CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: PHUCK™ ที่ 08-11-2009 01:52:29

หัวข้อ: [เรื่องสั้น] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด
เริ่มหัวข้อโดย: PHUCK™ ที่ 08-11-2009 01:52:29

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

---

... ผมไม่รู้ว่าจะมีใครเข้าใจในงานเขียนชิ้นนี้ไหม ?
... ผมไม่รู้ว่าถ้าคุณเปิดเข้ามาอ่านแล้ว คุณจะรีพลายไหม ? แล้วจะรีพลายว่าอย่างไร ?
... ผมไม่คาดหวังว่าจะต้องมีคนเข้ามาอ่านเยอะ รีพลายเยอะ
... ผมแค่หวังว่าคุณคงจะมีโอกาสได้อ่านมันนะครับ ... สายลมของผม ... นี่คงเป็นหนึ่งในไม่กี่ทางที่ผมจะสื่อสารกับคุณได้

... หากคุณอ่านงานเขียนชิ้นนี้จนจบแล้วยังไม่เข้าใจในความหมายของบทความ อย่าร้อนรนหรือกังวลใจไปเลยครับ ... ผมเพียงแค่อยากเขียนมันออกมาในวันที่ความรู้สึกดีๆทุกอย่างมันยังอยู่ครบไม่ตกหล่นหายไปตามระยะทางของกาลเวลา ผมเพียงแค่อยากบอกใครคนหนึ่งซึ่งเคยมีความรักความผูกพันต่อกันว่าผมขอโทษ ... ผมทำในสิ่งที่คุณต้องการไม่ได้จริงๆ ... หากไม่มีใครเลยที่จะเข้าใจ อย่าวิตกไปเลยครับ ... บางทีคนตายเท่านั้นที่อาจรู้ ...



...
...
...

...ฤาเพียงสายลมอ่อนที่พัดผ่าน...
...ข้าจึงร้าวรานถึงเพียงนี้...
...น้ำตาร่วงดวงใจร้าวราวชีวี...
...จะดับหนีสิ้นไปในสายลม...

...เพียงความหลังฝังใจในความโศก...
...เหว่วิโยคโศกศัลย์อันขื่นขม...
...จักตรึงจิตมิคิดฟื้นอันคืนตรม...
...แม้ร่างจมจำจากพรากเพียงดิน...

...ยังคิดหวนชวนฝันในวันเก่า...
...แม้ปวดเปร่าราวใจให้ขาดดิ้น...
...ยังจดคำจำกระซิบแนบผืนดิน...
...แม้รักสิ้นจากไป...เพียงสายลม...
...
...
...

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: PHUCK™ ที่ 08-11-2009 01:58:25

... เพียงวูบไหวที่พัดเข้ามาแล้วผ่านไป .. จะยังคงเหลือทิ้งไว้เพียงคราบน้ำตาของความทรงจำ ...



ผมไม่รู้หรอกว่าคนเราจะจดจำคนที่เคยรักกันได้นานแค่ไหน แต่ ณ ตอนนี้ เวลานี้ ... ตอนที่ความทรงจำของผมยังคงจดจำเรื่องราวดีๆระหว่างเราสองคนได้ ผมจะเขียนมันไว้ เผื่อว่าวันหนึ่งวันใดที่ความทรงจำของช่วงเวลาเหล่านี้มันเลือนหายไป ผมจะได้เปิดมันขึ้นมาอ่านอีกครั้งเพื่อยิ้มให้กับสิ่งที่เรียกว่าความหลัง ... ว่าครั้งหนึ่ง .... "เราเคยรักกัน"









"ไม่!!!!!!" ผมตะโกนสุดเสียงก่อนจะลืมตาเพื่อพบว่าตัวเองนั่งเหงื่อแตกอยู่กลางเตียงขนาดห้าฟุตที่ตั้งอยู่กลางห้องสีขาว เข็มสีดำตัดกับพื้นหน้าปัดสีขาวของนาฬิกาอะคริลิคที่วางอยู่ข้างเตียงชี้ไปที่เลขสามกับเลขสอง ... ตีสามสิบนาที ... จะมีสักคืนไหมที่ผมจะนอนหลับฝันดีหรืออย่างน้อยก็ไม่ต้องฝันเลยก็ได้ ถ้าหากฝันมันยังคง 'ร้าย' ใส่ผมแบบนี้









" ไงมึง ฝันร้ายอีกแล้วเหรอ ? " โอวัลตินร้อนในแก้วเคลือบสีขาวขุ่นถูกวางบนโต๊ะรับแขกตรงหน้าก่อนที่แก้วกาแฟที่เคยวางอยู่ตรงหน้าผมจะถูกคนที่เพิ่งมานั่งยกขึ้นจิบ

" มึงกินโอวัลตินไป เดี๋ยวกูกินกาแฟเอง " ผมปรายตามองก่อนจะเอนหลังมองออกไปยังกระจกใสที่เป็นประตูแบบบานเลื่อนหน้าบ้าน ... มันคือประโยคที่คุ้นชินในเกือบหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ผมกลายเป็นคนตื่นเช้าตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ ตื่นมานั่งเล่นกับลูกแมวสองตัวที่เลี้ยงไว้ ตื่นมานั่งมองแสงแรกของพระอาทิตย์ในแต่ละวัน ตื่นมาดูหมอกจางที่ลอยเอ่ยอยู่ที่ถนนหน้าบ้าน ตื่นมานั่งเขียนไดอะรี่ถึงใครบางคน ... เสียงเพลงจากคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คที่ถูกเล่นวนซ้ำไปซ้ำมาจนเป็นเหมือนเสียงเพลงที่เอาไว้ปลุกทุกคนในบ้านยังคงดังเหมือนทุกๆวันที่ผ่านมา ...

" วันนี้มีเรียนกี่โมง? " ชายหนุ่มที่นั่งร่วมโต๊ะถามขึ้นหลังจากกาแฟในแก้วไหลลงท้องไปเกือบครึ่ง

" แปดโมง "

" งั้นไปอาบน้ำซะ เดี๋ยวกูไปส่ง "

" ขอบใจนะ ... ทำไมคนที่ไปส่งกูที่มอถึงไม่ใช่ 'เขา' วะ "

" .... เฮ้อ "





... ถ้านี่คือฝันดีคืนสุดท้าย .. ผมขอหลับอยู่อย่างนี้ตลอดไปจะได้ไหม ...



'พรุ่งนี้พี่ไปทำบุญที่วัดกับที่บ้านนะครับ โทรปลุกไม่ได้นะ' เสียงจากอีกฝั่งหนึ่งของการสนทนาในโทรศัพท์ทำให้ผมย่นจมูกอย่างขัดใจ ตลอดเวลาหนึ่งปีเต็มที่คบกันมาปกติแล้ววันอาทิตย์มักจะเป็นวันที่เราไม่ค่อยได้คุยกันเพราะเขาต้องอยู่กับที่บ้าน ไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะวันอาทิตย์ก็เป็น Family Day สำหรับหลายครอบครัว แล้วการที่เขาจะไปทำบุญที่วัดในจังหวัดอ่างทองกับที่บ้านก็ไม่เห็นว่ามันจะแปลกตรงไหน ในเมื่อเหตุผลนี้ก็เคยถูกยกมาใช้แล้วสองถึงสามครั้ง

'งั้นขอแมสเซจตอนเช้าได้ไหมครับ' ผมต่อรอง... ระยะทางจากกรุงเทพฯถึงพิษณุโลกสามร้อยกว่ากิโลฯ ความคิดถึงของผมจะเดินทางไปถึงเขาได้ทุกวันมั๊ยน้า ... ตลอดเวลาหนึ่งปีที่รู้จักกันเขาคือคนที่คอยโทรปลุกผมในตอนเช้า โทรถามว่ากินข้าวหรือยัง ? เรียนเป็นยังไงบ้าง ? กินข้าวเย็นด้วยล่ะ .... และก็เป็นคนสุดท้ายที่ส่งผมเข้านอน ทุกคืนคำว่า 'ฝันดี คิดถึงด้วย รักนะครับ' เป็นวลีที่ต้องได้ยินก่อนนอนไปแล้วสำหรับผม

'ครับถ้ามีเวลาว่างนะ'

'โอเคครับพี่ลมไปนอนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า ฝันดีนะครับคิดถึงด้วย รักด้วย'

'จ้า คิดถึงจ้ะ รักเหมือนกันจ้ะ' ปลายสายวางแล้ว ... ผมยืนยิ้มให้กับโทรศัพท์ที่ถืออยู่ในมือ .... เคยมีคนบอกไว้ว่ารักแท้แพ้ระยะทาง ... น่าแปลกที่มันกลับทำอะไรผมไม่ได้เลย ระยะทางคงไม่ใช่อุปสรรคสำหรับผมกับเขาหรอก ทุกเดือนเขาจะขับรถมาหาผมอย่างน้อยก็ครั้งหนึ่ง ... อีกแค่ไม่กี่ปีผมก็จะเรียนจบ ผมก็จะได้ไปทำงานที่บริษัทของพี่เขา ผมต้องตั้งใจเรียน ...



'...ถึงเธอจะแก่กว่านี้ จะหง่อมกว่านี้ จะเหี่ยวกว่านี้สักเท่าไร ผมเธอจะหงอกจะขาวเคี้ยวข้าวจะไม่ไหว ...' เสียงริงโทนที่ผมตั้งเอาไว้เพื่อเขาโดยเฉพาะดังขึ้นตอนเก้าโมงสิบสองนาที ผมหยิบโทรศัพท์มาดูอย่างแปลกใจ ... เอ สงสัยจะทำบุญเสร็จเร็วแฮะ :')

' ว่าไงค้าบบบ '

' นั่นใคร ? '

' แล้วนั่นใครครับ ? ' ผมดันตัวลุกขึ้นมานั่งบนเตียง ตาสว่างในทันที

' ภีมแฟนพี่ลม นั่นใคร '

' หมอภีมเหรอครับ ? '

' ใช่ นั่นใครใช่ซีรึเปล่า ? '

' ครับ นี่หมอภีมอยู่วัดกับพี่ลมเหรอครับ ? '

' อืม เขาก็อยู่ข้างๆคุยสิ ' แม้ตอนนี้ผมจะไม่มีน้ำตา แต่ลมหายใจมันเหมือนขาดหายไปเป็นห้วงๆ หมอภีม พี่ลม หมอภีม พี่ลม ทำไมถึงอยู่ด้วยกันได้ เลิกกันแล้วไม่ใช่เหรอ? เป็นแฟนเก่าไปแล้วตั้งปีกว่าแล้วไม่ใช่เหรอ ? ทำไม...

' พี่ขอโทษนะครับ '

' พี่ลมพาคุณหมอไปทำบุญด้วยเหรอครับ '

' ครับ '

' แล้วพาไปกับที่บ้านด้วยเหรอครับ '

' ครับ '

' สรุปแล้วยังไม่ได้เลิกกันใช่มั๊ยครับ ? '

' ... ครับ พี่ขอโทษนะ '

' คุณหมอรู้ได้ยังไงเหรอครับ ? '

' ก็เขาเอามือถือไปกดเล่นดูแล้วเห็นข้อความที่ส่งไปเมื่อเช้า '

' ..ล..แล้วจะเอายังไงต่อไปครับ '

' ไม่รู้ บางทีจะเสียไปทั้งคู่เลยก็ได้ '

' ยังไงลองคุยกับคุณหมอดูก่อนนะครับวันนี้ แล้วเดี๋ยวคืนนี้ค่อยคุยกันนะ ... เชื่อเถอะว่าพี่ลมไม่ต้องอยู่คนเดียวแน่ๆ ยังไงซีก็จะอยู่กับพี่ลมนะครับ '




วันนั้นทั้งวันชีวิตผมยังไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม ... ตื่นนอนตอนบ่าย แปรงฟัน อาบน้ำ กวาดห้อง รดน้ำต้นไม้ เล่นเกมส์ ดู TRUE X-ZYTE ดูมิกกี้เม้าส์ ดูลิโล่กับสติ๊ซ ลงไปกินข้าว ขี่รถเล่นรอบมหา'ลัย ไปวิ่งรอบลานสมเด็จฯ ถ่ายรูป ... ตอนเย็นเขาโทรมาหาแต่ก็เหมือนเดิมคือยังไม่ได้เคลียร์อะไร ... ปกติแล้วเขาเป็นคนเข้มแข็งจนเกือบจะดูเหมือนแข็งกระด้างในบางที แต่การที่เขาร้องไห้ตอนคุยโทรศัพท์กับผมนั่นแสดงว่าเขาคงกำลังอ่อนแอ สับสนอย่างหนักอยู่แน่ๆ ... ผมทำได้แค่ปลอบใจทั้งที่ไม่รู้เหมือนกันว่าอยู่ในฐานะอะไร ...

เที่ยงคืนของวันนี้ผมต้องลงทะเบียนเรียนในรายวิชาของเทอมหน้าแต่แทนที่จะใส่ใจกับคอมพิวเตอร์ ผมกลับนั่งมองโทรศัพท์อย่างจดจ่อยิ่งเข็มนาฬิกาเดินไปใกล้เวลาที่เขาเคยโทรมาเท่าไร หัวใจของผมก็ยิ่งเต้นแรงขึ้นมากเท่านั้น ...

' ครับ ' ผมเกือบจะกดรับในทันทีที่ไฟหน้าจอบนโทรศัพท์สว่างขึ้น

' น้องซี ... พี่ลมขอโทษนะ พี่ขอเลือกอยู่กับเขานะ '

' ไม่เป็นไรครับ ให้ซีเป็นคนรักคนที่สองก็ได้ ' ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงพูดออกไปแบบนั้น ร่างกายนี้มันเหมือนไม่ใช่ของผม ผมบังคับมันไม่ได้ ร่างกายบ้าๆ ความรู้สึกบ้าๆ

' ไม่ได้แล้วล่ะครับ พี่ต้องเลือก เลิกติดต่อกันเถอะนะ '

' ทำไมมันง่ายแบบนี้ล่ะครับ ไม่เอา ไม่เลิกกันนะ นะๆๆครับ ให้ซีอยู่ตรงไหนก็ได้ แต่ไม่เลิกกันนะ '

' พี่ต้องเลือกครับ แค่นี้นะครับ ดูแลตัวเองด้วยนะ '





ผมรู้ครับว่าระยะเวลาแค่ปีเดียว มันคงเทียบอะไรไม่ได้กับเวลาแปดปีที่พี่กับหมอภีมคบกันได้หรอก ... ผมเกลียดคนโกหกมากที่สุด ... ผมบอกครั้งแล้วครั้งเล่าว่าจะทำอะไรก็ทำไปเถอะ แค่บอกกันตรงๆอย่ามาโกหกกันก็พอ ...



เวลาอยู่ด้วยกันคุณไม่เคยให้ผมแตะโทรศัพท์ของคุณเลย ... ซึ่งผมก็เข้าใจว่าคุณคงมีโลกส่วนตัวที่ไม่อยากให้ใครเข้าไปยุ่ง

เวลาอยู่ด้วยกันแล้วคุณหายออกไปจากออฟฟิศ ... ผมคิดว่าคุณออกไปทำงาน ไปคุยโทรศัพท์กับลูกค้า ไปเอาของในบ้าน

เวลาอยู่ด้วยกันแล้วหมอภีมโทรมา คุณไม่รับ ... ผมเข้าใจว่าคนเลิกกันแต่ยังเป็นเพื่อนกัน คุยปรึกษากันได้อยู่มันมีจริงๆ และคุณคงเกรงใจผม

เวลาอยู่ด้วยกันแล้วผมถามถึงเรื่องหมอภีม คุณบอกว่าเขาโทรมาปรึกษาเรื่องแฟนใหม่ ... ผมยังชอบเลยนะที่คุณยังพูดคุยกันได้ ไม่เหมือนบางคู่ที่ไม่มองหน้ากันเลย

เวลาผมขอให้คุณหาเวลาว่างพาผมไปทะเล แล้วคุณปฏิเสธ ... ผมเข้าใจว่าคุณมีงานเข้ามามาก มีงานด่วนที่ต้องเร่งทำให้เสร็จ ผมเข้าใจ ... ผมรอได้

เวลาผมเจอรูปถ่ายของหมอภีมในกระเป๋าสตางค์ เจอรูปคู่ในคอมพิวเตอร์ เจอคลิปวิดีโอตอนไปเที่ยวฮ่องกงกัน ... ผมเข้าใจว่าคนเคยรักกันมากตั้งแปดปีย่อมมีความทรงจำดีๆให้เก็บไว้

เวลาผมไปบ้านคุณแล้วพบว่าคุณเอาการ์ดวันเกิดขนาด A2 ที่ผมทำทั้งคืนไปเก็บไว้ห้องเก็บของ ... ผมเข้าใจว่าคุณกลัวที่บ้านเห็น

เวลาผมขอเข้าไปไหว้กับคุณพ่อ คุณแม่ของคุณ แล้วคุณบ่ายเบี่ยง ... ผมเข้าใจว่าคุณอาจจะยังไม่พร้อมที่จะบอกกับที่บ้าน

เวลาผมถามว่าทำไมถึงเลือกเฟอร์นิเจอร์อันนี้ อันนั้น แล้วคุณบอกว่าเพราะมันถูก ... ผมเข้าใจว่าคุณอยากเก็บเงินไว้เยอะๆจะได้สร้างบริษัทให้ใหญ่ๆ


ทั้งหมด ... ผมเข้าใจผิดไปเอง ผมขอโทษนะครับ .... เพราะทั้งหมดที่คุณทำมันมีเพียงเหตุผลเดียว คือ ไม่อยากให้ผมรู้ว่าคุณมีเขาเป็นตัวจริงอยู่แล้ว !!! คุณมีเขาอยู่ทั้งคน



คุณไม่ให้ผมยุ่งกับโทรศัพท์ เพราะ คุณกลัวผมเห็นข้อมูลการโทรหาคุณหมอภีม ข้อความที่รับเข้าและส่งออก

คุณออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก เพราะ คุณไม่อยากให้ผมรับรู้ว่าคำว่ารักที่คุณพูดกับผม คุณยังพูดกับเขาด้วย

คุณไม่รับโทรศัพท์ของคุณหมอภีม เพราะ คุณกลัวเขาจะถามว่าอยู่ที่ไหน กับใคร

คุณไม่มีเวลาพาผมไปไหน เพราะ คุณกลัวคุณหมอจะสงสัยถ้าคุณหายไปหลายๆวัน

คุณยังเก็บรูปคุณหมอไว้ เพราะ เขายังเป็นคนรักของคุณอยู่เสมอ

คุณเอาการ์ดวันเกิดไปซ่อน เพราะ กลัวเขามานอนที่บ้านแล้วเจอการ์ดใบนั้น

คุณไม่พาผมไม่แนะนำกับที่บ้าน เพราะ คุณพาเขาไปเปิดตัวตั้งนานแล้ว ทั้งครอบครัวคุณและครอบครัวเขาต่างรับรู้

คุณเลือกเฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดทั้งห้องนอนและออฟฟิศไม่ใช่เพราะราคา แต่เพราะ คุณหมอเป็นคนเลือกให้ต่างหาก คุณเป็นคนพาเขาไปเดินเลือกซื้อเอง เหมือนกับคอนโดที่คุณพาเขาไปเลือกห้อง ...


ยิ่งรู้ ... มันก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกตัวเล็กลงไปทุกทีๆ เขาได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของคุณทุกๆเรื่อง ไม่ว่าจะทำอะไรเขาคือคนที่ร่วมตัดสินใจกับคุณเสมอ ... แล้วผมล่ะ!? ผมมีค่าแค่ตัวอะไรกันแน่!??



ผมไม่รู้ว่าคำว่า 'รักและคิดถึง' ของคุณที่พูดบอกผม คุณรู้สึกอย่างนั้นจริงไหม ... ได้โปรดเถอะนะครับอย่าบอกอะไรอีก ให้มันเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เหลืออยู่ว่าอย่างน้อยผมก็ยังเชื่อคุณได้


" เรียนเป็นไงมั่งวะ "

" อืมก็ดี ... วันเกิดกูไอ้อาร์มมันจะกลับจากอังกฤษปะวะ กูอยากเจอมัน " ผมวางกระเป๋าลงบนโซฟาก่อนจะเดินไปยืนดูไอ้เจ้าของคำถามที่นั่งวาดรูปอยู่บนโต๊ะเขียนแบบ

" ไม่รู้ว่ะ เห็นไอ้เยี่ยมบอกว่าบางทีนะบางที "

" เหรอ "

" อยากไปอยู่กับมันที่นั่นละเหรอไอ้ซี ? " มันวางดินสอ EE ลงแล้วกอดอกถามอย่างตั้งใจ

" ไม่รู้ว่ะ อยู่ที่นี่ไปมันก็มีแต่ฝืนตัวเอง ... กูไม่ใช่คนเก่งที่จะลุกขึ้นมาเผชิญหน้ากับทุกปัญหาหรอกนะ กูมันคนขี้ขลาด กูหนีทุกอย่าง เหมือนอย่างที่กูหนีที่บ้าน หนีออกจากมอกรุงเทพตอนเรื่องไอ้เซิ่น หนีหนีหนีหนี ... ครั้งนี้มันจะเป็นไรไปวะถ้ากูจะหนีอีกสักครั้ง "

" อืมมันก็ตัวมึง แล้วแต่นะ ... อยู่นี่กูอาจจะดูแลมึงได้ไม่ดีเท่าไอ้พวกนั้น มึงก็เห็น'ถาปัตย์ที่นี่เรียนกันหนักบ้านบึ้ม กูก็ทำได้แค่ดูมึงห่างๆนี่แหละ กูไม่ได้ไล่นะ แต่กูว่ามึงไปอยู่นั่นก็ดีไอ้อาร์มแม่งรักมึงยิ่งกว่าเมียอีก กูว่ามันดูแลมึงได้! "

" กูรู้ ... แล้วมึงคิดเหรอว่ามันจะไม่ถามว่าทำไมกูถึงจะไป มึงก็รู้ตอนแรกที่มันจะเอากูไปอังกฤษกูไฟท์จะตาย เพราะกูอยากอยู่เมืองไทยอย่างน้อยก็ได้อยู่ใกล้ 'เขา' ... แต่ตอนนี้กูไม่มีเขาแล้ว "

" กลัวเหี้ยไร มันถามก็ตอบไป "

" แล้วกูก็คงต้องไปเป็นกรรมการห้ามคนกระทืบกันเนี่ยนะ ... กูเป็นห่วงเขาว่ะ "

" แล้วมันล่ะ ห่วงมึงมั๊ย ? มันห่วงเมียมันโน่น "

" ถ้ามึงรักใครสักคนด้วยใจจริง มึงจะเข้าใจกู " ผมไม่โกรธหรอกนะที่มันจะไม่เข้าใจผม เพราะการกระทำทั้งหมดของตัวเองผมก็ยังไม่เข้าใจเหมือนกัน ... เพื่อนผมทุกคนไม่มีใครเห็นด้วยมาตั้งแต่แรกที่รู้ว่าผมจะคบกับพี่ลม ... ต่อยกันมาก็หลายรอบ ทะเลาะกันมาก็หลายที สุดท้ายแล้วมันก็ยอมผม เพียงแต่บอกว่า ... ถ้ามันทิ้งมึงขึ้นมาอย่ามาร้องไห้ให้กูปลอบล่ะ สาดด!!! ...  วันนี้ผมคงต้องร้องไห้โดยไม่มีใครปลอบแล้วล่ะ ... ผมทำตัวเอง






เบอร์โทรศัพท์เครื่องประจำตัวเขาผมไม่มีสิทธิ์โทรไปแล้ว ... ผมไม่อยากให้เขาทะเลาะกันอีก

MSN เขาก็เลิกใช้เมล์ที่ติดต่อกันแล้ว รวมทั้งโปรแกรมก็ยกเลิกการติดตั้งในคอมพ์ด้วย

บ้านของเขาทั้งสองหลังสำหรับผมคงทำได้แค่ดูจากรูปที่เคยถ่ายเอาไว้

คอนโดที่เขาบอกจะพาไปดูถ้าตกแต่งเสร็จมันคือบ้านสำหรับเขาทั้งสองคนไม่เหลือพื้นที่ไว้ให้ผมแล้ว

ออฟฟิศที่หมอภีมเป็นคนตกแต่งผมคงไม่กล้าแม้แต่จะคิดไปฝึกงานที่นั่นแล้วล่ะ




เหลือเพียงเบอร์โทรศัพท์เพียงเบอร์เดียวที่เขาเอาไว้ใช้คุยกับผม ... ทุกครั้งที่คิดถึงผมจะกดโทรออกไปยังเบอร์นั้น แม้จะรู้ดีว่าคงไม่มีใครรับแต่อย่างน้อยเขาก็คงได้เห็นมิสคอลของผมบ้าง ... ชาร์ตแบตเอาไว้นะครับ อย่าปิดเบอร์นี้เลยนะ ... นี่คือสิ่งสุดท้ายที่ผมขอจากเขา แล้วเขาก็บอกว่ามันจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ทำให้ผมได้เช่นกัน ...




คุณหมอครับ ... ผมอโหสิให้สำหรับทุกอย่าง ผมเข้าใจครับเป็นผมผมก็คงทำแบบนี้ ของๆใครก็ต้องหวงและห่วงเป็นธรรมดา ... อย่าเกลียดผมเลยครับ ผมสู้อะไรคุณไม่ได้หรอก ถึงผมจะรักเขามากแค่ไหนแต่มันคงไม่สำคัญหรอกในเมื่อ พี่ลมเขารักคุณหมอมากนะ ....


พี่ลมครับ .... ผมไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้ถ้าลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วความรู้สึกของผมที่มี่ต่อคุณมันจะเปลี่ยนแปลงไปไหม ... ผมไม่รู้ว่าจะมีใครเข้ามาแล้วทำให้ผมลืมคุณได้จริงๆรึเปล่า ... ผมไม่เชื่อไอ้คำพูดประเภทที่ว่าจะรักตลอดไป จะรักไปจนตาย จะไม่มีใครอีก จะไม่มีวันลืม ... ยังไงซะผมเชื่อว่าคนเราก็ต้องลืมกันสักวัน จะช้าหรือเร็วแค่นั้น ... ผมเกลียดคุณนะ เกลียดมากๆเลยด้วยล่ะ เกลียดทุกสิ่งที่คุณหลอกลวง เกลียดทุกคำที่คุณโกหก ... แต่เมื่อเทียบกับความรักที่ผมมีให้คุณแล้ว ... ถ้าความรักคือโลก ความเกลียดที่มี่ก็คงเป็นต้นไม้ที่อยู่บนผืนดิน นับวันจะลดลงลดลง ... ผมเกลียดตัวเองจังครับ เกลียดที่เกลียดคุณไม่ได้สักที!




ไม่รู้ว่านานเท่าไร ที่ฉันและเธอห่างไกลตั้งแต่วันนั้น
อยากขอแค่เพียงสักวัน ให้เราได้มาพบกันเหมือนวันเก่า

แม้ไม่อาจเป็นดั่งใจที่ต้องการ เราต่างรู้
คงไม่นานเกินเฝ้ารอ จะจำไว้เสมอ
เมื่อใดที่สายลมพัด ดั่งมีความรักมาช่วยปลอบความเหงาใจ

ไม่ว่าตัวเธออยู่ไหน ลมจะเป็นเหมือนใจที่ห่วงใยกัน
เพราะรักแท้ก็เหมือนลมที่โอบกอดฉัน
แม้มองไม่เห็นแต่ฉันรู้สึกถึงเธอ

แค่นึกว่าได้เจอกัน หรือว่าพบในฝัน ฉันก็สุขใจเหลือเกิน
ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอ จะเป็นแบบเดิมและคิดถึงกันหรือเปล่า

แม้ไม่อาจเป็นดั่งใจที่ต้องการ เราต่างรู้
คงไม่นานเกินเฝ้ารอ จะจำไว้เสมอ
เมื่อใดที่สายลมพัด ดั่งมีความรักมาช่วยปลอบความเหงาใจ

ลมจะพัดมาจากทิศใดก็ตาม
สายลมเป็นดั่งเป็นสายใยเชื่อมใจเราไว้ไม่ขาด
ให้เราผูกพันแม้ต้องห่างไกล

ไม่ว่าตัวเธออยู่ไหน ลมจะเป็นเหมือนใจที่ห่วงใยกัน
เพราะรักแท้ก็เป็นเหมือนลมที่โอบกอดฉัน
แม้มองไม่เห็นแต่ฉันรู้สึกถึงเธอ

แม้มองไม่เห็นแต่สัมผัสได้เสมอ…  




โลกกลมๆเบี้ยวๆของเราใบเล็กนิดเดียว ... ถ้าผมยืนอยู่กับที่ สักวัน ... สายลมที่คุ้นเคยอาจจะพัดหวนกลับมา ...
อาจฟังดูเลื่อนลอย ... แต่ตอนนี้นี่คือความหวังสิ่งเดียวที่ผมเหลืออยู่ ... ซีรักพี่ลมนะครับ :') ZTG 'n WND

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: taem2love ที่ 08-11-2009 07:26:04

อร้ายสสสสสสสส ๆๆๆๆๆๆๆๆ
ดีใที่สุดที่มาเจิมเป็นคนแรก
กับเรื่องสั้นที่น้องรักซีตรองเขียน
ไม่ว่าจะเปงอย่างไรป้าแล้วชาวคณะเปงกำลังไจให้เสมอ
ขอบคุณนะ ที่มาถ่ายทอดความรู้สึกให้ฟังกัน
บอกได้คำเดียวว่าชอบมากๆๆๆๆๆๆๆ
คิดถึงนะจ๊ะหลาน

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: mma419109 ที่ 08-11-2009 07:40:10

       :กอด1: ซีตรอง  :L1:  :L2:  :กอด1:   

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: SoYiLovE ที่ 08-11-2009 10:52:35

เลือกที่จะจดจำช่วงความสุขกับรักครั้งนี้ แล้วผ่านช่วงนี้ไปให้ได้นะคะ น้องจะเข้มแข็งและมีมุมมองความรักที่ดีในวันข้างหน้าค่ะ

เสียใจได้แต่อย่าทุกข์นาน ชีวิตและอนาคตในวันข้างหน้ารอเราอยู่ ตรองยังต้องเจอโลกกว้างอีกเยอะ

พี่เชื่อว่าเค้าก็รักน้องตรอง แต่ที่ผ่านมาเห็นแก่ตัวที่อยากเก็บรักใว้ทั้งสองคน เมื่อถึงเวลาที่ต้องเลือกจริงๆ ก็ต้องมีคนนึงที่ผิดหวัง

อย่าหยุดที่จะรัก คนที่รักและใช่สำหรับเราจริงกำลังเดินทางมาก็ได้ค่ะ  ชีวิตอีกยาวใกล

เป็นกำลังใจนะคะ หาใหม่โลดค่ะ  :man1:  :กอด1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 08-11-2009 10:57:07

..พี่อ่านเรื่องของน้องตรอง มาตั้งแต่แรกเริ่มกับน้องชีส นะ
..ส่วนเรื่องสั้นตอนนี้เก็บมันไว้เป็น...ความทรงจำดีๆๆเถอะ...อย่ารอเค้าเลย
..ชีวิตเรา ตัวเรา ...เราลิขิตตัวเองได้ เริ่มต้นใหม่เพื่อค้นหา..คนของเรา..เถอะ
..พี่อยากอ่านเรื่องราวความรักของน้องตรองที่พบ...รักแท้..คู่แท้..ซักครั้ง
..ตัดเค้าออกจากใจเราไปเถอะ มันก็แค่...สายลมที่ไม่มีความจริงใจ...ให้มันพัดผ่านเข้ามาแล้วก็พัดออกไป
..รักแท้ครั้งใหม่ ถึงนานแค่ไหนก็จะรออ่านนะ ถ้าพี่ยังเดินเล่นอยู่ในเล้านี้ เป็นกำลังใจให้เสมอจ่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: RN ที่ 08-11-2009 11:04:11

เดินหน้าต่อไปเคอะคุณน้อง(เดินไปไหน)

สายลม พัดพาทำให้เราอบอุ่น แต่บางครั้ง ถ้าพัดแรงๆ ก็ทำให้วอดวายได้นะคะ

ปล.จำไว้แต่สิ่งดีๆค่ะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: koo_jarm ที่ 08-11-2009 12:04:31

สู้ สู้ เนอะ  o13

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: IZE ที่ 08-11-2009 14:14:00

จงอย่าเกลียดตัวเองเลย หลายๆคน เคยบอกว่าเกลียดตัวเองอย่างนั้นอย่างนี้ เกลียดตัวเองแล้วได้อะไรละ

เค้าก็ไม่เห็นจะกลับมาหาเราเลย  คนที่จะอยู่กับเราไปตลอด ก็คือ ตัวเราเอง นั่นแหละ 

คนที่รักเรามากที่สุดก็ควรจะเป็นตัวเราเองนั่นแหละ รักตัวเองให้มากๆ

ไม่มีใครที่จะอยู่ด้วยกันไปตลอดหรอก  วันนี้ไม่จากกัน  พรุ่งนี้ก็ต้องไปอยู่ดี

ขนาดปาท่องโก๋ ที่ใครหลายๆคนว่าต้องอยู่กันเป็นคู่ แต่พอเราฉีกออกจากกันมันก็ยังแยกกันได้เลย

เข้าใจความรู้สึกนะว่าตอนนี้ คุณเป็นยังไง  เพราะไม่ใช่ว่าไม่เคยเจอ 

ห้ามไม่ให้คิด  ห้ามไม่ให้ นึก  ห้ามไม่ให้ฝัน  ห้ามไม่ให้เก็บของของเค้าไว้  มันทำไม่ได้สักอย่าง

บอกตัวเองให้ลืม บอกตัวเองให้หาอะไรทำจะได้ไม่คิดถึงเค้า  แต่ก็ได้เพียงแต่บอกเท่านั้น ในเมื่อใจมันยังเหมือนเดิม

ใครๆบอกว่า  เวลา  ไม่ได้ช่วยอะไรหรอก ถ้าเราใจไม่คิดที่จะลืมเค้า   แต่ผมว่า  เวลาเนี่ยแหละช่วยได้ ช่วยให้เราดีขึ้น ถึงแม้ว่าว่าจะไม่ได้ช่วยให้เราลืมเค้าก็ตาม

ปล่อยตัวเองใช้ชีวิตตามปกติ ปล่อยเวลามันเดินของมันไป แล้วสักวันนึงเราจะรู้เองว่าเราอยู่ของเราได้เอง

วันไหนเหนื่อย ก็หยุดพัก  พอหายเหนื่อยค่อยเดินต่อ

ชีวิตคนเรามันก็มีแค่นี้แหละ เป็นสัจธรรมของชีวิต

เมื่อล้มจงยืนขึ้นด้วยตัวของเราเอง อย่าได้หวังว่าใครจะมาช่วยเรา เพราะไม่มีใครช่วยเราได้นอกจากตัวเราเอง

ถ้าวันนี้คุณยืนด้วยตัวเองได้ พรุ่งนี้คุณก็จะเข้มแข็งขึ้น

สู้ๆๆๆๆนะ


ปล  มาเพ้ออะไรเนี่ยฉัน  เป็นห่วงแกนะนังน้องตรอง

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: andy_kwan ที่ 08-11-2009 18:07:33

ถ้าเขาคนนั้น"ไม่ใช่"  ก็คิกว่าซื้อหวยแล้วถูกกิน
ไม่ต้องไปหวังว่าเขาจะเหลือที่ว่างเล็กๆให้เรา

ทำใจให้ได้แล้วใช้ชีวิตต่อไปอย่างมีความสุขดีกว่า

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 08-11-2009 18:47:00

แนะนำให้รักตัวเองให้มากๆ มีสติ
อย่าไปเกลียดเค้าเลย ความเกลียดมันเหมือนไฟเผาเราเอง
อภัยให้เค้า แล้วใจเราจะสงบ คิดซะว่าเค้าเป็นครูให้เรา
เราได้เรียนรู้ สิ่งที่เค้าทำไว้ ครั้งต่อไปจะได้ไม่โดนซ้ำรอยเดิม

"สายลม" ชื่อก็บอกว่ามันไม่อยู่นิ่ง ผ่านมาผ่านไปพัดไปเรื่อยๆ
เพราะฉะนั้น อย่าหวังไปจับเอาไว้กะตัวเลย สิ่งที่เคยมีด้วยกันมา
ถือว่าเราก็ได้มีความสุขไปแล้ว เก็บส่วนนั้นเอาไว้ในใจ คิดถึงช่วงที่มีความสุข
"พูดง่ายแต่ทำยาก" คำนี้เคยมีคนพูดกะพี่อยู่ แต่ถ้าทำได้เราแหละจะมีความสุข
 :กอด1:

เอาเพลงมาฝาก "ก้อนหินก้อนนั้น ของโรส"
http://www.youtube.com/v/d9D2y-CF1Xo&hl=en&fs=1&

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: Y2Y ที่ 08-11-2009 19:00:08

สายลม ที่พัดผ่าน  บางที มันก็ทำให้เราทั้งเศร้า ทั้งสุขได้ในเวลาเดียวกัน

คนที่เคยรักกันในอดีต   สายลมเย็นๆ ที่พัดผ่านเราในเวลาที่นั่งมองตากันมันก็เป้นสายลมของความอบอุ่น

แต่วันนี้ เค้าคนนั้นเดินจากไป

ชีวิตเราก้ต้องยังอยู่ 

แล้วเลือกที่จะเก็บความทรงจำดี ๆไว้กับตัวเอง

คนเราถ้าไม่ใช่คู่กันแล้วไงก็ต้องพลัดพรากแยกทางกันอยู่ดี

บางคนถึงเป็นคู่แท้ก็ยังพลัดพรากด้วย ความสูญเสีย

เพราะฉะนั้น อยากให้ น้องเดินต่อไปด้วยกำลังใจที่เข้มแข็งของน้องเองนะค่ะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: NCJung ที่ 08-11-2009 19:04:49

สู้ๆนะ
เป็นกำลังใจให้
สักวันซีคงเจอคนที่ใช่ และรักซีจริงๆแน่
สู้ๆนะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: taem2love ที่ 08-11-2009 19:38:31

พี่เชื่อยว่าตอนนี้ทุกคนในที่เล้าแห่งนี้เปงกำลังใจให้น้องเสมอ
พี่อยากให้เราเก็บความทรงจำนี้ไว้
และผ่านมันไปให้ได้ถึงแม้ว่า
สายลมนี้จะผ่านไปแล้วแต่มันก็ทำให้
ช่วงเวลาหนึ่งเราเย็นสบาย
รักตัวเองให้มากพี่จะเป็นกำลังใจให้เสมอ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: nuttykung ที่ 08-11-2009 20:30:14

อย่านี้ต้องเรียกว่า


"วาตภัย"

+1เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะคับ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: Mint ที่ 08-11-2009 21:52:27

รักตัวเองให้ได้ก่อน แล้วค่อยคิดจะรักคนอื่น

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: White..BroccO ที่ 08-11-2009 22:09:34

อย่าได้สนใจกับความหลัง

คนนี้อาจไม่ใช่ คนหน้าก็เดินเข้ามา อาจจะใช่ก็ได้

อย่าหวั่นไหวกับวันวานเลยน่ะค่ะ

สู้ๆๆ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: meng ที่ 09-11-2009 10:23:20

สู้ๆๆๆๆๆนะคับพี่ตรอง


เป็นกำลังใจให้

แว๊บแรกที่เข้ามาอ่าน


ตั้งแต่อักษรตัวแรก จบจบประโยคสุดท้าย

มันน่าเศร้าอะไรเช่นนี้คับ


ยังไงก้อดูแลตัวเองด้วยคับ

 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 09-11-2009 14:13:03

เก็บไว้เป็นความทรงจำแล้วกันนะน้องตรอง

พี่เชื่อว่า  ต่อไปข้างหน้า ตรองจะได้พบกับคนดีๆ เวลาจะช่วยให้ทุกอย่างมันดีขึ้น แต่ก็ไม่ทั้งหมด ตัวเราเองก็ต้องช่วยเหลือตัวเองด้วย

อะไรที่ตรองคิดว่าทำแล้วสบายใจ ก็ทำไปเถอะ แต่ก็ขอให้นึกเอาไว้ว่า  ยังมีคนที่รักตรองอยู่อีกหลายต่อหลายคน ไม่ว่าจะเป็น แม่ อาร์ม แล้วก็เพื่อนๆของตรองทุกคน ไม่เว้นแม้แต่ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ในเล้าเป็ดแห่งนี้

สู้ๆนะ  เข้มแข็งเร็วๆ พี่เป็นกำลังใจให้




ปอลอ. น้องตรองตอนนี้เรียนที่มอนอ หรือจ๊ะ   พี่ขอรับน้อง ในฐานะรุ่นน้อง  พ่อเดียวกันด้วยนะจ๊ะ 

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: ||WiTHOuT_YoU|| ที่ 09-11-2009 18:04:37

อยู่กับปัจจุบันนะตรอง อดีตที่ผ่านไป ไม่สามารถเรียกคืนได้

เหมือนสายลมที่พัดผ่านเราไป ไม่สามารถเรียกให้หวนคืนได้หรอก

แต่เราจะเก็บไว้ได้แค่ความรู้สึก เมื่อครั้งสายลมพัดมาโดนตัวเรา

ว่ามันรู้สึกเป็นเช่นไร อบอุ่น หรือเยือกเย็น ยังมีคนที่รักตรองเน้อ

คนรอบข้างยังเป็นห่วงและรักเสมอ Take careจ้า

 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: ThyRist ที่ 09-11-2009 19:43:11

อ่านแล้วอึ้ง ไม่รู้จะเม้นท์ว่าอะไร


ปล. เข็มแข็งไว้นะครับ น้องชาย

เก็บเอาไว้แค่ความรู้สึกดี ๆ ที่เคยมีให้กันก็พอ

เรื่องไม่ดีอย่าไปจำมันครับ

เราให้เค้าไปมีความสุขของเค้า

ก็เป็นสิ่งที่เราพึงจะทำแล้วละครับ


ขอยกข้อความที่เพื่อนพี่ส่งมาให้อ่านเน้อครับ

"เพราะกระดาษแผ่นนี้ ถึงทำให้พี่คิดได้"

(http://img301.imageshack.us/img301/4868/getattachment1jt.jpg)

..

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้
เริ่มหัวข้อโดย: meng ที่ 10-11-2009 16:15:15

<object width="436" height="64" data="http://music.gmember.com/player/html_playlist_member/swf/player_music.swf" type="application/x-shockwave-flash">
<param name="quality" value="high" />
<param name="wmode" value="transparent" />
<param name="FlashVars" value="songid=0903510501" />
<param name="src" value="http://music.gmember.com/player/html_playlist_member/swf/player_music.swf" />
<param name="flashvars" value="songid=0903510501" /></object>



ผมลงแล้วมันไม่ขึ้นอ่าคับพี่ตรอง

รองหาฟังดุนะคับ

เพลง กลับ ของแมว จีระศักดิือ่าคับ

มันเหม่ะกับพี่ตอนนี้มากๆเลยนะคับ

บะบายคับ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 11-11-2009 02:27:02

รักตัวเองนะตรอง
ลมที่พัดมามันทำให้เราเย็นสบายก็จริง
แต่ถ้ามันมาพร้อมฝุ่นควันก็อาจปลิวเข้าตาเราได้
ถ้าพัดมาแรงเกินไปมันก็คือพายุที่นำมาแต่ความพินาจ

ลป.ใครไม่รักเค้ารักนะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: Givesza ที่ 19-11-2009 23:50:01

ฉันให้กอดนี้แก่แก แล้วกัน

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: DEVIL nures ที่ 20-11-2009 20:37:05

พึ่งเห็นเรื่องนี้เลยรียมาอ่าน

บอกได้คำเดียวว่าไม่มีอะไรจะพูด :z3: :z3:

ขอ :กอด1: :กอด1: :กอด1:โอบกอด ซีตรอง ด้วยคนแล้วกัน :L1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: kiss88 ที่ 22-11-2009 01:57:44

น้องตรองสู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้น้องตรองเสมอน้า  :กอด1:
ท้อแท้เสียใจได้แต่ต้องลุกขึ้นมาสู้ใหม่นะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *
เริ่มหัวข้อโดย: FÂntastic 1st™ ที่ 22-11-2009 15:03:01

To .... H' TRON9
  B Strong Coz U r Stronger than u ever thought .

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *จบ!
เริ่มหัวข้อโดย: PHUCK™ ที่ 23-11-2009 00:43:00

.
.
.


... หนาวแล้ว ...
... กลางคืนของฤดูหนาว คือช่วงเวลาที่ผมมีความหลังฝังใจกับมันมากทึ่สุด .. แล้วส่วนใหญ่ก็เป็นความทรงจำสีเทาซะด้วยสิ ...
... วันนี้ตั้งแต่เช้าอากาศเย็นจนต้องใส่เสื้อกันหนาวอยู่ที่บ้าน .. ยังดีนะที่ไม่ต้องซ้อมละคอนเวที รู้สึกถึงความขมของน้ำลายตัวเอง หึหึ ป่วยอีกแล้วสินะ .. ไม่มีใครเขาเป็นห่วงแล้ว ... 'หายไวๆนะไอ้ร่างกายบ้าๆ' ... อวยพรให้ตัวเองละกัน

... แดดอ่อนๆที่ลอดกลุ่มเมฆทอดแสงลงมา ทว่าความอุ่นนั้นก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นไปจากเดิมนัก .. บ่ายวันอาทิตย์ ... ถึงไม่อยากคิดแต่ก็อดไม่ได้ ... สามวันแล้วนะที่ไม่ได้โทรไป ... ไม่มีการโทรเข้ามาเช่นกัน ใจร้ายจริงๆด้วยสินะ ... ทำไมถึงต้องรักคนใจร้ายแบบนี้ด้วยนะ ... ไอ้หัวใจบ้าๆ!


... หนาวแล้ว ...
... คืนนี้มืดมิด พระจันทร์เสี้ยวดูคล้ายรอยยิ้ม ... อยากยิ้มได้แบบนั้นจัง นานแล้วนะที่ไม่ได้ยิ้มอย่างนั้น ... สักวัน สักวัน ...


" คิดถึงนะครับ "


... พัดไปให้ถึงเขานะครับ .. สายลม ...

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *จบ!
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 23-11-2009 01:28:16

เง้อเศร้าครับ


แต่ยังไงก็ต้องสู้ต่อไปค้าบ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *จบ!
เริ่มหัวข้อโดย: meng ที่ 23-11-2009 01:31:37

สู้ต่อไปนะคับพี่ตรอง

อย่า้ท้อนะคับ:กอด1: :กอด1:

แม้วันนี้เราจะอ่อนแอขนาดไหน

แต่ให้มันเป้นบทเรียนเพื่อวันข้างหน้า

จะได้เข้มแข็งเสียที

ไม่ชอบเลยที่พี่ตรองโหมดเศร้า

ดุไม่สดใสยังไงไม่รู้

 :L2: :L2: :pig4: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *จบ!
เริ่มหัวข้อโดย: IZE ที่ 23-11-2009 02:19:06

หนาวแล้ว หนาวจริงๆ  และจะหนาวเข้าไปอีกสำหรับคนไม่มีคู่   หรือว่าคู่มีอยู่แต่ห่างกันไกลจนสุดฟ้า

เราเองต้องอาศัยเพียงผ้าห่มเพื่อทำให้ร่างกายอบอุ่น แต่ใจเรายังหนาวอยู่เช่นนั้น

เอาเป็นว่าปี้นี้ปล่อยให้มันหนาวไปฝืนทนให้ผ่านไปให้ได้เพราะยังไงปีหน้าเราก็ยังต้องหนาวแบบนี้อีก 

จงทำให้มันชิน

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *จบ!
เริ่มหัวข้อโดย: Givesza ที่ 27-11-2009 00:03:39

ชั้นว่าแกยังโชคดีที่มีความรู้สึกกับเรื่องแบบนี้

ชั้นนะหร๋อ

เขียนนิยายได้เป็นเรื่อง แต่ติดที่ชอบเล่า มากกว่าเขียน

โชคดีแล้วนะ

ชั้นว่าแม้จากวันนี้แกจะเป็นแบบนี้ แต่อย่างน้อย ก็ต้องขอบคุณร่างกายบางๆของแกแบบนี้

ที่ทำให้แกยังมีลมหายใจ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *จบ!
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 27-11-2009 00:23:58

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *จบ!
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 27-11-2009 15:41:16

สู้ๆต่อไปนะค่ะ

จะเป็นกำลังใจให้เสมอ

แล้วก็....

ขอให้รักตัวเองมากๆนะค่ะ

คิดซะว่าคนๆนั้นไม่มีวาสนาถึงอยู่กับเราไม่ได้นาน

อนาคตเป็นสิ่งที่ยังมาไม่ถึง

บางทีใครบางคนเขาก็กำลังตามหาคุณอยู่นะค่ะ

เปิดใจให้กว้างแล้วเตรียมรับสิ่งใหม่ๆเข้ามาในชีวิตเถอะค่ะ

สู้ต่อไปนะค่ะ

อย่าอ่อนแอให้กับอดีตที่ไม่น่าจำ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น สั้นจริงๆนะ] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด *จบ!
เริ่มหัวข้อโดย: nong** ที่ 22-12-2009 22:06:40

ขอบคุณตรองนะ
ที่เอาเรื่องมาให้อ่านกัน
เป็นกำลังใจให้นะ
พอเห็นเรื่องนี้ เลยไปอ่านเรื่องก่อนๆของตรอง
ชอบเรื่องที่ตรองพูดถึง อาร์มกับปริ๊นมากเลย
ร้องไห้ไปกะเขาอีก ซึ้งนะ ตรองเล่าได้เก่งมากเลย
แต่เรื่องมาหา'ไรอ่ะ ไม่กล้าอ่านบอกตรงๆ กลัว รับไม่ได้
แต่เรื่องนี้ ขอบอกตรองไว้เลย ถึงจะไม่เคลียร์ตอนจบ แต่เข้าใจที่ตรองสื่อ
อยากให้มีต่ออีกหน่อย(หาเรื่องอยากอ่านต่อ)

พี่ขอให้ตรองสู้ๆนะ อย่าพึ่งท้อล่ะ ^^
เป็นกำลังใจให้นะตรอง

ให้บนเรียนความรักที่ผ่านเข้ามาและผ่านไปกับสายลมเพียงแค่ลมวูบหนึ่งที่ทำให้ตรองเย็นแปล็บเดียวก็พอแล้วล่ะ
ตรองยังมีเพื่อนนะ สู้ๆนะจ๊า

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด
เริ่มหัวข้อโดย: pupuzaa ที่ 23-03-2011 02:34:39

สุ้ๆนะค่ะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 03-06-2011 06:22:16

ได้อ่านเมื่อเวลาผ่านไปนานมาก
วันนี้น้องซีตรองคงเข้มแข็งเป็นปกติแล้ว
ไม่จำเป็นต้องลืมหรอกค่ะ เก็บไว้เป็นความทรงจำดี ๆ
ว่าครั้งหนึ่งเขาและน้องเคยรักกัน

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด
เริ่มหัวข้อโดย: MadamLilac ที่ 03-06-2011 07:51:07

ในบางแง่มุมของเรื่องนี้ทำให้พี่ (ขอเรียกตัวเองว่าพี่นะคะ บางทีอาจเป็นน้าแล้วก็ได้)
อึ้ง และรู้สึกหายใจไม่ออก
การรอคอยมันเจ็บปวด
การเริ่มต้นใหม่ก็ยากแต่เราต้องทำให้ได้
เป็นกำลังใจให้นะคะ

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] .. Z'LOM =[ เมื่อไร ... ที่สายลมพัด
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 03-06-2011 21:42:58

 :monkeysad:

รักตัวเองดีที่สุด

ทำไมเราไม่ลองคิดในมุมกลับกัน

ถ้าเราเป็นหมอภีม คนที่คบกันมาแปดปีมีคนอื่นเราจะรู้สึกยังไงครับ

ไม่แนะนำให้เป้นที่สอง  หรือรอ

เพราะผู้ชายคนนี้ไม่มีค่าพอที่จะรออีก