พิมพ์หน้านี้ - (เรื่องสั้น ..) คืนที่หนึ่ง....
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: anocha ที่ 02-01-2010 19:14:58
-
ราเชนรู้สึกว่าคืนนี้หัวใจตัวเอง แปลก..แปลก..ไป...
เสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม แสงไฟสาดส่อง กับผู้คนที่เบียดเสียดกันแน่นขนัด ไม่ได้ทำให้รู้สึกคึกคักกระชุ่มกระชวยเหมือนทุกคืน..
แม้กระทั่งสายตาเชิญชวนจากหนุ่มหน้าสวยโต๊ะข้างเคียงที่มองมาก็ไม่ได้ทำให้เจ้าตัวฮึกเหิมลำพองใจเหมือนเคย
เพลงเดิมๆ ผู้คนเก่าๆ บรรยากาศเดิมๆ เหมือนละครฉากเดิมๆที่ฉายวนเวียนซ้ำซาก ยิ่งทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเบื่อหน่าย..
รอบตัวไม่มีใครที่ดึงดูดใจเลย นอกจาก....
นั่นไง.... มันมาแล้ว...
ไอ้ตัวเปี๊ยกเดินเๆดุ๊กๆฝ่าฝูงคนที่กำลังเบียดเสียดมา ในมือหอบขวดโซดามาเต็มสองแขน
เสื้อยืดตัวโคร่งแบบฟอร์มพนักงานเสิร์ฟของร้านกับผ้ากันเปื้อนผืนใหญ่ยิ่งทำให้มันดูตัวเล็กลงไปอีก..
มันเดินมุดคนผ่านโต๊ะของราเชน ไม่สนใจสายตาคมกริบที่เคยละลายหัวใจใครต่อใครเลยแม้แต่น้อย..
ชายหนุ่มนึกสงสัยว่ามันมาทำอะไรในที่แบบนี้ ที่ที่คนอายุน้อยกว่ายี่สิบห้ามเข้า..
จากประสบการณ์ที่เคยได้เด็กมาแล้วนักต่อนัก ชายหนุ่มประเมินว่ารูปร่างหน้าตาว่ามันไม่น่าเกินสิบแปด
หรืออาจจะสิบหกด้วยเอ้า!
ราเชนยกแก้วของตัวเองขึ้นกระดกหล้าลงคอ ทั้งที่ยังไม่ละสายตาจากไอ้เปี๊ยกนั่น ...
ตามองมันชงเหล้าส่งให้ลูกค้าคนนั้นคนนี้อย่างตั้งอกตั้งใจ
หัวใจเฉื่อยชาเปลี่ยนเป็นร้อนรุ่มเมื่อลูกค้าในโต๊ะวางมือบนบ่ามันอย่างสนิทสนม
แถมยังโน้มตัวลงกระซิบกระซาบข้างหูไอ้ตัวเปี๊ยกนั่นอย่างใกล้ชิด
แม่ง เอ๊ย! จมูกแทบจะไปชิดแก้มใสๆนั่นอยู่แล้ว..
ไอ้ตัวเปี๊ยกนั่นไม่ได้ถอยหนี แต่ก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างจริงจัง...
บางที.. มันอาจจะชินแล้ว ที่ถูกใครต่อใครแทะโลม คืนละไม่รู้กี่รอบ..
ชายหนุ่มเห็น'ลูกค้า' ของมันยัดแบ็งค์ร้อยใส่มือเล็กๆ ก่อนที่มันจะเดินผละไปจากโต๊ะเดิม ร่อนไปชงเหล้าตามโต๊ะนั้นโต๊ะนี้ อย่างกระตือรือร้น
ท่ามกลางผู้คนที่กำลังเริงร่ายไปกับจังหวะเพลงอย่างสนุกสุดเหวี่ยง ไอ้หนูนี่กลับก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย..
ทั้งที่วัยอย่างมันควรจะนอนอ่านการ์ตูนที่บ้าน เล่นอินเตอร์เน็ต คุยโทรศัพท์กับแฟน หรือทำอะไรก็ได้ที่เด็กวัยรุ่นเขาทำกัน
ไม่ใช่มาทำงานงกๆท่ามกลางดงเสือ สิงห์ กระทิงเปลี่ยวอย่างนี้..
"เฮ้ย! ไอ้เชน กูว่าโต๊ะนู้นสนใจมึงว่ะ.." เพื่อนร่วมโต๊ะสะกิดเบาๆ ก่อนจะโน้มตัวมากระซิบข้างหู พยักเพยิดไปทางหนุ่มหน้าหวานในเสื้อเชิ้ตเข้ารูปผ้ามันระยับ เผยให้เห็นรูปร่างที่ผ่านการดูแลอย่างดีเยี่ยม
ราเชนผงกหัวให้นิดๆเป็นเชิงทักทายเมื่อหนุ่มหน้าหวานยกแก้วให้ ก่อนที่ชายหนุ่มจะหันกลับมามองไอ้เปี๊ยกตามเดิม
...ไม่มีอารมณ์จะสนใจใครแล้ว คืนนี้ ..
"มึงมองอะไรของมึงวะ ไอ้เชน..น้องเค้ายิ้มให้มรึงจนกรามค้างแล้วมั้งน่ะ " เพื่อนร่วมโต๊ะยังเซ้าซี้ไม่เลิก ราเชนยักไหล่ พยักหน้าไปทางไอ้เปี๊ยกที่หอบถังนั้งแข็งกับขวดน้ำอัดลมตรงมาอีกแล้ว..
"อย่าบอกนะว่ามึงมองไอ้เด็กนั่น หน้าตาตลกจะตายชัก อย่างมึงหาได้ดีกว่านี้เยอะ.."
ราเชนหัวเราะ ใช่.. ดูๆไปไอ้เปี๊ยกนี่หน้าตาตลกดี หูกาง ตาตี่ ดูเอ๋อๆ เหมือนเด็กที่กำลังง่วงๆ งงๆ
แต่ราเชนรู้สึกเหมือนเห็นอะไรบางอย่างในตาตี่ๆคู่นั้น
ท่ามกลางแสงสี ฉูดฉาดที่ฉาบทาทุกอย่างรอบตัว .. มีไอ้เปี๊ยกนี่เท่านั้นล่ะมั้งที่ดู เป็นธรรมชาติที่สุด...
เหมือนน้ำเปล่าเย็นชื่นใจเพียงแก้วเดียว ท่ามกลางเครื่องดื่มรสแรงบาดคอที่วางโชว์เรียงรายอยู่ทั่วร้าน..
ชายหนุ่มไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหัวใจตัวเอง
แค่อยากได้.... ตามสัญชาติญาณนักล่า เพราะไอ้เด็กนี่ดูแล้วท้าทาย ท่าทางจะ ได้ยาก..
หรือเป็นเพราะอะไรกันแน่..
จะว่าสงสาร ก็คงไม่ ท่ามกลางสังคมเมืองหลวงที่ทุกคนต้องดิ้นรนปากกัดตีนถีบ ภาพเด็กอายุไม่ถึงเกณฑ์ ต้องออกมาทำงานหนักแบ่งเบาภาระครอบครัว มีให้เห็นจนเจนตา
ไม่มีทางที่หัวใจแห้งแล้งเย็นชาจะรู้สึกรู้สากับเรื่องอะไรทำนองเนี้ด้วยซ้ำ
จะว่าเอ็นดู ก็คงไม่อีกนั่นแหละ ตอนนี้เกิดอารมณ์อยากดูเอ็นมากกว่า..
แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้หัวใจของราเชนมันร้อนรุ่ม เลือดในตัวมันพลุ่งพล่าน เกิดอารมณ์อยากจะกระโจนเข้าใส่ไอเปี๊ยกนี่ เหมือนหมาจิ้งจอกล่ากระต่ายป่า
อยากจะลงมือจัดการกับเนื้อนุ่มหวาน กับกระดูกกรอบๆ กับดวงตาตี่ๆที่ดูกวนๆ แต่ดันไม่ประสีประสาคู่นั้น
ราเชนสาดเหล้าลงคออีกรอบ เริ่มรำคาญที่โต๊ะข้างๆทำเนียนเบียดตัวเข้ามาใกล้ตามจังหวะเพลง...
"ถ้ามึงอยากได้เด็กล่ะก็ โต๊ะนู้นดิวะ น่ารักกรูว่าท่าทางไม่เกินม.ปลายว่ะ.."
ราเชนส่ายหัวเมื่อมองตามสายตาเพื่อนไปยัง เด็กม.ปลายกลุ่มนั้น ผับนี้เป็นผับที่มีผู้มีอิทธิพลหนุนหลัง เปิดประตูให้เด็กอายุไม่ถึงเกณฑ์เกระโจนเข้าสู่สังคมราตรีก่อนเวลาอันควร หนุ่มน้อยกลุ่มนั้น พยายามเรียกร้องความสนใจด้วยเสื้อผ้าฉูดฉาด ที่ทางจัดจ้าน กับการเต้นรำร้อนแรงสุดเหวี่ยง
ชายหนุ่มนึกอยากหัวเราะเยาะใส่รสนิยมของเพื่อน เด็กพวกนี้ ไม่ต้องสีให้เสียเวลา แค่ยักคิ้วให้ ขี้คร้านจะถลามาถึงโต๊ะ
ราเชนโน้มหน้าไปกระซิบข้างหูเพื่อนด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ..
"งานนี้กูขอตัวว่ะ ท้องไส้ไม่ค่อยดี ไม่ชอบอาหารรสจัด.."
ราเชนหัวเราะ เมื่อเพื่อนหลุด ค้อนใส่อย่างสะบัดสะบิ้ง ก่อนที่ชายหนุ่มจะหันกลับไปสนใจไอ้เด็กนั่นตามเคย
แต่....ไม่รู้มันหายไปไหนของมันอีกแล้ว..
"นี่มึงชอบเด็กเสิร์ฟนั่นจริงๆเหรอ กูว่าน้องเค้าเป็นผู้ชายว่ะ คงไม่เล่นกับมึงด้วยหรอก.."
ราเชนยักไหล่ ก่อนจะกระซิบตอบกลับไป " ผู้ชายสิวะ ดี.. กรูชอบ ได้ยากดี มันต้องใช้ฝีมือ ไอ้ที่ได้ง่ายๆกูเบื่อแล้วว่ะ..
"กูว่างานนี้ฝีมืออย่างเดียวคงไม่พอหรอกว่ะ มึงอาจจะต้องใช้เงินล่ะมั้ง" เพื่อนรักย้อนทันควันในขณะที่ราเชนยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปากอย่างทะนงตน
"จะใช้อะไรก็ช่าง ฝือมือ เงิน หรือใช้กำลัง อะไรก็ได้ทั้งนั้น ขอให้คืนนี้กูได้ไอ้เด็กนี่ก็พอ.."
ใบหน้าหล่อเหลาในความมืดดูชั่วร้ายขึ้นมาทันตา จนแม้แต่เพื่อนรัก ยังอดแขยงในความมักได้ของราเชนไม่ได้
""มึงรู้จักกับพี่ปุ่น ผู้จัดการร้านไม่ใช่เหรอ" ราเชนกระซิบข้างหูเพื่อน "มึงไปบอกพี่เค้าหน่อยดิ ว่ากูอยากคุยกับไอ้เด็กนั่น ถ้ามึงทำให้กรูได้ มึงอยากได้เด็กในสต็อกกูคนไหน
คืนนี้กูโทรเรียกให้มึงเลย.."
คราวนี้กลับเป็นเพื่อนของราเชนที่ยิ้มอย่างสมเพชกับนิสัยดื้อด้านของชายหนุ่ม
ราเชนเคยประกาศไว้ว่า คนอย่างกูอยากได้อะไรก็ต้องได้ แล้วก็ได้มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน
ไม่ว่าเด็กหนุ่มคนนั้นจะหน้าตาหล่อ.. รวย.. การศึกษาดีแค่ไหน ไม่ว่าจะมีแฟนแล้ว หรือเป็นชายแท้ที่ไม่ใช่เกย์ ราเชนก็หาวิธีเอาจนได้..
คืนนี้ดูอินทรีย์ปีกหักซักคืนจะเป็นอะไรไป..
"ถ้ามึงอยากคุยกับน้องเค้าล่ะก็ เดี๋ยวกูบอกพี่ปุ่นให้ แต่กูไม่รับปากนะเว้ยว่ามึงจะได้น้องเค้ารึเปล่า..."
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าคมคายอย่างสบอารมณ์ เหมือนนักล่าที่สบจังหวะตะครุบเหยื่อ...ราเชนกระดกเหล้าลงคอรวดเดียวหมดแก้ว คืนนี้คงมีอะไรสนุกๆให้ทำอีกแล้ว.. ชายหนุ่มตบบ่าเพื่อนแรงๆสองสามที ก่อนจะพูดอย่างลำพองใจ
"งั้นกูออกไปรอที่โต๊ะน้าร้านนะเว้ย..ถ้ากูได้ไอ้เด็กนี่จริงๆ กูเลี้ยงเหล้ามึงสามวันติดเลย.."
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
เรื่องสั้นเรื่องนี้ ได้แรงบันดาลใจจากกันไปกระดกเหล้ากับเพื่อนที่อตก. แล้วเจอน้องเดะเสิร์ฟ น่ารักมาก...ดูตี๋ๆ มึนๆ กวนๆ ก็เลยลุกขึ้นมาเขียนตอนเช้าทั้งที่ยังแฮ้งค์อยู่555
ลองอ่านกันดูนะครับ เรื่องนี้จะสั้นมาก ไม่เกิน 3 ตอนจบ..
ส่วนมิตรแรก แฟนเพลงที่ติดตามนิยายเรื่องเก่าอยู่ คนเขียนยังไม่ได้ทิ้งนะครับ พอดีงานยุ่งๆ เลยไม่มีเวลาเขียนเรื่องยาว คาดว่าจะรีบลงไม่เกินสัปดาห์นี้แหละ..
อ่อ ตอนนี้ คนเขียนเริ่มลงมือกับโปรเจคของเล้าสแล้วนะครับ อยากให้ช่วยติดตามกันด้วยนะครับ เพราะว่าผมดีใจมากที่ได้มีโอกาสรว่มงานกับเล้า งานนี้เป็นงานแรก ติดตามกันด้วยเน่อ
ชอบไม่ชอบ ติชมได้นะครับ
-
จองไว้ก่อน
เห่อๆเข้าท่าดีนะครับ
-
ดูสิ จะหักมุมไปทางไหน :z2: :z2:
-
แหม เข้าใจเปรียบน้ำเย็นชื่นใจ กับเหล้ารสแรง เลิศเป็นที่สุด
แล้วหนุ่มน้อยน่ากัวนั่น ท่าทางจะเคี้ยวยากนะ ถ้าง่ายๆคงไม่ต้องทนทำงานงกๆแบบนี้หรอกมั้งนะ
+1 คะ พร้อมสวัสดีปีใหม่ด้วยนะคะคุณanocha
-
ติดตามค่าน่าลุ้นๆ
แค่เห็นชื่อคนเขียนก็รีบแจ้นเข้ามาแล้สล่ะ :-[
o13 o13 o13
-
มารออ่านคร้าบบบบบบบบบบ :mc4: :mc4:
-
:z1:อยากกินน้ำเปล่า
ติดตามต่อไป
+1 เป็นของขวัญปีใหม่
-
:L2:
-
รับเรื่องใหม่ด้วย :L2:
Happy New Year 2010
:mc4: :mc4:
-
อุอุ พอเห็นชื่อคนแต่ง ป้าขอจองเก้าอี้แถวหน้า
-
รอติดตามอ่านฮับ เด็กๆๆๆอีกแว้ววว อิอิ
เมื่อวันที่ 31 ก็เพิ่งไปมาเอง 555+
-
มาแค่ตอนแรกก็อยากอ่านตอนต่อไป กรี๊ดดดดดดดดดดดดด อย่าทิ้งกันไปนานนะ
สวัสดีปีใหม่นะ สุขภาพแข็งแรง ชีวิตสดใสกิ๊งๆๆ :mc4:
-
จองที่นั่งไว้รออ่านต่อครับ ^___^
หน้าตาตลกดีนี่ยังไงอ่ะคับ =*= หล่อ หรือ ว่าน่ารัก ล่ะเนี่ยะ
ตามต่อๆ
-
ช่างน่าติดตามเสียนี่กระไร รออ่านต่อนะครับ
สวัสดีปีใหม่ครับ
-
เสือล่าเนื้อ หรือจะเป็นเนื้อล่าเสือ ยังไม่รู้ :z1:
สวัสดีปีใหม่ครับ คุณ anocha เป็นกำลังใจให้เสมอ ๆ
รอทั้งเรื่องเก่าและเรื่องใหม่อยู่อย่างใจจดจ่อ จัดไป + 1 :กอด1:
-
น้ำเปล่า...
ถึงไม่มีรสชาต...
แต่...ก็ขาดไม่ได้
เด็กนั่นจะทำให้เชนเป็นยังไงหนอ
รอติดตามต่อไปคราบบบบบบบบบบบ
-
มาจาก อตก. เหรอเนี๊ย
วันนั้น(31/12/52)เกือบได้ไปแล้วเชียว ถ้าไม่....ไปเสียก่อน
เรื่องเก่ายังรอ เรื่องใหม่ก็รอ o13
-
:m23:
หวัดดี เพ่ Anocha
มาจิ้มเรื่องใหม่ด้วยคนนะคร้าบบ
เพ่ อย่าลืมต่อเรื่อง 16plus นะคร้าบบบ ค้างอ่า
(นึกว่า เชน จะนั่งอยู่ร้านกาแฟแบบ Coffee Prince นะเนี่ย อิอิ)
:t2:
ปายละคร้าบ เพ่
:m22: :m32: :m7:
-
o13 หุหุหุ เจ้าลิงน้อยจรอดเงื้อมือพญามารมั้ยเนี่ย
-
มารอตอนต่อไปด้วยคน :haun4:
-
มารอตอนต่อไปฮับ
:กอด1: :กอด1:
-
ราเชนเดินออกจากผับมานั่งที่โต๊ะเล็กๆที่ตั้งอยู่บนริมฟุตบาทหน้าร้าน ที่ๆคนจะออกมาคุยกันนอกรอบ แลกเบอร์โทรกัน หรืออาจจะจบลงด้วยการกลับพร้อมใครสักคน
เพียงเพื่อจะดับอารมณ์เปลี่ยวเหงาในช่วงค่ำคืน...
แต่ไม่ใช่สำหรับราเชน ..และไม่ใช่ในคืนนี้...
ชั่วครู่เดียวที่ราเชนทรุดตัวนั่งลงที่โต๊ะตัวเล็กๆ เด็กหนนุ่มร่างสูงเพรียวก็ทรุดตัวลงนั่งตรงข้ามแล้วออกปากทักทายอย่างสนิทสนมราวกับว่าคุ้นเคยกันมาก่อน...
"มาคนเดียวเหรอครับพี่เชน.."
ชายหนุ่มเลิกคิ้วหนาเข้มเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ.. "เอ้อ..เราเคยคุยกันด้วยเหรอครับ โทษทีนะ ผมจำไม่ได้?"
"ไม่เคยคุยกันหรอกครับ แต่ ผมเคยได้ยินชื่อพี่นานแล้ว..พี่เชนฮอตจะตาย แถวนี้ ใครๆก็รู้จัก.."
ราเชนยิ้มแปร่งๆ เมื่อได้ฟังประโยคนั้น ไม่รู้จะปลื้มใจหรือเสียใจดี .. "ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ พี่ก็แค่คนเที่ยวธรรมดาๆเท่านั้นเอง.."
"แล้วมานั่งทำอะไรตรงนี้ครับ หรือมาคอยใครเอ่ย..ผมนั่งด้วยได้ไหมครับ" หนุ่มน้อยออกปากถามราเชนพลางส่งสายตาให้อย่างมีความหมาย
แม้จะอ่านออกชัดเจนว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร แต่ราเชนกลับทำไขสือเอาดื้อๆ
"พอดีว่าพี่มานั่งรอเพื่อนน่ะครับ เดี๋ยวก็คงมา.."
"แล้วคืนนี้พี่เชนกลับยังไงครับ กลับคนเดียวรึเปล่าเนี่ย.."
ราเชนหัวเราะกับการจู่โจมแบบไม่อ้อมค้อมของอีกฝ่าย เพียงแต่...เจ้าตัวได้ยินคำพูดทำนองนี้จนชาชินแล้ว ที่สำคัญชายหนุ่มชอบเป็นฝ่ายล่า ไม่ใช่ถูกล่า...
"ยังไม่รู้เลยครับว่าคนที่อยากให้กลับด้วยจะยอมกลับด้วยรึเปล่า.."
รอยยิ้มจางไปจากริมฝีปากของหนุ่มน้อยตรงหน้าราเชนอย่างรวดเร็ว แต่กระนั้นเจ้าตัวก็ยังถามต่อด้วยน้ำเสียงที่บีบให้ฟังดูสดใส..
"ใครครับ ที่จะโชคดีได้กลับกับพี่เชนคืนนี้.."
ราเชนหัวเราะเมื่อเห็นไอ้เปี๊ยกหน้ามึนแหวกคนออกมาจากประตูร้านด้วยท่าทางงงๆ ในมือหอบเหล้าขวดใหม่พร้อมกับมิกเซอร์เต็มสองแขน เท่านั้นยังไม่พอ มันยังอุตส่าห์ใช้นิ้วที่เหลือเกี่ยวถังน้ำแข็งมาด้วยหนึ่งถัง
ชายหนุ่มอดทึ่งไม่ได้กับความสามารถล้นเหลือของมัน พอเดินมาถึงทีโต๊ะมันก็ไม่พูดพล่ามทำเพลง วางสัมภาระในอ้อมกอดเสร็จก็จัดแจงชงเหล้าส่งให้ราเชนตามหน้าที่อย่างแข็งขัน ชายหนุ่มรับแก้วมาถือไว้ในมือ คิดในใจว่าไอ้เปี๊ยกนี่ ยิ่งดูใกล้ๆยิ่งน่ารักแฮะ...
"ไม่ต้องน้อง โต๊ะนี้พี่นั่งคนเดียว เดี๋ยวเพื่อนพี่ก็จะไปแล้ว..." ราเชนโบกมือเป็นเชิงห้ามเมื่อไอ้เปี๊ยกทำท่าจะชงเหล้าให้หนุ่มอีกคนที่นั่งร่วมโต๊ะโดยไม่ได้รับเชิญ จนอีกส่ายหน้าเสียอย่างเห็นได้ชัด..
"เอ้อ..งั้นผมไม่กวนแล้วครับพี่เชน ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ไว้วันหลังเติ้ลคงมีโอกาสได้เที่ยวกับพี่เชนบ้าง" หนุ่มหน้าสวยยอมล่าถอยไปแต่โดยดี แต่ก็ยังไม่วายหยอดราเชนอย่างมีความหวัง...
ราเชนยิ้มน้อยๆก่อนจะหันไปคว้าข้อมือของไอ้เปี๊ยกที่ตั้งท่าจะเดินผละไปหลังจากทำหน้าที่เสร็จ มันหันมามองอย่างงๆ...ก่อนจะออกปากถามด้วยเสียงเนือยๆ ที่ฟังดูอ้อนๆอย่างประหลาด
"เอา'ไรเพิ่มรึเปล่าคับพี่.."
"เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหนเล่า ยังไม่ได้ติ๊บจากพี่เลยน้อง.." ราเชนพูดพลางยัดแบ็งค์ร้อยใส่มือเล็กๆของมัน อืม..ไอ้นี่..มือนุ่มดีแฮะ..
"อ้าว เฮ้ย! ได้ติ๊บแล้วจะชิ่งพี่เลยเหรอน้อง เดี๋ยวดิ คุยกันก่อน" ราเชนรีบตะโกนเรียกเมื่อมันทำท่าจะเดินผละไปอีกรอบ ตาตี่ๆคู่นั้นก็หันกลับมามองอย่างงงๆเหมือนเดิม แต่ก็ไม่ได้มีวี่แววแปลกใจหรือรำคาญแต่อย่างใด...
"ชื่ออะไรอ่ะเรา.."
"ชื่อบอลคับ.."
"อายุเท่าไหรอ่ะ ยังดูเด็กอยู่เลย.."
"ยี่สิบคับพี่.." มันตอบอย่างซื่อๆ แต่ราเชนรู้สึกว่ากำลังโดนเด็กอำ เพราะดูจากหน้าตาแล้ว ยังไงๆมันก็ไม่น่าเกินสิบแปด... แต่ก็อย่างว่า เจ้าของร้านคงเทรนด์มาอย่างดีเพื่อไม่ให้มีปัญหาภายหลัง
"พี่มาคนเดียว นั่งคุยเป็นเพื่อนพี่ก่อนดิ ได้ป่ะครับ.." ราเชนเกือบหลุดหัวเราะเมื่อเห็นสายตารู้ทันของมัน ไอ้หนูนี่คงเจอลูกไม้ตื้นๆจากลูกค้าขี้หลีชวนคุยคืนละไม่รู้กี่รอบ...
"นั่งคุยไม่ได้พี่ ผมอยู่ในเวลางาน เดี๋ยวโดนว่า แต่ยืนคุยได้คับ.."
ราเชนหัวเราะชอบใจกับความเถรตรงของมัน เจ้าของร้านคงเทรนด์มาอย่างดีให้เด็กในร้านเอาใจลูกค้าเท่าที่ทำได้ และมันก็ทำให้ราเชนติดใจเสียด้วย ชายหนุ่มกระดกแก้วเหล้าลงคอ เหล้ายิ่งอร่อยลื่นคอเมื่อได้เพื่อนคุยถูกใจ..
"ชงเหล้าเก่งดีนี่..." ชายหนุ่มออกปากชม แล้วส่งแก้วของตัวเองให้มันเป็นเชิงเชื้อเชิญ มันรับไปจิบนิดๆพอเป็นพิธี ก่อนจะส่งแก้วคืนให้ราเชน..
"กินนิดเดียวเอง คออ่อนรึไงเราน่ะ.." ชายหนุ่มพูดพลางส่งแก้วให้มันดื่มอีก แต่มันกลับย้อนกลับมานิ่มๆ
"เปล่าครับพี่ แต่นี่เวลางาน เดี๋ยวผมโดนว่า.."
"ฮึ่ย..ลูกค้าชวน ไม่ได้แอบกินซะหน่อย ไม่โดนว่าหรอก ถือว่าเอนเตอร์เทนลูกค้า.." ราเชนนึกขำตัวเองที่หาสารพัดอุบายมาหลอกมันเหมือนหลอกเด็กให้กินยา ไอ้เปี๊ยกรับไปกระดกรวดเดียวครึ่งแก้ว ก่อนจะส่งกลับให้ราเชน สีหน้าของมันยังคงนิ่งตามปกติ ไม่มีท่าทีสะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย..
"โห..คอแข็งเหมือนกันนี่หว่า.." ชายหนุ่มออกปากชมก่อนที่จะใช้คีบน้ำแข็งใส่แก้วแล้วเริ่มชงเหล้าแก้วใหม่ พอเริ่มตึงๆแล้วก็เหมือนโลกหมุนกลับขั้ว ต้องมานั่งชงเหล้าให้เด็กเสิร์ฟเหล้ากิน..
ไอ้เปี๊ยกคว้าแก้วไปจากมือราเชน แล้วจัดการชงเหล่าเสียเองอย่างคล่องแคล่ว ก่อนจะพูดด้วยเสียงเนือยๆอ้อนๆตามเดิม
"ผมไปล่ะนะครับ โซนผมไม่มีคนดูลูกค้า.."
ไอ้เปี๊ยกผลุบหายเข้าไปในร้านอีกรอบก่อนที่ราเชนจะคว้าข้อมือไว้ได้ทัน ชายหนุ่มรู้สึกเสียหน้าเล็กน้อยเมื่อมองไปรอบตัวแล้วพบว่าสายตาหลายคู่มองมาอย่างสงสัยใคร่รู้
ว่าทำไมเสือร้ายอย่างราเชนถึงต้องมานั่งยื้อยุดกับเด็กเสิร์ฟกะโปโลหน้าร้านเหล้าแบบนี้ ราเชนดื่มเหล้าที่เหลือรวดเดียวหมดแก้ว ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเพื่อนตัวดีอย่างด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
"เฮ้ย ไอ้นนท์ มรึงบอกให้พี่ปุ่นหาเด็กคนอื่นมาเสิร์ฟเหล้าในโซนนั้นแทนไอ้เปี๊ยกนั่นที แล้วให้มันเอามิกเซอร์ชุดใหม่มาเพิ่มที่โต๊ะกูด้วย"
ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะตอบรับหรือปฏิเสธราเชนก็กดวางสายเอาดื้อๆอย่างคนเอาแต่ใจ ชายหนุ่มโบกมือไล่เด็กเสิร์ฟหน้าร้านที่รี่เข้ามาเพื่อจะชงเหล้าให้ ก่อนจะลงมือชงเหล้าด้วยตัวเอง แล้วนั่งคอยไอ้เปี๊ยกนั่นเงียบๆด้วยความอดทน...
สิบห้านาทีแล้วมันก็ยังไม่มา...
หนุ่มหน้าสวยคนเดิมเมียงๆมองๆเข้ามาใกล้เหมือนอยากจะมาสานความสัมพันธ์ต่อ แต่เมื่อเจอสายตาเย็นเยียบของราเชนก็ยอมล่าถอยไปอีกรอบ
ชายหนุ่มยกข้อมือขึ้นดูนาฬิกา ตั้งใจว่าทนจะคอยอีกแค่ห้านาที ถ้ามันยังไม่โผล่มา เขาจะ....
ในที่สุดมันก็โผล่มาจนได้ พร้อมหอบมิกเซอร์เต็มแขนมาเหมือนเดิม ไอ้เปี๊ยกค่อยๆเรียงขวดบนโต๊ะแล้วออกปากถามอย่างงงๆ
"มิกเซอร์ยังเต็มโต๊ะอยู่เลย สั่งอีกแล้วเหรอพี่"
ราเชนนึกอยากจะลุกขึ้นมาหวดก้นมันเต็มแก่ ตั้งแต่เกิดมา ยังไม่เคยรอใครนานเกือบครึ่งชั่วโมงแบบนี้ ดูเหมือนมันจะไม่สะทกสะท้านกับสีหน้าตึงๆของชายหนุ่ม ก้มหน้าก้มตาชงเหล้าให้ราเชนอีกแก้ว..
"ไม่ต้องเข้าไปเสิร์ฟข้างในแล้ว พี่บอกให้พี่ปุ่นหาคนอื่นเสิร์ฟแทนในโซนเราแล้ว.." ราเชนรีบพูดก่อนที่มันจะชิ่งหนีไปอีก ชายหนุ่มวางแบ็งค์พันลงบนโต๊ะ ก่อนจะพูดกับมันด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
"ถือว่าเป็นค่าเสียโอกาสได้ทิปแล้วกัน.."
มันเก็บเงินใส่กระเป๋าหน้าของผ้ากันเปื้อนสีดำอย่างเงียบๆ ไม่มีท่าทีตื่นเต้นดีใจหรือแปลกใจในดวงตาคู่นั้น และก็ยังไม่ยอมนั่งอยู่ดีเมื่อราเชนเลื่อนเก้าอี้ส่งให้..
"มิกเซอร์พวกนี้ถ้าไม่หมด ผมคืนบิลให้ได้นะครับ ส่วนเหล้า พี่ก็ฝากที่ร้านไว้ได้..."
ราเชนอยากหัวเราะดังๆ ส่วนใหญ่เด็กเสิร์ฟมักจะอ้อนให้ลูกค้าสั่งเยอะๆเพื่อกำไรของร้าน คงจะมีแต่มันนี่แหละที่ยอมให้ลูกค้าคืนมิกเซอร์ที่เหลือได้...
"ไม่อยากให้เหล้าเหลือ เอ็งก็ช่วยพี่กินหน่อยสิวะ.."
"ผมกินเหล้าไม่เก่งพี่ อีกอย่าง นี่เวลางาน กินเหล้าเยอะไม่ได้ เดี๋ยวโดนว่า.."
"ตั้งใจทำงานจริงนะเรา ทำงานที่นี่นานยัง ทำไมพี่ไม่เคยเห็นเรามาก่อนเลยวะ.."
"สองอาทิตย์เองพี่ เมื่อก่อนช่วยน้าขายเสื้อผ้าในเจเจมอลล์"
"แล้วมาทำงานดึกๆแบบนี้ที่บ้านไม่ว่าเหรอ..?" ราเชนชวนคุยต่อเรื่อยๆ ยิ่งคุย ก็ยิ่งรู้สึกว่าไอ้เด็กนี่น่าสนใจขึ้นทุกที อาจเป็นเพราะท่าทางซื่อๆ เป็นธรรมชาติของมัน
ผิดจากเด็กเสิร์ฟรอบจัดที่มักจะอ้อนแขกเพื่อหวังทิป แต่กับไอ้เปี๊ยกนี่ ดูเหมือนมันจะคุยกับแขกตามประสาเด็กช่างคุยทั่วๆไปเท่านั้น
"ตอนแรกก็ไม่อยากให้ทำ แต่พอส่งเงินให้ที่บ้านเค้าก็ไม่ว่าอะไร.."
"ส่งเงินให้ที่บ้านด้วย? " ราเชนพูดอย่างทึ่ง เรียนจบจนทำงานไม่รู้กี่ปีแล้วยังไม่เคยให้เงินที่บ้านซักบาทเดียว นึกดูแล้วก็อายไอ้ตี๋นี่จริงๆ..
"เป็นคนต่างจังหวัดเหรอเราน่ะ.."
"ครับพี่ ผมเป็นคนคอนหวัน.." ไอ้เปี๊ยกคุยกับราเชนทั้งที่ยืนค้ำโต๊ะอยู่อย่างนั้น แม้ราเชนจะกำลังนั่งในขณะที่มันยังยืนอยู่ แต่ความสูงของทั้งคู่กลับไม่ห่างกันเท่าไหร่ ชายหนุ่มคะเนจากสายตาว่ามันไม่น่าจะสูงเกินร้อยหกสิบเจ็ด แสงไฟจากถนนน่าร้าน ยิ่งทำให้เห็นว่าเจ้านี่ดูเด็กกว่าที่คิดไว้จริงๆ..
"เป็นคนนครสวรรค์แล้วทำไมหน้าตี๋.." ชายหนุ่มซักไปพลางจิบเหล้าไปพลาง เพื่อนคุยถูกใจยิ่งทำให้ความถี่ในการกระดกแก้วเหล้าเพิ่มขึ้น..
"คอนหวันคนจีนเยอะครับพี่ ถึงได้มีประเพณีแห่มังกรไง.."
"แล้วนครสวรรค์มีอะไรดี.."
"โมจิอร่อยครับพี่.." มันตอบไปเรื่อยๆ พลางคว้าแก้วตรงหน้าราเชนไปชงเหล้าเพิ่ม.. ชายหนุ่มมองตามด้วยอาการเคลิ้มๆ ขนาดใส่เสื้อยืดกับผ้ากันเปื้อนยังน่ารักขนาดนี้ ถ้าถูกจับแต่งตัวดีๆจะน่ารักขนาดไหน..
"โมจิอร่อย แล้วอย่างอื่นล่ะ.."
"ก็มีร้านนม แล้วก็ตลาดริมน้ำ..ของกินอร่อยๆเพียบ.."
"พูดแบบนี้ชักอยากไปเที่ยวแล้วสิ ว่างๆเอ็งพาพี่ขึ้นสวรรค์ เอ๊ย! พาไปเที่ยวนครสวรรค์ทีนะ.." ราเชนลองหยอดดูเล่นๆ แต่ดูเหมือนมันจะไม่รู้สึกรู้สาอะไร
"โน่นเลยพี่ ขึ้นรถตู้ตรงสวนต่อเดียว" มันชี้เข้าไปทางสวน ก่อนจะพูดหน้าตายๆตามเคย "ไปกลับวันเดียวก็เที่ยวทั่วแล้ว.."
ราเชนยิ้มที่มุมปาก ไม่รู้ว่าที่มันโยกโย้เพราะทันเหลี่ยม หรือพาซื่อจริงๆ เผลอแป๊บเดียว เหล้าหมดแก้วอีกแล้ว และมันก็คว้าแก้วไปชงเหล้าให้ใหม่อย่างรวดเร็วตามเคย..
"แล้วดึกขนาดนี้ เลิกงานกลับยังไงอ่ะครับ.."
"เดินอ้อมสวนไปตรงนู้น มีรถเมล์วิ่งทั้งคืนครับพี่.." นิ้วเล็กๆชี้ไปในความมืด ราเชนมองตาม ส่ายหัวดิก ก่อนจะพูดช้าๆด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลเหมือนกำลังหลอกล่อเด็กน้อยด้วยลูกกวาดสีสด
"โห เดินโคตรไกลเลย..เอางี้มั้ย ตรงนั้นทางผ่านพี่พอดี ติดรถพี่ไปก็ได้ เดี๋ยวพี่ไปส่ง.."
-
เรื่องสั้นเรื่องนี้ สั้นจริงๆนะครับ อีกสองตอนก็จบละ.. (บอกแล้วว่าได้แรงบันดาลใจเพราะฟามเมาค้าง..เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีนะครับเด็กๆ อิ อิ)
สำหรับคนที่เคยไปเที่ยวแถวนั้น ก็จะอ่านได้อรรถรสมากขึ้น และคนที่ไม่เคยไป ขอแนะนำว่าให้ไปเที่ยวแถวนั้นแล้วค่อยกลับมาอ่าน เพื่อความได้อารมณ์
(ล้อเล่นนะ..) ขอ สัญญาด้วยเกียรติของลูกเสือสำรองว่าจบเรื่องนี้แล้วจะรีบแจ้นกลับไปปปั่นเรื่องที่ค้างต่อนะครับ
แต่ที่เขียนเรื่องนี้ เพราะอารมณ์และเหตุการณ์ที่จินตนาการไว้ มันยังอยู่ในหัวทำให้ปั่นได้เร็วจริงๆ ถ้าค้างไว้ เดี๋ยวฟีลลิ่งมันจะไม่ต่อเนื้อง อิ อิ
คืนนี้ ฝันดีคับ
-
รอตอนที่สามค๊าบบบบ
:L2:
-
:L2: ขอบคุณที่มาต่อ
รอตอนสามด้วย
เขียนเป็นสิบตอนไม่ได้เรอะ :impress2:
-
:o8:
น้องบอลซื่อจริงๆ
-
รอเรื่องนี้
รอเรื่องนั้น
รอโปรเจคเล้า
รอทุกอย่าง :laugh:
น้องตี๋บอลนี่แอบกวนหรือว่าพาซื่อจริงๆกันเนี่ย
แต่คนแบบเนี้ยย น่าร๊ากจริงๆนะคร้า :z1:
-
ชอบบอลจังเลย
เหมือนจะซื่อแต่ก็แอบทันคน
-
พี่เชนแกจะอิ่มหรือแกจะอด รอกันต่อไป o13
-
เห็นชื่อคนเขียนแล้วรีบแจ้นเข้ามาโดยทันที
สนุกจริงๆ ไม่ผิดหวังเลยค่า
o13
-
แหมพ่อเพลย์บอยอยากกินขนมหวาน...อยากขึ้นสวรรค์ เอ้ยไปนครสวรรค์แบบมีเดะนำทางเนี่ย ก็บอกน้องมันไปตรงๆเลยดีกว่า
เด็กมันซื่ออ่ะนะ...ต้องพูดให้ตรงประเด็น ชี้ชัดๆคร่าบ :jul3:
+1 คะ รักษาสุขภาพตับด้วยนะคะคนแต่ง
-
น้องบอลพาซื่อจริงหรือกวนเล่นๆ เนี่ย
น่ารักเจรงๆ
ลป.ยังรอเรื่องยาวอยู่นะจ๊ะคนแต่ง o18
-
สงสัยว่า คน คอนหวันจะไม่หมูอย่างที่คิดแน่ๆ ระวังเหอ๊ะไอ้ท่าทางซื่อๆนะ อาจจะแอบร้ายก็ได้
-
สนุกมากๆ
ชอบๆ
ทีหลังจะไปกินเหล้าชวนกันบ้างดิ(อยากเจอแบบนี้) :z10:
-
ส่วนใหญ่คนชื่อ"บอล"มักซื่อ :z6:
-
หึหึ ... น่ารักน่าเอ็นดูที่สูดดดดดดดดดดด..
-
เรื่องสั้นๆ ที่อ่านแล้วเฝ้ารอตอนต่อไป
สนุกมากค่ะ มีให้ลุ้น ว่าจะลงเอยยังไง
บวก 1 แต้ม สวัสดีปีใหม่ด้วยนะคะ
ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรงค่ะ :L2:
-
o13 ฮ่า ๆ เข้าทำนองเสือกำลังจะสิ้นลายหรือป่าว
รึจะได้กินแห้วกันละหวางานนิ 555
-
:mc4:
-
เสื่อล่าเนื้อจะสิ้นชื่อเพราะความซื่อของเด็กเปล่าหนอ ? เหอะๆๆๆๆ :serius2:
โดนเด็กจับกด
-
เข้ามาดันคร๊า :z2:
-
น้องบอลจะรอดเสือเชนมั้ยเนี่ย :-[
-
อ๊ะ ๆ กินเด็กกันเหรออออ
:haun4:
-
จะได้ไปส่งกันม้ายเนี่ยยยยยย :z1:
-
ตามลุ้นว่านายเชนจะได้กินลูกบอลหรือแห้วกระป๋อง :jul3:
-
ชอบเรื่องนี้มากคะ
ลุคและบทของนายเอก เป็นแบบที่เราชอบเลย
อ๊าาาาาาาาาาางงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
คิดว่าราเชนอาจจะเมาก่อนจะได้เด็ก ป่ะเนี่ย
รอตอนต่อไปคะ
-
ไม่บ่อยครั้งที่ราเชนต้องลุ้นหลังจากออกปากชวนใครให้กลับพร้อมกันหลังเที่ยวเสร็จ เกือบจะพูดได้เต็มปากว่าทุกคนที่ราเชนพากลับนั้นแทบจะยินยอมพร้อมใจโดยไม่ต้องออกปากชวนให้เสียเวลา..
แต่ไม่ใช่ในคืนนี้ โดยเฉพาะกับไอ้เปี๊ยกนี่...
ชั่วอึดใจที่มันทำท่าเหมือนกำลังชั่งใจอยู่นั้น ราเชนรู้สึกว่าตัวเองกำลังลุ้นจนตัวโก่งว่ามันจะตกลงหรือปฏิเสธ...
"ร้านปิดแล้วผมต้องทำความสะอาดร้านอีกครับ กว่าจะเสร็จก็เกือบตีสี่ เสียเวลานอนพี่เปล่าๆ.."
"วันนี้ให้คนอื่นทำแทนไม่ได้เหรอครับ เดี๋ยวพี่บอกพี่ปุ่นให้ว่าบอลจะกลับกับพี่ก่อน.."
ราเชนอ้างชื่อผู้จัดการร้านที่ที่เจ้าตัวไม่ค่อยคุ้นหน้าด้วยซ้ำ ทุเรศตัวเองที่ทำตัววางก้ามเป็นคนกว้างขวางเพื่อให้มันประทับใจ นาทีนี้อะไรก็ตามที่จะหลอกล่อให้ไอ้เปี๊ยกนี่ยอมกลับกับเขาได้ ชายหนุ่มก็พร้อมจะทำทั้งนั้น..
จู่ๆราเชนก็รู้สึกรู้สึกเหมือนเห็นรอยยิ้มเยาะอยู่ในแสงไฟสลัว ก่อนที่มันจะตอบชัดถ้อยชัดคำ..
"ไม่ได้หรอกพี่ งานใครงานมัน เป็นผม ผมก็ไม่อยากทำงานแทนคนอื่นเหมือนกัน..อีกอย่าง เดี๋ยวพี่ปุ่นว่าผมด้วย"
"แต่วันนี้ พี่ปุ่นยังให้คนอื่นมาเสิร์ฟแทนในโซนของเราได้เลยนี่.." ราเชนหว่านล้อมอย่างไม่ลดละ
"คนที่เสิร์ฟแทนในโซนผม ก็ได้ทิปในโซนผมไป แต่ถ้าใครมาทำความสะอาดแทนในโซนของผม ไม่ได้อะไรเลยครับพี่ มีแต่เหนื่อยฟรี"
คำพูดของมันทำให้ราเชนสะอึก ทั้งที่มันก็ไม่ได้แสดงท่าทียอกย้อน หรือมีเจตนาจะสั่งสอนอะไร เมื่อมองเข้าไปในดวงตาคู่นั้นแล้ว ราเชนก็รู้ได้ไม่ยากว่ามันไม่ได้พูดออกมาแบบนั้นเพื่อให้ตัวเองดูดี มันก็แค่พูดตามที่มันคิดเท่านั้น...
เห็นหน้าซื่อๆแล้วก็โกรธไม่ลง วูบหนึ่ง ราเชนนึกอยากจะเอื้อมมือไปลูบหัวมันแล้วดึงมาซบไว้กับอก ..ชายหนุ่มนึกสงสัยต่อไปอีกว่า มันจะรักษาธรรมชาติที่ใสซื่อของมันในที่ๆทุกอย่างล้วนแต่ปรุงแต่งฉาบฉวยไว้ได้นานแค่ไหน...
"พอร้านนี้ปิดพี่ว่าจะไปนั่งต่อร้านนั้น..." ราเชนชี้ไปที่ร้านข้างๆที่เป็นเจ้าของเดียวกับผับนี้ ร้านนั้นตกแต่งเป็นบาร์ที่ให้นักดื่มนั่งต่อสบายๆหลังจากผับปิดจนถึงตีสี่ เหล้าในขวดยังเหลืออีกเยอะพอที่จะนั่งรอจนกว่ามันจะเลิกงาน...
"กว่าร้านนั้นจะปิดก็คงพอๆกับที่บอลเลิกงานพอดี เรากลับพร้อมกันตอนนั้นก็ได้.."
อาจเพราะฤทธิ์เหล้าหรืออะไรชายหนุ่มก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน รู้แต่ว่า..ในชีวิตยังไม่เคยตามตื๊อใครแบบนี้มาก่อน
ขอแค่มันตอบตกลง ขอให้มันยอมขึ้นรถกลับด้วย เรื่องอื่น..ค่อยเอาไว้ว่ากันทีหลัง..
"กลับกับพี่นะครับ เดี๋ยวคืนนี้พี่ไปส่ง..." ราเชนทำเสียงออด ในหัวใจรุ่มร้อนอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน...
"อย่าเลยพี่ รบกวนเปล่าๆ วันนี้เลิกงานแล้วผมต้องไปช่วยน้าเปิดร้านขายเสื้อในสวน บางทีก็ไปกินโจ๊กต่อที่ตลาด กว่าจะนอนก็โน่น แปดโมงเช้า.."
"ทำงานหนักแบบนี้ทุกวันเลยหรือ.." ราเชนถามเสียงแห้งโหย ถึงจะผิดหวัง แต่ดูจากสายตาก็รู้ว่ามันคงไม่โกหก
"เฉพาะเสาร์อาทิตย์พี่.. ก็น้าผมขายของในสวนอ่ะ ก็ช่วยแค่สองวันนี่แหละ.."
มันพูดพลางชงเหล้าแก้วใหม่ยื่นให้ราเชน หรือนี่เป็นวิธีการปฎิเสธอย่างนุ่มนวลแบบบัวไม่ให้ช้ำน้ำไม่ให้ขุ่นกันแน่..
"ตกลงคืนนี้ไม่ให้พี่ไปส่งจริงๆเหรอครับ.." ราเชนถามด้วยความรู้สึกว่าตัวเองโง่งมเต็มทน
ไอ้เปี๊ยกนั่นไม่ปฏิเสธซ้ำสองให้คนถามเสียความรู้สึก แต่ท่าทางไม่รู้ไม่ชี้ของมัน ทำให้คนถามรู้ดีว่าคำตอบที่มันบอกไปในตอนแรกก็ชัดเจนเกินพอแล้ว..
"แล้วถ้า...เป็นวันอื่นล่ะครับ พี่ไปรับไปส่งบอลได้มั้ย.."
มันทำหน้าเอ๋อใส่อีกแล้ว ยิ่งทำแบบนี้ยิ่งอยากจับตีก้นซักทีจริงๆ...
"ไม่ดีกว่าครับ ผมนั่งรถเมล์กลับเองดีกว่า.." คำตอบง่ายๆแต่ชัดเจนของมันทำให้ราเชนหน้าชาวูบ เป็นคืนแรกที่ถูกปฏิเสธซ้ำแล้วซ้ำเล่า จากเด็กเสิร์ฟตัวกะเปี๊ยกในผับ หรือว่ามันต้องการอย่างอื่น?...
ชายหนุ่มคว้ามือของมันขึ้นมาวางบนโต๊ะ ก่อนจะยัดแบ็งค์พันใส่มือหลายใบโดยไม่นับให้เสียเวลา...
"กลับกับพี่นะครับ เดี๋ยวพี่ไปส่ง.."
แทนคำตอบ มันส่งเงินกลับใส่มือราเชนโดยไม่สนใจจะมองด้วยซ้ำว่ามีแบ็งค์อะไรจำนวนเท่าไหร่
"ทิปเยอะไปแล้วพี่ ผมแค่ชงเหล้าเอง... พี่กินป๊อบคอร์นไหมครับ เดี๋ยวผมไปซื้อมาให้"
ราเชนมองตามนิ้วมือผอมๆที่ชี้ไปที่ตู้ป๊อบคอร์นที่ตั้งอยู่บนฟุตบาทหน้าผับ นี่เป็นวิธีการเอาตัวรอดของมันรึเปล่านะ? ทำเป็นไม่เข้าใจ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
แล้วก็เปลี่ยนไปพูดเรื่องอื่น อย่างน้อยที่สุด มันก็พยายามเอาใจลูกค้าจอมตื๊อสุดความสามารถที่จะทำได้ เป็นครั้งแรกที่ราเชนเข้าใจดีว่ามันไม่อยากให้เขารู้สึกว่ากำลังโดนหักหน้า ก็เลยหาเรื่องชวนคุยแก้เก้อ แม้จะเป็นวิธีแบบเด็กๆ แต่มันก็ทำให้เขาเอ็นดูมันมากขึ้นทุกที
สุดท้าย ชายหนุ่มก็ต้องยอมพ่ายแพ้ ..ราเชนวางเงินลงบนมือขาวๆนุ่มๆของมัน ก่อนจะโน้มหน้าไปกระซิบข้างหู ใกล้..จนได้กลิ่นแป้งเด็กที่มันทาไว้ที่ซอกคอขาวๆอุ่นๆ..
"งั้น..ช่วยไปซื้อให้พี่ทีนะครับ.."
มันรับเงินเสร็จก็เดินดุ่ยๆไปอย่างไม่มีเกี่ยงงอน..ชายหนุ่มมองตามหลังไปด้วยความรู้สึกประหลาด..
ตอนนี้มันรู้สึกยังไงกันแน่นะ ชอบ ไม่ชอบ รำคาญ หรือรังเกียจ..? ถ้ามันแสดงออกทางสายตาแม้เพียงนิดหนึ่งว่ากำลังรำคาญ เขาก็คงเลิกตื๊อไปแล้วเพราะไม่อยากให้มันต้องทนลำบากใจ แต่นี่ ก็ดูมันเฉยๆ หรือบางที มันอาจจะเจอเรื่องแบบนี้จนชาชิน สำหรับมันแล้ว เขาก็คงเป็นแค่แค่ลูกค้าขี้เมาอารมณ์เปลี่ยวคนหนึ่งที่พยายามจะหิ้วมันกลับไปด้วยให้ได้...
ราเชนยกเหล้าขึ้นจิบเพื่อดับอารมณ์เร่าร้อนในตัวที่ยิ่งคุโชนขึ้นทุกวินาที..
ชายหนุ่มดูนาฬิกาที่ข้อมือ อีกไม่กี่ชั่วโมงผับก็จะเลิก ถ้ามันมีท่าทีแม้เพียงนิดเดียวว่าอยากให้เขาไปส่ง จะให้นั่งรอมันจนเช้าก็คงต้องยอม...
อะไรก็ได้ที่จะทำให้มันเห็นว่าเขาไม่เหมือนนักเที่ยวคนอื่นๆ ไม่ใช่แค่คนที่อยากได้มันในคืนนี้..
ไม่ใช่แค่เรื่องนั้น และไม่ใช่แค่คืนเดียว..
ไม่อยากถูกเทคแคร์เพราะอยู่ในฐานะลูกค้ากับเด็กเสิร์ฟ
ถ้ามันจะให้โอกาสเขาบ้าง ให้โอกาสรู้จักกันให้มากกว่านี้...
ราเชนมัวแต่ยืนมองไอ้เปี๊ยกที่กำลังถือป๊อบคอร์นตรงมาอย่างตั้งใจจนไม่ทันรู้สึกว่ามีใครมายืนอยู่ข้างหลังก่อนจะใช้อุ้งมือใหญ่หนาตบที่บ่าแรงๆสองสามทีราวกับว่าเป็นคนคุ้นเคยกันมานาน.. ราเชนหันไปมอง ก็พบว่าหนุ่มร่างท้วมผิวคล้ำกำลังส่งยิ้มเยือกเย็นมาให้ ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงห้าวลึกที่ฟังดูสุขุมแต่มีเลศนัย..
"ไงครับ..แผนที่จะหิ้วเด็กผมกลับด้วยคืนนี้สำเร็จรึยัง..?"
-
:z2:
เปลี่ยนเป็นเรื่องสั้น (ที่ไม่สั้นมาก..มาก..)
ดีกว่าครับ เนื้อเรื่องน่าสนใจ
นายเอกน่ารัก พระเอกก็ไม่ยอมแพ้
+1
-
แอบมาลุ้นตอนดึก ๆ
เชนจะหิ้วน้องบอลกลับสำเร็จหรือไม่ ?
ต้องมาลุ้นกันต่อไป.. ฮ่า ๆ ๆ
ผช คนนั้นเป็นใคร ?
เจ้าของร้านรึเปล่านะ ?
-
ใครกันหนอ เจ้าของร้านเหรอ :m28:
-
ลุ้นมากมาย
ว่าใคร
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยขี้เกียจทำการบ้าน :seng2ped:
-
เขาคนนั้นคือเจ้าของผับช่ายม๊ายยย
:laugh:
-
หลงดีใจ ค้างเลย กำลังสนุก
:serius2:
-
กรี๊ดดดดดดดดพี่ปุ่นรู้ด้วยว่ามีราชสีห์จะคาบลูกแกะคืนนี้
แล้วดูท่าจะเอาให้ได้ด้วยสิ ลูกแกะนี่ก็ช่างนิ่งและเลี่ยงได้น่าจับ :oo1: กินเป็นที่ซู้ดดดดดดด
+1 คะ หาเดะรักดีแบบนี้ได้ที่ไหนเนี่ยอยากอุปการะค่าเล่าเรียน :m20:
-
หิ้วไม่หิ้วครับงานนี้ ซื่อจริงๆ น้องบอลของเรา ฮ่าๆๆๆ
สงสัยไม่ได้หิ้ว ได้แห้วแทน
ชอบอ่ะ ซื่อๆ เนียนๆ น่ารักดีอ่ะคับ
-
พี่ปุ่นออกมาสังเกตุการณ์เองเลย :m20:
แล้วราเชนจะตอบยังไง หรือกำลังงงกับคำถามที่ได้รับ
+1 ให้คุณ anocha สนุกดีครับ กับอาการของเจ้าบอล
-
หุหุ ตามลุ้นอยู่
-
น้องบอลหน้ามึนเนี่ยช่างหนักแน่นจริงๆ ราเชนคงหมดหวังแน่ๆ
-
ลุ้นตัวโก่งเลยงานนี้
-
คืนนี้ราเชน จะหิ้วน้องบอลกลับได้ไหมน้อ
ลุ้นๆๆๆ
-
พ่อเขามาตามทวงลูกแล้สราเชน
เอาไงละงานเข้า 555+
-
ลุ้นๆ ว่าเชนได้ไปส่งเด็กมั๊ย
รักเด็กจัง
^^
-
น่ารัก
น่าลุ้น
o18
-
o13 55 ลุ้น ๆ ๆ ๆ ครับ
-
ผมไม่ลุ้นให้เป็นเจ้าของผับ
แต่ลุ้นให้เป็นแฟนน้องบอลอ่ะครับ ฮี่ๆๆๆ
-
น้องบอลนิสัยดีอ่ะ ชอบๆๆๆๆ :-[
พี่ราเชนตื้อต่อไปนะคร้า เอาใจช่วย
ตื้อเท่านั้นที่ครองโลกกก :laugh:
+1 ขอบคุณที่มาต่อ และรอตอนต่อไปคร้า :L1:
-
เจ้าของร้านออกมาปรากฏตัวแล้วเหรอ
จะมาช่วยลุ้น หรือจะมาทำเสียเรื่องกันแน่หนอ
ลุ้นด้วย เผื่อพี่เชนจะชอบน้องบอลขึ้นมาจริงๆ
บวก 1 แต้มด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
-
เข้ามาลุ้นด้วยคน :)
-
ราเชนกินแห้ว อิอิ
-
รอลุ้น
ราเชนจะเขมือบเด็กได้ดังใจหมายหรือไม่
โฮะๆๆๆๆๆ(เสียงหัวเราะแกชั่วร้ายมาก)
-
ยากส์
-
"ไงครับน้องเชน แผนที่จะหิ้วเด็กร้านพี่กลับด้วยคืนนี้ไปถึงไหนแล้ว...?"
คำพูดดักคอทำให้ชายหนุ่มยิ้มออกมาอย่างเก้อๆ ยิ่งเจอสายตารู้ทันยิ่งทำให้ราเชนรู้สึกเหมือนกำลังโดนจับผิด...
อันที่จริง เพื่อนเที่ยวในกลุ่มของราเชนค่อนข้างคุ้นเคยกันดีกับปุ่น ผู้จัดการผับร้านนี้ แต่สำหรับราเชนไม่เคยคิดจะทักทายให้เสียเวลา
ทว่าในคืนนี้ ..ชายหนุ่มกลับยกมือไหว้ผู้อาวุโสกว่าอย่างนอบน้อมราวกับจะฝากเนื้อฝากตัว...
"เอ้อ..สวัสดีครับพี่ปุ่น..มาเมื่อไหร่เนี่ย ผมไม่ทันเข้าไปทักเลย.."
"พี่เข้าใจครับ ว่าหนุ่มฮอตอย่างเชน คงไม่สนใจจะทักคนอย่างพี่หรอก..นอกซะจากว่าเชนจะต้องการอะไรบางอย่าง..ใช่มั้ย?"
คำยอกย้อนมีเลศนัยน์ทำให้ราเชนหัวเราะอย่างจนมุม แม้อีกฝ่ายจะมีใบหน้าคมดุกับรูปร่างท้วมกลมแต่กลับทำกริยากระเง้ากระงอดได้อย่างไม่ขัดตา...
"แล้วพี่ปุ่นคิดว่าเชนต้องการอะไรล่ะครับ.."
"คงไม่ใช่พี่หรอก.ใช่มั้ย?" อีกฝ่ายย้อนทันควัน ก่อนจะจีบปากจีบคอต่อไปว่า
"เจ้านนท์มันบอกพี่แล้วล่ะ ว่าเชน อยากได้อะไร เพียงแต่พี่อยากมาดูให้เห็นกับตาเฉยๆ ว่าเชนจะมาไม้ไหนกับเด็กพี่.."
ราเชนหัวเราะ ไอ้เปี๊ยกกำลังเดินตรงมาแล้ว ไม่อยากให้มันได้ยินเรื่องที่กำลังคุยกันเลยจริงๆ.. "โธ่พี่..พูดซะผมไม่มีดีเลยนะเนี่ย ผมไม่ได้คิดอะไรกับน้องมันจริงๆ ก็แค่เห็นว่าน้องมันน่ารักดี.."
"โอ๊ย..อมอะไรมาพูดก็ไม่เชื่อ อย่างเชนน่ะเหรอจะไม่คิดอะไร ลงทุนเปิดเหล้าใหม่ เปิดโต๊ะใหม่ ให้เด็กมันมาเสิร์ฟที่โต๊ะคนเดียวเนี่ยนะ ไม่คิดอะไร"
หนุ่มใหญ่พล่ามยาวเหยียดโดยไม่ทันสังเกตว่าราเชนไม่มีแก่ใจจะสนใจฟังเลยแม้แต่น้อย ชายหนุ่มนึกอยากจะเอามืออุดปากห้อยๆของผู้จัดการร้านเต็มแก่ เพราะเจ้าเปี๊ยกกำลังจะถึงที่โต๊ะแล้ว.."
"พี่พูดจริงๆนะ ...ต่อให้เป็นแขกวีไอพี หรือใหญ่มาจากไหน..พี่ก็ไม่ยอมให้เด็กพี่มาคอยบริการเป็นพิเศษแบบนี้หรอก นี่เห็นว่าคุณพ่อเชนเคยมีบุญคุณกับพี่มาก่อนนะเนี่ย.."
ราเชนยักไหล่ รู้สึกรำคาญใจทุกครั้งที่ได้ยินคำพูดทำนองนี้ แม้จะยอมรับว่าการมีนามสกุลโด่งดังทำให้ได้รับสิทธิพิเศษในหลายๆที่ แต่มันก็ต้องแลกกับการถูกจับตามองกับเสียงซุบซิบลับหลังในทุกที่ที่ไป ยิ่งมีรสนิยม'พิเศษ'แบบนี้ด้วยแล้ว...
"ถ้าพี่เห็นแก่พ่อผม พี่ก็หาทางช่วยให้เจ้าบอลยอมกลับกับผมซะทีสิครับ.." ราเชนกระซิบข้างหูปุ่นในขณะที่ตามองไอ้เปี๊ยกวางกล่องป๊อบคอร์นลงบนโต๊ะ ชายหนุ่มยอมรับอย่างไม่อายว่าพ่ายแพ้แก่ด้านมืดของตัวเอง และยินดีทำทุกวิถีทางเพื่อให้ไอ้เปี๊ยกนี่ยอมขึ้นรถกลับด้วย โดยไม่แคร์ว่าใครจะมองยังไง
"นี่เชนคิดจะมัดมือชกพี่เหรอ..?"
ชายหนุ่มยักไหล่แทนคำตอบ ก่อนจะกระดกเหล้าลงคอรวดเดียวหมดแก้ว สีหน้าที่ปรากฏบนใบหน้าคมคายนั้น ทั้งเย็นชาและถือดี แต่เมื่อราเชนหันไปรับป๊อบคอร์นจากเมือไอ้เปี๊ยก ดวงตาคมปลาบเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนลงทันที ชายหนุ่มโบกไม้โบกมือปฏิเสธเมื่อมันส่งเงินทอนคืนกลับมาให้ มันใส่ค่าทิปลงไปในผ้ากันเปื้อน ดูเหมือนจะงุนงงกับการที่ราเชนหาเรื่องทิปไม่ได้หยุดหย่อน...
"นี่ถ้าเด็กในร้านพี่รู้เข้าคงอิจฉาเจ้าบอลน่าดู เสิร์ฟเหล้าโต๊ะพี่เชนโต๊ะเดียว ได้ทิปเท่าเด็กเกือบครึ่งร้านรวมกัน.." ปุ่นพูดเยาะๆข้างหูราเชน ตามองหนุ่มน้อยที่กำลังชงเหล้าแก้วใหม่ให้เชนด้วยสายตาประหลาดลึกลับ
"โอ๊ะ..พี่พูดแบบนี้จะเป็นการดูถูกเชนไปรึเปล่า บางที ทิปที่เจ้าบอลได้คืนนี้ อาจจะเท่ากับทิปที่เด็กทั้งร้านได้ซะล่ะมั้ง..?"
ราเชนไม่ตอบ แต่รับแก้วเหล้ามาจากมือขาวๆนุ่มๆ ... อุ้งมือสัมผัสแก้วเหล้าเย็นเฉียบ แต่ปลายนิ้วที่แตะกับมือคนชงเหล้า อุ่นวาบไปถึงหัวใจ...
ชั่วแวบเดียวที่ได้เห็นปฏิกิริยาอ่อนโยนของราเชนที่มีต่อหนุ่มน้อย หนุ่มใหญ่ผู้จัดการร้านก็อ่านได้ไม่ยากถึงความรู้สึกที่ราเชนมทีต่อหนุ่มน้อยพนักงานเสิร์ฟ ปุ่นยิ้มเยาะที่มุมปาก ก็หันไปสั่งการหนุ่มน้อยที่กำลังยืนทำหน้าเหรอหราด้วยน้ำเสียงวางปึ่ง..
"บอล ไปเอาแก้วมาเพิ่มให้พี่ที แล้วเอามิกเซอร์มาอีกชุด บอกพี่พัดว่า ค่าเหล้าโต๊ะนี้ให้ลงบัญชีพี่ปุ่น.. "
ปุ่นพูดจบก็หันไปทางราเชน พร้อมรอยยิ้มแฝงเลศนัยน์ "กินเหล้ากับลูกค้าซักคืนคงไม่เป็นไร.. คืนนี้ พี่ขออนุญาตเลี้ยงเหล้าน้องเชนนะครับ...หวังว่าคงจะไม่รังเกียจ"
แม้จะอยากไล่หนุ่มใหญ่หน้าเข้มไปให้พ้นๆ แต่ราเชนก็เลือกที่จะตีสีหน้าเงียบขรึมไว้ก่อน ชายหนุ่มขมวดคิ้ว ก่อนจะพยามซ่อนอารมณ์หงุดหงิดบนสีหน้า
รู้สึกเหมือนกำลังเล่นเกมส์บางอย่างที่มีไอ้เปี๊ยกนี่เป็นเดิมพัน...
ราเชนไม่สนใจปุ่นที่คอยจับตามองเกือบตลอดเวลา ชายหนุ่มมองตามร่างเล็กๆที่เบียดคนเข้าไปในประตูร้าน ไม่อยากให้มันกลับเข้าไปเบียดคนในผับอีกแล้ว.. คืนนี้อยากพามันไปหาที่เงียบๆนั่งคุยกันมากกว่า..
ปุ่นโน้มหน้าไปกระซิบด้วยน้ำเสียงแกมแดกดัน "ถ้าไม่เห็นกับตาพี่ไม่เชื่อเลยนะครับว่าน้องเชนจะเป็นเอามากขนาดนี้..รู้ไหมครับว่าคนที่เชนพากลับ ส่วนใหญ่พูดถึงเชนลับหลังว่ายังไงบ้าง.."
ราเชนขมวดคิ้วอย่างนึกรำคาญใจ ตอบกลับไปเพียงว่า "พูดว่าไงเหรอครับ ผมไม่ยักรู้..?"
"เห็นเค้าพูดกันว่า น้องเชนชอบทำกับคนอื่นเหมือนเป็นที่ระบายความใคร่น่ะครับ เหมือนเป็นเซ็กส์ทอย ไม่เทคแคร์ ไม่เอาใจอะไรเลย..คืนเดียวจบ.."
ปุ่นเว้นวรรคชั่วขณะเพื่ออ่านสีหน้าของชายหนุ่ม ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย
"ไม่สิ ไม่ใช่คืนเดียวจบ ไม่ถึงคืนด้วยซ้ำ เอาแค่เสร็จ แค่ไม่กี่ชั่วโมงก็แยกย้ายกันกลับ พี่พูดแบบนี้ถูกไหมครับ.."
ราเชนหัวเราะทั้งที่ไม่มีร่องรอยขบขันอยู่บนใบหน้าแม้แต่น้อย...
" ผมไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับพี่..คนเรามีปากก็พูดกันไปเรื่อย.."
ราเชนพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูให้เยือกเย็นทั้งที่ใจเริ่มกระวนกระวาย แค่ไม่กี่นาทีที่ไอ้เปี๊ยกนั่นหายเข้าไปในผับ ชายหนุ่มก็เริ่มชะเง้อคอคอยมองว่าเมื่อไหร่มันจะออกมาเสียที..
"แหม...ถ้าไม่มีมูล หมามันก็ไม่ขี้หรอก จริงมั้ย?" ปุ่นย้อนทันควัน ราวกับต้องการจะเสียดสีราเชนทุกครั้งที่มีโอกาส...
ราเชนไม่ตอบ เริ่มหมดอารมณ์จะฟังคำยอกย้อน ชายหนุ่มจ้องหน้าผู้จัดการผับด้วยสายตาจริงจังจนเกือบเป็นข่มขู่ ก่อนจะพูดตรงๆแบบไม่อ้อมค้อม
"คนอื่นจะพูดถึงผมลับหลังยังไงก็ช่าง ..ผมไม่สนใจ ผมขี้เกียจคุยเรื่องอื่นแล้วพี่ พี่ช่วยหาทางให้เจ้าบอลกลับกับผมคืนนี้ได้ไหมครับ.."
คำพูดนั้นทำให้ปุ่นระเบิดเสียงหัวเราะราวกับชอบใจที่ยั่วให้ราเชนหมดความอดทนได้สำเร็จ สีหน้าของหนุ่มร่างท้วมแสดงให้เห็นชัดเจนว่าเป็นผู้ถือไพ่เหนือกว่า...และกำลังรอฟังคำอ้อนวอนจากราเชน...
"เด็กในร้านพี่เป็นเด็กเสิร์ฟนะครับ ไม่ใช่เด็กขาย ..และที่สำคัญ ไม่ใช่ของเล่นด้วย.."
"ผมไม่คิดว่าเจ้าบอลเป็นของเล่นนะครับ.."
"งั้นมาสั่งให้พี่ไปบังคับเจ้าบอลให้กลับด้วยทำไมล่ะครับ.."
"ผมไม่ได้ให้พี่ไปบังคับ ผมแค่ให้พี่หาทางช่วยเฉยๆ.." ราเชนย้อนเสียงห้วน ฤทธิ์เหล้ายิ่งทำให้นิสัยเลือดร้อนในตัวยิ่งพลุ่งพล่านเร็วกว่าปกติ..
ปุ่นยังคงยิ้มใส่ใบหน้าเครียดขมึงที่เริ่มจะแดงก่ำของราเชนอย่างเยือกเย็น ราวกับว่าอยู่ในอารมณ์สนุกที่ได้ยั่วโมโหคนเมา...
"เจ้าบอลมันไม่ใช่เกย์ พี่กลัวว่าถ้าไปเซ้าซี้มันมากๆ มันจะพาลลาออกนะสิครับ.."
ราเชนยกเหล้าขึ้นจิบดับความร้อนรุ่มในอก.. ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง.. "ผมไม่ได้จะเซ้าซี้..แค่อยากเทคแคร์มันเฉยๆ อยากขับรถไปส่งเพราะมันกลับดึก อยากให้มันลองคบกับผมดู..
ปุ่นหัวเราะเสียงเย็นอีกครั้งราวกับเห็นความจริงใจของราเชนเป็นเรื่องขบขันเต็มประดา ดวงตาของหนุ่มใหญ่วาวเป็นประกายประหลาดในแสงไฟสลัว..
"พี่ไม่นึกเลยนะครับว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากปากของเชน... เห็นทีต้องอัดคลิปนี้ไว้แจกคนแถวนี้ซะแล้ว..ว่าแต่ว่า ถ้าเจ้าบอลมันเชื่อใจยอมให้เชนไปส่ง เชนจะแค่ไปส่งอย่างเดียวจริงๆเหรอครับ สาบานได้รึเปล่าว่าจะไม่แวะทำอย่างอื่น.."
-
จริงๆว่าจะเขียนสั้นๆ แต่กลัวว่ามันจะเก็บอารมณ์ไม่ครบ ก็เลยยาวเพิ่มอีกนิดหน่อย (นิดเดียวจริงๆนะ..)
คืนนี้ไปละนะครับ แบบว่า ช่วงนี้ทำงานดึกทุกวัน หลับฝันดีนะคร้าบ..บาย..
-
ได้ :z13: anocha 2 คืนติด
ผู้จัดการเค้าห่วงเด็กเค้านั้นเอง
พ่อเชนก็ใช่ย่อย น้องบอลน่าเป็นห่วงซะแล้ว
ปล.อ่านตอนนี้แล้วคิดถึงน้องคิมตะหงิดๆ
-
o13 โอ๊ะ ผู้จัดการแน่มาก ฮ่า ๆ ๆ
ตกลงเชนจะทำสำเร็จไหมเนี่ย ฮ่า ๆ ๆ
-
พี่เชนจะกล้ารับปากเหรอว่าจะไม่ทำไรน้องบอลอ่ะ :haun4:
แหม...แ่ต่เป็นเอามากเลยนะเนี่ยพี่เชน
แล้วเมื่อไหร่น้องบอลจะยอมใจอ่อนไปกะพี่เค้าซะทีล่ะ
อยากจะรู้จิงๆ :a3:
-
ฮร่า ๆๆ เจอพี่ปุ่นเข้าไปเปนไงล่ะเชน หุหุ
-
โหยยยยยเหมือนมาขอน้องบอลกับผู้ปกครองเลยอ่ะ
โดนพี่ปุ่นตั้งแง่เอาหน่อย ไม่เกี่ยงแล้วว่าจะต้องเสียหน้าหรือดูแย่ในสายตาใครยังไง
ขอแ่ค่ได้ใกล้ชิดน้องบอลอย่างที่อยากได้แค่นั้นก็พอ เอาล่ะเว้ยย เชนสู้ๆ
o13 o13 ชอบบบบ o13 o13
-
ขอบคุณที่ [แอบ] มาโพสท์ :L2:
แอบมาอ่านเช้ามืดด้วยคน ..
-
o13 สู้เว้ยยย พ่อเสือ
-
หมดลายเสือ ก็คราวนี้แหละ :jul3:
มาลุนกันดีกว่า ว่าเชนจะทำการ ( ขออนุญาติ ) สำเร็จหรือไม่
เป็นกำลังใจให้น่ะครับ คุณ anocha +1 ให้เช่นเคย
-
บวก 1 แต้มให้คนเขียน
เป็นสินบนให้หนูบอลกลับกับพี่เชน
o18
-
อ๊ากกกกกก
ค้างคา
:serius2:
แล้วถ้าบอลยอมให้เชนไปส่งจริงๆ
เชนจะแวะไปทำอย่างอื่นก่อนส่งป่าว
:z1:
-
เข้ามาตามลุ้นด้วยคน
ว่าเชนจะได้หนูบอลไปประดับรถคืนนี้หรือไม่
พี่ปุ่นแอบร้ายอ่ะ เสียดสีเจ็บแสบตลอด
-
น้องบอลจะทำไงเนี่ย?
แล้วเชนจะได้ไปส่งไหม?
พี่ปุ่นจะทำอะไรแรงหรือเปล่า?
อิอิ รอติดตามอยู่นะครับ
-
พี่ปุ่นนี่ต้องการอะไรรึเปล่าเนี่ย
โอ้ย ลุ้น เมื่อไหร่จะผ่านคืนนี้สักที
:เฮ้อ:
-
ราเชนไฟต์โตะ :angry2: :angry2:
-
เพิ่งเห็นเรื่องใหม่พลาดไปได้ไง
รอดูผล หนุ่มโฉด
-
ตามติดผลงานมาตั้งแต่เริ่มแรกแล้วเพิ่งได้ทักทาย :man1:
กำลังสนุกเลย อย่าปล่อยให้คอยน้า :monkeysad:
-
:call:
-
:man1: ท่าทางคนนี้ของดีจริง เจ้าของร้านยังหวง เหอะๆๆๆ
สู้ๆ ครับเสือเชน ไม่รู้จะได้หรือเปล่า
-
ส่วนตัวเดาตอนจบไว้แล้ว แต่ต้องรอดูคนแต่งอีกที :z1: :z1:
-
มันจะยาวกี่ตอนกันหละหนอ
เพราะลุ้นกับตอนจบว่าจะลงเอยยังไง
งานนี้ต้องพี่ปุ่นจัดการช่วยเท่านั้นหรือ
บวก 1 แต้มให้นะคะ ขอบคุณค่ะ
-
พี่ปุ่นนะพี่ปุ่น ปล่อยเด็กไปเถอะ อิอิ
แต่แบบนี้ จริงจังชิมิ เชน
สู้ๆ เอาเด็กกลับให้ได้นะ
แล้วอย่าทำอย่างอื่นล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ
-
อีตาปุ่น นี่ส่าสงสัยแฮะ จะว่าหวงก้างก็ไม่เชิง
คงไม่ใช่แอบชอบน้องเชนหรอกนะ
:haun1:
-
สนุกแบบนี้ ขอยาวๆ เลยได้ไหม
:laugh:
-
ลุ้นแทนนายเชนจนปวดตับและนิ :z2: :z2: :z2:
-
เข้ามาดันค่ะ
-
ค้างงงงงง
เชนจะพาน้องบอลกลับไปด้วยได้ไหมเนี่ย
มาต่อไวไวน่ะ
-
o18
-
รีบมานะครับ :really2:
-
ราเชนเหมือนเสือจนแต้ม o18
ผมว่าอับเกรดเป็นนิยายเรื่องยาวเลยดีกว่าป่ะครับ
-
เพิ่งตามอ่านครับ
ชอบสำนวนการเขียนมากครับ
ปล. "เลศนัย" ครับ
-
มารอต่อนะครับ :bye2:
-
"ถ้าเจ้าบอลมันเชื่อใจยอมให้เชนไปส่ง เชนจะแค่ไปส่งอย่างเดียวจริงๆเหรอครับ สาบานได้รึเปล่าว่าจะไม่แวะทำอย่างอื่น..
เจ้าของคำถามมองหน้าราเชนอย่างเสียดสีแกมท้าทาย เป็นครั้งแรกที่ราเชนหลบสายตาคนตรงหน้า
ชายหนุ่มมั่นใจตัวเองว่าคิดกับไอ้เปี๊ยกนั่นลึกซึ้งเกินกว่าแค่อยากจะมีเซ็กส์ชั่วข้ามคืนเหมือนคนอื่นๆที่ผ่านมา แต่หากได้อยู่กันสองต่อสองจริงๆ ก็กลัวใจตัวเองจะข่มอารมณ์ที่มันพลุ่งพล่านจนแทบจะคุ้มคลั่งไว้ไม่ไหว...
ไม่ใช่เทพบุตร ..ไม่ใช่พระอิฐพระปูน... ยิ่งกับไอ้เปี๊ยกนั่นด้วยแล้ว อย่าว่าแต่อยู่กันสองต่อสองเลย ขนาดอยู่ในผับที่มีคนเป็นร้อย ยังแทบจะหักห้ามใจตัวเองไว้ไม่ไหว อยากจะดึงมันมากอดไว้แน่นๆแล้วจูบที่แกมใสๆนั่นแรงๆให้หายหมั่นเขี้ยว ..แต่ตอนนี้คงต้องยั้งใจไว้ก่อน...
ราเชนมองคนตรงหน้าเพื่อประเมินสถาณการณ์ ชายหนุ่มแน่ใจว่าผู้จัดการร้านคงไม่มีสิทธฺก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวระหว่างลูกค้ากับเด็กเสิร์ฟ
แต่ที่เขายังคงคาใจก็คือ ดูเหมือนปุ่นจะหวงก้างเจ้าเปี๊ยกนี่เป็นพิเศษ ซึ่งคงจะไม่ใช่ด้วยเหตุผลว่ารักใคร่เอ็นดู แม้จะดูไม่ออกว่าภายใต้ท่าทางมีลับลมคมในนั้น ปุ่นต้องการอะไรกันแน่ แต่สัญชาติญาณบอกกับราเชนว่าปุ่นคงไม่ได้มาดีแน่นอน ..
"ผมคงรับปากไม่ได้หรอกครับว่าผมจะไม่ทำอะไรเจ้าบอล แต่ผมบอกได้เลยว่าผมจะดูแลมันอย่างดีที่สุด เพราะที่ผมรู้สึกกับมันไม่เหมือนคนอื่น ว่าแต่พี่ปุ่นจะช่วยให้มันกลับกับผมได้รึเปล่าครับ.."
ราเชนพูดเสียงนุ่มเป็นเชิงอ้อนวอน แม้ใจจะเริ่มรำคาญหนุ่มร่างท้วมเต็มแก่ และไม่ชอบขอร้องใครโดยนิสัย แต่เพื่อให้ได้มาในสิ่งที่ต้องการแล้ว จะให้ทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น..
"แหม...พี่เป็นผู้จัดการผับนะครับ ไม่ใช่พ่อเล้า พี่บังคับให้เด็กในร้านไปกับใครไม่ได้หรอกครับ.."
ได้ฟังแบบนี้แล้วราเชนก็ยิ้มแค่นๆ เดาได้ไม่ยากว่าปุ่นต้องพูดแบบนี้ ไม่ว่าปุ่นจะหาข้ออ้างมาร่วมโต๊ะด้วยเหตุผลอะไร ชายหนุ่มก็ไม่สนใจ...
ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องเกรงใจกันอีก...
"ถ้าพี่ปุ่นช่วยอะไรผมไม่ได้ งั้นผมคงต้องหาทางเองแล้วกันครับ .. งั้นคืนนี้ผมคงไม่สะดวกกินเหล้ากับพี่ปุ่นแล้วนะครับ..." ชายหนุ่มผายมือเป็นเชิงไล่ปุ่นไปจากโต๊ะอย่างสุภาพ.. ไม่สนใจว่าคู่สนทนาจะกำลังหน้าเสียอย่างเห็นได้ชัด
"ผมคงต้องขอเวลากินเหล้ากับน้องบอลแบบสองต่อสองน่ะครับ..เชิญครับ.."
"นี่น้องเชนไล่พี่เหรอครับ.."
"พี่ปุ่นอย่าคิดอย่างนั้นสิครับ เดี๋ยวจะไม่สบายใจกันไปเปล่าๆ เอาเป็นว่าคืนนี้ผมขอเวลาเป็นส่วนกับน้องบอลแล้วกันนะครับ.."
ราเชนพูดเสียงนุ่มใส่คนที่กำลังหงุดหงิด ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นจิบอย่างสบายอารมณ์
"แล้วเชนคิดว่าอย่างเจ้าบอลจะกลับกับเชนงั้นเหรอ" ปุ่นพูดด้วยน้ำเสียงแดกดัน "ต่อให้เชนจะหล่อจะรวยแค่ไหน แต่เจ้าบอลมันเป็นเด็กผู้ชาย มันคงไม่ยอมให้บอลหิ้วกลับด้วยหรอก.."
"ไม่สำคัญหรอกครับว่ามันจะยอมกลับกับผมรึเปล่า..ยังไงคืนนี้ผมก็จะตามตื๊อมันอย่างนี้แหละ ถ้าถอดใจง่ายๆก็ไม่ใช่ผมสิครับ.."
คนตรงยิ้มใส่ราเชนอย่างสมเพช ดวงตาที่วาวอยู่ในความมืดดูน่าแขยงอย่างประหลาด "นึกไม่ถึงเลยนะครับว่าอย่างเชนจะมาติดใจเด็กเสิร์ฟกระจอกๆ อยากเปลี่ยนบรรยากาศหรือหาดีกว่านี้ไม่ได้แล้วล่ะครับ.."
ราเชนซ่อนหมัดที่กำแน่นจนเส้นเลือดหลังมือปูดเป็นเส้นอยูใต้โต๊ะ ไม่เคยนึกอยากกระโดดชกปากใครมากขนาดนี้มาก่อน ชายหนุ่มฝืนยิ้มทั้งที่ใบหน้าเครียดขึง ก่อนจะตอบกลับไปว่า
"ผมไม่สนใจหรอกครับว่าเจ้าบอลจะเป็นเด็กเสิร์ฟ หรือขายพวงมาลัย มันน่ารักมากๆสำหรับผม ผมไม่ได้คิดแค่อยากมีอะไรคืนเดียวกับมันแล้วก็จบ ผมอยากรู้จักมันให้มากกว่านี้ครับ.."
"ที่พูดแบบนี้เพราะยังไม่ได้รึเปล่าครับ บางทีพอได้แล้วเชนอาจจะเขี่ยทิ้งง่ายๆเหมือนคนอื่นก็ได้.."
ราเชนยักไหล่ "ที่ผมเขี่ยทิ้งง่ายๆ อาจเป็นเพราะที่ผ่านมาผมยังไม่เจอคนที่ใช่ก็ได้.."
"น่าแปลกนะครับ คนที่ใช่สำหรับเชนจะเป็นเด็กเสิร์ฟตัวกะเปี๊ยกหน้าตาตลกๆ.."
"แล้วไงครับ?"
"แล้วถ้าเกิดคนที่เชนคิดว่าใช่ เค้าไม่ได้คิดแบบเชนล่ะครับ เด็กร้านพี่ส่วนใหญ่มีแต่แมนๆทั้งนั้น น้องเชนอาจจะผิดหวังก็ได้นะครับ.."
"ผมไม่แคร์หรอกครับ..ลงว่าผมจะจีบแล้ว ยัวงไงผมก็ตื๊อมันให้ถึงที่สุด.." ราเชนกระดกเหล้าลงคออย่างรื่นรมย์ที่ได้เห็นท่าทางหัวเสียของหนุ่มร่างท้วม "อะไรที่ได้มายากๆมันถึงจะมีคุณค่าครับ แต่บางที พี่ปุ่นอาจจะไม่รู้เพราะเคยแต่ซื้อกินตลอด.."
คราวนี้กลับเป็นปุ่นที่แทบจะยกถังน้ำแข็งสาดใส่หน้าเชน... แต่ก่อนที่หนุ่มใหญ่จะทันได้อ้าปากพูดอะไร ราเชนก็กวักมือเรียกไอ้ตัวเปี๊ยกของเขาทั้งที่มันก็กำลังเดินตรงมาที่โต๊ะอยู่แล้ว สีหน้าของปุ่นยิ่งหงุดหงิดหนักมากขึ้นเมื่อมันเดินมาตัวเปล่า ไม่ได้หอบแก้วมาเพิ่มตามที่สั่ง...เจ้าเปี๊ยกเดินมาชงเหล้าให้ราเชนเป็นอันดับแรก แล้วหันไปพูดกับปุ่นด้วยน้ำเสียงเนือยๆ..
"พี่พัดบอกว่า คืนวันเสาร์คนเยอะ ไม่อยากให้พี่ปุ่นกินเหล้ากับลูกค้าครับ ให้พี่ปุ่นไปช่วยเคลียร์โต๊ะให้เพื่อนผู้กองเต้ด้วย เค้าอยากจะย้ายจากโซนหน้าห้องน้ำอ่ะครับ "
ราเชนอยากจะหัวเราะออกมาดังๆที่ไอ้เปี๊ยกนั่นทำหน้ามึนไม่รู้ไม่ชี้ใส่แววตาเกรี้ยวกราดของปุ่น ในที่สุดหนุ่มร่างท้วมก็ยอมล่าถอยไปโดยดี แต่กระนั้นก็ยังไม่วายขู่ใส่เจ้าเปี๊ยกทิ้งท้าย..
"เอาใจพี่เชนเค้าดีๆล่ะ พี่เค้าทิปหนักนะจะบอกให้ อ้อ แล้วก็ระวังพี่เค้าด้วยนะ พี่เค้าตัวอันตราย...ใครอยู่ใกล้พี่เชนเนี่ยเป็นต้องเสร็จเค้าแล้วก็โดนเขี่ยทิ้งทุกราย.."
มันทำท่างงใส่คำพูดเสียดสีนั้น ก่อนจะพูดด้วยเสียงเนือยๆเหมือนคนกำลังง่วงนอน "เขี่ยทิ้งไม่ว่า อย่าลืมจ่ายตังค์ค่าเหล้าด้วยนะครับ.."
ปุ่นเดินไปจากโต๊ะด้วยสีหน้าหงุดหงิด ในขณะที่ราเชนหัวเราะก๊ากออกมา..ชายหนุ่มวางมือลงบนไหล่บางๆที่ไม่น่าจะยกลังโซดาไหว โล้วโน้มหน้าเข้าไปกระซิบมันที่ข้างหู ใกล้จนลมหายใจอุ่นๆเป่าข้างแก้มขาวๆ
"รู้รึเปล่าว่าที่พี่ปุ่นพูดน่ะหมายถึงอะไร.."
มันควักป๊อบคอร์นที่ราเชนใช้ให้ไปซื้อทั้งที่เจ้าตัวไม่ได้ชอบกินขึ้นมาใส่ปากเคี้ยว ตามองออกไปยังถนนที่มีรถพลุกพล่าน..
"พี่ปุ่นเค้าก็พูดอะไรไปเรื่อยแหละครับ ผมก็ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง.."
"ก็ที่พี่ปุ่นว่าพี่เป็นตัวอันตรายไงครับ.."
มันแหงนมองหน้าราเชน ด้วยความสูงที่แทบจะไม่พ้นไหล่ทำให้ชายหนุ่มเห็นดวงตาหยีคู่นั้นชัดเจนว่ากำลังรู้สึกขำ
"ผมก็ว่าพี่ปกติดีนิครับ ไม่เห็นจะน่าอันตรายตรงไหน.."
ราเชนถือโอกาสโอบไหล่แล้วดึงตัวมันเข้ามาชิด.. "ถ้าไม่คิดว่าพี่อันตรายล่ะก็ ให้พี่ไปส่งสิครับ...."
"อ้าว..ก็ผมบอกพี่แล้วไง ว่าผมต้องไปช่วยน้าเปิดร้านที่สวน.."
"นั่นแหละครับ เปิดร้านเสร็จแล้วพี่ไปส่ง จะแปดโมง สิบโมง หรือบ่ายสองพี่ก็รอได้.."
"คืนนี้ผมมีคนไปส่งแล้วพี่..."
ราเชนใจแป้ว น่ารักอย่างมันจะมีเจ้าของแล้วก็ไม่แปลก... แต่กระนั้น..ชายหนุ่มก็ยังกลั้นใจถามมันไปว่า.. "ใครครับ คนที่จะไปส่งบอล.."
"คนขับรถเมล์สาย 8 พี่ วิ่งตลอดคืน.."
ชายหนุ่มหัวเราะอย่างโล่งอก ก่อนจะถามมันเสียงออด.. "ไม่อยากเปลี่ยนมานั่งรถพี่บ้างเหรอครับ... ไม่เสียค่ารถด้วยนะเอ้า.."
มันส่ายหัวให้ราเชน ทำเอาชายหนุ่มหัวใจหล่นอีกครั้ง "ไม่เอาหรอกพี่ คนขับท่าจะเมาแล้ว..."
"โถ่..พี่ยังไม่เมานะครับ เนี่ย กินไปนิดเดียวเอง.. ถ้าบอลกลับกับพี่จริงๆ พี่หยุดกินแล้วอ่ะ.."
แทนที่มันจะสนใจคำพูดของราเชน มันกลับชงเหล้าใส่แก้วให้ราเชน ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องไปอย่างเนียนๆ.. "พี่มาเที่ยวทั้งที ไม่เห็นเต้นเลยครับ.."
"พี่ไม่ชอบเต้น ชอบกินเหล้ามากกว่า ทำไม..เราชอบเต้นเรอะ.."
"ไม่ค่อยชอบหรอกครับ แต่บางทีลูกค้าก็ให้เต้นให้ดู.."
ราเชนขมวดคิ้ว ถ่อนจะจะถามมันอย่างสงสัย "แล้วทำไมลูกค้เต้องให้เต้นให้ดูด้วยล่ะ.."
"ไม่รู้เหมือนกันพี่ คงเมาๆแล้วหาเรื่องแหย่เด็กเสิร์ฟเล่นล่ะมั้ง แต่ให้เต้นผมก็เต้นนะ เด็กเสิร์ฟร้านนี้ ลูกค้าให้เต้นก็เต้นกันทุกคน.."
"งั้นเต้นให้พี่ดูหน่อยสิครับ.." ราเชนทำเสียงออด.. ทั้งที่นึกเห็นใจมันจะแย่ ต้องมาทำอะไรบ้าๆบอๆเอาใจคนเมา.. แต่พอมันเริ่มเต้นชายหนุ่มก็ขำจนแทบจะกลิ้งไปอยู่ใต้โต๊ะ ท่าเต้นของเจ้าเปี๊ยก ทำให้ราเชนนึกถึงตุ๊กตาดุ๊กดิ๊กที่ติดอยู่หน้ารถ ทำหน้าเป็นแล้วส่ายหัวด๊อกแด๊กไปมา หน้าตาไม่ได้บอกเลยว่าเจ้าตัวอยากจะเต้น..
"เฮ้ย! เวลาเต้นให้ลูกค้าดูทำหน้าเซ็งแบบนี้เลยเหรอ...."
"อือ.. ลูกค้าชอบด้วยนะ บอกว่ากวนตีน เห็นแล้วขำดี.."
มันพูดจบแล้วยื่นแก้วเหล้าให้ราเชนยกขึ้นดื่มอีก ชายหนุ่มหมั่นไส้จนนึกนึกอยากเขกกะโหลกมันเล่นสักที มอมให้เมาแล้วก็ไม่ยอมกลับด้วยแบบนี้มันน่านัก...
"บอลครับ...."
"หือ....."
"จะไม่ยอมให้พี่ไปส่งจริงๆเหรอ?.."
มันทำหน้าเอ๋อตามเดิม ก่อนจะทำท่าคิดอยู่ชั่วขณะเหมือนกำลังชั่งใจ แล้วตอบราเชนอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า
"ผมว่าไม่ดีกว่าครับ.."
-
ขอโทษทีนะครับที่หายหัวไปนาน เพราะงานยุ่ง และต้องอาศัยแรงบันดาลใจในการเขียนเรื่องนี้ด้วยการไปกินเหล้าที่อตก. (เด็กดีไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะครับ 555 ผมโตแล้วครับ กินได้)
อีก 2 ตอนก็จบแว้วนะครับ จะได้ไปปั่นเรื่องยาวให้จบซะที หวังว่าเรื่องนั้นคงไม่ถูกย้ายบอร์ดไปก่อนนะ 555
สำหรับคืนนี้ ฝันดีนะครับ
รักนะ จุ๊บๆ
-
อยากอ่านตอนจบเร็วๆแล้วหละค่ะ
อยากรู้ว่าพี่เชนจะทำให้น้องบอลใจอ่อนได้หรือเปล่า
น้องมันก็ช่างมึนแท้ๆ ซื่อๆ มึนๆ แต่ก็น่าเอ็นดูนะเนี่ย
บวก 1 แต้ม ฝันดีเช่นกันค่ะ :กอด1:
-
พี่เชนช่างตื้อเหลือเกิน
น้องบอลก้อไม่มีหลุดอ่ะ ไม่ยอมตลอด
งานนี้มีลุ้นว่าพี่เชนว่าทำยังไงต่อไป
ปล.ฝันดีเช่นกันค่ะไรทเตอร์
-
ชอบเรื่องนี้จังเลย
จิ้นท่าเต้นตาบอล
แล้วฮาแตกฮะ กั๊ก ๆ
-
ถ้าจริงใจกะน้องบอลจริง
ก็พยายามเข้านะพี่เชน
:laugh:
-
ลุ้นตามจนเหนื่อยเลยคร่ะ :-[
-
ใครจะชนะเกมนี้
-
จิ้นท่าเต้นหน้ามึนๆของเจ้าบอลออก จะหาไปไหนฟ่ะ :เหอะ1:
โอ๋ก็แล้ว ปลอบก็แล้ว อ้อนก็แล้ว ขอร้องก็แล้ว กรั่กๆ :m20: นุ้งบอล
มันยังทำหน้ามึนๆ ปฏิเสธนักล่าได้อีก เอิ๊กซ์ ไอ่พี่ปุ่นมันหวงก้างป่าวฟ่ะเนี่ย
กันท่าสุดพลัง อิอิ หรือเจ้าบอลอ่ะมันโดนชวนมาจนชิน เลยไมไ่ด้รู้สึกอะไร
"เขี่ยทิ้งไม่ว่า อย่าลืมจ่ายตังค์ค่าเหล้าด้วยนะครับ.."
>>เรือ่งเิงินเรื่องใหญ่ ชิมิเจ้าบอล :laugh:
+1 คะ เริ่ดดดดด
-
too short
-
เจ้าบอลเตรียมไปซื้อแห้วมาให้พี่เชนกินแกล้มเหล้าด้วยนะครับ :m20:
-
น่ารักไปไหนเนี่ยเจ้าบอล
:impress2:
-
ราตรีนี้ช่างยาวนาน
ลุ้นต่อ ยังไม่รู้จะเชียร์เชนดีหรือเปล่า
ประวัติน่ากลัวมาก
-
คืนหนึ่งนี่ยาวจริงๆเลย
อยากรู้ว่าผ่านคืนนี้ไปแล้วเชนกับบอลจะเป็นยังไง
รออีกสองตอนนะครับ
:กอด1: คนแต่ง
-
ชักอยากจะเห็นท่าเต้นของเจ้าหนูบอลนี่ แล้ว :เหอะ1: :เหอะ1:
-
ยังไม่เห็นวี่แววว่าเชนจะมีโอกาสกินน้องบอลได้เลย
:z2:
-
เรื่องเก่าก้ดองเอาไว้
เรื่องใหม่ก็เริ่มดองและ
ที่สำคัญ พรีวิวก็ยังไม่ส่งนะครับที่รัก
เด่วจับกดเลยนิ
ชิส์
:angry2:
-
ท่าทางน้องบอลจะเตรียมแห้วมาเสิร์ฟนายเชนยกไร่แหงๆ :z2: :z2: :z2:
-
สนุกดีค่ะ ลุ้นตามตลอดว่า ระหว่างไอ้เสือช่างตื้อกับหนุ่มน้อยจอมมึน ใครจะชนะในคืนที่หนึ่ง
รออ่านตอนต่อไปค่ะ o13
-
ชอบมุข ผมมีคนไปส่งแล้ว อย่างฮาเลย :laugh:
มาต่อเร็วๆๆ นะ อ่านเรื่องของคุณ anocha ทีไรมันรู้สึกไม่จุใจซะที เป็นคนอ่่านที่นิสัยแย่เนอะ :o8:
-
คนนี้เอาจริง พี่เชนก็เลยตื้อแหลก
แต่น้องบอลนี่ึมึนได้ใจมาก :laugh:
ส่วนอิพี่ปุ่นนี่ออกแนวร้ายแฮะ :z6:
+1 ขอบคุณที่มาต่อคร้า :L1:
-
:o8:
น้องบอลน่ารัก
มึนๆ เอ๋อๆ ถูกใจ
-
อีก 2 ตอนก่จะจบหรอ
กำลังมันเลยอ่ะ
มาต่อไวไวน่ะ
น้องบอลมึนได้ใจจริงๆๆ
-
o13 555 สู้ต่อไป เชนเอ๋ย อีกสองตอนจบละ ลุ้นซะ ฮ่า ๆ ๆ จะเปนไงน๊า รออ่านละกันนะค้าบผม โย่ววว
-
จะได้ไปส่งมั๊ยเนี่ย ราเชน
พี่ปุ่นนี่ ร้ายเหมือนกันนะเนี่ย หุหุ
รักเด็กมึน อิอิ
-
เพิ่งจะได้เข้ามาอ่าน เอ่อ...หนุกแฮะ
ตอนนี้หลงรักเจ้าน้องบอลเข้าให้แล้ว :o8:
-
พฤติกรรมพี่ปุ่นน่าสงสัย
แต่ที่แน่ๆเชนน่าจะอดงาบ :laugh:
รอตอนต่อไปค่าา ^ ^
-
ราเชนฝืนยิ้มหน้าระรื่นทั้งที่รู้สึกเหมือนโดนสอยเข้าที่ปลายคางอย่างจัง เหล้าที่ไหลลงคอนั้นรสขื่นอย่างน่าประหลาด....
ตื๊อก็แล้ว.. ง้อก็แล้ว.. ทำไมถึงไม่ยอมใจอ่อนซักทีนะ..หรือเขาจะดูไม่น่าไว้ใจในสายตาของมันจริงๆ
หรือว่า...
"บอลเช่าห้องอยู่กับแฟนเหรอครับ?".. .ราเชนแกล้งปะเหลาะถามแล้วกลั้นใจรอฟังคำตอบ บางทีมันอาจจะมีแฟนอยู่แล้ว..
แฟนของมันจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แล้วจะน่ารักเท่ามันไหมนะ?
"เปล่า...ผมอยู่บ้านญาติ ก็น้าที่เปิดร้านเสื้อในสวนแหละครับ.."
"งั้น...ที่ไม่อยากให้พี่ไปส่งเพราะเกรงใจน้ากลัวน้าจะรู้เหรอครับ"
ราเชนทำเสียงออด อดคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่าที่จริงมันก็คงอยากให้เขาไปส่งเหมือนกัน...
"เปล่าครับ น้าไม่ว่าหรอก ผมเองนี่แหละที่อยากกลับเอง.." คำพูดตรงๆของมันทำให้ราเชนจุกอกไม่น้อย แต่พอเห็นหน้าซื่อๆแล้วก็โกรธไม่ลง ไม่รู้ทำไม...
"บอลรังเกียจพี่เหรอครับ.."
"เปล่านิครับ อยู่ในร้านพี่ก็เป็นลูกค้า แต่เลิกงานแล้วก็เป็นเวลาส่วนตัวของผม ผมก็อยากไปไหนมาไหนตามใจผมสิครับ.."
มันพูดด้วยเสียงเรื่อยๆเนือยๆตามเคย แต่คำพูดนั้นทำให้ราเชนรู้สึกแปลบที่หน้าอก
สำหรับมันแล้วเขาก็เป็นแค่ลูกค้า เหมือนคนอื่นทั่วไป เหมือนคนอีกเป็นสิบเป็นร้อยที่เข้ามากินเหล้าในร้านนี้
พอพรุ่งนี้ ก็จะมีลูกค้าคนใหม่แวะเวียนเข้ามา แล้วมันก็ต้องทำตามหน้าที่ของมัน คอยเอาใจลูกค้าเหมือนอย่างที่มันคอยเอาใจเขา ..
..อันที่จริง เขาควรจะต้องขอบใจมันด้วยซ้ำที่มันทำหน้าที่ของมันอย่างดีจนราเชนนึกอยากให้คืนนี้ยาวนานไม่สิ้นสุด...
แม้อยากจะเข้าข้างตัวเองว่า สำหรับมันแล้ว เขาคงเป็นคนพิเศษกว่าคนอื่นๆอยู่บ้าง.. แต่ดูจากท่าทางของมันแล้ว ไม่ว่าใครก็ตามที่เป็นลูกค้าร้านนี้ มันก็คงต้องดูแลเท่าๆกันหมด.. ที่มันชงเหล้าให้ ที่มันคอยชวนคุย ที่มันคอยเทคแคร์ ก็เพราะมันเป็นแค่หน้าที่
ของเด็กเสิร์ฟในร้านเท่านั้น ราเชนนึกละอายแก่ใจที่ตอแยมันเสียจนมันคงนึกรำคาญใจ ชายหนุ่มยกเหล้าขึ้นจิบช้าๆ
ตามองเรียวเล็กๆปากคู่นั้นอย่างนึกเสียดาย... อยากจะฝากรอยจูบไว้สักครั้ง..
อยากเป็นเจ้าของ.. อยากเก็บมันไว้คนเดียว..
ชายหนุ่มหวนนึกไปถึงตอนที่ตัวเองเป็นเด็ก ยืนมองของเล่นราคาแพงลิ่วผ่านกระจกใส ..
ในตอนนั้น.. ไม่ว่าเด็กชายราเชนจะอยากได้อะไร แพงลิบขนาดไหน ลงถ้าได้อาละวาดชักดิ้นชักงอที่พื้น...ไม่ช้า ใครซักคนในครอบครัวก็จะต้องยอมตามใจจนได้
แต่ในคืนนี้ ของที่อยู่ตรงหน้า ไม่ว่าอยากได้แค่ไหน ทุ่มลงไปแค่ไหน ก็คงไม่มีทางได้ครอบครอง ...
ชายหนุ่มกระดกแก้วให้เหล้าไหลลงคอ เพื่อให้รสขื่นๆช่วยดับอาการปวดแปลบในอก แบบนี้เรียกว่าอกหักรึเปล่านะ?
ไม่สิ..ต้องเรียกว่าผิดหวังอย่างแรงมากกว่า..
"พี่ทำให้บอลรำคาญรึเปล่าครับเนี่ย..?"
มันทำหน้างง ดูเหมือนจะไม่เคยได้ยินคำถามแบบนี้มาก่อน "ไม่นิครับ คุยกับพี่ก็สนุกดี.."
ไอ้นี่มันยังไงของมันนะ เดี๋ยวก็ทำให้ช้ำใจ แป๊บๆก็กลับมาทำให้ชื่นใจอีกแล้ว...
"พี่ว่าคืนนี้พี่คงกินเหล้าจนเช้าแล้วว่ะ.."
"แล้วจะขับรถกลับไหวเหรอครับ " มันถาม ทั้งที่ชงเหล้าแก้วใหม่ให้อีก
วะ! ไอ้นี่ ยังไงของมันกันแน่..
"ถามแบบนี้ เป็นห่วงพี่หรือไงครับ.." ราเชนทำเสียงอ้อน ยื่นหน้าเข้มๆไปจนเกือบจะชิดแก้มขาวๆอยู่แล้ว
"อือ.." มันตอบซื่อๆแบบไม่มีลีลา ทำเอาชายหนุ่มหัวใจพองโตขึ้นมาอีกครั้ง แต่เมื่อมองเข้าไปในดวงตาคู่นั้นแล้วราเชนก็ต้องหักใจตัวเอง เพราะแววตาของมัน ไม่ได้คิดเป็นอื่นเลยนอกจากคนที่หวังดีต่อกันธรรมดาๆเท่านั้นเอง...
"เวลาที่เราชงเหล้า พี่เห็นลูกค้าหลายคนชอบกอดคอ จับมือเราด้วย ไม่รำคาญรึไง " ราเชนจิบเหล้าแล้วชวนมันคุยไปเรื่อยๆ
อย่างน้อย ได้รับรู้ความรู้สึกของมันบ้างก็ยังดี..
"ไม่รำคาญหรอกพี่ ธรรมดาคนเมาก็เป็นแบบนี้แหละ.."
"อ้าว..แล้วถ้าเกิดพี่เมาๆแล้วดึงเราเข้าไปกอดบ้างล่ะ.."
มันมองหน้าราเชนอย่างงงๆ ชายหนุ่มเดาเอาว่ามันคงจะคิดว่าเขากำลังเมาหนัก....
"อือ..ก็กอดดิ.."
พูดยังไม่ทันขาดคำ ชายหนุ่มก็รวบมันไปกอดไว้กับอก สัมผัสอุ่นไอจากผิวนุ่มๆแน่นๆ ราเชนพึ่งรู้ว่ามันเตี้ยจนกระหม่อมของมันอยู่ชิดจมูกเขาพอดี กลิ่นแชมพูอ่อนๆโชยเข้าจมูกหอมเย้ายวนยิ่งกว่าน้ำหอมราคาแพงขวดไหนๆ
ชายหนุ่มซึมซับเสี้ยวนาทีอบอุ่นไว้ในใจ ก่อนที่จะดันตัวมันออกจากอก..
เสียดายก็เสียดาย แต่ก็กลัวใจจะห้ามตัวเองไว้ไม่ไหว...แล้วทำอะไรเลยเถิดไปยิ่งกว่านี้ แล้วมันจะพาลไม่ยอมมองหน้าเอาดื้อๆ..
ราเชนจ้องหน้ามันอย่างค้นหา เผื่อว่าจะเห็นร่องรอยบางอย่างที่พอจะหวังได้บ้าง ว่ามันก็กำลังคิดแบบเดียวกัน
แต่เปล่าเลย..มันยังทำหน้าปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น..
เป็นเพราะมันถูกใครต่อใครกอดแบบนี้ทุกคืนรึเปล่านะ..
"กินปลาหมึกย่างมั้ยพี่.."
คำถามของมันดึงราเชนกลับสู่โลกแห่งความจริงอีกครั้ง ชายหนุ่มนึกขำกับความคิดแบบเด็กๆของมันที่พยายามจะเอาใจเขาหลังจากที่มันออกปากปฏิเสธเขาครั้งแล้วครั้งเล่าในคืนเดียว..
มันเองก็รู้ในสิ่งที่เขาต้องการจากมัน แ ต่ดันจะให้ปลาหมึกย่างมาแทน ราเชนเอามือขยี้หัวมันเล่นเบาๆอย่างเอ็นดู
"บอล.."
"อะไรครับพี่.."
"เสิร์ฟเหล้าให้คนเมาแบบนี้ทุกคืนเบื่อบ้างมั้ย?"
"ไม่เบื่อครับ ส่วนใหญ่ผมเจอแต่ลูกค้าใจดี.." ก็แน่ล่ะ มันน่ารักขนาดนี้ ใครจะไปใจร้ายกับมันได้ลง...
ราเชนอ้าปากจะชวนมันคุยต่อ โทรศัพท์เจ้ากรรมก็เกิดจะมาดังขัดจังหวะ ชายหนุ่มหยิบมันขึ้นมากดรับสายก่อนจะพูดกรอกลงไปด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
"อะไรของมรึงวะ โต๊ะอยู่ใกล้กันแค่นี้มึงจะโทรหากูทำไมเนี่ย.."
"กูจะบอกมึงว่า ผับใกล้จะปิดแล้ว กูจะกลับแล้วเว้ย.."
"อือ..มึงก็กลับไปดิ เช็คบิลโต๊ะนู้นไปก่อน แล้วเดี๋ยวค่อยมาเก็บกับกูทีหลัง.."
"แล้วนี่มึงป้อน้องบอลไปถึงไหนแล้วเนี่ย มึงจะอยู่เฝ้าจนเช้าเลยรึไง กูไม่อยู่รอมึงนะเว้ย.."
"ได้เด็กแล้วสิ" ราเชนดักคออย่างรู้ทัน
"แล้วมึงจะอยู่รอเฝ้าไอ้บอลให้แห้วแดกทำไมวะ น้องโต๊ะข้างๆเค้ามาเซ้าซี้ขอเบอร์มึงจากกูเนี่ย.."
"มึงก็บอกไปดิว่ากูมีแฟนแล้ว เออ..แค่นี้นะ.." ราเชนรีบกดวางสาย พลางลอบสังเกตสีหน้าของไอ้เปี๊ยก แอบหวังลึกๆในใจว่ามันจะทำหน้าอยากรู้อยากเห็นว่าเขาคุยโทรศัพท์กับใคร เรื่องอะไร แต่ก็เปล่า มันยังคงก้มหน้าก้มตาคีบน้ำแข็งใส่ลงในแก้ว ชงเหล้า แล้วก็ส่งให้ราเชนตามเดิม..
"จะฆ่าพี่ให้ตายคาขวดเหล้าเลยเหรอครับ.."
"อ้าว กินไม่ไหวแล้วเหรอพี่..งั้นผมหยุดชงก็ได้ครับ.." ราเชนอยากหัวเราะใส่สีหน้าตื่นๆอขงมันที่เหมือนจะกำลังกลัวว่าทำอะไรให้เขาไม่พอใจ ไอ้เด็กบ้าเอ๊ย! ไม่รู้ตัวบ้างซะเลยว่าอย่างเดียวที่เขาไม่พอใจในคืนนี้ก็คือมันไม่ยอมให้เขาไปส่งนี่แหละ..
"เมาแล้วเหรอครับ ..ผ้าเย็นมั้ยพี่ " มันจ้องราเชนตาแป๋ว จนชายหนุ่มต้องเอามือมันมาแตะที่แก้มเบาๆ...
"เมานิดหน่อย.."
"เช็คบิลเลยป่ะครับ จะได้กลับไปนอน.."
กรรมตามทันแล้วไหมล่ะกู ราเชนนึกในใจ พึ่งออกปากไล่พี่ปุ่นไปหยกๆ กลับต้องมาเป็นฝ่ายโดนไล่ไปซะเอง..
ราเชนส่ายหัว เริ่มรู้สึกว่าลิ้นไก่ชักจะพันกัน..
"ไล่พี่เหรอ.."
"เปล่าครับพี่ แต่ผมกลัวพี่จะกลับไม่ไหว.."
"กลับไม่ไหวก็จะนอนมันหน้าร้านนี่แหละ ก็ไม่มีใครยอมกลับด้วยนี่.."
มันดึงมือออกจากแก้มอย่างนุ่มนวลเพื่อไม่ให้เขาเสียความรู้สึก ก่อนจะพูดกับเขาด้วยเสียงเนือยๆเหมือนเดิม..
"นอนหน้าร้านไม่ได้หรอกพี่ เดี๋ยวรถขยะมาเก็บไป... ผมไปตามเพื่อนพี่ให้ไหมครับ.."
"เพื่อนพี่มันไม่ไปส่งพี่หรอกครับ มันมีคนกลับด้วยแล้ว เหลือแต่พี่นี่แหละที่ไม่มีใครกลับด้วย.."
อาจเพราะฤทธิ์เหล้าหรือความน่ารักของมันก็ไม่รู้ที่ทำให้ราเชนอยู่ในอารมณ์ที่จะตามเซ้าซี้มันไม่เลิกรา... มันจะรู้ตัวบ้างหรือเปล่าว่าเขาอยากตามตอแยมันแบบนี้ไปตอลด...
ผู้คนในร้านเริ่มพากันทยอยออกมายืนหน้าร้าน จังหวะเพลงเร่งร้อนเปลี่ยนเป็นเพลงช้า ไฟในร้านเริ่มสว่างจนเห็นทุกอย่างชัดเจน.ชายหนุ่มหลายคู่ยืนขยี้ปากนัวเนียกันอยู่หน้าร้านอย่างไม่แคร์สายตาใคร บางกลุ่มยืนเม้าท์กันที่หน้าร้านอย่างสนุกสนานทั้งที่สายตาคอยสอดส่ายหาใครสักคนที่จะเป็นไม้สุดท้ายติดมือกลับบ้านไปด้วย ท้องถนนยามดึกเปลี่ยนเป็นคึกคักเมื่อแท็กซี่หลายคันโฉบมาคอยผู้โดยสาร
ไอ้ตัวเปี๊ยกของราเชนยืดคอมากระซิบข้างหูเขาว่า "ร้านปิดแล้วพี่ เดี๋ยวผมเช็คบิลเลยนะครับ ส่วนเหล้าที่เหลือ พี่ฝากไว้ที่ร้านก็แล้วกัน.."
ราเชนส่งเงินค่าเหล้าให้มันโดยไม่นับให้เสียเวลา แต่มันกลับส่งบางส่วนคืนให้แล้วย้อนกลับมาว่า.. "เกินค่าเหล้าไปเยอะแล้วพี่.."
"เกินก็เก็บไว้แล้วกัน.. พี่จะยืนกินเหล้าอยู่โต๊ะนี้แหละ ถ้าเด็กมาเก็บโต๊ะ เดี๋ยวพี่จะย้ายไปร้านข้างๆ"
"ไหวเหรอพี่ กลับดีกว่ามั้ง.."
ชายหนุ่มส่ายหัวปฏิเสธอย่างดื้อดึง ก่อนจะพูดคำที่ตัวเองไม่นึกว่าตัวเองจะได้พูดแบบนี้กับใคร.. "
ถึงเอ็งจะไม่ให้พี่ไปส่งแต่พี่ก็อยากอยู่ดูจนกว่าเอ็งจะเลิกงานแล้วกลับบ้าน..เข้าใจมั้ย? ไม่ไปส่งที่บ้าน ยืนส่งที่นี่ก็ยังดี.."
มันทำหน้างงๆใส่ราเชน ก่อนจะอ้าปากเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่แล้ว มันก็หันกลับแล้ววิ่งปรู๊ดเข้าไปในร้าน ทิ้งให้ราเชนยืนกินเหล้าอยู่เพียงลำพัง
ชายหนุ่มยืนเงี่ยหูฟังเพลงที่ลอยออกมาจากในร้าน น่าแปลกที่เมื่อก่อนเขาไม่เคยชอบเพลงนี้เลย แต่ในคืนนี้ ชายหนุ่มคิดว่ามันเข้ากับตัวเองอย่างน่าประหลาด..
อยากให้คืนนี้ของเราเป็นคืนที่หนึ่ง ไม่ใช่หนึ่งคืนเท่านั้น
อยากให้เธอรู้ว่าฉันเห็นเธอสำคัญ และมีความหมายเพียงใด
ให้มันเป็นคืนหนึ่งที่ได้โรแมนติก กับเธอคนเดียวรู้ไหม
เพราะรักของเรายิ่งใหญ่ มากกว่า one night stand..
ไฟในร้านที่กำลังสว่างทำให้ชายหนุ่มเห็นสภาพภายในร้านหลังผับเลิกได้ชัดเจน เศษแก้วกระจายเกลื่อนที่พื้นซึ่งเจิ่งนองไปด้วยน้ำเฉอะแฉะ ขวดโซดาล้มกลิ้งอยู่ใต้โต๊ะ กระดาษทิชชู่เปียกน้ำเกลื่อนเต็มพื้นดูน่าแขยง ความสวยงามฉูดฉาดที่เคยเห็นภายใต้แสงไฟสลัวมลายหายไปจนหมด ไม่ใช่แค่สภาพภายในหร้าน.. แม้กระทั่งใบหน้าขาวเนียนของหนุ่มน้อยนักท่องราตรีหลายคนเมื่ออยู่ใต้แสงไฟสว่างก็กลับเห็นรองพื้นฉาบหนาชัดเจน
ราเชนอมยิ้มกับตัวเองเมื่อเห็นว่าไอ้ตัวเปี๊ยกของเขากลับยิ่งน่ารักมากกว่าเดิมเมื่อได้เห็นหน้ากันชัดๆถายใต้แสงสว่างแบบนี้
มันวิ่งตรงมาทางเขา ส่งเงินทอนคืนกลับมาให้
"ตังค์ทอนครับพี่..."
"เอาเก็บไว้เหอะ วันนี้ทำงานหนักไม่ใช่เรอะ?"
"ทิปเยอะไปแล้วพี่..เอาไว้ทิปวันหลังมั่งก็ได้ .."
ชายหนุ่มโบกไม้โบกมือใส่มันเป็นเชิงปฏิเสธ ตาตี่ๆคู่นั้นมองมาที่ราเชนอย่างฉงนฉงาย แต่แล้วมันก็ยกมือไหว้ ก่อนจะบอกกับราเชนว่า
"ผมขอกลับไปทำความสะอาดร้านก่อนนะพี่.."
ทั้งที่อยากรั้งไว้ใจแทบขาด แต่ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะเซ้าซี้ให้มันต้องลำบากใจ มันวิ่งหายกลับเข้าไปในร้านอีกรอบ โดยมีสายตาของราเชนมองตามหลังอย่างไม่คลาดสายตา..
ชายหนุ่มยืนมองมันผ่านกระจกใสหน้าร้าน เห็นมันกำลังทำงานของมันอย่างขมักเขม้น ทยอยเก็บแก้วใส่ลัง หอบขวดโซดาหายกลับเข้าไปหลังบาร์ แล้วหิ้วถังน้ำกับม็อบถูพื้นออกมาด้วย
ในขณะที่เด็กเสิร์ฟเก๋าๆหลายคนฉวยโอกาสอู้งานด้วยการยืนอ้อนลูกค้าประจำของร้านอย่างสนิทสนม.. ไอ้เปี๊ยกของเขากลับก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างขันแข็ง
ราเชนถอนหายใจกับตัวเอง..ไม่น่าเชื่อว่าเพียงหนึ่งคืน มันจะทำให้เขาทั้งรัก ทั้งเอ็นดู ทั้งสงสารได้ขนาดนี้
แต่จะมีประโยชน์อะไรถ้านั่นไม่ใช่สิ่งที่มันต้องการ..
ใครคนหนึ่งสะกิดหลังราเชนเบาๆ เมื่อชายหนุ่มหันไปมอง ก็พบเด็กเสิร์ฟเก่าที่คุ้นหน้ากันดียืนทำหน้ากระอักกระอ่วนใจอยู่ด้านหลัง
"เอ่อ พี่เชนครับ ผับปิดแล้ว ถ้าพี่จะนั่งต่อเดี๋ยวผมย้ายโต๊ะไปร้านข้างๆให้"
ชายหนุ่มพยักหน้า แล้วคว้าแก้วเหล้าเตรียมจะย้ายโต๊ะ แต่ทันทีขยับตัวจะเดินตามเด็กเสิร์ฟ โลกกลับเอียงวูบกระทันหัน
ราเชนรู้สึกว่าหน้าของตัวเองกำลังพุ่งเข้าไปใกล้ฟุตบาท.. แต่โชคดีที่เด็กเสิร์ฟด้านหลังคว้าต้นแขนไว้ทัน น้ำที่อยู่เต็มกระเพาะพุ่งออกจากปากเป็นสายรดไปที่พื้นฟุตบาท สมองหมุนติ้วไปหมดในขณะที่หูได้ยินเสียงคนโวยวายอยู่รอบตัว...
"เฮ้ย! ลูกค้าอ้วกว่ะ! มึงไปตามไอ้บอลมาดูหน่อยเร็ว..ไอ้นี่..มอมลูกค้าจนอ้วกอีกแล้ว..."
-
อยากจะชวนคุยยาวๆเหมือนกัน แต่คืนนี้ดึกแล้ว เรื่องนี้ อีก 1 ตอนก็จบแล้วนะครับ คาดว่าภายในวันสองวันนี้แหละ คืนนี้บ๊ายบายนะครับ..
-
:laugh: :m20: เวงกำ แผนการรึ..........
อะไรกันไหนว่าน้องบอลใสซื่อไม่มีพิษมีภัยไง
อิอิ จะล้วงคองูเห่าแบบเสี่ยราเชนรึ อิอิ
+1 คะ
-
อ่านแล้วน้องบอลน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แต่พออ่านตอนล่าสุด บรรทัดสุดท้าย... อ้าวววว? นี่น้องบอลมอมเหล้าจริงป่ะเนี่ย งี้เมื่อไหร่พี่เชนจะสมหวัง o22
.
-
:serius2:
-
ปรากฎว่าเป็นแผนของเจ้าบอลใช่มั้ยเนี่ย
กร๊ากกกกกกกกกกก
:pigha2:
เรื่องเก่าก้ดองเอาไว้
เรื่องใหม่ก็เริ่มดองและ
ที่สำคัญ พรีวิวก็ยังไม่ส่งนะครับที่รัก
เด่วจับกดเลยนิ
ชิส์
:angry2:
รอแอบดูพี่พูห์จับกด
เอิ๊กๆ
-
เอาแล้วๆ ตกลงที่ทิ้งท้ายไว้นี่มันจะดีหรือร้ายกันแน่นะ
น้องบอลจะใส่ซื่อไร้เดียงสา หรือว่าร้ายลึก รอลุ้นตอนจบจ้า
บวก 1 แต้ม ขอบคุณนะคะ
-
รู้หน้าไม่รู้ใจ :เฮ้อ:
.......
ท่าทาง behind the scene
จะน่าสนใจกว่า คริ คริ
-
โว้ว
จบได้ระทึกใจมาก
ราเชนเมาไม่รู้ตัว
น้องบอลนี่แสดงว่ามอมลูกค้าบ่อย
555
อยากรู้ตอนจบมาก
แต่ก็ไม่อยากให้จบ
ไม่อยากให้เป็นเพียงเรื่องสั้นเลย
หนึ่งคืนมันน้อยเกินไป
เนอะ :m15:
-
ดูท่าบอลจะใช้แผนนี้บ่อย
ถึงว่าชงเอาๆลูกเดียว ก้อเลยเมาอ้วกกันไป
รออ่านตอนจบน๊า
-
อ่านชื่อตอนผิด...ตกคำว่าก่อนไป นึกว่าตอนจบ :z3:
แล้วไงต่อเนี่ย น้องบอลจะรับผิดชอบพี่เชนเค้ายังไง
มอมเหล้าจนพี่เค้าอ้วกแตกอ้วกแตนอย่างเนี้ยย :m20:
+1 ขอบคุณพร้อมกับรอตอนจบคร้า :bye2:
-
ทุกท่านอย่าเพิ่งกล่าวหาน้องมึนของเรา(ชื่อฟังดูโคเรียม๊าก 55+)
น้องบอลแค่ทำหน้าที่เด็กเสริฟ์ได้ดีเด่นเกินไปเท่านั้นเอง (ชงเหล้าอร่อย+เอาใจลูกค้า+พูดคุยสนุก?)
ส่วนพี่เชน ก็เพลิดเพลินเจริญใจกับน้องบอล+เหล้าอร่อยๆ เลยยกกระโดกไปไม่บันยะบันยัง ออกแนวไม่เจียมนิดๆ เพราะมัวแต่หื่น 55+
น้องบอลเลยตกเป็นผู้ต้องหามอมเหล้าแขก โดยบริสุทธิ์ใจไปชิบ :laugh:
ปล.ตอนแรกที่เห็นชื่อเรื่อง ใจก็นึกถึงเพลงคืนที่หนึ่งของชินเหมือนกันค่ะ เข้ากับเรื่องนี้มากจริงๆ
-
One Night Only ใช่ไหมนี่
สงสัยเจ้าบอลนี่ พี่ปุ่นเอาไว้จัดการลูกค้าขี้หลีจอมแสบแน่ๆ
-
น้องบอล สุดยอดมาก จากที่ว่า มอมเหล้าจนลูกค้าอ๊วก เห็นนิ่งๆ ที่แท้ก้แอบร้ายนะตัวแค่เนี่ยะ
ต้องทันลูกค้าอย่างนี้ ใช่เลย จะได้ไม่ตกเป็นเหยื่อลูกค้า
แต่ว่า พอมาเจอราเชนทร์ แล้ว น้องบอลจะพากลับได้ไง
-
อ้าว ๆๆๆ ยังไงละเนี่ย
น้องบอลนี่แอบแสบนะ 555
-
ลุ้นตอนจบ
-
เป็นงั้นไป...น้องบอล
รออ่านตอนจบค่ะ :call:
-
o22 อะไรเป็นอะไรกันหนอนี่
-
:laugh:
หมดกัน
-
นั่งรอตอนจบครับ :a5:
-
รอด้วยคน... :amen:
-
มอมลูกค้าจนอ้วกอีกแล้ว !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
ตกลงเจ้าน้องบอลเป็นคนยังไงกันแน่เนี่ย :serius2:
ลุ้นๆ ตอนจบด้วยคน
แต่ว่า...ไม่อยากให้จบเร็วเล้ยยยยย :serius2:
-
เอิ่ม... น้องบอล
แบบนี้เชียร์ให้ราเชนกดเร็วๆ ฮ่าๆ
มอมลูกค้าจนอ๊วก เป็นวิธีเอาตัวรอดชิมิเนี่ย
รออออออ ค๊าบบบบบบบบบบ
-
:serius2:
-
กำลังอินอยุ่ดีๆๆๆ
มาฮ่าซะได้
มอมลูกค้าจนอ้วกเลยนะน้องบอล
แล้วนี้ต้องให้พี่ราเชนจับกดซะแล้ว
มาลงตอนจบไวไวน่ะ อยากรุ้แล้วจะเป็นยังไงกันแน่
-
อย่างงี้เค้าเรียกว่าหักมุมชิมิส์ หักไปหักมาจนแข่งขาหักหมดแล้วววว :z3:
-
:m20:
อ๊วกหน้าร้าน เป็นประสบการณ์ที่น่าจดจำยิ่ง
ป.ล. สงสัยโดนตลบหลังเเน่เลยยย :impress2:
-
o13 โอ้วว ลุ้น ๆ ฮ่า ๆ
-
โอ้ว์จะจบแล้วหรือเนี๊ย
รอลุ้นว่าจะเป็นยังไงต่อไป
จะมีพลิกล๊อกอะไรระหว่างบอลกะเชนไม๊
-
ราเชนโก่งคออ้วกอยู่หน้าผับโดยมีการ์ดหิ้วปีกอยู่อย่างหมดท่า หัวหมุนติ้วจนทรงตัวไว้ไม่อยู่ ชายหนุ่มรู้สึกว่ามีผู้คนวุ่นวายอยู่รอบตัว
แล้วใครคนหนึ่งก็เอื้อมมือมาลูบหลังให้อย่างนุ่มนวล... แม้จะไม่เห็นหน้า แต่ราเชนก็รู้ได้ทันทีว่าสัมผัสอบอุ่นนี้มาจากใคร
ชายหนุ่มพยายามผงกหัวขึ้นมาเพื่อดูให้แน่ใจว่าใช่มันจริงๆ แต่ดูเหมือนร่างกายจะไม่เป็นใจด้วย
แอลกอฮอล์ในกระเพาะยังไหลพุ่งพรวดจากปากไม่ขาดสาย...
"ไปอ้วกในห้องน้ำไหวไหมพี่...เดี๋ยวผมพาไป.." เสียงเนือยๆอ้อนๆลอยเข้าหู ราเชนผงกหัวน้อยๆ พยายามกลั้นอาการผะอืดผะอมไว้สุดความสามารถ..
แม้ความรู้สึกจะพร่าเลือน แต่ใบหน้าขาวๆที่ลอยอยู่ตรงหน้าก็ยังชวนให้เอาจมูกไปชนแก้มซักฟอดอยู่ดี...
แต่ไอ้ตัวแสบนี่ก็ยังอุตส่าห์เอียงแก้มหลบทันจนได้... ใจร้าย...
"พี่ยอดครับ ผมพยุงคนเดียวไม่ไหว พี่ช่วยหิ้วอีกข้างหนุ่งหน่อยดิ.."
มันตะโกนเรียกการ์ดหน้าผับให้เข้ามาช่วยอีกแรง ทั้งที่วงแขนล่ำๆของราเชนพาดอยู่บนไหล่บางๆของมัน ชายหนุ่มโถมน้ำหนักตัวเกือบทั้งหมดไปที่มันเพราะเข่าอ่อนจนแทบจะทรงตัวไม่อยู่...
การ์ดที่เข้ามาพยุงราเชนพูดข้ามหัวชายหนุ่มไปด้วยน้ำเสียงเอือมๆ "คุณเชนเมาหมดสภาพขนาดนี้แท็กซี่คงไม่รับแน่ว่ะ.. "
"ได้พักซักหน่อย เดี๋ยวก็ดีขึ้นแล้วมั้งพี่" มันพูดไปหอบไปทั้งที่พยุงราเชนไปด้วย แขนข้างหนึ่งอื้อมมาประคองที่เอวหนาของราเชนไว้ ในขณะที่หัวของชายหนุ่มคอยจะเอียงไปซบที่ไหล่ของมันเป็นระยะ...
"มึงนี่น้า..ชงเหล้าให้ลูกค้าทีไรเป็นต้องมาอ้วกหน้าร้านทุกที...แอบเอายาอะไรใส่ในแก้วลูกค้ารึเปล่าวะ? " การ์ดร่างใหญ่กล่าวหาไอ้เปี๊ยกของเขาด้วยน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ...
ราเชนเอียงคอจนหัวไปชนแก้มมัน ถ้าจะต้องถูกไอ้เปี๊ยกนี่วางยาจริงๆ ก็จะไม่ว่าอะไรซักคำ..
"เปล่านิพี่ ผมก็ชงไปเหมือนคนอื่นแหละ.. ไม่รู้ทำไมเป็นงี้เหมือนกัน.." มันทำเสียงซื่อๆเหมือนไม่รู้ตัวเลยว่า ที่ราเชนดวดเหล้าจนเมามายหมดสภาพขนาดนี้ ไ ม่เกี่ยวอะไรกับฝีมือชงเหล้า แต่เป็นเพราะความน่ารักของมันต่างหาก..
"สงสัยเอ็งชงเหล้าเอ็งชงเหล้าอร่อยมั้ง ว่างๆไปชงเหล้าให้ที่ห้องหน่อยดิ" การ์ดร่างยักษ์พูดด้วยน้ำเสียงกรุ้มกริ่มข้ามหัวราเชนไป จนชายหนุ่มนึกอยากจะชกหน้าคนขึ้นมาติดหมัด
แต่ตอนนี้ แค่ยืนก็ยังแทบจะไม่ไหว นึกไปแล้วก็ทุเรศตัวเองที่เมาเหมือนหมา... สภาพตอนนี้คงดูไม่จืด....ตั้งแต่เกิดมา.. ยังไม่เคยรู้สึกสียหน้าขนาดนี้มาก่อน...
ไอ้เปี๊ยกกึ่งพยุงกึ่งลากเขาไปถึงอ่างล้างหน้า ทันทีที่ยืนอยู่หน้าอ่าง ชายหนุ่มก็โก่งคออ้วกอย่างเอาเป็นเอาตายหลังจากที่กลั้นมาตลอดทาง มือข้างที่พาดบ่าไอ้เปี๊ยกรั้งคอมันไว้แน่นจนแทบจะทรุดลงไปด้วยกัน ..
"พี่ยอดไปเหอะครับ ผมดูไหว.." ไอ้เปี๊ยกบอกกับการ์ดหน้าเหี้ยมอย่างสุภาพ
ทั้งๆที่กำลังอ้วกอยู่ แต่ราเชนก็ยังอุตส่าห์ชื่นใจ..
ชายหนุ่มก้มหน้าอาเจียนลงในอ่างล้างหน้าเหมือนของเหลวในกระเพาะจะไม่มีวันหมด มันช่วยลูบหลังให้เขาอย่างไม่รังเกียจ ชายหนุ่มรู้สึกว่าตัวเองอ้วกจนท้องเบาโหวง
มือขาวๆของมันเอื้อมมาเปิดก๊อกน้ำให้แล้ววักน้ำใส่หน้าราเชนแรงๆ ...ชายหนุ่มรู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันตา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะน้ำเย็นๆที่กระทบผิวหน้า หรือเพราะมือนุ่มๆแตะที่แก้มเบาๆ..
"อ้วกหมดหรือยังพี่ รออยู่ตรงนี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวผมไปเอาน้ำเย็นมาให้.." มันยกแขนล่ำของราเชนที่พาดอยู่บนบ่าออกอย่างนุ่มนวล ชายหนุ่มขยับตัวจะรั้งมันไว้
แต่ก็ทำไม่ไหว ลำพังจะยืนยังแทบยืนไม่อยู่ ต้องใช้มือเกาะขอบอ่างล้างหน้าทั้งสองข้าง
ชั่วอึดใจมันก็กลับมาพร้อมแก้วน้ำเย็นจัดจ่อเข้าที่ริมฝีปากราเชนซึ่งก้มหน้าลงไปดื่มน้ำอย่างกระหาย ไอ้เปี๊ยกใช้ผ้าเย็นช่วยเช็ดไปบนหน้าคร้ามเข้มอย่างนุ่มนวล
เมื่อราเชนใช้อุ้งมือใหญ่กดมือเล็กๆแนบไว้กับแก้ม มันก็เลื่อนมือออกโดยที่ผ้าเย็นยังอยู่ในมือของชายหนุ่ม มือเล็กๆของมันย้ายไปนวดที่ท้ายทอยของราเชน
แม้จะยังไม่สร่างเมาแต่สัมผัสนุ่มหนักหน่วงนุ่มนวลของมันทำให้รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาทันที ราเชนครางฮึมฮัมอยู่ในลำคอ .. นึกอยากมีมันอยู่ข้างๆ คอยเอาอกเอาใจอย่างนี้ไปตลอด..
"ดีขึ้นยังครับพี่.."
ราเชนไม่ตอบ รู้สึกว่าหนังตาหนักอึ้งจนจะปิดอยู่รอมร่อ แต่ก่อนที่จะหลับลงกลางอากาศ ชายหนุ่มก็ได้ยินเสียงการ์ดคนเดิมโผล่เข้ามาในห้องน้ำ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงดังโผงผางน่ารำคาญ..
"พี่พัดบอกว่า สภาพแบบนี้นั่งแท็กซี่กลับเองไม่ไหวหรอก ให้มึงนั่งแท็กซี่ไปส่งคุณเชนที่คอนโดแล้วกลับมาเบิกค่ารถที่พี่พัด โต๊ะโซนมึงเดี๋ยวพี่เค้าให้ไอ้อาร์มเคลียร์ให้ ..
ส่งเสร็จแล้วมึงก็กลับได้เลยไม่ต้องเข้าร้านแล้ววันนี้ แต่โทรบอกพี่พัดหรือพี่ปุ่นก็ได้.."
-
ตอนแรกว่าจะเขียนให้จบในวันนี้ แต่มัวโอ้เอ้เถลไถลอยู่ (ขอโต้ดคร้าบ..) เลยเขียนสั้นๆมาคั่นเวลาให้ก่อน จบตอนหน้าละกันนะครับ
จะรีบภายในวันสองวันนี้แหละ (ถ้าไม่ไปกินเหล้าซะก่อนนะ)
ส่วนวันนี้ บ๊าย บายครับ
-
เริ่มเห็นหนทางว่าเด็กจะได้กลับพร้อมเชนแระ อิอิ
ติดใจเรื่องนี้ ไม่อยากให้จบเลย
-
หึหึ อ้วกจนจะลากไส้ออกมาล้าง เอิ๊กซ์
ได้เด็กลูบหลัง หาน้ำเย็นมากลั้งคอแบบนี้คงสร่างมิใช่น้อยเลยชิมิคะ
จะหิ้วเดะไปส่งบ้านก็กลายเป็นหมูให้เดะมันหาม อิอิ
ดูท่าเจ้าเปี๊ยกไม่ได้ฉลาดน้อยเหมือนหน้าตาซื่อของมันเลยแหะ
ไม่อยากจะคิดว่าจริงๆแล้วเจ้าเปี๊ยกคิดอะไรในใจ กับอิตาพี่จอมตื้อนี่จัง :m20:
+1 คะ
-
ร้ายอ่ะ ค้าง ค้าง
ต้องโดน :z13: :z13:
ขอให้เหล้าติดคอ คริ คริ
-
ตกลงน้องมันตั้งใจมอม
หรือมันมอมโดยไม่ตั้งใจกันเนี่ย
:laugh:
-
ได้ไปส่งกันแล้ว
น้องจะเสร็จเชน
หรือเชนจะเสร็จน้องบอล
ลุ้นๆ
:z1:
+1
-
กรี๊ดดดดตามเรื่องนี้ด้วยคน ประโยคสุดท้ายทำเอาลุ้นตัวโก่ง :impress2:
-
:oo1:
-
เป็นเรื่องที่อ่านไปลุ้นไปทั้งเรื่องเลย
มันจะจบยังไงเนี่ย
-
บอกตรง ๆ เดาไม่ถูกว่าจะจบยังไง
เอาเป็นมาลุ้นกันตอนจบดีกว่าว่า ราเชน จะได้คนนอนกอด หรือ นอนกอดตัวเอง :jul3:
ขอบคุณครับ ที่แต่งเรื่องของคนขี้เมาและก็.. หลี มาให้อ่าน
+1 เพิ่มแต้มสะสม :กอด1:
-
แง่งง จบแบบค้างมากๆ
ในที่สุดถึงแม้เชนจะไม่ได้เป็นฝ่ายไปส่งน้องบอล
แต่ยังไงก็ได้น้องบอลไปส่งถึงคอนโดอยู่ดี
หุหุ
โอ้ย เมาแบบนี้จะทำอะไรได้จ๊ะนายราเชน
-
เบื่อผู้ชายกินเหล้า
ชิส์
-
ตอนหน้ามีเฮป่ะนิ :impress2:
-
มาแค่นี้ก็ชื่นใจแล้วเพ่
เอิ๊ก ๆ ๆ จุฟ ๆ ๆ +๑
-
ฮิ้วววววว ให้น้องบอลนั่งรถไปส่งที่คอนโดพี่เชน
แบบนี้จะเปนไงต่อน๊า
:z1:
-
น้องบอลได้กลับพร้อมพี่เชนแระ
แถมไปส่งถึงคอนโดอีก
แต่ราเชนดันเมาหมดสภาพซะงั้น
ลุ้นๆๆ คู่นี้ต่อไปจร้า
-
อ๊วก ซะจนอยากอ๊วกตาม
:jul1:
ลุ้น ยังมีโอกาส
-
เรื่องราวน่ารัก น่าติดตามมากเลยค่ะ อ่านแล้วชอบเลย ตอนแรกรีบยกมือสนับสนุนเพราะว่าเป็นคนหนึ่งที่อยากเห็นอินทรีปีกหัก พี่เชนมั่นใจในตัวเองมากจนเกิดอาการหมั่นไส้ แต่ก็นะ พระเอกมันต้องบุคลิกแบบนี้แหละ ทั้งหมั่นไส้ ทั้งชื่นชอบ เอ๊ะ ยังไง??? ต่อมาตะล่อมน้องบอลให้ติดกับ น้องก็ซื่อซะ ไม่รู้ว่าซื่อจริง หรือเป็นวิธีเอาตัวรอด แต่อ่านไปก็ลุ้นไป อยากรู้ว่าพี่เชนจะใช้ไม้ไหนที่จะเอาน้องไปค้างคืนด้วยให้ได้ พี่ปุ่นก็นะ ไปยั่วเชน คงจะหมั่นไส้มานานแล้วใช่เปล่า แล้วมาตอนสุดท้าย พี่เชนกลับถูกน้องมันมอมเหล้าซะงั้น ฮ่าฮ่า ไม่รู้น้องเค้าตั้งใจมอม หรือว่า มอมแบบไม่ตั้งใจ แต่อย่างไรก็แล้วแต่ กลายเป็นห่วงต้องให้นั่งรถไปส่งพี่เชนซะงั้น เอาละสิ คนเก่งอาสาจะไปส่งน้องบอล กลับให้น้องน้องบอลไปส่งซะนี้ แล้วตอนจบจะเป็นยังไงล่ะเนี่ย รอตอนต่อไปจ้า
:L2: :L2: :L2:
-
โอ้ว์
ความรักของเชนกำลังจะเป็นจริงแล้วหรือเนี๊ย
(คืนหนึ่งจิงๆนะ)
เอาใจช่วย
ถึงห้องแล้วก็ล็อกกลอนไปซะ
โฮะๆปิดประตูตีแมวโลดดดดดดดด
-
ชักอยากจะให้ หักมุม เป้นประเภท ราเชนเจอ มือล้วงไรเงี้ยะ แบบว่า มอมจนอ๊วก แล้วพาแขกไปส่ง
และก็ทำการ
รูด .....
รูด......
อ๊่ะๆๆ อย่าคิดมาก ที่บอกว่ารูด อ่ะ หมายถึง รูดทรัพย์
-
อาการแบบนี้ จะได้แอ้มน้องบอลมั้ยล่ะเนี่ยะ
หรือจะถูกน้องบอลเล่นแทน กร๊ากกกกกก
-
ในที่สุดน้องบอลก็ไปด้วยจนได้
แต่กลับกันนะ เหอๆๆ
ชอบจังเด็กๆๆอิอิ
-
ยังไงๆ ก็ได้ไปส่งกลับบ้านแล้ว
แต่ไม่ใช่พี่เชนไปส่งน้องนะ
ดันเป็นน้องที่ต้องไปส่งพี่เชน
:jul3:
-
อ้าว ได้กลับด้วยกันแล้วเว้ยเฮ้ยพี่เชนนน :impress2:
แต่เมาหมดสภาพแบบนี้ สงสัยจะไม่มีไรเกิดขึ้นหรอก o16
+1 ขอบคุณพร้อมรอตอนจบค่ะ :L2:
-
สงสันพี่เชนจะถูกน้องบอล :oo1: :oo1:
-
เชนจะได้กินหรือถูกกิน
รอต่อไป .. อิอิ :z2:
-
ค้างเลย เหอๆๆ ลุ้นจนตัวโก่งว่าจะลงเอยยังไง
แต่ก็เดาไว้บ้าง สงสัยพญาอินทรีจะถูกเด็ดปีกก็ครานี้
น้องบอลออกจะหลบหลีกว่องไว ถ้าพี่เชนตั้งใจจริงไม่คิดฟันแล้วทิ้งคงต้องทุ่มเทอีกนาน
บวก 1 แต้ม ขอบคุณนะจ๊ะ รอจ้า
-
เรื่องจะดำเนินไปสิ่งสุดตรงไหนกันหนอ :impress2:
-
อ้าว เข้าล็อคเชนเลย
ไม่ได้ไปส่งน้อง แต่ให้น้องไปส่งแทนซะงั้น
-
เอาล่ะเริ่มมีเค้าแระ
ให้น้องไปส่ง มีลุ้นๆๆๆ
มาต่อไวไวเลยน่ะ
รอออออ
-
ท่าทางเสือ จะโดน ลูกแกะ สอนมวยแล้วมั้งงานนี้ แค่เริ่มก็เมาเละเทะ :laugh:
-
รอลุ้นผลกับความพยายามทั้งคืนของพี่เชนครับ
น้องบอลใสซื่อได้ใจมาก
-
o13 แทนที่จะได้ไปส่งเดกน้อย กลับต้องให้เดกน้อยไปส่งที่คอนโด ไหงกลับตาลปัตร ฮ่า ๆ ๆ
-
o13
-
:oo1:
หมดสภาพของแท้
-
ราเชนพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะพยุงตัวเดินไปหน้าร้านโดยที่มีไอ้เปี๊ยกคอยประคองอย่างระมัดระวัง แม้จะอยู่ในอาการมึนจนแทบจะโงหัวไม่ขึ้นแต่หัวที่เอียงซบไปที่ไหล่ไอ้เปี๊ยกก็คอยจะยื่นหน้าเข้าไปหาแก้มนวลอยู่เป็นระยะ มันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แต่เอียงแก้มหลบอย่างรู้ทัน ก่อนจะกระซิบถามราเชนด้วยเสียงปนหอบ
"เดินไหวป่ะพี่ เดี๋ยวผมให้พี่ยอดมาช่วยพยุง"
ราเชนแข็งใจผงกหัวหงึกหงัก เพราะไม่อยากให้มันตามใครมาขัดจังหวะให้วุ่นวาย ชายหนุ่มรู้สึกว่ามันกึ่งพยุงกึ่งลากเขาไปที่หน้าร้านอย่างทุลักทุเลท่ามกลางสายตาคนในร้านที่มองมาอย่างขบขัน
ระยะทางจากห้องน้ำไปหน้าร้านนั้นแค่ไม่กี่สิบเมตร แต่ไอ้เปี๊ยกกลับใช้เวลานานโขกว่าจะพาราเชนไปยืนคอพับคออ่นข้างถนนได้สำเร็จ ดูเหมือนว่าจะไม่มีแท็กซี่คันไหนอยากรับคนเมาจนหมดสภาพอย่างราเชน ชายหนุ่มยัดแบ้งค์ห้าร้อยใส่มือไอ้เปี๊ยกแล้วกระซิบบอกที่อยู่คอนโดย่านลาดพร้าวพลางฉวยโอกาสเอาจมูกไปชนแก้มได้สำเร็จ
รถแท็กซี่คันแรกที่โฉบมายอมรับลดกระจกลงแล้วมองราเชนอย่างชั่งใจ คงไม่คุ้มแน่ถ้ามีคนเมามาอ้วกในรถ..แต่เมื่อไอ้เปี๊ยกบอกที่หมายแล้วรีบยื่นแบ็งค์ห้าร้อยให้โดยรีบบอกว่าไม่ต้องทอน ลุงคนขับแท็กซี่ก็จำใจพยักหน้าให้ไอ้เปี๊ยกพาราเชนไปนั่งเบาะหลัง
ราเชนตะกายเข้าไปนั่งเบาะหลังอย่างทุลักทุเล ใจก็นึกกลัวว่าพอมันจับเขายัดใส่แท็กซี่ได้สำเร็จแล้วจะชิ่งหนีไป.. ชั่วแวบที่เขานึกหวั่นใจ มันก็วิ่งอ้อมท้ายรถเพื่อมาเปิดประตูอีกด้านหนึ่งแล้วกระโดดขึ้นมานั่งเบาะหลังกับเขา ทันทีที่มันนั่งบนรถเรียบร้อย ชายหนุ่มก็หมดเรี่ยวแรงจะทรงตัวได้ได้ เอนหัวลงซบบนตักนุ่มๆของมัน
ชายหนุ่มควานหามือของมันที่วางไว้ข้างตักยกขึ้นมาแนบแก้ม..ไม่มีแก่ใจจะอายใครแล้วตอนนี้...
"บอล..."
"อะไรครับพี่..."
ราเชนพยายามอ้าปากจะชวนคุยทั้งที่สมองง่วงงุน ชายหนุ่มซุกหน้าลงบนตักอุ่น ทั้งที่ยังหัวหมุนติ้วเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ยิ่งมาอยู่ในแท็กซี่ที่ขับกระชากไปมาแบบนี้
อาการมึนหัวยิ่งหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ ชายหนุ่มหลับตาแน่นเพื่อกลั้นอาการผะอืดผะอมย้ายมือนุ่มๆของไอ้เปี๊ยกที่วางข้างแก้มมาที่ปลายจมูกแล้วสูดกลิ่นหอมๆจากอุ้งมือ..มันใช้โลชั่นอะไรทามือนะ ถึงได้หอมชื่นใจแบบนี้..
"ไอ้หนู พี่ชายเอ็งเมาหนักขนาดนี้ ถ้าจะอ้วกก็บอกลุงนะ เดี๋ยวลุงจอดข้างทางให้.." ลุงคนขับแท็กซี่พูดกับไอ้เปี๊ยกด้วยสำเนียงเหน่อๆ มันไม่ตอบ แต่กลับใช้มือเสยผมที่รุ่ยลงมาปรกหน้าผากให้ราเชน สัมผัสอ่อนโยนนั้นทำให้ราเชนแทบละลายลงไปกับตักมัน ชายหนุ่มพยายามเงยหน้าขึ้นมาจากตัก เพียงเพื่อจะได้เห็นว่า มันรู้สึกอย่างไรบ้างตอนนี้..
"นอนเถอะครับพี่ ถึงแล้วเดี๋ยวผมปลุก.."
ไม่เอา..ไม่อยากหลับ..ไม่อยากพลาดแม้ซักนาทีที่ได้นอนหนุนตักอบอุ่นแบบนี้ เซ็กส์ชั่วข้ามคืนเหมือนที่แล้วๆมาเทียบไม่ได้เลยกับความรู้สึกอบอุ่นที่เกิดขึ้นในตอนนี้..
อยากนอนหนุนตักมันแบบนี้ไปจนเช้า หลับไปด้วยกัน แล้วลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นมันเป็นคนแรก...
ไม่ใช่แค่เช้าวันพรุ่งนี้ แต่เป็นทุกๆเช้าตลอดไป...
"ถึงแล้วครับพี่.." น้ำเสียงเนือยๆของมันกระซิบบอกราเชน ชายหนุ่มพยายามชันตัวลุกขึ้นโดยมีมันคอยช่วยพยุง ลุงคนขับวิ่งอ้อมมาช่วยเปิดประตูให้ก่อนจะรีบช่วยพาราเชนลงจากรถ ก่อนที่เขาจะอ้วกใส่รถอย่างที่แกนึกหวั่นใจ
"ไหวมั้ยพี่ แข็งใจอีกนิดนึงนะครับ ใกล้จะถึงห้องแล้วเนี่ย.."
ลุงขับแท็กซี่รีบปราดเข้ามาช่วยพยุงราเชน เพราะเห็นท่าว่าลำพังไอ้เปี๊ยกคนเดียวไม่น่าจะรับมือกับราเชนไหว แม้จะยืนโงนเงนอยู่หน้าคอนโด แต่ใจราเชนก็ลอยไปถึงห้องนอนแล้ว
ไอ้เปี๊ยกจะเข้าไปส่งเขาถึงในห้องนอน ...เขากับมัน..กับเตียงนุ่มๆ..
แต่ตอนนี้ต้องหาทางกำจัดก้างชิ้นโตก่อน...
"ลุงครับ ผมเดินไหว ลุงกลับไปก่อนก็ได้ครับ.."
ลุงขับแท็กซี่ส่ายหัวก่อนตอบกลับมาด้วยสำเนียงเหน่อๆ "โฮ้ย..พ่อหนุ่ม เมาแทบจะคลานอยู่แล้วยังจะมาทำเก่ง..ที่ลงมาช่วยนี่เพราะเห็นใจไอ้หนูนี่หรอก..มันคนเดียวจะแบกเอ็งยังไงไหว.."
ราเชนไม่มีแก่ใจจะตอบโต้กับลุงคนขับแท็กซี่ ได้แต่ปล่อยให้แกพยุงกึ่งลากเขาไปอย่างทุลักทุเล เพราะร่างสูงใหญ่แบบนักกีฬาของราเชนคอยจะโถมน้ำหนักไปที่ไอ้เปี๊ยกตลอดเวลา
"อ้าวคุณเชน..ไปทำอีท่าไหนถึงได้เมาเปลิ้นมาแบบนั้น.." เสียงน้าหมายรปภ.หน้าคอนโดลอยมาแต่ไกล แล้วแกก็รีบวิ่งกระหืดกระหอบมาหาราเชนด้วยหน้าตาตื่น
"มาเดี๋ยวผมช่วยพยุง" น้าหมายรีบอาสาอย่างแข็งขันพลางวิ่งไปช่วยพยุงราเชนแทนที่ไอ้เปี๊ยกที่กำลังจะทานน้ำหนักตัวของราเชนไม่ไหว มันหลบไปยืนหอบอีกด้านหนึ่ง
ราเชนชะเง้อคอเหลียวหามัน พยายามขืนตัวตะกายไปที่ที่มันยืนอยู่ กลับกลายเป็นว่าสองคนที่ช่วยกันหิ้วปีกคิดว่าราเชนเมาหนักจวนจะอาละวาด
"เฮ้ย! พวกมึงน่ะมาช่วยกันหน่อย..คุณเชนเขาเมามากเดินขึ้นคอนโดไม่ไหว" เสียงน้าหมายตะโกนเรียกรปภ.หน้าคอนโดอีกคนให้มาช่วยกันพยุงราเชน ก่อนที่แกจะหันไปพูดกับไอ้เปี๊ยกด้วยคำพูดที่ราเชนได้ยินแล้วแทบกระอัก..
"เฮ้ย! ไอ้หนู คอนโดนี้คนนอกเข้าไม่ได้ ส่งแค่นี้ก็พอแล้ว.."
"งั้นผมส่งแค่นี้แล้วกัน ฝากพี่ด้วยนะครับ.." ไอ้เปี๊ยกพูดกับรปภ.จอมจุ้นด้วยน้ำเสียงโล่งอกที่หมดภาระในการรับมือกับคนเมาเสียที ชายหนุ่มได้ยินเสียงลุงขับแท็กซี่พูดกับมันด้วยน้ำเสียงเอ็นดูว่า "ไอ้หนู..กลับกับลุงเลยมั้ย จะได้ไม่ต้องเรียกคันอื่น.."
มันตอบตกลงกับลุงขับแท็กซี่ด้วยน้ำเสียง ก่อนจะเดินไปที่รถอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้รปภ.สองคนต่อกรกับเรี่ยวแรงมหาศาลของราเชนต่อ แม้จะเมาขาลากจนหัวเข่าแทบจะติดพื้นแต่ชายหนุ่มกลับออกแรงดิ้นรนเต็มเหนี่ยว..
"บอล..เดี๋ยวก่อน..อย่าพึ่ง..เฮ้ย! ปล่อยกูสิวะ.."
ราเชนตะโกนอย่างเดือดดาลเมื่อได้ยินเสียงรถแท็กซี่กำลังสตาร์ทเครื่อง..แขนขาปัดป่ายอย่างแรงเพื่อสะบัดรปภ.ศองคนที่ช่วยกันหิ้วปีกไปให้พ้นทาง ชั่วอึดใจชั่วอึดใจราเชนก็หลุดพ้นจากการเกาะกุมได้สำเร็จ ชายหนุ่มวิ่งถลาลงจากบันไดเพื่อไล่ตามรถแท็กซี่ แต่ดูเหมือนขาเจ้ากรรมจะไม่อาจวิ่งเร็วได้อย่างใจ
จู่ๆพื้นโลกก็เอียงวูบ...รู้สึกตัวอีกทีชายหนุ่มก็ลงไปนอนแอ้งแม้งคลุกฝุ่นอยู่ที่พื้น...หัวหมุนติ้ว..เห็นดาวระยิบระยับ..
แม้จะจุกจนแทบคลาน แต่ราเชนก็รีบพยายามชันตัวลุกขึ้น ก่อนจะพบว่าตัวเองหมดเรี่ยวแรงนอนแผ่หราอยู่ที่พื้น ตามองฟ้าที่กำลังจะสว่างในตอนรุ่งเช้า..
หูได้ยินเพียงเสียงรถแท็กซี่ที่แล่นออกห่างไปทุกที...
...........................................................................
09-01-10 13:35.. กรุงเทพมหานคร..
"ไงวะไอ้เชน...ได้ข่าวว่าเมาหมดสภาพ จนต้องหามส่งโรงบาลเลยเหรอมรึง ฮ่าๆ.." น้ำเสียงเยาะเย้ยที่ลอยออกมาจากโทรศัพท์ทำให้ราเชนนึกอยากกระโดดเตะปากคนพูดซักที แต่คงต้องรออีกสองอาทิตย์ หลังจากถอดเฝือกอ่อนที่ขาซ้ายออกเสียก่อน..
"ถ้ามึงยังหัวเราะไม่เลิก กูไม่จ่ายค่าเหล้ามึงจริงๆด้วย.." ราเชนพูดอย่างหงุดหงิด แค่ชั่วคืน เหตุการณ์ที่ราเชนเมาอ้วกหน้าผับก็เป็นที่รู้กันทั่ว และทุกสายที่โทรมา ไม่มีเลยที่จะแสดงความเห็นใจ..
"มรึงรู้เปล่า ว่าน้องเต้ย กิ๊กเก่ามึง เอารูปที่มึงเมาอ้วกหน้าผับขึ้นหน้าหนึ่งเฟซบุ๊คของน้องเค้าเลยนะเว้ย.."
"เออ..กูรู้ กูมันเลว ใครๆก็รอสมน้ำหน้ากู.." ราเชนประชด พลางยันลุกขึ้นมานั่งบนโซฟาอย่างยากลำบาก ขาเดี้ยงแบบนี้ อีกนานกว่าจะกลับมาซ่าไว้อย่างเดิม..
"อ้อ..พี่ปุ่นเค้าฝากมาแสดงความเสียใจว่ะ ที่มึงแดกแห้วเมื่อคืน เค้าบอกว่า อย่าคิดมาก มึงไม่ใช่คนแรกที่ตามป้อน้องบอลจนเมาอ้วกคาผับ น้องบอลเนี่ย มือชงเหล้าอันดับหนึ่งของร้าน S-CLUB แล้ว.."
แม้คำพูดนั้นจะทำให้ราเชนรู้สึกยอกแปลบที่หัวใจ ชายหนุ่มแข็งใจย้อนกลับไปว่า "ไม่ได้ในคืนแรก ก็ไม่ได้แปลว่าจะไม่ได้ในคืนต่อๆไปโว้ย นี่แค่คืนแรก กูไม่ยอมถอดใจง่ายๆหรอก.."
"ฮะๆ ไอ้เชน กูไม่นึกเลยมึงจะรักจริงหวังแต่งขนาดนี้ นี่มึงจะลงทุนจีบน้องเค้าเลยเหรอวะ.. "
"เออ.." ราเชนตอบสั้นๆ เพราะมันเป็นคำตอบเดียวที่ตรงใจที่สุดแล้ว..
"อย่าเลยมึง น้องเค้าเป็นผู้ชาย มึงตื๊อให้ตายยังไงน้องมันก็ไม่ล่นด้วยหรอก.."
"ก็ให้มันรู้ไปสิวะ ถ้ากูทุ่มให้เต็มที่แล้ว มันจะไม่มีใจให้กูบ้างก็เกินไปแล้ว" ราเชนเถียงอย่างดื้อดึง
"งั้นมึงลองคิดดู ถ้ามีผู้หญิงคนนึงรักมึงมาก คอยตามตื๊อมึง ทำดีกับมึงทุกอย่าง มึงจะรักเค้ามั้ย? ก็คงไม่.. เพราะเค้าไม่ใช่สำหรับมึง..น้องบอลก็เหมือนกัน ต่อให้มึงไปแดกเหล้าเมาอ้วกอยู่หน้าผับทุกคืนเค้าก็คงไม่เห็นใจมึงหรอก เผลอๆจะรำคาญด้วยซ้ำ.." นนท์ให้เหตุผลอย่างใจเย็น ก่อนจะพูดต่อด้วยน้ำสียงเรียบๆที่ไม่ได้กลั้วอารมณ์ขันเหมือนในทีแรก..
"มึงลองคิดดูให้ดีๆนะไอ้เชน ว่ามึงแค่อยากได้น้องเค้าเพราะอยากเอาชนะเฉยๆรึเปล่า ที่ผ่านมา มึงอาจจะเคยได้ใครมาง่ายๆ พอมาเจอน้องบอลเข้ามึงก็เลยรู้สึกท้าทาย...
มึงแน่ใจเหรอ ว่าที่มึงรู้สึกกับน้องบอลมันใช่ความรักจริงๆ ไม่ใช่แค่บรรยากาศพาไป ..มึงรู้จักน้องบอลแค่คืนเดียวเองนะเว้ย..มึงเชื่อกูสิ ตัดใจซะเถอะ มีคนดีๆอีกหลายคนที่ยังรอมึงอยู่ "
ราเชนเงียบ รู้สึกปวดหัวตุบ คำเทศนาของนนท์มีผลข้างเคียงไม่ต่างจากอาการเมาค้างเลยแม้แต่น้อย..
เห็นราเชนเงียบไป อีกฝ่ายก็เรียบเปลี่ยนเรื่องเพื่อไม่ให้ราเชนเสียความรู้สึก "เออ..แล้วมึงไม่อยากรู้เหรอ ว่าทำไมพี่ปุ่นเค้าถึงหมั่นไส้มึงนัก.."
"ไม่อยากรู้ " ราเชนตอบอย่างไม่ยี่หระ..
""แต่กูอยากเล่า" นนท์พูดหน้าตาเฉย ก่อนจะสาธยายต่อด้วยน้ำเสียงขบขันเต็มที่ "ที่เค้าหมั่นไส้มึงเพราะผัวเค้ากลายมาเป็นเมียมึงไง มึงจำน้องดิวที่เคยเป็นพีอาร์ผับได้เปล่าวะ ที่มึงหิ้วไปนอนน่ะ นั่นแหละ ..เด็กคนนั้นน่ะ พี่ปุ่นแกเลี้ยงไว้ แกภูมิใจนักภูมิใจหนาว่าเด็กแกแมนอย่างงั้นอย่างงี้ แล้วพอมึงไปจีบคืนเดียว ก็แล่นไปนอนกับมึง แถมยังเอาไปป่าวประกาศทั่วว่าได้เป็นเมียพี่เชนแล้ว ว่ามึงเอาเก่งอย่างงั้นอย่างงี้ พอพี่ปุ่นรู้เข้าก็แกก็เลยเลิกเลยนะ จากนั้นสองคนนั้นก็มองหน้ากันไม่ติด แล้วน้องดิวก็กระเด็นไปอยู่ที่อื่น.."
ราเชนหัวเราะเพลียๆให้กับวีรกรรมที่ตัวเองเคยก่อไว้..คงอีกนานกว่าจะล้างภาพพจน์เก่าๆที่ตัวเองเคยทำไว้ได้..
หลังจากถามไถ่อาการบาดเจ็บกันอีกสักพักแล้วนนท์ก็วางสายไป..ราเชนเอื้อมมือไปปิดโทรศัพท์มือถือ ไม่อยากรับสาย ไม่มีแก่ใจจะคุยกับใครทั้งนั้น
ชายหนุ่มเอนตัวขดซุกอยู่บนโซฟา ทั้งที่คำพูดของนนท์ยังดังวนเวียนอยู่ในหัว..
เขารักมัน..หรือแค่อยากได้
มันเป็นแค่บรรยากาศพาไป..แค่นั้นจริงๆหรือ...
ที่คุยกันแทบทั้งคืน ที่มันคอยเอาอกเอาใจเขา ที่กุมมือกันบนรถแท็กซี่ ทุกอย่างที่มันทำให้เขา แค่เพราะเขาเป็นลูกค้าที่ร้าน แค่เพราะเขาจ่ายทิปให้มันเท่านั้นหรือ..
ชายหนุ่มอดถามตัวเองไม่ได้ว่าถ้าเขาตามจีบมันอีกหนึ่งคืน อีกหนึ่งอาทิตย์ ..หรืออีกหนึ่งเดือน โดยที่ไม่ได้อะไรกลับคืนมาเลย ..มันยังจะคุ้มอยู่อีกไหม..
ราเชนคุ้นเคยกับความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นและจบลงเพียงชั่วข้ามคืน แต่ระหว่างเขากับมัน ยังไม่อาจเรียกว่าความสัมพันธ์ได้ด้วยซ้ำ..
มันก็แค่เหตุการณ์เพียงหนึ่งคืน ระหว่างลูกค้าขี้เมา กับเด็กเสิร์ฟขี้อ้อน ...
ให้มันจบลงอย่างง่ายๆ..เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ..สำหรับมัน...เขาเป็นลูกค้า หายไปสักพัก..พอกลับไปอีกที มันอาจจะจำเขาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
คืนหนึ่งมันคงต้องเจอคนเป็นร้อย ไม่มีเหตุผลอะไรที่มันจะต้องไปจดจำลูกค้าขี้เมาอย่างเขา...
แล้วสำหรับเขาล่ะ .. หลบเลียแผลใจเงียบๆจนกว่าขาจะหาย.. หลังจากนั้นก็กลับไปใช้ชีวิตสุดเสเพลแบบเดิมๆ เที่ยวทุกคืนวันศุกร์- เสาร์ หาคนที่ถูกใจมาค้างที่คอนโด
หรืออาจจะเริ่มต้นความสัมพันธ์จริงจังกับใครสักคนที่ดีพอ...
มันก็แค่..เหตุการณ์สั้นๆในชั่วข้ามคืน ไม่มีความหมาย..ไม่มีความสำคัญอะไร
พอตื่นเช้า สร่างเมา แล้วเขาก็จะลืม
ป่วยการที่เขาจะไปตามตื๊อมันให้เสียเวลา ถ้าจะพูดกันตรงๆ เขายังมีคนที่ดีกว่ามันให้รอเจออีกเยอะ..
ชายหนุ่มค่อยๆเอนหัวอิงหมอนใบใหญ่นุ่มบนโซฟา หลับตาลงช้าๆ หูแว่วเสียงเพลงโปรดที่ไม่ได้ฟังนานมากแล้ว.. เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าห้องของตัวเองกว้างเกินไปอย่างไม่มีเหตุผล..
กว้างเกินไปสำหรับคนเหงาที่จะอยู่คนเดียว..
ในคืนที่เราเจอะเจอกันครั้งแรก..
ก็เป็นคืนที่เราต้องลาจาก..
เธอทำให้คืนที่เราพบกันครั้งแรก กลับเป็นคืนที่ไม่เลือนไปจากใจ..
อยากจะพบ.. อีกสักครั้ง ..
อยากให้คืนนั้นย้อนคืนมาใหม่
และในคราวนี้..จะไม่ยอมให้เธอจากไป..
แต่อยากจะรู้ตอนนี้เธอ อยากรู้ตอนนี้เธอ..อยู่ไหน..
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:sad4: :sad4: ยังไม่จบชิมิคะ ม่ายนะๆๆๆๆ
อิตาเชนไม่ได้อุปทานไปเองหรอก ม่ายยยน้องบอลต้องมีซัมธิงอะไรชักอย่างด้วย
กรี๊ดดดดดดดดดด อย่าพึ่งจบนะคะ คุณอโนชา
+1 คะ
-
o18
-
:serius2:
ม๊ายยยยยยยยยยยยยยย
อย่าเพิ่งหมดหวังราเชน
-
o13 ชอบตอนสุดท้ายนี่จังเลย ฮ่า ๆ
อืม ยังไม่ได้บอกว่าจบ แสดงว่ายังไม่จบสินะค้าบบ ฮ่า ๆ
-
อยากให้คืนนี้ของเราเป็นคืนที่หนึ่ง ไม่ใช่หนึ่งคืนเท่านั้น
อยากให้เธอรู้ว่าฉันเห็นเธอสำคัญ และมีความหมายเพียงใด
ให้มันเป็นคืนหนึ่งที่ได้โรแมนติก กับเธอคนเดียวรู้ไหม
เพราะรักของเรายิ่งใหญ่ มากกว่า one nigth stand
แสงไฟในร้านS-CLUB ยังคงสว่างจ้าเพราะเป็นช่วงเวลาหัวค่ำ ก่อนที่จะมืดลงแล้วแทนที่ด้วยแสงสีฉูดฉาดเร้าอารมณ์ในยามดึก เสียงเพลงจังหวะกลางๆลอยล่องออกมาจากร้าน ในขณะที่เด็กเสิร์ฟส่วนใหญ่กำลังง่วนอยู่กับการจัดเตรียมทำความสะอาดร้านเพื่อเปิดรอนักเที่ยว เด็กหนุ่มหลายคนตะโกนโหวกเหวกหยอกล้อ ด่าทอกันอยู่ในร้านไม่ขาดระยะ ทั้งที่กำลังช่วยกันทำงานอย่างแข็งขัน... การ์ดหน้าร้านนั่งคุยกันถึงผลบอลคู่เมื่อคืนวาน และฝ่ายบัญชีก็ง่วนอยู่กับการตรวจสต็อกสินค้า..
บรรยากาศในร้านดูจะเรื่อยเฉื่อยไม่เร่งร้อน เพราะคืนนี้เป็นคืนวันอาทิตย์ นักเที่ยวจะน้อยกว่าคืนวันเสาร์เกือบครึ่งต่อครึ่ง...
รถแท็กซี่คันหนึ่งแล่นมาจอดเทียบหน้าร้าน เด็กเสิร์ฟหลายคนหัวเราะคิกคักเมื่อชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ตะกายลงจากรถอย่างทุลักทุเล พร้อมไม้ยันรักแร้ที่ดูก็รู้ว่าเจ้าตัวคงพึ่งหัดใช้ได้ไม่นาน ใบหน้าหล่อเหลาฉายแววเก้อเขินอยบ่างเห็นได้ชัดเมื่อรู้สึกตัวว่าสายตาแทบทุกคู่จากคนในร้านกำลังมองตรงมาที่เขา ชายหนุ่มเดินกะโผลกกะเผลกเข้าไปในร้าน มือที่จับไม้ยันรักแร้นั้นเกี่ยวถุงพลาสติกใบโตมาด้วย..
"เฮ้ย! ไอ้บอล ลูกค้ามึงมาแน่ะ.." เด็กหนุ่มท่าทางทะโมนคนหนึ่งตะโกนลั่นร้าน ก่อนที่คนในร้านจะหัวเราะกันครืน.. เป็นครั้งแรกที่ราเชนรู้สึกตัวว่าหน้าแดงก่ำ ไม่ใช่เพราะฤทธิ์เหล้า แต่เป็นเพราะตั้งแต่เกิดมาพึ่งจะรู้สึกเขินครั้งนี้เป็นครั้งแรก
ไอ้เปี๊ยกของเขาเดินตรงมา ทำหน้างงๆกับสภาพของราเชน มันเดินเข้ามาใกล้ ยกมือไหว้แล้วถามด้วยสีหน้าเอ๋อๆตามเคย.. "จองโต๊ะหรือครับพี่.."
นั่น....ดูมัน เห็นก็เห็นอยู่ทนโท่ว่าเขาอยู่ในสภาพไหน มันยังอุตส่าห์คิดว่าเขาจะมากินเหล้า...
"ไม่ได้มาจองโต๊ะ..พี่.. เออ..เอานี่มาฝาก ไม่รู้ว่าบอลจะชอบรึเปล่า.." ชายหนุ่มชูถุงในมือขึ้น ในนั้นมีนมกล่องกับขนมสารพัดชนิดเท่าที่ราเชนจะนึกออกว่าเด็กวัยรุ่นน่าจะชอบ ชายหนุ่มพูดต่อด้วยสีหน้าเก้อๆ "ขอโทษนะที่ก่อเรื่องวุ่นวาย แล้วก็ขอบคุณที่เมื่อคืนก่อนไปส่งพี่ที่คอนโด.."
"ไม่วุ่นหรอกพี่ แค่เมาอ้วกเอง..ใครๆเค้าก็เป็นกัน" มันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ราวกับว่าเป็นเรื่องธรรมดาๆที่นักเที่ยวพึงกระทำทุกครั้งที่มาเที่ยวผับ ราเชนแปลกใจที่มันไม่ยักถามไถ่ว่าเขาไปทำอีท่าไหนถึงได้มาหามันในสภาพนี้..
"คงอีกนานกว่าพี่จะมาเที่ยวได้" ชายหนุ่มพูดเปรยๆ แอบสังเกตสีหน้าของมันเผื่อว่ามันจะแสดงความรู้สึกอะไรบ้าง
แต่แล้วก็ต้องผิดหวัง.. เงียบ....ไม่มีสัญญาณตอบรับใดๆทั้งสิ้น..
"แล้วเมื่อคืนกลับถึงบ้านกี่โมง..." ราเชนถามเสียงนุ่ม รู้สึกผิดไม่หายที่ทำให้มันต้องพลอยลำบากเพราะเขา
"อ๋อ..ไม่ได้กลับบ้านครับ กลับมาช่วยน้าเปิดร้านที่สวน.."
"แล้ว..ค่าแท็กซี่เท่าไหร่ครับ เดี๋ยวพี่ออกให้แล้วกัน.."
"ลุงเค้าไม่เก็บพี่ ค่ารถไปส่งพี่ที่คอนโดแล้วย้อนกลับมาส่งผมที่สวนยังไม่ถึงสี่ร้อยเลย.."
ชายหนุ่มนึกอยากจะชวนคุยต่อ แต่แล้วเสียงทุ้มๆที่คุ้นหูก็ตะโกนข้ามร้านมาขัดจังหวะจนได้..
"บอลมาช่วยเจ้าอาร์มมันเช็คสต็อกโซดาหน่อย ใกล้จะสองทุ่มครึ่งแล้ว งานยังไม่เสร็จเลย.."
"ครับพี่ปุ่น" มันรีบรับปากแข็งขัน แล้วยกมือไหว้ราเชน "เดี๋ยวผมต้องไปช่วยงานที่หลังร้าน ขอบคุณครับพี่ที่เอาหนมมาฝาก.."
ราเชนยิ้มพลางพยักหน้าให้ ก่อนที่มันจะวิ่งตื๋อไปหลังร้าน.. ชายหนุ่มคลับคล้ายว่าจะเห็นสายตาเยาะเย้ยของปุ่นมองมาจากหลังร้าน..
แต่ก็คร้านจะสนใจ เสียงหัวเราะคิกคักยังคงดังอยู่รอบตัวจากเหล่าผู้สังเกตการณ์ ราเชนหมุนตัวกลับ รู้สึกเขินเล็กน้อยที่ต้องเดินขากะเผลกฝ่าดงสายตาที่มองมาอย่างอยากรู้อยากเห็น..
แต่ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินพ้นประตูหน้าร้าน ราเชนรู้สึกว่ามีคนวิ่งมาอยู่ด้านหลัง แล้วมือนุ่มๆก็ฉวยข้อมือหนาของเขาไว้..
และเมื่อหันกลับไปมอง ราเชนก็ต้องหัวใจพองโตที่ได้เห็นรอยยิ้มแป้นแล้นของไอ้เปี๊ยกที่ดูต่างไปจากทุกที..
"นมอ่ะ..ผมชอบรสช็อคโกแล็ตนะครับพี่..แล้วก็..."
ราเชนเลิกคิ้ว รอคอยว่าริมฝีปากบางสวยกำลังจะพูดอะไรต่อ..
"หายร็วๆนะครับๆ..ผมจะได้เสิร์ฟเหล้าพี่เหมือนเดิม"
มันพูดจบแล้วก็วิ่งตื๋อไป โดยมีสายตาอบอุ่นของราเชนมองตามหลัง..
ชายหนุ่มอมยิ้มกับตัวเอง อดดีใจไม่ได้ที่อย่างน้อย...ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับมันไม่ได้จบเพียงชั่วข้ามคืนเหมือนกับคนอื่นๆที่เคยผ่านมา..
คืนนี้เป็นคืนที่หนึ่งที่ราเชนตั้งใจจะพิสูจน์ให้มันเห็นว่าเขาจริงจังกับมันแค่ไหน และถึงแม้จะไม่มีวันได้อะไรกลับคืนมา แต่คืนนี้ คืนพรุ่งนี้ และคืนต่อๆไป ชายหนุ่มมั่นใจว่ายังจะอยากซื้อนมมาฝากมันแบบนี้อยู่
อย่างน้อยที่สุด คืนพรุ่งนี้เขาก็รู้แล้วว่าจะซื้อนมรสอะไรมาฝากมัน...
...............................................................จบแล้วจ้ะ............................................................................
-
ก่อนอื่น ขอขอบคุณน้องปอนด์-ร้าน ตื๊ด ตื๊ด(เซ็นเซอร์ เนื่องจากไม่ได้ค่าโฆษณา) ที่อตก. ความน่ารักและกวนติ้วของน้องเป็นแรงบันดาลใจที่ทำให้เขียนเรื่องนี้..
สอง ขอบคุณเพื่อนซี้ที่ป้อน้องปอนด์ทั้งคืน และแห้วแหลกไปตามระเบียบ..
และขอบคุณคนอ่านทุกท่านที่ติดตามอ่านนิยายของคนเขียนจริตแตกคนนี้..555
อยากจะบอกว่าตอนแรก ตั้งใจจะเขียนแค่ 2 ตอนเท่านั้น คือตอน เมา-แห้ว จบ
ไม่รู้ว่าทำอีท่าไหนถึงได้ลากยาวมาจนขนาดนี้ได้ จริงๆคนเขียนตั้งใจว่าจะสื่อถึงเหตุการณ์หนึ่งคืนที่เราได้เจอคนน่ารักๆ ได้คุยกัน ได้ใช้เวลาร่วมกันโดยที่อาจจะไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่านั้น แต่กลับประทับใจเรามากจนเราไม่อยากให้ผ่านคืนนั้นไปเลย
อันที่จริงเรื่องนี้ไม่เหมาะกับเด็กและเยาวชนเท่าไหรน่ เพราะพูดถึงการกินเหล้า และเซ็กส์แบบ one night stand
ตอนแรกที่เขียน อารมณ์และแรงขับของราเชนจะฮาร์ดคอร์กว่านี้อีก.. นี่ปรับให้ซอฟท์ลงแล้วนะครับ
สำหรับน้องๆที่อายุต่ำกว่า18 (และยังไม่เคยเที่ยวเธค) ควรให้ผู้ปกครองแนะนำด้วยนะครับ
บ๊ายบาย แล้วเจอกันใหม่ในเรื่อง 16-PLUS และโปรเจคของเล้านะครับ
-
อ่านสนุกมากมาย
บอกตรงๆผมไม่เคยเที่ยวกลางคืน
พอได้อ่านแล้วก็ทำให้เห็นภาพได้ชัดเจนเชียวครับ :3123:
-
:z3: :z3: กร๊ากกกกกกกกกเจ้าเด็กหน้านิ่ง ชอบนมรสช๊อกโกแลต
อุกรี๊ดดเด๋ซป๋าราเชนจะเหมามาฝากทุกวันเลยนะเจ้าเด็กน้อย :m20: :m20:
ก็ยังดีแหะ...ทีีคืนนี้ไม่ได้กลับไปมือเปล่า อย่างน้อยก็ได้ใจดวงน้อยๆของไอ่เดะเอ๋อนั่นล่ะวะ
ค่อยๆเติมไปเด๋วก็เต็ม :impress2:
o13 o13
-
o13 ขอบคุณนะค้าบบบ
-
ขอบคุณค่ะ....รีบ ๆมีเรื่องใหม่ ๆมาให้อ่านอีกน่ะค่ะ
:L1: :L1: :L1:
-
น่ารักจัง :o8:
-
o1 ขอบคุณครับ
สนุกมากๆ
อย่างน้อยตอนจบก็ทำให้รู้ว่าราเชนยังมีหวัง
แล้วจะตามไปหาที่ 16+ ครับ
-
ดูท่าว่าน้องบอลจะมีนมและขนมมาเซ่นทุกวัน
ลุ้นมาตลอด ไม่อยากให้ราเชนแห้ว แล้วก้อไม่อยากให้เลิกความตั้งใจที่จะจีบบอลด้วย
จบออกมาแบบนี้เป็นปลื้มอ่ะ รู้สึกว่าเชนได้สิ่งตอบแทนกลับมาในการปรับตัวครั้งนี้
มองเห็นอนาคตของคู่นี้ :-[
ปล. น้องบอลน่ารักมากเลย
-
อย่างน้อยขก้รู้ว่า เชนไม่เสียปล่าวที่จะลงทุนลงเเรงต่อไป
เอาใจช่วยเชน สู้ ๆ :กอด1:
:mc4: :mc4: :mc4:
-
o13
ขอบคุณมากคะสำหรับเรื่องนี้
ป่านนนีร้เชนคงขาหายไปดริ๊งฝืมือน้องบอลแล้วมั๊ง
^^
-
จบแบบมีลุ้น จะเป็นยังไงต่อก็ขึ้นอยู่กับพี่เชนและน้องบอลแล้ว
จากแรงบันดาลใจเล็กๆ แต่สนุกมากๆ
ขอบคุณมากค่ะ บวกอีก 1 แต้มนะคะ :L2:
-
แทงกิว คนเขียนคับ
สนุกดี
ไมไ่ด้ไป อตก นานแระ
ชักอยากไปอิก
จะไปดูว่าน้องปอนด์ เอ๊ย อ้ายบอล หน้าตาเปนไง หึ หึ o18
คู่พระเอกของ อโนชา จะมีแต่สุดขั้วงี้ทุกคู่เลยแฮะ
จะล่ำตัวยักษ์ กะเด็กเขมรตัวบาง
หาคู่ชกตัวเท่าๆกัน ไม่มีแฮะ :laugh:
จะซัมทิงอะไรที พาลจะนึกสงสานเด็กตัวน้อย รับศึกหญ่ายย :sad4:
แกล้งเด็กว่ะ :o8:
รออ่านต่อคับ.....
-
จบแบบอ่านแล้วยิ้ม :L2:
จะมีตอนพิเศษ 2 มั๊ยเอ่ย
ไปได้ไปนานมากกกกก แล้ว อตก
:call: ขอบคุณนะ จะต่อ 16+ แล้ว
:mc4:
-
:mc4: จบซะละ ว่าแต่ว่า แห้ว กะ สมหวัง มันก็อันเดียวกันละนะ คริคริ
-
จบแบบแฮปปี้หรือเปล่า
เอาน่ายังไงราเชนก็ได้รู้ซึ้งถึงคำว่ารักจริงกับเค้าบ้างซะทีล่ะนะ
55 ยังขำไม่หาย เรื่องเมาอ้วกนี่
ขำเรื่องพี่ปุ่นด้วย
โธ่ นึกว่าหมั่นไส้ไรกัน
ที่แท้ก็สามีตัวเองไปเป็ฯเมียคนอื่น
กร๊ากกกก :laugh:
รอติดตาม 16 plus นะคับ
ขอบคุณคับ
-
:-[ อุ้ยๆ แบบนี้น้องบอลให้ความหวังพี่เชนใช่ไหมเอ่ย
ตอนแรกนึกว่าพี่เชนจะท้อซะแระ แต่ยังฝืนสังขารเอานมมาให้น้องบอล
น่ารักอ่ะ เด็กหน้าซื่อแต่ร้ายน่าดูเลย แล้วยังมีหลายคนมาป้อที่ร้านด้วย
แบบนี้พี่เชนต้องรีบหายเร็วๆ แล้วล่ะ เรื่องพี่ปุ่นอ่านแล้วฮา มันมีที่มาที่ไปอย่างนี้นี่เอง o18
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆ นะคะ อ่านแล้วอมยิ้ม ทำให้เช้านี้รู้สึกอากาศมันแจ่มใสขึ้นมาเป็นกองเลย
:L2: :L2: :L2:
-
อ๊ากกกก น่ารักโคด
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวกวนประสาทๆ ของน้องบอล กับพี่เชนคร้าบบ
-
เรื่องนี้ น่ารักอ่ะ
ชอบๆ
:mc4:
-
o13
-
สรุปแล้วอด เสือเชนเปลี่ยนไป
แล้วใครจะได้ใครเนี่ย
น้องบอลแมน ยังงี้พี่ปุ่นต้องอยากได้แน่
-
น่ารักจังเลย
อย่างนี้ป๋าเชนก็มีสิทธิ์ลุ้นต่อล่ะสิ :o8:
-
น่ารักมาก ตอนเเรกนึกว่าพี่ราเชนจะกินเเห้วซะเเล้ว
เยี่ยมค่ะ
thx ja
-
o13ขอบคุณคับผม
รอผลงานชิ้นต่อไปนะ...
-
จบแล้วเหรอ
ไม่น่าเชื่อ
ขอบคุณนะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ลป.
ส่งพรีวิวด่วน
ชิส์
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่น่าติดตามครับ
เป็นกำลังใจให้เชนเอาชนะใจน้องเค้าให้ได้น้า... :L2:
-
ขอบคุณนะครับ สำหรับเรื่องน่ารักแบบนี้จะติดตามผลงานเรื่องอื่นต่อไปครับ
-
:sad4:
-
รู้ว่าเค้าชอบนมรสอะไรก็ดีมากแล้วพี่เชนเอ้ย o13
-
ขอบคุณนะคะ :L2:
-
:n1:
-
เสือหงอยเลยทีเดียวเจอเด็กไปคนเดียว อิอิ
น่ารักดีครับ จบไม่ค้าง 555 กลัวจะค้างตอนแรก
อย่าลืมไปต่อ 16-PLUS นะครับ หายนานเลยอ่า
-
แค่นี้ก็แฮปปี้แล้วเนอะ
:กอด1:
-
ก็ยังมีความหวังนิดๆนะ นายราเชน
-
+1ให้ตอนจบดั้ว
บอลน่ารักจัง
คิคิคิ
สู้ต่อไปนะนายราเชน
-
ชอบตอนจบ น่ารักดีนะ ดูแล้วความสัมพันธ์น่าจะคืบหน้าไปในทางที่ดีถ้านายราเชนทำตัวดีขึ้น :laugh:
-
น่ารักอ่า
อ่านไปก็อมยิ้มไป
:impress2:
-
น่ารักมากเลย ย
อ่านแล้วอมยิ้มตลอดเลย
เสืออย่างเชนก็มีหัวใจน๊ะ !!
น้องบอลให้ความหวังเล็ก ๆ แล้ว ,, สู้ๆนะ
: ))
-
เอาน่าพี่เชน อย่างน้อยน้องบอลก็ไม่ได้ตัดรอนอะไร
มีก้าวหนึ่งแล้ว ก็คงมีก้าวต่อไป ขอให้เป็นก้าวที่มั่นคงนะ
ขอบคุณคนแต่งเรื่องน่ารักๆ ครับ :3123:
-
:mc4:
น่ารักมากๆเลยค่ะ ชอบๆ
ขอบคุณคนแต่งมากๆค่ะ^^
-
จบแล้ว ที่เหลือก็ไปจิ้นกันเอง คริๆ :z1:
อยากให้มีภาคพิเศษตอนที่เชนกะนู๋บอลเป็นแฟนกันแล้วจังเลย
อยากรู้นู๋บอลมันจะยังหน้ามึนอย่างนี้อยู่หรือเปล่า 55
น่ารักอ่ะ อ่านไปยิ้มไป มีความสุขจัง
+1 ขอบคุณค่ะ :L2:
-
จบได้ลงตัวสมชื่อ คืนที่หนึ่งเลยค่ะ o13
แต่แอบลุ้นให้มีคืนที่สอง สาม สี่ ฯลฯ ต่อนะค่ะ อยากเห็นพัฒนาการของทั้ง 2 หนุ่มว่าจะไปในทางไหน :pig4:
-
ขอบคุณค่ะที่จบแบบไม่เศร้า
-
...อยากให้มี "คืนต่อๆ ไป" :impress2:
อยากรู้ว่าเมื่อไหร่ พี่เชนจะได้ใจน้องบอลลลลลลลล
สรุปคือ... อยากอ่านต่ออีกอ่ะค่าาาาาา
:call:
-
สมกับที่เป็นนักเขียนจริง ๆ เห็นอะไรนิดหน่อยก็สามารถจุดประกายให้แก่งานเขียนได้แล้ว
สุดยอดค่ะ .....ชอบมาก ...... :pig4: :pig4:
-
อยากให้ทำเป็นเรื่องยาววววว จัง o13
-
วุ่นกับโปรเจคมากมาย ไม่ได้อ่านเสียนาน
สุดท้ายก็ไม่ได้แห้ว ฮ่าๆๆๆๆ ดีใจกับท่านราเชน
แอบชอบหนูบอล ดูซื่อๆ แต่แอบให้ความหวัง น่ารักมากมาย เหอะๆๆๆๆ o13
รอติดตามผลงานต่อไปนะครับ
-
จบซะแล้วน้องบอลน่ารักมากกกกอ่ะ
โอ้ยตายๆๆๆตื้อเท่านั้นถึงจะได้รัก
ดูท่าว่าพี่เชนต้องตื้ออีกนานน่ะเนี่ย
ขอบคุณมากกกกคับ
จะติดตามผลงานต่อไปค้าบบบ
-
จบแบบมีลุ้นนิดๆแฮะ :z2: :z2: :z2:
-
จบแบบได้อยากจิ้นต่ออ่ะว่าคืนต่อๆๆไปจะเริ่มเป็นยังไงอีก
น่าร้กกกกกกกกก
-
บอลน่ารักอ่ะครับ
:o8:
เจอกันในชุด 16plus นะครับ รอไม่ไหวแล๊น
-
แหะ ๆ ๆ
อ่านแล้วอินเล็ก ๆ
อิอิอิ
-
อ่านแล้วอยากให้มีต่ออีกหลายๆ คืนจังเลยเนอะ
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารัก ๆ ค่ะ :L2:
-
o13
แน่ ๆๆๆๆ มีลุ้นวุ้ย ๆๆ
-
ราเชนจะกินเด็ก บอลนายระวังตัวดีๆน่ะไม่งั้นโดน โดน :oo1:
-
ทำให้ยาวเรยได้ไหมเรื่องอะ
อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่ออ่า
ชอบอ่ะ เรื่องน่ารักดี
-
ขำมากกกกกกกกกกกก
บอลมันโคตรได้ใจอ่ะ
เจ๋งจริงๆ
-
อ๊ากก อ่านเรื่องนี้ เเร้วเเบบว่าน่ารักสุโก่ยมากมายเลยอ่ะ
เจ้าบอลลลล ฮ่ะ ฮาเชนยิ่งนักเเลฮุๆ
นึกภาพตามเเล้วเเบบฮาคอดๆ ปลื้มฮับปลื้ม
-
จบแบบยิ้มได้เลยอ่ะ......น่ารัก..
-
o13 o13 o13
-
อ่านแล้วนึกภาพออกเรยอะ
บรรยากาศเป็นแบบนั้นจริงๆ พอไฟสว่างแล้วทุกอย่างเละไปหมดเลยยย :laugh:
-
แม้จะเคยบอกไปแล้ว
ว่าจบแบบนี้ก็มีความสุขแล้ว
แต่ก็นะ คิดไปคิดมาก็นิดนึงอ่ะ
ยังแอบมีหวังว่าจะมีคืนต่อไป
:man1:
-
กรี๊ดดดดดดดด
เรื่องนี้น่ารักมากๆเลยค่ะ
ทีแรกใจแป้วเลย ที่บอกว่า จะสามตอนจบ
ดีใจที่ยืดมาขนาดนี้
จริงๆอยากอ่านต่ออีก ....
><
น้องบอลลลลลล
น่ารักไปนะ
ปล. เชอบพี่เชนอ่ะ ^^
-
หมดสภาพเลย
แต่ก็นะ สมหวังไปคืบๆ
นึกว่าหมดท่าอิอิ
อยากมีตอนพิเศษจังฮิฮิ
งืม ไงก็ขอบคุณสำหรับนิยายนะเจ้าคะ
น่ารักมากมาย
น๋บอลกวนได้ใจคะ o13
-
ฮุๆๆๆๆๆ :mc4:
อยากให้มีต่อจังเลยอะพี่.... ชอบๆๆๆอะ....
อยากให้น้องบอลคู่กับพี่เชนอะ... ฮาฟๆๆๆๆๆๆ :impress2:
ชอบพี่เชนนนจัง ฮุๆๆๆ
-
แอร๊ยยเด็กเสริฟ์ชื่อเหมือนเค้าเลย สงสัยต้องไปตะเวนอตกกับเพื่อนสาวซะหน่อยตามล่าหาเด็กเสริฟ์ชื่อปอนด์ มันจะหาเจอไหมน๊า..ปกติไม่เที่ยวแถวนั้นด้วยสิไม่ชิน อิอิ :3123: :3123:
ปล.อยากอ่านเป็นเรื่องยาววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
-
น้องบอลนี่ไว้ใจได้หรือ
ดูท่าจะรอบจัดใช่ย่อย :z3:
พี่เชนจะแห้วมั๊ยเนี่ย :really2:
-
เสือร้ายมักจะตกม้าตายเพราะเด็กแบบนี้แหละ
เห็นมานักต่อนักแล้ว บอลน่ารักนะ
-
แหม..มึนๆเอ๋อๆ แต่น่ารักอย่างนี้แหละ หยูดเสือ สิงห์ กระทิง แรด มานักต่อนัก
-
เพิ่งได้อ่าน น่ารักดี อิอิ
ขอบคุณค้า :L2:
-
น่าร้ากกกกกกกก
ชอบผู้ชายหน้ามึนแบบนี้จังเลยอ่ะ
กริ๊ดดด ดดด
-
ประทับใจมากๆๆๆๆๆ
สั้นๆแต่มีความหมาย . . . . มากมาย
ขอบคุณครับ (อยากให้เรื่องนี้ยามกว่านี้ แม้ไม่สมหวังแต่ก็อยากติดตาม)
-
:z2: อืมม์...ดีจัง :a2: สู้ ๆ คนที่ใช่ยังไงก็ใช่ o13 o13
-
กระ ชับ ดี ครับ
บอล น่า รัก ดี
ซื่อ ๆ ขยัน ๆ
-
อ่านแล้วรู้สึกดีจังเลย การรอคอย และความคาดหวังยังคงมีต่อไป
-
:call:
คืนที่สองๆ
-
o18เสียดายแทนพี่เชนนน
น้องบอลน่ารักกกกกกกกกกกกกกก o13
-
พอนึกภาพออก แต่เรื่องนี้มันเป็นตอนพิเศษมาจากเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ ดูคุ้นๆ พิกล
เหมือนมีอีกเรื่องที่เพ่ือนพระเอกมานั่งร้านเหล้าเฝ้าเด็กเสิร์ฟอ่ะ ถ้าไม่ใช่ก็ขอโทษด้วยที่เข้าใจผิดนะครับ
-
:mc4:
:pig4:
o13
-
จบแบบไม่ค้าง แต่มันเหมือนค้างงงคาในใจเค้าอ่า
หุหุ
ปอ.ลอ.อยากต่อยหน้าผู้จัดการร้านนังคุณปุ่น
-
อ่านกี่เรื่องๆที่เปนคนคอนหวันเนี่ย ไม่พลาดโมจิสักทีสิน่า 555
-
กลับมาอ่านรอบที่ 4
ชอบในความมึนของไอ้น้องบอล 5555
-
น้องบอลน่ารักมากๆๆๆๆๆ ใสซื่อจริงๆๆ
ทำเอาเสือร้ายกลายร่างเป็นแมวน้อยเลย
น่าจะมีฉากหวานๆอีกสักนิด
ขอบคุณมากๆจ้า
-
ส่วนตัวไม่ค่อยกินเหล้าหรอกนะ ก็เหล้าน่ะ มันขม แถมกระเพราะเราไม่ยอมรับอีกอ้วกตลอด แต่รสชาติน่ะหลังจากขมแล้วมันก็หวานติดปลายลิ้นนี่นา เหมือนน้องบอลล่ะมั้ง (ว่าแล้วก็ไปกินนมนอนดีก่า ดึกละ)
-
555 ขอบคุณค่ะ
เรื่องน่ารักมากมาย
-
ขอบคุณมากๆๆค่ะ :pig4: :pig4:
-
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้
ลุ้นตั้งแต่ต้นยันท้ายเรื่องเลย 5555555+
บอลแบบ...บางครั้งก็ดูซื่อๆ บางครั้งก็เหมือนทันคน
แต่เชนนี่แบบ...ฮาอ่ะ โดนมอมจนอ้วกเลย 55555555+
-
อ๊ายยยยยยยย ทำไมไม่เคยอ่านเรื่องนี้
น่ารัก ความจริงแอบอยากอ่านตอนพิเศษเหมือนกันนะ ว่าถึงที่สุดแล้ว ทั้งคู่จะเป็นยังไง
-
ชีวิตคนเราผูกพันกันเพราะช่วงเวลา เราเกิดมาเจอกันเพราะอาจเกิดช่วงใกล้ๆ กัน ห่างกันไม่เกิน 60 ปี
และในช่วงเวลาแค่นี้ ที่ไม่รู้ว่านานแค่ไหน เราสามารถเลือกที่จะทำดีต่อกัน
แก้ไขสิ่งผิดของตัวเองและเริ่มใหม่ได้เสมอ ขอแค่คิดและทำให้ทันก่อนที่ช่วงเวลา
ที่ได้อยู่ด้วยกันจะหมดลง
-
จบแบบ.. อยากเอาน้องบอลมากอดสักที ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
น่ารักไปนะ อร๊ายยยยยยยย ย
ก็ถูกที่น้องบอลมันจะไม่เลี่ยงๆไม่กล้าไว้ใจ ดูอดีตอีพี่เชนดิ
แต่แอบเชียร์พี่เชนสุดใจอ่า รักเขามากเลยนะเนี่ย กร๊ากกกกกก ก
ขออีกสักจึกสองจึกไม่ได้หรอคะ
อยากอ่านแบบเข้าใจๆกัน อินเลิฟๆบ้าง งื้ออออ อ
-
ชอบค่ะน่ารักมากกกกกก
-
เรื่องนี้น่ารักๆ
บอลดูธรรมดาเเต่เหมือนไม่ธรรมดา พี่ราเชน สู้ๆ 55
-
น่ารักมากค่ะ
แต่อยากจบแบบ อีกสักนิดๆ
อยากรู้ว่า หลังจากนั้น น้องมันยอมเป็นแฟนพี่เขาป่าว
หรือว่า ก็กินขนมนมรสช็อคโกแลตไปเรื่อยๆ
+1 จ้า
-
อ่านสนุกมากมายเลยครับ
อ่านไปลุ้นไป น่ารักไปอีกแบบครับ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดีแบบนี้คร้าบ
-
o18 o1
:L2: :L2: :L2:
จบแล้ว จริงเกหรอ นี่ ไม่ น่า นะ
-
อ่านรวดเดียวจบ อิอิ เนื้อเรื่อง น่ารักอ่าาาาาาา ^.^
-
ลุ้นกันตั้งแต่ต้นยันจบเลยค่ะ
-
:3123:
-
นั่งอ่านไป
อมยิ้มไป
สรุปแล้ว
บอลแกล้วมึน แกล้งเซ่อ ว่างั้น
-
อยากอ่านตอนพิเศษ อะ ได้โปรๆๆๆ
-
:impress3:
:-[
-
อย่างบอลนี่เค้าเรียกว่าซื่อ หรือเจ้าเลห์ ทันคนดีนะ
ชอบเรื่องนี้มากกก ได้แต่หวังว่าจะมีคืนต่อๆ ไปของราเชนนะ
-
T^T
อยากให้มีสเปเชี่ยลจังเลยค่ะ
มันยังไม่ค่อยฟินเท่าไหร่เลย>///<
แต่ก็ขอบคุณนะค่ะ เป็นเรื่องที่น่าสนใจมากๆ
บอลมึนได้ใจเลย 555 น่ารักมากๆๆ เลยค่ะ
-
ตามมมมม o13
-
เรื่องนี้น่ารักจังเลย
บอลน่ารักกก :o8:
ขอบคุณมากๆนะคะ
-
บอลน่ารักกกก
-
มาต่ออีกนะ ค้างคาใจมากเลย :dont2:
-
:impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกก
-
นี่อาจเป็นโอกาศที่ดีที่จะเริ่มต้นความสัมพันธ์
อย่างน้อยก็รู้แล้วว่าบอลชอบนมรสช็อคโกแลต :กอด1:
-
o13 น่ารักมากมายครับ
ชอบอย่างแรง :L2:
ขอบคุณครับ
-
ตอนจบเหมือนบอลจะเริ่มหายซึน
ชอบจัง เนื้อเรื่องน่ารักมากๆ :-[ :-[
-
มาต่อเถอะ ได้โปรดด :m17:
-
สนุกมากเลย ชอบๆๆ :กอด1:
-
น่ารักกก ขอบคุณน้าาา
-
อ่านรอบแรก :impress2:
กลับมาอ่านรอบสอง :-[ :o8:
อ่านกี่ครั้งก็สนุกค่ะ
-
:z1: สนุกค่ะ อิอิ :กอด1:
-
บอลนี่ท่าจะร้ายใช่เล่นน้าา 55555
อยากได้ตอนพิเศษจัง ~
-
อ่านเรื่องนี้แล้วอยากลองไปเที่ยวกลางคืนมั้ง 5555555
-
อะไรที่ได้มาฟรี ๆ มันมีึค่า
อะไรที่ได้มา อยาก อยาก ต้องรีบแสวงหา อิอิ
-
ขอบคุณค่ะ
เริ่มมีหวังแล้วนะเชน ^^
-
น่ารักมากครับเรื่องนี้ ..... ขอบคุณครับ
-
:L2: :pig4:
-
น่ารักมากๆเลยค่ะ :-[
อยากให้เป็นเรื่องยาวต่อไปอีกสักตอนสองตอน :hao5:
-
อยากอ่านเรื่องยาวเลยค่ะ อยากรู้ว่าสุดท้ายจะได้ลงเอยกันมั้ยเนี่ยย