-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
-
แวะมาแปะเป็นสารบัญนะคะ เรื่องนี้เขียนไป 3 ตอนแล้วค่ะ แบบจบในตอน
ตอนที่ 1 เป่ายิ้งฉุบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20360.msg1241012#msg1241012)
ตอนที่ 2 เป่ายิ้งฉุบ ภาคเอาคืน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20360.msg1246475#msg1246475)
ตอนที่ 3 จูบนั้นสำคัญไฉน? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20360.msg1483841#msg1483841)
นิยายที่ลงไปแล้วในบอร์ดนี้ เผื่อสนใจอยากอ่านเพิ่ม: Special Triple (จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=12935.0), Absolution cafe (จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13610.0), สืบเสน่หา (จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27706.0), หรรษาฆาตกรรม (TBC) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27792)
เรื่องสั้น (จบแล้วทุกเรื่อง): ทายาทมรณะ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=12350.0), Full moon night (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=14120.0), Give me your hand (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=14381.0), เรื่องอย่างว่าของเซี่ยเอ๋อร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21649.0)
===========================
เป่ายิ้งฉุบ
วันนี้อากาศร้อนจริง ๆ ผมนัดกับเจ้านัทมาทำการบ้านด้วยกันที่บ้านของมัน เพราะบ้านมันติดแอร์ทั้งหลังเผื่อสมองจะได้แล่นมากขึ้นบ้าง จะว่าไปก็มีแต่เจ้านัทนี่แหละ ที่พ่อกับแม่ยอมให้ผมมาค้างแรมนอกบ้านได้ สงกรานต์พึ่งจะผ่านพ้นไปแต่การบ้านกองมหึมากลับไม่ยอมเสร็จไปด้วย และนั่นล่ะปัญหาของเราสองคนล่ะครับ
ผมก็ไม่ได้อยากจะมาค้างบ้านเจ้านัทนักหรอก เพราะมันชอบแกล้งผมอยู่เรื่อย แต่ว่าเพราะไม่มีใครยอมจับคู่ทำงานกับมัน ผมที่เวทนามันอยู่เลยจำใจต้องยอมคู่ให้ นี่ถ้าไม่เห็นแก่ความสัมพันธ์ตั้งแต่อนุบาล 1 ของพวกเรา ผมไม่มีวันยอมหรอกนะ คิดดูสิครับ ปกติแล้ว เจ้านัทมันจะชอบนั่ง ๆ นอน ๆ แล้วปล่อยให้คนอื่น ทำงานแทนมัน แล้วแบบนี้ ใครจะอยากคู่ด้วย
“นายน่ะไม่รู้อะไรสิเนย ฉันจะบอกให้ คนเราอ่ะนะ ถ้าจะเรียนเพื่อเป็นเจ้าคนนายคน ต้องหัดนั่ง ๆ นอน ๆ ชี้นิ้วสั่งอย่างเดียวเอาไว้ ขืนทำมากกว่านั้น ก็ไม่ใช่เจ้านายแล้วสิ พ่อฉันบอกมางั้น”
คำพูดมันกวนมั้ยครับ บางทีฟังดูเหมือนมีเหตุผล แต่คิดไปคิดมา เหตุผลของมันก็คือ ‘มันขี้เกียจ’ นั่นแหละ ถึงแม้ว่าพ่อมันจะเป็นถึงอดีตรัฐมนตรีก็เถอะ แล้วครอบครัวมันก็รวยมากเสียด้วย
เจ้านัทตัวใหญ่กว่าผม แข็งแรงกว่า แถมยังมีรอยยิ้มยียวนมากเสียด้วย เพื่อนผู้หญิงในห้องผมกรี๊ดมันนัก ทั้ง ๆ ที่มันไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากส่งยิ้มหวานไปให้ ไม่สิ ในสายตาผม ยิ้มนั่นกวนประสาทมากกว่าหวานเสียอีก และตอนนี้ มันก็กำลังยิ้มแบบนั้น ตอนมองผมทำการบ้านของเรา
ย้ำนะครับว่า ‘ของเรา’ แต่ผมน่ะ ทำคนเดียวเต็ม ๆ
ที่ผมยอม ก็เพราะผมน่ะ แพ้เป่ายิ้งฉุบ กับมันน่ะสิ!
ผมเหลือบมองคนนอนเอกขเนกบนเตียงอย่างสบายอารมณ์นั้น ก่อนจะกลับมามีสมาธิกับการบ้านอีกครั้ง ผมไม่น่าใจอ่อนสงสารมันเล้ย ดูซิ แล้วผมก็ต้องมานั่งทำงานแทนมันงก ๆ ปล่อยให้มันนอนกระดิกเท้ายั่ว แล้วนอนกินขนมบนเตียงสบายใจเฉิบเสียอย่างนั้น สาธุ ขอให้มดหามทีเถอะ! ผมแอบสาปแช่งมันในใจ
ผมเล่นเป่ายิ้งฉุบห่วยมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว และเจ้านัทมันก็รู้ดี ว่านิสัยไม่ยอมแพ้ใครของผม จะทำให้ผมต้องยอมเล่น ทุกครั้งที่มีใครท้า ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าเปอร์เซ็นต์แพ้มันเกินครึ่งก็เถอะ ในเมื่อยังไม่ถึงศูนย์ เรื่องอะไรผมจะต้องยอมแพ้ล่ะ ผมเป็นลูกผู้ชายเต็มตัวนะ พ่อผมสอนมา ว่าไม่ควรเลิกล้มอะไรกลางครัน ทำให้ถึงที่สุด จึงจะเป็นลูกผู้ชายที่แท้จริง!
ทุกทีจะเป็นเจ้านัทที่ท้าผม แต่คราวนี้ล่ะ ผมจะท้ากลับบ้าง ผมแน่ใจว่าตัวเองศึกษามาดี ขอให้ปั่นการบ้านนี่ให้เสร็จเสียก่อนเถอะ ราตรีนี้ยังอีกยาวไกลนัก!
ผมคิดในใจอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง เมื่อกลางวันผมเข้าห้องสมุด แล้วเจอหนังสือว่าด้วยทริกการเป่ายิ้งฉุบมา เขียนโดย ด็อกเตอร์อะไรสักอย่างเสียด้วย ท่าทางน่าเชื่อถือมาก แล้วในตอนนี้ผมน่ะ ศึกษาจนช่ำชองแล้ว รับรองว่างวดนี้ ไม่มีแพ้เด็ดขาด
ทีนี้ล่ะ ผมจะจับคุณหนูแสนสำอาง ที่วัน ๆ ไม่ยอมหยิบจับทำอะไรเลย มาเป็นทาสเสียให้เข็ด!
คิดแล้วผมก็เผลอยิ้มให้กับตัวเองอย่างมีความสุข ก่อนจะต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อรู้สึกได้ถึงสายตาจากคนตัวโตบนเตียง เจ้านัทมันมองผมอยู่ มันจะรู้มั้ยเนี่ย ว่าผมแอบคิดอะไร
จะยังไง คืนนี้แหละ ผมจะจัดการเผด็จศึกมันให้ได้ ชัยชนะต้องเป็นของผม ที่ศึกษากลยุทธ์การศึกมาดี ไม่ใช่เจ้าบ้าที่นั่ง ๆ นอน ๆ แล้วก็แถมยังกระดิกนิ้วเท้าวอนถูกถีบอย่างเจ้าบ้านี่
“เสร็จแล้วเหรอ เนย” เสียงเรียบ ๆ ถามขึ้น เจ้าคนจอมกวน ก็ยังนอนกลิ้งอยู่บนเตียง ผมปิดสมุด เก็บปากกาเข้ากระเป๋า เคลียร์พื้นที่อย่างรวดเร็ว ก่อนจะหันมาสบตามัน
“เออ เสร็จแล้ว มันน่าจะเสร็จไวกว่านี้ ถ้านายช่วยฉัน”
“ยังไงมันก็เสร็จเหมือนกันแหละ หรือว่าถ้าอยากให้ ‘ช่วย’ ให้ ‘เสร็จ’ จริง ๆ ก็บอกมาสิ คราวหน้าฉันจะช่วย” มันว่ายิ้ม ๆ ด้วยนัยน์ตาเป็นประกายแปลก ๆ ผมมองมันแล้วอดขนลุกไม่ได้ ไม่รู้มันหมายความว่าไง แต่สัญชาตญาณบางอย่าง บอกผมว่ามันอันตราย
ช่างเหอะน่า ผมคงคิดไปเอง จะยังไงวันนี้ มันก็ต้องเป็นทาสผมอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ
“คราวนี้ฉันไม่แพ้เป่ายิ้งฉุบกับนายแน่ ลองใหม่มั้ยล่ะ” ผมท้าออกไป หากคนฟังกลับยังคงนอนนิ่งไม่ได้สนใจ
“เฮ้อ เอาอีกเหรอ ฉันขี้เกียจหางานให้นายทำแล้วนะ การบ้านก็เสร็จแล้วนี่” มันพูดต่ออย่างน่าหมั่นไส้นัก ถูกครับ มันสรรหางานให้ผมทำตลอด เวลาผมแพ้เป่ายิ้งฉุบกับมัน ตั้งแต่ทำการบ้าน ยันขัดส้วม มันบอกว่า คุณหนูอย่างมัน มีหน้าที่สั่งอย่างเดียว ตามแบบที่พ่อมันสอนมา แถมลูกที่ดีอย่างมัน ก็เชื่อฟังพ่อมากเสียด้วย
แต่เรื่องแบบนั้น มันจะไม่มีอีกแล้ว เอ..ผมจะใช้มันทำอะไรดีนะ จะได้เอาคืนให้คุ้ม ๆ หน่อย ยังไงผมก็มั่นใจ ว่างวดนี้ ผมไม่มีทางแพ้มันเด็ดขาด
“เอาน่า มาลองอีกที ถ้าใครแพ้ ต้องเป็นทาสคนชนะ ตลอดคืนนี้เลย ดีมั้ย”
คนกำลังนอนผุดลุกพรวดเลยครับ เล่นเอาผมแอบสะดุ้งตามไปด้วย เพราะไม่เคยเห็นเจ้านัทมันกระตือรือร้นขนาดนี้
“เป็นทาสก็คือ ต้องทำตามคำสั่งคนชนะ ‘ทุกอย่าง’ ใช่มั้ย” เจ้านัทมันถามย้ำกับผมอีก ผมพยักหน้ารับ แล้วก็เห็นมันยิ้มจนแทบเห็นฟันครบ 32 ซี่ ท่าทางของมันดูเจ้าเล่ห์มากขึ้นอีกแล้ว ผมก็ไม่ได้โง่นะ ถึงจะแพ้มันประจำก็เถอะ แต่ก็ใช่ว่าผมจะยอมมันดี ๆ เสียหน่อย ของแบบนั้นมันเสียฟอร์ม
“ถ้างั้นก็มาเลย” มันว่าอีกพร้อมกับเหวี่ยงมือไปมาไว ๆ อย่างคล่องแคล่ว ที่ผมแพ้มันน่ะ เพราะมันเจตนาแกล้งออกช้าต่างหาก แต่แขนที่แข็งแรงนั้น ขนาดเริ่มขยับช้ากว่านิดหน่อย แต่พอออกจริง ๆ กลับลงพร้อมกันเสียนี่ ผมเลยไม่เคยแย้งมันได้เลย
แต่งวดนี้ ถึงมันจะออกช้ากว่า ผมก็ยังมีทางที่จะชนะอยู่ดี ผมมีทฤษฎีดีอยู่กับตัว จะกลัวอะไร
ว่าแล้วเราก็เริ่มเล่นกัน กติกาของเราก็คือ ชนะ 2 ใน 3 เหมือนทุกครั้ง
ตาแรกผมแพ้ แต่ผมไม่กลัวหรอก เพราะในคู่มือนั่นบอกไว้ ว่าให้ยอม ๆ ตาแรกไปก่อน
และตาที่สอง ผมก็ชนะ นี่สิ ของจริง!
แล้วก็มาถึงตาที่สาม ไม้เด็ดของผมแหละครับ ผมศึกษามาดีอยู่แล้ว ตามสถิติ กรรไกรจะออกน้อยสุด ส่วนค้อน จะออกมากสุด โดยเฉพาะกับพวกบ้าอำนาจ
นั่นแหละครับ แล้วมันก็ออกค้อนจริง ๆ เสียด้วย ผมที่ออกกระดาษ ก็เลยชนะไปหวุดหวิด แหม ต้องขอบคุณเจ้าคู่มือนั่นเสียจริง!
“เฮ้ย แพ้ได้ไงเนี่ย” เจ้านัทอุทานอย่างตกใจ ผมที่ตอนนี้เหมือนเป็นราชาแล้ว อดที่จะยืดไม่ได้
“นายแพ้แล้วนะ คราวนี้ล่ะ เป็นทาสฉันซะดี ๆ”
คนบนเตียงเกาหัวแกรก ๆ ก่อนจะผงกศีรษะรับอย่างเสียไม่ได้ “โอเค ๆ เป็นทาสก็ได้” ว่าแล้วมันก็ยิ้มเสียอย่างนั้น ผมที่กำลังกระหยิ่มยิ้มย่องในชัยชนะ กลับเป็นฝ่ายมองมันอย่างงง ๆ แทนที่ ทำไมมันถึงยิ้มได้ล่ะ มันเป็นทาสผมนะ ทาสน่ะ เข้าใจสถานภาพตัวเองบ้างมั้ย!
ผมผุดลุกขึ้นจากพื้นข้างเตียง เมื่อครู่มันนอนเล่นบนเตียงครับ ผมเลยต้องถ่อมานั่งข้างเตียงตอนเป้ายิ้งฉุบด้วย คนอะไร ขี้เกียจตัวเป็นขน กระทั่งจะเล่น ก็ยังนอนอีก สมน้ำหน้าที่แพ้
ผมที่นั่งอยู่ข้างเตียง เลยยืนขึ้นเท้าสะเอว แล้วชี้หน้าสั่งมันเอาคืนบ้าง “ให้ฉันนอนเตียงนายเลยคืนนี้” ผมสั่งมันแล้ววางท่าดุจราชา
เจ้านัทลงจากเตียงอย่างเสียไม่ได้ ผมแอบขำมันอย่างเป็นต่อ นาน ๆ ทีนี่ครับ ที่ผมจะเอาคืนได้สักที
ผมเอนตัวนอนบนเตียงอย่างสบายอารมณ์ เตียงของเจ้านัทมันนุ่มดีแฮะ ทุกทีผมได้แต่นอนข้างเตียง มันนอนเป็นเจ้าไม่เคยสนใจว่าผมจะนอนลำบากรึเปล่า แถมยังบอกว่า พรมห้องมันนุ่มพอแล้ว สำหรับชนชั้นกลางอย่างผม ยังดีนะ มันไม่บอกว่าผมเป็นชนชั้นล่าง
แต่วันนี้ ผมจะถีบส่งพ่อชนชั้นสูง ลงไปนอนพื้นบ้างล่ะ สะใจดีพิลึก
ขณะกำลังนอนอย่างสบายจนเกือบเคลิ้ม เพราะแอร์บ้านมันเย็นดี แถมเตียงยังนุ่มอีกต่างหาก ผมก็ชะงัก เมื่อรู้สึกว่าถูกจับขา
ผมชันตัวขึ้นอย่างรวดเร็วแต่ขายังถูกดึงเอาไว้ พอหันไปมอง ก็เห็นทาสจำเป็นในคืนนี้ จับขาผมไว้ พลางยิ้มหวานเอาใจ อย่างที่มันไม่เคยทำมาก่อน
“ผมจะนวดเท้าให้นายท่านนะขอรับ” เจ้านัทพูดอย่างนอบน้อม ครั้งแรกเลยนะเนี่ย
ผมแทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่ กับท่าที่เห็นนั้น ดี สมน้ำหน้ามัน ต้องเอาให้รู้ซึ้งเสียบ้าง ผมเลยวางท่าเจ้านาย แล้วตอบกลับไปว่า “เออ นวดดี ๆ ล่ะ แล้วจะมีรางวัลให้”
มือแข็งแรงนั้นนวดช้า ๆ อย่างช่ำชองจนผมแทบเคลิ้ม คิดไม่ถึงเลย ว่ามันจะนวดเก่งได้ขนาดนี้ หากยังไม่ทันได้ชมเชยอะไร ผมก็ต้องสะดุ้ง เมื่อมันยกปลายเท้าผมขึ้น แล้วดูดนิ้วเท้าผมเบา ๆ
“เฮ้ย จักจี้นะเฟ้ย” ผมกระตุกเฮือกเมื่อรู้สึกถึงการเลียไล้ ลิ้นของมันตวัดยาวหยั่งกับลิ้นกบแน่ะ ไหนจะแทรกซอนเข้าส่วนง่ามนิ้วอันแสนอ่อนไหว ผมก็พึ่งรู้วันนี้เองนี่แหละ ว่ามันอ่อนไหวง่ายขนาดนี้ เล่นเอาหลุดเสียงแปลก ๆ ออกมาเลย
แต่มันก็ไม่ยอมหยุดเลีย ลิ้นนั้นตวัดลากไล้ขึ้นสูง ทำเอาผมสะดุ้งเฮือกอีกรอบด้วยความเสียว
“พอเลย พอได้แล้ว” ผมยันหน้ามันออกไป หากสู้แรงมันไม่ได้อีกตามเคย มือที่ยึดจับ แข็งแรงแล้วก็ไม่ยอมปล่อยเสียด้วยสิ ไหนว่าเป็นทาสไง
“บอกให้ปล่อยได้ยินมั้ย นายเป็นทาสฉันนะ!”
คนฟังยิ้มน้อย ๆ แล้วพูดว่า “ผมกำลังทำให้เจ้านายสบายตัว มันเป็นงานของทาสที่ดีไม่ใช่เหรอขอรับ” แหม พูดสุภาพเสียจนผมแทบเคลิ้มอีกรอบ หากพอเผลอแป๊บเดียว เจ้าลิ้นนั้นก็เลียไปถึงขาอ่อนแล้ว โดยเฉพาะขาอ่อนด้านในเนี่ย ยิ่งเสียวจนแทบจะนอนไม่ติดพื้น
ชุดนอนวันนี้ เป็นกางเกงขาสั้น ที่หลวมอยู่สักหน่อย ผมชอบนอนแบบสบาย ๆ เลยชอบใส่กางเกงขากว้าง ๆ ที่ไม่รัดจนอึดอัด แล้วก็แน่นอนว่า คนจะนอน ใครจะไปใส่กางเกงในล่ะครับ
และเจ้านัทก็รู้ดี เพราะมือของมัน ล้วงเข้าไปในกางเกงของผมแล้ว
“มากไปแล้วนะ ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!” ผมกัดฟันดุเสียงเข้ม หากไม่ทันมือว่องไวของมัน ที่กุมเจ้าโลกผมไว้หรอก มือนั้นขยุ้มน้อย ๆ อย่างเป็นต่อ ผมได้แต่เกร็งแน่นอย่างอึดอัด
“เมื่อกี้นายท่านว่าไงนะครับ ผมได้ยินไม่ถนัด” เสียงเข้มพูดเน้นอย่างจงใจ เล่นเอาผมแทบฝ่อ…จะไม่ฝ่อไงไหว ก็มันไม่ยอมปล่อยมือนิ ขืนผมโวยอีกแล้วมันบิดหลุดติดมือขึ้นมา ตระกูลผมก็จบสิ้นกันสิครับ อย่าลืมสิ ว่าผมน่ะ ลูกผู้ชายคนเดียวในบ้าน ถึงจะมีน้องก็เป็นแค่น้องสาว ดังนั้นก็ต้องเป็นผมนั่นแหละ ที่ต้องสืบสกุล
เห็นแก่วงศ์ตระกูลหรอกนะ ผมเลยกัดฟันไม่สั่งมันอีก แต่ปล่อยให้มันจัดการต่อไป โดยหวังว่าพอมันเมื่อยหรือเบื่อ ก็คงจะปล่อยไปเอง
แต่สงสัยผมจะเข้าใจผิด
มือนั่นมันซนกว่าที่คิด นอกจากจะหยอกเจ้าลูกแฝดสุดรักสุดหวงของผมจนผมครางแล้ว มันยังแอบดึงกางเกงผมออกไปตอนไหนก็ไม่รู้
พอรู้ตัวอีกที ข้างล่างมันก็โล่งโจ้งแล้ว ให้ตายเถอะ!
-- อ่านต่อตอนจบที่หน้า 2 นะคะ --
-
มารออ่านตอนต่อไปคร่า...แค่ตอนแรกก้อเริ่มเห็นลางหายนะของนายเอกแระ หุๆ
-
จะรออ่านตอนต่อไปนะค่ะ :L2:
-
:mc4:
-
:m20:
เรื่องนี้ของคุณppm ใส่จริงอะไรจริง ใสกิ๊งๆเลยค่ะ
-
โอว้ ทาส :m10:
-
:z1:
ใสมาก
ใสกิ๊งๆๆๆ
-
ใสๆค่ะ เจ้ฟันเฟิร์มจิงจิง!!!!!!! จิ้มนุ่นด้วย
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แน่ใจนะคะว่าNCใสๆแบ๊วๆ
-
มีต่อใช่ป่ะ?
กำลังสนุกเลย o18
-
มารอ NC ใสกิ๊งๆๆๆ ค่ะ ยิ่งเห็นเครดิตจากเรื่องก่อนๆ แล้ว รับรองความใส จริงๆ :haun4: :haun4: :haun4:
-
ฮาดี
ชอบเจ้าค่า > <
-
NC ใสๆ :m25: หุหุ
ตั้งแต่เรื่องขอมือแล้ว แทบช็อคแน่ะ :m25:
-
รับรองความใสจากเรื่องก่อนๆสินะคะ o18
-
รออยู่นะค้า :impress2:
-
รอตอนต่อไปค่ะ
โฮกกกกกกกกกกก -,.-
-
ว้าววว :haun4:
รอต่อ
-
เฮือกกก!! พี่พีหันมาแตรงแนวนี้แล้วหรอคะ หุหุๆ
แต่งยาวภสิคะหนูชอบ อิอิ
พี่พีมีอะไรจะบอกยังไม่ได้พล็อตเลยค่ะT^T
สู้นะคะ หุหุ
ไบจังเองค่า^ ^/
-
มารอด้วยคน
:z2: รอเลย
-
กำลังลุ้นเลย :L1:
-
:impress2:
รอคั๊บบบ
-
หุหุ
ตอนหน้าไม่น่าพลาด :z1:
-
กรี้ดดดดดดดดดด ! ใสปิ๊ง 5555
อยากอ่านตอนต่อไปจะแย่อยู่แล้ว
-
เเวะเข้ามาดูเรื่องสั้นเรื่องใหม่ อืม ใสกิ๊งเลย ใสออกมาเป็น เอ็นซีทั้งนั้น ขอบคุณนะคะ 55++ +1 ไปละกัน
-
ทำไมต้องทำให้ค้างด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยย :angry2: :angry2: :angry2:
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
ค้างงง มากกกกกก
-
ทาสจอมหื่น
:z1: :z1:
-
พอเห็นชื่อ ppm ก็รีบวิ่งแจ้นเข้ามา เพราะไปตามอ่านเรื่องที่จบแล้วอย่างเมามัน
เราเลยเชื่อว่าเรื่องนี้ NC ใสๆๆ :haun4:
+1 ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้าาา :impress2:
-
นี่ขนาดได้เป็นราชานะเนี่ย แล้วถ้าเป็นทาสหล่ะ
-
รออยู่นะคะ
อยากรู้ว่า nc มันจะใสปิ้งไหม :laugh: :jul1:
+1 นะคะ
-
มารอเหมือนกัน ท่าจะกิ๊งมาก 555 ตลกดีค่ะ
-
โดนจับกินแน่เลย
เจ้านายย 55555+
-
รอเจ้าค่ะ หุหุ
-
เราว่ามันไม่ใช่ NC เด็กน้อยใสๆแล้วแหละ
เจ้านัทรู้สึกว่าจะเป็นเด็กน้อยน้ำขุ่นๆแล้วแหละ :laugh:
ว่าแต่นายเอกจะโดน :oo1:มั๊นเนี่ยยย
รอค่ะ :haun4: :haun4:
-
โอ๊ะ!!!!!!! เห็นชื่อไรเตอร์แล้วต้องกด......เข้ามาอ่าน หุหุ
-
อยากอ่านต่ออ่ะทำไงดีีี มันค้างอ่ะ :call:
-
ใสมว๊ากกกกกกกกกกกกก
เล่นเอาคนอ่านต่อมหื่นกำเริบกันเลยทีเดียว :z1:
-
ใสจริง
-
เรื่องนี้ใสมากอ่ะ :impress3:
-
“นาย…จะทำอะไรเนี่ย?” ผมถามเสียงสั่น รู้สึกว่าแอร์ในห้อง มันเย็นกว่าเดิมหลายสิบเท่าไปเสียแล้ว ร่างที่ท่อนล่างเปลือยเปล่า มันหนาวจริง ๆ โดยเฉพาะเวลาถูกลูบเนี่ย
ขนลุก!
คนฟังอมยิ้มอย่างเป็นต่ออีกครั้ง แล้วตอบหน้าตายว่า “ทำให้เจ้านายมีความสุขไงขอรับ”
มันไม่พูดเปล่า ยังจับตัวผมพลิกคว่ำลงกับเตียงอย่างง่ายดาย ก็อย่างที่บอกแหละครับ ว่ามันตัวใหญ่กว่า แรงก็เยอะกว่า ผมนี่แทบกลิ้งหมุนครบรอบเลยตอนถูกเหวี่ยง สุดท้ายก็ลงไปนอนแปะโชว์บั้นท้ายขาวนวลยั่วมันเสียอย่างนั้น ผมน่ะไม่ได้คิดไปเองหรอกนะ เพราะได้ยินเสียงมันกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อก ตอนจ้องมองก้นงาม ๆ ของผม
มือแข็งแรงลูบส่วนเนียนนุ่มเด้งมือนั้นเบา ๆ ก่อนจงใจขยำซะจนผมหลุดเสียงร้องอีกรอบ นี่ถ้าผมก้นลายทีหลังล่ะก็ จะฟ้องพ่อมันให้เข็ด ฐานลูกอดีตรัฐมนตรี รังแกประชาชน แสดงว่าใช้อำนาจไปในทางที่ผิด ต้องฟ้องสถานเดียว แล้วยิ่งถ้าผม…
“อ๊ะ…”
ผมหลุดจากภวังค์ความคิด ที่กำลังจะสรรหาวิธีการลงทัณฑ์เจ้าลูกแหง่อาศัยแต่บารมีพ่อแทบจะในทันที เมื่อรู้สึกได้ว่าเจ้ามือแสนซนไม่รักดีนั่น เริ่มจะรุกรานมากเกินไปแล้ว
“เฮ้ย จับอะไรตรงนั้นวะ” ผมเริ่มใช้คำหยาบขึ้นขู่ หวังว่าน้ำเสียงออกจะนักเลงหน่อย ๆ จะทำให้เจ้าคนลามกที่คร่อมอยู่เหนือก้นขาว ๆ ของผมชะงักตกใจกลัวได้ ผมจะได้อาศัยจังหวะที่มันชะงักนั้น ยันโครมให้หัวทิ่มตกเตียงไปซะเลย
แต่เปล่าครับ มันนิ่งกว่าที่คิด…เอ่อ พูดให้ชัด ๆ ก็คือ มัน ‘หื่น’ กว่าที่คิดต่างหาก แค่เสี้ยววินาทีที่นิ้วของมันเริ่มกดลงเบา ๆ ที่ปากทางต้องห้าม ซึ่งแน่นอน…ยังเป็นพรหมจรรย์ของผม…มันก็เริ่มกดลงแกมบังคับแทรกเข้ามาจนผมเผลอร้องเสียงหลง
“ปล่อยนะ…โอ๊ย…มันเจ็บนะไอ้บ้า เอานิ้วออกไปจากก้นกูเดี๋ยวนี้!” ผมเริ่มหยาบคายไม่ไว้หน้า ถึงมันจะเป็นลูกคุณหนู แต่จะมาล่วงละเมิดทางเพศกันแบบนี้ ใครใจเย็นสุภาพไหวก็ประหลาดแล้ว
ผมเริ่มดิ้นแรงกว่าเดิม หากยังไม่ทันได้เขยิบหนีไปซักคืบ ลำตัวหนาหนักของเจ้านัท ก็ทับลงมาแนบตัวผมแล้ว เพราะค้างอยู่ในท่านอนคว่ำ แค่ถูกกดลำตัวไว้ ผมก็แทบกระดิกกระเดี้ยไม่ได้ แถมนิ้วนั้น ก็ยังไม่ยอมดึงออกอีกแน่ะ แทรกเข้ามาแช่ค้างไว้ซะงั้น ช่องทางคับแน่นของผมเริ่มบีบรัด เมื่อรู้สึกได้ถึงสิ่งแปลกปลอม ที่ยังคงดึงดันเข้ามาทีละน้อยอย่างไม่สนใจว่าผมจะเจ็บเลยสักนิด
น้ำตาเริ่มเล็ดอย่างไม่อาจข่มกลั้น หากก็ต้องสะดุ้ง เมื่อรู้สึกได้ว่าในความแนบชิด บางอย่างที่เสียดสีแถวโคนขา มันกลับเริ่มแข็งขืนเสียอย่างนั้น ความรู้สึกนั้นบอกได้ชัด ว่ามันจะต้องเป็น…
มือผมกำแน่นอย่างโมโห กะอีแค่ทับอยู่แบบนี้ กับเอานิ้วมาจิ้มก้นผม…เจ้านัทน้อยมันถึงกับตื่นเป็นเจ้านัทใหญ่เลยเรอะเนี่ย หนอยแน่ะ ไอ้โรคจิตนี่!
“อะ…อื้อ!” ผมหลุดเสียงหวานจนตัวเองแทบคลื่นไส้ออกมาจนได้ เพียงแค่รู้สึกได้ถึงของเหลวเย็น ๆ ที่ไหลลงมาบนร่องก้น นิ้วคล่องแคล่วขยับรั้งออกลูบไล้เจลก่อนดันแทรกลึก แถมยังเริ่มขยับหมุนวนโดยไม่บอกกล่าวเสียอีก ร่างกายที่รู้สึกแปลก ๆ กระตุกเฮือก เมื่อรู้สึกได้ว่าปลายนิ้วที่งอน้อย ๆ กำลังไล้แตะจุดอ่อนของผมเข้าเสียแล้ว ผมขยับจะโวยอีก หากยังไม่ทันนึกคำด่ามันได้ ก็ต้องครางอีกรอบแล้ว ด้วยมืออีกข้างที่ว่างอยู่ กอบกุมเจ้าโลกของผมอีกครั้ง
กุมไม่กุมเปล่า ยังขยุ้มแล้วรูดซ้ำ นิ้วข้างหลังก็ยังขยับเข้าออกไม่มีหยุด ผมพยายามจะยกตัวขึ้น แต่ก็ไม่สำเร็จ เรี่ยวแรงมันคล้ายถูกสูบหายไปจนหมด ได้แต่หอบหายใจถี่หมอบกระแตอยู่บนเตียงเสียอย่างนั้น
ที่น่าเจ็บใจคือ มีกระทั่งเจลแบบนี้…แสดงว่าเจ้านัท กะจะทำแบบนี้ตั้งแต่แรกแล้วสิเนี่ย!
ถึงผมจะไม่เคย…แต่ก็ไม่ใช่ว่าผมจะไม่เคยดูนะครับ เมื่อสัปดาห์ก่อน เจ้าเอกมันไรท์หนังมาเผื่อ ก็หนังสำหรับผู้ใหญ่นั่นแหละ ถึงเราจะอายุไม่ถึงตามคำเตือนหน้ากล่อง แต่ก็เป็นที่รู้กัน ว่าศึกษาไว้อย่าให้เรืออับปางตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มเข้าอ่าว กันไม่ให้ขายขี้หน้าประชาชี โดยเฉพาะพวกสาว ๆ ไว้ก่อนเป็นดี
พวกเราดูกันออกบ่อย ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร สำหรับเด็กหนุ่มวัยรุ่นพร้อมเจริญพันธุ์แบบพวกผม แต่ว่าครั้งล่าสุดนั่น แทนที่จะเป็นแม่สาวอกโตเหมือนทุกครั้ง กลับเป็นหนุ่มหน้ามนแผ่นอกราบเรียบเสียได้
‘เปลี่ยนบรรยากาศน่ะ’ เจ้าบ้าเอกมันบอกงั้น ไอ้หมอนี่ท่าจะเป็นเสือไบเสียแล้ว กระทั่งหนังเกย์มันยังมี ผมกับเจ้านัทก็ได้ก็อปปี้จากมันมากันคนละแผ่น ดูไปก็ขนลุกไป แต่ผมก็เผลอดูซะจนจบ ของแปลกนาน ๆ ทีนี่ครับ ถึงจะไม่ใช่รสนิยม แต่ผมก็ควรศึกษาไว้ไม่ให้เชยไม่ใช่เหรอ
แต่วันนั้นปลอดภัยกว่าวันนี้ เพราะต่างคนต่างแยกกันดูที่บ้านของตัวเอง เลยไม่มีโอกาสให้ได้ลวนลาม
นี่แสดงว่าเจ้านัทมันต้องดูหลายรอบแน่ ไม่งั้นคงไม่เชี่ยวซะขนาดนี้หรอก! มิน่าล่ะ ท่ามันคุ้น ๆ เทคนิคจากในหนังเรื่องนั้น มันเอามาทดลองกับร่างกายผมซะหมดเลยเหรอเนี่ย
จำนวนนิ้วเพิ่มขึ้นเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่มันยังคงหมุนวนไล้ผิวอ่อนบางไวสัมผัสภายในของผมไปมาจนผมแทบนอนไม่ติดพื้น สะโพกเพรียวเผลอยกสูงตามจังหวะการล่วงล้ำ ร่างกายที่เกร็งแน่นเป็นพัก ๆ สร้างความอึดอัดอันแสนหวานเสียจริง…
เฮ้ย…ไม่ใช่สิ ผมไม่ได้เคลิ้มตามเจ้าบ้ากามนั่นสักหน่อย ไม่รู้สึกเลยสักนิ…
“อ๊า!!” ผมหลุดเสียงครางสูงจนได้ รู้สึกได้ว่าเผลอตัวปลดปล่อยออกมาจนเลอะมือเจ้านัทเลย สมน้ำหน้า!
คิดได้แค่นั้นแหละครับ เพราะเจ้าบ้านี่มันเอาคืนผมได้รวดเร็วเหมือนทุกครั้ง นิ้วที่แช่ค้างดึงออกรวดเดียว ก่อนร่างแกร่งจะจับตัวผมพลิกหงายกลับมา ก่อนจะยื่นมือเลอะคราบมาตรงหน้าผม
“เลียซะสิ” มันสั่งผมซะงั้น ใครเป็นทาสใครกันแน่เนี่ย มากไปแล้วนะ!
“นายนั่นแหละ…ที่ต้องเลีย ฉันเป็น…เจ้านายของนายนะ” ผมพยายามพูดแม้จะยังหอบอย่างเหน็ดเหนื่อย เรื่องอะไรจะต้องไปยอมมัน มันสิ ทำลามกกับผมก่อน แถมยังไม่ได้อนุญาตเลยด้วยซ้ำ
รอยยิ้มยียวนกวนประสาทของมันกลับมาอีกแล้ว ผมมองมันอย่างชะงักค้าง ไอ้บ้านี่…มันเลียจริง ๆ ด้วย!!!
แถมท่าเลียนั่น…ลิ้นยาวสีชมพูอ่อน ๆ ของมัน ยาวกว่าที่คิดเสียจริง ทั้งตวัดไล้ ทั้งดูดเลีย ท่าทางอร่อยเสียเต็มประดา ราวกับกำลังหม่ำอาหารชั้นเลิศ ผมมองมันด้วยร่างกายสั่นเทิ้มด้วยความอับอายมากกว่าหลายร้อยเท่า ก็…ก็ที่ไอ้นัทบ้านั่นเลียอยู่…มันของ…ของผมนะ
จะโรคจิตไปถึงไหน!
-
“พอเลย ไอ้หื่นกาม เลิกเลียซะที!” ผมตวาดมันกลับอย่างลืมตัว ด้วยใบหน้าที่แดงเรื่อ หากอีกฝ่ายกลับยังคงยิ้มแบบกวน ๆ อย่างเดิม ดวงตาที่มองมา ดูน่าขนลุกกว่าเก่าเสียอีก “ก็นายท่าน สั่งให้ผมเลียไม่ใช่เหรอครับ?...อ้อ ไม่ใช่ตรงนี้สินะ บางที…” ว่าแล้วก็ขยับคร่อมตัวผมอีกแล้ว ผมที่กำลังอึ้ง ก็หนีไม่ทันอีกเช่นเคย ผิดจากคราวก่อนก็ตรง งวดนี้ผมนอนหงาย แทนนอนคว่ำก็เท่านั้น
แต่แขนแข็งแรงของเจ้านัท ก็ยังคงประสิทธิภาพเหมือนที่แล้วมา สมแล้วที่พ่อมันรวย มีห้องฟิตเนสที่อุปกรณ์ครับครันอยู่ในบ้าน มีสระว่ายน้ำอย่างหรูที่หน้าบ้านเสียอีก ไหนจะยังจ้างเทรนเนอร์ส่วนตัว..โอ๊ย ยิ่งคิดยิ่งหมั่นไส้ จะรวยไปถึงไหนกัน
ทว่าคิดได้แค่นั้น เจ้ามือแข็งแรงนั่น ก็คว้ากุญแจมือที่คล้องไว้ที่หัวเตียงมาล็อคฉับเข้ากับแขนผมทั้งสองข้าง คล้องไว้กับซี่ลูกกรงของหัวเตียงเสียนี่ ไอ้เวรนี่ เตรียมมากระทั่งกุญแจมือเลยเรอะ ชักจะเริ่ม SM แล้วนะนั่น
ผมขยับจะโวย แต่ก็ไม่ทัน เพราะมือที่คล่องแคล่วของมันยกขาผมจับพับขึ้น แถมยังรั้งสะโพกให้ยกสูงขึ้นอีกต่างหาก ผมที่ทำท่าเกือบจะหกสูง เล่นกายกรรมเสียอย่างนั้น ก็ยังคงพยายามดิ้น บั้นท้ายที่เปลือยเปล่า แถมยัง…พึ่งถูกทำลามกมาเมื่อกี้ เลยโชว์โด่งซะ เล่นเอาผมอายจนพูดไม่ออกไปเลย
“เลียตรงนี้ น่าจะดีกว่าสินะขอรับ” มันพูดหน้าตาเฉย ก่อนจะก้มลงมา…
“เฮ้ย ตรงนั้น ไม่ได้นะ มันสกปรกนะไอ้บ้า!” ผมโวยเสียงหลง เมื่อรู้สึกได้ถึงปลายลิ้นนุ่มชุ่มชื้น แทรกลึกเข้ามาเบื้องหลัง ช่องทางที่พึ่งถูกกระตุ้น รู้สึกไวกว่าที่เคยนัก เมื่อลิ้นชุ่มเริ่มตวัดไล้แทรกซอนไปทั่ว ผมหลุดเสียงครางอีกรอบอย่างหยุดไม่อยู่ ภายในปั่นป่วนกว่าที่เคยจนแทบคลั่ง นี่มันเกิดอะไรขึ้น…กับร่างกายของผมกัน
“ฮะ…อะ…ออกไป…” ผมพยายามบอก แม้ว่าจะเผลออ้าขากว้างกว่าเดิมโดยไม่รู้ตัว ความรู้สึกแปลก ๆ นั่น…ทำเอาไม่เป็นตัวของตัวเองยังไงก็ไม่รู้ และผมก็…ดันไม่รู้สึกไม่ดีเสียด้วยสิ…
ขณะกำลังเคลิ้มไปกับรสสัมผัสที่อีกฝ่ายปรนเปรอให้ จู่ ๆ ร่างแข็งแรงที่คร่อมอยู่ ก็ขยับผละออกเสียนี่ ผมพยายามมองในท่าเล่นกายกรรมเมื่อครู่ อย่างยากเย็นนิดหน่อย ด้วยความแปลกใจแกมเสียดายลึก ๆ แต่ก็ยังดีที่อย่างน้อย ยังหยุดยั้งคำถามน่าอายที่เกือบจะหลุดปากไปว่า ‘ทำไมหยุดซะล่ะ’ ได้สำเร็จเสียก่อน
ขืนหลุดปากไปล่ะก็ คงเป็นตราบาปให้เจ้าบ้านั่นล้อไปทั้งชาติแน่ ๆ!
หน้าที่ยังดูกวนเหมือนเดิม ก็ยังคงมีรอยยิ้ม แถมยังเลียไล้ปลายลิ้น กับริมฝีปากอย่างกระหายเสียอีก หน้าผมร้อนวูบวาบแทบจะในทันทีที่เผลอคิดไปถึงตอนที่ลิ้นนั่น…กำลัง…
แค่คิดก็ร้อนไปหมดแล้ว แย่ล่ะสิทีนี้
ภายในชักร้อนผ่าวกว่าที่เคย อยู่ดี ๆ ผมก็เริ่มนึกถึง…ไม่สิ ผมไม่ได้นึกสักหน่อย ไม่จริง…ไม่ใช่… ผมพยายามคัดค้านเสียงเรียกร้องจากก้นบึ้งของหัวใจอย่างเต็มความสามารถ แม้ดวงตาหวานฉ่ำน้ำตาคลอในตอนนี้ จะจ้องมองเป้าอันคับแน่นของเจ้านัทจนเจ้าตัวรู้สึกได้
“อยากได้อะไรล่ะขอรับเจ้านาย” เสียงแกมล้อเลียนนิด ๆ ถามอีกแล้ว ผมเบือนหน้าหลบ รู้สึกเจ็บใจจนทำหน้าไม่ถูกแล้ว ทำไมกัน ทำไมผมต้องอยากให้…
ห้องยังคงมีแต่ความเงียบ หากพอยอมมองกลับมาอีกที กางเกงของเจ้านัท ก็ดันไม่อยู่ในที่ ๆ มันควรอยู่ซะแล้ว!
“เอ้า ผมบริการเต็มที่เลยนะนายท่าน” เขาว่าพลางจ่อแก่นกายที่ตื่นตัวของมันจนน่ากลัวนิด ๆ มาตรงริมฝีปากของผม “ทำให้มันชุ่มเสียก่อนสิ ถ้าผมทำนายท่านเจ็บ คงไม่ใช่ทาสที่ดีหรอกใช่มั้ย”
คำพูดดูดีมีเหตุผล ราวทาสผู้ชื่อสัตย์จะตายชัก…เอ่อ ขออภัยที่ใส่อารมณ์ แต่ผมรู้สึกประมาณนี้จริง ๆ แต่ความปรารถนาอันซ่อนเร้น ซึ่งยังคงบีบบังคับบงการร่างกายผม ก็ทำให้ยากจะปฏิเสธได้เสียด้วย
ท่าที่ยังถูกล็อคแขนไว้กับเตียง ทำให้ไม่ถนัดนัก แต่ผมก็ค่อย ๆ แลบลิ้นออกมา อย่างเคอะเขิน…ก็ตั้งแต่เกิดมา ยังไม่เคยทำแบบนี้ให้ใครเลยนี่ ใครจะไปนึก ว่าคนแรกมันจะเป็นเจ้าหื่นนี่ได้ล่ะ
ลิ้นร้อนแตะไล้แผ่วเบา ก่อนเจ้าทาสแสนดีเสียเหลือเกินนั่น จะยัดทั้งแท่งเข้ามาในโพรงปากอุ่นของผมแบบไม่คิดจะบันยะบันยังเอาเสียเลย มันขยับสวนสะโพกเข้าหาจนผมแทบสำลัก มือแกร่งจับยึดศีรษะผมไว้ พลางช่วยขยับดันเข้าออกจนผมแทบจะอ้วก น้ำตาที่ข่มกลั้นมานานเริ่มไหลริน พอเห็นน้ำตาเท่านั้น…เจ้านัทก็ชะงัก ค่อย ๆ ดึงตัวออกมา
“อย่าร้องเลยน่าเนย” เสียงมันอ่อยกว่าปกติมากมายนัก ปกติมันไม่เคยแคร์ใครหรอก แน่นอนว่า ผมก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น แต่วันนี้ ท่าทางของมัน กลับแปลกกว่าที่เคยนิดหน่อย
เอ่อ นิดหน่อยจริง ๆ เพราะหลังจากนั้น มันก็ฉีกยิ้ม
“ตรงนั้นไม่ดี ตรงนี้คงดีกว่าแน่นอนขอรับ เชื่อทาสผู้แสนดีคนนี้เถอะ” มันพูดเองเออเองต่อไป ก่อนจะรั้งขาผมพับขึ้นอีกหนด้วยท่าเดิม แล้วก็ดันรวดเดียวแทรกเข้ามาทางด้านหลังที่เปิดโล่งเสียมิดด้าม ไอ้บ้าเอ๊ย พังกันพอดีสิ!
ผมคิดได้แต่ในใจ เพราะหมดแรงจะด่ามันซะแล้ว ปกติเจ้านัทน้อยมันก็ไม่ได้ใหญ่อะไร เราเคยอาบน้ำด้วยกันบ่อย ๆ …เอ่อ ตอนสมัยอนุบาลน่ะครับ ผมยังจำได้ แต่ในวันนี้ เจ้านัทน้อยกลายเป็นไซด์จัมโบ้เสียจนผมแทบร้องเสียงหลง ตอนมันแทรกเข้ามาในทางสงวนที่อ่อนไหวของผมอย่างไม่คิดจะยั้งมือไว้ไมตรีกันเสียเลย
ขนาดที่ใหญ่โตแช่ค้าง ให้ผมได้ผ่อนลมหายใจได้ไม่กี่วิ ก่อนจะถอดถอนสวนซ้ำ ย้ำเข้ามาจนแทบจุก นี่มันไปเก็บกดมาจากไหน มากกว่านี้ก้นผมได้พังกันพอดี
ผมอ้าปากจะด่ามันอีก แรงก็ไม่มี แต่ขอให้ได้ด่… อ่ะ…มันโน้มตัวลงมาแทบชิด เล่นเอาภายในเข้าไปลึกซะสุด ๆ จนผมร้องไม่ออก ก่อนลิ้นชำนาญจะเริ่มซุกซนที่ซอกคอกับเนินไหล่เนียนขาวของผมเสียแล้ว แถมยังฝากรอยรักเอาไว้เต็มไปหมด
ผมหอบหายใจอย่างคล้ายจะหมดแรง แต่เจ้าหื่นนั่นกลับคึกกว่าที่คิด มือซุกซนเริ่มต้นลูบไล้ไปตามร่างกายผม เพียงสะกิดเบา ๆ ที่ยอดอก ผมก็หลุดเสียงครางออกมา
แล้วมันก็เป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่อีกครั้ง เพราะผมเห็นมันยิ้มอีกแล้ว…
“อ๊า…อย่า…อย่าบีบ…” เสียงผมกระเส่ากว่าปกติจนตัวเองยังหวั่น ๆ ร่างกายที่เหมือนไม่เป็นตัวของตัวเอง ยังถูกแทรกเข้าหาอย่างดึงดัน เสียงน่าอายเริ่มดังกว่าเดิม ผมดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ร่างเจ้านัท แต่ยังคงไม่สามารถต่อต้านได้อีกเช่นเคย ไหนจะยังติดกุญแจมือที่ล็อคไว้อีกด้วย
มือนั้นบีบยอดอกผมพลางเค้นคลึงไปมา ยิ่งทำผมยิ่งสั่นสะท้าน ประกอบกับด้านหลังที่โดนรุกรานไม่มียั้ง ยิ่งทำให้เผลออ้าขากว้าง จากมือเมื่อครู่เริ่มเปลี่ยนเป็นปลายลิ้น เจ้าบ้านี่นะ…ลีลาเยอะเสียจริง ผมคิดอย่างหงุดหงิดนิดหน่อย ที่ถ้าให้ทำเอง คงทำได้ไม่ดีเท่ามัน แต่…อ๊ะ…ตรงนั้น…ไม่นะ….
จุดนั้นอ่อนไหวกว่าปกติ ผมถึงกับกระตุกเฮือก และนั่นทำให้เจ้าบ้านั่นไม่รีรอ ที่จะทำซ้ำ แรงบีบรัดที่มากขึ้น ทำเอาคนขี้แกล้งขมวดคิ้ว แต่ก็ยังคงไม่ยอมหยุด เจ้านัทดันขาผมพับขึ้นสูง ก่อนแทรกตัวซ้ำ สะโพกของมันขยับถี่ได้อย่างเหลือเชื่อ แล้วทุกครั้งที่แทรกเข้า ผมก็…รู้สึก…
“ฮ้า…ลึก…อึ้ก…” ผมครางออกมาอย่างไม่อาจจะหยุดมันได้อีกต่อไป ยิ่งขยับผมยิ่งต้องการ…ทำไมนะ…ผมถึงได้…อยากให้เจ้านัท เข้ามาลึกกว่านี้…ผมเผลอขยับสะโพกสวนเข้าหาเองโดยอัตโนมัติ รับแรงกระแทกอย่างเต็มใจ ร่างกายของผม…มันควบคุมต่อไปไม่ได้แล้ว
ผมเริ่มตอบรับการเข้ามาอย่างกระหาย ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า…ต้องการเขา…ต้องการมากเสียด้วย
“นัท…แรงอีก…อ๊า….” ผมพยายามบอกเขา เจ้านัทชะงักนิดหน่อย กับท่าทีที่เปลี่ยนไปของผม ก่อนที่มันจะยิ้ม
รอยยิ้มงวดนี้ไม่กวนประสาทเหมือนเคย น่าแปลกนัก ที่เจ้าบ้านี่ กลับยิ้มได้น่ารักขนาดนี้
ลิ้นนุ่มไล้เลียน้ำตาที่ซึมออกมาอย่างทรมานนิดหน่อยของผมอย่างอ่อนโยน แล้วกระซิบเสียงนุ่มปลอบประโลมอย่างใจดีผิดปกติ
“ชอบไหม?”
คำถามนั่นทำผมหน้าแดงแป๊ด…คนบ้า! มาถามอะไรตอนเข้าด้ายเข้าเข็มเนี่ย!
ผมกัดฟันแน่น ก่อนกระซิบรอดไรฟันว่า “ถ้านายไม่รีบทำให้ฉันเสร็จล่ะก็…ฉันจะฆ่านาย!”
คำพูดนั้นทำให้เจ้านัทหัวเราะ พลางยิ้มกว้าง “นายน่ารักจริง ๆ นะเนย…ฉันจะทำให้เดี๋ยวนี้แหละ อีกหลาย ๆ รอบด้วยก็ได้นะ”
ผมขยับจะห้ามมัน ว่ารอบเดียวก็จะตายแล้ว แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร ก็ถูกจู่โจมซ้ำ ที่จุดอ่อนทุกจุด…ที่ผมเผลอแสดงออกไป ว่าผมรู้สึกอ่อนไหวกับมัน หนอยแน่ะ…จำได้แม่นนักนะ เจ้าบ้านี่!
สุดท้ายแล้วเจ้านัทก็บรรเลงอีกหลายรอบ ตามที่มันบอกไว้เปี๊ยบ เล่นเอาผมตื่นมาด้วยความระบม แทบกระดิกกระเดี้ยไม่ได้ไปเลยทีเดียว
มือนั้นดูอ่อนโยนกว่าเดิม ตอนที่ลูบหน้าผมเบา ๆ พร้อมกับใช้ผ้าชุบน้ำ เช็ดตัวให้เสียด้วย ผมคงมีไข้อ่อน ๆ ด้วย เล่นเอาล้าไปหมด ดวงตาที่ปรือมองมาของผม ยังคงเห็นใบหน้าที่คุ้นเคย ส่งยิ้มมาให้
ผมซุกหน้าลงกับผ้าห่มทันที แม้จะเจ็บแปลบแถว ๆ สะโพกจนน้ำตาเล็ด เจ้าบ้านี่ คนแค่มองนิดเดียว จะยิ้มได้ยิ้มดีไปทำไม!
“ทำท่าแบบนี้…อยากให้ทำอีกรอบล่ะสิ แต่เสียใจด้วยนะ หมดวันตามข้อตกลงของเราแล้ว”
คำพูดนั้นทำให้ผมอดน้อยใจไม่ได้ นี่เจ้าบ้านั่น มันทำให้ผม…เพราะแพ้เป่ายิ้งฉุบงั้นเหรอ???
คนพูดยังคงยิ้ม ผมนึกอยากจะชกมันสักเปรี้ยง แต่ไม่มีแรงกระทั่งจะง้างหมัด ได้แต่นอนหมดแรงต่อไป
“งวดหน้าฉันไม่แพ้นายแน่…แล้วถึงตอนนั้น ฉันจะสั่งให้นายออนท็อปฉันมั่ง” มันว่าต่ออย่างหน้าด้านสุด ๆ ผมผุดลุกขึ้น แล้วก็ต้องตัวงอด้วยความเจ็บ
“เป็นไงบ้างเนย เจ็บหรือเปล่า” เจ้านัทรีบเข้ามาประคองอย่างตกใจ แล้วก็ต้องตกใจมากขึ้น เมื่อเห็นผมร้องไห้
“ฉันไม่ใช่ของพนันของนายนะ…ฮึก…ถ้านายคิดจะทำงั้น ฉันจะไม่เล่นกับนายอีกแล้ว!”
จู่ ๆ เจ้านัทก็กอดผมไว้ กอดแน่นจนผมดิ้นไม่หลุดเลยด้วยซ้ำ
“ไม่เอาหรอก นายเป็นของฉัน…พอ ๆ กับที่ฉันเป็นของนาย ไม่ว่าใครจะชนะ เราก็ยังได้กอดกัน ไม่ดีหรือไง ฉันไม่เคยเล่นพนันแบบนี้กับใครเลยนะ…นอกจากนายคนเดียว ดังนั้น ห้ามนายเลิกเล่นกับฉันด้วย” เขาพูดต่ออย่างดื้อดึง นั่นแหละนิสัยไม่ดีของเจ้านัท ที่ชอบรวบรัดเอาเองเสียทุกที
อ้อมกอดนั้นอบอุ่น เกินกว่าผมจะปฏิเสธลงอีกแล้ว ผมซุกตัวลงกับแผ่นอกแข็งแรงนั้น แทบไม่กล้าสบตาด้วย ทำได้แต่ตอบพึมพำว่า
“งวดหน้าฉันจะชนะ…ดังนั้น นายอดดูฉันออนท็อปแน่ ๆ”
คนกอดอมยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนกระซิบเสียงยั่วที่ข้างหูชวนจั๊กจี้ “แล้วเราจะได้รู้กัน ว่าใครจะชนะกันแน่!”
ท่าทางมั่นอกมั่นใจนั่นทำให้ผมแน่ใจว่า ยังไงก็คงต้องไปฝึกพิเศษเพิ่มอีกแล้ว ไม่งั้นคงแพ้เจ้าบ้านี่แน่ ๆ
แต่ว่านะ…ถึงจะแพ้…ก็คงไม่เลวนักหรอก ผมแอบคิดในใจ ด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ ในอ้อมแขนที่อ่อนโยนนั้น…
จบ
- อ่านต่อภาคเอาคืน ในหน้า 3 -
....................................................
-
เล่นเป่ายิ้งฉุบอีกเมื่อไหร่อย่าลืมมาเรียกเรานะ จะไปส่อง...เหอเหอเหอ
ขอบคุณครับพี่
-
อ่ะๆๆๆๆๆแพ้ก็โดนกดชนะกดโดนกดค่าเท่าเดิม :haun4:
-
:m25: จะแพ้จะชนะก็มันส์เท่ากัน ขอบคุณค่ะ
-
ไรเตอร์อย่างเพิ่งจบดิ
อยากอ่านว่าตอนต่อไปใครจะแพ้ 555++
อยากรู้ว่าไอ้หนังสือนั่นมีจิงๆหรอ?? อยากรู้ o18
-
ไม่ว่าจะแพ้รึชนะ ก็ได้รับอยู่ดีอ่ะนะ :haun4:
-
น้องเนยก็แกล้งๆผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะสิคะ สนุกดีออก
:m20:
-
ผลัดกันแพ้ชนะสิน้องเนย
หลายหลายรสชาติ... :laugh:
-
หนูอยากสั่งหนังสือ
แต่ตังค์หนูหมดไปกับค่าเสื้อผ้าก่อนตลอดเลย T T
-
ดีที่ชนะ ถ้าแพ้มีหวังโดนตั้งแต่รู้ผลแล้วมั้ง ฮ่าๆๆ
คราวหน้านัทไม่ปล่อยให้ชนะแน่ๆหละ
แต่เนยก็ดูถูกใจนะ กร๊ากกกกกก สนุกดีค่ะ เอาอีกๆ คึคึ
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
จะเป่ายิงฉุบกันอีกเมื่อไหร่ บอกด้วยน๊ะ
จะตามไปดู
:กอด1: :กอด1:
-
แอ๊กมากพี่พี - -
-
ใส ...
ใสมั่กๆ :jul1:ใสซะเลือดหมดตัวค่ะ :m25:
-
:m25:
-
เริ่ดที่สู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
โดน ทาส จัด หนัก
ฮ่า ๆ
ระ บม เลยย
-
:haun4:
เอิ้กๆๆๆๆๆ
ไม่มีต่อแล้วเหรอ
อิอิ
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
เด็กๆทั้งสองงงงง
ทำอารายกันเนี่ยยยยย
ชอบบมากกกกกกกก
-
น่ารักดีจัง ครั้งหน้าจะได้ออนท๊อปรึป่าวน๊า กิกิ
-
ผิดไหมถ้าคราวหน้าอยากให้ เนย แพ้อะ :o8: ออนท็อป :haun4:
-
:z3: จิตจริงๆ ๆๆๆๆๆ ๆๆๆ ๆๆ ๆ
ทำไมอ่านเรื่องนี้แล้วตรูร้องไห้วะ รู้สึกสงสารเนยอ่ะ :m15:
มันให้ความรู้สึกเหมือนนัทไม่ได้ทำเพราะรักอ่ะ ไม่รู้ดิ คิดมากไปเองมั้ง
:กอด1:
-
555+
แพ้ชนะไม่เกี่ยงงงง
เรียกไปดูด้วยย กร๊ากก
-
น่ารักอ่ะ...ชอบแนวนี้นะ ไม่เครียด :m25:
-
แหมๆ NC ใสจริงๆครับป๋ม
ใสเลือดหายหมดเล๊ย เหอๆ :jul1: :jul1:
-
จะมีภาคสองต่อไหมน้า
อยากอ่านน้องเนยออนท็อป :haun4: :haun4:
-
แล้วรอบหน้าใครชนะ :z1:
-
เล่นด้วยคนดิ่ :z1: :z1:
-
เหอๆๆ สนุกดีครับ ได้อารมณ์แปลกใหม่ดี
น่าจะมีตอนต่อนะครับ เรื่องจบอารมณ์ไม่จบไงไม่รู้
-
:m25: :m25: :m25:
เด็กน้อยใสปิ๊งจริงๆด้วย...แต่ฉากนี่เรียกเลือดได้ตลอดเรื่องจริงๆเลยค่ะ
จะรอติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปนะคะพี่พี :L2:
-
มิคจังไม่เคยทำให่ผิดหวังจริงๆ :m25: :m25:
ส่วนตัวนิดนะ มิคจังคิดถึงจังเลยไม่ได้คุยตั้งนานเนาะ
จำพิตต้าได้ป่าว
:กอด1:
-
ใสใสเลยครับ :laugh3:
อ่านเรื่องนี้แล้วทำให้ผมต้องรีบจิ้มไปอ่านผลงานเก่าๆของคุณทันที
ของเค้าดีจริงๆ o13
-
หุหุหุ
รอดูผลการแข่งของรอบหน้า
:impress2:
-
ผลัดกันสิจ๊ะ
เป่ายิ้งฉุบเมื่อไร ชวนป้าไปเป็นพยานด้วยนะ
-
ตามเสียงเรียกร้อง เลยไปลองเขียนภาคต่อ แต่พึ่งเขียนได้แค่นี้ ยังไม่จบนะคะ รอนิดละกัน ปั่นทีมันใช้เวลากับพลังงาน (หืน ๆ) เยอะเหมือนกัน หุ ๆ
==========================================
เป่ายิ้งฉุบ 2 ภาคเอาคืน
ตอนนี้ก็เปิดเทอมมาได้หลายวันแล้ว และแน่นอน การบ้านของเรา ก็ส่งเสร็จเป็นที่เรียบร้อย ทั้ง ๆ ที่มีพรีเซ้นต์หน้าชั้นเรียนด้วย แต่เจ้านัทที่ไม่ทำอะไรเลยนอกจากนั่ง ๆ นอน ๆ ดูผมทำการบ้านสบายใจเฉิบ กลับนำเสนอได้ดีจนอาจารย์ชมเชย คนอะไรกัน ทั้งเก่ง ทั้งฉลาด ทั้งรวย แถมยังยิ้มน่ารัก…เฮ้ย ไม่ใช่...
ผมแอบสะดุ้งกับความคิดตัวเอง จะไปชมมันทำไม มันก็มีดีแค่นั้นล่ะว้า กะอีแค่หน้าตาดีจนผมมองแล้วเผลอใจเต้น…ไม่สิ…ไม่ใช่สักหน่อย ผมไม่ใจเต้นกับผู้ชายหรอกน่า แถมผู้ชายคนนั้น ยังเป็นเจ้าบ้านัทเสียอีก
วันนี้ผมก็มาค้างบ้านเจ้านัทอีกแล้ว อย่าเข้าใจผิดนะครับ ผมน่ะ ไม่ได้อยากจะทำเรื่องอย่างนั้นกับเจ้านัทสักหน่อย ถึงมันจะแมน จะเทคนิคดี จะทำให้ผมแอบเคลิ้ม…ไม่นะ...ผมจะไปเคลิ้มกับไอ้หื่นบ้ากามแถมขี้แกล้งพรรค์นั้นได้ยังไงกัน ผมก็แค่…เอ้อ…แค่รู้สึกดีนิดหน่อยเท่านั้นเอง ก็ตรงนั้นมันรู้สึกไวนี่นา จะใครทำมันก็เหมือนกันนั่นแหละ!
ผมลอบมองคนที่กำลังนอนเอกเขนกบนเตียงอันแสนนุ่มนิ่มนั้น ก่อนแอบถอนหายใจ เจ้านัทกำลังสนใจกับรายการทีวียามค่ำ จนไม่ได้สนใจผมสักเท่าไหร่ ด้วยทีวีจอขนาดจัมโบ้ ราวยกโรงหนังมาไว้ในบ้าน แถมเสียงกระหึ่มเซอราวด์ ชนิดดูหนังแอ๊กชั่นยังแทบหูหนวก เลยทำให้แอบมองได้สะดวกหน่อย
…เอ๊ะ แล้วผมจะไปมองมันทำไม เท่าที่นับ ๆ ดู วันนี้ผมแอบมองมันเกินสิบรอบแล้วนะ แถมยังเผลอชมมัน (ในใจ) อีกไม่รู้ตั้งกี่รอบ…พักนี้ผมเป็นอะไรกัน???
ใจผมเต้นแรงขึ้นอีก เมื่อคิดแบบนั้น หน้าก็ดันร้อนผ่าวเสียแล้ว…เมื่อเผลอนึกถึง..ตอนเจ้านัทกำลังใช้นิ้ว…ไหนจะลิ้น…แล้วก็ยัง…ว้าก!!! ผมผุดลุกขึ้นปัดป่ายไปรอบ ๆ อย่างตกใจ พยายามจะไล่ความคิดอันแสนน่ากลัวออกไปอย่างลืมตัว เกิดมีใครรู้ว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่ มีหวังคงต้องเอาปี๊บคลุมหัวเดินไปโรงเรียนเป็นแน่
แต่จะว่าไป หลังจากคืนนั้น…เราก็ไม่ได้ทำเรื่องแบบนั้นกันอีกเลย นี่ก็ผ่านมาตั้งหลายอาทิตย์แล้วด้วยนะ
เอ…หรือว่าเจ้านัท จะกลัวแพ้เป่ายิ้งฉุบกับผม เลยไม่กล้ามาท้าผม ไหนว่าจะชนะแล้วจะให้ออนท็อปไง
หน้าผมแดงก่ำหนักกว่าเก่า กับความคิดบ้า ๆ ที่เผลอเข้ามาไม่มีหยุด เพราะเจ้านัททีเดียว ที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้
แน่ ๆ แล้ว ต้องเป็นเพราะเจ้านัทแน่ ๆ เพราะเจ้านัทมันกดผมนั่นแหละ ก็เลยทำให้ผม มีความคิดเป็นสาวน้อยมากมายขนาดนี้ ใช่…ต้องใช่ชัวร์ ๆ…แล้วแบบนี้ ผมจะไปคบสาวได้ยังไง อุตส่าห์เล็งสาวดาวประจำห้อง อย่างคุณหนูเอมิกา ที่เป็นเพื่อนสนิทกับมาริสายอดยาหยีของเจ้าเป้าเอาไว้แล้วเชียว ถึงเจ้าหล่อนจะสวย รวยมหาศาล แถมมองแต่เจ้านัทคนเดียวก็เถอะ
ผมอุตส่าห์ขอร้องเจ้าเป้าแทบตาย ให้ไปบอกมาริสาให้ช่วยหน่อย แต่ก็ดันไปได้ข่าว ว่าเอมิกายอดรักในอนาคตอันใกล้ของผม ดันไปสารภาพรักกับเจ้านัทแล้วเสียนี่
ไม่รู้ว่าเจ้านัทตอบกลับไปยังไง แต่เท่าที่รู้ คุณหนูเอมิกาผู้แสนจะงดงามคนนั้น ร้องห่มร้องไห้ หนีกลับบ้านไปตั้งแต่ครึ่งวัน โดยมีราชรถคันหรูกับพ่อบ้านคนสนิท ติดต่อมาขอรับตัวกลับถึงโรงเรียนเลยด้วยซ้ำ
แถมเจ้านัทก็ยังไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยด้วย ทั้ง ๆ ที่คนเขาพูดกันทั้งห้องให้แซ่ด ว่าเป็นคนหักอกคุณหนูดาวอันดับหนึ่ง จนต้องฟูมฟายกลับบ้านไป
เจ้านัทยังคงหันมายิ้มหวาน ตอนชวนผม…มาค้างบ้านมัน…ในคืนนี้ โดยโชว์แผ่นหนังโบกไปโบกมาล่อเสียอีก…ผมรีบตะครุบแย่ง แต่ก็ไม่ทันหรอก เพราะยังไงผมก็เตี้ยกว่ามันอยู่ช่วงนึงอยู่แล้ว ที่ต้องรีบแย่งน่ะ ก็เพราะรู้ดีว่า หนังบ้านั่น…ต้องเป็นหนังเกย์อีกแน่ ๆ
เจ้าเอกที่ไรท์แผ่นให้พวกเราคราวก่อน เอามาให้เจ้านัทเป็นพิเศษเสียด้วย แล้วยังไม่ยอมไรท์เผื่อผม มันขยิบตาให้ก่อนจะบอกกับผมว่า แผ่นนี้ไม่ธรรมดา และเจ้านัทก็สั่งห้าม ไม่ให้แจกใครอีก แน่นอน…ด้วยสินบนอีกตั้งห้าร้อยบาท เฮอะ…ไม่รวยมั่งให้มันรู้ไป!
เจ้าบ้าลามกนั่น ขี้โกงสุด ๆ คงกะจะเอาไปดูพัฒนาเทคนิคคนเดียวสินะ แบบนี้มันไม่ยุติธรรมเลย!
แล้วถ้ามันยิ่งเก่ง…เก่งไปกว่าตอนนี้ ที่ก็เก่งจนผมสู้ไม่ได้อยู่แล้ว งวดหน้าผมก็ต้องเป็นฝ่ายรับให้มันอีกน่ะสิ…ไม่นะ…แค่นี้ก็สาวแตกจะแย่แล้ว!!!
และนั่นแหละ พอมันชวนผมไปค้าง ผมก็เลยจำใจต้องตอบตกลงไป เพราะเรื่องอะไร ผมจะให้มันเก่งคนเดียวล่ะ
งวดนี้แหละ ผมจะศึกษาให้ดีเชียวล่ะ แล้วผมจะจับเจ้านัทเป็นผู้หญิงแทนบ้าง ให้มันเท่าเทียมกัน แล้วทีนี้ คุณหนูที่ผมแอบรัก ที่พึ่งจะโดนเจ้านัทสลัดรัก จะได้หันมามองผมบ้าง
เพื่อการนี้ ผมจะต้องแมนกว่าเจ้านัทให้ได้!
ที่สำคัญก็คือ ผมต้องเป่ายิ้งฉุบให้ชนะเจ้านัทเสียก่อน ไม่งั้นจะไม่มีอะไรไปต่อรองจับมันกด
คิดดังนั้นผมเลยลงทุนไปยืมหนังสือเล่มเดิมมาจากห้องสมุด เพื่อศึกษาอย่างจริงจังอีกรอบ คราวก่อนขนาดแค่อ่านผ่าน ๆ ผมยังชนะเลย…ถึงแม้ว่ามันจะลงเอยแบบไม่ค่อยจะดูเหมือนคนชนะสักเท่าไหร่
แต่ครั้งนี้ผมไม่ยอมอีกแล้ว ยังไงผลแพ้ชนะ มันก็ขึ้นกับ ‘คำสั่ง’ หลังจากเป็นผู้ชนะแล้วต่างหาก!
หึ ๆ ๆ แล้วคำสั่ง ที่ผมอุตส่าห์นั่งคิดนอนคิดอยู่นาน ก็ย่อมต้องเพอร์เฟคอยู่แล้ว ผมจะไม่ยอมให้เจ้านัทจอมเจ้าเล่ห์ เล่นลิ้นพลิกแพลงจนเสียท่าแบบคราวก่อนเด็ดขาด ไม่มีวันซะล่ะ!
แอร์ในห้องเริ่มเย็นแบบพิลึก ๆ หลังจากที่รู้สึกได้ว่าถูกมองอยู่ ผมหันควับไปมองอีกฝ่าย อย่างวัวสันหลังหวะเล็กน้อย ก่อนชิงแกล้งทำเสียงดุกลบเกลื่อนขึ้นว่า
“มองอะไรน่ะ”
คนมองอมยิ้ม ก่อนพูดหน้าตาย “มองคนน่ารัก”
หน้าผมแดงแป๊ดขึ้นทันที เจ้าบ้าโรคจิตนี่ ชมกันต่อหน้าแบบนี้ได้ไง! แถมยังทำท่ายิ้มน้อย ๆ อย่างเท่ จนผมมองเพลินซะอีก
เฮ้ย ไม่สิ ผมจะมาทำสาวแตกแบบนี้ไม่ได้ มันแมนมา ผมก็ต้องแมนกลับไปสิ!
“ผู้ชายเหมือนกัน มีอะไรน่ามอง ฉันไม่ได้น่ารักสักหน่อย อยากจะมองคนน่ารัก ก็ไปดูในเอวีนู่นไป”
พอพูดถึงแผ่นหนัง เจ้าคนลามกก็แย้มยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์อีกแล้ว และแน่นอน ผมก็ไม่ได้โง่ รู้หรอกน่า ว่ามันคิดอะไร แต่ผมจะไม่ยอมให้เป็นไปตามแผนการมันอีกเด็ดขาด
“เดี๋ยวก่อน ยังดูไม่ได้ เรามาตกลงกันก่อน” ผมรีบห้ามทัพ เพราะอีกฝ่ายจัดแจงจะเปิดดูอย่างรวดเร็วทันใจเสียแล้ว
“หืม? กลัวอะไรเล่า พ่อฉันน่ะ ไม่กลับบ้านอยู่แล้วคืนนี้ ไปดูงานต่างประเทศนู่น กว่าจะกลับก็ตั้งอาทิตย์หน้าแน่ะ”
“ส่วนบรรดาสาวใช้ในชุดเมดสุดน่ารักที่นายเห็นทีไรก็ต้องทำหน้าแดง ฉันไล่กลับเรือนเล็กไปหมดแล้ว บ้านนี้เหลือแค่เราสองคน ห้องนี้ก็เก็บเสียง ดังนั้น…พวกเราจะทำอะไรกัน…ก็ไม่ต้องกลัวใครจะได้ยินหรอก” เขาว่าต่ออย่างรอบคอบ...ทีเรื่องงี้ล่ะจัดการซะเรียบร้อยว่องไวจริงนะ เจ้าลามกนี่!
“บ้าสิ ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้นนะ ใครบอกกัน ว่าฉันจะทำกับนายน่ะ!” ผมรีบค้านเสียงเข้ม หวังว่าเสียงที่ดูเหมือนจะเด็ดเดี่ยวนั่น จะเบรกคนกำลังหื่นไว้ได้ ก็นะ…ตอนนี้เราอยู่กันแค่สองต่อสอง…แถมเจ้าบ้านี่ก็ดันแรงมากกว่าผมเยอะเสียด้วยสิ
“อ้าว…นายจะไม่ทำ…จริง ๆ เหรอเนย” เสียงคนถามชักอ่อย ดูน่าสงสารชอบกล ท่าทางผิดหวังอย่างชัดแจ้ง เล่นเอาผมเกือบใจอ่อน
“ก็…ขึ้นกับ…ข้อตกลงก็แล้วกัน…” ผมพูดเสียงแผ่ว ชักเขินขึ้นมาตะหงิด ๆ เพราะเจ้าประโยคเมื่อกี้ มันดูเหมือนผมตอบตกลง ยอมให้มันกดซะงั้น…แต่ไม่มีวันหรอก ยังไงผมก็ชนะอยู่แล้ว
“ข้อตกลง?” เจ้านัทเลิกคิ้วอย่างงุนงง
ผมมองหน้าคมเข้มของเจ้านัท ก่อนแอบเบือนหลบสายตา ทำไมมันดูหล่อขึ้นทุกครั้งที่มองล่ะเนี่ย แล้วผมจะทนมันได้อีกสักกี่น้ำ เดี๋ยวแมนไม่ขึ้นกันพอดี!
เสียงอีกฝ่ายหัวเราะขึ้นเบา ๆ ทำให้ผมเงยหน้ามองมันอีกครั้งจนได้
“อ้อ นายอยากจะเล่นเป่ายิ้งฉุบกับฉันอีกล่ะสิ ใช่มะ” ยิ้มน่ารักของมันเริ่มเปลี่ยนเป็นยิ้มกวน ๆ แบบคนแผนสูงอีกแล้ว เฮอะ ยิ้มไปเหอะ แล้วจะได้รู้กัน ว่าแผนใครน่ะสูงกว่า
“อื้ม” ผมตอบรับอย่างไม่รู้จะพูดอะไรดีไปกว่านี้ ชักเริ่มรู้สึกเหมือนจับตัวเองใส่พาน ไปถวายเจ้าจอมหื่นนั่นยังไงชอบกล
“โอเค เป่าก็เป่า งวดนี้เงื่อนไขว่าไงล่ะ”
“เหมือนเดิม” ผมตอบสั้น ๆ แต่จริงจัง แน่นอนว่าผมรู้ดี แม้ว่าเจ้านัทจะเจ้าเล่ห์ แถมชอบพลิกแพลงข้อตกลงของเรา แต่จะอย่างไร ก็จะไม่ผิดคำพูดแน่ ๆ ถ้าผลแพ้ชนะออกมา เพียงแต่ว่า…ผมต้องคิดคำสั่งที่มันรัดกุมกว่าเดิม ไม่ให้เจ้าบ้านี่เบี่ยงประเด็นไปได้ ก็เท่านั้น
“อืม ถ้างั้นก็เอาเลย” คนว่ากระตือรือร้นกว่าเก่าอย่างเห็นได้ชัด ผมรู้ดีหรอกน่า มันหวังจะให้ผมออนท็อปมัน อย่างที่เคยพูดไว้คราวก่อนแหง ๆ แต่ไม่มีทางซะล่ะ
แล้วเราก็เล่นกันเหมือนทุกครั้ง…และแน่นอน จากการศึกษามาดีเยี่ยม จนแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนของผม สุดท้ายแล้ว หลังจากเสมอกันอยู่สามสี่รอบ ผมก็เป็นผู้ชนะ
ผมอดยืดอกอย่างภาคภูมิใจไม่ได้ เมื่อเห็นเจ้านัทจ๋อยลงทันตา แต่ก็แค่แว้บเดียวนั่นแหละ มันก็กลับมากระดี้กระด้าดังเดิม ก็แน่ล่ะ มันหวังจะกดผมอยู่นี่ ถึงจะอดสั่งให้ออนท็อปก็เถอะ
ร่างแข็งแรงนั่นขยับจะกอดผมแล้ว ตอนที่ผมเบี่ยงตัวหลบได้อย่างทันท่วงที
“อ้าว…” เสียงคนกอดพลาดลงไปกลิ้งบนเตียงร้องขึ้นอย่างงง ๆ
“นายเป็นฝ่ายแพ้ไม่ใช่เรอะ อยู่เฉย ๆ แล้วฟังคำสั่งซะเลย” ผมสำทับซ้ำ เจ้าตัวยังคงยิ้มอยู่ แม้ว่าผมจะตีสีหน้าดุจเจ้านาย
แต่งวดนี้น่ะ ไม่เป็นอย่างที่หวังแน่ ก็ผมคิดมาดีแล้วนี่นา
“โอเค ๆ สั่งมาซะทีสิ นายนี่นะ ทำฉันอารมณ์ค้างหมดเลย” เจ้านัทว่าอย่างเซ็งนิดหน่อย ท่าทางที่ดูหงุดหงิดเล็กน้อย ทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นทันตา
ก็งวดนี้น่ะ…ผมจะเอาคืนนี่นา แล้วก็ต้อง…เอาคืนให้คุ้มเสียด้วย!
“ก็ได้…งั้นงวดนี้ นายต้องเป็นฝ่ายรับ แล้วก็เปลี่ยนให้ฉันเป็นคนกดบ้าง” ผมสั่งมัน “อ้อ ห้ามหือขึ้นมารุกแล้วกดกลับล่ะ ไม่งั้นฉันจะถือว่าผิดข้อตกลง แล้วเราก็ไม่ต้องมาเล่นด้วยกันอีก!”
“เฮ้ย!!! ไหงงั้นล่ะเนย!” เจ้านัทอุทานเสียงหลง “จะให้ฉันเนี่ยนะ เป็นฝ่ายรับ จะทำไปได้ไงเล่า”
ผมหัวเราะเบา ๆ อย่างสะใจเป็นที่สุด “คราวก่อนฉันยังเป็นได้เลย ทำไมนายจะเป็นไม่ได้ นายจะไม่ทำก็ได้นะ แต่ว่า…ฉันจะกลับแล้ว แล้วก็จะไม่เล่นเป่ายิ้งฉุบกับนายอีกแน่ ๆ” ผมย้ำอีกรอบ กันไม่ให้มันดื้อแพ่ง
เจ้านัทจ้องมองผม อย่างจริงจังจนผมต้องหลบสายตา ก่อนจะถอนหายใจออกมาในที่สุด “เฮ้อ…เอ้า ก็ได้ ฉันยอมนายหนนี้หนเดียวนะ ห้ามสั่งอะไรบ้า ๆ แบบนี้อีกล่ะ” คนพูดพึมพำแผ่วอย่างไม่ยินยอมเท่าไหร่ แต่สุดท้ายแล้ว ก็ยอมนอนนิ่ง ๆ บนเตียงแต่โดยดี
“นายก็น่ารักนะนัท ฉันพึ่งเห็นนายน่ารักขนาดนี้ ก็วันนี้แหละ”
คนนอนบนเตียงยิ้มน้อย ๆ แล้วบอกว่า “ฉันดีใจนะ ที่นายรักฉัน”
เฮ้ย! ผมไม่ได้พูดสักคำ ว่ารักมัน แค่ชมว่าน่ารัก…น่ารักน่ะเข้าใจมั้ย!!!
ผมอยากจะตะโกนเจ้าประโยคบนนั่นใจจะขาด แต่ไม่รู้ทำไม มันเขินจนพูดไม่ออกซะงั้น เลยกลายเป็นยอมรับไปเสียนี่ เจ้านัทบนเตียงหัวเราะเบา ๆ ท่าทางมั่นใจแบบเป็นต่อ ย้อนกลับมาอีกครั้งเสียแล้ว
“เอาเถอะ แค่ครั้งนี้ก็แล้วกัน ฉันจะยอมให้นายทำ…ทุกอย่างที่อยากทำเลยเอ้า”
- TBC อ่านต่อหน้า 5 -
-
พนันร้อยเอาสิบว่าน้องเนยก็.......ได้ทำ เท่าที่ทำได้นั่นแหละ ก๊ากกกกกกกกกกกกกส์
โถววววววววว น้องเนยน้อยๆของพี่ :m20:
-
จะรุกได้เหร๊อ เหอๆ รอลุ้นกันต่อปายยยย :pig4:
-
อยาก ทำ ๆ แล้ว ๆ
ต่อ ด่วนนน
-
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆสู้ๆๆๆๆๆๆๆน้องเนยกดเลยๆ แต่ระวังเขาหักหลังอีกนะน้องเนยแล้วน้องจะโดนเขากด :oo1: :m20: :m20:
-
เหอะๆๆๆๆๆ น้องเนยรุกออกมารับน่ะสิ
น้องนัทก็คงยอมจริงๆ(มั้ง) แต่ท่าทางน้องเนยคงมิสามารถ :laugh:
รอลุ้นดีกว่า
อ่านตอนแรกที่โน่น มาอ่านตอนพิเศษที่นี่หละพีจัง
แถมบวกไปอีก 1 แต้มจ้า
:3123:
-
จะรอดมั้ยน้า~
ขอให้รุกได้ตลอดรอดฝั่งนะเนย...ไปไม่เป็นจนต้องขอให้นัททำต่อเนี่ยเสียฟอร์มสุด ๆ เลย :laugh:
-
o13 o13
อั้ย ยยย
กะลังค้างเลยนะคะเนี่ย
รีบๆมาต่อนะคะ สนุกมากๆเลยค่ะ
เดี๋ยวจะรอดูว่าน้องเนย ตกลงจะรุกเค้าได้หรือเปล่าเนี่ย
:z2: :z2:
-
จะทำได้จริงหร้อหนู๋เนย
-
ค้างอ่ะมิคจัง
-
เนยเอ๊ยเนย ใจอ่อนไอ้ลามกได้ไงเนี่ย!!
-
เนยน้อย...เราไม่ได้กดเค้าหรอก พนันเอาโคอาล่า มาร์ชกล่องหนึ่ง :a14:
-
OoO ..... ตกลง... พีจังจะให้เอาคืนจริงๆเหรอ ....แต่... ดูดแววล่มมาตั้งแต่ไกลยังไงไม่รู้...
ว่าว่า ความสูงไม่มีผลในแนวระนาบนี่นะ ฮิฮิ จะรอดไหมคราวนี้
อ๋อ... มาทวงอีกหน่อยด้วย เรื่องอย่างว่าของแมวเอ๋อที่แต่งค้างอยู่ อย่าลืมไปต่อด้วยนะครับ (แมวจะคงไม่ตามวาแง่วๆใส่แถวนี้นะ อิอิ)
-
แอบมาซะอย่างนั้น กรี๊ดๆๆ
-
เนื้อเรื่องน่ารักมาแนวใสๆ
แต่ncนี้สิใสมากๆเลยอ่ะ
ใสจนเลือดหมดตัวเลย
แต่ว่าเนยจะไ้ด้กดพีเหรอ
พีแกล้งทำเป็นยอมอ่ะเปล่า
:กอด1: :L2: :pig4:
-
นัทยอมง่ายไปป่าว
สงสัยจะมีแผน o22
-
เกินคำบรรยายกันทั้งคู่
:z1:
-
Reverse?
-
ขอให้หนูเนยประสบความสำเร็จในการรุกครั้งนี้นะจ๊ะ
ปล.นัทไม่น่ายอมง่ายๆแบบนี้หรอกน้า มีแผนแน่ๆ
-
ยอมง่ายๆแบบนี้ไม่น่าไว้ใจเลยนะน้องเนย = =
นัทต้องมีแผนแหง่ๆเลย
จะมารออ่านนะคะ
-
:m25: :m25: :m25:
-
:laugh: มาขอเสียงเป็นกำลังใจให้น้องเนยของเราหน่อยให้ประสบความสำเร็จ สมใจหมาย :mc4:
-
จะได้กดหรือจะโดนกดเนี่ย ย
นัทยิ่งเจ้าเล่ห์อยู่ ระวังตัวดีๆๆนะ เนย :-[
-
น้องเนยของพี่ หนูจะทำได้ตลอดมั้ยเนี่ย ไม่ใช่ว่าถามนัทไปทำไป กร๊ากกกกกก
แล้วเจ้านัทก็คงต้องจับน้องเนยกดเหมือนเดิม ชัวร์ๆ ฮ่าาาาาๆๆ
รอตอนหน้าว่าจะทำสำเร็จมั้ย หุหุ
-
หว่า คิดคำสั่งซะรัดกุมเชียว จะเกิดอะไรต่อน๊า :o8:
-
เด็กสมัยนี้ เล่นอะไรกันก็ไม่รู้
-
กำลังนึกภาพน้องเนยรุก หุหุ ออนท๊อปใช่ป่ะ
น้องเนยแอบหื่นนะเนี่ย ว๊ายยย
-
น้องเนย จริงเร้อ
-
ไม่ได้กดชัวร์ล่ะ เชื่อโชกี้ โชกี้กินได้เลย o18
-
o8จากการศึกษาความสัมพันธ์ของคู่นี้มาระยะหนึ่ง เรื่องนี้มีแนวโน้มว่าเนยไม่น่าจะรอดอีกตามเคย
-
จะเป็นยังไงต่อล่ะเนี้ย ^0^
พยายามเข้าเนย..เอาใจช่วย
-
จะได้กดเค้าจริงๆ หรอ :laugh: :laugh:
-
เฮ้ย!!!!
ยอมง่ายไปป่ะเนี้ยยยยยยย
แต่เอ๊ะ...
จะมีแผนอะไรหรือป่าวหน่อ.. อิอิ o18
-
น้องเนย สู้ๆ ก๊าบ
:กอด1: คนแต่งทีนึง มาต่อไวๆนะครับ :z2: :z2: รอ
-
:jul1: :jul1: :jul1:เอ่อ...คือนี่ใสแล้ว
ถ้าไม่ใสจะขนาดไหนกันนะ :haun4: :haun4: :haun4:
-
เนยคงไม่ได้รุกนัทหรอกนัทมันยอมง่ายจังเลย
ต้องมีอะไรแน่ๆเลย
+1 นะคะ
-
5555
เนยไปจับนัทกด
ระวังนัทติดใจสาวแตกหมดน่ะจ้ะ
เอิ้กๆๆ :z1:
-
ระวังนะเนย...เผลอแป๊ปเดียวโดนจับกดแน่ :laugh:
แต่ถ้าให้เดาตอนหน้า เนยออนท็อปชัวร์ :haun4:
-
ระวังนะเนย...เผลอแป๊ปเดียวโดนจับกดแน่ :laugh:
แต่ถ้าให้เดาตอนหน้า เนยออนท็อปชัวร์ :haun4:
ผมก็ว่างั้น
:haun4:
-
นั่งอ่านไปก็นั่งอมยิ้มไปกับความไร้เดียวสา แอ๊บแบ๊ว ปิ๊งๆ(เริ่มเยอะ) ของเนย
มาต่อเร็วๆนะคะพี่พี อยากจะรู้ว่าเนยจะกดนัทได้จริงรึเปล่า
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ :L2:
-
เข้ามา :z2: รออีกรอบ เมื่อไหร่จามาต่อเนี่ย
รอ รอ รอ รอ รอ รอ
:z13:ทีนึง เดวเข้ามาดูใหม่
-
เกลียดจัง เวลาเอากันแล้วไม่เรียกกกกก
5555+
-
ขอบคุรนะคะ สำหรับเรื่องราวช่วยให้เลือดลมเดินดี คุคุคุ อ่านมาถึง เอาคืนเเล้ว เเล้วก็อยากรู้ว่าจะเอาคืนยังไง 555+++
-
มันจะเป็นไปได้เหรอ เนย จะกดเจ้านัทเนี่ยนะ :laugh3: :laugh3:
-
รับรองงานนี้ต้องมี "พลิก" แน่ๆ 5555555555555555555555555555555555555
-
ง่า...ค้างงงงงง :serius2:
รอตอนต่อปายยยยยยย :o12:
-
จะเอาคืนได้ไหมมมมมมมม เนี้ยยยยย อิอิ
:z2:
-
หุหุ สงกะสัยได้ ออนท๊อปแน่ 55555
-
เด็กน้อยเล่นอะไรกันเนี่ย
:o8: :o8:
จะแพ้ จะชนะ มันจะต่างกันมะอะเนย
แต่คาดว่านัทคงไม่ยอมอยู่เฉยๆๆหรอกนะ
5555555555
น่ารักกกกก ปนหื่น :z1: :z1: :pighaun: :pighaun:
-
ขอใหเนยจัดการกดเจ้านัทสำเร็จ อ่านแล้วหมั่นไส้เจ้านัท :m16:
:z1: :z1:
-
คำพูดนั่นทำให้ใจเต้นแรงอีกครั้ง ผมหายใจเข้าลึก บอกตัวเองซ้ำ ๆ ว่าผมต้องคุมเกมสิ จะปล่อยให้มันมั่นแบบคราวก่อนไม่ได้ ไม่งั้นมีหวังโดนพลิกกลับสถานะอีกแหง ๆ
คิดดังนั้นจึงก้าวขึ้นมาบนเตียงบ้าง ถึงผมจะเตี้ยกว่าเจ้าบ้านี่ แล้วก็ไม่ได้มีกล้ามเนื้อเลยสักนิด แต่จะยังไง ความสูงก็ไม่มีผลในแนวระนาบหรอกน่า ผมจะแสดงทีเด็ดให้เจ้านัทหลง แล้วยอมเป็นฝ่ายถูกกระทำเลย คอยดู
ผมขยับเข้ามาคร่อมคนด้านล่าง ที่ยังคงนอนนิ่งยินยอมอย่างว่าจริง ๆ พอมองลงไป คนด้านล่างที่นอนอยู่ ก็จ้องหน้าผมตรง ๆ ขึ้นมาซะงั้น ผมเผลอชะงักค้างอยู่เป็นครู่ เมื่อดวงตาคมเข้มนั้นจ้องเอา ๆ จนชักร้อนผ่าวที่ใบหน้าอีกแล้ว เจ้าคนหน้าด้านนี่ ทำไมไม่รู้จักหลบตาเขินอายกับใครเขาบ้างนะ มองอยู่ได้ มันเขินไม่ใช่เหรอ!
อ่ะ..ไม่ได้ ผมจะมาเขินไม่ได้ ต้องรุกกว่านี้
“ถอดเสื้อผ้าซะสิ” ผมสั่งมันด้วยเสียงห้วน ๆ พยายามเก๊กแมนสุดฤทธิ์
คนถูกสั่งหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “การถอดเสื้อผ้าให้ฝ่ายรับ ก็เป็นหน้าที่ของฝ่ายรุกไม่ใช่เหรอ”
เออ…มันพูดถูกแฮะ ผมพึ่งจะนึกได้ ถ้างั้น…ผมก็คงต้อง…ถอดให้มันด้วยสินะ
เอ้า ถอดก็ถอด
ผมโน้มตัวลงมาอย่างเงอะงะเล็กน้อย แล้วค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อให้เจ้านัท…ทีละเม็ด..ทีละเม็ด…พอกระดุมถูกปลดออก ผิวเนียนสีเข้มกว่าผิวของผมนิดหน่อย ก็ค่อย ๆ เผยออกมา เจ้านัทก็ไม่ได้มีกล้ามอะไรมากมาย แต่ก็เฟิร์มพอที่จะทำให้ผม..ชักรู้สึกแปลก ๆ ตอนสัมผัสเสียแล้ว แค่ถอดเสื้อเท่านั้น ผมก็เริ่ม…
ไม่นะ อดทนเข้าสิ! ผมกัดฟันทำนิ่งต่อไป จากประสบการณ์ที่ (พยายาม) ศึกษามาดีจนแทบไม่ได้นอน บอกกับผมได้ว่า คนเป็นฝ่ายรุก ต้องรุกแบบหน้านิ่งสุด ๆ แล้วก็จะต้อง…ไม่แสดงอารมณ์อ่อนไหวออกมา เกินจำเป็น
เพราะถ้าทำแบบนั้น มันจะไม่แมนน่ะสิ!
ผมขบฟันเบา ๆ พยายามจดจ่ออยู่กับแผงอกเรียบลื่นแข็งแรงจนน่าลูบนั้น โดยพยายามที่จะไม่มอง…หน้าเจ้านัทอีก
แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็รู้สึกได้ ถึงแววตาคมเข้มที่ยังคงมองผมอยู่…มอง…แล้วก็ยิ้มน้อย ๆ อย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย
หน้าผมเริ่มร้อนอีกแล้ว แถมยังร้อนไปยังส่วนอื่นอีกด้วย…ให้ตายเถอะ ทำไมคนกำลังรุกอย่างผม ถึงได้รู้สึกมากกว่าเจ้าบ้านัทที่กำลังจะโดนกดด้วยเล่า!
ผมตัดใจดึงเสื้อเจ้านัทออกไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเลื่อนตัวลงมาที่กางเกงบ้างแล้ว ชุดนอนบางเบา ที่แน่นอน ก็เหมือนคราวก่อนนั่นแหละ เจ้านัทไม่ใส่กางเกงใน เหมือน ๆ กับผมในตอนนี้…ดังนั้น…อะไรต่อมิอะไร ใต้กางเกง จึงเห็นชัดนัก…เวลามันเริ่มตื่น
กางเกงผ้าอ่อนนุ่มตัวบาง ถูกบางอย่างดันขึ้นมาจนนูนเป่ง ผมที่เลื่อนตัวลงไปมอง เลยเผลอผงะด้วยความตกใจ
เจ้านัทน้อย…กลายเป็นเจ้านัทใหญ่ซะแล้ว! ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ เจ้าหื่นนี่!
“ถอดซะทีสิเนย หรือว่า…จะให้ฉันถอดให้” เสียงพูดลอย ๆ ข้างตัว ทำเอาผมสะดุ้งเฮือก ไม่น่าจ้องมากไปหน่อยเลย ดูซิ เสียสมาธิหมด ผมพยายามข่มกลั้นความอาย ก่อนจะดึงกางเกงเจ้านัทออกในทีเดียว
ท่าทางของผมทำให้เจ้านัทหัวเราะน้อย ๆ ดูอารมณ์ดีเสียจนน่าหมั่นไส้
“รุนแรงจริงนะ หรือว่า…นายอยากจะลองเล่น SM กับฉันล่ะ”
“ใครจะไปบ้าเล่นอะไรโรคจิตแบบนั้นล่ะ นายนั่นแหละ นอนไปเงียบ ๆ เลย” ผมทำเสียงดุข่มมันกลับ เรื่องอะไรจะยอมให้มันคุมเกมได้ล่ะ
“ก็นอนเงียบมาตั้งนานแล้ว นายไม่ทำอะไรซักทีนี่นา” คนบนเตียงแกล้งถอนหายใจอย่างเซ็ง ๆ ขนาดมันนอนโป๊ต่อหน้าผม มันยังกล้านอนอ้าสู้ฟ้าดินอย่างไม่กลัวใครจะเผลอมองจนตากุ้งยิงด้วยซ้ำ คนอะไร หน้าหนาจนปูนซีเมนต์ยังอายได้ขนาดนี้
“หรือว่า…ต้องให้ฉันยั่วยวนนายด้วย ถึงจะมีอารมณ์?” เจ้านัทยังคงพูดต่อไป ไม่พูดเปล่า มันยังชันเข่าขึ้น ก่อนใช้มือจับอ้าออกอย่างจงใจกว่าเดิม
“อ้าแค่ไหนถึงจะพอล่ะ…เท่านี้…กว้างพอมั้ย” เสียงทุ้มนุ่มมีเสน่ห์จนผมใจเต้นแรงอีกแล้ว ไอ้บ้านี่ทำได้ไม่มีอายเลยนะ ฝ่ายรับน่ะ มันต้องเขินอายถึงจะถูก!
มันทำท่ายั่วยวนก็จริง แต่ทำไมผมต้องเขินแทนมันด้วยเนี่ย แต่…จะไม่ให้เขินได้ไง ในเมื่อเจ้านัทน้อย…เอ๊ย เจ้านัทใหญ่นั่น มันตื่นตัวซะไม่มี!
ไม่สิ…อย่าไปนึกถึงมัน กะอีแค่ใหญ่กว่าเจ้าลูกชายของผมนิดหน่อย อย่ามาทำเบ่งเลย ผมน่ะ…ไม่สนหรอก!
ผมหายใจเข้าลึก พยายามนึกในแง่ดี เออ มันอ้าให้แบบนี้ อย่างน้อยผมก็ไม่ต้องเสียเวลาบังคับมันสินะ ท่าทางเต็มใจซะขนาดนั้น สงสัยอยากให้ผมรุกบ้างแล้วล่ะสิ
แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไร เจ้านัทที่นอนอ้ากว้าง ก็หุบขาฉับซะงั้น ผมที่ตั้งท่าจะเริ่มกด เลยชะงักค้างไปอีก
“อ้าว ปิดทำไมล่ะนั่น หรือว่า…นายจะอาย” ผมเริ่มรู้สึกมั่นใจขึ้นอีกเล็กน้อย เมื่อรู้สึกว่า เจ้าบ้านั่น ไม่ได้กล้าให้ผมทำจริงเสียหน่อย พอผมจะกด มันก็หุบขาหนี โธ่เอ๊ย กลัวโดนกดก็บอกมาเถอะ แบบนี้ค่อยเหมือนฝ่ายรับที่ดีหน่อย
“อืม…ฉันอายมากเลยล่ะ” เจ้าบ้านั่นยอมรับหน้าตาย คนกำลังอายเนี่ย เขากล้าพูดงี้ด้วยเรอะ พูดไม่พูดเปล่า ยังมองกันตรง ๆ แถมยังจ้อง…ตรงเป้ากางเกงผม เป็นพิเศษอีกต่างหาก
ผมขยับถอยหนีโดยสัญชาตญาณ เมื่อรู้สึกได้ว่ามือเจ้านัท เริ่มกุมมาที่เป้ากางเกงผม ซึ่งคร่อมตัวมันอยู่บนเตียงแล้ว เฮอะ คิดจะลวนลามเบี่ยงประเด็นล่ะซี่ ผมน่ะรู้ทันมันอยู่หรอก ดังนั้นผมไม่มีทางหลุดเสียงครางหวานแบบฝ่ายรับให้มันได้ยินแน่ ผมคว้าข้อมือมันไว้ ก่อนจะบอกว่า “หน้าที่เล้าโลม ก็เป็นของฝ่ายรุกไม่ใช่เหรอ นายน่ะ นอนเฉย ๆ ไปเลยไป”
ร่างแข็งแรงยิ้มหวานทำหูทวนลม แล้วพลิกตัวลุกขึ้น คลานสี่ขามาหาผมแทนที่ ท่าร่างคล่องแคล่วว่องไว แถมยังมั่นอกมั่นใจเสียเต็มเปี่ยม ขนาดมันโป๊นะเนี่ย ยังกล้าซะ
“แต่มันก็เป็นหน้าที่ของฝ่ายรับ…ที่จะปลุกฝ่ายรุก ให้ตื่นตัวไม่ใช่เหรอ” เจ้านัทย้อนผมบ้าง
เออ..จริงสิ ถ้าไม่ตื่นตัวพอ คงจะใส่ไม่รอดสินะ ผมเผลอคิดตามมัน คำพูดเจ้านัทก็ดูเหมือนจะมีเหตุผลอยู่
ขณะกำลังคิดเพลิน ๆ กางเกงก็โดนรั้งลงต่ำซะแล้ว ผมสะดุ้ง ก่อนรีบรั้งขอบกางเกงไว้แทบจะในทันที
“เฮ้ย นายจะทำอะไรเนี่ย!”
- อ่านต่อหน้า 6 -
-
ลุ้นๆ เนยจะกด นัทได้ไหมเนี่ย
มาต่อไวๆนะครับ รอนะ o13
-
เหอๆ
มัน ค้าง!!! :angry2: น้า
คริคริ
แล้วก็รอต่อไป
-
ความน่าจะเป็นที่เนยจะรุกได้
ดูท่าจะน้อยเต็มทีแล้วน้า (อย่าไปยอมเค้าลูก เนยกดมัน!!!)
รอตอนต่อไปจ้า
-
ง้าววว ไรเตอร์มาต่อนิสเดียวเองอ่ะ
แต่ไม่เป็นไรดีกว่าไม่ได้อ่าน
สงสัยคราวนี้เนยคงไม่รอดต้องโดนกดอีกครั้งแน่ๆ :laugh: :laugh: :laugh:
-
มาสั้นๆก็ยังดีกว่าไม่มาเลยอ่ะ
เนยจะรุกนัทได้มั้ยนั้นแต่นัท
ช่างกล้ามากมายจริงๆอ่านไป
ก็อายไปเหมือนกันน่ะ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
มาสั้นๆ แต่ต่อไวๆนะคร๊าบ
รอ ฉัน รอ เธอ อยู่
-
คิดจะรุกเนยเอ๊ยสงสัยอีกนานกว่าจะได้กดเขานะ :m20: :m20:
-
เหมือนนัทจะมีแผน :laugh: โถ่น้องเนยของช้าน :jul3:
-
เนยเอ้ย
เอาให้รอดน่ะลูกนะ
ฮ่าๆ :z1:
-
ค้างเลยพี่น้องงงงงงง
รีบกลับมาต่อด่วน :sad4:
:call:
-
อ๊ายยยยย
แผนสูงสุดดดดดนัท
หลายรอบและ ตั้งแต่ยิ้งฉุบ
สุดท้ายผลสรุปก็ลงเอยแบบเดิม หึ หึ
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
โอ๊ยยยยยยยยยย ทั้งค้าง ทั้งลุ้นนนนนน :z3:
ไรเตอร์กลับมาอัพก่อนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :z3: :z3: :z3:
แต่คงไม่แคล้ว เนยคงโดนกดเช่นเดิม :laugh:
-
อ่านแล้วเขินแทน อิอิ
น้องเนยจะรุกรอดม๊ยเนี่ย ไม่แคล้วคงได้ออนท็อปซะละมั้ง
555 เชียร์กันเข้าไป
ปล.มาวันละน้อยๆก็ดีนะคะ แต่ค้างมากมาย ตอนต่อไปเร็วๆหน่อยนะคะ
-
มิคจางงงอ่ะ :m16:
-
อ้ายยยยยยยยยย ตายสะเถอะแก มาแบบนี้ไม่ต้องมาเลยดีกว่า
โมโหแล้ว นะ
วะฮ่าฮ่าๆๆๆๆๆๆ
-
ลุ้นอะ สงสัยเจ้านัทเจ้าเลห์มีแผนอยู่แน่เลยอะ น้องเนยจาพ้นการออนท๊อปป่ะเนี้ย
-
ดูท่าเนยจะเสร็จเหมือนเดิม
-
อ๊ากกกกกกกกกก ตัดฉับเลยหรอค้าาาาาา
-
ท่าทางเนยคงไม่รอด 55555. :o8:
-
กำลังลุ้นเลย
:กอด1: :กอด1:
-
เนยสู้ๆ :z1:
แต่อยู่เฉยๆ ไม่เปลืองแรงน้า อิอิ :haun4:
-
แวะมาอ่านขอรับ :man1:
-
ค้างมากกกกกกกกก :angry2:
กะลังลุ้นเนยอยู่เลยอะ จะรุกเค้าสำเร็จมะเนี่ย 555
สงสัยจะทฤษฎีแน่น แต่ปฏิบัติล้มเหลวนะเนย
นัทก็อายๆๆหน่อยสิ
แต่คาดว่าสุดท้ายแล้ว เนยจะได้รับเหมือนทุกทีนะจ๊ะ
55555555555555
รออ่านๆๆๆๆๆค่ะ มันค้างคาสุดๆๆเลย
-
เนยคงจะโดนนัทกดก่อนแน่ๆเลย :oo1:
จะกดเขาแท้ๆ :เฮ้อ:
+1 นะคะ
-
จะว่าค้าง ก็ค้าง
จะว่ามัน ก็มัน
มัน มันตรงค้างค้างคาคาเนี่ยล่ะเนอะ!! o13
-
:m16:
มาต่อวันละนิด งั้นพรุ่งนี้ก็มาอีกใช่ป่ะ
-
จะรอดใหมเนี่ย หึหึ
-
:laugh:
เนยเอ๊ยเนย เสร็จมันอีกละ
:laugh:
-
ไม่่รอดแน่ๆอ่ะเนยเนี่ย....5555555
-
สนุกมากเลยเรื่องนี้ :o8:
แต่มันค้างอ่า :z3: รีบๆๆมาต่อนะคะ จะรอนะ :sad11:
-
:-[จะรุกคืนได้มั๊ยเนี่ย..
สงสัยจะไปไม่รอด..หึ..หึ :z1:
-
“ก็ปลุกให้ตื่นก่อนไง ไม่งั้นนายจะทำต่อได้เหรอ ฉันรู้หรอกน่า ว่านายพึ่งรุกครั้งแรก ดังนั้นต้องเชื่อฉัน ที่เคยทำมาก่อนสิ”
คำพูดเหมือนจะมีเหตุผลอีกแล้ว จะว่าไปมันก็พูดถูก ขนาดตอนเจ้านัททำกับผม มันยังให้ผมอม…อ่ะ…หน้าผมแดงขึ้นอีกอย่างปุบปับ เมื่อคิดถึงตอนนั้น…เจ้าบ้านั่นมันทำ…
ผมพยายามข่มกลั้นความอาย ก็จริงของมันอีกนั่นแหละ ตอนนั้นผมที่เป็นฝ่ายรับ ก็ทำให้เจ้านัทมันตื่น…กว่าเดิมอีกหลายเท่า แสดงว่างวดนี้ ก็เป็นหน้าที่ของเจ้านัทสินะ ที่จะต้องทำให้ผมบ้าง!
คิดได้ดังนั้น ผมก็ยิ้มออก ไหน ๆ มันก็อุตส่าห์เสนอตัวทำให้ แสดงว่าอยากให้ผมกดใจจะขาดแล้วสินะ
ผมเลยไม่ขัดมันอีก ปล่อยให้มือแข็งแรงนั่น รั้งดึงกางเกงผมลง เผลอแป๊บ ๆ มันก็จัดการถอดชุดนอนผมออก อย่างรวดเร็วกว่าตอนผมทำให้มัน ไม่รู้กี่สิบเท่า คล่องซะจนผมชักไม่แน่ใจ ว่ามันเคยถอดให้ใครมาบ้างแล้วรึเปล่า
แต่ยังไม่ทันจะได้ถาม ปากนุ่ม ๆ นั้นก็สัมผัสเบา ๆ ที่น้องชายอันแสนอ่อนไหวของผมเสียแล้ว ผมเผลอสะดุ้งอีกรอบ เมื่อรู้สึกได้ถึงการเลียไล้ชวนจั๊กจี้ ร่างกายผมตื่นตัวขึ้นมาตามที่คนทำบอกไว้เปี๊ยบ แต่ยังไม่ทันจะเคลิ้ม ก็เห็นเจ้านัทเลียนิ้วตัวเองจนชุ่ม ก่อนจะค่อย ๆ กดลงตรงช่องทางด้านหลังของผมเสียแล้ว
“เจ้าบ้า ไหนว่าให้ฉันรุกไง” ผมดุมันแทบจะในทันที และพยายามจะดึงมือมันออก
“นายไม่รู้อะไรน่ะสิเนย” คนโดนดุไม่รู้สึกรู้สา ยังคงอมยิ้มน้อย ๆ อย่างเป็นต่อ ก่อนจะพูดว่า “ฉันน่ะ ชำนาญกว่า ดังนั้นนายต้องเชื่อฉันสิ”
“เชื่อกะผีสิ นายน่ะ กะจะกดฉันอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ”
มือแข็งแรงยังคงกอบกุมแก่นกายผมไว้ ใช้มุกนี้อีกแล้วนะ แล้วผมจะดิ้นหนีได้ไงล่ะเนี่ย แต่ผมก็ยังไม่ยอมแพ้ เอาเหตุผลเข้าข่ม ถ้าเจ้าบ้านี่ละเมิดข้อตกลง ผมจะไม่เล่นกับมันตลอดชีวิตเลย คอยดูสิ!
“ข้างในตรงนี้ จะมีจุดนึงที่เรียกว่า จีสปอต นายรู้จักไหมเนย”
“ใครจะไปอยากรู้จัก เอาออกไปเลยนะ”
เจ้านัทยังไม่ยอมหยุด นิ้วเรียวที่แทรกเข้า ยังคงพยายามอย่างเนิบช้า และเจ้าตัว ก็ยังคงอธิบายต่อ อย่างใจเย็น
“จุดนั้น…แค่แตะนิดเดียว นายก็จะตื่นตัว…มากกว่าเดิมหลายเท่า แน่นอน รวมถึงน้องชายของนายด้วยนา ฉันน่ะ เป็นฝ่ายรับก็ได้ แต่ว่า เจ้าจ้อยของนายน่ะ ทำให้ฉันเต็มอิ่มไม่ได้หรอก” พูดแล้วมันยังหัวเราะเยาะผมอีกนะ..เออ ผมยอมรับก็ได้ ว่าของผมน่ะมัน ‘เล็ก’ ไปนิด แต่เรียก ‘เจ้าจ้อย’ นี่มันจะลบหลู่กันเกินไปหน่อยรึเปล่า
“อึก…ถึงไงนาย…อะ…” ผมเริ่มรู้สึกแปลก ๆ ซะแล้ว ก็เจ้านิ้วบ้านั่น มันไม่ยอมหยุดนี่ แถมมืออีกข้าง มันก็กุมไม่ปล่อย ในสถานการณ์แบบนี้ ดูคล้ายการเจรจา จะไม่ประสบผลซะแล้ว
“ขี้โกง…นายมัน…ฉันจะ…ฮ้า…” ผมพยายามจะต่อต้าน น้ำตาใส ๆ เริ่มเอ่อคลอ หากยังไม่ทันได้พูดอะไร เจ้านิ้วนั่น…ก็สะกิดโดนอะไรสักอย่าง ข้างในซะแล้ว
“อ๊า!!!”
ผมกระตุกเฮือก รู้สึกได้ถึงความตื่นตัวจากด้านหน้าของตัวเองขึ้นมา เจ้าจ้อย…เอ๊ย หนอยแน่ะ! ดูซิ ติดเจ้าบ้านัทมาเลย เจ้าน้องชายสุดรักสุดหวงของผม มันขยายขนาดได้ด้วย ไม่น่าเชื่อเลย!
“หึ ๆ เห็นมั้ย มันใหญ่ขึ้นได้จริง ๆ ฉันพูดผิดมั้ยล่ะ” เจ้านัทยังคงยืนยัน และผมซึ่งอึ้งไป..ก็คล้ายจะไม่มีแรงต่อว่ามันอีก
“เดี๋ยวฉันจะทำให้มันใหญ่กว่านี้อีก…ดีไหม” คำพูดนั้นจูงใจผมนัก ถ้ามันใหญ่ได้สมชายชาตรีขึ้นมา ผมต้อง ‘แมน’ ขึ้นได้แน่ ๆ แล้วทีนี้ล่ะ เจ้านัทจะต้องยอมสยบอยู่แทบเท้าผมแต่โดยดีแน่
“อื้อ..” ผมตอบรับเสียงแผ่ว คนฟังเผลอยิ้ม ก่อนจะรีบปั้นสีหน้าเคร่งขรึม “ถ้างั้นเกาะตัวฉันไว้นะ เดี๋ยวจะทำให้ใหญ่สมใจเลย”
มือที่สั่นน้อย ๆ ของผม ยึดเกาะไหล่แข็งแรงนั้นไว้ เจ้านัทยังคงก้มตัวอยู่เหนือช่วงล่างของผม ที่นั่งชันเข่าอยู่กลางเตียง ขาที่เผลออ้ากว้าง ทำให้นิ้วนั้นแทรกเข้าลึกได้โดยไม่ลำบาก ผมกอดลำตัวของอีกฝ่ายไว้แน่น ยามนิ้วนั้น…ขยับควานไปมา…
รู้สึกได้ถึงเจ้าน้องชายที่กระดกตัวตามสัมผัสของปลายนิ้ว เจ้าบ้านี่…ทำเก่งนัก ดูซิ เผลอแป๊บ ๆ ผมก็…
“ฮะ…ฮ้า…อย่าลึก…อย่าลึกนักสิ!” ผมร้องห้าม เสียงหวานชักกระเส่าอีกแล้ว ไม่นะ…ผมไม่ได้จะเป็น…ฝ่าย..รับ..
ยังไม่ทันแย้ง ปากนุ่มนั้นก็ครอบคลุมลงมายังแก่นกายที่กำลังตื่นตัวและสั่นระริกของผมเสียแล้ว แรงดูดหนัก ๆ ทำให้ผมผวาเยือก นิ้วนั่นก็ยัง…ไม่เลิกรุกรานอยู่เบื้องหลัง เจ้าจุดอ่อนไหวจุดนั้น…โดนกดซ้ำแล้วซ้ำอีก ยิ่งผสานกับแรงดูดหนัก ๆ ผมก็ถึงกับปลดปล่อย
ร่างกายที่แปลกไป ร้อนรุ่มกว่าเคย ผมหอบหนัก ๆ อย่างเหน็ดเหนื่อย แต่อีกฝ่าย กลับไม่ยอมเลิก ลิ้นเจ้านัทช่างนุ่มและยืดหยุ่นนัก มันทั้งกวาดไล้ แทรกซอนไปทั่ว ขนาดน้ำรักที่เผลอปล่อยไปเมื่อครู่ มันก็ดูดกลืนลงไปเกลี้ยง ผมอายจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว แต่ก็…ไม่มีแรงจะด่ามันอีก..เหมือนเดิมนั่นแหละ
นิ้วที่แทรกเข้าเพิ่มเมื่อไหร่ผมไม่รู้สึกตัวด้วยซ้ำ พอรู้ตัวอีกที มันก็คับแน่น บีบรัด แถมยังลื่นไปหมด การจู่โจมพร้อมกันทั้งหน้าหลังเช่นนี้ เป็นใคร…จะทนได้กันล่ะ เจ้าบ้านี่ ขี้โกงสุด ๆ ไปเลย!
“ปละ…ปล่อยนะ…ฉันเป็นฝ่ายรุกต่างหาก บอกให้..ปล่อยไง!” ผมพยายามร้องบอกปะปนเสียงหอบหายใจ ร่างกายร้อนรุ่มยังไม่จางหาย แต่ผมจะต้อง..ต้องรุก…ใช่….ต้อง…
ขณะกำลังเคลิ้ม เจ้านิ้วแสนซนกลับหยุดกึก ผมชะงักเมื่อรู้สึกถึงปลายนิ้วที่แทรกลึกค่อย ๆ ถอดถอนออก พร้อม ๆ กับริมฝีปาก ที่ครอบคลุมอยู่ ผมพยายามยันกายขึ้น ทั้งยังหอบ ๆ อย่างแอบขัดใจนิดหน่อย…ที่เจ้าหื่นนัทมันว่าง่ายผิดคาด
ร่างแข็งแรงขยับนอนลงด้านข้าง นอนเฉย ๆ ปล่อยให้ผมหอบแฮ่ก ๆ อย่างหมดแรง…และอารมณ์ค้าง…บ้าที่สุด กะอีกแค่บอกให้ปล่อย ก็ปล่อยเลยเรอะ!
ผมหงุดหงิดกว่าเก่าโดยไม่ทราบสาเหตุ เจ้านั่นมันปล่อยผม..ก็ดีแล้วนี่ ผมจะได้รุกมันซะที
แต่ว่า…
แต่ว่า……..
โธ่เว้ย เจ้าบ้า…บ้าที่สุด!!!
ร่างที่นอนอยู่บนเตียง ยังคงนอนหงายแบบไม่มีปิดมีบังอะไร หน้าด้านสมกับเป็นเจ้านัททุกประการ ใบหน้าคมเข้ม ยังคงแย้มยิ้มซุกซน จนน่าหมั่นไส้ แล้วไหนจะยัง…
ผมมองแก่นกายที่ตั้งตระหง่านเบื้องหน้านั้น พลางลอบกลืนน้ำลายลงคอ ทำไมมันช่าง…
ทำไมมัน…ใหญ่กว่าเมื่อกี้อีกล่ะ!!!
“เอ้า อยากจะรุกก็ทำเข้าสิ” เสียงตอบยียวนหน่อย ๆ ยังคงกวนประสาทเหมือนเดิมเปี๊ยบ แต่ผม…ผมกลับชัก…ไม่อยากจะรุกมันแล้วนี่สิ
ทำไงดีเนี่ย แต่ว่า…
ผมมองแก่นกายที่ตื่นตัวเต็มที่ของเจ้านัท อย่างเสียดายนิด ๆ สมองเริ่มว่างเปล่าชอบกล มีแต่ความรู้สึกแปลก ๆ …อยากให้เจ้านัท…ทำเรื่องอย่างคราวก่อน…อีกแล้ว
โธ่เอ๊ย! ถ้าผมยอมให้กด มันก็เสียฟอร์มน่ะสิ
ขณะกำลังลังเล ภายในกลับต้องการอีกแล้ว ผมมองหน้ามัน ก่อนสะบัดหน้าหนี ค่อย ๆ สอดนิ้วตัวเอง เข้าไปในช่องทางที่เปิดน้อย ๆ จากการสอดนิ้วของเจ้านัทเมื่อครู่ ภายในของผม ยังคงร้อนรุ่มและเต้นตุบ ๆ บีบรัดเสียจนผมแทบหยุดไว้ไม่อยู่ นิ้วที่สอดใส่ สลับถอดถอน ยิ่งปลุกเร้าร่างกายให้ตื่นตัวกว่าเดิม
แต่ว่า…มันยังไม่พอ…ผม…ผมกลับอยากให้…
ผมเหลือบมองมันอีกครั้ง...ถ้าเป็นของเจ้านัท…คงทำให้ผม…
“เอ้า…นายจะรุกหรือยัง” เสียงถามซ้ำ ทำเอาผมชะงัก ดวงตาผมมีน้ำตาคลอเสียแล้ว
“นัท…นาย…ฉัน….” ผมชักพูดตะกุกตะกัก ใบหน้าที่แดงเรื่อ เริ่มเป็นตำลึงสุก ผมจะพูดไงดีเนี่ย จะให้มันมากดแทน…จะพูดได้ไง…
ผมกัดริมฝีปากเสียแน่น น้ำตาคลอเริ่มไหลริน ท่ามกลางความอึดอัดนั้น เจ้านัทกลับมองมา แล้วพูดเสียงเบากึ่งปลอบประโลมว่า “อย่าร้องไห้เลยน่าเนย…ฉันก็ยอมนอนนิ่ง ๆ ให้แล้วไง นายจะทำอะไร…ก็ทำสิ”
“ทำอะไร…ก็ได้งั้นเหรอ?” ทำไมผมต้องใจเต้นด้วยเนี่ย…แค่คำพูดนั้นประโยคเดียว ผมก็…
“อื้ม ทำอะไรก็ได้ นายเป็นคน ‘รุก’ แล้วนี่” เจ้านัทยืนยัน ใบหน้าน่ารักยิ้มให้ผม เป็นรอยยิ้มที่น่ามองนัก…ทำไมเจ้าบ้านี่…ยิ่งดูดีขึ้นทุกครั้งที่มอง จนผมต้องอดใจไม่ไหวซะทุกทีด้วยนะ!
TBC หน้า 8
-
ไอ้น้องนัท แกล้งน้องเนยจ้อยอีกแล้วววววววววว
ก๊ากกกกกกกกกกกกกก :m20:
โอ๋ๆๆๆ น้องเนยจ้อยยยยยย :a1: ภาคภูมิใจกับสิ่งที่ตัวเองเป็นนะคะ
-
:m10: :o8: :pig4:
-
เนยตัวจ้อยท่าทางจะน่ารักน่าดู นัทเลยเอ็นดูมิใช่น้อย
แต่คราวนี้เนยจะรุกยังไงน้อ :haun4:
-
ยอมถูกกดอะดีแล้วเนย
ยังไงก็สู้นัทสุดหื่นไม่ได้หรอก
:laugh: :laugh:
-
จาก รุก กลายเป็น ลุก
-
มาต่ออย่า่งไวเลยนะค๊าบ อยากรู้บทสรุปของน้องเนย
-
พี่พีใจร้ายที่ซู้ดดดดด ค้างอ่ะ :o12:
ยังไงก็มาต่อตอนหน้าเร็วๆนะคะ +1 ค่า :L2:
-
รุกเลยน้องเนย รุกเข้าเร็ว
นัทพร้อมรับแล้ว :z1:
:laugh: เจ้านัทนี่ก็เจ้าเล่ห์นักนะ น้องเนยพลาดจนได้
บวก 1 แต้ม ค้างจริงๆนะพีจัง
-
น้องเนยขึ้นขย่มได้แล้ว แต่อย่าทำจนหักนะ อิอิ
-
น้องเนยจะได้รุกม้ายเนี่ยยยยย
นัทเจ้าเห่ล์มากเลยยยย
-
= =v มีแววน้องเนยออนทอปนะเคอะเนี่ย
-
คนแต่งชอบแกล้งคนอ่าน
ของขึ้นใครจะรับผิดชอบ เอาให้ตลอดรอดฝั่งสิเอ่อ
ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
นัทแกล้งเนยซะแล้ว
แถมมาหลอกให้อยากแล้วจากไปซะงั้น
งั้นเนยก็ออนท็อปไปเลยแล้วกันไหนๆแล้ว
:กอด1: :L2: :pig4:
-
อร๊ายๆๆ เขินๆๆ หลังจากที่ลุ้นมาตั้งนานคราวนี้น้องเนยก็จะได้อยู่ข้างบนซักที :-[
ต้องโทษนัทคนเดียวเลยที่ทำให้น้องเนยติดใจ เอ้ย หวั่นไหวนะเนี่ย
คราวหน้ารออ่านน้องเนยรุกแบบเต็มๆนะคะ อิอิ
ปล.อยากสั่ง no limit จังเลย พอตัดสินใจได้ตังค์ก็ร่อยหรอ ต้องรอดูสถานการณ์ก่อนว่าจะได้กี่เล่มตรงเป้ารึเปล่า ฮือๆ
-
ดูท่าเนยจะได้ลุกไปออนท็อปแน่ๆ
:haun4: :haun4:
-
จะกดเขาหรือจะให้เขากดเอาให้แน่น้องเนย :oo1:
-
:-[ อายจังเลย
รีบมาต่อนะ :laugh:
:call:
-
ท่าทางน้องเนยจะออนท็อปซะแล้วสิ งานนี้
อ่านแล้วเขินแทน >_<
จะมารออ่านนะคะ
-
น้องเนยรุกเลยดิ๊
ด้วยการ on top กร๊ากกก :haun4: :haun4:
-
จัดให้นัทไปเลยครับเนย :-[
จะได้รู้ว่าเวลาเนยเป็นรุกแบบออนท็อป
ลีลาเด็ดแบบนัทลืมไม่ลงเลยทีเดียว :laugh:
-
น้องเนยรุกเลยดิ๊
ด้วยการ on top กร๊ากกก :haun4: :haun4:
เห็นด้วยค่ะ เอาเลยๆ :haun4:
-
:laugh:on topๆๆๆ
-
On Top !!!!!!!
อยากอ่านต่ออ่ะ ค้างเกินนนนนนนนนนนน !
-
:jul1:
สุดยอดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกเจ้านัท
หึหึหึ
-
ON TOP
ON TOP
ON TOP
:haun4:
-
นู๋เนย ยอมรับเถอะว่านู๋อะรับ
ชิชิ นายนัทร้ายนักนะ
-
ตกลงนัทมันหลอกล่อเนยจ้อยจนได้ดิเนี่ย :m20:
เจ้าเล่ห์มากอ่ะนัท ได้อีกค่ะ :z1: :haun4:
-
:3123:
-
สุดท้ายนัทหรือเนยที่จะโดนกด :z1: :z1:
-
หลังจากที่ลุ้นมานาน...
น้องเนยก็"อยู่ข้างบน" ซะที :m20:
-
มาต่อไวๆน๊า
ชอบแกล้งคนอ่านจังเล๊ย
[/size]
-
สุดท้ายก็เสร็จนัทอีกจนได้นั่นแหละ :z1:
เนยก็นะ...ไม่รู้จะว่ายังไง :laugh:
-
:laugh: เสร็จโจรอย่างนายนัทชัวร์ เนยเอ๊ย แถมต้องอยู่บนด้วยอ่า เหนื่อยอีก:m20: :laugh:
-
ก็กะแล้วววววววว
ว่านัทต้องมีแผน ไม่งั้นไม่ยอมเนยง่าย ๆ หรอก อิอิ
แล้วดูท่า...แผนจะไปได้ดีด้วยนะ ><~~~
รอตอนหน้าจ้า ^O^
-
:jul1: :jul1: อ่านไปก็นะ เลือดพุ่งไป
ตัดตอนแบบนี้มันค้างสุดๆๆอะ ตกลงเนยจะกลายเป็น
ลุก ออน ทอป ช่ายมะอะ 555
ไม่เปนไรหรอกเนย ยังไงก็ได้ลุกเหมือนกันนะจ๊ะ
:o8: :o8:
-
น้องเนยได้ on top แน่เลย :jul1: :haun4: :oo1:
+1 นะคะ
-
on top เเน่เลย ใช่มะๆ > = <!
ฮุฮุ รุกเลยลูก รุกเล๊ยยยย
-
:m25: :m25: :m25:
ต่อเหอะ
-
ครั้งหน้าลองเป่ายิ้งฉุบแพ้บ้างซิเนย อาจได้รุกสมใจ :laugh5:
-
ไม่อยากบอกว่า อยากอ่านตอนต่อไปมากๆๆ :haun4: :haun4:
-
นัทเจ้าเลห์จริงจริง ได้ออนท๊อปสมใจแระ
-
แว่บมาบอกว่าขอลงช้านิดนึงนะคะ งานเข้าค่ะช่วงนี้ - -"
จะรีบมาต่อเมื่อแต่งเสร็จเน้อ คราวหน้าคงจบแล้ว
ว่าแต่สองตอนจบนี่พอยังเนี่ย มีใครอยากอ่านเพิ่มมั้ยเอ่ย
กำลังคิดว่า จะเขียนเป็นซีรี่ส์นัท&เนย จะดีมั้ย ^^
-
ดีมากๆเลยครับ เขียนเลยเขียนเลย
เป็นกำลังใจให้นะครับ
-
ดีที่สุดเลย หุหุหุ
เป็นคนชอบอ่านเรื่องยาว ^^
แต่งเลยค้าบบบบบบบบบบบบ
จะรออ่านจ้า~
-
เอาเลย มิคจัง แต่ขอเป็น20+นะ :m25:
-
ดีๆเลยจะรออ่านนะคะ
-
เราชอบยาวๆ..สั้นๆม่ายชอบ :laugh:
-
เห็นด้วยจ้า
:L2: :L2:
-
จัดเป็นซีรี่ย์ยาวเลย
ชอบยาวๆค่า
-
เห็นด้วยค่ะพี่พีที่จะทำเป็นซีรี่ส์ไปเลย
แค่สองตอนนี่ยังไม่ค่อยจุใจเท่าไหร่ o18
ปล.จะรออ่านตอนที่เหลือนะคะ
-
ทำยาวๆเลย เรื่องนี้หนุกมากๆๆ >w<
-
นัทเนย เนยนัท
อิอิ ยาวก็ดีค่ะ เผื่อจะมีวันไหน.......ที่น้องจ้อยเนยจะทำภารกิจสำเร็จบ้าง :m20:
-
ดีค่า อยากได้แบบซีรี่ย์ นัท เนย
ขอแค่อย่ามาม่าเป็นพอ กินจนเบื่อแล้ว 555
-
อ่านคะๆ
เอาเลยเต็มที่
รอนะคะ
:3123:
-
เห็นด้วยกับการทำเป็นซีรีย์
-
:mc4: หนึ่งเสียงสนัยสนุน ซีรีย์ อิอิ
-
ดีมากมายครับ
อยากอ่านเป็นซีรี่ย์ :กอด1: :กอด1:
-
ขอบคุณพีจังที่แจ้งข่าวจ้า
กอดๆๆๆ ขอให้งานลงตัวนะจ๊ะ ทั้งงานราษฎร์ งานหลวงเลยจ้า
สนับสนุนนัท-เนยแบบยาวๆๆๆๆเลยจ้า o13
:จุ๊บๆ:
-
ดีเล๊ย ค่ะ!! รอตามอ่านเเน่นอน เเต่เค้าไม่เอามาม่านะ อิ่มจนจุกเเล้วจ๊ะ T - T!
รอ ร๊อ รอ ตอนต่อไป + ซีรีย์ นัท - เนย!!
+1 รักคนเเต่งค่ะ
-
ทำยาวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
จัดมาโลด ชอบยาวๆอยู่แล้ว หุหุหุ
-
น่ารักดีอะ เป็นซีรีย์ก้อดี แบบให้น้องเนยได้เอาคืนนัทเจ้าเล่ห์บ้างเหอะ
-
ชื่อเรื่องน่ารักดี เลยเข้ามาอ่าน
มาจิ้มๆไว้ก่อนเดียวมาอ่านน้าาา :bye2:
-
ยาวเลยก็ได้นะ น่ารักดี อิๆ
-
ยกมือสนับสนุน
อยากอ่านต่อยาวๆ
ขอบคุณผู้แต่งครับ^^
-
:-[ น้องเนยน่ารักจังค่ะ จะรุกซะแล้ว
ขอให้สำเร็จนะหนู , นัทก็เบาๆหน่อยละ >< ช่วงนี้จิ้นกระจายกับโชตะ ๕๕ :haun4:
ซีรีย์ยาวเลยค่า~ , จะติดตามสุดกำลัง
-
มาต่อทีเถอะ ค้างๆคาๆจะแย่ นอนไม่หลับเลยอ่ะ
-
ถามทำไมเนี่ย
เขียนมาเหอะ
ลำพังแค่ชื่อคนเขียนก็ตามอ่านอยู่แล้ว
ขอบคุณคร๊าบบบบ
-
จิ้มๆๆ
เค้าจาอ่านยาวๆๆ :z3:
จาเอายาวๆๆๆๆๆ :serius2:
-
เนยคงได้ออนท้อปสมใจอยากเเล้วเเหละ555 o18
-
มือที่ยื่นมาหาทำให้ผมไม่ลังเลอีกต่อไป ผมค่อย ๆ ขยับเข้ามาใกล้ แล้วก้าวคร่อมเหนือลำตัวแข็งแรงนั้น พอนั่งแหมะลงไปบนหน้าท้องแกร่ง ก็ชักจะเริ่มเขินขึ้นมาอีกแล้ว อยากทำก็อยากทำอยู่หรอก แต่จะทำยังไงนี่สิ
ถึงตอนนี้กะจะยอมให้มันกดแล้ว แต่ผมก็…ไม่กล้าจะทำเองหรอกนะ แถมเจ้าบ้านี่…ก็ไม่รู้จักจะช่วยกันบ้างเลย
“งั้นฉันจะทำแล้วนะ” ผมตัดสินใจพูดขึ้น เผื่อจะกระตุ้นให้มันหื่นได้บ้าง แต่เปล่าเลย เจ้าลามกนี่ ดันทำตัวเป็นท่อนไม้ซะได้ แถมยังเป็นท่อนไม้…ที่โด่ไม่มีล้มเสียด้วยสิ ให้ตายเถอะ!
“ก็ทำสิ นายเป็นฝ่ายรุกไม่ใช่เหรอ” เจ้านัทพูดหน้าตาย ก่อนจะพริ้มตาลงทำท่าจะหลับเสียอย่างนั้น
ผมมองอย่างครุ่นคิด ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ช่วยทำให้ ท่าแบบนี้จะทำได้ก็มีแต่ออนท็อปเท่านั้น
ผมก็คงต้อง…
…เอ้อ…ก็ต้องเริ่มเองสินะ?
ในเมื่อออกคำสั่งกับมันไปแล้ว ว่าจะเป็นฝ่ายรุก จะกลับคำตอนนี้ ก็คล้ายจะไม่ทันแล้ว เวรกรรมจริง ขุดหลุมฝังตัวเองอีกแล้วสิเนี่ย
ผมขยับตัวนิดหน่อยอย่างอึดอัดบนตัวเจ้านัท ถึงจะพอรู้ท่านี้ทางทฤษฎีแล้ว แต่ภาคปฏิบัติ มันไม่ง่ายดายขนาดนั้น เจ้าหนูน้อยของเจ้านัท ก็ตื่นตัวซะไม่มี ขนาดตั้งเท่านี้…ใครจะกล้าทำเองได้
พอจะเริ่มเองก็ไม่มั่นใจ จะรอให้อีกฝ่ายช่วย มันก็ดันทำเป็นไม่สน หนอยแน่ะ จะเอาคืนตอนไหนผมไม่ว่าเลย แต่ดันมาเอาคืนตอนอย่างนี้ มันมีเคืองนะ แล้วผมก็แอบเห็นเจ้านัทตัวสั่น เพราะกลั้นหัวเราะแทบตาย แกล้งกันล่ะสิ…ขอถอนคำพูดที่เผลอชมมันว่าน่ารักเมื่อกี้ได้ไหม
ผมหายใจเข้าลึก หงุดหงิดกว่าเก่าเป็นทวีคูณ ก็ไอ้บ้าที่ไหนล่ะ ที่ทำผมอารมณ์ค้าง ยังมีหน้ามาหัวเราะเยาะกันอีก
“ไม่ขำเลยนะนัท ถ้านายยังหัวเราะไม่เลิกล่ะก็ ฉันจะกลับบ้านแล้ว” ผมดุมันอย่างเริ่มจะพาล ก็คนมันอารมณ์ค้างนี่นา จะให้ใจเย็นไหวได้ไง
หากพอจะผุดลุกขึ้น กลับถูกมือแข็งแรงนั้นดึงเอาไว้ พลางพูดด้วยเสียงเข้ม “ฉันทำตามเงื่อนไขของนายทุกอย่างแล้วนะเนย นายเองต่างหาก ที่ไม่ยอมทำตามเงื่อนไขของเรา”
ผมชักอึกอัก ที่มันพูดก็ถูกอยู่ แต่ก็เพราะเจ้าบ้านี่ไม่ใช่เหรอ ที่ทำให้ผม…ผม…รู้สึกแปลก ๆ แบบนั้น
แล้วไม่คิดจะรับผิดชอบกันเลยหรือไง!
“กะ…ก็…ก็ฉัน…” ผมพยายามจะแก้ตัว
เจ้านัทมองปากนุ่ม ๆ ของผม ที่ขบกันเสียจนแดงเรื่ออย่างเขินอายนั้น ก่อนจะยิ้มให้ “นายทำได้อยู่แล้วน่า มาสิ ฉันจะช่วย…เป็นกรณีพิเศษก็ได้นะ”
แน่ะ ดูมันสิ มีพูดเอาบุญคุณอีกนะ ไอ้เจ้าบ้านี่ แต่ผมก็เถียงมันไม่ได้ซะด้วยสิ…เพราะตอนนี้ ผมรู้สึกต้องการมัน…มากกว่าเดิมเสียอีก แค่เห็นหน้านั้น…ยิ้มแบบนี้ให้เท่านั้นเองนะ
นี่ผมเป็นอะไรแล้วเนี่ย อย่าบอกนะ ว่าแอบคลั่งหน้าหล่อ ๆ ของเจ้านัทเข้าเสียแล้ว ไม่สิ มันหล่อตายล่ะ ผมสิ หล่อกว่าตั้งเยอะ ที่สำคัญผมไม่ใช่พวกสาว ๆ ในห้องสักหน่อย ที่แค่เห็นเจ้าบ้านี่ยิ้ม ก็กรี๊ดได้กรี๊ดดี
แต่ว่า…
ยังไม่ทันขบคิดให้มากความ เจ้าหื่นที่แกล้งทำเป็นท่อนไม้เมื่อครู่ ก็ขยับยกตัวขึ้นมาประจันหน้ากับผมที่นั่งคร่อมมันอยู่เสียแล้ว แววตาที่เจิดจ้าจริงจังนั่น ทำให้ผมหลบสายตาทันควันโดยสัญชาตญาณ หน้าชักร้อนผ่าว เจ้าหื่นนี่ มองได้มองดี ผมโป๊อยู่นะ แถมท่าตอนนี้ ก็ยังจะ…
“อย่ามองนักซี่ จะให้ทำอะไรก็บอกมา” ผมดุมันเสียงแผ่ว จนคนฟังอมยิ้ม
“วันนี้นายเป็นคนรุกไม่ใช่หรือไง?”
ผมกำมือแน่น เขินก็เขิน อายก็อาย มันยังจะมายวนกันอีกนะ นี่มันใช่เวลาเรอะ
“ก็…ก็ฉัน……….ฉันทำไม่เป็นนี่…” สุดท้ายผมก็ต้องยอมรับกับมันจนได้ ก็จะทำไงได้ล่ะ มันไม่ยอมทำให้ผมซะทีนี่ แล้วตอนนี้ ผมก็…จะทนไม่ไหวแล้วด้วย
ร่างสูงโน้มตัวมาใกล้ กระซิบที่ข้างหู “นายก็น่ารักแบบนี้แหละนะเนย” เสียงเบา ๆ นุ่ม ๆ นั้นทำให้หัวใจของผมเต้นแรงขึ้นอีก ผู้ชายถูกชมว่าน่ารัก ไม่เห็นน่าดีใจตื่นเต้นตรงไหน แต่ผมก็…ดันตื่นเต้นเพราะเจ้าบ้านี่ซะได้ รอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้!
“มาสิ ลุกขึ้นนิดนึง แล้วเกาะคอฉันไว้นะ มันไม่ยากนักหรอก ฉันช่วยนายไปตั้งเยอะแล้วไม่ใช่เหรอไง”
หน้าผมแดงแป๊ดขึ้นมาทันที ก็ไอ้ที่ ‘ช่วย’ นั่นน่ะ มัน…เฮอะ โกหกกันทั้งเพสินะ แล้วมาบอกว่าช่วยให้เจ้าจ้อยใหญ่ขึ้น…เอ๊ย เอาอีกแล้ว ติดชื่อนั่นมาเลย เรียกบ่อย ๆ เกิดจ้อยขึ้นจริง ๆ ผมจะให้มันรับผิดชอบผมไปตลอดชีวิตเลยคอยดู!
แต่ผมก็รู้ว่าจะไปโวยวายตอนนี้คงไม่เหมาะ ไหน ๆ มันก็จะช่วยผมแล้ว ยอม ๆ ไปก่อน แล้วค่อยไปคิดบัญชีวันหลังก็แล้วกัน หยั่งกะของมันใหญ่กว่าผมนักนี่ เดี๋ยวสูงขึ้นอีกมันก็ใหญ่เองนั่นแหละน่า
“ลุกแล้ว…นายจะให้ฉัน…?” ผมถามมันอย่างไม่แน่ใจ
“อื้ม นายก็รู้อยู่แล้วไม่ใช่เรอะ” มันว่าพลางฉีกยิ้มหวาน “ก็แค่… ‘นั่ง’ ลงไป ก็เท่านั้น เฮ้อ…แค่นี้ยังต้องให้สอนอีก แล้วเมื่อไหร่ นายจะมีปัญญารุกกับใครเขาได้ล่ะเนี่ย” มันส่ายหน้าทำทีระอาจนน่าหมั่นไส้
“บ้าสิ ก็ของ ๆ นาย…มันตั้งเท่านั้น…” ประโยคหลังชักแผ่วอีกแล้ว มันอายนะนั่น ย้ำอยู่ได้!
“อ้อ นั่นสินะ มันไม่ ‘จ้อย’ แบบของนาย เลยลำบากหน่อย” น้ำเสียงกลั้วหัวเราะนั่นเล่นเอาผมชักของขึ้น
“ใครบอกมันใหญ่กัน กะอีแค่เล็กเท่านี้ ฉันไม่เดือดร้อนนักหรอก!” ผมสวนกลับทันที ก็เล่นดูถูกของรักของหวงกันเสียขนาดนี้ ใครจะไปทนไหว
คนฟังอมยิ้มเจ้าเล่ห์ “งั้นเหรอ…ถ้างั้นก็รีบทำสิ ขนาดแค่นี้สำหรับนาย คงสบายมากอยู่แล้วนิ นายก็อยากให้ฉันทำไว ๆ ไม่ใช่เหรอ ถ้านายไม่จัดการเองก่อน ฉันก็ ‘ช่วย’ ไม่ได้หรอกนะ”
ไอ้บ้านี่มัน…..!!! ผมชักอยากตั้นหน้ามันสักที แต่ท่าตอนนี้ มันไม่เหมาะเท่าไหร่
ทำเองก็ได้ ไม่เห็นจะต้องง้อเลย!
-
ผมกดสะโพกลงต่ำ จนแตะเจ้านัทน้อย ที่ขนาดเหมือนจะไม่น้อยสักเท่าไหร่แล้วตอนนี้ แต่ผมจะไม่เรียกมันว่าเจ้านัทใหญ่อีกแล้ว เฮอะ จะใหญ่สักแค่ไหน มันก็ยังเด็ก ๆ แหละว้า
ทว่าพอแตะเข้าให้ ผมก็เผลอสะดุ้ง เมื่อรู้สึกได้ถึงความแข็งขืน…และตั้งชัน จนต้องลอบกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อก…โด่ไม่มีล้มเลยจริง ๆ เจ้าลามกนี่ แล้วผมจะใส่เข้าไป…รอดเหรอเนี่ย
นิ้วคล่องแคล่วสองนิ้วบังคับสอดรวดเดียวเข้าลึก เล่นเอาผมสะดุ้งเฮือกอีกรอบ อย่างตกใจกว่าเก่า ยังคงเป็นเจ้านัท ที่ทำผมอีกแล้ว!
“เอาออกไปนะ คนลามก นายเลิกเอานิ้ว…อา…อยะ…ฮ้า…” ผมหอบน้อย ๆ เสียงกระเส่าขึ้นทันตา อาจจะเพราะไฟติดมาพักใหญ่แล้วด้วย เลยทำให้อารมณ์มันอ่อนไหวแถมรุนแรงง่ายกว่าที่เคยมากมายนัก
“เอาน่า ฉันกำลัง ‘ช่วย’ นายอยู่นะ เชื่อฉันเถอะ แล้วจะดีเอง” เจ้านัทปลอบผมเบา ๆ นิ้วนั้นควานภายในอย่างนุ่มนวล สลับขยับเข้าออกจนตัวผมต้องเกาะไหล่แข็งแรงนั้นไว้แน่น แถมยังเผลอจิกเล็บ ลงกับแผ่นหลังเจ้านัทเต็มแรงเสียอีก แต่มันก็ไม่ได้มีท่าทีเจ็บปวดอะไรนัก และตอนนั้น ผมก็ไม่ได้รับรู้ด้วย ว่ามันจะเจ็บมั้ย เพราะนิ้วบ้านั่น…ยังขยับไม่มีหยุดเอาเสียเลย
“ฉันไม่ไหวแล้วนะ…นัท…ตรงนั้นมัน…”
“อื้ม ฉันรู้แล้วล่ะเนย เอาล่ะ ฉันจะเอานิ้วออกแล้ว นายรู้ใช่ไหม ว่าต้องทำยังไงต่อ”
ผมพยักหน้ารับเบา ๆ งวดนี้ไม่มีลังเลหรือปฏิเสธอีกต่อไปแล้ว เมื่อปลายนิ้วนั้นรั้งออก เจ้านัทก็จับที่เอวบางของผมแทนที่ ก่อนช่วยกดแกมรั้งรับน้ำหนักไว้ ไม่ให้ทิ้งลงไปรวดเร็วจนเกินไป
มือของผมสัมผัสที่แก่นกายเบื้องล่างของเจ้านัท รู้สึกได้ถึงความเกร็งแน่น ใช่ว่าแค่ผม ที่กำลังต้องการ เจ้านัทเอง ก็คงทนมามากแล้วพอกัน เพียงแต่มันนิ่งเสียจนผมไม่รู้ ก็เท่านั้น
ผมจับมันให้ตรงจุด ก่อนหายใจเข้าลึก แล้วค่อย ๆ กดตัวลงมา ส่วนปลายที่แทรกเข้า ใหญ่กว่าที่คิดเสียอีก คราวก่อนเจ้านัทมันทำยังไงกันนะ ผมถึงได้…ไม่อึดอัดขนาดนี้
“อา…มัน…แน่นจัง…” ผมร่ำร้องขอความช่วยเหลือ น้ำตายังเอ่อคลอดวงตาอย่างไม่อาจข่มกลั้น สัมผัสที่แทรกเข้ามันมากกว่าแค่นิ้วที่เจ้านัททำให้มากมายนัก
“นายทำได้น่า ค่อย ๆ นะ” เจ้านัทดูจะใจดีขึ้นอีกนิด ก่อนช่วยผมค่อย ๆ กดตัวลงช้า ๆ สัมผัสที่เสียดสีเล่นเอาผมสะท้านเฮือก ขยับจะลุก แต่มือแข็งแรง กลับรั้งตัวผมไว้
“ปล่ะ…ปล่อยนะ..อึก…มัน……..” ผมพยายามห้ามด้วยเสียงกระเส่าตะกุกตะกัก แต่มือนั้นก็ไม่ยอมปล่อย “อีกนิดน่าเนย” เจ้านัทพูดเหมือนจะใจดี แต่มือมันดันกดตัวผมลงเสียจนร้องเสียงหลง ความอึดอัดคับแน่นนั้นทำเอาผมขยับตัวไม่ได้ไปชั่วขณะเลยทีเดียว
“ไม่นะ..มันทร..ทรมาน…อึ้ก…” ผมร้องไห้ออกมาจนได้ มือแข็งแรงเช็ดน้ำตาเบา ๆ ก่อนจะบอกให้ผมหายใจเข้าลึก ๆ และไม่ให้เกร็ง ผมพยายามทำตามอย่างว่าง่าย เสียงชมเชยเบา ๆ ทำให้ใจผมพองโตอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ความอึดอัดที่เป็นในตอนแรก ค่อย ๆ ลดลงเมื่อร่างกายปรับตัวได้ แต่ไม่ทันจะได้หายใจทั่วท้อง ผมก็ต้องร้องอย่างตกใจอีกครั้ง
เจ้าท่อนไม้ในตอนแรก กลับขยับได้มีชีวิตชีวานัก ยามสะโพกแกร่งสวนขึ้น มันยิ่งแทรกเข้าลึกกว่าที่เคย ผมดิ้นรนขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนเจ้านัท แต่มันก็ไม่ยอมปล่อย
“อึ้อ!!! อะ…ฮ้า…ไม่นะ…อย่ากระแทก..อ๊า….” ผมร่ำร้องจนแทบฟังไม่รู้เรื่อง แต่เจ้านัทก็ไม่ยอมหยุด คงเป็นเพราะผมปล่อยมันค้างเนิ่นนานมาพอ ๆ กัน เจ้านัทเลยเริ่มหื่นเสียจนผมตั้งตัวไม่ติด แต่ก็ใช่ว่าผมจะไม่ต้องการนี่ เพียงสักพักที่ร่างกายเริ่มคุ้นเคย ผมก็เริ่มรู้สึกอยากขยับเองบ้างแล้วเหมือนกัน
“ให้ฉันทำ…บ้างนะ” ผมกระซิบบอกอีกฝ่าย ความอายเริ่มจางหาย มีเพียงความต้องการกันและกัน ที่ชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ คนฟังยิ้มให้แล้วบอกว่า
“เอาสิ วันนี้นายเป็นฝ่าย ‘รุก’ อยู่แล้วนี่ อยากทำอะไรก็ทำเลย”
ดูซิ มันยังไม่วายเหน็บแนมผมอีก แต่ผมไม่สนใจแล้ว ไหน ๆ มันก็ให้ผมทำทุกอย่างที่อยากทำได้ ผมจึงตั้งหลักอีกครั้งด้วยการทรงตัวด้วยตัวเอง ก่อนขยับสะโพกขึ้นลงช้า ๆ สร้างความมั่นใจ ทำเพียงไม่กี่ครั้ง ก็รู้สึกว่าขยับได้ง่ายขึ้นแล้วแถมยังรู้สึก…มากขึ้นอีกด้วย ผมกอดเจ้านัทไว้ แล้วขยับประสานกับการเคลื่อนไหวของอีกฝ่าย เข้าจังหวะกันได้ดีโดยแทบไม่รู้ตัว
เสียงครางต่ำของคนด้านล่างทำให้ผมลอบอมยิ้ม จริง ๆ แล้วถ้าไม่ได้เจ้านัทช่วย ผมคงไปไม่รอดอีกเหมือนเดิม และเจ้าตัวก็คงอดทนมามากพอกัน ที่จะทำให้ผม…พร้อมพอ จะเริ่มทำได้
“ขอบใจนะนัท” ผมพึมพำใกล้ ๆ คนฟังเลิกคิ้วอย่างงุนงง เพราะรู้ตัวดี กว่าแอบแกล้งเอาไว้เยอะ
“ขอบใจเรื่องอะไรกัน”
“อา…ก็นาย…ทำให้ฉันรู้สึก……เอ่อ…”
“หืม?” ใบหน้านั้นยิ้มน้อย ๆ อีกแล้ว เป็นรอยยิ้ม ที่ผมชอบมากเสียด้วย
ผมหลบตาแล้วพึมพำ “รู้สึก…ดี…น่ะ”
“วันนี้ฉันไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย นายนั่นแหละ ที่ทำให้ ‘เรา’ รู้สึกดี” ไม่รู้ทำไม พอมันพูดว่า 'เรา' ผมก็ใจเต้นขึ้นอีก มันเหมือนกับว่า พวกเรา...รู้สึกร่วมกัน และนั่น ก็ทำให้ผม...ดีใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“อื้ม…นายก็รู้สึกดีใช่ไหม” ผมถามกลับอย่างเคอะเขินนิดหน่อย
“แน่นอนสิ เพราะเป็นนายไงล่ะ” ว่าแล้วก็ยิ้มหวานแบบเจ้าเล่ห์อีกแล้ว “แล้วเดี๋ยวนาย…ก็จะรู้สึกดีกว่านี้อีก” มันว่าก่อนจะสวนสะโพกเข้าหาเสียถี่จนผมหลุดเสียงครางอีกรอบ
“อ๊า…นาย…อึ้ก…” ผมไม่น่าไปชมมันเล้ย รู้สึกว่า…มันจะหื่นกว่าเดิมเสียอีก แล้วตอนนี้…อา…แต่มัน…
ผมกอดมันแน่นกว่าเดิม “อึก…แรงกว่านี้…ก็ได้นะ”
คนฟังหัวเราะเบา ๆ ก่อนตอบว่า “ฉันรู้อยู่แล้ว ว่านายน่ะ มาโซ” ว่าแล้วมันก็ทำแรงขึ้นอีก จนผมหมดปัญญาจะตอบโต้หรือแย้งอะไรได้อีกต่อไป
กว่าพวกเราจะไปถึงจุดหมาย ก็เล่นเอาผมแทบระบมอีกครั้ง แม้งวดนี้ ดูว่าร่างกายผม จะคุ้นเคยกว่าคราวก่อนแล้วก็ตาม ร่างที่หอบน้อย ๆ นอนเคียงข้าง พลางพึมพำขึ้นมาอย่างนึกได้
“จริงสิ ลืมไปเลย”
“ลืมอะไรเหรอ” ผมที่แทบจะลืมตาไม่ขึ้น ถามเสียงแผ่ว
“ลืมดูหนังน่ะสิ อุตส่าห์ให้เจ้าเอกหามาเป็นพิเศษเลยนะนั่น”
หนังแผ่นนั้น…จริงสิ จุดประสงค์หลักของผม ลืมเสียสนิทเลย ผมยังฝืนดวงตาที่ใกล้จะปิด สั่งเจ้านัทขึ้นว่า “ไม่รู้ล่ะ ยังไงนายก็ต้องไรท์ให้ฉันด้วย ไม่งั้นล่ะก็ ฉันจะไม่ทำกับนายอีกแน่ ๆ”
“ไม่เอาหรอก” เจ้านัทขัดขึ้นทันที
“ขี้โกงนะ นายจะดูคนเดียว แล้วก็เก่งคนเดียวอีกล่ะสิ” ผมว่ามันอย่างน้อยใจนิด ๆ
มือแข็งแรงลูบผมนุ่มของผมเบา ๆ ปลอบ ก่อนกระซิบว่า “ถ้านายอยากดู ก็มาดูที่บ้านฉันสิ ฉันไม่ไรท์ให้หรอก เดี๋ยวนายก็เก่งกว่าพอดี เอาวันที่ไม่มีคน…แบบวันนี้ไง ทีวีบ้านฉันจอใหญ่นา รับรองจะให้นายศึกษาได้ทุกท่า อย่างละเอียดแน่”
“จริงเหรอ…”
เจ้านัทยิ้มเจ้าเล่ห์อีกแล้ว และผมเอง…ก็ทำเป็นไม่เห็น แม้จะรู้ดี ว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่
“แน่นอน ฉันสัญญานะ ว่าจะไม่ดูก่อน เราจะมาดูพร้อม ๆ กัน ดีไหม แล้วฉันจะให้นายรุกอีกสักครั้งก็ได้นะ ว่าไงล่ะ”
“คราวหน้า…ฉันจะกดนายให้ได้เลย…คอยดูสิ” แก้มใสเริ่มแดงซ่านอีกครั้ง
ครั้งนี้ผมยังอ่อนด้อยประสบการณ์นัก แต่ครั้งหน้า…ผมไม่ยอมแพ้แน่ ๆ
ฝากไว้ก่อนเถอะ!
- จบ ภาคเอาคืน -
อ่านต่อตอนที่ 3 จูบวาเลนไทน์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=20360.msg1483841#msg1483841)
=========================
นิยายที่ลงไปแล้วในบอร์ดนี้ เผื่อสนใจอยากอ่านเพิ่ม: Special Triple (จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=12935.0), Absolution cafe (จบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13610.0)
เรื่องสั้น (จบแล้วทุกเรื่อง): ทายาทมรณะ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=12350.0), Full moon night (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=14120.0), Give me your hand (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=14381.0), เรื่องอย่างว่าของเซี่ยเอ๋อร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21649.0)
-
จบไปอีกตอนนะคะ ส่วนตอนต่อที่ว่าอาจจะเป็นซีรี่ส์ คงจะมาต่อเรื่อย ๆ ขึ้นกับว่ามีไอเดียมาตอนไหน ก็รอนิดนึงละกัน พักนี้ยุ่ง ๆ อยู่นิดหน่อยน่ะค่ะ
ขอบคุณทุกท่านสำหรับเสียงตอบรับ ถ้าทำเป็นซีรี่ส์ เราคงจะเพิ่มตัวละครเข้าไปอีก
มีบางเรื่องในโนลิมิต เล่ม 1 กับเล่ม 2 ที่เราเขียนตัวละครตัวอื่น นอกเหนือจากนัทกับเนย เอาไว้ก่อนแล้ว และคงรวมเป็นซีรี่ส์เดียวกัน ในเซ็ตนั้น เราเรียกมันว่า ซีรี่ส์โรงเรียนเด็กน้อย (แอบจิต) ค่ะ ใครเคยอ่านอาจจะพอเชื่อมโยงกันได้อยู่
เรื่องใส ๆ (?) แบบนี้ คงต่อได้เรื่อย ๆ แหละนะคะ คอยอ่านกันต่อไปละกันค่ะ ^^
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
มีให้เสียเลือดตลอด
-
หุหุ มารออ่านซีรี่ส์นัทเนย ^^
-
= [] =''
โฮกกกกกก เลือด เลือดออกหมดตัวเเว้ววววว
> [ ] <!
-
:haun4: :pighaun: :jul1:
+1 นะคะ
-
:jul1:
-
เนยรุกด้วยการ on top จนได้ ฮิๆๆๆ :haun4: :haun4:
-
อ่านจบเลือดท่วมจอ
โฮกกกกก :pighaun:
-
มิคจัง o13 สุดยอดจร้า
-
I
LOVE
3P
o13 :pighaun: o13
-
:jul1: :jul1: :jul1:
โฮกกกกกกก เด็กน้อยคู่นี้ เขาแรงดีกันจริงๆ :m25:
-
:pighaun: สุดท้าย.. น้องเนยของเราก็ได้รุก(ด้านบน)สักที ๕๕
น้องเนยไม่ยอมรับสักทีว่าตัวเองน่ารัก :-[
-
จะให้รุกอีกสามครั้งเชียว หุหุ
-
เสียเลือดอีกแล้วเรา ทั้งนัททั้งเนยร้อนแรงจริงๆ
:กอด1: :L2: :pig4:
-
:m25: +1 ค่ะ
-
นั่นเรียกว่ารุกหรือเนย
ไม่ได้เรื่องเลย มาเราสอนเอง :angry2:
-
55+++ ขอบคุณนะคะคนเขียน จบจนได้เเละเเล้ว เนยก็ได้รุกจริงๆ น่ารักนะเนี่ย เป็นซีรีส์ก็ดีนะคะ เเนวใสๆเเบบนี้หายาก กร๊ากกกกก :jul1:
-
เนยรุก..
.
.
.
.
.
รุกขึ้นมานั่ง
-
รออ่านอะไรที่มันใสๆ(?)แบบนี้อีก
ชอบบบบบบบบบ :impress2:
-
คงมีซักวันที่เนยจะรุกสำเร็จ...ว่าแต่ถ้าถึงวันนั้นจริง ๆ นัทจะยอม"รับ"รึเปล่านี่สิ :z1:
-
เอาคืน.....
อย่างร้อนแรงเลยน่ะเนย :jul1: :jul1: :jul1:
-
555555555555555555...............เนยก็ไม่รอดจนได้
-
+1จ๊ะ สุดท้ายน้องเนยก็ต้องขย่มตอจริงๆ อิอิ
-
เ้หอะๆ เนยมันจะได้เอาคืนมะเนี่ย :laugh:
-
o13 o13 สุดยอดครับ +1 เป็นกำลังใจให้น๊า
-
ชอบอ่
นยอย่รุกลยมิหมหรอก อิอิ
-
ในที่สุดก็ได้ "รุก" จริงๆแล้วล่ะ :laugh:
-
หุหุ...
เนยเสียท่านัทอีกแล้ว
ที่คัญ....ออนท๊อปอีกต่างหาก ><~~~~~
-
ตกลงว่าเนยได้เอาคืนแล้วใช่มิ
ได้เอาอะไรคืนละนี่
แต่ได้รุกเนอะ รุกเข้าไปรับ แถมยังต้องลุกมานั่งอีกต่างหาก :z1:
บวก 1 แต้ม นะจ๊ะพีจัง ขอบคุณจ้า
-
:serius2:เป็นรุก...ทำไมมันยากอย่างนี้ว่ะ!!!
-
:L1:
-
เลือดพุ่งๆ :pighaun:
-
สนุกมากเลยค่ะ
-
เลือดพุ่งๆ
สนุกมากเลยค่ะ
-
รุกแนวใหม่หรอจ๊ะเนยจ๋า
แบบนี้นัทก็คงขอเป็นรับตลอดชีวิต อิอิ
-
ใสจนได้เลือดเลยค่ะ อั๊ย~~ :m25:
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกก..
เรื่องนี้สุดยอดมากค่ะ ชอบที่ซู้ดดดดดดดดดดดดดด..
ขอบคุณนะคะ
-
สุดท้ายเนยก็ได้รุก(ออนท็อป)
-
:m20: :m20:หนูเนย
-
ขอบคุณสำหรับนิยายใสใสมากๆค่ะ :jul1:
-
:jul1: :jul1:
นิยายรักใสๆ ใสๆมากเลยค่ะ
-
ใสจริงๆนิยายเรื่องนี้ :m25: :jul1:
-
ใสสุดๆเลย :jul1:
-
คุๆๆ เนยเอ้ย ชาตินี้จะได้กดนัทไหมเนี่ย
-
เชื่อแล้วๆ ๆๆๆๆ ว่ามันใสจริงๆเรื่องนี้ :laugh:
-
ไม่ว่าจะฝึกเคล็ดลับการเป่ายิ้งฉุบยังไง หนูเนยก็ไม่ทันเจ้านัทมันหรอก 555555
-
:jul1:55555
<3 ขอบคุณมากครับคนแต่งคนโพสต์ที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่าน
หนุกมากครับ หื่นดี คริคริ :L2:
-
เนยเอ้ย... ไม่ทันเจ้านัทมันจริงๆ หุหุ
-
อืม เนยน่ารักมากกกกกกก>///<เเล้วเรื่องนี้ก็ :jul1: :jul1:
-
o13นัทนายสุดยอดเลย รุกแบบไม่รู้ตัว
รับ จะมาเก่งกว่า รุกได้ไง
-
:m25:
อย่ารุกเลยจ้ะ เนย
มันคงไม่รุ่งหรอก คอยรับกับร้อง ให้นัทฟังก็พอแล้ว
-
ไม่ได้ต่อเสียนาน เลยเอาตอนใหม่มาแปะ จริง ๆ เรื่องนี้เราเขียนมาตั้งแต่ช่วงวาเลนไทน์แล้ว จนตอนนี้ก็ยังไม่จบซะที เลยคิดว่ามาแปะดีกว่า เผื่อจะมีคนช่วยเข็น ๆ ทวง ๆ ให้จบได้บ้าง
ดังนั้นขอแจ้งไว้ก่อนว่าเรายังแต่งไม่จบนะคะ ดังนั้นอาจจะแปะไม่ถี่แบบรายวัน เพราะช่วงนี้ยุ่ง ๆ อยู่เหมือนกัน แต่จะพยายามมาอัพค่ะ ยังไงอ่านแล้วก็ส่งเสียงกันหน่อยแล้วกันนะคะ ^^
Edit: แต่งจบแล้วนะคะ อ่านกันได้เลยค่ะ
====================
จูบนั้นสำคัญไฉน?
(part 1)
ช่วงนี้ในตอนเย็นครึกครื้นกว่าปกติ เพราะพรุ่งนี้จะเป็นวันสำคัญ สำหรับหนุ่มสาววัยเจริญพันธุ์อย่างพวกผม หรือพูดง่าย ๆ ว่ามันเป็นวันที่พวกเรา…บรรดาหนุ่มโสดไร้ปัญญาหาสาวมาเป็นแฟน ใช้วันพิเศษนี้ เพื่อหาใครสักคน มาเป็นคู่ใจให้ได้
เพราะว่ามันคือวันแห่งความรัก หรือที่ฝรั่งเขาเรียกว่า ‘วันวาเลนไทน์’ นั่นเอง
ถึงพวกเราจะเป็นคนไทย ที่ไม่เห่อของนอกสักเท่าไหร่ แต่โอกาสจะจีบสำเร็จสูง ก็ต้องวันนี้นั่นแหละ
ก็ใครใช้ให้เมืองไทย ไม่โปรโมทวันแห่งความรักเป็นวันอื่นบ้างล่ะ ผมก็เลยต้องยอม ๆ ตามฝรั่งกับเขา เผื่อจะได้จีบคุณหนูเอมิกาติดสักที
“เฮ้ย เนย พรุ่งนี้เอาไง” เสียงเอกทักผม เจ้าเอกนี่เป็นเจ้าพ่อคลังเอวีประจำห้อง มันชอบไรท์แผ่นมาแบ่งปันเพื่อนฝูงอยู่เป็นประจำนั่นล่ะครับ ผมเองก็ต้องอาศัยใบบุญมันอยู่เรื่อย แม้ว่าบางที จะโดนเจ้านัทตัดหน้า แถมผูกขาดหนังบางแผ่นไปด้วยสินบนหลายร้อยด้วยก็เถอะ ก็ใครให้บ้านมันรวยกว่าล่ะ คนจนอย่างผม เลยต้องอดต่อไป สองมาตรฐานชัด ๆ!
“นายยังคิดจะจีบยัยคุณหนูเอมิกาอยู่มั้ยเนี่ย” เสียงเอกกระซิบถาม ผมเหลือบมองเจ้านัทอย่างลืมตัว เจ้านั่นกำลังคุยกับสาว ๆ กลุ่มใหญ่อยู่ แถมยังยิ้มน้อย ๆ อย่างเท่ แบบที่ผมเรียกมันว่า ‘ยิ้มการค้ารับสาวสวย’ อย่างหน้าชื่นตาบาน เฮอะ ไอ้เจ้าคนเล่ห์ ยิ้มได้ยิ้มดี หวังของขวัญวาเลนไทน์จากแม่พวกนั้นล่ะสิ!
เจ้านัทได้ของขวัญมากกว่าใครในห้องทุกปี และยิ่งเทียบกับผม ก็ยิ่งต่างกันราวฟ้ากับก้นเหว เพราะผมน่ะ…ไม่เคยได้ของจากสาวคนใดเลยสักชิ้น…แถมบางปี ดันมีรุ่นพี่หนุ่ม ๆ แอบเอาขนมมาให้แทนเสียอีก รุ่นพี่ผู้ชายนะครับ ไม่ใช่ผู้หญิง แล้วแบบนี้ ผมจะไปแมนกับใครเขาได้ยังไง และที่น่ากลัวกว่าก็คือจำนวนหนุ่ม ๆ ที่เอาของมาให้ มันดันเพิ่มขึ้นทุกปีเสียด้วย!
‘สาว ๆ ที่ไหนเขาจะแล คนที่ได้ของขวัญจากผู้ชายกันล่ะ’ เจ้านัทมันเคยปรามาสผมไว้แบบนั้น ด้วยท่าทางอันน่าหมั่นไส้ จะไม่น่าหมั่นไส้ได้ยังไง ก็มันนั่งเอกเขนกอยู่ข้างโต๊ะ ที่มีของขวัญจากสาว ๆ กองโต ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เย้ยอยู่นี่นา
หนอยแน่ะ น่าเจ็บใจจริง ๆ
“คราวนี้แหละ ฉันจะจูบกับมาริสาให้ได้เลย!” เสียงเจ้าเป้า เพื่อนอีกคนของผมพูดอย่างมุ่งมั่น แน่ล่ะครับ มันเทียวไล้เทียวขื่อ ตามจีบมาริสา เพื่อนสาวห้องเดียวกันมานานหลายเดือนแล้ว แต่ผมว่า…ท่าทางดูไม่ค่อยจะมีน้ำยาแบบมัน คงจะไม่รอดเหมือนเดิมนั่นแหละ
“หวังน้อยจริงนะเป้า วันวาเลนไทน์แบบนี้ มันต้องจับกดให้ได้สิวะ” เสียงแบงค์ เพื่อนสนิทของเจ้าเป้าว่า พลางตบไหล่มันหนัก ๆ ถึงแบงค์จะเตี้ยกว่า ขนาดต้องเอื้อมมือขึ้นไปสูง กว่าจะตบไหล่เจ้าเป้าได้ แต่เจ้าเป้า ก็ยังชอบยึดมันเป็นที่ปรึกษาคนสำคัญอยู่ดี โดยเฉพาะในเรื่องของความรัก เพราะท่าทางเจ้าแบงค์นั้นดูเชี่ยวกว่าเยอะ แถมยังมีข่าวลือด้วยว่า มันคบอยู่กับอาจารย์อนุวัตร อาจารย์ประจำชั้นห้องเราด้วย ไม่รู้มันไปจีบติดได้ยังไง อาจารย์หล่อ ๆ แมน ๆ แถมสุภาพ ใจดีน่ารักขนาดนั้น
เจ้าเป้าหน้าแดงฉาน ก่อนค้านตะกุกตะกัก “ยังไงฉันก็ได้จับมือแล้วนา วาเลนไทน์แค่ขอจูบ แล้ววันหลัง…ค่อยทำเรื่องอย่างว่าสิ ของแบบนี้ มันต้องทำแบบเป็นขั้นเป็นตอนไม่ใช่เรอะ”
เจ้าแบงค์พยักหน้ารับ “เออ มันก็จริงหรอก อย่างนายน่ะ เอาแค่จูบให้รอดก่อนก็ยังดีนี่นะ แต่ว่า…อย่าฝันเปียกบ่อยนักล่ะ เดี๋ยวจะจูบผิด ไปจูบผู้ชายแทน”
คนฟังหน้าแดงหนักกว่าเก่า เพราะถูกพูดแทงใจดำ ผมมองมันแล้วแอบอมยิ้ม เขารู้กันทั้งห้องแล้วว่าเจ้าเป้า…มันเคยฝันเปียก แถมไม่ฝันธรรมดา ดันฝันถึงเทพวารี….ที่เป็นผู้ชายเสียด้วย แค่พวกเราไปทัศนศึกษากัน แล้วศาลของท่านเทพ มีรูปปั้นอย่างงามก็เท่านั้น
ก็เพราะเอวีเกย์แผ่นแรกแผ่นนั้นของเจ้าเอกนั่นแหละ ที่ทำให้พวกเรา…ฟุ้งซ่านกันเสียขนาดนี้ และก็เพราะเอวีแผ่นนั้นอีก…ที่ทำให้เจ้านัท…กับผม….
ผมลอบเหลือบมองอีกครั้ง เจ้านัทยังคุยกับสาว ๆ ไม่เลิก จนผมชักเริ่มหงุดหงิดเสียแล้ว
ว่าแต่…ผมจะไปหงุดหงิดมันทำไมเนี่ย
อ้อ ใช่สิ ก็เพราะวาเลนไทน์นี้ มันจะต้องได้ของขวัญเพียบอีกแหง ๆ ผมเลยหงุดหงิดที่แพ้มัน
ใช่ มันต้องใช่แน่ ๆ!
“ยังไงก่อนมีเซ็กส์ มันก็ต้องเริ่มจากจูบนั่นแหละ ในเอวียังมีเลยนี่นา” เจ้าเป้ายังคงแย้งต่อไปอย่างไร้เดียงสา
“ทำไมต้องเป็นจูบด้วยวะ” แบงค์ขัดขึ้นอย่างไม่เข้าใจ
“นายจะไปรู้อะไร ในการ์ตูนสาวน้อยทุกเรื่อง จูบแรก เป็นเรื่องสำคัญมากสำหรับสาว ๆ นะเว้ย แถมยิ่งจูบแรก ก่อนจะมีอะไรกัน มันยิ่งเป็นความทรงจำ ว่าผู้ชายคนนั้น…รักเธอมากขนาดไหนไงล่ะ ฉันศึกษามาดีนะขอบอก”
“ถ้าไม่จูบ แล้วทำเลย แสดงว่าไม่รักรึไง” ผมอดไม่ได้ ถามขึ้นบ้าง
เจ้าเป้าหันมามองผมอย่างงง ๆ ที่ผมดูไม่ได้รู้เรื่องอะไรเอาเสียเลย ท่าทางดูเชี่ยวขนาดนี้ มันคงศึกษาการ์ตูนสาวน้อยมาดี สาเหตุหนึ่งก็เพราะมันหวังจีบมาริสา ผู้คลั่งการ์ตูนตาหวานเป็นพิเศษอยู่นั่นแหละ แถมล่าสุด คุณเธอยังนิยมแนวที่เปิดไปมีแต่ผู้ชายกอดกันเสียด้วย
“ถ้าหวังแต่จะทำเรื่องอย่างว่า โดยไม่คิดจะทำแม้กระทั่งจูบ ก็แสดงว่าคนทำ มันหื่นหวังฟันอย่างเดียวน่ะสิ ไม่ได้สนใจจะรักเลย หรือเรียกง่าย ๆ ว่า ‘สนแค่ร่างกาย’ ไงล่ะ พวกนี้พอได้แล้วเบื่อ มันก็ทิ้งนั่นแหละ”
ว่าพลางยืดอกอย่างภาคภูมิใจว่า “ถ้าเป็นฉันล่ะก็นะ จะไม่ทำอย่างนั้นแน่ ๆ รู้มั้ยเนย ฉันกำลังหัดผูกก้านมะยมด้วยปลายลิ้นอยู่นา ใกล้สำเร็จแล้วด้วย รับรองจูบแรกของฉัน จะทำให้มาริสา จำได้ไม่รู้ลืมชัวร์”
“เขาใช้ก้านเชอรี่ไม่ใช่เรอะ” เจ้าเอกแย้งขึ้นมา จากการศึกษามาดี แต่ก็ยังหาแฟนไม่ได้เช่นกัน
“ก็เชอรี่มันแพงนี่หว่า แถมก้านมะยมยังหาง่าย ไม่ต้องเสียเงินด้วย”
“เฮ้ยเนย ว่าแต่ว่า นายจะมาฝึกด้วยกันกับฉันมั้ย” เจ้าเป้าหันมาถามผม ในความคิดของมัน ผมคงอ่อนพอ ๆ กับมันนั่นล่ะ จูบก็ไม่เป็น ทำอะไรก็ไม่เป็น จะจีบสาวก็ยังไม่กล้า
แต่มันคิดผิดแล้ว ผมน่ะ ถึงจะไม่เคยจูบ แต่เรื่องอย่างว่า…ผมทำมาตั้งสองรอบแล้วนะ!
…ถึงคนทำ…มันจะเป็นเจ้านัท ไม่ใช่สาว ๆ ก็เถอะ…
ผมยังคงเหลือบมองเจ้านัท เป็นรอบที่สาม และมันก็…ยังคุยไม่เลิกอีกเช่นเคย
ถ้าทำโดยไม่จูบ แสดงว่าไม่ได้ทำด้วยความรักงั้นเหรอ…
ผมเผลอตกอยู่ในภวังค์อยู่เป็นครู่ จนอีกฝ่ายต้องเขย่าตัวเรียก “เนย..เป็นอะไรล่ะนั่น”
“เอ้อ ไม่มีอะไรหรอก ฉันว่าฉันกลับบ้านดีกว่า” ผมตัดบทเมื่อตั้งสติได้ ผมจะมัวไปคิดเรื่องนั้นมากทำไม ดูซิ เดี๋ยวก็มีพิรุธจนพวกมันจับได้พอดี เรื่องที่ผมทำกับเจ้านัท มีแค่เราที่รู้ ผมไม่ได้บอกใคร เจ้านัทก็ไม่ได้บอก ดังนั้น…มันก็คงเป็นความลับต่อไป
ผมหยิบกระเป๋าที่เก็บเสร็จตั้งแต่ก่อนออดเลิกเรียนขึ้นมา แล้วหันหลังตั้งท่าจะเดินกลับบ้านทั้งอย่างนั้น ทิ้งให้บรรดาเพื่อน ๆ ที่กำลังจะปรึกษากันเรื่องวาเลนไทน์ซึ่งใกล้จะถึง มองมาด้วยความแปลกใจ
“เนยมันเป็นอะไรหรือเปล่าวะ ท่าทางแปลก ๆ” เป้าพึมพำอย่างงง ๆ เพราะตั้งท่าจะหาแนวร่วมไปฝึกจูบด้วยกัน แต่เป้าหมายดันไม่สนใจเท่าที่ควรอย่างผิดคาดเสียนี่
“ไม่เป็นอะไรมากหรอกมั้ง” แบงค์ว่าพลางอมยิ้ม “เดี๋ยวเจ้านัทก็จัดการเองแหละ”
ผมที่ยังไม่ทันได้เดินไปไกล ยังคงได้ยินคำพูดประโยคนั้น จนอดถอนใจไม่ได้ ทุกคนรู้ดีว่าผมไปไหนมาไหนกับเจ้านัทเสมอ ดังนั้นเวลาผมมีอะไรผิดปกติ ก็จะให้เจ้านัทคอยดูแลตลอด แต่จริง ๆ น่ะ ผมต่างหาก ที่ต้องคอยดูแลมัน คุณหนูอย่างมัน ทำอะไรเป็นซะที่ไหน ถ้าเราไม่ได้รู้จักกันตั้งแต่อนุบาลล่ะก็ ผมไม่สนใจมันแน่
แต่วันนี้ ผมกลับไม่อยากจะมองหน้ามันแล้ว
เพราะคำพูดเจ้าเป้าทีเดียว
…สนใจแค่ร่างกายงั้นรึ…
…เบื่อแล้วก็ทิ้ง…
ตั้งแต่ผมทำกับเจ้านัทมา…มันยังไม่เคยจูบผมเลยสักครั้ง!
แล้วแบบนี้ จะไม่ให้ผมคิดมากได้ยังไงล่ะ!!!
TBC
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณนะคะที่เอาตอนใหม่มาลงให้ค่ะ
:call: ชวยเข็นด้วยคนค่ะ
-
โอ้ๆๆอย่าคิดมากนะ
-
:serius2:
ต่อด่วนนนนนนนนนนนน
-
:กอด1: น้องเนย อย่าคิดมากๆ
ไอนัทมันจะรู้มั้ยเนี่ยว่าเนยงอนมัน มัวแต่นั่งเม้ากับสาวๆอยู่นั่น
-
เอ้อนะ มาต่อเร็วๆนะคะ
หนูเนยน่าสงสาร
-
งอนนนนนหรอจ๊ะนู๋เนย
-
เนยน่าสงสาร :กอด1:
-
นัทฟันแล้ว ไม่สนใจเนยเลยรึไง :m16:
น้องเนยของพี่ต้องสู้นะ
-
โถๆๆ เนยเลยคิดมากเลย
แต่จะว่าไป เจอประโยคอย่างนี้เข้า มันก็ชวนให้คิดหนักเหมือนกันอะเนาะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่า
โอ๋ๆๆ น้องเนย :กอด1:
นัทรีบมาดูใจด่วนเลยค่า
-
กรี๊ดด ค้างมากที่สุดในสิบโลกค่ะ~!!
สงสารหนูเนย :'(
นัท~!! มาเคลียร์ด่วนๆๆๆๆ~!!! ><"
-
มาต่อสิ อยากอ่าน!!~?
-
นัทรีบมาเคลียร์เลยน่ะ
อย่าให้เนยต้องอารมณ์เสีย :angry2:
-
:กอด1: โถ......น้องเนยของพี่นุ่น
(มามะ มากระซิบกระซาบนะคะ ที่ไม่จูบน่ะ เพราะน้องนัทมันจูบไม่เป็นหรอกค่ะ ฮี่ๆๆๆๆ มันกลัวน้องเนยไม่ประทับใจก็แค่น้านเอ๊งงงงง)
-
(part 2)
“รอด้วยสิเนย ทำไมนายออกมาไม่รอฉัน” เสียงคุ้นหูทักข้างหลังทำเอาผมชะงัก ก่อนตัดสินใจเร่งฝีเท้าขึ้นอีก โดยไม่หันกลับมามอง
“เนย เดี๋ยวสิ นายเป็นอะไร?”
“ฉันไม่เป็นอะไร ฉันจะกลับบ้านแล้ว ไม่ต้องตามมานะ” ผมพูดทั้ง ๆ ที่ไม่ได้หันไปมอง แน่ล่ะ ผมจะไม่ยอมใจอ่อนอีก เราก็แค่ทำกันเล่น ๆ…จริง ๆ เสียด้วยสินะ
ไม่ได้เป็นอะไรมากกว่านั้นเสียหน่อยนี่นา
“ไหนนายว่าจะไปค้างบ้านฉันไง คืนนี้เราจะดูหนังด้วยกันไม่ใช่เหรอ” เจ้านัทยังไม่ยอมแพ้
ผมหันกลับมาทันที ก่อนจะย้ำหนักแน่น “ฉันไม่อยากดูแล้ว นายดูไปคนเดียวก็แล้วกัน!”
เจ้านัทมองผมอย่างงงหนักกว่าเก่า แต่ผมไม่ปล่อยให้มันถามอะไรได้อีก โดยรีบจ้ำจากไปอย่างรวดเร็วกว่าเดิม แต่เพราะเจ้านัทมันสูงกว่า แถมยังแข็งแรงกว่า ขนาดผมรีบเดินแค่ไหน มันก็ยังฉุดมือผมไว้ได้อีกแล้ว
“เดี๋ยวสิเนย นายเป็นอะไรไป”
ผมมองเจ้านัท ด้วยดวงตาอันแดงเรื่อ เสียงเครือสะอื้นที่หยุดไว้ไม่อยู่ ได้แต่ว่ากลับไป “สำหรับนาย จะกับใครก็ไม่เห็นจะต่างนี่ เชิญนายไปชวนคนอื่น ดูหนังนั่นแทนก็แล้วกัน…ใครสักคน ที่เก่งกว่าฉัน อาจจะดีกับนายกว่าก็ได้นะ”
ว่าแล้วผมก็รีบวิ่งจากไป อย่างรวดเร็วกว่าเก่า ทิ้งให้เจ้านัทที่ยังคงอึ้ง ได้แต่มองตามอย่างไม่รู้จะทำยังไงดีกว่านี้
“พี่เนย ตื่นได้แล้ว!” เสียงใสกระตือรือร้นว่าแจ้ว ๆ ที่ข้างหู เล่นเอาผมที่กำลังแกล้งหลับแทบสะดุ้ง แต่ผมตั้งใจไว้แล้วว่าวันนี้ จะยังไงก็ไม่ไปโรงเรียนแน่ ๆ เลยขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มแนบแน่นกว่าเดิม พลางพึมพำตอบเสียงแผ่ว
“พี่ไม่สบาย บอกแม่ว่าวันนี้ขอหยุดนะ”
ดวงตากลมโตที่คล้ายคลึงกับผม กลับไม่ยอมละสายตาไป ผมรีบหลุบตาลงต่ำ หลับปี๋แทบจะในทันที ที่รู้สึกว่ากำลังโดนจับผิดอยู่ หากมือเล็ก ๆ แต่แข็งแรงนั้นกลับตวัดผ้าห่มที่คลุมตัวผมอยู่ออกรวดเดียว ก่อนจะใช้มืออังที่หน้าผากผมซ้ำ
“ป่วยการเมืองล่ะสิ ตัวก็ไม่ได้ร้อนสักหน่อย”
“อะ…โอ๊ย พี่ปวดท้องต่างหากเล่า!” ผมพยายามเถียง แกล้งกุมท้องทำตัวงอว่าปวดเสียเต็มประดา พยายามจะตบตาแม่น้องสาวสุดที่รัก ที่พักนี้ชักจะฉลาดเกินไปแล้ว ขนาดอ่อนกว่าผมตั้งสามปี ยังจะทำเป็นรู้ดีไปซะทุกเรื่องได้อีกนะ
ร่างผอมเพรียวในชุดนักเรียนประถม ท้าวสะเอวมองแล้วส่ายหน้าจนผมเปียยาวสองข้างปลิวลม
“ฮึ ไม่เชื่อหรอก พี่น่ะ โกหกใครเขาเป็นที่ไหน รีบ ๆ ลุกได้แล้ว พี่นัทมารอตั้งแต่เช้าแล้วนะพี่ วันนี้มาด้วยรถอย่างหรูเลยด้วยนา แหม ถ้าได้เป็นแฟนล่ะก็นะ คงไม่ต้องโหนรถเมล์ไปเรียนแล้ว คนอะไร ทั้งเท่ทั้งรวยซะขนาดนี้ พี่เนยน่ะ จีบพี่นัทให้น้ำหวานบ้างสิ”
เด็กสาวพูดต่ออย่างเคลิบเคลิ้ม ไอ้บ้านัทมันทำบุญด้วยอะไรกัน ไม่ว่าใครก็ชื่นชมมันเสียเหลือเกิน ผมคิดในใจอย่างหมั่นไส้ไม่เลิก
“ไม่ไป ก็บอกแล้วไง ว่าไม่สบาย” ผมพลิกตัวตะแคงหนีไปอีกด้าน อย่างดื้อแพ่ง
“ไม่ได้สิ วันนี้วันสำคัญนะพี่เนย ถ้าพี่ไม่ไป น้ำหวานก็แย่สิ”
ผมอดไม่ได้ ต้องพลิกตัวกลับมามองน้องสาวอย่างงง ๆ “แย่ยังไง แล้วมันวันอะไรกัน?”
“โหพี่เนย เชยจริง มิน่าล่ะ ถึงไม่มีปัญญาหาแฟนได้สักที” แม่น้องสาวตัวแสบเริ่มจีบปากจีบคอ ทำเป็นพูดดี ตัวเองก็ยังไม่มีเหมือนกันแหละว้า
“แล้วมันเกี่ยวอะไรด้วยเล่า ออกไปได้แล้วไป พี่จะนอนพัก” ผมทำเสียงเข้มขึ้นข่ม
“ห้ามนอนเลยนะพี่ ตื่นได้แล้ว พี่น่ะ มีหน้าที่ต้องเอาช็อกโกแลตของน้ำหวาน ไปแจกเพื่อนของพี่ด้วย” เธอว่าพลางส่งถุงใบโตมาให้ น้องสาวของผมอยู่ชั้นประถม ที่โรงเรียนเดียวกันนี้เอง ส่วนผมอยู่แผนกมัธยม แม้จะเรียนกันคนละตึก แต่คุณเธอก็ชอบไปวุ่นวายที่ห้องผมอยู่บ่อย ๆ จนสนิทกับบรรดาเพื่อน ๆ ผมไปด้วย
“ก็เอาไปให้เองสิ ทำเป็นพวกบ้าเห่อของนอกไปได้ ในไทยเขาไม่ได้แจกช็อกโกแลตผู้ชายกันสักหน่อย” ผมพูดต่ออย่างรำคาญ ถ้าพวกนั้นได้ช็อคโกแลตจากน้องสาวผม ปีนี้ก็มีแต่ผมคนเดียวสิ ที่ไม่ได้จากสาวคนไหนเลย เรื่องอะไรต้องช่วยด้วยเล่า!
“ถ้าพี่ไม่เอาไปให้ล่ะก็…” เด็กสาวยิ้มหวานอย่างน่ารัก แต่ในสายตาผม มันดูน่ากลัวกว่านั้นเยอะ “หนังเกย์โรคจิตที่ซ่อนไว้ใต้เตียง…น้ำหวานจะเอาไปเปิดให้แม่ดู”
ผมผุดลุกขึ้นแทบจะในทันที “หนังนั่นไม่ใช่แนวโรคจิตสักหน่อย!”
พูดแล้วก็ต้องชะงัก ลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างเผื่อน ๆ เมื่อสบตากลมโตของอีกฝ่ายเข้าจนได้
“นั่นแน่ พี่ไม่ได้ป่วยสักหน่อยจริง ๆ ด้วย! แต่เอ๊ะ พี่มีหนังแบบนั้นอยู่ใต้เตียงจริง ๆ ด้วยงั้นเหรอ วันหลังน้ำหวานดูด้วยคนได้มะ”
“ยัยเด็กแก่แดด ออกไปเลยไป!” ผมไล่ด้วยใบหน้าที่เขินจนแดงจัด
หากอีกฝ่ายกลับแลบลิ้นให้ “น้ำหวานจะบอกแม่ว่าพี่เนยแกล้งป่วยการเมือง ถ้าพี่เนยไม่รีบลุกใน 10 วินาทีนี้ล่ะก็ น้ำหวานจะให้พี่นัทมาปลุกพี่เนยแทน”
“อ่ะ…เจ้าบ้านั่น ยังไม่ไปอีกเรอะ” ผมหลุดคำถามออกมาด้วยน้ำเสียงเบาหวิว
“พี่นัทเขาเป็นเพื่อนที่ดี ไม่เหมือนใครบางคนหรอกน่า เขาบอกว่า เขาจะรอจนกว่าพี่จะตื่น แต่งตัวเสร็จ แล้วก็ไปพร้อมกัน ขนาดแม่ทักว่าจะสายนะ เขายังบอกว่า ก็โดนทำโทษด้วยกัน ไม่เห็นเป็นไรเลย” ว่าพลางยื่นหน้าใส ๆ เข้ามาใกล้ “ดูซิ พี่นัทเขาดีขนาดนี้ พี่เนยยังงอนเขาลงอีกเหรอ”
“ใครบอกว่าพี่งอน” ผมค้านเสียงแข็งทันที ทำไมทุกคนต้องรู้ทันผมด้วยนะ หน้าผมน่ะ มันแสดงออกชัดขนาดนั้นเชียวเหรอ? ผมจ้องน้ำหวานเขม็ง หากอีกฝ่ายกลับไม่ทุกข์ร้อน ใบหน้ากลมน่าเอ็นดูยังคงหัวเราะคิก
“ไม่งอนก็ไม่งอน คนอะไร ปากไม่ตรงกับใจ รู้งี้ให้พี่นัทมาปลุกเองก็ดีหรอก”
ผมรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าเก่า ขืนมัวแต่แกล้งหลับ ไม่รู้มันจะแอบลักหลับผมรึเปล่า ของแบบนี้มันไว้ใจไม่ได้หรอก
“มะ..ไม่ต้องเลยนะ พี่จะอาบน้ำแล้ว ไปบอกไอ้บ้านัทด้วยล่ะ ว่าไม่ต้องรอ ไม่อยากโดนทำโทษพร้อมมัน”
“ค่า…พี่เนยที่แสนดี กลัวพี่นัทต้องโดนทำโทษไปด้วยก็บอกเถอะ”
“ไม่ได้ว่าอย่างนั้นสักหน่อย รีบ ๆ ไปได้แล้ว” ผมรีบทำเสียงเข้มไล่
“เจ้าค่า ไปก็ได้ ไปเอาช็อกโกแลตให้พี่นัทดีกว่า น้ำหวานจะได้เป็นคนแรก ที่ให้พี่นัท ไม่งั้นฝ่าพวกรุ่นพี่สาว ๆ เข้าไปให้ไม่เคยได้สักที”
“เออ รีบ ๆ ไปเลยไป” ผมไล่ก่อนจะรีบเข้าห้องน้ำไป เพราะไม่อยากโดนกระทบกระเทียบเรื่องเจ้าบ้านัทนั้นอีก
-
“เนย!” ร่างคุ้นตาผุดลุกขึ้นแทบจะในทันทีที่ผมก้าวเท้าลงมาชั้นล่าง ผมปรายตามองมาอย่างหมั่นไส้นิด ๆ เมื่อเห็นถุงช็อกโกแลตในมือมัน เป็นถุงสีหวานลายน่ารักที่แม่น้องสาวตัวดี แอบทำเมื่อวันก่อน ผูกโบว์สวยสีชมพูสดใสเสียด้วย
“รอฉันทำไม ได้ช็อกโกแลตแล้ว ก็พาคนให้ไปส่งโรงเรียนซี่ ฉันน่ะ มีปัญญาไปเองได้ ไม่ต้องรอราชรถมาเกยหรอก” ผมว่าก่อนก้าวผ่านมันไปราวเป็นอากาศธาตุ เจ้านัทหันมามองอย่างงง ๆ ยังคงไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าผมโกรธเรื่องอะไร
แต่ผมไม่บอกมันหรอก เชิญงงไปเถอะ กะอีแค่จูบยังทำไม่ได้ ผมไม่สนใจมันแล้ว
สาว ๆ มีออกมากมาย ที่กำลังรอลิ้มรส ‘จูบแรก’ ของผม เรื่องอะไรผมจะต้องไปง้อมันด้วยล่ะ
“เนย…นายเป็นอะไรกันแน่ ฉันทำอะไรผิดงั้นเหรอ” เสียงอ่อย ๆ นั้นทำให้ผมเกือบเผลอตัวสงสารมัน แต่ใบหน้ายิ้มหวาน ที่หันไปหาแม่น้องสาวตัวดี ยามเธอโผล่หน้ามา ก็ทำเอาผมสะดุดกึก
“พี่เนยไม่ไปก็ปล่อยเขาเถอะ น้ำหวานจะไปเรียนสายแล้ว พี่นัทไปส่งหน่อยได้ไหมคะ” น้องสาวผมเริ่มออดอ้อน แถมยังแอบมาแลบลิ้นใส่ผมเสียอีก
“ได้สิ ไปด้วยกันเลยนี่แหละ พี่ว่าทันพอดี” เขาตอบต่อด้วยรอยยิ้มการค้าเหมือนคราวก่อน และมันทำให้ผมเดือดกว่าเดิม
“งั้นก็ไปกันสองคนแล้วกัน ฉันจะเดินไปเอง”
“นายจะสายนะ” เจ้านัทเดินตามผม วันนี้ดูมันยอมผมกว่าทุกวัน ไม่รู้ว่าทำไม
“ช่างฉันสิ” ผมตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก ก่อนคว้ากระเป๋าเดินลิ่ว ๆ ออกมา เจ้านัทมองน้ำหวาน ก่อนจะจูงมือเด็กสาวเดินตามออกมาด้วย
มือแข็งแรงเปิดประตูด้านหลังของรถคันงามให้ ก่อนออกคำสั่งกับคนขับ เมื่อน้ำหวานนั่งเรียบร้อยแล้ว “ไปส่งน้องน้ำหวานที่แผนกประถมด้วยนะ วันนี้ฉันจะเดินไป ไม่ต้องรอ”
“อ้าว คุณนัทครับ แล้ว…”
“เออน่า ฉันสั่งยังไงก็ทำอย่างนั้นแหละ อย่าให้น้องน้ำหวานไปเรียนสายล่ะ” เขาว่าเสียงเข้ม ดูเป็นมาดเจ้านายผู้สูงศักดิ์ซะเต็มประดา
“ครับ ๆ” คนขับรับคำ ก่อนจะขับออกไป ผมมองเจ้านัทอย่างหมั่นไส้กว่าเดิม แม้จะแอบดีใจนิด ๆ
“ไม่ต้องตามฉันมาเลยนะ” ผมตีสีหน้าขึงขัง ก่อนจะเดินต่อไป
“ถนนนี้เป็นของสาธารณะนี่นะ ฉันจะเดินมันก็เป็นสิทธิ์ของฉัน” เขาพูดขึ้นลอย ๆ แล้วเดินตามผมมาติด ๆ
ผมไม่ตอบคำอีก ได้แต่ก้มหน้าก้มตาเดิน โรงเรียนของเราอยู่ไม่ไกลจากบ้านของผมเท่าไหร่ เดินประมาณ 15 นาทีก็ถึง แต่ตอนนี้ ผมกลับรู้สึกว่า ทางมันทอดยาวนัก เดินไปตั้งนาน ก็ยังไม่ถึงสักที
ท่ามกลางความเงียบที่แสนอึดอัด ผมยังรับรู้ได้ว่า อีกฝ่ายยังคงเดินตามมาอย่างสบาย ๆ ไม่ว่าผมจะเร่งฝีเท้าสักแค่ไหน ก็ยังเป็นเรื่องง่ายสำหรับเจ้าบ้านี่ ที่จะตามผมให้ทัน แถมมันยังเดินตามเหมือนเป็นเงาของผมเลยด้วยซ้ำ
แต่แม้รู้อย่างนั้น ผมก็ยังคงเดินต่อไป
เจ้านัทมองผมแล้วถอนใจยาว ก่อนพูดขึ้นว่า “ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่านายโกรธฉันเรื่องอะไร แต่ถ้านายไม่ยอมบอก ฉันก็คง…”
ผมยังคงก้าวต่อไปอีก เหมือนไม่ได้ยินเสียงที่มันพูด
แล้วเจ้านัทก็เงียบไปซะอย่างนั้น จะพูดอะไรก็ทำไมไม่พูดให้มันหมด ๆ เล่า คนอยากรู้นะเฟ้ย!
เฮ้ย ไม่ใช่สิ ผมไม่ได้อยากจะรู้สักหน่อย! ผมสะบัดหน้าก่อนเดินต่อไปอีก
คนมองมายิ้มเจ้าเล่ห์เล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทางนั้น ก่อนรีบตีสีหน้าเซื่องซึมต่ออย่างแนบเนียน
“นายจะไม่บอกก็ไม่เป็นไร ฉันคงผิดเองนั่นแหละ”
น้ำเสียงซึม ๆ ผิดปกติราวสำนึกผิดเสียเต็มประดา ทำให้ผมเผลอใจอ่อน
“ก็นาย…นายไม่เคย…”
“ไม่เคยอะไรกัน” คนฟังถามต่ออย่างรวดเร็ว
“กะ…ก็…จะ…” พอจะหลุดปากคำ ๆ นั้นออกมา ผมก็เผลอหน้าแดงฉาน
นี่ผม…กำลังจะขอให้เจ้าบ้านี่มันจูบงั้นเรอะ! ไม่มีวันซะล่ะ!
ผมหันหน้ากลับไป ไม่ยอมสบตามันอีก ปล่อยให้เจ้านัทรอฟังค้างอยู่อย่างนั้น สองเท้ารีบเดินจ้ำไวกว่าเดิมโดยไม่หันมามองคนข้างหลัง ที่งุนงงเพียงวูบเดียวก็ยังสามารถสาวเท้าเดินตามผมทันราวกับเงาเหมือนเดิมอีก
(TBC)
-
:serius2:
อ่าๆๆๆๆ
ค้างอีกแระ
-
แอร๋ยยย~!! ค้างง ง ง ง ง ง ง...~ 5555
น่ารักอีกแล้ว ตอนนี้... ^_^
-
:call: :call: :call:
-
ค้างงงเจ้าค่ะ
เจ้านัทเจ้าเล่ห์อ่ะ ชอบหลอกให้เนยสงสารใจอ่อนอยู่เรื่อย
งอน เเทนเนยๆๆๆ เชอะ :a14:
-
น้องเนยจ๋าน่ารักที่สุด
>/////<
ปล.เป้นการตัดตอนที่..ใจ ร้าย มากกกกกกกกกกกกกกกก
-
ค้างตลอดดดดดดดดดด
-
เคยจูบกันแล้วไม่ใช่หรอค่ะ เอ้ะยังไงๆๆๆๆๆๆ. :z2:
-
จริงด้วย แอบพลาดอย่างจัง พอดีอารมณ์จับกดมันพาไป ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจว่าจะไม่เขียนฉากจูบ เพื่อจะเขียนตอนนี้แท้ ๆ - -"
ไว้จะไปปรับไม่ให้มันเป็นจูบแทนนะคะ แต่ตอนนี้ยังไม่ว่างเลย T^T
ติดไว้ก่อนเน้อ ขอบคุณที่ท้วงมาค่ะ เขินจัง -////-
-
5555 โอเคค่ะ ยังไม่จูบ ก็ยังไม่จูบ... รับทราบ และแก้ไขความทรงจำแล้วเรียบร้อย~!! :"p
สู้ๆนะค๊าา... เป็นกำลังใจให้ (และรอคอย) อยู่เสมอค่าา ^_^
-
รีบมาต่อเร็วๆน้ารออยู่ค่ะ :t3:
-
ค้างงงงงงงงงงงงง..!! >.<
-
น่ารักจังค่า ^^
น้องเนยจะน่ารักไปไหนเนี่ย!!!
-
ค่าาาา รีบๆอัพนะ >< อะให้ :L2:
-
ไม่เคยอะไรคะน้องเนย
ตอนหน้าพูดไปเลยนะคะ สู้ๆค่า o13
-
ไหนว่า เนย เป็นลูกโทน มีน้องสาวได้ไง
เอ็น ซี เด็กน้อย ไม่มีจูบเลย(เหรอ)
ที่สุด คือ อยู่ใน "นิยายที่โพสจนจบแล้ว"
ง๊ง.........งง
-
สงสัยเว้นช่วงเขียนนาน พลาดเยอะจริงเรา - -"
ช่วงนี้ยุ่งอยู่ด้วยเลยแก้ไม่ได้ น้อมรับข้อผิดพลาดค่ะ
เอาเป็นว่าติดไว้ก่อนนะคะ ขออภัยจริง ๆ แล้วจะไปปรับเนื้อเรื่องอีกทีค่ะ ขอบคุณที่ทักท้วงมา
ส่วนที่อยู่ในนิยายที่โพสต์จบ เพราะเขาย้ายมาลงห้องจบ ตอนเขียนตอนที่สองจบน่ะค่ะ เนื่องจากเป็นเรื่องสั้นจบในตอน และตอนนั้นมันก็จบแล้วด้วย
พอลงเพิ่มเลยไม่ได้ขอให้ย้ายกลับ เกรงใจผู้ดูแล
สรุปว่าขอหยุดลงไว้ก่อนนะคะ จนกว่าจะปรับทุกอย่างให้เรียบร้อยละกัน
ตอนแรกว่าจะแปะต่อ แต่เดี๋ยวเจออะไรผิดพลาดอีก พอยุ่ง ๆ เลยเขียนแล้วลืมนั่นลืมนี่ประจำ - -"
ปล. เราจะปรับเนื้อเรื่องทีหลัง แต่ตอนนี้ยังไม่ลบอันที่เขียนไปนะคะ ดังนั้นเจออะไรทะแม่ง ๆ อีกทักได้ค่ะ จะได้รวบยอดแก้มันทีเดียวไปเลย เว้นช่วงไปหลายเดือนมากไปหน่อย ความจำเสื่อมเลย...
Edit: เราปรับแก้ไปเรื่องนึงแล้วนะคะ คือเอาประโยคที่บอกว่าน้องเนยเป็นลูกโทนออก เพราะเราอยากให้เนยน้อยมีน้องสาว (แสบ ๆ) ค่ะ
ส่วนนัทน่าจะเป็นลูกโทนมากกว่า ตามนิสัยคุณชายของเจ้าตัว
สำหรับฉากจูบก่อนหน้านี้ รอก่อนนะคะ ยังไม่ได้แก้ค่ะ
-
งานนี้ ไม่รอดแน่ๆ เนยเอ้ย...
:oo1:
-
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
สุด ๆ ....
รอตอนต่อไปค่ะ
-
OK รับทราบ มันเป็นอย่างนี้ นี่เอง
-
สู้ๆนะค๊าา เป็นกำลังใจให้และรออยู่เสมอค่ะ...~ ^_^
-
:serius2: ค้างอ่า มิคจัง
-
เนยโดนแน่
-
เพิ่งเห็นว่ามาต่อ ค้างอ่า
แต่ไงก็จะรอนะคะ
-
รอคร้าบบบ ค้างมากกก
-
ง่าาาาาา ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :serius2:
-
อยากอ่านตอนต่อไปจัง
-
ค้าง~
รีบมาต่อเร็วๆนะครับ ^^
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน
แอร๊
nc ใสปิ๊ง น่ารักจัง ฮาๆๆ
-
:haun4:
-
คิดถึงงงงแล้ววววววว~~
เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอนะค๊าาา... รอ ค่าาาา~~ ^__^
-
ต่อเถอะคร้าบ รอนานแล้วนา
-
อยากอ่านต่อจัง
-
:jul1: :pighaun: หื่นมาก!!!! นุ้งเนยน่ารักจังเลยค่ะ
ไรท์เตอร์แต่งกี่เรื่องก็เริ่ดมากมายเลย เอิ๊กกกกกกกก
มาต่อเถอะ อยากให้เรื่องจูบจบง่ะ :z3:
-
เข้ามานั่งรอนอนรอ อิอิ
-
:really2: พึ่งเห็นว่าอัพแอบตกข่าว -0-
นัทนี่ไม่เข้าใจหัวอกของคนเป็นน้องเนย(?)บ้างเลย o18
-
:really2:
มานั่งรอ nc ใสๆจร้าาา
-
ช่วงนี้ชีวิตวุ่นวายนิดหน่อย เลยไม่ว่างต่อเลย แต่ก็เว้นช่วงนานไปหน่อยแล้ว เลยขอเอาที่เขียนค้างไว้มาแปะไปก่อนนะคะ ขออภัยที่ต่อช้าค่ะ
ส่วนเนื้อเรื่องที่บอกว่าจะแก้ ตอนนี้ตัดฉากจูบออกไปแล้วนะคะ ถ้าเจอตรงไหนยังเหลืออีกแจ้งได้ค่ะ จะได้ทวนอีกรอบ พอดีไม่มีเวลาทวนทั้งหมด เดี๋ยวต่อไม่ทัน
ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์ค่ะ ^^
=============================
(part 3)
กว่าพวกเราจะเดินมาถึงโรงเรียน มันก็สายจนได้ หลังจากโดนทำโทษเก็บขยะรอบโรงเรียนไปหนึ่งรอบ ก็ได้รับอนุญาตให้เข้าชั้นเรียนได้เสียที เจ้านัทยังคงเดินตามผมมาต้อย ๆ โดยไม่พูดไม่จา
พอลอบหันกลับไปมอง ก็ดันสบตาอีกฝ่ายเข้าอย่างจัง เจ้านั่นยิ้มให้ราวกับมองผมอยู่ชนิดไม่คลาดสายตาเลยทีเดียว ในแววตากระตือรือร้นไม่ได้มีวี่แววของความโกรธอยู่เลยที่มาสายจนต้องโดนทำโทษก็เพราะผม
“นายตามฉันมาเองนะ ถึงได้สาย ไม่ใช่เพราะฉันสักหน่อย” ผมเปรยดักคอขึ้นก่อนเบา ๆ
“ใช่ เพราะฉันรอนายเอง ก็เลยมาสาย ไม่ใช่ความผิดของนายหรอก” เจ้านัทยอมรับง่ายดายเกินคาด ด้วยใบหน้าที่ยังคงยิ้มแย้มเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่กลับเป็นผมเอง ที่ความอดทนต่ำกว่า
“แล้วนายจะรอฉันมาทำไมกันเล่า นั่งชูคอบนรถให้คนขับขับมาส่งอย่างทุกวันก็สบายไปแล้ว ฉันไม่เข้าใจนายเลยจริง ๆ”
“ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่านายโกรธฉันเรื่องอะไร” คนฟังยังคงพูดต่ออย่างใจเย็น ดวงตาคมมองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า จนผมชักเริ่มรู้สึกแปลก ๆ
“ก็นาย…ไม่เคย…” ผมเผลอหลุดประโยคเดิมออกมาอีก
“ไม่เคยทำอะไร” เจ้านัททวนคำผมอย่างลุ้นกว่าเก่า เมื่อกี้ผมก็ไม่ยอมบอกมัน ก็คงอารมณ์ค้างนั่นแหละ สมน้ำหน้า!
ดวงตาคมเข้มที่มองมาเริ่มดูจริงจังจนทำให้ผมหวั่นไหวอีกแล้ว บ้าจริง! ผมชักจะอารมณ์สาวน้อยเกินไปแล้วนะเนี่ย!
“ม่ะ…ไม่ ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ ฉันจะเข้าห้องแล้ว” ผมตัดบทก่อนรีบก้าวไปยังประตู หากยังไม่ทันเดินไปถึง มือแข็งแรงก็คว้าตัวผมไว้เสียก่อน แล้วจับพลิกกลับมาประจันหน้ากันเสียอย่างนั้น ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างเฝื่อน ๆ เจ้านี่มันคิดจะทำอะไรกัน…
ยังไม่ทันแย้งอะไร เจ้านัทก็จับหน้าผากผมแตะกับหน้าผากตนเองหน้าตาเฉย แล้วพูดเองเออเองต่อไปว่า
“ฉันว่านายตัวร้อนล่ะ ต้องไม่สบายแน่ ๆ เลย”
“หา…?” ผมเริ่มตั้งตัวไม่ถูก แต่ที่แน่ ๆ วันนี้ผมแกล้งป่วยการเมือง ไม่ได้ป่วยจริงสักหน่อย ตัวก็ไม่ร้อนด้วย ยัยน้ำหวานน้องสาวตัวดีของผมทดสอบมาเรียบร้อยแล้วเมื่อเช้านี้
“ต้องไปห้องพยาบาลแล้ว มาสิ” ว่าพลางแขนแข็งแรงนั่นก็รวบตัวผมขึ้น อุ้มราวกับเป็นเจ้าสาวเสียอย่างนั้น แถมตอนนั้น เรามาถึงหน้าห้องเรียนพอดีเสียด้วย เจ้านัททำหน้าซีเรียส ก่อนโผล่เข้าไป ตอนนั้นอาจารย์กำลังเริ่มสอนแล้ว เพราะเรามาสายกัน
“ขอโทษครับอาจารย์ ณภัทรไม่สบายมาก ผมขอพาเขาไปห้องพยาบาลนะครับ”
ภาพที่เจ้าบ้านัทอุ้มผมอยู่ คนทั้งห้องก็เห็นกันเต็ม ๆ ทำเอาสาว ๆ ในห้องแอบกรี๊ดกร๊าด ซุบซิบกันเป็นการใหญ่ คราวนี้ล่ะพวกนั้นคงจับคู่ให้ผมจนปวดหัวไปอีกเป็นเดือนแน่ ไม่รวมถึงแฟนคลับของเจ้าบ้านี่ ที่คงจะหมั่นไส้ผมไปเป็นเดือนอีกเหมือนกัน หากผมก็ได้แต่ซุกอยู่ในอ้อมแขนนั้น โดยไม่กล้ากระดุกกระดิก อายจนหน้าแดงฉานต้องหลับตาแน่น ตอนอาจารย์อนุวัตร อาจารย์ประจำชั้นของพวกเราเดินเข้ามาดูอาการผม
“หน้าแดงเชียว ท่าจะไข้สูงนะนั่น” มือของอาจารย์เอื้อมมาใกล้ แต่คนอุ้มกลับเบี่ยงตัวเล็กน้อยหลบก่อนตอบว่า
“ผมรีบพาไปห้องพยาบาลนะครับ ปล่อยไว้นานไม่ดี”
“อืม ฝากด้วยแล้วกันนะ ขอบใจมาก” อาจารย์อนุวัตรว่าง่าย ๆ ก่อนหันกลับมาปรามเด็กในชั้น ที่เริ่มซุบซิบกันเป็นการใหญ่ แถมหัวข้อคงหนีไม่พ้นผมกับเจ้าบ้านี่แหง ๆ
อาจารย์ช่างไร้เดียงสาจริงจริ๊ง โดยเจ้านัทหลอกหน้าตายแบบนี้ได้ไง!!!
ผมแอบคิดในใจอย่างหงุดหงิด แต่ไม่กล้าที่จะลืมตา ด้วยกลัวว่าความจะแตก แล้วเราสองคนก็จะซวยกันอีกรอบ ไม่ใช่เพราะว่าผมห่วงมันหรอกนะ ผมห่วงตัวเองต่างหากล่ะ
ระหว่างมัวแต่เกร็งด้วยกลัวว่าความจะแตกจนพูดไม่ออก สองเท้าที่ก้าวยาว ๆ พาผมเดินลิ่ว ๆ อย่างไม่รู้สึกหนักเลยสักนิดนั่น ก็เดินเลี้ยวไปยังลิฟต์สำหรับอาจารย์แล้ว
ตึกเรียนของพวกเราสูงห้าชั้น และตอนนี้เราอยู่ชั้นสาม เจ้านั่นคงไม่อยากอุ้มผมลงบันไดไปชั้นล่าง ที่เป็นห้องพยาบาล เลยขึ้นลิฟต์แทน ถ้าอ้างแบบเดิม เจออาจารย์ขึ้นมาด้วยคงไม่มีใครว่า
ผมลอบถอนหายใจอย่างโล่งอกอีกเล็กน้อย ที่ได้อยู่กันสองคนอีกครั้งสักที เจ้าบ้าทำอะไรไม่คิดนี่ทำผมหัวใจแทบวายเลยทีเดียว
พอขยับจะบอกให้อีกฝ่ายปล่อยผมลง ผมก็ต้องตกใจอีกครั้ง ที่ลิฟต์ดันไม่ลง แต่ขึ้นแทนเสียนี่
“นาย…จะไปไหนน่ะ ลิฟต์มัน…” ผมพยายามจะแย้ง
เจ้านัทไม่ตอบคำ จนลิฟต์ขึ้นไปชั้นสูงสุด ร่างคล่องแคล่วก็อุ้มผมก้าวออกมา ก่อนเดินขึ้นบันไดสั้น ๆ ตรงไปดาดฟ้าเสียอย่างนั้น
ไม่ได้ไปห้องพยาบาลเหรอเนี่ย…
ผมดิ้นรนอีกครั้ง ก่อนพูดเสียงเข้ม “ปล่อยนะ ฉันไม่ได้ป่วยสักหน่อย” แต่พูดได้แค่นั้นก็เสียววูบ เพราะมองลงไปจากบันไดแล้วน่ากลัวพิลึก
“อย่าดิ้นน่าเนย เดี๋ยวก็ได้ตกบันไดพอดีหรอก ก็เพราะนายไม่ได้ป่วยน่ะสิ ฉันถึงพามาที่นี่แทนไง” ว่าพลางก้าวถึงขั้นสุดท้ายพอดี แขนนั่นจึงยอมปล่อยผมลง
ผมได้ยืนด้วยขาตัวเองอีกครั้งแล้วในตอนที่เจ้านัทต้อนให้ผมเข้าไปที่ดาดฟ้า ผ่านประตูฝืด ๆ ที่ถูกเปิดออก หรือจะพูดให้ชัดก็คือ ผมแทบจะโดนผลักให้เข้าไปเลยด้วยซ้ำ ท่าทางที่ดูซีเรียสกว่าเดิมของเจ้านัท ทำให้ผมงุนงงขึ้นบ้างแล้ว
“นาย…จะทำอะไรน่ะ” ผมถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจนัก
“ฉันต่างหาก ที่จะต้องถามนาย แล้วฉันก็พยายามถามมาหลายหนแล้วด้วย ว่านายโกรธอะไรฉัน ฉันไม่เคยทำอะไรงั้นรึ?…” ประโยคหลังเริ่มออกแนวคาดคั้น เจ้าบ้านี่ยังจำประโยคหลุด ๆ ที่ผมพูดไปได้แม่นซะจริง
ผมกัดฟันแน่นอย่างเคือง ๆ มันใช่เรื่องที่เจ้านี่ต้องมาทำเสียงเข้มคาดคั้นผมด้วยเรอะ ทั้ง ๆ ที่ความผิดทั้งหมด ก็เป็นเพราะเจ้านัทบ้านี่แท้ ๆ
“ฉันไม่บอก นายมีสมองก็หัดคิดเอาเองบ้างเซ่” ผมเริ่มเสียงเข้มใส่มันบ้าง
คนฟังนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนใบหน้านั้นจะเริ่มมีรอยยิ้มแบบแปลก ๆ ร่างแข็งแรงก้าวเข้าหา ดูน่ากลัวจนผมอดไม่ได้ต้องถอยหลังหนี หากขยับถอยไปได้ไม่เท่าไหร่ แผ่นหลังก็ชนกับลูกกรงกั้นของดาดฟ้าเสียแล้ว ผมมองไปด้านหลัง ที่ไม่มีทางไปอีกก่อนหันกลับมามองคนตรงหน้า อย่างรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล
ผมก็รู้อยู่หรอก ว่าคุณหนูอย่างเจ้านัท มันมีนิสัยเอาแต่ใจ แถมไม่เคยสนใจว่าใครจะเดือดร้อนหรือลำบากก็เพราะมัน
แต่มันคงไม่ทำ…
หน้าที่ซีดเผือดเล็กน้อยของผม ทำให้อีกฝ่ายก้าวเข้ามาอีกก้าวเสียอย่างนั้น มือคล่องแคล่วปลดเข็มขัดที่คาดเอวนั้นออกมา
ผมมองเข็มขัดนั่นอย่างตกใจ “เฮ้ย..นายจะทำอะไรเนี่ย!”
มันคงไม่ได้คิดจะเล่น SM กับผมตรงนี้หรอกใช่มั้ย?
(TBC)
-
ค้างงงง :a5:
รออ่านอยู่นะ
-
ค้างคาอย่างยิ่ง
รอมาต่อนะคะ
-
ขอบคุณมากคะ
น้องเนยน่ารักมากๆๆ
-
โอววว ค้างหนักกว่าเดิม 5555
รอ และเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ ^_^
-
:-[ รอนะคะ เรื่องนี้น่ารักมากเลย เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เสร็จแน่เนย คราวนี้บนดาดฟ้าซะด้วย
:z1:
-
o22
มานิดเดียวเองงง
-
:-[ น้องเนยจะโดนทำอะไรล่ะเนี่ยยยยยยย อยากรุจังเลยยยย ก๊ากกกกก
-
พี่พีมาต่อเร็วๆเด้ออออ มันค้างงงงงงงงงง
ปล.สรุปว่าเดี๋ยวเสร็จกันบนดาดฟ้าแหงมๆ แล้วหนูเนยจะได้รับจูบพิศวาทไหมเนี่ย ดูรักกันด้วยเรื่องบนเตียงจริงๆ555
-
น้องเนยจะถูกจับกินหรือไม่ ต้องติดตามต่อไป :z1:
ปล. ดาดฟ้าเลยหรอคะ แอร๊ยยยยยยย ><
-
ว๊า ค้างอีกแล้วอ่า อิอิ
รออ่านต่อนะคะ แว๊บมาทักทายกันบ้างนะคะ
-
ค้าง !!!!
อิอิ แล้วรีบมาต่อนะคะ
-
สั้นอ่า สั้น :serius2:
มาต่ออีกไวๆนะครับ
-
อร๊าย เขินๆๆๆ
อยากรู้ตอนต่อไปใจจะขาด
เนยก็นะ ถ้าไม่บอกออกไปนัทจะรู้มั๊ยล่ะ
บอกๆไปเหอะ นัทก็คงอยากจูบเนยเหมือนกันน่ะแหละ
ส่วนเข็มขัด นัทจะ sm บนดาดฟ้านี่จริงๆเหรอ
แค่คิดก็ ... :haun4: :haun4:
-
เข้ามาค้างเป็นเพื่อนหลายๆ คน :P
-
ค้างค่ะ :z3:
-
o22
ค้างเป็นอย่างยิ่ง
o22
แต่ว่าบนดาดฟ้า :z1:
-
O[]O ค้างงง
น้องนัทเล่นเอสเอ็มเลยลูก เชียร์ .x.
-
ค้างอย่างแรง!!
-
ค้างมากมายจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป โอ้ว (บนดาดฟ้า :pighaun:)
รีบมาต่อเร็วๆน้า :monkeysad:
-
รออยู่น๊าาา ตัวเองง~
เป็นกำลังใจให้เสมอนะค๊าา ^_^
-
:laugh:
-
SM...SM...SM
-
เข้ามานอนรอ
-
ง่ะ ค้างงงงงงง
-
:o8: คู่นัทเนยน่ารักจริงๆ
สู้ๆ นะคะคนเขียน เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ
-
จับมัด เค้นปากพูดเลยนะ หึหึหึ ดูสิจะปากแข็งไปถึงไหน 555+++
แต่ว่า
อย่าัรังแกมากนะ สงสาร กร๊ากกกกก
-
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก
ชอบมากเลยค่า นายเอกปากแข็งแบบนี้โคร่ดดดดโดน ฮ่าๆๆๆๆ
-
อ้าววววว
¥_¥
-
เข้ามานั่งรอค่าาา
-
รออยู่จ้า
:L2: :L2:
-
ช่วงนี้ยุ่งมากจริง ๆ ขออภัยที่ต่อช้า แถมยังมาทีละนิด T^T แต่ก็ดีว่าไม่มีมาเลยล่ะนะ
===============================
(part 4)
มือนั้นรวบข้อมือทั้งสองที่แสนบอบบางของผมได้ในพริบตา และจับมันรวบไว้เหนือหัว ก่อนจัดการใช้เข็มขัดนั่นพันเสียแน่น
ผมขยับดิ้นอย่างอึดอัด ท่าทางของเจ้าบ้านี่คล้ายไม่ได้ล้อเล่นเสียแล้ว
“ปล่อยฉันนะ นายทำบ้าอะไรเนี่ย!”
“ทำอะไรน่ะเหรอ…” คนถูกถามทวนคำ “ฉันก็กำลังใช้สมองคิดอย่างที่นายบอกน่ะสิ ว่าอะไร…ที่ฉันไม่เคยทำกับนาย จนนายโกรธ แต่สมองอันชาญฉลาดของฉัน บอกมาว่า เรื่องที่พวกเรา ‘ทำกันสองต่อสอง’ มันก็คงหนีไม่พ้นเรื่องนี้…” ว่าพลางยิ้มหวานชนิดมองแล้วเสียวถึงก้นให้กับผมก่อนพูดต่อไปว่า
“ฉันก็เลยอยากรู้น่ะสิ…ว่าท่าไหน ที่ฉันไม่เคยทำ แล้วนายอยากให้ฉันทำกันแน่”
เจ้าคนลามกนี่มันเข้าใจอะไรผิดไปไหมเนี่ย…ใช้สมองส่วนไหนตีความกัน
ผมไม่ได้บอกให้มันลองหลาย ๆ ท่าซักหน่อยนะ!!!
“ไอ้บ้า นี่มันในโรงเรียนนะ ใครเห็นเข้าจะทำไง” ผมพยายามงัดเหตุผลเข้ามาแย้ง
“ไม่เป็นไร ฉันล็อคประตูแล้ว และอีกอย่างนะ ฉันชวนแล้ว แต่นายไม่ยอมไปบ้านฉันเองนี่ ช่วยไม่ได้ อย่าส่งเสียงดังนักแล้วกัน” เจ้านัทพูดง่าย ๆ มือเริ่มปลดเข็มขัดผม ตามด้วยตะขอกางเกงเสียแล้ว ผมจะพูดไงให้ไอ้หื่นนี่หยุดดีเนี่ย
ท่าทางที่ดูเอาจริงกว่าที่คิดเล่นเอาผมซีดไปเลย
โอ๊ย ทำตัวเองแท้ ๆ
มือที่กำลังจัดแจงถอดเสื้อผ้าผมหยุดลงก่อนจะถามขึ้นว่า “ฉันจะหยุดก็ได้นะ ถ้านายยอมบอกฉัน ว่านายโกรธฉันเรื่องอะไร”
หนอยแน่ะ ทำเป็นมัดเป็นถอด ที่แท้ก็จะแกล้งหลอกให้ผมพูดสินะ ผมรู้ทันหรอก มันไม่ได้กะจะทำจริงสักหน่อย ก็นี่มันในโรงเรียนนะ ไม่ใช่ในห้องเก็บเสียงเหมือนบ้านเจ้านัทกัน
คงคิดว่าผมจะอายแล้วยอมพูดทุกอย่างล่ะสิ เจ้าคนเห็นแก่ตัว สนใจก็แค่ร่างกายจริง ๆ สินะ
ยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจ คราวนี้ผมไม่ยอมมันแน่ เรื่องแค่นี้…คนทำก็ต้องรู้เองสิ
“ถ้านายคิดเองไม่ได้ ฉันก็ไม่หายโกรธนายหรอก อย่าหวังให้บอกซะให้ยากเลย!” ผมกัดฟันเถียงมันไปทั้งอย่างนั้น ต่อให้มันทำมากกว่านี้ ผมก็จะไม่ปริปากบอกก่อนหรอกน่า ของแบบนี้ถ้าคิดเองไม่ได้ ก็อย่ามาคบกันอีกเลย!
แต่อีกฝ่ายกลับไม่มีทีท่าจะคาดคั้นผมอย่างที่คิด ใบหน้าหล่อเหลา เอ๊ย…ไม่สิ กวนโอ๊ย นั่น ยังคงยิ้มอย่างพอใจกว่าเดิมซะอีก ยิ้มแบบนั้นมันขนลุกนะไอ้บ้านี่ ผมมองมาพลางหันรีหันขวาง จะหนีก็ไม่ได้ด้วยข้อมือที่ถูกรวบไว้ด้วยเข็มขัด ยังคงโดนรัดคล้องไว้กับซี่รั้วเหล็กราวกั้นดาดฟ้า ทำให้มือของผมไม่เป็นอิสระอย่างเคย คนเบื้องหน้าที่ยืนมองอย่างเป็นต่อด้วยท่าทางที่แสนหื่นในสายตาของผม กลับดูไม่ทุกข์ร้อนนัก ที่ขู่ผมไม่สำเร็จ
“ฉันดีใจนะ ที่นายไม่ยอมบอก”
อ้าวเฮ้ย มันควรดีใจเหรอนั่น
ผมขมวดคิ้วอย่างขัดใจกว่าเดิม เพราะเจ้าบ้านี่ดูเอาจริงขึ้นมาอีกแล้ว ถึงโวยวายไปก็คงไม่เป็นผล ผมเลยเปลี่ยนแผนเป็นพยายามหว่านล้อมแทนที่ “แก้มัดได้แล้วน่า เดี๋ยวเข้าเรียนคาบต่อไปไม่ทันกันพอดี” คำพูดสมกับเป็นเด็กเรียนเสียอย่างนั้น แม้ปกติแล้วผมจะแอบหลับแอบเล่นในห้องเรียนอยู่บ่อย ๆ
แต่คำพูดนั้นไม่ได้เป็นประโยชน์เลย เมื่อเจ้านัทตัดบทว่า “ถ้านายกลัวเรียนไม่ทัน ฉันจะติวให้เอง แต่ตอนนี้…ฉันต้องหาก่อนว่า ‘อะไร’ กันแน่ ที่ฉันไม่เคยทำกับนาย”
“ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ ปล่อยฉันเลยนะนัท!” ผมเริ่มทำเสียงห้วนดุกว่าเดิม ด้วยหวังว่ามันจะกลัว
แต่เปล่าเลย เพราะมันกลับรูดซิปกางเกงผมต่อเสียอย่างนั้น ผมพยายามเอาขายันมันออกไป แต่กลับสู้แรงมันไม่ได้ ดวงตาคมเข้มมองมาอย่างน่ากลัวกว่าเดิมเมื่อพูดขึ้นว่า “ถ้านายไม่เลิกถีบล่ะก็ ฉันจะหาอะไรมัดขานายไว้ด้วยนะ”
“เจ้าบ้า ฉันไม่ได้อยากให้นาย…อะ….” ประโยคหลังชักเริ่มสะดุดหลุดเสียงร้องแผ่วเข้าแล้ว จะไม่ให้ร้องได้ไงไหว ก็มืออุ่น ๆ ของเจ้านั่นมันกำอยู่ที่จุดยุทธศาสตร์ของผมแล้วนี่ ถึงจะยังมีกางเกงในกั้นอยู่ แต่มันก็ล้วงลึกซะขนาดที่เล่นเอาผมไม่กล้าหือมันไปเลย ขืนมันทำอะไรกับเจ้าจ้อย เอ๊ย ดูสิ ติดมาจนได้ ต้องเรียกว่าเจ้าเนยใหญ่ของผมสิ ถึงตอนนี้มันจะยังเป็นเนยน้อยอยู่แต่เดี๋ยวมันก็จะตื่นแล้ว ก็เพราะมือเจ้าหื่นนี่แหละ ถ้าเป็นมือคนอื่นมีหรือมันจะตั้ง…
อ๊ะ…ผมจะไปชื่นชมมันทำไมอีกเนี่ย เหมือนผมจะเสร็จได้ก็ต้องอาศัยเจ้านัทคนเดียวเลยงั้นนี่
ผมตั้งใจว่าจะไม่ง้อมันแล้วไม่ใช่หรือ กะอีแค่เซ็กส์ จะใครก็ได้ ไม่เห็นต้องเป็นเจ้าบ้าลามกนัทนี่เลย!
มือที่ขยับลูบไล้ผ่านกางเกงในตัวบางนั่นคล่องแคล่วนัก ผมเกือบเคลิ้มไปเสียแล้วแต่ก็ต้องสะดุดกึกเมื่อได้ยินเสียงเจ้าหื่นบ้านี่พูดขึ้นมาว่า “ลูบผ่านกางเกงในตัวเดียวจนนายเปียกเสียขนาดนี้ ฉันก็พึ่งเคยทำ ใช่เรื่องที่นายโกรธฉันรึเปล่า”
อ่ะ…ไอ้บ้านี่ ตอนกำลังทำเรื่องพรรค์นี้ ยังไม่วายคิดเรื่องนั้นอีกนะ!
ผมมองมันด้วยดวงตาเขียวปัดกว่าเก่า แล้วก็พบใบหน้าที่ยังคงยิ้ม ซึ่งจ้องมองท่าทางของผมโดยไม่ให้คลาดสายตามาตลอด “ไม่ใช่สินะ ไม่เป็นไร ยังมีอีกหลายอย่าง…แล้ว…แบบนี้ล่ะ” มันพูดต่อโดยไม่สนใจว่าผมจะพูดยังไง แต่จริง ๆ ผมก็พูดไม่ออกแล้วล่ะ เพราะตอนนี้…เจ้านัทกำลัง…ล้วงเนยจ้อย…เอ๊ย เนยน้อยของผม ที่ใกล้จะตื่นเต็มทน ออกมาจากกางเกงในเสียแล้ว อย่านะเฟ้ย…อย่าจับแบบนั้น…. ผมขมวดคิ้วมุ่นแล้วคิดห้ามต่อในใจ
ก็เพราะเจ้าบ้านี่รูดมันขึ้นลงไม่มียั้งจนเสียวไปหมด แล้วผมจะไปจะไปมีแรงออกเสียงห้ามมันได้ยังไงล่ะ
ปากนุ่ม ๆ นั่นจูบเบา ๆ ที่ส่วนปลายซึ่งกำลังเสียวได้ที่จนแทบกลั้นไว้ไม่ไหว ก่อนถามขึ้นว่า “แล้วแบบนี้ล่ะ”
ผมหน้าแดงเรื่อขึ้นมาทันที มีไอ้บ้าที่ไหนจะเพี้ยนเท่าไอ้บ้านัทนี่ไหม จูบปากมันไม่เคยจูบ แต่มันดันมาจูบ…ตรงนั้น…ของผมซะก่อน แบบนี้ใช้ได้ที่ไหนกันเล่า!!!
“ไม่ใช่! …อะ…ออกไปเลยนะ…เจ้าบ้า!” ผมพยายามพูดออกมา แม้คำพูดจะเป็นการโวยวายแบบเดิม แต่เสียงที่ปะปนหอบซะขนาดนี้ ดูยังไงก็ไม่น่ากลัวสำหรับเจ้านัท ที่ตอนนี้เริ่มทำมากกว่าจูบกับเจ้าเนยน้อยของผมซะแล้ว
สัมผัสอ่อนนุ่มนั้นทำให้ผมเกร็งตัวสะท้านเฮือกเลยทีเดียว ยิ่งมองลงมาเห็นเจ้าบ้านั่นทำให้ผมแบบนั้น ใจเจ้ากรรมก็ยิ่งเต้นแรงอย่างไม่ต้องสั่งเลยทีเดียว ผมพยายามขืนตัวไว้ ไม่เผลอไผลไปกับรสสัมผัสที่ทำให้รู้สึกดีขนาดนี้ ก่อนจะส่ายหน้าถี่ยิบ
“อึก…ปละ….ปล่อยนะ….” มือของผมเกร็งแน่นแม้จะถูกรัดไว้ด้วยเข็มขัด เพราะถูกรั้งไว้เช่นนี้ เลยทำให้ผมต้องฝืนให้ถูกทำเรื่องน่าอายในท่ายืนเสียจนได้ ร่างกายที่อึดอัดยังคงตอบรับกับสิ่งที่เจ้าบ้านี่ทำให้อย่างรู้สึกดีเป็นทวีคูณ แล้วนี่ผมจะทนมันได้สักกี่น้ำกัน
“อะ…ฮ้า…อยะ….”
สะโพกบางของผมเกร็งแน่นกว่าเก่า เมื่อรู้สึกได้ถึงแรงดูดดึงที่แรงขึ้นและเร่งเร้ากว่าเดิม กางเกงที่ถูกดึงร่นเหลือเพียงกางเกงใน กลับถูกมือคล่องแคล่วแทรกเข้าไป โดยเจ้าตัวคนทำไม่ถอดมันออกเสียอย่างนั้น นิ้วที่คุ้นเคยแทรกเข้าทีละน้อยที่เบื้องหลัง ยามขยับทั้งส่วนหน้าและหลังพร้อม ๆ กัน ทั้งที่ยังมีปราการด่านสุดท้ายกางกั้นอยู่แบบนี้ แม้เป็นเพียงแค่ผ้าบ้าง ๆ แต่มันกลับเสียดสีจนเสียวซ่านได้เหลือเชื่อ จนผมทนไม่ไหวอีกต่อไป
น้ำรสฝาดเฝื่อนที่หลั่งเข้าในโพรงปากของเจ้านัท ทำให้หน้าผมแดงหนักกว่าเก่า ถึงเจ้านัทจะเคยทำแบบนี้ให้ผมแล้ว แต่ทำทั้ง ๆ ที่ใส่กางเกงในไว้แบบนี้ แถมยังโดนมัดมือไว้เสียอีก นับว่าเป็นครั้งแรกจริง ๆ
ผมมองมันพลางหอบหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย แต่เมื่อเราสบตากัน ผมก็รีบเบี่ยงหลบโดยสัญชาตญาณทันที แม้ว่าตอนนี้จะเขินจนแดงเรื่อไปถึงหูแล้วก็เถอะ
ริมฝีปากอุ่นค่อย ๆ ผละออกมา “นี่ก็ไม่ใช่เหรอ…”
“จะ…จะใช่ได้ยังไงล่ะเจ้าบ้า นายทำกางเกงในฉันเลอะหมดเลยนะ!” ผมแว้ดใส่มัน หลังจากตั้งหลักหอบหายใจอยู่เป็นครู่ ตอนนี้แม้จะยืนได้ แต่ก็คล้ายขาจะสั่นอยู่เหมือนกัน ผมพยายามทรงตัวไว้ไม่ให้เห็นว่าเผลอคล้อยตาม ก็ผมยังโกรธมันอยู่นี่นะ เรื่องอะไรจะยอมแพ้ง่าย ๆ เล่า
“เสียดายจังที่ไม่ใช่” เจ้านัทพึมพำยิ้ม ๆ ไอ้บ้านี่ยิ้มได้ยิ้มดี ไม่ได้เสียดายแบบที่พูดไปเลยสักนิด
ผมชักสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมาอีกแล้ว เพราะดวงตาคมเริ่มมองกวาดตั้งแต่หัวจรดเท้าของผม ก่อนจะดึงกางเกงในออกไปรวดเดียว พร้อมกางเกงตัวนอก ทำให้ตอนนี้ผมยืนโป๊ท่อนล่าง ท้าสายลมและแสงแดดเสียจนแทบสั่นสะท้านกันเลยทีเดียว ยังดีว่าวันนี้ดาดฟ้าไม่ร้อนนัก ไม่งั้นถ้าผมดำแค่ท่อนล่าง ใครเห็นคงดูไม่จืดแหง ๆ
“เฮ้ย ถ้าใครมองขึ้นมาเล่า ไอ้บ้า ถอดไม่คิดเลยนะ”
ผมพยายามดุมัน แม้จะดึงกางเกงไว้ไม่ได้ ด้วยแขนโดนมัดอยู่
“ฉันยอมให้มองได้แค่ก้นสวย ๆ ของนายจากระยะไกลเท่านั้นแหละน่า รับรองไม่มีใครจำได้หรอก ว่าเป็นก้นของนาย ถึงจะขาวน่าลูบขนาดนี้ก็เถอะ” เจ้านัทหื่นตอบหน้าตาย
“มันก้นฉันไม่ใช่ก้นนายนะ รีบ ๆ เลย”
“แหม ใจร้อนขนาดนี้ คงอยากให้ฉันลองให้ครบทุกท่าสินะ เอาเป็นว่าท่าไหนใช่ก็บอกแล้วกัน” คนทำบอกง่าย ๆ ซะอย่างนั้น เล่นเอาผมชักของขึ้น
“ฉันไม่ได้พูดแบบนั้นเลยนะ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลย” ผมดุมันกลับ แต่ไม่ได้ผลอะไรอีกเช่นเคย มือนั้นกลับจับที่ต้นขาผมพลางลูบไล้ ปากนุ่มนั่นจูบซ้ำซะหนักหน่วงจนฝากรอยจูบไว้บนโคนขาด้านบนเสียอย่างนั้น เป็นตำแหน่งที่ใส่กางเกงแล้วก็คงไม่เห็น…รอบคอบจริงนะเจ้าบ้า…แต่ว่า….ผมก็ไม่ได้อยากให้จูบตรงนั้นสักหน่อย!!!
ผมอ้าปากจะด่ามัน แต่ก็ต้องสะดุดกึก ขืนไปโวยวายว่าให้จูบทางปากก่อน ก็เท่ากับผมยอมแพ้มันสิ
อยากจูบตรงไหนก็จูบไป แต่ถ้าไม่จูบปากภายในวันนี้ล่ะก็ ผมจะโกรธมันตลอดชาติเลยคอยดู!
(TBC)
-
กว่านัทจะรู้ว่าอยากให้จูบปาก ไม่ครบทุกท่าเลยหรอ หนูเนย
-
เหอะๆ เนยจะโดนไปกี่ท่าล่ะนั่น กว่านัทจะรู้ 555
-
เจ้านัทได้กำไรเต็มๆ ขนาดน้องเนยงอนอยู่นะเนี่ย :laugh:
-
ระบมก่อนจูบปากมั้ยหน่ะท่าทาง
-
โอ๊ยยยย~!! อ่านเรื่องนี้แล้วเขินนน มากๆค่าาาา
ชอบจัง... แอร๋~ 555555
ลงกี่ตอนๆๆ ย๊าวว ยาววว แค่ไหน... ก็ค้างได้ทุกทีสิน่า~!! อิอิ
เป็นกำลังใจให้ และรอ เสมอนะค๊าา ^_^
-
เออนะถ้าวันนี้ไม่ได้จูบปาก
จะโกรธไปตลอดชาติ เอิ๊กกก
-
และแล้วเนยก็เสร็จเจ้านัทหื่นตามเคย :m25:
-
นัทช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยเนยอยากให้จูบปากอ่ะ
แต่เอ๊ะเป็นแผนเนยป่ะเนี่ย
:o8: :o8:
-
สงสารเนย แต่เชียร์นัท (เอ๊ะ ยังไง อิอิ)
ฮาตรงจุ๊บตรงไหนไม่จุ๊บ ปากยังไม่เคยจุ๊บเลย ไปจุ๊บไอ้นั่นก่อนซะได้ ฮ่าๆ
ปล. น่าจะมีแก้เผ็ดให้นัทหึงเนยเล่นมั่งนะ *-*
ขอบคุณค่ะ
-
กว่านัทจะจูบปาก
คง :jul1: :jul1: :jul1:
เลือดหมดตัวก่อน
-
:jul1: กว่าจะโดนจูบปาห นุ้งเนยคงเสร็จไปแล้วหลายท่านะจ๊ะ :o8:
-
555 แล้วจะได้จุ๊บปากมั้ยเนี่ย นัทเอ้ย
ได้กำไรตลอดเลยนะ
-
งั้นต้องจัดให้ครบทุกท่า :z1:
-
กว่าจะรู้ว่าจูบปาก ท่าจะเหนื่อยนะเนย
-
:impress2: บอกได้คำเดียวว่า.......ไม่รอดแน่ค่ะหนูเนย :laugh:
-
แอร๊ยยยย เขินอ่ะ :o8:
-
อะฮร้าย,,,,,, เขินแทน ^^
-
บอกๆ เค้าไปเถอะเนยเอ้ยย.. ไม่งั้นวันนี้คงจะไม่ได้กลับบ้านแน่ๆ 555
-
เข้ามานั่งรอจ้า
-
แล้วไม่พูดออกมา เมื่อไหร่นัทจะรู้เรื่องละเนย
มันจะบานปลายไปก่อนมั้ย กว่าจะพูดอ่ะ
แต่ยังไงก็ไม่พ้นมือนัทอยู่ดี ไม่ว่าจะพูดหรือไม่พูด อิอิ
-
กว่านัทจะรู้ว่าต้องจูบปาก เนยคงโดนกินไปแล้วทั้งตัวแหงๆ
(หรืออาจจะโดนกินไปแล้วทั้งตัวแต่ไม่ยอมจูบ?? เอ๊ะ..)
-
:jul1:
อ๊าคคคค!! เลือดพุ่ง
ฮ่าๆ
-
(Part 5)
เจ้าสัมผัสนุ่มนวลที่มีแรงดูดดึงเบา ๆ ให้เจ็บแปลบเล็กน้อยแฝงความจั๊กจี้แกมวาบหวาม แถมยังฝากรอยจ้ำสีจางไว้เป็นจุด ๆ ที่ผมไม่อยากจะเรียกมันว่า ‘จูบ’ เลยสักนิดนั่นเพิ่มจำนวนขึ้นทุกที เจ้าบ้านี่มันรู้อยู่แล้วแต่แกล้งไม่รู้รึเปล่านะ จูบได้จูบดี ตรงที่อื่นน่ะ! ผมคิดพลางเผลอหลุดเสียงครางแผ่วอย่างรู้สึกดี…ไม่สิ…จะมาเคลิ้มอะไรกับจูบพรรค์นี้
จูบที่ส่วนอื่นจะไปมีความหมายอะไร จูบน่ะ มันต้องตรงปากสิถึงจะถูก!
แต่เจ้านัทก็ไม่ยอมหยุด มือแข็งแรงปลดกระดุมเสื้อผมบ้างแล้ว หลังจากที่มันถอดกางเกงผมก่อนตั้งแต่ไก่โห่ ไอ้บ้านี่ทำอะไรไม่เคยเป็นไปตามลำดับขั้นตอนเอาซะเลย คนปกติเขาต้องปลดกระดุมก่อนสิ แล้วค่อยปลดตะขอกางเกง มันต้องตามลำดับเหมือนกับจูบนั่นแหละ
ผมเคลิ้มไปกับปลายลิ้นนุ่มชื้นที่ลากไล้แถวซอกคออีกจนได้ ไหน ๆ ก็ไปถึงตรงนั้น แถมยังแอบทำคิสมาร์คไว้ตรงต้นคออีก ทำไมมันไม่จูบขึ้นไปให้สูงกว่านี้นะ
แต่ผมจะไม่บอกมันหรอก…ไม่บอก ไม่บอก ไม่บอกเด็ด…ขาด…อ่ะ….มัน….ไม่นะ…
ผมเริ่มเสียวจนยากจะทนไหวแล้ว เสียงนุ่มที่กระซิบอยู่ข้างหูถามย้ำอีกแล้วว่าจะยอมบอกไหม ถามไม่ถามเปล่า มันยังสอดลิ้นแทรกเข้าไปในช่องหูด้วย มันจั๊กจี๋นะเฟ้ย ไอ้บ้านี่ ผมส่ายหัวเบี่ยงหลบอย่างสุดความสามารถ แต่หนีไม่ค่อยจะรอดเพราะมือถูกมัดไว้ อยากยันตัวมันออกใจจะขาด แต่อีกใจกลับนึกเสียดาย….
ไม่! ไม่ใช่สักหน่อย! ใครว่าผมเสียดายกัน ผมก็แค่….อ้อ ใช่ ก็แค่รอเผื่อมันจะฉลาดขึ้นและจูบผมให้ถูกที่สักทีน่ะสิ!
“อ๊า…อย่าบีบนะ ไอ้คนลามก!” ผมด่ามันด้วยน้ำเสียงหอบกระเส่า ก็ใครใช้ให้มันมาบีบส่วนอ่อนไหวจุดอ่อนของผมอีกที่ตรงนั้นเล่า มันชักจะ SM มากไปแล้วนะ ยอดอกงาม ๆ ของผมน่ะ ช้ำหมดพอดี…มัน…อา…นิ้วนั่น….อย่าสิ….ลิ้นอีก….โอ๊ย อย่าดูดได้มั้ย ผมไม่ได้ท้อง ไม่ได้มีเด็ก ใครจะไปมีน้ำนมให้ดื่มกันเล่า!
ทั้งหมดนั่นผมด่ามันต่อในใจ เพราะหมดแรงจะว่าแล้ว แถมเขินจะตายชัก ผมน่ะ เคยเห็นในเอวีอยู่หรอก เวลาดูแม่สาวอกโตถูกเล้าโลมน่ะ ผมเองยังอยากลองทำเลย แต่ใครจะไปคิดล่ะ ว่าจะโดนไอ้หื่นนี่ทำเอาจนได้
แรงดูดเบา ๆ กลับสร้างกระแสแปลบปลาบไปทั่ว ผมรู้สึกได้กระทั่งการตื่นตัวของเจ้าเนยน้อยอีกครั้ง สะโพกบางของผมที่เกร็งกว่าเดิมเล็กน้อย ไม่หลุดรอดสายตาเจ้าบ้านี่เลยสักนิด
“นายชอบมันล่ะสิ ใช่แบบนี้รึเปล่า ที่นายอยากให้ฉันทำ” เจ้านัทยังคงถามคำถามเดิมกับผมอีก ผมส่ายหน้าอย่างอ่อนแรง แต่ไม่ได้ขัดขืนอีก ก็ใครทำให้ผมต้องการมากขึ้นขนาดนี้แล้วล่ะ
เสียงถอนหายใจเบา ๆ ดังขึ้นก่อนอีกฝ่ายจะพึมพำต่อไปว่า “ไม่ใช่อีกงั้นเหรอ ถ้างั้นคงต้องเอาจริงแล้วสิ”
นี่หมายความว่า มันยังไม่ได้เอาจริงอีกเรอะ!!!
เจ้าบ้านี่จะเอาจริงงั้นเหรอ จะทำถึงขั้นนั้นจริงหรือเปล่า แค่คิดผมก็หน้าแดงไปหมดแล้ว ถึงผมจะเคยทำตั้งสองหนแล้ว แถมยังเคยลองมาหลายท่า อย่างนอนหงายนอนคว่ำ หรือกระทั่งออนท็อป แต่ท่าตอนนี้ที่ถูกมัดทั้ง ๆ ที่ยังยืนอยู่ ผมก็นึกไม่ออกเหมือนกันว่ามันจะทำยังไง
แล้วผมจะ…รับยังไงกัน ผมไม่ใช่นักกายกรรมนะ…ถ้ามันจะสอด…หรือมันจะใส่…
ภาพเจ้านัทกำลังแทรกตัวเข้ามาภายในร่างกายผมโผล่เข้ามาในหัวอีกแล้ว ผมล่ะชอบจริง ๆ ที่มันจะเข้ามาให้ลึก…
แต่ถ้ายืนอยู่แบบนี้ มันจะใส่เข้ามาลึก ๆ ได้ยังไงกัน?
แล้วผมก็ต้องสะดุ้งกับความคิดหื่น ๆ ของตัวเองอีกครั้ง ก็แล้วทำไมผมต้องรู้สึกอยากให้มันทำลึก ๆ ด้วยเล่า!!!
ยังไม่ทันจะแย้งอะไร ผมก็ต้องสะดุ้งอีกครั้ง เมื่อมือแข็งแรงยึดจับโคนขาของผมให้ยกสูงขึ้นมาข้างหนึ่ง ผมขยับดิ้นให้หลุดจากการยึดจับ หากเสียงขู่กลับดังขึ้นใกล้ ๆ หูว่า “ถ้านายไม่ให้ความร่วมมือ ฉันจะเอาเข็มขัดนาย รัดที่ขาอีกที่ให้นายยืนอ้าท้าสายลมอยู่ตรงนี้ทั้งวันแทนนะ”
ผมได้แต่เลิกดิ้น เพราะรู้ดีว่าถ้าเจ้าบ้านี่มันจะทำ มันทำจริง ๆ ได้แน่
แต่โธ่เว้ย ทำไมผมต้องยอมมันด้วยเล่า
ใช่สิ ผมต้องไม่…อ๊ะ…..
ขาที่ถูกยกขึ้นข้างหนึ่งทำให้ผมต้องเอนตัวพิงกับรั้วกั้นแกมช่วยพยุงรั้งตัวไว้
“อ่ะ…ตรงนั้น….ไม่นะ…..นายจะทำที่นี่ไม่….”
ขาที่ถูกยกขึ้นโดนจับพาดไปที่ข้อศอกแข็งแรงของเจ้านัท ที่ตอนนี้ยึดจับราวกั้นด้านหลังไว้ด้วยมือข้างเดียวกัน ปล่อยให้ร่างกายของเราสองแนบชิดกว่าเก่า มืออีกข้างที่ว่างของเจ้านัทยังคงแทรกปลายนิ้วเข้ามาอย่างใจเย็น ตอนแรกมันก็เจ็บอยู่เหมือนกันเพราะที่นี่ไม่มีอะไรให้เตรียมพร้อมก่อนปฏิบัติการเลยสักนิด
แต่เจ้านัทก็ใจเย็นนัก แม้ว่ามันจะทำเอาผมเตลิดไปไกลแล้ว ด้วยปลายนิ้วที่งอเพียงเล็กน้อยก็แตะที่จุดอ่อนไหวภายในของผมได้อย่างแม่นยำจนน่าหมั่นไส้ ผมไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้าน ทำได้เพียงครางเสียงแผ่วอย่างต้องการให้แทรกลึกกว่าเดิมโดยไว
ไม่นะ…ผมไม่ได้มาเพื่อให้เจ้าบ้านี่เล่นสนุกกับร่างกายผมสักหน่อย…ถ้ามันทำ…เพราะแค่อยากได้ของเล่นแก้เบื่อล่ะก็…
นิ้วที่เพิ่มจำนวนอย่างใจเย็นทำให้ร่างกายของผมปั่นป่วนขึ้นเรื่อย ๆ เสียงถามแผ่วเบาอ่อนโยนยังคงถามเป็นระยะ ว่าเจ็บไหม อยากให้เข้าลึกอีกไหม คำถามน่าอายพวกนั้นถามได้ถามดี แถมผมยังเผลอตอบมันไปเสียอีก
-
จนแน่ใจว่าผมพร้อม เจ้านัทก็เริ่มแทรกตัวเข้าหา เพราะผมตัวเตี้ยกว่า มันจึงต้องประคองตัวผมไว้ แขนที่ยังถูกมัด ทำให้ผมไม่ถนัดนัก แต่เจ้าบ้านี่ก็จัดการทุกอย่างได้ดีจนไม่มีติดขัด ร่างกายที่สูงกว่ายามกดแทรกเข้าภายใน ทำให้ผมรู้สึกว่ามันเข้าไปลึกกว่าเคย จนเสียววูบวาบไปหมด ผมรู้สึกว่าสมองเริ่มว่างเปล่าเสียแล้ว ในตอนที่ถูกเจ้านัทกอด
แรงขยับสวนขึ้นลงเริ่มแรงขึ้น ร่างกายของผมสะท้านเฮือก ยามรู้สึกได้ถึงการขยับขึ้นลง การแทรกเข้าที่ลึกเสียจนพูดไม่ออกทำให้ผมหอบหายใจถี่ รู้สึกเจ็บที่ข้อมือซึ่งยังคงดึงรั้งตัวไว้ ด้วยสองเท้าไม่ได้ยืนเหมือนปกติแต่เป็นการทรงตัวอย่างยากเย็นเพื่อไม่ให้ล้มลงเท่านั้น
ขณะกำลังเคลิ้มไปตามสัมผัสที่ได้รับ ผมก็ต้องชะงักอีกครั้งเมื่อเสียงแผ่วเบายังกระซิบถามคำถามเดิม “นี่รึเปล่าที่ฉันไม่เคยทำกับนาย แล้วนายอยากให้ฉันทำ?”
คำถามนั้นเล่นเอาผมเจ็บวูบเข้าไปถึงภายใน
ถึงร่างกายผมจะเจ็บ หรือข้อมือผมจะถูกบาดจนแสบไปหมด ผมก็ไม่รู้สึกเจ็บมากขนาดนี้
คำถามนั้นยังคงถามด้วยความขบขันเหมือนล้อเล่น และไม่ได้รู้สึกอะไรเลยว่าผมจะคิดยังไง
ใช่สิ…ก็ขนาดผมถูกทำให้อยู่ในท่าน่าอายขนาดนี้ ถูกรัดข้อมือจนถูกบาดเป็นรอยแนวขนาดนี้ เจ้านัทมันยังไม่สนใจเลย มันเคยสนที่ไหน ว่าผมจะเจ็บ หรือจะอาย หรือจะ…
ร่างกายของผมสั่นระริก…ไม่ใช่เพราะการเล้าโลมหรือขยับอย่างที่เคยที่ทำให้มันสั่น
แต่เป็นเพราะความคิดอันแสนทรมานใจนี้ต่างหาก
ทำไมนะ ทำไมแค่จูบปาก เจ้าบ้านี่ถึงทำไม่ได้
…ผมก็แค่น่ากอด น่าเล่นด้วยเท่านั้นสินะ มันถึงยอมทำกับผม
แสดงว่าคงแค่…สนใจแต่ร่างกาย…เหมือนที่เจ้าเป้ามันพูดจริง ๆ
มันเป็นเพียงแค่การอยากเล่นสนุกกับร่างกายผม…และพอเบื่อก็ทิ้งไปสินะ
แค่คิดผมก็เจ็บแปลบแล้ว ไม่ใช่ร่างกาย…แต่ที่หัวใจ
น้ำตาที่ไหลอาบแก้ม หยดลงมาที่แขนของเจ้านัท ทำให้มันชะงักแล้วเงยหน้ามองผมด้วยสีหน้าที่ตกใจ
“เนย นายร้องไห้ทำไม ฉันทำให้นายเจ็บเหรอ”
มือนั้นซับน้ำตาให้ผม แต่ผมกลับสะบัดหน้าหนี
“ไม่…ออกไปนะ ออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้นะ!” เสียงของผมแทบจะเป็นตะโกน ความอายไม่ได้หลงเหลือแล้วในตอนนี้ ใครอยากจะเห็นอยากจะรู้ก็ช่างมัน ผมไม่แคร์ใครอีกแล้ว
คนถูกตวาดชะงักงันอย่างตกใจ ค่อย ๆ ถอดถอนร่างกายตัวเองออกมาแม้จะยังไม่เสร็จสิ้น มันคงจะอารมณ์ค้างอยู่เหมือนกัน แต่ก็ไม่ใช่มันคนเดียวที่อารมณ์ค้างนี่นา เจ้านัทมองหน้าผม ก่อนจะตกใจมากขึ้นเมื่อเห็นข้อมือที่แดงช้ำ จนต้องรีบละล่ำละลักพูดขึ้นว่า
“ฉันจะแก้มัดให้นะ”
“ไม่ต้อง! ไม่ต้องมาสนใจฉันเลย นายสนใจก็แค่ร่างกายฉันใช่ไหม เราไม่ได้เป็นอะไรกันอยู่แล้วนี่ นายอยากกอดฉัน นายก็กอด แต่นายไม่เคย…”
คำพูดเริ่มจุกอยู่ในคอจนพูดไม่ออก ผมได้แต่สะอื้นไห้โดยไม่ยอมมองหน้ามันอีก ก็เป็นแค่ของเล่นชั่วครั้งชั่วคราว จะไปมีความหมายอะไร เจ้าบ้านี่พอได้สนุกเต็มที่กับร่างกายผมแล้ว มันก็คงไม่เหลียวแลผมอีกแน่ ๆ
“ฉัน…เกลียด…น..”
ริมฝีปากอุ่น ๆ ของเจ้านัท สัมผัสกับปากที่กำลังพยายามจะพูดของผม มันประกบแนบแน่น แถมยังแทรกปลายลิ้นเข้ามาอย่างโหยหา ผมพยายามสะบัดตัวออก แต่มือที่แข็งแรงกว่ากลับยึดใบหน้าผมไว้ ก่อนถอดถอนผ่อนลมหายใจแล้วประกบเข้าหาใหม่อย่างล้ำลึกกว่าเดิม
ปลายลิ้นที่กวาดไล้เกาะเกี่ยวสร้างความรู้สึกแปลกประหลาดนัก มันทั้งอบอุ่นและรู้สึกดีจนผมเผลอตอบรับโดยไม่รู้ตัว ยิ่งได้สัมผัสกัน ยิ่งหิวกระหาย เราต้องการกันและกันมากมายจนแทบไม่น่าเชื่อ ผมอยากจะกอดคนตรงหน้าไว้ ให้มันแนบแน่นมากกว่าเดิม แต่ยังคงติดแขนที่ถูกมัดทำให้ขยับได้ลำบาก
แต่ราวล่วงรู้ถึงความรู้สึกนั้น แขนที่แข็งแรงนั้นกลับกอดผมไว้แทนอย่างไม่ยอมปล่อย เราผละออกและจูบกันซ้ำแล้วซ้ำอีก รสชาติที่หอมหวานขนาดนี้ ผมก็พึ่งเคยได้รับเป็นครั้งแรก ไม่น่าเชื่อเลยว่าเจ้านัทจะจูบได้เก่งขนาดนี้
กว่าเราทั้งคู่จะยอมแยกจากกันในครั้งสุดท้าย ผมก็รู้สึกว่าปากแทบจะแดงช้ำไปหมดแล้ว แถมยังไร้เรี่ยวแรงจะยืนเอาเสียด้วย จูบครั้งนี้ยิ่งกว่าตอนที่เราทำกันจนเสร็จเลยด้วยซ้ำ
มันรู้สึกดีเสียจน….
“อยากจูบกับฉันอีกไหม” ใบหน้าสุดเท่นั้นถามผมพลางยิ้มให้อย่างอ่อนโยนจนผมใจเต้น ไอ้บ้านี่ทำผมใจอ่อนอีกแล้วนะ ถึงมันจะจูบได้ถูกที่ซะที แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะ…
“ถ้าอยากให้จูบอีก นายต้องบอกว่ารักฉันเสียก่อนล่ะ”
คำพูดเป็นต่อนั่นหมายความว่าไงกัน!!!
ผมกำลังจะโวยวายแล้ว ตอนที่เจ้าบ้านี่เข้ามาจูบผมอีกรอบ!
จนหอบกันไปทั้งสองคนนั่นแหละ มันถึงยอมผละออกมา แล้วถามย้ำ
“นายรักฉันรึเปล่า บอกฉันหน่อยสิ”
“ขี้โกง ทำไมฉันต้องสารภาพรักนายก่อนด้วยเล่า” ผมโวยไปหอบหายใจไป เจ้าบ้านี่ขี้โกงจนถึงที่สุดจริง ๆ เรื่องอะไรล่ะที่ผมจะต้องบอกรักมันก่อน คนผิดน่ะมันเต็ม ๆ เลยนะ!
(TBC ใกล้จบแล้วค่า)
-
โหว กว่าจะจูบปากได้
ทำเอาหนูเนยร้องไห้เลย
ต่อไปก็บอกรักหล่ะนะ
(รู้แหล่ะว่ารักกันน่ะ แต่ก็ยังรอลุ้นว่าใครจะบอกรักก่อนกัน)
LoveLove :กอด1:
-
กรี๊ดดดดด จูบแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ
เขินอ่าาาา >//<
5555 น่ารักมากๆๆๆกว่าเดิมอีกค่ะ สำหรับตอนนี้
ตอนหน้าจะสวีทขนาดไหนเนี่ยยยย อิอิ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอนะค๊าา ^_^
-
เฮ้อออ.. ในที่สุด.. >.<
-
หุหุหุ เด็กๆ ทำอะไรมันก็น่ารักไปหมด
-
จูบถูกที่ซะทีสมใจหนูเนยแล้ว แต่ไอ้เรื่องบอกรักนี่ซื
เฮ้อ....อยากให้มีฉากที่นัทกระวนกระวายคิดมากเรื่องเนยบ้าง
รู้สึกว่ามีแต่เนยที่ทุกข์อ่ะ5555
-
จูบใครคิดว่าไม่สำคัญ จูบเบาๆเท่านั้นทำเอาฉันสั่นไปทั้งหัวใจ >///<
-
แหมกว่าจะจูบกันได้ลุ้นแทบแย่(และเลยเถิดไปซะไกลเลย :z1: )
ปล.แต่ก็ชอบ :haun4:
-
ว้าวๆๆๆๆ ได้จูบไปแล้วนะคะน้องเนย
แล้วไอ่ภารกิจที่ค้างคาอยู่ละคะ :z1:
-
มัวแต่จูบกันอยู่นั้นแหละ คนอ่านยังอารมณ์ค้างอยู่น้า :z3:
-
นัทเจ้าเล่ห์มากกกกกกกกกกกกกกก
ถามแบบนี้แสดงว่ารู้ใช่มั๊ยว่าเนยอยากให้จูบ
แต่ก็ยังแกล้งเนยอยู่นั่นแหละ น่าตีจริงๆ
-
หึหึ NC ใส๊ใส
-
(Part 6 : จบแล้วจ้า)
ผมที่ยังขยับไม่ได้ ถูกกอดอีกครั้ง ขณะกำลังเบี่ยงหน้าหนีเพราะไม่อยากจะจูบกับมันแล้ว เพราะทั้งเขินทั้งอาย แถมยังงอนมันด้วยที่ใช้วิธีบ้า ๆ ทำให้ผมเลิกโวยวายแบบนี้ ทั้ง ๆ ที่ยังไม่เลิกทำตัวคลุมเครือจนน่าหงุดหงิดนัก
แต่เจ้านัทไม่ได้จูบผมอีก เสียงนุ่มกระซิบข้างหูแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยินดังขึ้นว่า “ฉันยอมบอกนายก่อนก็ได้ ว่าฉันรักนาย…ทีนี้นายบอกฉันหน่อยสิ ว่านายรักฉันบ้างไหม”
ผมหูฝาดไปรึเปล่า
เจ้านัทมันกำลังสารภาพรักกับผมใช่ไหมเนี่ย!!!
“ฉัน….”
ดวงตาคมเข้มที่จริงจังสุด ๆ จ้องผมตาไม่กระพริบ ลุ้นคำพูดประโยคนั้นจนแทบลืมหายใจ ท่าทางของเจ้าบ้านั่นทำให้ผมเขินเสียจนนอกจากแก้มที่แดงเรื่อ ยังแดงไปถึงหูทั้งสองข้างแล้วด้วยซ้ำ เลิกจ้องกันแบบนี้จะได้ไหม ใครจะไปพูดออกกันเล่า!
“ฉัน…ฉันไม่รักคนที่ทำค้าง ๆ คา ๆ แถมสารภาพรักก็ไม่ชัดถ้อยชัดคำหรอกนะ ทำอะไรไว้รับผิดชอบซะด้วยเลย!”
ใบหน้าคนฟังที่ตอนแรกมีเค้าแห่งความผิดหวัง กลับมีรอยยิ้มกว้างที่น่าดูนัก ท่าทางกระตือรือร้นสุด ๆ กลับมาอีกแล้ว พร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ที่น่ากลัวเสียด้วย
“ถ้าฉันสารภาพรักให้นายได้ยินชัด ๆ แล้วทำให้นายเลิกอารมณ์ค้าง นายจะรักฉันไหม”
“อ…อื้ม……” ผมตอบรับเสียงแผ่ว เขินจนอยากจะมุดดินหนี แต่ตอนนี้ผมอยู่บนดาดฟ้า ไม่ใช่บนพื้น คงจะมุดลำบากอยู่ แถมเจ้าบ้านี่ยังมัด…จริงสิ
“แก้มัดได้แล้วนะ มันอึดอัดจะแย่แล้ว”
หากคนฟังกลับทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ขอทำให้เลิกค้างก่อนแล้วกัน เสร็จแล้วจะแก้ให้นะ”
“ไม่นะ เอาออกเดี๋ยวนี้เลย…”
“น่า…ฉันรักนายนะเนย…ได้ยินไหม…ฉันรักนาย…”
ผมโวยวายไม่ออกไปเสียแล้ว ไอ้บ้านัทนี่ นึกจะสารภาพรัก ก็พูดไม่เลิกเลยนะ มันเขินนะ บอกแล้วไงว่ามันเขิน!!!
ริมฝีปากอุ่น ๆ นั้นหอมที่แก้มนุ่มของผมเบา ๆ ก่อนพูดต่อไปว่า “เวลานายโดนมัดแบบนี้ นายร้อนแรงที่สุดเลยนี่นา แถมยังอายได้น่ารักที่สุดในโลกด้วย ขอฉันเข้าไปในตัวนายอีกครั้งเถอะนะ” พูดไม่พูดเปล่า นิ้วคล่องแคล่วก็ค่อย ๆ แทรกเข้ามาอีกแล้ว ด้วยท่าที่ถูกจับยกขาข้างหนึ่งเหมือนเมื่อครู่ไม่มีผิดเพี้ยน แถมยังขยับควานไปมาภายในเสียจนผมสะดุ้งเฮือก
“อ๊า…อย่ากวาดข้างในแบบนั้น…ไม่เอานิ้ว…ฉันอยากได้…”
“อยากได้อะไรล่ะ…คำสารภาพรัก…หรือจูบ…หรือว่าของ ๆ ฉัน?”
ผมมองมันก่อนจะยอมแพ้มันจนได้ ไม่ใช่เพราะว่ามันเป็นต่อเสียจนผมต้องยอมแพ้หรอกนะ แต่เพราะว่าผม…อยากให้เจ้านัท ทำทุกอย่างที่มันถามผมให้ครบอีกครั้งนี่นา
“ทั้งหมดนั่นแหละ ทำมาให้หมด แล้วฉันจะคิดอีกที ว่าจะรับรักนายไหม!”
เจ้านัทยิ้มน้อย ๆ ก่อนพูดต่อไปว่า “ถ้าอย่างนั้นได้เลยขอรับ ทาสคนนี้จะทำให้ทุกอย่างที่นายท่านต้องการ”
คำพูดนั้นเล่นเอาผมพูดไม่ออกอีกครั้ง ได้แต่กัดริมฝีปากเบา ๆ ก่อนสั่งมันกลับว่า “ถ้างั้นก็รีบ ๆ ทำซะสิ”
พูดได้แค่นั้นก็ต้องหน้าแดงแล้ว เพราะคำพูดเบา ๆ ที่ตอบกลับ มันเป็นคำพูดที่ผมอยากได้ยินไม่รู้เบื่อ
“ฉันรักนาย…รักนายคนเดียว” ปากนั้นขยับเข้ามาใกล้ เสียงที่พร่ำบอกซึ่งมีเพียงผมที่ได้ยิน และร่างกายนี้…ที่จะเป็นของผมทั้งหมด
ริมฝีปากของเราสัมผัสกันอีกครั้ง พร้อม ๆ กับการแทรกเข้ามาจากเบื้องล่างอย่างช้า ๆ แต่เติมเต็มจนถึงเบื้องลึก การขยับแผ่วเบาอย่างอ่อนโยนนั้นเสียดสีจนร่างกายรู้สึกดีนัก ผมขยับตัวตอบรับตามจังหวะที่ส่งผ่าน จังหวะร่วมของเราทั้งสอง ที่ทำให้เรา…รู้สึกดีร่วมกัน
ไม่ใช่แค่ร่างกายสักหน่อย ที่ต้องการกันและกัน
ตอนนี้ผมรู้แล้ว ว่าใจของเราก็ต้องการกันและกันด้วย
“ฉันก็รักนาย” ผมกระซิบกลับ ปล่อยให้อีกฝ่ายเข้าหาล้ำลึกกว่าเดิม ร่างกายที่ไม่เป็นอิสระ ให้ความรู้สึกเหมือนถูกผูกมัดและเป็นเจ้าของได้ดีจริง ๆ
และในตอนนี้ ผมกลับเต็มใจให้ผูกมัดเสียด้วย
นานแค่ไหนก็จำไม่ได้ ที่พวกเราสนุกกันบนดาดฟ้าเสียจนสุดท้ายแล้วผมก็ได้แผลจากเจ้าเข็มขัดนั่นจนได้
ลิ้นนุ่มที่เลียไล้ที่ข้อมือ ตอนผมได้แต่นอนหมอบอยู่กับพื้นดาดฟ้า ทำให้ผมอดเขินอีกรอบไม่ได้ แต่ก็หมดแรงแล้วที่จะห้ามเจ้านัทมัน
“ขอโทษนะเนย” เสียงเจ้านัทดังขึ้นอย่างสำนึกผิด ที่ทำผมเจ็บ นาน ๆ ทีหรอก ที่มันจะขอโทษผม แต่วันนี้ดูมันใจดีเป็นพิเศษมากจริง ๆ
“ข้อมือน่ะ เดี๋ยวก็หาย แต่นายน่ะ ทำจนฉันเดินไม่ไหวแล้วนะ ต้องรับผิดชอบด้วย ที่นี่มันโรงเรียนนะ ไม่ใช่บ้านนาย ฉันกลับบ้านลำบากด้วย” ผมเริ่มประท้วงแกมอ้อน แน่ล่ะว่ามีโอกาสอ้อน เรื่องอะไรจะไม่ทำ
“เอาน่า ฉันรับผิดชอบแน่ มาสิ จะให้ฉันอุ้มหรือจะขี่หลังล่ะ”
“บ้า นายไม่ต้องอุ้มแบบนั้นอีกเลยนะ ฉันจะโดนแฟนคลับนายกระทืบตายก็เพราะทำแบบนี้” ผมพึมพำต่อว่าแก้เขิน หากเจ้านัทกลับหัวเราะ แต่ก่อนจะออกไป ผมก็รู้สึกว่ากำลังเผชิญปัญหาที่ใหญ่กว่าเสียแล้ว ก็สภาพผมตอนนี้ จะให้ใครเห็นได้ยังไงกัน
“เดี๋ยวก่อนนัท นายตั้งใจจะพาฉันไปที่ไหนน่ะ” ผมรีบถามมันทันที โดยยังไม่ยอมขึ้นขี่หลังมัน
คนฟังอมยิ้ม แล้วตอบว่า “ห้องพยาบาลน่ะสิ นายป่วยไม่ใช่เหรอ ตอนนี้โรงเรียนยังไม่เลิก ยังไงก็ต้องที่นั่นแหละนะ”
ผมสะดุ้งด้วยความเขิน ขืนเข้าไปห้องพยาบาลก็ต้องโดนตรวจร่างกายน่ะสิ แล้วเจ้าบ้านี่ ดันฝากรอยจูบไว้เสียเต็มตัว แถมไหนจะตรงนั้นอีก ที่ปล่อยไว้ข้างในเสียเต็ม ผมไม่มีวันยอมให้เจ้าหื่นนี่ทำอะไรที่โรงเรียนอีกแล้ว
“เจ้าบ้า นายจะให้ฉันบอกอาจารย์ว่ายังไงกัน!” ผมพยายามจะหยุดมัน ที่คิดจะไปห้องพยาบาลอย่างตั้งใจเกินเหตุ
“เดี๋ยวก็แก้ตัวได้เองน่า ไม่เป็นไรหรอก” เจ้านัทพูดง่าย ๆ
“ไม่เอานะ ฉันไม่อยากเจอใครแล้ว ฉันอยากกลับบ้าน ข้างในของฉัน มันมีแต่ของ ๆ นายนะ ฉันทนให้หมดเวลาเรียนไม่ไหวหรอก” ผมพยายามอ้อนวอนด้วยน้ำตา
ใบหน้าแข็งแรงหันมายิ้มให้อย่างเจ้าเล่ห์ “ถ้างั้นฉันจะโทรบอกให้คนมารับเอาไหมล่ะ แล้วก็ขออนุญาตพานายกลับบ้านด้วย แต่ว่า…ต้องเป็นบ้านฉันนะ วันนี้ปลอดคนไม่ต้องห่วง แล้วจะล้างให้สะอาดถึงส่วนลึกเลยรับรอง”
มันมีแผนแบบนี้แต่แรกแล้วสินะ ผมน่าจะรู้อยู่แล้ว ไม่งั้นมันคงไม่เสนอให้ไปห้องพยาบาลหน้าตาเฉยแบบนี้หรอก แต่ว่าผมเอง…ก็มีทางเลือกไม่มากนัก และมันก็…ฟังดูไม่เลวอยู่เหมือนกัน
“กะ…ก็ได้” ผมพึมพำตอบทั้งยังเขิน ๆ ด้วยรู้ดีว่าเจ้าบ้านี่แอบหวังรอบสองแหง ๆ แถมท่าทางจะในห้องน้ำเสียด้วย เจ้าหื่นนี่ชักติดใจเรื่องทำนอกสถานที่แล้วรึเปล่านะ
พอตัดสินใจได้ เจ้านัทก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “ถ้าอย่างนั้นฉันว่าเรารอที่นี่ก่อนดีกว่านะ จะได้ไม่มีใครเห็น”
ผมมองเจ้านัทโทรศัพท์สั่งคนขับรถด้วยท่าทางของคุณหนูอันแสนน่าหมั่นไส้ แม้มันจะดูเท่มากก็ตามทีนั้นก่อนนึกขึ้นได้ พอเจ้านัทเลิกคุยโทรศัพท์ ผมจึงรีบถามขึ้นในทันที “เดี๋ยวสินัท ฉันยังสงสัย”
“อะไรอีกล่ะ” คนถามหันมามองผม ขณะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า
“ทำไมวันนี้ นายถึงจูบฉันมากกว่าปกติ…แต่ก็ไม่ยอมจูบปากเสียที…หรือว่านายรู้…?”
คนฟังหัวเราะอย่างขบขัน ก่อนพูดขึ้นว่า “ฉันรู้อยู่แล้วว่านายอยากให้ฉันทำอะไร แต่ฉันก็ไม่ยอมทำเพราะนายมันปากแข็งจนน่าหมั่นไส้นี่แหละ”
หน้าของผมแดงแป๊ดขึ้นอีกครั้ง เจ้าบ้านี่มัน…มันรู้อยู่แล้วงั้นรึ ว่าผมอยากให้จูบ!
ผมหลุดเสียงถามตะกุกตะกักออกไป “นะ…นายรู้ได้ยังไงกัน”
“ก็ถามเอาจากเจ้าพวกนั้นน่ะสิ นายคุยกับพวกเจ้าเอกนี่ ก่อนที่นายจะทำตัวแปลก ๆ ไป”
“นายรู้อยู่แล้ว…แล้วทำไม…ทำไม…นายถึงไม่เคย…”
คนถูกถามก้มหน้าเล็กน้อยอย่างเขิน ๆ ก่อนพูดขึ้นว่า “เพราะฉันรู้น่ะสิ ว่าการจูบปากมันเป็นการจูบเพื่อบอกรัก…ถ้าฉันทำได้ไม่ดี นายอาจจะปฏิเสธฉันก็ได้”
“นายหมายความว่า…”
คนถูกถามชักเขินมากขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ท่าทางนั้นน่ารักเสียจนผมเผลอใจเต้นอีกแล้ว
“…ใช่ ฉันน่ะ ไม่เคยจูบปากนายเลยสักครั้ง แต่ไม่ใช่เพราะว่าฉันตั้งใจจะสนุกกับร่างกายของนายอย่างเดียวหรอกนะ ฉันก็แค่….ตั้งใจจะใช้มัน ตอนที่ฉันสารภาพ….เอ่อ…สารภาพรักกับนาย ดังนั้น ฉันจะต้องฝึกให้ดีจนนายประทับใจให้ได้เสียก่อน เพราะฉันไม่อยากถูกปฏิเสธ…”
พูดแล้วก็หันมายิ้มให้ก่อนถามกลับบ้าง
“ว่าแต่นายชอบจูบกับฉันไหม”
ผมชะงักอีกรอบ เจ้าบ้านี่ชอบตั้งคำถามน่าอายเสียจริง
“ถ้าไม่ชอบฉันจะจูบนายเหรอ งวดหน้าถ้าเราดูหนังกันแล้วทำเรื่องแบบนี้ แล้วนายไม่ยอมจูบฉันล่ะก็ ฉันจะไม่ทำกับนายอีกเลยคอยดู”
คนฟังหัวเราะเบา ๆ ก่อนพูดว่า “ฉันจะถือว่านั่นเป็นคำชม ว่าฉันจูบเก่งนะ ว่าไง ระหว่างรอรถมารับ เรามาจูบกันอีกดีกว่าไหม” ถามพลางขยับเข้ามาใกล้อย่างกระตือรือร้นเต็มที่ ท่าทางมันคงเก็บกดจากการซุ่มฝึกจูบมายาวนานแหง ๆ
“บ้าสินายนี่ เราพึ่งทำ…”
ไม่ทันจะได้แย้งอะไร เราก็จูบกันต่อเสียแล้ว และกว่ารถของบ้านเจ้านัทจะมา ผมก็รู้สึกว่าร่างกายร้อนผ่าวไปทั้งตัว ดูไม่สบายเสียจนขออนุญาตกลับบ้านได้อย่างง่ายดายเสียอย่างนั้น
ไม่รู้ว่านั่นเป็นแผนของเจ้านัทหื่นรึเปล่า แต่คืนนั้นผมก็ฟังคำสารภาพรักแทบทั้งคืน จนสุดท้ายต้องหยุดเรียนวันรุ่งขึ้นเพราะป่วยเอาจริง ๆ เลยทีนี้
แต่อย่างน้อยผมก็ได้รู้ ว่าจูบนั้นสำคัญแค่ไหน
ถ้าคุณมีคนรัก อย่าลืมให้เขาจูบคุณบ่อย ๆ ล่ะ แต่ก่อนจะจูบต้องหาทำเลเหมาะ ๆ ด้วยนะครับ อย่าเลียนแบบเจ้านัทหื่นนี่ ที่ทำให้ผมไข้กลับแถมแทบผิวลอก เพราะตากแดดบนดาดฟ้ามากเกินไป!
จบตอน จูบนั้นสำคัญไฉน?
======================
จบแล้วนะคะสำหรับตอนนี้ ส่วนจะมีตอนอื่น ๆ อีกไหม คงแล้วแต่โอกาสและไอเดียละกันค่ะ
ขอบคุณทุกท่านสำหรับคอมเมนต์ด้วยนะคะ ถ้าอยากให้มีต่ออีกก็ช่วยกันเมนต์เยอะ ๆ เน้อ ^^
ปล. ฝากนิยายเรื่องใหม่สองเรื่องที่กำลังแปะอยู่ด้วยค่ะ ถ้าสนใจไปอ่านกันได้นะคะ
>> สืบเสน่หา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27706.0)
แนวใสปิ๊งไร้เรท เรื่องราวของตำรวจหนุ่มกับคุณพระเอกหมอผี และหนูน้อยกุมารทองแสนน่ารัก
>> หรรษาฆาตกรรม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27792.0)
แนวหื่น+ฆาตกรรม โหดนิด ๆ หื่นมากหน่อย SM+อุปกรณ์ อ่านแล้วใช้วิจารณญาณนิดนึงนะคะ แนวนี้แรงหน่อยค่ะ ^^
ฝากไว้หน่อยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
-
นัทหื่นเกิ๊นนนนนน แถมทำให้เนยแอบคิดมากเองคนเดียวอีก
แต่ก็จบแบบแฮปปี้ดีชอบค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้ร้อนแรงตลอดเรื่องเลย
ปล.ขอคู่อื่นๆอีกค่ะ ชอบๆ
o13
-
แวร๋~~~ เขินกว่านี้ไม่มีอีกแล้ววววว
น่ารักที่สุดในสามสิบล้านโลก ค่ะ~!!! กรีีดๆๆๆๆๆๆๆ
ขอตัว ชะแว๊บบบ กลับไปอ่านตั้งแต่ต้นอีกทีนะค๊าาา อิอิ
รักคนเขียนที่สุดเลยค่ะ~!!
((ว่างๆ ถ้ารู้สึกคันไม้คันมือ อยากเขียนอีก จะมาเขียนตอนพิเศษต่อก็ได้นะค๊าา จะรอติดตามเสมอค่ะ ^_^ ))
-
น่ารัก
อยากให้ เนยเอาคืนเจ้าหื่นนัทบ้างจังทำเสียน้ำตาอีกแล้ว แต่ก็กลัวจะเป็นเหมือนภาคเอาคืนคราวก่อน
-
น่าร๊าก.. NC ใสกิ๊งจริงๆ
-
นัทหื่นสุดยอดอ่ะ เนยไม่สบายเลยเห็นป่าว
ได้ทีก็เอาใหญ่เลยนะ รู้ทั้งรู้แต่ก็ยังแกล้งเนยอีก ชริๆ
-
กรี๊ดดดด
จบแล้วๆ จบได้น่ารักมากมายยย อิอิ
ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆนะคะ
-
เนยไม่เคยตามนัททันเลย
-
:haun4:
โดยส่วนตัวคิดว่าจูบสำคัญนะ
เหมือนการแสดงว่าเรารักคนนั้นจริงๆ
อิอิ ชอบโดนจูบอ่ะ
-
โหยย ยย ย ย หนูงอนได้น่าตีมาก
นัทรีบ ทำตามที่เขาต้องการสิ หุหุ
-
เอิ่มเข็มขัด
-
เหอะๆ สุดท้ายหนูเนยก็ไม่ได้เอาคืยเ้ล้ยซักที :laugh:
-
น่ารักที่สุด~ ใสๆแบบนี้เนี่ย >///<
นัทก็แอบSMหน่อยๆนะเนี่ย (แต่ผมชอบบบบ :m10:)
+1ให้คนแต่งเป็นกำลังใจนะฮะ รอลุ้นตอนใหม่นะฮ้าฟ~
-
นัท&เนยน่ารักมากมายอ่ะ อยากให้มีตอนพิเศษอีกนะความรักใสกิ๊งอ่านแล้วกระชุ่มกระชวย
-
หึ หึ ชอบมากมาย :haun4:
นัทก็หื่นได้ใจจริงๆ :-[
ปล.ขอบคุณมากๆจ้า :pig4:
-
เหอๆ ยอมแพ้เลย รักกันได้หวานหยด แกล้งกันได้เร้าใจสุดๆเลยอะ เหอๆ
-
น่ารักมากเลย แกล้งกันได้สุดยอด สุดท้ายก็รักกันจริงๆสักที ลุ้นตั้งนานว่าเมื่อไหร่จะบอกรักกันเนี่ย :pig4:
-
น่ารักมาก >_____<
สุดท้าย เนย ก็เสร็จ นัท ตลอดด =..=
-
เนยนี่น่ารักตลอดอ่ะ
นัทนี่ก็เจ้าเล่ห์สุดๆ
น่ารักกันจริงๆเลยอ่ะคู่นี้
-
แอบสงสารเนยอ่ะ โดนป่วนซะหัวหมุน
นัทนี่ก็ขี้แกล้งได้อีก น่ารักใสๆอ่าคู่นี้
o13
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกก นัทเนย นัทเนย นัทเนย
-
นัทชอบแกล้งเนยจังเลย :o8:
-
ตาย...เลือดหมดตัวแล้ว
ปิดเทอมนี้ได้อ่านแต่ฟิคดีๆ คริ เขินจะตายอยู่แล้วววว
อ่านแล้วดีกรีความหื่นสูงมากกกก
ชอบมากๆเลยค่ะเรื่องนี้
จขกท.สู้ๆนะคะ แต่งผลงานดีๆแบบนี้มาเรื่อยๆนะคะ
กรี๊ดกร๊าดดดด >.,<
-
NC ใสมากๆ :m25: :m25:
อ่านทีเขินกระจุยกระจาย :-[
-
แอร๊ยยยยยย >////<
NC ใสมากๆ ใสจนเลือดหมดตัวอ่ะ :jul1:
ชอบเนยน่ารักตลอด แต่ไม่ทันนัทเลยอ่ะ มีแต่ได้กับได้เอ๊ะถูกป่าวนะ
นัทเจ้าเลห์มากก แต่ชอบอ่ะเค้าอยากได้แบบนี้
นัท เนย ชอบที่ซู้ดดด
-
แหม ๆๆ นัทหื่นจังเลยยยยยยยยยยยย ~
หนูเนยน่ารัก >w<////
-
สนุกค่ะ :-[
แอบอยากให้มีภาคต่อ55
ขอบคุณพี่ppmนะคะที่แต่งมาให้อ่านกัน :กอด1: :L2:
-
น่ารักมวากกกกกกกกกกกก หลังๆเนยเริ่มจะหื่นตามนัทแล้วนะเนี่ย :laugh:
นัทเจ้าเล่ห์มาก รู้ตั้งแต่แรกแล้วยังจะแกล้งน้องเนยอิก :เฮ้อ: สงสัยวางแผนมานอกสถานที่ :z1:
แต่ถึงกับรัดเข็มขัด น้องนัท...ซาดิสม์จริงๆ :m25:
สนุกๆๆ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เนย VS นัท น่ารักใส ๆ แต่ :pighaun:
-
กลับมาอ่านอีกครั้ง ก็ยังสนุกเหมือนเดิมเลยน้าาาา
ขอบคุณฮ๊าฟฟฟฟ
-
ขอบคุณครับ
ชอบทุกตอน มันส์สะเด็ด
-
จูบใครคิดว่าไม่สำคัญ :haun4:
-
จบได้น่ารักมากมายยย อิอิ
ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆนะคะ
-
ใสจริง อะไรจริง 555
-
ออนท็อปเนี่ย นัดหรือเนย!555 แต่โดยส่วนตัวอยากให้นัทโดนบ้าง
-
ใครกดใครกันแน่!!!
-
อยากเห็นเนยกดนัทบ้างอ่ะ!
-
อยากเห็นเนยกดนัทบ้างอ่ะ!
-
ตกลงมันยังไงเนี่ยนายเนย!
-
อ้าวๆๆๆ ตกลงเนยจะออนท็อปหรอกหรอ
-
ในที่สุด.....
-
:o8: :o8:
-
เลือดจะพุ่งเป้นน้ำพุ จูบกันบ่อยๆนะคะ
-
นัทนี่ก็ช่างหาวิธีหื่นได้ตลอดเวลาจริงๆ
น้องเนยก็น่ารักเกิน
-
อ๊ากกกกก ชอบเรื่องนี้ ชอบบบบบบบมากกก แต่งอีกนะ ชอบมากๆๆ เลย
-
OHO! วิธีจีบของนัทเด็ดมาก กว่าจะลงเอยกันได้ เนยขอแค่จูบเดียวเอง :jul3:
-
o13 o13 o13 o13 o13
-
สนุกดีค่ะ
ว่าแต่ไม่มีตอนพิเศษบ้างเหรอ?ค่ะ
เพิ่งมาตามอ่าน ก็จบซะแล้ว
-
ชอบอ่ะเขินๆ > / / / / / <
แต่ละเรื่องของคุณนักเขียนสุโค่ยมากเลย! (y)
โดยเฉพาะเรื่อง สุดๆละ ฮิฮิ XD
เป็นกำลังใจให้นะ ;-)
-
:mew1:แต่งได้น่ารักดี ชอบๆๆ
-
เด็กๆนี่น่ารักสุดๆเลย >< เขินแทนนนน
-
ขอบคุณคร๊าบบบบบบบบ
ชอบนะใสๆ แบบนี้? :haun4:
-
น้องเนยน่าร๊ากกกกกกกก
-
น่ารักมากเลยเรื่องนี้ :-[
-
กว่าจะได้จูบกันนะ อิอิ
ขอบคุณนะคะ^^
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
สุดท้ายก็สารภาพรักกัน อ่านแล้วสงสารเนยนิดๆไม่เคยทันนัทเลยถูกจับกินตลอด
-
กลับมาอ่านอีกครั้งก็ยังใส?เหมือนเดิมนะเรื่องนี้ อิอิ ^_~
-
o13
-
ขอบคุณจ้า ^^ สนุกมากๆเลย อิ้อิ้
-
เจ้านัทว่าหื่นแล่วแต่ก็สู่เนยไม่ได้เลยแหะ สรุปคือเนยเกิดมาเพื่อเป็นฝ่ายรับนี่เอง ขำตอนที่อยากจะรุกเชาแต่ทำไม่เป็นนี่แหละ ชาตินี้ตงไปรุกใครเขาไม่ได้แล้วนอกจากรุกเร้าเร่งนีดอย่างเดียง 555+ เป่ายิ้งฉุบจนได้เรื่องเลย คู่มือนั่นเลิกอ่านเลยนะคะน้องเนยเพราะถึงเนยชนะก็มิเกิดผล 55 ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องสนุกๆ เรื่องนี้ค่ะ
-
คิดว่าไม่น่าอาคืนได้แล้วแหล่ะเนย
-
ขอบคุณค่า เรื่องใสๆ สนุกมาก :z1:
-
นัท - เนย น่ารักมาก ๆ ครับ รักใสปิ๊งจริง ๆ
ขอบคุณครับ
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
ชอบมากค่ะ
โดยเฉพาะNCใสแบเด็กๆ
คือป้ารู้สึกว่าเออ
หนูๆอยู่ม.ปลายเองใช่ไหมลูก
ชอบๆๆ
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
เข้ามาอ่านเพราะเห็นคำว่าใสปิ๊ง
เอ่อ...สนุกอ่ะ.... และก็ใสมากค่ะคอนเฟิร์ม อิอิอิ
-
หูยยย เด็กๆ น่ารักกันเสียจริง :haun4:
-
หลงเข้ามาเพราะคำว่าใสกิ๊งงงง
โอ้วววแม่เจ้า. ใสจนเห็นข้างในทะลุปรุโปร่งเลยจ้า555
นัทขี้แกล้ง เนยก็น่าแกล้งน้อยซะเมื่อไหร่_อิอิ_
Edit.เข้ามาอ่านรอบสองแล้วววว :o8:
-
เลือด ขอเลือดเพิ่มหน่อยยยย อ๊อก!!! :jul1: :jul1:
-
o13 น่ารักกกกก ใสๆ ใสกิ๋งเลย ฮาาา เนยน่ารักน่าแกล้งจริงๆ
-
กลับมาอ่านเรืีองใสๆอีกแล้วค่ะ ฮี่ๆๆ