึงดินแดนแห่งความรัก เราสองคนมาไกลจนเกินที่จะกลับไปอยู่ในจุดเดิมอีก ความเจ็บปวด ความไม่เข้าใจกันมันก็เริ่มมาจากตรงนี้เอง

เราไม่ได้อยากย้อนกลับไปเป็นเพื่อนกัน แต่เราก็เลือกที่จะไม่พัฒนาความสัมพันธ์แบบนี้ต่อไป เพราะความกระอักกระอ่วนในใจของเราเอง ไม่กล้าที่จะจับมือกันเดินหน้าต่อไป ไม่แน่ใจในความรู้สึกที่มีให้แก่กัน และเลือกที่จะเก็บงำความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ในใจ

“บาส เดือนธันวาไอ้ต้ามันจะแต่งงานนะ ที่หัวหิน เมิงจะไปรึเปล่า” ผมบอกมันหลังจากที่เรากำลังจะแยกย้ายกลับบ้านหลังเสร็จงานบวช

“ไม่รู้สิ คงต้องดูก่อนว่าว่างรึเปล่า แต่ช่วงนั้นน่าจะยุ่งนะ”

“ก็ถึงรีบบอกก่อนไง จะได้เคลียร์งาน”

“แล้วต๋องไปรึเปล่า”

“ไปดิ ถึงได้ชวนไง จะได้ไปเจอกันที่โน้น” ผมตอบกลับไปขณะที่มันจะขึ้นรถ

“บาส ไปได้รึยัง ร้อนนะ” ไอ้ชัชโวยวายมาจากในรถ

“เออ เดี๋ยวโทรคุยกันนะ ต๋อง เราไปก่อนนะ แล้วค่อยนัดเจอกัน” ไอ้บาสมุดตัวเข้าไปในรถพร้อมๆกับสตาร์ทรถขับออกไป

ผมมองรถของไอ้บาสที่ขับออกไปจากวัด ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่ามันจะโทรหาผมได้ยังไง ทั้งๆที่มันไม่มีเบอร์มือถือผมซะหน่อย แล้วมันจะติดต่อผมได้ยังไง นู๋มาลีตะโกนมาถามเวลาว่ากี่โมงแล้ว แต่ในตอนนี้ผมคงไม่มีอารมณ์ตอบคำถามมันสักเท่าไหร่หรอก

เพราะผมไม่อยากมองนาฬิกาบนข้อมือเลย
เพราะตอนนี้เข็มนาฬิกามันเดินไปข้างหน้า
แต่ว่าผมอยากให้เวลาเดินถอยหลัง

“ไอ้ต๋อง กี่โมงแล้ว แกจะไปสยามด้วยกันรึเปล่า” เสียงของนู่มาลีโวยมาอีกครั้งทำให้ผมตื่นจากร่องรอยในอดีต

ในตอนต้นของเรื่อง ผมยกเอาประโยคที่สุนัขจิ้งจอกคุยกับเจ้าชายน้อยจากเรื่อง “เจ้าชายน้อย” มาอธิบายความรู้สึกของผมที่ได้รู้จักกับบาส

แต่ตอนนี้ เจ้าชายน้อยของผมเดินทางกลับไปดาว B612 ไปแล้วครับ บทสรุปของความรักครั้งนี้ผมคงไปคาดเดามันไม่ได้ เส้นบางๆที่กั้นผมไว้กับบาส หรือแม้แต่คำถามของบาสว่า ผมกับมันเป็นอะไร ถ้าไปถามบาส คำตอบที่ได้ของเราสองคนก็คงไม่เหมือนกันอยู่ดี

สำหรับใครที่อ่านเรื่องนี้ ผมอยากจะบอกแค่ว่า บอกเค้าไปเถอะครับ ซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเองให้มากกว่าความรู้สึกของคนอื่นๆ ผมเก็บความรู้สึกของตัวเองมาตลอด โดยที่ไม่กล้าบอกบาสออกไปว่า ผมชอบและแคร์มันมากมายแค่ไหน แล้วสิ่งที่ผมได้มาก็คือ ผมหมดสิทธ์ที่จะได้มีช่วงเวลาที่ดีๆกับมันนานกว่านี้

งานบวชในวันนี้ให้อะไรผมมากกว่าที่คิดเอาไว้ซะอีก ผมรู้สึกว่า เมื่อเวลาที่เราสูญเสียใครไปบางคน ภาพที่เคยเห็นกันด้วยสายตามันก็ต้องจางและเลือนหายไปตามกาลเวลา แต่ภาพที่อยู่ในความทรงจำนั้น มันค่อยๆก่อตัวในหัวใจ ผมกับบาสต่างก็ได้เก็บความรู้สึกที่มีต่อกัน เก็บความสุขที่เคยมีร่วมกัน ภาพเหล่านี้ไม่จำเป็นที่จะต้องปรากฏกับสายตา เพราะมันจะอยู่ในใจเราไปตลอด และไม่มีวันที่จะลืมเลือน ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้เห็นหน้าใครคนนั้นอีกก็ตาม

“เฮ้ย รอกูด้วยดิ นู๋มาลี กูไปสยามด้วย เดี๋ยวเราไปหาอะไรกินกันแล้วดูหนังกันนะ” ผมตะโกนบอกมันไป แล้วก็ขับรถอกไปจากวัด

ความทรงจำสีขาว – ปาล์มมี่

ใครคนหนึ่งคนนั้น ในวันหนึ่งวันนั้น
เคยผูกพันกันซะมากมาย
พอวันที่ห่างเหิน มันก็เริ่มห่างหาย
เพียงแค่เพราะเราไม่เจอะกัน

ไม่เรียกร้องให้กลับมา หรือว่าผลักไส
หรืออะไรทั้งนั้น
เก็บเอาไว้ในส่วนลึก ซ่อนอยู่อย่างนั้น
รู้ว่ามันไม่ไปไหน

แม้กระทั่งตอนนี้ เขายังอยู่ตรงนี้
ในภาพทรงจำสีจางๆ
เหมือนว่าจะเลือนหาย คล้ายว่าจะเลือนราง
บางอย่างก็ยังไม่เปลี่ยนไป

ไม่เรียกร้องให้กลับมา หรือว่าผลักไส
หรืออะไรทั้งนั้น
เก็บเอาไว้ในส่วนลึก ซ่อนอยู่อย่างนั้น
รู้ว่ามันไม่ไปไหน

แม้กระทั่งตอนนี้ เขายังอยู่ตรงนี้
ในภาพทรงจำสีจางๆ
เหมือนว่าจะเลือนหาย คล้ายว่าจะเลือนราง
บางอย่างก็ยังไม่เปลี่ยนไป

ในความทรงจำสีจางๆ

=================================================
จบล่ะครับ เรื่องง่อยๆของผม  :a1:

ส่วนเรื่องตอนพิเศษที่เพิ่งผ่านมา เด๋วจะเขียนเอามาเล่าให้ฟังนะค๊าบบ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 14-12-2007 16:18:20

ได้อ่านเป็นครั้งแรกประทับใจมากๆครับผม :m3:
ขอบคุณมากๆนะครับที่เอาเรื่องดีๆมาให้อ่านกัน  o1

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: T-Jang ที่ 14-12-2007 16:34:30

มันคงเป็นพรหมลิขิตมากกว่าที่ทำให้ต๋องไม่บอกความรู้สึกบาสไปในวันก่อน



แต่ยังไงพอคิดถึงอดีตที่ดีๆต๋องก็ยังมีความสุขไม่ใช่เหรอ ถึงได้มาเขียนได้ในวันนี้ :undecided:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำค้าง ที่ 14-12-2007 18:58:07

ทำวันนี้ของเราให้ดีที่สุดแล้วกันนะป๊อม

ส่วนอดีตก็เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดีๆ ก็แล้วกัน

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: @BUA@ ที่ 14-12-2007 22:24:44

สู้ๆ ต่อไปค่ะ

 :a1: :a1:


รอตอนพิเศษๆ  :m18:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ 1
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 16-12-2007 13:22:04

อย่าคาดหวังอะไร XXX นะครับ
เพราะมันไม่มีหรอก 555
=====================================
-ตอนพิเศษ 1-

ช่วงต้นเดือนที่ผ่านมา ผมได้รับโทรศัพท์ทางไกลจากแคนาดาเชิญไปงานแต่งงานจากไอ้ต้า เพื่อนสมัยม.ปลายที่หัวหินครับ ไอ้ต้าเป็นเพื่อนกลุ่มๆเดียวกันนี่แหละครับ แต่บ้านมันโคดรวย ไปเรียนต่อแคนาดาทันทีที่เรียนจบม.ปลาย คราวนี้มันกลับมาจัดงานแต่งงานที่นี่ กับเจ้าสาวสุดสวยของมัน (ก็รุ่นน้องที่โรงเรียนพวกผมนั่นแหละครับ) มันเลยขอสร้างความลำบากให้เพื่อนๆนิดหนอย เพราะท่านอยากจะโรแมนติก จัดงานแต่งงานริมทะเลครับ ตามใจเจ้าสาว ไอ้พวกผมที่บังอิญเป็นเพื่อนแสนดี ก็ต้องถ่อไปถึงหัวหินดิครับ

ก่อนหน้านั้นผมกับคุณเอกเกิดอาการงอนกันเล็กน้อย เลยกะว่าจะให้เอกไปด้วย ขับรถกันไป 2 คน แล้วผมค่อยแว่บมางานแต่งงานไอ้ต้าสักสองชั่วโมง หลังจากนั้นผมค่อยไปฮันนีมูนส่วนตัวของผมเอง อิอิ

แต่มันดันผิดแผนอ่ะดิครับ เนื่องมาจากตอนแรกผมกะจะไปค้างที่ห้องเอกก่อน 1 คืน แล้วค่อยขับรถไปตอนเช้า แต่บังเอิ๊นมีโทรศัพท์เรียกตัวด่วนไปปฏิบัติภารกิจที่ อตก. ซะก่อน ทั้งๆที่คืนวันศุกร์ก็ซัดกันมารอบนึงแล้วนะ งานนี้ 2 คืนติดเลย ไอ้ผมมันก็ขัดเพื่อนไม่ค่อยเป็นด้วยสิ เลยโทรไปบอกว่า ขอไปเที่ยวก่อนคืนนี้ แล้วเด๋วพรุ่งนี้ไปรับ

“ไปตายอยู่ที่ร้านเหล้าเลย ไป วันพรุ่งนี้ไม่ต้องมารับนะ ไม่ไปด้วยแล้ว จะนอน” เป็นไงครับ คำตอบจากคุณชายเอกที่รักของผม เล่นเอาหน้าหงายไปเลย สรุปทริปฮันนีมูนของผมล่มครับ แฮะ แฮะ

เช้าวันนั้นเลยโทรไปหาเพื่อนๆคนอื่นๆว่าใครไปมั่ง จะขอติดรถแล้วไปนอนด้วยเลย ได้เรื่องครับ มีเพื่อนกิ๊ก สาว โน้ต ที่ขับรถไปด้วยกัน แล้วค้างกันที่คอนโดไอ้สาวเลย ผมเลยขอไปแจม อิอิ ตังค์อยู่ครบด้วย ไม่เปลืองดี
ผมขับรถไปหาสาวที่บ้านมันครับ แล้วเอารถมันไป ตอนที่ขับรถผมก็รู้สึกเคืองๆตา เลยเปลี่ยนให้ไอ้โน้ตมาขับ ส่วนผมขอโทรไปเช็คอาการเพื่อนในเล้าที่ไปเที่ยวด้วยกันเมื่อคืนซะหน่อย

“เฮ้ย ร. เมิงเป็นอะไรรึเปล่าว่ะ กูผื่นขึ้นเต็มหน้าเลย สงสัยเพราะเหล้าเมื่อคืน เนี่ยเจ็บตาด้วย” ผมโทรไปถามเพื่อนในเล้าคนนึง

“โดนเหล้าปลอมเปล่าวะ เนี่ย เค้าบอกว่าแถวอตก.ระบาดด้วย กินแล้วระวังตาบอด” เชี้ย ไม่รู้จะด่ามันภาษาไหนดี กูยิ่งกลัวๆอยู่ มาขู่ซะงั้น

คงไม่ใช่หรอก นอนไม่พอมากกว่ามั๊ง ผมปลอบใจตัวเองหลังจากที่วางสายไป

ตาผมเริ่มเจ็บมากขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับผื่นแดงที่ใต้ตาเริ่มเห็นชัดจนเพื่อนๆที่นั่งมาด้วยกันถาม

“ไปหาหมอมั๊ย ต๋อง” กิ๊กถามด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็นไรหรอก เด๋วนอนก็หายแล้ว” ซึ่งผมหวังอย่างงั้นจริงๆนะ

“แล้วนี่งานนี้มีใครมามั่งอ่ะ ไอ้ต้ามาจัดงานซะไกลเลย ใครจะนอนคอนโดแกมั่งเนี่ย” ผมถามไปเพื่อหาเรื่องคุยระหว่างทาง เพราะดูๆแล้ว ไอ้โน้ตเมื่อคืนก็น่าจะหนักอยู่ เพราะดูตามันเนี่ย ไม่ต่ำกว่า 2 ขวดแน่นอน

“ที่รู้ก็มีพวกไอ้แวนอ่ะ มากันครบ แล้วก็พวกไอ้กอล์ฟนะ น่าจะค้างที่คอนโดชั้นหมด เพราะพวกมันโทรมาบอกแล้ว” อ้าว แล้วชื่อไอ้บาสล่ะ ผมสงสัยแต่ก็ไม่ได้ถามออกไป

“แล้วก็มีเต๋ากับแฟนก็มานอนด้วยนะ” สาวบอกเพิ่มเติม

“โห แล้วจะนอนกันพอหรอ เด๋วกูไปนอนโรงแรมที่กูจองเอาไว้ก็ได้นะ” ผมเริ่มเกรงใจ เพราะผมเพิ่งโทรมาบอกมันเมื่อเช้านี่เอง

“จะบ้าหรอ ไม่เป็นไรหรอก เด๋วเมิงนอนห้องพวกกูก็ได้ ถือป่ะล่ะ” กิ๊กพูดอย่างไม่ได้รู้สึกเลยว่า พวกมันเป็นผู้หญิง

“เกรงใจพวกเมิงว่ะ กูเพิ่งมาแจมแบบนี้ พอดีเพื่อนกูมันเบี้ยวน่ะ โทษนะ”

“ไม่เป็นไรหรอก เออใช่ ไอ้บาสกับไอ้แวนมากันตั้งแต่เมื่อวานแล้วนี่ มันจะมาค้างด้วยรึเปล่า” สาวที่รัก ในที่สุด เมิงก็พูดถึงคนที่กูอยากรู้จนได้

“ไม่รู้ดิ เด๋วไปถึงค่อยโทรหาพวกมันก็ได้”
เรามาถึงชะอำประมาณ 11 โมงครึ่งครับ เลยกะจะแวะกินข้างเที่ยงกันที่นี่เลย แล้วค่อยเอาของไปไว้ที่คอนโดสาว พักผ่อนนิดหน่อย แล่วค่อยเปลี่ยนชุดไปงานแต่งงานกัน เพราะงานไอ้ต้าเริ่มตั้งแต่ห้าโมงเย็น

เรานั่งกินข้าวที่ร้านไทย-ญี่ปุ่นที่นึงที่ชะอำ จู่ๆ ในขณะที่พวกผมกำลังกินข้าวกันอยู่ โทรศัพท์ของสาวก็ดังขึ้น มันคุยอยู่สักพักพร้อมอธิบายทางมาที่ร้าน พอมันวางสาย มันก็หันมาบอกคนในโต๊ะว่า ไอ้บาสกับไอ้แวนจะมากินข้าวด้วย แล้วจะเอาของไปที่คอนโดสาวเลย เพราะมันจะนอนค้างด้วย

เยสสสสสส !!! ไอ้บาสมาค้างด้วย หุหุ ผมอดดีใจไม่ได้ แต่ไม่ได้แสดงออกไปจนนอกหน้านะครับ แต่ประโยคถัดมาเล่นเอาผมใจสลายไปเลย

“ไว้แวนค้างคนเดียว ส่วนไอ้บาสจะขับรถกลับเลยหลังจากงานแต่งงานเสร็จตอนสามทุ่ม” ไอ้สาวพูดต่อ

อ้าว เซ็งเป็ดเลยดิ (ขอยืมมาใช้หน่อยนะครับ เป็ด อิอิ) ได้ไงวะ

นั่งกินกันไปซักพัก ก็มีรถมาจอดหน้าร้านครับ แน่ๆเลยไอ้บาสชัวร์ แล้วก็ บิงโก ใช่จริงๆครับ ไอ้บาสของผมใส่เสื้อกล้ามพร้อมเสื้อเชิ้ตแขนสั้งคลุมเอาไว้ กับกางเกงสามส่วน น่ารักโคดๆ เดินเข้ามาในร้าน

“อ้าว ต๋องมาด้วยหรอ” ไอ้บาสทักผมทันทีที่เห็น

“แหม ไอ้บาสคนอื่นไม่ทักเลยนะ เมิง นั่งหัวโด่กันอยู่เนี่ยอีกตั้งสามคน” นู๋กิ๊กแขวะทันที

“ก็กำลังจะทักนี่ไง พวกเมิงนี่ อะไรกันวะ”

“ก็คนเค้าเคยสนิทกัน” นู๋สาวได้ทีแซวต่อ

ส่วนผมขอเงียบปากเอาไว้ดีกว่า เดี๋ยวยิ่งไปเถียงก็ยิ่งไปกันใหญ่

“กินอะไรกันมั่งอ่ะ กินด้วยคนดิ” ไอ้บาสไม่พูดเปล่า หยิบเอาส้อมไปจิ้มเนื่อในจากของผมเข้าปากหน้าตาเฉย

“อ้าว กูยิ่งหิวๆอยู่ สั่งเองดิวะ” ผมเริ่มเกิดอาการหวงของกิน

“แค่นี้ก็ต้องหวงด้วย สั่งเองก็ได้วะ” ไอ้บาสทำเป็นบ่นพร้อมหย่อนตัวลงนั่งเก้าอี้ตัวถัดไปข้างๆผม

“แล้วพวกเมิงมาทำไมกันตั้งแต่เมื่อวานวะ” ไอ้โน้ตถาม ในที่สุดมันก็ตื่นจนได้ เย้
“ไม่มีอะไรทำ เลยมานั่งกินเหล้ากับไอ้ต้ามัน” ไอ้แวนตอบแบบกวนตามประสามันแหละครับ

“แล้วไอ้ต้าเป็นไงมั่ง”

“ก็เหมือนเดิม ไม่ได้เจอมันตั้งนาน ไม่ค่อยเปลี่ยนเท่าไหร่”

“เมิงจะกลับคืนนี้เลยหรอ บาส” นู๋สาวถามต่อ แหม วันนี้เมิงได้ใจกูมาก สาว ตรงประเด็นไปสองรอบล่ะ

“อือ” ไอ้บาสตอบมาสั้นๆ

“แล้วเมิงจะขับไหวหรอ ดึกแล้วนะน่ะ แล้วเด๋วก็ต้องซัดเหล้ากันด้วย”

“ทำไม เป็นห่วงหรอ จะได้ไม่กลับ”

“เออ ห่วงดิ ทางมันยิ่งเบี่ยงเยอะๆอยู่ ขับตอนกลางคืน เมาๆ มันอันตราย” ผมพูดเพราะเป็นห่วงมันจริงๆ

“ถ้างั้น กูค้างก็ได้ แต่ตอนนี้ขอถอนก่อน แวน เบียร์ม่ะ” ไอ้บาสหันไปชวนไอ้แวนกินเบียร์เป็นเพื่อน

กินเข้าไปนะ เมิง กูจะได้ไม่เสียเวลามานั่งมอม หึหึ

พอกินข้าวกันเสร็จ พวกผมก็เข้าไปที่คอนโดของนู๋สาวกันก่อนครับ ส่วนไอ้บาส ไอ้แวนแล้วก็ไอ้โน้ตขอไปช๊อปกันที่ Premium Outlet กันก่อนแล้วถึงตามเข้าไป

พวกผมมาถึงที่คอนโดของสาวตอนบ่ายสองครับ คอนโดมันมีทั้งหมดสามห้องนอน อยู่ชั้นสูงสุดเลย ลมรงได้ใจดีมากๆ สาวกับกิ๊กไปจองห้องนึง ส่วนผมขอจองอีกห้องก่อน พอจัดของ เอาสูทใส่ในตู้เสร็จ ไอ้ต๋องก็สลบไปเลยครับ ง่วงมากมายเพราะเมื่อคืนก็หนักใช้ได้เหมือนกัน แถมยังเจ็บๆตาดี ขอพักผ่อนก่อนดีกว่า

ผมตื่นมาอีกทีเพราะได้ยินเสียงกุกกักในห้องครับ ลืมตามาก็เห็นไอ้โน้ตกับไอ้บาสเอากระเป๋ามาวางในห้อง

“เสียงดังหรอ ตื่นเลย โทษวะ” ไอ้โน้ตพูดพลางนั่งลงบนตียงผม

“เปล่าหรอก แล้วได้อะไรมามั่งอ่ะ”ผมไม่ค่อยสนใจหรอกครับ ถามไปงั้นแหละ เพราะพรุ่งนี้พวกผมก็แวะกันอยู่แล้ว แค่ทักพอเป็นพิธีไม่ได้อยากรู้ กูขอนอนดีกว่า

“กูไม่ค่อยได้หรอก ไอ้บาสดิ ซื้อโคดเยอะเลย”

“ไปอาบน้ำก่อนไป  กูจะได้อาบต่อ” ไอ้บาสพูดกับไอ้โน้ตเบาๆ ผมได้ยินเสียงปิดประตูห้องน้ำแล้วก็รู้สึกว่าเตียงผมยุบลงไป

“ต๋อง เหยิบหน่อย ขอนอนด้วคนดิ”

“เมิงไปนอนอีกเตียงดิ มันว่างไม่ใช่หรอ จะมาเบียดกูทำไมอ่ะ”

“ลืมตาหันไปดูก่อนเลย มันนอนได้ซะที่ไหนล่ะ” ไอ้บาสพูดจบ ก็จับหน้าผมหันไปดูอีกเตียงนึง มันจะว่างได้ยังไงล่ะ ก็คุณเล่นเอาของที่เพิ่งซื้อมาไปกองสุมๆกันซะขนาดนั้น มันคงจะมีที่นอนหรอ ท่าน

“งั้นนอนนี่ไป กูไปอาบน้ำอีกห้องก่อน เด๋วไม่ทัน” ผมพูดก่อนลุกไปเอาอุปกรณ์อาบน้ำไปอาบอีกห้องนึง จากนั้นก็ไม่รู้หรอกครับว่ามันนอนรึเปล่า เพราะผมไปเม้าท์กับพวกสาวๆในห้อง จนได้เวลาไปที่โรงแรมกัน ถึงเปิดประตูออกมานอห้อง

โห นายบาสของผมหล่อโคดๆในเสื้อสูท ข้างในสีฟ้าอ่อนๆครับ ไม่เคยเห็นมันใส่ชุดแบบนี้เลย เล่นเอาผมมองตาค้างไปเลย เฮ้อ ดูดีจัง

เราเอารถไปที่งานสองคันครับ รถแวนกับรถสาวเพราะไม่รู้ว่าต้องขนคนกลับกันมาอีกเท่าไหร่ ระหว่างทางไปโรงแรม ผมรู้สึกว่าตาผมมันแย่ลงไปเรื่อยๆ เพราะมันมีขี้ตาออกมาตลอดเลย แล้วยังเจ็บๆตาตลอดเวลาอีกด้วย เฮ้อ ชักเสียวๆที่ไอ้ ร. มันบอกแล้วดิ มันจะบอดมั๊ยเนี่ย

งานของไอ้ต้าจัดได้น่ารักมากๆครับ จัดกันริมทะเลเลย มันแต่เพื่อนๆและคนในครอบครัว เป็นงานเล็กๆ มีแค่ 9 โต๊ะเอง ที่เหลือจัดเป็นซุ้มอาหารต่างๆ มุมถ่ายรูปของบ่าว-สาว ของชำร่วย ในงานก็มีรูปของมันกับเจ้าสาววางเต็มไปหมดให้เพื่อนๆได้เลือกหยิบตามใจชอบ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ 1
เริ่มหัวข้อโดย: @BUA@ ที่ 16-12-2007 14:17:12

รอค่ะ รอ
 :m18: :m18: :m18:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 16-12-2007 14:28:14

จะได้จบๆเนอะ เขียนเรื่องใหม่ดีก่า อิอิ  :a3:
===================================
- ตอนพิเศษ 2 –

ดอกกุหลาบสีขาว ทะเลสีฟ้า หาดทรายที่ไกลสุดตา ช่วยสร้างบรรยากาศให้งานแต่งงานของไอ้ต้าโรแมนติกแบบสุดๆ บทเพลงจากเวทีเล็กๆที่อยู่มุมนึงของงาน ส่งเสียงเพลงเพราะๆออกมากล่อมแขกที่มาร่วมงาน

เพื่อนเจ้าสาวมาบอกว่ากลุ่มเรานั่งอยู่ที่โต๊ะไหน แล้วส่งขวดเล็กๆมาให้พวกเรา กระซิบบอกว่า เป็นบับเบิ้ล (ฟองสบู่นั่นแหละครับ) เอาไว้เวลา บ่าว-สาวเดินเข้างาน โห น่ารักเชียว อย่างงี้ไอ้ต้าคิดไม่ได้แน่ๆ ไอเดียแฟนมันชัวร์ๆ แล้วเราก็เห็นมันเดินจูงมือเจ้าสาวเข้ามาในงาน ฟองสบู่ถูกเป่าไปทั่วทุกมุมโต๊ะรวมทั้งจากโต๊ะเราด้วย มันดูมีความสุขอย่างเห็นได้ชัดเพราะวันนี้เพื่อนๆในห้องมากันร่วมยี่สิบคน เยอะที่สุดตั้งแต่เรียบจบกันมา

จากนั้น มันก็ขึ้นเวทีประกาศให้กินกันก่อนเลยครับ เพราะทุกคนน่าจะหิวกันแล้ว ส่วนเรื่องพิธีการต่างๆ มันขอเป็นหลังจากทุกคนอิ่มดีกว่า จะได้สนุกกันสุดๆ รู้ใจเพื่อนจริงๆ เพราะทุกคนแขวนท้องมารอเลยครับ

กุ้ง กั้ง แซลมอน บรรดาอาหารทะเล พาสต้า สลัด และอีกมากมายทยอยลงท้องพวกผมไปอย่างไม่ต้องคิดมาก ไอ้บาสอาศัยจังหวะที่ไอ้โน้ตลุกไปตักอาหารรอบสอง มานั่งข้างๆผม แต่ว่าตอนนั้นผมไม่สนใจหรอ ตั้งหน้าตั้งตากินก่อน เพราะไอ้ต้ามากระซิบบอกว่า หัวละ 1,900 ต้องกินให้คุ้ม เหอ เหอ หัวละ200 พวกกูก็กินกันแบบนี้แหละครับ คุณเพื่อน

“ต๋อง ตาแดงจัง ไปล้างตาหน่อยดีกว่า” ไอ้บาสสะกิดหลังจากที่ผมซัดจานที่สองเสร็จ

“นั่นสิ ต๋อง เจ็บมั๊ยอ่ะ” กิ๊กหันมาถามหลังจากที่ซัดกั๊งตัวใหญ่หมด

“ก็ยังเจ็บๆอยู่นะ แต่รำคาญขี้ตามากกว่า มันออกเยอะเลยอ่ะ” ผมยกมือพยายามจะเช็ดขี้ตาออก แต่ไอ้บาสปัดมือผมออก แล้วเอากระดาษให้

“มือสกปรก เด๋วก็ยิ่งแดงหรอ”

“ค๊าบ” ผมรับกระดาษมันมาเช็ดที่ตา ซึ่งเริ่มเจ็บมากขึ้นเรื่อยๆ

ตอนนี้ทุกคนเริ่มอิ่มกันแล้วครับ ไฟก็ดับลงพร้อมฉาย Presentation ของบ่าว-สาว คู้นี้รักกันมา 12 ปีครับ ตั้งแต่เรียนม.ปลาย พอไอ้ต้าเรียบจบ มันก็บินไปเรียนต่อที่แคนาดา ส่วนเจ้าสาวพอจบม.6 ก็ตามไปเรียนที่โน้นด้วย แล้วก็มาจนถึงวันนี้ที่พวกมันแต่งงานกันเนี่ยแหละครับ

ตอนนี้กลุ่มผมก็ซัดไวน์ไปหลายขวดแหละ ใครที่ไม่ถนัดไวน์ก็มีเบียร์เสิร์ฟตลอด เลยกรึ่มกันได้ที่มากๆ ว่าแล้วอ้แวนก็ขอทำลายบรรยากาศโรแมนติกด้วยการขึ้นไปร้องเพลง “ก่อน” บนเวที เสียงนรกแตกมากครับ แต่ไอ้บาสก็ไม่วางมาบีบมือ เมิงจะมาหวานอะไรเนี่ย เพื่อนๆอยู่นะเมิง เอาไว้สองต่อสองดิ กูจะหวานให้เลี่ยนเลย ยิ่งเมาๆอยู่ อิอิ กล้าอยู่แล้ว

แล้วก็มาถึงช่วงที่หวานสุดๆ ช่วงตัดเค้กครับ พอบ่าว-สาวตัดเค้กเสร็จ ก็มีดอกไม้ไฟจุดที่ริมทะเลเลย เพื่อนๆก็เอาไฟเย็นมาจุดกัน บรรยากาศน่ารักสุดๆ เห็นแล้วชักอยากแต่งงานเลยครับ

เราตกลงกันว่าจะกลับไปกินเหล้าที่คอนโดกันต่อ รวมไปถึงเจ้าบ่าวเองด้วย 555 คงไม่อยากพลาดเพื่อนเยอะ นานๆจะมีแบบนี้ที ห้องผมรวมตัวกันยากครับ กว่าจะได้มาเจอกันที คุณๆทั้งหลายก็ไม่ค่อยจะว่างกัน รวมทั้งตัวผมเองด้วย
พอถึงห้องก็ต้องจัดที่นอนกันใหม่ เพราะคนมาเพิ่มขึ้นอีกหลายคนเลย พอเลยหอบสัมภาระไปห้องสาว เพราะมันชวนไว้ตั้งแต่อยู่บนรถแล้วว่า นอนกับพวกมันได้ ที่มันชวนผมเพราะผมเป็นพวกนอนนิ่งๆครับ ไม่มีกรน มันเลยอนุญาตให้นอนด้วยได้ พวกคนอื่นที่เหลือก็ตั้งวงกันเลยครับ เหล้าเอามาตั้งกันเลย ให้เห็นๆว่ามีกี่ขวด เอาโซดาแช่ตู้เย็น เพราะงานนี้คงไม่มีน้ำแข็งครับ ซัดกันแบบนั้นเลย

ผมขอตัวอาบน้ำ ล้างตาก่อน เพราะตอนนี้มันเริ่มบวมจนแดงไปหมดแล้ว พอออกมาเลยเอาผ้าปิดตาเอาไว้ เห็ฯบรรดาสมาชิกเข้าประจำที่กันแล้ว ในมือมีกันคนละแก้ว พวกที่กรึ่มๆแล้วก็ไปนั่งคุยกันที่ระเบียง ส่งเสียงร้องเพลงแหกปากกัน ดังพอสมควรครับ แต่ไม่ค่อยเกรงใจใครเท่าไหร่ เพราะห้องของสาวอยู่ชั้นบนสุด ไม่น่าจะรบกวนคนอื่นเท่าไหร่

ผมจะเดินไปหาไอ้แวนก็เจอไอ้บาสยื่นแก้วมาให้

“ตาเป็นไงมั่ง ต๋อง”

“ไม่รู้สิ ยังเจ็บๆอยู่เลย เด๋วนอนก็คงจะหายมั๊ง”

“คืนนี้ก็อย่ากินเยอะนะ เด๋วก็ไม่หายหรอก”

“เอาน่า นานๆจะได้เจอพวกมันที”

ผมเดินไปนั่งที่โซฟาที่อยู่รอบนอกวงเหล้าออกมา เพราะขี้เกียจไปนั่งเบียด ตะโกนแข่งกับพวกมัน อีกอย่างพวกมันยังไม่ได้อาบน้ำด้วย นั่งกินชิวๆ ขำๆ ไปกับเรื่องเก่าๆของเราสมัยเรียน พอดูนาฬิกาอีกทีก็ตีสองแล้วครับ บางคนเลยขอตัวไปนอน เพราะพรุ่งนี้ต้องขับรถกลับอีก ส่วนที่เหลืออยู่ก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ

“เรายังไม่มีเบอร์มือถือต๋องเลย”

“อ้าวหรอ ไม่รู้ว่าไม่มีนิ”

“นั่นสิ ก็งงๆเหมือนกันว่าทำไมต๋องไม่ให้เรา”

“อ้าว ก็ขอจากเพื่อนคนอื่นดิ เค้าก็มีเบอร์กูกันทั้งห้องแหละ”

“ไม่เอาอ่ะ ไม่ได้ขอจากเจ้าตัวเอง เอามาหน่อย ห้องเดียวกันจะได้โทรคุยกันไง”

“แค่เคยอยู่ห้องเดียวกันเนี่ยนะ เลยมาขอเบอร์กู”

“เอาเบอร์มาน่า อย่าเรื่องมากดิ ขอแค่เบอร์ 8 ตัวท้ายก็ได้ 2 เบอร์แรกเด๋วกูเดาเอง”

“เหอะ เหอะ ไอ้บ้า เอาไปเลย คิดได้ไงเนี่ย มุขนี้ กูยอมล่ะ” ผมบอกเบอร์มือถือไปแบบขำๆ จะโกรธเลยโกรธไม่ลงเลย อีกสักพักผมซัดไปอีกหลายแก้วเหมือนกัน ไอ้บาสดูเมามากๆ ส่วนผมก็เริ่มตึงๆมากแล้ว เลยขอตัวไปเดินเล่นริมทะเลก่อน ไอ้บาสเลยขอมาเดินเป็นเพื่อน เพราะมันดึกมากๆแล้ว เราลงมาเดินเล่นที่ริมทะเลกัน ไม่ได้เอ่ยปากคุยอะไรกันเลยครับ ได้ยินแต่เสียงคลื่น

“ขึ้นห้องเหอะ บาส เด๋วกูนอนล่ะ เจ็บตาโคดๆ”

“อือ” ไอ้บาสเดินตามมาโดยดี มันก็ดูมึนๆมากเหมือนกัน ดูจากท่าที่เดินแล้ว ไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่แน่นอน จริงๆผมมีบางอย่างจะบอกมันเหมือนกัน ว่า ถึงแม้ว่าตอนนี้ผมจะมีใครอยู่ และผมก็รู้ว่ามันก็มีใครอยู่เหมือนกัน แต่มันก็ยังสำคัญกับผมเสมอ

ผมหยิบ iPod ขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกง หาเพลงที่ผมคิดว่าอยากบอกให้มันรู้ ถึงแม้ว่าไอ้บาสมันจะดูง่วงๆเมาๆแบบนี้แหละ ผมไม่แน่ใจว่ามันจะรู้เรื่องรึเปล่า เวลามันสร่างเมาจะจำได้รึเปล่า ผมไม่สนใจหรอก ผมแค่รู้เอาไว้ในใจว่า ผมได้ให้มันฟังสิ่งที่ผมอยากบอกมันไปแล้ว

ช่วงชีวิต – Boyd

อาจจะสาย ที่ฉันเพิ่งจะคิดได้
สิ่งที่หาย คงไม่อาจย้อนมันคืนมาใหม่
วันนั้น ... วันที่เราพบกัน วันที่เรารักกัน
โอ้...วันนั้น อยากจะบอกเธอเหลือเกิน

และถ้าวันนั้น ถ้าฉันพูดกับเธอก่อน
ในวันนี้ ก็คงไม่เสียเธอไปแน่นอน
เธอรึฉัน... เราก็คงพบกัน เราก็คงรักกัน
โอ้...วันนั้น อยากจะกลับไปเหลือเกิน

อยากให้เธอรู้ ว่าเพลงนี้ ถูกเขียนออกมาหลังจากวันนั้น
ฉันมีความสุข ทุกเวลา...เหมือนฝันไป

และอยากให้รู้ สิ่งที่ฉันเก็บมันไว้ข้างใน
ช่วงชีวิตที่เคยมีเธอ คือช่วงเวลาที่ฉันเป็นสุขในหัวใจ

วันที่เราพบกัน วันที่เรารักกัน โอ้...วันนั้น อยากจะกลับไปเหลือเกิน

อยากให้เธอรู้ ว่าเพลงนี้ ถูกเขียนออกมาหลังจากวันนั้น
ฉันมีความสุข ทุกเวลา...เหมือนฝันไป

และอยากให้รู้ สิ่งที่ฉันเก็บมันไว้ข้างใน
ช่วงชีวิตที่เคยมีเธอ คือช่วงเวลาที่ฉันเป็นสุขในหัวใจ

ผมเอาหูฟังเสียบให้มันฟังหลังจากที่ออกมาเห็นมันนอนหลับอยู่ที่โซฟา ผมไม่ได้จะนอกใจอะไรไอ้เอกมันนะครับ ผมแค่อยากให้ไอ้บาสรู้เอาไว้ว่า ไม่ใช่ผมไม่ใส่ใจหรือไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันในช่วงม.ปลายที่เราผ่านมาด้วยกัน

พอเพลงจบ ผมก็เอาหูฟังออกแล้วเข้าในในห้อง ไม่ได้กะจะโรแมนติกอะไรหรอกครับ ความเมาพาไป เพื่อนๆคนอื่นๆเมาหลับกันไปเกือบหมดแล้ว ที่ยังเหลือก็เมาแหกร้องร้องเพลงกันอยู่ที่ระเบียง ไม่ได้มาสนใจพวกผมหรอก

ผมเข้ามานอนในห้อง สองสาวกับไอ้โน้ตหลับไปแล้ว ผมซุกตัวเข้าที่มุมของผมทันทีเหมือนกัน อาการเจ็บตายังไม่หายซะที ตอนที่ผมกำลังจะหลับ ก็เห็นไอ้บาสเปิดประตูเข้ามา

“ต๋อง นอนด้วยคนดิ ข้างนอกหนาวอ่ะ” มันกระซิบ

“เอาดิ” ผมเขยิบที่ให้มันนอนได้สะดวก มันดันตัวมาหนุนหมอนใบเดียวกับผมแล้วก็ตะแคงตัวมากอดครับ แล้วมันก็ป้วนเปี้ยนอยู่แถวคอผมนั่นแหละ ผมก็ให้มันกอดอยู่อย่างงั้นแหละครับ ไม่ได้เจอนานล่ะ สัมผัสนี้ ห่อหมกเมิงจะเหมือนเดิมรึเปล่าน๊า ชักสงสัย อิอิ แต่ก็ไม่มีอะไรเกินเลยจากนั้นนะครับ เพราะเพื่อนอยู่กันเต็มห้อง ถ้าไม่มีใครอยู่ดิ ไม่แน่ คืนนั้นไอ้บาสก็นอนกอดผมไปจนหลับไปทั้งคู่นั่นแหละครับ

เช้าวันนั้นผมตื่นมาก็เจ็บตาอย่างแรง แล้วก็ลืมตาไม่ขึ้นด้วยเพราะมีขี้ตาเยอะไปหมด นู๋สาวเห็นเลยพาผมไปหาหมอที่โรงพยาบาลหัวหิน พอไปถึงก็ปรากฏว่าผมเป็นโรคตาแดงครับ โรคที่ปกติเด็กอนุบาลเค้าเป็นกัน แถมตอนนี้มันลามไปที่ตาอีกข้างด้วย หมอบอกให้ระวังติดกันด้วย เพราะมันติดกันค่อนข้างง่าย

กว่าผมกลับมาถึงคอนโด ไอ้บาสก็กลับกรุงเทพไปแล้วครับ เพราะมันมีธุระตอนเที่ยง เลยต้องรีบกลับไปก่อนเลยไม่ทันได้บอก ซวยแน่เมิง เมื่อคืนดันมานอนหมอนใบเดียวกะกู เป็นตาแดงก็ม่ายเกี่ยวนาเว้ย อิอิ ไปหาคนพยาบาลกันเองเถอะนะ เพื่อน

“คุณ ป่วยอ่ะ เป็นตาแดง 2 ข้างเลย” ผมโทรไปอ้อนไอ้เอกหลังจากกลับมาถึงกรุงเทพแล้ว

“ดี สมน้ำหน้า เที่ยวเก่งดีนัก”

“ใจร้ายอ่ะ ไม่มาดูหน่อยหรอ นี่ไม่สบายนะเนี่ย”

“แค่ตาแดงเอง อย่ามาสำออยน่า”

“ก็หยอดตาเองไม่เป็นอ่ะ มาหยอดให้หน่อยดิ”

“ไม่เอา หยอดเองดิ เด๋วติดอ่ะ”

งานนี้ ไอ้ต๋องได้แต่เศร้าครับ เป็นโรคติดต่อโดนสังคมรังเกียจ เลยต้องมานั่งเขียนนิยาย โพสนิยายอยู่บ้าน เพราะที่ทำงานเค้าก็ไม่ให้ไป เค้ากลัวติด มีแฟนก็ไม่มาดูแล เซ็ง เซ็ง เซ็ง เซ็ง มากมาย

จบดีกว่า

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: kimsumsoon ที่ 16-12-2007 14:51:19

เอ่อออ

ตกลงว่าบาส เนี่ย อายุมากกว่าหรือน้อยกว่าคุณต๋อง คะ

แบบว่าคิ้มนึกถึงคำทำนายที่คุณต๋องไปดูมาน่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 16-12-2007 21:27:19

^
^
^
อืมมม..อยากรู้เหมือนกันน่ะ.. :impress:
ส่วนไอ้ตาแดงและตื่นมาขี้ตาแฉะเนี่ยเคยเป็นเหมือนกัน..
เป็นกันทั้งกลุ่มเลย..เห็นเพื่อนบอกว่าเหล้าปลอม..เลยเลิกไปร้านนั้นเลย..
เพลงที่ลงตอนสุดท้ายเนี่ยะ..ตรงกับคุณต๋องดีนะ..อยากฟังจังอ่ะ..
ขอบคุณนะที่มาเล่าสู่กันฟัง..ขอให้หายไวไวนะ :bye2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 16-12-2007 21:48:42

เหอ เหอ คงเลิกไปที่นั่นยากอ่ะครับ เพราะเป็นร้านโปรด ของอิเจ๊ และบรรดาเพื่อนๆ
 
อิอิ แต่สู้ตายอยู่แล้ว

ตอนนี้หายแล้วครับ :a9: ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ

คุมคิมครับ ไอ้บาสมันแก่กว่าผมสองปี พอดีผมเรียนค่อนข้างเร็วน่ะ
แต่คาดว่าคงไม่ใช่คนที่หมอดูบอกหรอก

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: @BUA@ ที่ 16-12-2007 21:57:52

รอเรื่องใหม่ๆ  o17 o17

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: anston ที่ 16-12-2007 22:02:27

 :try2:แหะแหะ..ร้านอะไรเหรอวันหลังจาได้ไปมั่ง..
เคยไปแถวนั้นไม่กี่ครั้งเอง..อายอ่ะ..มีแต่คนหน้าตาดีๆ..
ขี้เหร่อย่างเราเลยป๊อด.. :m23:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: beta ที่ 17-12-2007 00:04:56

สนุกดีกั๊บป๋ม

อิอิ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: G_wa ที่ 17-12-2007 00:20:33

พี่ที่ทำงานก็เคยเป็นตาแดงเหมือนกัน แดงแบบเหมือนเส้นเลือดฝอยในตามันแตกด้วยอ่ะ น่ากลัวนะ :try2:

รักษาเนื้อรักษาตัวด้วยนะคะ

 :a9: :a9: :a9: :a9:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: BICHA ที่ 18-12-2007 19:32:43

   วันนี้มาอ่านวันแรกอ่ะ ชอบ จางเยยอ่ะ
             

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: suregirl ที่ 19-12-2007 10:58:18

 :mc4: :mc1: :mc3: 

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้&#
เริ่มหัวข้อโดย: anisongchanon ที่ 23-12-2007 19:09:53

 :oจบแบบนี้ได้ไงเนี่ย :serius2:

น่าจะสมหวังกันหน่อย :เฮ้อ:

ไม่หวายยยยยยยเลยคนเขียน o16

แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอนะคับ :m4:

ถึงจะผิดหวังก็เฮอะ o12


ไปละ คิคิ

ปล.1 น่าจะมีต่อภาค 2

ปล.2 ภาค 2 พี่บาสกับพี่ต๋องต้องอยู่ด้วยกันนะคับ   ไม่งั้น.....(ไม่อยากจะบอก  ฮึฮึ)

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: ^AugusZaa^ ที่ 24-12-2007 00:16:11

อะไร อะไร ก็ไม่ยิ่งใหญ่ และยืนยง
เท่ากับคำว่าเพื่อนเนอะครับ ว่ามั้ย

เพื่อน คนที่เราคุยได้ทุกเรื่อง
เพื่อน คนที่เป็นทั้งพ่อและแม่ของเราในบางครั้ง
เพื่อน คนที่คอยปลอบใจ เมื่อเราเศร้า หรือร้องไห้
รักเพื่อนทุกคนจังคับ คิดถึงมากด้วย

แต่ เรื่องนี้นะคับ อยากให้พี่ต๋อง กับพี่บาส สมหวังกันจัง แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้เนอะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: viva ที่ 24-12-2007 11:06:00

ยังไม่ได้อ่านเรื่องทั้งหมดเลยค่ะ อ่านแค่ตอนพิเศษแต่ว่าอยากมารีก่อน  :m23: 

แอบชอบคุณเอกค่ะ ฝีปากจัดจ้านได้ใจ   :m4:

สงสัยค่ะ เหล้าปลอมมันทำให้เป็นตาแดงได้ด้วยเหรอคะ  :m28:

ปล. ถ้าอ่านจบหมดตั้งแต่ต้นแล้วจะมารีให้อีกทีนะคะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: angsumalin ที่ 13-02-2008 13:23:23

ไอ้เราก็คิดว่าถ่านไฟเก่าจะกลับมาสมหวังท้ายเรื่องซะอีกลุ้นซะหมดใจเลย  :serius2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: palpouverny ที่ 07-04-2008 02:08:02

ดีจัง เรียนที่เดียวกันเลย
แต่คนละคณะอ่า

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้&#
เริ่มหัวข้อโดย: ~•SAkurAIro•~ ที่ 07-04-2008 03:02:21

โฮกกกกกกกกกกกกก  :a11:อ่านจบแย้วววว

เรื่องนี้เริ่มต้นมาเปนอะไรที่น่าอิจฉาคอดๆ  :oni1: ควาสัมพันธ์แบบนั้นชาตินี้จะได้มีกะเค้ามั้ยเนี่ยย  :o12:

อิจฉา ๆ ๆ  แต่ตอนท้ายรุ้สึกจะจบไม่ค่อยสวยเลยยย  :sad2: :o12:เศร้าอ่ะ (เสียดายบาสมั่กๆ พี่ป้อมไม่น้าปล่อยให้ไปเปนของคนอื่นเลย)

แต่ชอบตอพิเศษจังงงง  :o8:(อ่านแล้วแอบให้ความรุ้สึกเดียวกะของคุงต้นไงไม่รุ้ :oni1:)

อ่านภาค 0 แล้วแอบนึกถึงคำทำนายของหมอดุ ที่ว่าอะไรนะคนอายุมากกว่าอ่ะ  :m13: อยากให้เปนพี่บาสจริง จากที่อ่านตอนต้นๆ ก้เหมือนพี่บาสอายุมากกว่าพี่ป้อมอยุ่ปีนึงป่ะ ๆ ๆ ๆ :o8: :oni1: :a1:(ถ้าผิดก้ขออำภัยงับบ  o1)

ประทับใจกะพี่บาสมั่กกว่าไอคุงพี่เอกอีก   :เตะ1:

ดุเหมือนชีวิตพี่ป้อมจะเจอแต่รักที่ผิดหวัง (รึเปล่า) ยังไงต่อไปก้ขอให้เจอแต่สิ่งดีๆ มีความสุข และสมหวังน้าคับบบ  :o8: :m1: :oni1: :oni2: :a1: :oni1:

ไปดีกั่ววตี 3 แย้วว  :oni1: Flavor of Life  :a1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: phak ที่ 25-08-2008 14:17:58

ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: chalee1983 ที่ 29-08-2008 12:09:37

ขอบคุณนะค่ะ  สนุกดีค่ะ  ชอบมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: vodka_t ที่ 29-08-2008 19:09:43

เศร้ามากเลยครับ เป็นผมทำตามหัวใจไปนานเเล้วววววว

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: echisen ที่ 30-08-2008 00:10:33

อ่านจบแล้วฮับ ชอบๆๆๆประทับใจดี ซึ้งดี o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: leogemini ที่ 16-12-2008 13:10:09

ชอบเรื่องนี้มากเลยครับ

ทำให้ผมร้องไห้ไปหลายรอบ

คิดถึงเรื่องสมัย ม.ปลาย

ความรักที่เก็บไว้ในใจ..เฮ้อ

เรายังรักนายอยู่นะ

ให้เราแลกด้วยคนปัจจุบัน ก้อเอานะเนี่ย...(มากไปไม๊ กรู)

คิดถึงนะ

ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ๆ ด้วยคร้าบบบ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 20-10-2009 22:26:24

แว่บเข้ามาเช็คเรื่องตัวเองว่าอยู่มุมไหนของเล้า

ขอบคุณคนอ่านทุกคนนะคับที่ยังเข้ามาอ่านคับ

เจริญๆกันนะ 555

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: Chinnawut ที่ 22-10-2009 02:37:02

อ่านเรื่องนี้แล้วย้อนมองตัวเอง


ทำให้รู้สึกดีใจ

อย่างน้อยกรูก็สมหวังล่ะวะ



 :pig4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: precious_Aoffe ที่ 06-12-2009 11:19:06

 :m15:  เหอๆชีวิต คล้ายๆนิยายเรื่องนี้ดีแหะ

ชอบเพลง ความทรงจำสีจาง ของปาล์มมี่ อ๊ะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า] เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา [จบแล้วครับ] + ตอนพิเศษ
เริ่มหัวข้อโดย: olar74 ที่ 31-12-2009 21:51:21

เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่มีการแนะนำให้ได้อ่าน

ถึงแม้เวลาจะผ่านไปเกือบ 2 ปี (นิยายที่ได้อ่านน่ะ)

แต่ก็อาจจะไปตรงกับชีวิตจริงของใครๆ ก็เป็นได้.... รักกันมากแค่ไหน แต่ไม่สามารถให้คนอื่นรับรู้ได้  :monkeysad:

มีเรื่องแนะนำอะไรอีกบ้างไหมเนี่ย?

ยังไม่รู้เรื่องที่ต๋องกับเอกเรื่องแรกเลยอ่ะ  อยากรู้

หัวข้อ: Re: เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: nangu ที่ 11-08-2011 23:33:57

ชอบมากๆๆๆๆคับ ให้รางวัล "ลำดับภาพ" ยอดเยื่ยมไปเลย

หัวข้อ: Re: เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: mamaUM ที่ 14-08-2011 03:01:47

อ่า  มัน "โดน" มาก อ่ะ

เพราะ หนู ก็เป็น แบบ นี้  แล้วก็ ยังคงเป็น แบบ นี้อยู่

และ อาจจะ  ตลอดไป ... ^^

หัวข้อ: Re: เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 14-08-2011 15:11:26

อ่านแล้วมันจี๊ดๆที่หัวจายยย  อ่ะ ฮือๆ

หัวข้อ: Re: เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 23-04-2012 03:16:42

กลับมาอ่านอีกครั้งหลังจากจบไปนาน...

อ่านแล้วก็คิดถึงบาสนะ 555 ;-p

อืมมม ไม่รู้ว่าตอนนี้คุณป๊อมกะคุณบาสเป็นไงกันแล้วบ้างนิ ยังได้เจอกันอยู่รึเปล่าหว่า

ปล.หมอดูที่ไหนอ่ะครับ แม่นป่ะ?

หัวข้อ: Re: เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 15-07-2013 22:06:54

555 แวะมาอัพเดตชีวิตหลังจากไม่ได้เข้ามา 3 ปี

บาสตอนนี้มีลูกสาวแล้วครับ เพิ่งไปรับขวัญหลานมา ก็งงเล็กน้อยแต่ทางใครทางมันอ่ะเนอะ เค้าเลือกแล้ว
ส่วนผมก็ แฮปปี้ดีครับ หมอดูไม่แม่นล่ะ 555 เพราะตอนนี้แฟนเด็กกว่าหลายปีเลยครับ ^_^

ไปล่ะ ขอบคุณที่ยังอ่านเรื่องนี้อยู่นะครับ

หัวข้อ: Re: เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 18-08-2015 23:28:23

ก็ยังดีที่บาสไม่ได้กับคุณชัช เพราะรู้สึกฮีจะเหวี่ยงมากไปนะ ส่วนคุณต๋องก็คงมีความสุขกับแฟนคนปัจจุบันแล้วล่ะเนาะ :pig4:

หัวข้อ: Re: เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: GMT101 ที่ 25-06-2017 00:31:12

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: กาแฟมั้ยฮะจ้าว ที่ 12-03-2019 08:52:10

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เส้นบางๆ ... ที่กั้นระหว่างเรา
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 30-05-2021 01:07:44

 :hao5: