-
หลังจากที่ได้ส่งเมล์ไปขอต้นฉบับพี่อ๋องมา
แล้ววันนี้ยังได้คุย เอ็มกับพี่เค้า ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นออน
ก็ขอพี่เค้ามาโพสในบอดนี้ พี่เค้าเลยอนุญาติ เพราะพี่เค้าก็อ่านเรื่อง ของคุณเซ็งเป็ดเหมือนกัน
ผมเลยเอาเรื่องของพี่เค้ามา โพสให้เพื่อนๆอ่านแล้วกันนะครับ
.................................................. :yeb: :yeb: :yeb:
เรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงในชีวิตของเกย์คนนึง ที่ไม่ได้เปิดเผยตัวเองให้ใครรู้ จนได้มาพบกันคบที่คิดว่าใช่สำหรับตัวเอง ตามจริงตัวผมเองแล้วไม่ได้เป็นคนที่หน้าตาดีอะไรหรอก ก็ธรรมดา.............เรื่องมันมีอยู่ว่า
ตอนนี้ผมต้องย้ายโรงเรียนเพื่อที่จะเรียนในระดับม.ปลาย เลือกไปเลือกมาก็ได้มา รร.เอกชนแห่ง ใน กรุงเทพ ซึ่งโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่มีทั้งเด็กที่ไปกลับ และเด็กที่ต้องเป็นนักเรียนประจำ ซึ่งก็แน่นอนว่า ผมก็ต้องอยู่หอนั้นเอง
วันแรกของการเข้าอยู่หอ มันเป็นอะไรที่แปลกไปหมด ผมเองถึงจะอยู่รร.เอกชนมาตั้งแต่เด็ก แต่ก็ไม่เคยอยู่ รร.ประจำมาก่อน ผมจำได้ว่าตอนที่แม่มาส่งแล้วกำลังจะกลับนั้น ผมใจหายอย่างบอกไม่ถูก แต่เอาน่า มึงเป็นคนที่จะเลือกเรียน รร.นี้เอง
ที่หอนั้นเราจะมีตู้ คนละ 2 ตู้ครับ ตู้แรกเป็นตู้เสื้อผ้าที่อยู่ในห้องแต่งตัว อีกตู้เป็นตู้ใส่หนังสือกับของส่วนตัวที่อยู่ในห้อง study และมีโต๊ะอ่านหนังสือคนล่ะตัว
ในระหว่างที่ผมกำลังจัดของตัวเองเข้าตู้อยู่นั้น ก็มีคนพูดขึ้นว่า
“อ๋อง อ๋อง รึป่าวครับ”(ผมชื่อ อ๋องนะครับ)
ใครมาเรียนชื่อกูว่ะ ผมนึกในใจ แล้วผมก็หันไปตอบเจ้าของเสียงนั้น
“ครับ”
“ใช่อ๋อง จริงๆด้วย จำเราได้ป่ะ เราเจ งัย ที่เรียน ตอนประถมด้วยกันงัย แล้วที่เราย้ายออกมาก่อนง่ะ”
“อ้อ จำได้แล้ว เจหรอก ไม่น่าเชื่อเราจะได้มาเจอกันอีก” เจเป็นเพื่อนที่เราเรียนตอนประถมด้วยกันนะครับอยู่ห้องเดียวกัน ก็ไม่ได้สนิทอะไรมากมายหรอกครับ แต่ก็ยังดีว่ะ มีเพื่อนแล้ว
“เออ อ๋อง นายได้เตียงเบอร์ไรว่ะ” เจมันถาม
“ไม่รู้ง่ะ นายรู้ได้งัยว่ะ ไปดูที่ไหน”ผมถามกลับ
“อ้าว ยังไม่รู้หรอ ไปดูบอร์ดดิ ที่หน้าหอง่ะ”เจมันชี้แจง
“งั้นพอเราจัดของกันเสร็จ พาเราไปดูหน่อยดิ”
“เออ” พูดเสร็จเจมันก็จัดของมันต่อ
พอพวกเราจัดของเสร็จก็เดินไปดูเบอร์เตียงกันครับ แต่ผมก็ต้องเศร้าครับ ไม่ได้นอนเตียงติดกับไอ้เจมัน แล้วกูต้องนอนติดกะใครว่ะเนี้ย
“เห้ยๆๆๆ ถอยดิ แม่งแกะกะว่ะ ไอ้พวกเด็กใหม่เนี้ย”เป็นพวกกลุ่มเด็กผู้ชายกลุ่มนึงครับ ท่าทางจะกวนตีนกันทั้งกลุ่ม แล้วมันก็คุยกัน
“เห้ยไอ้บอลมึงนอนติดใครว่ะ”ผู้ชายคนหนึ่งในกลุ่มขึ้นมาพระเจ้าทำไมมันน่าตาดีอย่างนี้ว่ะ หุ่นก็ดีท่าทางเป็นนักกีฬาแน่ๆ สงสัยสาวติดตรึมแน่ๆ
“อ้อ กูนอนติดกะ ไอ้เบียร์ว่ะ แล้วมึงหล่ะไอ้ชัยนอนมึงนอนติดใคร”
“กูนอนติดกะใครก็ไม่รู้ว่ะ สงสัยเป็นเด็กใหม่ แม่งชื่อ คฑา....(ชื่อผมเอง)แม่งใครว่ะ มึงรึป่าว ไอ้เด็กใหม่”แล้วไอ้ชัยมันก็มองมาทางผม แล้วก็ถามผมว่า
“มึงรึป่าวว่ะ ชื่อ คฑา.... ที่นอนติดกูเนี้ย”มันถามผม
“เออ เราเอง”ผมตอบมัน แม่งทำไมไม่ชอบขี้หน้ามันเลยว่ะ ทั้งที่มันหน้าตาดี
“มึงชื่อรายว่ะ ไอ้เด็กใหม่”มันถามผมต่อ
“อ๋อง”ผมตอบ
“สงสัยแม่มันคงชอบดูหนังจีนแน่เลยว่ะ เลยตั้งชื่อลูกให้ชื่ออ๋อง”ชัยมันหันไปพูดกับเพื่อนมัน แล้วพวกมันก็หัวเราะกันใหญ่
“นาย พูดไรออกมาเนี้ย ลามปาม”ผมเริ่มอารมณ์ขึ้นครับก็มันลามปามบุพการีผมนี่ครับ
“อ้าวมึงไม่ได้ยินหรอ หรือจะให้กูพูดใหม่”มันกวนผมต่อครับ
“อ้าวไอ้นิ”ไอ้เจมันคงเห็นท่าไม่ดี เลยเข้ามาปรามผมไว้
“ใจเย็น อ๋อง ปล่อยมันไปเหอะ”
“ไอ้เด็กใหม่มึงเปรี้ยวตั้งแต่วันแรกเลยนะ มึง” ไอ้ชัยมันพูด
“แล้วจะทำไมกู มึงมาลามปามแม่กูก่อนนะ”ผมเริ่มขึ้นเสียง เริ่มกำหมัดแน่นกะต่อยกะมันแหละครับ
แต่ก่อนที่อะไรๆจะเกิดขึ้น อาจารย์ก็มาพอดีครับ
“อ้าวๆๆๆ ถึงเวลากินข้าวกันแล้ว ไปๆๆๆ ไปกินซะ”
แล้วเราก็แยกย้ายกันไปกินข้าว การกินข้าวเค้าจะจัดให้เด็กที่เรียนอยู่ชั้นเดียวกันนั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกัน แต่ก็ซวยซ้ำกรรมซัดครับ ก็ไอ้ชัยมันก็เรียนอยู่ ม.4 เหมือนผมแหละครับ
พระเจ้าทำไมถึงกลั่นแกล้งกูอย่างนี้ แล้วกูต้องนั่งแดกข้ามกับมันไปตลอดหรอเนี้ย
ต่อตอน 2 ครับ
หลังจากที่ผมกินข้าวเสร็จก็เป็นเวลา Free time ที่เราจะไปทำอะไรก็ได้ แต่วันนี้ทางหอเค้ายังไม่ให้เราออกไปข้างนอก ผมกับเจเลยตัดสินใจที่จะไปเดินเล่นรอบๆหอ แต่ผมก็ต้องไปเจอกลุ่มไอ้ชัย พวกมันเล่นบาสกันอยู่ครับ
แล้วอยู่ดีๆ ไอ้เจมันก็กระชากผมให้หลบอะไรบางอย่างที่ลอยมา
“ระวัง!!! อ๋อง”
มันคือลูกบาสนั้นเองครับ
“เห้ย ไอ้เด็กใหม่ เก็บลูกบาสให้กูหน่อยดิ” ไอ้ชัยพูด
แล้วผมก็ก้มลงไปเก็บลูกบอลที่อยู่ห่างจากผมไปประมาณ 2 เมตร แล้วก็เดินเข้าไปหาพวกมัน
“พวกนายจงใจ ปาใส่เราใช่มั้ย”ผมไม่สบอารมณ์ครับ ในใจคิดว่าพวกมันจงใจที่ปาลูกบาสใส่ผมแน่ๆ
“อะไรว่ะ มึงหาว่ากูหาเรื่องมึงหรอ”ไอ้ชัยมันตอบกลับมา
“ก็เออ สิว่ะ ทำไม เราไปทำอะไรนายว่ะ ถึงต้องหาเรื่องเรานัก หรือว่าไม่พอใจที่ได้นอนติดเรา”ผมเริ่มขึ้นเสียง
“อ้าวเห้ย โวยวายอะไรกันว่ะ”รุ่นพี่คนนึงที่เล่นบาสอยู่พูดขึ้นมา สงสัยเห็นท่าไม่ดี
“อ้าวน้องอ๋อง เองหรอ”
“พี่ อาท” ผมพูด พี่อาทเป็นลูกพี่ลูกน้องผมเองครับ เค้าเป็นลูกของป้าผมเอง
“อ๋อง มาตั้งแต่เมื่อไรเนี้ย ทำไมพี่ไม่เห็นรู้เรื่องเลย แม่พี่ก็บอกเหมือนกันว่าเราจะมาเรียนที่นี้”
“ก็มานานแล้วครับ พี่อาทนี้เจ เพื่อนอ๋องที่เรียนตอน ประถมด้วยกันพี่อาทจำได้รึป่าวครับ”ผมพูด
“จำได้ จำได้ เมื่อก่อนเราอ้วนไม่ใช่หรอเจ ทำไมเดี๋ยวนี้ ผอมลงได้เนี้ย”พี่อาทได้ที แซวเจมันครับ แต่สายตาที่พี่อาทมองเจผมพอจะรู้ครับว่า พี่อาทเริ่มสนใจ ในตัวเจเข้าแล้วหละ ก็เจมันออกจะขาว ตี๋ น่ารักเหมือนกันนะ
“แล้วนี้มีอะไรกันรึป่าว ฮ่ะ ไอ้ชัย มึงมีเรื่องกันหรอ”พี่อาทหันไปถามไอ้ชัย
“ป่าวครับพี่ ก็น้องคนดีของพี่เนี้ย เค้าหาว่าผมไปหาเรื่องเค้า”ชัยมันเรื่องสาธยาย ครับ
“จริง รึป่าว อ๋อง”พี่อาทหันมาถามผม
“ก็ชัย มันปาลูกบาสมาใส่ผมนิครับ” ผมเริ่มฟ้อง
“เห่ย ไม่ใช่อย่างนั้นอ๋อง ลูกบาสเมื่อกี้นี้พี่ เองแหละทำหลุดมือไปเอง ไม่ใช่ไอ้ชัยมันหรอก เราอย่าไปโทษมันเลย”พี่อาทชี้แจงครับ
“หรอครับ”ผมเริ่มสลดนิดหน่อยครับที่เข้าใจมันผิดไป
“เราขอโทษ”ผมขอโทษชัยมันครับ
“เอาน่า ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เดี๋ยวพวกเราต้องอยู่กันไปอีกนาน อย่าพึ่งมีเรื่องกันเลย”พี่อาทเริ่มไกเกลี่ยครับ
“เออ ไม่เป็นไร” ไอ้ชัยมันพูดพร้อมกลับเดินไปเล่นบาสต่อ
หลังจากที่พวกผมเดินสำรวจบริเวณรอบหอเสร็จก็ชวนเจ ไปอาบน้ำครับ
ห้องอาบน้ำที่หอของผม จะเป็นห้องโล่งๆ ตรงกลางจะมีอ่างใส่น้ำ และก็จะมีแบ่งเป็นห้องที่เป็นฟักบัวอาบน้ำ และส่วนที่เป็นห้องน้ำจะแยกอยู่อีกส่วนนึง
ผมกับเจรีบที่จะมาอาบน้ำก็เพราะจะได้ไม่ต้องไปแย่งห้องอาบน้ำกับใคร แต่ผมก็พลาดจนได้ครับ
พอมาถึงห้องอาบน้ำที่แยกเป็นห้องๆ เต็มซะแล้ว เลยต้องอาบด้านนอกครับ
ผมกับเจอาบไปได้ซักพักพวกไอ้ชัยมันก็มาครับ ผมเลยตั้งหน้าตั้งตารีบอาบน้ำไม่อยากจะเห็นขี้หน้ามันเท่าไร(แต่ก็แอบๆเหร่มันเหมือนกันครับ หุ่นมันดีเชียวหน้าอกกว้าง มีกล้ามเล็กพอน่ารัก โอ้ย ถ้าไม่ติดที่นิสัยมันนะ เราคงชอบมันแน่ๆ.....)
พอผมกับเจอาบน้ำเสร็จก็แต่งตัว แล้วก็เดินออกมาจากห้องน้ำครับ แต่ก็จนได้ครับ ขณะที่ผมกำลังที่เดินออกมาจากห้องน้ำ ผมก็ต้องเดินผ่านมันครับ ก็พวกมันอาบน้ำอยู่ตรงหน้าประตู ในขณะที่ผมเดินผ่าน ไอ้ชัยก็แกล้งตักน้ำแล้วราดที่ตัวมันแรงๆจนน้ำนั้นกระเด็นมาโดนผมจนเสื้อเปียกไปทั้งตัว
“เห่ย อะไรว่ะ ระวังหน่อยดิ เราเปียกไปทั้งตัวแล้วนะโว้ย”ผมโวยวายครับ
“อ้าวหรอ โดยนายด้วยหรอเด็กใหม่ เราขอโทษนะเด็กใหม่ เราขอโทษ”ไอ้ชัยมันทำเสียงเล็กเสียงน้อย ล้อเลียนผม แล้วมันก็หันกลับไปอาบน้ำต่อ
ผมชักจะทนมันไม่ไหวแล้ว มือผมเริ่มกำแน่นขึ้น แล้วก็ง้างมือเต็มที่ที่จะอัดไปตรงหน้ามัน แต่ก่อนที่ผมจะต๋อยมันนั้น ก็มีมือมาดึงแขนผมไว้
“จะทำไร อ๋อง”พี่อาทนั้นเองครับ
“ออกไปคุยกับพี่ข้างนอกซิ เจด้วย ตามพี่มา”แล้วผมกับเจก็เดินตามพี่อาทออกไป ก่อนที่จะออกไปนอกห้องน้ำผมหันมามองไอ้ชัยมัน มันยิ้มแบบกวนๆใส่ผม “ไอ้เวร” ผมด่ามันในใจ
แล้วผมก็โดนพี่อาทเทศน์ ยกใหญ่เลยครับ ผมก็ได้แต่อ้างไปต่างๆนาๆเพื่อที่จะให้ตัวเองพ้นผิดให้ได้ แต่พี่อาทก็ไม่ยอมฟัง เอาแต่บอกว่าให้ผมใจเย็นๆหน่อย ถ้าใจร้อนอย่างนี้จะไปสู้กับใครได้
ผมก็ได้แต่รับกรรมไปครับ (ไอ้ชัย มึงทำกูซวย)
หลังจากที่ผมโดยพี่ชายตัวดีของผมเทศน์นั้นก็เข้าไปนั่งจัดตารางเรียนเพื่อ ไปเรียนพรุ่งนี้
ในระหว่างที่ผมนั่งจัดตารางเรียนอยู่นั้นผมก็ได้รับข่าวร้ายครับ
“อ๋องๆ นายรู้ยังว่านายได้โต๊ะตัวไหน (โต๊ะที่อยู่ในห้อง Study นะครับ)”เจถามผม
“เออ รู้แล้ว ก็ B3 งัย นายล่ะ”ผมตอบเจ
“เราได้E3 แต่นายรู้ป่ะว่านายนั่งติดชัยมันนะ นายรู้ยัง”เจพูด
“อะไรกันเนี้ย ทำไมเราต้องนั่งติดกับมันด้วยเนี้ย จะบ้าตาย”ผมบ่น
หลังจากที่ผมจัดหนังสือเสร็จก็ขึ้นไปนอนเลยครับ ไม่อยากเข้าไปในห้อง Study ไม่อยากเจอไอ้ชัยพอถึงเตียงผมก็หลับเป็นตายเลยครับ สงสัยจะเหนื่อย
ผมหลับไปได้สักพักก็รู้สึกว่าเหมือนมีใครนอนกอดผมครับ พอผมตื่นขึ้นมาก็เจอไอ้ชัยมันนอนกอดผมอยู่ครับ
“เห้ย นายมานอนกอดเราทำไมเนี้ย”ผมโวยวาย
“จะโวยวายอะไร ขอกอดหน่อยดิ ก็มันหนาวนิหว่า อย่าสะดิดสะดิ้งไปหน่อยเลยว่ะ”มันตอบ
“แล้ว เอาเตียงมาติดเตียงเราทำไมเนี้ย ไปเลยไป เลื่อนเตียงออกไปเลย”
“อะไรกัน เค้าก็เอาเตียงติดกันทั้งนั้นแหละ ก็เตียงมันเล็กนิ ก็ต้องเอาติดกันดิ อย่าโวยวายไปหน่อยเลยน่า นี่เด็กใหม่นายชื่ออ๋อง ใช่มั้ย”พูดเสร็จมันก็กอดผมแน่นขึ้นเลื่อยๆ (ถ้าใครเคยอยู่หอ ก็คงทำเหมือนพวกผมใช่มั้ยครับที่ชอบเอาเตียงนอนมาติดกัน)
ผมไม่รู้จะพูดยังงัย ก็เลยปล่อยมันกอดครับ จะว่าไปมันก็อุ่นดีเหมือนกัน
(เดี๋ยวมาต่อ....ตอน 3 นะครับ)
-
:confuse: จะชอบกันรึป่าวน้าาาาาาาาาา
..............................................
ตอนที่ 3
“ตื่นๆ ๆ ๆ ๆ ได้แล้ว ไอ้พวกขี้เซา นี้เรียนวันแรกนะ อย่าไปสายกันหละ” อาจารย์ประจำหอปลุกแต่เช้า นี้มันยังไม่ 6 โมงเลยจะรีบปลุกกูไปไหนว่ะ ยังง่วงอยู่เลย ผมนึกในใจ พร้อมกับลุกขึ้นบิดขี้เกียจ ตอนนี้ไอ้ชัยกำลังเลื่อนเตียงออกจากเตียงผมไปแล้ว ดูท่าจะลำบากพอตัวเพราะเตียงเป็นเหล็กทั้งนั้นคงหนักออยู่
“ นี้ ชัย ถ้ามันลำบากขนาดนั้นนะ นายจะเลื่อนเตียงมานอนติดเราทำไมว่ะ” ผมพูด
“ทำไม รังเกียจกูหรอ ทีเมื่อคืนง่ะ กอดกูกลมเชียวนะ”มันย้อนครับ
ผมไม่พูดอะไรต่อรีบ ผับผ้าห่มแล้วลงไปทำธุระส่วนตัว
ในระหว่างที่ผมทานอาหารเช้าอยู่นั้น
“อ๋อง อยู่ห้องไหนง่ะ รู้ยัง”เจพูด
“อยู่ 4/8 ง่ะ นายล่ะ”ผมตอบไปทั้งๆที่ข้าวอยู่เต็มปาก
“เราอยู่ 4/7 ง่ะ อยู่คนละห้องอะดิ แย่จังเนอะ แต่ไม่เป็นไร ยังไงก็อยู่ติดกัน ไปรีบกินข้าวแล้วไปห้องเรียนได้แล้ว เออ แต่เราต้องไปพบอาจารย์ที่ปรึกษาที่ห้องธุรการก่อนนะ”ไอ้เจมันร่ายยาวครับ
จะว่าไปทำไมไอ้เจ มันรู้อะไรเยอะจริงว่ะ มันไปรู้มาจากไหนเนี้ย ด้วยความสงสัยผมเลยถามมันไป
“เจ ทำไมนายรู้อะไร อะไร เยอะจัง ไปรู้มาจากไหน”ผมถาม
“ก็พี่ อาทบอกมาง่ะ”เจตอบพร้อมกับลุกเอาจานข้าวไปไว้ที่อ่างล้างจาน
พี่อาทบอกมันหรอ แล้วมันไปคุยกันตั้งแต่เมื่อไรว่ะ ผมได้แต่สงสัย
วันแรกผมกับเจยังไม่ต้องเข้าแถวตอนเช้า แต่ต้องไปพบอาจารย์ที่ปรึกษาที่ห้องธุรการก่อน หลังจากที่ผมไปพบอาจารย์ที่ปรึกษาแล้ว อาจารย์ก็พาผมไปที่ห้องเรียน
“นี้ คฑา.... รออยู่นอกห้องก่อนนะ เดี๋ยวเตอร์เรียกค่อยเข้าไป (เตอร์ มาจากคำว่าซิสเตอร์นะครับ คือ รร.เป็นคาทอริกครับ เลยมีนักบวชหญิงในศาสนาคริสตร์ เป็นครูด้วย)
“วันนี้ ห้องเราจะมีนักเรียนใหม่ มาเรียนกับเราด้วย เตอร์ฝากดูแลเพื่อนใหม่ด้วนนะค่ะ”เสียงเตอร์คุยกับน.ร. ในห้อง แล้วเตอร์ก็เดินมาเรียกผมที่นอกห้องเรียน
“ไป คฑา.... เข้าไปแนะนำตัวกับเพื่อนๆ”เตอร์เรียกผม
“สวัสดีครับ ผมชื่อ คฑา.... ชื่อเล่น อ๋องนะครับ”ผมแนะนำตัวเองให้เพื่อนๆรู้จัก
“งั้น อ๋อง เธอไปนั่ง โต๊ะตัวนั้นเลยนะ นี่นายต้นให้นายอ๋องนั่งข้างเธอนะ”เตอร์บอกที่นั่งให้ผม
แล้วผมก็ไปนั่งที่ข้างต้น
“หวัดดี เราชื่อต้นนะ”ต้นแนะนำตัว ต้นเป็นผู้ชายที่ ผิวออกคล้ำนิดๆ แต่ที่คล้ำง่ะผมว่ามันออกจะคล้ำแดดแน่ๆเลย สงสัยจะเป็นนักกีฬา ต้นหน้าตาลหล่อดีเหมือนกันนะครับจมูกโด่งเป็นสัน ปากเรียวปากสีชมพู ที่ตัดกับผิวคล้ำ ตาต้นสวยมาก มีน้ำเป็นประกาย ตาหวานมากเลย โครงหน้าได้รูป
ผมทรงสกินเฮด เท่ดี
“อ๋อง นายเป็นอะไรรึป่าว มาจ้องหน้าเราทำไม”ต้นพูด
“คะ คะ ครับ หวัดดีครับ ไม่เป็นไรครับ ยินดีที่รู้จักนะครับ เราชื่ออ๋องครับ”ผมตอบ
ในระหว่างที่ผมกับต้นแนะนำตัวกันอยู่นั้น ก็มีวัตถุประหลาดพุ่งตรงมากระทบหัวผม
“โอ้ย !!!”ผมรีบหันไปทางที่วัตถุประหลาดมา ปรากฎว่ามันเป็นกระดาษที่ผ่านการขยำเรียบร้อยแล้ว แต่คนที่ปานั้นก็ไม่ใช่ใครครับ มันก็คือไอ้ชัยนั้นเองครับ
แล้วมันก็พูดแบบกวนๆขึ้นมาว่า
“ว่างัย เด็กใหม่ เมื่อคืนหลับสบายมั้ย”มันพูด
“นี่ เรามีชื่อนะ เมื่อคืนเราคงหลับสบายแน่ถ้าไม่มีนายมานอนเบียด”ผมตอบ
“ต่อปากต่อคำเก่งนะเนี้ย ดีแบบนี้ชอบ”ชัยมันย้อยกลับ
อะไรกันนอกจากผมต้องนอนติดมัน แล้วผมยังต้องมาเรียนห้องเดียวกับมัน และที่สำคัญมันยัง
นั่งเรียนหลังเราอีก โอ้ย!! พระเจ้ากลั่นแกล้งกู
ในระหว่างการเรียนอยู่นั้น ไอ้ชัยมัจะคอยแกล้งผมสารพัด ที่มันจะแกล้งที่ มันจะคอยเอาเท้ามาแตะที่เก้าอีกของผม ไม่ก็คอยเอากระดาษปาใส่ผม หรือไม่ก็คอยเอากระดาษที่เขียนคำสันดานๆมาแปะที่หลังผม แต่ผมก็มีพระเอกคอยช่วยตลอดเวลาครับ
ก็จะใครล่ะครับก็ ต้นนั้นแหละครับมันจะคอยเอากระดาษที่ชัยมันแปะไว้ออก
หรือไม่ก็หันไปด่าไอ้ชัยจนมันหยุดได้พักนึงมันก็กวนตันต่อ ก็ยังดีที่มันหยุดได้
แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับต้นมันนะครับ ไม่รู้เหมือนกันนะครับว่าทำไม ทำไมผมถึงไม่รู้สึกอะไรกับต้นเลยทั้งที่มันหน้าตาออกจะดีขนาดนั้น และมันก็ยังดีกับผมอีก และที่สำคัญมันเป็นผู้ชายทั้งแท่งครับ ผมเลยไม่กล้าจะคิดอะไรมั้งครับ
เรื่องราวชีวิตเด็กหอของผมก็ดำเนินไปเรื่อยๆเหมือนเดิมทุกวัน โดยที่ไอ้ชัยมันก็คงที่คงว่าครับ สันดานเสียยังงัยก็อย่างนั้นครับ คอยที่จะแกล้งผมตลอด คอยเหน็บแนมผมตลอดที่มีโอกาส
จนผมเริ่มที่จะชินแล้วครับ พยายามที่จะเข้าใจมันครับ ถ้าผมเลี่ยงได้ผมก็เลี่ยงครับ มันมาทางซ้าย ผมก็จะหลบไปทางขวา พยายามไม่ตอบโต้มัน สักวันมันคงเบื่อที่จะแกล้งผมเอง ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมมันต้องแกล้งผมนัก
แต่ทำไมพักนี้ เราไม่ค่อยได้เจอเจ เลยว่ะ มันหายไปไหนของมันนัก
แล้วผมก็ได้รู้ความจริงครับว่าเจมันหายไปไหนของมันนัก
เรื่องมันมีอยู่ว่า
คืนนั้น เป็นคืนที่ผมท้องเสียครับสงสัยเมื่อเย็นกินอาหารผิดสำแดง
ในระหว่างที่ผมนั่งระบายความทุกข์กับชักโครกอยู่นั้น
“พี่อาท อย่างทำแบบนี้สิครับ เจเสียว”
“อย่าหนีสิ มานี่มาคนดี”
“ไม่เอาง่ะ พี่อาท เอาแต่ได้ ซี๊ดดดด เสียงจังครับ”
“เจ พี่จะออกแล้ว” ตอนนั้นผมตกใจมาก เจพี่อาท พี่อาทเจ เจพี่อาท พี่อาทเจ
มีอะไรกัน ผมเลยตัดสินใจ ออกมานั่งรอหน้าห้องน้ำ
“พอพี่อาท กับเจ ออกมาจากห้องน้ำเห็นหน้าผม ดูทั้งสองคนตกใจมาก แต่คนที่เก็บอาการได้คนแรกก็คือพี่อาท
“อ๋อง มาทำไร อยู่ตรงนี้เนี้ย”
“อยากรู้หรอ ก็มาดูของดีอะดิ”ผมพูดเสร็จก็หันไปจ้องหน้า เจมัน ตอนนี้เจหน้ามันซีดมากเลย
พี่อาทก็ทำหน้าเหวอไปเลย ผมเห็นท่าไม่ดีเลยพูดต่อว่า
“แสดงความดีใจด้วยนะครับ พี่ชายของผม ในที่สุดก็มีแฟนกะเค้าซะที่ ดูแลเจมันดีๆนะครับ มันเป็นเพื่อนที่ดี ที่สุดของผมนะ”พูดเสร็จผมก็เอื้อมมือไปตบบ่าพี่อาทเบาๆ
“เห้ย เจ เราฝากพี่อาทด้วยนะ และที่สำคัญ ที่หลังง่ะ เก็บเสียงหน่อยก็ดีนะ” ตอนนี้ เจมันยิ้มออกแล้ว
หลังจากวันนั้น เจกับพี่อาท ก็ดูจะมีความสุขมากขึ้น เจจะย้ายไปนอนกับ พี่อาททุกคืน และบางวันที่ผมไม่ค่อยสบอารมณ์จากไอ้ชัยผมก็จะย้ายไปนอนเตียง เจมัน ก็ให้ไอ้ชัยนอนคนเดียว
(เดี๋ยวมาต่อตอน 4 )
ตอนที่ 4
อีกไม่กี่วันก็เป็นวันคริสต์มัส รร.ผมก็จะหยุดการเรียนการสอนให้เด็กๆได้กลับบ้าน หยุดยาวไป
จนถึงปีใหม่ แต่พวกๆเด็ก ม.ต้นกลับบ้านไปก่อนแล้วครับ รร.หยุดให้พวกมันก่อน ก็จะเหลือจะ
เฉพาะพวกเด็กม.ปลายที่ต้องรอสอบ กลางภาคให้เสร็จก่อน น่าอิจฉาพวกเด็กม.ต้นมันเนอะ
แต่ช่างมันเหอะ อ่านหนังสือต่อดีกว่า
แต่เพื่อนๆคงรู้ฤทธิ์ของหนังสือเรียนใช่มั้ยครับ อ่านได้ไม่กี่หน้าผมก็ฟุบหลับไป
“อ๋อง ๆ สอนตรงนี้ หน่อยดิ”เสียงไอ้ชัยมันครับ
แต่ด้วยสันดานผมผมก็แกล้งหลับต่อครับ ขี้เกียจสอนมันครับ
แต่ไอ้ชัยมันไม่หยุดครับ ลุกขึ้นมาเขย่าตัวผม แต่ผมก็ยังแกล้งหลับต่อ
“ยังไม่ตื่นใช่มั้ย” แล้วมันก็ก้มลงมาหอมแก้มผม
“เห้ย ทำไรเนี้ย” ผมโวยวาย
“ก็หอมแก้มมึงงัย ถามโง่ๆ” ชัยตอบ
“มึงมาหอมแก้มกูทำไม”
“ก็มึงแกล้งหลับทำไมล่ะ และอีกอย่างเวลามึงหลับน่ารักดี”ชัยมันตอบ
แล้วผมก็เดินออกมาจากห้อง Study ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกครับ จะว่าไปก็อาย นิดๆครับผมเลยตัดสินใจไปอาบน้ำดีกว่า
พอมาถึงห้องน้ำ ตอนนี้มันพึ่ง 4 โมงเย็น ยังไม่ค่อยมีใครมาอาบน้ำ จึงมีผมคนเดียวที่อาบน้ำอยู่อาบน้ำไปหัวผมก็เอาแต่คิดเรื่องที่พึ่งเกิดขึ้น จะไปคิดถึงมันทำไมว่ะ มันแกล้งมึงเฉยๆ เพื่อความสะใจของมัน แล้วผมก็เปิดฟักบัวรดหัวตัวเอง
หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จก็ออกมาแต่งตัวข้างนอก โดยผมนุ่งผ้าขนหนูออกมาจากห้องน้ำ แต่ผมก็เจอไอ้ชัยยืนอยู่หน้าห้องน้ำที่ผมอาบอยู่ ก่อนที่จะมีใครพูดอะไร ชัยมันก็ดันผลักเข้าไปในห้องอาบน้ำ พร้อมกับล็อกห้องน้ำ
“นาย จะทำอะไร”ผมถามทั้งๆที่พอจะเดาออก
“ไม่รู้จริงง่ะ”ชัยพูด
“อย่ามาทำอะไรบ้างๆนะ”ผมพูดพร้อมพลักมันให้ออกไปจากห้องอาบน้ำ แต่มันกลับจับมือผมไว้ทั้งสองข้างพร้อมกับดันผมให้ติดกำแพงห้องอาบน้ำจนหัวผมไปชนเข้ากันฟักบัว
“ทำไม รังเกียจกูนักหรอ ห่ะ มึงพูดสิ”ชัยพูดพร้อมกับเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ผมเลื่อยๆ
“ป่าวนิ ก็นายชอบแกล้วเรานิ เราไม่ชอบ”พูดรีบแก้ตัวก่อนที่หน้ามันจะมาถึงหน้าผม
“หรอ แล้วทำไมเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยคุยกะกู พอเห็นหน้ากูมึงก็หลบหน้า แล้วทำไมเดี๋ยวนี้มึงถึงไม่ค่อยนอนที่เตียง แล้วเมื่อกี้กูให้มึงสอนหนังสือให้ทำไมมึงไม่สอนกู ห่ะ มึงตอบกูมาซิ ว่าทำไม”ตอนนี้ชัยหน้ามันแดงขึ้นเรื่อยๆ ดูมันโกรธมาก
“เราไม่รู้ ปล่อยเราไปเถอะนะ เราขอโทษ”ตอนนี้ผมกลัวมันมาก เมื่อก่อนผมคิดว่าตัวผมกับมันตัวคงจะพอๆกันแต่ตอนนี้ ผมกับมันอยู่ใกล้กันมากทำให้ผมรู้ว่าผมสูงแค่จมูกมันเอง
“ทีตอนนี้ทำมาเป็นกลัว เมื่อก่อนไม่เห็น กลัวกูเลย”ชัยพูด
ตอนนี้ผมเริ่มที่จะขัดขืน แต่ผมก็สู้แรงมันไม่ได้อยู่ดี
“จะทำไร จะสู้รึงัย ห่ะ”ตอนนี้ชัยมันเริ่มบีบแขนผมแรงขึ้น
“เจ็นนะ ชัยปล่อยเราไปเถอะนะ”แต่ตอนนี้ชัยมันไม่ฟังเสียงอะไรแล้ว
ทันทีที่ผมพูดจบมันก็จูบปากผมเลยผมเริ่มขัดขืนแรงขึ้น จนชัยมันเริ่มสู้แรงผมไม่ได้
มันก็เลยชกท้องผม จนผมล้มลงไปกองกับพื้น ตอนนี้ผมอยู่ในสภาพเปลือยแล้ว
พอผมล้มลงไปกองกับพื้น ชัยมันก็แก้ผ้ามันออก แล้วมันก็ใช้มือจิกหัวผมให้เอาหน้าไปถูที่Kของมัน ตอนนี้Kของมันเริ่มที่จะพองตัวแล้วขนาดของมันไม่เล็กเลยครับก็ประมาณหกนิ้วกว่าๆได้มั้ง
แล้วมันก็จับผมนอนคว่ำ แต่ตอนนี้ผมเริ่มมีแรงขึ้นแล้ว สงสัยชัยเห็นท่าไม่ดีเลยชกที่ท้องผมอีก สองที เมื่อทางกำลังกายผมสู้ไม่ได้แล้ว ผมก็เริ่มที่จะโวยวายครับ ผมเริ่มเรียกให้คนช่วยแต่ชัยมันกลับเอาผ้าขนหนู ของผมที่หลุดไปมายัดปากผมไว้
“ฤทธิ์มากนักนะมึง ทำไมทีอย่างนี้เพิ่งจะมากลัวกูหรอ แต่มันยังไม่จบหรอกไอ้เด็กใหม่ มันเพิ่งเริ่มตั้งหาก”พูดเสร็จมันก็เอาสบู่เหลวมาเทลงที่ประตูหลังของผม แล้วทาที่Kมันเหมือนกัน ผมเห็นท่าไม่ดีผมจึงเริ่มขยับหนีมัน แต่ไม่ทันแล้วครับ มันแทงพลวดแล้วมาทีเดียวมิดด้ามมันเลย
ตอนนั้นผมบอกได้เลยว่า มันเจ็บบบบบบบสุดๆ มันทั้งปวด ทั้งแสบ ทั้งทรมาน พอKของมันเข้าไปแล้ว มันก็เริ่มซอย ไม่นานมันก็เสร็จ โดยที่มันหลังน้ำเข้าไปในตัวผมจนหมด เมื่อมันเสร็จมันก็ลุก แต่งตัวแล้วก็ออกไปจากห้องอาบน้ำทันที พร้อมกับพูดว่า
“ตูด มึงฟิตดีนะไอ้เด็กใหม่”
ตอนนั้นผมยอมรับเลยว่า ผมทั้งโกรธและอายมาก ทำไมมันทำกับเราถึงขนาดนี้
ผมนั่งกับพื้นเปิดน้ำล้างตัวเองซักพัก เลือดก็เริ่มไหลออกมา หัวก็เจ็บ แต่ที่เจ็บยิ่งกว่านั้น มันเจ็บที่ใจ ทำไมเราสู้มันไม่ได้เลย แล้วต่อไปเราจะทำยังงัย
ตอนแรกๆ ผมแอบคิดเข้าข้างตัวเองว่าที่มันทำคงจะชอบเรา แต่ที่จริงแล้วสิ่งที่มันทำมาทั้งหมด มันเพียงแค่ต้องการที่จะแก้แค้นผมเท่านั้น เท่านั้นเองมันเพียงแค่ต้องการแก้แค้นผม
...
คืนนั้นผมตัดสิ้นใจเล่าเรื่องทุกอย่างให้กับเจฟัง พร้อมกับขออย่าให้มันไปบอกพี่อาท เพราะผมกลัวว่ามันจะเป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมาซึ่งมันไม่เกิดผลดีกับผมแน่ๆ
เจมันก็รับปากครับ แล้วคืนนั้นผมก็นอนที่เตียงเจ เหมือนเดิมครับเจไปนอนกับพี่อาท
พอผมหลับไปได้สักพัก ก็มีคนมาปลุกผม ก็จะใครอีกล่ะ ก็ไอ้Hereชัยนั้นแหละ
“นี้ ไอ้เด็กใหม่ ทำไมมึงมานอนที่นี้ ทำไมมึงไม่ไปนอนที่เตียงมึง ห่ะ”ชัยพูดพร้อมกับกระชากแขนผมให้ลุกขึ้น
“เราจะนอนนี้ นายจะทำไมเรา”ผมตอบไปพร้อมกับสะบัดมือจากมัน แต่ก็สะบัดไม่หลุดครับ แล้วมันก็บีบมือผมแรงขึ้น พร้อมกับพูดว่า
“มึงอยากจะโดนอีกรึงัย ถ้ากูไปเข้าห้องน้ำกลับมาแล้วไม่เจอมึงที่เตียงนะ เจอดีแน่”พูดเสร็จมันก็เดินไปเข้าห้องน้ำ ด้วยความจำใจที่ไม่อยากจะโดนอย่างเมื่อเย็นอีก ผมก็เลยต้องกลับไปนอนที่เตียงตัวเอง ซึ่งตอนนี้เตียงของผมกับมันติดกันเรียบร้อยแล้ว นอนลงพร้อมกับถอนหายใจกับชะตาชีวิตตัวเองที่ต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้ แต่ทำไมตอนนี้กูปวดหัวจังว่ะ
“เห้อ!!”
“มึงถอนหายใจทำไม”ชัยถาม มันมาตั้งแต่เมื่อไรว่ะ
“ป่าวนิ” แล้วผมก็หันหลังให้มันพร้อมกับหลับตา
“มึงหันหลังให้กูทำไม หันหน้ามาเดี๋ยวนี้” ชัยพูดพร้อมกับ จับผมพลิกตัวให้หันหน้าไปทางมัน ตอนนี้ผมกับมันสบสายตากัน
“มองหน้ากูทำไม”ชัยพูด
“นายทำอย่างนี้กับเราทำไม ชัย เราไปทำอะไรให้นาย”ผมพูด ชัยไม่พูดอะไร เอาแต่เงียบ ผมเห็นว่ายังงัยชัยก็คงไม่ตอบคำถามผมแน่ๆ ผมเลยพลิกตัวหันหลังให้ชัยแล้วหลับตา แต่ชัยก็ขยับตัวเข้ามาใกล้ พร้อมกับกอดผมเอาไว้
(เดี๋ยวมาต่อ ตอน 5 นะครับ)
:monkeysad: :monkeysad: ให้กำลังใจ พี่ อ๋องด้วยนะครับ
-
:yeb: ชัยเถื่อนๆดิบๆๆ ต่อยจูบๆๆ อีกแว้ววว
-
เข้ามาเป็นกำลังใจให้คนโพสค่ะ
สู้สู้ค่ะ :yeb:
เรื่องสนุกเชียวค่ะ แล้วจะรออ่านตอนต่อไปนะค่ะ :angellaugh2:
-
ตามหาอ๋องอยู่นานเหมือนกัน ดีใจจังได้เอามาโพสแว้ว
ขอบคุณคนเขียนและคนโพสนะครับ
-
เหอะๆๆๆ ดีใจจัง มีคนชอบด้วย อิ อิ อิ
เคยได้ยินมาว่า เรื่อง เด็กหอ ของพี่อ๋องเนี้ย เป็น 1 ในหลายๆเรื่อง ที่เป็นตำนาน ของ บอดปาล์มเค้า :haun5: :haun5:
.......................................................
ตอนที่ 5
ผมตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอชัยแล้วครับ เจอแต่เจที่เข้ามาปลุกผม
พร้อมถามว่าผมมานอนที่นี้ได้งัย ผมก็อธิบายทุกอย่างให้เจฟัง แต่ตอนนี้ผมปวดหัวมาก ไข้ขึ้นด้วย แต่คงนอนพักไม่ได้ เพราะวันนี้เป็นวันสอบแล้ว ยังงัยผมก็ต้องไปสอบให้ได้ ผมไปสอบทั้งที่สภาพเป็นแบบนี้
ที่ รร. ชัยไม่คุยกับผมซักคำ มีแต่เพื่อนๆที่เข้ามาถามว่าผมเป็นอะไรรึป่าวที่วันนี้ดูซึมๆไป ผมก็ได้แต่แก้ตัวไปว่าไม่ค่อยสบาย หลังจากการสอบผ่านพ้นไป ผมก็กลับบ้านโดยมีไอ้เจ เพื่อนตัวดีไปด้วย เพราะว่ามันจะไปค้างบ้านผมครับ ที่จริง ครอบครัวผมกับครอบครัวพี่อาท มีโปรแกรมกันว่าจะไป หัวหินกัน ผมเลยชวนเจไปด้วย ผมยอมรับว่าไปหัวหินครั้งนี้ผมไม่มีความสุขเลยทั้งๆที่ผมชอบทะเลมาก ใจก็เอาแต่คิดเรื่องที่เกิดขึ้น
ยิ่งตอนนี้ มีผู้หญิงมาจีบชัยมันด้วย ทำไมผมต้องไม่พอใจด้วย ทั้งๆที่เราไม่ชอบมันนิ มันทำกับเราเกินกว่าที่จะให้อภัยได้
และแล้วก็ถึงวันเปิดเรียน ตอนนี้ชัยกับแอนเป็นแฟนกันแล้ว(แอนคือผู้หญิงที่มาจีบชัย)
ทำไมผมถึงไม่อยากจะเห็นมันทั้งคู่อยู่ด้วยกัน ตอนนี้ชัยก็เริ่มๆห่างจากผมไปแล้ว
เตียงก็ไม่เลื่อนมานอนติดผมอีก ทำไมผมต้องไปแคร์มันด้วย
แต่ก็มีบางคืนที่มันอยาก มันก็จะเลื่อนเตียงมานอนกับผม แล้วก็บังคับให้ผมชักว่าวให้มัน
ถ้าผมไม่ทำให้มัน มันก็จะเอาเรื่องวันนั้นไปบอกคนอื่นให้รู้
ตอนนี้ผมเริ่มทนไม่ไหวแล้ว ผมอยู่ที่นี่ต่อไม่ไหวแล้ว ผมต้องไป ต้องไปจากที่นี้สักที ผมเบื่อกับการที่เป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ เวลามันอยาก มันก็จะเข้ามาหาผม เวลาอยู่ที่ รร.มันก็จะทำเหมือนไม่รู้จักผม ทำเหมือนผมเป็นอากาศธาตุที่ซึ่งมองไม่เห็น
ผมตัดสินใจแล้วผมจะลาออกจาก รร.นี้ แล้วย้าย รร.ไปที่อื่น
เรื่องที่ผมย้ายรร.ผมบอกแค่ เจ กับพี่อาทเท่านั้น ตอนแรกเจมันก็ไม่อยากให้ผมหนีปัญหาที่เกิดขึ้นแต่ผมทนไม่ไหวแล้ว ถ้าผมไม่อยู่ที่นี้ผมจะรู้สึกดีกว่านี้ ไม่ใช่เป็นของเล่นที่ใครนึกอยากจะมาเล่นก็เล่นได้ แล้วผมก็อ้างกับพ่อกับแม่ว่า คิดถึงบ้านไม่อยากไปอยู่ที่อื่นซึ่งท่านก็เข้าใจครับ ตามใจผม ให้ผมย้ายรร.ให้ แต่ผมก็ยังเรียนอยู่ใน กทม.แหละครับ โดยท่านซื้อคอนโดให้ผมอยู่โดยท่านจะมาหาผมบ่อยๆ โดยให้พี่อาทอยู่ด้วยเพราะตอนนี้พี่อาท เอนท์ติดมหาวิทยาลัยของรัฐชื่อดังแห่งหนึ่ง
โดยที่ทุกเสาร์อาทิตย์ เจจะมาหาพี่อาทที่คอนโดผม
หลังจากที่ผมย้ายออกมาจากรร.แห่งนั้น ผมก็ไม่ได้ติดต่อใครเลยในรร.นอกจาก เจ กับ ต้น
ซึ่งแรกๆต้นมันก็ไม่พอใจผมเหมือนกันที่ย้ายออกจากรร.โดยไม่บอกมันเลย นานๆทีต้นก็จะมานอนค้างที่ คอนโดผมครับก็บ้านมันอยู่ใกล้ๆคอนโดผมนิดเดียวเอง
ส่วนชัยนะหรอ เจบอกว่าชัยมันไม่เคยพูดถึงผมเลย ตั้งแต่ผมย้ายออกมาจากรร.นั้น มันจะรู้มั้ยว่าสาเหตุที่ผมย้ายออกมาก็เพราะมัน เจบอกว่าตอนนี้ ชัยมันเลิกกับแอนแล้ว แต่ก็ช่างมันเหอะ
เพราะตอนนี้ความทรงจำระหว่างผมกับชัยมันเริ่มจางหายไปแล้วแหละ....................
ตอนที่ 6
หลังจากที่ผมเรียนจบระดับ ม.ปลายผมก็เอนท์ติดเข้ามหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ใน กทม.
“ตื่นๆๆ อ๋อง ตื่นได้แล้ววันนี้ มีปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่ไม่ใช่หรอ เดี๋ยวก็ไปไม่ทันหรอก” เจมันมาปลุกผมครับ ตอนนี้ เจย้ายเข้ามาอยู่กับพี่อาทแล้วแถมมันยังเรียนคณะเดียวกับพี่อาทอีก น่าอิจฉามันนะครับที่มันได้อยู่กับคนที่มันรัก
“อืม ตื่นแล้ว”ผมลืมตา ลุกขึ้นพร้อมบิดขี้เกียจ วันแรกของการก้าวสู้รั้วมหาลัยของกูวันแรกจะเป็นยังงัยว่ะ ผมนึกในใจ เอาน่ามันต้องดีแหละน่า หลังจากที่ผมอาบน้ำแต่งตัว พี่อาท พร้อมกับเจก็ไปส่งผมที่มหาลัย ทำไมต้องมาส่งกูถึงสองคนด้วยว่ะ กูแค่มาปฐมนิเทศนะไม่ใช่มาออกรบซะหน่อย
“อ้าว ถึงแล้วครับ คุณชาย แล้วเดี๋ยวขากลับ กลับเองนะ เดี๋ยวพี่ไปธุระกะเจ ไม่ว่างมารับนะครับ”พี่อาทพูด
“อืม ในที่สุดก็รู้ล่ะว่าทำไมต้องมาส่งถึงสองคน ที่แท้มีไปเที่ยวต่อนี่เอง เอาเถอะลืมน้องลืมนุ่ง”
“โชคดีนะ อ๋อง”เจพูด
“เออ แล้วเจอกัน”ผมพูดพร้อมเปิดประตูลงจากรถ
ตึก 4 ตึก 4 อยู่ไหนว่ะ ในระหว่างที่ผมเดินหาตึกเรียนอยู่นั้น ก็มือคนมากระชากผมให้หลบอะไรบางอย่าง
“นี่คุณ ระวัง!!!!”
“เอี๊ยดดด!!!!”เสียงเบรกรถดังมากซะจน คนที่อยู่บริเวณรอบๆหันมามองทางผม
“เดินระวัง หน่อยสิคุณ อยากตายตั้งแต่วันแรกรึงัย”คนขับรถเปิดกระจกด่าผม
“ขอโทษ ครับ ขอโทษ”ผมพูด
แล้วสถานการณ์ก็กลับมาเป็นปกติ รถคันนั้นก็ขับไปแล้ว คราวนี้ผมก็ต้องขอบคุณ ฮีโร่ผมซะที
“เออ ขอบคุณนะครับ” ผมกล่าวขอบคุณกับผู้มีพระคุณของผม
“อ๋อง ใช่มั้ย”ผู้ชายคนนั้นถามผม
“คะ ครับ รู้ได้งัยครับว่าผมชื่ออ๋อง”ผมถามด้วยความสงสัย
“จำกูไม่ได้หรอ ไอ้เด็กใหม่”
ตอนนี้ผมได้มองหน้ามันชัดๆ ภาพเก่าๆที่เคยผ่านมาก็เข้ามาในหัวผม ความทรงจำที่เคยเลือนลางไปก็กลับมาอีกครั้ง ตอนนี้ภาพผู้ชายตรงที่อยู่ข้างหน้าเริ่มชัดขึ้นเรื่อยๆ ใช่มันคือไอ้ชัยนั้นเอง มันคือไอ้ชัย
“ชัย”ผมพูด
“ใช่ กูเอง จำกูได้แล้วสิ แต่ถ้ายังจำไม่ได้จะให้กูรื้อฟื้นมั้ยความหลังให้เอามั้ย”ชัยพูดพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น
“เออ ขอบใจนะที่ช่วยเราวันนี้”พูดเสร็จผมก็เดินจากมันไปทันที
“แล้ว เจอกันอีกนะ ไอ้เด็กใหม่ เออแล้วอีกอย่างอย่าย้าย มหาลัยหนีกูล่ะกัน”มันก็พูดตามหลังมาครับ
ทำไมวันนี้กูซวยอย่างนี้ว่ะ เจอคนที่เคยทำอะไรHereๆไว้กับเรา แถมยังจะเกือบโดนรถชนอีก
บรรยากาศการปฐมนิเทศเป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก ถึงมากที่สุด แต่ผมก็ยอมรับในความพยายามของรุ่นพี่นะครับที่พยายามที่จะทำให้พวกผมหายเบื่อแต่มันก็แค่นั้นแหละครับมันน่าเบื่อจริงๆ
จะว่าไปผมก็ไม่ได้ฟังที่เค้าพูดเท่าไร เพราะตอนนี้ผมได้แต่คิดถึงเรื่องไอ้ชัยมัน ก็ได้แต่ เภาวนาว่าอย่าได้เจอกับมันอีกเลยเถอะ
หลังจาที่ผมปฐมนิเทศเสร็จ ก็ถึงเวลาที่ต้องกลับบ้านแล้ว จะกลับอย่างงัยดีว่ะ คิดไปคิดมาก็สรุปได้ว่ากลับ TAXI ดีก่า ว่าแล้วผมก็เดินตรงไปที่หน้ามหาลัยเพื่อที่จะไปเรียก TAXI กลับคอนโด
ในระหว่างที่ผมรอรถTAXI อยู่นั้นก็มี รถ BMW ซีรี่ 3 สีดำมาจอดตรงหน้าของผม แล้วประตูรถก็เปิดออก ไม่ใช่ใครที่ไหนครับ ก็ไอ้ชัยนั้นแหละครับ
“เห้ย เด็กใหม่ จะไปไหนเดี๋ยวกูไปส่ง”ชัยพูด
“ไม่เป็นไรเราไปเองได้”ผมพูด
“เห้ย ขึ้นมาเร็วดิ เดี๋ยวกูไปส่ง เร็วๆ”ชัยคะยั้นคะยอต่อ
“ไม่เป็นไร เรากลับเองได้”ผมปฏิเสท
“เร็วๆ ขึ้นมา หรือว่ามึงกลัวกู”ชัยพูดต่อ
“ไม่เป็นไร” ผมยืนกรานต่อ
“เห้ย ขึ้นมาเร็ว มึงดูดิ ตอนนี้รถติดเป็นแถวแล้วนะโว้ย” ตอนนี้รถเริ่มติดเป็นทางยาวไปถึงหน้ามหาลัยแล้วครับ ผมเลยต้องจำยอมเดินขึ้นรถมันไป
เมื่อขึ้นรถมาแล้วผมยังนั่งเงียบไม่พูดอะไร จนชัยมันพุดขึ้นมา
“งัย เด็กใหม่ วันแรกเป็นงัย”ชัยพูด
“อืม ก็ดี”ผมตอบ
“แล้วนี้จะไปไหนล่ะ”ชัยถาม
“กลับคอนโด”ผมตอบ
“เดี๋ยวนายปล่อยเราลง 4 แยกหน้าก็ได้ เดี๋ยวเรากลับเอง”ผมพูด
“มึงเรียนอยู่คณะไร”ชัยถาม
“เรียนคณะ บริหาร”
“ชัย นายจอดให้เราลงตรงนี้แหละ”ผมพูด แต่ชัยมันไม่ทำตามที่ผมบอกครับ มันยังขับไปต่อเรื่อยๆ
“ชัย เราบอกให้จอดงัย” มันยังขับต่อไปโดยไม่มีท่าทางจะจอดง่ายๆ
“อ๋อง ทำไมมึงต้องย้าย รร.ด้วย”ชัยถาม ตอนนั้นผมอึ่งมากที่ชัยถามผมอย่างนั้น
ผมได้แต่ก้มหน้าไม่ตอบมัน
“อืม กูหิว เดี๋ยวแวะ กินข้าวก่อนนะ”ชัยพูด ผมยังไม่ตอบอะไรมัน ได้แต่นั่งเงียบ
แล้วชัยมันก็เอื้อมมือมาลูบหัวผมเบาๆ แล้วพูดขึ้นว่า
“ทำไมมึงต้องนั่งเกร็ง ขนาดนี้ด้วย กูไม่ทำอะไรมึงหรอกน่า” ตอนนั้นผมรู้สึกแปลกๆกับสิ่งที่มันทำกับผม มันรู้สึกอบอุ่นแปลกๆ
แล้วชัยก็เลี้ยวรถเข้าไปในห้างแห่งหนึ่ง วันนั้นเรากินอาหารญี่ปุ่นกัน และตอนนี้เองที่ผมได้มองหน้าชัยชัดๆ ตอนนี้ชัยดูโตขึ้นมาก หล่อขึ้นด้วย มีรอยโกนหนวดเขียวๆ ตัดกับผิวขาวๆของมัน
ผมทรงสกินเฮด เข้ากับรูปหน้ามันมาก
“มองกูทำไม”ชัยมันถาม
“ป่าว ไม่มีอะไร”ผมรีบแก้ตัวพร้อมกับคีบ ข้าวปั้นเข้าปาก ในตอนนี้ชัยมันมองผมโดยไม่ละสายตาไปจากผม ทำให้ผมลนขึ้นเรื่อยๆ จนมันสังเกตได้ชัด มันก็เลยเลือนมือของมันมากุมมือผมไว้
“มึงกลัวกูหรอ”ชัยถาม
“ป่าวนิ” ผมแก้ตัว ก่อนที่ชัยจะพูดอะไรต่อผมรับพูดสวนขึ้นมา
“เออ เดี๋ยวเรา กลับเองก็ได้ นายไม่ต้องไปส่งเราหรอก”ผมพูด
“ไม่ได้ เดี๋ยวกูไปส่งมึงเอง ไม่ต้องมาอย่างนั้นอย่างงี้เลย ถ้ามึงไม่กลัวกูจริงมึงต้องให้กูไปส่ง”ผมโดนมุกนี้เข้าถึงกลับพูดอะไรไม่ออก ก็เลยต้องยอมให้มันไปส่งครับ
ในระหว่างทางชัยมันเอาแต่ถามโน้นถามนี้เกี่ยวกับผมว่า ที่ลาออกจากรร.ไปแล้วไปเรียนต่อที่ไหน เรื่องสัพเพเหระไปทั่วผมเริ่มสนุกกับการคุยกับมันแล้วสิ จะว่าไปมันก็คุยสนุกเหมือนกัน
จนมาคำถามสุดท้ายที่ทำให้ผมต้องอึ้ง
“อ๋อง มึงมีแฟนยัง”ชัยถาม
“ยังไม่มี หรอก”ผมตอบไป
“หรอ ยังไม่มีหรอ”ชัย ถามต่อ
“เออ ยังไม่มี”ผมตอบ
“งั้นดี”
“ดียังงั้ย ว่ะ เหงาจะตาย”ผมตอบมันไป
“ทำไม นายมีปัญหากับแฟนหรอ”ผมถามต่อ
“ป่าว เรายังไม่มีเหมือนกัน เออ เรายืมโทรศัพท์หน่อยดิ ของเราแบตหมดง่ะ”ชัยพูด
ผมยื่นโทรศัพท์ให้ชัย แล้วมันก็โทรไปไหนไม่รู้แต่สักพักเสียโทรศัพท์มันก็ดังขึ้น
นี่มันโทรเข้าเครื่องตัวเองหรอ
แล้วมันก็ยื่นโทรศัพท์คืนผม พร้อมพูดขึ้นว่า
“เบอร์ที่โทรออกคือเบอร์ของกู ไม่ต้องสงสัย กูโทรเข้าเครื่องกูเอง ถ้ากูขอเบอร์มึง มึงคงไม่ให้กูง่ายๆ เพราะฉะนั้นกูถึงต้องโกหกมึง เข้าใจมั้ย”ชัยพูด ตอนนี้ผมเหวอไปเลยครับ ไม่คิดว่ามันจะกล้าพูดแบบนี้ ถ้ามันขอผมดีๆ ผมก็คงให้มันอยู่หรอก
ตอนนี้ผมกับชัยมาถึงที่คอนโดผมแล้ว
“ถึงแล้ว ขอบใจนะที่มาส่ง”ผมพูดพร้อมกับเปิดประตูรถ แต่ชัยกับเอื้อมมือมาดึงแขนผมไว้ พร้อมพูดขึ้นว่า
“อ๋อง เดี๋ยวพรุ่งนี้กูมารับนะ”
“คะ ครับ แล้วเจอกัน”ผมพูดพร้อมลงจากรถ แล้วปิดประตู แต่ชัยก็เลื่อน กระจกลงพร้อมพูดขึ้นว่า
“แล้วคืนนี้ กูโทรหานะ”
(เดี๋ยวมาต่อตอน 7 นะครับ)
-
ชอบคับ :like6: :like6: รำลึกความหลังครั้งอดีต :laugh: :laugh: :laugh:
-
ตอนที่ 7
เมื่อไรมันจะโทรมาซะทีว่ะ นี่มันจะ4 ทุ่มแล้วนะเฟ้ย ผมนึกในใจ
แล้วกูจะรอโทรศัพท์มันทำไมว่ะเนี้ย ไม่เห็นอยากจะคุยกะมันเลย แต่ทำไมมันยังไม่โทรมาซะทีว่ะ
ทันใดนั้นโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น
“มันโทรมาแล้ว มันโทรมาแล้ว”
แต่ไหนได้กลับไม่ใช่ชัย แต่เป็นพี่อาทตัวดีนั้นแหละ
“อ๋อง วันนี้พี่กับ เจไม่กลับคอนโดนะ ตอนนี้พี่อยู่หัวหิน”พี่อาทพูด
“อะไรนะ อยู่หัวหิน ไปทำอะไรกัน”ผมถาม
“ก็มาดูที่ จัดรับน้องต่างจังหวัดของคณะพี่อะดิ”พี่อาทชี้แจง
“แหม แต่ยังงัยก็อย่าหักโหมนะ เดี๋ยวขับรถกลับมาไม่ได้”ผมได้ทีแซวพี่อาทครับ
“จ้า พรุ่งนี้พี่ก็กลับแล้ว ไปมหาลัยเองได้นะ”
“ครับ ได้ครับ”ผมตอบ พร้อมวางโทรศัพท์ น่าอิจฉา พี่อาทกับเจมันเนอะ แต่ทำไมชัยมันไม่โทรมาซะทีว่ะ โอ้ย!! ไม่รอแล้วโว้ย นอนดีกว่า
พอผมล้มตัวลงนอนได้ซักพัก ไม่ทันที่จะหลับตา โทรศัพท์ก็ดังขึ้น
เห้ย มันโทรมาแย้ววววว ทำไมกูต้องดีใจด้วยว่ะ
เดี๋ยวก่อนต้องเก๊ก เสียงก่อน
“ครับ”ผมรับโทรศัพท์
“กูเอง ไอ้เด็กใหม่”ชัยทักกลับมา
“นอนยังว่ะ ไอ้เด็กใหม่”
“ถ้านอนแล้วเราจะรับโทรศัพท์นายได้หรอ”ผมย้อยกลับครับ
“อ้าว ไอ้สันดาน กวนตีนจริงนะมึง”
“ว่าแต่ โทรมามีไรรึป่าว”ผมถาม
“ทำไม ต้องมีอะไรด้วยหรอ ถึงจะโทรได้เนี้ย”ชัยงอน
“ป่าว ไม่ต้องมีอะไรก็ได้ แหมทำเป็นงอนไปได้”
“แหม ก็มันน่าน้อยใจมั้ยหล่ะ”ชัยยังงอนไม่เลิก
“ไม่ยักกะรู้นะเนี้ย ว่าคนอย่างนายจะขี้งอน” ได้ทีผมเริ่มแอบเหน็บ
“ทำไมหล่ะ”
“ไม่ทำอะไรพี่หรอกคร้าบบบ ผมกลัวพี่จะตายอยู่แล้วคร้าบบบบ พี่ชัยคร้าบบบ”ผมทำเสียงเล็กเสียงน้อย ล้อเลียนมัน
แล้วเราก็คุยกันเรื่อง
สัพเพเหระ ไปต่างๆนาๆที่จะคุยกันได้ครับ เราคุยกันไปได้เกือบๆ 3 ชม.ผมชักเริ่มไม่ไหวครับ ง่วงแล้ว
“ชัย เราง่วงแล้วง่ะ ไว้แค่นี้ก่อนนะ”ผมพูด
“อืม งั้นเดี๋ยว พรุ่งนี้เจอกัน” ชัยพูด
“อืม แล้วเจอกันนะ ฝันดีครับ”
“อ๋อง กูอยากกอดมึงเหมือนตอนที่อยู่หอจัง”ชัยพูด มา ผมถึงกับอึ่งครับ ไม่คิดว่ามันจะกล้าพูดมาได้(แต่ก็แอบดีใจนะ จะดีใจทำไมฟ่ะ)
“หรอ”
“ไว้มีโอกาส กูขอกอดมึงได้ป่ะ”
“เย้ย นายจะกอดเราทำไม เราไม่อุ่นเหมือนเมื่อก่อนหรอก”
ชัยเงียบไม่พูดอะไรต่อ
“เห้ย ชัยฟังอยู่ป่ะ”
“อ๋อง กูขอโทษนะ”ชัยพูด
“นายจะมาขอโทษเราเรื่องอะไร”ผมสงสัย
“ก็...................ช่างมันเถอะ เจอกันพรุ่งนี้นะ”ชัยพูด
“อืม แล้วเจอกัน”
ผมก็ได้แต่สงสัยครับว่ามันจะมาขอโทษเราเรื่องอะไร มันยังไม่ทำอะไรให้เรานี้หว่า
หรือถ้าเป็นเรื่องเมื่อก่อน มันคงลืมไปแล้วแหละ ช่างมันเถอะนอนก่อนดีกว่า
...
เช้านี้ผมตื่นเช้าเป็นพิเศษ ทำไมผมต้องตื่นเต้นขนานนี้ด้วยว้า
วันนี้ชัยมารับผมไปเรียน แล้วก็กลับมาส่งผมที่คอนโด ทำไมวันนี้ผมมีความสุขจัง(พูดอะไรออกไปเนี้ย ไม่เอาไม่เอา)
แล้วคืนนี้ชัยก็จะโทรหาผมอีก
...
ชีวิตผมเป็นอย่างนี้ได้ซักพัก โดยที่ชัยมารับผมตอนเช้า เย็นมาส่งผมที่คอนโด กลางคืนก็โทรหากัน
แล้วเรื่องมันก็มีเรื่องที่ทำให้ผมรู้ว่าผมเริ่มคิดกับเพื่อนคนนี้เกินกว่าคำว่าเพื่อน
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ชัยมารับผมตอนเช้า วันนี้เราก็ไปเรียนด้วยกันเหมือนเดิม
“อ๋อง วันนี้เลิก 3 โมงเย็นใช่ป่ะ”ชัยถาม
“ใช่”
“งั้น เดี๋ยวไปรอกูที่ หอสมุดนะ กูเลิกประมาณ 4 โมงเย็น ไปรอกูที่หอสมุดแหละ”
“ได้ แล้วเจอกัน”
แล้วผมก็ขึ้นเรียน วันนี้ฝนทำท่าจะตกหนัก อากาศอบอ้าวมาก เมฆครึ้มมากเลย
ผมนั่งเรียนไป ก็คิดเรื่องดินฟ้าอากาศไป อย่าเพิ่งตกตอนนี้เลยนะ ขอหล่ะ
พอเลิกเรียนผมก็ไปรอ ชัยมันที่หอสมุดครับ ตอนนี้ฝนตกลงมาแล้ว หนักมากด้วย
ชัยมันจะมาได้รึป่าวว่ะเนี้ย ผมนั่งรอไปก็คิดไปครับ
...
นี่มัน 4 โมงครึ่งแล้วนี่หว่า สงสัยชัยมันติดฝนอยู่ รอหน่อยดีกว่า
...
นี่มันจะ 5 โมงครึ่งแล้ว ทำไมมันยังไม่มาว่ะ
...
6 โมงแล้วนะ ฝนก็หยุดแล้ว มันยังไม่มาอีก ขี้เกียจรอแล้วนะโว้ย โทรไปก็ไม่ติด
...
6 โมงครึ่งแล้ว หอสมุดกำลังจะปิด ไม่รอแม่งแล้ว โว้ย!!! กลับเองก็ได้
สันดานไม่มารับกูก็ไม่โทรมาบอก ปล่อยให้กูรอ
แล้วผมก็ลงจากหอสมุดแล้วขึ้น TAXI กลับคอนโดเลย ในใจก็คิดโมโห ที่มันไม่ยอมมารับ ปล่อยให้รอ
พอถึงคอนโด
“อ๋อง เป็นงัยเรียนวันนี้”เจถาม
“ก็เรื่อยๆง่ะ เรานอนก่อนนะ เราเหนื่อยมาก ไม่ต้องเรียกเรากินข้าวนะ”ผมพูด
“เป็นอะไรรึป่าว”เจถามต่อ
“อืม ปวดหัวนิดหน่อย สงสัยโดนฝน แล้วไปเจอแอร์เย็นที่หอสมุดเลยไม่สบาย”ผมตอบเจไป
“งั้นเดี๋ยวเราทำข้าวต้มให้กิน แล้วกินยา แล้วค่อยนอนนะ ไปตอนนี้ไปอาบน้ำก่อนไป”เจร่ายยาวครับ
“อืม” แล้วผมก็เข้าไปอาบน้ำ ในใจก็คิดว่าทำไมชัยมันไม่มารับเรา ช่างมันเถอะสงสัยมันจะลืมเรา
แล้วผมก็ออกมากินข้าวต้มที่พี่สะใภ้(เจ)ทำให้
แต่สิ่งที่ผมเจอตอนออกมากินข้าวต้มนั้น ก็คือ ไอ้ชัยนั้นเอง มันนั่งทำหน้าเข้มอยู่ที่โซฟาหน้า TV
ผมทำเป็นไม่เห็นมัน เดินเข้าไปเอาข้าวต้มแล้วก็ยา จากเจ แล้วก็จะเดินเข้ามากินในห้องนอนตัวเอง
“อ๋อง ไม่เห็นหรอว่าใครมา” เจพูด
“ใครหรอ”ผมทำไม่รู้ไม่ชี้ต่อ
“ก็คนที่นั่งหน้า TV น่ะ”ผมก็ชำเลืองไปที่หน้า TV แล้วก็หันกลับมา
“มาทำไมง่ะ” ผมทำเป็นถามเจทั้งๆที่พอจะรู้ว่ามาทำไม
“ก็มาหา อ๋อง งัย”เจพูด
“มาหาทำไม”ผมยังถามเจต่อ
“ก็เข้าไปคุยกับมันดิ แล้วก็รู้เอง เออ เดี๋ยวไปรับพี่อาทก่อนนะ พี่อาทไม่ได้เอารถไป” แล้วเจก็ออกไปข้างนอกครับ
แล้วผมก็เดินเข้าหามัน
“มีอะไร”ผมถาม
“ทำไมกลับมาก่อน ไม่รอกูหล่ะ รู้มั้ยว่ากูไปไม่เจอมึงง่ะ กูเป็นห่วงมึงแค่ไหน”ชัยพูด
“ถ้าเป็นห่วงจริง ทำไมไม่โทรมาบอกหล่ะ ว่าจะมารับสาย”
ชัยมันเจอมุกนี้ไป ก็เงียบไปครับ
“ช่างมันเถอะ เราไม่ได้โกรธนายหรอก แค่รอไม่กี่ ชั่วโมงเอง ช่างมันเถอะ”
“แล้ววันนี้ไปไหนมา ถึงปล่อยให้เรารอตั้งนาน”ผมถามต่อ
แต่ชัยกลับนั่งนิ่งไป
“กูขอโทษ ทีหลังกูจะไม่ให้มึงรออีก”ชัยพูด
“นาย ไม่ต้องมาขอโทษเราหรอก เพราะว่านายไม่ต้องมารับมาส่งเราแล้วหล่ะ ต่อจากนี้ไปเราไปกลับมหาลัยเองได้”ผมพูดประชดมัน ใจจริงก็ยังอยากให้มันมารับมาส่งอยู่
คราวนี้ชัยมันไม่นั่งอยู่เฉยๆแล้วครับ เอื้อมมือมาจับแขนผมแล้วก็กระชากผมเข้าไปใกล้ๆมัน แล้วตะคอกใส่ผม
“มึง ไม่มีสิทธิ มาห้ามกู กูจะรับส่งมึงอยู่อย่างนี้แหละ แล้วมึงก็ต้องให้กูรับส่งมึง เข้าใจมั้ย”ชัยตะคอกใส่ผม
“ปล่อย เรานะชัย” ผมเริ่ม ดึงมือตัวเองกลับ แต่ผมก็ยังสู้แรงมันไม่ได้อยู่ดี
คราวนี้มันกดผมลงกับโซฟา
“นาย จะทำอะไร ชัย อย่า”คราวนี้ชัยมันเริ่มจูบที่ปากผม ผมเริ่มดิ้นแรงขึ้น ชัยเห็นท่าว่าผมไม่ยอมแน่ๆ มันก็เลยทำสันดานเดิมๆที่มันเคยทำไว้กลับผม มันชกที่ท้องผมอย่างแรง ตอนนี้ผมไม่มีแรงสู้มันแล้ว ภาพเก่าๆที่มันเคยทำไว้กลับผมมันย้อยกลับมาในสมองผมอีกครั้ง
น้ำตาก็เริ่มไหลออกมา
“ชัยอย่า ทำเราเลย นะ ชัย อย่าทำเราแบบนั้นอีกเลย”ผมเริ่มร้องไห้ดังขึ้น
คราวนี้ชัยมันหยุดครับ แล้วมันก็ลุกขึ้น
พร้อมพูดขึ้นว่า
“พรุ่งนี้กูจะมารับมึง มึงต้องไปกับกูเข้าใจมั้ย อ๋อง” แล้วมันก็กลับไปเลย
ทำไมชัยมันทำกลับเราแบบนี้อีกแล้ว ทำไมผมยิ่งคิดผมก็ยิ่งเสียใจ
แล้วพรุ่งนี้ผมต้องทำยังงัย จะทำยังงัยต่อไป
-
ตอนที่ 8
วันนี้ผมไม่อยากตื่นเลยให้ตายสิ
ผมตื่นมาไม่นานเท่าไร ชัยมันก็โทรมา
“อ๋อง กูใกล้ถึงแล้วนะ ลงมารอข้างล่างได้แล้ว”
“อืม”ผมตอบไป
พอผมลงมาก็เจอมันนั่งรออยู่ข้างล่างแล้ว พร้อมกับผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง
“ลงมาแล้วหรอ ไปกันได้ล่ะ”ชัยพูด
“คนนี้เพื่อนชัย หรอ”ผู้หญิงนางนั้นพูดกับชัย(ชื่อจอย)
“ใช่เพื่อน”ชัยตอบ
เพื่อน ใช่เราเป็นเพื่อนมัน แล้วมึงจะมาไม่พอใจอะไรว่ะอ๋อง
บรรยากาศบนรถตอนนั้นผมรู้สึกอึดอัดมาก
เหมือนเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ จอยกับชัยคุยกันแต่เรื่องที่ผมไม่รู้เรื่อง
คุยแต่เรื่องของตัวเองกัน
โดยที่ผมนั่งอยู่ที่เบาะหลัง พยายามไม่ฟังเรื่องของชัยกับจอยมัน
“ชัย หนังเรื่องเมื่อวานสนุกดีเนอะ จอยชอบมากเลย”จอยพูด
“ อืม ก็สนุกดีนะ”ชัยตอบ
ในที่สุดผมก็รู้แล้วว่า ทำไมเมื่อวานชัยไม่รับผม มันไปดูหนังกับจอยเองหรอ
มิน่าล่ะ สงสัยจะดูหนังเพลินไปหน่อย
แล้วยังมามีหน้ามาว่ากูอีกว่าทำไมไม่รอ ไอ้Hereเอ้ย
แล้วทำไมผมต้องโกรธมันด้วยเนี้ย ไม่ได้โกรธหรอกหมั่นไส้มากกว่า
“อ๋อง ว่างๆเราไปดูด้วยกันเนอะ”จอยชวน
ไปให้โง่ สิ ไปนั่งมึงดูสวีท กันเนี้ยนะ คิดได้นะมึง ผมนึกในใจ แต่ก็ต้องตอบไปว่า
“ครับ”
“อ๋อง กับ ชัย สนิทกันตั้งแต่ ม.ปลายหรอ”จอยถาม
“ป่าว”ผมตอบไป ตอนนี้ชัยมองผมทางกระจกหลังแล้ว
“อุ้ย!! ชัย อะไรติดผมเนี้ย มาๆๆ เดี๋ยวจอยเอาออกให้”
แล้วจอยก็เอื่อมมือ ไปปัด ผมให้ชัย
หวานเชียวนะมึง โอ้ย!! ทำไมกูหงุดหงิดจังว่ะ
แล้วทำไมกูต้องไม่พอใจด้วยเนี้ย
โทรศัพท์มาพอดี ค่อยยังชั่วหน่อย
“ครับ ต้น”ต้นโทรมาครับ(ยังจำมันได้มั้ยครับ)
“นายอยู่ไหน อ๋อง”ต้นถาม
“เรากำลังจะไปมหาลัย นายอยู่ไหนล่ะ มีอะไรรึป่าว”ผมถาม
“อืม เราอยู่ห้าง....... นายมาหาเราหน่อยดิ”
“เป็นอะไรรึป่าว เออๆๆ เดี๋ยวเราไปหานะ รออยู่ที่นั้นแหละ”
แล้วผมก็ว่างสายไป พร้อมคุยกับชัย
“ชัย จอดให้เราลงตรงนี้หน่อยดิ เราต้องไปหาต้น”ผมบอกชัย
“ไปหาทำไม ”ชัยย้อยถามกลับมา
“ไม่รู้เหมือนกัน ต้นไม่ได้บอก เออแล้วไม่ต้องรอรับเรากลับแล้วกัน เราไม่ไปเรียนวันนี้
เออ จอดตรงนี้แหละ”ผมรีบตัดบทให้ชัยจอดรถ
แล้วชัยก็จอดรถ
“เออ ชัยฝากหนังสือเราก่อนนะ ไปก่อนนะจอยแล้วเจอกันใหม่นะ”ผมพูด
แล้วก็ลงจากรถไป..................................
...
ไอ้ต้นมันเป็นอะไรของมันฟ่ะ ผมนึกในใจ
“อ๋อง เราอยู่ทางนี้”ต้นเรียกผม
“นายเป็นอะไรรึป่าวว่ะ”ผมถาม
สภาพต้นตอนนี้ดูไม่ได้เลยครับ กลิ่นเหล้าเหม็นหึ่ง ดูเหมือนคนไม่ได้นอน
“ต้น ทำไมนายมีสภาพอย่างนี้ เนี้ย กินเหล้าด้วยหรอ”ผมถาม
“คือ เราเพิ่งเลิกกะแฟน มันไม่รักเราแล้ว มันไปมีผู้ชายคนใหม่แล้ว”ต้นเริ่มร้องให้
“เห้ย ใจเย็นๆก่อน อย่าเพิ่งร้องให้”
“อ๋อง เราไปอยู่กับนายได้มั้ยง่ะ เราไม่อยากอยู่คนเดียวนะอ๋องนะ”
“ได้สิ งั้นไปคอนโดเรากัน นายจะได้พักผ่อนนะ”
สรุปเรื่องของเรื่องก็คือ ต้นมันอกหักครับ เลยขอมาอยู่กับผมสักพัก
...
ตอนนี้ต้นมันหลับไปแล้ว
นี้ก็ 4 โมงเย็นแล้วนี่ ชัยมันคงไปส่งจอยอยู่สินะ
แล้วทำไมยิ่งนึกมันยิ่งหงุดหงิดว่ะ
กริ้งๆๆ ๆๆ เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น
ใครโทรมาตอนนี้ว่ะ
ก็จะใครที่ไหนซะอีก ไอ้ชัยนั้นเอง
“ครับ”ผมรับโทรศัพท์
“มึงอยู่ไหน” ทำไมคำแรกที่มันคุยโทรศัพท์กับผมถึงต้องถามว่าอยู่ไหนด้วยว่ะ
“อยู่ที่คอนโด”ผมตอบ
“เออ เดี๋ยวกูไปหา”
“นายไปส่งแฟนนายแล้วหรอ”ผมพูดไปก็ใจก็หวิวๆไป ทำไมกูต้องรู้สึกอย่างนี้ด้วย
“ใครแฟนกู”ชัยย้อยกลับมา
“ก็ จอยงัย แฟนนายไม่ใช่หรอ หรือว่านายมีหลายคน”
“อ้อ เข้าใจล่ะ มึงคิดว่ากูกับจอยเป็นแฟนกันหรอ”
“อ้าวแล้วไม่ใช่หรอ”
“เดี๋ยวค่อยคุยกัน เดี๋ยวกูไปหาที่คอนโด”แล้วชัยก็วางโทรศัพท์ไป
ไม่นายชัยก็มาที่ห้อง
“กิน อะไรมายัง”ผมถามชัย
“ยังว่ะ”ชัยตอบมา
“กินข้าวต้มมั้ย เราทำเอง”ที่จริงทำให้ต้นมันกินนะครับ แต่ชัยมันมาไม่ชวนก็น่าเกียจ
“จะกินได้หรอ”
“อ้าว กินได้ดิ เราทำอร่อยน้า”ผมอวด
แล้วผมก็ตักมาให้ชัย แล้วก็ยกมาให้ชัย
“อ่ะกินซ่ะ” ผมพูด
“ชัยที่นาย มามารับเราเมื่อวานง่ะ นายไปดูหนังกับจอยมาหรอ”
“อืม”ชัยตอบ
“ที่จริงง่ะ ถ้านายมีธุระ นายก็บอกเราได้นะ จะได้ไม่ลำบากนาย
และอีกอย่างเราจะได้ไม่ต้องรอนาย”ผมพูด
แต่ชัยกลับเงียบไป ไม่พูดอะไรต่อ จนมันกินข้าวต้มหมด
“อืม ก็พอกินได้ นิ”ชัยพูดหลังจากกินข้าวต้มเสร็จ
“แค่กินได้เองหรอ อะไรว้า”ผมชักงอน
“แหม ล้อเล่นน่า อร่อยดี”พูดเสร็จชัยก็เดิน หยิบชามข้าวต้มไปล้าง
“ชัยเราล้างเอง”ผมพูด
“ไม่เป็นไร กูล้างได้”
“ไม่เอาเราล้างเอง”ผมเข้าไปดึงชามข้าวต้ม
“ตามใจมึงล่ะกัน”มันก็ปล่อยให้ชามข้าวต้มให้ผม
แล้วก็ปล่อยให้ผมล้างชาม
แทนที่มันจะกลับไปนั่งที่หน้า TV มันกลับกอดผมจากด้านหลัง แล้วเอาหน้ามาซบที่ไหล่ของผม
“กอดเราทำไมเนี้ย”ผมถาม
ชัยไม่ตอบ อะไรแต่ตอนนี้มันเริ่มที่จะไม่อยู่สุขแล้วครับ เริ่มเอาปลายจมูกเลื่อนไปมาที่ซอกคอผม
แล้วพูดขึ้นว่า
“มึง ยังอุ่นไม่เปลี่ยนเลยนะ ไอ้เด็กใหม่”พูดเสร็จมันก็หอมแก้มผม
“มาหอมแก้มเราทำไมเนี้ย”ผมเริ่มขยับตัวหนี
“กูกับจอยไม่ได้เป็นแฟนกันนะ”ชัยพูด
“หรอ แล้วมาบอกเราทำไม”ผมพยายามพูดให้เสียงปกติที่สุด ทั้งๆที่ รู้สึกโล่งใจยังงัยก็บอกไม่ถูก
“บอกให้รู้ไว้ เพื่อมีอะไร มึงจะได้ไม่เข้าใจกูผิด”แล้วชัยมันจับตัวผมให้หันหน้าไปหามัน
ตอนนี้ผมกับชัยสบตากันอยู่
ชัยเลื่อนหน้าเข้ามาช้าๆ
หน้าผมกับมันอยู่ห่างกันไม่ถึงนิ้วแล้วตอนนี้
“ไอ้!!!!!!!!! อ๋อง นายอยู่ หน่ายยยยย”ไอ้ต้นตะโกนขึ้นมา ผมรีบผละตัวออกจากชัย แล้วเดินไปหาต้นในห้องนอน
“อ้าวไอ้ชัย นายมาได้งัยเนี้ย”ต้นมันทักชัยครับ
“ชัยเราฝากต้นหน่อยนะ เดี๋ยวเราไปเอาข้าวต้มมาให้ต้นก่อน”
-
อ๋อ จำได้ละเรื่องนี้ นิเอง อ่านกี่ทีก็สนุกเหมือนเดิม บอร์ดปาล์มนี้มีนักเขียนเก่ง ๆ หลายคนเลยนะ
-
เง้อออ...ทามายเคยอ่านมากานหมดแล้วเนี่ย กรูไม่เหนจารู้เรื่องเลย
ง่า..ชัย ซาดิสจัง 5 5 5 + :haun5:
-
ตอนที่ 9
หลังจากไอ้ต้นกินข้าวเสร็จ ผมก็เอาชามข้าวต้มออกมาล้างข้างนอก สักพักชัยก็ตามออกมา
“อ้าว ต้นล่ะ”ผมถาม
“ไปอาบน้ำแล้ว”ชัยพูด
“เออ อ๋อง มึงลงไปส่งกูที่รถหน่อยดิ”
“เออ ได้”
ระหว่างที่ผมไปส่งมันที่รถ
“ต้น มันมาอยู่กับมึงได้งัย”ชัยถาม
“ก็มันมีปัญหากับแฟน เลยมาอยู่ด้วยสักพัก เท่านั้นแหละ ถามทำไมง่ะ”ผมพูด
“ป่าว ไม่มีอะไร ถามเฉยๆ ทำไม ถามไม่ได้งัย”มันย้อยกลับ
“ได้ครับ พี่ครับ ถามได้ครับ น้องขอโทษครับ”ผมทำเสียงเล็กเสียงน้อยใส่มัน
“เออ ให้มันได้ยังนี้นะมึง แล้วอย่ามาหาว่ากูจุ้นจ้านไม่ได้นะโว้ย”ชัยพูดพร้อมกับตบหัวผมเบาๆ
“ขับรถดีๆนะ”ผมพูด
“ทำไม เป็นห่วงกูหรอ”ชัยพูด
“เออ สิ ก็นายขับรถน่ากลัว ขับช้าๆหน่อยก็ดีนะ”ผมพูด
“ขอบใจนะ”ชัยพูด พร้อมกับลูกหัวผมเบาๆ
“เห้ย เราไม่ใช่ลูกหมานะ มาลูบหัวอย่างนี้ได้งัย”
“เป็นลูกหมาก็ดีสิ จะได้เอาไปเลี้ยงที่บ้าน”
“เลี้ยงไม่ไหวร้อก ดื้อน่า”ผมย้อย
“ดื้อ ก็เจอดีอะดิ”
“ไป ไป ไปได้ล่ะ เพ้อเจ้อกันไปใหญ่แล้วเนี้ย”ผมพูดพร้อมกับพลักชัยเข้าไปในตัวรถ
“พรุ่งนี้เจอกันนะ”ชัยพูดพร้อมกับปิดประตูรถ แล้วขับรถออกไป
เออวันนี้มันมาแปลกโว้ย พูดดีกับเราด้วย อย่างนี้มันก็น่ารักดี แต่ทำไมมันไม่ค่อยทำว่ะ
ผมนึกในใจระหว่าง เดินขึ้นห้อง
...วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมต้องไปรอชัยที่ หอสมุด
ทำไมผมไม่เคยรู้สึกเบื่อหน่ายกับการที่ต้องนั่งรอใครสักคนนานๆ บางวันผมต้องรอไม่ต่ำกว่า 3 ชม.
แต่ทำไมผมกลับนั่งรอมันได้ว่ะเนี้ย
ระหว่างที่ผมนักคิดอะไรเพ้อเจ้ออยู่นั้น
“น้องครับ น้องมีกระดาษรายงายมั้ยครับ”ผมตอบ
“มีครับ มี”ผมตอบ
“พี่ขอยืมหน่อยได้มั้ยครับ”
“ได้ครับ แต่ยืมใช่มั้ยครับ ถ้ายืมก็ต้องคืนนะครับ”ผมแซวกลับ
“โห่ย รายกันขี้งกชะมัด ว่าแต่น้องน่าตาคุ้นๆนะครับ เออ... เรียนอยู่บริหารรึป่าวเนี้ย”
“ครับ ใช่ครับ”ผมตอบ
“พี่ชื่อ เคนนะครับ เรียนอยู่บริการเหมือนกันครับ พี่อยู่ปี 3”
“อ้อ.... ครับ ผมชื่ออ๋อง ครับ อยู่ปี 1”
“ว่าแต่น้องขยันจังนะครับ มาอ่านหนังสือสอบหรอครับ”พี่เคนพูด
พี่เคนขาวมากเลยครับ ไม่บอกก็รู้ว่ามีเชื้อสายจีนแน่ๆแหมก็หน้าตาตี๋ซะขนานนั้น ตานี้แหมเกือบจะมองหาชั้นไม่เห็น เวลายิ้มทีแทบมองไม่เห็นตาเลย หุ่นก็แบบว่าออกจะอวบๆนิดหน่อย
ไม่อ้วน ไม่ผอมเกินไป น่ารักไปอีกแบบ
“อ๋อง จ้องหน้าพี่ทำไมครับ”พี่เคนพูด
“ป่าวๆๆ ครับเมื่อกี้พี่เคนถามผมว่างัยนะครับ”
“พี่ถามว่ามาอ่านหนังสือสอบหรอครับ”พี่เคนถามซ้ำ
“ปะ ป่าวครับ มารอเพื่อนนะครับ ว่าแต่พี่ยังจะอยากได้กระดาษรายงานอยู่รึป่าวครับ”ผมย้อยถามพี่เคน
“ไม่เอาแล้วครับ แต่อยากเอาน้องมากกว่า”พี่เคนพูด
“เย้ย!!! บ้าไปแล้วหรอพี่”ผมพูด
“ล้อเล่นน่า เอาสิครับ พี่ขอหน่อยนะครับ”แล้วผมก็ยื่นสมุดรายงานให้พี่เคน
แล้วพี่เคนรับสมุดรายงานจากผมไป
“ขอบคุณนะครับ น้องอ๋อง”พี่เคนพูด
“ไม่เป็นไรครับ”ผมพูด
พี่เคนเป็นคนที่คุยสนุกมากเลยครับ ผมเผลอหัวเราะเสียงดังตั้งหลายครั้งจนบรรณารักษ์เดินมาด่า
ผมกับพี่เคนคุยกันได้สักพักชัยก็มาครับ
“อ๋อง กลับได้ยัง”ชัยพูดผม โดยมันไม่มองหน้าผมแต่กลับมองหน้าพี่เคน
“อืม ป่ะดิ”ผมพูดพร้อมลุกขึ้น
“แล้วเจอกันนะครับ อ๋อง”พี่เคนพูดขึ้นมาระหว่างที่ผมกำลังลุกขึ้น
“ครับ แล้วเจอกันครับ”ผมพูด
“ไป ไปได้แล้ว ร่ำลากันเสร็จยัง”ชัยพูดพร้อมกับลากผมออกไปจากหอสมุด
บนรถชัยไม่พูดกับผมสักคำ ไม่รู้มันเป็นอะไรของมันอีกเนี่ย
ผมเริ่มชักจะอึดอัดแล้วสิ
“ชัย วันนี้เรียนเป็นงัยบ้าง”ผมถาม
“ก็ดี”ชัยตอบ โดยไม่หันมามองผม
“ชัย แล้วตอนนี้เจอจอยบ้างรึป่าว”
“ก็เจอที่วันที่มาเรียนแหละ”
“เออ..ชัย วันนี้ไปดูหนังกันมั้ย”ตอนนี้ผมเริ่มรู้แล้วว่าชัย มันมีอะไรบ่างอย่างแน่ๆ
“อ๋อง วันนี้มึงคุยอยู่กับใคร” เอาเข้าแล้วงัย ว่าแล้วงัย กูจะโดนอะไรอีกว่ะเนี้ย
“คนไหนง่ะ”ผมเริ่มบ่ายเบี่ยง
“ก็คนที่ มึงนั่งคุยด้วยที่ หอสมุดกก่อนที่กูจะไปรับมึงง่ะ”ชัยเริ่มขึ้นเสียง
“อ้อ เค้าชื่อพี่เคน เค้าเป็นรุ่นพี่ที่คณะน่ะ พี่เคนเค้ามาขอยืมกระดาษรายงานเราน่ะ”ผมตอบไป
“หรอ แค่นั้นหรอ”ชัยถามต่อ ตอนนี้มันเริ่มสงบลงแล้ว
“จะดูหนังเรื่องอะไรหล่ะ”ชัยถาม มันยอมคุยกะกูแล้ว เย้ๆๆ จะดีใจทำไมเนี้ย
“ตามใจนายสิ”ผมตอบ
“แน่ใจว่าตามใจเรา”ตอนนี้ชัยมันยิ้มแปลกๆ
“ยิ้ม อะไร”ผมถามชัย
“ป่าว แค่คิดอะไรสันดาน สันดานนิดหน่อย”ผมชักเริ่มเดาความคิดมันออกแล้ว
“เห้ย ไม่ใช่พาเราไปดูหนังโป๊ นา เราไม่ไปนะโว้ย”
“รู้ทันนะมึง แม่งไม่ดูหนังโป๊ก็ได้ว่ะ”แล้วชัยก็เลี้ยวรถเข้า major...... ไป
-
ตอนที่ 10
ระหว่างที่ผมดูหนัง ชัยมันเอื่อมมือมากุมมือผมไว้
ตอนนั้นผมนั่งเกร็งมาก ยอมรับเลยว่าตกใจมากเลยพยายามเลื่อนมือหนีมัน
“กูขอจับมือไม่ได้งัย”พูดเสร็จมันก็จับมือผมแน่นขึ้น
ผมก็เลยทำอะไรไม่ได้ครับ ก็ได้แต่ปล่อยให้มันจับมือไป
จะว่าไปมือมันอุ่นดีนะ นิ่มด้วย
หลังจากที่ดูหนังเสร็จ ชัยก็ชวนผมไปนอนที่บ้านมัน จะว่าไปตั้งแต่รู้จักมันมายังไม่เคยไปบ้านมันสักครั้ง ลองไปดูดีกว่า ก็เลยตกลงไปนอนบ้านมันครับ เพราะว่าวันรุ่งขึ้นมีเรียน บ่าย
พอมาถึงบ้านชัย ไม่อยากจะเชื่อเลย บ้านจะใหญ่โตขนาดนี้ บ้านหรือว่าวังว่ะเนี้ย
แล้วผมก็ได้รู้ครับว่า พ่อมันเป็นทูต อยู่ต่างประเทศแม่มันก็อยู่กับพ่อมันที่ต่างประเทศ มันอยู่บ้านคนเดียวกับคนใช้ที่บ้านมันแหละครับ นานๆที ยายมันก็จะมานอนด้วย
“อ๋องมึง ไปอาบน้ำก่อนไปแล้วก็ใส่เสื่อผ้ากูนี่แหละเดี๋ยวกูเตรียมไว้ให้”ชัยพูดพร้อมพลักตัวให้ผมเข้าไปในห้องน้ำ
ผมอาบน้ำได้สักพัก ชัยมันก็มาเคาะเรียกผม
“เห้ย ไอ้อ๋อง เปิดประตูดิ”
“รอก่อน สิว่ะ เรายังอาบไม่เสร็จ”
“ไม่เอา เปิดเร็วๆ ไม่งั้นกูไขกุญแจเข้าไปนะโว้ย!” ชัยมันเริ่มขู่
“อะไรของนายเนี้ย”แล้วผมก็หยิบผ้าขนหนู มาคาดเอวไว้ เพื่อปิดของสงวนก่อนที่จะเปิดประตูห้องน้ำให้ชัย
“เปิดช้า จริง ชักว่าวอยู่รึงัย แม่ง”ชัยบ่น
“แล้วทำไมเนี้ย เราอาบน้ำอยู่นะ”ตอนนี้ชัยจ้องหน้าผมแล้ว
“ก็ไม่ทำไมหรอก แค่อยากจะอาบน้ำด้วยเท่านั้นแหละ”ชัยพูด พร้อมเดินไปเปิดฟักบัว
“ไม่ได้ จะบ้าหรอ”ผมพูด
“ไม่อ่าว จะอาบด้วย มาเร็วมาอาบน้ำด้วยกันเหมือนตอนอยู่หองัย”มันพูดพร้อม เดินเข้ามาจูงมือผมเข้าไปอาบน้ำกับมันด้วย
“ไม่เอา จะบ้าหรอ”ผมเริ่มดึงมือหนี แต่ชัยกับกระชากผม แต่ด้วยห้องน้ำตอนนี้เปียกน้ำจึงทำให้พื้นลื่น เลยทำให้ผมล้มลงหัวไปฟาดกับขอบอ่างล้างหน้า
“โอ้ย!!”ผมร้อง
ตอนนี้ผมนั่งอยู่กับพื้นห้องน้ำเอามือกุมหัวตัวเองไว้
“ไม่ต้องมาสำออยน่า ลุกขึ้นมาเร็วๆ”ชัยพูด
ผมยังไม่ลุกขึ้น มือก็ยังกุมหัวอยู่
“ไม่เอาน่า ลุกขึ้นมาเร็ว”แล้วชัยก็ดึงแขนผมออกจากหัว
“เห้ย อ๋อง มึงหัวแตกหรอ”ตอนนี้เลือดจากหัวผมเริ่มไหลออกมาแล้ว
“ไหน มาดูซิ”แล้วชัยก็ก้มลงมาดูที่แผล
“โห่ แผลลึกด้วย ไป ไปโรงพยาบาล”แล้วชัยก็พาผมไปโรงพยาบาล
“เจ็บมั้ยอ๋อง”ชัยถามระหว่างอยู่บนรถ
“คิดว่าเจ็บ มั้ยล่ะ”ผมประชด
“โกรธ กูหรอ”
“นายคิดว่าเราควรโกรธมั้ยล่ะ ทำอะไรแม่งไม่เคยคิดหรอก ชอบทำให้คนอื่นเจ็บ”พูดเสร็จผมก็นั่งน่าบึ้งกุมหัวตัวเอง
“กู กู กู...ขอโทษนะ”ในที่สุดคำที่ผมต้องการก็หลุดมาจากปากของชัย
“เออ รู้จักขอโทษ ได้ก็ดีล่ะ”ผมพูด แต่ตอนนี้ชัยนั่งเงียบไปบ้าง ดูมันซึมๆไป
“ชัย”ผมเรียก
“เห่ย ชัย”มันยังเงียบ
“ชัย”มันยังเงียบต่อ นี้แสดงว่ามันโกรธเราหรอเนี้ย เวรแล้วกูทำกูเจ็บแล้วยังเสือกมาโกรธกูอีก
แม่งเอ้ย ชีวิตกูทำไมเป็นอย่างนี้ว่ะเนี้ย
“ชัย พูดอะไรบ้างสิ”มันยังเงียบต่อ แต่ตอนนี้น้ำตามันเริ่มไหลออกมาแล้ว
มันร้องไห้ทำไมง่ะ คนที่ควรต้องร้องไห้ควรจะเป็นกูมากกว่า
“ร้องไห้ทำไมง่ะ”มันเริ่มสะอื้นแล้ว
ผมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาของชัย คราวนี้ชัย เลี้ยวรถจอดข้างทาง
แล้วก็ก้มหน้าร้องไห้กับพวงมะลัยรถ
ผมตกใจมาก ชัยร้องไห้ทำไม
“ชะ ชัย ร้องไห้ทำไม ไม่เอาไม่ร้องนะ ชัยอย่าร้องสิ ชัย”ผมเอามือไปเขย่าชัยเบาๆ
“มึง ไม่เข้าใจ มึงไม่เข้าใจกู”แล้วชัยก็ร้องไห้ต่อ
“ชัย ไหนบอกเรามาซิ ใครทำอะไรนาย บอกเรามาเดี๋ยวเราไปจัดการมันให้”ผมพูด
“มึงไม่เข้าใจ มึงไม่เคยเข้าใจอะไรเลย มึงไม่เคยเข้าใจอะไรกูเลย มึงยังเกลียดกูอยู่ มึงเกลียดกูมากใช่มั้ย มึงยังไม่ให้อภัยกูเรื่องเมื่อก่อนใช่มั้ยอ๋อง มึงบอกกูสิ อ๋องมึงไม่ได้เกลียดกูใช่มั้ย”ตอนนี้ชัยกระชากคอเสื้อผมแล้ว
“นายพูดเรื่องอะไรของนายเนี่ยชัย ถ้าเราเกลียดนายเราจะคบกับนายเป็นเพื่อนทำไม
ถ้าเราเกลียดนายจริงเราทำไมต้องนั่งรอนายวันล่ะ 2-3 ชม.เพื่อที่จะกลับพร้อมนายด้วย
เราว่านะนายเองต่างหากที่ไม่เคยเข้าใจอะไรเราเลย เป็นนายเองมากกว่ามั่งชัย”ตอนนี้ชัยเงียบไป แล้วก็เลื่อนหน้าเข้ามาจูบปากผม ตอนนั้นผมอึ่งมากแต่ทำงัยได้ใจเริ่มลอยไปแล้ว ชัยเลื่อนมือมารูปที่ท้องน้อยผมแล้วแล้วก็เลื่อนๆลงไปข้างล่างช้าๆ แต่ก่อนที่อะไรจะเกินเลยไปกว่านี้
ผมผละตัวออกจากชัย
“ชัย เราเจ็บแผลมากเลย และก่อนที่เลือดเราจะหมดตัวพาเราไปหาหมอก่อนได้มั้ย”ผมพูด
แล้วชัยก็พาผมไปรพ.
สรุปว่าวันนั้นผมเอา เอ้ยไม่ใช่ ไม่ใช่ เย็บไป 7 เข็ม เจ็บชะมัด
“เป็นงัยบ้าง อ๋อง”ชัยเดินเข้ามาหาผมหลังจากที่ผมเย็บแผลเสร็จ
“7 เข็ม คิดว่างัยหล่ะ”ผมพูดพร้อมเดินไปรับยา
“ก็บอกแล้วงัยว่าขอโทษ นะขอโทษนะครับ อ๋อง”ผมตกใจเล็กน้อย
“เห่ย ทำไมนายพูดเพราะกับเราได้งัยเนี้ย”ผมแซว
แต่ชัยสิครับหน้าแดงมากเลย
“อะไรว่ะ แค่นี้ต้องอายด้วย บ้าจริงๆ”ผมอดขำไม่ได้ครับ แต่ไอ้ชัยสิครับกลับตบหัวผมแก้เขิน
“เพลี้ย!”
“โอ้ย! เจ็บนะโว้ย”
“ขอโทษ ขอโทษ”
ตลอดทางกลับบ้านชัย ผมกับชัยไม่ได้พูดกับสักคำ แต่แปลกนะ ครั้งนี้ผมกับรู้สึกไม่อึดอัดแต่รู้สึกดียังงัยพิลึก ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
สถานการณ์ระหว่างผมกับชัยมันเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ ทำไมผมมีความสุขจังเลยเวลาที่ได้อยู่กับชัย
...
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมต้องมานั่งรอชัยที่หอสมุด แต่คนที่ผมเจอสิครับ
มันทำให้ผมต้องมีปัญหาขึ้นมาจนได้
“อ๋อง”เป็นเสียงผู้หญิงนางหนึ่งเรียกผม
“อ้าว จอย”จอยนั้นเองครับ
แล้วจอยก็เดินเข้ามานั่งกับผม
“เป็นงัยบ่างอ๋อง สบายดีนะ”จอยพูด
“ครับ ก็เรื่อยๆนะครับ จอยล่ะ สบายดีรึป่าว เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้เจอเลย”ผมพูด
“ก็ดีจ๊ะ เออ อ๋องเรามีเรื่องขอร้องหน่อยสิ” เรื่องอะไรของมันว่ะ
“อืม ว่ามาสิ”
“จริงหรอ อ๋องจะช่วยเราหรอ”จอยพูด
“ใช่”ผมตอบ
“คะ คือว่า เราพูดตรงๆเลยนะ เราชอบชัยนะ แล้วเราอยากให้อ๋องช่วยเชียร์เรากับชัยหน่อยสิ นะ
แล้วก็ที่จริงวันนี้เราชวนชัยไปดูหนัง แต่ชัยบอกว่าไปไม่ได้เพราะต้องรับอ๋องกลับบ้าน คือว่าวันนี้อ๋องกลับบ้านเองได้มั้ย ชัยจะได้ไปดูหนังกับเราได้”ตอนนั้นผมพูดตรงๆเลยว่าผมรู้สึกเจ็บแปลบๆขึ้นมา ใจมันหวิวๆยังงัยพิกล แต่ผมก็ต้องเก็บอาการแล้วก็ตอบไปว่า
“อืม ได้สิ”ผมตอบทั้งๆที่ไม่อยากให้ชัยไปกับจอยเลย
“ขอบใจนะ อ๋องนายนี่เพิ่งได้จริงๆ ไปก่อนนะอย่าลืมที่สัญญากันไว้นะ”จอยพูดพร้อมกับลุกไปเลย
ผมนั่งมองดูโทรศัพท์ตัวเอง นั่งมองเบอร์ชัยอยู่ ผมจะบอกกับชัยยังงัยดีล่ะว่าจะไม่กลับพร้อมชัย
ในระหว่างที่ผมนั่งคิดอยู่นั้น
“หวัดดีครับน้องอ๋อง”
“อ้าว พี่เคนหวัดดีครับ”
“ทำอะไรอยู่ครับ”พี่เคนถาม
“ป่าวครับ ไม่ได้ทำอะไรครับ”ผมตอบ
“อ้าวพี่นึกว่ารอ เพื่อนอยู่ซะอีก”พี่เคนพูด
“ที่จริงก็รออยู่แหละครับ แต่วันนี้ต้องกลับเอง ก็เลยว่าจะโทรไปบอกเค้าอยู่ง่ะครับ”
“หรอ แล้วเราจะกลับยังงัยล่ะ”พี่เคนถามต่อ
“ก็คงกลับ taxi แหละครับ”
“อืม งั้นพี่ไปส่งมั้ยครับ”
“อะ อะ เออ”
“ไม่ต้องปฎิเสท ไปลุกขึ้นเดียวพี่ไปส่ง”
“คะ คือว่า ผะ ผม”
“หรือว่ารังเกลียดพี่”พี่เคนเริ่มไซโคผมครับ
“ปะ ป่าวนะครับ”
“งั้นไปกันได้ แล้วจะได้ไปกินข้าวกันด้วย เพื่อเป็นการขอบคุณเรื่องสมุดรายงาน”
“ครับ”
“เดี๋ยวก่อนครับพี่เคน ผมขอโทรไปบอกเพื่อนก่อนนะครับ”ผมพูด
“อืม เอาสิ”พี่เคนตอบ
แล้วผมก็หยิบมือถือคู่ใจ โทรหาชัยทันที
“ว่างัย”ชัยรับ
“เออ ชัยวันนี้เรากลับบ้านก่อนนะ”ผมพูด
“ทำไม รอก่อนสิ กูจะเลิกเรียนแล้ว”ชัยพูด
“คือรุ่นพี่ที่คณะเค้าจะพาเราไปเลี้ยงข้าวง่ะ”
“แล้วจะไปกับใคร”ชัยเริ่มซักผม
“ก็พี่เคนงัย”ผมพูด
“เคนไหน”ชัยถามต่อ
“ก็คนที่ชัยเจอที่หอสมุดงัย ที่เข้ามาขอยือสมุดรายงานเราน่ะ”
“แล้วกินข้าวเสร็จจะให้ไปรับกลับบ้านรึป่าว”ชัยถามต่อ
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่เคนไปส่งเราที่บ้าน ไม่เป็นไรหรอกน่า เราดูแลตัวเองได้ไม่ต้องห่วง”ผมพูด
“ไม่ได้ห่วงโว้ย ถามเฉยๆ”ชัยพูดกลับมา
“เออ เราขอโทษ เราสำคัญตัวผิดไป งั้นแค่นี้นะ”ผมพูดพร้อมกับวางสายไป
-
ตอนที่ 11
วันนี้เป็นครั้งที่ 2 ที่ผมต้องกลับบ้านเองตั้งแต่เรียนที่มหาลัยมา ครั้งแรกก็ตอนที่ไม่ได้รอชัย
แต่ครั้งนี้มันแปลกกว่าทุกครั้ง คือผมไม่ได้กลับบ้านเองแต่คราวนี้มี พี่เคนไปส่ง แต่ทำไมความรู้สึกที่พี่เคนไปส่งกับชัยไปส่งมันไม่เหมือนกัน มันรู้สึกเหงาๆยังงัยก็ไม่รู้
“เออ อ๋องครับกินอะไรกันดีครับ”พี่เคนถาม
“กินอะไรก็ได้ครับ พี่เคน อ๋องกินได้หมด”ผมตอบ
“หรอ งั้นไปกินที่ไหนดีล่ะ”พี่เคนถามต่อ
“ที่ไหนก็ได้ครับ”ผมตอบไป
“งั้นดีเลย”พี่เคนพูด
“อ๋องครับ อึดอัดรึป่าวที่มากับพี”พี่เคนถามต่อ
“ป่าวนี่ครับ ทำไมถามยังงี้ล่ะครับ”ผมสงสัยจึงถามพี่เคนกลับไป
“ก็ตอนนี้ น้องอ๋องนั่งเกร็งไปหมดแล้ว เอาน่าไม่ต้องกลัวพี่หรอก พี่ไปทำอะไรหรอกน่า แต่ก็ไม่แน่นะน่ารักอย่างเราเนี้ย พี่อาจจะอดใจไม่ไหวก็ได้”
“บ้า”ผมแก้เขิน
ระหว่างที่อยู่บนรถพี่เคนเอาแต่หยอดคำหวานสารพัด จนผมเริ่มจะรู้สึกแปลกๆกับพฤติกรรมของพี่เคนแล้ว
“แล้วนี้พี่เคน จะพาผมไปกินข้าวที่ไหนครับ” ผมถาม
“ไม่บอก เดี๋ยวไปก็รู้เองแหละ ว่าแต่พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์เรา ไม่มีเรียนใช่ป่ะ”พี่เคนถาม
“ครับ ไม่มีครับ”ผมตอบไป
ตอนนี้รถพี่เคนเลี้ยวเข้าหมู่บ้านหนึ่ง ใจกลางเมืองกรุงเทพ ผมเริ่มจะสงสัยแล้วสิว่าพี่เคนจะพาไปกินข้าวที่ไหนกันแน่เนี้ย ขับเข้ามาในหมู่บ้านได้สักพักพี่เคนก็เลี้ยวเข้าไปบ้านหลังหนึ่ง บ้านหลังนี้ไม่เล็ก ไม่ใหญ่มากนัก กำลังน่าอยู่
“อ่า ถึงแล้วลงได้แล้วครับ”พี่เคนพูดขึ้นพร้อมกับเปิดประตูลงจากรถไป ผมจึงต้องลงมาจากรถโดยปริยาย
“สงสัยอ่ะดิว่าพี่มาบ้านพี่ทำไม”อ้าวนี้บ้านพี่เคนหรอกหรอ ผมนึกในใจ
“เดี๋ยววันนี้ กินข้าวฝีมือพี่นี้แหละ ป่ะเข้าบ้านกัน”พี่เคนพูดพร้อมเดินนำหน้าเข้าบ้านไป
พี่เคนอยู่บ้านคนเดี๋ยว กับแม่บ้านคนหนึ่ง พ่อกับแม่พี่เคนอยู่ต่างจังหวัดที่จริงแล้วพี่เคนเป็นคนต่างจังหวัด พอพี่เคนเข้ามาเรียนในกรุงเทพ เลยซื้อบ้านให้อยู่พร้อมกับจ้างแม่บ้านมาคอยดูบ้านให้
บ้านพี่เคนน่ารักดี การตกแต่งบ้านมีสไตล์แบบบาหลีนิดๆ
“นี่ อ๋อง”พี่เคนเรียกผม
“ครับ”
“บ้านพี่น่าอยู่มั้ย”พี่เคนถาม
“น่าอยู่ดิ”ผมตอบ”
“น่าอยู่ แล้วมาอยู่มั้ยหล่ะ” เอาอีกล่ะ แล้วมุกเสียวๆอีกหล่ะ
“อย่าท้านะ ถ้ามาอยู่จริงแล้วจะหนาว”ผมย้อยกลับ
“อ่ะ อ๋องไปนั่งรอพี่ที่ ห้องนั้นก่อนนะ ดูTV ฟังเพลงได้ตามสบายเลยนะ แล้วเดี๋ยวพี่ไปทำกับข้าวก่อน”พี่เคนพูด
“เดี๋ยวนะพี่เคน พี่เคนเป็นคนทำหรอ”ผมสงสัย
“อืม”
“แล้วมันจะกินได้หรอ”
“คอยลองดูล่ะกัน”พูดเสร็จพี่เคนก็เดินเข้าครัวไป
ในระหว่างที่ผมรอพี่เคนทำกับข้าวอยู่นั้น
ผมก็ได้แต่นั่งนึกถึงชัยมัน
มันจะไปดูหนังกับจอยรึป่าวนะ ก็คงไปแหละ ก็มันไม่ต้องไปส่งเรานี่ มันไปดูหนังกับจอยเรื่องอะไรว่ะ หรือว่ามันไม่ได้ไปดูหนัง มันจะกลับบ้านเลยหรอ
อืมแล้วมันจะถึงบ้านรึยังว่ะ โทรไปหามันดีมั้ยว่ะ แต่ถ้าโทรไปมันดูหนังอยู่ง่ะ อืมโทรไม่โทรว่ะ
โทรล่ะกัน
“ว่างัยอ๋อง”ชัยรับโทรศัพท์
“เออ อยู่ไหนหรอ”ผมถาม
“อยู่โรงหนัง”ชัยตอบ แต่คำตอบของชัยทำให้ผมใจหายไป มันไปดูหนังกับจอยจริงๆด้วย
“หรอ ไปดูกับใครล่ะ”ผมถามทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่ามันไปดูกับใคร
“จอย”ไปดูกับจอยจริงๆด้วย
“หรอ อืมงั้นดูหนังให้สนุกล่ะกัน แค่นี้ก่อนนะ”ผมพูด
“เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งวาง”ชัยพูด
“มีไร”
“มึงถึงคอนโดยัง”ชัยถาม
“ยัง”
“ยังอีกหรอ แล้วตอนนี้อยู่ไหน”ชัยซักต่อ
“เออออ”ผมอั้มอึง
“มึงอยู่ไหน”ชัยเริ่มขึ้นเสียง
“เราอยู่บ้านพี่เคน”ผมตอบ
“มึงไปทำไม”ชัยเริ่มใส่อารมณ์
“เรามากินข้าวบ้านพี่เค้าน่ะ พี่เค้าชวนง่ะ”ผมตอบ
“แล้วจะกลับยังงัย ให้กูไปรับมั้ย”
“ไม่เป็นไรหรอก นายดูหนังให้สนุกเถอะ เดี๋ยวเราให้พี่เคนไปส่งก็ได้ แค่นี้ก่อนล่ะกัน” พูดเสร็จผมก็วางสายไปเลย
...
ให้ตายเหอะไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพี่เคนทำกับข้าวอร่อยมาก พี่เคนบอกว่าเป็นเพราะต้องอยู่คนเดียวก็เลยเป็น ผมว่านะไม่ใช่แค่ทำเป็นหรอก ผมว่านะทำได้ดีมากกว่า
หลังจากที่ผมกับพี่เคนกินข้าวกันเสร็จ เราก็นั่งดูหนังแผ่น(ไม่ใช่หนังโป๊น้า)กันต่อ
ดูเสร็จก็นั่งดูรูปเก่าของพี่เคน พี่เคนนี้มีแววหล่อตั่งแต่เด็กๆเลย
เรานั่งดูรูปไปคุยกันไปสนุกมากเลย ตลกดี ผมชักเริ่มสนิทใจกับพี่เคนซะแล้วซิ
“นี้มัน เที่ยงคืนแล้วหรอเนี้ย”ผมพูดขึ้น
“คืนนี้นอนนี้แหละนะอ๋อง”พี่เคนชวน
“อย่าเลยครับ ผมว่าผมกลับดีกว่า ไม่อยากรบกวนพี่”ผมตอบไป
“ไม่อ่าววว ถ้าอ๋องไม่นอนนี้มันจะเป็นการรบกวนพี่มากกว่าเพราะว่าพี่ก็ต้องไปส่งเราที่บ้าน
หรือถ้าเราจะดื้อกลับเองพี่ไม่ให้กลับเองแน่ๆ เพราะฉะนั้นมีเพียงตัวเลือกเดี่ยวที่อ๋องต้องเลือกคือนอนที่นี้เท่านั้นเข้าใจมั้ย”พี่เคนร่ายเป็นชุด สรุปคืนนี้ผมก็ต้องนอนนี้
หลังจากที่พี่เคนไล่ผมไปอาบน้ำแล้วใส่ชุดนอนของพี่เคน
แล้วพี่เคนก็อาบน้ำเสร็จแล้ว
และตอนนี้เราทั้งสองคนก็นอนอยู่บนเตียง
โดยเราสองคนนอนคุยกันไปเรื่อยๆ ผมชักเริ่มง่วงแล้วสิ
“พี่เคนนอนเถอะครับ ผมง่วงแล้ว”ผมพูด
“ครับ นอนก็นอน”พูดเสร็จพี่เคน ก็ขยับตัวเข้ามาใกล้ผม แล้วก็กอดผมไว้
“ขอพี่กอดหน่อยนะ อ๋อง”พูดเสร็จพี่เคนก็หอมแก้มไปทีนึง
“เย้ย พี่มาหอมแก้มผมทำไม”ผมพูดไป หน้าแดงไป
“ก็มันอดใจไม่ไหวนิ”พี่เคนพูด ตอนนั้นผมตกใจมากไม่อยากจะเชื่อว่าพี่เคนจะพูดแบบนี้ แล้วผมก็ปล่อยให้อารมณ์พาไปครับ
ให้ตายเถอะพอหลังจากมีอะไรเสร็จ ทำไมผมรู้สึกแย่อย่างนี้เนี้ย รู้สึกแปลกๆขึ้นมาทันที เราทำอะไรลงไปเนี้ย เพิ่งจะรู้จักพี่เค้าแต่ทำไมกูยอมง่ายจังว่ะ แต่เรื่องที่ทำให้ผมรู้สึกแย่ไม่ใช่เรื่องทีพี่เคนทำกับผมหรอก แต่ผมก็ไม่รู้ทำไมต้องรู้สึกไม่ดีแบบนี้ ไม่รู้ว่าเพื่อนเคยเป็นรึป่าว
หลังจากเสร็จกิจกามผมก็ใส่เสื้อผ้าแล้วก็หลับไปเลย แต่พี่เคนก็ยังกอดผมไว้เหมือนเดิมโดยที่พี่เคนก็ไม่พูดอะไรเหมือนกัน
-
ตอนที่ 12
ผมตื่นมาอีกทีก็เกือบๆเที่ยงตอนนี้พี่เคนไม่อยู่ที่เตียงแล้ว
ผมนั่งทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้มไม่รู้ควรทำอะไรต่อไปกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
จะให้คบพี่เคนก็ไม่ได้เพราะไม่ได้รักพี่เคน
ผมคิดได้ไม่นานพี่เคนก็เข้ามาหาผม
“อ้าว ตื่นแล้วหรอ ไปๆ ไปอาบน้ำแปรงฟัน แล้วลงไปกินข้าวไป เสื้อผ้าอยู่ในห้องน้ำแล้ว”พี่เคนพูด
“ครับ”พูดเสร็จผมก็เดินเข้าห้องน้ำไป
ระหว่างกินข้าวผมพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด
พี่เคนชวนผมคุยหลายเรื่องต่างๆนาๆ
และที่สำคัญผมก็รู้สึกพี่เคนก็พยายามทำตัวให้ปกติที่สุด
แต่ผมชักจะทนไม่ไหวแล้วสิ
“พี่เคนครับ คือว่าเรื่อง ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนผมขอโทษนะครับ”ผมพูดพร้อมก้มหน้าลงตอนนี้ไม่อยากสบตาพี่เคนเลย
“คะ คะ คือว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนะครับ ผะ ผะ ผมขอโทษนะครับ คะ คะคือว่า”ก่อนที่ผมจะพูดต่อพี่เคนเอื้อมมือมาจับมือผมไว้แล้วพูดว่า
“คนที่ควรจะขอโทษ ควรจะเป็นพี่มากว่านะอ๋อง พี่ขอโทษที่ห้ามใจไม่ไหว เอาน่าอย่าคิดมาก พี่รู้นะตอนนี้อ๋องไม่ได้รักพี่หรอก เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเป็นเพราะเราทั้งสองคนไม่ยอมห้ามใจตัวเองมากกว่า เอาเป็นว่าเรื่องที่เกิดขึ้นพี่ขอให้เราคิดว่ามันเป็นความฝันล่ะกันนะ อ๋องไม่ว่าพี่นะ”พี่เคนพูด
“ครับ”ผมพูด
“รีบๆกินซะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง ป่านนี้ที่บ้านเป็นห่วงแย่แล้ว มือถือแบตหมดไม่ใช่หรอ” เออใช่แบตมือถือหมดนี่ว่า ยังไม่ได้โทรหาพี่อาทเลย สงสัยเป็นห่วงแย่แล้ว
หลังจากที่กินข้าวเสร็จพี่เคนก็มาส่งผมที่คอนโด
ในขณะที่ผมกำลังรอลิฟท์เพื่อที่จะขึ้นคอนโด ก็มีคนมากระชากผมไปที่บันไดหนีไฟ
ก็ไม่ใช่ใครหรอกครับ ไอ้ชัยนั้นเอง
“มึงทำไมเพิ่งกลับมา เมื่อคืนมึงไปนอนไหนมา แล้วทำไมไม่เปิดมือถือ ห่ะ” กูว่าแล้วงัย โดนเข้าแล้วงัยกู
“ก็แบตมือถือเราหมดนิ”ผมตอบ
“แล้วเมื่อกี้ ใครมาส่งมึง สรุปว่าเมื่อคืนมึงไปนอนที่ไหนมา”ชัยเริ่มตะคอกใส่ผม
“ก็เมื่อคืนนอนอยู่บ้านพี่เคน”ผมตอบ
“มึงไปนอนบ้านบ้านมันทำไม บ้านมึงไม่มีนอนรึงัย”ตอนนี้ชัยมันกระชากแขนผมให้เข้าไปใกล้ๆ
“ห่ะ มึงตอบมาสิ”ชัยพูดต่อ
ตอนนี้ผมได้แต่เงียบครับ ก็ไม่รู้จะตอบมันว่ายังงัย ไปนอนบ้านพี่เคนทำไม
“มึงร่านมากนักใช่มั้ย มึงถึงไปนอนกับคนอื่นอย่างนี้”ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าชัยจะพูดแบบนี้ ผมทนมันต่อไปไม่ไหวแล้วมันมีสิทธิอะไรมาว่าผม
ผมเลยชกปากมันไปเต็มแรง
“มึงไม่มีสิทธิมาว่ากู อย่างนี้ กูจะไปนอนกับใครที่ไหนก็เรื่องของกู ไม่เกี่ยวกับมึง และต่อไปมึงเลิกยุ่งกับกูด้วย เข้าใจมั้ย”ผมด่ามัน ตอนนี้ปากมันเริ่มมีเลือดไหลออกมาแล้ว
“ได้ต่อจากนี้ไป กูจะเลิกยุ่งกับมึง”ชัยพูด พูดเสร็จชัยก็เดินหนีไปเลย
หลังจากชัยเดินไป ผมก็น้ำตาไหลครับ ตอนนั้นผมยอมรับเลยว่า ตอนนั้นผมโกรธชัยมาก แล้วทำไมผมต้องเสียใจด้วยเนี้ย ทำไมต้องเจ็บใจด้วย
...
“นี้ๆๆๆ อ๋องตื่นได้แล้ว”เจปลุก
“อืม ตื่นแล้ว”
หลังจากที่ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ลงมารอชัยที่หน้าคอนโดเหมือนเคย
ทำชัยมันยังไม่มารับสักที่ว่ะ ระหว่างที่ผมนั่งรอชัยอยู่สักพักผมก็นึกขึ้นได้ว่า
ชัยมันคงไม่มารับผมอีกแล้วล่ะ ก็ไปว่ามันขนาดนั้น สรุปเช้านี้ผมก็ต้องไปเรียนเอง
มันแปลกๆนะครับ ก็ปกติมีคนไปส่งทุกเช้า แต่วันนี้กลับมาต้องนั่งรถTaxi ไปเรียนคนเดี่ยว
เหงาเหมือนกันว่ะ
พอเลิกเรียนผมก็เดินไปหอสมุด เพื่อว่าชัยจะมารับผมกลับบ้านด้วยกัน
ผมรอแล้วรออีกชัยก็ยังไม่มา ในใจก็เอาแต่คิดว่าอีกเดี่ยวก็มาน่ะ อีกสักพักก็มาน่ะ
แต่ชัยคงไม่มาจริงๆหรอกนี้มันจะทุ่มนึงแล้ว
ผมคิดได้อย่างนั้นก็เลยเดินออกมาหน้ามหาลัยเพื่อที่เรียกTaxi กลับบ้าน
แต่ระหว่างที่ผมรอรถอยู่นั้น รถของชัยก็ขับผ่านหน้าผมไป
แต่มีคนที่นั่งข้างชัยอยู่ ก็ไม่ไช่ใครหรอกครับ จอยนั้นแหละ
ตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนโดนตบหน้าอย่างแรง
ชัยมันกำลังจะไปไหนกับจอยสักที่
ชัยคงจะกำลังไปส่งจอยที่บ้าน
ไม่หรอกเค้าสองคนคงกำลังจะไปกินข้าวกันแล้วชัยค่อยไปส่งจอยที่บ้าน
ในระหว่างทางที่ผมกลับคอนโด ผมได้แต่นั่งเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น
ตอนนี้ผมยอมรับเลยว่าผมหึงชัยมาก แต่ก็คงแสดงอะไรไม่ได้เพราะตอนนี้ผมคงทำได้แค่นี้แหละ
ทำไมผมต้องหึงชัยมันด้วย ทำไมผมต้องเสียใจ ทำไมต้องใจหายด้วย หรือว่าผมกำลังรักชัย
“เห้อ! ถึงคอนโดซะที”ผมนึกในใจระหว่างที่ลงจากTAXI
แต่ผมก็แอบนึกในใจว่าคงจะเจอชัยรออยู่ที่ใต้คอนโด
แต่ผมก็ต้องผิดหวังผมไม่เจอแม้กระทั่งเหงาของมัน
เอาน่าสงสัยมันคงไปรอที่ห้องเรามั่ง
แต่ผมก็ต้องผิดหวังรอบสองเพราะชัยมันไม่ได้อยู่ในห้อง
สงสัยมันคงจะโกรธผมแน่ๆที่ไปว่ามันแรงขนาดนั้น
แต่มันด่าเราก่อนนี่เราผิดนี่ ใช่เราไม่ผิด
ในระหว่างที่ผมกำลังจะเข้านอนนั้นก็มีคนโทรเข้ามาในมือถือของผม
ความคิดแรกที่ผมคิดถึงคงจะเป็นชัยแน่ๆที่โทรมาหาผม
แต่ผมก็ต้องผิดหวัง
“ครับ”ผมรับโทรศัพท์
“เออ คุณรู้จักคุณ ชัยกุล.......รึป่าวครับ”
“ครับ เค้าเป็นเพื่อนผมเองครับ”ผมตอบไป
“เออ คือว่า ตอนนี้คุณชัยกุลอยู่ที่ รพ.....ครับ เค้าประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ครับ”
“ครับ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้ครับ”พูดเสร็จผมก็วางโทรศัพท์ไปเลย
ชัยอย่าเป็นอะไรเลย ตอนนี้ผมขอแค่อย่าให้ชัยเป็นอะไรเลย ชัยอย่าเป็นอะไรไปนะ
ตอนนี้ชัยออกมาจากห้อง ER แล้ว และก็ปลอดภัยแล้วด้วยแต่ยังสลบอยู่ผมเลยโทรหาคุณยายของชัยที่อยู่เมืองไทย ท่านขอให้คืนนี้ผมอยู่เป็นเพื่อนชัยก่อนแล้วจะรีบขึ้นมา เพราะว่ายายของชัยอยู่ต่างจังหวัด โดยสรุปแล้วชัยมันเมาครับเลยขับรถไปชนเสาไฟฟ้า
ชัยยังสลบอยู่ผมได้แต่นั่งกุมมือมันรอมันฟื้นขึ้นมาแล้วจะขอโทษมันกับเรื่องที่เกิดขึ้น
แต่รอแล้วรออีกชัยก็ยังไม่ฟื้นสักที จนผมเผลอหลับไป
ผมตื่นมาอีกที ชัยก็ยังไม่ฟื้นสักที ผมชักเป็นห่วงมันแล้วสิ
ทำไมมันไม่ฟื้นสักที หวังว่ามันคงไม่เป็นอะไรมากนะ
ที่จริงชัยมันไม่เป็นอะไรมากสักเท่าไร หัวแตกเย็บไปไม่กี่สิบเข็ม
ที่เหลือก็ถลอกตามเนื้อตามตัวไม่เท่าไร แต่ทำไมมันไม่ฟื้นสักทีน้า
กลุ้มใจจัง แต่ว่าตอนนี้โทรไปหาคุณยายชัยมันก่อนดีกว่าเดี๋ยวท่านจะเป็นห่วง
แล้วผมก็โทรบอกจอย
หลังจากที่ผมโทรหาคุณยายชัยกับจอยเสร็จเข้ามาในห้อง ชัยมันฟื้นแล้ว
“ฟื้นแล้วหรอ”ผมทักชัย แต่มันสิครับกลับหันหน้าหนีผม
“อืม เดี๋ยวยายนายจะมานะ”ผมพูด
“ยายรู้ได้งัย”ชัยพูดโดยไม่มองมาทางผม
“เราโทรไปบอกเอง นายรู้สึกยังงัยมั่งตอนนี้”ผมพูด พร้อมเดินเข้าใกล้มันมากขึ้น
“ไม่เป็นไรแล้ว”ชัยตอบ
“อืม นายไปกินเหล้าทำไม”ผมถามต่อ
“เรื่องของกู มันเป็นเรื่องของกู”ชัยตอบแสดงว่ามันยังโกรธผมอยู่
“นายไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้ว เราจะได้สบายใจ”ผมพูด ตอนนี้ชัยมันหันมามองผมแล้ว
“เออ เราโทรบอกจอยให้แล้วนะ สักพักจอยก็คงจะมาหานายเอง”
“นายหิวรึป่าว เราจะได้เรียกพยายาลให้เอาข้าวมาให้”
ชัยเงียบไม่ตอบอะไรผม
“งั้นเดี๋ยวเรามา เราไปบอกพยายาลให้นะ อยากกินอะไรพิเศษรึป่าว”ผมพูด แต่ชัยก็ยังเงียบอยู่
“งั้นเดี๋ยวเรามานะ”ผมพูดพร้อมเดินออกจากห้องพักชัยไป
ในใจก็ได้แต่คิดไปครับว่าจะทำยังงัยให้ชัยมันหายโกรธเราดี มันจะให้อภัยเรามั้ย
พอผมกลับมาที่ห้องพักชัย ตอนนี้คุณยายชัยมาแล้ว
คุณยายชัยขอบใจผม คุณยายของชัยน่ารักมาก ดูจะรักหลานคนนี้เป็นพิเศษ
ไม่นานจอยก็มา ดูจอยจะเป็นห่วงชัยมาก
ตอนนี้คุณยายชัยก็มาแล้ว จอยก็มาแล้วคงหมดหน้าที่ผมสักที ผมคงต้องกลับแล้วล่ะ
“เออ คุณยายครับผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”ผมพูด
“อ้าว จะกลับแล้วหรอ อืม ยายขอบใจนะที่ดูแลไอ้เจ้าชัยให้ยาย แล้วอีกอย่างคืนนี้เราวางรึป่าว
คือว่ายายต้องกลับไปบ้านน่ะ เรามานอนเป็นเพื่อนเจ้าชัยมันได้รึป่าว”คุณยายพูด
ก่อนที่ผมจะตอบอะไรคุณยาย ชัยมันก็พูดขึ้นมาว่า
“อย่าไปรบกวนเค้าเลยครับ ยาย เค้าไม่ว่างหรอก”ชัยพูด
“ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะเจ้าชัย พูดไม่เข้าท่า อ๋องเค้ายังไม่ได้พูดอะไรเลย เมื่อคืนเค้านอนเฝ้าเราทั้งคืนยังไม่รู้ตัวอีก ว่างัยล่ะอ๋องว่างป่าว”คุณยายพูด
“ครับ ได้ครับ แล้วคุณยายจะกลับเมื่อไรล่ะครับ”ผมพูด
“ยายกลับ 6 โมง หนูมา 6 มานะ”ยายพูด
“ครับได้ครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”ผมพูด
จอยก็กลับกับผมด้วยเพราะว่าต้องกลับไปเรียนแล้วก็เอาใบลา ของชัยไปให้อาจารย์ด้วย
...
ผมมาตามที่ให้สัญญากับคุณยายครับโดยผมมาตั้งแต่ 5 โมงครับ ไม่อยากให้คุณยายรอนะครับ
พอผมมาถึงคุณยายก็ขอตัวกลับเลย
หลังจากที่คุณยายกลับไป ชัยมันก็ยังไม่ยอมคุยกับผมสักที
ผมเลยต้องหาเรื่องคุยซะหน่อย
“ชัย นายเป็นยังงัยบ้าง”ผมถาม
“ก็ดี”ดูมันตอบสิครับโคตรเย็นชา
“อืม นายโกรธอะไรเรารึป่าวชัย”ผมทนไม่ไหวกับสิ่งที่มันทำกับผมแล้ว
“ป่าวนิ”มันตอบ
“ไม่จริงง่ะ นายโกรธเราแน่ๆ เมื่อวานก็ไม่ไปรับเราไปมหาลัย ปล่อยให้เรารอจนเกือบไปเรียนไม่ทัน
ตอนเย็นก็ไม่รับเรากลับบ้าน เราก็นั่งรอนายตั้งนาน แต่นายกลับไปกับจอย นายโกรธอะไรเรารึป่าว”ผมพูด
ตอนนี้ชัยเริ่มหันมามองผมแล้ว
“ไม่เป็นไร เราขอโทษนายแล้วกันนะ แล้วต่อไปเราคงไม่กล้ามาเจอนายอีก ดูแลตัวเองดีๆนะ
เออ อีกอย่างเราโทรบอกจอยแล้วล่ะให้มานอนเป็นเพื่อนนายแล้วนะ นายคงอยากให้จอยมาอยู่เป็นเพื่อนนายมากกว่าเรา เรากลับก่อนนะ ดูแลตัวเองด้วยล่ะ”ผมพร้อมพร้อมกับเดินออกไปจากห้องของชัยไป
ตอนนั้นผมรู้สึกน้อยใจมากกับสิ่งที่ชัยทำกับผม ผมเลยพูดไปอย่างนั้น
ในเมื่อตอนนี้ชัยมันยังโกรธผมอยู่ ผมคงจะไปเจอมันอีกไม่ได้แล้วหล่ะ
...
วันนี้ผมเรียนไม่รู้เรื่องเลยในใจเอาแต่ห่วงชัยมัน มันเป็นยังงัยบ้าง มันจะออกจากรพ.ได้รึยัง
พอเลิกเรียนด้วยความที่ผมอดห่วงมันไม่ได้เลยว่าจะแอบไปดูชัยมันหน่อย
พอไปถึงรพ.ผมก็พบกับคุณยายของชัย ก็เลยถามถึงอาการของชัย คุณยายบอกว่า
ชัยจะออกจากรพ.ได้พรุ่งนี้ ตอนนี้ชัยไม่เป็นอะไรมากแล้ว คุณยายเลยให้ผมขึ้นไปหาชัยก่อนเดี๋ยวคุณยายไปซื้อขอใช้ส่วนตัวก่อน
พอผมมาถึงหน้าห้องพักของชัย ผมเปิดประตูเข้าไป
ก็มีบางสิ่งที่ทำให้ผมต้องปิดประตูเหมือนเดิม
“ชัย เป็นบ้างจ๊ะ”จอยพูด
“ไม่เป็นอะไรแล้ว หมอบอกว่าพรุ่งนี้เราก็กลับบ้านได้แล้ว”ชัยตอบ
จอยกับชัยคุยกันสนุกมาก หัวเราะกันคิกๆคักๆสงสัยจะมีความสุข
ผมก็เลยต้องเดินคอตกกลับบ้าน แล้วก็สัญญากับตัวเองว่าจะไม่ยุ่งกับมันอีก
-
ตอนที่13
ตอนนี้ชัยออกจากรพ.แล้ว แล้วก็มาเรียนตามปกติแล้วด้วย
และตอนนี้ชัยคงจะคบกับจอยแล้วแหละ เห็นช่วงนี้ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ
ถ้าเห็นชัยที่ไหน ก็จะเจอจอยที่นั้น
ส่วนผมนะหรอ ชีวิตผมก็เกือบจะเหมือนเดิมทุกอย่าง
ผมยังไปเรียนทุกวัน โดยที่ทุกครั้งที่ผมไปเรียนผมยังนึกเสมอว่าวันนี้ชัยจะมารับผมไปเรียนด้วยกัน
หลังเลิกเรียนผมก็ยังไปรอชัยที่หอสมุดเหมือนเดิมเพื่อว่าชัยจะมารับผมกลับบ้านด้วยกัน
แต่มันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่ผมหวังหรอก ชัยก็ยังคงไม่มารับผมก็ยังคงปล่อยให้ผมรอ
แต่ผมทำไมต้องรอชัยด้วย
ตอนเช้าผมก็ต้องนั่งรถ Taxi มาเรียนเอง
บางวันตอนกลับบ้านก็จะมีพี่เคนมารับกลับบ้านด้วยกัน
ตอนนี้สถานการณ์ระหว่างผมกับพี่เคน เราเป็นแค่พี่น้องกันครับ
ผมกับพี่เคนคุยกันแล้ว
ผมบอกพี่เคนว่าผมไม่สามารถรักพี่เคนแบบเป็นคู่รักได้
แต่ผมรักพี่เคนแบบพี่ชายมากกว่า
ซึ่งพี่เคนก็บอกผมเช่นเดียวกันว่า
พี่เคนก็ไม่สามารถรักผมแบบเป็นคู่รักได้เหมือนกัน
แต่ก็รักผมได้แค่น้องชายเท่านั้น
เอาเป็นว่าตอนนี้พี่เคนกับผมเราไม่ได้มีอะไรเกินเลยไปนอกเหนือจากคำว่าพี่ชายน้องชายแล้วหล่ะ
แต่พี่เคนก็ยังคอยเทคแคร์ผมเสมอซึ่งถ้าคนภายนอกมองมา
คงคิดว่าผมกับพี่เคนคงมีอะไรที่นอกเหนือจากคำว่าพี่ชายน้องชายเป็นแน่
แล้ววันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมเดินไปรอชัยที่หอสมุด
แต่ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องมานั่งรอมันด้วย
ในระหว่างที่ผมนั่งรอไปเรื่อยๆ ในใจก็แอบหวังว่าจะเจอชัย
เดินเข้ามา เพื่อบอกว่า “กลับบ้านกันเถอะ ไอ้เด็กใหม่”
แต่มันคงจะเป็นไปไม่ได้หรอก
ระหว่างนั้นผมก็นั่งอ่านหนังสือไปเรื่อยๆ ก็ตอนนี้มันใกล้สอบแล้วนิ อ่านไว้ก่อนก็ดี
แต่มันก็เกิดเรื่องจนได้
“อ้าว อ๋องมาทำอะไรจ๊ะ”เสียงนางชะนีจอยนั้นเอง
“อ่านหนังสือสอบน่ะ”ผมตอบไปพร้อมกับมองหาว่าชัยว่ามากับจอยรึป่าว
“เออ เรามีเรื่องขอบใจอ๋องนะ”จอยพูด
“ขอบใจเราเรื่องอะไรหรอ”ผมถามไปเพราะไม่รู้ว่าจอยจะมาขอบคุณผมเรื่องอะไร
“ก็เรื่องที่อ๋องคอยเชียร์เราให้ชัยงัย ตอนนี้ชัยรับเป็นแฟนกับเราแล้วน้า”จอยพูดหน้าตาระรื่น
แต่ผมนะสิ หน้าชาไปหมดเลย เหมือนโดยตบหน้าอย่างแรง มันเป็นแฟนกันแล้วหรอ
“หรอ ดีใจด้วยนะ”ทั้งที่ในใจผมตอนนี้มันอย่างจะร้องไห้มากเลย
“ชัยๆๆ ทางนี้”จอยเรียกชัยให้เข้ามาหา
ชัยมาผมควรจะทำยังงัยดี ผมจะพูดกับชัยยังงัย ผมจะมองหน้าชัยได้มั้ย
แต่ชัยกลับเดินเข้ามาหาจอยแล้วบอกกับจอยว่า
“เราไปหาที่นั่งกันเถอะ จอย”แล้วชัยกับจอยก็เดินไปเลย
โดยที่ไม่ทักผมสักคำด้วยซ้ำ ไม่มองหน้าผมด้วยซ้ำ ชัยคงยังไม่หายโกรธผมแน่ๆ
ชัยกับจอยนั่งโต๊ะที่ห่างจากผมไปสองตัว
เพราะตอนนี้หอสมุดคนเยอะมากที่นั่งเลยไม่มีให้ชัยกับจอยเลือกนั่งมากนัก
ก็เลยต้องนั่งไม่ห่างไปจากผมเท่าไร
ผมเห็นทุกสิ่งที่อย่างที่จอยกับชัยเล่นกัน มันดูจะรักกันมาก
ยิ่งผมเห็นภาพที่เกิดขึ้นผมแทบคลั่ง
มันเจ็บทุกครั้งที่เห็นมันหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน
ดูภาพบาดตาไปน้ำตาก็ตกในไป
ผมไม่อยากจะทนดูต่อไปแล้ว ผมคงต้องกลับบ้านแล้ว
แต่ก่อนที่ผมจะเก็บหนังสือ พี่เคนก็เค้ามาพอดี
“นี่น้อง อ๋องจะกลับแล้วหรอ”พี่เคนพูด
“ครับ อ๋องจะกลับแล้วครับ”ผมตอบไป
“อ๋อง ไม่สบายรึป่าว เห็นตาแดง”พี่เคนถามต่อ
“ป่าวครับ ผมสบายดี”ผมตอบ
“พี่ไม่เชื่อหรอก”พี่ไม่เชื่อหรอก พูดเสร็จพี่เคนก็เอามือมาจับที่หัวผม
“ตัวก็ไม่ร้อนนิ”พี่เคนพูด
“เห็นมั้ย ผมบอกแล้วว่าไม่เป็นไร”แล้วผมกับพี่เคนก็หัวเราะพร้อมกัน
“แหม ก็คนเค้าเป็นห่วงนิ”พี่เคนพูดแก้เขิน
“งั้นกลับบ้านกัน เดี๋ยวพี่ไปส่ง”พี่เคนพูด
“ครับ”ผมตอบพร้อมกับเก็บหนังสือ
และพี่เคนก็แย่งหนังสือผมไปถือ
หลังจากที่ผมได้เจอชัยครั้งนั้น
ทุกครั้งที่ผมเจอชัย ชัยจะทำเป็นไม่รู้จักผม เดินผ่านผมไปทำเหมือนผมเป็นอากาศธาตุ
...
ตอนนี้ผมเอาแต่คิดว่าผมกับชัยคงไม่มีทางที่จะคืนดีกันได้แน่ๆ
อีกไม่กี่วันก็วันเกิดชัยแล้ว ผมควรจะซื้อขอให้ชัยดีมั้ย
ถ้าซื้อชัยจะรับของของผมมั้ย
ผมนอนคิดอยู่หลายคืนมากเรื่องนี้
สรุปก็ตัดสินใจว่า ซื้อของให้มันดีกว่า
ผมเลยซื้อเสื้อให้มันตัวนึงพร้อมกับการ์ดใบนึง
แล้วผมก็เอาไปฝากกับแม่บ้านบ้านชัยไว้ แล้วฝากให้ชัย
วันนี้เป็นวันเกิดชัย ผมได้แต่คิดว่าควรจะโทรไปหาชัยดีมั้ย
สรุปผมก็ได้แต่ส่ง sms ไป
“Happy birthday นะชัย
ขอให้มีความสุขมากๆ
จากอ๋อง”
แต่ผมก็แอบนึกนะครับว่าชัยคงจะโทรมาหาผม
ผมนั่งมองโทรศัพท์อยู่นานมาก นั่งรอดูว่าชัยจะโทรมาหาผมมั้ย
แต่ก็เหมือนเดิมแหละครับ ไม่มีแม้แต่วี่แววว่าชัยจะโทรกลับมาหาผม
ตอนนี้ผมเบื่อเหลือเกินกับสิ่งที่ผมเป็นแบบนี้
ผมเลยออกไปข้างนอกสักพักเพื่อว่าไปเดินดูอะไรๆ
จะทำให้ผมดีขึ้น
แต่เวรกรรมอะไรก็ไม่รู้ จู่ๆระหว่างที่ผมกำลังตัดสินใจจะกลับบ้านผมก็เทกะหนำลงมา
ทำเอาผมตั้งตัวไม่ทันเปียกไปทั้งตัว
ทำไมเวลาฝนตกมันถึงหาTaxi ยากจังว่ะ
จะให้พี่อาทมารับก็ไม่ได้เพราะตอนนี้พี่อาทกับเจ ไปออกค่ายกัน
ผมก็เลยต้องนั่งรอรถอยู่ที่ป้ายรถเมล์
ตอนนี้สภาพผมเหมือนลูกหมาตกน้ำ
แต่ในระหว่างที่ผมนั่งรอรถTaxi อยู่นั้น
ก็มีรถ BMW ซีรี่ 3 สีดำ ผมจำเจ้าของรถคันนี้ได้ดีว่าเป็นของใคร
แต่ผมไม่อยากจะเจอชัยตอนนี้หรอก ไม่ใช่อะไรหรอกผมไม่อยากจะเจอชัยอยู่กับจอยมากกว่า
ผมเลยตัดสินใจเดินไปรอรถTaxi อีกป้ายรถเมล์
แต่ฝนก็ยังตกอยู่ เอาว่ะเป็นงัยเป็นกันวิ่งตากฝนไปก็ได้ว่ะ
ทำไมกูต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยว่ะเนี้ย
แต่ในขณะที่ผมวิ่งอยู่นั้นก็มีคนมาดึงผมไว้
“ชัย”ผมพูดเมื่อหันพบว่าใครเป็นคนดึงผมไว้
“เออ กูเอง มึงจะไปไหน”ชัยถาม
“กลับบ้าน”ผมตอบ
“กูไปส่งมั้ย”ตอนนั้นผมดีใจมากที่ชัยชวนผมกลับด้วย
แต่ผมก็ต้องปฎิเสทไปเพราะไม่อยากไปเจอตอนที่จอยกับชัยอยู่ด้วยกัน
“ไม่เป็นไร เรากลับเองได้”ผมพูดพร้อมกับดึงมือชัยออก
“ไม่อ่าว เดี๋ยวกูไปส่ง ฝนตกหนักด้วยแล้วมึงจะกลับยังงัย”ชัยพูดต่อ ตอนนี้ชัยก็เปียกไปทั่งตัวแล้ว
“ไม่เป็นไร เรากลับเองได้”ตอนนี้ผมหนาวมากก็แหมก็เล่นคุยกันกลางสายฝน
“ไม่ได้มึงต้องกลับกับกู ดูสภาพมึงตอนนี้สิ ปากสั่นไปหมดแล้ว”
ชัยพูดพร้อมกับดึงแขนผมขึ้นรถมันไป
ในระหว่างทางผมไม่ได้คุยอะไรกับมันเลย ก็ไม่รู้จะพูดอะไรง่ะครับ
ได้แต่นั่งนิ่งครับ แอร์รถมันก็เย็นมากและก็หนาวมากด้วย
“หนาวหรอ”ชัยพูด
“อืม”ผมตอบไป
“จอยล่ะ”ผมถาม
แต่ตอนนี้ชัยหันมามองผมแล้ว
“อยู่บ้าน”ชัยตอบ
“สุขสันต์วันเกิดนะ”ผมพูดขึ้น
“อืม ขอบใจที่ไม่ลืม”ชัยพูดพร้อมกับเอามือมาลูบหัวผมเบาๆ
ตอนนั้นผมรู้สึกดีมากๆ ชัยหายโกรธผมแล้วหรอ
อยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมา
“มึง ร้องไห้ทำไม”ชัยถาม
“ป่าวนิ กูแค่แสบตา”ผมแก้ตัว
“คืนนี้ไปนอนบ้านกูนะ”ชัยพูดแต่ผมไม่ได้ตอบอะไร
เป็นอันเข้าใจว่าคืนนี้ผมไปนอนบ้านมัน
...
-
ตอนที่14
และแล้ววันนี้ผมกับชัยก็ได้คุยกันระหว่างทางที่ผมนั่งรถไปบ้านชัยนั้น
เราสองคนไม่ค่อยได้คุยอะไรกันมากนัก
และในที่สุดผมก็มาถึงบ้านชัยซะที
ระหว่างที่ชัยเปิดประตูเข้าไปในบ้านใน
ก็มีคนตะโกนออกมาว่า
“Happy birthday จ้า”กลุ่มคนเหล่านั้นพูด
พร้อมกับนางจอยถือเค้กหน้าสล่อน
ไหนชัยบอกว่านางจอยอยู่บ้านงัย
แล้วนี้อะไรว่ะ มีใครก็ไม่รู้เต็มบ้านมันไปหมด
สรุปเลยนะครับ คือเพื่อนๆของมันที่คณะมันมาจับงานเลี้ยงฉลองวันเกิดให้ชัยมันครับ
โดยมีจอยเป็นตัวตั้งตัวตี
ตอนนั้นผมอึดอัดมาก ไม่รู้จักใครเลย ก็เลยตัดสินใจขอกลับบ้านดีกว่า
“ชัย เราขอกลับก่อนนะ”ผมพูด
“อ้าว ไม่ได้วันนี้มึงต้องนอนนี้กับกู”ชัยพูด
“แต่ว่า เราอึดอัด เราไม่รู้จักใครเลย”ผมพูด
“นะอ๋อง กูขอนะมึงทนหน่อยนะ วันนี้วันเกิดกู กูขอนะ อยู่เป็นเพื่อนกูหน่อยนะ”ชัยพูด
ผมเจอมุกนี้เข้าไปก็พูดอะไรไม่ออกครับก็เลยต้องทนอยู่ต่อครับ
แต่ชัยก็ไม่ได้มาคุยกับผมเท่าไร เห็นอยู่แต่กับจอย
เห็นแล้วมันหมั่นไส่อย่างงัยก็ไม่รู้
ผมไม่อยากจะทนดูต่อไปแล้ว มันน่าหงุดหงิดชะมัด
ขึ้นไปอาบน้ำดีกว่า
ผมคิดได้อย่างนั้นก็ขอชัยขึ้นไปอาบน้ำและก็จะเข้านอนเลย
ชัยมันก็อนุญาตครับ แต่มันบอกว่าอย่างเพิ่งนอนรอมันกลับมาก่อน
มันจะไปส่งจอยที่บ้านก่อนน่ะครับ
ตอนนี้เพื่อนของชัยก็เริ่มกลับไปแล้วก็ชัยมันขอตัวไปส่งจอยเพื่อนๆของมันก็เลยกลับกันบ่าง ตอนนี้ก็เหลือผมคนเดียวแล้วดิอย่างนี้
เมื่อไรชัยจะกลับมาน้า นี้ก็เกือบตี 3 แล้วนะ ง่วงแล้วสิ
หลับก่อนดีกว่า
ผมตื่นมาอีกทีก็เช้าแล้วครับ ชัยก็ยังไม่กลับมาซะที
ผมชักเริ่มใจคอไม่ดีแล้วสิ
ไมรู้ว่าชัยมันเป็นอะไรรึป่าว ผมก็เลยโทรไปหามัน
“อืม ว่างาย”เสียงชัยเหมือนเพิ่งตื่นนอน
“นี่นายอยู่ไหนเนี้ย ทำไมเมื่อคืนไม่กลับมาบ้าน”ผมถาม
แต่ก่อนที่ชัยจะตอบอะไรผมก็ชิงถามต่อ
“นายอยู่บ้านจอยสินะ เมื่อคืนนายนอนกับจอยสินะ ถ้าเกิดนายอยู่กับจอยจริงๆ แล้วนายจะให้เรารอนายทำไมว่ะ”ผมชักมีน้ำโหแล้วสิ
“เออ แล้วใครใช้ให้มึงรอล่ะ”ชัยตอบกลับมาตอนนั้นผมโกรธมากที่ได้รับคำตอบอย่างนั้นจากชัย
ยิ่งคิดผมก็ยิ่งโกรธที่มันทำกับผมอย่างนี้แล้วไม่อยากจะคิดเลยว่า
เมื่อคืนมันนอนกับจอยมันจะทำอะไรกันบ้าง
โอ้ยแม่ง เซ็งว่ะ
กลับบ้านดีกว่า ผมคิดได้อย่างนั้นผมก็กลับคอนโดทันที
พอมาถึงที่คอนโดผมชักเริ่มรู้สึกว่าตัวเองไม่ค่อยปกติแล้วสิ
ปวดหัวชะมัด สงสัยเมื่อคืนตากฝน
ผมเลยอัดยาไปสองเม็ดแล้วก็นอนต่อเลย
ตื่นมาอีกทีก็มีคนมาเคาะเรียกครับ
“อ๋องๆๆๆ มึงมาเปิดประตูให้กูเดี๋ยวนี้”เสียงนี่มันคุ้นๆ ไม่ใช่ใครที่ใครหรอกครับ
ไอ้ชัยนั้นแหละ
ผมเลยจำใจต้องลุกขึ้นไปเปิดประตูให้มันไม่งั้นประตูห้องผมคงพังแน่ๆ
“มีอะไร”ผมถามมัน
แต่ก่อนที่มันจะตอบอะไรมันก็เดินแทรกตัวเข้ามาในห้องผมแล้วแล้วก็ปิดประตูห้อง
“มึงกลับมาก่อนทำไม”ชัยถาม
“อ้าว แล้วทำไมเราจะกลับมาไม่ได้ล่ะ”ผมเล่นแง่
“มึงอย่ามากวนตีนนะไอ้อ๋อง กูถามว่าทำไมถึงกลับมาก่อนไม่อยู่รอกู”ชัยถามต่อ
“อ้าว ก็นายบอกเราว่า ใครใช้ให้รอล่ะ ก็ไม่มีใครใช้ให้เรารอ เราก็ต้องกลับดิ”ผมพูดพร้อมกับเดินหนีมัน
มันเลยเอื้อมมือมาดึงผมไว้
“ไอ้อ๋อง ทำไมตัวมึงร้อนอย่างนี้เนี้ย”
พูดเสร็จมันก็เอามือมาจับที่หัวผม
“นี่ตัวมึงร้อนมากเลยนะเนี้ย ไม่สบายหรอ”ชัยพูด
“เออ เราไม่สบาย เราอยากนอน นายกลับไปได้ล่ะ”
“ไม่ได้ กูจะอยู่เป็นเพื่อนมึงเอง วันนี้พี่อาทก็ไม่อยู่ เจก็ไม่อยู่ ถ้ามึงเป็นอะไรไปทำยังงัย”
แต่ก่อนที่ผมจะพูดอะไร ชัยก็ดึงตัวผมเข้าไปในห้องนอนแล้วก็บังคับให้ผมนอน
“มึงนอนซะ แล้วเดี๋ยวกูไปทำข้าวต้มให้กิน แล้วกูจะมาปลุก”ชัยพูดเสร็จก็เดินออกไปที่ห้องครัวเลย
ผมก็ได้แต่นึกในใจว่าชัยมันมาไม้ไหนของมันว่ะเนี้ย บทจะดีก็ดีใจหาย
บทจะโหดแม่งก็ทำอะไรHereๆได้
พอหัวถึงหมอนผมก็หลับเป็นตายเลยครับ หลับไปได้สักพักก็รู้สึกเหมือนกับว่ามีใครกำลังจะแก้ผ้าผมออก
-
ตอนที่ 15
ผมมารู้สึกตัวอีกทีก็เหมือนมีใครกำลังจะถอดเสื้อผ้าผมออก
ผมลืมตาขึ้นมาครับ ปรากฏว่าเป็นไอ้ชัยครับกำลังจะแก้ผ้าผมออก
ผมเลยถีบมันไป 1 ที
“นี่นายจะทำอะไรเนี้ย”ผมพูด
“มึงมาถีบกูทำไม”ชัยด่าผมกลับมา
“ยังมีหน้าจะมาถามอีก ก็นายมาถอดเสื้อผ้าเราทำไมล่ะ”ผมตอบสวนกลับไปทันที
“โอ้ย กูอยากจะบ้า ทำดีไม่ได้ดี กูเห็นมึงตัวร้อนเลยจะเช็ด ตัวให้ นี่มึงคิดว่ากูจะเอามึงรึงัย”ไอ้ชัยบ่น
“เออ ขอโทษ แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราไปอาบน้ำเองได้”ผมตอบไป
“เอาอีกล่ะ มึงก็อย่างเนี้ย มึงไม่เคยไว้ใจกูเลยใช่มั้ย”ชัยทำหน้าเศร้า
“ทำไมพูดอย่างนี้หล่ะ”ผมลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปใกล้ๆมัน
“มึงเคยมองกูในแง่ดี มั่งมั้ยล่ะ ดีแต่ว่ากูสารพัด”ชัยตัดพ้อ
“เราขอโทษ เราขอโทษนะ อ่ะ อยากเช็ดตัวเราก็เช็ดดิ เร็วๆๆดิ”ผมเริ่มอ้อน
“ไม่ มึงอยากเช็ดก็เช็ดเองดิ กูไม่เช็ดโว้ย”แล้วมันก็เดินออกไปเลย
อะไรของแม่งว่ะ เอาใจอยากฉิบหาย อาบน้ำเองก็ได้ว่ะ
“เห่ย อาบน้ำเสร็จยางว่ะ ออกมาแดกข้าวได้แล้ว”ชัยเรียก
“เสร็จแล้วครับ”พูดเสร็จผมก็เดินออกมาหามัน ตอนนี้มันจัดโต๊ะเสร็จแล้ว
“มีอะไรกินมั่งง่ะชัย”ผมถาม
“ข้าวต้มกุ๋ย”ชัยตอบ
“นี่นายทำหมดเลยหรอ”ผมถามต่อพร้อมนั่งลง
“เออดิ กูทำเองหมดเลย”มันพูดพร้อมกับตักข้าวต้มแล้วยืนให้ผม
“จะกินได้มั้ยเนี้ย”ผมพูดพร้อมกับตักข้าวต้มพร้อมไช่ไป๊ผัดไข่เข้าปาก
“อร่อยมั้ย”ชัยถาม
“พอกินได้”ผมตอบไป
“อะไรว่ะ ไม่ต้องแดกแล้วแม่ง”มันงอนครับ
“ล้อเล่นครับ อร่อยดีๆ”ผมพูด
“นายมากินด้วยกันดิ”ผมชวนชัย
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูต้องไปกินข้าวกับจอย”พอผมได้ยินคำพูดของมันทำเอาผมเซ็งไปเลยครับ ลืมไปว่ามันกับจอบเป็นแฟนกันแล้วนิ
“งั้นนายรีบไปหาจอยเถอะ เดี๋ยวจอยจะรอนะ”ผมพูดไปทั้งๆที่ไม่อยากให้มันไปหาจอยเท่าไรหรอก
“อ๋อง..”ชัยเรียกผม
“มีอะไร”ผมถามมันคืน
“คือ เดี๋ยวกูรีบไปรีบมานะ มึงอย่าเพิ่งเป็นไรไปนะ รอกูก่อนนะ แล้วเดี๋ยวกูรีบมานะ รอกูนะ”ชัยพูดตอนนี่มันจ้องหน้าผมแล้ว
“อืม รีบไปรีบมานะ เราจะรอ ขับรถดีๆนะ”ผมตอบชัยไป
ตอนนี้ชัยไปหาจอยแล้ว ผมก็กินข้าวอิ่มแล้ว เลยไปนั่งที่โซฟาหน้าทีวี แล้วก็เผลอหลับไป
“ก๊อกๆๆๆ ๆๆๆ”เสียงเคาะประตูห้อง ชัยกลับมาแล้วแน่เลย
ผมลุกขึ้นไปเปิดประตูครับ
แตไม่ใช่ชัย กลับเป็นพี่เคนนั้นเอง
“หวัดดีครับพี่เคน”ผมทัก
“ทำไมไม่ไปเรียนหล่ะวันนี้ เกเรนะเราเนี้ย”พี่เคนถาม
“ไม่ได้เกเรนะ แค่ไม่สบายนิดหน่อย”ผมตอบ
“หรอ เป็นอะไรมากรึป่าวล่ะ ไหนขอพี่ดูหน่อย”แล้วพี่เคนก็เดินเข้ามากอดผม
“ไม่เห็นตัวร้อนเลยนิ แค่ตัวอุ่นๆ”พี่เคนพูด
“โห อะไรว้า หาว่าเราโกหก”ผมแกล้งงอนครับ
“ไม่อาว ไม่อาวอย่างอนดิ ล้อเล่นน่า” ตอนนี่พี่เคนแกล้งกอดผมแน่นขึ้น
“ชะ ชะ ชัย กลับมาตั่งแต่เมื่อไร”ผมตกใจมากไม่รู้ว่าชัยมันเข้ามาตั่งแต่เมื่อไร
“ก็ไม่นานเท่าไรหรอก เพิ่งมาน่ะ”ชัยพูดแต่หน้ามันตอนนี่สิครับ พูดตรงๆเลยนะครับยังกับส้นตีน
แล้วมันก็เดินไปในห้องนอนผมแล้วก็ปิดประตูเลยครับ
“ใครๆหรออ๋อง”พี่เคนถาม
“อ้อ ก็ชัยงัยครับ เพื่อนอ๋องเองครับ”ผมตอบพี่เคนไป
“แต่พี่ว่า ชัยง่ะไม่ได้คิดกับอ๋องแค่เพื่อนมั่ง รู้สึกว่าเค้าจะหึงนะ”พี่เคนพูด
“จะบ้าหรอพี่”
“งั้นพี่กลับก่อนนะ รีบเข้าไปง้อเค้าซะ”พี่เคนพูด
“ครับ บายครับ”
หลังจากที่พี่เคนกลับไปแล้วผมก็เดินเข้าไปในห้องนอน
ตอนนี้ชัยมันนอนหันหลังให้ครับ
“ชัย”ผมเรียกมันแต่มันไม่ตอบสนองอะไร
“ชัย ชัย”ผมเรียกมันดังขึ้นพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ๆมัน
“อ้าว หลับแล้วหรอ”ผมพูด
แล้วในขณะที่ผมกำลังจะลุกขึ้น เพื่อเดินไปปิดไฟ ชัยมันก็ดึงแขนผมไว้
“จะไปไหน”มันถาม
“ไปปิดไฟงัย”ผมตอบไป
“ไม่ต้องไปปิดหรอก อยู่เป็นเพื่อนกูก่อน”ชัยพูดพร้อมดึงผมเข้าไปกอด
“อ๋อง พี่เคนมาทำไม”เอาเข้าแล้วงัยกู
“เค้าก็มาดูเราว่า ทำไมเราไม่ไปเรียนวันนี้”ผมตอบไป
“แค่นั้นเองหรอ”ชัยถามต่อ
“เออ สิ”
“จริงๆนะ”ชัยถามต่อ
“เออ ดิ ไม่เชื่อรึงัย”
“เชื่อแล้ว”ตอนนี้ชัยกอดผมแน่นขึ้นเรื่อยๆ
“อ๋อง มึงต้องให้กูกอดมึงได้แค่คนเดียวนะ”ชัยพูด
“ไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยหรอ ทีนายยังไปกอดคนอื่นได้แล้วทำไมเราจะให้คนอื่นกอดไม่ได้หล่ะ และอีกอย่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันนา”ผมพูด
แต่ชัยกลับตอบมาว่า
“กูไม่สน ถ้ากูเห็นว่ามึงให้ใครกอดหรือว่ามึงไปกอดใครอย่างวันนี้ มึงเจอดีแน่”ชัยพูด
“ไม่คุยด้วยแล้ว เอาแต่ได้อย่างเดี่ยวไปอาบน้ำไป”ผมไล่ชัยไปอาบน้ำครับ
มันก็ว่าง่ายครับ มันลุกขึ้นพร้อมกับแก้ผ้าต่อหน้าผม
“เย้ย นายมาแก้ผ้าอะไรตรงนี้ ไปในห้องไป”แต่ไอ้ชัยมันกลับหันมายิ้มให้ (น่ารักจัง) แล้วก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ
เล่นยิ้มยั่วอย่างนี้จิตใจหวั่นไหวหมด
พอมันอาบน้ำเสร็จมัน มันก็ยังเดินแก้ผ้าออกมาจากห้องน้ำอีก นี่มึงจะยั่วกูใช่มั้ยเนี้ย
“ไหนง่ะเสื้อผ้าที่จะให้กูใส่”มันพูด
“แป้ปนะ”แล้วผมก็เดินไปหยิบเสื้อผ้าให้มัน
“อ้าว ใส่ซะ เดี๋ยวจะเป็นหวัดไปซะ จะลำบาก”พูดเสร็จแล้วผมก็เดินไปขึ้นเตียงเตรียมที่จะนอนครับ
พอมันใส่เสื้อผ้าเสร็จ มันก็วิ่งขึ้นมาบนเตียงแล้วคลุมโปงเลยครับ
“หนาวๆๆๆๆๆๆ”มันบ่นใหญ่เลยครับ
“ทำไมแอร์มึงเย็นยังงี้ว่ะ”มันพูด
“แอร์เรามันก็ปกตินั้นแหละ แต่นายเพิ่งอาบน้ำเสร็จตั้งหากล่ะ”ผมบอกมัน
“จริงป่ะ ถ้างั้นกอดกูหน่อยดิ กูหนาว”ชัยพูดพร้อมกับขยับตัวเข้ามาใกล้ๆ
“ไม่อ้าวหรอก”พูดเสร็จผมก็ลุกขึ้นไปปิดไฟครับ
แหมก็ขอเล่นตัวหน่อยดิ นานๆที
พอเปิดไฟเสร็จผมก็เดินกลับมานอนที่เตียง
ชัยมันก็เข้ามากอดผมครับ
สรุปคืนนั้นผมก็นอนภายใต้อ้อมกอดของชัยครับ
ผมตื่นมาอีกทีก็ไม่เห็นชัยแล้วครับ
เห็นแค่ข้อความแปะไว้ที่หัวเตียงว่า
“เดี๋ยวกูมารับไปเรียนนะ อย่าขี้เกียจล่ะ
แล้วเจอกัน ชัย”
พอผมได้อ่านข้อความก็ได้แต่อมยิ้มครับ
ทุกอย่างมันกำลังจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
ชัยจะมารับเราไปเรียนด้วยกัน เหมือนที่เคยเป็นมา ดีใจจัง
รีบอาบน้ำแต่งตัวดีกว่า
“อ้าว ทำไมวันนี้ น้องชายเรามันตื่นเร็วจังว่ะ”พี่อาทแซว
“กลับมาตั่งแต่เมื่อไรเนี้ย”ผมถาม
“ก็เรากลับมาตั้งแต่เมื่อคืนแหละ ประมาณตี 3 กว่าๆ”เจตอบ
“อ้อ งั้นผมไปเรียนก่อนนะครับ”ผมพูด
พร้อมกับเดินออกมาจากห้อง ผมลงมารอชัยได้สักพัก
ชัยมันก็โทรมาหาผมครับ
“อ๋อง กูไปรับมึงไม่ได้แล้วล่ะ”ชัยบอก
“ทำไมล่ะ”ผมถามมัน
“ก็เราจอยให้เราไปรับนะ พอดีรถจอยเสียน่ะ”ชัยตอบ
“อืม ไปเถอะ รีบๆไปนะเดี๋ยวจอยรอ เราไปเรียนเองได้”ผมพยายามพูดให้เป็นปกติที่สุด เพราะใจจริงอยากจะไปเรียนกับมันมากกว่า แต่ไม่เป็นไร ถ้าจะให้มันเลือกมันก็ต้องเลือกแฟนมันนิ
สรุปแล้วผมก็ต้องนั่ง TAXi ไปเรียนเองครับ
ผมนั่งเรียนไปได้สักพัก ชัยก็โทรหาผมครับ
“ครับ”ผมรับโทรศัพท์
“อยู่ไหนเนี้ย”ชัยถาม
“เรียนอยู่มีอะไร”ผมตอบไป
“งั้นเที่ยงนี้เจอกัน ที่โรงอาหารกลางนะ”ชัยพูดเสร็จก็วางโทรศัพท์ไปเลย
พอพักเที่ยงผมก็ไปรอชัยที่โรงอาหารกลาง
แต่ทำไมชัยยังไม่มาซะทีหล่ะ นี่ก็จะถึงเวลาขึ้นเรียนแล้วน่า
แต่ทำไมชัยยังไม่มาซ่ะทีหล่ะ
ไม่รอแม่งแล้วโว้ย ขึ้นเรียนดีกว่า
สรุปกลางวันนั้นผมก็ไม่ได้กินข้าวครับ แม่งหงุดหงิดฉิบหาย
หรอกให้กูรอ แล้วก็ชิ่งกู
ที่หลังอย่างนึกว่ากูจะรอ ผมบ่นเป็นหมีกินผึ้งครับ
แต่ผมขึ้นเรียนตอนบ่ายได้สักพักชัยมันก็โทรมาครับ
“อืม มีอะไร”ผมรับโทรศัพท์
“เออ ตอนเย็นไปรอกูที่หอสมุดนะ กลับบ้านพร้อมกันนะ”พูดเสร็จชัยก็วางโทรศัพท์ไปเลย
ตอนเรียนผมได้แต่นึกว่าจะไปรอกลับบ้านพร้อมมันดีมั้ย
คิดไปคิดมาผมก็ไปนั่งรอมันที่หอสมุดอยู่ดีแหละครับ
แต่นี่มันก็จะทุ่มนึงแล้วนา มันยังไม่มาอีก มันจะเบี้ยวผมอีกแล้วใช่มั้ย
ในวันเดี่ยวกันมันสามารถเบี้ยวนัดผมได้ถึงสามครั้ง
มันคิดจะทำอะไรของมัน นี่มันคิดว่าจะนัดผมเมื่อไรก็ได้ แล้วคิดจะเบี้ยวผมเมื่อไรก็ได้งั้นหรอ
มันเห็นผมเป็นตัวอะไร
ไม่รอแม่งแล้วกลับคอนโดดีกว่า
วันนี้ผมโกรธชัยมาก ทำไมมันเป็นคนอย่างนี้ ถ้ามันไม่ว่างจริงแล้วจะมานัดผมทำไม
แต่ระหว่างทาง พี่อาทก็ให้ผมแวะซื้อของที่ห้างครับ ผมก็เลยต้องไปซื้อ
ไหนๆก็มาแล้วเดินดูขอหน่อยดีกว่า
เดินไปเดินมาผมก็เจอชัยครับมันนั่งกินข้าวอยู่กับจอย
ตอนนั้นผมโกรธมันมากนี่ถ้าผมยังรอมันอยู่ มันก็ยังไม่ไปรับผมหรอก มันยังกินข้าวอยู่กับจอยอยู่เลย แล้วอีกอย่างมันลืมไปแล้วหล่ะว่านัดผมไว้
ก็แหงอยู่แล้วแหละ จอยมันเป็นแฟนชัยนี่หว่า มันก็ต้องเลือกจอยสิว่ะแล้วมึงเป็นใครอ๋อง มันจะเลือกมึงได้ยังงัย ยังงัยคนที่มันเลือกจะลืม เลือกที่จะผิดนัดก็ต้องเป็นมึงอยู่แล้วอ๋อง
ผมนั่งทำความเข้าใจกับตัวเอง
เอาล่ะรีบซื้อขอให้พี่อาทแล้วรีบกลับคอนโดดีกว่า
แต่ในระหว่างที่ผมรอรถTaxi อยู่นั้น
ชัยมันคงเห็นว่าผมรอรถอยู่ล่ะมั่งครับมันเลยจอดรับ
“อ๋อง ไปเดี๋ยวกูไปส่ง”ชัยพูด
“ไปด้วยกันสิอ๋อง”จอยพูดเสริมมา
“ไม่เป็นไรเรากลับเองได้”พูดเสร็จTaxi ก็มาพอดีครับผมเลยขึ้นTAXI ไปเลย
ตอนนั้นผมโกรธชัยมาก ผิดนัดกูยังมีหน้ามาพูดได้หน้าตาเฉยว่าจะกลับบ้านด้วยกันมั้ย
ไอ้เวรเอ้ย
พอผมกลับถึงคอนโดเสร็จก็เข้าห้องนอนอาบน้ำ
แล้วก็เข้านอนเลยครับ และที่สำคัญปิดมือถือด้วยกลัวชัยมันจะโทรมาอีกนะครับ
ตอนนี้ไม่อยากจะคุยกับมันเลยให้ตายเหอะ
ผมเลยตัดปัญหาโดยการเข้านอนดีกว่า
-
ตอนที่ 16
“อ๋อง ๆ เปิดประตูให้พี่หน่อยเร็วๆ”พี่อาทเรียก ผมตื่นขึ้นมาครับ
นี่มันเที่ยงคืนกว่าแล้วนะพี่อาทมีอะไรตอนนี้ว่ะ
“ครับ พี่อาท มีอะไร”ผมพูด
“เออ มาเปิดประตูให้พี่ก่อน”พี่อาทพูดต่อ
“ครับ”ผมเลยจำใจต้องลุกไปเปิดประตูให้พี่อาท
แต่คนที่ผมเจอที่หน้าประตูห้อง
ก็ไม่ใช่ครับ ไอ้ชัยนั้นเอง
แต่ก่อนที่ผมจะอ้าปากพูดอะไรมันก็ผลักผมให้เข้าไปในห้องจนผมล้มลงกับพื้น พร้อมกับมันล็อคห้องผมทันที
“นี่นายจะทำอะไร”ผมถามมัน
“วันนี้มึงเป็นอะไร ฮ่ะ มึงเป็นอะไรไหนลองบอกกูมาสิ”ชัยตะคอกใส่ผม
“ป่าวนิเราไม่ได้เป็นอะไร”ผมตอบไปพร้อมกับลุกขึ้นยืน
“กูไม่เชื่อมึงหรอก มึงเป็นอะไรไหนบอกกูมาสิ”ชัยถามต่อ
“นี่นายไม่รู้จริงหรอว่าเราเป็นอะไร”ผมถามมันคืน
“กูจะไปตรัสรู้ได้ยังงัยว่ามึงเป็นอะไร”ชัยพูดต่อ
“ก็นายนั้นแหละ เห็นเราเป็นตัวอะไร คิดจะนัดเราเมื่อไรก็ได้ เบี้ยวเราเมื่อไรก็ได้งั้นหรอ
รู้มั้ยว่าการที่การนั่งรอใครง่ะมันทรมานแค่ไหน จะโทรมาบอกกันสักคำได้มั้ยง่ะว่าจะไม่มา ไม่ใช่ให้คนอื่นนั่งรออย่างเนี้ย แถมนัดเราไว้ยังจะไปกับคนอื่นอีก ดีนะที่เราตัดสินใจไม่รอนายไม่งั้นเราคงต้องรอนายอยู่อย่างนั้นแหละ”พูดเสร็จน้ำตาผมก็เริ่มไหลครับ
“และจะร้องไห้ทำไมเนี้ย”ผมบ่นไปพร้อมกับเอามือปาดน้ำตาตัวเองไป
แต่ตอนนี้ชัยเดินเข้ามาใกล้ๆผมแล้วครับ มันเอามือมาจับมือผมไว้แล้วมันก็ใช้มือขอมันเช็ดน้ำตาให้ผม
“กูขอโทษนะ”ชัยพูด
“นายพูดได้แค่นี่หรอ แค่ขอโทษหรอ”ผมเริ่มโวยวายครับ
“ไหนนายลองบอกเรามาสิว่าทำไม ไม่ยอมโทรมาบอกเราว่าจะไม่มา”ผมพูด
“ก็ ก็ ก็...”ชัยอ้ำๆอึ่งๆครับ
“ไม่ต้องบอกแล้ว เราพอจะรู้แล้ว ต่อไปนี้นะถ้านายไม่ได้คิดจะอยากจะนัดเราจริง นายไม่ต้องนัดเราเข้าใจป่ะ หรือถ้านายติดธุระที่ต้องไปไหนมาไหนกับจอย นายก็ไม่ต้องนัดเราด้วย”ผมพูดพร้อมกับเดินหนีมัน
แต่มันก็กอดผมไว้จากด้านหลัง
“มึงอย่าเดินหนีกูสิ กูขอโทษนะอ๋อง กูขอโทษทีหลังกูจะไม่ให้มึงรออีกนะอ๋องกูขอโทษ”ตอนนี้ชัยกอดผมแน่นขึ้นเรื่อยๆ
“ชัย ปล่อยเรา”ผมพูด
“ไม่เอา ไม่ปล่อยมึงต้องหายโกรธกูก่อนสิ กูถึงจะปล่อย”ชัยพูด
“ปล่อยเรา”ผมพูดต่อ
“ไม่อ่าว ไม่อ่าววว หายโกรธกูก่อนนะ นะครับ อ๋องครับ”ชัยเริ่มอ้อน
“อืม หายโกรธแล้ว ปล่อยเราได้ยัง”ผมพูด
“หายโกรธกูแล้วหรอ เย้ๆๆๆ”พูดเสร็จมันก็หอมแก้มผมหนึ่งที
“ป่ะอ๋อง ไปกัน”ชัยพูด
“ไปไหน”ผมงงกับมันมาก มันจะพาผมไปไหน
“เออ น่าอยากไปมั้ยล่ะ”ชัยพูดต่อ
“จะไปไหนล่ะ นายยังไม่บอกเราเลย”ผมถามมันต่อ
“มึงอยากจะไปกับกูรึป่าวหล่ะ”ชัยพูด
“ถ้ามึงอยากไปกับกู มึงก็ไปเก็บเสื้อผ้าซ่ะ ไป”ชัยพูดต่อ
ผมก็อยากจะรู้ครับว่ามันจะพาผมไปไหน เลยเดินไปหยิบเป้พร้อมกับของใช้ส่วนตัว แล้วก็เสื้อผ้าสองสามชุดเข้าเป้แล้วก็เดินมาหามัน
“ไปได้ยัง”ผมถามมัน
“ไปสิ ป่ะ”ชัยพูดพร้อมกับดึงเอาเป้ผมไปถือไว้
พอออกมาจากนอกห้องนอนผม
“นี่จะไปไหนกัน”เจถาม
“เดี๋ยวกูพาอ๋องไปเที่ยวนะ สองสามวันจะกลับ ไม่ต้องห่วง”ชัยบอกเจ
ระหว่างอยู่บนรถผมก็ได้แต่ถามชัยว่าจะพาไปไหน แต่ชัยมันก็ไม่ยอมบอกผมซะทีว่าจะพาไปไหน
ได้แต่บอกผมว่าให้ผมรอเดี๋ยวก็รู้เอง
ผมเลยขี้เกียจจะเซ้าซี้มันแล้ว
เริ่มง่วงแล้วด้วย นี่มันจะตี4 แล้ว นอนดีกว่า
“อ๋อง ตื่นๆๆ ไป ไปนอนต่อบนห้องป่ะ”ชัยพูด
“ที่ไหนเนี้ย”ผมถามมัน
“หัวหินงัย”ชัยบอกผม
“ป่ะ ไปนอนต่อที่ห้องป่ะ”ชัยพูดต่อ
จำได้มั้ยครับที่ผมเคยบอกว่ายายมันอยู่ต่างจังหวัด คือยายมันอยู่ที่หัวหินนี่แหละครับ
ยายมันอยู่กับน้าของมันครับ บ้านที่หัวหินของมันสวยมาก ติดชายหาดเลย
แต่ตอนนี้ผมง่วงมากกว่าขอไปนอนก่อนล่ะกันนะ
ผมหลับไปได้สักพักชัยก็มาปลุกครับ
“อ๋อง ตื่นเร็ว”ชัยปลุกผม
“อืม ยังง่วงอยู่เลยง่า”ผมบอกมัน
“ไม่เอา ไม่เอาตื่นก่อนเร็ว ยายกูเรียก”ยายของชัยมันเรียกครับไม่รู้เรียกไปทำอะไร
ผมเลยจำใจตื่นขึ้นมาครับ
“สวัสดีครับคุณยาย”ผมไหว้คุณยายของอ๋องครับ
“สวัสดีจ๊ะอ๋อง”คุณยายของชัยยังน่ารักไม่เปลี่ยนครับไม่ยักกะเหมือนชัยมัน
ไม่น่าเชื่อว่าเป็นยายหลานกัน
“ป่ะ เดี๋ยวพระมาแล้ว เราไปตักบาตรกัน”ยายของชัยพูดขึ้น
สรุปแล้วยายของชัยที่ให้ชัยมาปลุกผมแต่เช้าคือต้องการให้ผมลุกขึ้นมาตักบาตรกับยายนั้นเอง
ยายบอกว่าที่ชาตินี้เรามาเจอกันแสดงว่าชาติที่แล้วเราเคยทำบุญมาร่วมกันเพราะฉะนั้นชาตินี้เราควรทำบุญร่วมกันอีกชาติหน้าเราจะได้เกิดมาพบกันอีก
ผมฟังที่ยายของชัยพูดผมก็ได้แต่ดีใจลึกๆครับ
พอผมกับชัยและยายของชัยตักบาตรเสร็จ ก็ต้องเข้าไปกินข้าวเช้าครับ
พอกินข้าวเสร็จยายของชัยก็ปล่อยให้ผมกับชัยไปนอนครับเพราะเมื่อคืนขับรถมาดึกก็เลยให้ไปนอนต่อ
-
:yeb: ลงชื่อไว้ก่องว่าอ่านถึงตอนนี้
-
ติดอย่างหนัก ไม่หลับไม่นอน :serius2:
-
มารอด้วยอีกคนครับ เหอๆ :myeye:
-
เข้ามาให้กำลังใจคับ :lovetoyou:
ผมเคยอ่านแล้วอ่า
แต่อ่านอีกรอบก็ยังหนุกอยู่ดี
:yeb: :yeb: :yeb:
-
เป็นกำลังใจให้คนเขียน คนโพสต์
สู้ๆๆๆๆๆ :yeb:
ลป.
ค่อยๆ ลงก้ได้นะครับ
อิอิ
เอยะๆพี่อ่านตามมะทันแว้ววววว
-
อ่านรวดเดียวเลย ชอบอ่ะแบบนี้ ยาวดี ไม่ต้องลุ้นทีละตอน
สนุกด้วยชอบ ๆ โหด มัน ฮา หวานอีกต่างหาก :yeb: :yeb: :yeb:
-
ตอนที่ 17
“เห่ย ตื่นได้แล้ว ตื่นๆๆๆๆ”ชัยมาปลุกผมครับ
“อารายย”ผมยังง่วงอยู่เลย
“นี่ ใจคอจะนอน ทั้งวันเลยรึงัย นี่มันจะเที่ยงแล้วนา ป่ะ ไปอาบน้ำแต่งตัวเดี๋ยวพาออกไปเที่ยว”ชัยพูดพร้อมกับผลักให้ผมลุกขึ้น
“เออๆๆๆๆ ตื่นแล้ว”ผมพูด
“เออ เสร็จแล้วออกไปข้างนอกนะ เร็วๆด้วย ยายรอกินข้าวอยู่”ชัยพูดพร้อมกับเดินออกไปนอกห้อง
หลังจากที่ผมทานอาหารกลางวันกับยายของชัยเสร็จ
ชัยก็พาผมออกไปเที่ยวรอบๆเมืองครับ
พาไปหลายที่เลยแหละ
ตอนเย็นมืดชัยก็พาไปตลาดโต้รุ่ง(ผมไม่รู้นะครับว่ามันเรียกว่าอะไร มันเป็นตลาดตอนกลางคืนนะครับ มีของกินเยอะเลย ใครเป็นคนหัวหินบอกทีนะครับว่าเรียกว่าอะไร)
ผมกับชัยกลับมาถึงบ้านยายก็ดึกแล้วครับ แต่แทนที่ชัยจะพาผมเข้าบ้านมันกลับพาผมนั่งเล่นที่ชายหาด โรแมนติกชะมัด
“อ๋องมึงรู้มั้ยว่าวันนี้กูมีความสุขแค่ไหน”ชัยพูด
“เราจะไปรู้ได้งัย”ผมตอบไป
“อืมใช่ มึงคงไม่รู้หรอก มึงไม่ใช่กูนิ”ชัยพูดพร้อมกับหัวเราะ
“แต่มึงรู้ไว้นะ ว่าวันนี้กูมีความสุขมากเลย”ชัยพูด
“หรอก ไม่ยักกะรู้เลย”ผมพูดต่อ
“แล้วนายมามีความสุขอะไรง่ะ”ผมถาม
“ไม่รู้จริงหรอ นี่มึงไม่รู้จริงง่ะ”ชัยถามต่อ
“เออ ไม่รู้ แล้วนี่จะบอกม่ะ”ผมพูด
“โอ้ย มึงไม่ต้องรู้หรอก ยังงัยๆ มึงก็ไม่เข้าใจ”
“อะไรของนายว่ะเนี้ย เข้าใจยากจริงๆ”ผมว่ามัน
แต่มันกลับยิ้มที่มุมปากครับ น่ารักชะมัดแม่งเดี๋ยวก็จูบปากซะหรอก
แต่ในขณะที่ผมคิดอะไรพิเลนๆในหัวนั้น
ชัยมันก็จูบปากผมครับ
ปากของมันหอม มาก
นุ่มด้วย ตอนนี้มันเริ่มดันลิ้นของมันเข้ามาในปากผมแล้วครับ
แต่ก่อนที่อะไรจะเกินเลยไปมากกว่านี้ โทรศัพท์ชัยก็ดังขึ้นครับ
แม่งใครโทรมาชัดจังหวะกูว่ะ ผมนึกในใจ
แต่ตอนนี้ชัยลุกขึ้นไปโทรศัพท์ครับ ห่างจากผมพอสมควร
แต่จากการที่ประสาทสัมผัสทางด้านการได้ยินเป็นเลิศนั้น
ก็พอจะรู้ครับว่าใครโทรมา ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ
จอยนั้นแหละ แม่งน่ารำคาญชะมัด
แต่ในขณะที่ผมแอบฟังชัยคุยโทรศัพท์อยู่นั้น
พี่เคนก็โทรหาผมพอดี
ผมเลยลุกไปโทรศัพท์กับพี่เคน
“ครับพี่เคน”ผมรับโทรศัพท์
“นี่ เกเรอีกแล้วนะ วันนี้ก็ขาดเรียน”พี่เคนว่าผมใหญ่เลย
“แล้วตอนนี้เราอยู่ไหนเนี้ย”พี่เคนถามต่อ
“เออ อยู่หัวหินครับ”ผมตอบไป
“อะไรน้า อยู่หัวหิน”โอ้โห เท่านั้นแลหะครับ พอพี่เคนรู้ว่าผมอยู่หัวหินเท่านั้นแหละครับ
ก็เทศน์ผมอีก 1 ชุดใหญ่ๆเลยครับ
ผมเลยต้องเล่าความจริงทุกอย่างที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้พี่เคนฟัง
แต่สิ่งที่พี่เคนบอกผมกลับมาสิครับ
“นี่อ๋อง เราอยากรู้มั้ยว่าชัยคิดยังงัยกับเรากันแน่”พี่เคนพูด
“อะไรนะพี่”ผมพูดกับพี่เคน
“เอาน่าอยากรู้มั้ย”พี่เคนถามต่อ
“อยากรู้สิครับ”ผมเริ่มสงสัยแล้ว
“แต่ อ๋องต้องบอกพี่มาก่อนว่าเราชอบชัยรึป่าว”
ผมได้ยินคำถามนี่มาก็อึ่งสิครับไม่คิดว่าพี่เคนจะถามคำถามผมอย่างนี้
“กะ ก็ เวลามีชัยอยู่ด้วยก็มีความสุขดีอ่ะครับ”ผมตอบพี่เคนไป
“อืม พี่พอจะรู้แล้วล่ะ”พี่เคนพูด
“งั้นเราคอยทำตามที่พี่บอกนะ แล้วกลับมากรุงเทพมาเมื่อไร บอกพี่นะ จะได้เริ่มตามแผน
แต่ที่สำคัญ อย่างเพิ่งไปมีอะไรกับชัยมันนะ รู้ป่าว ”พี่เคนพูด
“คะ ครับ แล้วแผนขอพี่เคนคืออะไรครับ”ผมถามพี่เคน
“เรายังไม่ต้องรู้ตอนนี้หรอก ไว้กลับมาพี่จะบอกนะครับ แต่จำไว้นะอย่าเพิ่งไปยอมมีอะไรกับชัยมันหล่ะ เดี๋ยวจะเสียแผน”พี่เคนพูด
“อืมงั้น แค่นี้ก่อนนะอ๋อง กลับมาแล้วรีบโทรหาพี่นะ”พี่เคนพูดพร้อมกับวางสายไปเลย
ผมก็ได้แต่งงครับว่าพี่เคนเค้าจะเล่นอะไรของเค้าเนี้ย
แต่จะว่าไปมันก็น่าสนุกดีเนอะ
ผมวางสายจากพี่เคนเสร็จก็เดินมานั่งที่เดิมครับ ตอนนี้ชัยมันคุยโทรศัพท์กับจอยเสร็จแล้วแหละ
“ใครโทรมา”ชัยถามผม
“พี่เคนน่ะ”ผมตอบไปพร้อมกับนั่งลงข้างๆชัย
“โทรมาทำไม”ชัยถามต่อ
ผมเลยไม่รู้จะทำยังงัยก็เลยเปลี่ยนเรื่องคุย
“เมื่อกี้ใครโทรมาหานายล่ะ”ผมถามชัยคืน
“อ้อ จอยน่ะ”
“แล้วโทรมาทำไมล่ะ จอยคิดถึงนายหรอ”ผมถามชัยต่อ
“ไม่รู้มันสิ กูเบื่อแม่งว่ะ น่ารำคาญ แม่งชอบโทรเช็คกูตลอดเลย”ชัยบ่นใหญ่เลยครับ
“มึงไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย สรุปว่าพี่เคนมันโทรมาหามึงทำไม”ชัยถามต่อ
“ก็เค้าโทรมาถามว่าอยู่ไหน ทำไมไม่ไปเรียนวันนี้ ก็ประมาณนี่แหละ”ผมตอบไป
“ทำไมโทรมาแค่นี้ ถึงคุยกันนานว่ะ”ชัยถามต่อ
“โอ้ย คนไม่ได้เจอกันก็ต้องคุยกันนานหน่อยดิ”ผมเริ่มแหย่ๆชัยดูนะครับ อยากรู้ว่ามันจะรู้สึกยังงัย
“งั้นหรอ งั้นมึงไปหาเค้าเดี๋ยวนี้เลยมั้ย เดี๋ยวกูไปส่ง ไปมั้ยล่ะ”ชัยเริ่มประชดผมครับ
“ไม่อ่าว ตอนนี้เราอยากอยู่กับนายมากกว่า”แล้วผมก็ยิ้มงามๆให้มันทีนึง
“ไป ขึ้นบ้านได้แล้ว ดึกแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องกลับกรุงเทพอีก”ชัยพูดพร้อมกับยืนมือมาให้ผมจับ
ผมก็ว่าง่ายครับ จับมือชัยแล้วชัยก็ดึงผมลุกขึ้น
แล้วคืนนั้นผมก็นอนหลับภายใต้อ้อมกอดชัยเหมือนเดิมครับ
...
พอผมกลับมาถึงกรุงเทพผมก็รีบโทรหาพี่เคนเลยครับ
แหมก็มันอยากรู้นิครับว่าแผนที่พี่เคนจะใช่นะ คืออะไร
“พี่เคนครับ อ๋องกลับมากรุงเทพแล้ว”ผมโทรไปหาพี่เคนครับ
“อืม งั้นหรอ งั้นเดี๋ยวพี่ไปรับนะ”พี่เคนพูด
“ครับ”
ผมนั่งรอพี่เคนไม่นานพี่เคนก็พาผมออกไปข้างนอกเพื่อที่จะคุยแผนที่จะใช่กัน
ผมถามพี่เคนว่าทำไมต้องทำอะไรแบบนี้ด้วย
แต่คำตอบที่ได้มาพี่เคนบอกว่า
คนปากแข็งอย่างชัยเนี้ย มันต้องเจออะไรแบบนี้
แผนเรามันก็มีอยู่ว่านะครับ
ให้ผมกับพี่เคนเป็นแฟนกัน พี่เคนบอกว่าจากการสังเกตดูชัยแล้วเป็นคนขึ้หึงมาก เพราะฉะนั้นชัยจะทนไม่ได้หรอกถ้าจะโดนแย่งของรักไปน่ะ
ผมก็เลยลองดูน่ะครับ
-
ตอนที่ 18
แผนทั้งหมดจะเริ่มที่ว่าพี่เคนจะมารับผมไปเรียนเอง แล้วก็รับผมกลับด้วย
ถ้าชัยชวนไปไหนก็ไม่ต้องไปด้วย เวลาที่ชัยโทรมาตอนอยู่กับพี่เคนก็ให้บอกว่าไม่สะดวกคุยด้วย
พี่เคนบอกว่าเชื่อเหอะไม่ถึงอาทิตย์ชัยทนไม่ได้หรอก
เหตุการณ์ทุกอย่างเป็นไปตามที่พี่เคนบอกครับ
ชัยมันเริ่มทนไม่ไหวครับ
เหตุการณ์มีอยู่ว่า
วันนั้นก็เป็นอีกวันที่ผมไปรอพี่เคนที่หอสมุด แต่ทำไมพี่เคนยังไม่มาซะทีล่ะ
ในขณะที่ผมนั่งรอพี่เคนอยู่นั้นครับ
“นี่ ไปกลับได้แล้ว”ผมหันไปในใจนึกว่าเป็นพี่เคน แต่ไม่ใช่ครับกลับเป็นชัย
“เออ เรารอพี่เคนอยู่นะ เราจะกลับพร้อมพี่เคน”ผมพูดไป ชัยเงียบไปพักนึงแล้วพูดขึ้นว่า
“วันนี้มึงกลับกับกูได้มั้ยกูขอร้อง”ชัยพูดขึ้น
“อ้าว แล้วจอยล่ะ”ผมถามมัน
“กูเลิกกับมันแล้ว”ชัยพูด พร้อมจ้องหน้าผม
“เลิกแล้ว นายเลิกกับจอยแล้วหรอ”ผมถามชัยก็ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเท่าไร แต่ในใจโคตรดีใจเลย
“เออสิ”ชัยพูดเรียบ ดูมันไม่เห็นจะเสียใจเท่าไรเลย
“เลิกเมื่อไรล่ะ เราไม่เห็นรู้เรื่องเลย”ผมถาม
“ก็ก่อนมาหามึงงัย”ชัยตอบ
“อะไร เมื่อกี้นี้หรอ”ผมตกใจมาก มันบอกว่ามันเพิ่งเลิกกับชัยเมื่อกี้หรอ
“มึงไปกับกูได้ยัง”ชัยถามผม
“อืม ไปสิ แต่เราขอโทรบอกพี่เคนก่อนนะ”ผมพูดแต่ชัยกลับหันมามองผมแปลกๆ
หลังจากที่ผมคุยกะพี่เคนเสร็จได้ความว่าวันนี้แหละเป็นโอกาสดีแล้วหล่ะ
ตอนอยู่บนรถชัยเอาแต่ถามว่าผมเป็นยังงัยบ้าง โดยไม่เห็นมันจะพูดถึงเรื่องที่มันเลิกกับจอยเลย
“เออ ชัยนายไม่เป็นอะไรแน่นะ”ผมถามชัย
“กูไม่ได้เป็นอะไรนี่ กูแค่สบายใจที่กูเลิกกับจอยแล้วเท่านั้น แหละ และที่สำคัญนะกูดีใจที่วันนี้มึงมากับกู”ชัยพูดพร้อมเอามามาจับมือผมเบาๆ
“มึงรู้มั้ยกูรอวันนี้มานานแค่ไหน วันที่กูเลิกกับจอย”ชัยพูดต่อ
“อ้าว นายพูดยังกับนายไม่รักจอยยังงั้นแหละ”
“ก็ใช่นะสิ กูไม่เคยรักจอยเลย แต่กูน่าสงสารนะคนที่กูรักเค้าไม่เคยคิดจะรักกูหรอก กูเลยต้องประชดมันโดยการที่กูไปคบกับจอย เพื่อว่ามันจะกลับมาสนใจกู แต่มึงเชื่อมั้ยว่าตอนนี้คน คนนั้นที่กูรักนะเค้าเริ่มห่างๆกูไปแล้วหล่ะ”ชัยพูดพร้อมมองหน้าผม
“หรอ น่าสงสารนายเนอะ แต่นายง่ะเคยแสดงรึป่าวว่านายรักเค้าง่ะ ไม่แน่นะคนที่นายรักง่ะอาจจะรอนายบอกรักก่อนก็ได้”ผมตอบมันไป ในใจลึกๆก็ลุ่นเหมือนกันว่าคนที่มันรักจะเป็นเรา
“หรอ งั้นเราจะลองดูล่ะกันเนอะ แต่ไม่รู้ว่าจะทันรึป่าว แต่ว่าตอนนี้กูหิวง่ะไปกินข้าวกันมั้ย”ชัยพูดขึ้น
“อืมไปดิ กินไหนดีง่ะ”ผมถามมัน
“ไปกินบ้านกูกันมั้ย”ชัยชวนครับ
“อืมไปดิ นายจะทำเองหรอ”
“อืมไช่ แต่ว่าเดี๋ยวแวะซื้อของก่อนเนอะๆ”ชัยพูด
พร้อมกับเลี้ยวเข้าห้างไป
“อยากกินอะไรล่ะ เดี๋ยววันนี้กูทำให้”ชัยพูด
“นายทำได้ทุกอย่างเลยหรอ”
“เออสิ ยายกูสอนมาดีโว้ย”
“จริงดิ ยายนายสอนหรอ”
“เออสิ ว่าแต่อยากกินอะไรเป็นพิเศษป่ะ”
“อืม เราชอบกินหมูหวานง่ะ นายทำได้ป่ะ”ผมบอกชัยไป
“ทำได้ งั้นเดี๋ยวทำหมูหวานให้กินล่ะกันเนอะ แล้วมึงอยากกินอะไรอีก”
สรุปวันนั้นเราซื้อของกลับไปทำกับข้าวเยอะแยะเลยล่ะ มีความสุขดีจัง
แต่ในระหว่างที่ซื้อของอยู่พี่เคนก็โทรมาเช็คความเรียบร้อยครับ
จะว่าไปพี่เคนนี้ก็น่ากลัวเหมือนกันเนอะ
แต่ในขณะที่ผมกำลังคุยโทรศัพท์กับพี่เคนอยู่นั้นชัยก็เดินมาแย่งโทรศัพท์ผมไปแล้วก็เดินไปคุยอะไรกับพี่เคนก็ไม่รู้อยู่สองคน ผมจะเดินเข้าไปเอามือถือคืนมันก็จะต่อยผมแล้วบอกว่าถ้าเข้ามาอีกก้าวเดี่ยวรับรองได้เลยว่าผมได้เจอดีแน่
ผมก็เลยต้องรอมันคุยเสร็จแล้วค่อยโทรถามพี่เคนก็ได้ว่าคุยอะไรกัน
“เอาคืนไป”ชัยยื่นโทรศัพท์คืนผม
ผมรับแต่ไม่พูดอะไรกับมันครับ มันคงรู้แหละว่าผมไม่พอใจ
แถมมันยังพูดอีกว่า
“อย่าให้กูรู้นะว่า มึงโทรไปหามันอีก ปิดมือถือไปเลยนะ”ชัยพูด
แต่ให้ตายเหอะ มันนะปิดมือถือผมตั่งนานแล้วครับก็ก่อนที่มันจะคืนมือถือให้ผมอีก
“ไปกันได้ยัง กูเริ่มหิวแล้วนะ”พูดเสร็จชัยมันก็เดินไปคิดเงินเลยครับ โดยทิ้งให้ผมเดินตามมันไป
“เออ”ผมตอบอย่างไม่สบอารมณ์มันเท่าไร มันหันกลับมามองหน้าผมครับแต่ผมหันหน้าหนีมันแกล้งทำเป็นว่าผมสนใจอย่างอื่น
ในระหว่างทางไปบ้านชัยผมพยายามรวบรวมความกล้าถามชัยครับว่าคุยอะไรกับพี่เคน
“นี่ชัย นายคุยอะไรกับพี่เคน”ผมถามมัน มันหันหน้ากลับมามองผม
“มึงถามทำไม”ชัยถามผมคืน
ผมเงียบไม่ถามอะไรต่อ ผมรู้อยู่แล้วว่ายังงัยมันก็ไม่ตอบแน่ๆ
แต่ผมรู้สึกได้ว่าตอนนี้ชัยมันเหลือบมองผมบ่อยมาก
จนถึงบ้านมันแหละครับ
พอถึงบ้านมัน มันก็ไล่ผมเข้าไปขึ้นไปอาบน้ำเลยครับ
“ไป ไปอาบน้ำก่อนไป อาบเสร็จจะได้ลงมากินข้าวเลยนะ”ชัยพูด
“อาบทำไมง่ะ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จเราก็กลับแล้ว”ผมพูด
“ใครบอกจะให้มึงกลับ คืนนี้มึงต้องนอนนี้ ไป ไปขึ้นไปอาบน้ำอย่างมาโอ้เอ้”ชัยพูดพร้อมกลับผลักผมให้เดินขึ้นไปห้องนอนของมัน
“แล้วเราจะเอาเสื้อผ้าที่ไหนใส่ล่ะ”ผมถามมัน
“มึงอยากใส่ตัวไหน มึงก็หยิบเอาล่ะกัน”ชัยพูด
แต่ด้วยความสันดานของผม ตอนอาบน้ำผมก็โทรไปหาพี่เคนครับ
“พี่เคน เมื่อกี้คุยอะไรกับชัยง่ะ”ผมถาม
“อืม ชัยไม่บอกเราหรอ”
“ใช่ผมถามแล้ว แต่มันไม่บอก”
“ชัยมันถามพี่ว่า คิดยังงัยกับเรา พี่ก็เลยบอกว่ากำลังจีบเราอยู่ แต่มันบอกว่าให้เลิกจีบได้แล้ว เพราะว่าอ๋อง เป็นแฟนมัน แล้วก็สั่งพี่ว่าให้เลิกยุ่งกับเราอีกแนะ คราวนี้เรารู้แล้วนะว่าชัยมันคิดยังงัยกับเรา ที่เหลือจัดการต่อเอาเองนะครับ”พี่เคนพูดพร้อมกับว่างสายไปเลย
ผมได้ยินที่พี่เคนพูดก็อึ่งสิครับเอางัยดีว่ะ จะทำงัยต่อดี
ในขณะที่ผมกำลังคิดไปนั้นอาบน้ำไปด้วยชัยก็ขึ้นมาเรียกครับ
“เห่ย นี่อาบน้ำเสร็จยัง ลงไปช่วยกูทำกับข้าวด้วยดิ”ชัยพูด
“เออ เสร็จแล้ว ลงไปเดี๋ยวนี้แหละ”
-
ตอนที่ 19
หลังจากผมอาบน้ำเสร็จ ผมก็ลงมาช่วยชัยทำอาหารต่อครับ
ผมน่ะช่วยอะไรมันไม่ค่อยได้หรอกครับ ผมก็ทำได้แค่เพียงหยิบ ของที่มันอยากได้ส่งให้มันเท่านั้นแหละครับ
“หยิบ น้ำปลามาดิ”
“หยิบ น้ำตาลมาดิ”
“ส่งจานมาดิ เร็วๆ”
ดูเหมือนมันจะได้ใจใหญ่เลยครับ ใช้ผมใหญ่เลย
หลังจากทำกับข้าวเสร็จ เราก็ช่วยกันจัดโต๊ะครับ
คือตอนนี้ผมหิวมากเลยครับ
รู้งี้กินตามร้านอาหารดีกว่า เร็วกว่าด้วยทำเองเสียเวลา หิวก็หิว
“กินได้ยางง่า หิวแล้วน่า”ผมบ่นกับชัย
“ได้แล้วครับคุณชาย”ชัยพูด
“ทีเวลาให้ทำ เสือกไม่ทำอะไรเลย ทำอะไรไม่เป็นเลยหรอเนี้ย”ชัยพูดขึ้นมาระหว่างกินข้าว
“เออสิ”ผมตอบมันไป
“ทำไมไม่ลองทำดูล่ะ เผื่อเวลาอยู่คนเดียวจะได้ทำกินเองได้”ชัยมันสอนครับ
“ไม่เห็นเป็นรายเลย ก็มาให้นายทำให้กินงาย อีกอย่างซื้อกินง่ายจะตาย”ผมตอบมันไปก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอกครับ พูดไปอย่างนั้นเองครับ แต่ชัยอะดิ มันกลับด่าผมใหญ่เลยครับ
“คิดอย่างงี้ได้งัยเนี้ย แล้วถ้ากูตายไปล่ะ มึงจะทำยังงัย”ชัยพูดพร้อมจ้องหน้าผมเขม่งเลยครับ
“มึงจะแดกแต่กับข้าวซื้อไปจนตายหรอ”มันจะโกรธอะไรของมันขนาดนี้เนี้ย แค่กูบอกว่าจะกินข้าวที่มันทำ ไม่เห็นว่าจะต้องโกรธอะไรขนาดนี้เลย
“ทำไมนายต้องโกรธขนาดนี้ด้วย แล้วจะมาพูดเรื่องตายทำไม ไม่มงคลเลย”ผมด่ามันกลับครับ
ดูมันสลดลงไปนิดหน่อยครับ
“ก็กูห่วงมึงนิ”ชัยพูดเบาๆ
“นายพูดว่าอะไรนะ เราไม่ได้ยิน”ผมถามมัน
“ป่าวก็กูแค่เป็นห่วงมึง กูกลัวว่าต่อไปถ้ากูตายไปแล้วมึงจะทำยังงัย”ชัยพูด
“เอาอีกล่ะ พูดจาแบบนี้อีกล่ะ ไม่กินแม่งแล้วโว้ย”พูดเสร็จผมก็ลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร
ผมหงุดหงิดมากเลยครับ ผมไม่ชอบให้คนพูดถึงเรื่องเป็นเรื่องตายเลยครับ
ผมว่ามันไม่ใช่เรื่องที่จะมาพูดเล่น
“เห่ย เดี๋ยวก่อนสิ มึงจะมางอนอะไรเนี้ย”ชัยพูดพร้อมลุกขึ้นตามผมมา
“กูบอกให้ให้หยุดงัย”ชัยพูดพร้อมกับกระชากผมให้กลับมานั่งกับมัน
“มึงเป็นอะไรเนี้ย”ชัยตะคอกใส่ผม
“ป่าวเราไม่ได้เป็นไร เราอิ่มแล้วจะขึ้นไปนอน”ผมตอบมันไป
“มึงยังอิ่มไม่ได้”ชัยพูดใส่ผม
“ทำไม”
“เพราะกูยังไม่อิ่ม มึงมานั่งกินต่อกับกู แล้วอีกอย่างหมูหวานมึงง่ะไปกินให้หมด
มึงบอกกูว่าชอบไม่ใช่หรอ” ชัยพูดพร้อมดึงผมให้เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว
สรุปแล้วก็ต้องนั่งกินข้าวต่อครับ จะว่าไปผมก็ยังไม่อิ่มหรอกครับ แต่ที่พูดไปเมื่อกี้นี้ก็เพราะโกรธมันนะครับ
“ไหนบอกว่าอิ่มแล้วงัย แล้วกินทำไม”อ้าวสันดานแล้วไม่ล่ะกู
“ทำไม กินไม่ได้หรอ ห่วงรึงัย”ผมประชดมันครับ
“ป่าวนิ มึงอย่างกินก็กินไปสิ ก็กูทำให้มึงกินนิ”ชัยพูดครับ
แล้วมันก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อครับ
ตอนนี้ผมกับชัยก็กินข้าวอิ่มแล้ว
ชัยมันเข้าไปอาบน้ำครับส่วนผมก็นั่งดูทีวีในห้องนอนมันแหละครับ
พอมันอาบน้ำเสร็จมันก็เดินเปลือยออกมาอย่างนั้นแหละครับ
ไม่อายฟ้าอายดินเลย
แถมยังเดินมานั่งเช็ดหัวใกล้ทั้งๆที่ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า
“อ่ะ”ชัยพูดพร้อมกับยื่นผ้าเช็ดตัวให้ผม
“อะไร”ผมถามมันเพราะไม่รู้เหมือนกันว่ามันต้องการอะไร
“เช็ดหัวให้กูหน่อยดิ”ผมก็ว่างายครับ รับผ้าเช็ดตัวจากมันแล้วก็เช็ดผมให้มันครับ
ผมมันนุ่มมากเลยครับ ดำเงาดีจริงๆ
“อ่ะ เสร็จแล้ว”ผมพูดพร้อมกับยื่นผ้าเช็ดตัวคืนมันไป
แต่แทนที่มันจะไปใส่เสื้อผ้ามันกลับ
ลงนอนหนุนตักผมต่อทันที
“เห้ย นี่ใจคอจะไม่คิดใส่เสื้อผ้ารึงัย”ผมว่ามัน
“ไม่ง่ะ”มันตอบเรียบพร้อมกับดึงเอารีโมทจากมือผมไปกดเปลี่ยนช่อง
“นี่ไม่อายฟ้าอายดินเลยรึงัยเนี้ย ไปไปลุกไปใส่เสื้อผ้าก่อน”ผมพูดพร้อมกับดันหัวมันให้ลุกขึ้นแต่มันไม่ยอมครับ กลับเอามือเกาะขาผมไว้
“ไม่อ่าวว ไม่อ่าว จานอน”ชัยมันดื้อครับ
“ไปใส่เสื้อผ้าก่อน แล้วค่อยมานอนก็ได้”ผมบอกมัน
“จริงนะ ถ้ากูไปใส่เสื้อผ้าแล้วกลับมานอนหนุนตักมึงได้นะ”ชัยถามผมต่อ
“ครับ ไป ไปใส่เสื้อผ้าไป”มันว่างายครับเดินไปใส่เสื้อผ้า แล้วก็กลับมานอนหนุนตักผมต่อ
มันน่ารักดีนะครับ เหมือนเด็กเลย
แต่ตอนนี้สิครับมันกลับแทนที่มันจะหันหน้าออกแต่มันกลับหันหน้า
เข้ามา
ตอนนี้หน้ามันซุกอยู่ที่น้องชายผมแล้ว
ทำยังงัยดีล่ะ น้องชายผมมันชักจะไม่อยู่สุขแล้วสิ
ขืนอยู่อย่างนี้ต่อไปมันต้องรู้แน่ๆว่าผมชักเกิดอารมณ์แล้วสิ
ผมเลยต้องแกล้งจะลุกเข้าห้องน้ำ
“ชัยลุก เราจะเข้าห้องน้ำ”ชัยมันก็ว่าง่ายครับยอมลุกให้ผมเข้าห้องน้ำแต่โดยดี
พอผมเข้าไปสงบจิตสงบใจในห้องน้ำเสร็จก็ออกมาจากห้องน้ำครับ
แต่พอผมออกมาจากห้องน้ำเสร็จ
ชัยก็เข้ามาจูบผากผมทันทีเลยครับ
อารมณ์ผมที่เคยสงบไว้ ตอนนี้ไม่เอาไม่อยู่แล้วครับ
(ผมก็ปล่อยให้ไปตามอารมณ์ที่เกิดขึ้น)
“กูรักมึงนะ”ชัยมันกระซิบที่ข้างหูหลังจากที่มันเสร็จ
-
ตอนที่ 20 ตอนสุดท้ายครับ
หลังจากที่เสร็จกิจกาม ผมก็หลับภายใต้อ้อมกอดชัยครับ
แต่หลับไปได้สักพัก ก็มีโทรศัพท์โทรเข้ามือถือชัย
ใครแม่งเสือกโทรมาตอนนี้ว่ะ ไม่รู้จักเวลาซะบ้าง ผมนึกด่าในใจ
“ครับ”ชัยรับโทรศัพท์
แล้วก็ชัยลุกไปคุยที่ระเบียง สักพักก็เข้ามา
บอกให้ผมรีบแต่งตัว แล้วตามมันลงไปข้างล่าง
ตอนนั้นผมงงมากเลยครับ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ได้แต่ทำตามที่มันบอก
“ชัย เกิดอะไรขึ้นหรอ นี่เราจะไปไหนหรอ”ผมถามชัยระหว่างอยู่บนรถ
“เมื้อกี้ เพื่อนจอยโทรมา บอกว่าจอยเข้ารพ. เพราะมันจะฆ่าตัวตาย”ชัยบอกผม
ตอนนั้นผมตกใจมากเลยครับ ไม่เคยคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้น
จอยฆ่าตัวตายหรอ นี้มันจะฆ่าตัวตายเพราะชัยเลิกกับมันหรอ
หรือว่ามันแค่เรียกร้องความสนใจ จากชัยเท่านั้น
แล้ว แล้วชัยจะกลับไปคบกับมันรึป่าว
ถ้าชัยจะกลับไปคบกับจอย
ชัยก็ต้องทิ้งเรา
ตอนนี้ผมเครียดมากเลยครับ ไม่รู้จะทำยังงัยดี
ตลอกระยะทางที่ไปรพ. ชัยไม่พูดกับผมเลยสักคำ
ชัยขับรถน่ากลัวมาก ดูชัยจะเป็นห่วงจอยมาก
หรือว่าชัยจะกลับไปหาจอย
ตอนนี้ถึงรพ.แล้วชัยก็ลงไปจากรถเลย
โดยที่ชัยไม่ได้รอผมครับ
ชัยรีบวิ่งไปที่ประชาสัมพันธ์ของรพ.
แล้วก็วิ่งขึ้นลิฟท์ไปเลย
โดยที่ชัยไม่รอผมเลยครับ
ตอนนั้นในใจผมน้อยใจชัยมากเลยครับ
ผมก็เข้าใจนะครับว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาคิดอะไรแบบนี้ จอยเข้ารพ.เพราะชัย
จะให้ชัยมามัวสนใจผมไม่ได้หรอก
แต่มันจะไม่สนใจผมเลยหรอ มันจะสนใจผมสะนิดมั้ยเนี้ย
มันจะห่วงอะไรจอยขนาดนั้น
ผมเลยตัดสินใจที่จะไม่ขึ้นไปข้างบนที่ห้องพักจอย ผมนั่งรอข้างล่างนี่แหละดีแล้ว
ตามความคิดของผมนะครับ ตอนนี้ผมขึ้นไปเจอจอยกับชัยคงจะไม่เหมาะหรอก
ผมก็เลยนั่งรออยู่ข้างล่างตรงหน้าประชาสัมพันธ์รพ.ตรงนั้นแหละครับ
ในใจตอนนี้ผมรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจมาก
แต่ไม่นานชัยก็ลงมาครับ แล้วก็เดินมาจูงมือผมให้ลุกขึ้น
“ไปกับกู ป่ะ”ชัยพูด
“จะพาเราไปไหน”ผมถามชัย
“ไปหาจอยกัน”ผมได้ยินชัยพูดมายังงี้ก็อึ่งสิครับ
ชัยมันจะพาผมไปหาจอยทำไมล่ะ
ตอนนี้ชัยจำมือผมแน่นมาก ปากก็บอกว่าไม่มีอะไร
ให้ผมทำใจเย็น แต่ชัยสิตอนนี้จะกำมือผมแน่นเกินไปแล้ว
“ชัย เราเจ็บนะ บีบมือเราแน่นเกินไปแล้ว”ผมบอกมัน
“กูขอโทษ มึงเป็นไรป่ะ”ชัยมันขอโทษครับพร้อมกับจับมือผมขึ้นมาแล้วก็เป่าเบาๆที่บนหลังมือผม
“ไม่เจ็บนะครับ ไม่เจ็บนะ”ชัยพูด
ตอนนั้นมันทำให้ผมรู้สึกดียังงัยก็ไม่รู้
รู้สึกอบอุ่นมากเลย
ตอนนี้ผมชัยอยู่ในห้องจอยแล้ว
จอยมองหน้าผมยังกับจะกินเลือดกินเนื้อผมให้ได้
“เนี้ยนะหรอ คนที่ชัยบอกว่ารัก”จอยพูดขึ้น พร้อมกับจ้องหน้าผมเขม่ง
“อืมใช่ ชัยรักอ๋อง”ชัยตอบจอยไป
พอจอยได้ยินคำพูดจากปากของชัย จอยก็กรี๊ดซะลั่น รพ.เลยครับ
จนพยาบาล วิ่งมาที่ห้องของจอย
“มีอะไรกันรึป่าวค่ะ”พี่พยาบาลถาม
“ป่าวครับ”ชัยตอบไป
“มีอะไรเรียกดิชั้นได้นะค่ะ”พี่พยาบาลพูดพร้อมกับเดินออกไป
“นี่มันหมายความว่ายังงัยห่ะ ชัย บอกจอยมาสิ ชัยรักอ๋องหรอ”จอยพูดต่อหลังจากที่พี่พยาบาลออกไป
“มันก็ไม่ได้หมายความว่ายังงัยหรอก ชัยบอกจอยตรงๆเลยนะ
ที่ชัยคบกับจอยง่ะ ชัยทำเพื่อประชดอ๋องมันเท่านั้นแหละ ตอนนั้นอ๋อง ชัยกับอ๋องทะเลาะกันชัยเลยประชดอ๋อง ชัยขอโทษนะจอยกับเรื่องที่เกิดขึ้น”ชัยเงียบไปพักนึง
ตอนนี้จอยร้องไห้ใหญ่เลย ร้องไม่หยุด ชัยก็จับมือผมแน่นขึ้น
“จอยและสิ่งที่จอยทำในวันนี้น่ะ ชัยจะบอกให้ มันไม่ทำให้ชัยกลับมาคบกับจอยได้หรอ
จอยไปหาผู้ชายคนใหม่เถอะ ชัยรู้นะว่าจอยไม่ได้คบกับชัยคนเดี่ยว
จอยก็ยังคบอยู่กับผู้ชายคนอื่นอีกนิ เออ เราถามพยาบาลแล้วนะ จอยก็ไม่ได้เป็นอะไรมากด้วย
กะแค่อดข้าวอดน้ำ แล้วเป็นลมเนี้ย มันไม่ถึงกับต้องเข้ารพ.ไม่ใช่หรอ
สิ่งที่จอยทำเนี้ยจอยต้องการอะไร ถ้าต้องการเรียกร้องความสนใจจากชัยง่ะ
ต่อจากนี้ไป มันไม่ได้ผลแล้วนะ”พูดเสร็จชัยก็เดินจูงมือผมออกจากห้องจอยไป
ระหว่างทางที่กลับมาจากรพ.
ชัยไม่พูดอะไรกับผมสักคำ
ตอนนั้นผมอึดอัดมาก
จนผมทนไม่ไหวแล้ว
“ชัย มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ชัยบอกเราได้มั้ย”ผมพูดโดยไม่หันไปสบตามัน
แต่ก็รู้ว่าตอนนี้มันหันมามองทางผมแล้ว
แล้วตอนนี้ชัยก็เลี้ยวรถจอดข้างทางครับ
“อ๋อง มึงรู้มั้ยว่า กูรักมึงมานานแค่ไหน กูรักมึงมานานแล้วนะ”ตอนนี้ชัยกุมมือผมไว้
“กูรักมึงตั้งแต่ที่กูเจอมึงวันแรก กูดีใจมากเลยนะที่กูได้นอนติดมึง มีตู้เสื้อผ้าติดมึง
มีโต๊ะอ่านหนังสือติดกับมึง ได้เรียนห้องเดี่ยวกับมึง กูพยายามแกล้งมึงทุกอย่างที่กูทำได้
เพื่อให้มึงสนใจกูบ้าง ตอนนั้นกูอาจจะคิดแบบเด็กๆ เลยทำอะไรผิดๆไป ที่กูไปทำอย่างนั้นกับมึง
ที่กูไปปล้ำมึง แล้วมึงก็ย้ายรร.หนีกูไป”ตอนนี้น้ำตาของชัยเริ่มไหลออกมาครับ
“ตอนนั้นทำให้กูรู้ว่ากูทำผิดกับมึงไป กูเฝ้าถามถึงมึงตลอด
กูรู้ว่ามึงกับไอ้ต้นติดต่อกันอยู่กูพยายามถามมันหลายครั้ง จนกูได้เบอร์ติดต่อมึงมา แต่กูก็ไม่กล้าโทรไปหามึงอยู่ดี กูกลัวมึงจะจำกูไม่ได้ ถ้ามึงจำกูไม่ได้กูคงจะทนไม่ได้หรอก แต่ถ้ามึงจำกูได้แต่มึงยังไม่ให้อภัยกับสิ่งที่กูเคยทำกับมึงไป กูก็คงทนไม่ได้เช่นกัน จนวันปัจฉิมนิเทศกูได้คุยกับเจ
เจบอกว่ามึงจะเอนท์เข้า มหาลัย.... กูก็เลยเอนท์เข้าที่นี้เหมือนกัน เพื่อว่ากูจะได้เจอมึง
แต่พระเจ้าก็เข้าข้างกู กูได้เจอมึงตั่งแต่วันปฐมนิเทศน์นักศึกษาใหม่
คราวนี้กูจะไม่ยอมปล่อยมึงไปอีก อ๋องมึงรู้มั้ยว่ากูรักมึงมากแค่ไหน มึงรักกูมั้ยอ๋อง
มึงรักกูมั้ย”ตอนนี้ชัยจ้องตาผมไม่กระพริบเลยครับ
ใบหน้ามันเต็มไปด้วยน้ำตา ผมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ชัยเบาๆ แล้วก็ยิ้มให้มัน
“ชัยนายรู้มั้ย ว่าเราก็รักนายมานานแล้วเหมือนกัน ตอนแรกๆเราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องคอยสนใจเรื่องของนายด้วย ทั้งๆที่นายคอยแกล้งเราตลอด เวลานายนอนกอดเรา เรารู้สึกดีทุกครั้ง จนนายทำอย่างนั้นกับเรา ตอนนั้นเราโกรธนายมาก นายทำเหมือนเราเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ ไม่นานหลังเกิดเรื่องนายก็ไปคบกับแอน เราโกรธนายมากตอนนั้นนายไม่สนใจเราเลย
ไม่เลือนเตียงมานอนติดเราเหมือนเดิม นายเริ่มห่างเหินเราไป ไม่สนใจเรา
แล้วเราก็ทนไม่ไหวกับสิ่งที่เกิดขึ้น เราเลยเข้าใจว่านายคงเกลียดเรา เราก็เลยตัดสินใจย้าย รร.ไป
แล้วในที่สุดเราก็มาเจอนายอีก ที่มหาลัย..”แต่ก่อนที่ผมจะพูดอะไรต่อ ชัยก็จูบปากผมเลยครับ
แล้วมันก็พูดขึ้นว่า
“กูไม่อยากฟังแล้ว กูอยากรู้แค่ว่าตอนนี้มึงรักกูมั้ย”ชัยพูด
“รักสิ เรารักนายนะชัย”ผมตอบมันไปพร้อมกับยังจ้องตามันอยู่
ตอนนี้ชัยมันดึงผมไปกอดครับ มันหอมแก้มผมใหญ่เลย
“โอ้ย เบาๆสิ หอมยังงี้แก้มก็ช้ำหมดสิ”ผมว่ามันไปครับ
“แหมก็คนมันทนไม่ไหวนิ ก็มึงน่ารักขนาดนี้ ใครจะห้ามใจไหว”ชัยพูด
แล้วเราก็กลับมาบ้านชัยกันครับ แล้วคืนนั้นชัยก็เล่นผมอีกสองรอบครับ
ตื่นมาไข้ขึ้นเลยครับ
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ผมก็ย้ายออกจากคอนโด แล้วย้ายเข้าไปอยู่กับชัย
จากวันนั้นจนวันนี้ก็เกือบ สองปีเต็มแล้วครับ ผมเป็นนักศึกษาปี สามแล้วในเทอมนี้
ชัยก็เหมือนกันครับ
ส่วนนางจอยนั้นหรอ หายหัวไปเลยครับ เคยได้ยินข่าวเหมือนกันว่า
หลังจากที่ชัยเลิกกับจอย จอยก็คบกับผู้ชายอีกคนที่จอยเคยแอบคบตอนคบกับชัย
อย่างเปิดเผยซะที พี่อาทกะเจนะหรอ คู่นี้ยังหวานกันเหมือนเดิมครับ
ส่วนไอ้ต้นนะหรอครับ มันกลายมาเป็นไบแล้วครับ หลังจากที่มันโดยผู้หญิงทิ้งมันก็หันมาเอาผู้ชายดูบ้าง แล้วติดใจครับ แต่มันมีแฟนทั้งชายและหญิงครับตอนนี้
เมื่องานศพก๋งผมที่ผ่านมาชัยก็ไปช่วยงานเหมือนกันครับ
มันจะคอยขับรถไปส่งผมตลอดแหละครับ
และก็ได้ชัยนี้แหละครับที่คอยให้กำลังใจผมตลอดเวลาที่เกิดเรื่องมาครับ
ผมขอขอบคุณเพื่อนๆทุกคนนะครับที่ชอบเรื่องราวความรักของผม
ผมขอขอบคุณทุกๆความคิดเห็นที่ให้มา
ผมขอขอบคุณกับทุกดันที่มาดันเรื่องของผมนะครับ
ผมขอขอบคุณทุกกำลังใจที่ให้ผมมาตอนที่ก๋งผมเสีย
ผมขอขอบคุณทุกกำลังใจที่ทำให้ผมมีกำลังใจเล่าต่อ
ผมขอขอบคุณทุกๆคำอวยพรที่อวยพรผมในวันเกิด
ผมขอขอบคุณเพื่อนทุกๆคนที่ไม่ทิ้งกันนะครับ
ผมขอขอบคุณความรักที่ชัยให้ผมมาเลยทำให้ผมมีเรื่องดีๆมาเล่าให้เพื่อนๆฟัง
และสุดผมขอขอบคุณที่พระเจ้าสร้างชัยมาให้ผมนะครับ
ขอบคุณจริงๆครับ
ผมขอให้เพื่อนๆได้พบรักแท้ที่ต้องการนะครับ
ขอให้ความรักของเพื่อนๆเป็นไปตามที่เพื่อนๆต้องการนะครับ
อ๋องครับ
(จบแล้วนะครับ)
-
แหะๆๆ จบตอนธรรมดาไปแล้วนะครับ
ต่อไปจะเป็นตอน พิเศษนะครับ
เด๋ยวผมมาต่ ดึกๆ น้าครับ :5780: :ped152:
-
gเฮ้อออ....นั่งรอมาทั้งคืน
ตอนจบหวานนน..มากกกก ชอบๆๆ :sad4:
-
เจ๋งมากกกกกกกกก ชอบๆๆๆๆ :impress2: จบแบบดีๆเนี่ย จะรอตอนพิเศษนะครับ :impress:
-
ตอนพิเศษนะครับ
ตอน เมื่อวันที่ผมป่วย
หลังจากที่ผมย้ายเข้าไปอยู่กับชัย
อะไรๆมันก็ดูมีความสุขไปหมด มันคอยเอาใจใส่ ดูแลผมอย่างดี คอยเทคแคร์ผมทุกอย่าง
ส่วนเรื่องอย่างว่านะหรอครับ เหอะๆ ก็ดีครับ มีความสุขดี
แต่ก็มีบางอย่างนะครับที่ทำให้ผมอึดอัด
ก็ชัยมันจะห่วงผมไปซะทุกเรื่อง ห่วงยังกับผมทำอะไรไม่เป็นเลย
ไม่รู้จะห่วงอะไรผมนักหนาสิเนี้ย
แล้วเรื่องมันก็เกิดเรื่องขึ้นครับ
“ชัยๆๆๆ”ผมร้องเรียกมันสุดเสียง ในขณะที่ผมอาบน้ำอยู่
ไม่ใช่อะไรหรอกครับ สิ่งที่ผมเจอในห้องน้ำก็ไม่ใช่อะไรที่แปลกประหลาดขนาดที่ต้องบันยัด
เป็นสิ่งมีชีวิตใหม่ในโลกใบนี้หรอกครับ
แต่มันเป็นจิ้งจกครับ
ผมสารภาพเลยนะครับ ผมกลัวจิ้งจกมาก ไม่ใช่ว่าผมกระแดะอะไรหรอกนะครับ
ตอนเด็กๆผมก็ไม่ได้กลัวมันสักเท่าไรหรอกครับ แค่ไม่ค่อยอยากจะจับตัวมันเฉยๆก็ตัวมันนิ่มๆ
ใส่ๆ แถมห่างมันขนาดขาดแล้วยังเสือกดิ้นได้อีก แต่เรื่องฝังใจที่ทำให้ผมกลัวมันมาจนทุกวันนี้
ก็คือ มีอยู่วันหนึ่งครับ ผมแอบงีบหลับตอนกลางวัน ในขณะที่ผมหลับอยู่นั้นก็รู้สึกเหมือนกับว่า
มีอะไรหล่นใส่หน้าผม พอผมลืมตาขึ้นมาเท่านั้นแหละครับ สิ่งที่ผมพบที่ตกมาใส่หน้าผมนั้นก็คือ จิ้งจกน้อย สองตัว ที่กำลังจะต่อสู้กันบนหน้าผม ให้ตายเถอะ ผมทำอะไรแทบไม่ถูกครับตอนนั้น
ได้แต่นั่งแหกปากร้องอยู่อย่างนั้น จนแม่วิ่งเข้ามาเอามันทั้งสองตัวออกไป ตั่งแต่วันนั้นเป็นต้นมา
ผมก็กลัวจิ้งจกไปเลยครับ นอกเรื่องมาตั่งนาน เข้าเรื่องสักทีนะครับ
“มีอะไร อ๋อง”ชัยตะโกนถามผม
“ชัยๆๆๆ มานี่หน่อยสิ เร็วๆๆ”ผมเรียกมันต่อ
ไม่กี่อึดใจ ชัยก็เปิดประตูห้องน้ำเข้ามา(ชัยมันม่ะให้ผมล็อค ห้องน้ำง่ะครับ มันเลยเปิดเข้ามาได้เลย)
“มีอะไร อ๋อง”ชัยหน้าตื่นเข้ามา
แต่พอชัยมันเห็นผมในสภาพนี้ มันก็เอาแต่หัวเราะผมใหญ่เลยครับ
ก็จะไม่ให้ขำได้ยังงัยล่ะ ตอนนี้ผมนั่งอยู่กับพื้น ในมุมห้องน้ำ ได้แต่ยืนแขนขวาเด่ให้มันครับ
ซึ่งตอนนี้ แขนขวาของผมมีจิ้งจกสาวสวย เกาะอยู่
“ชัย เอามันออกไปให้หน่อยสิ เร็วๆๆชัย อย่ามัวแต่ขำสิ”ผมขอร้องชัย
แต่ชัยสิครับ มันยังเอาแต่หัวเราะผมอยู่
“ชัย เร็วๆสิ”ผมเริ่มขึ้นเสียงครับ
“ครับ เดี๋ยวนี่แหละครับ ที่รัก”แล้วชัยก็เดินมาหยิบเอาจิ้งจกออกไป แต่ชัยก็ไม่ยอมทิ้งมันไปอยู่ดี
แล้วก็พูดกับผมว่า
“กูไม่เคยนึกเลยนะว่า มึงจะกลัวจิ้งจก”พูดเสร็จชัยมันก็เอาจิ้งจกยืนใส่หน้าผม
ด้วยที่ผมยังไม่หายช็อค ก็เลยวิ่งหนีมัน
ชันมันก็สันดานครับ วิ่งไล่ผมต่อ
แต่ด้วยที่ผมเพิ่งออกมาจากห้องน้ำ เท่าผมก็ยังเปียกอยู่ ผมก็เลยลื้นหกล้ม หัวฟาดไปกับมุม โต๊ะ
จนหัวแตก
“โอ้ย!!!”ผมร้องลั่นบ้าน หลังจากที่ล้มลง
ตอนนี้ชัยมันทิ้งจิ้งจกไปแล้ว แล้วมันก็วิ่งเข้ามาดูผม
“ไหน เป็นงัยบ้าง”ชัยถามผม
ตอนนี้ผมนั่งกุ่มหัวอยู่ ชัยพยายามเอามือมันมาแกะมือผมออก เพื่อที่จะดูหัวผม
“เจ็บ ตรงไหนบ้างเนี้ย ไหนๆ ขอดูหน่อยซิ เอามือออกสิ ปิดไว้อย่างนี้กูจะเห็นได้ยังงัยล่ะ”แล้วมันก็แกะมือผมออกได้สำเร็จ
“เห่ย นี้หัวมึงแตกนิ”ห่าหัวกูแตกหรอเนี้ย หลังจากที่ชัยบอกว่าผมหัวแตก เลือดก็เริ่มไหลออกมาครับ
พอผมเห็นเลือดเท่านั้นแหละครับ ไม่รู้ว่าผมเป็นอะไรรู้สึกเจ็บมากว่าเดิมอีก
ตอนนี้ชัยมันหน้าซีดมากเลยครับ ดูมันตกใจมาก สรุปนี่ใครกันว่ะที่หัวแตก
แล้วชัยมันก็วิ่งไปหยิบผ้าเช็ดตัวมา เช็ดเลือดให้ผม พร้อมกับเสื้อผ้าเอามาให้ผมใส่
“เร็ว รีบใส่เสื้อผ้า จะได้ไปหาหมอ”ชัยพูด พร้อมกับวิ่งลงไป ที่รถมันแล้วก็ติดเครื่องรอผม
สรุปครับวันนั้น ผมต้องเย็บไปไม่มากไม่น้อยครับ สี่เข็ม
ระหว่างนั่งรถกลับมาผมก็เอาแต่นั่งเงียบครับ ลึกๆแล้วผมแอบโกรธมันนิดหน่อยนะครับ
นี่ถ้ามัน ทิ้งจิ้งจกไปซะตอนแรกที่มันจับ แล้วไม่สันดานมาแกล้งผมต่อ
ผมคงไม่เจ็บตัว
ชัยมันก็คงรู้ตัวมั่งครับ เอาแต่แอบเหล่ มองผมอยู่ตลอดเวลา
ได้ทีผมก็แกล้งเป็นไม่สนใจมันครับ
หันหน้าออกไปข้างทาง
“อ๋อง”ชัยเรียกผม เบาๆ
ผมแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินครับ
“อ๋อง ครับ”ชัยเรียกผมต่อ
ผมยังแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินต่อ สันดานเสียจริงกู เดี๋ยวแม่งงอนขึ้นมาจริงๆ กูจะซวยมั้ยเนี้ย
“อ๋อง ครับ”ชัยเรียกผมดังขึ้น
ผมก็ยังแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินต่อ
คราวนี้มันไม่เรียนผมต่อครับ คราวนี้มันเงียบไปเลยครับ
เราสองคนนั่งรถมาจนถึงหน้าปากซอยบ้านครับ
ผมก็ชักเริ่มหิวแล้วสิ นี่ยังไม่ได้กินข้าวเย็นนี่หว่า
“ชัย จอดรถหาอะไรกินหน่อยสิ”ผมบอกมัน แต่ไม่มีการตอบสนองอะไรจากชัยครับ
ฉิบหายแล้วนี่มันงอนกูช่ายมั้ยว่ะเนี้ย
“ชัย เราหิวง่ะ หาอะไรกินหน่อยสิ”ผมบอกมันต่อ
มันยังนิ่งต่อครับ สรุปมันงอนกูแน่ๆเลย
“ชัย เราหิวง่ะ หาอะไรกิน ก่อนสิ”ผมบอกมันต่อ
มันหันมามองหน้าผมครับ แล้วก็พูดขึ้นมาว่า
“หิว หรอ”ชัยถาม
“อืม หาอะไรกินก่อนนะ”ผมบอกมัน
พอผมบอกมันเสร็จมันก็จอดรถครับ
“อ่ะ มึงอยากกินอะไร ก็ไปหากินเอาเองล่ะกัน”ชัยพูด
“อ้าว แล้วนายไม่ไปกินด้วยกันหรอ”ผมถามมัน
“ไม่ง่ะ กูอยากกลับบ้าน กินเสร็จแล้วเรียกรถมอเตอร์ไซ ให้เข้าไปส่งล่ะกันนะ”ชัยพูดเรียบๆ แถมมันยังไม่หันมามองหน้าผมด้วยซ้ำ แสดงว่ามันโกรธผมแน่ๆเลย ซวยแล้วกู เอางัยดีว่ะ
“ไม่กินแล้ว ไปกลับบ้าน”ผมพูด
“ตามใจมึงล่ะกัน”แล้วมันก็ขับรถกลับบ้านเลยครับ
เอางัยดีว่ะกู
กะงอนให้แม่งง้อซะหน่อย แต่ตอนี้แม่งเสือกงอนกูกลับซะงั้น
เอางัยดีว่ะ
พอถึงบ้าน ชัยมันก็ขึ้นไปบนห้องนอนเลยครับ
มันจะมางอนอะไรผมนักหนาเนี้ย ที่จริงคนที่ต้องงอน
ต้องเป็นผมมากกว่าสิ
แล้วนี่มันจะมางอนอะไรของมันว่ะ
เอาว่ะ ง้อก็ได้ว่ะกู
ผมเดินขึ้นไปหามันที่ห้องนอน เปิดประตูเข้าไป เห็นมันนั่งอยู่บนโซฟาดูทีวีอยู่
พอผมเดินเข้าไปมันก็ มองหน้าผม แล้วก็หันไปดูทีวีต่อ เย็นชาชะมัด
ผมเห็นอย่างนั้นก็เลยเดินไปหามันที่โซฟาครับ
แล้วก็นอนหนุนตักมัน
แต่มันก็ยังไม่หันมาสนใจผมอยู่ดี เอางัยดีว่ะกู
“ชัย” ผมเรียกมันครับ
แต่ก็ยังไม่มีสัญญาณตอบรับจากมันอยู่ดี
“ชัย อ๋องปวดแผลง่า”ผมเริ่มอ้อนครับ แต่มันก็ยังนิ่งอยู่ดี
ผมชักเริ่มทนไม่ไหวแล้ว
ขี้เกียจง้อมันแล้วครับ ไม่รู้ว่าจะมางอนอะไรผมนัก
คิดได้อย่างนั้นผมก็ลุกขึ้นจากตักของมัน แล้วก็เดินออกมาจากห้องนอนเลยครับ
ออกไปเดินเล่น ตรงสนามหน้าบ้านแล้วก็นั่งอยู่หน้าบ้าน
ตอนนั้นผมบอกตรงๆว่า โคตรเซ็งเลย ในใจตอนนั้นก็เอาแต่คิดว่า มันจะมางอนอะไรผมนักหนา
ผมนั่งได้ไม่นาน ชัยก็มานั่งข้างๆผมครับ
ด้วยความกระแดะของผม พอมันนั่งลงผมก็ลุกขึ้นแล้วก็จะเดินหนีมันครับ
แต่มือมันไวกว่าผมครับ มันคว้าเอามือของผมแล้วก็กระชากผมจนเซ แล้วล้มลงมานั่งตักมันพอดี
ตอนนี้ผมนั่งอยู่บนตักมัน แล้วมันก็เอามือมากอดผมไว้จากด้านหลัง แล้วก็ชบหน้าลงที่หลังผม
ตอนนี้ตะวันตกดินไปแล้ว ฟ้าก็มืดแล้วด้วย
นี่ถ้าไม่ติดว่าผมงอนมันอยู่คงจะโรแมนติกชะมัด
“จะหนีไปไหนอีกล่ะ”ชัยพูด
“ป่าวนิ ก็เราคิดว่านาย อาจไม่อยากเห็นหน้าเรา”ผมตัดพ้อเล็กน้อย
“เออ กูขอโทษ”ชัยกะซิบข้างๆหูผมเบาๆ เสียวชะมัด
ตอนนี้ชัยเริ่มกอดผมแน่นขึ้นเรื่อยๆ
“ยังเจ็บ แผลอยู่รึป่าว”ชัยถามผมต่อ
“อืม”ผมตอบเบาๆ
แล้วมันก็จับผมให้นั่งหันหน้ามาทางมัน
แล้วก็เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ๆผม แล้วก็เป่าที่แผลผมเบาๆ ที่จริงผมแทบไม่รู้สึกด้วยซ้ำว่ามันเป่า เพราะว่ามันมีผ้าปิดแผลอยู่นิครับ แต่ให้ตายเหอะรู้สึกดีชะมัด
“หายเจ็บยังครับ”มันพูด
“หายแล้ว”ผมยิ้มให้มันงามๆหนึ่งที
“ยิ้มได้แล้วสินะ”ชัยพูดพร้อมกับขยี้หัวผมเบาๆ
แล้วผมก็หันหน้ากลับแล้วก็นั่งตักมันเหมือนเดิมครับ
“อ๋อง หิวยังครับ”ชัยพูด
“หิวตั้ง นานแล้ว”ผมบอกมันไป
“งั้นป่ะ ไปกินข้าวกัน เดี๋ยววันนี้ไปกินข้างนอกกันดีกว่า เนอะ”ชัยพูดพร้อมบอกให้ผมลุกขึ้น
แล้วผมกับมันก็ออกไปกินข้าวกันครับ
-
หวานกันเข้าไป :haun6: อิๆๆ อิจฉาเฟ้ย! :dont2:
-
:impress2: หวานนนซะ :piglove2:
-
ตอน หึง 1
หลังจากที่ผมกะชัยผ่านขึ้นมาปีสองกันได้ มันก็เป็นธรรมดาที่ว่าพวกเด็กปีสองต้องเป็น staff รับน้อง
ผมกับชัยก็เหมือนกันครับ
เราทั้งคู่ก็ต้องช่วยกิจกรรมของคณะของแต่ละคนครับ
แต่ไอ้การรับน้องเนี้ยมันไม่เท่าไรหรอกครับ
มันต้องมีการรับน้องรหัสใช่มั้ยครับ
เรื่องมันเกิดที่ตรงนี้แหละครับ
หลังจากกิจกรรมรับน้องก็ผ่านได้หนึ่งอาทิตย์
พักนี้ชัยมันโทรศัพท์หาใครไม่รู้ได้ทุกวันสิ โทรครั้งละนานๆด้วย
ผมถามมันก็ไม่ยอมบอกว่าใคร
ได้แต่บอกผมว่าไม่มีอะไรหรอก แต่ในใจผมสิมันร้อนวูบวาบอย่างงัยก็บอกไม่ถูก
ที่เห็นมันคุยโทรศัพท์อยู่กับใครก็ไม่รู้ได้ทุกวัน
ง่ายๆเลยนะครับ ก็มันหึงง่ะ แหมก็ของๆเรานิ
ตอน หึง 2
เวลามันคุยโทรศัพท์มันก็จะไปคุย ไกลๆผม
มันจะมีลับลมคมในขนาดนั้นเนี้ย
ทำไมกันเนี้ย หรือว่ามันจะมีใหม่ว่ะ แม่งถามแม่งให้รู้เรื่องรู้ราวไปเลยดีกว่า
ปล่อยไว้อย่างนี้ ผมนี่แหละที่จะทนไม่ไหวเอง
ผมมัวแต่นั่งคิดมากเรื่องของชัยมัน
จนตอนนี้ ผมจดตามที่อาจารย์พูดไม่ทันแล้ว
จนเพื่อนผมมันถามเอา
“เห่ย อ๋อง มัวเม่อ อะไรอยู๋ว่ะ”เต้ยถามผม (เต้ยคือเพื่อนที่คณะของผมครับ)
“ป่าว ไม่มีอะไรหรอก กูแค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยว่ะ”ผมตอบมันไปแล้วทำท่าจะเรียนต่อ
“อ๋อง ออกไปคุยกับกูข้างนอกหน่อยสิ กูมีเรื่องจะคุยกับมึง”เต้ยบอกกับผมพร้อมลุกออกไปจากห้องเรียน ผมก็เดินตามมันไปครับ
“มีอะไรว่ะ”ผมถามมัน
“อ๋อง กูพูดตามตรงนะโว้ย”พูด พร้อมกับเงียบไปพักนึง
“มีอะไรก็พูดมาเหอะ”ผมบอกมันไป ตอนนี้ใจผมชักไม่ค่อยสู้ดีแล้วสิ
“อ๋อง มึงเห็นกูเป็นเพื่อนมั้ยว่ะ”เต้ยถามผม
“นี่ มึงเป็นอะไรของมึงว่ะเต้ย มึงพูดมาเลย ยังงัยมึงก็เพื่อนกูนะโว้ย”ผมบอกมันไป
“อ๋อง กุขอบอกมึงเลยนะโว้ย ตอนนี้เพื่อนๆเค้าเริ่มไม่พอใจมึงแล้วนะ ที่วันๆหนึ่งมึงไม่ค่อยสนใจใครเลยในคณะ ไอ้เรื่องนี้ไม่เท่าไรหรอก แต่ตอนนี้เรามีน้องปีหนึ่งที่ต้องรับน้อง มึงก็เป็นส่วนหนึ่งในรุ่นที่ต้องรับน้องๆ แต่ไอ้การที่พอเลิกเรียนเสร็จแล้วแทนที่มึงจะช่วยเพื่อนๆ ทำกิจกรรมรับน้อง”แต่ก่อนที่เต้ยจะพูดอะไรต่อ ด้วยสันดานที่เสียของผมก็เริ่มเถียงมันครับ
“เห่ย กูก็ช่วยพวกมึงนะโว้ย มึงไม่เห็นว่ากูทำหรอ”ผมแก้ตัวครับ
“ เห็น กูเห็นอยู่ว่า มึงก็ช่วยพวกกู แต่ไอ้การมึงมาช่วยรับน้อง ตอนห้าโมงแล้วกลับตอน หกโมงเนี้ย แต่ที่จริงแล้วเค้าเลิกทุ่มนึงเนี้ยมึงว่าเพื่อนๆเค้าจะเห็นมั้ยว่ะ ไอ้เรื่องนี้ไม่เท่าไรโว้ย
เรื่องที่เป็นประเด็นตอนนี้เลยนะโว้ย มึงเคยโทรหาน้องรหัสมั่งยังว่ะ”เต้ยถามผม
จริงสิ นี่เปิดเทอมมาเกือบจะสองอาทิตย์แล้ว ผมยังไม่ได้โทรหาน้องรหัสเลยนิ จะว่าไปเบอร์กูก็ได้มาแล้ว ทำไมกูยังไม่โทรไปว่ะ อาจเป็นเพราะว่าผมกะลังคิดมากเรื่องที่ไอ้ชัยโทรหาใครอยู่ล่ะมั่ง
เลยยังไม่ได้โทรไป
“ยังว่ะ”ผมตอบมันไปอย่างสลด
“เออ กูรู้ว่ามึงยังไม่ได้โทรไปหาน้องเค้า มึงรู้ป่าวว่าน้องเค้าง่ะ มาคุยกะกูว่ายังไม่มี พี่รหัสโทรไป
น้องเค้าเคว้งนะเว้ย เอาเป็นว่ามึงรีบโทรหาน้องเค้าเลย เข้าใจมั้ย”ไอ้เต้ยร่ายยาวครับ ผมก็ได้แต่รับทราบตามระเบียบ
“เออ อีกอย่างที่กูอยากจะบอกมึงไว้ มึงลองคิดดูดีๆสิว่า ตอนนี้มึงมีเพื่อนอยู่ที่คณะกี่คน”เต้ยพูดมาอย่างงี้ผมก็อึ่งสิครับ
จะว่าไปผมก็ไม่ค่อยได้คุยกับใครเท่าไร
เพื่อนที่มีอยู่จริงๆก็มีไอ้เต้ย กับเพื่อนอีกไม่เกินสิบคน
เห่ยนี่กูไม่ค่อยมีเพื่อนนี่หว่า ผมเพิ่งนึกขึ้นมาได้
วันๆผมก็อยู่แต่กับชัย ตอนกลางันผมก็ไปกินข้าวกับชัย
เลิกเรียนก็ไปรอที่จะกลับบ้านพร้อมชัย
“หึ หึ ไม่ค่อยมีใช่มั้ย ก็จะไปมีได้ยังงัยล่ะ วันๆมึงเคยไปไหนมาไหนกับเพื่อนๆบ้างมั้ย
กลางวันก็ไปแดกข้าวกับเพื่อนที่อยู่อีกคณะหนึ่ง เย็นแทนที่จะไปไหนมาไหนด้วยกันบ้าง
มึงก็รีบกลับบ้านซะงั้น มึงลองไปคิดดูนะโว้ย อ๋อง ไป เข้าไปเรียนแล้ว”เต้ยบอกผม
“เออ มึงเข้าไปก่อน กูขอคิดอะไรคนเดียวก่อน”ผมบอกมัน
“อ๋อง กลางวันนี้ไปแดกข้าวกับกูนะ”เต้ยพูดก่อนที่จะเดินเข้าไปเรียนต่อ
ตอนนั้นผมยอมรับเลยว่า ผมรเครียดมาก ไม่รู้จะพูดกับใครดี ผมรู้สึกว่าเหมือนผมกำลังจะโดนเพื่อนในคณะแบนผม
นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมต้องเป็นผมด้วย
ในณะที่ผมกำลังคิดมากอยู่นั้น ชัยก็โทรเข้ามาพอดีครับ
ดีจังเหมือนกำลังรู้ว่าผมกำลังไม่สบายใจ
“ครับ ชัย”ผมรับสาย
“อ๋อง กลางวันนี้ มึงไปกินข้าวกับเพื่อนมึงนะ กูไม่ว่าง”ชัยพูด
“หรอ แล้ว ทำไมไม่ว่างล่ะ”ผมถามมัน
“อ้อ เออ ไม่มีอะไรหรอก แค่นี้ก่อนนะ กูรีบ”
“เห่ย เดี๋ยวก่อนชัย”แต่ช้าไปแล้วล่ะครับ ชัยวางสายไปแล้ว
ทำไมมันรีบจัง ผมก็เลยตัดสินใจโทรกลับไปหามันครับ
“มีอะไร”ชัยรับสาย
“ทำไม ต้องมีอะไรด้วยหรอ ถึงโทรหานายได้”ผมแอบเหน็บเล็ก ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไรมากหรอกครับ แค่ประชดมันนิดหน่อย
“เออ มีอะไรก็รีบพูดมาเร็วกูรีบ”ชัยพูด พอผมได้ยินที่ชัยพูดกลับมา คราวนี้ผมน้อยใจของจริงเลยครับ นี่กูไม่สบายใจอยู่นะ จะโทรมาคุยกับมึง ในเมื่อมึงไม่ว่างกูก็จะไม่คุยกับมึงแล้ว
“เออ ไม่มีอะไรหรอก แค่นี้แหละ”พูดเสร็จผมก็วางสายไปเลย
เออดีแม่งในเมื่อมึงไม่สนใจกู กูก็จะไม่สนใจมัน ผมแอบน้อยใจครับ
ผมนั่งตัวรีบ น้อยใจอยุ่คนเดียวอยู่ ก็มีมือปีศาจมาตบหัวผมเข้าอย่างแรง
“โอ้ย!!”ผมร้องผมหันกลับไปกะจะสอยคนที่ตบหัวผมคืน
“พี่เคน”พี่เคนนั้นเองครับที่ตบหัวผม
“ทำไมไม่เข้าเรียนห่ะ”พี่เคนถามผม
“ก็กำลังจะเข้าเนี้ย”ผมแก้ตัวไป
“ไม่ต้องพี่มองดูอยู่นานแล้ว ไม่ต้องเลย เป็นอะไรรึป่าว”พอผมได้ยินคำๆนี้ เป็นอะไรรึป่าว น้ำตาผมก็ซึมออกมาเลยครับ ผมอยากให้ชัยพูดคำนี้กับผมมาก
“เป็นอะไรรึป่าว อ๋อง”พี่เคนถามผมซ้ำ
“ครับ พี่”ผมตอบพี่เคนไป แล้วผมก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้พี่เคนฟัง แต่ยกเว้นเรื่องชัยนะครับ
“อ้าว แล้วทำไม ไม่โทรไปคุยกับชัยล่ะ”พี่เคนถามผมกลับมา แต่สิ่งที่พี่เคนพูดกลับมามันกลับแทงใจดำผมเข้าเต็มๆครับ
“โทรไปแล้วครับ แต่เค้าไม่ว่างคุย”ผมบอกพี่เคนไป
“เราก็เลยมานั่ง ซึมอยู่อย่างนี้ล่ะสิ ไอ้ลูกหมาเอ้ย”พี่เคนพูดเสร็จก็เอามือมาขยี้หัวผมครับ
ผมก็นั่งปรับทุกข์กับพี่เคนสักพักครับ
พี่เคนลงความเห็นว่ากลางวันนี้ให้ไปกินข้าวกับเพื่อนๆซ่ะ ไหนๆชัยก็ไม่ว่างแล้ว
ผมก็ตกลงตามที่พี่เคนบอกครับ แล้วผมก็เข้าไปเรียนต่อครับ
-
ตอน หึง 3
“นี่ อ๋อง กลางวันนี้มึงจะแดก อะไรว่ะ”เต้ยถามผม
“เออ กินอะไรก็ได้”ผมตอบมันไป
สรุปผมก็ไปนั่งกินข้าวกับพวกมันที่ข้างๆ มหา’ลัยแหละครับ
“โอ้โห่ ทำไมวันนี้คุณชายอ๋อง มาทานข้าวกับ พวกกระผมได้ล่ะครับ”ไอ้ต่อ (เพื่อนในกลุ่มแหละครับ) เหน็บผมทันทีที่รู้ว่าผมมากินข้าวกับพวกมัน ซึ่งพวกมันมานั่งรอที่ร้านนานแล้ว
“มาถึงก็แดกดันกูเลยนะมึง พวกเวร”ผมด่ามันไป
แล้วพวกมันก็หัวเราะกันครับ
ผมนั่งกินข้าวกับเพื่อนๆไปได้สักพัก
แน่นอนครับ อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น ชัยเดินเข้ามาในร้านครับ พร้อมกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่ง แน่นอนผู้ชายคนนั้นหล่อมาก โอ้โห่ถ้าผมไม่ติดที่ผมรักชัยก่อนนะ ผมว่าผมคงชอบผู้ชายคนนี้แน่ๆ
ดูจากการแต่งตัวผู้ชายคนนั้นยังผูกไทด์อยู่เลยแสดงว่า แม่งเป็นเด็กปีหนึ่งแน่ๆ
ชัยมันมองไม่เห็นผมหรอกครับ ก็จะไปเห็นได้ยังงัยล่ะก็พวกผมนั่งโต๊ะหลังสุด
แต่ชัยกับน้องคนนั้นนั่งอยู่โต๊ะหน้าๆ แถมยังนั่งหันหลังให้ผมอีกมองเห็นผมก็เวอร์แล้ว
ส่วนผมนะหรอ ตอนนั้นพูดได้คำเดี่ยวว่าหึงมาก ที่มึงบอกว่ามึงไม่ว่าเพราะนัดเด็กมาแดกข้าวสินะ
ที่มึงบอกกูไม่ว่างเพราะอย่างนี้ใช่มั้ย โอ้ยแล้วทำไมมึงต้องรินน้ำให้มันด้วย
ทำไมมึงสองคนถึงดูสนิทกันจังว่ะ
แสดงว่าที่มันคุยโทรศัพท์แม่งคุยกะไอ้เด็กนี่แน่ๆ
ตอนนั้นความคิดชั่วร้ายต่างๆนาๆผ่านมาในสมองผมครับ
กูจะเอายังงัยดี กูจะทำยังงัยดีว่ะ จะเดินเข้าไปถามแม่งให้รู้เรื่องไปเลยดีมั้ยว่ะ แล้วจากนั้นถ้ามันบอกว่าเด็กใหม่แล้วขอเลิกกะกูจะทำยังงัยดีว่ะ
“เห่ย อ๋อง มึงเป็นอะไรไปว่ะ”ไอ้เต้ยเรียกผมครับ
“แหมเรียกแค่นี้ต้องสะดุ้งด้วย”ไอ้ต่อเสริม
“เป็นอะไรรึป่าวว่ะ ไม่อร่อยหรอ”เต้ยถามต่อ
“อ้อ ป่าว มันร้อนน่ะ”โอ้โห่ คิดได้งัยว่ะกู ผมแก้ตัวไปครับ
สรุปผมก็ได้แต่นั่งดูชัยกะเด็กคนนั้นกินข้าวครับ
หลังจากที่ผมกินข้าวเสร็จ ฉิบหายล่ะกูต้องเดินผ่านมันนิ
แล้วกูต้องทำยังงัยว่ะ จะแกล้งทำเป็นไม่เห็นดีมั้ยว่ะ
แล้วถ้ากูจะทักมัน กูจะทักมันว่าอะไรดีล่ะ
โอ้ย กลุ้มโว้ย!! สรุปได้ว่าเข้าไปทักแม่งดีกว่า
ผมรอจนเพื่อนๆเดินออกไปนอกร้านก่อนแล้วจึงค่อยเข้าไปทักชัยมันครับ
“ชัย วันนี้ชัยกลับไปก่อนเลยนะ ไม่ต้องรอเรา”ผมบอกมันไปในขณะที่มันกำลังจะตักข้าวเข้าปาก ชัยดูมันตกใจมากที่เจอผม
แล้วน้องคนนั้นก็ดูตกใจเหมือนกันที่ ที่อยู่ดีๆผมเดินเข้ามาคุยกับชัย
“ทำไมง่ะ”ชัยถามผมต่อ
“เราต้องช่วยเพื่อนรับน้อง”ผมบอกมัน
“ไม่เป็นไรกูรอได้”ชัยบอกผม
“ไม่ต้องเดี๋ยวเรากลับเอง นายไปส่งน้องเค้าเถอะ”เอาแล้วมั้ยล่ะ ปากดีเชียวนะมึง
พูดเสร็จผมก็เดินออกมาจากร้านเลยครับ
หลังจากเดินออกมาจากร้าน ทำไมผมไม่สบายใจเลย
มันยิ่งกลุ้มใจเข้าไปใหญ่ ทำไมกูพูดไปอย่างนั้นว่ะ
นี่ถ้ามันไปส่งไอ้น้องคนนั้นที่บ้านจริง แล้วกูจะทำยังงัย
โอ้ย!!! กลุ้มจริง
วันนี้ผมเรียนไม่รู้เรื่องเลย ตอนรับน้องก็ไม่ได้ช่วยอะไรเพื่อนๆมากนัก
ก็ได้แต่ยกน้ำ ไปให้น้องๆกินครับ
“อ๋อง มึงโทรหาน้องรหัสยัง”เต้ยพูดขึ้น
“ยังเลยว่ะ”ผมตอบมันไป
“มึงไม่ต้องโทรแล้ว วันนี้พวกกูจะพาน้องรหัสไปแดกข้าวกัน มึงไปกับพวกกูเลย
แล้วมึงก็เอาน้องรหัสมึงไปด้วย”เต้ยบอกผม แล้วผมก็ตอบตกลงมันไป
ก็มันยังไม่อยากจะกลับบ้านนี่หว่า
สรุปแล้วผมก็ไปกับพวกมันครับ แล้วน้องรหัสผมก็ไปด้วยครับ
น้องรหัสผมเป็นผู้หญิงครับ หน้าตาก็น่ารักดีนะครับ
พวกผมไปกินหมูย่างเกาหลีกันครับ
วันนี้พี่เคนมาด้วย ผมเพิ่งรู้นะครับว่า พี่เคนเป็นพี่ พี่ สายรหัสไอ้ต่อมัน
“อ้าว นี่พวกมึงไปพา ไอ้อ๋องมาได้งัยเนี้ย”พี่เคนพูดขึ้นหลังจากเห็นผมนั่งปิ้งหมูอยู่ครับ
“ทำไม มาไม่ได้หรอ”ผมพูดใส่พี่เคนครับ แม่งคนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่
“ล้อเล่น นา ทำไปอารมณ์เสียไปได้”พี่เคนพูดครับ แล้วเพื่อนๆก็ขำกัน แม่งจะขำห่าอะไรว่ะ ไม่เห็นตลกเลย
วันนั้น เพื่อนผมมันสั่งเบียร์มากินกันครับ
ด้วยความที่ผมก็ไม่ค่อยสบายใจเท่าไรก็กินกับเค้าด้วย
แต่ด้วยความที่ไม่เคยกิน
ผมเลยเมาเร็วไปหน่อย ไม่สิไม่ได้เมาแค่ไม่ได้สติเฉยๆ
พี่เคนเห็นท่าไม่ดี ก็เลยจะไปส่งผมที่บ้านครับ
“นี่พี่ว่าเราไม่ไหวแล้วนะ อ๋อง กลับบ้านดีกว่า”พี่เคนพูดขึ้น
“ครับ”ผมก็ว่างายครับไม่ใช่ว่าผมอยากกลับบ้านหรอกนะครับ
อยากคุยกับพี่เคนมากกว่า
ส่วนน้องรหัสผมหรอครับ ตอนนี้ไอ้ต่อมันหม้ออยู่ครับ
ต่อมันเลยอาสาจะไปส่งที่บ้านครับ
พอมาถึงที่รถผมก็เล่าทุกอย่างให้พี่เคนฟังทุกอย่างเลยครับ
พี่เคนก็ดีครับ รับฟังผมทุกอย่าง แต่ทำไมพี่เคนไม่ออกรถซะทีว่ะ
“อะ พี่ว่าพี่ไม่ต้องไปส่งเราแล้วหล่ะ”พี่เคนพูดขึ้น
“ทำไมง่ะ”ผมสงสัยมาก
“นั้นงัย คนที่จะไปส่งเรามานั้นแล้ว”พี่เคนพูด ผมหันไปมองดูตอนนี้ชัยเดินตรงมาที่รถพี่เคนแล้ว
“ชัย”ใช่ชัยจริงๆ ชัยรู้ได้งัยว่าผมอยู่ที่นี่
“ใช่ ชัย พี่โทรไปบอกชัยเองแหละ คุยกันดีๆนะ”พี่เคนพูดพร้อมกับปลดล็อคประตูด้านผมออก
แล้วชัยเปิดประตูรถ
“ไป กลับบ้าน”ชัยพูดเรียบ
“ขอบคุณนะครับพี่เคน”ชัยพูด
ตอนนี้ผมเดินกลับมาที่รถกับชัยแล้ว ชัยเอาหนังสือของผมไปถือหมด
แล้วเดินนำหน้าผมไปที่รถแล้ว
ส่วนผมนะหรอก็เดินตามตูดมันไปแหละครับ
ในใจก็เอาแต่คิดว่า ซวยแล้วกู ซวยแล้วกู ซวยแล้วกู
พอผมขึ้นรถได้ ชัยก็ออกรถเลยครับ
ชัยขับรถน่ากลัวมาก ปาดซ้าย ปาดขวาตลอดเลย
ตอนนี้ชัยมันดูน่ากลัวมาก มันไม่พูดอะไรกับผมเลย
ผมก็ได้แต่นั่งตัวรีบอยู่บนรถ
โดยได้แต่เหลือบไปมองมันเป็นครั้งคราว
มันยังคงนิ่งและเงียบจนถึงบ้าน
“ขึ้นไป อาบน้ำแล้ว เราต้องคุยกัน”ชัยพูดก่อนลงจกรถไป
ง่า กูจะโดนอะไรมั้ยว่ะเนี้ย
:5778:
-
ตอน หึง 4 (ตอนจบ)
ระหว่างที่ผมอาบน้ำอยู่ ในใจก็คิดว่าผมจะเจออะไรบ้างว่ะเนี้ย
พอผมอาบน้ำเสร็จ ก็พยายามทำใจดีสู้เสือครับ
แต่พอผมออกมาจากห้องน้ำ ก็ไม่เจอชัยครับ
แสดงว่ามันยังไม่ได้ขึ้นมาบนห้องนอน แล้วมันอยู่ไหนล่ะ
ตอนนี้ผมชักมึนๆหัวแล้วสิสงสัยเป็นเพราะเบียร์แน่ๆเลย
ผมลงไปหามันที่ห้องนั่งเล่นก็ไม่เจอมัน อ้าวมันไปไหนของมันว่ะเนี้ย
หรือว่าอยู่สนามหน้าบ้าน ออกไปดูหน่อยดีกว่า
แล้วผมก็เจอมันครับ มันนั่งอยู่โต๊ะหินอ่อนหน้าบ้านข้างๆบ่อเลี้ยงปลา
“ชัย”ผมเรียกมัน แต่มันไม่ตอบสนองใดๆ
“ชัย มานั่งทำอะไรตรงนี้”ชัยก็ยังไม่ตอบสนองผมอยู่ดี ผมเลยเดินเข้าไปนั่งข้างๆมัน
แต่มันกลับลุกขึ้นแล้วเดินหนีผมไปเลยครับ
ตอนนี้ใจผมหายวูบไปเลยครับ นี่มันโกรธเราจริงๆหรอเนี้ย
ผมนั่งทิ้งอารมณ์อยู่สักพักก็เดินเข้าบ้านตามมันไปครับ
แล้วผมก็เดินขึ้นห้องนอนครับ
ตอนนี้ชัยมันนอนแล้วครับ ในในผมก็เอาแต่คิดว่า เอางัยดีว่ะ เอางัยดีว่ะ
เอางัยก็เอากันว่ะ ทำใจดีสู้เสือล่ะกันกู
แล้วผมก็เดินไปนั่งกับพื้นที่ข้างๆเตียงแล้วก็เรียกมัน
“ชัยครับ หลับแล้วหรอ”ผมเรียกมัน
“ยาง มีอะไร”ตอนนี้ชัยหันหน้ามาทางผมแล้ว
“อ๋อง ปวดหัวจังเลย”ผมอ้อนมันครับ แต่ชัยก็ยังเงียบครับ
แล้วตอนนี้ชัย จ้องหน้าผมแล้ว
“ชัย เรื่องวันนี้ เราขอโทษนะ”ผมบอกมันไป
แต่ตอนนี้น้ำตาชัยเริ่มไหลออกมาครับ
นี่มันจะร้องไห้ทำไมเนี้ย
“ชัย ร้องไห้ทำไม”ผมถามชัย
มันยังเงียบครับ แต่น้ำตายังไหลออกมาอยุ่
“ชัย อ๋องขอโทษ อ๋องขอโทษ”ตอนนั้นผมไม่รู้ว่าชัยร้องไห้ทำไม
แต่ผมพูดได้คำเดี่ยวเลยว่าผมเสียใจมากที่เห็นชัยร้องไห้ ซึ่งแน่นอนสาเหตุคงมาจากผมแน่ๆ
ผมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาที่อาบแก้มชัย
“อ๋อง มึงรู้มั้ยว่าวันนี้กูเสียใจมากแค่ไหน”ชัยยอมพูดแล้ว
“ชัย ถ้าชัยเสียใจที่เราไปกินเบียร์ เราขอโทษ เราขอโทษนะ”ผมขอโทษมัน
“กูไม่ได้เสียใจเรื่องนั้น อ๋อง”
“ถ้าเป็นเรื่องที่เรา ประชดนายต่อหน่าเด็กใหม่ของนาย ก็นายกำลังจะทิ้งเราไปไม่ใช่หรอ
นายมีใหม่ใช่มั้ย แล้วนี้นายกำลังจะทิ้งเราไปใช่มั้ย”ผมเริ่มใส่อารมณ์ครับ ตอนนี้อารมณ์หึงห่วงผมเริ่มมาครับ แล้วผมก็เริ่มร้องไห้บ้างแล้วครับ
“ไม่ใช่เรื่องนั้น”ชัยพูด แล้วชัยก็ลุกขึ้นนั่งแล้วครับ ตอนนี้ชัยมันเลิกร้องแล้วล่ะครับ
“ไม่ใช่แล้วเรื่องอะไรล่ะ”ผมหันไปตะคอกใส่มัน
“ก็เรื่องที่มึงมีปัญหาอะไรแล้วไม่บอกกู ทำไมกูต้องรู้จากปากของคนอื่นที่ไม่ใช่มึง
ทำไมต้องให้ไอ้พี่เคนบอกกู กูถึงจะรู้ ห่ะ อ๋อง มึงพูดมาสิว่าทำไม”ผมได้ยินที่ชัยพูดอย่างงั้นผมก็อึ่งสิครับ
“แล้วอีกเรื่องนะที่กูเสียใจมาก ทำไมหรออ๋อง กูมันดูเป็นคนใจง่ายขนาดนั้เลยหรออ๋อง
มึงถึงคิดว่ากูจะไปรักคนอื่นง่ายๆ นี่มึงไม่ไว้ใจกูเลยหรออ๋อง”โอ้โห เป็นอีกครั้งที่ผมต้องอึ่งกับคำพูดของมัน ชัยพูดเสร็จก็เอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาผม
“เราขอโทษ”ผมบอกมันพร้อมกับจับมือมันที่กำลังเช็ดน้ำตาผมอยู่
“ไม่เป็นไรอ๋อง แต่มึงสัญญากับกูได้มั้ย ว่าต่อจากนี้ไปมึงมีอะไรต้องบอกกูคนแรกนะ
แล้วมึงสัญญากับกูได้มั้ยถ้ามึงสงสัยอะไร มึงต้องถามกู ไม่ใช่คิดอะไรไปเองแบบนี้”ชัยพูด
“เราสัญญาชัย เราสัญญา นายหายโกรธเรานะ เราขอโทษ”ผมพูด
“หายปวดหัวรึยัง”ชัยพูดพร้อมกับประคองผมให้ลุกขึ้น
“ยาง”ได้ทีผมก็เริ่มอ้อนมันครับ
“อ่ะ งั้นขึ้นไปนอนบนเตียงไป เดี๋ยวเราไปเอายามาให้”แล้วชัยก็ลงไปเอายาชั้นล่าง
ในระหว่างที่ผมรอยาจากชัยอยู่นั้น
ผมก็ได้สำนึกเรื่องที่เกิดขึ้นครับ
ทำไมมีอะไรผมไม่บอกชัย ทำไมผมมีเรื่องสงสัยทำไมผมไม่ถามมัน
ทำไมผมเอามาคิดเองเออเองทั้งหมด
ต่อจากนี้ไป ผมมีอะไรจากบอกชัย จะถามชัย
แล้วผมก็จะไว้ใจชัย ให้มากกว่านี้
ผมต้องเชื่อในตัวชัยสิ
“อ่ะ กินยา ซ่ะ จะได้นอน แล้วพรุ่งนี้เราไปดูหนังกันนะ”ชัยพูดพร้อมกับยื่นยายื่นน้ำให้ผมครับ
“ขอบคุณครับ”
ตอนนี้ชัยนอนกอดผมอยู่
“ชัยหลับยางครับ”ผมถามชัย ตอนที่เข้านอนไปแล้วประมาณครึ่งชั่วโมง
“ยาง ครับ มีอะไรจ๊ะที่รัก อยากอีก รอบหรอจ๊ะ”ชัยตอบมา
“จะบ้าหรอ ชัยคนที่เราเจอ ที่นั่งกินข้าวกับนายง่ะใครหรอ”ผมถามมัน แหมก็มันยังไม่หายสงสัยนิ
“นึงแล้วว่าต้องถาม ยังไม่หายสงสัยอะดิ”ชัยพูด
“อืม”ผมตอบมันไป
“น้องเค้าชื่อ สาม เป็นน้องรหัสกูเองแหละ”ชัยพูดพร้อมกับกอดผมแน่นขึ้น
“แล้วที่นายโทรศัพท์บ่อย นายโทรหาน้องสามหรอ”ผมยังถามต่อ
“ใช่ แล้ว ถามทำไมล่ะ หึงหรอ”กูว่ามึงรู้นะ ยังจะมาถามกูอีก ไอ้บ้า
“ใช่ ก็มันหวงนิ”ผมบอกมันพร้อมกับหันหน้าไปทางมัน
ชัยยิ้มเล็กน้อย แล้วก็หอมแก้มผม
“กูดีใจนะที่มึง หึงกู แต่มึงจำเอาไว้นะ ถ้ามึงคิดนอกใจกุล่ะก็ กูไม่ใช่แค่หึงแน่ๆ”ชัยพูดหน้าตาจริงจัง
“ทำไม นายจะทำไมหรอ”ผมถามมัน
“หึ หึ หึ ก็ไม่ทำไมหร้อก แค่กูจะตามจองเวรจองกรรมมึงไปเรื่อย แล้วอย่างหวังว่ามึงจะมีความสุขเลย”ชัยพูด
“ไม่เอา ไม่พูดล่ะ นอนดีกว่า”ผมพูด
แล้วคืนนั้น ผมก็หลับภายใต้อ้อมกอดของชัย เหมือนเดิมครับ
................................................................(จบ ตอนหึง นะครับ ).........................................
.........หึ หึ หึ สามหรอ ชื่อเหมือนคนที่ทำให้ผม รู้ตัวว่าผมเป็นเกย์เลยเนอะๆ.............................
ไว้ตอนหน้า ผมจะมาต่อ ตอนที่ผมเรียนอยู่ม.ปลายล่ะกัน ซึ่งแน่นอน....ต้องมีผู้ชายที่ชื่อ..สาม แน่นอน......................................จะมาเล่าให้ฟังนะครับ ถ้าเพื่อน อยากฟัง......
:ped144: :ped145: :ped5776:
-
ตอน เพื่อนรัก 1
หลังจากที่ผมย้าย รร.ออกจากรร.เดิม
เพื่อนๆคงรู้แล้วใช่มั้ยครับว่าทำไมผมถึงย้ายออกมา
จนผมมาได้รร.หนึ่ง ซึ่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลเท่าไรจากคอนโดผม
รร.นี้เป็นรร.สหครับ กว่าผมจะเข้า รร.นี้ได้ก็ยากพอควรครับ
เพราะว่าผมเข้ากลางคัน ง่ายๆเลยนะครับ ยัดใต้โต๊ะไปเยอะอยู่เหมือนกันครับ เหอะๆ อายจัง
วันแรกของการไปเรียน ผมเครียดมากเลยครับ ไม่รู้ว่าจะเจอเพื่อนแบบไหน
อาจารย์จะเป็นยังงัย เพื่อนๆจะคบกูมั้ยว่ะ
ถ้าพวกมันรู้ว่ากู ยัดเงินเข้ามา มันจะคบกูมั้ยว่ะ
ผมคิดมากจนไม่อยากจะไปเรียนเลยครับ
แล้วยังงัยผมก็ต้องไปเรียนอยู่ดี
เอาว่ะ จะเกิดอะไรมันก็ต้องเกิดว่ะ
วันนี้ผมตื่นเช้าไปเรียน เป็นพิเศษ
ไปถึง รร.ก็เดินดูรอบๆ รร.ครับ
แล้วก็ตัดสินใจไปหา อะไรกินที่ โรงอาหารก่อนดีกว่า
ในระหว่างที่ผมเดินหาที่นั่ง เพื่อนั่งกินข้าว อยู่นั้น
ผู้ชายคนนึง เดินมาชนผมพร้อมกับทำน้ำแดง แฟนต้า จากแก้วของมัน หกเต็มเสื้อของผมครับ
“เห่ย อะไรกันเนี้ย”ผมโวยวายครับ พร้อมกับวางจานข้าวผมลง แล้วสำรวจตัวเอง
“ขอโทษว่ะ”แล้วมันก็เดินไปเลยครับ
“อะไรกันว่ะ แค่ขอโทษรึงัย”ผมด่าไล่หลังมันไป
แต่มันสิครับกลับหันมาว่าผมต่อ
“แล้วจะเอางัยว่ะ จะให้กูไปซื้อเสื้อมาให้มึงใหม่มั้ยล่ะ แล้วใครใช้ให้มึงเดินไม่ดูว่ะ”อ้าว ไอ้เวรนิ เดินชนกูแล้วยังมาหาว่ากูเดินไม่ดูทางอีก
ตอนนี้ผมเลือดขึ้นหน้าแล้วครับ ขอสอยมันซะทีน่า
แต่ก่อนที่จะเกิดอะไรขึ้นครับ ก็มีคนเข้ามาห้ามซะก่อน
“อย่ามีเรื่องกันน่า”มีผู้ชายคนนึง จับมือผมไว้
“นี่ สาม นายจะไปไหนก็ไป ไป”ผู้ชายคนนั้นบอกกับคู่กรณีผม
แล้วคู่กรณีผมก็เดินจากไป
“งัย มาเรียนวันแรก ก็จะมีเรื่องเลยหรอ”
“ก็ มันเดินมาชนเรา แล้วยังมาปากดีอีก”ผมแก้ตัวครับ
“อย่า ไปยุ่งกับไอ้เนี้ย ง่ะดีแล้ว พวกมันเยอะนะ เออ เราชื่อ หนุ่ม นายชื่ออะไร”
“เรา ชื่ออ๋อง ขอบใจนะที่ห้ามเราไว้”
แล้วหนุ่ม ก็ยื่น ผ้าเช็ดหน้า สีฟ้าอ่อน ให้ผม
“ขอบใจนะ”ผมรับมาแล้วก็เช็ดเสื้อผมครับ มันช่วยอะไรไม่ได้มากหรอก แต่อย่างน้อย
ผมก็เจอคนมีน้ำใจ ใน รร.นี้แล้วแหละ
“หนุ่ม นายพาเราไป ห้องน้ำหน่อยสิ”ผมพูด
“อืม ได้”แล้วหนุ่มก็พาผมไปห้องน้ำครับ
สภาพเสื้อผมตอนนี้หรอ ครับ เป็นคราบ สีชมพู เข้มๆ เต็มเสื้อไปหมดเลยครับ
ทำไมกูซวยอย่างงี้ว่ะ
“เออ อ๋อง นายเป็นเด็กใหม่รึป่าว เราไม่เคยเห็นหน้านายเลย”หนุ่มพูดขึ้น
“อืม ใช่ เออหนุ่มนายเรียนอยู่ ม.ไหนง่ะ”ผมถาม แต่พอเดาออกแล้วหล่ะครับว่า ม.5 เพราะ
ที่รร.ของผม จะมีการปักที่ปกเสื้อว่าอยู่ชั้นไหน มันปัก สองจุด ก็แสดงว่าอยู่มอห้าแหละ
“มอ. 5/8”มันตอบ
“เราก็อยู่ทับแปด เหมือนกัน”ผมบอกมันไป ผมงี้ดีใจสุดๆ โอ้ย กูมีเพื่อนแล้ว
“ดี จังที่อยู่ห้องเดี่ยวกันเนอะ”แต่ผมต้องพบข่าวร้ายครับ
หนุ่มบอกว่าไอ้สาม คนที่ผมทะเลาะด้วยเมื่อกี้ง่ะครับ อยู่ห้องเดียวกับผม กุจะบ้าตาย
แล้วก็ถึงเวลาเข้าแถวครับ ผมกับหนุ่มก็เลยเดินไปเข้าแถวกัน
ผมสารภาพเลยนะครับ ผมโคตรไม่ชอบเลยการเข้าแถวเนี้ย
น่าเบื่อ เด็ก เข้าแถวตากแดด อาจารย์แม่งอยู่ในร่ม น่าเกียจชะมัด
ความซวยผมก็เกิดขึ้นครับ คือการเข้าแถวที่ รร.นี้ง่ะครับ
มันเป็นแบบเข้าแถวสองแถวคู่กัน
หนุ่มเข้าแถวอยู่หลังผมก็มันสูงกว่าผมนิดหน่อย
แต่ด้านข้างผมสิครับ มันก็คือไอ้สามนั้นแหละครับ
แล้วความสันดานของมันก็เริ่มครับ
“เห่ย ไอ้วุด มึงดูไอ้เด็กใหม่สิว่ะ เสื้อแม่งเป็นคราบเลย”สามพูดขึ้นกับเพื่อนมัน
“เออ ว่ะ จริงๆด้วย สงสัยแม่งไม่ได้ซักเสื้อว่ะ 555”ไอ้วุดเพื่อนของมันเสริมขึ้น
พอผมได้ยินอย่างนั้น อารมณ์ก็ขึ้นครับ ไอ้เวรเอ้ย มึงทำให้กูเป็นอย่างงี้แท้ๆยังเสือกมาว่ากูอีก ตายซะเถอะมึง
“พูดมาได้ ไม่อายปาก มึงเดินมาชนกูทำน้ำแดงหกใส่กู ยังมาหาว่ากูสกปรกอีก ไอ้สันดานเอ้ย”ผมหันไปด่ามัน
“ปากดีจังนะมึง ไอ้เด็กใหม่”ไอ้เด็กใหม่ คำนี้อีกแล้วหรอว่ะเนี้ย กูเกลียดคำนี้จังโว้ย
“แล้วจะทำไมกู”ผมหันไปด่ามันต่อ
แต่ก่อที่อะไร อะไรจะเริ่มขึ้น
ไอ้หนุ่มมันก็ห้ามทัพไว้ก่อน
แล้วเพลงชาติก็เริ่มขึ้น
“ประเทศไทย..............................”
แต่ไอ้สามสิครับมันยังไม่ยอมหยุด
“ระวังตัวให้ดีๆ นะเว้ย”มันหันมาพูดกับผม
...
-
ตอน เพื่อนรัก 2
หลังจากที่เข้าแถวตอนเช้าเสร็จ
ก็ถึงเวลาเข้าเรียนซะที
โชคดีนะครับที่ผมได้นั่งข้างๆหนุ่มมัน ไม่ใช่เพราะว่าโต๊ะข้างๆมันว่างๆหรอกครับ
แต่หนุ่มมันไปขอให้ เจตน์ เพื่อนที่นั่งข้างๆมันย้ายที่นะครับ
เพราะว่าจะได้ให้ผมนั่งกับหนุ่มมัน
เจตน์ก็ดีครับ ยอมย้ายที่ให้ผม ผมเลยขอบคุณงามๆไปหนึ่งที
ส่วนไอ้เวรสามนะหรอครับ นั่งคนละมุมห้องกับผมครับ
แต่ผมก็ต้องตกใจรอบสองครับ
เพิ่งรู้ว่าไอ้สามนี้ แหละครับเป็นหัวหน้าห้อง อย่างมันนี้นะเป็นหัวหน้าห้อง
ไม่น่าเชื่อ แถมหนุ่มยังบอกอีกว่า ตอน ม.สี่ สามนี่แหละที่ได้ที่ หนึ่งของห้อง
พระเจ้า ไม่น่าเชื่อ คนอย่างมันเนี้ยนะ
วันแรกของการเรียนก็ไม่ค่อยมีอะไรมากครับ
อาจารย์เค้ามาก็แนะนำต่างๆนาๆไปตามภาษาครับ
ไม่มีอะไร แต่ละคนก็บอกให้พวกผม เตรียมตัวเอนท์ดีๆ
และแล้วก็มาถึงวันศุกร์ครับ วันนี้มีวิชาพละครับ
ผมเพิ่งรู้ว่าเทอมนี้ต้องเรียน ยูโด
เพื่อนๆรวมทั่งผมเองก็ตื่นเต้นเป็นการใหญ่ แหมก็มันน่าเรียนนิครับ
มีการทุ่ม กอด รัด ฝัด เหวียง กันสารพัด แหะๆ กามเริ่มออก
“อ้าว วันนี้เราเริ่มเรียนกันเลยดีกว่า”อาจารย์พูดครับ
เพื่อนๆก็เริ่มฮือฮาครับไม่คิดว่าอาจารย์จะให้เริ่มเรียนเลย
“อ้าว วันนี้ยัง ไม่มีชุดยูโด ไม่เป็นไรนะ แต่อาทิตย์หน้าต้องมี”อาจารย์บอก
“อ้าวๆๆๆ จับคู่ คนตัวใกล้เคียงกันจับคู่กันนะครับ”อาจารย์พูด จะว่าไป อาจารย์ก็หน้าตาดีเหมือนกันนะ ท่าทางจะจบมาใหม่ๆ
ส่วนผมนะหรอครับ ก็จับคู่กับหนุ่มครับ
แต่เหมือนฟ้าแกล้ง หนุ่มมันสูงกว่าผมนิดหน่อยครับ อาจารย์เลยให้มันไปจับคู่กับเจตน์แทน เพราะว่าเจตน์กับหนุ่มตัวเท่าๆกัน
ส่วนผมนะหรอครับ เป็นไปตามที่เพื่อนๆเดาแหละครับ
ผมต้องไปจับคู่กับ สามมันครับ ซวยฉิบหาย
“อ้าว เร็วๆๆ อย่างมัวแต่อืดอาดเร็วๆๆ จับคู่กันเร็ว”อาจารย์ วิท เร่งครับ (ชื่ออาจารย์นะครับ)
ผมก็เดินเข้าไปหาสามมันครับ
“ซวยฉิบหายกู”มันพูดเมื่อผมเดินเข้าไปใกล้ๆมันครับ
“กูอยาก คู่มึงตายล่ะ”ผมพูดใส่หน้ามัน
“อ้าวๆๆ ท่าแรกที่จะเรียนวันนี้ ยังไม่มีอะไรมาก เอาแค่ตบเบาะพอ”อาจารย์วิท พูด
พร้อมกับสาธิตท่า
การเรียนยูโด วันนี้ก็ไม่มีอะไรมากมายครับ
ยังไม่ต้อง ทำอะไรกับคุ่ตัวเองเท่าไร ไม่รู้ว่าจะให้จับคุ่ทำไมกันสิเนี้ย
“อ้าว วันนี้พอแค่นี้นะครับ แล้วการบ้านสำหรับวันนี้ ก็คือ”ก่อนที่อาจารย์วิท จะพูดอะไรต่อ เพื่อนๆในห้องก็เริ่ม ฮือฮารอบสองครับ อะไรกันมีการบ้านตั้งแต่วันแรกของการเรียนเลยหรอเนี้ย พระเจ้า
“เงียบได้แล้ว ให้ทำรายงานมาส่งอาจารย์ เรื่อง กติกาและมารยาท ของการเล่นยูโด นะครับ ให้ทำกันเป็นคู่ ที่ จับคุ่กันอยุ่ตอนนี้นะครับ”อาจารย์วิท ชี้แจง
อะไรกันว่ะเนี้ย กูต้องทำรายงานคู่กับ ไอ้สามหรอว่ะเนี้ย เวรแล้วกู
“แล้วส่งเมื่อไรครับ”สามถามขึ้นมา เออจริงด้วยส่งเมื่อไรว่ะ
“คาบหน้านะครับ พร้อมชุดยูโดนะครับ”อาจารย์วิท พูด
พร้อมกับเสีย โวยวายของเพื่อนๆตามระเบียบครับ
“อ้าว เลิกเรียนได้ครับ”อาจารย์วิทพูดขึ้นเพื่อ กลบเสียงโวยวายของเพื่อนๆ
“นักเรียน ทำความเคารพ”สามพูด
“ขอบคุณครับ ขอบคุณค่ะ”
หลังเลิกเรียนแล้วผมก็ยังไม่ได้กลับคอนโดครับ
นั่งเล่น อยู่ห้องยูโดนั้นแหละครับ กับเพื่อนๆ
“เออ หนุ่ม นายมีชุดยูโดยังง่ะ”ผมถาม
“ยังไม่มีเลย นายมียัง”หนุ่มถามกลับ
“ยังเลย นายจะไปซื้อเมื่อไร บอกเราด้วนนะ เราไปซื้อด้วย”ผมบอกมันไป
“ได้เลย งั้นไปพรุ่งนี้เลยมั้ย”หนุ่มเสนอขึ้นมา
“อืม ดี ตกลงงั้น พรุ่งนี้นะ เจอกันที่ไหนดีล่ะ”
“ที่ห้าง.......................เที่ยงตรงนะ จะได้ไปกินข้าวกัน”หนุ่มเสนอ
ผมก็ตกลงไปตามระเบียบครับ
“เดี๋ยวก่อน”สามพูดขึ้นมาครับ
มันมาตั้งแต่เมื่อไรว่ะเนี้ย เมื่อกี้กูเห็นมันเดินขึ้นห้องไปแล้วนี่หว่า
“ทำไม”ผมหันกลับไปถามมัน
“พรุ่งนี้มึงต้องมาทำรายงายกับกู”สามพูด
“ไม่ได้ กูไม่ว่าง กูต้องไปกับหนุ่ม”ผมบอกมันไป
“อย่างงั้นหรอ ถ้างั้นมึงทำรายงานคนเดี่ยวละกัน”สามส่วนกลับมา
“อ๋อง นายทำรายงานกับสามมันเถอะ ส่วนชุดยูโดง่ะ เดี๋ยวเราค่อยไปซื้อกัน หลังจากนายทำรายงานเสร็จก็ได้นิ” หนุ่ม พูดขึ้น เพราะเริ่มเห็นท่าไม่ดี
“สรุปมึง จะเอายังงัย”สามพูด
“เออ พรุ่งนี้เจอกันกี่ โมงแล้วเจอกันที่ไหน”ผมถามมัน
“บ่ายสาม ที่บ้านกู”สามบอก
“ทำไมต้องไปบ้านนายด้วย”ผมถามมันต่อ
“ก็บ้านกู มีเน็ต หาในเน็ตง่ายจะตาย”มันพูด เออจริงของมัน
“แล้วกูจะไปบ้านมึงได้ยังงัย กูไม่รู้ว่าบ้านมึงอยู่ไหน”ผมถามมันต่อ
แต่ก่อนที่ชัยจะอ้าปากพูด หนุ่มก็พูดส่วนขึ้นมา
“นี่งัยอ๋อง เดี๋ยวเราไปซื้อชุดยูโดก่อน แล้วเดี๋ยวเราไปส่งที่บ้านสาม”หนุ่มเสนอขึ้นมา
เออ จริงสิ ง่ายดีด้วย
“เออ ตกลงตามนี่ล่ะกัน”ผมหันไปคุยกะหนุ่ม
“เออ ห้ามไปสายนะมึง”สามพูดพร้อมกับชี้หน้าผม แล้วมันก็เดินออกไป
“อ๋อง แต่เราต้องนัดเร็วขึ้นแล้วล่ะ”หนุ่มบอกกับผม
“อืม ไม่เป็นไรหรอก”ผมตอบไป
แล้วเราก็แยกย้ายกันกลับบ้านครับ
...
-
ตอน เพื่อนรัก 3
เช้าวันเสาร์ผมตื่นเช้าเป็นพิเศษครับ
ไม่ใช่อะไรหรอกครับ
กลัวไปสายง่ะ ไม่อยากให้เพื่อนรอ
ผมกับหนุ่ม ตกลงนักกัน สิบเอ็ด โมงครับ
มากันตั้งแต่ห้างเพิ่งเปิดเลยครับ
“อ๋องทางนี้”หนุ่มเรียกผม
“รอนานม่ะ”นี่ขนาดผมตื่นเช้าแล้วนะเนี้ย ยังมาสายเลย แย่จัง
“ไม่หรอก เราก็เพิ่งมา”หนุ่มบอกผม
“ไปกันรึยัง”ผมบอกหนุ่ม แต่ผมก็ต้องได้รับข่าวร้ายจากมันครับ
“รอก่อน เดี๋ยวสามจะมาซื้อกับเราด้วย”หนุ่มบอก
“หา อะไรนะ สามจะมา มาได้งัย”ผมก็อึ่งสิครับ
“เมื่อคืน มันโทรมาขอเราว่าวันนี้มาซื้อกับพวกเราได้มั้ย เราไม่เห็นว่ามันจะเสียหายตรงไหน
นายเองก็เหมือนกัน สามมันเป็นคนปากเสียไปอย่างนั้นเอง ไม่มีอะไรหรอก”หนุ่มชี้แจง
ฉิบหายแล้วกุ วันนี้กูต้องเจออะไรบ้างว่ะเนี้ย
ในระหว่างที่ผมกำลัง เซ็งกับชะตาชีวิต ตัวเองอยู่นั้น
ไอ้เวรสามก็มาครับ
“โทษทีว่ะ ที่ทำให้รอ”สามพูดขึ้น
ผมได้ทีก็ชักสีหน้าไม่พอใจใส่มันครับ
“ทำไม กูมาช้าแค่นี้ มึงต้องไม่พอใจขนาดนั้นเลยหรอ”สามมันหันมาว่าผม
“พอได้แล้ว ทั้งสองคนนั้นแหละ หยุดทะเลาะกันซะที”หนุ่มห้ามทัพครับ เริ่มเห็นท่าว่าผมคงไม่ยอมง่ายๆ
“ฝากไว้ก่อนเถอะมึง”ไอ้สามอาฆาตครับ
“รีบเอาคืนล่ะกัน”ผมสวนกลับทันที
“พอได้แล้ว”หนุ่มเริ่มขึ้นเสียงครับ
“ไป ไปหาอะไรกินกันก่อนเราหิวแล้ว”หนุ่มพูด
“เออ เอาดิ เราก็หิว ว่าแต่จะกินอะไรล่ะ”ผมพูด
“กิน MK ล่ะกันเนอะ เราไม่ได้กินนานแล้ว”หนุ่มเสนอ
สรุป ผม หนุ่ม แล้วก็ไอ้เวร สาม ตกลงไปกิน MK กันครับ
“สามที่ครับ”หนุ่มบอกกับพนักงาน
“ค่ะ เชิญทางนี้ค่ะ”พนักงาน พาไปที่นั่งครับ
พอถึงที่นั่ง สามมันก็เริ่มสันดานครับ
“มึงเข้าไปข้างใน”มันสั่งผมครับ
“เรื่องอะไร นายเข้าไปเองสิ”ผมหันไปเถียงมันต่อ
“ไม่เอา กูจะนั่งข้างนอก”มันยังยืนยังต่อ
“นี่นายสองคนจะเถียงกันอีกนานมั้ย สามถ้านายอยากจะนั่งข้างนอก มานั่งข้างเราก็ได้
เดี๋ยวเราจะนั่งข้างในให้”หนุ่มพูดขึ้น
“ไม่เอา กูจะนั่งตรงนี้”สามมันยังดื่อต่อครับ
“งั้น อ๋อง นายมานั่งข้างเรา มา”หนุ่มพูด
“อืม”ผมตอบรับหนุ่มมัน
“ไม่เอา กูจะนั่งกับมัน มึงเข้าไปข้างในเร็วๆ”สามพูดพร้อมกับกระชากแขนผมให้นั่งลง
เอาว่ะ ยอมให้แม่งครั้งนึงล่ะกัน ผมก็เลยเข้าไปนั่งข้างในครับ
:music:
-
:confuse: ตกลงนี่เปนวิธีจีบของสามเหรอคับ :-[ :-[
-
ตอน เพื่อนรัก 4
“เออ ให้มันว่างายๆแบบนี้ ค่อยน่ารักขึ้นมาหน่อย”สามพูด ระหว่างที่ผมกำลังลงนั่ง
ผมเลยตอบสนองมันโดยการ หันไปค้อนงามๆหนึ่งที
“นายสองคนนี้จริงๆเลย กัดกันยังกะหมา”หนุ่มพูดขึ้น
............................................................
ในระหว่างที่สามกำลังจะคีบเป็ด ผมก็แย่งชิง เป็นชิ้นนั้นมาก่อน
แล้วก็คีบเข้าปากไปเลย
สามมันก็โวยวายครับ
”เป็ดกู”สามโวยวาย
“อ้อ เหรอ ไม่ยักกะรู้”ผมทำเสียงเล็กเสียงน้อยใส่
แล้วผมก็ทำหน้าเหนือใส่มัน
“เดี๋ยว เถอะมึง”สามพูด
“ทำไม จะทำไมกู กลัวจังเลย พี่สามครับ อย่าทำผมเลยนะครับ พี่สามครับ กลัวตายล่ะ”ผมได้ทีก็ล้อมันใหญ่ครับ
“พอได้รึยัง ทั้งคู่เนี้ย”หนุ่มปรามครับ
“รีบๆ กินแล้วก็รีบๆไปซื้อชุดยูโด”หนุ่มมันคงสุดจะทนแล้วล่ะครับ
คราวนี้ผมเริ่มสงบลงบ้างแล้วครับ สามก็ด้วยครับเริ่มสงบเสงียมลงครับ
ไม่นานเราทั้งสามก็กินกันเสร็จซะที
หลังจากที่สงครามสงบลง
........................................................................
หลังจากที่กินข้าวเสร็จ ไม่สิสุกี้นี้หว่า
ผม สาม หนุ่มก็เดินขึ้นไปซื้อชุดยูโด กันครับ
แต่ว่ามันแพงเนอะ ชุดพวกนี้ง่ะ ไม่เข้าใจจริงๆเรียนแค่เทอมเดี่ยวทำไมต้องให้พวกกูซื้อด้วยว่ะ
แต่ช่างเหอะ ไหนๆก็ซื้อมาแล้วนี่หว่า จะบ่นทำไมว่ะ
“เออ อ๋องเราไม่ไปส่งนายที่บ้านสามนะ” หนุ่มพูดขึ้น
“ทำไมง่ะ”ผทเริ่มแอ่ะใจครับ
“ก็สามมันอยู่นี่ แล้วทำไมเราต้องไปด้วยล่ะ”หนุ่มชี้แจง
แต่ยังงัยผมก็ไม่อยากไปกับสามมันอยู่ดี
“ไม่อ่าว ง่า ไปด้วยกันน้า หนุ่มนะ”ผมเริ่มอ้อน
“ไม่ได้หรอก อ๋อง เราต้องไปธุระให้แม่”หนุ่มพูดกับผม ตอนนี้สามมันจ้องหน้าผมแล้ว
“ธุระอะไรกันน่ะ เมื่อวานนายยังบอกเราเลยว่า จะไปส่งเราที่บ้านมันง่ะ”ผมเริ่มเซ้าซี้ครับ
“ก็เมื่อวานนายไม่รู้บ้านของสาม แต่วันนี้สามอยู่ที่นี้แล้ว เราก็ไม่จำเป็นต้องไปส่งนายแล้วนิ”หนุ่มพูดเสร็จโทรศัพท์หนุ่มก็ดังขึ้นครับ
“ครับ แม่ กำลังจะไปเดี๋ยวนี้ครับ”แม่มันโทรมาตามครับ
“สามเราฝากอ๋อง ด้วยนะ อย่ากัดกันล่ะ เราไปก่อนนะ”หนุ่มพูดเสร็จก็เดินไปเลยครับ
ทิ้งผมไว้กับไอ้เวรสามไว้สองคน พระเจ้าแกล้งกูอีกแล้ว
“มึงกลัวกูขนาดนี้เลยหรอ”สามพูดขึ้น
“ใครกลัวมึง”ผมหันไปสวนทันควัน
“ก็มึงงัย ไม่ยอมไปบ้านกับกูสองต่อสอง ทำไมกลัวกูจะปล้ำมึงรึงัย”สามพูดพร้อมทำหน้ายี่ยวนใส่ผม
“เหนื่อยใจที่จะคุยกับมึง”ผมหันไปพูดกับมัน
“อ๋อง กูอยากดูหนังว่ะ ดูหนังกันก่อนม่ะ”สามพูดขึ้น
“อะไรนะ จะดูหนัง โอ้ย ไม่ดูหรอก”ผมพูด
“กูจะดู มึงก็ต้องดูด้วย”
“ถ้ามึงอยากดู ก็ดูไปคนเดี่ยวล่ะกัน กูกลับล่ะ”
“ไม่ได้ มึงต้องดูกับกู หรือว่ามึงอยากทำรายงานคนเดียว หรือว่าจะให้กูบอกเพื่อนๆดี ว่าที่มึงเข้ามาเรียนกลางคันได้ยังงัย”ผมได้ยินที่มันพูด ก็อึ่งสิครับมันรู้หรอว่าผมยัดเงินเข้ามา เห้ยนี่ถ้ามันไปบอกเพื่อนๆกูจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนว่ะ
“เอายังงัย จะดูหนังกับกู หรือว่าจะให้กูพูด”สามหันมาย้ำกับผม
“แล้วรายงานล่ะ ถ้าไม่รีบกลับไปทำ เดี๋ยวก็ไม่เสร็จหรอก”ผมเริ่มอ้างเรื่องรายงานครับ
“ไม่ต้องห่วง กูหาข้อมูลไว้ตั่งแต่เมื่อคืนแล้ว แค่กลับไปพิมพ์เท่านั้นแหละ แล้วก็เรียบเรียงนิดหน่อย ก็เสร็จ”สามชี้แจง
“ว่างัย จะดูมั้ย”สามถามต่อ
“เอออ ดูก็ดู”ผมตอบมันไป
แล้วผมกับสามก็ไปดูหนังกันครับ
.......................................................................
“โอ้ย หนังอะไรว่ะเนี้ย ไม่เห็นสนุกเลย”ไอ้สามมันบ่นครับ
ก็ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ด้วยสันดานที่อยากเอาชนะ ประมาณแบบว่าดูก็ได้แต่กูต้องเป็นคนเลือกหนัง มันก็เลยไม่ชอบครับ สามมันชอบดูหนัง action ครับ แต่ผมนะหรอ ชอบดูหนังรัก เหอะๆ
มันเลยเบื่อนะครับ แต่ตอนดูหนังเราม่ะได้ทำอะไรกันน้า
แค่ต่างคนต่างดูเฉยๆ
“แล้วใครใช้ให้ดูล่ะ”ผมหันไปเหน็บมันต่อ
แต่ไอ้เวรสามสิครับ กลับหันมาตบหัวผม
“ตบหัวกูทำไมเนี้ย”ผมเริ่มโวยวาย
“ยังมีหน้ามาถามอีก”
ไอ้เวรเอ้ย ผมเลยตบหัวมันคืนครับ แต่มันกลับวิ่งไล่แตะผม หวังกะจะเอาคืนครับ
แต่ผมก็หนีมันไม่ทันครับ โดนมันแตะเข้าจนได้
........................................................................
“จะไปทำรายงานกันได้ยังเนี้ย”สามพูดระหว่างนั่งพักเหนื่อย
“เห้ย นี่มันจะห้าโมงเย็นแล้วนี่หว่า”ผมโวยวาย
“ทำไม ห้าโมง แล้วทำไม หรือว่ามึงจะไม่ทำรายงาน งั้นก็ตามใจมึงนะ”สามพูดพร้อมทำหน้าเหนือใส่ผม
“เออ ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย ไปกันได้ยังล่ะ”ผมพูด
แล้วผมกับชัยก็นั่ง Taxi กลับไปบ้านมันครับ
พอถึงบ้านมันก็เกือบหกโมงครับ รถแม่งติดฉิบหาย เวรแล้วกู
พอมาถึงบ้านมัน บ้านของสามไม่เล็กไม่ใหญ่มากครับ แต่ก็ใหญ่นะในความคิดผม
แม่งมีสี่ห้องนอน ห้าห้องน้ำ แถมมีสนามในบ้านอีก ไหนจะสระว่ายน้ำอีก
แม่งจะรวยไปไหนว่ะ
ไม่เห็นจะเข้ากับหน้าแม่งเลย หน้าออกจะเถื่อนๆ ยิ่งตัดสกินเฮด แม่งยิ่งเถื่อนเข้าไปใหญ่
ถ้าเพื่อนๆนึกภาพไม่ออก เพื่อนๆรู้จัก โจ๊ก มั้ยครับที่เล่นเรื่อง อหิงสา ที่เล่นเป็นตัวเวรกรรมง่ะครับง่ะครับ หน้าเหมือนมันเลย
แต่แม่งก็หล่อดีนะ ไอ้สามเนี้ย
(นอกเรื่องแล้วเรา)
ต่อครับต่อ
พอมาถึงบ้านมันก็เกือบหกโมงแล้วครับ
ตอนนี้ผมเจอทั้งพ่อทั้งแม่ ทั้งพี่ มัน เอาง่ายๆครบทั้งบ้านแหละครับ
ผมก็มารยาทงามครับ กราบไหว้ทุกๆคนเป็นเด็กน่ารักครับ
แหม ก็พ่อแม่สอนมาดีอะครับ
ผมมาถึงบ้านมันก็ได้เวลาอาหารเย็นพอดีครับ
แม่มันก็ชวนทานข้าวครับ ผมมีหรอที่จะขัดท่านได้ก็ต้องยอมทานข้าวตามระเบียบครับ
แม่งแล้วอย่างนี้รายงานกูจะเริ่มทำเมื่อไรว่ะ
พ่อ แม่ และก็พี่ของสามน่ารักมาเลยครับ มันมีพี่สองคนครับเป็นผู้หญิงทั้งคู่ คนแรกชื่อหนึ่ง เป็นหมอครับ คนที่สองเป็นผู้หญิงเหมือนกันครับชื่อสอง เรียนเภสัชอยู่ครับ
บ้านสามมันเป็นบ้านทางสายการแพทย์ครับ พ่อแม่มันก็เป็นหมอครับ
แม่งไม่เห็นเหมือนน้องเลย สันดานเสียฉิบหาย(รู้แล้วว่าทำไมมันถึงเรียนเก่ง แม่งเก่งทั้งบ้าน)
“นี่อ๋อง แล้วบ้านเราอยู่แถวไหนล่ะ”พ่อของสามถามผม
“อ้อ ผมอยู่คอนโด แถวๆ.....ครับ อยู่กับพี่ชาย”ผมตอบไป
“อ้าว แล้วคุณพ่อคุณแม่เราล่ะ”พ่อของสามถามต่อ
“อยู่ต่างจังหวัดครับ ผมเลยอยู่กับพี่ชายครับ”ผมตอบคุณพ่อของสามไป
“เออ นี่แล้ววันนี้ วันนี้จะกลับยังงัยเนี้ย นี่ก็เริ่มมืดแล้ว”แม่ของสามพูดขึ้น
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมกลับ Taxi ได้ครับ”ผมตอบคุณแม่สามไป
“นี่เรามาทำรายงานกันไม่ใช่หรอ แล้วนี่ก็ทุ่มนึงแล้ว รายงานก็ยังไม่ได้ทำ ยังงี้ดึกแน่ๆ นอนนี้เถอะนะ แม่ไม่อยากให้กลับบ้านเลย มันอันตราย นอนนี้นะอ๋อง เดี๋ยวแม่ โทรไปขอพี่ให้”คุณแม่ของสามร่ายยาวเป็นชุดครับ
“นอนนี้แหละ เอาเบอร์พี่ชายมาให้พ่อเร็ว เดี๋ยวพ่อให้แม่โทรให้บอกให้”พ่อของสามพูดเสริมขึ้นมาครับ
“เออ นอนนี้แหละมึง อย่ามาเรื่องมากน่า”สามเสริมขึ้นครับ
แน่นอนครับ ผมก็เลยต้อง ตกลงไปตามระเบียบ
แล้วผมก็ให้เบอร์พี่อาทกับ แม่ของสามไป แล้วแม่ของสามก็เดินไปโทรศัพท์ทันทีเลยครับ
“แม่คุยกะอาท ให้แล้วนะ พี่เค้าอนุญาต”แม่ของสามชี้แจง
“ครับ”ผมตอบรับไป
“แม่ดีใจนะที่สามพาอ๋องมาที่บ้าน เนี้ยสามเค้าไม่ค่อยพาเพื่อนมาบ้านหรอกแม่ก็นึกว่าสามไม่ค่อยมีคนคบซะอีก ที่แท้ก็มีคนคบ อ๋องทนคบกับสามหน่อยนะ”แม่ของสามพูด
แต่ไอ้สามสิครับหน้าแดงเลย
“อะไรกันง่ะแม่ ขายหนูซะงั้น”อะไรนะ แทนตัวเองว่าหนู อย่างมึงเนี้ยนะไอ่สาม “หนูสาม”
สรุปคืนนั้นผมก็ต้องนอนบ้านของสาม
-
ตอน เพื่อนรัก 5
หลังจากที่ผมทานข้าวกับครอบครัวของหนูสามเค้า(มึงโดนกูล้อแน่ ไอ้สาม)
ผมก็เดินขึ้นไปห้องสามครับ
โดยมีมันนั้นแหละเป็นคนนำผมเดินขึ้นไป
ห้องมันน่าอยู่มากเลยครับ
หนังสือเยอะมาก ทั้งการ์ตูน หนังสือเรียนเต็มไปหมด
ของเล่นก็เยอะ โอ้ยยังงี้อยู่ได้เป็นวันไม่มีเบื่อ
“ไปมึงไปอาบน้ำก่อนไป แล้วค่อยมาเริ่มทำรายงานกัน”สามสั่งครับ
แม่งสั่งจริงสั่งจังนะมึง ไม่เป็นบ้านกูมั่งให้มันรู้ไป ไอ้เวร
หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จออกมา ก็ใส่เสื้อผ้ามันแหละครับ
มันก็เดินเข้าไปอาบต่อ แม่งรู้ยังงี้ ขี้ไว้ดีกว่า แม่งจะได้เหม็นตายไปเลย(แหวะ)
ผมก็เลยนั่งอ่านหนังสือการ์ตูนมันไปเรื่อยๆครับ หนุกดี
แต่ผมก็ต้องเจอกับอะไรบางอย่าง มันเป็นรูป สามกับถ่ายรูปคู่กับเด็กผู้ชายคนนึงครับ
ดูๆแล้ว คงเป็นรุ่นเดียวกับผมแหละครับ ใส่ชุดนร. น่าจะเป็นตอนม.ต้นครับ
ผมนั่งพิจารณารูปไปได้สักพัก สามก็ออกมาจากห้องน้ำครับ
ผมก็ไม่ได้หันไปสนใจมันเท่าไรหรอกครับ
ตาก็ดูรูปใบนั้นอยู่ ปากก็ถามมันครับ แต่ก็แอบกวนเล็กๆครับ
“หนูสามคร้าบ คนที่หนูสามถ่ายรูปคู่นี่ใครคร้าบ”ผมแซวมัน
มันไม่ตอบอะไรครับ มันขว้างผ้าขนหนูมาใส่ผม
“มึงอย่า มาเรียกกูอย่างนั้นนะ ไอ้เด็กใหม่”สามพูดสวนขึ้นมา
“ทำไมครับ หนูสาม หนูจะทำไมครับ”ได้ทีผมก็ล้อมันใหญ่ครับ
“ไอ้สาดดด เอ้ย”พอสิ้นเสียงมัน ก็มีข้าวของต่างๆก็ลอยมาหาผมครับ
ดีนะที่กูรู้ทัน หลบได้หมด 555
“มึงก็เลิกเรียกกูว่าไอ้เด็กใหม่สิ แล้วกูจะเลิกล้อมึง”ผมบอกมันไป
“เออ ได้ ว่าแต่รูปอะไรว่ะ”สามเดินเข้ามาแล้วก็หยิบรูปไปดู
ดูมันตกใจเล็กน้อยครับ แล้วก็พูดขึ้นว่า
“กูนึกว่ากูทิ้งไปแล้วซะอีก”พูดเสร็จมันก็ขย่ำทิ้ง ลงถังขยะไปเลย
“อ้าว นี่นายจะทิ้งไปทำไมเนี้ย”ผมว่ามัน
“ช่างมันเถอะ มันไม่สำคัญ”สามหันมาพูด พร้อมกับจ้องผม ตอนนี้สามมันน่ากลัวมากเลยครับ สายตามันที่มองมาเนี้ย อารมณ์แบบว่า มึงอย่าถามอีกนะ ไม่งั้นกูฆ่ามึงแน่
“มาทำรายงานได้ยัง”สามมันเรียกผมครับ
“เออ”
-
ตอน เพื่อนรัก 6
ตอนนี้ไอ้สามอยู่หน้าจอคอม แล้วก็สั่งปริ้น อะไรก็ไม่รู้ออกมาเยอะมาก
ผมก็ได้แต่ยืนดูมันครับ
พอมันปริ้นเสร็จมันก็เริ่มสันดานครับ
“อ้าว อ๋อง มึงนั่งเรียบเรียง แล้วก็พิมพ์นะ”พูดเสร็จมัน เดินไปอ่านการ์ตูนบนเตียงของมัน
“อ้าว ทำไมไม่ช่วยกันทำล่ะ”ผมเริ่มโวยวาย
“ก็กุหาข้อมูลแล้วยังจะให้กู พิมพ์อีกหรอ”มันหันมาตอบหน้าด้านๆ
“อะไรกันง่า ช่วยกันดิ”ผมเริ่มโวยวายให้มันช่วย
“ไม่เอา มึงอย่ามาลีลาว่ะ รีบทำไปเลย ดึกแล้ว เดี๋ยวก็ไม่เสร็จ”สามพูดโดยมันไม่มองหน้าผมด้วยซ้ำ มันยังอ่านการ์ตูนต่อไปเรื่อยๆ
“ยังจะมองหน้าอีก รีบทำไปดิ”สามมัน เงย หน้าขึ้นมามองผม แล้วก็ว่าใส่
“เออ รู้แล้ว”แม่งใช้กูยังกะทาส สาดเอ้ย เวรจริงๆ แม่งไม่น่าคู่กับแม่งเลย ผมบ่นในใจ
แต่มือก็ต้องนั่งพิมพ์งานไปเรื่อยๆครับ
“ใกล้ เสร็จแล้วนี่หว่า”สามพูด ผมก็สะดุ้งสิครับ แหมก็แม่งเสือกมาพูดข้างๆหู
“แหม ขวัญอ่อน เชียวนะมึง”สามพูด
“ก็มึงอะดิ แม่งไม่ให้สุ่มให้เสียง ตกใจหมด”ผมหันไปว่ามัน
“ไป ไปนอนก่อนไป แล้วค่อยตื่นมาทำต่อพรุ่งนี้”สามพูด
“อืม ไม่ง่ะ กูจะทำให้เสร็จ พรุ่งนี้จะได้รีบกลับ”ผมบอกมันไป
“มึงจะรีบกลับไปไหนว่ะ ทำไมกูมันน่าขยะแขยงมากรึงัยว่ะ มึงถึงไม่อยากอยู่บ้านกู”สามพูดมาอย่างงี้ผมก็สะอึกสิครับ
“ทำไม มึงพูดอย่างงี้ล่ะ”ผมหันไปว่ามัน
“ไม่รู้สิ ก็เห็นมึง ไม่ค่อยอยากจะคุยกับกูเท่าไรนิ ก็นึกว่ารังเกียจกูซะอีก”สามประชด
“แล้วทีมึงล่ะ เคยพูดกับกูดีๆมั้ย แล้วจะหวังจะให้กูพูดดีๆกับมึง”ผมหันไปสวนทันควัน
มันไม่พูดอะไรครับ มันเดินกลับไปนอนอ่านการ์ตูนที่เตียงเหมือนเดิม
ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมันครับ นั่งพิมพ์งานต่อจนเสร็จ
อะไรว่ะนี่มันจะ ตีสองแล้วหรอเนี้ย กว่าจะเสร็จได้
“สาม เสร็จแล้ว”ผมหันไปเรียกมัน แต่มันสิครับ หลับคาหนังสือการ์ตูนไปแล้ว
ไอ้เวรเอ้ย ให้กูนั่งทำแม่งเสือกนอนสบายใจคนเดียว ผมบ่นในใจ
พร้อมกลับ เดินไปปลุกมัน
“สาม ตื่น นอนดีๆสิ”ผผมบอกมัน
“เสร็จแล้วหรอ”มันถาม ทั้งๆที่ตามันยังไม่ลืมด้วยซ้ำ
“เสร็จ แล้ว จะให้กูปริ้น เลยรึป่าว”ผมถามมัน
“ยังไม่ต้องง่ะ เดี๋ยวกูขอดูก่อน แต่ตอนนี้ นอนก่อนนะ”สามบอกผมพร้อมกับหันไปนอนดีๆ
“เออ ดีจริงนะมึง”
“มึงว่าอะไรนะ”สามหันมาถาม
“ป่าว กูบอกว่า ฝันดีนะมึง”ผมรีบแก้ตัวไป
“เออ เช่นกัน”สามพูดแล้วก็หลับไป
ผมก็เลยเดินไปปิดคอม แต่ไม่ลืมเซฟนะครับ
แล้วก็เดินไปปิดไฟ แล้วก็ลงนอนข้างๆสาม
พอผมลงนอนได้สักพัก
สามก็กอดผมครับ
ผมก็เกร็งสิครับ(ตัวนะครับ ม่ะใช่อย่างอื่นนา)
มันจะมากอดกูทำไมว่ะ
ผมก็พยายามแกะมือมันออกครับ แต่มันนะสิกอดแน่นชะมัด
แต่ด้วยความพยายามขอผม
ก็แกะมือมันออกสำเร็จครับ
“ทำไม กูกอดไม่ได้หรอ”สามพูดครับ
ผมก็ตกใจดิ ไม่นึกว่ามันจะรู้สึกตัว
“ป่าวกูอึดอัดง่ะ”ผมแก้ตัวไป
“กูไม่เชื่อมึงหรอก มึงรังเกียจกู”สามพูดพร้อมหันหลังให้ผม
ผมก็อึ่งแดกสิครับ แม่งเอางัยดีว่ะ
ผมก็เลยกอดมันแทนครับ
“มึงมากอดกูทำไม”สามพูด
“ก็กูไม่ได้รังเกียจมึงงัย”ผมพูดไป แต่ทำไมแม่งเขินจังว่ะ
“ไม่อ่าว กูอึดอัด”สามพูดพร้อมกับพยายามแกะมือผมออก
แต่ผมก็พยายามฝืนครับ แต่ก็เกินจะฝืนครับ
ก็มันแกะมือผมแรงมาก ทั้งจิกผมสารพัด
ผมก็งอนสิครับ แม่งเสือกทำกูเจ็บ
ผมก็เลย ปล่อยมัน แล้วก็หันหลังให้มันครับ
สาดเอ้ย กูอุษาง้อ เสือกทำกูเจ็บ ผมก็งอนสิครับ
แต่มันสิครับกับหันมากอดผม
“มากอดกูทำไม”ผมพูด
“ก็กูอยากเป็นคนกอดมึงมากกว่าให้มึงมากอดกูนิ”สามพูด
พร้อมกับกอดผมแน่นขึ้น ผมก็ไม่ว่าอะไรมันแล้วครับ
ง่วงแล้วผมก็เลยปล่อยไปเลยตามเลยครับ
แล้วก็หลับไป
....................................................................................
ผมตื่นมาอีกที ก็เพราะผมปวดฉี่ครับ
นี่มันก็เกือบตีห้าแล้วล่ะ
ผมเลยตื่นขึ้นไปฉี่
แล้วก็กลับมานอนต่อ
“มึงไปหน่ายมา”สามถามผม
“ไปเยี่ยวดิ”ผมบอกมัน
“มานอนต่อดิ กูไม่มีคนให้กอด”สามพูด
ผมก็ว่างายนะครับ ลงไปนอนต่อ แล้วก็ปล่อยให้มันกอด
แต่ตอนนี้สิครับ หนูสามของมันก็แข็งตัวครับ
ดุนๆก้นผมอยู่ ผมไม่รู้จะทำยังงัย
ก็เลยต้องปล่อยให้มันดุนอยู่อย่างนั้นแหละ
.................................................................................................
ผมตื่นมาอีกทีก็ประมาณ เจ็ดโมงครับ
ผมตื่นมาก็เห็นสามนั่งอยู่หน้าคอม
สงสัยจะเล่นเกมส์อยู่
นอนต่อดีกว่า
..................................................................................................
ผมตื่นมาอีกที ก็หลังจากนั้นไม่กี่นาทีครับ
ก็จะไม่ให้ตื่นได้ยังงัยล่ะ
ก็สามมันลงมานอนต่อ
“ไปไหนมา”ผมถามมัน
“ไปเยี่ยว”สามบอกพร้อมกับนอนกอดผมไว้
.................................................................................................
คราวนี้ผมต้องตื่นขึ้นมาจริงๆแล้วครับ
ก็เกือบ สิบโมงแล้วนิ จะให้นอนตื่นเที่ยงเหมือนอยู่คอนโดได้ยังงัยล่ะ
นี่มันไม่ใช่บ้านเรานิ
ผมตื่นมา สามมันยังไม่ตื่นหรอกครับ
พอผมทำธุระส่วนตัวเสร็จ ออกมาจากห้องน้ำก็เห็นสามมันนั่งอยู่หน้าคอมแล้วครับ
“อ๋อง มึง เซฟงานไว้ไหนง่า”มันหันมาถามผม
“ก็อยู่ใน My doc~ งาย ชื่อ ยูโดง่ะ”ผมหันไปบอกมัน
“ไหนมึงมาดูดิ ไม่เห็นมีเลย”สามพูด
“ดูดีๆรึยัง”ผมบอกมัน พร้อมเดินเข้าไปหามันที่คอม
“มึงได้เซฟไว้รึป่าว”สามพูด
“เซฟดิ”ผมเถียงมัน
“มึงไม่ได้ทำงาน ใช่ม่ะ”สามพูด
“ทำดิ โอ้ย หายไปได้งัยว่ะ”ผมเริ่มใจไม่ดีแล้วครับ
ผมเซฟแล้วนะ
ผมจำได้จริงๆ เพื่อนๆเชื่อผมนะครับ
“ไม่มีง่ะ มึงมานั่งทำใหม่เลย”สามพูดพร้อมลุกขึ้น
“หายไปไหนว่ะเนี้ย”ผมพยายามหาแล้ว
แต่มันไม่เจอครับ มันหายไปไหนง่า
กูต้องทำไมหรอว่าเนี้ย
ผมนั่งปลงตกกับชีวิตตัวเอง แล้วก็นั่งลงมือพิมพ์ต่อไปครับ
เซ็งชีวิต.......
.............................................................................
ผมนั่งพิมพ์ไปได้สักพัก
แม่สามก็ขึ้นมาครับ
“งายกันจ๊ะ เด็กๆ รายงานเสร็จรึยังเอ่ย”คุณแม่ของสามพูด
“ยังเลยครับ”ผมหันกลับไปตอบ
“แล้วทำไมสามไม่ช่วยอ๋องทำล่ะ อ่านการ์ตูนสบายใจเชียว”แม่ของสามหันไปคุยกับสามครับ
“เออ สามวันนี้ออกไปซื้อของให้แม่หน่อยนะ แล้วเอาไปให้แม่ที่ รพ.นะ รายการของอยู่ที่หน้าตู้เย็น
สามวันนี้ พ่อ กับแม่ และก็พี่หนึ่งต้องเข้าเวรนะ ส่วนพี่สองนะเข้าต้องกลับหอแล้ว
คืนนี้อยู่คนเดียวได้มั้ย”แม่ของสามพูดขึ้น
แต่ก่อนที่สามจะพูดอะไร
แม่ขอสามก็พูดต่อ
”อ๋อง คืนนี้ค้างที่นี่อีกนะ อยู่เป็นเพื่อนสามหน่อยนะ วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านเลย”แม่ของสามพูดขึ้น
“นะจ๊ะอ๋อง เดี๋ยวแม่โทรไปขออาทให้นะ”แม่ของสามพูด
“ไม่เป็นครับ เดี๋ยวผมโทรไปคุยเองได้ครับ อ๋องว่าจะกลับไปเอาชุดนักเรียนด้วยครับ”ผมพูด
“อืม งั้นก็แสดงว่าคืนนี้นอนนี้นะ”แม่ของสามพูดต่อ
“แม่ไปก่อนนะ สามอย่า ลืมไปซื้อของให้แม่ล่ะ แล้วเอาไปให้แม่ที่ รพ.นะ”
“ครับ หวัดดีครับแม่”สามพูด
“หวัดดีครับ”ผมไหว้ต่อ
“แม่ฝากด้วยนะจ๊ะ”แม่ของสามพูดพร้อมกับปิดประตูห้อง
พอแม่สามออกไปจากห้องเสร็จ
สามก็เดินมาที่คอมแล้วก็บอกให้ผมหยุดพิมพ์ได้แล้ว
“พอได้แล้ว ไม่ต้องทำแล้ว”สามพูด
“อ้าว ทำไมง่ะ”ผมสงสัย
“ก็งานที่มึงทำไว้ ไม่ได้หายไปไหน กูปริ้นไว้แล้ว”สามพูด
ผมก็อึ่งแดกสิครับ
“มึงทำอย่างงี้ทำไมเนี้ย”ผมสงสัย
“ก็ ก็ ก็”
“ก็อะไร”ผมรุกถามต่อ
“ก็กูอยากให้มึงอยู่กับกูนานๆ กูก็เลยแกล้งให้มึงทำใหม่
แต่คืนนี้มึงนอนนี่ เพราะฉะนั้นมึงก็ไม่ต้องทำแล้ว”สามพูดหน้าตาเฉย
“มึงทำอย่างงี้ได้ยังงัยเนี้ย”ผมละอ่อนใจกับมันจริงๆ
“ถ้ามึงขอกูดีๆ กูก็อยู่เป็นเพื่อนมึงได้ มึงไม่เห็นต้องทำอย่างงี้เลย”ผมว่ามันชุดใหญ่ครับ
มันก็นั่งฟังอย่างสงบเสงี่ยมครับ ผมเริ่มงอนแล้ว
“เออ กูขอโทษ”สามขอโทษผม
ผมยังนั่งงอนต่อครับ
คราวนี้สามเดินเข้ามาใกล้ผมแล้วก็นั่งคุกเข่าลงต่อหน้าผม
“กูขอโทษนะ อ๋อง”สามพูด
ผมยังงอนต่อ
แต่สามสิครับกลับ ลุกขึ้นมาหอมแก้มผม
“เห่ย มึงทำอะไรเนี้ย”ผมโวยวายครับ
“ก็เห็นอยู่ ว่าหอมแก้ม ถ้ามึงไม่หายงอนกู กูจะหอมอีก หายงอนรึยังคราวนี้”สามพูด
“เออ หายแล้ว หายแล้ว”ผมรีบตอบมันไปก่อนที่มันจะหอมแก้มผมต่อ
-
ตอนที่ 7
หลังจากไอ้สามเฉลยสิ่งที่มันทำ
ที่จริงก็ยังไม่หายเคืองเท่าไรหรอกครับ
แต่ก็ต้อง หายงอนครับก็แม่งถ้าไม่หายแม่งจะหอม เวรกรรมอะไรกูว่ะเนี้ย
ผมก็ต้องออกมาซื้อของให้แม่สามเป็นเพื่อนมันครับ
ของที่แม่มันฝากซื้อก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ
เป็นของใช้ส่วนตัวครับ อย่างไปรู้เลยเนอะๆ
แล้วผมกับสามก็ไปรพ.ที่แม่สามอยู่ เอาของไปให้น่ะครับ
.............................................................................
คราวนี้ผมก็ต้องกลับคอนโดครับ
“เออ สามกูจะกลับไปเอาของที่คอนโด มึงกลับบ้านไปก่อนก็ได้นะ”ผมบอกมัน
“ไม่กลับ กูจะไปกับมึง”สามพูด
“มึงจะไปทำไม มึงกลับบ้านมึงไปเถอะ เดี่ยวกูตามไปที่บ้านมึง”ผมบอกมัน
“ไม่อ้าว ถ้ามึงเบี้ยวกูทำงัยล่ะ กูก็ซวยดิ ไม่อ้าวง่ะ กุจะไปกับมึง”ผมเห็นท่าจะเหนื่อยการป่าวในการที่จะพูด ก็เลยให้มันไปด้วยครับ
แต่สามมันเนี้ยขี้บ่นเหลือเกิด เห็นนู้นเห็นนี้ก็บ่นไปทั่ว แม่งน่ารำคาญชะมัดเลย
“อ๋อง ทำไม คอนโดมึงมันไกลจังว่ะ”มันบ่นครับ ทั้งๆที่เพิ่งขึ้น Taxi ไม่ถึงครึ่งชม.
“พี่ครับ เร่งแอร์หน่อยได้มั้ยครับ”
“พี่ครับ เปิดวิทยุได้มั้ยครับ”
จนผมเริ่มทนมันไม่ได้ครับ
“สาม มึงอยู่เฉยๆ จะตายม่ะ”ผมว่ามันไปครับ
แทนที่มันจะสลด แต่ป่าวเลยครับ
“จะทำไมกู กูก็เป็นอย่างงี้ง่ะ จะทำไม”ดูมันสิครับ แทนที่จะสลด เสือกมาต่อปากต่อคำอีก
แล้วก็มาถึงคอนโดผมจนได้ครับ
ผมก็นั่งทนฟังมันบ่นนู้นบ่นนี้ไปเรื่อยครับ
“เห้ย ทำไมคอนโดมึง ใหญ่จังว่ะ”สามพูด หลังจากที่เข้ามาให้ห้องที่คอนโดผม
“มึงอยู่กับใครเนี้ย”สามถาม
“อยู่กับพี่ชาย เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน”ผมตอบมันไป พร้อมกลับไขกุญแจเข้าห้องนอนตัวเอง
“อ๋อง ทำไมห้องนอนมึงรกอย่างงี้เนี้ย อี้”สามทำหน้าขยะแขยง พร้อมกับหยิบเสื้อที่อยู่บนพื้นของผมขึ้นมาแล้วก็เอาไปใส่ในตะกร้าผ้า
ห้องผมก็รกจริงแหละครับ เหอะๆ
“ถ้า มึงขยะแขยงนัก ก็ออกไปรอข้างนอกไป”ผมบอกมัน
“ไม่อ่ะ กูจะรอ มึงอยู่ตรงนี้แหละ”สามพูดพร้อมกับทิ้งตัวลงบนเตียงขอผม
ผมก็เตรียมของใช้ส่วนตัว พร้อมกับชุดนร.แล้วก็ชุดนอนคืนนี้ใส่เป้
“ป่ะ ไปกันยัง”ผมบอกมัน
แต่มันสิครับ กลับไปรื้อของๆผมมาจนไปเจอเข้ากับรูปใบนึง
ก็เป็นรูปผมกับต้น ถ่ายรูปคู่กันแหละครับ
“ใครว่ะ ในรูปง่ะ”มันถามผม
“อ้อ รูปกูกับเพื่อนงัย ถามมัยว่ะ”ผมถามมันพร้อมกับเดินเข้าไปหามันใกล้
“อืม ถามเฉยๆ ไม่ได้หรอ”มันหันมาแควะผม
แล้วมันก็วางรูปใบนั้นไว้บนหัวเตียง แล้วก็หยิบรูปอีกขึ้นมา
“กู ขอรูปนี้นะ”สามพูด
“ไหนรูปไหน”ผมถามมัน
“ก็นี่งัย รูปมึง”ครับมันเป็นรูปผมครับ ใส่เสื้อกันหนาวสีแดง กางเกงขายาวสีน้ำเงิน
ผมจำได้ดีครับ รู้สึกจะถ่ายที่ เชียงใหม่ครับ ก่อนที่ผมจะมาเรียนที่กรุงเทพ
“ไม่เอา กูไม่ให้”ผมจะแย้งมันคืน แต่ช้าไปแล้วครับ มันเก็บเข้ากระเป๋าเป้มันแล้ว
“เสียใจ กูจะเอา”แถมยังมาทำหน้ายี่ยวนกวนประสาท ใส่ผม
โอ้ย ทำไมกูต้องเจอแต่คนแบบนี้ว่ะ
แล้วผมกับมันก็กลับมาที่บ้านมันครับ โดยที่เราแวะเช่า วีดีโอ มาดูกันครับ
แต่ไอ้สามขอเลือกเองง่าครับ แม่งเซ็งเลย เลือกแต่หนังห่าอะไรมาก็ไม่รู้
ระหว่างที่ผมนั่งดูหนังเรื่องแรกอยู่ครับ
สามมันก็เลวแสนเลวครับ เสือกเช่าหนังผีมาดู
แม่งตอนนี้ก็กำลังจะมืด วังเวงชิหาย
กลัวผีก็กลัว
กลัวเสียฟอร์มก็กลัว
เรานั่งดูหนังที่โซฟาปลายเตียง ในห้องนอนสามมันแหละครับแล้วก็ห่มผ้าห่มกัน พอจะนึกภาพออกมั้ยครับ
“เห่ย มึงกลัวผีหรอว่ะ”สามหันมาถามผม
“ป่าวซะหน่อยกูไม่ได้กลัว”ผมหันไปเถียงมัน
“งั้นมึงมานั่งติดกูทำไม”
“ป่าวซะหน่อย ก็แอร์มันตกตรงกูนี่หว่า กูไม่เบียดมึงก็ได้”ผมพูดพร้อมกับขยับตัวออกห่างจากมัน
“ไม่เป็นหรอกน่า กลัวก็บอกว่ากลัวเหอะ กูไม่ล้อมึงหรอก”สามพูดพร้อมทำหน้าเจ้าเลห์ใส่ เวรจริงๆ
แถมมันยังดึงผ้าห่มไปห่มคนเดียวอีก
ผมก็แย้งคืนสิครับ
“เห่ยอย่า เอาไปคนเดียวสิ”ผมว่ามัน
“จะทำไมกู ก็บ้านกูผ้าห่มกู”ดูมันพูดสิครับ แม่งไม่น่ามานอนเป็นเพื่อนมันเลย ทำดีไม่ได้ดีจริงๆกู สาดเอ้ย
ผมก็แย้งมันคืนครับ
“กูเป็นแขกนะ มึงก็ต้องให้กูดิ”ผมเริ่มอ้าง
“เรื่องของมึง ใครใช้ให้มึงมานอนล่ะ”อ้าว เวรแล้วไม่ล่ะกู งอนโว้ย
“เออ งั้นกูกลับแล้ว”อารมณ์ขึ้นครับ
แต่มันสิครับกลับ จับผมไว้ พร้อมกับเอาผ้าห่มมาให้ผมห่มเหมือนเดิม
“ไม่อ้าวง่า นอนนี้แหละ ไม่แกล้งแล้ว”สามพูดพร้อมกับเอามือมาโอบผมไว้
“อ่ะ ดูหนังต่อนะครับ”สามพูด
แต่ตามันยังมองหน้าผมอยู่ ได้ทีผมก็แกล้งหน้าบึ่งต่อครับ
“หนังไม่สนุกหรอ เปลี่ยนเรื่องดูม่ะ”สามพูด
“อ่ะ อยากดูเรื่องอะไรล่ะ”หึ หึ หึให้มันรู้ซะบ้าง ง้อกูต่อเลย
“หรือว่าหิวข้าว ไปกินข้าวม่ะ เดี๋ยวค่อยกลับมาดูเนอะๆ”สามง้อผมต่อ
“อืม”ผมตอบไปครับ แหมก็ตอบพอเป็นพิธี เดี๋ยวจะหาว่าจะเล่นตัวอะไรกันนัก
“จะกินอะไรล่ะครับ เดี๋ยวลงไปบอกพี่แดงให้(แม่บ้านที่บ้านสามแหละครับชื่อแดง)”สามพูดต่อ
“กินอะไรก็ได้”แต่คราวนี้สามมันไม่พูดอะไรต่อครับกลับหอมแก้มผม
“เห่ย เอาอีกแล้วนะ หอมแก้มกูอีกแล้ว”ผมโวยวาย
“แล้วมึงจะเลิกงอนได้ยัง ถ้ายังกูจะหอมต่อ”สามพูดพร้อมยื่นหน้าเข้ามา
“หายแล้ว หายแล้ว”ผมรีบพูดพร้อมลุกขึ้น
“ป่ะ ๆๆ ไปกินข้าว กันป่ะ หิวแล้ว”ผมบอกมัน
มันก็ลุกขึ้นครับ
แล้วเราก็ลงไปหาพี่แดงให้ทำกับข้าวสองสามอย่าง
แล้วเราก็กินข้าวกัน
-
ตอน เพื่อนรัก 8
หลังจากที่ผมกินข้าวกับสามเสร็จ สามมันก็ไล่ผมไปอาบน้ำครับ
พอผมอาบน้ำเสร็จสามมันก็เข้าไปอาบมั่ง
ผมก็เหมือนเดิมครับ อานหนังสือการ์ตูนไปเรื่อยๆ
ก็มันไม่มีอะไรทำนิครับ
ด้วยความเพลียหรืออะไรก็ไม่รู้นะครับ
ผมเลยเผลอหลับไป
“อ๋อง ตื่นเร็ว ตื่น”สามมันเรียกครับ
“มีอะไร ง่วงจานอน”ผมบอกมันไป
“ไม่อาวง่า ไม่อาว”สามพูดพร้อมกับเขย่าตัวผมให้ตื่น
“มีอารายอีกง่า”ผมจำใจต้องตื่นมาคุยกับมัน
“ดูหนังกัน”สามพูด
“หนังอารายอีก ว้า”ผมเริ่มหงุดหงิด
“หนังพิเศษงัย”สามพูด
“หนังอะไรของมึงว่ะ หนังพิเศษ”ผมเริ่มสงสัย
“จะดูมั้ยล่ะ”สามชวนพร้อมกับดึงตัวผมให้ลงไปนั่งที่โซฟาปลายเตียง
ผมก็ว่างายครับ ลงไปนั่งที่โซฟาพร้อมกับห่มผ้าห่มไป
ตาก็จ้องมัน เอ้ยไม่ใช่จ้องทีวีสิ
“อ้าว เสร็จแล้ว”แล้วมันก็เอาตัวควายๆของมันกระโดดเข้ามาซุกอยู่ในผ้าห่มผื่นเดี๋ยวกับผม
ทำอะไรไม่ดูตัวเองซะเลย ให้ตายสิ
สักพักหนังก็เริ่มเล่นครับ
ให้ตายเถอะหนังพิเศษของมันก็ หนังโป๊ นั้นแหละครับ มีฝรั่งตัวควายๆ
นั่งเลีย H อยู่อย่างเมามัน
ไม่นานฝ่ายหญิงฝรั่ง ก็ลงอมค_ย ของฝรั่งต่อ
“เห่ย นีมันหนังโป๊ นี่หว่า”ผมพูด
“ก็เออ งายหนังโป๊”สามพูดหน้าตาเฉย แต่ตามันก็ยังจ้องทีวีต่อ
ผมก็เริ่มมีอารมณ์สิครับ
ไอ้น้องน้อยของผมก็เริ่มตื่นสิครับ
ตอนนี้สามมันก็เริ่มขยับตัวเข้ามาใกล้ๆผมแล้วสิ
เหมือนมันจะรู้ครับ ว่าผมเริ่มมีอารมณ์แล้ว
“งัยมึง Kแข็งสินะ ทนไม่ไหวก็ไป ห้องน้ำไป”สามพูดพร้อมกับเอามือตบบ่าผม
“พูดอะไรว่ะ ไม่ดูแล้วจะนอน”ผมเขินนะครับ แม่งก็ครายจะไปบอกว่า เออ Kกูแข็ง เดี๋ยวกูมานะ ขอไปเอาออกก่อน ใครจะไปกล้าพูด
พูดเสร็จผมก็ดึงผ้าห่มแล้วก็ลุกขึ้นจะไปนอนที่เตียงครับ
สามมันก็ปล่อยผมไปครับ
มันก็ลุกขึ้นเดินไปปิด ทีวี ปิดวีดีโอ แล้วก็เดินไปปิดไฟ
แล้วมันก็ลงมานอนข้างๆผม
“งัย อึดอัดมั้ยล่ะมึง”สามพูดข้างๆหูผม
“อึดอัดอะไร ป่าวนิ”
“ก็มึงKมึงแข็ง แต่มึงไม่ยอมเอาออกง่ะ อึดอัดมั้ยล่ะ”สามพูดต่อ
“มึงพูดอะไรของมึง ว่าแต่มึงเหอะ Kก็แข็งไม่ใช่หรอ ไม่ไปเอาออกล่ะ”ผมได้ทีเอามันคืนครับ
“แล้วใครบอกว่ากูจะไม่เอาออก กูจะให้มึงเอาออกให้งัย”สามพูดเสร็จ ก็จูบเข้าที่ปากผมเลย
ตอนนั้นผมตกใจมากครับ ผมเลยนิ่งไปสักพัก แล้วสามมันก็เริ่มสอดลิ้นเข้าไปในปากผมแล้วครับ
ผมก็เริ่มได้สติครับ เลยผลักมันออกไป
ดูมันจะตกใจนิดหน่อย แต่ผมว่าตอนนี้มันเลือดขึ้นหน้าแล้วครับ
มันเริ่มขึ้นค่อมผมแล้วก็กดผมไว้
“กูขอนะอ๋อง กูไม่ไหวแล้ว”แล้วสามมันก็บรรเลงจูบผมต่อผมก็ดิ้นนะครับ
แต่ตอนนี้อารมณ์อยากที่ค้างไว้จากเมื่อตอนที่ดูหนังยังคงอยู่ครับ
ผมก็เริ่มเล่นด้วยครับ
แล้วเพลงรักก็บรรเลงไปเรื่อยๆครับ......................โดยที่เราไม่ได้สอดใส่กันอย่างใดนะครับ
(ใจง่ายจังว่ะกู)และนั้นก็เป็นครั้งแรกที่ผมสมยอมนะครับ ขอย้ำว่าเป็นครั้งแรกที่สมยอม
เด๋ยวดึกมาต่อให้อีกนะครับ
-
สมยอม!!!!!!!! :haun5: :haun5: :haun5: มานั่งรอแถวหน้าแล้วกันคับ :laugh: :laugh:
-
ตามมาให้กำลังใจแถวหน้าด้วย
:myeye: :myeye: :myeye:
-
เด๋วต้องขอยืมไปใช้มั่งละ มุขงอนแล้วหอมแก้มเนี่ย
:laugh:
-
รวดเดวจบเลย หุหุหุ
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก อ่านแล้วได้อารมมากมาย กรั่กๆๆๆ
ชอบสามจังอ่ะ (หรือไม่ชอบ? - -*)
อ๊ากกกกกกก อย่ามาไห้จิ้นแล้วก้อหนีไปดื้อๆนะ อร๊ายยยยยยยย
ติดตามอยุ่นะคับ*
RrMz`,,
-
:-[ เปงครั้งแรกที่สมยอม หุหุ
-
ตอน เพื่อนรัก 9
เช้าวันนี้ผมต้องไปเรียนกับสามมันครับ
แต่ผมก็แปลกใจที่ว่าทำไมสามมันไม่ค่อยคุยกับผม
หรือว่าเป็นเพราะเรื่องเมื่อคืนว่ะเนี้ย
ที่รร.สามมันก็ทำเป็นเฉยๆกับผม
ไม่ค่อยคุยกับผม
ไม่ใช่สิไม่ได้คุยกันเลยมากกว่า
มันเป็นอะไรของมันว่ะเนี้ย
กุละไม่เข้าใจมันจริง
“งัย สาม กินข้าวยังว่ะ”ผมทักมันหน้าโรงอาหาร
“ยัง แดกไม่ลง”สามตอบมา
“อ้าว มึงเป็นอะไรง่ะ ทำไมกินไม่ลงล่ะ”ผมถามมันพร้อมเดินเข้าไปใกล้มัน
“เออน่าเรื่องของกู มึงไม่ต้องมายุ่ง”แล้วมันก็เดินหนีผมไปเลย
ผมก็งงแดกสิครับ มันเป็นอะไรของมัน
หรือว่าเป็นเพราะเรื่องเมื่อวานว่ะ
แต่มันเป็นคนเริ่มนี่หว่า
ผมเริ่มใจคอไม่ดีแล้ว แล้วทำไมกูต้องแคร์มันด้วยว่ะ ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ
พอกินข้าวเสร็จก็ถึงคาบอังกฤษครับ
คาบอังกฤษอาจารย์เค้าจะให้จัดห้องเป็นตัว U ครับ
พอนึกภาพออกมั้ยครับ
คราวนี้พอจัดห้องออกมา
แต่ด้วยเวรหรือกรรมก็ไม่รู้จะครับ พอจัดออกมา
ผมก็นั่งตรงข้ามกับสามครับ
ในระหว่างเรียนไปเรื่อยๆผมก็แอบมองมันอยู่บ้างครับ
แต่มันไม่เห็นยอมมองมาทางผมเลย
มันก็คุยเล่นกับเพื่อนคนอื่นปกติครับ แต่ทำไมมันไม่ยอมคุยกะกูว่ะ
ผมนั่งมองหน้ามันนานมาก ในใจก็คิดไปเรื่อยๆ
คราวนี้มันกลับหันมามองผม
มันก็เลยเห็นผมมองหน้ามัน
ผมยิ้มให้มัน
แต่มันสิครับ กลับเบือนหน้าหนีผมไป เล่นเอาผมใจหายแว้บไปเลย
ครางนี้หลังจากที่ผมตามใจผมกลับมา
ผมก็เคืองสิครับ แม่งกูอุษายิ้มให้เสือกเบือนหน้าหนีกู
ควายเอ้ย มึงจะเป็นHereอะไรก็ช่างมึงล่ะกันนะ
กูไม่สนใจแล้ว
และแล้ววันจันทร์ก็ผ่านไป
วันอังคาร วันนี้ทั่งวันสามมันก็ไม่คุยกับผมเหมือนเดิมครับ
ผมก็ไม่คุยกับมันครับ
ที่จริงผมก็ยังสงสัยอยู่นะครับว่าทำไม
แต่ผมจะไม่ยุ่งกับมันแล้ว
วันพุธ
แม่งใกล้วันศุกร์แล้วนี่หว่า
แม่งเอางัยดีว่ะ
วันศุกร์ก็ต้องเรียนยูโดคู่มันอีก
เอางัยดี เอางัยดี
ผมคิดออกแล้ว
“หนุ่ม เย็นนี้ไปหาอาจารย์วิท เป็นเพื่อนเราหน่อยสิ”ผมชวนหนุ่ม
“เออ ได้ จะไปทหาทำไมง่ะ”หนุ่มถาม
“ก็เราจะไปขออาจารย์เปลี่ยนคู่ง่ะ เราไม่อยากคู่กับสามมันง่ะ”ผมบอกกับหนุ่มไป
“อืม ได้ เออ งั้นก็เอารายงานไปส่งเลยนะ”หนุ่มหันมาบอกผม แล้วก็หันไปฟังอาจารย์สอนต่อ
หลังเลิกเรียนผมก็ไปหาอาจารย์วิทกับหนุ่มครับ
“หวัดดีครับ จารย์”ผมกับหนุ่มทักอาจารย์วิท
“อืม ดีครับ มีอะไรกัน”อาจารย์หันมาทักผมกับหนุ่ม
“ผมเอารายงานมาส่งครับ”หนุ่มบอกกับอาจารย์
“เอาวางไว้บนโต๊ะอาจารย์นั้นแหละ”จารย์พูด
“คือ อาจารย์ครับ ผมมีเรื่องปรึกษาอาจารย์ครับ”ผมเอ่ยปาก
“อืม ว่ามาสิ แต่ว่าถ้าเป็นเรื่องเปลี่ยนคู่น่ะ ห้ามนะ”จารย์วิท พูดขึ้น เหมือนจะรู้ว่าผมจะปรึกษาอะไรกับอาจารย์
ผมก็หน้าเสียสิครับ จ๋อยไปเลย
“อย่าบอกนะว่า เราจะมาขออาจารย์เปลี่ยนคู่”จารย์วิทถาม
“ครับ”ผมผยักหน้าตอบ
“ทำไมล่ะ เราคู่กับใครนะ”จารย์ถาม
“คู่กับไตรภูมิ....(ชื่อจริงสามมันนะครับ)ครับ”ผมพูดไป
“อ้าว นายไตรภูมิ นิเค้าเป็นหัวหน้าห้องไม่ใช่หรอ เรามีปัญหาอะไรกันรึป่าว”จารย์พูดขึ้น
“ป่าวครับ คือผมไม่ค่อยสนิทกับเค้านะครับ เวลาทำงานเลยไม่ค่อยสะดวกครับ”ผมอ้างไป
“อืม ยังงัยดีล่ะ แล้วเรามีคู่ใหม่รึยัง”จารย์วิทเริ่มเปิดทาง
“ผมก็จะคู่ กับ พีรพัฒน์ ครับ(ชื่อจริงหนุ่มนะครับ)”ผมบอกจารย์ไป
“แล้วเค้ารู้ รึยังล่ะ”จารย์ถามต่อ
“ผมเองครับ”หนุ่มเอ่ยปากขึ้น
“อ้าวหรอ เราเองหรอ”จารย์วิทพูด
“งั้น ตามใจเธอละกันนะ แล้วเราก็ไปบอกนาย ไตรภูมิเค้าละกัน ส่วนเราพีรพัฒน์ เราก็ไปบอกคู่ของเรา ให้ไปคู่กับนายไตรภูมิเค้าละกันนะ”จารย์วิทพูด
“ขอบคุณครับ อาจารย์”ผมขอบคุณอาจารย์เป็นการใหญ่
“แล้วมีอะไรอีกมั้ย”จารย์วิท ถามต่อ
“ไม่มีอะไรแล้วครับ งั้นผมลาล่ะครับ”ผมพูด
“หวัดดีครับ จารย์ ขอบคุณนะครับ”ผมกับหนุ่มลาอาจารย์
คราวนี้ก็เหลือแต่ไอ้เจตน์สินะ ที่เราต้องไปคุยด้วย
เจตน์มันก็ง่ายครับ คนHereอะไร ไม่เรื่องมากเลย
ขอบใจว่ะเพื่อน เหอะๆ
คราวนี้วันศุกร์ก็มาถึง ตอนเคารพธงชาติ
เหมือนเดินครับ สามก็ยืนข้างๆผมแหละครับ
หนุ่มยืนข้างหลัง
“เออ สาม เราไปส่งรายงานแล้วนะ”ผมหันไปบอกมัน
“อืม”สามตอบรับ
แล้วเราก็ไม่ได้คุยอะไรกันต่อ
พอมาถึงคาบยูโด ซึ่งเป็นคาบสุดท้าย
ตอนอาจารย์ให้จับคู่ผมก็เดินไปหาหนุ่มครับ
เจตน์มันก็ไปคู่กับไอ้สามมัน
วันนี้เริ่มมีการจับทุ่มกันแล้วครับ
โดยให้เราลงเบาะอย่างถูกวิธี ประมาณนี้แหละครับ
หลังเลิกเรียนผมก็ยังฝึกทุ่ม ฝึกตบเบาะอยู่กับหนุ่มแหละครับ
ก็จารย์วิทสิครับ
บอกว่าอาทิตย์หน้าจะสอบเก็บคะแนน
แม่งเพิ่งเปิดเรียนได้สองอาทิตย์แม่งก็จะสอบเลย
ไฟแรงจริง
ในระหว่างที่ผมกับหนุ่มและเพื่อนบางส่วนฝึกอยู่นั้น
สามมันก็เดินเข้ามาครับ
“อ๋อง ตามกูมาดิ”ไอ้สามเดินเข้ามาพูดกับผม
ผมก็ว่าง่ายครับ เดินตามมันไป
ผมเดินตามมันไปที่หลังห้องน้ำครับ
“มีอะไร”ผมถาม
“ทำไมมึงถึงเปลี่ยนคู่”สามพูด
“แล้วทำไม ก็กูอยากคู่กับหนุ่ม”ผมตอบไป
“ทำไมมึงไม่อยากคู่กับกู กูมันน่ารังเกียจรึงัย”สามตะคอกใส่ผม
“มึงไม่เข้าใจหรอกสาม”ผมหันไปบอกมัน
“กูไม่เค้าใจ มึงก็บอกกูมาสิ”สามพูดใส่ผม
“ไม่ง่ะ ไม่อยากพูด”ผมบอกมันไป พร้อมกับเดินหนี มันไป
แต่มันวิ่งมาดักหน้าผมไว้
“มึงบอกกูมาสิ ว่าทำไมห่ะ ไอ้อ๋อง”สามตะคอกใส่ผม
“มึงรังเกียจกูใช่มั้ย อ๋องมึงเกลียดกูใช่มั้ย”สามพูดต่อ
“สามมึงฟังกูนะ”ผมเริ่มหงุดหงิดแล้ว
“ฟังนะสาม กูไม่ได้รังเกียจมึง มึงต่างหากที่เกลียดกู ทำไมมึงไม่คุยกับกู
ทำไมมึงต้องคอยหลบหน้ากู มึงต่างหากที่รังเกียจกู”ผมพูดเสร็จก็วิ่งหนีมันไปเลยครับ
-
ตอน เพื่อนรัก 10
หลังจากที่ผมวิ่งหนีสามมา
ผมก็รีบเก็บของแล้วก็รีบกลับคอนโดเลยครับ
“เออ หนุ่มเรากลับก่อนนะ”พูดเสร็จผมก็วิ่งออกมาหน้า รร.แล้วก็ขึ้นรถกลับคอนโดเลย
พอผมกลับมาถึงที่คอนโดผมก็นั่งทบทวนเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้น
ทำไมแค่กูมาเรียนได้แค่สองอาทิตย์
ทำไมกูถึงต้องมีเรื่องวุ่นวายขนาดนี้ด้วยว่ะ
ทำไมชีวิตกูต้องเจออะไรแบบนี้ด้วยว่ะ
ผมคิดมากจนเผลอหลับไปครับ
ตื่นมาอีกทีก็มีคนโทรเข้าเครื่องผมครับ
ผมเหลือบไปมองนาฬิกาที่ผนังห้องก่อนรับโทรศัพท์
นี่มันจะ สามทุ่มแล้วหรอว่ะเนี้ย
“ครับ”ผมรับโทรศัพท์
“อ๋อง ใช่มั้ยจ๊ะ”เสียงปลายทางพูดกลับมา
“ครับ นั้นใครครับ”ผมถามไป
“อ้อ แม่ของสามเองนะลูก”สรุปแม่ของสามโทรมา
“ครับ แม่”
“เออ อ๋องเราไปทะเลาะอะไรกับสามรึป่าวลูก”แม่ของสามถามผม
ผมจะตอบยังงัยดีล่ะ จะบอกกับแม่ของสามว่ายังงัยดี
“ครับ ก็มีปากเสียงกันนิดหน่อยครับ”ผมบอกแม่ของสามไป
“คือ สามเค้าก็บอกแม่อย่างนี้เหมือนกัน
ก็วันนี้แม่ไปรับสามที่ รร.เห็นเค้าหน้าเศร้าๆ แม่ก็ถามเค้าว่าเป็นอะไร สามเค้าก็บอกแม่ว่า
ทะเลาะกับเรานิดหน่อย แต่แม่ว่าไม่นิดนะ เพราะว่าสามไม่ยอมกินข้าวเย็น
แถมเมื่อกี้ยังลงมาขอยาแก้ปวดไมเกรนกับแม่อีก คือสามเค้าเป็นไมเกรนนะลูก”แม่ของสามเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ผมฟัง
“เออ แล้วตอนนี้สามเป็นงัยบ้างครับ”ผมเริ่มเป็นห่วงมันแล้วสิ นี่มันเครียดมากขนาดไม่เกรนขึ้นเลยหรอว่า แต่ทำไมมันเป็นไมเกรน ตั่งแต่อายุเด็กเลยว่ะเนี้ย มันจะมีเรื่องเครียดอะไรนักหนาสิน่า
“อ๋อง อ๋อง มาหาสามเค้าหน่อยได้มั้ยลูก”แม่ของสามพูด แต่เสียงของแม่สามตอนนี้ เริ่มสั่นเครือแล้วครับ
“คือ แม่ไม่อยากให้สาม เค้า เค้า...”แล้วแม่สามก็เงียบไป แต่เสียงที่ลอดผ่านมา กับเป็นเสียงสะอึกสะอื้นครับ นี่แม่ของสามกำลังร้องไห้หรอเนี้ย
“แม่ ครับ แม่ เป็นอะไรไปครับ เดี๋ยวผมไปเดี๋ยวนี่แหละครับ”ผมบอกแม่ของสามไป
“ขอบใจลูก เดี๋ยวแม่ไปรับนะ”แม่ของสามพยายามทำเสียงให้เป็นปกติที่สุด
“เออ ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมให้พี่ชายไปส่งได้ครับ เร็วกว่าด้วย”ผมบอกแม่ของสามไป
“ขอบใจมากนะลูก”
หลังจากวางสาย ผมก็ไปขอพี่อาทครับ
โชคดีที่พี่อาทอนุญาติให้ผมไป
ระหว่างทางแม่ของสามก็โทรมาคุยกับผมเป็นระยะ ระยะ
ถามว่าถึงไหนแล้ว
ผมก็เริ่มสงสัยสิครับว่า แค่สามทะเลาะกับผมแล้วทำไมแม่ของสามถึงต้องเครียดขนาดนี้
ด้วยความปากไว ของผมก็ถามแม่ของสามไป
“เออ คุณแม่ไม่ต้องเครียดนะครับ สามไม่เป็นไรหรอก คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะครับ”ผมปลอบแม่ของสาม
“อ๋อง แม่ไม่อยากให้สามเค้าทำแบบนั้นอีก”แม่ของสามพูดขึ้น
“สามเค้าเคยทำอะไรไว้หรอครับ”เห็นมั้ยครับ ด้วยความพูดโดยไม่คิดของผม
แม่ของสามเงียบไปพักนึงครับ
ผมก็เริ่มรู้สึกแล้วสิครับ
“เออ ผมขอโทษครับ ผมไม่น่าถามเลย”ผมขอโทษไป
“ไม่เป็นไรอ๋อง แม่ว่าเราก็น่าจะรู้ไว้นะ คือสามเค้าเคยทะเลาะกับเพื่อนคนนึง
สามกับเต้ย เค้าสนิทกันมาก แม่ไม่รู้เหมือนกันว่าสามทะเลาะอะไรกับเต้ย
แต่แม่เห็นสามเค้าเสียใจมาก สามเค้าเลยทำตัวไม่ดี คบเพื่อนที่ไม่ดี พากับไปเสียคน
แม่ไม่อยากให้สามเป็นอย่างนั้นอีก”แม่ของสามเริ่มร้องไห้อีกแล้วครับ
“แม่ไม่ต้องห่วงนะครับ ตอนนี้ผมอยู่หน้าบ้านแม่แล้วนะครับ”ผมบอกไป พร้อมลงมาจากรถพี่อาทครับ
“จ๊ะ เดี๋ยวแม่ออกไปเปิดประตูให้นะ”
ไม่นานแม่ของสามก็เดินมาเปิดประตู
“หวัดดีครับ”ผมไหว้
“สามอยู่ไหนครับ”ผมถามแม่ไป
“อยู่บนห้องนะลูก”แม่ของสามตอบผม
แล้วผมก็วิ่งขึ้นไปห้องของสามเลยครับ
ตอนนี้ผมอยู่หน้าห้องของสามแล้วครับ
ทำไมใจมันเต้นรั่ว ขนาดนี้ว่ะ แล้วทำไมกูต้องตื่นเต้นด้วยเนี้ย
แล้วกูจะพูดอะไรกับมันดี
แล้วผมก็ตัดสินใจเคาะประตูห้องมัน
“ก๊อก ๆ ๆ ๆ”ผมเคาะประตู
แต่ไม่มีปฎิกิริยาตอบสนองใดๆ กลับมาครับ
“ก๊อก ๆๆๆ”ผมเคาะต่อ
“หนูอยากอยู่คนเดียว”สามตอบออกมา
“ก๊อก ๆ ๆ ๆ”ผมเคาะต่อแล้วสามมันก็ออกมาเปิดประตู
“ก็บอกแล้วงัยว่าหนูอยากอยู่คนเดียว”สามพูดขึ้นขณะเปิดประตู
“อ๋อง”มันพูด
“เออ กูเอง”
“มึงมาทำไม”สามถามผม
เออว่ะ กูมาทำไมว่ะเนี้ย
“ก็มาหามึงงัย”ผมตอบมันไป
“มาหากูทำไม”มันย้อยถามผมกลับ
“ก็ มาหาคนขี้แยงัย”ผมบอกมันไป
“นี่ใจคอมึงจะไม่ให้กูเข้าไปข้างในหน่อยหรอ”ผมพูด
“ไม่ง่ะ ก็มึงรังเกียจกู มึงเกลียดกูไม่ใช่หรอ งั้นมึงอย่าเข้าไปเลย”สามประชดผม
แต่ผมไม่ฟังมันครับ ผมก็เบียดตัวเอง เข้าไปในห้องมันจนได้
แล้วมันก็ปิดประตูห้อง
“เมื่อกี้ มึงว่าใครขี้แย”สามพูด
“ป่าวนิ ไม่ได้ว่าครายซะหน่อย”แล้วผมก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงมัน
“มึงลงจากเตียงกูเดี๋ยวนี้นะ”สามพูดพร้อมเดินมาดึงผมให้ลุกขึ้น
ผมก็ดื้อครับ พยายามรั้งตัวเองไว้กับเตียง
ได้จังหวะ ผมก็ดึงสามมันเข้ามากอด
ตอนนี้ผมกับสามนอนกอดกันอยู่บนเตียง
โดยสามทับตัวผมอยู่
“มึงปล่อยกูนะ ปล่อยกู”สามโวยวาย
“มึงรังเกียจกู มึงจะมากอดกูทำไม”สามยังโวยวายต่อ
“สาม กูว่ามึงต่างหาก ที่รังเกียจกู”ผมพูด ตอนนี้สามมันนิ่งฟังผม
“ป่าวซะหน่อยกูไม่ได้รังเกียจมึง”สามพุด
“แล้วทำไมมึงถึงไม่ยอมให้กูกอดล่ะ ถ้ามึงไม่รังเกียจกู
ทำไมมึงไม่ยอมคุยกับกูตอนอยู่ รร. ทำไมมึงต้องหลบหน้ากู”ผมพูด ตอนนี้ผมจ้องตามันครับ
“ก็ ก็....”แล้วมันก็เงียบไป
“ก็เพราะมึง รังเกียจกูใช่มั้ย”ผมพูดเสร็จก็ปล่อยมัน แล้วก็ลุกขึ้นครับ
“อ๋อง เดี๋ยว”สามพูดขึ้น
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะ”สามพูด
“แล้วมันยังงัยล่ะ สาม”ครางนี้ผมหันไปจ้องหน้ามัน
“ก็ กูกลัวมึงโกรธกูเรื่องคืนนั้น กูเลยไม่กล้าคุยกับมึง”สามพุดพร้อมก้มหน้าลงหลบสายตาผม
แม่งคิดเหี้นอะไรเป็นเด็กไปได้
“มึงจะบ้าหรอ กูจะโกรธมึงเรื่องอะไรว่ะสาม วันนั้นกูไม่ยอมห้ามใจตัวเองมากกว่า”ผมพูดไป
“ง่ะ เอาเป็นว่า กูไม่ได้เกลียดมึงล่ะกัน”ผมบอกมันไป
คราวนี้มันยิ้มครับ น่ารักดี อ้าวนี่มึงมีลักยิ้มด้วยหรอเนี้ย ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่
“ยิ้มได้แล้วสิ งั้นกูกลับแล้วนะ”ผมบอกมันไป
“เห้ย ไม่นอนนี้หรอ มันดึกแล้วนะ”สามพูดพร้อมเดินเข้ามาหาผม
“ไม่เป็นไร พี่กูรออยู่ว่ะ”ผมบอกมันไป
“งั้น พรุ่งนี้มาหากูได้ป่ะ”สามพูด
“เออ ได้”แล้วผมก็เดินลงมาเพื่อที่จะกลับคอนโด สามมันก็ตามลงมาครับ
แต่พี่อาทนะสิครับ
มันเสือกกลับไปแล้ว
กลับไปนานแล้วด้วย
พี่กู รักน้องจริงๆ
“อ้าว อ๋อง คุยกันเสร็จแล้วหรอ”แม่ของสามพูดขึ้น เมื่อเห็นผมเดินลงบันไดมา
“นี่วันนี้เรานอนนี้แหละ เจ้าอาทเค้ากลับไปแล้ว”อะไรนะ กลับไปแล้ว เวรกรรม
“ครับ”ผมตอบรับไปตามระเบียบ แล้วก็หันไปมองหน้าสาม มันยิ้มด้วย
“แม่ครับ หนูหิวข้าวง่า”สามเริ่มอ้อมแม่ครับ
แล้วมันก็เดินเข้าไปหาแม่มัน
แต่แม่ของสามหันมามองผม แล้วก็ยิ้มให้ ผมก็ยิ้มตอบไปครับ
“ก็เนี้ย เมื่อเย็นไม่ยอมกินข้าว ไป ไป เดี๋ยวแม่เข้าไปทำอะไรให้กินนะ”จะว่าไปผมก็หิวเหมือนกันนะครับ ก็ยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกันนิ
ระหว่างที่ผมเดินเข้าไปในครัวเพื่อช่วยแม่สามยกกับข้าวมาตั้งโต๊ะ
“ขอบใจนะอ๋อง”แม่ของสามพูดขึ้น
“ไม่เป็นไรครับ”ผมตอบกลับไป
“ต่อจากนี้ไป แม่ฝากสามด้วยนะลูก”
“ครับ”
“คุยอะไรกันอยุ่ครับ”ไอ้สามครับ มันเข้ามาพอดี
“ป่าว นินทามึงอยู่”ผมหันกลับไปเหน็บมันเล็กน้อย
แล้วเราก็กินข้าวกัน
สรุปคืนนี้ผมก็ต้องนอนกับมันครับ
ตอนนี้มันนอนกอดผมอยู่ครับ
“สาม มึงหลับยาง”ผมพูดขึ้น
“เกือบแล้ว”แม่งคนกำลังเคลิม เสือกมาเรียก”สามมันบ่นครับ
“หายปวดหัวยัง”ผมถามมันไป
“รู้ได้งัยว่า กูปวดหัว แม่กูบอกใช่ม่ะ”สามพุด
“อืม ว่าแต่หายยังล่ะ”ผมถามต่อ
“ก็ตื้อๆว่ะ”สามตอบกลับมา
“อ๋อง มึงรักตัวเองมั้ย”สามถาม ถามมาได้ กูก็รักตัวเองดิ
“รักสิ”ผมตอบกลับไป
“อืม มึงรักคนเดียวกับกูเลย”สามพูดกลับมา
อะไรนะ มึงรักคนเดียวกับกู
มึงถามกูว่ารักตัวเองมั้ย
กูตอบว่ารัก
แล้วมึงบอกกูว่ารักคนเดียวกับกู
แสดงว่ามึงรักกูหรอ
นี่มึงบอกรักกูหรอ
หรือว่ามึงพูดเล่นว่ะ
ตอนนี้สามมันกอดผมแน่นขึ้นครับ
แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ
ในใจก็มัวแต่คิด ถึงเรื่องที่มันพูดเมื่อกี้นี้
-
ตอนเพื่อนรัก 11
แม่งเอ้ย มาปล่อยระเบิดใส่กูอย่างงี้ใครจะไปนอนหลับลงว่ะ
ผมก็มั่งแต่นอนคิดถึงคนพูดของมันเมื่อกี้
แล้วทำไมกูต้องใส่ใจกับคำพูดมันด้วยเนี้ย
ไม่เอา ไม่เอา อย่างคิดมาก นอนดีกว่า
แต่แม่งปวดเยี่ยวว่ะ
แล้วผมก็ค่อยๆแกะมือสามที่กอดผมอยู่ออก
แล้วก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ
สามมันก็พลิกตัวครับกลับไปนอนหงายครับ
เวลามันหลับนี้น่ารักดีเนอะ
แล้วผมก็ไปเข้าห้องน้ำ
ผมกลับมาที่นอน สามก็ยังนอนหงายอยู่
ทำไมเวลามันนอนน่ารักจังเนี้ย
ผมก็นอนมองหน้ามันไปเรื่อยๆครับ
ในใจก็นึกถึงคำที่มันพูดก่อนนอน
ทำไมกูอยากหอมแก้มมันจังว่ะ
นี้กูกำลังคิดอะไรเนี้ย
แต่สำนึกดีผมไม่ทำงานครับ
มีแต่สำนึกชั่วที่ทำงาน เอาน่าหอมมันเบาๆไม่ตื่นหรอก
แล้วผมก็หอมไปที่แก้มสามเบาๆ
สามมันขยับตัวครับ
แม่งฉิบหายแล้วมันรู้สึกตัวหรอว่าเนี้ย
แต่มันยังหลับตาอยู่ครับ
แสดงว่ามันไม่รู้ตัว รอดตัวไปกู
แล้วผมก็หลับตา
แต่ไอ้สามสิครับหันมากกอดผมไว้อย่างเดิม
แล้วมันก็พูดว่า
“แอบหอมแก้มกูหรอ”
ฉิบหายแล้วมันรู้ตัวหรอเนี้ย
ผมยังเงียบอยู่ครับ ไม่ตอบอะไรมันทั้งสิ้น
“นี่มึงจะมาแอบหอมแก้มกูไม่ได้นะ”พูดเสร็จสามมันก็จับผมนอนหงายแล้วก็ขึ้นค่อมผมไว้
“สาม จะทำอะไร”ผมถามมัน ทั้งๆที่พอจะนึกออกว่ามันจะทำอะไร
“เมื้อกี้ มึงหอมแก้มกู กูจะเอาคืน”สามพูด พูดเสร็จสามมันก็ก้มลงมาหอมแก้มผมใหญ่เลย
“ไม่เอา ง่า สามไม่เอา”ผมโวยวาย
“ไม่เอาไม่ได้”แล้วสามมันก็หอมแก้มผมให้เลยครับ
ทั้งซ้าย ขวา หน้าผาก ซอกคอ ผมก็เริ่มเสียวๆแล้วสิ
เหอะๆ ไม่ต้องเล่าต่อนะครับว่าเกิดอะไรต่อ
-
ตอนเพื่อนรัก 12
ตื่นเช้ามาวันนี้ ผมตื่นก่อนมันครับ
ในใจก็คิดอยู่ว่าวันนี้มันจะคุยกับผมรึป่าว
ผมเลยนั่งมองหน้ามัน
สักพักมันก็ลืมตาขึ้นมาครับ
“มึงมองจ้องกูทำไม กูเขินนะโว้ย”สามพูด
“ใครมองหน้ามึง บ้ารึป่าว หลงตัวเองชัดๆ”พูดเสร็จผมก็ลุกไปห้องน้ำครับ
ไม่อยากคุยกับมันทั้งๆที่ปากยังเหม็นอยู่อย่างนี้
ผมก็เลยไปล้างหน้าล่างตาแปรงฟันอาบน้ำ
สักพัก สามมันก็เปิดประตูห้องน้ำเข้ามาครับ
“เห้ย นี่เปิดเข้ามาได้งัยเนี้ย”ทั้งๆที่ผมล็อคห้องน้ำแล้วนะ
สามมันไม่พูดอะไรครับ แต่มันชู กุญแจห้องน้ำให้ผมดู
“กูก็ใช่กุญแจงัย ถามมาได้”ยังจะมาต่อปากต่อคำอีกนะ
“แล้วมึงจะเข้ามาทำไม แล้วทำไมไม่เคาะประตู แม่งไม่มีมารยาทเลย”ผมด่ามันไป พร้อมกับดึงผ้าเช็ดตัวมานุ่ง ที่จริงผมอาบเสร็จแล้วล่ะครับ แต่กำลังจะแต่ตัว แต่ยังไม่ทันจะใส่สื้อผ้า ไอ้เวรสามก็เปิดประตูเข้ามาซะก่อน
“ก็กูอยากรู้ว่ามึงทำอะไรอยู่ ก็เลยเข้ามาดู”มันพูดหน้าตาเฉย
“เออ กูอาบเสร็จแล้ว กำลังจะออกไป”ผมบอกมันพร้อมกับเดินออกจากห้องน้ำ
“มึงจะไม่อาบน้ำให้กูหน่อยหรอ”สามพูด
“อ้าว มึงมีมือมีตีนก็อาบเองสิ”ผมหันไปว่ามัน มือผมก็เช็ดหัวไป
“ไม่อาว ง่า อาบน้ำให้กูหน่อยนะ อ๋อง”มันอ้อนครับ
“มึงจะบ้าหรอ อาบเองโว้ย”
“ใจร้าย จังนะมึงเนี้ย”พูดเสร็จมันก็ปิดประตู ห้องน้ำไปเลยครับ
เออเรื่องของมึง ถ้ามึงง้อกูกว่านี้หน่อยกูคงตามใจมึง แม่งม่ะรู้ใจกูเลย (ม่ะเห็นเหมือนชัยเลย )
ไม่นานสามมันก็ออกมาจากห้องน้ำครับ
แต่มันสิครับกลับเดินแก้ผ้าออกมาจากห้องน้ำ
แล้วมันก็เดินเข้ามากอดผมทั้งๆที่ตัวยังเปียกอยู่เลยครับ
“เห้ย มากอดกูทำไม กูเปียกหมดแล้ว”ผมโวยวายครับ ตอนนี้เสื้อผ้าผมเปียกหมดแล้ว
“ก็เอาตัวมึงเช็ดให้งัย”อ้าว ไอ้สันดานนิ
“เออ ดีนะมึง”ผมหันไปด่า แต่ก็ปล่อยมันให้กอดอยู่อย่างงั้น
“เสร็จล่ะ”มันพูด
“พอใจแล้วสินะมึง”
พอมันเช็ดตัวผม โดยใช้ตัวผมเป็นผ้าเช็ดตัว จนแห้งแล้วมันก็เดินไปใส่เสื้อผ้าครับ
เออดีนะมึง แต่สภาพผมตอนนี้สิครับ ยังกะผ้าขี้ริ้วแม่ง สันดานเอ้ย
พอมันแต่งตัวเสร็จ มันก็ยื่นเสื้อมาให้ผมตัวนึง
“อะเปลี่ยนซะ เดี๋ยวจาเป็นหวัด”เออดีนะมึง แต่ผมก็รับเสื้อมันมาเปลี่ยนครับ
“เสร็จแล้วหรอจ๊ะ เมียจ๋า ป่ะไปกินข้าวกันนะ”สามพูดพร้อมกับจูงมือผมออกมา
แล้วก็ลงไปกินข้าว
ตอนนี้พ่อ แม่ ของมันไม่อยู่แล้วครับ สงสัยไป รพ.
พอกินข้าวเสร็จ ก็ต้องถึงเวลาที่ผมต้องกลับบ้านแล้วสิครับ
“เออ นี่กูกลับคอนโดก่อนนะ”ผมบอกมัน
“ไม่เอา นอนนี้อีกคืนนะ”สามพูด
“จะบ้า หรอ ก็มึงไม่เป็นไรแล้ว กูก็ต้องกลับสิ จะให้กูอยู่ทำไมล่ะ”ผมบอกมันไป
“ไม่เอา มันนอนนี้แหละคืนนี้ มึงอยากให้กูไมเกรนขึ้นหรอ”มันเริ่มอ้างครับ
“กูไม่นอนกับมึง ถึงขั้นไมเกรนขึ้นเลยหรอ”ผมถามมัน
“เออ สิ เนี้ยก็เริ่ม มึนๆหัวแล้วเนี้ย”มันตอแหลครับ
“ไม่ต้องมาตอแหล เลย กูไม่เชื่อมึงหรอก”ผมพูด แหม ก็ใครจะไปเชื่อล่ะ
แต่มันเงียบครับ ไม่พูดอะไรต่อ เอามือกุมหัวแล้วก็นั่งก้มหน้า
“เห้ยอย่ามาอำนา กูม่ะเชื่อมึงหรอก”ผมพูดไป แต่มันยังเงียบต่อ
ใจผมก็เริ่มเสียสิครับ หรือว่ามันจะปวดหัวจริงๆ ผมไม่รู้หรอกนะครับว่าไมเกรนมันปวดแค่ไหน
ก็ผมไม่เป็นนิ แต่เสียงร่ำรือมาว่ามันปวดมาก ขนาดเทียบได้ว่าหัวแทบจะระเบิด
มองอะไรไม่เห็น เห็นแต่แสง อ้วกอีกต่างหาก ผมเริ่มใจไม่ดีแล้วสิ
“สาม เห้ย เป็นอะไร”ผมเดินเข้าไปดูใกล้ๆมัน
“มึงไม่ต้องมายุ้ง มึงกลับบ้านไปเลย ไม่ต้องมาสนใจกู”งอนกูอีก แม่งเอ้ย
“ไม่เอา นอนนี้ก็นอนนี้ ไม่กลับแล้ว”ผมบอกมัน ตอนนี้มันเงยหน้าขึ้นมามองผมแล้ว
“จริงนะ”สามถาม
“อืม”
“จริงๆนะ”มึงจะมาถามอะไรต่อเนี้ย
“เออ”
“มึงนอนนี้จริงๆนะ”เอาเข้าไป จะถามอะไรกูหลายรอบว่ะ เดี๋ยวกูก็เปลี่ยนใจแม่งเลยนิ
“เออ”ผมเริ่มหงุดหงิดแล้ว
“แล้วนี้มึงปวดหัวอีกแล้วหรอ”ผมถามมันไป
“หายแล้ว”อ้าว มึงจะมาหายปวดอะไรง่ายจังว่ะ
“นี่มึงแกล้งปวดหรอ”ผมถามมันไป
“ยังหรอก นี่ก็ยังจี้ดๆ อยู่เลย”แหมปวดขึ้นมาทันทีเลยนะมึง
“ป่ะขึ้นไปนอนพักไป แล้วยาอยู่ไหนล่ะ กินยามั้ย”ผมถามมัน
“ไม่เป็นไร นอนพักแป้ปเดี่ยว เดี๋ยวก็หาย”
“เออ งั้น ป่ะ ไปนอน”
ผมกับมันเลยต้องขึ้นมาที่ห้องนอนมันอีกรอบ
แต่มันสิครับ แหมทำเป็นเดินกุมหัวกูรู้นะว่ามึงไม่ได้ปวดจริงหรอก
อย่ามาสำออย ผมคิดในใจนะครับ
พอมันล้มตัวลงนอน
“เออ สามเดี๋ยวกูมานะ เดี๋ยวกูกลับบ้านไปเอาของก่อนนะ”ผมบอกมัน
“ไม่เอาเดี๋ยวค่อยไปเอาตอนเย็นๆก็ได้ อยู่เป็นเพื่อนกูก่อน”มันพูด
“ไม่ได้ การบ้านกูยังไม่ได้ทำเลย”ผมบอกมันไป
“งั้นกูไปด้วย”สามพุด
“ไม่ได้ กุว่ามึงนอนพักที่นี่แหละนะ เดี๋ยวจะปวดหัวอีก”ผมบอกมันไป
“มึงเป็นห่วงกูหรอ”สามพูด
“อืม กูไม่อยากให้มึงปวดหัว”ผมบอกมันไป
“แต่กูก็ห่วงมึง กูไม่อยากให้มึงไปคนเดียวนะกูไปด้วยนะ”มันพูด
“ไม่อ่าว เดี๋ยวมึงปวดหัวขึ้นมากูจะทำยังงัยล่ะ”ผมบอกมันไป
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูเอายาไปด้วยนะ กูไปด้วยนะ”สามพูด ผมเห็นถ้าขึ้นไม่ให้มันไปด้วย สงสัยผมก็คงไม่ได้กลับไปเอาของแน่ๆ ผมก็เลยให้มันไปด้วยครับ
พอมาถึงที่คอนโด
“อ๋อง มึงเอานี่ไปด้วยนะ”มันหยิบเสื้อผมออกมาสามตัว
“เอานี่ไปด้วย”มันหยิบกางเกงผมออกมา สองสามตัว
“เอานี่ไปด้วยดีกว่า”มันหยิบกางเกงในผมออกมาอีก
“เห้ยนี่ กูย้ายไปอยู่บ้านมึงเลยมั้ย”ผมประชดมัน
“อืม เอาดิ เดี๋ยวกูบอกแม่ให้เอาม่ะ”กูประชดนี่มึงไม่รู้ตัวรึงัย
“กูประชด มึงจะเอาอะไรไปเยอะแยะว่ะ”ผมถามมัน
“ก็ เอาไปเผื่อไว้”มันพูดพร้อมกับเก็บเสื้อผ้าผมเข้ากระเป๋า
ถ้ามีใครมาเห็นผมตอนนี้คงคิดว่า ผมหนีตามไอ้สามแน่ๆ
ตอน เพื่อนรัก 13
“เห้ย สามข้อนี้ทำยังงัยว่ะ”ผมเรียกมันให้มาสอนการบ้านผมครับ
“ไหน กูดูดิ”แล้วสามก็เดินมาดูผม
“โอ้ย ข้อนี้ง่ายจะตาย ทำไมทำไม่ได้ว่ะ”สามพูด
“ก็กูงงง่า ทำยังงัยล่ะ”ผมพูดต่อ
“มึงก็..........(มันสอนครับ)...” แต่ผมก็ยังงอยู่ดี
“ไม่เข้าใจว่ะ อีกทีดิ”ผมบอกมันไป
แล้วมันก็สอนใหม่อีกรอบครับ แต่ผมก็ยังงงอยู่ดีแหละ
“ไม่เข้าใจว่ะ”ผมบอกมันไป
“เอามาลอกหน่อยสิ”ผมบอกมันไป
“โอ้ย อะไรว่ะ ทำไม่ได้ก็ไม่พยายาม มึงนี่มันทั้งนิสัยเสียทั้งโง่”สามมันว่าผมครับ
อ้าวไอ้เวรนิกูแค่ขอลอก แล้วมึงมาด่ากูทำไมว่ะ สาดเอ้ย
ตอนนี้อารมณ์ผมขึ้นแล้วครับ แม่งมาด่ากูทำไมเนี้ย
“ยังจะมามองหน้าอีก ทำไปสิ”สามมันว่าผมต่อ
Hereเอ้ย...กูโมโหแล้วนะเว้ย ไม่ทงไม่ทำแม่งแล้ว
“ไม่ทำแล้วโว้ย แค่นี้ต้องด่าด้วย ไม่ให้ลอกก็บอกดีๆสิว่ะ กูไม่ง้อมึงก็ได้ กูไปขอหนุ่มลอกพรุ่งนี้ก็ได้ว่ะ”พูดเสร็จผมก็เก็บสมุดการบ้านเข้ากระเป๋านักเรียน แล้วก็ออกมาจากห้องสามเลย
แม่งหงุดหงิดชะมัด แค่นี้ต้องด่ากูด้วย
แล้วกูจะไปไหนต่อดีว่ะเนี้ย
ผมเลยนั่งที่บันไดตรงหน้าห้องมันนั้นแหละ
ผมนั่งไปได้สักพัก ผมก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังครับ
โทรศัพท์มือถือผมเองครับ อยู่ในห้องไอ้สามมันนั้นแหละ
ผมก็เลยเดินเข้าไปเอาโทรศัพท์ในห้องของสาม
ตอนนี้สามมันนั่งทำอะไรของมันอยู่ก็ไม่รู้ที่โต๊ะ
“ครับต้น”ผมรับโทรศัพท์ ไอ้ต้นมันโทรมานะครับ จำมันได้ม่ะครับ เพื่อนที่อยู่ รร.เก่าด้วยกันงาย
“เป็นงายบ้าง อ๋อง”ต้นพูด
“สบายดี เราโคตร คิดถึงนายเลย”
“เออ เราก็คิดถึงนายเหมือนกัน เราว่าจะไปหาซะหน่อย”ต้นพูด
“อืม มาดิ มาเมื่อไรง่ะ”
“พรุ่งนี้นะ”ต้นพูด
“อ้าวแล้วไม่มีเรียนหรอ แล้วจะมาค้างกับเรารึป่าว จะมากี่วัน”ผมถามมันครับ
“ไม่มีอะไรหรอก แค่เราคิดถึงนายเท่านั้นแหละ”
“ไม่ต้องมาหยอดเลย มีปัญหามาอีกอะดิ”
“รุ้ดีจังนะ”ต้นพูด
“แหม ก็คุยอยู่กับใครอยู่ล่ะครับ รู้ทุกเรื่องแหละ ว่าแต่อะไรบอกเราได้นะ”
“เออ แล้วพรุ่งนี้เราไปถึงเราโทรหานะ”ต้นพูดแล้วก็วางสายไปเลย
พอผมวางสายจาต้นเสร็จสามมันก็เดินมาหาผมครับ
คือผมนอนคุยโทรศัพท์อยู่ที่เตียงแหละครับ
“ใครโทรมา”มันถามครับ
อ้าวแล้วจะมาถามกูทำไม จะรู้ไปทำไมว่ะ กูไม่บอกมึงหรอก กูงอนอยู่
“เพื่อน”ผมตอบมันไป
“เพื่อนไหน กูรู้จักมั้ย”มันถามต่อ อยากรู้จริงนะมึง
“มึงไม่รู้จักหรอก เพื่อนเก่ากู”พูดเสร็จผมก็ลุกจะเดินหนีมันครับ แหมก็มันเคืองอยู่นิ
“มึงจะไปไหน คุยกันให้รู้เรื่องก่อน”สามพูดพร้อมกับเดินมากระชากแขนผม
“ทำไมต้องคุยกัน ไม่มีอะไรต้องคุย”ผมยังดื้อต่อ
แต่มันสิครับ กลับกระชากผมลงนอนกับเตียง
“เมื่อกี้มึงคุยกับใคร”มาตะคอกใส่ผม
“เพื่อน”
“กูได้ยินว่ามันจะมาหามึง มันจะมาทำไม”อ้าวไอ้ห่านิ แอบฟังกูคุยโทรศัพท์หรอเนี้ย
“ไม่รู้ มันแค่บอกว่า จะมาหาเฉย”ผมบอกมันไป แต่ตอนนี้เริ่มกลัวมันแล้วครับ มันน่ากลัวมาก
จะฆ่ากูป่าวเนี้ย
“แค่นั้นแน่นะ”
“อืม”
“มึงแน่ใจนะว่ามีแค่นี้”
“เออ”
“อย่าให้กูรู้นะ ว่ามีมากกว่านี้ ไม่งั้นมึงเจอดีแน่
มึงจำไว้นะว่าตอนนี้มึงเป็นของกู เข้าใจมั้ย”อ้าวฉิบหายแล้วมั้ยล่ะกู
“จะบ้าหรอ ใครไปเป็นของมึง”
“ก็มึงงัย หรือจะให้กูไปบอกคนอื่นว่ามึงกับกูมีอะไรกันแล้ว จะเอาแบบนั้นมั้ย”
“....”ผมเงียบครับ
ตอนนั้นผมยอมรับเลยว่าผมเสียความรู้สึกมาก กับประโยคที่มันพูดออกมาเมื้อกี้นี่
ผมไม่รู้ว่าต้องตอบมันไปว่ายังงัย หรือจะคุยกับมันอะไรต่อ
นี่ผมเป็นตัวอะไรกันแน่ตอนนี้ มันถึงพูดแบบนั้นออกมาได้
ผมเลยผลักมัน แล้วก็ลุกขึ้น
เดินออกมาจากห้องของมัน
เดินออกมาจากบ้านของมัน
เดินมาจนถึงหน้าปากซอยบ้านมัน
แล้วผมก็นั่งอยู่ที่ป้ายรถเมล์
แล้วก็คิดเรื่องราวต่างที่ผ่านมา
ภายในสองอาทิตย์
มันคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้แน่ ถ้าผมไม่มานอนบ้านมัน
มันคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้แน่ ถ้าผมไม่ใจง่ายขนาดนี้
มันคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้แน่ ถ้าผมไม่คบกับมัน
ต่อจากนี้ไป ผมจะไม่ใจง่ายแบบนี้อีกแล้ว
ต่อจากนี้ไป ผมจะคิดดีๆก่อนที่จะคบใคร
ต่อจากนี้ไป ถ้าผมจะคบใคร ผมต้องแน่ใจว่าเค้ารักผมจริงๆ
ในระหว่างที่ผมคิดอยู่นั้นว่ากูจะไปไหนดี
จะกลับคอนโด ก็ไม่ได้เอาเงินติดตัวออกมาด้วย
จะกลับไปบ้านมันก็ไม่กล้ากลับเข้าไป
เอางัยดีว่ะเนี้ย
ในระหว่างที่ผมนั่งคิดอยู่นั้น
สามมันก็มาหาผมจนเจอครับ
แล้วก็นั่งลงข้างๆผม
“อ๋อง”มันเรียก
“.......”
“อ๋องครับ”
“.......”
“อ๋อง กูขอโทษ”มันขอโทษผมจนได้
“......”ตอนนี้ผมหันไปมองมันนิดๆแล้วแหละครับ
“กูขอโทษนะอ๋อง มึงอภัยให้กูนะ”ตอนนี้สามมันลงมานั่งคุกเข่าต่อหน้าผมแล้วครับ
ฉิบหายแล้ว
“จะทำอะไรเนี้ย ลุกขึ้นเดี๋ยวคนอื่นมาเห็น”ผมว่ามัน
“ไม่เอาง่า หายโกรธกูก่อนนะ”สามมันอ้อนต่อครับ
“ไม่เอาลุกก่อนเดี๋ยวมีคนมาเห็น เร็วๆ”แต่ความซวยก็มาเยือนครับ
รถเมล์ก็มาพอดีครับ แล้วก็จอด ดีนะที่คนไม่เยอะเท่าไร
ตอนนี้คนบนรถมองมาที่ผมกับใหญ่เลยครับ
บางคนแอบยิ้มเล็กด้วย
“สาม มึงลุกขึ้นเดี๋ยวนี้นะ”ผมบอกมัน แต่มันสิครับ สันดาน
กลับหันไปบอกคนบนรถว่า
“คือผมกำลังง้อ แฟนอยู่ครับ เค้าโกรธผม”แล้วคนบนรถก็หัวเราะกันใหญ่เลยครับ
บางคนก็ปรบมือด้วย
ตอนนั้นผมอายมาก ก็เลยลุกขึ้นเดินหนีออกมา สามมันก็วิ่งตามมาครับ
“อ๋อง ๆ ๆ”โอ้ย อย่าตามกูมานะ
“อ๋อง รอก่อนสิ”แล้วมันก็มาดึงแขนผมไว้
“ยังไม่หายโกรธกูอีกหรอ หายโกรธกูนะ อ๋องนะ”
“ถ้ามึงไม่หายโกรธกู จะจะคุกเข่าอยู่อย่างงี้”แล้วมันก็จะลงไปคุกเข่าต่อ
นี่มันดูหนังจีนมากไปรึป่าวว่ะ นึกว่าตัวเองเป็น ฉอลิ้มเหียง อยู่รึงัยว่ะ สงสัยจะเพี้ยน
“พอแล้ว ไม่ต้องเลย”ผมห้ามมันครับ กลัวมันจะทำอะไรบ้าๆอีก
“หายโกรธกูนะ”
“เออ”
“งั้นป่ะ กลับบ้านกัน”สามพูด
พอมาถึงห้องนอนมัน
มันก็ยื่นสมุดให้ผม
นี่มันสมุดการบ้านกูนิ
“กูทำให้แล้วนะ มึงหายงอนกูนะ”สามพูด
นี่มันนั่งทำการบ้านให้ผมหรอเนี้ย
มันทำตอนที่ผมงอนมันอยู่ตอนที่ผมนั่งงอนมันที่บันใด
มันนั่งทำตอนที่ผมนอนคุยโทรศัพท์อยู่กับต้น
“แต่จะบอกไว้ก่อนนะ ว่ากูไม่ได้ทำให้มึงฟรีๆนะ ต้องมีของตอบแทน”สามพูดมี เล่ห์นัย
“จะเอาอะไรอีกล่ะ”ผมถามมัน
“ตอนนี้ขอแค่มึงหายโกรธกูก่อนนะ”มันบอกผม
“เออ กูหายโกรธมึงแล้ว”ผมบอกมันไป
“ยังไม่พอ”อะไรของมึงอีกเนี้ย
“ยังมีตอนอื่นอีก”อะไรของมึงว่ะ วุ่นวายจริง
“อะไร”ผมถามมันไป
“หอมแก้มกูหน่อยดิ อยากได้รางวัลง่ะ”สามพูด
“รางวัลอะไร ทำผิดยังจะมาเอารางวัลอีก หน้าด้าน นะมึงเนี้ย”
ปากผมก็ว่ามันแต่ตอนนี้ก้มลงไปหอมแก้มมันแล้วครับ
“นอนได้ยัง”ผมถามมัน ตอนนี้ผมก็เริ่มอายแล้วครับ
“มึงหน้าแดงทำไม นี่มึงหอมกู กูต้องอายสิ ไม่ใช่มึงนะไอ้อ๋อง”สามมันเหน็บผมครับ
“เออ กูจะนอนแล้วมึงไม่นอนก็ตามใจมึง”พูดเสร็จผมก็ล้มตัวลงนอนเลยครับ
สามมันก็เดินไปปิดไฟแล้วก็เดินมานอน แล้วกอดผมไว้ทั้งคืน
-
ตาสามนี่ก้อน่ารักจริงๆเร๊ยย เลือกม่ายถูกเลยแฮะ มีแต่คนน่ารักๆๆๆ :angellaugh2: :angellaugh2: :angellaugh2: :angellaugh2:
-
สมยอมซะงั้น ทำไปด้ายยยยยยยยยยย 55555 :kikkik:
-
น่ารักจังคู่นี้ :haun5: :haun5: สงสัยเปนเพราะช่วงวัยที่เล่านะคับ :impress2:
-
ชอบสามแล้วอ่ะ อร๊ายยยยยยยยยย
อ๋องก้อยอมๆไปเถอะ เย้ยยยยยยยยยยยยย - -*
รออ่านอยุ่น๊ะค้าบบบ
RrMz`,,
-
ตอน เพื่อนรัก 14
วันนี้ผมไปเรียนกับสามครับ
โดยมีวันนี้ผมต้องนั่งรถไปเรียนเองเพราะว่าแม่ของสามยังไม่กลับมาจากเข้าเวร
พอถึงที่รร.
“เออ อ๋อง กูฝากกระเป๋าไปเก็บที่ห้องก่อนดิ กูจะไปเล่นบาส”เอาสิมึงมาถึง รร. มึงก็ใช้กูเลยนะ
“อืม”ผมรับกระเป๋าจากมันมา มันก็วิ่งไปสนามบาสเลยครับ
พอมาถึงที่ห้องเรียนผมก็ต้องตกใจครับ
ก็จะไม่ให้ตกใจได้ยังงัยล่ะ
วันนี้มีคนยกเก้าอี้ลงมาให้ผมแล้วครับ
นึกออกมั้ยครับพอเลิกเรียนเราก็จะยกเก้าอี้ขึ้นไว้บนโต๊ะ
แต่วันนี้มีคนยกเก้าอี้ลงมาให้ผมแล้ว
ใครมายกให้ว่ะ จะเป็นไอ้หนุ่มก็ไม่ใช่
เพราะว่ามันยังมาไม่ถึงรร.ด้วยซ้ำ
ระหว่างที่ผมกำลังงงอยู่กับเรื่องที่เกิดขึ้นผมก็ต้อง
ประหลาดใจเป็นรอบที่สองครับ
เพราะว่าสิ่งที่ผมพบ
ในลิ้นชักใต้โต๊ะก็คือ
ดอกกุหลาบสีขาว หนึ่งดอก
พร้อมกับกระดาษแผ่นนึง ที่เขียนเพลงให้
ผมจำไม่ได้นะครับว่าเค้าเขียนเพลงอะไรให้ผม
ใครว่ะเนี้ย
ใครกันว่ะ
ใครยกเก้าอี้ลงให้กู
ใครเอาดอกกุหลาบมาให้กู
ใครเขียนจดหมายให้กูว่ะเนี้ย
ระหว่างที่ผมกำลังนั่งงงอยู่นั้น
หนุ่มมันก็มาถึงพอดีครับ
“หวัดดีอ๋อง”หนุ่มทัก
“หวัดดี หนุ่ม”ผมทักตอบกลับไป แต่ก็ยังนั่งมองดอกกุหลาบและจดหมายที่อยู่ตรงหน้า
“เห้ย ใครให้มาว่ะเนี้ย”หนุ่มทักขึ้น
“ไม่รู้ว่ะ เรามาก็เห็นมันอยู่ในลิ้นชักแล้ว”ผมตอบมันไป
“เห้ย เสน่ห์มัยแรงโว้ย มีสาวมาติดด้วย”ไอ้หนุ่มมันแซวผมครับ
“ไม่เอาล่ะ ไปหาอะไรกินกัน”ผมบอกมันครับตอนนี้ผมเริ่มเขินแล้ว
เห่ย กูก็มีคนมาจีบนะโว้ย
แล้วผมกับหนุ่มก็ไปหาอะไรกินกันครับ
พอกินเสร็จผมก็ซื้อนมกับขนมปังมาฝากไอ้สามมันด้วย
ตั่งแต่เช้าแล้วยังไม่ได้กินอะไรเลย
ตอนเข้าแถวผมก็เอาให้มันครับ
“อะกินซะ จะได้ไม่หิวเวลาเรียน”ผมยื่นนมกับขนมปังให้มัน
มันก็รับไปครับ
“เออ ขอบใจ”มันรับไปแต่มันยังไม่กินหรอกครับ
แหมจะกินได้ยังงัยครับ ก็ เข้าแถวอยู่นิ
วันนี้ก็ไม่มีอะไรมากครับก็เรียนๆไปตามปกติครับ
ส่วนสามนะหรอครับ
ตอนอยู่ รร.มันไม่ค่อยจะมาอะไรกับผมมากนักหรอกครับ
มันก็จะอยู่กับเพื่อนๆกลุ่มมันนั้นแหละครับ
แต่มันก็จะคอยแอบมองผมบ่อยๆ
อันนี้ผมก็แอบสังเกต เหมือนกัน
พอหลังเลิกเรียน ไอ้ต้นมันก็โทรมาครับ
“ครับ ต้น”ผมรับสาย
“เออ นายอยู่ไหน อ๋อง”ต้นถาม
“อ้อ เลิกเรียนแล้วกำลังจะกลับบ้าน”ผมบอกต้นไป
“เออ งั้นมาหาเรา ที่ห้าง.....ตอนห้าโมงเย็นได้ป่ะ”ต้นถาม
“อืม ได้เลยแล้วพอเราถึงจะโทรหานะ”ผมบอกมันไปพร้อมวางโทรศัพท์
“มึงจะไปไหน”สามครับ มันมาตั้งแต่เมื่อไรว่ะเนี้ย
“ก็ไปหาเพื่อน เพื่อนจะมาหา”ผมบอกมันไปพร้อมกับเก็บของเข้ากระเป๋านักเรียน
“แล้วนี่ดอกไม้ใคร”เออว่ะ สามมันไม่รู้เรื่องดอกไม้นี่หว่า
“เมื่อเช้ามีคนเอามาให้ว่ะ”ผมบอกมันไป
“ใครเอามาให้มึง”สามถาม มึงจะน่ากลัวไปไหนเนี้ย
“ไม่รู้ว่ะ กูมาถึงมันมีดอกไม้วางอยู่ในลิ้นชักกูแล้ว”ผมบอกมันไปพร้อมลุกขึ้น
“หรอ แล้วมีแค่ดอกไม้หรอ”เหมือนมันจะรู้เลยครับว่า มันไม่ได้มีแค่นี้
“อ้อ ยังเหลือจดหมายอีกฉบับ”ผมบอกมันไป
“จะอ่านมั้ย”ผมบอกมัน
“เอามาดิ”แล้วผมก็ยืนจดหมายให้มันไปอ่านครับ
พอมันอ่านเสร็จมันก็ฉีกทิ้งเลยครับ
“เห้ย นี้จะทำอะไรเนี้ย”
“นี่มึงไม่เห็นหรอว่ากูทำอะไร”อ้าวสาดนิ กูรุ้แล้วว่ามึงกำลังฉีก แต่มึงฉีกทำไม
“มึงฉีกทำไมง่ะ”ผมล่ะไม่เข้าใจมันจริงๆ
“ก็กูหวงนิ กูไม่อยากให้ใครมาจีบมึง”พูดเสร็จมันก็ลากผมออกมาจากรร.เลยครับ
พอมาถึงหน้ารร.
“อ่ะมึงจะไปหาเพื่อนมึงที่ไหน”มันหันมาถามผม
“ที่ห้าง...............”ผมบอกมันไป
“กูไปด้วย”มึงจะไปทำไมว่ะ
“มึงจะไปด้วยหรอ”ผมถามมันไป
“เออสิ ทำไมหรือว่าไม่อยากให้กูไป”
“เออ จะไปก็ไป”ผมบอกมันไปพร้อมกับเรียกรถแท็กซี่
พอมาถึงจุดนัดพบผมกับต้น
ไอ้ต้นก็ยังไม่มาสิน่า
“สามหิวมั้ย”ผมถามมัน
“มึงหิวหรอ”มันถามกลับมา
“ป่าว กูกลัวมึงหิวนะ”ผมหันไปบอกมัน
“มึงห่วงกูหรอ”
“เออ มั้ง”ผมบอกปัดๆมันไป
“ไปดิ กินก็กินถ้ามึงอยากให้กูกิน กูตามใจมึงทุกอย่างแหละ”มันหันมากระซิบข้างๆหูผม
มึงจะมาไม้ไหนกับกูเนี้ย
ระหว่างที่ผมกับสามกำลังตัดสินใจว่าจะไปกินข้าวรอต้นมันที่ร้านไหน
ต้นมันก็มาพอดีครับ
“โทดทีรอนะ รอนานมั้ย”ต้นทักผม
“ไม่นานหรอก ก็แค่กำลังจะกลับ”ได้ทีผมเลยแอบด่าต้นมันไปเล็กน้อย
“เออ ขอโทษนะ”
“เออไม่เป็นไร ป่ะไปหาอะไรกินกัน แล้วค่อยคุยกัน”
“แล้วนี่ใครง่ะ”ต้นกระซิบถามผม
เออว่ะ ลืมแนะนำให้มันรู้จักไปซะสนิท
“สาม นี่ต้นนะเพื่อนกู ส่วนนี้สามนะต้นเพื่อนเราเหมือนกัน”ผมแนะนำมันทั้งสองคนให้รู้จักกัน
ผมล่ะแอบหวั่นเล็กกลัวสามมันจะทำอะไรไม่คิดต่อหน้าไอ้ต้น
-
เพื่อนรัก 15
หลังจากนั้น เราก็ไปหาอะไรกินกันครับ
คุยกันไปคุยกันมาก็สรุปว่า กินอาหารญี่ปุ่นกันครับ(ร้าน ZE_)
พอได้โต๊ะ ผมก็จะนั่งกับต้นมันครับ
แต่เรื่องที่ผมคิดไว้ มันก็เกิดขึ้นครับ
“มึงมานั่งกับกู อ๋อง”เอาแล้วงัย กูกะแล้ว
“เร็วๆ”มันเร่งผมครับ
แต่ผมก็ยังไม่อยากมีปัญหาครับ ก็เลยไปนั่งข้างมัน
แต่ไอ้ต้นสิครับ มันเริ่มมองหน้าไอ้สามแล้ว อย่ามีเรื่องกันนะมึง
แล้วเราก็สั่งอาหารกินกันครับ
“กินนี้มั้ย อ๋อง”ไอ้สามมันถามครับ แต่มันไม่รอคำตอบจากผมมันก็คีบ ซูชิมาให้ผมครับ
“อ่ะ อ้าปาก”นี่มึงจะป้อนกูเลยหรอ
“ไม่เอากูกินเองได้”ผมบอกมันไป นี่มึงจะทำอะไรของมึงว่ะเนี้ย
มันก็ว่าง่ายครับ มันเอาซูชิที่มันคีบอยู่ วางบนจานของผม
“เออ นี่นายมาหาเรามีอะไรป่าวว่ะ”ผมถามต้นมัน
“ก็ไม่มีอะไรหรอก กูแค่คิดถึงมึง”เอาแล้วงัย มึงจะมาหยอดกูอะไรตอนนี้
ไอ้สามแอบเหล่ผมแล้วครับ
“ไม่ต้องมาหยอด เราไม่เชื่อหรอก มีปัญหามาอีกอะดิ”ผมถามมันไป
“อืม เราทะเลาะกับแม่ว่ะ”ไอ้ต้นตอบหน้าตาเฉย
“อะไรนะต้น”
“นายได้ยินแล้วนิ”มันย้อนครับ
“เราจะมาค้างกับนายสักพักว่ะ นะอ๋องนะ”ต้นเริ่มอ้อน
แต่มันอ้อนอย่างเดี่ยวผมจะไม่ว่ามันเลยครับ
มันเสือกจับมือผมไว้ด้วยสิ
พอไอ้สามมันเห็น มันก็อารมณ์เสียเลยครับ
มันมองหน้าผม แล้วก็มองหน้าไอ้ต้น แต่สายตาที่มันมองสิครับ
สามารถฆ่าคนได้เลย
พอผมเห็นอย่างนั้นก็เลยชักมือกลับครับ
ในใจก็ภาวนาว่า มึงอย่างแผลงฤทธิ์นะไอ้สาม กูขอ
ผมเลยเอื้อมมืออีกข้าง
ลงไปจับหัวเข่ามันไว้
เออ กูรักมึง มึงใจเย็นนะ
ผมกลัวมันจะวางมวยกับไอ้ต้นซะจริงๆ
“อืมได้”ผมตอบไอ้ต้นไป
แต่เมื่อผมตอบไอ้ต้นไป
ไอ้สามก็หันมามองหน้าผมครับ
ผมพยายามไม่สบตามัน แล้วก็รีบกินข้าวต่อ
“ต้น มึงรู้จักกับอ๋องได้งัยว่ะ”เอาแล้วงัย ไอ้สามมันเริ่มแล้ว
“ก็ เราเคยเรียนที่เดียวกัน”ไอ้ต้นตอบสามไป
“มึงสนิทกันมากมั้ย”ไอ้สามถามต่อ มึงจะมาอยากรู้อะไรตอนนี้ว่ะ
“สนิทสิ ไอ้อ๋องเนี้ย มันไม่ค่อยมีเพื่อนหรอกที่ รร.เก่าง่ะ มีแค่เราคนเดี่ยวนี่แหละที่ยอมคบมัน”ไอ้ต้นตอบสามไป อ้าวไอ้เวรนิ ไม่เข้าข้างกูเลยนะมึง
“แล้วนี่นายกับอ๋อง สนิทกันหรอ”ไอ้ต้นถามสามครับ มึงจะถามมันทำไม
“อืม สนิทสิ ใช่มั้ยจะที่รัก”เอาเข้าแล้วงัย มึงจะมาหวานอะไรกับกูต่อหน้าไอ้ต้นว่ะ
ผมเงียบไม่ตอบอะไรมันครับ ตั้งหน้าตั้งตากินข้าวต่อ
“นี่จะคุย กันอีกนานมั้ย รีบกินจะได้รีบกลับบ้าน”ผมบอกมันทั้งสองคน
หลังจากกินข้างเสร็จ
ตอนที่เรากำลังจะแยกย้ายกันกลับบ้าน
“อ๋อง มึงมาคุยกับกูหน่อยดิ”ไอ้สามเรียกผมครับ
“อืม ต้นรอเราตรงนี้แป้ปนึงนะ”ผมหันไปบอกต้นครับ
“มีอะไรว่ะ”ผมถามสามมัน
“อ๋อง กูรักมึงนะ”สามพูด ตอนนี้มันมองหน้าผมครับ
“หรอ ไม่ยักกะรู้นะเนี้ย นึกว่าเกลียดกูซะอีก”
“มึงรักกูมั้ยง่ะ”สามถามผมต่อครับ
“ไม่รู้สิ ต้องคอยดูพฤติกรรมมึงก่อน”ผมบอกมันไป
“กูจะทำตัวดีๆนะ”มันบอกผมพร้อมยิ้มงาม ให้ผมทีนึง
“อืม กูจะคอยดูนะ”ผมบอกมันไป
“ถึงบ้านแล้วโทรหากูนะ สาม”ผมบอกมัน
“อืม แล้วกูจะโทรหามึงนะ งั้นกูไปก่อนนะ อ๋อง”สามพูด
“อืม แล้วโทรมานะ สาม”ผมบอกมันไป
พอล่ำลากันเสร็จเราก็แยกย้ายกันกลับครับ
พอมาถึงผมมาถึงคอนโด
สามมันก็ยังไม่โทรมาหาผมซะทีสิน่า
ทำไมมันถึงบ้านมันช้าจังว่ะ
ทั้งๆที่ บ้านมันอยู่ใกล้ห้างมากกว่าผมอีก
ผมชักเริ่มใจไม่ดีแล้วสิ
โทรหามันหน่อยดีกว่า
ส่วนไอ้ต้นหรอครับ ตอนนี้ผมบังคับให้มันโทรไปหาแม่มันครับ
ซึ่งตอนนี้มันคุยกับแม่มันอยู่
ในระหว่างที่ต้นมันคุยกับแม่มันอยู่
ผมก็โทรหาสามมันครับ ก็ห่วงมันครับ
“สามอยู่ไหนแล้ว”ผมถามมันทันทีที่มันรับโทรศัพท์
“อยู่บ้านแล้ว”มันตอบกลับมา
“อ้าวแล้วทำไมไม่โทรบอกกูว่ะ”ผมว่ามันไป
“ก็กูอยากรู้ว่ามึงจะห่วงกูมั้ย”อ้าวไอ้สันดานนิ
“ทำตัวไม่ดีอีกล่ะ”ผมว่ามันไป
“โอ้ย ขอโทษครับ อย่าโกรธนะ กูแค่อยากรู้ว่ามึงจะห่วงกูมั่งมั้ย ก็แค่นั้นเอง”สามพูดกลับมา ผมละจนปัญญากับมันจริงๆ
“แล้วมึงเป็นห่วงกูมั้ยล่ะ”มันถามผมต่อครับ
“ห่วงดิ ถ้าไม่ห่วงกูจะโทรมาหามึงหรอ แค่นี้ก็คิดไม่ออกหรอก”
แล้วเราก็คุยกันต่อ อีกเกือบๆสองชั่วโมงครับ
“อ๋อง อย่าให้ต้นมันนอนกอดมึงนะ”สามพูด
“ไม่รู้ดิ ถ้าหนาวกูก็จะให้มันกอด”ผมบอกมันไป
มันเงียบครับ
“เห่ย สามฟังกูอยู่รึป่าว”ผมถามมัน เห็นมันเงียบไป
“ถ้ามึงหนาว มึงก็ห่มผ้าดิ มึงอย่าให้มันกอดนะ”สามพูดกลับมา
“ครับผม”ผมตอบมันไปเพื่อความสบายใจของมัน
“ฝันดีนะอ๋อง ฝันถึงกูนะ”
“ครับ ฝันดีเช่นกันครับ ฝันถึงกูด้วยนะ”ผมบอกมันไป
“อ๋อง”มันเรียกครับ
“อะไรว่ะ”
“มึงพูดกับกูเพราะเหมือน มึงคุยกับต้นได้มั้ย”สามพูด
“ถ้ามึงอยากให้กูพูดเพราะกับมึง มึงก็พูดเพราะกับกูก่อนดิ”ผมบอกมันไป
“ก็กูเป็นคนพูดไม่เพราะนิ”มันแก้ตัวครับ
“ไม่รู้แหละ อยากให้กูพูดเพราะกับมึง มึงก็พูดเพราะกับกูก่อน”ผมเริ่มเล่นแง่ครับ
“โอ้ย อ๋องง่า”มันเริ่มงอแงครับ
“ไม่เอาไม่คุยแล้ว กูไปนอนก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกันที่ รร.นะ”ผมบอกมันไป
“ครับ แล้วเจอกันครับ”สามพูด
แล้วผมก็ว่างสายจากมัน
ตอนนี้ไอ้ต้นมันนั่งมองหน้าผมครับ
แล้วก็ยิ้มแปลกๆแล้วด้วยครับ
“มองอะไร”ผมถามต้นครับ
“ป่าว”มันตอบกลับมา
“แล้วนี่โทรไปคุยกับแม่มา เป็นยังงัยบ้าง”
“ก็ดี ไม่เป็นไรแล้วแม่บอกว่าคืนนี้ให้นอนกับมึงไปก่อน”ต้นบอกผม
แต่ผมก็ไม่ได้ถามนะครับว่ามันทะเลาะอะไรกับแม่มัน
-
เพื่อนรัก 16
เช้าวันนี้ผมก็ต้องไปเรียนเหมือนเดิมครับ
ส่วนไอ้ต้นนะหรอครับ
กลับบ้านไปแล้วแหละ ดีนะที่มันคุยกับแม่มันแล้ว
วันนี้ก็มีเรื่องให้ประหลาดใจเหมือนเดิมครับ
ก็ยังมีคนยกเก้าอี้ พร้อมกับมีดอกกุหลาบวางไว้ในลิ้นชักพร้อม
กับจดหมายฉบับนึงเหมือนเมื่อวาน
จดหมายก็เขียนเพลงไว้ครับ
ใครกันว่ะ ในระหว่างที่ผมกำลังสงสัยถึงเจ้าของดอกไม้และจดหมายฉบับนี้
“อะไรกัน มีมาอีกแล้วหรอ”แล้วเจ้าของเสียงก็หยิบจดหมายไปอ่าน
ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ ไอ้สามนั้นแหละ
“มันเป็นใครว่ะเนี้ย”พูดเสร็จมันก็ฉีกจดหมายทิ้งเลยครับ
แถมยังหักกุหลาบแล้วโยนออกไปนอกหน้าต่าง
“ใครเอามาให้มึง”สามถาม
“กูไม่รู้ว่ะ กูมาถึงมันก็อยู่ในลิ้นชักกูแล้ว”ผมบอกมันไป
“หรอ ใครว่ะ อย่าให้กูรู้นะมึง”
“ทำไม มึงจะไปทำอะไรเค้าว่ะ”ผมถามมัน
“กูยังไม่รู้ แต่ตอนนี้กูหิว ไปหาอะไรแดกก่อนป่ะ”สามชวนผม
“เดี๋ยวก่อน รอหนุ่มมันก่อนดิ”ผมบอกมันไป
“เออ มึงมานี่ก่อนดิ กูมีเรื่องจะคุยกับมึง”สามพูด พร้อมกับยกเก้าอี้ของหนุ่มลง
พร้อมกับนั่งหันหน้าเข้าหาผม
“มีอะไรหรอ”ผมถามมัน ก็หวั่นๆอยู่เหมือนกันครับ ว่ามันจะคุยอะไรกับผม
“เมื่อคืน ต้นมันกอดมึงมั้ย”คำถามแรกมาก็ทำผมอึ่งไปเลยครับ
“ป่าว มันไม่ได้กอดกู”ผมตอบมันไป
“แต่กูกอดมัน”ผมพูดเล่นครับ พูดเล่นจริงๆ
แต่ไอ้สามสิครับ
“มึงว่างัยนะ มึงกอดมันหรอ”สามตะคอกใส่ผมครับ
“ป่าว กูล้อเล่น”
“มึงแน่นะว่าล้อเล่น”สามถามให้แน่ใจ
“เออ กูล้อเล่น”ผมย้ำอีกที
“แล้วมึงทำอะไรกันมั่ง”มึงจะมาสอบสวนอะไรกุเนี้ย
“ก็ไม่ได้ทำอะไรกัน ไปถึงกูก็ให้มันโทรไปหาแม่มัน แล้วมันก็คุยกับแม่มัน แล้วก็เข้านอน ประมาณนี้แหละ สวนกูก็คุย โทรศัพท์กับมึงงัย”ผมบอกมันครับ
“แล้วไปนะมึง”แล้วไอ้หนุ่มก็มาพอดีครับ
โชคช่วยกูแท้ๆเล้ย
“หวัดดีอ๋อง หวัดดีสาม”หนุ่มทัก
“เออหวัดดีว่ะ”สามทักหนุ่ม
“หวัดดีหนุ่ม”ผมทักหนุ่มมั่ง
แล้วเราสามคนก็ลงไปหาอะไรกินครับ
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ไม่มีอะไรมากครับ
เรื่องราวมันก็ดำเนินไปเรื่อยๆครับ
โดยที่ผมก็ยังไม่รู้เจ้าของดอกกุหลาบและจดหมายอยู่ดี
และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่
ผมได้ดอกกุหลาบและจดหมาย
แต่จดหมายวันนี้ไม่ได้เป็นเพลงเหมือนทุกวัน
แต่วันนี้มีข้อความอยู่
“อ๋อง ถ้าอยากรู้ว่า เราเป็นใคร
เจอกันหลังห้องน้ำชาย หลังตึก 4 หลังเลิกเรียน”
ลงชื่อ เจ้าของดอกกุหลาบ
-
เพื่อนรัก 17
“มีมาอีกแล้วหรอ”สามครับ สามมันมาแล้ว
พูดเสร็จมันก็หักดอกไม้แล้วก็โยนทิ้งออกไปนอกหน้าต่างเหมือนเดิมครับ
“เอามา”มันแบมือครับ
“จะเอาอะไร”
“จดหมาย”มันพูดห้วนๆ
เอางัยดีว่ะ ถ้าให้มันไป มันก็จะรู้ว่าวันนี้เจ้าของจดหมายนัดเรา
ถ้ามันรู้ มันคงไม่ให้เราไป
จะให้ไม่ให้ดีว่ะ
“ไม่มี”ผมตอบมันไป
“อะไรที่ว่าไม่มี”
“จดหมายงัย วันนี้ไม่มี มีแต่ดอกไม้ สงสัยวันนี้มันขี้เกียจเขียนมั้ง”ผมบอกมันไปพร้อมกับลงขึ้น
“ป่ะไปหาอะไรกินกัน”ผมชวนมัน
“เดี๋ยวก่อน มึงแน่ใจนะว่าวันนี้ไม่ดีจดหมาย”หรือว่ามันยังสงสัยอยู่ว่ะ
“ไม่มีจริงๆ ไม่เชื่อหรอ”ผมเริ่มแกล้งงอนครับ
“เออ เชื่อแล้วเชื่อแล้ว”
“อ๋อง วันนี้วันศุกร์ มึงไปนอนบ้านกูนะ”
“จะดีหรอ”
“อืมดีดิ แม่กูบ่นคิดถึงมึงนะ”แหมเอาแม่มาอ้างเชียวนะมึง
“แต่ว่า...”
“แต่ว่าอะไรอ๋อง หรือว่ามึงไม่อยากไปบ้านกู มึงรังเกลียดกูใช่มั้ย”เอาอีกแล้ว มันเป็นอะไรของมันนัก
“ป่าว กูไม่ได้รังเกลียดมึง กูไปนอนบ้านมึงก็ได้”สรุปกูก็ต้องเป็นคนง้อ
“ไม่ต้อง มึงไม่ต้องไปนอนก็ได้”มันยังงอนต่อ
“งั้นกูไม่ไปก็ได้ ถ้ามึงไม่อยากให้ไป”เอาสิมึง กูงอนคืน
แล้วผมก็เดินออกมาเลยครับ
ไม่นานไอ้สามก็วิ่งตามผมมาครับ
“อ๋อง ไปนะไปนอนบ้านกู”มันตามมาง้อครับ ให้มันรู้ซะบ้าง ว่าใครเป็นใคร
“อยากให้กูไปแล้วหรอ”ผมยังวางฟอร์มต่อครับ
“อืม อยากดิ ไปน้า นะครับ”มันง้อต่อ
“อืม”ผมตอบมันไปแล้วก็เดินนำมัน
“เดี๋ยวก่อนอ๋อง”มันเรียกครับ
“อะไร”
“กูไม่ไปกินกับมึงนะ เดี๋ยวกูจะไปเล่นบาส”สันดานนิ ทิ้งกู
“เออ”แล้วมันก็วิ่งไปเลยครับ
เอางัยดีว่ะกู ไอ้หนุ่มก็ยังไม่มา
จะไปนั่งกินคนเดี๋ยวก็ยังงัยอยู่
ผมเลยตัดสินใจไปหาซื้ออะไรไปนั่งกินที่ โต๊ะหินอ่อน แถวหน้าบ่อเลี้ยงปลาครับ
ก็พวกนม ขนมปังอะไรพวกนี้แหละครับ
โดยที่ไม่ลืมซื้อไปฝากไอ้สามมันครับ
ระหว่างที่ผมนั่งกินขนมปังหมูหยองของผมไปเรื่อยๆนั้น
“โทษนะครับน้อง นั่งด้วยได้มั้ยครับ”พอผมเยหน้าขึ้นมาผมก็ต้องพบกับ รุ่นพี่ผู้ชายคนนึงครับ
แม่งหล่อSad หล่อมากครับ ไม่บอกชื่อผมก็รู้ครับว่าพี่เค้าชื่ออะไร
พี่เค้าดังมากในรร.เป็นนักกีฬาบาส สาวงี้ติดตรึม
พี่เค้าชื่อ เมธ ครับ
ผมมองหน้าพี่เค้านานมากครับ
“พี่นั่งด้วย ได้ใช่มั้ยครับ”พี่เมธพูดขึ้น ทำให้ผมหลุดจากภวังค์
“ได้ครับ ได้”ผมตอบรับพี่เมธ
“นึกว่าจะไม่ให้พี่นั่งด้วยซะแล้ว”พี่เมธมันประชดผมครับ
“นะพี่ พอได้นั่งก็ว่าผมเลยนะครับ รู้งี้ ปล่อยให้ยืนดีกว่า”ผมสวนทันควัน
“ครับ เป็นพระคุณมากเหลือล้นครับ คุณน้อง”ท่าทางจะปากจัดได้เรื่องเลยนะเนี้ย
ไอ้พี่เมธเนี้ย
“ว่าแต่น้องชื่ออะไรครับ”พี่เมธเริ่มถามขึ้น เมื่อผมกับพี่เมธนั่งกินขนมไปได้สักพัก
“ชื่ออ๋องครับ เรียนอยู่ม5ครับ”ผมตอบไป
“ครับ พี่ชื่อเมธนะครับ อยู่ม6”พี่เมธตอบกลับมา
“อ้อ ผมรู้แล้วครับว่าพี่อยู่ม6 ดูหน้าก็รู้ครับ แก่ขนาดนี้”หน้าพี่เค้าไม่ได้แก่อะไรหรอกครับ ผมแซวเล่น
“โห่ย อะไรกันว่ะเนี้ย”พี่เค้าทำหน้าเบ้ ครับ
“แหม ล้อเล่นนะครับ ทำเป็นงอนไปได้ แล้วนี้เรากินจุขนาดนี้เลยหรอครับ
กินนมตั้งสองกล่อง”พี่เมธพูดพร้อมกับชี้ไปที่ถุงนม
“อ้อ ป่าวครับ ผมซื้อไปให้เพื่อนครับ”
“เพื่อนหรอ”เออว่ะ ไม่ใช่เพื่อนดิ
“เพื่อนครับ”น้า โกหกหน้าด้านๆ
“จริงง่า”จะสงสัยอะไรนักว่ะ
“จริงดิพี่ ทำไมพี่จะสงสัยอะไรนัก”
“ป่าวครับน้อง”เออดีมาก เลิกสงสัยซะที
“แล้วอ๋อง มีแฟนยังครับ”คำถามนี้ทำเอาผมเกือบสำลักนม
“ว่างัยนะพี่”
“อ้าวไม่ได้ยินหรอ เมื่อเช้าแคะหู มา ป่ะ”ดูมันพูด
“ยังไม่มีหรอกครับ”ดูกู โกหกเข้าไปได้
“พี่ถามทำไม”ผมย้อยถาม
“ก็แค่อยากรู้เฉยๆ ไม่มีก็ดี”
ผมล่ะงงกับคำพูดของพี่เมธจริงๆ
แล้วผมก็นั่งคุยกับพี่เมธไปเรื่อยๆครับ
จนถึงเวลาเคารพธงชาติ ผมก็เลยเดินไปเข้าแถวพร้อมกับพี่เมธ
พอถึงแถวผมก็เอานม ขนมให้สามมันครับ
มันก็รับไปกินตามระเบียบครับ
แล้วตอนเข้าแถวผมก็เพิ่งรู้ว่า
แถวของห้องพี่เมธอยู่ข้างหลังแถวของผม
อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น
“อ๋อง มีคนเรียกนายว่ะ”หนุ่มเรียกผมขณะนั่งฟัง ผอ.รร.กำลังโม้อยู่หน้าเสาร์ธง
“ใครว่ะ”ผมถามหนุ่ม
“พี่ที่อยู่ข้างหลังแถวเรา”หนุ่มบอก ผมเลยหันไปหาไปทางข้างหลังแถวครับ
พี่เมธนั้นเอง
ผมก็แค่ยิ้มงามๆให้ไปทีนึงครับ
แหมก็ใครจะหันไปคุยล่ะครับ อยู่ห่างกันซะขนาดนั้น
“ใคร”สามมันถามครับ เสียงดุเชียวนะมึง
“อะไร”ผมพอจะรู้แล้วล่ะครับว่ามันหมายถึงใคร
“ก็คนที่เรียกมึงง่ะ”
“พี่ม6งัย”ผมตอบไป
“กูรู้ม6 กูถามว่ามันเป็นใคร แล้วมึงไปรู้จักกันได้งัย”
โอ้โห มาเป็นชุดเลยนะมึง คำถามมึงเนี้ย
แต่เดี๋ยวก่อนมึงเล่นบาส แต่มึงไม่รู้จักพี่เมธเนี้ยนะไอ้สาม มึงนี่มันเชยมากเลยนะเนี้ย
“เค้าชื่อพี่เมธ เพิ่งรู้จักกันเมื่อเช้าตอนไปหาอะไรกิน พี่เค้ามานั่งกินด้วย”ผมตอบมันไป
“แล้วมึงก็ให้เค้านั่งด้วยง่ะนะ”
“เออสิ ก็มึงทิ้งกูให้นั่งกินคนเดียว กูไม่มีเพื่อนกิน พี่เค้ามาขอนั่งด้วยกูก็ให้นั่งดิ”ผมย้อยมันไป
มันเงียบไปพักนึงครับ
แต่ทำไมวันนี้ผอ.แม่งพูดนานจังว่ะกูร้อนนะเนี้ย
พอเคารพธงชาติเสร็จพวกเราก็เข้าเรียนครับ
คราวนี้ก็ถึงเวลาพักกลางวันซะที
ก่อนที่ผมจะไปกินข้าวกันหนุ่ม ไอ้สามก็เข้ามาคุยด้วยครับ
“อ๋อง เรื่องเมื้อเช้าง่ะ”
“เรื่องอะไร”ผมงงครับตอนนั้นงงจริง นึกไม่ถึงนะครับ
“ก็ที่กูปล่อยมึงไปหาอะไรกินคนเดียว กูขอโทษนะ”โห่ไอ้สามนี่มึงคิดมากขนาดนั้นเชียวหรอว่ะเนี้ย
มิน่าล่ะ วันนี้มึงนั่งเรียนเงียบเชียว
“ไม่เป็นไรหรอก นี่มึงเครียดหรอ”ผมถามมัน ตอนนี้มันไม่ยอมสบตาผมครับ แถมยังไม่มองหน้าผมด้วย
“สามครับ อ๋องไม่ได้โกรธ สามจริงๆนะ”ผมพูดกับมันดีๆครับ
มันเริ่มยิ้มนิดๆแล้วล่ะครับ
“ไป ไปกินข้าวเที่ยงได้แล้ว เพื่อนมึงเค้ารออยู่”ผมบอกมันไปครับ เพราะตอนนี้เพื่อนมันรอกินข้าวอยู่
“ครับ”แล้วมันก็วิ่งตามไปสมทบกับเพื่อนๆมัน
ส่วนผมนะหรอ ก็ไปกินกับไอ้หนุ่มตามระเบียบครับ
แล้วก็ถึงเวลาเลิกเรียนจนได้ครับ
เอางัยดีว่ะ ต้องไปนอนบ้านไอ้สามซะด้วยสิ
จะบอกมันยังงัยดี
ในระหว่างที่ผมนั่งกลุ้มใจอยู่นั้น
“ป่ะ กลับบ้าน”สามเรียกครับ
“เออ มึงกลับไปก่อนไป”ผมตอบมันไป
“อะไร ไหนบอกว่าจะไปนอนบ้านกูงัย มึงจะเบี้ยวกูหรอ”สามมันว่าผม
“ป่าว แค่กูจะกลับไปเอาของที่คอนโดก่อน แล้วกูจะตามไปที่บ้านมึงทีหลัง”
“งั้นกูไปด้วย”ไอ้สามมันดื้อครับ
เอางัยดีว่ะกู
“ไม่ได้สาม กูต้องไปธุระให้พี่อาทด้วย”แล้วก็เหตุผลนานัดประการครับ
“ไม่อาวง่า เดี๋ยวมึงเบี้ยวกูง่า”ไอ้สามมันก็ยังไม่ยอมอยู่ดี
“อย่าดื้อสิครับสาม อ๋องบอกว่าไปก็ไปสิ ไม่เชื่อใจอ๋องหรอครับ”
มันเริ่มนิ่งครับ ได้ผลครับ วิธีการพูดเพราะๆกับมันเนี้ย ได้ผลทุกที
“ก็ได้ แต่มึงต้องรีบมานะ”สามพูด
“ครับ อ๋องจะรีบไปหานะครับ”ผมหยอดไปอีกดอกครับ
ผมเลยเดินไปส่งมันที่รถแม่มันครับ
แล้วก็บอกแม่มันด้วยว่าจะไปนอนที่บ้าน
เอาล่ะคราวนี้ผมก็จะได้รู้ซะที่ว่าใครเป็นเจ้าของจดหมาย
ผมไปตามนัดครับ
ตอนนี้ผมอยู่หลังห้องน้ำแล้วครับ
แต่ทำไม ไอ้เจ้าคนนัดผม ทำไมมันไม่มาซะทีล่ะน่า
ผมเลยนั่งรอไปเรื่อยๆครับ
นี่มันจะห้าโมงแล้ว แม่งยังเสือกไม่มาอีก
แม่งไม่รอแล้วโว้ย
“เดี๋ยวก่อนครับอ๋อง”เสียงปริศนาพูดขึ้นมา
แล้วผมก็หันกลับไปมองเจ้าของเสียง
“พี่เมธ”ครับพี่เมธนั้นเอง คือเจ้าของเสียงปริศนา
“พี่เมธมาทำอะไรแถวนี้ครับ”
“ก็มาตามนัดงัยครับ”พี่เมธตอบมา
“เดี๋ยวก่อนนะ พี่มาตามนัดหรือว่าพี่เป็นคน”
“ใช่ พี่เป็นคน ให้ดอกไม้เราเอง พี่เป็นคนเขียนจดหมายให้เราเอง”ผมก็อึ่งสิครับ
พี่เมธเนี้ยนะเป็นคนให้ดอกไม้ผม
พีเมธเนี้ยนะที่จีบเรา
พี่เมธ คนที่ใครๆเค้าก็อยากเป็นแฟนด้วยเนี้ยนะ
ผมล่ะอึ่งจริงๆ
“อ๋อง ครับ”พี่เมธเรียกผม
“พี่ชอบเรานะครับ”อะไรนะ นี่พี่เมธบอกชอบกูหรอเนี้ย
“อะไรนะพี่”ที่จริงผมง่ะได้ยินเต็มสองรูหู
“พี่ชอบเรา อ๋อง”พี่เมธพูดซ่ำอีกที
แล้วพี่เมธก็เดินเข้ามาจับมือผมไว้
“อ๋อง ชอบพี่มั้ย”จ้าก อะไรว่ะ กูเพิ่งรู้จักถามกูซะแล้วว่าชอบกูมั้ย
“มันไม่เร็วไปหน่อยหรอพี่ เราเพิ่งรู้จักกันวันนี้เองนะ”
พี่เมธเงียบไป
“พี่เมธครับ”ผมเรียกพี่เมธ ตอนนี้พี่เมธไม่ยอมมองหน้าผม
“งั้นพี่ ยังไม่ขอให้เราชอบพี่ แต่พี่ขอชอบเราต่อได้มั้ย”
“ผมห้ามใจพี่ได้หรอครับ”ตอนนี่เมธยิ้มได้แล้ว
“ป่ะ”พี่เมธชวน จะพากูไปไหนว่ะ
“ไปไหนพี่”ผมถามไป
“กลับบ้านกัน เย็นแล้ว”อืม กลับบ้านนี่เอง
“ครับ”แล้วพี่เมธก็เอากระเป๋านักเรียนผมไปถือครับ
ระหว่างที่อยู่บน แท๊กซี่
คือพี่เมธมาส่งผมที่คอนโดนะครับ
สามมันก็โทรเข้ามาครับ
“ครับ”ผมรับสาย
“อยู่ไหนแล้ว”
“อยู่บนรถ กำลังกลับคอนโด”
“ทำไมเพิ่งกลับ”
“กูเพิ่งทำธุระเสร็จ”
“แล้วจะมาเมื่อไร”
“ไม่เกิน สองทุ่มหรอก”
ผมบอกสามไปพร้อมกับวางสายไป
“แฟนโทรมาตามหรอครับ”พี่เมธถามขึ้น
“ป่าวครับ”โกหกอีกกุ
“แล้วใครล่ะ แล้วจะไปไหนกันสองทุ่ม”มาเป็นชุดเลยครับ
“เพื่อนนะครับ ผมจะไปนอนบ้านเพื่อน”
“แน่นะว่าเพื่อน”
“แน่ดิ”โอ้โหพูดมาได้นะมึง ไอ้อ๋อง
“แล้วไป”พี่เมธพูด
แล้วผมก็มาถึงคอนโดจนได้ แต่พี่เมธนั่งรถต่อกลับบ้านไปเลยครับ
แล้วผมก็รีบเอาของไปเก็บ
แต่ผมก็คงไม่ต้องเอาอะไรไปมากหรอก
ก็ตอนนี้เสื้อผ้าและของใช้ก็อยู่บ้านสามก็มีอยู่ครับ
-
เพื่อนรัก 18
พอมาถึงบ้านสามผมก็ไหว้พ่อ ไหว้แม่ของสามตามปกติของเด็กที่น่ารักครับ
“หวัดดีครับ พ่อ หวัดดีครับแม่”ผมทักผู้ใหญ่ครับ
“สามล่ะครับ”ผมถามแม่ของสาม
“อยู่บนห้องนะลูก”แม่ของสามตอบกลับมา
“งั้นผมขอตัวไปหาสามก่อนนะครับ”
“แล้วนี้กินข้าวมารึยัง”แม่ของสามถามผมกลับมา
“เรียบร้อยแล้วครับ”
“จ้า งั้นตามสบายนะจ๊ะ”แม่ของสามพูดกลับมา
“ครับ”พูดเสร็จผมก็เดินขึ้นไปหาสามครับ
ผมเข้ามาในห้องสาม
ตอนนี้สามมันนั่งเล่นคอมอยู่ครับ
“สาม”ผมเรียกมัน
“มีอะไร”มันตอบกลับมา ไม่บอกก็รู้ว่าน้ำเสียงที่มันตอบกลับมา อารมณ์นั้น
มึงจะเรียกกูทำไม กูไม่ว่าง
ผมเลยไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ กูเลยเข้าไปอาบน้ำ
ออกมา สามมันก็ยังนั่งเล่นคอมต่อ
โดยที่ไม่เห็นว่ามันจะสนใจอะไรผมเลย
นี่มึงจะให้กูมานอนบ้านมึงทำไมว่ะ
ไม่เห็นสนใจกูเลย
ผมเลยนอนอ่านการ์ตูนมันไปเรื่อยๆครับ
สักพักก็มีคนโทรเข้ามาในมือถือผมครับ
ใครว่ะเบอร์แปลกๆ
“ครับ”ผมรับสาย
“น้องอ๋องใช่มั้ยครับ”
“ใช่ครับ ว่าแต่ใครครับเนี้ย”
“โห่ย อะไรง่า จำพี่ไม่ได้ซะแล้ว”
“อ้อ นึกออกแล้ว พี่เมธหรอครับ”
“แม่นแล้วครับ”
เออ ใช่เราเพิ่งให้เบอร์พี่เมธไปวันนี้นี่หว่า
“แล้วนี่เราอยู่บ้านเพื่อนแล้วหรอครับ”พี่เมธถามกลับมา
“ครับ”ผมตอบกลับไป
แล้วเราก็คุยกันไปอีกประมาณ ครึ่ง ชม.ครับ
ตอนนี้ไอ้สามเริ่มเหล่มาทางผมแล้ว
จะว่าไปพี่เมธนี่คุยสนุกนะครับ
มีสารพัดมุกมาให้ขำได้
ไม่รู้ว่าบ้านพี่แก่ ทำโรงงานผลิตมุกรึป่าว
ผมคุยกับพี่เมธไปได้สักพัก
ไอ้สามก็เดินมานั่งข้างๆผมครับ
แต่ผมก็แกล้งเป็นไม่สนใจมันครับ
มันคงเห็นว่าผมไม่สนใจมัน
มันก็พยายามนั่งเบียดผมครับ
ผมเลยลุกขึ้นแล้วเดินออกไปคุยโทรศัพท์ที่ระเบียงครับ
แต่สามมันกลับเดินตามผมออกมาครับ
แล้วมันก็หยิบโทรศัพท์จากผมไป
แล้วมันก็กดวางสาย
แล้วก็ปิดครับ
แถมมันยังถอดแบ็ตออกอีก
แถมยังเอาแบ็ตมือถือผมไปอีก
“ทำอะไรเนี้ย”
มันไม่พูดอะไรครับ
กลับเดินเข้าห้องไป
ผมล่ะงงกับมันจริงๆ
นี่มึงเป็นอะไรของมึงเนี้ย
เมื้อกี้ก็ทำเป็นไม่สนใจกู
แต่มาตอนนี้กลับมาหึงกู
อะไรของมึงว่ะ
ผมก็เลยนั่งอยู่ตรงระเบียงตรงนั้นแหละครับ
นั่งเซ็งอารมณ์ครับ
แม่งเป็นอะไรของแม่งว่ะ
ผีเข้าผีออก
อะไรของมันนัก
สักพักสามมันก็เดินมานั่งข้างๆครับ
ผมหันไปมองหน้ามันแล้วก็หันกลับครับ
แต่มันยังมองหน้าผมอยู่
“โกรธหรอ”เออ ถามมาได้นะมึง มึงคิดว่ากูจะโกรธมั้ยล่ะ
“....”ผมเงียบครับ
“ไม่ต้องมางอนเลย เมื้อกี้คุยกับใคร รู้มั้ยว่าหึง”ดูมันพูดสิครับ
แทนที่จะสำนึกผิด กลับมาว่ากูซะงั้น
“....”ผมยังเงียบต่อ
“กูถามว่าเมื้อกี้คุยกับใคร”มันเริ่มขึ้นเสียงครับ
ผมก็โมโหสิครับ อะไรกันว่ะ
ผมเลยเดินหนีมันเข้าไปในห้องนอนครับ
แต่ไอ้สามสิครับ
กลับกระชากผม
กลับมามันกระชากผมแรงมาก จนผมเจ็บข้อมือ
“มึงเป็นอะไร กูถามว่ามึงเป็นอะไร”ไอ้สามตะคอกใส่ผม
“มึงอยากรู้ใช่มั้ยว่ากูเป็นอะไร”ผมพูดจนได้ แต่ไอ้น้ำตาเนี้ยสิ
จะไหลออกมาทำไมว่ะ
“มึงเห็นกูเป็นตัวอะไรสาม นึกจะคุยกับกูก็คุย นึกจะไม่คุยก็ไม่คุย มึงนึกว่าจะทำอะไรยังงัยกับกูก็ได้หรอสาม แล้วเมื้อกี้มึงทำอะไรลงไปมึงรู้ตัวมั้ย”ผมเงียบไปนิดนึง
เพื่อฟังคำตอบจากมัน แต่มันเงียบครับ
ไม่มีการตอบสนองใดๆ
“มึงมันก็อย่างเนี้ย ทำอะไรไม่เคยนึกถึงใจกูหรอก ไหนบอกว่ามึงรักกูงัย”พูดเสร็จผมก็ร้องไห้หนักขึ้นครับ
ผมเลยเดินไปนั่งที่เตียง
ไอ้สามมันก็เดินมานั่งข้างๆครับ
“กูขอโทษอ๋อง”มันขอโทษครับ
“....”ผมยังร้องไห้ต่อครับ
“กูขอโทษนะอ๋อง มึงอย่าร้องไห้สิ กูขอโทษ เมื้อกี้กูหึงมึงมากไปหน่อยนะอ๋องนะ มึงอย่าร้องไห้สิ”ไอ้สามมันพูดไป ก็เอามือมาเช็ดน้ำตาผมไป
“กูขอโทษ กูขอโทษ”สามพูดซ้ำๆ
“มึงเลิกขอโทษกูได้แล้วสาม”ผมเริ่มควบคุมอารมณ์ผมได้แล้วครับ
“ไหนมึงบอกกับกูว่าจะทำตัวดีๆงัย”ผมพูด
มันทำหน้าสลดครับ ตอนนี้มันคงจะสำนึกผิดแล้วล่ะครับ
“กูจะไม่ทำอีกแล้วนะ มึงหายโกรธกูนะ”สามพูด
“ไม่”ผมพูดห่วนๆ
มันยิ่งทำหน้าสลดมากกว่าเดิมครับ
“มึงพูดเพราะๆกับกูก่อน แล้วกูจะหายโกรธ”สามมันเริ่มยิ้มที่มุมปากครับ เอาเชียวนะมึง
“ยิ้มอะไร”ผมตะคอกใส่มันครับ
“ไม่ยิ้มก็ได้ครับ อ๋องหายโกรธสามแล้วใช่มั้ยครับ”ค่อยฟังลื่นหูหน่อยนะมึง
“ยัง ไปหาอะไรมาให้กินก่อน กูหิว”ได้ทีผมเลยใช้มันครับ
“ได้เลยครับ”สามขานรับ พร้อมกับเดินลงไปหาอะไรมาให้ผมกิน
วันนี้แค่นี้ก่อนนะครับ ง่วงแล้ว ขอตัวไปนอนก่อนนะครับ
ไว้พรุ่งนี้ บ่ายๆ จะมาต่อให้นะครับ
....สาเหตุที่ผม ต้องรีบๆ ลง จนเพื่อนๆ หลายๆคนอ่านตามไม่ทัน
เป็นเพราะ เดือนหน้า ผมต้องไปเรียนต่อ ต่างประเทศแล้วครับ
เลยกะว่า จะลงๆ ให้จบเร็ว เผื่อว่าไปนู้น ไม่มี internet ใช้ แล้วเพื่อนๆจะไม่ได้อ่านกัน
.......... :monkeysad:
-
เอ่อ..คือ...ครายจาปายเรียนต่อหรออออ :untrust: คุงอ๋องนักเขียนหรือว่าคุงtototo นักโป๊ดอ่า
-
ผมเองแหละครับ ที่ไปเรียนต่อ ส่วนพี่อ๋องอ่า เค้าเรียนอยู่ต่างประเทศอยู่แล้วตอนนี้
ชื่อผมอ่า tototo อ่านว่า โตโต้โต ครับ :5805:
-
ง่า....รับแซ่บจ้า ยินดีที่ได้รู้จักจ้าคุงน้องโตโต้โต (ว่าแต่อารายโตหรออ :kikkik:)
โป๊ดเยอะๆเลยก้อได้ ตามอ่านทันกันอยู่แว้วว สบายบรื๋อ แถวนี้มีแต่เซียนอ่านกันทั้งน๊านนนน ม่ายต้องห่วง :yeb:
-
อ๋อง นี่ม่ายหวายเลยน้า
5 5 5 ++ :haun5:
-
อ๋องน้า ไม่สงสารสามมันบ้างเล้ยยย :impress3:
-
มาให้กำลังใจตามสัญญาคับ สู้ๆๆ :piglove2: :impress: :impress:
ขอโทษที่มาช้า :try2:
-
ผมเองแหละครับ ที่ไปเรียนต่อ ส่วนพี่อ๋องอ่า เค้าเรียนอยู่ต่างประเทศอยู่แล้วตอนนี้
ชื่อผมอ่า tototo อ่านว่า โตโต้โต ครับ :5805:
ไปเรียนต่อนี่ ไปเปนนร.แลกเปี่ยน หรือว่าทุนพก.มก.คับ? (พ่อกรุแม่กรุ) ไรเงี๊ยะ เหะๆๆ
(จุ้นมากไปป่าวหว่า? --*--)
รออ่านอยุ่นะคับ
ถูกต้องเลยพี่แน๋ว แถวนี้มีแต่เซียนอ่านทั้งน้านนนนนนน 555555555+
RrMz`,,
-
หุหุ เอาฝรั่งกลับมาฝากคนนะ ชอบ เอิ้กๆ ขอตาสีฟ้า อิอิ
-
เพื่อนรัก 19
เรื่องราวความรักระหว่างผมกับสามก็ดำเนินไปเรื่อยๆครับ
พี่เมธก็ยังจีบผมเหมือนเดิม แต่เรื่องนี้สามก็ยังไม่รู้นะครับ
กลัวเหมือนกันนะครับ
ถ้าสามมันรู้ จะเกิดอะไรขึ้น
ผมงี้ยังนึกไม่ออกเลย
แต่เรื่องที่ผมกลัวก็เกิดขึ้นจนได้ครับ
วันนี้เป็นวันที่พวกผมต้องเข้ากลุ่มสีเป็นวันแรกครับ
แหมก็มันใกล้กีฬาสีแล้วนิครับ
วันนี้ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ
พี่ๆประธานสีเค้าก็มาหาตัวนักกีฬา
ที่จะลงแข่งให้กับสีง่ะครับ
ไม่ต้องเดาเลยครับว่าไอ้สามก็ลงแข่งกับเค้าด้วย
มันลงแข่งบาสครับ
กับเพื่อนๆในกลุ่มมันแหละครับ
พอเลิกประชุมเสร็จ
“อ๋อง เดี๋ยวกูไปซ้อมบาสก่อนนะ”อะไรว่ะ นี้มึงกะจะซ้อมกันตั่งแต่วันนี้เลยหรอว่ะเนี้ย
“อ้าว แล้วเรื่องดูหนังล่ะ”คือผมกับมันนัดกันจะไปดูหนังกันครับ
“ก็เดี๋ยวค่อยไปดู รอกูซ้อมบาสเสร็จก่อน ไม่นานหรอก”กูไม่เชื่อมึงหรอกว่าไม่นาน
“แล้วตอนที่รอมึงซ้อมเสร็จ กูจะไปทำอะไรล่ะ”
“มึงไปรอกูที่สนามบาสนั้นแหละ ไปให้กำลังใจกู นะ นะ มึงไม่กลัวมีคนมา ปิ๊ง กูตอนซ้อมหรอ”เอาเถอะมึง หลงตัวเองฉิบหาย จะว่าไปก็มีคนมาจีบมันเยอะอยู่เหมือนกันนี่หว่า แต่สวนใหญ่เป็นผู้หญิง
“เออ ได้”ผมตอบมันไป
“เออ อ๋องกูฝากไปเอากระเป๋านักเรียนกูที่ห้องด้วยดิ กูจะรีบไปซ้อม”อะไรของมึงว่ะเนี้ย
จะขยันอะไรขนาดนั้นว่ะ
“เออได้”ผมตอบมันไป
“รีบๆมานะ”พูดเสร็จมันก็วิ่งตามเพื่อนๆมันไปที่สนามบาสครับ
ผมก็เดินกลับไปห้องเรียนเพื่อเอากระเป๋านักเรียน แล้วก็แวะไปซื้อน้ำมาให้ไอ้สามมันครับ
แต่พอมาถึงที่สนามบาสผมก็เห็นพวกไอ้สาม
นักหง่อยอยู่ข้างสนามบาสครับ
ทำไมมันยังไม่ยอมซ้อมสักทีว่ะ
“สาม ทำไมมึงไม่ลงไปซ้อมซะทีว่ะ”ผมถามมัน
“ก็แม่ง พวกตัวรร.ซ้อมอยู่ พวกกูก็เลยยังไม่ได้ซ้อม”มันพูดพร้อมทำหน้าเซ็ง ใส่ผม
ตัว รร.ซ้อมหรอ อย่างงี้ พี่เมธก็ต้องซ้อมอยู่ดิ พอผมนึกได้ผมก็เลยเริ่มมองหาพี่เมธครับ
นั้นงัยพี่เมธผมเจอพี่เค้าจนได้
แต่พี่เมธสิครับ
พอเห็นผม ก็เดินเข้ามาหาผมทันทีเลยครับ
ฉิบหายแล้วพี่เมธเดินเข้ามาหา
“ว่างัยครับน้องอ๋อง”พี่เมธทักผม
ไอ้สามมองหน้าผมแล้วครับ
“หวัดดีครับพี่”ผมทักกลับ
“มาดูพี่ซ้อมบาสหรอครับ”
“ป่าวครับ ผมมาหาเพื่อน”
“อะไรว่ะ เราก็นึกว่ามาหาเราซะอีก”พี่เมธทำเป็นงอนครับ
แต่ไอ้สามสิครับ มันจ้องหน้าผมใหญ่เลยครับ
“แล้วนี่ น้ำซื้อมาให้พี่รึป่าวครับ”
“ป่าวครับ ซื้อมาให้เพื่อนครับ แต่ว่าถ้าพี่จะกิน เดี๋ยวผมไปซื้อมาให้ใหม่ก็ได้ครับ”ผมบอกพี่เมธไป
พูดเสร็จไอ้สามมันลุกขึ้นเลยครับแล้วก็หยิบกระเป๋ามันจากมือผมไป
“กูกลับบ้านก่อนนะ”ไอ้สามพูดเสร็จก็เดินออกไปเลยครับ
ซวยแล้วกู มันงอนกูแน่เลย
“งั้น พี่เมธกินน้ำนี้ก็ได้ครับ ผมกลับก่อนนะพี่”พูดเสร็จผมก็ยื่นน้ำให้พี่เมธแล้วก็วิ่งตามไอ้สามไปครับ
“สาม ๆ ๆ”ผมตะโกนเรียกมัน แต่มันไม่ยอมหยุดครับ
“สาม รอด้วยดิ”ผมเรียกมัน
ด้วยความไม่ระวังของผม
หรือว่าวิ่งไม่ดูตาม้าตาเรื่อรึงัยก็ไม่ทราบนะครับ
ผมก็วิ่งไปสะดุดกับของฟุตบาท
ล้มลงครับ
“โอ้ย!!”ผมร้องออกมาหลังจาที่ล้มลงกับผื้น
Hereเอ้ย เจ็บก็เจ็บ อายก็อาย
ดีนะที่คนไม่ค่อยเยอะ
ตอนนี้หัวเข่าผมถลอกครับ
เลือดไหลด้วย ข้อศอกก็ถลอก
“เห้ย เป็นอะไรมั้ย”ไอ้สามมันเข้ามาถามผม
“เจ็บถามมาได้”ผมหันไปบอกมัน
“แล้วใครใช้ให้วิ่งล่ะ”ยังมีหน้าจะมาว่ากูอีก
“ก็มึงเดินหนีกูทำไมล่ะ”
“ไป ไปทำแผลก่อน”
แล้วสามมันก็พาผมไปห้องพยาบาลครับ
.....................................................................
-
เพื่อนรัก 20
“ทำไมมึงวิ่งไม่ระวังเลยว่ะ”ยังมีหน้ามาว่ากูอีก ก็กูเรียกมึงทำไมไม่ยอมหยุดล่ะ
“ถ้าเกิดหัวแตกไปจะทำงัยล่ะ”สามมันล้างแผลให้ผมไปด่าผมไปครับ
ไม่รู้ว่าเจ้าหน้าที่พยาบาลหายไปไหนสิเนี้ย
“ทำไมต้องวิ่งด้วย เดินดีๆไม่ได้รึงัย ทำตัวยังกับลิง”เอาเข้าไป ด่ากูเข้าไป
“อ่ะเสร็จล่ะ”สามพูด
“ไปกลับบ้านได้แล้ว”มันพูดต่อ
“อ้าว แล้วไม่ไปดูหนังแล้วหรอ”ผมถามมันไป
“อ้าว ยังอยากจะดูกับกูหรอ ไม่อยากไปดูกับพี่เมธของมึงหรอ”เหน็บกูอีก
“....”ผมเงียบนั่งมองหน้ามัน
“ทำไมหรือว่าพี่เมธเค้าไม่ยอมไปดูกับมึง มึงถึงจะไปดูกับกุแทน”มันเหน็บผมต่อ จะว่าไปตอนนี้ผมเจ็บที่ใจแป๊ปๆแล้วสิครับ มันหวิวๆยังงัยก็ไม่รู้สิ ทำไมว่ะ
“ถ้ามึงไม่อยากดูกับกูก็ไม่เป็นไรนะสาม กูไปดูกับพี่เมธก็ได้”ผมพูดไปพร้อมกับลุกเดินออกมาจากห้องพยาบาล แต่ผมก็ไปไหนไม่รอด สุดท้ายก็เดินไปนั่งที่โต๊ะหินอ่อนใกล้บ่อปลาแถวๆนั้น
ฟ้าก็เริ่มจะมืดแล้วสิ
สักพักไอ้สามมันก็เดินมานั่งข้างๆครับ
พอสามมันมานั่งข้างๆวิญญาณนางเอกก็ออกครับ ผมก็หันหน้าหนีมันครับ ตอแหลชะมัด
“อ๋อง”สามมันเรียกผมครับ
“...”
“ป่ะ ไปดูหนังกัน”สามพูดออกมาพร้อมกับยื่นมือออกมา
“ไม่อยากกลับบ้านแล้วรึงัย”ผมหันไปเหน็บมันต่อ
“ไม่อ่ะ อยากไปดูหนังกับอ๋องมากกว่าครับ”พูดเพราะเชียวนะมึง กูยิ่งแพ้คนพูดเพราะอยู่
“เร็วครับ อ๋องสามหิวข้าวแล้วด้วย นะ ไปดูหนังกันเร็ว”มันอ้อนต่อ อย่าพูดเพราะสิมึง เดี๋ยวกูหายโกรธ
“อ๋องครับ สามขอโทษนะครับ ต่อไปสามจะไม่ทำอีกแล้วนะครับ”เท่านั้นแหละครับ ผมหายโกรธมันเป็นปลิดทิ้งเลยครับ
“จริงๆนะ”ผมถามมันเพื่อความแน่ใจ
“อืม ป่ะ ไปกันเถอะ”สามพูดพร้อมกับแบมือออกมา ผมก็จับมือสาม พร้อมกับเดินออกมาเพื่อที่จะไปดูหนังกัน
-
เพื่อนรัก 21
“อ๋อง วันนี้ ดูหนังเสร็จ ไปนอนบ้านสามนะครับ”สามพูดตอนรอดูหนังครับ
“ไม่อ่าวง่า”ผมบอกมันไป
“ทำไมล่ะ”มันพูดสวนขึ้นมาทันที
“ก็ไม่อยากไปนอนบ้านมึงง่ะ เบื่อแล้ว”สามมันทำหน้ามุ้ยใส่ผมครับ
“ทำไมล่ะ”มันพูดเสียงอ๋อยๆครับ
“กูอยากให้มึงไปนอนที่คอนโดกูบ้าง ได้มั้ยง่ะสาม”ผมเริ่มอ้อนมันครับ
ได้ผลครับ ไอ้สามมันทำหน้าคิด
“กูขอโทรขอแม่ก่อนได้มั้ย”
“อืม ขอให้ได้นะ”พร้อมกับทำตาใสซื่อใส่มันครับ
มันก็โทรหาแม่มันเลย
“ครับแม่ วันนี้หนูขอไปนอนกับอ๋องได้มั้ยครับ”มันคุยกับแม่มันครับ
“นะครับแม่”ไม่รู้ว่าแม่มันพูดอะไรด้วยสิเนี้ย ผมไม่ได้ยินด้วย
“ขอบคุณครับ ไม่ต้องห่วงนะครับ”มันขอได้หรอว่ะ ดี ดี ดี
มันวางโทรศัพท์แล้วก็หันมายิ้มงามๆให้ผมนึงที
แล้วก็พูดขึ้นว่า
“วันนี้กูไปนอนกับมึงนะ ที่รัก”เออกูได้ยินแล้ว
“ไป ดูหนังได้แล้ว”ผมบอกมันครับ แล้วเราสองคนก็เข้าไปดูหนังกัน
ช่างมีความสุขอะไรเช่นนี้เนี้ย
แต่ใครจะรู้ว่าความวุ่ยวายกำลังจะเกิดขึ้นต่างหาก
หลังจากดูหนังเสร็จผมกับสามก็กลับคอนโดครับ
แต่สามสิครับ มันไม่ยอมขึ้นห้องผมซะทีสิเนี้ย
มันนั่งเงียบตั่งแต่อยู่บนรถแล้ว
“สาม ป่ะขึ้นห้องได้แล้ว”มันส่ายหน้าครับ
“สามเป็นอะไรรึป่าว”ผมถามมัน
มันก็ยังส่ายหัวต่อครับ
“ถ้ายังไม่อยากขึ้นห้อง งั้น ไปเดินเล่นกันมั้ย”ผมถามมัน แล้วผมก็พามันไปเดินเล่นในสวนหย่อมหน้าคอนโด แล้วลงเอยด้วยการไปนั่งที่เก้าอี้ในสวน
“สามครับ สามเป็นอะไรรึป่าวครับ”ผมถามมัน ก็มันห่วงนิ
“....”มันเงียบครับ แต่ตอนนี้มันหันมาจ้องหน้าผม
“สามเป็นอะไรทำไมไม่บอกอ๋องล่ะ หรือว่าไม่ไว้ใจอ๋อง”ผมถามมัน
“ป่าว”มันเริ่มอ้าปากแล้วครับ
“อ๋อง อ๋องรักสามมั้ย”ดูมันถามสิครับ ถามงี้ผมก็อึ่งแดกสิครับ
“สามคิดว่างัยล่ะ”ผมตอบแบบลองเชิงมันไปก่อนครับ
“กูไม่รู้สิ กู กู..”มันอ้ำๆอึ่งๆครับ
“สาม กูรักมึงนะ”ผมตอบมันไปพร้อมกับเอื้อมมือไปกุมมือมันไว้
ตอนนี้มันเริ่มยิ้มออกแล้ว ผมก็ยิ้มตอบมันกลับไป
แต่มันสิครับ กลับหุบยิ้มแล้วทำหน้าจริงจัง
อะไรของมึงว่ะเนี้ย เปลี่ยนอารมณ์ง่ายฉิบหาย
“อ๋อง แล้วพี่เมธล่ะ”พี่เมธ พี่เมธทำไมว่ะ
“พี่เมธทำไมหรอ”ผมถามมันกลับ
“มึงชอบพี่เมธมั้ย”
“มึงจะบ้าหรอ สามพูดงี้มึงหาว่ากูหลายใจหรอ”ผมว่ามัน
“แม่งมันน่าน้อยใจชะมัด แฟนตัวเองหาว่ากูหลายใจ”ผมงอนครับ
“กูไม่ได้พูดอย่างนั้น อ๋อง มันไม่ใช่อย่างนั้น ก็ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะ”
“แล้วมันหมายความว่างัยล่ะ”ผมงอนต่อครับ แหมขอเล่นตัวหน่อยดิ
“ก็ ก็ “มึงจะอ้ำๆอึ่งๆนานมั้ย กูรอฟังอยู่นะ
“ไม่ต้องพูดล่ะ”ผมงอนหนักกว่าเดิมครับ
“ก็กูหึงนิ”มันพูดออกมาจนได้
“กูก็อยากรู้ว่ามึงคิดยังงัยกับไอ้พี่เมธ กูจะได้สบายใจถ้าเกิดมึงไม่ได้ชอบมัน กูกลัวมึงไปชอบมันนิ”พูดเสร็จมันก็นั่งก้มหน้าครับ อืม กูรู้แล้วมึงหึงกูนี่เอง เหอะๆ
“กูไม่ได้ชอบพี่เมธ”ผมบอกมันไป
“แล้วนี้ขึ้นห้องได้ยัง”ผมลุกขึ้นแล้วยื่นมือให้มัน
มันก็จับมือผมไว้แล้วก็ลุกขึ้น
แล้วผมก็ได้ขึ้นห้องซะที
พอขึ้นมาห้อง
ผมก็เจอไอ้เจครับ
“เย้ย เจมาได้งั้ยเนี้ย”ผมทักมัน
“พี่อาทไปรับง่ะ”แหมเอาเชียวนะ พี่ชายกู
“แล้วไอ้พี่อาท อยู่ไหนเนี้ย”ผมเริ่มถามหาพี่ชายผมครับ
“อ้อ พี่อาทอาบน้ำอยู่ง่ะ”เจตอบ
“อืม ตามสบายนะเจ”ผมหันไปบอกมันครับ
แล้วผมก็แนะนำให้เจ มันรู้จักกับสามครับ
“เออ อ๋อง จำชัยได้มั้ย”ชัยหรอ นั้นสิ ผู้ชายคนนี้ใครจะไปลืมได้ว่ะ
ก็มันทำกับกูไว้อย่างนั้น จะว่าไปตอนนี้ทำไมผมไม่คิดถึงมันว่ะ เหมือนที่ผมเคยบอกแหละครับว่าความทรงจำระหว่างผมกับชัยตอนนั้น มันเริ่มเลือนๆไปครับ ก็เป็นเพราะไอ้สามนั้นแหละครับ ที่ทำให้ผมลืมเรื่องของชัยไปได้
“จำได้สิ ทำไม”ผมหันกลับไปถามเจ สามมันก็มองหน้าเจด้วยครับ
“ก็วันนี้ มันถามเราว่าเราจะไปไหนกับพี่อาท คือมันเจอเราตอนกำลังออกมากับพี่อาทง่ะ
เราก็บอกมันไปว่าจะไปหานาย คือว่าเราไม่รู้จะพูดยังงัยง่ะ จะให้เราบอกว่าไปนอนกับพี่อาทก็ยังงัยอยู่ คือเราขอโทษนะ”เจมันร่ายยาวครับ
“อืม ไม่เป็นไรหรอกเจ ไม่ต้องคิดมากนะ”ผมหันไปปลอบมัน
แต่ผมสิครับ กลับคิดมากแทนมัน ชัยหรอ ชัยนะหรอ
“เอองั้นเราขอตัวก่อนนะ”ผมบอกเจพร้อมกลับเดินเข้าไปในห้องตัวเอง
สามมันก็เดินตามเข้ามาครับ
-
เพื่อนรัก 22
หลังจากผมอาบน้ำเสร็จออกมา
ตอนนี้สามมันนอนอยู่บนเตียงผมแล้วครับ
แต่มันยังไม่ได้อาบน้ำนิ
ผมเลยเข้าไปปลุกมันครับ
“สาม ไปอาบน้ำเร็ว”ผมเรียกมัน
“ไม่อาบได้มั้ยง่ะ”
“ไม่ได้นะ ตัวเหม็นขนาดนี้ ไปเลยไปอาบน้ำ”ผมพูดเสียงแข็ง
แต่สามมันก็ไม่ยอมลุกจากเตียงซักทีสิน่า
“สาม ไปอาบน้ำดิ เร็ว จะได้เข้านอนกัน อ๋องง่วงแล้ว”ผมเริ่มอ้อนครับ
“อ๋อง มึงรับปากกับกูได้มั้ย ว่ามึงจะไม่ชอบพี่เมธ”คำพูดของสาม มันทำให้ผมอึ่งไปเลยครับ
อยู่ดีๆ มันก็พูดเรื่องพี่เมธขึ้นมาอีก
“ก็ กูบอกแล้วงัยว่ากูไม่ได้ชอบพี่เมธ มึงไม่เชื่อใจกูหรอ”ผมบอกกับมันไปดีๆครับ
“ก็พี่เมธ มันหล่อกว่ากู มันนิสัยดีกับกู แล้วมันก็ดีกับมึง ส่วนกูนะหรอ หล่อก็ไม่หล่อ นิสัยก็ไม่ดี
มีแต่ทำให้มึงเสียใจ กูกลัวมึงไปชอบพี่เมธง่ะ”สามมันพูดไปน้ำตาก็คลอเบ้าไปครับ
จากคำพูดของมัน มันทำให้ผมเข้าใจมันมากขึ้น
“สาม แต่คนที่กูชอบคือมึงนะ ไม่ใช่พี่เมธ”
“จริงนะอ๋อง มึงห้ามทิ้งกูนะ”
“ครับ”
“ไปอาบน้ำได้ยัง”ผมถามมันต่อ
“ครับ”มันพูดแล้วก็ลุกเดินเข้าห้องน้ำไปเลยครับ
................................................................................
-
เพื่อนรัก 23
หลังจากวันนั้นเรื่องราวความรักของผมกับสามก็ดำเนินไปเรื่อยๆครับ
สามก็ยังคงไปซ้อมบาสเหมือนปกติเพื่อที่จะแข่งกีฬาสีรร.
ส่วนผมนะหรอไม่ค่อยไปดูมันซ้อมหรอกครับ
ผมจะคอยหลบหน้าพี่เมธ
ไม่อยากให้มีปัญหานะครับ
แต่มันก็เกิดเรื่องจนได้แหละครับ
“อ๋อง วันนี้กูอยากให้มึงไปดูกูซ้อมหน่อยได้มั้ยว่ะ”สามมันขอผมครับ
“ไม่อ่าวง่า ขี้เกียจ”ผมอ้างมันไป ที่จริงก็อยากไปดูมันนะครับ แต่ว่าไม่อยากจะเจอพี่เมธมากกว่านะครับ ไม่อยากมีปัญหานิ
“ไปเถอะนะ อ๋อง อาทิตย์หน้าก็กีฬาสีแล้วนะโว้ย”มันเริ่มอ้างครับ
“อาทิตย์หน้ากูแข่งจริงแล้วนะ มึงไปดูให้หน่อยดินะอ๋อง”ผมยังเงียบต่อ แต่มันเริ่มอ้างต่อ
“ตอนนี้มีน้องคนนึงเค้ามาจีบกูด้วยนะโว้ย เป็นน้องผู้หญิงคนนึง น่ารักด้วยนะโว้ย มึงไม่อยากไปดูหน้าน้องเค้าหน่อยหรอ”อ้าวทำไมกูไม่รู้ว่ะ ว่ามึงมีคนมาจีบ Sนิปิดปังกูหรอ
“ใครว่ะ”ผมถามมันไป อารมณ์หึงก็ขึ้นครับ
“อยากรู้มึงก็มาดูกูซ้อมล่ะกัน”พูดเสร็จมันก็วิ่งไปสนามบาสเลยครับ
พร้อมกลับตะโกนกลับมาว่า
“เอากระเป๋านักเรียนมาให้กูด้วยนะ”
สรุปนี่กูต้องไปดูมึงซ้อมใช่มั้ย
แต่ว่าใครแม่งมาจีบมันว่ะ แม่งทำไมกูไม่เห็นรู้เรื่องเลยว่ะ
พอผมขึ้นไปเอากระเป๋านักเรียนที่ห้องเรียน
พร้อมกับล่ำลากับหนุ่มเสร็จผมก็ตรงไปหาสามมันเลยครับ
วันนี้นักบาสทีม รร.ไม่ซ้อม ดีจัง ผมจะได้ไม่ต้องเจอพี่เมธ
พอผมมาถึงที่สนามบาส ผมก็กวาดสายตามองหาคนที่มาจีบไอ้สามทันทีเลยครับ
คนนั้นรึป่าวว่ะ หรือว่าคนนี้ว่ะ ใครกันว่ะเนี้ย
ระหว่างที่ผมกวาดสายตาไปเรื่อยๆนั้น ผมก็รู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังเดินเข้ามาหาผมครับ
แต่ผมก็ไม่ได้หันไปดูหรอกครับ
ก็กำลังมาหาคนที่มาจีบไอ้สามมันอยู่นิครับ
แล้วไอ้คนที่เดินมาหาผมก็นั่งลงข้างๆผม
ใครว่ะ ผมนึกในใจผมก็เลยหันไปมองครับ
ฉิบหายแล้ว พี่เมธ
“หวัดดีครับพี่เมธ มาตั่งแต่เมื่อไรครับ”ผมทักพี่เค้า
“ดีครับ แล้วเรามาทำอะไรที่นี่ครับ”พี่เมธถามผมกลับ
“มาดูเพื่อนซ้อมบาสครับ”ผมตอบพี่เมธไป
“อ๋อง พี่ถามอะไรหน่อยสิ”ถามอะไรกูว่ะ
“อ๋อง ทำไมพักนี้ ต้องคอยหลบหน้าพี่ด้วย”พี่เมธพูดจริงจังมากเลยครับ
“ไหนอ๋องบอกว่า ไม่ห้ามใจพี่งัย แล้วทำไมอ๋องต้องทำแบบนี้กับพี่ด้วย อ๋องรู้มั้ยว่าพี่เสียความรู้สึกแค่ไหน”พี่เมธพูดนิ่งมากเลยครับ มันนิ่งซะจนผมกลัวไปเลยครับ ผมล่ะกลัวจริงเลยไอ้คนใจเย็นแบบนี้เนี้ย เราไม่อาจรู้เลยว่าไอ้คนประเภทนี้มันคิดยังงัย น่ากลัวชะมัด
“เออ พี่เมธครับ”ผมพูดจนได้
“คือว่า ผมขอโทษนะพี่”ผมขอโทษไป
“คือว่าผม มีแฟนแล้วครับพี่”ผมพูดออกไปจนได้
“คนไหน”พี่เมธพูดเรียบๆ
ตอนนี้ไอ้สามเดินเข้ามาหาผมพอดีครับ มันคงสงสัยว่าผมกับพี่เมธคุยอะไรกันอยู่
หรือไม่มันคงเดินเข้ามาหาผมเฉยมั่งครับ หรือไม่มันคงจะเดินมาบอกว่าคนไหนที่มาจีบมัน
“คนนี้งัยครับ แฟนอ๋อง”ผมบอกพี่เมธไป ไอ้สามมันก็เอ๋อ สิครับ หน้ามันงงแดกมากเลยครับ
แล้วพี่เมธก็มองไปทางสามมันครับ
“พี่ไม่เชื่อหรอก”พี่เมธพูดออกมา
“สามขึ้นมาหาอ๋องหน่อยสิ”คือตอนนี้ผมนั่งบนอัฐจรรครับ สามมันก็เดินขึ้นมานั่งข้างๆผม
แล้วผมก็จับมือสามครับ
“พี่เมธครับ ผมกับสามเป็นแฟนกันจริงๆครับ”
“ตั่งแต่เมื่อไร”พี่เมธถามเบาๆ
“ผมเป็นแฟนกลับสามก่อนมาเจอกับพี่อีกครับ
ผมขอโทษนะพี่ ผมขอโทษ”พี่เมธเงียบไป
แต่ทำไมไอ้สามมันไม่ยอมพูดอะไรบ่างว่ะ นั่งเงียบแดกอยู่ได้
มึงไม่คิดจะช่วยกูหน่อยหรอว่ะ
แล้วพี่เมธก็ลุกขึ้นพร้อมกลับพูดว่า
“มันจะไม่จบแค่นี้หรอก อ๋อง”พูดเสร็จพี่เมธก็เดินลงไปเลยครับ
พี่เมธคิดจะทำอะไรของเค้าเนี้ย ผมชักเริ่มใจคอไม่ดีแล้วสิ
“อ๋อง อยากกลับบ้านมั้ย”สามมันพูดขึ้นมาครับ
ผมไม่พูดอะไร ได้แต่เพียงพยักหน้า
“อืม งั้นเดียวก็มานะ กูไปบอกพวกมันก่อน”สามพูดแล้วก็วิ่งลงไปบอกเพื่อนมันที่เล่นบาสกันอยู่
“ป่ะ อ๋องกลับบ้านกัน”แล้วผมกับสามก็กลับบ้านกัน
เหมือนเดินครับ วันนี้ผมก็ต้องไปนอนบ้านมันครับ
ระหว่างทางกลับบ้านทำไมไอ้สามมันอารมณ์ดีจังว่ะ
นี่มึงจะไม่เครียดเป็นเพื่อนกูหน่อยหรอว่ะ
“อ๋อง กูว่าเดี๋ยวเราแวะห้างกันหน่อยนะ กูอยากเดินซื้อของ”สามพูดเสร็จมันก็บอกให้พี่แท็กซี่
เลี้ยวเข้าห้างครับ
นี่มึงจะไม่รอคำตอบจากกูหน่อยหรอว่ะ
ระหว่างที่เราเดินเล่นกันอยู่ผมก็รู้จนได้ครับว่ามันจะอารมณ์ดีอะไรนัก
“สาม ที่มึงอารมณ์ดีเนี้ย คนที่เค้ามาจีบมึง เค้าบอกรักมึงรึงัย”ผมเหน็บมันไปครับ
“ป่าวนิ มีซะที่ไหนล่ะ”
“อ่าวพูดงี้ หมายความว่างัยว่ะ”ผมพูดออกไป
“ก็หมายความว่า กูไม่มีคนมาจีบอ่ะดิ”อ้าวเวรนิ มึงหรอกกู
“นี่มึงโกหกกูหรอ”ผมว่ามันไปครับ
“อืม ถ้ากูไม่หรอกมึง มึงก็ไม่ยอมมาดูกูซ้อมอะดิ”คิดได้นะมึง
“แต่วันนี้กูมีความสุขมากเลยมึงรู้ป่ะ”สามมันพูดต่อ เออมึงมีความสุขแต่กูทุกข์นิ
“มึงรู้มั้ยว่าทำไมกูถึงมีความสุข”มันย้อมถามผม กูไม่อยากรู้ กูกำลังกลุ้ม
“ก็วันนี้ แฟนกูเค้าหึงกูแหละ แถมเค้ายังบอกกับคนอื่นอีกน้า ว่ากูเป็นแฟนเค้า”อ้าวมึงหมายถึงกูนิ
พูดมาอย่างงี้ผมก็อายสิครับ
“มึงรู้มั้ยว่า วันนี้แฟนกูเค้าปฎิเสทคนที่มาจีบเค้าด้วยนะ กูโครตดีใจเลย”ยิ่งมันพูดผมก็ยิ่งอายครับ
“แถมตอนนี้นะ แฟนกู หน้าแดงมากเลยมึงรู้ป่ะ”อ้าวกูหน้าแดงหรอว่ะเนี้ย
“แต่มึงรู้มั้ย ว่าแฟนกูเค้าเครียดว่ะ กูไม่อยากให้เค้าเครียดเลยให้ตายสิ กูชอบเวลาเค้ายิ้มมากเลยนะโว้ย เวลายิ้มเห็นเขี้ยว เห็ยลักยิ้มเค้า กูโคตรชอบเลย”พูดเสร็จมันก็หยุดเดินครับ
“อ๋อง อ๋องยิ้มหน่อยสิครับ”สามพูดพร้อมกับจ้องหน้าผม
พอผมได้ยินอย่างนั้น ผมยิ้มออกโดยไม่ต้องฝืนเลยครับ
“ดีมาก หายเครียดแล้วนะ”สามพูด
ใช่ตอนนี้ผมหายเครียดไปเลยครับ ผมสบายใจขึ้นมาเลยครับ
....................................................................................
-
เพื่อนรัก 24
สรุปคืนนั้น รวมทั้งเสาร์อาทิตย์
ผมก็นอนบ้านสามมันครับ
จะว่าไปมีแต่วันปกติเท่านั้นที่ผมนอนที่คอนโด
เสาร์อาทิตย์ผมก็ต้องไปนอนบ้านสามมัน
จนเดี๋ยวนี่พี่อาทเริ่มว่าผมแล้ว
ว่าทำไมไม่ค่อยยอมนอนบ้านตัวเองเท่าไร
และแล้ววันกีฬาสีก็มาถึง
เชื่อมั้ยครับตั้งแต่วันนั้น พี่เมธก็ไม่โทรมาหาผมเลย
วันนี้สามมันจะลงแข่งบาสด้วย
มันขอตัวแยกจากผมไปตั่งแต่เช้าแล้วครับ
ผมก็เดินดูกีฬาเชียร์กีฬาไปเรื่อยๆครับ
โดยผมก็ไปกับหนุ่มนั้นแหละครับ
นี่ก็เกือบจะถึงเวลาที่สามลงแข่งแล้ว
“หนุ่มไปดู สามมันแข่งบาสกัน”ผมชวนหนุ่มมันครับ
หนุ่มมันก็ว่าง่ายครับ ยอมไปดูกับผมโดยดี
ไอ้สามในชุดนักบาส แม่งโคตรเท่ห์เลยให้ตายสิ
“ตั่งใจเล่นนะสาม”ผมบอกมันก่อนมันจะลงสนามครับ
แล้วผมก็เดินขึ้นไปนั่งที่อัฐจรร
แต่ให้ตายสิ ไอ้สามแม่งต้องแข่งกับพี่เมธหรอว่ะ
คือสีของผมเจอกับสีพี่เมธครับ
ผมก็เคยคิดไว้นะครับว่ายังงัยมันกับพี่เมธยังงัยก็ต้องแข่งเจอกัน
แต่ไม่คิดว่าจะเจอกันตั่งแต่เกมแรก
แล้วทำไมปีนี่แม่งให้เอานักกีฬาโรงเรียนแข่งได้ว่ะ
เกมวันนี้มันแรงมากเลยครับ
ผมรู้สึกว่า เล่นกันแรงมาก คนในทีมผมล้มกับไปทีละคนสองคน
ผมชักเป็นห่วงไอ้สามแล้วสิ
แต่สิ่งที่ผมห่วงก็เกิดขึ้นจนได้ครับ
ดูเหมือนว่าตอนนี้ไอ้สามมันรีบาวน์ลูกจากห่วงอยู่ครับ
พี่เมธก็ขึ้นไปรีบาวน์ด้วย
แล้วทั้งสองก็ล้มลงมากองกับพื้นทุกคู่
“ไอ้สาม”ผมตะโกนออกมาเมื่อเห็นมันล้มลงกับพื้น
ตอนนี้พี่เมธลุกขึ้นยืนแล้วครับ
แต่ทำไมไอ้สามมันไม่ลุกขึ้นสักทีล่ะ
มันเป็นอะไรรึป่าว
ตอนนี้ผมมองไม่เห็นมันหรอกครับ
คนในทีมมุงตัวมันจนผมไม่สามารถมองเห็นมันได้
ผมเลยลุกขึ้นแล้ววิ่งลงไปในสนามบาสครับ
แต่ตอนนี้ไอ้สามโดยลาก
“สาม เป็นไรรึป่าวว่ะ”ผมถามมัน ตอนนี้หน้ามันบอกบุญไม่รับเลยครับ
มันเอาแต่กุ่มข้อมือตัวเองไว้
“สาม ไปหาหมอเถอะนะ”ผมบอกมัน มันก็เอาแต่ส่ายหน้าครับ
“มันแกล้ง”มันพูดออกมา
“ใครแกล้งมึง ใครทำมึง”ผมถามมัน
“ก็พี่เมธงัย ตอนขึ้นไปแย่งลูกกัน มันศอกท้องกู แถมตอนตกลงมามันก็ลงมาทับข้อมือกู”ไอ้สามมันเล่าให้ผมฟังครับ ดูมันจะแค้นพี่เมธมาก
“ช่างมันเถอะสาม มึงไปหาหมอกับกูนะ”ผมบอกมันไป ผมกลัวกระดูกจ้อมือมันหักนะครับ
“เออใช่มึงไปหาหมอดีกว่า”ไอ้หนุ่มเสริมขึ้นมาครับ มันมาตั่งแต่เมื่อไรว่ะ
“นะสาม มึงไปหาหมอนะ กูขอร้อง”ผมเริ่มอ้อนครับ
“อืม”
แล้วผมก็พาสามไปหาพ่อมันที่รพ.ครับ
สรุปไอ้สามกระดูกข้อมือร้าวครับ ต้องเข้าเฝือกอ่อนครับ
ไอ้สามสิครับมันซึมเลยครับ
ก็มันอุษาซ้อมมาตั้งนาน
ได้เล่นแค่แป้ปเดี๋ยว ก็มาเจ็บซะแล้ว
ผมงี้โคตรสงสารมันเลยครับ
พี่เมธมึงทำอะไรไว้มึงต้องรับผิดชอบ
...........................................................................
-
เพื่อนรัก 25
ตอนนี้ผมพาสามกลับมาที่รร.อีกรอบครับ
มันดื้อครับไม่ยอมกลับบ้าน มันอยากมาดูเพื่อนแข่งนะครับ
“อ๋อง พากูไปที่สนามบาสหน่อยดิ กูอยากไปหาพวกไอ้วุดมันหน่อยง่ะ”มันบอกผมให้ผมพามันไปหาเพื่อนที่เล่นบาสกับมันครับ
พอไปถึงเพื่อนที่มันเล่นบาสด้วยกันก็แข่งเสร็จแล้วล่ะครับ
สรุปสีของผมแพ้ครับ
ตอนนี้เพื่อนรุมไอ้สามใหญ่เลยครับ
จนไม่มี ที่ให้ผมยืนด้วย ผมเลยต้องถ่อยออกมาห่างๆครับ
แล้วผมก็เจอคู่กรณีครับ
พี่เมธนั้นเอง มึงตายแน่
ผมรีบเดินเข้าไปหาพี่เมธครับ
“พี่เมธ ขอคุยหน่อยดิ”ดูพี่เมธตกใจเล็กน้อย
“จะมาคุยอะไรกับพี่”พี่เมธพูดเรียบครับ
“ก็สิ่งที่พี่ทำวันนี้งัย ทำไมพี่ทำอย่างนี้ง่ะ”ได้โอกาสผมก็ใส่เลยครับ
“ทำอะไร พี่ยังไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย”พี่เมธแก้ตัวทันทีครับ
“พี่ไม่ต้องมาโกหก พี่ศอกท้องสาม แล้วยังลงมาทับข้อมือมันอีก”
“หรอ พี่ทำอย่างนั้นหรอ”อ้าวไอ้นี่ กวนตีนนะเนี้ย
“พี่ทำอย่างนั้นทำไม”ผมเริ่มทนไม่ไหวแล้ว
“แล้วใครบอกว่าพี่ทำ แฟนอ๋องงั้นหรอ”พี่เมธมันกวนอารมณ์ผมต่อครับ
“ใครจะบอกผมก็ช่าง ตอนนี้ผมอยากรู้แค่ว่าพี่ทำอย่างนั้นทำไม”
“มันเป็นเรื่องของพี่ พี่จะทำอะไรมันก็เป็นเรื่องของพี่ อ๋องไม่ต้องมายุ่ง”
“พี่พูดอย่างงี้ หมายความว่างัยว่ะ”ผมเริ่มไม่สบอารมณ์มากขึ้นครับ
ผมอยากจะซัดหมัดไปที่หน้ามันสักที
“พี่คิดหรอว่าทำอย่างงี้ แล้วจะทำให้ผมกลับมาชอบพี่”ผมพูดออกไป
“ใครบอกว่าพี่จะทำให้อ๋องมาชอบพี่ ในเมื่อคนที่มีความสุขไม่ใช่พี่
อ๋องก็อย่าหวังเลยว่าจะมีความสุขกับมัน”พูดเสร็จพี่เมธมันก็เดินไปเลยครับ
ทำไมกันว่ะ อะไรกันว่ะเนี้ย
มันทำอย่างงี้เพื่อไม่อยากให้เรามีความสุขหรอ
ทำไมกัน
คนเรานี้ก็แปลกนะ ทีเวลาอยากให้คนอื่นมารักกลับทำได้ทุกๆอย่างเพื่อให้คนอื่นมารักมาชอบ
แต่ทำไมเวลามีปัญาหากันถึงกลับทำทุกๆอย่างเพื่อให้คนที่ตัวเองเคยบอกว่าชอบ
เจ็บมากที่สุดเพื่ออะไรกัน
ตอนนี้ผมพูดตรงๆเลยผมกลัวมาก
ที่ผมกลัวไม่ใช่ว่ากลัวพี่เมธมันจะมาทำอะไรผมหรอกครับ
แต่ที่ผมกลัว ผมกลัวไอ้สามมันจะเป็นอะไรไปครับ
ผมไม่อาจรู้เลยว่าพี่เมธมันจะทำอะไรอีกของมันอีก
ตอนนี้ผมไม่รู้จะทำยังงัยต่อครับ
ผมเลยนั่งอยู่ตรงนั้นแหละครับ
นั่งอยู่กับฟุตบาท
ในใจก็คิดมากครับ
ผมไม่รู้จะทำยังงัยดีครับ
“อ๋อง มึงมานั่งทำอะไรตรงนี้ว่ะ กูเดินหามึงซะทั่งเลยนะ”เสียงนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ ไอ้สามนั้นแหละ
แล้วมันก็นั่งลงข้างๆผมครับ
“อ๋อง เป็นอะไรรึป่าวครับ”สามมันถามผม
ผมควรจะบอกมันดีมั้ยครับว่าที่พี่เมธทำมันเป็นเพราะผม
สาเหตุที่มันต้องมาเจ็บเป็นเพราะผมเอง
“สาม เรากลับบ้านกันเถอะ”ผมพูดจนได้
"ครับ”แล้วผมกับสามก็กลับบ้านกันครับ
ไม่ต้องทายเลยครับว่าผมกลับบ้านใคร เหมือนเดิมครับผมก็กลับบ้านสามนั้นแหละ
-
เพื่อนรัก 26
“อ๋อง ไม่สบายใจอะไรรึป่าว”สามพูดขึ้น มันคงทนไม่ไหวมั้งครับ
ที่เห็นผมนั่งเงียบไม่พูดอะไร
“ป่าวนิ”ผมตอบไป
“ไม่เป็นไร ไหนลองยิ้มให้กูดูหน่อยซิ”ใครจะมีอารมณ์ไปยิ้มได้ว่ะ
“สาม กูห่วงมึงว่ะ”ผมพูดออกไป
“มึงจะมาห่วงกูทำไม กูไม่ได้เป็นอะไรนะโว้ย แค่กระดูกร้าว
พ่อกูแม่กู พี่หนึ่งก็เป็นหมอ แถมพี่สองก็เป็นเภสัช มึงไม่ต้องห่วงกูหรอกหนา”สามปลอบใจผม
“สาม กูขอโทษนะ”ผมขอโทษมันครับ
“มึงจะมาขอโทษกูทำไมง่ะ มึงไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย หรือว่ามึงมีเด็กใหม่”หน้าตามันจริงจังขึ้นมาเลยครับ มึงนี่คิดได้นะมึง
“ที่กูเป็นสาเหตุทำให้มึงเจ็บ เมื่อเย็นกูไปคุยกับพี่เมธมา”ตอนนี้ไอ้สามดูเหมือนมันตั้งฟังผมขึ้นมาทันทีครับ
“กูไปถามมันว่า ทำไมมันถึงต้องทำมึงด้วย”แต่ไม่ทันที่ผมจะเล่าต่อ
ไอ้สามมันก็ชิงถามผมขึ้นมาก่อน
“แล้วมันตอบมึงว่างัย”สามถามผมครับ
“มันก็ไม่ยอมรับสิ่งที่มันทำน่ะสิ แต่มันบอกว่าในเมื่อมันไม่มีความสุข
ก็อย่าหวังว่าพวกเราอย่ามีความสุข และวันนี้ที่มันทำให้มึงเจ็บก็เป็นเพราะกู
กูไม่รู้ว่ามันจะทำอะไรต่อ กูกลัว สามมึงได้ยินมั้ยว่ากูกลัว
กูกลัวมันจะทำอะไรมึงอีก”ตอนนี้ผมเริ่มร้องไห้แล้วครับ
ไม่รู้สิทำไมผมถึงต้องกลัวขนาดนี้ด้วย
“อ๋อง อ๋องไม่ต้องกลัวนะครับ ไม่มีใครมาทำอะไรเราได้หรอก”ตอนนี้สามมันเอามือข้างที่ไม่ได้เข้าเฝือกมาเช็ดน้ำตาผม
“ทำไมขี้แยอย่างนี้เนี้ย ไม่เอา ไม่เอา ไม่ร้องไห้นะครับ”แล้วสามมันก็กอดผมเอาไว้
ผมเริ่มสงบสติอารมณ์ตัวเองได้แล้วครับ
สามก็คลายกอดผมแล้วด้วย
“ดีขึ้นยังครับ”สามถามผม
“อืมถ้ายัง ออกไปข้างนอกกันมั้ยครับ”
“ถ้างั้น ป่ะ ไปอาบน้ำกันก่อน แล้วเราค่อยออกไปข้างนอกกันนะครับ”
“จะบ้าหรอ ทำไมต้องอาบด้วยกันด้วย”ผมเริ่มโวยวายครับ
“กูจะอาบคนเดียวได้งัยล่ะ มือกูเป็นอย่างเงี้ย ไหนบอกว่าห่วงกูงัย”ยังจะมางอนกูอีก
สภาพจิตใจกูยังไม่ค่อยดีนะโว้ย
“ก็รีบ ถอดเสื้อผ้าดิ”ผมบอกมันไป
“กูจะถอดได้งัยล่ะ มือกูเป็นอย่างงี้ง่ะ”มันอ้างครับ
แล้วผมก็ถอดเสื้อผ้าให้มันครับ
แล้วเราก็เข้าไปอาบน้ำด้วยกัน
แต่ม่ะได้ทำอารายกันนา
อย่าคิดลึกนะ
ผมแค่อาบน้ำให้สามเอง
“ไปไหนกันดีล่ะ”สามถามผมครับ หลังจากที่เราแต่งตัวกันเสร็จ
กว่าผมจะใส่เสื้อผ้าให้มันได้ แทบตายครับ
ไม่รู้ว่ามันใส่เองไม่ได้จริง หรือว่ามันโกหกอยากให้ผมใส่ให้ก็ไม่รู้นะครับ
“ตามใจมึงล่ะกัน”ผมบอกมันไปครับ
“งั้นไปกินนมกันม่ะ”กินนม มึงชวนกูไปกินนมอ่ะนะ เออคิดได้นะมึง
“กินนมหรอ”
“ใช่ ไปกินนม ว่าแต่จะไปป่ะ”
“ไปดิ ไป”ผมตอบมันไปครับ
วันนี้สามมันขันรถพ่อมันครับ
แต่กว่ามันจะขอพ่อมันได้เล่นเอาแทบแย่ครับ
แล้วมันก็พาผมไปกินนมจริงๆครับ
ก็ร้านมนต์นมสดแหละครับ
อยู่ตรงเสาชิงช้าแหละครับ
พอกินนมกันเสร็จ เราก็ไปเดินเล่นที่ตอกข้าวสารกันครับ
หลังจากนั้นเราก็ไปนั่งเล่นกันที่ท่าพระอาทิตย์ตรงป้อมนั้นแหละ
วันนี้ที่ป้องมีงานด้วยครับ
ผมกับสามก็เดินเล่นรอบๆงาน
แล้วเราก็ไปนั่งตรงริมแม่น้ำเจ้าพระยาครับ
บรรยากาศตอนนี้ดีมากเลยครับ
อากาศกำลังสบาย ไม่ร้อนไม่หนาวเกิดไป
อืม อากาศดีจริงๆ
“อ๋องครับ สบายใจรึยังครับ”สามพูดขึ้นมาครับ
ผมไม่ได้ตอบอะไรมันไปครับ
ได้แต่ยิ้มให้มัน
“ยิ้มออกแล้วสินะ”
แล้วเราก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆครับ
ตอนนี้ผมสบายใจมากเลยครับ
-
เพื่อนรัก27
วันรุ่งขึ้นเราก็ต้องไปร่วมงานกีฬาสีต่อครับ
ที่รร.ของผมเค้าจัดงานกีฬาสีกันสามวันครับ
วันนี้ผมก็อยู่กับหนุ่มครับ
สามมันก็ไปกับเพื่อนมันนั้นแหละครับ
สงสัยไปดูบาสกันมั้งครับ
ผมกับหนุ่มก็เดินไปดูกีฬาอย่างอื่นไปเรื่อยๆครับ
วันนี้ก็ไม่มีอะไรครับผมกับหนุ่มก็เดินดูเค้าแข่งกีฬาไปเรื่อยครับ
ระหว่างที่ผมนั่งดูเค้าแข่งว่ายน้ำกันอยู่นั้นสามมันก็โทรเข้ามาหาผมครับ
“ครับ”ผมรับสาย
“อ๋อง มึงอยู่ไหนว่ะ”สามมันถาม
“อยู่สระว่ายน้ำ ดูเค้าแข่งว่ายน้ำอยู่”ผมบอกมันไปครับ
“นี่มึงดูแข่งว่ายน้ำหรือดูผู้ชายว่ะ”อ้าวไอ้สันดานนิ ก็ทั้งสองอย่างแหละ
“มึงจะบ้าหรอ คิดได้นะมึง”ผมด่ามันกลับไป ข้อหารู้ทันผม
“อ๋อง เดี๋ยว มึงไปเจอกับกูที่ห้าง....ตอนห้าโมงเย็นนะ”ไอ้สามบอกผม
“ทำไมง่า ก็ออกไปพร้อมกันก็ได้นิ ไม่เห็นต้องไปเจอกันที่นู้นเลย”ผมพูด
“เอาน่า กูบอกให้ไปก็ไปเหอะนา”แล้วมันก็วางสายไปเลยครับ
อะไรของมันว่ะ สั่งกูจัง
พอถึงเวลานัดผมก็แยกย้ายกับหนุ่ม
แล้วก็มาตามที่ไอ้สามมันนัดครับ
พอถึงห้างผมก็โทรหาไอ้สามมันครับ
“สาม มึงอยู่ตรงไหนง่า”
“อยู่ฟูจิ มึงรีบมาเร็วกูสั่งอาหารไว้รอมึงแล้ว”ไอ้สามพูดกลับมา
“เออ ไปเด๋ยวนี้แหละ”แล้วผมก็รีบเดินไปหามันที่ร้านฟูจิครับ
พอผมมาถึงก็เจอกับอาหารเต็มโต๊ะ มึงจะสั่งอะไรเยอะแยะว่า กินกันแค่สองคน
ว่าแต่ หน้ามันไปโดนอะไรมาว่ะ
“ไอ้สาม หน้ามึงไปโดนอะไรมา”ผมถามมันไปครับ
ตอนนี้หน้ามันตรงมุมปากมีรอยแตกนิดๆครับ มีรอยช้ำที่แก้มด้วย
เห้ย หรือว่าแม่งไปต่อยกับใครมาว่ะ
“...”มันเงียบไม่ยอมพูดอะไรครับ
“สาม นี่มึงไปมีเรื่องกับใครมา”ผมทำหน้าจริงจัง
“ป่าวนิ”กูไม่ได้โง่นะโว้ย
“กูไม่เชื่อ มึงไปมีเรื่องกับใครมา”นี่ขนาดแขนมึงยังเจ็บอยู่มึงยังจะไปมีเรื่องกับคนอื่นอีกหรอเนี้ย
“...”มันก้มหน้าครับ
“สาม ครับ สามไปมีเรื่องกับใครมาครับ”ผมเริ่มพูดเพราะครับ
“....”มันเงียบต่อ
“ไหนสามบอกว่าจะทำตัวดีๆงัย”
“แล้วทำอย่างนี้ทำไมง่ะ แขนก็ยังไม่หาย ถ้าเกิดเป็นอะไรไป จะทำยังงัย”
“กูขอโทษ”มันพูดออกมาจนได้
“ยอมรับซะที”ผมพูดไป
“แล้วสรุปไปมีเรื่องกับใครมา”ไอ้สามทำหน้าคิดเล็กน้อย แล้วมันก็อ้าปากบอกผมว่ามันมีเรื่องกับใครมา
“กูไปต่อย พี่เมธมา”ห่า อะไรนะมึงไปมีเรื่องกับพี่เมธอ่ะนะ
“อะไรนะ มึงไปต่อยพี่เมธมา”นี่มันไปต่อยพี่เมธเค้าทำไมว่ะ หรือว่ามันไปแก้แค้นที่พี่เมธทำมันเจ็บ
“มึงไปแก้แค้นหรอ”ผมถามมันไป
“ป่าว”อ้าวไอ้นิ ยังจะมาโกหกกูอีก กูเค้ามาทำมึงมือเจ็บ มึงไปต่อยเค้าก็แสดงว่ามึงไปแก้แค้นเค้าดิ
“แล้วมึงทำ ทำไม”ผมถามมันต่อ
“ก็ มันทำให้มึงไม่สบายใจ กูก็....”อะไรนะ
“กูก็เลยไปต่อยมัน มึงอย่าโกรธกูนะ กูไม่อยากให้มึงต้องมาเครียดเรื่องไอ้Hereเมธมัน กูเลยไปจัดการมันให้งัย และอีกอย่างมึงจะได้ไม่ต้องห่วงกูว่าจะมีใครทำอะไรกูได้”โอ่โหมึงคิดได้เนอะ
มึงทำอย่างนี้ก็จะยิ่งทำให้กูห่วงมึงมากขึ้นต่างหาก เดี๋ยวแม่งก็แก้แค้นกันไปแก้แค้นกันมาอีก
“แต่มึงก็ไม่ควรไปมีเรื่องกับมัน ถ้าเกิดเรื่องถึงฝ่ายปกครอง มึงจะทำยังงัย”มันเงียบครับ
นั่งก้มหน้า ไม่ยอมสบตาผม
“มึงเจ็บมั้ย”ผมถามมันไปครับ ตอนนี้มันเงยหน้าขึ้นมามองผมแล้วครับ
“เจ็บดิ เนี้ย เลือดเพิ่งหยุดไหล”แล้วมันก็ชี้ไปที่ปากของมัน เออสมน้ำหน้า
“ไหนดูดิ”แล้วมันก็เลื่อนหน้าเข้ามาให้ผมดู
ผมเลยเอานิ้วไปกดที่มุมปากมันครับ
“โอ้ย!! เจ็บนะ”มันโวยวายครับ
“ดี เจ็บนะดีแล้ว ทีหลังอย่าทำอีกนะ”มันไม่ตอบอะไรได้แต่พยักหน้าครับ
“ดี งั้น กินต่อ จะได้กลับบ้าน”สามมันก็กินข้าวต่อครับ
ดีนะที่มันเจ็บมือข้างซ้าย กินข้าวข้างขวาได้
ไม่งั้นงานนี้อาจจะมีป้อนข้าวกันได้
หลังจากกินข้างเสร็จสามมันก็ขอไปนอนที่คอนโดผมครับ
มันบอกว่าไม่อยากให้แม่รู้
เออยังดีนะ ที่มึงคิดได้อยู่
ตอนนี้สามกับผมก็ถึงคอนโดแล้วครับ
“ไปสาม ไปอาบน้ำไป”ผมไล่มันไปอาบน้ำครับ
“ม่ะ อ่าวไปอาบด้วยกันสิ”
“ไม่เอา อาบเอง”ผมบอกมันไป
“อะไร คนเค้าเจ็บมืออยู่นะ จะอาบเองได้งัย”
“แล้วทำไมทีเวลาไปมีเรื่อง ยังมีได้แล้วทำไมจะอาบเองไม่ได้”ผมตอกกลับมันไป
“..”มันเงียบไม่พูดอะไรครับ ได้แต่เดินก้มหน้าเดินเข้าห้องน้ำไปครับ
ว่าแต่มันจะอาบยังงัยว่ะ
พอผมคิดได้อย่างนั้นก็เดินตามมันเข้าไปในห้องน้ำ
แต่ก็เจอมันนั่งอยู่ชักโครก ไม่เห็นจะอาบน้ำเลย
นั่งหน้าเครียดเชียว
“สาม เป็นอะไรว่ะ ทำไมไม่อาบน้ำ”ผมถามมัน
“....”มันเงียบไม่พูดอะไร
“เห่ย สามเป็นอะไร”ผมถามมันไปครับ
“....”
“สามครับ เป็นอะไรครับ”
“มึงโกรธกูหรอ”สามมันยอมพูดแล้วครับ
“ป่าวนิ”ผมบอกมันไป
“ไม่จริงง่ะ มึงโกรธกู มึงโกรธกูที่กูไปมีเรื่องกับพี่เมธ”
“สาม อ๋องไม่อยากให้สามมีเรื่องกับใครนิ อ๋องเป็นห่วงสาม”ผมพูดเสร็จ สามมันก็กอดผมครับ
“กูก็ห่วงมึงนะ กูไม่อยากให้มึงต้องมานั่งกลุ้มใจเรื่องบ้าๆที่มันเกิดขึ้น กูไม่อยากเห็นมึงเครียด กูแค่อยากเห็นมึงยิ้มได้ก็เท่านั้น”สามพูดเสร็จก็กอดผมแน่นขึ้นครับ ตอนนี้ผมเข้าใจมันแล้วครับ
ที่มันทำทุกอย่างก็เพื่อผม
“สาม กูขอโทษนะ”ผมขอโทษมันไป
ตอนนี้สามมันคลายกอดผมแล้วครับ
“ไหนยิ้มสิ”สามบอกให้ผมยิ้ม
ผมเลยยิ้มให้มัน นึงที
“ดีมาก”มันยิ้มตอบผมกลับมาครับ
ผมเลื่อมมือไปลูบรอยแผลที่มุมปากของสาม
ลูบรอยช้ำที่แก้มของมัน
“เจ็บมั้ย”ผมถามมัน
มันไม่ตอบอะไรเอาแต่พยักหน้า
ผมเลยเลื่อนหน้าเข้าไปจูบตรงรอยแผลมันเบาๆ
“หายเจ็บรึยังครับ”
มันไม่ตอบอะไรเช่นเคยได้แต่ยิ้มให้ผม
แต่ผมอิ่มใจยังงัยก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน
“ป่ะ อาบน้ำกัน”ผมบอกมันไป
แล้วผมก็ต้องอาบน้ำให้สามครับ
-
เพื่อนรัก รักได้ก็เลิกได้
หลังจากเหตุการณ์วันนั้น พี่เมธก็ไม่มายุ่งกับผมอีกเลยครับ
ไม่รู้เหมือนกันว่าสามมันไปทำอะไรพี่เค้าไว้
แต่ก็ดีแล้วแหละ ผมจะได้สบายใจ
เรื่องราวความรักของเรา(ผมกับสาม) ก็ดำเนินไปเรื่อยๆครับ
มีทะเลาะกันบ้าง ดีกันบ้างปนๆกันไปครับ
ตอนนี้เราขึ้นม.หกกันแล้ว อะไรหลายๆอย่างก็เปลี่ยนแปลงไปครับ
ผมเริ่มมีความรับผิดชอบมากขึ้น
สามก็ดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นด้วย
วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกของผม
วันนี้ผมจะได้ชื่อว่าเป็นเด็กม.หกแล้ว
เป็นพี่ใหญ่ใน รร.แล้วโว้ย
“หวัดดีครับ อาจารย์”พวกนักเรียนในห้องทักอาจารย์ประจำชั้น
ผมยังนั่งกับหนุ่มเหมือนเดิมครับ
สามก็นั่งอยู่กับเพื่อนมันเหมือนเดิมครับ
“หวัดดีจ๊ะนักเรียน วันนี้ครูมีข่าวดีมาบอกจ๊ะ วันนี้มีนักเรียนใหม่จะมาเรียนกับพวกเรียน”
หลังจากอาจารย์พูดเสร็จ เสียงฮือฮาก็ตามมาคับ
“อ้าว เงียบๆหน่อย”อาจารย์ดุครับ
เสียงฮือฮาก็เงียบลงครับ
“อ่า เข้ามาได้แล้ว”อาจารย์เรียกเด็กใหม่เข้ามาครับ
แล้วเด็กผู้ชายหน้าตาดีก็เดินเข้ามาครับ
เด็กคนนี้หล่อมากครับ
หล่อเลยแหละ
ขาว สุง จมูกงี้โด่งมากเลยครับ
คิ้วก็เข้มมาก ได้รูป
“นี่มันไอ้เต้ยนิ”เสียงเพื่อนคนนึงในห้องพูดขึ้นครับ
แล้วเสียงฮือฮาก็ตามมาครับ
เต้ยไหนว่ะ กุละงงจริงๆ
แต่เห่ย หน้าแม่งคุ้นมากเลยว่ะ
ผมเคยเห็นที่ไหนว่ะ
อ้อ นึกออกแล้ว คนนี้คือคนที่ถ่ายรูปคู้กับไอ้สามนี่หว่า
คนที่แม่สามเคยบอกว่าเคยมีปัญหากะไอ้สามจนทำให้มันเกือบเสียคนนี่หว่า
เพื่อความแน่ใจผมเลยหันไปถามไอ้หนุ่มมันครับ
“หนุ่ม ใครว่ะ”ผมถามหนุ่มมัน
“อ้อ มันชื่อเต้ย เคนเรียนกับพวกเราตอนม.ต้น พอม.ปลายก็ย้ายตามพ่อไปต่างจังหวัด
สงสัยพ่อมันคงย้ายกลับมากรุงเทพแล้วมั้งเลยกลับมาเรียนที่นี่ได้”ไอ้หนุ่มอธิบายครับ
ตอนนี้เต้ยมันเดินเข้ามานั่งที่ของมันแล้วครับ
มันไปนั่งข้างไอ้เจตน์นะครับ
ผมเลยแอบมองไอ้สามมันนิดหน่อย
แต่ไอ้สามสิครับ
หน้าเครียดมากเลย มันเป็นอะไรของมันรึป่าวว่ะ
ว่าแต่มันสองคนเคยทะเลาะอะไรกันว่ะ
วันนี้ดูสามมันไม่มีสมาธิเรียนเลยให้ตายสิ
มันเป็นอะไรของมันรึป่าว
ผมแอบมองมันอยู่หลายครั้ง
แต่บ่อยครั้งที่ผมแอบเห็นว่าไอ้สามแอบมองเต้ยมันเหมือนกัน
ผมชักใจคอไม่ดีแล้วสิ
หลังเลิกเรียน
“สามกลับบ้านป่ะ”ผมบอกมันไป
“อืม มึงกลับไปก่อนเถอะ”สามตอบกลับมา
“อ้าว ทำไมง่ะ”ผมถามมันไป
“ก็ วันนี้พวกไอ้วุดมันจะ ไปเลี้ยงต้อนรับไอ้เต้ยกัน มันชวนกูไปด้วย”ไอ้สามตอบผมมา
“อืม งั้นไม่เป็นไร”แต่ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรต่อ
ไอ้วุดก็มาเรียกไอ้สามครับ
“เห่ย ไปยังว่ะ”ไอ้วุดเรียกสามครับ
“เออ”สามตอบกลับไอ้วุดไปครับ
“กูไปก่อนนะ”ไอ้สามบอกผมแล้วก็เดินตามไอ้วุดไปครับ
กลับเองก็ได้ว่ะ ผมนึกในใจ
แต่ทำไมในใจผมหวั่นๆอย่างนี้
ทำไมกันนะ
แต่ใครจะรุ้ล่ะเรื่องที่ผมกังวลไว้มันจะเกิดขึ้นจริงๆ
พักนี้สามมันแปลกไปมากครับ
สามมันไม่เหมือนเดิมครับ
ดูมันจะเงียบๆมากขึ้น
ไม่รู้ว่ามันมีอะไรในใจมัน
ผมก็เฝ้าถามมันว่ามันเป็นอะไรรึป่าว
แต่มันก็ตอบผมเหมือนเดิมๆทุกครั้งว่าไม่ได้เป็นอะไร
แต่ใครจะไปเชื่อล่ะ
ผมก็พยายามที่จะรู้คำตอบในใจมันให้ได้ว่ามันเป็นอะไร
ก็ห่วงมันครับ
จะว่าไปช่วงนี้ผมก็เรียนหนักมาก
ไหนจะเรียนพิเศษหลังเลิกเรียน เรียนวันเสาร์อาทิตย์อีก
ผมเลยค่อยห่างจากมันครับ
สามเองก็เหมือนกันก็ต้องเรียนพิเศษ
ก็พวกเราอยู่ม.หกกันแล้ว
ปีนี้เราก็จะต้องเอนท์กันแล้ว
“สามตอนนี้มึงอยู่ไหนว่ะ”ผมโทรหามัน ที่จริงวันนี้เรานัดดูหนังกันครับ
“อืม อยู่บ้านว่ะ”อ้าวนี่มันใกล้เวลานัดแล้ว ทำไมมันไม่ออกมาจากบ้านซะทีว่ะ
“แล้วยังงี้จะมาทันหรอว่ะ”ผมถามมันไป
“เออ ใช่วันนี้กูนัดมึงดูหนังนิ กูลืม โทษทีว่ะ กูมีธุระกับที่บ้าน”
“หรอ เออ ไม่เป็นไรว่ะ”ผมก็เศร้าสิครับ
“อืม งั้นแค่นี้นะ”ผมวางสายครับ
เอางัยดีว่ะเนี้ย เดินเล่นล่ะกันมึง
ผมก็เดินเล่นไปเรื่อยๆครับ
ในใจก็ยังอยากดูหนังอยู่ครับ
เอาว่ะดูคนเดียวก็ได้
ผมคิดได้อย่างนั้นก็เดินไปซื้อตั๋วหนังมาดูครับ
แต่ผมก็ต้องเจอไอ้สามครับ
มันกำลังต่อแถวซื้อตั๋วหนังอยู่
ไหนมึงบอกว่าไม่ว่างงัย ไหนมึงบอกว่ามีธุระกับที่บ้านงัย
ทำไมมึงต้องโกหกกูว่ะ
ตอนนั้นผมก้าวขาไม่ออกครับ
อยากจะเดินเข้าไปถามก็ไม่กล้า
อยากจะเดินหนีก็ก้าวขาไม่ออก
ผมก็ยืนมองมันอยู่สักพัก
ไอ้เต้ยก็เดินเข้าไปหาสามที่กำลังต่อแถวอยู่
พร้อมกับมือที่เต็มไปด้วยป๊อปคอน กับแก้วน้ำสองแก้ว
แล้วมันทั้งสองคนก็เดินเข้าไปในโรงหนังกัน
ผมไม่รู้จะทำยังงัย
ก็เลยหยิบมือถือขึ้นมา
โทรหาสามครับ
“ว่างัย”สามรับสายครับ
“มึงอยู่ไหนง่ะ”ผมพยายามพูดเสียงให้ปกติที่สุด
“อ้อ กูอยู่กับแม่ว่ะ”สามตอบกลับมา
มึงโกหกกูนิสาม มึงโกหกกูทำไมกัน
ตอนนี้ขาผมหมดแรงยืนแล้วครับ
ผมจะยืนไม่อยู่แล้วครับ
“มึงจะเสร็จธุระกี่โมง”ผมถามมันกลับครับ
“ไม่รู้ว่ะ ดึกๆมั้ง มึงมีอะไรรึป่าว”สามพูด
“มึงมาหากูหน่อยได้มั้ยสาม”ผมถามมันไป
“อืม มึงเป็นอะไรรึป่าว”สามถามกลับมา ยังดีนะที่มึงยังห่วงกู
“กูไม่เป็นไรสาม มึงดูหนังให้สนุกเถอะ”พูดเสร็จผมกวางสายไปเลยครับ
แล้วผมก็ทรุดนั่งตรงนั้นเลยครับ
ขามันหมดแรงครับ
มันไม่มีแรงจริงๆครับ
สามมันก็โทรกลับมานะครับ
แต่ผมไม่อยากจะคุยกับมันเลยครับตอนนี้
ผมเลยปิดเครื่องเลยครับ
ตอนนี้ผมเดินออกมาจากห้างแล้วครับ
ผมเดินไปเรื่อยๆครับ
เดินไปเรื่อยๆ
ผมไม่รู้ว่าผมเดินไปไกลแค่ไหน
ตอนนี้ผมรู้แค่เพียงว่า
เดินไปให้ไกลที่สุดเท่านั้น
ในใจก็คิดไปว่า
ทำไมมึงถึงไม่พูดความจริงกับกู
ทำไมมึงถึงโกหกกู
แต่ถ้าเกิดมันพูดความจริงกับผม
ไม่รู้ว่าผมจะรับความจริงนั้นได้มากแค่ไหน
มันอาจจะเป็นคนต่อว่าของคนที่โดนคนโกหกว่าทำไม
ไม่ยอมพูดความจริงกับเค้า
แต่ที่จริง ถ้าเรารู้ความจริง
เราอาจจะรับไม่ได้ก็ได้
ตอนนี้ผมนั่งลงที่เก้าอี้ตัวหนึ่งในสวนสาธารณะที่ไม่ไกลจากห้างเท่าไร
น้ำตาแห่งความเจ็บใจมันไหลออกมา
ตอนนี้ผมไม่อยากกลับคอนโดเลยให้ตายสิ
ผมคิดเอาเองว่าถ้ากลับไปคอนโด สามมันต้องมารอเจอผมแน่
แล้วผมจะไปอยู่ไหนล่ะคืนนี้
หนุ่มงัย หนุ่ม
ผมคิดได้อย่างนั้นก็เปิดเครื่องโทรหาหนุ่มทันทีครับ
“หนุ่ม เราอ๋องนะ”ผมพยายามทำเสียงให้เป็นปกติที่สุด
“เออ ว่างัย”หนุ่มทักผมกลับมา
“หนุ่มวันนี้เราไปนอนบ้านหนุ่มได้มั้ย”ผมขอหนุ่ม
“อืม ได้สิ ว่าแต่นายเป็นอะไรรึป่าว เสียงไม่ค่อยดีเลย”
“ป่าวเราไม่เป็นไร เรามีปัญหานิดหน่อย นายมารับเราได้มั้ย เราอยู่ที่......”ผมบอกหนุ่มไป
“เออเดี๋ยวเราไปรับเดี๋ยวนี่แหละ”หนุ่มพูด
ไม่นานหนุ่มก็มาถึงที่ ที่ผมอยู่ครับ
แล้วผมก็ไปบ้านหนุ่มครับ
หนุ่มก็ดีครับ ไม่ถามอะไรผมเลย
“อ๋อง นายโทรบอกที่บ้านก่อนดีมั้ย เดี๋ยวที่บ้านเค้าจะเป็นห่วง”หนุ่มบอกผม
ผมก็เลยเปิดมือถือ แล้วโทรหาพี่อาท
“นี่อยู่เนี้ย เค้าห่วงกันทั้งบ้านทั้งเมืองแล้วรู้มั้ย”พี่อาทรับสายก็ว่าผมใหญ่เลยครับ
“อ๋อง อยู่บ้านเพื่อน พี่อาทไม่ต้องเป็นห่วงนะ”ผมบอกพี่อาทไป ดูพี่อาทสงบลงไปนิดนึงครับ
“เป็นอะไรรึป่าว อ๋อง กลับมาบ้านเราเถอะ”พี่อาทบอกผม
“ผมไม่เป็นไรครับพี่อาท ว่าแต่ไอ้สามมัน”ก่อนที่ผมจะพูดอะไรต่อพี่อาทก็สวนขึ้นมาครับ
“มันอยู่เนี้ย จะให้พี่บอกมันมั้ย”พี่อาทถามผมกลับ
“ไม่อ่าวอ่ะพี่ อย่าบอกมันนะ พี่ไม่ต้องห่วงอ๋องนะครับ”พูดเสร็จผมก็วางสายไปพร้อมกับปิดเครื่องเลยครับ
แล้วคืนนั้นผมก็นอนอยู่กับหนุ่มครับ
และวันต่อมาผมก็อยู่บ้านหนุ่มมันทั้งวันครับ
แต่วันนี้ผมคงค้างที่บ้านมันไม่ได้ครับ
เกรงใจมันเหมือนกันครับ
ผมเลยต้องกลับมาที่คอนโด
แล้วผมก็เล่าทุกอย่างให้พี่อาทฟัง
แล้วผมก็เดินเข้าห้องนอนตัวเอง
แต่ผมก็ต้องเจอกับสามครับ
สามมันรอผมอยู่ที่นี่ทั้งคืน เพื่อที่จะคุยกับผม
“อ๋อง”มันเรียกผม
“...”ผมเงียบไม่พูดอะไร
“อ๋อง กูขอโทษ”สามพูดออกมา
“ตั่งแต่เมื่อไรสาม”เป็นคำพูดแรกที่ผมพูดกับมัน
แล้วมันก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้ผมฟัง(ผมขอไม่เล่ารายละเอียดนะครับ)
“อืม กูเข้าใจแล้วสาม”ตอนนี้ไอ้สามมันนั่งมองหน้าผมครับ
“สาม มึงกลับไปคบกับเต้ยเถอะ”ผมบอกมันไป
“สาม ถ้ามึงจะกลับมาคบกับกู แต่ในใจมึงยังอยู่กับเต้ยง่ะ
กูทนไม่ได้หรอกว่ะ นะสามมึงเชื่อกูเถอะ
กลับไปคบกับเต้ยเถอะนะ”ดูสามมันตกใจกับคำพูดผมไม่ใช่น้อยครับ
ทำไมผมถึงยอมให้สามกลับไปคบกับเต้ยนะหรอ
มันไม่ใช่เหตุผลอะไรหรอกครับ
คงเป็นคำว่า รัก เหมือนที่ใครๆพูดกันมั่งครับ
แต่ความรักผมไม่ใช่การเสียสละอย่างต้นหรอกนะครับ(แต่ผมก็นับถือในความรักของต้นนะครับ)
ความรักของผมก็คือความรัก ผมไม่อยากนิยามให้มันเหมือนกับอะไรหรอกครับ
ผมอยากให้มันมีความสุขมากกว่า
ถ้าในเมื่อผมอยากจะให้มันอยู่กับผม
เพื่อความสุขของผม แต่สามมันไม่มีความสุข
มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรขึ้นมาหรอกครับ
และอีกอย่างถ้าสามอยู่กลับผมจริงๆ
แต่ใจมันอยู่กับเต้ย คิดถึงเต้ย ผมก็คงไม่มีความสุขหรอกครับ
“สำหรับเรา เรายังเป็นเพื่อนกันได้นะ”ผมบอกสามไป
จะว่าไปตอนนี้ผมนิ่งมากครับ ผมยังไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลยครับ
“....”สามยังนั่งเงียบต่อ
ผมเลยลงไปนั่งข้างมันแล้วก็กอดมันไว้
“สาม มึงยังจะเป็นเพื่อนกับกูมั้ย”ผมถามมันไป ตอนนี้ผมเริ่มร้องไห้แล้วล่ะครับ
สามมันก็ร้องไห้ครับ
แล้วผมก็คลายกอดมันครับ
สามมันเอามือมาเช็ดน้ำตาผมครับ
ผมก็เช็ดน้ำตาให้มัน
“อ๋อง มึงจะเป็นเพื่อนที่กูรักเสมอนะ เราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ”สามพูดออกมา
“อืมได้สิ เราเป็นเพื่อนรักกันนะ”แล้วผมก็ยิ้มให้มัน
แล้วมันก็ยิ้มตอบผม
แล้วผมกับสามก็กลายเป็นเพื่อนกันครับ
สามกับเต้ยก็กลับไปคบกันเหมือนเดินที่เคยคบกัน
ตอนนี้ผมกับสามก็ยังติดต่อกันอยู่
สามกับเต้ยก็ยังคบกันอยู่ครับ
“รักแรกมันฝังใจนะครับ
แต่คนที่ทำให้ผมลืมรักแรกได้สำคัญกว่า”
ใช่มั้ยชัย
ที่จริงผมอยากจะเล่าตอนที่ผมกับสามเลิกกันไม่สิ กลับมาเป็นเพื่อนกัน
เป็นตอนๆ แต่คิดไปคิดมา ผมเล่ารวดเดียวจบเลยดีกว่า
ผมขอบคุณเพื่อนๆทุกคนนะครับที่เข้ามาอ่านเรื่องของผม
ยังงัย อ๋องขอให้ทุกคนเจอกับสิ่งที่ทุกคนต้องการนะครับ
และคนที่สำคัญที่สุด ขอบคุณนะครับ ชัย ที่รักเรา
“อ๋อง ขอให้ทุกคนมีความสุข เหนือกว่าใครๆในโลกนะครับ”
อ๋อง ครับ
-
ผมโตนะครับ :impress2:
ตอนพิเศษ เพื่อนรัก จบแล้วนะครับ
แต่ตอนพิเศษ ยังมีต่อนะครับ
อ้อ สำหรับ เรื่องทุนเรียนต่อ เหอะๆ ทุก พ่อทุกแม่ครับ ผมมันเรียนโง่อ่าครับ :try2: ไม่มีปัญญาไปขอทุนใครหรอก เหอะๆ พูดแล้วอาย :try2:
เด๋ยวดึกๆมาต่อ ให้นะครับ :teach:
-
โตแล้วหรอออ ว๊า....แย่จัง :kikkik: :kikkik: :kikkik:
-
ขอบคุณคับ :impress2: แล้วจะมารอตอนต่อไปคับ :impress: :impress:
-
หุหุ อ่านทันจนได้ :kikkik:
ขอบคุณที่มาลงให้อ่านค่ะ จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ :yeb:
-
อ่าววววววววว
เป็นงั้นไป
อยากจะบอกว่า น่าจะเอาตอนพิเศษลงก่อนนะ
เพราะตอนนี้ผมงงมากมาย ว่าคัยเปนคัย มึนนนนน :serius2:
มึนมากกกกกกกกก อ๊ากกกกกกกก
(สงสัยต้องกลับไปอ่านไหม่ทั้งหมดอีกรอบ - -*)
ตกลงยังไม่จบชั่ยป่ะโต?
งั้นรอต่อ เหะๆ
RrMz`,,
ps.โหยยยยยยย ทุนพก.มก. อิจฉาคนรวยเจงงงงงงงง :untrust:
-
รอตอนพิเศษต่อปายยยยยย :love2:
-
ง่า....อินๆๆ ตอนจบเหมือนเรื่องของตัวเอง :sad4:
5 5 5 ++
-
อ่านกี่รอบก็ยังมันสะแด่ว
ลงไปดิ้นๆๆๆๆ
-
ตอน คนบ้าบอลกะคนอยากนอน
“ชัย วันนี้เปิดบอลโลกหรอ”ผมถามชัยขณะกำลังจะเข้าไปอาบน้ำนอน
“อืม”เสียงจากปากชัย มันตอบโดยไม่เงยหน้ามามองผมด้วยซ้ำ ผมก็ไม่ได้คิดอะไร ก็เข้าไปอาบน้ำ
หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จก็เตรียมตัวเข้านอน พร้อมกับไล่ให้ชัยไปอาบน้ำ แต่มันก้ไม่ยอมขยับเขยื้อนตัว
“ชัยไปอาบน้ำนอนได้แล้ว”
“...”ไม่มีสัญญาณตอบรับจากชัย
“ชัย ได้ยินมั้ย”ผมเริ่มมีน้ำโห
“อะไรนะ อ๋องว่างัยนะ”ดูมันตอบมาสิครับ แสดงว่ามันไม่ได้ฟังผมพูดเลย
“ไปอาบน้ำ”ผมพูดเสียงแข็ง
“เด๋ยวดูบอลจบก่อนดิ แล้วค่อยอาบนะ”ชัยตอบมา
“เออ เรื่องของมึง”ผมคิดในใจ
แล้วผมก็เข้านอนครับ โดยปิดไฟหมด ตอนนี้เหลือ แต่แสงไฟจากทีวี
แต่ให้ตายเหอะ ตอนที่เยอรมันแตะเข้า ไอ้ชัยมันดีใจจนบ้านแทบแตก
มึงจะดีใจอะไรขนาดนั้นว่ะ นี้เยอรมันแตะเข้าหรือว่ามึงแตะเข้าเองว่ะ
ทำยังกะเล่นบอลเอง
“ชัย เบาๆหน่อยสิ อ๋องนอนไม่ได้”ผมพูดกะมันดีๆ
แต่มันไม่ตอบสนองแต่อย่างใด พร้อมกับเพิ่มเสียงทีวีดังขึ้นอีก
นี่มึงแกล้งกุใช่มั้ยเนี้ย งอนครับ เริ่มงอนครับ
แม่งไม่นอนก็ได้ว่ะ
ผมคิดได้อย่างนั้นก็คว้าเอาหมอนมาหนึ่งใบ พร้อมกับผ้าห่มหนึ่งผื่น
แล้วก็เดินลงมานอนที่โซฟา แม่งงอนฉิบหาย
แต่พอผมกำลังเคลิ้มได้ที่ครับ
ก็มีเสียงคนโวยวายดังขึ้นมาข้างๆครับ
“แม่งเอ้ย”ไอ้ชัยครับ เสียงไอ้ชัย มันเสียดายครับที่ทีมโปรดของมันแตะไม่เข้าประตู
แต่ทำไมเสียไอ้ชัยมันเหมือนอยู่ใกล้ๆว่ะ
ผมก็เลยลืมตาขึ้นมาช้าๆ
ภาพที่ปรากฏคือ ผู้ชายคนนึงหน้าตาคุ้นๆ นั่งดูบอลอยู่ ปลายโซฟา
นี่มึงตามลงมากวนกูถึงข้างล่างเลยหรอเนี้ย
นี่มึงแกล้งกูใช่มั้ย
ผมก็เลย ทำเหมือนเดิมครับ คว้าหมอนกะผ้าห่มขึ้นกลับไปนอนบนห้องต่อ
พอผมกลับขึ้นมาถึงบนห้อง
ได้นอนซะทีกู ผมนึกในใจ
ผมหลับไปได้สักพัก
เอาอีกแล้วครับ
เสียไอ้ชัยโวยวายเหมือนเดิม
แต่ให้ตายเถอะ เสียมันใกล้มากๆ
แถมตอนนี้ผมก็กำลังถูกกอดอยู่ด้วย
ผมลืมตาขึ้นมา พร้อมกับจะลุกขึ้น
แต่ไอ้ชัยก็กอดผมไว้แน่นครับ
“จะไปไหนเล่า”ไอ้ชัยพูดข้างๆหู
“จะนอน ปล่อย”ผมบอกมันให้ปล่อยครับ
“ไม่เอา ไม่ปล่อย ถ้าเกิดปล่อยไป เด๋ยวไปไหนอีก”ชัยพูด
“ก็ปิดทีวีซะทีดิ จะนอนอ่า”ผมเริ่มงอแงครับ แต่ก่อนที่ผมจะพูดอะไรต่อ ไอ้ชัยก็ตะโกนออกมา
“เย่ ๆ ๆ ๆ ๆ”เสียงไอ้ชัยดีใจ พร้อมกับระดม หอมผมยกให้
“เยอรมันชนะ เยอรมันชนะแล้ว 55555”อะไรของมันว่ะผมชักงงแล้ว นี่แฟนกุบ้าป่าวว่ะ
แล้วมันก็เดินไปปิดทีวี แล้วก็เข้านอนเลยครับ
สรุปเลยนะครับ บอลจบพอดี แล้วมันก็ไม่อาบน้ำอีก โดยอ้างว่า เดี๋ยวก็ค่อยตื่นมาอาบก็ได้
(จบแล้ว)
-
ตอนที่ 1 สงกรานต์
สงกานต์ปีนี้ ผมได้กลับไปเล่นสงกานต์ที่บ้านครับ(เชียงใหม่)แน่นอนไอ้ชัยมันก็มาด้วยครับ
ผมกับชัยกลับมาบ้านที่เชียงใหม่ได้สักพักแล้วหลังจากแอบหนีไปเที่ยวต่างประเทศกัน
“ชัย เราจะออกไปเล่นน้ำ กันวันไหนดีอ่ะ”ผมถามชัยครับ เพราะผมเห็นว่านี่มันก็วันที่ 13 เมษา แล้ว
“เรารอไอ้ท๊อปกันก่อนไม่ดีกว่าหรอ แล้วอีกอย่างตอนนี้มันก็ร้อนด้วย”มันพูด
ไอ้ท๊อป คือเพื่อนของอ๋องเองครับ มันต้องมาฝึกงานที่เชียงใหม่
“อ๋องโทรไปถามไอ้ท๊อปดิว่า มันจะขึ้นมาเชียงใหม่วันไหน”ชัยพูดต่อ
แล้วผมก็ต้องโทรหาไอ้ท๊อปตามที่ชัยมันสั่งครับ
สรุปแล้วไอ้เพื่อนตัวดีของผมมันขึ้นมาวันที่ 15 ครับ สาเหตุเพราะว่าอยากอยู่กะแฟนนานๆ (อยากจะอ้วก)
ผมกับชัยก็เลยต้องรอไอ้ท๊อปมันครับ
วันนี้วันที่ 15 แล้วครับ ผมตื่นเต้นเป็นพิเศษที่จะได้เล่นสงกานต์สักที หลับจากที่เก็บกดมานาน
เหอะๆๆ หนุ่มๆเชียงใหม่ ไม่ใช่ๆๆ อยากเล่นน้ำเฉยๆ
เครื่องของท๊อปมันลงประมาน ห้าโมงเย็น แล้วกว่าจะเอาของไปเก็บก็เกือบ หกโมงเย็น
หลังจากที่เราสามคนเก็บของเรียบร้อยอาวุธคบมือก็ลงสู่สนามรบกันครับ
แต่ให้ตายเหอะอาวุธไอ้ท๊อป มันคิดได้งัยว่ะ มันเล่นซื้อปืนฉีดน้ำอันเล็กสองอัน มันบอกว่าเป็นปืนคู่
น่ารักไปมั้ยว่ะท๊อป ไอ้ชัยเห็นไอ้ท๊อปทำก็อยากมีแบบเค้ามั่งก็เลยไปซื้อมาเป็นของตัวเอง
สรุปมันสองตัวเล่นอารายไม่ได้เข้ากับตัวเองเลยให้ตายสิ
เราสามคนก็เล่นน้ำไปได้สักพัก
ด้วยความแรดของไอ้ชัยครับ หรือว่าหน้าตาดีก็ไม่รู้
รู้สึกว่า ไม่ว่าสาวน้อยสาวใหญ่ เด็ก สตรี คนชรา ชายแท้ ชายเทียม รุมเล่นน้ำปะแป้งกับมันใหญ่เลยครับ หึงสิครับ หึงพูดตรงๆเลยว่าหึง
“ชัย มานี่ดิ”ผมเรียกมันครับ หลังจากที่มันเล่นกับผู้หญิงกลุ่มนึกเสร็จ
“อาราย มีอารายคนกะลังหนุก”ไอ้ชัยตอบโดยไม่ได้มองหน้าผมด้วยซ้ำ มันยังตั้งหน้าตั้งตาฉีดน้ำจากปืนกระบอกน้อยๆของมันสู้กับคนบนรถกระบะ
แม่งไม่สนใจกูเลยนะมึง แล้วมันก็วิ่งไปเล่นน้ำกับไอ้ท๊อป ซึ่งกำลังโดนผู้หญิงอีกกลุ่มนึงรุมกระทำชำเลาอยู่ ไม่ใช่ดิ รุมทึ่งอยู่ก็ว่าได้ ผมก็เลยงอนสิครับ แม่งไม่สนใจกู
ในขณะที่ผมยืนเซ็งไอ้ชัยอยู่นั้น ก็มีกลุ่มผู้ชายกลุ่มนึง วิ่งลงมาจากรถกระบะแล้วก็
รุมปะแป้งผมเป็นการใหญ่
“น้องชื่อรายครับ”ชายในกลุ่มนั้นถามผม
“บ้านอยู่ไหนครับ”ชายอีกคนถาม
“เป็นคนเชียงใหม่ป่าวครับ”ชายคนเดิมถาม
“แก้มน้องนิ่มจังนะครับ”ชายคนเดิมถามอีก
แล้วชายคนนั้นก็ดึงแขนผมจะลากขึ้นรถไปด้วย
แล้วก็พูดขึ้นว่า “ไปเล่นกับพี่ดีกว่าน้อง”
ในช่วงเวลาไม่ถึงนาที ผมนึกว่าชีวิตผมจะหาไม่ซะแล้ว
แต่พระเจ้าก็เข้าข้างครับ
ไอ้ท๊อปคงเห็นท่าไม่ดีก็เลยเข้ามาช่วยครับ
“หวัดดีปีใหม่ครับพี่”ไอ้ท๊อปเนียนเข้ามาครับ
แล้วมันก็เอาปืนฉีดนั้นน้อยของมัน ฉีดใส่ชายคนนั้น
“เด๋ยวผมของตัวเพื่อนผมสักครู่นะครับ”ไอ้ท๊อปพูด
แล้วมันก็ลากผมออกมา
“มึงไปเล่นกับพวกมันทำไมว่ะ”ไอ้ท๊อปถามผม
“ไอ้ Here กูจะไปรู้ได้งัยว่ะ ว่ามันจะเป็นแบบนี้ กูก็ยืนของกูอยู่เฉยๆ”พูดเสร็จผมก็แอบเหร่ไปทางไอ้ชัย
มันมองหน้าผมน่ากลัวมาก ผมยิ่งได้ใจครับ มันเริ่มหึงผมแล้ว แอบดีใจ ได้ทางแก้แค้นแล้ว
แล้วผมก็คิดแผนเลวๆออกมาครับ
ผมก็เลยเข้าไปเล่นน้ำกับคนอื่น กะให้ชัยมันหึงครับ
แต่มันก็ทำผมมั่งครับ มันไม่สนใจผมอย่างที่ผมคิดครับ
มันก็ยังเล่นน้ำของมันไปเรื่อยๆ แถมยังดึงไอ้ท๊อปไปเล่นกับมันด้วย ทิ้งผมให้เล่นน้ำคนเดียว
งอนเว้ย งอน
-
ตอนที่ 2 สงกรานต์
ในเมื่อมึงไม่สนใจกู กูก็จะไม่สนใจมึง
ผมนึกในใจ แล้วก็ทำตัวประชดมันไปครับ
โดยการที่ผมก็เล่นกับคนอื่นไปทั่ว
ใครขอจับแก้มก็ให้จับ
ใครขอเล่นน้ำด้วยก็เล่นกับเค้า
อารมณ์ประชดเต็มที่ครับ
แต่ไอ้ชัยมันก็ไม่สนใจผมครับ
มันก็ยังเล่นของมันต่อไป โดยไม่สนใจผมเลย
แต่ก็มีคนที่สังเกตเห็นครับ
ก็จะใครล่ะครับ ไอ้ท๊อปนั้นแหละ (ท๊อปมันรู้เรื่องที่ผมกะชัยเป็นแฟนกันครับ)
มันเดินตรงเข้ามาหาผม
“เห่ย อ๋องเล่นอารายระวังตัวหน่อยสิว่ะ”ท๊อปพูด
“ทำไมล่ะ”ผมยังดื่อต่อครับ
“มึงประชดชัยหรอ”แหม แสนรู้จริงนะมึง
“ป่าว”ผมยังปากแข็ง
“มึงอย่ามาปากแข็งว่ะ อ๋อง”ไอ้ท๊อปพูดต่อ
“เออ ก็กูหมั่นใส่แม่งนี่หว่า”ผมพูดออกมาจนได้
“เอาน่า มันก็ประชดมึงเหมือนกันแหละ”ไอ้ท๊อปเริ่มไกล่เกลี่ย
“ชัย ป่ะกลับได้แล้วกูหนาว”ไอ้ท๊อปเรียกไอ้ชัยครับ
“อ๋อง ป่ะกลับเหอะ ไข่กูเปื่อยหมดแล้ว”ไอ้ท๊อปพูด
ระหว่างทางกลับหอไอ้ท๊อป
สงครามเย็นก็เริ่มขึ้นครับ
ชัยมันไม่คุยกับผม
ผมก็ไม่คุยกะมัน
ไอ้ท๊อปก็เงียบ สงวัยจะเหนื่อย หรือคิดถึงแฟนก็ไม่รู้(ช่ายมั้ยครับ คุณหมอฟัน แอบแซวส่วนตัวครับ)
สรุปแล้วว่าระหว่างทางกลับหอท๊อป ไม่มีใครพูดกันเลย
พอมาถึงหอท๊อป ผมก็เข้าห้องน้ำเลยครับ
ก็อาบน้ำไปเรื่อย
สักพักก็มีเสียงเคาะประตูห้องน้ำ
“อ๋อง เปิดประตูดิ”ไอ้ชัยพูด
“.....”ผมเงียบ
“อ๋อง ได้ยินมั้ย เปิดประตูหน่อย”
“....”ผมยังเงียบต่อ
“ท๊อป อ๋องมันไม่เปิดประตูให้กู”เสียงไอ้ชัยโวยวายกะท๊อป
แล้วเสียงมันก็เงียบไปทั่งคู่
สักพักประตูห้องน้ำผมก็ถูกเปิดออก
“เข้ามาทำไม เข้ามาได้งัย”ผมโวยวาย
แต่ไอ้ชัยไม่ตอบอารายปิดประตูห้องน้ำแล้วก็เดินเข้ามาหาผม
แล้วมันก็กอดผมไว้
“ปล่อยเรา”ผมพูด
ชัยไม่พูดอาราย แต่กอดผมแน่นขึ้น
“ปล่อย”ผมพูด
“ไม่ปล่อย กูจะกอดมึง มึงจาทำไมกู”ไอ้ชัยพูด
“โกรธชัยหรอครับ”
“......”งอน งอน งอน
“อย่าโกรธชัยนะ ชัยล้อเล่นเฉยๆ”ชัยเริ่มอ้อนครับ
“....”เริ่มหายงอน
“ชัยขอโทษนะครับ”
“....”หายงอนครับ ทำไมกูหายงอนงายขนาดนี้ว่ะ
แล้วชัยก็เริ่มหอมแก้มผม แล้วก็เลื่อนมาจูบที่ปาก
“ก๊อกๆๆๆๆๆ”เสียงเคาะประตูห้องน้ำดังมาก
“เห่ย ใจคอมึงสองตัวจะเอากันในห้องน้ำกูเลยรึงัยว่ะ กูหนาวนะเว้ย ไข่กูเน่าหมดแล้ว ออกมาได้แล้ว กูจะอาบน้ำ นี่ไอ้อ๋องมึงจะงอนไอ้ชัยไปถึงไหนว่ะ”ไอ้ท๊อปมัยโวยวายอยู่หน้าห้องน้ำครับ
“กูไม่ได้เอากันเว้ย รอแป้ป กูอาบน้ำอยู่”ไอ้ชัยตอบไอ้ท๊อปไป
“เออเร็วๆนะมึง”แล้วเสียงไอ้ท๊อปก็หายไป
พอจัดการไอ้ท๊อปไป
เราสองคนก็หัวเราะกัน
แล้วก็อาบน้ำให้กันและกัน
หลังจากอาบน้ำเสร็จก็เห็นไอ้ท๊อปนั่งหน้าเป็นตูด อยู่หน้าทีวี
“นานจังว่ะ สาด ไข่กูเปื่อยหมดแล้ว แม่งเสือกเอากันในห้องน้ำกูอีก แม่งล้างน้ำว่าวให้กูป่าวเนี้ย......”แล้วมันก็บ่นจนเข้าห้องน้ำไป
ขี้บนจริงนะมึงไอ้ท๊อป เดี๋ยวกูก็ฟ้องแฟนมึงซะนี่ ว่าวันนี้มึงแรดแค่ไหน สาดดดด........
จบตอนครับ
ผมขอจบไว้แค่นี้ก่อนนะครับ
ไว้ว่างๆจะมาเล่าต่อนะครับ
-
ตอนที่ 1 (ไอ้)มือที่สาม
หลังจากที่กลับมาจากเที่ยวต่างประเทศ ที่จริงกะไปดูที่เรียนว่าจะเรียนต่อที่ไหนดี
แต่ทำไม กูได้เที่ยวซะส่วนใหญ่ฟ่ะ
ไม่เข้าใจจริง
ตอนอยู่บนเครื่องขากลับ เราก็กลับ TG ครับ
เราก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย พอถึงที่นั่ง เครื่องขึ้นได้ก็กะจะนอนเลยครับ
แต่ไอ้แมวตัวโตที่ตามมาด้วยสิครับ
มันออกอาการวอน
“อ๋อง”ชัยเรียก
“อืม มีราย”
“เปลี่ยนที่กัน”
“ทำไม”
“กูอยากนั่งติดหน้าต่าง นะนะนะ”มันอ้อนต่อ
“อืม”ผมตกลงโดยงายครับ เพราะไอ้เรานะก็กินยาแก้เมาเครื่องสงสัยยาเริ่มออก ฤทธิ์ ง่วงฉิบหาย อยากนอนอย่างเดียว
หลังจากผมเปลี่ยนที่นั่งกับมันเสร็จ ดูท่าทางมันจะมีความสุขกับการที่ได้มอง ก้อนเมฆไปเรื่อยๆ
ตอนนี้ผมก็มีความสุขที่ได้นอนซะที หลับไปได้ไม่ทันไร
ถึงเวลา เสริฟ์อาหารของเที่ยวบิน
“ตื่นๆ”ชัยปลุก
“อาราย”งวงเงีย
“กินข้าวได้แล้ว”มันเขย่าตัวผม
“อืม”
“รับอะไรดีครับ พะแนงเนื้อ หรือว่า ผัดหมี่ไก่ดีครับ”แอร์สาวฉีกยิ้มถามผม
“อ่า ผัดหมี่ล่ะกันครับ”ผมตอบไป
ระหว่างที่ จะหันกลับมา ตาเราก็ไปจะเอ๋กับคนที่นั่งข้างๆ นึกออกมั้ยครับ
ชัยนั่งติดหน้าต่าง ผมนั่งตรงกลาง แล้วก็มีผู้ชาย(หน้าตาดี)นั่งติดทางเดินซึ่งมันนั่งติดผมอีกที
เค้ายิ้มให้ผม ผมยิ้มตอบเค้าไป แล้วก็ไม่คิดอะไรครับ หันกลับมาเตรียมจะนั่งกินอาหารที่วางอยู่ตรงหน้าตัวเอง
“อ๋องเปลี่ยนที่กัน”อะไรของมันว่ะ ชัยพูดหลังจากที่ผมยัดผัดหมี่เข้าปากไปได้ สองคำ
“กูอยากไม่อยากนั่งตรงนี้แล้ว”เออ เรื่องมากฉิบ
“กินเสร็จก่อนค่อยย้าย”ดูมันสงบลงนิดนึง
แล้วผมก็ได้นั่งกินผัดหมี่ต่อ แม่งผัดหมี่อารายว่ะ ไม่มีความอร่อยอยู่เลย เป็นผัดหมี่ที่จืดที่สุดในโลก
สงสัยการบินไทยคงไม่มีงบ ด้านน้ำปลาแน่ๆเลย
แต่ตูก็ต้องกิน เพราะไม่มีอะไรจะแดก
ผมกินได้ไม่เยอะเท่าไหร่ก็เลิกกินครับ
“ไม่อร่อยหรอครับ”ชายคนข้างๆถามผมขึ้น
“อ่าครับ”ผมตอบไปพร้อมยิ้มงามๆไปอีกหนึ่งที ตอนนี้ชัยเริ่มหันมามองแล้วครับ
“เออ ชื่ออะไรครับ”น้านงาย
“อ้อ อ๋องครับ”ผมตอบไป
“ผมชื่อ เคียวนะครับ ยินดีที่รู้จักนะครับ”
“อ่าครับ”แล้วผมก็หันหน้ากลับมากะจะเรื่องช๊อคโกแล๊ตที่ซื้อมา ก่อนขึ้นเครื่อง
“ชัย....”ผมหันมาจะคุยกะชัย
แต่ก็ไม่สามารถจะเอ่ยคำใดๆออกมาได้ ตอนนี้สีหน้าไอ้ชัยได้เปลี่ยนไปแล้ว เปลี่ยนไปแล้ว
ใจเย็นไว้ชัย ใจเย็นไว้นะ
“เปลี่ยนที่กัน”เป็นคำตอบสุดท้าย
แล้วผมกับชัยก็เปลี่ยนที่กันเป็นรอบที่ 2ครับ
ตอนนี้แอร์มาเก็บถาดอาหารไปเรียบร้อยแล้วครับ
สงสัยผมจะกินน้ำมากไปหน่อย เริ่มปวดฉี่สิครับ
“ชัย เราจะไปเข้าห้องน้ำ”ผมบอกมัน
“อืมไปดิ”กว่าผมจะออกมาเข้าห้องน้ำได้ เกือบตายครับ
ก็เล่นนั่งซะในสุด
หลังจากทำธุระเสร็จ พอเปิดประตูออกมาก็เจอเคียวยืนรอต่อเข้าห้องน้ำครับ
ผมยิ้มให้เคียว
มันยิ้มตอบผม
“คนที่นั้งข้างๆอ๋อง แฟนหรอครับ”เหมือนฟ้าฝ่าลงกลางเครื่องบินครับ
“......”ผมได้แต่อึ่งแดกครับ
เคียวไม่ฟังคำตอบจากปากผม เดินเข้าไปในห้องน้ำเลยครับ
ผมได้แต่เดินงงกับตัวเอง กลับมาที่นั่ง
“เป็นอะไร”ชัยถาม
“ป่าว เออ ชัยช๊อกโกแล๊ตที่ซื้อมาอยู๋ไหน”ผมถามมัน เลี่ยงคำถามที่จะออกจากปากชัยต่อ
“อยู่ในกระเป๋าบนนั้นแหละ”มันชี้ขึ้นไปที่เก็บกระเป๋าบนเครื่องที่อยู่บนที่นั่ง
นี่ใจคอมึงจะให้กูหยิบเองรึงัยว่ะ
.......................เกริ่นนำไว้แค่นี้ก่อนนะครับ...........................
-
ตอนที่ 2 (ไอ้)มือที่สาม
หลังจากผมได้ช๊อกโกแล๊ตมากินอย่างสบายใจ ก็แบ่งกันกินกะไอ้ชัยนั้นแหละครับ
ผมก็แอบๆเหล่ไปมองทางด้านเคียวบ่อยๆ
หลายครั้งเหมือนกันที่ สายตาผมไปจ๊ะเอ๋กับเคียว
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว
“เคียว”ผมเรียกมัน
มันหันมาทำหน้าประมาณว่า มีอะไรหรอ
“กินมั้ย”ผมถามมัน
“ไม่ครับ ขอบคุณ”แล้วมันก็หันหน้ากลับไปอ่านการ์ตูนของมันต่ออย่างสบายใจ
แต่ผมกำลังจะตายครับ
ตอนนี้ สายตาพิฆาตของชัยกำลังจะฆ่าผมครับ
ชัยกูแฟนมึงนะ
ใจเย็นนะครับ
แฟนไม่ได้ให้ท่ามันนะ
แค่ชวนมันกินด้วยเฉยๆ ไหนๆก็รู้จักกันแล้ว
แต่แปลกที่มันไม่ทำอะไรครับ
มันปรับเบาะแล้วก็ห่มผ้านอนครับ
มันงอนครับ เพื่อนๆ
เอางัยดีว่ะ ผมพยายามใช้สมองอันเล็กน้อยที่มีอยู่
ปรับเบาะเอนตามมัน นอนหันหน้ามาทางมัน
ห่มผ้า แล้วค่อย เอามือซุกลงไปในผ้าห่มของชัย
ไปจับมือมัน
มันสะบัดมือหนี ดูสิ แฟนกู แรดมากกกกก
มันสะบัดได้สะบัดไป กูก็จะจับมือมึงแบบนี้แหละ
จนมันยอมให้จับจนได้แหละครับ
ผมแอบเหล่ไปทางเคียว เห็นมันมองมาทางผม
“ชัย”ผมกระซิบมัน
“มีอะไร”มันตอบแบบงอนๆ
“โกรธเราหรอ”ทำหน้าตาใสซื่อใส่มันครับ
“ป่าว”ปากไม่ตรงกับใจนะมึงอ่า
“แน่ใจนะ”
“ไม่”น่านงายกุว่าแล้ว
“เป็นอะไรครับ”พูดเพราะเข้าข่มเว้ย
“งอน”เหอะๆ กูว่าแล้ว
“งอนอาราย”ผมพูดไปพร้อมกันบีบมือมันแน่นขึ้นประมาณว่า กูไม่ได้ตั้งใจนะ
“มึงไปคุยกับมัน”ตอนนี้ไอ้เคียวหันมาอีกรอบครับ สงสัยมันจะได้ยินที่ผมคุยกัน
“ชัย ผมรักใครชัยรู้ใช่มั้ย”ผมกระซิบบอกมันเบาๆ
มันไม่ตอบอะไร แต่มันค่อยๆ ยิ้มออกมา ยิ้มหน้าบานเชียวนะมึง
แสดงว่ามันหายโกรธกูแล้ว ค่อยยังชั่ว แล้วผมกับมันก็หลับไปพร้อมกัน
ตื่นมาอีกที ก็ไอ้ชัยแหละครับเสือกปวดฉี่
“อ๋อง”มันสะกิด
“อะไร”
“ไปห้องน้ำเป็นเพื่อนหน่อยดิ”ดูมัน ไปเองก็ไม่ได้
“ไม่อ่าวจะนอน ไปเองดิ โตแล้ว”กูจะนอน
“อืม”ว่างายจังว่ะ แล้วมันก็เดินออกไปเข้าห้องน้ำ ก่อนออกไปเข้าห้องน้ำ
มีการขอโทษไอ้เคียวอย่างสุภาพ ไม่น่าเชื่อแฟนกู
เมื่อไอ้ชัยไปเข้าห้องน้ำก็เหลือผมกับเคียวแค่สองคน
“เออ อ๋องครับ”เคียวเริ่ม
“ครับ”พูดเพราะมากูก็พูดเพราะกลับว่ะ
“สรุปแล้ว คนที่นั่งข้างอ๋องเป็นแฟนหรือว่าเป็นเพื่อนครับ”เอาแล้วงัยกู เอางัยดีว่ะ สุดท้ายก็กลั้นหายใจพูดออกไปว่า
“เพื่อนครับ”เคียวยิ้ม เหมือนพอใจในคำตอบผม
“คือว่า ผมชอบเพื่อนอ๋องอ่าครับ”ฟ้าผ่าลงกลางเครื่องบินรอบสอง
อึ้งแดกไปเลย
“เค้าชื่อชัยใช่มั้ยครับ ผมได้ยินที่คุณเรียกกัน”เวรกรรมกู
เอางัยดีว่ะ ตอนแรกนึกว่าชอบกู ที่ไหนได้เสือกมาชอบแฟนกู
ก่อนที่ผมจะตอบอะไร ชัยก็เดินมาพอดีครับ
แล้วมันก็ขอโทษไอ้เคียวอย่างสุภาพ แล้วก็เข้ามานั่งที่ของมัน
อ่า อยากเปลี่ยนที่อ่า อยากให้ชัยมานั่งติดหน้าต่างอ่า ไม่อยากให้นั่งติดไอ้เคียวอ่า
เหตุการณ์เริ่มผ่านไปอย่างช้าๆ
ไอ้เคียวเริ่มชวนชัยคุย
“ดีครับ ชื่อชัยใช่มั้ยครับ”ไอ้เคียวเริ่มสนทนากับชัย
“ใช่ครับ รู้ได้งัย”อย่าไปพูดเพราะกับมันดิ รึว่าชัยมันแก้แค้นกูที่กูไปคุยกะเคียวตอนแรก
“ได้ยินอ๋องเรียกนะครับ”ทำไมกูหายใจไม่ค่อยออกว่ะ
“ไปทำอะไรที่....มาหรอครับ”เคียวรุกต่อ
“หาที่เรียนครับ”ความดันกูขึ้น
เอางัยดีว่ะ คิดไปคิดมานึกแผนเลวๆได้
ผมล้วงมือลงไปในผ้าห่ม เอื้อมมือไปลูบแขนชัยเบาๆ จากนั้นก็หยิกลงไปเต็มแรก
“โอ้ยยย”ไอ้ชัยร้องลั่น ผมรีบชักมือกลับพร้อมกลับหันไปมองนอกหน้าต่าง
พร้อมพูดกับตัวเองว่า “เมฆสวยจัง”
..................จบตอน.........................
ขอบคุณทุกคนนะครับ ที่เข้ามาอ่านต่อ
-
ตอนที่ 3 (ไอ้)มือที่สาม
“เป็นอะไรชัย”ไอ้เคียวเสนอหน้ามา
ตอนนี้ไอ้ชัยมองหน้าผม ผมไม่สนใจแกล้งมองเมฆต่อไปเรื่อยๆ
“อ้อ ไม่มีอะไรครับ”ชัยตอบไอ้เคียวไป แล้วมันก็หันไปคุยกับเคียวต่อ
แม่งๆๆๆๆๆ
ตอนนั้นผมนึกอะไรไม่ออก นอนแม่งเลย
ไม่สนใจแม่งแล้ว
ไอ้ชัยนะไอ้ชัย
ผมหลับไปได้สักพัก ไม่นานก็ตื่นมาครับ
ก็ตื่นเพราะไอ้ชัยนั้นแหละ
มันปลุกให้ปรับเบาะขึ้น เพราะตอนนี้
เครื่องใกล้ลงแล้ว
ถึงเมืองไทยซะทีเว้ย
ตอนนี้ไอ้ชัยกะไอ้เคียวเลิกคุยกันแล้ว
ไม่นานเครื่องก็ลงจอด
สัญญาณคาดเข็ดขัดดับลง
ทุกคนในเครื่องลุกขึ้นหยิบของเตรียมตัวลงจากเครื่อง
ระหว่างตรวจคนเข้าเมืองไอ้เคียวก็ตะโกนกลับมาคุยกับชัยว่า
“เด๋ยวผมโทรหานะ”แล้วมันก้เดินลากกระเป๋าออกไป
เท่านั้นครับ ความดันขึ้น
โมโหสุดขีด
“ไปให้เบอร์มันตอนไหน”ผมโวยวายกับชัย
“ตอนมึงนอนนั้นแหละ”ดูมันตอบกูสิ
“ชอบมันรึงัย ให้เบอร์มันอ่า”กูโมโห
“หึงหรอ”ยังมีหน้ามาถามอีก
“ไม่”ตอบไปได้กู
“หรอ ไม่หึงแล้วโวยวายทำไม”ดูมันพูดกับผมสิครับ
แล้วชัยมันก็เปลี่ยนเรื่องคุยเลยครับ
เรื่องนี้มันชักจะยังงัย ยังงัยแล้วนะ
....เอาไปแค่นี้ก่อนนะครับ....
ผมอาจไม่มาต่อ 2-3 วันนะครับ
จะไปหัวหินครับ
ตอนที่ 4 (ไอ้)มือที่สาม
เรื่องนี้มันชักจะยังงัย ยังงัยแล้วนะ
ตลอดทางกลับบ้าน ผมสักเกต หน้าชัยมัน
ดูมันมีความสุขมาก
ผมชักเริ่มใจไม่ดีแล้วสิ มันชอบเคียวจริงหรอว่ะเนี้ย
เอางัยดีว่ะ เอางัยดีว่ะ กู กลุ้มเว้ย
ตลอดทางกลับบ้านชัยมันเอามือถือมันขึ้นมาดูบ่อยมาก
จนน่าสงสัย ทนไม่ไหวเลยถามมันออกไปตรงๆ
“ชัย”มันหันหน้ามามอง ประมานว่า มึงมีอะไร
“รอโทรศัพท์ใครอยู่หรอ”กลั้นใจถามไป
“ป่าวนิ”แล้วมันก็หันไปมองมือถือต่อ
ผมจะทำงัยได้ล่ะครับ ก็ได้แต่จ่อยไปตามรเบียบครับ
พอถึงบ้านได้ไม่นาน หลังจากที่ผมรื้อของออกจากกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว
โทรศัพท์ มือถือชัยก็ดังขึ้น
ไอ้ชัยวิ่งหน้าตั้ง มารับสาย
“ครับ”มันรับสาย
แล้วมันก็เดินออกไปคุยหน้าบ้าน
บอกตรงๆตอนนั้น ผมรู้สึกใจไม่ดีมาก
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ไม่เคยมีใครเข้ามาจีบชัยเลย
ถึงจะมี แต่ชัยก็จะปฎิเสธตลอด
ไม่เคยคุยกับใครแบบนี้
ผมไม่รู้จะทำยังงัย ก็ได้แต่เฝ้ามองดูชัยโทรศัพท์ห่างๆ
ชัยกับใครคนนั้นที่โทรมา (ผมคิดว่าเป็นเคียว)คุยกันนานมาก
ตอนนี้ผมหงุดหงิดมาก
เอางัยดีว่ะ เอางัยดีว่ะ
ตอนนั้นคิดไม่ออกจริงๆ
คิดได้อย่างเดียวคือ
เดินตรงเข้าไปหามัน แล้วก็หยิบมือถือมันมาแล้วก็กดตัดสายไป
ชัยมันหันหน้ามาแล้วก็มองหน้าผมแบบงงๆ
“ทำอะไร”มันถามแบบงงๆ
“คุยกะใคร”
“ทำไม”ดูมันตอบ
“เราถามว่าคุยกับใคร”ผมขึ้นเสียง
“จะรู้ไปทำไม เรื่องของกู”
“เออ เรื่องของนายใช่มั้ย ดีต่อไปเราจะไม่สนใจนายอีก”พูดเสร็จผมก็เดินหนีมัน
ในใจคิดว่า ชัยมันต้องเดินตามมาง้อ เดินตามมาขอคืนดี
แต่ผิดคาดครับ
มันกลับ คุยโทรศัพท์ต่อ โดยไม่สนใจผมเลย
ดีมึง ถ้ามึงไม่ต้องการกู กูก็จะไม่อยู่ให้มึงทิ้งกูหรอก
แล้วผมก็ตัดสินใจกลับคอนโดทันที
พอมาถึงที่คอนโด
ไอ้พี่อาทกับเจก็ซักผมเป็นการณ์ใหญ่
ถามโน้นถามนี้
บอกให้ใจเย็นๆ
บอกให้กลับไปบ้านชัย
แต่ตอนนี้กูงอนเว้ยยย
กูไม่ไปไหน กูจะอยู่นี้
หลังจากผมโวยวายกับพี่อาทกับเจเสร็จก็เดินเข้าห้องผม
“ชัย”ไอ้ชัยมันอยูในห้องผมครับ
มันมาตั้งแต่เมื่อไหร่ มันมาได้ยังงัยว่ะ
พอผมเห็นหน้าผม ผมก็รีบเดินออกจากห้อง
แต่ช้าไปครับ ไอ้ชัยมันดึงแขนผมไว้ทัน
“มึงหนีมาทำไม”นี้มึงยังไม่รู้อีกหรอ
“ตอบกูสิ มึงหนีกูมาทำไม”
“ก็นายไม่ต้องการเรา อยากจะคุยกับใครไปอยู่กับใครก็ตามใจสิ”มันยิ้ม
“สรุปมึงหึงกูใช่มั้ย”นี้มึงยังไม่รู้อีกหรอว่ะ
“เออสิ”ผมตะโกนใส่หูมัน
“หึงกูกับเคียวใช่มั้ย”ยังมีหน้ามาถาม
“เออ”
“ก็แค่เนี้ย”มันพูดเสร็จก็หัวเราะออกมา
“มึงหึงกูจริงๆด้วย 55555+”อะไรของมันว่ะ
“หมายความว่างัย”ผมถามอย่างสงสัย
“นี่ กูไม่ได้คิดอะไรกับเคียวมันเลยนะ”
“แล้วเรื่องเบอร์โทรศัพท์ล่ะ”
“กูก็ให้เบอร์มั่วๆมันไป นี่มึงคิดว่ากูให้เบอร์มันไปจริงๆหรอ 5555+”กูไม่ตลกกับมึงนะ
“แล้วเมื่อกี้นายคุยกับใคร”มันยิ้ม
“กูคุยกับตัวเอง”งง
“ก็ไม่มีใครคุยกะกูหรอก กูคุยกะมือถือเปล่าๆไปอย่างงั้นแหละ”
“แล้วมือถือนายดังได้งัย”
“กูเอาโทรศัพท์บ้านโทรอ่าดิ”ไอ้นรกตัวสุดท้าย
“จริงอ่า”
“เออสิ ใครจะไปเอาไอ้เคียว เมียกูน่ารักกว่าเยอะ”
“เพี้ยยยยย”มันตบหัวผมอย่างแรง
“ตบหัวเราทำไม”
“ที่หลัง ถ้ามีปัญหาอย่างหนีออกมาจากบ้านอีก คุยกันให้รู้เรื่องก่อน”
“ค้าบบบบ”
..........จบ...............
ผมขอจบเด็กหอ ตอน (ไอ้)มือที่สามไว้แค่นี้นะครับ
ไม่มาเล่าต่อแล้วนะครับ
ของคุณเพื่อนนะครับที่ยังอ่านอยู่
โชคดีทุกคนนะครับ
บายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ผมโตนะครับ
เรื่องเด็กหอของพี่อ๋อง ก็จบลงเพียงเท่านี้นะครับ
ผมโพสจนหมดใส้แล้ว
เหอะๆ อ้อ RrMz`,, งงใช่ม่ะครับ
คืออย่างงี้ครับ ไอ้ตอน พิเศษเพื่อนรักอ่า คือเป็นเรื่องตอน พี่อ๋องเค้า คบกับพี่สามตอนเรียน ม5 ม6 หลังจากที่ย้าย รร.หนีพี่ชัยมาอ่าครับ
:teach:
-
จบแว้ววว น่ารักกันจังเลยคู่นี้ :myeye:
ขอบคุงน้อง(พึ่ง)โตด้วยที่โป๊ดเรื่องที่น่ารักๆให้เพื่อนๆได้อ่านกัน
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆของชัยกะอ๋อง และก้อตอนพิเศษอ๋องกะสามด้วย
:yeb: จาปายเรียนต่อมะไหร่แวะมาบอกด้วยนะจ๊ะ เด๋วพี่จาให้เรย์ตามไปส่ง :kikkik:
-
ง่า....จบซะแล้ววว
ชอบจังเลยอ่า หลังๆดูหวานกันดีจางเล้ยย เฮ้อออออออ... :sad4:
-
ขอบคุณtototo นะครับที่เอาเรื่องสนุกๆมาให้อ่านกัน ถ้ามีเรื่องอะไรสนุกๆก็อย่าลืมเอามาอัพกันให้อ่านอีกนะครับ^^ :yeb:
-
สนุก มั่ก ๆ จบแบบ Happy Ending แบบนี้ปลื้มที่สุด แถมมีตอนพิเศษด้วย :haun6:
ขอบคุณคนเขียน กับคนโพสนะจ๊า :yeb: :yeb:
-
จบแว้วววว คู่นี้น่ารักกันจัง ชัยอ๋อง เกือบได้เป็นอ๋องสามซะละ อิอิ :impress2:
ขำตอนเล่นน้ำสงกรานต์อะ เอาไปเช็คเรตติ้งได้เลยนะ หน้าตาไม่ดี ช่วงห้าถึงสิบนาทีแรกอาจจะต้องสาดน้ำตัวเอง :haun5:
สุดท้าย
ขอบคุณน้องโตมาก ๆ ที่เอามาโพสให้เราได้อ่านกัน พี่ชอบชื่อน้องมากเลยอะ เราจะโต้ เราจะโต
ยังไงไปเรียนต่อแล้วอดทนนะจ๊ะ เข้มแข็งให้มาก ๆ ละ
ขอบคุณคุณอ๋องด้วยคะ ที่แต่งเรื่องราวสนุก ๆ แล้วก็อนุญาติให้นำมาเผยแพร่ :impress:
-
หุหุ จบแล้ว สนุกมาก ๆ เลย :impress:
ขอบคุณคนโพสต์ที่นำมาให้อ่านกัน
ขอบคุณคนเขียนที่เขียนเรื่องราวสนุก ๆ
:yeb:
-
ห๊ะ???
จบซ๊ะงั้นนนนนนนน
ตกลง พี่อ๋อง คู่กะ พี่ชัย ใช่ป่ะ?
(มึนไม่หาย - -*)
ขอบคุณโตมากคับ ที่สละเวลามา post ให้เราได้อ่านกัน (ผมติดงอมแงมเลย ถึงแม้จะมึนๆก้อตาม 555+)
ขอบคุณพี่อ๋องผ่านทางนี้ด้วยนะฮะ
จบซ๊ะและ ว๊า~
ขอบคุณอีกครั้งคับผม
-
ขอบคุณครับ พี่ๆที่ชอบกัน
ตอนแรก พี่อ๋องเค้าก็หวั่นๆว่า จะมีคนชอบมั้ย ผมก็เซ้าซี้จนพี่เค้าให้มาจนได้
เนี้ยอ่าครับ ผมกลุ้มใจมากเลยครับ :serius2:
ถามผู้ที่มีประสบการณ์
ผมไปอยู่ที่ต่างประเทศ
ก็ไปอยู่กับแฟนอ่าครับ
คบกันมาตั้งนานแล้ว ตั้งแต่ ม.ปลาย
แต่ไม่เคยอยุ่ด้วยกันซักที :-[
หวั่นๆเหมือนกันครับ ก็ผมไม่เคยต้องอยู่กับใคร ตลอด 24 ชม.
อีกอย่างแฟนผมก็โคตร ขี้หึง ผมก็เจ้าชู้ แย่จริง :try2:
กลัวว่าไปอยู่ด้วยกันจะทะเลาะกัน
ไอ้ครั้นจะไปเช่าบ้านเองอยู่ก็แพงเกิน อีกอย่างแฟนผมมันก็ไม่ยอมให้อยู่คนเดียว
เลยอยากถาม เพื่อนๆ พี่ๆ ว่า จะทำอย่างไร ถึงจะใช้ชีวิตคู่อย่างมีความสุขครับ :impress:
โตโต้โต ครับ
-
คนมีคู่ไม่รู้หรอก :monkeycry2:
อิจฉาคนมีแฟนจังงงงงงงงงงงงงงงงงง อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากเจอคนจริงใจมีไหมแถวนี้ กร๊ากกกกกกกกกก
(บ้าไปแล้วนะฮะ)
ขอให้มีความสุขมากๆนะคับพี่โตโต้โต
ps. เอาเรื่องของพี่โตโต้โตมาลงมั่งจิ อยากอ่าน กรั่กกกกกกกกกกกกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
น่ารักจังเลย
แล้วตอนนี้พี่ทั้งสองคนเค้าเรียนอยู่ด้วยกันต่างประเทศหรอครับ
เขินแทน :-[ อิอิ
-
โหย น้อง RrMz`,, ผมไม่รู้ว่าเรื่องของผมจะน่าสนใจอ่าป่าวอ่าดิ
ไว้รอไปเรียนที่นู้นก่อน ถ้ามีเรื่องอะไรน่าสนใจจะมาเล่าให้ฟังนะ
เดือนหน้าก็จะเดินทางแล้ว
ตื่นเต้นเหมือนกัน อิอิ
ยังไม่ได้ เตรียมตัวอะไรเล้ย วันๆ ก็เอาแต่นั่งเล่น เกมส์ เหอะๆ :try2:
-
ก้อคงจามีปัญหาทะเลาะกันบ้างในช่วงระยะเวลาของการปรับตัวเข้าหากัน 3 เดือนแรก มานคือการเรียนรู้ที่จาอยู่ด้วยกันอ่ะ มีอะไรก้อต้องรู้จักพูดคุยกันให้เข้าใจกันทั้งสองฝ่าย ม่ายเก็บมาคิดอาวเองเออเองอยู่ฝ่ายเดียว :yeb:
พี่อาวบทความดีๆเกี่ยวกะความรักที่น้องบอลโป๊ดไว้มาฝากน้องโตโต้โต (ว่าแต่อะไรโตง่ะ ยางม่ายตอบคำถามพี่เลยนะ :interest:)
การที่เราจะรักใครสักคน...
ไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลว่าทำไมเราจึงไปรักเขาได้
แต่ให้รู้ไว้ว่าทุกวันนี้เรารักเขาและต้องรักให้ดีที่สุดก็พอ
การที่เราจะรักใครสักคน...
ไม่ต้องสนว่าหนทางข้างหน้าจะมีอุปสรรคมากมายแค่ไหน
แต่ควรนึกขอบคุณโชคชะตาที่สร้างให้มีอุปสรรค
เพื่อให้เราทั้งสองได้ร่วมฟันฝาไปด้วยกัน
การที่เราจะรักใครสักคน...
ไม่ต้องไปเสียเวลาคิดว่าเขาทำอะไรเพื่อเราบ้าง
แต่ให้มานั่งถามตัวเองดูว่า.....
วันนี้เราทำอะไรเพื่อคนที่เรารักแล้วหรือยัง
การที่เราจะรักใครสักคน...
ไม่ต้องไปมัวระแวงว่าเขาจะไปมีใครอื่นนอกเหนือจากเรา
แต่ควรระวังใจของตัวเองให้เข้มแข็ง
พอที่จะไม่รับใครเข้ามาในใจอีก
การที่เราจะรักใครสักคน...
ไม่ต้องไปขุดคุ้ยเรื่องราวในอดีตของเขา ว่าเขาเคยมีใครยังไง
แต่ให้คิดไว้ว่าทุกวันนี้มีเขาและเราอยู่ด้วยกัน
...อดีต...ถึงอย่างไรก็คืออดีต
การที่เราจะรักใครสักคน...
เมื่อทะเลาะกัน คำว่าแพ้หรือชนะ ก็ไม่สำคัญ
เราจึงยอมให้เขาเป็นฝ่ายชนะเสมอ ถ้าทำให้เขาสบายใจ
การที่เราจะรักใครสักคน...
ไม่ควรพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเขา
แต่ควรพยายามปรับตัวเองให้เข้ากับเขาจะดีกว่า
การที่เราจะรักใครสักคน...
ไม่ควรหูเบา
เพราะอาจทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเรากับคนที่เรารักได้
การที่เราจะรักใครสักคน...
ไม่ใช่การสัมผัสกันด้วยร่างกาย
แต่เป็นการสัมผัสกันด้วยหัวใจต่างหาก
การที่เราจะรักใครสักคน...
ไม่จำเป็นต้องบอกรักกันทุกวัน
เพราะการที่เราคอยห่วงใยกันอยู่เสมอๆ
ก็สามารถทดแทนคำว่ารักได้ดี แม้สักล้านคำ
การที่เราจะรักใครสักคน...
ไม่เกี่ยวกับสิ่งของนอกกายใดๆ เลย
เพราะความรักไม่สามารถซื้อได้ด้วยเงิน
หรือแลกมาได้ด้วยทรัพย์สิน
การที่เราจะรักใครสักคน...
ไม่ต้องคอยนับว่าเขามีข้อเสียมากมายสักกี่ข้อ
เพราะข้อดีของเขาก็มีมากพอที่จะทำให้...
เราลืมข้อเสียทั้งหมดของเขาได้
การที่เราจะรักใครสักคน...
ไม่จำเป็นต้องตัวติดกันตลอดเวลา
แค่เรามีเขาอยู่ในใจทุกนาทีก็พอ
การที่เราจะรักใครสักคน...
เมื่อเห็นเขาเสียใจ ไม่ต้องรอจนกระทั่งเขาเสียน้ำตา
แล้วค่อยเข้าไปปลอบใจ แต่ควรรีบเข้าไปแบ่งเบาความทุกข์ของเขา
เสียตั้งแต่เมื่อเราเห็นเขาเงียบๆ ซึมๆ ไป
เพราะหากเราปล่อยเขาไว้จนสายเกิน
ผลสุดท้ายแล้วคนที่จะเสียใจที่สุดเมื่อรู้ตัวก็คือตัวเราเอง
การที่เราจะรักใครสักคน...
อย่ารอที่จะบอกรัก ให้รีบบอกคนที่เรารักซะ
ก่อนที่จะไม่มีเขาคนนั้น ให้บอกอีกต่อไป
การที่เราจะรักใครสักคน...
แม้ว่าอาจทำให้เราตาบอด
แต่ก็ทำให้เราได้รับรู้และเข้าใจ ว่า...
ความสุขจากการที่ได้รักใครสักคน มันมีมากมายแค่ไหน
:like6: :like6: :like6: :like6:
-
ไปอยู่ที่นู้น ปัญหามันไม่เกิดจากความห่างไกลหรอก แต่มันจะเกิดจากใกล้กันเกินนะสิ :impress3:
เอาใจเขามาใส่ใจเรานะ สำคัญมาก ๆเลย หลาย ๆคู่มาเมืองนอกด้วยกันแล้วก็ไปกันไม่รอดก็เพราะไอ้ความคิดเข้าข้างตัวฝ่ายเดียวนี่แหละ
แล้วก็ไปอยู่ต่างประเทศ ต้องช่วยเหลือตัวเองทุกอย่าง ยิ่งไปอยู่ด้วยกันละก็ช่วย ๆ กันเน้อ ทั้งทำความสะอาดบ้าน ทำกับข้าว ล้างจาน ล้างห้องน้ำ และอื่น ๆ อีกมากมาย อย่าปล่อยให้เค้าทำคนเดียวละ เลิกกันหลายคู่เพราะเหตุผลนี้แหละ ความรักมันจืดจางอะ :try2:
สุดท้าย ก็เข้มแข็ง อดทน แล้วก็หมั่นเติมความรักให้กันบ่อย ๆนะจ๊ะ สู้สู้ :yeb:
-
แหมคุณtototo มีเเฟนเเล้วน่าอิจฉาอิๆ ก็ต้องค่อยๆปรับตัวก็เเล้วกันนะครับ มีปัญหาไรก็ต้องรีบคุยกัน โกรธกันยังไงก็ไม่ควรเกิน1วันนะครับ แม้บางทีเราไม่ผิดก็ต้องง้อไปก่อนบ้างนะครับเเล้วค่อยคุยกันอีกทีที่หลัง มีกิจกรรมร่วมกันบ้าง แล้วก็อย่าออกลายเจ้าชู้มากนะครับ อิๆ อันนี้สำคัญสุดละ :like2:
-
แหมๆๆๆ พี่ แน๋วแน๋ว ชื่อผมอ่า
ถ้าพี่รู้ประวัตินะ โคตรเซ้งเลย
คืออย่างงี้ครับ :teach:
ตอนแม่ท้องผมอ่า ยายเล่าให้ฟังว่า แม่อ่า แพ้ท้องแปลกๆคือ :confuse:
ชอบกินข้าวที่อยู่ใน ปิ่นโต แม่ก็เลยตั้งชื่อให้ผมว่า ปิ่นโต น้องผมเลยชื่อ กระติบ
โหยๆๆ แม่เราน้า ดูดิ เลยต้องชื่อ โตเลย :try2:
:serius3:
แต่ที่ไอ้โตอ่า ทุกอย่างแหละครับ............................................หมายถึง..............................................หัวใจอ่าครับ เป็นคนใจใหญ่ รัลคนเข้ามาอยู่ได้หลายๆคนครับ อิอิ
อ้อ ขอบคุณ พี่ๆนะครับที่ให้คำแนะนำ จะลองไปปฎิบัติตัวนะครับ
ส่วนเรื่องที่จะให้เล่าอ่าครับ เอาไว้ ผมไปนู้น แล้ว หาเน็ทต่อได้แล้ว แล้วถ้ามีเรื่องน่าสนใจ จะมาเล่าให้ฟังนะครับ
โตโต้โต...(ปิ่นโต)
-
โหย...พี่แน๋วมาซะซึ้งอ่า :like6:
-
โหย น้อง RrMz`,, ผมไม่รู้ว่าเรื่องของผมจะน่าสนใจอ่าป่าวอ่าดิ
ไว้รอไปเรียนที่นู้นก่อน ถ้ามีเรื่องอะไรน่าสนใจจะมาเล่าให้ฟังนะ
เดือนหน้าก็จะเดินทางแล้ว
ตื่นเต้นเหมือนกัน อิอิ
ยังไม่ได้ เตรียมตัวอะไรเล้ย วันๆ ก็เอาแต่นั่งเล่น เกมส์ เหอะๆ :try2:
จะน่าสนใจหรือไม่ ผมไม่สนฮะ
แค่อยากร่วมแชร์ประสบการณ์
(พูดง่ายๆ ต่อมจุ้นทำงาน)
เย้ยยยยยยยยยยยย
เอาเรื่องตั้งแต่คบกันจนถึงปัจจุบันมาลงซิคับ
เอาแค่ตอนที่สำคัญๆก็ได้ฮะ
พอดีช่วงนี้ว่างจัด ว่างมาก ถึงมากที่สุด - -*
(อ่านเยอะมาก จนจำตัวละครสลับกันหมดแล้ว - -*)
รอพี่ปิ่นโตอยุ่นะคับผม
-
เหอะๆ เอาอย่างนั้นเลยหรอครับ น้องRrMz`,,
ผมเล่าไม่ค่อยเก่งอ่าครับ อีกอยางอายด้วย
เออ นี้ ผมมีเรื่องเล่าใหม่มา โพสต่อแล้วนา ตามไปอ่านที่ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=1217.0 นา
เรื่อง ศัตรูที่รัก ของคุณพัด
ตามไปอ่านนนะ สนุกมากๆ :impress:
-
เหอะๆ เอาอย่างนั้นเลยหรอครับ น้องRrMz`,,
ผมเล่าไม่ค่อยเก่งอ่าครับ อีกอยางอายด้วย
เออ นี้ ผมมีเรื่องเล่าใหม่มา โพสต่อแล้วนา ตามไปอ่านที่ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=1217.0 นา
เรื่อง ศัตรูที่รัก ของคุณพัด
ตามไปอ่านนนะ สนุกมากๆ :impress:
งั้นนนน รอพี่ปิ่นโตหายอายและกัน
เอิ๊กกกกกกกกก
ตามไปอ่านคับผม
ps.จะไปเรียนต่อม่ะไหร่ รบกวน confirm อีกทีด้วยนะคับผม
-
น้อง RrMz`,, 15 มีนาคมนี้ ครับ อีกไม่กี่วันแล้ว :serius2: :serius2:
ยังไม่ได้เตรียมอะไรเล้ยยยย :serius2: :serius2:
-
น้อง RrMz`,, 15 มีนาคมนี้ ครับ อีกไม่กี่วันแล้ว :serius2: :serius2:
ยังไม่ได้เตรียมอะไรเล้ยยยย :serius2: :serius2:
รอไห้ไฟลนก้นก่อน แล้วค่อยจัดแจงไง 555+
รออ่านเรื่องของพี่ปิ่นโตอยุ่นะคับ เอิ๊กกกก
-
ยังอ่านไม่ทันแต่ขอมาเม้นไม่ก่อน......อิอิ
เอามาลงเยอะๆนะพี่........ขอบคุณคราบบบบบ
-
:a3: :a3:คุณ tototo มันยังมีตอนพิเศษอีกนิดนึงใช่ปะ ตอนขาเจ็บ ตอนรู้ความจริง ตอนวันเกิด
-
อ่านทันแว้ว.......แต่กว่าจะอ่านทันก็จบซะละ.....แย่จัง
ปล.อยากไปเมืองนอกจัง....คริ คริ
-
o7 อ่านกี่ ทีก็ยัง ซึ่ง เหมือนเดิม
ชอบเรื่องนี้ตั้งแต่บอร์ด เก่าแล้วอ่า
มาเปงกำลังใจให้คับ o1
-
o9
ชอบจริงๆ ให้ดิ้นตายเถอะ
จากใน palm หรอคับ ทำไมผมไม่เคยเจอเลยง่ะ
-
ขอบคุณทั้งคนโพสท์(โต)
แล้วก้อคนเขียน(พี่อ๋อง)นะคับ
อ่านแล้วมีความสุขมากคับ
ขอบคุณคับ
-
o13ขอบคุณคุณ โตโต้โต (เหอๆๆๆโตไปหมด) :m21:
ที่เอาเรื่องมาโพสต์
และขอบคุณเจ้าของเรื่องด้วยน้า ที่มีเรื่องน่ารักๆๆๆๆ มาให้อ่านกัน ฮิๆๆๆ :m18:
-
:m3: สนุกๆๆๆๆๆๆๆ ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
สนุกจังคับเรื่องนี้ o7
-
o13 o13 o13
ชอบๆๆๆๆๆๆๆ
o7 o7
-
ตามมาเม้นจร้า อ่านเรื่องอ๋องทีไรก้อจาชอบทุ้กที
แบบว่าอ๋องน้าร้าก :m13:
จารอตอนพิเศษน้าจ้า
-
:m4:รอบสองคับน่ารักเหมียนเดิม
-
ตามอ่านจนจบ อิอิ
น่ารักดีเน้อ o13
-
เสียน้ำตาไปเยอะ
-
มาอ่านช้าดีก่าไม่มา คิคิ :o8:
ขอบคุณที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่านคับ
-
น่ารักมากมาย :L2: :m1:
-
อิจฉาๆๆๆๆๆ ใช่ซี้ เรามัน..คนม่ายมีแฟนนนน TT^TT
อ่านเรื่องนี้ก็อิจฉาคนแต่งมากมาย(ถึงจะปวดใจเมื่อนึกถึงตอนที่ต้องตัดใจเลิกกะสาม แต่สุดท้ายก็มีชัยมาสมานแผลให้) อิจฉาคนโพสต์ด้วย ป่านนี้ไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กันที่ป.ต.ท. เอ๊ย!! ต.ป.ท.แล้วมั้ง ชิ ชิ อิจฉาๆๆๆๆ :serius2:(ย้ำ!!แค่อิจฉานะ ไม่ได้ริษยา มะช่ายนางร้าย)
มาทำให้เขาอิจฉายังงี้ให้ได้นานๆเลยนะ ถือว่าหวานเผื่ออิชั้นด้วยละกัน
ขอให้รักกันนานๆ
ขอให้ความรักจงเจริญ
:L1:
-
ชอบจัง อ่านรวดเดียวจบเนี่ย อิอิอิ
ขอบคุณคุณโตที่โพสเรื่องดีๆให้เราได้อ่านกัน
ขอบคุณคุณอ๋องที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆ
ขออวยพรให้พวกพี่ๆมีความสุขมากๆนะครับ
-
อ่านจบแล็ฃ้วฮับบบ น่ารักจังงงงพอรักกันแล้วววน่ารักอ่ะ ชอบๆๆๆๆๆ อิจฉาจิงๆๆๆๆ มีความสุขมากๆๆ ฮับบบ
:o8: แต่เศร้าตรงเรื่องของสามอ่ะ :sad2: แต่ก้อดีแล้ว ทำให้รักกับชัยได้ :bye2:
-
ว้า...จบซะละ น่าจะมีตอนพิเศษซะหน่อย
อยากอ่านอีกจังๆๆ
-
อ่านรวดเดียวจบ !! :o8:
สุดยอดเลยครับ ..
ถึงแม้ว่าใจจริงผมแอบเชียร์ให้เป็น อ๋องสามก็ตามแต่ .. o12
แต่ก็นั่นล่ะ ..
เอ๊ะ ชัยจะน้อยใจป่าวหว่า ?? ?
เอาเป้นว่าเชียร์สุดใจครับ ,,
ขอบคุณพี่โตโต้โตด้วยที่เอามาลงอีกครั้ง .. :oni1:
-
ขอบคุณทั้งคนโพสท์ กับคนเขียนด้วยนะคะ
ทำให้ได้อ่านเรื่องดีๆ :myeye:
-
เรื่องรักใส ๆ น่ารักดีคับ ทะเลาะกันบ้าง งอนกันบ้าง
เป็นธรรมดาของคู่รัก... :m13:
ชัยรักมั่นดีนะ...จะมีแบบนี้ซักกี่คน จะยังเหลืออยู่บ้างไม๊นะ... :เฮ้อ:
เสียดายสามนะ คบกันมาตั้งสองสามปี...ทิ้งกันง่าย ๆ
เพราะเจอคนรักเก่า...แล้วบอกรักนักรักหนา...เวนกำ
:pig4:
-
ว้าวๆๆ เรื่องนี้สนุกมากๆๆเลยค่ะ
อ่านๆแล้วแอบลุ้นตามตลอด อิอิ
มีทั้งหึง งอน กุ๊กกุ๊กๆ น่ารักวัยใสมาก อิอิ
-
ชอบจัง ไม่น่าจบเลย :m4: :m4:
-
น่ารักกันจังเลยคับ
รักกันต่อไปไห้นานๆ นะคับ
-
จบแบบนี้
ชอบจังเรยๆๆๆๆ
-
น่ารักมาก
ขอให้
รักกันตลอดไป
นานเท่านาน
อ๋อง กับ ชัย
ตลอดไป นะ นะ นะ
อยากรู้จัง ตอนนี้ สบายดีกันหรือเปล่า :m15:
-
หนุกง๊าบ ชอบ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ตอนแรกผมเชียอ๋อง กับ สามนะ แต่
ทำไม อยู่ดี ๆ สามกลายเป็นอย่างนี้นะ :fire: :m31:
น่าสงสารอ๋องแย่เลย เป็นนัทนะ ตืบสามมันให้เข็ด :z13:
-
หนุกดีคับ ไงก็ขอบคุง จะติดตามผลงานต่อไปคับ :man1:
-
:sad4: :sad4: :sad4:
เรื่องนี้ ชอบตอน อ๋องกับสาม ดูโรแมนติคดี ไอ้สามมันกวนดี หุหุ
แต่ตอนท้ายจบแบบเศร้าซะงั้น
ในที่สุดอ๋องก็ต้องกลับไปคบกับชัยเหมือนเดิม
:really2: :really2: :really2:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอบคุณครับ
กว่าจะอ่านจบ หลายชั่วโมงเหมือนกัน
อิอิ :bye2:
-
อ่านเรื่องนี้ก็สนุกดีนะคะ น่ารักดีอ่ะ ขอบคุณทั้งคนแต่ง และ คนโพสต์ เลยนะคะ
-
เรื่องนี้เพื่อนรักผมอยากให้ผมอ่านเมื่อประมาน2ปีก่อน
จะอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ปีที่แล้วละ แต่ไม่มีเวลาเลย เรียนหนักมาก
ตอนนี้สอบเสร็จแล้วครับ จะได้เริ่มอ่านซักที :man1:
คิดถึง :impress3:
-
เพิ่งมีโอกาสได้มาอ่านครับ
สนุกดีนะครับ
ไงถ้ากลับมาแล้วก้อมาโพสต์อีกนะครับ
ขอบคุณทั้งคนโพสต์และคนเขียนคร้าบ
:pig4:
-
เรื่อง นี้ อ่าน แล้ว สนุกดี ครับ
หวาน บ้าง ทะเลาะบ้าง น่ารักดีครับ o13
-
เพิ่งอ่านจบหน้าแรกเอง
น่าติดตามมากคับ
วันนี้งานเข้า
แล้วจะมาตามอ่านให้จบค๊าบบบ
หวังว่าคงไม่เศร้านะ
-
เย๊ๆๆๆ
ตามอ่านจบแล้วก๊าบบบบ
น่ารักดีจัง มีหลากหลายอารมณ์ดี
กับเรื่องของสาม ก็นึกอยู่ตั้งนาน
ว่าจะเลิกกันเพราะอะไรน๊า
ทีแรกนึกว่าจะห่างกันไปเฉยๆ
ที่ไหนได้....
เฮ้อ :เฮ้อ:
ยังไงก็ขอบคุณน้องปิ่นโตคนโพส
ขอบคุณอ๋อง คนเขียนนะ
หวังว่าคงสบายดีกันทั้งหมด
ทุกๆคู่ ทุกๆคนเลยจ้า :o8:
-
เรื่องน่ารักมาก
ชอบจิงๆ
o13
-
ตอนเปิดอ่านครั้งแรก ก็แอบกลัวๆ กลัวว่าจะเป็น
เรื่องเด็กหอ แบบหนังที่ดังเหมือนหลายปีก่อน
อ่านไปแล้วก็แอบรู้สึกว่า พี่+คุณอ๋องเนี้ย โดนจีบ
ด้วยวิธีคล้ายๆ กันตลอดเลยเนอะ
ขอบคุณกับเรื่องดีๆ ที่เอามาแบ่งปันครับ
-
อ่านรอบสองแล้วก็ยังสนุกเหมือนเดิม :pighaun:
ชอบจังเลยเรื่องนี้ :z2:
-
ชอบนะครับเรื่องนี้
เคยอ่านครั้งนึงในบอร์ดปาล์ม
กลับมาอ่านอีกครั้งก็ยังสนุกเหมือนเดิม
เหอๆ
:pig4: :pig4:
-
It's so cute story...I like it. :กอด1:
Thxxxxx :pig4:
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
-
อ่านรวดเดียวจบเลย
เรื่องนี้สนุกมากเลย
น่ารักด้วย อิจฉาจัง อิอิ
ขอบคุณมากเลยนะจ๊ะ :z7: :z7: :z7:
-
น่ารักดีค่ะ ชอบๆ สนุกๆ :o8:
-
ก่อนอื่นต้องของคุณ พี่อ๋องก่อนเลยนะค่ะ
เรื่องนี้ของพี่น่ารักมากเลย ยอมรับว่าตอนอ่านเรื่องเพื่อนรัก
จิตใจโอนเอนไปทางพี่สามมากเลย ก็ยังว่ารักครั้งแรกให้ลืมมันยากอ่ะเนอะ
แอบเศร้าร้องไห้ตามพี่อ๋องด้วยอ่ะตอนเลิกกับพี่สาม แต่ดีแล้วเพราะไงก็ได้เจอกับพี่ชัย
คู่นี้ลุ้นสุดตัวเลยอ่ะ แต่แอบเซ็งพี่ชัยตอนเอะอะอะไรก็ต่อยท้องพี่อ๋องตลอดเลย
ช้ำแทนเลย
แอบฮาตอนพี่ชัยโทรคุยคนเดียวด้วยอ่ะ ทำไปได้มากเลยอ่ะ
สุดท้ายนี้ก็ชอบคุณพี่โตโต้โตมากเลยอ่ะ
ได้นำเรื่องน่ารักๆแบบนี้ให้เราได้อ่านกัน
ขอบคุณมากค่ะ
-
ชอบมากๆ เลยเรื่องนี้ อ่านกี่รอบๆ ก็ชอบ อิอิ
-
อ่านจบแล้วๆๆๆ
แต่ชอบสามอ่ะ
:กอด1: :กอด1:
-
ขอบคุณมากค่ะ สนุกมากค่ะ
-
:m15: ชอบมากมาย เข้าขั้นเพ้อค่ะ เรื่องนี้ อ่านกี่รอบๆ ก็ชอบขึ้นเรื่อยๆๆๆๆๆๆ
คิดถึงพี่อ๋อง กะพี่ชัยจังเนาะ อิอิ
:กอด1:
-
o13 :กอด1: :3123:
พี่อ๋อง
ขอบคุณที่น่ารักให้เราได้เห็น
อะไรว่ะ งง
-
ขอบคุณมากค่ะ
ชอบมากเลยค่ะ
-
อ่านแล้วโดยรวมๆก็ชอบครับ
แต่เสียอย่างเดียว
ไม่ชอบ สามเอาซะเลย
ไม่มั่นคงในความรักอะ
แบบถ้ายังลืมเค้าไม่ได้แล้วจะมาคบเราทำไม
คบเราเพื่อแก้เหงา หรอ เพื่อให้ลืมคนนั้นไปได้ชั่วคราวหรอ
ไม่ชอบเลยครับแบบนี้ ไม่ปลื้มมม
-
เข้ามาอ่านจนจบแล้วคร๊า
เจ๋งจริงๆ ไรเตอร์เรื่องนี้ พี่อ๋องใช่มั๊ยค่ะ
ฝีมือชั้นอ๋องจริง
ปล.อยากอ่านตอนพิเศษที่เหลือจังเรยอ่ะ
-
เคยอ่านเรื่องนี้ แต่ว่าจากบอร์ดไหนจำไม่ได้อ่ะ แล้วก็อ่านไม่จบ
ดีใจที่มาเจอเรื่องนี้ ที่นี่ และได้อ่านจนจบ อ๋องกะชัยน่ารักจริงๆ (โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อ๋อง น่ารักที่สุด)
-
เรื่องนี้เคยอ่านมาก่อนในบอร์ดหนึ่ง แต่ไม่จบ
ได้มาอ่านจนจบแระ
ขอบคุณมากครับ
-
น่ารั๊กม๊าก ตอนหลังๆหวานอะ สามแอบเลวนิดๆ
-
น่ารักมากเลยอ่ะ อ๋องอ่ะ แต่ชัยยังติดนิสัยเด็กมาก่อนอ่ะนะ
ขอบคุณมากค่ะ
-
น่ารักดีครับ
-
:call:หวัดดีค๊า เพิ่งตามอ่านจบ ค๊า น้องอ๋อง น่ารักค่ะ ขอบคุณน้องโต ด้วยนะค่ะ ป่านนี้คง เรียนจบแล้วมั่งอิๆๆ
กลับเมืองไทยหรือยังค่ะ ถ้ามีเรื่องหนุก ๆๆ ก็มาเล่าเรื่องตัวเองให้ฟังบ้างนะค่ะ
ตอนแรกที่อ่านที่ โดนขืนใจในห้องน้ำฟังดูแล้วน่ากลัวมาก ๆ ไม่น่าเชื่อว่ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นที่ ร.ร. ชายล้วนด้วยเยอะมั้ยอะ
เห็นใจอ๋องมากตอนแรก
แต่ก็มา เข้า่ใจชัยตอนหลังค่ะ ที่ รักเค้าฝ่ายเดียวตอนแรก จนชนะใจเค้า
ดีใจด้วยค่ะ รักกันไปนาน ๆๆ นะ
ใครมีเรื่องของ อ๋อง+ชัย เพิ่มเติมมั้ยค่ะ มาเล่าต่อได้นะ
ขอบคุณสำหรับการแชร์ประสบการณ์ สนุกมากๆ ขอบคุณค่ะ :L1:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆครับ
ขอบคุณมากก ก
-
อิอิ น่ารักจังเลย
น้องอ๋อง น่ารักน่าหยิกจริงๆ
ชัย แกแอบจิตนะเนี่ย คุยคนเดียวได้ตั้งนาน ฮ่าๆ
ขอให้รักกันนานๆ น่ารักทั้งคู่เลย
:-[
-
น่ารักค่ะ ชอบอ๋องมากมาย ชอบชัยด้วย
แต่เกลียดสามอ่ะ เราว่าถ้า คนที่สามคบด้วยตอนนั้นไม่ใช่อ๋อง ที่มีชัยอยู่เนี่ย สถานะอ๋องจะน่าสงสารมาก
สามเนี่ยประมาณ ขอให้ได้อยู่ใกล้ แย่มากเลย ถ้ารู้ว่าตัดใจยังไม่ขาดก็อย่ายุ่งกะคนใหม่ดิ
อินเกินไปไหมนี่ ชอบอ๋องค่า
-
:กอด1: :pig4: :3123: :pig4: :กอด1:
-
ลืมเรื่องนี้ไปเลยนะเนี่ย ลืมได้ไงวะ โกรธตัวเอง!
คิดถึงพี่อ๋องจังเลยยย ไม่ได้คุยกันตั้งนานแล้ว แงๆๆๆ ไม่รู้ตอนนี้เป็นยังไงมั่ง กลับไทยมารึยังไม่รู้ เฮ้อออ
-
สนุกมากเลยครับ
-
o18 แหม น่ารักจริง ๆ เลยอ่า คุณอ๋องกับคุณชัยเนี่ย :-[
-
merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ
-
ถ้าเป็นเรื่องจริง จะว่าไปเราก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่นะ
เรื่องรางเหมือนกำลังจะดีขึ้นหลังจากแยกกันตอนม.ปลาย ทั้งคู่อุตส่าได้กลับมาเจอกันอีกครั้งตอนมหาลัย
แต่ไหงนายเอกดันไปนอนกับคนอื่นซะงั้น ทั้งๆที่เพิ่งเจอกันแค่ไม่กี่ครั้งเอง
แต่ก็ยังดีที่สุดท้ายก็ยังลงเอยกับชัยอ่ะนะ
ขอให้มีความสุขมากๆนะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีด้วยจ้า
-
สนุกมากครับ
ขอให้รักมั่นคงน่ะครับ :pig4:
:กอด1:
-
:กอด1: ขอให้รักกันนานนะ
:pig4: ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ นะฮ๊าฟฟ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ชอบมาก
สายน้ำไม่ไหลย้อนกลับ
แต่ชีวิตคนไม่เป็นเช่นนั้น จากกันแล้ว
กลับยังวนเวียนมาเจอกันอีกจนได้
แต่อย่างน้อย ความรักครั้งนี้ก็สมหวัง
ขอให้ทุกคู่มีความสุขไม่ว่าจะเป็น อ๋องกะชัย สามกะเต้ย รักกันนานๆนะ
-
อร๊ายยย อ่านจบถึงกับเพ้อกันเลยทีเดียวคะ ตอนแรกเห็นมีแค่เจ็ดหน้า
ไปๆมาๆ กว่าจะรู้ตัว อ่านทั้งวันคะ
สนุกมาก พี่อ๋องน่ารักพี่ชัยก็โหดได้ใจ
:impress2: :impress2:
ตอนที่พี่สามเลิกกับพี่อ๋อง เราร้องไห้ สงสารมาก :m15:
แต่สุดท้ายพี่อ๋องก็ได้มาเจอกับเนื้อคู่ของตัวเองจริงๆ
ไม่ว่าตอนนี้พี่ๆจะทำอะไรอยู่ ก็ขออวรพรให้มีความสุขมากๆนะคะ รวมพี่ปิ่นโตคนโพสด้วยคะ :กอด1:
-
ขอบคุณที่มาลงให้อ่าน เรื่องราวน่ารักมาก
ตอนนี้ทุกคนคงมีความสุข ก็ขอให้มีควา่มสุขมาก ๆ ขึ้นไป
-
นยายในดวงใจเลย ชอบมาก อ่านเป็นเรื่องแรกๆเลย
-
กรี๊ดดดดดดดด :o8:
ชัยเถื่อนได้ใจมาก o18
แอบเกลียดสามเล็กน้อย :m16:
โดยรวมแล้วหนุกมากค่ะ o13
:bye2:
-
สนุกมากๆเลยครับ ชอบมากๆเลย
ขอบคุณมากๆนะครับ สำหรับเรื่องราวดีๆ ^^
-
อ๋องน่ารักกกกกกกกเง้ออออ :o8:
ขอบคุนสำหรับเรื่องราวดีๆๆนะคะ
พี่ชัยเถื่อนได้จายยยยยยอ๊ากกกก :z3:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดีครับผม ถึงจะ งง นิดๆ แต่ก็หนุกดีครับ :z2: :z2:
-
อ่านตอนแรกเกลียดชัยมากๆ ทำไมโหดร้ายกะอ๋องอย่างนี้
แต่หลังๆ เริ่มเข้าใจ น่ารักกันดีนะคะ รู้สึกชัยจะมั่นคงในรักดี
แต่ทั้งคู่เนี้ยชอบประชดเนอะ ขอบคุนคนโพสต์กะคนเขียนนะคะ
ที่มาแบ่งปันกันอ่าน :L1:
-
รู้สึกดีจัง ได้กลับมาอ่าน เรื่องที่เคยอ่านเมื่อหลายปีก่อนทาง บอร์ดปาม ทำให้คิดถึงสมัยก่อนๆที่มีนักเขียนดีๆหลายคน ตอนนั้นก็ติดเรื่องของคุณอ๋องมากๆเลย หวังว่าคุณอ๋องคงสบายดี มาทักทายกันม่ังนะครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
อ่านจบหน้าแรก
:pig4:
-
:L2:
เพิ่งอ่านจบ
ชอบมากกกกกกกกก
ขอบคุณนะคะที่มาเล่าให้อ่านกัน
ปล.ขอบคุณน้องปิ่นโตด้วย
(ถ้าว่างน้องปิ่นโตก็เขียนเรื่องตัวเองบ้างซิ)
:bye2:
-
ขอบคุณมากๆค่ะ
ขอให้รักกันจนนิรันทร์
ปล. สนุกมาก ^^
-
ขอให้รักกันตลอดไปนะคะ
-
น่ารัก :o8:
-
เรื่องน่าอ่าน ขอบคุณที่เขียนเรื่องราวน่าอ่านให้ติดตามค่ะ :pig4:
มีความสุขมากๆ กับชีวิต :bye2: :mc4:
-
ชอบจังคร้าบ
-
พี่ชัยรักมั่นจริงๆ แต่ตอนเด็กๆเหมือนจะแสดงออกด้านความรักไม่เป็นหรือยังไงเนี่ย ทั้งขืนใจทั้งด่าทั้งว่าทั้งทำร้ายร่างกายโหดมาก แต่พอขึ้นมหาลัยแล้วน่ารักขึ้นเยอะเลยค่ะ รักกันนานๆนะคะพี่อ๋องพี่ชัย
เรื่องพี่อ๋องกับพี่สามเนี่ยแอบเห็นด้วยกับเม้นท์ด้านบนที่บอกว่าถ้าคนที่พี่สามคบด้วยไม่ใช่พี่อ๋องที่มีพี่ชัยมารักษาแผลใจเนี่ยคนๆนั้นจะน่าสงสารมากจริงๆ แล้วก็คู่พี่สามกับพี่อ๋องเนี่ยรู้สึกว่าแอบแย่งซีนคู่พี่ชัยกับพี่อ๋องนะเนี่ยคงเพราะเป็นความรักสมัยมัธยมเลยดูมีอะไรน่ารักๆเยอะกว่า แอบคิดว่าถ้าพี่อ๋องยังอยู่โรงเรียนเดิมกับพี่ชัยจะมีอะไรน่ารักๆบ้างมั้ยนะ แต่เป็นแบบนี้ก็น่ารักดีแล้วค่ะ
ตอนพิเศษก็น่ารักมากเลยโดยเฉพาะตอนพี่ชัยคุยโทรศัพท์คนเดียวเนี่ยทำไปได้ 5555555
อยากให้มีตอนพิเศษมาเพิ่มอีกจังเลยค่ะ เรื่องนี้น่ารักจริงๆถึงตอนแรกพี่ชัยจะโหดเกินไปก็เถอะ
ขอบคุณพี่โต๋คนโพสท์แล้วก็พี่อ๋องคนเขียนนะคะ :กอด1:
-
จบแล้วววววววววววววว ><
ชัยนี่ดูเป็นคนใจร้อนมาๆเลยนะเนี่ย = =
แต่ก็ดีแล้วที่สุดท้ายได้คู่กันสมใจ ฮิฮิ
ขอบคุณที่มาแบ่งปันเรื่องดีๆให้อ่านนะคะ
-
รักกันนานๆนะครับ
-
อ่านจบแล้วคร๊าบ
แต่เหมือนจะมีภาคพิเศษอีกนิน่า อยากให้ปิ่นโตเอามาอีกอีกจัง ไม่รู้ว่ากลับมาเมืองไทยหรือยัง
อ่านเรื่องของอ๋อง(ไม่ขอเรียกพี่นะค่ะเพราะเหมือนจะเป็นรุ่นเดียวกัน)แล้วน่ารักมากๆเลยนะค่ะ
หมายถึงเรื่องที่อ๋องกับชัยได้รักกันแล้วนะ แต่ตอนที่แรกที่เจอกันตอนมอปลายนี้แอบไม่ชอบชัยมากๆเลย
มารังแกอ๋องได้ไงเนี่ย เคืองมากกก แต่พอรู้ว่าชัยพยายามทำทุกอย่างเพื่อที่จะมาเจอและบอกรักอ๋องนี้รู้สึกว่าอิจฉาอ่ะ
การที่จะมีความรักที่มั่นคงแบบนี้ได้ไม่ใช้จะหาง่ายๆเลย ยินดีกับทั้ง2คนที่ได้อยู่ด้วยกันนะค่ะ
แล้วเรื่องของสาม มันดูเจ็บปวดเนอะ แต่ช่วงเวลาที่คบกันทั้ง2ก็มีความสุขมากๆก็เป็นอะำไรที่ดูโรแมนติกดีค่ะ
แต่ตอนนี้กลับมารักกับชัยแล้วเราดีใจด้วยจริงๆ
ปล.เป็นคนหนึ่งที่อยากอ่านเรื่องของปิ่นโตเหมือนกันค่ะ
-
ว๊าวโชคดีเนอะได้มีคนรักที่เรารักและเขาก็รักเรา ขอให้รักกันไปนานๆนะ
ประทับใจมากกลับเรื่องนี้ บ่อน้ำตาแตกไปหลายรอบ o13
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น่ารักมา สนุกดี ถึงแม้ตอนแรกชัยจะโหดไปหน่อยก็ตาม
ขอบคุณมากๆ จ้า :pig4:
-
ซึ้งมากๆชอบมากเลยเรื่องนี้
ซึ้งขาดใจเลย ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆนะ
ขอให้รักกัน มีความสุขกัน ตลอดไป
o13
-
ขอบคุณมากค่ะ ^^
-
สนุกมากๆเลย :pig4: นะคะ เล่าเรื่องออกมาได้ดีมากเลย o13
-
:กอด1: ชอบมาก ๆ ครับ ขออวยพรให้รักกันไปนาน ๆ นะครับ มีความสุขที่ได้เห็นผู้ชายรักกัน :bye2:
-
เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่สนุกมาก ๆ o13 o13 o13
ขอบคุณจ้า :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านเป็นรอบที่2แล้วจ้า. แต่รอบแรกไม่ได้เม้นท์เพราะยังไม่ได้เป็นสมาชิกเล้า
เรื่องของพี่ชัยกับพี่สามน่ารักมากๆเลย. เป็นเรื่องที่ประทับใจมาก
และจะเก็บเอาไว้ในความทรงจำตลอดไปน่ะค่ะ
สุดท้ายนี้ขอให้ทั้งคู่รักกันและอยู่ด้วยกันไปจนแก่ตายไปเลย
ขอบคุณคุณปิ่นโตด้วยค่ะ น่ารักจริงๆเลย :pig4:
-
สนุกมากค่ะ รักกันไปนานๆนะค่ะ
อ๋องน่ารักอ่ะ ชอบนิสัยอ๋องมาก อ่านรวดเดียวจบเลย
o13 o13 o13
-
น่ารักดีนะพี่อ๋อง พี่ชัยแม่งตอนแรกไมไม่บอกพี่อ๋องอ่ะว่าชอบ
แถมพอมาเจอกันก็ดันไปมีแฟนชื่อป้าจงป้าจอยอะไรนั่นอีก
อีกอย่างชอบปล่อยให้อ๋องรอเก้อ ไอเราก็คอยแอบเชียร์พี่เคนกับอ๋อง
แต่ก็นะพอมารู้ความจริง คุณชัยบ้าคุณรักอ๋องตั้งแต่แรกพบเลยเร้อ
ตอนจบน่ารักดี ชอบมากค้าบบบ :L1:
-
ชอบมากค่ะ อ่านไปก็ใจสั่นไป ><
ชอบประโยคนี้มาก
"..มันอาจจะเป็นคนต่อว่าของคนที่โดนคนโกหกว่าทำไมไม่ยอมพูดความจริงกับเค้า
แต่ที่จริง ถ้าเรารู้ความจริง...เราอาจจะรับไม่ได้ก็ได้.."
ตรงกับความรู้สึกมากๆ เลย ^^
-
:L1: :L1: :L1:
Happy New Year na ka
:L2:
-
พี่ชัยนี่รักมั่นจริง ๆ :กอด1:
-
เพิ่งจะเคยอ่านเรื่องนี้วันนี้เองค่ะ ดีใจมากเลยที่มีคนมาถาม และเราก็มีโอกาสได้อ่านเรื่งราวดี ๆ แบบนี้
อ่านจบเราก็ัยังรู้สึกเศร้า ๆ อยู่นะ เรื่องระหว่างอ๋องกับสาม เราไม่ชอบสามเลย ใจร้ายมาก ๆ ที่สุด
แถมไม่กล้าบอกความจริง ยอมโกหก ให้ตัวเองมีความสุข นิสัยไม่ดีอ่ะ สงสารอ๋อง (แถมเรื่องเล่ามีเรื่องสามเยอะกว่าของชัยอีกอ่ะ)
ชัยเป็นคนที่น่ารักมาก ๆ เลย ดีจังที่อ๋องได้มาเจอชัยอีกครั้ง รักกันนาน ๆ รักกันตลอดไปนะคะ
-
อ่านรวดเดียวจบ แบบว่าลุ้นตามมากๆ
แอบไม่พอใจสามนิดนึงที่ถ่านไฟเก่าคุ T^T
แอบหมั่นไส้ชัยที่ชอบทำให้ที่อ๋องหึง
ขอบคุณมากที่มาแบ่งเรื่องราวให้อ่าน
ขอบคุณคะ
-
ดีนะที่มีคนมาถามถึงเรื่องนี้ เราเลยโชคดีที่ได้อ่านเรื่องน่ารักอย่างนี้ไปด้วย
ขอบคุณมากๆค่ะ :L2:
ปล. สงสารตอนเลิกกับสามอ่ะ ถ้าเปลี่ยนใจแล้วน่าจะบอกกันตรงๆก็ได้ :sad4:
-
o13 o13 o13 o13
-
ประทับใจจัง อ่านแล้วรู้สึกดีที่ชีวิตจริงของความรักอย่างนี้ยังสวยงามอยู่ โดยส่วนมากจะได้รู้แต่ความผิดหวัง
ดังนั้นจึงหวังให้น้องอ๋อง น้องชัย และน้องปิ่นโต ฟันฝ่าอุปสรรค รักกันไปนาน ๆ ทั้ง 2 คู่
ขอบใจที่แบ่งเรื่องราวดี ๆ ให้อ่านกัน
-
อ่านจบแล้ว สนุกจัง ดีที่จบไม่เศร้า
-
ขอบคุณครับ ที่เขียนเรื่องมาให้อ่านนะครับ สนุกมากๆเลยครับอ่านจนจบภายในวันเดียวเลย
ขอให้ความรักของคุณมีแต่ความสุขนะครับ
-
อ่านตอนแรกๆไม่ชอบ ชัยเอามากๆ พอมาอ่านตอนหลังๆ ก็ไม่ชอบ สามอีก ตกลงทั้งเรื่อง คงชอบอ๋องคนเดียว :o8:
ขอบคุณคนเขียน(คุณอ๋อง) แล้วก็ ขอบคุณคนที่นำเรื่องราวดีดี(คุณปิ่นโต) มาลงให้ได้อ่านด้วยนะค่ะ
:pig4:
-
ชอบบบมากกกก น่ารักจุงเบยยยย :-[
-
อ่านจบแล้วค๊าาาา
สนุกดีค่ะ คุณอ๋องท่าจะเป็นคนเสน่ห์แรงแน่ๆเลย มีแต่หนุ่มๆมาจีย แอร๊ยยย ชะนีอิจฉาค๊าาา
ขอให้ทั้งคู่รักกันนานๆนะคะ :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
:L2: :L2: :L2:
-
สนุกมาก ๆ ครับ ขอบคุณครับ
-
:L3:
น่ารักจังเลย
-
รักแรกกระแทกจิ้นสินะ พี่ชียคือแบบรักจริงจังอ่ะ ชอบแต่แรกๆอาจแสดงความรักแบบผิดๆไป
รักกันนานๆโนะ
-
ขอบคุณเรืีองสนุกๆน่ะ พี่อ๋อง ที่ทำให้ผม จิกหมอนกัดฟันอ่า . ฟินเวอร์555 :mew6:
-
อยากอ่านตอนพิเศษง้ะพี่อ๋อง โปรดกลับมาา~~ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
ชัยเด็กของพี่อ๋องเอง 555 น่ารักมากอ่ะ พ่อแง่แม่งอนจริงคู่นี้ ไม่คิดเลยว่าชัยจะรักเดียวใจเดียวมาตั้งนาน คนซึนทำให้อ๋องเสียใจซะหลายที :o8: