CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: しろやま　としんや ที่ 10-03-2007 23:10:43

หัวข้อ: ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 10-03-2007 23:10:43

เรื่องนี้แต่งโดย คิงเพนกวิน

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

ข้างบนคือกติกานะคับ ขอความกรุณาทุกคนช่วยทำตามด้วย
เรื่องนี้เราได้ทำการขออนุญาตเจ้าของเรื่องเป็นที่เรียบร้อยแล้วลองอ่านกันดูนะ เรื่องนี้สนุกจริงๆเรารับรอง
Credit webboard: http://board.thaimisc.com/dark_ace666

ผู้ชายรั้นกว่าแมว 1


คุณเคยมั้ยเวลาที่อยากจะเล่นกับแมวน่ารักสักตัว ไอ้แมวเวรตะไลตัวนั้นมันเจือกทำท่าหยิ่งเชิดใส่ไม่ยอมเล่นด้วย แต่พอเราถือของเล่นไปล่อมันก็จะทำท่าเป็นว่าไม่อยากเล่นแต่ที่จริงอยากม๊าก...มากแล้วในที่สุดมันก็จะเล่นอย่างเอาเป็นเอาตายด้วยความลืมตัว จนสุดท้ายเมื่อมันนึกได้มันก็จะทำเป็นเก๊กใส่ แต่เมื่อเห็นเราขำมันก็พาลโมโหหันกลับมาทำตาขวางแล้วเผลอๆจะข่วนใส่เราเอาด้วยซ้ำ ทั้งที่โดนข่วนเจ็บๆ โมโหก็โมโห แต่พอเห็นดวงตากลมๆโตๆ แป๋วแหวว ที่เจ้าตัวกลมขนปุยกลิ้งตัวลงบนพื้นแล้วหงายท้องมองเราแบบนั้นแล้วก็โกรธไม่ลง ถึงอยากจะทุบมันสักเปรี้ยงสองเปรี้ยงแต่ก็ไม่สามารถทำได้ เพราะมันน่ารักเกินไป....กับเด็กผู้ชายบางครั้งก็เหมือนแมวทำเป็นท่ามาก ทั้งดื้อ ทั้งซน ไปรู้ทันมากก็จะโกรธ แต่เราก็อยากจะแหย่มันอีกจนได้ ก็แมวรั้นๆ แบบนี้น่ะน่ารักจนอดใจไม่ไหวที่จะหลงรักนี่นา......เป็นคุณล่ะจะอดใจไหวเชียวหรือ?

"ที่นี่เคยเป็นราชธานีเมืองหลวงของไทยแลนด์มาก่อนในยุคหลายร้อยปีที่แล้ว"
เสียงอธิบายของไกด์นั้นเด็กหนุ่มฟังเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา ไม่ได้เรียกความสนใจให้อยากซึบซับประวัติศาสตร์สักเท่าไร เพราะไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็เห็นแต่ซากอิฐเก่ากองเท่าภูเขาแต่ใครๆ เรียกมันว่าเจดีย์ อากาศก็ร้อนเหลือจะรับแถมชักจะง่วงๆ เพราะเมื่อสักครู่เพิ่งสวามปามอาหารกลางวันเข้าไปเต็มคราบ เมื่อหนังท้องตึงหนังตาก็ชักหย่อนเด็กหนุ่มจึงภาวนาให้ทัวร์นี้จบๆ ไปสักที ไอ้การมาทัวร์ จ.อยุธยา นี่นับว่าเป็นครั้งแรกของเยี่ยนจื่อถิงเลยทีเดียว อย่าว่าแต่อยุธยาเลยนี่เป็นการมาเมืองไทยเป็นครั้งแรกด้วยซ้ำไป

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 10-03-2007 23:13:23

มารออ่านจ้า :give2:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: balloonza ที่ 10-03-2007 23:15:24

จะจอติดตามนะคับ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 10-03-2007 23:21:27

ทีแรกเด็กหนุ่มก็ตื่นเต้นกระตือรือล้นดีอยู่หรอก สิ่งก่อสร้างใหญ่โตรอบกายมันก็ดูอลังการมีมนต์ขลังชวนให้จินตนาการล่องลอยผ่านกาลเวลาไปสู่อดีตอันเนิ่นนาน มันควรจะน่าสนใจมากทีเดียว ถ้าไม่ดันหันหน้าไปอีกฟากของถนนแล้วสบตาเข้ากับเซเว่นอีเลฟเว่นและร้านขายของทันสมัยเรียงรายกันเต็มพรืดพวกนั้น มันบั่นทอนบรรยากาศของเมืองโบราณไปโขเลย ทั้งนี้เพราะร้านค้าเหล่านั้นตั้งอยู่ไม่ไกลกับเมืองเก่า จะมีก็เพียงแค่ถนนเส้นเดียวกั้นผ่านกลาง ดูราวกับว่าถนนสายนี้เป็นเส้นตัดของกาลเวลาระหว่างอดีตและปัจจุบันไปเลย เด็กหนุ่มเดิมทีก็ค่อนข้างจะสมาธิสั้นอยู่แล้วดังนั้นจึงพาลหมดอารมณ์จะชมเมืองโบราณไปง่ายๆ เรื่องนี้จะโทษเขาทีเดียวก็ไม่ได้ทั้งนี้เพราะเยี่ยนจื่อถิงไม่ได้อยากมาชมประวัติศาสตร์หรือวัฒนธรรมอะไรที่เมืองไทยกับเขาเลย เด็กหนุ่มเพียงแค่ติดสอยห้อยตามครอบครัวมาเท่านั้น

เมื่อเบื่อหนักเข้าๆ ประกอบกับทนอากาศร้อนระอุไม่ไหวจึงขอแยกตัวหาซื้อน้ำกิน จื่อถิงเดินมาเรื่อยๆ น้ำอ้อยในถุงพลาสติกที่ซื้อมาพร่องไปกว่าครึ่งแล้ว เมื่อเหลือบดูนาฬิกาก็ต้องถอนหายใจเพราะอีกนานกว่าการชมเมืองโบราณจะจบสิ้น เด็กหนุ่มจึงเลือกที่จะเดินเข้าร้านค้าหลบแดดอยู่แถวๆนี้ก่อน ดีกว่าไปจะทนร้อนกับคณะทัวร์ แต่ก็ใช่ว่าอยู่ในล่มแล้วอากาศร้อนจะลามเลียมาไม่ถึง ผิวขาวๆ ของคนไม่เคยโดนแดดอย่างคนที่มาจากประเทศที่อากาศเย็นจนหมอกลง ถึงจะมีร้อนบ้างแต่ก็ไม่เคยอบอ้าวถึงขนาดนี้ผิวขาวเนียนจึงกลายเป็นแดงกล่ำไปทั่ว
จื่อถิงปาดเหงื่อบนใบหน้าคร่าวๆ เริ่มรู้สึกมึนหัวปวดตุ้บๆและมีอาการตาลายเข้ามาผสมโรงด้วย แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้ใส่ใจกับอาการทางกายสักเท่าไร เด็กหนุ่มทำเพียงแค่สะบัดหน้าไล่ความเบลอออกไปเท่านั้น แต่มันก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีขึ้นเลย เขาจึงตัดสินใจว่าจะไปหาน้ำเย็นดื่มๆ อีกสักขวดน่าจะบรรเทาให้ความร้อนในตัวเบาบางลงได้ เมื่อคิดได้ดังนั้นจื่อถิงก็เดินเตร่ไปที่รถเข็นขายน้ำใกล้ๆ กันนั้น แม่ค้าที่ขายยิ้มต้อนรับลูกค้าชาวต่างชาติคนนี้เป็นอย่างดีดูท่าหล่อนไม่ค่อยรู้ภาษาอังกฤษเท่าไรนักหรอก แต่ก็ไม่เป็นปัญหาเพราะเด็กหนุ่มแค่ชี้บอกแล้วควักเงินส่งให้ ราคาเท่าไรเดี๋ยวหล่อนก็คงทอนมาให้เองแหละ จื่อถิงคิดแบบง่ายๆ เพราะภาษาอังกฤษของเขาใช่ว่าจะดีสักเท่าไรนัก ยิ่งกว่านั้นด้วยความเบลออากาศร้อนเต็มที่ ทำให้เด็กหนุ่มไม่ระแวดระวังตัวว่ามีสายตาไม่ประสงค์ดีจับจ้องมองเขาอยู่นานแล้ว และเมื่อสบโอกาสที่เขาล้วงมือเข้าไปหยิบเงินในกระเป๋าคาดเอว ชายแปลกหน้านั้นก็แสดงตนเป็นคนร้ายทันที มันวิ่งเข้าชนเด็กหนุ่มอย่างแรงจนเขาล้มกลิ้งไปกับพื้น ตอนแรกจื่อถิงยังงงๆ อยู่แต่เมื่อลุกขึ้นมาก็พบว่ากระเป๋าคาดเอวที่ใส่ทั้งเงิน พลาสปอร์ตและมือถือ อันตธานหายไปจากเอวเสียแล้ว

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 10-03-2007 23:35:56

 แน่นอนเด็กหนุ่มวิ่งไล่กวดตามหลังไปทันที เจ้าหัวขโมยดูเหมือนจะเป็นคนท้องถิ่นมันพาเขาวิ่งเข้าตรอกเล็กตรอกน้อยทะลุซอกซอยเข้าช่องนั้นออกช่องนี้ จนห่างไกลจากจุดเดิมเข้าไปทุกที แล้วอยู่ๆ มันก็หายไปเสียดื้อๆ ทั้งที่เห็นอยู่หลัดๆ ว่ามันเลี้ยวซ้ายตรงหัวมุมข้างหน้าไปนี่แท้ๆ เด็กหนุ่มหยุดชะงักด้วยความงงงวยอยู่ครู่ใหญ่ ด้วยไม่รู้ว่าจะตามตัวมันที่ไหนต่อดี และเมื่อเหลียวไปรอบตัวก็ยิ่งมึนเพราะจำไม่ได้ว่าตัวเองวิ่งมาจากทางไหน ระหว่างที่กำลังยืนใช้ความคิดอย่างหนักพลางหอบไปด้วยความเหนื่อยอ่อนนั้น ไอร้อนในตัวดูเหมือนจะทวีขึ้นสูงจนร่างกายเริ่มปรับสภาพไม่ทัน

นอกจากเหนื่อยจนจุกแล้วจื่อถิงก็รู้สึกว่าอะไรบางอย่างที่อยู่ในกระเพาะเขากำลังเคลื่อนขึ้นมาเกือบจะถึงคออยู่แล้ว เด็กหนุ่มพยายามหายใจเข้าลึกๆ ระงับอาการและไล่ความร้อนให้มากที่สุด แต่ก็จวนจะไม่ไหวจริงๆ เมื่อตาของเขาเริ่มพร่าเบลอลงเรื่อยๆ เรี่ยวแรงก็ดูจะลดน้อยถอยลง จื่อถิงรู้ตัวว่าเขากำลังจะเป็นลมแต่จะมาเป็นเอาแถวนี้คงไม่ดีนักยังไงก็ต้องหาทางกลับไปที่คณะทัวร์ให้ได้ก่อน เด็กหนุ่มเดินเซไปถามทางชายคนหนึ่งที่เห็นว่าอยู่ใกล้ตัวที่สุด แต่เดินไปแค่ 2-3 ก้าวภาพรอบตัวก็เริ่มหมุนได้เสียแล้วและก่อนที่จะเสียหลักล้มลง เขาก็คว้าชายเสื้อคนตรงหน้าไว้ได้ทันแต่ทว่าอาการที่พยายามเพียรกลั้นเอาไว้มันถึงที่สุดเสียแล้ว พลังขับเคลื่อนจากกระเพาะทำงานเร็วกว่า มันผลักดันเอาซากอาหารเมื่อมื้อเที่ยงพุ่งขึ้นมาถึงคอหอยและทะยานออกจากปากเด็กหนุ่มไปด้วยความเร็วสูงเกินกว่าเจ้าตัวจะระงับได้ทัน อดีตอาหารกลางวันทั้งไก่ย่าง ส้มตำ ต้มยำกุ้ง และอื่นๆ อีกมากมายที่รวมร่างกันกลายเป็นอะไรที่เละเหลวๆ ชวนแหยะทั้งหลายทั้งแหล่ที่ว่ามารวมกันกองอยู่บนเสื้อชายหนุ่มโชคร้ายคนนั้นไปเรียบร้อยแล้ว จื่อถิงอยากจะรู้สึกผิดอยู่หรอกนะแต่เด็กหนุ่มก็สติขาดห้วงเป็นลมไปเสียก่อนจะทันได้ขอโทษด้วยซ้ำไป สิ่งสุดท้ายที่ได้ยินคือเสียงเอะอะของคนรอบตัวและเสียงชายหนุ่มโชคร้ายคนนั้นร้องเสียงหลง แล้วทุกอย่างก็ดำมืดไปจื่อถิงไม่ได้ยินอะไรอีกแล้ว

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

tsutsuku

ลงครึ่งนึงก่อนนะ เรื่องนี้ไม่ค่อยยาวเท่าไร

ลงช้าไปหน่อยตามคนอ่านไม่ทันเลย หุหุ

รักคนเม้นต์ รักเจ๊คิง

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 10-03-2007 23:49:23

ตามมาติดๆ คับ  : 222222: : 222222: : 222222:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 10-03-2007 23:52:52

เรื่องใหม่มาอีกละเยอะจริงๆจะอ่านทันไม๊เนี่ย  :monkeycry4:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 11-03-2007 00:39:18

 :yeb:  มารออ่านงับพี่แอม

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน1ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 11-03-2007 02:10:12

ลมอ่อนๆ พัดโชยผ่านหน้าไปครั้งแล้วครั้งเล่าจากพัดลมตั้งพื้นตัวหนึ่ง ตอนนี้จื่อถิงไม่รู้สึกร้อนอีกแล้วอาการปวดหัวก็ดูจะทุเลาไปจนหมดสิ้น เด็กหนุ่มค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาช้าๆ ในที่สุดก็เริ่มสายตาก็เริ่มปรับแสงได้ภาพตรงหน้าก็ชัดเจนขึ้น แต่ก็ทำให้เขาตกใจจนแทบจะตาเหลือก เมื่อเห็นร่างของใครบางคนนั่งคร่อมตัวเขาอยู่ ร่างของชายคนนั้นสูงใหญ่กว่าจื่อถิงอยู่ไม่น้อย และผิวคล้ำกว่าจนเหมือนเป็นคนละเชื้อชาติ ชายแปลกหน้านั้นนั่งทับตัวเขาอยู่ในชุดผ้าขาวม้าผืนเดียวพันท่อนล่างส่วนท่อนบนนั้นเปลือยเปล่า และพยายามอย่างยิ่งที่จะถอดกางเกงออกจากร่างของเด็กหนุ่มให้จงได้ จื่อถิงอึ้งไปชั่วขณะภาพที่เห็นประเมิณได้อย่างเดียวว่าเขากำลังจะโดนเกย์วิปริตที่ไหนไม่รู้ข่มขืน ตอนแรกก็คิดว่าเบลอจนเห็นภาพหลอนหรือเปล่าจึงพยายามลำดับเหตุการณ์ แต่ไม่ว่าจะขยี้ตาอย่างไรไอ้ภาพตรงหน้านี่มันไม่หายไปสักที แล้วไอ้แรงสัมผัสจากชายแปลกหน้านี่ลูบไล้ต้นขาของเขาอยู่นี่มันไม่ใช่ความฝันแน่นอน เด็กหนุ่มหน้าซีดเผือดเมื่อพบว่ากางเกงยีนส์ที่ใส่อยู่ถูกรูดลงไปกว่าครึ่งแล้ว และก่อนที่คนตรงหน้าจะทำสำเร็จเด็กหนุ่มก็ชิงแหกปากดังลั่นขึ้นมาเสียก่อน จนอีกฝ่ายผงะไปด้วยความตกใจ รวดเร็วเท่าความคิดจื่อถิงชักเท้าขึ้นมายันบาทาเข้าใส่หน้าฝ่ายตรงกันข้ามเต็มตีน จากนั้นจึงรีบดีดตัวขึ้นยืนแล้วดึงกางเกงขึ้นใส่ด้วยความเร็วสูง ในขณะที่ฝ่ายตรงกันข้ามยังนั่งงจุกเอามือกุมปากอยู่ เด็กหนุ่มเห็นดังนั้นความโมโหก็แล่นปรี๊ดขึ้นสู่สมอง ก็วิ่งตรงเข้าไปกระทืบซ้ำจนอีกฝ่ายจนร้องเสียงหลง เมื่อสะใจได้ที่แล้วตะโกนด่าเทสาดเทเสียใส่ฝ่ายตรงกันข้ามรัวเป็นปืนกล ชายแปลกหน้าคนนั้นท่าทางจะโมโหได้ที่เหมือนกันจึงยันตัวลุกขึ้นมาแล้วเดินทื่อเข้าหาเด็กหนุ่ม ทำเอาจื่อถิงใจเสียรู้งี้น่าจะกระทืบให้สลบไปเลยดีกว่า เมื่อเห็นท่าจะไม่ดีเสียแล้วแต่ก็ยังไม่ยอมหยุดด่า ในขณะที่เท้ากลับก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆ
"อย่าเข้ามานะไอ้วิปริต!! ต่อยจริงๆ นะเว้ย" หมอนั่นนอกจากไม่ฟังคำเตือนแล้วยังเดินรี่เข้ามาหาเหมือนซอมบี้

"ไอ้เกย์หน้าด้าน!! วอนตายซะแล้วแก" ถึงปากจะพูดอย่างนั้นแต่หัวใจเด็กหนุ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเสียแล้วชักเริ่มกลัวขึ้นมาจริงๆ แล้วสิ เมื่อเห็นท่าจะสู้ไม่ได้ทั้งที่
อุตส่ากระทืบไปขนาดนั้นมันยังไม่ตายอีก แรงอึดถึกกว่าควายอีกแถมพี่แกยังล่ำกว่าตั้งเยอะหนีดีกว่า เมื่อตกลงใจได้ดังนั้นไม่ต้องรอทันให้คิดจบจื่อถิงวิ่งปรู๊ดผ่านประตูออกไปนอกห้องทันทีและเมื่อจะวิ่งต่อ ก็เพิ่งสังเกตว่าตัวเองยืนอยู่บนเรือนไม้ทรงไทย สถานที่มันแปลกตาไม่คุ้นเคยมาก่อน

"ที่นี่มันที่ไหนวะ? แล้วจะหนีไปทางไหนล่ะเนี่ย?" ระหว่างที่กำลังตื่นตระหนกอยู่นั่นเอง เด็กหนุ่มหันไปเห็นผู้หญิงสองคนกำลังวิ่งตรงมาทางนี้ด้วยสีหน้าแตกตื่น อาจเป็นเพราะได้ยินเสียงร้องเอะอะโววายของเด็กหนุ่มก็เป็นได้ แต่กระนั้นก็ทำให้จื่อถิงใจชื้นขึ้นเป็นกองรีบวิ่งไปหาผู้หญิงพวกนั้นทันที

"อี้มๆ เจ๊ๆ ไอ้เกย์โรคจิตมันจะข่มขืนผม เรียกตำรวจเร็ว!!" ที่เรียกไปว่าอาอึ้มเพราะหญิงคนหนึ่งเป็นหญิงวัยกลางคน ส่วนอีกคนหนึ่งเป็นหญิงสาวอายุราว 30 กว่าแต่ยังดูสาวอยู่มาก จื่อถิงเขย่าแขนและบอกเล่าเหตุการณ์ด้วยความเร็ว แต่ดูเหมือนผู้หญิงทั้งสองคนจะทำหน้าเหยเกไม่เข้าใจเหตุการณ์เสียที เด็กหนุ่มไม่ได้เอะใจเลยว่าพวกหล่อนไม่เข้าใจภาษาที่เขาพูด ทำให้จื่อถิงร้อนใจยิ่งนักหนำซ้ำไอ้คนโรคจิตนั้นก็เดินตามออกมาจากห้องจนจะถึงตัวเขาอยู่แล้วด้วย

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน1ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 11-03-2007 02:16:17

"นี่มันอะไรกันพ่อแดน? เอะอะโวยวายเสียงดังลั่น แล้วเด็กคนนี้ใคร" หญิงวัยกลางคนพูดจบก็มองไอ้หนุ่มในชุดผ้าขาวม้านั่นตั้งแต่หัวจรดเท้า มาถึงตรงนี้จื่อถิงอึ้งค้างไปทันทีเพราะเพิ่งตั้งสติได้ว่าเขาอยู่ท่ามกลางหมู่คนที่พูดกันคนละภาษาเลย ตายล่ะหว่า....แล้วจะฟังภาษาจีนที่เขาพูดออกไปเมื่อครู่รู้เรื่องหรือนี่ ในเมื่ออีกฝ่ายพูดภาษาไทย!!

"แดน.....หรือว่าเธอ....กับน้องคนนี้.....อ้า....อย่าบอกนะว่า" หญิงสาวอีกคนพูดสวนขึ้นด้วยท่าทางตกอกตกใจเต็มที่

"พอๆ พี่ดาว แม่ อย่าเพิ่งไปกันใหญ่" ชายหนุ่มทำหน้าเซ็งสุดชีวิต

"ก็น้องเขาชี้หน้าแกแล้วร้องเกย์ๆ อยู่นี่น่ะ" จื่อถิงฟังไม่รู้เรื่องหรอกว่าพวกเขาพูดอะไรกันจับความได้แค่คำว่าเกย์เท่า ก็รีบชี้หน้าแล้วพูดซ้ำทันทีว่า "เกย์" ชายหนุ่มเจ้ากรรมเห็นเข้าก็ส่ายศรีษะด้วยท่าทีระอิดหนาระอาใจเป็นที่สุด แล้วเดินย้อนกลับเข้าไปในห้องหยิบเสื้อออกมาตัวหนึ่ง แล้วเขวี้ยงใส่หน้าเด็กหนุ่มทันที

"ผมไม่รู้จักเขาหรอก แต่วันนี้ที่ตลาดอยู่ดีๆ เขาก็มาอ้วกใส่ผมจนเลอะไปหมดทั้งตัว แถมเป็นลมไปอีกก็ไม่รู้จะทำยังไงดี เลยพามาบ้านนี่แหละ กะว่าฟื้นแล้วค่อยพาไปส่ง แต่เห็นไม่ฟื้นสักทีเลยจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ก็เท่านั้นแหละ เหม็นจะตาย....." หญิงสองวัยพากันถอนใจแล้วหันมามองหน้าเด็กหนุ่มพร้อมกัน ซึ่งชายที่ถูกกล่าวหาหันมาอธิบายให้เขาฟังเป็นภาษาอังกฤษอีกรอบ จื่อถิงมองดูเสื้อที่เลอะคราบอาเจียนก่อนจะรำลึกได้ว่านี่มันลายเดียวกับเสื้อใครก็ไม่รู้ที่เห็นก่อนเป็นลมนี่หว่า เลยพอจะเข้าใจเหตุการณ์อย่างคร่าวๆได้แล้ว เด็กหนุ่มหน้าเจื่อนขึ้นมาทันที

"Sorry......"

"That all right." ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่น้ำเสียงก็บ่งบอกว่ายกโทษให้อย่างเสียมิได้ ก็ควรอยู่หรอกนะโดนบาทาไปเด็กหนุ่มไปหลายฝ่าเท้าขนาดนั้น

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

tsutsuku


วันนี้ขยันโพส หุหุหุ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน1ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 11-03-2007 07:43:00

 :laugh3:  หน้าแตกดังโพล๊ะ เพราะอุบัติเหตุรักแท้ๆ  :call:







ปล. คนโป๊ดน่ารักจัง ขยันโป๊ด คนแต่งก้อหายเศร้าไวไวนะจ๊ะ คนอ่านน่ารัก แต่คนเม้นท์น่ารักที่ซู้ดๆๆๆๆ   :give2:     
       (หมายถึงแน๋วเองนะ :pigha2: )

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน1ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 11-03-2007 09:02:44

หุหุ ออกแนว หลงทางรักนะนี่  :give2:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน1ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 11-03-2007 09:59:35

เรื่องนี้ก็ชื่อเเดนแฮะไมชื่อเราขายดีจังเป็นพระเอกซะด้วย555 :fox2:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน1ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: balloonza ที่ 11-03-2007 12:53:38

น่ารักจังเยย  เหอ ๆ  ลุ้น ๆ  :yeb:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน1ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: RoosT ที่ 11-03-2007 14:23:57

 :laugh5: :laugh5:  หลงทางรักกกกกกก


วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน1ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 12-03-2007 11:24:07

โดนไปหลายฝ่าเท้า สงสัยจะญาติดีกันยากแล้ว
 :kikkik:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 2ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 12-03-2007 15:06:57

ผู้ชายรั้นกว่าแมว 2

เสียงถอนหายใจของแดนสรวงดังสลับกับนายตำรวจร้อยเวรที่รับแจ้งความ ตั้งแต่เขาพาเด็กหนุ่มมาที่สถานีตำรวจ นี่ก็เกือบชั่วโมงยังไม่มีอะไรคืบหน้ามาสักเท่าไร เนื่องจากว่าภาษาในการสื่อสารเป็นอุปสรรคพอสมควร เยี่ยนจื่อถิงไม่เก่งภาษาอังกฤษนักแต่ก็ไม่ถึงกับจะพูดไม่รู้เรื่อง แค่พอจะพูดคุยแบบทั่วไปแบบมั่วๆ รู้มั่งไม่รู้มั่งได้พอสมควร ส่วนภาษาไทยนั้นยิ่งแล้วใหญ่เด็กหนุ่มแทบจะพูดไม่ได้เลยด้วยซ้ำ แต่ก็พยายามจะให้ความร่วมมือเต็มที่ แต่ทว่า.......

"คุณเยี่ยนจื่อถิง คุณจำชื่อโรงแรมที่พักได้มั้ยครับ?" เสียงนายตำรวจถามเป็นภาษาอังกฤษช้าๆด้วยท่าทีอ่อนใจหลังจากถามซ้ำมาหลายครั้งแล้ว

"Ah....Um....In.....In.....Ah....Hotel name's.....in.....Ah" ลำพังภาษาอังกฤษอย่างกระท่อนกระแท่นก็ว่าแย่อยู่แล้ว แต่จำชื่อโรงแรมที่พักไม่ได้นี่เล่นเอาแดนสรวงหนักใจ

"ลองนึกดีๆ อินเตอร์ หรืออินอะไร?" แต่เมื่อเห็นเด็กหนุ่มยังทำหน้าเก้ออยู่ แดนสรวงที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็อดที่จะสอดไม่ได้

"คือผมเล่าใหม่แล้วกันนะ คือเขาบอกว่าเขามาเที่ยวเมืองไทยกับครอบครัวพักอยู่โรงแรมๆ อินๆ อะไรสักอย่างเนี่ยที่กรุงเทพ ทีนี้เขามาเที่ยวอยุธยาแล้วโดนกระชากกระเป๋า เลยวิ่งตามไอ้หัวขโมยไปแล้วก็หลงทาง สุดท้ายมาอ้วกแตกใส่ผมนี่แหละ......" แดนสรวงเล่าเป็นภาษาไทยซึ่งเด็กหนุ่มก็ฟังไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกแต่ก็ยังอุตส่าเออออห่อหมกไปด้วย

"อ่าๆ...ใช่ Yes .Yes "

"งั้นเบอร์โทรติดต่อญาติล่ะครับ?" จื่อถิงทำหน้าเก้อไปอีก เพราะเบอร์โทรทั้งหมดอยู่ในซิมการ์ดมือถือ ไม่ได้มีเมมเบอร์อยู่ในสมองของเขาเลยสักกะนิด เล่นเอาทั้งตำรวจทั้งแดนสรวงพากันถอนหายกันเฮือกใหญ่

"Her nickname is Mei "

"อ่ะนะ.....แค่ชื่อเมย์นี่มีไปครึ่งประเทศแล้วมั้ง ข้อมูลที่มันได้เรื่องได้ราว
มากกว่านี้ไม่มีหรือไงหา?" แดนสรวงอดไม่ได้ที่จะตำหนิแบบกระแทกแดกดันด้วยความหงุดหงิด เด็กหนุ่มก็รู้ตัวจึงก้มหน้าลงเม้มริมฝีปากช้อนแววตาขอความเห็นใจขึ้นมามองคนรอบข้าง สร้างความสงสารให้แก่ตำรวจร้อยเวรกับแดนสรวงไม่น้อยถึงแม้จะปากจะดุไปอย่างนั้นก็เถอะ

"เอาเถอะครับค่อยๆ คิดไปก็ได้ไม่ต้องกังวล เราช่วยเต็มที่เลยครับ เดี๋ยวผมจะติดต่อตำรวจท่องเที่ยวให้เช็คให้นะครับ เราจะพยายามให้เร็วที่สุดแต่ก็อาจจะต้องใช้เวลาหน่อย.....คงจะไม่ทันเย็นนี้....." ร้อยเวรหนุ่มยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูพบว่าเกือบจะห้าโมงเย็นอยู่แล้ว

"อาจจะต้องเป็นพรุ่งนี้ล่ะครับ.....วันนี้คงต้องหาที่พักให้คุณเขาก่อน แต่ไม่มีเงินติดตัวเลยนี่สิ....จะทำยังไงดีนะ" ว่าแล้วคุณตำรวจก็หันหน้ามามองแดนสรวงทำนองให้ช่วยเอาบุญ ทำเอาชายหนุ่มถอนหายใจเฮือก เขาเองก็ใช่จะใจไม้ไส้ระกำเห็นคนตกยากตรงหน้าแล้วไม่ช่วยเอาเถอะไหนๆ ก็ช่วยมาตั้งแต่ต้นแล้วนี่

"เฮ้อ.....งั้นให้ไปนอนบ้านผมก่อนก็ได้แค่คืนสองคืนไม่เป็นไรหรอกครับ"

"ขอบคุณมากครับ ได้เรื่องยังไงผมจะรีบติดต่อไปนะครับ" ร้อยเวรหนุ่มยิ้มรับอย่างดีใจที่ แก้ปัญหาเฉพาะหน้าให้เด็กหนุ่มชาวฮ่องกงได้แล้ว

ดังนั้นจื่อถิงจึงกลับมาที่บ้านเรือนไทยในสวนของแดนสรวงอีกครั้ง และปล่อยให้แดนสรวงอธิบายเรื่องราวต่างๆ ให้สมาชิกในบ้านทั้งคุณยาย คุณแม่ และพี่สาวฟัง

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 2ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 12-03-2007 15:15:07

"โถ....พ่อคุณน่าสงสารจริง หลงกับพ่อแม่อยู่บ้านยายไปก่อนก็ได้ลูก" คุณยายของแดนสรวงกล่าวเป็นภาษาไทย แต่ดูเหมือนเด็กหนุ่มจะรับรู้ความการุนย์นี้ได้โดยไม่ต้องแปลความหมายจึงยกมือพนมขึ้นไหว้

"ไหว้พระเถอะลูก" จื่อถิงฟังคำตอบรับของคุณยายแล้วก็ชะงักไปบ้าง เขาเองพอจะฟังภาษาไทยได้บ้างนิดหน่อยจึงขมวดคิ้วหลังจากตีความหมายแล้ว เด็กหนุ่มจึงก้มลงกราบที่พื้นตรงหน้าคุณยาย 3 ครั้ง

"Hey, what are you doing!? (เฮ้ย!! กราบทำไม?)" แดนสรวงเสียอีกที่ร้องทักท้วง

"ก็....ยาย....." เด็กหนุ่มที่ไปที่ยายของเขาและชี้กับมาที่ตัวเอง "ให้ไหว้พระ" สิ้นคำอธิบายทำเอาบรรดาสาวน้อย(มาก)สาวใหญ่(มาก)ประสานเสียงหัวเราะกันครืน

"ฮะ ฮะ น่าเอ็นดูจริง ยายไม่ใช่พระลูกไม่ต้องกราบ" คุณยายไม่รู้ว่าเด็กหนุ่มจะเข้าใจที่พูดหรือไม่แต่ยกมือขึ้นลูบศรีษะด้วยความเอ็นดู

"ว่าแต่เขาชื่ออะไรล่ะแดน?" คุณแม่ซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ ถามขึ้นมาบ้าง แต่ยังไม่ทันที่แดนสรวงจะแนะนำ จื่อถิงเข้าใจประโยคง่ายๆ แบบนี้จึงชิงตอบเสียเอง

"เยี่ยนจื่อถิง แซ่เยี่ยน ชื่อ จื่อถิง เลียก....เสี่ยวถิง ก็ล่าย"

"กระถินเรอะ....." แต่คุณยายฟังไม่ถนัดจับความได้ประมาณนี้

"No Katin เสี่ยวถิง"

"อ้อ ชื่อกระถิน" คุณยายไม่ยอมเข้าใจด้วย จนแดนดาวพี่สาวของแดนสรวงซึ่งนั่งอยู่ข้างอดขำไม่ได้

"ไม่ใช่ค่ะคุณยาย น้องเขาชื่อเสี่ยวถิง"

"เรียกยากจริง ให้มันชื่อกระถินไปนั่นแหละ" ด้วยประการละชะนี้เด็กหนุ่มจึงถูกเรียกว่ากระถินไปเสียอย่างนั้น

"นี่จะค่ำอยู่แล้ว แดนพาน้องเขาไปอาบน้ำอาบท่าแล้วมากินข้าวกันเถอะ" แดนสรวงพยักหน้าก่อนจะดึงแขนจื่อถิงไปที่เรือนเล็กของเขา
บ้านของแดนสรวงเป็นเรือนไม้ทรงไทยยกใต้ถุนสูงแบบที่มีทั่วๆ ไปในอยุธยา เพียงแต่ค่อนข้างจะเก่าเพราะอยู่กันมานานตั้งแต่ปู่ย่าตาทวด และอยู่ลึกเข้ามาในสวนด้านหลังก็ติดคลองเล็กที่ตัดออกไปสู่แม่น้ำ ตัวบ้านปลูกเป็นเรือนหมู่ซึ่งเรือนใหญ่นั้นยาย แม่ และพี่สาวของเขาอาศัยอยู่รวมกัน ส่วนตัวเขาแยกมาอยู่เรือนเล็กซึ่งอยู่ห่างออกไปทางด้านหลังเพื่อความเป็นส่วนตัว เรือนเล็กหลังนี้ไม่สะดวกสบายเท่าเรือนหลังใหญ่เพราะไม่มีห้องครัว ห้องน้ำก็แยกออกไปนอกเรือน แต่กระนั้นแดนสรวงก็ชอบมัน ยิ่งเรือนเล็กของเขาอยู่ลึกเข้ามาด้านติดกับสวนทำให้ไม่ค่อยมีคนมาวุ่นวายเท่าเรือนหลังใหญ่ แต่พอมีจื่อถิงเข้ามาอยู่ด้วยแดนสรวงชักลำบากใจว่าจะให้เด็กหนุ่มนอนที่ไหน เพราะเรือนของเขานั้นมีห้องนอนแค่ห้องเดียว อีกห้องถูกดัดแปลงเป็นห้องทำงาน ส่วนห้องสุดท้ายที่เหลือก็กลายเป็นห้องเก็บของไปเสียแล้ว แต่ครั้นจะให้ไปนอนเรือนใหญ่ที่มีแต่ผู้หญิงก็คงไม่เหมาะสม ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกเมื่อคิดว่าคงจะต้องหารเตียงกับเด็กหนุ่มซะแล้ว

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 2ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 12-03-2007 15:20:05

งิลงนิดเดียวเองรอครับ  :รักจัง11:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 2ย tabindex=
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 12-03-2007 15:22:54

"Come with me. Go to take a bath." ว่าแล้วก็คว้าผ้าขาวม้า ขันใส่สบู่ยาสระผมเดินนำหน้าเสร็จสรรพ เด็กหนุ่มไม่ว่าอะไรเดินตามแดนสรวงไปเงียบๆ ผ่านสวนผลไม้ แล้วก็เริ่มงงเมื่อพบว่าจุดหมายปลายทางเป็นท่าน้ำแห่งหนึ่ง

"Go, what are you waiting for?(เอ้า! ลงไปอาบสิ)" แดนสรวงพูดยิ้มๆ มีแววสะใจแฝงอยู่ไม่น้อยเมื่อพบว่าเด็กหนุ่มทำหน้าเหรอหรายืนงงเป็นไก่ตาแตก ที่จริงเขาจะพาไปอาบน้ำที่ห้องน้ำเรือนใหญ่ก็ได้ แต่ชายหนุ่มขอเอาคืนนิดๆ หน่อยๆ ที่ถูกเหยียบไปหลายทีเมื่อตอนกลางวัน

"Where are bath room?"

"ก็นี่แหละ Thai bath room"

'' impossible!!"

"ก็ที่คุณเคยอยู่น่ะมันในเมืองที่นี่มันบ้านนอก country น่ะ country อาบๆ ไปเหอะ" แดนสรวงพูดไทยผสมอังกฤษเดาๆ เอาว่าเด็กหนุ่มน่าจะเข้าใจล่ะน่า ถึงไม่เข้าใจก็ช่างมันเขาไม่สน

"I'm Nude....." จื่อถิงทำหน้าเหมือนอยากจะร้องไห้ตอนที่ถามเอาว่าจะให้แก้ผ้าลงไปเหรอ?

"ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก เอานี่ไป This is ผ้าขาวม้า ฮา ฮา" ชายหนุ่มส่งผ้าขาวม้าให้จื่อถิงห่อตัวแต่ปากก็หัวเราะไม่หยุดหย่อน เด็กหนุ่มจำใจต้องรับผ้าขาวม้าไปผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยท่าทางเก้ๆ กังๆ ยิ่งดูแดนสรวงก็ยิ่งขำเด็กหนุ่มผิวขาวจัดอมชมพูดูช่างไม่เข้ากับการนุ่งผ้าขาวม้าเอาเสียเลย แถมยังถอดเสื้อด้วยท่าทีเอียงอายเป็นสาวน้อยอีกด้วย แต่แล้วแดนสรวงก็ต้องหยุดหัวเราะเมื่อจื่อถิงเริ่มถอดเสื้อ บนผิวขาวนวลนั้นมีรอยสักมังกรสีแดงตัวใหญ่พาดอยู่บนหน้าอกเลื้อยไล่ไปจนถึงหัวไหล่ข้างขวา มันดูจะแรงไปสำหรับเด็กอายุ 17 อย่างคนตรงหน้า เด็กหนุ่มเหมือนจะรู้ตัวว่ามีแดนสรวงจ้องมองเขาอยู่ จึงหันควับกลับมาทันทีทั้งยังเอาเสื้อมาบังแผ่นอกก่อนจะพูดสวนเป็นภาษาไทยออกไป

"ลามก!! มองไล" เล่นเอาแดนสรวงปากเบี้ยวหัวเราะไม่ออกไปเลย

"จะบ้าเหรอ!!" เด็กหนุ่มยังทำหน้าตั้งป้อมหาเรื่องกับเขาอยู่ จนชายหนุ่มยิ้มเผื่อนๆ ด้วยความขุ่นเคือง ในที่สุดก็ระงับความหมั่นไส้เอาไว้ไม่ไหวพลักเด็กหนุ่มตกคลองดังตูมจนน้ำกระจายเป็นวงใหญ่ จื่อถิงที่ไม่ทันตั้งตัวเผลอปล่อยมือจากผ้าขาวม้ารีบทะลึ่งตัวพรวดขึ้นมาจากน้ำเตรียมอ้าปากจะด่าตอบ แต่แล้วผ้าขาวม้าเจ้ากรรมที่นุ่งอยู่ดันหลุดลอยน้ำตามไปด้วย

"ฮา ฮา ฮา" แดนสรวงหัวเราะเสียงดังใส่หน้าเท่านั้นยังไม่พอชายหนุ่มแกล้งสอยเอาผ้าขาวม้าขึ้นมาจากน้ำแล้วไม่ยอมส่งคืนให้ ปล่อยให้เด็กหนุ่มแยกเขี้ยวยิงฟันอยู่แถวนั้น

"Hurry, it’s getting dark soon. (เอ้า! รีบๆอาบซะ เดี๋ยวมืดซะก่อน)" พูดจบก็โยนสบู่ก้อนลงไปให้ จื่อถิงยื่นมือรับเกือบไม่ทัน แต่เมื่อเพ่งมองรูปนกแก้วบนสบู่ก้อนเขียวปี๋แล้วก็เป้ปาก

"I want water soap."

"เรื่องมากอีกแน่ะ.....I don't have it." ด้วยเหตุนี้เด็กหนุ่มเลยจำใจต้องทนใช้สบู่ก้อนเขียวๆ นั้นต่อไป จนกระทั่งอาบน้ำเสร็จเด็กหนุ่มเริ่มทำหน้าบุ้ยใบ้ใส่แดนสรวงว่าเขาต้องการจะขึ้นให้ส่งผ้าขาวม้ามาให้สักที


tsutsuku.............

มาต่อแล้วล่ะนะ  รักคนเม้นต์

ปล.แดนนี่ ศรีสมรก็คิดซะว่าตัวเองเป็นแดนสรวงในเรื่องซะก็แล้วกัน อิอิ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 2ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 12-03-2007 15:24:19

นอนเตียงเดียวกันก็มีหวัง :haun4: :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 2ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 12-03-2007 15:28:28

มารออ่านอยู่นะ :โหลๆ:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 2ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 12-03-2007 20:13:06

สบู่ก้อนเขียว ๆ อย่าบอกนะว่าสบู่นกแก้ว
หุหุ ได้อารมณ์ชนบทมั่ก ๆ  :laugh3:  :laugh3:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 2ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 13-03-2007 00:03:03

"You want towel ? งั้นก็ขอดีสิๆ Ask me nicely then, Pee-Dan give me a towel please…e" แดนสรวงแกล้งลากเสียงยานพร้อมแกว่งผ้าขาวม้าในมือไปมา ใจจริง
จื่อถิงอยากจะถลันขึ้นไปแย่งเอามันดื้อๆ ซะอย่างนั้น แต่ติดว่าต้องอาศัยอยู่บ้านของแดนสรวงไปอีกสักระยะล่ะน่า จึงได้แต่กัดฟันพูด

"พี่แดน.....give me towel please" แดนสรวงฟังเข้าชายหนุ่มหัวเราะแทบกลิ้งยิ่งเห็นหน้าบูดตาขวางๆ ขัดกับคำขอร้องอันแสนสุภาพของจื่อถิงด้วยแล้วล่ะก็ จึงแกล้งยื้ออยู่อีกครู่หนึ่งกว่าจะยอมส่งผ้าขาวม้าลงไปให้

"ขอบคุง" เด็กหนุ่มรีบรับไปพันตัวอย่างรวดเร็ว ก่อนจะยื่นมือไปให้แดนสรวงช่วยดึงขึ้น ชายหนุ่มหารู้ไม่ว่านั่นเป็นยุทธการแก้แค้นแบบตาต่อตาฟันต่อฟัน จึงยื่นมือไปให้ จื่อถิงยิ้มกระตุกที่มุมปากครั้งหนึ่งก่อนจะออกแรงทั้งหมดดึงแดนสรวงตกลงน้ำดังโครม แล้วเจ้าตัวก็รีบปีนกระไดวิ่งหนีขึ้นไปทันทีปล่อยให้ชายหนุ่มร้องฮึ่มๆ ชกน้ำด้วยความเจ็บใจที่เสียรู้อยู่ในคลองนั่น

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

แดนสรวงเดินตัวเปียกโชกกลับขึ้นเรือน แล้วก็พบว่าจื่อถิงยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเขายังคงอยู่ในชุดผ้าขาวม้าโดยมีผ้าเช็ดตัวอีกผืนคลุมไหล่อยู่ ทำให้แดนสรวงนึกขึ้นมาได้ว่าเด็กหนุ่มไม่มีเสื้อผ้าจะเปลี่ยนนี่นะ มิน่าถึงได้ยืนรอไม่งั้นป่านนี้มันคงไปนั่งหน้าแป้นอยู่เรือนใหญ่แล้ว ชายหนุ่มจึงเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบชุดนอนของเขาที่เป็นเสื้อยืดกับกางเกงชาวเลโยนให้ใส่ แล้วตัวเองก็แยกไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกด้าน เมื่อเสร็จเรียบร้อยจึงชักชวนเด็กหนุ่มไปกินข้าวที่เรือนใหญ่

"Let’s go to dinner." แต่เมื่อสองหนุ่มเดินไปได้แค่สองสามก้าวเท่านั้น กางเกงเล
ของจื่อถิงก็หลุดพรืดลงไปกองที่ข้อเท้า ขาขาวๆ เรียวยาวของจื่อถิงไม่ค่อยมีขนหน้าแข้งขึ้นมากนักผิดกับเด็กไทย และถึงแม้จะเป็นเด็กผู้ชายแต่ด้วยผิวขาวเนียนเป็นต่อทำเอาชายหนุ่มตาโตได้เหมือนกัน เด็กหนุ่มรีบดึงขึ้นมาทันทีด้วยสีหน้าอับอายๆ วันนี้เขาถอดกางเกงต่อหน้าแดนสรวงไป 2 หนแล้ว

"............" แดนสรวงจะอ้าปากถามว่าทำไมไม่ผูกให้มันเรียบร้อย แต่นึกหาคำภาษาอังกฤษไม่ออกบวกกับถึงนึกหาคำได้ แต่เชื่อว่าจื่อถิงมันก็คงฟังไม่รู้เรื่องอีกอยู่ดีนั่นแหละ

ชายหนุ่มเลยไม่ได้เอ่ยปากอะไรออกมาเพียงแต่เดินไปประชิดตัวเด็กหนุ่ม แต่จื่อถิงไม่รู้เรื่องในสิ่งที่แดนสรวงคิด ยิ่งมองหน้านิ่งๆ ของชายหนุ่มที่เดินทื่อเข้ามาหาแล้ว ในใจก็บังเกิดความหวาดหวั่นอย่างประหลาดเหมือนเมื่อครั้งก่อนหน้านี้ไม่มีผิด แต่จะร้องโวยวายก็เสียฟอร์มอีก และโดยไม่รู้สึกตัวจื่อถิงเดินถอยหลังหนีแดนสรวงโดยอัตโนมัติจนกระทั่งหลังชนกำแพงไม่มีที่ให้ถอยอีก เด็กหนุ่มจึงค่อยเอ่ยถามเสียงสั่น

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 2ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 13-03-2007 00:07:31

"Why.....มิ...มีไล" แดนสรวงไม่ตอบแต่กลับเดินเข้าใกล้ขึ้นอีกจนเด็กหนุ่มไม่มีทางหนีหนำซ้ำยังยกมือข้างหนึ่งขึ้นยันกำแพงเอาไว้ จื่อถิงเงยหน้ามองสบตาแต่ก็ดูไม่ออกว่าชายหนุ่มตรงหน้าคิดอะไร ส่วนสูงของเด็กหนุ่มอยู่แค่ปลายจมูกของแดนสรวงเท่านั้นถ้าจะวัดกันด้วยกำลังคงไม่มีทางสู้อย่างแน่นอน และยิ่งชายหนุ่มเผยอยิ้มเย็นยะเยือกให้เห็นทำเอาจื่อถิงก็ยิ่งทำตัวลีบเข้าหากำแพง แต่นั่นก็ไม่ทำให้สภาพการณ์ดีขึ้นแต่อย่างไร มือข้างที่ดันกำแพงไว้ของแดนสรวงค่อยลดลงและย้ายมาแตะที่สะโพกเด็กหนุ่มแทน

"พี่....พี่แดน....น" แดนสรวงไม่ตอบคำแต่ดึงเอาสายเชือกที่ขอบเอวกางเกงเล
ของจื่อถิงมาพันเข้าหากันแล้วขมวดปมให้ ก่อนจะถอยออกห่างแล้วเดินนำหน้าไปโดยไม่สนใจสีหน้าของเด็กหนุ่ม แม้ไม่ต้องหันไปมองเขาพอจะเดาได้ไม่ยากว่าจื่อ
ถิงคงแยกเขี้ยวแอบด่าเขาอยู่ในใจแน่ๆ ที่ทำให้ตกใจ เมื่อคิดได้อย่างนี้ชายหนุ่มก็ส่งเสียงหัวเราะ หึ หึ อยู่ในลำคอด้วยความเบิกบาน

อาหารมื้อเย็นของครอบครัวแดนสรวงนั้นทุกอย่างดำเนินไปแบบไทยแท้ๆ นั่นคือนั่งกินกับพื้น กับข้าวมื้อนี้ทำมามากเป็นพิเศษเพราะมีแขกมาเพิ่มด้วยอีกหนึ่ง เด็กหนุ่มมองกับข้าวแปลกตาที่วางเรียงรายอยู่ที่พื้นตรงหน้า ก็รู้สึกว่าหิวขึ้นมาทันทีแต่ยังมีมารยาทพอจะนั่งรอให้ตักข้าวเรียบร้อยกันเสียก่อน

"ลองนี่มั้ยจ๊ะ? แกงคั่วยอดมะพร้าว" คุณแม่ของแดนสรวงแนะนำรายการอาหารเป็นภาษาไทยแต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคกับคนหิวสักเท่าไร เมื่อเห็นเด็กหนุ่มพยักหน้ารับจึงจัดแจงตักใส่จานข้าวเด็กหนุ่ม ซึ่งทันทีจื่อถิงป้อนเข้าปากก็แทบจะพ่นออกมาไม่ทัน หน้าของเด็กหนุ่มแดงกล่ำไปด้วยความเผ็ดร้อน จนใครต่อใครรีบหาขันน้ำเย็นที่ใส่น้ำยาอุทัยส่งให้

"Hot....t" เด็กหนุ่มยังส่ายหน้าไปมาปากก็อ้าระบายความร้อน

"ตายแล้ว....งั้นเอาอย่างอื่นดีกว่านะพ่อกระถิน อันนี้เผ็ดน้อยหน่อยลองลาบเป็ดดู" ที่ว่าเผ็ดน้อยของคนไทยก็คือเผ็ดมากของจื่อถิงอยู่ดี กับข้าวหลายอย่างถูกส่งหมุนเวียนมาทดลองให้ชิม เด็กหนุ่มกินไปก็น้ำตาเล็ดไป จนสุดท้ายพบว่าตัวเองกินได้แค่ผักลวกเท่านั้น แต่ด้วยความที่เป็นคนไม่ชอบกินผักเท่าไรยิ่งเป็นผักที่ลวกจนจืดแล้วราดน้ำกระทิมันๆ อย่างนั้นด้วยแล้ว จื่อถิงรู้สึกว่ามันเลี่ยนมากกว่าโดยเฉพาะกับตอนที่ต้องกินเปล่าๆไม่จิ้มน้ำพริกเพราะกลัวเผ็ดแบบนี้ด้วย


tsutsuku>>>>>

มาต่อให้แล้วน๊า

อ่านแล้วเม้นต์กันเยอะๆหน่อยนะ

ขอบคุณ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 2ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 13-03-2007 00:16:39

 :laugh5: :laugh5:

น่ารักมากมาย  :give2: :give2: :give2:

ชอบคับชอบ  :loveu: :loveu: :loveu:

แกล้งกระถินเยอะๆ นะแดน  :pandalaugh: :pandalaugh:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 2ย tabindex=
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 13-03-2007 00:17:00

 :laugh5:  โถๆ  พ่อดอกกระถิน

รู้สึกว่ามานคุ้นๆป่าวหว่า เหมือนหนังเรื่องคู่กรรมอ่ะ พระเอกได้ชื่อว่าพ่อดอกมะลิเพี๊ยนมาจากโกโบริอ่ะ เพราะว่ายายของนางเอกก้อหูเพี๊ยน เรียกชื่อยากเหมือนกัน แล้วตอนแรกก้อมะจ้อบขี้หน้ากัน ตอนหลังก้อ... :kikkik:




ปล.1 รักคนแต่ง รักคนโป๊ด รักคนเม้นท์จ้า...(ยืมเจ๊สองมาอีกแระ คิคิ) (คนอ่านจารักก้อต่อเมื่อเม้นท์)  
ปล.2 ดีใจกะเจ๊คิงด้วยที่น้องแมวเริ่มดีขึ้นแย้วว

 :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 2ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 13-03-2007 01:12:13

เมื่อไหร่จะเข้าพระเข้านายกันครับอิๆ :haun1:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 2ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 13-03-2007 01:17:53

ผมว่ามะเกินคืนนี้แน่เลย :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: อะ  หรือว่าของอย่างนี้ควรอดเปรี้ยวไว้กินหวาน :haun5: :haun5:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 2ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 13-03-2007 01:57:32

รออ่านด้วยคนบทอัศจรรย์ :haun4:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 2ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 13-03-2007 14:37:46

แกล้งไปแกล้งมาระวังห้ามใจไม่อยู่นะครับ
 :fox2: :fox2: :fox2:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 3ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 13-03-2007 15:11:11

ผู้ชายรั้นกว่าแมว 3

"โถ....โถ คงเผ็ดสินะ น่าสงสารจริง...จริ๊ง ดูซิเผ็ดจนหน้าแดงเป็นตำลึงสุกแล้ว ฮา ฮา" ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่ใครต่อใครก็พากันหัวเราะร่วนด้วยความเอ็นดู

"ไอ้นั่นก็กินไม่ได้ ไอ้นี่กินไม่ได้เรื่องมากจริงมาอาศัยเขาอยู่แท้ๆ" แดนสรวงส่ายหน้าเขาไม่ได้ที่จะแขวะถึงแม้เด็กหนุ่มจะไม่เข้าใจคำพูดของเขาก็ตาม แต่คนรอบข้างนี่สิดูจะไม่พอใจจนแดนสรวงเป็นฝ่ายโดนตำหนิ

"แดนน้องเขาไม่ใช่คนไทย จะมากินรสคนไทยก็ไม่คุ้นปากสิ พูดมากดีนักเรานั่นแหละไปเข้าครัวเจียวไข่มาให้น้องเขาซะ"

"เฮ้ย! พี่ดาวทำไมต้องเป็นผม?" ชายหนุ่มตั้งท่าจะปฏิเสธแต่เมื่อเห็นสายตาดุของพี่สาวแล้วก็จำต้องลุกขึ้นไปเข้าครัวตามคำสั่ง แต่ก็ยังไม่วายบ่นอุบอิบอีกจนได้

"เฮ้อ....คนไทยนี่น้าเห่อคนต่างชาติ.....ทำอะไรก็น่ารักไปหมด ไอ้เราพูดอะไรก็ผิดทั้งนั้น"

"เจ้าแดนนี่ไม่ไหวเลยน้า พ่อกระถินรอแป๊บหนึ่งแล้วกันนะเดี๋ยวพี่เขาเจียวไข่มาให้" เมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มยังนั่งตาแป๋วไม่เข้าใจที่คุณแม่ของแดนสรวงพูด แดนดาวจึงค่อยอธิบายเป็นภาษาอังกฤษแบบคร่าวๆ พอให้เข้าใจว่าอีกเดี๋ยวจะมีกับข้าวมาใหม่ซึ่งไม่เผ็ด เด็กหนุ่มจึงค่อยพยักหน้ายิ้มรับ

แล้วก็เป็นอย่างที่คิดดูเหมือนเด็กหนุ่มชาวฮ่องกงจะชอบไข่เจียวหมูสับที่มีซอสมะเขือเทศพ่วงมาด้วยมากกว่าอย่างอื่น ด้วยท่าทางกินอย่างเอ็ดอร่อยนั้นก็ทำให้พ่อครัวจำเป็นที่อุตส่าลงมือทำให้ปลื้มอยู่เหมือนกัน เพียงแค่เวลาไม่นานนักแดนสรวงรู้สึกว่าเจ้าหนูที่เขาเก็บมาได้นั้นช่างทำตัวกลมกลืนกับคนที่บ้านของเขาได้รวดเร็ว ด้วยกิริยาช่างอ้อนขี้ประจบนิดๆ ที่เขามองว่าเหมือนแมวจรจัดตอนมามั่วนิ่มขอข้าวกินไม่มีผิด แต่ก็ทำให้คนทั้งบ้านเขาลงความเห็นว่าเด็กหนุ่มช่างน่ารักเหลือประมาณ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 3ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 13-03-2007 15:15:30

จนเมื่อเวลาผ่านไปถึงช่วงดึกเด็กหนุ่มเริ่มทำตัวมีปัญหาเข้าเสียแล้ว เพราะเมื่อถึงเวลานอนแดนสรวงจะพาจื่อถิงกลับนอนที่เรือนหลังเล็กด้วยกันกับเขา แต่เจ้าตัวทำท่าจะไม่ยอม ในที่สุดจึงมีการถูลู่ถูกังเกิดขึ้น เด็กหนุ่มพยายามสะบัดมือเขาหลังจากโดนลากลงเรือนมาจนได้

"อะไรอีกเล่าก็จะพาไปนอนไง Let’s go to bed, this is sleep time, o.k.?"

"Go to bed with you?"

"Yes, you have a problem with that?

"ไม่เอา!! ไม่นอนกับพี่แดน" แดนสรวงฟังแล้วเกาหัวแกร่กนี่ว่าพูดภาษาอังกฤษแบบง่ายสุดๆ แล้วนะ ไหงมันยังแปลไปทางนี้ได้อีกฟะ?

"ไม่ใช่นอนอย่างนั้น.....โอ้ย จะอธิบายยังดีถึงจะเข้าใจหา" ชายหนุ่มคิดว่าคำว่า Sleep กับ Make love เนี่ยมันไม่ได้ใกล้กันเลยนะ ทำอีท่าไหนถึงได้เข้าใจไปทางนั้นได้ แต่เมื่อจื่อถิงตอบออกมาแดนสรวงกับต้องเป็นฝ่ายละอายเสียเอง

"จานอนกับยาย" แล้วเด็กหนุ่มก็ชี้ไม้ชี้มือไปทางเรือนใหญ่ ทำเอาแดนสรวงหน้าเจื่อนไปถนัดตาโอ้ละหนอตัวเขาเองที่เป็นฝ่ายคิดอะไรไม่ดีไม่งาม

"ไม่ได้!! เรือนนั้นมีแต่ผู้หญิงจะนอนได้ยังไง เออ...หมายความว่า Big house for women only, understand? And small house for men, got it?" ถึงจะกระจ่างแจ้งแล้วแต่เด็กหนุ่มก็ยังอิดออดอยู่ดี จนแดนสรวงรำคาญต้องลากไปเรือนเล็กจนได้

เมื่อมาถึงห้องแดนสรวงจัดการกางมุ้งคลุมรอบเตียงอีกทีแล้วเรียกจื่อถิงเข้าไปนอน เด็กหนุ่มพอรู้ว่าต้องนอนเตียงเดียวกันก็ส่ายหน้าเป็นพัดลมไม่ยอมท่าเดียว

"Why? What is your problem? มันจะอะไรกันนักกันหนาน้าชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาตะหงิดๆ

"ไม่....พี่แดนเป็ง...ผู้ชาย...."

"เอ้า...ก็ใช่น่ะสิ แล้วไง?"

"ไว้ใจม่ายล่าย" สิ้นคำตอบแดนสรวงอยากจะจับเด็กหนุ่มมาเขย่าๆ เสียให้รู้แล้วรู้รอด

"แล้วเราเป็นผู้หญิงหรือไง?"

"ผู้ชาย"

"So, why then? I really don’t understand you. Can you tell me the reason?" ชายหนุ่มคิดว่าเขาใจเย็นที่สุดแล้ว

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 3ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 13-03-2007 15:22:52

"ปะป๊าบอกว่า...ผู้ชายไว้ใจม่ายด้าย" เด็กหนุ่มนึกไปถึงตอนที่โดนสั่งสอนแบบนี้ ก็เมื่อตอนที่ผู้ปกครองหรือที่จะว่าพูดให้ง่ายเข้าคือพ่อบุญธรรมนั้น จับได้ว่าจื่ออิงพี่ชายของจื่อถิงนั้นไปเสร็จหลงจิ้งลูกชายแท้ๆ ของพ่อบุญธรรมเข้าเสียแล้ว พอมาถึงจื่อถิงซึ่งเป็นคนเล็กสุดแล้วเลยโดนกรอกหูอยู่ทุกวันว่า "ผู้ชายทุกคน(ยกเว้นป๋า)ไว้ใจไม่ได้โดยเฉพาะผู้ชายชื่อหลงจิ้ง!! จนจื่อถิงหวาดผวาซึมซับเอาประเด็นนี้เข้าสายเลือดไปเลย

แต่ทว่าแดนสรวงไม่ได้รู้เรื่องราวในครอบครัวของเด็กหนุ่มด้วยเลยยิ่งงงเต๊กเข้าไปใหญ่ แต่จื่อถิงก็ไม่รออธิบายให้ชายหนุ่มฟังเด็กหนุ่มดึงหมอนออกจากมุ้งไปใบหนึ่ง แล้ววิ่งตื๋อไปนอนที่ระเบียงนอกชานแทน ทีแรกแดนสรวงก็เดินไปตามให้เข้ามานอนในมุ้งด้วยกันแต่เมื่อเห็นเจ้าตัวแกล้งหลับไปเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มเลยได้แต่ส่ายหัวปล่อยเลยตามเลยกลับเข้ามุ้งมานอนคนเดียว ด้วยความงงว่าพ่อของจื่อถิงช่างสอนลูกชายได้แปลกเหลือเกิน อย่างกับว่าเจ้าหนูที่นอนอยู่นอกห้องนั้นเป็นลูกสาวยังไงอย่างนั้น

แดนสรวงไม่รู้ตัวว่าหลับไปเมื่อไรแต่ก็คงนานพอสมควร เพราะเห็นว่าฟ้าเริ่มเปลี่ยนสีแล้ว ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาเพราะจื่อถิงมุดเข้ามาขอนอนในมุ้งด้วยสภาพตัวลายเพราะยุงกัดจนเป็นจุดแดงๆ เต็มไปหมด ชายหนุ่มง่วงก็ง่วงขำก็ขำแต่ยังอุตส่ามีใจตื่นมาหายาหม่องทาให้ เจ้ายุงตัวเล็กกระจิ๊ดริดแต่แฝงฤทธิ์ใหญ่โตจนจื่อถิงถูกกัดไปทั่วไม่เว้นแม้แต่ในล่มผ้า พอถลกขากางเกงขึ้นมาขาขาวๆ ก็มีป้านแดงๆ ด้วยรอยยุงกัดและรอยเกาไปทั่ว

"I told you to sleep inside the net together, why did you do outside?(ก็บอกแล้วให้นอนในมุ้งด้วยกัน ออกไปนอนข้างนอกทำไม?) " แดนสรวงถามยิ้มๆ ไม่ได้ดุเป็นจริงเป็นจังนัก แล้วก็เปิดตู้เสื้อผ้าควานหากางเกงขาสั้นแบบบ็อกเซอร์ให้เด็กหนุ่มใส่แทนกางเกงเลจะได้ทายาได้ง่ายหน่อย

tsutsuku>>>>

มาต่อตอน3ให้อย่างว่อง ไปอ่านกันโลด

รักคนเม้นต์ รักเจ๊คิง

ตะแน๋ว>>รักคนแต่ง รักคนโป๊ด รักคนเม้นท์จ้า...(ยืมเจ๊สองมาอีกแระ คิคิ) (คนอ่านจารักก้อต่อเมื่อเม้นท์)  เห็นด้วยกะแน๋ว

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 3ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 13-03-2007 15:37:34

หุหุ เด็กดื้อ โดนจับขาอ่อน
 :จ้อบจัง1:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 3ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 13-03-2007 19:34:27

หุหุ นี่แหละน้า เสียน้อย (แค่นอนด้วยกัน) เสียยาก  เสียมาก (โดนจับขาอ่อน) เสียง่าย  :yeb:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 3ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 13-03-2007 21:33:54

 :laugh3: สะดิ้งดีนัก โดนเลย ยุงกัด  :pandalaugh: :pandalaugh: :pandalaugh:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 3ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 13-03-2007 22:57:39

รออ่านต่อครับ :-[

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 3ครึ่งกลาง
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 14-03-2007 21:25:08

"อุ๊....แสบ..." เสียงอุทานเบาๆ ดังรอดประตูห้องนอนออกมาเป็นระยะ

"แป๊บเดียว เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว" เสียงของแดนสรวงดังคู่ออกมา

"เจ็บ....พี่แดน เจ็บ เบา..."

"เบาไม่ได้ มันต้องคลึงด้วย"

"ม่ายเอาแล้ว เจ็บ...."

"ทนอีกนิดเดียวจะเสร็จแล้ว ยกขาขึ้นอีกหน่อย นั่นแหละ....อย่างนั้น"

หากคนที่ไม่รู้เรื่องมาตั้งแต่แรก มาฟังคำสนทนาครึ่งๆ กลางๆ ของผู้ชายสองคนที่นอนอยู่ในห้องเดียวกันเตียงเดียวกันแบบนี้ คงเริ่มคิดไปทางไม่ถูกไม่ควรเสียแล้ว ยายของแดนสรวงก็เริ่มจะคิดเช่นนี้แล้วเหมือนกัน เมื่อฟ้าสางคุณยายตั้งใจจะมาปลุกสองหนุ่มแล้วพาจื่อถิงไปใส่บารตด้วยกัน แต่พอเดินมาถึงหน้าประตูกลับได้ยินเสียงครางเบาๆ ของเด็กหนุ่มกับคำพูดฟังทะแม่งๆ ของหลานชายตัวเอง คุณยายฟังแล้วก็ยืนปากอ้าใจสั่นอยู่นอกประตูในที่สุดอดรนทนไม่ไหว เปิดเข้าไปดูให้มันรู้เรื่องรู้ราวไปเสียเลย

"พ่อแดนทำอะไรน้องถึงได้ร้องเจ็บๆ อยู่นั่นแหละ" สองหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงหันมามองที่คุณยายเป็นตาเดียว แดนสรวงปล่อยมือจากขาอ่อนของจื่อถิงแล้วหันไปเลิกมุ้งขึ้น

"ทายาหม่องให้ครับ คุณยายคิดว่าผมทำอะไร ? " เมื่อมองลอดเข้าไปก็เห็นเด็กหนุ่มในมุ้งถือตลับยาหม่องอยู่ในมือจริงๆ คุณยายก็เก้อเขินไปนิดหน่อยแล้วก็รีบเปลี่ยนเรื่องพูดทันทีประเดี๋ยวจะเสียผู้ใหญ่

"แล้วไปทำอีท่าไหนน้องกระถินถึงได้โดนยุงกัดตัวลายขนาดนั้น?"

"เขาออกไปนอนนอกมุ้ง"

"แล้วเราทำไมไม่ห้าม"

"ก็เขาหาว่าผมไว้ใจไม่ได้นี่ครับยาย" แดนสรวงหน้าบึ้งเมื่อพูดถึงเรื่องนี้

"หา?.....เราไปทำอะไรให้เขาไม่ไว้ใจล่ะ ?" คุณยายขมวดคิ้วจ้องหน้าหลานชาย

"ผมเปล่า!! ยายไม่เชื่อใจผมหรือไง ถึงน่ารักแค่ไหนแต่นี่มันเด็กผู้ชายนะครับ"

"ยายก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ กระถินเอ้ย พี่เขาทำอะไรเราหา?" แดนสรวงขมวดคิ้วไหนว่าไว้ใจอยู่แหม่บๆ ไงยาย แต่ข้างฝ่ายจื่อถิงฟังภาษาไทยรู้บ้างไม่รู้บ้างดันเข้าใจไปว่าคุณยายถามว่ายุงกัดที่ไหนบ้าง ว่าแล้วเจ้าตัวก็เปิดคอเสื้อให้คุณยายดูอีกที่
ทำเอาแดนสรวงร้อนตัวขึ้นมาทันที

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 3ครึ่งกลาง
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 14-03-2007 21:28:55

"ผมไม่ได้ทำ ยุง ยุงกัดจริงๆ " ไม่แค่โวยวายชายหนุ่มยังตีไม้ตีมือประกอบคำอธิบายเสียใหญ่โต

"อื้อ ยุง ตัวใหญ่มั่ก" ว่าแล้วก็ทำท่ากระพือปีกเลียนแบบแดนสรวงที่จื่อถิงเข้าใจว่าชายหนุ่มกำลังทำท่ายุงให้คุณยายดู

"เหรอ....เจ็บมั้ยลูก?"

"เจ็บคับ" แดนสรวงมองคุณยายที่พยักหน้าเออออไปกับเจ้าหนูบนเตียงแล้วชักหงุดหงิด

"อะไรกันทีเด็กมันพูดล่ะเชื่อทีหลานตัวเองพูดล่ะไม่เชื่อ"

"แล้วยายบอกว่าไม่เชื่อหรือไง?"

"ก็เมื่อกี้ยาย....."

"พอๆ ไปล้างหน้าแล้วพาน้องกระถินไปใส่บารตด้วยเร็วๆ นะ เดี๋ยวพระท่านจะมาแล้ว" พูดจบคุณยายก็เดินออกไปโดยไม่สนใจคำต่อว่าของหลานชายอีก ทำเอาแดนสรวงหน้ามุ่ยต้องหันไปค้อนคนต้นเรื่องที่ยังนั่งทำตาแป๋วอยู่บนเตียง

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ช่วงสายหลังอาหารเช้าแดนสรวงพาเด็กหนุ่มไปซื้อเสื้อผ้าและของใช้ที่ตลาด และแวะซื้อของอื่นๆเข้าบ้าน ด้วยว่านานทีเขาจะว่างๆ จากงานออกแบบโฆษณาที่ชายหนุ่มรับทำฟรีแลนด์ให้บริษัทต่างๆ ชายหนุ่มชอบที่จะรับงานทีละชิ้นมากกว่าที่จะต้องตอกบัตรเข้าทำงานที่บริษัททุกวัน เขารู้สึกว่ามันทำให้เวลาส่วนตัวเหลือน้อยลงไปอีกประการถ้าต้องเข้าบริษัททุกวัน เขาคงต้องไปหาหอพักอยู่ที่กรุงเทพฯ จะปล่อยบ้านทางนี้ซึ่งมีแต่ผู้หญิงอยู่ล้วนๆ ก็น่าเป็นห่วง จึงพอใจกับการเป็นฟรีแลนด์แบบนี้มากกว่าถึงเม็ดเงินที่ได้จะน้อยกว่าก็ตามที

"We’d better buy some clothes for you first and the other stuff you need after that.(เอ้า! เดี๋ยวไปซื้อเสื้อผ้าให้เราก่อน ค่อยไปซื้อของอย่างอื่นกัน)" แดนสรวงพาเด็กหนุ่มเข้าไปที่ร้านขายเสื้อผ้าห้องแถวละแวกตลาด และหยิบให้เด็กหนุ่มลองสวมใส่ดูหลายชุด

"ลองดูว่าไซค์ได้หรือเปล่า? " จื่อถิงพยักหน้าแล้วถือเสื้อผ้าเข้าไปในห้องลอง ครู่หนึ่งก็เดินออกมา ดูท่าทางเจ้าตัวจะพอใจเสื้อผ้าชุดนี้อยู่มากจึงออกมาถามความเห็นชายหนุ่มดูบ้าง


tsutsuku


แล้วจะมาต่อใหม่นะขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 3ครึ่งกลาง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 14-03-2007 21:37:11

แม๋ คุณยาย คิดไปไกลเชียะ  :laugh5:  :laugh5:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 3ครึ่งกลาง
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 14-03-2007 23:51:55

 :laugh5: :laugh5: คุณยายจิ้นอย่างแรง :haun4: :haun4:  ทันสมัยซ้าด้วย  :laugh5: :laugh5:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 3ครึ่งกลาง
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 15-03-2007 10:09:04

นอนนอกมุ้งให้ยุงกัด......โดนจับขาอ่อน

แล้วถ้าเจ้อยากเสียตัว.............เจ้ต้องทำไงเคอะ  :haun4:

แบบว่าอยากมีสามีเป็นการชั่วคราวนะเคอะ :-[

ปล.  ตอนนี้เลือดวายมันพุ่งแรง  (ยืมคำคนโพสต์มาใช้มั้ง อิอิ)

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 3ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 15-03-2007 12:31:05

"พี่แดน.....ฉันสวยมะ?" เด็กหนุ่มออกเสียงพูดคำว่า "สวย" ได้ชัดเจนกว่าภาษาไทยคำอื่นๆ ที่พูดเพี้ยนเป็นประจำ ทั้งนี้เพราะเวลาไปซื้อของกับพี่สะใภ้ชาวไทยหล่อนมักจะถามเขาว่า"ฉันสวยมั้ย?" แบบนี้ประจำ เมื่อแรกจื่อถิงก็พูดคำว่าสวยไม่ชัดดันออกเสียงเป็นคำว่า [ซวย] แทนทำให้โดนหยิกจนร้องโอดโอยว่าแล้วก็โดนบังคับให้พูดใหม่จนกว่าจะถูกต้องอยู่นั่นแหละ จาก "ซวย" เลยค่อยเพี้ยนมาเป็น [ส่วย] และ [สวย] ได้ในที่สุด

"................." เมื่อเห็นว่าแดนสรวงไม่ได้ตอบแต่ทำปากหวอจนแมงวันบินเข้าไปได้สักฝูง จื่อถิงเริ่มคิดว่าสงสัยเขาจะใช้คำไม่สุภาพหรือเปล่า จึงตั้งคำถามใหม่อีกครั้ง

"ผม....สวย....มะ?" แต่แดนสรวงก็ยังไม่ตอบ หนำซ้ำจะดูปากกว้างกว่าเดิม จนเด็กหนุ่มเริ่มหงุดหงิดไม่เข้าใจว่าตัวเองพูดผิดตรงไหน ว่าแล้วก็ถามซ้ำอีกครั้ง

"กู.....สวยมะ?"

"เฮ้ย!!" เจอไอ้ประโยคนี้เข้าไปดูเหมือนสติจะกลับมาอยู่กับตัวชายหนุ่มทันที แดนสรวงร้องเสียงหลงแล้วรีบอธิบายเป็นการใหญ่

"ผู้ชายไม่มีใครเขาใช้คำว่าสวยกันหรอก ต้องถามว่าหล่อมั้ย? ถึงจะถูก" เด็กหนุ่มฟังแล้วทำหน้ายุ่ง กว่าแดนสรวงจะอธิบายให้ฟังได้ว่าภาษาไทยนั้นมีเพศก็เล่นเอาเหนื่อย แต่หลายคนในร้านรวมทั้งเจ้าของร้านพากันฮาตรึม

หลังออกจากร้านขายเสื้อผ้าแดนสรวงแวะร้านขายเครื่องหวาย หาซื้อตะกร้าใส่ผลไม้ให้คุณยายแทนใบเก่าที่เริ่มผุแล้ว โดยมีเด็กหนุ่มเป็นผู้ช่วยในการเลือกซื้อ ระหว่างที่กำลังเลือกอยู่นั่นเอง จื่อถิงก็เจอตะกร้าถูกใจเข้าใบหนึ่งและเขาคิดว่ายายน่าจะชอบจึงยกขึ้นมาชูให้แดนสรวงดูแล้วถามความเห็น

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 3ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 15-03-2007 12:33:25

"ตะก้า.....อันนี้....โหล่ว....มะ?" แดนสรวงฟังแล้วขากรรไกรอยากจะค้างไปอีกเที่ยว ก่อนจะกุมขยับด้วยความเวียนหัว

"ตะกร้าต้องถามว่าสวยมั้ยสิ ไม่ใช่หล่อมั้ย? ตะกร้ามันมีหล่อด้วยเหรอ?"

"ก็...ก็ พี่แดนบอกว่า ผู้ชายพูดว่า"โหล่ว"มะ?"

"หล่อ ไม่ใช่ โหล่ว โอ้ย...ย แต่ไอ้ตะกร้านั่นต้องถามว่าสวยมั้ยอยู่ดีเข้าใจป่ะ Takra say สวย understand ? "

"ม่าย I don't understand ." เด็กหนุ่มยืนยันว่าไม่เข้าใจว่ะ

"แล้วฉันจะอธิบายยังไงให้เราเข้าใจได้วะเนี่ย โอย ปวดหัวจริงๆ"

"สอนไล ม่ายรู้ ม่ายรู้เรื่องเลย พี่แดน....สอนม่ายก่าง" แดนสรวงมึนตึ้บชักจะเริ่มหัวหมุน ดูมันสอนเท่าไรก็ไม่รู้เรื่องดันมาหาว่าคนอื่นสอนไม่เก่งเสียอีกแน่ะ

แล้วชายหนุ่มก็ต้องมานั่งเถียงกับจื่อถิงด้วยไอ้เรื่องสวยๆหล่อๆ นี่มาตลอดทางกลับบ้าน เมื่อถึงบ้านเด็กหนุ่มรีบขึ้นไปฟ้องคุณยายทันที

"พี่แดน สอนไล ม่ายรู้ ม่ายรู้เลื่องเลยยาย" จากนั้นก็ยังอุตส่าบ่นให้คุณยายฟังอีกเป็นกระบุงโกยแต่เป็นภาษาจีนล้วนๆ แดนสรวงมองแล้วทำหน้าปลงๆ เอาเข้าไปยายของเขาคงฟังรู้เรื่องหรอกนะ

"ไม่ได้เรื่องเลยพ่อแดน ดูซิสอนยังไงน้องกระถินมันงงหมดแล้วกะอีแค่คำง่ายๆ"

"อ้าว? ยายทำไมฟังรู้เรื่องล่ะ"

"ก็ยายไม่โง่เหมือนพ่อแดนนี่ เรื่องแค่นี้ฟังรู้เรื่องตั้งแต่ภาษาไทยประโยคแรกแล้ว ไอ้ที่เหลือน้องกระถินมันคงด่าพ่อแดนนั่นแหละ"

"อ้าว? นี่กลายเป็นว่าผมผิดเหรอ?"

"ถ้าพ่อแดนไม่ผิดแล้วใครจะผิดล่ะ" คุณยายตัดบทมันดื้อๆ เสียแบบนั้น แดนสรวงรู้สึกว่ากำลังจะเสียพื้นของเขาที่ในใจยายให้เด็กหนุ่มไปเรียบร้อยแล้ว เห็นได้ชัดจากความลำเอียงแบบนี้ แถมคนในบ้านยังเห็นเรื่องนี้เป็นเรื่องตลกขบขัน จื่อ
ถิงเสียอีกที่กลับได้คะแนนความน่าเอ็นดูเพิ่มขึ้นอีกต่างหาก

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 3ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 15-03-2007 12:35:37

ผู้ชายรั้นกว่าแมว 4


3 วันผ่านไปก็แล้ว ยังไม่มีวี่แววว่าจะมีญาติมาติดต่อรับตัวเด็กหนุ่มจากบ้านเขาเลย แดนสรวงเลยต้องเป็นฝ่ายโทรไปหาตำรวจเสียเอง ซึ่งก็ได้ความมาว่ายังไม่มีความคืบหน้าจนตัวเขาเริ่มจะร้อนใจแทนเด็กหนุ่ม แต่เมื่อหันไปเห็นเจ้าตัวดีกำลังรื่นเริงกับคนที่บ้านอย่างสนุกสนาน วันนี้ก็ออกไปสอยมะม่วงกับเด็กๆ ในสวนแถวนี้ดูมันช่างปรับตัวได้เร็วดีเหลือเกินไม่มีเดือดมีร้อนเสียบ้างเลย จากไอ้ที่เห็นใจอยู่แหม่บๆ บัดนี้แดนสรวงชักจะหงุดหงิดผสมหมั่นไส้แล้ว

หัวค่ำของวันนั้นที่เรือนเล็กจื่อถิงนั่งกอดเข่ามองพระจันทร์อยู่นอกชานด้วยทางเหงาๆ ผิดกับเมื่อกลางวัน แดนสรวงมองแล้วก็เผลอยิ้มออกมาที่เห็นเด็กหนุ่มรู้จักมีทุกข์มีร้อนกับเขาด้วยเหมือนกันจึงอดไม่ได้ที่จะกระเซ้า ชายหนุ่มหย่อนตัวลงนั่งข้างๆจื่อถิงแล้วแกล้งพูดลอยๆ ออกไปว่า

"It’s been three days, maybe nobody will come to take you back, actually they might forgot about you already. (3 วันเข้าไปแล้ว ป่านนี้ไม่มีใครมารับแล้วมั้ง สงสัยจะถูกทิ้งแล้วล่ะ)" ได้ผลเด็กหนุ่มหันควับกลับมาและพูดสวนเป็นภาษาไทยทันที

"ปากหมา!!" เล่นเอาแดนสรวงสะดุ้งโหยงด้วยว่าภาษาไทยแต่ละคำที่จื่อถิงจำได้นั้นมันช่าง......

แต่ก่อนจะได้ลับคมฝีปากกับเด็กหนุ่มเหมือนเคย แดนสรวงก็มีอันชะงักไปเสียก่อนเมื่อเห็นจื่อถิงหงอยลงไปถนัดตา เด็กหนุ่มนั่งเงียบซบหน้าลงกับเข่าของตัวเองด้วยสีหน้าเศร้าๆ ชายหนุ่มมองแล้วก็พลอยถอนหายใจไปด้วย และคาดเดาไปว่าอาการร่าเริงที่เด็กหนุ่มแสดงออกเมื่อตอนกลางวันนั้นคงทำไปเพราะไม่อยากให้คนอื่นเป็นห่วงเสียมากกว่า จื่อถิงเพิ่งอายุ 17 อย่างไรก็ยังเป็นเด็กอยู่ดี การพลัดกับพ่อแม่มาอยู่ในที่ๆ ไม่รู้จักภาษาก็พูดไม่ค่อยจะได้ และไม่รู้ว่าจะมีใครหาตัวเขาเจอมั้ย เป็นใครก็คงกังวลและกลัดกลุ้มอยู่ไม่น้อยแน่ๆ แต่เพราะเจ้าตัวเป็นเด็กเข้มแข็งเลยไม่อยากทำให้คนอื่นพลอยกลุ้มใจไปด้วย แดนสรวงเห็นใจและเข้าใจในตัวเด็กหนุ่มจึงดึงร่างเล็กกว่านั้นมาโอบกอดเป็นแทนคำปลอบใจ เขาคิดว่าสัมผัสมันน่าจะสื่อให้เข้าใจได้มากกว่าคำพูดเป็นร้อยเป็นพัน แต่เมื่อกอดไปสักครู่ก็เริ่มวิตกจริตว่าคนในอ้อมแขนจะขุดข้อหาขึ้นมากล่าวหาว่าเขาลวมลามอีกหรือเปล่า? แต่เมื่อเห็นว่าจื่อถิงไม่มีทีท่าอย่างนั้นซ้ำยังค่อยๆ เอนศรีษะซบลงบนไหล่ของแดนสรวง


tsutsuku>>>>>>


แถมตอน4ให้ด้วยนะ หุหุ

รักเจ๊คิง รักคนเม้นต์

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 3ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 15-03-2007 13:07:50

โพสต์ปั๊บ อ่านปุ๊บ อิอิ

แบบว่าชอบอะคะ   :loveu:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 3ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 15-03-2007 15:10:10

ก็ใช้คำถูกแล้วนี่คับ :laugh3: :laugh3: จื่อถิงสวยมั๊ย :haun4: :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 3ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 15-03-2007 15:45:11

 :laugh5: จื้อถิงสวยจ้า... :จ้อบจัง1: ตอนท้ายรู้สึกเหงาจัง  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 3ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: RoosT ที่ 16-03-2007 13:07:04

น้องกระถิน  :haun1:  อร๊างงงงงงงงงง

 :110011: :เชิป2: :110011: :เชิป2:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 4ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 16-03-2007 14:17:45

ในเวลาแบบนี้ชายหนุ่มคิดว่าเด็กหนุ่มในอ้อมแขนก็น่ารักเหมือนกัน จื่อถิงตัวเล็กร่างบางกว่าเขามากเด็กหนุ่มสูงแค่ 170 ต้นๆในขณะที่แดนสรวงสูงเกือบ 180 เซนติเมตร ยิ่งเทียบสีกับสีผิวที่คล้ำแดดแบบผิวคนไทยอย่างเขาแล้วผิวของเด็กหนุ่มขาวอมชมพูดูสะอาดสะอ้านนุ่มนวลชวนให้รู้สึกว่าน่าลูบไล้ยิ่งนัก และก็เข้ากับริมฝีปากบางได้รูปสวยสีชมพูจางๆ ที่ถูกแต่งแต้มไว้บนใบหน้าอย่างเหมาะเจาะ ในขณะที่ดวงตาทั้งคู่ของเด็กหนุ่มมีแววซุกซนช่างออดอ้อนอยู่เสมอ แต่บางครั้งก็ชวนให้สงสารอย่างเช่นที่เป็นอยู่ในตอนนี้ แดนสรวงก้มลงมองเด็กหนุ่มจากมุมที่สูงกว่าเขาพบว่าจื่อถิงมีขนตายาวตั้งเกือบเซนฯ และยังดกหนาเกินกว่าจะเป็นขนตาเด็กผู้ชายดังที่ประดับอยู่บนดวงตาของเด็กหนุ่ม มันทำให้ดวงตาคู่นั้นสะสวยน่ามองมากขึ้นอีก ชายหนุ่มมองแล้วก็เผลอถอนหายใจออกมาเบาๆ และเมื่อสูดลมหายใจกลับเข้าไปนั้น มีกลิ่นสบู่อ่อนๆแฝงมากับกลิ่นอายหอมแบบผิวเด็กลอยติดเข้ามาด้วย เมื่อแดนสรวงได้แต่คิดว่ามันเป็นกลิ่นอายจากร่างกายของเด็กหนุ่มที่อิงแอบซบร่างอยู่กับตัวเขานั้น ชายหนุ่มก็เบิกตาโพงเมื่อพบว่าอยู่ๆ ก็มีคำว่า [น่าทนุถนอม]ลอยเข้ามาในหัว แดนสรวงบอกตัวเองว่าแย่แล้วเขาไม่ควรปล่อยให้จื่อถิงซบอกเขาต่อไป เพราะเขาเริ่มฟุ้งซ่านเสียแล้วขืนเป็นอีแบบนี้ต่อไปคงไม่ดีแน่ นี่อาจจะเป็นพื้นฐานของคำว่าหวั่นไหวหรือสับสนทางเพศเพราะใกล้ชิดกันเกินไปหรือเปล่า แต่ระหว่างที่แดนสรวงเริ่มวิตกจริตกับตัวเองนั้นเด็กหนุ่มก็เริ่มดันร่างออกห่างตัวเขา

"เป็งไล? ใจเต้นตุ้บๆ เลย" ขนาดจื่อถิงยังได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้นดังขึ้นมาขนาดนั้นต้องรู้สึกผิดปกติแน่ๆ

"เปล่า.... nothing"

"คิดอาไลอยู่? หรือคิดลามก?"

"จะบ้าเหรอ?!! ฉันจะไปคิดอะไรกับเด็กผู้ชาย.....อ๊ะ" แล้วแดนสรวงก็พบว่าเผลอหลุดปากไปเสียแล้ว จึงได้แต่สงบปากสงบคำไม่ยอมพูดอะไรต่ออีก

"ฮะ ฮะ จิงเหรอ? ม่ายคิดอาไลจิงๆ เหรอ?" เด็กหนุ่มหัวเราะคิกคักอยู่ตรงหน้าเหมือนล้อเลียน ทำให้ชายหนุ่มต้องรีบเก๊กหน้าขรึมเป็นการใหญ่

"ไม่คิด I didn’t think of anything at all, OK? ทั้งที่ยืนยันไปขนาดนั้นแล้วแต่จื่อถิงยังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เหมือนจะล้อเลียนไม่ยอมเชื่อ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 4ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 16-03-2007 14:21:10

"แล้ว.....แบ่บนี้ล่ะ คิดม้าย? " พูดจบเด็กหนุ่มก็ยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มเขาทันที ทำเอาแดนสรวงตัวแข็งเป็นหิน ด้วยว่าความพยายามเก๊กไม่ให้แสดงอารมณ์ใดๆ ออกไปเด็ดขาด

"มะ....ม่า...ย คิด surely"

"เหรอ.....งั้นไปนอนก่องนะ" ว่าแล้วจื่อถิงก็ลุกหนีไปนอนเอาดื้อๆ พร้อมกับเสียงหัวเราะ พอแน่ใจว่าเด็กหนุ่มเข้าห้องนอนไปแล้วแดนสรวงก็ล้มตัวลงบนพื้นดังตึ้งทันที

"เฮ้อ...ออ....อ ไอ้เด็กบ้า เล่นเอาเสียว" แดนสรวงนอนก่ายหน้าผากตัวเอง
พร้อมกับความคิดฟุ้งซ่านที่แบ่งแยกเป็นสองฝ่ายตีรันฟันแทงกันเองในหัว แต่ไม่ว่าผลจะออกมาแบบไหน ชายหนุ่มก็โทษว่าจื่อถิงเป็นต้นเหตุล้วนๆ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

แดนสรวงดูนาฬิกาข้อมูลแล้วต้องขมวดคิ้วด้วยความเคร่งเครียดขึ้นมาทันที นี่ 10 โมงกว่าจะ 11 โมงอยู่แล้ว รถของเขาเพิ่งฝ่าด่านการจารจรในกรุงเทพมาถึงหน้าตึกสำนักงานได้แต่ก็สายไปเกือบชั่วโมง ยิ่งวันนี้ที่บริษัทกำชับนักหนาว่าสำคัญมากเป็นลูกค้ารายใหญ่ที่มาจากต่างประเทศ เขาก็ไม่อยากมาสายแต่เป็นเพราะเมื่อคืนชายหนุ่มตาค้างอยู่ค่อนคืนกว่าจะหลับก็ปาเข้าไปตี 4 แล้ว แถมยังนอนกระสับกระ
ส่ายฝันไม่ค่อยดีอีกต่างหากจึงทำให้ตื่นสาย ในฝันนั้นจื่อถิงช่างยั่วยวนกระเซ้าเย้าแหย่เขาจนเกือบหลวมตัวไปด้วย เมื่อตกใจตื่นขึ้นมาอีกทีก็พบว่าสายมากเสียแล้ว ดังนั้นเขาจึงโทษให้เป็นความผิดของเด็กหนุ่มทั้งหมดที่ก่อกวนเขาตั้งแต่ก่อนนอนยันในฝันเลยทีเดียว

"เฮ้ย!! ไอ้แดนบอกแล้วไงว่าอย่ามาสาย ลูกค้ารอเง๊กแล้วมึง" สมศักดิ์เพื่อนร่วมงานของเขาร้องทักทันทีที่เห็นหน้าแดนสรวง

" นี่มึงมายืนดักกูหน้าประตูเลยเหรอ? โทษทีรถมันติดว่ะ"

"เออสิวะมาเอาป่านนี้สายไปตั้งชั่วโมงนะมึง ก็บอกแล้วให้ย้ายมาอยู่ในกรุงเทพฯ เล่นขับรถมาจากอยุธยาแค่ออกจากบ้านช้าไป 3 นาที ก็ทำให้มึงสายได้แล้ว" แดนสรวงขี้เกียจแก้ตัวจึงบอกปัดๆ ไป

"เอาไว้ทีหลังน่า ลูกค้าว่าไง"

"จะว่าไง Mr.เยี่ยนอีหน้าหงิกฉิบหายเลยว่ะ ทีแรกกะว่าจะให้สาวๆชวนคุยไปก่อนกันอีโวยวาย แต่นี่อีเล่นนั่งเงียบจนคนรอบข้างไม่กล้าชวนคุย เลยเครียดกันไปหมดพอจะอ้าปากพูดอีก็ว่า....นี่น่ะเหรอมืออาชีพ โอ้ย...ย แสบไปถึงทรวง" คนพูดอธิบายพลางดันหลังแดนสรวงเข้าห้องประชุมไปพลาง

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 4ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 16-03-2007 14:24:56

"Sorry to keep you waiting, our Art Director is here now. (ขอโทษที่ทำให้รอครับ อาร์ตไดฯของเรามาแล้วครับ)" แดนสรวงพยายามฉีกยิ้มให้กว้างที่สุดหวังว่ายิ้มสยามจะให้ลูกค้าชาวต่างชาติให้อภัยกับการมาสายของเขาได้ แต่แล้วแดนสรวงก็รีบหุบยิ้มทันทีที่เห็นหน้าลูกค้า เพราะชายหนุ่มชาวฮ่องกงที่นั่งไขว่ห้างอยู่ตรงหน้านี้ช่างผิดกับที่จินตนาการเอาไว้มากมาย ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าจะเป็นเสี่ยใหญ่อายุวัยกลางคนพุงพุ้ย แต่Mr.เยี่ยนคนนี้กลับเป็นชายหนุ่มรูปหล่อผิวขาว ร่างสูงโปร่งของเขาอยู่ในชุดสูทสีขาวตัดกับเสื้อเชิ้ตสีดำสนิทตัวใน แถมเท่าที่ดูๆ แล้วท่าจะอายุน้อยกว่าแดนสรวงด้วยซ้ำ แต่ด้วยที่ทีที่ดูเคร่งขรึมเกินวัยกลับข่มคนรอบข้างให้ยำเกรง สิ่งเดียวที่ยังดูสมกับความหนุ่มหน่อยคือผมที่ยาวละต้นคอ

"ลูกค้าหรือนายแบบเหรอวะ? หล่อเชี้ย....."

"ลูกค้าเว้ย!! กูก็เผลอนึกว่าลูกค้าเอาพรีเซนเตอร์มาเองจากฮ่องกงด้วยเหมือนกันแหละไอ้แดน" ขนาดเพื่อนของเขายังเห็นด้วย "แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่เอ็งจะมาตะลึงความหล่อของหมอนั่น รีบไปพรีเซนต์ซะ"

"Mr. เยี่ยน, Ms. Ananjira, this is Mr. Dansuang, our Art Director. He will be the one who takes care of your advertisement. Mr. Dansuang is our best creative and his works won many awards. I’m convinced that you will be satisfied with this advertisement for sure.
(Mr.เยี่ยน คุณอนันต์จิรา ครับ นี่นายแดนสรวงอาร์ตไดเล็คเตอร์ของเรา เขาเป็นคนออกแบบโฆษณาชิ้นนี้ และเป็นนักสร้างสรรค์มือทองของเราที่เคยได้รางวัลมามากต่อมากแล้ว คุณต้องชอบงานชิ้นนี้แน่นอนเลยครับ)" เมื่อแดนสรวงเข้ามาในห้องประชุมเรียกร้อยแล้ว บอสของเขารีบแนะนำทันที เยี่ยนจื่ออิงยังคงนั่งนิ่งอยู่กับที่ไม่ได้เอ่ยปากทักทายเพียงแค่พยักหน้ารับตามมารยาทเท่านั้น จนคนรอบข้างรู้สึกว่าคุณลูกค้ารายใหญ่นี้แม้จะไม่ได้เอ่ยปากต่อว่าแดนสรวง แต่ยังแฝงกิริยาไม่พอใจเอาไว้มากอยู่ ผิดกับหญิงสาวชาวไทยอีกคนที่มาด้วยกันหล่อนยังมีทีท่าเป็นมิตรมากกว่า

"นี่มิสเตอร์เยี่ยนจื่ออิง กับคุณอนันต์จิรา หรือคุณเมย์" เจ้านายของแดนสรวงหันไปยิ้มกับหญิงสาวเป็นเชิงขอนุญาตเรียกชื่อเล่นซึ่งเธอก็พยักหน้า คาดว่าคงจะคุ้นเคยกันอยู่ก่อนหน้านี้แล้วจึงค่อยหันมาทางเขา

tsutsuku>>>



มาต่อแล้วน๊า

รกเจ๊คิง รักคนเม้นต์เหมือนเดิม

แล้วจะรีบมาต่อให้นะ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 4ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: palm18 ที่ 16-03-2007 21:58:13

มาต่อไวๆๆนะคับ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 4ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 17-03-2007 00:23:09

หุหุ แดนสรวงเจอเด็กยั่วค๊าบ  :โหลๆ:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 4ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 17-03-2007 02:06:25

แดนสรวงมัวแต่ตะลึงตึงตึงในความหล่ออ่ะจิ :kikkik:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 4ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 17-03-2007 05:08:24

 :laugh3: เจอที่เด็ดของเด็กเข้าไป สายเรย   :pandalaugh: :pandalaugh: :pandalaugh:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 4ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: RoosT ที่ 17-03-2007 14:49:11

 :kikkik: น้องกระถิน เมื่อคืนยังเล่นตัวอยู่เรย พอเช้าเจอลูบขาอ่อนเข้าหน่อย ตกเย็น กระโดนหอมแก้มแดนซะงั้น  :laugh5:

"เฮ้อ...ออ....อ ไอ้เด็กบ้า เล่นเอาเสียว" <<<< ว้า แค่นี่พี่แดนก็เสียวแระ แค่หอมแก้มเองนะเนี่ย คริคริ :interest:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 4ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 17-03-2007 19:51:00

หวั่นไหวแย้ว :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:  อีกมะนานเกินรอจื่อถิงได้เข้าไปสวยในใจพี่แดนแน่นอนเลย :loveu: :loveu: :loveu:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 4ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 17-03-2007 20:34:02

" ทักทายคุณๆ เขาสินายแดน" ทำให้บอสของชายหนุ่มรีบกระทุ้ง เมื่อเห็นแดนสรวงยังยืนมองหน้าลูกค้าหนุ่มหล่อตาค้างจนกลายเป็นเสียมารยาทไป

"Is there anything funny on my face? (หน้าผมมีอะไรติดอย่างนั้นเหรอ?)" จนเยี่ยน
จื่ออิงต้องเป็นฝ่ายถามออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาแดนสรวงถึงจะรู้ตัว

"Uh…no, sir. It’s just that you’re very good looking, I thought you were a model.(อ๊ะ.....ไม่มีครับ เพียงแต่คุณหล่อมาก ตอนแรกผมเข้าใจว่าคุณนายแบบเสียอีก)"

"Yes, everybody thinks so, right? Ha ha ha ha…(ใช่ครับ ทุกคนก็เห็นด้วยใช่มั้ย ฮา ฮา)" บรรดาเพื่อนร่วมงานของแดนสรวงรีบเออออห่อหมกยกยอปอปั้นทันที ด้วยหวังว่าลูกค้ารายนี้จะอารมณ์ดีขึ้นบ้าง เพราะคนส่วนใหญ่มักชอบให้ชมถึงรู้ว่ามันไม่เป็นความจริงนักก็ตาม แต่มุขนี้ก็ใช้ได้มาตลอดไม่เคยแป่กยกเว้นคราวนี้

"If you have so much time to flatter me like that…I would rather listen about our project please. We have wasted so much time already.(ถ้าคุณมีเวลามาชมผมล่ะก็......ขอฟังเนื้องานจะดีกว่า เราเสียเวลาไปมากแล้ว)"

"กับคนที่มันรู้ตัวว่าหล่ออยู่แล้ว มึงเลยใช้มุขนี้ไม่สำเร็จว่ะ" สมศักดิ์ที่ยืนอยู่ข้างๆ แดนสรวงยังอุตส่ามีแก่ใจกระซิบกระซาบเพื่อน จนแดนสรวงอมยิ้มแอบเห็นด้วยแต่เมื่อเห็นบอสเหล่มามองด้วยสายตาตำหนิ แดนสรวงจึงเริ่มต้นอธิบายงานของเขาเป็นภาษาอังกฤษทันที

"I want this advertisement to be notable right after its launching.(ผมต้องการให้โฆษณาตัวนี้ out standing ทันทีที่เปิดตัว)" หลังจากนั่งเงียบตั้งใจฟังการพรีเซนต์ชิ้นงานของแดนสรวงมาครู่ใหญ่ เยี่ยนจื่ออิงก็เปิดปากตั้งประเด็นทันที

"อ่า....Mr.เยี่ยน ครับ โรงแรมน่ะมันถือเป็นองค์กร ดังนั้นผมว่าเราขายภาพลักษณ์สร้างความรู้สึกที่ดีก่อนจะดีกว่า....."

"ถ้าเรื่องสร้างภาพลักษณ์เพื่อประชาสัมพันธ์ล่ะก็.....เราให้นักประชาสัมพันธ์ดำเนินการไปแล้วไม่จำเป็นต้องให้คุณมาทำซ้ำ ถ้าคุณทำได้แค่นั้นมันก็ไม่ต่างอะไรกับโรงแรมทั่วๆ ไป และมันควรจะใช้กับองค์กรที่มีมานานแล้วถึงจะสร้างภาพลักษณ์ตอบแทนมวลชน" แดนสรวงฟังแล้วต้องแอบกลืนน้ำลายดังเอื้อก ลูกค้าของเขาคนนี้ไม่ใช่ขี้ๆ เลย ชายหนุ่มมีความรู้ด้านนี้พอสมควรถึงตอบโต้ได้เป็นฉากๆ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 4ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 17-03-2007 20:35:13

"เราก็เพิ่มอะไรเข้าไปให้มันโดดเด่นอีกหน่อยซี่ ทำได้ไม่ใช่เหรอแดนสรวง เราควรจะตามใจลูกค้า"

"But this is an advertisement for a hotel, boss, not liquor so we can make it so prominent like that. Besides, Thai people like funny ads otherwise it won’t be noticeable.(แต่บอสครับโฆษณาโรงแรมนะครับ ไม่ใช่เหล้า จะได้ทำให้มัน out standing โดดเด้งขนาดนั้น อีกอย่างคนไทยชอบโฆษณาที่ขำขันไม่ขำไม่ out standing แน่นอน) แต่คนจ้างดันเป็นคนต่างชาติที่ท่าทางไร้อารมณ์ขันสุดๆ ขนาดนี้จะเข้าใจฟิลลิ่งค์คนไทยกันมั้ยนะ? " ไอ้ประโยคสุดท้ายนี่แดนสรวงแอบแขวะเป็นภาษาไทยไม่ให้เยี่ยนจื่ออิงรู้ แต่ก็ทำให้บอสของเขาคิ้วกระตุกทันที และรีบไปหันยิ้มกับอนันต์จิราเป็นเชิงขอร้องไม่ให้หญิงสาวแปลให้เป็นภาษาจีนให้ชายหนุ่มฟัง ซึ่งเจ้าหล่อนก็ยิ้มรับแล้วยังแอบหัวเราะคิกคักไปด้วย ทำให้แดนสรวงเข้าใจไปว่าบางทีหล่อนอาจจะหมั่นไส้นายขี้เก๊กข้างตัวนี่อยู่ก็เป็นได้

"นี่เพิ่งเป็นการประชุมครั้งแรก เราก็ติชมและค่อยๆ เพิ่มเติมลงได้ครับ อย่าซีเรียส ทุกอย่างจะต้องลงตัวและสวยงามที่สุด" บอสของเขาทำตัวเป็นคนกลางพยายามไกล่เกลี่ย และใช้วาทะศิลป์ของนักบริหารเพื่อให้งานดำเนินไปอย่างราบรื่น

"ไอ้แดน....อย่าอาร์ตมาก" สมศักดิ์กระซิบเพื่อนเบาๆ เป็นการเตือนสติ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 4ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 17-03-2007 20:37:15

"ไม่ได้อาร์ตแค่พูดไปตามหลัก" แดนสรวงตอบด้วยเสียงแผ่วพอๆ กัน แล้วก็ปล่อยให้สมศักดิ์พล่ามตักเตือนต่อไปอีกยาวโดยที่ไม่ได้เข้าหูเขาเลย เพราะสายตาของแดนสรวงมัวแต่จับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของเยี่ยนจื่ออิง ทีแรกก็มองด้วยความรู้สึกไม่ค่อยถูกชะตาระคนหมั่นไส้ เขาคิดว่าชายหนุ่มคงไม่พอใจที่เขามาสาย ตอนประชุมเลยตีรวนมันซะอย่างนั้น แต่พอมองไปมองมากลับเห็นวงหน้าของใครบางคนที่คุ้นตาผุดเข้ามาในสมอง แล้วซ้อนทับกับใบหน้าของเยี่ยนจื่ออิง เพียงแต่คนในความคิดของเขานั้นตัวเล็กกว่าชายหนุ่มชาวฮ่องกงคนนี้อยู่หน่อยหนึ่ง อายุก็น้อยกว่า ส่วนดวงตาคู่นั้นก็กลมโตกว่าไม่รียาวเหมือนเยี่ยนจื่ออิงไปเสียทีเดียว และมีแววซุกซนไม่เย็นชาไร้อารมณ์ดังเช่นคนตรงหน้า แต่นอกจากนั้นแล้วองค์ประกอบอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นรูปหน้า ริมฝีปากบางๆ ที่ชอบยิ้มกระตุกมุมปากยามประชดประชัน ผิวขาวอมชมพูแบบนี้ ยิ่งดูก็ยิ่งคล้ายเหมือนเอาเยี่ยนจื่ออิงไปย่อส่วนลงอีกนิดหนึ่งเท่านั้นเอง

"แดน! นายแดน!! แดนสรวง!!"

"ครับๆ บอสมีอะไรครับ"

"ถามว่าเพิ่มแบบนี้เข้าไปได้มั้ย?"

"ขอโทษครับผมไม่ทันฟัง ขอใหม่อีกรอบได้มั้ยครับ" คำตอบของแดนสรวงทำเอาเจ้านายของเขาต้องขมวดคิ้ว

"อะไรของคุณ นั่งเหม่อมองหน้า Mr.เยี่ยนอยู่ได้?" ชายหนุ่มเพิ่งรู้สึกตัวว่าสายตาคนทั้งห้องประชุมหันมามองเขาเพื่อรอคำตอบ ไม่เว้นแม้แต่คนที่คนที่เขานั่งจ้องเอาจ้องเอาอีกด้วย แดนสรวงเพิ่งตั้งสติได้เลยได้แต่ทำหน้าเลิ่กลั่ก

"Do you have anything else to tell me, Mr. Dansuang?(คุณมีอะไรอยากจะพูดกับผมหรือเปล่า Mr.แดนสรวง?)" นัยน์ตาของเยี่ยนจื่ออิงทอแววเอาเรื่องในขณะที่ถามเขา แดนสรวงคิดว่าชายหนุ่มคงคิดว่าเขามองหน้าชวนทะเลาะเป็นแน่ ก่อนที่ความเข้าใจผิดนี้จะลุกลามใหญ่โตแดนสรวงเลยตอบเลี่ยงๆ แก้ตัวน้ำขุ่นๆ ด้วยไม่สามารถจะบอกคนอื่นได้ว่าแอบคิดนอกเรื่องระหว่างประชุมได้

"เอ่อ....ครับ ผมว่า Mr.เยี่ยน คุณหล่อมากเลย.....ยังไงถ้าคุณจะเป็นพรีเซนเตอร์โฆษณานี้เองเลยก็ไม่เลวนะครับ"

"นายแดน....ตอนพรีเซนต์ในโฆษณาคุณไม่มีพรีเซนต์เตอร์นี่หว่า แล้วมันมาจากไหน?"



tsutsuku>>>>>>>> Part 5


มาต่อแล้วววววววววววววววววววววว

รักเจ๊คิง รักคนเม้นต์เสมอ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 4ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 17-03-2007 20:44:51

เฉือดเฉือน ฟาดฟันสุดๆ  :haun5: :haun5:

ว่าแต่ Mr. เยี่ยน คนนี้จะเกี่ยวข้องอะไรกะน้องกระถินรึเปล่าน้ออออออ :kikkik: :kikkik: :kikkik:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 4ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 17-03-2007 23:11:53

แดนสรวงเริ่มแพ้ความหล่อ  :yeb:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 4ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 18-03-2007 05:32:31

 Mr. เยี่ยน?

ดีนะที่เป็น ย.ยักษ์  ถ้าเป็น ง.งู หล่ะก็  มีได้เสียงานนี้  :kikkik:

ปล. รักคนอ่าน คนแต่ง คนโพสต์เคอะ

จาก....อิเจ้  แรดประจำเล้า

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 4ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 18-03-2007 19:34:15

มาขำรีบน :laugh3: :laugh3: :laugh3:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 5ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 18-03-2007 21:08:00

ผู้ชายรั้นกว่าแมว 5 ครึ่งแรก




"We can add it up, can’t we? Or perhaps we should ask Mr. เยี่ยน to be the presenter for the other ads for us. With such a good looking man like him, the ads will be a buzz for sure.(ไม่มีก็เพิ่มได้นี่ครับ ไม่ก็เชิญ Mr.เยี่ยนเขาไปเป็นนายแบบถ่ายโฆษณาชิ้นอื่นให้เราดีมั้ยครับเจ้านาย หล่อๆ แบบนี้รุ่งแน่)" คำแก้ตัวแบบข้างๆคูๆ ด้วยเหตุผลที่ออกจะแปลกประหลาดไม่ได้เข้ากันเลยนี้ นอกจากจะไม่มีใครเห็นด้วยแล้วยังจ้องมายังแดนสรวงด้วยสายตาแปลกๆ ซึ่งแม้แต่เจ้าตัวเองก็ยังคิดว่าน่าจะหาคำแก้ตัวที่ดีกว่านี้หน่อย แต่ก่อนจะได้เอ่ยปากแก้ตัวต่อเยี่ยนจื่ออิงที่นิ่งเงียบไปครู่ใหญ่จู่ๆ ก็ยิงคำถามออกมาหนำซ้ำยังเป็นภาษาไทยอีกด้วย

"คุณเป็นเกย์เหรอ?" น้ำเสียงย้ำชัดสำเนียงไม่มีเพี้ยนแม้แต่น้อย แดนสรวงฟังแล้วยังสะอึก ส่วนคนรอบข้างพอหายตะลึงค้างก็พากลั้นหัวเราะแล้วหันหน้าเลี่ยงไปทางอื่นเพื่อไม่ให้เสียมารยาท

"มันไม่ได้เป็นเกย์หรอกครับ แค่นานๆ ทีจะเจอลูกค้ารูปหล่อเลยตะลึงความหล่อคุณเยี่ยนมากไปหน่อย ฮา ฮา" สมศักดิ์พยายามพูดติดตลกแก้ตัวให้เพื่อนทำให้บรรยากาศในห้องประชุมผ่อนคลายไปเป็นอันมาก คนในห้องประชุมพากันกลั้นเสียงไม่อยู่จึงฮาออกมาดังๆ ก็หลายราย ยกเว้นแต่แดนสรวงซึ่งนั่งทำหน้าปั้นยากอยู่ แต่เยี่ยนจื่ออิงกลับยิ้มเหยียดๆ สายตาส่อแววดูถูกออกมา

"พอๆ รีแล็กซ์กันได้ที่แล้ว กลับมาคุยเรื่องงานกันต่อ" บอสของแดนสรวงยิ้มไปพูดไปเหมือนอาจารย์ในมหาวิทยาลัยที่กำลังเลคเชอร์นักศึกษาอยู่ไม่มีผิด

"Mr.เยี่ยน คุณเมย์ เราจะลองนำผลประชุมคราวนี้ ไปเพิ่มเติมให้มันแม็ตกับเนื้อหาโฆษณาที่สุด รับรองได้ว่าออกมาต้องเป็นที่น่าพอใจแน่นอนครับ ผมรับประกัน ส่วนประชุมคราวหน้าคงจะเป็นเร็วๆ นี้ แล้วผมจะรีบติดต่อไปนะครับ"

"I think…next time, you might want to think of some other concepts for our consideration.(ผมว่า.....คราวหน้าคุณลองหา AD ตัวอื่นมาเสนอเผื่อเลือกด้วยจะดีกว่า)" เยี่ยนจื่ออิงสรุปเรียบๆ แต่เสียดแทงใจแดนสรวงเต็มที่ เพราะนั่นหมายความว่าชายหนุ่มไม่เอางานชิ้นนี้ของเขา และยิ่งประโยคต่อมาทำให้ความอดทนของแดนสรวงสิ้นสุด

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 5ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 18-03-2007 21:10:47

อ้าว  เริ่มมะถูกกะพี่ของว่าที่ภรรยาซะแล้วเหรอคับแดนสรวง :laugh5: :laugh5: :laugh5:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 5ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 18-03-2007 21:14:52

"In order to enhance diversity, I think it doesn’t have to be the idea from the same Art Director.(แล้วก็เพื่อความหลากหลาย ผมว่าไม่จำเป็นต้องเป็นงานของอาร์ตไดเล็คเตอร์คนเดียวกันก็ได้)" เยี่ยนจื่ออิงพูดจบก็ลุกขึ้นยืนแล้วหมุนตัวออกจากห้องไป

"Wait! Is it me or my work that you don’t like?(เดี๋ยวก่อน!! คุณไม่พอใจตัวผมหรืองานผมกันแน่)" แดนสรวงเสียงดังขึ้นมาเล่นเอาทุกคนในห้องตกใจ สมศักดิ์รีบเข้ามาขวางกลางระหว่างชายหนุ่มทั้งสองคนทันที

"คุณแดนสรวงคะ เราไม่ได้ไม่พอใจอะไรคุณนะคะ เพียงแต่จื่ออิงเขาหมายความว่าถ้ามีหลายชิ้นให้เลือกก็ดีแค่นั้นเองค่ะ" อนันต์จิรารีบออกตัวแทนเยี่ยน
จื่ออิง ทำให้แดนสรวงเดาเอาว่าท่าจะเป็นแฟนกันถึงได้ออกหน้าแทน

"คุณเมย์ครับให้ผมพูดเถอะครับๆ ไหนก็ทำให้คนบางคนเข้าใจผิดว่าผมเป็นเกย์ไปแล้ว ยังไงคุณเมย์ช่วยแปลเป็นภาษาจีนให้เขาฟังเลยก็ดี ภาษาอังกฤษของผมมันอาจจะบกพร่องทำให้อะไรๆ มันแย่กว่านี้ก็ได้ "

"ไอ้แดน มึงของขึ้นหรือไงไม่เอาน่า"

"นายแดนสรวงนี่จะหาเรื่องลูกค้าหรือไง?" มาถึงตรงนี้ทุกคนเข้ามารายล้อมมะรุมมะตุ้มเขากันใหญ่แม้แต่บอสยังไม่เข้าข้างเขาเลย

"ผมไม่ได้หาเรื่องผมแค่จะอธิบาย" แดนสรวงรู้สึกว่าตัวเองชักจะน็อตหลุดเลยรัวเป็นชุดแบบใครห้ามก็ไม่ยอมหยุด

"ที่ผมจ้องหน้าเขาเพราะตอนนี้บ้านผมที่อยุธยา มีเด็กฮ่องกงคนหนึ่งหลงกับพ่อแม่มาอยู่ด้วย มันหน้าเหมือนเขาเปี๊ยบ แต่ตัวเล็กกว่า แล้วไอ้เด็กนั่นปากหมาเชี่ยๆ มารยาทไม่ค่อยจะดี แถมยังเรื่องมากไร้ความเกรงใจ มองคนอื่นในแง่ร้าย ชอบตั้งแง่หาเรื่องนี่ก็เหมือนกันอีก ที่วันนี้ผมมาสายก็เพราะไอ้เด็กนี่แหละ คุณจะเชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่ ไอ้ตัวเล็กนั่นมันชื่อ......"

" เสี่ยวถิง!!! " เสียงของเยี่ยนจื่ออิงกับอนันต์จิราชิงประสานกันขึ้นมาก่อน

"เอ้อ....ชะ....ใช่ๆ ชื่อนั้นแหละ" คราวนี้แดนสรวงเป็นฝ่ายอึ้งค้างเสียเอง

"ตายแล้วจื่ออิง!! น้องเราจริงๆ ด้วย" หญิงสาวหันไปกรี๊ดกับชายหนุ่มแล้วส่งภาษาจีนกันโช้งเช้งแบบนันสต๊อปหูดับตับไหม้ สักพักเยี่ยนจื่ออิงก็ทำหน้าเหมือนอยากจะเป็นลมและยกมือขึ้นตบหน้าผาก

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 5ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 18-03-2007 21:18:55

"หรือว่า......คุณเมย์จะเป็นพี่สะใภ้ที่ไอ้น้องกระถินมันบอกว่าชื่อเมย์เป็นลูกสาวเจ้าของโรงแรม.....ตายห่าทำไมผมไม่เอะใจเลย โอ้ โลกมันกลมจริงๆ"

"That เสี่ยวถิง who is with you now, does he look like this?(เสี่ยวถิงที่อยู่บ้านคุณเขาหน้าตาเหมือนในรูปนี่หรือเปล่า?)" เยี่ยนจื่ออิงเปิดกระเป๋าตังค์ดึงรูปใบหนึ่งซึ่งตัวเขาถ่ายกับน้องชายออกมาให้ดู

"ใช่ครับ.....คนนี้แหละไม่ผิดแน่"

"We are about to report to the police that he has been missing for four days.(เรากำลังจะไปแจ้งความเขาหายไป 4 วันแล้ว)"

"แล้วทำไมไม่แจ้งความตั้งแต่วันแรกเลยล่ะครับ?" ความโกรธของแดนสรวงละลายหายไปหมดเมื่อไรเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่มันแปรเปลี่ยนมาเป็นความแปลกใจระคนยินดีผสมผสานกันเข้ามาแทนที่

"ก็......." เยี่ยนจื่ออิงพูดค้างไว้แค่นั้นแล้วหันไปมองยังหญิงสาวข้างตัวซึ่งบัดนี้หล่อนยิ้มแหยๆ อยู่

"โอ้ยยย....ยย นึกว่าจะทะเลาะกันใหญ่โตเสียอีก เรื่องร้ายกลายเป็นดีไปแล้วนะเนี่ย ผมบอกแล้วว่านายแดนสรวงอาร์ตไดฯ ของเราเป็นคนดี" บอสของแดนสรวงถือโอกาสเยินยอทันทีทั้งที่เมื่อกี้เพิ่งหาว่าชายหนุ่มหาเรื่องลูกค้าอยู่หยกๆ

"Could you bring us to see him please?(คุณพาเราไปหาเสี่ยวถิงได้มั้ย?)" น้ำเสียงของเยี่ยนจื่ออิงดูสุภาพอ่อนโยนไร้แววเย็นชาเย่อหยิ่งผิดกับเมื่อครู่ใหญ่ๆ ที่ผ่านมาโดยสิ้นเชิง แดนสรวงจึงยิ้มรับไม่ถือสาหาความกับเรื่องเก่า

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


tsutsuku>>>>>



จะรีบปาดไปไหนกันคับ?

รอให้โพสเสร็จสักหน่อยไม่ได้เหรอ?

อดใจอีกนิดเดียวเองก็จะได้อ่าน

คราวหน้าขอความกรุณารอคนโพสเสร็จก่อนแล้วค่อยเม้นต์ก็แล้วกันนะ

ไม่ต้องใจร้อนหรอก ยังไงก็ลงแน่ๆ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 5ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 18-03-2007 21:23:50

 :laugh3: และแล้วก็ใช่พี่ชาย น้องชายกันจิง ๆ หุหุ คิดไว้ไม่ผิด  :laugh3:  :laugh3:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 5ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: A GE ที่ 18-03-2007 23:35:50

ต้องขอโทษจริงๆนะคับ  มะได้ตั้งใจปาดหน้าตอนโพสต์  เพียงแต่มะรู้จริงๆว่าจะโพสต์ครั้งละกี่ตอน :call: :call: :call: :call:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 5ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 18-03-2007 23:53:37

อ้างจาก: A GE ที่ 18-03-2007 23:35:50  

ต้องขอโทษจริงๆนะคับ  มะได้ตั้งใจปาดหน้าตอนโพสต์  เพียงแต่มะรู้จริงๆว่าจะโพสต์ครั้งละกี่ตอน :call: :call: :call: :call:

อยากให้สังเกตุตรงคำว่า "tsutsuku"

ให้ดีถ้าโพสแล้วไม่มีคำนี้แสดงว่ายังโพสไม่เสร็จ

แต่ถ้ามีคำนี้ ก็แสดงว่าโพสเสร็จแล้ว

ช่วยสังเกตุด้วยนะ

ขอบใจ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 5ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 18-03-2007 23:58:46

ใจเย็นๆดิแอม น้องเค้าม่ายได้ตั้งใจอ่า
มีแต่วัยรุ่นจายร้อน

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 5ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 19-03-2007 02:27:52

 :loveu: :loveu: :loveu: น้ำแข็งใส่มั้ย เย็นดีนะ อร่อยด้วย

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 5ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 19-03-2007 12:58:47

พี่กะน้อง เหมือนกันจริง ๆ  :kikkik: :kikkik: :kikkik:

รอคับรอ  :110011: :เชิป2: :110011: :เชิป2:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 5ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 19-03-2007 13:54:46

ครึ่งหลัง

"เรื่องก็เป็นอย่างที่เล่ามาล่ะครับ" แดนสรวงพูดไปโดยที่มือยังกุมพวงมาลัยรถเบ้นซ์ของอนันต์จิรา เดิมทีเขาอยากจะขับรถตัวเองมามากกว่าแต่ทว่าเมื่อเทียบกันแล้วรถญี่ปุ่นของเขาดูโกโรโกโสและคับแคบไปถนัดตา ยิ่งบวกกับกองสัมภาระบนเบาะหลังอีกด้วย ดังนั้นเพื่อความสะดวกหญิงสาวจึงบอกให้แดนสรวงขับรถ
เบ้นซ์ของหล่อนนำทางไป โดยให้คนขับรถของอนันต์จิราขับรถของแดนสรวงตามหลังมาอีกที

"คุณแดนสรวงเป็นคนดีมีน้ำใจมากๆ เลยค่ะ ถ้าเสี่ยวถิงไม่ได้คุณช่วยไว้ล่ะก็คงจะแย่" ได้รับคำชมจากหญิงสาวสวยที่นั่งอยู่เบาะหลังแบบนี้ ชายหนุ่มก็รู้สึกปลื้มใจไม่น้อย

"เรียกแดนก็ได้ครับ ผมก็แค่ช่วยเท่าที่จะช่วยได้เท่านั้นเองครับ"

"ไม่นิดหน่อยแล้วล่ะค่ะ จริงมั้ยจื่ออิง" แดนสรวงเหลือบมองชายหนุ่มที่นั่งข้างมาคู่กันว่าจะว่าอย่างไร

"........ขอบคุงมาก" ถึงจะเป็นคำพูดเรียบๆ แต่ก็ทำให้เขาอมยิ้มได้พอสมควร เมื่อทำให้คนหยิ่งถือตัวขนาดนี้ลดตัวลงมาขอบคุณเขาได้

"แต่ทำไมเสี่ยวถิงถึงไม่ติดต่อกลับมาหาพวกเรา?"

"นั่นสิ"

"เขาว่าจำเบอร์โทรใครไม่ได้เลยอยู่ในมือถือหมด นามสกุลเดิมของคุณ
เมย์ก่อนแต่งงานก็ไม่รู้อีก ส่วนชื่อโรงแรมที่พักก็จำได้แค่....อิน อินสักอย่างแค่นั้นแหละ"

"หา?!!" คราวนี้เยี่ยนจื่ออิงหันกลับมาทำหน้างง จนแดนสรวงชักจะสงสัย

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 5ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 19-03-2007 13:58:24

"อินเหรอ?.....ก็โรงแรมของเรามันชื่อแอมเบอร์นี่คะ ไม่มีคำว่าอินอะไรเลยนะ"

"หา?" ฟังจบแดนสรวงต้องเป็นฝ่ายร้องบ้าง

"Stupid! He can’t even remember the hotel name.(ไอ้เด็กบ้า!! แค่ชื่อโรงแรมมันยังจำผิด)" เยี่ยนจื่ออิงสบถออกมาทำเอาแดนสรวงขำ คาดว่าชายหนุ่มคงกลุ้มใจเรื่องน้องชายอยู่หลายวันแล้วเลยค่อนข้างจะหงุดหงิด

"เอาน่าจื่ออิง เสี่ยวถิงยังเด็กอาจจะจำสับสนไปบ้าง"

"ไม่ใช่เด็กแต่นี่เรียกโง่แล้ว!!" แดนสรวงฟังถึงตรงนี้ก็กลั้นหัวเราะไม่อยู่แล้ว

"เนี่ยคุณแดน....จื่ออิงเขาเป็นห่วงเสี่ยวถิงมาก นอนไม่หลับอยู่หลายวันเลยนะคะ แถมยังต้องมาประชุมเรื่องงานอีก เมื่อตอนประชุมเลยหงุดหงิดไปหน่อยคุณแดนคงไม่ถือนะคะ" พูดจบก็ยิ้มหวานให้เขา

"ครับผมเข้าใจ เป็นผมก็อาจจะอารมณ์เสียมากกว่านี้ก็ได้" มุมมองที่แดนสรวงมองเยี่ยนจื่ออิงเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นกว่าเมื่อแรกเจอเยอะ เขาเห็นใจชายหนุ่มและยังยิ้มให้เขาอย่างเป็นมิตร

"ขอบคุง........" เยี่ยนจื่ออิงพูดแค่นั้นแล้วก็เงียบไปอีก คนไว้ท่าอย่างไรก็ยังไว้ท่าอยู่เสมอ แต่แดนสรวงคิดไปในแง่ดีว่าชายหนุ่มข้างๆ ตัวนี่อาจจะขี้เก๊กไปบ้างเพราะเป็นคนขี้อายเลยต้องแกล้งเก๊กปิดบังอารมณ์ ผิดกับเจ้าน้องชายที่ดูมันหน้าด้านไร้ความเกรงใจโดยสิ้นเชิง

ชั่วโมงกว่าๆ ต่อมารถทั้งสองคันก็ขับมาถึงบ้านเรือนไทยของแดนสรวงที่อยุธยา ชายหนุ่มเจ้าของบ้านเปิดประตูรถนำคนทั้งคู่ลงมา แล้วตะโกนเรียกหาจื่อถิงตั้งแต่ยังไม่ขึ้นบ้าน เด็กหนุ่มได้ยินเสียงก็ชะโงกหน้าออกมาดูที่ระเบียงแล้วสีหน้าก็เปลี่ยนไป จากทีแรกก็ดูจะดีใจที่เจอญาติพี่น้องสักที แต่เมื่อเหลียวไปเห็นหน้าพี่ชายตัวเองซึ่งยืนกำหมัดกัดฟันกรอดๆ เหมือนจะทุบหัวน้องอยู่มะรอมมะล่อแล้ว เด็กหนุ่มก็ทำหน้าแหยแล้ววิ่งตื๋อเข้ามาหลบข้างหลังแดนสรวงทันที

"จื่อถิง......ไอ้งี่เง่า......." เสียงของเยี่ยนจื่ออิงกดลงจนต่ำและเย็นยะเยือกเข้าไปถึงกระดูก นัยน์ตาของชายหนุ่มทอแสงบอกองศาของอารมณ์ที่เริ่มทวีขึ้นเป็นอย่างดี พร้อมกันนั้นยังหักนิ้วมือดังกร่อบๆ ก่อนจะเดินตรงรี่เข้าหาน้องชาย

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 5ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 19-03-2007 14:05:58

"ออกมานี่เดี๋ยวนี้นะ" มีเหรอที่จื่อถิงจะยอมทำตาม เลยกลายเป็นว่าสองพี่น้องวิ่งไล่กันอยู่รอบๆ ตัวแดนสรวง

"คุณเยี่ยนเย็นไว้ อย่าเพิ่งอัดน้อง"

"จื่ออิงหยุดก่อน ฮา ฮา" มือก็ห้ามปรามแต่ปากหญิงสาวกลับหัวเราะไปด้วย

ครู่ต่อมาแดนสรวงจึงพาแขกขึ้นมากินน้ำกินท่าและสนทนากันสมาชิกในบ้านเขาบนเรือนใหญ่

"เฮ้อ.....ดีใจมั้ยน้องกระถิน พี่ชายมารับแล้ว" จื่อถิงยิ้มแหะๆ แทนคำตอบ แดนดาวจึงชวนคุยต่อไป

"ว่าแต่โลกมันกลมจริงๆ เลยนะคะ พี่ชายน้องกระถินดันมาเป็นลูกค้าของตาแดนซะได้"

"นั่นสินะ พี่น้องก็หน้าตาคล้ายกันมากเลยนะ แล้วชื่ออะไรกันบ้างล่ะจ๊ะ" คุณแม่ของแดนสรวงถามขึ้นมาบ้าง

"หนูชื่อเมย์ ส่วนนี่จื่ออิงค่ะคุณป้า"

"ชื่ออะไรนะจู่ๆ นะ" แต่คุณยายที่นั่งอยู่ถัดไปฟังไม่ถนัดเลยถามซ้ำ

"จื่ออิงคับ เยี่ยนจื่ออิง" ชายหนุ่มแนะนำตัวอีกครั้ง

"อ้อ.....พ่อหมอนอิงสินะ"

"ยายอย่าไปตั้งชื่อคนอื่นเขามั่วๆ เอาเองสิครับ เขาชื่อจื่ออิงไม่ใช่หมอนอิง" แดนสรวงกลัวว่าชายหนุ่มจะไม่พอใจยายของเขาจึงรีบเตือน

"เลียก อิงก็ล่ายคับ" แต่เมื่อเจ้าตัวว่าอย่างนั้นแดนสรวงเลยถือวิสาสะเรียกเขาว่าคุณอิงเสียเลย

"งั้นคุณอิงกับคุณเมย์กินข้าวด้วยกันสักมื้อแล้วค่อยกลับกันนะคะ" แดนดาวทำหน้าที่เจ้าของบ้านต้อนรับขับสู้เต็มที่

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 5ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 19-03-2007 14:11:20

"เอ่อ.....คือว่า......หนู.....เอ่อ.....หนูมีเรื่องต้องรบกวนคุณยายกับคุณป้าอีกสักเรื่องจะได้มั้ยคะ" อนันต์จิรายิ้มหวานทำหน้าลำบากใจออกมาก่อนจะพูดจบ

"เรื่องอะไรหรือจ๊ะ?"

"คือ.......หนูไม่กล้าบอกพ่อสามีว่า.....หนูทำน้องหาย ตอนพามาเที่ยว.....ก็เลยโกหกไปว่า ส่งน้องไปเข้าค่ายวัฒนธรรมไทย 7 วัน นี่เพิ่งผ่านไป 4 วันเอง ถ้าจะรบกวนฝากน้องไว้อีกสัก 3 วันจะได้มั้ยคะ"

"อ๋อ.....ที่ไม่ได้แจ้งความเพราะอย่างนี้เองเหรอครับ" แดนสรวงเพิ่งถึงบางอ้อ

"งี่เง่า!!" จื่ออิงชักสีหน้าใส่แล้วพูดออกมาเป็นภาษาไทยก่อนหันหน้าหนีไปทางอื่นไม่ยอมสบตาหญิงสาวอีก

"เอ๊ะ.....รู้แล้วล่ะน่าไม่ต้องมาซ้ำเติมกันหรอก" หล่อนส่งเสียงกระเง้ากระงอดออกมาพร้อมทุบต้นแขนจื่ออิงดังพลั่ก

"ต้องเหลวโป๋วหมัด เมชินโหวโฉย (ช่วยปิดให้ก็ดีเท่าไรแล้ว) " ถึงจะเป็นการต่อว่ากันแต่ก็เป็นไปอย่างไม่เป็นจริงเป็นจังนัก ซ้ำยังดูเหมือนคู่รักงอนกันในสายตาคนอื่นจนคนรอบข้างอดไม่ได้ที่จะแซว

"แต่งงานกันมากี่ปีแล้วจ๊ะหวานกันดีจัง"

"ว้ายยยยย!! หนูไม่ได้แต่งงานกับจื่ออิงนะคะ หนูแต่งงานกับพี่ชายเขาอีกคนต่างหากค่ะ"

"อะอ้าว.....เหรอคะ ขอโทษทีนะคะ เห็นน้องกระถินแกบอกว่าคุณเมย์เป็นพี่สะใภ้ก็เลยนึกว่า......"

"ไม่เป็นไรค่ะ" อนันต์จิราหน้าแดงไปบ้างแล้วคิดว่าควรจะอธิบายให้กระจ่างดีกว่า "คือเมย์กับจื่ออิงเป็นเพื่อนกันมาก่อนน่ะค่ะ แล้วที่หนูแต่งงานกับพี่จิ้งได้นี่ก็เพราะจื่ออิงนี่แหละเป็นพ่อสื่อ....." จะให้ไม่ใกล้ชิดสนิทกันจนคนอื่นเข้าใจผิดได้ยังไง ในเมื่อความสัมพันธ์ของเขากับหล่อนมันซับซ้อนเกินปกติธรรมดา แต่ถึงอย่างไรเรื่องของอนันต์จิรากับจื่ออิงก็เป็นไปไม่ได้ ทั้งนี้เพราะหญิงสาวแชร์คนรักกับชายหนุ่มด้วยซ้ำ แต่ความนัยน์ประการนี้ไม่เอื้อให้อธิบาย อนันต์จิราจึงได้แต่เก็บซ่อนเอาไว้ในใจ



tsutsuku>>>>>


มาต่อให้อีกแล้ว

อีกแค่ไม่กี่ตอนก็จะจบแล้วล่ะนะ

เห่อๆ ไวจริงๆนะนี่

คอยตามลุ้นกันต่อไปนะ

ขอบคุณทุกคอมเม้นต์

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 5ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 19-03-2007 14:55:20

จะจบแล้วอ่า  :เศร้า1: :เศร้า1:

ไม่อยากให้จบเลย  :dont2: :dont2: :dont2:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 5ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 19-03-2007 15:04:37

มารออ่าน รอตอนจบ :yeb:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 5ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: RoosT ที่ 19-03-2007 17:43:51

หญิงสาวแชร์คนรักกับชายหนุ่มด้วยซ้ำ ?????? งง อ่าคับ

แหะๆ ว่าแต่ โลกกลมเสียจิง

หมอนอิง กะ กระถิน เหอๆ :laugh5:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 5ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 19-03-2007 23:10:31

หญิงสาวแชร์คนรักกับชายหนุ่มด้วยซ้ำ .... น่าสงสัย
รออ่านอยู่ค่า  :yeb:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 5ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 20-03-2007 13:55:36

ใกล้จาจบแล้วเหรอ กะลังหนุกเลย :dont2:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 5ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 20-03-2007 23:24:09

มารอคับ  :110011: :เชิป2: :110011: :เชิป2:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 5ครึ่งหลัง
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 22-03-2007 00:04:35

แค่ตัวเล็กก็ปวดหัวจะแย่ละ เพิ่มมาอีกคน :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 6ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 22-03-2007 12:50:23

ผู้ชายรั้นกว่าแมว 6

ครึ่งแรก

ต่อมาหลังจากที่พูดคุยขอบคุณและฝากฝังเรื่องจื่อถิงเรียบร้อยแล้ว จื่ออิงและอนันต์จิราตัดสินใจร่วมรับประทานอาหารเย็นที่บ้านของแดนสรวงตามคำชักชวน และในขณะที่ทุกคนกำลังรับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อยนั่นเอง

"I heard that your father taught him not to trust any man, right? Quite a bizarre idea to teach a son, it sounds as if he’s afraid that his son might be deceived by some gay man, anyway, it’s a very up to date.(เห็นว่าคุณพ่อสอนเสี่ยวถิงว่าไม่ให้ไว้ใจผู้ชาย สอนลูกแปลกดีนะครับอย่างกับกลัวโดนเกย์หลอกเอานะครับ สอนได้อินเทรนด์มากเลย)"

"พรวด!!! แค่กๆๆ" ไม่ต้องรอให้แดนสรวงถามจบดี เยี่ยนจื่ออิงก็สำลักออกมาทันที

"ว้าย!! จื่ออิงเป็นไงบ้าง? " หญิงสาวลูบหลังให้เขาเป็นการใหญ่

"ตายแล้วเผ็ดหรือคะ? ว่าไม่ได้ใส่พริกลงไปเยอะแล้วน้าแค่ 2 เม็ดเอง" แดนดาวนั้นคิดว่าผัดกระเพราหมูสับถ้าไม่ใส่พริกเลยมันก็ไม่อร่อย แต่ก็กลัวว่าแขกต่างชาติจะกินกันไม่ได้เลยใส่ไปแบบเบามือที่สุด ชายหนุ่มยังคงไออยู่ตอนที่โบกมือแทนคำปฏิเสธเพราะใช้มืออีกข้างปิดปากอยู่ไม่สะดวกจะตอบ

"บ้า! พี่แดนบ้าชิปเป๋ง พูดบ้าอาลายว้า" เด็กหนุ่มต่อว่าทันทีเพราะรู้ว่าพี่ชายของเขาสำลักคำถามมากกว่า

"อ้าว? มาว่าอะไรอีก ก็แค่ถามดู หรือว่า.....พ่อสอนอย่างงี้จริงๆ เหรอคุณอิง...." กว่าแดนสรวงจะรู้ตัวว่าถึงอยากรู้แค่ไหนก็ไม่ควรถามต่อ ยิ่งโดยเฉพาะกับคนอย่างเยี่ยนจื่ออิงด้วยแล้วล่ะก็ ชายหนุ่มจึงได้รับสายตาดุๆ ส่งกลับมาแทนคำตอบ

"ตาแดนพอแล้วถามอะไรก็ไม่รู้ เห็นมั้ยเขาตกอกตกใจกันหมดแล้ว"

"ขอโทษครับ ไม่คิดว่าจะสำลัก....เลย....."

"คือ......ที่ฮ่องกง....ผู้ชายที่นั่น...." อนันต์จิราต้องเป็นฝ่ายอธิบายแทนเสียเองด้วยความที่กระทันหันไปหน่อยเลยทำให้พูดตะกุกตะกักนึกหาถ้อยคำไม่ทัน

"เกย์เยอะเหรอครับที่ฮ่องกง"

"ก็....ก็ไม่เชิงค่ะ เพียงแต่ว่าแฟชันเสื้อผ้าผู้ชายที่นั่นนิยมนุ่งฟิตๆ เหมือนเกย์บ้านเราน่ะค่ะ เลยดูไม่ค่อยจะออกว่าใครเกย์ใครไม่เกย์ แล้ว...เอ่อ....แดดดี๊เป็นคนหัวสมัยใหม่หน่อยก็เลยสอนไปอย่างนั้นแหละค่ะ ไม่คิดว่าน้องจะจำได้"

"อ๋อ......" ว่าแล้วเสียงอ๋อของใครต่อใครก็พากันอุทานต่อกันยาวเป็นทอดๆ จนเหมือนจังหวะดนตรี

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 6ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 22-03-2007 12:52:17

"พ่อของน้องกระถินกับพี่หมอนอิงนี่ทันสมัยมากเลยนะ เรื่องกงเรื่องเกย์นี่ยายยังไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก รู้จักแต่กะเทยดีนะที่พ่อแดนมันไม่เป็น"

"ยาย...ย" ไปมาๆ หัวกระทู้ก็หันเข้าสู่แดนสรวงเสียเอง

"ก็น่าอยู่หรอกค่ะแม่ ก็ลูกชายเขาหน้าตาดีทั้งคู่เลย ไว้วันหลังหนูเมย์ก็พาสามีมาแนะนำให้รู้จักบ้างสิจ๊ะ สงสัยหน้าตาจะออกมาโทนเดียวกันหมดขาวๆ ตี๋ๆ "

"ไม่หรอกค่ะ พี่จิ้งหน้าตาไปคนละทางกับสองคนนี้เลย" ก็สามีของหล่อนไม่ได้เป็นพี่น้องแท้ๆ กับอีกสองหนุ่มนี่นะ แต่พูดไปได้หน่อยหนึ่งหญิงสาวก็นึกขึ้นมาได้จึงรีบพูดต่อเพื่อกลบเกลื่อน "พี่จิ้งหน้าตาจะเข้มกว่าค่ะ ไม่ตาตี่เหมือนจื่ออิงหรอก แล้วก็สูงกว่าด้วยค่ะ"

"คุณอิงสูงพอๆ กับผม แล้วสามีคุณเมย์สูงกว่านี่ไซค์ฝรั่งเลยนะครับ"

"ค่ะ พี่จิ้งเขาหุ่นนักกีฬา ก็เล่นฟิตเนสอยู่เป็นประจำน่ะค่ะ" เมื่อพูดถึงสามีแล้วนัยน์ตาของหญิงสาวก็เปล่งประกายของคนมีความรักปรากฏออกมา จากนั้นจึงไปสู่หัวข้อสนทนาอื่นๆ จนเมื่อเวลาผ่านไปถึงหัวค่ำ จื่ออิงและอนันต์จิราจึงขอตัวลากลับ เรื่องราวเลยกลายเป็นว่าจื่อถิงต้องอยู่บ้านของแดนสรวงต่อไปอีก 3 วัน โดยความเห็นชอบของพี่ชายและพี่สะใภ้

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ตกดึกอากาศเย็นเริ่มโรยตัวลงมาจนรู้สึกหนาวที่ผิวกาย ยิ่งเรือนหลังนี่ถูก
ห้อมล้อมไปด้วยต้นไม้ในสวนเป็นจำนวนมาก แดนสรวงจึงกระชับผ้าห่มขึ้นมาเพิ่มความอบอุ่นให้ตัวเอง และยังเผื่อแผ่ไปถึงเด็กหนุ่มที่นอนอยู่ข้างกายอีกด้วย แต่จื่อถิงนอนดิ้นเสียจนขาไปทางหัวไปทางผ้าห่มก็ก็เด็นไปอยู่ปลายเท้า ชายหนุ่มมองแล้วก็ส่ายหน้าด้วยความเอ็นดูเขาคาดว่าเด็กหนุ่มคงสบายใจแล้ว ถึงได้หลับสนิทแล้วนอนดิ้นกลิ้งเกลือกไปได้ขนาดนั้น พอมาคิดว่าอีกไม่กี่วันจะไม่มีเด็กช่างอ้อนมาคอยกวนใจอยู่ข้างๆ แบบนี้แล้วแดนสรวงก็รู้สึกโหวงเหวงอย่างไรชอบกล จึงได้แต่ถอนหายใจเบาๆ อีกหน่อยเขาคงเหงาๆ ไปเหมือนกัน แต่ก่อนจะคิดอะไรไปได้มากกว่านั้นจื่อถิงก็พลิกตัวกลิ้งมาทางเขาแล้วกอดหมั่บเข้าให้อย่างแรงเหมือนเห็นชายหนุ่มเป็นหมอนข้าง ทีแรกแดนสรวงก็ปล่อยให้เด็กหนุ่มกอดเขาอยู่อย่างนั้น แต่พอสักระยะนอกจากกอดแล้วยังมีการก่าย ก่อนจะซุกหน้าลงถูกับแผ่นอกของเขาไปมาจนแดนสรวงชักสยิว

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 6ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 22-03-2007 12:56:59

"เฮ้ยๆๆ นอนดีๆ อย่าไซร้เซ่....."

แต่เด็กหนุ่มไม่รู้เรื่องรู้ราวด้วยเลยเพราะหลับลึกไปแล้วจึงไม่ฟังคำห้ามปราม มือไม้ก็ไม่อยู่สุกแต่กลับลูบไล้ไปทั่วร่างชายหนุ่ม ตั้งแต่ช่วงไหล่ แผ่นอก เลื้อยไล่ลงมาเรื่อยๆ จนถึงท้องน้อยและลากมือวนไปวนมาอยู่อย่างนั้น แดนสรวงหลับตาปี๋
ภาวนาอย่างให้จื่อถิงอย่าคลำลงไปต่ำกว่านั้น แล้วอยู่ๆจื่อถิงก็หยุดมือเอาดื้อๆ แล้วนอนนิ่งไปเลย ทำเอาแดนสรวงรีบกลั้นใจดึงมือเด็กหนุ่มออกห่างจากช่วงล่างด้วยความนุ่มนวลเพราะไม่อยากทำให้ตื่น และรีบพลิกตัวหนีเปลี่ยนท่าเป็นนอนตะแคงหันหลังให้เด็กหนุ่ม แต่อีกไม่ทันถึง 5 นาทีต่อมาท่อนแขนขาวๆ นั่นก็คว้าตัวชายหนุ่มแล้วกอดจากด้านหลัง ทำเอาแดนสรวงสะดุ้งโหยงพยายามแกะมือเด็กหนุ่มออกจากตัวเขา แต่ดูเหมือนจื่อถิงจะไม่ยอมซ้ำยังกอดเขาแน่นกว่าเดิมอีก จนรู้สึกได้ถึงแผ่นอกที่แนบชิดติดกับแผ่นหลังของชายหนุ่ม ลมหายใจอุ่นๆ ของ
จื่อถิงเป่ารดอยู่ที่ต้นคอด้านหลังของแดนสรวงจนชายหนุ่มต้องรีบข่มใจ

"พี่แดน.....พี่แดน....." เสียงใสๆ ที่ละเมอเรียกชื่อเขานั้นมันสั่นไหวจิตใจเป็นอันมาก แดนสรวงยังกำมือเด็กหนุ่มอยู่จากที่พยายามจะแกะออกก็เริ่มบีบมือขาวนวลนั้นแน่นขึ้น ชายหนุ่มรู้ตัวว่าหัวใจของเขาเต้นแรงขึ้น ระหว่างที่กำลังจัดการกับความรู้สึกของตัวเองนั้น จื่อถิงก็ละเมอพึมพัมออกมาอีก

"พี่แดน.....อยากกิงไข่เจียว...อ่า...." คำพูดซื่อๆหลุดที่ออกมานั้น ทำให้อาการใจเต้นแรงแดนสรวงชะงักไปแล้วกลับสู่ความเป็นปกติได้ในที่สุด ชายหนุ่มแน่ใจว่าเขายังอยากเป็นพี่แดน....พี่ชายคนเดิมที่เด็กหนุ่มเรียกหาเขาได้อย่างสนิทใจ ไม่ใช่ความสัมพันธ์ในรูปแบบอื่น

"เฮ้อ....ไอ้เด็กบ้าเอ้ย....ดีนะที่ฉันเป็นคนดี" เหมือนแดนสรวงจะพูดกับเด็กหนุ่มทั้งที่จื่อถิงนั้นไม่ได้ยินเพราะหลับสนิทไปแล้ว แต่กลายเป็นว่าพูดรำพันกับตัวเองมากกว่าจากนั้นจึงพยายามข่มใจให้หลับแม้ว่าจะทำได้ยากเย็นก็ตาม จนสุดท้ายแดนสรวงได้แต่ลืมตาโพงอยู่ในความมืดทั้งคืน

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 6ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 22-03-2007 13:02:40

"อ้าวแดน ทำไมตาช้ำอย่างนั้นล่ะ?" เสียงของแดนดาวพี่สาวของเขาทักขึ้นมาเมื่อเห็นหน้าน้องชายในเช้าวันนี้

"นอนไม่ค่อยหลับน่ะครับ" แดนสรวงตอบเลี่ยง พร้อมกับมองดูพี่สาวจัดสำรับข้าวอยู่ในครัว

"งานเยอะเหรอ?" แดนดาวถามไปมือก็ตักข้าวไป

"ก็นิดหน่อย.....ว่าแต่เช้านี้มีกับข้าวอะไรบ้าง?"

"ก็ปลานิลทอด กับแกงส้มไข่ชะอมจ้ะ เปรี้ยวๆหวานๆหน่อยกินแกล้มกับปลาน้องกระถินน่าจะชอบนะ" พักนี้เมนูอาหารบ้านเขาดูจะเป็นอาหารรสชาดอ่อนๆไปหมด ถึงจะมีเผ็ดบ้างก็น้อยเต็มทีทั้งนี้เพราะให้จื่อถิงกินได้

"เหรอ.....งั้นขอไข่เจียวเพิ่มอีกอย่างได้มั้ยพี่ดาว " แดนดาวเงยหน้ามองหน้าน้องชายเหมือนจะถามว่าอยากกินหรือ?

"เมื่อคืนเห็นเสี่ยวถิงมันบ่นอยากกิน เอาใจมันหน่อยแล้วกันพี่อีกวันสองวันก็จะไปแล้ว" แดนดาวฟังแล้วก็พยักหน้ายิ้มรับ แค่ทอดไข่เพิ่มไม่เหลือบากกว่าแรงเท่าไรนัก

"พี่ดาวจำได้มะ ที่พ่อไอ้น้องกระถินเขาสอนลูกว่าอย่าไว้ใจผู้ชายน่ะ......ผมรู้แล้วล่ะว่าทำไม?" หญิงสาวฟังน้องชายพูดแล้วก็เลิกคิ้วขึ้นแทนคำถามระหว่างนั้นมือก็สาละวนไปกับการเจียวไข่ในชาม

"ก็มันนั่นแหละจะทำให้ผู้ชายดีๆ เขาใจแตก"

"บ้า! น้องเขาไม่มีแววเป็นตุ๊ดเป็นกะเทยเลยนะ เขาจะไปสนใจจีบผู้ชายทำไม?"

"เฮอะ....พี่ดาวไม่รู้อะไร" แดนสรวงแค่นหัวเราะ


tsutsuku>>>>



ขออธิบายเกี่ยวกับเรื่องนี้นิดนึงนะ

ที่จริงเรื่องนี้มันเป็นเมือนตอนพิเศษของนิยายเรื่องนึง

ที่เจ๊คนแต่งแกบอกมา

คือเรื่องSmoke & Gun อ่ะ

เรื่องนี้เราเองก็ยังไม่ได้อ่านทั้งหมดเลย(หมายถึงสโมคอ่ะ)

อีกนิดก็จะจบแล้วล่ะนะ หลายคนคงเสียดาย

แต่ก็นะยังไงๆมันก็ต้องจบอยู่ดีแหละ

จะจบลงยังไงก็คอยติดตามอ่านเอานะ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน 6ครึ่งแรก
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 05-04-2007 21:47:36

"แล้วอะไรล่ะที่ว่าพี่ไม่รู้?" เมื่อแดนดาวย้อนคำถามกลับมาทำเอาชายหนุ่มชะงัก

"อ่า.....ผมหมายถึงว่า.....เรื่องเกย์มันเป็นเรื่องของจิตใจซับซ้อนทำนองนั้นน่ะ แบบว่าวันก่อนเพิ่งได้ฟังมาจากรายการถึงลูกถึงเกย์ เอ้ย ถึงลูกถึงคนน่ะ"

"อ๋อ....นั่นสิพี่ก็ว่าสมัยนี้น่ะไม่ต้องไปจีบก็คงดูดเกย์เข้ามาหาได้แล้วล่ะ เพราะน้องกระถินเขาหน้าตาดีนี่นา เห็นว่าบางคนไม่ได้เป็นเกย์แต่แรกแต่พอโดนหลอกล่อเข้าบ่อยๆ จิตใจก็ไขว้เขวไปได้"

"ใช่เลย นั่นแหละๆ" แดนสรวงรีบพยักหน้า

"ก็ควรที่พ่อเขาจะเป็นห่วง สมัยนี้ถึงมีลูกชายก็ใช่ว่าจะสบายใจได้ มันก็น่าเป็นห่วงพอๆ กับมีลูกสาวเลยนะ ยิ่งลูกชายเขาน่ารักน่าเอ็นดูขนาดนี้ด้วย" แดนดาวยิ่งคิดก็ยิ่งวิเคราะห์ไปไกล ไม่ได้รู้เลยว่าความจริงคนที่ชักจะไขว้เขวนั้นนั่งอยู่ตรงหน้านี้เอง แต่แดนสรวงก็ไม่ขัดคอเพราะเดี๋ยวจะกลายเป็นชักนำเรื่องเข้าหาตัวเอง

ด้วยความตั้งใจว่าจะเป็นพี่ชายที่ดีให้จงได้ สายๆ ของวันนั้นหลังรับประทานอาหารเช้ากันเสร็จแล้ว แดนสรวงจึงชวนจื่อถิงออกไปเล่นว่าวที่สนามหน้าอำเภอซึ่งมักจะเป็นที่ใช้จัดงานรื่นเริงบ่อยๆ

"อาลายนะ ไปชักว่าวเหรอ?" เด็กหนุ่มฟังแล้วหน้าตื่นขึ้นมาทันที

"Yes, you’re going back home in a few days so I want to show you some Thai culture. Kiting is one of Thai cultures, you know, and it’s fun, too(ใช่อีกไม่กี่วันเราก็กลับอยู่แล้วนี่ เล่นว่าวนี่ก็เป็นประเพณีไทยอย่างหนึ่ง แถมสนุกด้วย) ไปเล่นว่าวกับพี่ขี้คร้านจะติดใจ"

"ติดจาย? ชักว่าวพี่แดนเนี่ยนะ "

"ใช่ รีบไปกันเถอะ"

"ม่ายเอา.....ว่าวคนอื่น" จื่อถิงขยับตัวออกห่างในขณะที่ตอบคำถาม ซ้ำยังมีสีหน้าแปลกๆ อีกด้วย

"หา? เมื่อกี้เราว่าอะไรนะ? ไปเล่นว่าวเว้ยยยยยย!! ไม่ใช่ไปชักว่าวอย่างนั้น เข้าใจว่าอะไรหา ? " แดนสรวงตะโกนดังลั่นบ้านชักจะหงุดหงิดขึ้นมาอีกแล้ว เขาไม่เข้าใจเลยว่าภาษาไทยที่บรรจุไว้ในหัวจื่อถิงแต่ละคำมันช่าง....มีแต่คำดีๆ ทั้งนั้น

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 05-04-2007 22:06:43

"ไปๆ ขึ้นรถเดี๋ยวนี้เลย เดี๋ยวก็รู้ว่าว่าวอะไร " ชายหนุ่มรู้สึกโมโหขึ้นมาเลยหมดอารมณ์จะอธิบายว่าชักว่าวกับเล่นว่าวมันต่างกันยังไง เลยลากตัวเด็กหนุ่มจับโยนใส่รถมันดื้อๆ เลย โดยไม่สนใจว่าจื่อถิงจะโวยวายแค่ไหน

"ม่ายไป!! เปิกๆๆ " แดนสรวงแอบยิ้มสะใจขึ้นมาหน่อย หลังกดปุ่มล็อครถ
ทุกด้านกันไม่ให้เด็กหนุ่มหนี

"จาฟ้องยาย!!"

"เอาไว้กลับมาฟ้องทีหลัง" พูดจบก็กระชากรถออกไปทันที

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

บนท้องฟ้าสีครามกว้างใหญ่นั้นมีว่าวหลายตัวลอยละล่องอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว แดนสรวงมองแล้วยิ้มดีใจที่อากาศดีเหมาะแก่การเล่นว่าว ยิ่งมีแสงแดดอ่อนๆ ส่องลงมาให้เห็นด้วยทำให้แน่ใจว่าจะไม่มีฝนตกลงมาเด็ดขาดลมก็ดีพอสมควร ชายหนุ่มจึงจัดแจงเดินไปซื้อว่าวกับคนขายที่ตั้งแผงอยู่ในบริเวณนั้น เขาเลือกว่าวงูหางยาวตัวใหญ่สีแดงสดได้ตัวหนึ่ง ก็เดินกลับมาหาจื่อถิงที่ไม่ยอมลงมาจากรถเพราะคิดมากไปต่างๆ นานา

"ไง....อยากลองเล่นดูมั้ย? มันใช่ชักว่าวของเราหรือเปล่า?" แดนสรวงถามด้วยหน้ากวนๆ พร้อมกับยื่นว่าวงูหางยาวให้เด็กหนุ่มในรถดู

"You wanna get off the car now?(จะลงมาได้หรือยัง?)" จื่อถิงเม้มริมฝีปากลงด้วยความอับอายที่เข้าใจผิดก่อนจะยอมลงจากรถ แล้วอีกไม่กี่อึดใจเด็กหนุ่มก็ลืมสาเหตุของการอับอายไปเสียสนิท
เพราะสนุกกับการเล่นว่าว

"Loosen some more string, the kite will fly higher.(ผ่อนสายอีกหน่อย มันจะได้บินสูงๆ) สนุกมั้ย?" แดนสรวงถามโดยที่ยังไม่ปล่อยมือที่โอบจากด้านหลังเด็กหนุ่ม เพื่อช่วยกันส่งสายป่านของว่าว

"อื้อ!!" เมื่อเห็นรอยยิ้มเบิกบานแบบนั้นแล้ว ชายหนุ่มก็รู้สึกมีความสุขไปด้วยดีใจว่าคิดถูกที่พาจื่อถิงมาเล่นว่าว

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 05-04-2007 22:10:12

สายลมพัดโชยมาส่งผลให้ว่าวงูไปสะบัดหางอยู่บนท้องฟ้า ดูไปก็เหมือนงูสีแดงตัวนั้นกำลังว่ายน้ำโต้คลื่นลมอยู่ คนที่ถือสายป่านอยู่ข้างล่างก็มองกันเพลิน จนบางครั้งเดินชนกันเสียเอง แต่ก็ไม่มีใครถือสายังพากันหัวเราะชอบใจด้วยซ้ำ จากสายๆ จนล่วงเลยผ่านมาบ่ายกว่าๆ จื่อถิงไม่มีทีท่าจะสนใจแสงแดดที่ร้อนระอุขึ้นมาเรื่อยๆ จะยอมพักก็แค่ช่วงเที่ยงที่ไปกินข้าวเท่านั้น แดนสรวงเห็นแล้วยังนึกขำทุกทีเด็กหนุ่มทำท่าแก่แดดแก่ลมแต่สุดท้ายเด็กก็ยังเป็นเด็กอยู่ดีนั่นแหละ กว่าจะยอมเลิกเล่นและพากลับบ้านได้ชายหนุ่มต้องกล่อมเสียหลายรอบ และรับปากว่าจะพามาอีก

"โอ้โห น้องกระถินตัวแดงเถือกมาเชียวไปตากแดดที่ไหนมาหือ?" คุณยายถามไถ่เมื่อตอนพบหน้าที่วงข้าวเย็น

"ไปชักว่าวมาคับ" คนเล่าก็พูดไปยิ้มไปโดยไม่ดูสีหน้าคนฟังว่าชักจะทำหน้าแม่งๆ กันแล้ว "พี่แดนพาไปชักว่าว ว่าวของพี่แดนหญ๊าย...หญ่าย ย๊าว....ยาวล่วย หัวแดงๆ เสี่ยวถิงเมื่อยมือเลย ร้อนด้วย แต่ซาหนุกอยากชักว่าวพี่แดนอีกจัง"

"ปู๊ดดดด...ด" แดนสรวงฟังคำอธิบายแปลกๆ ของเด็กหนุ่มแล้วแทบจะพ่นข้าวออกมาจากปากทันที

"ผมพาไปเล่นว่าวที่หน้าอำเภอมาครับ ว่าวงูสีแดงไม่ใช่ว่าวผม !!"

"เอ๊าะ....อ่อ....อ๋อ อย่างนั้นเหรอลูก ฟังน้องมันพูดแล้วใจหายหมดแม่ก็นึกว่า......"

"แม่ครับ.....ผมไม่มีทางเป็นอะไรที่แม่คิดเลย ต้องโทษเจ้านี่พูดอะไรสองแง่สองง่ามดูซิเข้าใจผิดกันหมด" พูดจบก็เงื้อมมือไปตบหัวเด็กหนุ่มทันที

"ตีไม? เจ็บนะ" แล้วการศึกย่อยๆ ประจำวันของสองหนุ่มต่างวัยก็เริ่มขึ้นทันที ท่ามกลางควมขบขันของอื่นๆ รอบตัว

วันเวลาติดปีกบินผ่านไปอย่างรวดเร็วเพียงแค่พริบตาก็ครบกำหนด 3 วัน
ที่เยี่ยนอิงจะมารับน้องชายกลับบ้านแล้ว รถเบนซ์สีทองรุ่น 500 E ของครอบครัวจื่อ
ถิงแล่นเข้ามาในบริเวณบ้าน โดยมีเยี่ยนจื่ออิงเป็นคนขับมาเองพร้อมกับอนันต์จิราที่นั่งอยู่ข้างๆ ครั้งนี้ไม่มีคนขับรถมาด้วย แดนสรวงรู้สึกใจหายเหมือนกันเมื่อคิดถึงวันเวลาที่จะไม่มีเด็กหนุ่มมาวุ่นวายอยู่ข้างๆตัว อันที่จริงเขาไม่เคยรำคาญเลย แถมยังรู้สึกสนุกที่ได้ต่อปากต่อคำกันด้วยซ้ำแต่คงจะไม่มีวันเวลาแบบนี้อีกแล้ว แต่เมื่อรถเบ้นซ์คันนี้ขับกลับออกไปจากบ้านเขาทุกอย่างก็เป็นอันสิ้นสุด

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 05-04-2007 22:12:56

ผู้ชายรั้นกว่าแมว 7 (จบ)




"ไม่รู้ว่าชอบกินอะไรกันบ้าง เลยหอบมาเสียหลายอย่างเลย"

"แหมไม่ต้องเกรงใจหรอกจ้ะ ทีหลังไม่ต้องเอาอะไรมาฝากก็ได้" คุณแม่ของแดนสรวงยิ้มรับแต่ต่อมาก็หุบยิ้มลงแทบไม่ทัน เมื่อพี่ชายของจื่อถิงยื่นซองบรรจุธนบัตรจำนวนหนึ่งให้

"นี่อะไรจ๊ะ?"

"เป็งค่าอาหานของจื่อถิงคับ"

"อุ้ยตายแล้ว!! ไม่ต้องเลยค่ะ น้องเราตัวนิดเดียวไม่ได้สิ้นเปลืองสักเท่าไร เพื่อนตาแดนก็มาเที่ยวบ้านบ่อยๆ แบบนี้เหมือนกันอย่าคิดมากเลย " แต่ชายหนุ่มยังคะยั้นคะยอจะให้รับให้ได้ แดนสรวงมองแล้วเดาๆ เอาว่าหมอนี่ท่าจะเป็นคนประเภทไม่ชอบติดค้างใคร

"คุณอิงครับ คุณกำลังทำให้แม่ผมลำบากใจนะ" จื่ออิงถึงค่อยชะงักไปบ้าง "How about you host us a dinner, does it sound better?(เอาไว้พวกคุณค่อยเลี้ยงข้าวเราสักมื้อก็แล้วกัน อย่างนี้ดีกว่ามั้ยครับ?)" ชายหนุ่มยังไม่ตอบเหมือนกับว่ากำลังเรียบเรียงความคิดอยู่ อนันต์จิราจึงเป็นฝ่ายรับคำแทนเสียเอง

"ก็ดีค่ะ แต่พรุ่งนี้เช้าเราจะกลับฮ่องกงกันแล้ว พอดีทางบ้านมีธุระด่วนน่ะค่ะคงยังไม่มีโอกาสเลี้ยงตอบแทนเร็วๆ นี้แน่ เอางี้แล้วกันค่ะเมย์จะออกบัตรทองของโรงแรมให้ถ้าว่างก็เชิญไปรับทานอาหารที่นั่นได้ค่ะ ภัตราคารของโรงแรมแอมเบอร์เรามีชื่อมากเลยอย่างนี้ดีกว่ามั้ยคะ?" ข้อเสนอของหญิงสาวทำให้แดนสรวงและครอบครัวสบายใจมากกว่าจะตอบแทนกันด้วยเงินแบบนั้น

"แหม....จะกลับกันแล้วหรือ พ่อกระถินไม่อยู่ยายคงเหงาไม่มีคนชวนคุย" จื่อ
ถิงฟังแล้วก็กระแซะเข้าไปกอดคุณยายเป็นการประจบ

"คุณยายฟังภาษาจีนออกด้วยหรือคะ?" อนันต์จิราทำท่าเหลือเชื่อนิดๆ

"ไม่ออกหรอกค่ะคุณเมย์ แต่ยายกับน้องกระถินเขาก็คุยกันรู้เรื่องนะคะ ภาษามือบ้าง เดาๆ เอาบ้างน่ะค่ะ" แดนดาวพูดแล้วก็ยังนึกขำในมิตรภาพข้ามรุ่นเสียเอง

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 05-04-2007 22:16:01

"เจ้านี่มันขี้ประจบน่ะครับ ยายผมแก่แล้วเด็กมาประจบก็ชอบ " แดนสรวงพูดแล้วก็หันไปเห็นเยี่ยนจื่ออิงกำลังมองกิริยาออดอ้อนของจื่อถิง แล้วคลี่ยิ้มออกมาช้าๆ นี่เป็นครั้งแรกที่แดนสรวงเห็นชายหนุ่มหน้าตายคนนี้ยิ้มเลยก็ว่าได้ เลยหันมาพูดกับอนันต์จิราเป็นภาษาไทยในเชิงซุบซิบนินทากันระยะเผาขน

"ถ้าเวลาทำงานกันคุณอิงยิ้มแบบนี้บ่อยๆ คงดีนะครับ ไม่งั้นคงเครียดกันหมด"

"ปกติเขาก็ยิ้มค่ะ แต่เวลาทำงานนี่ออกจะจริงจังไปหน่อย เดี๋ยวก็คุ้นเคยกันไปก็ได้เห็นจื่ออิงยิ้มบ่อยๆ เองแหละค่ะคุณแดน"

แดนสรวงมองภาพครอบครัวของเขาอยู่กันพร้อมหน้าแบบนี้แล้ว แต่หากอีกหน่อยจะไม่มีเด็กหนุ่มอยู่ด้วยมันคงเหมือนอยู่กันไม่ครบคน คิดแล้วก็อดใจหายไม่ได้ ยิ่งไม่รู้ว่าเมื่อไรจะได้เจอกันอีก บางทีเจอเยี่ยนจื่ออิงคนพี่ยังง่ายกว่าเลยล่ะมั้งเนี่ย ระหว่างที่กำลังคิดเพลินๆ อยู่นั้น เยี่ยนจื่ออิงก็พยักหน้าเป็นสัญญาณให้ชายหนุ่มตามออกมาคุยกันที่นอกชาน

"เงินนี่คุณรับไว้ได้มั้ย?"

"เอ๊ะ? คุณนี่ยังไงนะ คุณอิงครับที่ผมช่วยเสี่ยวถิงน่ะไม่คิดอยากได้เงินหรืออะไรตอบแทนหรอกนะ แล้วก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นน้องชายคุณ"

"OK ขอโทษด้วย แล้วก็ขอบคุณมาก ทีนี้เรื่องงานบางทีคนที่จะบินมาประชุมครั้งหน้าอาจจะไม่ใช่ผม ผมก็ไม่อยากให้มันยุ่งยากเสียเวลาที่ประชุมเสร็จต้องส่งรายงานกลับไปให้ผมที่ฮ่องกงดูก่อน เอาเป็นว่าสปอร์ตตัวนั้นผม OK ก็แล้วกัน บอกให้ทางบริษัทคุณเตรียมการเอาไว้ให้เรียบร้อย" ถึงเยี่ยนจื่ออิงจะพูดว่าไม่อยากเสียเวลายุ่งยาก แต่แดนสรวงกลับรู้สึกว่าชายหนุ่มซื้องานของเขาไม่ใช่เพราะพอใจแต่เป็นการตอบแทนต่างหากในเมื่อแดนสรวงไม่ยอมรับเงิน ทำให้เขารู้สึกความว่าความองศาของอารมณ์กำลังพุ่งขึ้นเร็วราวกับปรอท นี่ไม่ใช่ที่ทำงานเขาจึงไม่คิดจะเก็บความรู้สึกอีกต่อไป

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 05-04-2007 22:18:09

"คุณอิงคนอย่างคุณเนี่ยนะ คงถนัดเรื่องใช้เงินซื้อโน่นนี่ไปหมด แม้แต่คำว่าน้ำใจ แต่ของอย่างนี้มันใช้กับผมไม่ได้ ครอบครัวผมเป็นคนไทยและก็ถูกปลูกฝังมาให้ช่วยเหลือคนที่ตกทุกข์ได้ยาก คนไทยเราช่วยใครก็ไม่หวังผลตอบแทน อย่าตีค่าน้ำใจคนไทยอย่างผมแบบนี้ได้มั้ย?" น่าแปลกทั้งๆ ที่แดนสรวงใส่อารมณ์ตอกหน้าเขาแรงขนาดนี้แล้ว แต่ชายหนุ่มกลับไม่มีท่าทีโมโหอะไร อารมณ์ของเยี่ยน
จื่ออิงคล้ายกับน้ำที่นิ่งอยู่กับที่แล้ว ซ้ำยังมองเขาแบบขำๆด้วยซ้ำ

"ฮึ.....แดนสรวง คุณไม่มั่นใจฝีมือตัวเองเลยหรือไง?" คำพูดนี้ทำเอาแดนสรวงชะงัก พอคิดจะเถียงก็หาคำพูดมาคะคานไม่สำเร็จเลยกลายเป็นว่า ได้แต่อ้าปากพะงาบงับลมแต่ไม่เสียงออกมา

"คุณคิดว่าโครงการนี้ใช้เงินลงทุนเท่าไร? แล้วค่า AD อีกตั้งเท่าไร? ผมจะเอาเงินไปทิ้งเล่นๆ อย่างนั้นเหรอ?" น้ำเสียงของชายหนุ่มไม่ได้ดุดันเท่าคำพูด เขายังคงอยู่ในท่าทางสบายๆ ชายหนุ่มยืนกอดอกพิงเสามองตรงมายังแดนสรวง ริมฝีปากนั้นมีรอยยิ้มเชิดๆ ประดับอยู่ที่มุมปาก

"ถ้างั้นผมจะทำให้ดีที่สุด พยายามแก้ส่วนที่คุณไม่ชอบแล้วทำออกมาให้ Concept ดีที่สุด จะไม่ให้คุณผิดหวังกับเงินที่ลงไปเลย"

"ก็ดีขอบคุณมาก งั้นเรากลับเข้าไปข้างในกันเถอะ คนอื่นคงถามหาแล้วล่ะ" โดยไม่รอคำตอบของเขา ชายหนุ่มเดินนำหน้ากลับยังห้องโถงทำเหมือนไม่ได้คุยเรื่องสักครู่นี้เลย

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เมื่อถึงเวลาต้องลาจากบรรยายกาศก็พลอยหม่นหมองกันทั่วหน้า โดยเฉพาะคุณยายของแดนสรวงซึ่งเอ็นดูจื่อถิงเป็นพิเศษนั้นเศร้าสร้อยไปถนัดตา

"ไว้มาเที่ยวเมืองไทยอีกนะพ่อกระถิน แล้วต้องแวะมาหายายนะยายคิดถึง" ยายของเขาพร่ำบอกในขณะที่โอบกอดเด็กหนุ่มเพื่อร่ำลา แล้วลูบหัวไปมาด้วยความอาวรณ์จื่อถิงเองก็อยู่ในอารมณ์ไม่ต่างกันเท่าไรนัก

"มาอีกคับ ยายอย่าลืมเสี่ยวถิงนะ"

"ยายไม่ลืมหรอกลูก" ว่าแล้วคุณยายก็น้ำตาปริ่มทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่มะรอมมะร่อแล้ว

"พอๆ ยายอย่าเวอร์ ฮ่องกงอยู่แค่นี้ ไม่ได้ลาไปตาย"

"เอ๊ะไอ้นี่ปากเสีย!!" คุณยายปาดน้ำตาทิ้งแล้วหันมาด่าแดนสรวง

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 05-04-2007 22:20:42

"เอาไว้ไปเที่ยวฮ่องกงเมื่อไร ก็อย่าลืมให้พวกเราเป็นได้ต้อนรับบ้างนะคะ" อนันต์จิราเอ่ยปาก หญิงสาวยังที่จะอดซาบซึ้งไปกับความผูกพันธ์ที่เกิดขึ้นภายในระยะเวลาสั้นๆ ตรงหน้าไม่ได้

"ใช่ๆ ยาย แม่ พี่ดาว ไปด้วยนะ" เด็กหนุ่มหันมาสนับสนุนความคิดนี้

"จื่อถิง.....ลืมชวนใครอีกคนไปหรือเปล่า?" คราวนี้เป็นจื่ออิงพี่ชายของเด็กหนุ่มทักท้วงขึ้นมาเป็นภาษาจีนด้วยสีหน้ายิ้มน้อยๆ

"จิงล่วย พี่แดนไปฮ่องกงนะ" คนถูกลืมพยักหน้าหัวเราะเสียงดังออกมา แล้วจึงยกมือขึ้นลูบศรีษะเด็กหนุ่ม ดีใจที่อย่างน้อยจื่อถิงอุตส่านึกถึงเขาขึ้นมาได้ เมื่อร่ำลากันเต็มที่แล้วคุณยายก็เป็นฝ่ายออกปากไล่เสียเอง ด้วยความกังวลว่าเดี๋ยวมืดไปขับรถจะอันตราย

"กลับเถอะลูกเดี๋ยวจะค่ำเสียก่อน ไปดีมาดีนะหลานๆ เจริญๆ นะพ่อคุณแม่คุณ" โดยไม่ลืมที่จะอวยพรให้ศีลให้พรกับคนทั้งสามก่อนที่จะเดินทางกลับ

แดนสรวงและครอบครัวพากันยกขบวนเดินลงมาส่งเด็กหนุ่ม กับพี่ชายและพี่สะใภ้ ถึงข้างรถเบ้นซ์กันหมดทั้งบ้าน และก่อนจะขึ้นรถไปจื่อถิงเดินกลับมาสวมกอดคุณยายอีกครั้ง

"ไปนะยาย" แล้วก็ก้มลงหอมแก้มคุณยายแรงๆ เสียสองฟอด ทำให้คุณยายยิ้มปลื้มแก้มแทบปริและหัวเราะร่วนจนตาหยิบหยี จากนั้นจึงเดินไปไหว้คุณแม่และหอมแก้ม ก่อนจะเดินไปหาแดนดาว แดนสรวงเห็นเข้ากำลังจะอ้าปากห้ามว่าไม่ต้องมีจุ๊บแถมกับพี่สาวเขาถึงจื่อถิงจะยังเด็กแต่ก็โตเป็นหนุ่มแล้วทว่าช้าไปเสียแล้ว พี่สาวของเขาโดนเด็กหนุ่มดึงเข้าหอมแก้มไปเรียบร้อยโรงเรียนฮ่องกงแล้ว

"เฮ้ยๆ คนไทยน่ะเขาไหว้ก็พอไม่ต้องมีหอม"

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 05-04-2007 22:25:01

"แหม...ไม่ลืมพี่แดนหรอกคับ" ดูเหมือนเด็กหนุ่มจะเข้าใจคำทักท้วงของเขาไปคนละทางจึงดึงรั้งคอแดนสรวงลงหอมที่แก้มทั้งซ้ายและขวาเสียยกใหญ่จนชายหนุ่มตัวแข็งทื่อและอ้าปากค้างอยู่ในท่านั้น พอตั้งสติได้จึงรีบออกปากไล่เด็กหนุ่มทันที ก่อนที่จิตใจของเขาจะถูกก่อกวนจนกระเจิดกระเจิงไปยิ่งกว่านี้

"รีบๆ กลับฮ่องกงไปเลยแล้วไม่ต้องมาอีกยิ่งดี"

"โด่....พี่แดน พูดงี้เดี๋ยวก็คิดถึงเสี่ยวถิง ม่ายมีใครนอนล่วยเหงานะ" เด็กหนุ่มยิ้มหวานยังก่อกวนจนถึงนาทีสุดท้าย จะไปทั้งทียังอุตส่าพูดทิ้งทวนไว้ให้แดนสรวงเก็บไปคิดลึกอีกแน่ะ

รถเบ้นซ์ที่เด็กหนุ่มนั่งแล่นออกไปแล้ว แต่เจ้าตัวยังโผล่หน้ามาโบกมือบ้ายบายให้กับเขาและครอบครัวจนลาลับสายตาไป แดนสรวงบอกตัวเองว่าคงจะเป็นอย่างที่จื่อถิงตราหน้าเอาไว้ไม่มีผิดแน่ เขาคงจะคิดถึงเด็กหนุ่มที่เคยนั่งซุกตัวซบอ้อมอกของเขาไปอีกนานเชียว......

~Finish ~




ลงใหม่ให้เลยตั้งแต่ส่วนที่หายไปเผื่อว่าใครยังไม่ได้อ่าน

เจ็บใจจริงๆบอร์ดโดนแฮค หายไปหมดเลยไอ้ที่เคยๆทำไว้

แค้นมานนนนนนนนนนนนนไอ้คนแฮค :angry2:

อย่าให้รู้นะว่าใครทำ หึหึหึหึ :angry2: :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 05-04-2007 23:04:05

สู้ๆ นะค้าบบบ  :loveu: :loveu: :loveu:

ร่วมกันกอบกู้เล้า  :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 06-04-2007 22:04:58

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ทั้งคนโพสและคนเขียนนะครับ
 :yeb:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 11-04-2007 15:07:58

จบแล้วเหรออออ มานเหมือนขาดไรไปป่าวหว่า?? ขาดบทยังว่า...  :kikkik:  :kikkik:  :kikkik:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: anisongchanon ที่ 21-02-2008 21:21:53

จบแล้วหรอนี้   น่าจะมีต่อภาค 2 เนอะ    :m4: :m12:

ชอบกระถิน น่ารักดี  :oni2:

ขอบคุณคนเขียนแล้วก็คนโพสนะคราบ   :pig4:

 อุตส่าห์เขียนเรื่องราวดีๆน่ารักๆมาให้พวกเราได้อ่านกัน   :m13: :m1:



ปล.รีบนนี้ชักจะ.....ไปป่าว

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 21-02-2008 22:40:43

 :m1:
หนุกอ่า

อยากอ่านเรื่องอื่นด้วยอ่ะครับ
จะมีโอกาสมั้ยหว่า :oni2:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 22-02-2008 13:09:48

มีภาค2อ่ะเปล่าครับผมอยากอ่านอ่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: อาจารย์..สีฟ้า ที่ 22-02-2008 15:26:11

ตามอ่านทัน ก็จบซะแล้ว....

แต่ก็ขอบคุณนะครับสำหรับเรื่องราวดีๆๆๆๆๆ

 :m13: :m13: :m13:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: palpouverny ที่ 22-02-2008 18:06:31

อ่านอยุ่ตั้งนาน ถึงว่าทำไมชื่อมันคุ้นๆๆที่แท้ก้อ smoke&gun นี่เอง
น่ารักอ่าเรื่องนี้ น้องกระถินกะพี่แดน ไม่มีตอนพิเศษของคุ่นี้หรอค้าบ
อยากได้อ่า อยากได้

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: MamyPoko ที่ 05-03-2008 15:53:05

 :o8:เป็นเรื่องที่น่ารักมาก มาย o13

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: ALeX ที่ 09-03-2008 02:10:27

อ๊ากกก ว๊ากกก กรี๊ดๆๆๆๆ มาต่อภาคสองเลยน๊า :sad2: :sad2: :sad2:

อู้ โอ้ว วู้ ว๊าว!!! รักเจ๊+พี่แอมมากมาย เพราะเจ๊คิงเก่ง+น่ารัก พี่แอมโคตรๆๆๆน่ารัก

รักพี่ทั้งสองมากที่เอานิยายมาให้ผมอ่าน อ้อ รวดเดียวจบแบบตาแฉะเลย

ปล.ทำตามสัญญาแล้วน๊า มาเม้นท์ให้ทันทีเลย

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: macaroni ที่ 31-03-2008 05:43:09

สนุกค่า เล่นเอาอยากอ่าน Smoke&Gun ขึ้นมาตะหงิดๆ เลย

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: TaroT ที่ 31-03-2008 12:47:02

คือผมเพิ่งอ่านเรื่งนี้เป็นครังแรก มีคำถามหน่อยครับ
1. Smoke&Gun  ที่หลายๆคนโพสไว้ผมจะหาอ่านได้จากไหนเราะครับ รึผมหาไม่เจอในบอร์ดนี้ แอบงง
2. มีต่อป่ะครับเรื่องนี้อ่ะ ผมอยากให้มีต่อจังเลย ของร้องนะคร้าบบบผู้แต่ง

ปล.เรื่องนี้น่ารักมากงับ ชอบๆมั่กๆ ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: Poppyhigh ที่ 31-03-2008 16:33:47

น่ารักจังเลยนะ น้องเสี่ยวถิง แต่ตอนนี้ยังอ่านไม่จบแหละ แค่แวะมาแสดงความชื่นชมก่อนค่า  :oni2:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: nanny ที่ 31-03-2008 22:52:15

สนุกดีค่ะ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: nuballe ที่ 08-04-2008 01:46:00

อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ หนุกดีแต่จบห้วนไปหน่อยมั้ยคะมันค้างอ่ะ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: Mp_qM ที่ 15-04-2008 20:22:30

จบแล้วเหรอคับ


ต่อดิคับ

หุหุ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: mayme_pm ที่ 02-07-2008 13:26:32

 :m13:จบแบบค้างคาไปนิด

อ่านแล้วคิดถึง  Smoke&Gun  จังเลยคะ

เดี๋ยวไปหยิบมาอ่านดีกว่าหิหิ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: name ที่ 01-11-2008 20:24:50

จบแบบนี้ไม่ปลื้มนะคับ :angry2:
ต้องมาต่อภาค2ด้วยนะคับ :laugh:
แล้วจะรอภาค2นะคับ :oni2:
 :oni1:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: Akiizz ที่ 05-11-2008 04:36:43

แต่งได้น่ารักมากเลยคับบบ

น่าจามีมาต่อ หรือ ไม่ก้ เอาเรื่อง Smoke&Gun

มาลงไว้ก้ดีนะค้าบบบ


ขอบคุนมากคับที่เอานิยายน่ารักใสๆแบบนี้มาลงให้

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: name ที่ 05-11-2008 09:23:39

จะว่าไปยังมะด้ายพิสูจธ์เลยน้า :m14:
ว่าว่าวพี่แดนจะเป็นอย่างที่เสี่ยวถิงพูดอ่ะป่าว :m20:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: name ที่ 05-11-2008 09:27:21

ง่ะใส่ชื่อผิดหรือถูกหว่า :confuse:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: speedboy ที่ 10-11-2008 19:37:25

ถ้าจะขอให้กลับมารักกันจะได้มั้ยคร้าบเนี่ย  อิอิ

น่ารักมากมาย

 :oni2: :oni2: :oni2:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 26-11-2008 14:49:35

น่ารักมากเลยค่ะ   :กอด1: :จุ๊บๆ: :-[

อยากอ่าน Smoke & Gun จังเลยค่ะ  เอามาลงให้อ่านบ้างสิ

นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ+++++++++  :interest: :impress:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 16-12-2008 20:46:03

จะบอกว่าเราเองก็ยังไม่เคยอ่านSmoke&gunเลยอ่า

อยากอ่านเหมือนกัน

แต่รู้มาว่าเจ๊คิงเขาเอาเรื่องนี้ทำเป็นรูปเล่มแล้ว

คงจะมิสามารถเอามาโพสได้

ต้องขออภัยจริงๆ

แล้วก็ขออภัยด้วยที่มาบอกช้า

เพราะไม่ค่อยตามเก็บกระทู้เก่าที่ตัวเองเคยโพสเท่าไร

ขอโทษนะ  แต่ก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน และคอมเม้นต์

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: doonut_kabpom ที่ 16-02-2009 15:43:38

แหม ๆ น้องกระถินของเราก็ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย


เป็นนัทนะ  อิอิ  แกล้งให้เข็ด


แล้วงี้ก็สงสารพวกที่อยู่บ้านใหญ่หมด


น่าจะมีต่ออีกหน่อยนะคับ  เอาแบบไปเที่ยวไง


จะได้อยู่ด้วยกัน  แต่แบบนี้ก็ดีนะ  เป็นความรักแบบพี่น้องไง :bye2:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: LIZZ ที่ 16-02-2009 20:43:51

พ่อกระถินน่ารักมากกกก โดยเฉพาะภาษาไทยพ่อกระถินนี่สุดๆ  :laugh:

แต่ว่าอยากอ่านต่ออ่ะ ม่ายยยยยยยน้า.......................

พี่แดนเหี่ยวพอดี พ่อกระถินกลับไปอย่างนี้.............

ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆฮับ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: chatkub ที่ 17-02-2009 21:48:56

กำแระ จบง่ายจาง

จะมีต่อไหมครับ

เรื่องน่ารักดีนะ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: กระต่ายชมจันทร์ ที่ 19-04-2009 19:42:24

ตอนนี้พี่คิงเพนกวินเค้าคงขายsmoke&gunไปหมดแล้วสินะคะ T-T


ขอบคุณพี่แอมที่เอามาลงมากค่ะ เมื่อปีก่อนที่พี่เค้าพิมพ์นิยายขายใหม่ก็สอยมาได้แค่สองเล่มเพราะเงินมีไม่พอ เฮ้อ~

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: Lukaka ที่ 21-04-2009 21:00:52

น้องกระถิ่น น่ารัก ค่ะ
แต่ไม่มีต่อจริง ๆเหรอ 
ว่าแต่ อยากอ่าน Smoke & Gun เหมือนกันค่ะ
แต่จากที่ คุณแอนมาตอบแล้ว สงสัยจะ ชวด ...

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: BankkunG23 ที่ 28-05-2009 17:58:30

 :เฮ้อ: สุดๆคับ
อ่านรวดเดียวจบ
ขอบคุณนะคับ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: patz ที่ 29-05-2009 12:10:14

น้องกระถินน่ารักจัง ไม่แปลกใจหรอก ที่แดนสรวงจะหวั่นไหว อิอิ





ปล. つづく ถอดเป็น romanize ได้ว่า tsuzuku อะครับ (tsu+tenten = zu)
ปล2. บอกตอนนี้ คงไม่ทันแล้ว แหะๆ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: nOn†ღ ที่ 11-06-2009 09:13:32

 :pig4:

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: chad69 ที่ 21-06-2009 00:56:59

อยากให้มีตอนต่อไปอ่ะคับ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: dOrA ที่ 25-06-2009 16:43:28

สนุกมากๆๆค่า อยากอ่านตอนพิเศษมั่งจัง เรื่อง Smoke&Gun  ก้อด้วย จะหาอ่านที่ไหนดีน้า

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: しろやま　としんや ที่ 26-06-2009 19:26:02

มีแต่คนถามหา Smoke&Gun ทั้งนั้นเลยอ่ะ

ก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงล่ะนะ

ลองเข้าไปถามใน http://board.thaimisc.com/dark_ace666  ดูก็แล้วกันเน้อ

บอร์ดนี้เป็นของเจ๊คิงเขาเองแหละ

ลองไปตั้งกระทู้ถามดูแล้วกันนะ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: i_lost in.. ที่ 12-01-2010 22:47:07

ชอบเรื่องนี้มากค่ะ น่ารักดี ลองค้นหา เรื่อง smoke & gun แล้วนะค๊ะพบว่าเป็นนิยายแบบชาย-หญิง อาจมีวายบ้าง

เล็กน้อยค่ะ ถ้าใครอยากอ่านก็เข้าไปอ่านได้ที่  http://board.dserver.org/s/story/index.html ค่ะ

แต่ว่ามีไม่กี่ตอนนะค๊ะ เท่าที่เห็นมี 3 ตอนค่ะ

http://board.dserver.org/s/story/00000098.html

http://board.dserver.org/s/story/00000099.html

http://board.dserver.org/s/story/00000100.html

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: diedfoxx ที่ 12-01-2010 23:27:16

อยากให้มีภาคต่อหรือตอนพิเศษหน่อยอ่ะคับ
แบบว่าเจอกันอีกไรงี้
T^T คิดถึง ๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: moony ที่ 17-01-2010 20:52:16

น่าจะมีภาค สอง o13

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 18-01-2010 20:23:17

อยากให้มีตอนพิเศษของพี่แดนกับน้องกระถินอ่ะครับ น่ารักมากๆ เลย

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 21-01-2010 14:06:44

.....อะไรกันมาทำให้ใจเฮียแดนเราแกว่งแล้วหายไปอย่างนี้..... อ่านอยู่ตั้งนาน ลุ้นเสียตัวโก่งเลยค่ะ ได้มาแค่นี้เอง ... วายจริงค่ะ แต่อยากให้ว๊าย วาย มากกว่านี้อีกอ่ะ ..... กระถินน่ารักจัง

หัวข้อ: Re: [Novel]ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวินEND
เริ่มหัวข้อโดย: OhJa ที่ 21-01-2010 22:46:05

จบแล้วเหรอ จบแบบนี้มันค้างงงงง
น้องกระถินน่ารักๆๆๆๆ  :o8:

หัวข้อ: Re: ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: rainy_naja ที่ 25-12-2010 04:24:34

merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//

หัวข้อ: Re: ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: เรียกข้าว่าอิแรด ที่ 23-01-2011 01:50:12

อืมมมมมม น่ารักดี

หัวข้อ: Re: ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: @Iriz ที่ 04-02-2011 00:53:29

น้องกระถินน่าร๊ากกกกกก ขี้อ้อนเหมือนแมวเลย
ชักอยากได้มาไว้ที่บ้านสักตัว เอ้ย สักคน   :m3:

หัวข้อ: Re: ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: entirom ที่ 25-11-2011 06:15:40

กระถินน้อยน่ารัก

หัวข้อ: Re: ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: Resonance ที่ 21-03-2012 13:57:27

น่ารักกิ๊บกิ้วมากๆ แมวน้อยกระถินกับพี่แดน ^^

หัวข้อ: Re: ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: Silver-Ray ที่ 23-03-2012 21:32:01

น่ารักก อิอิ

หัวข้อ: Re: ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: yuki_yuki ที่ 26-04-2012 14:02:38

ชอบคิงเพนกวินแต่งมากกกกก แต่สนุกทุกเรื่องเลย เอามาลงให้อ่านอีกนะ

หัวข้อ: Re: ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 04-05-2012 13:47:55

น่ารักกกกก .... สนุกกกกก .... กลับมาอ่านกี่ทีก็สนุก

หัวข้อ: Re: ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: loveooo ที่ 05-05-2012 00:13:08

น่ารักมากๆเลยค่ะ  แต่ว่าน่าจะมีต่อนะ จบแบบนี้มันค้างไปอ่า

หัวข้อ: Re: ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 05-05-2012 10:47:46

น่ารักมากมาย อิอิ
ขอบคุณนะฮ๊าฤฤฤฤฤฤฤฤ

หัวข้อ: Re: ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 07-05-2012 01:20:19

จื่ออิง กับจื่อถิงน่ารัก คุณยายเปลี่ยนชื่อให้หมดเลยนะนั่น

หัวข้อ: Re: ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 23-05-2012 21:47:39

น้องกระถินของคุณยายน่ารักเนอะ ^ ^

หัวข้อ: Re: ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 06-04-2014 07:33:23

จบได้แบบ...ค้างงงงง
น้องกระถินของเจ้ของช่างน่ารัก น่าจับฟัดแก้มซะจริงๆ
จากกันไปอย่างนี้พี่แดนคงคิดถึงน้องกระถินของเจ้แย่เลย

ขอบคุณทั้งคนเขียนและคนโพสนะคะที่นำเรื่องราวดีๆ เรื่องนี้มาให้อ่าน ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ

หัวข้อ: Re: ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 08-04-2014 13:29:03

อะไรเนี่ยทำไมรู้สึกว่าค้างจังเลย ฮา

จะมีต่ออีกไหมนะ

หัวข้อ: Re: ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 21-11-2014 23:52:32

อะไรอ่ะคร้าบ จบแล้วเหรอ งง

แต่ก้อขอบคุณนะครับ

หัวข้อ: Re: ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: kyosake ที่ 22-11-2014 07:45:46

อยากให้มีภาคต่อ แบบเขียนเรื่องที่ต่อมาเจอกันอีกครั้งอะไรแบบนั้น อยากให้น้องกระถินมาเล่นว่าวกับพี่แดนอีก ฮือออ คุณยายคิดถึงแย่เลย แต่เรื่องแบบน่ารักมากมาย ขอบคุณที่มีเรื่องสนุกๆ มาให้ได้อ่านกันนะครับ :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: meanmena ที่ 16-01-2016 03:15:39

สนุก

หัวข้อ: Re: ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: magic-moon ที่ 04-03-2016 00:09:22

ช๊อบชอบ

หัวข้อ: Re: ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: กาแฟมั้ยฮะจ้าว ที่ 08-07-2021 10:20:21

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ผู้ชายรั้นกว่าแมว By:คิงเพนกวิน
เริ่มหัวข้อโดย: translatorprince ที่ 11-04-2022 13:35:37

อ่านจบอย่างรวดเร็ว น่ารักมากจ้า เอ็นดูความเด็กหลง ต่างบ้าน ต่างเมือง ทำเอาอยากอ่านเรื่องหลักเลย
ขอบคุณที่นำมาลงให้อ่านกันนะคะ