CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: GajonG ที่ 02-09-2009 15:09:06

หัวข้อ: (เรื่องสั้น ) เรื่องมีอยู่ว่า..................
เริ่มหัวข้อโดย: GajonG ที่ 02-09-2009 15:09:06

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

                                                ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
สวัสดีจ้า เรื่องนี้เราแต่งเองสั้นๆ(มาก) ตอนเดียวจบ นิยายเยอะมากอ่านไม่ค่อยจะทัน ก็เลยแต่งเอง อ่านเอง สนุกเองคนเดียวออกแนวสนองตัวเอง เนื้อหาเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าคนอื่นจะสนุกด้วยมั้ย :m23: ชื่อเรื่องเพิ่งตั้งมะกี๊ อาจไม่เข้ากับเนื้อหา อ่านกันเล่นๆละกันนะ ต้องพูดอะไรยาวกว่านี้มั้ย ตื่นเต้นจัง (จะซ้ำกะใครมั้ยนะ ถึงจะสั้นๆก็กลัวซ้ำนะ :laugh:) อ่านเลยแล้วกัน
                                                  ที่สำคัญต้อง :pig4: เล้าเป็ดที่อบอุ่นแห่งนี้



“ถ้าตัวอยากจะไปมีใหม่ก็บอกเค้ามาสิ ฮึก..”

“เงียบทำไมล่ะ ฮึก”
มันนานเท่าไหร่แล้วนะ ที่เป็นแบบนี้ ทะเลาะกันก็บ่อยจนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตไปซะแล้ว เบื่อไหม รำคาญไหม มันแน่นอนอยู่แล้ว แล้วทำไมถึงยังปล่อยให้เหตุการณ์เดิมๆเกิดขึ้นอยู่ได้ทุกวี่วัน จะดีกว่าไหม ถ้าตัดสินใจทำอะไรสักที

“เค้ามันน่าเบื่อ น่ารำคาญใช่มั้ยล่ะ”
เหมือนรู้ว่าเรากับลังคิดอะไร จะว่าไปเจ้าตัวเองก็รู้สึกตัว แต่ก็ไม่เห็นจะปรับปรุงหรือเปลี่ยนแปลงอะไรเลย เป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรกซะด้วยซ้ำ แต่ก็ยังอยู่ด้วยกันมาได้จนถึงทุกวันนี้

“คนนั้นก็น่ารักดีนะ เด็กกว่าเค้าตั้งเยอะนี่”

“4 ปีเอง”
เพียงเท่านั้นเสียงสะอื้นที่ลดลงในตอนแรกก็เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ เราผิดหรือไงก็แค่อยากจะแก้ให้ถูกแค่นั้นเอง จะได้ไม่ต้องเข้าใจผิด ที่เราต้องมาทะเลาะกันอยู่แบบนี้ไม่ใช่เพราะความเข้าใจผิดคิดไปเองหรือไง

และไม่เพียงแค่เสียงสะอื้นร้องไห้ แถมมาด้วยการเริ่มทำลายข้าวของ ฮืมๆ เสื้อผ้า หนังสือ ที่หลับที่นอน เริ่มกระจัดกระจาย อยู่ไม่เป็นที่ซะแล้ว เส้นความอดทนของคนเรามีมากที่สุดเท่าไหร่กันนะ

แต่ที่รู้ตอนนี้เรา
...
ทนไม่ไหวซะแล้ว
...
ต้องรีบเก็บของที่รกๆนี่เข้าที่เข้าทางซะก่อน เดี๋ยวคืนนี้ไม่มีที่นอน

สักพักก็เริ่มเห็นอีกคนกำลังก้มๆเงยๆ เดินไปเดินมา เหมือนหาของบางอย่าง ก็แน่สิ เละซะขนาดนี้จะหาเจอได้อย่างไร แต่ก็ไม่นานเกินไป เราก็เห็นกระเป๋าไปย่อม ที่เจ้าตัวคงจะเตรียมไว้ทำอะไรบางอย่าง แต่ที่แน่ๆไม่ได้ช่วยเราทำความสะอาดห้องอย่างแน่นอน

“ทำอะไร”
เราถามขึ้นเผื่อมีอะไรอยากจะให้ช่วย

“ไม่ต้องมายุ่ง”
คำปฏิเสธที่บ่งว่าเจ้าตัวสามารถทำเรื่องนั้นได้ด้วยตัวเอง โดยไม่ต้องพึ่งเรา

เสียงสะอื้นหายไปพร้อมกับอีกคนที่อยู่ในห้องน้ำ คาดว่าคนข้างในนั้นคงคิดอะไรได้บ้างแล้ว หรือไม่ก็สงบสติอารมณ์ได้ และพร้อมที่จะคุยกันด้วยเหตุผลมากกว่าเดิม ประตูเปิดออกพอดีกับที่เราจัดของเสร็จเรียบร้อย ถึงเวลาเราต้องจัดการกับตัวเองซะบ้าง หลังจากที่เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวันจากการทำงาน แล้วก็ยังต้องสู้กับสงครามที่บ้านอีก ขอเวลาชำระล้างความเหนื่อยล้านี้ก่อนแล้วกัน

เราใช้เวลาไม่นานเพราะเหนื่อยมากแล้ว ตอนนี้อยากนอนสักที แต่คนที่อยู่ด้วยกันไม่มีทีท่าว่าจะทำเรื่องเดียวกันทั้งที่มันก็ล่วงเวลาเข้าวันใหม่ได้สักพักแล้ว และไม่นานเกินรอ เราก็ได้รู้ว่ากระเป๋าใบเล็กนั้นถูกเตรียมไว้เพื่อสิ่งใด เมื่อคนที่เป็นเจ้าของเดินไปหยิบ และเตรียมก้าวไปยังประตู

“จะไปไหน”
สุดท้ายเรื่องก็ยังไม่จบ เราคว้าแขนของคนตรงหน้าไว้ทันที พร้อมกับคำถาม

“ปล่อย”
และนี่คือคำตอบที่ได้

“ดึกแล้ว นอนได้แล้ว เค้าเหนื่อย”
เราพยายามใจเย็นอย่างที่สุด เพราะคิดว่าถ้าเราใช้อารมณ์ไปอีกคนคืนนี้คงไม่ต้องหลับต้องนอนแน่

“ก็นี่ไงเค้าจะไป มีเค้าอยู่ก็ทำให้ตัวเหนื่อยไง ตัวคงเหนื่อยมานานแล้ว”

“นอนได้แล้ว”
เราดึงข้อมืออีกคนให้ตามเรามาแต่ก็ได้รับแรงขืนตัวไว้ รู้ได้ว่าเรื่องวันนี้คงไม่จบเร็วอย่างที่คิดแล้วสิ

“บางทีมันคงถึงเวลาแล้ว ฮึก เราคงต้องยอมรับมันซักที”
(เราอยากจะตอบเหลือเกินว่า ปกติก็รับอยู่แล้วนี่ แต่เดี๋ยวเรื่องไม่จบ)

“ปล่อยไว้ก็เป็นแบบเดิม นี่มันไม่ใช่ครั้งแรก และมันก็ต้องมีครั้งต่อๆไป”
(ต้องมีครั้งต่อๆไป เรื่อยๆอยู่แล้ว)

“ถ้าเราทำอะไรซักอย่างเรื่องมันอาจจะดีขึ้นก็ได้”
(จับกดเลยดีมั้ยนะ)

“ในเมื่อไม่มีใครเริ่ม ตัวไม่เริ่ม เค้าจะเริ่มเองก็ได้”
(โอกาสแบบนี้ไม่ได้มีบ่อยๆ ด้วยสิ เครียดเลยเรา)

ในขณะที่พูดนั้นคนพูดก็ยังคงร้องไห้ไม่หยุด ก็ถ้าทำแล้วมันทรมาน ลำบากขนาดนี้แล้วจะฝืนตัวเองไปทำไม

“มันจะได้จบๆไปซักที”
(เริ่มคิดได้ว่า เราคิดคนละเรื่อง)

“พี เรา ล..เลิ...”

“แอมป์!! คิดให้ดีก่อนที่จะพูดอะไรออกมา โอกาสครั้งเดียว แอมป์คิดให้ดีๆว่า ตอนนี้อยากพูดอะไร”
ความเงียบคงเป็นสิ่งยืนยันได้ดีว่าคนที่กำลังตัดสินใจในบางอย่างกำลังชั่งใจอย่างหนัก เราจึงได้โอกาส ดึงข้อมืออีกครั้งและครั้งนี้ก็ไม่มีการขัดขืนแต่อย่างใด เราวางกระเป๋าใบนั้นไว้ข้างเตียง แล้วจับคนดื้อในวันนี้ให้นอนลงพร้อมกับที่เราล้มตัวลงนอนข้างๆ และกอดกระชับอ้อมแขนเพื่อถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดของเราให้ไป เสียงสะอื้นเริ่มเบาลง เราจึงลูบหลังเบาๆ เพื่อกล่อมให้นอนหลับได้ง่ายขึ้น และเพียงไม่นานเราสองคนก็หลับไปพร้อมกัน ในวันที่หนักอึ้งอีกวัน

                                               ๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
                                     จัดบันทัดไม่เป็นรกหู รกตามั้ยนะ เดี๋ยวครึ่งหลังจะตามมาวันนี้แหละเน้อ





*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ  แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
 ทิพย์โมบอร์ดนิยาย

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น มากๆ) เรื่องมีอยู่ว่า..................>ครึ่งแรก 02/09/09 บ่ายสามนิดๆ<
เริ่มหัวข้อโดย: ปี้ปี้ปี้~PalmY ที่ 02-09-2009 19:16:26

จะเป็นไงเนี่ย  :o12:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น มากๆ) เรื่องมีอยู่ว่า..................>ครึ่งแรก 02/09/09 บ่ายสามนิดๆ<
เริ่มหัวข้อโดย: OumRak ที่ 02-09-2009 20:20:08

อย่าลืมมาต่อด้วยน่ะ ^^ :really2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น มากๆ) เรื่องมีอยู่ว่า..................>ครึ่งแรก 02/09/09 บ่ายสามนิดๆ<
เริ่มหัวข้อโดย: gboy ที่ 02-09-2009 20:25:30

เรื่องเศร้าอีกแล้ว

มาต่อด้วยนะคร้าบบบบบ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น มากๆ) เรื่องมีอยู่ว่า..................>ครึ่งหลังจบ 02/09/09 สามทุ่มหน่อยๆ<
เริ่มหัวข้อโดย: GajonG ที่ 02-09-2009 21:34:21

กระโดดเกาะแขนเกาะขาสามรีบน หมับ!หมับ! กลับม๊า กลับมาอ่านตอนจบกันก๊อนนนนน(โบกมือหยอยๆ)
ปี้ปี้ปี้~PalmY--มามะมาอ่านเดี๋ยวรู้   OumRuk--เกือบลืมเหมือนกันแน่ะ   gboy--โว้ว โศร้วเศร้าอะไรกันคะ อิอิ
ขอบคุณหลายๆนะคะสำหรับกำลังใจ ปลาบปลื้มที่สุดเลย เดี๋ยวจะแถมตอนพิเศษให้ซัก 38 ตอน (สามารถเรอะ : ไม่ แหะๆ)

ต่อ

เช้าวันใหม่ ที่อากาศดีๆแบบนี้ เราก็ไม่อยากจะลุกขึ้นไปไหนซะด้วยสิ ส่วนคนข้างๆที่นอนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนนี่ ก็คงตื่นเหมือนกัน คนหลับที่ไหนจะเกร็งขนาดนี้ เราก็เลย กอดให้แน่นๆขึ้น เริ่มมันเขี้ยว ขอหอมหน่อยแล้วกัน

ว่าแล้วก็เริ่มสูดดมความหอมที่เราชอบเป็นการส่วนตัว จากผมเส้นเล็กๆแต่หนานุ่ม ขมับ ไล่มายังแก้มทั้งสอง เปลือกตา จมูกเล็กนี่ล่ะ ทั้งหมดตรงหน้าเรา ไม่ว่าครั้งใดก็ทำให้เราใจสั่นได้ทุกครั้งสิน่า ริมฝีปากนี่ก็...

“พอ”

ขัดใจ!
เรายังไม่เต็มอิ่มเลย แต่คนข้างล่างนี่สิกลับเบือนหน้าหนี แต่ก็แค่นั้น เพราะมันก็ไม่ใช่เรื่องยากที่เราจะจับหน้าให้หันกลับมาตำแหน่งเดิม อืม แต่ลูกกะตานี่สิเราจะทำยังไง ไม่กล้าจิ้มให้กลิ้งมามองเราซะด้วย ก็หน้าหันมาทางเรา แต่ตาเบี่ยงไปนอกหน้าต่างซะอย่างนั้น ตาก็เริ่มแดงๆ อีกแล้ว....

แต่เราคิดว่าอะไรๆในวันนี้ คงจะดีกว่าเมื่อวานแน่ เราเชื่อเสมอว่าหากได้หลับแล้วตื่นขึ้นมาในวันใหม่ ปัญหาทุกอย่างจะต้องหายไป เพราะวันนี้ย่อมดีกว่าเมื่อวาน


“ใจเย็นขึ้นแล้วยัง หืม”
เราถามและมองคนตรงหน้า ที่ยังคงนอนนิ่งๆอยู่อย่างนั้น เราใช้มือลูบหัวเบาๆ เหมือนที่ทำประจำ

“เค้าไม่มีเหตุผลล่ะสิ”
คนพูด พูดทั้งที่ยังไม่หันมามองหน้าเรา

“ยังไม่ได้ว่าอะไรซักคำ”

“ก็คงเบื่อจะพูดแล้วมั้ง”

“หึหึ”
โอ๊ย ชอบความรุนแรงก็ไม่บอก เล่นหยิกมาซะเต็มแรง จะเอาคืนให้คุ้มเลย ชดเชยเมื่อคืนด้วย

“อย่าเล่นอะไรบ้าๆนะ ไอ้นี่ ปล่อย”

“ก็เห็นออกจะชอบไอ้อะไรบ้าๆเนี่ย”

เพี๊ยะ!
เสียงเราโดนทำร้ายร่างกาย แฟนเราชอบความรุนแรง

“นี่หลายทีแล้วนะ”
เอะอะทุบ เอะอะตี

“ฮืก ตัวก็ดีแต่แกล้ง แล้วก็จบลงแบบเดิมๆ”
เสียงที่ตัดพ้อของคนที่อยู่ใต้ร่าง ทำให้เราได้สติ และเริ่มคิดได้ว่าถึงเวลาที่ต้องพูดกันจริงๆจังๆ แล้ว

“ไม่ได้แกล้ง ไม่ได้รังแกนะ”
เราพูดด้วยเสียงจริงจัง เพื่อให้คนขี้ใจน้อยยอมฟัง

“ที่จะพูดเมื่อคืนอ่ะ คิดจะทำอย่างนั้นจริงๆหรือ”

“เค้าให้โอกาสแอมป์พูดคำนั้นได้แค่ครั้งเดียวนะชีวิตนี้ จำได้ใช่มั้ย”

“งั้นถ้าเค้าไม่พูด แต่ไปเลยล่ะ”
คนถามหันมาสบตาเรา พร้อมกับถามเราแทนคำตอบ

“เค้าจะมีสิทธิ์ทำอะไรล่ะ ในเมื่อมันเป็นสิ่งที่แอมป์พอใจจะทำ ก็แค่อยากให้รู้ว่ามันคงทำให้เค้า...เจ็บ...มากด้วย…...”
เราพูดพร้อมกับมองลึกเข้าไปในดวงตา ที่กำลังมองเรากลับมาเช่นกัน อาจจะมีน้ำตาเอ่อ แต่เราว่าน้ำตาวันนี้ คงไม่ใช่น้ำตาจากความเสียใจ

“เค้า ก็ เหมือน กัน”
วงแขนที่กอดกระชับเป็นสิ่งที่ช่วยยืนยันคำพูดอีกทางหนึ่ง

สุดท้ายต้นตอของเรื่องก็มาจากการที่เจ้าตัวเห็นเรานั่งทานข้าวอยู่กับน้องคนหนึ่ง สองต่อสองเขาว่าอย่างนั้น และดูเหมือนเราจะสนใจในตัวน้องคนนั้น ทั้งดูแล เทคแคร์ ตักกับข้าวให้ ยิ้มแย้มแจ่มใส ร่าเริงผิดปกติ แล้วก็คิดเรื่องราวเองเสร็จสรรพ

“น้องฝึกงาน เค้าไม่เคยมาแถวนี้ และก็ไม่รู้จักใคร”

“แล้วทำไมต้องไปกันสองต่อสอง”

“ก็ไม่แปลกนี่ ผู้ชายด้วยกัน คิดอะไรมากมาย พี่เลี้ยงน้องมันไม่อยู่ เลยฝากเค้าพาไปกินข้าว”

“ได้โอกาสเลยนะ หน้างี้บานเท่ากะละมัง” เราแทบกลั้นยิ้มไม่อยู่กับคำเปรียบเทียบนั้น

“จะให้แยกเขี้ยวใส่น้องมันรึไงเล่า”

“มีตักข้ง ตักข้าวให้กันด้วย” เจ้าตัวยืนยันในสิ่งที่เห็นหนักแน่น

“น้องมันไม่กล้ากินก็เลยตักให้ จะได้รีบๆกิน รีบๆไปทำงาน “  

“...”

“คราวหลังมีอะไรแอมป์ถามเค้าก่อนดิ จะได้ไม่ต้องคิดมากไปเอง”

“...”

“ก็..”
คนขี้สงสัยได้แต่ทำเสียงอึกอัก ไม่กล้าพูด

“ก็?”
เราจึงย้ำกลับเป็นเชิงถาม เพราะจะว่าไปไม่บ่อยนักหรอก ที่พลังทำลายล้างของแอมป์จะมาจากอาการหึง สาเหตุนี้เป็นสาเหตุท้ายๆด้วยซ้ำไป ถ้าเทียบกับเรื่องที่เราจำสารพัดวันของแอมป์ไม่ได้

“ก็เค้าคิดว่าตัวคงจะเบื่อเค้าแล้ว”

“ทำไมเค้าถึงจะเบื่อแอมป์ล่ะ”

“เค้าแก่แล้ว”

“ใกล้ยี่สิบห้านี่ยังไม่แก่หรอกนะแอมป์”

“เค้าอ้วนขึ้นแล้วด้วยตัวคงอยากมีเด็กเอ๊าะๆ มาอยู่ด้วยมากกว่า”

“จากสี่สิบเก้าขึ้นห้าสิบสี่ไม่อ้วนหรอกน่า เค้าไหว อย่าดูถูกกันสิ”

เพี๊ยะ!!
อีกแล้ว

“แอมป์ตีเค้าทำไหม๊.

“ตัวคิดอะไรอยู่ล่ะ ทะลึ่ง”

“แค่คิดว่าเค้าจะเลี้ยงแอมป์ให้อ้วนกว่านี้ยังได้เลย แล้วเค้าทะลึ่งตรงไหนเนี่ย”
“ตกลงหายงอนแล้วนะ”

“ใครงอน”

“ใครก็ไม่รู้ถึงขนาดจะหอบเสื้อผ้าหนีออกจากบ้านไปเลย”

“จะอยู่ทำไมก็คนเค้าไม่ต้องการ”

“คิดจะไปจริงๆหรือไง”

“แอมป์ไปได้จริงๆนะ ถ้าพีไม่ต้องการแอมป์แล้ว แอมป์อยากให้พีมีความสุข แอมป์รู้ว่าแอมป์ไม่ได้เรื่องสักอย่าง วันหนึ่งพีอาจจะเบื่อแอมป์ขึ้นมาก็ได้ ทั้งขี้งอน เอาแต่ใจ ไม่มีเหตุผล ทำกับข้าวก็ไม่เป็น ซักผ้าก็ไม่ได้ แอมป์กลัวว่าพีต้องทนอยู่กับแอมป์”

“ขี้หึงด้วย”

“ใช่มั้ยล่ะ”

“แต่แอมป์ล้างจานได้นี่ สะอาดด้วยนะ เพราะพีไม่ชอบล้างจาน”

“แค่นี้มันจะพอหรือพี” เรารู้ว่าคำถามไม่ได้หมายถึงเรื่องล้างจาน

“สำหรับคนอื่นพีไม่รู้ แต่สำหรับพี พอแล้ว พอตั้งแต่เป็นแอมป์แล้ว”

“เค้าขอโทษนะที่ไม่มีเหตุผล งี่เง่า เค้ารู้ตัวเอง แต่เค้าก็ควบคุมมันไม่ได้ ถ้าทำได้เค้าก็ไม่อยากเป็นแบบนี้หรอก เค้ากลัวว่าสักวันพีจะทนไม่ได้จริงๆ แล้วเค้าจะทำยังไง เค้าอยู่ไม่ได้หรอกถ้าไม่มีพี”

“เค้าไม่เคยต้องทนนะแอมป์ อย่าถามเลย เค้าก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่าทำไม ถ้าคำว่ารักมันไม่เพียงพอ เค้าก็ไม่รู้จะต้องใช้คำไหน เพื่ออธิบายให้แอมป์เข้าใจได้ดีไปกว่านี้”

“ขอบคุณนะพี……………ขอบคุณที่รักแอมป์นะ”

“รักมากครับ” เรากระชับอ้อมกอดเพื่อช่วยยืนยันอีกทางหนึ่ง

“เค้าก็รักพี...........มากด้วย” คนบอกรักก็ทำสิ่งเดียวกันเพื่อช่วยเรายืนยัน

เราถ่ายทอดความรู้สึกที่มีให้กัน ด้วยอ้อมกอด สายตา การกระทำ และทุกๆ สัมผัส เท่าที่ทำได้ หากมันจะสามารถอธิบายคำว่ารักแทนคำพูดของเราได้มากขึ้น

และพรุ่งนี้สำหรับเรากับแอมป์จะทะเลาะกันอีกหรือไม่ หรือมีปัญหาอะไรเข้ามา เราก็ไม่รู้ แต่แค่การที่เรากับแอมป์ยังอยู่ด้วยกันแบบนี้ เราก็พอใจแล้ว

เพราะถึงแอมป์จะไม่ใช่คนที่ดีที่สุด........................แต่แอมป์ก็เป็นคนที่เรารักที่สุด

และจะรักตลอดไป..................

                                                                                              จบ
                                                              
                                                                    131313131313131313131313

จบแล้วจ้า อิค อิคิ :bye2:

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(ดิท) ตอบเม้นท์ข้างล่าง ^^
ปี้ปี้ปี้~PalmY          ดีใจที่ลัลล้านะจ๊ะ อิคิ
namtaan                สั้นจริงๆด้วย คิดไปก็กล้าลงเนอะ ฮร่า (บังเกิดความอายฉับพลัน) เห็นใน เวิร์ดมันยาวๆ คิคิ
[N]€ẃÿ{k}uñĢ        ที่จริงเค้าจะให้หวานแหววกว่านี้ แต่กลั่นความหวานไม่พอ คึคึ
The Living Rive    (กริ๊ส) เค้าอยากสรุปแบบนี้แหละ แต่คิดไม่ได้ งิงิ
 Forever_ever       รออ่านด้วยนะจ๊ะ เรื่องนี้แต่งเกือบครึ่งปีแน่ะ(จริงๆนะ) อายจัง ถ้ามีเรื่องหน้าก็..
              ขอบคุณทุกคนนะจ๊ะ รู้สึกดีจัง ^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น มากๆ) เรื่องมีอยู่ว่า..................>ครึ่งหลังจบ 02/09/09 สามทุ่มหน่อยๆ<
เริ่มหัวข้อโดย: ปี้ปี้ปี้~PalmY ที่ 02-09-2009 22:05:53

จบแล้วลัลลาาาา จรึบๆ  :z2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น มากๆ) เรื่องมีอยู่ว่า..................>ครึ่งหลังจบ 02/09/09 สามทุ่มหน่อยๆ<
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 02-09-2009 22:16:54

สั้นๆมากๆ
แต่สะท้อนความเป็นจริงได้ชัดมากๆ เช่นกัน
บวก 1 แต้ม ขอบคุณจ้า
ว่างๆ แต่งแล้วมาแบ่งกันอ่านอีกนะจ๊ะ จุ๊บๆๆ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น มากๆ) เรื่องมีอยู่ว่า..................>ครึ่งหลังจบ 02/09/09 สามทุ่มหน่อยๆ<
เริ่มหัวข้อโดย: [N]€ẃÿ{k}uñĢ ที่ 02-09-2009 23:02:50

 :mc4: :mc4: :mc4:
เจิมเรื่องใหม่ที่จบละ 555+
อย่าตื่นเต้นไปใครก็มีครั้งแรกกันทั้งนั้นละ
+1 เป็นกำลังใจให้น๊าสู้ๆ
อ่านแล้วเห็นภาพความรักมากขึ้นดูเป็นเรื่องจริงแต่แอบมีงอลเยอะไปหน่อยถึงงั้นก็น่ารักดี
แล้วจะรออ่านเรื่องต่อไปนะ
นิว

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น มากๆ) เรื่องมีอยู่ว่า..................>ครึ่งหลังจบ 02/09/09 สามทุ่มหน่อยๆ<
เริ่มหัวข้อโดย: The Living River Ping ที่ 03-09-2009 00:16:51

บ้าเหรอ เค้าว่าตัวนั่นแหละ
บ้าแล้ว เค้าว่าตัวต่างหากล่ะ

คริคริ

ลิ้นกับฟันใช่มะ บางทีมันก็ต้องมีน้ำตา
แต่จากนั้นก็ดูแลทะนุถนอมกันให้มากขึ้น

ด้วยความเข้าใจ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น มากๆ) เรื่องมีอยู่ว่า..................>ครึ่งหลังจบ 02/09/09 สามทุ่มหน่อยๆ<
เริ่มหัวข้อโดย: Forever_ever ที่ 03-09-2009 10:15:03

จบน่ารักมากเลยจ้า
อ่านครึ่งแรกแอบลุ้นว่าจะเศร้ามากแค่ไหน
ที่ไหนได้ ดีกันดีกัน หวานเชียว

ขอบคุณนะคะ
ไว้แต่งมาลงอีกน้า

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น มากๆ) เรื่องมีอยู่ว่า..................>ครึ่งหลังจบ 02/09/09 สามทุ่มหน่อยๆ<
เริ่มหัวข้อโดย: patz ที่ 05-09-2009 20:30:14

สรุปแล้ว เป็นเพราะเข้าใจผิด แล้วคิดอะไรๆไปเอง ไม่ถามหาความจริงสินะ

แต่ยังดี ที่จบลงด้วยดีอะ พีใจเย็นมากๆเลยนะเนี่ย :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น มากๆ) เรื่องมีอยู่ว่า..................>ครึ่งหลังจบ 02/09/09 สามทุ่มหน่อยๆ<
เริ่มหัวข้อโดย: cake ที่ 06-04-2010 23:02:42

 :pig4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น มากๆ) เรื่องมีอยู่ว่า..................>ครึ่งหลังจบ 02/09/09 สามทุ่มหน่อยๆ<
เริ่มหัวข้อโดย: cartoons ที่ 09-04-2010 20:14:22

น่าร๊ากกกกกกก ดีอ่ะ ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ








 :impress2: ม๊วฟๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หุหุ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น มากๆ) เรื่องมีอยู่ว่า..................>ครึ่งหลังจบ 02/09/09 สามทุ่มหน่อยๆ<
เริ่มหัวข้อโดย: Phing ที่ 10-04-2010 21:27:57

 :pig4:

น่ารักมากๆๆ เลยอ่ะ
แต่เกือบจะเลิกกันเพราะความเข้าใจผิด :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น มากๆ) เรื่องมีอยู่ว่า..................>ครึ่งหลังจบ 02/09/09 สามทุ่มหน่อยๆ<
เริ่มหัวข้อโดย: fayala ที่ 11-04-2010 12:11:09

 o13 realistic dee ka.. Narak douy..

Thank u na ka..

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น มากๆ) เรื่องมีอยู่ว่า..................>ครึ่งหลังจบ 02/09/09 สามทุ่มหน่อยๆ<
เริ่มหัวข้อโดย: Nanzari ที่ 01-05-2010 13:04:00

 :o8: เรื่องน่ารักจัง

จะติดตามเรื่องต่อไปนะ  :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น มากๆ) เรื่องมีอยู่ว่า..................>ครึ่งหลังจบ 02/09/09 สามทุ่มหน่อยๆ<
เริ่มหัวข้อโดย: penikayimyam ที่ 01-08-2010 00:47:56

ขอบคุณนะค่ะ

แต่งได้น่ารักมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น มากๆ) เรื่องมีอยู่ว่า..................>ครึ่งหลังจบ 02/09/09 สามทุ่มหน่อยๆ<
เริ่มหัวข้อโดย: kabung ที่ 01-08-2010 01:36:27

ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ น่ารักอ่ะ งอนกันนิด ง้อกันหน่อยนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น มากๆ) เรื่องมีอยู่ว่า..................>ครึ่งหลังจบ 02/09/09 สามทุ่มหน่อยๆ<
เริ่มหัวข้อโดย: nbom_pkai ที่ 01-08-2010 22:11:48

น่ารัก
พูดได้คำเดียว
มันต้องอย่างนี้เซ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่ใช่คนที่ดีที่สุด  แต่คือคนที่เรารักที่สุด
อิอิ
ชอบๆๆ
^-^

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น ) เรื่องมีอยู่ว่า..................
เริ่มหัวข้อโดย: jincool ที่ 22-10-2010 03:50:11

อยากเจอคนอย่างนี้บ้างจังแฮะ

เพราะนิสัยส่วนตัวแล้วคล้ายแอปป์อย่างกับฝาแฝดเลยล่ะ

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

และเท่าที่ผ่านมาไม่เห็นมีใครทนได้สักคน

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น ) เรื่องมีอยู่ว่า..................
เริ่มหัวข้อโดย: nove ที่ 22-10-2010 13:46:24

หวานๆ ใสๆ อบอุ่นดีจัง สู้ๆน้า

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น ) เรื่องมีอยู่ว่า..................
เริ่มหัวข้อโดย: OhJa ที่ 22-10-2010 14:59:52

น่ารักดีอ่ะ  :o8:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น ) เรื่องมีอยู่ว่า..................
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 22-10-2010 15:07:05

เรื่องนี้น่ารักดีจังเลย อีกคนร้อน อีกคนเย็น แบบนี้ค่อยดีหน่อย ไม่งั้นสงสัยได้บ้านแตกไปนานแล้ว  :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น ) เรื่องมีอยู่ว่า..................
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 22-10-2010 22:12:20

คนเรารักกัน มันก็มีหึง หวง งอนกันบ้างเป็นธรรมดาแหละเนอะ
น่ารักๆ สดใส อ่านแล้วกระชุ่มกระช่วยจังเลย อิอิ :-[

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น ) เรื่องมีอยู่ว่า..................
เริ่มหัวข้อโดย: Chocolate108 ที่ 23-10-2010 08:50:04

เรื่องนี่น่ารักอะ

อ่านแล้วยิ้มตามมีความสุข

ขอบคุณนะค่ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องสั้น ) เรื่องมีอยู่ว่า..................
เริ่มหัวข้อโดย: minimonmon ที่ 01-09-2011 11:44:24

 :o8:ผลสุดท้ายก็เข้าใจกันดีแล้ว o13