พิมพ์หน้านี้ - >> เรื่องสั้น วันกินเจ << อิอิ บรรยากาศมันพาไป
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: Rafael ที่ 12-10-2010 16:55:55
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
-
:laugh: :laugh:
เรื่องสั้นวันกินเจ~
เฉ่งๆๆๆ เช้งๆๆๆ
ตอนนี้ผมกำลังยืนน้ำตาไหลอยู่ในศาลเจ้าที่เต็มไปด้วยควันธูป โดยมีเสียงงิ้วที่ตั้งโรงอยู่ข้างนอกเป็นซาวด์ประกอบ อาม่าอาหมวยชาวไทยเชื้อสายจีนมากมายพากันแต่งชุดขาวหลั่งไหลกันเข้ามาไหว้เจ้าเนื่องในวันแรกของเทศกาลกินเจกันอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหมด
“ อาตี๋ ลื้อจายืนทำเอ็มวีอยู่อีกนางมั้ยห๊า รีบๆไปจุกธูปเข้าซี้ เอ้...ไอ้เด็กคนนี้ “ อาม่าที่เคารพรักอย่างสูงเดินเข้ามาสะกิดผมยิกๆ พลางใช้ให้ผมเดินฝ่าฝูงคนเข้าไปจุดธูป ครับ ผมมีหน้าที่พาอาม่าของผมมาไหว้ที่นี่ทุกปีและก็ครับคนเยอะแบบนี้ทุกปี
ผมพยายามเดินเบียดผู้คนเข้าไปหมายให้ถึงตะเกียงไวๆ แต่ควันธูปที่ลอยอยู่ภายในนั้นอย่างกับหมอกลงก็ทำเอาผมหายใจหายคอไม่สะดวก แสบตาจนน้ำตาไหลพรากๆ ยิ่งกว่าตอนโดนมอเตอร์ไซด์วิ่งเหยียบเท้า?
ในที่สุด...ในที่สุด ผมก็ได้จุดธูปซักทีหลังจากรอต่อคิวอยู่นาน ผมรีบเบียดผู้คนที่ออแน่นอยู่ด้านหลังออกมาหาอาม่าที่นั่งรออยู่
“ ลีมากๆอาตี๋ ลื้อรออาม่าอยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวอาม่ามา “ อาม่าเดินถือธูปไปแล้ว แต่ผมยังต้องยืนรออยู่ตรงนั้น น้ำตาผมยังไหลไม่หยุด มากี่ปีๆก็อย่างนี้สิน่า ผมล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงควานหาผ้าเช็ดหน้าที่เตรียมมาด้วย
...ไม่มี...
อ้าวเฮ่ย ไหงเป็นงั้น ผมว่าผมเตรียมมาแล้วนะหรือว่าจะทำตกกัน
“ คุณครับๆ นี่ใช่ของคุณรึเปล่า “ ผมหันไปตามเสียงเรียก ผู้ชายคนนึงยื่นผ้าเช็ดหน้าลายหมีเท็ดดี้สีฟ้ามาตรงหน้าผม เขายิ้ม
“ ครับๆ นี่ของผมเอง ขอบคุณครับ“ ผมรีบรับเอาไว้ก่อนจะกล่าวขอบคุณ ให้ตายสิ ผมนี่ซุ่มซ่ามชะมัด
“ ผมเฟยครับ คุณล่ะ “ ผมแนะนำตัวเองก่อนจะถามเขา
“ กันครับ ผมชื่อกัน “ เขาตอบแล้วยิ้มบางๆให้ผม
บทสนทนาของเราสองคนจบลงเพียงเท่านั้น เขาขอตัวไปและผมก็ไม่ได้เจอเขาอีก ผมคิดว่าเราคงจะไม่ได้เจอกันแล้ว แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงยังอยากจะเจอหน้าเขาอีก
ผมพาอาม่าไปไหว้เจ้าที่นั่นอีกหลายครั้งก่อนที่เทศกาลกินเจจะจบลง และทุกครั้งที่ไปผมจะคอยมองหาเขา ผมหวังแค่ว่าผมจะเห็นหน้าเขา แต่ก็ไม่ ผมไม่เจอเขาอีกเลยจนเทศกาลกินเจปีนั้นจบลง
ปีต่อมา ผมตั้งตารอคอยเทศกาลกินเจอย่างใจจดใจจ่อ ความหวังที่จะเจอหน้าเขายังไม่หมดไป ผมเป็นคนพาอาม่าของผมไปไหว้ที่ศาลเจ้าอย่างเคย ผมยังคงแสบตาจนน้ำตาไหลกับควันธูปในศาลเจ้า และผมก็ยังใช้ผ้าเช็ดหน้าลายหมีเท็ดดี้สีฟ้าผืนเดิม
หลังจากที่จุดธูปให้อาม่าเสร็จผมก็ได้แต่ยืนรออยู่ที่เดิม ที่ที่เคยเจอเขา...
“ จำผมได้มั้ย “ ความดีใจทำให้ผมเดินตรงรี่เขาไปทักเขาทันทีที่เห็นหน้า
“ หือ? “ เขาหันมามองหน้าผมอย่างงงๆแล้วเดินจากไป...เขาคงจะจำไม่ได้ ผมคิดในใจ
ผมเดินคอตกกลับไปรออาม่า ทั้งๆที่ผมจำเขาได้ขึ้นใจแต่เขากลับจำผมไม่ได้เลย ผมมันคงจะบ้าไปเอง
และก็เหมือนเดิมหลังจากวันนั้นผมก็ไม่เคยเจอเขาอีกเลยเทศกาลกินเจผ่านไปอีกปี ผมเริ่มตัดใจ วันเวลาผ่านไป เทศกาลกินเจวกกลับมาอีกครั้ง ผมยังมายืนรออาม่าที่เดิม น้ำตาผมก็ยังไหลเหมือนเดิม ผมล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเหมือนเคย แต่...ไม่มี ผ้าเช็ดหน้าผมหายอีกแล้ว
“ เฟยครับ คุณทำมันตกอีกแล้ว “ ผ้าเช็ดหน้าลายหมีเท็ดดี้สีฟ้าถูกยื่นมาข้างหน้าผมอีกครั้ง...
“ ขอบคุณครับ “ ผมยิ้ม เขายังจำผมได้ แต่ทำไมปีที่แล้ว... เขาคงจะรีบ ผมได้แต่คิดแบบนั้น
ผมคลี่ผ้าเช็ดหน้าลายหมีเท็ดดี้สีฟ้าที่ถูกเขาพับไว้อย่างดีออกเมื่อเขาไปแล้ว กระดาษแผ่นเล็กๆปลิวออกมาจากข้างในนั้น
‘ผมว่า ผมชอบคุณ’
ผมอ่านข้อความในนั้นแล้วยิ้มออกมา ใจผมเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก
แล้วก็เหมือนเดิมเหตุการณ์ฉายซ้ำ ผมไม่ได้เจอหน้าเขาอีกเลยจนหมดเทศกาลกินเจไปอีกหนึ่งปี คิดๆดูแล้ว ผมคิดว่าผมคงจะได้เจอเค้าแค่ทุกๆวันแรกของการกินเจเท่านั้นล่ะมั้ง
อีกหนึ่งปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ผมแทบจะนับวันรอให้ถึงเทศกาลกินเจไม่ไหว กระดาษเล็กๆแผ่นนั้นผมยังคงเก็บมันไว้อย่างดีที่ลิ้นชักข้างเตียง จะพูดจริงๆก็คือผมรู้สึกชอบเขาถึงแม้จะรู้จักแค่ชื่อและจากกระดาษแผ่นนั้นเองก็ทำให้ผมเชื่อว่าเขาเองก็ชอบผมเหมือนกัน
“ ลีมากอาตี๋ ปีนี้ทำงานเร็ว ใช้ล่าย “ ผมยื่นธูปที่จุดแล้วให้อาม่าเอาไปไหว้เหมือนเดิม ครับปีนี้ผมตั้งใจมาอย่างที่สุด เพราะปีนี้แหละผมก็จะบอกเขาว่าผมเองก็ชอบเขาเหมือนกัน
ผมยืนรออาม่าอยู่ที่เดิม น้ำตาไหลเพราะแสบตาไม่มีเปลี่ยน ผ้าเช็ดหน้าก็ยังผืนเดิมๆ
“ พี่ฮะ กระดาษทิชชู่ฮะ พี่ร้องไห้ทำไมฮะ “ ยังไม่ทันที่ผมจะได้ล้วงผ้าเช็ดหน้าของผมออกมาจากกระเป๋ากางเกง ก็มีเด็กผู้ชายคนนึงอายุน่าจะประมาณสี่ห้าขวบยื่นกระดาษทิชชู่มาให้ผม
“ ขอบคุณครับ พี่แค่แสบตามากน่ะ “ ผมนั่งยองๆลงมารับทิชชู่แล้วยิ้มให้
“ หรอฮะ “ เด็กน้อยเอียงคอถามอย่างสงสัย
“ แล้วหนูมากับใครล่ะครับ “
“ มากับปะป๊า หม่าม้า อาเจ็ค อาแปะ แล้วก็อากง อาม่าฮะ “
อยากจะถามจริงๆว่าหมดบ้านรึยังครับ
“ หรอครับ งั้นหนูรีบไปหาปะป๊า หม่าม๊าของหนูเถอะนะเดี๋ยวพวกท่านจะเป็นห่วง “
“ ครับ...นั่นไงปะป๊า หม่าม้าผม “
เด็กน้อยหันไปชี้ให้ผมดูปะป๊า หม่าม้าเขา และนั่นก็ทำเอาผมแทบใจสลาย ปะป๊าของเด็กคนนี้คือเขางั้นหรอและผู้หญิงคนนั้นก็คงจะเป็นภรรยาของเขาสินะ ผมคงดูโง่มากเลยสินะที่เผลอหวังอะไรลมๆแล้งๆแบบนั้น เอาเหอะครับ ชอบของเขากับชอบของผมคงจะคนละความหมายกัน
จบ...
เฮ่ยเดี๋ยว ล้อเล่น มีต่อๆ
ผมมองตามหลังเด็กคนนั้นไป น้ำตาผมยังไหลไม่หยุด แต่ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าน้ำตาที่ไหลอยู่นี่มันเกิดจากอะไรกันแน่ควันธูปหรือ...เขา ผมล้วงมือลงไปในกระเป๋ากางเกงอีกครั้ง แต่...มันไม่มีอะไรอยู่ ผ้าเช็ดหน้าผมหายอีกแล้วหรอ แต่คราวนี้คงไม่มีคนเอามาคืนสินะ ผมยิ้มให้กับความบ้าของตัวเอง หลงชอบเขามาได้ตั้งหลายปี
“ เฟยครับ คุณทำผ้าเช็ดหน้าตกอีกแล้วนะ “ ผมแทบจะไม่เชื่อหูตัวเอง ทำไมล่ะ...ยังเป็นเขาคนเดิมที่เอาผ้าเช็ดหน้ามาคืนผม
“ คุณกัน...แล้วนั่น “ ผมอุทานเบาๆ พลางหันไปมองทางที่ผมเห็นเขาตอนแรก เขายังยืนอยู่ตรงนั้นกับภรรยาและลูก
“ ไม่ต้องงงครับ นั่นน่ะพี่ชายฝาแฝดผมเอง... “
จบๆๆๆ อันนี้จบจริงๆค่า อิอิ ต่อจากนี้เป็นไง ไปจินตนาการต่อกันเองก็แล้วกันนะคะ
ป.ล. เขียนเรื่องนี้โดยมีแรงบันดาลใจจากการเข้าไปไหว้ในศาลเจ้ากับแม่ ควันธูปแสบตาได้โล่จริงๆ อิอิ
-
น่าจะมีต่ออีกสักหน่อย
เจ๋งเลย
เอิ้กๆ
ขอบคุณค้าา
-
มันก็จิ้น...นต่อได้อะนะ
แต่ ถ้าได้ยาวกว่านี้อีกสักหน่อย...ก็ดี เฟยอุตส่าห์คอยมาตั้งหลายปี
ให้คุยกันแค่ 3 บรรทัดเองเหรอ...ใจร้ายจัง
ปล. ควันธูปนี่แสบตาจริงๆ เดียวนี้เวลาไปไหว้พระ ไหว้เจ้า ไม่อยากจะจุดธูปเลย ถวายท่านเฉยๆ ตลอด ขอจุดด้วยใจละกัน :laugh:
-
อร๊าย นึกว่าจะหมดหวังซะแล้วนะ
ว่าแต่ทำผ้าเช็ดหน้าหายทุกทีเลยนะ
รึว่ากันแอบล้วง 555
-
คริคริ เฟยน้อย โถ............
ปล่อยเวลาผ่านไปสามปีแล้วน้าาาาาาาาา คราวนี้ลื้อก็อย่าพลาดอีกล่า อาเจ่เจ้เอาใจช่วยลื้อน้าาาาาา
(สงสารเฟยเลย นึกว่ากันจำไม่ได้ ที่แท้ที่เห็นตอนปีที่สองก็อาป๊าเจ้าเด็กน้อยนี่เอง)
-
น่าจะมีตออีกหน่อยน้า
อุตสาห์รอมาตั้ง 3 ปี :z1:
-
ขำประโยคที่ต่อท้ายชื่อเรื่องอ่ะ 5555+
มันเข้ากับเนื้อเรื่องดีนะ ^^
แต่ตอนแรกเราคิดไปไกลกว่านั้นเยอะเลย 555555+
-
อิอิ โอ๊ยๆๆๆๆ น่ารักมากมายคับ
ผ้าเช็ดหน้าตก เรื่องนี้เข้ากับเทศกาลมากเลยคับ :impress2:
เรามีเชื้อสายจีนแต่ปีนี้ไม่ได้ไปศาลเจ้าไม่อย่างนั้นล่ะก็ หุหุ
อยากให้มีต่ออีกอ่ะคับ ไหนๆก็รอกันมาหลายปีแล้ว
ชอบมากเลยคับ ตอนแรกนึกว่าจะเศร้าซะอีกดีที่จบได้น่ารักมากๆๆๆ
ขอบคุณนะคับสำหรับเรื่องน่ารักๆ :pig4:
-
เฮ้อ....โล่งอก นึกว่าจบจริง ๆ ค่ะตอนแรก
น่ารักดีค่ะ เข้ากับบรรยากาศช่วงนี้เลย
ขอบคุณไรท์เตอร์นะคะ :L2: +1 ค่ะ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆเรื่องนี้นะคะ
ปล.เราก็มีเรื่องฝังใจเกี่ยวกับควันธูปเหมือนกันค่ะ แบบ ที่บ้านไปไหว้เจ้าที่'วัดเล่ง เน่ย ยี่'กันน่ะค่ะ (เขียนถูกมั้ยเนี่ย 555)
แล้วทีนี้ คนมันก็เยอะมาก จุดธูปกันคนละเป็นกำๆเลย แล้วเดินวนไหว้เป็นจุดๆ ไปเรื่อยๆ
เราก็เดินตามคนข้างหน้าไปเรื่อยๆค่ะ ซักพักก็ได้กลิ่นไหม้ ก็ยังไม่เอะใจ
จนรู้สึกว่ามีอะไรร้อนๆมาจิ้มคอ เลยหันกลับไปดู
พระเจ้า...อาม่าคนข้างหลังเราเค้าเอาธูปทั้งกำมาจิ้มผมเราค่ะ แล้วมันมีบางดอกที่ยื่นมาโดนคอเรา
คือ ปกติ เค้าจะให้กำธูปแล้วชูขึ้นค่ะ เพื่อความปลอดภัยเวลาเดิน แต่อาม่าแกคงเมื่อย
เรานี่อยากร้องไห้ ผมหายไปกระจุกนึง กลับบ้านต้องไปตัดทั้งหัวให้มันเท่าๆกันหมดเลย
-
มันมีแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย!!? Love @ First Sight ที่ทำได้เพียงรอปีต่อปี แถมเจอกันแค่แว่บเดียวในหนึ่งวัน
ทรมานหัวใจแต่สุดท้ายมันน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จนแทบอยากจะ \(>w<)/
-
โถ ๆ
เฟย คิด มาก ไป เอง
อิ อิ
p.s. ปี นี้ ผม เจ แตก แล้ววว T_T
-
ไรเตอร์อย่าลืมมาอัพเรื่อง My Patient ด้วนนะค๊าบ
อยากอ่านมากๆ คิดถึงน้องหมอแว้ว
-
ชอบบบบบบบบบบบบอ้ะ น่ารักกกก ><
-
โถ่ๆๆๆๆๆๆ
รอตั้งหลายปี
จะตัดใจซะแล้วว แต่สุดท้าย ก้เปนฝาแฝดจิงๆด้วยยย
555
น่ารักดีๆ
-
สั้นไปนิดนะ
รอไปรอมาหลายปี
ขอเหตุผลรองรับหน่อย
-
สั้นไปนิด แต่น่ารักดี
-
เง้อ จบแล้วหรอ
-
อิอิ น่ารักน่ะเนี่ย
แต่......ได้คุยกันแค่3บรรทัด....เอิ่ม........ :a5:
-
อยากให้มีต่อจังเลยอ่ะ
ไม่อยากคิดต่อเอง
เพราะเดี๋ยวจะคิดลึกอ่ะ
แต่เป็นเรื่องที่น่ารักจริงๆ นะ กับความรักที่แอบรักอยู่หลายปีเนี้ย
-
เรื่องมันสั้นจริงๆวุ้ย ย
-
:L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4:
-
:L1:
-
เลยกินเจมาตั้งนานละ แต่อ่านแล้วก็ยิ้มได้มีความสุข
รอกันมาตั้งหลายปี ชอบกันข้ามปี เจอกันปีละหนเอง
แบบนี้ถ้าไม่ใช่เนื้อคู่กัน คลาดกันไปแล้วนะ
บวก 1 แต้ม ขอบคุณสำหรับความสุขค่ะ
-
สั้นจริงๆ
:กอด1:
-
อืม ตั้งใจรอเจอหน้ากันทุกปีเลยแหะ อิอิอิ
-
จบแล้วๆ น่ารักดีครับ อยากให้มีต่ออีก
-
:z2: :z2:
สั้นๆ แต่ได้ใจ
ถ้าเอาไปแต่งเป็นเรื่องยาว ต้องสนุกแน่ๆเลยค่ะ
o13 o13
-
เป็นเรื่องที่ไม่สุด 5555
แต่น่ารักมากค่ะ... นี่กลับมาอ่านหลายรอบแล้ว รอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้
แอบอ่านมานาน... มันน่ารักจริงๆ วันนี้เลยต้องแสดงตัวซะหน่อย อิอิ :)
-
น่ารักดี เจอกันปีละครั้ง
ผ้าเช็ดหน้าลายหมีเท็ดดี้สีฟ้า หุๆ น่าจะเขียนเบอร์โทรไว้เนาะ
บวกๆจ้า
-
สั้นได้ใจ
5555 คราวหลัง เฟยต้องเขียนเบอร์ไว้ในผ้าเช็ดหน้าแล้วล่ะ 5555
-
ง่ะ ได้เจอปีละครั้ง คุยกันไม่กี่ประโยค เฮ้อ!!
น่ารักดี ขอบคุณมากมายจ้า :pig4:
-
อาเฟยลื้อก็รอตั้งหลายปีโน๊ะ เปงอั๊วจะเข้าไปหาตั้งแต่วันแรกเลย อิิอิ ขอบคุณนะคะ
-
555 ลุ้นทุกปีเรยย
-
สั้นจริง แต่ชอบอ๊ะ
-
ช่วยเก็บผ้าเช็ดหน้าให้ฉันหน่อยได้ไหมเพราะฉันทำมันหล่น :sad11:
-
:o8: :o8:
-
โอวว
พูดกันนับคำได้เลย
อิอิ
-
มาอ่านเรื่องนี้เพราะใกล้เทศกาลกินเจอีกแล้ว
อยากให้มีต่ออออออออออออ :call: :call:
:pig4:
-
^
^ใช่แล้วใกล้เทศกาลกินเจอีกแล้ว
มาต่ออีกสักหน่อยน๊าอยากอ่านอีกอ่ะ :3123:
-
แล้วกินเจปีนี้จะมีอะไรคืบหน้ามั๊ยยย
-
สรุปปี้นั้นที่จำไม่ได้เพราะไปทักผิดคนอ่อ 555น่ารักมากเลยค่ะ งื้อออ ชอบแบบมาราธอนมาก กี่ปีก็ไม่รู้อะ
-
น่าเสียดาย สั้นไปหน่อย สนุกดีค่ะ o13
-
น่ารัก