พิมพ์หน้านี้ - (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: tonight ที่ 06-09-2010 21:45:13

หัวข้อ: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 06-09-2010 21:45:13
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



.........................................................................................
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] - - > ฝากเรื่องสั้นเรื่องนี้ด้วยคับ
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 06-09-2010 21:46:13
สุดที่รัก (ของคนอื่น)


…แต่สุดที่รักของคนอื่น จำไว้ของคนอื่น อย่าไปฝืนให้มันเกินฝัน เมื่อเธอต้องรักเขา
และเราต้องเลิกกันก่อนที่ฉันจะเป็นคนเลว…


บทเพลงสุดที่รัก (ของคนอื่น) ซึ่งขับร้องโดยเสียงทุ้มของนักร้องนำวง I-Zax ได้ผ่านเข้าโสตประสาทการรับฟังและผมก็มีเวลาว่างพอที่จะเรียบเรียงถ้อยคำและความหมาย


ผมคิดว่าการที่ได้สัมผัสกับความรักรูปแบบนี้คงจะเป็นเรื่องที่เจ็บปวดมากที่สุด เป็นใครอยากจะไปรักคนมีเจ้าของ เว้นเพียงแต่ว่าเราไม่อาจจะถอนใจจากความรักครั้งนี้ได้


ผมคิดอะไรเพลินๆก่อนที่จะรับรู้ได้ถึงแรงสะกิดก่อนที่หญิงสาวรูปร่างหน้าตาสะสวยจะนั่งลงต่อหน้า


“ดีจ้า ภัทร” น้ำเสียงหวานใสเอ่ยทักทาย


“ไม่เจอกันนานเลยนะนุช หน้าตาของว่าที่เจ้าสาวสดใส เบิกบานเชียวนะ”


“แหมๆ ไม่ต้องมาแซวเลยนะ ว่าแต่ภัทรเถอะเมื่อไหร่จะเจอคนที่ใช่สักที”


“เนื้อคู่ยังไม่เกิดน่ะ” ผมเอ่ยก่อนจะยกแก้วกาแฟขึ้นมาจิบ


“บ้าสิ ถ้าเนื้อคู่ยังไม่เกิด แล้วนี่ภัทรอายุปาเข้าไปจะ 30 แล้ว แล้วถ้าเนื้อคู่เกิดมาไม่กลายเป็นเลี้ยงต้อยหรอกเหรอ ฮ่าๆๆๆ…” เมื่อนุชเอ่ยจบ เราทั้งคู่ก็พากันหัวเราะ


เสียงดังกรุ๊งกริ๊งจากโมบายลมที่แขวนไว้ที่บานประตูของร้านเรียกให้ผมหันไปมองอย่างไม่มีเหตุผล ภาพเบื้องหน้าที่เห็นสะกดให้ผมไม่อาจจะละสายตาไปไหนได้


ชายร่างสูงแต่งสูทสีเทาควันบุหรี่ดูภูมิฐานเดินด้วยท่วงท่างามสง่าก่อนที่จะมาหยุดอยู่ต่อหน้าและนั่งลงเคียงข้างนุช เพื่อนสาวคนสนิทของผม


“ภัทร นี่คุณภวินทร์จ้ะ”


วินาทีนั้นผมสาบานกับตัวเองได้เลยว่า โลกทั้งใบกำลังหยุดหมุน ผมกับเขาสบตากันเนิ่นนานก่อนที่มือเราทั้งคู่จะสัมผัสกัน การกระทำนั้นทำให้เกิดกระแสความรู้สึกบางทีแล่นผ่านไปทั่วทั้งร่าง


ริมฝีปากบางของเขายกยิ้มกว้างจนเผยให้เห็นลักยิ้มที่แก้มทั้งสองข้าง ผมอยากจะถามเขาเหลือเกินว่า “มีใครเคยบอกไหม ว่ารอยยิ้มของคุณมีเสน่ห์มาก”


แต่ผมก็ตกอยู่ในห้วงแห่งความฝันได้ไม่นานเนื่องจากแสงวิบวับวูบวาบที่ส่องเข้ามาแยงตา โอ้โห!!! แหวนเพชรน้ำงามที่นิ้วนางข้างซ้ายของนุชนั่นเองซึ่งไม่แปลกสำหรับว่าที่เจ้าสาวที่เตรียมจะเข้าประตูวิวาห์เร็วๆนี้


และคงจะดีมากกว่านี้ถ้านิ้วนางข้างซ้ายของมือใหญ่ที่แสนจะอบอุ่นเมื่อครู่จะไม่มีเครื่องประดับตีตราว่ามีเจ้าของจองแล้ว


สองคนตรงหน้าของผมช่างเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก


หากผมเจอเขาที่อื่น หากเขาไม่ใช่คนของเพื่อนสนิทของผม


ผมคงจะบอกกับนุชไปแล้วว่า



“คนนี้แหละที่เกิดมาเพื่อภัทร”


To B Con…

(ขอฝากเรื่องสั้นเรื่องนี้ไว้ในอ้อมแขน อ้อมใจด้วยนะคับ ติชมกันได้เสมอจะได้นำไปปรับปรุงคับแล้วก็จะรีบอัพให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ยังไงก็ช่วยเป็นกำลังใจให้ต่อไปด้วยนะคับ :call:)
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] - - > ฝากเรื่องสั้นเรื่องนี้ด้วยคับ
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 06-09-2010 23:09:49
หลงรักคนมีเจ้าของของเพื่อนรักตัวเอง
ดูแล้วน่าปวดหัวแทนจัง
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] - - > ฝากเรื่องสั้นเรื่องนี้ด้วยคับ
เริ่มหัวข้อโดย: mamasang ที่ 07-09-2010 12:54:11
แต่งเรื่องได้ดีครับ






Thank you
แรนเถื่อน (http://www.xn--n3cga3b9b3c3cm4d.com) คาบาล (http://www.tgcabal.com) เกมส์แรน (http://www.xn--n3cga3b9b3c3cm4d.com) ran เถื่อน (http://www.xn--n3cga3b9b3c3cm4d.com) casino (http://naasanook.net) ragnarok เถื่อน (http://ragnarok.xn--n3cg3dvb4bwc.com)
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] - - > ฝากเรื่องสั้นเรื่องนี้ด้วยคับ
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 07-09-2010 13:11:08
เปิดเรื่องได้น่าสนใจชวนติดตามค่ะ
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] - - > ฝากเรื่องสั้นเรื่องนี้ด้วยคับ
เริ่มหัวข้อโดย: pattyam ที่ 07-09-2010 16:55:09
โห มาแค่สั้นๆ

แต่ชวนให้ติดตามมากๆคะ ไรเตอร์


ดึงดูดให้อยากรู้ความเป็นไปต่อไปของตัวละคร อ๊ายยยย รีบมาต่อนะคะ :mc4:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] - - > ฝากเรื่องสั้นเรื่องนี้ด้วยคับ
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 07-09-2010 18:04:01
 :o12: :o12:

โห ถ้าทางจะเศร้า
เตรียมทิชชู่ก่อน
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] - - > ฝากเรื่องสั้นเรื่องนี้ด้วยคับ
เริ่มหัวข้อโดย: Verxus ที่ 07-09-2010 19:18:44
น่าติดตามมากค่ะ มาต่อไวๆนะค้าา
แววดราม่ามาแต่ไกล
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] - - > ฝากเรื่องสั้นเรื่องนี้ด้วยคับ
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 07-09-2010 19:56:00
อืมๆเรื่องสั้น  เลยมาซะสั้นเชียว   แล้วจะรอตอนต่อไปนะครับ :3123:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] - - > ฝากเรื่องสั้นเรื่องนี้ด้วยคับ
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 07-09-2010 20:19:08
วี่แววเจ็บปวดตั้งกะเริ่มเรื่องเลยอะค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ รออ่านๆ  :L2:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] - - > ฝากเรื่องสั้นเรื่องนี้ด้วยคับ
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 07-09-2010 20:41:09
เตรียมผ้าขนหนูซับน้ำตาได้เลยมั้ยค่ะ
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] - - > ฝากเรื่องสั้นเรื่องนี้ด้วยคับ
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 07-09-2010 20:45:46
ต้องเตรียมผ้าเช็ดหน้าไว้ซับน้ำตาด้วยไหมอ่ะ

ท่าทางจะเศร้า   :monkeysad:   :monkeysad:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] - - > ฝากเรื่องสั้นเรื่องนี้ด้วยคับ
เริ่มหัวข้อโดย: pogiodot ที่ 08-09-2010 07:03:40
จะรอติดตามชมครับ
^ ^
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] - - > ฝากเรื่องสั้นเรื่องนี้ด้วยคับ
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 08-09-2010 09:09:07
มาม่าแน่ๆ เลย  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุด&#
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 08-09-2010 16:07:54
-2-
   

หลังจากที่ได้แนะนำตัวกันเป็นที่เรียบร้อย หญิงสาวก็มองชายหนุ่มทั้งสองคนที่นั่งสบตากันก่อนจะเอ่ยแทรกบทสนทนาเมื่อเห็นว่าบรรยากาศเริ่มเงียบเกินไป


“เข้าเรื่องเลยดีกว่าค่ะ”


“ผมกำลังหามัณฑนากรช่วยตกแต่งบ้านอยู่ พอดีนุชบอกว่ารู้จักมัณฑนากรฝีมือดีเลยอยากแนะนำให้ผมรู้จัก”


“พี่วินก็บอกภัทรไปสิคะว่าตกแต่งเรือนหอ ภัทรเขาจะได้ออกแบบถูก” นุชเอ่ยก่อนจะหันไปยิ้มหวานให้ชายหนุ่มข้างกายเธอ


ถ้าคุณภัทรตกลงรับงานนี้ ผมคงจะดีใจมาก” เขาเอ่ยด้วยแววตาเป็นประกายพร้อมรอยยิ้มที่ชวนให้หลงใหล


แล้วแบบนี้ผมจะปฏิเสธลงได้อย่างไร…



   เมื่อตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยก็เริ่มจากการที่คุณวินขับรถมารับที่คอนโดเพื่อพาผมไปดูตัวบ้านที่หัวหิน


“นุชไม่ได้ไปด้วยเหรอครับ” ผมเอ่ยถามเมื่อไม่เห็นเพื่อนคนสนิท


“รายนั้นอยู่ทำโอทีน่ะครับ”


“นุชยังขยันเหมือนเดิมนะครับ คุณวินโชคดีจริงๆ” ผมเอ่ยออกไปทั้งๆที่ในใจก็อดที่จะรู้สึกอิจฉาลึกๆไม่ได้


ผมละสายตาจากเขาก่อนจะก้มหน้าลงเล็กน้อยเพื่อซ่อนความรู้สึกบางอย่างไว้ก่อนที่จะเผลอแสดงความรู้สึกออกไปมากกว่านี้


แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อใบหน้าคมเข้มโน้มเข้ามาใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่รินรดโดนผิวแก้ม


ใกล้…จนได้กลิ่นอาฟเตอร์เชฟเย็นๆ ใกล้…จนหัวใจของผมสั่นไหว


“ลืมคาดเซฟตี้เบลล์ไม่ได้นะครับ ผมไม่อยากถูกตำรวจเรียกกลางทางนะ”


เขาเอ่ยก่อนจะหัวเราะในลำคอราวกับผมเป็นเด็กตัวน้อยๆที่ยังไม่รู้ประสา


“คุณวินก็บอกภัทรได้นี่ครับ ไม่เห็นจำเป็นจะต้องทำให้เลย” ผมเอ่ยก่อนจะรีบหันหน้าหนีทำเป็นสนใจวิวทิวทัศน์ทั้งที่จริงแล้วตั้งใจจะซ่อนใบหน้าแดงระเรื่อ


   ตอนนี้รถคันงามก็แล่นออกมาจากถนนใหญ่เพื่อเข้าไปในซอยที่มีต้นสนเรียงตัวทอดไปตามแนวยาว ผมชื่นชมบรรยากาศอย่างตื่นตาตื่นใจเนื่องจากนานๆทีได้มีโอกาสมาเห็นทิวทัศน์ธรรมชาติ


แต่แล้วเสียงหัวเราะก็ดังขึ้นอีก


“คุณวินนี่ท่าทางจะเป็นคนอารมณ์ดีนะครับ หัวเราะได้ตลอดเลยทั้งๆที่ผมไม่เห็นว่ามีอะไรน่าขำเลยสักนิด” ผมเอ่ย


“ก็คุณภัทรน่ะสิครับ ทำท่าทางเหมือนเด็กๆเวลาจะเข้าดิสนี่แลนด์เลย”


“ท่าทางของผมตลกขนาดนั้นเลยเหรอครับ”


“ไม่หรอกครับ น่ารักมากเลยต่างหาก”


ผมหันไปมองเขาแล้วก็เห็นสายตาคู่นั้นสบมาพอดีและเป็นอีกครั้งที่เขาสะกดผมด้วยรอยยิ้ม


ไม่นานเราทั้งคู่ก็มาอยู่หน้าบ้านไม้สองชั้นที่เหมือนกับว่ายังตกแต่งไม่เสร็จดี เนื่องจากยังมีบางส่วนที่ยังไม่ได้ทาสีและก็ยังเหลือส่วนที่เป็นสวนหน้าบ้านอีก


ผมมองบ้านหลังนี้ก่อนจะขมวดคิ้วใช้ความคิด บ้านหลังนี้ผมต้องเคยเห็นที่ไหนมาก่อนอย่างแน่นอนเพราะแบบบ้านคุ้นตามาก


“คุณวินครับ พอจะบอกผมได้ไหมว่าใครเป็นคนออกแบบบ้านหลังนี้”


“อ่อ…พอดีผมเคยเห็นภาพร่างแบบบ้านหลังนี้ตอนสมัยเรียนน่ะครับ รู้สึกถูกใจก็เลยลองออกแบบสร้างและปรับอะไรเพิ่มอีกนิดหน่อยน่ะครับ”


มองยังไงผมก็รู้สึกคุ้นเคยกับบ้านหลังนี้มาก อีกอย่างบ้านหลังนี้เป็นตามแบบฉบับบ้านในอุดมคติของผมทุกประการในใจนึกอิจฉาคนที่จะได้อยู่ในบ้านหลังนี้เหลือเกิน


“เข้าไปดูเลยไหมครับ”


ผมพยักหน้าตกลงก่อนที่เราทั้งคู่จะเดินผ่านประตูที่ด้านบนมีซุ้มพวงชมพูประดับอยู่


“ตัวบ้านผมยังลงสีไม่เรียบร้อย ด้านในก็เหลืออีกนิดหน่อยแต่คิดว่าอาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ทุกอย่างคงน่าจะเรียบร้อย”


“คุณเป็นคนทาสีบ้านเองเหรอ” ผมถามเขาด้วยความอยากรู้


“ครับ” เขาตอบผมพร้อมรอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจ


ยิ่งได้รู้จักเขาในหลายๆมุมยิ่งทำให้ผมได้รู้ว่าเขาคือคนที่ผมรอคอยมาแสนนานจริงๆ ทุกอย่างที่เขาเลือกหรือหยิบจับล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่ผมชอบ ตอนนี้ผมก็มีคำถามอยากถามนุชอีกว่า “นุชไปเจอผู้ชายแบบคุณวินที่ไหน”


“นุชโชคดีมากเลยนะครับ ที่จะได้แต่งงานกับคนที่เพียบพร้อม”


เขาหันมายิ้มให้ผม


“แล้วคุณภัทรล่ะครับ”


“ผมเป็นผู้ด้อยโอกาสด้านความรักน่ะครับ ถ้าไม่รักเขาข้างเดียวก็มักจะรักคนมีเจ้าของแล้ว” ผมเอ่ยก่อนมองตาเขาตรงๆไม่มีหลบ


“คุณเพียงแค่ยังไม่เจอคนๆนั้น แต่ผมคิดว่าต้องมีสักคนที่เขาก็กำลังรอคุณอยู่เช่นกัน”


เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มหู ผู้ชายตรงหน้าเป็นคนที่มีเสน่ห์เหลือร้าย น้ำเสียง ดวงตา บุคลิกท่าทาง รอยยิ้ม ทุกอย่างที่เป็นเขาล้วนสะกดผมได้อยู่หมัดจริงๆ


ปลายนิ้วเรียวของเขายื่นมาเกลี่ยเส้นผมที่ปรกหน้าก่อนจะไล้เฉียดผิวแก้มเรียกไอร้อนผ่าวก่อนใบหน้าคมเข้มจะก้มลงมาใกล้ ผมรีบหลับตาแล้วหันหน้าหนีทันที


หัวใจจะวายตาย ใครใช้ให้เล่นแบบนี้กับผมเนี่ย…


“ขอโทษทีนะครับ ผมเพียงแต่เห็นกลีบพวงชมพูติดอยู่ที่ผมคุณภัทรเลยจะเอาออกให้”


เพียงสองครั้งที่เจอกันก็เล่นเอาหัวใจผมทำงานหนักเกือบจะทุกเวลา แล้วหลังจากนี้อีกหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ ผมจะอยู่ในสภาพไหนกัน แล้วหัวใจที่ผมเคยเป็นเจ้าของจะเปลี่ยนไปเป็นเขาไหม


ใจหนึ่งผมอยากให้เวลาหยุดอยู่ตรงนี้ชั่วนิรันดร์


อีกใจหนึ่งผมคงไม่อาจเป็นคนทรยศหักหลังเพื่อนได้ลง


“เป็นอะไรไปครับ หน้าตาไม่ค่อยสดชื่นเหมือนเมื่อกี๊เลย”


ผมฝืนยิ้มแบบที่คิดว่าสดใสที่สุดส่งให้เขา


“ไม่มีอะไรหรอกครับ”


“เดี๋ยวคุณภัทรไปเปลี่ยนชุดสบายๆดีกว่านะครับ ผมเองก็จะไปเปลี่ยนชุดด้วย เดี๋ยวเราเจอกันหน้าบ้านนะครับ”


ผมเปลี่ยนเป็นชุดลำลองสบายๆเพื่อให้เหมาะกับสถานที่ เมื่อเดินออกมาจากห้องก็เห็นเขายืนรออยู่แล้ว


“ไปสูดอากาศบริสุทธิ์กันดีกว่าครับ อยู่แต่ในกรุงเทพฯมีแต่มลภาวะ”


เราเดินเคียงคู่เหยียบย่ำลงบนผืนทรายที่ทอดตัวยาวก่อนจะมองเห็นท้องทะเลสีครามกว้างสุดลูกหูลูกตา เสียงคลื่นกระทบฝั่งทำให้ใจของผมสงบลงได้อย่างน่าประหลาด


ร่างสูงขยับกายยืนซ้อนด้านหลังของผมก่อนฝ่ามือใหญ่จะวางลงบนลาดไหล่ ไออุ่นที่ถ่ายทอดมาทำให้ผมเผลอยิ้มโดยไม่รู้ตัว


“จะสูดอากาศต้องยืดตัวด้วยสิครับ ยืดแขนเหมือนท่าบิดขี้เกียจแล้วก็สูดอากาศเข้าลึกๆ” เขาเอ่ยเหมือนเป็นเทรนเนอร์ในฟิตเนสก่อนจะจับท่อนแขนผมให้ยืดออกจนสุด


จนตอนนี้กลายเป็นว่ามือของเราทั้งสองคนประสานกันไว้ก่อนที่จะลดระดับลงจนกลายเป็นว่าตอนนี้เขากำลังโอบกอดผมจากด้านหลัง


ลมทะเลพัดผ่านเรื่อยๆ ท้องฟ้ายามอาทิตย์อัสดงเป็นสีส้มอมชมพู แสงสุดท้ายของวันกระทบผืนน้ำส่องประกายระยิบระยับ คงเป็นเพราะบรรยากาศ


ใช่…เพราะบรรยากาศมันพาไปถึงเกิดการกระทำแบบนี้


เมื่อรู้ตัวผมจึงพยายามจะขืนตัวออกแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ร่วมมือแต่แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นจนเขาต้องยอมปล่อยผมออกจากอ้อมแขนเพื่อหยุดเสียงเครื่องมือสื่อสาร


“ครับ นุช”


ทันทีที่ได้ยินชื่อนั้นผมก็รู้แย่ รู้สึกผิดที่เผลอไปรู้สึกดีๆกับสัมผัสของว่าที่เจ้าบ่าวในอนาคตของเพื่อนสนิท


ผมมันแย่ที่สุด


ขืนยังเป็นอย่างนี้อยู่ต่อไป อีกไม่นานผมก็คงจะกลายเป็น…คนเลว…เข้าสักวัน

To B Con…

(ติดตามตอนต่อไปด้วยนะคับ หวังว่าทุกคนจะชอบ ขอโทษทีด้วยนะคับที่ยาวเกินไปหน่อย แหะๆ หวังว่าทุกๆคนจะอ่านกันไหวนะคับแล้วก็อย่าเพิ่งทิ้งกันไปไหน อยู่เป็นกำลังใจกันต่อไปนะคับ ปล…ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์นะคับดีใจมากจริงๆ ขอบคุณมากคับ)
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 2 Up!!! 08/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 08-09-2010 16:55:08
:เฮ้อ: รักคนมีเจ้าของมีแต่จะเจ็บปวดเนอะคะ...
แต่อาจจะมีพลิกหรือเปล่าหว่า? มันอาจจะไม่มาม่าอย่างที่คิด (ปลอบใจตัวเอง 555)
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 2 Up!!! 08/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: yunjaejoong ที่ 08-09-2010 17:56:35
ไม่หรอกไม่ใช่คนเลวหรอกน่ะคนเรามันย่อมมีสิทธิ์ที่จะคิดจะหวังไม่ใช่เหร่อ อย่าได้โทษตัวเองเลยเรายังเป็นขอบอก ไม่ผิดหรอก
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 2 Up!!! 08/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: Verxus ที่ 08-09-2010 18:22:11
โอยยย ไม่ยาวไปหรอกค่ะ สั้นไปด้วยซ้ำ!!!!!
ตายละ เป็นแฟนฉัน ในสมัยเด็กของภัทรป่าวเนี่ย บ้านหลังนั้นต้องเป็นภัทรออกแบบไว้เองแน่เลย
อยากอ่านต่อไวๆค่ะ มาลงต่อนะคะ  :call:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 2 Up!!! 08/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 08-09-2010 18:34:59
แค่ชื่อก็มาม่า ยิ่งอ่านยิ่งมาม่า

ใจจริงก็อยากเชียร์ให้สมหวัง แต่ก็ไม่อยากให้หักหลังเพื่อน

และก็ไม่อยากให้มีเหตุให้นุชต้องจากไป T________T
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 2 Up!!! 08/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 08-09-2010 21:57:47
:เฮ้อ: รักคนมีเจ้าของมีแต่จะเจ็บปวดเนอะคะ...
แต่อาจจะมีพลิกหรือเปล่าหว่า? มันอาจจะไม่มาม่าอย่างที่คิด (ปลอบใจตัวเอง 555)



หุหุ  รอติดตามตอนต่อไปเรื่อยๆนะคับ
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 2 Up!!! 08/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 09-09-2010 04:25:39
เฮ้ย.... เอาล่ะสิ ทำไงดีล่ะที แค่แอบเผลอใจไปน่ะไม่ถือว่าเลวหรอกนะ แต่อย่าไปแย่งเขาก็พอ ของเพื่อนสนิทซะด้วยสินะ.... :เฮ้อ:

รักคนมีเจ้าของมันน่าเหนื่อยใจเนอะ เจ็บปวดยิ่งนัก  :L3:  เฮ้อ~ จะพลิกล็อกอีท่าไหนล่ะเนี่ย.......

ว่าแต่~~ แปลนนี้ตาวินนี่ไปเห็นมาจากไหนฟระ~ แล้วทำไมหนูภัทรถึงจำไม่ได้ล่ะ ทั้งๆที่เป็นบ้านในอุดมคติก็น่าจะจำได้นะ o8

ปล.ไม่ยาวไปหรอกค่ะ สั้นไปด้วยซ้ำ ไอรีเควสยาวกว่านี้นะ :m18:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 2 Up!!! 08/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 09-09-2010 07:24:31
รักคนมีเจ้าของ รู้สึกยังไงบ้างละ :L1:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 2 Up!!! 08/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: Non_stop ที่ 09-09-2010 14:19:16
 o13 o13

สนุกมากเลยค่ะ

อยากบอกว่าทุกคนรอคุณอยู่น่ะ

แต่งยาวๆก็ได้ค่ะสนุกดี

 :L2:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 2 Up!!! 08/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: zingiber ที่ 09-09-2010 16:08:17
เข้ามาให้กำลังใจค่ะ  :L2:
อยากบอกว่าไม่ยาวไปหรอกค่ะ ไม่มีคำว่ายาวเกินไปสำหรับรีดเดอร์ทั้งหลาย มีแต่คำว่า ทำไมสั้นจัง 5555
อยากรู้จังว่าเรื่องจะพลิกไปยังไง
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 2 Up!!! 08/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 10-09-2010 13:42:27
(ขอสกรีมก่อนนะคับ คืออยากจะบ้าตายกับคอมพีซีที่บ้านมากคือโปรแกรมเวิร์ดมันรวนคับ พิมพ์ๆอยู่มันเล่นตัดออกจากโปรแกรมเลย แล้วกำลังพิมพ์ไปเรื่อยๆหายหมด เซ็งจิตมาก :m16: ต้องมานั่งเริ่มกันใหม่ เอาเป็นว่าตอนที่ 3 มาแล้วล่ะคับทุกคน)

-3-

   หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่ทะเลทั้งเขาและผมก็ไม่ได้มีใครเอ่ยถึงเรื่องนั้นอีก เราสองคนนั่งกินอาหารง่ายๆที่หาได้ตามแถวนั้นก่อนที่ผมจะแยกไปนั่งร่างแบบเพื่อตกแต่งภายใน


ลมทะเลพัดผ่านบานหน้าต่างไม้เข้ากระทบกับผืนผ้าม่านบางพลิ้วไปพลิ้วมามองดูแล้วเพลิดเพลิน


เสียงเพลงเบาๆเปิดคลอไปด้วยยิ่งทำให้บรรยากาศดูโรแมนติก หากว่าเป็นนุชมาแทนผม สองคนนั้นคงจะต้องสวีตหวานอย่างแน่นอน


ผมไม่รู้ว่าเผลอหลับไปนานแค่ไหนแต่มารู้สึกตัวตื่นก็พบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนที่นอนปิ๊กนิคในห้อง ผ้าแพรสีสวยถูกดันออกจากตัวก่อนที่จะบิดขี้เกียจและสูดหายใจเข้าปอด


ว่าแต่…ผมเข้ามานอนในห้องได้ยังไง


หรือว่า…



เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้ผมลุกขึ้นไปเปิด


ผมเห็นคุณภวินทร์ยืมยิ้มให้ต้อนรับเช้าวันใหม่ ถึงแม้ท้องฟ้าจะยังมืดเนื่องจากพระอาทิตย์ยังไม่โผล่พ้นเส้นขอบฟ้าก็ตาม


“หิวหรือยังครับ ไปอาบน้ำแปรงฟันก่อนนะ เดี๋ยวผมจะพาไปหาอะไรกิน ตลาดอยู่แถวๆนี้เอง”


หลังจากที่ผมทำภารกิจส่วนตัวเสร็จก็เดินออกมาหน้าบ้านเห็นจักรยานสองคันจอดอยู่


“ลำบากหน่อยยะครับ พอดีผมยังไม่ได้สั่งเตียงมาเลยต้องนอนแบบนั้นไปก่อน”


“สบายมากครับ ภัทรไม่ใช่คุณหนูที่จะต้องนอนแต่บนเตียงนุ่มๆนะครับ”


“ครับๆ เอาเป็นว่าผมมีสองทางให้เลือก หนึ่งคือเราจะไปดูพระอาทิตย์ขึ้นกันก่อนถ้าภัทรยังไม่หิว สองคือเราจะไปหาอะไรกินกันก่อนถ้าภัทรหิวแล้ว”


ผมยิ้มกว้างเมื่อได้ยินเขาเรียกชื่อโดยที่ไม่มีการเติมคำนำหน้าที่ดูเป็นคนอื่นคนไกล


“ยังไม่หิวครับ อีกอย่างภัทรไม่อยากพลาดชมพระอาทิตย์ขึ้นที่หัวหินหรอกนะครับ”


และก็เป็นอีกครั้งที่เขาหัวเราะ


“คุณวินคงคิดว่าภัทรเหมือนเด็กอีกแล้วใช่ไหมครับ”


“ก็นิดหน่อยครับ ว่าแต่…ผมว่าเราลดหรือตัดคำสุภาพออกไปบ้างดีไหมครับ แลดูห่างเหินยังไงชอบกล”


“ได้ครับ คุณ…อ๊ะ…ได้ครับวิน”


อ่า…ครั้งแรกที่ผมเรียกชื่อเขาตรงๆ บรรยายความรู้สึกออกมาไม่ถูกเลยจริงๆ หัวใจเจ้ากรรมก็เต้นแรงสูบฉีดเลือดซะจนหน้าร้อนผ่าว


“ไปกันเถอะครับ เดี๋ยวไม่ทันนะ”


เขาเอ่ยก่อนจะขี่จักรยานนำไปก่อนที่ผมจะเร่งความเร็วจนตามทัน ก่อนจะไปจอดอยู่บนสะพานที่ทอดตัวออกไปกลางทะเล


ดวงอาทิตย์สีส้มแดงค่อยๆโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ


“ผมเพิ่งเคยตั้งใจดูพระอาทิตย์ขึ้นเป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย”


“แล้วที่ผ่านมาภัทรไม่เคยดูเลยเหรอ”


“ผมไม่ค่อยมีเวลาไปไหนหรอกครับ ทำแต่งานและถึงแม้จะมีเวลาก็ใช่ว่าจะมีคนไปด้วย ให้ไปนั่งมองบรรยากาศโรแมนติกคนเดียวหรือไปดูคู่อื่นเขาสวีตใส่กันล่ะก็…ขอนอนอยู่บ้านโดยมีกระดาษร่างแบบอยู่รอบตัวยังจะดีซะกว่า”


“งั้นวันนี้ภัทรดูให้เต็มที่เลยนะ ผมจะนั่งอยู่ข้างๆนี่แหละ”


น้ำเสียงของเขาทำให้รู้สึกอบอุ่นไปทั่วทั้งหัวใจ ใช่…ตอนนี้เขากำลังอยู่ข้างๆกายของผมแต่อีกไม่นานเขาก็จะไปอยู่ข้างกายของคนอื่น


เมื่อแสงเริ่มสว่างจ้าขึ้นเขาก็ชวนผมไปหาอะไรกินเพราะว่าถ้าช้ากว่านี้ร้านประจำของเขาจะเก็บของกลับบ้าน


“ต้มเลือดหมูร้านนี้ขึ้นชื่อเลยนะครับ แต่ถ้าภัทรไม่ถนัดของหนักท้องโจ๊กก็มีนะครับ หรือกาแฟ น้ำเต้าหู้ ปาท่องโก๋”


“ก็ในเมื่อวินบอกว่าต้มเลือดหมูขึ้นชื่อ ภัทรจะพลาดได้ไงกัน”


หลังจากมื้อเช้าแสนอร่อยสมคำร่ำลือผมก็กลับมานั่งประจำที่ระเบียงบ้านซึ่งเป็นจุดที่เห็นวิวทะเลได้ดีที่สุดและดูเหมือนว่าอีกภาพหนึ่งที่น่าสนใจคงจะไม่พ้น…


ชายหนุ่มรูปร่างสูงสมส่วนถอดเสื้อโชว์รูปร่างในขณะกำลังทาสีบ้าน ผมสีเข้มที่เคยปรกหน้าผากบัดนี้ถูกผ้าเช็ดหน้าสีขาวคาดกันไว้ ลักยิ้มที่เผยให้เห็นบ่งบอกได้ว่าคนทำกำลังเพลิดเพลิน


ลมทะเลหอบพัดมาวูบหนึ่งเป็นเหตุให้แผ่นกระดาษปลิวว่อนไปทั่ว ผมรีบคว้าบางส่วนของตัวเองไว้ได้แต่ดูเหมือนว่าจะมีอีกหลายๆแผ่นที่กระจัดกระจายไปทั่ว


ผมเก็บส่วนของตัวเองเข้าแฟ้มจนเรียบร้อยแต่ก็ต้องมาเก็บให้ส่วนของเขาด้วยเช่นกัน แผ่นกระดาษนับสิบๆแผ่นถูกรวบมารวมอยู่กองเดียวกันแต่มีเศษกระดาษแผ่นหนึ่งที่ใหญ่กว่าแผ่นอื่นแถมขอบกระดาษก็เริ่มเป็นสีเหลืองบ่งบอกถึงระยะเวลา


ความจริงผมก็มีมารยาทพอที่จะไม่ทำอย่างที่ใจคิดแต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นมันมีมากกว่าทำให้จับภาพนั้นเพื่อจะนำมาดูแต่เสียงของเขากลับเรียกขัดเสียก่อน


“ว่าไงครับ วิน”


“ผมว่าจะจัดการกับซุ้มพวงชมพูสักหน่อยเลยอยากได้ผู้ช่วยมาจับเก้าอี้ให้เพราะไม่อยากตกลงมาคอหักหรือเป็นอัมพาตน่ะครับ” เขาเอ่ยก่อนจะหัวเราะตามแบบฉบับคนขี้เล่น


หลังจากที่เขาจัดการกับดอกไม้สีหวานเป็นที่เรียบร้อย ช่วงขายาวก้าวลงมาจากเก้าอี้แต่เนื่องจากพื้นด้านล่างเป็นดินที่ค่อนข้างแฉะทำให้ร่างสูงลื่นจนเสียการทรงตัว


ผมพยายามฉุดเขาไว้แต่ด้วยความที่ไม่อาจถ่วงน้ำหนักไว้ได้ มือข้างที่ว่างจึงคว้าไปที่เถาของต้นพวงชมพูแต่ด้วยความบอบบางของต้นไม้ จนแล้วจนรอดเราทั้งคู่ก็ล้มลงบนพื้นโดยมีกลีบสีหวานของดอกพวงชมพูร่วงโปรยปรายตามลงมาด้วย


ณ เวลานี้ราวกับถูกสายตาคู่คมดึงดูดไว้ไม่ให้ละไปไหนจนลืมไปแล้วว่าตอนนี้สถานการณ์ล่อแหลมมากแค่ไหนเพราะผมนั่งคร่อมอยู่ที่ช่วงเอวของเขา


ปลายนิ้วเรียวของมือใหญ่เกลี่ยไปตามแนวโครงหน้าของผมก่อนจะหยุดอยู่ที่ริมฝีปาก ลูบไล้ไปมาช้าๆทำให้เคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสต้องห้าม


ความอบอุ่นของเขา ไม่ว่าจะเป็นฝ่ามือ รอยยิ้มหรือการกระทำก็ตาม


สิ่งเหล่านั้นทำให้ผม…เผลอ…รักคนมีเจ้าของ


มือใหญ่สัมผัสที่ซีกแก้มโน้มใบหน้าให้ก้มต่ำลงไปหาก่อนจะแนบริมฝีปากอุ่นลงบนแก้มของผมเนิ่นนาน


แต่แล้วจิตสำนึกก็ปลุกผมจากภวังค์ ผมรีบผละลุกขึ้นจากเขา


“ตัวเลอะหมดแล้ว ภัทรขอไปอาบน้ำก่อนนะครับ” ผมรีบก้มหน้าก้มตาเดินหนี ซ่อนใบหน้าระเรื่อด้วยความเขินขาย


“เดี๋ยวภัทร…คือเมื่อกี๊…”


เขาเดินเข้ามาคว้าแขนผมไว้


“แค่อารมณ์ชั่ววูบ ภัทรไม่ถือ”


“เดี๋ยวภัทร”


เขาเอ่ยเรียกไว้อีกครั้งเมื่อเห็นว่าผมกำลังจะเดินหนี


เขาใช้อ้อมแขนกว้างโอบรั้งผมไว้ ไม่มีถ้อยคำใดๆอธิบายในสิ่งที่เกิดขึ้น และเราก็มายืนเผชิญหน้าประสานสายตากัน


ร่างสูงค่อยๆขยับเข้ามาใกล้ก่อนจะใช้ฝ่ามือใหญ่ทั้งสองข้างประคองซีกแก้มก่อนจะโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้จนริมฝีปากของเราแนบชิด


ตอนนี้ผมรับรู้ได้เพียงแค่สัมผัสของเขาเท่านั้น แค่…ภวินทร์เท่านั้น


ขอเพียงแค่หนึ่งอาทิตย์ที่อยู่ที่หัวหินเท่านั้น แค่ช่วงเวลานี้เท่านั้นที่ผมจะยอมเป็นคนเลว หลังจากนั้น…


ผมจะไปจากชีวิตของเขา


คำอธิบายการกระทำเหล่านี้จากผมคงมีแต่เพียงคำว่า “ชั่ววูบ” เท่านั้น เพราะผมไม่อาจจะบอกเหตุผลที่แท้จริงออกไปได้ ผมจะบอกเขาได้อย่างไรว่า “ผมรักเขา”


เย็นวันนั้นหลังมื้อค่ำขณะที่วินกำลังล้างจานส่วนผมกำลังร่างแบบห้องไปพลางๆก็มีคนมาผมจึงอาสาไปดูให้


“ผมเอาชุดมาให้คุณภวินทร์น่ะครับ” ชายวัยกลางคนเอ่ย


“ขอบคุณนะครับ เดี๋ยวผมจะบอกคุณวินให้”


“ชุดมาส่งน่ะครับ” ผมตะโกนบอกเขา


“รบกวนเอาไปแขวนไว้ในห้องให้หน่อยครับ” เขาตะโกนตอบกลับมา


ผมเดินเข้ามาในห้องของเขาซึ่งยังไม่ได้ตกแต่งอะไรก่อนจะเอาชุดที่ถูกคลุมด้วยซองซิปสีเงินขนาดพอดีกับตัวเสื้อ ดูก็รู้ว่านี่คงเป็นชุดที่สำคัญมาก


ตอนนี้ผมไม่สนใจแล้วว่าจะเป็นการเสียมารยาทหรือไม่ผมค่อยๆรูดถุงซิปลงเพื่อดูชุดข้างในแล้วก็เป็นอย่างที่คิดไว้


ชุดสูทสีดำที่ทำจากผ้าเนื้อดีถูกรีดจนเรียบกริบ กลิ่นน้ำยาอัดกลีบยังคงหอมฟุ้ง ในใจของผมตอนนั้นนึกอยากจะทึ้งชุดนั้นให้ยับย่น ขาดวิ่นแต่ผมกลับทำได้เพียงแค่ยิ้ม ยิ้มให้กับภาพของเขาที่อยู่ในชุดสูทหรูที่มีหญิงสาวแสนสวยยืนเคียงข้าง


“ผมอยากคุยกับภัทรได้ไหม” เขาเอ่ยก่อนเดินเข้ามาใกล้


“ครับ ว่ามาเลย”


“ผมอยากให้บ้านเสร็จให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้น่ะ”


“กลัวว่าจะไม่ทันเซอร์ไพร์เจ้าสาวเหรอครับ”


“ไม่ใช่อย่างนั้นนะภัทร”


“ถึงแม้ว่าเราจะเพิ่งได้พบกัน เพิ่งได้พูดคุยกันแต่ผมก็มั่นใจในความรู้สึกของผม ว่าผมรักภัทร”


“รักอย่างนั้นเหรอครับ แต่เสียใจนะครับคุณวิน สำหรับผมน่ะมันก็แค่อารมณ์ชั่ววูบ คุณก็รู้นี่ว่าผมไม่มีใคร การที่ผมจะเผลอใจไปกับใครสักคนก็ไม่เห็นจะแปลก อีกอย่างถ้าตอนนี้ผมอยู่กับคนอื่นผมก็คงจะทำแบบนี้เหมือนกัน”


“ผมหลงคิดว่าเราจะใจตรงกันเสียอีก”


“คุณหลงอยู่ในความฝัน ส่วนผมอยู่บนโลกแห่งความเป็นจริง ขอโทษด้วยนะครับ พรุ่งนี้ผมจะเร่งทำงานให้เสร็จ เราสองคนจะได้กลับไปอยู่ในที่ที่แต่ละคนควรจะอยู่เสียที”


ผมเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนจะเดินกระแทกไหล่เขาออกจากห้องไปเพื่อไม่ให้เขาเห็นใบหน้าที่เปรอะเปื้อนรอยน้ำตา ใบหน้าของคนอ่อนแอ ที่พ่ายแพ้ต่อทุกอย่าง


ผมอยากจะบอกเขาไปตามตรง อยากจะบอกออกไปว่า “รัก” เหลือเกิน


แต่เวลากำลังสั้นลงทุกวินาที ภาพหญิงสาวแสนสวยเพื่อนรักคนสนิทของผม ภาพชุดสูทอย่างเป็นทางการของว่าที่เจ้าบ่าว ภาพบ้านแสนสวยที่จะเป็นเรือนหออีกไม่นาน


ทุกๆอย่างมันตอกย้ำอย่างชัดเจนว่าภวินทร์เป็น…


สุดที่รักของคนอื่น


To B Con…


(สวัสดีคับ มาแล้วๆๆ  คือใจจริงอยากจะสื่อความรู้สึกของทั้งคู่ให้มากกว่านี้แต่นี่ก็ปาเข้าตอนที่ 3 แล้วเดี๋ยวมันจะกลายเป็นเรื่องไม่สั้นไปเสียก่อน แหะๆ คิดว่าอีกไม่น่าจะเกิน 2 ตอนก็จะปิดตัวแล้วล่ะคับ ช่วยเป็นกำลังใจให้จนจบด้วยนะคับ ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์นะคับ ดีใจจริงๆ  :call:)


(http://my.inlovephoto.com/07/d/47247-2/P1-0025s.jpg)
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 3 Up!!! 10/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 10-09-2010 14:25:54
อ่านไปเราเริ่มรู้สึกว่า มันอาจจะไม่ใช่อย่างที่ภัทรคิดก็ได้อะ 555
อาจจะเป็นพวกขอมองโลกแง่บวกเพื่อปลอบใจตัวเองก็ได้
แต่แอบรู้สึกว่า วินอะชอบภัทรจริงๆ อาจจะชอบมานานแล้ว (เพราะดันมีแปลนบ้าน?)
ภัทรอาจจะลืมอะไรบางอย่างไป แล้วนุชก็อาจจะเป็นแค่ตัวช่วยเพราะอยากให้เพื่อนสมหวังอะไรแบบนี้

แต่ถ้าที่เดามาผิด ก็ต้องทำใจ ฮึกๆ มันเจ็บปวด....
ภัทรคงรู้สึกไม่ดี...ทั้งกับตัวเองแล้วก็ตัววิน
(อารมณ์ว่ามาเผลอใจบอกชอบภัทรทั้งที่ตัวเองกำลังจะแต่งงานได้ไงฟระ?)

อ๊ายยย นั่งจิ้นล่วงหน้าก็สนุกดี 555  :laugh:
รอคุณคนแต่งมาต่อนะคะ แต่อีกสองตอนจบแล้วเหรอเนี่ย...เรื่องสั้นนี่เนอะ
ยังไงก็สู้ๆนะคะ รออ่านจ้าา  :L2:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 3 Up!!! 10/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: พี่วันเสาร์ ที่ 10-09-2010 14:48:07
ภัทรน่าสงสารถ้าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับใครก็น่าสงสารทั้งนั้น :o12:
พยายามคิดในแง่ดีอยากให้ภัทรกับวินสมหวัง :เฮ้อ:

+1เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ :L2:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 3 Up!!! 10/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 10-09-2010 15:10:08
เข้าใจความรู้สึกของภัทร ทั้งคำพูดและการกระทำของภัทร คือการใช้ของมีคมกรีดลงบนหัวใจตัวเองนี่เอง
นั่นเพราะภัทรเป็นคนดี
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 3 Up!!! 10/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 10-09-2010 15:11:58
บรรยายสื่อความรู้สึกอีกหน่อยก็ได้ค่ะ ถ้าไรเตอร์อยากจะทำ คนอ่านอย่างไอไม่ว่าค่ะ จะเป็นการสื่ออารมณ์เรื่องนี้ยิ่งขึ้นด้วย ^^ เพราะการที่ต้องสื่ออารมณ์ออกมาให้ดีมันเป็นงานเขียน ไม่ใช่เหมือนการดูหนังที่เราสามารถดูท่าทางสีหน้าของตัวละครได้โดยที่ตัวละครไม่ต้องพูดก็ได้(แต่คนเล่นก็ต้องสื่อให้ดีด้วยนะ ไม่งั้นคนดูก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกัน) แต่เพราะการอ่านหนังสือมันไม่สามารถเห็นสีหน้าท่าทางของตัวละครได้ นอกจากเราจินตนาการตามที่ผู้เขียนเขียนออกมา เพราะฉะนั้นการที่ผู้เขียนเขียนสื่ออารมณ์ออกมาให้ดีเป็นสิ่งที่สำคัญมาก หัวใจสำคัญของการเขียนนิยายก็คือการเขียนที่สื่ออารมณ์ออกมาให้ดีที่สุดนี่แหละ (ที่จริงการดูหนังก็เหมือนกันนั่นแหละ พล็อตดี แต่คนเล่นห่วย คนดูก็เซ็งเบื่อรู้สึกขัดใจได้เหมือนกัน) ภาษาไม่สวยแต่ถ้าเขียนแล้วทำให้เรานึกภาพออกชัดเจน เรื่องนั้นย่อมมีคนชอบอ่านมาก เพราะถ้าเขียนสวยแต่สื่ออารมณ์ไม่เป็น คนอ่านนึกภาพไม่ออก มันจะยิ่งเป็นอะไรที่น่ารำคาญมาก ประมาณว่า..ภาษาสวยก็จริง แต่เขียนอะไรออกมาเนี่ย! กูอ่านไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจ แล้วกูจะอ่านทำไมวะ <-- มันก็จะเป็นแบบนั้นไป~ ^^ ไอไม่ได้หมายความว่าคุณเขียนไม่ดีนะ (อย่าเพิ่งเข้าใจผิด) แต่ไอแค่ติดใจคำพูดของคุณที่ว่า"อยากเขียนสื่ออารมณ์ให้มากกว่านี้ แต่มันเป็นเรื่องสั้น" ไอก็เลยเกิดคำพูดขึ้นมาในใจว่า..ก็เลยไม่เขียนงั้นเหรอ? บอกตรงๆนะว่าถึงจะเป็นเรื่องสั้นแค่1หน้าwordก็เหอะ แต่ถ้ามันน่าเบื่อ เขียนไม่ดี ไม่รู้เรื่อง ก็ไม่มีใครอยากอ่านหรอกค่ะ ไอเลยอยากบอกว่า "ถ้าอยากเขียนสื่ออารมณ์ให้มากกว่านี้ ก็เขียน" เพราะคนอ่านเป็นผู้ตัดสินว่าเรื่องนี้ดีแค่ไหน ดีพอที่ในอนาคตก็อยากจะกลับมาอ่านอีกไหม ซึ่งก่อนที่จะตัดสินคนเขียนก็ต้องพยายามเต็มที่ใช่ไหมล่ะ คุณก็คงอยากเขียนเรื่องที่อยากให้มีคนมาอ่านและเมื่อไหร่ก็อยากกลับมาอ่านอีกใช่ไหมล่ะ คุณก็คงไม่อยากให้คนที่อ่านแล้วก็อ่านเลยไป รู้สึกงั้นๆ และไม่คิดจะเหลียวกลับมาอ่านอีก ใช่ไหมล่ะ? เพราะงั้นอย่าพูดแบบนี้อีก บอกตรงๆว่าไอไม่สบอารมณ์เลยล่ะ คุณอยากให้ไอรู้สึก "ก็แค่เรื่องสั้นนี่เนอะ" หรือพออ่านจบแล้วอยากให้ไอรู้สึก "ถึงจะสั้นแต่ก็ประทับใจว่ะ เขียนสื่ออารมณ์ออกมาได้ดีจริงๆ" คุณจะเลือกแบบไหน? (นั่นก็ขึ้นอยู่ที่ตัวคุณนั่นแหละ)

ปล.ที่บอกซะยาวยืดนี่หวังดีนะคะ ไม่ได้ต้องการทำลายขวัญกำลังใจอะไรนะ (ขอย้ำว่าอย่าเข้าใจผิด)
ปล2.ไอก็ยังเป็นกำลังใจให้อยู่นะ นี่ถ้าไม่สน ไอก็คงไม่คอมเมนท์ซะยาวขนาดนี้หรอกนะ

  :teach:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 3 Up!!! 10/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 10-09-2010 16:03:50
บรรยายสื่อความรู้สึกอีกหน่อยก็ได้ค่ะ ถ้าไรเตอร์อยากจะทำ คนอ่านอย่างไอไม่ว่าค่ะ จะเป็นการสื่ออารมณ์เรื่องนี้ยิ่งขึ้นด้วย ^^ เพราะการที่ต้องสื่ออารมณ์ออกมาให้ดีมันเป็นงานเขียน ไม่ใช่เหมือนการดูหนังที่เราสามารถดูท่าทางสีหน้าของตัวละครได้โดยที่ตัวละครไม่ต้องพูดก็ได้(แต่คนเล่นก็ต้องสื่อให้ดีด้วยนะ ไม่งั้นคนดูก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกัน) แต่เพราะการอ่านหนังสือมันไม่สามารถเห็นสีหน้าท่าทางของตัวละครได้ นอกจากเราจินตนาการตามที่ผู้เขียนเขียนออกมา เพราะฉะนั้นการที่ผู้เขียนเขียนสื่ออารมณ์ออกมาให้ดีเป็นสิ่งที่สำคัญมาก หัวใจสำคัญของการเขียนนิยายก็คือการเขียนที่สื่ออารมณ์ออกมาให้ดีที่สุดนี่แหละ (ที่จริงการดูหนังก็เหมือนกันนั่นแหละ พล็อตดี แต่คนเล่นห่วย คนดูก็เซ็งเบื่อรู้สึกขัดใจได้เหมือนกัน) ภาษาไม่สวยแต่ถ้าเขียนแล้วทำให้เรานึกภาพออกชัดเจน เรื่องนั้นย่อมมีคนชอบอ่านมาก เพราะถ้าเขียนสวยแต่สื่ออารมณ์ไม่เป็น คนอ่านนึกภาพไม่ออก มันจะยิ่งเป็นอะไรที่น่ารำคาญมาก ประมาณว่า..ภาษาสวยก็จริง แต่เขียนอะไรออกมาเนี่ย! กูอ่านไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจ แล้วกูจะอ่านทำไมวะ <-- มันก็จะเป็นแบบนั้นไป~ ^^ ไอไม่ได้หมายความว่าคุณเขียนไม่ดีนะ (อย่าเพิ่งเข้าใจผิด) แต่ไอแค่ติดใจคำพูดของคุณที่ว่า"อยากเขียนสื่ออารมณ์ให้มากกว่านี้ แต่มันเป็นเรื่องสั้น" ไอก็เลยเกิดคำพูดขึ้นมาในใจว่า..ก็เลยไม่เขียนงั้นเหรอ? บอกตรงๆนะว่าถึงจะเป็นเรื่องสั้นแค่1หน้าwordก็เหอะ แต่ถ้ามันน่าเบื่อ เขียนไม่ดี ไม่รู้เรื่อง ก็ไม่มีใครอยากอ่านหรอกค่ะ ไอเลยอยากบอกว่า "ถ้าอยากเขียนสื่ออารมณ์ให้มากกว่านี้ ก็เขียน" เพราะคนอ่านเป็นผู้ตัดสินว่าเรื่องนี้ดีแค่ไหน ดีพอที่ในอนาคตก็อยากจะกลับมาอ่านอีกไหม ซึ่งก่อนที่จะตัดสินคนเขียนก็ต้องพยายามเต็มที่ใช่ไหมล่ะ คุณก็คงอยากเขียนเรื่องที่อยากให้มีคนมาอ่านและเมื่อไหร่ก็อยากกลับมาอ่านอีกใช่ไหมล่ะ คุณก็คงไม่อยากให้คนที่อ่านแล้วก็อ่านเลยไป รู้สึกงั้นๆ และไม่คิดจะเหลียวกลับมาอ่านอีก ใช่ไหมล่ะ? เพราะงั้นอย่าพูดแบบนี้อีก บอกตรงๆว่าไอไม่สบอารมณ์เลยล่ะ คุณอยากให้ไอรู้สึก "ก็แค่เรื่องสั้นนี่เนอะ" หรือพออ่านจบแล้วอยากให้ไอรู้สึก "ถึงจะสั้นแต่ก็ประทับใจว่ะ เขียนสื่ออารมณ์ออกมาได้ดีจริงๆ" คุณจะเลือกแบบไหน? (นั่นก็ขึ้นอยู่ที่ตัวคุณนั่นแหละ)

ปล.ที่บอกซะยาวยืดนี่หวังดีนะคะ ไม่ได้ต้องการทำลายขวัญกำลังใจอะไรนะ (ขอย้ำว่าอย่าเข้าใจผิด)
ปล2.ไอก็ยังเป็นกำลังใจให้อยู่นะ นี่ถ้าไม่สน ไอก็คงไม่คอมเมนท์ซะยาวขนาดนี้หรอกนะ

  :teach:


ขอบคุณสำหรับคำแนะนำของคุณไอนะคับ คือความจริงแล้วไม่มั่นใจว่าตัวเองแต่งออกมาสื่ออารมณ์ตัวละครได้ดีขนาดไหนอ่ะคับ คือไม่มั่นใจในความสามารถของตัวเองเท่าไหร่ และอีกอย่างคิดว่า เอ๊ะ...คนอ่านคงเข้าใจอารมณ์ของตัวละครใช่ไหม แบบนั้นอ่ะคับ และก็กลัวด้วยว่าภาษามันจะเยิ่นเยอไปหรือเปล่า ขอบคุณนะคับที่เป็นกำลังใจให้

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 3 Up!!! 10/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 10-09-2010 16:52:52
^
^

ไอขอบอกอีกอย่างนะ ว่า.. เต็มที่!

ในเมื่อไม่มั่นใจก็เขียนออกมาให้เต็มที่! เขียนไปเรื่อยๆฝีมือก็จะดีขึ้นเองแหละ แล้วเราก็จะจับจุดได้เองแหละ นักเขียนส่วนใหญ่ลึกๆแล้วก็ไม่มั่นใจกันทั้งนั้น คนที่มั่นใจสิ จะพัฒนาฝีมือตัวเองต่อไปไม่ได้ นี่คุณเพิ่งเริ่มเขียนเองนะ ^^ การเขียนลงบอร์ดแบบนี้มันก็ดีตรงถ้าเราเขียนมันดีไม่ดียังไงก็จะมีคนคอยคอมเมนท์บอกตลอด ซึ่งเราก็ต้องเปิดใจรับฟังด้วยนะ ไม่ใช่ใครว่าแรงๆแล้วก็sadจนไม่มีแรงจะเขียนต่อนะ ^^ คงเข้าใจที่ไอพยายามสื่อใช่ไหม? นั่นแหละ ไม่ต้องคิดมากหรอก เขียนไปให้เต็มที่เลย ดีไม่ดียังไง ในแต่ละตอนก็รู้ผลกัน จำได้ใช่ไหมที่ไอบอกว่าคนอ่านก็คือผู้ตัดสิน เพราะฉะนั้นถ้าอยากให้ผลการตัดสินออกมาดีๆก็เต็มที่กะมันซะ นี่..บางคนน่ะได้แต่เป็นนักอ่านเพียงอย่างเดียว ไม่สามารถเป็นนักเขียนได้อย่างไอก็มี เพราะฉะนั้นคุณที่สามารถเป็นนักเขียนได้ก็ดีแล้ว ^^ เป็นกำลังใจให้จ้าาา :yeb:
ปล.ออกแนวบ่นไปนิด ขอโทษด้วยนะคะ :m23:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 3 Up!!! 10/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: Verxus ที่ 10-09-2010 18:28:50
ยิ่งอ่านยิ่งปลง รักสามเศร้า หนึ่งในปัญหาโลกแตก  :a11:
อยากให้ทั้งคู่สมหวังกันอ่าาา แต่ก็สงสารนุช  :sad4:
เราดูไม่เป็นบทบรรยายอะไร ดียังไง แต่อ่านแล้วเราก็รู้สึกว่าดีนะ
เรื่องดูเนิบๆ แต่ก็ไม่ยืด ให้อารมณ์สบายๆ โรแมนตกปนชอกช้ำดีค่ะ
ติดเรื่องนี้งอมแงม อยากอ่านต่อไวๆ แฮ่ๆ มาต่อไวๆนะค้า ขอบคุณค่า  :pig4:

 
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 3 Up!!! 10/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 11-09-2010 19:33:27
ชอบจังเรื่องนี้ ปัญหารักสามเศร้าหาที่สิ้นสุดไม่ได้หรอกแต่ขอบอกว่าภัทรทำถูกน่ะที่ทำแบบนี้รักไม่จำเปงต้องครอบครองมิใช่หรอ ชอบจัง การเขียนง่ายสื่ออารมแบบปกติไม่ล้นหรือน้อยไป ส่วนตัวของหญ้าแล้วชอบน่ะ บวก1 เรย
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 3 Up!!! 10/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: mama ที่ 11-09-2010 20:57:52
เขียนได้กระชับ เลือกช่วงจังหวะได้ดีทีเดียว
จะรออ่านต่อนะ
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 3 Up!!! 10/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 11-09-2010 21:45:59
อ่านไปอ่านมา รู้สึกจะเข้าใจอะไรลางๆ แล้ว
ไม่รู้จะถูกหรือเปล่า

คือเรือนหอหลังนี้ วินสร้างเพื่อเป็นเรือนหอของวินกับภัทรหรือเปล่า
แล้ววินอาจจะแอบหลงรักภัทรมานานแล้วก็ได้(มั้ง)
อาจจะเคยเห็นภัทรผ่านทางนุช
แล้วนุชก็คงไ่ม่ใช่ว่าที่เจ้าสาวหรอก(มั้งอีกแล้ว)
อาจจะแค่ตัวช่วยให้เพื่อนได้เจอคนที่ใช่
แล้วนุชอาจจะรู้ว่าวินชอบภัทร
ทั้ง 2 คนนี้อาจจะรู้เห็นเป็นใจกันก็ได้ รึเปล่า

ขอบอกว่าเดาล้วนๆ


แต่ว่าอีก 2 ตอนก็จบแล้วเหรอ มัุนสั้นจริงๆด้วยง่ะ
แบบว่าไม่อยากให้จบเท่าไหร่

แต่งได้ดีนะคะ กระชับดีค่ะ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 3 Up!!! 10/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 11-09-2010 21:48:29
 :L1:แค่ตอนนี้ก็ดีมากแล้วครับ เขียนได้ดีได้อารมณ์ตามตัวละคร ถึงจะเป็นเรื่องสั้นก็เหอะ  เป็นกำลังใจให้นะครับ :L1: :L1: :กอด1:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 3 Up!!! 10/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 11-09-2010 23:13:32
เศร้าๆ  ยังไงไม่รุ้  จะร้องให้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 3 Up!!! 10/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: zingiber ที่ 12-09-2010 01:36:12
แอบคิดเหมือนกันว่านุชเป็นตัวช่วยรึปล่าว
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 4 Up!!! 12/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 12-09-2010 12:38:13
   คืนนั้นทั้งคืนผมได้แต่หมกตัวอยู่ในห้องและร่างแบบตกแต่งภายในจนเสร็จก่อนจะโทรหาเพื่อนสนิทที่ทำธุรกิจเกี่ยวกับเฟอร์นิเจอร์เพื่อสั่งของตามแบบที่ต้องการ วันพรุ่งนี้จะเป็นวันสุดท้ายที่ผมจะอยู่ ณ ที่แห่งนี้


ที่ที่เปรียบเสมือนสวรรค์บนดิน  


เช้าวันรุ่งขึ้นรถบรรทุกของก็มาจอดเรียงรายก่อนที่แผนกขนย้ายจะมาช่วยกันจัดวางข้าว
ของให้เข้าที่ตามแบบที่เขียนไว้ เพียงไม่นานทุกอย่างก็ดูเพอร์เฟคเกินคำบรรยาย


เตียงสี่เสาขนาดคิงไซส์ถูกจัดวางลงกลางห้องที่ด้านบานกระจกใสเห็นบรรยากาศของทะเลยามเช้า แสงสีทองอาบไล้ให้ภายในห้องอบอุ่น เมื่อเปิดบานกระจกลมทะเลก็หอบเข้ามาพัดคลอเคลียผ้าม่านผืนบางสีสะอาดตา


ใกล้ๆหัวเตียงมีโต๊ะกระจกใสตัวเล็กตั้งอยู่ใกล้ๆเพื่อวางแจกันทรงสูงที่ตอนนี้มีกุหลาบสีขาวประดับอยู่และก็ยังมีที่ที่ผมเว้นไว้เพื่อตั้งใจจะวางกรอบรูปของคู่รักไว้ตรงนั้น


ยามบ่ายคล้อยเมื่อทุกอย่างกลับเข้าสู่ความเงียบอีกครั้งผมก็รู้สึกอยากงีบสักพักแต่คงไม่ดีแน่ถ้าผมจะไปนอนบนเตียงหลังนั้น…เตียงที่เขาจะนอนกับเจ้าสาวแสนสวย


เมื่อคิดได้อย่างนั้นจึงไปแอบเอนกายบนเก้าอี้ชายหาดที่ตั้งอยู่ที่ระเบียงบ้าน


แต่เมื่อมารู้สึกตัวอีกที…


กลับรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งร่าง แสงสีส้มนวลจากโคมไฟทำให้ผมมองเห็นต้นเหตุอย่างชัดเจน


ท่อนแขนแกร่งพาดโอบเอวผมไว้ เสี้ยวใบหน้าคมเข้มหลับใหลทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะก้มลงใกล้หมายจะหอมแก้มเขาสักครั้งเพื่อจดจำไว้ แต่ความจริงแล้วกลับทำแค่เพียงค่อยๆยกท่อนแขนเขาออกจากกายและนั่งลงกับพื้นข้างเตียงเพื่อมองดูเขาห่างๆ


ผมไม่รู้ว่าแววตาของผมฉายแววแบบไหนเวลาที่มองเขา แต่ก็มั่นใจว่าอีกฝ่ายมองตอบกลับมาก็คงเข้าใจในความหมายที่ต้องการสื่อออกไป


ภาพของเขาเริ่มพร่ามัว ดวงตาทั้งสองข้างเริ่มร้อนผ่าวก่อนที่หยาดใสจะร่วงหล่นลงบนที่นอน ผมเม้มริมฝีปากแน่นเพื่อกลั้นเสียงสะอื้นที่อาจจะเล็ดรอดออกมาจนเขารู้ว่าผมเสียใจ


ผมไม่อยากให้เขารู้ว่าผมทรมานใจเพราะเขา


ภวินทร์ไม่ได้ทำอะไรผิด…เพราะคนที่ผิดคือผมเอง


ผมลุกขึ้นยืนก่อนจะถอนหายใจยาวและก้าวเดินออกมาจากห้อง


เสียงฟ้าร้องครืนก่อนที่หยาดน้ำมากมายจะร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้าสีเข้ม เสียงดังเปาะแปะราวกับเครื่องดนตรีขับกล่อมปลอบประโลมให้คลายจากความเจ็บช้ำ


เสียงเพลงจากวิทยุที่ดังแว่วมาบ่งบอกว่าคนที่นอนหลับใหลอยู่เมื่อครู่คงตื่นแล้ว ไม่ต้องหันไปดูก็รับรู้ได้ว่าร่างสูงคงกำลังเลือกแผ่นซีดีจากชั้นวางอยู่อย่างแน่นอน


และแล้วเพลงหนึ่งก็ดังขึ้น…เพลงที่ผมได้ยินตอนที่พบกับเขาครั้งแรกในร้านกาแฟตอนที่นุชพามาแนะนำให้ได้รู้จักกัน


…ยิ่งพบเจอยิ่งสนใจ  ยิ่งใกล้ขึ้นทุกวัน
ยิ่งทำฉันทรมานและคิดถึง…


…ไม่พบเจอให้เผลอใจไปมากกว่าทุกวัน
ก่อนที่ฉันจะลืมตัวบอกว่ารัก…


…แต่สุดที่รักของคนอื่น จำไว้ของคนอื่น
อย่าไปฝืนให้มันเกินฝัน
เมื่อเธอต้องรักเขา และเราต้องเลิกกัน
ก่อนที่ฉันจะเป็นคนเลว…


เพลงที่ผมเพิ่งได้เข้าใจในวันนี้ว่าถ้าเกิดเหตุการณ์อย่างนี้แล้วจะรู้สึกอย่างไร ใช่…ตอนนี้ผมบรรยายอะไรออกมาเป็นคำพูดไม่ได้


ผมเหม่อมองออกไปยังความมืดมิดเบื้องหน้าก่อนจะยื่นฝ่ามือออกไปรองรับน้ำฝนที่เย็นเฉียบราวกับเข็มน้ำแข็ง


เจ็บอะไรก็ไม่เท่ากับเจ็บที่ใจ อาการนี้ต่อให้หมอที่รักษาเก่งขนาดไหนก็ไม่อาจจะเยียวยา ยาขนานเอกแค่ไหนก็ไม่สามารถบรรเทาอาการได้


คงมีแต่เพียง…เวลา…เท่านั้นล่ะมั้ง ที่จะทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้น


“ภัทร…”


เขาเอ่ยชื่อผมด้วยน้ำเสียงอบอุ่นเหมือนเคยก่อนจะนั่งลงเคียงข้างแล้วยื่นแฟ้มเอกสารส่งให้


“ในนี้มีของสำคัญของผมอยู่ ผมอยากให้ภัทรเห็นมัน”


เขาเอ่ยและส่งให้ ผมรับมาและเปิดออกดูก็เห็นแบบแปลนบ้านร่างด้วยดินสอ คงจะเป็นเพราะระยะเวลารวมถึงรอยน้ำถึงทำให้มันจางเลือนรางและขอบกระดาษก็เริ่มเหลืองแล้ว


ถึงแม้ว่ากระดาษแผ่นนี้จะถูกใส่แฟ้มไว้อย่างดีก็ยังเห็นรอยยับย่นที่สันนิษฐานได้ว่าคงถูกขยำทิ้งมาก่อน


แบบแปลนบ้านที่ถูกขยำทิ้ง มันเหมือนกับบ้านหลังนี้ที่ถูกสร้างขึ้นมา


ความรู้สึกคุ้นเคยทำให้ผมเริ่มนึกย้อนอดีตไปยังช่วงสมัยเรียนมหาวิทยาลัย


…………





ถ้าจำไม่ผิดช่วงนั้นเป็นช่วงที่ดอกชมพูพันธุ์ทิพย์กำลังโรย ถนนช่วงไหนที่มีต้นไม้ดอกสีชมพูเต็มสองข้างทางถนนสายนั้นก็จะถูกย้อมเป็นสีสวย


ผมถือกระดานวาดรูปเดินไปตามถนนก่อนจะนั่งลงเมื่อได้พื้นที่เหมาะแก่การวาดรูป


“เข้าใจเลือกที่วาดรูปนะภัทร บรรยากาศแถวนี้ดีจริงๆ ลมก็เย็นสบาย” เสียงเจื้อยแจ้วที่ดังอยู่ข้างๆเป็นใครไม่ได้นอกจากนุช เพื่อนคนที่เข้าใจผมมากที่สุด


“อาจารย์ให้มาวาดรูปนะ ไม่ได้มาปิคนิค”


ผมเอ่ยตัดบทก่อนจะเข้าสู่โลกส่วนตัวนั่งร่างแบบตามคอนเซปต์ที่อาจารย์เป็นผู้กำหนดให้


“บ้านในฝัน”


ผมพยายามทวนคำสั่งหลายๆรอบก่อนจะพยายามนึกภาพบ้านหลังนั้นไว้ในสมองก่อนจะลงมือทันที


“ว๊าว!!! …บ้านสวยจังเลยภัทร”


“ตื่นเต้นเหลือเกินนะ” ผมเอ่ยก่อนจะปลดภาพที่ร่างไว้ออกจากกระดานไม้แต่แล้วสายลมหอบใหญ่ก็พัดพาเจ้าแผ่นกระดาษลอยข้ามไปยังอีกฟากของถนน


ผมรีบลุกพรวดก่อนจะไล่คว้ากระดาษที่เปรียบเสมือนของสำคัญในชีวิตแต่ดูเหมือนเจ้าสิ่งนั้นจะอยากเล่นวิ่งไล่จับ


และแล้วกระดาษแผ่นนั้นก็ไปหยุดอยู่ที่ปลายเท้าของเด็กมัธยมปลายสุดเฮ้วกลุ่มหนึ่งที่พ่อแม่ส่งมาเรียนแต่กลับโดดเรียนจับกลุ่มมั่วสุม


ด้วยความที่ผมค่อนข้างเป็นคนไม่อยากสุงสิงกับใครจึงพยายามที่จะเลี่ยงไม่สนใจ แต่หัวโจกในกลุ่มนั้นกลับหยิบแผ่นกระดาษขึ้นมาดูก่อนจะทั้งกลุ่มจะหัวเราะขบขันราวกับเห็นภาพสัตว์ประหลาดที่เด็กอนุบาลวาดอย่างไงอย่างนั้น


“เอาคืนมา” ผมเอ่ยขอตรงๆ


“ขอแล้วคืนให้เลย มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ”


“อยากได้ของแลกเปลี่ยนว่างั้น อมยิ้มสักอันไหมล่ะ”


“ปากดีเหมือนกันนี่หว่า”


“ขอบคุณที่ชมนะ ไอ้เด็กเมื่อวานซืน” ผมชักฉุนในความถือดีของพวกมัน


“งานนี่คงจะส่งอาจารย์สินะ”


“เอามา”



ไอ้เด็กตัวแสบเหยียดยิ้มก่อนจะขยำกระดาษทั้งแผ่นและขว้างลงไปในบ่อน้ำข้างๆ

“โอ๊ะ…ขอโทษที มือหนักไปหน่อย”


“ไอ้เด็กเวร พ่อแม่ไม่สั่งสอน”


“สั่งสอนว่ะ แต่ไม่จำ เฮ้ย…ไปกันพวก”


ผมได้แต่ยืนกำหมัดแน่นด้วยความโกรธเคือง ในใจนึกอยากจะซัดไอ้เด็กพวกนั้นสักหมัดสองหมัด แต่ด้วยความที่ผมมีวุฒิภาวะทางอารมณ์ ความคิดและการศึกษามากกว่าจึงไม่ทำเช่นนั้น


“เฮ้อ…”


ได้แต่พรูลมหายใจออกมาอย่างปลงๆก่อนจะหันไปมองดูแบบ “บ้านในฝัน” ที่กำลังจะจมน้ำ


“ภัทร…แบบบ้านล่ะ”


“สงสัยอากาศจะร้อน มันเลยลงไปเล่นน้ำแล้ว”


“น่าเสียดายจัง…ภัทรวาดใหม่ได้นะ”


สำหรับผมแล้ว…อะไรที่มันเกิดขึ้นเป็นแรกหรือได้ทำเป็นสิ่งแรกผมมักจะจำมันฝังใจ แล้วก็คิดว่าคงไม่มีอะไรแทนได้แล้ว


……………


……


ความคิดของผมกลับมาหยุดลงอยู่ที่คนตรงหน้า


“นี่มันแบบบ้านที่ภัทรเคยร่างไว้ตอนเรียนมหาวิทยาลัยนี่ครับ”


“นึกออกสักทีนะภัทร”


“อย่าบอกนะครับว่าคุณวินเป็นหนึ่งในแก๊งค์นั้น”


“ภัทร คุณนี่คิดได้ ผมเป็นคนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดนั้นต่างหาก”


“แล้วคุณวินก็เลยขโมยผลงานผมมา”


“ผมไม่ได้ขโมยนะครับ ผมเก็บคิดมาผึ่งจนแห้ง เก็บรักษาอย่างดีกะว่าจะคืนให้ภัทร แต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้เจอกัน”


“แล้วตกลงเรื่องมันเป็นยังไงครับเนี่ย แล้วทำไมคุณถึงสร้างบ้านตามแบบที่ผมร่างไว้ล่ะ”


“หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นผมก็ลืมใบหน้าของเจ้าของภาพวาดไม่ลง บ้านในฝันของคนๆนั้นก็ทำให้ผมอยากจะสร้างขึ้นเพื่อรอเขามาใช้ชีวิตร่วมกัน ผมเชื่อและมีหวังเสมอว่าผมกับเขาจะได้เจอกันและในที่สุดปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้น”


“ผมรักคุณนะภัทร รักมาตั้งนานแล้ว”


นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ทำให้ผมถึงกับนิ่งงัน


ทำไม…เราถึงไม่เจอกันก่อนหน้านี้


ทำไม…ต้องให้ผมมาเจอเขาในวันที่เราไม่สามารถรักกันได้


มือใหญ่ที่อบอุ่นค่อยๆเลื่อนมากุมกระชับมือเย็นเฉียบของผมไว้ ยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยข้อความใดๆออกไปต่อ


แต่แล้วอีกมืออีกข้างที่ว่างของวินก็หยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อและวางลงบนฝ่ามือของผม


กล่องของขวัญขนาดเล็กที่ถูกห่อด้วยกระดาษสีน้ำเงินเข้ม ริบบิ้นสีเงินสะท้อนแสงแวววาว


“ถ้าภัทรเปิดดูแล้วชอบสิ่งที่อยู่ข้างใน ผมจะดีใจมาก…”



ยังไม่ทันที่ผมจะได้แกะกล่องของขวัญออกดู รถคันหรูก็ฝ่าสายฝนเข้ามาจอดก่อนที่บุคคลในรถจะลงจากรถและกางร่มเดินเข้ามายังตัวบ้าน


“เซอร์ไพร์ค่ะคุณวิน” เสียงหวานใสของหญิงสาวเอ่ยขึ้นก่อนจะส่งยิ้มกว้างให้


“เป็นไงบ้างภัทร เหนื่อยไหม”


“ไม่เลยนุช อ่อ…บ้านเสร็จแล้วนะ”


“นุชแนะนำคนไม่ผิดเลยใช่ไหมคะคุณวิน ภัทรตกแต่งได้สวยจริงๆ”


“อ่อ…นุชมีอะไรจะให้ภัทรด้วยนะ คนแรกที่ได้รับเลยนะเนี่ย”


หญิงสาวเปิดกระเป๋าถือออกก่อนจะหยิบซองสีชมพูอ่อนกรุ่นกลิ่นหอมจางๆยื่นส่งให้ผม


ถึงแม้มันจะไม่ใช่ซองขาวจากบริษัทแต่มันก็ทำให้มือที่ยื่นออกไปรับสั่นไหว หัวใจผมร้าวรานเมื่อได้รู้ว่ามันคือซองใส่การ์ดแต่งงานที่กำหนดวัน เวลา สถานที่ไว้เรียบร้อย


ขณะที่ผมรับมันไว้แต่ด้วยมือที่อ่อนแรงทำให้ซองกระดาษแผ่นนั้นร่วงหล่นลงสู่พื้นพร้อมๆกับหัวใจผมที่กำลังแตกสลาย


“ภัทรจ๊ะ ถือดีๆสิ” นุชเอ่ยพร้อมกับหยิบซองบอกข่าวดีขึ้นมาจากพื้นแล้วจับใส่มือผมไว้


“งานแต่งอาทิตย์หน้า ยังพอมีเวลาหาชุดหล่อๆนะ”


ผมมองหน้านุชที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มก่อนจะมองหน้าภวินทร์คนที่ผมรักสลับกันไปมาก่อนจะพยักหน้าแล้วส่งยิ้มให้ทั้งคู่


“ดีใจด้วยนะนุช มีความสุขมากๆล่ะ”


มีความสุขเผื่อภัทรด้วย เพราะคนๆนี้คงไม่สามารถหาสิ่งดีๆมาทดแทนในสิ่งสำคัญที่สูญเสียไปได้


วินาทีนี้ผมสูญเสียทั้งภวินทร์ ทั้งหัวใจของตัวเอง


ขอผมได้พักสักระยะ ให้หัวใจที่ร้านรานได้ถูกเวลาเยียวยารักษา


ก่อนจะกลับมามองภวินทร์อีกครั้งด้วยสายตาของความเป็น “เพื่อน”


เสียงเครื่องยนต์ของรถดังขึ้นอีกครั้งก่อนรถอีกคันจะแล่นเข้ามาจอดเทียบกับรถของนุช


“เพื่อนผมมารับแล้ว ผมขอตัวกลับเลยแล้วกันนะครับ ป่านนี้ที่บ้านฝุ่นคงจับแล้ว หากมีงานส่วนไหนยังไม่เรียบร้อยก็โทรหาเพื่อนผมได้เลยนะครับเดี๋ยวเขาจะมาช่วยจัดการให้ เจอกันวันงานเลยนะนุช ลาล่ะนะครับ คุณภวินทร์…”


ผมพูดรวดเดียวจนจบก่อนจะก้มหน้าก้มตาหยิบข้าวของพร้อมทั้งสะพายกระเป๋าขึ้นบ่าราวกับไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือของใคร


เมื่อเดินลงมาถึงบันได้ขั้นสุดท้ายของบ้านละอองฝนก็โปรยปรายลงมากระทบตัวแต่ไม่นานร่มกันฝนก็ถูกกางให้


“ภัทร…ผมไม่อยากให้เราจากกันแบบนี้”


“นี่แหละครับดีที่สุดแล้ว”


“ผมรักภัทร”


เหมือนเขาพยายามจะบอกและรั้งผมไว้ แต่ผมกลับตัดใจและเปิดประตูรถก่อนขึ้นมานั่งและปิดประตูลงก่อนมองไปทางอื่นเพื่อจะได้ไม่ต้องเห็นใบหน้าที่ตราตรึงอยู่ในความทรงจำ


ไม่อยากเห็นความรู้สึกบางอย่างที่ผ่านมาจากดวงตาคู่นั้น


“ไปกันเถอะ” ผมเอ่ยบอกคนขับก่อนจะมองภาพเบื้องหน้าฝ่าม่านฝนและม่านน้ำตา


ผมมองผู้ชายร่างสูงยืนกางร่มท่ามกลางสายฝนผ่านกระจกหลังจนลับสายตา บ้านในฝันค่อยๆเลือนรางจางหายไปราวกับทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่เป็นเพียงแค่ความฝันตื่นหนึ่งเท่านั้น


ใช่…ทุกอย่างมันเป็นเพียงแค่


 “ความฝัน”


ใครๆมักจะบอกว่าความฝันไม่มีความรู้สึกเจ็บปวด


แต่ทำไมผมถึงรู้สึก “เจ็บ” จนไม่อยากจะหายใจ


To B Con…


(มาอีกตอนแล้วคับ ^^ อ่า…ตอนนี้แต่งไปแต่งมาเริ่มไม่อยากให้จบซะแล้ว เรื่องใหม่เริ่มร่างไว้บ้างแล้วนะคับ หวังว่าจะได้การรับการต้อนรับจากเพื่อนๆอีกนะคับ ตอนหน้าก็จะจบแล้วล่ะคับ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคับ ขอบคุณสำหรับทุกๆความคิดเห็นนะคับ :call: ขอบคุณมากๆ  :กอด1:)

(http://vaio.sony.co.th/contents/images/Chic%20Place/c-2.jpg)
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 4 Up!!! 12/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 12-09-2010 12:56:57
เห้อ  เศร้าจัง จะจบยังไงเนี่ย มาต่อวันนี้เลยได้ม่า  ลุ้นๆ
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 4 Up!!! 12/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: พี่วันเสาร์ ที่ 12-09-2010 13:18:30
เค้าไม่ลำเอียงสงสารใครคนใดคนหนึ่งแต่เค้าสงสารทั้งภัทรและวินเลย  :m17:
ทั้งที่รักกันแตก็ต้องเจ็บปวดแอบหวังให้ไรท์เตอร์ใจดีทำให้ทั้งสองคนสมหวัง  :m5:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 4 Up!!! 12/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: zingiber ที่ 12-09-2010 14:53:37
เดาว่าวินไม่ใช่คนที่นุชจะแต่งงานด้วยแหงเลย เพราะภัทรยังไม่ได้เปิดการ์ด
เปิดมาปุ๊บ อ้าว ทำไมเป็นชื่ออีกคน
เราจะทายถูกไม๊หว่า :m23:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 4 Up!!! 12/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 12-09-2010 19:08:23
 :L1:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 4 Up!!! 12/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 12-09-2010 19:25:49
เดาว่าวินไม่ใช่คนที่นุชจะแต่งงานด้วยแหงเลย เพราะภัทรยังไม่ได้เปิดการ์ด
เปิดมาปุ๊บ อ้าว ทำไมเป็นชื่ออีกคน
เราจะทายถูกไม๊หว่า :m23:


เห็นด้วย เพราะรู้วึกว่านุชยังไม่ได้พูดเลยนะว่านี่คือเจ้าบ่าวอ่ะ
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 4 Up!!! 12/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 12-09-2010 19:39:43
 
เดาว่าวินไม่ใช่คนที่นุชจะแต่งงานด้วยแหงเลย เพราะภัทรยังไม่ได้เปิดการ์ด
เปิดมาปุ๊บ อ้าว ทำไมเป็นชื่ออีกคน
เราจะทายถูกไม๊หว่า :m23:


เห็นด้วย เพราะรู้วึกว่านุชยังไม่ได้พูดเลยนะว่านี่คือเจ้าบ่าวอ่ะ

คิดเหมือนกัน ตามนั้นค่าาา
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 4 Up!!! 12/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 12-09-2010 19:54:56
เศร้าจัง  :sad11:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 4 Up!!! 12/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 12-09-2010 19:55:30
รับทราบขอรับทุกๆคน

ถ้าพรุ่งนี้แต่งเสร็จจะเอาลงนะคับ

แต่ถ้าไม่เสร็จก็ต้องรออีกวัน แหะๆ

พอดีพรุ่งนี้ต้องไปเรียนน่ะคับ แต่เลิกเรียนบ่ายสามน่าจะพอมีเวลา ถ้าไม่หนีไปเที่ยวต่อ หุหุ

ติดตามด้วยนะคับ

 :pig4:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 4 Up!!! 12/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 12-09-2010 21:10:21
เดาว่าวินไม่ใช่คนที่นุชจะแต่งงานด้วยแหงเลย เพราะภัทรยังไม่ได้เปิดการ์ด
เปิดมาปุ๊บ อ้าว ทำไมเป็นชื่ออีกคน
เราจะทายถูกไม๊หว่า :m23:


เห็นด้วย เพราะรู้วึกว่านุชยังไม่ได้พูดเลยนะว่านี่คือเจ้าบ่าวอ่ะ


คิดเหมือนกัน ตามนั้นค่าาา

ยกมือสนับสนุนอีก 1 เสียง
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 4 Up!!! 12/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: Verxus ที่ 12-09-2010 23:35:45
ตามเร็ปบนๆ เป็นอย่างนั้นเห๊อะะ  :call: :call:
ขอบคุณค่า มาต่อตอนจบไวๆนะคะ อ๊ากกก อ่านแล้วร้าวรานตามม  :sad4:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 4 Up!!! 12/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: tonight ที่ 14-09-2010 00:12:21
-5 END -

   
   หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาราวกับเวลานานนับปี ผมพยายามหาอะไรทำให้ตัวเองยุ่งอยู่เสมอและพอกลับมาถึงบ้านอาบน้ำเสร็จหัวถึงหมอนก็หลับลึก ไม่อยากคิดถึงเรื่องที่ทำให้ปวดใจ


แต่วันนี้ผมพอมีเวลาพอที่จะจัดเฟอร์นิเจอร์ในบ้านเสียใหม่ ปัดกวาดเช็ดถูห้องนอนแต่แล้วกล่องของขวัญขนาดเล็กก็กลิ้งออกมาจากใต้ตู้หนังสือ


เมื่อเห็นมันแล้วก็อดคิดถึงคนให้ไม่ได้ กล่องของขวัญที่มือใหญ่เป็นคนส่งให้ในวันที่ต้องลาจากกัน


จะแกะดูของข้างในดีไหม ผมก็ยังชั่งใจแต่จนแล้วจนรอดก็อดไม่ได้ที่จะต้องเปิดออกดู


กุญแจสีเงินแวววาวถูกผูกด้วยริบบิ้นสีอ่อนถูกวางอยู่ภายในพร้อมกับม้วนกระดาษแผ่นเล็กๆผมจึงคลี่มันออกมาอ่าน


-กุญแจบ้านของเรานะภัทร-


ผมมือไม้อ่อนทำกระดาษแผ่นนั้นร่วงลงสู่พื้น ประโยคสั้นๆแต่ได้ความหมายทำให้ผมงุนงง



บ้านหลังนั้นไม่ใช่ของวินกับนุช แต่เป็นของวินกับผมอย่างนั้นเหรอ


แล้วที่คนที่ผมรักทั้งสองคนกำลังจะแต่งงานกัน หมายความว่ายังไง

แล้วแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายของวินอีกล่ะ


ยังไม่ทันที่จะได้คิดอะไรต่อเสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้นเสียก่อน


“ครับ” ผมขานรับ


แต่เมื่อเห็นบุคคลไม่คุ้นหน้าก็ต้องเอ่ยถามต่อ


“มาหาใครครับ”


“คุณภัทรใช่ไหมครับ”


“ครับ”


“มีคนสั่งให้มาส่งชุดให้คุณน่ะครับ เขาฝากบอกด้วยว่าพรุ่งนี้อย่าลืมงานแต่งของคุณนุชด้วยนะครับ”


คนที่ส่งชุดมาให้เขาก็คงจะไม่พ้นวินอีกใช่ไหม


เมื่อคิดถึงเขาแล้วผมก็รู้สึกอบอุ่นปนปวดใจลึกๆ ความคิดของผมตอนนี้กำลังสับสน จับต้นชนปลายไม่ถูก


ผมถือชุดเข้ามาในห้องก่อนจะรูดซิปเอาซองพลาสติกที่คลุมชุดอยู่ออกก่อนจะลองสวมดู ไม่น่าเชื่อว่าคนๆนั้นจะกะไซต์ได้พอดิบพอดี


ผมลากมือไปตามผ้าเนื้อดีซึ่งคิดว่าคนเลือกคงอยากให้ผมได้ใส่ชุดที่ดีที่สุดแต่แล้วมือก็ไปสัมผัสเข้ากับบางอย่างที่กระเป๋าเสื้อ


เครื่องประดับทองคำขาวทรงกลมกลวงที่ตอนนี้นอนอยู่บนฝ่ามือของผม แสงจากโคมไฟส่องกระทบเพชรที่ฝังอยู่ตรงกลางจนแวววาวราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า


กุญแจบ้านแล้วไหนจะแหวนอีก


ตกลงงานนี้ใครจะแต่งงานกันแน่


นอกจากแหวนที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อแล้วก็ยังมีกระดาษที่มีข้อความอยู่ในนั้นอีก


-ผมรู้ว่ามันอาจจะเร็วเกินไปที่ภัทรจะยอมรับว่าผมรักภัทร แต่เชื่อเถอะนะว่าผมรักภัทรจริงๆ ผมไม่รู้ว่าภัทรสังเกตที่มือผมไหมว่ามีแหวนที่นิ้วนางข้างซ้าย ผมยังไม่ได้แต่งงานกับใครนะ ผมแค่ใส่รอภัทร ถ้าภัทรตกลงก็สวมมันเถอะนะครับ พรุ่งนี้ผมหวังว่านิ้วนางข้างซ้ายของภัทรจะไม่ว่างเปล่าแล้วนะ-



ทันทีที่อ่านข้อความเหล่านั้นจบผมก็รีบตะคลุบการ์ดแต่งงานที่นุชส่งให้มาอ่านทันที


ขอเชิญร่วมงานมงคลสมรสระหว่าง นางสาวนุชจรีย์ เขมม์ศิริ และนายธวัชชัย พงศวัตร


นุชไม่ได้แต่งงานกับคุณภวินทร์


หมายความว่าเรื่องทั้งหมดผมคิดเองเออเองคนเดียว


เข้าใจผิดทุกประเด็นเลยล่ะสิ


ริมฝีปากของผมค่อยๆคลี่ยิ้มออกมาได้ในที่สุดก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่แต่หยาดน้ำใสก็ร่วงหล่นลงมาอาบแก้มด้วย


ความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลปะปนกันไปหมด


ดีใจจนร้องไห้หัวเราะไปด้วย


ทุกเรื่องคลี่คลายผมเลยรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก


ผมยกเครื่องประดับของสำคัญมาจรดริมฝีปากก่อนจะสวมที่นิ้วโดยไม่ลังเลสักนิดก่อนจะทิ้งตัวลงบนที่นอนและส่งยิ้มให้กับเพดานห้อง


……………






แสงสว่างของวันใหม่เริ่มต้นขึ้น ผมบิดขี้เกียจก่อนจะส่งยิ้มแฉ่งแข่งกับแสงตะวันที่เริ่มสว่างจ้า


ผมมองนิ้วนางข้างซ้ายที่มีเครื่องประดับสวมอยู่ก่อนจะจรดริมฝีปากราวกับรับขวัญของสำคัญชิ้นใหม่


เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้นอีกครั้งแต่คราวนี้กลับกดถี่เสียจนผมรู้สึกเริ่มรำคาญ


“ครับ…อ้าว…นุช”


ผมเปิดประตูก่อนจะอุทานด้วยความตกใจและสงสัยว่าทำไมว่าที่เจ้าสาวถึงมายืนอยู่หน้าบ้านผม


ใบหน้าที่แต่งด้วยความสำอางเปรอะเปื้อนด้วยหยาดน้ำตา เส้นผมยาวสีดำขลับน่าจะถูกเกล้าและประดับดอกไม้ตามแบบฉบับทรงผมของเจ้าสาวกลับยุ่งเหยิงราวกับว่าไม่น่าจะมีงานแต่งในวันนี้


“ภัทร…”


นุชเรียกชื่อผมด้วยน้ำเสียงสั่นเครือก่อนจะปล่อยโฮออกมาอย่างไม่สนใจใคร


ในใจของผมเริ่มคิดถึงเรื่องร้ายต่างๆนาๆ อัตราการเต้นของหัวใจที่อยู่ก็ช้าลงแต่หนักหน่วง อาการหน้ามืดคล้ายอยากจะเป็นลมทำให้ผมสังหรณ์ว่าต้องเกิดเรื่องร้ายขึ้นแน่นอน


“ทำใจดีๆไว้นะภัทร”


นุชสะอึกสะอื้นพยายามจะเอ่ยบอก


อยู่ๆขาทั้งสองข้างก็รู้สึกอ่อนแรง ผมจึงทรุดฮวบลงไปนั่งต่อหน้านุช


“คุณวิน…”


นุชเอ่ยชื่อของคนที่ผมรักมากที่สุดออกมาก่อนหยาดน้ำตาจะพรูออกมาอีกครั้ง


ผมเห็นผู้พิทักษ์สันติราษฎร์เดินเข้ามาก่อนจะวางมือลงบนไหล่และออกแรงบีบเบาๆ


“คุณภวินทร์เกิดอุบัติเหตุระหว่างทางที่จะมากรุงเทพฯ ทางเราพาคุณภวินทร์ส่งโรงพยาบาลเป็นที่เรียบร้อยแล้วแต่คุณภวินทร์ทนพิษบาดแผลไม่ไหวก็เลย…”


ประโยคหลังจากนั้นผมรับรู้อีกต่อไปราวกับสูญเสียประสาทสัมผัสทั้ง 5


ไม่นานก็สัมผัสได้ถึงหยาดน้ำอุ่นๆที่ไหลลงมาอาบแก้ม


“คุณวิน…” ผมเอ่ยเรียกชื่อเขาด้วยเสียงแผ่วเบา พลางนึกไปถึงระยะเวลาที่เคยใช้ร่วมกัน


มืออุ่นที่กอบกุม อ้อมแขนที่เคยโอบกอด ริมฝีปากที่เคยสัมผัส คำบอกรักที่เคยได้ฟังจากนี้มันจะไม่มี…อีกต่อไปแล้ว


“ไม่นะคุณวิน คุณทิ้งผมไปอย่างนี้ไม่ได้ นิ้วนางข้างซ้ายของผมไม่ว่างเปล่าแล้ว กุญแจบ้านของเราผมก็ได้รับแล้ว คุณจะจากผมไปแบบนี้ไม่ได้”


“ผมรักคุณได้ยินไหม ผมรักคุณ…” ผมรำพันก่อนจะไม่ได้รับรู้อะไร


ทุกอย่างมืดสนิท มืดจนน่ากลัว มืดจนหนาวเหน็บ


……………






กรี๊ง!!!!!!!!!!!!! …




เสียงกรีดร้องดังลั่นของนาฬิกาปลุกทำให้ผมลุกพรวดตื่นจากความฝันอันแสนโหดร้าย


น้ำตายังนองอยู่ที่ผิวแก้ม


ไม่รอช้าผมอาบน้ำแต่งตัวและรีบโทรศัพท์หานุชทันทีแต่ก็ไร้สัญญาณตอบรับ


ผมกังวลจนแทบบ้าเมื่อไม่สามารถติดต่อใครได้


แต่ไม่นานเสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น


ผมอยากจะร้องไห้เมื่อความกลัวและความกังวลเริ่มเกาะกุม ขออย่าให้เป็นเหมือนในความฝัน ไม่งั้นผมคงไม่อาจมีชีวิตอยู่ต่อไปได้


แต่เมื่อเปิดประตูผมก็เห็นแสงสว่างจ้าสีทองของวันใหม่ก่อนใครบางคนจะก้าวเข้ามาพร้อมกับกลิ่นหอมอ่อนๆของดอกกุหลายสีขาวช่อโต


“ยังไม่แต่งตัวอีกเหรอครับ”


เสียงทุ้มแสนอบอุ่นที่คุ้นเคยทำให้ผมเริ่มน้ำตาคลอก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย ผมตรงเข้าไปรวบกอดคนหน้าตรงหน้าทันที


ผิวกายที่อบอุ่น กลิ่นอาฟเตอร์เชฟ เสียงหัวใจเต้นแรง ทุกอย่างบ่งบอกได้ว่าเขายังอยู่ตรงนี้


“ร้องไห้ทำไมครับ หืม…” เขาถามก่อนจะลูบหลังผมราวกับปลอบประโลม


“ผมฝันว่าคุณทิ้งผมไป”


เขากอดผมแน่นขึ้นก่อนจะฮัมเพลงในลำคอเบาๆราวกับปลอบเด็กขี้แยคนหนึ่ง


“ผมยังอยู่ตรงนี้ ไม่ได้ทิ้งคุณไปไหนและก็จะไม่มีวันทิ้งคุณด้วย”


ผมค่อยๆผละออกมาจากอ้อมแขนเขาก่อนจะสบตามองดวงตาคู่คมแล้วส่งยิ้มให้


“วินรู้ไหม ภัทรหลงคิดว่าวินจะแต่งงานกับนุชเสียอีก ภัทรก็เลยต้องพูดไม่ดีใส่วิน ความจริงแล้วภัทรรักวินนะครับ รักมากที่สุด”


มือใหญ่จับมือผมไว้และยกขึ้นก่อนจะแนบริมฝีปากลงบนเครื่องประดับบนนิ้วนางข้างซ้าย


“เดี๋ยวรีบแต่งตัวไปงานเถอะครับ ถ้าไปถึงช้าเจ้าสาวคงบ่นเราทั้งคู่แย่”

“เราทั้งคู่คงต้องขอบคุณนุชนะครับ เพราะนุชทำให้เราสองคนได้มาพบกัน ว่าแต่…วินรู้จักกับนุชได้ยังไงครับ”


“เพื่อนของผมเป็นพี่ชายของนุชน่ะครับ”


“พี่นัทน่ะเหรอครับ”


“ครับ ผมก็เลยถามนุชว่าคนหน้าตาน่ารักๆที่วาดรูปบ้านในฝันได้สวยมากเป็นใคร”


วินเอ่ยก่อนจะยิ้มหวานให้ผมและรวบเข้ามากอดผมไว้


“เสร็จงานนุชแล้ว เรารีบกลับบ้านของเราเลยนะครับ ผมอยากกอดภัทรบนเตียงของเราจะแย่อยู่แล้ว”


“วิน…”


ผมทำเสียงดุใส่เขาแต่แทนที่จะกลัว ร่างสูงกลับก้มลงหอมแก้มผมอย่างรวดเร็ว


“มัดจำไว้ก่อนนะครับ”


ผมยิ้มให้กับกระจกบานใหญ่ตรงหน้าซึ่งมีภาพของวินสะท้อนอยู่ภายใน


ความจริงแล้ววินไม่ใช่…


สุดที่รักของคนอื่น


แต่เขาเป็น…


สุดที่รักของผมเพียงคนเดียว



…>>EnD<<…


(ขอขอบคุณทุกๆท่านที่ติดตามจนถึงตอนจบนะคับ :call: หวังว่าทุกท่านจะชอบกันนะคับ ขอบคุณที่คอมเม้นต์และเป็นกำลังใจให้จนถึงตอนจบนี้ หวังว่าเรื่องต่อๆไปเราจะเจอกันอีกนะคับ เรื่องต่อไปร่างไว้เรียบร้อย รอพิมพ์และเรียบเรียงเรื่องคับ
อย่าลืมกันนะคับ  :กอด1: - Tonight)

 :bye2:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 14-09-2010 00:42:50
อ๊ากก เม้นไว้ดันกดผิด หายหมดเลย TT

แบบว่าดีใจจังเลยค่าา ที่เดาๆปลอบใจตัวเองกันไว้ ไม่ผิดหวังจริงๆด้วย  :mc4:
มีแอบโหวงๆตอนที่ฝันร้าย เรานี่แบบอะไรเนี่ยยยย จะมีความสุขอยู่แล้วเชียว ><
ชอบเรื่องนี้ แล้วแต่งอีกเรื่อยๆนะคะ เราจะรออ่านเรื่องใหม่ค่ะ
บวกให้ด้วยเป็นกำลังใจนะคะ  :L2:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 14-09-2010 00:49:34
เฮ้ออออ โล่งออกนึกว่าจะดรามาตอนจบซะแล้ว ^_______^
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 14-09-2010 00:52:52
จบแบบนี้ก็สมใจนึกอ่ะดิ  ขอบคุณที่นำเรื่องราวดีๆมาให้อ่านกัน  แล้วจะรออ่านเรื่องต่อไปนะครับ :L1:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: Aon ที่ 14-09-2010 01:09:05
ตอนแอบฝันนี่ทำเอาเราใจแป้ว...
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: mama ที่ 14-09-2010 02:47:24
จบแบบแฮปปี้จนได้ แอบผิดคลาดอยู่เหมือนกัน อิอิ
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: mumoo ที่ 14-09-2010 05:04:05
แอบเข้ามาอ่าน ตามหลังเขาตลอดดด...
น่ารักแบบว่าหลายอารมณ์ดีเนาะ ดีจังที่แฮปปี้ เอนด์
ขอบคุณไร้ท์เตอร์มากค่ะ กับเรื่องน่ารักๆเรื่องนี้^^
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 14-09-2010 05:22:23
กำลังคิดจะเมนท์บอกว่าทำให้เราหัวเราะและยิ้มได้เลยนะ
แต่ตอนอ่านความฝันที่คิดว่าเป็นตอนจบก็ใจแป้วเลย
ทั้งๆที่อดแปลกใจกับความฝันไม่ได้(เจ้าสาวไม่น่ามาร้องไห้อยู่แบบนี้)
เพราะงั้นก็เลยกลายเป็นยิ้มแบบฝืดๆไปหน่อย
แต่ก็ดีแล้วค่ะที่จบhappy ดีใจนะ! ^^

ปล.ไอชอบคำที่ทิ้งท้ายอ่ะ....

 "ความจริงแล้วเขาไม่ใช่…สุดที่รักของคนอื่น
  แต่เขาเป็น…สุดที่รักของผมเพียงคนเดียว"

                                :L1:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: wisa ที่ 14-09-2010 05:45:11
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 14-09-2010 09:51:17
สุดที่รักของคนอื่น แค่อ่านชื่อก็ดราม่าสุดๆ
แต่พอเป็นประโยคในวงเล็บก็อดคิดไม่ได้ว่า เออ น่าจะแฮปปี้ได้นะ
แล้วก็จบได้ปนความหวาดเสียวเล็กๆ ขอบคุณคะ  แล้วจะรออ่านเรื่องต่อไปนะ  :L2:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: พี่วันเสาร์ ที่ 14-09-2010 10:21:10
เป็นตอนจบที่ให้ความรู้สึกหลายอารมณ์มาก :กอด1:
รออ่านเรื่องต่อไปคะ :L2: :pig4:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: อนันตกาล ที่ 14-09-2010 10:35:14
มาให้กำลังใจคนเขียนค่ะ

อ่านแล้วเราว่ามันเรื่อยๆดี ไม่เครียดมากเท่าไหร่

จะรออ่านเรื่องต่อไปนะค่ะ
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 14-09-2010 11:57:31
 :กอด1: ฮึบ กอดไรเตอร์สุดแรงเลย ให้หายใจไม่ออกเลย ทำโทษ ฐานทำให้ตกอกตกใจ ตอนที่ภัทรฝันอ่ะ
ใจหายโม้ด มือไม้สั่นไปหมด ดีนะที่มาหักมุมให้รู้ว่าเป็นความฝันอ่ะ
ฟ่อด ฟ่อด ขอหอม ขอ :กอด1:เบาๆอีกที ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆจ้ะ
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: DarKLasT ที่ 14-09-2010 12:23:42
อ่านแล้วใจหวิวๆไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูก

เล่นเอาใจหายใจคว่ำไปหลายตอนเลยนะไรเตอร์

แต่จบแบบนี้ก็ดีแล้วครับมีความสุขดี
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: Wr@iTh ที่ 14-09-2010 17:23:17
เฮ้ออออออ!  :เฮ้อ:
ตอนจบมีหักมุม...หัวใจเกือบจะวายอยู่แล้ว :m16:
ขี้เล่นจังนะไรเตอร์  o18
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 14-09-2010 17:27:27
 o13 o13 o13

จบได้ดีมากๆๆๆ
น่ารักดี

รอเรื่องต่อไปของไรเตอร์น่ะ

 :bye2: :bye2:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 14-09-2010 17:33:23
น่ารักดีครับ หวานซะ
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 14-09-2010 23:59:51
ฝันแบบนี้ไม่ดีนะคะ

ทำเอาคนอ่านใจหายใจคว่ำไปด้วย


และแล้วก็แฮปปี้ กันทุกฝ่าย


 :กอด1: ไรเตอร์

พร้อม +1 เป็นกำลังใจสำหรับเรื่องต่อไป ค่ะ
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: zombiepe ที่ 15-09-2010 02:44:38
งานนี้ไม่ใช่ดราม่า 555
น่ารักและสนุกดีค่ะ
แอบสะดุ้งตอนที่ภัทรฝัน
แหม..ฝันอะไรซะคนอ่านน้ำตาเกือบซึม
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 15-09-2010 04:51:39
อ่านรวดเดียวจบเลย นึกว่าจะต้องเสียน้ำตาเป็นปี๊บซะแล้ว ภัทรฝันอะไรน่ากลัวชะมัด o22
ขอบคุณไรเตอร์ค่า รออ่านแบบยาวๆบ้างน้าาา :o8:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: Verxus ที่ 15-09-2010 18:35:38
ดีจัง แฮปปี้ทุกฝ่ายยย  :m13:
แอบผวา นึกว่าจะจบเศร้า แหม่ พออ่านต่อมาก็โล่งอกเลยค่ะ
เป็นเรื่องที่ดีค่ะ ซึ้งดี อ่านแล้วรู้สึกดี ขอบคุณคุณคนเขียนมากเลยค่า ที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่าน o22
อยากกดบวกให้คุณคนเขียนอ่าค่ะ แต่มิรู้ว่ากดตรงไหน ใครทราบรบกวนบอกทีนะคะ  :bye2:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: yunjaejoong ที่ 19-09-2010 14:45:46
 :เฮ้อ:ไอ้เรานึกว่ามันเรื่องจริง กลัววินจะเป็นไร   
อยากมีรักแบบนี้จังเลย เราก้อผ่านมาหลายต่อหลายหนาวแล้วหน่าไม่เจอซักกะที
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 19-09-2010 17:49:39
อยากได้มั้ง อ่ะ อยากได้มั้งงงงง อิอิ


ขอบคุณค้า  :L2:
 ไว้แต่งยาวๆ จะตามไปอ่านอีกนะคะ
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 19-09-2010 18:20:54
บอกได้คำเดียวว่าน่ารัก  แต่ลุ้นแทบแย่
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: OhJa ที่ 19-09-2010 18:30:03
น่ารักดีค่ะ  อ่านเพลินไปเลย
 
แอบใจหายตรงตอนจบ ดีนะที่เป็นแค่ความฝัน

+1 ให้เลยค่ะ  รอเรื่องใหม่นะ  :o8:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: Pikky ที่ 19-09-2010 18:57:06
ตอนแรกที่อ่าน ก็ไม่อยากให้แค่แอบรัก เพราะสงสารภัทรอ่ะ
ที่ต้องมาเห็นวินแต่งงานกับเพื่อนตัวเอง แต่พออ่านตอนจบแล้วยิ้ม  :impress2:

มาหักมุมตอนหลัง ทำเอาคนอ่านใจหายหมด นึกว่าเรื่องจริง

ภัทรน่ารักจัง อยากอ่านตอนพิเศษ ที่แสดงออกว่ารักกันมากกว่านี้
มีตอนหวานๆๆๆ

+1 ให้ไรเตอร์ที่เอาเรื่องน่ารักแบบนี้มาให้อ่าน :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 19-09-2010 23:04:13
ตอนแรกเพราะชื่อเรื่องเลยเลือกไม่อ่าน
จบได้ดี ประทับใจ
+1 เป็นกำลังใจ
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: Jesale ที่ 19-09-2010 23:43:22
เรื่องน่ารักมาก ตอนแรกอ่านเเล้วเครียด แต่ตอนจบอ่านแล้วยิ้ม
ขอบใจไรเตอร์มากจ้ะ
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: kitty ที่ 20-09-2010 02:27:35
 :impress2:นึกว่าจะเศร้าาาาาาาา


 o13 o13
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 18-11-2010 13:05:46
อ่านตอนที่หนึ่งถึงห้าครึ่งๆเนี่ยลุ้นจนก้นไม่ติดเก้าอี้ แต่พออ่านจบบทแล้วยิ้มออกมาเลยค่ะ

หวานมากและคุณวินเผยแววหื่นอีกแล้ว  :laugh:

ขอบคุณมากเลยค่ะ :กอด1: กอดๆๆ ขอกอดคุณทูไนท์ทีนึง อิอิ
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 19-11-2010 21:48:58
สุดที่รักของคนอื่นที่ไหนกัน
วินน่ะ เป็นสุดที่รักของภัทรคนเดียวเลย

จบอย่างมีความสุขกันถ้วนหน้า ชอบจริงๆ

อ่านงานของน้อง tonight มาสองสามเรื่อง หรือสามสี่เรื่องนี่ละ
เห็นได้ว่า น้องมีพล็อตที่หลากหลายมานำเสนอ เล่าเรื่องได้สนุกสนานชวนติดตาม
โดยเฉพาะเรื่องยาวที่แต่งอยู่ มีพัฒนาการในการนำเสนอที่ชัดเจน

ขอบคุณมากนะคะ  :L2:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: jobi ที่ 20-11-2010 15:02:42
สนุกมากๆ แอบอยากให้เรื่องนี้ยาววววกว่านี้55+

ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆแบบนี้จ้า
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: archi_10_001 ที่ 20-11-2010 15:53:49
โอ้วววววว กดดันตั้งแต่ตนเรื่องสุดท้ายก็เข้าใจผิด บรรยากาศในเรื่องน่าอิจฉามากมายเจ้าค่ะ อยากได้บ้างจริง อิอิ

ขอบคุณเจ้าค่ะ ในุกน่ารักมากมาย อิอิ
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: DeJavu~ ★ ที่ 11-12-2010 19:39:12
โห ตอนแรกคิดว่าจะจบแบบเศร้า

ซะเเล้ว :m8: :m8: :m8: :m8: :m8: :m8: :sad5: :sad5: :sad5: :sad5: :sad5: :sad5: :sad5: :sad5:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 12-12-2010 03:40:44
ชอบจัง
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 02-05-2011 21:40:50
มุขนี้อกสั่นเลยครับคุณพี่

เรื่องน่ารักจังครับ

กดบวก  :L2:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: stupidchild ที่ 03-05-2011 19:13:10
ชอบ 55555 อ่านแล้วเขิล
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: yunjae123 ที่ 07-05-2011 00:16:49
แรก ๆ แบบ...สงสารภัทรมากกกกกกกกกกก
ที่แบบ ไปชอบว่าที่สามีของเพื่อนสนิท
ถึงขั้นจะร้องไห้เลยทีเดียว
แต่พออ่านมาเรื่อยๆๆๆๆ
อยากจะกรีดร้องมาก!!!!!
ภัทรเข้าใจผิดวินไปเต็มๆๆๆ 5555555555555+
ยังไม่พอ ตอนที่ภัทรฝัน น้ำตาเริ่มคลอ
แต่สรุป ฝันไป-*-
ทำให้เราลุ้นระทึกจริงๆๆๆเลย อิอิ
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: Smirnoff ที่ 07-05-2011 02:24:44
โถ่ ถัง  ตกกะใจหมดเลย :angry2:
ดีนะสุดท้ายก้อรักกัน :3123: :3123: :man1:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้หัวแห้ว ที่ 17-05-2011 17:54:12
จบแล้ว ใจหายใจคว่ำหมด

ฮ่าๆ

น้ำตาเกือบไหล
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: minimonmon ที่ 18-05-2011 01:25:03
 :m15:น้ำตาไหลเลยอ่ากับความฝันเนี่ย :serius2:


จบแบบนี้ hApPy ที่สุด  :o8: แต่น่าจะมีต่ออีกสักหน่อยน้า


แบบว่าให้วินกับภัทรกลับไปที่บ้านของเราแล้วไรเงี้ย :haun4:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: nco1236 ที่ 18-05-2011 08:55:34
ใจหายใจคว่ำ
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: bambooiihallo ที่ 18-05-2011 20:47:25
Like '
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: gummin ที่ 19-05-2011 19:57:03
น้ำตาคลอเลย
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: seinia ที่ 19-05-2011 22:05:27
ชอบมากๆเลยคับ ^^
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: mintra1982 ที่ 26-04-2013 17:29:17
 :hao5: หวานซึ้ง  อ่านแล้วน้ำตาจะไหลเลย สงสารน้องภัทรแต่ลึก ๆก็หวังอยู่ว่า เป็นการเข้าใจไปเอง อิอิ  :pig4:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 26-04-2013 22:50:30
สนุกมากเลยยยย
มีแอบลุ้นนิด ๆ อิอิ
ขอบคุณนะฮ๊าฟฟฟฟ
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 27-04-2013 02:49:29
จบแบบหักมุมมากอ้า

ตอนแรกนึกว่าจะเศร้ส 55
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: Seilong2 ที่ 07-12-2015 16:57:13
ขอบคุณนะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 07-12-2015 17:49:02
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 08-12-2015 07:14:18
โอ๊ย!!! นึกว่าจะได้เสียน้ำตาตอนจบ
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: Sweettemp ที่ 14-03-2016 03:48:58
ซึ้ง~~  :mew4: :mew6: 
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: my_love_yyy ที่ 14-03-2016 16:44:55
เป็นนิยายที่คิดว่าตัวเอกน่ารักทั้งสองคนเลย :man1:  ถึงจะแอบคิดว่าทำไมพระเอกถึงบอกรักง่ายจังทั้งที่กำลังจะแต่งงานก็เถอะ
แม้ตัวเอกและคนอ่านจะเข้าใจผิดนิดหน่อยแต่ตอนจบแฮปปี้ เอนด์อย่างนี้ก็ดีไปอีกแบบ  :mew1:
สำนวนอ่านง่าย เข้าใจง่ายดี แล้วจะรอผลงานเรื่องต่อ ๆ ไปนะ o13
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 14-03-2016 22:04:44
ลุ้น ตับแตก  :hao7:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 15-03-2016 01:21:40
ลุ้นมาก
คิดว่าภัทรอ่านการ์ดแล้วซะอีก
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 15-03-2016 09:50:43
เตียงคิงไซส์ออกมาฉากเดียวเองหรอออออ >///<
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 29-05-2016 13:06:38
โอ๊ย ทั้งขม ทั้งหวานเลยอ่ะ ดีนะที่จบแฮบบี้  :hao5:
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 01-07-2016 16:28:38
จบได้น่ารักดี แต่ตอนต้นหน่วงมาก ๆ

ขอบคุณครับ
หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น) สุดที่รัก [ของคนอื่น] ตอนที่ 5 >>EnD<< Up!!! 14/09/53
เริ่มหัวข้อโดย: blove ที่ 21-01-2020 12:11:48
เห้ออ โล่งอกไปที ดีใจด้วยที่ได้มาเจอกันรักกัน สนุกกกค่ะ ชอบ