-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
-----------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่อง "คอยรักคืนใจ"
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16846.msg1010868#msg1010868)
ตอนที่ 2 60% (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16846.msg1037753#msg1037753)
ตอนที่ 2 + 40% (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16846.msg1042376#msg1042376)
ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16846.msg1053538#msg1053538)
ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16846.msg1058689#msg1058689)
ตอนที่ 4 + 50% (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16846.msg1061952#msg1061952)
ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16846.msg1075445#msg1075445)
ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16846.msg1087768#msg1087768)
ตอนที่ 6 + 50% (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16846.msg1108743#msg1108743)
ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16846.msg1113751#msg1113751)
ตอนจบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16846.msg1125215#msg1125215)
เรื่อง "คำตอบของหัวใจคือความรัก"
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16846.msg1130025#msg1130025)
ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16846.msg1131830#msg1131830)
ตอนที่ 3 จบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16846.msg1137017#msg1137017)
-
ชื่อเรื่องน่าสนใจดี
มาปูเสื่อรออ่านแถวหน้านะ
-
เรื่องสั้น "คอยรักคืนใจ"
เสียงดนตรีประโคมจากวงมโหรีก้องกังวานมาจากเรือนใหญ่
ที่มีแสงตะเกียงตามไฟจนสว่างไสว ทั่วชานเรือน กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้
ที่กรองด้วยฝีมือปราณีตสวยงามกระจายอยู่ทั่วบริเวณ
เรือนชานคลาคล่ำด้วยผู้คนมากหน้าหลายตาที่ส่งเสียงกระเซ้าเย้าแหย่
หยอกล้อจนเจ้าบ่าวต้องออกตัวหัวเราะรับอย่างพึงใจ
ข้างฝ่ายเจ้าสาวก็ถึงกับออกอาการขวย กริยาที่แสดงออกมายิ่งพาให้โดน
กระเซ้าหนักขึ้นไปอีก จนสาวเจ้าต้องลุกเข้าห้องไปด้วยเริ่มมีสีแดงเรื่อ
ขึ้นบนผิวแก้มทั้งสอง การเยื้องย่างเนิบนาบอ่อนช้อย งามทั้งคนงามทั้งกริยา
มวยผมดำสนิทที่ถูกมุ่นไว้ประดับด้วยปิ่นทองฝังพลอย สายสร้อยและต่างหูส่อง
ประกายระยับเพิ่มรัศมีกับเจ้าสาว โจงกระเบนไหมยกดอกสีม่วงขาบกับสไบ
สีกลีบบัว ช่วยขับผิวขาวเนียนชวนให้สัมผัสลูบไล้ ความงามผุดผาด
บนใบหน้า หากแม้นผู้ใดพบเห็นก็อดจะต้องเหลียวลอบมองเสียไม่ได้ทุกคราไป
เจ้าบ่าวเดินตามเจ้าสาวมาส่งที่หน้าห้องก่อนจะหมุนกายกลับไปส่งแขกเหรื่อ
ที่ทยอยกันกลับ
สายลมพัดพาความเย็นจากผิวน้ำเบื้องหน้า ท่ามกลางความมืดแสงจากเทียนเล่มน้อย
ไหววูบไปตามแรงลมที่พัดผ่าน ร่างบางของคนในโจงกระเบนสีเข้มกับสไบสีอ่อนนวล
นั่งเหม่อมองทอดแลไปยังสายนทีเบื้องหน้า สายลมพัดปอยผมยาวสลวยดำขลับ
ระผิวแก้มนวลผ่อง ใบหน้างามหาได้ใส่ใจ นิ้วมือยาวเรียวยังคงเกาะกุมสาร
จากชายคนรัก ที่ส่งให้ก่อนเขาจะไปยังหัวเมือง ถ้อยความที่อ่านดังก้องชัดเจนในหัว
ขัดข้องต้องห่างหาย จำจรไป ไกลจากนวล
โศกเศร้า เฝ้ากำสรวญ ควรญฝากเจ้า เฝ้ารอคอย
จำใจจรจากเจ้า นวลใย
ใจจึ่งเฝ้าร่ำไห้ ร่ำหวน
จรจากห่างนวลไป ใจห่วง ดวงแด
จากพี่หมายฝากเฝ้า สู่เจ้าคืนหา
'ให้ข้าต้องเฝ้ารอท่านอยู่กระนั้นรึ อีกสักกี่เพลาท่านจึ่งจะได้กลับคืนพระนคร
นี่ก็จวนเดือนได้แล้วหรือหาไม่ แต่ข้าก็ได้แต่เฝ้า รอคอยการกลับมาของท่าน
ใจของข้าบอกให้ข้าเฝ้ารอคอย รอคอยวันที่ท่านจักได้กลับมาหาข้า คงอีกไม่นาน
ใช่หรือไม่ ท่านจะได้กลับมา มาเพื่อเป็นความหวังของข้าอีกครั้ง แม้ในวันนี้
ใจของข้าจักมีแต่ความระทม เพราะต้องเฝ้าคิดถึงเพียงแต่ท่าน
ความหวังของข้าคงจะมาในอีกไม่นาน
ข้าจะเฝ้ารอเพียงท่านคนเดียวเยี่ยงนี้จนกว่าท่านจะกลับมา'
นวลครุ่นคิดถึงคนรักที่ต้องจากไกลกัน ด้วยใจอาวรณ์
"นวล ท่านผู้นี้คือท่านเจ้าคุณเทพ กราบท่านเสียสิ" ครูอินเจ้าของคณะละครกล่าวแก่นวล
"ไม่เป็นไร ครูอิน คนกันเอง ไม่ต้องมากพิธีดอก" ท่านเจ้าคุณบอกกับครูอิน
"เจ้าผู้นี่ ชื่อนวล เป็นละครตัวนางขอรับ อายุเพิ่ง 17 ปีนี้ขอรับ ท่านเจ้าคุณ"
ครูอินแจ้งแก่เจ้าคุณ
"รูปร่างหน้าตางามมาก ถ้าครูไม่บอกไว้ ก็คงจะคาดว่าเป็นหญิงเหมือนที่ตาเราเห็นซะ
กระมัง" ท่านเจ้าคุณกล่าวชมนวลที่นั่งก้มหน้าพับเพียบที่พื้นตรงหน้าท่านเจ้าคุณเทพ
"มารับรางวัลของเจ้าไปสิ นวล" ท่านเจ้าคุณกล่าวก่อนจะหยิบยื่นถุงผ้าสีแดง
ส่งให้ร่างอรชรตรงหน้า
นวลเงยหน้าขึ้นสบตากับเจ้าคุณ และยื่นมือออกไปรับถุงไว้
"ขอบพระคุณขอรับท่านเจ้าคุณ" ใบหน้าของนวลแดงซ่าน เมื่อปลายนิ้วเรียวถูก
สัมผัสจากปลายมือหนาของท่านเจ้าคุณ นวลก้มงุดลงต่ำมองพื้น หลบซ่อนนัยน์ตา
และวงหน้าแดงๆนั้นไว้ ให้เห็นแต่เพียงขนตางอนยาวเป็นแพ แต่กระนั้นคนที่แกล้ง
ส่งสัมผัส กลับยกยิ้มออกอาการพึงใจ เมื่อเห็นกริยาขวยอายของคนตรงหน้า
นวลได้เข้ามาอยู่ร่วมเรือนของท่านเจ้าคุณเทพ ด้วยครูอินฝากฝังไว้ก่อนสิ้นลมด้วย
โรคระบาด นวลต้องมาเป็นบ่าวทำงานในหน้าที่ต้นห้องของท่านเจ้าคุณ นวลคอยปรนิบัติ
ท่านเจ้าคุณด้วยใจภักดิ์มิได้ขาดตกบกพร่อง ในคืนหนึ่งท่านเจ้าคุณเผลอสติไป
ด้วยความเมา นวลจึงได้ตกเป็นของท่านเจ้าคุณ แต่ก็ด้วยเพราะความสมัครใจของนวล
เองเช่นกันแต่ไม่นานเจ้าคุณต้องไปหัวเมือง เพื่อแต่งงานกับเจ้าสาวที่ญาติผู้ใหญ่สรรหา
ไว้ให้ แต่เจ้าคุณก็มิได้แย้มพรายความในให้นวลได้รับรู้เลย คงทิ้งไว้แต่เพียงความหวัง
อันน้อยนิดให้นวลรอคอย การกลับมาของเจ้าคุณผู้เป็นที่รักยิ่งของนวล
ปี พ.ศ. 2532
เรือยอร์ชสีขาวลำโตแล่นตัดฝ่าคลื่นน้ำเป็นฟอง ล่องมาตามลำน้ำเจ้าพระยาด้วยความเร็ว
ก่อนคนขับจะชะลอเครื่องลงเปลี่ยนเป็นแล่นช้าๆ บนกราบเรือมีชายหนุ่มกำลังโอบ
ประคองหญิงสาวท้องแก่ ชี้ชวนให้ดูชมทัศนียภาพริมฝั่ง ภาพที่ปรากฏในสายตาเป็น
เรือนไทยหลังใหญ่ที่ปลูกอยู่ท่ามกลางหมู่ต้นไม้ใหญ่ใบหนา บรรยากาศร่มครึ้ม ต้นไม้
ได้บังเรือนหลังใหญ่ไว้ให้เห็นได้เพียงบางส่วนเท่านั้น แต่ความสวยงามก็หาได้ลดน้อย
ถอยลงถึงแม้ว่า รายรอบข้างอาณาเขตของเรือนไทยจะปรากฏคอนโดมีเนียมขนาดใหญ่
แข่งกันสูงอยู่หลายอาคารโดยรอบก็ตาม เสมือนว่าเรือนใหญ่ตรงหน้าจะหลง
หลุดจากกาลเวลาออกมาปรากฎให้เห็น
"คุณคะ เห็นตรงศาลาท่าน้ำไหมค่ะ เหมือนมีคนนั่งอยู่นะค่ะ
นุ่งซิ่นห่มสไบด้วย สวยเชียว" ผู้ญิงท้องบอกก่อนชี้ให้สามีของตนมองตาม
"ผมไม่เห็นนะคุณ" สามีบอกก่อนขมวดคิ้วหนามองตามมือภรรยา
"นั่นไงคะคุณ สวมซิ่นสีเข้มๆ สไบสีนวลๆ นั่งอยู่ที่ศาลาท่าน้ำนะค่ะ"
หญิงท้องบอกสามีของตนอีกครั้ง
"ดูสิเธอเห็นเราด้วยนะคุณ โบกมือมาให้ด้วย" เธอพูดก่อนจะยกมือโบกทักทายกลับไป
โดยที่เธอก็ไม่รู้ตัว หยดน้ำใส ๆ ค่อย ๆ ไหลรินออกมาจากหน่วยตาของเธอ
"โอ๊ย~" เธอร้องก่อนเอามือกุมท้องที่ใหญ่นั้นไว้ ก่อนค่อยๆ ทรุดร่างลงบนพื้นเรือ
"คุณเป็นอะไรไป" ผู้เป็นสามีถามด้วยความกระวนกระวายใจ
"เจ็บท้อง สงสัยจะคลอดแล้วค่ะคุณ"เธอร้องบอกสามี
"เอาเรือกลับเข้าฝั่ง เมียผมกำลังจะคลอด" เขาร้องตะโกนบอกคนขับเรือ
ก่อนที่เรือลำนั้นจะพุ่งทะยานจากไป
'นวลได้เจอท่านแล้ว ท่านเจ้าคุณ นวลรอมานานมากแล้วเจ้าค่ะ
จากนี้นวลไม่ต้องรอท่านเจ้าคุณอีกแล้ว
นวลกราบลาก่อนเจ้าค่ะ'
นวลก้มลงกราบช้าๆ ก่อนลุกโบกมือให้กับเรือที่กำลังแล่นจากไปทิ้งไว้เพียงพรายฟองขาว
เป็นแนวยาวไว้เบื้องหลัง
-
^
^
มีเวลามาแต่งเรื่องด้วยง่าป้า
:mc4: :mc4:
-
ชอบเรื่องแนวนี้
+1 เป็นกำลังใจ
-
ชอบเรื่องแบบนี้อ่ะ รอๆๆๆ
:กอด1: :กอด1:
-
จะรออะไรกันคะจบแล้วคะ
-
อ้าว จบแล้วเหรอคะ
เข้ามารับเรื่องใหม่ของป้าเลยนะคะเนี่ย
ตกลงว่าผู้ชายคนนั้น คือท่านเจ้าคุณหรือคะ
นี่ปล่อยให้นวลรอมาเป็นร้อยปีเลยหรือนี่
กรรม...
-
อย่าบอกว่าจบแล้วนะ :m15:อย่าเพิ่งจบเลยมาต่ออีกหน่อยดิยังไม่ทันสมหวังในการรอคอยเลย
-
งืมๆๆ ตกลงว่าเป็น คุณภรรยา เป็นคุณสามี รึลูกในท้องที่กำลังจะเกิดแน่นะ ที่เป็นท่านเจ้าคุณที่กลับมาแล้ว
โถวววววววววววววววว ........นวล :เฮ้อ:
..................ของฝากให้พี่พีนัทค่ะ
มวยผมดำสนิด (ดำสนิท)
สไบ (สไบ)
ทยอยกันกลับ (ทยอย)
นิ้วมือยาวเรียวยังคงเกาะกุมสาน (สาร)
จากชายคนรัก ที่ส่งให้ก่อนเขาจะไปยังหัวเหมือง (หัวเมือง รึเปล่าคะ?)
หลบซ่อนนัยตา (นัยน์ตา ในตา)
นวลคอยปรนิบัต (ปรนนิบัติ)
ใจภัคดิ์ (ภักดี ----- ภักดิ์)
เผลอสติไปด้สนความเมา (ด้วย)
นุ่งซิ้นห่มสะใบด้วย (นุ่งซิ่นห่มสไบ)
สวมซิ้นสีเข้มๆ สะไบสีนวลๆ นั่งอยู่ที่ศาลาท่าน้ำนะค่ะ (ซิ่น สไบ ท่าน้ำน่ะค่ะ)
-
จะรออะไรกันคะจบแล้วคะ
เรื่องหน้า ขอ 2 บรรทัด จบ นะป้าถั่วต้ม
-
ฮึ ฮึ ฮึย้อนยุคหรือรวมยุคเนี้ยไรเตอร์ แบบนี้จะมีฉากNCเหร่อ คงไม่มีมั่ง(พูดประชดน่ะ)
-
ท่านเจ้าคุณเป็นหญิงท้องแก่หรอ
-
ฮึ ฮึ ฮึย้อนยุคหรือรวมยุคเนี้ยไรเตอร์ แบบนี้จะมีฉากNCเหร่อ คงไม่มีมั่ง(พูดประชดน่ะ)
นี่คนเรากะจะรอแต่ NC อย่างเดียวกันเลยเหรอค่ะ :m20:
จะรออะไรกันคะจบแล้วคะ
เรื่องหน้า ขอ 2 บรรทัด จบ นะป้าถั่วต้ม
เรื่องหน้า
ไอ้หนูเบียร์ไบเบี้ยนโบ๊ท ถูกรุมโทรม ร่างกายไร้ซึ่งสิ่งปกปิดสร้างความอนารถใจแก่ผู้พบเห็นยิ่งนัก แต่ใบหน้าของ
เขายังคงปรากฏรอยยิ้มค้างนิ่งด้วยความพึงใจ "โธ่ขออีกสัก 3 ไม้ จะได้ครบ 100 คนได้ไหมครับ"
จบบริบูรณ์ ถูกใจไหมคะเบียร์ 2 บรรทัด จบ :pigha2:
อย่าบอกว่าจบแล้วนะ :m15:อย่าเพิ่งจบเลยมาต่ออีกหน่อยดิยังไม่ทันสมหวังในการรอคอยเลย
เรื่องสั้นใด้จวยไหมละค่ะ จบค่ะ แต่ถ้าว่างๆ อาจจะมาขยายเป็นเรื่องยาวค่ะ หุๆๆ
อ้าว จบแล้วเหรอคะ
เข้ามารับเรื่องใหม่ของป้าเลยนะคะเนี่ย
ตกลงว่าผู้ชายคนนั้น คือท่านเจ้าคุณหรือคะ
นี่ปล่อยให้นวลรอมาเป็นร้อยปีเลยหรือนี่
กรรม...
รอเรื่องนี้ คงอีกนานละค่ะ เพราะ เรื่องเก่ายังไม่ไปถึงไหนเลยละค่ะ :laugh:
ชอบเรื่องแบบนี้อ่ะ รอๆๆๆ
:กอด1: :กอด1:
ถ้าจะรอเป็นเรื่องยาวคาดว่า นานแน่ๆ หึๆๆ
ชื่อเรื่องน่าสนใจดี
มาปูเสื่อรออ่านแถวหน้านะ
ถึงว่า ทำไมมันโพสไม่ได้สะที จิ้ม โพสเป็นนานสองนาน เอเร่อ ตลอด :laugh:
มีคนมาจองที่ไว้นี่เอง :jul3:
งืมๆๆ ตกลงว่าเป็น คุณภรรยา เป็นคุณสามี รึลูกในท้องที่กำลังจะเกิดแน่นะ ที่เป็นท่านเจ้าคุณที่กลับมาแล้ว
โถวววววววววววววววว ........นวล :เฮ้อ:
..................ของฝากให้พี่พีนัทค่ะ
มวยผมดำสนิด (ดำสนิท)
สไบ (สไบ)
ทยอยกันกลับ (ทยอย)
นิ้วมือยาวเรียวยังคงเกาะกุมสาน (สาร)
จากชายคนรัก ที่ส่งให้ก่อนเขาจะไปยังหัวเหมือง (หัวเมือง รึเปล่าคะ?)
หลบซ่อนนัยตา (นัยน์ตา ในตา)
นวลคอยปรนิบัต (ปรนนิบัติ)
ใจภัคดิ์ (ภักดี ----- ภักดิ์)
เผลอสติไปด้สนความเมา (ด้วย)
นุ่งซิ้นห่มสะใบด้วย (นุ่งซิ่นห่มสไบ)
สวมซิ้นสีเข้มๆ สะไบสีนวลๆ นั่งอยู่ที่ศาลาท่าน้ำนะค่ะ (ซิ่น สไบ ท่าน้ำน่ะค่ะ)
ขอบพระคุณกราบงามๆ ซะ 3 ทีค่ะ เพิ่งจะโดนเตือนเรื่องคำผิดจากนายมาหยกๆ เมื่อวันวาน เอาอีกแล้วตรู
แต่โชคดีมีน้องสาวแสนงามมาช่วยบอก ถ้าไม่บอก คงจะผิดอีกนาน เฮอะๆๆ ละอายแก่ใจจัง
ถ้าวันนี้ได้กลับบ้าน จะตามไปแก้ให้นะค่ะ วันนี้ขอทำงานก่อน ค้างบานทุ่ง
เรื่องนี้ขอจบแบบมึนๆงงๆ ไปกันถ้วนหน้านะคะ
เพราะถ้าเฉลย ก็ไม่มีใครค้างคาใจนะสิ หุๆๆ
เรื่องยาวอาจถูกคุมกำเนิดถาวรไปไงคะ
เรื่องนี้เกิจากอาการจิตตกของอีป้าแก่ๆ กับการรอคอยอ่านเรื่อง ของสารพัดนักเขียนจอมซ่า (คงรู้นะว่าเรื่องอะไร 555)
ดันไปโพสการรอคอยด้วยความหวังกับความทรมานเอาไว้ ผลก็เลยออกมาเป็นเยี่ยงนี้ละเจ้าค่ะ
แล้ว ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์นี้ ไม่อยู่
ต้องพาฝรั่งหัวแดง ไปทัวร์ ทั้ง 3 วัน กะจะเล่นซะ 3 จังหวัดละค่ะ เกาะเกร็ด เกาะรัตนโกสินทร์ อยุธยา
ถ้ามันไม่หล่อนะค่ะ จะแลกให้น้องอีกคนที่ออฟฟิชพาไปแทน 555 แต่เจ้ากรรม อีน้องเป็นชะนีเลยอด นายเลยบอกว่าต้องเป็น
อีป้าแก่ๆ เท่านั้นที่คู่ควรกับงานนี้ (ก็เลยกะจะเอาเรือนร่างมัดใจคนต่างชาติ แลกเปลี่ยนวัฒนธรรม...ซะหน่อย 555 มันจะเล่น
กับตรูไหมวะนั่น)
หวังว่าจบงานนี้ ออร์เดอร์ถล่มทะลาย นะเจ้าค่ะ ค่าคอมมิชชั่น 3% ลอยมาเห็นๆ กร้าาาาาาาาาาาาาาาก
-
จะรออะไรกันคะจบแล้วคะ
เรื่องหน้า ขอ 2 บรรทัด จบ นะป้าถั่วต้ม
อิอิอิ ป้าชื่อถั่วเหรอคับ อิอิ ต้มด้วย
ป้าค๊าบชอบอะคับแนวนี้ ป้ามาขยายให้ยาวๆสัก 50 ตอนนะคับป้า
-
จะรออะไรกันคะจบแล้วคะ
เรื่องหน้า ขอ 2 บรรทัด จบ นะป้าถั่วต้ม
อิอิอิ ป้าชื่อถั่วเหรอคับ อิอิ ต้มด้วย
ป้าค๊าบชอบอะคับแนวนี้ ป้ามาขยายให้ยาวๆสัก 50 ตอนนะคับป้า
ไว้วันหลังคิดอะไรได้จะเอามาลงที่นี่อีกจะดีไหมค่ะ จริงๆ อยากรุ้ว่าจะมีคนอ่านไหมก็เท่านั้นเองค่ะ
รอเรื่องหลักจบก่อนนะค่ะ จะมาต่อให้สม จนสมใจ ไม่ยักรู้ว่ามีแควนๆ ชอบเรื่องทรมานใจกันแบบนี้
แต่โดยนิสัยส่วนตัว เป็นคน ปากร้าย จิกกัดได้ตลอด 24 ชั่วโมง และก็ตลกมากมาย
ถ้าเขียนเรื่องแนวนี้ ถ้าจะให้ดี ต้องเลิกร้างกับฝาละมีก่อนไหม อารมณ์จะได้พาไป 555
จะว่าไป ตอยนี้ไอ้เบียร์มันเลิกเรียกว่า ป้าถั่วต้มแล้วนะ
มันเปลี่ยนไปเรียก แม่แทน ก็ไม่รู้ วันหลังจะเปลี่ยนเป็นอะไรอีก 555
-
สั้นจิงๆด้วย
-
:o8:
เสียดายไม่ได้คู่กันในปัจจุบัน
-
ยังไม่ค่อยรู้เรื่องเลยอ่ะค่า
มาต่ออีกหน่อยได้ม๊าย..
ตกลงว่านวลมาเกิดเป็นลูกเจ้าคุณใช่ป่ะคะ
งงงงงงงงงงง
-
รับทราบจะมาต่อให้ก็ได้ค่ะ สักวัน......................
ศุกร์หน้าละกัน
ป.ล.ห้ามเอาไม้มาเขี่ย หรือเขวี้ยงอะไรมาใส่นะค่ะ เค้ากลัวเจ็บนะพวกตะเอง
-
รับทราบแล้วค๊าบ แม่ป้า เรียกตามพี่เบียร์มั่ง
วันศุกร์จะรีบกลับมาตั้งตารอ อิอิอิ
-
ป้าจ๋า จบแบบนี้ไม่ได้นะ ม่ายยยยย :serius2:
มันค้างอ่ะป้า ค้างอย่างแรงงงงงง
สำนวนป้าสวยงามมากเลยค่ะ o13
อ่านแล้วได้อรรถรส
เรื่องก็น่าสนใจ แต่มันค้างงงงง (ยังโหยหวนได้อีก ฮ่าฮ่า)
ตกลงเรื่องมันเป็นไงอ่ะป้า
นวลเป็นผีเฝ้ารอท่านเจ้าคุณมาตั้งแต่สมัยโน้นใช่เปล่า ตอนนี้กำลังจะมาเกิด
แล้วท่านเจ้าคุณอยู่ไหน สองคนนี้จะได้อยู่ด้วยกันในภพนี้หรือเปล่า
ยังไงต่ออีกอ่ะป้า อินจัด อยากรู้
มาต่ออีกนะคะป้า
ไม่มาจะจิ้มๆ ให้นอนสะดุ้ง อิอิ
:z13:
-
คำชี้แจงส่วนตัว จริงๆ
คือว่า อีป้าแก่ๆ แค่อยากหาที่ระบายอารมณ์ เล่นๆ แต่พอเขียนเรื่องนี้ ตั้งใจให้เป็นเรื่องสั้น จริงๆ
ไม่อยากทำเป็นเรื่องยาวมากมาย (50ตอนจบ ไม่ไหว จะกลายเป็น
นิยายหมักดอกข้ามภพแข่งกับผีไอ้นวลมันสะเปล่าๆ)
เลยอยากถามคนอ่านค่ะ ว่าถ้าป้าแก่ๆ จะมาต่ออีกสัก กี่ตอนแล้วจบดี
เหมือนเรื่องย่อละครที่เค้าพิมพ์ขายกันไง 555 เริ่มแรกเดิมทีอย่างที่บอกไว้ว่า อารมณ์มันพาไป
มากกว่า กับการไปรอคอยอ่านเรื่องของใครบางคนในเล้า (คนที่ไม่รู้ตัวก็ชั่งมันก็ได้เนอะ)
เลยไปโพส ถึงการรอคอยเข้า แล้วทีนี้ ดันไปอินกับประโยคยาวๆนั้นเข้า ก็เลยเป็นเรื่อง
สำหรับแก้ความฟุ้งซ่านของอีป้าแก่ๆ (แต่สงสัยตอนนี้คงมีคนฟุ้งซ่านแทนเราแล้วละ 555)
แต่ดูๆ ไปแล้ว ถ้าบังคับ 3 ตอนจบ ก็ยังไม่รู้ว่าประเด็นหลักของเรื่องที่จะนำเสนอจะตรงกับ
ทาเก็ตไหม เพราะพล็อตที่วางไว้ มันก็ไม่ใช่เรื่องรักหวานๆ ทำนองนั้นสะด้วย
เพราะความพยาบาทเป็นของหวานไงค่ะ (เข้าเค้าว่าอีป้าแก่ๆ จะเป็นโรคจิตไปแระ 555)
ยังไงก็ช่วยบอกกันนิดนึงค่ะ
เพราะใจจริง อีป้าแก่ๆ ก็อยากให้เรื่องหลักที่เขียนตอนนี้จบก่อนค่อยมาปัดฟุ่นจะดีกว่าไหมค่ะ
ช่วยบอกกล่าวความคิดเห็นของท่านกันนิดนึง
เพราะความคิดเห็นของท่านมีส่วนช่วยในการพัฒนางานของอีป้าแก่ๆ ไงคะ
รักคนอ่านที่แสดงตัวตน คนเม้นท์ทุกคน และคนแอบอ่านด้วยนะคะ :กอด1: +1 ทุกคนค่ะ
-
งืมๆๆ ตกลงว่าเป็น คุณภรรยา เป็นคุณสามี รึลูกในท้องที่กำลังจะเกิดแน่นะ ที่เป็นท่านเจ้าคุณที่กลับมาแล้ว
โถวววววววววววววววว ........นวล :เฮ้อ:
..................ของฝากให้พี่พีนัทค่ะ
มวยผมดำสนิด (ดำสนิท)
สไบ (สไบ)
ทยอยกันกลับ (ทยอย)
นิ้วมือยาวเรียวยังคงเกาะกุมสาน (สาร)
จากชายคนรัก ที่ส่งให้ก่อนเขาจะไปยังหัวเหมือง (หัวเมือง รึเปล่าคะ?)
หลบซ่อนนัยตา (นัยน์ตา ในตา)
นวลคอยปรนิบัต (ปรนนิบัติ)
ใจภัคดิ์ (ภักดี ----- ภักดิ์)
เผลอสติไปด้สนความเมา (ด้วย)
นุ่งซิ้นห่มสะใบด้วย (นุ่งซิ่นห่มสไบ)
สวมซิ้นสีเข้มๆ สะไบสีนวลๆ นั่งอยู่ที่ศาลาท่าน้ำนะค่ะ (ซิ่น สไบ ท่าน้ำน่ะค่ะ)
นุ่นเค้าไปแก้ไขมาแล้วนะจ๊ะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ
-
พี่พีนัท "ความพยาบาทเป็นของหวาน"
งั้น ถ้าสามตอนมันคงยังไม่ซึ้งถึงความพยาบาทแหงๆเลยค่ะ
นุ่นว่าเอาสักเจ็ดตอนดีมั้ยคะ เลขสวยดี
รึไม่ก็แปดตอน เลขแปดแบบ8 พอวางนอนแล้วเหมือนเครื่องหมาย infinity เลยค่ะ
พยาบาทจนไม่มีที่สิ้นสุด กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด
รออ่านนะคะ :กอด1:
-
สักไม่เกิน10ตอนค่ะ กาลว่า 10ตอนกำลังสวย 3ตอนอาจสั้นไป ทำให้สื่ออารมณ์ออกมาได้ไม่ครบ 10ตอนค่า
จะได้สื่อทุกอย่างออกมาได้ชัดเจน
ก่อนอื่นขอจูบแก้ม ป้าพี่นัทแรงๆ1ที
-
ประกาศ สองอาทิตย์ที่ผ่านมามีแต่เรื่องงานเหนื่อย สายตัวแทบขาด
อีคุณสาละมีหนุมน้อย(หรือเป่า มันเพิ่ง 25 อีป้าแก่ ๆ 38 เอห่างกัน 1 2 3 4 5 6 7
เอ่อ....ชัั่งมันเถอะนะไอ้เรื่องช่องว่างระหว่างวัยเท่านั้นเอง 555)
มันบ่นและจิกกัดเป็นอันมากว่า "จะทำอะไรกันนักหนางาน ไม่พักไม่ผ่อนบ้างเหรอ วันหยุดก็ยังจะไปทำอีกเหรอ
เดี๋ยวนี้กลับบ้านดึกๆทุกคืน แอบไปหากิ๊กมาเหรอ ให้มันรู้ตัวมั่งแก่แล้วนะ รุ่นนี้อะไหล่เริ่มจะหายากแล้วนะ ไม่เจียมสังขาร
บ้าแต่งานจัง" อิชั้นก็ได้แต่คิดในใจมันชมว่าชั้นขยัน หรือด่าว่าชั้นแก่กันแน่ฟ่ระ
(ทีตัวเองกลับมืด โอบางวันทำถึงสี่ทุม กลับมาบ้านห้าทุ่มชั้นยังไม่บ่นแกเลยนะ นี่ชั้นกลับดึกบ่อยๆ ในรอบสองอาทิตย์แต่ทุกวันเองนะ)
สงสัยมันคงเป็นห่วงแต่ขอปากหมาตามประสาวัยสะรุ่นนิดนึงม้าาาาาาาาาาาง
สรุปว่าที่มาบ่นเพราะมาสารภาพบาปว่าเค้ายังไม่ได้พิมพ์ตอนต่อไปให้เลยนะ ได้แต่เขียนลงสมุดถ้าใคร
อยากอ่านก่อนจะได้แสกนแล้วแปะให้อ่าน ลายมือชวเลขอันแสยสวยงดแล้วซึ่งความงาม 555
แต่ถ้ากลัวสยองพองเกล้าก็รอนิดนึง วันจันทร์คงได้อ่าน ตอนสอง ค่ำๆ มืดๆ แน่นอนค่ะ
เรื่องนี้จะสรุปให้จบในแปดตอนค่ะ รักคนอ่าน คนเมนท์ คนแอบอ่าน ทุกคนเหมือนเดิมค่ะไม่เปลี่ยนแปลง :กอด1: :จุ๊บๆ:
+1ทุกคนค่ะ
-
(http://img829.imageshack.us/img829/1241/51146862.gif)
-
แว้กกกกกกกกกกกกกก นวลมีโนมมมมมมมมมมมมมมม
กี๊ดดดดดดดดดดดด ดิสเพลย์ใหม่พี่พีนัท กี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ขอแก้เงื่อนไขของเวลานิดนึง จาก 2553 เป็น 2532 นะคะ
เดี๋ยวกาลเวลาพาให้คลาดเคลื่อนค่ะ ไทมม์มิ่งจะเสียหายได้ค่ะ
-
(http://a.imageshack.us/img693/7897/jmg.gif)
ตอนที่ 2.( 20%+20%+20% )
"อุแว้ๆๆๆๆ"
เสียงเด็กแรกเกิดดังแว่วออกมาจากห้องคลอดอยู่ครูหนึ่งก่อนประตูจะถูกเปิดออก
"ยินดีด้วยค่ะ คุณได้ลูกชาย สุขภาพร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์ดีคะ"
พยาบาลออกมาแจ้งให้กับผู้ที่เพิ่งเป็นคุณพ่อคนใหม่หมาด ๆ
"เฮ้ย~ ขอบคุณครับคุณพยาบาล" เขาถอนหายใจอย่างโล่งอกก่อนตอบแก่พยาบาลไป
.
.
.
.
.
"แง...........................................~"
'โคร่ม~ เพล้ง~ เกร็ง~ เคร้ง~ ตุ๊บ~'
เสียงร้องของทารกที่เพิ่มคลอดร้องไห้จ้าแผดสนั่นไปทั่งห้อง
ข้าวของเครื่องมือต่าง ๆ ตกหล่นกระทบพื้นเสียงดัง
ในห้องคลอดเกิดความวุ่นวายไปชั่วขณะ
.
.
.
.
.
หลังจากความวุ่นวายผ่านไปเพียงครู่
"คุณแม่คะ คุณได้ลูกชาย ครบค่ะ แข็งแรงสมบูรณ์ดีค่ะ"
พยาบาลอุ้มทารกที่ผ่านการทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว
และห่อผ้ามาอย่างดี อุ้มส่งให้คนเป็นแม่
เธอรับมาไว้ในอ้อมอก เมื่อเธอได้เห็นใบหน้าและร่างน้อย ๆ
ที่ถูกห่อหุ้มเอาไว้ด้วยผ้าเนื้ออ่อนนุ่ม รอยยิ้มที่เกิดจากความปิติ
เธอได้ลูกชาย เชื้อไขที่เกิดจากตนและคนที่เธอรัก
"ตาหนูของแม่ น่ารักน่าชังเหลือเกิน" เธอยิ้มด้วยความดีใจ
ก่อนจะหลับไหลไปด้วยดวามอ่อนเพลียและเป็นสุข
.
.
.
.
.
.
.
.
.
กาลเวลาหมุนผ่านไป
เด็กน้อยย่อมเติบโตขึ้น ผ่านการเลี้ยงดูและเอาใจใส่จากผู้เป็นแม่
ความรักของแม่ที่มีให้แก่ลูกน้อยของตน
แม่ทุกคุนมีมากและไม่แปลกแตกต่างกันเลยสักนิด
เมื่อลูกของแต่ละคนเติบใหญ่ขึ้น ความรักของแม่ก็ไม่เคยลดน้อยถอยลงเลยสักครา
คงมีเพียงเธอคนนี้คนเดียวกระมัง แม้ความรักต่อลูกของเธอจะไม่คลายจางลง
แต่คงมีบางสิ่ง ความรู้สึกแปลก ๆ ที่คอยรบกวนจิตใจของเธอมาตลอด
แม้ลูกของเธอจะเติบโตขึ้นก็ตาม ลูกของเธอมีบางสิ่งที่แปลกไปจากเด็กทั่วไป
ความรู้สึกที่ว่า ลูกชายของเธอ สามารถส่งผ่านความรู้สึกจากใจออกไปให้
ใครได้รับรู้แม้ไม่ต้องเอ่ยด้วยวาจาหากเจ้าตัวต้องการ
และรับรู้ความรู้สึกจากคนรอบข้างได้รวดเร็ว
เสมือนไปนั่งอยู่ท่ามกลางจิตใจของคนอื่นได้
.
.
.
.
.
ตั้งแต่เล็ก ด้วยความที่ลูกของเธอน่ารักน่าชัง จนเข้าตาเอเยนซี่โฆษณา
ทำให้ลูกของเธอได้เป็นพรีเซ็นเตอร์โฆษณาให้กับสินค้าต่าง ๆ มากมาย
จนวันนี้ลูกของเธอ เติบโตเป็นเด็กหนุ่มที่งดงาม แตกต่างจากเด็กในวัยเดียวกัน
เรือนร่างสูงโปร่ง สมส่วน ผิวขาวนวลละเอียด เสน่ห์แห่งเรือนกาย
ส่งรัศมีดาราเจิดจ้าแก่ผู้พบเห็นทั้งชายและหญิงประชาชนต่างยอมรับกับผลงาน
ของเขา งานที่เขาภาคภูมิใจ งานที่เกิดจากความสามารถและพรสวรรค์ของเขา
ลูกชายของเธอเอง เธอจ้องมองผ่านหน้าจอโทรทัศน์ ด้วยความอิ่มเอม
หัวใจเต้นระทึกกับการรอคอยฟังเสียงประกาศรางวัล
รางวัลสำคัญรางวัลหนึ่งของงานในค่ำคืนนี้
.
.
.
.
.
'รางวัลพระสุรัสวดีนักแสดงดาวรุ่งชาย...ได้แก่...
นิว นวดล นรลักษณ์ จากภาพยนต์เรื่อง สิ้นแสงอัศดง' เสียงดนตรีดังขึ้น
เมื่อผู้ประกาศเอ่ยชื่อผู้ที่ได้รับรางวัล เด็กหนุ่มร่างสูงโปร่ง สวมสูทผ้าไหมสีเงินยวง
ก้าวเดินขึ้นไปบนเวทีเสียงปรบมือดังกราวใหญ่ เขารับช่อดอกไม้จากคนๆหนึ่งบนเวที
ก่อนจะก้าวเข้าไปยืนที่หน้าโพเดียม ที่มีไมค์โครโฟนตัวเล็กๆ ตั้งอยู่
เขายืนสงบนิ่งรอจนเสียงปรบมือนั้นเงียบลง
"ผมขอขอบพระคุณทุกท่าน ที่ให้โอกาสและสนับสนุนผลงานของผมด้วยดี
มาโดยตลอดผมสัญญาว่าจะคงทำหน้าที่ให้ความสุขแก่ผู้ชมทุกท่านต่อไป
และขอขอบคุณคน ๆ หนึ่งที่ทำให้ผมได้มีวันนี้...
วันที่ผมจะไม่มีวันลืม ...วันที่ผมมีความสุข...ขอบคุณมากครับ...
ขอบคุณครับ ขอบคุณทุก ๆ คนมากครับ"
เมื่อสิ้นเสียงขอบคุณ เสียงปรบมือก็ดังกึกก้องขึ้นอีกครั้ง
แสงแฟลชกระพริบวูบวาบก่อนเขาจะหมุนตัวเดินกลับไปหลังเวที
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Airbus A340 เข้าเทียบที่อาคารเทียบเครื่องบินของสนามบินสุวรรณภูมิ
เพื่อส่งผู้โดยสารที่มากับเที่ยวบิน TG 795 LAX - BKK
ก่อนที่ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ใบหน้าคมเข้มจะออกจากTerminal B
เพื่อตรงไปหาบุคคลสำคัญที่มารอรับ
"อุ๊ย~ ตาเทพ!! คุณชายคะ ลูกมาแล้ว" หญิงกลางคนร่างบางท่าทางภูมิฐาน
ชี้ชวนคนข้างตัวด้วยท่าทางกระตือรือล้น
"ใจเย็น ๆ ก็ได้ คุณหญิงอร" คุณชายทีปรกร ปรามภรรยาทั้งที่ตัวท่านเอง
ก็ยิ้มจนแก้มปริ
"สวัสดีครับ คุณพ่อ สวัสดีครับคุณแม่" เทพกานต์ พนมมือไหว้บุพการี
ขณะที่คุณหญิงอรชุมาตรงเข้าสวมกอดลูกชายหัวแก้วหัวแหวน
ที่ไม่ได้เห็นหน้าค่าตากันมาเป็นแรมปี ก่อนจะโน้มคอร่างสูงลงมาฝังจมูก
ไปทั่วใบหน้าของลูกชายซะเต็มรัก ทำเอาคนถูกหอมกลางที่สาธารณะ
ออกอาการเขินจนคุณชายทีปรกรต้องออกหน้าแทน
"พอเถอะคุณหญิงอร อายคนอื่นเค้ามั่ง เจ้าเทพมันโตเป็นหนุ่มแล้วเนี่ยะ"
"แหม~ คุณชายคะ ก็ชั้นคิดถึงของชั้นนี่" คุณหญิงอรชุมาเง้างอด
"อย่าเพิ่งงอนเลยนะครับคุณแม่ พาเทพกลับบ้านก่อน
นั่งเครื่องมาตั้งหลายชั่วโมง เมื่อยจะแย่แล้วครับ" เทพกานต์อ้อนมารดา
ก่อนจะเข็นรถบรรทุกสัมภาระเดินเคียงข้างคุณหญิงอรชุมาตามคุณชายทีปรกร
ไปขึ้นรถ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ร่างบางเด้งตัวขึ้นจากที่นอนนุ่ม เม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามผิวกายร้อนแม้อยู่ในห้องที่
มีอุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศเย็นฉ่ำ ความร้อนรุ่มที่เกิดจากภาพฝันเลือนลาง
เป็นดั่งลางบอกเหตุว่าสิ่งที่รอคอยมาแสนนานกำลังจะปรากฏ
-ตอนที่ 2 ยังมีต่อ-
รอกันนิดนึงนะคุณที่รักทั้งหลาย เค้าจะมาต่อให้เรื่อยๆ นะตะเอง
-
กรรม พี่พีนัท มาแบบขยัก กร้ากกกกกกกกกกกกกส์
หนูนวลมาเกิดแล้วใช่ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
อุส่าห์ไม่เปลี่ยนหัวแล้วนะ
แปะไว้พรุ่งนี้จะมาต่อให้ 555
-
โหป้า มาให้เสียวแล้วเลี้ยวกลับ มันจึ๊ก เลย
-
นวลบอกว่่าได้พบท่่านเจ้าคุณแล้ว....
อย่าบอกนะว่านวลมาเกิดเป็นลูกท่านเจ้าคุณในชาติหน้า....ไม่หรอกมั้งเนอะ :m28:
-
พีนัทครับน้องต้นเข้ามาทักทาย...พี่สาวคนสวยแล้วนะครับ...พี่นัทครับท่านเจ้าคุณใจร้ายจังทิ้งนวลไปแต่งงานแถมไม่กลับมาหาอีก...ทิ้งให้คนข้างหลังรออยู่นานมากสงสารครับ...เป็นกำลังใจให้นวลนะครับ...ให้ถึงเวลาที่ท่านเจ้าคุณเป็นฝ่ายรอบ้างจะได้รู้สึก...เรื่องยาวของพี่นัทต้นว่าซัก 10 ตอน(ยาวๆ)...น่าจะกำลังดีขอบคุณครับพี่นัทคนสวยของ...ไอ้ต้น
-
พีนัทครับน้องต้นเข้ามาทักทาย...พี่สาวคนสวยแล้วนะครับ...พี่นัทครับท่านเจ้าคุณใจร้ายจังทิ้งนวลไปแต่งงานแถมไม่กลับมาหาอีก...ทิ้งให้คนข้างหลังรออยู่นานมากสงสารครับ...เป็นกำลังใจให้นวลนะครับ...ให้ถึงเวลาที่ท่านเจ้าคุณเป็นฝ่ายรอบ้างจะได้รู้สึก...เรื่องยาวของพี่นัทต้นว่าซัก 10 ตอน(ยาวๆ)...น่าจะกำลังดีขอบคุณครับพี่นัทคนสวยของ...ไอ้ต้น
รอคอยกันต่อไปได้อีก แต่พี่ก็รอจะคืนหัวใจต้นให้เมฆอยู่นะคะ
ไม่รู้เค้าจะมาเหมื่อไหร่ ถ้าเจอก็จะเอาใจที่ฝากพี่ไว้ให้เค้าไปเลยละกัน 555
นวลบอกว่่าได้พบท่่านเจ้าคุณแล้ว....
อย่าบอกนะว่านวลมาเกิดเป็นลูกท่านเจ้าคุณในชาติหน้า....ไม่หรอกมั้งเนอะ :m28:
ไม่ใช่หรอกมั้งค่ะ
โหป้า มาให้เสียวแล้วเลี้ยวกลับ มันจึ๊ก เลย
คนแก่ก็อย่างงี้แหละทำใจ อารมณ์แปรปรวนตลอด 5555
กรรม พี่พีนัท มาแบบขยัก กร้ากกกกกกกกกกกกกส์
หนูนวลมาเกิดแล้วใช่ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ตอบเหมือนที่ตอบรีเมื่อกี้ 555
ถูก นวลมาเกิดแล้ว กำลัีงเปิดตัวนวลแบบอลังการงานสร้าง
ป.ล. เห็นคนเขียนเรื่องบางคนนิยม การแต่งสดๆ ป้าเลยลองดูมั่ง แต่ ผลก็เป็นไปประการฉะนี้
งวดหลังไม่เอาแล้ว เหมือนกับตัวเองถ่ายท้องแล้วมันยังไม่หมด ยังไงไม่รู้
สู้จินตนาการพิมพ์ไปให้จบตอนแล้วลงทั้งตอนดีกว่าไม่ได้ มันรู้สึกโล่งกว่ากันเยอะเลยละ
จริงไหมค่ะนุ่น 555 +1 ทุกคนเหมือนเดิม แต่สงสัยนุ่นจะอดนะรอบนี้ กร๊าาาาาาาาาาก
-
พี่พีนัท
แบบว่า......เปิดตัวอลังจริงๆด้วย
รับรางวัลพระสุรัสวดีกันเลยทีเดียว น้องนิวววววววววววววววว
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล.อดรายยยยยยย มิอดมิอดน้าคร้าาาาาาาาา หุหุ
ปล.อีก นุ่นก็แต่งสดๆนะคะ แค่ แต่งสดๆแบบใช้เวลานานๆ แล้วก็เอาให้จบบทก่อนแปะแค่นั้นเองงิ
-
รออ่านต่อ
-
ครับๆๆๆๆๆแล้วจะรอๆคนแต่งมาลงตอนต่อไปให้อ่านกัน
-
(http://a.imageshack.us/img693/7897/jmg.gif)
ตอนที่ 2.( +40% )
เขานั่งทบทวนถึงสิ่งที่เห็นในความฝัน ภาพชายคนหนึ่งผู้มีเรือนร่างบอบบาง
ประหนึ่งหญิงสาว สวมผ่านุ่งสีสดจับจีบหน้านาง ห่มร่างบางด้วยสไบ
ประดับลวดลายดอกไม้เล็ก ๆ ประปรายทับผ้าแถบสีขาวนวล
เขาคนนั้นเหม่อมองสายน้ำกว้างเบื้องหน้า สายตาแลออกไปเหมือนไร้ที่หมาย
เสมือนนั่งคอยใครบางคน ก่อนจะยื่นมือบางไปฉวยม้วนกระดาษเล็ก ๆ จากตั่ง
ที่ตั้งอยู่ใกล้ ๆ ขึ้นมาแนบไว้กับอกของตน ร่างนั้นค่อย ๆ สั่นไหวเพราะอาการ
สะอื้นไห้ ริมฝีปากบางระริกไหวขณะเอื้อนเอ่ยคำพูดบางอย่างออกมาเพียงเบา ๆ
หยาดน้ำหลั่งรินออกมาเป็นสายจากนัยน์ตาสวยคู่สวย หยาดหยดอาบแก้ม
ขาวนวลจนเปียกชุ่มประหนึ่งว่าความทุกข์ที่เกาะกุมอยู่ในใจจะไม่มีวันจางหาย
ไปได้อีกแล้ว ร่างบางสั่นสะท้านเป็นเท่าทวี หอบหายใจจนตัวโยนและกรีดเสียง
อันน่าสะพรึงหวีดดังก้องคุ้งน้ำ ก่อนจิตวิญญาณจะแตกดับ
.
.
.
.
.
นิวสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากภาพฝันที่ติดตาก่อนสะบัดศีรษะไล่ความคิดฟุ้งซ่านในหัว
แล้วปรับอารมณ์เพื่อรับบรรยากาศยามเช้าแสนสบายเมื่อแสงแดดอ่อน ๆ
ส่องกระทบร่างของตัวเองก่อนจะลุกจากที่นอนหนานุ่มไปเข้าห้องน้ำ
'ก็อกๆ ' เสียงดังมาจากประตูหน้าห้องนอน
"ตื่นรึยังลูก นิว" เสียงมารดาของเขาร้องเรียก
"ตื่นแล้ว ๆ แม่เปิดเข้ามาเถอะ นิวไม่ได้ล็อคประตูห้อง" นิวตะโกนตอบมารดา
"พี่อ๊อบ เค้าโทรมาบอกว่า อีกไม่เกินชั่วโมงจะเอารถตู้มารับนิวนะลูก" สาวใหญ่
บอกขณะที่เปิดประตูก้าวเข้ามาในห้องนอนของผู้เป็นลูกก่อนลงรายละเอียด
"พี่เค้าฝากเตือนว่าวันนี้มีนัดคุยเรื่องเป็นพรีเซ็นเตอร์สินค้าตัวใหม่ตอนสิบโมง
เห็นว่าเป็นลูกค้ารายใหญ่ด้วยนะลูก"
ร่างบางมาหยุดอยู่หน้าประตูห้องน้ำพลางใช้สายตากวาดสำรวจไปรอบบริเวณ
ด้วยความประหม่า เป็นเวลานานมากแล้วที่เธอไม่เคยย่างกรายเข้ามาในห้องนี้
ข้าวของเครื่องใช้ทุกชิ้นวางอยู่เป็นระเบียบ เธอเดินไปยังเตียงนอนของลูก
ก่อนจะพับผ้าห่มและจัดเตียงให้
"อืม~ เช้านี่มีอะไรกินอะแม่ นิวฮิ๊วหิว" นิวรับคำด้วยเสียงในลำคอก่อนเอ่ยถาม
หลังจากที่บ้วนน้ำล้างฟองของยาสีฟันออกจากปาก
"แม่ต้มข้าวต้มกุ้งของชอบของนิวไว้ให้ แต่งตัวแล้วค่อยลงไปกินนะลูก"
เธอบอกก่อนจะก้าวไปเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อจัดการเตรียมชุดให้ลูกชาย
"เชิร์ตแขนยาวสีฟ้าอ่อน กับกางเกงยีนส์สีขาวนะแม่" เสียงลูกชายของเธอดังขึ้น
หลังจากที่เธอปิดประตูตู้และก้าวกลับมาที่เตียงขณะที่ในมือของเธอมีเสื้อและ
กางเกงตามที่ลูกของเธอเอ่ยปาก นิวก้าวออกจากห้องน้ำแล้วยกยิ้มให้กับมารดา
ด้วยประกายตาระยิบที่ทำให้คนมองรู้สึกหวาด ๆ
"เดี๋ยวแม่ไปตักข้าวให้ก่อนนะลูก" ผู้เป็นแม่บอกพร้อมกับวางชุดในมือลงบน
ที่นอนแล้วรีบหลบสายตานั้นออกไปจากห้อง
.
.
.
.
.
ร่างบางของผู้เป็นแม่ครุ่นคิดหลังจากที่รถตู้เคลื่อนตัวออกไปจากบริเวณรั้วบ้าน
เมื่อวานเธอรู้สึกแปลก ๆ อยู่ ๆ ก็เกิดคิดถึงลูกชายขึ้นมา ถึงขนาดสั่งสาวใช้
ให้ไปซื้อกุ้งที่ตลาดเมื่อตอนบ่าย ตั้งใจเตรียมทำข้าวต้มกุ้งของโปรดไว้ให้ลูกชาย
โดยที่ไม่รู้ล่วงหน้าเลยว่านิวจะมาหากลางดึกโดยไม่บอกไม่กล่าว เพราะปรกติ
ลูกชายของเธอจะพักอยู่กับผู้จัดการส่วนตัวที่ห้องชุดหรูย่านใจกลางเมือง
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอทำในสิ่งที่ลูกของเธอต้องการ การเลือกหยิบเสื้อผ้าไปให้
ตรงกับความต้องการของลูกก่อนที่เขาจะบอกกับเธอเสียอีก และไม่ใช่ว่า
เหตุการณ์ลักษณะนี้จะเกิดขึ้นกับเธอเท่านั้น แม้แต่คนอื่น ๆ ก็เช่นกัน
หลายครั้งที่สาวใช้จะยกน้ำหรือของทานเล่นไปให้ได้ตรงใจตามที่ลูกของเธอ
ต้องการ มันเป็นเรื่องแปลกอย่างมากสำหรับคนอื่น ๆ แต่กับเธอค่อนข้างปกติ
จะว่าด้วยความเคยชินก็ใช่ที่ หากแต่ความเคยชินชนิดนี้สร้างความกังวลใจ
จนติดจะกลัว ๆ เสียด้วยซ้ำ ความกลัวที่ไม่ทราบสาเหตุเกิดควบคู่มากับความรัก
ที่เธอมีให้กับลูกคนนี้มาโดยตลอด
-----------------------------------------------------------
- ต่อตอนที่ 3-
ครบซะทีเล่นเอาอีป้าแก่ ๆ ปาดเหงื่ออยู่ 4 วัน ไม่ไหว ๆ วัีนหลังเอาตามปรกติดีกว่าเนาะ
เอาเป็นว่า เรื่องนี้ มาทุกวันเสาร์ กี่ตอนจบยังไม่รู้ แต่คงไม่เกิน 10 ตอน มั้ง 555
อีึกเรื่องนึงมาวันอาทิตย์ แต่คงเกิน 20 ตอนจบละมั้ง ฝากไปบอกแพทกับพี่กันด้วยละนะ ตะเอง
:จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
รักพวกคนอ่าน คนเม้นท์ คน(แอบ)อ่านด่วยนะยะ
ใครอ่านแล้วไม่เม้นท์ แช่งให้ชาตินี้ไม่ต้องลงจากคานดีไหม
หรือใครที่มีคู่ก็ขอให้พรากจากเหมือนไอ้นวล
เอาจริง ๆ ไม่ได้ขู่ แต่กำลังจะจุดธูปแล้วละ
555
-
อูยยยยยยยยยยยยย
มีพลังจิตแฝงเร้นด้วยมั้งนั่น โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้องนิววววววววววววว น้องนวลลลลลลลลล
ตกลงคืออิตาพี่เทพรึเปล่าคะพี่พีนัท?? กึ๋ยๆๆๆ
-
มาก่อนคนอื่นคลอดเลยนะน้องนุ่น
555
-
อิ อิ อิ เค้าไม่ได้กลัวที่จะต้องอยู่บนคานนะที่มาเม้นท์ เพราะเค้าชอบอยู่ที่สูงอะ (แต่กลัวมาก) :laugh:
เราชอบชื่อเรื่อง คอยรักคืนใจ อ่านแล้วรู้สึกมีความหมายมาก
-
คุณป้า นี่แก้มเองนะคะ ^^
ชอบจังภาษาที่ใช้ ละมุนละไม นวลเนี่ยจะได้เจอท่านเจ้าคุณเมื่อไหร่คะ แล้วได้ไปผุดไปเกิดหรือยัง? - -"
น้องนิว คู่กับพี่เทพแน่ๆ แต่ความฝันของน้องนิว.. ท่านผู้นั้นคือใครคะ ? ค้างค่ะ ค้าง !! :z3:
-
พึ่งเข้ามาอ่าน
สนุกดีค่ะ แปลกดี
ปล. อ่านจบรีบ ment แทบไม่ทัน กลัวขึ้นคานค่ะ o18
-
มาต่ออีกนะครับ
-
มาสั้นไปนะครับ
-
พี่นัทครับ...เล่นซะต้นหลอนเลย...มาแนววิญญาณอาฆาตแล้ว
พี่นัทคนสวยครับ...ผู้ชายใส่สไบ...มันดูแปลกๆนะ..5555
ต้นจะคอยเป้นกำลังใจให้นะครับ...พี่นัทคนสวย
-
อูยยยยยยยยยยยยย
มีพลังจิตแฝงเร้นด้วยมั้งนั่น โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้องนิววววววววววววว น้องนวลลลลลลลลล
ตกลงคืออิตาพี่เทพรึเปล่าคะพี่พีนัท?? กึ๋ยๆๆๆ
ถูกต้องเรื่องนี้มาแนวเดียวกันกับ
นิยายที่เคยอ่านและเคยเอามาทำละครนานมาแล้ว
รอต่อไปอีกนิดนะค่ะจวนถึง พ้อยท์ออฟรีเทิร์นท์แล้วละ หึๆๆ
อิ อิ อิ เค้าไม่ได้กลัวที่จะต้องอยู่บนคานนะที่มาเม้นท์ เพราะเค้าชอบอยู่ที่สูงอะ (แต่กลัวมาก) :laugh:
เราชอบชื่อเรื่อง คอยรักคืนใจ อ่านแล้วรู้สึกมีความหมายมาก
ตลลงว่ากลัวโดนแช่ง หรือกลัวอยู่บนคานแบบถาวรค่ะ 555
ชื่อเรื่องไม่มีอะไรซับซ้อนแค่คนที่รอคอย คนที่จะคืนหัวใจให้ ก็เท่านั้นเอง
คุณป้า นี่แก้มเองนะคะ ^^
ชอบจังภาษาที่ใช้ ละมุนละไม นวลเนี่ยจะได้เจอท่านเจ้าคุณเมื่อไหร่คะ แล้วได้ไปผุดไปเกิดหรือยัง? - -"
น้องนิว คู่กับพี่เทพแน่ๆ แต่ความฝันของน้องนิว.. ท่านผู้นั้นคือใครคะ ? ค้างค่ะ ค้าง !! :z3:
ยินดีต้อนรับแก้ม... แก้มอะไร แก้มแดง หรือแก้มบุ๋ม 555
ท่านเจ้าคุณมาเกิดแล้ว นวลก็มาเกิดแล้วกำลังจะเจอกันแล้วค่ะ
ประมาณ ปลายตอน 3 ต้นตอน 4 มั้งค่ะ รออ่านต่อไปนะหนู
พึ่งเข้ามาอ่าน
สนุกดีค่ะ แปลกดี
ปล. อ่านจบรีบ ment แทบไม่ทัน กลัวขึ้นคานค่ะ o18
สรุปกลัวโดนแช่ง 555
มาต่ออีกนะครับ
มาสั้นไปนะครับ
เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นนะคะ มาสั้นๆ จบสั้น ๆ
เหมือนเมนอีป้าแก่ๆ ที่จวนจะหมดนั่นแหละค่ะ 555
พี่นัทครับ...เล่นซะต้นหลอนเลย...มาแนววิญญาณอาฆาตแล้ว
พี่นัทคนสวยครับ...ผู้ชายใส่สไบ...มันดูแปลกๆนะ..5555
ต้นจะคอยเป้นกำลังใจให้นะครับ...พี่นัทคนสวย
ถูกเรื่องนี้มาแนววิญญาณอาฆาต พยาบาทมั้ง
แต่รออ่านต่อไปจนจบอาจจะได้พบสัจธรรมสอนใจใช้ในชีวิตนะคะ 555
ตามเรื่องนวลเป็นละครนอก ใช้ผู้ชายเล่นเป็นตัวนางอยู่แล้วละคะ
ในสมัยโบราณละครในนักแสดงจะเป็นเพศหญิงทั้งหมดค่ะ
เพราะฉะนั้นตามความคิดของคนเขียนจึงไม่แปลกหรอกค่ะ
กรรมคือเครื่องกำหนดชะตาชีวิตของคน
การกระทำกรรมดีย่อมส่งผลดีตอบแก่ผู้กระทำ
การกระทำกรรมชั่วก็ย่อมส่งผลกระทบต่อผู้ทำกรรมนั้นเช่นกัน
รักคนอ่าน คนเม้นท์ และคนแอบอ่านทุกคนนะคะ :จุ๊บๆ:
สุดท้ายขอแปะลิ้งค์เพลงที่เห็นว่าเข้ากับเรื่องนี้นิดนึงเก่าแล้วแต่ก็ยังชอบเพลงนี้อยู่นะคะ ลองฟังกันค่ะ
ยังรอเพียงเธอ (http://www.youtube.com/watch?v=rr0FZiC4xx0)
ใครจะช่วยบอกวิธีเอายูทูบมาแปพให้รู้บ้างได้ไหมค่ะ 555 แบบยังทำแบบนี้ไม่เป้น สงเคราะห์หน่อยนะคะ
ปล0 +1 คนหน้าตาดีแถวนี้ ใครไม่เม้นท์ ก็ไม่รู้จะไปตาม+ยังไง หุๆๆ
-
^
^
^
พี่พีนัท เดี๋ยวอีกแป๊บไปรับpersonal messageนะคะ
นุ่นจะส่งวิธีแปะเพลงจากยูตุ๊บให้ (พี่มาร์คขาสอนมาอีกต่องิ)
-
ป้าค๊าบทำไมป้าโหดจัง ไม่ต้องจุดธูปกันถึงขนาดนั้นก็ได้ อิอิ
ตกลงว่านวลมาเกิดเป็นนิวใช่ป่าว ชื่อมันคล้องกันนะ
แล้วเราก็ไป + ให้ป้าดีกว่า อิอิ
-
(http://a.imageshack.us/img693/7897/jmg.gif)
http://www.youtube.com/v/rr0FZiC4xx0&hl=en_US&fs=1
เย้ ในที่สุดเราก็สามารถ อย่างที่รู้ อิอิ
เอาไตเติ้ลใหม่ภพปัจจุบันมาลงแล้วนะคะ
พร้อมเพลงประกอบที่ตรงคอนเซ็ปกับเรื่องสุด ๆ
ปล. ขอบคุณน้องนุ่นคนสวย ที่อรรถธิบายกรรมวิธีการผลิต o13
-
อ่าป้าค้าบ สอนผมด้วยดิวิธีเอาเพลงลงอ่า อิอิ
คอยรักคืนใจ คอยใช่ไหมอ่าป้า
จุ๊บๆๆ
+ ให้ป้าที่รัก
อิ๊กกี้
-
:m22:
:m7:
เดี๋ยวมาอ่าน อิอิ
-
มาจองที่นั่งอ่าน นายเอกเรื่องนี้ได้ข่าวว่าแรงบันดาลใจมาจากคนน่ารักแสนดี ชิมิ ชิมิ
-
แว๊กกก
ตามมาอ่านของป้า
ฮ่าๆๆ
เพลงตรงมากอ่ะ
รอ... :amen:
-
พรุ่งนี้เย็นๆ คงได้อ่านกันนะจ๊ะ 555
สัญญาว่าจะมาลงให้ตอนนี้ได้ 50% แล้วค่ะ
รอคอยกันนิดนะเจ้าคะ
-
รอๆฮึบๆ
(นึกว่ามาต่อ รี่เข้ามาเลย เจอพี่พีนัทสับขาหลอก แบร่ๆๆๆๆ)
-
รอๆฮึบๆ
(นึกว่ามาต่อ รี่เข้ามาเลย เจอพี่พีนัทสับขาหลอก แบร่ๆๆๆๆ)
สับขาคงไม่ไหว(แก่แล้ว :haun5:)
แต่ถ้าสับไพ่น่าจะคล่องนะ :laugh:
-
(http://a.imageshack.us/img693/7897/jmg.gif)
ตอนที่ 3.
รถตู้เข้ามาจอดเทียบหน้าประตูทางเข้าอาคารเทพวีอาคารทรงกลมสูง 32 ชั้น
สำนักงานของบริษัทเครือข่ายโทรคมนาคมยักษ์ใหญ่ที่นิวจะต้องมาดูข้อเสนอ
และพูดคุยรายละเอียดเงื่อนไขในการรับเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ให้กับบริษัท
พนักงานรักษาความปลอดภัยยกมือแตะปีกหมวกที่สวมเพื่อทำความเคารพ
แล้วเข้าไปเลื่อนเปิดประตูรถออกจนสุด นิวที่นั่งหลับตลอดทางลืมตาตื่นขึ้นมา
ก่อนอ๊อบผู้จัดการส่วนตัวสาวสวยในร่างหนุ่มจะหันไปสะกิดเรียก
"นิว ถึงแล้วค่ะ ไปกันเถอะ" อ๊อบบอกก่อนจะก้าวลงจากรถโดยมีร่างสูง
โปร่งค่อยๆ ก้าวตามลงมายืนข้าง ๆ แล้วพากันเดินเข้าตัวอาคาร
"ว๊าย นิว นวดล ละแก" รีเซฟชั่นสาวร่างบางสะกิดเพื่อนข้าง ๆ ที่กำลัง
ตั้งหน้าตั้งตาเซิร์จข้อมูลในอินเตอร์เน็ต ให้หันมาดูซูเปอร์สตาร์หนุ่มหล่อ
"หล้อหล่อ ตัวจริงดูดีกว่าในรูปอีกนะแก" เพื่อนสาวหันขวับไปดูทันทีพร้อมกับ
ชื่นชมความหล่อของดาราหนุ่มอย่างออกนอกหน้า
"วงในว่าจะมาเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์คนใหม่ให้กับบริษัทของเราด้วยละ"
คนที่สะกิดชวนเพื่อนให้ข้อมูลเชิงลึก
"ถึงว่าสิโผล่มาที่บริษัท แบบนี้คงได้เจอกันบ่อย ๆ " เพื่อนสาวออกอาการกระดี๊
กระด๊า คาดหวังด้วยดวงตาเป็นประกาย
"สวัสดีครับ นัดมาพบคุณอิศเรศ ผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์ครับ" อ๊อบแจ้ง
ความประสงค์ แบบแอ๊บแมนสุด ๆ ขณะที่นิวยีนรออยู่ข้าง ๆ
"ค่ะ เชิญค่ะ เดี๋ยวดิชั้นพาไปค่ะ" คนที่ง่วนอยู่หน้าจอคอม ฯ เมื่อครู่รีบกุลีกุจอ
ออกจากเคาท์เตอร์ตัดหน้าเพื่อนสาว ทำหน้านำทางไปยังหน้าลิฟท์
'ปิ้ง~' เสียงสัญญาณดังขึ้นก่อนประตูลิฟท์จะเปิดออกอีกครั้งเมื่อผู้โดยสารถึง
ที่หมาย ร่างสูงเพรียวก้าวตามคนนำทางไปจนถึงหน้าห้องของผู้ที่ต้องการพบ
"สวัสดีค่ะ คุณอ๊อบ คุณนิว มาตรงเวลาดีจัง รอสักครู่นะคะ" เลขาหน้าห้อง
กล่าวทักทายก่อนจะยกหูโทรศัพท์เพื่อแจ้งแก่ผู้เป็นนาย
"คุณอ๊อบ กับคุณนิว มาถึงแล้วค่ะ...ได้ค่ะ"
"คุณอิศเรศเชิญข้างในค่ะ" เธอหันหลับไปบอกผู้มาเยือนก่อนจะสั่ง
ให้คนที่เสนอตัวนำทางมาส่ง ให้กลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง
"สวัสดีครับ คุณอิศเรศ นิวนี่คุณอิศเรศผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์"
อ๊อบกล่าวทักทายก่อนจะแนะนำอิศเรศให้นิวรู้จัก
"สวัสดีครับ" นิวทักทายตามมารยาทก่อนที่อีกฝ่ายจะกล่าวเชิญ
"สวัสดีครับ เชิญนั่งเลยครับ" หนุ่มใหญ่ทักตอบและผายมือให้แขก
นั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามโต๊ะก่อนจะหยิบแฟ้มเอกสารที่เตรียมไว้ส่งให้คู่สนทนา
และกล่าวสำทับ
"นี่เป็นเงื่อนไขกับรายละเอียดของงาน ส่วนเอกสารข้างหลังสุดเป็นร่างสัญญา"
"ขออนุญาตอ่านรายละเอียดซักครู่นะคะ" อ๊อบบอกก่อนจะชี้ชวนนิวอ่าน
เอกสารที่เปิดผ่าน ๆ ตาเมื่อครู่
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Jaguar XJ สีบรอนด์เงิน ซีดานสุดหรูเคลื่อนเข้าจอดที่หน้าประตูอัลลอย์
สีขาวประดับลายสีทองสไตล์หลุยส์ที่มีป้ายหินอ่อนสลักอักษรสีทองติดอยู่
ที่กำแพงข้างรั้ว ก่อนเคลื่อนผ่านประตูทางเข้าของคฤหาสน์ 'ฐนัฒวโณทัย'
ที่เปิดออกต้อนรับไปตามถนนคอนกรีตที่ตัดผ่านสวนสวยและจอดเทียบ
ที่หน้าตัวอาคารด้านในก่อนคนขับจะก้าวลงมาเปิดประตูที่นั่งด้านหลัง
แล้วก้าวไปยกกระเป๋าเดินทางที่ท้ายรถออกมาวางให้เด็กรับใช้ที่มารอทำหน้าที่
ยกขึ้นไปเก็บที่ห้องพักชั้นบนขณะที่ครอบครัวฐนัฒวโณทัยพากันเดินเข้าบ้าน
"รับน้ำมะตูมเย็น ๆ ก่อนนะคะ" หญิงกลางคนบอกด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
พร้อมกับที่สาวใช้เชื้อสายพม่าวางแก้วเครื่องดื่มลงบนโต๊ะกลางหน้าโซฟาหลุยส์
"สวัสดีครับนมอุ่น คิดถึงนมจังเลยครับ" ชายหนุ่มบอกพลางเข้าไปสวมกอด
ร่างเจ้าเนื้อของคุณนมก่อนที่อีกฝ่ายจะกอดตอบและยื่นมือมารั้งใบหน้าชายหนุ่ม
และฝังจมูกลงที่แก้มของเขาด้วยความเอ็นดู
"โถ~ พ่อคุณของนม นมก็คิดถึงคุณเทพเหลือเกิน ดูสิเนี่ย ไม่เจอกันแค่ข้ามปี
ดูดีขึ้นเป็นกอง เมื่อปีกลายนมยังว่าผอมไป" นมอุ่นร่ายยาวด้วยความคิดถึง
หลังจากที่ผละออกจากอ้อมกอดแล้วพาเทพกานต์ไปนั่งที่โซฟาซึ่งคุณชาย
และคุณหญิงนั่งอยู่ก่อน
"นมให้เด็กตั้งโต๊ะไว้แล้ว ซ้กครู่ก็คงเสร็จ รอประเดี๋ยวนะคะคุณ ๆ"
นมอุ่นกล่าวก่อนแยกตัวไปดูแลความเรียบร้อยของสำรับอาหาร
ปล่อยให้พ่อแม่ลูกสนทนากันต่อตามประสาคนในครอบครัว
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"ว่ายังไงนิว" อ๊อบกระซิบถามความเห็นของคนข้าง ๆ เกี่ยวกับรายละเอียด
ของร่างสัญญาที่อ่านกันไปเมื่อครู่
"นิวว่ามันยังไม่ลงตัวนะพี่อ๊อบ เปรียบเทียบกับจำนวนงานที่นิวต้องปรากฏตัว
มันน่าจะได้ตัวเลขที่ดีกว่านี้" นิวตอบตามที่คิดด้วยระดับเสียงปกติ
จงใจให้คู่สัญญาได้ยินชัดเจน
"ถ้างั้นคุณนิวลองเสนอตัวเลขมาได้เลยนะครับ ผมจะได้แจ้งให้กรรมการผู้จัดการ
ท่านพิจารณา" อิศเรศรีบยื่นข้อเสนอทันที
นวดลหยิบโพสอิทจากกระเป๋าเสื้อของอ๊อบออกมาเขียนตัวเลขที่ต้องการ
ก่อนจะดึงไปแปะที่โต๊ะตรงหน้าคู่สนทนาที่ปรายตามองตัวเลขผ่าน ๆ
ซึ่งทำตาโตกับจำนวนตัวเลขที่อีกฝ่ายเรียกร้องก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปรกติ
"โอเคครับ ผมจะเอาเข้าเสนอที่ประชุม ได้เรื่องยังไงผมจะติดต่อกลับไปทันที"
อิศเรศบอกด้วยใบหน้าแย้มยิ้มก่อนนึกค่อนอยู่ในใจขณะที่คู่สนทนาลุกออกไป
จากห้อง 'แม่งเล่นตัวฉิบ นึกว่าดังมากมายนักเหรอ'
"ชื่อเสียงของผมวัดได้จากผลงาน ผมรับรองว่าผลที่คุณได้รับจะคุ้มค่า
กับจำนวนเงินที่คุณเสีย ถ้าคนที่มีอำนาจในการตัดสินใจตกลงได้เมื่อไหร่
ก็ให้เค้าโทรติดต่อผมโดยตรงแล้วกัน" นิวบอกชัดถ้อยชัดคำก่อนก้าวผ่านประตู
ที่อ๊อบเปิดรอไว้ให้ ขณะที่อิศเรศรู้สึกเสียวสันหลังวาบกับประโยคที่ได้ยิน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'กริ๊ง~!'เสียงโทรศัพท์ที่ตั้งอยู่บนเคาท์เตอร์บาร์ดังขึ้นก่อนที่สาวใช้จะก้าวไปรับ
"บ้านฐนัฒวโณทัยค่ะ" สาวใช้กรอกเสียงไปตามสายแจ้งสถานที่
ให้ปลายสายทราบ
"ผมอิศเรศขอพูดสายกับคุณชาย" ปลายสายบอกความประสงค์
"รอสักครู่นะคะ" สาวใช้บอกก่อนพักสายแล้วนำโทรศัพท์ไร้สาย
ไปส่งให้ประมุขของบ้านพร้อมกับแจ้งที่มาอย่างนอบน้อม
"ท่านคะคุณอิศเรศขอเรียนสายด้วยค่ะ"
"ขอบใจทับทิม" คุณชายบอกกับสาวใช้ก่อนจะรับโทรศัพท์มาสนทนาต่อ
"ว่ายังไงอิศเรศ"
"ผมจะเรียนปรึกษาเรื่องค่าตอบแทนของแบรนด์แอมบาสเดอร์"อิศเรศเกริ่นนำ
"มีปัญหาอะไรอิศเรศ" คุณชายทักถาม
"เค้าเรียกค่าตอบแทนเพิ่มอีกเท่าตัวครับ" อิศเรศอ้อมแอ้มตอบ
"แล้วในร่างสัญญาระบุไว้เท่าไหร่" คุณชายทักถาม
"ห้าล้านครับคุณชาย" อิศเรศบอกระรัว
"แปลว่าเค้าเรียกถึงสิบล้านเชียวรึ" คุณชายขานตัวเลขกลับไป
"ครับท่าน ' อิศเรศตอบรับก่อนจะยกคำพูดของว่าที่แบรนด์แอมบาสเดอร์
คนใหม่ขึ้นมาอ้างตามตรง
'ชื่อเสียงของผมวัดได้จากผลงาน ผมรับรองว่าผลที่คุณได้รับจะคุ้มค่า
กับจำนวนเงินที่คุณเสีย ถ้าคนที่มีอำนาจในการตัดสินใจตกลงได้เมื่อไหร่
ก็ให้เค้าโทรติดต่อผมโดยตรงแล้วกัน'
"พรุ่งนี้เทพเข้าไปที่บริษัทกับพ่อนะลูก" คุณชายหันมาคุยกับลูกชาย
"อะไรกันค่ะคุณชาย ลูกเพิ่งมาถึงวันนี้ พรุ่งนี้ก็จะลากเข้าบริษัทซะแล้ว"
คุณหญิงแย้งด้วยความเป็นห่วงลูกชายหัวแก้วหะวแหวน
"ผมมีเรื่องด่วนที่จะต้องให้ตาเทพไปเจรจา" คุณชายกล่าวแก้
"ด่วนขนาดนั้นเลยหรือคะคุณชาย" คุณหญิงภรรยายังคงอิดออด
"ไม่เป็นไรหรอกครับคุณแม่ จะพรุงนี้มรืนนี้ ก็ไม่ต่างกันหรอกครับ
ถึงยังไงผมก็ต้องเจ้าไปช่วยงานที่บริษัทอยู่แล้ว" เทพกานต์ช่วยแก้ต่างให้กับบิดา
"ถ้าอย่างงั้นเทพก็รีบขึ้นไปพักผ่อนเถอะลูก" คุณหญิงบอกลูกชายด้วยความ
เป็นห่วงเป็นใย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
(http://www.bloggang.com/data/tukta-/picture/1181210674.jpg)
เสียงดนตรีก้องกังวานทั่วลานกว้างขณะที่วงปี่พาทย์เครื่องใหญ่บรรเลงประกอบ
นาฏลีลาที่นางละครร่างบางร่ายรำไปตามท้องเรื่องของ พระสุธนต์ มโนราห์ (http://www.kroobannok.com/21663)
ในตอนที่นางมโรราห์บูชายันต์เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์
ชายหนุ่มหน้าตาคมคายที่นั่งอยู่บนศาลากำลังเพลิดเพลินกับการแสดงเบื้องหน้า
ตาคู่เรียวเฝ้าพิจารณาการเคลื่อนไหวที่อ่อนช้อยของนางรำร่างบางอย่างหลงใหล
ร่างอรชรอ่อนหวานในเครื่องทรงปักดิ้นงามพราวระยิบระยับล้อแสงไฟ
วงแขนยกตั้งจับจีบนิ้วกรีดกรายช้า ๆ ตามจังหวะท่วงทำนองของเพลงอ้อยอิ่ง
วงหน้านวลกระจ่างส่งยิ้มพราย ผิวขาวนวลละเอียดผุดผ่องยามต้องแสงไฟ
ยิ่งมองยิ่งตรึงใจยิ่งนัก เสียงเพลงระรัวกระชั้นถี่ขึ้นก่อนร่างบางจะเร่งเยื้องย่าง
ร่ายรำ ชายหนุ่มเฝ้าชะเง้อแลตามร่างนางละครที่ซอยเท้ากลับเข้าหลังฉากไป
_____________________________________________
- ต่อตอนที่ 4-
รักคนอ่านทุกคนเหมือนเดิม แต่งวดนี้ขอคอมเมนท์ เป็นค่าปวดสมองหน่อยจิ
คนเขียนรออ่านคอมเมนท์อยู่เหมือนกันนะคะ :laugh:
-
กี๊ด ได้ยินเสียงความคิด น้องนิวมีอ๊อปชั่นเสริมติดตัวที่น่าสนมากค่ะพี่พีนัท
ว่าแต่ รอพรุ่งนี้ เค้าจะเจอกันแล้ว นวลรอมาตั้งน้านนาน รออีกนิดนะคะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่พีนัท กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดค่ะ
-
ชอบเรื่องนี้จังเลย o13 o13 o13
-
เอ่อ..นิว..มีสัมผัสที่6อ่ะ
ลึกลับๆ โฮ๊ะ โฮ๊ะ โฮ๊ะ
และรอตอนต่อไป ..
ปล.รัก รัก รัก ป้าพี่นัทที่ซู๊ดดดดด
-
มี 6th sense
ลุ้น รอต่อ
+1 เป็นกำลังใจ
-
เข้ามารอลุ้นตอนใหม่ต่อไป :L1:เป็นกำลังใจนะครับ
-
น่ากลัวพิลึกแฮะ
บรื๋ออออออออ
o18
แต่น่าติดตามดี
อยากรู้ว่าน้องหนูนิวจะได้เสียกับพี่เทพยังไง
:z1:
-
+1 ให้ป้าถั่ว รออ่านตอนสมหวังของน้องนิวกะพี่เทพ
-
หุหุ นึกว่าป้าจะแอบอู้จริง ก็แอบไปเห็นที่ป้าไปเม้นต์ให้พี่อิ๊กกี้
แต่ป้าคนสวยก็ขยันจริงๆ งั้นขออีกตอนนะป้า ชอบคับ
-
ตามมาอ่านเรื่องของตัวเองแล้วล่ะเจ้าย่า ปลาบปลื้ม.....นายเอกมีพลังพิเศษด้วย
ดีๆๆ จะได้ให้นิวในนิยายมาช่วยจัดการกะบพวกตัวป่วนของนิวในชีวิตจริง (บ้าไปแล้วตู)
ปล.ทักทายน้องนุ่นคร้าบบบบ ไม่เจอซะนานมาอ่านนิยายที่นี่เองอ่ะ คิดถึงเน่อ
-
นึกว่าจะสั้สแค่ตอนเดียวซะอีก ถ้าเป็นตอนเดียวมันจะจบแบบเศร้า ๆ ค้าง ๆ ว่าอะไรจะเป็นไงนะ
แต่พอคนแต่งใจดี ต่อให้อีกก็สนุกไปอีกแบบ ทำให้คอยลุ้นว่าเขาจะเจอวันเมื่อไร เรื่องในอดีตมีความเป็นมาอย่างไร
---------
ทิป :L2:
-
โอ๊ะโอว นิวมีสัมผัสที่ี่ 6
เรื่องนี้จะออกมาแนวไหนนะ
รอตอนต่อไปครับ
-
มาให้กำลังใจป้าคร้าบ :L2: :L2:
น่าติดตามๆ
ผมไม่ค่อยได้อ่านน้า แต่จะอ่านย้อนหลังเอา
ไม่ว่ากันน้า
+ให้ป้าที่รัก จุ๊บๆๆ
-
รอ รอเธอมาแสนนาน รอเธอจนเหน็บกิน
มาต่อได้แล้วป้า ที่นี่เค้าให้อภัยกันหมดแล้ว กลับมา~~!!
:amen:
ปล.รัก รัก รัก
-
รอตอนต่อไป
2 คนนี้เค้าจะได้ปะทะฝีปากกันหรือเปล่านะ
-
ทุกคนคะ
ป้าอู้งานค่ะ มิยอมมาลง
ฟ้องๆๆๆๆ
ปล.ป้ามาลงได้แล้ววว กลับมาเถอะที่รัก~~~ อย่างอนเค้านะ เค้ารักตัว อิอิ
-
(http://a.imageshack.us/img693/7897/jmg.gif)
ตอนที่ 4.
เปลือกตาบางค่อย ๆ ขยับก่อนจะปรือขึ้น เมื่อแสงของตะวันสาดส่อง
ผ่านช่องของม่านหน้าต่างเข้ามากระทบ ก่อนที่เจ้าของใบหน้าชวนหลงไหล
จะตื่นเต็มตา ข้อนิ้วเรียวแตะสัมผัสมุมหัวตาเพื่อขับไล่ความง่วงงุนที่ยังตกค้าง
พร้อมกับที่เจ้าตัวนึกย้อนภาพที่ปรากฎในความฝันเมื่อครู่
นวดลสะบัดศีรษะไล่ความคิดฟุ้งซ่านที่ชวนให้รู้สึกว่าใครบางคนที่รอคอย
มาแสนนานกำลังจะปรากฎกายต่อหน้าในอีกไม่นาน
มือเรียวเอี้ยวตัวไปคว้าโทรศัพท์มือถือที่โต๊ะข้างเตียงในจังหวะเดียวกันกับที่
เสียงสัญญาณสายเรียกเข้าเพิ่งจะดัง
http://www.youtube.com/v/AWMGlnclZP0&hl=en_U
S&fs=1?color1=0xcc2550&color2=0xe87a9f
"เค้าโทรมาแล้วใช่มั้ยครับพี่อ๊อบ" นิวถามย้ำในสิ่งที่คาดไว้
"ถูกเผงเลยค่ะน้องนิว เค้านัดเจรจาวันนี้บ่ายสอง" อ๊อบรายงานความคืบหน้า
"งั้นอีกชั่วโมงพี่อ๊อบมารับนิวได้เลย" นิวนัดเวลาก่อนจะวางสายแล้วจัดการ
ธุระส่วนตัว
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
คุณชายทีปรกร ขยับเลื่อนแล็บท๊อปของตัวเองเลื่อนส่งให้ลูกชายที่นั่งในเก้าอี้
ฝั่งตรงข้ามโต๊ะตามคำขอ ที่เจ้าตัวต้องการสืบค้นข้อมูลของคนที่เขานัด
เพราะอยากรู้สาเหตุที่ว่าที่คู่สัญญากล้าเรียกค่าตอบแทนสูงถึงแปดหลัก
'นวดล นรลักษณ์'
นิ้วมือยาวพรมลงบนแป้นคีย์บอร์ดตามชื่อที่ระบุไว้ในเอกสารจากแฟ้มข้างตัว
เพื่ออาศัยเทคโนโลยีของโลกไซเบอร์เข้าถึงตัวตนของอีกฝ่าย เสี้ยววินาที
ก็มีลิสต์หัวข้อเกี่ยวกับบุคคลที่ต้องการเป็นลิงค์เชื่อมต่อการค้นหาขึ้นมา
เป็นสิบหน้า ตาคมสะดุดกับลิงค์ที่มีรูปภาพประกอบก่อนนิ้วมือยาวจะสะกิด
เลื่อนหัวลูกศรไปที่ลิงค์นั้น ก่อนที่บราวน์เซอร์จะทำงานอย่างรวดเร็ว
ไปที่การเชื่อมโยงดังต้องการ
ภาพชายหนุ่มหน้าใส ผิวพรรณเนียนละเอียด ปรากฎขึ้นต่อท้ายชื่อเจ้าของภาพ
นิ้วมือยาวจะไล่ผ่านข้อมูลในส่วนของประวัติก่อนที่เจ้าตัวจะไปสะดุดกับตัวเลข
ที่คุ้นเคย ประหลาดใจนิดหน่อยที่คน ๆ นี้ มีวันเกิดตรงกันกับเขา รอยยิ้มบาง
ปรากฎขึ้นที่มุมปาก ก่อนที่เจ้าของใบหน้าคมคายจะไล่นิ้วต่อไปเพื่อไปยังหัวข้อ
ที่เกี่ยวข้องกับที่ต้องการโดยตรง
'ผลงาน'
ใบหน้าคมเข้มฉายแววประหลาดใจที่ได้รู้ว่าเขาเริ่มมีผลงานมาตั้งแต่อายุยังน้อย
คาดไม่ถึงว่าคน ๆ นี้ จะโลดแล่นอยู่ในวงการบันเทิงมาตลอดช่วงวัย นิ้วยาว
ไล่เรื่อยไปตามหัวข้อผลงานนับร้อยตั้งแต่ผลงานแรกไปจนผลงานล่าสุด
'รางวัลพระสุรัสวดีนักแสดงดาวรุ่งชาย'
ตาคมเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้รู้ข้อมูลล่าสุดที่อีกฝ่ายได้รางวัลตุ๊กตาเงิน
ทั้งที่เพิ่งได้แสดงภาพยนตร์เป็นเรื่องแรก ก็สมควรแล้วกับตัวเลขที่เขาเสนอ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
นิวในเสื้อแจ๊คเก็ตสูทสีเทาสวมทับเชิร์ตสีชมพูอ่อนกางเกงยีนส์ขาเดปสีขาว
เปิดประตูเข้าไปนั่งฝั่งด้านข้างคนขับของรถมินิเอสยูวีสีดำก่อนที่มือบาง
ของคนที่นั่งหลังพวงมาลัยจะขับเคลื่อนพาหนะออกจากหน้าคอนโดมีเนียมหรู
ผ่านเส้นทางจราจรคับคั่ง ความรู้สึกแปลกประหลาดเกิดขึ้นกับนิวเพิ่มขึ้น
เป็นลำดับทุกขณะที่การเดินทางเข้าใกล้สถานที่นัดหมาย ใจสั่นเต้นถี่รัวเร็วขึ้น
เส้นขนทั่วร่างราวกับตั้งชันขึ้นมา ฝ่ามือเรียวเย็นเยียบราวกับถูกแช่แข็ง
หัวคิ้วขมวดเข้าหากันจนเกิดรอยย่นอยู่บนหน้าผาก ริมฝีปากสวยได้รูป
เม้มเข้าหากันจนเป็นเส้นบาง ดวงตาจ้องมองตรงไปข้างหน้าอย่างไร้ที่หมาย
แต่ในใจกำลังคิดราวกับว่า
'เรากำลังจะได้พบกับคนที่รอคอยมานานแสนนานซะที'
.
.
.
.
.
"คุณพ่อครับ เดี๋ยวผมลงไปรอพบคุณนวดลที่ห้องประชุมเล็กนะครับ"
เทพกานต์บอกกับบิดาหลังจากที่ยกนาฬิกาเรือนหรูที่ข้อมือขึ้นดูแล้วพบว่า
ใกล้ถึงเวลานัดหมาย
"ดีลูกลงไปรอพบข้างล่าง จะได้เห็นว่าเราให้ความสำคัญกับเขา"
คุณชายทีปรกรแสดงความเห็นด้วยกับความคิดของลูกชายก่อนที่ร่างสูง
จะก้าวออกจากห้องทำงานของบิดา
(http://a.imageshack.us/img64/5042/16313717.jpg)
50% ไปก่อน ถือว่ากรุณาแล้วนะคะ เห็นทวงนักทวงหนา
ทั้งที่ป้าฯ บอกไปแล้วว่าจะลงให้วันเสาร์ เพราะงั้นที่เหลือก็รอ
ให้ถึงกำหนดก่อนละกัน เดี๋ยวมันจะไม่ตรงคอนเซปของเรื่อง
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
(ชะแว๊บ... ขอแอบหนีทีนของคนอ่านก่อนนะคะ) :duck1:
-
จิ้ม :z13: :z13: :z13: ฉึกๆๆ
เอ่อ...เค้าเรียกว่ายั่วให้จากแล้วอยากไป รึเปล่า?
อ๊ากกก อะไรจะเกิดอ้ะ!
เทพ นิว นิว เทพ จะเจอกันแล้ววุ๊ย
คอยจริงๆเลย คอย คอยเธอ เธอเนี่ยแหละ คอยเธอมาต่อเนี่ยแหละสุดสวย
ปล.รัก รัก รัก
edit:กดบวกได้แล้ว เย้~~ +ให้สุดสวย ฮิฮิ
-
อืมๆๆๆๆๆรอลุ้นๆ :L1:
-
ลุ้น เหนื่อยอีกแล้ว
แกล้งให้ค้างได้นะ
+1
-
น่านป้า แอบอู้ แต่แอบอู้แบบครึ่งเดียวอีก
รอวันเสาร์ก็ได้ อิอิ รอจนเจอ
-
วันหยุดน้าป้า อิอิ
:L2: :กอด1:
ป้าทำยังไงอ่ะเอาเพลงลงแบบนี้อ่า
สอนหน่อยน้า
จุ๊บๆๆๆ
ห้องทำงานสวยเนอะ อิอิ
รักกันๆ
-
ป้าถั่วยั่วให้อยากแล้วจากไป งอลนะ
-
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วนะ
ปล. อยากลงเพลงเป็นเหมือน eiky ด้วยคน
-
:call:รอ:angellaugh2:
:catrun:
-
เอ๋า ซะงั้นอะป้า
อีก 50% ต้องรอวันเสาร์เหรอเนี่ย :seng2ped:
(http://image.ohozaa.com/i0/t130710_11ce.gif) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=b7f82bc6a7bf4a813869ce9a28a13366)
-
วันหยุดน้าป้า อิอิ
:L2: :กอด1:
ป้าทำยังไงอ่ะเอาเพลงลงแบบนี้อ่า
สอนหน่อยน้า
จุ๊บๆๆๆ
ห้องทำงานสวยเนอะ อิอิ
รักกันๆ
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วนะ
ปล. อยากลงเพลงเป็นเหมือน eiky ด้วยคน
ทำตามวิธีที่บอก eiky ไป แต่แก้ไขตัวเลข ด้านหน้า เป็น 400.25 ก็เท่านั้นเองค่ะ
eiky ส่ง PM ไปให้น้องเต้าด้วยนะคะ ช่วยกัน รักกัน นะค่ะ 555
-
^
^
:z13:
จิ้มป้า
ตามเข้ามาเก็บ 4 ตอนรวดเลยค่ะ
(ช้าไปนิด ขอโทษด้วยนะคะ)
อ่านไปก็ให้ความรู้สึกเหมือนอ่านนิยายไทยๆ
บรรยากาศและคำพูดของตัวละครมันให้ ชอบค่ะป้า มันละมุนละไมดี
นายเอกมีความพิเศษ อ่านใจคนได้ด้วย สุดยอดมากเลยค่ะ
แต่ว่าป้ามาตัดตอนที่จะได้เจอกันนี่สุด งั่กๆ แอบอยากรู้ว่าตอนต่อไปจะเป็นยังไง
เป็นกำลังใจให้นะคะ
+ 1 จ้าป้า จ๊วบบบบ
:กอด1:
-
ว้าวววววววว
เค้าจะได้เจอกันแ้ว้ว
ตื่นเต้นจังเลย
-
(http://a.imageshack.us/img693/7897/jmg.gif)
ตอนที่ 4.+50%
ขายาวก้าวออกจากลิฟท์เดินมาพร้อมอ๊อบโดยมีพนักงานสาวคนเดิมนำมาส่ง
ยังห้องประชุมเล็กที่ตกแต่งอย่างหรูหราทันสมัย ผนังกระจกใสทำให้สามารถ
มองเข้าไปเห็นชายหนุ่มหน้าตาดีในชุดสูทภูมิฐานนั่งรออยู่ที่เก้าอี้
พนักงานสาวเปิดประตูผายมือเชิญให้ผู้มาเยือนเข้าไปในห้องก่อนที่เธอ
จะกลับไปปฏิบัติหน้าที่ของตนที่ชั้นล่าง
ผู้จัดการก้าวนำเข้าไปก่อนแต่ดาราหนุ่มหยุดยืนอยู่หน้าห้องเพียงครู่
ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่และสาวเท้าตามเข้าไปยืนข้าง ๆ
"สวัสดีครับ ผมเทพกานต์ ฐนัฒวโนทัย ผมจะมารับผอดชอบโปรเจ็คนี้ทั้งหมด"
เทพกานต์ ลุกขึ้นยืนก่อนจะแนะนำตัวให้อีกผ่ายได้รู้ พร้อมกับยกมือขวา
ส่งไปให้คนข้างหน้าทั้งสอง
"สวัสดีครับ ผมอ๊อบ เป็นผู้จัดการส่วนตัวของนิว นวดล" อ๊อบส่งมือมาสัมผัส
และเขย่าเบา ๆ ส่วนมืออีกข้างผายไปยังนิวที่ยืนอยู่ด้านข้าง
"สวัสดีครับ" นิวยกมือไหว้ก่อนจะแตะสัมผัสกับฝ่ามือหนาตรงหน้า
รู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ซานจากฝ่ามือนั้น ใบหน้าร้อนตามสัมผัสน้อยนิด
รอยยิ้มบางปรากฏบนใบหน้าของเจ้าของฝ่ามือหนา นิวได้แต่เพียงยิ้มน้อย ๆ
ส่งกลับไปให้ก่อนทั้งสองจะผละออกจากกัน
"เชิญนั่งก่อนนะครับ เดี๋ยวแม่บ้านจะเอาของว่างกับเครื่องดื่มมาให้"
เทพกานต์ขยับเก้าอี้เลื่อนออกเพื่อให้นิว ได้เข้าไปนั่ง ก่อนที่เจ้าตัวจะอ้อม
กลับไปหย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
"ยินดีที่ได้ทำความรู้จักอย่างเป็นทางการนะครับ คุณอ๊อบ คุณนวดล"
เทพกานต์กล่าวขึ้นพร้อมร้อยยิ้มอย่าเป็นมิตรอีกครั้ง
"เรึยกนิวก็พอครับ คุณเทพ"
นิวพูดขัดขึ้นพร้อมกับจ้องมองสบตากับเทพกานต์วูบหนึ่ง
นัยน์ตาส่งแววท้าทายไปให้ก่อนจะกลับมาเป็นปรกติ
เทพกานต์ที่อึ้งไปครู่หนึ่งกับแววตาที่เห็นก่อนจะตอบกลับ
"ได้ครับนิว ยังไงก็ได้ครับ เรียกผมว่าเทพก็ได้ครับ" เทพกานต์ตอบรับ
"พี่อ๊อบว่าเรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่านะนิว ทางคุณเทพเห็นเป็นยังไง
กับข้อเสนอที่ทางน้องนิวเรียกไป" อ๊อบกลับมาเข้าเรื่องงานทันทีที่จบการแนะนำ
"ผมทบทวนดูแล้วครับ มันเป็นข้อเสนอที่สูงแต่ก็เหมาะสมดีครับ เพียงแต่
ถ้าผมจะขอเสนอให้นิวเข้ามาเรียนรู้งานที่ออฟฟิช จริง ๆ เลย นิวจะได้เข้าใจ
เนื้อหาและระบบของงานจริง ๆ และจะขอให้นิวไปปรากฏตัวตามงานต่าง ๆ
เพื่อประชาสัมพันบริษัทฯ พร้อมกับผม นอกจากการถ่ายทำโฆษณา
และงานอีเว้นท์ตามปรกติของบริษัทฯ จะได้รึเปล่าครับพี่อ๊อบ"
เทพกานต์ขอเพิ่มเติมข้อเสนอเข้าไปอีกเล็กน้อย
"นิวว่าไง พี่ว่าน่าจะดีนะนิว" อ๊อบถามความเห็นนิว
"ก็ได้ครับพี่อ๊อบ ตอนนี้นิวก็ไม่ได้รับงานอะไรใหม่ ๆ นอกจากคิวเก่า ๆ
ที่มีค้างอยู่แต่ต้องไม่ยกเลิกคิวเก่านะครับ แล้วถ้าคุณเทพกานต์เค้าสะดวก
เมื่อไหร่ก็นัดเซ็นสัญญาได้เลยครับ" นิวตอบตกลงรวบรัด
"ถ้าอย่างนั้นวันพุธหน้า เรามาเซ็นสัญญากันได้เลยผมจะจัดแถลงข่าว
เลยนะครับ ที่บริษัทฯ ผมนี่แหละสะดวกดี หรือนิวว่ายังไง"
"ได้ครับส่วนเรื่องที่จะเข้ามาฝึกงาน วันจันทร์ผมจะเข้ามาเลยนะครับ" นิวตอบรับ
พร้อมทั้งแจ้งกำหนดวันจะเข้ามาให้อีกฝ่ายได้รู้ ก่อนจะลุกขึ้นยืน
"ได้ครับ ผมก็จะมาเริ่มงานวันจันทร์เหมือนกัน โชคดีนะครับ
หวังว่าเราจะร่วมงานกันด้วยดี แล้วเจอกันครับสวัสดีครับ"
เทพกานต์บอกก่อนจะส่งมือมาให้ทั้งสองจับอีกครั้งก่อนลาจากกัน
.
.
.
.
.
"เป็นยังไงบ้างลูก เรียบร้อยไหม" ผู้เป็นบิดาถามเมื่อเห็นลูกชายเปิดประตูห้อง
ก่อนจะก้าวเท้าเข้ามา
"เรียบร้อยครับคุณพ่อ วันจันทร์เค้าจะเข้ามาเริ่มงานที่นี่ แล้ววันพุธจะเซ็นสัญญา
กันที่บริษัทฯ เรา พ่อสั่งคนจัดห้องให้เค้าอยู่ห้องเดียวกับผมก็ได้นะครับ"
เทพกานต์บอกผู้เป็นบิดาพร้อมกับอธิบายรายละเอียดเพิ่มเติมที่ตกลงกันใหม่ให้รู้
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อ๊อบขับรถกลับมาส่งนิวที่คอนโดหลังจากที่ทั้งสองแวะซื้อของที่ห้างสรรสินค้าดัง
นิวเลือกซื้อเสื้อผ้าพร้อมของใช้มากมายสำหรับสวมใส่ให้เหมาะสมกับสถานที่
ที่เขาจะต้องเริ่มเข้าไปทำงาน
"เดี๋ยวพี่ถือขึ้นไปส่งให้นะนิว" อ๊อบบอกหลังจากเหลือบไปดูถุงมากมาย
ที่วางอยู่เบาะหลัง
"ไม่เป็นไรพี่ นิวถือขึ้นไปเองได้ ไม่ต้องห่วง พี่กลับไปพักเถอะ"
นิวบอกตามตรง ก่อนที่เจ้าตัวจะลงไปเปิดประตูด้านหลังแล้วหยิบถุงมากมาย
มาถือไว้ทั้งสองมือจนพะรุงพะรัง ก่อนจะบอกลาผู้จัดการส่วนตัวแล้วหันหลัง
เดินไปขึ้นลิฟท์ "โชคดีนะพี่ ขับรถระวังหน่อยล่ะ เจอกันวันจันทร์นะพี่อ๊อบ"
อ๊อบขับรถออกมาสู่เส้นทางการจราจรที่คับคั่งของช่วงเย็น เป็นเวลาที่ทุกคน
ต่างเลิกงานและต้องการรีบกลับบ้านของตัวเอง ท้องถนนเต็มไปด้วยยานพาหนะ
รถเคลื่อนตัวไปอย่างช้า ๆ เมื่อถึงสี่แยกสัญญาณไฟแดงที่กำลังเปลี่ยเป็นสีเขียว
รถหลายคันต่างทะยานออกไป
ปากซอยเล็ก ๆ ทางซ้ายก่อนถึงแยกรถเก๋งสีแดงคันนึงขับออกมาจากซอย
ด้วยความเร็วสูงเกินปกติก่อนที่จะหักเลี้ยวอย่างเร็ว ล้อยางบดกับถนน
จนเหม็นไหม้ อ๊อบที่กำลังขับมาอย่างช้า ๆ ถึงกับต้องเบรกจนสุดกำลัง
แต่กันชนหน้าด้านซ้ายก็ถูกกันชนท้ายของรถสีแดงครูดไปเล็กน้อย
โดยที่คนขับรถสีแดงไม่ได้หยุดรถลงมาดูสักนิด แต่กลับพุ่งทะยานจากไป
อย่างรวดเร็ว
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ภายในห้องพักส่วนตัวของดาราหนุ่มรูปงาม เจ้าของห้องก้าวเดินออกจากห้องน้ำ
ในมือถือผ้าขนหนูเช็ดผมเดินออกมา หยดน้ำเกาะพราวอยู่บนเรือนร่างโปร่งบาง
ท่อนล่างพันด้วยผ้าเช็ดตัวไว้หมิ่นเหม่ เขาเดินเปิดตู้ก่อนจะเอื้อมือควานหา
ชุดนอนเนื้อนิ่มมาสวมใส่จนเสร็จ นิวนั่งลงบนที่นอนหนา ก่อนจะกระถดตัว
ซุกร่างเข้าไปในผ้าห่มนวมนุ่ม ๆ เครื่องปรับอากาศที่ถูกตั้งไว้เย็นจัดกำลังทำงาน
ไปเรื่อย ๆ นิ้วมือยาวกดปิดสวิตช์ไฟพลันแสงสว่างในห้องก็มืดลง
ก่อนเจ้าตัวจะหลับไปในที่สุด
.
.
.
.
.
มือบางยื่นออกไปรับถุงผ้าสีแดงจากมือใหญ่ เขารู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้า
เมื่อปลายนิ้วเรียวถูกสัมผัสจากปลายมือหนาของคนตรงหน้า
เขาขวยเขินจนต้องก้มหน้ามองพื้น ไม่กล้ามองคนตรงหน้าอย่างเต็มตาเท่าไหร่
ทำได้แต่แอบลอบชำเลืองมองวงหน้าของคนตรงหน้า ที่ส่งยิ้มพรายมาให้
อย่างคนใจดี รอยยิ้มที่ดูอบอุ่นและเป็นมิตร ใบหน้าและรอยยิ้ม
ราวพิมพ์เดียวกันกับคนที่เขาเจอมาเมื่อตอนบ่าย
___________________________________________
- ต่อตอนที่ 5-
Talk
เอ้าเอาไปซะที่เหลือ จะได้ไม่ต้องมาหาว่าอีป้าแก่ ๆ แอบอู้อีก 555
แต่อยากจะบอกว่าความมันของจริงมันเพิ่งจะเริ่มต่อจากนี้ไปเท่านั้นเอง
รักคนอ่าน คนแอบอ่าน คนเม้นท์ ทุกคนค่ะ +1 คนที่แสดงตัวด้วยนะคะ
เดี๋ยวว่างจะมาตอบเม้นค่ะ อิๆ
:laugh:
ผลงานของอีป้าแก่ ๆ
(http://a.imageshack.us/img690/3148/spyrs.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16133.0)(http://a.imageshack.us/img683/2083/bls.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16055.0)(http://a.imageshack.us/img442/6002/94792408.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16846.msg1010850#msg1010850)
อยากอ่านเรื่องไหนก็จิ้มได้ตามรูปเลยค่ะ
-
รอของจริงตอนหน้านะ
เอ่อได้ 100 % คนอ่านชอบนะ
-
พี่พีนัททททททททททททท
นุ่นจะเอาคุณเทพ กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์
วิ่งหนีตรีนส์หนักๆของน้องนิวก่อน
(แอบเห็นคำว่า หมิ่นเหม่ ไม้เอกอยู่ผิดที่ กระถด(ตัว) ถ ถุงนะคะ มิใช่ ท ทหาร)
-
นายเอกเราจำได้ข้างเดียว
เหมือนพระเอกจะไม่มีสัญญาเดิมติดมาเลย
+1 เป็นกำลังใจครับ
-
55 ป้าไม่อู้แล้ววันนี้ ได้อ่านแล้วด้วย ครึ่งหลัง
แต่ตอนที่ 5 จะมาเมื่อใหร่ครับป้า
ยิ่งอ่านยิ่งติด
-
ชอบๆๆๆๆๆๆๆเข้ามารออ่านตลอดแหละคุณเอ๋ย :L1:
-
นิวระลึกชาติได้อ่ะ
แต่คุณเทพ(โพธิ์งาม)เหมือนจะมีเซ้นนิดๆ(นิดๆๆโครตๆๆ)
ตอนนี้เหมือนเรียกน้ำย่อยไงมะรุ
แงๆๆๆ จะเอาของจริงอ้ะ!!!!!
เมื่อไหร่สองคนนี้เค้าจะเล่นไพ่กัน(ได้เสียกัน)ฮ่าๆๆๆ
ปล. รัก รัก รัก จริงวุ๊ย!
+1ให้ป้าน่ารัก
-
ได้เจอกันแล้ว :z2:
ตอนนี้ คล้ายๆ จะเป็นแต่ Intro เลยอะ
:call: :call:
-
เข้ามารักป้าน้า :L2: :กอด1:
++
-
เข้ามารอของป้าอ่ะ :call:
ยัง
ยัง
ยังไม่มา
:amen:
-
เข้ามาอ่านตั้งแต่ตอนแรก
บอกตรงๆว่า ชอบเลยครับ เหมือนกับว่าได้ย้อนยุคไปสมัยก่อน หาอ่านยากน้าา แบบนี้
+ 10 เป็นกำลังใจให้พี่ peenat ค้าบบ
-
^
^
^
^
+10ได้ด้วยหรอนึกว่าทีละ+1
ไม่ยอม
งั้น+มั่ง เพราะถั่วเค็มเป็นผู้หญิงคิด+ ฮ่าๆๆ
ป้าของถั่วลงแล้วนะของป้าอ่ะ ของป้าอ่ะ ไหนอ้ะ แงๆๆ o9
-
จิ้ม :z13: :z13: :z13: ฉึกๆๆ
เอ่อ...เค้าเรียกว่ายั่วให้จากแล้วอยากไป รึเปล่า?
อ๊ากกก อะไรจะเกิดอ้ะ!
เทพ นิว นิว เทพ จะเจอกันแล้ววุ๊ย
คอยจริงๆเลย คอย คอยเธอ เธอเนี่ยแหละ คอยเธอมาต่อเนี่ยแหละสุดสวย
ปล.รัก รัก รัก
edit:กดบวกได้แล้ว เย้~~ +ให้สุดสวย ฮิฮิ
ดีใจด้วยที่กด + ได้นะนังถั่วเค็ม รอต่อไปนะหนู 555
อืมๆๆๆๆๆรอลุ้นๆ :L1:
รอคอยกันอีกนิดนะคะ 555
ลุ้น เหนื่อยอีกแล้ว
แกล้งให้ค้างได้นะ
+1
โอ๋ คนเก่ง พยายามเข้าค่ะ เหนื่อยนักพักสะหน่อย น้ำหวานเย็น ๆ แก้เหนื่อยสักแก้ว ช่วยได้เยอะค่ะ หุๆๆ
น่านป้า แอบอู้ แต่แอบอู้แบบครึ่งเดียวอีก
รอวันเสาร์ก็ได้ อิอิ รอจนเจอ
สมกับการรอคอยไหมค่ะ เหมือนตีมของเรื่องเลยค่ะ 555
ป้าชื่อ พีระนัฐ จะเรียกป้านัฐ ก็ได้ แต่ขอความกรุณา อย่าเรียกป้าถั่วเลยค่ะ เพราะ ป้ามีน้องสาวอยู่คน ชื่อ ถั่วเค็ม
เดี๋ยวชีจะมาค่อนว่าแอบยืมชื่อ ชีมาใช้โดยพละการ :pigha2:
ป้าถั่วยั่วให้อยากแล้วจากไป งอลนะ
อดีตอีป้าแก่ ๆ คงเป็น ดาวยั่วกลับชาติมาเกิดมั้งค่ะ คริๆๆ
:call:รอ:angellaugh2:
:catrun:
รับรองไม่นานเกินรอค่ะ
เอ๋า ซะงั้นอะป้า
อีก 50% ต้องรอวันเสาร์เหรอเนี่ย :seng2ped:
(http://image.ohozaa.com/i0/t130710_11ce.gif) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=b7f82bc6a7bf4a813869ce9a28a13366)
โอ๋ๆๆๆ ไม่ต้องเซ็งนะคะ ปรกติข้อตกลงของป้า บอกแล้วนี่ค่ะ ว่า คอยรักคืนใจ จะมาทุกวันเสาร์ นะคะ
^
^
:z13:
จิ้มป้า
ตามเข้ามาเก็บ 4 ตอนรวดเลยค่ะ
(ช้าไปนิด ขอโทษด้วยนะคะ)
อ่านไปก็ให้ความรู้สึกเหมือนอ่านนิยายไทยๆ
บรรยากาศและคำพูดของตัวละครมันให้ ชอบค่ะป้า มันละมุนละไมดี
นายเอกมีความพิเศษ อ่านใจคนได้ด้วย สุดยอดมากเลยค่ะ
แต่ว่าป้ามาตัดตอนที่จะได้เจอกันนี่สุด งั่กๆ แอบอยากรู้ว่าตอนต่อไปจะเป็นยังไง
เป็นกำลังใจให้นะคะ
+ 1 จ้าป้า จ๊วบบบบ
:กอด1:
โอ๊ยเจ็บนะวี มาจิ้มสะแรงเลย จะเป็นแผลมั้ยนี่ชั้น 555
แต่วีก็เก่งนะ เล่น 3 ตอนรวด ทำเอาอีป้าเครียดไปเหมือนกัน
ลุ้นอยู่ว่าจะจบยังไงกัน กับ Blue Love Story องศาที่แตกต่าง มองกันคนละมุมมองดีจริง ๆ :เฮ้อ:
ว้าวววววววว
เค้าจะได้เจอกันแ้ว้ว
ตื่นเต้นจังเลย
ใช่ค่ะ เจอกันแล้วแน่ๆ หึๆๆๆ
รอของจริงตอนหน้านะ
เอ่อได้ 100 % คนอ่านชอบนะ
ป้าก็ชอบนะคะ 100 เปอร์เซนต์นะไม่ใช่ไม่ชอบ
เพียงแต่ว่าบางทีพิมพ์ไปแก้ไปรื้อใหม่ มันเหนื่อยมากก็เท่านั้นเอง
แต่ก็ยังเสนอหน้าเอามาลงเพราะ กลัวคนอ่านจะรอจนเหนียงยานเหมือนป้า ค่ะ
พี่พีนัททททททททททททท
นุ่นจะเอาคุณเทพ กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์
วิ่งหนีตรีนส์หนักๆของน้องนิวก่อน
(แอบเห็นคำว่า หมิ่นเหม่ ไม้เอกอยู่ผิดที่ กระถด(ตัว) ถ ถุงนะคะ มิใช่ ท ทหาร)
ไปแก้ตามน้องสาวสุดที่รักบอกมาแล้วนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
แต่หนูจะเอาคุณเทพไปเลยหรือค่ะ ไม่ต้องถามนิวหรอกค่ะ
เพราะพี่ล่ามโซ่ไว้กลัวหายเหมือนกัน คงเอาไปยากหน่อย 555
ตอนพิเศษของหนูพี่อ่านแล้วนะคะ เพียงแต่รู้สึกว่า
พี่อากาศแกออกอาการหึงหวงได้น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 555 :จุ๊บๆ:
55 ป้าไม่อู้แล้ววันนี้ ได้อ่านแล้วด้วย ครึ่งหลัง
แต่ตอนที่ 5 จะมาเมื่อใหร่ครับป้า
ยิ่งอ่านยิ่งติด
ป้าำไม่เคยอู้นะคะ นิดเดียวไม่เคยอู้เลยค่ะ :-[ :laugh:
ชอบๆๆๆๆๆๆๆเข้ามารออ่านตลอดแหละคุณเอ๋ย :L1:
ขอบคุณที่ชอบเรื่องนี้นะคะ
นิวระลึกชาติได้อ่ะ
แต่คุณเทพ(โพธิ์งาม)เหมือนจะมีเซ้นนิดๆ(นิดๆๆโครตๆๆ)
ตอนนี้เหมือนเรียกน้ำย่อยไงมะรุ
แงๆๆๆ จะเอาของจริงอ้ะ!!!!!
เมื่อไหร่สองคนนี้เค้าจะเล่นไพ่กัน(ได้เสียกัน)ฮ่าๆๆๆ
ปล. รัก รัก รัก จริงวุ๊ย!
+1ให้ป้าน่ารัก
คิดว่าหนูถัวเค็ม จะตั้งหน้าตั้งตารอ ฉากเล่นไพ่ อย่างใจจดใจจ่อมากไปหรือเปล่าค่ะ หุๆๆ
ได้เจอกันแล้ว :z2:
ตอนนี้ คล้ายๆ จะเป็นแต่ Intro เลยอะ
:call: :call:
อินโทร อะไรค่ะ ไม่มีค่ะ :m20:
เข้ามารักป้าน้า :L2: :กอด1:
++
รักเหมือนกันค่ะ :จุ๊บๆ:
เข้ามารอของป้าอ่ะ :call:
ยัง
ยัง
ยังไม่มา
:amen:
ถั่วจะมาทวงเยอะไปหรือเปล่าค่ะ
ว่าแต่นิวของถั่ว กับ นิวของป้า ใครน่ารักกว่ากันค่ะ ตอบไม่ถูกใจมี o18
เข้ามาอ่านตั้งแต่ตอนแรก
บอกตรงๆว่า ชอบเลยครับ เหมือนกับว่าได้ย้อนยุคไปสมัยก่อน หาอ่านยากน้าา แบบนี้
+ 10 เป็นกำลังใจให้พี่ peenat ค้าบบ
เค้า+ 10 กันได้ด้วยเหรอค่ะ แต่ก็ขอบคุณมาก ๆ นะคะ :กอด1:
^
^
^
^
+10ได้ด้วยหรอนึกว่าทีละ+1
ไม่ยอม
งั้น+มั่ง เพราะถั่วเค็มเป็นผู้หญิงคิด+ ฮ่าๆๆ
ป้าของถั่วลงแล้วนะของป้าอ่ะ ของป้าอ่ะ ไหนอ้ะ แงๆๆ o9
ทำเป็นทวง รับรองเรื่องนี้ของชั้น จบก่อนหล่อนแน่ ๆ ย่ะ ยายถั่วเค็ม ชิ... งอน
ขอบคุณทุกคนมากนะคะ รับคนอ่าน คนแอบอ่าน คนมาเม้นท์ คนมาแต่ไม่เม้นด้วยค่ะ +1 ทุกเม้นท์ค่ะ
ผลงานของอีป้าแก่ ๆ
(http://a.imageshack.us/img690/3148/spyrs.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16133.0)(http://a.imageshack.us/img683/2083/bls.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16055.0)(http://a.imageshack.us/img442/6002/94792408.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16846.msg1010850#msg1010850)
อยากอ่านเรื่องไหนก็จิ้มได้ตามรูปเลยค่ะ
-
ง่า.......พี่อากาศหึงแบบมีศิลปะไงคะ แบบว่าไม่โฉ่งฉ่างแต่เตรียมการมาดี โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ
(นึกว่าพี่พีนัทมาต่อ หงิงๆ)
-
^
^
^
ทำไมน้องสาวชั้น มาเร็วจริงๆ ถ้าพี่อากาศเรียกว่าหึงแบบมีศิลปะ 555
บทอัศจรรย์ของพี่แกคงเรียกว่า วิจิตรศิลป์ ได้แล้วมั้งค่ะ หุๆๆ
@ รีล่าง
โอ๊ย เค้าเจ็บนะตัวเอง ค่อยๆ จิ้มก็ได้นะคะ จิ้มแรง มันไม่เสียวแต่เจ็บนะคะ 555
-
:z13: 555 ได้จิ้มป้า
จะมาต่อยังอ่ะป้าจ๋า
หนูรอจนจะแก่เหมือนป้าแล้วนะ
เฮ้ย!!! ล้อเล้นนะจ๊ะ
ขำๆแก้คิดถึงน้องนิว นวดล ของเรา
-
http://www.youtube.com/v/Sflg8K7zb1M?fs=1&hl=en_US&color1=0x402061&color2=0x9461ca
เอาเพลงธีมใหม่มาให้ลองฟังกันค่ะ
ผลงานของอีป้าแก่ ๆ
(http://a.imageshack.us/img690/3148/spyrs.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16133.0)(http://a.imageshack.us/img683/2083/bls.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16055.0)(http://a.imageshack.us/img442/6002/94792408.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16846.msg1010850#msg1010850)
อยากอ่านเรื่องไหนก็จิ้มได้ตามรูปเลยค่ะ
-
:z13: :z13:
จิ้มป้าถั่วจ๊ะ ตอนหน้าของจริงใช่ป่าว
-
ทำไมมันมีแต่เพลง นี่มันเลยวันเสาร์มาแล้วนะป้า!!!!!!!!
นิวถั่วเค็มมันต้องนอนระทมรอตาวมาปั๊มลูก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
นิวป้าอ่ะต้องรอไง......รออ่ะ ฮ่าๆๆๆ อยากอ่าน!!!!
เค้าลงของเค้าแล้วนะ
ตัวเองง่ะ มาลงซักทีสิจ้ะ (เอิ่มมม คำพูดมันกำกวมเนอะ)
รักป้าเอาม้ากระทืบโรงมาให้ 1เป๊ก(+1)เฮ้ออ ข้างบ้านจัดงานบวชอีกละ
ไปเต้นก่อนนะป้า~~~
-
เราพลาดไปได้ไง กว่าจะได้อ่านหลายวันเเลย
-
มาอุดหนุนธุรกิจครอบครัวของคุณหญิงป้า :z1:
หนูก็ไม่เข้าใจว่าทำไมชอบดองนิยายคุณหญิงป้า 555+
มาช้าดีกว่าไม่มานะเออ :laugh:
อย่าจัดหนักให้นิวแบบของไอ่ถั่วนะคะคุณหญิงป้า :try2:
แอร๊ยย สงสารนวล เกลียดไอ่ท่านเจ้าคุณ ชิส์...
-
(http://a.imageshack.us/img693/7897/jmg.gif)
ตอนที่ 5
แสงของวันใหม่ส่องกระทบหยดน้ำใสที่เกาะอยู่บนใบไม้ดอกไม้น้อยใหญ่
ที่ปลูกอยู่ในสวนสวย ประกายแดดที่ทอแสงพราวระยับสร้างความอิ่มเอม
แก่ผู้พบเห็น
แสงสีนวลลอดผ่านกระจกใสของกรอบหน้าต่างไม้สักซึ่งประดับด้วยม่านผ้าไหม
เนื้อหนาหนักทอลวดลายวิจิตร ส่องเข้ามาในห้องรับประทานอาหารของคฤหาสน์
ฐนัฒวโณทัย
บนโต๊ะอาหารไม้เนื้อหนาสีเข้มขนาดใหญ่ที่ริมขอบสลักเสลาสวดลายอ่อนช้อย
รับกันดีกับเก้าอี้ไม้ชนิดเดียวกันที่พนักพิงแกะสลักลายเครือเถาวัลย์อ่อนหวาน
ด้วยฝีมือปราณีตของช่างผู้ชำนาญ
ชายหนุ่มที่แต่งกายในชุดทำงานประคองมารดาของตนพาก้าวเดินลงจากบันได
ตามหลังประมุขของบ้านลงมาจากชั้นสองเพื่อรับประทานอาหารมื้อแรกของวัน
ระหว่างสมาชิกในครอบครัว
"อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณชาย คุณหญิง คุณเทพของนม วันนี้นมทำข้าวต้มไก่ทรงเครื่อง
ของโปรดของคุณเทพค่ะ" หญิงกลางคนที่คอยดูแลชายหนุมมาตั้งแต่เมื่อครั้ง
ยังเยาว์วัยกล่าวทักอย่างอ่อนหวานแล้วหันไปหาสาวใช้ให้ยกสำรับอาหารเข้ามา
"ผมกำลังอยากกินอยู่เลยครับนม นมรู้ใจจัง ขอบคุณนะครับ" เทพกานต์รับคำ
พร้อมส่งยิ้มไปให้ ก่อนจะเข้าไปเลื่อนเก้าอี้ออกมานั่ง
"นมไม่ป้อนตาเทพซะเลยล่ะ ไม่ได้ป้อนมาตั้งนานแล้วไม่ใช่รึ"
คุณหญิงกระเซ้านมพลางยิ้มน้อย ๆ ส่งไปให้อีกฝ่าย
"โถคุณหญิงขา พูดเป็นเล่นไปได้ คุณเทพโตป่านนี้ คงต้องหาคนอื่นมาป้อน
ให้คุณเทพแทนนมแล้วละค่ะ" นมบอกด้วยความขบขันเล็ก ๆ ของคุณหญิง
"จริงสิตาเทพ กลับมาแล้วก็ไปแวะเยี่ยมคุณน้าสอางค์ กับหนูทิพเค้าซะหน่อย"
คุณหญิงอรชุมาบอกเตือนลูกชายให้ไปเยี่ยมเยียนคนสำคัญตามหน้าที่สมควร
"ก็ว่าจะหาโอกาสไปอยู่นะครับคุณแม่" เทพกานต์บอกตามที่คิด
"ดีแล้วละลูก ผู้หลักผู้ใหญ่เค้าจะได้ไม่มาว่าเอาได้ว่าไม่ดูแลคู่หมั้นคู่หมาย"
คุณชายทีปรกรเห็นดีเห็นงามด้วย
"แล้วกลับมาเตรียมอะไรติดไม้ติดมือมาฝากน้องเค้าบ้างรึเปล่า"
คุณหญิงอรชุมาถามไถ่เรื่องสำคัญ
"ไม่ต้องห่วงครับแม่ ผมเตรียมมาให้หมดทั้งบ้านแหละ" เทพกานต์แย้มยิ้มตอบ
"แหมได้ดั่งใจจริง ๆ ลูชายคนนี้ รอบคอบเสมอ" คุณหญิงอรชุมาบอกอย่างระรื่น
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"พี่อ๊อบถึงปากซอยแล้วใช่มั้ย งั้นนิวไปรอข้างล่างแล้วกัน"
นิวกรอกเสียงลงไปในสายทันทีที่ปลายสายกดรับ
"รู้ดีจังนะเรา เชค่ะ เดี๋ยวเจอกัน" อ๊อบบอกก่อนวางสาย
ครู่หนึ่งรถมินิเอสยูวีสีดำก็เลี้ยวเข้าสู่ลานจอดหน้าคอนโดที่มีชายหนุ่มร่างเพรียว
ยืนรอตรงหน้าประตูทางเข้าอาคารอยู่ก่อนแล้ว นวดล เดินก้าวยาว ๆ ไปที่รถ
แล้วเปิดประตูขึ้นไปนั่งฝั่งที่นั่งข้างคนขับก่อนที่อ๊อบจะพารถเคลื่อนออกไป
ใช้เวลาบนท้องถนนราวสี่สิบห้านาทีก็มาถึงที่อาคารเทพวี
"สวัสดีค่ะคุณนิว คุณอ๊อบ" พนักงานต้อนรับกล่าวทักทายทั้งคู่ทั้งที่สายตา
ยังจับจ้องใบหน้าใสของร่างสูงที่เดินอยู่ข้างอ๊อบ แถมยังส่งตาเล็กตาน้อยให้
ก่อนจะหน้าเจื่อนลงไปทันทีที่เห็นสายตาของผู้จัดการส่วนตัวศิลปินหนุ่ม
ที่จ้องมองกลับมาตาขวางด้วยความหมั่นไส้
"เชิญที่ฝ่ายบุคคลเลยค่ะ ผู้จัดการรออยู่" พนักงานสาวคนเดิมบอกเสียงอ่อย
ก่อนที่อ๊อบจะพานิวเดินตรงไปที่ลิฟท์
"ไม่ต้องหรอกพี่อ๊อบ" นิวบอกห้ามทันทีที่เห็นอ๊อบเอื้อมมือจะไปกดปุ่มเรียกลิฟท์
ก่อนที่ประตูโลหะบานหนาจะเปิดออกต้อนรับไม่ถึงนาทีพร้อมกับร่างบาง
ของพนักงานคนหนึ่งที่ก้าวออกจากลิฟท์แล้วทั้งสองคนก็พากันก้าวเข้า
ห้องโดยสาร ใช้เวลาเพียงครู่ก็ไปถึงห้องผู้จัดการฝ่ายบุคคล
"สวัสดีค่ะ รอสักครู่นะคะ" เลขาหน้าห้องยกหูโทรศัพท์ก่อนแจ้งเจ้สนายให้ทราบ
ว่าผู้ที่นัดไว้มาถึงแล้ว
"เชิญข้างในเลยค่ะ" เลขาสาวกล่าวเชิญพร้อมก้าวไปเปิดประตูห้องผู้จัดการ ฯ
ก่อนจะหลบทางให้นิวกับอ๊อบก้าวเข้าไป
"สวัสดีครับเชิญนั่งก่อน" ณรงค์เดชทักทายพร้อมกับเชื้อเชิญให้แขกนั่งลง
ตามมารยาทก่อนจะหยิบยื่นแฟ้มเอกสารไปให้ผู้จัดการส่วนตัวของศิลปิน
แล้วบอกข้อมูลเบื้องต้น
"นี่เป็นเอกสารเกี่ยวกับขัอมูลส่วนตัวของคุณนวดล รบกวนช่วยตรวจสอบ
รายละเอียดก่อนจะเซ็นกำกับเอกสารด้วยนะครับ"
นิวรับเอกสารมาเปิดอ่านรายละเอียดโดยไม่เอื้อนเอ่ยอะไร จนใกล้จะจบข้อมูล
ในเอกสารเปลือกตาข้างขวาก็กระตุก ก่อนที่รอยยิ้มบางจะปรากฏบนใบหน้าใส
เพียงเสี้ยววินาทีหลังจากนั้นร่างสูงโปร่งก็เปิดประตูเข้ามา
"สวัสดีครับคุณอ็อบ คุณนิว รอนานรึเปล่าครับ" เทพกานต์ทักผู้ที่นัดไว้แต่แรก
"เพิ่งมาถึงเมื่อครู่นี่เองฮ่ะ" อ๊อบบอกกลับยิ้มแย้ม
"คุยกันไปถึงไหนแล้วครับ" เทพกานต์ถามไถ่ถึงการสนทนาเมื่อครู่
"ยังไม่ทันได้เริ่มคุยอะไรกันครับ รอคุณนวดลอ่านเอกสารอยู่"ณรงค์เดชบอกเล่า
ในขณะที่นิวหยิบปากกาจากกระเป๋าเสื้อของอ๊อบมาลงชื่อในเอกสาร
"ถ้าเรียบร้อยแล้ว งั้นก็เชิญเลยนะครับ" เทพกานต์เชื้อเชิญก่อนจะทำหน้าที่
พาสำรวจการทำงานของแผนกต่าง ๆ และแนะนำให้รู้จักกับเจ้าหน้าที่ระดับสูง
ประจำแผนกนั้น ๆ ด้วยตัวเอง
.
.
.
.
.
เสียงสัญญาณเรียกเข้าจากโทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อสูทดึงความสนใจจากร่างสูง
ให้ยุติการสนทนาที่ค้างอยู่
"ขอตัวสักครู่นะครับ" เทพกานต์บอกก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับสาย
พลางเดินเลี่ยงห่างออกไปเล็กน้อย
"สวัสดีค่ะพี่เทพ" หญิงสาวจากปลายสายกล่าวทักทายเสียงหวาน
"สวัสดีครับน้องทิพ พี่ว่าจะโทรหาอยู่เลย พอดีตอนนี้ยุ่ง ๆ อยู่
ทิพมีอะไรรึเปล่าจ๊ะ" เทพกานต์ทักทายกลับก่อนถามไถ่ธุระ
"ทิพแค่โทรมาทักทายเพราะได้ข่าวว่าพี่เทพกลับมาแล้ว
ถ้าพี่เทพไม่สะดวกคุยก็ไม่เป็นไรนะคะ" ทิพานันบอกกล่าวเสียงใส
"เที่ยงนี้ทิพว่างรึเปล่า ไปทานกลางวันกับพี่สักมื้อนะ" เทพกานต์เตรียมนัดหมาย
"ได้สิคะพี่เทพ ว่าแต่พี่เทพอยากทานอะไรล่ะคะ" ทิพานันตกลงก่อนจะถามไถ่
"พี่แล้วแต่ทิพ แล้วกันจ้ะ ไว้เสร็จงานแล้วพี่จะไปรับ แต่พี่ขอตัวทำงานก่อนนะจ๊ะ
แล้วเที่ยงเจอกัน" เทพกานต์นัดแนะก่อนขอตัววางสาย
ตาเรียวมองตามอากัปกิริยาของร่างสูงขณะที่หูสดับข้อความที่ได้ยิน
จากการสนทนาเมื่อครู่ ความรู้สึกปั่นป่วนรุมเร้าให้ร่างสูงเพรียวอยู่ไม่สุข
แต่ก็พยายามเก็บอาการไว้พร้อมกับแสดงสีหน้าเรียบเฉยด้วยความสามารถ
ของซูเปอร์สตาร์ ในขณะที่ร่างสูงเดินกลับมารวมกลุ่ม
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"พี่อ๊อบ นิวยืมรถก่อนนะ พอดีมีธุระกับเพื่อน" นิวบอกพลางฉวยกุญแจรถ
จากมืออ๊อบแล้วขึ้นขับมินิเอสยูวีสีดำออกไปหน้าตาเฉยทิ้งให้เจ้าของรถยืนค้าง
อยู่หน้าอาคารเทพวี
ตาเรียวมุ่งมองท้ายรถที่เลี้ยวออกไปก่อนขณะเจ้าของมือบางสาวพวงมาลัย
เลี้ยวตามไปโดยเว้นระยะห่างพอประมาณเพื่อไม่ให้คนถูกติดตามผิดสังเกตุ
ด้วยเป็นเวลาใกล้เที่ยงการจราจรจึงบางตา ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงรถคันเป้าหมาย
ก็เลี้ยวเข้าสู่ลานจอดของห้างดัง ก่อนที่ผู้ติดตามจะขับตามไปจอดถัดไปอีกบล็อค
เทพกานต์เดินผ่านประตูทางเข้าห้างตรงชั้นที่จอดรถซึ่งมี ร.ป.ภ.เปิดประตูรอรับ
ตาคมมองถุงของขวัญที่เตรียมไว้ในมือพร้อมกับรอยยิ้มอบอุ่น
ที่ปรากฏบนใบหน้าคมเข้มขณะที่เจ้าตัวสาวเท้าไปตามทางเดิน
ภายในห้างสรรพสินค้า ก่อนจะเลี้ยวเข้าไปในร้านค้าจิเวลรี่
"สวัสดีค่ะพี่เทพ"
หญิงสาวหน้าหวานรูปร่างบอบบางที่มีผมดำขลับยาวถึงกลางหลังกล่าวทักทาย
พร้อมกับกระพุ่มมือไหว้อ่อนช้อย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มหวานให้คู่นัด
"สวัสดีครับน้องทิพ" เทพกานต์ทักกลับพลางรับไหว้ตามธรรมเนียม
ก่อนจะวางถุงของฝากที่เตรียมมาลงบนเคาท์เตอร์ตรงหน้าร่างบาง
"ของฝากจากแอลเอครับ" เจ้าของของฝากบอกสำทับพร้อมกับรอยยิ้มอบอุ่น
"ขอบคุณนะคะพี่เทพ" ทิพานันท์กล่าวขอบคุณพลางส่งยิ้มหวานตอบรับยิ้มนั้น
"นึกออกรึยังครับว่ามื้อนี้อยากทานอะไร" เทพกานต์ทักถามยิ้มแย้ม
"ถ้าอาหารฝรั่งพี่เทพคงเบื่อแล้วล่ะ งั้นเป็นอาหารญี่ปุ่นแล้วกันนะคะ"
ทิพานันท์เสนอทางเลือกที่ฝากท้องพร้อมกับหยิบถุงของฝาก
เก็บไว้ข้างหลังเคาน์เตอร์
"ก็ดีจ๊ะ ถ้างั้นก็เชิญเลครับคุณผู้หญิง" เทพกานต์เห็นดีเห็นงามด้วย
พร้อมกับหยอกล้อร่างบางด้วยการยื่นแขนไปให้เกาะ ขณะที่ทิพานันท์
ส่งค้อนงาม ๆ มาให้ทีเล่นทีจริง ใบหน้าหวานระบายยิ้มพร้อมกับทีเจ้าตัว
ก้าวออกจากเคาน์เตอร์มาคล้องแขนชายหนุ่มก่อนที่ทั้งคู่
จะพากันไปรับประทานอาหารตามที่ได้ตกลงกัน
ไม่กี่อึดใจเทพกานต์และทิพานันท์ก็มานั้งตรงข้ามกันบนเบาะรองนั่ง
ภายในร้านอาหารญี่ปุ่นที่ขึ้นชื่อ
"พี่เทพลองทานนี่สิคะ" ทิพานันท์นำเสนออาหารตรงหน้า
พร้อมกับใช้ตะเกียบในมือคีบซูชิไปจ่อให้ที่ปากพลางใช้มือบางอีกข้างรองไว้ให้
เทพกานต์ก็อ้าปากรับซูชิขนาดพอดีคำไปลิ้มรสชาติก่อนจะพยักหน้าน้อย ๆ
เป็นการยอมรับว่าถูกปาก ครู่หนึ่งพนักงานก็ยกอาหารอีกจานที่สั่งไว้มาเสิร์ฟให้
ก่อนที่มือหนาจะใช้ตะเกียบในมือคีบทาโกะยากิแล้วจุ่มน้ำจิ้มพอประมาณ
เพื่อส่งเมนูโปรดให้ร่างบางตรงหน้า
ทิพานันท์ทำท่าจะใช้ตะเกียบของตัวเองคีบต่อแต่คนที่ยื่นให้กลับส่ายหน้าน้อย ๆ
ร่างบางจึงต้องอ้าปากรับทาโกะยากิคำโต แต่เพราะริมฝีปากบางมีขนาดเล็ก
จึงทำให้ส่วนที่เหลือจากการกัดหลุดร่วงจากปากบาง
มือบางถูกยกขึ้นรองตามสัญชาติญาณขนะที่ฝ่ามือหนาก็ยื่นส่งมาซ้อนไว้
สุดท้ายชิ้นส่วนทาโกะยากิจึงตกใส่มือบาง เจ้าของมือหนาจึงหยิบกระดาษทิชชู
จากบนโต๊ะมาหยิบเศษทาโกะยากิวางไว้ข้างจาน ก่อนจะหยิบทิชชูอีกแผ่น
พร้อมกับคว้ามือบางตรงหน้ามาเช็ดทำความสะอาดให้
ใบหน้าหวานขึ้นสีเรื่อจนเจ้าของใบหน้าคมเข้มระบายยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู
โดยไม่ได้รู้ตัวเลยว่าการกระทำทั้งหมดขณะที่อยู่กับร่างบาง ตกเป็นเป้าสายตา
ของตาคู่เรียว
________________________________________
ต่อตอนที่ 6
ผลงานของอีป้าแก่ ๆ
(http://a.imageshack.us/img690/3148/spyrs.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16133.0)(http://a.imageshack.us/img683/2083/bls.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16055.0)(http://a.imageshack.us/img442/6002/94792408.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16846.msg1010850#msg1010850)
อยากอ่านเรื่องไหนก็จิ้มได้ตามรูปเลยค่ะ
-
:z13: ป้าพี่นัท
อะไรง่ะ :z3:
รอตั้ง 1 อาทิตย์ กะอีกตั้ง 2 วัน มาแค่เนี้ย :serius2:
ฮู่ยยยย :seng2ped:
-
:m20:ค้างอีกแระ
-
ก็รอป้านัฐต่อ
-
มาต่อให้แล้วย่ะ ทวงกันจัง ต่อตรงที่เดิม ไล่อ่านกันเอาเอง 555
------------------------------------------------
อีกที ขณะที่อีป้าแก่ ๆ กำลัง อัพเพิ่ม ปรากฏว่ามีบุคคลทั่วไปกำลังอ่านอยู่ 4 ชีวิต
ไม่ทราบว่าจะแอบส่องกันอีกนานมั้ยคะ อ่านแล้วก็ไปสมัครซะจะได้มารายงานตัวกัน
ปล. ขอบคุณที่สนใจมาแอบอ่านนิยายของอีป้าแก่ ๆ นะคะ :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :bye2:
พบกันใหม่อาทิตย์หน้า วันเวลายังไมาระบุเพราะคนแก่อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ
ประจำเดือนใกล้หมดก็แบบนี้แหละค่ะ :m20:
-
ตลอด ขยักขย่อนตลอดเว มาทีละจึ๋ง กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกส์
โอว พี่เทพมีคุณคู่หมั้นอยู่แล้วด้วย ย้อนรอยกงกรรมกงเกวียนเดิมๆชัดๆ กี๊ดๆๆๆ
(แอบบอกพี่พีนัท คำอื่นก็ผิดประปราย แต่สองคำนี้เด่นค่ะ.... อรุณสวัสค่ะ (อรุณสวัสดิ์) ......พายาม (พยายาม อันนี้เข้าใจว่าพิมพ์ตก แต่มันเด่นแล้วจะแปลว่า พา ยาม ก็ได้ด้วยสิคะ ^^)
ปล.อ้อๆเวลาพี่เทพจะมาใกล้น้องนิวจะตากระตุก กร้ากกกกกกกกกส์ แอบฮาเล็กน้อยถึงปานกลาง
-
มาให้กำลังใจน้องนิว
+1
-
ฮ่าๆๆป้าเมนส์หมด กร๊ากกกก
ขอสารภาพว่า..
เอาท่อนแรกไปเขียนส่งอาจารย์วิชาภาษาไทย ฮ่าๆๆๆ ภาษาสวยจริงๆ!!ให้ดิ้นตาย
พรรณาโวหาร ของป้า สุดน๋อดดดด เลย
ปล.นิวมองทาโกยากิแน่ๆแอบเสียดาย ถ้าเป็นถั่วเค็มเอามือไปรองแล้วเอาเข้าปากตัวเอง ฮ่าๆๆ อร่อย! :laugh:
+1ให้ป้า จับตู๊ดด1ที
ป้ามันยับวกไม่ได้เดี่ยวกลับมาบวกละกัน ฟอดดด!!!! หอม
-
เขียนได้สวยเป็นความรู้สึกแรก เมื่ออ่านตอนเป็นเรื่องสั้นจบแล้ว ความเป็นนิยายแบบไทยๆ มันอวลไปหมดเลยคะ
พอมาต่อเป็นเรื่องยาว ยิ่งกลับดูน่าสนใจขึ้นเพราะนายเอกมีพลังจิต
ไม่น่าจะแค่ตามกลับมารัก น่าจะตามคิดบัญชีด้วยซ้ำ โทษฐานปล่อยให้ร้องไห้คอยมาเป็นสิบๆ ปี
เพราะท่าทางน้องนิวนี่คงเคี่ยวน่าดู ใช่ไหมคะ o18
-
ใช้ภาษาสวยมากๆเลยค่ะ อ่านแล้วไม่สะดุดเลย
เนื้อเรื่องก็สนุก น่าติดตาม
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
อิพี่เทพไม่ผูกพันอะไรกับน้องนิวบ้างเลยหรือ
ดูไม่ตื่นเต้น ดีใจที่ได้เจอน้องมันเลย
แต่นิวสิ ถึงกับนั่งไม่ติดเลยทีเดียว
เรื่องมันจะวนเหมือนเดิมอีกไหมอ่ะป้า
สงสารนิวจัง รอมาตั้งนานแล้วอ่ะ
พอมาเจออิพี่เทพก็มีคู่หมั้นซะแล้ว แถมยังอี๋อ๋อกันอีก
:เฮ้อ:
รอตอนต่อไปนะคะ
+1 และขอบคุณค่ะที่มาต่อให้
:กอด1:
-
เอาอีก :serius2:
-
น้องนิวเจองานหนัก
ป้าถั่วลงยาวๆด้วยจ๊ะ อิอิ
-
ไม่ได้รีบร้อนนะป้า เรื่อยๆ :a11: 5555
เพราะของตัวเองก็ยังไม่ได้เขียนเหมือนกัน กร๊ากกกกกกก :laugh:
ปล.ไม่ได้กดดันแต่อยากอ่าน 55555 :laugh:
-
วันนี้ไม่ได้มาอัพนิยาย แต่มีเรื่องฮา ๆ จะมาเล่าให้ฟัง
เรื่องของเรื่อง.....
มีอยู่ว่า....................
ขับรถไปส่งหลานที่โรงเรียน
ระหว่างทางเจอสุนัขกำลัง ตือดึ๊ด ๆ บะโอ้บะ กันอยู่ หลานมันดันเห็นแล้วถามว่า
หมามันเป็นอะไร ทำไมมันติดกันล่ะป้า 5555
ด้วยสันดารอันดีของอีป้าก็เลยบอกออกไปว่า หมาแฝดค่ะลูก มันเลยติดกัน
พอผ่านมาสักสับดาห์ได้ คุณหลานน้อยน่ารักก็ดันไปประสพ
พบเจอกับหมาแฝดอีกครั้ง หนนี้มันร้องลั่นรถเลยค่ะว่า ป้า ๆ เจอหมาแฝดอีกแล้ว
งวดนี้ พ่อกับแม่มันดันอยู่ในรถด้วย พากันหันไปตามที่หลานน้อยชีชวนให้ดูหมาแฝด
อีแม่ตกใจร้องเสียงดัง อุ๊ยว๊าย~ อีพ่อก็เสือกหัวเราะลงลูกคอแบบถูกใจ ฮึๆๆๆ หมาแฝด
ด้วยประการฉะนี้ ก็เลยเฉลยไปว่า ก็ตูดมันดันติดกัน หันหัวไปคนละทาง พวกแกจะให้ชั้น
บอกเรื่องจริงกับหลานเหรอว่ามันทำอะไรกันอยู่ ชั้นก็ต้องบอกมันแหละว่า หมาแฝด
แค่นั้น ทั้งอีพ่อ อีแม่มัน ขำกร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาก แบบออกนอกหน้าเลย
ตัวชั้นจะทำอะไรได้นอกจากหัวเราะ 5555555555555555
จากเหตุการณ์ในครั้งนี้สอนให้รู้ว่า เด็กน้อยเจ้าเดียงสา แต่เสือกความจำดีจริง ๆ 555
หมาแฝด
-
:m20:
เด็กก็งี้แหละป้า ความจำมันดี
แต่ป้าเก่งกว่า รู้จักทางเลื้อยด้วยอ่ะ
หมาไทยก็งี้แหละ เลยเป็นแฝดสยาม
ตูดติดกันไง อะคึ อะคึ
:pigha2:
-
กร๊ากกกกกกกก
คิดถึงหมาแฝด ฮ่าๆๆๆๆๆ เด็กที่ดีในอนาคต ฉลาดนะเนี่ยเด็กคนเนี๊ยะ ฮ่าๆๆๆ
เอาไป380กระโหลก ฮ่าๆๆๆๆๆ
ป้าเรามาเต้นกันเถอะเผื่อจะมีมูทมาแต่งนิยาย ฮ่าๆๆ
http://www.youtube.com/v/H-h3oY6yfb8?fs=1&hl=en_US
เค้าเป็นโบว์ ป้าเป็นจ๊อยละกัน 5555
-
ไปตามคุณครูกะหาพวกเพิ่ม แล้วมาเป็นวงนี้ดีกว่า แต่ถั่วเค็มแกไปหามาให้ครบนะ 555
http://www.youtube.com/v/VcDJNWvDrdk?fs=1&hl=en_US&color1=0xcc2550&color2=0xe87a9f
หรือจะเอาอันนี้ดี ไม่ต้องหาคนเพิ่ม ครบ 3 คนพอดี กร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาก
http://www.youtube.com/v/7K60bSyzT1I?fs=1&hl=en_US&color1=0x5d1719&color2=0xcd311b
-
(http://a.imageshack.us/img693/7897/jmg.gif)
ตอนที่ 6 = 50 %
ร่างสูงเพรียวเฝ้ารอจนกระทั่ง ชายหนุ่มร่างสูงผู้มีใบหน้าคมเข้มทีเพิ่งจะก้าวออกจาก
ร้านจิวเวลรี่เดินลับสายตาไป จึงลุกจากสตูลในคอฟฟี่บาร์เล็ก ๆ ไปหาหญิงสาว
ผู้เป็นเป้าหมายแล้วแสร้งปั้นหน้ายิ้มแย้มเข้าไปทักทายในฐานะของลูกค้า
"สวัสดีครับ ผมอยากได้ต่างหูเพชรแบบเรียบ ๆ ซักคู่ แต่ไม่รู้ว่าจะเลือกแบบไหน
ถึงจะเหมาะกับผู้หญิงวัยซักห้าสิบเศษ รบกวนช่วยดูให้หน่อยได้มั้ยครับ"
"สวัสดีค่ะคุณนวดล เป็นเกียรติจังที่ได้มีโอกาสต้อนรับซูเปอร์สตาร์ระดับประเทศ"
ทิพานันท์ แย้มยิ้มทักทายอย่างให้เกียรติ ก่อนจะถามไถ่ถึงจุดประสงค์ในการเลือกซื้อ
"เป็นของฝากหรือของขวัญคะ แล้วคุณนวดลจะซื้อให้ใคร ดิชั้นจะได้เลือกให้ถูก"
"ผมจะซื้อให้คุณแม่นะครับ ไม่ได้มีโอกาสพิเศษอะไร แค่จะเซอร์ไพร์เท่านั้น"
นิวบอกจุดประสงค์ ขณะที่ส่งสายตาหวานเชื่อมไปให้ร่างบอบบางตรงหน้า
ทิพานันท์หวั่นไหวจนต้องเสหลบสายตาไปมองหาเครื่องประดับตามที่ลูกค้าต้องการ
จากตู้โชว์ก่อนจะเลือกหยิบชิ้นที่คิดว่าเหมาะสมขึ้นมาวางในถาดกำมะหยี่สีน้ำเงินเข้ม
บนเคาท์เตอร์สี่ห้าชุด เพื่อเป็นตัวเลือกในการตัดสินใจ
"คุณนวดลลองเลือกดูก่อนนะคะ ว่าที่ทิพหยิบมาถูกใจรึเปล่า" ทิพานันท์บอกสำทับ
"คุณทิพ เรียกนิวดีกว่าครับ เรียกชื่อจริงแล้วฟังดูห่างเหินชอบกล" นิวบอกอย่างกันเอง
ก่อนจะเลือกหยิบต่างหูขึ้นจากถาด
"ขอโทษนะครับ รบกวนขอยืมตัวเป็นแบบหน่อยนะครับ" นิวบอกพลางยื่นมือที่ถือ
ต่างหูอยู่ไปเทียบกับใบหูสวยของร่างบาง ขณะที่ทิพานันท์ได้แต่ยืนนิ่งค้างด้วยรู้สึก
หายใจไม่ทั่วท้องแล้วปล่อยให้ชายหนุ่มใช้มืออีกข้างหยิบต่างหูอีกข้างจากใน
ถาดมาเทียบเข้ากับใบหูอีกข้างหนึ่งของเธอ แล้วก็ต้องตื่นเต้นจนแทบหยุดหายใจ
เมื่อใบหน้าหล่อเหลาของอีกฝ่ายเคลื่อนเข้ามาใกล้เพื่อพิจารณาเปรียบเทียบต่างหู
ทั้งสองข้าง
นิวยกยิ้มอย่างพึงใจที่ได้เห็นใบหน้าสวยหวานขึ้นซับสีเรื่อก่อนจะกระทำกริยาซ้ำ ๆ
ด้วยการเปลี่ยนแบบต่างหูขึ้นเทียบกับใบหูทั้งสองข้างของร่างบางอีกครั้ง
แล้วตัดสินใจเลือกอันแรกที่หยิบในที่สุด
"ผมเอาคู่นี้แล้วกันครับ รบกวนห่อเป็นของขวัญให้ด้วย" นวดลบอกพลาง
จ้องสบตาคู่สวยที่ระคนไปด้วยแวววูบไหวของอาการสะเทิ้นอายอย่างเห็นได้ชัด
ก่อนจะโปรยยิ้มหวานยั่วเย้าร่างบอบบางตรงหน้าให้ต้องออกอาการเขิน
มากกว่าเมื่อครู่
"ซักครู่นะคะ" ทิพานันบอกเสียงเบาหวิวพร้อมกับหลุบตาลงต่ำเพื่อซ่อนอาการเขิน
ก่อนจะส่งต่อต่างหูที่ชายหนุมเลือกไว้ให้พนักงานในร้านจัดการแพ็คใฝห้เรียบร้อย
"ขอบคุณคุณทิพมากนะครับ ถ้าไม่เป็นการรบกวนจนเกินไป ผมขออนุญาตเลี้ยง
ของว่างคุณทิพจะได้ไหมครับ ถือเป็นการขอบคุณที่คุณทิพข่วยเป็นแบบให้ผมเมื่อครู่ "
"เออ...ทิพเพิ่งจะทานมื้อกลางวันมาเมื่อครู่นี้เองค่ะ" ทิพานันท์บอกเลี่ยงอุบอิ๊บ
"แล้วถ้าผมจะขอเลื่อนเป็นมื้อเย็นล่ะ" นิวยังไม่ลดละความพยายาม
"เออ... ต้องขอโทษจริง ๆ นะคะ พอดีว่าทิพนัดกับคุณแม่เอาไว้แล้ว"
ทิพานันท์ตอบตามความเป็นจริง
"ว้า~ แบบนี้ผมก็ไม่มีโอกาสเลยสิครับ" นิวแสดงออกว่ามีอาการเสียดาย
อย่างเห็นได้ชัดจนทิพานันท์รู้สึกเกรงใจ
"งั้นทิพขอเลื่อนเป็นพรุ่งนี้เที่ยงแทน ไม่แน่ใจว่าคุณนิวจะมีเวลารึเปล่าคะ"
ทิพานันเปิดโอกาสไปในที่สุด
"สำหรับคุณทิพยังไงผมก็ว่างครับ" นิวบอกพลางมองสบนัยตาคู่สวยของร่างบาง
ด้วยดวงตาเปี่ยมเสน่ห์ที่เจ้าตัวบรรจงปั้นแต่ง
"งั้นเป็นพรุ่งนี้แล้วกันนะคะ ว่าแต่คุณนิวจะให้ทิพไปพบที่ไหน" ทิพานันท์ตกลงรับนัด
ก่อนจะนัดแนะสถานที่
"ผมต้องมารับคุณทิพสิครับ ส่วนจะเป็นที่ไหนขออุ๊บไว้ก่อนแล้วกัน
ไว้พรุ่งนี้เที่ยงผมจะมารับ แล้วพบกันนะครับ"
นิวจัดการธุระตามต้องการเสร็จสรรพ์ก็แยกออกจากร้านปล่อยให้หญิงสาวหน้าหวาน
ยืนมองตามหลังร่างสูงเพรียวของเขาด้วยความรู้สึกที่ยากเกินจะบรรยาย
ยังไม่จบไม่รู้ที่เหลือจะมาได้วันไหน คอมไม่ค่อยจะสะบาย~ ท่าทางจะต้องหาหมอ
อาการอืดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ผลงานของอีป้าแก่ ๆ
(http://a.imageshack.us/img690/3148/spyrs.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16133.0)(http://a.imageshack.us/img683/2083/bls.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16055.0)(http://a.imageshack.us/img442/6002/94792408.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16846.msg1010850#msg1010850)
อยากอ่านเรื่องไหนก็จิ้มได้ตามรูปเลยค่ะ
-
นิวมีแผนอะไรเนี่ย
รออีก 50เปอร็เซ็นต์ ที่เหลือ
:กอด1:
-
เล่ห์ :impress3:
ฝากเยี่ยมไข้คอมด้วยจ๊ะ :m15:
-
เพิ่งได้อ่านเรื่อง "หมาแฝด" กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกส์
ฮาได้อีก พี่พีนัทก๊ออออออออออ
ปล.รอหื้อครบร้อยเปอร์ค่อยอ่านยกตอน กลัวอาการคั่งค้างเป้นที่สุดเจ้าค่ะ ฮึบๆ
-
:L1:จะเป็นยังไงต่อเนี้ย
-
http://www.youtube.com/v/YWiS449oJWA?fs=1&hl=en_US&color1=0x006699&color2=0x54abd6
-
ไม่เข้าใจ นิววางแผนจะทำอะไรน่ะ
จะหลอกจีบทิพเพื่ออะไร
อย่าไปเล่นกันความรู้สึกคนอื่นดีไหมนิว
เดี๋ยวเรื่องมันจะยิ่งยุ่งนา
ขอบคุณค่ะป้าที่มาต่อ
+1 และเป็นกำลังใจจ้า
:กอด1:
-
กลับมาแบบแป๊บๆ 555
แต่พอมาอ่าน ทำมายมันมาแค่นี้ แต่อย่าพูดมากไปของตัวเองก็ด๊องๆๆๆ555555
ปล.สาว สาว สาว น่าจะเข้ากับเรามากกว่านะป้า ฮ่าๆๆ
ปล.2.ของป้าอีกกี่ตอนถึงจะถึงหมาแฝดอ่ะ 55555
-
:amen: :amen:
:call: :call:
-
:z2:
-
แอบมากด + 1 แทนการตอบเม้นท์ คาดว่า ที่เหลือ ใกล้จะมาแล้วแหละ 555 เร็ว ๆ นี้ มั้ง คิๆๆๆ
-
:call:
ป้าได้กลิ่นนี่ไหม
:call:
ได้กลิ่นแล้วก็มาต่อซะดีๆ
14 วันแล้วนะ
เหงือกจะแห้งแล้วอ่ะ
อิหนูวีในภาคโหด
มากดดัน
(http://i513.photobucket.com/albums/t332/pairajit/stly/16.gif)
-
:z13: :z13: :z13:
จิ้มวีเล่น ๆ เย็น ๆ ใจ :pigha2: กลิ่นอะไรเค้าไม่รู้จักอ่ะ ทำไรเหรอ (แกล้งแอ๊บแบ๊วได้อีก)
ประกาศคาดว่าจะมาในวันสองวันนี้แน่นอนเจ้าค่ะ 555
งานเยอะมากมาย เพิ่งจะเสร็จการประชุมใหญ่สามัญผู้ถือหุ้น
แขกเยอะเกิน อีป้าจะหน้ามืดตายค่ะ ทั้งจัดเอกสาร ทั้งจัดเลี้ยง เพลียจริง ๆ ตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้ว ๆ ค่ะ 555
ตอนนี้คาดว่าเหตุการจะปรกติแล้ว กร๊าาาาาาาาาาาาก
-
:เฮ้อ: มาอ่านประกาศของคุณป้าแล้วก็ถอนใจ...
นับถอยหลังอีก 48ชั่วโมงใช่ป่ะ :call:
-
โวยวาย โวยวาย
จาอ่าน จาอ่าน
-
(http://a.imageshack.us/img693/7897/jmg.gif)
ตอนที่ 6 +50 = 100 %
นิว นวดล ดอดควงไฮโซร้านเพชร
สวีทหวานจนมดอาย ในโรงหนังห้างดังกลางดึก
คุณหญิงอรชุมาโวยวายกับข่าวในหนังสือพิมพ์ที่เห็นถึงกับอดรนทนอยู่ไม่ได้
รีบกระวีกระวาดสั่งให้คนรถเอารถออกเพื่อมุ่งตรงไปยังบริษัท เพื่อเจรจากับต้นเรื่อง
ไม่นานนักคุณหญิงอรชุมาก็มาถึงด้วยใบหน้าถมึงทึงไม่พอใจอย่างมาก
จนพนักงานที่อยู่ระหว่างทางต้องพากันถอยกรูดด้วยเกรงรังสีที่แผ่ออกจากตัวคุณหญิง
.
.
.
.
.
ลิฟท์พาคุณหญิงขึ้นมาจนถึงชั้น 32 ชั้นบนสุดที่เป็นส่วนของผู้บริหาร
คุณหญิงก้าวมาตามทางเดินก่อนจะเปิดประตูห้องเข้าไปด้วยถือวิสาสะของความเป็นแม่
.
.
.
.
.
นิวลอบแอบมองร่างสูงใหญ่ที่ทำงานอยู่โต๊ะตรงข้ามกันด้วยแววตาระยับเป็นประกาย
ยิ้มน้อย ๆ ด้วยความพึงใจ เขาดูจะมีความสุขกับการได้เห็น และอยู่ใกล้ชิดในทุกวัน
ใบหน้านวลหันกลับไปมองที่ประตูในทันที ก่อนที่คุณหญิงอรชุมาจะเปิดประตู
และแทรกกายผ่านเข้ามาในห้อง
.
.
.
.
ดวงตาสีราตรีฉายแวววาบประหลาดที่ทำให้ผู้ซึ่งเผลอจ้องมอง
ต้องรู้สึกเสียวสันหลังวาบด้วยอำนาจบางอย่างซึ่งอธิบายไม่ได้
คุณหญิงอรชุมาได้แต่นิ่งค้างกับความรู้สึกชวนขนพองสยองเกล้า
จนเผลอปล่อบสิ่งที่อยู่ในมือร่วงลงสู่พื้นพรมหนาก่อนจะผละจากไป
โดยไม่ได้เอื้อนเอ่ยสิ่งที่เจตนาไว้แต่แรก ขณะที่เทพกานต์เงยหน้าขึ้นมามอง
ผู้ที่เข้ามาใหม่ก่อนที่คิ้วหนาจะขมวดมุ่นเข้าหากันเพราะแปลกใจในอากับกริยาแปลก ๆ
ของมารดา ที่รีบผลุนผลันออกไปก่อนที่ตาคมจะสะดุดกับสิ่งที่มารดาทำหล่นไว้บนพื้น
เทพกานต์ตรงเข้าไปที่หนังสือพิมพ์บนพื้น ตาคมเพ่งมองพาดหัวข่าวตรงหน้า
ก่อนจะหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาเปิดอ่านคร่าว ๆ พร้อมกับความรู้สึกขัดใจ
กับพฤติกรรมของบุคคลในข่าว ขายาวก้าวกลับมายังโต๊ะ พร้อมกับที่มือหนา
คลี่หัวข้อข่าวในมือตรงหน้าคนต้นข่าว
"เพิ่งรู้ว่านิวสนิทกับคู่หมั้นผมด้วย" เทพกานต์ถามเสียงเรียบ
"ก็พอสมควร" นวดลตอบหน้าตาย
"ทำอะไรไว้หน้าผมหน่อยก็ดีนะ ถึงยังไงทิพก็เป็นคู่หมั้นผม" เทพกานต์เตือนเสียงเข้ม
"ก็ไม่เห็นจะเสียหายตรงไหน นิวกับทิพก็แค่เพื่อน หรือเทพคิดว่าเป็นอย่างอื่น"
นวดลตอบก่อนถามกลับแบบชัดถ้อยชัดคำ
"ก็ขอให้เป็นแค่นั้นเถอะ" เทพกานต์บอกพร้อมกับจ้องมองนัยน์ตาสีราตรีที่วูบไหว
จนจับสังเกตได้ถึงพิรุธของคู่สนทนา
นวดลได้แต่นิ่งเงียบกับความรู้สึกประหลาดที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ไม่เข้าใจว่าทำไม
ตัวเองถึงต้องรู้สึกหวาดหวั่นกับดวงตาสีน้ำตาลเข้มของคนตรงหน้าทั้งที่โดยปกติ
คนอื่น ๆ ต่างหากที่จะเป็นฝ่ายกลัวเขา
"หวังว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก ขอตัวก่อนนะผมมีอย่างอื่นต้องทำ"
เทพกานต์บอกคาดโทษ ก่อนจะก้าวออกจากห้องทำงานของตัวเอง
ดวงตาสีราตรีแปรเปลี่ยนกลายเป็นนัยน์ตาสีเพลิงทันทีที่อีกฝ่ายคล้อยหลัง
ความรู้สึกน้อยอกน้อยใจกับท่าทางเมินเฉยของอีกฝ่ายก่อให้เกิดแรงริษยา
เมื่อคิดไปว่าเทพกานต์หึงหวงผู้หญิงคนนั้น
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"เทพแน่ใจแล้วเหรอ ว่าน้องเค้าไม่ได้มีใจเป็นอื่นไปแล้ว" คุณหญิงอรชุมาทักถาม
ด้วยอารมณ์ประชดประชันเพราะนึกเคืองคู่หมั้นลูกชาย ที่ไปมีข่าวชู้สาวกับชายอื่น
"เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอกครับ ยังไงผมก็ต้องแต่งกับทิพอยู่ดี" เทพกานต์ยืนยัน
ตามเจตนาเดิมที่แจ้งกับพ่อแม่ตอนที่เข้ามาปรึกษาที่ห้องทำงานของคุณชายทีปรกร
"คิดให้ดีนะลูก พ่อเข้าใจว่าเทพอยากจะแก้ข่าวให้น้อง แต่เรื่องแบบนี้ต้องแล้วแต่
ความสมัครใจของอีกฝ่ายด้วย ถ้าทิพรักใคร่ชอบพอกับนายนวดลนั่นขึ้นมาจริง ๆ
แล้วเทพไปมัดมือชกเค้าแบบนี้ พ่อว่ามันก็ไม่ถูกนะ" คุณชายทีปรกรเตือนลูกชาย
"แล้วผมจะไปคุยกับทิพเอง คุณพ่อคุณแม่ช่วยจัดการเรื่องฤกษ์แต่งงานตามที่ผมขอ
ก็แล้วกันครับ" เทพกานต์บอกเสียงเรียบแสดงเจตนาว่าอย่าไรเสียเจ้าตัวก็จะทำ
ตามที่ตัดสินใจไปแล้ว
"งั้นพรุ่งนี้เทพไปคุยกับทิพให้เรียบร้อยก่อน แล้วพ่อจะพาไปกราบหลวงลุง"
คุณชายทีปรกรตั้งเงื่อนไข
"งั้นผมจะไปคุยกับทิพเลยแล้วกัน ขอตัวนะครับ" เทพกานต์บอกก่อนจะก้าวออกจาก
ห้องทำงานของบิดา
------------------------------------------------------
Talk :
เอาแล้วไง เข้าใจกันไปถึงไหนแล้วใกล้จะจบแล้วนะคะ อย่าเพิ่งโวยวายกันตอนนี้
ไว้รอดูท่าทีต่อไปก่อนตอนหน้ามาเมื่อไหร่ยังบอกไม่ได้เพราะกำลังตัดสินใจว่าจะจบ
ยังไงดี เพราะมันมีเนื้อหาเกี่ยวเนื่องกันถ้าอยากรู้บทสรุปสุดท้ายในอีก 2 ตอนท้ายสุด
ก็คงจะต้องรอคอยกันต่อไป...
สำหรับวันนี้ Have A Good Dream นะคะรีดเดอร์
-------------------------------------------------------------
ผลงานของอีป้าแก่ ๆ
(http://a.imageshack.us/img690/3148/spyrs.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16133.0)(http://a.imageshack.us/img683/2083/bls.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16055.0)(http://a.imageshack.us/img442/6002/94792408.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16846.msg1010850#msg1010850)
อยากอ่านเรื่องไหนก็จิ้มได้ตามรูปเลยค่ะ
-
แว้กกก ได้จิ้มป้า อ่า :z13: :z13:
+ให้เลย จุ๊บๆๆๆ
ชอบหมาแฝดอ่า น่าร้ากกก
-
:z13: :z13: :z13: จิ้มคืน 555 หัวเราะทีหลังดังกว่า +1 คืนกลับไป
-
อยากโวยวายอ่ะป้า
อดไม่ด้ายยยยยยย
:serius2:
ทำไมอิตาพี่เทพเป็นคนอย่างนี้ล่ะ
ความผูกพันในอดีตไม่มีความหมายเลยใช่ไหม
หรือว่าในอดีตก็ไม่ได้รักนิว
แบบนั้นใช่เปล่า ถึงได้ไปแต่งงานแล้วปล่อยให้นิวรอเป็นชาติอ่ะ
:m31:
นิวแก้แค้นให้เจ็บแสบไปเลยนะ
หมั่นไส้วุ้ยยยยยย
:fire:
โวยวายพอแระ
สบายใจแระ
กอดป้าแน่นๆ ที
+1 ขอบคุณค่ะป้าที่มาต่อให้
เป็นกำลังใจให้จ้า
-
เหลืออีก 2 ตอนเหรอ
ยังไม่เข้าใจความคิดของอิพี่เทพเลยง่ะ :z3:
แล้วมันจะจบแบบไหนเนี่ย :confuse:
:จุ๊บๆ: ป้าพี่นัท
-
เหมือนสุดท้ายจะเจ็บทั้งสามคน
+1
-
เพิ่งมาอ่านเรื่องของป้า มันโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยากกดไลค์ล้านรอบ
-
เฮ้อ! อ่านแล้วปวดตับ ชริ! ถ้าอิช้านเป็นน้องนิว แม่จะสะบัดบ๊อบใส่อิคุณเทพ แล้วซิวน้องทิพย์ไปซะเลย หมั่นไส้ :angry2:
แต่อย่างว่าแหละ คนมันรัก แล้วยังรักจนข้ามภพข้ามชาติแบบนี้ มันคงยากจะตัดใจได้ง่ายๆ :z3:
เอาใจช่วยน้องนิว ไม่ให้ต้องเจ็บช้ำเหมือนในอดีตอีกหน แม้ว่าความสุขครั้งนี้จะแลกมาจากน้ำตาของน้องทิพย์ก็ตาม :เฮ้อ:
ทำใจนะน้องทิพย์ :sad11: สาววายไม่เชียร์ชะนีอยู่แระ แหะๆ
-
เป็นอะไรไปน้องนิวเป็นตัวของตัวหน่อยนะครับ ของๆเรายังไงก็เป็นของๆเราอยู่ตลอดไปครับ
-
ห่วงๆหวั่นแทนนิว
-
มาดันอีป้า มัวแต่ไปอ่านเรื่องคนอื่น เรื่องตัวเองไม่อัพนะครับป้า
-
^
^
^
น่ารักจัง มาช่วยดัน แต่จะรู้ลึกรู้จริงทีวีพูลไปไหมคะ แสดงว่าอ่านเรื่องเดียวกันอยู่ละสิ 555 +1
-
งุงิ
ตกลงอิพี่เทพจะไม่รักน้องนิวสักนิดเลยเรอะ?
ไม่เชื่ออะ
แบบว่ากับคุณคู่หมั้นก็ไม่ได้รักนี่นา แล้วมันยังไงกันหว่า???
แต่งงานสร้างภาพเรอะ?
วุ้ย มีแต่คำถามเต็มไปหมดเลยค่ะพี่พีนัท หงิงๆ
-
มีใครอยากอ่านตอนต่อไปหรือยังคะ
:เหอะ1: เต้นเรียกแขกก่อน เดี๋ยวมา :m20:
-
(http://a.imageshack.us/img693/7897/jmg.gif)
ตอนที่ 7.
ตาคมมองใบหน้าหวานของคู่หมั้นคนสวยผ่านกระจกใสบานใหญ่ก่อนจะผลักบานประตู
เข้าไปด้านใน ใบหน้าคมเข้มเรียบเฉยไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ หากแต่แววตาวูบไหว
เพราะลำบากใจกับเรื่องที่เตรียมจะพูด
"สวัสดีค่ะพี่เทพ มีอะไรรึเปล่าคะ มาหาทิพถึงนี่เลย" ทิพานันท์ทักทายก่อนถามไถ่ธุระ
"พี่ตั้งใจจะมาคุยกับทิพเรื่องของเรา" เทพกานต์พูดเข้าเรื่องทันที
"เรื่องของเรา ทำไมเหรอคะ" ทิพานันท์ทวนคำถามอย่างสงสัยใคร่รู้
"ก็เรื่องงานแต่งงานของเราไงทิพ" เทพกานต์ตอบตรงจุด
"พี่เทพ... พี่เทพหมายความว่ายังไงคะ" ทิพานันท์ถามย้ำเสียงสูงอย่างซ่อนความรู้สึก
"ก็จะให้หมายความยังไงล่ะทิพ พี่คิดว่ามันถึงเวลาแล้ว ที่เราสองคนจะแต่งงานกัน"
เทพกานต์บอกชัดถ้อยชัดคำ
"แต่..." ทิพานันท์ตั้งท่าค้าน
"พี่คุยกับคุณพ่อคุณแม่แล้ว ท่านจะพาไปหาฤกษ์ ได้เรื่องยังไงพี่จะไปเรียนให้คุณแม่ทิพ
ทราบนะครับ" เทพกานต์พูดสวนดักคำค้านไว้ก่อน
"แต่พี่เทพคะ..." ทิพานันท์ตั้งใจจะขอผลัดผ่อนไปก่อนกลับถูกระงับไว้ด้วยประโยค
ของอีกฝ่าย
"ทิพไม่มีปัญหาอะไรนะ พอดีพี่มีธุระต่อต้องขอตัวก่อนแล้วพี่จะโทรหานะครับ"
เทพกานต์พูดรวดเดียวจบก็ก้าวออกจากร้านทันทีทิ้งให้คู่หมั้นได้แต่นิ่งค้าง
ด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย ครู่หนึ่งเมื่อได้สติ ทิพานันท์ก็ต่อโทรศัพท์
ถึงคนที่ต้องการคุยด้วยมากที่สุดในเวลานี้
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ต้นไม้สูงใหญ่ที่ปลูกเรียงรายให้ความร่มรื่นอยู่ทั่วบริเวณซึ่งเป็นอาณาเขตที่ติดกับ
แม่น้ำสายหลักซึ่งถูกเรียกขานด้วยชื่อเฉพาะตามชื่อจังหวัด ว่าแม่น้ำสุพรรณบุรี
รถยนต์ซีดานสีบรอนซ์เงินเข้าจอดที่หน้าเรือนไม้ซึ่งซ่อนตัวอยู่ด้านหลังอุโบสถ
ลึกเข้าไปในบริเวณที่ติดกับป่าช้า ทำให้บรรยากาศรอบข้างเงียบสงัดจนน่าวังเวง
คุณชายทีปรกร ก้าวนำลูกชายขึ้นบันไดไปยังชานเรือนก่อนจะนั่งลงด้วยกริยาสำรวม
ตรงหน้าภิกษุสงฆ์รูปชราทีมีดวงหน้าอิ่มบุญ
"นมัสการครับหลวงพี่" คุณชายทีปรกร ก้มกราบพร้อมกล่าวทักทายตามธรรมเนียม
"นมัสการครับหลวงลุง" เทพกานต์ปฏิบัติเช่นเดียวกับบิดา
"ตามสบายเถอะนายเล็ก เจ้าเทพ" ภิกษุชรากล่าวรับพร้อมกับเชื้อเชิญผู้มาเยือน
"ที่ผมพาตาเทพมาวันนี้ก็เพื่อ..." คุณชายทีปรกรเตรียมแจ้งความประสงค์
"เรื่องนั้นอาตมาทราบอยู่ แต่คงให้ตามที่ขอไม่ได้" ภิกษุชราบอกปฏิเสธคำที่อีกฝ่าย
คิดจะขอ
"ทำไมละครับหลวงพี่" คุณชายทีปรกรท้วงถามสาเหตุ
"อาตมาบอกไม่ได้เพราะนั่นคือวิบากกรรมของพวกเขา" ภิกษุชราบอกเท่าที่จะบอกได้
"หลวงพี่หมายถึง..." คุณชายทีปรกรตั้งท่าขอคำอธิบายด้วยนึกหวั่นว่าจะเกิดเหตุ
กับลูกชายที่นั่งอยู่ด้วยกัน
"เอาเป็นว่า อาตมาจะขอตัวเจ้าเทพไว้ปฏิบัติธรรมสักสามวัน นายเล็กคงไม่ขัดข้องนะ"
ภิกษุชรากล่าวสิ่งที่ประสงค์เอาไว้แต่ต้น
"หมายความว่ายังไงกันครับหลวงลุง" เทพกานต์ท้วงถามประเด็นที่เกี่ยวข้องกับตน
"นั่นสิครับหลวงพี่ หรือว่าตาเทพกำลังมีเคราะห์" คุณชายทีปรกรขอคำอธิบาย
พร้อมกับคาดเดาสิ่งที่กังวลอยู่
"แม้เคราะห์ไม่เกิดกับเจ้าตัวแต่ก็เกี่ยวพันอยู่มาก มันเป็นเรื่องของเวรกรรมที่สืบเนื่อง
มาแต่กาลก่อน อาตมาหวังว่า ในสามวันนี้เจ้าเทพจะตัดสินใจเลือกทางที่เหมาะสม"
ภิกษุชราอธิบายคร่าว ๆ แต่ทำให้คนฟังผู้เป็นญาติสนิทงงงันจึงได้แต่หันมามองสบตากัน
ก่อนที่ผู้เป็นพ่อจะตอบตกลงตามเงื่อนไขของภิกษุพี่ชาย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ใบหน้าหล่อเหลาเคร่งเครียด หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวจากหญิงสาว
แม้พอจะรู้ล่วงหน้าจากที่ได้ปะทะคารมกับคนต้นเรื่องมาก่อนแต่ก็อดไม่ได้ที่จะกังวล
"ทิพจะไม่แต่งกับเทพใช่ไหม" นวดลถามเสียขุ่นพร้อมกับจิกตาคมใส่ใบหน้าหวาน
เปื้อนน้ำตาของหญิงสาวตรงหน้าซึ่งมาหาเขาถึงคอนโดทันที
หลังจากที่ได้พบกับเทพกานต์
"ทำไมนิวถามแบบนั้นล่ะคะ" ทิพานันท์ถามเสียงสะอื้นหยาดน้ำตายังคงเกาะพราว
อยู่บนตาคู่สวย
"ตอบนิวมาสิ ว่าทิพจะไม่แต่งกับเค้าใช่มั้ย" นวดลขึ้นเสียงถามซ้ำพร้อมกับ
คว้าจับไหล่บอบบางและออกแรงเขย่าอย่างลืมตัว
"ทิพก็ไม่อยากจะทำแบบนั้น แต่นิวจะให้ทิพทำยังไง" ทิพานันท์ขึ้นเสียงกลับไปบ้าง
อย่างเหลืออดพร้อมกับสะบัดตัวจากการเกาะกุมของอีกฝ่ายหยาดน้ำใสพรั่งพรู
ออกมาจากตาคู่สวยด้วยความรู้สึกทดท้อ
"พูดแบบนี้หมายความว่าเธอจะแต่งกับเค้างั้นสิ" นวดลกระชากเสียงถามพร้อมกับ
คว้าจับร่างบอบบางเต็มมือ ดวงเนตรสีนิลเบิกกว้างก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นสีเพลิง
ตามอารมณ์ที่พลุ่งพล่านของเจ้าตัว
"นิว ทิพเจ็บ" ทิพานันท์ตวาดกลับพลางวิ่งหนีการเกาะกุม
"เจ็บงั้นเหรอ แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ" นวดลกราดเกรี้ยวใส่
ขณะที่ขาเรียวของหญิงสาวผละหนีไปทางประตูห้อง
"ปั้ง~" ทิพานันท์สะดุ้งสุดตัวเมื่อประตูไม้บานหนาปิดลงก่อนที่เธอจะทัน
ก้าวออกจากห้อง ใบหน้าสวยซีดเผือดอย่างตื่นกลัวขณะที่ทิพานันท์หันกลับ
มามองเจ้าของดวงเนตรสีเพลิงที่สืบเท้าเข้าหาเธอด้วยท่าทีคุกคาม
ความประหวั่นพรั่นพรึงเข้าเกาะกุมหัวใจของหญิงสาวอีกระลอก
เมื่อมือแข็งเกร็งของอีกฝ่ายคว้าจับเข้าที่ข้อมือของเธอ ทิพานันท์ทรุดตัวลงนั่งกับพื้น
อย่างจำยอม ด้วยคนที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่คนที่เธอเคยรู้จักอีกต่อไป
"รู้ใช่มั้ยว่าที่ที่เค้าจะไปอยู่ที่ไหน" นวดลถามเสียงเข้มพลางจ้องสบสายตาหวาดหวั่นนั้น
หญิงสาวได้แต่พยักหน้ารับทั้งน้ำตา พร้อมกับความรู้สึกตื่นกลัวระลอกใหม่
เมื่อร่างกายของเธอขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวราวกับมีมือที่มองไม่เห็นคอยบังคับ
ทิพานันท์เข้านั่งประจำที่คนขับขณะที่ชายหมุ่มซึ่งก้าวออกจากตัวอาคารของคอนโด
มาด้วยกันเปิดประตูเข้าไปนั่งในที่นั่งข้างคนขับ แม้อยากจะหนี
แต่ก็ไม่สามารถทำได้ดั่งใจ มือบางกลับเป็นฝ่ายดึงประตูด้านคนขับให้ปิดลง
ก่อนจะทำหน้าที่สารถีตามการบัญชาที่มองไม่เห็น
โฟล์คสวาเก้นนิวบิทเทิ้ลสีชมพูหวานแหววเคลื่อนออกจากลานจอด
ของคอนโดย่านใจกลางเมือง บ่ายหน้าไปสู่ทางด่วนพิเศษเพื่อมุ่งหน้าไปยังที่หมาย
ตามตำแหน่งในใจของคนขับ ทิพานันท์ไม่เข้าใจเลยว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง
ในขณะนี้ ร่างกายทำหน้าที่ขับรถไปตามเส้นทางที่ปรากฏอยู่ในหัวด้วยความเร็ว
จนหน้าหวาดหวั่น ดวงตามองตรงไปยังทางข้างหน้าทั้งที่อยากจะหันไปเจรจากับ
คนข้าง ๆ ให้เข้าใจก่อนจะต้องสะดุ้งอีกครั้งเมื่ออีกฝ่ายเอื้อนเอ่ยออกมาราวกับล่วงรู้
ถึงสิ่งที่อยู่ภายในจิตใจของเธอ
"แกอยากรู้เรื่องมากใช่ไหม ชั้นจะสงเคราะห์ให้เอาบุญ ชั้นกับเทพผูกพันกันมานาน
นานจนแกนึกไม่ถึงเลยเทียวแหละ ชั้นเฝ้ารอคอยเวลาที่จะได้พบกับเค้ามานานแค่ไหน
ทั้งที่ตอนนี้เค้ากลับมาหาชั้นแล้ว กลับมาเป็นของชั้นอีกครั้ง
ชั้นนึกว่าจะไม่ต้องเป็นฝ่ายรอคอยเค้าอย่างโดดเดี่ยวอีกต่อไป
แต่ตอนนี้แกกลับเป็นฝ่ายจะทำทุกอย่างพังหมด จำใส่กะโหลกกะลาของแกเอาไว้
ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์จะมาพรากเค้าไปจากชั้นได้อีกแล้ว
ต่อไปนี้ชั้นจะทำทุกอย่าง ทุกทางให้เค้าจำชั้นได้ซะที
แต่ตอนนี้แกมีหน้าที่พาชั้นไปหาเค้าเท่านั้นก็พอเข้าใจมั้ย"
นวดลพร่ำพูดอย่างเพ้อคลั่งก่อนจะทิ้งท้ายด้วยเสียงหัวเราะเสียดโสตประสาท
ทิพานันท์ได้แต่ขมวดคิ้วมุ่นด้วยความระคนสงสัยใคร่รู้ถึงสิ่งที่ได้รับฟังมาทั้งหมด
เรื่องราวที่พรั่งพรูออกมาจากปากของเจ้าของดวงเนตรสีแดงเพลิงที่ควบคุมเธออยู่
กับอากัปกริยาราวคนเสียสติทำให้เธอตัดสินใจควบคุมสมาธิของตัวเองเพื่อบังคับ
ให้ร่างกายเคลื่อนไหวได้ดั่งใจอีกครั้ง
ดวงตาสีราตรีกลับฉายแววขึ้นอีกครั้งเมื่อวูบหนึ่งที่เจ้าของจับสัมผัสถึงสิ่งที่
กำลังจะเกิดขึ้นได้ ภาพของรถโฟล็คสวาเก้นนิวบีทเทิ้ลสีชมพูหมุนปัดเป็นวงกว้าง
ก่อนจะพลิกคว่ำที่ปรากฏในมโนความคิดดึงสติเจ้าตัวให้กลับสู่เหตุการณ์ปัจจุบัน
มือเรียวคว้าจับพวงมาลัยรถเพื่อยื้อยุดการควบคุมรถของหญิงสาวก่อนที่ดวงเนตรสีนิล
จะเบิกกว้าง กับเหตุระทึกขวัญที่ปรากฏตามมา
______________________________________________________________
Talk :
ตอนนี้พูดไม่ออกบอกไม่ถูก ไม่คุยแล้วกัน ไปคิดกันเอาเองเน้อ
ป.ล. อีป้าแก่ ๆ เครียดจริงอะไรจริงนะเนี่ย..... เฮ้อ.....
ผลงานของอีป้าแก่ ๆ
(http://a.imageshack.us/img690/3148/spyrs.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16133.0)(http://a.imageshack.us/img683/2083/bls.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16055.0)(http://a.imageshack.us/img442/6002/94792408.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16846.msg1010850#msg1010850)
อยากอ่านเรื่องไหนก็จิ้มได้ตามรูปเลยค่ะ
-
จิ้มป้า ถ้าไม่เห็นว่ามีสามีละจะให้กอดเลยนะเนี่ย ฮ่าๆๆ
-
ทำไม่มาร้ายเอาตอนนี้ละนิว
-
ป้า เกลียดพระเอกอ่ะ สงสารนายเอกบ้างเหอะอุตส่าห์มาตาม
-
หงะ..........น้องนิวจะร้ายก็ไม่แปลกเพราะคุมแค้นมานานนัก
แต่ อย่าทำร้ายคนอื่นนะคะ อย่าสร้างกรรมเพิ่ม
อีกอย่าง พี่พีนัทคะ พี่พีนัท ค้างมาก กร้ากกกกกกกกกกกกกกกส์
ตกลงว่าน้องนิวจะรวบรวมพลังสมาธิห้ามการเกิดอุบัติเหตุได้ชิมิ?
แล้วพี่เทพล่ะ จะบวชไม่สึกมิ?
งุงิ......เอาของฝากมาส่งดีกว่า
"ตามสะบายเถอะนายเล็ก เจ้าเทพ" (สบาย)
ของหญิงสาวตรงหน้าซึงมาหาเขา (ซึ่ง)
ทิพานันท์ถามเสียงสะอื้นหยานน้ำตา (หยาด)
เมื่อมือแข็งเกร้งของอีกฝ่าย (แข็งแกร่ง แข็งเกร็ง)
พร้อมกับความรู้สึกตื่นกลัวระรอกใหม่ (ระลอก)
สีชมพูหวานแห๋วว (หวานแหวว)
เสียงหัวเราะเสียดโสดประสาท (เสียดโสตประสาท)
ทิพานันท์ได้แต่ขมดคิ้วมุ่น (ขมวด)
-
ขอบคุณมากค่ะน้องสาวคนสวย ตามไปแก้ไขมาแล้วค่ะ
ส่วนคำถามแต่ละคนยังไม่ตอบดีกว่า ยังตัดสินใจอยู่ว่าจะลงเอยยังไงดี
-
PEENAT เขียนเป็นเรื่องยาวเหอะ ภาษาละเมียดละไมขนาดนี้นะ เขียนเป็นเรื่องยาวมันน่าจะขยายอะไรๆได้ครบถ้วนกว่า
เขียนเป็นเรื่องสั้นมันคาใจอ่ะ แบบบางซีนอารมณ์ตัวละครมันจะไม่ชัด มันน่าจะได้บรรยายมากกว่านี้ ให้เห็นที่มาที่ไปมากขึ้น
หนับหนุนให้เขียนเป็นเรื่องยาวเหอะ อยากอ่าน ภาษาสวยๆแบบนี้หายาก นะค้าบบบบบบ :call:
-
แอะะะ
ทำไมนิวร้ายแบบนี้ล่ะ
ถึงจะมีเรื่องกันมาแต่ชาติปางก่อนกะอิตาเทพนั่น
แต่คนอื่นเค้าไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรด้วยนี่นา
ไม่ควรจะทำร้ายผู้บริสุทธิ์นะนิว
มันจะสร้างเวรสร้างกรรมกันเปล่าๆ อะ
-
สนับสนุนเรื่ิองยาวด้วยคน
มาให้กำลังใจน้องนิว
-
ย๊ากกกกกกกก
ทำไมเป็นอย่างนี้ไปได้ล่ะเนี่ย
แว๊กกกกกกก
:m31:
เทพก็ไม่มีอะไรผูกพันกับนิวเลย
นิวเองก็รักมาก หวังมาก
จนตอนนี้ดูน่ากลัวไปเลย
+1 ให้ค่ะป้า ขอบคุณที่มาต่อให้
เป็นกำลังใจให้จ้า
-
แวะมา +1 แทนการตอบเม้นท์ นะเจ้าคะ
เพิ่งได้สะติจากการไปอ่านหัวข้อพูดคุยทั่วไปของนายหัวแห้ว
ว่าด้วยเรื่อง เล้าเป็ดเริ่มเรียก รีดเดอร์ กับ ไรท์เตอร์ กันตั้งแต่เมื่อไหร่
จริง ๆ ก้ไม่ได้อะไรมากมาย กับเค้าหรอก
แค่อยากจะบอกว่า
ป้าชื่อ พีระนัฐ เกิดปี 2515 ก็เลยตั้ง USER เป็น PEENAT1972
คนอ่าน/รีดเดอร์ จะเรียกเราว่าอะไรก็เอาเถิด ตามแต่สะดวกโยธิน
จะคนเขียน จะคนแต่ง จะไรท์เตอร์ จะอีป้าแก่ ๆ จะอีป้าแก่ จะป้าแก่ จะอีป้า
ก็ตามแต่ใจตนกันเถอะค่ะ รับได้ทุกกระบวนท่าจริง ๆ
(ไม่ได้อยากจะแหกคอกใครเพียงเพราะแค่ใจปรารถนาก็แค่นั้น)
ตามสบายได้โลด
สำหรับเรื่องเชียร์ให้เป็นเรื่องยาวคงยาก ด้วยเวลาและปัจจัยอีกหลาย ๆ อย่าง ยังไม่พร้อมค่ะ
กระทู้นี้ จะเป็นการรวมเรื่องสั้นที่อยากเขียน เมื่อเขียนเสร็จจะมีมาลงที่นี่ต่อไป ไม่ไปตั้งกระทู้ใหม่
จะทำตามนโยบาย V_we กับ anajulia ด้วยเห็นว่าสะดวก และ ง่ายดี
แต่จะมาทำลิ้งค์ให้ในหน้าแรกนะคะ จะเริ่มดำเนินการให้เมื่อจบตอน 8
ยังมีเรื่องยาวอีก 1 เรื่อง ที่ลงในเล้า ชื่อเรื่อง
Before ❤ Lover ❤
แนวหวาน ๆ ใส ๆ (หรือเปล่าใครรู้ตอบให้ทีจิ) รับประกันว่าจะพยายาม
ไม่ทำให้ทุกคนที่อ่าน ต้องเสียสุขภาพตับโดยไม่จำเป็น 555
สุดท้ายขอขอบคุณทุกคนมาก ๆ ที่มาช่วยอ่าน มาช่วยให้กำลังใจ
ขอบคุณจริง ๆ และขอยืนยันว่า
ตัวของเราเองจะไม่เอาเรื่องที่เขียนไปลงที่ไหนแน่นอน
เพราะเรารักที่แห่งนี้ที่เดียว จะไม่ไปเหลียวแลที่อื่นอีกเลย
สัญญาด้วยเกียรติของเกย์เริ่มใกล้วัยทอง แต่ถึงจะแก่แต่ก็พอมีไฟให้เห็นแม้เพียงริบหรี่ก็ยังดี
รักและัขอบคุณทุกคนเสมอค่ะ
PEE[RA]NAT Red Rhino
-
สาธุ :call: (?)
-
รักป้าจัง ไม่ติดว่ามีฝามี จะจีบละ ฮ่าๆๆ ห่างกันตั้งยี่สิบปีแน่ะ
-
มันดับไปแล้วก็ให้ดับไป เกิดขึ้นมาใหม่ ก็สร้างใหม่ให้ดี เถอะ
-
ป้า ผมอยากรู้ตอนจบอ่ะ ข่าไจ๋ปิ๊กมาแต่งเน้อ
-
วันนี้ยังไม่สามารถ ลงให้ได้เจ้าค่ะ เพราะ คนแต่งกำลังเมา ตัวหนังสือลายเป็นพรืด
ลบ ๆ แต่ง ๆ แต่ยังไม่ค่อยจะถูกใจ รอวันพรุ่งนี้นะเจ้าคะ 555
ห้ามมางอนกันนะ
เอาเพลงนี้ไปฟังกันก่อนเน้อ ไม่รู้ว่าเด็กสมัยนี้เคยได้ยินกันไหมเอ่ย
http://www.youtube.com/v/tY5n3mdAdas?hl=en&fs=1
เพลง ไฟ
ประพันธ์โดย ชัยรัตน์ วงศ์เกียรติขจร
ขับร้องโดย ทิพวัลย์ ปิ่นภิบาล
ไฟ ที่แผดและเผาทุกสิ่ง
ไฟ ผู้ไม่ประวิงหยุดผลาญทำลาย
ร้อนจนสุดจะทานทน
พืชคนและสัตว์ยังวางวาย
และสิ่งสุดท้ายเหลือเพียงเถ้าธุลี
ไฟ ที่แผดและเผาในอก
ไฟ เหมือนดั่งนรกหมกสุมชีวี
ไฟกิเลสในใจคน
จุดความหมองหม่นมานานปี
ถ้าดับไฟนี้ โลกคงเป็นสุขไม่ซบเซา
ร้อนไม่เห็น เย็นไม่มี
ชื่อว่าไฟหรือปราณี ใครเล่า
อาจจะเป็นน้ำ ช่วยหยุดแผดเผา
แต่ความร้อนเร่า ใครหรือจะดับมัน
ไฟ ผู้จุดโลกใสสว่าง
ไฟ ผู้สร้างชีวิตให้ทุกชีวัน
แล้วก็จบที่กองไฟ
ดับความฝันไฝ่มลายพลัน
โอ้เปลวไฟนั้น เหมือนใจไม่หยุดนิ่งเลย
-
แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไฟ ร้อนๆๆๆๆ
วิ่งหลบออกไปอย่างรวดเร็ว ฟริ้ววววววววววววววววว
-
ว่าแล้วก็ค้างมากครับ :z3: :z3: :z3:
:serius2: อย่าลืมมาต่อน่ะครับ เป็นกำลังใจให้แต่งได้เร็วๆน่ะครับ
ค้างมาก :fire:
-
แต่งได้แต่คอมฯอืดมากกับการต่อเน็ต ไม่รู้เป็นไร ไม่ค่อยอยากจะลงวินโดว์ใหม่เลย...
วันนี้บ่าย ๆ น่าจะอัพได้น่ะ 555 คอนกันอีกนิดไม่ได้คิดตังส์นะเจ้าคะ
-
(http://a.imageshack.us/img693/7897/jmg.gif)
ตอนที่ 8
นวดลเหลียวมองบรรยากาศรอบข้างที่แปรเปลี่ยนไปจากเดิมโดยสิ้นเชิง
หมอกหนาปกคลุมทั่วบริเวณจนไม่สามารถมองเห็นสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่รายรอบ
มือเรียวเอื้อมออกไปหมายจะคว้าตัวหญิงสาวที่มาด้วยกัน กลับพบแต่ความว่างเปล่า
ดวงตาสีราตรีบ่งบอกความกังวลในทันที สังหรณ์ที่มีมาก่อนหน้าทำให้คิดไปว่า
ความสามารถพิเศษอาจดึงเขาออกจากเหตุการณ์แต่ก็ไม่แน่ใจว่าสถานที่ที่เขาอยู่
ในขณะนี้ คือที่ไหน บางทีอาจเป็นอีกมิติหนึ่ง
นวดลพยายามควบคุมพลังงานที่มีอยู่เพื่อพาตัวเองไปยังสถานที่ที่คุ้นเคยที่สุด
บ้านของแม่คือสถานที่แรกที่นึกออกในขณะนี้ สมองประมวลภาพเคยคุ้นในอดีต
ก่อนสถานที่หนึ่งจะปรากฏซ้อนขึ้นในจินตภาพ
เรือนหมู่คหบดีขนาดใหญ่มีเรือนคู่และเรือนหลังเล็กหลังน้อยรวมเข้าด้วยกันเรียงราย
อยู่หลังต้นปีบสูงตระหง่านที่มีร่มใบแผ่คุ้มเป็นบริเวณกว้าง ที่โคนต้นมีดอกสีนวล
ร่วงพรายเกลื่อนลานกว้าง สายลมโชยเอื่อยพัดเอากลิ่มหอมอ่อน ๆ มาให้พอชื่นใจ
ช่วยให้ความกังวลคลายไปบ้าง น่าแปลกที่สถานที่ซึ่งเจ้าตัวไม่เคยเห็นมาก่อน
กลับให้ความรู้สึกคุ้นเคยได้อย่างประหลาด
นวดลเหลียวมองรอบด้านจึงพบว่าตนเองกำลังยืนอยู่บนศาลาริมแม่น้ำสายกว้าง
ที่ทอดยาวไปจนสุดคุ้งน้ำ ใบหน้าหล่อเหลาระบายยิ้มบางเมื่อนึกได้ว่าสถานที่นี้
อยู่ในความฝันพลันนึกถึงใครคนหนึ่งที่ร่ำไห้ปิ่มว่าจะขาดใจอยู่ในศาลาแห่งนี้
ก่อนสีหน้าจะสลดลงเพราะอารมณ์วูบไหว นึกสงสารคนคนนั้นจับใจทั้งที่ไม่รู้สาเหตุ
จึงตัดสินใจก้าวออกจากศาลาเพื่อตามหาใครคนนั้น
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
(http://img96.imageshack.us/img96/8170/41166770.jpg)
พาดหัวหนังสือพิมพ์ฉบับเช้าดึงความสนใจจากสายตาของคุณหญิงอรชุมาได้ในทันที
มือบอบบางรีบเปิดอ่านเนื้อหาด้านใน ด้วยห่วงว่าจะพาดพึงถึงคนที่เกี่ยวข้อง
ก่อนตาคู่เรียวจะเบิกกว้างกับบุคคลในข่าวซึ่งอยู่ในสถานะว่าที่ลูกสะใภ้
"คุณชายคะ~ คุณชาย!!" คุณหญิงอรชุมาร้องเรียกสามีเสียงดังด้วยความตกใจ
พลางกระวีกระวาดรีบกลับขึ้นบันไดไปยังห้องส่วนตัวก่อนจะแสดงพาดหัวตัวไม้
ให้คุณชายธีปรกรซึ่งกำลังผูกเนคไทอยู่
"มิน่าล่ะ" คุณชายธีปรกรเปรยกับตัวเองพลางนึกถึงเหตุที่หลวงพี่ขอตัวลูกชายไว้
"คุณชาย ไปหาตาเทพกันเถอะ" คุณหญิงอรชุมาบอกรัวพลางกึ่งลากกึ่งจูงสามีออก
จากห้องก่อนที่คุณชายธีปรกรจะใช้โทรศัพท์ติดต่อกับเลขาเพื่อสั่งงานแล้วพาภรรยา
ออกเดินทางไปสุพรรณบุรีทันที
ไม่ถึง 2 ชั่วโมงรถยนต์ซีดานสีบรอนซ์เงินเข้าจอดที่หน้าเรือนไม้ในเขตสังฆาวาส
ก่อนคุณชายธีปรกรจะก้าวตามคุณหญิงอรชุมาซึ่งเร่งรีบลงจากรถแล่นไปที่หัวกระได
"สำรวมหน่อยคุณหญิง" คุณชายธีปรกรบอกเตือนพลางรั้งข้อมือภรรยาก่อนจะเป็นฝ่าย
ก้าวนำขึ้นบันไดกุฏิ
"นมัสการครับหลวงพี่"
"นมัสการค่ะท่าน"
คุณชายธีปรกรและภรรยาทักทายพร้อมกับก้มกราบตามประเพณีก่อนที่คุณหญิง
จะสอดส่ายสายตามองหาลูกชายหัวแก้วหัวแหวนก่อนจะทักถามกับภิกษุชรา
"ตาเทพไปไหนซะล่ะเจ้าคะ"
"อาตมาให้ไปนั่งสมาธิอยู่ที่โบสถ์" ภิกษุชราตอบพร้อมรอยยิ้มบาง
"ชั้นอิฉันขอตัวไปตามลูกก่อนนะเจ้าคะ" คุณหญิงอรชุมาบอกพลางตั้งท่าจะลุก
"รอที่นี่แหละ เจ้าเทพกำลังมา" ภิกษุชราบอกทัดทาน
คุณหญิงอรชุมาจำต้องนั่งรออย่างเสียมิได้ทั้งที่ร้อนอกร้อนใจอยากจะแล่นไปแจ้งข่าว
ครั้นกำลังชะเง้อคอหาเทพกานต์ก็ก้าวขึ้นมาบนกุฏิ
"สวัสดีครับคุณพ่อ คุณแม่ นี่คิดถึงผมขนาดมาหาแต่เช้าเลยเหรอครับ"
เทพกานต์ทักทายพร้อมกับประนมมือไหว้บุพการีก่อนสัพพะยอกพลางยกยิ้ม
"ตาเทพ ทำใจดี ๆ นะ แม่มีข่าวจะบอก" คุณหญิงอรชุมาบอกเตือนลูกชายด้วยท่าทาง
จริงจังพลางจ้องมองใบหน้าฉายแววกังวลของเทพกานต์ด้วยความห่วงใย
"มีอะไรครับคุณแม่" เทพกานต์ทักถามอย่างสงสัยใคร่รู้
คุณหญิงอรชุมาไม่กล้าบอกไปตามตรงจึงเลือกที่จะยื่นหนังสือพิมพ์ที่ถือติดมือมาด้วย
ส่งให้ลูกชาย
ตาคมมองหัวข่าวที่ปรากฏแก่สายตาก่อนที่เทพกานต์จะนิ่งค้างด้วยความรู้สึก
ที่ยากเกินบรรยาย ความคิดมากมายวิ่งวนอยู่ในสมอง ทั้งตกใจ ห่วงใย กังวล สงสาร
สับสนปนเปกันไปทั่ว
"สติ" ภิกษุชราเปรยเสียงเรียบพลางจ้องสบตาหลานชายพร้อมกับระบายยิ้มบางให้
เพียงเท่านี้เทพกานต์ก็คลายความรู้สึกทั้งหมด ชายหนุ่มนิ่งเงียบด้วยจิตใจสงบ
ก่อนกล่าวคำที่ทำให้คุณชายทีปรกรกับคุณหญิงอรชุมาถึงกับอึ้งไปตาม ๆ กัน
"หลวงลุงครับ ผมอยากบวช"
"ตาเทพ!!" สองสามีภรรยาหลุดร้องออกมาพร้อมกันพลางจ้องมองลูกชายไม่วางตา
"นะครับคุณพ่อ คุณแม่" เทพกานต์ร้องขอบุพการีให้ยอมรับการตัดสินใจของเขา
"แต่แม่..." คุณหญิงอรชุมาตั้งท่าค้าน
"ตามใจลูกเถอะนะคุณหญิง" คุณชายธีปรกรพูดขัดคำค้านของภรรยาพลางยื่นมือ
ไปกุมมือบางเพื่อให้กำลังใจ
"ขอบคุณนะครับที่คุณพ่อ คุณแม่เข้าใจผม"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ร่างบอบบางบนเตียงคนไข้ที่มีผ้าพันแผลพันอยู่รอบศีรษะ และบริเวณต่าง ๆ
ของร่างกาย นอนนิ่งไม่ไหวติงเปลือกตาบางปิดสนิดราวกับไร้ชีวิต ลมหายใจรวยริน
ที่ใช้อากาศจากเครื่องช่วยหายใจกับจังหวะการเต้นของหัวใจที่ปรากฏบนจอมอนิเตอร์
คือเครื่องบ่งชี้ว่าร่างนี้ยังไม่หมดลมหายใจ เครื่องมือทางการแพทย์มากมาย
ที่เชื่อมต่อกับร่างกายของเธอเพื่อยื้อชีวิตเป็นคำขอจากมารดา
แม้นจะมีโอกาสเพียงน้อยนิดแต่คุณหญิงเปรมสิณีก็พร้อมจะทุ่มทุกอย่างเพื่อให้ลูกสาว
ที่เป้ฯแก้วตาดวงใจกลับมา
"หมออยากให้ญาติทำใจเอาไว้บ้าง เพราะอาการของคนไข้สาหัสมาก ถึงจะยื้อชีวิต
ไว้ได้ แต่หมอก็ยังไม่รับรองว่า เธอจะฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่ หรือต่อให้ฟื้นขึ้นมาได้
ก็ไม่แน่ว่าร่างกายจะใช้งานได้ตามปรกติ" แพทย์เจ้าของไข้แจ้งกับมารดาของผู้ป่วย
ด้วยสีหน้ากังวล
คุณหญิงเปรมสิณีทรุดฮวบลงทันทีที่ได้ฟังคำของคุณหมอ
ยังดีที่สามียังมีสติจะประคองเอาไว้ได้
ทินกรค่อย ๆ พยุงภรรยาให้นั่งบนเก้าอี้หน้าห้อง ไอ.ซี.ยู. พลางกอดปลอบแต่ก็ไม่อาจ
เอื้อนเอ่ยคำใดได้เพราะเขาเองก็ทุกข์ร้อนใจไม่ต่างจากภรรยา
ทิพานันท์คือทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลรัชนีรมณ์หากต้องตกอยู่ในสภาพดังกล่าว
ผู้เป็นพ่อแม่มีหรือจะไม่ทุกข์ร้อน
"หมอขอตัวไปดูคนไข้รายอื่นก่อนนะครับ" แพทย็เจ้าของไข้กล่าวลาตามมารยาท
ก่อนจะปลีกตัวไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อไป
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
พระฐานวโร ภิกษุใหม่ในจีวรสีกลักก้าวตามภิกษุชราข้ามธรณีประตูโบสถ์ปูนปั้น
ด้วยกริยาสำรวมตามแบบฉบับสงฆ์พึงกระทำ
"ท่านอยากถามอะไรก็ถามมา" ภิกษุชราเอื้อนเอ่ยสิ่งที่หยั่งรู้ในจิตใจของอีกฝ่าย
ใบหน้าอิ่มบุญระบายยิ้มบางให้อย่างเมตตา
"วันสองวันมานี้ กระผมฝันแปลก ๆ จึงอยากขอคำชี้แนะจากหลวงลุงครับ" ภิกษุหนุ่ม
ร้องขอตามประสงค์
"สิ่งทีท่านเห็นไม่ใช่ความฝัน นั่นคือภพก่อนหน้าที่ท่านจะมาเกิด" ภิกษุชราชี้แจงคร่าว ๆ
"แล้วเหตุใดกระผมจึงได้เห็นอดีตชาติเล่าขอรับ" ภิกษุหนุ่มขอคำอธิบายเพิ่มเติม
"เพราะคนที่เขารอท่านอยู่ กำลังเรียกหา อาตมาก็อยากถามว่าท่านพร้อมจะพบเขารึยัง"
ภิกษุชราตอบก่อนถามกลับ
"เขาเป็นใครรึขอรับ แล้วกระผมจะพบเขาได้อย่างไร" ภิกษุหนุ่มถามสิ่งที่สงสัย
"เขาคือคนที่ยึดมั่นสัญญาที่ท่านให้ไว้ ยึดมั่นถือมั่นจนเกินไป จึงต้องจบชีวิตลง
ทั้งภพก่อน และปัจจุบัน ไม่สิบัดนี้เป็นอดีตทั้งสองภพ ถ้าท่านพร้อมจะพบกับเขา
ก็จงเข้ากรรมฐาน แล้วอาตมาจะนำทางไป" ภิกษุชราบอกเท่าที่บอกได้ ก่อนจะก้าวไป
นั่งขัดสมาธลงตรงหน้าพระประทาน
พระฐานวโรปฏิบัติตามภิกษุชรา ปล่อยจิตให้ว่างเพื่อเข้าสู่สมาธิเจริญวิปัสนากรรมฐาน
จนเมื่อจิตสงบนิ่งจึงพบว่าตนเองกำลังล่องลอยออกจากกายหยาบมายืนเคียงข้างกายทิพย์
ของภิกษุชรา แต่สถานที่ที่เห็นกลับมิใช่ในอุโบสถ
"อาตมาพาท่านมาได้แค่นี้ ผู้ที่ต้องการพบท่านกำลังวนเวียนตามหาตัวตนของเขา
ในภพก่อน มีแต่ท่านที่จะปลดปล่อยเขาได้" ภิกษุชราบอกเสียงเรียบ
"กระผมไม่เข้าใจอยู่ดี กระผมจะช่วยเขาได้อย่างไร ในเมื่อตัวกระผมเอง ยังไม่แจ้ง
อดีตชาติเป็นเช่นไร สัญญาใดที่ผูกพันเขาไว้ ได้โปรดเถอะขอรับหลวงลุง
ขอให้กระผมได้รับรู้เรื่องราวในภพก่อนได้หรือไม่ขอรับ" ฐานวโรร้องขอความกระจ่าง
"ท่านเพียงขึ้นไปบนเรือนหลังใหญ่ แล้วจะแจ้งเอง" ภิกษุชราบอกใบ้ก่อนจะปล่อย
กายทิพย์กลับเข้ากายหยาบของท่าน
ฐานวโรอยากจะทัดทานก็ไม่ทันเสียแล้ว จึงทำได้เพียงปฏิบัตตามคำชี้แนะของภิกษุชรา
เพียงมุ่งสมาธิไปที่เรือนหลังใหญ่กายทิพย์ก็ไปปรากฏที่บนชานเรือน
เสียงดนตรีก้องกังวานทั่วลานกว้างขณะที่วงปี่พาทย์เครื่องใหญ่บรรเลงประกอบ
นาฏลีลาที่นางละครร่างบางร่ายรำไปตามท้องเรื่องของ พระสุธนต์ มโนราห์
ในตอนที่นางมโรราห์บูชายันต์เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์
ชายหนุ่มหน้าตาคมคายที่นั่งอยู่บนศาลากำลังเพลิดเพลินกับการแสดงเบื้องหน้า
ตาคู่เรียวเฝ้าพิจารณาการเคลื่อนไหวที่อ่อนช้อยของนางรำร่างบางอย่างหลงใหล
ร่างอรชรอ่อนหวานในเครื่องทรงปักดิ้นงามพราวระยิบระยับล้อแสงไฟ
วงแขนยกตั้งจับจีบนิ้วกรีดกรายช้า ๆ ตามจังหวะท่วงทำนองของเพลงอ้อยอิ่ง
วงหน้านวลกระจ่างส่งยิ้มพราย ผิวขาวนวลละเอียดผุดผ่องยามต้องแสงไฟ
ยิ่งมองยิ่งตรึงใจยิ่งนัก เสียงเพลงระรัวกระชั้นถี่ขึ้นก่อนร่างบางจะเร่งเยื้องย่าง
ร่ายรำ ชายหนุ่มเฝ้าชะเง้อแลตามร่างนางละครที่ซอยเท้ากลับเข้าหลังฉากไป
ภาพอดีตฉายขึ้นเป็นเงาลางไม่ต่างจากกายทิพย์ของภิกษุหนุ่ม กระนั้น ฐานวโร
ก็ประจักษ์ได้ชัดเจน ชายหนุ่มหน้าตาคมคายที่นั่งอยู่บนศาลาคือตัวเขาไม่ผิดแน่
แล้วนางรำนั่นเล่า ฐานวโรนึกคิดเพียงครู่ก็ปรากฏภาพใบหน้าที่คุ้นเคยซ้อนทับขึ้นมา
แทนที่ใบหน้าของนางรำ 'สติ' ภิกษุหนุ่มเตือนตนเองมิให้อารมณ์อยู่เหนือสมาธิ
เมื่อปรากฏภาพการสังวาสในอดีตชาติขณะที่กายทิพย์ไปปรากฏในห้องห้องหนึ่ง
ที่มีเตียงสี่เสาซึ่งมีมุ้งโปร่งลูกไม้แบบคลุม เพดานมุ้งเป็นแบบสี่เหลี่ยมผูกโบว์รวบไว้
ที่เสาทั้งสี่ มีระบายที่ขอบเพดานมุ้งโดยรอบ ก่อนจะพากายทิพย์ของตนละจากภาพนั้น
ขัดข้องต้องห่างหาย จำจรไป ไกลจากนวล
โศกเศร้า เฝ้ากำสรวญ ควรญฝากเจ้า เฝ้ารอคอย
จำใจจรจากเจ้า นวลใย
ใจจึ่งเฝ้าร่ำไห้ ร่ำหวน
จรจากห่างนวลไป ใจห่วง ดวงแด
จากพี่หมายฝากเฝ้า สู่เจ้าคืนหา
กาพห่อโคลงที่ฐานวโรได้เห็นก่อนเจ้าคุณเทพจะม้วนกระดาษแล้วบรรจงผูกเชือก
ทำให้ภิกษุหนุ่มเข้าใจถึงคำมั่นสัญญาในอดีตชาติ ก่อนที่เสียงร้องไห้คร่ำครวญ
จะดึงให้กายทิพย์ของฐานวโรไปปรากฏที่ศาลาริมน้ำ
ภาพชายคนหนึ่งผู้มีเรือนร่างบอบบางประหนึ่งหญิงสาว สวมผ่านุ่งสีสดจับจีบหน้านาง
ห่มร่างบางด้วยสไบประดับลวดลายดอกไม้เล็ก ๆ ประปรายทับผ้าแถบสีขาวนวล
เขาคนนั้นเหม่อมองสายน้ำกว้างเบื้องหน้า สายตาแลออกไปเหมือนไร้ที่หมาย
เสมือนนั่งคอยใครบางคน ก่อนจะยื่นมือบางไปฉวยม้วนกระดาษเล็ก ๆ จากตั่ง
ที่ตั้งอยู่ใกล้ ๆ ขึ้นมาแนบไว้กับอกของตน ร่างนั้นค่อย ๆ สั่นไหวเพราะอาการ
สะอื้นไห้ ริมฝีปากบางระริกไหวขณะเอื้อนเอ่ยคำพูดบางอย่างออกมาเพียงเบา ๆ
หยาดน้ำหลั่งรินออกมาเป็นสายจากนัยน์ตาสวยคู่สวย หยาดหยดอาบแก้ม
ขาวนวลจนเปียกชุ่มประหนึ่งว่าความทุกข์ที่เกาะกุมอยู่ในใจจะไม่มีวันจางหาย
ไปได้อีกแล้ว ร่างบางสั่นสะท้านเป็นเท่าทวี หอบหายใจจนตัวโยนและกรีดเสียง
อันน่าสะพรึงหวีดดังก้องคุ้งน้ำ ก่อนจิตวิญญาณจะแตกดับ
ภาพที่ปรากฏต่อหน้าทำให้ภิกษุหนุ่มทอดอาลัยอย่างสังเวช ด้วยรู้ตัวแล้วว่าตนเอง
ได้สร้างบาปกรรมไว้ใหญ่หลวง คำสัญญาที่ไม่สามารถปฏิบัติได้ ดึงให้คนคนหนึ่ง
มีจิตผูกพันกระทั่งตรอมใจตายยังไม่วายตามติดมาถึงภพนี้
"เพราะแบบนี้ ผมถึงได้รอคอยจนพบ... ท่าน" นวดลบอกเสียงเครือ รู้สึกกระอักกระอ่วน
กับการที่จะต้องเรียกอีกฝ่ายในสถานะที่เปลี่ยนไป ขาเรียวก้าวเข้าไปใกล้ก่อนจะผงะ
และทรุดลงก่อนจะถึงกายทิพย์ของภิกษุหนุ่ม ดวงตาสีราตรีเบิกกว้างด้วยรู้แล้วว่า
ตนเองไม่สามารถเข้าใกล้ เพิ่งรู้ตัวว่าบัดนี้เขาเป็นเพียงวิญญาณ ด้วยร่างกายของตน
โปร่งแสงไม่ต่างจากกายทิพย์ของร่างตรงหน้า หากแต่ปราศจากรัศมีเรืองรองที่ห่อหุ้ม
อยู่รอบ ๆ กายทิพย์เฉกเช่นภิกษุหนุ่ม หยดน้ำใสเอ่อท้นขึ้นมาจับหัวตาเรียว
ก่อนจะหยาดหยดอาบผิวแก้มที่โปร่งใส
"อย่าร้องไห้อีกเลยนะ โยมทนทุกข์มามากแล้ว อย่าให้อาตมาต้องบาปหนาไปกว่านี้เลย
โยม ทั้งนิวและนวลต่างก็ต้องทุกข์ทรมานเพราะคำสัญญาของอาตมาเป็นสาเหตุ
บัดนี้ อาตมาขอคืนคำโยมจงรับใจของโยมคืนไปด้วย อาตมาขออโหสิกรรมกับสิ่งที่
ทำให้โยมต้องเป็นทุกข์ ส่วนทุกข์ที่โยมกระทำไว้ อาตมาก็อโหสิกรรมให้โยมแล้ว
อาตมาขออวยพรให้โยมไปสู่สุขติเทอญ" ฐานวโรปลอบดวงวิญญาณที่ทุกข์ทน
ก่อนที่นวดลจะก้มกราบทั้งน้ำตาแล้วเลือนหายไปต่อหน้ากายทิพย์ของภิกษุหนุ่ม
ตามด้วยกายทิพย์ของฐานวโรที่อันตรธานไปจากสถานที่ซึ่งผูกกรรมกันมาแต่อดีต
_______________________________________________________________
Talk:
ยอมแล้วจ้า อย่าก่นด่า อีป้าแก่ ๆ กันอีกเลยนะคะ แก้แล้วแก้อีกกว่าจะจบได้
คิดซะว่า อ่านนิยายธรรมะ ก็แล้วกันนะ ถือเป็นการขัดเกลากิเลศกันไปในตัว
เพราะเรื่องนี้ไม่มี NC ไม่มีอะไรให้จิ้น แถมมีวิญญาณมาปรากฏให้ได้เสียวแทน
แถมโพสตี 3 อีกต่างหาก ใครรออ่านก็ฝันดีนะคะ ชะแว๊บ วิ่งหนีหลบตรีน รีดเดอร์
(คนอ่าน) ไปก่อนนะจ๊ะ ไว้มีเรื่องใหม่เมื่อไหร่ จะมาเขียน (เข็น) มาให้อ่านที่นี่(ทู้นี้)
ในโอกาสต่อไป
ป.ลิง จะเม้นท์อะไรก็เม้นมาห้ามด่า ห้ามเขวี้ยงอะไรมาใส่ หรือเอาอะไรมาแหย่ตรูด
กร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาก
-
ไม่ด่าหรอกป้าแต่จะยกนิ้วให้
o13
ถึงจะจบไม่สมหวัง
แต่ก็เข้าใจสัจธรรม
หวังว่าภพใหม่นิวจะเกิดใหม่และได้เจอกับสิ่งดีๆ
อย่ามาเจอกับเทพอีกเลย
แค่นี้ก็เจ็บปวดเกินพอแล้ว
มีรักใหม่กับคนที่รักจริงสักครั้ง
:กอด1:
ขอบคุณค่ะป้าที่มาต่อตอนจบให้
+1 เป็นกำลังใจให้เสมอจ้า
-
ชิๆป้าไม่รักกันจริงเรื่องแค่นี้ก็ไม่ทำให้สมหวัง :L1:
-
ก็จบสมเหตุสมผลแล้วล่ะค่ะ
เพียงแต่ว่า นุ่นจะรู้สึกแย่มากถ้าพี่เทพแกไม่ต้องชดใช้กรรมในการคืนคำสัญญา
ไม่รู้สิคะ อีกฝ่ายหนึ่งรอเนิ่นนานข้ามภพข้ามชาติ
แต่อีกฝ่ายไม่รู้ไม่เห็น ไม่มีความทรมานใดมาแผ้วพาน
แถมพอมาได้เห็นดันอยู่ในเพศบรรพชิต ให้ฝ่ายที่รอไม่สามารถแม้จะตัดพ้อต่อว่า
การรอร้อยปีสิ่งตอบแทนคือการขอให้รับหัวใจและความรู้สึกทั้งหมดคืนไป
ถึงมันจะช่วยปลดปล่อยดวงวิญญาณของฝ่ายรอ
แต่นุ่นก็เจ็บจังเลยค่ะพี่พีนัท นุ่นว่าการรอคอยมันทรมานมาก
สรุปว่าตลอดมาที่พี่เทพแกรู้สึกกับนวลมันแค่ความหลงใหลชั่วครั้งชั่วคราว
ในขณะที่นวลนั้นคิดไปไกล รักที่มีมอบให้ทั้งหมดอยู่ข้างเดียว
โอย.......เจ็บ
ขอบคุณนะคะ รับบวกไปโลด จุ๊บๆๆๆๆๆกอดๆๆๆๆๆ
ปล.เนื้อเรื่องต่อจากนี้ในสมองน้อยๆของนุ่นคือ ถึงจะลาสิกขาหรือไม่ จะชาตินี้หรือชาติต่อไป
พี่เทพจะต้องรอคอยความรักที่ไม่มีวันเป็นจริง รออยู่อย่างนั้น ไม่มีวันสมหวังจนกว่าจะทุกข์ทนได้เท่าที่นวลเคยเป็นค่ะ
-
เข้าใจ แต่ไม่ถูกใจ :laugh:
+1
-
ว่าแล้ว ว่าตอนจบต้องออกแนวไม่สมหวัง :เฮ้อ:
แต่ก็แอบสงสารนิวอะ
รอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอ แต่ก็ไม่สมหวังซักกะที
ถ้านิวได้เกิดอีก ก็อยากให้เค้าได้เจอกับคนที่รักเค้าจริงๆ บ้างอะไรบ้าง
เอาเป็นว่า ขอตอนพิเศษเลยละกันนะป้านะ :laugh: :laugh:
-
ป้าอ่ะ บอกว่าสงสารนิว สงสารนิว
ขอตัวร้องไห้
-
ขอบคุณค่ะป้าถั่ว แต่สงสารน้องนิวมั่กๆๆๆๆ
-
ปวดใจกว่าน้องโยอีกนะป้า อิอิ
รู้สึกได้ถึงความร้าวรานของคนที่รอ
กลอนเพราะมาก
มีคนแซวผมด้วยล่ะว่าป้ากับหลาน จบแบบตัดฉึบๆ อิอิ
ไม่เนอะ เราคัดกรองมาอย่างด เหอๆๆ
เป็นกำลังใจให้ป้า ครับ รักเสมอ :L2: :L2:
+1
-
น้องทักว่าที่ร้องนี่ปวดท้องหรือ
ก็เพราะนิยายป้านี่ละ จบดี สุดท้ายคำสัญญา เมื่อจบก็จบกัน สงสารนิว
-
กำลังจะกลับบ้าน เดี๋ยวถึงจะมาตอบเม้นท์นะคะ
ว่าแต่ว่า หวังว่าคงจะไม่ทำให้ใครอ่านแล้วปวดตับเนอะ 555
ถึงแล้วโดยสวัสดิภาพ 555
ปวดใจกว่าน้องโยอีกนะป้า อิอิ
รู้สึกได้ถึงความร้าวรานของคนที่รอ
กลอนเพราะมาก
มีคนแซวผมด้วยล่ะว่าป้ากับหลาน จบแบบตัดฉึบๆ อิอิ
ไม่เนอะ เราคัดกรองมาอย่างดี เหอๆๆ
เป็นกำลังใจให้ป้า ครับ รักเสมอ :L2: :L2:
+1
ไม่ได้ตัดจบสักหน่อย แต่บอกไปแล้วนิหน่าว่า 8 ตอนจบ 555
แต่แต่งแบบนี้เล่นเอาเหนื่อย ลบแทบตาย เขียนแทบตาย กว่าจะได้ดังใจ
น้องทักว่าที่ร้องนี่ปวดท้องหรือ
ก็เพราะนิยายป้านี่ละ จบดี สุดท้ายคำสัญญา เมื่อจบก็จบกัน สงสารนิว
โอ๋ น่าสงสารเนอะ อย่าร้องไห้เลยนะคะ เรื่องต่อไป แบบหวาน ๆ
กำลังจะมาเยือนแต่ไม่รู้จะหวานได้เท่าของหนูนุ่นไหมนะ 555
ว่าแล้ว ว่าตอนจบต้องออกแนวไม่สมหวัง :เฮ้อ:
แต่ก็แอบสงสารนิวอะ
รอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอ แต่ก็ไม่สมหวังซักกะที
ถ้านิวได้เกิดอีก ก็อยากให้เค้าได้เจอกับคนที่รักเค้าจริงๆ บ้างอะไรบ้าง
เอาเป็นว่า ขอตอนพิเศษเลยละกันนะป้านะ :laugh: :laugh:
ตายจากกันไปแล้วยังจะขอตอนพิเศษอีกเหรอคนเรา 555
ป้าอ่ะ บอกว่าสงสารนิว สงสารนิว
ขอตัวร้องไห้
โอ๋ ๆๆๆ อย่าร้องนะคนดี ถือว่าหมดเวรกรรมต่อกันดีกว่าเนอะ 555
ขอบคุณค่ะป้าถั่ว แต่สงสารน้องนิวมั่กๆๆๆๆ
สงสารนิวแล้วไม่สงสารเค้าเหรอ ตะเอง 555
เข้าใจ แต่ไม่ถูกใจ :laugh:
+1
ทำใจ และ ขอบใจที่ + แต่เค้าเริ่มถูกใจตะเองแล้วนะ ทำไงดี 555
ไม่ด่าหรอกป้าแต่จะยกนิ้วให้
o13
ถึงจะจบไม่สมหวัง
แต่ก็เข้าใจสัจธรรม
หวังว่าภพใหม่นิวจะเกิดใหม่และได้เจอกับสิ่งดีๆ
อย่ามาเจอกับเทพอีกเลย
แค่นี้ก็เจ็บปวดเกินพอแล้ว
มีรักใหม่กับคนที่รักจริงสักครั้ง
:กอด1:
ขอบคุณค่ะป้าที่มาต่อตอนจบให้
+1 เป็นกำลังใจให้เสมอจ้า
พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ "ที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์"
แต่คงไม่มีใครอยู่ได้โดยปราศจากความรัก ขอบคุณวี ที่ตามมาอ่านจบจบนะคะ
ก็จบสมเหตุสมผลแล้วล่ะค่ะ
เพียงแต่ว่า นุ่นจะรู้สึกแย่มากถ้าพี่เทพแกไม่ต้องชดใช้กรรมในการคืนคำสัญญา
ไม่รู้สิคะ อีกฝ่ายหนึ่งรอเนิ่นนานข้ามภพข้ามชาติ
แต่อีกฝ่ายไม่รู้ไม่เห็น ไม่มีความทรมานใดมาแผ้วพาน
แถมพอมาได้เห็นดันอยู่ในเพศบรรพชิต ให้ฝ่ายที่รอไม่สามารถแม้จะตัดพ้อต่อว่า
การรอร้อยปีสิ่งตอบแทนคือการขอให้รับหัวใจและความรู้สึกทั้งหมดคืนไป
ถึงมันจะช่วยปลดปล่อยดวงวิญญาณของฝ่ายรอ
แต่นุ่นก็เจ็บจังเลยค่ะพี่พีนัท นุ่นว่าการรอคอยมันทรมานมาก
สรุปว่าตลอดมาที่พี่เทพแกรู้สึกกับนวลมันแค่ความหลงใหลชั่วครั้งชั่วคราว
ในขณะที่นวลนั้นคิดไปไกล รักที่มีมอบให้ทั้งหมดอยู่ข้างเดียว
โอย.......เจ็บ
ขอบคุณนะคะ รับบวกไปโลด จุ๊บๆๆๆๆๆกอดๆๆๆๆๆ
ปล.เนื้อเรื่องต่อจากนี้ในสมองน้อยๆของนุ่นคือ ถึงจะลาสิกขาหรือไม่ จะชาตินี้หรือชาติต่อไป
พี่เทพจะต้องรอคอยความรักที่ไม่มีวันเป็นจริง รออยู่อย่างนั้น ไม่มีวันสมหวังจนกว่าจะทุกข์ทนได้เท่าที่นวลเคยเป็นค่ะ
แรก ๆ เหมือนว่านุ่นจะยอมรับกับบทสรุปของเรื่อง ไป ๆ มา ๆ อินเหรอตะเอง 555
ท่าทางจะฝังใจมากแทนนิว(รึเป่า)
ชิๆป้าไม่รักกันจริงเรื่องแค่นี้ก็ไม่ทำให้สมหวัง :L1:
คนเราก็ต้องมีผิดหวังกันบ้างดี ชีวิตจะได้มีรสช่าติ 555
+1 ทุกคอมเม้นค่ะ
-
สงสารนิว อะ อยากจะร้องให้
-
:เฮ้อ:ไม่มีไรจะพูดแต่ความรู้สึกเหมือนคุณนุ่น เพราะไม่เห็นว่านายเทพต้องชดใช้อารายเลย :serius2:
เป็นเขานะ คงแรงส์กว่านิวหลายเท่าจองเวรแม่งทุกชาติไป :m31:ฉันไม่สุขไม่เป็นไร แต่คนอื่นก็ห้ามสุขด้วยเช่นกัน :fire:
-
^
^
^
รีนี้ท่าจะเคืองอีตาเทพมากเนอะ
ในมุมมองของป้า เค้ารู้ตัวแล้ว และยอมรับในสิ่งผิดพลาดไปแล้ว
หมดเวรกรรมต่อกันไป ถือว่าเวลาของทั้งคู่หมดลงไปแล้ว
พอแค่นี้จะได้ไม่ต้องตามมาชดใช้สิ่งที่ติดค้างงต่อกันไป
ความพยาบาทไม่เคยทำให้ใครได้รับความสุขได้แม้แต่ผู้ที่พยาบาทเอง
-
ป้านางเอกสุดๆ ฮ่าๆๆ
-
ป้านางเอกสุดๆ ฮ่าๆๆ
ปกติชอบบทนาง(ดาว)ยั่วมากกว่า
เพราะจะได้กินพระเอกก่อนนางเอกเสมอ ๆ
(พระเอกในใต้หล้าเสร็จตรู)555
-
จะเอาตอนพิเศษได้ไหมนี่
-
รออ่านเรื่อง(สั้น) เรื่องใหม่ง่ายกว่า คาดว่า
หวาน ๆ มัน ๆ ฮา ๆ จะมาวันอาทิตย์ หลัง B&L ตอนปกติ วันเสาร์ เน้อ...
-
http://www.youtube.com/v/aBGl68vxlts?fs=1&hl=en_US&color1=0x402061&color2=0x9461ca
เรื่อง "คำตอบของหัวใจคือความรัก" ตอนที่ 1
ดั่งเหมือน ใจจวน ขาดลง ทุกที เมื่อรู้ เวลา ที่มี ใกล้หมดลงไป
ลึก ชั่วราตรี วันพรุ่งนี้ ต้องห่าง กันไกล ร้าง ห่างไป ไม่คืน มา
อยากขอ มองเธอ ให้นาน แสนนาน อยากซบ อิงพิง กายกัน จดจำ ตรึงตรา
ใช้ ทุกทุก นาที ก่อนที่สอง เราจะ ร่ำลา ใช้เวลา ที่ยัง เหลืออยู่
จะเก็บ เอาวัน เวลา ดีดี ที่เรา มีกัน ไว้ เติมคืน และวัน ยามไม่ มีเธอ
จะเก็บ ไอรัก ที่เรา ยังมี ต่อกัน ค่ำนี้ ไว้ เติมใจ ยามเธอ ห่างไกล
จากนี้ ไปนาน ผ่านเดือน พ้นปี อีกร้อย พันคืน ที่มี ก็คง เดียวดาย
ขอ ไว้แค่ คืนเดียว ที่จะฝัง ตรึงใน หัวใจ เพราะ เป็นคืน สุดท้าย ของเรา
จะเก็บ เอาวัน เวลา ดีดี ที่เรา มีกัน ไว้ เติมคืน และวัน ยามไม่ มีเธอ
จะเก็บ ไอรัก ที่เรา ยังมี ต่อกัน ค่ำนี้ ไว้ เติมใจ ยามเธอ ห่างไกล
...จากนี้ ไปนาน ผ่านเดือน พ้นปี อีกร้อย พันคืน ที่มี ก็คง เดียวดาย
ขอ ไว้แค่ คืนเดียว ที่จะฝัง ตรึงใน หัวใจ เพราะ เป็นคืน สุดท้าย ของเรา
....เพราะ เป็นคืน สุดท้าย ของเรา
เพลงคืนสุดท้าย มันเป็นแค่เพลง ๆ เดียว ที่ผมอยากเปิดฟังในคืนนี้
เป็นแค่เพลง ๆ เดียวที่ผมอยากได้ยินจริง ๆ เพราะว่า
เมื่อคืนที่ผ่านมามันคงเป็นแค่คืนสุดท้ายของทั้งผมและเค้า
คืนสุดท้ายของสองเราที่จะได้อยู่ด้วยกัน ต่อจากนี้ คำว่า "เรา" จะไม่มีอีกแล้ว
ต่อไปจากนี้มันคงไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว...
ถ้าจะถามหาเหตุผลว่าทำไม เรา จะต้องต่างคนต่างไป
เราจะอยู่อย่างนี้เหมือนเดิมต่อไปได้ไหม
เหมือนที่เคยอยู่เคียงข้างกันมา 7 ปี คอยประคับประคองคอยช่วยเหลือกัน
ผมจะเกาหลังให้เค้าเหมือนที่เคยทำ
เขาจะกอดผมยามที่ผมล้าและเริ่มไร้เรี่ยวแรง
อ้อมกอดอบอุ่นที่ผมเคยได้รับ ไออุ่นนั้นจะขาดหายไป
ต่อไปนี้คงไม่มีอีกแล้วจริง ๆ สินะ
เมื่อคืนคงเป็นคืนสุดท้าย สำหรับคำว่า "เรา" สำหรับคนสองคน
ในเมื่อเค้าเลือกที่จะเดินจากไป
แล้วผมคงต้องทำใจและยอมรับมัน
ผมเองก็คงต้องพร้อมที่จะก้าวต่อไปให้ได้เช่นกัน
ก้าวต่อไปโดยไม่จำเป็นจะต้องมีเค้า
มันอาจจะเจ็บ จะปวดไปบ้าง เพราะในหัวอกของผม
มันมีหัวใจดวงน้อย ๆ หัวใจดวงนี้มันมีเลือดมีเนื้อ
กาลเวลาอาจจะช่วยเยียวยาและรักษามันให้หายดี
แค่เพียงต้องฝืนทำใจในตอนนี้เท่านั้นเอง
แต่แล้วในที่สุดมันก็คงจะหายดีและลืมเค้าได้
ขอบคุณมาก ขอบคุณที่คุณเคยรักผม
ขอบคุณที่ผมเคยเป็นคนสำคัญในหัวใจของคุณ
ขอบคุณที่อยู่เคียงข้างกันมาตลอด
ขอบคุณอ้อมกอดและไออุ่นที่เคยให้กับผม
ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณเคยทำ
และขอบคุณที่คุณเลือกที่จะเดินไปจากชีวิตของผม
ขอบคุณมากจริง ๆ .......................โน่............................
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
'กริ๊ง~~~~~~~~~~~~' เสียงนาฬิกาปลุกแผดแสียงสนั่น
"โน่ ตื่นไปอาบน้ำ เดี๋ยวก็ไปทำงานสายหรอก" ผมเผลอร้องปลุกคนที่ผมนอนซุกเบียดตัว
กับอกเปลือยอุ่นกว้างนั้น ก่อนจะพลิกตัวเอื้อมมือไปกดหยุดเสียงที่แผดกวนประสาท
"พี่เป้นั่นแหละลุกก่อน ไปอาบน้ำก่อนผมเลย พี่อาบนานจะตาย ผมนอนต่อได้อีกตื่นพอดี"
เสียงตอบกลับมาที่ผมได้ยิน เออ... คือว่า... ไม่ใช่ไอ่โน่นี่หว่า
ไอ้โน่มันออกจากชีวิตกรูไปได้เกือบเดือนแล้ว
ไอ้ตัวที่ตอบมันเป็นใครว่ะ ผมรีบกระเด้งตัวลุกขึ้น ก่อนจะหันกลับไปมองคนที่เอามือ
มากอดไว้ที่เอวของผม เวรละกรู ไปหิ้วเด็กที่ไหนมานอนที่ห้องว่ะกรู
จะบ้าตาย เมื่อคืนไปเที่ยวเทคกับเด็ก ๆ ที่ออฟฟิช
แต่ก็มีพวกเด็กผู้ชายในโรงงานตามไปสมทบอีกสี่ห้าคนนี่หว่าแล้วไอ้นี่ใครว่ะ
เปิดโปงผ้าห่มนวมคิงส์ไซด์ออก ก็เห็นไอ้น้องเอกนอนยิ้มแผล่มาให้
ตายห่ะ ทั้งกรูทั้งมรึง อนาถาขนาดหนักไม่มีเสื้อผ้าใส่กันสักชิ้นเลยนะนั่น
แถมไอ้ปิกาจู้น้อยของมัน... เอ้อ...ไม่น้อยเลยมั้งนั่นน่ะ เสือกชูช่อผงกหัวโค้งคำนับกรูซะงั้น
แต่... ตอนนี้กรูพูดไม่ออกบอกไม่ถูก สปริงกระเด้งตัวเอง วิ่งพรวดเข้าห้องน้ำในบัดดล
ด้วยสถิติใหม่กินเนสบุ๊คเห็นแล้วจะอึ้งเพราะกรรมการกดปุ่มจับเวลากันไม่ทันเลยทีเดียว
วิ่งเข้าไปสงบสติได้ซักพัก พยายามเค้นรอยหยักน้อย ๆ ในสมอง ก็ยังนึกไม่ออก
ว่าไอ้เด็กบ้ามันมานอนอยู่นี่ได้ไง แถมเสือกมาทำตัวอนาถาตามกรูอีก
ถึงกรูจะชอบนอนแก้ผ้า แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องนอนแก้ผ้าพร้อมกับใครนะเฟ้ย...
คิดไปก็จะบ้าตาย ทำไมหน้ากรูมันร้อนผ่าว ๆ เหลือบตามองในกระจก
ทำไมหน้าแดงปานประหนึ่งปัดบรัชออนสีชมพูแดงทั้งหน้าเลยล่ะนี่
เอื้อมเอามือไปสำรวจอธิปไตย ก็พอจะทำให้ถอนหายใจอย่างโล่งอกได้
กรูยังไม่เสียดินแดนเว้ยถึงจะนอนแก้ผ้าพร้อมผู้ชายก็เหอะ "ห้าๆๆ" แต่จะว่าไป
ถ้าไม่พากันเมาหนัก
ก็คง ...
เออ...
เล่นไผ่กบดำกบแดง ป๊อกหลายเด้ง มีได้มีเสียกันไปแล้วมั้ง
ไม่เอาดีกว่า คิดมาก รีบอาบน้ำดีกว่า เดี๋ยวไปทำงานสายนายจะด่าเอา
"ก็อก~ ก็อก~ พี่เป้เสร็จรึยัง เอกเข้าไปอาบด้วยน่ะ" แทนที่มันจะรอคำตอบจากผม
ไอ้เด็กเวรเสือกเปิดประตูพร้อมกับเดินโทง ๆ ผงกหัวน้อย ๆ ของมันเข้ามาหาผม
ที่กำลังขยี้ฟองแชมพูบนหัวแถมยังไม่ทันจะพูดออกไป
ไอ้ตัวดีก็เข้ามาประกบด้านหลังเอื้อมมือช่วยขยี้ช่วยสระผมของผม
จนฟองฟูฟ่องขาวโพลนเต็มกะบาล แต่...
ไอ้ปิกกาจู้ที่ไม่น้อย ๆ มันดันทิ่มดันตำ เข้ากับ พื้นที่เบื้องล่างด้านหลังของผมซะด้วย
มันไม่อายผมเลยไอ้หน้าหนา แล้วคุณคิดว่าผมควรจะอายมันดีไหมล่ะ
__________________________________________________________
Talk:
เอาของใหม่มาเสริฟ ไม่รู้พอจะช่วยปลอบใจคนเป่าปี่ได้ไหม 555
เบรกอารมณ์กันสักนิด แต่มาก่อนเวลา เรื่องนี้ 3 ตอน จบ เจ้าค่ะ
ห้ามใครมาชวนเป็นเรื่องยาวเน้อ เพราะ ไอ้เรื่อง 10 ตอน จบ กำลังจะมา มาจริง ๆ
ส่วนคนอ่านคนไหนที่รู้เรื่องตอนจบของไอ้สามตอนนี้แล้ว กรุณา พลีส
อย่าเอ่ยตอนจบออกมาให้คนอ่านคนอื่นรู้เน้อ ว่าสุดท้ายเป็นยังไง 555
โดยเฉพาะแตน ลูกสาวแม่ อิๆ
รักทุกคนเสอมเจ้าค่ะ
:จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:
-
:z13:
นี่แน่ จิ้มป้าเลย
เอ ป้าน่าจะทำเป็นเรื่องยาวนา
อิอิ มีแววน่าร้ากกกก
+1 :L2:
-
ท่าทางสนุกตั้งแต่ตอนแรก
-
ถ้าจะดีเรื่องนี้ :L1:
-
ท่าจะเวิร์คนะเนี่ย :man1:
-
http://www.youtube.com/v/sv0i7Zcj2Ug?fs=1&hl=en_US"></param><param name=
เรื่อง "คำตอบของหัวใจคือความรัก" ตอนที่ 2
พวกคุณคิดถูกต้องแล้วครับ ผมไม่ได้อายมันหรอก
ก็ไอ้เรื่องทำนองนี้มันผ่านมาหลายหน ผมไม่ได้อะไรมากมาย
แค่ต้องการปกป้องเอกราชประตูชัยของผมไว้ก่อนก็เท่านั้นเอง
ก็แค่ตอนนี้ ผมไม่มีอารมณ์จะคิดเรื่องแลกเปลี่ยนสารคัดหลั่ง
เพราะ .........
เพราะ.........
ถ้าทำเรื่องพรรณนั้น ผมก็ต้องเข้างานสายสิครับท่าน
ไม่ไหวจะเคลียร์ ขี้เกียจเสียเวลาไปหาข้อแก้ตัวกับเจ้านาย
ผมหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับไอ้ตัวการที่กำลังพยายามล้วงลูกตั้งท่าจะคลุกวงใน
แต่ผมก็ไม่สามารถจะปริปากเอ่ยอะไรออกมาได้
ก็ไอ้เจ้าของปิกกาจูไม่น้อย มันดันเอาปากมาครอบปากผมไว้
แถมมันยังจะเอาชิวหาเข้ามาชวนพาเพลินภายในโพรงปากของผม
ลิ้นเปียก ๆ แฉะ ๆ ชอนไชรุกไล่เข้ามาอย่างยัดเยียด และนั่นทำให้ผม...
เอิ่ม.....
จะว่ายังไงดีล่ะ .....
เอาเป็นว่า... วูบวาบ... หวามไหว... ใช่ย่อย
จนกระทั่ง...
สองมือของผมยันแผงอกหนา ๆ ไปเต็มรัก
จนไอ้เจ้าปิกกาจูไม่น้อยที่กำลังผงกหัวทำการคาราวะเปลี่ยนทิศทางไปชี้เพดานห้อง
เพราะเจ้าของของมัน หงายเงิบลงไปนอนกับพื้นห้องน้ำ
ด้วยเสียหลักลื่นล้มจากฟองอณุละเอียดสีขาวนวลที่ไหลย้อยมาจากกบาลของผมเอง
ไอ้ตัวไม่น้อยนั่นก็เลยเปลี่ยนสถานะเป็นไส้กรอกสุกใหม่ที่เพิ่งออกจากไมโครเวฟ
นึกภาพสิครับ.....
จากไอ้ที่เต่ง ๆ อืด ๆ แต่พอถูกอากาศภายนอกเข้าหน่อย ก็ฟีบ หด และเหี่ยวลงในบัดดน
นั่นแหละครับสภาพของมัน
ผมจะทำอะไรได้ล่ะครับนอกจาก.....
ผมรีบอาบน้ำล้างเนื้อตัวหัวหูจนสะอ้านดีแล้วก็ออกไปแต่งเนื้อแต่งตัวจนเรียบร้อย
แล้วไอ้น้องเอกตัวดีก็เดินล่อนจ้อนออกมาด้วยสภาพสะอาดตา
แต่พอมันหันหลังไปคว้าผ้าเช็ดตัวเท่านั้น
คุณพระคุณเจ้า.....
โอ้ว.....
สะโพกของมัน.....
ประดับด้วยรอยแดงเป็นปื้นขนาดใหญ่ ที่ตัดกับสีผิวขาว ๆ ของมันอย่างชัดเจน
"เจ็บไหมนั่น" ผมเปรยเป็นเชิงถามเพื่อไม่ให้ห้องเงียบจนเกินไป
"จะเหลือเหรอพี่" มันตอบกลับมาพร้อมรอยยิ้มแห้ง ๆ แล้วเอี้ยวตัวก้มดูรอยแดงปื้นใหญ่
ที่ประดับอยู่บนบั้นท้ายของมันก่อนจะใช้มือคลำป้อย ๆ แล้วทำหน้าเหยเก
"ไอ้โง่ รู้ว่าเจ็บยังเสือกไปจับอีกนะ" ผมด่าอย่างนึกขันกับความฉลาดของมัน
"โถ่พี่" มันได้แต่ค่อนมาแค่นั้น แต่ผมก็พอจะรู้ว่ามันแอบด่าอยู่ในใจ
ผมเลยควานหายาทาแก้ฟกช้ำแถวหัวเตียงโยนให้มันไปก่อนจะก้าวออกจากห้อง
"ปิดห้องล็อคกุญแจให้พี่ด้วยนะ" ประโยคสุดท้ายที่ผมสั่งมันไว้ก่อนจะไปทำงาน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"หวัดดีครับพี่เป้ ทำไมมาคนเดียวล่ะ ก็เมื่อคืน..." ไอ้ตี๋ที่ไปเที่ยวด้วยกันเมื่อคืนแหกปาก
ร้องทักมาแต่ไกล ขณะที่ผมกำลังเอาบัตรพนักงานทาบลงบนเครื่องสแกน
"เออ รู้แล้วจะแหกปากถามมาทำไมวะไอ้ตี๋" ผมรีบสวนกลับไป
ก่อนที่มันจะหลุดพูดอะไรออกมามากเกินกว่าเหตุ
"ไอ้เอกไปนอนกับพี่ไม่ใช่เหรอ" ไอ้ตี๋เดินเข้ามากระซิบถามที่ข้างหูผม
"ไม่ต้องถามมากได้มั้ย เดี๋ยวมันก็ตามมา" ผมกระซิบปรามให้มันสงบปากสงบคำ
"ไม่ทันแล้วพี่ ป่านนี้ป้าเมียดแกแถลงข่าวไปทั่วโรงงานแล้ว" ไอ้ตี๋พะยักพะเยิดบอกผม
"เวรแล้วกู" ผมสบถอย่างหัวเสียนึกเคืองตัวเองว่าไม่น่าจะลากยัยป้าละเมียดไปด้วยเลย
อุส่าห์เสียเงินเลี้ยงเหล้าเลี้ยงกับ สุดท้ายแกกลับมาเป็นมดดำแฉแต่เช้าซะได้ ซวยบรม
"ไอ้ตัวดีมาโน่นแล้ว" ผมแหงะหน้าไปเห็นไอ้เอกเดินเข้ามารูดบัตรพอดี
"มาได้ซะทีนะมึง" ไอ้ตี๋หันกลับไปร้องทักเพื่อนของมันพร้อมกับรอยยิ้มสยอง
ชวนให้ขนหัวตั้ง
"พี่เป้ไม่รอผมเลยนะ" ไอ้ตัวดีตัดพ้อพร้อมกับยิ้มตามิดมาทางผม
ก่อนที่มันจะต้องสะดุ้งสุดตัวเพราะฝีตีนจากไอ้เพื่อนตี๋
'ป๊าบ!' เสียงฝ่าเท้าน้อย ๆ ของไอ้เพื่อนตี๋ในรองเท้าเซฟตี้หัวเหล็ก
กระทบกับบันท้ายไอ้เอกอย่างจัง
"โอ๊ย!" เสียงไอ้เอกที่ร้องดังลั่นด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวกับก้นน้อย ๆ ของมัน
"ไหนว่ามึงจะไม่นั่นกับพี่เค้าไง แล้วไหงกลายเป็นมึงโดนซะเองไอ้ห่าลาก"
ไอ้ตี๋สงยิ้มพร้อมกับชี้นิ้วไปทางหน้าเพื่อนมัน
"เฮ้ย!" ผมกับไอ้เอกร้องเสียงหลงพร้อม ๆ กัน
"ไอ้เพื่อนเวร กูลื่นล้มในห้องน้ำโว๊ย ไม่ใช่อย่างที่มึงคิด" ไอ้เอกรีบบอกแจงเพื่อไม่ให้
เพื่อนของมันคิดไปไกลกว่านั้นอีก
"เหรอ ถ้าเอกไม่บอก ป้าก็คงคิดไปแบบนั้นแหละ"
ป้าละเมียดโผล่เข้ามาได้จังหวะจริง ๆ แถมเข้าใจแจ่มแจ้งดีแท้
กูจะซวยกว่านี้อีกไหม ผมได้แต่คิด พร้อมกับถอนหายใจแบบแกน ๆ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"พี่เป้ เค้าลือเรื่องพี่กับช่างเอกแผนกไฟฟ้ากันทั้งโรงงานแล้วนะพี่"
น้องออมสาวน้อยน้ำหนักเกือบร้อยชั่งส่งเสียงแปร๋นมาตั้งแต่ตัวยังไม่ทันพ้นหัวกะได
"อะไรอีกล่ะ ไอ้ออมสิน" ผมถามสวนกลับไปทันทีเมื่อเห็นใบหน้าอูม ๆ
ที่มีหัวคิ้วขมวดเข้าหากันของเธอ
"อร้าย~ พี่เป้ ออมเฉย ๆ ก็ได้ ไม่ต้องออมสิน แต่ข่าวเรื่องพี่หนะจริงใช่ไหม
เขาว่าพี่ได้ไอ้เอกมันแล้วจริงมั้ยพี่ หนูเห็นมันจ้องพี่ตลอดเลยเมื่อคืน
ว่าแต่ว่าพี่ลืมพี่โน่ได้แล้วเหรอ"
สาวงามนามออมถามสิ่งที่อยากรู้ด้วยสายตาส่อแววจริงจัง
เออ.......
คือว่า........
คือ.....
ไอ้ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไงดี ไม่รู้ว่าในใจของผมเอง ที่จริงแล้วลืมไปได้แล้วจริง ๆ เหรอ
แต่ผมก็ยังไม่สามารถพูดได้เต็มปากเต็มคำนักหรอก ให้ตายเถอะ การพยายามที่จะลืม
มันจะยากอะไรกันนักหนา
"ออม พี่กับเอก ไม่ได้มีอะไรกันอย่างที่ใคร ๆ พากันคิดหรอก เชื่อพี่เหอะ
ตอนนี้พี่ยังไม่อยากมีใครจริง ๆ ขออยู่เพื่อตัวเองสักพักเหอะนะ" ผมบอกกับออมไป
เพราะออมเข้าใจและรับรู้เรื่องของผมมาโดยตลอดตั้งแต่ต้น
และรู้ว่าผมเป็นยังไงแบบไหน แถมมันยังนางงามมิตรภาพเกย์ตลอดกาลอีกด้วยนะสิ
สาววายขนาดแท้ติดหนึบเลยทีเดียว ก่อนหน้านี้เธอก็คอยช่วยปลอบผม
ช่วยหาห้องเช่าห้องใหม่ให้กับผม และช่วยขนย้ายอีกด้วย สาววายหัวใจงามดีจริง
"ออมก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะพี่เป้ แต่ตอนที่พี่มีพี่โน่คอยดูแลอยู่ใกล้ ๆ พี่มีความสุข
และยิ้มได้เสมอ ๆ แต่ตอนนี้ ถ้าพี่คิดจะมีใครอีกสักคน ก็ดี หนูจะได้เห็นพี่ยิ้มบ่อย ๆ
ช่วงนี้จะครบเดือนแล้วมั้งหนูไม่ค่อยเห็นพี่ยิ้มเลย หนูรู้ว่าพี่คงเหงา ถ้าจะมีใครซักคน
เข้ามาช่วยให้พี่ลืมเหงาลงบ้างก็ดี แต่พี่ต้องบอกหนูคนแรกเลยนะพี่ หนูจะช่วยพี่ดู
หนูไม่อยากให้พี่ต้องมาร้องไห้อีก" เธอพูดพร้อมกับเอามืออวบอิ่มของเธอข้างนึ่ง
คว้าเอามือของผมมากุม แล้วเอามืออีกข้างของเธอตบลงมาเบา ๆ
บนหลังมือของผมอีกสองที
"ออม พี่สัญญาเลยว่าพี่จะพยายามลืมเค้าให้ได้ แล้วถ้าพี่จะมีแฟนใหม่
พี่จะบอกออมเอง" ผมบอกพร้อมเอามืออีกข้างที่ว่างจากการเกาะกุมของเธอ
ไปโยกหัวของช้างออมสินเล่น
"หนูว่าพี่ลอง ๆ มองดูนายเอกบ้างก็ดีนะ ยิ่งเมื่อคืนที่ไปเที่ยวกัน หนูแอบเห็นว่า
เค้าแอบมองพี่แบบแปลก ๆ จ้องจนแทบจะตาถลน ยิ่งตอนพี่ออกไปเต้นสีผู้ชาย
ที่โต๊ะข้าง ๆ เหมือนเอกเค้าจะออกอาการหึงนะพี่"
ออมพูดออกมายาวยืดก่อนจะหัวเราะปิดท้าย
"ออม พี่ก็ไม่รูหรอกว่าเอกจะคิดอะไรกับพี่แบบไหน แต่ตอนนี้
พี่คิดกับเอก ว่าเอกเป็นน้องคนนึงเท่านั้นเอง
พี่ยังไม่อยากผูกมัดกับใคร อย่างน้อยก็ในตอนนี้" ผมบอกออมไปอีกครั้ง
___________________________________________________
Talk :
ไม่รู้ว่าจะถูกใจกันไหมค่ะ คนอ่าน (รีดเดอร์)
อีป้าแก่ ๆ แค่อยากจะสื่อว่า
คนเรามักจะหาคำตอบเพื่อหัวใจของตนเองเสมอ
คำตอบที่ได้ก็คือความรักนั่นเอง
รักต้องใช้หัวใจเพื่อเอาไปแลกหัวใจมา
ความรักนำพามาซึ่งความทุกข์และความสุขฉันใด
แต่สุดท้ายคงไม่มีใครหลีกหนีรักได้พ้นหรอกจริงไหม
และ ในท้ายสุด ตอนหน้ามาคอยดูกันว่าจะลงเอยกันยังไง
หึ ๆ ๆ หุ ๆ ๆ คริ ๆ ๆ
(เอา NC ดีไหมหว่า)
-
^
^
^
จิ้มๆๆจึกๆพี่พีนัท
สามตอนจบ งั้นหยุดสแกนแล้วปิดตาก่อน รอครบแล้วเก็บรวด งุงิ
(นิสัยเสียนิพี่พีนัทนิ แต่ๆๆ ชอบเก็บรวดเดียวนี่นา)
-
อยากรู้ อยากรู้
-
@ คอยรักคืนใจ ... อ่านแล้วรู้สึกว่าชีวิตนิวช่างอาภัพ เป็นฝ่ายผิดหวังในความรักทุกชาติเลย
ทั้งๆที่เนือเรื่องไม่เหมือนกัน แต่ได้อารมณ์ประมาณเรื่องชั่วฟ้าดินสลายเลยค่ะ
@ คำตอบของหัวใจคือความรัก ...จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
รักป้าจัง
-
^
^
^
จิ้มๆๆจึกๆพี่พีนัท
สามตอนจบ งั้นหยุดสแกนแล้วปิดตาก่อน รอครบแล้วเก็บรวด งุงิ
(นิสัยเสียนิพี่พีนัทนิ แต่ๆๆ ชอบเก็บรวดเดียวนี่นา)
โอ๊ย! เจ็บนะ เจ็บก้น 555
ตามใจแล้วแต่สะดวกคนสวยเถอะ
แต่เค้าคิดถึงตัวป่วนอีกแล้วแหละตะเอง....
@ คอยรักคืนใจ ... อ่านแล้วรู้สึกว่าชีวิตนิวช่างอาภัพ เป็นฝ่ายผิดหวังในความรักทุกชาติเลย
ทั้งๆที่เนือเรื่องไม่เหมือนกัน แต่ได้อารมณ์ประมาณเรื่องชั่วฟ้าดินสลายเลยค่ะ
@ คำตอบของหัวใจคือความรัก ...จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ
ไม่เคยได้ไปดูหนังกับเค้าสักเท่าไหร่ โดยเฉพาะหนังไทย (นิสัยไม่ค่อยดีเลยเนาะ)
ชั่วฟ้าดินสลาย แค่ชื่อก็ทำให้ไม่กล้าพาสังขารไปดูแล้วแหละค่ะ (สารภาพบาป 555)
ค่ะถ้าแต่งเสร็จจะโพสให้เลยค่ะ
รักป้าจัง
คิดอะไรกับเค้าอยู่เหรอเปล่าตัวเอง เค้าเขินน่ะ มาบอกรักกันแบบนี้ (ยังจะเขินเป็นอีกเหรอปูนนี้แล้ว 555)
ขอเวลาไปแต่งต่อสักครู่ เดี๋ยวจะมาอัพให้ค่ะ +1 PandP คนอื่นอด เพราะยังไม่ถึง 24 ช.ม.
-
:L1:
-
ความรัก มันก็มีหลายรูปแบบ มีทั้ง สุข เศร้า เหงา ผิดหวัง สมหวัง คละเคล้ากันไป
ถึงความรักของคนบางคนอาจจะไม่สมหวัง แต่ถ้าเราปิดกั้นตัวเอง
ไม่ยอมเปิดใจลองมองสิ่งรอบ ๆ ตัว และหาอะไรใหม่ ๆ เข้ามาในชีวิตดูบ้าง
เราก็จะไม่ได้มีโอกาสได้รับรู้ถึง"รักแท้" เหมือนที่ใครหลาย ๆ คนมีโอกาสได้พบเจอ
เพราะฉะนั้นอยากให้เป้ ลองเปิดใจดูนะคะ แล้วจะรู้ว่า "รักแท้" มีอยู่จริง :L1:
-
เรื่อง "คำตอบของหัวใจคือความรัก" ตอนที่ 3
หลังจากวันหายนะของผมผ่านพ้นไป สิ่งใหม่ ๆ เริ่มเข้ามาในชีวิตของผมมากขึ้น ๆ
ผมยังคงมีความสุข กับการอยู่เป็นโสดต่อไป
เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ ไอ้เด็กจอมยุ่ง
ก็พยายามเข้ามาเยือนแว๊บ ๆ เป็นบางที อย่างตอนกลางวัน
ชอบมาขวนผมไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน พร้อมกับกลเม็ดเด็ดพรายมากยิ่งขึ้น
"พี่เลี้ยงข้าวผมหน่อย ผมเสียบอลหมดตูด" ไม่ก็
"พี่เป้คราาาาาาาาาบ ซื้อข้าวให้หมาหลงกินหน่อยดิคราาาาาาาาาาาาาาาาาบ"
ทั้งที่ไปกินด้วยกันเกือบทุกวัน มันแย่งจ่ายซะเป็นส่วนมาก
บางครั้งผมก็สงสัยว่ามันทำไปเพื่อ.........อะไร?
ตอนเย็นเลิกงานมันก็คอยมาดักขอกลับด้วยทุกที ทั้งที่ห้องพักของผมเดินไม่เท่าไหร่ก็ถึง
แต่ของมันต้องนั่งรถต่อไปอีก เพราะไอ้น้องเอกมันเช่าอยู่กับไอ้เพื่อนตี๋ของมัน
แต่มันก็คอยเดินมาส่งผมตลอดเกือบทุกวันเป็นประจำ
"พี่ครับขอตังห้าบาทค่ารถกลับห้องครับ"
"พี่นอนหลับฝันดีนะ ฝันถึงเอกด้วยล่ะ"
ความรู้สึกของผมแรก ๆ ก็ไม่ได้ถือสาหาความมันหรอกครับ ก็คิดว่ามันเป็นน้องคนนึง
ความที่มันออกจากบ้านมาทำงานในกรุงเทพฯ คนเดียวตั้งแต่เล็ก ความรู้ก็แค่ ป.6
ต้องมาโดดเดี่ยวท่ามกลางมหานครอันยุ่งเหยิง ผมช่วยอะไรได้ก็ช่วยไปไม่ได้คิดอะไร
แต่หลัง ๆ ผมเองก็เริ่มจะสงสัยบ้างแล้วละครับว่าในหัวของมันคิดอะไรแน่ จนวันนึง
ผมตื่นแต่เช้าอาบน้ำแต่งตัวออกจากห้องนั่งรถกระป๊อรับจ้างห้าบาทไปตลาด
เพื่อซื้อข้าวถุงแกงถุง ดอกไม้หนึ่งกำ แล้วไปยืนเข้าแถวใส่บาตรพระ
ก็มันวันเกิดผมนี่ ก็เลยต้องมาใส่บาตรแต่เช้าเอาฤกษ์เอาชัยซะหน่อยสิ
หลังจากนั้น ก็แวะดูโน่นนี่นู่นนั่น ซื้ออะไรนิดหน่อยเพื่อกลับมากินที่ห้อง
หวังว่าตอนเย็นนี้ ผมคงจะได้ฉลองวันเกิดคนเดียวโดยไม่จำเป็นจะต้องมีคน ๆ นั้น
เป็นครั้งแรก ผมลืมเขาได้ยากจริง ๆ กับคนนั้นที่เคยเป็นของผม
ผมไขกุญแจห้องเข้าไป คว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำอาบน้ำใหม่อีกรอบก่อนจะเปลี่ยนชุด
ไปทำงาน แต่ครั้นเปิดประตูห้องออกมา ผมพบกับ เข่ง คือแบบว่า เข่งใส่ผักขนาดใหญ่
ตัวเข่งก็ไม่ได้วิเศษแตกต่างจากที่แม่ค้าใช้ขนผักมาขายแหละครับ แต่ข้างในถูกแทนที่ผัก
ด้วยดอกกุหลาบหลากสี สั้น ๆ ยาว ๆ แบบไม่เป็นระเบียบซักเท่าไหร่ ปานประหนึ่ง
รีบยัด ๆ เข้าไป พร้อมกับกระดาษขนาด A4 ที่มีลายมือขยุกขยิกอ่านได้ใจความว่า
"สุกสันวันเกิดคับพี่เป้ เอกขอให้พี่มีความสุกมากๆ เอกจะคอยอยู่ค้าง ๆ พี่คับ"
เอก...
เมื่อเห็นแบบนั้นแล้ว คุณ ๆ คิดว่าผมจะทำไงดีทีนี้ 555
มันเป็นครั้งแรกที่มีคนมาให้ดอกไม้มากมายเป็นเข่งแบบนี้อวยพรวันเกิดของผม
ไอ้ดีใจมันก็ส่วนนึงหรอกครับ แต่มันเยอะและใหญ่ขนาดนี้ ผมจะทำยังไงกับดอกไม้ดี
เอาไว้ค่อยมาจัดการตอนเย็นดีกว่า
ว่าแล้วก็ลงกลอนล็อคประตูห้องและปล่อยให้ของขวัญเจ้ากรรม
เด่นเป็นสง่าราศรีอยู่หน้าประตูต่อไป
ตกเย็นตามคาดครับ ไอ้ตัวดีมันมาคอยผมที่หน้าประตูทางเข้าออฟฟิศเหมือนเคย ๆ
แต่.... งวดนี้มาเป็นหมู่คณะครับ เพื่อนตี๋ของมัน ป้าเมียด น้องออม(สิน)
และเพื่อนสนิดของมัน อีกสามสี่คน อันประกอบไปด้วยสารพัดช่างในโรงงานนี่แหละ
"พี่วันนี้ฉลองวันเกิดกับพวกผมนะ" เอกพูดพร้อมกับส่งสายตาอ้อน ๆ มาให้
ผมจะตอบอะไรออกไปได้ละครับนอกจาก "เออ~"
คืนนั้นเป็นคืนวันเสาร์ที่สนุกที่สุดสำหรับผม เพราะผมไม่ต้องฉลองวันเกิดกับตัวเอง
แต่มีป้าละเมียด และน้องที่ทำงานมาฉลองด้วยรวม ๆ เกือบ สิบชีวิต 555
แต่อย่าหวังเลยว่าจะไปฉลองกันแบบหรู ๆ แค่ร้านคาราโอเกะ เล็ก ๆ ก็เท่านั้นเอง
และอย่างว่าละครับ ร้านแบบนี้ มันก็จำเป็นต้องมีชะนีน้อยโนตมเป็นของคู่กัน
เจ้าหล่อนพยายามแทรกเข้ามาในกลุ่มของเราหลายครั้งแต่ดันมีคนคอยกันตลอด
โดยเฉพาะเจาะจงไม่ให้เข้าใกล้ผมเลย เหล้าหมดไปหลายกลมตามคาดพร้อมกับสภาพ
สาระร่างแต่ละคนที่ดูไม่จืดตาม ๆ กัน งานเลี้ยงเลิกลาก็แยกย้ายกันกลับ
แต่ผมดันมีไอ้เอกตัวแสบตามกลับมานอนด้วยนะสิ
แล้วคุณคิดว่าผมจะได้หลับได้นอนมั้ยคืนนี้...
เมื่อกลับมาถึงห้องผมไขกุญแจเข้าห้องเสร็จก็ออกปากชวนไอ้เอกมัน....
เออ...
ช่วยกันยกเข่งเจ้าปัญหาเข้าห้องมาด้วยอย่างทุลักทุเล ไอ้หนักมันไม่หนักหรอกครับแต่
เกือบเอาเข้าประตูไม่ได้เท่านั้นเอง ถึงจะเฉาไปบ้าง แต่กลิ่นก็ยังคงเป็นกุหลาบเหมือนเดิม
ผมกับเอกจำเป็นจะต้องช่วยกันหาภาชนะทุกอย่างที่มีมาใส่น้ำ
เพื่อเอาดอกไม้จากในเข่งทั้งหมดมาแช่ รวมไปถึงถังน้ำใหญ่ในห้องน้ำ
และต้องเปิดฝากระเบื้องของช่องกักน้ำของชักโครกที่อยู่ด้านบนตรงส่วนสำหรับกดน้ำ
ทั้งห้องมีแต่ดอกกุหลาบสาระพัดสีส่งกลิ่นหอมตลอบอบอวลไปทั่วห้อง
อืม...บรรยากาศดีจริง ๆ ชวนให้เสียตัว ...
แต่
ทุกอย่างก็ไม่ได้เป็นแบบที่คุณ ๆ เริ่มจะคิดกันหรอกครับ
แค่ต่างคนต่างผลัดกันไปอาบน้ำก็เท่านั้นเอง
และก็คงเหมือนเดิม ความหน้าด้านของเอกคงเส้นคงวาเสมอ
แก้ผ้าเดินโทงเทงเดินสวนกับผมที่ทำภาระกิจเสร็จเรียบร้อยทุกอย่างที่หน้าประตูห้องน้ำ
"พี่อย่าเพิ่งหลับ คอยเอกก่อนนะ เอกมีอะไรจะบอก"
กรรมตอนนี้มันตีสามแล้ว จะให้กรูรอเพื่อ.....
ผมเดินไปล้มตัวลง เคลิ้ม ๆ กำลังจะตามิด นอนตะแคงอยู่บนเตียง
กลับต้องสะดุ้งเมื่อที่นอนยวบลง
ไอ้ตัวดีขึ้นมานอนข้าง ๆ พร้อมทั้งเบียดเข้ามาด้านหลังคว้าเอวเข้าไปกอด
ผมเอื้อมจะไปเอาแขนมันออกจากตัวของผม อยากจะบอกมันแทบตาย
ว่ากรูจะนอนไม่หลับเพราะรำคาญมรึงแหละไอ้เอก แต่ผมก็ต้องอึ้งกิมกี่เพราะว่า
"พี่ครับขอเอกกอดพี่นะคืนนี้ พี่ยังไม่หลับใช่ไหมครับ"
ผมก็ได้แต่ส่งเสียงอือ ๆ อา ๆ ตอบไปตามเรื่อง แต่เอกมันกลับทำให้ผมเกือบ.....
ลุกขึ้นถีบมันตกเตียงถ้าไม่โดนมันจับพลิกตัวหันกลับไปหามันซะก่อน
เอกอุทิศแขนข้างหนึ่งมาให้ผมหนุนแทนหมอน และเอาแขนอีกข้างที่เหลือโอบกอดตัว
ของผมไว้ ในใจของผมเต้นโครมคราม หายง่วงเป็นปลิดทิ้งกันทีเดียวเชียว
และใจเจ้ากรรมถึงกับแทบกระดอนออกมาจากอกด้วยเพราะถ้อยคำต่อมาของเอกมัน
"พี่เป้ เอกแอบชอบพี่มาตั้งนานแล้วครับ ตั้งแต่พี่มีพี่โน่อยู่ด้วยแล้ว
ตอนนั้นเอกได้แต่แอบมองดูพี่ยิ้ม พี่หัวเราะ
เพราะเอกรู้ว่าเอกมาทีหลัง แต่เอกก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้สักที เอกรักพี่นะครับ
ตอนที่พี่โน่ไป เอกดีใจแทบตาย ที่เค้าไป แต่เอกก็ทนไม่ได้ ที่เห็นพี่เสียใจ
เพราะเอกก็ไม่เคยได้เห็นรอยยิ้มของพี่อีกเลย" เอกเอ่ยออกมาและถอนหายใจเมื่อพูดจบ
"เอก... พี่คิดกับเราแค่น้องนะ พี่ยังไม่เคยคิดเรื่องจะมีใครมาแทนโน่เลย" ผมแย้ง
"ถึงตอนนี้พี่จะลืมพี่โน่ไม่ได้ แต่เอกขอแค่ให้พี่ลองมองเอกบ้างเท่านั้น
เอกขอแค่ได้อยู่ใกล้ ๆ พี่ก็พอแล้วครับ เอกอยากดูแล อยากทำอะไรให้พี่บ้างนะครับ
ตอนนี้พี่ไม่ต้องตอบเอกหรอกว่ายังไง แค่พี่ลองหาคำตอบจากหัวใจของเอกเอาก็พอ
ว่าข้างในมันรู้สึกยังไงกับพี่"
เอกพูดทุกอย่างก่อนจะฝังจมูกลงบนแก้มทั้งสองข้างของผม
พร้อมกับกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นอีกนิดเสมือนต้องการสื่อให้ผมรู้สึกและสัมผัส
ถึงสิ่งภายในทรวงอกของเขา กลับกลายเป็นว่าคืนนั้นเรานอนกอดกันเพื่อแลกเปลี่ยน
ไออุ่นโดยที่ผมนอนหลับไปโดยที่สวมชุดนอนเต็มยศภายใต้อ้อมกอด
ของคนหน้าหนาชื่อเอกที่ไม่มีอาภณณ์ใด ๆ บนกายสักชิ้นเดียว
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
หลังจากคืนนั้นผ่านพ้นไปได้สักสามอาทิตย์ เอกก็มานอนกอดผมตามสภาพเดิม ๆ
ของมันเหมือนเดิม แทบจะทุกคืน จนมันมาบอกกับผมว่า
"พี่เป้ เอกไม่มีที่อยู่ ไอ้ตี๋มันให้เอกมาขอพี่อยู่ด้วย เพราะเอกไม่ค่อยได้กลับไปนอนที่ห้อง
มัมบอกว่าเปลืองตังค์ เช่าไว้แล้วไม่มานอน มันจะได้เอาเมียมันมาอยู่ด้วยแทนผม"
กรรม... ของผม แต่เป็นความสุขของเอกมัน
ในที่สุดเอกก็ต้องขนสมบัติของมันมาอยู่กับผมด้วยเหตุผลที่ดีมาก...
มันจะได้มานอนกอดผมทุกคืนซะทีไม่มีวันหยุด...
ถึงอายุของผมกับเอกจะห่างกัน มาก...
เอ... หรือไม่มาก...
ก็ ผมสามสิบแปด ส่วนเอกเอกยี่สิบห้า
เออ...
ก็...
แค่...
สิบสามปีเองใช่ไหม...
ต่างกันไม่เยอะหรอกเนาะ
จากวันที่เอกขนของย้ายมาอยู่ด้วยกันกับผม
จนถึงตอนนี้ ก็ห้าปีมาแล้วสินะ
ตอนนี้ผมแน่ใจแล้วละครับว่า...
คำตอบที่ผมให้เอกที่มาจากหัวใจของผมจริง ๆ
เหมือนกับที่เอกแสดงกับผมตลอดมา
มันคือความรู้สึกอันเดียวกัน
"ผมรักเอก"
และ
"เอกก็รักผม"
ผมไม่รู้หรอกว่าวันข้างหน้าความรักจะเป็นยังไงต่อไป
แต่ผมกับเอก แค่จะหล่อเลี้ยง ความรักของเราด้วย
ความรัก
_____________________________________________________
http://www.youtube.com/v/oqy1UDixId0?fs=1&hl=en_US&color1=0x402061&color2=0x9461ca
Talk :
จบแล้วเจ้าค่ะ
หวังว่าพอจะแก้อาการจิตตกได้นะเอริก ๆๆๆ
ป.ล.
1. แค่อยากรู้ว่าคิดยังไงกันบ้างกับเรื่อง "คำตอบของหัวใจคือความรัก"
ทั้งแง่ความคิดเห็น และ วิธีการเขียน มาเม้นให้รู้ตัวบ้างเน้อ 555
2. วันอาทิตย์ไม่ได้ออกไปไหนเพราะฝนตกทั้งวัน :กอด1: รวบทุกคนค่ะ
-
อ่า จบแระ
น่ารักดีนะป้า
ชอบครับ +๑ แทนคำขอบคุณ :L2: :L2:
-
ป้าพี่นัท เอามาจากชีวิตจริงของป้าหรือเปล่าเนี่ย :z1:
-
ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ
แต่ไม่บอกปล่อยให้คิดกันต่อไป 555
อยากบวกแต่มือถือกดบวกไม่ได้ แปะไว้ก่อนนะจะ
คำผิดพรุ่งนี้จะแก้ให้นะคะ รักกันรักกัน 555
-
:L1:
-
ไม่หวานมาก แต่อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นดีค่ะ
-
ชีวิตจริงซะงั้น ว่าละตะหงิดตะหงิด ฮ่าๆๆ
-
พี่นัทครับ...ต้นคิดถึงพี่นัทจัง...ไม่ได้คุยกันนานเลย...แปลกจัง
พี่นัทรู้ได้ไงว่าชีวิตต้นเป็นแบบนี้...5555...ล้อเล่นครับ...ถึงไม่
เหมือนก็ไกล้เคียง...เพราะแฟนคนปัจจุบัน(รวมถึงอดีต)อายุจะ
ห่างกับตน 10 ปีเป็นอย่างน้อย...5555...ช่วยไม่ได้ก็หน้ามันให้
เด็กเข้าใจผิดเอง...เรื่องนี้ชอบมากครับพี่นัทน่ารักดีครับเอกมัน
ใจถึงดีและมั่นคงไม่รู้ชีวิตเราจะเหมือนนิยายหรือป่าว...ขอบคุณ
พี่นัทครับที่เขียนนิยายน่ารักๆมาให้อ่าน...แต่แอบเศร้าเรื่องที่เพิ่ง
จบไป...(+1)เป็นกำลังใจให้พี่นัทครับ...แล้วพี่นัทยังดูแลหัวใจ
ดวงน้อยๆของต้นไว้อย่างดีหรือป่าวครับ...ต้นฝากไว้ก่อนนะครับ
-
พี่พีนัทอยากรู้ว่าคิดยังไงเหรอคะ
อรั๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
คิดอย่างนี้อ้ะค่ะ :m3: :mc3:
น่ารัก ชอบ แล้วก็........คุ้นๆ พี่เป้กะน้องเอกนี่คุ้นๆนะคะ กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์
โอย มีความสุขมากมายเลยค่ะ >////////////<
(ถึงน้องเอก เนียนนะเรา แหม่ๆๆๆๆ)
-
พี่นัทค่ะมันเป็นเรื่องที่ดูอบอุ่นมากๆเลยค่ะอันนี้น้องกรี้ดแตกมากๆอ่ะ
แต่ว่าเรื่องนี้มันมาจากประสบการณ์ของพี่นัทหรือเปล่าเนี่ยน้องสงสัย อิอิอิอิอิอิ
อยากมีคนให้มาทดสอบหัวใจแบบเอกบ้างจัง
-
แวะมา+1 ตั้งแต่ข้างบนนี้ไป 555
ถามอะไรไม่รู้ ไม่ชี้ 555
ไม่บอกหรอก :m14:
คอมที่บ้านเสีย เข้าเล้าไม่ได้ทำไงดี รอ ฮาร์ดิสลูกใหม่ อีก ประปาณ 10 กว่้าวัน
เข้าแล้ว เม้าส์ค้างตลอด รีสตาร์ทใหม่ก็ค้าง เพราะไอ้ฮาร์ดิสลูกเก่า 20 กิก เหลือที่ว่างอยู่ 4 กิก ทำงานไม่ค่อยได้
ขออณุญาติ ฝากไปบอกพี่กัน กับแพท ทีเน้อ ว่า อีป้าแก่ ๆ จะเอามาอัพให้ ไม่พรุ่งนี้ก็มะรืนนี้ โดยใช้คอมที่ทำงาน 555
สปอยเรื่องใหม่ 555
(http://img705.imageshack.us/img705/6641/86513177.jpg)
-
พี่นัทค่ะมันเป็นเรื่องที่ดูอบอุ่นมากๆเลยค่ะอันนี้น้องกรี้ดแตกมากๆอ่ะ
แต่ว่าเรื่องนี้มันมาจากประสบการณ์ของพี่นัทหรือเปล่าเนี่ยน้องสงสัย อิอิอิอิอิอิ
อยากมีคนให้มาทดสอบหัวใจแบบเอกบ้างจัง
แค่นิยายเรื่องหนึ่งอย่าคิดมากดิ 555
พี่พีนัทอยากรู้ว่าคิดยังไงเหรอคะ
อรั๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
คิดอย่างนี้อ้ะค่ะ :m3: :mc3:
น่ารัก ชอบ แล้วก็........คุ้นๆ พี่เป้กะน้องเอกนี่คุ้นๆนะคะ กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์
โอย มีความสุขมากมายเลยค่ะ >////////////<
(ถึงน้องเอก เนียนนะเรา แหม่ๆๆๆๆ)
ไอ้เอกมันเนียนได้โล่จะตายไป 555
แถมบางทีอ้อนตรีน สุด ๆ
เหมือนได้ครบทั้งน้องทั้งเพื่อน แล้ว ... คิดเอาเอง
แต่บางทีความอบอุ่นก็พอส่งกำลังให้หัวใจได้เนอะ
พี่นัทครับ...ต้นคิดถึงพี่นัทจัง...ไม่ได้คุยกันนานเลย...แปลกจัง
พี่นัทรู้ได้ไงว่าชีวิตต้นเป็นแบบนี้...5555...ล้อเล่นครับ...ถึงไม่
เหมือนก็ไกล้เคียง...เพราะแฟนคนปัจจุบัน(รวมถึงอดีต)อายุจะ
ห่างกับตน 10 ปีเป็นอย่างน้อย...5555...ช่วยไม่ได้ก็หน้ามันให้
เด็กเข้าใจผิดเอง...เรื่องนี้ชอบมากครับพี่นัทน่ารักดีครับเอกมัน
ใจถึงดีและมั่นคงไม่รู้ชีวิตเราจะเหมือนนิยายหรือป่าว...ขอบคุณ
พี่นัทครับที่เขียนนิยายน่ารักๆมาให้อ่าน...แต่แอบเศร้าเรื่องที่เพิ่ง
จบไป...(+1)เป็นกำลังใจให้พี่นัทครับ...แล้วพี่นัทยังดูแลหัวใจ
ดวงน้อยๆของต้นไว้อย่างดีหรือป่าวครับ...ต้นฝากไว้ก่อนนะครับ
ว่าจะไม่รับฝากแล้วละต้น ก็เมฆน้อยของต้น ไม่ค่อยมาอัพเลยอ่ะ รอจนนมยานถึงเข่าแล้วน่ะ 555
ไม่หวานมาก แต่อ่านแล้วรู้สึกอบอุ่นดีค่ะ
ชีวิตไม่ค่อยหวานมากมาย แค่อบอุ่นในหัวใจก็พอแระ เน้อะ...
-
^
^
^
จิ้มจึกๆพี่พีนัทด้วยความร้ากกกกกกกกกกกกกกก
คริ ใช่ค่ะ เมื่อความอบอุ่นส่งผ่านมาถึงหัวใจ มันยิ่งกว่าได้เติมพลังงานชีวิตซะอีก :กอด1:
-
:z13: :z13: :z13:
เอาคืน 555
-
มาอ่านด้วววววววย
เพิ่งเห็นๆ
ไม่รู้หลงไปอยู่ตรงไหนมา
:o12:
-
สปอยล์นานละนะ
คุณสามีกักตัวหรอครับป้า ผมอยากอ่านนน
-
ป่าว แค่เขียนไว้ แต่ยังไม่ได้พิมพ์ 555
คอมที่บ้านเพิ่งใช้ได้ เมื่อวาน
พรุ่งนี้ ไปลง bfore lover ก่อน ค่อยมาพิมพ์เรื่องนี้ลงให้เน้อ 555
-
เซฟไปอ่านก่อนเดี่ยวไม่ทันชาวบ้าน 5555
คิดถึงป้าจริง๊งๆๆๆ อ่านแล้วเดี่ยวมาเม้นนะป้า
รัก รัก รัก
+1ให้ป้า อร้ายยย อยากชวนป้าไปเต้นอาโกโก้ที่สำเพ็ง 5555555
-
บ้าเป่าแก ตอนนี้ี้ เยาวราช สำเพ็ง กินเจกัน ไปเต้นอะโกโก้ได้ไง บาปกรรมว่ะแก 555
-
มาอ่านด้วววววววย
เพิ่งเห็นๆ
ไม่รู้หลงไปอยู่ตรงไหนมา
-
:m28:
:a12:
-
มามะ อย่าเพิ่งนอน มาก๊งกันก่อน ฉลองที่คอยรักคืนใจของอีป้าแก่ ๆ ถูกเสนอชื่อรางวัลเรื่องสั้นประทับใจด้วย อิๆ
รินแจกกันทั่วทู้นี้เลย ริน ๆๆๆๆๆๆ
(http://img708.imageshack.us/img708/3717/josecuervoplatino.jpg)
-
ว้าย ว้าย เอาอะไรมาให้เค้ากินง่ะ
เค้าไม่รู้จัก(?)
แม่บอกว่าไม่ให้กินของของคนหน้าแปลก เอ๊ยแปลกหน้า
แอะะะ พูดเรื่องโหวต เค้าัยังไม่ได้โหวตเลย
แต่เค้ายังโหวตไม่ได้ง่ะ อายุยังไม่ถึง :o12:
-
555 ซะงั้นคนเรา
คาดว่าไม่เกินพุธนี้ เรื่องใหม่จะอัพให้ค่ะ
-
โหวตให้ป้าก็แล้ว ทวงก็แล้ว จิกก็แล้ว ป้าโกหกไม่มาซักกะที
เห็นเปลี่ยนหัวเรื่องนึกว่าจะมา งอน เชอะ
-
มามะ อย่าเพิ่งนอน มาก๊งกันก่อน ฉลองที่คอยรักคืนใจของอีป้าแก่ ๆ ถูกเสนอชื่อรางวัลเรื่องสั้นประทับใจด้วย อิๆ
รินแจกกันทั่วทู้นี้เลย ริน ๆๆๆๆๆๆ
(http://img708.imageshack.us/img708/3717/josecuervoplatino.jpg)
ว้าย ว้าย เอาอะไรมาให้เค้ากินง่ะ
เค้าไม่รู้จัก(?)
แม่บอกว่าไม่ให้กินของของคนหน้าแปลก เอ๊ยแปลกหน้า
แอะะะ พูดเรื่องโหวต เค้าัยังไม่ได้โหวตเลย
แต่เค้ายังโหวตไม่ได้ง่ะ อายุยังไม่ถึง :o12:
มันคือน้ำส้มสายชูน่ะค่ะ
-
(http://img829.imageshack.us/img829/1241/51146862.gif)
พึ่งจะเข้ามาอ่านเรื่องนี้วันนี้เองเจ้าค่ะ
อุ๊ย ! อิชั้นชอบรูปภาพที่หน้าปกนี้เป็นที่สุดเลยเจ้าค่ะ
-
รักพวกคนอ่าน คนเม้นท์ คน(แอบ)อ่านด่วยนะยะ
ใครอ่านแล้วไม่เม้นท์ แช่งให้ชาตินี้ไม่ต้องลงจากคานดีไหม
หรือใครที่มีคู่ก็ขอให้พรากจากเหมือนไอ้นวล
เอาจริง ๆ ไม่ได้ขู่ แต่กำลังจะจุดธูปแล้วละ
555
เอ่อ.....คำแช่งนี้คงไม่รวมคนที่พึ่งเข้ามาอ่านด้วยนะคะคุณนัท
เพราะเดี๊ยนเองอยู่บนคานมานานจนเป็นที่อยู่แบบถาวรแล้วอ่ะ
แต่จะบอกว่าตัวเองไปหลงอยู่ไหนตั้งนานไม่ได้เข้ามาอ่านเรื่องดีๆแบบนี้อ่ะ
บัดนี้...ขออ่านต่อรวดเดียวไปจนถึงตอนท้ายสุดเลยล่ะกัน
-
เรื่องที่สอง OK เลย
แต่เรื่องแรก คุณนัทคะ หนูนวล(หนูนิว) แกทำกรรมหนักใดไว้รึเจ้าคะ
ถึงต้องผิดหวังทั้งสองภพสองชาติ
คนผิดสัญญากลับไม่เจ็บปวดใดๆเลย
-
^
^
^
จิ้มๆๆพี่แก้วค่ะ
นี่ไงพี่พีนัท เห็นม้ายยยยยยยย พี่แก้วคิดเหมือนนุ่นเล้ยยยยยยยยยย ^o^
-
จิ้มพี่นุ่นอีกที
เห็นด้วย หมั่นไส้ป้ากะเรื่องแรกมากๆ พระเอกไม่โดนไรเลย
-
อ่ะ..คุณนัทเจ้าขา สามเสียงแล้วนะเจ้าคะ น้องนุ่น น้องคาเมะ แล้วก็ดิชั้น
มีความเห็นตรงกันดังนี้แล้วทั้งสามคน พระเอกเราลอยตัวพ้นจากความผิดใดๆจริงๆ
แล้วเราก็ต้องทำใจปล่อยวาง ไม่โกรธ ไม่เสียใจไปกับนายเอก
พยายามทำใจให้ไกลจากกิเลสกันเถอะค่ะ น้องนุ่น น้องคาเมะ
-
555
กรรมย่อมระงับด้วยกการจองเวรรึ
หากแต่พยาบาทอาฆาตกันต่อไป
ความสงบสุขจะกลับคืนมารึก็หาไม่
กรรม ส่งผลต่อผู้ประพฤติกรรม
กรรมดีสนองตอบด้วยดี
กรรมชั่วนำพาความขุ่นมัวหมองเศร้า
กรรมตามต่อทันกันนา
แต่หากหยุดกิเลสอยากแล้วไซร้ จึ่งพ้นบ่วงกรรม
คิดอะไรกันมากจ๊ะ สาว สาว สาว
ทักถ้วงถามกันมาแสดงว่า อยากรู้ว่ากรรมทำไมไม่สนองตอบเจ้าคุณเทพ ว่างั้น
555
เค้าจบอนาถไปเหรอ 555 ไม่มั้ง
เค้าจะวางโครง และคิดพล็อตก่อน มาพิมพ์นะเจ้าค่ะ
ตอนจบวางไว้แล้วว่าจะให้จบยังไง
รายละเอียดจะมาตอนพิมพ์เท่านั้นที่สมองแว๊บได้
บางทีจะไม่รู้เหมือนกันว่าแต่ละตอนที่พิมพ์จะจบตอนแบบไหน
แต่สุดท้ายสรุปตอนจบจะตรงกับที่ตั้งใจเอาไว้เสมอ ๆ
-----------------------ดิท-----------------------
องคุลีมาร ผู้มากท้นด้วยบ่วงกรรมจากการฆ่า ยังสัมฤทธิ์อรหันตร์ได้ ด้วยเข้าใจในธรรม
แล้วคุณเทพซึ่งไม่ได้เป็นผู้ผูกเวรมาแต่แรก เข้าสู่สมณเพศเพื่ออุทิศผลบุญให้กับผู้ที่ติดตามมาผูกกรรมกัน
และช่วยส่งดวงวิญญาณนั้นสู่สุขติในสัมปรายภพ เมื่อ ฐานวโร ละแล้วซึ่งกิเลศ ควรหรือที่จะต้องรับผลกรรมใดอีก?
-------------------ดิทไว้ให้คิดกันเองเนอะ--------------------------
ถ้ามีเสียงร้องทักถาม ก็รอคอยภาค 2 เลยละกันเนาะ
(แต่ไม่รู้ว่าจะคลอดได้เมื่อไหร่นะเจ้่าคะ)
เรื่อง ใหม่คาดว่า 10 ตอนคงจบ
นุ่น ที่นุ่นถามทักเรื่องแหวนตรา
โรมิโอแอนด์จูเลียต ไม่เกี่ยว กอลั่มไม่มีเอี่ยวกับเรื่องนี้แน่ ๆ สบายใจได้ หุุๆๆๆ
สรุปสุดท้ายวันนี้ยังไม่อัพ ขออู้เก็บรายละเอียด ก่อนแล้วกัน
ฟิ้ว............... หลบทรีน คนอ่าน ออกไปอย่างเร็ว...................
-----------------ดิทอีกที------------------
สำหรับเรื่องใหม่ ขอเซอร์เวย์ก่อนนะคะ เอาแบบโพลเปิดละกันนะ
อยากได้กลิ่นอายของเรื่องเป็นแบบไหนคะ ระหว่าง....
1.ยุโรปยุคเก่า (แบบ กรีก/ โรมัน)
2.อียิปต์โบราณ (สุสานฟาโรห์)
3.เอเชียแบบบ้าน ๆ โบราณกาล (ประมาณเส้นทางสายไหม)
4.ชนเผ่าพื้นเมือง (อย่างอินคาเดีย)
ช่วยโหวตกันเข้ามาหน่อยนะคะ
จะได้เริ่มเขียนให้เป็นเรื่องเป็นราวสักที หุ ๆ ๆ
โหวตกันเข้ามาเยอะ ๆ นะคะ เลือกได้แค่คนละ 1 คำตอบเท่านั้น
ปิดรับผลวันที่ 19 ตอนเที่ยงคืนจ้า
ขาประจำ ขาจร ก็ช่วย ๆ กันมาหาข้อสรุปให้ด้วยนะคะ
-
กดเบอร์สอง ออกเสียงแทนคุณวีค่ะ
5555555555 เห็นบ่นๆอยากอ่านแนฟาโรห์ ^o^
-
เอายุค จูลาสสิค ดีกว่านะ
มันดูโบราณดี :m14:
-
อย่าเบี่ยงประเด็นสิหนูน้อย 555
-
แอะ ขอโต๊ดก๊าบบ :m5:
จริงแล้วเค้าชอบแบบเอเชียอะ
ถ้าเป็นแนว ๆ โบราณของญี่ปุ่นจะดีมากๆ เลย
มีเคย์เซ หน้าหวาน ชอบมาก
-
ฮืออออออออ น้องนวลทำไมน้องถึงได้น่าสงสารเยี่ยงนี้
จะมีภพภูมิไหนที่น้องได้สมหวังบ้างค่ะ
:sad4:
อ่านแล้วก็ขัดใจโชคชะตา
หลวงเทพได้บวช
โอเค เหมือนบวชให้นิว
แต่ตัวเองก็ได้บุญจากการบวชอ่ะ
ไม่ยุติธรรมกับนิวเลย
ฮืออออออออ
*เช็ดน้ำตาปรับอารมณ์*
ชอบเอกกกกกกกกก
รักจริงหวังแต่งมั่นคงเป็นที่สุด
ขอให้พี่เป้ดูแลหัวใจเอกไปนานๆนะคะ
เพราะคนเราการที่ได้มีรักแท้
ถือว่าเป็นบุญหนักหนา...
ปล,เห็นโหวตๆกัน เอาอะไรก็ได้ค่ะ แต่ขอนายเอกแก่กว่าก็ดีนะคะ
ชอบเวลาคนแก่อ้อนเด็ก :m1:
ขอบคุณค่ะ ^ ^
-
อิชั้น คุณยายแก้ว ขอแบบเอเชียค่ะ คุณนายนัท
-
^
^
^
บังเอิญว่า คนแก่ ไม่เคยอ้อนเด็ก
และเด็กมันก็ไม่ค่อยน่าอ้อนเท่าไหร่ 555
ออกแนวกวนประสาทเบื้องล่างมากไปนิด
บางคราก็ทำให้โมโหมากกกกกกกกกก
ข้อดีคือ
1.เวลาคนแก่วีนจัด ๆ มันก็ไม่เคยเถียงเท่านั้นเอง
2.เวลาคนแก่จะหมดพลังชีวิต มันก็คอยดูแลเอาใจใส่ดี
3.วันสำคัญมันจำได้ แต่คนแก่ขี้ลืม
ข้อเสีย
1.หึงแบบไม่ค่อยเป็นเรื่อง
2.ห่วงจนบางทีคนแก่เซ็ง
3.เหมือนมีลูกเล็ก ๆ ให้เลี้ยง
(โบราณท่านว่าไว้ บางทีเราก็ว่าจริง มีลูกกวนตัว มี...กวน...)
อ้าวโดนคุณนายแก้วปาดซะงั้น 555
-
กวน....
>//////////////<
:m32:
-
:z13: :z13: :z13: น้องนุ่น 555
-
แย่แล้ว มองข้อเสียเป็นข้อดี6ข้อไปอ่ะค่ะ
:o8:
-
555
-
ป้า ผมโหวต อียิปต์เพราะผมดำ ฮ่าๆๆ มาแมนๆ เอากันนะป้า
ป้าดิทมาซะผมกลัวบาปเลย ชเอะๆ
-
^
^
^
บังเอิญว่า คนแก่ ไม่เคยอ้อนเด็ก
และเด็กมันก็ไม่ค่อยน่าอ้อนเท่าไหร่ 555
ออกแนวกวนประสาทเบื้องล่างมากไปนิด
บางคราก็ทำให้โมโหมากกกกกกกกกก
ข้อดีคือ
1.เวลาคนแก่วีนจัด ๆ มันก็ไม่เคยเถียงเท่านั้นเอง
2.เวลาคนแก่จะหมดพลังชีวิต มันก็คอยดูแลเอาใจใส่ดี
3.วันสำคัญมันจำได้ แต่คนแก่ขี้ลืม
ข้อเสีย
1.หึงแบบไม่ค่อยเป็นเรื่อง
2.ห่วงจนบางทีคนแก่เซ็ง
3.เหมือนมีลูกเล็ก ๆ ให้เลี้ยง
(โบราณท่านว่าไว้ บางทีเราก็ว่าจริง มีลูกกวนตัว มี...กวน...)
อ้าวโดนคุณนายแก้วปาดซะงั้น 555
ขอโทษค่ะคุณนายนัท มิได้เจตนา คริ คริ
แล้วที่แจงมาเป็นข้อๆน่ะ จากประสบการณ์จริง และประสบการณ์ตรงป่ะคะ
(คนแบบอยู่บนคานตลอดมิเคยมีประสบการณ์น่ะค่ะ เลยขอศึกษาเอาจากนิยาย หุ หุ จะรอศึกษาจ้ะ)
-
+1 ทุกรีค่ะ 555
-
ทำไมไม่มีคนคนช่วยโหวตเลยอ่ะ ขาประจำชั้นหายไปไหนกันนี่ ฝากอีกเรื่องด้วยจิตะเอง
(http://a.imageshack.us/img683/2083/bls.gif) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16055.0)
จิ้มไปอ่านกันได้โลด
-
ป้าไม่มาซักที ขอประจำงอน
-
โอ้ววววว ฝ่าหรั่ง งืม งืม
-
วันนี้ที่ไม่ได้อัพ เพียงใจเสน่หา โทษไอ้คนนี้คนเดียว มันชวนคุยเอ็มตั้งแต่บ่าย ยันเย็น
จนเลิกงาน 555 ไม่ได้พิมพ์สักตัว (ไปช่วยกันรุมมันได้ที่ "รักเข้าตา" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18343.0;topicseen)กันเน้อ)
เรื่องขำ ๆ ไม่เครียด บ้าบอตามประสาคนไม่ชอบคิดมาก
อ่านเอามันส์ เอาฮา ไม่เ้น้นสาระมากมาย
ทั้งที่กะไว้ว่าอาทิตย์นี้กะว่าจะมาให้ไวหน่อย
เพราะเค้ากะว่าจะหนีเที่ยว ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์
ป.ล. ตู้ตาย = สู้ตาย ลองอ่านทำเสียงเลียนเด็กเล็ก ๆ ดู
เด็ก ๆ ทำ เราว่าน่ารักนะ แต่ถ้า เรามาทำกันเอง 555 น่า...มาก
-
ดักตีหัวเซเมะแล้วแย่งตัวอุเคะมาเป็นของเรา
ปู้จายหน้าหวานเป็นสมบัติอันล้ำค่า ที่เราควรเสาะหามาครอบครองเอาไว้เอง
อ๊ายยย :o8:
ตู้ตายนะคะ!
:L2:
-
ชอบอ่ะ ทั้ง2เรื่องเลย o13
-
ไนท์อาจจะเข้ามาช้า พอดีไล่ชื่อคนแต่งแล้วเห็นชื่อคุณพี่นัทเข้า เลยตามเข้ามาคับ
จะรออ่านนะคับ เดี๋ยวจะตามอ่านเรื่องก่อนๆนะคับ สู้ๆๆคับคุณพี่นัท ปล อิมเมจถูกใจมากคับ o13
-
กลับมาเมื่อวาน ดึกแล้ว ง่วงเพลีย คืนนี้จะแต่งต่อ เพิ่งได้นิดเดียว 555
รักทุกคนเลยค่ะ
-
มาปูเสื่อรออ่านตอนต่อไปนะคับคุณพี่นัท แต่อินโทรก็น่าสนใจแล้วคับคุณพี่นัทเขียนแล้วอ่านง่ายลื่นไหลมากเลยคับ o13
สถานที่ที่กรีซด้วย อ่า...รอนายเอกนะคับ ปล อาชีพของ "เขา" น่าสนใจทีเดียวคับ ชอบมากๆๆ สู้ๆๆนะคับ :กอด1:
-
ปูเสื่อๆ นู๋ชอบๆนักว่ายน้ำเนี่ย :pighaun:
-
:L1:
-
คาดว่าวันนี้เราคงได้เจอกันตอนค่ำ ๆ นะพวกตะเอง 555
-
จะรอนะเจ้าคะคุณนายนัท
ตัวละครเป็นฝาหรั่ง ชอบจ้ะ ชอบของนอกเป็นทุนอยู่แล้ว
-
คริ ดีนะ ยุโรปเหมือนกัน แต่คนละฝั่ง กร้ากกกกกกกกกกกกกกส์
พี่พีน้าทททททททท กอดค่ะ
(อิตาเขานี่ดูท่าจะเจ้าอารมณ์วุ้ย)
-
เรื่องนี้เป็นฝาหรั่งล่ะตะเอง :z2:
-
มือดีที่ตัดหน้า"เขา"ใช่นายเอกหน้าหวานนนนนนนน หรือเปล่าหนอ :m18:
-
โอยยยยยยย มาทั้งทียังเอาปริศนาแหวนมาทิ้งให้อีกกกกกกกกกกกกก :z3:
แต่น่าจะวงเดียวกันนะ ชิมิคะ?
:กอด1:
edit!!!!!
อ่านอีกรอบ(ตะกี้กลัวใครแย่งปาดดดเลยรีบเม้นท์ 555) ชัวส์เลยยยยยยยยยยยย แหวนวงเดียวกันและนายเอกเป็นเจ้าของงง กรี๊ดดดดดดดดดดด นายเอกโผล่มาแล้ว
-
+1 รกร มาเร็วเชียวนะเจ้าคะ
-
^
^
^
หนูเล็งอยู่ค่ะพี่นัท :laugh:
-
ตามมาอ่านเรื่องป้าแล้วนะคร้าบบบ
แต่ยังไม่จบเลยอ่า :sad4: เพราะเรื่องของตัวเองก็ต้องเขียนต่อแล้ววว
จะรีบเขียนแล้วรีบกลับมาอ่านต่อนะครับ กำลังสนุกเลยตอนที่อ่านค้างไว้
-
^
^
^
วัดม่วงบางแคป้ะพี่พีนัท?
คริคริ
(สารภาพว่าแค่สแกนก่อน แบบว่า......ไม่กี่ตอนนี่นา รอเก็บรวบตามนิสัยดีกว่า งุงิ)
-
มาอ่านช้าแต่ก็ยังมานะคับ รอยัลแบล็คซีสตาร์ คงทำจะทำให้พระนายได้พบกันที่ฝรั่งเศสนะคับ
อยากรู้จังว่าจะเป็นยังไงต่อไป คุณพระเอกโดนตัดหน้า :laugh: แถมยังคาใจเรื่องแหวนอีกด้วย มาต่อไวๆนะคับพี่นัท
คนแถวนี้รออ่านอยู่ หุหุ ปล ชอบบรรยากาศของเรื่องนี้มากๆคับ ได้กลิ่นไอทะเลแถมความหรูหราด้วย o13
ปล อีกครั้ง ฝากลอยกระทงเผื่อด้วยนะคับ ไนท์ต้องอยู่ทำซุ้มให้พี่ปริญญาคงกระดิกตัวไปไหนไม่ได้ แถมอีกอย่างคนโสดน่ะคับเลยหาเรื่องอื่นมาทำให้ยุ่งเข้าไว้ ฮ่าๆๆ ถ้าไม่ติดอะไรอยากจะแวะไปอุดหนุนกระทงเหมือนกันคับ
-
ขอบคุณที่มา
+1
-
อ่าวววว ป้านัทเขียนเรื่องสั้นตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย (รู้สึกไอจะตกข่าวไปหลายเดือนเลยแห๊ะ) ขอไออ่านตอนเก่าๆก่อนนะ (http://i269.photobucket.com/albums/jj72/myem0/01/mushroom-emo-1-049.gif) ตามอ่านเรื่อยๆค่ะ ^^
เป็นกำลังให้ป้าค่ะ (http://i269.photobucket.com/albums/jj72/myem0/01/mushroom-emo-1-026.gif)
.
.
ป้าคะ ทำไมเรื่องแรกมันช่างเจ็บช้ำระกำทรวงขนาดนี้ล่ะคะ (แอบหลอนด้วย) อะฮึกๆ :m15:
ที่จริงป้าเขียนได้ดีมากเลยค่ะ แต่ไอรับเรื่องเศร้าๆไม่ค่อยได้ ภาษาที่ป้าเขียนออกมาก็ช่างไพเราะจริงๆ
เรื่องนี้ป้าเขียนสื่ออารมณ์ได้ดีมากๆ ทำไอเจ็บปวดและหลอนนิดๆไปเลยล่ะ
(รูปตอนเป็นนวลก็สวยมากเลยค่ะ)
เรื่องที่สองน่ารักดีค่ะ แต่ไอว่ามันสั้นมากๆๆๆๆเลยค่ะ อยากให้มีตอนพิเศษจัง รับไปพิจารณาสักนิดสิคะ ป้าขาาา :o8:
่ส่วนเรื่องที่สามไอยังไม่ได้อ่านนะคะ กำลังปล่อยอารมณ์ไปกับสองเรื่องแรกก่อน เพราะดูท่าเรื่องที่สามจะคนละฟิลลิ่งกันเลย ปรับไม่ทันค่ะ ฮ่าๆๆ
-
ตอนหน้าเค้าสองคนจะเจอกันไหมจ๊ะคุณนาย
ชอบบทพรรณนนาของคนนายจังค่ะ อ่านแล้วเห็นภาพความสวยงามหรูหรา อย่างกับดูหนังแน่ะ
+1ให้คุณนายเจ้าค่ะ
-
เรื่องใหม่ของป้าพี่นัท มีแต่ฝาหรั่งเนอะ
+1 สำหรับชื่อ อีธาน ฮว็อล์ค :laugh:
-
มาแล้วๆ :o8:
-
แวะมากอดรวบ พวกข้างบน แถมพวกข้างล่าสงด้วยก็แล้วกัน
+1 เสมอทั่วหน้า 555 แตะขอจิ้มตา คนแอบอ่านด้วยเลยละกัน กร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาก
@ anajulia ถูกต้องนะคร้าาาาาาาาาาาาาาาาาบ @ Bang Kae
@ tonight ได้เลยเดียวจะลอยเผื่น เอริ๊กๆ แต่ทำซุ้มรับปริญญา สิแดงว่า เธออาจจะเป็นรุ่นหลาน
ม.ชั้นสิ เพราะ ม.ชั้น เค้ารับ ปริญญากันเดือนนี้นิหว่า แถวคลองประปา ชิ...มิ...
@ Little Devil อยากจะตีความที่เม้นท์ว่าเป็นการประชดประชันเล็ก ๆ ของเจ้าปีศาจน้อยนะนี่
แต่ก็นะ จับมากอดมาจุ๊บเป็นการลงโทษเจ้าปีศาจแสนซนแทนแล้วกัน 555
@ เกริด้า(๐-*-๐)v ยินดีให้ความต้อนรับด้วยความอบอุ่นเสมอจ้าาาาาาาาาาาาา
ขอกอบปลอบขวัญหนูไอก่อน เพราะท่ีาทางจะชอกช้ำหนัก และหลอนฝังใจ กันเรื่องแรง 555
ส่วนเรื่องที่สอง 555 ตอนพิเศษตามที่ขอ จะมาเมื่อเรื่องนี้จบ ตอนที่ 10 หุๆๆ แต่คงต้องแอบๆ
เอามาถ่ายทอดเทบบันทึกการแสดงสด 555 เพราะถ้าเจ้าตัวมันรู้เรื่อง ป้าโดนงับหัวแน่ ๆ 555
ส่วนเรื่องที่ 3 รับประกันว่าไม่ซ้ำแนวกับเรื่องก่อน ๆ แน่ ๆ นอน ๆ แถมรับประกันว่าไม่ต้องต้มน้ำ
ชิมมาม่ากันหรอกค่ะ สำหรับเรื่องที่ 3 นี้ งุงิ สมใจไอแน่ๆ (กัดฟันพูด 555)
@ yayee2 คุณนายแก้วคะ อิฉันว่าน่าจะ (ย้ำน่าจะ) ได้เจอกันมั้งคะ 555
ขอบคุณคุณนายแก้วมากที่ชอบ เรื่องนี้พยายามขายความอู้ฟู่ค่ะเพราะพักนี้
ได้เห็นเครื่องเพชรเยอะแยะเลยเกิดกิเลศอยากได้ เอ้ยไม่ใช่แระ อยากมีไว้ในครอบครอง
เอ้ยก็อยากได้จริงๆ นี่หน่า อร้าาาาาาาาาาย อาย สารภาพอะไรออกไปเขินจัง 555
คือพยายามให้คนอ่านเห็นภาพเดียวกับที่เราจินตนาการเอาไว้ค่ะ มันก็เลยอยากฉายหนังมั่งอะไรมั่ง
@ heefever คือแล้วหนูไม่ชอบเหรอลูกฝรั่ง ตัวเป็น ๆ ล่ำ ๆ หล่อ ๆ เอริ๊กๆๆ
แต่ป้าชอบมากเลยขอบอก ในชีวิตเคยคิดจะมีของนอกไว้ใช้ส่วนตัวเหมือนกัน
แต่............. ก็ได้แค่คิด
เพราะขืนทำลงไปจริงๆ อาจโดนฆ่าปาดคอเอาได้ ไม่อยากลงข่าวหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์กรอบเช้า
แบบสยดสยอง บรื้อ............... น่ากลัว แล้วทำไมต้อง +1 กับชื่อ อีธาน ฮว็อล์ค ด้วยคะ ป้างง
@ ICER™ หนูมา หรือ ป้ามา สำหรับคำว่า มาแล้วๆ 555
-
ไปฝรั่งเศส ก็จะได้เจอกับ อีวาสิเนี่ย...
แต่อยากเป็นแบบเอมิลจัง ออกท้องมหาสมุทรตามหาสมบัติ
-
(http://glitter.kapook.com/files/glitter/photo/original/9/12871.gif) (http://glitter.kapook.com/category.php?category_id=116&sid=cafd75883d9a99a5e726348ce96f059a)
มาชวนป้าไปลอยกระทงด้วยกัน อย่าลืมขับรถมารับหนูกะไอ้ถั่วไปเป็น กขค ป้านะ อิอิ
-
ตอนหน้าคงได้ประลองฝีมือกันแน่ๆ ชอบอีวานะคะ แต่แอบเชียร์ให้เอมิลชนะ :laugh:
ไปลอยกระทงกันค่ะ ฟิ้วววว~
(http://glitter.kapook.com/files/glitter/photo/original/9/12876.gif)
-
สรุปผลยอดจำหน่ายกระทงประจำปี 2553
555555555555555555555555555555
กำไรจิ๊ดเดียว
มีแต่คนขาย
คนซื้อบางตามาก
1 ครอบครัว กระทงใบเดียว 555
มาเป็นหมู่คณะ ซื้อ ไม่กี่ใบ
555
ยอดไม่ได้ตามเป้า
เหลืออื้อ.............ซ่า............
สรุป
จุดลอยเพื่อชาวบ้านชาวช่องตามที่สัญญาไว้กับทูไนท์ ไป 3 อัน
เพื่อ รกร ไป 2 อัน
เพื่อนุ่น 3 อัน
เพื่อเบียร์ ไป 2 ใบ
เพื่อ ไอ้ถั่วไปอีก 1 ใบ
เพื่อมาร์ค ไปอีก 2
เพื่ออิกกี้ ไป 2
ที่ไม่ออกนามอีกเพียบ
555 ร่วม 40 ใบได้มั้ง
แต่ก็ยังดีไม่ขาดทุน
แค่เหนื่อยแรง กับนอนดึกมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
แต่ที่วัดม่วง เก้ง กวาง บ่าง โคตรเยอะ แย่งซีนกันเองอีกต่างหาก
มีคนมาชะม้ายชายตามองเค้าด้วยล่ะพวกตะเอง
พอน้องเค้ามาขอเบอร์โทร. 555
ไอ้เอกมันเสนอหน้าออกรับแทนว่า "พี่เค้าคงไม่อยากตีฉิ่งกันน้องหรอกครับ"
555 คนเป็นสิบที่หน้าแผงหันขวับกลับมาดู ชั้น อายอย่างเดียว พูดไม่ออก
จะว่าไป เด็กสมัยนี้ มันแก่นเซี้ยวจริง ๆ กล้ามาขอเบอร์ด้วย เป็นสมัยก่อน อิฉัน คงได้แต่แอบมอง ๆ
ไม่กล้าเข้าไปทำความรู้จักหรอก เอริ๊กกกกกกก
แต่ก็สนุกดีนะเมื่อคืน
ปล. วันลอยกระทงเป็นวันที่มีการสำรวจกันไปแล้วว่า
เป็นหนึ่งในเทศการที่ทำให้เสียตัวมากที่สุด วันนึง
คุณโดนไปกันรึยังเจ้าคะ กร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาก
-
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์
น้องเอกก็นะ อะไรจะขนาดน้าน น้องเอกแรว๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงส์
(นุ่นได้ตั้งห้าใบแน่ะ โว้ว)
-
กลับไปอ่านใหม่เด้อคุณนายนุ่น เค้าดิทไปแล้ว 555
-
คืนนี้ถ้ากลับเร็วจะไปพิมพ์ตอนที่ 2 อัพให้อ่านกัน เขียนชวเลขใส่สมุดไว้แล้ว จะมีใครรอไหมหว่า
-
ก็จะรอนะเจ้าคะ แต่ถ้าดึกจนรอไม่ไหว ก็จะรออ่านพรุ่งนี้ค่ะคุณนาย
เหตุผล คือสว.นอนดึกเกินไปเหี่ยวไวไปอีก 5 ปี 555
-
เอาวะ อย่างน้อยก็สิบแปดแระ ไม่ต้องกลัวจะพรากผู้เยาว์
:m20:
มาเร็วเคลมเร็วงิพี่พีนัทงิ
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด จุ๊บุๆ
v
v
v
-
ไอ้หนูนุ่นมาเร็วไปไหมคะ
-
:z13: ป้า ก๊ากๆๆ
นายเอกป้านี่เป็นแฟชั่นนิสต้าตัวแม่ (หรือตัวพ่อล่ะ?) ตลอด เริ่ดมากค่ะ o13
เหมือนคนแต่งอะ ชอบสวยตลอดเว... :z1:
ป.ล. อิตอนป้าลอยกระทงที่วัดม่วงเนี่ย ชื่อวัดเหมือนวัดแถวบ้านหนูเลยอะ -*-
-
ก็จะว่าไปเพชรเกษม69 มันก็ใกล้ๆบ้านเบียร์นะแหละ 555
-
เพชรเกษม 69 o22
วัดม่วงเดียวกันอย่างไม่ต้องสงสัย ซอยบ้านเก่าหนูนะนั่น กรรมๆๆๆ รู้งี้ไปลอยนั่นดีกว่า
จะได้ไปช่วยป้าขายกระทง :z1:
-
มิเกลนี่นายเอกใช่มั้ย แอบสงสัย :m28:
ปล้ำลิง.. ตอบป้า อีธาร์น ฮอร์ค เคยเป็นกิ๊กเก่าเค้าเองแหละแต่ก่อนชอบฝรั่งเหอะ เหอะ แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจมาชอบปู้ชายเกาหลีแล้ว
ยิ่งหน้าสวย ๆ ตัวบางๆ ยิ่งโคดชอบ
-
ดีคับคุณพี่นัท มาอัพแล้วววว ไนท์เข้ามาช้าไปหน่อย ฮ่าๆๆ แต่ก็ยังดีกว่าไม่มาคับ
น้องมิเกลน่ารักอ่า~ :man1: 18 แล้วไม่ต้องห่วงเรื่องคดีพรากผู้เยาว์ ฮ่าๆๆ :laugh:
ปล คุณพี่นัท มอของไนท์ไม่ได้อยู่แถวรางน้ำนะคับ แต่อยู่เกือบติดทะเล ตจว สุดๆ
ปล อีกครั้ง มาต่อไวไวนะคับ ปูเสื่อรออ่านตอนต่อไป :pig4:
-
คุณนาย คืนนั้นก็นอนดึกเหมือนกันแหละ เพราะมัวติวข้อสอบให้หลาน เลยไม่ได้เข้าไปอ่านอีก
พึ่งได้เข้ามาอ่านวันนี้เอง นึกภาพน้องมิเกลแล้ว น่ากอดน่าหอมเนอะ (อิชั้นประเภทรักเด็ก)
ขอบคุณเจ้าค่ะคุณนาย ที่เป็นห่วง หึ หึ หึ ไม่ใช่มันมาเยี่ยมตอนทีเผลอแล้วรึ ไอ้บาทสกุณา-บาทาสกุณีน่ะ
-
ขอบคุณสำหรับกระทง :กอด1:
+1 ขอบคุณจริงๆ ไม่มีประชด :laugh:
-
อ่า ป้า ผมเพิ่งเข้ามาดู ขอบคุณมากครับสำหรับกระทง
5555 ถึงว่าฝันเห็นผีทุกคืนเลยอ่า มีคนลอยให้นี่เอง เกี่ยวไหม
แต่ผมฝันเห็นผีทุกคืนเลยอ่ะ
ขอบคุณป้ามากคร้าบ สำหรับกระทง
จุ๊บๆๆๆ :L2: :L2: :กอด1:
-
คุณพี่นัทมาอัพแล้วววววววว :mc4:
แต่พระเอกกับนายเอกก็ยังไม่ได้เจอกันสักที ง่ะ...รออยู่นะคับ
ส่วนเรื่องที่อาเอมิลบอกว่ามิเกลน่ารักมากกว่าหล่อ ไนท์เห็นด้วยนะคับ ฮ่าๆๆ
ปล
"ชอบมากเลยครับอามิเกล รุ่นใหม่ล่าสุดเลยนี่" <- - คุณอาชื่ออาเอมิลใช่ป่ะคับ สงสัยคุณพี่นัทคงจะพิมพ์ผิด ^^ :L2:
-
รออ่านตอนต่อไป
-
ก่อนอื่นเลยต้องบอกว่าขอบคุณมากๆเลยค่ะสำหรับกระทงน้อยทั้งสองใบ อิอิ
กลับเข้าเรื่องนิยายดีกว่า เอมิลน่าตีนะ หลานเรียกตัวเองว่าอา แต่กับเพื่อนให้เรียกลุง 5555
แต่น้องมิเกลน่ารักน่าเอ็นดูมากกกกกกกกก เด็กวัย18เป็นอะไรที่เจิดจ้าเป็นที่สุด
ว่าแต่น้องจะคู่กับใครอ่ะ อีธานหรือเปล่าเอ่ย?? ถ้าใช่นี่เริ่ดนะคะ :-[
-
อยากให้เจอกันช้าๆ..ดูเหมือนว่ามีอะไรให้เล่นสนุก
ชอบนิสัยนิ่งๆของอีธานจังค่ะ
-
อ่านเรื่องนี้แล้วแบบว่าต้องตั้งใจอ่านทุุกตัวอักษรไม่สามารถข้ามไปได้
เพราะมีแต่คำที่เป็นภาษาต่างประเทศซะเป็นส่วนใหญ่ซึีงบางคำเค้าก็ไม่รู้จัก T^T
รอตอนที่นายเอกกับพระเอกจะเจอกัน อยากรู้ว่าจะเจอกันแบบไหน
หวังว่าทั้งคู่คงไม่ได้ทำอาชีพเดียวกันมั้งเนอะ
-
คำไหนรึฮีชอน ป้าจะได้ทำอธิบายเพิ่มเติม แต่ก็พยายามหาคำที่ไม่ต้องตีความแล้วนะ
มีตรงไหนไม่เข้าใจรึเปล่าหว่า (คนแก่เสียเซวฟอย่างแรงส์)
-
ฮ่าๆๆ นิยายอินเตอร์ฯ ก็อย่างนี้แหละป้า หนูรู้สึกว่าเรื่องนี้มันไฮโซวววมากมายอ่า :z1:
-
แหม่ๆๆๆ เรื่องนี้ไฮโซจริงแท้แน่นอน เจอกันที่งานโชว์เพชร โอ้.....เมว เดอุส
ปิ๊งแบบแรกพบสบตานี่แหละดีนัก เอริ้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
^
^
^
หนูนุ่น พี่เดาว่า หนูต้องมีอาชีพ นั่งเฝ้า หน้าจอคอมฯ เป็นอาชีพหลัก ชิมิคะ
ลงตอนไหน ๆ เวลาเท่าไหร่ น้องนุ่นมาได้ตะรรรรรรรรรรรรอด ๆ ๆ 555
-
^
^
^
ใครบอกล่ะคร้า วันนี้ตื่นมาดูเฮลส์ คิทเช่น
เสร็จแล้วก็ป้อนข้าวแมวป่วยถึงมาเข้าเล้า เจอพี่พีนัทพอดี๊เลยเอย งุงิ
-
มาแว้ว แว้ว แว้ว แว้ว
-
เ่จอกันแล้ววววว :mc4:
เจอกันปุ๊บสปาร์คกันปั๊บ ชิชะ หมั่นตับ :a14:
อ่านเสร็จรีบกด+ อย่างด่วน เดี๋ยวจะไม่ถูกหวย หวังกะงวดนี้ไว้เยอะ :laugh:
-
:L1: :L1:เอากำลังใจมาฝาก
-
โอ๊ะโอวววว อีธานกะมิเกลเหรอ :z1:
อ่านตอนนี้แล้วมันรู้สึกสายตาจะพร่า ๆ เนอะ หรือจะตาร้อนหว่า
เพราะตายแล้วเกิดใหม่อีก 12 ชาติ ก็ไม่มีวาสนาจะได้จับต้องของพวกนี้ :sad11:
-
กรี๊ดดดดดดด love at first sight! เอมิลกะอีวาเค้าปิ๊งๆกันแล้วววว >//< และอีกคู่ก็น่าแซ่บพอกัน ลุงอีธานกะไอ้ตัวเล็กมิเกล :-[
ปล,รูปปลากรอบเน้ถ้าได้สักชิ้นก็คงดีนะคะ :z1:
-
ไนท์หายไปวันเดียวคุณพี่นัทมาต่อให้เลย ดีคับ อ่านแบบจุใจเลยทีเดียว :laugh:อ่านเรื่องนี้ชอบมาของสวยๆงามๆเพียบ
ไฮโซสุดๆ ฮ่าๆๆ ชอบการเจอกันของเอมิลกับอีวามากๆ มองแล้วอดใจไม่ไหวจนต้องเข้าไปทำความรู้จัก
อีกคู่ก็คุณลุงกับเจ้าตัวเล็กหรือเปล่าเอ่ย น่าลุ้นๆๆ ขอบคุณนะคับคุณพี่ มาอัพต่อไวๆนะคับ
ปล ตอนที่สามจุดหนึ่งเกือบจบมีคำผิดนิดนึงอ่าคับ "ผิวแก้ว" จริงๆแล้วต้องเป็นผิวแก้มอ่ะคับ :L1:
-
มีลูกค้าอยู่เพียงแค่นี้
เห็นทีเราจะต้องงอน
ว่าจะอัพ ตอน 4
ทำไมขาประจำไปไหนกันหมดหว่า
ไม่รู้ไม่ชี้ งอนแว้ววววววววววว.
-
เจ๊ยยยย อย่างอนนะค๊าบบบบบ งอนมาก ๆ เดี๋ยวปั๊ดจับหอมแก้มเลย :laugh3:
มาลงเท๊อออ เค้าอยากอ่านแล้วง่ะ โดยเฉพาะคู่ของลุงกะหลาน
ไม่รู้เป็นอะไรทำไมถึงชอบคู่รองตลอด
เค้าจะรอนะป้า ถ้าไม่ได้อ่านคืนนี้คงนอนไม่หลับ(เหรอ)
-
สังเกตุ-สังเกตคับ ไม-ไม่ (คุณพี่ตกไม้เอก)ประสิธภาพ-ประสิทธิภาพคับ กำเนิน-กำเนิด คมมีดกรี-กรีด ปล เหมือนไนท์แหละคับบางทีความคิดไปไวกว่ามือ
มันเลยสะกดผิดเล็กๆน้อยๆน่ะคับ อ่อ คุณพี่มาอัพแล้ว :mc4:ดีจังคับอย่างน้อยก็มีคนรออ่านอยู่เช่นไนท์เป็นต้น ฮ่าๆๆ ชอบคับให้ความรู้สึกเหมือนพวกแนวๆหนังโจรกรรมเพชร ว่าแต่คนที่ใช้มีดกรีดเอมิลเนี่ยอย่าบอกนะครับว่าเป็นอีวา ไม่งั้นแหละก็สนุกแน่นอน ปล เอมิลทำงานพลาด ฮ่าๆๆ มาต่อไวๆนะคับ :L2:
ปล อีกครั้ง คุณพี่นัทจะหนีเที่ยวอีกแล้ว อย่าหายไปนานนะคับ ไม่งั้นคงคิดถึงเรื่องสั้นเรื่องนี้แย่ สู้ๆๆคับคุณพี่ o13
-
555 ไม่ใช่หรอกไนท์จํา แป้นคีย์บอร์ดมันแข็งมาก ยังไม่ได้ซื้ออันใหม่มาเปลี่ยนเลย
ต้องตั้งใจพิมพ์ เน้น ๆ ทีละตัว
ถ้าเผลอพิมพ์แบบสัมผัสจะติดมั่งไม่ติดมั่งแบบที่เห็น เดี๋ยวไปแก้ให้ก่อนนะตะเอง
-
มาแล้ว หายงอนนะ :กอด1:
นึกว่าดู mission impossible... o13
+1
-
ขอวิ่งเล่นสัก2รอบ
แล้วจะมาพิมพ์มาอัพให้นะเจ้าคะ
-
มาดักรอคับคุณพี่นัท :laugh: แต่ไม่แน่ใจว่าจะรออ่านคืนนี้เลยไหวไหม ถ้าไม่ดึกเกินไปก็พอไหวครับ พรุ่งนี้มีเรียนบ่าย แหะๆๆ
รออยู่นะคร๊าบบบบบ ปล สู้ๆๆคับ :L2:
-
o18 อ้าส์...ซุ่มอยู่นาน มีโอกาสได้จิ้มซักที :L2:
-
จิ้มคืน 555
-
มิเกล หนูละเมอได้น่ากลัวมากกกกกกกกกก :laugh:
-
เมื่อคืนไนท์รอไม่ไหว เลยมาดักตอนเช้าแทน ฮ่าๆๆ คู่ผู้ใหญ่ก็ดูผู้ใหญ่จริงๆ พูดจาเป็นหลักเป็นการ อีวานี่น่าสนใจมากๆ คุณพ่อกับพี่ชายนี่สงสัยจะเป็นประเด็นใหญ่ ส่วนคู่อีธานกับมิเกลน่ารักมากๆๆ คุณพี่นัทบรรยายน้องได้น่ารักน่าฟัดสุดๆ :man1: แต่ไม่ไหวตรงที่นอนละเมอนี่แหละ
แต่ก็สมควรอีธานแอบลักหลับเลยโดนซะเต็มรักเลย :laugh: ปล ทำเอาคนนที่จ้อง (มี น เกินมาตัวคับ) ฝังจมุก (สระอูคับ) ปล อีกครั้ง ไนท์พรูพให้หวังว่าคุณพี่คงไม่รำคาญนะคับ สู้ๆๆ คับ รออ่านตอนต่อไปโล้ด :L2:
-
ขอบคุณมากๆไนท์ ไม่รำคาญสักนิดเลยจริงๆให้ดิ้นตายเหอะ 555 จุ๊บๆจ๊วบๆ
-
วันนี้คาดว่าของดออกอากาศ รถเสียกว่าจะซ่อมเสร็จกว่าจะถึงบ้าน ต้องเก็บกระเป๋าอีก
เพลียเกิน พรุ่งนี้แล้วกันเนอะพวกตะเอง
-
เคคับ รอต่อไป :really2: ไม่เป็นไรคับ เดี๋ยวปูเสื่อนอนรอแถวๆนี้ ว่าแต่มาอัพไวๆนะคับคุณพี่นัทก่อนที่ไนท์จะเดินทางหนีเที่ยวบ้าง :laugh:
เดี๋ยวไม่ได้อ่านแล้วจะลงแดงตาย ฮ่าๆๆ ปล รถเสียนี่เป็นเรื่องสุดเซ็งลำดับแรกๆเลยเนอะคับ หุหุ :L2:
-
รับทราบ...นอนรอได้
-
พี่พีนัทเขียนให้อีวาเป็นคนที่มีเสน่ห์เอามากๆเลยค่ะ อ่านแล้วก็เขินเหมือนถูกยิ้มยั่วซะเอง(คนอะไร๊ก็ไม่รู้น่ารักน่าชังจริงๆ) :-[ สรุปว่างานนี้ก้างชิ้นโตคือพี่ชายกับพ่อของอีวาใช่ไหมคะ? แล้วอีวามีลับลมคมในอะไรหรือเปล่า? ยิ่งอ่านก็ยิ่งลุ้น :z2: แต่อีกคู่เค้าน่ารักจัง แต่น้องมิเกลตอนนอนนี่แอบหน้ากลัวนะคะ แต่ลุงอีธานไม่หวั่นใช่ม๊า?
ไม่ทราบว่าพี่กำลังจะชีพจรลงเท้าไปที่ไหนแต่ขอให้เดินทางโดยปลอดภัยนะคะ
:L2:
-
มาถึงนครสวรรค์ตอน บ่ายสี่โมงเย็น แต่ก็งมอยู่ หน้าคอมฯ ตั้งแต่มาถึง จนตอนนี้
กว่าจะหาวิธีลงไดร์เวอร์โซนี่อิริคสัน กับ วินโดว์วิสต้าได้ แทบหมดแรง เพิ่งจะเชื่อมต่อได้ ณ บัดนาว
ขออภัยในบางลีลา พอจะหาแฟล็ชไดร์ ด้าวดันลืมเอามาซะงั้น แต่ไม่เป็นไรจะพยายามรำลึกแล้วพิมพ์เอาใหม่ก็ได้
รอกันอีกนิด คนแก่จะพยายามไม่อู้ จะพยามยามกลั่นตัวหนังสือออกมาอัพให้ค่ะ 555 สัญญานะพวกตะเอง
-
เรื่องนี้เล่นของนอกเลยวุ๊ย ฮ่าๆๆๆ
แอบย่องมาแต่มาแบบแป๊ปๆ
และเข้ามาเก็บนิยายไปอ่าน ฮ่าๆๆๆ เค้าเอาให้เพื่อนอ่านด้วยนะ ฮ่าๆๆ นั่งอ่านยั่งกะติวสอบ ฮ่าๆๆๆ
คิดถึงๆๆป้าที่ซู๊ดดดดด
ปล.รัก รัก รัก
-
ไอ้ถั่วปากหวาน หนอยแนะเอาไปให้น้องยักษ์ของป้าอ่านด้วยเหรอ ฝากบอกมันด้วยว่าได้แต่คิดค่าอ่านที่ได้ถั่วเค็ม
แล้วหล่อนอัพยังเอ่ย 555
-
คนที่เม้นท์ ขอให้ หล่อ สวย น่ารัก หน้าตาดี
มีแฟน ห็ขอให้ หล่อ สวย น่ารัก หน้าตาดี เหมือนกัน
คนไม่เม้นท์ ก็ขอให้ เหี่ยว ย่น เหนียงยาน ไร้คนชิดใกล้
คนไหนกด + ขอให้รวยตลอดกาล
คนไหนไม่กด + ก็ขอให้แทงหวยแล้วก็ถูกเจ้ามือกิน
กร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาก
ช่วงที่คุณนายมาอัพน่ะ (26-29 พ.ย.)ดิฉันอยู่นครปฐม พึ่งกลับมาวันอังคาร แล้วก็เหนื่อยจัง
เลยพึ่งได้อ่านเรื่องของคุณนายวันนี้เองจ้า
555คุณน้าย อิฉันรีบเม้นท์เลยเจ้าค่ะ ไม่ได้กลัวการแช่งจากคุณนายนัทเด้อ
เพราะ ที่เป็น อยู่ คือ ณเวลานี้ไม่ได้เกิดจาการแช่งแต่ประการใด มันเป็นอยู่แล้ว 555
ชอบเครื่องเพชรสวยๆพวกนี้ ซู้ดน้ำหมากไป ดูไป
อืม.. แค่ดูภาพก็พอแล้วเนาะสำหรับเรา
แล้วอ่านตอนนี้ ได้ลุ้นระทึกตื่นเต้นอีก ว่าแล้วเชียว ต้องมีปัญหาอุปสรรค ต้องไม่สำเร็จ
-
ไม่อัพแล้วคะวันนี้เพราะไม่มีคนรออ่าน แง ๆๆๆๆๆ ไปดีกว่า พวกคนใจร้าย :o12:
-
พยายามจะอัพ แต่เออร์เร่อตรรรรรรรรรรรอดๆๆๆ
รอกลับไปบ้านพรุ่งนี้ก่อนแล้วกันนะพวกตะเอง
ขนาดจะเม้นท์ยังต้องพยายามอย่างสูงล้น เฮ้อ..........
-
มารอแล้วนะ
+1
-
มาแระคับคุณพี่นัท จริงๆตอนนี้ไนท์แอบออกมาร้านเน็ท o18ไม่ได้เข้าบอร์ดนานแล้วจะลงแดงน่ะคับ
จำเปก็น-จำเป็น,ฝรั่งเศษ-ฝรั่งเศส,สองชั่วดมง-ชั่วโมง ปล ไนท์รีบอาจจะพรูพให้ไม่หมดนะคับแต่คิดว่าดูครบหมดแล้ว
มิเกลกับยักษ์ปักหลั่นน่ารักมากคับคุณพี่ ไนท์ปลื้มคู่นี้มาก สุดยอดอ่าต่างคนต่างมองแล้วก็ตื่นเต้นแต่ปากแข็งกันสุดๆ
ปล คนที่ล้มเอมิลได้คงอีวานี่แหละคับ คู่ผู้ใหญ่แอบดูเคร่งเครียดไปนิด รอซีนหวานๆต่อไป สู้ๆๆนะคับคุณพี่ อย่างอนกันไป
เพราะว่าเม้นต์ยากจริงๆ รีเฟรชเป็นสิบรอบ :serius2: ปล สุดท้ายแล้ว ไว้ไนท์จะแอ่วเหนือแล้วถ่ายรูปมาฝากนะคับ ไปเที่ยวต่อล่ะ :laugh:
-
กว่าจะได้อ่าน กว่าจะได้เมนท์ ช่างยากเย็นแสนเข็น รีเฟรชหลายรอบมาก
เฮ้อออ แอบปาดเหงื่อ
รอตอนต่อนะป้า :จุ๊บๆ:
-
เพิ่งรู้ตัว ว่ามีคมแวะมาเยี่ยม โดยไม่บอกให้รู้ตัว
จนรู้ตัวว่าครบ 7009 วิว ตอนไหนหว่า 555
ปล.อยากจะบอกว่า 5.2 ลืมไว้ในเครื่อง ที่ นครสวรรค์ 555
ไม่ได้ส่งมาไว้ในเมลล์ สรุป พิมพ์ใหม่ก็ได้เนาอะ
แต่เกรงว่า หากมีใครไปเปิดดู มันคงจะ ... ไม่อยากจะคิด สยองค่ะ
ความจะแตกแน่ ๆ เลยว่า ให้ไปทำงาน ดันแอบแต่งนิยาย แถม ... อีกต่างหาก
แต่คงไม่มีใครไปเปิดอ่านหรอกมั้ง เพราะ คิดว่าซ่อนเอาไว้ดีมาก แล้วน่ะ
ปลล. จำของเก่าได้ลางเลือน คิดใหม่ง่ายกว่าไหมค่ะ 555
รออีกสัก 1-2 วันเน้อ... พวกตะเอง
(5.1 ยังไม่ได้ตามไปแก้คำผิดเลยล่ะ ไนท์ คริ ๆ )
-
เอ่อ..............
แถมยัง ......
(ไอ้จุดหลายจุดนี่แหละที่เป็นปัญหา :m20:)
-
ไม่อัพแล้วคะวันนี้เพราะไม่มีคนรออ่าน แง ๆๆๆๆๆ ไปดีกว่า พวกคนใจร้าย :o12:
ความจริงอิฉันอ่านแล้วแหละ แต่วันนั้นกด post replyไม่ได้ซักที
วันนั้นเค้ายังอายไปกับที่คุณนายพูดถึงไอ้ยักษ์ใหญ่เลย
อย่าพึ่งร้องดิ แต่........
ที่คุณนายร้องเนี่ยเพราะมีคนข้างๆคอยโอ๋ใช่ป้ะ
-
เค้าไปทำงานนครสวรรค
คนข้างๆ อยู่กรุงเทพ 555
เลยไม่มีคนโอ๋ก็เลยป่วงๆ แต่ตอนนี้หายแล้วเจ้าค่ะ
-
มิเกลจ้ะ'ของ'บางอย่างก็ไม่จำเป็นต้องไปแข่งบุญแข่งวาสนากับเค้าหรอกนะจ้ะ จงพอใจในสิ่งที่มีอยู่ :laugh:
อันนี้ของผ่านตาค่ะ
ก่อนจะส่งยิ้มปุเลี่ยน ๆ ไปให้=ก่อนจะส่งยิ้มปูเลี่ยน ๆ ไปให้
ด้วยเพิ่งสังเกตุเห็นว่าตัวเองนอนหนุนแขนล่ำ ๆ=ด้วยเพิ่งสังเกตเห็นว่าตัวเองนอนหนุนแขนล่ำ ๆ
ที่กำลังมีความสุขสุดสุดกับภาระกิจเบื้องหน้า=ที่กำลังมีความสุขสุดสุดกับภารกิจเบื้องหน้า
:L2:
ปล,เล้าเป็ดช่วง4ทุ่มอัพ เป็นอะไรที่ทราฟฟิคแจมมากๆค่ะ ขนาดล็อกอินเข้ามายังต้องเอฟ5 ต้องหลายครั้งแน่ะ :m26: เพราะฉะนั้นอย่าเพิ่งน้อยใจไปนะคะ ยังมีคนตามอ่านแน่นอนค่ะ :กอด1:
-
คุณนายเจ้าคะ เข้ามารออ่านนะเจ้าคะ
555 อ่านรีที่น้องรกร บอกมิเกลแล้ว อดขำมิเกลไม่ได้
-
รออ่านด้วยคนนะ :o8: มาต่อถอะเน้อ... :กอด1:
-
พรุ่งนี้ค่ำๆ นะเจ้าคะ
เลิกงานจะมาแต่งมาพิมพ์แล้วอัพให้ค่ะ
-
คุณพี่หายไปนานมั่กมาก เราก็รอร๊อรอ พรุ่งนี้เลยเหรอคุณพี่ ไนท์รีบกลับมาจากเที่ยวเลยนะเนี่ย ( :laugh: เว่อร์กันไป)
ปูเสื่อรออ่านนะคับ สู้ๆๆ คุณพี่ คิดถึงน้องมิเกลกับยักษ์ปักหลั่นแล้ว อ่อ อีวากับคุณอามิลด้วย :really2:
-
ปรากฏว่า ดิฉันต้องไปเตรียมงานด้านสถานที่สำหรับจัดเลี้ยงคนร้อยกว่าชีวิต
ไหนจะที่พัก และอาหารให้พอ แต่ละมื้อด้วยแล้วไซร้
จึงมีเหตุทำให้ต้องห่างหายไปบ้างไม่ได้มาทำหน้าที่ดังควรเป็น
(ขอไว้อาลัยแก่ชีวิตของอีป้าแก่ ๆ คนนี้นิดนึง)
ปัญหาที่พบ ห้องพักมีไม่เพียงพอ
อาหารสด ต้องสั่งจากในตัวเมืองกาญ
ดังนั้นดิฉันจำเป็นจะต้องไปติดต่องาน
อันจำเป็น สำหรับค่ำคืนคริสมาสอีฟ
และคริสมาสไนท์ 555
กรรมของชั้น และคนอ่านจริง ๆ
(สรุึป จะหายหน้าไปประมาณ 2 อาทิตย์ หุๆๆ)
อาทิตย์นี้ ไล่แจกของขวัญปีใหม่ลูกค้า แทบทุกวัน
เหนื่อยแทบบ้า กับการขับรถบนท้องถนน ในกรุงเทพฯ
กลับบ้านก็ค่ำมืด ดึกดื่น ไม่มีเวลามาทำหน้าที่อย่างเคย
ต้องกราบขออภัยอย่างสูงมา ณ โอกาสนี้
รักเสมอ แบบทั่วถึงทั่วถ้วน
พีระนัฐ
-
^
^
^
กอดพี่พีนัทค่ะ
รับทราบ งุ้งงิ้งนิดหน่อย
แต่ๆๆๆๆๆ รอด๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ปล.พักบ้างอะไรบ้างนะคะ เดี่ยวเป็นลมเป็นแล้งไป สงสารน้องคนนั้นต้องคอยพยาบาล :m17:
-
รับทราบคับคุณพี่ แต่ต้องแอบงอแง ถึงยังไงก็จะรอนะคับ ปล ช่วงนี้ไนท์มีสอบเหมือนกันหวังว่าเลยวันอีฟกับคริสมาสต์ไทม์ไปแล้วจะมาดักรอใหม่นะคับ
สู้ๆๆนะคุณพี่ ปล สุดท้าย รักษาสุขภาพด้วยนะคับ :L2: แต่ยังไงคุณพี่มีคนดูแลอยู่แล้วไอ้เราก็ไม่ต้องห่วงไป :laugh:
-
จ้า จ้า คุณนาย เข้าใจในความจำเป็นของคุณนาย
รอได้จ้า คุณนายพร้อมเมื่อไรก็เมื่อนั้นแหละ
น้องนุ่นคะ เรื่องให้คุณนายพักบ้างไรบ้างน่ะ พี่แก้วเห็นชอบด้วยค่ะ
แต่..เอิ่ม..การเป็นลมเป็นแล้งจากงานหนัก
หรือการปวดเมื่อยจากการขับรถนานๆ
แล้ว ...แล้ว...มีคนมาคอยพยาบาล คอยบีบคอยนวดน่ะ
มันก็น่าจะให้คุณนายเค้าป็นบ้างไรบ้างอยู่น้า จริงปะคะคุณนาย
-
รับทราบและมาให้กำลังใจ :กอด1: :L2:
+1
-
อ่านแล้วก็สงสารเจ๊นะครับ เหนื่อยแย่
ผมเองก็ยุ่งมากเพิ่งว่างมาซุ่มอ่านเรื่องของเจ๊เอาป่านนี้
:จุ๊บๆ:
สองเรื่องนี้หนุกมาก ทีแรกนึกว่าคอยรักคืนใจจะตอนเดียวจบจริงๆซะละ วัยรุ่นเซ็งแย่ดิ
แต่อ่านต่อแล้วเจ๋งคร้าบ ซึ่งจริงๆผมก็มีโปรเจคเขียนแนวย้อนยุคอยู่พอดี
เป็นเรื่องของนางละครโบราณเหมือนกัน แต่ยังต้องหาข้อมูลอีกล้านเจ็ดเห็นจะได้เพื่อความสมจริง
มาอ่านเรื่องนี้เลยได้รูปแบบการแต่งพอดีเลยครับ อิอิ แต่ผมไม่ก๊อบนะ จะขอนุยาดใช้เป็น Case study คร้าบ
ขอบคุณคร้าบ :pig4:
-
แวะมาบอกว่า
จะเดินทางตอนเช้า กะว่าจะเอาคนข้างๆกาย ไปเปิดตัวกับนาย
แต่มันดันลาหยุดไม่ได้ แล้วในรถตู้คันที่จะไปมีแต่ผู้ชาย 555 เปรมชั้น หุๆๆ
แถมนายบอกให้ขึ้นโชว์วันจัดเลี้ยง555 ซ้อมเต้น ไอ วิว เชอร์ไวน์ เพลงประจำชาติเกย์ มาได้ 3 วัน
เล่นเอาปวดกระดูกไปหมด ด้วยร้างลาวงการนางโชว์มานาน แต่แค่นี้จิ๊บๆ
เพราะ กระเทยไทยสู้โว๊ย! (แต่จริงๆ เห็นแก่รางวัลที่1 หนึ่งหมื่นบาทมากกว่า 555) แล้วจะกลับมารายงานผลวันจันทร์นะเจ้าค่ะ คริๆ
-
^
^
แบมือรอขอส่วนแบ่ง
(ค่ากำลังใจงิ)
-
เอางั้นเลยเหรอ 555
-
กลับมาแล้ว 555
รางวัลเพียบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กินกันจนพุงกาง
เมากันจนปริ้น
แต่.............
มีตอนพิเศษของเรื่องยาว เรื่องโน้น แต่อารมณ์ประมาณ
วันช๊อต (เรท ฉ.) แต่ยาวกว่าทุกทีที่เคยเขียน
ถ้าเอามาลงที่นี่ จะถือว่าผิดกติกาไหมคะ
แล้วถ้าเอาไปลงที่โน่น จะมีคนไปตามอ่านไหมคะ
แหะ ๆๆ วิ่งหนีทรีนดีก่า ฟิ้ว..................
-
มานอนรออ่านนะ
..........
... :mc4: Happy New Year 2011... :L2: :L1:
มีความสุขมากๆ กับคนข้างนะคุณณัฐ
-
คุณณณน้ายยยยย
รอมานานแล้วนะ ไม่ต้องเลย
มาลงให้อ่านซะโดยดี
นะ นะ ตะเอง
-
เรื่องไหนก่อนดีล่ะคะคุณนายแก้ว อิๆ
-
รอคุณพี่ยาวนานมากคับ ใจจริงอยากอ่านมิเกลต่ออ่ะคับ แต่ก็แล้วแต่คุณพี่จะกรุณา 555+
ปล หายไปนานต้องจัดหนักนะคับ ขอแบบยาวๆ เรื่องไหนก็ได้ ^^
-
นุ่นรอมิเกลงิ
พี่พีนัทจู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
นุ่นรอมิเกลงิ
พี่พีนัทจู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
รอคนเดียวกันกับน้องนุ่นนี่แหละเจ้าค่ะ คุณนายนัท
-
555 มะรืนจัดให้ละกัน
-
ง่ะ...คุณพี่ มะรืนนี่อีกนานโขในความรู้สึกของคนคอยนะคับ
-
ไนท์จ๋า เค้าก็คอยตัวเองเหมือนกันนะ งุงิ
เอาเป็นว่าเอาตอนพิเศษของเรื่องยาวมาลงที่นี่ด้วยแล้วกัน ถือว่าเป็นของขวัญปีใหม่
แต่สัญญากันนุ้งนุ่นแล้ว ให้นางอ่านก่อนเล้วกัน ถือว่าเป็นของแถมเรื่องประมูลควายน้อยสีแดงแปร๋น
เมื่อคุณเธอได้อ่านแล้วไซร้ ช่วยมาโพสบอกด้วยนะคะ แล้วจะจัดให้คนอื่นได้อ่านหลังชีนุ่น หุ ๆ ๆ ๆ
-
ไนท์จ๋า เค้าก็คอยตัวเองเหมือนกันนะ งุงิ
เอาเป็นว่าเอาตอนพิเศษของเรื่องยาวมาลงที่นี่ด้วยแล้วกัน ถือว่าเป็นของขวัญปีใหม่
แต่สัญญากันนุ้งนุ่นแล้ว ให้นางอ่านก่อนเล้วกัน ถือว่าเป็นของแถมเรื่องประมูลควายน้อยสีแดงแปร๋น
เมื่อคุณเธอได้อ่านแล้วไซร้ ช่วยมาโพสบอกด้วยนะคะ แล้วจะจัดให้คนอื่นได้อ่านหลังชีนุ่น หุ ๆ ๆ ๆ
เค้าก็รออ่านเรื่องตะเองเหมือนน้องไนท์นะตะเอง
แต่ตอนนี้เค้าฝากพรปีใหม่ให้ตะเองก่อนล่ะกัน
ความสดชื่นรื่นเริงเถลิงศก
ความอิ่มอกอิ่มใจที่ใฝ่หา
ความสำเร็จสมหวังดังอุรา
ประมวลมาสวัสดีปีใหม่เอย
มีความสุขมากๆนะจ๊ะ
-
ขอบคุณค่ะคุณนายแก้ว
มีความสุขมากๆ เหมือนกัน นะคะ อย่าเจ็บอย่าจน เท่านั้นเป็นพอ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
-
คุณพี่มาอัพแล้ว ^^ เรื่องราวกำลังน่าติดตามตอนต่อไป แม้จะสั้นไปหน่อยแต่ก็ดีกว่าไม่ได้อ่านเลยคับ 555+
ปูเสื่อรอตอนต่อไปนะคับ ปล อนโมทนา สาธุกับการทำบุญของคุณพี่ด้วยนะคับ :call:
ขอให้พบเจอแต่เรื่องดีๆ สิ่งดีๆ คนดีๆ นะคับ :L1:
-
อยากอ่านตอนต่อไป
อนุโมทนาบุญด้วย
+1
-
เพียงใจเสน่หา มาจนผ่านไปได้ครึ่งเรื่องแล้ว
อีก 5 ตอน เค้าจะทำให้มันจบเอง 555
โปรเจคใหม่ มาแนว ผี ๆ อีกสักเรื่องตามถนัดแล้วกันเนาะ
รอตอนต่อไป คาดว่าถ้ากลับเร็ว จะไปต่อให้นะคะ จู๊บ ๆ +1
ส่วนตอนพิเศษเรื่องย่ว ตามไปอ่านได้ ที่ รูป ข้างล่าง ตอน 5.2 กันเน้อ
เด็กอายุต่ำกว่า 18 ปี ผู้ปกครองควรให้คำแนะนำ ขณะชม หุ ๆๆ
ปล. +1 ทุกคน ที่อุส่าห์ทนรอ 5555555555555
-
:z13:คุณนายนัท
และขอบคุณที่มาอัพต่อให้ได้อ่านกัน
ขออนุโมทนาบุญด้วยคนเจ้าค่ะสาธุ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ สนุกดี แต่ยังอยากอ่านชาติต่อไปของนวดลจัง อยากให้เจอกับรักแท้บ้างอะ
ส่วนเรื่องใหม่นี่ก้อมากันคนละแนวดีนะ (สามเรื่องสามรสไม่ซ้ำกันเลย) เหมือนอยู่ในโรงหนัง แต่คิดอีกที เหมือนซีรี่ย์หนังดังเช้าวันจันทร์-อังคาร(แต่ก่อนนะ เด๋วนี้ยังมีอยู่รึเปล่าน้อ ไม่ค่อยได้ดูทีวีเลย)มากกว่า เพราะมีตัดจบตอนเป็นระยะๆ ไม่ม้วนเดียวจบแบบหนังโรงนิ แต่ก้อลุ้นดีเนอะคะ จะรออ่านตอนต่อไปค่ะ^^
ปล.เกือบลืม โมทนาบุญด้วยคนคร่า ปีใหม่นี้ไม่มีโอกาสเข้าวัดเรย ส่งท้ายปีเก่า ก๊งเหล้ากะก๊วนของพ่อ คืนปีใหม่ ก๊งกะญาติๆ คืนถัดมาก๊งกะก๊วนเพื่อนมัธยม เพราะงั้น...ขอแอบอิงผลบุญจากคุณพี่นัทด้วยคนนะคร้า >///<
-
ก่อนอื่นคงต้องบอกสวัสดีปีใหม่ ปีกระต่ายทองก่อนนะคะ ขอให้พี่นัทและคนข้างกายมีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง มีเงินมีทองใช้ไม่ขาดมือ ^ ^
สำหรับนิยาย พี่นัทยังคงรักษาสไตล์การเขียนเรื่องสั้นของตัวเองไว้อย่างเหนียวหนึบ เพราะแป็บๆ เอมิลกับอีวาก็จะลาจอแล้ว แต่โปรเจคท์ใหม่แนวผีๆน่าสนใจมากค่ะ อยากอ่านซะแล้วสิ แต่ก่อนโปรเจคท์ใหม่จะมา คงต้องตามไปลุ้นกับภารกิจแย่งชิงมงกุฏของเรื่องนี้ก่อน เป็นกำลังใจให้เอมิลกะอีวา ลุงยักษ์และน้องมิเกลปฏิบัติหน้าที่ได้สำเร็จนะคะ อ๋อขอฉากหวานของเอมิลกะอีวาด้วยนะคะ เพราะตั้งแต่เขาตกหลุมเสน่ห์ของกันและกันในวันนั้นแล้ว เขาก็มิค่อยได้หวานกันเลยอ่า :dont2:
ปล,โปรเจคท์ผีไม่ดราม่าใช่ไหมคะ? :sad4:
-
วันนี้ถ้ากลับเร็ว จริง ๆ จะมาต่อให้นะคะ 6.1 หรือควบ 6.2 ด้วย
เพราะพรุ่งนี้เค้าเริ่มได้หยุด 2 เสาร์ ทำงาน 2 เสาร์แล้ว ดีใจจัง......
ยินดีต้อนร้บ mumoo นะคราาาาาาาาาาาาาบ
รับประกันว่าเหมือนได้อ่านซีรี่ย์จริง ๆ เพราะคนเขียนก็บ้าดูซีรี่ย์ ตอนเช้าเหมือนกัน (เมื่อก่อน)
แต่เดี๋ยวนี้ มิเคยได้ลิ้มรสเลยเพราะทำงาน..................
รกรจ๋า รับประกันความรันทดไม่มากมายนัก 555 ผีก็คือผี ไม่มีอะไรในกอไผ่ แต่คนจะว่าไป
น่ากลัวกว่าผีอีกนะ เพราะคนทำอะไรได้มากมายตั้งหลายอย่าง แม้นแต่ทำให้คนด้วยกันเองกลายเป็นผี บรืออออออออออออออ.
ส่วนฉากวาบหวามสยิวกิ้ว 555 เค้าเขียนไม่ค่อยเก่งหรอก ก็เลยไม่เขียนบ่อย ๆ เอาไว้เฉพาะสำหรับตอนพิเศษ แล้วกันนะคราาาาาาาาาาาาาาาาาบ 555 (ความจริง เขียนฉากแบบนี้แต่ละทีเหมือนกับว่าต้องใช้พลังงานมากมายจริง ๆ) บางทีก็รื้อ ลบ แก้ มันอยู่นั่นแหละ กว่าจะลงตัว (ได้ข่าวว่าคนเขียนก็ไม่ใช่สาวพรหมจรรย์นี่หว่า เอริก ๆ ๆ ) แต่ก็นั่นแหละ เขียนเสร็จเหมือนจะหมดแรงทุกกกกกกที
เหมือนปล่อยวิญญาณให้หนีเที่ยวตลอด
แต่จะว่าไป มีคนมายืนส่องข้าง ๆ มันก็พยายามถามทุกครั้งว่า เขียนอะไรอยู่ ต้องการสื่อการสอนไหม
จะช่วยเป็นหุ่นสาธิต กร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาก มันบ้ามากกว่าชั้นอีก ไอ้หื่นเอ้ยยย...
ปล. ขอบคุณทุกท่านอีกครั้ง ที่ช่วยกันติดตามด้วยดีมาโดยตลอด
มีความสุขกันมาก ๆ สวัสดีปีใหม่ค่ะ
Red RhiNo
-
ลุ้นอะ ใครเป็นใครกันน๊า
-
สงสารนิวอะ เพิ่งจะอ่านเรื่องแรกจบ เฮ้อ
-
ผมเข้ามาแจ้งข่าวแทนคนเขียนนิดนึงครับ ตนนี้พี่เค้าไม่ค่อยสบาย เป็นไข้ นอนซมทั้งวัน จะพาไปหาหมอก็ไม่ยอมลุก สรุปว่าเค้านอนได้ทั้งวัน กินอะไรไม่ค่อยลง บ่นหนาวตลอด แอร์ก็ไม่ได้เปิด พัดลมก็ปิด นอนห่มผ้านวมมิดหัว แต่ตอนนี้กินยาไปแล้ว ถ้าหายเมื่อไหร่คงลุกขึ้นมาเขียนนิยายต่อได้มั้งครับ
ถ้ายังไงรอแกหายดีก่อนนะครับแล้วผมจะให้แกมาเขียนให้อ่านกัน แถมอีกนิดผมหาอีกเรื่องไม่เจอถ้าใครจะกรุณาช่วยไปประกาศที่อีกเรื่องให้ด้วยนะครับ ขอบคุณมาก
เอก
-
อีกเรื่อง...คือเรื่องไรอะคะ แฮ่ๆอยากช่วยแต่ไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหนเช่นกัน T^T
ขอให้พี่นัทหายไวๆ แข็งแรงเร็วๆ เรื่องอัพไม่ต้องรีบก็ได้ค่ะ ดูแลร่างกายก่อนน้าาาา คนอ่านรอได้ไม่เสียใจ แต่ถ้าพี่นัทไม่สบายคนอ่านจะใจเสียอะดิ เพราะงั้น... ดูแลตัวเองโลดคร่า
ปล.ขอบคุณคุณเอกที่มาแจ้งข่าว ฝากดูแลพี่นัทด้วยนะคร้า ถ้าไม่หาย แล้วยังดื้อไม่ยอมหาหมอ วานช่วยอุ้มไปเรยค่ะ อย่าได้แคร์ โดนพี่นัทด่า ให้โบ้ยมาที่คนอ่านคนนี้เรย 555+
-
แอบมาดู แอบมาดัน หุๆ
-
หงะ เพิ่งเห็นข้อความคุณเอก
แล้วตอนนี้พี่พีนัทหายแล้วยังคะ?
พี่พีนัททททททททท กอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แข็งแรงดึ๋งดั๋งไวไวนะคะ โอ๋ๆๆๆๆ
-
ตลอด ขยักขย่อนตลอด
คริคริ
-
หลังจากที่ดักรอมาหลายวันคุณพี่ก็มาอัพให้ได้อ่านแล้ว เย่ๆๆ... :mc4:
แต่ว่า...สั้นมากคับ หลอกให้อยากแล้วก็จากไป - -" :a5:มาต่อไวๆนะคับ
ปล ช่วงนี้เออเร่อร์บ่อยจริงๆคับ refresh หลายรอบมากกว่าจะติด รอแหวนอีกวงปรากฎนะคับ
ปล อีกครั้ง ขอฉากเข้าคู่ด้วยนะคับคุณพี่ อยากรู้มากเรื่องนี้จะเข้าคู่กันยังไง สู้ๆๆ คับ o13
-
รักษาสุขภาพด้วย :L2: :กอด1:
รออ่านครึ่งหลัง
+1
-
ขอบคุณที่กลับมา
:pig4:
-
ตามมาอ่านหลังจากไปทวงมา ดูแลสุขภาพด้วยสิจร๊า พี่นัท..งิงิ
-
มาแว๊วๆ เห็นชื่อโดโรธีทีไร นึกถึงพ่อมดแห่งออซทู้กที~!
-
มารอแต่วัน...เพราะกลางคืนมักจะเข้าเล้าไม่ได้T^T
-
ขอบคุณที่มารอกันนะคะ
แอบมาดันไว้นิดนึง เดี๋ยวจะโพสขึ้นมาจะหาไม่เจออีก
กำลังพยายามประติดประต่ออยู่คะ 555
อาจจะไม่ทันวันนี้มั้งคะ
ฟิ้วววววววววววววววววว ......................................
-
รอดันเหมือนกันคับคุณพี่
ไนท์เพิ่งกลับมาจากงานบายเนียร์ เห็นโพสต์ของคุณพี่ขึ้นมาแอบคิดว่าคุณพี่อัพแล้ว
เอาเป็นว่าย่องมาดันนะคับ รออ่านอยู่คับ ^^
-
คุณณัฐ โพสท์ขึ้นสองครั้ง
อย่าบอก เค้ารอรับแขกล่วงหน้า
+1
-
ก่อนอื่นนะคับ ต้องบอกว่า คุณพี่อัพนิยายแล้วววววววววว....หลังจากที่ห่างหายไปนาน
อ่านตอนนี้แล้วแบบ mission impossible มากคับ มีเจาะฐานข้อมูลเพื่อเช็ระบบความปลอดภัยด้วย
ดูท่า 4 คนนี้จะรวมหัวกันแล้วจะเป็นทีมที่สุดยอดคับ ปล คุณพี่อัพน้อยไปนิด (ด้วยความที่อยากอ่านต่อ 555+)
ปล อีกครั้ง รอฉากเข้าพระเข้านายหวานๆอยู่นะคับ
ปล สุดท้าย คุณพี่ลงตอนซ้ำสองครั้งนะคับ สู้ๆๆนะคับ รออ่านตอนต่อไปคับ
-
ไปลบออกแล้วนะคะ 555 อินเตอร์เน็ต GSM รวน หรือเล้ารวนกันแน่หว่า 555(โทษไปเรื่อย)
+1 คืนทั้นสองคนค่ะ
ป.ล. เรื่อใหม่ โปรเจคคลอดแล้ว เป็นแนวแฟนตาซี ตัวประหลาดเยอะดี ชอบ ๆ
เป็นผลพวงมาจาก นายมาร์ค กับ ดาด้า แต่รับประกันความแซบ รสชาติคนละแบบแน่ ๆ
รออีก 4 ตอนเรื่องนี้ก็จบ แต่เรื่องโน้น คงไม่ต้องรอนาน เพราะ สต็อกเยอะแล้ว จะได้ 100 หน้า(A4) รอมร่อ
กำลังหาทางจบอยู่ค่ะ 555 ไม่ต้องรออ่านนานเหมือนเรื่องอื่น ๆ แน่ ๆ นอน ๆ
-
คาดว่า อาทิตย์นี้ เราคงจะได้เจอกัน นะจ๊ะ 555
-
วิ่งตามเข้ามาทันที
นึกว่าจะได้อ่าน.. :เฮ้อ:
-
กะลังตื่นเต้นอ้ะ มาแค่นี้ก็แค่นี้ แค่สั้นๆอะเนาะ ใจจริงชอบยาวๆจ้ะ แต่ไม่เป็นไร ขอแค่ได้อ่านต่อก็พอ
เมื่อคืนเข้าเล้าไม่ได้ใช่ปะคะ เลยได้มาอัพสายๆวันนี้อ่ะ
คุณนายคงตื่นแต่เช้าเลยละซี
-
กำลังหนุกคับคุณพี่ แต่แหมมันสั้นแบบ พอกำลังตั้งหน้าตั้งตาอ่าน อ้าว :a5:จบตอนแล้ว งอแงๆๆๆ :serius2:
รอตามอ่านตอนต่ไปนะคับ สู้ๆๆ คับคุณพี่
ปล เมื่อคืนบอร์ดเข้าไม่ได้ ไนท์เลยเพิ่งเข้ามาเนี่ยแหละคับ เข้ามาอ่านนิยายคุณพี่ก่อนจะไปอ่านหนังสือสอบ ^^
-
แวะมาส่งข่าว
ว่า กำลังยุ่งวุ่นวายมาก ถ้าเรื่องยุ่งๆ นี้จบลง จะกลับมา
สัญญาว่าจะไม่ทิ้งกันไปไหนนะคะ
รักทุกคนเหมือนเดิมนะคะ
อ้อว่างๆ แวะไปเจอกันที่เรนโบว์โปรเจคนะคะ แต่ยังไม่รู้เลยว่าจะได้คิวไหน จะได้อ่านกันเมื่อไหร่ แต่คงไม่นานเกินที่จะรอเหรอค่ะ
แล้วอย่าลืมร่วมเกมส์ทายนามปากกานักเขียนทั้ง 7 ชิงรางวัลใหญ่กันด้วยนะคะ
-
กำลังตื่นเต้น
..ค้างนะคุณณัฐ :serius2:
+1
-
อาทิตย์หน้าเจอกันค่ะ
-
อุ๊ยยย สะดุดตอ คุณ พีนัทแต่งนิยายนอกโปรเจคเรนโบว์ด้วยเหรอ ? ( แอบโง่ )
ไม่ได้ประชดนะ ไม่ทราบมาก่อนจริงๆ
เรากำลังจะเริ่มอ่านโปรเจคอ่ะค่ะ พอดีเจอกระทู้นี้เลยเข้ามาส่อง
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
อาทิตย์หน้าเจอกันค่ะ
หน้าไหนหว่า :m20:
-
แนวย้อนยุค ><'
น่ารักดีจ้า ขอบคุณมากค่ะ :pig4:
-
อะไรย้อนยุค อะไรน่ารัก งงๆ นะคะ แต่ก็ขอบคุณที่มาช่วยหาไหดองจนเจอ 555
-
กราบขอประทานอภัยทุกท่าน คนเขียนขออนุญาตลบเรื่องสุดท้ายออก
แล้วจะขอกลับไปเขียนใหม่ตั้งแต่ต้น
และจะไปเริ่้มตั้งกระทู้ใหม่อีกครั้ง
ด้วยนามปากกา จงกลนี นะคะ
ส่วนกระทู้นี้ จะได้ย้ายไปห้องจบยได้เสียที รู้สึกว่าถ้าไม่ลบเรื่องสุดท้ายออก กลิ่มมันตุ ๆ เนอะ 555
-
สวัสดีค่ะ ขอโทษที่เพิ่งมาเม้นท์ นะคะ
ชอบเรื่องของนิวมากเลยนะ ทุกข์สุขอยู่ที่ใจ ถ้าเราปล่อยวางได้ ความสุขก็จะเกิดกับเรา
ขอบคุณมากนะคะที่เขียนเรื่องสนุก ๆ ให้พวกเราอ่านกัน
รักค่ะ ให้เป็ด+1
-
:m15:
-
มาตามอ่านค่ะ สนุกดีค่ะ