CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: THIP ที่ 08-08-2010 22:24:02

หัวข้อ: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 08-08-2010 22:24:02

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ

เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

........................

นิยายเรื่องนี้ได้รับอนุญาตจากคุณ Noir เรียบร้อยแล้วค่ะ ขอขอบคุณด้วยนะคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องใสๆ ไร้มลพิษ ใครอยากเห็น NC ขอบอกได้เลยว่าผิดหวังค่ะ

หัวข้อ: Re: Brother Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 08-08-2010 22:26:00

untitle 1

“นิน ยกพุดให้ป้าเขาไปเถอะ” เสียงอ้อนวอนจากหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นคนรักของธนินทร์ ทำเอาชายหนุ่มตะลึงอย่างคาดไม่ถึง

“ไม่มีทาง พุดเป็นหลานเรา เราไม่ยกให้ใครเด็ดขาด แล้วชุก็เห็นนี่ว่าป้าเขาทำยังไงกับพุด เราไม่ส่งหลานไปตายหรอกนะ” หนุ่มร่างบางตอบเสียงแข็งอย่างที่ไม่เคยใช้กับแฟนสาวมาก่อน

“โธ่ นิน ก็แค่ช่วงปรับตัว เดี๋ยวพุดก็ชินไปเอง พุดยังเด็กอาจจะซนไปหน่อยป้าแกก็ต้องสั่งสอนเป็นธรรมดา” ชุติมาพยายามหว่านล้อม

“เราเลี้ยงหลานมากับมือ เรารู้ดีที่สุดว่าพุดไม่เคยซน ไม่เคยดื้อ”

“นิน แล้วนินจะทำยังไง บ้านพักเขาก็ไม่ให้เอาคนนอกมาอยู่ด้วย แล้วพุดก็เพิ่งจะหกขวบ นินจะหาเงินที่ไหนมาเลี้ยงหลาน” หญิงสาวบอกด้วยน้ำเสียงขัดใจ

“เราเลี้ยงได้ พี่แนนยังเลี้ยงเราตั้งแต่อายุเพิ่งจะสิบแปด เราโตกว่า เรียนก็สูงกว่า ทำไมจะเลี้ยงหลานไม่ได้” ธนินทร์พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนัก “เราจะหางานใหม่”

“นิน!! บ้ารึเปล่า งานดีๆ อย่างนี้จะไปหาได้ง่ายๆ อีกเหรอ แล้วคนอื่นเขาจะมองยังไง เขาจะมองชุยังไง อยู่ดีๆ แฟนตัวเองก็มีหลานชายมาอยู่ด้วย ถ้าเขาคิดว่าเป็นลูกติดของนิน ชุจะเอาหน้าที่ไหนไปมองชาวบ้านเขา พ่อแม่ชุไม่ใช่ตาสีตาสานะ เขามีหน้ามีตาในสังคม นินคิดบ้างรึเปล่า” ชุติมาขึ้นเสียงอย่างหมดความอดทน

เธอพยายามเกลี้ยกล่อมคนรักมาตั้งแต่ที่พี่สาวและพี่เขยของธนินทร์เสียชีวิต ในครั้งแรกธนินทร์ก็ปฏิเสธคำขอร้อง แต่ด้วยเหตุจำเป็นที่ธนินทร์ซึ่งเพิ่งเข้ามาทำงานได้เพียงเดือนเศษ ยังต้องอยู่ในบ้านพักพนักงานจึงไม่สามารถนำอัมพุทหลานชายมาอยู่ด้วยได้ทันที จำเป็นต้องฝากญาติทางฝ่ายพ่อของอัมพุทดูแลชั่วคราว และชุติมาเองก็คิดว่า ในระยะเวลาช่วงนั้น จะพยายามพูดให้ธนินทร์ยอมยกหลานชายไปจริงๆ

ธนินทร์มองคนรักอย่างไม่เชื่อสายตา หญิงสาวที่คบกันมานานเกือบสามปี และเป็นคนที่เขาคิดอยากจะสร้างครอบครัวด้วย จะมีคำพูดโหดร้ายออกมาได้

“เราไม่คิดว่าชุจะคิดถึงตัวเองมากอย่างนี้” ชายหนุ่มตัดพ้ออย่างเสียใจ

“นินว่าชุเห็นแก่ตัวเหรอ” ชุติมาขึ้นเสียงดัง “ใช่ ชุยอมรับ ชุไม่ชอบที่จะให้คนอื่นมาอยู่ร่วมกัน ชุอยากสร้างครอบครัวของชุ มีแต่ชุ พ่อแม่ นิน แล้วก็ลูกของชุเท่านั้น คนอื่นชุไม่ต้องการ”

“คนอื่นที่ชุว่าน่ะหลานเรานะ!!” ธนินทร์ตะคอกกลับบ้าง ทั้งๆ ที่ตลอดมาไม่เคยคิดจะทำ เพราะพี่สาวสอนเสมอว่าต้องให้เกียรติผู้หญิง

“หลานนินไม่ใช่หลานชุนี่” เสียงที่เถียงกลับมาทำให้ธนินทร์เข่าอ่อน ไม่เคยคาดคิดว่าหญิงสาวที่เขารักจะเป็นคนจิตใจคับแคบอย่างนี้

ธนินทร์ทิ้งตัวลงนั่งอย่างหมดแรงบนเก้าอี้ภายในห้องรับแขกรวมของบ้านพักพนักงานที่ต้องอยู่ร่วมกันถึงห้าชีวิต เพื่อนร่วมบ้านที่เหลือเปิดโอกาสให้เขาทำความเข้าใจกับคนรัก แต่ดูเหมือนโอกาสของเพื่อนๆ นั้นทำให้เขาเข้าใจนิสัยที่แท้จริงของคนรักมากกว่า
ชายหนุ่มเม้มปากแน่นกลืนความเจ็บปวดในใจ เขารักชุติมา...รักมาก แต่อัมพุทหลานชายตัวน้อยๆ ก็เป็นแก้วตาดวงใจของเขา จะให้เขาทิ้งอัมพุทเพื่อเลือกเอาความสุขสบายส่วนตัว ทั้งๆ ที่แม่ของอัมพุทเสียสละเพื่อเขามามากมาย เขาจะอกตัญญูเช่นนั้นได้อย่างไร

แค่เพียงสองสัปดาห์ที่ต้องฝากหลานชายไว้กับญาติที่แทบไม่เคยพบหน้า เขาก็กังวลเสียแทบไม่เป็นอันทำอะไร แต่ที่แย่กว่าความกังวล คือ ไม่เคยนึกว่า เพียงสองสัปดาห์ที่ให้อัมพุทอยู่กับคนอื่น หลานชายตัวเล็กๆ ของเขาจะโดนทุบตีและใช้งานหนักที่เด็กน้อยไม่เคยทำ จนถึงกับหนีออกมาตามหาเขา
ธนินทร์สะอื้นในอก หากหลานชายเขาไม่โชคดีที่ตำรวจสงสัยและช่วยเหลือไว้ เขาอาจจะต้องสูญเสียอัมพุทไปกับกลุ่มมิจฉาชีพที่หากินกับเด็ก แล้วเขาจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไรกัน

เพิ่งจะสูญเสียพี่สาวและพี่เขยไปพร้อมกัน งานการก็ยังไม่เข้าที่เข้าทาง ต้องดูแลหลานชายวัยกำลังโต เวลายากลำบากเช่นนี้ เขาต้องการกำลังใจจากคนรักที่สุด แต่ชุติมากลับทำให้เขาต้องเสียใจยิ่งกว่าที่เป็น

“นินเลือกเอานะ ว่าจะเอาพุดให้ป้า แล้วเราก็ใช้ชีวิตเหมือนเดิม เก็บเงินสร้างครอบครัวกัน หรือจะเลือกพุด แต่ชุจะเลิกกับนิน” ชุติมาพูดด้วยน้ำเสียงกึ่งข่มขู่และมั่นใจในตัวเอง

ธนินทร์มองหน้าคนรักอย่างสิ้นความรู้สึกดีๆ ที่เคยมีต่อกัน นึกไม่ถึงว่าจะมีวันนี้ ซ้ำยังเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนแทบตั้งตัวไม่ทัน

“เราขอให้ชุโชคดีนะ ให้เจอคนที่ได้อย่างที่ชุต้องการ” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา แต่หนักแน่นในความหมาย และสายตาที่บ่งบอกว่าไม่มีวันเปลี่ยนใจ

“นิน!!” ชุติมาตะลึงกับการตัดสินใจของคนรัก แต่เธอก็มีศักดิ์ศรีและทิฐิมากเกินกว่าที่จะเป็นฝ่ายยอมหรืองอนง้อ หญิงสาวเชิดหน้าขึ้น พ่อเธอเป็นถึงนักการเมืองท้องถิ่น คนที่สนใจจะเข้ามาจีบเธอมีตั้งมากมาย แต่เธอก็เลือกธนินทร์ หากชายหนุ่มจะตาบอดเลือกหลานชายที่รังแต่จะเป็นภาระมากกว่าเธอแล้วล่ะก็...ตามใจ!!

“เราก็ขอให้นินโชคดี ไม่อดตายไปกับพ่อหลานชายสุดที่รักก็แล้วกัน” ชุติมากระแทกเสียงใส่ แล้วหันหลังเดินจากไปโดยไม่มีคำร่ำลา

ธนินทร์ปิดเปลือกตาลงอย่างเหนื่อยอ่อนและเสียใจ อนาคตที่เคยวาดฝันไว้พังลงอย่างไม่เป็นท่า หญิงสาวคนรักก็กลายเป็นเพียงอดีตในชั่วพริบตา น่าเสียดายวันเวลาดีๆ ที่เคยมีให้กัน

ธนินทร์สูดลมหายใจลึกเรียกกำลังใจอันน้อยนิดกลับมา เพราะนี่ไม่ใช่เวลาเสียใจ เขายังมีหลานชายที่ต้องดูแลอีกหนึ่งชีวิต

เสียงสะอื้นดังแผ่วพอได้ยินทำให้ธนินทร์ต้องลืมตาขึ้นมาอย่างรวดเร็ว อัมพุทหลานชายตัวน้อยของเขายืนซ่อนอยู่หลังบานประตู มีเพียงชายเสื้อโผล่มาให้เห็นเท่านั้น

ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ ไม่รู้ว่าอัมพุทได้ยินเรื่องที่เขาพูดกับชุติมาไปมากน้อยแค่ไหน เด็กน้อยเพิ่งเสียพ่อแม่ แถมยังถูกญาติที่ฝากเลี้ยงทุบตีจนเสียขวัญ เขาไม่อยากให้หลานชายเสียใจในเรื่องใดอีก
“พุด มาหาน้านินสิครับ” สิ้นเสียงเรียกไปหลายอึดใจ อัมพุทจึงยอมโผล่หน้าเปื้อนน้ำตาที่ตัวเองเช็ดๆ ป้ายๆ ไว้เต็มหน้า เด็กชายยืนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง มือเล็กกำชายเสื้อตัวเองไว้แน่น

“มาสิครับ มาให้น้านินกอดหน่อย” ธนินทร์ยิ้มอ่อนโยน อ้าแขนรอรับร่างกายเล็กจ้อยของอัมพุท เด็กชายวิ่งถลาเข้าหาอ้อมกอดอบอุ่นในทันที แขนเล็กทั้งสองข้างกอดคอน้าชายเอาไว้แน่ เม้มปากกลั้นเสียงสะอื้นของตัวเอง

“ร้องทำไมครับ หืม” ชายหนุ่มลูบศีรษะทุยอย่างปลอบประโลม รั้งร่างเล็กขึ้นนั่งตักอย่างง่ายดาย

“น้าชุโกรธน้านิน เพราะพุดใช่ไหมครับ” อัมพุทซบหน้าลงกับไหล่บอบบาง แม้จะเป็นเพียงเด็กน้อยวัยหกขวบเศษ แต่ก็เข้าใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ดี เพราะมีเขาอยู่ด้วยน้าชายจึงทะเลาะกับคนรัก หากเป็นไปได้อัมพุทก็ไม่อยากให้เกิดขึ้น แต่เขาก็ไม่อยากแยกจากน้าชายอยู่ดี

“ใช่ที่ไหนกัน พุดไม่ต้องสนใจหรอกนะครับ” ธนินทร์กอดรัดร่างน้อยไว้อย่างทะนุถนอม กลัวจะไปกระเทือนแผลฟกช้ำตามร่างกายของหลานชาย

“แต่...”

“พุดรักน้านินไหมครับ” ชายหนุ่มดันร่างน้อยออกมาเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน

“รักครับ พุดรักน้านินที่สุดเลย” อัมพุทตอบในทันที

“น้านินก็รักพุดที่สุดเหมือนกัน ใครไม่รักน้านินก็ช่างเขา พุดรักก็พอแล้ว” ธนินทร์ใช้จมูกตัวเองถูเบาๆ บนแก้มนุ่ม

“พุดจะรักน้านินเยอะๆ เลย รักที่สุดในโลกเลยครับ” เด็กชายรีบบอกอย่างดีใจ เขาจะให้ความรักกับคุณน้าทดแทนความรักที่ต้องสูญเสียไป

“งั้นไปช่วยน้านินเก็บของดีกว่านะ” ธนินทร์ปล่อยอัมพุทลง และลุกขึ้นยืนอย่างสดชื่น แม้จะเพิ่งอกหัก แต่เขาก็มั่นใจว่าความรู้สึกในตอนนี้ย่อมดีกว่าการที่เขาจะเลือกคนรักแล้วทิ้งหลานชาย

“จะไปไหนครับ” อัมพุทเดินตามแรงจูงเข้าไปในห้องพักส่วนตัว

“เราจะไปหาที่อยู่ใหม่กัน”

..................................


“ไปอยู่กับฝนก่อนดีกว่านะนิน” ฝนทิพย์เอ่ยกึ่งอ้อนวอนกับเพื่อนในวัยเยาว์

“ไม่ได้หรอกฝน น่าเกลียดแย่ ฝนเป็นผู้หญิง อยู่ดีๆ จะให้ผู้ชายเข้าไปอยู่ด้วยได้ยังไง” ธนินทร์ปฏิเสธพร้อมรอยยิ้มบางๆ ให้กับเพื่อนสาว เขารบกวนฝนทิพย์มากพอแล้ว ทั้งฝากสิ่งของเครื่องใช้ของตัวเองและของครอบครัวพี่สาวที่ยังเหลืออยู่ ครั้งนี้ก็ยังขับรถมารับเขาถึงบ้านพักและช่วยย้ายของอีก หากจะให้ไปรบกวนอาศัยด้วย ธนินทร์ก็ละอายใจเกินไป

“ได้สิ เราไม่ถือหรอก นิน” หญิงสาวยิ้มอ่อนโยนกับความสุภาพของเพื่อนหนุ่ม เธอกับธนินทร์เป็นเพื่อนบ้านมาตั้งแต่เกิด กิน เล่น และเรียนด้วยกันจนจบชั้นมัธยมต้น ฝนทิพย์จึงย้ายตามบิดาเข้ามาเรียนในเมืองหลวง ด้วยความที่เห็นกันมาแต่เล็กแต่น้อย เธอจึงคิดเสมอว่าธนินทร์เป็นเหมือนพี่น้องแท้ๆ ที่คลานตามกันมา

“ไม่ถือได้ยังไง เดี๋ยวก็หาแฟนไม่ได้หรอก” ธนินทร์หัวเราะพลางนำกระเป๋าเสื้อผ้ายัดเข้าตู้ ภายในห้องเช่ารายวันขนาดกะทัดรัดที่สองหนุ่มน้าหลานเลือกใช้เป็นที่พักชั่วคราวก่อนจะหาหนทางดำเนินชีวิตต่อไป

“ไม่เห็นเป็นไร หาไม่ได้ก็อย่ามีสิ” ฝนทิพย์ทำปากยื่น ไม่นึกอยากจะมีคู่รักเหมือนชาวบ้านชาวช่อง เพราะถือว่า หาได้ไม่ดี ก็อย่ามีมันดีกว่า

“อะไรกัน คนอื่นเขาอยากมี นี่ดันอยากขึ้นคาน”

“ไม่ได้อยากขึ้นคานสักหน่อย” หญิงสาวพองแก้มอย่างขัดใจ “นะ นิน ไปอยู่กับเราก่อนดีกว่า อยู่ที่นี่เราก็ห่วงนะ”

“ขอบคุณนะฝน เราอยู่ได้ แค่ชั่วคราวเอง ไม่ต้องห่วงนะ ส่วนรถเครื่องเราฝากไว้ก่อนนะไว้ลงตัวแล้วจะไปเอา” ธนินทร์พยายามบอกให้เพื่อนสบายใจ “ฝนก็รีบกลับเถอะ ยังต้องเก็บของอีกไม่ใช่เหรอ” ชายหนุ่มเตือนเพื่อนรัก เพราะฝนทิพย์เองก็กำลังอยู่ในช่วงย้ายบ้านกลับไปอยู่ต่างจังหวัดเช่นเดิม และนี่ก็เป็นอีกเหตุผลที่ธนินทร์ไม่คิดจะไปอยู่สร้างความลำบากให้เพื่อน

“ก็ได้ นินนะ หัวดื้อเหมือนตอนเด็กๆ ไม่มีเปลี่ยนเลย” สาวน้อยทำหน้าย่นใส่เพื่อน

“จะขนของวันไหนก็โทร.มาบอกนะ เราไปช่วยยก” หนุ่มร่างบางหัวเราะเสียงใส มีแต่เคยเจอคนชมว่าเขาเป็นเด็กว่าง่าย จะมีก็แต่ฝนทิพย์และรุ่นพี่สมัยเรียนอีกคนเท่านั้นที่ชอบว่าเขาหัวดื้อ

“อืม โชคดีนะนิน มีอะไรก็โทรหาเรานะ อย่าเกรงใจ”

“ฝน ขอบคุณมากนะ” ธนินทร์กล่าวอย่างซาบซึ้ง ในยามลำบากที่แม้แต่คนรักยังทอดทิ้ง ยังมีเพื่อนดีๆ ที่เต็มใจให้ความช่วยเหลือเช่นนี้ เป็นสิ่งที่น่าดีใจที่สุดแล้ว

...........................................

หัวข้อ: Re: Brother Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: PandP ที่ 08-08-2010 22:32:36

เปิดเรื่องมาก็น่าติดตามเลย
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 08-08-2010 22:33:48

+1 ให้คนอ่านคนแรก หุหุ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: Classical ที่ 08-08-2010 22:38:36

 :mc4: :mc4:

พี่ทิพย์เขียนเรื่อง   ติดตามกันต่อปายยยย

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: IIMisssoMII ที่ 08-08-2010 22:39:47

มาเจิมเรื่องใหม่คะ ไม่รู้ว่าแนวไหน
แต่ได้กลิ่น...แบบที่ชอบ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 08-08-2010 22:42:34

โห ไม่มี nc กีซซซซซซซซซซซ สิ่งที่หวังในนิยานคือสิ่งนี้นะ  :jul3:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 08-08-2010 22:52:18

 :mc4: เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปนะ
น่าติดตามดีครับ


รออ่านตอนต่อไป  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 08-08-2010 22:55:40

อ้างจาก: Classical ที่ 08-08-2010 22:38:36  

 
พี่ทิพย์เขียนเรื่อง   ติดตามกันต่อปายยยย

ไม่ใช่เน้อ  คุณ Noir เป็นคนเขียน พี่แค่เอามาลง
เรื่องนี้แค่ประมาณ 7 ตอนจบ อ่านแล้วแบบว่าอยากมีลูกแบบหนูอัมพุทอ่ะ เป็นเด็กในอุดมคติจิงๆ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: momo9476 ที่ 08-08-2010 23:30:34

จิ้มเลยนะ จองอ่านเรื่องนี้ ขอบคุณมากๆๆ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: YELLOWSTAR ที่ 08-08-2010 23:53:47

 :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:


ฉลองเรื่องใหม่ๆๆๆ

รอตอนต่อไปนะค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: กว่าจะไร้เดียงสา ที่ 09-08-2010 00:12:38

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด นิยายน้าหลาน  :mc4: :mc4:


แต่ แอบหมั่นไส้ชุนะเนี่ย ฮึ่มๆอยู่ในใจ



แต่ฮาตรง "รถเครื่อง" คนแต่งเป็นคนใต้ ใช่หรือไม่ !!!!


 :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 09-08-2010 00:24:04

ขอตามอ่านค่า

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 09-08-2010 00:52:34

กี๊ดดดดดดดด
น้องพุดมาแล้ว
หลังจากโมจิเคยมาก่อนหน้านี้นานแล้ว
 :z1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 09-08-2010 06:36:12

วิ้วววววว
เรื่องรักใสๆ
 :z1:

รอตอนต่อไปครับผม

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 09-08-2010 10:38:25

เข้ามารายงานตัวตามระเบียบคะ  คิกคิก

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 09-08-2010 10:55:35

น้องพุดน่ารักจัง ยัยชุไม่รักเด็กเรอะ :beat:
ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้า :o8:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: august_may ที่ 09-08-2010 11:34:49

เรื่องให่น่าติดตามอีกแล้ววว

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: silent ที่ 09-08-2010 11:36:58

คนแบบนั้นเลิกไปก็ดีแล้ว

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: aehJTS ที่ 09-08-2010 12:51:19

เข้ามาอ่านด้วยคนคะ
 :pig4: writer คะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 09-08-2010 15:32:19

เปิดเรื่องมาน่าติดตามอ่ะ
รออ่านตอนต่อไปนะคร๊า

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 09-08-2010 16:04:21

มาตามอ่านด้วยคนค่า
เนื้อเรื่องน่าสนใจมาก

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 09-08-2010 16:17:20

รออ่านต่ออยู่นะค่ะ   :L2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: panari ที่ 09-08-2010 19:02:33

ขออ่านอีกรอบ เพราะชอบเรื่องนี้ เนื้อเรื่องน่ารัก กุ๊กกิ๊กๆ ดี  :o8:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 09-08-2010 19:37:58

มารออ่านตอนต่อไปด้วยคนนะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 09-08-2010 19:41:49

 :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 09-08-2010 19:43:24

ตอนที่ 2
แสงแดดยามสายนั้นร้อนแรงจนไม่อยากเชื่อว่าเวลานี้เพิ่งจะสิบโมงเช้า ธนินทร์แอบถอนหายใจกับตัวเองอย่างเหน็ดเหนื่อย เหลียวมองโรงเรียนเอกชนใหญ่โตที่เพิ่งเดินออกมาแล้วรู้สึกห่อเหี่ยว

เขาบ้าเองที่พาอัมพุทมาสมัครเข้าเรียนในโรงเรียนหรูหราขนาดนี้ เพราะไม่ใช่แค่ค่าเล่าเรียนสูงลิบที่ตัวเองยังไม่รู้ว่าจะมีปัญญาหามาจ่ายหรือไม่ เก้าอี้ก็ยังไม่มีว่างให้หลายชายเขาได้มีโอกาสเข้าไปนั่งเรียนเลยด้วยซ้ำ เพราะอีกไม่ถึงเดือนโรงเรียนก็จะเปิดภาคเรียนแล้ว การจะเอาเด็กมาสมัครเข้าในช่วงเวลานี้จึงเป็นเรื่องยากเต็มที โดยเฉพาะในเมืองใหญ่อย่างกรุงเทพที่มีเด็กจำนวนมากแย่งที่เรียนกัน

“น้านิน พุดเรียนที่อื่นก็ได้ครับ” มือเล็กในอุ้งมือเขาเขย่าเบาๆ เพื่อเป็นการปลอบใจ

“เนอะ โรงเรียนเยอะแยะ เราไปหาที่อื่นกันนะครับ” ธนินทร์ยิ้มกว้างให้หลานชาย แม้ในใจจะเหนื่อยล้า แต่เขาจะไม่แสดงออกให้หลานได้เห็น แค่โรงเรียนที่สามเท่านั้นเองที่ปฏิเสธ ยังมีอีกหลายที่ให้ลองเข้าไปสมัคร

“นิน เฮ่ย ไอ้นิน” เสียงทุ้มห้าวตะโกนเรียกดังลั่นไม่สนใจคนรอบข้าง ทำเอาธนินทร์สะดุ้ง หันกลับไปมองก็เห็นเงามืดขนาดมหึมาโถมเข้าใส่ ตามมาด้วยอาการเหมือนอยู่ในเครื่องบีบอัด

“เป็นไงมาไงวะ” เสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังอยู่ข้างหู ทำให้ธนินทร์นึกได้ว่าเจ้าของเสียงนั้นเป็นใคร

“เฮียต้อม” หนุ่มร่างบางร้องทักเสียงสดใส ดันตัวเองออกจากอ้อมกอดมหาภัย

“สบายดีเปล่าวะ ไม่เจอตั้งนานตัวแห้งเป็นซี่โครงเชียว” เรวัตดึงธนินทร์เข้ามากอดแน่นๆ อีกครั้งก่อนจะยอมปล่อยออก

“ก็สบายดี จนเจอเฮียต้อมนี่แหละ โอย แขนเกือบหัก” ธนินทร์ร้องโวยไม่เข้ากับสีหน้ายิ้มแย้มอย่างดีใจ

“ไอ้นี่ เจอหน้าก็กวนตีนกูเลย เฮ่ย นี่ลูกมึงเหรอ กูไม่เจอมึงปีเดียวทำไมลูกโตเร็วจังวะ” เรวัตทำตาโตเมื่อเห็นอัมพุทยืนมองเขาตาแป๋วอยู่

“พุดไงเฮีย พุดจำน้าต้อมได้ไหมครับ” ธนินทร์ถามหลานชาย เด็กชายพยักหน้าแล้วก็ยกมือขึ้นไหว้ตามมารยาท อัมพุทเคยเจอเรวัตหลายครั้งแต่ด้วยความที่เป็นเด็กจึงพอจำได้แค่คุ้นๆ เท่านั้น

“สวัสดีครับน้าต้อม”

“เฮ่ย อย่าเรียกน้า เรียกพี่ก็พอ ยังไม่อยากแก่” หนุ่มตัวโตปฏิเสธอย่างขึงขัง อัมพุทขมวดคิ้วไม่เข้าใจ เพื่อนน้าชายทุกคนเขาก็เรียกน้าทั้งนั้น

“เฮียต้อม ยอมรับความจริงหน่อยสิ” นิ้วเรียวแอบสะกิดเพื่อนรุ่นพี่เบาๆ

เรวัตเป็นรุ่นพี่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยที่สนิทสนมกันมาก ตอนที่ธนินทร์เข้าปีหนึ่งเรวัตก็อยู่ปีสามแล้ว แต่ด้วยความที่เป็นสายรหัสกันทำให้สนิทสนมกันไปโดยปริยาย เรวัตเป็นผู้ชายตัวโต หน้าตาแบบดาราฮ่องกง ไต้หวัน นิสัยโผงผาง ขี้โวยวาย พูดจริงทำจริง และเอ็นดูธนินทร์สุดๆ หลังจากที่เรวัตเรียนจบไปก็ยังมีการติดต่อมาอย่างสม่ำเสมอ จะมีก็ช่วงครึ่งปีหลังที่เรวัตต้องไปช่วยพ่อทำงานที่ฮ่องกงจึงขาดการติดต่อกันไป

“เอ๊ะไอ้นี่ กูยังหนุ่มเอ๊าะๆ หน้าใสปิ๊ง” เรวัตแยกเขี้ยวใส่รุ่นน้องสุดที่รัก พร้อมกับล็อคคอเอากำปั้นขยี้หัวธนินทร์

“พุดเรียกเหมือนน้านินก็ได้ครับ นะครับเฮียต้อม” อัมพุทยิ้มเอาใจ ไม่อยากให้ธนินทร์กับเรวัตทะเลาะกัน

“พวกมึงน้าหลานนี่เหมือนกันเป๊ะเลยว่ะ กูบอกให้เรียกพี่เสือกเรียกกูเฮีย” เรวัตขมวดคิ้วบ่นเบาๆ เขาเป็นคนไทยเชื้อสายจีนก็จริง แต่ชอบใช้คำไทยมากกว่า “เฮียก็เฮียวะ แล้วนี่พวกมึงจะไปไหนกันวะ พาพุดมาเที่ยวปิดเทอมเหรอ” หนุ่มร่างใหญ่ถามอย่างแปลกใจ ธนินทร์ส่ายหน้านิดหน่อย ดวงตาโตหมองลงเพียงเล็กน้อย แต่เรวัตก็รู้สึกได้

“มึงไปกับกูเลย” เรวัตพูดบังคับไม่สนใจว่าธนินทร์จะว่างหรือไม่ เพราะเขาต้องรู้ว่าสาเหตุที่ธนินทร์ทำหน้าเศร้านั้นคืออะไร

“ไปไหนอะ”

“ยังไม่รู้แต่ตรงนี้มันร้อน ไปขึ้นรถกูก่อน” เรวัตก้มมองเด็กชายตัวน้อยที่แก้มแดงปลั่งเพราะแดดแรงจ้าแล้วจึงถาม “พุดเดินไหวไหม รถเฮียต้อมจอดอยู่ตรงโน้น” นิ้วเรียวยาวชี้ไปไกล

“ไหวครับ” อัมพุทพยักหน้ารับ แต่เหงื่อไหลย้อยจากขมับลงมาที่ปลายคาง

“มานี่ เฮียต้อมอุ้มดีกว่า” มือใหญ่คว้าร่างเล็กจ้อยขึ้นอุ้มโดยไม่รอคำตอบรับหรือปฏิเสธ แล้วถอดหมวกแก๊ปจากศีรษะตัวเองสวมให้กับอัมพุท “แดดร้อน เดี๋ยวไม่สบาย” ธนินทร์ยิ้มบางๆ กับกิริยาของเรวัต แม้จะไม่นุ่มนวล แต่ก็เต็มไปด้วยน้ำใจที่ตัวเองมีอย่างไม่รู้ตัว

อัมพุทนั่งตาปรืออยู่บนเบาะหลังของรถยนต์ราคาแพง แอร์เย็นๆ กับความเหนื่อยอ่อนที่ต้องตระเวนหาที่เรียนมาหลายวันทำให้เด็กน้อยง่วงงุนอย่างช่วยไม่ได้

“พุดง่วงก็นอนไปเลย เห็นหมอนข้างหลังไหม เอามาหนุนนอนได้ เอาเสื้อเฮียต้อมมาห่มไว้ด้วย ตัวสีน้ำเงินน่ะ” เรวัตร้องบอกเมื่อเห็นเด็กชายขยี้ตาตัวเองจากกระจกส่องหลัง

“นอนก่อนนะพุด รถติด” ธนินทร์หันไปบอกหลานชายเชิงอนุญาต อัมพุทจึงจัดที่จัดทางและล้มตัวลงนอนตามที่เรวัตบอก เพียงครู่เดียวเด็กชายอัมพุทก็หลับสนิท

“ติดอิ๊บอ๋าย ตอนสงกรานต์ถนนอย่างกับป่าช้า แค่อาทิตย์เดียวกลับมาติดเอี้ยๆ เหมือนเดิม” หนุ่มตัวโตบ่นพลางเหลียวไปดูอัมพุทว่าหลับสนิทหรือยัง

“เอ้า หลานหลับแล้ว มึงมีอะไรจะบอกกูก็บอกมาเลย” เรวัตเปิดประเด็นในทันที ขึ้นรถกันมาเกือบครึ่งชั่วโมง ได้แต่คุยเรื่องดินฟ้าอากาศและเรื่องบ้าบอคอแตกที่ไม่ใช่เรื่องที่ชายหนุ่มตัวโตต้องการสักนิด

“พี่แนนกับพี่ชาติ...เสียแล้ว” หนุ่มรุ่นน้องบอกเสียงแผ่ว หลังจากที่นิ่งเงียบไปครู่ใหญ่


“เฮ่ย” เรวัตอุทานอย่างตกใจ แล้วรีบเอามือปิดปากเพราะกลัวจะทำให้อัมพุทตื่น ใบหน้าขาวหันขวับมามองธนินทร์อย่างไม่กลัวจะเอารถไปเสยท้ายใคร เพราะสภาพการจราจรติดขัดจนเกือบเรียกว่าอัมพาต “เมื่อไหร่”

“ต้นเดือนก่อน” ธนินทร์เม้มปากแน่น แม้จะผ่านเรื่องเศร้าใจมาได้ช่วงหนึ่ง แต่ก็ใช่จะพูดได้เต็มปากว่าทำใจกับการจากไปของพี่สาวและพี่เขยได้แล้ว หากแต่ที่ทุกวันนี้ไม่มีอาการซึมเศร้าเพราะยังมีหลานชายที่ต้องดูแล

“ทำไม” เรวัตรู้สึกว่าลำคอตัวเองตีบตันขึ้นมาดื้อๆ แม้จะไม่ใช่ญาติตัวเอง แต่ก็เคยไปเที่ยวบ้านของธนินทร์บ่อยครั้ง และได้รับการต้อนรับจากรัญญาและสุชาติอย่างอบอุ่นเสมอ

“รถคว่ำ” ธนินทร์กลืนก้อนสะอื้นอย่างยากลำบาก รัญญาและสุชาติต้องไปดูงานที่ต่างอำเภอ และรถตู้ที่ใช้เดินทางก็เกิดอุบัติเหตุ มีผู้เสียชีวิตถึงห้าคน และสองในห้าก็คือครอบครัวของเขา

“แล้วทำไมมึงไม่บอกกูวะ ไอ้นิน” หนุ่มรุ่นพี่ถามเสียงแข็ง แต่แววตาน้อยใจ เขารักและเอ็นดูธนินทร์เหมือนน้องแท้ๆ แต่น้องชายคนนี้กลับไม่มาหาเขาในเวลาที่ลำบาก

“ขอโทษครับเฮีย แต่ตอนนั้นมันคิดอะไรไม่ออกเลย” ธนินทร์กุมมือใหญ่ไว้อย่างรู้สึกผิด รู้ดีว่าเรวัตห่วงใยและหวังดีกับเขามาตลอด แต่ในช่วงเวลานั้น เขารู้สึกสับสน เคว้งคว้าง จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผ่านมาเหตุการณ์เลวร้ายนั้นมาได้อย่างไร
“ไอ้เวร กูบอกมึงกี่ครั้งแล้ว ว่าถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ให้คิดถึงกูก่อน จะดีจะร้ายกูช่วยมึงหมดแหละ” เรวัตเปลี่ยนมาบีบมือเล็กนั้นไว้แทน รู้สึกสงสารธนินทร์ขึ้นมาจับใจ

“ขอบคุณครับเฮียต้อม” หนุ่มร่างบางกล่าวอย่างซาบซึ้ง ไม่ว่าเมื่อไรเรวัตก็ดีกับเขาเสมอ

“แล้วตอนนี้มึงอยู่ไหน” เรวัตถามเมื่อนึกได้ เพราะบ้านที่ต่างจังหวัดของธนินทร์เป็นเพียงบ้านเช่าเท่านั้น การที่สองน้าหลานมาเดินอยู่ในเมืองกรุงเช่นนี้ ย่อมแปลว่าได้ย้ายมาอย่างเต็มตัวแล้ว

“เช่าห้องรายวันอยู่แถวหลักสี่”

“แล้วมาทำไรแถวนี้วะ” เรวัตถามอย่างประหลาดใจ พลางขยับรถให้เคลื่อนตัวตามคันหน้าไปเล็กน้อย

“มาหาโรงเรียนให้พุดน่ะเฮีย พุดจะขึ้นป.หนึ่งแล้ว ยังหาที่เรียนไม่ได้เลย” หนุ่มรุ่นน้องถอนหายใจดังเฮือก หาโรงเรียนก็ยากแสนยาก แล้วยังต้องหางานอีก “กะว่าหาที่เรียนได้แล้ว จะได้มาหาห้องเช่าให้ใกล้ๆ”

“งั้นกลับไปเก็บของที่ห้องมึงก่อนเลย” คนขับหักพวงมาลัยเมื่อเห็นช่องว่างเพื่อเปลี่ยนเส้นทางในทันที

“เก็บไปไหน”

“บ้านมึงมีไว้ทำเอี้ยไรล่ะ ไอ้นิน” เรวัตร้องบอกอย่างขัดใจ ถ้าเขารู้ก่อนหน้านี้ จะตามไปจิกทั้งน้าหลานมาอยู่ที่บ้านทันทีไม่ต้องไประเหเร่ร่อนให้ลำบาก เขาบอกเสมอว่าบ้านเขาก็คือบ้านธนินทร์ให้มาได้ทุกเมื่อ เรวัตจึงไม่เคยเรียกว่าเป็นบ้านตัวเองสักครั้ง แต่จะเรียกว่าเป็นบ้านของธนินทร์

“เกรงใจอะ เฮีย” ธนินทร์ทำหน้าแหย ไม่อยากรบกวนรุ่นพี่ใจดีคนนี้ให้มากเกินไป

“ถ้ามึงไม่ไป เลิกเรียกกูว่าเฮียต้อมได้เลย” หนุ่มตัวโตประกาศเจตนารมณ์ชัดเจน

“ไปก็ไป อย่างอนสิเฮีย เดี๋ยวไม่หล่อนะ” แม้จะเกรงใจ แต่ธนินทร์ก็ไม่คิดจะต่อรองอะไร เพราะอย่างน้อยเรวัตก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน และช่วงที่ยังเรียนอยู่ เรวัตก็ลากเขาไปนอนค้างที่บ้านอยู่บ่อยครั้ง จนรู้จักสนิทสนมกับครอบครัวของเรวัตทุกคน ที่สำคัญต่อให้เขาปฏิเสธอย่างไร เรวัตก็ต้องพาเขาไปอยู่ด้วยอยู่ดี

.......................................
หนุ่มร่างบางรวบของจุกจิกใส่กระเป๋าเดินทางจนหมด เสื้อผ้าในตู้ก็จับยัดลงกระเป๋าอีกใบอย่างรีบเร่ง เพราะใกล้เวลาเที่ยงเต็มที หากช้าไปกว่านี้อาจจะต้องเสียค่าห้องเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งวัน

“ของมึงมีแค่นี้เองเหรอวะ” เรวัตถามอย่างแปลกใจ เมื่อเห็นกระเป๋าเสื้อผ้าขนาดกลางสองใบ และขนาดเล็กอีกหนึ่ง บวกกับเป้ใบน้อยของอัมพุทที่เขาไม่นับว่าเป็นสัมภาระ

“ของที่บ้านขายเป็นเงินไปหมดแล้วน่ะเฮีย มอเตอร์ไซต์กับของที่เหลือก็ฝากไว้บ้านเพื่อน ส่วนพวกหนังสือเรียนผมฝากไว้ที่หอไอ้นกตั้งแต่จบ ยังไม่ได้ไปเอาเลย ไม่รู้มันเอาไปชั่งโลขายรึยัง” ธนินทร์ตอบพลางสำรวจสิ่งของที่เหลือในห้อง

“เอามา” หนุ่มตัวโตคว้ากระเป๋าใบที่ใหญ่และหนักที่สุดมาถือเอง ซ้ำยังแย่งเป้ใบเล็กของอัมพุทมาถือให้เสียด้วย เด็กน้อยได้แต่มองตาปริบๆ แล้วเลี่ยงไปช่วยน้าชายถือกระเป๋า

“มันหนัก เดี๋ยวน้านินถือเอง พุดไปช่วยเฮียต้อมเปิดประตูดีกว่า” เด็กชายวิ่งนำไปบริการตามที่ธนินทร์บอกแต่โดยดี

................................

“แล้วงานมึงล่ะ” เรวัตถามเมื่อกลับเข้ามาอยู่ในรถเป็นที่เรียบร้อย ส่วนอัมพุทที่อยู่เบาะหลังก็หลับสนิทไปอีกครั้ง หนุ่มร่างใหญ่จึงกล้าถามคำถามที่เขามั่นใจว่าอาจจะมีคำตอบที่อัมพุทไม่ควรได้ยินอยู่ด้วยก็ได้

“ออกเมื่อสามวันก่อนนั่นแหละเฮีย เขาให้อยู่บ้านพัก แต่เอาพุดไปอยู่ด้วยไม่ได้” ธนินทร์ตอบเสียงเรียบเรื่อย ไม่ได้รู้สึกเสียดายงานนัก เพราะไม่ตรงสาขาที่เรียนมาแม้แต่นิด เพียงแต่เป็นบริษัทใหญ่โตมั่นคง ที่ใครๆ ก็อยากเข้าไปทำงานกันเท่านั้นเอง และเขาเองก็เข้าไปสมัครตามคำแนะนำของชุติมา คราแรกเขาไม่นึกว่าจะผ่านการคัดเลือก แต่เมื่อผ่านแล้วจึงอยากลองทำเป็นประสบการณ์ หากเก็บเงินตั้งตัวได้เมื่อไร ค่อยออกมาทำงานที่ตัวเองถนัดก็ยังไม่สาย

“อ้อ” พระเอกฮ่องกงรับคำในคออย่างเข้าใจ และเริ่มถามคำถามใหม่ที่สงสัย

“ไอ้นิน รอยเขียวๆ จ้ำๆ บนตัวพุด ไปโดนอะไรมา” รอยช้ำตามเนื้อตัวแขนขาของเด็กชายจางลงมากแล้ว แต่เรวัตก็ยังสังเกตเห็นตั้งแต่คว้าอัมพุทขึ้นมาอุ้ม

ธนินทร์เม้มปากแน่น ตาโตวาววับอย่างโกรธเคือง จนถึงตอนนี้เขาก็ยังทำใจให้อโหสิกับคนที่ทุบตีอัมพุทไม่ได้เสียที เขาเลี้ยงหลานชายมาอย่างทะนุถนอม ไม่เคยลงโทษด้วยการตบตี ครอบครัวเขาสอนอัมพุทด้วยเหตุผลไม่ใช่ไม้เรียว

“ก่อนหน้านี้ ผมฝากพุดไว้กับญาติพี่ชาติกะว่าพ้นช่วงฝึกงานแล้วจะออกไปอยู่ข้างนอกจะได้เอาพุดมาอยู่ด้วย แต่เขาตีพุด ตีจนเขียวทั้งตัวเลยเฮีย” ธนินทร์เสียงสั่นอย่างช่วยไม่ได้เมื่อนึกถึงสภาพของหลานชายในวันนั้น

“สัตว์” มือใหญ่ทุบพวงมาลัยรถอย่างโมโห นึกอยากเอาหมัดกระแทกหน้าคนที่ตีอัมพุทขึ้นมาทันที เขาไม่ใช่คนรักเด็ก แต่ไม่เคยคิดทำร้ายเด็ก อัมพุทตัวเล็กแค่นั้นทำโทษอย่างนี้มันเกินไป ชายหนุ่มร่างใหญ่เลี้ยวรถเข้าจอดในลานจอดรถของร้านอาหารแล้วคว้าธนินทร์มากอดแน่นอย่างต้องการปลอบใจ เขารู้ว่าน้องชายคนนี้เข้มแข็งแต่เรื่องราวที่ธนินทร์ต้องเจอมานั้นหนักหนาสาหัสมากเกินไป

“เฮียต้อม” แขนเรียวผอมสองข้างกอดรุ่นพี่ตัวโตไว้แน่น ตั้งแต่เสียพี่สาวและพี่เขยไป เขายังไม่มีที่ให้พักพิงสบายใจ ไม่มีที่ให้เขาได้ร้องไห้ ไม่มีใครปลอบโยนเหมือนในเวลานี้ ธนินทร์ปล่อยน้ำตาให้ไหลอยู่เงียบๆ ในอ้อมกอดของเรวัต มือใหญ่ลูบหัวลูบหลังปลอบใจ และให้กำลังใจในเวลาเดียวกัน

“ขอบคุณมากครับเฮีย” มือบางดันตัวเองออกจากอ้อมกอดอบอุ่นของพี่ชายร่วมโลก

“มึงเป็นน้องกู จำไว้นะไอ้นิน” มือใหญ่ขยี้หัวธนินทร์แรงๆ แล้วคว้ากระดาษชำระให้เช็ดหน้าเช็ดตา “ไปปลุกหลานไปกินข้าว กูหิวแล้ว”

...............................................

ร้านอาหารติดเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำ ผู้เข้ามาใช้บริการเริ่มซาลงเพราะล่วงเข้าเวลาบ่ายแล้วต่างคนก็ต่างรีบกลับไปทำงานของตัวเอง ผิดกับเรวัต ธนินทร์และอัมพุทที่เพิ่งจะก้าวเข้าร้านในเวลาที่คนอื่นก้าวออกไป

“พุดอยากกินอะไรสั่งเลย เฮียต้อมเลี้ยงไม่อั้น เอาให้พุงแตกไปเลย” เรวัตบอกอย่างใจดี เห็นสองน้าหลานที่แข่งกันผอมแล้วขัดใจ ธนินทร์เป็นคนรูปร่างผอมบางมาแต่ไหนแต่ไร แม้จะสูงโปร่งแต่กลับดูเหมือนคนตัวเล็ก ยิ่งในเวลานี้แทบจะเรียกได้ว่าผอมซูบ เหลือแต่ซี่โครง ส่วนเจ้าหนูหลานชายตัวเล็กเพราะยังเด็ก แต่ก็ผอมเหมือนเด็กขาดอาหาร ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเพิ่งเสียพ่อแม่ หรือเพราะการเลี้ยงดูของญาติบ้าๆ ที่ทารุณจนพ่อหนูน้อยไม่ได้กินข้าวกินปลา

อัมพุทหันมามองหน้าน้าชายที่นั่งข้างตัวอย่างขอความเห็นและคำอนุญาต เพราะพ่อแม่สอนเสมอว่าต้องรู้จักเกรงใจผู้อื่น

“พุดอยากกินอะไรครับ” ธนินทร์ลูบศีรษะเล็ก พร้อมพยักหน้าให้หลานชายได้ทำตามความต้องการของเรวัต

“ข้าวผัดปูครับ” เด็กชายอ้อมแอ้มบอกอาหารที่อยากรับประทาน เพราะบ้านเกิดนั้นเป็นจังหวัดอยู่ติดทะเล จึงถูกปากกับอาหารทะเลมากกว่าหมูไก่ แต่ตั้งแต่ไปอยู่บ้านญาติจนกระทั่งย้ายมาอยู่เมืองหลวง อาหารโปรดนั้นแทบไม่ได้แตะ เพราะราคาสูงกว่าที่บ้านเกิดมากนัก และราคาในใบรายการอาหารก็สูงอย่างที่เด็กอย่างอัมพุทไม่เคยเห็นมาก่อน

“อืมๆ อย่างอื่นล่ะ” เรวัตถาม

“พอแล้วครับ” อัมพุทยิ้มตอบอย่างน่าเอ็นดู

“เฮ่ย มันจะไปพอแดก เอ้ย กินได้ไงวะ มากับเฮียต้อมกินข้าวจานเดียวไม่ได้โว้ย ไอ้นิน มึงจะสอนหลานยังไงก็สอนไป แต่อย่ามาสอนให้เกรงใจกับกู ไม่งั้นมีเฮ” หนุ่มรุ่นพี่หันไปโวยเอากับธนินทร์เมื่อเห็นท่าทีเจี๋ยมเจี้ยมของอัมพุท

“ผมยังไม่ได้พูดไรเลยเฮียต้อม” ธนินทร์ทำหน้างอ เขาจะไปสอนให้หลานไม่เกรงใจเรวัตได้อย่างไร ในเมื่อเรวัตเป็นคนที่ควรจะเกรงใจมากที่สุด

“ไม่รู้โว้ย มากะกูต้องกินแบบกู ห้ามกินน้อยกว่า” เรวัตโวยวายอย่างไม่สบอารมณ์ สมัยเรียนธนินทร์ก็ขี้เกรงใจจนเขาอยากจะตบกบาลอยู่เป็นประจำ ทั้งๆ ที่เขาเอ็นดูธนินทร์ที่สุด ยิ่งกว่ารุ่นน้องทุกคน

“โธ่เฮียต้อม เด็กตัวแค่นี้จะให้กินเท่าเฮียได้ไง” หนุ่มร่างบางหัวเราะเบาๆ รุ่นพี่ขี้โวยวายของเขาติดนิสัยมาจากทางครอบครัวคือ เรื่องกินเรื่องใหญ่ ถึงไหนถึงกัน ตราบใดที่ยังมีปัญญาเอาเข้าปากเรวัตไม่ลังเลที่จะสั่งอาหารเพิ่ม

“อ้อ กูรู้ละ เหมือนมึงแน่เลย” เรวัตชี้หน้าธนินทร์อย่างมั่นใจ ธนินทร์ก็เป็นลูกทะเลมาตั้งแต่เกิด อาหารการกินย่อมเคยชินกับกุ้ง หอย ปู ปลามากกว่า

มือใหญ่กวักเรียกพนักงานของร้านเข้าสั่งอาหารอย่างไม่รอช้า เพราะถ้ารอให้สั่งตามใจสองน้าหลาน เขาคงหิวตายเสียก่อน

“ปลาสำลีทอด ปูม้าผัดผงกระหรี่ กุ้งอบวุ้นเส้น ออส่วน คะน้าน้ำมันหอย ข้าวผัดปูจานใหญ่ๆ แบบห้าคนกินนะน้อง ขอด่วน” เรวัตหันมากระหยิ่มยิ้มย่องให้ธนินทร์และอัมพุท สั่งครบทั้งกุ้ง หอย ปู ปลา

“เฮีย สั่งมาทำไรเยอะแยะ” ธนินทร์รีบท้วง

“พวกมึงกินๆ เข้าไปเหอะ อย่าบ่น กินให้หมดด้วยนะ แม่ง แห้งอย่างกับจิ้งจกถูกประตูหนีบ กูเห็นแล้วขัดลูกตาว่ะ” เรวัตฉีกยิ้มสะใจ ถ้ากินไม่หมดจะจับยัดปากมันทั้งน้าหลานนั่นแหละ

ธนินทร์ถอนหายใจโล่งอกไปเล็กน้อยเมื่ออาหารที่ถูกนำมาวางบนโต๊ะไม่ได้มีขนาดมหึมาจนน่ากลัว แต่ละจานยังมีโอกาสลุ้นที่จะกินได้หมด ที่แย่เห็นจะมีแต่ข้าวผัดปูขนาดห้าคนของเรวัตนั่นล่ะ

...............................................

“เออ กูว่าจะถาม แต่เสนียดปากกูว่ะ” หนุ่มตัวโตเอ่ยขึ้นหลังจากจัดการอาหารมื้อใหญ่ โดยมีอัมพุทเติมข้าวได้ถึงสามครั้ง ทำเอาคนสั่งอาหารยิ้มแก้มปริอย่างพอใจ


“เรื่องไรเหรอเฮีย” ธนินทร์ถามโดยที่ไม่หันมามองหน้า สายตายังจับจ้องไปบนถนนอย่างมีสมาธิ เพราะเมื่อกลับขึ้นรถจะกลับบ้าน เรวัตก็เกิดอาการขี้เกียจขับรถขึ้นมากะทันหัน เขาเลยต้องทำหน้าที่สารถีจำเป็น

“แฟนมึงอะ ไปไหนวะ” เรวัตถามอย่างสงสัย ใจจริงอยากจะถามนานแล้ว แต่ด้วยความที่ไม่ถูกชะตากับชุติมามาตั้งแต่ที่เป็นแฟนกับธนินทร์จึงไม่อยากจะเอ่ยถึงให้เสียอารมณ์ตัวเอง

ธนินทร์หัวเราะในคอเขารู้ดีว่าเรวัตไม่ชอบชุติมา และเรวัตก็เป็นคนเดียวที่บอกว่าชุติมาไม่เหมาะกับเขา แต่รุ่นพี่ใจดีคนนี้ก็ไม่เคยทำให้เขาลำบากใจด้วยการต่อว่าชุติมาหรือบอกให้เขาเลิก อาจจะมีแอบกัดบ้างเล็กน้อยพอสนุกสนานเท่านั้น

“เลิกแล้วเฮีย เมื่อสามวันก่อนนั่นแหละ” ธนินทร์ตอบพร้อมรอยยิ้ม

นอกจากที่ธนินทร์จะรู้ว่าเรวัตไม่ชอบชุติมาแล้ว เขายังรู้อีกว่าชุติมาเองก็ไม่ค่อยชอบเรวัต เรื่องนี้เขาได้ยินจากปากอดีตแฟนสาว เพราะชุติมามักจะคิดเสมอว่าเรวัตเป็นเกย์ที่มาชอบเขา แม้ธนินทร์จะยืนยันอย่างไรชุติมาก็ไม่เคยเชื่อ และเรวัตเองก็มักจะแกล้งให้ชุติมาเข้าใจผิดด้วยการเข้ามานัวเนียกอด และหอมแก้มเขาให้ชุติมาเห็นอยู่เสมอ

“จริงอะ โห ดีใจโคตร มึงแวะร้านเหล้าก่อน กูจะซื้อบลูไปถวายเจ้าที่แก้บน” เรวัตทำท่าตื่นเต้นดีใจอย่างไม่ปิดบัง ไม่ใช่ว่าจะรังเกียจอะไรในตัวสาวน้อยชุติมา เพราะหากจะดูรูปร่างหน้าตาก็น่ารัก นิสัยโดยทั่วไปก็อ่อนหวานดี แต่เรวัตไม่ได้มองเพียงแค่นั้น เขาไม่ชอบชุติมาเพราะนิสัยบางอย่าง และเป็นนิสัยที่เขาคิดว่าไม่เหมาะสมกับธนินทร์

“โหย เฮีย นี่เล่นไสยศาสตร์เลยเหรอ” ร่างบางหัวเราะขบขันกับคำพูดล้อเล่นของเรวัต

“กูบนไว้ตั้งแต่มึงเป็นแฟนกันนั่นแหละ”

“จริงอะ? บนว่าอะไร”

“ก็ขอเจ้าที่ไปว่า ให้มึงเห็นความจริงเร็วๆ ว่ามึงกับเขาไปกันไม่รอด แล้ว...” เสียงท้ายประโยคแผ่วลงจนคนฟังเองก็ไม่ได้ยิน เรวัตนึกถึงคำที่เคยขอไว้กับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เพราะนอกจากจะขอให้ธนินทร์เห็นความจริงแล้ว เขายังขอให้ธนินทร์ไม่เสียใจกับการเลิกรา และได้พบคนดีๆ ที่รักและเข้ากับธนินทร์ได้จริงๆ แต่เรวัตก็ไม่ได้พูดออกไป เพราะโดยนิสัยแล้วเขาไม่ชอบบอกว่าตัวเองหวังดีกับใคร...มันเขิน

“อืม...” หนุ่มร่างบางเงียบไปอึดใจ หากถามเวลานี้เขาก็ไม่คิดว่าชุติมาไม่ดีหรือมีข้อบกพร่องตรงไหน เพียงแต่ความต้องการของพวกเขาทั้งสองนั้นไม่ตรงกัน เส้นทางที่ให้เดินจึงไม่สามารถเป็นเส้นเดียวกันได้ “ขอบคุณนะเฮีย”

“จิ๊บๆ มึงอะเด็กกู” เรวัตหัวเราะร่วน แค่บนบานไม่ใช่เรื่องใหญ่ เพราะสำหรับธนินทร์ให้บุกน้ำลุยไฟเขาก็ยังทำให้ได้ “ว่าแต่มึงเหอะ เพิ่งเลิกกันทำไมยังนั่งยิ้มฉีกเหงือกได้วะ”

“มีพุดรักน้านินอยู่ทั้งคนจะเสียใจไปทำไมกันล่ะเฮีย เนอะพุดเนอะ” ธนินทร์มองหลานผ่านกระจกมองหลัง อัมพุทกำลังนั่งฟังพวกเขาคุยกันอย่างตั้งใจ

“ครับ พุดรักน้านินที่สุดในโลกเลย”

“อ้าว รักน้านินแล้วไม่รักเฮียต้อมเหรอ” เรวัตแกล้งทำเสียงน้อยใจ ปกติเขาเป็นคนไม่ชอบเด็ก ไม่คิดจะเล่นหยอกล้อกับเด็ก โดยเฉพาะเด็กขี้ร้อง ขี้โวยวาย และเด็กที่ชอบแผดเสียงกรี๊ด ดังนั้นอัมพุทจึงเป็นข้อยกเว้นเพราะไม่เป็นอย่างที่เขาเกลียดสักอย่าง ยิ่งไปกว่านั้นอัมพุทยังมีหน้าตา และบุคลิกเหมือนธนินทร์น้องรักของเขาขนาดนี้ แค่มองหน้าก็หลงรักแล้ว

“รักครับ พุดรักเฮียต้อมด้วย” เด็กน้อยรีบบอกเอาใจ อัมพุทมีความรักเผื่อแผ่ให้กับทุกคน โดยเฉพาะคนใจดีอย่างเรวัต

“แหม ชื่นใจ” ชายหนุ่มตัวโตยิ้มแป้นจนตาหยี

“ผมไม่เหมือนคนอกหักเลยเหรอเฮีย” ธนินทร์ถามทีเล่นทีจริง คำถามของเรวัตทำให้เขานึกได้ ตั้งแต่เลิกกับชุติมาเขาไม่เคยกลับไปนึกถึงเลยสักครั้ง ทั้งๆ ที่เพิ่งผ่านมาแค่สามวันเท่านั้น

เขาคงจะเก่งเรื่องทำใจกระมัง

“ไม่ว่ะ เหมือนคนอดอยากมากกว่า เดี๋ยวกูให้แม่ตุ๋นไก่ยาจีนให้กินดีกว่า จะได้มีเนื้อมีหนังกับเขาบ้าง” เรวัตสรุปในที่สุด

.............................................

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 09-08-2010 19:44:52

 :z13:
จิ้มๆ


โอ้ว
หนูพุดน่ารักน่าฟัดเหลือเกิน
อิอิ
สุดโค่ย

เฮียต้อมคือยอดชายของพวกเราเหรอ
เท่ห์จังเลย

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: IIMisssoMII ที่ 09-08-2010 19:51:12

เอาน่า คนดี ๆ ไปที่ไหนใครก็ตอนรับ
ว่าแต่ ป.หนึ่งนี่อายุเท่าไหร่ ห้า ขวบ หกขวบ น่ารักเชียว

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 09-08-2010 20:05:08

ได้อ่านตอนแรกผ่านไปทำให้อยากอ่านตอนต่อไปมากๆๆๆๆๆๆๆๆจังเลยครับ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 09-08-2010 20:14:48

เฮียต้อมใจดีมากมายยยยย คนดีตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้อย่างนี้แหละเนอะ
ทีนี้ก็เหลือแต่ที่เรียนขอน้องพุด แอร๊ยยย เด็กอะไรน่ารักจังเลยอะ อยากได้ๆๆๆๆๆ :-[

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 09-08-2010 20:48:52

มาต่อตอนที่ 2 อย่างรวดเร็วทันใจที่สุด
แบบนี้คนอ่านชอบสุด ๆ
พุดน่ารักนะ  เป็นเด็กที่เข้ากับคนได้ง่าย
รู้จักความพอดี  ความเกรงใจ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 09-08-2010 20:50:35

ตามมาอ่านด้วยคนจ้า
สนุกมากเลย น่ารักทั้งอา ทั้งหลาน

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: NASS.NET ที่ 09-08-2010 20:51:48

ว้ายๆๆๆ....นี่พระเอกออกมาแล้วใช่มั้ยค่ะเนี้ย?^^
ต้องเป็นครอบครัวสุขสันต์แน่ๆเลย
มาต่อเร็วๆนะคะ รออ่านค่ะ^^

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 09-08-2010 20:57:45

เฮียต้อมน่ารักที่สุดเลยอ่ะ ๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 09-08-2010 21:09:39

ต้อนรับเรื่องใหม่ครับ รักเฮียต้อมนะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 09-08-2010 21:30:04

บวกให้ค่า

นู๋พุดของน้านินน่ารักที่สุดในสามโลก ^^

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 09-08-2010 21:30:34

รักเฮียต้อมด้วยคน หุหุ
ถึงขั้นบนให้เลือกกับแฟนกับเลยทีเดียว :laugh:
 :กอด1:นู๋พุด

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 09-08-2010 21:40:01

พระเอกใช่มั๊ยเนี่ยะ  ตรงได้ใจดีจริง ๆ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 09-08-2010 22:19:10

ชอบๆๆๆมาต่อเรื่อยนะครับแล้วจะแวะเข้ามาอ่านเป็นกำลังให้เสมอ :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 09-08-2010 22:34:10

เค้าก็รักเฮียต้อมด้วยคนนะ  :o8:

หนูพุดน่ารักที่สุดเลย



มาต่อไวๆ นะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 09-08-2010 22:39:54

 :L2:
เอามาฝากพี่ทิพ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: salapaw ที่ 09-08-2010 22:43:18

หนูพุด น่ารักจัง  เอาใจเฮียงี้ อิ่มแน่ๆๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: silent ที่ 10-08-2010 01:06:56

ดำเนินเรื่องเนิบๆเเต่สนุกดี ชอบๆ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: ┗◎┗◎ ที่ 10-08-2010 01:09:54

ชอบเรื่องนี้จังเลย

น้องพุดน่าร้ากกก ถูกใจ ไม่เรื่องมาก ไม่ดื้อเลย

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: aimsun ที่ 10-08-2010 01:16:00

มาติดตามด้วยคนครับ   o13 ..

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: PandP ที่ 10-08-2010 01:32:20

โอ๊ยยย อ่านแล้วนึกถึงน้องชายของเราตอนเด็กๆ น่ารักอย่างงี้เลย
แต่ตอนนี้ก็ยังน่ารักนะคะ เพียงแต่ไม่ตัวเล็กๆน่าฟัดแล้ว 555

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: 0nePiece ที่ 10-08-2010 10:46:23

O_o นิยายน่ารักๆ
เหมือนคนโพสป่าวน่าาาาา


มาฝากตัวติดตามเรื่องนี้ด้วยคน
อิอิ  ^^

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 10-08-2010 11:05:02

น่ารักมากนะเรื่องนี้

ดีใจที่ได้อ่านใหม่อีกรอบ

ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 10-08-2010 11:11:35

เรื่องน่าสนใจค่ะ รอตอนต่อไปนะค่า  o18

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: evilheart ที่ 10-08-2010 11:28:54

เข้ามาอ่านเรื่องใหม่
เฮียต้อมแอบรักน้านินของน้องพุดแน่ๆ เลย(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/013-1.gif)
ถึงขนาดบนให้เค้าเลิกกันเนี่ย
มันต้องมีอะไรแอบแฝง(http://i273.photobucket.com/albums/jj225/tangtang_jar/b9.gif)

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: MiTo™ ที่ 10-08-2010 11:30:52

 ชอบอ่าครับบบ

เป็นกำลังใจให้นะครับบบ~~~

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: YELLOWSTAR ที่ 10-08-2010 20:17:08

เฮียต้อมแอบคิดอะไรป่ะเนี่ย?????? :-[ :-[

เฮียน่ารักมากเลยอ่ะ  ชอบบบบบ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 10-08-2010 21:24:18

เฮ้อออออออออออออออออ

 :m31:  ยังไม่มาต่อเหรอนี่

รอ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 2
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 10-08-2010 21:51:50

ตอนที่ 3
บ้านหลังใหญ่สร้างในรูปแบบย้อนยุคไปราวๆ หนึ่งร้อยปีก่อน เป็นอาคารที่ผสมผสานระหว่างศิลปะไทยและยุโรปได้อย่างลงตัว สวนทึบแน่นไปด้วยต้นไม้ใหญ่แบบบ้านไทยโบราณ มีเพียงมุมหนึ่งเป็นสวนสวยสไตล์บาหลีสนองความต้องการของเจ้าของบ้านแต่ก็ดูเข้ากันอย่างเหลือเชื่อ ที่ไม่เข้ากันดูเหมือนจะเป็นเจ้าของบ้านที่ควรจะอยู่ในบ้านที่มีหลังคาแบบเก๋งจีนเสียมากกว่า

“โห โห” อัมพุทเงยหน้าอ้าปากกว้าง เกิดมาไม่เคยเห็นบ้านคนใหญ่โตอย่างนี้มาก่อน

“เป็นอะไรครับพุด” ธนินทร์ยิ้มให้กับหลานชายตัวน้อยที่จับจูงเอาไว้

“บ้านเฮียต้อมหลังใหญ่จังเลยครับ”

“เหรอ บ้านเฮียต้อมสวยรึเปล่า” เรวัตหันมาถามหลังจากสั่งให้เด็กขนของกระเป๋าของธนินทร์ไปไว้ที่ห้องของเขาก่อน

“สวยครับ สวยเหมือนในทีวีเลย” เด็กน้อยทำตาโตพยักหน้าหงึกหงัก

“งั้นต้องไปชมน้านินโน่น น้านินเป็นคนออกแบบ”

ที่ดินผืนนี้ครอบครัวของเรวัตซื้อไว้นานแล้ว ตั้งใจจะสร้างบ้านไว้อยู่อาศัย เพราะบ้านหลังเดิมอยู่ในซอยแคบแออัด แต่กว่าจะลงมือสร้างได้ก็ใช้เวลาหลายปี เพราะยังไม่มีแบบบ้านใดที่ถูกใจพ่อแม่เขาเสียที ค้างคามานานจนกระทั่งเขาเรียนขึ้นปีห้า จึงลองชวนธนินทร์ให้ออกแบบเพราะเห็นว่าน้องชายคนนี้นั้นเก่งจนเป็นที่ชื่นชมของอาจารย์ทุกท่าน และเขาก็ไม่ผิดหวัง เมื่อแบบที่ได้มานั้น พ่อเขาอนุมัติทันทีที่เห็นและฟังคำอธิบายจบ พ่อสั่งให้ลงมือสร้างแบบทำงานยี่สิบสี่ชั่วโมง หกเดือนต่อมาเขาก็ได้ย้ายครอบครัวมาอยู่บ้านหลังนี้เป็นการถาวร

“โห น้านินเก่งจังครับ”

“ไม่ใช่น้านินคนเดียวสักหน่อย น้านินแค่ช่วยเฮียต้อมเท่านั้นเอง” ธนินทร์ถ่อมตัว ไม่อยากให้หลานชายติดนิสัยโอ้อวด

“กูทำไรวะ แค่บอกแบบที่ชอบแค่นั้น”

“โหยเฮีย ผมแค่วาดโครง ลายละเอียดเฮียเหมาหมดเลยนี่”

“ตลกละมึง กูจับดินสอนับครั้งได้ มึงแหละเป็นคนทำ ภายในมึงก็ทำ”

“ไรเฮีย ภายในผมทำไปหน่อยเดียวเอง เฮียแหละไปเดินเลือกเฟอร์นิเจอร์”

“มึงก็ไปเลือกกับกูด้วย ทำเป็นลืม ไม่ขำๆ” สองหนุ่มเถียงกันอย่างไม่มีใครยอมใคร

“ต้อม” เสียงเรียกดังมาจากอีกห้อง ทำให้ชายหนุ่มร่างสูงรีบขานรับ

“ครับแม่”


“พาใครมาด้วยน่ะ” เสียงออกมาให้เห็นพร้อมตัว หญิงวัยสี่สิบปลายในชุดอยู่บ้านสบายๆ แต่ก็เรียบร้อยดูมีสง่าราศี

“สวัสดีครับหม่าม้า” ธนินทร์ยกมือไหว้พร้อมรอยยิ้มกว้างให้กับแม่ของเรวัตที่ไม่เจอกันร่วมปี

“นิน!! โอย นินจริงๆ ด้วยลูก หายไปไหนมาตั้งนาน ไม่มาหาหม่าม้าบ้างเลย หม่าม้าคิดถึงแทบแย่” บุญศรีรี่เข้าไปกอดธนินทร์อย่างรักใคร่ เธอเป็นหญิงสาวชาวไทย แต่โตมากับครอบครัวคนจีน จึงติดที่จะเรียกตัวเองอย่างธรรมเนียมจีนมากกว่า

“นินก็คิดถึงหม่าม้าครับ นี่วันนี้นินพาหลานมาด้วย หลานนินที่หม่าม้าบอกว่าอยากเจอไงครับ” ธนินทร์กอดตอบแล้วแนะนำหลานชายให้รู้จัก

“สวัสดีครับ พุดชื่อพุดครับ เป็นหลานน้านินครับหม่าม้า” อัมพุทส่งเสียงฉะฉาน พร้อมพนมมือไหว้อย่างสวยงาม

“โอย น่ารัก น่ารักเหมือนนินเลยลูก” บุญศรีย่อตัวลงรับไหว้และรั้งเด็กชายเข้ามาหอมแก้ม มือเรียวลูบผมลูบแก้มใสของอัมพุทอย่างถูกใจ “ชื่อพุดใช่ไหมจ๊ะ”

“ใช่ครับหม่าม้า”

“ไม่ได้ลูก ต้องเรียกว่าอาม่า ไม่ใช่หม่าม้านะจ๊ะ” อาม่าคนใหม่ตู่เอาหลานของเพื่อนลูกมาเป็นหลานตัวเองเรียบร้อย

“ครับอาม่า” อัมพุททำตามอย่างไม่มีข้อสงสัย เด็กชายตัวน้อยนั้นว่านอนสอนง่าย จนบางครั้งธนินทร์เองก็กลัวว่าจะเชื่อคนง่ายไปด้วย

“แล้วไปไหนกันมาล่ะลูก อาตี๋ก็หุบเงียบเลยนะ ไม่ยอมบอกหม่าม้าว่าจะพานินมาบ้าน หม่าม้าเลยไม่ได้เตรียมของโปรดนินไว้เลย”

“แม่อ้ะ ลูกแม่ชื่อต้อมนะ ไม่ได้ชื่ออาตี๋สักหน่อย” เรวัตทำปากยื่นเหมือนเด็ก ขัดกับขนาดตัวจนน่าขำ

“จะตี๋จะต้อมมันก็คนเดียวกันนั่นแหละ อย่าเรื่องมาก”

“ไม่ได้เรื่องมากสักหน่อย แล้วก็ไม่ได้ไม่บอกแม่ด้วย ต้อมบังเอิญเจอไอ้นินมันเมื่อเช้าต่างหาก”

“ไปเจอกันที่ไหนล่ะ”

“เรื่องมันยาวอะแม่ เดี๋ยวต้อมเล่าให้ฟัง แต่เย็นนี้แม่ทำไก่ตุ๋นยาจีนให้สักตัวสิครับ เอาแบบกินแล้วอ้วนทันตาเห็นเลยนะ จะเอาไปกรอกปากไอ้นิน ดูมันดิแห้งจะเป็นกระดาษอยู่แล้ว ทั้งน้าทั้งหลานเลย”

“นั่นสิลูก ไปทำอะไรมา หือ ข้าวปลาไม่ค่อยกินรึไง เดี๋ยวหม่าม้าทำกับข้าวบำรุงให้เอง คืนนี้นินนอนที่นี่นะจ๊ะ” บุญศรีพูดเองเออเองเสร็จ ไม่ปล่อยช่องว่างให้ใครได้แทรก แล้วขอตัวไปซื้อหาวัตถุดิบมาทำอาหารไว้อย่างที่พูด

............................................

บรรยากาศบนโต๊ะอาหารมื้อค่ำดูสดชื่นและสนุกสนาน จนอัมพุทส่งเสียงหัวเราะคิกคักอยู่เกือบตลอดเวลา ซึ่งนั่นทำให้ธนินทร์สบายใจขึ้นมาก เพราะตั้งแต่อัมพุทเสียพ่อแม่ไป ซ้ำยังต้องเจอความโหดร้ายของญาติที่ฝากเลี้ยงไว้ เด็กน้อยก็ซึมเศร้า ไม่ร่าเริงเหมือนเคย

หลังอาหารเย็นยังมีของหวานเป็นลูกตาลลอยแก้วที่อัมพุทขอเข้าไปช่วยทำ เด็กน้อยอมยิ้มภูมิใจที่ได้ทำขนมให้น้าชายได้รับประทานซ้ำยังอร่อยจนทุกคนออกปากชมเสียด้วย แม้จะมีฝีมือของอัมพุทอยู่ไม่ถึงครึ่งก็ตามที

“พุดไปนอนก่อนดีกว่า” เรวัตบอกเมื่อเห็นอัมพุทขยี้ตาอยู่หลายครั้ง

“ง่วงแล้วเหรอ น้านินพาไปนอนนะ” หนุ่มร่างเล็กอุ้มหลานชายที่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนขึ้นไปบนห้องโดยมีเรวัตขึ้นไปส่งด้วย

ห้องนอนของเรวัตยังคงสภาพเดิมเมื่อครั้งที่ธนินทร์มาค้างครั้งสุดท้าย อุปกรณ์วาดรูปกระจัดกระจายอยู่เต็มห้อง รูปถ่ายฝีมือเจ้าของห้องแปะอยู่ตามผนัง ธนินทร์ยิ้มกับภาพครั้งเมื่อยามเรียนมากมาย ช่วงเวลาที่เขามีความสุขและยังไม่ต้องมีเรื่องให้คิดจนปวดหัวเหมือนตอนนี้

เดินทะลุเข้าไปข้างในจึงจะเป็นเตียงนอนหลังใหญ่ ในส่วนนี้กลับโล่งไม่มีของวางให้เกะกะรกตาเหมือนห้องที่ผ่านมา หนุ่มร่างบางยิ้มกับตัวเอง นิสัยของรุ่นพี่คนเก่งไม่เคยเปลี่ยนไปเลยสักนิด

“ห้องเฮียต้อมมีห้องเยอะแยะเลยครับ พุดเดินหลงทางด้วย” เด็กชายเงยหน้าขึ้นมาบอกสองหนุ่ม

“โห ขนาดนั้นเลยเหรอ” เรวัตหัวเราะเบาๆ ห้องนี้ออกแบบร่วมกันระหว่างเขาและธนินทร์ จึงมีห้องย่อยอยู่ถึงสี่ห้องด้วยกัน นั่นคือ ห้องน้ำ ห้องนอน ห้องทำงาน และห้องทำงานออกแบบ ครบทุกอย่างที่เขาต้องการ

“เฮียต้อมเขาตัวโตนี่ครับ อยู่ห้องเดียวไม่พอหรอก” ธนินทร์อธิบายให้หลานชายเข้าใจอย่างไม่สมเหตุสมผล แต่เจ้าหนูก็เชื่ออย่างจริงจัง

“งั้นพุดตัวโตแล้วจะสร้างบ้านมีหลายๆ ห้องด้วย” อัมพุทบอกพลางปีนขึ้นเตียงสอดตัวเข้าผ้าห่มตามความช่วยเหลือของธนินทร์ เรวัตหัวเราะลั่น เด็กๆ ก็หลอกง่ายอย่างนี้แหละ

ไม่ถึงห้านาทีเด็กชายอัมพุทก็หลับสนิท ธนินทร์และเรวัตจึงลงมาข้างล่างเช่นเดิม โดยมีคุณแม่บุญศรีที่เพิ่งวางโทรศัพท์จากสามีรออยู่

“แม่ คุยกับดาร์ลิ้งเหรอ” เรวัตล้อแม่ตามความเคยชิน

“เออสิ หม่าม้าบอกป๊าเขาไปว่านินจะมาอยู่ที่บ้าน ป๊าเขาดีใจใหญ่เลยรู้ไหม” บุญศรีบอกกับธนินทร์อย่างเอ็นดู

“ป๊าจะกลับมาเมื่อไหร่ครับ นินไม่ได้เจอป๊าตั้งนานแล้ว” บัญชาบิดาของเรวัตเป็นเจ้าของบริษัทส่งออกข้าวโดยมีตลาดส่วนใหญ่อยู่ทางฮ่องกง ต้องบินไปบินกลับอยู่เสมอ ส่วนลูกชายคนเดียวอย่างเรวัตนั้นกลับเลือกเรียนสถาปัตย์ตามความต้องการของตัวเอง แต่เมื่อศึกษาจบกลับมาช่วยงานพ่อ

ธนินทร์เคยถามเหตุผลที่เรวัตเลือกเรียนสาขานี้ แต่กลับไปทำกิจการของที่บ้านก็ได้คำตอบมาว่า

‘งานที่บ้านไงๆ กูก็ต้องทำ แล้วจะไปเรียนซ้ำกับงานทำไม เบื่อตายห่า ที่สำคัญนะ ถ้ากูไปเรียนบริหาร ก็อดรู้จักกับมึงอะดิ’

“ต้นเดือนหน้าโน่นแน่ะ” บุญศรียิ้มอย่างใจดี “นินมานั่งคุยกับหม่าม้าก่อนดีกว่านะ” สองหนุ่มเดินตามมารดาไปห้องรับแขกแต่โดยดี

“มีอะไรเหรอครับหม่าม้า”

“เจ้าต้อมมันเล่าเรื่องนินให้หม่าม้าฟังแล้ว นินย้ายมาอยู่นี่เลยดีไหมลูก ห้องหับเยอะแยะ ไม่ต้องไปหาที่ไหน” คุณแม่ชักชวนอย่างเต็มใจ และยิ่งกว่าเต็มใจเสียด้วยซ้ำ เพราะเธอรักธนินทร์เหมือนลูกตัวเอง

ใครๆ อาจจะมองว่าเป็นเพียงแค่คำพูด แต่สำหรับบุญศรีเองแล้วเธอรู้ดีว่านี่ไม่ใช่คำพูดแสดงความเอ็นดู เพราะนอกจากความน่ารักและนิสัยนบนอบเอาใจที่ทำให้บุญศรีและบัญชาถูกใจตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบนั้น ธนินทร์ยังมีบุญคุณที่ชาตินี้เธอและสามียอมตอบแทนด้วยทุกสิ่ง

ลูกชายคนเดียวของบุญศรีก็เป็นเหมือนเด็กทั่วไป เที่ยวเล่นและกินเหล้าตามประสาวัยรุ่น แต่ก็อยู่ในกรอบในเกณฑ์ที่พอรับได้เสมอ แม้จะอยู่ในกรอบเกณฑ์แต่ก็มีเวลาที่ผิดพลาด...

วันนั้นเรวัตดื่มเหล้ากับเพื่อนจนดึก และจะขับรถกลับบ้าน ธนินทร์ทักท้วงเพราะเห็นว่ารุ่นพี่เมาเกินกว่าจะขับรถได้ แต่เรวัตนั้นกลับยืนยันในความสามารถของตัวเอง ขับรถกลับบ้านโดยไม่สนใจคำห้ามของใคร

ด้วยความเป็นห่วง ธนินทร์จึงชวนเพื่อนอีกสามคนขี่รถจักยานยนต์สองคันตามไปส่ง ระหว่างทางเรวัตเกิดอุบัติเหตุรถแฉลบปีนเกาะกลางจนพลิกคว่ำครูดกับพื้นถนนไปหลายสิบเมตร เพื่อนที่ตามไปส่งเรวัตคนหนึ่งเล่าให้เธอฟังว่ามีไฟลุกท่วมบริเวณท้ายรถ จึงไม่มีใครกล้าเข้าไปช่วยเพราะกลัวถังน้ำมันจะระเบิด แต่คนเดียวที่ทิ้งรถมอเตอร์ไซต์ของตัวเองแล้ววิ่งเข้าไปลากเรวัตที่สลบออกมาจากซากรถอย่างไม่ฟังเสียงห้ามของใคร คือ ธนินทร์

หนุ่มรุ่นน้องตัวเล็กกว่าเรวัตมากนัก แต่ใช้เรี่ยวแรงสุดกำลังลากเรวัตออกห่างมาได้ โชคยังดีที่น้ำมันในถังมีน้อยและรั่วออกมาก่อน จึงไม่เกิดการระเบิดใหญ่โตแต่ก็ลุกไหม้ท่วมคัน เหตุการณ์ครั้งนั้นเรวัตรอดตายอย่างปาฏิหาริย์ มีอาการบาดเจ็บเพียงกระดูกแขนร้าวเล็กน้อย และคิ้วแตกเย็บไปยี่สิบเข็มเท่านั้น แต่ถ้าธนินทร์ไม่ช่วย คำว่าปาฏิหาริย์คงไม่เกิดกับเรวัตแน่นอน

“หม่าม้าครับ นินยังไหวครับ หม่าม้าไม่ต้องห่วงนินนะ ถ้านินไม่ไหวเมื่อไหร่ นินจะมาหาหม่าม้าคนแรกเลย” เสียงนุ่มเอ่ยพร้อมกุมมือของบุญศรีไว้อย่างซาบซึ้ง แต่ตราบใดที่แขนขาและสมองเขายังมี เขาจะไม่ยอมอยู่เฉยๆ เกาะใครกินเป็นอันขาด

“คราวนี้นินก็ไม่เห็นมาหาหม่าม้าเลยนี่ นี่ถ้าเจ้าต้อมไม่บังเอิญไปเจอ หม่าม้าก็ยังไม่รู้ใช่ไหมว่านินลำบาก” คุณแม่บุญศรีทำเสียงน้อยใจ

“นินขอโทษครับ” ธนินทร์ยิ้มบางๆ แล้วเลื่อนตัวเข้าไปกอดเอวประจบ “นินยังไหวจริงๆ ครับ”


“เห็นไหมแม่ ต้อมบอกแล้ว ไอ้นินมันไม่ยอมหรอก หัวดื้อจะตาย” เรวัตพูดเชิงบ่น พลางมองภาพน่ารักตรงหน้า น้อยครั้งที่เขาจะกอดเอวอ้อนแม่อย่างนี้ แม่เขาจึงถูกใจลูกชายขี้อ้อนอย่างธนินทร์

“เพราะต้อมน่ะแหละ บอกให้จีบนินมาเป็นลูกสะใภ้หม่าม้าก็ไม่ยอมทำ ถ้าเป็นลูกสะใภ้ก็ต้องอยู่บ้านนี้ไปที่อื่นไม่ได้” บุญศรีขึงตาใส่ลูกชาย

“อ้าวๆ แม่ ไอ้นินมันผู้ชาย”

“มันยุคไหนแล้วไอ้ต้อม เกย์เดินกันเกลื่อนเมือง” คุณแม่แว้ดใส่

“อ้าวแม่กู เรียกลูกไอ้หน้าตาเฉยเลย” เรวัตบ่นเบาๆ “ไอ้นินไม่ใช่สเป็คอะแม่ แม่งเรียบร้อยเกิน เถียงก็ไม่เก่ง ด่าก็ไม่เป็น ตามใจต้อมเกินไป”

“ตามใจแล้วไม่ดีรึไงยะ”

“ตามใจมากก็เสียคนดิแม่ก็ นี่ถ้ามันด่าเก่งกว่านี้อีกหน่อย ต้อมไม่รอให้แม่บอกหรอก ปล้ำมันทำเมียนานแล้ว” เรวัตตอบตามความจริง เขาเคยคิดว่าตัวเองรักธนินทร์ แต่ก็รู้ตัวเกือบจะทันทีว่า ความรักของเขานั้นเป็นความรักแบบพี่น้อง เพราะไม่เคยนึกพิศวาสอยากมีความสัมพันธ์ทางกายกับน้องชายร่วมโลกคนนี้เลยสักครั้ง มีเพียงความต้องการที่จะอยากปกป้องและทำให้น้องรักคนนี้มีความสุขที่สุดเท่านั้น

“เอ๊ะไอ้ลูกคนนี้ จะเอาเมียด่าเก่งๆ แต่งกับหมาเลยไหม” บุญศรีว่าอย่างขัดใจ

“โหยแม่ ด่าไม่ใช่เห่า”

“เฮียต้อมเขาแอบปิ๊งหนุ่มน้อยปากจัดอยู่แล้วครับหม่าม้า” ธนินทร์อมยิ้มดูสองแม่ลูกเถียงกันอย่างเพลิดเพลินด้วยเรื่องเดิมๆ ที่เคยได้ยินมาแล้วทั้งสิ้น

“ไอ้นิน ปากเสียแล้วมึง” เรวัตถลึงตาใส่ แล้วลากธนินทร์มาอุดปากเอาไว้

“คนไหน ใครๆ” บุญศรีรีบถามอย่างตื่นเต้น

“ไม่มีหรอกแม่ ไอ้นินมันมั่ว”

“จะบอกไม่บอก” คนเป็นแม่ทำตาวาวใส่จนเรวัตกลืนน้ำลายอย่างฝืดคอ

“น้องเทียนลูกอาปักวัฒนาอะหม่าม้า แต่ไม่ได้ปิ๊งนะ แค่หยอกน้องเขาเล่นๆ” เรวัตรีบแก้ตัว บุญศรีอึ้งไปอึดใจอย่างคาดไม่ถึง

“ต้อมเอ๊ย ขืนไปจีบเขาจริงๆ คงโดนเจ้าสัวเอาปืนไล่ยิงออกมาแน่” ความเป็นไปได้แทบจะติดลบ ลูกชายคนเล็กของเจ้าสัววัฒนา เจ้าของธุรกิจทอผ้า เครื่องนุ่งห่ม และส่งออกอีกมากมาย นอกจากจะหวงลูกแล้วยังหัวโบราณ และเชื่อเรื่องดวงชะตาฟ้าลิขิต คงไม่มีทางยอมรับเรื่องที่จะให้ลูกชายตัวเองมาแต่งงานกับผู้ชายเป็นแน่

“ต้อมก็ยังไม่อยากได้กระสุนมาประดับหน้าผากหรอกแม่ บอกแล้วไอ้นินมันมั่ว” เรวัตหัวเราะเสียงดัง ธนินทร์เองก็ได้แต่ยิ้มอย่างเห็นใจ ใครจะรู้บ้างว่าเบื้องหลังเสียงหัวเราะสดใสคือ การที่ต้องหักห้ามและเตือนใจตัวเองไม่ให้ถลำลึกกับสิ่งที่เป็นไปไม่ได้

เทียน เป็นเด็กรุ่นเดียวกับธนินทร์แต่อยู่ต่างคณะ ด้วยความที่พ่อแม่ของเรวัตและเทียนรู้จักกัน เรวัตจึงพลอยรู้จักเทียนไปด้วย เด็กหนุ่มมีนิสัยของลูกคนเล็ก คือ เอาแต่ใจ แต่ก็เป็นในแบบน่ารักๆ และไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน ขี้งอน ด่าเก่ง และปากเสียอย่างที่เรวัตชอบ แต่ก็รู้ดีว่าหากถึงขั้นรักเมื่อใด ก็คงมีแต่เสียใจ เทียนเองก็รู้ดี ทั้งสองจึงพยายามรักษาระยะห่างเอาไว้ให้คงที่เสมอ

............................................

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: IIMisssoMII ที่ 10-08-2010 21:59:26

โอ้ว คุณแม่หัวสมัยใหม่

เดา นายเอก พระเอกไม่ออกอ่ะ

รึเราเซ้นไม่ดี


แต่ ลุ้น น้องพุด กะน้านินอ่ะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 10-08-2010 22:03:45

หึๆๆๆทันสมัยจริงนะคุณแม่

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 10-08-2010 22:13:50

เอ๊า แล้วคู่ไหนเป็นคู่ไหนนะเนี่ย

หลานพุดน่าร๊ากกกกกกกจริงๆ

บวกๆ ค่า

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 10-08-2010 22:26:35

ง่า พี่ต้อมไม่ใช่พระเอกหรอกเหรอเนี้ย

งั้นรอลุ้นต่อไป

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: NASS.NET ที่ 10-08-2010 22:27:35

เอ๊ะ?!~
ตกลงยังไงคะเนี้ย
เฮียไม่ใช่พระเอกหรอกหรอคะเนี้ย
เกย์ดาร์พลาดแฮะ
มาต่อเร็วๆนะคะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 10-08-2010 22:29:21

เรื่องราวน่ารักดีค่ะ สงสัยจังเรื่องนี้ใครเป็นพระเอกน้า

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 10-08-2010 22:46:59

อ๊ายยยยยยยยยย
ปลาบปลื้ม คุณแม่ีเฮียต้อม
เก๋มากค่ะ
อ่านไป ยิ้่มไป

รออ่านตอนต่อไปค่า

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 10-08-2010 22:58:28

อ้าว... เฮียต้อมไม่ได้คู่หนูนินเหรอ   :z3:


แล้วสรุปใครคู่ใครคะเนี่ย 3 ตอนแล้ว พระเอกยังไม่เสนอหน้ามาเลย งงแล้วเนี่ย  :serius2:


รอตอนต่อไป  :call:

รักคนแต่ง และคนโพสท์  :L1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: Chanta ที่ 10-08-2010 23:07:28

 o13
เรื่องราวเริ่ม ดร่าม่าเเร่ะ...
กำลังสนุก.. มาต่อเร็วๆน่ะ รออยู่ ๆ :bye2:
 :call:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: zingiber ที่ 10-08-2010 23:58:41

อ้าว เฮียต้อมไม่ได้ชอบนินเหรอ ว้าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: วิหคท่องนภา ที่ 11-08-2010 00:01:02

ว้า.....ซะงั้นอ่ะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 11-08-2010 00:14:33

น่ารักจริงๆเลย

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 11-08-2010 02:51:08

คุณแม่ทันสมัยมากๆ
เอ๋ หรือจริงๆแล้วคุณแม่เป็นสาววายกันล่ะนี้
น้องพุดน่ารัก น้านินก็น่ารัก

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 11-08-2010 03:07:37

อ่านกี่รอบก็ไม่เบื่อจริงๆ
น้องพุดกะน้านินน่ารัก
เฮียต้อมก็แสนดี
 :impress2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: YELLOWSTAR ที่ 11-08-2010 03:51:16

อาหม่าม้าเจ๋งอ่ะ  สุดยอดดดด

ใจกว้างเท่ามหาสุทรเลยยยย   :impress2: :impress2:

เฮียต้อมเปลี่ยนใจมาชอบนินเหอะ

คนนี้น่ารักจิงๆ  555555++

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: Natavishi ที่ 11-08-2010 04:10:13

 :laugh: :laugh: :laugh:

เรื่อง นี้ น่า รัก ดี น่ะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: koraorni ที่ 11-08-2010 10:43:30

อ๊าแล้วเมื่อไหร่เนื้อคู่นินจะปรากฎล่ะเนี่ย
อย่างน้อยตอนนี้ก้อมีเฮียต้อมคอยดูแลละนะ
หม่าม้าได้ใจอย่างแรงเลยอะ
ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 11-08-2010 11:09:57

อ้ะ  แล้วพระเอกอยู่ไหนเนี่ยะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 11-08-2010 12:29:09

คุณแม่ได้ใจมากเลย      o13   o13

แต่ยังไม่รู้เลยอ่ะว่า ใครคู่ใคร 


 :z10:   :z10:



 :z13:   :z13:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: K2KARN ที่ 11-08-2010 12:46:35

+1 พี่ทิพย์  :mc4:



เค้าชอบเรื่องนี้มว๊ากกกกกกกกกก  :impress2:
เพียงแต่ว่ามันจบแบบ ... มากไปหน่อยนะ (ละไว้กลัวหาว่าสปอยล์)
เอาเป็นว่าชอบมาก ดีใจที่พี่ทิพย์เอามาลงให้ชาวเล้าได้อ่านกัน  :L2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 11-08-2010 18:16:51

หม่าม้าน่ารักมากเลย ทันสมัยด้วย อิอิ
แต่พี่ต้อมก็เป็นพี่ชายที่แสนดีจริงๆ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 3
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 11-08-2010 19:41:26

ตอนที่ 4

อัมพุทที่แต่งตัวเรียบร้อยน่ารักด้วยฝีมือของอาม่าบุญศรี นั่งตื่นเต้นอยู่บนเบาะหลังของรถยนต์คันเดิม และกำลังเคลื่อนเข้าใกล้ถึงจุดหมายเต็มที โรงเรียนประถมเอกชนเล็กๆ มองเห็นได้ในระยะสายตาทำให้พ่อหนูน้อยรีบยื่นตัวมาข้างหน้าเพื่อจ้องมองให้ชัดเจน

“น้านิน เห็นแล้วๆ” อัมพุทยิ้มกว้างอย่างดีใจ

“ไม่ต้องตื่นเต้นเลยพุด ยังไงก็ได้เรียนแน่ๆ มากับเฮียต้อมไม่มีพลาด” เรวัตทำหน้าขึงขัง โรงเรียนประถมแห่งนี้เป็นเพียงโรงเรียนเล็กๆ และเปิดทำการสอนมาได้ไม่ถึงสิบปี แต่สำหรับธนินทร์แล้วก็ถือว่าดีเกินพอเมื่อเทียบกับการที่หลานจะไม่มีที่เรียน

“ขอบคุณนะครับเฮียต้อม” หนุ่มร่างบางยิ้มบางๆ อย่างสบายใจ เพียงแค่เช้าวันที่สองในบ้านของเรวัต เขาก็ได้รับความช่วยเหลือจัดการเรื่องที่เรียนของอัมพุท

“เฮ่ย เดี๋ยวมีตื้บ เรื่องแค่นี้มาทำขอบคงขอบคุณ” หนุ่มร่างสูงบอกอย่างขัดใจ เรื่องแค่นี้เขายิ่งกว่าจะเต็มใจทำให้เสียอีก จะมาคิดว่าเป็นบุญคุณให้มากเรื่องทำไมกัน ขนาดธนินทร์ช่วยชีวิตเขาเอาไว้ยังไม่เคยเอามาพูดถึงให้เขาฟังสักครั้ง

สองหนุ่มกับอีกหนึ่งหนูน้อย เดินไปตามระเบียงของอาคารเรียนสองชั้น บรรยากาศรอบข้างเงียบเชียบเพราะยังอยู่ในช่วงปิดเทอม มีเพียงครูอาจารย์บางส่วนเท่านั้นที่ต้องมาทำงานเตรียมตัวต้อนรับเทอมใหม่ เรวัตเคาะประตูหน้าห้องครูใหญ่ควบตำแหน่งเจ้าของโรงเรียน แล้วเปิดเข้าไปตามเสียงบอกอนุญาต

“สวัสดีครับ คุณพิมพ์ภา” เรวัตชิงทักทายก่อน โดยมีสองน้าหลานยกมือไหว้ตามในทันที

“คุณเรวัต มาพอดีเลย ไหนคนไหนคะ ที่จะเอามาเข้าเรียน” พิมพ์ภาทักทายอย่างเป็นกันเอง คุณครูใหญ่วัยห้าสิบกว่าแต่หน้าตายังสดสวยอ่อนเยาว์กว่าวัย ชะโงกหน้ามองหาเด็กนักเรียนคนใหม่ ธนินทร์ดันหลานชายให้เดินขึ้นด้านหน้าพ้นรัศมีการบดบังจากร่างกายใหญ่โตของเรวัต

“สวัสดีครับคุณครู” อัมพุทยกมือไหว้อีกครั้งพร้อมเสียงทักทายดังฟังชัด แถมด้วยรอยยิ้มหวานๆ อย่างที่พ่อแม่เคยสอนมา

“ต๊าย น่ารัก ไหนมาหาครูตรงนี้สิลูก” ครูใหญ่กวักมือเรียก “ชื่ออะไรครับ”

“ชื่ออัมพุทครับ” เด็กชายรีบแนะนำตัวอย่างรวดเร็ว

“ชื่อดีเสียด้วย วันเปิดเทอมเด็กชายอัมพุทต้องมาเข้าเรียนนะครับ คุณครูให้หนูอยู่ป.หนึ่งจุดสองนะ” พิมพ์ภาอธิบายอย่างใจดี โชคดีที่นักเรียนในปีนี้ไม่ได้แออัดจนเกินไป ยังพอหาที่นั่งให้อัมพุทได้เข้าเรียนตามความต้องการของครอบครัวเจ้าสัวบัญชา

“ขอบคุณครับคุณครู” อัมพุทพนมมือไหว้อย่างสวยงาม แล้วหันไปยิ้มให้น้าชายอย่างดีใจ

“ถ้ายังไงป้าขอเอกสารของอัมพุทเลยนะคะคุณเรวัต”

“นี่ครับ ผมไม่แน่ใจว่าจะครบตามที่ต้องการหรือเปล่า” ธนินทร์รีบยื่นซองเอกสารของหลานชายให้ในทันที “เอ่อ ผมเป็นน้าของอัมพุทครับ ชื่อธนินทร์ ต้องขอบคุณคุณครูใหญ่มากๆ ครับ ที่รับพุดเข้าเรียนฉุกละหุกแบบนี้”

“ไม่เป็นไรค่ะ เรื่องแค่นี้เอง ส่วนเอกสารถ้าขาดอะไรค่อยเอามาให้วันเปิดเทอมก็ได้ค่ะ ส่วนนี่เป็นเอกสารของทางโรงเรียนเรื่องกฎ ระเบียบ เครื่องแบบนะคะ” พิมพ์ภายิ้มบางๆ เธอจะไม่รับอัมพุทเข้าเรียนได้อย่างไร ในเมื่อเป็นความต้องการของเจ้าสัวบัญชา เพราะโรงเรียนนี้ครั้งที่ก่อตั้งก็ได้กู้ยืมเงินจากบัญชามาเป็นจำนวนมาก การผ่อนส่งก็ลุ่มๆ ดอนๆ และก็ได้รับการผ่อนผันอยู่เสมอ แม้ตอนนี้จะชำระจนหมดสิ้น แต่ก็ถือว่าเป็นบุญคุณสำหรับเธอไม่น้อย
หลังจากที่เรวัตจัดการพาหนูน้อยอัมพุทไปสมัครเรียนในโรงเรียนประถมเอกชนเล็กๆ แห่งหนึ่งได้เรียบร้อยง่ายดาย หนุ่มร่างโตพาอัมพุทไปซื้อเครื่องแบบนักเรียน และอุปกรณ์การเรียนอีกมากมาย ธนินทร์นั้นขอจ่ายด้วยตัวเอง เพราะเห็นว่าเรื่องของหลานชาย เขาควรจะเป็นผู้รับภาระจัดการ แต่เรวัตก็ทำตัวหูหนวกตาบอด ลากสองน้าหลานซื้อของและแย่งจ่ายทุกงาน

“เฮียต้อม ไม่เอาแล้ว ผมจ่ายเอง”

“มึงนี่ หัดเดินเงียบๆ เป็นไหมวะ”

“เงียบไม่ไหวแล้วเฮีย หลายพันแล้ว ผมจ่ายเองเหอะ ขอร้องล่ะ” ธนินทร์แทบจะยกมือไหว้ ควักเงินทีไรเจอแขนล่ำกอดหมับเข้าทั้งตัวจนขยับไม่ได้ แล้วก็ไม่ได้เสียเงินไปตามระเบียบ

“เอ๊ะ ไอ้นี่ กูจะซื้อของให้หลาน มึงช่วยเดินตามเฉยๆ ไม่ได้รึไงวะ”

“โธ่เฮีย หลานผมนะ ให้ผมจ่ายเองเหอะ”

“ไอ้เวร เรื่องที่กูอยากให้มึงเถียง มึงไม่เคยเถียง ทีอย่างนี้เถียงกูจัง” เรวัตบ่นอย่างอดไม่ได้ ปกติรุ่นน้องหัวดื้อคนนี้เป็นประเภทเขาว่าอย่างไรก็ว่าตาม ไม่มีปากมีเสียงให้ต้องถกเถียงกัน และตามใจเขาเอามากๆ จะมีก็แต่เรื่องอย่างนี้ที่เถียงได้เถียงดี แถมขัดใจจนน่าขัดขาให้หัวทิ่ม

“น่านะ เฮียต้อม ขอผมจ่ายเถอะนะครับ” ธนินทร์ส่งเสียงอ้อนพร้อมรอยยิ้มเอาใจ

“ไม่”

“นะ พี่ต้อมนะ พี่ต้อมของนินใจดี๊ใจดี ขอนินจ่ายเองนะครับ” หนุ่มรุ่นน้องทำเสียงออดอ้อนเอาใจและใช้คำพูดน่ารักอย่างที่เรวัตชอบ กอดแขนล่ำๆ ซบหน้าลงกับไหล่หนาทำตาหวานใส่อย่างหวังผล

“ยังเหลืออะไรอีกบ้างพุด” เรวัตไม่ตอบ แต่ก้มลงไปถามเด็กตาแป๋วแทน ขืนปล่อยให้ธนินทร์อ้อนต่อไปเขาคงจะทนลูกอ้อนไม่ไหวแน่

“กระเป๋านักเรียนครับ”

“อย่างเดียว?” หนุ่มตัวโตย้อนถามเพื่อย้ำความมั่นใจ

“ครับ” เสียงใสยืนยันอย่างหนักแน่น

“งั้นมึง ซื้อกระเป๋านักเรียนให้พุดแล้วกัน”

“เฮีย!!” ธนินทร์ร้องอย่างขัดใจ “ที่เฮียจ่ายไปแล้ว ผมจะคืน...” หนุ่มร่างบางพูดไม่จบประโยคเรวัตก็แทรกขึ้นมาก่อน

“ไอ้นิน มึงรู้ไรเปล่า” เรวัตยืดตัวเต็มความสูงเป็นการกดดันคู่ต่อสู้ “กูอะ ชอบปล้ำคนเถียงเก่งๆ แล้วถ้ามึงยังไม่อยากเป็นลูกสะใภ้แม่กูด้วยการโดนปล้ำกลางห้าง มึงก็หุบปากแล้วพาหลานไปซื้อกระเป๋า โอเค?” อาตี๋ฮ่องกงหรี่ตามอง ริมฝีปากกระตุกแบบให้รู้ว่า ถ้ายังเถียงอีก ที่พูดมาจะทำจริงๆ ในทันที

“เฮียอะ” เสียงใสอ่อยลงในทันที ริมฝีปากอิ่มเบะยื่นอย่างไม่พอใจ แต่ก็ไม่กล้าขัดใจ เพราะรู้ดีว่า เรวัตพูดจริงทำจริง

“ว่าไง” เสียงแข็งย้ำถาม แม้จะไม่มีใครบ้ากล้าทำอย่างที่เขาพูด เขาเองก็ยังไม่บ้าขนาดนั้น แต่ถ้าหากจะทำจริงๆ ก็แค่ลากธนินทร์กลับบ้านแล้วจัดการรวบหัวรวบหางหาสะใภ้ให้แม่ ก็ไม่ใช่เรื่องยากสักเท่าไร แม้จะไม่ได้นึกรักอย่างคนรัก แต่รับรองว่าเขากับธนินทร์ใช้ชีวิตคู่ร่วมกันได้จนตาย

“ไปซื้อกระเป๋ากันดีกว่าพุด” ธนินทร์หน้าจ๋อยแล้วชักชวนหลานไปซื้อของ เรื่องอะไรจะเอาตัวเข้าไปเสี่ยงกับเงินจำนวนแค่นี้

“แค่นี้ก็สิ้นเรื่อง” เสียงทุ้มเปรยเบาๆ แสยะยิ้มอย่างพอใจ น้องชายเขาจัดการง่ายจะตายไป
“เฮียต้อม” ธนินทร์ชะโงกตัวไปเรียกร่างยักษ์ใหญ่ที่ยังคงนอนหลับอยู่บนเตียง

“ไรวะ” เสียงงัวเงียร้องถามกึ่งรำคาญ “เพิ่งแปดโมง มึงปลุกกูขึ้นมาทำเอี้ยไรเนี่ย” ใบหน้าง่วงงุนมองนาฬิกาบนผนังแล้วซุกหน้าลงกับหมอนอย่างรำคาญ

“ผมจะออกไปข้างนอกนะ ฝากดูพุดหน่อยได้เปล่า” ร่างบางนั่งลงขอบเตียง มือเล็กเขย่าแขนอุดมกล้ามเมื่อเห็นเรวัตหลับอีกรอบ

“ได้...” เรวัตงึมงำตอบอย่างไร้สติ ไม่ทันที่ธนินทร์จะลุกขึ้น เสียงคนง่วงก็ถามขึ้นอีก “มึงจะไปไหนวะ”

“จะไปหาห้องน่ะเฮีย เอาที่ใกล้ๆ โรงเรียนหน่อย จะได้ไม่ต้องกลัวรถติด อาจจะแวะหางานด้วยเลย เฮียเอาไรเปล่าเดี๋ยวซื้อกลับมาฝาก” ธนินทร์ตอบเป็นชุดพลางเดินไปเปิดแฟ้มเอกสารของตัวเองเพื่อเช็คความครบถ้วนเรียบร้อย

“เฮ่ย ไม่ต้องไปหา” ร่างสูงผุดลุกขึ้นนั่ง ใช้นิ้วมือขยี้ขี้ตาออกอย่างรวดเร็ว ร่างเปลือยท่อนบนมีแต่กล้ามเนื้อสวยอวดสายตาได้ไม่อายใคร แต่ธนินทร์ที่เห็นจนชินตากลับคิดแค่ว่าน้ำหนักตัวแปดสิบกว่ากิโลกรัมของเรวัตนั้นเป็นน้ำหนักกล้ามสักเท่าไร

“อ้าวเฮีย ก็ผมบอกแล้วนี่นาว่าอยู่บ้านเฮียตลอดไม่ได้หรอก อีกครึ่งปีเฮียก็ไปเรียนต่อแล้วด้วย” หนุ่มร่างเล็กทำปากยื่น เข้าใจถึงความหวังดี แต่จะให้รบกวนอาศัยอยู่ตลอดคงไม่ได้ โดยเฉพาะจะให้อาศัยในช่วงที่เจ้าของบ้านเขาไม่อยู่

“ไม่ใช่โว้ย กูหมายถึง กูหาห้องกะงานไว้ให้มึงแล้ว”

“เฮียต้อม” ดวงตาโตเบิกกว้างอย่างตกใจ ที่ผ่านมาเรวัตช่วยเหลือเขาอย่างที่คิดว่าชาตินี้ก็คงหาไม่ได้อีกแล้ว นี่ยังช่วยจัดการทุกสิ่งทุกอย่างจนตัวเขาเองแทบไม่ต้องทำอะไร

“เรื่องห้องกูคุยกะป๊ากะแม่แล้ว เดี๋ยวมะรืนนี้ถ้าไม่ติดอะไรกูจะพาไปดู” หนุ่มรุ่นพี่พูดพลางหาวหวอด “เรื่องงานกูว่าจะบอกมึงตั้งแต่เมื่อคืน แต่กูลืม”

“งานอะไรอะเฮีย” เสียงใสถามลุ้นระทึก แม้จะต้องเข้าทำงานในฐานะเด็กเส้นเขาก็จะพยายามพิสูจน์ตัวเองด้วยผลงาน และในเวลานี้ธนินทร์เองก็ไม่ได้มีทางเลือกมากพอที่จะปฏิเสธ

“มึงจบไรมาล่ะวะ ไอ้นี่” เรวัตลุกขึ้นเดินเกาพุงตัวเองหายเข้าไปในห้องน้ำ ปล่อยให้ธนินทร์รออย่างอดทนและตื่นเต้น หากได้งานตรงตามสาขาวิชาที่เรียนมาจริงก็ถือว่าเป็นโชคดีมากๆ

“เฮียครับ เฮียต้อม เฮียหางานอะไรให้ผมครับ” หนุ่มร่างบางเข้าไปป้วนเปี้ยนเดินตามเรวัตที่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ หนุ่มตัวโตในสภาพผ้าขนหนูผืนเดียวพันเอวออกมาแกล้งทำหน้าขรึมเดินมุ่งไปหาเสื้อผ้ามาสวม

“ไอ้นิน ขวางกูจัง เดี๋ยวผ้ากูหลุด” เรวัตร้องบอก เมื่อน้องชายโผล่มาขัดขาทางซ้ายทีขวาที

“เฮียก็บอกก่อนสิ” เสียงใสต่อรอง

“ให้กูแต่งตัวเสร็จก่อน”
“แต่งตัวไม่ได้ใช้ปากสักหน่อยนี่เฮีย”

“ไอ้นี่ พุดไปไหนวะ” คนตัวโตเปลี่ยนเรื่องหน้าตาเฉย คว้าเสื้อในตู้มาสวม

“อยู่ข้างล่างกับหม่าม้า เฮียอะ บอกหน่อยสิ นะนะ” ธนินทร์ยังไม่ละความพยายาม

“มึงไปตามพุดขึ้นมาดูน้ามันโดนปล้ำหน่อยเด๊ะ” เรวัตฉีกยิ้มจนตาปิด ขืนยังไม่เลิกถาม เขาจะทำตามที่พูดจริงๆ

“โหเฮีย เล่นงี้อีกละ นึกว่ากลัวเหรอ” แก้มเนียนพองออก พี่ชายเขานี่ขู่ได้ขู่ดีจริงๆ

“ท้ากูเหรอไอ้นิน มานี่เลยเดี๋ยวจัดให้” มือใหญ่คว้าแขนเรียวบางเอาไว้ แต่ไม่ทันธนินทร์ที่เตรียมชิ่งเอาไว้ก่อนแล้ว

“ไม่เอาล่ะเฮีย เดี๋ยวเทียนมาแหกอกผม” เสียงใสหัวเราะล้อเลียน คนที่รู้ถึงความสัมพันธ์ของเรวัตและเทียนมีเพียงธนินทร์คนเดียวเท่านั้น

ใบหน้าขาวแต่หล่อคมแบบพระเอกฮ่องกงเงียบไปอึดใจ ก่อนจะเอ่ยปากออกมาด้วยเสียงแผ่วเบา

“เรื่องของกูกับเทียนมันเป็นไปไม่ได้หรอกว่ะนิน”

“ทำไมล่ะเฮีย” ธนินทร์ถามอย่างเห็นใจ แม้จะพอรู้มาบ้างว่าทางครอบครัวของเทียนนั้นเข้มงวด

“มึงคิดว่าเตี่ยเขาจะยอมให้ลูกชายมาชอบกับผู้ชายด้วยกันเหรอวะ”

“ลองดูสิเฮีย” มือบางบีบต้นแขนให้กำลังใจ

“ไม่ใช่กูไม่กล้าไปบอกเตี่ยเขาหรอกว่ากูคิดไรกับลูกชายเขา แต่กูไม่อยากให้เทียนเสียใจ เทียนมันรักเตี่ยมันจะตาย มันไม่กล้าทำให้เตี่ยมันผิดหวัง” เรวัตถอนหายใจเฮือกใหญ่ ความรักของเขาดูเหมือนจะมีอุปสรรคสำคัญที่ยังหาทางแก้ไขไม่ได้ และเขาก็คิดว่าคงไม่มีทางเสียด้วย นอกจากตัดใจ

“มันต้องมีหนทางสิเฮีย เดี๋ยวผมช่วยคิดนะ วันนี้คิดไม่ออกพรุ่งนี้ก็คิดออก ถ้ามันยังไม่ออกอีกก็คิดไปเรื่อยๆ สักวันก็ออกเองแหละ” ธนินทร์พูดด้วยน้ำเสียงแจ่มใสเต็มไปด้วยความหวัง

“กว่าจะคิดออกไม่แก่ตายพอดีเหรอวะ” เสียงทุ้มหัวเราะเบาๆ น้องชายเขาช่างน่ารัก รู้จักทำให้เขาสบายใจเสมอ น่าเสียดายที่หัวใจคนเรามันห้ามไม่ได้ ถ้ามันสั่งได้ง่ายๆ เขาคงจะสั่งให้ตัวเองรักธนินทร์

“ขอบใจว่ะนิน มีมึงเป็นน้องนี่โชคดีจริงๆ” มือใหญ่โยกหัวเล็กเบาๆ

“ได้เฮียเป็นพี่ก็โชคดีเหมือนกัน” ริมฝีปากอิ่มฉีกยิ้มกว้าง ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องเริ่มต้นเซ้าซี้เรวัตเรื่องงานต่อไป

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: aimsun ที่ 11-08-2010 20:25:48

ผิดคาดแฮะ ใครพระเอกหว่า ??   :confuse:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: BP109 ที่ 11-08-2010 20:36:05

เฮียต้อมมมม  เปลี่ยนใจมารักธนินทร์เหอะ  ออกจะน่ารักขนาดนี้ๆๆๆๆ :impress2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 11-08-2010 20:40:44

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย น่ารัก ทั้งเฮียต้อม และ น้านินเลย แอร๊ยยยยย~~!!~

มันน่าน้านินเถียง เฮียต้อมบ่อยๆจริงๆ.. เผื่อป๋าแกจะเปลี่ยนใจมามองคนข้างๆบ้าง :-[

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: shoky_9 ที่ 11-08-2010 20:57:41

 o18  น่ารัก

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 11-08-2010 21:03:38

ใจสลาย เฮียต้อมของพุท !!!!!!
เอ้า !!!!! เป็นพี่ชายก็หยวน

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 11-08-2010 21:04:44

มันจะเกิดอะไรขึ้น
ต้องคอยติดตามซะแล้วสิ
อิอิ
 :z1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 11-08-2010 21:05:11

สรุป ใครพระเอกคะ

พระเอกของชั้น เอ๊ย ของน้องนินอยู่ไหน ปรากฎตัวด่วน :call:

น้องนินน่ารักจะตาย :o8: ทำไมเฮียต้อมไม่รักง่ะ ขัดใจจริงอะไรจริง  :serius2:


 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 11-08-2010 21:41:27

พี่ชายคนนี้น่ารักจังห่วงน้องสุดๆ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: CHIVAS ที่ 11-08-2010 21:44:13

ตามอ่านทันแล้ววววววววววววววววว
อยากได้ลูกชายแบบหนูพุดเลยอ่ะ
เป็นเด็กที่น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกก   :man1:

ชักอย่างจะให้น้านินเถียงเก่งๆแล้วซิ  เฮียต้อมจะได้ปล้ำซะเลย  หุหุ
หรือว่าจะลุ้นคู่เฮียต้อมกับเทียน ?

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 11-08-2010 22:06:40

โอ๊ยยย  น่ารักกันทั้งบ้านเลย  :m1:
ว่าแล้วก็แอบลุ้นเงียบๆดีกว่า

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: IIMisssoMII ที่ 11-08-2010 22:20:29

ความรักแบบ พี่น้อง ใช่ ป่ะ
โอ้ย เดาเรื่อง ไม่ถุกเลย

ลุ้นดีกว่า อ่านเรื่อย ๆ อย่าคิดมากก

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 11-08-2010 22:29:19

เฮียต้อมจับนินปล้ำเหอะ
เด่วแม่ยกเล้าเป็ดช่้วยดูต้นทางให้
5555+
ชอบเฮียต้อมอ่ะ
ไม่อยากปล่อยให้ึคนอื่นเลย
อยากเก็บไว้ให้นิน ฮิฮ่าาาา

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 11-08-2010 23:21:10

พระเอกค่า อยู่ไหนเอ่ย มาเข้าฉากยังอะคะ

แสดงตัวหน่อยเร็ว  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: วิหคท่องนภา ที่ 12-08-2010 00:59:05

โอย  พี่น้องคู่นี้นิ   เฮียก็ทีเล่นทีจริงอยู่ด้ายยย

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: PandP ที่ 12-08-2010 01:18:32

ใคร คือ พระเอก? 555

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 12-08-2010 01:23:26

เอะอะ ก็ขู่จะปล้ำ
แน่จริงก็ปล้ำเลยเซ่
คนอ่านตั้งตารออยู่  :laugh:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 12-08-2010 01:24:13

บอกได้คำเดียวว่าน่ารักๆ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 12-08-2010 15:27:35

เสียดายที่เฮียต้อมไม่ได้รักนิน ไม่งั้นหาคู่พระนายเจอแล้ว  :laugh:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 12-08-2010 16:33:12

พอดีจะกลับบ้านต่างจังหวัดเสาร์อาทิตย์นี้ ดังนั้นขอโพสต์ล่วงหน้า 2 ตอนเลยค่ะ แล้วเจอกันวันอาทิตย์ค่ำๆ ตอนอวสาน

ตอนนี้มีแขกรับเชิญเป็นน้องโมจิ จากเรื่องเจ้านายจ๊ะจ๋าด้วย ไม่รู้ว่ารู้จักป่าว  :z2: :z2:

ตอนที่ 5

รถยนต์หรูคันเดิมจอดเทียบริมทางเท้าหน้าอาคารสำนักงานความสูงเจ็ดชั้น ธนินทร์ก้าวลงจากรถแล้วเงยหน้ามองหาป้ายชื่อตึกอย่างรวดเร็ว ‘FIRST LAND’ รับออกแบบ ก่อสร้าง ครบวงจร

“ตามมาเดะไอ้นิน จอดได้แค่บ่ายสามนะมึง เดี๋ยวพ่อมาล็อคขากู” เรวัตกวักมือเรียกแล้วเดินนำเข้าตัวอาคารอย่างรีบเร่ง มือใหญ่ถือสมุดภาพส่วนหนึ่งของธนินทร์ โดยมีเจ้าตัวหอบที่เหลือตามมา

“เฮีย เขาจะรับผมจริงอะ” หนุ่มร่างบางถามอย่างไม่มั่นใจนัก เพราะบริษัทนี้ก็ไม่ใช่บริษัทใหญ่มากมายที่พอจะมีตำแหน่งว่างให้เข้ามาทำง่ายๆ

“รับสิวะ แต่เป็นฟรีแลนซ์นะมึง ไม่ใช่งานประจำ เอาเปล่าล่ะ” สองหนุ่มเดินเข้าลิฟท์พร้อมกดชั้นที่ต้องการ ใจจริงเรวัตอยากให้ธนินทร์ทำงานกับเขามากกว่าแม้จะไม่ใช่สายที่เรียนมาแต่เขามั่นใจว่าน้องชายคนเก่งของเขาทำได้ และก็รู้อีกนั่นแหละว่าธนินทร์อยากเป็นสถาปนิกเต็มตัวมากกว่า ซึ่งเขาเองอยากให้ธนินทร์ได้ทำในสิ่งที่ชอบ และการให้ไปทำงานกับเขาคงต้องใช้เวลาเกลี้ยกล่อมธนินทร์อีกมาก...ซึ่งเรวัต...ขี้เกียจ...เหนื่อยด้วย

“ฟรีแลนซ์จริงหรือเฮีย” เสียงใสร้องถามอย่างตื่นเต้น ไม่ใช่ว่าไม่อยากได้งานประจำ แต่อัมพุทยังเด็กนัก ซ้ำยังเป็นเด็กขาดพ่อแม่เสียด้วย เขาควรจะต้องมีเวลาให้กับหลานได้เต็มที่ การได้งานอิสระย่อมเป็นเรื่องที่ดี “ดีเลยเฮีย ผมจะได้ไม่ต้องห่วงพุด ไม่อยากเอาไปฝากเลี้ยงตอนทำงาน”

“เออสิ ถึงแล้ว มึงฉีกยิ้มหวานๆ ไว้นะ พี่วุฒิแพ้คนน่ารัก” เรวัตหันมากำชับ เขารู้อยู่แล้วว่าถ้าธนินทร์เลือกได้คงไม่อยากทำงานประจำ เพราะด้วยนิสัยส่วนตัวและภาวะบังคับในปัจจุบัน เรวัตจึงพยายามหางานที่เหมาะสมกับธนินทร์ที่สุด

“ไงไอ้ต้อม ตรงเวลาเชียวนะมึง” สุรวุฒิร้องทักมาแต่ไกล

“แหมพี่ ผมน่ะมันคนมีระเบียบ” อาตี๋หนุ่มยิ้มพร้อมยกมือไหว้ทักทาย

“ระเบียบเอี้ยน่ะสิมึงน่ะ มาเรียนไม่เคยตรงเวลาเลย”

“นั่นมันตอนพี่วุฒิอยู่ พอพี่จบตัวขี้เกียจมันก็หายไปด้วย ผมเลยกลับตัวกลับใจ เข้าตรงเวลาเป๊ะๆ” มือใหญ่แบตรงทำท่าฟันฉับๆ ย้ำว่าตัวเองตรงเวลาจริง

“อ้าวด่ากูเป็นตัวขี้เกียจซะงั้น” สุรวุฒิหัวเราะลั่น “ไหนวะเด็กมึง นี่เหรอ น่ารักนี่หว่า” สุรวุฒิหรี่ตามองจับผิด เรวัตที่เขารู้จักไม่เคยเห็นจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตน แต่กลับควงหนุ่มน้อยหน้ามนมาหาเขาอย่างนี้มันน่าสงสัย ธนินทร์รีบยกมือไหว้เป็นรอบสอง เพราะดูเหมือนรอบแรกอีกฝ่ายจะไม่เห็น

“น้องผมนี่พี่ มันก็ต้องน่ารักเหมือนผม”
“ถ้ามึงน่ารัก โลกนี้ก็ไม่มีคนน่าเกลียดแล้ว ไหนชื่ออะไรว่ามาเลยน้อง” สุรวุฒิส่งสายตาเหยียดใส่เรวัตหนึ่งครั้งอย่างจงใจ

“ชื่อนินครับพี่วุฒิ” ธนินทร์รีบบอกพร้อมยิ้มหวานอย่างที่เรวัตสอนมา

“ไอ้นินมันก็รุ่นน้องเราแหละพี่ มันเข้ามาตอนพี่จบพอดี พี่ยังกลับมารับน้องรุ่นมันเลย” เรวัตรำลึกความหลังให้ฟัง

“นานเกินไอ้เอี้ย กูจำไม่ได้แล้ว” สุรวุฒิปฏิเสธ เจอหน้ากันครั้งเดียว แถมผ่านมาตั้งห้าปีแล้ว ถ้ายังจำได้แสดงว่าต้องมีเหตุการณ์ประหลาดให้จดจำ “ไปเข้าไปคุยข้างใน”

สุรวุฒิเดินนำสองหนุ่มไปที่โต๊ะตัวใหญ่ แล้วชวนนั่ง

“ไหนพอร์ตฯ เอามาโชว์เลยน้อง ขอดูฝีมือหน่อย”

“เห็นแล้วจะอึ้งพี่ ไอ้นินมันเอลุงยศสองตัวรวด” เรวัตรีบโม้สรรพคุณ มือก็กางผลงานเก่าของธนินทร์ออกมาให้ดูไปด้วย

“แหลแล้วมึง กูอยู่ครบห้าปีไม่เคยเห็นแกแจกสักตัว” สุรวุฒิเบะปากอย่างไม่เชื่อ จึงเจอมือใหญ่ยื่นผลการเรียนทิ่มหน้า

“เอาไปดูเลยพี่ คนเดียวในรุ่น ในรอบสิบปี”

“เฮ่ย ทำได้ไงวะ รุ่นกูบีบวกนี่ก็เทพแล้วนะ” ความสามารถระดับที่อาจารย์ทรงยศให้เกรดเอมาได้นี่มันไม่ธรรมดา สมัครงานบริษัทใหญ่ๆ ไม่น่ามีใครปฏิเสธ

“ก็บอกแล้วว่าน้องมันเก่ง เหมือนพี่มันนั่นแหละ” เรวัตยังไม่เลิกอวด

“โห เส้นสวยนี่หว่า เจ๋งน้องเจ๋ง” สุรวุฒิชมไม่ขาดปากขณะเปิดผลงานเก่าๆ ก่อนจะเอ่ยถามเรื่องที่ข้องใจ ”ทำไมไม่ไปสมัครที่ใหญ่ๆ วะ เฮ่ย ไม่ได้หมายความว่าจะไม่รับนะ” เสียงทุ้มรีบร้องบอกเมื่อเห็นธนินทร์หน้าเสีย “คือพี่แค่เห็นว่า นินฝีมือดี แล้วที่นี่ก็บริษัทเล็กๆ”

“ยังไม่ได้ลองสมัครที่อื่นเลยพี่วุฒิ เฮียต้อมบอกให้มาที่นี่ก็มาเลย” ธนินทร์บอกเหตุผลอย่างไม่ปิดบัง โดยความจริงเขาเองก็ไม่ได้สนใจเรื่องขนาดบริษัทอะไรมากมาย ขอแค่มีงานให้เขาได้ทำ และทำได้อย่างมีความสุขก็น่าจะดีแล้ว
“มันอยากได้แค่ฟรีแลนซ์น่ะพี่ มันต้องเลี้ยงหลานด้วย ตอกบัตรไม่ไหวหรอก” เรวัตเป็นคนให้เหตุผลแทน

เขาไม่อยากให้น้องชายต้องเข้าไปแข่งขันกันในองค์กรใหญ่ๆ ให้เหนื่อยกายเหนื่อยใจ และนิสัยธนินทร์เองก็ไม่ใช่คนทะเยอทะยานอยากได้ดีเกินหน้าเกินตาชาวบ้านเขาเสียด้วย นอกจากนั้นเขาก็คิดไปไกลขนาดที่ว่า ธนินทร์เป็นคนเก่งและขยัน เจ้านายต้องเอ็นดูแน่ๆ อยู่แล้ว และมันจะทำให้เพื่อนร่วมงานอิจฉา ถ้าเป็นอย่างนั้นน้องเขาคงทำงานอย่างไม่มีความสุขแน่ๆ อยู่บริษัทเล็กๆ มีคนรู้จักคอยดูแลอย่างนี้ดีที่สุด

“เออก็ดี กูเลยโชคดีได้คนเก่งเป็นเด็กในสังกัด เรื่องค่าจ้างจะให้ตามเกณฑ์ของบริษัทนะ ส่วนเรื่องสัญญามาเซ็นต์อาทิตย์หน้าแล้วกัน ฝ่ายบุคคลลาพักร้อน” สุรวุฒิไม่คิดถามอะไรเพิ่มเติม เพราะเห็นว่าเป็นเรื่องส่วนตัว “งานที่นี่ก็เยอะนะ เจ้านายหาลูกค้าเก่งว่ะ นี่มีอยู่รายนึง ส่งไปสามแบบแล้วเขายังไม่ถูกใจเลยว่ะ นินจะลองดูไหม” สุรวุฒิเสนองานชิ้นแรกให้

“ลองครับ” ธนินทร์รับคำอย่างดีใจ วันนี้เขาหวังแค่ว่าจะได้รับการตอบรับเข้าทำงาน ไม่นึกว่าจะได้งานติดมือกลับไปด้วย

“เออดี เผื่อเขาจะชอบ” คนแก่สุดในกลุ่มพยักหน้าพอใจ มีเด็กเพิ่งจบจำนวนไม่น้อยที่มาสมัครงานแล้วดันทำตัวเก๋าเลือกงาน แม้บางคนจะฝีมือดีแต่ก็ยังไม่ได้มีชื่อเสียงโด่งดัง จนทางบริษัทปฏิเสธที่จะจ่ายงานและไม่ต่อสัญญาให้ทำงานต่อ “พี่พิมพ์ นัดคุณเตชิตเมื่อไหร่” สุรวุฒิร้องถามเพื่อนร่วมงาน

“มะรืนนี้เก้าโมงค่ะ นัดดูที่ดิน” ธุรการหญิงบอกตารางนัดหมายอย่างแม่นยำ

“นินว่างเปล่าล่ะ ไปคุยกับเจ้าของที่เขาเลย”

“ว่างครับ” เสียงใสรับคำอย่างตื่นเต้น ต่อให้ไม่ว่างเขาก็จะยกเลิกงานอื่นเพื่อมารับงานนี้ให้ได้ “เขาจะให้ทำอะไรครับพี่ เผื่อผมจะลองวาดไปพลางๆ ก่อน” ธนินทร์รีบขอข้อมูล

“คุณเตชิตเขาจะสร้างบ้านหลังใหม่ ที่ดินร้อยกว่าวา แต่เอาหลังเล็กๆ ขนาดครอบครัวสามคน เขาว่าลองๆ ส่งแบบไปดู ถ้าถูกใจก็ค่อยสร้าง ไม่รีบ”

“โห แล้วถ้าส่งไปเป็นร้อยแบบแล้วเขาไม่เอา ไม่ขาดทุนตายเหรอพี่วุฒิ” เรวัตร้องโวย

“ลูกค้ารายใหญ่ว่ะ คุณเตชิตเขาทำธุรกิจอสังหาฯ เป็นเจ้าของโครงการบ้านจัดสรรด้วย รามิลกรุ๊ปอะ มึงเคยได้ยินเปล่า คราวก่อนบริษัทเราได้มาสองโซน ทั้งแบบทั้งสร้าง รับทรัพย์กันเปรมเลยมึง ถ้างานนี้ผ่านนะนิน งานอื่นมาอีกเพียบแน่”

“อ้าว รวยขนาดนั้น แล้วจะเอาบ้านขนาดครอบครัวไปทำอะไร” เรวัตแย้งอย่างไม่เข้าใจ รวยมหาศาลขนาดนั้นน่าจะสร้างคฤหาสน์มากกว่า

“มึงไปถามเขาเองเหอะไอ้ต้อม” สุรวุฒิทำหน้ายักษ์ใส่ “ที่อยู่เกือบถึงพัทยา เคลียร์คิวให้ว่างทั้งวันนะนิน เผื่อติดพัน”

“ได้ครับพี่วุฒิ” ทั้งวันก็ทั้งวัน เพื่องานเสียอย่าง แต่คงต้องฝากอัมพุทไว้กับเรวัต ธนินทร์ยังไม่ทันจะเอ่ยปากก็โดนเรวัตพูดแทรก

“ผมไปด้วยได้เปล่าพี่ จะได้เอาหลานไอ้นินไปเที่ยวด้วย”

“ถ้ามึงขับรถตามไปเองก็เรื่องของมึง” สรุวุฒิตอบง่ายๆ เพราะรู้ดีว่าถึงไม่ให้ไป เรวัตก็ตามไปจนได้

.................................

เมื่อถึงวันนัด ธนินทร์ เรวัต พร้อมด้วยอัมพุทเดินทางมาถึงบริษัทก่อนเวลานัดสิบห้านาที เรวัตจอดรถตู้คันใหญ่ตราสามแฉกไว้บริเวณที่จอดรถของบริษัท รถส่วนตัวของเขาต้องนำเข้าศูนย์ตั้งแต่เย็นวานเพื่อตรวจเช็คตามระยะทางที่เลยกำหนดมานานจนโดนมารดาตำหนิ

ธนินทร์หยิบแบบบ้านที่ร่างคร่าวๆ ออกมาสามสี่แผ่นที่ตั้งใจจะเอาให้ลูกค้าดูเป็นแนวทาง เผื่อจะมีสไตล์ที่ถูกใจปะปนอยู่บ้าง

สามหนุ่มนั่งรออยู่ในห้องรับรองบริเวณชั้นหนึ่งเพียงครู่เดียวสุรวุฒิก็ตามลงมา

“เฮ่ย กูไปด้วยไม่ได้แล้วว่ะ ติดงานด่วน” รุ่นพี่ไม่ทักไม่ทาย รีบบอกปัญหาที่เกิดทันที รู้สึกลำบากใจไม่น้อยที่จะต้องปล่อยเด็กใหม่ไปกับลูกค้ารายใหญ่ตามลำพัง แถมยังมีพี่ชายกวนตีนอย่างเรวัตติดตามไปด้วยอีก

“ต้องยกเลิกเหรอครับ” ธนินทร์ถามอย่างผิดหวัง อุตส่าห์เตรียมตัวกับงานแรกมาเต็มที่

“ยกเลิกไม่ได้ พี่หมายความว่าจะให้นินไปกับคุณเตชิตเขาเองได้เปล่า” สุรวุฒิโบกมือปฏิเสธ ขืนยกเลิกครั้งนี้ คงไม่มีนัดรอบสองให้แก้ตัว เพราะยังมีบริษัทอีกจำนวนมากที่อยากได้งานจากรามิลกรุ๊ป ชายหนุ่มได้แต่ทำใจให้เชื่อมั่นว่าธนินทร์จะไม่สร้างปัญหาให้กับเตชิต

“ได้ครับ” ดวงตาโตสดใสขึ้นทันที แค่ยังมีงานให้เขาอยู่จะไปคนเดียวหรือไปสิบคนก็ไม่ใช่ปัญหา

“เดี๋ยวพี่วุฒิ คุณเตชิตอะไรเนี่ยไว้ใจได้รึเปล่า ไม่ใช่นั่งรถกับไอ้นินสองคน แล้วเลี้ยวเข้าโรงแรมนะ” เรวัตถามอย่างไม่ไว้ใจ จะว่าเขาหวงน้องเกินไปก็ตามสบาย แค่ที่เรียนมาด้วยกันเขาก็ต้องคอยกันท่าพวกเกย์หูดำไม่รู้กี่ครั้ง ขนาดธนินทร์มีแฟนสาวเป็นตัวเป็นตน ยังไม่วายมีผู้ชายมาตามจีบ แล้วน้องเขาก็ซื่อเหลือเกินที่ไม่เคยรู้ตัวว่าถูกจีบสักครั้ง หวิดจะโดนมอมยา หรือพาเข้าโรงแรมก็ยังเคยมี

“ไอ้เอี้ย มึงก็คิดไปโน่น คุณเตชิตเขามีแฟนแล้วโว้ย หน้างี้อย่างหวาน ผู้หญิงอายเลยมึง แถมลูกเขาก็น่ารักแก้มงี้ยุ้ยน่าหยิก” รุ่นพี่หนุ่มบรรยายให้ฟัง แต่คำพูดฟังแล้วขัดแย้งกันพิกล

“หน้าหวาน? ผู้หญิงอาย?” เรวัตทวนคำทำหน้าเบี้ยวอย่างประหลาดใจ “แฟนเขาเป็นผู้ชาย แล้วคุณเตชิตนี่เป็นผู้หญิงหรือพี่ ผู้หญิงบ้าอะไรชื่อเตชิต”

“พ่อมึงสิไอ้ต้อม คิดได้นะมึง เก็บเอาไว้ตั้งชื่อลูกสาวมึงเหอะ คุณเตชิตเขาเป็นผู้ชายโว้ย แต่แฟนเขาก็ผู้ชาย ลูกก็ผู้ชาย ครอบครัวสามหนุ่มสามมุม” สุรวุฒิอธิบายพร้อมคำด่า
“อ้อ เข้าใจละ” ใจจริงอยากจะถามต่อว่า ในเมื่อเป็นผู้ชายทั้งคู่แล้วมีลูกได้อย่างไร แต่นึกไปนึกมา ถามไปก็เปล่าประโยชน์ ตราบใดที่ในศตวรรษนี้ยังไม่สามารถทำให้ผู้ชายท้องได้ ลูกของเตชิตก็ต้องมีแม่อยู่ดี แต่แม่จะเป็นใครอยู่ที่ไหนก็ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะต้องรู้

“แล้วนี่เด็กที่ไหนวะ หน้าตาน่าฟัด” สุรวุฒิหันมาเห็นเด็กชายตัวน้อยที่นั่งพนมมือค้างอยู่นานแล้ว

“สวัสดีครับน้าวุฒิ” อัมพุทรีบทักทายทันทีที่มีโอกาส

“หลานผมเองครับ” ธนินทร์ตอบพลางลูบศีรษะเล็กอย่างรักใคร่

“เออว่ะ หน้าเหมือนกันเลย บอกว่าลูกก็เชื่อนะเนี่ย” สุรวุฒิเอียงคอซ้ายขวาพิจารณาโครงหน้าจิ้มลิ้ม “ชื่ออะไรครับ”

“ชื่อพุดครับ”

“แหม ชื่อเข้ากั๊นเข้ากันกับน้าวุฒิเลย” ชายหนุ่มทำเสียงสูงล้อเลียนหนูน้อย ย่อตัวลงนั่งยองๆ ข้างหน้าอัมพุท “แล้วเอากล่องอะไรมาครับ หืม กล่องใหญ่เชียว” สุรวุฒิเคาะนิ้วลงบนกล่องพลาสติกที่วางอยู่บนตักของอัมพุท

“แซนด์วิชครับ พุดทำกับอาม่าตอนเช้าครับ” อัมพุทยิ้มกว้างอย่างภาคภูมิใจ

“โห น้าวุฒิก็อดเลยสิ” ชายหนุ่มแกล้งร้องเสียดาย จนเด็กชายตกใจ

“น้าวุฒิชิมก่อนไหมครับ” มือเล็กกุลีกุจอเปิดฝากล่องออก สุรวุฒิหัวเราะเบาๆ แล้วจับมือน้อยเอาไว้

“น้าวุฒิล้อเล่นครับ เอาไว้คราวหน้าพุดค่อยทำให้น้าวุฒิกินแล้วกันนะ”

“นี่พี่วุฒิ พุดมันเพิ่งหกขวบ เดี๋ยวก็เจอข้อหาพรากผู้เยาว์หรอก” เรวัตสะกิดไหล่รุ่นพี่

“ไอ้เอี้ยต้อม ไอ้ปากหมา ไอ้อกุศล” หนุ่มรุ่นพี่ด่าเป็นชุด เขาแค่ชอบเล่นกับเด็กๆ เท่านั้นเอง

“พี่วุฒิคะ คุณเตชิตมาแล้วค่ะ” ประชาสัมพันธ์สาวส่งเสียงบอกมาจากทางประตูหน้า สี่หนุ่มจึงเคลื่อนขบวนออกไปต้อนรับ

“สวัสดีครับ คุณเตชิต คุณวีร์ ไงครับโมจิ” สุรวุฒิทักทายอย่างเป็นกันเอง วันนี้ครอบครัวสามหนุ่มมาในชุดลำลองสบายๆ โดยเฉพาะเจ้าหนูโมจิเด็กชายวัยสองขวบเศษที่อยู่ในชุดลายดอกไม้สีน้ำเงินเหมือนควันหลงงานสงกรานต์

“สวัสดีครับ” ครอบครัวรามิลโชติช่วงทักด้วยน้ำเสียงสดใส ยกเว้นพ่อหนูโมจิที่อยู่ในอาการง่วงงุนเพราะนอนดึกตื่นเช้า

“พอดีผมติดธุระน่ะครับ แต่จะให้คนอื่นไปแทน” สุรวุฒิบอกแล้วหันซ้ายหันขวากวักมือเรียกธนินทร์ที่ยืนตื่นเต้นอยู่ข้างหลังขึ้นมา

“สวัสดีครับ ผมธนินทร์ครับ” ธนินทร์ยกมือขึ้นไหว้ทั้งที่ยังหอบกระเป๋าเอกสารพะรุงพะรังจนเตชิตและกานต์รวีรับไหว้แทบไม่ทัน ดวงตาโตสบกับใบหน้าหวานของกานต์รวีแล้วยิ้มอย่างถูกชะตา หน้าหวานอย่างที่สุรวุฒิบอกไม่มีผิดเลยจริงๆ

“สถาปนิกคนใหม่ของเราครับ ส่วนนี่คุณเตชิต แล้วนี่คุณกานต์รวี ส่วนคนนี้น้องโมจิ ใช่ไหมครับ” สุรวุฒิแนะนำ พยายามหยอกหนูน้อยที่ซุกหน้าอยู่กับบ่ากว้างของเตชิต

“แล้วข้างหลังนั่นล่ะครับ” กานต์รวีทักไปถึงเรวัตที่จูงมืออัมพุทอยู่ไม่ห่างนัก
..................................................

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 12-08-2010 16:35:54

ตอนที่ 6

หลังจากทักทายกันพอหอมปากหอมคอ หกหนุ่มก็ออกเดินทางด้วยรถตู้ของเรวัต โดยมีคนขับรถของเตชิตขับตามไปอีกคัน ในตอนแรกเรวัตแค่จะขอติดตามไปด้วยโดยการขับรถตามรถเตชิตไปเพราะไม่อยากรบกวนการทำงานของธนินทร์ แต่เตชิตและกานต์รวียืนยันให้ไปด้วยกัน หนูน้อยทั้งสองคนจะได้เล่นกันระหว่างที่ป๋า อา น้า เฮีย ทำงานกัน แต่เนื่องจากทั้งสองฝ่ายไม่มั่นใจว่าตัวเองจะมีธุระต่อที่ไหนหรือไม่ เตชิตจึงให้คนขับรถอีกคันตามไปเผื่อจะแยกกันกลับ

“ความจริงคุณเตชิตนั่งข้างหลังก็ได้นะครับ จะได้คุยเรื่องบ้านได้สะดวกๆ” เรวัตบอกเพื่อนร่วมทางที่ขึ้นมานั่งข้างหน้าคู่คนขับอย่างเขา หนุ่มร่างโตขับรถด้วยความเร็วพอเหมาะ แม้จะมั่นใจในประสิทธิภาพรถ แต่อุบัติเหตุเกิดไม่เลือกเวลา และเขาก็มีประสบการณ์มาแล้ว ดังนั้นจึงเลือกที่จะปลอดภัยไว้ก่อน โดยเฉพาะเมื่อมีเด็กเล็กๆ มาด้วยถึงสองคน

“ไม่เป็นไรครับ ให้วีจัดการไปคนเดียวดีกว่า ผมอยากให้เขาได้แบบที่เขาชอบ ผมไปคุยด้วยเดี๋ยวจะไปค้านเขาเปล่าๆ” เตชิตยิ้มให้หนุ่มตัวโตแต่อายุน้อยกว่า

ที่ดินผืนนี้เป็นของพ่อเตชิต เขาเคยออกปากขอเพื่อจะสร้างบ้านพักเวลามาเที่ยวทะเล พ่อเขากลับหวงไม่ยอมยกให้เสียที แต่เมื่อหนูน้อยโมจิเอ่ยปากบอกว่าอยากไปเที่ยวบ้านริมทะเลเหมือนในโทรทัศน์ที่ดู คุณพ่อเขาก็ทำตัวเป็นคุณปู่ใจดียกที่ดินให้หลานหน้าตาเฉย พอเขาออกอาการน้อยใจก็โดนต่อว่าว่าอิจฉากระทั่งลูก

เมื่อได้ที่ดินมาก็ตัดสินใจจะสร้างบ้าน ด้วยพื้นที่จำกัดเพียงร้อยตารางวาเศษที่กานต์รวีระบุชัดว่าต้องการให้มีต้นไม้มากๆ บ้านจึงต้องเล็กลงไปโดยปริยาย และค่าก่อสร้างนั้นกานต์รวียืนยันจะออกเองทั้งหมด หรืออย่างน้อยก็เกือบทั้งหมด เตชิตจึงต้องวางแผนเผื่อเหตุการณ์งบบานปลายเอาไว้ไม่ให้คนรักรู้

“คุณวีโชคดีจังครับ ได้แฟนตามใจอย่างนี้” เรวัตกล่าวชื่นชม ไม่ใช่เพียงความเอาใจใส่ แต่เขายังอิจฉาไปถึงการที่ได้ใช้ชีวิตคู่กับคนที่รัก ซึ่งผิดกับเขาที่ไม่มีทางสมหวัง

“ต้องตามใจสิครับ รายนั้นใจแข็งผิดหน้าตาเชียวล่ะ ผมไม่กล้าขัดใจเขาหรอก” เตชิตหัวเราะร่วน แต่ไม่กล้าเสียงดังนัก กลัวหัวข้อสนทนาจะได้ยินเข้าแล้วเขาจะลำบาก

...........................................

“ผมอยากได้ห้องครัวอยู่นอกบ้านน่ะครับ เวลาทำกับข้าวกลิ่นจะได้ไม่อบอยู่ในบ้าน” กานต์รวีอธิบายความต้องการของตัวเองให้ธนินทร์ฟัง มือเล็กจดรายละเอียดลงบนสมุดอย่างรวดเร็ว

“ครัวไทยนะครับ อืม เห็นพี่วุฒิ เอ่อ คุณสุรวุฒิน่ะครับบอกว่า คุณวีร์กับคุณเตชิตอยากได้บ้านหลังเล็กหน่อยใช่ไหมครับ” ธนินทร์เอ่ยถาม พลางคิดแบบคร่าวๆ ไว้ในหัว

“ครับ ผมอยากให้มีสวนมากกว่าตัวบ้าน โมจิจะได้มีที่ให้วิ่งเล่นเยอะๆ เนอะโมจิเนอะ” กานต์รวีหันไปพยักพเยิดกับหลานชายที่เบาะช่วงกลางแล้วหัวเราะขำ “โมจิแย่งพี่เขากินขนมได้ไงครับ หืม”

อัมพุทบิแซนด์วิชหลากหลายไส้ที่ทำมาเมื่อเช้าป้อนเข้าปากเล็กให้อย่างต่อเนื่อง หนูน้อยวัยสองขวบเศษเคี้ยวตุ้ยๆ จนแก้มป่องออกทั้งสองข้าง

“ไม่เป็นไรหรอกครับ พุดทำมาเยอะแยะเลย ใช่ไหมครับ” ธนินทร์หัวเราะตาม เหมือนแม่นกป้อนข้าวลูกไม่มีผิดเลย

“ครับ น้าวีเอาไส้อะไรครับ” อัมพุทชักชวนอย่างใจดี

“น้าวียังไม่หิวเลย นี่พุดทำเองเหรอครับ เก่งจัง” กานต์รวียอหนูน้อยจนเจ้าตัวยิ้มเขิน
“อาม่าสอนครับ พุดทำเองไม่เป็น” อัมพุทออกตัว แล้วต้องรีบหันไปป้อนโมจิอีกเมื่อมือเล็กกระตุกชายเสื้อเขา และทำท่าจะลุกขึ้นยืนมางับขนมปังในมือเสียเอง

“คุณพ่อคุณแม่ของพุดไปทำงานเหรอครับ” กานต์รวีหันมาถามธนินทร์ ปล่อยให้หลานชายสองคนป้อนขนมกันต่อไป

“เพิ่งเสียไปน่ะครับ ทั้งคู่เลย” ธนินทร์ยิ้มให้พร้อมคำตอบแต่สีหน้าหมองลงอย่างเห็นได้ชัด

“ขอโทษครับ ผมนี่แย่จริง ถามอะไรไม่เป็นเรื่อง” กานต์รวีรีบขอโทษ

“ไม่เป็นไรหรอกครับ” ธนินทร์ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ใครๆ จะถามถึงพ่อแม่ของเด็ก เพราะย่อมจะเป็นเรื่องที่แปลกกว่าถ้าเด็กอยู่กับน้าตลอดเวลาโดยไม่มีพ่อแม่

“งั้นพุดกับโมจิก็เหมือนกันเลยสิครับ” กานต์รวียิ้มให้บางๆ ธนินทร์กับเขาชะตากรรมคล้ายกันเสียเหลือเกิน

“เอ๊ะ? อา เสียใจด้วยนะครับ” ธนินทร์เอ่ยเบาๆ ชีวิตคนเราช่างไม่แน่นอนเสียจริง

“นานแล้วล่ะครับ ตั้งแต่โมจิอายุไม่กี่เดือน”

“คุณวีคงลำบากสินะครับ” ธนินทร์ถามอย่างเห็นใจ เด็กทารกต้องมีคนเอาใจใส่ใกล้ชิดตลอดเวลายิ่งกว่าเด็กวัยเดียวกับอัมพุทเสียอีก

“ก็มีบ้างน่ะครับ ช่วงแรกที่พี่เพิ่งเสีย ผมต้องเอาโมจิไปฝากเลี้ยงก่อนไปทำงาน ไหนจะยังเรื่องฟ้องร้องทางญาติฝ่ายพี่สะใภ้ผมอีก เขาอยากได้ตัวโมจิไปเลี้ยงน่ะครับ”

“แย่จัง” หนุ่มอายุน้อยกว่ารำพึงเสียงแผ่ว

“แต่ได้คุณทา...เอ้ย คุณเตชิตช่วยไว้น่ะครับ ให้เอาโมจิมาเลี้ยงที่ทำงานได้ แถมยังช่วยเรื่องทนายความจนผมชนะคดีได้อีก ถ้าไม่มีคุณเตชิต ผมกับโมจิก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงกันบ้าง” กานต์รวีเหลือบมองหนุ่มคนรักพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยน เตชิตยังคงคุยกับเรวัต และดูเหมือนหัวข้อสนทนาจะเปลี่ยนไปเป็นเรื่องธุรกิจเสียแล้ว

“ดีจังนะครับ คุณเตชิตกับคุณวีก็ดูเหมาะสมกันดี ตอนแรกผมยังนึกสงสัยว่าครอบครัวสามหนุ่มที่พี่วุฒิบอกว่าน่ารักจะเป็นยังไง พอได้เห็นเองก็ไม่แปลกใจเลยครับ น่ารักจริงๆ” ธนินทร์เอ่ยชื่นชม ครอบครัวนี้ดูอบอุ่นไม่ต่างจากครอบครัวหญิงชายตรงไหนสักนิด

ธนินทร์ถอนหายใจเล็กน้อย เขายังโชคดีกว่ากานต์รวีตรงที่ไม่มีญาติฝ่ายไหนเข้ามาแย่งเลี้ยงดูหลาน เพราะไม่รู้ว่าเด็กเพิ่งจบ การงานยังไม่เข้าที่เข้าทางอย่างเขา จะมีปัญญาตรงไหนไปต่อสู้ให้ชนะคดี

“ขอบคุณครับ” กานต์รวียิ้มเขิน เสมองไปหาหลานชายแทน “อ้าว หลับทั้งคู่เลย” กานต์รวีและธนินทร์อมยิ้มกับภาพที่เห็น โมจินอนเหยียดบนเบาะใช้ขาของอัมพุทหนุนหัว บนปากจิ้มลิ้มยังมีเศษขนมปังติดอยู่ ส่วนอัมพุทเอนตัวพิงเบาะหลับสนิทในมือยังถือแซนด์วิชที่เหลือค้างไว้เกือบครึ่งชิ้น

....................................

เสียงคลื่นซัดสาด แสงแดดแรงจ้า ฟ้าใสแจ๋ว บรรยากาศเงียบสงบดูดีไปเสียหมดถ้าลดอุณหภูมิลงสักสิบองศา หกหนุ่มเดินทางมาถึงที่ดินในช่วงใกล้เที่ยง หลังจากแวะรับประทานอาหารตามร้านริมเส้นทางเรียบร้อยก่อนแล้ว เด็กชายสองวัยตาโตอย่างตื่นเต้นเมื่อเห็นชายหาดขาวสะอาดอยู่ใกล้แค่เอื้อม

“อาวีๆ โมจิจาว่ายน้ำ” มือน้อยๆ กระตุกขากางเกงคุณอาคนสวยยิกๆ

“โมจิว่ายเป็นเหรอครับ ทะเลมีคลื่นนะ” กานต์รวีถามหลานชายพลางหัวเราะเอ็นดู

“คื่นคืออาไย” เสียงเล็กใสยังพูดไม่ค่อยชัดเจนนัก

“โน่นไงครับ น้ำที่ซัดมาแรงๆ แล้วกลายเป็นฟองสีขาว แล้วมันก็ไหลกลับลงไปในทะเล” กานต์รวีอธิบายให้พ่อหลานชายแสนรักฟัง

“คื่นอาหย่อยไหมคับ” โมจิน้อยทำตาปริบๆ อย่างมีความหวัง

“ไม่อร่อยหรอกลูก คลื่นก็เป็นน้ำทะเลแหละครับ เค็มปี๋” คุณอาหนุ่มหัวเราะร่วน หลายชายอยู่ในวัยกำลังกินกำลังนอน ป๊ะป๋ากับคุณปู่คุณย่าจึงตามใจ อยากกินอะไรก็หามาให้ จนเจ้าหนูของเขามองอะไรเป็นของกินไปเสียทุกอย่าง

“อยากเล่นน้ำเหรอลูก” เตชิตเข้ามาคว้าร่างเล็กจ้อยขึ้นอุ้ม หลังจากได้กินได้นอนมาจนเต็มอิ่มตั้งแต่นั่งรถ เจ้าหนูโมจิก็อารมณ์แจ่มใสขึ้นเป็นกอง

“คับป๋ม” โมจิรับคำแล้วกอดคอเตชิตออดอ้อนเอาใจ

“ยังให้เล่นไม่ได้หรอกครับ ตะวันตรงหัวอย่างนี้ ไม่สบายกันพอดี เสื้อผ้าก็ไม่ได้เอามาเปลี่ยนด้วย” กานต์รวีรีบบอกเสียก่อนที่เตชิตจะตามใจลูก

“งั้นรอแดดร่มกว่านี้ก่อนนะครับโมจิ ไปเล่นกับพี่พุดตรงโน้นดีกว่า” สามหนุ่มเดินไปหาธนินทร์ที่กำลังสำรวจพื้นที่อย่างตั้งอกตั้งใจ โดยมีหลานชายเดินตามทุกฝีก้าว

“เป็นยังไงบ้างครับคุณนิน” เตชิตเป็นคนเอ่ยถามขึ้นก่อน เพราะตั้งแต่ร่วมเดินทางกันมาเขาได้คุยกับธนินทร์เพียงไม่กี่คำ

“ที่สวยมากเลยครับ ติดทะเลหน้ากว้าง ทิศทางลมก็ดี” ตั้งแต่ก้าวลงจากรถเห็นที่ผืนนี้เต็มตา ภาพของบ้านหลังน้อยในส่วนร่มรื่นก็ผุดขึ้นมาในหัวทันที จึงรีบลองวางผังคร่าวๆ ลงในกระดาษ

“พุดครับ น้าวีฝากดูน้องหน่อยได้ไหมลูก” กานต์รวีถามอาสาสมัครรุ่นจิ๋ว “พาน้องไปเล่นกันตรงนั้นนะ น้าวีปูเสื่อไว้ให้แล้ว”
“ได้ครับ” อัมพุทยิ้มรับในทันที เตชิตจึงปล่อยลูกชายลงเดินเอง โดยมีอัมพุทคว้ามือน้อยจูงไปหาร่มเงาเล่นขุดทรายกัน

“บ้านเสร็จแล้วเรามาพักกันบ่อยๆ ดีไหมวี” เตชิตชวนคนรักเสียงอ่อนหวาน ตั้งแต่ที่กานต์รวีกลับไปช่วยทำงานที่บริษัท อีกทั้งยังย้ายไปอยู่กับพ่อและแม่ของเขา เวลาที่อยู่ด้วยกันสองต่อสองก็น้อยลงไป

“หาเรื่องโดดงานเหรอครับคุณทาโร่” กานต์รวีเบี่ยงตัวเล็กน้อยเมื่อแขนแข็งแรงที่โอบบ่าเขาอยู่ชักจะแนบแน่นเกินเลย ถ้าเป็นในบ้านกานต์รวีคงไม่ลังเลที่จะกอดตอบ แต่ต่อหน้าคนอื่นอย่างนี้ คงจะแสดงความรักกันอย่างโจ่งแจ้งไม่ได้

สองหนุ่มครอบครัวรามิลโชติช่วงยังคงคุยกันกระหนุงกระหนิงจ๊ะจ๋าไปตามเรื่องตามราว ปล่อยให้สถาปนิกหนุ่มทั้งสองเดินสำรวจพื้นที่ต่อไป

“วุ้ย มดกัด” เรวัตบ่นอย่างอดไม่ได้ แต่ก็ยังเดินตามธนินทร์ช่วยเก็บรายละเอียดไปด้วย

“อิจฉาเขาเหรอเฮีย” เสียงใสหัวเราะเบาๆ พลางกดชัตเตอร์กล้องถ่ายรูป เก็บภาพให้ได้ทุกมุม

“เออเดะ กูไม่มีแฟนบ้างให้มันรู้ไป” เรวัตยอมรับหน้าตาเฉย

“ไว้ชวนเทียนมาจู๋จี๋สิเฮีย เอาแบบทะเลกลายเป็นน้ำเชื่อมเลย”

“ฝันไปเหอะมึง เทียนมันจะได้ด่ากูเข้าให้น่ะสิ ชมหน่อยเดียวแทนที่มันจะเขิน มันตอบกลับมาคำเดียวว่า เสี่ยวแดก แล้วมึงว่ามันจะยอมมาเดินจูงมือกะกูเหรอวะ” เสียงทุ้มพูดอย่างขัดเคืองแต่อารมณ์แจ่มใส เมื่อนึกใบหน้าหวานใสของหนุ่มน้อยปากจัด ขี้งอนของเขา

“อ้าว งี้เฮียก็ต้องอิจฉาคุณเตชิตกับคุณวีร์ต่อไปน่ะแหละ”

“ไม่โว้ย เดี๋ยวกูจู๋จี๋กะมึงแทนก็ได้ มามะ ไอ้น้องนินที่รัก” คว้าร่างบอบบางของน้องชายมากอดแน่นจากด้านหลัง แถมหอมแก้มไปหนึ่งฟอดใหญ่ๆ

“เฮ่ย เฮีย เดี๋ยวฟ้าก็ผ่าหรอก” ธนินทร์ร้องเตือน แต่ไม่ได้นึกรังเกียจหรือตกใจแต่อย่างใด เพราะเรวัตมักกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับเขาจนเคยชินไปแล้ว

“แดดเปรี้ยงอย่างนี้จะผ่าได้ไงวะ แต่ผ่าหน่อยก็ดี กูอยากตัวดำ แม่งขาวเกินแล้วดูซีดๆ ว่ะ” ชายหนุ่มตัวโตผิวขาวตามแบบคนเชื้อสายจีน จึงหมั่นออกกำลังกายกลางแจ้งเพื่อให้สีผิวไม่ซีดจางจนเกินไป

“อ้าว ไหนว่าชอบคนตัวขาวไงล่ะเฮีย” ธนินทร์เอี้ยวตัวหันหน้าไปถามเพราะเรวัตยังกอดเขาไม่ปล่อย

“ก็ชอบน่ะสิวะ ขนาดมึงนี่กำลังแจ่มเลย แต่ไม่ชอบให้ตัวเองขาวว่ะ”

“อ้อ” เสียงใสรับคำในคอ “ว่าแต่ปล่อยก่อนเหอะเฮีย ร้อน” บิดซ้ายบิดขวาเริ่มเหงื่อแตกเพราะกล้ามเนื้อแขนทั้งสองข้างที่กอดรัดไว้ไม่ยอมปล่อยง่ายๆ ถ้าอากาศหนาวๆ เขาจะยอมอยู่นิ่งๆ ให้เรวัตกอดเล่นจนพอใจ แต่อากาศร้อนตับแตกอย่างนี้เห็นทีจะไม่ไหว

“ไม่ กูจะจู๋จี๋กะมึง ใครจะทำไม” หน้ากวนโทสะมาพร้อมรอยยิ้มกว้างกึ่งสะใจ อากาศร้อนแค่นี้เทียบกับการจะได้แกล้งน้องนิดๆ หน่อยๆ เขาทนได้อยู่แล้ว แถมธนินทร์ก็ตัวเล็กๆ น่ากอด แก้มก็หอมชวนสูดกลิ่นหลายๆ รอบ

“เฮ่ยเฮีย พอแล้ว เดี๋ยวคุณเตชิตกับคุณวีร์เขาเข้าใจผิดหรอก” เสียแก้มไปอีกข้างอย่างไม่ทันตั้งตัว ร่างบอบบางพยายามหันมาดันตัวออก

“ช่างเขาเดะ อย่างมากกูก็ทำให้เขาเข้าใจถูกเท่านั้นเอง” เรวัตยักไหล่ไม่ใส่ใจ แต่ยอมคลายอ้อมกอดออกโดยง่าย ใครจะคิดว่าเขาเป็นแฟนกับธนินทร์เขาก็ไม่เห็นจะต้องใส่ใจ เพราะถ้าจะให้เป็นจริงๆ เขาก็เป็นได้

“เดี๋ยวก็รู้ไปถึงหูเทียนหรอกเฮีย” ธนินทร์เบะปาก สายตามองแบบไม่เชื่อในคำพูดของพี่ชาย เขาเคยเห็นเทียนงอนเรวัตครั้งที่เรวัตไปเที่ยวกับเพื่อนๆ ทั้งกลุ่มรวมธนินทร์เองด้วย แต่เทียนดันไปเห็นเอาตอนที่เรวัตเดินควงแขนเล่นๆ กับเพื่อนผู้หญิง ตอนนั้นเขาจำได้ว่า เรวัตหน้าเสียวิ่งตามหนุ่มน้อยหน้าใสไปแทบไม่ทัน จนเพื่อนๆ รอบข้างงงเป็นไก่ตาแตก ร้อนถึงเขาที่ต้องตามไปช่วยอธิบายให้เทียนเข้าใจ

“โอ๊ย กะมึง เทียนไม่ว่าไรหรอก” เรวัตโบกไม้โบกมือพลางส่ายหน้า เทียนรู้ดีว่าเขารักและสนิทกับธนินทร์มากแค่ไหน

ในความเป็นจริงเทียนไม่เคยก้าวก่ายเรื่องที่เขาจะคบหากับใคร อาจจะมีงอนบ้างเป็นบางครั้งเท่านั้น เขาเองก็เช่นกัน เพราะไม่ว่าอย่างไร ความรักครั้งนี้ก็คงเป็นไปไม่ได้ จึงต้องเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้มีความรักครั้งใหม่ที่เป็นไปได้มากกว่า และดูเหมือนเทียนเองก็ต้องการให้เขาลงเอยกับธนินทร์เสียด้วย แต่สำหรับเขานั้นพูดได้แค่ปาก แต่หัวใจยังรับไม่ได้ถ้าเทียนจะมีคนรักขึ้นมาจริงๆ


....................................

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 4
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 12-08-2010 16:37:06

“พี่พุด โมจิจากินแชนอิ๊ด” พ่อหนูน้อยโมจิละมือจากกองทรายมาดึงชายเสื้อของอัมพุทไว้แทน เด็กตัวโตกว่าทำตาปริบๆ กว่าจะเข้าใจว่า แชนอิ๊ด ที่โมจิพูดถึงคืออะไร เพราะน้องน้อยเพิ่งจะสองขวบเศษจะให้พูดชัดแจ๋วคงเป็นไปไม่ได้ ปีสองปีก่อนพ่อกับแม่ยังบอกว่าเขาพูดไม่ค่อยชัดอยู่เลย แต่โมจิก็เก่งที่ออกเสียงเรียกว่า พี่พุด จนได้ ทั้งที่เรียกอัมพุทว่า ปี้ปุ๊ด อยู่หลายครั้ง
“เดี๋ยวพี่พุดล้างมือก่อนนะ มือสกปรกมีเชื้อโรค” อัมพุทรีบคว้าทิชชู่เปียกสำหรับทำความสะอาดก้นเด็กขึ้นมาเช็ดมือสองสามรอบจนมั่นใจว่าสะอาด แล้วจึงเปิดกล่องเสบียงประจำตัวขึ้นมาบิแซนด์วิชไส้ทูน่าออกเป็นคำเล็กๆ ให้เหมาะกับปากน้อยจิ้มลิ้ม “อ้าม~~” ต้องอ้าปากกว้างประกอบการป้อนเพื่อให้ได้อรรถรส

“อาหย่อย โมจิจาเอาฉีเหยืองย่วย” ตาโตจ้องเป๋งไปยังแซนด์วิชไส้ไข่ต้มที่ยังเหลืออีกหนึ่งอัน อัมพุทจึงหยิบขึ้นมาป้อนอย่างตามใจ ความที่เป็นลูกคนเดียว ไม่เคยมีน้องให้ต้องดูแล อัมพุทจึงรู้สึกเหมือนเล่นพ่อแม่ลูก กับเพื่อนๆ ข้างบ้าน

“โมจิ กินอีกแล้วเหรอลูก อ้วนกลมป๊อกแล้วนะ” กานต์รวีอุทานกึ่งตกใจ เมื่อเดินกลับมาหาหลานชายแล้วพบว่าโมจิกำลังทำกิจกรรมประจำตัวแสนสำคัญอีกแล้ว อยู่บนรถก็กิน ข้าวเที่ยงก็ไม่เหลือ บ่ายก็เริ่มอีกรอบเสียแล้ว

“ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่วี ลูกกำลังโตต้องกินเยอะๆ เนอะโมจิเนอะ” เตชิตนั่งลงข้างลูกชาย แล้วเอื้อมมือไปลูบหัวอัมพุทอย่างเอ็นดู ตัวแค่นี้รู้จักดูแลน้องด้วย

“คุณทาโร่” กานต์รวีเอ็ดเบาๆ แต่ดวงตาจ้องเขม็ง เขาไม่อยากให้โมจิถูกเลี้ยงดูแบบตามใจไปทุกอย่าง แค่คุณปู่คุณย่าก็ตามใจหลานจนเจ้าหนูตัวกลมป๊อก กลัวจะเป็นโรคอ้วนเสียก่อน

“ไม่เอาน่าวี เด็กๆ ก็ต้องกินเก่งอย่างนี้แหละ กินเยอะ นอนเยอะจะได้โตไวๆ”

“ผมกลัวโมจิจะอ้วนเกินมาตรฐานน่ะสิครับ” กานต์รวีนั่งลงตามแรงฉุด แต่ใบหน้ายังติดงอง้ำเล็กน้อย

“ไม่หรอกน่า เราคอยคุมสิจ๊ะ อย่าคิดมาก” คุมได้เสียที่ไหนกัน ทั้งป๊ะป๋า คุณปู่คุณย่า อาสาว เอาโน่นนี่มาให้โมจิกินจนกลายเป็นเด็กช่างกินไปเสียแล้ว โมจิก็เป็นเด็กกินง่ายเสียด้วย อะไรๆ ก็กินได้ไปทุกอย่าง แต่เอาเถอะ เขาไม่อยากจะเถียงกับคนรักเรื่องนี้นักหรอก เพราะโมจิกินเก่งย่อมดีกว่าเป็นเด็กกินยากและเลือกกินเป็นไหนๆ

.................................

สองหนุ่มสถาปนิกเดินกลับมารวมกลุ่มเมื่อเก็บรายละเอียดจนเป็นที่พอใจ เรวัตจูงมือข้างหนึ่งของธนินทร์ให้เดินตาม เพราะหนุ่มร่างบางนั้นเอาแต่ดูสำเนาโฉนดที่ดินเปรียบเทียบกับพื้นที่จริงจนไม่มองทางข้างหน้า

“คู่นี้ก็เหมาะกันดีนะ” เตชิตเอ่ยขึ้นกับคนรักที่นั่งอยู่ข้างๆ

“อ้าว พี่น้องกันไม่ใช่เหรอครับ” ตอนแนะนำตัว กานต์รวีจำได้ว่าเรวัตบอกว่าตัวเองเป็นพี่ชายของธนินทร์ ยังนึกแปลกใจว่าทำไมเป็นพี่น้องที่ไม่เหมือนกันเสียเลย คนพี่ตัวโตหุ่นเหมือนนักกีฬารักบี้ ผิวขาวจัดแต่ตากแดดจนคล้ำ หน้าตาคมเข้มแนวอาตี๋นักร้องไต้หวันฮ่องกงที่กำลังฮิตๆ กัน ส่วนคนน้องแม้จะสูงแต่หุ่นผอมบางแทบปลิวลม ผิวขาวนวลอมเหลือง ตาโต ขนตายาว ริมฝีปากอิ่มสีหวานสวย ออกไปทางน่ารักมากกว่าหล่ออย่างพี่ชาย

“ไม่ใช่หรอก ฉันคุยกับคุณเรวัตแล้ว แค่รุ่นพี่รุ่นน้องสมัยเรียนน่ะ” สนิทกันขนาดนี้ เตชิตเองก็ไม่คิดว่าจะเป็นแค่พี่น้องได้อย่างที่บอก จูงมือ กอดคอ หอมแก้มมันคงจะเกินความเป็นพี่น้องไปมากโข และธนินทร์เองก็เป็นหนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักเสียด้วย แม้จะไม่ใช่หน้าหวานแบบกานต์รวีคนรักของเขา แต่ก็น่ารักมากในสายตาของผู้ชายด้วยกัน ถ้าเรวัตจะนึกชอบเขาก็ไม่เห็นว่าจะใช่เรื่องแปลกตรงไหน ยิ่งกว่านั้น ธนินทร์เองก็ท่าทางเป็นคนเรียบร้อย ใจเย็น น่าจะเข้ากับบุคลิกห่ามๆ ของเรวัตได้ดีเสียด้วย

“เป็นยังไงบ้างครับคุณนิน” กานต์รวีร้องทักเมื่อสองหนุ่มเดินเข้ามาใกล้

“อ๊ะ เอ่อ อ๋อ” ธนินทร์เงยหน้าขึ้นมาอย่างงงๆ เพราะไม่ได้ยินคำถามของนายจ้าง แต่รู้สึกตัวเพราะเรวัตเป็นคนสะกิด “ง่า คุณวีว่าไงนะครับ” รอยยิ้มแห้งๆ ของธนินทร์ทำเอาเรวัตส่ายหน้า เขาไม่รู้จะเรียกธนินทร์ว่าเป็นคนสมาธิสูง หรือสติหลุดดี เพราะเวลาธนินทร์ให้ความสนใจกับอะไรสักอย่าง โดยเฉพาะงาน ธนินทร์จะไม่รับรู้สิ่งรอบตัวเลยสักนิด

“เป็นไงบ้างครับ” กานต์รวีถามซ้ำ ลอบยิ้มขำขันกับความตั้งอกตั้งใจของธนินทร์

“อ๋อ ผมมีเรื่องจะถามพอดีครับ” ธนินทร์ย่อตัวลงนั่งกับพื้นเสื่อที่ไม่รู้ว่าเจ้าของที่เอามาปูไว้ตอนไหน “พอดีว่าผมหาหมุดที่ดินด้านทะเลไม่เจอ แต่ดูจากโฉนดแล้วน่าจะเป็นแนวต้นมะพร้าวต้นนั้นตัดตรงถึงก้อนหินก้อนใหญ่ ใช่รึเปล่าครับ” นิ้วชี้เหมือนกับวาดภาพในอากาศ ลากยาวจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่งตามการคาดคะเน

“เอ ผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน เพิ่งจะมาครั้งแรก” กานต์รวี หรี่ตาสู้แสงแดดสะท้อนจากทะเลมองตามมือธนินทร์อย่างไม่แน่ใจ

“ใช่ครับ พอดีสองปีก่อนเขามีการทำความสะอาดชายหาด สงสัยหลักหมุดโดนกวาดไปด้วย” เตชิตเป็นผู้ยืนยันแทน

“อ้อ งั้น อืม” ธนินทร์เม้มปากอย่างใช้ความคิด “ผมขอเสนอว่าให้สร้างบ้านชิดไปทางรั้วด้านซ้าย ทรงบ้านจะเป็นตัวแอล (L) ตรงกลางจะได้ทำสระว่ายน้ำ”

“สระว่ายน้ำ? ผมไม่ได้เอาสระว่ายน้ำนี่ครับ” กานต์รวีขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ เพราะมั่นใจว่าตอนที่คุยรายละเอียดบนรถ เขาไม่ได้พูดเรื่องสระว่ายน้ำออกไปแน่

“เอ๊ะ ก็คุณเตชิต...”

“ฉันบอกเองแหละวี” เตชิตยิ้มแหย เขาแอบบอกเมื่อตอนรับประทานอาหารกัน แต่ลืมบอกธนินทร์ว่าเป็นความลับ

“จะเอาไปทำไมครับ ที่บ้านก็มี แล้วนี่ก็ริมทะเล จะว่ายน้ำในสระไปทำไม” กานต์รวีจ้องคนรักอย่างไม่พอใจ เขาอยากสร้างบ้านหลังนี้ด้วยเงินตัวเอง เพราะแค่ได้รับที่ดินมานี่ก็เกรงใจมากพอแล้ว แต่ถ้าเตชิตยังคิดจะสร้างสระว่ายน้ำด้วย งบประมาณที่ตั้งไว้คงจะไม่พอเป็นแน่

“ไม่เหมือนกันนี่ นั่นน้ำเค็มนี่น้ำจืด” เตชิตพยายามพูดเสียงอ่อนหวาน

“ถ้าจะเอาน้ำจืด จะมาอยู่ริมทะเลทำไมกันล่ะครับ”
“เอาอย่างนี้แล้วกันครับ” ธนินทร์ขัดขึ้น เพราะดูเหมือนนายจ้างทั้งคู่จะมีความเห็นไม่ตรงกัน “ผมจะเว้นพื้นที่ส่วนตรงกลางเอาไว้ก่อน ถ้าไม่เอาเป็นสระว่ายน้ำ เราก็จัดเป็นสวนแล้วก็มีบ่อปลายาวไปตามแนวบ้านก็ได้ครับ”

“โมจิจาเยี้ยงปา เอาปาฉีฉ้มตัวหย่ายๆ” เจ้าของที่ตัวจริงเสนอความเห็นพร้อมกางแขนบอกขนาดปลาจนเกือบหงายหลัง แล้วหันหน้าไปงับแซนด์วิชจากมือของอัมพุทได้อย่างต่อเนื่อง

“เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ” เตชิตและกานต์รวีพยักหน้าเห็นด้วย สร้างบ้านให้ลูกก็ต้องตามใจลูก

“ตัวบ้านจะเป็นสองชั้นปรับระดับนะครับ ชั้นสองจะไม่เต็มพื้นที่จะแบ่งช่วงกลางเอาไว้เป็นพื้นที่ซักล้าง ตากผ้า” ธนินทร์ใช้ดินสอวาดภาพร่างหยาบๆ ลงบนกระดาษที่เตรียมมา โดยมีเจ้าหนูโมจิมานั่งจุ้มปุ้กอยู่ด้านหน้าขอมีส่วนร่วม

“ดีครับ ผมก็ไม่ชอบตากผ้าโชว์ชาวบ้าน ถ้าเป็นช่วงกลางคงจะบังไปได้เยอะ” ตากผ้าหน้าบ้านดูแล้วไม่ค่อยเรียบร้อย

“งั้นตีระแนงไม้ ปลูกไม้เลื้อยตรงดาดนี่ช่วยบังอีกนิดก็ได้ครับ จะได้ไว้วางโต๊ะมานั่งชมดาวกันตอนกลางคืนได้ด้วย”

“อืม ดีผมชอบ” เตชิตรีบเห็นด้วย จะได้มีพื้นที่มาสร้างบรรยากาศโรแมนติกกับคนรักเพิ่มขึ้น

“จะเอากี่ห้องนอนดีครับ”

“สักสามไหวไหมครับ”

“ได้ครับ งั้นห้องนอนใหญ่มีห้องน้ำในตัว ส่วนอีกสองห้องจะใช้ร่วมกันเป็นห้องน้ำสองประตูได้ไหมครับ” ธนินทร์เสนองานไปตามความคิด โดยมีนายจ้างทั้งสองและเจ้าของที่ดินโมจิให้ข้อเสนอไปด้วย

เรวัตมองน้องชายทำงานแล้วยิ้มกับตัวเอง ธนินทร์เป็นคนมีเซ้นส์บางอย่างที่เจ้าตัวเองก็ไม่รู้ งานส่วนใหญ่ที่ธนินทร์เสนอไปมักไม่ค่อยได้รับคำโต้แย้งจากนายจ้างหรืออาจารย์ หากงานนั้นธนินทร์ได้พูดคุยเองโดยตรง ธนินทร์มักจะเข้าใจความต้องการและความชอบของลูกค้าหรือแม้กระทั่งอาจารย์จากคำพูด บุคลิก หรือทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบตัว จึงสามารถออกแบบงานมาได้เหมาะสมกับความต้องการของลูกค้าอย่างแท้จริง

ตั้งแต่สมัยเรียนธนินทร์ก็เริ่มรับงานเล็กๆ หาเงินเป็นค่าเรียนค่าที่พักช่วยพี่สาว โดยรับงานจากคำแนะนำของอาจารย์หลายท่าน และทุกงานได้รับคำชมจนอาจารย์แต่ละคนได้หน้ากันไปหลายกระบุง ครั้งนี้เป็นงานแรกในฐานะมืออาชีพ ซึ่งเรวัตคิดว่าเตชิตและกานต์รวีจะต้องพอใจอย่างแน่นอน

..........................................

คณะหกหนุ่มเดินทางกลับเข้ากรุงเทพฯ กว่าจะมาถึงก็เป็นเวลาใกล้เลิกงานเต็มที แต่ทั้งหมดก็ยังแวะเข้าไปหาสุรวุฒิตามที่ได้โทรศัพท์บอกล่วงหน้าเอาไว้ก่อนแล้ว เพื่อตกลงเรื่องรายละเอียดและราคาค่าก่อสร้าง

“ราคาประเมินนี่คงต้องรอแบบให้เสร็จก่อนนะครับ แต่เท่าที่ดูคร่าวๆ ก็ไม่น่าจะมีปัญหาเรื่องเกินงบ” สุรวุฒิแจงกับกานต์รวีด้วยน้ำเสียงพึงพอใจ แค่ส่งธนินทร์ไปครั้งเดียวก็ได้คำตอบรับมาในทันที

“ผมอยากให้คุณนินช่วยออกแบบสวนให้ด้วย จะได้เข้ากับตัวบ้าน” หนุ่มหน้าหวานตัดสินใจอย่างกะทันหัน ครั้งแรกเขาจะจ้างให้ออกแบบเฉพาะตัวบ้าน เรื่องสวนและการตกแต่งภายใน เขาคิดจะทำเองอย่างค่อยไปค่อยไป เพื่อเป็นการประหยัดเงินที่จะต้องจ่ายเป็นก้อน

กานต์รวีไม่มีแบบบ้านอยู่ในหัวเลย เขาจบบัญชีจึงดูออกแค่ตัวเลข ไม่รู้เรื่องการออกแบบอะไรสักนิด คิดแค่ว่าอยากได้บ้านหลังน้อยที่บรรยากาศอบอุ่น มีต้นไม้ร่มรื่น มีที่ทางให้หลานชายได้วิ่งเล่นเยอะๆ ก็เท่านั้น แบบบ้านสวยๆ ที่สุรวุฒิเคยส่งมาให้ดูสามสี่แบบนั้น กานต์รวียอมรับว่าสวย แต่ไม่ถูกใจ ไม่ใช่แบบที่เขาต้องการ แต่ภาพร่างที่ธนินทร์วาดให้ดูในวันนี้นั้น เขากลับรู้สึกถึงความเป็น ‘บ้าน’ อย่างที่ต้องการไม่มีผิดเพี้ยน

“เอ่อ เรื่องสวนนี่ผมไม่ชำนาญหรอกครับ” ธนินทร์รีบออกตัว ถ้าแค่แบบบ้านเขาก็ไม่ลังเลที่จะเสนอความคิดเห็น แต่เรื่องการแต่งสวนเขาเองก็ไม่ได้เรียนอะไรมามากมาย แค่ขออนุญาตอาจารย์เข้าไปเรียนแบบไม่มีหน่วยกิตเป็นบางวิชาเท่านั้น ที่สำคัญเขาเป็นคนจำชื่อต้นไม้ได้แย่มากๆ อีกด้วย

“ลองดูก่อนก็ได้ครับ แล้วค่อยมาปรับเปลี่ยนกันทีหลัง ได้รึเปล่าครับคุณสุรวุฒิ” เตชิตถามเองอย่างนี้ มีหรือที่สุรวุฒิจะกล้าปฏิเสธ

“ไม่มีปัญหาครับ” สุรวุฒิรับปากแทนเจ้าตัว พร้อมหันไปมองหน้ากึ่งบังคับให้ธนินทร์ยอมรับด้วย

“เอ่อ แล้วคุณวีอยากได้แบบไหนครับ” ถ้าให้แค่ลองก็ไม่เกี่ยง แต่ธนินทร์ก็ไม่คาดหวังว่าจะเป็นที่ถูกใจ

“เอาตามที่คุณนินว่าสวยเข้ากับบ้านแล้วกันครับ ผมเองก็ไม่มีไอเดียเหมือนกัน” โยนภาระให้เสร็จ กานต์รวีก็ยิ้มหวานเอาใจส่งไปทีหนึ่ง ก่อนจะเริ่มอีกรอบ “ไหนๆ ก็ทั้งบ้านทั้งสวนแล้ว ขอเรื่องตกแต่งภายในเพิ่มไปด้วยเลยแล้วกัน ฝากคุณนินด้วยนะครับ”

“ได้ครับ ไม่มีปัญหา” ยังไม่ทันจะได้อ้าปากชี้แจงอะไร สุรวุฒิก็จัดการตอบตกลงให้เป็นที่เรียบร้อยอีก เพราะถึงเขาจะพูดอะไร เตชิตและกานต์รวีก็คงให้เขาลองก่อนอยู่ดี

สุรวุฒิยิ้มหน้าบาน แทบจะยกมือปาดน้ำลาย งานเพิ่มขึ้น รายได้ก็ตามมาอีกเกือบเท่าตัว และถ้างานนี้ธนินทร์ทำได้ผ่านทั้งสามส่วน ก็เป็นไปได้สูงมากที่ครั้งต่อๆ ไป รามิลกรุ๊ปจะเลือกใช้บริการจาก First Land เพิ่มขึ้น ทั้งออกแบบบ้าน ก่อสร้าง ตกแต่งภายใน และการจัดสวนอีกด้วย

“อาวี ป๊ะป๋า โมจิฉูง ตัวฉูงแย้ว” เสียงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากอย่างอารมณ์ดี ร้องเรียกให้หันไปมอง

“โมจิ ไปขี่คอคุณเรวัตอย่างนั้นได้ไงล่ะลูก” ร่างจ้ำม่ำใช้มือป้อมๆ เกาะหัวของเรวัตไว้ข้างหนึ่ง อีกข้างชูมือเพิ่มความสูงให้ตัวเองไปได้อีกหน่อย เรวัตใช้มือทั้งสองข้างประคองเอวกลมๆ ของเจ้าหนูเอาไว้อย่างระมัดระวัง เพราะถ้าทำขนมโมจิตก เขาคงไม่มีปัญญาไปปั้นมาใช้คืนให้ได้แน่ๆ

“ไม่เป็นไรหรอกครับ เนอะโมจิเนอะ ดูสิตัวสูงกว่าป๊ะป๋าเลย” เรวัตหยอกล้อเจ้าหนู นานๆ เล่นกับเด็กสักทีก็สนุกดีเหมือนกัน

“โมจิตัวฉูงไหมคับ” เจ้าหนูน้อยยิ้มจนเห็นฟันซี่เล็กชัดเจน แล้วยื่นแขนทั้งสองข้างออกไปหาเตชิตเพื่อให้อุ้มลง

“ครับ โมจิของป๊ะป๋าตัวสูงที่สุดเลยลูก” เตชิตหอมแก้มลูกชายแรงๆ กินเยอะนอนเยอะอย่างโมจิ คงไม่มีทางตัวเล็กกว่ากานต์รวีแน่

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็กลับกันเถอะครับ รบกวนคุณเรวัตกับคุณนินมาทั้งวันแล้ว” หนุ่มหน้าหวานชักชวนคนรักพลางมองนาฬิกาที่บอกเวลาล่วงเข้าหกโมงเย็นแล้ว

“ด้วยความยินดีครับ”

“โมจิจาไปกับพี่พุด” พ่อหนูน้อยพยายามดิ้นลงไปยืนเอง

“พี่พุดเขาต้องกลับบ้านแล้วลูก”

“โมจิกับบ้านกับพี่พุด”

“ได้ไงล่ะครับ พี่พุดก็ต้องไปบ้านพี่พุดสิ โมจิก็ต้องกลับบ้านโมจิสิ” กานต์รวีเกลี้ยกล่อมอย่างมีเหตุผล เจอกันแค่วันเดียวขนมโมจิก็จะเอาขนมพุดดิ้งกลับไปเล่นที่บ้านด้วยเสียแล้ว

“ไว้วันหลังโมจิมาเล่นกับพี่พุดใหม่นะ” เมื่อเห็นเจ้าหนูทำปากยื่นอย่างไม่สบอารมณ์อัมพุทจึงรีบร้องบอก ริมฝีปากจิ้มลิ้มจึงยิ้มออกมาได้

“เอาแชนอิ๊ดอีกนะ โมจิชอบแชนอิ๊ดฉีเหยือง” เจ้าหนูรีเควสอย่างที่ต้องการ จนคุณอาคนสวยชักไม่แน่ใจว่า ขนมโมจิอยากเล่นกับขนมพุดดิ้ง หรือชอบแซนด์วิชมากกว่ากัน

....................................

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 12-08-2010 17:05:39

 :L1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 12-08-2010 17:14:19

อ่านไปอ่านมา
ชอบโมเม้น เรวัติ+นิน มากกกอ่ะ
ถึงรู้ทั้งรู้ว่า คิดกันแบบพี่น้อง
แต่เวลาเค้าอยู่ด้วยแล้ว อืมมมม บอกได้คำเดียว
"น่าีรัก"

หรือนี่จะเป็นที่มาของชื่อเรื่องกันน๊าาาา

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: อนันตกาล ที่ 12-08-2010 17:16:48

คิดว่าน่าจะเป็นนินกับเรวัตร


เพราะชื่อเรื่อง มัน Brother's Love

น่าจะหมายถึงเรวัตร กับเรนินทร์นะ

อีกอย่างความรักระหว่าง
เรวัตรกับเทียนเหมือนทั้งคู่จะรู้อยู่ว่าเป้นไปไม่ได้และก็ไม่ได้หวงห้ามอีกฝ่าย
พูดง่านๆสองคนไม่มีวันลงเอยกัน
และเรวัตรก็ออกตัวอยุ่แล้วว่านินเหมายสมกับตัวเองมากที่สุด


ดังนั้น........ รอดูตอนต่อไป คริคริ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 12-08-2010 17:47:53

เห็นด้วยกะรีบน


ว่าแต่เจ้าของเรื่องเนี่ยเป็นอะไรกับคนแต่ง daddy love หรือเปล่า

เพราะตัวละคร มี ทั้งอาวี ป๊ะป๋า ขนมโมจิ


(http://image.ohozaa.com/i0/t130710_11ce.gif) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=b7f82bc6a7bf4a813869ce9a28a13366)

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 12-08-2010 17:48:35

น่ารักอะ น้องโมจิ เค้าจำได้จิ  :impress2: แต่อย่างกาลว่า คงเป็นเฮียต้อมกะนินแน่แล้ว  :laugh:
nc ไม่มีแต่ลงเอยด้วยดีก็พอใจแล้ว  :-[

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 12-08-2010 17:51:13

ความสดใสความน่ารักของเด็กๆได้อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆเลยครับ  ว่าแต่ตัวละครอีกสามคนคุ้นๆว่าเคยอ่านนิยายเรื่องอะไรแล้วหว๋า

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: aimsun ที่ 12-08-2010 17:54:10

รักใสๆ  :m1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 12-08-2010 18:16:25

เฮ้อ  ตอนหน้าจบแล้วเหรอ  น่ารักอะคับ  โมจิกับอัมพุด

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: IIMisssoMII ที่ 12-08-2010 18:40:19

อืม..
คงเป็นเฮียกะ นิน แหละ

คงไม่ใช่ พุด กะ โมจิหรอก

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 12-08-2010 18:46:30

ชักเริ่มคิดเหมือนอย่างรีบน ๆ แล้วอะค่ะ

ว่าสงสัยจะต้องเป็นแค่ความรักของพี่น้องแน่ ๆ เลย กระซิก ๆ  :เฮ้อ:

ไม่เป็นไร รออ่านต่อไป 

ปล. เด็ก ๆ น่าร้ากกกกกก

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: BP109 ที่ 12-08-2010 19:21:05

นอกจากลุ้นเฮียต้อมกะนิน  ยังได้ลุ้นอีกคู่  โมจิกะพุดดิ้ง อิอิ  :-[ 

โตขึ้นสงสัยพุดดิ้งต้องตามใจน้องตลอดแน่ๆกินเก่งขนาดนี้ตัวโตกว่าพี่พุดแหงๆ :z1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 12-08-2010 19:22:40

หนูโมจิ น่าร๊ากกกกกกกก
แหม๋ มาโชว์ตัวทั้งทีเอาแต่กินอย่างเดียวเลยนะลูก
อ่านจบแล้วอยากกินโมจิกับพุดดิ้งเลยอ่ะ :m3:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: b27072010 ที่ 12-08-2010 19:47:20

ต่อไปจะมีอีกคู่เพิ่มขึ้นมาหรือเปล่านะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 12-08-2010 20:13:23

แขกรับเชิญคุ้นอย่างแรง  แต่จำไม่ได้ว่าจากเรื่องอะไร

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: Inlover ที่ 12-08-2010 20:47:02

หวังว่าชืือเรื่องจะหมายถึง
นิน กับ พี่ต้อม นะคะ~~~~

รออ่านตอนต่อไปค่าาาา

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: วิหคท่องนภา ที่ 12-08-2010 21:09:09

น่ารักที่สุด!!!!    >_<  อยากอ่านภาคน้องพุดกับโมจิจัง ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: salapaw ที่ 12-08-2010 22:00:47

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่อ่านแล้วรู้สึกยิ้มตลอดเลยค่า รู้สึกถึงความอบอุ่น ความรัก ได้ดีมากๆๆเลย

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 12-08-2010 22:10:16

อ่านไป ยิ้มไป กับความน่ารักของทั้งคู่อา  คู่หลานจริงๆ
รู้สึกดีๆ กับคำว่าครอบครัวที่มีอยู่ในเรื่องนี้มากๆ เลยคะ :L2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: CHIVAS ที่ 12-08-2010 22:22:09

เชียร์ น้องโมจิกับพี่พุด   แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
น่ารักที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อ่านแล้วอบอุ่นมากๆเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: NASS.NET ที่ 12-08-2010 22:59:53

อา...ไม่อยากให้เป็นแค่รักของพี่น้องเลยค่ะ...เฮ้อออ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 12-08-2010 23:08:26

น่ารักทั้งสองบ้านเลย  :m1:
จะว่าไปยิ่งดู เฮียต้อมกับนินยิ่งเหมาะสมกัน
แอบลุ้นต่อไป เป็นกำลังใจให้นะคะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: ┗◎┗◎ ที่ 12-08-2010 23:28:16

ตกลงใครจะคู่กับใครหนอ T T

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: zombi ที่ 13-08-2010 01:44:40

น่ารักกันทุกคน
แอบปันใจให้โมจิเยอะหน่อย  :o8:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 13-08-2010 10:14:35

ยังไงก็ยังยืนยัน....เอียต้อมเป็นคำตอบสุดท้าย

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: koraorni ที่ 13-08-2010 10:52:01

อ๊าตอนหน้าจะจบแล้วเหรอ ไม่อยากเลยอะ
อยากได้แบบเฮียต้อมสักคนจัง
น้องโมจิน่ารักจริงๆๆเลย ขโมยซีนทุกคนไปเลย
ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: panari ที่ 13-08-2010 10:57:10

เด็กๆ เรื่องนี้น่ารักจังเลย  :impress2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 13-08-2010 10:57:26

โอ๊ยยยยยยยย
เฮียต้อมน่ารักจังเลย
อิอิ
 :o8:

สงสัยโมจิโตขึ้นจะต้องเป็นเมียพี่พุดแน่
อิอิ
 :z1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: Natavishi ที่ 13-08-2010 12:12:36

 :o8: :o8: :o8: :o8:

น่ารักอ่ะ  พีพุด กะ หนู โมจิ  อิอิอิ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: k[1mE]:D ที่ 13-08-2010 12:28:38

เรื่องนี้น่ารักจังเรยยย

ชอบเฮียต้อมก็ชอบ นินก็ชอบ

และจบจะเป็นไงเนี้ย?

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 13-08-2010 13:32:25

น่ารัก น่ารัก เป็นที่สุด แทบจะอดใจรอไม่ไหวและไม่อยากให้ถึง ตอนจบเลย >,,,<

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: Rinze ที่ 13-08-2010 18:17:43

น้านินน่าจะด่าเฮียแกบ้าง
เผื่อจะมองคนเนี้ยบ้างอ่ะนะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: torto ที่ 13-08-2010 18:31:22

เพิ่งจะเข้ามาอ่านเรื่องนี้  แต่จะติดตามจนจบนะ

ตอนนี้เชียร์ให้คนไม่รักกันรักกันซะนะ  เอาแบบให้หลงคนน่ารักจนหัวปักหัวปำ  มีแต่พูดกันอยู่ได้ว่าไม่ได้รักกัน  แต่การกระทำมันช่างแตกต่าง


รอตอนต่อไปอยู่นะ :impress2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: Jesale ที่ 13-08-2010 18:59:42

น่ารักจริงๆเชียว อยากอ่านอีก
เห้อ อยากให้เฮียต้อมรักน้องนินแบบคนรักจัง ... o13

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: zeazaiz ที่ 13-08-2010 19:33:46

แอ๊ะ คุ้นๆ เหมือนเคยอ่านเมื่อนานมาแล้ว
น้าหลานคู่นี้น่ารักเนาะ
อยากให้น้านินมีคู่กะเขาบ้างจังเลย

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: silent ที่ 13-08-2010 20:24:13

สนุกดี อ่าของคู่แรกไปแล้วมารอลุ้นคู่ต่อไป
แต่ทำไมไม่ร้อยากเชียรืหนูพุทกับโมจิจัง :-[ :laugh:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: Miyabi ที่ 13-08-2010 20:37:04

พี่พุด กับ น้องโมจิ น่ารักจัง  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: ~tai~ ที่ 13-08-2010 20:37:45

อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกสุขสบายใจดีจริงๆ  o13

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: Chocorun ที่ 13-08-2010 23:33:36

 :impress2:

น่ารักจังเลย ตามอ่านเรื่องของครอบครัวหนูโมจิมาแล้ว
ตอนนี้ก็มาตามอ่านเรื่องครอบครัวของน้องพุดต่อเนอะ
ใครจะมาเป็นคู่ของน้านินกันนะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 14-08-2010 07:03:30

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกมากเลย บวกให้อีกค่า

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: clubza ที่ 14-08-2010 09:46:15

           อ๋อเรื่องนั้นที่เจ๊หม๋วยเเต่ง o13

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 14-08-2010 12:13:53

อัพด่วนนนนนนนนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: lovenadd ที่ 14-08-2010 12:25:38

น้องพุดน่าร้่กกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: wing ที่ 14-08-2010 12:46:26

เรื่องนี้น่ารักจังได้บรรยากาศครอบครัวมากเด็กๆน่ารักจริงๆ
ความห่วงใยที่มีให้กันระหว่างพี่น้องคู่นี้อ่านแล้วรู้สึกดี
เฮียต้อมน้องเทียนก็น่าสงสาร

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: VitamiN ที่ 14-08-2010 17:43:36

 :-[ น่าร๊่ากกกกกกกกกกกก

ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 15-08-2010 16:10:56

เนื้อเรื่องน่ารักดีมากครับ

มีน้องโมจิ อัมพุด ยิ่งน่ารัก

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 15-08-2010 16:13:14

มีเด็ก ๆ ที่ไหน...ความสดใสน่ารักก็อยู่ที่นั้น..
ตามเข้ามาอ่านด้วยคนค่ะ....

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: nidnoi ที่ 15-08-2010 17:13:44

เข้ามารอตอนจบ

น้านินกับเฮียต้อมจะลงเอยกันอย่างไงเนี่ย

รอลุ้นอยู่ค่ะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 15-08-2010 17:50:35

ตอนที่ 7 (ตอนจบ)

หลังจากตกลงเรื่องแบบบ้านกับครอบครัวรามิลโชติช่วง วันถัดมาธนินทร์ก็ลงมือวาดแปลนบ้านอย่างไม่รอช้า โดยยืมอุปกรณ์บางส่วนจากเรวัต เช่น โต๊ะเขียนแบบ และเครื่องมือวาดเขียนบางชิ้น เพราะของส่วนตัวเขานั้นยังอยู่ในลังที่ฝากเอาไว้ที่บ้านฝนทิพย์ เนื่องจากไม่คิดว่าตัวเองจะได้นำมาใช้เร็วขนาดนี้ ใช้เวลาเพียงไม่กี่วันธนินทร์ก็สามารถส่งแปลนในส่วนของตัวบ้านให้กับสุรวุฒิได้อย่างเรียบร้อย และเมื่อเตชิตและกานต์รวีตกลงเซ็นสัญญาแล้ว ก็ได้รับเงินค่าจ้างก้อนแรกอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงการตกแต่งภายในและแบบสวนเท่านั้นที่ยังมีเวลาอีกมาก เพราะยังไม่เริ่มการก่อสร้าง แต่ธนินทร์ก็ยังรีบลงมือทำอย่างต่อเนื่อง เพื่อจะได้ไปรับงานชิ้นต่อไปได้อย่างไม่ต้องกังวลกับงานเก่า

ธนินทร์ยิ้มปลื้มกับตัวเลขในบัญชี แม้จะไม่ใช่เงินก้อนแรกที่มาจากการทำงาน แต่ก็เป็นเงินจากงานใหญ่งานแรกที่ได้รับ เงินจำนวนเล็กน้อยนี้เป็นเครื่องยืนยันว่า เขามีความสามารถที่จะหาเงินเลี้ยงหลานชายตัวน้อยได้ แม้จะต้องทนลำบากอดออมไปอีกสักระยะ หากเพียงไม่นานเขาก็จะตั้งตัวได้อย่างแน่นอน

“น้านินครับ” อัมพุทส่งเสียงเรียกเบาๆ หลังจากแอบเมียงมองน้าชายอยู่พักใหญ่

“ว่าไงครับ” ธนินทร์หันไปยิ้มหวานให้หลานชาย เงินค่าแบบกับเงินเก็บของเขาคงจะพอที่จะเป็นค่าเทอมและค่าเรียนของอัมพุทไปได้เป็นปี แค่นี้เขาก็เบาใจไปเยอะแล้ว เรื่องที่เหลือก็คงจะเป็นค่าที่พัก ซึ่งเขายังไม่รู้ว่าจะต้องใช้งบมากน้อยแค่ไหน ห้องเช่าที่เรวัตรับปากว่าหาไว้ให้แล้วนั้น ก็ยังไม่ได้ไปดูกันเสียที เพราะธนินทร์ใช้เวลาไปกับการออกแบบแปลนบ้านเสียหมด

“เฮียต้อมโทรมาบอกว่าจะถึงบ้านแล้วครับ น้านินไปรอเฮียต้อมกันนะ” สองมือน้อยกุมมือข้างหนึ่งของน้าชายพลางออกแรงดึงเบาๆ เป็นเชิงชักชวน

“ไปสิครับ” ธนินทร์เดินตามแรงจูงของหลานชายไปอย่างง่ายดาย พักนี้อัมพุทติดเรวัตมากขึ้น เพราะเขามัวแต่ทำงาน สังเกตได้จากเวลานอน ปกติธนินทร์จะนอนตรงกลางแล้วกอดหลานชายเอาไว้ โดยมีเรวัตกอดเขาต่อมาอีกทอดหนึ่ง แต่พักหลังเขานอนดึกเพราะเร่งมือทำงานให้เสร็จเร็วๆ อัมพุทจึงกลายเป็นคนที่นอนกลางแล้วซุกตัวอยู่กับเรวัตเสียแทน แต่เรวัตก็ยังอาศัยความยาวของช่วงแขนและขา ก่ายข้ามพ่อหนูน้อยมากอดเขาได้อยู่ดี

วันนี้เรวัตออกไปติดต่อธุรกิจแทนบิดาตั้งแต่เช้า ส่วนเขาก็ขีดๆ เขียนๆ งานในส่วนที่เหลือ คุณแม่บุญศรีก็เดินทางไปฮ่องกงหาเจ้าสัวบัญชาตั้งแต่บ่ายเมื่อวาน เจ้าหนูอัมพุทจึงไม่มีใครเล่นด้วย ได้แต่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ข้างล่างเพราะไม่อยากรบกวนการทำงานของน้าชาย

สองน้าหลานนั่งรอเรวัตอยู่ที่เก้าอี้ในสวนร่มรื่น ครั้งสุดท้ายที่ธนินทร์มาบ้านนี้ ซุ้มต้นไม้ที่ปกคลุมให้ร่มเงายังไม่หนาทึบขนาดนี้ จะออกมานั่งเล่นสักที ก็ต้องรอให้แดดร่มเสียก่อน หรือไม่ก็ต้องออกมาในเวลาค่ำใช้เป็นเก้าอี้ชมดาวไปเสียแทน เก้าอี้ชุดที่หน้าตาแตกต่างกันในแต่ละตัว ซื้อมาตามความต้องการของเรวัต ตัวใหญ่ที่สุดเป็นเก้าอี้สนามตัวยาวนั่งเรียงกันได้สี่คน แต่กลับเป็นเก้าอี้ที่มีคนนั่งน้อยที่สุด ส่วนตัวที่เขานั่งอยู่นี้เป็นเก้าอี้ตัวโปรดของเรวัต เพราะเป็นเก้าอี้กึ่งเปลสำหรับสองคนนั่ง มีหลังคากันฝนแต่ไม่ค่อยกันแดดเท่าไร เพราะค่อนข้างจะใส เขายังจำได้ว่ามานั่งดูดาวกับเรวัตอยู่ทุกครั้งที่มาค้าง แล้วเรวัตเองก็ชอบใช้เขาแทนผ้าห่ม กอดไปคุยไป โยกเปลไป จนธนินทร์หลับคาอกพี่ชายอยู่บ่อยครั้ง และได้รับจูบที่หน้าผากเบาๆ แทนคำราตรีสวัสดิ์

รถยนต์คันใหญ่เลี้ยวพ้นรั้วเข้ามา และวิ่งตรงมาทางหน้าบ้านทำให้อัมพุทรีบลุกขึ้นไปต้อนรับอย่างดีใจ แต่ไม่ทันจะได้ก้าวเดิน รถยนต์ของเรวัตก็กลับรถเลี้ยวเอาหัวออกไปทางรั้วบ้านเหมือนเดิม

“จะออกไปอีกเหรอเฮีย” ธนินทร์ถามเมื่อเห็นเรวัตก้าวลงจากรถด้วยชุดสูทเต็มยศ พี่ชายเขาแต่งตัวอย่างนี้แล้วหล่อลากดินเลย ปกติเรวัตก็หล่ออยู่แล้ว แต่หนักไปทางหล่อเถื่อนเสียมากกว่า และแม้ว่าจะหล่อเถื่อนขนาดไหน ก็ยังมีสาวๆ หนุ่มๆ มาแอบชอบอยู่หลายคน หากแต่เจ้าตัวได้แต่หมาหยอกไก่ไปเท่านั้น ไม่คิดเอาจริงเอาจังกับใครสักคน

แต่สิ่งหนึ่งที่ธนินทร์ไม่เคยรู้ก็คือ กระทั่งชุติมาอดีตแฟนสาว ก็เคยชอบเรวัตเช่นกัน ซ้ำยังเป็นช่วงที่คบหากับธนินทร์แล้วด้วยซ้ำ จึงเป็นอีกเหตุผลที่เรวัตไม่ชอบชุติมา

“เดี๋ยวค่อยออก ขอเปลี่ยนชุดก่อน” สามหนุ่มเดินเข้าบ้าน โดยมีเรวัตที่แทบจะเดินไปแก้ผ้าไป

“จะออกไปไหนอะเฮีย” ธนินทร์ช่วยถือเสื้อนอกเดินตามเรวัต โดยมีหนูน้อยกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปตลอดทาง มือบางแขวนเสื้อสูทเข้ากับไม้ให้อย่างเรียบร้อยในขณะที่เรวัตหยิบเสื้อตัวใหม่มาสวม กิริยานุ่มนวลและรู้จักเอาใจใส่ในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ทำให้เรวัตรู้สึกเหมือนมีภรรยาที่เพียบพร้อมอยู่ใกล้ๆ

“พามึงไปดูห้องไง ไปกันเลยปะ”
“ไม่พักก่อนเหรอเฮีย เพิ่งกลับมาเหนื่อยๆ” เสียงใสบอกอย่างเกรงใจ เรวัตช่วยเหลือเขามาตั้งเยอะแยะ เพิ่งทำงานตัวเองกลับมาก็ยังจะพาเขาไปดูห้องอีก

“เหนื่อยที่ไหนวะ แค่นั่งฟังรายงานบ้าอะไรไม่รู้ แม่งมีแต่น้ำ ฟังจนจบกูรู้แค่ว่ามันรายงานเรื่องผลกำไรอะไรเนี่ยแหละ เสียเวลาอิ๊บอ๋าย” เสียงทุ้มบ่นอย่างอดไม่ได้ “เฮ่ย กูไม่เหนื่อยจริงๆ” เรวัตย้ำอีกครั้ง เมื่อเห็นธนินทร์ทำปากยื่นแก้มพอง มือใหญ่รั้งหัวน้องชายมาซบอกแล้วขยี้เบาๆ

“เฮีย ผมรบกวนเฮียมากไปรึเปล่า” ธนินทร์โอบแขนรอบเอวเรวัต รู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระมากขึ้นทุกที รบกวนอาศัยบ้านมาหลายวัน อีกทั้งยังมีเรื่องอื่นอีกมากมาย

“ไร้สาระน่า มึงกับกูมีคำว่ารบกวนได้ด้วยเรอะ” เรวัตหัวเราะเบาๆ กระชับอ้อมกอดไว้แน่น น่าเสียดายจริงๆ ที่เขาไม่สามารถรักธนินทร์ได้มากเกินกว่าน้อง ถ้าเป็นอย่างนั้นได้ เขาคงเป็นคนที่มีความสุขที่สุด

........................................

อาคารสูงตระหง่านเพิ่งสร้างเสร็จใหม่เอี่ยมที่ธนินทร์มองผ่านเลยอย่างไม่ใส่ใจ แต่กลับต้องมายืนตาค้างอยู่บริเวณล็อบบี้ชั้นหนึ่ง เหลียวซ้ายแลขวาก็ยังเห็นว่าภายในตกแต่งอย่างมีระดับ และสถาปนิกอย่างเขาก็พอจะประเมินราคาได้จนต้องหุบๆ อ้าๆ ปากด้วยความตกใจ

“เฮียแวะมาทำธุระเหรอ” ตั้งสติถามไปปลอบใจตัวเองไปด้วย ถ้าจะให้สองน้าหลานมาเช่าห้องในตึกนี้ แต่ละเดือนคงไม่พ้นกินแกลบ

“ละเมอเหรอมึง ดูห้องไงดูห้อง”

“ห้องที่นี่อะนะ?” ขอคำยืนยันอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ

“เออ สิวะ มึงเห็นคอนโดเป็นอนามัยหมู่บ้านรึไง” คิดไว้แล้วว่าธนินทร์จะต้องตกใจ แต่เรวัตเองก็เตรียมแผนการไว้มากมายสำหรับงานนี้โดยเฉพาะ

“เฮ่ย ไม่ไหวมั้งเฮีย ขายตัวมาจ่ายค่าเช่ายังไม่รู้จะพอรึเปล่าเลย” ธนินทร์ทำหน้าแหย ตึกสวย ความปลอดภัยดีเยี่ยม ทำเลเหมาะเหม็ง การคมนาคมสะดวก แต่กระเป๋าสตางค์โบ๋เบ๋

“เดี๋ยวเหอะมึง อย่าคิดเรื่องขายตัวเด็ดขาด ไม่งั้นกูเตะแม่ง ทั้งมึงทั้งคนซื้อ อ้อแถมค่าทำศพให้ไอ้เปรตนั่นด้วย” ตาคมขึงใส่อย่างไม่พอใจ น้องชายคนเดียวบวกหลานอีกหนึ่งคนแค่นี้ ทำไมเถ้าแก่เรวัตจะเลี้ยงดูไม่ได้

“โหย เฮียแค่เปรียบเทียบเฉยๆ ยังไม่อยากมองคนกินข้าวต้มงานศพตัวเองหรอก” แค่คิดก็เห็นภาพเพื่อนๆ เดินต่อแถวถือธูปคนละหนึ่งดอกมายืนฉีกยิ้มอยู่หน้าโลงที่มีรูปตัวเองขึ้นมาลางๆ

“ไปขึ้นไปดูห้อง” เรวัตตัดบทเมื่อได้รับกุญแจพวงใหญ่จากเจ้าหน้าที่ดูแลอาคารมาไว้ในมือ

“น้านิน เราจะมาอยู่ที่นี่เหรอครับ” มือเล็กเขย่าเบาๆ เรียกน้าชายระหว่างยืนนิ่งอยู่ในลิฟต์

“พุดชอบรึเปล่า” เรวัตแย่งถามขึ้นมาก่อน

“ชอบครับ แต่ชอบบ้านเฮียต้อมมากกว่า” หนูน้อยตอบพาซื่อ

“เห็นไหมไอ้นิน กูบอกให้อยู่บ้านกู เปลี่ยนใจยังไม่สายนะมึง”

“ไม่เอาอะเฮีย เดี๋ยวเฮียก็ไม่อยู่ หม่าม้าก็ไม่ค่อยอยู่แล้วผมจะอยู่ไงล่ะ เอาไว้ไปค้างเป็นบางวันดีกว่า ช่วยเฮียเฝ้าบ้านเป็นช่วงๆ” ธนินทร์ยังคงยืนกรานปฏิเสธ เพราะถ้าอยู่ที่บ้านของเรวัต ไม่เพียงแต่รบกวนเจ้าของบ้าน ยังรบกวนเด็กรับใช้ในบ้านอีกด้วย

“พุดจะอยู่กับน้านิน” มือน้อยกอดหมับเข้าที่ต้นขาน้าชาย กลัวจะโดนจับแยกกันอยู่

“งั้นก็อยู่ที่นี่กันแหละวะ” เรวัตว่าแล้วก็จูงสองน้าหลานออกจากลิฟต์

ห้องแรกที่เรวัตพาไปดู ธนินทร์แค่ยืนชะโงกเข้าไปแล้วปฏิเสธทันที เพราะเป็นห้องชุดสองชั้นขนาดใหญ่ ราคาคงไม่ต้องพูดถึง ห้องที่สองมีขนาดย่อมลงมาอีกเล็กน้อยแต่ธนินทร์ก็ยังปฏิเสธอย่างหนักแน่น จนมาห้องที่สามที่เป็นห้องชุดสองห้องนอน

“ห้องนี้ห้องสุดท้ายแล้วนะมึง ไม่มีตัวเลือกแล้วโว้ย” เรวัตบังคับเสียงแข็ง

“เฮีย ห้องสตูฯ ไม่มีเหรอ นี่มันอลังการเกินไป” ธนินทร์ถามเสียงอ่อย ห้องนี้ไม่ได้ใหญ่โตมากนัก แต่มันก็เกินฐานะของธนินทร์ที่จะเข้ามาอาศัย
“ไม่มีโว้ย ถึงมีกูก็ไม่ให้มึงอยู่ ห้องใหญ่ก็มี มึงจะไปอุดอยู่ในห้องเล็กทำไมวะ ห้องรวมมิตรอย่างนั้นอึดอัดตายห่า” เลือกห้องด้วยความชอบส่วนตัวของเรวัตล้วนๆ อาตี๋หนุ่มไม่ชอบห้องที่ไม่มีสัดส่วน เตียงนอน ที่ทำงาน โต๊ะรับแขก กระจุกอยู่ในที่เดียวกันหมด คนตัวใหญ่ๆ อย่างเขาอยู่ไมได้

“ตอนเรียนยังอยู่ได้เลยนี่เฮีย” สมัยเรียนหอพักที่ไหนก็เป็นห้องสตูดิโอทั้งนั้น เขายังอยู่มาได้ตั้งห้าปี แถมมีพี่ชายเข้ามาสิงนอนด้วยเหมือนเป็นรูมเมทคนหนึ่งด้วยซ้ำไป

“นั่นมันตอนเรียน นี่มันทำงานแล้ว มีวิวัฒนาการหน่อยสิมึง”

“แต่นี่มันใหญ่ไปนะเฮีย พุดก็ตัวเล็กนิดเดียว จะเอาไปทำไมตั้งสองห้องนอน ยังไงก็นอนด้วยกัน”

“แล้วมึงกะจะให้พุดมันไม่โตเลยรึไงวะ แล้วอีกห้องมึงก็เอาไว้เขียนแบบ เก็บของอะไรก็ได้นี่หว่า”

“แต่...” ธนินทร์ทำปากยื่น หาข้ออ้างมาเถียงไม่ทัน

“ไม่ต้องเรื่องมาก ไม่เอาห้องนี้ก็ขึ้นไปเอาห้องใหญ่”

“แล้วผมจะไปหาค่าเช่ามาจ่ายไงไหวล่ะเฮีย ห้องขนาดนี้ ทำเลอย่างนี้”

“ไม่แพงอย่างที่มึงคิดหรอกน่า” เรวัตพูดปัดๆ ไปแล้วหันไปถามเจ้าหนูอัมพุทที่เดินเข้าห้องโน้นออกตรงนี้สำรวจพื้นที่ “ชอบไหมพุด”

“ชอบครับ แต่ไม่มีหมอนแล้วจะนอนยังไงอะครับ” เด็กน้อยถามอย่างสงสัย ตอนแรกคิดจะถามว่าไม่มีเตียงแล้วจะนอนอย่างไร แต่นึกได้ว่า ตอนที่ตัวเองต้องไปอยู่กับญาตินั้นก็ไม่ได้นอนเตียง แต่นอนบนพื้นข้างเตียงแทน

“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเฮียต้อมเสกมาให้ พุดอยากได้อะไรบ้างบอกมาเลย เตียง โต๊ะ ผ้าม่าน คอมพิวเตอร์ ตอนพุดเข้ามาอยู่รับรองมีครบ”

“พุดอยากได้ต้นไม้ครับ” พ่อหนูร้องขอเป็นอย่างแรก เพราะห้องโล่งโจ้งขนาดนี้ดูไม่สบายตา หากไม่มีสีเขียวของต้นไม้ใบหญ้า

“ไม่มีปัญหา เดี๋ยวเฮียต้อมแถมชิงช้าไว้ที่ระเบียงด้วย ไว้นั่งดูดาว” เรวัตบอกอย่างใจดี แต่ก็เป็นความชอบส่วนตัวอีกเช่นกัน เพราะแน่นอนว่าถ้าธนินทร์มาอยู่ที่นี่ เขาเองก็คงได้มาค้างอย่างแน่นอน

“เฮีย” นิ้วเรียวสะกิดพี่ชายที่จินตนาการไปไกล “คอนโดเขาแถมเฟอร์นิเจอร์ด้วยเหรอ”

“เออสิวะ” เรวัตหลบตาตอบอย่างมีพิรุธ โกหกเพื่อน้องคงไม่บาปนัก “ห้องนี่โอเคนะ ดีมาก ไปงั้นไปหาอะไรกิน จะได้กลับบ้าน” หนุ่มตัวโตถามเองตอบเอง ตกลงเองไม่ฟังเสียงใครแล้วลากสองน้าหลานออกจากห้องก่อนที่ธนินทร์จะเปลี่ยนใจ

............................

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 15-08-2010 17:52:46

“นี่มันอะไรกันเฮียต้อม” ธนินทร์เงยหน้าจากกระดาษในมือขึ้นมามองหน้าพี่ชายร่วมโลก

“หนังสือสัญญาไง รีบๆ เซ็นดิวะ จะได้ส่งคืนให้ทางบริษัท” เรวัตทำหน้าตาใสซื่อไม่สนใจกับคำถามที่แท้จริงของธนินทร์

“นี่มันสัญญาซื้อขายนะเฮีย ไม่ใช่สัญญาเช่าห้อง” หนุ่มร่างเล็กทำเสียงเข้ม วันนี้เรวัตมีแขกมาหาถึงบ้านตั้งแต่เช้า คุยกันไม่กี่คำก็ลากลับ แล้วจู่ก็เรียกเขาให้มาเซ็นต์กระดาษปึกใหญ่ที่ตอนแรกธนินทร์เข้าใจว่าเป็นสัญญาเช่าห้องที่เรวัตพาไปดูเมื่อวาน

“ก็เออสิวะ จะเช่าไปทำไม จ่ายตังค์ไปก็ได้เจ้าของห้องหมด มีห้องเป็นของตัวเองไม่ดีกว่ารึไงวะ” เรวัตเอาเสียงดังเข้าสู้
“มันต้องดีกว่าอยู่แล้วล่ะเฮีย ถ้ามีตังค์ซื้อน่ะ”

“ก็มีไงตังค์น่ะ เยอะด้วย”

“นั่นมันตังค์เฮียนี่ไม่ใช่ตังค์ผม”

“แล้วไง ตังค์ใครก็เหมือนกันแหละว่ะ ชำระหนี้ได้ตามกฎหมาย” ตี๋หนุ่มยักไหล่ ก็คิดอยู่เหมือนกันว่าคงหลอกธนินทร์ให้เซ็นสัญญาได้ง่ายๆ ไม่ได้ และเขาก็เตรียมตัวมาเหนื่อยในการเกลี้ยกล่อม บังคับ ขู่เข็ญไว้แล้วด้วย

“มันจะเหมือนได้ไงล่ะเฮีย แล้วจะเอาตังค์เฮียมาซื้อห้องให้ผมเนี่ยนะ”

“เออ ตังค์กู กูหามา ป๊ากับแม่ก็อนุมัติแล้วด้วย” อันที่จริงเป็นข้อเสนอของพ่อเขาด้วยซ้ำที่จะหาห้องให้ธนินทร์ เขาได้แค่แอบคิดแต่ไม่กล้าออกปาก เพราะเงินส่วนตัวที่ได้มาจากการทำงานนั้นไม่มากพอที่จะจ่ายเงินเป็นล้านอย่างนี้ได้ หากแต่พ่อเขาเป็นคนเอ่ยปากออกมาเอง เขาจึงรีบรับข้อเสนอไว้ด้วยความเต็มใจ แต่ดูเหมือนคนรับของจะไม่เต็มใจ

“ไม่เอา เฮียจะมาซื้อห้องให้ผมอย่างนี้ทำไม อยากเป็นเสี่ยเลี้ยงเด็กเหรอ ผมไม่เป็นเด็กให้เฮียเลี้ยงหรอกนะ” ธนินทร์ทำปากยื่น หลังจากอึ้งไปหลายวินาที เรวัตเป็นคนใจกว้างเขารู้ซึ้งดี ทั้งเจ้าสัวบัญชาและคุณแม่บุญศรีก็มีน้ำใจโดยเฉพาะกับเขามากเหลือเกิน แต่ธนินทร์ไม่เคยคิดว่ามันจะมากมายถึงขนาดจะจ่ายเงินเป็นล้านเพื่อเขาที่เป็นเพียงเพื่อนของลูกชายเท่านั้น

“ดื้ออย่างมึงกูจะเอามาเลี้ยงทำไมให้เสียเวลาวะ” เรวัตรู้สึกหงุดหงิด แม้จะรู้ว่าการเกลี้ยกล่อมธนินทร์นั้นไม่ง่าย แต่ก็ยังทำให้อารมณ์เสียได้อยู่ดี “มึงช่วยชีวิตกูไว้นะนิน ให้กูตอบแทนบ้างไม่ได้รึไง” หนุ่มร่างสูงพูดเสียงอ่อน

“เฮียต้อม!!” ธนินทร์ตะโกนเสียงดัง

“เออกูรู้ว่ามึงไม่คิดว่ามันเป็นบุญคุณ” เรวัตถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขารู้ว่าไม่ควรพูดประโยคนี้ และเขาเองก็ไม่ได้หวังดีกับธนินทร์เพราะมีบุญคุณค้ำหัวกันอยู่ แต่เขารักน้องชายคนนี้มากต่างหาก

“ถ้าเฮียยังคิดว่าผมเป็นน้อง อย่าคิดอย่างนี้อีก” ใบหน้าน่ารักงอง้ำ แก้มพองออกอย่างไม่ตั้งใจ เขาคิดเสมอว่าเรวัตคือพี่ เขารักเรวัตเหมือนกับที่รักพี่สาวแท้ๆ เขาจึงไม่อยากให้มีเรื่องของบุญคุณเข้ามาอยู่ในความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองคน

“เออๆ ก็ไม่คิดก็ได้วะ แต่มึงช่วยๆ เซ็นไปเหอะว่ะ กูขี้เกียจเหนื่อยเถียงกับมึง ดื้ออิ๊บอ๋าย”

“ไม่เอา ไม่เซ็น”

“เซ็นเฮอะ ไอ้นิน จะให้กูยกมือไหว้ด้วยก็ได้” เรวัตทำหน้าละเหี่ยใจ

“ไม่ต้องมาไม้นี้เลยเฮีย ยังไงๆ ก็ไม่เซ็นเด็ดขาด” ธนินทร์ยืนยันอย่างหนักแน่น “ขอร้องล่ะเฮีย อย่าทำขนาดนี้เลย แค่นี้เฮียก็ช่วยผมตั้งเยอะแล้วนะ”

“มึงนี่ดื้อจังวุ้ย ถ้ายังเห็นกูเป็นพี่ก็เขียนๆ ลงไปเหอะวะ แค่ชื่อกับนามสกุลแค่นี้ ไม่เห็นยาก”

“พุดเขียนให้ครับ พุดเขียนได้ พุดเขียนชื่อน้านินเป็นด้วย” พ่อหนูที่นั่งหันซ้ายทีขวาทีดูผู้ใหญ่สองคนเถียงกันรีบเสนอตัวเมื่อมีโอกาส

“เออ เนอะ น้านินไม่เอา เฮียต้อมให้พุดแทนก็ได้” พ่อหลานชายช่างน่ารัก พูดง่ายกว่าไม่รู้กี่เท่า ถ้าธนินทร์ว่าง่ายเหมือนอัมพุท เรวัตคงไม่ต้องเสียพลังงานเกลี้ยกล่อม แต่ก็คงไม่สนุกสำหรับเขาเช่นกัน

“เฮียต้อม!!” กล่อมเขาไม่ได้ก็หันไปกล่อมหลานแทนได้อย่างไร ขี้โกง “พุดมานั่งตรงนี้ครับ ห้ามเขียนชื่อลงกระดาษแผ่นนั้นเด็ดขาด” สั่งหลานชายด้วยน้ำเสียงหนักแน่นจนพ่อหนูน้อยหวั่นใจ อัมพุทเดินตัวลีบเข้าไปหาน้าชาย น้อยครั้งนักที่จะได้ยินธนินทร์พูดจาด้วยน้ำเสียงเช่นนี้ ล่าสุดคงเป็นเมื่อครั้งที่เลิกกับชุติมา ส่วนก่อนหน้านั้นอัมพุทแทบจำไม่ได้
“มึงนี่ ดุหลานได้ไงวะ”

“ก็เฮียนั่นแหละ” หนุ่มร่างบางทำหน้าบู้บี้ รีบดึงหลานตัวน้อยเข้ามากอดปลอบขวัญ

“เอางี้” เรวัตถอนหายใจเฮือกใหญ่ มาตรการสุดท้ายที่คิดไว้คงต้องนำมาใช้ และถ้าหากธนินทร์ยังยืนกรานปฏิเสธอีก เขาคงต้องปล้ำน้องทำเมียจริงๆ คราวนี้คอนโดฯ หรูหราแค่ไหนก็ไม่จำเป็น หันไปแต่งห้องหอแล้วลากทั้งน้าทั้งหลานไปเรียนต่อกับเขาเสียเลย

“ไม่เอา”

“กูยังไม่ได้พูดเลยไอ้ตูด” ด่าเข้าไปหนึ่งดอก แล้วคว้าหัวน้องชายเข้ามาขยี้จนฟู

“ก็ข้อเสนอเฮียน่ากลัวนี่”

“เอาน่า มึงฟังก่อน ถ้าคราวนี้ไม่ผ่านอีกก็ไม่ฝืนใจมึงละ กูเปลี่ยนไปขืนใจมึงแทนเลย”

“ขำตายล่ะเฮีย” ขยันขู่เหลือเกินไม่เห็นจะทำจริงสักที

“กูขายให้มึง” เรวัตยื่นข้อเสนอที่คิดว่ายุติธรรมและรับได้มากที่สุด

“หา? ผมจะเอาตังค์ที่ไหนมาจ่ายล่ะเฮีย” ยุติธรรมแต่เป็นไปไม่ได้สำหรับธนินทร์เลยสักนิด

“ผ่อนไง”

“กี่ชาติจะหมดล่ะเฮีย ผ่อนแค่ดอกยังไม่รู้จะไหวเลยรึเปล่า”

“เฮ่ย อย่าดูถูกตัวเองดิวะ ชาตินี้ไม่คิดจะทำงานจนรวยเลยรึไง”

“คิดสิเฮีย แต่ไม่ฝันเกินจริงไง ห้องราคาเป็นล้านอย่างนั้น แค่คิดยังคิดไม่ออกเลยว่าต้องผ่อนนานแค่ไหน”

“ถึงนานมันก็หมดได้ ยิ่งเริ่มช้ามันก็ยิ่งหมดช้านะ”

“ก็ใช่ แต่มันแพงเกินนะเฮีย” เรื่องนี้ธนินทร์เห็นด้วยกับเรวัต ถ้าไม่เริ่มต้นก็ไม่มีวันจบ แต่เขาก็ไม่อยากทำอะไรเกินตัว

“ผ่อนกะกูไม่มีไรแพง กูไม่คิดดอกเป็นเงิน”

“แล้วคิดเป็นไร”

“ก็แค่พอกูไปเรียน แม่ก็คงไปช่วยป๊าที่ฮ่องกงโน่น มึงก็ช่วยมาดูบ้านให้บ้าง เดือนละครั้ง ไม่ก็ตอนที่มึงว่างก็ได้ แค่นั้นเอง ทำได้เปล่า”

“ทำได้สิเฮีย ถึงไม่มีเรื่องห้องผมก็ทำให้อยู่แล้ว” ธนินทร์หัวเราะเบาๆ กับข้อเสนอของพี่ชาย ต่อให้มากกว่านี้เขาก็ยังเต็มใจทำให้ “อย่าเอามาคิดเป็นดอกเบี้ยเลยเฮีย ดูไม่ยุติธรรมไงก็ไม่รู้”

“นี่แหละดีแล้ว คิดเป็นเงินไปมันจะกี่ตังค์กันวะ มึงคิดดูนะ เอาเงินล้านฝากแบงค์ตอนนี้ได้ดอกปีนึงยังไม่พอเอาไปจ่ายค่าเช่าเลย”

“แล้วเฮียจะให้ผมผ่อนเดือนเท่าไหร่ล่ะ” ข้อเสนอน่าสนใจไม่เลว แม้จะยังดูเอาเปรียบเรวัตอยู่บ้าง แต่ธนินทร์ยังพอรับข้อเสนอนี้ได้ ไว้เขามีเงินแล้วจ่ายดอกเบี้ยย้อนหลังก็ยังไม่สาย

“ต้องอย่างนี้สิถึงจะจะน่ารัก” เรวัตฉีกยิ้มกว้าง แค่ธนินทร์เริ่มสนใจก็หมายความว่าจะเป็นไปอย่างที่เขาต้องการแน่นอน “ผ่อนเท่าที่มึงมีปัญญาผ่อนนั่นแหละ เดือนไหนตังค์เยอะผ่อนเยอะ เดือนไหนน้อยก็ผ่อนน้อย เดือนไหนไม่มีอารมณ์ผ่อนก็หยุดไปก่อนได้ ครบเมื่อไหร่เมื่อนั้น กูไม่เร่ง”

“โหย เฮียอย่างนี้ผมก็สบายตายเลยสิ” ไม่มีข้อผูกมัดอย่างนี้ จะไปมีแรงผลักดันได้อย่างไรกันเล่า

“แล้วมึงจะอยากลำบากทำเอี้ยไรล่ะ เอาตามที่กูว่านี่แหละ เอ้าเซ็นชื่อได้แล้ว” กระดาษใบเดิมถูกเลื่อนกลับมาตรงหน้าธนินทร์อีกครั้ง
“เดี๋ยวสิ ผ่อนหมดก่อนแล้วค่อยโอนสิเฮีย” ธนินทร์แย้ง หลักเงินกู้ชาติไหนก็ต้องอย่างนี้ทั้งนั้น ถ้าโอนบ้านก่อนแล้วเกิดเขาเบี้ยวเงินขึ้นมา เรวัตจะยึดอะไรคืนกัน

“โอนก่อนผ่อนทีหลังได้โว้ย”

“อ้าว แล้วถ้าผมโกงเฮียล่ะ”

“มึงช่วยพูดเรื่องที่เป็นไปได้หน่อยได้เปล่าวะ”

“ใครจะรู้ล่ะ”

“เออๆ กูไม่เถียงมึงละ โอนก่อน แล้วมึงค่อยไปทำสัญญากู้เงิน กูขี้เกียจทำเรื่องโอนไปโอนมาหลายรอบ เสียตังค์หลายต่อ แล้วชื่อกูก็มีที่เยอะแล้ว ขืนเพิ่มเข้าไปอีกปีนี้กูจ่ายภาษีที่ดินบานเลย” เรวัตตัดรำคาญ ในเมื่อธนินทร์อยากทำตัวมีภาระก็ปล่อยไป ขอแค่ภาระที่ว่านั่นเป็นภาระจากเขาก็พอแล้ว ที่สำคัญขอแค่ธนินทร์โอนรับห้องไปก่อน แล้วสัญญาเงินกู้นั่นเผาทิ้งตอนไหนก็ยังได้ และอีกเรื่องที่ธนินทร์ไม่รู้ ถึงเขามีห้องพักกับบ้านกี่หลังก็ตาม ตราบใดที่ไม่เอาไปให้เช่าหรือทำเป็นสำนักงานร้านค้าเขาก็ไม่ต้องเสียภาษี ที่ต้องเสียภาษีคือที่ดินเปล่าต่างหาก โกหกหลอกน้องชายนิดหน่อยพระท่านคงให้อภัย

“แหมเข้าท่ามากเลยเฮีย ไว้ผมเบี้ยวแล้วเฮียยึดห้องคืนเลยนะ”

“เออๆ ตามใจมึง แต่มีข้อแม้อีกสองอย่าง”

“ได้เลยเฮีย”

“มึงยังไม่ทันฟังเลย เดี๋ยวปั๊ด” มือใหญ่ยกเตรียมโบกใส่ อะไรก็รับปากง่ายไปหมด เกิดโดนหลอกให้ทำสัญญาทาสไปชาตินี้ไม่ต้องได้ผุดได้เกิดกันพอดี

“เฮียก็บอกมาสิครับ” ธนินทร์กระเถิบตัวเข้าไปนั่งชิดเรวัต แขนเรียวทั้งสองข้างกอดแขนล่ำๆ ของเรวัตเอาไว้ ซบศีรษะลงกับไหล่หนาอย่างออดอ้อน ข้อเสนอรับได้อย่างนี้ค่อยน่าเอาใจหน่อย

“ข้อแรก กูไม่เอาเงินผ่อนเป็นรายเดือน มึงไปเปิดบัญชีใหม่ แล้วฝากเงินเข้าบัญชีจนครบค่าห้องแล้วค่อยถอนให้กูทีเดียว เพราะกูขี้เกียจเขียนใบเสร็จหลายรอบ” ตี๋หนุ่มยกคิ้วข้างเดียวมองหน้าที่ยังไม่มีคำตอบของธนินทร์

“ได้ครับ” หนุ่มรุ่นน้องรับปากอย่างไม่อิดเอื้อน เพราะมั่นใจว่าเงินที่ฝากเข้าบัญชีนั้นไปแล้วเขาจะไม่ถอนมาใช้อย่างเด็ดขาด ยกเว้นว่าจะเกิดเหตุฉุกเฉินอย่างรุนแรง “ข้อสองล่ะ”

“มึงต้องอยู่กะกูไปก่อนจนกว่ากูจะไปเรียน แล้วค่อยย้ายไปอยู่คอนโด”

“งั้นผมก็ต้องกวนเฮียไปอีกครึ่งปีเลยสิ”

“แล้วมึงจะรีบหนีกูไปไหน อยู่บิ้วท์อารมณ์กูก่อนเดะ เผื่อวันไหนอยากจัดๆ จะได้เอามึงทำเมีย คราวนี้ล่ะมึงเอ๊ย อยู่ในโอวาทกูแน่” เรวัตทำตาเยิ้มเลียริมฝีปากพร้อมทำสีหน้าหื่นกามใส่น้องชาย จนธนินทร์แอบนึกหวั่นไปเล็กน้อย

“น้านินจะแต่งงานกับเฮียต้อมหรือครับ” หนูน้อยอัมพุทถามด้วยความอยากรู้อยากเห็นตามประสาเด็ก เพราะได้ยินเรวัตพูดอยู่หลายครั้งว่าจะปล้ำธนินทร์ทำเมีย

“เอ้ย แต่งได้ไงล่ะครับ เฮียต้อมเขามีแฟนแล้ว” ธนินทร์รีบบอกก่อนที่เรวัตจะพลอยผสมโรงเออออตามจนพ่อหลานชายจะเข้าใจผิดไปยิ่งกว่าเดิม พ่อหนูน้อยเอียงคออย่างไม่เข้าใจนัก

“เฮียต้อมยังไม่มีแฟนสักหน่อย เฮียต้อมจะแต่งงานกับน้านินต่างหาก” เรวัตยิ้มอย่างนึกสนุก นานๆ หลอกเด็กเล่นสักทีก็ไม่เลวเหมือนกัน

“เฮีย อุ๊บ” หนุ่มร่างบางโวยวายไม่ทันจะเป็นคำก็ถูกอุดปากด้วยฝ่ามือยักษ์อย่างแน่นหนา

“เฮียต้อมจะแต่งงานกับน้านินจริงๆ นะครับ พุดอยากมีน้อง พุดอยากมีน้องสองคน” เจ้าหนูบอกอย่างตื่นเต้น พ่อกับแม่รับปากเขามาหลายปีว่าจะมีน้องให้ แต่ไม่ทันได้ทำตามสัญญาก็มาจากไปเสียก่อน

เรวัตทำตาปริบๆ ก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมาดังลั่น อัมพุทนั้นไร้เดียงสาแบบที่เด็กควรจะเป็น ยังไม่เข้าใจที่มาของมนุษย์ว่าเกิดมาได้อย่างไร แต่เด็กอย่างนี้เรวัตชอบมากกว่าเด็กแก่แดดไม่รู้กี่เท่า

“ฮ่า ฮ่า เอาสองคนเลยเหรอ พุดก็บอกน้านินให้แต่งงานกับเฮียต้อมสิครับ” เรวัตกลั้นหัวเราะเมื่อเห็นหน้างงๆ ของเจ้าหนู พลางกอดรัดตัวคนในอ้อมกอดให้แน่นขึ้นอีก จนธนินทร์เลิกดิ้นหนีไปเอง

“น้านินแต่งงานกับเฮียต้อมนะครับ พุดอยากมีน้อง” อัมพุทกุมมือน้าชายส่งเสียงขอร้องอย่างน่ารัก เรวัตจึงคลายมือที่ปิดปากเพื่อรอฟังคำตอบด้วยอาการขำขัน

“น้านินเป็นผู้ชาย ถึงแต่งงานกับเฮียต้อมก็มีน้องไม่ได้หรอกครับ” ธนินทร์ลูบหัวหลานชายอย่างเอ็นดู นึกสงสารหลานชายที่ที่พ่อแม่ไม่สามารถทำตามคำสัญญาได้
“มีไม่ได้เหรอครับ” เจ้าหนูน้อยหน้าม่อยลงอย่างเสียดาย

“ขอโทษนะครับ”

“ไม่เป็นไรครับ พุดไม่มีน้องก็ได้ พุดมีน้านินกับเฮียต้อมแล้ว” อัมพุทเงยหน้ายิ้มเอาใจ เพราะกลัวน้าชายจะเสียใจที่ทำตามต้องการของเขาไม่ได้

“แหม พุดพูดจาถูกใจเฮียต้อมจังเลย มาหอมแก้มที” เรวัตรีบคว้าหนุ่มน้อยเข้ามากอดหอมแก้มซ้ายขวา เขาไม่ชอบเห็นน้องชายทำหน้าเศร้า เพราะฉะนั้นจึงรีบหยอกล้อเจ้าหนูน้อยเพื่อให้สองน้าหลานร่าเริงขึ้น

..................................

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 5,6
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 15-08-2010 17:57:23

เสียงนาฬิกาปลุกดังเบาๆ เพียงไม่กี่ครั้ง มือบางก็ตะปบปิดได้อย่างแม่นยำ ธนินทร์ขยี้ตาตัวเองไล่อาการง่วง ก่อนจะหันไปมองหลานชายตัวน้อยที่ยังหลับสนิทไม่รู้เรื่องราวด้วยรอยยิ้ม ชายหนุ่มมองรอบห้องนอนขนาดกำลังพอเหมาะอย่างเริ่มคุ้นเคย

เขาย้ายเข้ามาอยู่ในคอนโดมีเนียมแห่งนี้ได้สามเดือนกว่าแล้ว หลังจากที่เรวัตเดินทางไปเรียนต่อต่างประเทศอย่างที่วางแผนเอาไว้ ตั้งแต่เข้ามาอยู่ก็ไม่มีอะไรติดขัด เพราะเขาค่อยๆ จัด เตรียมที่เตรียมทางล่วงหน้ามานานตั้งแต่รู้กำหนดเดินทางของเรวัต จะมีปัญหาก็เพียงแต่ต้องปรับตัวกับการนอนโดยไม่มีแขนยาวๆ พาดเอว หรือขาหนักๆ ก่ายทับเท่านั้น และตอนนี้เขาก็เริ่มชินกับชีวิตอย่างนี้ และหวังว่าชีวิตต่อไปในอนาคตก็จะราบเรียบอย่างนี้ด้วยเช่นกัน

“น้านิน” เจ้าหนูน้อยยันตัวขึ้นนั่งด้วยท่าทางงัวเงีย จนธนินทร์ต้องจับให้ลงไปนอนอีกครั้ง

“ไม่ต้องรีบตื่นก็ได้ วันนี้ปิดเทอมแล้วไงครับ จำไม่ได้เหรอ” ธนินทร์ลูบศีรษะเล็กๆ อย่างรักใคร่

“พุดจะช่วยน้านินทำกับข้าว” อัมพุทตอบกลับทั้งที่ตายังปิด

“ยังเช้าอยู่เลย เดี๋ยวน้านินจะทำแล้วจะเข้ามาปลุกพุดนะ ตอนนี้นอนก่อนนะครับ นอนเยอะๆ จะได้โตไวๆ ไงครับ” มือบางลูบผมกล่อมพ่อหลานชายตัวน้อย จนเจ้าหนูที่สะลึมสะลืออยู่แล้วหลับสนิทไปอีกครั้ง

ธนินทร์ห่มผ้าให้หลานชายจนถึงคอ แล้วจึงออกไปนอกห้องนอนอย่างเงียบๆ มือบางเปิดม่านรับแสงจากภายนอก ก่อนจะออกไปยืนที่ระเบียงเพื่อรดน้ำต้นไม้ อากาศยามเช้าในเมืองหลวงไม่ได้สดชื่นอย่างบ้านเกิดเขา แต่ก็ไม่ได้แย่เกินไปนัก และห้องพักของเขาก็อยู่บนชั้นสูงเสียด้วย ควันพิษจึงขึ้นมารบกวนไม่ถึง


หลังจากจัดการธุระเล็กๆน้อย รวมทั้งอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดอยู่บ้านสบายๆ ได้ไม่ถึงนาที เสียงโทรศัพท์ของธนินทร์ก็ดังขึ้น หนุ่มร่างบางมองนาฬิกาที่ผนังห้องแล้วยิ้ม คนที่จะโทรมาหาเขาตั้งแต่ไก่โห่อย่างนี้ มีอยู่เพียงคนเดียว

“คิดถึงเฮียต้อมจังเลย” ธนินทร์ทักเสียงหวานเป็นประโยคแรก

“คิดถึงกูก็มาหากูที่นี่เลยมึง” เสียงห้าวตอบกลับอย่างรวดเร็ว

“โหย เฮีย อังกฤษนะ ไม่ใช่อยุธยา เอาตังค์ที่ไหนไป” ธนินทร์หัวเราะเสียงใส

“มึงพูดกับใครอยู่ล่ะ เด็กกู กูเลี้ยงได้ มาจริงเปล่าล่ะ กูซื้อตั๋วให้เดี๋ยวนี้เลย เอาพุดมาด้วย อยากเจอว่ะ แม่งโคตรคิดถึงเลย” เรวัตเสนออย่างกระตือรือร้น นึกเสียดายที่ปล่อยสองน้าหลานไว้เพียงสองคน เขาน่าจะบังคับน้องชายหัวดื้อ แล้วหนีบติดตัวมาด้วยตั้งแต่แรก

“ไม่ล่ะเฮีย งานเข้าบานเลย พี่วุฒิจัดให้แบบไม่ต้องพักเลยเนี่ย” ธนินทร์รีบปฎิเสธ เพราะรู้ว่าเรวัตหมายความอย่างที่พูดจริงๆ

“เฮ่ย มึงเพลาบ้างก็ได้นะ เดี๋ยวไม่สบายไปใครจะดูแล” พระเอกฮ่องกงรีบบอกอย่างเป็นห่วง เพราะรู้นิสัยน้องชายตัวเองดีว่าเป็นพวกได้ทำงานแล้วจะไม่ลืมหูลืมตา แต่จะลืมนอนและลืมกิน

“ไม่ขนาดนั้นหรอกน่าเฮีย”

“เออ ถ้ามึงไม่สบาย กูจะบินกลับไปเตะ”

“แหม ลงทุนนะเฮียต้อม นั่งเครื่องหลายชั่วโมงเพื่อมาเตะเนี่ย” ธนินทร์หัวเราะเบาๆ เขาคงจะต้องรักษาสุขภาพให้ดี เพราะคงจะแย่กว่าถ้าเจอลูกเตะมหาโหดของพี่ชาย เคยเห็นครั้งเดียวติดตาไปจนตาย
“ถ้ากลัวกูไม่คุ้ม เดี๋ยวกูแถมออพชั่นพิเศษบนเตียงให้ด้วยเอาไหม เอาแบบสามวันไอ้พุดได้น้องออกมาเล่นเลย” เรวัตหัวเราะลั่น

“อะไรๆ เฮีย เมียสองต้องห้าม ไม่เคยได้ยินเหรอ เดี๋ยวฟ้องเทียนหรอก”

“ได้ทีขู่เลยนะมึง” เรวัตทำเสียงแง่งๆ ใส่

“พูดเล่นเอง เฮียก็ ใครจะกล้าล่ะครับ”

“ถึงกล้ากูก็ไม่กลัวว่ะ ว่าแต่...มึงสบายดีใช่ไหม” หนุ่มรุ่นพี่ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนลง

“สบายดีครับ เฮียไม่ต้องห่วงผมหรอก” ธนินทร์ระบายยิ้มบางๆ เรวัตโทรหาเขาสองอาทิตย์ครั้ง จะมีก็ช่วงสัปดาห์แรกที่โทรมาทุกวัน เพียงเพื่อถามเขาว่าสบายดีหรือไม่ จะมีใครในโลกนี้ที่ให้ความห่วงใยเขามากถึงขนาดนี้อีกไหมนะ

“ไม่ห่วงได้ไงวะ คราวก่อนไม่ได้ติดต่อกะมึงแค่ครึ่งปี แล้วเป็นไง คราวนี้กูไม่ยอมพลาดแล้วโว้ย” เพราะรู้จักธนินทร์ดี เรวัตจึงคอยหมั่นติดต่อมาเสมอ เขาไม่อยากให้น้องชายต้องลำบาก หรือมีปัญหาโดยที่ไม่มีใครคอยช่วยเหลืออีก เขารู้ว่าธนินทร์เก่งและคงเอาตัวรอดได้ แต่ในเมี่อมีเขาอยู่ทั้งคน เขาจะไม่ยอมให้ธนินทร์ลำบากเด็ดขาด ปัญหาก็มีเพียงแต่ ธนินทร์จะไม่บอกเขาเหมือนคราวที่ผ่านมาเท่านั้นเอง

“ไม่แล้วครับ ถ้ามีอะไรแก้ไขไม่ได้ จะโทรหาเฮียคนแรกเลย จริงๆ ครับ” ธนินทร์ให้สัญญาเพราะไม่อยากให้เรวัตเป็นกังวล

“เออ ต้องอย่างนี้สิ ถึงจะน่ารัก ฟังแล้วค่อยสบายใจหน่อย งั้นกูไปนอนล่ะนะ ไว้จะโทรมาเช็คใหม่ละกัน” เรวัตหาวหวอด เพราะเวลาท้องถิ่นของเรวัตนั้นดึกมากแล้ว “บอกพุดด้วยว่ากูคิดถึง”

“ครับเฮีย ฝากคิดถึงเทียนด้วยนะ”

“เออๆ ได้ ไปละๆ”

“ขอบคุณนะครับ เฮียต้อม” ธนินทร์บอกอย่างซาบซึ้งน้ำใจ แม้จะอยู่ห่างไกลกัน แต่เรวัตก็ไม่เคยทิ้งหน้าที่ความเป็นพี่ชายที่ดีของเขาเลยสักนิด หน้าที่ที่เรวัตไม่จำเป็นต้องทำ แต่เรวัตกลับทำได้ดี และสม่ำเสมอมาตลอด

“ไม่ต้องขอบคุณบ่อย กูเขิน ไปจริงๆ แล้ว ตาจะปิดแล้ว” เรวัตตัดบทเอาง่ายๆ แค่รู้ว่าธนินทร์สบายดีมีความสุขเขาก็สบายใจแล้ว

“ครับๆ แล้วคุยกันใหม่นะครับเฮียต้อม”

“เออ บาย”

เสียงปลายสายขาดหายไปแล้ว บรรยากาศภายในห้องกลับมาเงียบสงบอีกครั้งเมื่อไร้เสียงพูดคุย ธนินทร์ยังคงยืนมองโทรศัพท์ในมือด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ก่อนจะพึมพำออกมาเบาๆ

“ฝันดีนะครับพี่ชาย”

....................................................
End

จากผู้แต่งค่ะ
ขอขอบคุณ เจ๊หมวยอีกครั้ง ที่ให้ความอนุเคราะห์ (แปลว่าให้ แล้วคนยืมไม่คืน อ้างอิง พจนานุกรมฉบับ Noir) ตัวละครสุดน่ารักมาให้ตั้ง 3 คน นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นได้เพราะคนเขียนอยากให้มีบทคุยระหว่างอาวีของโมจิ และน้านินของพุดดิ้ง บทบนรถแค่นั้นแหละ เลยเอาตัวละครเรื่องของน้านินกับหนูพุดที่เขียนไปก่อนแต่ยังไม่จบมาใช้ก่อนเลย เฮียต้อมจึงได้ผุดได้เกิด และด้วยความอยากเขียนความสัมพันธ์แบบริสุทธิ์ระหว่างพี่น้องแบบนี้ดูบ้าง มันจึงโผล่มาเป็นนิยายไม่มีชื่อเรื่อง 7 ตอนนี่ไง

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะจ๊ะ ^ ^

ปล. นิยายเรื่องนี้ตอนแรกไม่มีชื่อเรื่อง จนกระทั่งตอนที่ 4 คุณ Noir จึงตั้งชื่อว่า Brother's love  เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราอ่านได้หลายรอบมากๆ ยิ่งอ่านยิ่งหลงรักน้องพุด น้องเป็นเด็กน่ารักมาก  :man1: แม้จะเป็นเพียงแค่ตัวละครในนิยาย เราก็ยังหวังให้น้องพบเจอแต่สิ่งที่ดีๆ และมีความสุขตลอดไป  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: IIMisssoMII ที่ 15-08-2010 18:03:30

เฮียนี่เป็นพี่ที่ดีจริง ๆเลย
สมชื่อเรื่องจริง ๆ  :เฮ้อ:

แต่น้องพุดน่ารัก  :o8:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 15-08-2010 18:16:33

ชอบๆๆๆๆมากครับให้ความรู้สึกดี :L1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: Shock_n2n ที่ 15-08-2010 18:24:24

ขอยกย่อง จริง เฮียคนเนี่ย
ดีมากจริงๆ อิอิ  :impress2:
ว่า แต่ มีน้องโมจิมาด้วย แอบคิด ถึงนะเนี่ย
น่ารักนะคะ การวาง ตัวละคร ว่าแต่ จบแล้วจริงๆ ซินะ
อยากอ่านต่อ จังเลย จร้า
หวังว่า คงเห็น ผลงาน ชิ้น ต่อไปนะจ๊ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 15-08-2010 18:24:32

สมกับชื่อเรื่องเลย
รู้สึกดีที่ได้อ่านเรื่องนี้ ได้เห็นความรักในอีกแง่มุมหนึ่ง
มิตรภาพ ความรักแบบพี่น้องที่สวยงาม
ปลื้มเรื่องนี้อ่ะ จัดไปเลย +1
ปล. น้องพุดน่ารักได้อีก

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 15-08-2010 18:27:32

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยย จบแล้ว ยังไม่อยากให้จบเลย.....

ตกลงเฮียต้อมไปเรียนต่อกับเทียนสินะ T^T~~!!~ น่าพี่น้องก็ยังคงเป็นน้องอยู่วันยังค่ำ

ความรักแบบแฟนอาจหมดไป แต่พี่น้องยังก็ไม่เปลี่ยนแปลง....     (เปลี่ยนสักนิดก็ไม่ได้หรอ)

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: aekporamai2 ที่ 15-08-2010 18:35:28

ปรบมือให้เลยครับ :pig4: :L2: :3123:
เรื่องราวพี่น้องน่ารักมากๆครับ o13

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: CHIVAS ที่ 15-08-2010 18:51:03

ชอบนิยายเรื่องนี้จังค่ะ ไม่เคยอ่านแบบนี้มาก่อน
ความรักของพี่ชายน้องชาย
น้าหลานอีก  อิอิ

รักน้องพุดจัง

ขอบคุณคนแต่ง แล้วก็ พี่ THIP  ด้วยนะคะ   :L2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: aimsun ที่ 15-08-2010 18:51:16

อ่านแล้วคงจะหลับฝันดี ...

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: ลูกหมีน้ำแดง ที่ 15-08-2010 18:56:32

ขอบคุณคุณTHIP และคุณNoir สำหรับ ความรักบริสุทธิ์ เฮียต้อม-น้านิน-น้องพุด  :o8:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: OhJa ที่ 15-08-2010 19:03:33

อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกดีจังเลย
ความรักแบบนี้ มันดีจังเลย o13

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: MaeMoo ที่ 15-08-2010 19:21:07

มีความสุขจัง เรื่องน่ารักมากค่ะ เป็นความรักที่สวยงามมาก
ถึงจะแอบหวังว่า ความรักระหว่างพี่น้อง จะกลายเป็นความรักแบบชายชาย
แต่เป็นแบบนี้ ก็ดีที่สุดค่ะ

และก็ปลื้มกับเฮียต้อมนะคะ ที่มีความรักมั่นคงกับเทียน

ขอบคุณคุณ THIP และคุณ Noir ด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 15-08-2010 19:26:20

“เฮีย ห้องสตูฯ ไม่มีเหรอ นี่มันอลังการเกินไป” ธนินทร์ถามเสียงอ่อย ห้องนี้ไม่ได้ใหญ่โตมากนัก แต่มันก็เกินฐานะของธนินทร์ที่จะเข้ามาอาศัย
“ไม่พักก่อนเหรอเฮีย เพิ่งกลับมาเหนื่อยๆ” เสียงใสบอกอย่างเกรงใจ เรวัตช่วยเหลือเขามาตั้งเยอะแยะ เพิ่งทำงานตัวเองกลับมาก็ยังจะพาเขาไปดูห้องอีก

“เหนื่อยที่ไหนวะ แค่นั่งฟังรายงานบ้าอะไรไม่รู้ แม่งมีแต่น้ำ ฟังจนจบกูรู้แค่ว่ามันรายงานเรื่องผลกำไรอะไรเนี่ยแหละ เสียเวลาอิ๊บอ๋าย” เสียงทุ้มบ่นอย่างอดไม่ได้ “เฮ่ย กูไม่เหนื่อยจริงๆ” เรวัตย้ำอีกครั้ง เมื่อเห็นธนินทร์ทำปากยื่นแก้มพอง มือใหญ่รั้งหัวน้องชายมาซบอกแล้วขยี้เบาๆ

“เฮีย ผมรบกวนเฮียมากไปรึเปล่า” ธนินทร์โอบแขนรอบเอวเรวัต รู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระมากขึ้นทุกที รบกวนอาศัยบ้านมาหลายวัน อีกทั้งยังมีเรื่องอื่นอีกมากมาย

“ไร้สาระน่า มึงกับกูมีคำว่ารบกวนได้ด้วยเรอะ” เรวัตหัวเราะเบาๆ กระชับอ้อมกอดไว้แน่น น่าเสียดายจริงๆ ที่เขาไม่สามารถรักธนินทร์ได้มากเกินกว่าน้อง ถ้าเป็นอย่างนั้นได้ เขาคงเป็นคนที่มีความสุขที่สุด

........................................

อาคาร สูงตระหง่านเพิ่งสร้างเสร็จใหม่เอี่ยมที่ธนินทร์มองผ่านเลยอย่างไม่ใส่ใจ แต่กลับต้องมายืนตาค้างอยู่บริเวณล็อบบี้ชั้นหนึ่ง เหลียวซ้ายแลขวาก็ยังเห็นว่าภายในตกแต่งอย่างมีระดับ และสถาปนิกอย่างเขาก็พอจะประเมินราคาได้จนต้องหุบๆ อ้าๆ ปากด้วยความตกใจ

“เฮียแวะมาทำธุระเหรอ” ตั้งสติถามไปปลอบใจตัวเองไปด้วย ถ้าจะให้สองน้าหลานมาเช่าห้องในตึกนี้ แต่ละเดือนคงไม่พ้นกินแกลบ

“ละเมอเหรอมึง ดูห้องไงดูห้อง”

“ห้องที่นี่อะนะ?” ขอคำยืนยันอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ

“เออ สิวะ มึงเห็นคอนโดเป็นอนามัยหมู่บ้านรึไง” คิดไว้แล้วว่าธนินทร์จะต้องตกใจ แต่เรวัตเองก็เตรียมแผนการไว้มากมายสำหรับงานนี้โดยเฉพาะ

“เฮ่ย ไม่ไหวมั้งเฮีย ขายตัวมาจ่ายค่าเช่ายังไม่รู้จะพอรึเปล่าเลย” ธนินทร์ทำหน้าแหย ตึกสวย ความปลอดภัยดีเยี่ยม ทำเลเหมาะเหม็ง การคมนาคมสะดวก แต่กระเป๋าสตางค์โบ๋เบ๋

“เดี๋ยวเหอะมึง อย่าคิดเรื่องขายตัวเด็ดขาด ไม่งั้นกูเตะแม่ง ทั้งมึงทั้งคนซื้อ อ้อแถมค่าทำศพให้ไอ้เปรตนั่นด้วย” ตาคมขึงใส่อย่างไม่พอใจ น้องชายคนเดียวบวกหลานอีกหนึ่งคนแค่นี้ ทำไมเถ้าแก่เรวัตจะเลี้ยงดูไม่ได้

“โหย เฮียแค่เปรียบเทียบเฉยๆ ยังไม่อยากมองคนกินข้าวต้มงานศพตัวเองหรอก” แค่คิดก็เห็นภาพเพื่อนๆ เดินต่อแถวถือธูปคนละหนึ่งดอกมายืนฉีกยิ้มอยู่หน้าโลงที่มีรูปตัวเองขึ้นมา ลางๆ

“ไปขึ้นไปดูห้อง” เรวัตตัดบทเมื่อได้รับกุญแจพวงใหญ่จากเจ้าหน้าที่ดูแลอาคารมาไว้ในมือ

“น้านิน เราจะมาอยู่ที่นี่เหรอครับ” มือเล็กเขย่าเบาๆ เรียกน้าชายระหว่างยืนนิ่งอยู่ในลิฟต์

“พุดชอบรึเปล่า” เรวัตแย่งถามขึ้นมาก่อน

“ชอบครับ แต่ชอบบ้านเฮียต้อมมากกว่า” หนูน้อยตอบพาซื่อ

“เห็นไหมไอ้นิน กูบอกให้อยู่บ้านกู เปลี่ยนใจยังไม่สายนะมึง”

“ไม่ เอาอะเฮีย เดี๋ยวเฮียก็ไม่อยู่ หม่าม้าก็ไม่ค่อยอยู่แล้วผมจะอยู่ไงล่ะ เอาไว้ไปค้างเป็นบางวันดีกว่า ช่วยเฮียเฝ้าบ้านเป็นช่วงๆ” ธนินทร์ยังคงยืนกรานปฏิเสธ เพราะถ้าอยู่ที่บ้านของเรวัต ไม่เพียงแต่รบกวนเจ้าของบ้าน ยังรบกวนเด็กรับใช้ในบ้านอีกด้วย

“พุดจะอยู่กับน้านิน” มือน้อยกอดหมับเข้าที่ต้นขาน้าชาย กลัวจะโดนจับแยกกันอยู่

“งั้นก็อยู่ที่นี่กันแหละวะ” เรวัตว่าแล้วก็จูงสองน้าหลานออกจากลิฟต์

ห้อง แรกที่เรวัตพาไปดู ธนินทร์แค่ยืนชะโงกเข้าไปแล้วปฏิเสธทันที เพราะเป็นห้องชุดสองชั้นขนาดใหญ่ ราคาคงไม่ต้องพูดถึง ห้องที่สองมีขนาดย่อมลงมาอีกเล็กน้อยแต่ธนินทร์ก็ยังปฏิเสธอย่างหนักแน่น จนมาห้องที่สามที่เป็นห้องชุดสองห้องนอน

“ห้องนี้ห้องสุดท้ายแล้วนะมึง ไม่มีตัวเลือกแล้วโว้ย” เรวัตบังคับเสียงแข็ง

“เฮีย ห้องสตูฯ ไม่มีเหรอ นี่มันอลังการเกินไป” ธนินทร์ถามเสียงอ่อย ห้องนี้ไม่ได้ใหญ่โตมากนัก แต่มันก็เกินฐานะของธนินทร์ที่จะเข้ามาอาศัย
“ไม่ พักก่อนเหรอเฮีย เพิ่งกลับมาเหนื่อยๆ” เสียงใสบอกอย่างเกรงใจ เรวัตช่วยเหลือเขามาตั้งเยอะแยะ เพิ่งทำงานตัวเองกลับมาก็ยังจะพาเขาไปดูห้องอีก

“เหนื่อยที่ไหนวะ แค่นั่งฟังรายงานบ้าอะไรไม่รู้ แม่งมีแต่น้ำ ฟังจนจบกูรู้แค่ว่ามันรายงานเรื่องผลกำไรอะไรเนี่ยแหละ เสียเวลาอิ๊บอ๋าย” เสียงทุ้มบ่นอย่างอดไม่ได้ “เฮ่ย กูไม่เหนื่อยจริงๆ” เรวัตย้ำอีกครั้ง เมื่อเห็นธนินทร์ทำปากยื่นแก้มพอง มือใหญ่รั้งหัวน้องชายมาซบอกแล้วขยี้เบาๆ

“เฮีย ผมรบกวนเฮียมากไปรึเปล่า” ธนินทร์โอบแขนรอบเอวเรวัต รู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระมากขึ้นทุกที รบกวนอาศัยบ้านมาหลายวัน อีกทั้งยังมีเรื่องอื่นอีกมากมาย

“ไร้สาระน่า มึงกับกูมีคำว่ารบกวนได้ด้วยเรอะ” เรวัตหัวเราะเบาๆ กระชับอ้อมกอดไว้แน่น น่าเสียดายจริงๆ ที่เขาไม่สามารถรักธนินทร์ได้มากเกินกว่าน้อง ถ้าเป็นอย่างนั้นได้ เขาคงเป็นคนที่มีความสุขที่สุด

........................................

อาคาร สูงตระหง่านเพิ่งสร้างเสร็จใหม่เอี่ยมที่ธนินทร์มองผ่านเลยอย่างไม่ใส่ใจ แต่กลับต้องมายืนตาค้างอยู่บริเวณล็อบบี้ชั้นหนึ่ง เหลียวซ้ายแลขวาก็ยังเห็นว่าภายในตกแต่งอย่างมีระดับ และสถาปนิกอย่างเขาก็พอจะประเมินราคาได้จนต้องหุบๆ อ้าๆ ปากด้วยความตกใจ

“เฮียแวะมาทำธุระเหรอ” ตั้งสติถามไปปลอบใจตัวเองไปด้วย ถ้าจะให้สองน้าหลานมาเช่าห้องในตึกนี้ แต่ละเดือนคงไม่พ้นกินแกลบ

“ละเมอเหรอมึง ดูห้องไงดูห้อง”

“ห้องที่นี่อะนะ?” ขอคำยืนยันอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ

“เออ สิวะ มึงเห็นคอนโดเป็นอนามัยหมู่บ้านรึไง” คิดไว้แล้วว่าธนินทร์จะต้องตกใจ แต่เรวัตเองก็เตรียมแผนการไว้มากมายสำหรับงานนี้โดยเฉพาะ

“เฮ่ย ไม่ไหวมั้งเฮีย ขายตัวมาจ่ายค่าเช่ายังไม่รู้จะพอรึเปล่าเลย” ธนินทร์ทำหน้าแหย ตึกสวย ความปลอดภัยดีเยี่ยม ทำเลเหมาะเหม็ง การคมนาคมสะดวก แต่กระเป๋าสตางค์โบ๋เบ๋

“เดี๋ยวเหอะมึง อย่าคิดเรื่องขายตัวเด็ดขาด ไม่งั้นกูเตะแม่ง ทั้งมึงทั้งคนซื้อ อ้อแถมค่าทำศพให้ไอ้เปรตนั่นด้วย” ตาคมขึงใส่อย่างไม่พอใจ น้องชายคนเดียวบวกหลานอีกหนึ่งคนแค่นี้ ทำไมเถ้าแก่เรวัตจะเลี้ยงดูไม่ได้

“โหย เฮียแค่เปรียบเทียบเฉยๆ ยังไม่อยากมองคนกินข้าวต้มงานศพตัวเองหรอก” แค่คิดก็เห็นภาพเพื่อนๆ เดินต่อแถวถือธูปคนละหนึ่งดอกมายืนฉีกยิ้มอยู่หน้าโลงที่มีรูปตัวเองขึ้นมา ลางๆ

“ไปขึ้นไปดูห้อง” เรวัตตัดบทเมื่อได้รับกุญแจพวงใหญ่จากเจ้าหน้าที่ดูแลอาคารมาไว้ในมือ

“น้านิน เราจะมาอยู่ที่นี่เหรอครับ” มือเล็กเขย่าเบาๆ เรียกน้าชายระหว่างยืนนิ่งอยู่ในลิฟต์

“พุดชอบรึเปล่า” เรวัตแย่งถามขึ้นมาก่อน

“ชอบครับ แต่ชอบบ้านเฮียต้อมมากกว่า” หนูน้อยตอบพาซื่อ

“เห็นไหมไอ้นิน กูบอกให้อยู่บ้านกู เปลี่ยนใจยังไม่สายนะมึง”

“ไม่ เอาอะเฮีย เดี๋ยวเฮียก็ไม่อยู่ หม่าม้าก็ไม่ค่อยอยู่แล้วผมจะอยู่ไงล่ะ เอาไว้ไปค้างเป็นบางวันดีกว่า ช่วยเฮียเฝ้าบ้านเป็นช่วงๆ” ธนินทร์ยังคงยืนกรานปฏิเสธ เพราะถ้าอยู่ที่บ้านของเรวัต ไม่เพียงแต่รบกวนเจ้าของบ้าน ยังรบกวนเด็กรับใช้ในบ้านอีกด้วย

“พุดจะอยู่กับน้านิน” มือน้อยกอดหมับเข้าที่ต้นขาน้าชาย กลัวจะโดนจับแยกกันอยู่

“งั้นก็อยู่ที่นี่กันแหละวะ” เรวัตว่าแล้วก็จูงสองน้าหลานออกจากลิฟต์

ห้อง แรกที่เรวัตพาไปดู ธนินทร์แค่ยืนชะโงกเข้าไปแล้วปฏิเสธทันที เพราะเป็นห้องชุดสองชั้นขนาดใหญ่ ราคาคงไม่ต้องพูดถึง ห้องที่สองมีขนาดย่อมลงมาอีกเล็กน้อยแต่ธนินทร์ก็ยังปฏิเสธอย่างหนักแน่น จนมาห้องที่สามที่เป็นห้องชุดสองห้องนอน

“ห้องนี้ห้องสุดท้ายแล้วนะมึง ไม่มีตัวเลือกแล้วโว้ย” เรวัตบังคับเสียงแข็ง

“เฮีย ห้องสตูฯ ไม่มีเหรอ นี่มันอลังการเกินไป” ธนินทร์ถามเสียงอ่อย ห้องนี้ไม่ได้ใหญ่โตมากนัก แต่มันก็เกินฐานะของธนินทร์ที่จะเข้ามาอาศัย
“ไม่ มีโว้ย ถึงมีกูก็ไม่ให้มึงอยู่ ห้องใหญ่ก็มี มึงจะไปอุดอยู่ในห้องเล็กทำไมวะ ห้องรวมมิตรอย่างนั้นอึดอัดตายห่า” เลือกห้องด้วยความชอบส่วนตัวของเรวัตล้วนๆ อาตี๋หนุ่มไม่ชอบห้องที่ไม่มีสัดส่วน เตียงนอน ที่ทำงาน โต๊ะรับแขก กระจุกอยู่ในที่เดียวกันหมด คนตัวใหญ่ๆ อย่างเขาอยู่ไมได้

========
ขอบคุณทิพที่เอาเรื่องสนุกๆมาลงให้อ่านจ้า

อ๋อ เนื้อหามันซ้ำ สามรอบได้ ลองเช้คดูนะ  :z2:

ปล. เสียดายน่าจะได้คู่กัน  :laugh:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: ohm ที่ 15-08-2010 19:40:04

อ่านเรื่องนี้แล้ว อมยิ้้มให้กับความอบอุ่นของความรักพี่น้อง
มีความสุขมากๆครับ


ขอบคุณจริงๆครับ ที่แต่งเรื่องนี้มาให้อ่าน

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 15-08-2010 19:40:35

 :z3: ขออภัย สงสัยกด Ctrl+V เยอะไปนิด  แก้ไขแล้วเน้อ  :z3:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 15-08-2010 19:44:15

เง้อ
ไม่มีการพัฒนาจริงๆอ่ะ
แต่ก็ไม่เป็นไร
พี่น้องก็พี่น้องว่ะ
 :really2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: iiดาวพระสุขლii ที่ 15-08-2010 19:52:25

เนื้อเรื่อง น่ารักดี...
ความรักแบบที่ให้ โดยไม่มีความคาดหวัง
ขอเค้าแค่มีความสุขก็พอ(Y___Y)

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 15-08-2010 20:39:11

ชอบจังค่ะ
รักเฮียต้อม รักนิน รักพุด
อยากให้อยู่ด้วยกันสามคน ตลอดไป

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: YELLOWSTAR ที่ 15-08-2010 21:19:51

เฮียต้อมน่ารักจังเลยยยยย

แล้วเทียนได้ไปอยู่กะเฮียหรอ???  หรือว่ายังไง???

ไรเตอร์สู้ๆๆๆๆน่ะคะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 15-08-2010 21:43:48

จบซะแล้ว น่ารักมากๆเลยค่ะ
แอบเสียดายลุ้นไม่ขึ้น แต่ความรักแบบนี้ก้อยั่งยืนดี
อ่านแล้วมีความสุขจังค่ะ ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: 0nePiece ที่ 15-08-2010 22:06:20

พี่ๆๆ มีแนวแบบนี้ให้อ่านอีกใหมอ่ะ

แบบว่า ชอบอ่ะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: Jesale ที่ 15-08-2010 22:08:19

เป็นรักแบบพี่น้องจริงๆ ถึงจะลุ้นยังไงก็ไม่ขึ้น เสียดายมากมาย

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: Inlover ที่ 15-08-2010 22:40:08

ใจจริงอยากให้คู่กันมากๆเลยค่ะ T^T
เฮียต้อมดูแลน้องนินดีมากมาย
T____________T

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 15-08-2010 22:40:19

เป็นได้แค่พี่น้องจริงๆ เหรอ
แอบหวังมากกว่านี้...แต่ก็ก็ไม่เป็นไรคะ  ตามใจผู้เขียน
เป็นเรื่องที่ใสๆ อ่านแล้วสบายใจดีจัง  :L2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: salapaw ที่ 15-08-2010 22:49:41

เป็นเรื่องที่.......ไม่ต้องมีพระเอก นายเอก ก็สามารถทำให้เราประทับใจ และอยากให้มันเป็นเรื่องจริง ที่สุด

+1 แบบบวกไม่ได้ค่า อิอิ
 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 15-08-2010 23:15:51

อิ่มดีครับอ่านเรื่องนี้พี่ชายใจดีมากๆๆๆๆรักน้องมากด้วย
พุดก็น่ารักมากๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: heefever ที่ 16-08-2010 00:05:02

ง่าาา ลุ้นไม่ขึ้นจริงๆ ด้วย :เฮ้อ:


แต่ก็น่ารักดีครับ ความรักแบบพี่น้อง


มันเป็นอะไรที่ยั่งยืน และยาวนาน ไม่สามารถมีอะไรมาทำลายได้  :man1:



 :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 16-08-2010 00:09:29

^^

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 16-08-2010 00:32:35

เย้ ในที่สุดก็จบ
สรุปลุ้นไม่ขึ้นแฮะ ระหว่างเฮียกะนิน

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: VitamiN ที่ 16-08-2010 00:35:38

 :a5:
อยากให้เป็นเรื่องยาวจังเลยอ่าาาาาาาา

ชอบธนินทร์กับน้องพุดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากเห็นความรักครั้งใหม่ของธนินทร์อ่ะเค๊อะ :o8:



ขอบคุณที่แต่งเรื่องน่ารักๆแบบนี้มาให้อ่านกันนะคะ o13

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 16-08-2010 01:12:13

ได้อ่านเรื่องนี้จากบ้านพ่อแล้ว สองรอบเลย เพราะติดใจความรักของพี่กับน้องคู่นี้
และความน่ารัก ใสๆของน้องพุด

มาอ่านตอนจบที่นี่อีกรอบ

บวก 1 แต้มเป็นกำลังใจให้คนแต่งกับคนโพสต์นะคะ
ขอบคุณค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: อิสระ ที่ 16-08-2010 02:28:12

ขอเป็นเรื่องยาวได้มั้ย :z13: :dont2:
ตอนพิเศษก็ได้ :กอด1:
นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อย่างอ่านต่ออออออออออออออออออ :serius2: :serius2:
ยังไม่อิ่มเลยหงะ :serius2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 16-08-2010 03:55:41

เรื่องน่ารักมากเลยค่ะ หนููพุดก็ช่างเป็นเด็กน่ารักจริงๆ
แต่น่าเสียดายที่เป็นได้แค่พี่น้องอ่ะ
อยากจะถามจริงเลยมีพี่น้องบ้านไหนเค้าเป็นแบบคู่นี้กันบ้างเนี่ย
เฮียต้อมก็ดูแลน้องดีซะขนาดนี้ อยากรู้จริงว่าดูแลแฟนได้เท่านี้รึเปล่า ^^
ความจริงแล้วถ้าเป็นได้แค่พี่น้องแบบนี้ โดยที่เฮียต้อมก็ไม่มีแฟน จะรู้สึกดีกว่านี้อีกนะเนี่ย
อารมณ์ว่าให้คิดต่อเองไง แต่อันนี้ลุ้นไม่ขึ้นแล้วจริงๆ เง้อออ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: didi ที่ 16-08-2010 04:59:54

ขอบคุณค่ะ :pig4: :pig4:
 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: koraorni ที่ 16-08-2010 08:43:29

อ่านไปก้อมีความสุข ขอบคุณมากนะคะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: august_may ที่ 16-08-2010 09:13:49

อ่านจบแล้วอมยิ้มเลย พี่นองคู่นี้รักกันจริงๆ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: shoky_9 ที่ 16-08-2010 14:29:02

น่ารักกกกก   :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 16-08-2010 14:43:53

ใสๆ ไรเอ็นซี มันดีอย่างนี้นี่เอง :o8:
สนุกมากค่ะ รู้สึกดีใจแทนนินที่มีพี่ชายดีๆอย่างนี้ น้องพุดก้น่ารัก ร๊ากกกกเด็ก :o8:
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่า  :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 16-08-2010 14:46:44

เข้ามาเม้นท์อีกที...จบแล้ววววว...
เป็นเรื่องที่น่ารักดี....อ่านสบาย ๆ...
น้องพุด กับ นู๋โมจิ ได้ใจคนอ่านไปเต็ม ๆ  :pig3:

 :pig4: ทั้งคนแต่ง กะ คนโพสค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: กว่าจะไร้เดียงสา ที่ 16-08-2010 15:14:46

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด............................ไม่อยู่หลายวัน

ตอนแรกหมายปองว่าต้องเป็นเรื่องรักแบบอาหลานแน่ๆ  :sad4:

สักพักกลายเป็น อานินกับเฮียต้อมก็ได้..... :impress2: (ใจง่าย)

แต่สุดท้ายกลายเป็นพี่ชายไปได้ไงเนี่ย  :serius2: :serius2:


ม่ายนะ.....เด็กน่ารักไม่เถียง

แต่ทำไมเค้าม่ายได้กันอ่ะพี่ทิพย์  :o12:

(บอกคนเขียนแต่งต่อได้มั้ย แต่งจนกว่าจะเปลี่ยนจากพี่ชายเป็นคนรักนะ)

อยากไปช่วยน้านิน เขียนแบบอ่า....สงสารน้านิน ยังเขียนแบบด้วยมืออยู่เลย  :sad4:
ตอนลงตัวหนังสือเมื่อยมือแย่เลยน้านิน.....

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: Del ที่ 16-08-2010 15:56:48

เสียดายที่ไม่ได้คู่กัน  :laugh: แต่รักแบบพี่น้องมันยิ่งยืนนานกว่าไหนๆ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 16-08-2010 20:56:29

อ๊ายยยยยยย สุดท้ายยยย ก็ไม่มีพระเอก ว้า ^_^

แต่ไม่เป็นไรเรื่องน่ารักมากค้า

ขอบคุณค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 16-08-2010 22:41:45

น่ารั๊กอ่า

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: kitty ที่ 16-08-2010 23:34:16

 :o8: :o8: :o8:น่ารัก น่าจะได้คู่กันเป็นคนดีทั้งคู่ๆๆๆๆ o13

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: ordkrub ที่ 17-08-2010 13:41:33

รักบริสุทธิ์จริงๆครับ อ่านแล้วอิ่มใจ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 18-08-2010 00:15:24

ง่า จบแบบนี้เลย   o22 ชอบตัวละครทุกตัวเลยอะค่ะ น่าจะเขียนยาวๆเนอะ  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 18-08-2010 22:17:03

แม้จะเป็นเรื่องสั้นแค่ 7 ตอน แต่ก็สนุกครบรสดี เป็นเรื่องรักบริสุทธิ์สดใสระหว่าง
พี่น้องที่แม้จะไม่ใช่สายเลือดเดียวกันก็ตามแต่ก็มีความรักอันบริสุทธิ์ให้กันได้
อ่านแล้วมีความสุขเต็มอิ่มดีจัง ชอบจังเลย น้องพุดก็น่ารัก แขกรับเชิญแบบคุณทาโร่
อาวี และน้องโมจิ ก็น่ารักครอบครัวมีความสุขน่าอิจฉา ขอบคุณคนแต่งและคนโพสต์
ด้วยนะคะ  :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: kikumaru ที่ 18-08-2010 22:23:41

ขอบคุณทั้งผู้แต่งและคนโพสนะคะ
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอมยิ้มได้ตลอด
ไม่ทุกข์จนเศร้าแต่ก็ไม่หวานเกินไป
เป็นมุมมองของความรักที่บริสุทธิ์จริงๆนะคะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: Wr@iTh ที่ 18-08-2010 23:21:51

น่ารัก :-[
อ่านแล้วมีความสุขค่ะ (แต่แอบผิดหวังหน่อยที่เป็นแค่พี่ชาย-น้องชายจริงๆ ) :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 19-08-2010 04:16:05

อ่านจนจบเป็นรอบที่เท่าไรแล้วไม่รู้
แต่ก็ัยังชอบอยู่ดี
ขอบคุณพี่ทิพที่เอามาให้อ่านอีกจ้า
ว่าแล้วก็กลับไปเยี่ยมโมจิีอีกสักรอบดีกว่า
 :z1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: kokikung ที่ 19-08-2010 06:21:50

น่ารักจังเลย

ความรักแบบนี้


มั่นคงและยืนยาวที่สุดและ

แอบเจอทาโร่กะวีและน้องโมจิ

คิดถึงงงงง

จริงๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: Zurruz ที่ 19-08-2010 16:53:56

เพิ่งมาอ่าน เเต่ก็ชอบมากๆๆๆ เลยบล่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: กระต่ายชมจันทร์ ที่ 20-08-2010 15:29:34

*ทุบมือดังเป๊าะ*

อ๋อ! น้องหนูโมจิแก้มยุ้ยจากของพี่หมวยนี่เอง! มิน่าก็ว่าทำไมคุ้นๆ~

แอบลุ้นทุกขณะจิตว่าเฮียกับนินจะคู่กับแต่ก็...ไม่เป็นไรค่ะ หวังว่าเทียนกับเฮียจะคู่กันเนอะ...

น้องพุดดิ้งกับน้องโมจิ...เด็กน้อยโตไวๆน้า~

ขอบคุณที่แต่ง+ลงให้อ่านนะคะ^^

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 20-08-2010 16:10:58

 :L2: มอบให้ไรเตอร์เลยค่ะ  เรื่องราวน่ารักจัง มิตรภาพแบบบริสุทธิ์ที่ไม่ต้องมีผลประโยชน์ หรือสิ่งใดๆเป็นมาตอบแทน

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: va_yu ที่ 20-08-2010 20:44:40

เรวัตน่ารัก.....เด็กๆก็น่ารัก
เป็นเรื่องใสๆที่อ่านแล้วสนุก
ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 20-08-2010 21:23:31

ความรักของพี่น้องจริงๆ อะไรจริง..... o22

พุดดื้งกะโมจิน่าร๊ากกกกกกกกกกกก โคตรๆ :m1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: ratrirattikan ที่ 20-08-2010 22:57:15

น่ารัก!!~ น่ารักมากเลยค่ะ ทั้งธนินทร์ทั้งเรวัติ แบบนี้แหละดีแล้ว อบอุ่นดีออก...ยั่งยืนด้วย เอานิยายใสๆมาลงอีกนะคะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: yotsaput ที่ 22-08-2010 07:53:24

ได้ความรู้สึกที่แ่ตกต่างจากเรื่องอื่นๆ  o13 o13

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: นาวา ที่ 22-08-2010 09:35:38

นีละครับ ความ รัก สร้างโลก ไม่ว่าจะรักแบบไหน

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 22-08-2010 12:28:51

นิยายเรื่องนี้ สุดยอดไปเลยค่ะ
อ่านแล้วรู้สึกมีความสุข
การได้เห็นความรักในอีกแง่มุมนึง มันทำให้เรารู้สึกว่า โลกนี้ยังคงสวยงาม
เฮียต้อมเป็นพี่ที่น่ารักมาก ... เฮียรักด้วยความจริงใจอ่ะ
นินก็เป็นน้องที่โคตรจะดีเลย
ขอให้ความรักแบบนี้อยู่ไปนานๆ 
อยากให้อยู่กะเฮียต้อมไปนานๆ ฮ่าๆๆ
ขอบคุณนะคะ สำหรับเรื่องดีดี แบบนี้
+1 ให้คนลงเรื่อง ค่ะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: DeJavu~ ★ ที่ 22-08-2010 14:21:07

ความรักมันนิไม่มีความว่าจำกัดจริงๆ

ไม่จำเป็นต้องอยู่แบบคนรักก้อได้

แต่อยู่แบบพี่น้องนี้ก้อเป็นความรักอีก

รูปแบบหนึ่งแค่นี้ก้อมีความสุขแล้ว

น่ารักนะเรื่องนี้แต่เสียดายไม่มี

nc อ่า

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: cartoons ที่ 22-08-2010 17:56:32

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: kungyung ที่ 26-08-2010 21:30:55

น่ารักจัง :o8: :o8:
ชอบอ่ะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: nuupla ที่ 27-08-2010 10:24:02

อยากให้คู่กันจริงๆ เลยอ่ะ...เพราะว่าน่ารัก

แต่ความรักที่บริสุทธิ์แบบนี้ มันสุดยอดกว่า

อาจจะไม่ต้องมากมาย แต่ก็ห่วงใยซึ่งกันและกัน

 :pig4: สำหรับความน่ารักๆ ของคู่พี่น้องค่า

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 30-08-2010 14:14:33

น่ารักจัง
รักบริสุทธิ์ใสๆ
 :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 05-09-2010 18:38:45

สุดยอดอ่ะ เรื่องนี้ชอบมากเลย ความรักแบบนี้เยี่ยมจิงๆเลย ว่าแต่เฮียต้อมสรุปตอนจบได้ไปเรียนกะเทียนด้วย ดีใจด้วยน้า สมหวังแระ 5555

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 04-10-2010 19:27:36

ชอบเรื่องนี้มากมายอ่ะ

สนุกมากๆ

น่ารักสุดๆ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 04-10-2010 21:31:42

รักเรื่องนี้แล้วอ่ะ  ใสใสดี
 :-[
ปล.เรื่องของทาโร่กะวีร์มีป่าวอ่ะแล้วชื่อเรื่องไรอ่ะ
 :impress2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 04-10-2010 22:23:47

เรื่องของทาโร่กับอาวี อยู่ในเรื่องเจ้านายจ๊ะจ๋า ในห้องนี้แหละ ลองหาดูนะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 05-10-2010 11:43:13

น่ารักมาก ๆ ถึงจะไม่ได้ลงเอย

แต่เป้นรักใส ๆ ๆ

คุณเตชิต คุณวี น้องโมจิ

คิดถึงจังเลย ยยยยยยยยย  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: fungfung ที่ 05-10-2010 18:50:44

เป็นเรื่องที่น่ารักดีและไม่ค่อยเคยอ่านแนวนี้ด้วย
ความรักสร้างโลกจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นความรักแบบไหน

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: Mize ที่ 05-10-2010 21:57:45

อ่านเรื่องนี้แล้วรักตัวละครมากมาย
ชอบทุกคนเลย โดยเฉพาะอานิน กับ น้องพุด น่ารัก :man1:
ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวดี ๆ มาให้อ่านกันนะคะ
อยากบอกว่าเรื่องนี้น่ารักมากมาย ประทับใจจริง ๆ  :-[ :bye2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: Rockstar ที่ 09-10-2010 10:17:43

น่ารักมากเลยอ่ะ เรื่องนี้คุ้นๆเหมือนเคยอ่าน
ไม่ก็ต้องจำตัวละครมาจากเรื่องไหนสักเรื่องเป็นแน่
แต่ยังไงก็ตาม เรื่องนี้ใสๆเป็นความรักที่แบบไม่ต้องการอะไรตอบแทนดีอ่ะ
จริงๆอ่านไปลุ้นไปว่าจะได้ลงเอยกันมั้ย ฮ่าๆ แต่เพราะว่าความรู้สึกของตัวละครมันชัดเจนอยู่แล้ว
ลุ้นไปก็เท่านั้นเนอะ จริงๆแบบนี้ก็ดีแล้วนะ ยั่งยืนดี

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: Pepor ที่ 17-10-2010 17:43:15

เรื่องนี้จบแบบสุขปนเหงาๆนะคะ  สุขที่ได้พบความรักที่บริสุทธ์ของเฮียต้อมและนิน   น่ารักจริงที่ดูแล ห่วงใยกันโดยไม่ต้องมีเซ็กส์เข้ามาเกี่ยวข้อง
แต่ก็เหงากับนินนะคะที่ไม่มีคนรักมาอยู่ข้างกาย ถึงจะมีหลานรักแบบพุดอยู่ด้วยก็เถอะ แต่ก็ยังอยากให้นินมีคนใกล้ๆ มาดูแลยามที่เหนื่อยบ้างจัง นินจะได้มีความสุขเพิ่มขึ้นอีก
ขอบคุณwriter นะคะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: NannY ที่ 18-10-2010 13:53:53

โอ๊ย ไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจดี ที่นินกับเฮียยังเป็นพี่น้องกันเ้นี่ย  :sad4:

แต่เรื่องน่ารักมากเลยค่า แหม ชักอยากอ่านน้องพุดกับน้องโมจิตอนโตเสียแล้ว อิอิอ  :impress2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 18-10-2010 14:06:03

อยากมีแบบนี้มั้งจัง :o8:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: Regina_1 ที่ 19-10-2010 03:15:45

อ่อย ยยยย ชอบเฮียต้อมง่ะ ชอบ ชอบ ชอบ
แต่น่าเสียดายเนอะ...มิได้คู่กัน
แต่อ่านตรงนี้แล้วจั๊กจี้ใจง่ะ >> “ฝันดีนะครับพี่ชาย”
แบบว่า...นะ เออ ตอกย้ำกันเข้าไปค่ะ...ฮื้อๆๆ

แต่เหนือสิ่งอื่นใด อยากโดดกอดหม่าม๊ามาำำกคุ่ะ ถูำกใจจริงๆ คุณแม่สมัยใหม่
สาววายรุ่นบุกเบิก...คริคริ

แอบกรีดร้อง ป๊ะป๋า อาวี น้องโมจิ แอร๊ย ยยยยย มาได้เยี่ยงไรกานคร๊ะ
โมจิน้อยยังน่าร๊าก กกก เหมี๋ยนเดิมเลย

ถึงจบแบบแอบขัดใจ แต่ก้อสนุกมากๆเลยค่ะ
ขอบคุณไรท์เตอร์และคนโพสด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: mumumama55 ที่ 21-10-2010 00:04:15

 :-[ รักแบบใสๆบริสุทธิ์ๆ :impress2:

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 11-12-2010 18:01:01

คิดว่าจะมีคู่ซะอีก
ขอบคุณครับ น่ารักไปอีกแบบ ^^

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 12-12-2010 02:59:40

น่ารักมากมาก สวยงามมากความรักของพี่กับน้อง

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: fay_13 ที่ 12-12-2010 12:25:16

ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ ไม่จำเป็นต้องมีอะไรกัน ความรักแบบพี่-น้องที่บริสุทิ์ใจกันเนี่ยชอบมากๆเลย

อ่านเรื่องนี้แล้ว.....อืมมมม รู้สึกว่าอารมณ์มันเต็มนะคะ ไม่รู้จะอธิบายยังไงดีแต่ว่าอ่านไปยิ้มไป ชอบมากๆเลยค่ะ

ขอบคุณที่อุตส่าห์เขียนมาให้อานนะคะ  :call:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir ตอนที่ 7 จบแล้วจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: ♥Täsinä→l3€LL♥ ที่ 12-12-2010 15:41:45

เป็นรักที่บริสุทธ์ดีจริงๆๆ

ชอบๆๆๆ  พี่ชายที่แสนดี

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: prim--prim ที่ 04-07-2011 22:27:54

อ่านแล้วก็ยิ้มมมม น่ารักมากๆเลยค่ะ แต่ยังแอบลุ้นให้น้านิน กับเฮียต้อมรักกันนะเนี่ย 5555555555555

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 05-07-2011 02:13:06

ลุ้นไม่ขึ้นจริงๆ  เรื่องน่ารักมาก ชอบพุดดดดด :-[

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 07-07-2011 11:41:29

 :n1:ครอบครัวอบอุ่น แต่ เฮียต้อมไม่อยู่ดูแล นินน่าจะมีคนมาช่วยเลี้ยงน้องพุดนะ จะได้ไม่เหงา คุคิ :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: entirom ที่ 07-07-2011 15:17:57

ก้อน่าจะหาคู่ให้กะนินบาง

น่ารักมากมาย
 :L2:
 :3123:
 :L1:
 o13

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: J_Dargon ที่ 15-10-2011 00:38:35

สนุกมากค่ะ เรื่องน่ารักมาก

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 17-10-2011 12:37:36

เป็นเรื่องที่น่ารักมากมาย
แอบอยากให้มีภาคพิเศษ แบบว่าร้ากกกัน ไรงี้
อิอิ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 18-10-2011 01:52:34

ชอบเรื่องนี้จังเลยค่ะ
แม้ว่าจะไม่ได้รักกันแบบคนรัก
แต่ความรักและความหวังแบบพี่ชายน้องชาย
มัีนก็ทำให้หวานได้จริงๆ
นินโชคดีมากๆเลยที่ได้เกิดมาเจอเฮีัยต้อม


 :กอด1:  เฮียต้อมแรงๆหนึ่งที!!

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: KURATA ที่ 18-10-2011 14:47:26

ชอบเรื่องนี้อ่ะ
อยากได้พี่ชายแบบเฮียต้อมสักคนจัง
กอดเฮียแรงๆ  :กอด1:(น้องเทียนไม่ว่านะจ๊ะ)
น้องพุดน่ารักเนอะ ถ้ามีลูกอยากได้แบบนี้ (หาพ่อให้ได้ก่อนเถอะแก)

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 18-10-2011 18:26:45

อยากมีพี่ที่ดูแลเราดีอย่างงี้บ้างอะ

ชอบบบ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: heaven13 ที่ 18-10-2011 20:48:27

เป็นความรักที่สวยงามมาก ^^

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: ภัทร ที่ 19-10-2011 15:06:50

 o13 สุโกยยย มากครับ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: yunjae123 ที่ 20-10-2011 23:07:13

ชอบเรื่องนี้จัง~~~~~~
อ่านแล้วแบบ...หลงรักเลยอ่ะ
หนูพุดน่ารักจังอ่ะ ดูฉลาด เรียบร้อย >////<
ส่วนเฮียต้อม..ดูแลนินตลอดเลย
ชอบๆๆๆๆๆ นิสัยโพงพาง กร่าง ๆ ดี อิอิ
จริง ๆ แอบเชียร์ให้เฮียต้อมกับนินลงเอยกับด้วยแหละ อิอิ^^

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: nicedog ที่ 29-10-2011 22:27:19

สนุกมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: saylmya ที่ 30-10-2011 15:39:55

เรื่องนี้เป็นเรื่องอ่านแล้วอมยิ้มได้ตลอดทั้งเรื่องเลย

ตัวละครน่ารักมากโดยเฉพาะน้องพุด  :กอด1:

อยากเลี้ยงเด็กน่ารักๆแบบนี้บ้าง

 :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: Nineน้อย ที่ 30-10-2011 16:00:22

ชอบจังครับ ความรัก และความหวังแบบพี่ชายน้องชาย

ขอบคุณมากมายสำหรับเรื่องราวดีดีครับ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: KoiKa ที่ 31-10-2011 10:52:16

ชอบอ่ะ ใสๆ น่ารักๆ ผ่อนคลายดีจังเลย
ชอบน้านิน ชอบน้องพุด ชอบเฮียต้อมมากๆเลย
แอร๊ยยยยย พี่น้องในอุดมคติเลย
อ่านแล้วอยากมีพี่ชายแบบนี้บ้าง
(แล้วกุไม่ใช่พี่ชายเมิงเรอะ /พี่ชายตัวจริง) กร๊ากกกกก

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมสัมปันนี ที่ 12-12-2011 15:51:15

ขอบคุณมากมายสำหรับเรื่องราวดีดีครับ :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 30-01-2012 03:45:42

มุมมองของความรักในอีกรูปแบบค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: taran ที่ 31-01-2012 16:33:55

น่ารักจัง ชอบเรื่องนี้อะ ชอบบ้านเฮียต้อมมากกกกก หม่าม้าได้ใจสุด ๆ เลยอะ

แล้วก็หลงรัก โมจิกับพุดดิ้ง ด้วย อยากเข้าไปฟัดซะหลาย ๆ รอบ เด็กอะไรน่ารักชะมัด
เข้าใจแล้วว่าทำไมมีแต่คนรักคนหลง ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

นาน ๆ เจอเรื่องแบบนี้สักที ชอบค่ะรักแบบพี่น้องแบบบริสุทธิ์ใจ ถึงอีกใจหนึ่งจะเชียร์ให้สักวัน
เฮียต้อมกับน้านินมารักกัน แต่แบบนี้ก็ดี มันยืนยาวกว่ากันนะ แล้วก็ขอให้เฮียต้อมกับน้องเทียน
สมหวังนะ ถึงจะยากกกกกกกกกกกกมากก็ตาม ฮิ ๆ ๆ ๆ ๆ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 13-08-2013 05:27:14

เป็นบรรยากาศที่น่ารักมากเลยค่ะ ระหว่างตัวละครทั้ง3ตัว
แอบปลื้มเฮียต้อมนิดนึงค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 13-08-2013 09:22:24

อ่านแล้วค้างมากมาย 555

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Evil ที่ 15-08-2013 14:03:47

เฮียนี่เป้นพี่ชายที่ดีที่สุดในโลกเลย หนุพุดน่ารักมากกกกก

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: puchi ที่ 15-08-2013 20:23:06

สนุกมากๆค่ะ น่ารักสุดๆๆเลย

อยากให้มีคู่จังเลย

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: ตีสี่ ที่ 15-08-2013 21:40:55

น่ารักอ่ะ อ่านแล้วรู้สึกดีมาก พอเห็นตอนที่7 เป็นตอนจบ แอบคิดว่าทำไมจบเร็วอย่างนี้ละ อยากอ่านอีกอ่ะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: naamsomm ที่ 16-08-2013 18:12:40

อ่านแล้สอบอุ่นมากเลยค่ะ 
และเสียดายนะที่พี่น้องคู่นี้ไม่ยอมล้ำเส้นกัน
แต่เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 16-08-2013 20:54:26

อ่านแ่ล้วอยากให้มีต่ออีกจังเลย

 o13

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 17-08-2013 18:34:53

ขอบคุณคุณนักเขียน กับคุณคนโพสท์มากเลยค่ะ

น่ารักมาก เป็นความสัมพันธ์แบบพี่น้องที่คนอ่านพยายามจิ้นให้ได้กันตลอดเรื่อง อยากผิดศีลข้อสาม ระหว่างเฮียต้อมกับเทียน

แต่พอสุดท้ายเห็นเฮียต้อมรักกับเทียนดี ก็ยอมเลย 55

อยากให้คุณนักเขียน แต่งเรื่องสั่นเรื่องนิน มาให้อ่านจัง มีใครรับเรื่องน้าหลานคู่น่ารักคู่นี้ไปดูแลเพิ่มไหมคะ พร้อมผ่าด่านพี่ชายสุดโหดอย่างเฮียต้อมด้วย

55 จินตนาการบรรเจิด :)

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: B_O_M ที่ 17-08-2013 23:15:35

น่ารักจังครับ อยากมีความรักแบบนี้

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: mwsign3639 ที่ 21-09-2013 13:45:31

ชอบมากเลยยยย ปลื้มน้องนิน แอบอยากให้น้องนินมีคู่อ่ะ  :hao7: :hao7: :call:

หัวข้อ: Re: Brother Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: lnwcool ที่ 21-09-2013 21:25:42

ชอบแนวนี้มาก..เป็นรักที่อบอุ่นที่สุด....อยากมีพี่ชายแบบนี้จัง  :-[

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 23-09-2013 13:53:55

อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นมากเลยค่ะ
ไม่ต้องนั่งเครียดว่าใครจะคู่กับใคร ไม่ต้องซีเรียสว่าจะต้องมีอุปสรรค์อะไรมาขัดขวางความรักของคนทั้งสอง
เป็นแบบนี้ก็ดีนะคะ เพราะความรักของพี่น้องยั่งยืนกว่าความรักแบบชู้สาวซะอีก
อยากรู้ว่าสุดท้ายนินจะมีคนรักหรือเปล่าจังเลยค่ะ
แล้วน้องพุดจะได้เป็นเจ้าสาวหรือเจ้าบ่าว อิอิ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ เรื่องนี้นะคะ ขอบคุณค่าาา

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 28-09-2013 12:13:12

น่ารักมากเลย
ถึงจะเป็นแค่พี่น้องต่างสายเลือดก็เถอะ
เฮียต้อมกับน้านิน
แอบมีโมจิโผล่มาด้วยแหละ
ยังน่ารักเหมือนเดิมเลย

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 29-09-2013 18:43:25

เป็นความรักของพี่ชายน้องชายที่อบอุ่น
มีหนูพุทเป็นตัวชูโรง  :L1:
ขอบคุณมากค่ะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: up2goo ที่ 03-10-2013 22:09:23

น่ารักมากจริงๆ
ความรักแบบที่ไม่มีอะไรแอบแฝงแบบนี้
 :impress3:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 08-11-2013 18:55:47

เป็นเรื่องที่ดีมากๆ เลย ชอบมากๆ เลยด้วย
น่ารักทุกคนเลยล่ะ ขอบคุณมากค่า  :L2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: funland ที่ 10-11-2013 21:43:44

 o13 น่ารักมากเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ  :mew3:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: natt lUcky ที่ 26-05-2014 22:16:53

จบซะแล้ว น่ารัก
แต่น่าเสียดายไม่มีคู่งะ
เฮียต้อมไปคู่กะเทียนแทนหรอ
แต่จบแบบนี้ก็ประทับใจไปอีกแบบเน้อ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: benji ที่ 27-05-2014 18:06:10

 :katai2-1: ว้าววววว ใสจริงไรจริง นะเรื่องนี้  ปัจจุบัน หาคนอย่างเฮียต้อม และ นิน  แทบไม่มีแล้วนะ  มีแต่แบบ ชุติมา อะ เหอๆๆ
 :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 01-06-2014 12:10:06

 :mew1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: penda ที่ 02-06-2014 09:39:33

เป็นเรื่องที่ประทับใจมากเลยค่ะ  อ่านแล้วอิมใจมากๆ
อ่านจบแล้วรู้สึกตื้นตันในความรักของพี่ชายจนน้ำตาซึมเลยค่ะ
 :L2: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: pedgampong ที่ 02-06-2014 13:35:07

 :katai2-1:เป็นเรื่องที่อ่าแนได้เรื่อยๆ กลับมาอ่านอีกกี่รอบก้อรุ้สึกดี แต่ว่าอยากได้เรื่องหวานๆมั่ง โม้เม้นหวานๆของเฮียต้อมมมมมมมมมม

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: iNklaNd ที่ 02-06-2014 23:10:13

เรื่องนี้ใสๆ น่ารักมาก
ความรักบริสุทธิ์ของรุ่นพี่รุ่นน้อง
มีภาคต่อของเทียนไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 05-06-2014 21:17:14

ขอบคุณเรื่องดีๆและอีกมุมของความรัก

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 30-06-2014 19:16:45

 :L1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: Baruda ที่ 28-04-2015 23:19:00

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 01-05-2015 04:26:50

น่ารักมากค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 09-01-2016 18:02:31

เป็นพี่น้องที่น่ารักมาก ๆ ครับ เฮียต้อมโคตรเป็นคนดีเลย

ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 09-01-2016 21:05:35

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: Wut_Sv ที่ 10-01-2016 19:53:24

ก็น่ารักดีนะ แต่จบแบบนี้ไม่โดนใจเลยอ่ะ ลุ้นให้ต้อมคู่นินแทบแย่ สุดท้ายก็ได้เทียนเฉยเลย :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: am_am ที่ 11-01-2016 21:18:28

เป็นความสัมพันธ์ที่น่ารักมาก ๆ เลยค่ะ

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: GMT101 ที่ 25-06-2017 12:40:02

 :mew1:

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: +MooN+ ที่ 02-07-2017 21:32:47

น่ารักใสๆ อยากมีพี่ชายอย่างนี้บ้างจัง o13

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์บิน ที่ 03-07-2017 00:11:23

แค่พี่ชายน้องชายจริงๆสินะเราคงต้องลุ้นอนาคตกันต่อ งื้ออออแต่แอบอยากให้มีคู่พุดโมจิ น้องน่ารักมากจ้า

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: 19th ที่ 14-10-2018 04:58:56

เป็นความรักแบบพี่น้องที่น่ารักมากๆ ละมุนหัวใจสุดๆ เลย  :-[

หัวข้อ: Re: Brother's Love By Noir
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 12-03-2019 08:20:34

ดีใจที่กดเข้ามาอ่านเรื่องนี้

เนื้อเรื่องอบอุ่น

ทำให้มองโลกและชีวิตน่าอยู่ขึ้น